Reyno ng Albanya

Ang abang uyamin ng

dalitat sakit,
Ang dalawang
matay bukal ang
kaparis;
Sa luhang nanatak
at tinatangis-tangis
Ganitoy damdamin
 Mahiganting langit,
bangis moy nasaan,
Ngayoy naniniig sa
pagkagulay-gulay,
Bagoy ang bandila
ng lalong kasama-an,
Sa Reynong
Albanyay
.Sa loob at labas ng
bayan kong sawi,
Kaliluhay siyang
nangyayaring hari,
Kagalingat bait ay
nalulugami,
Ininis sa hukay ng
dusat pighati.
 Ang magandang asal
ay pinupukol
Sa laot ng dagat ng
kutyat linggatong,
Baling magagaling
ay ibinabaon
At inililibing na
walang kabaong.
 Ngunit, ay ang lilot
masasamang loob,
Sa trono ng puri ay
iniluluklok,
At sa baling sukab
na may asal-hayop,
Mabangong
insenso ang isinusuob.
 Kaliluhat sama ang
uloy nagtayo
At ang kabaitay
kimit nakayuko
Santong katwiray
lugami at hapo,
Ang luha na
lamang ang pinatutulo
 At ang balang bibig
na binubukalan
Ng sabing
magaling at
katotohanan,
Agad binibiyak at
sinisikangan
Ng kalis ng lalong
 O taksil na pita sa
yamat mataas!
O hangad sa puring
hanging lumilipas!
Ikaw ang dahilan
ng kasam-ang lahat,
At niring nasapit
na kahabg-habag.
 Sa korona dahil ng
Haring Linseo.
At sa kayamanan
ng dukeng ama ko,
Ang ipinangahas
ng Konde Adolfo,
Sabugan ng sama
ang Albanyang reyno.
Ang lahat nang ito,
maawaing Langit,
iyong tinutunghay
anot natitiis?
mula ka ng buong
katuwirat bait,
pinayagan mong
ilubog ng langit.
 Makapangyarihang
kamay moy ikilos
pamimilantikin ang
kalis ng poot,
Sa Reynong Albanyay
kusang ibulusok,
ang iyong higanti sa
masamang loob.
 Bakit, kalangitay
bingi ka sa akin,
ang tapat kong luhog
ay hindi mo dinggin?
diyatat sa tapat na
pananalangin
sampung tainga moy
ipinangunguling?
 Datapwat sino ang
tatarok kaya
sa mahal Mong Lihim,
Diyos na dakila?
walang mangyayari sa
balat ng lupa,
di may kagalingang
Iyong ninanasa.
 Ay saan ngayon ako
mangangapit?
saan ipupukol ang
tinangis-tangis,
kung ayaw na ngayong
dinigin ng langit,
ang sigaw ng aking
malumbay na boses!
Kung siya mong ibig
na akoy magdusa,
Langit na mataas,
aking mababata,
isagi mo lamang sa
puso ni Laura,
akoy minsan-minsang
mapag-alaala.
BUOD
Nailarawan dito ang kalagayan ng
Albanya. Nababalot ito ng kasamaan sa
paghahari ng isang lilo na si Adolfo.
Inagaw niya ang trono ng hari, sa
mapangahas na paraan at pinatay ang
lahat ng mga kaginoohan sa palasyo
kasama ng hari at duke . Ang pagtataksil
na iyon ay dulot ng pag-iimbot ni Adolfo.
Sadyang nagdurusa si florante sa sinapit
ng bayang Albanya at ng kanyang Ama.
Sa panaghoy ni Florante ay
hindi niya maiwasan na
maghinanakit sa Diyos dahil sa
masaklap na sinapit. Ngunit sa
bandang huli'y nanaig pa rin
ang pagpuri niya sa kadakilaan
ng Diyos, anuman ang
mangyari sa kaniyang buhay.
SIMBOLO
Naipaalam ni balagtas ang
kalagayan ng bansa sa
pamamagitan ng panaghoy ni
Flotante. Lihim niyang
naipahayag ang
paghihimagsik laban sa
maling pamamalakad ng
pamahalaan ng Kastila.
BUOD
Nagsimula ang tagpo sa isang
liblib na gubat na halos hindi
nasisinagan ng araw dahil sa
malalaking puno ng higera na may
malalapad na mga dahong
nagpapadili, sa buong kagubatan.
May mga baging din na namimilipit
sa sanga ng kahoy na dumadagdag
sa kapanglawan ng nagsusuka at
mabahong amoy ng kagubatan.
Nababalot ang buong
kagubatan ng lagim at
habag dahil sa mga
gumagalang mababangis na
hayop. Sa kalagayang iyon,
may isang lalaking
nakagapos na kung
ihahalintulad ay parang si
SIMBOLO
Ang paglalarawan sa masaklap
na gubat ay maihahalintulad
sa kalagayan ng Pilipinas sa
panahon ng pananakop ng
Kastila. Lugmok sa kahirapin
ang buong taongbayan dahil
sa walang kasiguruhang
pamamalakad ng mga prayle.
Ang walang katarungan
pagkasidlak ni Florante sa
gubat na iyon ay sinapit din ni