His Bite
by VentreCanard
I must be dumb for still longing on his poisonous bite...
Highest rank #1 in vampire (11/21/2016)
Written in Filipino
Ended: February 26, 2017
=================
Prologue
Nagising na lang ako dahil sa mabangong amoy ng bulaklak. How I love the smell of flowers.
Nakakagaan ng pakiramdam.
Kung pwede lang sana na matulog na lang lagi na katulad nito, na walang isiping klase,
assignment at mga nakakakabang recitation. Damn. Pero alam kong anumang oras ay
gigisingin na ako ng aking lola para pumasok na sa aking napakagandang university.
Please, I need 5 more minutes.
Ayoko pa na imulat ang aking mga mata. I need to sleep more, I want to feel the softness of this
bed. I want to feel warmth of this comforter. Mas lalo kong ibinalot ang sarili ko dito. Kung
lumiban na kaya ako? Kahit ngayon lang.
I even made myself in fetus style. Why it's too cold today? Nakakatamad namang bumangon
kapag ganito kalamig ng klima.
"Claret..." hindi ko pinansin ang tawag sa aking pangalan. Please let me sleep.
"Claret.." damn it. Mabilis kong hinagip ang unang malapit sa akin at tinakip ko ito sa tenga ko.
"Claret.." marahas na akong napamulat nang muli kong marinig ang pangalan ko mula sa hindi
pamilyar na boses ng lalaki. Sino itong lalaking tumatawag sa akin?
Nanatili akong hindi gumagawa ng kilos. Anong ginagawa ng lalaking sa kwarto ko? Nasaan si
lola? Nagsisimula na akong kabahan, ang magkaroon ng lalaki sa aking kwarto ay napakalaking
kasalanan. Siguradong ipasusunog ako ng aking lola ng buhay.
Pero halos mapapadyak ako sa napansin ko. What the hell? Hindi ko ito kama! Papaano ako
nakapunta dito? Damn. Wala akong matandaan? Uminom ba ako kagabi? What the hell is
happening?
"Come
on Claret, stop that acts" bakit ako kilala ng lalaking ito? Acts?!
Napasigaw na lang ako nang bigla na lang nahatak ang makapal na comforter na nagtatago sa
akin. Mabilis akong naupo at napaatras hanggang sa headrest ng kama. At halos manlaki ang
aking mga mata sa nakikita ko.
I'm in a strange room with this gorgeous stranger. Who the hell is he? Why the hell am I here?
I'm just sitting on a red bed with full of white rose petals. What's with this setting?
And I looked down on me, shit! I don't even own this dress! I'm wearing a silk black dress and I
can vividly see my body in this thin kind of dress! May nangyari na sa amin? Awtomatiko kong
tinakpan ang sarili ko para maitago ang kung anumang bumabakat sa nakanipis na damit na ito.
Sinong nagbihis sa akin?
Who the fvck is he?
Nang sandaling magsalubong ang aming mga mata, hindi ko mapigilang hindi mapalunok ng
ilang beses. Damn.
He's too beautiful and damn topless. Anong ginagawa ko sa kwartong ito kasama siya?
Papaano ako napunta sa kwartong ito at nagising na ganito ang suot ko?
Nakaupo siya ngayon sa harapan ko na parang hari habang banayad siyang sumisipsip ng
kulay pulang alak. He has this intense eye on me that I can't explain. Bumibilis ang paghataw
ng dibdib ko sa paraan ng pagtitig niya sa akin. He looked familiar, parang hindi lang ito ang
una naming pagkikita..
"Why am I here?" nangangatal na tanong ko sa kanya. Ang huli kong natatandaan ay "This is rapi--..." pagpupumiglas ko. Hindi ko na natuloy ang sasabihin ko nang nagsalita na
magkausap pa kami ng lola ko. Shit! I can't remember anything. siyang muli. Damn.
Nagulat na lang ako nang bigla na lang siyang

nawala sa aking paningin. At halos mapatalon na lang ako nang maramdaman ang mainit
niyang hininga sa kanang tenga ko.
"Feeding baby, this is feeding" huling sabi niya bago siya muling bumaba sa leeg ko. At
Lalong lumakas ang tibok ng aking puso nang hindi ko maigalaw ang aking sarili. Anong
napasigaw na lang ako sa kirot na tumusok sa aking balat. Habang tumatagal ang mga labi niya
nangyayari sa akin?
sa leeg ko, lalong nag iinit ang buong katawan ko kasabay nito ang panlalambot ko.

Tama ba ang tumatakbo sa isip ko? Totoo ba ang talaga sila? Bakit kailangang ako pa?

"Open your mouth" wala akong balak sundin ang utos niya pero hindi ko alam kung bakit kusa
na lang nagbukas ang mga labi ko.
"You really taste sweet..." nanlalabo na ang aking mga mata at hindi ko na siya maaninaw ng
Did he cast something on me? I can't move. Wala akong ibang magawa kundi panuorin na maayos.
lang ang ginagawa niya sa akin. Ramdam ko ang ilang daliri niya sa itaas ng mga ngipin ko.
Parang may pilit siyang kinakapa sa aking mga ngipin. Damn, is he some sort of dentist? Pilit kong inabot ang kanyang mukha sa kabila ng aking nanlalabong mga mata. I can see red
liquid on his lips.
Nangunot ang noo ko sa gulat na gulat niyang ekspresyon. What's wrong with him?

"You're a vampire..."
"I didn't turn you..." bulong niya. Turn me? What?

Mas lalo akong nagulat nang bigla niya akong inihiga sa kama. Walang nagawa ang sarili kong
katawan at parang sunod lang ito ng sunod sa lalaking ito. Anong nangyayari sa katawan ko?
Bakit parang ang lalaking ito na ang nagmamay ari? I can't command my own body. I can't utter
any words. Ang tangi ko lang nagagawa ay manuod sa lalaking ito na kasalukuyan nang "Yes, I am"
itinatagilid ang ulo ko.
Ito na lang ang huli kong narinig bago ko tuluyang isinara ang aking mga mata. It's not a dream.
Napapikit na lang ako nang una kong maramdaman ang mainit hininga sa leeg ko. Pero mas He's the guy from that dark room.
napahugot na lang ako ng paghinga sa sunod niyang ginawa. I felt his tongue gently licking my
neck. What the hell is he doing?

Nang maramdaman ko ang init ng labi niya sa leeg ko parang nagkaroon ako muli ng sariling
control sa aking katawan. Agad kong iginalaw ang aking mga kamay at buong lakas ko siyang
itinulak.
Ang lalaking punong puno ng aking dugo sa kanyang mga labi.
Pero hindi man lang siya natinag na parang wala akong ginawa.

"You are really something.." ngising sabi niya sa akin. Mabilis niyang ikinulong ang aking mga
kamay sa ulunan ko.
--

VentreCanard
Chapter 1
salitang ito? 'malinis at puro'
Kasalukuyan akong nakarahap sa salamin habang pinagmamasdan ang aking sariling
repleksyon. Ipinamulat sa akin ng aking lola na napakahalaga ng kagandahan. Kagandahang
minimithi ng lahat ng mga kababaihan, kagandahang iilan lang ang nagkakaroon. Kagandahang
hindi kailanman maaagaw ng iba.
"Come on lola, alam ko 'yan. Pinalaki mo ako ng tama, hindi ako kaylanman makikipaglandian
Hindi ko alam kung bakit napalaking bagay sa aking lola na mapanatili ang aking
sa kahit sinong lalaki dyan" napairap na lang ako habang ngumunguya ng malambot na tinapay.
kagandahan. Yes, alam kong natural na sa isang babae na pangalagaan ang gandang meron
sila. Pero ang paraan ng aking lola ay talagang nakakapanindig balahibo. Kung hindi ko lang
Simpleng babae lang ako na may simpleng pamumuhay. Hindi kami mayaman na may
siya nakasama ng napakahabang panahon baka naisip ko nang inihahanda niya lang ako
pagmamay ari ng iba't ibang uri ng sasakyan, hindi kami stockholder ng iba't ibang sikat na
para iaalay sa kung sinong makapangyarihang tao. Damn this thoughts.
kumpanya at lalong hindi ako babaeng pinalaki sa luho.
Pinalaki ako ng aking lola na punong puno ng mga pangaral. Mga pangaral na halos araw
Isa akong simpleng babae na hindi buo ang pamilya pero napakasaya. Kahit kailan ay hindi
araw ko nang naririnig hanggang sa masaulo ko na dahil sa paulit ulit niyang pagpapaalala.
pinaramdam sa akin ng aking lola na hindi kumpleto ang aking pamilya. Kahit nabuhay ako sa
kanyang mga pangaral at mga kaistritihang taglay alam ko at ramdam na ramdam ko ang
"Mirror, mirror on the wall. Who is the most gorgeous woman of all?" tinanong ko ang
pagmamahal niya sa akin na hindi kaylanman mapapantayan ng isang ama o ina.
napakalaking antique na salamin ng aking lola na parang anumang oras ay sasagot sa aking
mga tanong.

"Ikaw...Claret Cordelia Amor" sagot ko sa sarili kong repleksyon. Sumilay ang mga ngiti sa
aking mga labi dahil sa sarili kong sagot. Nababaliw na ata ako.
My grandmother is the most wonderful thing happened to me. And I will do anything just to
"Claret! Bumaba ka na! Mahuhuli ka na sa klase mo!" sigaw sa akin ni lola. Naalarma ako sa
please her. At ang pagsunod sa kanya na para rin naman sa akin ay isa nang pagsusukli sa
tawag ni lola kaya mabilis ko nang sinuklay ang aking maiksing buhok na bahagya lamang
kanyang pagmamahal.
lumapat sa aking balikat. Isinuot ko na rin ang aking salamin dahil isa akong babaeng may
napakalabong mata.
My parents? Hindi ko man lang sila nasilayan. Ang aking ama daw ay namatay ng
ipinagbubuntis pa lamang ako ng aking ina. Samantalang ang aking ina naman ay nammuhay
So what? I'm a beautiful girl with glasses. Nagmadali na akong lumabas sa aking kwarto at
na sa ibang bansa at may pamilya ng iba. Minsan ay sumasagi sa aking isipan ang aking mga
halos takbuhin ko na ang kusina. Ayaw pa naman ni lola na nahuhuli ako sa klase.
magulang pero ano ba naman ang gagawin ko? Kung ay isa ay patay na at ang isa naman ay
inabanduna ako?
"Good morning po lola!" bati ko sa pinakamamahal kong lola sabay halik sa kanyang pisngi.
Abala siya sa paghahalo ng kanyang niluluto.
Anyway, I have my grandmother. Wala na akong pakialam sa aking ina.
"Madali ka at kumain ka na. Alam mo namang ayokong nalilipasan ka ng gutom, hindi 'yan
maganda sa iyong katawan" tumango na lang ako sa sinabi sa akin ni lola. Here we go again,
ang aking sensitibong katawan.

Nakahanda na sa lamesa ang aking mga kakainin.

Nakatira ako sa kabundukang may napakalamig na klima. Ang kabundukang sikat dahil sa mga
halamang gamot nito at mga punong bihirang bihira lamang tumubo.
Para kay lola para akong isang babasaging bagay na hindi maaring magasgasan at magalusan.
Ang lahat ng mga bagay na maaaring sumira sa aking kagandahan ay inaalis niya at ang lahat
ng mga bagay na makakapagpanatili ng aking ganda ay sinisikap niyang ibigay sa akin. Ayoko
siyang nahihirapan kaya minsan ay tumatanggi na ako sa mga binibigay niya pero pinagpipilitan
Lumaki
niya ito sa akin. Minsan ay pinagbabantaan niya pa akong magagalit siya sa akin, kaya wala na
akong nagawa kundi sumunod sa lahat ng mga gusto niya para sa akin.
ako sa isang simpleng paraiso. Paraisong maaliwalas, paraisong tahimik, paraisong payapa na
parang inihehele ang aking puso.
"Lola, malapit na ang 18th birthday ko. Bigyan mo ako ng regalo ha?" pagbibirong sabi ko sa
kanya.
How I love the scent of nature. I belonged in nature. Minsan ay naiisip ko na baka isa talaga
akong diwata na nalimot ni lola sa kabundukang ito. Napangisi na lang ako.
Nangunot ang noo ko nang mapansing bahagya siyang natigilan sa sinabi ko. May sinabi ba
akong mali? Hindi ba siya nasisiyahang nasa tamang edad na ako? Isa na akong ganap na
dalaga.

"Bibigyan kita ng regalo kung pananatilihin mo ang sarili mong malinis at puro.." natawa na
naman ako sa sinabi sa akin ni lola. Ilang daang beses ko na ba itong narinig sa kanya
ang dalawang
I've grown reserved. Pinalaki ang ng aking lola sa ideyang may lalaking darating sa tuktok ng witch story with a tradition of burning rituals, na salot daw ang mga mangkukulam at kung ano
kabundukang ito para ako ay kuhanin at pakasalan. Ang lalaking nakatakda daw para sa akin, ano pang kaweirduhan.
ang lalaking dapat lamang pagtuunan ng aking atensyon.

Ang lalaki daw na siyang pwedeng umangkin ng aking mga labi. Sa tuwing naiisip ko ito, hindi
ko maiwasang hindi mapahawak sa aking mapupulang labi.
Ano ba ang pakiramdam ng mahalikan? Minsan ay may nahuhuli akong magkasintahan sa
locker room na naghahalikan. And based on their actions, they're loving and enjoying it.
Is it great exchanging saliva with someone? Napailing na lang ako iniisip ko. It might be virgin
problems..
Ang mga tao ngayon ay hindi mga tao noong una na kapag nalaman nilang may mangkukulam
ay agad susunugin ng buhay. My grandmother is good at treating diseases.
Hindi kami itinuturing salot sa kabundukan dahil walang salot ang kayang magbiigay buhay sa
kabundukang ito. Mt. Maalindog is a mountain of life because of my grandmother. And I'm so
proud
of her.
Sa kaalamang apo ako ng mangkukulam, walang lalaking nagbalak lumapit sa akin. Malaki ang
takot nila sa lola ko dahil nabalitaang ang lalaking unang lumapit sa akin ay isang linggong
hindi pinatulog dahil sa masasamang panaginip.

Ilang beses sinabi sa akin ni lola na sa lalaking ito ko lamang dapat ipakita ang aking kutis. Ang
lalaking itinanim na sa aking utak simula ng ako ay nakaisip. Oh well, bahala na nga sila.
Sinong maniniwala doon? I never saw his face. Totoo kaya ang lalaking ito? Bakit hindi man
lang siya nagpapakita sa akin? Am I not pretty enough para hindi siya agad magpakita?

Is he handsome? Is he masculine? Maganda kaya ang pangangatawan niya?

"Umuwi ka ng maaga Claret, kailangan na muling ibabad ang katawan mo sa purong gatas"
seryosong sabi sa akin ni lola. Kung hindi talaga ako sanay sa kanya, malamang magtitindigan
na ang mga balahibo ko.

Noong mga una ay natatakot pa ako sa mga pinagsasabi ng aking lola. Pakiramdam ko ay isa
akong patabaing baboy na kailangang mapanatili ang kalidad para sa takdang

oras.

"Yes lola.." masiglang sagot ko sa kanya.Muli kong ininom ang gatas na binigay niya sa akin
bago ako tumayo at magpaalam sa kanya.
Isang beses sa ilang linggo ay ibinababad ako ng aking lola sa purong gatas ng baka para
mapanatili ang ganda ng aking kutis. Kung ikukumpara ang aking kutis sa mga artistang ilang
beses nang inilapit sa sikat na doktora ng pagpapaganda ay hindi hamak na mas magandang
haplusin ang aking mga kutis. Sa pagpapanatili naman ng magandang hugis ng aking katawan
ay seryoso din si lola. Alam niya ang mga pagkaing dapat kong kainin at hindi, maaga niya rin
akong ginigising para mag ehersisyo at kung ano ano pa.

Daig ko pa ang may doctora belo at gym instructo. Para akong nabuhay para sumali sa isang "Sige na lola, papasok na po ako" nagmano na ako sa kanya. Agad kong kinuha ang bisekleta
beauty pageant. Pero ni minsan ay hindi pinaunlakan ni lola ang mga imbitasyong aking ko na lagi niyang inihahanda tuwing umaga.
natatanggap tungkol sa mga pagandahan. Ang katwiran niya ay hindi ito magandang ideya.
Hindi magandang ibalandra ang kagandahan ng isang babae dahil tampulan daw ito ng tukso.

Hindi na ako nakipagtalo pa kaya sumang ayon na lang ako sa kanya.

"Mag ingat ka apo, wag kang magpapagasgas" paalala niya sa akin.

Sa eskwelahan naman ay kilala ako bilang 'apo ng mangkukulam' Yes, my grandmother is a
beautiful witch. Kami ang sikat na mangkukulam ng Mt. Maalindog. My story is not a typical
 Is he a good kisser? Pakiramdam ko ay nag iinit ang aking pisngi sa naiisip ko.
"Yes, lola!" muli akong ngumisi sa kanya bago ako sumakay sa aking bisekleta. Sinimulan ko
nang ipedal ang aking bisekleta nang biglang tumawag si lola. May nakalimutan ba ako?

"Claret" bigla na lang akong napapreno nang may narinig akong boses na lalaki sa kanang
tenga ko.
"Claret! May nakalimutan kang sabihin sa akin" napangiwi na lang ako nang maalala ang lagi
kong sinasabi sa kanya. Muntik ko nang makalimutan.

Tumingin ako sa buong paligid. Saang nanggaling ang boses na 'yon? Ako lang ang tao at
sigurado akong may narinig akong boses ng lalaki. What the hell?

"I won't let them touch me. Just let them stare, until they die" tumango sa akin si lola sa sinabi ko
at itinuloy ko na lang ang pagpepedal ng aking bisekleta.

Napatingala na lang ako sa ingay mula sa itaas. Napakaraming itim na ibon ang nagliliparan.
Bihira lang akong makakita ng ganito kadaming itim na ibon sa kabundukang ito.
Napailing na lang ako. Araw araw ay 'yon lagi ang sinasabi ko bago ako umalis ng bahay.
Siguro ay ako na ang pinakavirgin sa lahat ng mga virgin. Kahit kailan ay hindi pa

ako nahahawakan ng kahit sinong lalaki o matitigan ng napakatagal. Dahil sa sandaling tumagal
daw ang pagtitig nila sa akin ay babangugnutin na daw agad sila. Damn. Wala na akong
pakialam sa mga lalaki sa kapaligiran.

Pero ang malaki kong ipinagtataka ngayon ay kung bakit kailangan ko na namang maligo ng "Mga uwak.. ." nausal ko na lamang. Nagtaasan ang aking mga balahibo at sinimulan ko na ulit
gatas mamaya? Parang noong isang araw lang ako pinaliguan ni lola? Weird. magpedal.

Nagkibit balikat na lang ako sa sarili kong tanong at nagpatuloy sa pagpedal.

Siguro kahit wala kaming mga ari arian ay masasabi kong may kaya kami ni lola dahil ang
napakalaking lupain ng kabundukang ito ay punong puno ng mga pananim ng aking lola na
pinagkukunan namin ng mga pagkain at mga halamang gamot para sa mga tao. Guni guni ko lang siguro ang narinig ko..

Mabait naman si Lola sa mga tao, huwag lang akong hahawakan. Itinuturing ako ni Lola na
parang isang maselang bagay na hindi pwedeng hawakan na lang basta basta. Kaya sorry sila,
hanggang titig na lang sila sa akin at iyon ay kung kaya nila.

Sa susunod na linggo na ang aking kaarawan, at ang sabi ng aking lola ay makikita ko na ang --
lalaking mamahalin ko at magmamahal sa akin. Pwede ba 'yon? Love at first sight? Siya rin
kaya? Pinalaki rin ba siyang reserved? Pinalaki rin ba siyang may kaalaman sa akin? VentreCanard
 ng itim na mga sasakyan. Bakit kaya ang daming sasakyan ngayon dito? Kung bibilangin ay
aabot sa lima hanggang pitong kotse ang nakaparada sa harapan ng bahay namin.

Don't tell me, bibili sila ng mga halamang gamot sa lola ko? Nagkibit balikat na lang ako at
ipinarada ko na ang bisekleta ko. Agad kong napansin ang tatlong aso namin na mukhang hindi
================= mapakali sa pagkakatali sa kanila. Nangunot ang noo ko, bihirang bihira lang sila itali ni lola.

Chapter 2

Chapter 2
"Hush.." bahagya akong yumuko para patigilin sila sa kakatahol at pagwawala.

"Be good babies. Baka itinali lang kayo dahil may mga tao, tatanggalin ko din 'yan kapag umalis
Pagkatapos nang aking napakahaba at nakakapagod na klase ay nagmadali na akong lumabas na sila" malambing na sabi ko kay red, white at blue. Ang mga cute kong aso. Parang
ng university para makauwi. Sanay na naman akong inaabot ng gabi sa daan at kahit minsan ay naintindihan naman nila ang sinabi ko dahil tumigil silang tatlo sa kakatahol.
hindi ako natatakot na may maaaring humila sa akin sa gubatan para gawan ng masama dahil
na rin siguro sa malaking takot nila sa lola ko, pero nang nagsimula akong makarinig ng boses
ng hindi pamilyar na lalaki lalo na kapag nag iisa ako, dito na ako nagsimulang kabahan at
matakot.

Pilit kong pinaniniwala ang sarili kong guni guni ko at halusinasyon ko lamang ito dahil sa pagod "Good boys.." muli ko silang hinaplos tatlo bago ako tumayo at nagsimula nang humakbang
pero napapadalas na talaga ang pagtawag 'niya' sa pangalan ko. Kailangan ko na siguro itong papasok sa bahay.
itanong kay lola, pero ayoko naman siyang mag alala sa akin. Damn.

Anong pwede kong gawin? At kung totoo man ang naririnig ko, sino ang lalaking ito? Alam kong
may totoong mga kaluluwa na siyang isang pinaghihinalaan ko sa boses na naririnig ko. Pero Ipipihit ko na sana ang doorknob nang marinig ko ang boses ng lola ko. Sa tono ng pagsasalita
para saan pa ang pangontrang suot ko ngayon? Hindi na ba ito epektibo? Shit! Ito ba talaga ang niya ngayon, alam kong kinakabahan siya. Sino itong mga kausap niya?
epekto ng pagiging apo ng mangkukulam?

Ipinilig ko na lang ang ulo ko at pinagpatuloy ang magpipidal ng bisekleta ko. Kung ikukumpara
ang pagpidal ko ngayon kaysa sa kung paano ako pumidal dati ay masasabi kong triple ang
ibinilis ko ngayon. Bakit ba parang laging may nanunuod sa akin mula sa likuran?
"Wala pa siya sa hustong gulang!" kahit pasigaw siya ay ramdam ko ang kaba ng lola

ko. Gusto ko na siyang samahan sa loob para harapin na ang mga taong ito pero ito ako
ngayon at pinipigil ang sariling gumawa ng kahit anong kilos. Mas pinili kong manatiling
nakikinig dahil sa unti unting namumuong mga katanungan sa isip. Ano itong pinag uusapan
nila?

"Fuck! Stop that Claret! Wag mong takutin ang sarili mo" malakas na sabi ko sa aking sarili.
Hindi na tama ang pagtibok nitong puso ko. Bakit ba ako ninenerbiyos? Fucklife. Nagsimula ang
mga nakakakilabot na bagay na ito nang sumapit ang

ika labing pitong taong gulang ko, hindi ko tuloy alam kung dapat pa ba akong masiyahan sa "Miss Olivia, hindi na maganda ang lagay ng pangalawang prinsipe. He needs her.." what the
aking nalalapit na kaarawan kung patuloy ang mga pagpaparamdam na ito. fuck? May play ba sa loob ng bahay namin? Napili ba ang bahay namin na setting ng isang
sinaunang pelikula? Bakit nagkaroon na nang prinsipe? What the hell? Pero tinawag nila ang
Hindi na talaga maganda ang pakiramdam ko. pangalan ng lola ko. I don't understand.

Dahil na rin siguro sa takot ay hindi ko na napansin na nakarating na ako sa antique naming
bahay na sampung beses pa siguro ang tanda sa akin. Laking pagtataka ko nang makakita ako
"May usapan tayo Dastan! May usapan tayo, wala pa sa hustong gulang ang apo ko! Wag nyo At huli kong napansin ay ang napakagandang babae na may napakahabang buhok, nakatitig
munang kuhanin sa akin ang aking apo. Hindi pa ako handa" shit! Ano? Bakit nila ako lang din siya sa akin at hindi ko mabasa ang kanyang ekspresyon.
kukuhanin? Hindi ako sasama! Sinong pangalawang prinsipe? Anong katangahan itong naririnig
ko?

"Kanina pa siyang nakikinig sa labas. She's beautiful" mabilis na sabi ng lalaking nakangisi.
Nangunot na lang ang noo ko sa pagkindat niya sa akin. What the hell?
"Miss Olivia! Respetuhin nyo po ang unang prinsipe" malamig na sabi ng panibagong boses.
What the fuck? Tama ba ang bahay na napuntahan ko?

"Olivia, ilang oras na lang ay ika labing walong kaarawan na rin ni Cordelia. Ano pa ang
pinagkaiba nito ngayon? My brother needs her blood, hindi na magtatagal ang buhay ni Zen
kung mananatiling malayo sa kanya ang apo mo. Alam kong ikaw ang may lubos na may alam
ng bagay na ito, dahil naranasan nyo na rin ito Leon" napapanganga na lang ako sa
humahabang usapang ito. Leon ang pangalan ng lolo ko, sino si Zen? Sino ang Dastan na ito?
Bakit kailangan ng Zen na ito ang dugo ko? Hindi ba uso sa kanila ang bloodbank? Anong
pakialam nila sa ika
"Dastan
sa tingin mo ba magugustuhan siya ni Zen? Maarte ang isang 'yon. Maliit ang dibdib niya. Zen is
a boobs material" tamad na sabi nang babae sa tabi ng lalaking nakaupo. What the fuck?
Sinong tang inang Zen 'yon? Sino ang mga weirdo na kaharap ko ngayon? Anong pakialam nila
sa size ng boobs ko? At worst! Wala akong pakialam kung magustuhan ako o hindi ng Zen na
sinasabi nila. Fuck.

labing walong kaarawan ko?

Hindi ko na hinayaan na may makapagsalita pang muli. Humugot ako nang malalim na hininga "Who are they lola?" lumapit na ako sa lola ko na hindi alam kung paano magsasalita.
at matapang kong binuksan ang pinto nang bahay. Agad bumungad sa akin ang nanlalaking
mga mata ng aking lola nang makita ako habang ang lahat ng mga natatangkarang mga
kalalakihan na puro nakasuot ng itim na amerikana ay mapanuring nakatitig sa akin.

"Mga bisita" maiksing sagot niya sa akin. They are not welcome.

"Claret..apo"nahihirapang tawag sa akin ni lola. Hindi ko na nasagot ang mga mata ni lola dahil
sa panunuri ko sa mga taong nasa loob ng lumang bahay namin.

Tanging tatlong tao lang ang naiba ang kasuotan, na kapareho ng pangkaraniwang isinusuot ng "Nagpaplay sila?" nakataas na ang kilay ko sa kanilang lahat. Hindi ko magugustuhan ang
mga kagaya ko. Ang isang lalaki na may kulay abong buhok na hindi nalalayo sa aking edad ay magiging pelikula nila.
may malapad na ngisi sa akin. But I find his eyes very weird, hindi ko maintindihan. Kung
magkamali siyang maligaw sa university na pinapasukan ko, malamang na pagkaguluhan siya
ng mga babae.

Isa pa sa umagaw ng pansin ko ay ang lalaking kasalukuyang nakaupo ngayon na talagang

sumisigaw ng awtoridad at kapangyarihan sa lahat ng mga taong nandito. Pilit kong inalis ang
mga mata ko sa kanya dahil habang tumatagal ang titig ko sa kanya mas nahihirapan akong
iaalis ito mula sa kanya, he's quite hypnotic for no reason.
"Mukhang hindi siya sasama ng kusa Dastan, pupwersahin ko na lang kaya? Naawa na ako kay
Zen" naalarma ako nang nagsisimula nang maglakad papalapit sa akin ang lalaking kanina
pang nakangisi sa akin. Anong pupwersahin? Anong sasama? Nalilito na ako.
 "Malala na ba ang pangalawang prinsipe?" nagulat ako sa tanong ng lola ko. Ano ba talaga ang
pinag uusapan nila? Saang galing bansa ang mga ito? Saang bansa pa may hari at reyna?
Bakit sila nakaabot dito sa kabundukan?

"Lola? Sino sila? Hindi ko gusto ang pinag uusapan nila. I don't understand! Fuck! Wag kayong
lalapit sa akin! Bakit ako? Mukha naman kayong mayayaman, bakit kailangang dugo ko pa?
There are numbers of blood bank! Doon kayo kumuha! I'm not willing to donate" nagpapanic na
ang boses ko. Sa dami nila siguradong wala kaming laban ni lola at kung hihingi kami ng tulong
"He's dying. Our brother is dying Olivia.." mabilis na sagot ng babae sa likuran.
ay matatagalan pa sila para makarating dito. Naramdaman kong humarang sa harapan ko si
lola.

"Kamahalan, hayaan nyo muna akong magpaliwanag sa aking apo. Huwag kayong mag alala at
siya mismo ang dadating para sa pangalawang prinsipe.." naiiling na ako sa takbo ng usapang
"Bakit wala pa siyang nalalaman Olivia?" seryosong tanong ng lalaking nakaupo. Nalalaman?
ito. Ipinamimigay ba ako ng sarili kong lola sa isang 'prinsipe' na mamamatay na? Bakit niya
May dapat ba akong malaman? Sa kabila nang pagtataka
tinatawag na 'kamahalan' ang lalaking
ko sa takbo ng magulong usapan na ito. Hindi ko mapigilang humanga sa lalaking
ito? Bakit ganito ang pag uusap nila?
nagngangalang Dastan nang bigla itong tumindig. Oo, talagang magandang lalaki din ang
naunang lalaki pero iba ang karisma at kabuuan ng lalaking nakatitig sa akin ngayon. Gorgeous
will not give his features a goddamn justice.

"Kailan pa siya pupunta?! Mamamatay na si Zen! Kung hindi madadala sa magandang usapan
ang mag lolang 'yan. Ako na ang tatapos Dastan!" napaatras na lang ako nang biglang nagkulay
pula ang mata ng babaeng galit na nagsasalita. Napapikit na lang ako sa gulat. What's that? At
"Oh, oh. Dastan she's drooling over you. She is Zen's property, lessen your charm your
nang muli kong tingnan ang kanyang mga mata ay kulay itim na muli ito. Namamalikmata ba
highness" natatawang sabi ng lalaking may kulay abong buhok. No one owns me. Damn.
ako?

"Shut up Caleb, continue big brother. Don't mind this jerk" iritadong sabi ng babae. So
"Lily!" maawtoridad na sabi ng lalaking nagngangalang Dastan. Agad yumuko ang babaeng
magkakapatid pala ang tatlong ito, kaya pala hindi na nalalayo ang hitsura nila.
nagngangalang Lily.

Hindi sila pinansin ng sinasabi nilang kamahalan at nanatili siyang nakikipagtitigan sa akin. Ako
na ang kumalas sa kanyang mga mata, bakit parang habang tumatagal ay mas lumalalim ang
kanyang nakikita? Bakit parang may kakaiba sa mga mata nila?
"I'm sorry" mahinang sagot sa kanya ng babae.
"Dastan, pumunta tayo dito para kuhanin ang babaeng 'yan. We can't let our brother die waiting
for her 18th birthday. Let me get some blood from her, Zen badly needs her blood" agad
humarang ang kamay ng lalaking may pangalang Dastan bago para makalapit sa akin ang
lalaking kukuha daw ng dugo sa akin. Kanina pa akong pinagtataasan ng balahibo sa takbo ng
usapang ito. Sa dami ng may dugo sa bansang ito, bakit ako?

"What the fuck!? Let go off me!" sigaw ko sa kanya. Nagsimula na akong magpipiglas.

"Maasahan ko ba ang pangako mo Olivia?" madiing tanong ni 'Dastan'

"Lola!" pilit akong lumingon kay lola pero hindi niya ako nililingon.Nang humarap akong muli sa
lalaking tinatawag nilang 'kamahalan' ay agad kong napansin na wala nang tao sa likuran
niya. Why so fast? Bakit nawala na agad silang lahat?

"Opo, kamahalan" bahagya pang yumuko ang lola ko sa pagsagot sa kanya. What the hell is
going on? Bakit sila kilala ng lola ko?

"Hindi ko alam kung anong relasyon nyo sa lola ko. Pero hindi ako sasama sa inyo, kailanman
ay hindi ko inisip na iiwan ko siya dito. Not in a million ways" seryosong sabi ko sa kanya. Kusa
niya na ako binitawan, nanatili na lang ako nakatayo dahil alam kong pababalikin din ako ni lola
kapag tinalikuran ko ang lalaking ito.

"Good, pwede ko ba siyang makausap bago kami umalis?" sumulyap siya sa akin na agad ko
namang inirapan.

"Your path is not in this place Cordelia Amor, your path is in our world" kung nasa iba akong
sitwasyon ay matatawa na lang ako sa sinabi niya. Anong pinagsasabi ng isang ito? Pero hindi
pagtawa ang nagawa ko, kusa na lang nagtaasan ang mga balahibo ko sa katawan.
"No! I won't talk to him lola. Hindi ako sasama sa kanila, nalilito na ako lola. Ayoko sa kanila,
hindi ako sasama. Hindi ako magdodonate ng dugo" matigas na sagot ko.

There is something in this man.

/>

"Claret" bahagyang pinisil ni lola ang braso ko bago ito tumalikod at nagtungo sa kusina. What "Ano ba ang blood type ng kapatid niyo? Hindi naman rare ang dugo ko at madami kayong
the hell? Iiwan niya ako sa mga taong ito? mahahanapan na may blood type na katulad ng sa akin. Hindi din ako willing magdonate. Just
tell him to stay strong, I'm not the person you're looking for" sagot ko sa kanya.

"Wala ako
"Lola!!" hahakbang pa sana ako para habulin si lola nang hulihin ng lalaki ang mga bewang ko.
sa lugar magpaliwanag, pero sa sandaling may nalalaman ka na. Our family will welcome you"
nagulat na lang ako nang bahagyang hinaplos ng likod ng kamay niya ang pisngi ko. Agad "Hayaan mo akong magpakilala. I am Dastan Lancelot Gazellian, I may not have that spade
akong umatras para magkadistansya kami. No one can touch me. birthmark. But I can make you the queen, beautiful Claret Cordelia Amor.." nanlaki na lang ang
mga mata ko nang bahagya siyang yumuko at halikan ang likod ng kamay ko.

Mabilis kong inagaw ang kamay ko sa kanya.

"I don't understand.." nahihirapang sabi ko.

"Nagbibiro lang ako" maiksing sabi niya. Pero hindi mahanap sa lamig ng pagsasalita niya ang
salitang biro.

"And up until now I am still confused, I am the first born. The future king but you're not destined
for me.." bahagya siyang umiling sa sinabi niya at tipid siyang ngumiti sa akin.
"Close your eyes.."

"I need to go. Siguro sa susunod na magkita tayo hindi mo na kakailanganin magsuot ng
salamin. My brother's venom will definitely make you gorgeous as hell" tumalikod na siya sa akin
"Why woul-" hindi ko na tuloy pa ang dapat kong sasabihin nang kusa na lang bumagsak ang
habang ako ay natigilan sa sinabi niya. Venom? King? Tang ina. Tang ina. Gulong gulo na ako.
talukap ng aking mga mata at dalhin ako sa malalim na pagkakatulog.
Pero sa huling sinabi niya, talagang nainsulto ako.

Humugot ako muli nang malalim na hininga bago ako muling nagsalita.

"Sinasabi mo ba na hindi ako maganda 'kamahalan'?" natigilan siya sa paghakbang dahil sa

sinabi ko at muli siyang humarap sa akin na may mukhang nawiwili. --

VentreCanard

"May nasabi ba ako? Humihingi ako ng paumanhin" akala ko ay aalis na siya sa sinabi niya
nang mas lumapit pa siya sa akin at hindi ko na namalayan na nahawakan na niya ang kanang
kamay ko.
=================

Chapter 3

Chapter 3
Naalimpungatan ako sa aking pagkakatulog nang maramdaman kong may marahang sumuklay
sa akin. Pamilyar na ako sa pakiramdam na ito, anong oras na? Paano ako nadala ni lola dito?
"Alam kong gising ka na Claret" paos na boses ni lola ang narinig ko na patuloy sinusuklay ang
buhok ko. Umiiyak ba siya?
Nasaan ako ngayon? Nasa malaking banyo kung saan madalas akong pinaliliguan ni lola ng
purong gatas. Kasalukuyan nang nakababad ang aking buong katawan sa purong gatas sa
bathtub na gawa pa mula sa magandang kalidad ng kahoy.
Napasulyap na lang ako sa bilog na buwan mula sa bintana. Ang gandang pagmasdan, kahit
kailan ay hindi pumalya ang magandang buwan para akitin ako.
Bigla akong napapikit nang maalala ko ang mga kakaibang tao na nagpunta sa kanina sa bahay
namin. Totoo ba itong nangyari? O isang mahabang panaginip habang binababad ako ni lola?
"Lola, may mga bisita ba tayo kanina?" tanong ko kay lola na kasalukuyang itinataas ang buhok
ko.
"Bisita? Wala tayong bisita" seryosong sagot niya sa akin.
"Sabi na! So nananaginip lang talaga ako? Sino si kamahalan? May pangalawang prinsipe pa.
Oh damn, siguro ay napagod lang talaga ako ngayong araw" natatawang sabi ko. Nanatiling
walang imik si lola sa mga sinasabi ko, kung sa ibang pagkakataon ay baka sinesermonan na
niya ako dahil may nabanggit akong lalaki. Weird.
"Lola.." nangunot ang noo ko nang may mapansin akong hindi pamilyar na napakalaking
salamin sa harapan ko mismo.
/>
"Lola, bakit ngayon ko lang nakita ang salamin na ito?" sobrang linaw ng replekyon ko sa
salamin at may'ron itong kakaibang disenyo sa bandang itaas.
"Spade?" muli na namang pumasok sa isipan ko ang 'kamahalan' sa panaginip ko. Lalo na nang
sabihin niya ang mga katagang ito 'I may not have a spade birthmark' Anong ibig sabihin ng
panaginip ko? Bakit parang napakalinaw ng bawat detalye ng sinasabi kong panaginip. Posible
kayang hindi nagsasabi si lola ng totoo? Posible kayang hindi ito panaginip. Totoong may mga
taong gustong kunanin ang aking dugo.
Nagulat na lang ako nang malakas na tumunog ang aming antique na grandfather's clock
hudyat na alas dose na.
"Maligayang kaarawan Claret apo.." naramdaman kong humalik sa aking pisngi si lola.
"Salamat po" ngiting sagot ko kay lola.
"Tumingin ka sa salamin, ibibigay ko na sa'yo ang regalo ko" napangiti na lang ako nang lagyan
ako ni lola ng kwintas na may kulay itim na bato.
 "Gawin mo ang gusto mo, nasa hustong gulang ka na" ngumisi na lang ako sa sinabi niya. Hindi
naman ako magpapadalosdalos. Muli ko na lang sinulyapan ang bilog na bilog na buwan.

"Ang ganda lola.." hindi ko akalain na kwintas ang ibibigay niya sa akin.
Hindi ko mapigilang hindi mapasigaw nang makitang kulay pula ang buwan.

"Lola! Lola! Ang buwan!" pilit kong hinila si lola na nakatalikod at abala sa damit na isusuot ko.
"Mangako ka na hinding hindi mo 'yan tatanggalin sa katawan mo kahit anong mangyari.
Makakaasa ba ako apo?" tanong niya sa akin sa harap ng salamin.

"Pula?" sabay kaming lumingon ni lola sa buwan at nangunot ang noo ko nang walang kahit
anong bahid ng pula dito.

"Bakit ko naman tatanggalin? Bigay mo ito lola, hindi ko na ito tatanggalin sa katawan ko"
natutuwang sabi ko habang pinagmamasdan ang magandang kwintas. Saan kaya ito nabili ni
lola? Mukhang mamahalin.

"Claret.." seryosong tawag ni lola sa pangalan ko.

"Pwede na po ba akong magpaligaw lola?" pagbibiro ko

sa kanya.
"Lola, nakita ko. Nagkulay pula ang buwan! Gaya ng mga mata ng babae sa panaginip ko.
Nagkul--" nanlaki ang mata ko nang makitang hindi na gatas ang pinagbababadan ng aking
katawan. Marahas akong tumayo sa bathtub at hindi ko na alintana ang buong kahubadan ko
para makaalis lamang dito.

"Pwede na" malamig na sagot niya sa akin habang ako naman ay napanganga na lang.

"Lola! Nagkulay dugo ang gatas.." nangangatal akong tumalikod sa tub na pinaggalingan ko.
Bakit nagkulay pula ang gatas na pinagbababaran ko. Anong nangyayari sa akin?

"Are you serious lola?" hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya.

"Natatakot na ako lola sa mga nakikita ko. 'yong tub lola.." nanatili akong nakatalikod.
 Nang maramdaman kong may malamig na hangin na humaplos sa batok ko ay agad na akong
umalis sa harap ng salamin. Ibinalot ko na ang sarili ko sa tuwalya at nagmadali na akong
lumabas ng banyo. Hindi na talaga maganda ang nararamdaman ko dito.

Inabot sa akin ni lola ang kulay itim kong victorian dress na siyang isinusuot ko kapag natutulog.
"Ano ba ang nangyayari sa'yo apo? Dugo? Purong gatas lang ang nakikita ko. Halika at
babanlawan na kita, pagod ka lang apo" pinilit ko ang sarili kong muling silipin ang gatas na

nagkulay dugo at lalong nangunot ang noo ko nang makitang walang dugo dito.

"Wala akong pasok mamaya lola, gumala tayo pagkagising ko" masayang sabi ko kay lola na
kanina pang matamlay.
What the hell is happening on me?
/>
Mabilis akong pinagbanlaw ni lola habang siya ay nakaabang sa akin para sa tuwalyang
kailangan ko.

"Sige" nagulat na lang ako nang bigla niya akong niyakap.

"Halika at tutuyuin kita sa harap ng salamin" wala na akong imik sa sinabi ni lola. Lagi akong
pinaliliguan ni lola at hindi na bago sa akin ang makita niya ang buong kahubaran ko. Kung
tutuusin ay mas saulado pa niya ang mga kurba ng katawan ko at mga ilang anggulo na
maaaring maipula sa akin.

"Mahal na mahal ka ni lola, ingatan mo lagi ang sarili mo. Sundin mo ang mga bilin ko sa'yo"
Nakaupo ako ngayon sa harap ng salamin habang pinupunasan niya ang buhok ko. napakagat labi na lang ako sa biglaang sinabi niya.

"Lola, maliit ba ang dibdib ko?" biglang tanong ko. Bahagya lang niya akong sinulyapan bago
siya sumagot sa akin.
"Lola..iiwan mo ba ako?" mangiyak ngiyak na tanong ko.

"Tama lang 'yan apo" tumango na lang ako sa sinabi ni lola. Kung ganun hindi naman talaga
maliit ang dibdib ko, anong problema ng panaginip ko at pati laki ng dibdib ko ay isinali? "Hindi, sige na magbihis ka na at matulog"ako naman ang humalik sa kanya sa pisngi bago ako
nagmadaling umakyat sa hagdan.

Nang makapagbihis ako ay agad na akong humiga sa kama, hindi ko alam kung bakit parang
pagod na pagod ako. Pero alam ko lang ang pinakakailangan ko, isang mahabang pagtulog.

"Ikaw na ang magtuloy sa katawan mo hija, papalitan ko lang ang damit mo" bahagya akong
tumango kay lola at sinimulan ko nang punasan ang sarili ko.
--
Muli na naman akong naalimpungatan, hindi dahil nakababad na naman ako sa gatas kundi sa
boses nang lalaking tumatawag sa akin. Damn. Ayoko na. Gusto ko na lang matulog.
Pinilit ko ang sarili kong matulog muli pero mas lalong lumalakas ang bawat pagtawag niya sa
pangalan ko. Lakas loob akong lumabas ng kwarto ko, mabilis kong binuhay ang ilaw at
nagmadali akong bumaba para sundan ang boses ng lalaki.
"Where are you? Anong kailangan mo sa akin?" kinakabahang tanong ko.
"Claret.." agad akong lumingon sa likuran ko pero walang tao. Napapahawak na lang ako sa
aking dibdib, kinakabahan na ako.
"Claret.." awtomatikong nagtungo ang aking mga mata sa direksyon kung nasaan ang banyo.
Humugot ako nang malalim na hininga at buong tapang kong inihakbang ang aking mga paa.
Kung hindi ko kikilalanin ang lalaking tumatawag sa akin, siguradong
patuloy lang akong magagambala.
Pagkabukas na pagkabukas ko ng pinto ng napakalaking banyo ay bumungad sa akin ang
napakalinaw na salamin na nagpapakita ng repleksyon ko. Hindi ko alam kung anong lakas ang
nagtulak sa akin para mas lumapit dito at nang sandaling abot kamay ko na ang napakalaking
salamin. Napamura na lang ako nang biglang nawala ang repleksyon ko at isang lalaking
nakakadena na may nakayukong ulo ang nakita ng aking mga mata.
"You're hallucinating Claret.." ipinilig ko ang sarili ko at nang tingnan ko itong muli ay repleksyon
ko ang aking nakikita.
Bumuntong hininga na lang ako at tinalikuran ko na ang salamin. Pero muli akong
napaatras pabalik dito nang salubungin ako nang dalawang pamilyar na mukha na kapwa
nakangisi sa akin. Sila ang mga kakaibang tao sa panaginip ko.
"Happy Birthday!" sabay na bati sa akin ng magandang babae at nang lalaking may kulay abong
buhok.
Nagulat na lang ako nang sabay nilang tinulak ang magkabilang balikat ko. At napapikit na lang
ako nang nagsimula akong mahulog sa kung anong lugar na hindi ko maintindihan. Nahuhulog
ako? May mahuhulugan ba ako sa banyo namin?
Saan nila ako itinulak? Posible bang nahulog ako sa salamin? Pilit kong itinaas ang kanang
kamay ko na parang may maaabot pero nanatili pa rin akong nahuhulog sa isang kawalan na
hindi ko naiintindihan. Nananaginip na naman ba ako?
Bakit ganito ang mga panaginip ko?
Bumagsak ang aking katawan sa isang malambot na bagay na hindi ko maipaliwanag. Ano kaya
itong binagsakan ko? Hindi ko makita ng maayos lalo na at wala akong salamin.
Shit.
Sobrang dilim ng kapaligiran, halos wala na akong makita. Pinilit ko ang sarili kong makatayo at
para makapaglakad at matingnan kung masama ang pagkakabagsak ko. Laking pasasalamat
ko nang maayos ang pakiramdam ng buong katawan ko. Bigla ko na lang niyapos ang aking
sarili sa ihip ng hangin. It's too cold. Nagsisimula na rin magtindigan ang aking mga balahibo sa
katawan nang marinig ko ang marahang pagpatak ng tubig mula sa kung saang direksyon.
"Where am I?" tanong ko sa sarili ko. Para akong bida ng isang horror film na hindi alam kung
nasaan. At anumang oras ay maaaring may kaluluwang bigla na lamang magpapakita sa aking
harapan. Ipinilig ko ang aking ulo sa masama kong naiisip. Hindi ko dapat tinatakot ang sarili ko
sa ganitong sitwasyon.
I felt something strange. Napansin kong basa ang aking mga paa dahil nakatubog ito sa tubig.
Bakit naman may tubig dito? Muli akong napausal ng pasasalamat nang hindi nahiwalay sa
aking mga paa ang aking pambahay na tsinelas.
Nang bahagya akong makakita ng liwanag ay mabilis ko itong sinundan. Kailangan ng mata ko
ng liwanag, hindi na kalinawan ang aking mga mata at hindi magandang manatili ako sa dilim.
Nang mapansin kong may maliit na lamparang nakasabit sa dingding ay agad ko itong kinuha
para magsilbing ilaw ko sa paglalakad pero nang sandaling tanggalin ko ito at makita nang mas
malinaw ang tinatapakan ko. Naramdaman ko na lang ang mainit na likido na naglandas mula
sa aking mga mata. Naiiyak na ako, bakit ako nasa lugar na ito?

"Blood..." nakalubog ang aking mga paa sa dugo. Hindi sa tubig nakalubog
ang aking mga paa kundi sa ilog ng dugo.
Anong klaseng panaginip ito? Pinilit kong inihahakbang ang aking mga paa pero mukhang
naging bato na ito. What's going on? Bakit hindi pa ako nagigising? Hindi ko na kaya ang
panaginip na ito. Please lola, gisingin mo na ako.
Mas lalo akong nanlamig nang may mapansin ako mula sa ilog ng dugong nakikita ko.
May bula... bumubula ito. Hindi ko alam kung ipagpapatuloy ko pang panuurin ang pagbula
nito. Hindi ko alam ang aking gagawin.
Gusto kong tumakbo pero bakit parang nakapako na ang aking mga paa? Mas lalong bumibilis
ang pagbula nito. Maging ang pagtibok ng puso ko ay bumibilis na rin.
At napasigaw na lang ako nang may kung anong bigla na lang humila sa aking mga paa. Bigla
na lang akong natumba at halos mandiri ako sa aking sarili nang mabasa na ako ng tuluyan
ng pulang pulang dugo.
"Shit! No no! Wake me up" ramdam ko ang patuloy na paghila sa akin. What is happening?
Pilit kong inaninaw ang humihila sa akin pero nagsisisi ako.
"Ahhhh! Bitawan mo ko!" anong klaseng hayop ang nakikita?
Big red eyes with black hairy skin and the mouth..it's full of saliva. Anong nangyayari sa akin?
Bakit ako nakakakita ng mga ganito?
Ipinadyak ko ang aking mga paa pero wala itong nagawa at patuloy lang ang paghila niya
sa akin. Nanghihina na ako, ito ba ang sinasabi nilang bangungot?
Napasukan na ng dugo ang aking tenga, maging ang ilong ko ay ganun rin. I can even taste the
blood on my mouth. Am I going to die here? Pinilit kong hawakan ang kwintas na ibinigay sa
akin ni lola.
"Lola,
help me. Wake me up..ayoko na" hinalikan ko na ang kwintas na bigay ni lola at ipinikit ko na
ang aking mga mata. Mukhang bangungot pa pala ang papatay sa akin. Hindi man lang ako
nakapagtapos ng pag aaral.
Hiniyaan ko na ang mabalahibong nilalang na patuloy akong hilahin. Wala na rin akong
magagawa kung mamamatay na rin naman ako sa isang bangungot dapat lang na hindi ko na
pahirapan pa ang aking sarili.
Akala ko ay magtatagal pa ang paghila sa akin ng hindi ko mapangalanang hayop nang biglang
nag init ang mga paa ko. At nang pagmulat ko, nakita ko na lang ang hayop na walang pangalan
na natutupok na ng apoy. What did just happen? Pilit kong hinila ang aking mga paa dahil kung
hindi ako kikilos ay maging ako ay masusunog. Bakit siya nasusunog?
Mabilis akong bumangon at nagtatakbo.
"I need to go back.. alam kong may daan palabas. I should find the mirror, baka sakaling
magising ako.." habang tumatakbo ako ay may napansin akong panibagong liwanag.
Pinili kong sundan muli ang liwanag. I need to run, I need to get out of here. Lalo kong binilisan
ang pagtakbo nang marinig ko ang malakas na pag ungol. Ungol ng nilalang na humila sa
akin. Shit! Buhay pa siya?
Habang tumatakbo ako ay may naaaninaw ang aking mga mga mata. May tao..
Napatigil ako sa pagtakbo dahil sa nakikita ko ngayon. Hindi kaya siya ang lalaking nakita ko sa
salamin? Hindi ko makita ng maayos ang kanyang mukha dahil nakatungo siya. Pero ang
malaking ipinagtataka ko ay kung bakit siya nakakadena at walang pang itaas na damit sa lugar
na ito? Who is he? Kahit malabo ang aking mga mata
ay hindi ko maiwasang hindi humanga sa matipuno niyang katawan.
But what's with his bruises? Bakit may taong gustong sirain ang magandang katawan niya?
Hinuli rin ba siya ng nilalang na humahabol sa akin? Should I help him?
Pinili kong humakbang papalapit sa kanya para mas makita ang kanyang mukha. Bahagya
akong yumuko at napakagat labi na lang ako nang tuluyan ko nang makita ang napaka amo
niyang mukha. Napakahaba ng pilik niya, ang tamang hugis ng kanyang ilong. At ang mapupula
niyang labi, sino ang perpektong lalaking ito? At ang balat niya, bakit ganito ang nakikita ko?
Parang kumikislap ang mga balat niya habang tinatamaan ito ng liwanag ng lampara.
He is like a chained angel.
 "Fuck! Anong katangahan ang pinagsasabi mo?" napaatras na naman ako nang pilit niya akong
abutin. Nakakatakot talaga siya. At ako pa ang tinawag niyang tanga?
"Hi?" mahinang sabi ko habang sinisimulan ko nang ilapit ang aking mga kamay sa kanya.

Pero natumba na lang ako sa gulat at mabilis akong gumapang paatras nang imulat niya ang
kanyang kakaibang mata. What's wrong with him? Parang gusto niya akong patayin sa paraan
ng pagtitig niya.
"Please, I need to wake up. I don't like this nightmare anymore. Please wake me up lola,
ayokong mabaliw katulad niya" sunod sunod na bulong ko. Muli kong ipinikit ang aking mga
mata para magising na sa bangungot pero nang imulat ko itong muli ay ang lalaking
nakakadena pa din ang nakikita ko. Damn.

"Why so scared?" pilit siyang nagwawala sa kadena niya para maabot ako. He wanted to reach
me. Mas lalo pa akong umatras dahil sa kinikilos niya.

He's so different, bigla na lang siyang nag iba. Ibang iba siya sa taong natutulog kanina. He's so
scary. "Kung ganoon ay artista pala ang ipinadala nila sa akin ngayon. Good! Nakuha mo na ang
atensyon ko. You can now strip" napamura na lang ako sa sinabi ng lalaking nakakadena. Tama
ba ang rinig ko? Pinaghuhubad niya ba ako?

"Anong nangyayari sa'yo? Nakagat ka ba ng nilalang na mabalahibo?" kinakabahang tanong ko

sa kanya. Kung ganoon ay kailangan ko na talagang makaalis dito bago pa ako mapagaya sa
lalaking nasa harapan ko.

"O ano pa ang inaarte mo? You're my prostitute right? Now strip! Maghubad ka na kahit maliit
'yang dibdib mo. Pwede na, mukhang makinis ka naman" napayakap na lang ako sa aking sarili.
Gago!

"Cut the crap! Ikaw ba ang pinadala nila sa akin? You can't entertain me

like that, come near me" hindi ko naintindihan ang sinabi niya. Anong pinadala? Entertain?

"Tang ina ka!" mabilis akong nakalapit sa kanya at isang malakas na sampal ang pinalipad ko sa
kanyang pisngi. Pero mabilis akong lumayo kung sakaling abutin niya ako.

Natigilan siya sa ginawa ko at lalong tumindi ang paninitig niya sa akin.

"Mukhang nababaliw ka na" nasabi ko na lang sa kanya. Siguro epekto ito ng pagkakakagat sa
kanya ng mabalahibong nilalang.

Tinitigan niya ako ng masama sa sinabi ko. He looked so dangerous. Kailangan ko na talagang "Anong problema mo babae
umalis.
ka!? Hindi mo ba ako nakikilala?!" sigaw niya sa akin. Talagang hindi ko siya nakikilala!
 Nagulat na lang ako nang tuluyan niyang natanggal ang isa niyang kamay at mabilis niya akong
nahila sa posisyon ko na dinambahan na ng mabalahibong nilalang. Kung nahuli siya nang
paghila sa akin ay malamang kinain na ako ng halimaw na nasa harapan namin.
"Ang kapal ng mukha mong tawagin akong prostitute! Gago ka! Baliw!" sigaw ko sa kanya.

"She's mine..." kasalukuyan siyang nasa likuran ko habang nakakulong ako sa kanang bisig
niya. Nagpumilit akong makawala pero napakalakas niya.

"Lapastangan ka! Hindi mo ako nakikilala?! Saang imperyo ka nanggaling?! Hindi mo ako
nakikilala?!" nangunot ang noo ko nang mapansing naglalabasan ang ugat niya sa kanyang
noo, na parang napakalaking insulto na hindi ko siya nakikilala.

Makikipagsagutan pa sana ako sa nababaliw na lalaking ito nang manlamig ako dahil sa "What are you.. doing..?" nangangatal na tanong ko nang maramdaman ko ang marahang
presensiya ng mabalahibong nilalang sa likuran ko. Naabutan niya ako. paglalandas ng dila nila sa aking leeg.

"Fuck! Mamamatay na yata ako" kinakabahan na ako. Saang direksyon ako pupunta sa
mabalahibong nilalang o sa lalaking parang kakainin ako ng buhay.
"Hey. Stop!" pilit kong hinahampas ang matigas na braso niyang nakapulupot sa akin.

Wala na akong nagawa kundi mapadaing habang madiing nakahawak sa kanyang braso nang
maramdaman ko ang kirot na tumusok sa aking leeg. Anong ginagawa niya sa akin?

"Come on, pick your best choice. Paalala, pareho kaming nangngagat" bored na sabi ng lalaki Nagsimula na akong makaramdam ng panghihina. Palabo na nang palabo ang aking mga mata.
sa akin. What the fuck?

"Your blood.." nagtataka ang kanyang boses. Naramdaman ko na lang ang pagbuhat niya sa
akin.

"Ayoko na. If I'm going to die here, then go" pumikit na lang ako habang hinihintay ang pag
atake ng mabalahibong nilalang sa akin.
Buong lakas kong itinaas ang kamay ko para maabot ang kanyang mukha. Gusto ko siyang
sampalin, ano itong ginawa niya sa akin? At bigla na lang akong nanghina? Mahinang tapik na
lang siguro sa pisngi niya ang nagawa ko. Wala na akong makita..

"Oh crap! Just feed me, bago ka mamatay" feed him? Lumingon ako sa lalaki na pilit hinihila ang
kanang kamay niya sa kadena na kasalukuyang lumalapnos sa kanyang balat. Anong may'ron "I've been waiting for you Cordelia Amor..."
sa kadenang nakatali sa kanya.
--
VentreCanard
=================
Chapter 4
Chapter 4
Nagising na lang ako dahil sa mabangong amoy ng bulaklak. How I love the smell of flowers.
Nakakagaan ng pakiramdam. Kung pwede lang sana na matulog na lang lagi na katulad nito, na
walang isiping klase, assignment at mga nakakabang recitation. Damn. Pero alam kong
anumang oras ay gigisingin na ako ng aking lola para pumasok na sa aking napakagandang
university.
Please, I need 5 more minutes.
Ayoko pa na imulat ang aking mga mata. I need to sleep more, I want to feel the softness of this
bed. I want to feel warmth of this comforter. Mas lalo kong ibinalot ang sarili ko dito. Kung
lumiban na kaya ako? Kahit ngayon lang.
I even made myself in fetus style. Why it's too cold today? Nakakatamad namang bumangon
kapag ganito kalamig ng klima.
"Claret..." hindi ko pinansin ang tawag sa aking pangalan. Please let me sleep.
"Claret.." damn it. Mabilis kong hinagip ang unang malapit sa akin at tinakip ko ito sa tenga ko.
"Claret.." marahas na akong napamulat nang muli kong marinig ang pangalan ko mula sa hindi
pamilyar na boses ng lalaki. What the fuck? Sino itong lalaking tumatawag sa akin?
Nanatili akong hindi gumagawa ng kilos. Anong ginagawa ng lalaking sa kwarto ko? Nasaan si
lola? Nagsisimula na akong kabahan, ang magkaroon ng lalaki sa aking kwarto ay napakalaking
kasalanan. Siguradong ipasusunog ako ng aking lola ng buhay.
Pero halos mapapadyak ako sa napansin ko. What the hell? Hindi ko ito kama! Papaano ako
nakapunta dito? Fuck. Fuck. Wala akong matandaan? Uminom ba ako kagabi? Fuck! What
the hell is happening?
"Come on Claret, stop that act" bakit ako kilala ng lalaking ito? Act?!
Napasigaw na lang ako nang bigla na lang nahatak ang makapal na comforter na nagtatago sa
akin. Mabilis akong naupo at napaatras hanggang sa headrest ng kama. At halos manlaki ang
aking mga mata sa nakikita ko.
I'm in a strange room with this gorgeous stranger. Who the hell is he? Why the hell am I here?
I'm just sitting on a red bed with full of white rose petals. What's with this setting? And I looked
down on me, shit! I don't even own this dress! I'm wearing a silk black dress and I can vividly see
my body in this thin kind of dress! What the fuck? May nangyari na sa amin?
Awtomatiko kong tinakpan ang sarili ko para maitago ang kung anumang bumabakat sa
nakanipis na damit na ito. Fuck. Sinong nagbihis sa akin?
Who the fuck is he?
Nang sandaling magsalubong ang aming mga mata, hindi ko mapigilang hindi mapalunok ng
ilang beses. Damn. He's too beautiful and damn topless. Anong ginagawa ko sa kwartong
ito kasama siya? Papaano ako napunta sa kwartong ito at nagising na ganito ang suot ko?
Nakaupo siya ngayon sa harapan ko na parang hari habang banayad siyang sumisipsip ng
kulay pulang alak. He has this intense eye on me that I can't explain. Bumibilis ang paghataw
ng dibdib ko sa paraan ng pagtitig niya sa akin.
He looked familiar, parang hindi lang ito ang una naming pagkikita..
"Why am I here?" nangangatal na tanong ko sa kanya. Ang huli kong natatandaan ay
"This is rap--..." pagpupumiglas ko. Hindi na natuloy ang sasabihin ko dahil nagsalita siyang
magkausap pa kami ng lola ko. Shit! I can't remember
muli. Damn.
anything.

Nagulat na lang ako nang bigla na lang siyang nawala sa aking paningin. At halos mapatalon na
lang ako nang maramdaman ang mainit niyang hininga sa kanang tenga ko. Lalong lumakas
ang tibok ng aking puso nang hindi ko maigalaw ang aking sarili. Anong nangyayari sa akin?

"Feeding baby, this is feeding" huling sabi niya bago siya muling bumaba sa leeg ko. At
napasigaw na lang ako sa kirot na tumusok sa aking balat. Habang tumatagal ang mga labi niya
sa leeg ko, lalong nag iinit ang buong katawan ko kasabay nito ang panlalambot ko.
"Open your mouth" wala akong balak sundin ang utos niya pero hindi ko alam kung bakit kusa
Tama ba ang tumatakbo sa isip ko? Totoo ba ang talaga sila? Bakit kailangang ako pa?
na lang nagbukas ang mga labi ko.

Did he cast something on me? I can't fucking move. Wala akong ibang magawa kundi
panuorin na lang ang ginagawa niya sa akin. Ramdam ko ang ilang daliri niya sa itaas ng mga
ngipin ko. Parang may pilit siyang kinakapa sa aking mga ngipin. Damn, is he some sort of
dentist?

Nangunot ang noo ko sa gulat na gulat niyang ekspresyon. What's wrong with this him?
"You really taste sweet..." nanlalabo na ang aking mga mata at hindi ko na siya maaninaw ng
maayos.

Pilit kong inabot ang kanyang mukha sa kabila ng aking nanlalabong mga mata. I can see red
liquid on his lips.

"I didn't turn you..." bulong niya. Turn me? What?

Mas lalo akong nagulat nang bigla niya akong inihiga sa kama. Walang nagawa ang sarili kong
katawan at parang sunod lang ito ng sunod sa lalaking ito. Anong nangyayari sa katawan ko?
Bakit parang ang lalaking ito na ang nagmamay ari? I can't command my own body. I can't utter
"You're a vampire..."
any words. Ang tangi ko lang nagagawa ay manuod sa lalaking ito na kasalukuyan nang
itinatagilid ang ulo ko.

Napapikit na lang ako nang una kong maramdaman ang mainit hininga sa leeg ko. Pero mas
napahugot na lang ako ng paghinga sa sunod niyang ginawa. I felt his tongue gently licking my
neck. What the hell is he doing?

Nang maramdaman ko ang init ng labi niya sa leeg ko parang nagkaroon ako muli ng sariling
"Yes, I am"
control sa aking katawan. Agad kong iginalaw ang aking mga kamay

at buong lakas ko siyang itinulak. Hindi man lang siya natinag na parang wala akong ginawa.

Ito na lang ang huli kong narinig bago ko tuluyang isinara ang aking mga mata.

"You are really something.." ngising sabi niya sa akin. Mabilis niyang ikinulong ang aking mga
kamay sa ulunan ko.
It's not a dream. He's the guy from that dark room.
"Who are you?" diretsong tanong ko sa lalaki na nakaupo na sa dulo ng kamang kinalalagyan
ko.

Ang lalaking punong puno ng aking dugo sa kanyang mga labi.

"Hindi mo pa ba ako nakikilala?" sa bilis nang pangyayari ay nakita ko na lang siya na malapit
na sa harapan ko. Paano niya nagawa 'yon?

--

"Lumayo ka sa akin!" pilit akong umaatras kahit nasa headrest na ako ng kama.

Ilang beses pa kaya ako makakatulog at muling magigising na may kaba sa aking dibdib? Kahit
ilang beses kong ipikit ang aking mga mata at isiping lahat ng mga nangyayaring ito ay isang
malaking bangungot ay wala pa rin nangyayari.
"You looked prettier in long hair" mahabang buhok? Nagulat na lang ako nang marahan niyang
Alam kong
pinadausdos ang
anumang oras ay may hihila na naman sa makapal na kumot na gamit ko at may kung sinong
kamay niya sa buhok ko at halos manlaki ang mga mata ko nang makitang mahaba na ito.
lalaki na naman na sasalubong sa akin. Isa siyang bampira? Imposible. Akala ko ay kathang isip
lang sila at mga kwentong barbero? What the hell? Paano ko pa maipapaliwanag ang dalawang
My short brown hair turned to be this elegant curly brown hair. Para akong naestatwa nang
beses na pagkirot ng aking leeg nang sandaling lumapat ang kanyang mga labi dito? Fuck! Pero
marahan niyang hinalikan ang aking mahabang buhok.
hindi pa din ako kumbinsido, posibleng masyadong lang nahumaling ang lalaking ito sa mga
palabas tungkol sa bampira?
Pero may sariling buhay ang aking mga kamay, kusa itong lumipad sa mga pisngi niya at halos
mag echo sa buong kwarto ang lakas ng sampal ko sa kanya.
Hindi ko na namalayan na napahawak na lang ako sa aking leeg para makapa ang marka
ng kagat sa akin ng lalaki. Wala na akong maramdaman na kirot at bakas na may kumagat
dito. Hindi kaya nananaginip ako sa aking panaginip? Damn, hindi na ito maganda.

"Sa pagkakatanda ko ay tinawag mo akong bayarang babae! Tang ina ka, inaasahan mo ba
akong maniniwala sa mga sinasabi mo?" nagmadali akong bumaba sa kama habang hawak pa
rin ang kumot na pilit kong itinatakip sa sarili ko.
"Don't think too much Claret.." narinig ko mula sa pamilyar na boses ng lalaki. Kung hindi ako
nagkakamali ay siya ang lalaking nakacadena na nakita ko. Sa halip na magtago pa ako sa
ilalim ng kumot na ito ay buong tapang na akong bumangon, mabilis kong hinila ang makapal
na kumot para matakpan ang napakanipis kong damit. Damn, ramdam kong wala akong damit
panloob.

"Pangatlong beses mo na akong sinampal" seryosong sabi niya habang bahagya niyang
hinahawakan ang kanyang pisngi na sinampal ko.

"Nasaan ako? Gusto ko nang umuwi, hindi ko gustong manatili sa lugar na ito" lalong hindi ko
gustong tumigil ng mas matagal na oras kasama ang lalaking ito na walang kahirap hirap na
inaakit ang aking mga mata. Damn, nakakakita na ako ng mga basketball players na walang
pang itaas na damit sa aming university pero ni minsan wala akong nakitang may kasing ganda
ng katawan ng lalaking nasa harapan ko. Fuck.
"You won't ever come back Claret, you belong here. You belong to me.." lalo akong napaatras
sa mga sinasabi niya. What the hell?
Hindi na ako makahanap ng isasagot sa kanya at muli pa sana siyang magsisimulang lumapit
sa akin nang abalahin kami ng isang marahang katok mula sa pinto. Dapat ko ba itong
ipagpasalamat?
Iritado siyang humarap sa may pinto at kusa na itong
nabuksan dahil sa taong nagbukas nito mula sa labas.
"Hinihintay na po kayo ng unang prinsipe, maging ang iba mo pang mga kapatid ay naghihintay
na" lalong kumunot ang noo ko sa naririnig ko. Ito na naman ang mga prinsipe na pinagsasabi
nila.
Bahagya kong inilibot ang aking mga mata sa kabuuan ng kwarto habang panay ang pag uusap
nila ng matandang babae ng mga weirdong lengwahe. Isang bagay lang naman ang itinuro sa
akin ni lola, kung nasa sitwasyon akong hindi ko na alam ang aking gagawin. Mas mabuting
kumilos ng natural at huwag takutin ang sarili. Susubukan kong makipag usap sa lalaking ito sa
maayos na paraan, at ipapaintindi ko sa kanyang hindi ako ang taong hinahanap nila.
Muli kong inilibot ang aking mga mata sa kwartong punong puno nang mga makaluma ngunit
eleganteng mga kagamitan na bihira nang makita sa isang ordinaryong bahay sa panahon
ngayon. Ang kanilang malakristal na ilaw na hindi kaliwanagan, ilang mga kandilang nagtirik sa
bawat sulok ng kwarto, maliliit na estatwa na hindi ko maintindihan ang desinyo at tanging
makalumang orasan lamang ang pamilyar sa aking mga mata. Bakit ganito ang desinyo ng
kwartong ito? Pinagtataasan ako ng balahibo. Pero mas lalo akong napasinghap nang tumama
ang aking mga mata sa isang salamin na kitang kita ang aking kabuuan. Hindi ito ang salamin
na maaaring 'pinaghulugan' ko pero masasabi kong isa din itong antique dahil sa makaluma
nitong disenyo.
Kusang humakbang ang aking mga paa hanggang sa tuluyan na akong nakaharap sa salamin.
Hindi ako makapaniwala sa nakikita kong repleksyon, ako ba ang babaeng nakikita
ko? Bakit ngayon ko lang napansin na wala na akong salamin? Bakit nakakakita ako ng
malinaw?
Kahit ang aking mga kamay ay kusa na ring bumitaw sa makapal na kumot na nakatakip sa
aking katawan. At halos napahanga ako sa aking kutis, oo at maputi na ako noon pa, pero bakit
lalong tumingkad ang aking maputing kutis? What happened to my lips? Mas namumula ito,
ilang beses ko itong pinahid sa pag aakalang may lipstick ito pero nanatili pa rin itong kasing
pula ng mga mansanas. At ang buong katawan ko, mas lalong nadepina ang bawat kurba nito.
Anong nangyari sa akin?
"You are my newborn mate Claret, the most beautiful vampire in this empire" hindi ako
nakagalaw sa harap nang salamin nang may bumalot na braso mula sa aking likuran. Agad
kong naramdaman ang init ng katawan ng lalaking nakayakap sa akin mula sa likuran. Lalong
hindi ko rin alam kung bakit ko pinapayagan ang estrangherong lalaking ito na yakapin na
lamang ako sa kabila ng damit na suot ko ngayon. I am almost naked.
Kasalukuyan lang akong nakatitig sa salamin habang pinagmamasdan ang bawat pagkilos niya
habang kayakap ang aking katawan. What the hell is wrong with you Claret? Hindi ka
pinalaking ganito ng lola mo.
"Please help yourself Claret, wake up your vampire blood. I've been dying on your fangs. I
need your bites. You need to bite me back.."
Nagtaasan ang aking mga balahibo nang maramdaman kong gumagapang na ang kamay ng
lalaking walang pangalan sa aking tiyan, sa kabila nang telang nakaharang sa aking katawan ay
ramdam na ramdam ko pa rin ang mainit at marahang haplos niya.
Lalong bumibilis ang pagtibok ng puso at nagsisimula na rin akong mahiraoang huminga nang
mapansing nagbabago ang kulay ng mga mata niya. Anong nangyayari sa mata niya? Naaalala
ko ang pulang buwan sa mga mata niya.
"Stop!" pikit mata akong sumigaw nang maramdaman kong bumababa ang kamay niya. Narinig
ko siyang marahang tumawa. At itinigil niya ang kanyang mga kamay sa paggalaw. Fuck! Do
something Claret!
"I know you can't resist me Claret, get dress. Ipapakilala na kita sa buong emperyo" nang
mumulat na ako ay wala na siya sa likuran ko at ang tanging naiwan ay isang kasuotan na hindi
ko akalaing maisusuot ko sa buong buhay ko.
Mabilis akong tumakbo sa may bintana para malaman kung saang lugar ako nang Pilipinas
napadpad at nang marahas kong itulak ang mga bintana ay napamura na lang ako.
"Where the hell am I?" nasa mataas akong lugar kung saan tanaw ko ang may iba't ibang
hindi pamilyar na desinyo nang mga gusali na akala ko ay sa mga hindi makatutuhanang
pelikula ko lang makikita.
"What the fuck?! This might sounds childish but fuck! Nasa isang kastilyo ba ako?" tanong ko sa
aking sarili habang tinatanaw ang taas ng gusaling kinalalagyan ko. Agad kong mapapansin na
ang lugar na kinatatayuan ko ay ang sentro nang buong lugar na ito. Nasaan ka na ba Claret?
Ano itong mga nakikita mo?
Paano ako napadpad sa lugar na ito? Napaupo na lang ako at halos sabunutan ko na ang sarili
ko. Ang dami nang nangyayari sa akin, ang huli ko lang natatandaan ay kaarawan ko lamang,
bakit ako nasa ganitong sitwasyon?
Totoo ba talagang nasa tahanan ako ng isang bampira? What the hell? Gulong gulo na ako.
Gusto ko nang magising.
"Bilisan mo nang magbihis, naiinip na kaming lahat" napataas ako nang paningin sa boses nang
babaeng narinig ko. Sumalubong sa akin ang pamilyar na babaeng tumulak sa akin sa banyo.
Shit. This whole thing is a goddamn nightmare Claret. Kailangan mo lang tanggapin na masyado
lang itong mahaba, just go with the flow. Dahil ang lahat ng nangyayari sa'yo ngayon ay hindi
makatotohanan.
Hindi na ako nagsalita at kusa na akong tumayo para kuhanin ang damit na hindi ko alam kung
paano ko uumpisahang isuot sa dami ng kolorete nito. Napangiwi na lang ako sa bigat ng
isusuot ko. Paano kaya nila nasusuot ito ng maayos?
"Tulad ng inaasahan, hindi na nakapaghintay ang aking kapatid. Ilang beses ka na niyang
kinagat?" sige panindigan nyo ang pagiging bampira nyo. Baka maniwala na ako. Pinili ko na
lang hindi sumagot at naghubad na ako sa harapan niya para magpalit ng damit. Napansin ko
agad ang pagtaas ng kilay niya nang makita ang kabuuan ko. I don't care.
Nang pilit kong itinataas ang zipper ng gown na suot ko ay tinulungan na ako ng babaeng
kanina pang nanunuod sa akin. Nang tuluyan na akong nakapagbihis ay hindi na ako
nakaangal nang hilahin niya na ako palabas, ilang mga unipormadong babae ang tumungo
nang sandaling lumabas kami ng kwarto. At sa bawat paghakbang ko sa lugar na ito ay
napapahanga na lang ako. Totoong nasa isang kastilyo ako.
Kusang nagbukas ang napakalaking pinto at para akong naestatwa sa mga taong kasalukyang
nakatitig
sa akin. Masasabi kong ang limang mukhang nasa harapan ko ngayon ay talagang sumisigaw
ng kagandahan at kakisigan. Who are these people?
Mabilis akong iniwan ng babae at umupo na rin siya sa isa sa bakanteng upuan sa harapan ko.
Anim na pares na ng mga mata ang mariing nakatitig sa akin. May dalawang pamilyar na mukha
na akong nakita, si 'kamahalan' na seryosong nakatitig sa akin at ang lalaking may kulay abong
buhok na nagngangalang Caleb na nakangisi sa akin, may panibago rin lalaki na hindi pamilyar
sa akin na bahagyang nakakagat labi habang nakapatong ang kanyang kanang kamay sa
armrest at nakapangalumbabang nakatitig sa akin. At mga batang kambal na babae at lalaki na
kapwa nakangiti sa akin. At ang babaeng sumundo sa akin na nakataas ang kilay.
Sila ba ang sinasabi ng matandang naghihintay sa akin? Bakit? Anong kailangan nila sa akin?
"Maligayang pagbabalik, akala ko talaga mamamatay ka na Zen" natatawang sabi ni Caleb sa
lalaking nasa likod ko. Mabilis kong inilingon ang tinawag niyang Zen at halos mapamura na
lang ako nang malamang siya ang lalaking kasama ko sa kwarto.
"Siya ba ang sinasabi nyong agaw buhay? At mamamatay na?! Mas malakas pa siya sa
kalabaw!" nang pumunta sila sa bahay parang talagang mamamatay na ang lalaking sinasabi
nila, pero bakit hindi ko makita sa lalaking ito na muntik na siyang mamatay?
"What the fuck Zen?! She compared you to a damn carabao" natatawa ring sabi ng lalaking "Ayoko na! Tigilan nyo na ako!" agad kong binuhat ang mabigat kong saya at pinilit kong
ngayon ko lang nakita. Halos lahat sila ay nagtatawanan maliban kay 'kamahalan' tumakbo sa nangangatal kong tuhod. Anong klaseng mga tao sila? Totoong mga bampira.
Totoong mga bampira.

Natumba na lang ako sa aking pagtakbo nang bumunggo ako sa isang matigas na bagay. At
sinalubong ako ng mga matang namumula. Marahas kong pinaghahampas ang dibdib niya.

"You should not

make fun of vampires, newborn" natigilan sila sa pagtawa nang may panibagong lalaking
dumating at mabilis siyang naupo sa bakanteng upuan. Kung ikukumpara sa mga taong nandito,
masasabi kong higit siyang mahirap pakisamahan.
Pitong pares na nang mga mata ang mapanuring nagmamasid sa akin na para bang isa akong
bagay na kailangang pag eksperimentuhan at kailangan ng masuring pag aaral.
"Please, please, tigilan nyo na ako. Ayoko na po. Aalis na ako, wala akong ginawang
kasalanan sa inyo" nanlambot ang aking mga tuhod at dumausdos na lang ako sa malamig na
sahig.
Isinubsob ko na ang sarili ko sa aking tuhod habang humahagulhol ng iyak. Anong nangyayari
sa akin? Bakit ako hinahabol ng mga bampira? Ni minsan ay hindi ko pinangarap
magkaganito ang buhay ko.

"Vampires? Tigilan nyo ako, hindi ako naniniwala sa mga bampira. At kung naghahanap kayo
ng taong maloloko, wag ako. Gusto ko nang umuwi at hindi ako ang babaeng hinahanap nyo"
matapang na sabi ko. Kanina ko pang pinag iisipan ang mga nangyayari sa akin at kahit anong "What the hell is wrong with you?! Bakit nyo siya tinakot?!" galit na galit ang boses ng lalaking
gawin ko ay hindi ko pa rin paniwalaan na may talagang mga bampira. Oo at nakaramdam ako tinatawag nilang Zen. Kinakailangan niya ang dugo ko? Bakit ako? Bakit ako pa?
ng kirot sa aking leeg pero posibleng kinagat lang talaga ako para magmukhang
kapanipaniwala, maging ang mga nakita ko sa labi ng lalaking ito ay maaring mga palabas
lamang. Posibleng mga artista ang mga taong ito at gusto nila akong isali? Damn.

"It's okay Claret.. I'm here.." pilit kong sinasalag ang kamay niya. Please, wag nyo na akong
hawakan.

"She's quite funny" malamig na sabi ni 'kamahalan'

Akala ko ay muli silang magtatawanan sa sinabi ni 'kamahalan' pero halos natahimik ang lahat.
Niyapos ko ang aking sarili nang bigla akong nakaramdam nang panlalamig at bigla na lang
nangatal ang aking buong katawan nang biglang kumulog at namatay ang ilaw at halos
mapaluha na lang ako habang may nangangatal na tuhod nang makitang biglang nagkulay pula
ang pitong pares ng mga matang nakatitig sa akin. "Tigilan nyo ako! Mga bampira kayo! Tigilan nyo na ako!" sigaw na ako ng sigaw habang pilit
sinasalag ang mga kamay ni 'Zen' hinding hindi ko pagkakatiwalaan ang mga bampira.
Hindi ko na napigil pa aking pagsigaw nang muling kumulog at bahagyang nagliwanang dahil sa
kidlat. Agad tumama

sa paningin ng aking mga mata ang mga ngiping may napakatutulis na dulo. Anong klaseng
nilalang ang mga taong ito?

"See? Naniniwala na siya ngayon" natatawang sabi ng isang boses.


"Claret.. you're one of us. Siguro ay napapansin mo na ang pagbabago
sa'yo. I've bitten you twice and in no time you'll crave for my blood. You need to accept the
real you.." what? Tang ina. Ano ako? Anong ginawa niya sa akin?! Sinira niya ang buhay ko!
"Ginawa mo akong bampira?!" lalong natuluan ang luha ko. Ang pinapangarap kong simpleng
buhay ay nawala nang parang bula dahil sa kagat ng lalaking ito. Kinikilabutan akong isipin
na iinom ako ng dugo. Fuck. Never!
"Yes, matagal ka nang hinihintay ng buong kahariang ito. Matagal na kitang hinihintay" bahagya
na siyang lumuhod para maglebel ang aming mga mata. Hinihintay? Ako? Anong kinalaman ko
sa mga bampira?
"I don't understand.." nalilito na ako. May nalalaman ba dito si lola?
"I am Zen Lancelot Gazellian, the second prince of this empire. The born prince who destined for
you Claret Cordelia Amor"
Muli na naman akong hindi nakagalaw nang unti unting nag apoy ang bawat pasong nagkalat sa
buong kapaligiran. Ito ang nagmistulang ilaw sa kabuuan ng napakadilim na lugar. At hindi lang
ito ang nakapagpagulat sa akin, hindi lang pitong bampira ang nanunuod sa amin ngayon.
Napapalibutan kami ng hindi lamang daang pares nang namumulang mga mata mula sa
kadiliman ng iba't ibang parte ng napakalaking kastilyong ito.
Naramdaman kong dahan dahan na niyang inililis ang telang nagtataklob sa aking mga braso at
nang bahagyang malilis na niya ito nagsimula na namang mamula ang kanyang mga mata. Pilit
kong hinila ang aking braso sa kanyang pagkakahawak pero wala man lang itong naging
epekto.
Napapikit na lang ako nang lumapat ang labi niya at ibinaon niya na ang kanyang pangil hindi
kalayuan sa aking palapulsuhan. Lalong nagliyab at lumaki ang apoy sa kapaligiran nang
sandaling sinimulan na niyang inumin ang aking dugo. Hindi ito tulad ng unang at pangalawang
kagat niya na nanghihina ako, may iba akong nararamdaman. Hindi ko man lang maramdaman
ang kirot mula sa mga pangil niya. At sa halip na manghina sa tagal nito sa pag inom ng aking
dugo, hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. Bakit parang nasisiyahan pa ang bawat
parte ng aking katawan sa paraan ng pagdaloy ng aking dugo sa kanyang mainit na labi?
I can even love the sounds of his drinking noise. Fuck! Anong itong nararamdaman ko?
Hindi ko na namalayan ang marahang paghaplos ko sa kanyang buhok habang panay ang pag
inom niya sa aking dugo. Dito siya tumigil sa pag inom na parang nagulat sa ginawa ko, maging
ako ay nagugulat sa mga reaksyon ng aking mga katawan, parang pamilyar na ito sa mga labi
ng lalaking ito. Damn. Bakit nagkakagulo na Claret?
Hindi ko sinunod ang alinlangan sa aking isip, sa halip na sumigaw at lumayo sa kanya dahil sa
ginawa niyang pagkagat sa akin, kusang gumalaw ang aking mga kamay para punasan ang
dugo sa labi niya, agad niya itong hinuli at dinala niya sa kanyang mga labi para siya na mismo
ang umubos ng kapatak ng aking dugo.
"Your eyes are glowing Claret...you're arouse"
--
VentreCanard
=================
Chapter 5
Chapter 5 mga bampira ay naglaho na lang na parang wala ang kanilang mga presensiya sa kaninang
kadiliman.

Paanong sa isang iglap ang simpleng buhay ko kasama ang aking lola sa kabunduakan ay bigla
na lamang naglaho ng parang bula? Papaanong sa dami ng babaeng nabubuhay sa mundong
ibabaw, bakit ako pa ang humaharap sa ganitong sitwasyon?
Sitwasyong ni minsan ay hindi ko naisip na mangyayari sa buong buhay ko.
"Mas mabuting ako muna ang kumausap sa kanya. You can't explain it well Zen dahil baka
magkagatan lang kayo" muling tumayo ang babaeng humigit sa akin kanina at nagsimula na
siyang lumapit sa akin. Nanatili akong hindi gumagalaw sa posisyon ko. Ano na lang ang
mangyayari sa akin kapag bumalik ako kay lola? Paano ko sasabihin sa kanya na isa na akong
bampira? What the fuck?

Para akong napaso sa sinabi ng lalaking may pangalang Zen, halos gumapang na ako paatras
nang sandaling bitawan niya ang aking kamay. Bakit hinayaan ko ang sarili kong gumawa ng
kakaibang reaksyon? Bakit hinayaan kong madala ang aking emosyon mula sa mainit niyang
labi sa aking mga balat. Bakit pinabayaan kong mawala ako sa katinuan nang sandaling makita
ko ang aking dugo na naglalandas sa perpektong hugis ng kanyang mga labi? Fuck.
"Claret let's go, mahirap kausap ang mga 'yan" inilahad sa akin ng babae ang kanyang
kamay. Kahit nag aalinlangan ako ay inabot ko na sa kanya ang aking kamay, ayokong si
'Zen' pa ang lumapit sa akin dahil hindi maganda ang reaksyon ng katawan ko sa kanya.

Anong nangyayari sa aking katawan? Totoo ba na isa na rin ako sa kanila? Nang tangkain niya
ako muling abutin ay pilit akong umatras. Hindi ko maintindihan kung anong nakita ko sa "Lily please, ipaliwanag mo sa kanya ng maayos" nakita ko ang pag irap ni Lily sa sinabi ni Zen.
kanyang mga mata nang sandaling umatras muli ako.

"Come on Zen, hindi ako sanay na ganyan ka" natatawang sabi ni Lily.
"Zen, mas mabuting huwag mo muna siyang biglain sa mga pangyayari" alam kong boses ito ni
kamahalan.

"Lily kami din, sasama kami" hindi nahabol ng aking mga mata ang mabilis na paglapit ng
kambal sa amin ni Lily.
"The council witnessed how her eyes glow. The whole imperial court of Parsua Sartorias are
convinced that she's our deity from the other world" what? Anong pinagsasabi ng babae?

"Okay, masyadong mahaba ang family tree natin. Kailangan ko ng back up" itinulak na ako ng
kambal para makalabas sa napakalaking kwartong ito habang si Lily ay nakasunod sa amin.
"I think this is enough" malamig na sabi ni kamahalan. Namatay ang lahat ng apoy sa bawat
pasong nakapaligid sa amin at muling nabuksan ang ilaw. Tanging ang walong magkakapatid
na lang ang nakikita ko, kahit anong bakas ng ibang
Nang makarating muli kami sa kwartong pinanggalingan ko ay agad akong naupo na parang
hinang hina. Bakit ngayon ko naramdaman ang kagat ni Zen sa akin?
"Kay Zen ba ang kwartong ito?" tanong ko kay Lily na nasa tabi ko na rin pala at nakaupo,
maging ang kambal ay ganun din at
mariing nakatitig sa akin.
"Yes" mabilis na sagot sa akin ni Lily.
"Nakapagtataka talaga, nakita kong nagkulay pula ang mata niya nang kagatin siya ni Zen. Bakit
hindi pa siya nagkakapangil? I can't even feel her strength. Parang tao pa din siya" mas lumapit
sa akin ang batang babae para mas masuri ako. Samantalang nananatiling tahimik ang batang
lalaki sa isang sulok.
"May pagbabago na rin sa kanya, nakasalamin siya nang tao pa siya. Maiksi din ang buhok
niya" tumango tango sa kanya ang batang babae.
"Magpapakilala pala ako, Harper Esmeralda Gazellian. Nice to meet you, our deity" nagulat na
lang ako nang hagipin ng batang babae ang kamay ko at halikan niya ito. Hindi ko napansin na
hawak na rin ng kakambal niya ang isa kong kamay, hinalikan niya rin ito gaya ng paghalik ng
kanyang kakambal.
"Casper Lancelot Gazellian, kamusta?" ngumiti sa akin ang batang lalaki na akala ko ay hindi
niya kayang gawin. Kung titingnan ay parang mga walo hanggang siyam na taong gulang pa
lamang ang kambal na ito.
"Kilala mo na naman siguro ako? Lagyan mo na lang ng Esmeralda Gazellian 'yong akin"
natatawang sabi ni Lily.
"Wait, bakit kayo nagpapakilala sa akin. Wala akong kinalaman sa inyo, ibalik nyo na ako sa
dati. Hindi ako bampira" iling ako ng iling sa kanila. Ayokong yakapin ang buhay na ipinakikilala
nila sa akin.
"You have a vampire blood Claret, you're not a pure human. Nagtataka pa rin ako kung bakit
hindi ipinaliwanag sa'yo ni
Olivia ang lahat. Kaya kami tuloy ang nahihirapang magpaliwag" may inilabas na napakalaking
mapa si Lily mula sa drawer ng side table ni Zen.
Inilatag nito sa kama ang lumang mapa na hindi ko na makita ng maayos dahil sa pagkaluma
nito.
"Mamaya ka na magtanong Claret tungkol sa history mo. Mas mabuting ipaliwanag ko muna
kung bakit ka nandito" nanlaki ang mata ko nang makakita ko ng maliit na kutsilyo na hawak ni
Lily. Walang pasabi niyang hiniwa ang gitna ng kanyang kamay, pinatulo niya ang kanyang
sariling dugo sa malabong mapa at kusa nang sinundan ng kanyang dugo ang bawat guhit ng
mapa.
"Ang mundong ito ay nahahati sa limang emperyo at ang bawat emperyong ito ay nahahati sa
mga kaharian. Hindi ko na ipapaliwanag sa'yo ang kabuuan ng natitirang apat na emperyo, mas
gusto kong pagtuunan mo ng pansin ang emperyong kinalalagyan mo ngayon. Nasa emperyo
ka ng 'Parsua' kung saan nahahati ito sa apat na kaharian. Parsua Sartorias, Parsua Avalon,
Parsua Deltora at Parsua Trafadore. Kasalukuyan ka nasa kaharian ng 'Parsua Sartorias' kung
saan makikilala mo ang pamilya ng mga Gazellian, kami 'yon" pakiramdam ko ay umikot ang
mundo ko sa haba ng sinasabi niya habang itinuturo niya sa mapa kung saan ang mga lugar na
sinasabi niya.
"Hindi ko mainitindihan" nalilitong sabi ko.
"Itinago na ni Zen ang salamin Claret, hindi ka na makakabalik. Pag aari ka na ni Zen" nag init
ang dugo ko sa sinabi ni Harper.

"Lily, ako ang magpapaliwanag sa kanya" pagsingit ni Harper.

"Hindi niya ako pag aari! Walang nagmamay ari sa sarili ko!" sigaw ko sa kanila.

"Huwag mo nang isipin ang mga emperyong sinasabi ni Lily. Basta ganito, nasa 'Parsua' ka na
nahahati sa apat. Syempre isa ang kaharian natin sa Parsua at tinatawag
"Tanggapin mo na Claret, kailangan ka ng buong kaharian ng Parsua Sartorias. Mas
itong 'Parsua Sartorias' at ang namumuno sa buong kahariang ito ay ang aming pamilya"
mapapatatag ang kaharian kapag nandito ang presensiya mo. You're not just an ordinary
napatango ako sa maiksing paliwanag ni Harper. Umismid lang si Lily sa pagpapaliwanag ng
vampire Claret, sa sandaling nagsama sama ang dugo ng apat na babae mula sa kabilang
kanyang kapatid.
mundo magagawa nyo ang lahat ng gugustuhin nyo. Kayong apat na babae ang kapangyarihan
ng buong emperyo. Hindi mo pwedeng

takbuhan ito" palalim na ng palalim ang usapang ito. At lalong hindi ko na naiintihan.

"Go on Harper, ikaw na ang magpaliwanag" tumango na lang si Harper.

"Ayoko nito. Ayoko nito" nagsisimula na namang magtuluan ang mga luha ko. Ayokong
mabuhay sa dilim, ayokong mabuhay sa pag inom ng dugo. Damn. Mas mabuting mamamatay
na lang ako.

"Sa bawat ika sandaang taon ng emperyo isinisilang ang apat na lalaking nakatakda sa
mga mortal na babaeng lumaki sa kabilang mundo. Sa kaharian namin, si Zen ang
nagkaroon ng marka. Tanging piling lalaki lang ang nagkakaroon nito at ang balat niya ay
spade. Alam mo naman 'yon hindi ba? Naglalaro ka naman siguro ng baraha hindi ba? Apat
"Ang hirap niyang paliwanagan Lily, hindi kaya mas mabuting si Leon na ang kumausap sa
'yon hindi ba?
kanya?" Leon? Kapangalan ng lolo ko.
Spade, club, heart at diamond" natigilan ako sa sinabi ni Harper.

"Mas mabuti pa nga, sasabihin ko na lang kay Zen na samahan siya kay Leon bukas" sagot sa
"Spade? Ito ang desinyo ng salamin sa banyo namin! Sigurado akong nandito rin ang salamin
kanya ni Lily.
na 'yon. I need to go back, hindi ako ang mortal na hinahanap nyo" pagmamakaawa ko. Kapwa
sila umiling lahat sa sinabi ko.

"Wait, sino si Leon?" tanong ko sa kanila.
"The most trusted council in Parsua Sartorias emperial court. Leon Doyle, he's your grandfather
right?" matagal nang patay ang lolo ko.
"He's dead, hindi ko kilala ang Leon na sinasabi mo" sabay silang nagkibit balikat sa sinabi ko.
"May itatanong ka pa ba? Lalabas na kami" tanong sa akin ni Harper.
"Maibabalik pa ba ako sa dati?" nag aalinlangang tanong ko.
"Hindi na" ang sumagot na sa akin ay si Casper.
"Kung ganun, may mga katanungan pa ako. Bakit nakacadena si Zen kung kayo ang
namumuno dito? Bakit sinasabi nyong mamamatay na siya nang sunduin nyo ako?" seryosong
tanong ko.
"Nakacadena siya dahil madami na siyang nabibiktimang kababaihan sa buong nasasakupan ng
Parsua Sardorias, hindi na mabilang ang mga babaeng may kagat ni Zen. At ang karamihan pa
ay napapatay niya dahil sa dugong kinakailangan niya" nangatal ako sa sinabi ni Lily. Shit.
Baka mapagaya ako sa mga babaeng nakakagat niya.
"Tsss, Lily. Magagalit sa'yo si Zen, sinisiraan mo siya kay Claret. Mali na naman ang kwento
mo. Ganito kasi 'yon Claret, nang sandaling ikalabing pitong taong gulang mo. Ito ang araw
kung saan malalaman na namin kung sinong lalaki sa kaharian ang nakatakda sa'yo. Nang
lumitaw na ang marka kay Zen, dito na siya nagsimulang mauhaw sa dugo mo. Sa kasamaang
palad, hindi ka pa pwedeng makatawid sa mundong ito hangga't wala ka pa sa tamang edad at
habang hinihintay ni Zen ang ika labingwalong taong gulang mo. Para na siyang baliw sa
kahahanap ng dugong maaaring makagamot sa uhaw niya. Dahil buong kaharian na ang
apektado sa pagkauhaw niya sa'yo, napagdesisyonan na ikadena muna siya. Pinapadalhan na
lang namin siya ng dugo sa ilalim ng kastilyong ito pag alam na namin na kailangan niya na
talagang uminom" hindi ako nagsalita sa mahabang paliwanag ni Harper ng ilang minuto bago
ako muling nakahanap ng sasabihin.
"Bakit mukhang hindi dugo ang hinihintay niya nang dumating ako? Pinagkamalan niya akong
prostitute na maghuhubad sa harapan niya" hindi ko na alam kung bakit pati ito ay natanong ko
pa. Damn.
"Wala na kaming alam ni Lily sa bagay na 'yan. Baka si Caleb at Evan ang may pakana ng
bagay na 'yan. You know boys and their fangs" natatawang sagot ni Harper.
"Look what happened to him? Malakas na si Zen, akala ko talaga mamamatay na ang
bampirang 'yon. Kung makikita mo lang kung paano siya dumaing at magmakaawa sa amin na
mamamatay na daw siya, 'hanapin nyo na si
Claret' 'mamamatay na ako' 'I need her blood' 'Find her' 'I'm dying' 'Mamamatay na ako' 'Just kill
me, hindi ko na kayang maghintay' 'kill me' 'I need her blood' Alam naman namin na
exaggerated na si Zen kung magmakaawa sa amin. Pero maaawa ka talaga. Para siyang "You are good for Zen, you are good for this kingdom. Huwag mo nang isipin pang tumakas
tangang mamamatay" natatawang sabi ni Lily. dahil dito ka na habang nabubuhay ka. Your purpose is to live with our brother for the rest
of your life" pahabol ni Harper

na hindi ko matanggap.

"Damn, bakit hindi ko nakita 'yan?" seryosong sabi ni Casper.

"My purpose? Be his food" matabang na sagot ko.

Hindi ko na nahabol ang pangyayari, tanging hapdi mula sa sampal ni Lily sa aking pisngi ang
nararamdaman ko. Nananatili akong walang reaksyon sa ginawa niya. Bakit? May mali ba sa
sinabi ko?
"Naiiyak nga ako na natatawa, si kamahalan awang awa naman sa kapatid kaya hinila na kami
ni Caleb. Oh well sige na, nagpanic din naman kami ni Caleb" gusto kong umirap sa sinasabi
ni Lily. Dahil sa pagkakatanda ko ay sila ni Caleb ang agresibo para madala ako dito.

"You'll never be his food. He's longing for you because you are his mate! Matagal ang
Hindi ko mapigilang hindi mapatitig kay Lily ngayon. Ibang iba siya sa babaeng sumundo sa
pinaghintay sa'yo ni Zen! Hinintay ka ng kapatid ko tapos pinagtatabuyan mo siya? Ganyan ka
akin.
magsalita sa kanya?" tang ina?! Sinabi ko ba na hintayin niya ako?! Hindi ba at pagkain lang
ako sa kanya?

"What?" tanong niya sa akin nang mapansing nakatitig ako sa kanya.

"Ayoko na dito" reklamo ni Casper. Mabilis silang lahat nagtungo sa pinto.

"You're different from the Lily before" sagot ko na lang.

"Alam mo ba ang ginawa sa'yo ni Zen kanina? It was not just a bite, it was a vampire kiss.
Inangkin ka ni Zen, sa harap ng pinakamakakapangyarihang bampira sa buong kahariang ito.
Sabihin mo nga ulit? Pagkain ka ba talaga?" galit na tanong sa akin ni Lily.

"Yes, that was a desperate Lily. Buhay ni Zen ang pinag uusapan Claret, buhay ng kapatid
namin kaya sumugod na kami para kunin ka. Pinapaalala ko rin pala sa'yo. We're not typical
vampires, na kagaya ng napapanuod mo sa mundo niya. We're not a cold blooded creatures,
Gazellians know the value of family. At ginagawa lang namin ang alam naming nakabubuti para
sa isa't isa" seryosong sabi ni Lily na hindi ko inaasahan.
"Hindi tinatanggihan ang isang Gazellian, Claret" naiiling na sabi ni Harper.

Para silang mga hangin at bigla na lang nawala sa aking paningin. Muli na lang akong nahiga at
nagsimulang umiyak. Ayoko na. Habang umiiyak ako, agad kong naramdaman na may umupo
sa kama.

"Claret.." kilala ko na ang boses na ito. Boses pa lang niya, nagkakagulo na ang buong sistema
ng katawan ko. Parang gusto na nitong mapasailalim ng buong buo sa kanya. Fuck.
Bumangon ako at hindi ako makatingin ng diretso sa kanya. Am I in lust with him?
"Zen.." hindi na ako nakaangal nang mabilis niya akong kinabig at kinulong sa kanyang mga
bisig. Mahina ko siyang pinaghahampas. Hindi ko na maintindihan ang sarili ko.
"Naiinis ako, naiinis ako sa'yo. Naiinis ako sa sarili ko. What have you done to me Zen?
Nagagalit ako sa'yo dahil ginawa mo akong ganito. Pero..pero..fuck! Anong ginawa mo sa akin?
Your fangs are addictive Zen. Please bite me again.."
--
VentreCanard
=================
Chapter 6
Chapter 6
Gustong gusto ko nang murahin ang sarili ko sa mga nangyayari sa akin. My heart, mind, and
body are damn contradicting with one another.
Pilit sinasabi ng isip ko na ayaw ko at kailanman ay hindi ko gugustuhin ang katulad ng lalaking
ito, they sucked blood for survival. They sucked blood for their lives. This is very inhumane, I
can't live my life like this. How can they feed themselves? Victimizing innocent people? Papaano
ako mabubuhay ng ganito? Hindi ko kayang uminom ng dugo para lamang mabuhay. Shit. This
is damn wrong Claret, mali itong hinihiling mo.
Nakatitig lang sa akin ang mga mata ni Zen na nagsisimula muling magkulay pula. Sunod
sunod namatay ang mga kandilang nakapaligid sa kabuuan ng kwartong ito. At mas lalong
nabigyan ng pansin ang mga matang mariing nakatitig sa aking leeg.
"Zen" gustong gusto ko nang sabunutan ang sarili ko sa pagtawag sa pangalan niya. Ano ba
Claret?!
Sa bilis nang pangyayari ay natagpuan ko na lang ang sarili kong nakaupo sa isang mataas na
lamesang pinagpapatungan ng magagandang bulaklak na nasa mamahaling paso. Pero
mukhang inagaw ko na ang kanilang posisyon, halos mapapikit na lang ako nang marinig ko
ang malakas na pagkabasag nito.
My damn heart and body. Shit. They are both traitors. Simula nang kagatin niya ako sa gitna ng
mga apoy at sa harap ng mga mata ng daang bampira kanina, ramdam ko ang pag iiba ng
sistema ng bawat parte ng aking katawan. Fuck this body.
"You're so bipolar Claret, I heard your words a while ago. Akala ko ba ayaw mo sa akin?"
ngising sabi niya
habang nakapalibot sa aking katawan ang kanyang mga braso.
Sa halip na sumagot sa sinabi niya ay pilit inabot ng aking mga kamay ang kanyang mukha.
"Zen, I want to see your fangs" hindi siya sumagot sa akin at bahagya niyang inawang ang
kanyang mga labi para makita ko ng maayos ang kanyang mga pangil.
Nanulay ang aking mga daliri sa kanyang mga pangil, gaya nang kung papaano niya ito ginawa
sa akin nang magkamalay ako. Damang dama ng aking mga daliri ang tulis ng kanyang mga
pangil. Mga pangil na siyang hinahanap hanap ng aking katawan. Damn.
Agad niyang hinawakan ang aking mga kamay para patigilin ito sa aking ginagawa.
 "What the hell is wrong with you?! Hindi nyo ba alam na may ginagawa kami?" galit na galit na
"You're seducing me Claret" bulong niya sa akin. Muli na naman akong nagulat nang malipat sabi ni Zen.
kami ng posisyon. Kailangan ko na sigurong masanay sa ganitong kabilis na pagpapalipat lipat
ng posisyon. Kasalukuyan na akong nakaharap ngayon sa pader habang nasa likuran ko si Zen
na sinisimulan nang hawiin ang aking mahabang buhok.

Napakuyom na lang ang aking mga kamay. Fuck. Mabilis hinuli ni Zen ang aking mga kamay at
pilit niya itong ikinulong sa pagitan ng malamig na pader at nang kanyang mga kamay. "I told you, hindi magandang iwan mag isa si Claret. Our brother will definitely attack her" mabilis
na sabi ni Harper.

"Zen.." I can't help but to utter his name when I felt the warm touch of his tongue on my neck. I
must be dumb but I love the warmth of his tongue.

"There is nothing wrong with it, she is my mate. Anong problema nyong apat? Find your mate!
Malalaman nyo rin ang nararamdaman ko. I've been longing her for years" nangunot ang noo ko
sa sinabi ni Zen. Hindi ba at isang taon lang?

"Claret Cordelia Amor, ang tagal kitang hinintay.." bulong niya sa akin. Napakagat labi na lang
ako nang mahalit ang napakagandang saya na suot ko sa parte ng aking kanang balikat.

"Alam naming walang mali Zen, but please see the situation. Hindi pa rin tuluyang nagbabago si
Claret. Sa mga mata nating mga bampira isa pa rin siyang tao, walang pagbabago sa kanya
kundi ang kanyang pisikal na anyo. Yes we've seen her eyes glow. Pero agad din itong nawala,
tatlong beses mo na siyang kinagat hindi ba? Yet she's still a human, tama ang sabi ni Harper. I
can't feel her strength. Hindi ka niya masasabayan
"Let's try on your shoulder" para akong
Zen, it's dangerous for her" nanatili akong nakikinig sa usapan ng magkakapatid na bampira.
robot na tumango lang sa mga sinabi niya. Hindi ko maintindihan ang pinupunto ng sinasabi ni Lily.

Mas mariing akong pumikit nang nararamdaman ko na paglapit ng pangil niya sa aking balikat. Marahas kinalas ni Zen ang mga brasong pumipigil sa kanya.
Ginusto mo ito Claret, ginusto mo ito. Lalong dumidiin ang mga kamay niya sa mga kamay ko.
Lalong nag iinit ang buong katawan ko at lalong nangangatal ang mga tuhod ko. Ikakagat na
niya..

"Caleb, Evan" malamig na sabi niya na nakapagpatigil sa dalawang lalaki na hawakan siyang
muli.

"Oh my god!" nawala ako sa pagkakapikit nang marinig ko ang boses ni Lily. Agad nawala sa
likuran ko si Zen at natagpuan ko na lang ang sarili kong nakatago sa likuran ni Lily habang
kinukumutan ako ni Harper.

Napansin kong nailayo na ni Caleb at nang isa pang lalaking bampira si Zen na pilit nagpapalag.

"Makinig ka na lang kay Lily, Zen. Learn to wait, she can't handle a vampire sex yet" natatawang
sabi ni Caleb. Hindi ko mapigilang hindi mapayuko sa sinabi niya. Fuck. Now, I know.
Malapit na ba doon ang ginagawa namin? Nahihiya ako sa sarili ko. Pinalaki ako ng aking lola
na ilag sa mga lalaki, pero ito ako ngayon at inihahain ang sarili sa isang makisig na bampira.
"At mas lalong hindi niya pa kayang magbuntis ng isang bampira. You're killing her Zen"
seryosong sabi ni Lily. Bakit umabot na sa pagbubuntis?
"Tsss, alright. Pwede nyo na kaming iwan" matabang na sagot ni Zen.
"We can't Zen, mahigpit na pinag uutos ni kamahalan na huwag kayong pagsamahin sa iisang
kwarto hangga't hindi pa siya tuluyang nagiging bampira" mabilis na sagot ni Lily.
"What the hell?! Are you serious?" iritadong iritado na si Zen sa usapan nilang magkakapatid.
"Sumunod ka na lang Zen" sumabat na rin ang lalaking kanina pang hindi nagsasalita. Kung
hindi ako nagkakamali ay Evan ang pangalan niya.
"Napapansin ko na may mali kay Dastan, galit pa rin ba siya sa akin dahil ako ang nagkamarka?
Na hindi siyang panganay? I am the chosen one,
wag niya akong pag initan kung bakit hindi siya ang napili" ito ba ang marka na sinasabi sa akin
ni Lily at Harper?
"ZEN!!" halos sumigaw ang mga kapatid niya dahil sa mga sinabi niya.
"Tanga ka ba? Si Dastan ang nagdala dito kay Claret dahil naaawa na siya sa'yo" si kamahalan
ang pinag uusapan nila. Pilit kong ipinilig ang aking ulo nang maalala ko ang una naming
pagkikita ni kamahalan. He's a goddamn perfection at talagang humanga ako sa kanya. But
Zen's is much attractive and damn dangerous looking. Hindi na ako nagtataka kung bakit
nagkakaganito ang epekto ng katawan ko sa kanya. He's too sexy, a goddamn sexy vampire.
Nang mapatitig ako sa aking kamay ay agad ko itong itinago sa aking likuran nang maalala kong
hinalikan ito ni kamahalan. Bakit parang nauulit ang mga sinabi niya sa akin? 'I may not have
that spade birthmark but I can make you the queen beautiful Cordelia Amor' Anong ibig niyang
sabihin?
"Hindi ako tanga Lily, our first prince is interested with my deity. Nag iinit ang dugo ko sa paraan
ng pagtitig niya kay Claret. Hindi ako mag aalinlangang agawin ang posisyon niya sa kahariang
ito, kapag tinangka niyang hawakan si Claret. She' mine, ayokong may ibang mga matang
tumititig sa kanya. Kahit kapatid ko pa.." seryosong sabi ni Zen habang nakatitig sa akin.
"Zen.." natawag ko na lang ang pangalan niya.
"Don't be so paranoid Zen, dadating na ang mapapangasawa ni Dastan. Itigil mo 'yang
kasalanang pinagsasabi mo" si Harper na ang nagsalita na siyang katabi ko. Bakit parang
hindi na siya bata kung magsalita?
"Caleb, Evan. Ilabas nyo na si Zen, kami na muna ang magbabantay kay Claret" hindi na
hinintay ni Zen ang mga kapatid niya dahil siya na mismo ang lumabas ng kwarto.

At nang tuluyan ng makalabas ang tatlo ay saka muling nagsalita si Lily.
"Mukhang wala na rin tayong pagpipilian, we will stay for this room together until you fully
turned as a vampire. Hindi namin kayo pwedeng hayaang mag isa ni Zen, narinig mo naman
siguro ang usapan namin?" tumango na lang ako sa kanila. Nakakahiya, nang nag uusap lang
kami kanina ay halos ayawan ko si Zen. Pero kung hindi pa sila dumating..
"Magliliwanag na, kailangan na rin siguro nating matulog" agad kong sinilip ang bintana.
Nagsisimula nang sumikat ang araw.
"What about me? Hindi na ako makakatulog" sabi ko sa kanila na nagsisimula nang humiga sa
kama. Mabilis akong nahila ni Lily at natagpuan ko na lang ang sarili ko sa gitna nilang
dalawa. Nakahiga na rin ako sa kama.
"Tatangayin ka na rin ng antok, ang araw ay gabi sa mga bampira. Samantalang gising tayo
tuwing gabi. Yes, pwede tayong hindi matulog pero nasanay na siguro kami na ganito"
paliwanag sa akin ni Harper.
"Don't worry, hindi tayo masusunog sa araw ng mundong ito. Hindi ito tuluyang sumisikat,
parang hapon lang sa mundo niyo ang umaga dito" marami pa akong gustong malaman sa
bagong mundong gagalawan ko. Hindi ko man ito tanggapin ay wala na rin akong magagawa.
"Anong sinasabi ni
Zen na taon? Hindi ba at isang taon lang naman niya hinanap ang dugo ko?" nagtatakang
tanong ko.
"It was 7 years, Claret" agad akong napabangon sa sagot sa akin ni Lily.
"Pitong taong nakacadena si Zen?! What the hell? Pinabayaan nyo ang kapatid niyo sa madilim
na lugar na 'yon?!" tamad akong hinila ng dalawa pahiga muli sa kama.
"Mas gugustuhin pa naming ikacadena siya sa madilim na lugar na 'yon. Kaysa hatulan siya ng
kamatayan ng konseho dahil sa pagkauhaw niya sa dugo mo. Hindi biro ang pagkauhaw niya
Claret, kaya ikaw na ang umintindi sa kanya" anong may'roon sa markang ito at ganito na lang
ang epekto nito kay Zen?
"Kung ganoon, ilang taon na si Zen?" tanong ko sa kanila. Sabay humalakhak ang dalawang
babae sa tanong ko.
"Hindi na namin binibilang ang edad namin. Ang isang taon sa mundo niyo ay pitong taon dito.
Siguro kung bibilangin, he's just 21 years old in your world" napanguso na lang ako sa sinabi ni
Lily. Kung nasa mundo kaya namin si Zen? Ano kaya siya? He must be a goddamn hot bachelor
item, na pagkakaguluhan ng mga babae. A sexy businessman? Masyadong common, siguro
mas bagay sa kanyang maging dentist. Oh damn, sexy dentist.

"Ilang beses ang tanda namin sa'yo Claret. At sa sandaling tuluyan ka nang maging bampira,
hindi mo na bibilangin ang taon mo" natatawang sabi ni Harper. Nawala na ako sa pinag
uusapan namin dahil sa naiisip ko kay Zen.
"Pwede naman akong dumalaw sa lola ko?" tanong ko sa kanila.
"Kausapin
mo si Zen, siya ang nagtago ng salamin" mabilis na sagot sa akin ni Lily.
"Marami pa akong tanong" akala ko ay sasagot pa silang dalawa nang mapansin kong nakapikit
na sila.
"Si Leon na ang magpapaliwanag sa'yo ng lahat" mahinang sabi ni Harper habang nakapikit.
Hinintay ko munang makatulog sila nang mahimbing dalawa bago ko naisipang bumaba ng
kama at lumabas ng kwarto. Kahit mag uumaga na ay sobrang dilim pa din ng buong kastilyo.
"Saan ka pupunta?" halos mapatalon na lang ako sa boses ni Casper na nakatayo malapit sa
pinto.
"I need fresh air" maiksing sagot ko. Nang tangkain kong humakbang muli ay napamura na lang
ako nang bigla akong hampasin nang napakalamig na hangin na hindi ko alam kung saan
nagmula. Pilit kong pinagsasalipot ang aking nagugulong buhok dahil sa lakas ng hangin. Shit,
what is happening? Tiningnan ko kung saan ang pinakamalapit na bintana para isarado ko pero
ang mga matang namumula ni Casper ang aking agad na napansin. Sa kanya ito nanggagaling.
"Tama na, tama na Casper" nang sabihin ko ito ay bigla na lang nawala ang hangin na
humahampas sa katawan ko.
"Ano pa ang kailangan mo?" bakit ganito ang mga bampira dito? Hindi ko maintindihan ang
timpla ng mga ugali nila. Pabago bago sila ng mga ikinikilos, akala ko ay seryoso at walang
pakialam lang itong si Casper na siyang kakambal ni Harper. Why are they like this? Ganito ba
ang mga bampirang pakikisamahan ko?
"You must be hungry. Sumunod ka" nagsimula
na siyang maglakad na siya namang sinundan ko. Hindi ko mapigilan ang nagtitindigan kong
ang mga balahibo sa mga painting na nakasabit sa bawat pader na nadadaanan ko, para silang
gagalaw nang hindi ko inaasahan.
"Nasaan si Zen?" tanong ko sa kanya.
"Pinapakalma ng mga kapatid ko" maiksing sagot niya.
Nang makarating kami sa kanilang napakalaking dining room ay agad tumungo ang mga
unipormadong mga tauhan nang makita si Casper at nang ako na ang pumasok lahat sila ay
bigla na lamang lumuhod na para ba na isa akong dyosang kailangang igalang.
"Maaari na kayong umalis" hindi pa ako nakakakurap nang bigla na lang nawala sa aking mga
paningin ang mga taong nakaluhod kanina.
"Maupo ka" malamig na sabi niya na agad ko na namang sinunod. Hindi na siya nagsalita
pa hanggang sa makarating ang mga pagkain namin. At laking pasasalamat ko nang hindi
mga lamang loob na iniisip ko ang aking nakikita ngayon.
Sa totoo lang nagugutom na rin ako.
"Eat" tumango na lang ako sa sinabi niya. Akala ko ay magugustuhan ko ang mga pagkaing
nakahain ngayon sa akin dahil sa nararamdaman kong gutom pero parang tinamad akong
kumain dahil sa mga matang nanunuod sa akin ngayon.
"Bakit hindi ka rin kumain?" tanong ko sa kanya. Papanuorin niya lang ba ako sa pagkain ko?
"I'm full" hindi ako nakasagot sa kanya. Ano pa ba ang dapat kong sabihin?
Pagtutuunan ko na sana muli ng pansin ang aking pagkain nang nahagip ng mga mata ko
na dalawa na ang bampirang
nasa aking harapan. Kasalukuyang nakataas sa lamesa ang mga paa ng bagong dating na
bampira habang patuloy niyang ginagalaw ang kanyang upuan na parang rocking chair. Hindi ko
maipaliwanag kung bakit hindi na maganda ang kutob ko sa bread knife na nilalaro ng kanyang
mga kamay.
Bigla na lang akong kinabahan, hindi ito maganda. Zen..
"Parang baliw si Zen nang matikman ang dugo ng babaeng 'yan. I wonder how her blood taste"
napahawak na lang ako ng mahigpit sa kutsara at tinidor na gamit ko.
"I think, I need to go.." nang akma na akong tatayo ay napahugot na lang ako nang paghinga
nang may naramdaman akong kirot mula sa aking kanang pisngi.
Nanlaki ang mata ko nang makitang wala na ang bread knife na hawak ng bagong bampira.
Nangangatal ang aking mga kamay nang hawakan ko ang maliit na kirot sa aking pisngi. At
nang tingnan ko ang kamay na ginamit ko agad kong nakita ang dugo mula sa pisngi ko. Fuck.
Ibinato niya sa akin ang bread knife.
Nagsimula nang humataw ang dibdib ko, ibang kaba ang nararamdaman ko. Nang tingnan ko
ang dalawang bampira ay nawala na sila sa kanilang mga kinauupuan. Where are they?
Hindi na ako nakapagsalita pa nang may nagtakip sa aking bibig. Pilit akong nagpapalag pero
masyadong malakas ang bampirang kasalukyang gumagapos sa akin.
"Let me wipe that blood for you" bulong niya sa akin. Napahugot na lang ako ng paghinga
nang maramdaman ang kanyang dila sa pisngi ko. Damn. Zen.. Zen, where are you? Help me.
Save me.
"Finn, don't drink too much" pakinig kong sabi ni Casper na kasalukuyan nang hawak ang
kanang kamay ko. He's gonna bite me!
Naramdaman kong itinatagilid na ng bampirang may pangalang Finn ang ulo ko. I even felt
Casper's tongue. Damn. No. No. No. Nagtutuluan na ang mga luha ko habang pilit
nagpapapalag sa kanila.
Zen, help me..

"Claret?"

--

VentreCanard "Claret!" para akong sinampal nang napakalakas na hangin at muntik na akong mahulog sa
aking kinauupuan kung hindi ako maagap na nakahawak. Agad akong tumayo sa aking
kinauupuan. Tumayo? Kinauupuan? Nagmadali akong umatras habang nakatitig sa dalawang
bampira na nakaupo sa kanilang mga posisyon. I don't understand?

=================
Kasalukuyang nakangisi si Finn sa akin habang nakakunot ang noo ni Casper.

Chapter 7

Chapter 7

"What's wrong Claret?" tanong sa akin ni Casper.

Kung sana ay kasing lakas lang nila ako, nagawa ko nang makawala sa kanila. Kung
sana kasing bilis lang nila ako, nagawa ko nang tumakbo mula sa dalawang bampirang
ito. "No! no! Isusumbong ko kayo kay Zen! Isusumbong ko kayo!" lalo pa akong umaatras.
Samantalang lalong nangunot si Casper na parang hindi naiintindihan ang aking ikinikilos.

I can feel their tongue on my skin. Zen, where are you? My skin is only for your fangs.

"What the hell Finn?! What did you do to her?!" malakas na sigaw ni Casper kay Finn na
"Hmmp!" pilit akong nagpapalag nang nararamdaman ko na ang tulis ng kanilang mga pangil. kasalukuyan pa rin na naglalaro ng bread
Zen, Zen..Zen..help me!
knife. Agad kong hinawakan ang pisngi ko at laking gulat ko nang wala itong hiwa.

Tuluyan nang nagpatakan ang aking mga luha nang sabay akong kagatin ng dalawang bampira
sa magkaibang parte ng aking katawan. Fuck. Ipapapatay ko sila kay Zen. Ipinikit ko na lang
ang mga mata ko habang nanghihina sa patuloy na pag inom nila sa aking dugo. Ayokong
maging pagkain nang mga bampirang ito.

"I did use some illusions, how was it big sis?" illusions? Ilusyon lang ang mga nangyayari?

"Claret?"
 "Probably drinking?" sagot sa akin ni Finn. Hindi ko na napigilang hindi mapatayo.

"What the hell is wrong with you Finn?! Paano kung magsumbong talaga 'yan kay Zen? Sa
tingin mo ba bubuhayin pa tayo ng baliw na 'yon? Come back to your seat Claret, everything
was an illusion. It was just Finn's power" ngayon naman ay kumindat na sa akin si Finn. Ganito
na lang kadali 'yon? Hindi niya baa lam na sobra akong natakot sa ginawa niya?

"He is feeding other girl's blood?" halos marinig ko ang kabuuan ng boses ko sa napakalaking
kusinang ito. What the

fuck? Hindi pa ba siya nasiyahan sa dugo ko?

"Sorry about that big sis, I did just try if it will work on you. Not a vampire yet huh? Kaya pala
parang mababaliw na si Zen Lancelot" natatawang sabi ni Finn. Fuck. These two vampires are
the most bipolar creatures I have ever met. O talagang sadyang ganito ang mga bampira?

Naupo na ako at napahinga nang maluwag. Bahagyang nawala ang kaba ko nang nagsisimula
na silang magsalita. "Come on, wala siyang mapagpipilian. If he continues drinking your blood, it will turn out to sex.
You're not a fully vampire little sis, tama na siguro ang kaunting pag inom niya sa'yo. He can
survive" napatungo na lang ako sa sinabi ni Finn. Damn.

"Bakit hindi kayo natutulog?" tanong ko.

"But, what about those girls? Anong gagawin nila ni Zen?" damn. Am I jealous? Fuck.

"Tinatamad ako" sagot sa akin ni Finn.

"Nothing, iinom lang sa kanila si Zen. He can't cheat Claret, once you have met your mate. You
can no longer desire nor look to other girls, my brother is already bounded to you" good then,
masyado naman yata siyang sinuswerte kung ganoon? I am feeding him then he'll flirt to others?

"Same here" mabilis na sagot ni Casper.

Muli na lang akong naupo.

"Then, anong sinasabi nyo na pinapakalma si Zen? Where is he?" baka dinala na naman nila ito "Pwede nyo ba ipaliwanag sa akin ang mga kakayahan niyong magkakapatid? Ayoko nang
sa madilim na lugar na 'yon. Hindi ba nila alam na may mga halimaw sa lugar na 'yon? magulat muli" narinig kong bahagyang humalakhak si Finn sa sinabi ko. Baka magulat na lang
ako at ginagamitan na naman nila ako ng kanilang kakaibang mga abilidad. Not again.
"Saan mo gustong magsimula?" tanong sa akin ni Casper. Sa pagkakaalala ko ay walo silang
magkakapatid, mas mabuting sa pinakamatanda?

"Si Zen naman, he possess the power of ice and snow" napapalakpak na lang ako. Ang galing
naman niya, akala ko ay sa mga palabas lang sa telebisyon ko makikita ang mga ganito.

"Eldest" tumango sa akin si Casper.

"Ang cool naman pala ni Zen, para pala siyang si Queen Elsa" natutuwang sabi ko habang
nakangiwi sa akin ang dalawang bampira. May mali ba akong nasabi?

"Mauna tayo kay kamahalan, siya ang kasalukuyang namumuno sa kahariang ito. He's a good
swordsman" bakit kamahalan pa rin ang tawag nila sa kapatid nila? They're too formal.
Swordsman? Then?

"Claret, don't compare us to those human movies" kamot ulong sabi ni Casper.

"Swordsman lang? Hindi siya nakakalipad?" sabay tumawa ang dalawang bampira sa sinabi ko.

"Alright then, I'm sorry. Continue" ibang iba ba talaga?

"Damn those vampire movies,

ano pang kayang gawin namin sa mga napapanuod mo?" natatawang sabi ni Finn. Hindi ba sila
nakakalipad?
"Sunod ay si Lily, she's the fastest vampire. And she's also good in manipulating poisonous
smoke" muli na lang ako tumango.

"Wala naman kaming pakpak Claret, we can't fly" natatawa na rin si Casper.

"Si Finn, which is illusion. He can enter on your mind, alam mo na naman siguro" ngumisi lang
sa akin si Finn.

"He can make a sword out of his blood, he can do things using of his blood actually" tumango na
lang ako. Mas mabuting makinig na lang siguro ako?
 Prinsipe ng mga nyebe?
"Sunod si Caleb. He's a powerful vampire, triple ang lakas niya sa amin" superman?

"Where's Claret?" parang pinasok nang napakalamig na hangin ang buong kusina at agad ko rin
napansin ko ang bahagyang pagyelo ng lamesa. What the hell?

"Si Evan, he can manipulate the lighting and thunder" sounds good.

"She's here brother" pormal na sagot ni Finn. Agad ko na lang naramadaman ang daliri ni Zen
sa leeg ko, sa mga braso ko na parang sinusuri kung may mga marka ako ng kagat mula sa
"Ako, which is the wind" naramdaman ko na rin ang kapangyarihan niya, kanina lamang. kung kaninong pangil.

"And Harper can manipulate music" how cute of her. "Come on, we're just eating. Getting to know, she's our big sis afterall. Right?" kasalukuyang
nakahawak ang isang kamay ni Zen sa aking upuan habang nakapaywang siyang nakaharap sa
mga kapatid niya.

"What

about you? Ano kaya ang sa kanya Casper?" pinakatitigan nila akong dalawa na para ba na "Bakit parang hindi ako maniwala? What happened Claret?" masuyong yumuko sa akin si Zen
malalaman nila agad. para magtama ang aming mga mata. Sabay umiiling ang dalawang bampira sa likuran,
napapangisi na lang ako.

"Magkakaroon ba ako ng katulad ng abilidad nyo? I am just bitten, I am not a natural vampire"
paliwanag ko sa kanila. "I'm fine, kumakain lang kami" napabuntong hininga si Zen sa sagot ko sa kanya.

"You will, hintayin lang natin ang tuluyan mong pagbabago. For the meantime, kumain ka muna.
Act normal and please don't say something that will definitely make our throats cut, nagbibiro
lang si Finn kanina. Padating na ang prinsipe ng mga nyebe" bigla na lang naging abala sa "Where have you been?" tanong ko sa kanya. Para siyang natigilan
pagkain ang dalawang bampira.
sa tanong ko, ngayon naman ay ang dalawang bampira na ang nakangisi.
"I went to vampire court" nagsisinungaling ang magaling na bampira. Sinasabi lang sa akin ng
mga kapatid niya na umiinom siya ng ibang dugo ng babae.
"Who told you? My brothers?" hindi ako sumagot.

"Bukas ba ang vampire court ngayon Casper? Hindi ba at vampire holiday ngayon?" ngising
sabi ni Finn. Kita ko ang pagkunot ng noo ni Zen, magsinungaling ka pa.

"Hindi na mahalaga kung sino ang nagsabi. The thing is you've bitten other girl, you've bitten
other neck" napapikit na lang ako nang pumiyok ang boses ko. Why am I so affected? Fuck.

"Yes, it is vampire holiday today. Saang vampire court ka nagpunta Zen?" tanong ni Casper.

"Are you jealous?" ngising tanong niya sa akin.

"Sinungaling" tumayo na ako at inirapan ko ang prinsipe ng mga nyebe. Bakit parang bigla na
lang kumulo ang dugo ko? Fuck.

"Bakit naman?! Go, kumakagat ka ng kumagat sa ibang babae. I

won't ever allow you to bite me again. Never" lalong lumitaw ang ngisi ng prinsipe ng mga
nyebe. At napamura na lang ako nang hapitin niya ng walang kahirap hirap ang bewang ko.

"Claret, wait.." nagpatuloy na lang ako sa paglalakad at hindi ko siya pinapansin.

"My beautiful deity is jealous, how can I please you?" bulong niya sa akin. Mabilis kong
iniharang ang aking kamay sa mga labi niya na papalapit na naman sa aking leeg.

"Claret.." nasa harapan ko na siya ngayon. Alam ko naman na hindi ako makakatakas sa isang
bampira. Lalo na kung si Zen Lancelot Gazellian, ang prinsipe ng mga nyebe. Damn,
nagugustuhan ko siyang tawagin ng ganito.

"No, no biting. I'm mad" seryosong sabi ko.

"Why don't you go to that vampire court of yours and bite the every girl you see? Move, I need
sleep" pakinig ko ang pagmumura niya sa sinabi ko.
"Claret.." nangunot ang noo ko sa ginawa ng prinsipe ng mga nyebe. Did he just pout his lips?
What the hell?
"Good"

"Nagpapacute ka ba sa akin Zen?" nakataas na ang kilay ko sa kanya.

"Hindi ka pa ba matutulog? Bukas pa tayo aalis" tanong niya sa akin. Mabilis niya akong
nabuhat at natagpuan ko na lang ang sarili kong nakaupo malapit sa may bintana habang
kasalukuyang nakasandal sa kanya.

Papaanong naging ganito na ang pakikipag usap ko kay Zen sa

"Why? do I look cute?" napairap na lang ako.
napakaikling panahon? Parang kanina lang ay pilit kong pinagtutulakan ang lalaking ito.

"Zen, pwede ko ba na dalawin si lola?" ramdam ko ang paghigpit nang yakap niya sa sinabi ko.
"Cute ka sana may pangil ka lang" halos mapanganga siya sa sagot ko sa kanya. Inalis ko ang
pagkakayakap niya sa akin at ipinagpatuloy ko ang paglalakad.

"I'll think about it" maiksing sagot niya sa akin.

"Are you really that mad? I promise, I won't bite to other girls again" yumakap na siya sa likuran
ko. Damn. Naglalambingan ba kami?

"Sa totoo lang nalilito pa rin ako Zen, hanggang ngayon ay hindi pa din ako makapaniwala sa
mga naririnig, nakikita at nararamdaman ko" nakatulala na lang ako sa labas ng kastilyo.
"Natural! Ano sila sideline mo? You hunt animals, not girl's neck Zen" napakagat labi na lang
ako nang mabilis niyang hinalikan ang leeg ko.

"That's why we're going to Leon, siya ang magpapaliwanag sa'yo ng lahat" sagot niya sa akin.
Naramdaman kong hinalikan niya ang ibabaw ng ulo ko. Mas mabuti sigurong huwag ko muna
itong isipin.
"As you wish my deity" bulong niya.
"Sinabi sa akin ni Finn at Casper na kaya mong gumawa ng snow. Alam mo ba na hindi pa ako
nakakakita ng snow? Can you do it for me?" ngising sabi ko sa kanya.
"As you wish" bigla na lang nabuksan ang bintana at halos mapatulala na lang ako nang
nagsisimula nang magpatakan ang maliliit na patak ng mga nyebe.
"Para ka talagang si Queen Elsa, do you wanna build a snowman?" natawa na lang ako nang
bigla akong napakanta.
"Napakababaw ng kaligayahan mo Claret" napangiti na lang ako nang maramdaman kong
hinahaplos niya ang buhok ko.
"Talaga? Lumaki kasi akong mag isa kaya siguro ako ganito, walang kalaro, walang kausap
kundi si lola. Not like you. You have your seven siblings at nakikita kong mahal na mahal nyo
ang isa't isa. Tama nga ang sabi ni Lily, you're not the typical vampire family I know. They even
drag
me here just for you.." napapikit na lang ako sa huli kong nasabi. Fuck.
Hindi sumagot si Zen sa sinabi ko, pinili niya na lang akong yapusin nang mahigpit.
"I can wait Claret, alam kong hindi mo pa tanggap ang mga nangyayari sa'yo. But I promise, I'll
wait for you.." bahagya na lang akong ngumiti sa sinabi niya. Mas iniyakap ko pa sa sarili ko ang
mga braso ni Zen, ngayon ko na naramdaman ang lamig dahil sa biglaang pagpatak ng nyebe.
"Zen, malamig na" bahagya siyang natawa sa sinabi ko. Agad kong napansin ang bahagyang
pamumula ng kanyang mata bago tuluyang tumigil ang pagpatak ng mga nyebe.
Hinintay na lang namin matapos ang araw bago kami nag ayos ng mga gagamitin sa pagpunta
sa kabilang kaharian kung saan dito daw nagbabakasyon ang tinatawag nilang Leon. Hindi
naman matagal ang pinaghintay namin dahil apat na oras lamang ang araw sa mundong ito.
Kasalukuyan nang nakasakay sa kanikanilang kabayo si Zen, Caleb at Evan na siyang kasama
namin papunta sa Parsua Deltora, walang babaeng Gazellian na sumama dahil may kanikanila
silang resposibilad sa kaharian na hindi nila pwedeng iwanan.
"Mag ingat kayo" kaway sa amin ni Lily.
"Ikaw na ang magbantay sa kanila Claret" natatawang sabi ni Harper bago tuluyang tumakbo
ang karwaheng sinasakyan ko. Nang tuluyan na kaming nakalayo ay nagsimula na akong
tamarin sa biyahe. Bakit mag isa lang ako dito sa karwahe? Bakit hindi na lang sila dito
sumakay tatlo? Kasya naman kami. Nang silipin ko ang tatlong makikisig na bampira ay kapwa
sila nakapalibot
sa karwaheng sinasakyan ko.
"Zen, malayo pa ba tayo?" tanong ko sa kanya.
"Claret, kakaalis pa lang natin" ngising sagot niya. Napanguso na lang ako, anong gagawin ko
dito? Muli akong bumalik sa pagkakaupo ko, sinubukan kong matulog pero hindi ako makatulog.
Bakit parang hindi na ako nakakaramdam ng pagkaantok? Hinayaan ko muna ang aking
pagkabagot at kung ano ano na ang tumatakbo sa isip ko hanggang sa abutin na ako ng ilang
oras.
 nakita ko na lang na sinasakal niya ang lalaki. Sa lakas nang dalawa ay tuluyan nang nahati sa
dalawa ang karwahe at bigla na lang silang nawala sa aking paningin.

Hindi ko na mabilang ang aking buntong hininga. Bakit hindi pa rin tumitigil ang sasakyan?
Damn.

"Claret!" agad may humawak sa bewang ko at nakita ko na lang ang sarili kong nakaangkas sa
"Zen-" muli ko sanang bubuksan ang bintana ng karwahe nang pigilan ito nang kung sino. kabayo ni Evan. Napanganga na lang ako nang makitang sirang sira na ang karwaheng
Naramdaman kong tumigil na din ito. Nandito na ba kami? kanina ko lang sinasakyan.

Halos magtumbahan ang mga punong nadadaanan ng kanilang mga katawan. Are they fine?
Sino ang lalaking 'yon?

"Oh! Ang pangalawang prinsipe ng Sartorias, akala ko ay patay ka na? Kailan nyo pa siya
inilabas? Baka naman pati kababaihan dito sa Deltora ay pupunteryahin mo?" hindi ako
pamilyar sa boses ng lalaki.
"Who is he?" bakit wala pa akong nakikitang bampirang pangit simula nang dumating ako sa
mundong ito?

"Rosh, kung gusto mo pang mabuhay ng matagal. Umalis ka sa dadaanan namin" pakinig ko
ang malamig na boses ni Zen.
"The second prince of Deltora, ganyan talaga sila ni Zen kung magkita. You should try to resist
him, he has the pheromone ability. Kaya niyang akitin ang kahit sinong babae. Lalo na kung
may relasyon kay Zen, they are born to piss each other. Siguradong ikaw ang bagong pag
aawayan nila." What the hell?

"Mainitin pa din ang ulo mo, may kasama kayong babae? Bakit may karwahe?" muntik na akong Napansin ko na nagyeyelo na sa parte ng kagubatan kung saan naglalaban ang dalawang
mapasigaw nang makita kong may lalaki na akong katabi. Mabilis niyang tinakpan ang bibig ko bampira.
para hindi ako makagawa ng ingay.

"Hihintayin pa ba natin sila?" tamad na tanong ni Caleb.

"Where is that fuck?" iritadong sabi ni Zen.

"Yes?" sagot ni Evan.

"You must be the deity, god! You're beautiful.." mabilis niyang nahaplos ang mahaba
kong buhok at nang akma niya na itong hahalikan ay tuluyan na akong napasigaw nang
biglang lumitaw si Zen at
"Or should I knock them down?" tanong ulit ni Caleb.

=================

Chapter 8
"Ako na, baka mapansin ka nila. Madamay ka pa" agad akong inilipat ni Evan sa kabayo ni
Caleb at bigla na lang siyang tumakbo ng mabilis sa direksyon ni Zen at nang lalaki. Chapter 8

"What will he do?" nagtatakang tanong ko. Kasalukuyan pa rin akong nakaangkas sa kabayo ni Caleb habang may hila siyang isang pang
kabayo na siyang sinasakyan ni Zen na walang malay. Si Evan naman ay ganun din ang ginawa
sa walang malay na lalaki mula sa Deltora na kahariang pupuntahan namin. Kung hindi ako
nagkakamali ay Rosh ang tawag sa kanya ng mga bampirang kasama ko.

"Lighting? Patutulugin lang natin ang magbestfriend" napatingin na lang ako sa kalangitan nang
apat na beses na may tumamang kidlat sa kagubatan kung nasaan si Zen at ang lalaking "Talaga ba na ganito ang batian nila sa isa't isa? Grabe silang magkasakitan" gusto kong
kalaban niya. kalabitin si Zen para malaman kung ayos lang siya pero hindi ko alam kung papaano ko ito
gagawin.

Hindi din nagtagal ay nakabalik na si Evan na may dalawang katawan sa kanyang mga balikat.
Kapwa umuusok ang kanilang mga katawan. Si Zen at ang lalaking walang malay. What the
hell? Are they fine?

"Wag ka nang mag alala Claret, hindi mamamatay ang mga 'yan nang dahil sa kidlat. Hindi rin
magtatagal ay gigising na rin 'yang si Zen" sagot sa akin ni Evan.

"Tell me, what's with the second child? Bakit mukhang problema ang mga pangalawang
prinsipe?" sabay nagtawanan si Evan at Caleb sa tanong ko.

"Papaano kung sabay magising ang dalawang 'yan? Magsisimula na naman sila" natatawang
sabi ni Caleb.

"Ask these toasted idiots"

"May pinagmulan ba ang pinag aawayan nila? Parang ang laki ng galit nila sa isa't isa" napansin
ko agad ito sa paraan ng pagsalubong nitong si Rosh kay Zen.

--

VentreCanard
"Isang maliit na bagay" kibit balikat na sabi ni Evan. Nasa unahan namin ngayon ang kabayo ni
Evan at ni Rosh.

"You don't touch my girl, Caleb" mabilis kong tinampal ang mga braso ni Zen.

"Hindi matanggap ng antipatikong prinsipe ng Deltora na kaya siyang pantayan ni Zen sa dami
ng mga babaeng kanyang tagahanga kahit na wala naman itong abilidad na katulad ng sa
kanya" napangiwi na lang ako sa sagot ni Evan, kung ganoon kahit sa mundo ng mga bampira.
Babae pa rin ang rason ng pag aaway ng mga kalalakihan.
"Kapatid mo si Caleb! Bakit napakabasagulero mo Zen?!" ilang beses kong pinaghahampas ang
mga braso niya sa akin. Hindi pwede sa akin ang ugali ng lalaking may pangil na ito.

"Itigil mo ang kabayo" malamig na sabi ko.

"Napakaliit na bagay" tumango na lang ako sa sinabi ni Caleb.

/>

"What? Mas gusto mo na si Caleb kaysa sa akin? Anong ginawa niya sa'yo nang natutulog
ako?" lalong nangunot ang noo ko sa pinagsasabi ng prinsipe ng mga nyebe. Fuck. Sobrang
seloso niya. Damn, dapat ko ba itong ikatuwa o katakutan?
"Kung ganoon, masasabi ko ba na kalaban natin ang lalaking ito?" tanong ko muli kay Caleb at
Evan.

"I said stop this horse!"

agad hinila ni Zen ang renda ng kabayo kaya tumigil ito. Narinig ko rin ang pagtigil sa pagtakbo
ng kabayong sinasakyan ni Evan at nang natutulog na si Rosh.
"Hindi, sila lang ni Zen ang magkalaban. Pero kahit kailan, hindi naming pinagkakatiwalaan ang
lalaking ito. Madalas siyang traydor sa lahat ng mga bagay" mabilis na sagot sa akin ni Caleb.
Hindi ba at mas mabuting iwanan na lang siya kung ganoon? Kahit nagtataka ako ay muli na
lang akong tumango at nanahimik na lang ako hanggang sa mga sumunod na minuto.

"Hintayin natin si Caleb. Humingi ka ng patawad" napanganga siya sa sinabi ko.

Pero hindi din nagtagal ay napansin ko nang gumagalaw ang katawan ni Zen sa kabilang
kabayo.

"What the fuck?! Claret, hinawakan ka niya. Hindi ako natutuwang hinahawakan ka ng iba"
lalong umarko ang kilay ko. Hindi niya ba naaalala ang nangyari? Nahati ang karwaheng
sinasakyan ko nang dahil sa init ng ulo niya, sa pagkakatanda ko ay tinulungan lang ako ng
"Oh boy Evan, nagigising na ang prinsipe ng mga nyebe. Pat-" hindi na natapos ni Caleb ang
kanyang mga kapatid kaya nila ako hinawakan.
kanyang pagsasalita nang may tumamang kamao sa kanyang mukha na nakapagpatilapon lang
naman sa kanya sa napakalayong distansya. What the hell?

Naramdaman ko na lang ang mga bisig ng prinsipe ng mga nyebe na marahang gumapos sa
"Nakaangkas lang ako sa kabayong ito dahil wala akong sasakyan. Alam mo kung bakit?! Dahil
aking mga bewang.
hinati mo na ito sa dalawa! God Zen, hindi pwede na sa tuwing may mapapalapit sa aking lalaki
ay susuntukin mo na agad. Ayoko nang ugali mong 'yan" muli kong tinamapal ang kamay niya
nang nagtangka ito humawak sa akin.

"Never" mahinang bulong niya. Sinungaling na bampira.

"Claret.." narinig kong bulong niya mula sa likuran. Hindi ko siya pinansin. At napairap na lang
ako nang makita kong nakaharap na sa amin si Evan na nakangisi at bahagyang sumisipol
na parang natutuwa sa nangyayari sa aming dalawa ng kanyang kapatid.

"Uhuh? Ang pag ibig nga naman, nakakatunaw ng nyebe" natatawang sabi ni Caleb.

"Caleb! Maligayang pagbabalik" nakita ko pa ang bahagyang pagkaway ni Evan sa paparating

na Caleb sakay ng kabayong iniwan lang naman ng prinsipe ng mga nyebe kanina.
"Tunaw na tunaw" mabilis na sagot ni Evan na tumatawa na rin.

"Gago ka Zen!" nang dadaan na sa amin ang kabayo ni Caleb ay agad itong tumigil sa tagiliran
namin para siguro bumawi kay Zen pero nanlaki na lang ang aking mga mata nang mabilis na "Fuck off" iritadong sabi ni Zen. Pinabilisan na niya ang sinasakyan naming kabayo hanggang
may pumagitnang malakristal na yelo sa pagitan namin sa kaunti na lang ang distansya nito sa dalawa niyang kapatid.

at nang kabayo ni Caleb.

Agad nawala si Zen sa aking likuran at nakita ko na siyang nakatayo sa kabilang parte ng yelo.
Kita ko ang gulat na reaksyon ni Caleb nang marahang bumuka ang bibig ni Zen. Anong
sinasabi niya? At kasabay nang unti unting pagkatunaw ng yelo sa pagitan ng mga kabayo "Fuck. Bakit, kasama pa natin ang basurang 'yan?" tulog pa rin si Rosh.
namin ay muli ko na lang naramdaman ang braso ni Zen sa aking mga bewang.

"Tunay ba ang narinig ko? Tang ina" naiiling na pinatakbo ni Caleb ang kanyang kabayo. Kahit
si Evan na nasa unahan ay napailing na rin. "Baka naman napatay mo na siya Evan" kinakabahang sabi ko. Agad naningkit ang aking mga
mata nang may apat na sunod sunod na nyebe na tumama sa katawan ng lalaki.

"Nagsorry ang lalaking may pangil" ngising sabi ko. Naramdaman kong ipinatong niya ang
kanyang baba sa aking kanang balikat. "Zen! Bakit ba napakabayolente mo?!" ngumuso lang siya sa akin. Hindi din nagtagal ay
nagsisimula nang kumilos ang katawan ni Rosh. Muntik pa siyang mahulog sa kanyang kabayo
bago niya makuha kung nasa anong

posisyon siya.
"Nasaan ang prinsipe ng mga nyebe?!" nakaporma siya ngayon na parang makikipaglaban.
"Itanong mo na sa kanya Zen kung saan ang mansion ni Leon sa Deltora, mas matatagalan
pa tayo kung hahanapin pa natin siya" sabat ni Evan. Mas mabuting itanong niya na nga ito,
dahil ayoko na nang napakahabang biyaheng ito.

"Nandito ako Rosh, gusto mo ba na tuluyan na kita?" sa halip na sagutin siya ni Rosh ay sa akin
ito tumitig. Pero napapikit na lang ako nang tamaan muli ng tatlong sunod sunod na nyebe si
Rosh sa kanyang mukha.
"Si Leon pala ang pakay nyo, bakit?" tanong ni Rosh, ramdam ko pa rin ang pagsulyap
sulyap niya sa akin. Damn.

"Don't look at her" iritadong iritado na ang boses ni Zen.

"Napakadaldal mo pa rin Rosh" sagot sa kanya ni Zen.

"Walang hiya ka Zen!" mabilis tinanggal ni Rosh ang mga natirang yelo sa kanyang mukha.
Akala ko ay tatalikod na siya sa amin pero agad napaismid na lang ako nang ipinantay niya ang
"Alam ko kung saan siya nakatigil ngayon. I can tell it if you'll introduce me to this beautiful
kanyang kabayo sa kabayong sinasakyan namin ni Zen.
deity" ramdam ko ang paghigpit ng mga braso ni Zen sa bewang ko. Hindi na naman
Nanatili pa rin na nasa unahan namin ang dalawang kapatid ni Zen na alertong sumusulyap sa
maganda ito.
dalawang bampirang ito.

"Rosh" sabay tinawag ng mga kapatid ni Zen ang bampirang nagpapainit sa ulo ng prinsipe
"Anong pakay mo sa Deltora, Zen? Baka kailanganin nyo ang aking tulong" tumaas na naman
ng mga nyebe.
ang kilay ko. Paano kaya sila magtutulungan ni Zen?

"Zen.." marahan kong hinawakan ang mga braso ni Zen para pakalmahin siya. Bakit nga ba yelo
ang kapangyarihan ng bampirang ito? Dapat apoy katulad ng ulo niyang mabilis mag init.
"No, thanks" malamig na sagot ni Zen.
 "Claret.." alam kong kasalukuyan na akong nasa kandungan ni Zen. Anong nangyayari? Bakit
Narinig kong bahagyang humalakhak si Rosh. parang nahihirapan akong huminga? Anong klaseng kapangyarihan ang kayang gawin ng Rosh
na ito? Parang nilason niya ang buo kong katawan.

"I know her name, Claret Cordelia Amor.." hindi ko alam kung anong klaseng hipnotismo ang
may'ron sa kanyang boses. Hindi ko na maintindihan ang nangyayari sa aking katawan dahil pilit "It's either she'll love me or she'll die.." what? Simpleng pagtitig niya lang? Ito ba ang sinasabi ni
nang hinahanap ng aking mga mata ang mga namumulang mga mata ni Rosh. Ano itong Evan na kapangyarihan ni Rosh? Papaano na ang mga kababaihan sa kakayanan niyang ito?
ginagawa ko?

"Claret.." naramdaman kong magkadikit na ang aming mga noo ni Zen.

"Fuck! Don't look on his eyes! Close your eyes Claret! Zen ang mga mata ni Claret!" pakinig
kong sigaw ni Evan. Anong nangyayari sa akin? Bakit parang gusto kong hawakan ang mukha
ni Rosh?
"I have waited you for years, ang tagal kong hinintay na hawakan ka. Don't resist his spell
Claret, just..just love him. Love him and don't die for me..." what the hell?

Bago pa tuluyang takpan ni Zen ang aking mga mata ay nakita ko ang sabay na pagdamba ni Pilit kong iminulat ang aking mga mata, kasalukuyan kaming napapalibutan ng isang
Evan at Caleb kay Rosh na kasalukuyang nakangisi sa akin. What is happening? Agad kong napakakapal na bloke ng yelo habang panay ang kidlat sa hindi kalayuan.
naramdaman ang panlalamig ng aking katawan nang sandaling takpan ni Zen ang aking mga
mata. Mula na naman ba ito sa kapangyarihan niya?

"Oh, wag kayong mag alala. Hindi natuloy.." humahalakhak na sabi ni Rosh. Kasalukuyan ko "Rosh.." hindi ko alam kung bakit pangalang ito ang lumabas sa bibig ko. Gusto ko itong bawiin
nang naririnig ang dagundong ng mga kulog at kidlat. Maging ang malakas na pagyanig ng lupa dahil sa sakit na nakikita ko sa namumulang mata ni Zen. Napakamakapangyarihan pala ng
ay nararamdaman ko na. bampirang nagngangalang Rosh. Isa siyang mapanganib na bampira.

Kung hindi ako nagkakamali ay kasalukuyang nakikipaglaban si Evan at Caleb

kay Rosh. Akala ko ba ay hindi siya kalaban? Ano itong ginawa niya sa akin? Namamanhid
ang katawan ko. At tanging mga mukha niyang nakangisi ang tumatakbo sa isip ko.
"Bite her, Zen! Bite her!" malakas na sigaw ni Caleb. Nakatitig lang sa akin si Zen na parang
walang narinig mula sa kanyang kapatid. Kahit nahihirapan nang gumalaw ang aking mga
katawan

ay pilit akong ngumisi sa kanya para bigyan siya ng permisong kagatin ako.
"Claret.." lumukso ang dibdib ko sa pamilyar na boses na aking naririnig.

Hindi na siya nag aksaya ng oras at mabilis namula ang kanyang mga mata. Napakuyom ang
aking mga kamay sa kanyang likuran nang sinimulan niya akong kagatin sa leeg. At halos
mapunit ang kanyang damit sa kalmot ko sa kanyang likuran nang sunod niyang kagatin ang
aking balikat.
 "Keep biting her, Zen!" malakas na sigaw ni Caleb. Pilit gustong makalapit sa amin ni Rosh.
Anong malaking problema niya sa apat na babaeng nabanggit sa propesiya?

"Zen.." nasabunutan ko na lang siya nang kagatin niya ang itaas na bahagi ng aking dibdib.
Panay ang mabibilis niyang kagat sa iba't ibang parte ng aking katawan.

"Wala na kayong magagawa! That fuckshit prophecy is a goddamn farce! Hindi totoo ang apat
na babae! Huwad ang babaeng 'yan! She's not even a vampire to protect herself! She'll die
useless.." lalong lumakas ang kulog at kidlat sa buong kapaligiran ganun din ang mga pagyanig.
"Claret.." naramdaman ko ang pagkasira ng magarang saya na suot ko. Muli na lang
napakuyom ang aking mga kamay nang maramdaman ko ang pangil ni Zen sa aking mga hita.
Anong bagay ang pumipigil sa pagpapalit ko bilang bampira?
Pilit kong kinapa ang kwintas na ibinigay sa akin ni lola. Ito ang tumulong sa akin noon mula sa
halimaw na gustong kumain sa akin. Ano pa ang kayang gawin nito?

Siguro ay mas mabuting ibigay ko na ito kay Zen.

Kahit nanlalabo na rin ang aking mga mata ay agad kong napansin ang pagkabalot ng buong
kapaligiran ng mga nyebe.

Nawawala na ang lakas ko sa aking buong katawan. Lalo na akong nanghihina. Hindi tumatalab
ang mga kagat sa akin ni Zen, pilit niya akong ginagawang bampira pero pilit itong "Zen.." tumigil siya sa pagkagat sa akin at mabilis niyang hinawakan ang aking mukha.
tinatanggihan ng aking katawan.

Nasa mga braso ko na ang mga pangil ni Zen.

"Remove my necklace, iiwan ko na sa'yo.." ilang beses siyang umiling sa akin.

"Zen.." hindi ko alam kung bakit nagtutuluan na ang mga luha ko. Kaunting panahon ko lang
nakasama ang lalaking ito pero sumasakit ang dibdib ko sa kaalamang iiwan ko siya. Ayoko "No, no Claret.." pilit kong hinila ang kwintas ni lola. At nang sandaling nawala ito sa aking leeg
siyang iwan. Tinatanggap ko nang maging bampira. Tinatanggap ko na. Ayokong iwan ang ay para akong nakaramdam ng pagsabog mula sa loob ng aking katawan. What is this?
lalaking ito. Damn.

Punong puno na ng aking mga dugo ang labi ni Zen,

ako na ang umiiling sa kanya. Kahit gusto ko nang maging katulad niya, ayaw naman ng aking
katawan. Kung magpapalit ito ay dapat matagal na akong naging bampira sa unang kagat pa "Claret?" biglang nanuyo ang aking lalamunan at agad tumama sa aking mga mata sa leeg ni
lang niya. Zen. I can even see his veins. Papaano ito ko ito nakikita?

Nakita ko ang marahang pagngisi ni Zen.


"I made it" kusang ibinuka ni Zen ang kanyang mga braso para sa akin. Hindi ko na alam kung
saan ko kinuha ang aking bilis dahil natagpuan ko na lang ang aking sariling nakayakap sa
kanyang katawan habang ang aking mga labi ay marahang dinadama ang leeg ng lalaking
hinahanap ng aking pagkauhaw.
Isang kagat sa kanyang leeg ang nagpabuhay sa aking nanghihinang katawan. Damn, I never
felt this thirst in my whole life. Naramdaman ko ang marahang paghaplos niya sa aking
mahabang buhok.
"Welcome to vampire world, my Claret Cordelia Amor.."
--
VentreCanard
=================
Chapter 9
Chapter 9
Kasabay nang pag inom ko sa dugong hinahanap hanap ng aking pagkauhaw ay lalo kong
naramdaman ang paghigpit ng ang kanyang mga yakap. Kahit ang sarili kong katawan ay pilit
nagsusumiksik sa kanyang mga bisig. Damn. Zen, hindi ko na kilala ang sarili kong katawan
dahil sa kanya.
Gustong gusto nito ang presensiya ng katawan ni Zen na siyang mariing nakayakap sa akin.
Damn. Ayoko na siyang tigilan.
I can't stop myself from drinking his blood. His blood is a goddamn addiction. Ang mainit na
pagdaloy ng kanyang dugo mula sa aking mga labi hanggang sa aking lalamunan ang siyang
lalong nagpapainit sa aking katawan maging ang patuloy na pagbulong ni Zen sa aking
pangalan ang siyang nagtutulak sa akin para huwag tigilan ang pag inom sa kanyang dugo.
God! This is madness. Maihahalintulad ko na ang aking sarili sa isang sanggol na hindi
napainom ng gatas sa loob ng isang araw.
I am damn thirsty. Ganito rin ba ang nararamdaman ni Zen habang iniinom niya ang
aking dugo? His blood is a goddamn drug for me.
"Claret.." panay ang haplos ng kanyang kanang kamay sa aking mahabang buhok na parang
sinasabing ipagpatuloy ko ang aking ginagawang pag inom. Nang mapansin kong may dugong
lumampas mula sa aking mga labi ay mabilis kong pinaglandas ang aking dila para hindi
sayangin ang dugo ng lalaking kayakap ko.
"Claret. Damn, your fangs are heaven.." lalong humihigpit ang kanyang yakap. I can even hear
the fast beating of his heart. Ngayon naman ay sa kaliwang leeg ako lumipat, walang ibang
ginagawa si Zen kundi pagbigyan
ang pagkauhaw ko. Nang ikagat ko na ang aking pangil, tanging malalambing na bulong sa
pangalan ko at haplos sa aking buhok ang natatanggap ko mula kay Zen.
"My Claret Cordelia.." napapangisi na lang ako sa pagtawag niya sa pangalan ko. Hindi ko
akalaing ang bagay na pinandidirian ko noon ay siyang ginagawa ko ngayon.
"Shit! Caleb, stop them. Hindi titigil sa kagatan ang mga 'yan. Claret can't control her thirst yet,
magpapakagat lang ng magpapakagat ang magaling nating kapatid. Mamamatay ang gago sa
pag ibig. Ubos ang dugo ng prinsipe ng mga nyebe. What the fuck?! Such a shame for our
family history" sa narinig kong sinabi ni Evan ay kusang umawang ang aking labi sa leeg ni Zen.
Pero agad akong itinulak ni Zen pabalik sa kanyang leeg.
"Keep drinking Claret, I know you're thirsty" mahinang sabi ni Zen. Ano itong nararamdaman ko? "Zen.." gusto ko nang ipikit ang aking mga mata habang nagsisimula nang lumapit ang kanyang
I can now feel his weakness. Nararamdaman ko ang pagkahilo niya. mukha sa akin. Pero ayaw nang kumalas ng aking mga mata sa kaya. Ramdam na ramdam ko
na rin ang lalong umiinit na pagdaloy ng aking dugo habang humahaplos sa aking mukha ang
kanyang marahang pahinga. Damn. Are we going to kiss?

Nagulat na lang ako nang bigla ako binuhat ni Zen at kusa na lamang pumulupot ang aking mga
binti sa kanyang bewang. Shit. We're too intimate.
"Enough of this, love birds" nagulat na lang ako nang makalapit na sa amin si Caleb. Sabay
niyang isinuntok ang kanyang mga kamao sa bloke ng yelong nakapaligid sa amin ni Zen.
Napasubsob na lang ako sa dibdib ni Zen sa takot na baka mabagsakan kami ng matitigas na
piraso ng mga yelo. Hinintay ko ang maaaring tumama sa aking katawan pero nang sandaling
silipin ko na ang kapaligiran, wala na kami sa loob ng yelo kundi nasa labas na kami na hindi
naman kalayuan sa kasalukuyang pinaglalabanan ni Evan at ni Rosh. "Claret, you are now a real vampire. We can do everything together without any kind of
limitation" magkalapat na ang aming mga

Buhat ako ni Zen habang nakatitig siya sa dalawang bampirang naglalaban ngayon pero agad
akong napahawak sa kanyang braso nang muntik na kaming matumba nang bahagyang
mawalan siya ng balanse. Damn, naparami ba ang inom ko sa kanya?
noo. Kapwa mabibigat na ang aming paghinga. Tuluyan ko nang ipinikit ang aking mga mata at
ako na ang nagsisimula bumaba sa kanyang mga labi. God, anong ginawa sa akin ng lalaking
ito? Itinapon ko na ang labingwalong taong pangaral sa akin ng aking lola.

Akala ko ay tuluyan nang maglalapat ang aming mga labi nang marinig ko ang boses iritadong
boses ni Caleb.

"Are you okay? Ibaba mo na ako, nakakatayo na ako" ngumisi lang sa akin si Zen bago niya ako
ibinaba. Siya naman ngayon ang marahang nagpahid ng natirang dugo sa aking mga labi.

"Come on guys, are you going to kiss and bite each other while your friends are busy fighting
with that psycho vampire? Tumulong naman kayo. Lumipat lang kayo ng posisyon. Kill the
bastard, then do your experiments later. Hindi na namin kayo aabalahin" tuluyan na akong
mumulat. Nawala na rin ang pamumula sa mata ni Zen at iritadong humarap sa kanyang
kapatid.
"I love your fangs Claret.." hindi na ako nagulat nang hapitin niya ang aking bewang ako
nang mas mapalapit ako sa kanya. Mabilis kong isinampay ang aking mga kamay sa
kanyang mga batok.

"Hindi nyo pa ba napapatay?" marahan akong ibinaba ni Zen mula sa kanyang pagkakabuhat at
mabilis niya akong hinalikan sa ibabaw ng aking ulo bago siya biglang nawala sa aking harapan.

"I love yours too, Zen. Pero mukhang nasobrahan ako sa pag inom. I'm sorry.." kusang
humaplos ang aking kamay sa kanyang pisngi. Alam kong kapwa na namang nagsisimulang
mamula ang aming mga mata. Shit. Ganito ba talaga ang atraksyon ng mga bampira sa isa't
isa? Parang kaunting pagkakadikit lang ng aming mga balat ay agad namumula ang aming mga
mata at nagsisimula na namang lumabas ang aming mga pangil.
"Shit. Is this what they called 'mate thing'? Nalingat lang kami ni Evan nagkakagatan na agad
kayo ng prinsipe ng mga nyebe" ngising sabi ni Caleb bago siya tumalon nang napakataas
hanggang sa makababa siya sa lugar kung saan pinagtutulungan ni Zen at Evan si Rosh na
panay pa rin ang paghalakhak.

Ngayon ay nahahabol na ng aking mga mata ang bawat galaw ng mga naglalabang bampira. I
am adopting their ability.
Kasalukuyan nang pinapaulanan ni Zen ng matutulis na yelo si Rosh na mabilis na nakakailag
sa kanyang bawat pagbato. Anong kahinaan nitong si Rosh?
"Zen!" sabay sumigaw ang kanyang mga kapatid habang may gulat na mga mata sa aking
direksyon. Nang tangkaing lumapit sa akin ni Caleb na siyang pinakamalapit sa aking pwesto ay
bigla na lang siyang
pinuluputan ng matitinik na halaman na nakapagpatumba dito. Saan nanggaling ang mga
halamang ito?

Si Evan naman ay nanatiling nakatitig at hindi makagawa ng kidlat. What's wrong?

"You must be thankful. Tinulungan ko na kayong gawin

siyang tunay na bampira, nakuha mo na ang matagal mo nang hinihintay na kagat Zen. At alam
kong hindi na lang kagat ang kaya niyong gawin. Sounds fun right? Ma--" hindi na natuloy ni "Isang maling hakbang, Zen" nanlamig ako nang maramdamang may kung anong matalim na
Rosh ang kanyang sasabihin nang tusukin ng malalaki at matutulis na yelo mula sa lupa ang bagay na dumikit sa aking leeg.
kanyang katawan. Nangatal ang aking mga tuhod nang makita ang pagbuga niya ng kanyang
sariling dugo.

Lumitaw si Zen sa harapan nito habang naglalaro ng bola ng nyebe sa kanyang kamay.

"Fuck you! Bitawan mo siya Rosh" nanggagalaiting sabi ni Zen. Hindi siya pinansin ni Rosh sa
halip ay nagsimula itong bumulong sa akin.

"Muntik nang mawala sa akin si Claret. Sinagad mo na ang pasensiya ko. A good for nothing
vampire like you should die" nagulat na lang ako nang may tumamang kidlat kay Rosh na
tuluyan nang nagpawala sa kanyang malay.

"Follow the petals my love. I'll see you again.." napasigaw na lang ako nang marahas niya
Ang mga nangangatal kong tuhod ay tuluyan nang bumigay . I have never seen this kind of akong itinulak kay Zen na nagpupuyos sa galit. Nang lingunin ko si Rosh sa aking
brutality for my entire life. Should I stop them? Ayoko nang ganito. I hate this scene. pinanggalingan ay wala na ito. Fuck that psycho vampire.

Agad kong pinahid ang nangingilid na luha sa aking mga mata, masyadong mahina ang
damdamin ko at hindi ko lubos maisip na patuloy ko pa rin pinapanuod ang labanang ito.
Wala sa sarili akong napahawak sa aking kaliwang tenga. Damn, kinagat niya ako dito.

"Zen, stop this.." bulong ko na lang kahit alam kong hindi niya ako naririnig. Pero nagulat ako
nang lumingon sa akin si Zen na parang narinig ako, agad siyang tumalikod at nagsimula nang "Are you okay? Hindi ka ba nasaktan?" halos kapain na ni Zen ang buo kong katawan para
lumakad papalapit sa akin pero nanlaki na lang ang aking mga mata. malaman lang kung nasaktan ba ako o hindi.

What the hell is happening? Rosh's body is turning into red petals..

"I'm fine" nilingon ko si Caleb na hindi pa rin nakakawala sa matinik na halaman na nakapulupot
sa kanya.
 "Pangil sa pangil ang laban" natatawang sabi ni Caleb.

"Let's help him" pinigilan ako ni Zen na lumapit. Mabilis lang naman niyang pinaulanan ang
kanyang kapatid ng maliit na piraso ng matitilos ng yelo. Kahit si Caleb ay ilang beses napamura
sa ginawa ni Zen.

"Isang linggo ka niyang hindi titigilan Claret. Babawi 'yan sa ilang taon niyang pagkacadena.
Gutom na gutom daw ang prinsipe ng mga nyebe" sabay humalakhak ang mga manyakis
na bampira. Napapairap na lang ako.

"What the fucking fuck Zen?! Paano kung tinamaan ako? Can't you make it with gentle? Tang
ina nakakahiwa 'yang yelo mo" iritadong bumangon si Caleb.

"Pervert vampires" ismid na sabi ko na lalong nagpahalakhak sa kanila, maging si Zen ay

nakikisali na rin sa pagtawa.

"Let's go" nakalapit na sa amin si Evan na nakasakay na sa kanyang kabayo. Agad

akong isinakay ni Zen sa aming kabayo. Habang si Caleb ay mabilis na rin na

nakasakay.

What the hell? Ganito na lang? Bakit parang kung kumilos sila ay hindi sila nakaengkwentro ng
"Alam nyo ba na sinabi sa akin ni Rosh na sundan natin ang rose petals na iniwan niya?"
isang malakas at mapanganib na bampira? Hindi pa siguro nagtatagal ng ilang minuto ang
biglang sabi ko.
aming pangangabayo ay nagsalita na muli ako.

"Bakit parang wala lang sa inyo ang nangyari? It seems normal, parang hindi kayo napalaban
tatlo sa mga ikinikilos nyo" nagtatakang sabi ko.
"Why would I do that? Baka tuluyan ko na siya patayin sa susunod

na magkita kami" malamig na sabi ni Zen.

"It is normal Claret. You know what is the abnormal thing Claret? My whole system, it's aching.
Aching for you. Damn, I need to bite you. We need to find Leon's place as soon as possible. I
am not thirsty anymore. I am damn hungry Claret.." agad nag init ang buong katawan ko sa
"Pang ilandaang beses mo na 'yang sinasabi Zen?" natatawang tanong sa kanya ni Caleb.
sinabi ng prinsipe ng mga nyebe. Shit. Hindi niya ba alam ang sinasabi niya? Hindi ba siya
nahihiya sa mga kapatid niya?

Sabay sumipol ang dalawa niyang kapatid sa unahan.

"I am curious, bakit malaki ang galit ni Rosh sa apat na babaeng sinasabi sa propesiya?" hindi
biro ang galit niya kanina parang may napakalalim na dahilan.

"What do you think is the reason Claret? Kaya nabaliw na 'yang si Rosh. Tinakbuhan ng babae"
natatawang sabi ni Caleb.
"Dahil hindi sumipot ang babaeng hinihintay niya mula sa kabilang mundo" bahagyang kumirot
ang dibdib ko sa sagot ni Evan. He's broken a broken vampire.

"Maybe that woman knows everything, that she'll be going to this vampire world through that
mirror. Breaking it is her own solution" maiksing sagot ko.
"Years ago, binasahan siya ng asul na apoy. May dadating na babae mula sa kabilang mundo
para sa kanya, ni minsan ay hindi pa nagkamali ang apoy na ito sa kanyang mga pahayag. Pero
lumipas ang napakaraming taon, hindi na nagpakita ang babaeng hinihintay niya" kibit balikat na
paliwanag ni Evan. That's too sad.

"What about you Claret? Are you going to break the mirror if you have the knowledge about this
world?" natahimik ako sa tanong ni Evan. Damn. Bakit ba kasi kailangang itanong 'yan?

"Rumor says that the woman broke the mirror intentionally" napakagat labi na lang ako sa
pahabol na sinabi ni Caleb. Hindi ako makahanap ng salitang pwede kong sabihin dahil kung
ako siguro ang nasa kanyang posisyon at alam ko na ang mangyayari sa akin sa kabilang
mundong ito, hindi malayong basagin ko rin ang salaming magdadala sa akin dito. Afterall, all I
want is just a simple life. Simple life of a human being.
"I won't" maiksing sagot ko.

Then, I'll end up forever on that chains Claret.. napahugot na lang ako ng paghinga nang
marinig ko ang sinasabi ni Zen. Nagsalita ba ako? Narinig niya ba ang sinasabi ko? Damn. "Tsss, liar" pakinig kong bulong ni Zen. Naramdaman ko na lang ang pagkalas niya ng kanyang
braso sa akin sa halip ay hinawakan niya na lang ang renda ng kabayo.

We have our mind link Claret, the moment we exchanged our blood. You and I can hear each
other's thoughts

'Zen, I'm sorry' pilit kong gustong pumasok sa kanyang isipan pero mukhang isinara na niya ito.

Hindi na muli kami nag usap ng mga bampira hanggang sa makarating kami sa mansion ng
tinatawag na Leon. Nanatiling malamig sa akin si Zen, gusto ko siyang kausapin pero hindi niya
/> ako tinitingnan. Inalalayan niya lang ako makababa sa kabayo at nagsimula na siyang maunang
maglakad sa akin. Shit.
I'm sorry. sagot ko na lang. Fuck.
"Anong nangyari sa prinsipe ng mga nyebe?" nagtatakang tanong sa akin ni Caleb.
"Ikaw na ba ang aking apo? Cordelia?" akala ko ay mabilis na ang aking mga mata pero nagulat
pa rin ako nang makalapit na sa akin ang batang bersyon ng aking lolo. Kasalukuyan niyang
hawak ang aking pisngi.

"Kanina lang magpapaubos na ng dugo sa pag ibig, bakit mukhang nagyelo na naman ang
prinsipe?" umirap na lang ako sa dalawang bampira at sumunod na ako kay Zen.

"You're beautiful just like your grandmother" wala akong lakas na lumayo sa kanya. Alam ko at
nararamdaman kong ang bampirang nasa harapan ko ay ang aking lolo. But he's too young,
Kahit ang desinyo ng palasyo ni Leon ay talagang nakakapangilabot at nakakapanindig
maybe in his mid 40's?
balahibo. May mga

ilaw ngang nakasabit pero hindi ito kaliwanagan dahil ang talagang nagbibigay liwanag sa bawat
sulok ng palasyo niya ay mga apoy mula sa kulay pulang mga kandila.

Sinalubong kami ng isang unipormadong lalaki na alam na parang hindi nalalayo sa edad ni
Zen.
"Nalilito na po ako" mahinang sagot ko.

"Kanina pa kayong hinihintay ng Don" prenteng sumunod lamang ang magkakapatid na bampira
habang ako ay nahuhuli sa paglalakad.

"Ipaliwanag mo sa kanya ang lahat Leon" nag uutos na boses ni Zen. Hindi ba siya marunong
gumalang? Lolo ko ang kausap niya.
Nang makarating kami sa napakalawak na kwarto na punong puno ng mga aklat. Agad kong
nakita ang lalaking nakatalikod na parang may tinatanaw mula sa kanyang bintana.

"Ano ang isinadya sa akin ng pangalawang prinsipe ng Sartorias?" nang tuluyan na siyang
"I am the prince Claret, ako ang iginagalang" malamig na sagot niya sa akin. Mabilis akong
humarap ay nasapo ko na lang ang aking bibig. He's the guy from my grandmother's pictures.
inilagay ni lolo sa kanyang likuran.
Siya ang batang bersyon ng aking lolo. I don't understand.

Siya ba talaga ang lolo ko? My grandfather is a vampire?

"Bakit ikaw ang kasama niya mahal na prinsipe? Hindi ba at ang kamahalan ang dapat kasama
ng aking apo?" napahawak na lang ako sa likuran ng aking lolo nang maramdaman ko ang
paglamig ng temperatura ng buong mansyon. Bahagya na rin umuusok ang sahig dahil
"I don't have any business on you. But would you like to ask the beautiful woman behind me?"
nagsisimula na itong magyelo.
marahan akong itinulak ni Caleb para makita ako nang maayos ng sinasabi nilang lolo ko.
 VentreCanard

"Alam mong ako ang nakatakda sa kanya Leon, hindi ko gusto ang lumalabas sa bibig mo"
seryosong sabi ni Zen. Nanatiling tahimik ang kanyang mga kapatid mula sa likuran.
=================

Chapter 10

Chapter 10
"Zen.." madiing tawag ko sa pangalan niya.

Lakas loob akong humarang sa harapan ng aking lolo. Unang kita ko pa lamang sa bampirang
nasa likuran ko ay agad ko na siyang nakilala. Ito na nga siguro ang sinasabi nilang lukso ng
"Nasa teritoryo ko kayo mahal na prinsipe hindi magandang gamitin ang sarili mong
dugo.
kapangyarihan ng walang pahintulot. Mas makabubuti sigurong manatili dito ang aking apo.
Dahil kung ako ang tatanungin, hindi nararapat ang aking apo sa pangalawang prinsipe lamang"
At hindi ako makapapayag na mapahamak ang kaisa isahang bampirang kadugo ko sa
napanganga na lang ako sa walang gatol na sinabi ni lolo.
mundong ito. Siya ang maaaring makapagpaliwanag sa akin ng lahat. Hindi ba natatandaan ni
Zen na kaya kami nagtungo dito para marinig ang paliwanag ng lolo ko tungkol sa pangyayaring
ito sa buhay ko? Bakit mukhang nagyelo na naman ang utak ng prinsipe ng mga nyebe?

"Then, I don't have choice but to kill you" nanlaki ang aking mga mata nang may sunod
"What the fuck is that Claret? He's against on me! Sa tingin mo ba ay mapapatawad ko siya sa
sunod na yelong lumalabas sa nagyeyelong sahig ng palasyo at unti unti na itong lumalapit
mga sinabi niya? You're mine. Mine alone. Move Claret, we'll just go to your world and we'll ask
sa aking lolo.
you grandmother for an explanation. He's a threat" what the hell? Lalo nang lumalamig ang
temperatura ng buong palasyo, maging ang paraan ng aking paghinga ay may maputing usok
na lumalabas dahil sa sobrang lamig.
Kusang humakbang ang aking sarili sa unahan ng aking lolo at idinipa ko ang aking mga braso.

"Hinding hindi kita mapapatawad kapag nasaktan ang lolo ko Zen" madiing sabi ko.
Naramdaman kong hinawakan ako ni lolo sa balikat.
"Kill me first, Zen.."

"He can't kill me, hija" pagpapakalma sa akin ni lolo.

--
 "Then, stop this shit Zen. Do you think you'll win Claret's heart if you did kill her grandfather in
"Who told you Leon?" malamig na sabi ni Zen. Halos pandilatan ko ng mata si Evan at Caleb na front of her eyes? You're pushing her away younger brother" napatango na lang ako sa sinabi ni
walang ginawa para patigilin ang nagyeyelo nilang kapatid. At halos mapatalon ako sa aking kamahalan. May sense mag isip ang unang prinsipe kaysa sa prinsipe ng mga nyebe.
pagkakahara nang makarinig ako nang malakas na pagbagsak mula sa likuran. Nangangatal
akong lumingon dito at napahinga ako nang maluwag nang makitang hindi ang lolo ko ang
tinamaan
Napangisi na lang ako nang masama akong tiningnan ni Zen. Narinig
ng mga yelong kasalukuyan nang naging maliliit na piraso. Si lolo ba ang gumawa nito? He's
quite tough then. niya siguro ang nasa isip ko. Damn this mind link.

'Yes, I heard it Claret Cordelia Amor'

"Kamahalan" agad lumuhod si lolo. Kamahalan? He's here? Sinundan ko ang direksyon kung
saan nagbigay galang si lolo at nakita ko na lang ang unang prinsipe ng Sartorias. Kahit ako ay
natigilan nang makita si kamahalan na mukhang kanina pa na nakaupo sa isang upuan habang
may hawak ng pulang rosas.
'Then listen to your kuya, kakausapin na kita basta wag mo lang aawayin ang lolo ko'

'We're already talking Claret. I don't like your grandfather'

"Dastan.." maging si Zen at ang dalawa niyang kapatid ay lumuhod sa kanilang kapatid.
Tanging ako lang ang nanatiling nakatayo kaya agad din akong lumuhod bilang paggalang.
Talaga ba na ganito dito?

'Don't worry, the feeling is mutual. Ayaw ka rin niya'

"You are messing too much Zen, sa pagkakaalala ko ay makikipag usap ka lang" agad nang
tumayo sa kanyang pagkakaluhod si Zen maging ang mga kapatid niya kaya tumayo na rin ako 'Babalik ka kasama ko'
maging ang lolo ko.

'Masusunod, mahal na prinsipe'

"Sa tingin mo makikipag usap pa ako sa matandang 'yan kung ininsulto niya ako? Sa tingin mo
matutuwa ako sa sinabi niyang dito titigil si Claret? Hindi biro ang layo ng Sartorias dito sa
Deltora. Come on, Lord brother no one can snatch my Claret away. Not even you.." halos
katahimikan na ang bumalot sa buong palasyo sa sinabi ni Zen. Damn. 'What the hell is that?' ngumisi na lang ako sa huli niyang sinabi at hindi na ako sumagot sa
kanya.

"Yes, you're majesty" sagot ni Zen sa kanyang kapatid.


"Pasensiya na sa masamang inasal ng aking kapatid Leon. Nandito kami para sa iyong apo,
mukhang nakikilala nyo na ang isa't isa. Ikaw ang lubos niyang kailangan dahil wala siyang
ideya sa tungkulin niyang gagampanan sa aming kaharian" tumango lang si lolo kay kamahalan.
Mabilis nawala sa harapan namin ang lolo ko, maging si kamahalan ay nawala na rin. Saan sila
nagpunta? Akala ko ba ay kaya na silang habulin ng aking mga mata?
"Let's go" hinawakan lang ni Zen ang aking kamay at wala pang isang saglit ay nakarating na
kami sa isang elegante at mahabang lamesa kung saan nakaupo na sa dulong bahagi si
kamahalan. Sa magkabila nito ay ang kanyang mga kapatid habang ang lolo ko naman ay nasa
kabilang dulo.
Pinaghila muna ako ng upuan ni Zen bago siya umupo sa tabi ko.
"Bago ako magsimula, pwede ko bang malaman kung ano ang nalalaman
mo hija?" tanong sa akin ni lolo.
"Wala kami dito kung may nalalaman si Claret" matabang na sagot ni Zen.
"Zen" babala ni kamahalan.
"Hindi ko alam na nakatakda akong mapapunta sa lugar na ito. Hindi ko alam na may lahi akong
bampira at lalong hindi ko maintindihan kung bakit ito itinago sa akin ni lola" inabot ko kay lolo
ang kwintas na suot ko nang mga panahong hindi ako maging bampira.
"Ibinigay sa akin ni lola ang kwintas bago ako mapunta sa mundong ito. Mariin niyang ipinagbilin
sa akin na huwag kong hubadin ang kwintas. Kaya simula nang dumating ako sa mundong ito
ay hindi ko tinangkang alisin sa aking katawan. Pero nalaman namin na ito ang pumipigil sa
akin na maging bampira. I don't understand lolo, kung ayaw akong maging bampira ni lola bakit
hinayaan niya akong mapapunta sa lugar na ito? Bakit hindi niya na lang binasag ang salamin
para maagapan ang mga pangyayaring ito?" mahabang sabi ko sa aking lolo. Nang sandaling
magsasalita na si lolo ay halos mapapikit na lang ako nang marahas na gumalaw ang upuan ni
Zen at nang tingnan ko siya ay wala na ito sa kanyang posisyon. Agad ko siyang nakita sa
pintuan at palabas na.
"I can't listen to this, lalabas muna ako" napalunok na lang ako sa malamig na boses ni Zen
bago siya tuluyang lumabas. May mali ba sa sinabi ko? Kinakausap ko lang ang lolo ko.
Sinasagot ko lang ang mga tanong niya.
"Lagot, punong puno na naman ng nyebe sa labas. Siguradong uulanin ng nyebe ang buong
Deltora" natatawang sabi ni Caleb.
/>
"Bakit mo naman babasagin? Kawawa naman ang damdamin ng prinsipe ng mga nyebe" kahit
si Evan ay namumula na sa pagpipigil ng tawa. Pero iwinasiwas lang ni kamahalan ang
kanyang mga kamay ay mabilis na natahimik ang mga kapatid niya.
"Iyon na lang ba ang nalalaman mo?" tanong ni lolo.
"She has this ritual every full moon. Lagi niya akong pinapaliguan ng purong gatas na may "Claret?" natauhan ako mula sa pakikipag usap kay Zen nang tawagin ni lolo ang pangalan ko.
kasama pang mga dasal. That was too creepy but I have no choice but to follow her" muling
tumango si lolo sa sinabi ko.

"Hmm, yes?" sagot ko na lamang.

"That's not creepy Claret. Natural lang na paliguan ka ng purong gatas, you're bounded to
a pureblood vampire, not just a pureblood but a prince. A Gazellian, you should maintain
your virginity" ngising sabi ni Caleb. What the fuck?

"Makinig ka hija, napakalaki ng gagampanan mo sa buong Sartorias. Your blood is the most
precious thing in your kingdom. You're already aware of the three remaining girls?" tanong sa
"I am a virgin with or without that milk bath! Excuse me?!" iritadong sagot ko sa kanya. Narinig akin ni lolo.
kong muling nagtawanan si Evan at si Caleb sa sagot ko.

'Hey, you don't need to broadcast that Claret. I have tasted your blood, I know you're a virgin'
nag init na lang ang pisngi ko nang bigla na namang pumasok sa isip ko ang prinsipe ng "Yes grandfather, they're from my world too. And sooner or later, they'll just appear from their
mga nyebe. own mirrors" mabilis na sagot ko.

'Where the hell are you? I thought you can't listen? Come back here'

"Mabuti at alam mo ang bagay na ito. Kailangan mong pangalagaan ang sarili mo, hindi biro ang
natitirang emperyo. Siguradong alam na nila na nagpakita na isa sa mga babaeng nasabi sa
propesiya" bakit nadamay na pati ang ibang emperyo?

'I can't. Ilang beses mo nang sinabi na gusto mong basagin ang salamin. Why are you so cruel
to me? I've been waiting for you to come out of that mirror. That's the only thing that can bring
you into this world, but you keep saying that you wanted it broken. What the hell is that Claret?'

/>

"Wait, I don't understand. What's with this prophesy? Do we intend to do something? Bakit
mukhang inaabangan ng lahat ang pagdating naming apat?" nagtatakang tanong ko.

Bigla na lang kumirot ang dibdib ko sa sinabing ito ni Zen. Shit. Am I that evil? Hindi ko
man lang ba iniisip ang mga sinasabi ko?
"Dahil kayong apat ang magpapatibay sa buong emperyo ng Parsua. Walang kahit anong "Sa mga oras na ito ay siguradong kumikilos na ang iba't ibang emperyo para lamang kuhanin
emperyo ang makakatalo sa atin kung mapapanatiling kumpleto kayong apat. Kayo ang alas ng ang apat na babae sa propesiya. At dahil ikaw pa lamang apo ang lumilitaw, maraming mga
buong Parsua dahil walang imposibleng mangyari kapag nagkasama sama na ang dugo niyong bampira mataas man o mababang uri ang nakamata sa'yo" ngayon naman ay banta pa sa akin?
apat" alam ko na ang bagay na ito.

"Wala silang mapapala sa akin" matabang na sabi ko. Nanatiling seryoso ang mukha ni lolo sa
"Why? May hidwaan ba sa pagitan ng mga emperyo? Bakit kailangan ng kumpetensya?" sinabi ko.

"Hindi ko ba nasabi sa'yo apo na tanging ang emperyo lamang ng Parsua ang nabiyayaan
"Kahit kailan ay ng ganitong mga salamin?" kaya ba ganito na lang ang interes sa amin ng ibang emperyo?
hindi naging maganda ang relasyon ng bawat emperyo sa isa't isa. Hindi na mawawala ang
kumpetesyon at sakupan ng mga emperyo" shit. Kung ganun ay hindi malayong magkaroon ng
malaking gulo kung may'ron silang tinatawag na sakupan. Damn.

"Wait, then you're telling me that there are vampires after me? Hindi lang ang mga Gazellian?"
papaano pa ako mabubuhay ng normal sa mundong ito? Damn.

"At habang nananatili kaming magkakasamang apat ay walang may kayang makapaglakas loob
na lumapit sa Parsua? Sinasabi mo ba lolo na mga instrumento kaming apat na kailangang
gamitin para mapangalagaan ang emperyong hindi namin kinagisnan? Are we going to devote
our lives here in this empire which we're not belong? Dahil sa paraan ng pagpapaliwanag mo
lolo, gagawin kaming panangga ng emperyong ito para sa sarili nitong kaligtasan. We are not
shield or something, kayo itong mga bampira bakit sa aming apat niyo ipapasa ang mga "Excuse me Claret, si Zen lang ang naghahabol sa'yo. Napag utusan lang kami" mabilis na
responsibilidad niyo sa sarili niyong mundo?" katwiran ko. This is very irrational. sabat ni Caleb. Hindi ko na lang pinansin ang sinabi ni Caleb at muli akong nakinig kay lolo.

"Hindi ito ang ibig kong sabihin hija" madiing sagot ni lolo. Nananatiling tahimik ang tatlong
magkakapatid habang nakikinig sa usapan naming maglolo.
"Claret, your blood as well as the 3 remaining girls are very powerful. It can cure any disease,
can make you possess an everlasting power that can bring down an entire empire with just a
snap. Your blood can also bring back life from death" napanganga na lang ako sa sinabi ni lolo.

"What else?" kunot noong tanong ko.

"It is really a damn power then" maiksing sabi ko.


"Nanggaling na rin mula sa asul na apoy ang mga mangyayari. Ang pinakakinatatakutang
bampira noon ay muling mabubuhay dahil na rin mismo sa dugo niyong apat pero nakasaad din
dito na kayong apat din ang makakapatay dito" seriously? Kailan pa ako naging vampire killer?
"That's absurd. Bakit namin bubuhayin ang isang patay na? lalo na kung alam naming
mapanganib. Hindi ba kami marunong mag isip sa propesiya?" kunot noong sabi ko.
"According to the oracle you girls will be force"
"Do you think we can really beat this so called most fearsome vampire? I can't do anything lolo. I
can't still follow the vampire speed and I can't feel any powers within me. Anong basehan nyo
na ako ang isa sa babae sa propesiya?" baka nagkakamali lang sila.
"You are, dahil nakilala ka ni Zen" mabilis na sagot ni Evan.
"Is that all? You can't just rely the whole sake of your empire on me. I am just a bitten vampire
and I don't have any ability to protect anything. I don't have any idea in this world. Can't I just live
like a simple vampire?" katwiran ko.
"Hindi ka namin bibiglain apo, unti unti naming ipapakilala ang bagong mundo mo" tumayo na
ako at marahan akong tumango sa lolo ko maging kay kamahalan na alam kong kanina pa
akong pinagmamasdan.
"Siguro ay hanggang dito na muna ang usapang ito. Napagpasyahan ko na dito muna tumigil ng
isang linggo? Marami pa akong gustong malaman pero sa ngayon, kailangan ko munang
alalahanin ang ilang napag usapan natin. Dahil sa sandaling dagdagan ko pa baka lalo kong
hindi maintindihan. Pwede na kayong bumalik sa Sartorias, I can come back with my
grandfather" sabi ko sa tatlong magkakapatid.
"You two" malamig na sabi ni kamahalan kay Caleb at Evan.
"Yes" mabilis na sagot ng dalawa niyang kapatid.
"You take care of her, as well as your brother" kapwa tumango si Evan at Caleb. Tinitigan lang
ako ni kamahalan ng mga ilang segundo bago siya mawala nang parang bula mula sa aking
mga mata.
"I need to see my library hija" ngumiti lang ako kay lolo bago siya tuluyan na rin nawala sa aking
paningin.
"Anong gagawin natin dito Evan?" dinig kong tanong ni Caleb.
 'Then? What if you're here?'

"Manunuod ng porn? Si Zen ang bida" napairap na lang ako sa tamad na sagot ni Evan.

'Zen, I told you I'm sorry..'

"Can we watch? Baka bulagin tayo ng prinsipe ng nyebe" hindi ko na pinakinggan ang dalawang
magkapatid at lumabas na rin ako ng kwarto para hanapin kung saan nagpunta si Zen Lancelot
Gazellian.
Hindi na siya sumagot sa akin. Pinagpatuloy ko na lang ang paglalakad hanggang sa makita
kong nakaupo si Zen sa mahabang terrace ng mansion kung saan tanaw ang napakalawak na
maze na punong puno ng mga kulay puting rosas.

'Zen..'
"You're mad" mahinang sabi ko sa kanya.

'Zen, where are you?'

"Hindi mo ba ako kakausapin? I am sorry. Sorry na kasi Zen.." nanatili siyang tahimik.

'Now, you wanted to live here?' napairap na lang ako. Napapakinig naman pala niya. Damn.

"Zen.." mas lumapit ako sa kanya pero nanatili siyang nakatanaw sa malayo at hindi ako
nililingon sa likuran niya. Damn.
'No, I will just stay for a week'

'Then, what do you think I'm going to do for the whole week inside this boring mansion?'
"Zen, I am thirsty.." mahinang bulong ko. Nakita ko siyang napabuntong hininga sa sinabi ko.

'I am here Zen' napapanguso na ako sa sagot ko sa kanya.

"Come here" hinagip niya ang kamay ko at mabilis kong natagpuan ang sarili kong nasa
kandungan niya. Ramdam ko na rin ang kamay niya sa batok ko para mas mapalapit ang aking
mga pangil sa leeg niya.

"Sorry na po, mahal na prinsipe. I won't think about breaking that mirror again" wala pa rin talaga
siyang imik sa akin. Naglalambing na ako, wala pa rin siyang pakialam.

"Now drink, I'll just get mad later"

"Zen, here. Ako na lang ang kagatin mo" inabot ko sa kanya ang kanang kamay ko at itinapat ko
sa labi niya.

"What is that? Peace offering?" malamig na sagot niya. Kusa nang bumaba ang kamay ko. Ano
ba ang gusto ng lalaking may pangil na ito?

--

VentreCanard
"May pangil ka na rin Claret" mabilis na sagot niya sa akin.

=================

Chapter 11
"Anong gusto mong gawin ko Zen? Nagsosorry na nga ako sa'yo. Nasabi ko lang na maaaring
basagin ko ang salamin katulad ng babaeng hinihintay ni Rosh dahil alam ko sa sarili ko na
Chapter 11
aayawan ko ang mundong ito katulad nang kung anong ipinakita ko sa'yo nang una akong
namulat sa dito. Pero iba na ngayon Zen dahil nakilala na kita, nagulo na ang pinaniniwalaan ko,
nawala na nang parang bula ang mga pangaral sa akin ni lola at lalong hindi ko na kayang
mapahiwalay sa'yo" nakuha ko na

ang atensyon niya dahil sa akin na siya nakatitig ngayon.

Nanatili akong nakatitig sa leeg ni Zen. I can't drink his blood if he's angry like this.

"Zen, wala na akong lakas para iwan ka. I am all yours" hinagip ko ang dalawang kamay niya at
"Claret, I can hear you. Just drink, I am not angry anymore" napanguso na lang ako sa sinabi ni
inilagay ko ito sa aking mga pisngi.
Zen. Alam kong galit pa din siya kahit itanggi niya.

Pero bakit parang ang daya? Siya kayang kaya niyang pasukin ang isipan ko kahit anong oras.
Why I can't enter his?

Sa halip na ikagat ko ang mga pangil ko sa kanya ay ipinatong ko ang ulo ko sa kanang balikat
niya habang nakahawak ang kaliwang kamay ko sa kanyang batok.
"I can't live without your touch" bahagya kong ibinuka ang mga labi ko at marahan kong
ipinadama sa kanang kamay ni Zen ang matutulis kong pangil. "Claret.." muli siyang kumagat sa aking mga balikat habang pinababayaan niya akong uminom
sa kanya. We're drinking each other's blood at the same time.

Hindi ko akalaing ganito pala ang pakiramdam nito. Mas masarap pala sa pakiramdam kapag
sabay naming ikinakagat ang aming mga pangil sa isa't isa.
"These fangs are longing for your neck" dahan dahan kong ibinaba ang kanang kamay niya at
inilagay ko ito sa tapat ng aking puso.

"Zen. I want to bite your neck.." bulong ko habang hawak ko pa rin ang kanyang kamay. Tumigil
siya sa pag inom sa aking balikat at sa isang iglap ay nabago na ang posisyon namin.
Nakaharap na akong sa kanya habang nakapulupot na ang aking mga binti sa kanyang bewang.

"And this, it is damn beating for you Zen. Sa'yo lang nagkaganito ang dibdib ko. Please forgive
me, this is frustrating. Hindi mapakali ang buong sistema ko kapag ganito kalamig ang
pakikitungo mo sa akin. I felt like I'm dying.." napatungo na lang ako. Inayos ko na ang posisyon
ko at akma na akong aalis mula sa pagkakaupo sa kandungan niya nang bigla na lang niya
akong isandal sa kanyang matitipunong katawan.
"Bati na ba tayo Zen?" mahinang tanong ko sa kanya. Ngumisi lang siya sa akin habang
pinupunasan ang gilid ng labi ko.

"Forgiven" bulong niya. Mabilis nagtaasan ang aking mga balahibo sa katawan nang
maramdaman ko na ang marahang paglandas ng kanyang mga labi sa batok ko hanggang sa
aking leeg.
"You're already forgiven. Silly" napapairap na lang ako nang maramdaman kong naglalaro ang
mga daliri niya sa likuran ko para gumawa ng maliliit na kiliti sa akin.

Napapikit na lang ako nang maramdaman ko na ang kanyang matulis na pangil na kasalukuyan
nang nakabaon sa aking mga balat.
Muli ko pa sanang ikakagat ang aking mga pangil nang mapansin ko na may isang pares ng
pulang mata ang nanunuod sa amin ni Zen. Nang mapansin ng bampirang namataan ko na siya
ay nagsimula na itong lumapit sa amin ni Zen.

"Zen.." pabilis na nang pabilis ang pagtibok ng aking puso. Damn, halos hindi ko na
maramdaman ang kirot mula sa mga pangil niya at tanging ang mapaglarong dila lang ang
napapansin ng aking mga balat. "What's wrong Claret?" nagtatakang tanong ni Zen. Lumingon rin siya sa tinitingnan ko.

Lalo nang nag iinit ang aking katawan at nararamdam ko na rin ang hindi tamang bilis nang

aking paghinga. Hindi ko na napansin na mabilis hinagip ng aking mga kamay ang kanang
"What?!" iritadong salubong niya sa isa sa mga tagasunod ni lolo na nakauniporme.
kamay ni Zen. Agad lumabas ang aking mga pangil at wala pang isang segundo natagpuan ko
na lang ang sarili kong umiinom ng dugo malapit sa palapulsuhan niya.

/>
"Mahigpit po na pinagbabawal ni Don Leon ang ganitong kapusukan na ginawa sa hindi
pribadong lugar" private? Kapusukan? Hindi ba at natural lang sa mga bampira na uminom ng
dugo?

"Is that so? Then, let's go to sleep. Mag uumaga na" umalis na rin siya sa kanyang pagkakaupo
at hinawakan niya ang kamay ko.

"We're just drinking" sagot ko sa tauhan ni lolo.

"We can't sleep together Zen.." tinanggal ko na ang kamay ko sa kanya.

"Kinakagat nyo po ang isa't isa. Hindi po ba nasabi sa inyo ng prinsipe ng Sartorias na parte ng
pakikipagtalik ng mga bampira ang pagkagat ng sabay sa isa't isa? Hindi po ito ginagawa sa
/>
labas ng mansion, marami pong kwato sa palapag na ito at maaari po kayong pumili. Sana ay
mas gawin nyo po ito ng pribado" napatulala na lang ako sa tauhan ni lolo habang nagsisimula
"Why not? Wala tayo sa Sartorias" muli niyang hinuli ang kamay ko at hinalikan niya ito.
na siyang naglalaho sa kadiliman.

Marahas kong hinampas ang dibdib ni Zen.

"But your brothers are here" kanina pa kaya silang nanunuod sa amin?

Iritadong lumingon si Zen sa mga kapatid niya na kasalukyan nang nakaupo sa kanina niyang
posisyon.

"Bakit hindi mo sinabi ang ginagawa natin?!" nagmadali na akong umalis sa kandungan niya at
dumistansya ako sa kanya. Narinig ko lang siyang humalakhak habang ako ay namumula
nang parang kamatis.
"Sabi na sa'yo Evan, nalingat lang tayo nang kaunti. Nangagat na naman ang kapatid natin"
ngising sabi ni Caleb. Umismid lang sa kanya ang nakadikwatrong si Evan habang may
malaking uwak na nakasampa sa balikat nito.

"We're just biting each other" ngising sagot niya. Kaya naman pala ganun na lang ang epekto
sa katawan ko. I am asking for more.
"What's with that crow?" mabilis lumapit si Zen kay Evan at kinuha niya ang maliit na sulat na
nakasabit sa leeg ng uwak.
Sa bawat paglapat ng dugo niya sa labi ko ay lalo lamang akong inuuhaw. Lalo lamang pilit
Napakunot na lang ang noo ko nang makitang matapos basahin ni Zen ang sulat ay agad itong
nagsusumiksik ang aking katawan sa kanya. Shit.
naging yelo at walang kahirap hirap niya itong dinurog gamit ang kanyang mga kamay.

What's wrong?

"We can continue. Nauuhaw ka pa ba?" nawiwiling tanong niya sa akin.

"Sinong nagpadala si Dastan?" malamig na tanong niya sa mga kapatid niya.

"I'm full. Thanks" sagot ko na lang.

"The whole vampire court of Sartorias brother. Even the blue fire agreed" seryosong sagot ni
Evan.

"Claret, nagpapakita ang apat na babae sa kada isang daang taon. Kung hihintayin pa ang
natitirang tatlo, siguro ay tatlong daang taon ang ipaghihintay ni Zen" halos guluhin ni Zen ang
sarili niyang buhok hanbang panay ang pagtawa ng dalawa niyang kapatid.

"I can't. We can't" naiiling na sabi ni Zen. Pero halos mapatalon na lang ako nang sumuntok si Zen sa haligi ng palasyo na agad namang
nagyelo.

"You need to follow Zen. Ang buong konseho ang makakalaban mo or worst the whole empire of
Sartorias" seryoso rin sabi ni Caleb. "Bakit hindi nasabi sa akin ang bagay na 'yan noon?" tanong niya sa mga kapatid niya.

"Ano ba ang nasa sulat Zen?" nagtatakang tanong ko. Lalo lamang kumunot ang noo ni Zen sa "I don't know. Bakit hindi mo na lang tanungin ang konseho? Or you can do sideline sex katulad
tanong ko. nang ginagawa mong pagpapalipat lipat ng babae noon"nanlaki ang mga mata ni Zen sa sagot
ni Evan at mabilis niya akong tiningnan sa kanyang mga mata para makita ang reaskyon ko.

I know he's a vampire playboy. Ilan na kayang babaeng bampira ang nabihag at napasailalim
kay Zen? Damn.

"What's with the letter Caleb?" nag aalangan pa si Caleb kung sasagutin ako o hindi.

"You should preserve your virginity Claret. Hindi ka pwedeng galawin ni Zen hangga't hindi pa
dumating ang
'Nagbago na ako Claret'
natitirang tatlong babae. Mawawalan ng bisa ang kakayahan ng iyong dugo kung hindi ka na
isang birhen" napatango na lang ako. Bakit ngayon lang nila sinabi ito? Kaya ba ganito na lang
ang reaskyon ni Zen? Ang laki naman ng problema niya.

Lalong kumunot ang noo niya. He heard it as usual.

'Naalala ko na naman, hindi ba at naghihintay ka ng prostitute nang una tayong magkita?!' nag
iinit talaga ang ulo ko kapag naaalala ang una naming pagkikita.

"Just wait for it Zen. Hintayin na lang natin ang natitirang tatlo para mapagsama na ang dugo
namin. Desire needs can wait, okay?" simpleng sabi ko sa nanlulumong si Zen Lancelot
Gazellian. 'Fuck! That issue again? Bakit hindi mo na lang 'yon kalimutan? I am just thirsty that time'

"I will wait? Isang daang taon pa? Maghihintay ako ng isang daang taon?" sabay nagtawanan si 'Thirsty of what? Pinaghuhubad mo pa ako ng oras na 'yon!'
Evan at Caleb sa sagot sa akin ni Zen.

'Fuck, bakit nasali na naman sa usapan ang una nating pagkikita? I told you, our first meeting
was a goddamn shit. But I promise, I'll make our every first special. Sorry but I can't wait for 3
years even 3 months, weeks, days, hours or minutes. Go ahead, I'll follow you later. I'll just make
these dear brothers sleep'
"No!" malakas na sabi ko. Hindi na ako sumagot sa isip niya dahil nagsalita na talaga ako.
Kung gaano hindi maipinta ang mukha ko ngayon mas lalong hindi ko na maintindihan ang
hitsura ng prinsipe ng nyebe.

'What?' "They're having mind communication Caleb, bakit hindi nyo naman kami isali?" bored na
tanong sa amin ni Evan.

'Is it not obvious enough? We'll do our first night. Let's check how bouncy their bed is'

"Will you shut up brothers? Nag uusap kami ni Claret" muling bumaling sa akin si Zen na
parang napakalalim ng usapan namin.

--

VentreCanard

"Ofcourse! It is a goddamn big deal Claret, wala na akong ginawa kundi maghintay. Ngayong
nandito ka na, maghihintay pa rin ako?" kapwa napailing ang kanyang dalawang kapatid sa
likuran.

=================

Chapter 12

Chapter 12
"Hindi mo ba maintindihan ang sinabi ni Evan at Caleb? I should stay virgin while waiting for
these remaining 3 girls. Your empire needs me"

Lalo na sigurong hindi naipinta ang mukha ko sa sinabi sa akin ng prinsipe ng nyebe. Hindi niya "But I need you Claret.." nanikip ang dibdib ko sa sinabi niya. God! bakit parang ako pa ang
ba naiisip na mawawalan ng halaga ang natitirang tatlong babae kapag nawala na ang naguguilty sa pinagsasabi ng prinsipe ng nyebe? Narinig kong sabay sumipol ang kanyang mga
kakayahan ng aking dugo? We can't be united anymore. Hindi ba at dapat kumpleto kaming kapatid sa likuran.
mga babae?

I will remain virgin no matter what happens.

"Hindi ako magkakaganyan, he's so hopeless" ngising sabi ni Caleb.


"Don't ask me, I won't be like that. Never"
mabilis na sagot ni Evan. Magsasalita pa dapat si Caleb nang kapwa napalitan ang kanilang
pwesto ng dalawang malalaking matulis na yelo mula sa kung saan.
"What the hell is that Zen?!" malakas na sigaw ko sa kanya. Halos takbuhin ko ang posisyon ng
dalawa niyang kapatid. Agad kong tingnan kung nahulog ba sila sa terrace. Hindi biro ang taas
nito, hindi ba siya nag aalala sa mga kapatid niya?
"Leave us alone" nang lumingon ako kay Zen ay kapwa nasa tagiliran niya lang ang kanyang
mga kapatid na nakaakbay sa kanya.
"Ang init ng ulo mo kuya, nagbibiro lang kami" lalong nagdilim ang mata ni Zen sa pagtawag sa
kanya ni Caleb ng salitang 'kuya'
"Ginagawa lang namin ang trabaho namin kuya" kunot na kunot na ang noo ni Zen.
"Fuck these brothers! Mauuna na akong matulog Claret, sleep well" marahas niyang tinabig ang
mga kamay ng kapatid niya bago siya tuluyang naglaho sa paningin namin.
"Claret, ikaw na ang bahala sa kapatid namin. We all know that he can't control and he'll
definitely crave you more as time passes by. Nakainom ka na naman ng kanyang dugo? Do you
think you can now control your blood lust?" namula ako sa tanong sa akin ni Evan. I can't control
it yet. Sa tuwing lalapat sa aking labi ang dugo ni Zen ay parang mababaliw na ako.
"I don't know but I'll try my best to control it"
"Good, magpahinga ka na. Siguro sa susunod na araw ay dadating dito si Lily para samahan ka.
Mahirap talaga kapag wala kang kasamang
babae, laging nakaabang ang pangil Zen" hindi ko mapigilang ngumisi sa sinabi ni Evan.
Ngayon ko lang napansin na may dalawang babaeng katulong na sa likuran ng magkapatid.
"Ihatid nyo na siya sa kanyang silid. Kailangan niya rin ng babaeng magbabantay sa kanya
habang natutulog siya" sabay na tumungo ang mga katulong kay Evan.
"Sumunod na po kayo" wala na akong nagawa kundi sumunod sa mga katulong.
"Paalala Claret. Gazellians are the worst predator, sweet dreams" kumindat pa sa akin si Caleb
bago siya tuluyang nawala katulad ni Evan na nauna na sa kanya. Anong klaseng paalala 'yon?
Nang makarating na kami sa kwarto ay nakahanda na ang kamang tutulugan ko. Maging ang
mga damit na isusuot ko ay nakahanda na. At nang sandaling mapaharap ako sa salamin,
napayapos ko na lang ang sarili ko. What the fuck?
Punong puno ng dugo ang kasuotan ko. Ang tagilirang bahagi pa nito ay sira at nagsabog na
ang aking buhok. Bakit parang hindi ito napapansin ng mga bampirang nakakausap ko kanina?

I even saw Zen's admiring eyes. Pero nang muli kong tingnan ang sarili ko sa salamin, 'Kanina ka pa ba nakikinig? Damn you Zen! Can't you give me some privacy?' nakakainis na
napangiwi na lang ako. Bakit nila ako pinabayaan na ganitong hitsura humarap sa aking lolo? ang prinsipeng ito.

Ipinilig ko na lang ang ulo ko at sinimulang libutin ang kabuuan ng kwarto. Katulad ng mga
kwarto sa kastilyo ng mga Gazellian, makaluma din ang disenyo nito.

Walang kotse sa mundong ito sa halip ay karwahe, uwak ang komunikasyon nila sa malayong
distansya, maging ang mga kasuotan dito ay mga eleganteng damit na isinusuot lamang sa
kapag may mga
'Hmm, from the very start? You can't block me, we're mate remember? Mind link is one of our
pagdiriwang sa kabilang mundo. Kailangan ko nang sanayin ang sarili ko dito. unique talents. Ayaw mo nito? We can easily communicate'

Nang buksan ko ang sariling banyo ng kwarto ay agad akong napahanga. Kahit sumisigaw ang
pagiging makaluma nito masasabi kong mas mawiwili akong maligo dito higit sa bathtub ko sa
bahay. 'Communicate?! I need privacy Zen, you can't just barged in inside my mind whenever you

wanted. Privacy is something precious for every girl'

Sinimulan ko nang buksan ang tubig sa tub, nilagyan ko na rin ito ng napakabagong 'liquid soap'
kung anuman ang tawag dito, mula sa babasaging bote. Mabilis itong lumikha nang
napakaraming bula kaya inumpisahan ko nang hubarin ang madugo kong damit.

'Every human girl? You're already a vampire Claret'

Nang tuluyan ko nang ibabad ang aking katawan ay napapikit na lang ako sa sarap ng
pakiramdam. Bakit parang ang tagal ko na yatang hindi naliligo? Kung sa bagay, hindi katulad
ng pawis ng mga tao ang pawis ng mga bampira. Vampire sweat can't make any kind of body
odor, we can stay awake if we wanted and I can't feel any hunger. Ibang usapan na nga lang
kung makikita ko ang leeg ni Zen, hindi lang uhaw at gutom ang nararamdaman ko.

'That doesn't ring a bell, Zen'

'Same here, Claret' agad akong napamulat at mabilis kong mas inilubog sa tubig ang sarili ko.

'Alright, if that's what you want. You can shut this mind link, you can ask your grandfather how.
Don't stay too much on tub, see you tomorrow'

Nag away na naman ba kami? Ginalit ko na naman ba siya?

'Don't panic, I am far away from you'
'Zen?' Malamig? Agad akong bumangon at marahas akong nagtungo sa bintana at nang sandaling
buksan ko ito. Sumalubong sa akin ang maliliit na patak ng nyebe dahil sa hangin umiihip dito.
Mabilis kong isinarado muli ang bintana.

Bakit my snow storm yata? Nagmadali akong nagtungo sa malaking cabinet para kumuha ng
makapal na kasuotan para sa akin. Si Zen na naman ba ang may pakana nito?

Pagkalabas ko nang aking kwarto ay may sumalubong na sa akin na dalawang katulong.

'Zen?'

"Nakahanda na po ang inyong agahan" Agahan? Gabi na ulit hindi ba? Anyway, iba nga pala
'Mahal na prinsipe..' tuluyan ko nang itinubog ang sarili ko sa tub. Damn. Bakit parang away bati ang araw at gabi ito. Nakarating kami muli sa kusina at kasalukuyan nang kumakain ang aking
kami ni Zen? Hindi ba talaga kami magkasundo dahil sa magkaibang mundo kami namulat at lolo.
nagkaisip?

"Kamusta ang tulog mo apo?" bati niya sa akin.

Hindi niya ba naiisip na nag aadjust pa ako sa mundo nila? I can't just easily adopt. Hindi dahil
isa na akong ganap na bampira ay maiintindihan ko na ang mga paniniwala at tradisyon nila.
Look what happened a while ago? Hindi ko man lang nalalaman na parte na pala ng vampire
sex ang ginagawa namin.

"Ayos lang po, tunay po ba ang snow storm ngayon?" nagtatakang tanong ko.

Tumagal ako nang kalahating oras sa tub bago ako umahon para magbihis at matulog.
Nagsisimula nang magliwanag, masusunog kaya ako kapag tumapat ako sa sinag ng araw?
Sabi sa akin ni Lily, hindi naman daw malakas sumikat ang araw dito.

"Tanging ang pangalawang prinsipe lamang ng Sartorias ang kayang makagawa ng ganyang
kalakas na pagbuhos ng nyebe. Nagtalo ba kayo hija? Sinabi niya na sa akin turuan daw kitang
Napangiti na lang ako ng mapait. Mukhang hindi ko na muli mararanasan na sumalubong sa putulin ang kakahayan nyong mag usap sa inyong mga isip. Totoo ba 'yon?" marahan akong
nakapagandang sinag ng araw. Kailangan ko nang sanayin ang sarili kong mamuhay sa ilalim tumango. Pero nangunot ang aking noo nang humalakhak ang aking lolo.
ng sinag ng buwan. Nang makahiga na ako sa aking kama ay ipinikit ko na ang aking mga
mata.
Napakarami na nangyari

sa akin at ang pagtulog ang pinakamabisang paraan para ipahinga ko ang aking sarili.

"Apo ka nga ni Olivia, pinutol din niya ang komunikasyon namin noon. Hindi kita masisisi sa
kagustuhan mo dahil hindi natural sa tao ang mag usap sa kanilang isipan" sana maintindihan
din ni Zen
Nagising na lang ako dahil sa nararamdaman kong lamig. Bakit sobrang lamig naman ng klima?
ang bagay na 'yan.

"What about you lolo? Sa mundo ko rin ba ikaw isinilang?" umiling siya sa akin.
"You can shut the link easily hija. Just control your mind" what?

"I see, pero paano ka nasanay sa pagkain namin?" nagtatakang tanong ko.
"Control my mind? How? Hindi ko po alam" naguguluhang sabi ko.

"Because of your grandmother"

"Matututo ka rin ng sarili mo hija. I can't really teach you, hindi ko rin alam kung bakit ako pa
ang inuutusan ng pasaway na prinsipe. I never wanted that prince for you Claret" bakit kaya ang
laki ng galit nila sa isa't isa?
"Lolo, bakit kayo nagkahiwalay ni lola?" dito na niyang ibinaba ang kanyang kutsara at tinidor.
Marahan siyang ngumiti sa akin na hindi umabot sa kanyang mga mata.

/>

"I want him, Lolo.." mahinang bulong ko.

"I don't want to talk about it hija. I'm sorry" fuck. Mali ba ang naitanong ko?

"Yes, I know. Wala naman akong magagawa, he is your mate. Now eat" tumango na lang ako
sa aking lolo. Akala ko noon hindi kumakain ang mga bampira ng mga pagkain ng tao pero
mukhang wala namang pinagkaiba kundi ang pag inom lang namin ng dugo. "Okay lang po lolo, sorry po" tumayo na si lolo at nagpaalam sa akin.

May lumapit sa akin na isang katulong at pinagsalin ako ng sariwang dugo mula sa kanyang
babasaging pitsel.

"Kumain ka ng marami hija at sa sandaling makita mo ang pangalawang prinsipe, pakisabing

hindi rin magtatagal ay magpapakita ang hari ng Deltora dahil sa walang tigil na ulan ng nyebe
sa buong emperyo, baka ipatapon siya kasama ng kanyang mga kapatid pabalik sa Sartorias"
"Pwede ka rin naman uminom ng dugo na hindi mula kay Zen, hija. Pwede ka rin na hindi
kumain, blood itself can make you survive. Pero dahil nabuhay ka sa mundo ng mga tao, siguro
ay hindi na mawawala sa'yo ang mga pagkain nila" tumango ako sa sinabi ni lolo.
 Kasalukuyan akong nakahiga sa napakakapal na nyebe. At hindi ko na nakita ang mga bituin
nang marahang humarang ang nakangising si Zen. We're in opposite position.

"Pasensiya na po lolo" hindi na sumagot sa akin si lolo bago siya nawala. Damn, dapat hindi ko
na lang nasabi ang tungkol sa lola ko.

"I made a snow storm for us to play and cuddle" napapikit na lang ako nang halikan niya ang
Nang matapos akong mag almusal ay nagsimula na akong muling maglakad lakad para noo ko.
maghanap ng mga Gazellian. Nasaan naman kaya ang magkakapatid na 'yon?

Pumunta ako sa terrace kung saan nakita ko si Zen kahapon pero nang makarating ako ay wala
kahit anino niya. Sinubukan ko siyang tawagin gamit ang isip ko pero wala akong makuhang
sagot.
"Binagyo ng nyebe ang buong Deltora, Zen. You're so impossible.." napairap na lang ako.
Napansin ko na bahagya nang humihina ang pagpatak ng nyebe, hindi na rin gaano kalakas
ang hangin. Pumangalumbaba na lang ako sa terrace habang tinatanaw ang kalawakan ng
lugar na punong puno ng napakaputing nyebe.

"Am I?" muli akong napatili nang maramdaman kong bahagyang gumulong ang aking katawan
kasabay ng sa kanya. He's too fast, kanina lang nasa magkabaliktad na posisyon kami.

"Good evening my lady"

Ngayon ay nakangiti siyang nakatitig sa akin at marahan niyang hinahawi ang aking
napakahabang buhok.

"Zen!" napatili na lang ako nang buhatin niya ako. Kasalukuyan na siyang nakatayo sa inuupuan
niya kahapon at parang may kung ano siyang binabalak.
"You're so beautiful.." masuyo niya akong tinititigan na parang ako na ang pinakamagandang
babaeng may pangil sa mundong ito. Hindi ko akalaing magkakaroon ako ng ganitong
kakisig na kalandian sa talambuhay ko. He's damn melting my heart. Itong puso ko Zen,
nauupos na nang nauupos dahil sa mga salita at titig mo.

"Don't tell me.." tuluyan na akong napasigaw nang tumalon siya sa napakataas na palapag. He's
crazy! Pakiramdam ko ay mapapaliktad ang tiyan ko sa taas ng tinalon niya.

"Hindi ka ba nilalamig Zen?" halos mangatal na ang boses ko hindi dahil sa lamig kundi sa
ginagawa niyang ito sa akin.

/>

"Zen! Papatayin mo ako! Walang hiya kang bampira ka! Ayaw ko na sa'yo! I hate you!" narinig
kong tawa siya nang tawa habang panay ang pagpadyak ko na wala namang tinatamaan. Bakit
parang ang lamig ng likod ko? Nang imulat ko ang aking mata tanging madilim na kalangitan na
may ilang bituin ang aking nakikita. "No. Claret, I'm sorry about that-" pinatigil ko siya sa pagsasalita.
"Sshhh, "Do you know the 'human kiss'?" tumaas ang kilay niya sa akin.

alam kong ako ang may mali Zen. Hindi ko alam ang paraan ng pamumuhay nyo para
magsalita ng ganon. I'm so irrational, I'm so sorry. I am no longer living in my world. I should
learn to adopt your culture. I should adjust.."

"I don't know" ngumuso ako sa sagot niya. Nagsisinungaling ang prinsipe ng nyebe.

"But I forced you, I'm so sorry Claret" muli akong napapikit nang halikan niya ang tungki ng
ilong ko.
"Pwede ko po bang turuan ang mahal na prinsipe kung paano humalik ang mga tao?" gustong
gusto ko na siyang hilahin nang mas mapalapit sa akin ng bahagya siyang nagkagat labi. Damn,
Zen Lancelot Gazellian. You're so hot with your ice around you.

"Look around, I made numbers of snowman" nanatili siyang nakaharang sa ibabaw ko kaya
tanging ulo ko na lang ang iginalaw ko para makita.

"As you wish.." ngising sagot niya.

"Can't we stand? Or we're just lay here?" umiling siya sa akin.

"Now, close your eyes. Nahihiya ako"

"I want to see your beautiful hair spreading on my snow. I want your body on my snow.." damn.
Hindi ba alam ni Zen ang ginagawa niya sa akin? Nang ilihis ko ang aking mga mata sa kanya
ay tuluyan ko nang nakita ang dami ng snowman na ginagawa niya. "Seriously Claret?" natatawa pa siya sa akin.

"Oh Zen.." mabilis kong isinampay ang mga kamay ko sa batok niya. Paano ko pa lalayuan "Just close your eyes" pagpupumilit ko.
ang lalaking katulad niya? Papaano ko pa iisiping bumalik sa mundong kinagisnan ko? kung
lagi na lang ganito ang ginagawa sa akin ng prinsipeng ito.
"Alright" nang ipikit na ni Zen ang kanyang mga mata ay sinimulan ko nang iaangat ang aking
ulo. We haven't kiss yet? sa pagkakatanda ko.
"What ar..e they?" natatakot ako sa mga mata nila.

Nang gahibla na lang ang layo nang mga labi namin ay nagulat na lang ako nang bigla siyang
mumulat. Namumula na ang kanyang mga mata, pero ibang iba ito kapag gusto niyang uminom
ng aking dugo. Nanlilisik ang kanyang mga mata.

Mabilis akong nawala sa aking pagkakahiga dahil binuhat na niya muli ako. "Werewolves"

"What's wrong?" nagtatakang tanong ko kay Zen na nag iigting na ang bagang. What the hell is
happening?

Agad akong nakita si Caleb at Evan sa magkabila namin ni Zen.

--

VentreCanard

"Seems like we have some visitors" halos mapatulala na rin ako nang biglang magpakita si Rosh
na may hawak na rosas. Mabilis siyang kumindat sa akin pero agad siyang sinalubong ng
lumilipad na nyebe ni Zen.
=================

Chapter 13

Chapter 13

"Hindi ako ang kalaban dito" iritadong sabi ni Rosh na nakailag sa nyebe ni Zen.

Nangatal na lang ang buong katawan ko at napahigpit na lang ang pagkakahawak ko sa braso
ni Zen nang mamataan ko ang grupo ng itim na mga lobo.
Kung noon hanggang sa mga panuorin lang ako nakakakita ng mga ganitong klaseng nilalang,
ngayon nasa mismong harapan ko na. Sa katunayan ay isa na ako sa tinatawag nilang bampira
at kasalukuyan akong pinapalibutan ng hindi pang karaniwang mga lobo.

"Zen.." isa isa nilang sinisira ang mga snowman na ginawa ni Zen. At mas lalong lumakas ang
kaba sa dibdib ko nang makita ang kabuuang bilang nila.
"Sila ba 'yong nagiging tao?" kinakabahang tanong ko kay Zen. Hindi ako sinagot ni Zen at sa
halip ay tumakbo siya ng mabilis para mailayo ako.
Hindi lang sampung itim at malalaking lobo ang kasalukuyang nakapalibot sa amin ngayon.
"Caleb!" isang tawag lang niya sa kapatid niya ay agad itong nakalapit sa amin.

"I don't know" inulit ni Caleb ang kanyang sagot. Tamad na tamad talaga siyang bantayan ako.

"Take care of her" malamig na sabi ni Zen. "Bakit hindi ka na lang pumunta sa kanila? I'm fine here, hindi naman siguro hahayaan ni Zen na
may makalampas na lobo na maaaring makalapit sa akin.

Go there and satisfy yourself" naiinis na ako dito kay Caleb.

"But I want to fight" himutok ni Caleb. Tinitigan lang siya ng malalamig na mata ni Zen bago ito
napabuntong hininga bilang pagsuko. "Then Zen will kill me? Manuod na lang tayo" naupo na si Caleb na parang hindi yelo ang
inuupuan niya.

"Whatever" umirap na lang ako sa kanya.

"Alright" bored na sagot ni Caleb.
Nagsisimula na namang magkulugan dahil sa kapangyarihan ni Evan, muli na namang
nagpapatakan ang mga nyebe at may mga halaman nang kasalukuyang gumagapang mula sa
kagubatan.

"Stick to him, no matter what" mabilis akong hinalikan ni Zen sa aking noo bago siya bumalik sa
aming pinanggalingan kanina.

"Are they going to kill those wolves?" tanong ko kay Caleb.

"Anong kailangan ng mga werewolves dito?" Damn. We're in the middle of cuddling each other.

"With Zen and Rosh? both having cut throat attitude? Those wolves will definitely perish"
natigilan ako sa sinabi ni Caleb. Talaga ba na natural na sa mundong ito ang patayan?
"I don't know. Maybe because of you?" sagot sa akin ni Caleb na nakatanaw sa
pinangggalingan namin kanina.

Can't they have some peace talk to avoid this killing?

"Ano ba ang mga kailangan nila sa akin?!" ilan pang klase ng nilalang ang gustong tumugis sa
akin?
"Can I talk to them? Baka may malalim silang dahilan kung bakit sila nandito" nanlaki ang mata
sa akin ni Caleb.
 "Help him! Help him Caleb" nagpapanic na sabi ko.

"Are you insane or something? Werewolves are vampire's mortal enemy. We don't do this
talking, killing is the most ideal way to deal with them" hindi na lang ako sumagot sa sinabi ni
"I can't, hindi kita pwedeng iwan dito. Zen can han-"
Caleb at pinanuod ko na lang kung papaano walang kahirap hirap na tinatalo ni Zen at ng mga
kasama niya ang mga lobo.

These three vampires are too powerful. Inilihis ko na ang aking mata nang nagsisimula nang
dumanak ang dugo sa napakaputing nyebe na nagsabog sa buong kapaligiran.
"I said, HELP HIM!" natigilan ako nang biglang namula ang mata ni Caleb at bigla na lang itong
nawala sa aking harapan. Agad tumilapon ang lobong kalaban ni Zen dahil sa lakas ni Caleb.
What the hell is that?

"Bakit nandito na naman si Rosh?" muntik na niya akong patayin sa aking malinaw na
pagkakaalala.

"Fuck! Caleb! I said stay with-Claret!" mabilis ang pagtakbo ni Zen para lamang makarating sa
akin pero huli na dahil nakaramdam ako ng malakas na paghampas sa aking ulo. Agad kong
naramdaman ang katawan ko sa malambot na bagay at habang pilit kong inaaninaw marahan
ko itong hinaplos dahil sa lambot at puti nito.
"Hindi ba at nasabi na namin sa'yo na hahabulin ka niya hanggang sa maagaw ka niya mula kay
Zen? He's obsessed of

getting something from Zen" gusto ko tuloy sisihin ang babaeng tumakbo sa kay Rosh. Kung
hindi niya siguro tinakbuhan si Rosh ay hindi ito magkakaganito.

"Give her back!" what the hell is happening? Naliliyoako, para akong nakasakay sa napakabilis
Napansin ko na mas madami pang lobo ang nagdadatingan, nasaan ang mga tauhan ni lolo?
na roller coaster. Bakit parang nararamdaman kong tumatakbo ako? Ano itong sinasakyan ko?
Hindi man lang ba nila nalalaman na inaatake na ang harapan ng kanilang mansion?

"Fuck!" nagulat na lang ako sa mura ni Caleb. At nang muli kong tingnan ang pinaglalabanan
nila ay kasalukuyan nang nakapangibabaw kay Zen ang isang itim at malaking lobo.
"Fuck you Rosh! You can't just hit your damn vines! You might hit my Claret!"

hit me? Bakit ako tatamaan?

"Zen!" mabilis kong hinawakan ang braso ni Caleb.

"I won't hit my girl" his girl? What the hell?

 "Wag mo akong hawakan! Umalis ka na! Hindi ba at makakatakas ka na sa akin?" matapang na
sabi niya sa kabila nang iniinda niyang mga binti.

"Oh fuck! Stop the fight you idiots! Hindi kayo ang magkalaban ngayon! Nakakalayo na sila!"
tanging boses na lang ni Evan ang narinig ko hanggang sa tuluyan nang mawala sa aking
pandinig ang kanilang mga boses.
"Kailangan nyo ako, bakit? I'll help you" napatitig siya sa akin na parang hindi siya
makapaniwala sa sinabi ko.
Pinilit ko muling iminulat ang aking mga mata kahit umiikot ang paningin ko. Gusto ko na rin
masuka, pakiramdam ko ay pinipiga na ang aking sikmura.

"Pinapatawa mo ako bampira? all we need is your blood for our father's disease. Itatago namin
"Where am I?" mas lalo akong napahigpit na yakap sa kulay puting lobo na sinasakyan ko.
ang kahuli hulihang patak ng iyong dugo para sa mga susunod pang sakit na maaaring dumapo
sa lahi namin" kung ganoon, dugo ko ang kailangan nila.

"Oh my god!" hindi ko alam kung bibitaw ba ako o mas lalong yayakap dito. Ayokong mahulog
dahil siguradong masasaktan ako sa bilis ng pagtakbo ng lobong sinasakyan ko.
"Then I'll help your pack. You don't need to kill me, we don't need to kill each other" hindi ko na
alam ang ginagawa ko. At lalong hindi ko na alam kung anong patutunguhan ng mga sinasabi
ko. I can't just let myself watch Zen and any other vampires to kill and protect me. At lalong hindi
ko na hahayaang mas dumanak ang dugo sa mundong ito, kung kaya ko namang agapan.
Pero hindi rin nagtagal ay bigla na lang itong natumba kaya nagpagulong gulong ako sa
masusukal na damuhan. Fuck. Ano na lang mangyayari sa buong katawan ko?

Hindi dahil natural na sa mundong ito ang patayan ay pababayaan ko na lang dumanak ang
dugo. Mahalaga ang buhay, sa tao man, bampira, sa mga lobo o sa kahit anong klaseng
Narinig kong bahagyang umuungol ang lobo na parang naghihirapan. Hindi na nito magawang
nilalang sa mundong ito.
makatayo. Hindi ko alam kung bakit sa halip na lumayo ako dito ay pinilit ko pa ang nananakit
kong katawan na lapitan siya. Napatulala na lang ako nang unti unti itong nag anyong tao sa
Pikit mata akong kumagat malapit sa aking palapulsuhan. Bahagya akong sumipsip ng sarili
harap mismo ng aking mga mata.
kong dugo at marahan akong tumungo para ilagay ang aking dugo sa sariwang sugat ng babae
mula sa matatalas na halaman na siyang kapangyarihan ni Rosh. Tulad nang ginawa ko sa
A young beautiful woman. Kung pagbabasehan ang hitsura niya sa aking mundo, hindi na siya
unang sugat niya, nilagyan ko rin ito ng aking dugo.
nalalayo sa aking edad.

She's totally naked in front of my eyes. Pero masasabi kong napakaganda ng kanyang
katawan at siguradong pagkakaguluhan ng mga kalalakihan sa mundo ng mga tao. Agad kong
napansin na may tama siya sa kanyang mga binti.
"Hindi ko alam kung ano ang magagawa ng aking dugo,
"You're hit" bahagya akong lumapit sa kanya.
ito ang unang beses na ginawa ko ang bagay na ito. I hope it will work" nanatili akong nakatitig
sa kanyang mga sugat.

At unti unting sumilay ang ngiti sa aking mga labi nang makita kong nagsisimula na itong
maghilom.
 "May tiwala ako sa'yo" marahan kong hinaplos ang makapal na balahibo ng kulay puting lobo na
sinasakyan ko.

"Kung ganoon ay totoo nga. Totoo ang apat na babae.." halos maluha luha siya sa akin at
nagulat na lang ako nang mahigpit niya akong yakapin.
Nang tuluyan na kaming nakarating sa pusod ng kagubatan ay agad sumalubong sa amin ang
dobleng bilang ng mga lobo. Agad nagpalit ng anyo ang babae at mabilis may nakalapit sa
kanya para balutin ang kanyang katawan.

"Matutulungan mo si ama, maraming salamat.." sa paraan pa lang ng kanyang pagbuhat sa

"Nandito siya para tulungan tayo" iniharang niya ang kanyang sarili sa akin.
akin, hindi na ako nakaramdam ng kaunting katiting na panganib mula sa kanya. Ginagawa niya
lang ang bagay na ito para matulungan ang kanyang pamilya. I admired her. Marahan kong
hinaplos ang kanyang mahabang buhok.

"Tulungan?! Nababaliw ka na ba? Bakit ka nagdala ng bampira dito? Papaano kung masundan
ka? Nasaan ang mga kasama mo? Bakit bigla kayong nawala sa inyong mga lugar?"
nagsisimula nang lumapit sa amin ang mga itim na lobo. This girl can't handle them. I'm in
"Shall we go? Hindi din magtatagal ay maaabutan na tayo ng mga bampirang humahabol sa'yo.
trouble. Ang tanga mo Claret!
Your fellow wolves can't handle them, my mate is the ice prince. Siya ang may dahilan kung
bakit binabagyo ng nyebe ang buong Deltora, siya ang humahabol sa atin" natigilan ang babae
sa sinabi ko at agad kong nakita ang takot sa kanyang mga mata.

"Totoo ang apat na babae! Her blood can heal the alpha! Her blood can heal my father! Ginamot
ako ng dugo ng babaeng ito!" sigaw niya sa mga kasahaman niya.
"Ang pangalawang prinsipe ng Sartorias?" marahan akong tumango sa kanya. Hindi na siya
sumagot muli dahil nag anyong lobo na ulit siya. Mabilis na akong sumakay sa kanya at nang
sandaling makasakay na ako ay mas hinigpitan ko na ang pagkakahawak sa kanya.

Mas lalong mabilis ang kanyang takbo kaysa sa paraan ng pagtakbo niya kanina. Naririnig ko na
"Anong kaguluhan ito?" isang malamig na boses ng lalaki ang aking narinig mula sa aking
rin ang pagtawag ni Zen sa aking isipan na mabilis kong pinutol na ikinagulat ko. Paano ko
likuran.
nagawa 'yon?

Ipinilig ko ang aking ulo at mas binigyan ko ng pansin ang masukal

At halos mapahanga ako nang tuluyan ko na siyang makita. Isa rin ba siyang lobo katulad ng
na daang tinatakbo namin. Agad akong yumuko nang may sanga kaming madadaanan.
mga nakapalibot sa akin? He's damn attractive and those muscles? Fuck. Zen's body is still
the best.
Nang bahagyang nakakakita na ako ng liwanag ay agad akong kinabahan. Nasa pugad na ako
ng mga lobo, tama ba talaga itong ginawa ko? O gumawa lang ako ng bagay na kikitil sa
Tinitigan ako ng lalaki mula ulo hanggang paa.
buhay ko?

"She's a newborn" maiksing

sabi niya. Paano niya nalaman agad ang bagay na ito?
"Totoo ang apat na babae kuya! Galing sa kabilang mundo ang babaeng ito. She did heal me!"
pagpupumilit ng babae sa kapatid niya.

"Kuya! She can heal our fath-" hindi na natapos ng babae ang kanyang sasabihin nang
malakas siyang sampalin ng lalaking tinatawag niyang kuya. Agad kong dinaluhan ang babae
at matalim akong tumingin sa lalaking alam kong may mataas na posisyon sa grupo ng mga "I won't let her touch our
lobong ito.
father. Vampires are traitors. Ikulong nyo na ang babaeng 'yan" marahas akong napatayo at
buong tapang kong sinalubong ang mata ng lalaki.

"You're so cruel! Alam mo ba na hindi biro ang ginawa ng kapatid mo para makahanap ng
maaaring lunas sa magulang niyo? And what? Saan mo nakuha ang lakas mong pagbuhatan ng
kamay ang kapatid mong gustong isalba ang sarili mong pamilya?! Talaga ba na ganito sa
mundong ito? All I can see is brutality!" hindi ko na napigilang hindi mapaluha sa mga
nararanasan ko. Fuck! Why I suddenly burst out?
"Let me heal your father. At kapag napatunayan mong walang epekto ang aking dugo. Then kill
me" hindi ko mapigilan ang pangangatal ng aking mga tuhod. Another decision Claret! Fuck.
Bahala na.

"Kung binigyan ako ng pagkakataong magkaroon ng nakababatang kapatid, ni minsan hindi ko "I'll first use your body before killing you. Bring her to my father" gusto ko man yakapin ang sarili
iisiping pagbuhatan siya ng kamay" anong kadramahan ang pinagsasabi mo Claret?! They can't ko sa paraan ng pagtitig niya sa akin ay hindi ko na nagawa dahil marahas na akong hinila ng
understand you! Fuck. Fuck. Mali na naman ang desisyon mo! mga tauhan niya.

"Mukhang kahit anong pilit ko sa aking sarili ay hindi ko maiintindihan ang pamumuhay sa "At kapag nagamot ko ang iyong ama? Anong makukuha ko sa'yo lobo?" tanong ko sa kanya.
mundong ito. I am not born to see flood of blood, I am not heartless to see countless of tears
and fuck! Please wake me up!" napaupo na ako at isinubsob ko na ang aking sarili sa aking
mga tuhod. Mababaliw na ako sa mundong ito.

"You'll earn my respect and my whole pack"

"Anong pinagsasabi ng bampirang 'yan Lucas?"

"Deal" maiksing sagot ko. Pumasok na kami ng babae sa maliit na kubo kung saan dito
nakaratay ang katawan ng nanghihinang matanda.

"Maiwan ko na muna po kayo.." bahagya akong ngumiti sa mag amang nag iiyakan. Nang
sandaling lumabas ako, mabilis kong napansin ang aroganteng lalaki na nakasandal at
mukhang hinihintay ang aking paglabas.

"Pwede ko ba malaman ang pangalan mo?" tanong sa akin ng babae.

"Claret Cordelia Amor, but you can call me Claret" ngiting sagot ko sa kanya. "See for yourself" hindi na ito nagsalita pa at mabilis na itong pumasok sa kubo. Hindi din
nagtagal ay halos dumugin na ng mga lobo na nakaanyong tao ang kubo dahil sa nangyaring
paggaling ng kanilang pinuno.

"I'm Laine" ngumiti din siya sa akin. Napahawak na lang ako sa aking dibdib. Ganito din ba ang pakiramdam ni lola kapag
nakakapagpagaling siya ng may sakit? Napakagaan sa pakiramdam.

'

Claret! Please answer me..' Zen. Bahagya akong pumikit at pinili kong hindi sumagot sa kanya.
"It's nice to meet you" tumango na lang siya sa akin. Muli kong ikinagat ang sarili kong pangil sa Dahil sa sandaling makita niya ang lugar na ito, hindi na siya magdadalawang isip na pakinig sa
aking balat para sumipsip ng kaunting dugo. paliwanag ko dahil lilipulin na niya ang mga lobong ito.

Inilagay ko ang aking dugo sa tapat ng dibdib ng matanda. Nanatili akong nakatayo sa labas habang naghihintay sa mga susunod na pangyayari. Lumabas
si Laine na may ngiti sa kanyang mga labi at mahigpit akong niyakap.

"I know nothing about healing, ang alam ko lang ay ang aking dugo ang may kakayahan nito"
bahagya kong ikinalat sa dibdib ng matanda ang aking sariling dugo. Hindi ko na alam ang "Claret, salamat" napangiti na rin ako nang makitang ang matandang pinuno ay lumabas na rin
ginagawa ko, ginagaya ko lang na parang hindi man lang dinapuan ng malubhang sakit. Lahat nang mga mata ng mga lobo
ay nakatitig na sa akin.
ang paraan ng panggagamot ng aking lola kapag inuubo ang kanyang pasyente. Damn this
Claret! Hindi lang ubo ang sakit ng ginagamot mo!

At unti unti na lang nagtaasan ang mga balahibo sa aking katawan nang makitang ang lahat ng
mga lobo ay lumuhod sa aking harapan. Ngumiti sa akin si Laine at lumuhod din siya sa akin.
Itong ginagawa ko ngayon ay napakalaking buwis buhay. Sa sandaling hindi ito gumana, hindi Nangangatal ang buo kong katawan sa aking nakikita. Anong nangyayari?
ko na mararanasang mahalikan ng prinsipe ng nyebe. Damn.

Halos tinitigan lang namin ni Laine ang kanyang ama at nang sandaling nagsimula na itong
gumawa ng kilos ay unti unti nang nagpatakan ang luha sa kanyang mga mata.

"Sa loob ng napakaraming taon, ngayon lang namin iyuyuko ang aming mga sarili para sa isang
bampira. Maraming salamat. Maraming maraming salamat, asahan mong puprotektahan ka
namin hanggang sa aming kahuli hulihang lahi.." napatulala na lang ako sa sinabi ng matandang
ginamot ko.
"Laine, anak.." agad na siyang yumakap sa kanyang ama.
 Ito ang kauna unahang beses sa buhay ko na may mga taong yumuko sa aking harapan. Isa
lang akong simpleng babae na walang mataas na pangalan o posisyon sa mundo ng mga tao.
At lalong wala rin akong maipagmamalaking pangalan sa aking pagiging bampira, wala akong
dugong bughaw at hindi rin ako matatawag na isang prinsesa. Pero itong nararamdaman ko
ngayon ay higit pa sa isang makapangyarihang nilalang na nakaupo sa kanyang trono.

Maging ang kaninang lalaki na may napakalamig na mga mata ay nakayuko sa aking harapan.

Ang sarap sa pakiramdam na makatulong, ang sarap pakinggan ang mga salitang
pasasalamat. At nakakatuwang tingnan na may ganito pang mga nilalang sa mundong ito na
nakikilala pa ang salitang pamilya, papasalamat at utang na loob na siyang hindi ko na hihilingin
sa kanila.
Sumama ako ng kusa para makatulong at hindi humanap ng kapalit.

Mabilis din akong yumuko sa mga lobong nagpapakumbaba sa akin. Pinalaki ako ng aking lola
At nang sandaling magtama ang aming mga mata, hindi lang mga labi niya ang nakangiti sa na magmaganda pero hindi niya ako pinalaking magmataas sa kapwa.
akin.

"Masaya po akong nakatulong!"

His golden eyes are glowing with admiration.

"Don't vow your head Claret.." nagulat na lang ako nang marinig mula sa aking likuran ang
boses ng lalaking may malagintong mga mata na nakatitig sa akin kanina. Naramdaman ko ang
magaang kamay niya sa aking baba at marahan niyang itinaas ang aking mukha sa harap ng
kanyang mga kapwa lobo.

Wait? Tinawag niya ba ang aking pangalan?

--

VentreCanard

"Isa siyang tao dati kuya. Hindi siya ipinanganak na bampira kaya hindi na nakapagtataka
ang kahanga hanga niyang pag uugali" natutuwang sabi ni Laine na kasalukuyan nang
nakayapos sa kanyang ama.

=================

Chapter 14

Chapter 14
"I know" maiksing

sagot ng lalaki. Dumistansya na siya sa akin at nakapamulsa siyang nakaharap sa kanyang

mga kasamahan. Kung hindi ako nagkakamali ay tinawag siyang Lucas ng mga kapwa niya
lobo.
"May kapareha ka na ba hija?" nakangiting tanong sa akin ng pinuno. Kapareha?
"We're late. Her mate is no other than the second prince of Sartorias. The heartless and brutal
ice prince" napakagat labi na lang ako sa sinabi ni Laine. Talaga ba na ganito ang tingin nilang
lahat kay Zen? I know that he's quite harsh and hotheaded but he's not heartless. Hindi ko
kayang tanggapin na ganito ang turing ng maraming nilalang sa lalaking dahilan kung bakit ako
nananatili sa mundong ito.
"Laine" may babala sa boses ni Lucas.
"Oh, sorry for that Claret" bahagya lang akong ngumiti sa kanya.
"Nahuli tayo kuya. Kung nauna tayong makilala si Claret, you might have the opportunity to bite
her. She can be like us" napahakbang ako paatras sa sinabi ni Laine. I preferred being a
vampire.
"I think, I need to go" marahan akong ngumiti sa kanila para magpaalam. Hinahanap na ako ni
Zen, hindi maaaring makita niya ako dito. Ayoko na nang panibagong gulo.
"Salamat Claret" lumapit sa akin si Laine at mabilis niya akong sinuotan ng isang kwintas na
may hindi pamilyar na pendant.
"Hipan mo 'yan Claret kung kinakailangan. Asahan mong buong lahi namin ang magkukumahog
para puntahan ka" mabilis humalik sa aking pisngi si Laine na nagpangiti sa akin.
"Salamat" muli
akong ngumiti sa mga lobo bago ako nagsimulang maglakad papalayo sa kanila.
Hindi siguro tumagal ang paglalakad ko ay nagsisimula na akong makaramdam ng hindi
maganda. Sa totoo lang ay hindi ko alam kung papaano na ako makakalabas sa kagubatang ito.
At nangangamba na ako dahil ngayon ko na nararamdaman ang pagod, uhaw at pagkaliyo.
Maraming dugo ba ang nawala sa akin? Bakit nagsisimula na namang umikot ang aking
paningin?
Dahil ba hindi pa ako sanay sa panggagamot? What the hell? Hindi ba at ipapatak ko lang ang
aking dugo? Bakit kailangan ko pang magsanay? Hindi ko na kinaya ang aking pagkahilo at
tuluyan na akong napahawak sa puno at unti unti na akong napaupo.
I can't walk anymore. Hindi ko na rin matawag si Zen sa pamamagitan ng aking isip, masyado
na akong mahina para kausapin siya dito. Hindi ko na siya maabot, sobrang layo pala talaga ng
tinakbo ni Laine. Halos wala akong matandaang dinaanan namin.
"Talaga ba na ganito ang mga nilalang sa kabilang mundo? Ang galing mong makialam at
tumulong sa mga bagay na hindi ka naman dapat makisali pero kapag ikaw ang may kailangan?
Mas gugustuhin mo pang mamatay? What do you want? Blood?" anong ginagawa niya dito?
Kanina niya pa ba akong sunusundan? Ganito na ba ako kahina? Hindi ko man lang napansin
na may nakasunod sa akin.
Nakaluhod na sa harapan ko si Lucas para magtama ang aming mga mata.
"You're thirsty Claret.." kanina niya pa akong tinatawag sa aking pangalan.
 "You want it here right? Fine, just don't rip my neck" fuck. Bakit pa siya lumapit sa akin? Sa
pagkakataong ito lubos na mas malakas ang aking mga pangil at pagkauhaw kumpara sa aking
"Paano mo ako nakilala? I didn't introduce my myself to you" humugot ako ng malalim na pag iisip.
paghinga

at sumandal na ako sa puno. Nanunuyo na naman ang lalamunan ko.

Hindi na ako nagbabala sa kanya dahil agad kong ibinaon ang aking pangil sa kanyang leeg.
Uhaw na uhaw ako, ganito ba ang nangyayari sa akin kapag ilang beses kong ginamit ang aking
dugo sa panggagamot?

Kahit hindi kasing sarap ng dugo ni Zen ang kay Lucas, masasabi kong napakagandang
kalidad nito at siguradong pipiliin ito ng napakaraming bampira higit sa mga dugong iniinom
namin mula sa pitsel.
"I heard it outside, you need to drink" nanlaki na lang ang aking mata nang makitang naglabas
siya ng punyal at mabilis niyang hiniwa ang parte malapit sa kanyang palapulsuhan. Shit.
Please, I might not control myself.

"Fuck. Claret, you need to move. I am turning.." muli akong natigil sa pag inom sa kanya dahil sa
sinabi niya. At tuluyan na akong napatulala nang nagsimula na siyang maging lobo. Sa halip na
matakot gaya nang normal na reaksyon ng mga babaeng babago pa lamang sa mundong ito ay
nagawa ko pang humanga sa kanya.

"No, I don't drink others blood" mahigpit akong umiling sa kanya kahit pilit nang lumalabas ang
aking mga pangil. Uhaw na uhaw na ako pero hindi ko pwedeng inumin ang dugo niya dahil
kay Zen ko lang gustong uminom, sa kanya lang.

"You're beautiful.." nasabi ko na lang nang ganap nang naging lobo si Lucas. Hindi siya kagaya
ni Laine na kulay puti. Kulay gray ang kanyang napakakapal na balahibo habang ang kanyang
mga mata ay nagkukulay ginto gaya nang kanyang mga mata nang una niya akong tinitigan.
Siya na yata ang pinakamalaki at magandang lobong nasilayan ko sa mundong ito.
"You can't wait him. Namumutla ka na.." nanlaki ang mata ko nang itapat na niya sa akin ang
kanyang sariwang hiwa. Lalong nanuyo ang aking lalamunan dahil sa dugong lumalabas dito.
Kusa na lang umangat ang aking mga kamay na parang may kanilang sariling pag iisip at
mabilis nitong hinawakan ang braso ni Lucas. Hindi na naghintay pa ang aking mga pangil
dahil mabilis itong tumusok sa kanyang mga balat.

"Can..can I touch you?" nag aalangang tanong ko. Siya mismo ang lumapit sa akin at bahagya
Kakaiba ang epekto ng kanyang dugo sa aking katawan, habang dumadaloy ito sa aking mga niyang inihaplos sa aking mukha ang kanyang napakakapal na balahibo. He's so soft.
labi nararamdaman ko kung gaano siya kalakas. He's not just an ordinary werewolf, dahil ang
bawat patak ng kanyang dugo ay sumisigaw ng kapangyarihan. Hindi rin kasing tamis ng dugo
ni Zen ang kanyang dugo pero higit itong masarap kaysa sa dugo sa aming hapagkainan.
Napansin ko na bahagya pa rin nagdudugo
Natigil ako sa pag inom ng kanyang dugo nang lalong naglinaw ang aking mga mata,
awtomatiko itong tumigil sa kanyang leeg at kitang kita ko dito ang malinaw na pagdaloy ng ang kanyang leeg. Shit. Hindi ko pa rin talaga kayang kontrolin ang aking pagkauhaw.
kanyang dugo. Fuck. Not on his neck. Tama na Claret. Control yourself. Magagalit

si Zen kapag uminom ka sa ibang lalaki.

"Salamat Lucas" bahagya kong hinaplos ang kanyang ulo. Tumalikod siya sa akin na parang
gusto niya akong pasakayin. Siguro ay dadalhin niya na ako sa lugar kung saan maaari na
akong makalabas. Agad akong sumakay sa kanya at nang masiguro niya na nasa maayos na
akong posisyon ay mabilis na siyang tumakbo.
 Hindi ako pwedeng umalis sa tabi ni Lucas dahil sa sandaling mawala ako sa likuran niya ay
hindi na mag aalinlangan si Zen na patayin ang lobong tumulong sa akin. I won't let that happen.

'Claret, I know you're near. I can feel your presence'

"Zen, listen.." sabay na sumipol si Evan at Caleb.

'Zen! I have good news for you!'

"Seems like my brother gained another bestfriend" natatawang sabi ni Caleb.

/>

'Oh god! Claret baby, are you hurt? Sinaktan ka ba nila? Fuck. Uubusin ko ang mga lobong 'yan.
Uubusin ko sila. Uubusin ko ang lahi nila' ito na nga ba ang sinasabi ko.
"May pangalawang prinsipe na nga mula sa Deltora, ang baliw na si Rosh"

'Zen, you can't'

"Oh! just fuck yourself Caleb" iritadong sabi ni Rosh na may hawak na matitinik na latigo.

'I can'

"Here goes the other one, Claret kilala mo ba ang lobong kasama mo? He's the future Alpha
king sa buong emperyo ng Parsua. Kawawa naman ang dalawang Romeo kasama natin Evan,
mga prinsipe lamang" ramdam ko ang nagyeyelong galit ni Zen dahil nagsisimula na namang
bumaba ang temperatura. Sa katunayan ay halos nababalutan na ng kulay puti ang buong
'Zen, actua-' hindi ko na nasundan pa ang sasabihin ko nang makasalubong na namin si Zen
kagubatan.
kasama si Rosh, Evan at Caleb.

Agad na may lumitaw na malalaking bloke ng yelo sa magkabilang direksyon namin ni Lucas.
Napansin ko ang mga mata ni Zen sa balahibo ni Lucas na may dugo. Oh shit.

"Zen, wait. He is my friend" lalong namula ang mata ng prinsipe ng nyebe sa sinabi ko. Nakatitig
siya ngayon sa mga kamay kong nakahawak sa makapal na balahibo ni Lucas.
'Did you drink his blood?' napatitig na lang ako kay Zen. Naririnig na kaya ni Lucas ang
pagtambol na dibdib ko? Hindi ko masagot si Zen dahil siguradong lalo lamang magyeyelo ang
buong kapaligiran.

Mamumutok na yata ang mga labi ko sa lamig, lalo na sa mga titig ni Zen.
 hindi ko na natuloy dahil pinutol na niya ito. Pero ang mas ikinagulat ko ay ang makitang ang
kabundukang hindi kalayuan sa amin na punong puno ng nyebe ay nagsisimula nang gumuho.

'Claret, I'm asking you' natatakot akong sumagot sa kanya.

"Yohooo. Avalanche! Tang ina mo Zen, ipapatapon na talaga tayo ng Deltora" mabilis nakalapit
sa amin si Evan.

'Don't kill him please'

"Hindi ko alam kung paano niyo nakuha ang loob ni Claret. But she's my brother's mate. Hindi
ka sasantuhin ng kapatid ko kahit hari ka pa ng mga hari" seryosong sabi ni Evan kay Lucas
habang kinukuha niya ako dito.
'Fuck! Just answer me!'

"Thank you" marahang sabi ko kay Lucas habang buhat na ako ni Evan na mabilis nang
'Y..yes. I did drink his blood' nahihirapang sagot ko. tumakabo dahil sa gumuguhong yelong kabundukan. Nakita kong tumakbo na rin papalayo si
Lucas. Nagpapasalamat ako at malayo ang lugar nila dito, hindi sila maabot ng gumuguhong
kabundukan.

'Great!' alam kong sarcastic 'yon.

"Anong sinabi mo kay Zen Claret? Nag walk out ang prinsipe ng nyebe, tang ina" natatawang
sabi ni Caleb na tumatakbo rin kasabay ni Evan.

"I'm tired" natigilan na lang ako nang tumalikod na si Zen sa akin. At mabilis na naglaho sa aking
harapan. Shit, naiiyak ako. Tinalikuran ako ni Zen. Tanging si Rosh, Evan at Caleb lamang ang
naiwan.
"Mga tanga ba kayo? Hindi niyo ba nakita na may kagat ng bampira ang lobong 'yon?
Pinagtaksilan mo ako Claret" madramang sabi ni Rosh na bahagyang inaamoy ang rosas na
hawak niya habang tumatakbo.

'Zen..I did drink his blood becau-'

"Magseselos nga ang prinsipe ng nyebe" hindi na tumigil sa katatawa itong si Caleb.

"Caleb, aabutan tayo. Gago talaga ni Zen. Tapos kapag nagasgasan si Claret papatayin niya
"Ikaw ang gago Caleb, ginatungan mo pa lalo tuloy nagyelo" gusto ko talagang suntukin si Caleb tayong dalawa? Tang ina niya, papaano ito patitigilin?" reklamo ni Evan.
kung hindi niya siguro sinabi ang posisyon ni Zen bilang pangalawang prinsipe ay hindi siya
masyadong iinit ang ulo.

"Ikaw lang ang papatayin, hindi ako ang may buhat kay Claret. Mauna na kayo ako na ang
bahala dito"
"Kung ako sa inyo, mag impake na kayo pabalik

sa emperyo niyo dahil sa mga oras na ito ay umuusok na ang ilong ng aking kapatid. Ang tanga
talaga ang pangalawang prinsipe ng Sartorias, bakit kailangan niyang magpaguho ng
kabundukan? Masyado naman siyang nabaliw sa pag ibig. Look at me? Bakit hindi siya gumaya
sa akin?" sabay sabay sigurong umasim ang mukha naming tatlo sa sinabi ni Rosh.

"Alright" sagot naman ni Evan.

"Sinong hindi baliw?" muling humalakhak si Caleb.

"How is that possible? Mapapatigil niya ba 'yon?" tanong ko kay Evan habang pinagmamasdan
si Caleb na lumiliit na sa aking paningin.

"Sa tingin mo ba Rosh nakita ko na ang babaeng hinihintay mo? I can find her on my world"

"It's either he'll make it possible or he'll die" what the fuck is that?

"What the fuck?! Ayaw ko na dito! Kahibangan 'yang sinasabi mo. Lumayas na kayo sa
emperyong ito! Fuck that second prince!" nauna nang tumakbo sa amin si Rosh dahil sa sinabi
ko.

"Oh my god!"

"Sinong hindi baliw?" inulit ni Caleb ang tanong niya kanina. Napangiti na lang ako ng mapait
habang pinagmamasdan si Rosh na papalayo, hinihintay niya pa rin ang babaeng 'yon. Sino "Syempre, hindi 'yon tunay Claret. Nagmamayabang lang 'yan si Caleb. Kasunod na rin natin
kaya siya? Nakita ko na kaya siya sa mundo ng mga tao? 'yan mam--" hindi na natapos si Evan.
 "This tsunami..is it from the king?"

"Ayaw ko na! Gago talaga si Zen! Takbo na lang tayo" malapit na kaming abutan ng avalanche.
Shit.

"Yes"

"We can't make it. Tawagan mo na si Zen Claret, sabihin mo na aabutan na kami ng kalokohan
niya" muli ko sanang tatawagan sa aking isipan si Zen nang halos mapanganga na lang ako.
Ano na naman ito?!
--

VentreCanard

"Is it..Is it? Tsunami?! Bakit wala akong nakitang dagat kanina?! Saan nanggaling 'yan?" sigaw
ko na lang.
=================

Chapter 15

Chapter 15

"What the hell?!" sabay na mura ni Evan at Caleb. Doble na ang bilis ng takbo ng dalawang
bampirang kasama ko.

Hindi ko na mabilang kung ilang beses ko nang hinahampas ang likuran ni Evan. Unti unti nang
nilalamon ng tubig ang napakakapal na nyebeng humahabol sa amin. At sa pagkatunaw nito ay
mas lumalapit na ito sa aming tatlo.
"Bakit tayo ang nagpag abutan ng hari Evan?" napasabunot na lang sa kanyang buhok si Caleb
habang tumatakbo.

"Evan! Aabutan na tayo!" hindi nga ako natabunan nang malamig na nyebe pero malulunod
naman ako. Damn.
"Itanong mo sa kapatid mo" matabang na sagot ni Evan.

"Aabutan talaga tayo Claret. Marunong ka naman sigurong maglangoy?" tanong sa akin ni
Caleb na hindi man lang kinakabahan, sa katunayan ay nakangisi pa siya ngayon. Habang ito
namang si Evan ay tumatawa pa na parang nasisiyahan pa sa nangyayaring takbuhang ito.
Damn, mga baliw na bampira nga pala ang mga kasama ko. Parehong pareho talaga sila sa
ugali na kuya nilang mahilig mag walk out.
Napatingala na lang ako nang tuluyan nang natakpan ng tubig ang buwan. Lalamunin na kami
nito at ngayon ko ipinagpasalamat na tinuruan ako ng aking lola na maglangoy.
"Matagal tagal na rin akong hindi naliligo, hindi ko akalain na ang hari pa ng Deltora ang
magpapaligo sa akin" natatawang sabi ni Caleb.
"What the hell?" sagot naman ni Evan.
Napasigaw na lang ako nang tuluyan nang bumagsak sa amin ang napakataas na tubig. Fuck!
Sobrang lamig. Nawala na ako sa pagkakabuhat ni Evan at hindi ko na alam kung nasaan na
ang magkapatid na bampira. Nanatili akong hindi gumagawa ng kilos at hinayaan ko munang
maanod ang aking katawan ng marahas na paggalaw ng tubig na parang parte na ako nito.
What the hell Zen? pinabayaan mo lang talaga akong muntik nang matabunan
ng sarili mong kapangyarihan? I can't even hear his voice inside my mind.
Hindi man lang ba niya aalamin kung madadala ako ng ligtas ng mga kapatid niya? Hindi niya
ba naisip na kaya lamang ako uminom ng dugo ni Lucas dahil hindi ko na siya matawag? I need
someone's blood para magkalakas ako at maramdaman niya ang presensiya ko. Pagtataksil na
ba ang pag inom ng dugo ng ibang lalaki? Hindi niya ba alam na siya ang iniisip ko habang
iniinom ko ang dugo ni Lucas? Damn that vampire prince.
Maglalangoy na sana ako pataas nang maramdaman kong may humihila sa aking mahabang
damit. What the hell? Sana ay nadala ko na lang ang mga damit ko mula sa aking mundo, hindi
ko na kailangang pagtiisan ang magarbong mga kasuotang ito.
Agad kong tiningtan ito at tuluyan na akong napabuga ng hangin nang makitang napasabit ito
sa isang sanga ng puno. Fuck! Ang taas na pala ng tubig. Buong pwersa kong hinawakan ang
suot ko at pilit ko itong hinigit. Shit! Wag naman ngayon! Nagsisimula na akong maubusan ng
hangin.
Muli ko itong pilit hinihila pero hindi talaga ito matanggal. Anong gagawin ko? Naninikip na ang
dibdib ko. Oh god! May namatay ba na bampira dahil naluhod? Fuck. Fuck. Come on Claret,
you can do this.
Ubod ng lakas ko nang hinila pero hindi pa din matanggal sa pagkakaipit nito. Shit. Hindi ba at
malalakas ang mga bampira? Bakit kaunting paghilang ito lang ay hindi ko magawa? Nasaan na
ang magkapatid na 'yon? Mauubos na ang natitirang hangin sa aking katawan.
Muli kong pilit itong hinila pero kahit anong gawin ko ay hindi man lang ito matanggal.
Nanghihina na ang mga
kamay ko, nanlalabo na ang mga mata ko. Fuck.
Tuluyan ko nang nabitawan ang aking napakahabang saya at naibuga ko na ang kanina ko
pang pinipigil na hangin. I'm going to die here. Nagsimula na akong mawalan ng lakas at
ramdam ko na ang unti unting paglubog ng aking katawan.
Zen..
Napangiti na lang ako nang mapait nang makita ang imahe ni Zen na unti unting lumalapit sa
akin. Imposible, malayo na siya ngayon. He even blocked our mind link, paano niya malalaman
na nalulunod ako? Kahit alam kong halusinasyon ko lang ang nakikita ko ngayon ay marahan
kong inabot sa kanya ang aking mga kamay. Pero hindi niya ito inabot sa halip ay naramdaman
ko na lang ang dalawa niyang kamay sa aking balikat. At gusto ko nang mapamura sa ginagawa
niya.
He is the real Zen!
Marahas niyang hinati sa dalawa ang aking napakahabang saya. He is damn undressing me!
I'm not wearing bras for pete sake! Fuck. Fuck. Hindi niya ba pwedeng sirain na lang sa ibaba?
Bakit kailangang hubaran niya ako?! Tanging pang ibaba lamang ang suot ko. What the hell?!
Hindi na ako nakaangal sa ginagawa niya sa akin. I'm too weak. Nang tuluyan na niya akong
mahubaran ay mahigpit niya akong niyakap at naramdaman ko na lang na may kung anong
pwersa na natutulak sa amin pataas.
Sisiguraduhin kong makakatanggap ng hindi lang iilang sampal ang bampirang ito sa akin. Nang
mas naaaninaw ko na ang liwanag ng buwan ay napanatag ang kalooban ko. I need air.
Agad akong dinalahik ng ubo nang makaahon na kami sa tubig. Kasalukuyan kaming nakaupo
sa malamig na bagay. It could
be Zen's block of ice. Ramdam kong nasa mga bisig niya ako. Hugging my exposed body.
Lalong humihigpit ang mga braso ko sa aking dibdib nang mas mapagmasdan ko si Zen. Hindi
na maganda ang nakikita ko sa mata ng prinsipe ng nyebe. Nagsisimula na naman itong
magkulay pula at alam ko sa sarili kong maging ang mga mata ko ay sumusunod na sa kulay
nito.

"You're already washed. I can no longer smell that dog from you" masuyo niyang hinaplos ang
aking pisngi na agad ko namang iniwas. Gusto niya lang tanggalin ang amoy ni Lucas sa akin?!
Dahil lang sa bagay na 'yon? Pinalamon niya ako sa nakakamatay na tsunaming 'yon?! I almost "Galit ako sa'yo Zen. Wag kang lalapit sa akin. Close that damn eyes of yours!" nagsisimula na
died! akong umatras sa aking pagkakaupo habang nakikipagtitigan sa bampira na mukhang wala ng
naririnig.
Nang makakuha na ako nang tamang hangin ay pilit akong nagpumiglas sa kanya.

"Bitawan mo ko" malamig na sabi ko.

"I can't Claret, you're too beautiful. I can't close my eyes" my god! Sadya ba na ganito
katatamis ang dila ng mga bampira?

"Claret.." agad nangunot ang noo ko sa tono ng boses niya na parang nagtataka pa siya sa
ikinikilos ko. Inaasahan niya ba na magpapasalamat ako sa kalokohang ginawa niya?
"Kapag hinawakan mo ako Zen, magagalit akong tuluyan. Tumigil ka sa paglapit sa akin!
Remove your damn clothes and give it to me" mukhang naalarama siya sa sinabi ko. Pero
mabilis naman siyang nakabawi at nagsimula nang ngumisi sa akin ng nakakaloko. Hindi ito
Agad akong dumistansya sa kanya habang pilit kong tinatakpan ang dibdib ko. Mabilis na maganda.
lumipad ang isang malakas na sampal sa kanyang pisngi habang nanatili ang isa kong braso sa
aking dibdib.

"Ganyan ka ba talagang magselos Zen? You almost killed me! You vampire!" umismid lang siya "As you wish my Claret Cordelia Amor.." napapikit na lang ako ng dahan dahang tinatanggal ni
sa sinabi ko habang nakatitig na siya sa braso kong nakaharang sa aking dibdib. Zen ang kanyang kasuotan sa kanyang pinakamabagal na paraan. Gustong gusto ko na siyang
itulak sa ginagawa niya. Pwede naman niyang hubarin sa matiwasay na paraan? Bakit
kailangan niya pang tumitig ng malagkit sa akin habang nakakagat labi?!

"Ayokong may naaamoy akong ibang lalaki sa katawan mo Claret. That dress, it stinks with that
dog. It should be my scent alone Claret. Tanging amoy ko lang ang pwedeng maglandas sa
bawat parte ng magandang katawang nakikita ko ngayon" what the hell? Bakit ganito na lang
ang nararamdaman ko? Akala ko ba ay galit ako sa lalaking ito? Bakit sa kaunting salita niya
lang ay bigla na lang nalusaw ang aking nag uumapaw na galit. Wala na ako sa ilalim ng tubig "Stop biting your lips Zen! God! Don't look at me like that!" he's damn seducing me! Pasaway
at napapalibutan na ako ng hangin. na bampira.
Bakit parang mas nahihirapan akong huminga ngayon? bakit naninikip na naman itong dibdib
ko? Damn this vampire prinnce.
"Isusuot ko ba ito sa'yo?" nawiwiling tanong niya sa akin. Naramdaman kong bahagyang
gumalaw ang yelo na sinasakyan namin.
"Don't come closer! Ihagis mo sa akin. Tang ina mong bampira ka" kung nandito si lola
siguradong pinakain na niya ako ng sampung siling labuyo. Nakailang mura na ba ako simula
nang makilala ko ang prinsipe ng nyebeng ito?
Nang ihagis niya sa akin at matalim ko naman siyang tinitigan.
"Tumalikod ka" madiing sabi ko.
"What?" hindi ko akalaing bingi ang mga lalaking may pangil.
"Uulitin ko pa po ba mahal na prinsipe?" sarcastic na tanong ko. Dahil ayaw niyang tinatawag ko
siyang 'mahal na prinsipe' ay tumalikod na siya.
"Saka ka humarap kapag nakapagbihis na ako. Wala ka naman sigurong mata sa likuran Zen?"
sinimulan ko nang isuot ang kasuotan niya na talagang nakakapagpakisig sa prinsipe ng nyebe
tuwing suot ito. Akala ko noon sa mga telebisyon lang at sa ibang bansa ako makakita ng
totoong prinsipe, hindi ko akalaing hindi lang ako makakakita ng isa kundi nagkaroon pa ako ng
pagkakataong mahubaran ng isang tunay na prinsipe, 'yon nga lamang may pangil at sobrang
seloso.
"I have fangs Claret, I don't have third, second or fourth eyes" bored na sagot niya sa akin.
"Good then, tama nang may pangil ka lang" sagot ko sa kanya habang itinitipay ang mga
butones. Mabuti na lang at may kahabaan ang damit na ito ni Zen, matatakluban nito ang aking
kahubaran.
"Done? Mahirap ibutones ang kausotang 'yan. I can help you" napairap na lang ako sa sinabi ng
prinsipe ng nyebe. Sinong niloloko
niya?
"Cut the lies Zen, humarap ka na. I'm done" nang humarap siya kitang kita ko ang pagbuntong
hininga niya na mukhang dismayado sa kanyang buhay.
Lalapit na sana siya sa akin nang iharang ko ang aking kanang kamay.
"I told you, bawal lumapit sa akin. Hindi ako natutuwa sa pagiging seloso mo" napasabunot
na lang siya sa kanyang sarili dahil sa sinabi ko.
"Hindi na matatanggal ito Claret. Fuck. I am a jealous man. Wala nang pag asa dito Claret.
Pagdating sa'yo pagseselosan ko na ang lahat. Fuck. Hindi mo ba alam na pinagselosan ko pa
si Caleb at Dastan dahil sila ang sumundo sa'yo sa mundo mo? I even have this jealousy
towards your grandmother, dahil nabigyan siya ng pagkakataong paliguan ka. Nagseselos ako
kay Harper at Lily dahil nakakatabi mo silang matulog. Even those maid! Nakikita nila ang
katawan mo kapag nagbibihis ka. Gustong gusto ko nang patayin si Rosh nang hawakan ka
niya, ayaw kong tatagal ang titig sa'yo ng mga kapatid ko. At halos mabaliw ako nang maamoy
ko ang baho ng lobong 'yon sa katawan mo. Hindi matanggap ng sistema ko na may ibang
humalong dugo sa katawan mo Claret. Gusto kong ako lang ang umiikot sa bawat parte ng
iyong katawan. My blood on your lips, on your tongue, through your neck. Gusto kong ako lang "Where have you been?" tanong ko sa magkapatid. Si Evan naman ay seryosong nakatayo
ang pinagkukuhanan mo ng lakas. Gusto ko ako lang Claret. Only me. Fuck. Ako lang.." lamang.

Napatulala na lang ako sa mahabang sinabi ni Zen Lancelot Gazellian. Kahit mababaw na
bagay na talagang pinagseselosan niya. Zen Lancelot Gazellian, hindi ko na alam ang gagawin
ko sa'yo. Ngayon ko lang sasabihin

ito. FUCKSHIT! Kinikilig na yata ako. Tang ina mo talagang bampira ka. "Itanong mo sa may pakana ng lahat, syempre inilayo niya muna kami para magawa ang gusto
niya" matabang na sagot ni Evan.

"Zen, ganito ka rin ba sa mga nakarelasyon mong mga bampira?" nagulat na lang ako
nang tuluyan nang nakalapit sa akin si Zen at hapitin niya ang aking bewang.

"Zen, ginalit mo ang hari ng Deltora. Patay na naman tayo kay Dastan" naiiling na sabi ni Caleb.
Nagsisimula nang lumapit sa amin ang maliit na bangka hanggang sa tuluyan ko nang makita
ang panibagong makikisig na bampira. Agad kong nakilala ang sinasabi nilang hari, katulad ni
Dastan ay sumisigaw din ang presensiya ng kapangyarihan. Habang may isang prenteng
nakaupong bampira habang nagpapakain ng kung ano sa napakalaking uwak sa balikat nito. At
isang babaeng may napakatamis na ngisi sa direksyon namin.
"I have never been like this before Claret. Akala ko ay tuluyan na akong nawalan ng bait nang
icadena ako ng aking mga kapatid sa kahihintay sa'yo pero hindi ko akalaing mas may ibabaliw
pa ako nang makita at matikman ko ang napakatamis mong dugo. I am damn crazy for you
Claret, don't drink other's blood again..please. Ako lang.." nagsisimula na namang mamula ang
kanyang mga mata. Bumaba na rin ang kanyang mga labi sa akin.
"Hindi ko natatandaang nagpadala ako ng imbitasyon sa Sartorias" maawtoridad na sabi ng hari
na siyang nasa gitna.

"Zen.." tawag ko sa pangalan niya nang may mapansin akong paparating. Damn. Hindi na kami
matuloy.
"Patawarin nyo po kami kamahalan sa aming kapangahasan" kapwa yumuko si Caleb at Evan
sa haring nasa harapan namin.
Isang maliit na bangka na may sakay na dalawang lalaki at isang babae na nakapayong sa
ilalim ng buwan. Muntik pa akong mapasigaw nang makitang kapwa nasa tagiliran na namin si
Evan at Caleb na parehong nakatayo sa piraso ng yelo ni Zen.

"Oh my god! Kung ganoon totoo nga!" namamanghang sabi ng babaeng kasama nila. Hindi rin
ba siya naniniwala sa apat na babae?
"What's with the water? We can't use our strength" nagtatakang sabi ni Caleb habang nag iinat
inat.
"Totoo ngang napakakisig ng pangalawang prinsipe ng Sartorias! Kuya sa kanya mo na lang
ako ipagkasundo" halos isabit ng babae ang kanyang sarili sa hari habang itinuturo si Zen
na talagang umaapaw sa kakisigan. Ngayon ko pinagsisihan na inagawan ko siya ng
kasuotan.

"She is my mate, isn't she beautiful?" ngumisi sa akin si Zen bago siya muling humarap sa mga
Hindi sa akin humahanga ang babae, kundi sa makisig at kilalang pangalawang prinsipe ng maharlika ng emperyong ginulo lang naman niya.
Sartorias. He's so popular. Naiinis ako.

"I'm sorry, but I am already bound to someone"

"Enough with this Marah" tinanggal ng hari ng Deltora ang nakapulupot na braso sa kanya. Agad
na umirap sa akin ang babae at mabilis itong tumalikod na may kasama pang pag ismid sa akin.

Anong problema niya?

-- "Alam mo ba ang maaaring kaparusan sa ginawa mong ito pangalawang prinsipe ng Sartorias?"
narinig kong napapamura na si Evan at Caleb dahil sa inaasta ni Zen na parang hindi man lang
VentreCanard naaalarma sa kaharap nitong bampira.

=================

"What will be my punishment you're majesty? Anyway, I would like to say thank you for this
Chapter 16 water. My mate badly needs bath" gusto ko nang sipain ang pasaway na bampira sa walang
kwenta niyang sinabi sa hari. Maging ang kanyang dalawang kapatid ay nagpipigil na rin ng
Chapter 16 pagtawa.

Napansin ko na napabuntong hininga na lang ang hari sa sinabi ni Zen.

Halos hindi ko na maipinta ang mukha ng babaeng nakakilik sa tagiliran ng hari ng Deltora "I told you Tobias, we better talk to the king than these princes who do nothing but chaos" tamad
habang nakakunot ang noong nakatitig sa akin. na sabi ng lalaking prenteng nakaupo sa bangka habang may uwak sa kanyang balikat.

/>

"Who is she?" agad bumaba ang mga mata niya sa damit na suot ko bago muling "What the fuck?!" sabay na mura ni Caleb at Evan.
maglandas ang kanyang mga mata sa katawan ni Zen na kasalukuyan lang namang
nakapamaywang at hindi man lang gumagalang sa hari ng Deltora.
"Bakit kaya lagi na lang kami nadadamay sa kalokohan mo Zen?" iritadong sabi ni Evan.

"Hindi ba at nabasag ang sa kanya? Hindi ko akalain na baliw rin ang hari ng Deltora sa babae
mula sa salamin. Akala ko ay si Zen lang ang masyadong madrama at kailangan pa naming
icadena" naiiling na sabi ni Caleb.
"Let me talk to your mate Prince Zen, I need to ask her something" mabilis na namang bumaba
ang temperatura sa buong kapaligiran dahil sa sinabi ng hari. Here we go again, Zen Lancelot
Gazellian and his goddamn temper.

"Mas mabuting bumalik muna tayo sa mansion ni Leon bago tayo sumunod sa palasyo" mabilis
akong tumango sa ni Evan dahil kailangan ko na rin

"Anong kailangan mo sa kanya mahal na hari?" madiing tanong ni Zen. magpalit na damit.

Kailangan din magdamit ng prinsipe ng nyebe, ayokong pagpantasyahan siya ng mga babaeng
bampira sa palasyo.

"Hindi ko siya aagawin pangalawang prinsipe ng Sartorias. Dahil alam kong higit na mas
maganda ang padating kong reyna mula sa kabilang mundo" dito na tuluyang nakuha ang "Zen.." nanatiling nakatayo lamang si Zen at masyadong malayo ang kanyang tinatanaw.
atensyon ko. Kung ganoon isa sa apat na lalaki ang hari ng Deltora.

"Zen!" malakas na tawag ko sa kanya. Lumingon siya sa akin na parang nagulat sa pagtawag
"Mahal na hari, pwede ko ba na makita ang inyong salamin?" tinitigan ako ng hari bago siya tipid ko.
na ngumiti sa akin.

"Hinahabol mo ba ng tanaw ang babaeng 'yon?" iritadong tanong ko sa kanya.

"Sumunod kayo sa palasyo" hindi na nila hinintay ang aming sagot. Nagsimula na muling
gumalaw ang bangkang kanilang sinasakyan at hindi din nagtagal ay tuluyan na itong naglaho
sa aming mga mata.

"No, but there is something with that crow. Napansin nyo rin ba 'yon Caleb, Evan?" tanong niya
sa mga kapatid niya.

"Akala ko ba ay si Rosh ang sa Deltora?" nagtatakang tanong ko.

"Akala ko ay ako lang ang nakakaramdam. Yes, there is something" mabilis na sagot sa kanya
ni Caleb.

"Zen,

pinapaalala ko sa'yo. You can't have her fully yet. Kailangan nyong hintayin ang natitirang
tatlong babae" paalala ni Evan.

"Ibang klaseng uwak ang hawak niya. Parang may nakakulong na ibang enerhiya. Hindi ba nila
ito napapansin?" nagtatakang tanong ni Evan.

"Nakakabingi na 'yang tatlong daang taon. Paulit ulit na lang" matabang na sabi ni Zen bago ito
sumandal sa balikat ko at mabilis niyang ipinulupot ang kanyang mga braso sa akin.

"Anyway, let's go" sa sinabing ito ni Zen ay nagsimula nang gumalaw ang bloke ng yelong
sinasakyan namin.

"Nilalamig ako Claret.." bulong niya sa akin. Muntik na sana akong maawa sa kanya dahil
inagawan ko siya ng damit at sa mahinang boses niya nang maalala kong ang kapangyarihan
lang naman ng lalaking nag iinarte sa akin ngayon ay nyebe. Sinong niloloko niya?
"Where is your dress, Claret?" tanong sa akin ni Evan na nakapagpapula lang naman ng aking
mga pisngi.

"Uhuh? Malamig ba Evan?" sabat ni Caleb.

"Nasabit sa sanga ng puno" maiksing sagot ko.

"Oo malamig, lalo na kapag ikaw ang gumawa ng nyebe" natatawang sabi ni Evan na
kasalukuyan na rin na nakaupo katabi si Caleb na nasa unahan namin ni Zen.
"O? Nasabit sa isang prinsipe? Itago na lang natin sa tawag na pangalawang prinsipe ng
Sartorias" sabay nagtawanan si Evan at Caleb. Tinakpan ko na lang ang aking tenga kahit
naririnig ko pa rin ang kanilang tawanan. Nakakainis talaga ang magkapatid na ito.

"Pigilan mo ako Claret. Itutulak ko ang dalawang 'yan" mahinang sabi sa akin ni Zen habang
nararamdaman kong marahan niyang inaamoy ang aking mahabang buhok.

"Leave her alone, idiots" iritadong sabi ni Zen na sinimulan na namang tumabi sa akin.
"Ayoko na nang gulo Zen. Umayos ka" hinampas ko ang kamay niya nang tangkain niyang
tanggalin ang unang butones ko.
"Wag naman pati ang yelong ating sinasakyan" sabi naman ni Caleb. Haist. Muntik na akong
matawa sa mga pinagsasabi nitong mga kapatid ni Zen.

"Do you like the king Claret?" nangunot ang noo ko sa tanong ni Zen.

"Bakit ko naman siya magugustuhan?!" ano naman itong pinagseselosan ni Zen?
"Isa pa, tunaw din ang dalawang 'yan sa akin" iritadong sabi ni Zen. Masyadong mabilis
magbago ang boses ni Zen, kapag tungkol sa pagseselos niya talagang malambing at kung
marinig ko parang ang sama sama ko dahil hindi ko man lang inaalala ang damdamin niya. Pero
kapag naririnig niya ang mga kumento ng mga kapatid niya para lang namang papatay ang
boses niya.

"I can no longer read your thoughts Claret, hindi ko alam kung humahanga ka na pala sa ibang
lalaki. This is damn frustrating.." lalo nang nangunot ang noo ko sa pinagsasabi ng lalaking may
pangil. "Oh no, evicted na tayo mamaya Evan. Lalanguyin na lang natin hanggang sa mansion ni Leon"
bakit kaya ang lalakas ng pandinig ng mga bampira?

"Oh, shut up Caleb. Ayoko nang lumangoy. And there is something with the water, we can't use
"Zen, nagseselos ka na our power. Hindi ka ba nahihirapan sa kapangyarihan mo Zen?" tanong sa kanya ni Evan.

naman ba?" bakit ko ba ito naitanong pa kahit obvious na naman?

"I am a while ago. Ngayong katabi ko na si Claret. I'm all good" hindi ko na napigilang hindi
mapangisi sa tamis ng dila ng lalaking may pangil.
"I am" bulong sa akin ni Zen. Bakit parang naguguilty ako ng walang dahilan sa tono ng
bampirang ito?

Narinig kong sabay na sumipol ang dalawang bampira sa unahan.

"Fuck. Di makausap ng maayos, tayo na lang ang mag usap Caleb" naiiling na sabi ni Evan.

"Tunaw na tunaw na naman" kita ko ang pag iling ni Evan sa unahan.


"They should find their own mate" bulong sa akin ni Zen na hindi
na umalis sa pagkakayakap sa akin. Bakit kaya ang tagal makarating nang yelong ito sa
mansion?
"Alam kaya ni lolo na pangyayaring ito?" nagtatakang tanong ko. Ayoko nang sakyan pa
ang paglalambing ni Zen dahil hindi maaring hindi magbibigay ng kumento ang mga kapatid
niya hanggang sa umabot na naman sa gulo dahil sa iksi ng pasensya ng prinsipe ng
nyebe.
"Wala si Leon dahil nasa pagpupulong siya sa konseho" bakit naman kaya alam ni Zen? Hindi
ba at hindi maganda ang relasyon nila ni lolo?
"Anyway, I have gained friends Zen. Hindi ako kinuha ng mga lobo dahil kusa akong sumama sa
kanila" sa sinabi kong ito ay napalingon sa aminn si Caleb at Evan. Nawala ang mga brasong
nakapulupot sa akin.
"Nakita nyo akong kasama ang isang lobo. Hindi nila ako sinaktan, kailangan lang nila ng tulong
ko kaya sila napilitang kuhanin ako. Itong pagtulong ko sa kanila, baka ito na ang maging
dahilan para magkasundo ang mga lahi nyo. We can stop the fighting, deaths and the never
ending brutality" sabay umiling sa akin ang tatlong bampira.
"That's too impossible Claret" agad na sabi ni Evan.
"Anong klaseng tulong ang kinailangan nila sa'yo Claret?" nag iba na ang tono ni Zen sa akin.
Dapat ba ay hindi ko na binuksan ang usapang ito?
"Hindi ko na pala kailangang hintayin pa ang dugo ng tatlong babae. I can treat disease with my
blood alone, tinulungan ko ang pinuno nila mula sa isang malubhang sakit" mahinang
paliwanag ko habang iniintay ang magiging reaksyon
ni Zen.
"Then, you're willing to bleed to death just to save others? Kaya ba ininom mo ang dugo ng
lobong 'yon dahil wala ka nang ibang ginawa kundi maglabas ng sariling dugo? Don't act like a
damn heroic Claret" pakiramdam ko ay nag init ang dugo sa sinabi ni Zen.
"What? I am just helping! Dahil alam kong 'yon ang tama. Wag nyo akong igaya sa inyo, my
environment was not like this. I didn't grow up around with battles and brutality. Kung alam kong
may paraan pa para maiwasan ang gulo ay gagawin ko" madiing pangangatwiran ko.
"But you can't just decide like that Claret! Isipin mo din ako. Your blood belongs to me. Akin ka
lang, wala na akong pakialam kong mamatay na silang lahat mula sa iba't ibang sakit. My Claret
is mine alone, please just be selfish for me Claret. Maging makasarili ka na lang para sa akin.."
natahimik ako sa sinabi ni Zen. Hindi ko na alam kung anong isasagot ko sa kanya. I can't be
selfish. I just can't Zen..
Sinubukan kong ibuka ang aking bibig pero wala akong mahanap na salitang ipapangatwiran
ko sa kanya dahil alam ko sa sarili kong hindi niya ako maiintindihan. Nawala lamang ang
paninitig namin sa isa't isa nang sabay tumikhim si Caleb at Evan.
 "Leave her alone Rosh" malamig na sabi ni Zen na hindi tumitingin sa direksyon namin. Hindi ko
"Nandito na tayo, wala nang tubig. Lalakarin na lang namin" walang nakasagot sa amin ni Zen. mapigilan ang pagtaas ng aking kilay. Mad huh?

Hindi naman mahaba ang aming nilakad hanggang sa makarating kami sa mansion ng aking Nakarating kami sa mansion na hindi na hindi na naman namamansin si Zen pero hindi niya
lolo. Agad kong napansin na may umakbay sa balikat ni Zen na mabilis naman nitong tinanggal. hinahayaang makalapit sa akin si Rosh.

Napakamoody talaga ng prinsipe ng nyebe.

"How was my brother? Mas magandang

lalaki pa rin ako?" tanong ni Rosh kay Zen na mainit na naman ang ulo. Agad akong nagtungo sa aking kwarto para makapgbihis. Tumagal siguro ako ng mga
kalahating oras bago ako matapos at sa paglabas ko ay nakaabang na sa akin ang apat na
makikisig na bampira. Napansin ko ang mabagal na paglalandas ng mga mata ni Zen sa aking
kabuuan at nang sandaling nagtama ang aming mga mata ay mabilis niya itong iniwas.

Sige artehan mo pa ako Zen Lancelot Gazellian.

"Syempre mas gwapo ka" wala sa sariling sagot ni Zen na nagpagusot sa mukha ni Rosh na
hindi makapaniwala sa isinagot nito.

Sa buong oras ng biyahe namin papunta sa palasyo ng Deltora ay hindi na nagtangkang

magsalita sa akin ni Zen at kahit nang makarating kami sa palasyo ng Deltora ay hindi na ako
pinansin ni Zen.

"What happened to him?" nagtatakang tanong ni Rosh sa dalawang kapatid ni Zen.

Sinalubong

kami ng hari at nang dalawang kasama niya kanina. Hindi na ako nag aksaya pa ng oras, may
kung anong nagtutulak sa akin para makita ang salamin ng Deltora. I need to see it badly.

"Nag away na naman sila ni Claret, away bati ang talaga dalawang 'yan" tamad na sagot ni
Evan.

"Mahal na hari, maaari ko na ba na makita ang iniingatang salamin ng kahariang ito?" ramdam
ko ang pagtitig sa akin ni Zen sa sinabi ko.

"Talaga? Pwede na kitang agawain Claret. You're already off guard" akmang lalapit na sana sa
akin si Rosh nang may lumabas na namang matulis na yelo sa pagitan naming dalawa.

"Sumunod kayo" utos ng hari sa amin. Mabilis naman kaming sumunod, agad kong napansin na
nawala na si Rosh na kanina lamang kasama namin.
Wala nang muling nagsalita habang tahimik kaming naglalakad patungo sa salamin ng Deltora.
At nang makarating kami sa pintuan kong nasaan nasa likod nito ang salamin na siyang
kapareho ng aking pinagmulan ay bigla na lang akong kinabahan.

Kakaiba ang nararamdaman ko sa pagkakataong ito, hindi ko maintindihan kung bakit may
kakaibang enerhiyang nagtutulak sa akin para mas magmadaling makalapit sa mahiwagang "I need to enter.." madiing sabi ko.
salamin ng Deltora. Unti unti itong binuksan ng hari at nang sandaling tumama ang aking mga
mata sa sarili kong repleksyon mula sa mahiwagang salamin, pakiramdam ko ay may kung
anong nagwawala mula sa loob ko.

My heart is damn beating so fast. Ano itong kabang nararamdaman ko?

"What the fuck?! No way" mabilis nakaharang si Zen sa harap ng salamin.

"Pwede ko ba itong hawakan mahal na hari?" bumaling ako sa hari na mukhang nag aalinlangan
sa aking hinihiling.

"You can't Claret.." ilang beses siyang umiling sa akin. Hindi pwedeng pabayaan ko lang ang
aking nakita.

"You can't Claret. Ayokong lumalapit ka sa mga salamin" malamig na sabi sa akin ni Zen na sa
wakas ay nagsalita na sa akin.

"Gazellian! Binabalaan kita. Hindi kita mapapatawad kapag nabasag ang salaming nasa likuran
mo" seryosong sabi ng hari. Hindi natinag si Zen sa sinabi ng hari at nanatili itong nakatitig sa
akin.

"You can, baka sakaling malaman mo ang kanyang pagdating. I can't wait to see my queen"
bahagya akong napangiti sa sinabi ng

hari habang kumiskislap ang kanyang mga matang nakatitig sa napakaeleganteng salamin. Sa
tuktok ng salaming ito ay may kakaibang desinyo katulad ng salamin na nagdala sa akin sa
mundong ito.
"King Tobias, your queen needs me. Alam nating lahat na ako lang ang pwedeng makadaan sa
Mine was spade and this one is clubs. Dito manggagaling ang pangalawang babae. Katulad ko salaming 'yan. Hindi maganda ang nakikita ko sa salamin" natigilan ang hari sa sinabi ko.
rin ba siya? Pinalaki rin ba siyang ilag sa mga lalaki para mapanatiling birhen dahil sa iniingatan
naming dugo?

Sa unang paghakbang ko papunta sa salamin ay halos manlaki na lang aking mata nang may
makita akong duguang babae mula sa salamin. She's in pain. At sa bawat pagtibok ng puso ko
ay nararamdaman kong isa siya sa apat na babae. Siya ang reynang hinintay ng hari ng
Deltora. Nakikita ba nila ang nakikita ko sa salamin?
"No, no. Hindi ka na babalik sa mundo mo Claret. Dito ka lang. You're here for me. If you're
mad? Okay, I'm sorry..just just don't leave" hindi ba at siya itong galit sa akin?

"What's wrong?" pakinig kong tanong ng lalaking bampirang kasama ng hari kanina. Kung
ganoon ako nga lang ang nakakakita.
"Pangalawang Prinsipe ng Sartorias, inuutusan kitang padaanin ang babaeng ito" madiing sabi
ng hari. Napansin ko na humarang na rin si Evan at Caleb sa harap ng salamin.

Agad akong kinabahan nang lalong nadoble ang bilang ng mga bampirang nakapalibot sa amin.
Mapapalaban na naman ba ang mga Gazellian ng dahil sa akin? Pero hindi ito ang gusto kong
"No Claret.." madiing sabi ni Evan at Caleb. mangyari.

All I want is to help, dahil itong nararamdaman ko sa unang pagtama pa lang ng mga mata ko
sa salamin ay hindi na tama. Talaga ba na may malalim na koneksyon ang apat na babae sa
propesiya? O talagang kakayahan ko na ito para malamang ang babaeng nakikita ko sa
salamin ay ang hinihintay na reyna ng buong Deltora?

"I am warning you Gazellians. You're inside my territory" maawtoridad na sabi ng hari.

At kung tama itong nararamdaman ko, hahayaan ko na lang ba ang mga nakita at narinig ko
Napansin ko na nagsisimula nang magdatingan ang hindi birong bilang ng mga bampira mula sa mula sa salamin? It could be a matter of life and death. Damn. Hindi pwedeng pabayaan ko na
iba't ibang direksyon. lang ang nakita ko sa salamin dahil mawawala ang halaga ang dugo naming matitirang mga
babae kapag nawala ang isa.

At hindi ko ito hahayaang mangyari.

Damn, this is not good.

"Zen, let me enter please. I will come back, I promise" hindi natinag si Zen sa sinabi ko dahil
nanatili siyang nakaharang sa harap ng salamin kasama ng mga kapatid niya.

--

VentreCanard

"What? Playing heroic again?! Claret naman. Just stay here, dito ka lang sa akin. I can't follow
you on your world, bagay na kahit kailan ay hindi ko kayang gawin" nangunot ang noo ko sa
sinabi niya. Hindi ba at sabi niya noon ay sasamahan niya pa ako sa aking lola? I don't
understand.

Agad kong napansin na bahagyang itinaas ng hari ng Deltora ang kanyang kamay para bigyan
ng babala ang kanyang mga alagad na huwag munang sumugod sa tatlong bampira na
nakahara sa harap ng salamin.

=================

Chapter 17 "What

Chapter 17
do you mean? Nakatawid ang mga kapatid mo sa mundo ko. Hindi ba at sila pa ang sumundo
sa akin?" napansin ko na bahagyang ngumiti ng mapait ang hari ng Deltora sa tanong ko kay
Zen.
"Pity. But all we can do is to wait. Wait for damn years.." mahinang sabi ng hari ng Deltora.
"I don't understand.." naguguluhang sabi ko.
"Isa sa limitasyon ng apat na lalaking bampira ay ang kakayahang hindi makatawid sa kabilang
mundo. Zen can't follow you Claret, not in a million ways.." sabat ni Evan sa usapan.
"Kung kaya kong makatawid sa mundo mo Claret, hindi na ako naghintay nang napakahabang
taon. I'll definitely drag you here in no time. Please, don't go Claret. Ayoko nang maghintay. I
can't spent a damn miserable years again. We have a different time frame Claret. It will took
years for you to come back.." nangatal ang buo kong katawan sa sinabi ni Zen. Bumuo na
naman ba ako ng isang makasariling desisyon? Muli ko na naman bang matatagpuan si Zen na
nakacadena sa isang madilim na lugar na may namumugad na mga halimaw dahil sa kahihintay
sa akin? But I need to go.
"Hindi ako magtatagal Zen. Hindi ka maghihintay ng matagal.." mahinang sabi ko sa kanya kahit
hindi ako nakakasigurado sa mga sinasabi ko. Wala akong alam sa anumang naghihintay sa
akin sa kabilang parte ng salamin pero isa lang ang alam ko at ito ay hindi magbulag bulagan o
magbingibingihan sa mga nakita at narinig ko.
"Claret.." mahinang tawag ni Zen sa pangalan ko na nagpakirot sa dibdib ko.
"Zen.."
Nawala
ako sa pakikipagtitigan kay Zen nang marinig ko muli ang daing ng babae mula sa salamin. She
badly needs me, hindi na ako pwedeng mag aksaya pa ng oras.
"Zen! Babalik ako, I will come back" paliwanag ko sa kanya. I'm running out of time. Nagsimula
na akong humakbang papalapit sa salamin.
"King Tobias, nakikiusap ako. Wag nyo silang sasaktan.." sa sinabi kong ito ay alam kong
nahuhulaan na ng mga Gazellian ang sunod na mangyayari. Sabay sabay nagkulay pula ang
kanilang mga mata. Maging ang mga pangil nila ay nasimula nang magpakita. Mabilis bumaba
ang temperatura dahil sa kapangyarihan ni Zen, agad akong nakarinig ng pagkulog mula sa
kalangitan at isang malakas na pagyanig dahil sa malakas na pagsuntok ni Caleb.
Kapwa sila humarang tatlo sa harap ng salamin para hindi ako makadaan.
"Claret, you can't.." nagulat na lang ako nang may humarang na napakalaking yelo sa pagitan
naming lahat. Walang bampira mula sa Deltora ang nakapasok sa makapal na yelong ginawang
harang ni Zen sa pagitan namin.
"Crashed the damn ice" pakinig kong utos ng hari ng Deltora sa mga alagad nito na mabilis
sumunod sa kanya.
Nanatili akong nakatayo habang pinagmamasdan si Zen sa kabilang parte ng yelo. Agad kong
binuksan ang koneksyon namin sa aming isipan.
'Zen,wag na nating paabutin sa ganito. Hayaan mo akong gawin ang katungkulan ko sa buong
Parsua. I heard her queen's voice, she's dying Zen. She's dying!'
'Fuck! What's your goddamn business with her queen? You are not
his servant!'
'Yes, I am not his servant Zen. But that girl is part of me! We have this connection Zen, alam ko
itong sinasabi ko. Nararamdaman kong nahihirapan siya. She needs me..'
'But, I need you. You're not here because of that goddamn prophecy Claret. You're here
because of me..'
'Zen, please. Wag na nating paabutin ito sa gulo. Ayokong masaktan kayong makakapatid. Kayo
na ang pamilya ko sa bago kong mundo. Huwag nyo na akong salungatin..'
Muling nawala ang titigan namin ni Zen nang magsimula nang makaroon ng maliliit na bitak ang
makapal na yelong nakapagitan sa amin ni Zen.
"I can't Claret. Hindi na kita pababalikin pa sa mundo mo.." sa sinabi niyang ito ay tuluyan nang
gumuho ang napakakapal na nyebe na siyang ginawa niyang harang sa pagitan namin.
Napapikit na lang ako nang makitang may pabagsak na yelo sa akin. Agad kong iniharang ang
aking mga braso para sa anumang tatama sa akin pero tumagal ako sa ganitong posisyon ay
wala pa akong nararamdamang mabigat na bagay sa aking katawan at nang muli kong imulat
ang aking mga mata ay agad kong nalaman ang dahilan.
Kasalukuyan lang naman akong nakakulong sa makapal na bloke ng yelo habang abala na sa
pakikipaglaban si Zen at ang kanyang mga kapatid mula sa mga bampira ng Deltora.
'Stop this Zen!' ilang beses kong pilit hinampas ang bloke ng yelong nakakulong sa akin.
'Zen!' napapalibutan siya ngayon ng apat na bampira. Nanatili siyang hindi sumasagot sa
akin habang panay ang pagtawag ko sa pangalan niya. He can't lock me like this. We can't
be
selfish. Ano na lang ang mangyayari sa buong kaharian ng Deltora kung mapapagaya ang hari
nito kay Rosh na hindi man lang nasilayaan ang kaparehang babae mula sa kabilang mundo?
Pilit kong pinaghahampas ang matibay na yelong nakapalibot sa akin. Nasaan ang hari ng
Deltora? He needs to break this ice. Kailangan na naming magmadali.
Muli akong napatingala nang maramdamang nagsisimula nang gumuho ang kabuuan ng kwarto.
Fuck!
'The mirror Zen! Mababasag ang salamin!' akala ko ay tuluyan nang maguguhuan ng
malalaking bato ang magandang salamin nang mabilis nakalapit dito ang hari ng Deltora para
pirasuhin ang batong muntik nang tumama dito.
Napansin ko na kapwa abala na rin si Caleb at Evan na napapalibutan na rin ng hindi birong
bilang ng malalakas na bampira. Habang si Zen naman ay walang ibang ginawa kundi
magpaulan ng matutulis na mga yelo na pilit na iniiwasan ng mga bampira sa Deltora.
Napahawak na lang ako sa aking bibig nang may katawang tumama sa bloke ng yelong
kinalalagyan ko. Agad kong napansin ang mabilis na nakalapit si Zen at marahas niyang sinipa
ang katawan ng bampira papalayo sa blokeng kinalalagyan ko. Pero agad na may dumamba sa
kanyang likuran na mabilis sinundan ng tatlo pang mga bampira.
'Zen please. I need to help her'
 Agad nakabawi si Zen at mabilis siyang nakalapit sa hari ng Deltora, akala ko ay muling
matatamaan si Zen ng malakas na pwersa

ng tubig mula sa kapangyarihan ng hari nang mabilis niya itong mailagan ng sunod sunod. At
'No, hindi ka lalabas sa yelong 'yan' sagot niya sa akin sa kabila nang apat na bampirang halos manlaki ang mata ko nang isang marahas na suntok sa mukha ang tumama sa hari na
kalaban niya. nakapagpatalsik dito, akala ko ay pababayaan lang ni Zen na kung saan magpunta ang
lumilipad na katawan ng hari pero mabilis niya itong sinundan para mabigyan pa ng isang
malakas na kasunod. Sa pagkakataong ito ay naharang na siya ng hari at siya naman ang
nagbitaw ng malakas na suntok na muling nagpatilapon kay Zen.
Habang abala si Zen sa

apat na bampirang kalaban niya ay agad kong nakita sa kabilang parte ng yelo ang hari ng
Deltora. Paano niya masisira ang blokeng ito? Kahit ang malakas na pagtama ng katawan ng
kaninang bampira ay hindi man lang nakapaglagay ng lamat dito.

'Zen! Tama na! Mas malakas siya sa'yo!'

Napansin ko na inilagay ng hari ng Deltora ang kanyang kamay sa bloke ng yelong kinalalagyan
ko. Nang agad itong mapansin ni Zen ay pabalyang pinatalsik sa iba't ibang direksyon ang mga
kaharap nitong bampira. At nang akmang makakalapit na siya sa hari ay walang kahirap hirap
na tumilapon ang kanyang katawan dahil sa pwersa ng napalakas na tubig mula sa kaliwang
kamay ng hari.
'Who told you? He got that damn throne but I've got the strength? And what else? hotness? Chill
baby, just stay inside that ice'

Halos mapanganga na lang ako sa lakas niya. Wala pa akong nakikilalang bampira na kayang
makapagpatilapon kay Zen ng ganito.

'Chill? You're bleeding! Just let me pass Zen. Babalik agad ako, hindi na kailangang umabot sa
"I told you not to hurt him!" malakas na sigaw ko sa haring nakahawak sa yelong nakakulong sa ganito'
akin.

"Hindi ko siya pinatay" sagot sa akin ng hari. Sa pagkakataong ito ay si Caleb at Evan naman
ang pilit na gustong makalapit sa hari ng Deltora para patigilin ito sa unti unting pagtunaw ng
matigas na yelong nakapalibot sa akin. Pero kagaya nang unang ginawa niya, bigla na lang
tumilapon sa magkaibang direksyon ang magkapatid.
Ganito ba talaga kalalakas ang mga hari? Hindi biro ang lakas ng mga Gazellian, ilang beses ko
na silang nakitang makipaglaban pero parang hindi man lang umabot sa kalahati ang kanilang
mga lakas kumpara sa haring kaharap ko ngayon.
Hindi na ako muling sinagot ni Zen nang sunod sunod silang magbatuhan ng hari ng Deltora ng
kanilang mga kapangyarihan na hindi biro kung sakaling tumama ito sa kanilang mga katawan.
Damn.
Lalong nahirapan si Zen nang hindi lamang ang hari ng Deltora ang naging kalaban niya dahil
nagsimula na namang magkamalay ang mga kaninang bampirang pinatumba nilang
magkakapatid. Kapwa nanghihina na rin si Evan at Caleb dahil sa walang ubos nilang mga
kalaban.
Kahit si Zen ay napapansin kong nanghihina na rin. Nang muli siyang bigyan ng isang
malakas na suntok nang hari ay matagal bago muling nakabangon si Zen. Fuck!
Hindi na siya pinakailaman ng hari dahil muli na itong bumaling sa akin para muling tunawin ang
"Zen.."
yelong

nakapalibot sa akin.
Tatlong hakbang na lang ay makakatawid na ako sa salamin. Muli kong sinulyapan si Zen na
pilit gustong makalapit sa akin sa kabila nang dami ng bampirang humaharang sa kanya.

"King Tobias! Hindi ka sumusunod sa usapan natin!" iritadong sabi ko sa hari.

"Tatanawin ko itong isang utang na loob" mahinang sabi sa akin ng hari ng Deltora na nasa
likuran ko.

"He's still alive" matabang na sabi sa akin ng hari.

"No! No! Claret.." muling sigaw ni Zen nang makitang humakbang muli ako. Hind ko alam kung
Muli akong napatingala nang may tumutulo nang tubig sa aking katawan. Malapit na akong
bakit bigla na lang nagpatakan ang mga luha ko nang tawagin niya ang pangalan ko. Hindi ko
makalabas mula sa kapangyarihan ng prinsipe ng nyebe.
naman siya iiwanan dahil babalik ako. Kailangan ko lang hindi ipagsawalang bahala ang
babaeng nakikita ko sa salamin.

'Zen, I need to go..' nasabi ko na lang nang unti unting natutunaw ang yelong nakapalibot sa
akin. This is serious, hindi pwedeng ang sarili lang namin ang isipin namin. May sarili akong
responsibilidad sa buong emperyo ng Parsua, nandito ako dahil isa ako sa apat na babae mula
sa propesiya at hindi ko hahayaang may malagas na isa mula sa amin.
"Mahal na hari, I need a minute" hindi ko na hinintay ang pagsang ayon ng hari ng Deltora sa
sinabi ko. Mabilis akong tumakbo kay Zen na kasalukuyang nakagapos sa kamay ng apat na
bampira.

Agad kong isinampay ang aking mga kamay sa batok niya at mariin kong inalapat ang
aking mga labi sa labi ng nag iisang prinsipe ng mga nyebe.
"I'm so sorry Zen.." sinimulan ko nang maglakad papalapit sa salamin. Habang pilit namang
ginagapos ng mga bampira mula sa Deltora ang magkakapatid na Gazellian. Maging si Zen ay
hindi na makagalaw ng maayos dahil sa mga tama nito mula sa hari ng Deltora.

Our first human kiss.

"Claret! Don't go..don't go" malakas na sigaw ni Zen habang pilit na nagpapalag sa mga
bampirang pumipigil sa kanya.
"I will come back.." bulong ko bago ako muling tumingkayad para halikan ang kanyang noo.
Hindi ko na hinintay pa ang reaksyon niya sa biglaan kong ginawa. Kailangan ko nang
magmadali.
 Hindi ko akalaing makakaramdam ako ng ganitong kirot sa aking dibdib, hindi sumasang ayon
ang puso ko sa ginawa kong ito dahil sinalungat ko na naman ang lalaking ilang taon na akong
minamahal at hinihintay kahit hindi pa ako nasisilayan.
At nang nasa huling hakbang na lang ako sa salamin ay narinig ko na muli ang boses ng
pinakamakisig na prinsipe mula sa Sartorias.

Alam ko sa sarili kong walang kasiguraduhan ang anumang pwedeng mangyari sa akin, ano
nga ba ang pwede kong magawa bukod sa gamitin ang sariling dugo para makalunas ng iba't
ibang sakit? Hindi ko nga alam kung may kakayahan din ako katulad ng mga Gazellian o ito na
mismong panggagamot ang kaya kong gawin? Kahit ang lakas ng isang bampira ay wala ako.

Saan nga ba ako kumuha ng lakas ng loob para magpresintang tulungan ang pangalawang
"I love you..Please come back for me.." babae sa propesiya?

Ang gagawin kong ito ay hindi para may mapatunayan ako, hindi para may masabi sa akin ang
buong emperyo, ginagawa ko ang bagay na ito dahil alam kong ito ang tama. Alam kong ako
lang sa loob ng kwartong aking pinaggalingan ang may kakayahang matagpuan babae dahil
ang taong higit na makakahanap

ng kanyang presensiya ay walang kakayahang tumawid sa kabilang mundo.

--
Mukhang ang pangarap kong ipakilala si Zen sa babaeng nag aruga at nagpalaki sa akin ay
VentreCanard imposible nang mangyari. He can't cross my world.

================= Hinayaan ko munang mahulog ang katawan ko gaya nang una akong itulak sa salamin ng mga
kapatid ni Zen. Saang parte kaya ng mundo ako babagsak? Hindi naman siguro ako mahuhuli
nang dating? Ano na lang ang sasabihin ko sa umaasang hari ng Deltora?
Chapter 18

A/N: This is my first time writing a vampire story. Natutuwa po talaga ako na nakakatanggap ako
ng magagandang feedbacks kahit baguhan pa lang po ako sa genre na ito. Thank you so much! You can do this Claret!

Agad kong naramdaman ang lalong pagbulusok ng aking katawan pababa. Mukhang
may babagsakan na ako. Pilit kong iniikot ang aking katawan sa kabila nang pwersa ng
aking pagbaba. At nang imulat ko ang aking mga mata ay agad kong naaninaw ang
bahagyang umuusok na tubig. Napahinga na lang ako ng maluwag.

Chapter 18
Mukhang sa isang paliguan ako babagsak. Sana nga lamang ay malalim ito at hindi bumagsak
ang katawan ko sa matigas na bagay. Napasigaw na lang ako nang tuluyan na akong
bumagsak sa tubig.
Hindi na nanlaban pa si Zen sa napakaraming bampirang pumipigil sa kanya, sa halip ay
pinagmasdan niya na lamang ako hanggang sa tuluyan na akong makatawid sa salamin na
siyang nag uugay sa aming mga mundo. Tanging ang mapupula niyang mga mata na
nagsisimula na muling magkulay itim ang huli kong nakita mula sa pinakamakisig na bampirang
aking nasilayan.
Nasaan kaya ang babae? Sinimulan ko nang lumangoy pataas para kumuha ng hangin.
Masyadong masarap sa pakiramdam ang tubig. Damn. Baka makalimutan ko na ang talagang
ipinunta ko dito.

Unang pagsungaw pa lamang ng aking ulo sa tubig ay agad na akong nakakita ng babaeng
kasalukuyang nakatubog sa tubig at nakatalikod sa akin. Siya na ba ang hinahanap ko? Bakit
wala akong maramdaman na kahit ano sa kanya?
"Maligayang pagdating sa unang itinakdang babae mula sa kabilang mundo" kabilang mundo?
Hindi ba at nasa mundo na ako ng mga tao? Where am I?
Sino ang babaeng ito? Hindi siya ang babaeng hinahanap ko.
"Nasaan ako?" ito ang unang lumabas sa aking mga labi. Nagsimula nang umahon ang babae
sa tubig at lumantad sa aking mga mata ang magandang hubog ng kanyang katawan at ang
kahanga hanga niyang kutis. Sinalubong siya ng isang babae na may eleganteng kasuotan na
katulad ng mga babaeng utusan sa Sartorias. Mabilis siya nitong binalutan ng maputing roba. At
habang nanunuod sa nangyayari ay nasagot ko na ang sarili kong katanungan, wala ako sa
mundo ng mga tao.
Pero napasinghap na lang ako nang humarap na sa akin ang babae. What happened to her
beautiful face? Kalahati ng napakagandang mukha niya ay sunog.
"Hindi ako kaaya ayang tingnan hindi ba? Dati rin akong may maladyosang kagandahan na
katulad ng sa'yo Claret Cordelia Amor.." ilang minuto siguro akong natulala dahil wala akong
mahanap na isasagot sa babae. Bakit may mga nilalang na nakakayahang sumira ng
kagandahan na siyang pinakaimportante sa isang babae? Mga walang puso.
"Who are you?" natanong ko na lang sa kanya. Bakit sa lugar na ito ako napadpad?
"Bakit hindi ka muna umahon? Sabayan mo muna akong uminom ng tsaa" sa halip na muling
magtanong sa kanya ay sinimulan ko nang maglangoy papunta sa hagdan pero hindi ko na
kinailangan pa ito nang biglang nahawi ang tubig sa gitna at nagbigay ng daan sa hagdanan na
dapat ay lalanguyin ko pa.
"You can walk my dear" simpleng sabi niya. Ngayon ko mas nakumpirma na isa rin siyang
makapangyarihang bampira.
Nasa puno
na nang pool ang isa pa niyang tagasunod na may hawak na puting tuwalya para sa akin. Nang
tanggapin ko na ito ay hindi na ako nag aksaya ng oras pa na sumunod sa babae. Kasalukuyan
na siyang nakaupo habang may tagasunod siyang naglalagay na ng mainit na tsaa sa dalawang
tasa. Hindi ko maiwasang hindi maawa sa nangyari sa kanyang mukha, hindi ko yata alam ang
gagawin ko kapag nangyari ang bagay na ito sa akin.
"Maupo ka" pormal na sabi niya na agad ko namang sinunod.
"Ang mga naririnig ko kanina mula sa salamin? May kinalaman ka ba dito? Bakit dito ako
napadpad? Alam mo ba kung nasaan ang pangalawang babaeng nakatakda? Dahil sa mga
naririnig ko alam kong kailangan niya ng tulong ko" marahan siyang sumimsim ng tsaa bago
niya sinalubong ang aking mga mata.
"Lahat ng narinig mo o nakita ay mula lang sa isang ilusyon. Ang pangalawang itinakdang
babae ay nananatili sa kabilang mundo" marahas akong napatayo sa aking kinauupuan na may
nanlalaking mga mata at nangangatal na mga kamay.
"Ano?! Hindi mo ba alam ang kaguluhang nangyari sa kaharian ng Deltora para lamang
makatawid ako sa lugar na ito?! Halos magpatayan na ang mga Gazellian at ang mga bampira
ng Deltora! Ikaw ba ang gumawa ng ilusyon? Anong gusto mong mangyari? I even left Zen
wounded! I left my mate because of your goddamn illusion! Nasaan ako?!" mabilis kong iginala
ang aking mga mata. Nasaan ang salamin? Nasaan ang salamin na maaari kong gamitin
pabalik sa Deltora?
"Bago ako umupo, may katanungan lamang ako. Ang oras sa lugar na ito ay kapareho ba ng
oras sa buong Parsua? Wala tayo sa mundo ng mga tao hindi ba?" paninigurado ko. Dahil kung
magkaiba ang oras namin ni Zen ngayon, hindi na ako mag aaksaya pa ng oras na sagutin ang
sarili kong kiyuryosidad dahil magkukumahog na akong bumalik sa Deltora. Ayoko nang muling
maghintay sa akin si Zen nang napakatagal na panahon. Ayoko nang

muling makita ang takot sa kanyang mga mata habang lumiliit ang distansya ko sa salamin.
"Dahil kailangan kitang iligtas Claret. Ayokong mapagaya ka sa akin na pagkatapos

makuha ang kailangan ay ituturing na lamang na parang isang basura" muling bumalik ang
aking mga mata sa babae. Ano itong sinasabi niya?

"Nasa mundo ka pa rin ng mga bampira" napabuntong hininga ako at muli na akong naupo.
Saang parte kaya ako ng mundo nila napadpad?

"What do you mean?" kunot noong tanong ko sa kanya.

"Wala ako sa Parsua, hindi ba?" dahil kung nasa isa sa emperyo ako ng Parsua malamang ay
naramdaman na ni Zen ang aking presensiya. Kahit ako ay hindi ko maramdaman ang sa
kanya. Nasaang emperyo ako?

"Dati rin akong itinakdang babae Claret. Isa rin ako sa itinakdang babae noon, isa ako sa apat
na minalas na babae. Tingnan mo ako ngayon? Hindi malayong mangyari din sa'yo ang bagay
na ito." Itinuro niya sa akin ang sunog niyang mukha. At lalo akong nalito sa sinasabi ng babae.
Hindi pa maayos ang pagpapaliwanag sa akin ng aking lolo tungkol sa buong tungkulin ng apat
na babae. Pero bakit humantong sa ganito kasalimuot ang kanyang mukha? Parte din ba ng
aming tungkulin na isakripisyo ang aming ganda?
"Nasa emperyo ka ng Eberron na siyang nasasakupan ng Halla" Sa pagkakaalam ko ay
nahahati sa apat na malalaking isla ang mundo ng mga bampira at tanging ang Parsua lamang
ang alam ko sa apat. Kung ganoon ay nasa emperyo ako ng mga kalaban.

"Kung ganoon, isa ka rin tao noon?" mapait siyang ngumiti sa akin.

"Hindi ba at sinabi mong dati ka rin isa sa apat na babae? Hindi ba at tanging ang Parsua
lamang ang may salamin? Anong ginagawa mo dito? Hindi ba at kalaban ng Parsua ang lugar
na ito?" tanong ko sa kanya.

"I was once a human, at kung bibigyan ako nang pagkakataong isilang muli hihilingin kong
muling maging tao at mamatay na isang tao. Pero ano na nga ba ang magagawa ko? I am a lost
vampire, mateless, alone and damn ugly" dito na nanlambot ang tuhod ko at napahawak na lang
ako sa aking kaninang inuupuan.
"Dahil higit na mas manganganib ang aking buhay kung mananatili ako sa Parsua" maiksing
sagot niya na lalong gumulo sa aking isipan.

"Delikado? Hindi mo ba alam na mas delikado ako sa lugar na ito? Mas delikado tayo dito kapag
nalaman nilang nanggaling tayo sa Parsua. Para saan ang mga ilusyon mo? bakit mo ako
nilinlang?" pilit kong pinapakalma ang sarili ko kahit nagsisimula na akong kabahan. Paano
kung biglang malaman ng mga bampira dito na nandito ang babaeng pwedeng maging hadlang
upang tuluyan na nilang masakop ang kabuuan ng Parsua.
na ito..ang sunog na ito sa mukha ko ay galing sa unang prinsipe. Ang prinsipeng nagmamay ari
ng kapangyarihan ng apoy.." sa bawat pagpatak ng luha ng babaeng nasa harapan ko ay siya
namang pagsikip ng puso ko. Hindi ko rin maintindihan kung bakit may parte sa pagkatao ko na
parang sumasang ayon sa mga sinasabi niya. Narinig ko rin mismo sa aking lolo na kaming apat
na babae ang magpapatatag sa buong
emperyo ng Parsua, pero sa papaanong paraan? Kasama ba dito ang pagsasakripisyo ng
aming sariling mga buhay?

"Tulad ng sinabi ko sa'yo Claret. Tinawag kita sa lugar "Nabubuhay pa ba ang prinsipeng gumawa niyan sa'yo?" marahang tanong ko sa kanya.

na ito para iligtas ka mula sa kamay ng kasuklam suklam na emperyong 'yon. Gagamitin ka
lang nila katulad ng ginawa nila sa akin. Gagawin ka lang nilang kasangkapan" hindi ko
maintindihan ang sinasabi niya.

"Isa na siyang hari ngayon. Ang hari ng Trafadore" hindi ko maiwasang hindi kamuhian ang
sinabing hari ng babae.

"Sinasabi mo ba na mapanganib ang mga Gazellian? Sinasabi mo ba na mapanganib ang

Parsua?" nanliliit na ang mga mata ko sa kanya. Bakit niya sinisiraan ang emperyong
pinanggalingan niya?

"How about your mate? Pinabayaan ka na lang ba niyang isakripisyo? Papaano ang mga
kapareha ng tatlong natitirang mga babae? Hinayaan lang ba silang mamatay ng mga ito?"
naguguluhang tanong ko. Hindi ko na alam kung sino ang paniniwalaan ko. Ano itong nalalaman
ko Zen?

"Sa nakikita mo sa aking mukha Claret? Sa tingin mo ba ay napabuti ako sa kamay nila? Hindi
mo ba natatanong kung nasaan ang natitirang tatlong babae? Bakit ako na lang ang
nakakausap mo sa mga oras na ito?" natigilan ako sa sinabi niya. Nasaan na nga ba ang
natitirang tatlo? Ano ang mangyayari sa amin pagkatapos naming magkasama sama?

"Sa umpisa pa lang ay alam na nila ang mangyayari sa atin Claret. Masyado kaming nabulag sa
pag ibig. Pag ibig na akala namin ay totoo..pero ginagamit lang nila ito para makuha ang gusto
nila sa atin. Para hindi sumalungat ang bawat patak ng ating dugo.." dito na nagtuluan ang mga
luha ko. Ano itong naririnig ko Zen? Bakit hindi ko mahanap sa kahit anong sulok ng aking puso
na nagsisinungaling ang babaeng kaharap ko?
"Nasaan sila?" mahinang tanong ko sa kanya.

"Patay na silang lahat Claret. Ako na lang ang natitira sa apat na itinakdang babae. Isinakripisyo
nila ang buhay naming apat para sa pansariling kaligtasan ng buong emperyo ng Parsua at "Sinasabi mo ba na hindi totoo ang ipinapakita nila sa akin ngayon? Sinasabi mo ba na
tanging ako lang ang nakatakas at nakaligtas. Mga inosente tayong nabubuhay sa ating mundo kasinungalingan lang ang naririnig ko sa bawat bampirang nakakasalamuha ko sa buong
Claret..at itong pagdating natin sa mundong ito ay hindi itinakda kundi isang sumpa. Ang sunog Parsua?" ilang beses kong tinapik ang dibdib ko dahil nararamdaman ko na ang paghapdi nito.
Bakit hindi ko makita sa mata ng babaeng ito na hindi siya nagsasabi ng totoo? Bakit pawang "No..no, ayokong marinig...please.."pagmamakaawa ko sa nangangatal kong boses. Ayoko
katotohanan lamang ang nakikita ko sa kanyang mga mata? nang marinig ang anumang sasabihin niya.
Ang mga ngiti ni Zen sa akin? Ang mga yakap niya at ang malalambing niyang mga salita sa
akin? Parte din ba ito para makuha ng Sartorias ang kinakailangan nila sa akin?

"Iisa lamang ang may kapangyarihan nito sa mundong ito Claret" fuck!
"Hindi ako naniniwala sa'yo. Sinabi niyang mahal niya ako..sinabi niya 'yon bago ako pumasok
sa salamin. Halos patayin niya ang mga bampira sa Deltora para lamang pigilan ako. Bigyan mo
ako ng pruweba... I can't believe you" pilit kong kinukumbinsi ang sarili kong hindi ako ginagamit
ni Zen. Hindi niya ako ginagamit, sinabi niyang mahal niya ako..

"Please stop..ayoko nang marinig. Parang awa mo na.."

"Sumunod ka.." kahit nangangatal na ang aking mga tuhod ay pinilit kong sumunod sa babae.

At habang naglalakad kami ay mas nakikita ko na ang patutunguhan ng aming mga paa. Nang
sandaling tumigil kami sa paglalakad ay bigla na lamang nawala ang lakas ng aking mga tuhod
at tuluyan na akong napaluhod sa malamig na sahig. Wala nang ampat ang pagpatak ng mga "Pinatay sila ng munting prinsipe ng Sartorias.."
luha ko..

What the hell is this Zen? It couldn't be...

--

VentreCanard
"Ang tatlong nakatakdang babae noon. Mahimbing na silang nagpapahinga..." malumanay na
sabi ng babae. Kahit wala na silang mga buhay ay nag uumapaw ang kanilang mga
kagandahan.

=================

Chapter 19
"Nalagutan sila ng hininga nang balutin ang bawat parte ng kanilang katawan ng makapal na Chapter 19
bloke ng yelo.." nababalutan ng yelo ang walang buhay na mga katawan ng tatlong babae.
Nanatili nang tahimik ang babaeng may sunog sa mukha nang matapos niyang sabihin na si
Zen ang may kagagawan kung bakit kapwa wala nang buhay ang mga babaeng kasalukuyang
nababalutan na ng matigas na yelo.
Nakatayo ang naglalakihang yelo na may mga kanya kanyang nakaukit sa bandang itaas nito na
siyang simbolo ng bawat babae. Spade, Clubs, Heart. Kung ganon ang babaeng kasama ko
ngayon ay ang sumisimbolo sa dyamante.
Pilit akong tumayo habang pinupunasan ang pumapatak na luha mula sa aking mga mata.
Naaawa ako sa sinapit ng tatlong babaeng ito, kung iisiping mabuti tama ang sinabi ng babaeng
kasama ko. Nanahimik ang buhay namin mula sa kabilang mundo, masaya kami at malayo sa
panganib. Pero bakit hinayaan ng mga bampirang magkaganito ang tatlong babaeng ito? Bakit
basta na lang sila pinabayaan ng mga lalaking bampirang nakatakda sa kanila?
Nagsimulang maglandas ang aking mga kamay sa yelo kung saan nakahimlay ang babaeng
may simbolong kagaya ko. The spade deity. Kahit wala na siyang buhay ay makikita ang
napakaamo niyang mukha na aakalaing nasa malalim lamang siyang pagkakatulog.
Hindi ko alam kung bakit parang pilit na may pumipiga sa aking dibdib. Awang awa ako sa
kanila, naiinis ako sa sarili ko dahil wala akong ibang kayang gawin kundi umiyak at malito sa
mga nangyayari. Wala akong kahit anong kakayahan para matulungan ang sitwasyon nila.
Nalilito na ako. Nagising na lang akong katabi si Zen, nakagat ako ng mga pangil niya at naging
isang ganap na bampira, nakagamot ng mga lobo at ngayon? Bigla ko na lamang makikitang
ang mga kagaya
kong itinakdang babae ay kapwa wala nang mga buhay?
Hindi ko matanggap na ang mga babaeng nagmula rin sa mundong aking kinagisnan ay
nakikitang kong wala nang mga buhay dahil sa sariling kapangyarihan ng lalaking walang ibang
ginawa kundi paluksuhin ang aking puso.
Ilang beses ko nang nakita ang yelong ginagamit ni Zen sa kanyang pakikipaglaban.
Kumpara sa natural na yelo, masasabi ko na mas matibay at malinaw ang sa kanya. Kung
isang normal na yelo lamang ang nakabalot sa katawan ng mga babaeng ito, malamang ay
tunaw na ito.
This ice was from Zen.
Sino ba ang dapat kong paniwalaan? Ang mga babaeng siyang alam kong alam din ang
nararamdaman ko? O ang mga bampirang sandaling panahon ko pa lamang nakilala? Kaya ba
pilit na ipinagbilin sa akin ni lola na huwag na huwag kong tatanggalin ang kwintas na ibinigay
niya? What about my grandfather? But he's a vampire!
"Anong gusto mong gawin ko? Mailayo mo man ako sa Sartorias, hindi mo mapipiglan ang
pagdating ng natitirang tatlo. Inaasahan mo rin ba silang madadala sa isang ilusyon?" tinalikuran
ko na ang tatlong babaeng tahimik nang mga nakahimlay.
"Nagawa kitang tawagin, nagawa kong pigilan ang kauna unahang babae na dapat tatawid sa
mundong ito. Sisiguraduhin kong mapipigilan ko rin ang natitirang tatlo Claret.." may
paninigurado sa kanyang boses na parang planado na niya ang mga mangyayari. Pero ano
itong sinasabi niyang nauna? Hindi ba at ako ang kauna unaha-mabilis kong ipinilig ang ulo ko
nang lumitaw sa aking alaala ang halakhak ng baliw na bampira.
/>
"Ikaw ba ang may kagagawan kung bakit hindi nakarating ang babaeng hinihintay ng
pangalawang prinsipe ng Deltora?" marahan siyang tumango sa akin. Hindi niya ba alam ang
maaaring magawa sa kanya ni Rosh kapag nalaman nitong ang babaeng pinakahihintay niya
sadyang hinarang?
"Why? Bakit mo siya hindi hinayaang makatawid? Hindi kasama ang babaeng 'yon sa apat na
babae" pangangatwiran ko. Dapat ay hinayaan na lang niya ito, dahil hindi biro ang pinsalang
nagagawa ni Rosh dahil sa naudlot niyang pag ibig. Naging sakit na siya ng kabuuan ng Parsua.
"Dahil mahalaga ang gagampanan ng babaeng 'yon sa inyong apat. Parte din siya ng propesiya,
magiging parte din siya ng malaking sakripisyong gagawin ng taksil na emperyong 'yon" ano ba
talaga ang totoong nangyari?
"Hayaan mo akong makabalik sa Parsua, hayaan mo akong humingi ng paliwanag sa mga
Gazellian. Hindi ko pwedeng basta na lamang paniwalaan ang mga sinasabi mo. Inaamin ko na
higit pa sa kalahati ng damdamin ko ang pumapanig sa mga sinasabi pero hindi ako
matatahimik kung pababayaan ko na lamang ang kung anong pilit nagsusumigaw dito..."
marahan kong itinapat ang mga kamay ko sa aking dibdib.
 niyang inilingan. Marahan siyang lumuhod para maging makalebel ang aming mga mata.
Hinawakan niya ang makabilang pisngi ko at marahan siyang nagsalita.

"Habang pinaparatangan mo ang pangalawang prinsipe ng Sartorias, parang hinihiwa ang

dibdib ko. Ang lalaking sinasabi mong siyang kumitil sa tatlong babaeng ito ay walang iba kundi
ang bampirang naghintay sa akin nang napakahabang panahon.." hindi man lang nagbago ang "Naiintindihan kita Claret. Umuwi na tayo, umuwi na tayo sa lugar kung saan tayo nararapat.."
ekspresyon niya sa mga sinabi ko.
what is she talking about? I can't go back yet.

"Ganyan din ako noon Claret. I am blinded by

"Hindi..hindi ako pwedeng umuwi. I need to talk to him.." pilit kong inaalis ang kanyang mga
that foolish love, hindi kita hahayaan pang bulagin ng mga bampira sa Parsua. Hindi ko na kamay sa akin.
hahayaan pang maulit muli ang nangyari ilang daang taon na ang nakalipas, hindi ko na
hahayaan pang dumami ang bilang ng mga babaeng mahihimlay sa matigas na bloke ng yelong
'yan"

"Masyado na nilang nalalason ang utak mo Claret. Mas mapapaliwanagan na kita kapag nasa
mundo na tayo ng mga tao. Bumalik na tayo. Let's cut out ties on this world.." marahan
niyang hinaplos ang aking mukha. Anong nangyayari sa kanya?
"But I need to talk to him! Alam kong totoo ang paraan ng paninitig niya sa akin, alam kong totoo
ang mga salita ni-" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko nang mapatahimik niya ako dahil sa
kanyang malakas na sampal na naging dahilan para mawalan ako ng balanse at muling
magpaupo sa akin sa sahig. Napahawak na lang ako sa aking pisnging sinampal niya.

"I can't. I can't. Hindi ako pwedeng umalis.." ngayon naman ay dalawang kamay niya na ang
nakahawak sa aking mga pisngi.

"Napakamakasarili mo! hihintayin mo pa ba na matawag ang natitirang tatlong mga babae bago
ka maniwala sa akin? Hihintayin mo pa na madami pa ang madamay?! If you're looking for a
man, we have plenty on our world!" halos manlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. No! mali ang
paratang niya sa akin.

"Listen, tayong dalawa lamang ang makakapagpatigil ng walang katapusang paggambala nila
sa mga inosenteng babae sa ating mundo. We can break the mirrors.." nangunot ang noo ko sa
sinabi ng babae.

"Hindi ako dumating dito para maghanap ng lalaki! kusa kong natagpuan si Zen! At simula nang
tumapak ako sa mundong ito, ni minsan hindi ko tinangkang maging makasarili! Sa tingin mo ba
ay makikita mo ako sa harapan mo kung nagpakamakasarili ako?! Pinili kong iwanan si Zen
para iligtas ang babaeng inaakala kong nanganganib!" malakas na sagot ko na ilang beses lang
"Hindi ba at sadyang may lumilitaw na mga salamin sa kada - ikasandaang taon? Kahit basagin "Hindi mo alam ang sinasabi mo Claret, limitado ang kakayahang 'yon" mapait akong ngumisi sa
natin ay muli pa rin itong masusundan ng panibago. We can't break the tradition.." kanya. Alam ko ang bagay na ito, dahil sa panggagamot pa lamang ay halos mawalan na ako
ng lakas. Papaano pa kaya kung muli kaming magbibigay buhay?

Muli akong humarap sa tatlong babae at dahan dahan akong pumikit. I can feel them. Parang
may gusto silang sabihin sa akin..

"Claret, tuluyan nang mawawalan ng koneksyon ang mga bampira sa ating mundo kapag sabay
sabay nating binasag ang apat na salamin. Kailanman ay hindi na ito masusundan pa ng
panibagong mga babae. Marami tayong maililigtas, hindi na tayo muling magagambala o
"Help her..."
magiging kasangkapan para lamang sa pansarili nilang kagustuhan.."

Nanatili akong nakatitig sa kanya. Ano na ang dapat kong gawin? Pagiging makasarili ba ang
tangkaing kausapin ang lalaking siyang dahilan kung bakit gusto kong manatili sa mundong ito?

"Hinahangaan kita binibini.."

Pero paano ko basta na lang babaliwalain ang babaeng kaharap

ko na tanging inaalala lamang ang kapakanan ko at nang mga susunod pang mga
"Salamat.."
babaeng maaaring mapadpad sa mundong ito?

Muli akong napatingin sa tatlong babaeng nababalot ng yelo. Isang maling desisyon ko lamang
ay maaaring maging isa ako sa kanila.

Nang sandaling mumulat ako ay ramdam kong namumula ang

Nagsimula na akong tumayo at muli akong humakbang sa mga babaeng parang natutulog
lamang. Hindi ko alam kung bakit sila humantong sa ganito, pero habang pinagmamasdan ko
silang nakabalot sa kapangyarihan ng prinsipe na siyang may hawak ng puso ko ay lalong nag
iinit ang sulok ng aking mga mata. Hindi matanggap ng aking buong sistema na nagawang kitilin
ng aking prinsipe ang mga inosenteng ang mga babaeng nasa harapan ko.
Pinaglandas ko muli ang aking mga kamay sa bloke ng yelong bumabalot sa kanila bago ako
humarap sa babae.
aking mga mata. Totoo ba ang mga narinig ko? Totoo ba na kinausap ako ng mga babaeng ito?
Ano ang ibig sabihin nilang tatlo?
Hindi ko alam kung bakit kusa ko na lamang inilapat ang aking noo sa malamig na bloke ng yelo
na kung saan nakahimlay ang dyosang may kapareho ng aking simbolo. Ilang segundo akong
nasa ganitong posisyon bago ako humarap sa babae na may malapad na ngiti sa aking mga
labi.

Hindi ko alam kung masasabi ba na basbas mula sa mga babaeng tahimik na nahihimlay
"Hayaan mong hintayin ko ang natitirang tatlo. Hayaan mong bigyan ko silang muli ng
ngayon ang mga narinig ko pero isa lang ang gusto kong gawin sa mga oras na ito. Ang
pagkakataong mabuhay. Hindi ba at isa ito sa abilidad ng apat na babae?" siya naman ngayon
ipaliwanag sa babaeng ito ang nabuo kong desisyon..
ang napatulala sa sinabi ko.

"Alam kong limitado lamang ang kapangyarihan ko. Pero nangangako akong bubuhayin ko ang
tatlong babaeng ito kahit kapalit pa nito ang sarili kong buhay.." pinili ko na muling pagmasdan
ang tatlong babae.
 Wala na akong napagpilian nang parang nagkaroon ng sariling buhay ang aking mga pangil at
sinimulan na nitong kumagat sa palapusuhan nang lalaki.

His blood is powerful dahil sa unang kagat ko pa lamang ay agad na itong nagbigay ng lakas sa
akin. Sinisimulan na nitong ibalik ang nanlalabo kong paningin.

"Saan mo kinukuha ang lakas ng loob mong sabihin ang mga bagay na 'yan na parang
ang pundasyon ka na sa iyong mga nalalaman?" mabilis na tanong niya sa akin. Nanatili
akong nakatalikod sa kanya.

"Shit! She's beautiful sister.." pakinig kong sabi ng isa pang boses.

"Hindi ko rin alam dyosa ng dyamante. Sa totoo lang hindi pa rin ako tuluyang nalilinawan sa "Are you sure that she's already mated to that shit?" panibago na namang boses ng lalaki.
mundong ginagalawan ko. Nangangapa pa rin ako na parang bumubuo ng mga bugtong pero
habang pinagmamasdan ang mga babaeng ito..ang yelong bumabalot sa kanila. Lalo lamang
akong nahuhulog sa pinakamakisig na prinsipe ng Sartorias.."
Nang makainom na ako ng sapat na dugo ay binitawan ko na ang braso nang lalaki. At nang
sandaling itaas ko na ang aking paningin ay mukhang lalo yatang umikot ang aking paningin.

Muli kong hinaplos ang yelong bumabalot sa kanila. Sigurado akong mula ito sa kapangyarihan Bakit nagdouble yata ang aking paningin? O sabihin ko nang naging tatlo? Ilang beses kong
ni Zen. ipinilig ang sarili ko pero nanatiling

tatlo ang imahe ng mga lalaking nakangisi sa akin ngayon.

"This ice was not meant to kill them. But to preserve their bodies..." marahang

sabi ko. "Hi, beautiful deity from Sartorias. I'm Simon, free and mateless" mabilis hinagip sa akin ng lalaki
ang aking kamay para halikan ito.

"Pinapanatiling buo ng mga yelo ni Zen ang katawan ng mga babaeng ito. My Zen was not
a killer, deity. Pinapangalagaan lang ng kapangyarihan niya ang mga babaeng ito. He can't
kill humans..dahil alam niyang isa ako dito.."
"Huwag ka ng malito, we're actually triplets. Walang mali sa napakaganda mong mata. Hi, I'm
Marami pa akong gustong ipaliwanag sa babae nang bigla na lamang akong makaramdam ng Solomon. More handsome, free and mateless" ngayon naman ay ang aking mahabang
pagkahilo. Bakit? Hindi ako nanggamot at lalong may sapat na dugo akong nainom. Anong buhok ang hinalikan ng panibagong lalaki.
nangyayari sa aking katawan?

Mabilis akong sinambot ng babae nang tuluyan na akong nawalan ng balanse, narinig ko
rin siyang may tinawag na mga pangalan bago ko naramdamang may bumuhat na sa akin. Wala akong ibang nagawa kundi malito sa kanilang tatlo.

"She needs blood" boses ng hindi pamilyar na lalaki ang una kong narinig. Naramdaman kong "I'm Sevan. Most handsome, free, mateless and ofcourse virgin. I hospitably offered my
may tumutulo nang dugo sa aking mga labi. blood for you" kumindat sa akin ang lalaking kinagat ko.
Halos hindi ko makita ang pagkakaiba sa kanila. They're totally identical and goddamn
handsome vampires.
"May balita mula sa karatig emperyo ng Halla Thedas" ilang emperyo ba ang nasasakupan ng
Halla?

"Come on, leave her alone.." pakinig kong saway ng babae.

"Mula po ito sa kay Prinsesa Edrolle ng Thedas, ipinagbibigay alam namin sa aming mga
karatig emperyo na kasalukuyan na kaming nakakaranas ng hindi napapanahong pagbagyo ng
nyebe na siyang sumisira sa kabuhayan ng aming nasasakupan. Ilang daang malalaking
nagliliparang mga ibon ang namataang papalapit na sa hangganan ng emperyo ng Thedas at
"Serena, she's so adorable. Why I can't see a beautiful vampire like her in this empire?" hindi ko
kung hindi magsisimulang gumalaw ang emperyong siyang pakay ng pangahas na Prinsipe ng
na alam kung sino ang nagsalita sa kanila.
Sartorias ay hindi na kami mag aalinlangan pa na mag umpisa ng ikapitong malawakang
digmaan" Zen..

"What is your name?" halos mapaatras ako nang lumapit ang mukha ng isa sa akin.
"May sinasabi ka ba Solomon?" pakinig kong sabi ng isa sa mga lalaki. Hindi ko maiwasang
hindi mangiti sa narinig na balita. Papaano nalaman ni Zen na wala ako sa kabilang mundo?

Sinalubong ko ang mga mata ni Serena.

"Claret Cordelia Amor, pretty and mated" mabilis na sagot ko na sabay sabay na
nakapagpakamot sa ulo ng tatlong bampira.

"Prinsesa Serena, mukhang hindi mo ako mailalayo sa prinsipe ng nyebe. He's coming for me.."

"Dapat hindi mo na itinanong Simon! Sampal sa pagkabampira natin 'yon!" reklamo ng isa sa
kanila.

--

VentreCanard
"Who cares? Her mate is too far from this empire" sagot ng isa.

Muli pa sanang magsasalita ang isa sa kanila nang biglang nabuksan ang pinto. May
=================
lalaking unipormadong lalaki na may uwak mula sa balikat nito. Agad nitong kinuha ang sulat
na nasa tuka nito.
Chapter 20

Chapter 20
 "Papaanong hindi magkakapareho?"

muli kong tanong.

Agad tumayo ang prinsesang may sunog sa mukha nang sabihin kong hindi niya ako tuluyang
mailalayo kay Zen. Balisa siyang nagtungo sa harapan ng napakalaking bintana. Mabilis niya
itong binuksan para tingnan ang kalangitan.

Nawala ang paninitig ko sa babae at mabilis nangunot ang aking noo nang mapansin ko ang
kalangitan. Bakit hindi buwan at mga bituin ang nakikita ng aking mga mata? Hindi ba at gabi
ako umalis sa Deltora? Bakit nakakakita ako ng liwanag? Mabilis ba ang pagtakbo ng oras
sa emperyong ito?
"You're not aware of it? Kulang kulang tatlong buwan ang oras na gugugulin mo kapag ginamit
mo ang salamin sa paglalakbay mula sa iba't ibang emperyo. Lalo na kung mula ka sa Parsua
papunta sa emperyong ito. Magkalayo ang Parsua at Halla Claret, at kung lalakbayin ito gamit
ang kabayo ay tatagal ng limang buwan" halos mapatulala na lang ako sa isa sa mga triplets na
bampira. That woman lied!

"Hindi ba at gabi lamang kanina?" nagtatakang tanong ko sa isa sa mga lalaking may
magkakapareho ng mukha. Pero sabay sabay silang lumingon sa akin na may nakakunot na
noo na parang may sinabi akong mali.

"Sa madaling salita, tatlong buwan ka nang wala sa Parsua Claret.." pahabol na sabi ng lalaking
nasa kaliwa. What the?

"Gabi? Umaga pa lang Claret.." sagot ng isa sa kanila na nasa kanan. Umaga? Hindi ba at mas
matagal ang gabi sa mundong ito? Alam kong gabi ako umalis sa Deltora.

"You liar!" sigaw ko sa babae na ngayon ay humarap na mula sa panunuod ng kalangitan sa

labas.

"I don't understand. Umalis ako sa Deltora ng gabi at kung bibilangin ang tagal ng oras na
pananatili ko dito. Hindi pa ito lalampas sa tatlong oras? Bakit parang ang bilis ng paglipas ng
oras?" dapat ay madilim pa rin ngayon.
"Hindi talaga magkakapareho ang oras dito at sa Parsua Claret nang umalis ka.." natatawang
sabi ng isa pang lalaki. Lalo akong naguluhan at muli akong tumingin sa babae na nakatanaw
pa rin sa labas. Hindi ba at sabi niya ay pareho lamang ang oras dito at sa Parsua. Paano pa ito
magkakaiba kung nasa iisang mundo lamang kami?
"I didn't Claret. Totoong magkapareho ang oras ngayon dito at sa Parsua. Hindi ko lang sinabi
na tatlong buwan ang iginugol mo sa paglalakbay sa loob ng salamin" hindi ko na alam ang
sasabihin ko. Napakatagal ko na palang nawawala. At alam kong hindi na ito magugustuhan ni
Zen, hindi na ako nagtataka kung bakit may isang emperyo na sa Halla ang binabagyo ng
nyebe. Tatlong buwan! Hindi ko lubos maisip kung anong ginagawa ni Zen nang mga panahong
'yon. Baka wala siyang tigil sa panggugulo sa Deltora, baka hindi na niya tinigilan ang hari
Deltora dahil sa ginawa kong ito.
This was my entire mistake. Kung nakinig lang ako kay Zen, kung hindi ko sana siya sinalungat,
hindi na sana hahantong sa ganito. Yes, napapalaban na ang mga Gazellian nang
napakaraming beses pero ibang usapan na ang maaaring mangyari ngayon. Emperyo sa
emperyo na ang labanang mangyayari. Kung patak lang ng dugo
ang nakikita ko noon sa bawat labanang aking nasasaksihan, hindi malayong makakita ako ng
"Kaya kinakailangan nila ng apat babae Claret. Kinakailangan ng Parsua ang kakayahan nating
dagat ng dugo sa pagkakataong ito. Fuck.
mga itinakdang babae, hindi sila nakakanti ng kahit anong malalaking kapuluan kung
pinapangalagaan ng ating presensiya ang kabuuan ng Parsua. Pilit kang ibabalik ni Zen sa
Parsua hindi dahil sa pag ibig na pinapaniwalaan mo kundi para sa Parsua na siyang iniingatan
niya. May sarili siyang motibo. He's aiming for the throne Claret at hindi niya 'yon makukuha
kung wala ka sa Parsua" nangangati na ang kamay ko para sabunutan ang babaeng nasa
harapan ko. Ano pang klaseng paninira ang maririnig ko na sasabihin niya para kay Zen?
Huminga ako ng malalim at nagsimula na akong tumayo mula sa aking pagkakaupo. Hindi ba
alam ng babaeng ito ang kanyang ginagawa? Alam kong hindi titigil si Zen hanggang hindi siya
nakakarating sa kinalalagyan ko at habang ginagawa niya 'yon alam kong walang pakundangan
niyang babayuhin ng nyebe ang bawat emperyong madadaanan niya.

Hangga't hindi niya pa ako nakikita, lahat ng maaaring lumapat sa kanyang mga mata ay
"Walang pakialam si Zen sa trono ng hari! He's satisfied being a second prince! Please, wag mo
kalaban. Madadamay ang inosenteng emperyong walang nalalaman sa nangyayaring ito. Sa
na siyang siraan sa akin. Dahil hindi na ako maniniwala sa'yo." matigas na sabi ko. Kahit kailan
iksi nang panahong nakasama ko ang prinsipe ng nyebe, madali kong nakuha ang pag uugali
ay hinid naging interesado si Zen sa trono ng kapatid niya.
niya.

My Zen is an insanely handsome prince. Sisirain niya ang mga bagay na maaaring humarang sa
aming dalawa at wala na siyang pakialam kung may mga inosenteng buhay na madamay sa
mga gagawin niya. Ano pa nga ba ang aasahan ko sa kilalang pangalawang prinsipe ng
Sartorias?

"Wala ka pang nalalaman sa mundong ito Claret, kapangyarihan, posisyon, ambisyon at walang
katapusang panlilinlang ang bumubuo sa sistema ng mundo ng mga bampira. Pag ibig? Isang
malaking kalokohan lamang na posible pang pumatay sa'yo" habang nakikinig ako sa sinasabi
ng prinsesang nagsasalita sa aking harapan, hindi ko lubos maisip kung anong klaseng
"Ilang emperyo ang nasasakupan ng kapuluan ng Halla?" bahagyang napatitig sa akin si
paghihirap ba ang dinanas niya na naging dahilan kung bakit ganito na lang katigas ang
Prinsesa Serena na parang hindi niya maintindihan kung bakit bigla ko itong itinanong.
pananaw niya sa pag ibig. Nabubuhay pa kaya ang bampirang kapareha niya?

"Siyam" sagot ng isang lalaki mula sa aking likuran. Fuck. Kung ganoon, higit na malaki ang
"Gusto mo bang makilala ang mga batang Gazellian?" naguluhan ako sa kanyang tanong.
Halla sa Parsua. Apat lamang ang emperyong nasasakupan ng Parsua.

"Batang Gazellian?" nagtatakang

"Sa apat na kapuluan sa mundong ito, ang Parsua ang pinakamaliit Claret. Kaya hindi na
nakakapagtataka na ito ang tampulan ng pananakop" bakit ang lakas ng loob ng Zen Lancelot
tanong ko. Napalingon na lang ako sa umuusok na tubig na siyang pinaghulugan ko kanina.
na 'yon?! This is a goddamn
Anong nangyayari dito? Tumataaas ito at bumuo ng isang butas na parang isang lagusan. What
the hell is happening?
suicide!
"Let's travel back in time.." halos manlaki ang mata ko sa sinabi ng prinsesa.

"Tayo na Claret.." naunang maglakad si Prisesa Serena sa akin. Hindi ko alam kung anong
nagtulak sa akin para humakbang at sumunod sa kanya. Pero may kung ano sa aking kalooban
na pilit nagdidiktang may bagay akong dapat makita sa nakaraan. Dapat ko ba itong
paghandaan?

"Ano?! Posible ba na mangyari 'yon?" hindi makapaniwalang tanong ko.

Nang sandaling makarating

kami sa hangganan ng tubig na siyang nagsilbing lagusan namin ay agad kaming nakarating sa
isang madilim at masikip na lugar. Napansin ko na ang tanging liwanag lamang mula sa
madilim na lugar na ito ay isang maliit na bolang kristal na nakapatong sa isang pulang tela.

"I can make it possible dear. Sa apat na babae mula sa propesiya, tanging ako lamang ay
biniyayaan ng kakaibang kakayahan Claret. I can replicate any kind of vampire power" lalo
akong napatulala sa sinabi niya. She's damn powerful.

"Where are we?" nagtatakang tanong ko.

"Ayokong makita ang nakaraan nila. Masaya na akong nakilala ko sila sa panahong ito.." may
mga bagay na maaaring ayokong makita sa nakaraan.
"Hindi ko alam, pero sa nakikita ko mukhang nasa lugar tayo ng isang manghuhula" nagsimula
na ulit siya maglakad na agad ko namang sinundan at halos mapasigaw ako nang may
makasalubong kaming matandang babae.

"Mabilis lang tayo. At ang paglalakbay na ito ay hindi na tatagal ng ilang oras" nanliit ang aking
mga mata sa kanya, ano pa sa mga sinasabi niya ang dapat kong paniwalaan?

"Anong ginagawa nyo dito?!" galit na tanong niya sa amin ni Prinsesa Serena. Napansin ko na
may dinukot lang ang prinsesa mula sa kanyang mahabang saya at inabot niya ito sa matanda.

"She's telling the truth Claret" pagsang ayon ng mga lalaking nakikinig lamang sa aming usapan.

"Sapat na siguro 'yan" nanlaki ang mga mata ko nang mapansing mga ginto ito. Hindi na muli
nagsalita ang matanda hanggang sa makalabas na kami ng lugar niya.

"Hindi mo ba gustong makita kung gaano kakisig ang pangalawang prinsipe ng Sartorias noon?"
napanguso ako sa sinabi ng prinsesa. She's tempting me.

"Now I know, we're in vampire market" mabilis hinila nang prinsesa ang kamay ko at muli
kaming naglakad. Napansin ko na bahagya na siyang nakatungo dahil pinagtitinginan na siya ng
mga bampira dahil sa sunog niya sa mukha. Bakit parang pati dibdib ko ay kumikirot sa
nangyayaring ito?
"Nasaang emperyo tayo ngayon?" tanong ko sa prinsesa.

Dumaan kami sa bilihan ng mga damit para pumili nang mahabang kasuotan na maaari sa
lamig ng panahon. At habang namimili ang prinsesa ay nanatili muna ako sa labas nang
mapansing nagsisimula nang pumatak ang mga nyebe. Mula ba ito kay Zen?

Napatingala na lang ako habang nakalahad ang kanang kamay ko sa maliit na nyebe na
papatak dito. A natural "Nasa Sartorias tayo at ngayon ang araw ng taunang selebrasyon ng kaharian. Kaarawan din
ngayon ng reyna" napatango na lang ako sa sagot niya. Kaya pala ganito na lang kasigla ang
snow then. Hindi ito galing sa aking prinsipe. aura ng mga bampirang nadadaanan namin. Hindi rin pala nawawala ng mga ganito sa mundo
ng mga bampira. Pero narinig ko ba ang salitang reyna?

"Claret, pumili ka na.." tumango ako sa prinsesa at kumuha na ako nang kulay itim na kasuotan.

"Sinong reyna?"

"We need to hide our face, hindi tayo pwedeng maging pamilyar sa kanilang mga mata. Lalo na
siguro ang mukha ko, I'm quite disturbing.." nangatal ang mga kamay ko sa sinabi ng prinsesa.
Muli ko munang ibinalik ang kasuotang hawak ko at hindi ko maintindihan kong balik dahan
dahang lumapat ang kamay ko sa sunog niyang mukha. "Ang

ina ng mga Gazellian.." lumaki ang ngisi ko sa sinabi ng prinsesa. Hindi ko pa nakikita ang ina ni
Zen. Siguradong napakaganda nito gaya ng mga anak niya. Bakit nga ba walang naiikwento sa
akin si Zen tungkol sa mga magulang nila? Tanging silang magkakapatid pa lamang ang
nakikilala ko.

"You're beautiful Princess Serena.." mapait siyang ngumiti sa akin at tinaggal niya ang aking
kamay. Sumakay na kami sa karwahe. Dahil hindi pa ako pamilyar sa lugar ng Sartorias, hindi ko pa rin
alam kung nasaang parte na kami nito.

"Saan tayo pupunta?" muli kong tanong.

"I don't know if you're blind or a liar Claret" hindi na ako sumagot sa kanya at pinili ko na lang
manahimik dahil alam kong hindi siya maniniwala sa akin. Nang unang beses kong makita ang
mukha niya ni minsan ay hindi sumagi ang salitang 'pangit' sa aking isipan.

Nang matapos niyang bayaran gamit ng ginto ang mga kasuotan naming napili, ay kapwa na
namin ito isinuot. Hindi na gaanong mapapagmasdang mabuti ang mga mukha namin dahil sa "Sa palasyo" lalo akong natuwa sa narinig niya. Kung hindi ko man makita si Zen ngayon sa
talukbong ng aming kasuotan. hinaharap, makikita ko naman siya ngayon sa nakaraan. Ano kaya ang mga ipinagbago niya?
Nang makababa na kami sa karwahe ay lalo akong nagulat nang makitang napakaraming
bampira ang nagkalat sa kaharian ng Sartorias. Hindi katulad ng mga panahong nakatigil ako
dito. Buhay na buhay ang palasyo.
"Tuwing pagdiriwang, binubuksan ang palasyo para sa lahat nang mamamayang nasasakupan
ng Sartorias. Dito nakikisalamuha ang mga prinsepe at prinsesa sa mga ordinaryong mga
bampira" wala akong ibang ginawa kundi tumango habang lumilinga sa bawat sulok na
maaaring makakita ako ng Gazellian. Where are you Zen?
Una kong nakita ang unang prinsipe. Si Dastan, kung titingnan ay napakabata pa niya ngayon.
He could be 18 or something in human world. Agad kong napansin na may babae siyang
kasama. Binigyan niya ito ng pulang rosas na nakapagpangiti sa babae.
Who is she? Bakit hindi ko siya nakikita sa palasyo?
"Makalipas ang isang oras, pwede mo ba akong tagpuin
sa ilalim ng punong 'yon?" may itinuro siya sa aking napakalaking puno sa bandang tagiliran ng
palasyo.
"Maaari ka nang magpunta sa lugar na gusto mo, huwag mo lamang hayaang may makatitig
sa'yo ng matagal. Mag ingat ka.." nang muli kong inilingon ang paningin ko sa prinsesa ay wala
na ito.
Kaysa magtaka pa ay sinimulan ko na muling maglakad, baka makita ko na si Zen. Ano kaya
ang ginagawa niya kapag may ganitong pagdiriwang sa palasyo? Posible kaya na
makisalamuha siya sa mga tao gaya ng sabi ng Prinsesa?
Pinili kong pumasok sa palasyo, may mga tagasunod din akong nakakasalubong na nag aalok
ng mga pagkain at alak. May mga batang bampira na nagtatakbuhan at mga magkakapareha na
naglalambingan. Where are you Zen? Kanina pa akong naglalakad.
"Hindi ka na maaaring magpatuloy sa silid na pupuntahan mo" agad akong napatigil sa
paglalakad at mas ibinaba ko pa ang talukbong ng aking mukha. Kilala ko kung kanino ang
malamig na boses na ito, mula ito sa pinakamakisig na prinsipe ng Sartorias. Bakit kailangan
malapitan ko siya makita? Kampante na akong makita ko siya mula sa malayo.
"Paumanhin po mahal na prinsipe.." humarap ako sa kanya nang nakayuko. Shit. Gusto
kong tingnan ang napakagwapo niyang mukha pero tanging kasuotan niya lamang ang maari
kong makita. Hindi niya ako pwedeng matandaan o masilayan.
"Alam ng mga mamamayan ang patakaran sa mga lugar ng palasyo na maaari nilang puntahan.
Saang emperyo ka nagmula? Gusto kong makita ang iyong mukha, babae" napaismid na lang
ako sa paraan ng pagsasalita ni Zen.
He's always this arrogant.
Pero agad din akong kinakabahan. Fuck. Anong gagawin ko? Hindi niya ako pwedeng makita.
Mas lalo akong yumuko sa prinsipe ng nyebe. Kung nasa kasalukuyan ako baka umiinit lamang
ang ulo niya sa ginagawa ko. Ayaw niyang yumuyuko ako sa kanya.
"Muli po akong humihingi ng paumanhin mahal na prinsipe, hindi ko po maaaring ipakita ang
aking mukha. Dahil tanging may magagandang mukha lamang ang pwedeng makita nang isang
maharlikang katulad nyo" naghintay ako ng sagot sa kanya pero napansin ko na nakatalikod na
ito sa akin at nagsisimula nang maglakad palayo.
Nanatili akong nakatulala sa kanyang likuran habang patuloy siyang naglalakad papalayo sa
akin. Ngayon ko napagtanto na nangungulila na ako sa kanya. Gusto ko siyang yakapin, gusto
kong tawagin ang kanyang pangalan pero ito ako ngayon at isang hamak na mamamayan
lamang ng Sartorias.
Ano na lang ang mangyayari sa akin kung hindi ako isa sa mga itinakdang babae? Mapapansin
kaya ako ng makisig na prinsipeng ito? Malaman niya kayang may isang nabubuhay na Claret
Cordelia kung hindi ako ang itinakda?
Nakatalikod pa lang siya sa akin pero talagang sumisigaw na ang presensiya niya ng kakisigan.
Bumagay sa kanya ang suot niya ngayon. Zen, gustong gusto na kitang yakapin.
Tumagal siguro ako ng ilang minuto sa pagkakatayo bago ko maalala na magkikita kami ng
prinsesa sa ilalim ng punong sinasabi niya. Nagmadali na akong lumabas ng palasyo. At
habang nagmamadali ako ay napansin kong muling umuulan ng nyebe. Muli kong dinama ang --
unang pumatak na nyebe sa aking kamay, napangisi na lamang ako. Galing ito sa aking
prinsipe. Galing ito sa prinsipe ng nyebe. VentreCanard

Nagsimula na akong maglakad papalapit sa puno pero napatigil na lang ako sa paglalakad nang =================
makita ko ang dalawang bampirang nakaupo sa isang malaking sanga nito. Hindi ko mapigilan
ang pag iinit ng sulok ng aking mga mata.
Chapter 21

Chapter 21

Kasabay nang banayad na pagpatak ng mga nyebe sa buong kapaligiran ay madiing

nagpapalitan ng mga halik ng pangalawang prinsipe ng Sartorias at ang babaeng kasama ni
Dastan.
Para akong baliw na tumatakbo na hindi man lang iniintindi kung may possible akong
mabanggang mga bampira. Hindi ko na rin makita ng maayos ang aking dinaraanan dahil sa
patuloy na pagdaloy ng aking luha mula sa aking mga mata, gusto ko lamamng tumakbo ng
tumakbo. Malayo sa lugar na ito, malayo sa lugar kung saan umuulan ng mga nyebe.

"Zen, ikaw ang mahal ko.."

Pero napatigil na lang ako sa pagtakbo nang marinig ko ang mga batang nagtatawanan habang
gumagawa ng mga taong nyebe na muntik ko nang mabangga, kung hindi ko siguro narinig ang
mga tawa nila ay posibleng nasira ko na ang kasiyahan nila. Pandadamay pa ako ng
inosenteng mga bata.

"Aagawin ko sa kanya ang trono. Ako ang maghahari sa buong Sartorias at ikaw Elizabeth ang
aking magiging reyna.."
Nagbabatuhan na rin sila ng mga nyebe at ang ilan pa ay gumugulong dito. At habang
pinapanuod ang tawanan nila ay para naman akong nauupos na kandila. Pinili ko na lamang
maupo sa isang libreng upuan na malapit sa mga halaman na bahagya na rin natatakman ng
mga nyebe.

Hindi ko na hinintay pa na muling maglapat ang kanilang mga labi dahil nagtatakbo na akong
lumuluha.
Alam ko sa sarili kong nasa nakaraan lamang ako pero nahihirapan akong tanggapin na may
naunang babae sa akin. May naunang babae na pinag alayan niya ng mga nyebeng
kasalukuyang pumapatak ngayon. May naunang babaeng nalunod sa mga titig niya, may unang
babaeng nakarinig sa malalambing niyang mga pagbulong, may unang babaeng nakulong sa
kanyang mga bisig, may unang babaeng nakaramdam ng kanyang mga halik at higit sa lahat
may una siyang babaeng minahal.

Hindi ko na napigilan ang aking paghagulhol nang makitang may pumatak na nyebe sa likuran
ng aking mga kamay na nakapatong sa aking mga hita. Ilang beses ko itong pilit na tinanggal sa
aking

kamay. Ito nyebeng pumapatak ngayon sa buong Sartorias ay para sa babaeng 'yon. Hindi
mawala sa isip ko ang nakita ko, para silang nasa napakagandang eksena mula sa isang
romantikong palabas at mas nabigyan pa ito ng buhay nang sabayan ito ng mga pumapatak na
mga nyebe mula sa kapangyarihan ni Zen.
Napasubsob na lang ako sa aking mga palad dahil sa nararamdaman ko. Nilalamon ako ng
selos! Kung pwede ko lamang hilahin ang babaeng 'yon papalayo sa kanya, kung pwedeng
makilala na ako ni Zen ng mga panahong ito. Ano kaya ang ginagawa ko sa aming mundo ng
mga oras na ito? Damn. Hindi ko matanggap. Ang sakit makitang may kasama siyang iba.
May una siyang minahal, may una siyang minahal Claret..
Sinadya ba ni Prinsesa Serena na makita ko si Zen at ang babaeng 'yon? Ano ba talaga ang
gusto niyang mangyari?!
Ngayon naman ay napasubsob na ako sa upuan at nag iiyak. Kulang na lang ay humiga ako
dito. Hindi ko matanggap na habang umiiyak ako dito ay may ibang babaeng nakatitig sa
namumulang mga mata ni Zen. May ibang babae na nakakaramdam ng kanyang mararahang
haplos. May ibang babaeng ginusto niyang maging reyna.
Napakagat labi na lang ako nang bigla na namang lumabas sa aking isipan ang palitan ng
kanilang mga halik. Bakit kailangan ko pa itong makita? It's damn breaking my heart. Durog na
durog. Kahit ilang beses kong ipagpilitan sa sarili ko na nasa nakaraan ako, hindi ko pa rin
matanggap ang nakita ko.
Gusto ko ako lang, gusto ko ako lang Zen. Gusto ko ako lang ang babaeng pinag aalayan niya
ng mga nyebe, gusto ko ako lang ang makaranas
makatitig ng napakatagal sa kanyang namumulang mga mata.Gusto kong ako lang ang
makaramdam ng kanyang mga haplos at gusto kong ako lang ang makatikim sa kanyang mga
labi.
Hindi ko matanggap na may naunang babaeng humawak sa puso ng aking prinsipe. May
nauna sa'yo Claret Cordelia Amor..may nauna..
Bakit wala na sa kasalukuyan ang babaeng ito? Pinakawalan ba siya ni Zen dahil wala na
siyang pagpipilian nang basahan siya ng asul na apoy at lumitaw sa kanya ang marka na siya
ang piling prinsipe?
Ginusto ba talaga ako ni Zen? O pinilit niya lamang akong gustuhin dahil isa akong titulo na
dapat pangalagaan? Ito na ba ang iniisip ko? Kung sakaling naging ordinaryong babae lang ako,
may pagkakataon kayang makilala ako ni Zen? Paano kung hindi ako isinilang na isa sa apat na
babae?
Napapikit na lamang ako at halos sabunutan ko na ang aking sarili sa mga pumapasok sa utak
ko. Ano pa ang posibleng kong makita sa nakaraang ito? Gusto ko nang bumalik sa
kasalukuyan pero may parte sa pagkatao ko na gustong manatili dito kahit alam kong posible pa
akong masaktan sa anumang pwede kong makita.
Narinig kong nagbubulung bulungan na ang mga batang naglalaro na parang ako na ang pinag
uusapan. Mukhang nakakaagaw na ng pansin ang ginagawa kong ito. Damn.
"Kasiyahan ngayon ng kaharian bakit siya umiiyak?" sa halip na makinig sa kanila ay
pinagpatuloy ko na lamang ang paghagulhol. Wala na akong pakialam. Ganito pala ang
pakiramdam nito, akala ko noon katangahan lamang ang pagluha ng dahil sa lalaki pero ito ako
ngayon at higit pa sa pagluha ang ginagawa.
/>
"Maaari ba akong maupo sa tabi mo?" napatigil ako sa pag iyak nang makarinig ako ng isang
malambing na boses ng babae. Sinimulan kong umayos sa aking posisyon para bigyan ng
espasyo ang babae pero nanatili akong nakatungo para hindi makita ang aking mukha kahit
may talukbong na ako.
Nanatiling nakayuko ang aking ulo habang panay ang pagpunas ko sa aking basang pisngi.
Saan na ako pupunta ngayon? Nasaan si Prinsesa Serena?
"Gusto mo ba ng kausap? Maaari akong makinig" nagulat na lang ako nang nagsalita ang
babaeng katabi ko. Agad kong pilit ibinaba ang talukbong ko nang bahagya akong sinilip ng
babae. Pero kahit bahagya ko lamang siya nasulyapan ay masasabi kong napakaganda niya.
Bakit parang pamilyar ang mukha niya? Nagkita na ba kami?
Hindi ko alam kung bakit nanatili lamang akong nakaupo. Hinihintay ko ba na magsalita muli
siya?
 Dahil sa paghanga sa kanya ay hindi ko na namalayan na naibaba na niya pala ang aking
talukbong.

"Sabi nila, magaling daw akong manghuhula. Huhulaan ko ang dahilan ng iyong pagluha"
nanatili akong tahimik at hindi nagsasalita. Hindi ba at mas mabuting umalis na lamang ako at
hanapin ang prinsesang kasama ko kaysa makipag usap sa napakagandang babaeng ito?
"Bakit mo itinatago ang iyong mukha hija? Napakaganda

mo" bahagya niyang hinaplos ang aking pisngi. Ano itong sinasabi niya sa akin? Hindi niya ba
nakikita ang sarili niya sa salamin? Higit na mas maganda siya sa akin.

"Dahil ba ito sa pag ibig?" tatayo na sana ako nang bigla ulit siyang magsalita. Muli na naman
Bakit niya ako tinawag na hija? Kung titingnan ay halos magkasing edad lamang kami.
akong napahikbi sa tanong niya sa akin. Napakagaling nga niyang manghula.

Lalo na lamang ako napatungo. Huminga muna ako ng malalim bago ako sumagot sa kanya sa
hindi ko maintindihang dahilan. Kailangan ko ng kausap sa bagay na ito at kung hahayaan
"Maaari ko bang malaman ang pangalan ng iyong mga magulang? Kilala ko ang lahat ng
kong sarilinin ko ang mga nakita ko baka hindi na ako tumigil sa
magagandang babae sa emperyong ito, bakit ngayon lang kita nakita? Isa ka rin ba sa
maharlikang inimbitahan mula sa kabilang emperyo?" napailing na lang ako sa tanong niya.
kaiiyak.
Sino ang magandang babaeng ito?

"Papaano kung nalaman mo na may una siyang babaeng minahal? 'yong mga pinaranas niya
sa'yong mga yakap, haplos at 'yong mga titig niyang hindi nakakasawa. Akala ko ako lang, 'yon
pala may nauna. Hindi ba tama lang naman na magselos ka? Babae ako, gusto ko ako lang,
"Inang reyna! Hinahanap ka na ni Ama!" awtomatikong nagpunta ang aking mga kamay sa aking
ayokong may ibang babaeng dumaan sa kanya. Ako lang..gusto ko ako lang. Nagseselos ako
talukbong at muli kong itinago ang aking mukha nang marinig ang boses ng prinsipe ng nyebe.
kahit nakaraan na ito..nasasaktan ako..hindi ko matanggap" fuck! Paano ko ba ipapaliwanag sa
Tapos na siyang makipaghalikan, kaya naman pala tumigil na ang pag ulan ng nyebe.
kanya na 'yong sinasabi kong unang minahal ay ngayon nangyayari? Kaya ganito ako lubos na
maapektuhan. Damn. Dapat hindi na lang ako nagsalita. She won't understand me at all.

Tama ba ako ng rinig?Reyna?! Siya ang reyna?! Isang reyna ang kausap ko? Papaanong hindi
ko ito napansin?

Kahit nakatalikod ako at nakatungo sa harap ng reyna ay ramdam ko ang paninitig ni Zen sa
aking likuran.
"Hindi maiiwasan ang ganyang bagay hija. May minahal man siya sa nakaraan, hanggang
nakaraan na lamang 'yon. Isa na lamang itong mga alaala na kailanman ay hindi na mababago.
Ang mahalaga ikaw ang nasa kasalukuyan, ang malapit sa hinaharap. Tandaan mo na higit na
makarapangyarihan ang kasalukuyan dahil ito ang oras kung kailan mo iginuguhit mo ang iyong
kapalaran. Kaya hanggang pagmamay ari mo siya sa kasalukuyan wag mong hayaang may
"Bakit hindi ka muna sumama sa amin?" ilang beses akong umiling sa reyna. Shit.
nakaraang umagaw nito sa'yo"dito ako tuluyang napatingin sa babae dahil sa paghanga ko sa
mga sinabi niya. Bakit kung makapagsalita siya ay parang alam niya ang aking sitwasyon?

Nang magtama ang aming mga mata aya agad niya akong sinalubong nang napakatamis
niyang mga ngiti. Napakaamo ng kanyang mukha, para siyang isang dyosa sa sobrang ganda
niya.
"Hindi ba at ikaw ang babaeng may nakakahawang sakit?" nangunot ang noo ko sa tanong ni
Zen. Sa pagkakatanda ko ay sinabi ko lamang sa kanya na hindi ako kagandahan. Kailan pa
naging sakit ang bagay na 'yon? Lumapit na rin ito sa tabi ng reyna habang mas lalo kong
pinagbutihan ang pagyuko para hindi mapansin ang aking mukha. Hindi ko na napansin ang tagal ng aking paglalakad at sa hindi sinasadya ay may
nakabanggaan pa ako. Hindi dahil sa kapabayaan ko kundi dahil sa bampirang mukhang
malalim ang iniisip dahil hindi

man lang ito tumitingin sa kanyang dinadaanan. Pero sa kasamaang palad sa halip na siya ang
matumba ay ako itong napaupo na sa malamig na nyebe. Inilahad ng lalaki ang kanyang
kamay biglang pagmamagandang loob.
"Sakit? May sakit ka ba hija?" nagtatakang tanong sa akin

ng reyna. Mabilis na akong tumayo at muling yumuko sa dalawang maharlika ng Sartorias.

"I'm sorry" nanigas ako sa aking pagkakaupo nang marinig ko ang boses ng lalaki. Fuck! Si
Rosh! Nag aalinlangan iaabot ko ang aking kamay nang hilahin na niya ako patayo.

"Paumanhin po pero kailangan ko nang umalis. Maraming salamat po mahal na reyna sa

magaganda nyong payo, isang karangalan ang makausap kayo" nagmadali na akong tumalikod
sa kanila pero hindi pa man ako nakakailang hakbang ay narinig ko ang boses ng pangalawang
prinsipe ng Sartorias.
"Pwede mo ba akong tingnan?" lalo akong kinabahan sa sinabi niya. Anong gagawin ko? Fuck.

"Mahal na prinsipe may nakahahawa po akong sakit. Wag mo kayong lumapit sa akin" katulad
ng lagi kong ginagawa ay tumungo na lang rin ako para hindi makita ang aking mukha.
"Nakalimutan mo yatang magpaalam sa akin babae" napaismid na lamang ako. Muli akong
humarap sa kanila pero nanatili pa rin akong nakayuko.

"Natatakot po akong sa simpleng pagsasalita ko lamang ay mahawaan ko kayo ng aking sakit "Oh" humakbang siya ng ilan paatras papalayo sa akin. Magkatulad talaga sila ni Zen, maaarte.
mahal na prinsipe. Inaalala ko lamang ang inyong kapakanan, dahil alam kong hindi lamang
iilang babae mula sa iba't ibang emperyo ang luluha kapag nagkaroon ng malubhang sakit ang
aming minamahal na prinsipe" pilit ko na lamang pinakalma ang sarili ko. Gustong gusto ko
nang tanggalin ang talukbong na ito para isampal sa hambog na prinsipeng ito kung gaano ako
kaganda pero dahil may pagpipigil pa ako ay mas pinagbutihan ko na lamang yumuko.

"Pero nakita mo na naman siguro ako?" tumango ako ng dalawang beses.

Hindi na nakapagsalita si Zen sa sinabi ko at sinimulan ko na lamang maglakad papalayo sa
mag ina.

"Kung ganoon, masasabi mo ba na magandang lalaki ako?" bakit ganito naman ang tanong ni
Rosh?
"She's beautiful Zen, saan nanggaling ang sakit na sinasabi mo?" narinig kong tanong ng reyna
sa kanya. Hindi ko na narinig pa ang sagot ni Zen dahil nagmadali na akong maglakad
papalayo.
 Naningkit na lamang ang mga mata ko sa babae. Anong klaseng kalandian ang ginagawa niya?
Namamangka siya sa dalawang ilog! Tinutuhog niya ang magkapatid!
"Opo, mahal na prinsipe" sagot ko na lamang. Pero nagulat na lang ako nang bigla siyang
tumawa nang napakalakas. Pamilyar na ako sa tawang ito, kapag nababaliw na siya.

"I don't like her" nanlaki ang mata ko nang marinig ang boses ni Evan na nasa tabi ko na.

"Hindi ka nagsasabi ng totoo, bakit ako tinakbuhan ng babaeng ilan taon kong hinintay?" naupo
siya sa gitna ng mga nyebe sa gitna ng mga taong nagdadaanan na parang walang pakialam sa
mga iisipin ng mga ito. Nakatitig lang siya sa pulang pulang rosas na hawak niya habang isa
isang pinipitas ang mga piraso nito.
"Same here" mabilis na sagot ni Caleb na nasa tabi ko na rin.

Kung ganoon ngayon ang araw kung kailan inakala ng lahat ng mga bampira

sa buong Parsua na binasag ng babaeng kapareha niya ang salamin.

Shit. Not with these two vampires.

"Sabihin mo nga, anong silbi ng kapangyarihan kong makaakit ng kahit sinong mga babae kung
ang kaisa isang babaeng gusto kong gamitan nito ay pinili akong hindi makita?" bakit ganito ang
nakaraan? Pilit pinipiga ang puso ko sa mga nakikita ko. Gusto kong yapusin si Rosh at aluin sa
mga oras na ito pero pinili ko na lang tumayo at pagmasdan ang malungkot niyang mukha. Ni
minsan ay hindi siya nagpakita ng ganito sa kasalukuyan, dahil nakilala ko na siya bilang isang
baliw na prinsipe na problema ng buong Parsua. Pinili niyang itago ang totong nasa loob niya. --
Alam kong hinihintay niya pa rin hanggang ngayon ang babae mula sa kabilang mundo. Mahal
na mahal niya ang babae.

VentreCanard

Gusto kong sabihin sa kanya na hindi ito binasag ng babaeng hinihintay niya. Pero ayokong
baguhin ang nakaraan. Malalaman niya rin ito sa takdang panahon.

=================

"Mahal na prinsipe, dadating din ang araw at magkikita din kayo" hindi na ako na ako Chapter 22
nakatanggap ng sagot mula kay Rosh dahil natulala na ito.
Chapter 22

Muli akong bumalik sa paglalakad, kasama na rin ang paghahanap sa Prinsesang kasama ko.
Pero nang may muling masagi ang aking mga mata ay bigla na lamang kumulo ang aking dugo
at nag init ang aking ulo.

Malambing lang namang tinakpan ng babaeng kahalikan ni Zen ang mga mata ni Dastan na
may kasalukuyang kausap na mga kaibigan. Agad napangisi si Dastan nang makilala ang
babae, sinundan na rin ito ng biruan mula sa mga kasama ni Dastan.
Nanatili akong nakatayo sa malayo habang pinapanuod ang malanding babae na may mga
nakapulupot na mga braso ni Dastan sa kanyang bewang habang panay ang pakikipagtawanan
sa iba pang mga maharlikang kasama ng unang prinsipe. Isa lang ang masasabi ko sa babaeng
ito, gustong gusto niya ng atensyon.
Naiinis akong pagmasdan siya, dahil kahit anong gawin ko, kahit anong hanap ko ay wala akong
makitang mali sa napakagandang niyang mukha. She's so beautiful. Itim na itim ang
napakahaba niyang buhok, may magaganda siyang mga mata, magandang hugis ng mga labi at
"She's hot, though mas maganda pa rin si Lily at Harper" may pagtangong sagot ni Caleb kay
napakaganda ng kanyang mga ngiti. At maging ang paraan niya ng pagtawa ay napakapino na
Evan.
siyang lalong kumukuha sa atensyon ng mga kalakihang nakapalibot sa kanya. Hindi na ako
magtataka kung bakit nabihag niya ang atensyon ng dalawang Gazellian.

Hindi ko maiwasang hindi mainggit sa babae. Ipinanganak na siyang maganda, samantalang

ako ay buong buhay iginugol ang sarili sa pagpapaganda. Kung hindi kaya ako iminulat ng aking
lola sa pagpapaganda ano na lang ang mangyayari sa akin?

Ngayon ko masasabing higit na magaganda ang mga babaeng bampira, wala man lang
"Why are we watching her?" tanong ulit ni Evan sa kanyang kapatid.
mahanap na kapintasan sa kanila.

Wala sa sarili akong napahawak sa aking kulay abo at alon alon na buhok. Hindi pa ito gaganda
ng ganito kung hindi pa ako naging isang bampira.
"I don't know" kibit balikat na sagot ni Caleb.
Mabilis kong ipinilig ang ulo ko nang muling tumama ang aking mata sa mapupulang labi ng
babae. Ilang beses na kaya ito nahagkan ng aking prinsipe? Fuck.
Natahimik silang dalawa ng ilang sandali kaya nagsimula na rin akong humakbang paatras at
nang muli pa sana akong hahakbang ay may narinig ako mula sa kanila na nakakuha ng aking
interes.

Hindi ako umaalis sa aking posisyon hindi dahil gusto ko pang panuorin ang

agwat ng ganda ng babaeng ito sa akin kundi dahil sa dalawang bampirang nasa magkabila
ko na parang pinakikiramdaman ako sa kung ano pa ang susunod kong ikikilos.
"You know what? Hindi daw dumating ang itinakdang babae sa Deltora" napalingon ako sa
sinabi ni Evan. Talaga ba na napakalaking balita nito? Bakit hindi na lang itago ng Deltora ang
nangyari at hayaan na lang si Rosh na sarilinin ang nangyari?
Hindi naman siguro nila ako nakikilala? At paano naman nila ako makikilala?

Kasalukuyan pa rin silang nag uusap sa magkabila ko na parang sinasadya nilang iparinig sa
"Alin 'yong sa bestfriend ni Zen?" ngising sagot ni Caleb. Bestfriend huh?
akin ang kanilang pinag uusapan. Talaga palang lagi nang magkasama ang dalawang ito sa
simula umpisa.

"Ulitin mo 'yan sa harap niya Caleb, magyeyelo ka na naman" naiiling na sabi ni Evan.
"What do you think of her?" tanong ni Evan kay Caleb. Nakatitig din sila sa babaeng kanina ko
pang kinaiinisan at hinahangaan.
"But that was cruel, hindi
naman nagkakamali ang asul na apoy. What happened? Masakit sigurado 'yon sa pangil"
natatawang sabi ni Caleb.
"The girl broke the glass intentionally Caleb. Sa tingin mo ba ay possible din itong mangyari sa
isa sa atin? Try to think of it, isa sa ating magkakapatid ang mabibigyan ng marka sa takdang
panahon" sa mga oras na ito pala ay hindi pa nila alam kung sino ang lalaking magkakaroon ng
marka.
"Wala tayong pagpipilian Evan, tayo lang anim ang maharlika sa Sartorias" sagot sa kanya ni
Caleb.
"Ilang beses kong hiniling na sana hindi sa akin lumitaw ang markang 'yon, ayokong umasa sa
babae mula sa kabilang mundo. Ayokong maging itinakdang lalaking mauuhaw sa dugo ng
isang babaeng hindi alam ang patakaran ng lahi natin" napatulala na lang ako sa lupang
napupuno nang nyebe sa sinabi ni Evan. Ito rin kaya ang nasa isip ni Zen nang mga panahong
hindi pa lumilitaw sa kanya ang marka?
Napansin ko na bahagyang ngumisi si Caleb sa sinabi ng kapatid niya.
"Ako bahala na. Kung ako ang bibigyan ng marka, tatanggapin ko na lang. Hihintayin ko siya at
ituturing na aking prinsesa. Basta ba huwag niya akong tatakbuhan dahil talagang sasakit ang
pangil ko" pabirong sabi ni Caleb.
"Are you serious Caleb? You can't settle for one. Wag na tayong maglokohan" narinig kong
tumawa si Caleb sa sinabi ni Evan.
"Huwag ka nang mag alala Evan. Siguradong si Dastan ang malalagyan ng marka sa ating
magkakapatid. He's the first prince, the future king. Tama lamang na sa kanya mapapunta ang
itinakdang babae
mula sa kabilang mundo. Hindi na natin ito problema" bakit nga ba kay Zen napunta ang marka
kung ang akala ng buong Sartorias ay si Dastan ang magmamay ari sa akin?
"Papaano kung hindi si Dastan?" tulalang tanong ni Evan. Katulad nang una kong pagkakakilala
kay Evan masyado siyang malalim mag isip hindi kagaya ni Zen at Caleb na laging kaharasan
ang ipinaiiral.
"Imposibleng si Zen, hindi siya makakatiis sa iisang babae. Kahit si Finn ay hindi rin nararapat.
So it could be you Evan, the best candidate" nakita kong ilang beses umiling si Evan.
"I preferred an in-born vampire girl Caleb" nagkibit balikat na lang si Caleb.
"Hindi pwedeng magkatuluyan ang babaeng 'yan at si Dastan. Ang nakatakdang babae lamang
ang nararapat sa kanya. Kailangang si Zen ang makatuluyan ng babaeng 'yan" nanlaki ang
mata ko sa sinabi ni Evan. Hindi pwede!
"But that's so gross. Kung alam kong nahalikan mo na ang babae Evan, kailanman ay hindi ko
na siya hahalikan kahit gaano pa siya kaganda. Paano nasisikmura ni Zen ang babaeng 'yan?"
kung ganoon ay alam ng dalawang ito ang nangyayari. At sa aking pagkakaintindi, ang legal na
magkarelasyon ay si Dastan at ang babae. Maninira ng relasyon ang prinsipe ng nyebe. Pero
sinabi ng babae na si Zen ang mahal nito, dahil ba mas maganda ang katayuan ni Dastan sa
buong emperyo kaya mas pinili ng babae na ilantad ang relasyon nila sa publiko?
 ang dumungaw sa bintana kung saan tanaw ang patuloy na pagbuhos nang nyebe. Bakit sa
pagkakataong ito ay hindi ko hinihintay ang pagdating niya? Dahil ba ito sa mga nakita at narinig
ko mula sa kapangyarihan ni Prinsesa Serena? Sino ang babaeng 'yon? Bakit bigla na lang
siyang nawala sa Sartorias?
"I don't understand. Masyado nang nagiging kumplikado ang lahat" agad akong napahawak sa
aking bibig nang bigla akong

magsalita. Halos mapapikit na lang ako habang hinihintay na magsalita ang dalawang prinsipe. Muli akong humarap kay Prinsesa Serena at matapang akong nagsalita sa kanya.

"Maaari mo ba akong muling dalhin sa nakaraan? Gusto kong makilala kung sino si
Elizabeth. Bakit siya nawala sa Sartorias? Bakit ni minsan ay hindi ko narinig ang pangalan
"Nasaan na ba si Zen?" tanong ni Caleb sa kanyang kapatid na nakapagpakunot ng noo ko. niya mula sa mga Gazellian? Kilala mo ba siya?"
Hindi ba nila ako narinig?

"Hindi ba siya-" hindi na natapos ang isa sa triplets sa dapat nitong sasabihin nang patigilin siya
"Kasama siya ni inang reyna kanina" hindi ba nila ako napapansin? Ilang beses kong hinawi ang ni Serena.
aking kamay sa kanilang mga harapan pero hindi nila ako makita. Papaano nangyari ito? Hindi
ba at nakikita lamang ako ng reyna at ni Zen kanina?

"Maaari tayong makabalik pero sa pagkakataong ito, kalahating oras na lamang ang ating
itatagal." hindi na ako nag alinlangan pa nang magbukas muli ang lagusan papunta sa
"Claret! Tayo na. Wala nang nakakakita sa'yo hindi pa gaanong sanay ang kapangyarihan ko sa nakaraan. Nauna na akong humakbang sa prinsesa maging ang tatlong bampira ay sumunod
kakayahang ito, malulusaw na tayong dalawa sa panahong ito kapag hindi tayo agad nakabalik" na rin sa amin.
napalingon na lang ako sa prinsesa na kanina ko pang hinahanap. Saan siya nanggaling? Hindi
niya ba alam kung ano na ang nakikita ko sa panahong ito? Pero sa halip na manumbat sa
kanya ay nagsimula na akong maglakad papalapit sa kanya. Gusto ko pa sanang makinig sa
usapan ng magkapatid pero mukhang hanggang dito na lang kami.

Nakarating kami sa harapan ng napakalaking gate ng palasyo ng mga Gazellian kung saan "Where are we?" nagtatakang tanong ko. Ibang iba ito sa pangyayaring pinanggalingan
walang kahit isang bampira ang dumadaan dito. Nagkataon lang ba ito? namin kanina.

Muling nagkaroon ng kakaibang liwanag kung saan ito ang magsisilbing lagusan namin.
Naunang maglakad dito ang prinsesa na mabilis ko namang sinundan at nang tuluyan na
kaming makalabas ay agad naming nasalubong ang triplets na bampira na kapwa balot balot ng
makakapal na kasuotan.
Kasalukuyan kaming nasa gitna ng gyera kung saan kapwa nakasakay sa kabayo ang mga
kawal ng buong Sartorias habang ang mga maharlika nito ay abala sa pakikipaglaban sa hindi
birong bilang ng mga kalaban.

"Serena, lumalakas na ang pagbuhos ng nyebe. Mukhang mas nakakalapit na ang

pangalawang prinsipe ng Sartorias" ako naman ngayon
"Gyera ito sa pagitan ng Sartorias at Trafadore" sagot ng isa sa mga lalaki. Bakit magkalaban
ang Sartorias at Trafadore? Hindi ba at kapwa ito nasa ilalim ng Parsua?

Bago tuluyang lagutan ng hininga ang babae ay marahan niyang hinaplos ang mukha ni Zen at
may ilang kataga itong

"Bakit may gyerang ganito
sa loob ng Parsua? Sa panahon na ito ba ay may mga itinakdang babae na?" tanong ko ulit.
ibinulong sa kanya na hindi ko na narinig. Napakagat labi na lang ako sa aking nakikita, halo
halong emosyon na ang nasa loob ko, matinding selos, kalungkutan, panghihinayang, galit,
pagtataka at pagsisisi. Dapat sana ay hindi ko na sinagot ang mga katanungan ko dahil sa halip
na gumaan ang pakiramdam ko ay mas lalo lamang itong bumigat at sumikip na parang pilit
itong pinipiga.
Si Dastan ay nagsimula nang tumayo at mabagal nang naglakad papalayo sa babae at sa
kanyang kapatid. Hanggang sa isigaw ni Zen ang pangalan ni Elizabeth kasabay ng pagyeyelo
ng lahat ng katawan ng mga kalabang nakapalibot sa buong Sartorias.

"Wala pa, tanging sa Deltora pa lamang na hindi naman lumitaw" sagot ng isa pa sa mga lalaki.
Nawala si Elizabeth sa Parsua Sartorias dahil sa pagsasakripisyo niya sa aking prinsipe.
Iniligtas niya ang bampirang nakatakda sa akin..

Hindi ko alam kung bakit kusang humakbang ang aking mga paa papalapit kay Zen na paulit ulit
ibinubulong ang pangalan ng babae sa katawan nitong wala nang buhay.
"Look" may itinurong direksyon si Prinsesa Serena sa akin na agad ko namang sinundan. At
halos mapasigaw na lang ako sa aking nakita nang may dalawang matutulis na sibat na gawa
sa 'silver' na siyang kahinaan ng mga bampira ang kasalukuyang lumilipad papalapit sa likuran
ni Zen at Dastan na abala sa pakikipaglaban sa dalawang malalaking bampira.

"I'm sorry.."

"Tatamaan sila!" para akong tangang tumakbo papunta sa kanilang direksyon kahit alam kong
wala akong magagawa.
"I'm sorry Elizabeth.."

Pero hindi pa man ako tuluyang nakakalapit sa kanila ay may babae nang humarang sa likuran
ni Zen. Sa halip na si Zen ang tamaan nito sa likod ay ang babae ang tinamaan ng sibat mismo
sa tapat ng kanyang puso. Si Dastan ay nakatulala na habang hawak ang kanyang balikat na
tinamaan habang pinagmamasdan ang babaeng umuubo na ng dugo sa kandungan ni Zen.

Lumuhod na si Dastan habang si Zen ay may nanlalamig nang mga mata. Hindi na nalapitan pa "Hindi ko ito ginusto.."
ng mga kalabang bampira si Zen at Dastan dahil hinarangan na ito ni Finn, Caleb at Evan.

Kapwa natigilan ang dalawang Gazellian nang makitang muling umubo na ng dugo ang babae.
Ilang beses siyang pilit kinakausap ng dalawang bampira pero halata sa mukhang ng babae ang "I'm sorry..fuck! I'm sorry..Patawad. Patawad.." habang panay ang pagbulong ni Zen ay hindi ko
pamumutla at panghihina. Hindi na siya magtatagal pa. maiwasang hindi lumuha sa nakikita ko.
 nasiyahan sa atensyon ng isang lalaki na ni minsan ay hindi ko naranasan sa mundo ng mga
tao?

My prince was so broken. Gusto ko siyang yakapin at damayan pero ito ako at nakaupo lang sa
tabi niya. Wala akong kakayahang hawakan siya dahil tatagos lamang ang kamay ko sa kanya.
"Bakit kailangan niya akong paniwalain na matagal niyang hinintay ang pagdating ko? na ako
lamang ang babaeng pinaglaanan niya ng matinding atensyon?" unti unting lumapit sa akin ang
prinsesa at marahan niya akong niyakap habang hinahaplos ang aking mahabang buhok.
Nang muli kong pagmasdan ang walang buhay na katawan ng babae ay hindi ko na makapa
ang nararamdaman ko, magiging masaya ba ako sa pagkamatay niya? dahil kung hindi ito

nangyari ay malamang wala sa akin si Zen. Nagseselos ako dahil may hawak siyang ibang
babae pero may parte sa pagkatao ko na sana ay nabuhay na lang si Elizabeth, hindi niya
kailangang mamatay. Ano na lang ang mangyayari sa akin sa kasalukuyan kung nanatili siyang
buhay? ayokong agawin niya si Zen sa akin! Damn. Nalilito na ako.
"Sa akin ka lang dapat maniwala Claret. Ako ang magliligtas sa'yo mula sa malupit na mundong
ito. Hindi mo pa ba naiintindihan? Pilit kayong kukumpletuhin ni Zen dahil bubuhayin niya ang
prinsesang namatay sa kanyang kandungan, gagamitin ka lang niya para buhayin si Elizabeth"

Dito na ako sumagot ng yakap sa kanya habang walang apaw sa pagpatak ang aking mga luha.
"Hanggang dito na lang Claret. Mukhang nakuha mo na ang sagot sa iyong mga tanong"
marahan akong tumango nang hawakan na ng prinsesa ang aking balikat. Nakita kong pabalik
na rin ang tatlong bampirang kasama niya.

At sa kauna unahang pagkakataon, hindi ko nagawang salungatin ang paratang niya para sa
Habang naglalakad na kami pabalik ay hindi ko na maiwasang hindi magtanong sa Prinsesa. pangalawang prinsipe ng Sartorias.
Nagkakaroon na nang butas ang mga pinapaniwalaan ko.

--
"Mahal ba ako ni Zen? O minahal niya ako dahil lamang isa ako sa apat na importanteng babae
sa propesiya?" marahang lumingon sa akin ang prinsesa na may mapait na ngiti sa kanyang
mga labi.
VentreCanard

=================
"He's not inlove with you Claret. May ibang mahal ang pangalawang prinsipe ng Sartorias.
Kasangkapan ka lang, kasangkapan lang ang turing nila sa mga tao kagaya natin. Kahit kailan
ay hindi magmamahal ang mga bampira ng isang tao. Ang bampira ay para lamang sa isang Chapter 23
bampira Claret" lumuluha akong nakatungo habang naglalakad pabalik. Ano ba itong mundong
napasukan ko? Wala na akong dapat pagkatiwalaan. Masyado ba akong marupok para basta Chapter 23
na lang maniwala sa makisig na prinsipe ng Sartorias? Dahil ba masyado lamang akong
Tuluyan na kaming nakalabas sa mula nakaraan. Hinayaan kami ng tatlong lalaking bampira na
mapag isa ni Prinsesa Serena. Dahil mukhang naiintindihan niya ang nararamdaman ko "Paano ako makakabalik sa aking mundo? Wala dito ang salamin, nasa Sartorias ito at mahigpit
ngayon, nanatili na siyang tahimik at hindi na ako tinangkang muling kausapin. itong itinago ni Zen" napatitig siya sa akin na parang hindi siya makapaniwala sa aking sinabi.

Nanghihina akong napaupo sa pangalawang baitang malapit sa kung saan nakahimlay ang
katawan ng tatlong babaeng itinakda. Parang naubos lahat ng aking lakas sa mga narinig at
nasaksihan ko mula sa nakaraan. Ngayon ko masasabing talagang napakarami pang
pangyayari sa mundong ito na hindi ko alam kung maiintindihan ko pa.

Kung tutuusin naman ay hindi ko ginustong makarating ako sa mundong ito at tanging sila
lamang ang nagpupumilit na dalhin ako dito. Kaya ba pilit na akong dinala nga mga Gazellian sa
mundong ito dahil sa pangungulila ni Zen sa babaeng nagngangalang Elizabeth?
Panakip butas lang ba ako?
"Nakapagdesisyon ka na ba Claret?" marahan akong tumango sa kanya. Ano pa ang dahilan
para manatili ako sa mundong ito? Dapat simula pa lang ay sinunod ko na ang payo sa akin ng
aking lola, na huwag na huwag kong tatanggalin ang kwintas. Paano pa ako mabubuhay ng
maayos sa mundo ng mga tao kung isa na akong ganap na bampira?

Napayakap na lang ako sa aking sarili nang maramdaman ko na rin ang panlalamig ng aking
katawan. Nararamdaman kong anumang oras ay dadating na dito si Zen.
"Gusto ko nang bumalik sa simple kong buhay. Malayo sa mundong ito, malayo sa sakit"
bahagya kong hinawakan ang dibdib ko.

Mapait akong ngumiti sa Prinsesa nang lumapit ito sa akin at balutan ako nang puting balabal sa
aking katawan.
Nang mga panahong nasa mundo ako ng mga tao, ni minsan ay hindi ako lumuha at pawang
matatamis na ngiti lamang ang nakikita ko sa sarili kong repleksyon samantalang nang tumapak
ako sa mundong ito lagi na lamang nanlalabo ang paningin ko dahil sa mga luhang nag
uumapaw mula sa aking mga mata.

"Pwede ba akong magtanong?" naupo siya sa tabi ko at marahang tumango sa akin.

"Maaari mo itong mahanap Claret, kailangan mo lamang itong pakiramdaman. Ang mga
itinakdang babae ay may kakayahang malaman kung nasaan ang eksaktong lokasyon ng kani
kanilang mga salamin" nangunot ang noo ko sa sinabi niya.

"Minahal mo ba ang bampirang itinakda sa'yo? Nasaan na siya ngayon?" naging blangko
lamang ang ekspresyon ng kanyang mukha dahil sa tanong ko.

"Papaano?" bakit sa tagal ko sa Sartorias ay hindi ko maramdaman kung nasaan ito?

"Hindi ko alam Claret. Wala na akong balita sa kanya.." matabang na sagot niya sa akin.
Natahimik ako ng ilang segundo, bago ako muling makaisip ng itatanong

sa kanya.
"Madali mo lamang itong mararamdaman Claret, dahil ang salamin ay parte natin. Hindi mo ba
ito naramdaman nang una mong makita ang salamin nang nasa mundo ka pa ng mga tao?"
bahagya kong tumango sa sinabi ng prinsesa. Tanda ko

pa kung paano nanlamig at nagtindigan ang mga balahibo ko sa katawan nang una kong "Saan ito posibleng itago ni Zen? Paano kung basagin niya ito at tuluyan na akong hindi
masilayan ang repleksyon ko sa salamin na nagdala sa akin dito. makabalik sa ating mundo?" tanong ko sa kanya na muling nagpailing sa kanya ng ilang beses.

"Maging ang mga salamin ng natitirang tatlong babae sa propesiya ay may kakaibang epekto rin "Hindi ito maaaring basagin ng sinumang bampira dahil sa sandaling mabasag ito ay maglalaho
sa atin. Naramdaman mo rin ito sa salamin ng Deltora, hindi ba?" mabilis akong tumango ng
ilang beses sa kanya. ka sa mundong ito at kailanman ay hindi na makakabalik pa kahit sa mundo ng mga tao"
napatulala na lang ako sa sinabi niya.

"Hindi ba ako maaaring tumawid na lamang sa salamin mo? O sa salamin ng ibang mga
babae?" marahang umiling sa akin si Prinsesa Serena. "Ganito ba talaga ito kahalaga? Bakit pati buhay ko ay nakasalaylay sa simpleng salamin?" bakit
ganito na lang kalaki ng ugnayan ko dito?

"Iisa lamang ang salamin na pwede mong magamit pabalik at 'yon ay ang salamin na iyong
pinanggalingan. Ang kaya lamang maitulong sa'yo ng mga salamin ng natitirang babaeng "Inuulit ko Claret, parte natin ang salamin. Wala tayo dito kung wala ang mga salamin" tumayo
itinakda ay ang makapaglakbay ka sa iba't ibang lugar sa mundong ito" mukhang nakukuha ko na siya at inilahad niya ang kamay niya sa akin.
na ang mangyayari. Kailangan kong bumalik sa Sartorias dahil sa aking salamin na siyang
magbabalik sa akin sa mundo kung saan ako nararapat.

"Halika, may kailangan ka pang makita" inabot ko sa kanya ang aking kamay at nang makatayo
na ako ay nagsimula na muli siyang maglakad sa dulong parte nang napakalaking silid.
"Kung may kakayahan akong maramdaman ang aking salamin, bakit hindi ko maramdaman ang
presensiya nito sa Parsua Sarto-" hindi ko na naituloy ang aking sasabihin nang masagot na
nang aking isipan ang sarili kong katanungan.
Sa huli ay natagpuan ko na lamang ang aking sariling nakatitig sa isang painting ng lalaking
may napakalamig na mga mata at kung titigan pa siyang mabuti parang ni minsan ay hindi pa
nito nasubukang ngumiti o tumawa. Who is this emotionless yet handsome vampire?

"Hindi sa Sartorias nakatago ang salamin" pagkumpirma ni Prinsesa Serena sa akin.

"He is my mate" narinig niya ba ang tanong ko? Bakit hinahayaan pa rin niya dito ang litrato ng
bampirang nagawa siyang pabayaan?

"Mukhang nangungulila ka pa rin sa kanya" narinig ko siyang umismid sa akin.
"Dadating ang panahon at muli siyang magpapakita sa akin. Hindi dahil gusto niya akong muling
makita kundi para tuluyan nang basagin ang aking salamin" muling kumirot ang dibdib ko sa
sinabi niya. Kung ganun ay buhay ang bampirang dahilan kung bakit ganito na lang niya isumpa
ang mundong ito.
"At ang larawan niyang ito ang kahuli hulihang lugar kung saan aakalain niyang makikita ang
aking salamin" sa sinabi
niyang ito ay dahan dahang gumalaw pakanan ang painting ng bampirang lalaki. Sumalubong
sa akin ang alikbok nang hilahin ni Prinsesa Serena ang maitim na tela.
At nang sandaling tuluyan ko nang makita ang salamin ay bahagya akong napaatras ng ilang
beses. Punong puno na ito ng alikabok at halos hindi ko na makita ang aking repleksyon
pero ang mas nakakuha ng aking atensyon ay ang malaking lamat nito sa itaas na bahagi
nito.
"Look, nagkalamat na ang salamin ko dahil sa iba't ibang naranasan ko mula sa mundong ito.
Lamat na kailanman ay hinding hindi na maaayos.." nakita kong bahagya niyang hinawakan ang
nasunog niyang mukha.
Lalapitan ko pa sana ang kanyang salamin nang kapwa kami nakarinig ng ingay mula sa
itaas. At halos manlaki ang aking mga mata nang makitang nagyeyelo na ito.
Bago ko pa masabi ang pangalan ng bampirang responsable sa nakikita ko ay nagulat na
naman kami nang pabalyang nabuksan ang pintuan, inuluwa nito ang tatlong bampira
kanina.
"This is not good Serena. There are number of wolves around our castle! Nakalampas na sa
Thedas ang mga Gazellian! Kahit ang baliw na prinsipe ng Deltora ay kasama nila. Baka
makarating na ito kay ama!" napalingon na lang ako sa larawan ng bampirang unti unti na
muling gumagalaw para itago ang salamin.
"Nasa malayong isla si ama. Maaari natin itong masolusyonan habang wala siya. Palabasin
ang mga kawal, patayin ang mga pangahas na gustong pumasok sa ating palasyo" lalong
nangunot ang noo ko sa narinig ko sa kanya. Ama? Patayin?! Mga lobo? Sina Lucas ba ang
sinasabi
nila? Papaano nila nalaman na nandito ako? Humingi ba ng tulong sa kanila si Zen? Pero
napakaimposible nito.
"Hindi biro ang lakas ng mga bampirang ito Serena! Not even that wolf pack. Kasama nila si
Lucas!" malakas na sabi ng isa sa mga lalaking bampira.
Marahang hinawi ni Serena ang kanyang buhok na parang hindi nababahala na anumang oras
ay may magpapakitang Gazellian sa harapan namin.
"Nahihinaan ka ba sa kakayahan ng palasyong ito? We have our trained warriors, di hamak na
mas marami tayong malalakas na mga bampira. Wag kayong mabahala nasa lugar natin sila.
Pabor sa atin ang mga nangyayari.." kapwa lamang napabuntong hininga ang tatlong bampira
sa sinabi ni Serena.
"Lalaban lang kami sa labas. Matagal tagal na rin nang huli akong napalaban sa isang
Gazellian" hindi na ako nagsalita pa nang kumindat sa akin ang isa sa lalaking bampira bago ito
umalis.
May nanatiling dalawa sa loob ng silid para bantayan kaming dalawa ni Serena.

"Bakit hindi kayo tumulong sa labas?" tanong ni Serena. Nanatili na lamang akong tahimik
habang iniisip ang maaari kong gawin kapag nagkita na kami ni Zen. Nararamdaman ko na ang
prensensiya niya at palapit na ito nang palapit.
"Dahil sigurado akong ang higit na kalaban ay sa kwartong ito unang magpupunta" sa sinabing
ito nang lalaki ay bigla na lamang nabuksan ang malaking bintanang siyang tinatanaw ko
lamang kanina.
Lumantad sa aking mga mata ang pinakamakisig na lalaking aking nasilayan sa buong buhay
ko. Ang paraan pa lamang
ng pagtindig niya ay sumisigaw na nang kakisigan.
Hindi man lang siya nahihirapang tumayo sa napakalaking itim na ibon na kasalukuyang
lumilipad sa hangin. Maging ang itim at gulo niyang buhok na bahagyang hinahampas ng hangin
ay lalong nakapagpatulala sa akin. Wala sa sarili akong napahawak sa aking dibdib, nahihirapan
akong huminga. Sa sobrang lakas ng pagtibok ng aking puso ay parang gusto na nitong
kumawala sa aking dibdib.
Walang kahirap hirap na tumalon si Zen mula sa likuran ng malaking ibon papasok ng silid.
Hindi ko alam kung papaano sasalubungin ang kanyang mga mata.
Ang namumulang mga mata ng pangalawang prinsipe ng Sartorias ay nakatitig sa akin ngayon.
Agad humarang sa amin ang dalawang bampira sa paraang hindi makakalapit sa amin si Zen.
"Too bad, but she's not coming with you.." agad na may lumilipad na lamesa na muntik nang
tumama kay Zen. Pero dahil alerto ito, agad itong naharang nang kanyang matitigas na yelo.
Nagsimula siyang maglakad nang mabagal habang panay ang paglipad sa kanya nang
malalaking gamit na wala man lang tumatama dahil sa mga yelong nagpoprotekta sa kanya.
Nagulat na lang ako nang biglang dumami ang bilang ng isang bampirang nakaharang sa amin
ngayon, sabay sabay silang sumugod kay Zen na prenteng nakatayo lamang habang hinihintay
ang pagsunod ng mga ito sa kanya.
Kapwa kami napasinghap ni Prinsesa Serena nang tusukin ng matutulis na yelo ang katawan ng
mga bampirang sumugod kay Zen. At sabay din kaming napahinga ng maluwag nang hindi
tinamaan ang totoong bampira.
/>
"My brothers are still babies. Let me do this.." humarang na sa akin si Serena. Napalingon na
lang si Zen sa mga yelo niyang kasalukuyan nang natutunaw nang dahil sa kapangyarihan ng
Prinsesa.
She's too powerful for Zen. Hindi siya matatalo ng prinsipe ng nyebe.
"Bumalik ka na Zen. Hindi na ako sasama sa'yo" natigilan siya sa paglalakad dahil sa sinabi ko.
"You heard it? Hayaan mo na siyang mabuhay ng normal sa mundong siya ay nararapat.
Huwag mo nang guluhin ang buhay niya bampira" napansin kong lalong nagkulay pula ang mga
mata ni Zen.
Biglang sumiklab ang apoy sa paligid ni Zen para patigilin ito paghakbang papalapit sa amin.
Apoy ang isa sa kahinaan ng kapangyarihan ni Zen.
"Maling hakbang bampira, magiging abo ka.." babala ni Prinsesa Serena.
"Prinses-" itinaas ng Prinsesa ang kanyang kamay para patigilin ako sa anumang pagsalungat
ko sa ginagawa niya.
 Chapter 24

Chapter 24

"Hindi ka ba marunong kumilala?" malamig na tanong ni Zen kay Prinsesa Serena.

Bahagyang napaatras ang prinsesa nang biglang nagyelo ang bilog na apoy na nakapalibot kay
Zen.Nananatiling pula ang kanyang mga mata at nang dahan dahan niyang itinaas ang kamay
niya basta na lamang tumilapon sa malayong direksyon ang prinsesa. Nakita ko na lamang na
Nagtatanong ang aking mga mata sa masuyong paraan nang pagtitig niya sa akin. Hindi ko
nakaipit ang katawan nito sa pagitan ng yelo at dingding ng palasyo habang dumadaing.
mabasa sa mga mata niya ang pagpapanggap, hindi ko maramdaman ang pagpapanggap sa
paraan nang paghaplos ng kanyang mga kamay sa aking pisngi.
Nagulat din ako nang makitang kapwa hawak na nang dalawang bampira ang kanilang mga
dibdib. Paano lumakas nang ganito si Zen? Hindi hamak na mas malakas si Prinsesa Serena sa
Hindi ko na alam ang paniniwalaan ko.
hari ng Deltora na nakapagpapigil noon kay Zen.
Nangangatal ang mga kamay kong humawak sa kamay niyang marahang hinahaplos ang aking
pisngi. Nagtataka ngayon ang mga mata niya dahil sa unti unti kong pagtanggal ng kamay niya
sa akin. Ilang beses akong humakbang papalayo sa kanya.

"Hindi ako mag aalinlangang gawing yelo ang puso ng mga pangahas na bampirang naglayo sa
aking Claret.." hindi na nahabol nang aking mga mata si Zen nang maramdaman ko na ang
kanyang kanang kamay na dinadama ang aking pisngi habang ang isa niyang kamay ay
humahaplos sa aking batok.
"Claret..." mahinang tawag niya sa pangalan ko na parang hindi niya maintindihan ang ikinikilos
ko.

Masuyong nakatitig sa akin namumula niyang mga mata. At napapikit na lang ako nang
marahang damhin ng kanyang daliri ang aking mga labi.

"Zen, may hindi ka ba sinasabi sa akin?" mahinang tanong ko sa kanya. Natatakot ako sa
anumang pwede niyang isagot, natatakot ako na baka hindi ko makayang marinig ang mga
salitang maaari niyang sabihin sa akin ngayon.
"Inuhaw ba nila ang Claret ko?"

Nangunot ang noo niya sa akin at muli siyang humakbang papalapit para hawakan muli ako
pero pinili kong humakbang papalayo sa kanya at panatilihin ang aming distansya.

"What did you do to her?!" malakas na sigaw ni Zen. Kapwa dumaing at napasapo na sa
kanilang mga dibdib ang dalawang lalaking bampira na namimilit sa sakit, maging ang prinsesa
ay dumadaing na rin.
--
Agad akong bumaling kay Zen, hindi ko siya pwedeng hayaan. He can't kill them.
VentreCanard

"Zen! Stop this please. Wala silang kasalanan dahil ako mismo ang gustong pumunta sa lugar
=================
na ito!" sumigaw na rin ako.
 Mukhang tama ang mga nakita ko, hindi ito mahika na gawa lamang ni Prinsesa Serena dahil
nakikita ko sa mga mata ni Zen ang pagkagulat sa mga sinabi ko.

"Sinadya ito Claret! That crow in Deltora was part of them. Sinadya nilang dito

ka magpunta" "Claret. Kailangan ko siyang buhayin, kailangan ko ng tulong mo.." sa sinabing ito ni Zen hindi
ko na napigilan pa ang nag uunahan kong mga luha.

Pilit ko nang tinakpan ang tenga ko.

"I know" maiksing sagot ko.

"Let me explain.." tinangka niyang ibaba ang kamay ko pero mahigpit kong tinakpan ang mga
tenga.

"Then, what happened to you? Bakit kung dumistansya ka sa akin ay parang may
nakakahawang akong sakit?" nang nagtangka siyang muling humakbang papalapit sa akin ay
muli akong napaatras. Ilang beses siyang pabulong na nagmura sa ginawa ko.

"Enough, narinig ko na ang gusto kong malaman.." lalo akong gumawa nang malaking distansya
kay Zen na hindi na rin tumitigil sa paghakbang papalapit sa akin.
"Sagutin mo muna ang itinatanong ko sa'yo Zen. May itinatago ka ba sa akin na dapat ay
malaman ko?" tumitig lang siya sa akin nang ilang segundo na parang iniisip ang anumang
sasabihin niya bago siya muling nagsalita.

"Anong ginawa nila sa'yo Claret? We can't be like this, paano mo nakilala si Elizabeth? God!
They brain washed you! Anong sinabi nila sa'yo? You can't believe them" narinig kong tumawa
ang prinsesa na kasalukuyang nakaipit pa din sa matigas na yelo at pader ng palasyo.
"Wala akong itinatago sa'yo Claret. Tanungin mo ako nang anumang gusto mong malaman,
ayokong nagkakaganito ka sa akin. Let's go home, let's go back Claret. I missed you, ilang
buwan ka nang nawala sa tabi ko. Hindi mo lang alam kung gaano kabagal ang oras kapag wala
ka sa aking tabi" inilahad niya ang mga kamay niya sa akin na nagawa ko lamang titigan.

"Layuan mo na siya bampira, wala na kayong babaeng muling mabibiktima" nanlaki ang mga
mata ko nang may unti unting lumulutang na matulis na yelo na handa nang tumusok sa
prinsesa.

"Then, who's Elizabeth? Sino si Elizabeth sa'yo Zen? You want her alive right? At kailangan mo
ako para buhayin siya" nang sabihin ko ito ay pinakatitigan ko ang magiging reaksyon ni Zen. At
habang pinagmamasdan siya, para akong binuhusan nang tubig na may napakaraming yelo
nang makita ang pagkatulala ni niya sa mga sinabi ko.

"Ngayon ako naman ang papatayin mo? Hindi ka pa ba nakuntento sa tatlong babaeng pinatay
mo? Bakit hindi ka tumingin sa bandang kanan mo para makita mo ang koleksyon nang mga
babaeng tinanggalan mo ng buhay" lumingon si Zen sa tatlong babaeng sinabi ng prinsesa at
nang makita niya ito ay kusa nang bumagsak ang nakalutang na yelo na siyang handa nang
pumatay sa prinsesa.
"Why..are they here?" nangangatal na boses na tanong ni Zen. What is this again Zen? Another
confirmation?
"Zen.."
"Claret, sa akin ka naman maniniwala hindi ba? Hindi ako magsisinungaling sa'yo.." wala na
akong lakas maniwala.
"Zen, ibalik mo na sa akin ang salamin. Pauwiin mo na ako, ayokong maging
kasangkapan nang kahit sinong bampira. Hayaan mo na akong makauwi sa mundong
pinanggalingan ko" naging blangko ang ekspresyon ni Zen nang marinig ang mga sinabi ko.
"Nagbibiro ka lang Claret. You can't leave me again. Listen to me, I can explain kung anuman
ang sinabi nila sa'yo huwag mong paniwalaan, sa akin ka lang maniwala Claret.." nang hawakan
niya ang kamay ko ay marahas ko itong hinablot mula sa kanya.
"Sa'yo? Maniniwala pa ba ako sa'yo Zen? You used me! And you will use the remaining girls just
to regain your lover's life! Anong mangyayari sa akin? Hindi ba kapag naagaw mo na ang trono
kay Dastan ikaw na ang magiging hari at dahil buhay na ang babae mo siya na ang magiging
reyna! Ano ako? The woman who can fulfil your bloodlust? Ano nga ba ang laban ko sa
babaeng totoong mahal? Babae nga lang pala ako mula sa propesiya na maraming
pakinabang" ilang beses ko nang pinahid ang luha ko. Napapagdugtong dugtong ko na ang mga
nakita ko sa nakaraan.
Tama nga ang sabi ng prinsesa, kahit kailan ang bampira ay para lamang sa bampira. Kaming
mga tao ay mananatiling kasangkapan at kung hahayaan ko pang magkaroon ng koneksyon
ang dalawang mundo. Madami pang mabibiktima, madami pang luluha at madami pang
magdudusang inosenteng babaeng katulad ko.
"Claret. What are you talking about? Ikaw ang babaeng mi-" hindi ko na siya pinatapos dahil
tumama na sa kanya ang napakalakas kong sampal sa kanyang pisngi.
Sa halip na pansinin ni Zen ang sampal ko ay hinawakan niya ang magkabilang balikat ko.
"Wake up Claret!
I am your mate! Ako ang dapat mong paniwalaan!" pinilit kong makakakalas sa mga hawak niya
at nang maalis ko ang pagkakahawak niya sa akin ay mas dumistansya ako sa kanya. Hindi
niya na ako maaaring hawakan dahil lalo lang akong naguguluhan kapag nararamdaman ko
ang mga haplos niya. Hindi ako makapag isip ng tama sa mali.
Paulit ulit na nagmura si Zen dahil sa pag iwas ko sa kanya. Agad siyang humarap sa prinsesa
at sa mga kapatid nito para tuluyan na silang patayin. Ilang beses ko na itong ginawa at hindi
ako natatakot na gawin itong muli, humarang ako sa harapan ni Zen at sinalubong ko ang mata
niyang hindi pula o itim.
It is colour grey. His emotionless eyes.
"Isama mo na rin ako sa tatlong babae Zen. Isama mo na rin ako sa mga papatayin mo, ayoko
nang tumagal sa mundong ito" nangangatal ang mga kamay niyang nakatutok sa aking harapan
pero hindi rin nagtagal ay nagkulay itim na ang kanyang mga mata.
Muling nagbagsakan ang mga yelong dapat tatama sa amin at nakita ko na lang na paulit ulit na
sinusuntok ni Zen ang napakalaking haligi ng palasyo.
"Bakit hindi ka na lang tumigil sa Sartorias? bakit kailangang may gumulo sa atin ng ganito
Claret?" tanong niya nang paulit ulit habang panay ang pagsuntok niya sa malaking haligi ng
palasyo.
"LUCAS! LUCAS!" hindi na ako naghintay pa nang napakatagal nang may nasirang pader at
nagpakita ang napalaking lobo. Mabilis akong tumakbo dito na hindi pinapansin ang pagkatulala
ni Zen sa ginawang pagsigaw ko.

"Dahil ayoko na Zen. Sa mga nakita at narinig ko, nawalan na ako nang ganang manatili sa
mundong ito. I can't be an instrument. Problema ng mundo nyo ito, problema mo at ni Elizabeth.
Buhayin mo siya Zen, pero utang na loob huwag gamit ako. Huwag ako. Wag ako Zen, masakit.
"Ilayo mo ako dito Lucas parang awa mo na. Ilayo mo ako sa lugar na ito.." nanganngatal kong
Nasasaktan ako Zen" nahihirapan na akong huminga ng maayos. Hindi ko na mapahid ang sabi sa kanya.
nag uumapaw na luha mula sa aking mga mata. Ilang timba ng kaya ng luha ang nagamit ko
simula nang makarating ako sa mundong ito? Ramdam ko ang galit niya kay Zen na ilang beses niyang inungulan ng masama.

"Claret.." muling tawag sa akin ni Zen.

"But there's no other way Claret. I need her alive, she needs you.." lalo akong nanlambot sa
isinagot sa akin ni Zen. Pinapatay niya ba ako? Inaamin na niya ba sa akin nang harapan ang
talagang rason ko para sa kanya?

"Ilayo mo ako sa kanya Lucas. Ang sakit na.." agad akong sumakay sa likuran ni Lucas habang
ang mga mata ni Zen ay nakatitig na lamang sa akin.

"Claret.."

"Claret, si Elizabe--" hindi ko na siya pinatapos dahil nagsalita na ako.

"Huwag ka nang lumapit Zen! Ayoko na! Pinaniwala mo ako!"

"Isinusumpa kong naging bampira ako dahil

sa mga pangil mo" ito ang huli kong sinabi bago ako tuluyang itinakbo ni Lucas papalayo sa
"No, Claret listen.." palasyong kasalukuyang nagkakagulo.

Huminga ako nang malalim at ubod nang lakas akong sumigaw. Alam kong maririnig niya
ako. Alam kong matutulungan niya ako dahil nangako siya sa akin.
Habang panay ang pagtakbo ni Lucas nang mabilis, ako naman ay walang tigil sa kakaiyak. kapag nabuhay siya, magigng talunan ako. Isang babaeng ipinagpalit, nasira lang ang buhay ko
Nasasaktan ako sa mga sinabi ni Zen, pinagpipilitan niya ang buhay ni Elizabeth. sa mundong ito Lucas. Gusto ko nang umuwi..nasasaktan ako sa mundong ito" tinanggal ni
Pinangangalandakan niya pa ito mismo sa harapan ko. Lucas ang pagkakayakap sa akin at pinunasan niya ang aking mga luha.

'I need her alive'

"Huwag mong sabihin 'yan Clare.Ikaw ang pinakamagandang bampirang nakilala ko. Simula
nang pagkabata ko ay isinumpa ko na ang lahi niyo dahil isang bampira ang pumatay sa aking
ina. Pero nang sandaling nginitian mo ang buong lahi namin Claret, nang buong tapang mong
hinarap ang dami ng lobong nakapalibot sa'yo para lamang ipamukha sa akin ang kakayahan
'She needs you' mong makatulong ay bigla na lang natibag ang paniniwala ko sa mga bampira. Dahil 'yon sa'yo
Claret, kung hindi ka kayang mahalin ang pangalawang prinsipe ng Sartorias hayaan mo akong
mahalin ka at kahit kailan hindi ako magtatangkang tumingin sa kahit sinong babaeng lobong
lumapit sa akin"

Ano pa ang paliwanag na sasabihin niya? Hindi ba at inamin na niya ang lahat? Anong pang
sasabihin niya na dudurog sa puso ko?

"Lucas.." natulala na lang ako nang halikan ni Lucas ang likod nang aking mga kamay. At
nang sandaling magtama ang aming mga mata ay nagkukulay ginto na muli ang kanyang mga
"Lucas anong gagawin ko? Can.. can you return to your human form?" agad siyang tumigil sa mata gaya nang mga titig niya nang lumuhod sa akin ang kanyang buong lahi.
pagtakbo. Hindi ko na alam kung nasaang parte na kami ng kagubatan ngayon. Marahan niya
akong ibinaba bago ito tumakbo sa likuran nang isang nakapakalaking puno. Nakita ko pang
may tumapon na isang bag na mukhang iniwan na niya dito bago siya pumunta sa palasyo ng
Eberron.

Hindi na niya ako pinaghintay nang matagal dahil agad niya akong niyapos nang napakahigpit.
Lalo akong napahagulhol dahil sa ginagawa niyang pagyakap sa akin.
"Hindi mo na kailangan pang masaktan dahil sa pangahas ng prinsipe ng Sartorias" muli
akong niyakap ni Lucas.

"Bakit? Bakit Lucas? Akala ko ako na. Akala ko ako lang..'yon pala ginagamit lang ako para
buhayin ang totoong mahal niya.. Ang sakit..pinaniwala niya ako. Minahal ko na siya Lucas,
kahit kailan ay hindi ko inaasahang mahuhulog ako ng ganito sa isang lalaki lalo na sa ganitong
kaiksing panahon. Nabihag na niya ako Lucas, nabihag na ng prinsipe ng nyebe ang puso ko.
Ang aking prinsipeng bihag ng ibang babae.." lalong lumakas ang hagulhol ko na kaya nang
gumising sa nananahimik
na kagubatan. Panay ang paghaplos ni Lucas sa aking maalong buhok.
"May kwento ako Claret. Sa gitna ng isang kagubatan may isang matapang at napakagandang
bampira ang bigla na lamang nagpakita, una ay inakala nila itong isang dyosa pero hindi pala at
isa itong kalaban dahil may pangil ito pero alam mo kung ano ang sunod na nangyari? Nang
mismong araw ding 'yon ang inosenteng lobong tahimik na naninirahan sa pusod ng kagubatan
ay nagsimula nang magulo ang sistema dahil sa pinakamagandang babaeng may pangil na
kanyang nasilayan" natuyo na ang lalamunan ko sa mga naririnig ko. Ano itong sinasabi niya sa
akin? Wala na akong mahanap na sagot sa mga sinasabing ito ni Lucas.

"Mas maganda siya sa akin. Mas malakas, siguradong may kakayahan din siyang hinahangaan
ng lahat ng mga bampira. Ano nga lang ba ang sa akin? May limitasyon ang aking dugo para
makagamot, siguradong mas gusto siya ni Lily at Harper. Wala na akong silbi sa mundong ito
"Hind sumpa ang pagdating mo sa mundong ito Claret. It was my blessing, you are supposed to
be my Luna"

VentreCanard

Habang nakatitig ako kay Lucas na nagkukulay ginto ang mga mata ay may pilit nagsumiksik sa
aking isipan ang boses ni Zen.

=================

'Hindi mo man lang ako pinakinggan. Sa loob nang napakahabang panahong ipinaghintay ko
Chapter 25
sa'yo, kaunting sandali lamang ng pakikinig mo Claret ang hiniling ko'
Chapter 25

'Vampires are not cruel Claret. You humans are the cruel one. You already have your judgement
without hearing my explanations. Your painful words..'
Para akong nabuhusan nang malamig na tubig sa paraan ng pagsasalita ni Zen sa aking isipan.
Alam kong magagalit siya ginawa ko pero hindi ko naihanda ang sarili ko sa mga sinabi niyang
ito sa akin. Ako ang may gustong lumayo na sa kanya pero nang marinig ang mga salitang
hinahayaan niya na akong umalis parang gusto kong bawiin ang mga sinabi ko. Fuck.
Naguguluhan na ako.

'The first sink of my fangs on your neck was everything to me. It was the happiest day of my
Pero hindi ko na bubulagin pa ang sarili ko. He needs me for Elizabeth, he needs me because
eternal life yet you considered it as a cursed'
I'm the girl from the prophecy. He needs me for my ability.

Kung magtatagal pa ako sa mundong ito ay patuloy lang akong masasaktan. He's feeding me
with lies.

Bakit kung makapagsalita siya ay parang hindi niya rin ako nasaktan? Ilang beses niyang
ipinamukha sa akin na bubuhayin niya ang isang babaeng mahalaga sa kanya sa pamamagitan
ko. Hindi niya ba alam kung gaano kasakit ang mga sinabi niya?
'All I did was to love you Claret. I won't ever have a goddamn strength to kill you. But you know
Claret baby, you're so talented. You're now killing me inside. Hearing you call someone's
Ilang beses niyang sinabi sa akin na kailangan niya ako para buhayin ang Elizabeth niya. Ano
name is the worst feeling'
na lang ang mangyayari sa akin kapag nabuhay ko na ang babaeng totoong mahal niya? He will
dump me like a goddamn hot potato.

Nararapat lang talaga akong bumalik sa aking mundo. Malayo sa komplikadong mundong ito.

'I hope you're happy leaving me again. I will send the mirror and I won't bother you anymore'
Binawi ko ang kamay ko kay Lucas na mariing nakatitig sa akin. I can't use him, I can't be his
Luna. At lalong hindi ko na pipiliing magtagal pa sa lugar na ito. Sa sandaling makarating na dito
ang salamin, lilisanin ko na ang mundong ito at kahit kailan ay hindi na ako babalik. Ibabaon ko
na lang sa limot ang mga masasakit na naranasan ko.

--
Kakalimutan
kong umibig ako sa isang bampirang ginamit lamang ako.
"Papaano tayo makakabalik agad sa Deltora Lucas?" nagtatakang tanong ko sa kanya.

"Claret?" nagtatakang tanong sa akin ni Lucas.

"Hindi tayo titigil sa Deltora, may mga kasamahan din ako dito sa Halla Eberron. Dito muna tayo
mananatili, you're too weak. Kailangan mo nang mamahinga Claret" hindi na ako nagulat nang
nag anyong lobo muli siya.

Lumapit siya sa akin para makasakay ako agad sa kanya.

"Hindi na rin ako magtatagal Lucas, pinalalaya na ako ni Zen. Babalik na ako sa mundong
pinanggalingan ko, hindi ako nararapat sa mundo niyo" sagot ko sa kanya. Tinitigan niya lang
ako nang ilang segundo bago siya tipid na ngumiti sa akin at marahan niyang hinaplos ang
Nang makasakay na ako ay sinimulan na muli niyang tumakbo pero pinanatili niya itong nasa
aking pisngi.
tamang bilis lamang upang alalayan ako. Napangiti na lang ako ng mapait nang haplusin ko ang
makapal na balahibo ni Lucas, kung sa ibang pagkakataon kaya? Kung sakaling nauna kong
nakilala si Lucas nang dumating ako sa mundong ito, posible kayang siya ang minamahal ko
nang mga oras na ito?

Ipinilig ko ang ulo ko, imposibleng una ko siyang makikilala. Dahil sa unang pagtapak ko pa
lamang sa mundong ito ay nakatakda na ako sa pangalawang prinsipe ng Sartorias. Sa
nag iisang Zen Lancelot Gazellian na kilala ng kahit sinong mga bampira.
"Mukhang wala na akong magagawa. Ginagalang ko ang desisyon mo, pero paano ka
makakabalik? Nasaan ang salamin na iyong pinanggalingan?" tanong niya sa akin.

Hindi rin nagtagal ang pagtakbo ni Lucas at nakarating na kami sa lugar nilang mga
lobo. Kapwa lahat sila ay nakaanyong tao at nang mapansin nila kami ni Lucas ay agad
silang natipon sa harapan namin na parang naalerto sa aking presensiya.
"Ipadadala na daw ito ng pangalawang prinsipe ng Sartorias" umismid siya sa sinabi ko bago
niya inilahad ang kamay niya sa akin.
Unang humakbang ang isang matipuno at makisig na lalaking pawis na pawis na parang galing
lamang sa isang mabigat na gawain. Alam kong hindi siya nalalayo sa edad ni Lucas.

"Tayo nang bumalik sa lugar namin. Maaaring sa amin ka muna manatili, 'yon ay kung mas
"Ito ang unang beses na nagdala ka ng babae Lucas. At talagang nakakagulat, isang babaeng
pipiliin mong sa kuta naman tumigil kaysa sa magagarang palasyo ng mga bampira" mabilis
may pangil" sabay sabay nagkulay dilaw ang mga mata nang mga lobong nakaanyong mga tao
akong tumango sa kanya. Dahil sigurado akong kinamumuhian na ako nang mga bampira
nang makumpirmang bampira ako.
ngayon sa ginawa kong pagtakbo sa kanila.

Sumunod ako sa kanyang paglalakad nang may maalala ako. Papaano kami makakabalik agad
sa Deltora kung kinakailangan nang tatlong buwang paglalakbay para lamang makarating sa
kapuluan ng Halla?
"Hey, hey. Calm down people, kasama siya nang ating magiging pinuno" bumaba ako sa likuran
ni Lucas. Mabilis siyang tumakbo sa loob ng isang kubo at nang makalabas na ito ay
nakapantalon na siya na hindi na niya inabalang ibutones nang tama.
Damn.
"Any explanation with this, Lucas? Alam mong hindi maganda ang relasyon natin sa mga
bampira" bahagya akong sinulyapan ng lalaki. Hindi ko mapigilang hindi magtago sa likod ni
Lucas. Tama ba na dinala niya ako sa lugar na ito? Kakaiba sila sa mga lobo mula sa Deltora.
"She's bitten. At alam kong alam mo 'yon. She's with me, bumalik na kayo sa mga trabaho niyo.
She won't cause any harm" sa sinabing ito ni Lucas ay nagsimula nang maglayuan at bumalik
sa pagiging abala ang mga lobong kaninang mariing mga nakatitig sa akin.
"Bitten or not. She's still a vampire Lucas, kalaban ng lahi natin" pagiit ng lalaki.
"Adam, she needs rest. Find your mate, maiintindihan mo ang ginagawa ko" hinila na ako Lucas
at nilampasan namin ang lobo na nagngangalang Adam.
"Mate?! She is your mate?!" gusto kong sabihin na hindi pero pinisil ni Lucas ang aking kamay
para pabayaan ko na lamang ang ipinaniwala niya sa kasamahan niyang lobo.
Dinala ako ni Lucas sa pinanggalingan niyang kubo. Mabilis niya akong inupo sa isang upuan at
sinalubong niya ang aking mga mata.
"Nauuhaw ka ba? I can offer you my blood" mariin akong umiling sa kanya.
"Papaano ang mga kasama mo? Nasabi nang mga bampirang kumuha sa akin na may iba ka
pang kasamahan na sumugod sa palasyo ng Eberron. Bakit kailangan mo pa silang isama?
Madaming nadadamay sa maling desisyon ko" naupo na rin si Lucas sa harapan ko at pilit
niyang sinasalubong ang aking mga mata.
"They're
coming back. Hindi kami pumunta sa palasyo para tulungan ang mga Gazellian, nagpunta kami
dito para sa'yo Claret" kung ganoon ay posibleng nakikipaglaban pa rin ang mga Gazellian sa
palasyo ngayon. Pero para saan pa? Wala na ang babaeng nasa propesiya na kailangan nila.
Dapat ay bumalik na sila sa Parsua.
Hindi ko na alam kung sino pa sa mga bampira ang dapat kong panigan. Ang prinsesa na
siyang itinakdang babaeng katulad ko na gusto lamang akong tulungan? O ang mga Gazellian
na hindi ko alam ang totoong layunin sa akin?
Napayuko na lang ako nang sumagi sa isipan ko ang lola ko. Kamusta na kaya siya? Ito na ba
ang ikinatatakot niyang maaaring mangyari sa akin?
"Lucas, alam mo ba na simple lang ang buhay ko noon? Walang labanang ganito, walang
kasinungalingan na mga ganito. Masaya at kuntento lang ako sa buhay ko noon, ni minsan hindi
ako nakaramdam ng pakainggit, hindi rin ako sobrang magalit at ni minsan hindi ako lumuha ng
todo pero nang dumating ako sa mundong ito nabuhay ang lahat ng emosyon ko.." nanatili
siyang walang salita sa mga sinabi ko at nakatitig lang siya sa akin para makinig sa anumang
pwede ko pang sabihin.
"Kung sakaling magmahal ako sa aking mundo at masaktan ako, ganito rin kaya ang
mararamdaman ko? Ganito rin kaya kasakit Lucas?" napapikit na lang ako sa mga itinatanong
ko kay Lucas.

"I don't know Claret.." mahinang sagot niya sa akin.
"Dumating lang ako sa mundong ito para masaktan.." akala ko ay wala na akong iluluha pero ito
na naman at nagsisimula na naman silang magpatakan. May
parte sa akin na gusto ko nang matahimik at bumalik pero may parte din na gusto nitong
manatili at maghanap ng sagot. Sa papaanong paraan? Posibleng masaktan na naman ako sa
maaari kong malaman.
Muli pa sana akong magsasalita nang may isang bata na humahangos at nagmamadaling
lumapit kay Lucas.
"May bampira! May bampira!" agad akong napatayo habang si Lucas naman ay nagmamadaling
lumabas ng kubo na mabilis kong sinundan. Sinong bampira? Si Zen?
Agad akong kinabahan nang makilala ko ang bampirang kasalukuyang namumula ang mga
mata habang inililibot ang kanyang paningin sa paligid. At nang makita niya ako ay lalong
nagsiklab ang galit sa kanyang mga mata.
"How dare you! Ang lakas ng loob mo! Tandaan mo tao ka lang! Tao ka lang!" malakas na
sigaw sa akin ni Lily habang humahakbang na siya papalapit sa akin. Agad humarang sa
harapan ko si Lucas para maprotektahan ako.
"Bampira, umalis ka na sa lugar na ito. Nasa teritoryo kita" malamig na babala ni Lucas.
Mabilis kong hinawakan ang braso ni Lucas para pigilan siya sa maaaring gawin kay Lily na
namumula pa rin ang mga mata.
"Wag mo siyang sasaktan" mahinang sabi ko kay Lucas habang ilang beses akong umiling sa
kanya.
"Ano? Ngayon dito ka naman titigil? Sa mga lobong ito? At pagkatapos ka ulit sabihan nang
kaunting kasinungalingan, tatakbo ka papalayo sa kanila? At aakusahan ng kung ano ano? Ang
tanga mo Claret! Ang tanga tanga mo! Mahal na mahal ka ng kapatid ko! Pero kaunting
kasinungalingan lang binalewa mo siya! Fuck! Gustong
gusto na kitang saktan!" bahagya akong napaatras sa galit ni Lily. Pero sinigurado ni Lucas na
nasa harapan ko siya kung anuman ang pwedeng mangyari.
"Mahal?! Lily naman, gagamitin niyo ako para buhayin ang totoong mahal niya! Huwag nyo na
akong gamitin!" sagot ko sa kanya. Si Elizabeth ang totoong mahal ni Zen dahil kung ako ang
mahal niya hindi niya ako gagamitin para buhayin ang babaeng nakaraan niya. Ano pa ang
rason kung bakit niya gustong buhayin si Elizabeth kung nandito na ako? Mas gugustuhin ko
pang mamuhay mag isa bilang isang bampira sa kabilang mundo kaysa masaksihan ang muling
pagsasama ni Zen at ni Elizabeth.
"Gamitin?! Saan mo nakuha ang mga sinasabi mo? sa kakapirasong nakaraan na nakita mo?
Nasaksihan mo ba ang lahat para husgahan mo si Zen at ang pamilya namin?! Nasaksihan mo
ba lahat para sabihan mo nang masasakit na salita ang kapatid ko?! Fuck! Mahal na mahal ka
ng gago kong kapatid. Hindi ikaw ang nakasaksi kung paano namin pikit matang ikinadena si
Zen nang mga taong halos mabaliw siya pagkauhaw sa'yo! Hindi ikaw ang saksi kung papaano
niya araw araw idaing sa amin ang pangalan mo habang hinihintay niya ang ikalabing walong
taong gulang mo! Hindi ikaw ang saksi kung paano siya naghirap sa kahihintay sa'yo! He's too
inlove with you na hinahayaan niya lahat nang gustuhin mo sa mundong ito. Pero ikaw? Hindi
mo man lang hinayaang magpaliwanag ang kapatid ko!" lalong tumitindi ang pamumula ng mga
mata ni Lily. Hindi na ako magtataka kung bigla na lamang may kumawalang usok na punong
puno ng lason na maaaring makapatay sa akin. Poisonous smoke
is Lily's power. Anumang oras ay maaari niya itong gamitin sa akin.
"Lily.." mahinang tawag ko sa pangalan niya.
 "Enough! Bibigyan kita ng isang minuto para umalis sa harapan ko" malamig na boses ni Lucas
kay Lily na hindi natinag.
"Oh shut the fuck up! Listen! Alam mo kung bakit nakipagmabutihan si Zen kay Elizabeth?! Hindi
dahil dyan sa katangahan mong inaakala! Nakipagmabutihan si Zen kay Elizabeth nang dahil
sa'yo! Lumapit lang si Zen kay Elizabeth nang dahil sa'yo!" halos mawalan nang lakas ang aking
mga tuhod. Ano na naman itong naririnig ko? Papaanong dahil sa akin?

Hindi ako nakapagsalita sa mahabang sinabi sa akin ni Lily. Nakita ko rin ang pagluha niya na "Nililinis ko lang ang pangalan ng kapatid ko. Ayokong babalik ka sa mundo mo na sira ang
parang nasasaktan siya sa mga pangyayari. imahe niya. Tinanggap ka namin sa pamilya namin dahil alam naming lahat na mapapabuti si
Zen sa pagdating mo pero mukhang nagkamali kami" tuluyan na akong napayuko sa sinabi
niya.

"I'm not here as your bullshit antagonist Claret. I'm here as a sister, I'm here as a family. Biglang nagbalik sa aking isipan ang mga sinabi sa akin ni Zen. Fuck. I said too much.
Naaawa ako sa kapatid ko, ilang taon ka niyang hinintay. Ilang taon siyang naghirap para lang
makita ka, pero ito ang igaganti mo. Bakit ikaw pa ang nakatakda sa kapatid ko?! Napakakitid Nahihirapan man ako ay pilit kong sinalubong ang mga mata ni Lily.
ng utak mo Claret. Hindi mo ba alam na hindi birong magmahal ang mga bampira, lalo na kung
isang Gazellian? Gustong gusto na kitang patayin, kung pwede ko lang gawin ay nagawa ko na
Claret, pero alam mo kung ano ang ikinatatakot ko? Hindi magdadalawang isip si Zen sundan
ka sa kabilang buhay. Ganyan kabaliw ang kapatid ko sa'yo pero anong ginawa mo? You
ruined him! At ipinagpalit mo pa siya ng harapan sa isang lobo?!"
"Anong ibig sabihin mo na nakipagmabutihan si Zen kay Elizabeth nang dahil sa akin? Hindi pa
ako nakikilala ni Zen nang mga panahong buhay pa si Elizabeth" kinakabahang tanong ko kay
Lily.
Wala akong ibang nagawa kundi, tumanggap nang tumanggap ng mga salita niya. Ano na
naman ba ito? Sino na ba ang paniniwalaan ko?

"Hindi ako nandito para ibalik ka sa kapatid ko. Nandito ako para ipamukha sa'yo na "Sinong nagsabi sa'yo? Ang isa pang tangang itinakdang babae na may kung ano anong
napakatanga ibinabato sa buong Parsua? Sige magkampihan kayong mga tao, mga taong walang alam sa
mundong ito"
mo! Gusto kong ipamukha sa'yo na makitid ang utak ng mga tao! Napakahina nang paraan
nang pagmamahal ng mga tao kaya hindi na ako nagtataka kung bakit hindi tumatagal ang
relasyon ng mga tao" hinayaan ko na lamang si Lily sa mga gusto niya sabihin sa akin. Hindi ko
na rin maproseso ang lahat nang mga sinasabi niya.

Anong sinasabi niyang ako ang dahilan kung bakit lumalapit si Zen kay Elizabeth? "I said enough!" agad naging lobo si Lucas at nasa posisyon

na siya para sugudin si Lily nang humarang ang lobong kausap kanina ni Lucas.

"You're so cru-" hindi na siya nakapagsalita muli nang magsalita si Lucas sa malakas na boses.
"I got this Lucas" hindi na ako nakapagsalita pa kay Lily nang bigla itong tumilapon sa
kakahuyan kasama ang lalaking nagngangalang Adam.

Nawala na rin sa paningin ko ang si Lucas pero agad akong lumingon sa likuran ko nang
maramdaman ko na mabilis na siyang nakapagbihis.
"What is this?" kunot noong tanong Lucas. Kahit ako ay napatulala na lang sa bahagyang
nahalit na damit ni Lily sa kanyang kaliwang dibdib. May marka siya mula kay Adam. Don't tell
Anong sinasabi sa akin ni Lily? Nalilito na ako. Ang mga salitang nasabi ko kay Zen..Fuck.
me..

"Are you okay? Don't worry, si Adam na ang bahala sa kanya" nawala ako sa ag iisip nang
"What the?" kahit si Lucas ay hindi makapaniwala.
magsalita si Lucas.

"Congratulations Lucas! Nagdilang anghel ka. I just found my mate, she's that sweet scent na
"He can't hurt her" mahinang bulong ko. Kahit masasakit ang mga salitang binitawan sa akin ni
kanina ko pang hinahanap. Holy fuck, she's a vampire. I have a vampire mate" naiiling na sabi ni
Lily, hindi kayang tanggapin ng konsensiya ko na mapapahamak siya nang dahil sa akin.
Adam.

Tuluyan nang nawalan ng lakas ang aking mga tuhod at napaluhod na lang ako sa lupa. I said
too much..ang dami kong nasabi kay Zen, ang dami kong nasabi sa aking prinsipe. Yes, I am so
cruel..

"You are not my mate! Nag iilusyon ka lang lobo. Aalis na ako sa lugar na ito, magsama sama
kayong mga inutil" hindi siya pinakawalan nang mga kamay ni Adam.

"Claret.."

"Who are you? Claret right?" tanong sa akin ni Adam na ikinagulat ko.

"I said those words Lucas.." nangangatal akong napatitig sa mga kamay ko nang maaalala kong
sinapal ng mga kamay na ito ang prinsipeng mahal na mahal ako.

Nasa aktong hahawakan ako ni Lucas nang marinig ko ang malakas na mura ni Lily.
"Lucas, I think she needs to go. My mate is telling truth, nakita kong totoo ang mga sinasabi niya
nang sandaling kagatin niya ako"

"Oh fuck! I said don't touch me! You stinky dog" iritadong sabi niya kay Adam na pilit na hawak
ang nagpupumiglas niyang braso.
Tuluyan na akong napahilamos sa aking sarili. Hindi ako basta maniniwala kay Prinsesa Serena kung wala siyang ipinakita at ipinarinig na
maaari kong panghawakan sa mga paratang na ibinabato niya hindi lamang sa buong Parsua
kundi pati na rin sa pangawalang Prinsipe ng Sartorias.

Fuck. I did a terrible mistake..

I am just a girl from the other world. Everything is very different.

Bakit hindi muna nila ako hinayaang mamuhay ng ilang taon sa mundong ito na tahimik? Malayo
sa kaguluhang ito, malayo sa mga rebelasyong gumugulat sa akin ngayon at malayo sa mga
kasinungalingang gumugulo sa isipan ko.
--

Dapat hinayaan muna nila akong malaman, matutunan at mapag aralan ang sistema ng
mundong ito. Dahil sa pagkakataong ito, wala akong mapanghawakan, wala akong pundasyon
VentreCanard
maaaring kapitan sa mga nangyayaring ito.

Kasalanan ko bang maniwala sa Prinsesa na siyang kaisa isang nilalang sa mundong ito na
nanggaling din sa mundong aking kinalakihan? Siya lang ang alam kong maaaring makaintindi
ng mga nararamdaman ko dahil alam kong naranasan na niya itong mga nararanasan ko
ngayon.
=================
Gusto kong panghawakan ang mga sinabi at ipinakita niya sa akin. Hindi ko siya magawang
pagdudahan kahit halos isampal na sa akin ni Lily na kasinungalingan lamang ang mga sinabi
Chapter 26 ng Prinsesa. Alam ko sa sarili kong hindi siya nagsisinungaling sa akin.
Chapter 26 I can see the pain in her eyes, I can feel the coldness of her voice. I can sense her care for me.
That princess is telling truth.

Umaapaw na ang mga tanong sa isipan ko. Bawat bampirang humaharap sa akin ay may kani
Nanatiling pilit nagpupumiglas si Lily sa pagkakahawak sa kanya ni Adam habang ako ay kanilang mga paliwanag na lalong nagpapagulo sa mga nalalaman ko. May parte sa pagkatao
napatulala na lamang sa mga narinig ko. Ano na ang gagawin ko? Masyado akong kong gustong tumakbo pabalik kay Zen, pero natatakot na ako sa mga salitang binitawan ko,
padalosdalos sa mga desisyon at mga pinaniniwalaan ko. natatakot akong matitigan nang malalamig niyang mga mata, natatakot akong tuluyan na niya
akong ipagtabuyan.
Anong dapat kong gawin? ganito na talaga ako, lumaki ako sa mundong nabubuhay sa mga
desisyong may kani kanilang basehan. Nabuhay ako sa mundong naghahanap parati ng rason.
Sa mundo ng mga tao tanging mga nakikita at naririnig lamang ang aming pinaniniwalaan.
Hindi ko akalaing makakapagbitaw ako ng matatalas na salita, mga salitang nananakit sa
prinsipeng mahal na mahal ako. Masyado akong nilamon ng selos, sa tuwing naaalala ko ang
paraan ng halikan nila, mga malalambing na salita ni Zen kay Elizabeth at ang paulit ulit niyang
pagbanggit sa pangalan nito kumukulo ang aking dugo at hindi ko na kaya pang salain ang mga
salitang maaari kong sabihin.
Wala kaming asul na apoy na siyang nagsasabi ng hinarap, wala kaming 'itinakdang' kapareha
na agad naming mararamdaman ang presensiya kapag nasa malapit lamang at lalong wala
kaming kakayahang maglakbay sa nakaraan para makita ang mga pangyayaring may
napakalaking parte sa mga kasalukuyang nangyayari.

I am blinded by my jealousy.
 "Ilang beses ko na rin 'yang ipinagdasal Claret, that my brother won't accept you anymore. Pero
imposible mangyari 'yon, napaka imposible. Get up, bago pa tuluyang maubos ang pasensya
Pinaniwala niya ako. Pinaniwala niyang ako lamang ang nag iisang babaeng minahal niya. ko" muling humarang sa pagitan namin si Lucas.
Ang makitang may

ibang babae sa kandungan niya, ibang babae ang hinahalikan ng kanyang mga labi at marinig
ang ibang pangalan ng babae mula sa kanyang magandang boses, masasabi kong hindi ko
na kaya pang pakalmahin ang sarili ko.

"Huwag mo siyang pilitin bampira!" malakas na boses na sabi ni Lucas. Agad humarang si
Adam sa harapan ni Lily.

Tumakbo ako papalayo sa kanya dahil nasasaktan akong marinig ang pangalan ni Elizabeth
mula sa kanya. Natatakot akong mabuhay siya at ipamukha niya sa akin na isa lamang akong
hamak na itinakdang babae.

"Hey, you can't shout like that to my mate Lucas" lalong tumaas ang kilay ni Lily. Sa halip na
sumagot si Lucas kay Adam ay napailing na lang ito sa biglaang pagbabago ng kasama niya.

"What now? Are you going to cry all day Claret? Hindi mo man lang ba itatama ang katangahan
mo? O baka naman ayaw mo pa rin maniwala? Sa tingin mo, ano pa ang mapapala ko kung This 'mate
magsinungaling ako sa'yo? Afterall, mas gugustuhin ko pang bumalik ka na sa mundo mo" hindi
na siya nagpupumiglas kay Adam at kasalukuyang nakataas ang kilay niya sa akin ngayon. thing' is damn amazing. It can easily twist the situation with just a single snap.

"May pakinabang ka din pala lobo" hinawi ni Lily ang kanyang buhok bago niya tapikin ang
balikat ni Adam.
"You're so blunt" komento ni Adam.

"Do you think it's free vampire mate? I'll rape you afterwards" halos sabay kaming napanganga
"I am" mabilis na sagot ni Lily. ni Lily sa sagot sa kanya ni Adam pero agad nakabawi si Lily at muling itinaas ang kilay.

"He won't accept me anymore" mahinang sagot ko. "How sweet of you" sarcastic na sagot sa kanya ni Lily.
"Let her go Lucas, she is not your mate" seryosong sabi ni Adam. Iniharang na ni Lucas ang
kanyang kanang kamay sa akin.
"Sinaktan na siya ng bampira, hindi malayong gawin niya ulit ito sa kanya" madiing sagot ni
Lucas. Halos magwala si Lily kung hindi lamang ito hinarangan ni Adam.
"How dare you! Ang babaeng 'yan ang nanakit sa kapatid ko! Paano ka sinaktan Claret? Tell
me! Tungkol na naman ba ito kay Elizabeth?!" napapikit na lang ako nang marinig ko na naman
ang kanyang pangalan.
"I will go Lucas" bahagya akong humawak sa braso niya.
"Claret.." bulong niya sa akin na parang hindi siya makapaniwala sa sinabi ko.
"Then, it's settled. Let's go" tumalikod na si Lily sa amin na agad sinundan na Adam na umakbay
sa kanya. Hindi ko na sila tuluyang nasundan nang tanaw dahil humarap na ako kay Lucas.
Agad akong yumuko sa kanya.
"Sorry for calling you. Humihingi ako ng tawad dahil idinamay kita sa gulong ito, nadamay ang
mga kasamahan mo,
napalaban kayo nang dahil sa akin. May mga nasugatan, nasaktan at maaaring may manganib
pa ang buhay. Kadadating ko pa lang sa mundong ito pero ang dami ko nang nadamay na tao"
naramdaman kong hinawakan niya ang magkabilang balikat ko.
"May utang kami sa'yo Claret at habang buhay dadalhin ng lahi namin ang ginawa
mong pagtulong sa amin. Habang buhay kong dadalhin ang unang ngiting ibinigay mo
sa akin" napapikit na lang ako nang marahan niyang hinaplos ang aking mahabang
buhok.
"Humans are very complicated. Akala ko may pag asa na, tinawag mo na ang pangalan ko sa
harapan ng pangahas na bampira" nagkibit balikat siya at marahan siyang ngumiti sa akin.
Hindi ko alam kung bakit parang nagkabuhay ang aking mga kamay. At marahan nitong
hinaplos ang napakaamong mukha ng lalaking nasa harapan ko.
"Balang araw makikilala mo rin ang babaeng nararapat sa'yo Lucas. Masaya akong
nagkaroon ako ng isang kaibigan. Isang napakakisig na lobo" marahan niyang dinama ang
kamay ko.
"I thought goddesses are just from the moon Claret. I never thought that I'll be given a chance to
meet a very beautiful goddess with fangs" napapikit na lang ako nang halikan niya ako sa aking
noo.
"Gusto man kitang ihatid pero ayoko na kitang pahirapan, magiging mahirap para sa'yong
kausapin ang pangalawang prinsipe kapag nakita niyang magkasama tayo"
"Lucas.." "Lobo! Carry her" malakas na sigaw niya kay Adam na nauunang tumakbo sa amin. Pero nang
marinig niya ang boses ni Lily ay agad itong bumagal hanggang sa maabutan namin siya.

"You are always free to come back.." hindi na ako nakasagot pa kay Lucas nang hilahin na ako
ni Lily papalayo "What am I? Pet?" iritadong sabi ni Adam.
sa lobong kasalukuyan nang humahakbang papalayo sa akin.

"I thought you'll rape me later?" tanong ni Lily na nagpalaki sa mata ni Adam. Nagugulat na
ako sa paraan ng pag uusap ng dalawang ito.
"I am not a goddess, I am just a girl from the other world.." nabulong ko na lang habang panay
ang paghila sa akin ni Lily.

Walang pang ilang segundo ay nagpalit sa kanyang lobong anyo si Adam. Kulay brown ang
mga balahibo niya, hindi kagaya ni Lucas na kulay gray.

"Kung magtatagal pa tayo sa lugar na ito wala ka nang aabutang buhay sa Halla Eberron. Zen
is not on his right mind, uubusin niya ang lahat ng makikita niya sa palasyo" mabilis nang "Sumakay ka na" mabilis na sabi ni Lily. Hindi na ako nakaangal sa kanilang dalawa at nang
tumakbo si Lily, maging si Adam ay tumakbo na rin sa kanyang anyong tao. sandaling makasakay na ako sa likuran ni Adam ay sabay na silang tumakbo ni Lily nang
napakabilis.

Paano ako makakahabol? Hindi pa ako sanay sa bilis ng isang bampira. Kahit alam kong
hindi ko sila masasabayan ay tumakbo na rin ako kasunod nila. Nang mapansin ni Lily na Habang sabay
masyado akong mabagal ay tinapatan niya ako sa pagtakbo.
silang tumatakbo ay biglang nagsalita si Lily.

"Can't you run fast?"

"Gusto mo bang malaman kung bakit sinabi kong ikaw ang dahilan kung bakit
nakipagmabutihan si Zen kay Elizabeth?" hindi ako agad nakasagot sa sinabi ni Lily. Hindi ko
alam kung handa na ba akong malaman ito.

"Ito lang ang kaya ko" mahinang sagot ko.

"Silence means yes" muli niyang sabi.


"Kilala si Elizabeth sa buong emperyo ng Parsua dahil sa maganda niyang kakayahan.."
kakayahan?
"She was known as the blue fire's daughter. She possessed some of the blue fire's ability
Claret.."
"Kaya niyang bumasa ng hinaharap?" nagtatakang tanong ko.
"Sometimes? But not as good as the blue fire. Pero ang kakayahan niyang hinahangaan ng mga
bampira ay ang kakayahan niyang makita, makilala o makipag usap sa mga tao sa kabilang
mundo, sa mundo mo. Specifically, those people who has a vampire mate" kakaiba ang
kapangyarihan niya.
"She's the cupid for the two different worlds" pagpapatuloy ni Lily.
"Kapangyarihan niya na ba ito simula nang kanyang pagkasilang?" tanong ko.
"Nope, nagkaroon lamang siya nito nang agaw buhay siyang dinala sa kaharian dahil sa isang
malubhang karamdaman. Nang mga oras na 'yon buhay ang asul na apoy at kasalukuyang
bumabasa ng hinaharap. Nagulat na lang ang buong kaharian nang yapusin ng asul na apoy
ang katawan niya at binigyan siya ng panibagong buhay. Bihira lang itong gawin ng apoy at sa
piling mga bampira lamang. Siguro ay may mahalaga pa siyang dapat gawin sa mga panahong
'yon"
napakaraming hiwaga ang mundong ito.
"Pero mula sa mga usapan ng konseho ng buong Parsua, hindi na din magtatagal ang buhay ni
Elizabeth dahil pahiram lamang ito ng asul na apoy. Kaya nang sandaling mamamatay siya ay
wala nang nagulat. Maliban kay Zen at Dastan.." muling sumikip ang dibdib ko sa sinabi niya.
"Hindi pa ako tapos Claret, wala pa ako sa kalahati" matabang na sabi niya nang mapansin niya
ang reaksyon ko.
"Alam mo ang higit niyang kayang gawin? Kaya niyang itawid sa mundo niyo ang mga
itinakdang bampirang nakalaan sa apat na babae" natulala na lang ako sa sinabi niya.
"Bago pa man basahan ng asul na apoy sa harap ng buong Parsua Sartorias ang lahat ng
lalaking Gazellian ay matagal na itong nagpakita sa panaginip ni Zen. Dito niya nalamang siya
ang itinakdang prinsipe at hindi si Dastan" lalo akong hindi nakapagsalita sa sinabi niya. Kung
ganoon kilala na ako ni Zen sa nakaraang nasaksihan ko.
"Nakukuha mo na ba ang ibig kong sabihin? Dahil inaasahan na ng buong emperyo ng Sartorias
na si Dastan ang itinakdang lalaki, humingi na ng tulong ang palasyo kay Elizabeth para tawagin
ang atensyon mo mula sa kabilang mundo pero dahil matagal nang alam ni Zen na siya ang
itinakdang prinsipe pilit niyang inilayo si Elizabeth kay Dastan sa nalalaman nitong paraan. Sa
paglayo ni Elizabeth kay Dastan, hindi mabibigyan ng pagkakataong makipagkomunikasyon ang itinakdang bampira. Everyone was expecting Dastan, Claret.." kahit sa ibang emperyo ay
sa'yo si Dastan" napatingin na ako kay Lily sa aking nangungunot na noo. Muli na naman akong hindi na maganda ang pangalan ni Zen sa mga bampira.
nalilito.

"Hindi ba maaaring kumpirmahin ng asul na apoy ang anumang sasabihin ni Zen?"

"But I'm hearing voices

before my 18th birthday" nalilitong sabi ko.

"Isang beses lamang sa bawat limang taon bumabasa ang asul na apoy Claret. Pinakitaan si
Zen sa kanyang panaginip isang taon bago basahan ang mga lalaking Gazellian. At nang araw
ng pagbabasa, matapos makumpirmang si Zen ang itinakdang prinsipe, agad siyang dinilaan ng
"It was not Dastan, si Zen na 'yon. Nabasahan na siya ng asul na apoy nang mga panahong asul na apoy sa kanyang likuran para bigyan ng marka bilang isang tunay itinakdang prinsipe.
'yon" Ang prinsipeng maghihintay at mauuhaw sa iyong dugo" hindi ko mapigilang hindi mapakuyom

sa mga balahibo ni Adam.

Tama si Lily, wala akong karapatang husgahan si Zen dahil wala man lang sa kalahati ang
nasaksihan ko mula sa nakaraan. Muli na naman akong nagpahid ng namumuong luha sa aking
"I don't understand, nakita kong mahal ni Dastan si Elizabeth. Bakit niya pipiliin makilala ang mga mata. Hindi pa man ako dumadating sa mundong ito, marami nang ginawa para sa akin si
babae sa kabilang mundo kung may mahal na siyang iba?" Zen. Damn.

"Then everything was a disaster. Lalo na nang nagsimula ng mauhaw at hanapin ni Zen ang
dugo mo, alam mo na siguro ang mga sunod na nangyari" bahagya akong tumango sa kanya.
"It's because of the responsibility Claret. He's the first born royal prince, he can't be a
disappointment" mabilis na sagot ni Lily.

"The bad thing here is Elizabeth fell for Zen. At namatay ito sa pagmamahal niya para sa
kapatid ko. He's guilty about Elizabeth's death, guilty of Dastan, guilty of everything" ngayon
"Bakit hindi na lang sinabi agad ni Zen na siya ang itinakdang bampira? Bakit kailangan niya
naiintindihan ko na kung bakit niya gustong buhayin si Elizabeth.
pang sirain ang relasyon ni Dastan at Elizabeth?" bakit ito ang naisip na solusyon ni Zen?!

It was not because of him, it is for his brother. Hindi ko man lang siya nagawang pakinggan.
Yes, I am so cruel Zen. I am cruel. Wala na akong nagawa kundi pabayaang pumatak ang mga
luha ko.

"Zen is known as a psychopath vampire. Kung kilala si Rosh na baliw na bampira ng Deltora, si
Zen naman ang sa Sartorias. Alam niya sa sarili niya na walang maniniwala sa kanya na siya
 VentreCanard
"But you know what the peak is? Dastan didn't say a single word to Zen for everything
happened. He remained compose like an ideal king, but I know he's in pain. Sinubukan ni Zen si
Dastan para makabawi sa kanya, he asked him fights and whatsoever para makapagbuntong ito
ng galit sa kanya pero wala itong ginawa kay Zen" hindi ko na alam kung anong mararamdaman
ko para kay Dastan.

"Pero alam mo ang hinding hindi ko makakalimutan na sinabi ni Dastan kay Zen?"
=================

Chapter 27

Chapter 27

I hope you're the first born Zen. I am tired of this, I am tired of everything brother..

Magtatanong pa sana ako nang bigla na lang akong tumilapon mula sa likuran ni Adam. Agad
kong naramdaman ang sarili kong nagsisimulang lumubog sa nakalamig na tubig. Mabilis akong
naglangoy pataas at nakita kong nakasakay na si Lily sa likuran ni Adam.
Sa halip na sumagot sa sinabi ni Lily ay nanatili na lang ako nakatanaw sa unti unting nawawala
nilang anino ni Adam papalayo sa kinalalagyan ko.
Napapaisip ako sa sitwasyon nilang dalawa. Ang mundong ginagalawan ng dalawang lahi ang
magkasalungkat. Mahihirapan din kaya silang dalawa katulad ng kung papaano kami mahirapan
ngayon ni Zen?

"Take a bath, Zen won't like your smell. We'll go first and I hope our family history will enlighten
your clouded mind"

Hindi na ako sumagot nang tumakbo na papalayo ang lobong si Adam habang sakay si Lily.
Pero hindi pa man silang tuluyang naglalaho sa aking mga mata ay bumalik silang dalawa.
Nawala ang pagtanaw ko kay Adam at Lily nang tuluyan ko nang maramdaman ang lamig ng
tubig sa aking katawan. Ganito rin kalamig ang mga ilog sa kabundukan noon, hindi ko tuloy
maiwasang hindi mangulila sa mundong pinanggalingan ko. Oo at masasabi ko na higit na
magaganda ang tanawin sa mundong ito, malinis at malayo sa napakapal na usok na siyang
problema ng mundo ko pero iba pa rin talaga ang pakiramdam na manatili sa mundong
kinamulatan mo.

"My brother is a selfish psychopath vampire who's damn in love with you Claret. Love him
Claret, love him the way he loves you.."

Mabilis kong ipinilig ang aking ulo, hindi ko na muna dapat iniisip ang mga bagay na ito sa
ganitong oras. Kailangan ko nang magmadali, dahil ang lalaking nakatakda sa akin ay hindi
biniyayaan ng mahabang pasensiya.

--
Muli kong itinubog ang sarili ko sa malalim na ilog para tuluyan nang mabasa ang buo kong
katawan pero agad nanlaki ang aking mga mata at mabilis akong umahon na hindi
makapaniwala sa kung anong nakita ko. What the hell is that?

"Salamat" napakalambing ng boses niya. At dahil wala naman akong kakayahang magsalita sa
Namamalikmata ba ako? ilalim ng tubig, hindi ko na lang siya pinansin at sinimulan ko nang itulak ang malaking bato na
umiipit sa kanyang buntot para hindi siya makalangoy.
Sinubukan ko muling tumubog sa tubig para makumpirma ang nakita ko. At lalo akong
namangha nang mas maaninaw ko siya. Nagmadali akong umahon at kinalma ko ang sarili ko.
Ngayon pa ba ako hahanga sa mga nakikita ko?
Sinubukan ko itong itulak pero kulang ako sa pwersa. Damn! How I hate my weakness!
Mauubusan na ako ng hangin. Muli kung itinulak ang malaking bato pero hindi man lang ito
gumalaw. Naglangoy na muli ako pataas para kumuha ng sapat na hangin at nang lumuwag na
muli ang dibdib ko ay muli akong sumukbo sa ilalim ng tubig para subukang itulak ang bato.
Halos mapabuga ako ng hangin nang nararamdaman kong gumagalaw na ito. May nagagawa
Nakagat na ako ng isang napakakisig din pala ako kahit papaano. Nang kinapusan ako ng hangin ay muli akong sumungaw sa tubig.

na bampira, naglabas pasok na ako sa salamin, nakabalik sa nakaraan at nakakapagpagaling
ako gamit ang kapatak kong dugo. Bakit masyado pa akong nagugulat ngayon? Nasa mundo
akong punong puno ng hiwaga at misteryo. At ang mamanghang ganito ay walang nang
puwang sa mundong ito.
Gusto ko nang tumakbo sa palasyo at pigilan ang anumang pwedeng gawin ng prinsipeng
ginalit ko pero ito ako ngayon at nagpapakabayani na naman, bagay na ayaw na ayaw sa akin
ni Zen. Muli akong sumukbong sa ilog para itulak muli ang bato. At sa pagkakataong ito tuluyan
ko nang naalis ang naipit na buntot ng serena. Mabilis na akong umahon para makaalis na
agad at makarating sa palasyo.

Everything is possible in this world.

There is a beautiful mermaid under the water. At kanina pa niyang hinuhuli ang atensyon ko.
Nang pagmasdan ko siya sa ilalim ng tubig parang nangangailangan siya ng tulong sa akin. "Maraming salamat binibini" pilit akong ngumiti sa kanya habang sumasampa na ako sa lupa.
Damn, bakit parang lapitin ako ng mga nangangailangan ng tulong? Kailangan ko na talagang magmadali.

I am just a bitten vampire who can heal diseases using my blood. Wala na akong kayang gawin.
I don't even have a vampire speed and strength! Pero bakit sa tuwing may nangangailangan ng
tulong ay lagi akong nasa malapit? "Wala pong anuman" sinimulan ko nang pigilain ang mabigat kong saya para mas makatakbo na
ako ng mabilis.
Is she trapped or something? Nag aalinlangan ako. Nagmamadali ako, kailangan ko nang
makabalik sa palasyo. Inaasahan ako ni Lily na magmadali, hindi ako pwedeng mahuli dahil
hindi na maganda ang sitwasyon ng mga tao sa palasyo mula sa kamay ng prinsipe ng nyebe.
Baka kung magtagal pa ako ay wala na akong maabutan na palasyo kundi makakapal na yelo
at nyebe na lamang.

"Maaari ko bang
Siguro naman ay may makakapansin sa kanyang iba? Sinubukan ko nang umahon mula sa
malalim na ilog nang marinig kong may boses nang babae na dumadaing mula sa ilalim ng malaman ang pangalan mo binibini?" muling tanong sa akin ng serena na pinapanuod ang
tubig. Halos ilang beses akong mapamura sa narinig ko. Fuck! Hindi ko siya kayang tiisin. bawat ginagawa ko.

She needs me. Bakit kailangan sa ilog na may serena pa ako itinapon? Damn. Wala na akong
pinagpilian kundi muling sumisid sa ilog at languyin pailalim

ang serena na kasalukuyang naiipit sa napakalaking bato. Fuck! Bakit naman siya naipit dito?
Wala ba siyang kasamahan? "Claret Cordelia Amor" tatakbo na sana ako palayo nang maramdaman kong may pumulupot sa
aking mga paa at muli akong nahulog pabalik sa tubig. What the hell?!
Hindi rin nagtagal ay maging ang buo kong katawan ay napupuluputan na ng halamang ilog.
Nagtataka akong napatitig sa napakagandang serena.

"Wala na akong panahong makipagkwentuhan. Kailangan na ako ni Zen, ayokong mangyaring

tanging yelo na lamang ang maaabutan ko. Lalong sasama ang tingin ng mga bampira sa aking
prinsipe ng dahil sa kapabayaan ko" napakagat labi na lang ako sa

"Tinulungan kita" nasabi ko na lamang na may nalilitong mga mata. Ano itong ginagawa niya sa maaaring mangyari.
akin?

Mali na naman ba itong aking natulungan? Bakit wala na akong nagawang tama sa mundong
ito?

"Hayaan mo akong tumanaw ng utang na loob" utang na loob? Hindi niya ba pwedeng hayaan
niya na lamang akong makaalis? Hindi ako humihingi ng kabayaran sa ginawa kong pagtulong.
"Masyado ka namang nagmamadali babaeng itinakda" nanlaki ang mga mata ko sa sinabi nya.
Papaano niya nalaman? Hindi nasasakupan ng Parsua ang lugar na ito, papaano niya
nalaman ang tungkol sa bagay na ito? Pilit akong naggagalaw nang makitang hahawakan niya
ang tapat ng dibdib ko.

"Kailangan ko nang makabalik sa palasyo" giit ko. Habang nagtatagal ako dito lalong lalaki ang
posibilidad na may buhay nang nawawala.
"Anong ginagawa mo? Tinulungan kita! Pakawalan mo ako!" walang nagawa ang
pagpupumiglas ko dahil tuluyan na niyang nahawakan ang dibdib. Napahugot ako nang
paghinga nang maramdamang nagsisimula nang mag init ang dibdib ko na parang may kung
anong kumukulo sa loob nito. Anong ginagawa ng serenang ito sa aking katawan?

"Maaari kitang tulungan" papaano?

"Hindi kita sasaktan babaeng itinakda. Isa akong kaibigan, at kailanman ay hindi ko sasalungatin
ang mga babae mula sa salamin. Kailangan nang magising ng iyong kakayahan. Hindi ba at
hanggang ngayon ay wala ka pa rin alam tungkol sa kapangyarihan mo?" nangunot ang noo ko
sa sinabi niya. Bakit napakaraming nalalaman ng serenang ito?
"Kailangan ko na pong magmadali. Kapag hindi ako agad umalis, wala na akong aabutan sa
palasyo. Papatayin lahat ni Zen ang mga bampirang makikita niya" nangangatal na sabi ko na
nakapagpagulat sa serena.

"Who are you?" natanong ko na lamang sa kanya habang pinagmamasdan ang kamay niyang
nakapatong sa dibdib ko na marahang nagliliwanag. Nahihirapan akong huminga sa
ginagawa niya.
"Sinasabi mo ba na ang dahilan ng kaguluhan ngayon sa palasyo ay ang pangalawang prinsipe
ng Sartorias? Anong ginagawa niya dito?" tanong niya sa akin.
Pero sa halip na sagutin niya ang aking tanong ay may sinabi siya sa akin na nakaaagaw ng
aking atensyon.
"Tulad ng inaasahan, you possessed a very pure heart. Kailanman ay hindi nagkamali ang
salamin sa babaeng kanyang pinipili. Hindi na ako nagtataka na tinulungan mo
ako" tinanggal niya ang kamay niya sa akin at sinimulan niyang kalasin ang kwintas na
nakasabit sa kanyang leeg.
"What is that? Hindi naging maganda ang nakaraan ko sa mga kwintas. Hindi ko po
matatanggap 'yan" mahigpit na pagtanggi ko. Bahagya lamang itong ngumiti sa akin bago niya
tuluyang inilagay ito sa akin.
Hindi ito kasing elegante ng kwintas na binigay ng aking lola pero may maliit itong pendant na
naglalaman ng kung anong kulay dilaw na likido.
"Gamitin mo ang laman ng kwintas na 'yan kapag unang beses mong gagamitin ang
kapangyarihan mo" napatitig na lang ako sa kanya.
"Kapangyarihan? Mayroon ba talaga ako nito?" minsan napapaisip akong tanging panggagamot
na lang ang kaya ko.
"Yes. At bihira lamang ang bampirang may ganitong kakayahan"
"Anong klaseng kapangyarihan? Apoy? Hangin?" kinakabahang tanong ko. Kasing lakas din ba
ako ni Zen? Bahagyang natawa ang serena sa tanong ko sa kanya.
"You can dispel curse Claret. Kaya mong putulin ang kahit anong sumpa sa mundong ito. Your
power is as pure as your heart. Hindi ito nakakasakit, nakakasira at nakakasama sa kahit sinong
nilalang. Kapangyarihan na nararapat lang sa isang babaeng itinakda, babaeng mayroong
purong puso" napatulala na lang ako sa sinabi niya habang unti unti ko nang naramdaman ang
pagkalas ng mga halaman sa aking katawan.
Purong puso? Talaga ba na mayroon ako nito? Ilang beses ko nang sinaktan ang prinsipeng
minahal na ako nang ilang daang taon. Ilang beses na akong
nakagawa ng maling desisyon na halos makasakit hindi lamang sa aking prinsipe at maging sa
mga Gazellian. Papaano nasasabi ng serenang ito na nagtataglay pa rin ako ng purong puso?
"Iginapos kita hindi dahil para saktan ka. Kundi para tulungan ka, malaki ang maitutulong ng
kapangyarihan mo sa kaguluhang nangyayari sa palasyo. At nasasayo na ito kung papaano mo
ito gagamitin" napapikit na lamang ako nang hinipan ako ng serena at naramdaman ko na
lamang na may nabuong bula sa aking mukha.
"Napapalibutan ng tubig ang palasyo ng Eberron kung saan konektado ang bawat anyong tubig
nang buong emperyo. Malayang nakakalangoy dito ang mga serena at maaari nating gamitin
ito para makarating ka agad sa palasyo" namamangha na ako sa mga nangyayari.
"Sabihin mo sa akin serena, nakaipit ka ba talaga sa bato? Higit na makapangyarihan ka sa
akin, bakit kinailangan mo pa ang tulong ko?"sa pagmamasid ko sa kanya alam kong kayang
kaya niyang tulungan ang sarili niya kung maipit man siya nang kahit ilang malalaking bato pa.
Narinig ko siyang bahagyang tumawa sa sinabi ko.
 "Queen Almera, you just saved the queen of mermaids. Sana muli tayong magkita, dyosa mula
sa salamin" hindi na niya ako hinintay na sumagot dahil muli na itong sumukbo sa tubig. Tipid na
"Anong aasahan ko sa napakagandang dyosa mula sa salamin? Matatalino kayo. Dati na akong lamang akong ngumiti bago ako tumakbo papasok sa palasyo.
tinulungan ng isang babaeng itinakda. Tinulungan na ako noon ni Olivia. Matagal na kitang
hinihintay, dyosa mula sa salamin. Matagal ko nang gustong magbayad ng napakalaking utang
na loob" halos mapanganga na lang ako sa sinabi ng serena. Itinakdang babae din noon si lola?
Kasalukuyang nagkakagulo ang mga kawal ng Eberron at Sartorias. At habang

tumatakbo ako ay napansin ko ang dalawang pamilyar na bampira na sumabay na rin sa aking
pagtakbo.

"Hawakan mo na ang balikat ko" gusto ko pa sanang magtanong kung papaano siya

tinulungan ng aking lola nang hawakan ko na ang kanyang balikat at sumukbo na kami sa tubig. "Long time no see Claret. It's been what? 4 months? Ang tagal na pala, kaya pala sobrang sakit
Hindi na ako nahirapang huminga dahil sa bulang nakapalibot sa ulo ko. na sa ulo ni Zen" naiiling na sabi ni Caleb.

Lumangoy siya nang napakabilis, pero hindi nalilingat sa aking mga mata ang ilang mga
serenang yumuyuko kapag dumadaan kami na parang nagbibigay pugay sila sa presensiya ng
serenang kasama ko. Ngayon ko nakumpirma na may mataas na posisyon ang prinsesang
tinulungan ko.
"Bakit ngayon mo pa naisipang maligo?" tanong naman sa akin ni Evan nang mapansin na
Habang naglalangoy kami papunta sa palasyo, may sinabi ang serena sa akin na basang basa ako.
nakapagpalutang sa isipan ko. Bakit kailangang may kahinaang ganito ang kapangyarihan ko?

Agad kaming sumungaw sa tubig at nagtagpuan ko na lamang ang sarili ko sa harapan ng

palasyo. Tama nga ang sabi ng serena, napapalibutan ng tubig ang buong palasyo. Bakit "Nandito pala kayong dalawa" nasabi ko na lamang habang tumatakbo.
hindi ko na napansin ang disenyo ng palasyong ito?

Mabilis na akong umahon pero agad akong lumingon pabalik sa serena na tumulong sa akin.
Marami pa akong gustong itanong sa kanya, tungkol sa kapangyarihan ko, papaano ko ito
gagamitin at papaano siya natulungan ng aking lola pero mukhang hindi maaari sa mga oras na
ito may mas importante pa akong dapat gawin. "Kung nasaan si kuya Zen nanggugulo kasama lagi kami ni Evan. That is what you called
brotherhood" proud na sabi ni Caleb. Sabay kaming napangiwi ni Evan, kailan pa ba sila
natutong tumawag ng kuya sa isa't isa?

"Maaari ko bang malaman ang pangalan mo?" tanong ko sa serena na bahagyang ngumiti sa
akin.

"What the hell is that 'kuya' and damn 'brotherhood'?" halos masuka ang hitsura ni Evan sa
sinabi ni Caleb.
"Nasaan si Zen?" tanong ko sa kanilang dalawa.

"Ako ang mali Zen. Ako ang mali. Dapat ikaw ang pinaniwalaan ko, dapat ang prinsipe ng nyebe
lang ang pinapakinggan ko..." nag unahan nang tumulo ang mga luha ko.

"Nasa taas? Walo na ang napapatay" simpleng sagot sa akin ni Caleb.

"I'm sorry Zen.. sorry. Sorry..yes, I am so cruel. Ang sama sama ko, wala ka nang ibang
ginagawa kundi mahalin ako pero ito ako at nagpabulag sa kapirasong
nakaraan..Patawad..patawad.. Zen, sorry..nangangako akong ikaw lang ang paniniwalaan
ko..nagkamali ako mahal na prinsipe.."

"Sampu na Caleb" pagtatama sa kanya ni Evan.

"Hindi ko alam kung mapapatawad mo pa ako mahal na prinsipe. Humihingi ako ng tawad.
Humingi ako ng tawad..mahal na prinsipe" paulit ulit na sabi ko. Lalong humihigpit ang pagyakap
"Isang dosena na" sagot naman ni Caleb. ko sa kanya kasabay nang lalong paglakas ng pagpatak ng aking mga luha.

Narinig kong may bumagsak na mga katawan at naramdaman ko na lamang ang mga kamay ni
Zen sa aking mga braso. Tinanggal niya ang pagkakayakap ko sa kanya at marahan niyang
itinaas ang mukha ko para magkasalubong ang aming mga mata.

"Caleb, italon mo ako sa itaas" magtatagal pa kung tatakbuhin ko.

Hindi ko inaasahang lalong luluha ang aking mga mata dahil sa sinabi ng pinakamakisig na
prinsipeng aking nasilayan.

"Alright! Mauuna na kami Evan" agad akong binuhat ni Caleb at itinalon sa itaas. Mabilis nakita
nang aking mga mata na kasalukuyan nang nakahawak si Zen sa leeg ng dalawang lalaking
kapatid ni Prinsesa Serena na kapwa nakalutang na sa ere.

"Umuwi na tayo sa Sartorias.."

"Zen!" malakas na sigaw ko. Nang ibaba na ako ni Caleb ay hindi na ako nag alinlangan
tumakbo kay Zen. Mariin ko siyang niyakap mula sa likuran habang nananatiling hawak ng
kanyang mga kamay ang leeg ng dalawang bampira.
--
VentreCanard

"Inilayo na kita sa kanya! Inilayo na kita sa Parsua! Sisirain ka nila! Sisirain nila ang buhay mo!
Hindi ka pa ba naniniwala sa mga nakita mo? Itong sunog ko sa mukha? Ang mga babaeng ito!"
itinuro niya ang mga babaeng itinakda na nababalutan pa rin ng yelo.

=================

Chapter 28
"At ang nakaraan! Mauulit na naman ang mga nangyari! Ginagamit ka lang nila!" muling bumigat
Chapter 28
ang dibdib ko sa sinabi ni Prinsesa.

Napatulala na lang ako sa isinagot sa akin ni Zen, pagkatapos nang lahat ng mga sinabi ko sa
"Oh fuck! Should I kill her?" narinig kong lumapit na si Caleb sa amin ni Zen. Nanatili lamang
kanya, sa kabila ng mga ginawa kong hindi dapat, sa kabila nang pagtalikod ko sa kanya,
nakatitig si Zen sa prinsesa at sa akin na parang hinihintay niya ang
ganitong klaseng pagsalubong pa ang natatanggap ko sa kanya.
maaari kong isagot.
I don't deserve this. Why are you like this Zen? I am not your ideal mate, I am just a human girl
with a very weak foundation of trust.

Nanatili kaming magkatitigan habang marahan niyang pinupunasan ang aking mga luha, gusto
"Caleb, Evan" mabilis din na nagpakita si Evan.
ko siyang yakapin nang napakahigpit. Gusto kong maramdaman muli ang mga yakap niya,
gusto kong muling maramdaman ang mga haplos niya sa aking buhok, ang pagtawag niya sa
pangalan ko. Damn. Bakit ko pinagdudahan ang lalaking ilang taon akong hinintay?

"Can you please hold the Princess?" nagtataka akong tinitigan ng mga Gazellian sa sinabi ko.

"Zen.."

"No! no please. Claret.." naramdaman kong may humawak sa paa ko. Isa sa triplets na kapatid
ni Serena.
"Claret!" sabay kaming lumingon kay Prinsesa Serena na kasalukuyan nang nakalugmok sa
sahig. Hindi na niya maigalaw ang kanang balikat niya dahil nababalutan na ito ng yelo.
"Gusto ka lang niyang tulungan..." nahihirapang sabi ng isa pa sa kapatid niya na pilit tumatayo
sa kabila nang mga tama niya sa katawan.

Nagulat na lang ako nang walang pakundangang sinipa ni Zen ang kamay ng lalaki sa aking
"Wag mo akong hahawakan Claret! Traydor ka!" ilang beses akong umiling sa kanya. Ngayon
paa na agad ikinadaing nito.
naiintindihan ko na ang mga nangyayari simula umpisa. Hindi ko alam kung papaano ko
pasasalamatan ang napakagandang serenang tumulong sa akin. Mas nainitindihan ko na kung
bakit ako nakarating sa Halla Eberron.

"Ngayon, papatayin mo ako Claret? Kung ganoon nagkamali ako ng babaeng tinulungan,
masyado ka nang binulag ng mga Gazellian" ramdam ko ang nagtitimping galit ni Caleb,
samantalang si Zen at Evan ay nanatiling kalmado sa mga sinasabi ng prinsesa.

"Sinadya akong dalhin dito Prinsesa Serena, hindi para mailigtas ako mula sa mga
Gazellian kundi para iligtas at tulungan ka. Ang mga babaeng nasa yelo ang tumawag sa
akin mula sa salamin Prinsesa Serena" kapwa nangunot ang noo ng mga Gazellian sa
sinasabi ko.

"Hindi ko alam kung anong gusto mong mangyari Claret, sana mapatahimik mo ang baliw na
prinsesang ito" iritadong sabi ni Caleb. Agad nawala sa tagiliran ko si Evan at Caleb. Mabilis
nilang hinawakan ang prinsesa na pilit nagpupumiglas. Hindi siya kakayanin ng iisang bampira.

"They're all dead" mabilis na sagot ni Caleb.

"Don't touch her!" parang nagkaroon ng lakas ang mga kapatid ng prinsesa dahil kapwa ito
nakabangon para sugudin si Caleb at Evan pero hindi na sila tuluyang nakarating pa sa
posisyon ng mga Gazellian nang sabay sabay silang nakulong sa napakalaking bloke ng yelo.
Pilit man nila itong suntukin nang ilang beses ay hindi nila ito masira.
"But we have our link Caleb, kinausap nila ako nang hawakan ko ang yelong bumabalot sa
kanila" natigil sa pagpupumiglas ang prinsesa dahil sa mga sinasabi ko.

Nagpatuloy ako sa paglalakad papalapit sa Prinsesa at habang ginagawa ko ito ay ikinagat ko

ang sarili kong pangil malapit sa aking palapulsuhan.
"Bitwan nyo ako! Mga lapastangang Gazellian!" nagsimula

na akong humakbang sa nagwawalang prinsesa na pilit hinahawakan ng magkapatid.

"Oh! Kaya ko rin ang bagay na 'yan Claret! May kakayahan din akong manggamot! I did try my
best! Hindi na matataggal ang sunog na ito! Stop being so kind! Traydor ka!" mapait akong
ngumiti sa kanya. Agad kong hinatak ang kwintas na ibinigay sa akin ni serena Almera,
tinanggal ko ang maliit

na takip nito at ipinatak ko ang dilaw na likido sa dugong umaagos mula sa aking palapulsuhan.
"Matagal ko na itong pinagtatakhan mahal na prinsesa.." nanlilisik ang mga mata niya sa akin.
Punong puno ng emosyon ang mga mata niya, galit, lungkot, pagtataka, panghihinayang at
hinanakit.
Pinaghalo ko sa aking mga kamay ang aking dugo at dilaw na likido. At nang abot kamay ko na
ang lumuluhang mukha ng prinsesa ay ipinahid ko dito ang dugong nasa kamay ko.
 Maging si Prinsesa Serena ay napatayo, naramdaman niya rin ang naramdaman ko.

"Hindi ito ordinaryong sunog mahal na prinsesa, isinumpa ka. Isang sumpa ang sumira sa
napakaganda mong mukha..." hindi ko alam kung tama itong aking ginagawa. Pero kung
mananatili akong walang ginagawa at walang sinusubukan mananatili lamang akong isang
itinakdang babaeng walang kakayahan.
"Tumibok ang puso nila.." halos sabay

naming nasabi ni Prinsesa Serena. Agad kaming nagtungo ni Prinsesa Serena sa kinalalagyan
ng mga itinakdang babae.
Maging si Evan at Caleb ay natulala nang makitang nagsisimula nang bumalik sa dati niyang
ganda ang babaeng may sunog sa mukha.

Mabilis din sumunod ang mga Gazellian sa aming dalawa ng Prinsesa.

"Damn, you're amazing Claret..." humahangang sabi ni Evan.

"Papaano mo ninakaw sa Trafadore ang mga ito babae?" malamig na tanong ni Zen.

"Saan mo natutunan ang bagay na ito?" nang tuluyan nang bumalik sa dati ang ganda ng
prinsesa ay binitawan na siya ng magkapatid. Muli siyang napalugmok habang hawak hawak
ang kanyang mukha na hindi makapaniwala.
"Maaalagaan ba sila ng maayos sa Trafadore? Ginagawa lamang silang dekorasyon, hindi kayo
marunong rumespeto" sagot ng prinsesa na bahagyang hinahaplos ang yelong bumabalot sa
mga babae.

"Is that your ability Claret?" narinig kong tanong ni Zen mula sa likuran. Marahan akong
lumingon sa kanya.
"Did..did you kill them Zen..?" nangangatal na tanong ko sa kanya.

"Yes, your highness" sagot ko kay Zen na tipid lang ngumiti sa akin.
"Yes, I did kill them Claret. At hindi ko maipapangakong hindi ko muli gagawin ang bagay na ito
kung makababalik ako sa nakaraan" malamig na sagot niya sa akin. Napatulala na lang ako sa
isinagot niya sa akin. Bakit Zen? Nanatili akong nakatitig kay Zen habang siya naman ay diretso
lamang ang tingin sa mga babaeng nasa loob ng kapangyarihan niya.

"Let's go" inilahad na ni Zen ang kamay niya sa akin. Aabutin ko na sana ang kanyang mga
kamay nang awtomatiko akong lumingon pabalik sa mga babaeng kasalukuyang nakabalot pa
rin sa yelo.
"Oh fuck! Bakit hindi mo ipaliwanag Zen ng maayos? Gustong gusto ko nang umuwi sa
Sartorias! Ilang buwan na tayong wala sa palasyo! Mag ayos na kayo ni Claret, utang na loob "I can hear it too" sagot sa amin ni Zen.
naman" halos sabunutan na ni Caleb ang kanyang sarili.

"I can't. Damn" sagot naman ni Caleb.

"Pinatay sila ni Zen, Claret. Not because he wanted to kill them but to protect them. Sa gitna ng
giyera sa pagitan ng Parsua at ilang emperyong nasasakupan Rondo napasailalim ang
itinakdang prinsipe ng Trafadore mula sa kapangyarihan ng isang mangkukulam, dito ipinag
utos sa kanyang patayin ang apat na itinakdang babae. Una niyang nabiktima si Prinsesa
Serena na inakala naming

napatay niya, tanging tatlo na lamang ang inakala naming buhay pero dumating ang
pagkakataon at walang ibang bantay ang natitirang itinakdang mga babae. Dito nagkaroon ng "Tanggalin mo ang yelo prinsipe.." matigas na sabi ni Prinsesa Serena.
pagkakataon ang prinsipe para mapatay ang natitirang tatlo at nang abot kamay na sila ng nito,
tanging si Zen lang ang pinakamalapit na bampirang maaaring tumulong sa kanila, dito sila
ginawang yelo ni Zen. Pinili ng kapatid kong mapatay ang mga itinakdang babae na buo ang
katawan kaysa tuluyan na silang maging abo, hipan ng hangin at tuluyan nang maglaho" kapwa
kami napatulala ni Prinsesa Serena sa mahabang paliwanag ni Evan.

"I can't. Ilang daang taon na ang yelo sa katawan nila, hindi ko na kontrolado ang yelong
nakabalot sa kanila dahil parte na ito ng katawan nila. Maaaring masira ko ang kanilang mga
katawan kapag

sinubukan ko" kapwa kami napalugmok ng prinsesa sa aming narinig.

"Bakit hindi mo na lang pinatay ang prinsipe!?" sigaw ni Prinsesa Serena.

"Wala na ba tayong maaaring gawin?" nanghihinang tanong ko sa Prinsesa. Naririnig ko na ang

"Sa tingin mo ba ay may kakayahan ang isang batang bampira na mapatay ang isang itinakdang paminsang pagtibok ng puso nila.
prinsipe nang mga panahong 'yon?" si Evan ang sumagot sa Prinsesa.

Halos ilang minuto kaming walang salita ni Prinsesa Serena dahil sa mga sinasabi ni Evan.
Pero nang muli kong marinig ang pagtibok ng puso ng tatlong babae ay agad kong inihawak
ang mga kamay ko sa yelong bumabalot sa kanila.
"Prinsesa, naririnig mo ba silang nagsasalita noon? Kagaya nang kung papaano daw
nila kausapin si Claret?" biglaang tanong ni Evan na ikinakunot ng noo namin.

"Tumibok muli ang puso nila Prinsesa Serena.."

"Wala akong naririnig sa kanila" alanganing sagot ng prinsesa.

 wasting too much of your blood" hinawakan niya ang kanang kamay ko at sinimulan niyang
lagyan ng kaunting hiwa ang aking palad. Halos hindi ko man lang naramdaman ang kirot dahil
sa magaang kamay ni Zen.

"Kung ganoon, hindi lang sinira ng sumpa ang iyong mukha prinsesa pinutol din nito ang
komunikasyon nyo ng tatlong babae" hindi ko maiwasang hindi mapahanga sa mga sinasabi ni
Evan, napakarami niyang nalalaman.

"Your power is as pure as your heart Claret.." ilang segundo akong napatitig sa kanya dahil sa
Nanatili kaming nakatitig sa kanyang habang hinihintay ang anumang maaari niyang sabihin. sinabi niya. Iisa ang sinabi nila ng reyna ng mga serena tungkol sa kapangyarihan ko.

Marahan niyang binitawan na niya ang kamay ko at hinayaan na niya akong makalapit sa yelo.

"Sa madaling salita, parte din ng sumpa ang mga itinakdang babae. Bakit hindi mo subukan ang
kapangyarihan mo sa kanila Claret?" natigilan ako sa sinabi ni Evan. At muli kong naalala ang
mahigpit na bilin sa akin ni Reyna Almera na huwag na huwag kong gagamitin ang
kapangyarihan ko sa magkasunod na mga oras, dahil madali nitong mapaiiksi ang aking buhay.
Nakita kong bahagyang lamang pinitik ni Caleb ang tatlong mamalaking yelo pero agad itong
nagkaroon ng mga lamat sa kabuuan nito. Sinimulan ko nang ilapat ang palad ko sa yelo ng
unang itinakdang babae at unti unting nanulay ang aking sariling dugo sa maliliit na lamat nito.
Ganito rin ang ginawa ko sa natitirang dalawa at habang pinagmamasdan ko ang panunulay ng
aking dugo, nagsisimula na naman akong makaramdam ng pangkahina. Shit. Not now please,
wag sa harap ni Zen.

"I will" tipid akong ngumiti kay Prinsesa Serena na nagliwanag ang mukha sa sinabi ko.

Nang malagyan ko na ang tatlong malalaking yelo ay lahat kami ay tumitig lamang dito nang
ilang minuto para sa anumang mangyayari.

"Caleb, lagyan mo ng kauting lamat ang kanilang mga yelo" akma ko na sanang kakagatin ang
sarili ko nang hawakan ni Zen ang kamay ko. "What now?" naiinip na tanong ni Caleb.

"Kaunti lang ito Zen, I am fine" may ibinigay siyang matalim na yelo sa aking kamay para ito na "It is working Claret.." narinig kong bulong ni Zen. Pero kahit anong pilit kong tingin ay wala
mismo ang humiwa sa akin. akong makitang pagbabago.

"You're "It is not" nanlulumong napasubson ang prinsesa kanyang mga palad kahit ako ay parang
mawawalan na nang lakas. Wala man lang kaming nagawa para sa kanila.
 nagtataasan kong mga balahibo, maging ang tibok ng puso ko ay naririnig ko na. Pilit kong
tinanaw ang mga itinakdang prinsipe noon na kasalukuyan nang yakap kani kanilang mga
prinsesa.

"They're all coming.." narinig kong muling sabi ni Zen. Coming?

Nangangatal akong napatitig sa aking mga kamay, ako ba talaga ang bumuhay sa kanila? Totoo
bang may nagagawa na ako? May silbi na ako sa mundong ito, may nagawa na akong tama sa
pananatili ko sa mundong ito. Nagsisimula na namang mag init ang sulok ng aking

mga mata.
/>

"Fuck! Kalaban na naman ba?" napapikit na lang ako sa sinabi ni Caleb. Kakayanin pa ba nilang
tatlo ang panibagong mga kalaban?

"We have our link too, Claret. Nang una mong ilapat ang palad mo sa unang babae,
naramdaman na ng mga itinakdang bampira ito. Hindi na sila nag aksaya ng panahon at habang
papalapit silang tatlo nararamdaman ko ang lumalakas nilang presensiya" dito na nagpatakan
ang mga luha ko. Hindi maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon. Masaya ako para sa
kanila, natutuwa ako dahil may maganda na akong nagawa. Lola, nakatulong na po ako sa
wakas.
"Hindi na tayo kailangan dito" narinig kong sabi naman ni Evan. Iiwan na lamang namin sila na
ganito?

Sumakay na rin kami sa dalang malaking ibon ng mga Gazellian. Pero agad akong nagtaka
nang pinili akong hindi tabihan ni Zen at hinayaan niyang si Evan na lamang ang kasama ko sa
"Claret..." naramdaman ko na lamang akong binuhat ni Zen. At halos mapasigaw na lang ako
ibong sinasakyan ko, kaysa magtanong pa ay pinili ko na lamang hindi magsalita. Aasahan ko
nang sabay sabay nabuksan ang mga nakasarang bintana. Agad kong hinawakan ang
bang magiging madali na lamang ang lahat sa pagitan namin ni Zen?
napapayid kong buhok dahil sa lakas ng hangin mula sa iba't ibang direksyon.

Habang nasa himpapawid kami ay hindi ko maiwasang hindi magtanong.

Isa isang bumaba mula sa malalaking ibon ang tatlong makikisig na bampira na ngayon ko
lang nakita. Bigla na lamang nagtaasan ang mga balahibo ko nang isa isa nila kaming
nilalampasan ni Zen na parang hindi kami nakikita, panay lang rin sa paglakad si Zen na
parang wala kaming nakakasalubong.

Pero, isa lang ang kutob ko sa mga bampirang ito.

"Bakit wala ang prinsipeng kapareha ni Prinsesa Serena?" tatlo lamang ang dumating.

"Don't tell me..." namamanghang tanong ko kay Zen.

"Ikinulong niya ang sarili niya sa ilalim ng kanilang palasyo, sa pag aakalang patay na ang
prinsesa. Maging kami ay nagulat nang malamang buhay pa siya. Itinago siya ng sumpa Claret.
Pero dahil wala nang sumpa, malaki ang posibilidad na papunta na din dito sa Halla ang
itinakdang bampira sa kanya" sagot sa akin ni Evan.

"Yes, sila ang mga itinakdang bampira noon Claret. Naramdaman nila ang pagpintig ng puso
ng mga babaeng binuhay mo. You saved them Claret.." halos yapusin ko ang sarili ko dahil sa

"Gulong gulo ako sa pangyayari" buntong hininga ni Caleb.
Muli kong sinulyapan si Zen sa unahan na tahimik lamang at hindi nakikisali sa usapan.
"Pero ang galing mo pala Claret! Napakaganda ng kapangyarihan mo. Wala nang maaaring
isumpa sa pamilya natin" masiglang sabi sa akin ni Caleb.
Pinilit ko na lamang ngumiti sa kanya. Isa lang ang bagay na hindi ko kayang matanggap mula
sa kapangyarihang ito. Ang huling salitang sinabi sa akin ng reyna ng mga serena bago kami
tuluyang umahon sa tubig.
'Maaari mong matulungan ang kahit sino, pero huwag mong hayaang ikaw ang gawadan ng
isang sumpa dahil kahit kailan ay hindi mo matutulungan ang iyong sarili'
Napangiti na lang ako ng mapait.
Napakataksil ng mundong ito para bigyan ako ng kapangyarihang kailanman ay hindi ako
kayang protektahan.
--
VentreCanard
=================
Chapter 29
Chapter 29
Kasalukuyan pa rin kaming nasa himpapawid. Nanatiling nangunguna ang malaking ibon na
sinasakyan ni Zen, samantalang ang sinasakyan namin ni Evan at ang ibong sinasakyan ni
Caleb ay sabay lamang ang bilis.
Panay lamang ang pag uusap ni Evan at Caleb ng kung ano ano, habang kami ni Zen ay kapwa
mga tahimik. Pero hindi rin nagtagal ay napansin kong nagsesenyasan na ng tingin ang
dalawang bampira na tanging sila lamang ang nagkakaintindihan. Bakit ayaw nilang marinig
namin ni Zen?
Inilapit ni Caleb ang kanyang sinasakyang ibon sa amin ni Evan at marahang bumulong sa akin.
"Anong malaking problema ni Zen Lancelot? Bakit ayaw tumabi sa'yo? Akala ko ba ayos na
kayo?" mahinang sabi sa akin ni Caleb na bahagyang sumusulyap sulyap kay Zen sa unahan.
"He's mad Caleb" mahinang sagot ko sa kanya. Hindi ko muna pipiliting pansinin ako ni Zen
katulad ng dati, alam kong galit siya at kung ipipilit ko agad na bumalik sa dati ang lahat baka
lalo pang lumala ang pagdistansya niya sa akin. Ang mahalaga kinakausap niya naman ako
kahit papaano.
"Mad huh?" narinig kong sabi ni Evan mula sa aking likuran.

"I am here brothers" mahinang sagot ni Lily. Halos sabay sabay kaming napalingon at narinig ko
ang sabay sabay na mula ng mga lalaking Gazellian.

"Zen! Want to exchange position?" malakas na sigaw ni Evan na nagpalaki ng mga mata ko.
Fuck! Hindi ba niya maintindihan na ayaw tumabi sa akin ni Zen?

Hinintay namin ang isasagot ng prinsipe ng nyebe pero lumipas na siguro ang ilang minuto ay
"Who the fuck is that dog Lily?" malakas na boses na tanong ni Caleb. Paano nila agad
hindi man lang siya sumagot mula sa sinabi ni Evan. Damn, dapat hindi na lang nagsalita itong
nalaman?
si Evan. Nagsisimula na namang mag init ang

mga mata ko. Fuck. Kasalanan ko ito, bunga ito ng mga desisyon ko.

"You stink of him" ismid na sabi ni Evan.

"Mga pauso mo Zen! Pansinin mo na si Claret, ikaw rin naman ang unang bibigay" napanganga
na lang ako sa malakas na sigaw ni Evan. What the fuck? Hindi ba nila alam na mainit ang ulo
ni Zen?!

"Sa tingin mo ba ay bubuhayin pa siya ni Dastan?" napanganga na lang ako sa sinabi ni Zen.
Habang si Lily ay nanatili lamang tahimik at hindi man lang nagtatangkang tumingin sa mga
kapatid niyang lalaki.

"Bigay na bigay" natatawang sabi ni Caleb.

Pero wala pang isang minuto ay agad ibinaba ni Evan ang aking ulo para sa kung anong
lumilipad na bagay na maaaring tumama sa amin.
"Should I hunt him down?" tanong ni Caleb kay Zen.
Zen's sharp ice.

"Tang ina, muntik na akong tamaan Zen!" reklamo ni Caleb.

"I will go with you" malamig na sabi ni Evan.

"Shut up. Where's Lily?" agad akong napalunok sa tanong ni Zen. Sasabihin ko ba na nakita na
"Wait!" pagsingit ko sa pag uusap ng magkakapatid. Lahat sila ay tumitig
ni Lily ang kapareha niya? Matatanggap kaya nilang hindi galing sa lahi nila ang lalaking
nakatakda kay Lily?
sa akin at hinintay ang sasabihin ko.
"He is Lily's mate, alam mo ang salitang 'yon Zen. Paano niyo naaatim na pag usapan ang
"Am I? I don't think so Claret.." makahulugang sabi ni Lily. Hindi na ako nakasagot sa kanya
kamatayan ng kapareha ng kapatid nyo?" sabay sabay kumunot ang noo ng tatlong Gazellian
dahil nauna na ang sinasakyan niyang ibon bumaba sa palasyo.
sa sinabi ko.

Hindi

din nagtagal ay nakababa na rin kami sa palasyo. Nang tuluyan na kaming makapasok ay agad
kaming sinalubong ng natitirang mga Gazellian, si kamahalan, Harper, Casper at Finn na
kapwa mga kunot ang noo.
"Lily is a princess Claret. A crowned princess, malaking kasiraan sa buong emperyo na
madapuan siya ng ibang lahi. Isang lahing kailanman ay hindi makakasundo ng lahi ng mga
Nauunang naglalakad si Lily at nang tuluyan na siyang nasa harap ni Dastan ay agad itong
bampira at alam kong alam mo 'yon Lily" seryosong sabi ni Zen.
lumuhod na siyang ikinagulat ko. What the hell is happening?

"Patawarin mo ako kamahalan, nagpadala ako sa aking emosyon. Nangangako akong

kakalimutan ko na ang lo--" hindi na siya nakatapos sa pagsasalita nang makatanggap siya ng
"I know, nakipaglaro lamang ako sa lobong 'yon" mahinang sagot ni Lily. Halos mangunot ang
isang malakas na sampal mula kay Dastan. Halos mangatal ang katawan ko sa nangyayari.
noo ko sa sinabi ni Lily. Nakipaglaro? Nasasabi niya ang mga salitang ito?
What the fuck is going on?

"Kung pwede lang 'yan ang idahilan mo kay Dastan Lily" malamig na sabi ni Evan.

''Alam mo ang patakaran Lily!" malutong na sigaw ni Dastan. Ito ang unang beses na marinig ko
siyang magtaas ng boses, palagi siyang kalmado at hindi ko akalaing may parte sa kanyang
pagkatao niyang ganito.

"Alright! Bahala na, buksan mo na ang dadaanan natin Lily. Ayokong tumagal ng tatlong buwan
Tungkol pa rin ba ito sa lobong kapareha ni Lily? Bakit hindi nila maintindihan na hindi
sa himpapawid" reklamo ni Caleb. Pinauna nila ang ibong sinasakyan ni Lily at hindi rin nagtagal
kasalanan ni Lily kung isang lobo ang nakatakda sa kanya?!
ay nagpakawala si Lily ng kulay pulang makakapal na usok. Dito na nagsimulang dumaan ang
naglalakihang mga ibon na sinasakyan namin.

At nang tuluyan na kaming makalampas sa makakapal na usok ay halos matulala na lang ako
"Bakit nyo hinayaang mangyari ang bagay na ito?!" matigas na tanong ni Dastan sa tatlong
nang matanaw ko na ang kabuuan ng palasyo ng Sartorias.
Gazellian na kasalukuyan na rin nakaluhod sa harapan niya. Nananatili akong nasa likuran at
nagugulat sa pangyayaring sumalubong sa akin.

"You're amazing Lily" napapangiting sabi ko. Akala ko ay aabot pa kami ng buwan tulad ng
inaasahan ko.

"Kasalanan ko ito kamahalan, hayaan mong ako ang kumitil sa buhay ng lobo" madiing sagot
ni Zen. What the fuck?! Ito na lang ba lagi ang solusyon? Pagpatay?

"Dastan! Hayaan mong ako ang bumalik sa Eberron" malakas na sagot ni Caleb.
"Let me kill
the bastard" sagot naman ni Evan.
Naririnig ba ng mga Gazellian na ito ang sinasabi nila? Parang pinatay na rin nila si Lily kung
papatayin nila ang lalaking nakatakda sa kanya.
"Wait, papaano kung magbunga? Lily can be pregnant, papatayin nyo ang ama ng
bata?"pagsingit ni Harper. Pakiramdam ko ay mawawalan na ako ng malay sa usapan ng
magkakapatid. Buntis? May nangyari na agad kay Adam at Lily? Papaano nila ito nalaman? My
god! Kaya ba ganito ang tindi ng galit ng mga lalaking Gazellian?
"Hindi magbubunga, sinisigurado ko" sagot ni Lily sa kanyang mga kapatid bago siya tuluyang
tumayo at tumakbo papalayo habang pilit pinupunasan ang kanyang mga luha.
Pinagmasdan ko ang mga reaksyon ng mga natirang Gazellian, wala man lang sa kanila ang
nag abalang habulin si Lily. Nanatiling silang mga tahimik hanggang sa maunang natauhan
si Dastan.
"Maligayang pagbabalik Cordelia" sa halip na ngumiti pabalik sa unang prinsipe ay agad akong
nagsalita.
"Hindi ba kayo masyadong nagiging malupit kay Lily? Nakatakda ang lobong 'yon sa kanya, Zen
hindi mo ba naiintindihan ang sitwasyon ng kapatid mo? Ikaw ang dapat lubos na nakakaintindi
sa kanya dahil may kapareha ka na katulad niya" hindi ba nila alam na nasasaktan din si Lily na
marinig na ang sarili mong mga kapatid ang siyang papatay sa lalaking nakatakda sa'yo. Hindi
ba nila alam ang ginagawa nila kay Lily?
"Iba ang sitwasyon natin kay Lily, Claret. Kung ipapagpatuloy ni Lily ang pakikipag ugnayan sa
lobo, magdudulot lang ito ng gulo sa pagitan ng dalawang
lahi. Dahil kahit kailan ay hindi namin kayang tanggapin ang isa't isa. Kakalabanin lang ni Lily at
ng lobo ang kapwa lahi nila na maaaring kumitil sa kanilang mga buhay" paliwanag sa akin ni
Zen.
"Hahayaan nyong maging miserable si Lily?" nahihirapang tanong ko sa kanya.
"Para ito sa ikabubuti niya Claret" sabat ni Casper.
Hindi na pinatapos ni kamahalan ang usapan namin dahil nauna na itong umalis, maging si Finn
ay ganoon din.
Nanatiling kaming magkatitigang dalawa ni Zen.
"Ibang iba ang sitwasyon natin sa kanila Claret, dahil ang kinakalaban ni Lily ay ang prinsipyo,
patakaran at paniniwala ng lahi naming na mula pa sa aming mga ninuno. Pero alam mo kung
ano ang kinakalaban mo Claret? ang pagmamahal ko sa'yo, pagmamahal kong hindi ko na alam
kung papaano ko pa patutunayan" natigilan ako sa sinabi ni Zen. Wala akong mahanap na
sagot dahil alam kong may malaking basehan si Zen para sabihin ito sa akin, nanatili na lamang
akong hindi nagsasalita hanggang sa tuluyan niya akong talikuran.
Agad na rin sumunod sa kanya ang kanyang mga kapatid at tanging si Harper lang ang
nagpaiwan para samahan ako.

"Tell me, nagpapakamatay ba ang isang 'yon?" naiiling na sabi niya.

"Don't mind them, sadyang ganyan ang mga lalaking Gazellian. Dadalhin na kita sa kwarto mo"
tumango na lang ako sa kanya at habang naglalakad kami sa aking kwarto ay hindi maalis sa
utak ko ang mga sinabi ni Zen. Damn. Paano ko ba maayos ang problema namin dalawa?

"Uhaw na uhaw na kay Claret, masyadong nagtitiis" ismid

Nakarating na kami ni Harper sa 'sarili' kong kwarto kung saan maaari na muna akong
magpahinga. Agad akong nabaguhan dahil na sabi naman ni Casper.

hindi ako hinahayaang matulog ni Zen sa ibang kama noon. Gusto niya sa kwarto niya lang ako
matulog kahit hindi siya nakakatabi sa akin. Damn. Sobrang dami nang nagbago.

Lumipas ang dalawang linggo ay nanatili pa rin malamig ang pakikitungo sa akin ni Zen.
Kinakausap niya lang ako kapag may itinatanong ako sa kanya, hindi katulad ng dati na lagi na
lang kaming makasama sa loob ng palasyo. Lagi rin siyang wala sa palasyo at kung saang
saang emperyo daw nagpupunta.
"Pustahan tayo, isang kilong ginto. Dalawang araw pa, bibigay na si Zen. Maririnig nyo na lang
sasabihin niyan 'Let's bite each other again Claret, I can't live without you'" madramang sabi ni
Caleb na nakapagpatawa sa kanyang mga kapatid, maging si Dastan ay bahagyang nasamid sa
kalokohan niya.

Kasalukuyan kaming nasa hapag kainang lahat. Kapag kumpleto ang mga Gazellian sa palasyo
ay nakasanayan na nang mga itong kumain ng sabay sabay. Kumakain din naman sila ng
pagkain na mga tao na siyang nakasanayan ko, tanging dugo lamang ang naiba. Hindi ko tuloy
maiwasang hindi mapasulyap kay Zen. Ilang buwan na siyang hindi nakakainom ng aking dugo, "Dalawang kilong ginto, isang araw na lang bibigay na 'yan. Ganito ang sasabihin niya 'Claret,
katulad ko rin ba siya na nagtitiyaga sa dugong nasa baso? Hindi naman siguro siya umiinom ng mamamatay na yata ako kapag nalayo ka sa akin. You're my beautiful deity, you're my
dugo ng ibang babae? Pakiramdam ko ay bahagyang kumirot ang dibdib ko. everything'" lalong lumakas ang tawanan nila nang si Evan naman ang nagsalita.

Muli kong ibinalik ang pagkain ko pero agad nagtaasan ang balahibo nang maramdamang
nakatitig sa akin si Zen. Nahuli kong namumula ang kanyang mga mata habang nakatitig sa
aking leeg. "Don't mind him Claret, lalapit din sa'yo si Zen" ngising sabi sa akin ni Harper na agad namang
sinalungat ni Lily.

"Fuck, I need to drink outside" mabilis siyang tumayo at kinuha niya ang kanyang baso. Wala
pang ilang segundo ay nawala na siya sa kusina. "Sampung kilong ginto, hindi siya lalapitan ni Zen" seryosong sabi niya bago niya ibinaba
ang baso ng dugong hawak niya. Tumayo na siya at iniwan niya kaming natahimik lahat sa
sinabi niya.

Nang makaalis si Zen ay agad nagsalita si Finn.

"Hindi siya asul na apoy Claret, malaki lang ang problema ng dalawang 'yon" nagawa pa akong
"Ako na ang mag aasikaso sa mahal na prinsipe" kapwa natigil ang mga tagasunod at tumungo
kindatan ni Caleb.
sila sa akin.

Pero lumipas ang isang linggo ay walang Zen Lancelot na lumapit sa akin, mukhang tama nga
ang sabi sa akin ni Lily. Pinili ko na lang munang maglakad lakad sa harap ng palasyo dahil
ayokong magtagal sa loob. Kadarating lang ni Zen mula sa kung saan at ang balita ko ay aalis
ulit siya ngayon. Hindi ko alam kung papaano siya lalapitan.
"Iwan nyo na kami" bahagya ako ngumiti sa mga tagasunod na mabilis namang umalis dahil sa
Muli pa sana akong hahakbang nang marinig ko ang usapan ng ilang Gazellian.
sinabi ko. Nilapitan ko na ang mga kasuotan ni Zen.

"What do you think?" pakinig kong boses ni Evan.

"Anong kulay ang gusto mo mahal ng prinsipe?" tanong ko sa kanya.

/>

"Possible, narinig ko siyang may kausap sa kanyang kwarto kagabi. Natural babae 'yon, si Zen
magsasama ng lalaki sa kwarto?" sagot ni Finn. Para akong naestatwa sa narinig ko.
"I like the blue one" sagot niya sa akin. Mabilis kong kinuha ang asul na kasuotan ng prinsipe ng
nyebe at sinimulan ko nang isuot ito sa kanya. Napapakagat

labi na lang ako habang ibinubutones ang kasuotan niya. Ilang buwan na nang huli kami
nagkalapit nang ganito. I missed him. Gusto ko siyang yakapin nang mahigpit, gusto kong
mahawakan muli ang mga kamay niya, mga namumula niya mata. Zen..
"Nagdadala ng ibang babae si Zen sa mansion?" tanong ni Caleb.

"He could be thirsty, ilang buwan na siyang hindi nakakainom ng dugo ni Claret. Maghahanap
"Maaari ko bang malaman kung saan ka papunta?" ito na lang ang naitanong ko sa kanya.
talaga siya ng babae, si Zen ang pinag uusapan natin dito mga kapatid" sa halip na makinig pa
Fuck. Do something Claret.
sa usapan ng mga Gazellian ay mas pinili ko nang pumasok sa palasyo. Hindi ko na hahayaang
basta na basta na lang akong maniwala sa mga naririnig ko. Damn. Kailangan ko na talagang
kumilos bago pa tuluyang lumayo sa akin si Zen.

Nang makapasok ako sa palasyo ay kasalukuyan nang nakaharap sa napakalaking salamin ang
pangalawang prinsipe habang inaasikaso ng tatlong tagasunod na mga babae sa kanyang
"Sa Trafadore" tipid na sagot niya. Hindi man lang niya sinabi kung bakit. Wala na ba talaga
kasuotan.
siyang pakialam sa akin?
Agad nagtama ang aming mga paningin sa aming repleksyon mula salamin pero siya ang unang
bumitaw sa aming titigan. Sinimulan ko nang humakbang papalapit sa kanya.
"Thanks" maiksing sabi niya nang matapos ako sa pagbubutones sa kanya. Tinalikuran na niya
ako na parang wala lang.

"Sige na, ikaw na muna ang masahista" masahista?

"Zen, okay lang ba tayo?" nahihirapang tanong ko. Hindi niya ako sinagot sa halip ay lumapit
siya sa akin. Agad bumilis ang tibok nang puso ko nang mabilis siyang yumuko at hinalikan niya
ako sa aking pisngi. "Anong gagawin ko?"

"Yes, we're fine" maiksing sagot niya na lalong nakapag painit ng sulok ng aking mga mata. My "Kailangan ni Zen ng masahe, kailangan mo nang kumilos" mabilis akong nahubaran ni Lily at
Zen won't just kiss me on cheeks. We're not fine. Harper at ipinasuot nila ang kagayang puting kasuotan ng masahistang babae na may
kaedadan na.
Ito na ang naging huling pag uusap namin dahil isang linggo na naman siyang nawala. Walang
araw na hindi ko hihintay na sana bumalik na siya, parang lalong lumalayo ang loob niya sa
akin. Nahihirapan na ako, wala man lang akong magawa para mahuli ulit ang loob niya.

"Ayaw sa akin ni Zen.." nag aalinlangan ako.

Nang makabalik si Zen ay ganito pa rin ang treatment niya sa akin. Walang bago, nahihirapan
na ako sa ganito.

"Hindi ka ba nakakaramdam Claret? Gusto ni Zen na ikaw ang lumapit! Gumawa ka ng paraan!
Can't you seduce him? Umiinit na ang ulo ko sa inyong dalawa" iritadong sabi ni Lily.
"Oh fuck! Naiirita na ako sa inyo!" nagulat na lang ako nang bigla akong hinila ni Harper sa
kanyang kwarto.

Nakita

kong nasa loob na rin si Lily na bahagyang masigla na rin at isang babae na nakasuot nang "Wag mong masyadong akitin, baka hindi lang umabot sa pagbabati ang mangyari.
purong puti na kasuotan. Remember Claret, kailangang birhen ka hanggang sa dumating ang natitirang tatlong babae.
Tandaan mo ito dahil matagal na itong nakalimutan ni Zen" nagulat na lang ako nang biglang
may isinuot sa akin si Lily na kwintas.

"Why?" nagtatakang tanong ko.

"Bakit kailangan ko itong isuot?" bakit na kay Lily ang kwintas ni lola?

"I need force. Sumakay ka sa likuran ko" halos mapanganga ako sa sinabi ng prinsipe ng nyebe.
What the fuck?! Ganito ba ang pinapagawa

niya sa mga masahista niya? Nakikilala niya na kaya ako?

"Isuot mo muna 'yan para hindi maramdaman ni Zen ang presensiya mo. Hayaan mong akalain
ka munang masahista, hindi din kasi pinapakita ang mukha ng mga masahista ng mga prinsipe.
Kapag medyo namasahe mo na siya saka mo na gawin ang dapat mong gawin" what? ibinaba
na ni Harper ang talukbong ko sa mukha. Inabot na rin sa akin ng totoong masahista ang langis
na kailangan ko daw sa pagmamasahe. Nagsisimula na akong kabahan.
Damn.
Dahil nagpapanggap ako ay ginawa ko ang gusto niya. Habang nakasakay ako sa likuran niya
ay marahan kong minamasahe ang likuran niya. Halos murahin ko ang sarili ko nang lalong pilit
naglalabasan ang mga pangil, gustong gusto na nitong kumagat sa likuran ng prinsipeng
minamasahe ko. Fuck. Lalong nanuyo ang lalamunan ko nang masagi sa mata ko ang balat sa
likuran ni Zen.
His spade mark. Gustong gustong lumapat ng mga labi ko dito. Damn. Hindi magandang
maging masahista ng isang makisig na prinsipe dahil nagkakasala lamang ako.

Halos magtatambol ang dibdib ko nang nasa harapan na ako ng kwarto ni Zen. Huminga muna
ako ng malalim bago ako kumatok at nang tuluyan ko nang mabuksan ang pinto ay halos
mapamura na lang ako nang makitang nakadapa na ang hubad na katawan ni Zen sa kama. Muli kong pinasadahan ng masahe pataas ang likuran niya.
Fuck.

Ramdam ko na ang namumula kong mga mata. Nagsisimula na rin akong makaramdam ng init
sa buo kong katawan. Damn Claret, this is not good.

"Oh damn! Claret, let's stop this baby.." nagulat na lang ako nang nakaharap na sa akin si Zen
na may pulang pulang mga mata, maging ang mga pangil niya ay nagwawala na rin.
"Faster" agad na sabi ni Zen. Nagmadali na akong humakbang sa kabila ng kaba sa dibdib ko.
Dahandahan akong naupo sa kanyang kama, hindi ko man lang matanggal ang pangangatal na
ang kanang kamay ko habang naglalagay ng langis sa kaliwang palad ko. Fuck.
Walang pasabi niyang hinati sa dalawa ang suot kong damit. At napasabunot na lang ako sa
kanya nang ikagat niya sa itaas na bahagi ng aking kanang dibdib ang kanyang mga pangil.

Nang unang lumapat ang mga kamay ko sa kanya, lalong nagulo ang sistema ko nang
biglang naglabasan ang mga pangil ko. Fuck. Fuck. Hindi ko sila makontrol lalo na kung
nakahain ang magandang katawan ng prinsipe ng nyebe. Damn. Damn.

Maging ang mga mata ko ay alam kong hindi na nawawala ang pagkapula. This is damn "Zen.." natawag ko na lang ang pangalan niya nang maramdaman ko ang labi niya sa aking
torture. Ang mahawakan ang magandang katawan ni Zen mula sa ilang buwan kong balat.
pangungulila sa kanya ay talagang nakakabaliw.

Hindi ko na siya namamasahe ng ayos dahil sa pangangatal ng aking mga kamay.

"Zen.." lalong humihigpit ang pagkakasabunot ko sa kanya. He's not just drinking my blood. He's
"I like your hands" agad tumaas ang kilay ko sa sinabi ni Zen. Tama pa ba ang pagmamasahe teasing me with his tongue! Bumaba ang mga kamay ko sa likuran niya. Damn. I want to caress
ko? Sinasabi niya ba ito sa mga masahista niya? Pero hindi pa man ako nagtatagal sa him.
ginagawa ko ay nagsalita na naman siya.
Napapikit na lang ako nang maramdaman kong muli ang pangil niya sa balikat ko. Wala na
akong nagawa kundi gumawa ng mga kalmot sa kanyang likuran. I am dying on his fangs,
I missed his lips and even his teasing tongue. I missed my Zen Lancelot Gazellian.
Hindi ko na nahabol ang pangyayari, natagpuan ko na lang ang sarili kong nasa ibabaw ni
Zen habang hinahaplos niya ang aking mahabang buhok. Pilit na niya akong isinisiksik sa
kanyang leeg.
"Drink up baby, you need mine too. I am dying on your fangs.."
--
VentreCanard
=================
Chapter 30
Chapter 30
Sa halip na ikagat ang aking mga pangil sa pinakamakisig na prinsipe ng Sartorias na
kasalukuyang may namumulang mga mata ay mas pinili kong makipagpalitan ng mga titig sa
kanya. Parang taon na ang lumipas nang muli niya akong titigan ng ganito, parang ilang taon na
nang muli kong maramdaman ang kanyang magagaang haplos, akala ko ay hindi na kami
magkakalapit muli nang ganito.
Kusang umangat ang mga nangangatal kong kamay para mahawakan ang mga pisngi niya.
Wala pa rin siyang ipinagbago. He's still my gorgeous prince. Ang prinsipeng ibinigay sa akin ng
mahiwagang salamin. Ang prinsipeng kayang gawin ang lahat para sa akin.
Hindi ko maiwasang hindi mapakagat labi habang may luhang nangingilid sa sulok ng aking
mga mata. Bakit ko hinayaan ang sarili kong saktan ang prinsipeng tanging pagmamahal
lamang ang isinalubong sa akin mula nang tumapak ako sa nakalilitong mundong ito?
Hinding hindi ko makakalimutan ang unang araw na nasilayan ko ang perpektong mukhang ng
aking prinsipe. Ganitong ganito din siya kakisig nang una siyang makita ng aking mga mata.
Bahagya kong ibinaba ang aking sarili hanggang sa kanyang dibdib. Pinili kong humilig dito para
lubos na marinig ang bawat pagtibok ng puso ng aking prinsipe.
"Pinapatawad mo na ba ako mahal na prinsipe? Pinapatawad mo na ba ang kasalanang ginawa
ng isang hamak na taong katulad ko?" mahinang tanong ko sa kanya. Mas hinigpitan ko ang
pagkakayakap sa kanya.
Hindi mapigilang hindi magwala ng aking puso habang nararamdaman ko ang banayad na
pagtaas baba
ng dibdib ng prinsipeng kayakap ko.
Naramdaman kong bumaba ang kamay niya sa akin at sinimulan niyang haplusin ang aking
mahabang buhok.
"Claret, sa tingin mo may kakayahan pa ang isang hamak na prinsipeng katulad na ko na hindi
patawarin ang babaeng ilang daang taon kong hinintay?" tuluyan na akong napahikbi sa
sinabi ni Zen.
Dahan dahan siyang bumangon habang inaalalayan ako. Hinuli ng kamay niya ang mga
pisngi ko at mas inilapit niya ang kanyang sarili sa akin.
"Nang sandaling magpakita sa akin ang asul na apoy mula sa aking panaginip at sabihing ako
ang prinsipeng mauuhaw sa'yo, itinapon ko na ang mataas na tingin ko sa aking sarili. Hindi na
ako ang kilalang pangalawang prinsipe ng Sartorias na walang kinatatakutan, nang gabing 'yon
tinanggap ko na sa sarili ko na may kahinaan na ako na kailanman ay hindi ko na matatalo"
lalong bumibilis ang pagtibok ng aking puso sa mga naririnig mula sa kanya.
"Claret Cordelia Amor, you're my strength and my damn weakness..." hindi ko na napigilan ang
kanina ko pang pinipigil na luha. My Zen..
Nasa likuran ko siya at kasalukuyang hinahawi ang aking buhok. Sinadya niyang itapat sa aking
mga labi ang kanyang palapulsuhan at hindi na kami nag aksaya ng oras, sabay naming
ikinagat ang aming mga pangil sa isa't isa. Para akong mababaliw nang unang lumapat ang
kanyang dugo sa aking mga labi, nag uumapaw sa saya ang bawat parte ng aking katawan
Hinuli niya ang aking mahabang buhok at marahan niya itong hinalikan. Habang ako ay panay
nang matikman nito ang dugo ni Zen, ni minsan ay hindi ito nagsawa sa mga pangil ng prinsipe
ang pagpapahid sa aking walang ampat na pagluha.
ng mga nyebe.

Para akong ilang taong hindi nakainom sa kanya, kapwa kami uhaw na uhaw sa isa't isa. Ayoko
na siyang tigilan, ayaw nang humiwalay ng aking mga pangil sa kanya. His blood is the finest
blood I ever tasted, wala man lang sinabi ang dugong araw araw kong iniinom. Only Zen's
"Isa akong prinsipeng tinitingala at kinatatakutan ng lahat pero pagdating sa'yo Claret, tunaw
blood can satiate my hunger. Only Zen's blood is my happiness.
ang nagyeyelo kong mga nyebe. Ang lalaking kaharap mo ngayon ay hindi isang mataas na
prinsipe kundi isa maharlikang alipin mula sa pangil ng napakagandang dyosa mula sa
salamin.." napapikit na lang ako nang marahang lumandas ang ilang

daliri ni Zen sa aking mga labi. Nagsisimula nang mamatay ang sindi ng mga kandilang
nakapaligid sa amin, nahihirapan na akong huminga at maging ang bawat parte ng aking
Una akong tumigil sa painom sa kanya, habang siya naman ay kasalukuyan nang nakakagat sa
katawan ay nagsisimula nang uminit, para na akong inaapoy ng lagnat.
aking balikat. Napapahaplos na lang ako sa kanyang buhok habang dinadama ang pagsipsip
niya nang aking dugo. Wala man lang akong maramdamang kirot mula sa mga kagat niya dahil
pawang amoy lamang ang dinadala nito sa aking katawan.

"Zen..." sa nangangatal kong mga kamay ay pinagsalikop ko ang mga kamay ng aking prinsipe.

"Zen..." I can't help but to moan his name. Damn, he's licking my shoulder. His hands are slowly
making circles on my tummy. Fuck.

"Claret.." bahagya akong yumuko at dahan dahan kong inalapat sa aking mga labi sa mga
kamay ng pangalawang prinsipe ng Sartorias.

"You are mine.." bulong niya sa akin habang pinapaulanan niya ng halik ang batok ko. Wala na
akong nagawa kundi tumango sa mga bulong niya.

"Nangangako akong tanging ang pangalawang prinsipe ng Sartorias ang lalapatan ng aking
mga labi"

"You are mine.." I gasp when I felt both of his hands gently pressing my breast. Oh Zen...

"Nangangako akong ang pangalawang prinsipe ng Sartorias ang tanging nagmamay ari sa akin.
I am all yours Prince Zen.." nang muling magtama ang aming mga namumulang mga mata ay
mabilis niya na akong nahila papalapit sa kanya.
"Zen.."
"Zen.." paulit ulit kong tinatawag ang pangalan niya. His hands are damn wonderful and my
damn body is enjoying his every movement.
"Zen, we can't. Remember, I need to remain virgin. We can just be like this..touch, bite.."
nahihiya akong napatungo sa kanya. Ito pa lang ang kaya kong ibigay sa kanya, dahil kung
magpapadala kami ni Zen sa aming emosyon sa tuwing magkakadikit ang aming mga katawan
ay mababalewala ang pagdating ng natitirang tatlong mga babae.

"Zen, I want on your neck..." nahihirapang sabi ko sa kanya. Tumigil ang mga kamay niya at
iniharap niya ako sa kanya. Marahan niyang ibinuka ang kanyang mga bisig sa akin para ako
mismo ang yumakap sa kanya.

"I see, the prophecy and your virginity" hindi ako nakasagot sa sinabi ni Zen. Pero napatunghay
But looking at him, he can't remove his piercing eyes on my exposed breast. Damn. Awtomatiko na lang ako nang maramdaman kong hinalikan niya ang ibabaw ng aking ulo.
kong tinakpan ang sarili ko gamit ang mga braso ko, hindi pa rin ako sanay sa ganito kahit ilang
beses na niya akong nahubaran.

"Every part of you is mine Claret" muli niya akong hinila at siya naman ngayon ang yumakap sa "I can't promise to wait Claret" inaasahan ko na itong sasabihin niya.
akin.

start tracing my lips on his neck, I can feel his tightening embrace. And when I spotted my
favourite part of his neck, I immediately dig my fangs on his skin. His blood is always this "I'll just try to force you harder, next time.." napahigpit na lang ang pagkakahawak ko sa kumot.
exquisite, addictive and damn delicious. Gagalingan

Wala akong ibang narinig kundi malalambing na pagtawag niya sa pangalan ko. How I love his ko na lang na hindi magpadala sa pamimilit niya sa mga susunod na pagkakataon.
whispering voice. Pinabayaan niya akong ilang beses kumagat sa iba't ibang parte ng
kanyang leeg na may kasamang mga haplos at bulong niya.

Damn, pwede bang hindi ko na siya tigilan? My prince is so delectable. Muli siyang humiga sa kama at mabilis niya ako muling pinahilig sa kanyang dibdib.

Natapos ako sa pag inom at kapwa di pa rin natatanggal ang pamumula ng aking mga mata. "Let's sleep together Claret, matagal na akong hindi nakakatulog" ngumisi lang ako sa sinabi
niya. Pero habang nakahilig ako sa kanya ay agad may sumagi sa aking isipan.

"I want a vampire child Claret.." seryosong sabi niya sa akin. Dito na ako natauhan at mabilis
kong hinila ang kumot at ibinalot sa aking katawan. Alam niyang hindi ito pwedeng mangyari. "Zen.. may narinig ako mula sa mga kapatid mo.."
"What?" maiksing sagot niya sa akin.
"Claret, wait..." agad kong hinagip ang unan at inihampas sa kanya.

"May babae ka daw dinadala sa palasyo, may kausap ka daw dito" ngusong sabi ko sa kanya.
"Pwede ka namang lumapit sa akin Zen! Magpapakagat naman ako sa'yo kahit galit ka sa akin!
Kahit ilang beses kong sabihin sa sarili ko na kay Zen lamang ako maniniwala ay hindi ko pa rin
Bakit kailangan mo pang magdala ng
maiwasang hindi mag isip sa narinig ko.
babae dito?!" nagsimula na namang nangilid ang luha ko. Damn.

Habang panay ang paghampas ko ng unan kay Zen siya naman ay walang tigil sa pagtawa.
Anong nakakatawa?! I am damn jealous.
"Fuck those fuckers. Don't mind them.." bakit hindi niya sinagot ang tanong ko?

"Hirap na hirap akong uminom ng dugo sa harap mo Claret. Damn torture, hinding hindi na ako
kailanman uulit. Masakit sa pangil, damn never" hindi ko mapigilang hindi mapanguso sa
sinabi niya. Dahil maging mga kapatid niya ay natatawa sa pagtitiis niya sa baso ng dugo.
"Zen, wala akong nakuhang sagot sa'yo. May dinadala ka ba dito dahil nauuhaw ka? Sino ang
kinakausap mo dito?" napansin ko na bahagya siyang natahimik sa sunod sunod na tanong ko.
Dahil ba nauuhaw siya kaya naghanap siya ng dugo ng ibang babae panandalian?

"Hindi 'yan ang gusto kong marinig Zen! Ilang babae? Dapat lumapit ka na lang sa akin!" halos
sabunutan ko ang sarili ko. Ayoko nang magselos dahil sa tuwing nilalamon ako ng selos ay
hindi na ako makapag isip ng maayos.
"Zen..answer me.." nag aalangan siyang tumingin sa akin.

"5 girls.." napanganga na lang ako sa walang gatol na sagot ni Zen.

"About that..." dito na ako napabangon sa kanya.

"So, totoo nga?" pumiyok na ang boses ko sa pagtatanong ko sa kanya.

"5 girls!" nagmamadali akong bumaba sa kama habang pilit binabalot ang sarili ko ng kumot.
 "Cold enough baby?" bakit ba 'yon ang nasabi kong rason?

"Claret baby.." hindi ko pinansin ang tawag niya sa akin at mabilis na akong naglakad papalayo
kay Zen. Bakit kailangan niya pang sabihin sa akin ang totoo? Dapat itinanggi na niya lang
para maayos na kami!
"You can go out, just pull that cover for me" may itinuro siya sa bandang kanang bahagi ng
kanyang kawrto. Kanina ko pa rin itong napapansin, ano nga ba ang nakatakip dito?
Agad humarang sa pintuan ang topless na si Zen Lancelot Gazellian. Zen and his oozing
body. Shit.
Sinimulan ko nang humakbang papalapit dito. At habang mas nalalapit ako ay hindi ko
maintindihan kung bakit ako kinakabahan, hindi ba at ganito rin ang pinagawa sa akin ni
Prinsesa Serena?

Anong nasa likuran ng telang itim na ito?

"Iiwan mo na naman ba ako nang hindi naririnig ang paliwanag ko? Pagkatapos mo akong
kagat kagatin Claret Cordelia Amor. You can't just bite and run baby.." ngising sabi niya sa akin.

"I'm nervous Zen, what is this?" hindi ko magawang hilahin agad ang tela.

"Kumagat ka din sa akin si Zen. Sa leeg, sa dibdib ko, sa balikat! Mas nakarami ka ng kagat sa
akin mahal na prinsipe"

lalo siyang ngumisi sa akin.

"See for yourself my deity.." kahit kinakabahan ako ay pinilit ko ang sarili kong hilahin ang itim
na tela at nang tuluyan ko nang makita ang tinatakpan nito ay halos mapatulala na lang ako.
What the fuck?

"Do you want to meet my five girls Claret?" lalong nag init ang dugo ko sa sinabi ni Zen Lancelot
Gazellian. What the fuck? Sinasagad niya ba ako?

"Zen Lancelot Gazellian! What the hell is this?" naramdaman kong yumakap sa aking likuran si
Zen.

"Bakit ko naman gugustuhing makilala ang mga sideline mo?! Lalabas na ako, magpapalamig
muna ako Zen" pero hindi pa man nakakailang segundo ay napayakap na lang ako sa aking
sarili dahil sa biglang pagbaba ng temperatura ng kwarto ni Zen. Agad nanlamig ang mga paa
ko dahil nagsisimula nang magyelo ang sahig.
"They're all beautiful right?" bulong niya sa akin. Ofcourse! They're all beautiful.

I am seeing
my nude Ice sculpture. Kuhang kuha nito ang aking mukha, kurba ng aking katawan at ang
bawat anggulo ko. Hubad na hubad at walang kahit anong kasuotan ang gawang ito ni Zen.

Why so artistic Prince Zen Lancelot? 5 ice sculptured Claret with different seductive position. Hindi ko na nahabol ang pangyayari, natagpuan ko na lang ang sarili kong nasa harap ng
Naked. repleksyon namin ni Zen mula sa salamin.

Ang salaming pinanggalingan ko.

"My god Zen! Are you that obsessed?" napapangiwi na lang ako. Bakit parang nakikita ko na
ang sarili kong nakahubad? Damn.

Hindi ko lubos maisip kung papaano ito ginawa ni Zen. Kung papaano niya naukit ang tamang
laki ng aking bewang, aking mukha, dibdib and even my -oh damn.
"Gusto kong makita ng salaming inaangkin kita Claret. Gusto kong makita ng salaming akin ka
lamang.." nanatili siyang nasa likuran ko habang ang mga kamay niya ay nanatili sa kanilang
mga posisyon. Sabay nagningas ang aming mga mata sa harapan ng salamin bago ako unti
unting tumingkayad habang siya naman ay bumaba sa akin.

"Yes, I am obsessed with you.." napapikit na lang ako nang mapaglaro niyang pinaparamdam sa
aking leeg ang dulo ng kanyang pangil.

Tuluyan ko nang ipinikit ang aking mga mata nang maglapat ang aming mga labi.

"Sila ba ang kinakausap mo Zen? You're creepy" napahawak na lang ako sa braso niya nang
nagsisimulang maglaro ang mga labi niya sa aking balat. Kusa na lang nalaglag ang kumot na
itinatakip ko sa aking sarili. The mirror is our witness.

"Am I? A creepy prince? I don't think so.." nanghina ang mga tuhod ko nang muling gumapang --
pataas ang mga kamay niya.
VentreCanard

=================

"I thought we're going to sleep Zen..?" hindi na ako makatayo nang maayos nang nagsimula Chapter 31
gumana ang mga kamay ni Zen na marahang minamasahe ang dibdib ko. Damn.
Warning. SPG.

Chapter 31
"Zen..." I automatically encircled my hands around his nape.
 "Zen..my legs can't take this any longer. Nahihirapan na akong tumayo.." nanlalambot na ang
Halos hindi ko na maramdaman ang tindi nang panlalamig ng buong kwarto dahil sa init ng mga mga tuhod ko. Kagat pa lang niya parang hinihigop na ang lakas ko, mga halik niya na
labi ng aking prinsipe naglalakbay sa aking sensitibong katawan. Hindi ko na mabilang ang nakakawala ng bait. Fuck, paano pa ako makakatayo nito?
hingal na nagagawa ko sa bawat maiinit na haplos ng kanyang mga kamay, sa bawat
mapupusok na paggalaw ng kanyang mga labi at sa bawat kagat nang aming mga pangil sa
isa't isa. Damn.. wala na yatang katapusan ang apoy na nalilikha ng aming mga katawan.

Kahit kailan ay hindi kayang talunin nang init ng kanyang mga labi ang lamig ng kanyang
kapangyarihan. All I can feel is hotness and burning fire between us.

"Easy.." narinig kong bulong niya bago siya muling masuyong humalik sa aking leeg. Kusa kong
itiningala ang aking sarili para mapagbigyan ang bawat pagkilos ng mga labi niya sa bawat
parte ng katawan ko.

"Zen.." napahawak na lang ang dalawa kong kamay sa salamin para kumuha ng suporta. Ano
mang oras ay bibigay na ang mga tuhod ko sa kasalukuyang ginawa sa akin ni Zen.
Naramdaman ko na lang na may bumalot na malamig na bagay sa aking mga binti. Napakagat
labi na lang ako at hindi na ako nag abala pang tingnan kung ano ito. Alam kong kasalukuyan
nang nakabalot sa mga binti ang ang yelong kapangyarihan ni Zen para mapanatili akong
nakatayo.

"If you can't give me my whole Claret, atleast give me your half..." bulong niya sa akin na may Tanging ang ibabang bahagi na lang ng aking katawan ang natatakpan ng aking kasuotan. Ang
kasama pang pagkagat sa puno ng aking tenga. Marahan akong tumango sa kanya habang kalahati ng aking katawan ay nagpaglandas na ng mga kamay ng prinsipe ng mga nyebe. My
magkatitigan ang aming pulang mga mata sa repleksyon ng salamin. first half na siyang pinauubaya ko na sa kanya sa buong magdamag.

Agad gumapang ang mga kamay niya mula sa aking mga dibdib pataas sa aking magkabilang
mga kamay na siyang nakahawak sa salamin para suportahan ako sa patuloy na pagtayo. Shit.
Bakit kailangan naming gawin ito sa harap ng salamin? "Zen.." binitawan ni Zen ang aking mga kamay nang maramdaman kong bumaba ang mga labi
niya sa aking likuran at masuyo niyang pinaliguan ng halik ang bawat parte nito.

"Zen.." halos mahiya ako sa aking sarili habang nakikita ko ang mga ekspresyon ko sa salamin.
Nakaawang ang aking mga labi habang dinadama ang mainit na labi at pangil ni Zen. "Zen.." halos magkakalmot na ako sa salamin. He's licking teasingly the moles on my back.

/>

Pansin ko na ang bahagyang pag usok ng sahig dahil sa tumitinding

yelo mula sa kapangyarihan ni Zen. Pero hindi ko man lang maramdaman ang lamig ng kwarto
sa ginagawa niya sa akin.
"Zen..my fangs needs you. I need you on front Prince Zen please.." nahihirapang sabi ko.
Mabilis niyang hinagip ang kamay ko at masuyo niya itong hinalikan.

Napapikit akong muli nang kagatin ako ni Zen sa kabila kong balikat. Lalong nagsiklab ang
aking buong katawan nang maramdaman na naman nito ang mga pangil ni Zen.
"Your wish is my command, milady" agad humarang ang napakagandang katawan ni Zen sa "Moan loudly Claret..I want to hear it baby...no one can ever hear you except me, my room is
harap ng salamin. Lalong nanuyo ang lalamunan ko nang makitang may natitirang dugo sa gilid surrounded by my ice. Please scream my name Claret....I need your sweet moans baby.." halos
ng kanyang labi ang aking prinsipe. matulala na lang ako sa pinagsasabi ni Zen. Bakit parang handang handa na siya sa oras na
ito?

Hindi na niya hinintay pa ang sagot ko sa kanya nang muli siyang bumaba habang pinaliliguan
Agad kong isinampay ang aking mga kamay sa kanyang mga batok habang pilit inaabot ng ng halik ang aking nag iinit na katawan.
aking mga labi ang dugong natira sa sulok nito.

"Oh my god! Zen Lancelot! Zen.. Zen.. wait.. Ze--" wala na akong pakialam kung lumalakas na
"Claret.." kapwa nakahawak sa aking mga balikat ang kanyang mga kamay. At nagulat na lang ang sigaw ko sa pangalan niya. Damn vampire! Sinasadya niya! Gusto niyang magsisigaw ako.
ako nang marahan niya akong itulak, naramdaman ko na lang na isinandal niya ako sa kanyang
malaking yelo.

He's now playing his tongue on my left breast while his left hand is busy massaging my right.
Oh Zen..He's too skilled and damn professional with this. Every flick of his tongue, his every nip
and every massage of his hands can easily give a damn convulsion on my body.

Hindi ko akalaing ganito ang paraan ng mga bampira. Uubusin nilang mabuti ang iyong
lakas..na may kasabay na pagpapaligaya sa aking katawan.
"You're not thirsty enough..." he didn't give me a chance to answer him when his lips captured
mine again. Damn territorial, a powerful yet passionate kiss. His body is intensely rubbing mine,
giving us extreme desire and hunger.

Hindi ako tinigilan ni Zen hanggang hindi niya ako nabibigyan nang napakaraming marka.
Kapwa kami muling nakaharap sa salamin habang ako ay nakasandal pa rin sa kanyang mga
yelo, hindi na ako makagalaw hinang hina na ako.

"Fuck.." napamura na lang ako pagkatapos nang mahaba naming halikan. Hindi pa ba ako
nauuhaw sa tingin niya? I am not just thirsty, I am damn hungry.

Hindi pa man ako nakakakuha nang sapat na hangin mula sa mapusok na halikan namin "You're so beautiful Claret Cordelia Amor.." masuyong pinaglandas ni Zen ang kanyang mga
dalawa. Ito na naman ang mga bumababang labi ni Zen na nagsisimula nang maglakbay sa daliri sa bawat pulang markang iniwan niya sa aking katawan. Sa aking leeg,
unahang bahagi ng aking katawan.
pababa sa aking mga dibdib at maging sa aking tiyan.

"Oh fuck..Zen.. wai-" all I did is to bite my lower lip to stop my loud moans. Damn! He's sucking
and playfully licking my right breast. Damn playful vampire. My shaking hands are now messing

his hair. Zen.. "I need to drink too Zen.." akala niya siguro ay sa leeg niya ako kakagat pero nagkakamali siya.
Agad akong yumakap sa kanyang matipunong katawan at mabilis kong ikinagat ang aking
Agad gumapang ang isang kamay ni Zen pataas sa aking mga labi at tinanggal nito ang pangil sa kanyang dibdib.
pagkakakagat ko sa aking labi.
"Silly girl.." natatawang sabi ni Zen. Naramdaman kong binuhat niya ako at kusa niyang
ipinulupot ang aking mga binti sa bewang niya.
"You can drink everywhere Claret.." sunod akong kumagat sa kanyang leeg, sa balikat at
maging sa likuran niya na malapit sa kanyang balat.
"I need to mark you Zen, you're so unfair" narinig ko na naman siyang tumawa sa sinabi ko.
"You can mark me to any part of my body Claret. You're the unfair one baby, kalhati pa lang
ang pinatitikim mo sa akin.." tikim?! Tikim pa lang ang ginawa niya sa akin? What the fuck?
Tikim pa lang 'yon?!
Sa bilis nang pangyayari ay natagpuan ko na muli ang sarili namin sa kama. Muli ko pa
sanang ikakagat ang aking pangil kay Zen nang biglang manlabo ang paningin ko.
"Claret..?" nagtatakang tanong niya sa akin. Bahagya akong napahawak sa aking noo nang
nagsimula akong maliyo.
"You did bite me too much Zen.." ngising sabi ko sa kanya bago ko ihiga ang sarili ko sa tabi
niya.
"Did I? Damn, I'm sorry baby. You're just too delicious.." marahan akong umiling sa kanya
habang marahang hinahaplos ang kanyang mukha.
"It's okay Zen. I enjoyed the whole night. Mahal na mahal
kita, prinsipe ng mga nyebe.." hindi ko na inalis ang ngiti sa aking mga labi hanggang sa tuluyan
ko nang isara ang aking mga mata. I need rest..
Pero bago pa man ako tuluyang tangayin sa aking pagtulog ay agad kong naramdaman na
lumapat muli ang mga labi ni Zen sa akin na may kasamang sarili niyang mga dugo.
"Mas mahal kita, magandang dyosa mula sa salamin.."
---
Hindi ko alam kung bakit mas nauna akong magising kay Zen. Dahil siguro sa paggamit niya
ng kanyang kapangyarihan habang nakikipagkagatan sa akin? Siya ang mas napagod?
Napangisi na lang ako sa naiisip ko.
Kasalukuyang natutulog si Zen habang kayapos ang aking unan. Hindi ko maalis ang ngiti sa
aking mga labi habang marahan kong hinahaplos ang gulong buhok ng prinsipe ng mga nyebe.
Kung ganito siguro ang hitsura niya kapag nakikiharap siya sa mga kapwa niya bampira hindi
siguro sila magiging iwas o matatakot sa kanya. Ano nga ba ang aasahan ko sa impresyon nila
kay Zen? Parang gusto palagi nitong makapatay ng kung sino, paano hindi matatakot sa kanya
ang mga kapwa niya bampira?
Pero habang pinagmamasdan ko siyang mahimbing na natutulog ngayon masasabi kong
maaari na siyang akalaing pinakamaamong prinsipe ng Sartorias.
Hindi ko maiwasang hindi paglandasin ang aking mga daliri sa mga labing nagpaligaya sa akin
ng buong gabi. We kiss, touch and bite each other for the whole night. Sa harap ng
mahiwagang
salamin na siyang pinakaimportanteng bagay para sa amin ni Zen, ang bagay na siyang
nagtakda sa aming dalawa. Nang muli kong pagmasdan ang inosenteng prinsipe na kasalukuyan kong pinagpapantasyahan
ay napakuyom na lang ako sa kumot na bumabalot sa aking katawan at bahagyang
napabuntong hininga. Bakit kailangan ko pang magtaka? Walang kahit sinong babaeng bampira
ang makakaroon ng matinong pag iisip kung nasa tabihan lamang ang isang Zen Lancelot
Hindi ako pinilit ni Zen sa bagay Gazellian na maamong natutulog. Haist.
na hindi ko pa kayang ibigay sa kanya. Dahil alam niyang hindi pa ako handa at may mga bagay
akong pinahahalagahan. Pero alam kong sa mga susunod na pagkakataon ay hindi ko na
mamamanipula ang kagustuhan ni Zen. Anong laban ko sa kagustuhan ng isang prinsipe? Muli ko siyang hinalikan sa kanyang mga labi bago ako bumaba sa kama. Alam kong napagod
Kagustuhan niyang nais din ng bawat parte ng pagkatao ko? si Zen, hindi dahil sa pagpapaligaya niya sa akin sa buong gabi kundi sa ilang buwan niyang
hindi pagtulog para lamang ibalik ako sa Parsua.
Aaminin ko sa sarili kong gusto ko nang ipaubaya sa kanya ang lahat, ang lahat lahat ng sa
akin pero sa tuwing naaalala ko ang mga babaeng piniling ibalot ni Zen sa kanyang
kapangyarihan para lamang iligtas ang mga ito ay mas naliliwanagan ako. Ayaw kong dadating
sa puntong gagawin na lang kaming mga yelo para mailigtas sa isang brutal na kamatayan, sa
kadahilanang wala na kaming sariling mga kakayahan para iligtas ang aming mga sarili. Ang
aking pagiging birhen ang siyang humahawak sa mga kakayahan ko bilang isang bampira, at
Dahil may mga kasuotan na ako sa kwarto ni Zen ay hindi ko na kinailangan pa na tumawag ng
kung hahayaan ko lang itong mawala dahil sa matinding emosyon ko para sa prinsipe ng nyebe
mga tagasunod para sa aking kasuotan. Agad akong nakapagbihis at mabilis akong lumapit sa
ay mababalewala na lang lahat ng maaari kong itulong hindi lamang para sa emperyong ito
limang yelong ginawa ni Zen na talagang kahawig ko. Ako na mismo ang nagtakip ng telang itim
maging sa mga padating na mga itinakdang babae.
dito sa takot na baka may ibang makakita. Haist, Zen.

Agad akong bumalik sa kama at marahang bumulong sa kanya.

Marahan akong yumuko para halikan ang nakasaradong mga mata ng aking prinsipe. Kung
nasa mundo pa kaya ako ng mga tao, mabibigyan kaya ako ng pagkakataong makakita nang
ganitong kakisig na lalaki?

"Lalabas muna ako mahal

Zen is damn perfection. Every part of him is goddamn masterpiece. Ang magulo niyang itim na na prinsipe, sleep well" ngumisi ako sa kanya dahil hindi man lang siya maalimpungan sa mga
buhok na kailanman ay hindi niya inayos, ang matangos niyang ilong, ang mahahaba niyang ginagawa ko sa kanya.
pilik mata.

I bit my lower lip when I slowly glide my fingers on his small mole from the left side of his lips.
Damn, Prince Damn, he can't be like this when I'm not around. Paano kung may ibang babae na lumapit sa
kanya? They can molest my prince. Damn.
Zen. That's why you're a good kisser. Again, I gently move my fingers down to his neck, shit I
am damn thirsty again. I playfully draw tiny circle on his bigger mole located on his delicious
neck.

My fangs suddenly burst down into my mouth aching to claim Zen's neck. Damn, I am addicted
to him. Nababaliw na ako sa prinsipeng ito.
Nang makalabas na ako ng kwarto ni Zen ay agad akong napaatras nang muntik na akong
tamaan nang lumilipad na katawan ni Caleb na kasalukuyang may hawak na espada.

Ano ba itong ginawa sa akin ni Zen? Hindi niya ako hinayaang makaramdam ng uhaw nang
buong magdamag, pero bakit ito ako ngayon at nauuhaw na naman sa kanya?
"What the fuck?! Wag mo namang seryosohin Dastan!" natatawang reklamo ni Caleb bago ito
muling sumugod kay Dastan. Hindi ko na nasundan pa ang kilos ng dalawa nang bigla na
lang silang nawala sa paningin ko.

"Masanay ka na, kumpleto na naman ang mga Gazellian sa palasyo. Magulo na naman ang
buong kaharian.." kibit balikat na sabi ni Harper na bigla na lang nagpakita sa tagiliran ako.
"By the way, bati na kayo ni Zen. Right? How's the massage?" taas na kilay na tanong niya
sa akin. Pwede ba na isagot na sa halip na ako ang magmasahe kay Zen ay siya itong
minasahe ako gamit ang mga labi niya? Damn.
"We're fine. Salamat sa inyo ni Lily.." sagot ko na lamang.
"Good to know..." ito na lang ang narinig ko mula kay Harper dahil nawala na rin ito bigla.
Pinagpatuloy ko ang aking paglalakad hanggang sa may mapansin na naman akong
panibagong Gazellian na kasalukuyang umiinom ng dugo sa isang kopita.
"How are you big sis?" hindi ako sumagot sa kanya sa halip ay naglakad ako papalapit sa
kanya. Tinanaw ko rin ang labas ng bintana na siyang kanyang
pinagmamasdan.
"Umuulan pala ng nyebe.." nasabi ko na lang.
"Madalas umulan ng nyebe kapag nasa Parsua si Zen" seryosong sabi ni Finn. Madali ko
naman naintindihin ito dahil ang nyebe ay kapangyarihan ni Zen.
"Alam mo ba na sa aming magkakapatid si Zen ang kilala nang buong emperyo ng Sarotrias?"
bahagyang nangunot ang noo ko sa sinasabi ni Finn. What's with the sudden topic?
Pinili kong hindi magsalita at makinig na lamang sa sunod niya sasabihin.
"Dahil saksi ang buong Sartorias sa mga emosyon ni Zen. Kapag malalaki ang patak ng mga
nybe, galit at may binabalak nang patayin si Zen. Kapag malalaki at mabibilis ang pagpatak nito,
may pinapatay na si Zen. Kapag mga pino at mabibilis ang pagpatak, malungkot ang
pangalawang prinsipe. Pero nang una naming masaksihan ang banayad na pagpatak ng mga
nyebe, alam na nang buong emperyo na dumating ka na..." the snow reflects Zen's emotion.
"Dumating na ang dyosang magpapaamo sa bampirang problema ng Sartorias.." hindi ko
mapigilan ang palukso ng dibdib ko sa sinabi ni Finn. My Zen and his famous image.
"Ang ganda ng patak ng mga nyebe ngayon. In love na in love na naman ang mahal kong
kapatid.." nagulat na lang ako nang biglang sumabat si Caleb.
"Ako din napansin ko" nakisingit na rin sa pagtanaw sa labas si Casper.
"Kagabi pa 'yan" ngising sabi naman ni Evan.

--

VentreCanard
"Oh, just shut up brothers" sagot naman ni Harper. Anong ginagawa ng mga Gazellian na ito sa
harap ng bintana?!

=================

Pero hindi pa man nagtataggal ang lahat sa pagtanaw sa labas ay agad kaming napalingon sa
isang sigaw. Chapter 32

Chapter 32

"Claret!" halos sabay sabay na kaming lumingon kay Zen na mukhang kagigising pa lamang at
mukhang malapit na namang uminit ang ulo.

Hindi pinansin ni Zen ang mga kapatid niya sa kabila nang kung ano anong pinagsasabi ng mga
Dahil masyadong mabilis si Zen ay naramdaman ko na lang ang mahigpit niyang yakap sa akin. ito. Agad niyang hinuli ang mga kamay ko at hinila na niya ako pabalik sa kanyang kwarto.

"Akala ko bumalik ka na sa mundo nyo. Please don't leave like that baby.." napapangisi na lang
ako. My god, Zen Lancelot Gazellian.
"Zen! May pagpupulong mamaya! Wag mong kalimutan" sigaw ni Evan na hindi naman sinagot
ni Zen. Nagpatuloy lang kami sa paglalakad hanggang sa makarating na kaming muli sa loob ng
kanyang kwarto. Napansin kong wala na muli ang mahiwagang salamin. Mukhang itinago na
naman sa akin ni Zen.

"Maghapong uulan ng nyebe sa Parsua Sartorias bow" nagtawanan ang mga kapatid ni Zen sa
sinabi ni Caleb. Lahat lang naman sila ay nanunuod sa amin ni Zen.

"Anong gagawin natin dito? Kailangan din nating lumabas Zen" sa halip na sumagot sa akin ay
Narinig ko ang pagmumura ni Zen nang mapansin niyang may mga manunuod kami. Akala ko mabilis niya akong nabuhat at inihiga muli sa kama. Masuyo niya akong pinagmasdan na
ay papansinin pa sila ni Zen nang nagpatay malisya ito at masuyong hinaplos aking mahabang parang ako na ang pinakamagandang bampirang nakita niya.
buhok na parang walang tao.

Hindi ko mapigilang mapangiti habang marahan niyang hinahaplos ang aking mahabang buhok.

"You're so beautiful today Claret, let's go back to our room baby.."

"You're so beautiful Claret..." hindi ko na mabilang kung ilang beses na niya itong nasabi sa
akin.
 "Ito 'yong kay lola" sagot ko sa kanya.

"Mahal na prinsipe, hindi maaaring magkulong tayo dito buong araw" natatawang sabi ko.
Ngumisi lang siya sa akin habang patuloy niyang hinahaplos ang aking buhok.

"Really? Nawalan na ng bisa?" nagtaka ako sa sinabi ni Zen.

"I want to take a bath with you.." napanguso ako sa gustong mangyari ng prinsipe ng nyebe.
Umiling ako sa kanya ng dalawang beses.
"What do you mean?" tanong ko sa kanya.

"Nakakaligo ka naman mag isa noon, hindi ba? Bakit kailangan pa kitang sabayan mahal na
prinsipe?" bahagya kong kinapa ang leeg ko nang maalala ang kwintas ng aking lola. "Paano ko naramdaman ang presensiya mo kung 'yan ang kwintas ni Olivia? This is fake Claret,
saan nanggaling ito?" natigilan ako sa sinabi ni Zen. Ibig sabihin, sinadya ni Lily at Harper na
maramdaman ako agad ng prinsipe ng nyebe.

"Where's the necklace Zen?" tinitigan lang ni Zen ang leeg ko bago

siya may kinapa sa ilalim ng unan ko. "Don't tell me Zen, alam mo nang ako ang masahista umpisa pa lamang?" nakataas na kilay na
tanong ko sa kanya. Kagat labi niyang pinaglandas ang mga daliri niya sa aking mga labi.

"This?" ipinakita niya sa akin ang kwintas.

"Unang hakbang mo pa lang sa kwarto ko, nakilala na kita Claret. Unang lapat pa lang ng
kamay ko sa likuran ko nagwala na ang mga pangil ko" agad akong namula at nahampas ko na
lang ang dibdib niya.

"Bakit napakarami mong kwintas?" tanong niya sa akin.

"Maarteng prinsipe, kung ano ano pa ang pinagawa mo sa akin! Kung saan saan ka pa
nagpupunta! Hindi mo man lang ako pinapansin! Tapos hinalikan mo lang ako sa pisngi noon,
parang ayaw mo na sa ak--" pinigilan na niya akong muling magsalita nang halikan niya ang
mga labi ko.
 "Gusto kong marinig.." pakiramdam ko ay lalo akong namula sa gusto niyang gawin ko. Alam ko
sa sarili kong mahal na mahal ko ang makisig na prinsipeng nasa harap ko pero nahihirapan
akong aminin sa kanya. Hindi ako magaling sa bagay na ganito.
"What do you want? This?" napakuyom na lang ako sa aking unan habang mariing tumutugon
sa malalim niyang mga halik.

Nang hindi ako agad makapagsalita ay muling nagkulay itim ang kanyang mga mata at marahan
siyang dumistansya sa akin.

"This?" hinalikan niya ang mga mata ko.

"Siguro ay nadala ka lamang kagabi. I can wait Claret.." tumayo na siya at nagsimula nang
maglakad. Damn. Bakit ba hindi ko masabi? Mabilis akong bumangon at halos takbuhin ko ang
nakatalikod na prinsipe.

Niyakap ko siya mula sa kanyang likuran gaya nang ginawa ko sa Eberron.

"Or

this.." masuyo niyang hinalikan ang pisngi ko, ilong at bawat parte ng aking mukha.

"Mahal na mahal ko ang pangalawang prinsipe ng Sartorias. Mahal na mahal kita Zen. Ikaw
lang ang kaisa isang bampirang mamahalin ko.." kinalas niya ang yakap ko sa kanya at
humarap siya sa akin.

"I can kiss you forever Claret.." napapansin kong nagsisimula na namang magkulay pula ang
kanyang mga mata. Damn, Zen Lancelot Gazellian is smiling.

"Again.." napairap na lang ako sa kanya.

"Alam mo ba ang narinig ko kagabi Claret?" ngayon naman ay mahaba kong buhok ang
hinahalikan niya. Anong sinabi ko? Habang iniisip ko ang nasabi ko sa kanya at nakikipagtitigan
sa kanyang nagsisimulang magkulay pulang mata ay bigla na lang nag init ang mukha ko nang
maalala ko ang sinabi ko.
/>

"I love you Prince Zen.."

"Ulitin mo Claret.." bulong niya sa akin.

"Again.." natutuwang sabi niya habang hinahaplos ang aking magkabilang pisngi.
"Mahal kita prinsipe ng mga nyebe. Mahal kita Zen Lancelot Gazellian" hinuli niya ang mga
kamay ko at masuyo niya itong hinalikan. "Zen,

mamaya na 'yan. Mainit na ang ulo ni Dastan" babala ni Finn.

"Matinding magmahal ang mga bampira Claret, ikamamatay ko kapag iniwan mo ako.." kusa na
akong yumakap sa kanya.
"Maraming araw ang dadaan Zen, walang aagaw kay Claret. Hindi ba Claret?" pilit akong
ngumisi sa kanila bago ko hawakan ang braso ni Zen.

"Hinding hindi na kita iiwan mahal na prinsipe. Ikaw ang dahilan ko kung bakit ko tinanggap ang
mundong ito, ikaw ang dahilan ko kung bakit ginusto kong maging isang ganap na bampira. Ang
pagmamahal ko sa'yo ang siyang patuloy na bumubuhay sa akin para manatili mundong ito.." "Sumama ka na sa kanila Zen. Isa ka sa prinsipe ng kahariang ito, dapat lang na pumunta ka sa
muli kong ipinikit ang aking mga mata nang maglapat ang aming mga labi. Mga halik niyang pagpupulong" pagpilit ko sa kanya.
nagsisimula nang umagaw sa matino kong pag iisip. Hindi ko akalaing magkakaroon ako ng
pagkakataong mahagkan at mahalin ng isang prinsipe. Akala ko noon ay sa mga palabas
lamang ito nangyayari, pero ito ako ngayon at natutunaw sa bisig ng isang tunay na prinsipe.

"What about you? Sinong kasama mo dito?" ako na ang napapatulala sa sinasabi nitong si Zen.

"Ikaw lang ang kaisa isang babaeng paliligayahin ko Cordelia Amor.." muli ko pa sanang ipipikit
ang aking mga mata nang makarinig kami ng marahang katok.

"Ayoko na! Kayo na ang sumundo dyan. He's hopelss" bigla na lang nawala sa harap ng pintuan
si Caleb.

"Mahal na prinsipe, hinihintay na po kayo sa pagpupulong. Nandito na rin po ang buong

konseho ng Sartorias" agad nangunot ang noo ni Zen.

"What are those Zen?" itinuro ni Evan ang telang itim na siyang nagbabalot sa aking mga
nakahubad na estatwa. Oh my god!

"Hindi ba maaaring sila na lang? Wala rin akong maitutulong sa pagpupulong.." napansin kong
lumitaw si Finn, Caleb at Evan sa likuran ng tagasunod. Nagulat na lang ako nang may napakalaking yelo na siyang humarang sa harap ng pintuan.
 "Alam mo ang magiging problema nila Claret? Kung papaano pa nila mapapahaba ang kanilang
buhay. Akin ka lang Claret. Mine alone..." my prince is a goddamn possessive. Ngumiti na lang
"What the fuck? Zen! Anong problema mo?!" iritadong sabi ni Finn na muntik na sigurong ako sa kanya, dahil kahit ako ay naniniwalang para sa akin lang ang pangalawang prinsipe ng
tamaan. Sartorias.

"Don't cross the border brothers. Susunod na ako.." kita ko ang sabay na pag ismid ng kanyang "Maliligo lang ako. Hindi ko na ba mababago ang isip mo Claret?" ngising tanong niya sa akin.
mga kapatid sa kanya bago ito mga nawala.

"Maligo ka na mahal na prinsipe" nagkibit balikat lang ito bago ito pumasok sa banyo. Siguro ay
pagkatapos niya ay maliligo na rin ako? Pero ayoko pang tanggalin ang mga halik niya sa
katawan ko.
"Zen!" malakas na tawag ko sa kanya habang nagsisimula na siyang pumasok sa banyo.

Habang naliligo si Zen ay inihanda ko na ang kasuotan niya. At nang marinig kong binubuksan
niya na ang pinto ay agad akong tumalikod.

"What?" natatawang sagot niya sa akin.

"Lalabas muna ako Zen, magbihis ka muna" ilang beses ko na siyang nakitang nakahubad pero
hindi sa ibabang parte. No way, wag muna.

"You can't always be brutal like this. Kapatid mo sila, paano kung matamaan sila nang hindi
sinasadya? Zen, act like a big brother.." malumanay na sabi ko sa kanya.

"Are you sure? Ayaw mong makita? Vampire size are bigger than human size Claret.." what the
fuck?

"Ayokong may ibang makakakita ng katawan mo Claret. Fake or not, your body is only for my
eyes. Malaking

problema kapag may ibang matang nagtangka lumandas sa katawan ng aking dyosa" natahimik "Lalabas muna ako mahal na prinsipe.." tumatawa siya habang nagmamadali akong lumabas
ako sa sinabi ni Zen. Damn, napahawak na lang ako sa dibdib ko dahil sa lakas nang pagtibok ng kanyang kwarto. Nawala na rin ang yelong iniharang ni Zen kanina dahil wala nang
nito. nakaabang na kapatid niya sa labas.

Pero hindi din nagtagal ay sumungaw ang ulo ni Zen nang bahagya niyang buksan ang pinto.

"I need your help
baby.." nakasuot na naman siya ng damit nang tawagin niya ako. Nang makapasok na akong
muli ay kasalukuyang namimili si Zen ng pang ibabaw na isusuot niya.
"You like blue, right?" tumango lang sa akin si Zen. Ako na mismo ang umabot ng kasuotan
niya.
"Sa susunod, wag ka nang tumawag ng mga tagasunod Zen kapag magbibihis ka. Ako na lang
mahal na prinsipe.." unti unti ko nang ibinutones ang kanyang kasuotan.
"But I like the other way Claret, mas gusto kong tinatanggal mo ang kasuotan ko" muli na
namang nag init ang mukha ko sa mga sinasabi nitong si Zen habang siya walang ibang ginawa
kundi ngisian ako ng nakakaloko.
"Zen, makinig ka sa konseho. Hihintayin kita dito" mabilis niyang hinuli ang kanan kong kamay
para halikan ito.
"Masusunod magandang dyosa mula sa salamin"
Inabala ko ang sarili ko sa pagbababad ng aking katawan sa tub ni Zen. Siguradong
matatagalan ang pagpupulong nila, pero ano naman kaya ang pinag uusapan nila? Nandito na
ba sa Sartorias si lolo?
Habang naglalaro ako nang bula ay may napansin akong imahe mula sa repleksyon ng tubig.
Kinakabahan akong napatayo pero nang mas mapagmasdan ko ito ay nakumpirma ko na kung
sino ito. Ang reyna ng mga serenang tumulong sa akin. Napakarami ko pang gustong itanong sa
kanya.
"Kamusta Reyna Almera? May gusto sana akong itano-" hindi na niya ako hinayaang
makatapos sa sasabihin ko.
"Hanapin mo ang babaeng may kakayahang manipulahin ang oras, siya ang higit mong
kailangan
Claret.." nangunot ang noo ko sa sinabi niya. Hanapin?
"Anong ibig mong sabihin?" tanong ko sa kanya. Pero napapansin ko na nagsisimula nang
maglaho ang imahe niya sa tubig.
"Mahal na reyna..." huli na ang pagtawag ko nang tuluyan na siyang naglaho. Anong ibig sabihin
niya? Bakit ko kailangang hanapin ang babaeng kayang manipulahin ang oras?
Umahon na ako at tinuyo ko na ang sarili ko. Nang matapos akong makapagbihis ay pinasya
kong maglakad lakad muna. Narinig ko sa mga tagasunod na kanina pang nakaalis ang mga
matatandang konseho, pero bakit hindi pa din bumabalik si Zen? Kahit ang ibang Gazellian ay
hindi ko pa rin nakikita.
Muli pa sana akong hahakbang nang marinig ko ang malakas na boses ni Zen na parang
nakikipagtalo.
"Hindi ako papayag!"

"Claret.." hindi ko pinansin ang mga tawag nila sa akin.

"Huwag kang makasarili Zen! Hindi lang sa'yo si Claret! Tandaan mong isa siya sa mga
itinakdang babae! Tandaang mong prinsipe ka ng kahariang ito! Dapat mong intindihin ang mga
bampirang maaapektuhan sa mga makasarili mong desisyon! Lawakan mo ang pang unawa mo
mahal kong kapatid. Kailangan namin ang kooperasyon ni Claret.." mahabang paliwanag ni Lily.
Alam ko ang bagay na ito at handa akong tumulong sa abot ng aking makakaya.

"Ako na po ang humihingi ng tawad para sa kapangahasang nasabi ng aking prinsipe" marahan
akong yumuko bilang paggalang sa kanilang lahat.

"She can't, mahina pa si Claret. This empire can't use my Claret's blood..no" pakinig kong sagot
ni Zen.

"Nangangako ako sa harap ng pinakaimportanteng mga maharlika ng emperyong ito, na ako

bilang unang babaeng nagmula sa mahiwagang salamin na paglilikuran at pahahalagahan ang
kahariang ito sa abot ng aking makakaya. Nangangako akong gagampanan ko ang aking
tungkulin bilang itinakdang babaeng inaasahan ng Parsua Sartorias. At higit ko pong
ipinapangakong mamahalin ko ang kapatid nyo hanggang sa kahuli huling patak ng dugong
dumadaloy sa aking katawan..."
"Ayaw mong ibahagi ang kakayahan ng dugo niya Zen" narinig kong sabi naman ni Casper.

"Claret.." mahinang tawag ni Zen sa pangalan ko.

"I am! Ayokong ginagamit sa iba ang dugo niya. She's mine, wala akong pakialam sa

kahariang ito" napapikit na lang ako nang may narinig akong malakas na pagdagundong mula
sa loob. Nang sandaling mag angat ako ng aking paningin ay kapwa namumulang mga mata ng mga
Gazellian ang sumalubong sa akin.
Siguro kung nasa ibang pagkakataon ay malalaman nilang nasa labas ako at nakikinig sa
usapan nilang magkakapatid pero dahil na rin siguro sa malakas na tensyong nabubuo
sa pagitan nila ay hindi nila naramdaman ang aking presensiya.

Nagsimula na akong humakbang at dalawang kamay kong itinulak ang malaking pintuan. Agad
sumalubong sa aking mga mata ang pitong magkakapatid na nakaupo sa kanilang mga trono. Gazellians red eyes with full of respect.
Hindi ko tuloy maiwasang maalala ang unang araw na tumapak ako sa palasyong ito.

"Claret..." nakita kong nakasandal sa bahagyang nasirang pader si Zen na may kaunting dugo
sa kanyang mga labi. Ngumiti ako sa kanya bago ako lumuhod sa harap ng lahat ng prinsesa at "Maligayang pagbabalik sa Parsua Sartorias, magandang dyosa mula sa salamin.."
prinsepe ng Parsua Sartorias na kapwa natigilan sa ginawa ko.
 Hindi ko maiwasang hindi mapakagat labi sa paraan ng pagtitig sa akin ni Zen habang kapwa
-- kami sinusukatan sa magkalayong direksyon. Damn this

Ice Prince, kung makatitig siya ay parang ilang taon na kaming hindi nagkita.

VentreCanard

================= "Spelling tayo..spelling.." basag ni Caleb sa katahimikan. Kung hindi pa siya nagsalita siguro ay
maririnig na namin ang aming mga paghinga dahil sa sobrang katahimikan.

Chapter 33

Chapter 33

"Oh, ano na naman 'yan Caleb?" tamad na tanong ni Lily kahit siya ay napapahikab na rin.

Abala ang buong palasyo sa paghahanda sa taunang pagdiriwang ng Parsua Sartorias kung
saan binubuksan ang palasyo para sa lahat ng mamamayang nasasakupan ng buong kaharian.
Hindi na ako bago sa pagdiriwang ito dahil minsan ko na itong nadaluhan nang maglakbay ako
sa nakaraan, pero iba pa rin kung mararanasan ko ito sa kasalukuyan.
"Spell 'obsessed'" nakita kong sabay ngumisi si Finn at Evan na tahimik lamang kaninang
Nasabi rin sa akin ng mga Gazellian na pormal na akong ipakikilala sa buong nasasakupan ng nagchechess.
Parsua Sartorias, ang babaeng itinakda na siyang nagmula sa mahiwagang salamin. Kahit alam
kong sa kabilang linggo pa ito, hindi ko maiwasang hindi kabahan. Tanging mga Gazellian pa
lamang at ilang malalaking konseho ang nakakakita sa akin, ano na lang kaya ang magiging
reaksyon sa akin ng mga ordinayong bampira?

Damn, I don't want to disappoint these Gazellians.

"Z- E- N" ngising sagot ni Finn.

Kasalukuyan akong sinusukatan ng isang bampirang mananahi para sa kasuotang isusuot ko sa

nasabing pagdiriwang. Habang tamad naman akong pinagmamasdan ni Lily at Harper na
nakaupo sa isang mahabang sofa. Nasa sulok naman si Evan at Finn na nagchechess habang
nanunuod sa kanila si Caleb na kanina pang humihikab.
"Obsessed" mabilis na sabi ni Evan. Sabay na pumalakpak si Harper at Lily sa kalokohan ng
kanilang mga kapatid.

Masasabi ko na isang normal na araw lang ito sa magkakapatid.

"Hindi ko akalaing magagaling pala sa spelling ang mga Prinsipe ng Sartorias, pinahahanga nyo
ako mga kapatid" alam kong kabaliktaran ang ibig sabihin ni Lily.
Nasa kabilang dulo naman si Zen at Casper na siyang sinusukatan na din ng isa pang
mananahi. Si Dastan naman daw ay nasa aklatan nito at nakikipag usap sa ilang heneral mula
sa Deltora at Trafadore.
"Naririnig kayo ni Zen, marami pang inaayos sa ating palasyo, huwag nyo nang dagdagan pa"
pagsasaway ni Harper sa kanila.

"Sinasabi ko lang ang nakikita ko. Look at him, hindi man lang napapansin ni Zen na nakatingin
tayong lahat sa kanya habang nakatitig siya kay Claret. He's too obsessed Lily, parang
mamamatay lagi ang prinsipe ng nyebe kapag nalingat lang sa kanyang mga mata si Claret. Is
that really the mate thing? Imposibleng mangyari 'yan sa akin.." napahigpit ako nang hawak sa
aking saya habang may nangungunot na noo kay Caleb. How sure he is?

"Uhuh? Alam kong hindi na niya tayo naririnig Harper" umismid lang si Harper sa sinabi ni
Caleb.

"Me as well, hindi ako mababaliw sa babae. May pangil man o wala" sabi naman ni Finn.

"Just don't hold the sound Harper, hayaan mong marinig ni Zen ang sinasabi ng tatlong 'yan.
Tingnan ko lang kung hindi sila magyelo, mga takot naman kayo kay Zen" hindi ko na
magawang makisabat sa usapan ng magkakapatid. At hindi ko man lang namalayan na
gumagamit na ng kapangyarihan si Harper. Damn, I'm so weak.
"Falling in love is not part of my plan" sabi din ni Evan bago siya tumira sa kanilang nilalaro.

"Hindi ako takot sa gagong 'yan" mabilis na hindi pangsang ayon ni Caleb.

"Harper, Claret. Tumayo muna kayo.." kahit nagtataka ako at si Harper ay mabilis kaming
tumayo sa mula sofa na kinauupuan namin. At halos mapanganga na lang kami ni Harper sa
gulat nang buhatin ni Lily ang malaking sofa at marahas niya itong ibinato sa tatlo niyang
kapatid na nanlalaking mga mata na agad nakaalis sa kanilang mga posisyon.

"Me too" sabi din ni Finn.

"What the fuck Lily! Ang init ng ulo mo!" malakas na sigaw ni Caleb.
/>

"Hindi ko lang siya pinapatulan" sabi naman ni Evan.

"What the hell? Akala ko ba ayaw mo nang may masira?" angil din na tanong ni Evan habang
napapatitig sa sofa na muntik nang tumama sa kanilang
"Uhuh? Maniniwala na ba kami sa inyo? Anong masasabi mo Claret?" ngumisi lang ako sa
tatlo. Natumba na rin ang lamesa at upuan na ginagamit nila kanina.
kanila. Bahagyang tumango sa akin ang bampirang nagsusukat bilang pamamaalam. Naupo na
rin ako sa sofa at piniling makinig sa mga magkakapatid.
Napalingon na lang ako sa direksyon ni Zen. Kasama na nila si Dastan at may kausap silang "What the hell is that? Nagbibiro lang naman ako" ngiwing sabi ni Caleb. Sinimulan nang
dalawang matatandang bampira. Hindi ba nila napapansin na nagkakagulo na kami dito? buhatin si Evan ang sofa at ibalik ito sa posisyon nito.

"Wala kayong alam mga kapatid. Hindi nyo pa sila nakikilala, hindi pa nagkukrus ang mga "You're too much brothers, gumawa kayo ng paraan. Isang taon kayong hindi papansinin ni Lily.
landas niyo. Sabihin nyo 'yan sa akin kapag nakilala nyo ang mga babaeng aangkin sa mga Bahala kayo sa buhay nyo" halos sabay sabay napasabunot sa kanilang mga buhok ang
pangil nyo, sabihin nyo 'yan sa akin kapag kapwa na nagningas ang mga mata niyo nang dahil tatlong bampira.
sa babae. Huwag nyong kwestiyonin si Zen dahil mas higit pa siya sa inyo bago niya nakilala si
Claret.." natahimik ang tatlong bampira sa sinabi ni Lily. Kahit ako ay naiinis sa mga sinasabi ng
tatlong ito.

"Bakit mo pa kasi tinanong Finn?! Dapat hinayaan mo na siyang makaalis" problemadong sabi
Umirap muna si Lily sa kanyang mga kapatid bago ito tumalikod sa amin si Lily at nagsimula ni Caleb.
nang humakbang papalayo. Pero hindi pa man siya nakakarami nang hakbang ay agad
nagsalita si Finn.

"Para kay Zen ba ang mga sinabi mo Lily? O para sa inyo ng lobong ipinatutugis na ni Dastan "Ikaw ang nag umpisa Caleb, sinundan ka lang namin" sabat naman ni Evan.
ngayon?" nanlalamig na ako sa nagiging usapan ng magkakapatid. Nang lingunin ko si Zen,
Casper at Dastan ay abala pa rin ang mga ito sa kanilang mga kausap. Papaanong hindi nila
nararamdaman na may nangyayari na dito? May Gazellian na naman ba na gumagamit ng
kapangyarihan na hindi ko nalalaman?

Muling lumingon pabalik si Lily at itinaas niya ang kilay ni kay Finn. "Sige, magsisihan kayong tatlo. Finn, papalapit 'yong tatlo. Ibalik mo na sa dati" ibalik sa dati?
Nang biglang namula ang mga mata ni Finn ay nagsimula na rin mangunot ang noo ni Zen,
Dastan at Casper.

"Both brother, hindi ko kayang marinig na pinagkakatuwaan nyo ang nararamdaman ni Zen dahil
nararamdaman ko din ang bagay na 'yon. Nararamdamang kailangan kong pigilan para

sa posisyon at responsibilidad na kinamulatan ko. Kayong tatlo, tandaan nyo ang mga sinabi
nyo nang mga oras na ito dahil sinisigurado kong kakainin nyong lahat ang mga sinabi nyo. "I told you, may mali. Ilusyon lang ni Finn ang nakikita natin kanina" narinig kong sabi ni Casper
Isinusumpa kong hinding hindi ko kaya tutulungan kapag nauhaw at nagutom ang mga pangil na naglalakad papalapit sa amin. Mabilis nakalapit sa akin si Zen.
niyo sa mga babaeng nakatakda sa inyo. At ako ang kauna unahang tatawa sa inyo kapag
nagsimula na kayong mabaliw sa babae may pangil man o wala" halos mapatalon ang tatlong />
bampira nang bahagyang gumalaw ang sofa mula sa kanilang likuran.

Hindi na muli nagsalita si Lily hanggang sa tuluyan na niya kaming iwan na tulala sa kanyang
mga sinabi. "What happened here?" tanong ni Zen sa kanyang mga kapatid na may lamig sa kanyang
boses.
 Hindi na nagsalita si Dastan sa kanila dahil tumalikod na ito para iwan kaming lahat na hindi
man lang nakarinig sa kanya ng pagsang ayon. Bihirang bihira ko lang talagang marinig
"Wala ba silang ginawa sa'yo Claret? Tinakot ka ba nila?" sunod sunod na tanong sa akin ni magsalita ang unang prinsipeng ito.
Zen. Agad akong umiling sa kanya.

Patuloy pa din sa pagtatalo ang mga Gazellian kung sino ang unang susuyo kay Lily. Dahil hindi
naman kasali si Zen ay pinili na nito akong ilayo sa mga kapatid niya.

"I am fine Zen"

Kasalukuyan kaming naglalakad sa palasyo. Walang nyebe pero napakaganda ng pagsikat ng

araw.
"Nasaan si Lily?" narinig kong tanong ni kamahalan.

Sikat ng araw? Nagtataka akong napatingin sa aking mga balat. Hindi ako nasusunog? Habang
nagtataka ako ay narinig ko na lang ang bahagyang natawa si Zen, siguro ay napansin

niya na namamangha ako sa hindi ko pagkasunog.

"Nag away silang apat kamahalan, may nasabing hindi maganda ang tatlong 'yan kay Lily"
sumbong ni Harper.

"Tanging araw lamang sa mundo nyo ang kalaban natin Claret. Hindi ka masusunog ng sikat ng
araw sa mundong ito" bahagya akong napatango. Kung hindi ako nagkakamali, ngayon pa ang
una kong pagkakataon na lumabas ng palasyo na nakasikat ang araw.

"Kamahalan, huwag kayong maniwala sa sinabi ni Harper. Ang totoo para kay Zen ang mga
sinasabi nam-" hindi na naituloy ni Caleb ang sasabihin niya nang maalalang nasa malapit lang
si Zen at nakikinig.

"Ibig sabihin masusunog talaga ako sa mundo ng mga tao?" narinig kong bahagyang tumawa
muli si Zen.

"And what is that dear brother?" seryosong tanong ni Zen.

"We're not weak like that Claret. Huwag mong paniwalaan ang mga napanuod mo noon tungkol
sa mga bampira. Tanging pangil lang at pag inom ng dugo ang totoo. The rest was idiotic"
naiiling na sabi niya sa akin.

"Makikipag ayos kami kay Lily, kamahalan" pagsingit ni Evan.

"Anong maaaring magawa sa atin ng araw sa mundo ng mga tao kung hindi tayo masusunog?"
muling tanong ko sa kanya.

"Kaninong palasyo ito Zen? Bakit wala nang nakatira dito?" ngumisi sa akin si Zen dahil na rin
siguro sa dami ng aking tanong.

"Hindi tayo maaring tumitig sa araw dahil maaari tayong mabulag. Humahapdi ito kapag
natatamaan ng sikat ng araw mula sa mundo nyo" nagpatango tango ako sa paliwanag ni Zen.
Kung ganoon ay hindi naman pala ako mahihirapan kung makakabalik ako sa aking mundo. Ito
ay kung hahayaan ako ni Zen na makadalaw sa aking lola.
"Magkakaroon ka ng pagsusulit mamaya Claret" ngumisi lang ako sa sinabi niya bago niya
sinagot ang tanong ko.

"Paano mo ito nalaman Zen? Hindi ba at hindi ka nakakatawid sa aming mundo?" hindi na yata
mauubos ang mga katanungan ko.
"Myth says that the castle was owned by the blue fire" nangunot ang noo ko sa sinabi ni Zen.

"Nasabi sa akin ni Casper, mahilig siyang maglakbay sa inyong mundo" napaisip na lang ako.
Bakit gugustuhin ng isang prinsipeng bbampira na maglakbay sa mundo ng mga tao? Mukhang
"Pag aari ng asul na apoy? Papaano? How is that Zen? Nalilito ako"
may gustong malaman si Casper sa mundo ng mga tao.

"Hind ko alam kung tunay o ito ay gawa lamang ng mga kwentong bampira. Pero may
"Paano sila nakakatawid sa mundo namin?
paniniwala ang ilang matatandang bampira na ang asul na apoy ay isang dating babaeng
bampira" napatulala na lang ako sa sinabi ni Zen.
Gamit din ba ang salamin?" sa aking pagkakaalam ay tanging mga itinakdang babae lamang
ang may kakayahang dumadaan sa salamin.

"To be specific, the blue fire was once the goddess from the mirror Claret. Isa rin siyang dyosa
mula sa salamin kagaya mo" hindi na ako nakapagsalita sa sinabi ni Zen. Papaanong naging
"May sariling lagusan ang mga bampira para makarating sa mundo niyo. Sa pagitan ng
asul na apoy ang isang itinakdang babae?
Trafadore at Avalon ay may napakalaking kabundukan at sa tuktok nito ay may isang
abandonadong palasyo kung saan dito matatagpuan ang isang pintuan, dito dumadaan ang
Nang mapansin ni Zen na bahagya akong natahimik ay hinawakan niya ang mga kamay ko.
mga bampira" muli akong napatango sa sinabi ni Zen. Napakarami ko pa pala talagang hindi
nalalaman sa mundong ito.
"Hindi ako naniniwala
sa mga alamat dahil karamihan dito ay hindi tunay. Naniniwala akong isa rin ito sa mga likhang
isip ng mga bampirang walang magawa sa kanilang mga buhay" pilit akong ngumiti sa sinabi
ni Zen kahit napapaisip ako.
Napansin ko na may isa nang tagasunod na ginugupit ang mga ligaw na halaman na
napakagandang hardin ng palasyo. Napangisi na lang ako nang makita kong nasa tabi na ng
babaeng naghahalaman si Zen na pumitas na nang puting bulaklak. Agad siyang nakabalik sa
tabi ko at inilagay niya ito sa gilid ng aking tenga.
Kagat labi niyang hinaplos ang aking buhok habang masuyo akong tinititigan. Alam kong
namumula na naman ang mukha ko sa ginagawang ito ni Zen.
"Hindi man lang mapantayan ng mga bulaklak ng palasyo ang kagandahan mo Claret.."
bahagya kong iniwas ang mga mata ko sa kanya. Damn Zen.
"Hindi ko akalaing matatamis magsalita ang mga bampirang katulad mo.." naramdaman kong
yumapos siya sa likuran ko.
"Thanks for coming back Claret.."
"Salamat sa muling pagtanggap sa akin, mahal na prinsipe.." napapkit na lang ako nang
maramdaman kong hinalikan niya ang ibabaw ng ulo ko. Nanatili kaming tahimik dalawa habang
nakayakap pa rin siya sa akin.
Kapwa kami nanunuod sa tagasunod na siyang abala sa hardin sa hindi kalayuan. Hindi din
nagtagal ay bigla ko na lang naalala ang sinabi sa akin ni Reyna Almera.
"Zen, may nakapagsabi sa akin na kailangan ko daw hanapin ang babaeng kayang manipulahin
ang oras. Kilala mo b-" hindi ko na natapos ang aking sasabihin nang marahas akong iniharap
ni Zen sa kanya na may nanlalaking mga mata. May nasabi ba akong mali?
"Cla..ret..." nahihirapan siyang banggitin ang pangalan ko. Anong nangyayari? Agad lumingon si
Zen na may namumulang mga mata sa tagasunod kaya sinundan ko ang tingin niya dito.
Nanlalaki rin ang mga mata ng tagasunod habang sapo ang kanyang bibig na nakatitig sa akin.
Anong nasabi ko? Bakit ganito ang reaksyon nila?
Hindi ko na nahabol ang pangyayari dahil nakita ko na lamang na marahas pinilipit ni Zen ang
ulo ng tagasunod hanggang sa tuluyan na itong mawalan ng buhay. Anong nangyayari? Anong
nasabi kong hindi maganda?
Nangangatal na sinapo ni Zen ang aking mga pisngi habang magkadikit ang aming mga noo.
"Ilalayo ka nila sa akin Claret. Ilalayo ka nila sa akin.. wala kang kahit sinong hahanapin, wala
kang kinalaman sa babaeng sinasabi mo. Huwag na huwag mong babanggitin ang bagay na ito
kahit kanino. Mangako ka sa akin, mangako ka sa akin Claret..." ramdam ko ang tensyon sa
boses ni Zen sa unang pagkakataon.
"Zen. I don't understand..." lumakas ang kaba sa aking dibdib nang muli kong sulyapan ang
tagasunod na pinatay ni Zen dahil narinig nito ang mga sinabi ko.
"Claret, ilalayo ka ng buong Parsua sa akin. Oh fuck, mangako ka sa akin Claret. Kalimutan mo
na ang mga sinabi mo, wala kang binanggit, wala akong narinig. Promise me baby.."
--

VentreCanard "Bakit Zen? Anong mayroon sa babaeng ito?" halos napapikit si Zen sa muli kong tanong.
Hahayaan ko

ba na blangko ang kaalaman ko tungkol sa babaeng ganito ang epekto sa aking prinsipe? Lalo
================= na at kumitil siya ng buhay sa mismong aking harapan para lamang sa nasabi kong
impormasyon.

Chapter 34

Chapter 34

"Kung sino man ang Almera na sinasabi mo, hindi siya nakabubuti sa'yo. Huwag mo siyang
paniwalaan Claret.." nangunot ang noo ko sa sinabi ni Zen. Paanong hindi makakabuti sa akin
ang reynang siyang tumulong sa akin sa Halla Eberron? Paano siya hindi makakabuti kung siya
ang tumulong sa akin para makarating sa palasyo ng Eberron at siya rin ang lubos na tumulong
Simula nang tumawid ako sa mundong ito, kahit minsan ay hindi ko nakitang magkaganito ang sa akin para buhayin ang kakayahan ko bilang isang bampira.
mga mata ni Zen. Ang mga namumulang mata ng aking prinsipe na nababalot ng takot at
matinding pangamba. Mga nangangatal niyang mga kamay na parang nahihirapan akong
hawakan. At ang mabibigat niyang paghinga na hindi ko maipaliwanag.
Hindi ako makagagawa ng maganda kung hindi kami nagkita ng serenang ito. Hindi ko
Kapwa pa rin magkadikit ang aming mga noo habang ilang beses siyang bumubulong sa akin matutulungan ang mga itinakdang babae noon kung hindi ginising ni Reyna Almera ang
na kalimutan ko na ang babaeng sinasabi ko. Pero bakit ganito na lang ang reaksyon niya kakayahan ko bilang bampira.
tungkol sa babae? Bakit kailangan niya pang patayin ang tagasunod na nakarinig sa mga sinabi
ko? Ganito ba talaga kasenstibo ang mga salitang nabitawan ko tungkol sa babaeng sinasabi
ng serena?

Sinunod ko lamang ang sinabi sa akin ng Reyna Almera. Itinatanong ko lang kung may
nalalaman siya sa babaeng pinahahanap sa akin ng serena, na sinasabi nitong kakailanganin "But Zen, she did help me. Siya ang tumulong sa ak-" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko
ko. Anong mayroon sa babaeng ito? Anong kakailanganin ko sa babaeng ito? Bakit ganito na nang lumapat ang mga labi ni Zen sa akin. Isang mabilis na halik na hindi ko inaasahan.
lang ang epekto niya sa aking prinsipe?

"Zen, sinabi sa akin ni Reyna Almera na kailangan kong hanapin ang babae.." ilang beses na
umiling sa akin si Zen.
"Please baby, enough with this. Enough Claret...enough baby. Ilalayo ka nila sa akin. Ayokong
pati buong Parsua ay kalabanin ko. Enough with this baby.." paulit ulit na sabi niya. Hindi ko na
napigilang hindi mapakagat labi, anong mayroon sa babaeng ito? bakit ako ilalayo ng Parsua
kay Zen? Anong kinalaman ng babaeng kayang manipulahin ang oras sa buong Parsua?

Kahit nalilito ako ay tumango na lang ako sa sinabi niya na siyang sinagot niya nang kanyang
"Forget about that Claret. Nangako ka sa akin Claret, sa akin ka lang maniniwala. Sa pilit na ngiti.
pagkakataong ito maniwala ka sa akin. Wala kang nalalaman tungkol sa babaeng sinasabi
mo..wala kang nalalaman.. " napahawak na lang ako sa dibdib ni Zen. Nararamdaman ko ang
lakas ng pagtibok ng kanyang puso.

Bahagyang dumistansya sa akin si Zen at humarap na siya sa walang

buhay na katawan ng tagasunod na nakarinig. Bakit humantong pa sa pagkitil ng buhay ang
mga sinabi ko? Sinong babae itong pinahahanap sa akin ng serena?
Nakita kong unti unti nang binabalot ng nyebe ang katawan ng tagasunod. Akala ko ay tuluyan
ko na itong mapapanuod nang humarap sa akin si Zen.
Simula nang biglang magpakita ang mga lobo, imbitasyon ni Haring Tobias sa kanyang palasyo,
tawag mula sa salamin ng mga itinakdang babae at walang katapusang problema sa pagitan
namin ni Zen. Parang napakatagal na nang panahon nang muli kong makita ang nag iisang
bampirang kadugo ko sa mundong ito.

"Marami akong kailangan marinig sa'yo apo" naramdaman kong may tumakas na luha sa aking
mga mata na siyang marahang pinunasan ng kanyang mga kamay.
"Turn around baby, you can't see this yet" marahan akong tumango sa kanya bago ako
tumalikod. Alam ni Zen na napakahina ng loob ko sa bagay na ito, maging ang biglaan niyang
pagpilipit sa ulo nito ay patuloy pa rin nagpapaulit ulit sa isipan ko.

Hindi na tumagal ng ilang minuto ang aking pinaghintay dahil naramdaman ko na kamay ni Zen "Lolo napakarami. Napakarami kong gustong ibahagi sa'yo.." bahagyang ngumiti sa akin
sa aking kamay. Gusto ko mang lumingon sa likuran ay hindi ko na nagawa. ang aking lolo. Muli kong isinubsob ang sarili ko sa kanya, iba pa rin talaga ang yakap ng
kadugo mo.

"Let's go, hinahanap ka tayo sa loob" kita ko pa rin ang balisang ekpresyon ni na parang
napakalalim ng kanyang iniisip. Damn, ano na naman ito? Kung hindi ito kayang sabihin ni Zen
sa akin, ang tanging nilalang na maaari kong pagtanungan nito ay ang pinanggalingan ng
impormasyong ito. "Maari ka munang tumigil sa aking mansion apo" agad kong kinalas ang pagkakayakap ko sa
kanya. Hindi ba at ito rin ang naging problema nila ni Zen noon sa Deltora?

Pero lumipas ang ilang segundo ay wala akong narinig na pagtutol mula kay Zen na siyang
Pero papaano ko makakausap ang serenang 'yon? ipinagtaka ko.
Nang makapasok kami sa palasyo ay agad kong napansin ang pamilyar na bampira na
kasalukuyang kausap ni Casper at Harper. Agad gumuhit ang ngiti sa aking mga labi nang
makumpirmang ang aking lolo ito.

"Zen, nakapagpaalam ka na ba?" sabay kaming napalingon ni lolo dahil sa boses ni kamahalan.
Nakapagpaalam?

"Lolo!" naramdaman kong binitawan na ni Zen ang kamay ko bilang pagpapaubaya. Patakbo na
akong nagtungo sa aking lolo at mariin akong nakipagyakapan sa kanya.

"Damn, nakalimutan ko. Kailangan na ba nating umalis ngayon kamahalan? Hindi ba ito
maaaring ipagpabukas?" tanong ni Zen kay Dastan. Aalis sila?
"Claret apo.." bigla na lang nag init ang sulok ng aking mga mata. Hindi man lang kami nabigyan
ng mahabang

oras para makapag usap nang dumating ako sa Deltora. Sa dami nang mga nangyari sa akin,
ramdam na ramdam ko ang pangugngulila ko sa kanya.

"ZEN!" halos sabay na pagprotesta ni Harper at Casper sa sinabi nito.

 "Bakit? Ilang araw?" muli kong tanong sa kanya.

"Anong aabutan nating pagpupulong Zen?" nakita kong pabulong na napamura si Zen sa sinabi

ng kapatid niya.

Nagsimula nang maglakad si kamahalan palabas ng palasyo at malamig nitong nilampasan si

"Hindi ko masasabi ang dahilan pero tatagal kami ng isang buwan" siguro ay sa pagitan lang ng
Zen.
pamilya nila maaaring sabihin ang dahilan. Pero isang buwan? Aalis na naman siya?
Napakatagal ng isang buwan.

"Zen, alam mong ikaw ang kailangan sa pagpupulong na 'yon" agad na sabi ni Harper.

"Kung kailangan talaga, wala akong magagawa. Mag ingat kayong magkapatid" kabaliktaran ito
sa gusto kong sabihin sa kanya. Gusto kong sabihin na huwag na lang siya umalis na isa na
lang sa mga kapatid niya ang sumama kay Dastan pero wala akong lakas ng loob para sabihin
ito dahil hindi lang ako ang nangangailangan
"Inaasahan mo ba na mag isang maglalakbay ang ating unang prinsipe Zen? hindi na tama ang
sa makisig na prinsipeng nasa harapan ko.
ginagawa mong ito" umismid lang si Zen sa sinabi ni Casper habang napapasulyap ito sa akin.

"We will" maiksing sagot sa akin ni Zen.

"Leon, Harper at Casper. Iwan nyo muna kami ni Claret" bahagyang tinapik ni lolo ang balikat
ko bago siya mabilis na naglaho sa tabi ko. Ganoon din si Casper at Harper na agad din nawala
sa aking paningin.

"Pero, kayong dalawa lang? Wala kayong mga kawal na kasama? Hindi ba magiging delikado
ang magiging paglalakbay nyo? Bakit hindi kayo humingi ng tulong kay Lily?" hindi ba at mas
mapapadali ang kanilang pagpunta sa Halla Eberron kapag kasama nila si Lily.

"Saan kayo pupunta ni Dastan?" panimula ko. Nagsimula na akong humakbang papalapit sa
kanya, ganoon din siya sa akin. Siguro ay ito ang sasabihin sa akin ni Zen kanina sa hardin
hindi niya lang ito natuloy at tuluyan nang nakalimutan dahil sa nasabi ko tungkol sa babae.

"She can't Claret, nasa Halla ang lo---" hindi ko na pinatapos si Zen.

"Kailangan naming bumalik sa Halla" sa Eberron?

"I know" gusto kong sampalin ang sarili sa naging suwesyon ko.
"Zen..." ako naman ngayon ang nahihirapang tawagin ang pangalan niya. Bigla na lang bumilis
ang pagtibok ng puso ko nang halikan niya ako sa aking pisngi.

"Tayo na sa labas, siguradong hindi ako hihintayin ni Dastan" naunang maglakad sa akin si Zen.
Hindi ko maiwasang hindi mapatitig sa kamay niya, gusto ko siyang hawakan bago siya umalis.
Gusto kong hawakan ang mga kamay niya.
"I love you.." bulong niya sa akin bago niya tinapik ang kabayo at nagsimula na itong tumakbo
papalayo sa akin.

Nang muli kaming makalabas ni Zen sa palasyo ay agad naming nakitang kasalukuyan nang
tumatakbo ang kabayong sinasakyan ni Dastan tulad nga ng inaasahan ay hindi nito hinintay si
Habang unting unting bumaba ang yelong sinasakyan ko ay siya namang pagliit ng imahe ng
Zen.
aking prinsipe. Napangiti na lang ako ng mapait, kailangan kong nang tanggapin na hindi lang
para sa akin si Zen, dahil bago pa man ako dumating sa mundong ito ay pag aari na ang aking
Sinimulan na rin sumakay ni Zen sa kanyang kabayo. Tumango muna sa amin ang tagasunod
prinsipe ng Parsua Sartorias.
na naghanda ng kabayo bago kami nito iwan ni Zen.

Nang makabalik na ako sa loob ng palasyo ay agad kong napansin na may dala nang
malalaking bagahe ang aking lolo. Nasa likuran na nito si Harper at Lily na kapwa halata ang
hindi pagsang ayon sa kanilang mga mukha.
"Hindi mo man lang ba ako pipigilan Claret? Pigilan mo lang ako, hindi ko na susundan si
Dastan" kahit gusto ko siyang pigilan ay pinilit ko ang sarili kong umiling sa mga sinabi niya.

"Pumayag si Zen na tumigil ka sa mansion ni Leon. Matapos ang isang linggo ay ipasusundo na
kita sa tatlong bampira na hindi daw mababaliw sa babae" kung hindi lang seryoso ang paraan
"Kailangan ka ni Dastan, hindi lang ako ang nangangailangan sa'yo mahal na prinsipe. Mag
ng pagkakasabi ni Lily ay matatawa ako. Nasaan na nga ba ang tatlong 'yon?
ingat kayo, maghihintay ako" bahagya akong ngumiti kay Zen na sinagot niya rin ng ngiti.

Akala ko ay patatakbuhin niya na ang kanyang kabayo nang maramdaman kong

lumutang ako, nang itungo ko ang sarili ko ay kasalukuyan na akong naapak sa yelo at marahan
na akong lumalapit sa prinsipe ng mga nyebe.
"Mag ingat kayo" simpleng sabi naman ni Harper.
Napapikit na lang ako nang marahan niyang hinaplos ang buhok ko at masuyo niyang inaayos
ang bulaklak na nakalagay pa rin sa gilid ng aking tenga.

"Tayo na apo" tumango

na lang ako sa magkapatid na Gazellian bago ako muling lumabas sa palasyo. Sumalubong na
"Hindi mo talaga ako pipigilan?" masuyong bulong niya sa akin.
sa amin ni lolo ang isang karwahe na siyang sasakyan namin.
Kinuha ng isang tagasunod ang mga kagamitan ko na buhat ni lolo habang ang isa naman ay
pinagbuksan na ako ng pinto.

"Lolo, may nakikilala mo ba si Reyna Almera?" nakita kong bahagyang nangunot ang noo niya.
"Magandang araw senyorita Cordelia.." ngumiti ako sa magandang bungad sa akin ng
tagasunod ni lolo. Ibang iba ang aura nila sa mga tagasunod ng mga Gazellian.

Nang makasakay na kami sa karwahe ni lolo ay nagsimula na itong tumakbo ng marahan.

Gaano kaya kaganda ng mansion ni lolo dito sa Sartorias?
"Paano mo siya nakilala apo?" tanong niya sa akin.

Nanatiling tahimik si lolo ng mga sumunod na oras, habang ako ay patuloy na nag iisip sa
nangyaring pag uusap namin ni Zen. Muli akong napasulyap sa aking lolo, possible kayang may
alam si lolo tungkol sa babaeng pinapahanap sa akin ni Reyna Almera?
"Sa Halla Eberron lolo, siya ang gumising ng natutulog kong kakayahan. Malaki ang itinulong
niya sa akin nang magkagulo noon sa Halla Eberron.." pinakatitigan lang ako ng aking lolo.

Ano na lang ang magiging reaksyon niya kapag nasabi ko sa kanya ang bagay na ito? Pero
nangako ako ay Zen na wala na akong kahit sinong pagsasabihan nito. But he's my grandfather.

"Kung ganoon ay napaaga pala ang inyong pagkikita, bakit mo siya naitanong sa akin? Nasabi
na niya ba sa'yo na isa siyang matalik na kaibigan ni Olivia?" marahan akong tumango sa sinabi
niya.
"Kanina ka pang balisa apo, may problema ba? Kung labag sa kalooban mo na sumama sa
aking mansion, maaari pa kitang ibalik sa palasyo ng mga Gazellian" mariin akong umiling sa
sinabi ng lolo ko. It's not like that.

"Hindi lolo, lubos po akong natutuwang tumigil sa inyong mansion. Gusto ko pong makasama
kayo ng matagal lolo, hindi ba at marami tayong dapat pag usapan? Pwede ko rin kayong
kwentuhang ng tungkol kay lola.." nakita ko ang saglit na pagngiti ng aking lolo at nakikita ko sa
kanyang mga mata
"Ang talagang gusto kong sabihin lolo, sinabi sa akin ni Reyna Almera na kailangan kong
hanapin ang babaeng kayang manipulahin ang oras, bak---" hindi ko na naituloy ang
sasasabihin ko nang biglang tumigil ang sinasakyang karwahe dahil para muntik nang pagtalsik
ng aking katawan sa unahan kung hindi lamang ako agad inalalayan ni lolo.
Mabilis isinarado ni lolo ang magkabilang bintana ng karwahe.

ang pangungulila niya sa lola, maging ako ay nangungulila na rin sa kanya.

"Bakit tumigil?!" angil na sabi ni lolo sa kanyang mga tagasunod.

"Kung ganoon, anong bagay ang gumugulo sa isipan ng aking napakagandang apo? Maaari
kitang matulungan" huminga ako ng malalim bago ako muling nagsalita.
"Patawad Don Leon" hindi na sila sinagot ni lolo dahil tumitig na ito sa akin at hinawakan niya
ang magkabilang balikat ko.

"Bakit siya pinatay? I don't understand lolo.."

"May pinagsabihan ka ba nito apo? Sabihin mo sa akin na wala ka pang pinagsasabihan nito.."
bakit ganito din ang reaksyon ni lolo? Sinong babae ito?

"She killed King Thaddeus Leigthon Gazellian. Ang amang hari ng mga Gazellian"

"Si Zen nasabi ko na po ito kay Zen.." natulala na lang sa akin si lolo dahil sa sinabi ko.

--

"Anong..anong..ginawa niya apo? Anong reaksyon niya?"

VentreCanard

=================
"May pinatay siyang tagasunod na nakarinig sa sinabi ko" kapwa kami napatingin ni lolo sa mga
tagasunod sa unahan ng karwahe. Alam kong naririnig nila ang pinag uusapan namin ni lolo.
Chapter 35

Chapter 35

"Tapat ang aking mga tagasunod apo, wala tayong dapat ipag alala" nakahinga ako ng maluwag
sa sinabi ni lolo.

Hindi na ako nakapagsalita sa sinabi ng aking lolo. Bakit pinahahanap sa akin ng reyna ng mga
serena ang babaeng pumatay sa dating hari ng Sartorias? Bakit ko kakailanganin ang babaeng
pumatay sa ama ng aking prinsipe? Pumatay sa ama ng lalaking mahal ko.
"Lolo, sino itong babaeng ito? Bakit ganito na lang ang reaksyon ni Zen?" natahimik ng ilang
segundo si lolo bago ito huminga ng malalim at sinalubong ang aking mga mata.
Muling bumalik sa aking isipan ang naging reaksyon ni Zen nang sabihin ko ang bagay na ito sa
kanya. Ang mga mata niyang nababalot ng takot, na kailanman ay hindi ko inasahang makikita
mula sa mga mata ng prinsipe ng mga nyebe.

"That woman was executed several years ago.." napanganga na lang ako. Patay na ang
"Kung ganoon, pinahahanap ng serena sa akin ang katawan babae?" tanong ko kay lolo na
pinahahanap sa akin ng serena?
mukhang naguguluhan na rin sa pinag uusapan namin. Sa anong dahilan?
 "Anong gagawin ko lolo? Ipagwawalang bahala ko na lang ba ang sinabi ng serena sa akin?
Kakampi ba talaga natin ang reyna ng mga serena lolo? Bakit niya ako binigyan ng
impormasyong magpapahamak sa akin?" muling bumuga ng usok ang aking lolo bago ito
muling sumagot sa akin.

"Hindi katawan ng babae ang maaaring pinahahanap sa'yo ni Almera, posibleng buhay pa ang
babaeng kayang manipulahin ang oras" marahan nang minamasahe ni lolo ang kanyang noon
na parang nahihirapan nang analisahin ang mga katanungan ko. Akala ko ba ay pinatay na ang
babaeng ito dahil sa pagpatay niya sa hari?

"Kahit kailan ay hindi naging kalaban ang mga serena sa mga itinakdang babae, lalo na ikaw na
siyang apo ng matalik niyang kaibigan. Hanggang maaari ay gagabayan ka pa ng mga ito sa
lahat ng mga oras" sagot sa akin ni lolo.

"Papaanong buhay pa? Akala ko ay patay na siya? Bakit ko siya kailangang hanapin? May
kinalaman ba ito sa pagiging itinakdang babae ko? Kinailangan din ba siya ng mga itinakdang
babae noon? Papaano kung malaman ng mga maharlika at buong Sartorias na buhay pa ang
babaeng ito?" nakita kong kumuha na ng tabako at panindi ang aking lolo sa ilalim ng
kanyang kasuotan. Nang sindihan niya ito ay marahan na siyang humithit nito bago bumuga
ng usok. Ramdam ko ang tensyon sa pagitan naming dalawa.
"Kung ganoon, anong maaari kong gawin? Kailangan ko ba na bumalik sa Halla Eberron para

makausap ang serena? Maaari ko ba malaman kung nasaan ang kaharian nila?" kailangan ko
nang malinaw na paliwanag sa bagay na ito.
Hindi ko na inalintana ang mabahong amoy ng tabako habang

mariing nakatitig sa aking lolo, kailangan ko nang kasagutan.

"Cordelia apo, wala pang kahit sinong bampira ang nakarating sa kaharian ng mga serena.
Wala pang bampira ang nabibigyan ng pagkakataong masilayan ang kanilang kaharian"
muli akong natigilan sa sinabi niya. Papaano ko muling makakausap ang reyna ng mga
"Cordelia apo, ang lahat nang napapaugnay sa babaeng ito ay pinapatay. Maharlika man or
serena? Paano masasagot ang mga katanungan ko?
ordinaryong bampira" nangatal ang buo kong pagkatao sa sinabi ng aking lolo. Kaya ba ganoon
na lang ang reaksyon ni Zen? Inagapan na agad niyang may makaalam pang iba kaya hindi na
siya nagdalawang isip na patayin ang tagasunod na nakarinig sa mga sinabi ko.

Hindi ko mapigilang mapakagat labi, pumatay ang aking prinsipe para sa sarili kong kaligtasan.
"Sa ngayon ay mas mabuting sa aking mansion ka manatili. Dahil posibleng hindi lang ikaw ang
maaaring may kailangan sa babae, maaaring may kailangan din siya sa'yo apo. Magiging
mahirap ang sitwasyon mo kapag sinubukan ng babaeng kayang manipulahin ang oras na
makipag uganyan sa'yo habang nasa palasyo ko ng mga Gazellian, wala ang ikalawang prinsipe
para protektahan ka" napakagat labi na lang ako. Ito ba ang sinasabi ni Zen na pati buong
"Ang lubos kong ipinagtataka, bakit nasabi sa'yo ni Almera na kailangan mo ang babaeng ito?
Parsua Sartorias ay makakalaban niya? Kaya ba pinahintulutan ako ni Zen na manatili sa
Hindi na ako nagugulat sa kaalamang buhay pa ang pumatay sa hari pero ang ideyang
mansion ni lolo?
kailangan mo siyang hanapin, ikaw na apo ko at itinakdang babae. Anong gustong mangyari ni
Almera? Ang pagbibigay ng impormasyong ito sa'yo ay karagdagang banta na naman iyong
buhay..." nanatili akong tahimik habang nakikinig sa sinasabi ni lolo.

"Mahal ka ng pangalwang prinsipe ng Sartorias apo, alam kong kaya niyang salungatin ang buo
Sartorias kung ikaw na ang pag uusapan. Masyadong mabigat itong nasabi mo sa akin apo,
dahil konektado ito sa hari noon" pakiramdam ko ay bigla na lang bumigat ang dibdib ko sa
sinabi ng aking lolo.
"Paano siya pinatay ng babae? May nakakaalam ba ng dahilan kung bakit niya pinatay ang
hari? Napatunayan ba na siya talaga ang pumatay sa hari?" sunod sunod na tanong ko.
"She stabbed the king on his chest using a silver dagger. At hanggang
ngayon ay walang nakakaalam ng kanyang dahilan, pero maraming haka haka na ang babaeng
ito daw ang unang babaeng minahal ng hari bago dumating ang reynang sadyang itinakda para
dito" napangiti na lang ako ng mapait sa sinabi ng lolo ko. Ano pa ang laban niya sa babaeng
sadyang itinakda para sa hari? Kung patuloy lang niyang mamahalin ang hari ay lalo lamang
siyang masasaktan. Kaya niya ba pinatay ito para wala nang may mag ari dito?
"Hindi na talaga mawalan ng komplikasyon kung pag ibig na ang pag uusapan" nasabi ko na
lamang.
"Vampire love is the most complex thing in this world, hija" napanguso na lang ako sa sinabi ni
lolo. Sumasang ayon ako sa bagay na ito.
"Maaari ko bang malaman kung papaano mamuno si Haring Thaddeus? Katulad din ba siya ni
Dastan na tahimik na parang laging may iniisip? O kaya ni Zen? Sino sa mga Gazellian ang
nakakuha sa kanya?" hindi ko maiwasang hindi magkaroon ng interes tungkol sa hari, siya lang
naman ang ama ng lalaking mahal ko.
"King Thaddeus was an ideal king. Ibang iba siya sa kanyang mga anak sa paraan ng
pamamalakad nito sa buong emperyo. He's not ruler but a leader, na siyang hinahangan ng
buong emperyo ng Parsua Sartorias. Sinusunod siya hindi dahil siya ang hari, sinusunod siya
dahil sa karesperespeto niyang katangian. Sa mga haring dumaan sa mahabang taon ko bilang
isang konseho, tanging ang ama lang ng mga Gazellian ang nakitaan ko ng totoong mga mata
ng isang hari. Mga matang kayang tumingin sa mga sitwasyon, hindi lamang sa unang anggulo
kundi sa pangalwa at pangtlo.
Mahal siya ng buong Sartorias. Siya rin ang tanging hari na nakitaan ko ng isang halimbawa ng
mabuting ama.." gusto kong sampalin ang sarili ko habang ikinukwento sa akin ni lolo ang
tungkol sa mabuting hari. Fuck. Ano na naman ang nasabi ko kay Zen? Ipinaalala ko lang
naman sa kanya ang bampirang siyang umagaw sa buhay ng kanilang pinakakamahal na ama.
Fuck.
"Apo, uhaw ang buong Parsua Sartorias sa hustisya para sa tinitingala nilang hari. Bawat
bampirang may ugnayan sa babaeng pumatay sa kanya, maliit man o malaking bagay ay isa
nang napakalaking kasalanan. At tanging kamatayan na lang naghihintay dito.." napatungo na
lang ako habang nakikinig sa aking lolo. Kung ganoon mas mabuti ba na hindi ko na lang isipin
ang mga sinabi ng serena? Tama ba na kalimutan ko na ito gaya ng sabi ni Zen sa akin?
"Hindi ko masasabi ang sitwasyon ngayon apo, masyadong sensitibo ang bagay na ito. Kung
nakita mo ang takot sa mga mata ng ikalawang prinsipe, alam niyang anumang oras ay may
maaaring mangyaring hindi maganda. At kung may mangyaring hindi inaasahan apo,
pinapangako kong hindi lang ang ikalawang prinsipe ang kayang sumalungat sa buong Parsua
Sartorias, nandito lang ako at puprotektahan kita sa abot ng aking makakaya.." ako na ang
kusang yumakap sa aking lolo.
"Hindi na lolo, kakalimutan ko na lang ang sinabi sa akin ni Reyna Almera, kakalimutan ko na
lamang, ibabaon ko na lamang ito sa limot. Ayokong dumating ang panahon na kakalabanin ni
Zen ang sariling pamilya niya, ang emperyong kung saan siya kabilang dahil lamang sa akin.
Masyado na siyang
maraming nagawa sa akin. Tama na, maiiwasan ko naman siguro? Kakalimutan ko na lamang.."
naramdaman kong hinawakan ni lolo ang magkabilang pisngi ko at mapait siyang ngumiti sa
akin.
"Hindi kailanman magiging solusyon ang paglimot apo. Dahil kung naging solusyon na ito, wala
na sanang komplikasyong patuloy na umiikot sa sistema ng mundong ito" nalito ako sa sinabi ng
aking lolo. Paanong hindi magiging solusyon ang paglimot? Dito na mapuputol ang lahat.
"Ganoon na nga apo, lahat ng mga pangyayari ay may paliwanag. Kung anuman ang maaari
mong ugnayan sa babaeng ito ay tanging ikaw lamang ang makakasagot" sa halip na sumagot
sa kanya ay nanahimik na lang ako at pinili ko na lamang itanaw ang panginin ko sa labas ng
bintana.

"Hindi ba kapag nasasaktan ka mas gugustuhin mong kalimutan na lang ang dahilan nito para
hindi ka na lubos na masaktan? Sa mundo ng mga tao, paglimot ang madalas na solusyon para
hindi na lumaki ang mga kaguluhan. Mas mabuting kalimutan ko na lang rin ang mga sinabi ni Hindi na nagtagal ang aming biyahe dahil nakarating na kami sa mansion ng aking lolo. Agad
Reyna Almera para hindi na lumaki pa ang gulo. Hindi ba maaaring gamitin ang paglimot sa kaming sinalubong ng mga kaunipormeng tagasunod na siyang nakapila sa aming dadaanan.
mundong ito lolo?" nakita kong binuksan na ni lolo ang bintana ng karwahe at itinapon na niya
ang tabako mula sa kanyang bibig.

"Maligayang pagbabalik, Don Leon" nakita kong ngumiti si lolo sa pagbati ng kanyang
mga tagasunod.

"Kahit ilang daang taon pa ang lumipas Cordelia, kailanman ay hindi makakalimot ang mga
bampira. Ang sakit, galit at kalungkutan mula sa nakaraan ay mananatiling buhay at dala dala
namin hanggang sa hinaharap" hindi ko maiwasang hindi maalala ang mga nasaksihan ko sa
nakaraan. Ang mga naranasan ng mga Gazellian, ang mga naranasan ng mga itinakdang
babae at maging ang pagkamatay ni Elizabeth. Napangiti na lang ako ng mapait nang biglang
lumabas ang imahe ni Dastan sa aking isipan kaya ba ganito na lang kalamig ng unang "Maligayang pagdating Senyorita Cordelia" pakiramdam ko ay namula ang pisngi ko sa tawag
prinsipe? Sumagi din sa isipan ko si Rosh na ilang beses na nasaktan sa babaeng kanyang nila sa akin. Bakit hindi Claret na lang?
hinintay.

At ang aking prinsipe na paulit ulit ko nang sinaktan ng makarating ako sa mundong ito.
Nauna nang maglakad si lolo na siyang sinundan ko.

"Alam mo ba apo? Masasabi kong ang mga bampira ang pinakamalungkot na nilalang"
nanahimik na lamang ako sa sinabi ni lolo. Sa mga nakikilala kong mga bampira, halos lahat sila "Habang nandito ka sa mansion Cordelia,
ay may kani kanilang masalimuot na nakaraan.
ipapakita ko sa'yo ang mga kagamitang pwede mong gamitin. Nalaman ko mula sa mga
Gazellian ang kapangyarihan mo" hindi na ako nagkaroon ng pagkakataong magmasid sa
paligid nang mansion dahil sa matulin na paglalakad ni lolo na kailangan kong habulin.
From Gazellians, Princess Serena and the other remaining deities, Prince Rosh, the blue fire
and even my grandfather. Hanggang ngayon ay katanungan pa rin kung bakit magkahiwalay
sila ni lola ngayon.
Nakarating kami sa isang kwarto kung saan mayroong pamilyar na mga aklat, mga halamang
gamot at mga boteng may iba't ibang lamang likido. Mga kagamitang siyang ginagamit ni lola.

"Kung ganoon, ihahanda ko na ba ang aking sarili para sundan ang taong kinamumuhian ng
unang emperyong sumalubong sa unang pagtapak ko sa mundong ito?" nag aalilingang tanong
ko kay lolo.
"You can be a very good enchantress apo, dahil maaaring maging makapangyarihan ang mga
salita mo" sinimulan ko nang buklatin ang mga aklat na nasa ibabaw ng lamesa. Noong nasa
mundo pa ako ng mga tao ay ni minsan ay hindi ako nagkaroon ng interes buklatin ang mga
aklat ni lola. Hindi ko akalaing dadating ang araw na kailangan ko pa itong pag aralan.
 Nasa kalagitnaan na ako ng pahina nang mapatalon na lang ako sa biglang malakas na
pagtunog ng grandfather's clock sa sulok ng kwarto. Sapo ko ang dibdib ko habang
pinagmamasdan ang mabilis na paggalaw ng pendulum nito. Bakit tumunog ito sa alangang
oras? Pero hindi pa man ako nakakabawi ay muli akong nagulat sa pagbagsak ng isang bagay
mula sa sa kabilang direksyon.

"Habang nasa poder kita Cordelia, pipilitin kong turuan ka ng mga bagay na maaaring
makatulong sa'yo bilang isang itinakdang babae. Gusto kong matuto kang lumaban apo
pagdating ng panahon, dahil sa mundong ito hindi mo masasabi kung kailan ka sasaksakin sa
likuran ng mga kinikilala mong kakampi" makahulugang sabi ni lolo na nakapagpatigil sa akin sa
pagbubuklat ng aklat.
Anong problema ng kwartong ito?! Hindi ko na inalis ang kamay ko sa dibdib. Nahihirapan
akong huminga, sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko.

Dahan dahan akong naglakad sa nahulog na bagay at agad nangunot ang noo ko nang
makitang orasang buhangin ito. Agad akong napayakap sa aking sarili nang makaramdam ako
"Lolo, maaari ba akong magtanong?" tanong ko sa kanya habang hindi ako lumilingon sa kanya.
ng panlalamig sa aking sarili.

"Ano 'yon apo?"

I can feel her presence.

"Bakit hindi na kayo magkasama ni lola ngayon? Nakikita kong mahal niyo ang isa't isa.."
--
sandaling katahimikan ang bumalot sa loob ng silid bago ko narinig ang sagot ni lolo.

VentreCanard

=================
"Hija, patawad pero hindi ko maaaring sagutin ang tanong mo. Ipahahanda ko na ang mga
pagkain, may tagasunod na pupunta dito para dalhin ka sa iyong silid" nang lingunin ko si lolo ay
wala na ito sa likuran ko. Bakit hindi niya masabi sa akin ang dahilan? Ilang minuto siguro akong
Chapter 36
nakatitig sa pintuang nilabasan niya bago ko muli ibalik ang atensyon ko sa aklat na binubuklat
ko.
Chapter 36

Nakakunot na ang mga noo ko habang pilit kong binabasa ang mga nakasulat sa aklat.
Sa nakalipas na anim na araw, iginugugol ko ang aking sarili sa loob ng dating silid ni lola noong
mga panahong dito pa siya naninirahan. Pinilit kong aralin ang mga halamang gamot, mga
orasyon at iba't ibang dagdag kaalamang maaari kon gamitin sa pagtigil ko sa mundong ito.
At habang nakatigil ako sa tahimik na silid na ito hindi ko maiwasang hindi alalahanin ang aking
lola. Kamusta na kaya siya ngayon? Nakakain na kaya siya? May mga taga patag kayang
nangungulit sa kanya para sa mga halamang gamot? Kamusta na kaya ang mga alaga kong
aso? Naalala pa kaya nila ako? Pabibigyan kaya ako ng pagkakataon na dumalaw man lang sa
mundong kinagisnan ko?
Nangiti ako ng mapait nang maalalang ang pagbalik sa aking mundo ang pinaka ayaw pag
usapan ng aking prinsipe.
Bahagya akong tumingin sa labas ng bintana, tanging malalaking puno lamang ang nakikita ko.
Napakagat labi na lang ako nang bigla na lang lumabas ang imahe ni Zen sa isipan ko, kamusta
na kaya ang prinsipe ng mga nyebe? Nakakapag usap kaya sila nang maayos ni kamahalan?
Iniisip niya rin kaya ako ngayon?
Ipinilig ko ang ulo ko at muli kong pinagpatuloy ang binabasa ko. Sa loob ng anim na araw ay
marami na akong natutunan, mga dalawang orasyon na ang natutunan ko at siyang
pinapanalangin ko na sana ay mapakinabangan ko sa hinaharap, may nalaman din ako sa ilang
patakaran nang sinaunang sistema ng mga bampira, mga kahinaan nila at ilang sikat na
bampira na siyang tinitingala hanggang ngayong kasalukuyan. Isa na nga dito ang amang hari
ng mga Gazellian.
Napag
alaman ko rin na maaari akong makagawa ng iba't ibang uri ng gamot na posibleng makalunas
sa kahit anong klase ng sakit sa mundong ito, kailangan ko lamang itong haluan ng kahit maliit
na kapatak ng aking dugo. Ibig sabihin nito, makagagawa na ako ng gamot na maaaring
ipangalat sa buong kaharian ng Sartorias.
Napangiti na lang ako habang pinagmamasdan ang unang bote ng gamot na ginawa ko.
Siguradong matutuwa si Zen kapag nalaman niya ito, hindi ko na kailangan pang hiwain ang
sarili ko sa tuwing kailanganin nila ang aking dugo bilang panlunas.
Tuwing umaga ay nakakapag usap kami ni lolo, pero sa tuwing kakagat ang dilim ay bumabalik
siya sa palasyo para makipagpulong sa mga kapwa niya konseho.
Hindi na muling nagparamdam sa akin ang babaeng may kakayahang manipulahin ang oras.
Kahit ang serena ay walang senyales sa akin sa nakalipas na anim na araw. Hindi pa rin
binubuksang muli ni lolo ang usapin tungkol dito, siguro ay masyadong lang siyang abala sa
darating na pagdiriwang ng buong Parsua Sartorias. Bukas na bukas rin ay susundiin na ako ng
mga Gazellian para bumalik na sa palasyo para sa dadating na pagdiriwang. Sino ang
magpapakilala sa akin? Wala ang una at pangalawang prinsipe, kung ganoon ay posibleng si
Lily ang magpapakilala sa akin sa buong Sartorias.
Isinarado ko na ang aklat na binabasa ko. Siguro ay hanggang dito na lang muna ngayong
araw, kailangan ko rin nang pahinga. Nasa akma na akong ibabalik ang libro sa patasan nito
nang bigla ko na lang itong mabitawan dahil sa malakas pagkabasag ng bintana.
Agad akong napaatras nang
may bumagsak na katawan ng isang pamilyar na lalaki. Wala siyang suot na pang itaas na
damit kaya nakikita ko ang mga sariwang sugat sa kanyang katawan. Habang pinagmamasdan
ko siya ay napapahawak na lang ako sa aking bibig. Anong ginagawa niya dito? Gusto niya na
bang mamatay?
"Adam?" namumulupot siya sa sakit. Anong ginagawa niya sa Parsua Sartorias? Napakalayo
nang Halla Eberron dito. Kahit nahihirapan siya dahil sa mga tama niya sa katawan ay pilit niya
akong tinanaw.
.
"Who are you?" nakita ko ang pagngiwi niya sa pilit niyang pagbangon. Nakalimutan niya na ba
ako?
"Damn, babalikan ko ang mga pangahas na bampirang 'yon" nagsisimula na siyang muling
bumangon. Nagmadali akong tumakbo sa pintuan para agad itong ilock. Hindi maaaring makita
nang mga tagasunod si Adam.
"Anong nangyayari? Anong ginagawa mo dito?" sa halip na sumagot ay bahagya na siyang
sumisilip sa bintanang binasag niya. Kinakabahan ako anumang oras ay may mga tagasunod
nang kakatok sa aking pintuan. Posible din na maradaman nila ang presensiya ng isang lobo sa
mansion ito. Pero kahit anong mangyari ay gusto kong tulungan ang lalaking ito, dahil alam ko "Guztiontzat hodeiak, bere bihotzak ez du bere begien aurrean atzean" kahit ako ay hindi ko
ang mararamdaman ni Lily kapag may nangyaring masama sa kanya. maintindihan ang sinasabi ko. Anong ibig sabihin nito? Ito ang nagliwanag nang isaboy ko na
ang berdeng likido kay Adam.

"Ikaw ang bampirang nag painit sa ulo ng mahal ko hindi ba? Akala ko ay kasama ka niya sa
palasyo? Pinapainit mo pa rin ba ang ulo niya?" tanong niya sa akin habang panay ang silip niya "What the fuck are you doing? Baka gawin mo akong palaka! Alam mo ba ang ginagawa
sa bintana na mukhang naghahanda sa sinumang pwedeng sumugod sa kanya. mo?" kinakabahang pinagmamasdan ni Adam ang kanyang sarili. Kahit ako ay kinakabahan,
unang beses ko pa lamang ito. Baka nga gawin kong palaka ang isang lobo.

Sa halip na sagutin siya ay iba ang sinabi

ko sa kanya.

"Senyorita Cordelia? Nakahanda na po ang mga pagkain" sabay nanlaki ang mga mata namin ni
Adam nang marinig ang boses
"Alam mo ba na posible ka nang mapatay ngayon? Nagtatago ka sa pugad ng mga bampira, sa ng isa sa mga tagasunod sa likod ng pintuan.
tingin mo ba ay hindi nila mararamdaman ang presensiya mo sa kwartong ito? Pinapatay mo
ba ang sarili mo?" nakita kong bahagya siyang ngumit nang mapait sa sinabi ko.

Hindi ako makasagot sa tagasunod.

"Kailangan kong makarating sa palasyo, walang kahit sinong bampira ang makakapatay sa
"Senyorita Cordelia?" dito na nangunot ang aking noo. Bakit mukhang natural lang ang
akin hanggang hindi ko pa nakikita si Lily.." kumirot ang dibdib ko sa sinabi ni Adam.
pakikipag usap niya sa akin? Wala ba siyang nararamdamang presensiya ng isang lobo?

Nangangatal kong inabot ang bote nang berdeng likido na siyang una kong ginawa sa loob ng
silid na ito.

"Ah, sige. Susunod na ako, salamat" sagot ko na lang sa tagasunod habang magkatitigan
kami ni Adam, kahit siya ay hindi makapaniwala.
"I think, I can help you Adam" agad kong isinaboy sa kanya ang lahat nang laman ng bote at
agad kong inabot ang libro ni lola. Pakinig ko ang pagmumura niya sa mga ginagawa ko.

"Anong ginawa mo? Anong likido ang isinaboy mo sa akin?" nagtatakang tanong niya. Tumayo
Namula ang aking mga mata nang bahagyang may nagliwanag na mga letra mula sa isang na siya at pinakiramdaman niya na ang kanyang sarili. Naghilom na rin ang kanyang mga
pahina. Ang liwanag ang isang nagtulak sa akin para pilit kong basahin ang mga orasyon na sugat.
hindi ko maintindihan.
"Ibinabad ko lamang ang kwintas ni lola sa berdeng likidong 'yon. Hinaluan ng kapatak ng aking
dugo at ilang dasal. Hindi ko akalaing gagana, ginaya ko lamang ang kakayahan ng kwintas ni
lola pero hindi ko inaasahang pati presensiya mo sa ibang mga bampira ay hindi nila
mararamdaman" napatitig na lang ako sa aklat na hawak ko. Ito mismo ang nagdikta ng mga
"Bakit mo ako tinutulungan? Hindi ba at isa ka sa mga itinakdang babae? Bakit mo pinipiling
sinabi ko, nalalaman nito ang sitwasyon.
salungatin ang palasyo?" hindi ko inalis ang mga mata ko sa kanya at marahan akong ngumiti
sa kanya.

Nakita kong bahagya na siyang ngumisi sa sinabi ko.

"Dahil may mga patakaran ang palasyong hindi kayang sundin ng isang itinakdang babae. At
"Kung ganoon ay hanggang kailan tatagal ang mahikang ito?" tanong niya sa akin na
naniniwala akong kahit ang mga susunod pang itinakdang babae ay pipiliin din na hindi
nakapagpatigil sa akin.
sumunod dito" nangunot lang ang noo ni Adam sa mga sinabi ko.

"Hindi ko alam, nag aaral pa lang ako. Ikaw ang kauna unahang binasahan ko ng orasyon" dito
"Kung ganoon, kailan pa ako maaaring pumunta sa palasyo? Kapag nawala na ang bisa nang
na siya tuluyang napatitig sa akin na parang hindi makapaniwala.
mahikang ito?" marahan akong umiling sa sinabi niya.

"Sinasabi mo ba na malaking ang posibilidad na naging isang palaka ako kanina?" kunot noong
"Matapos ang dalawang araw ay magkakaroon ng pagdiriwang ang buong kaharian ng Parsua
tanong niya sa akin na sinagot ko na lamang nang pagtango. Muli ko na
Sartorias, siguro ay hindi ka pamilyar dito dahil nagmula ka pa sa Emperyo ng Halla. Sa
pagdiriwang na ito, binubuksan ang palasyo para sa lahat ng mga mamamayang nasasakupan
namang narinig ang pagmumura niya.
ng Sartorias, dito nabibigyan ng pagkakataong makihalubilo ang mga maharlika sa mga
ordinaryong mga bampira. Masasabi ko na sa pagkakataong ito mo lamang maaaring
makausap si Lily na walang naghihinala" nakatitig lamang sa akin si Adam na mukhang nakuha
ang atensyon.

"Sige, salamat" akma na sana siyang tatalon sa bintana nang tawagin ko siya.

"Paano mo masisigurong walang bampirang makakapansin sa akin sa pagdiriwang na ito?"

napahampas na lang ako sa lamesa sa hindi ko maintindihang dahilan.

"Hindi magandang ideya kung pupunta ka ngayon sa palasyo. Nasisiguro kong mapapatay ka
rin ngayon, sasaktan mo lang si Lily sa gagawin mo Adam. Maniwala ka sa akin" natigil siya sa
akma niyang pag alis dahil sa mga sinabi ko.

"Ipinapangako ko na buong araw kong bibigyan ng pansin ang mahikang kailangan para
maikubli ng matagal ang iyong presensiya mula sa mga bampira. Bumalik ka dito bukas nang
gabi, kailangan kong basahin sa'yo ang mahika bago ako sunduin ng mga Gazellian" napatulala
na lang siya sa akin na parang hindi siya makapaniwala sa mga sinasabi ko. =================

Chapter 37
Bahagya siyang ngumiti sa akin na hindi ko inaasahan.
Chapter 37

"Akala ko noon masyado lamang nabulag si Lucas dahil sa kagandahang tinataglay mo, kung
ikwento ka niya sa mga kalahi namin ay parang maikukumpara ka na sa tinitingala naming
dyosa mula sa buwan. Mukhang sinasampal na ako ng katotohanan, patawarin mo ako sa aking
kapangahasan.." nagulat ako sa biglang pagbabago ng tono ni Adam. Tulad nang ipinangako ko kay Adam, maaga akong gumising para maasikaso ang likido na
gagamitin niya para makubli ang presensiya niya sa darating na pagdiriwang. Kailangan kong
panindigan ang mga binitawan kong salita dahil ito ang itinuro sa akin ni lola.
Pero ang mas ikinagulat ko ay ang ginawa niyang pagluhod gaya nang ginawa ng grupo ni Kasalukuyang nanunuod sa akin si lolo, at alam kong nagtataka na siya sa aking mga ikinikilos.
Lucas nang gamutin ko ang pinuno ng mga ito.

"Sa aking pagkakaalala ay may nagawa ka nang berdeng likido na katulad ng kakayahan ng
"Tatanawin ko itong isang utang na loob, mahal na dyosa mula sa salamin. Humiling ka nang kwintas ni Olivia, hindi ba? Pinakita mo ito sa akin noong nakaraang araw apo. Anong
maaari kong ibigay sa'yo" muli na naman akong umiling sa kanya nang may ngiti sa aking mga nangyari?" natigilan ako sa paglulubog ng kwintas sa berdeng likido.
labi.

"Ang totoo po nito lolo, nagamit ko na ito kagabi" kahit hindi ako nakatingin kay lolo ay alam
kong nakatitig siya sa akin.
"Mahalin mo ang unang Prinsesa ng mga Gazellian, huwag mong hayaang paghiwalayin kayo
nang hindi makatarungang patakaran ng mundong ito" naalala ko ang mga sinabi sa akin ni Lily
noon.

"Bakit mo ito kinailangang gamitin apo?" hindi ako nagdalawang isip na sabihin kay lolo ang
totoo dahil naniniwala akong siya ang isa sa dapat kong pagkatiwalaan sa mundong ito.
"Hindi mo na kailangang sabihin, dyosa mula sa salamin.."

"May tinulungan akong lobo na hinahabol nang mga bampira. He's Princess Lily's mate" wala
-- akong narinig na sagot mula sa aking lolo kaya pinagpatuloy ko na lamang ang pagbababad ng
kwintas. Nilagyan ko ito nang mga sangkap na siyang nakalagay sa aklat na siyang madali ko
lang nakikita sa cabinet nang silid na ito.
VentreCanard
 Nang masabi ko na ang mga orasyon
"Talagang apo ka nga ni Olivia, alam mo ba na ilang beses din sinalungat ng lola mo ang
kaharian ng Sartorias?" ngumisi na lang ako sa sinabi ni lolo. ay agad nagsarado ang aklat at bahagyang umusok ang berdeng likido. Nawala na ang
pamumula nang aking mga mata.

"Paano mo masasabi na epektibo ang mga dasal na inusal mo apo? Ilang araw ka palang sa
"Hindi na ako nagtataka sa bagay na 'yan lolo. Si lola ang nagpalaki at nag aruga sa akin simula larangang ito" pilit akong ngumiti kay lolo.
pagkabata

ko, ang mga prinsipyo at paniniwala niya ang siyang kinamulatan ko. Kung anong mali sa mga
mata niya ay mali rin sa akin at kung ano ang tama sa kanya ay tama rin sa akin. Hindi ko
gustong salungatin ang kaharian ng aking prinsipe para sabihing may napatunayan ako,
ginagawa ko lang ang lahat ng ito dahil alam kong ito ang nararapat" nakita kong marahang
tumango sa akin si lolo.
"Galing sa puso ang mga orasyon kong ito lolo. At tulad nga nang sinabi sa akin ni Reyna
Almera, hindi kayang makapanakit ng aking mga kakayahan. Binuo ko ang orasyon na ito para
makatulong, hindi ako bibiguin nito" tinakluban ko na ang berdeng likido nang maisalin ko na ito
sa bote.

"Alam kong sasabihin mo ang bagay na 'yan. Napalaki ka nang maayos ni Olivia" hindi na lang Muli pa sanang magsasalita si lolo nang may isang tagasunod na dumating.
ako nakapagsalita nang buklatin ko na ang panibagong aklat ng mga orasyon. Katulad nang
ginawa ko sa mga unang aklat ay bahagya akong gumawa ng hiwa sa aking palad para ipatak
ang aking dugo sa pahina nito, dito makikilala ng libro kung sino ang nagmamay ari sa kanyang
kapangyarihan. Kasabay nang pagliliwanag ng libro ay ang pamumula ng aking mga mata.

"May panauhin po si Senyorita Cordelia mula sa palasyo" agad nangunot ang noo ko sa sinabi
ng tagasunod. Hindi ba at masyado pang maaga para sunduin ako?
Mabilis itong nabuklat sa isang pahina at lumikha ito nang maliliit na liwanang sa bawat mga
letra nito. Dahil nakikilala na ako ng aklat, ibig sabihin nito ay naiintindihan na nito ang
pangangailangan ko.

Muli akong nagbasa nang kakaibang orasyon.

"Sige na hija, mauna ka na sa akin. May dadaanan lang ako sa aking aklatan" tumango na lang
ako sa sinabi ni lolo. Nagmadali na akong nagtungo sa sala nang mansion kung saan agad
akong napaatras nang makitang si Lily ang nakaupo sa sofa. Nasaan ang tatlo?
"Ibinye mugị ike akwụkwọ dị nesọ,-meyiwe ya ike gị na-, zere ya anya andị iro" sa pagkakataong
ito ay naiintindihan ko na ang sinasabi ng aklat. Pero ang mga wikang lumalabas sa aking bibig
ay hindi pa rin maiintindihan ng isang bampira lalo na kung wala itong dugong mangkukulam.
She can't be here, baka bigla na lang magpakita ang hindi makatiis na si Adam. Masisira ang
mga plano namin.

"Oh sacred book of Priestess Aymara, lend me your power to clothe the son of moon from the "Claret!" mabilis siyang yumapos sa akin.
eyes of the enemies.."
 "Ano pa ba ang mapagpipilian ko? Sige na. Hihintayin na lang kita dito" nagmadali akong
nagtungo sa library ni lolo.

"Bakit mukhang napaaga ka yata? Bakit ikaw ang susundo sa akin? Nasaan ang tatlong
prinsipe? Hindi ba kita naaabala Lily?" ngumuso ito sa akin bago naningkit ang mga mata nito.

"Lolo, kausapin mo muna si Lily. Libangin mo muna siya, kailangan kong tawagin si Adam bago
ako umalis" tumango lang sa akin si lolo. Halos lakad takbo na ako para makarating sa kwarto
ng mga orasyon at halos mapasigaw na lang ako nang makita si Adam na may nagkukulay
gintong mga mata.
"Ayaw mo na ba sa palasyo? Isusumbong kita kay Zen!" mabilis akong umiling sa sinabi niya.

"No,
"I can smell her..." hinihingal na sabi niya. My god! Hindi sila pwedeng magkita ngayon.
hindi naman sa ganun. May mga dapat lang akong tapusin, maaari ba na sumunod na lang ako
mamaya?" agad nangunot ang noo nito sa akin.

/>

"Padaanin mo ako itinakdang babae" mahigpit akong umiling habang inilolock ang pintuan.

"Hindi maaari Claret, kailangan ko ang tulong mo ngayon. May maliit na pagdiriwang sa koloseo
ng palasyo at inaanyayahan ang lahat nang mga babaeng bampira, tayong tatlo ni Harper ang
punong abala sa bagay na ito" ako naman ngayon ang nangunot ang noo. Bakit hindi ko alam
ang bagay na ito? Hindi ba at dalawang araw na lang ay pangmalawakang pagdiriwang na?

"Sasama ang loob ko kung hindi ka sasama ngayon sa akin, alam mo ba na may pinadalang
sulat sa'yo si Zen? Nasa palasyo, hindi ko dinala" agad tumalon ang aking puso sa sinabing ito
ni Lily. Ano kaya ang nakasulat doon? Makakauwi kaya sila ni Dastan nang mas maaga?
"Hindi maaari Adam, hindi magiging sapat ang magiging oras nyo ngayon at kung magtatagal
ang pag uusap nyo ay mapapansin na ng palasyo ang pagtatagal ni Lily. May hinahawakan
siyang pagdiriwang ngayon, marami ang nakamata sa kanya ngayon lalo na at wala ang unang
dalawang prinsipe. At maraming mga nakabantay na bampira sa labas" pansin ko na hindi pa rin
nawawala ang bisa nang orasyon na ibinigay ko sa kanya kagabi.

Nakita kong ngumisi si Lily sa naging reaksyon ko. Anong gagawin ko? Nangako ako kay Adam.

"But I want to touch her.." fuck. Bakit ako ang nagmumukhang kontrabida dito? Sigurado akong
kulang ang buong araw sa dalawang ito kapag nagkita silang dalawa.

"Maaari mo ba akong bigyan ng isang oras para maghanda?" tinitigan lang ako ni Lily na parang
hindi siya sang ayon sa tagal nang paghahanda ko.
"Adam, maghintay ka nang tamang oras. Hindi ngayon, hindi ngayon ang oras. Gusto ko kayong
tulungan ni Lily, please tulungan mo rin ako sa pagkakataong ito" hindi pa rin nawawala ang
pagkukulay ginto ng mga mata ni Adam.
Hindi na ako nagsayang pa nang oras. Mabilis ko nang inayos ang mga kagamitan na dadalhin
ko pabalik sa palasyo. Mga librong maaari kong pag aralan, ang likidong nabasahan ko na nang
mga orasyon at ilang sangkap na kayang ilagay sa bagahe ko. Siguro ay ipasusunod ko na lang
ang ibang mga kagamitan na kakailanganin ko.

"Atleast, let me see her..." napabuntong hininga ako sa sinabi niya. Bahagya kong binuksan
Kasalukuyan na kaming nasa labas at nagpapaalam na ako sa aking lolo.
ang pinto nang silid. Dahil abala ang lahat nang mga tagasunod sa ibaba ay sigurado akong
walang makakakita kay Adam na kasunod ko.

Bahagya niyang sinilip si Lily na nasa ibaba na masayang nakikipagtawanan kay lolo.

"Salamat lolo..." nagyakapan muna kami bago ako makasakay sa karwahe ng palasyo.

"She's so beautiful.." narinig kong sabi ni Adam. Napatitig na lang ako kay Adam dahil sa ginto
nitong mga mata. Ganito din ang mga mata ni Lucas tuwing tinititigan niya ako.

Nang muli kon tingnan si Lily at lolo ay agad nanlaki ang mata ko. Nakatingin sa direksyon
namin si Lily. Mabilis akong lumingon "This is weird, pero parang nakita ko si Adam kanina" tulalang sabi ni Lily nang makatakbo na
ang karwahe. Hindi ko alam ang sasabihin ko.
kay Adam na wala na sa tabi ko. Kumaway na lang ako pabalik sa nakangiting prinsesa.

Bumalik na ako sa silid at nandito na muli si Adam na tahimik na nakasandal sa lamesa.

Inabot ko sa kanya ang likidong ginawa ko. "That's impossible, siguradong pinagbawalan na rin siya

nang lahi niyang makipagkita sa akin. He can't be here, kung nandito siya ay dapat
nararamdaman ko siya" pilit tumawa si Lily na siyang sumagot sa sarili niyang tanong.

"Sa pagkakataong ito, iinumin mo ito. Ang bisa nito ay depende sa pangangailangan mo, kung
gaano ka katagal sa Sartorias ay ganito rin kahaba ang bisa nito" tumango siya sa sinabi ko.
Mabilis na siyang nakasampa sa bintana.
Nang makarating kami sa palasyo ay nagdiretso kami sa malaking koloseo kung saan daw
pinagdaraos ang iba't ibang mga pagdiriwang. Nagtataka akong pinaupo ni Lily sa trono ni Zen.
Naupo na rin si Harper na may malaking ngisi sa akin at si Casper na mukhang seryoso na
naman.

"Maligayang pagbabalik Claret, balita ko ay kaya mo nang makagawa ng mga mahika" ngumisi
"Huwag kang mag alala, sa sandaling mahuli ako ng mga bampira mula sa palasyo. Hanggang lang ako sa sinabi ni Harper. Muli kong nilibot ang aking paningin, nasaan ang tatlong bampira?
sa kamatayan ay hindi ko aamining nakipag ugnayan sa akin ang isang itinakdang babae,
hinding hindi ko ipapahamak ang dyosang tumulong sa akin para makita ang aking prinsesa.
Maraming salamat.." hindi na ako nakasagot kay Adam nang tumalon na ito sa bintana.
Napapansin ko na karamihan ay matatandang babaeng bampira ang mga imbitadong
manunuod ng koloseo pero hindi pa din naman nawawala ang mga dalagang bampira na
walang tigil sa hagikhikan. Anong palabas ang mangyayari?

"I'm glad, I'm not one of them.." pakinig kong sabi ni Casper.
"Are you sure about this Lily? This will be another shame for our bloodline.." naiiling na sabi ni
Casper.

"Prince Evan! Prince Evan!" panay naman ang tawag nang grupo ng mga babae sa kaliwang
parte ng koloseo na hindi naman niya pinapansin.

Habang si Finn naman ay nakatungo na, na parang ayaw niyang makita nang lahat ang
"Anong nangyayari?" tanong ko kay Lily na may napakalapad na ngisi. Si Harper ang sumagot kanyang mukha.
sa tanong ko.

"Mahal kong kapatid, alam kong nagkasala si Finn huw-" hindi na naituloy ni Caleb ang
sasabihin niya nang malutong na nagmura si Finn.

"Mahigpit na ipinag utos ni Dastan na kailangang makipag ayos ng tatlong bampirang hindi
mababaliw sa babae, sa hindi nila pagkakaunawaan kay Lily. Bago daw sila bumalik ni Zen sa
palasyo, dapat ay wala nang away sa pagitan nila. Ito lang naman ang hiniling ni Lily sa tatlong
prinsipe..." hindi na itinuloy ni Harper ang sasabihin nang si Lily na ang nagsalita.

"Fuck off Caleb! Ikaw ang nag umpisa" naririnig ko na ang hagikhikan ni Lily at Harper.

Napapansin ko na ang pamumutla ni Evan habang pinagmamasdan ang kanyang mga

"A simple fire dance from the elite Princes of Sartorias" manunuod. Habang si Finn at Caleb ay mukhang magkakainitan pa.

Napanganga

na lang ako nang makitang isa isa nang lumalabas galing sa sulok nang arena ang tatlong Pumalakpak si Lily hudyat nang pagsisimula. Isang malakas na sunod sunod na pagtambol ang
prinsipeng Gazellian na hindi na maipinta ang mukha. Walang damit pang itaas ang mga ito, nag ingay sa loob ng koloseo. Isa isa na ring nasindihan ang apoy sa palibot nang arena.
kapwa sila may mga abo sa kanilang magkabilang pisngi at taling may apoy sa dulo na siyang Tanging magagandang katawan lamang nang matitipunong prinsipe ang nakikita sa buong
hawak nang kanilang magkabilang kamay. arena na siyang pinagtilian nang buong kababaihan ng Sartorias.

Malakas nagsigawan ang mga matatandang bampira na lalong nagpaasim sa mukha ng tatlong
prinsipe.
Hindi na magkamayaw ang sigawan nang mga kababaihan.

"Mahal na Prinsipe Caleb! Mas mainit pa po kayo sa apoy" agad lumapad ang ngisi ni Caleb at
mabilis hinanap ang bampirang nagsabi nito sa kanya pero nang makita niyang hindi ito "Go! Go mga kuya! Matutuwa si Dastan at Zen! Mahal na mahal ko kayong tatlo!" sigaw ni
kagandahan ay agad napangiwi ang prinsipe. Harper sa mga kapatid niya.

Napapailing na lang ako habang nakikitang namumula na ang mga mata nang mga ito sa
pagkairita. Hindi ko maiwasang hindi mapangisi habang pinapanuod ang pang aasar ni Harper,
ang natatawang si Lily, si Casper nangingiwi na at ang tatlong bampira mukhang iritadong mga
kabado.
Kasalukuyan nang nakahilera at nakadapa sa mahabang upuan ang tatlong prinsipe na lapnos
ang likuran dahil sa mali maling step mula sa kanilang naging masalimuot na fire dance na
siyang inaasahan na rin naman naming mangyari.
Si Lily ang may hawak ng kung anong pamahid sa likuran ng mga ito habang ako, si Casper at
Harper ay nakangiwing nanunuod lamang sa nangyayaring pagdaing ng tatlong prinsipe.

"Happy now Lily? Look at my skin.." maarteng reklamo ni Caleb habang ilang beses pumipitlag
Ngayon ko masasabing nagkakaroon din pala nang pagkakataong maging isang tipikal na nang tangkain siyang lagyan ng gamot ni Lily sa kanyang likuran.
pamilya ang mga Gazellian.

Away from their responsibilities, away from their role as the princess and prince of this empire.
Sa mga mata ko ngayon, isa lang silang simpleng magkakapatid na nagkakatuwaan.

"Don't move Caleb.." natatawang sabi ni Lily na mukhang nag eenjoy sa nangyayari sa kanyang
mga kapatid.

Typical family with laughter and joy.

"You looked so happy Princess Lily, masaya akong napapangiti kita" sarkastikong sabi ni Caleb
na bahagyang napapapikit habang nilalagyan siya ni Lily ng gamot.

-- "I am not happy Caleb, pinagsisihan ko na pinasayaw ko kayong tatlo. Kung alam ko lang na
malalapnos ang mamahaling kutis ng mga Prinsipe ng Sartorias ay hindi ko na ipinagpatuloy pa
VentreCanard ang nangyaring pagsasayaw sa apoy" sabay sabay umismid ang tatlong prinsipe sa sinabi ni
Lily na mukhang hindi naniniwala. Kahit ako ay hindi makukumbinsi na gugustuhin ni Lily na
hindi matuloy ang sayawan na nangyari.

=================

Chapter 38

Chapter 38
"I looked terrible.." ilang beses ko na itong narinig kay Evan na mukhang hindi yata matanggap
na magkakapilat ang likuran niya.
 "What will happen to me? My girls won't be happy seeing my back like this.." reklamo ni Finn na
"Mawawala rin 'yan Evan, bakit ba ang laki laki ng problema mo?" nakisali na rin agad nagpatalim sa mga mata ni Lily. Bakit hindi na lang sila manahimik? Lalo lang nilang
pinag iinit ang ulo ni Lily.
si Harper na kaninang tahimik lamang.

Nang mapansin siguro ni Finn ang mga mata sa kanya ni Lily ay agad nitong binawi ang
kanyang sinabi.

"But it hurts, damn. Nakakahiya ang nangyari, dapat ay ipinalaban mo na lang kami sa ilang
daang mga embargo Lily" mabagal na umiling si Lily sa suwestiyon ni Evan. Nito ko lang
nalaman na ang halimaw na muntik nang kumain sa akin nang una kaming magkita ni Zen ay "Oh, sorry my bad Lily. Makikinig na nga pala ako sa'yo, hindi
tinatawag nilang mga 'Embargo'
na ako makikipaglaro sa mga babae dahil sasaktan ko lang sila kapag nakita ko na ang 'mate'
ko" walang amor na sabi ni Finn na may kasama pang pag ikot ng mga mata.

Hindi ko pa rin maintindihan kung bakit nag aalaga nang ganito kabangis na halimaw ang mga
Gazellian sa ilalim mismo nang kanilang palasyo. Papaano na lang kung makawala ang mga
ito?

"Ouch! Be careful! Dahan dahan naman Lily! Masakit" halos sabay na kaming napabuntong
hininga ni Harper sa paulit ulit na reklamo ni Caleb.
"Magiging pabor sa inyo kung ipinalaban ko na lang kayo sa mga embargo" sagot naman sa
kanila ni Lily.

"Are you nuts Caleb? Wala pang isang oras ay maghihilom na 'yan, bakit ba nagpapagamot pa
kayong tatlo? Nag iinarte lang naman kayo mga kapatid, bumangon na kayo dyan. Nakakahiya
"So you really wanted us to suffer?" mabilis na tanong ni Evan kay Lily. sa mga tagasunod natin, nakikita nila ang mga kaartehan ninyong tatlo.." hindi kumilos ang tatlo
sa sinabi ni Harper.

"Yes dahil may mali kayong tatlo. Ilang beses na sinabi sa atin ni amang hari na huwag na
huwag tayong magsasalita ng tapos at mukhang nakalimutan nyo na yata ang bagay na 'yon" "Ako naman Lily" sabi naman ni Evan. Hindi na tinapos ni Lily ang paglalagay ng gamot sa
bahagyang natahimik ang tatlong prinsipe sa mga sinabi ni Lily. Kahit ako ay natigilan nang reklamador na si Caleb at nagsimula na siyang magpahid ng gamot kay Evan na tahimik lang
biglang narinig ang salitang 'amang hari' naman at walang ibang sinasabi.

Abala pa rin si Lily sa likuran ni Caleb na hindi na matapos sa kakapitlag nito.

"Alam mo Harper kung bakit nagpapalagay ang tatlong ito sa akin? Naglalambing lang ang mga
prinsipeng ito sa kanilang Ate, oo na pinapatawad ko na kayong tatlo" napangisi na lang ako
nang makitang sabay sabay ngumuso ang tatlong nakadapang mga prinsipe sa sinabi ni Lily.
 "Sorry for that Lily, hindi na ako magsasalita ng tapos" agad kaming napalingon sa sinabi ni
Evan. Okay, umamin na sa pagkakasala ang isa.

"No way, masakit lang talaga ang likod ko" ngusong sagot ni Caleb.

"Our fault, di na rin ako uulit Lily" ngumisi din sa kanya si Finn. Tanging si Caleb na lang ang
hinihintay naming lahat na magsalita.

"Me too" mabilis na sabi ni Evan.

"Alright, alright. I am sorry Lily, sorry na. Hindi na kita gagalitin, ayaw ko nang mag fire dance.
Masakit sa likod" ngiwing sabi ni Caleb. Nakita kong lumawak ang ngisi ni Lily sa kanyang mga
kapatid na nakadapang nakahilera.
"Ayokong magkapilat" sagot din naman ni Finn.

Mabilis lang naman niyang hinalikan sa kanilang mga pisngi ang tatlong prinsipe na nakahilera
at hindi na nakaangal ang mga ito sa bilis ng mga pangyayari. Kahit ako ay nagulat sa ginawa ni
Lily. Damn, they're all cute.

"Sus! Kung ayaw nyong makipagbati sa akin hindi talaga kayo sasayaw sa harap ng mga
kababaihan ng Sartorias" natahimik ang tatlong prinsipe sa sinabi ni Lily habang panay pa rin ito
sa pagpapahid ng gamot sa
"Oh, hayan na. Hindi na galit si Ate, bati na tayong apat ha? Huwag nyo na akong ulit gagalitin
likuran ng mga kawawang prinsipe. dahil hindi lang sofa ang ibabato ko sa inyong tatlo" nakapamaywang na sabi ni Lily habang
nakangangang nakahawak ang tatlo sa kanilang mga pisngi na mukhang nagulat sa ginawa ni
Lily.

"Sinunod ko lang ang gusto mo dahil pinag uutos 'yon ni Dastan" giit ni Caleb na mukhang ayaw
talagang magpatalo.
"What the hell is that Lily?" ilang beses pinunasanan ni Caleb ang kanyang pisngi.

"Talaga lang Caleb?" nakita kong tumaas na ang kilay ni Lily.

"Nandito si Claret, hindi ka ba nahihiya?" iritado din na sabi ni Evan na pinupunasan rin ang
kanyang pisngi.

"What
the hell is 'Ate'? Bakit hindi na mawala 'yang halik na 'yan? Hindi na kami bata" panay din
ang punas ni Finn sa kanyang pisngi. Kapwa nakaupo na ang mga ito at abala na sila sa
kanilang mga pisngi na hinalikan ni Lily.
"Kinikilig lang kayong tatlo. Mahal na mahal nyo talaga si Ate Lily, I love you too. Wag na ulit
akong gagalitin, okay?" sabay sabay kumunot ang noo nang tatlong prinsipe. At wala pang ilang
sandali ay nawala na ang mga ito sa kanilang mga inuupuan na parang mga bula.
Sabay sabay nagtawanan si Lily, Harper at Casper nang mawala ang tatlong prinsipe.
"That was awesome Lily" natatawang sabi ni Harper.
"Ikaw Casper, gusto mo rin ng kiss?" mabilis umasim ang mukha ni Casper sa sinabi ni Lily.
"Wala akong ginagawang masama mahal na prinsesa" seryosong sabi ni Casper. Nagkibit
balikat lang si Lily sa sinabi nito.
"Maliligo lang ako" paalam sa amin ni Lily na siyang tinanguhan namin. Naiwan ako kasama ang
kambal ng mga Gazellian.
"Masanay ka na sa kanila Claret, sa aming magkakapatid si Lily at 'yong tatlo ang magkakalapit.
Si Dastan at Casper naman lagi ang magkasama.." bahagya akong tumango sa sinabi ni
Harper.
Kaya naman pala hindi kayang tiisin ng tatlo si Lily kapag nagagalit ito. Nakita ko kung paano
mag usap si Caleb, Evan at Finn kung paano nila susuyuin si Lily nang babago pa lang sila
binato nito ng sofa.
How I love their bond. Hindi ko tuloy maiwasang hindi mainggit sa kanila, hindi lang miminsan
na pinangarap kong magkaroon ng
mga kapatid noon na siyang imposible namang mangyari sa akin. Kahit kapitbahay na mga
kalaro ay wala ako noon. Bahagya akong napangiti ng mapait, masasabi kong hindi ko
masyadong naramdaman ang aking pagkabata.
Si Zen kaya? Parang wala namang kaclose si Zen, palibhasa lagi na lang siyang nagyeyelo.
Napangisi na lang ako sa sarili kong iniisip. Siguradong mapipikon si Zen kapag nalaman niya
itong iniisip ko.
Ang makitang may magkakapatid na ganito sa mundong ito ay masasabi ko nang isang
napakagandang tanawin. Hindi ko maiwasang hindi humanga sa haring nagpalaki sa mga
maharlikang ito. Maaari kaya naming buhayin ang haring ito kapag nakumpleto na kaming apat
na itinakdang babae?
"No way" sagot ni Casper kay Harper na pumutol sa aking iniisip. Nasaan na nga ba kami?
"Anong no way Casper? Ikaw yata ang paborito ni kamahalan, laging ikaw ang hanap ng unang
prinsipe" umismid lang si Casper sa sinabi ni Harper. Agad kong nahabol ang pinag uusapan
nila sa sinabi ni Harper.
"Si Zen ang paborito ni Dastan, trust me" ako naman ngayon ang napangiwi sa sinabi ni Casper.
Papaanong si Zen? Hindi nga sila nag uusap.
"Casper, everybody loves Zen. Lahat yata tayo paborito siya, alam mo na sa ating
magkakapatid siya ang lubos na may kailangan ng atensyon" sabay natawa ang kambal sa I miss you my Cordelia Amor, ikaw lang ang iniisip ko sa bawat pagpupulong na dinadaluhan
sinabi ni Harper. namin ni Dastan. Sumasakit na ang ulo ko sa walang katapusang pag uusap ng mga bampirang
ito.

Hindi ko maiwasang hindi matawa, hindi ba at bampira din siya? Siya pa nga ang prinsipe nila.
"Dahil kapag hindi natin binigyan ng lubos na atensyon ang prinsipe ng mga nyebe ay
Dapat ay makinig siya sa mga pagpupulong, para saan pa at sumama siya kay Dastan? Baka
makakapanira siya ng isang buong emperyo" napatango na lang ako sa sinabi ni Casper.
pinasasakit lang niya ang ulo ni kamahalan.

Muli kong pinagpatuloy ang pagbabasa ng kanyang sulat. Napapakagat labi na lang ako para
pigilan ang aking pagtawa. Damn this vampire prince, pinapangiti niya ako sa simpleng sulat na
ito.

"Oo nga pala, may sulat

ka galing sa kanya Claret" agad gumuhit ang ngiti sa aking mga labi nang maalalang may
Damn these prince
sulat nga pala ako mula sa aking prinsipe. Biglang nawala sa aming tabihan si Harper pero
agad din itong nakabalik dala ang sulat na galing kay Zen.
duties. I'm dying baby, I need your fangs, I need to see you. I need you baby. I miss you.
Inuuhaw ako ni Dastan dito. Ilang beses na akong iniirapan ni kamahalan, hindi niya ba
naiintindihan ang nararamdaman ko Claret? Hirap na hirap na ako kapag malayo ka sa akin.

Napahawak na lang ako sa aking namumulang mga pisngi, alam ba ni Zen ang sinusulat niyang
ito? Para na akong baliw sa kangingisi sa mga binabasa ko. Para siyang batang paslit na
nagsusumbong sa akin. Napapailing na lang ako habang iniisip ang anumang reaksyon ni
kamahalan kay Zen, baka sobrang init na ng ulo nito sa pangalawang prinsipe dahil sa pag
"Huhulaan ko, limang araw 'yan ginawa ni Zen" natatawang sabi ni Harper.
iinarte nito. Hindi na ako nagtataka kung iniirapan na siya ni kamahalan.

Muli kong pinagpatuloy ang pagbabasa.

"Maiwan ko muna kayong dalawa" paalam sa amin ni Casper. Mabilis din na nagpaalam sa akin
Hirap na hirap akong matulog kaya sa tuwing wala kaming pagpupulong muli akong gumagawa
si Harper dahil may kakausapin din daw siyang importanteng tao na kanina pa niyang
ng mga yelong kahawig ng aking dyosa. Ito na lang ang alam kong maaari kong gawin habang
hinihintay. Kaya ang nangyari ay mag isa na lang ako sa loob ng silid na ito.
malayo ako sa'yo Claret.

Nakangiti kong binuklat ang sulat na galing kay Zen. Bahagya kong hinaplos ang sarili kong
Bahagya kong nalukot ang sulat ni Zen. What the fuck!? Zen. Gumawa na naman siya ng mga
mga pangalan na isinulat mismo ng mga kamay ng aking prinsipe. Magandang sumulat ng mga
ice scupture ko! Buti sana kung mga nakadamit! Hubad na hubad lang naman ako. Oh damn
letra ang pangalawang prinsipe ng Sartorias.
this vampire prince.

Claret Cordelia Amor

I love you Claret. Kung maaari lang kitang kasama kung saan ako magpunta. I miss you, gusto
ko nang bumalik sa Sartorias. I want to kiss you badly.

I love you. Mahal na mahal kita Claret.

Hindi ko na napansin na nakahawak na ako sa aking dibdib. Damn, sulat pa lang ni Zen ay
nagkakaganito na ako. Paano pa kaya kapag umuwi na siya? I miss you too Prince Zen. Don't tell me? nangangatal kong muling ibinalik ang aking paningin sa babaeng may hawak ng
malaking kahon.

I'll go home soon. I love you Claret Cordelia

Amor..
"Ako nga Cordelia Amor.." napaatras na lang ako. Anong ginagawa niya dito?

Second Prince of Parsua Sartorias

Zen Lancelot Gazellian

"Huwag kang matakot, tayong dalawa ang magkakampi dito" muli akong nagpatuloy sa pag
atras. Hindi niya ba alam na delikado ang buhay niya sa palasyo?

Muli ko nang itinupi ang sulat ni Zen sa akin. Ang kauna unahang sulat na natanggap ko mula "Why are you here? Hindi nila patatagalin ang buhay mo sa loob ng palasyong ito" nangangatal
sa pangalawang Prinsipe ng Sartorias. na sabi ko sa kanya.
Hahakbang pa sana ako palabas ng silid nang biglang nabuksan ang pintuan, iniluwa nito si Lily
at Harper. Sa likuran nito ay isang babae na may talukbong at may hawak na napakalaking
kahon.

"'Yon ay kung hahayaan mo itong mangyari, pareho tayong mapapahamak Cordelia.

Makipagtulungan ka sa akin, kailangan natin ang isa't isa.." muli pa sana akong sasagot nang
"Claret nandito na ang kasuotan mo sa ating darating na pagdiriwang.." masiglang bungad sa mabilis nabago ang posisyon naming lahat.
akin ni Harper.

Hindi ko alam kung bakit bigla na lang akong kinabahan sa presensiya ng babaeng may hawak
ng kahon. What the hell is wrong with me?

Nakanganga na ako ngayon sa nakasaradong pintuan. What the fuck is going on? Napatulala
na lang ako nang muling nabuksan ang pintuan at muli nitong iniluwa si Lily at Harper parehong
pareho sa nangyari kanina lamang.
Nang akma ko nang aabutin ang kahon ay bigla na lang tumunghay ang babaeng nakatungo at
natanggal na lang ang talukbong nito. Kusang namula ang aking mga mata maging ang
kanyang mga mata ay namula rin nang magtama an gaming mga mata sa isa't isa. Mabilis kong
inilingon ang sarili ko sa posisyon ni Lily at Harper.
"Claret nandito na ang kasuotan mo sa ating darating na pagdiriwang.." ito ang sinabi ni Harper
kanina. Wala man lang pagkakaiba sa mga pangyayari. Ito na ba ang kanyang
kapangyarihan? Sa papaanong paraan ko ito kakailanganin?
Both of them are not moving. What the hell is happening?
"Isang karangalang ipagtahi ng kasuotan ang napakagandang dyosa mula sa salamin.."
papaano niya naikukubli ang presensiya niya mula sa mga maharlikang ito?
Nangangatal kong inabot sa babaeng kayang manipulahin ang oras ang kahon na naglalaman
ng aking kasuotan. At hindi ko maiwasang hindi mapangiti ng mapait.
Nasa harapan ko na ang babaeng maaring sumira sa relasyong mayroon ako sa pamilyang
sumalubong sa akin mula sa napakagulong mundong ito.
--
VentreCanard
=================
Chapter 39
Chapter 39
Hindi ko mapigilan ang malakas na pagpintig ng aking puso habang nakikipagtitigan sa
'mananahi' na siyang nagdala ng aking kasuotan para sa darating na pagdiriwang. Sa halip na
tuwa ang maramdaman ko dahil abot kamay ko na napakagandang kasuotan na pinasadya pa
ng mga Gazellian para sa akin ay takot, kaba at pagkagulat ang bumabalot sa aking pagkatao
sa mga oras na ito.
Sa loob nang napakalaking kwartong ito, tanging kami lamang dalawa ang nakakaintindi ng
totoong sitwasyon. Ang pagtatagpo naming ito sa napakaagang panahon at sa ganitong
pagkakataon ay isang napakalaking hudyat na may anumang maaaring mangyari sa mga
susunod na mga araw o higit ay sa susunod na mga oras.
"Claret? Are you fine? You looked pale, kinakabahan ka naman masyado! Don't worry, nasa
likuran mo lang kami kapag ipinakilala ka na sa harap ng mga bampira" pilit akong ngumiti sa
sinabi ni Harper. Kung sana ay ito na lang ang dahilan ng pamumutla ko.
"Gusto mo ba na isukat?" tanong naman sa akin ni Lily. Siya na mismo ang umagaw sa kahon
na hawak ko para ipatong ito sa isang lamesa.
"Mauuna na po ako, mga mahal na prinsesa" tumango ito kay Lily at Harper na abala na sa
pagtingin sa aking kasuotan bago ito makahulungang sumalubong ng titig sa akin.
"Hanggang sa muli nating pagkikita, dyosa mula sa salamin" tumango din ito sa akin na hindi ko
na nagawang masagot. Nakita ko na bahagyang napalingon sa kanya si Lily na mabilis din
naman na nagkibit balikat. Damn, kinakabahan na ako.
"Come on,
Claret.." hindi ko na namalayan na nasa likuran ko na pala si Harper na pilit na akong itinutulak.
Si Lily ang nag alis ng aking saya sa kahon at halos mapanganga na lang ako nang tuluyan ko
na itong makita. Paano nagawa ang napakagandang sayang ito sa napakaikling panahon?
Bawat anggulo at detalye ng kasuotang ito ay tagalagang nakakamangha. Talaga ba na isusuot
ko ito? Maaari ba itong isuot ng bampirang hindi dugong bughaw?
A champagne chiffon gown with top crystal lining and a fur flowing white dress coat.
Sa tagal ko nang nananatili sa mundong ito, hanggang ngayon ay hindi pa rin ako masanay sa
mga kasuotan pero hindi ko akalaing mas may igaganda pa pala ang mga sayang masusuot ko.
"Sa akin ba talaga ito? Hindi kaya sa inyo ito Lily, Harper?" hindi ako makapaniwala habang
hinahaplos ko ang makapal na kasuotan na ito.
"This gown was especially made for you Claret. It was supposed to be black, or anything dark
color but Zen insisted the color white" sabay ngumisi sa akin si Harper at Lily.
"He wants it white, the color of his snow. The color of his power, isn't he sweet?" hindi ko
mapigilang hindi mapangiti sa sinabi ni Harper.
"Romantically idiot Harper, our traditional dress are dark colors. Palibhasa gustong gusto na
niyang ipamukha sa buong emperyo ng Parsua na sa kanya si Claret. What would you expect?
He's a Gazellian" muli kong naalala ang unang beses na kinagat ako ni Zen sa aking palapulsan
sa harap ng mga konseho at matataas ng mga bampira ng kahariang ito.
He's
very territorial from the very beginning. Agad kong kinurap ang aking mga mata nang
maramdaman kong namumula na ito. Damn, I'm missing him. Nauuhaw na ako sa aking
prinsipe.
"Isusukat mo ba Claret?" tanong sa akin ni Harper.
"Hindi na, sa pagdiriwang ko na lamang ito susuotin" hindi na nagprotesta ang dalawa sa sinabi
ko.
Nagkaroon pa kami ng maiksing pag uusap tatlo bago ako namaalam sa kanila na kailangan ko
na nang pahinga.
Kasalukuyan na akong nakahilata sa kama habang paulit ulit na binabasa ang sulat sa akin ni
Zen. Dahil kung hindi ko ito muling babasahin ay muli ko na namang iisipin ang sitwasyon namin
ng babaeng kayang manipulahin ang oras, anong kailangan kong gawin? Anong kilos ang
gagawin niya? Hindi kaya makasama ito sa mga Gazellian?
Pilit kong inalis ito sa aking isipan at muli kong binasa ang sulat ni Zen, ito na lang ang
nagsisilbing lakas ko sa mga oras na ito, pero sigurado akong kapag nalaman ni Zen itong
ginagawa ko ay malaki na namang pagtatalo ang mamamagitan sa aming dalawa.
Hanggang ngayon ay isang malaking tanong pa rin ang kailangan namin sa isa't isa nang
babae. Bakit ako pa ang kinailangan niya? Isang itinakdang babae na wala namang lakas at
kakayahang maipagmamalaki?
Ibinalot ko ang sarili ko sa kumot ni Zen na ilang beses ko nang ginawa simula nang pumasok
ako sa kanyang kwarto, parang yakap ko na rin ang aking prinsipe sa ginagawa kong ito.
I can even smell his addictive and enslaving masculine scent. Para saan pa ang magandang
kasuotan na ibinigay
nila sa akin kung wala ang aking prinsipe? Gusto kong makita niya akong suot ang saya na
siyang sumisimbolo sa kanyang kapangyarihan.
Inihapos ko ang sarili ko sa unan ni Zen habang mas ibinabalot sa aking katawan ang kanyang
kumot. Kung sana ay siya na lamang ang katabi ko, nangungulila na ako sa kanya.
Bukas na ang hinihintay ng lahat, ang pagdiriwang na magpapakilala sa akin. Gusto kong
nandito si Zen para suportahan ako pero alam kong may mas importante siyang kailangang
gawin na siyang dapat ko nang tanggapin.
Tanging ang prinsipe ng mga nyebe ang naglalaro sa aking isipan hanggang sa tuluyan na
akong tangayin ng antok.
--

Maaga akong nagising dahil sa maingay na boses ni Lily at Harper. Hindi ko na rin mabilang ang
dami ng mga tagasunod na nakadungaw sa kama ni Zen na siyang tinulugan ko.
"Kailangan nyo na pong maligo" nahihiya akong bumangon. Bakit kailangan ganito kadami ang
mga tagasunod ngayon? One is enough but five? Seriously?
"Magmadali kayo, ayusan nyong mabuti si Claret" utos ni Lily sa mga tagasunod. Napatitig
akong sandali sa kanya nang maalala ko si Adam, ngayon ito dadating para kausapin si Lily.
"Ayos lang ako Lily, maaari nyo na akong iwan ni Harper sa kanila. Hindi ba at lalabas pa kayo
ng palasyo? Go on, I am fine here. Intindihin nyo ang mga mamamayang sabik makipag usap
sa kanilang mga prinsesa, isang taon din nilang hinintay ang araw na ito" sabay ngumiti sa akin
si Harper at Lily na sumisigaw ng kagandahan sa kanilang mga eleganteng
kasuotan.
"See you later" bulong sa akin ng dalawa bago ito mga nawala nang isang iglap sa aking mga
mata.
Tumagal siguro ng dalawang oras ang nangyaring pag aayos sa akin bago ako nakapagbihis at
nakalabas ng aking kwarto. Hindi ko pa isinusuot ang saya na ipinatahi ng mga Gazellian, dahil
mamaya pa daw ito sa gaganaping sayawan. Nakatanaw lamang ako mula sa pinakamataas na
palapag ng palasyo habang pinapanuod ang mga bampira ng Sartorias na dumadami na sa
harap ng palasyo.
Mahigpit na bilin sa akin ni Lily na hindi pa ako maaaring magpakita sa mga bampira hanggang
hindi pa ako pormal na nakikilala ng lahat na siya namang sinang ayunan ko. Hindi ko pa rin
alam kung paano makiharap sa ibang mga bampira, tanging mga Gazellian, si lolo at si Rosh
ang nakausap ko nang matagal.
Pinili ko na lamang manuod mula sa malayo, at dahil bahagya nang natututo ang aking mga
mata sa mga kakayahang bampira. Nakikita ko na nang mas malinaw ang mga nangyayari kahit
napakalayo na nito. Kasalukuyang nakikipag usap si Evan sa isang pamilya, si Casper naman
ay may kausap na limang mga babae na halatang halata ang paghanga sa kakisigan ng
prinsipe, si Finn naman ay may kausap na mga kalalakihan at kapwa sila nagtatawanan, si
Harper ay may kausap na magkasintahan. Hindi ko na hinanap kung nasaan si Lily dahil alam
kong magkasama na sila ngayon ni Adam. Si Caleb naman ay may buhat sa kanyang likuran na
tatlong batang bampira habang hinahabol sila nang iba pang mga bata.
Napapangiti na lang ako habang nakikitang nakangiti ang mga Gazellian habang
nakikisalamuha
sa mga mamayang kanilang nasasakupan. Hindi sila ang tipikal na mga maharlika na
mapangmataas at laging nakamata sa agwat ng kanilang mga katayuan sa kaharian. Hindi ko
makita sa kanilang ginagawang ito ang obligasyon, ang tanging nakikita ko lamang ay ang
pagkawili sa kanilang mga mata.
Anong sinasabi ni lolo na walang nakamana kay haring Thaddeus? These gorgeous Gazellians
are born leader.
Hindi ko na napansin ang oras sa kapapanuod sa mga pangyayari sa labas ng palasyo, naabala
lamang ako nang may tagasunod na lumapit sa akin para sabihing kailangan ko na daw
magbihis dahil dumadating na ang mga panauhin mula sa iba't ibang kaharian.
Pinagtulungan ako nang ilang mga tagasunod para bihisan, kapwa mga humahangang mga
mata ang sumalubong sa akin nang tuluyan na akong makalabas ng kwarto. Mabilis nakalapit
sa akin si Evan at Caleb na nakapagpalit na rin ng mga kasuotan, kahit sinong babaeng
bampira ay mapapatulala na lamang sa dalawang prinsipeng ito.
Sabay nilang inilahad ang kanilang mga kamay para alalayan ako. Nakangisi lamang sa likuran
si Finn, Casper, Harper at Lily na mga nakasuot na rin ng mga eleganteng kasuotan.
"Baka tuluyan nang mabaliw si Zen kapag nakita ka niya Claret" natatawang sabi ni Caleb.
"Matagal na 'yong baliw Caleb" matabang na sabi ni Evan na siyang nakapagpatawa sa aming
lahat.
Sa koloseyo gaganapin ang malakihang sayawan kung saan bukas ito para sa lahat,
maharlika man, kilalang mga bampira, may matatas ng mga posisyon at mga panauhing
pandangal mula sa iba't ibang kaharian.

"Walang anuman" mahinang sagot ko sa kanya.

Nang sandaling

pumasok ang mga Gazellian kasama ako ay halos lahat yata ay namula ang mga mata at Nagsimula na ang sayawan, halos hindi ko na makitang nakaupo si Lily at Harper dahil sa dami
bahagyang yumuko para magbigay respeto sa tinitingalang magkakapatid hindi lamang sa ng mga kalalakihang nagyayaya sa mga ito. They're the princess afterall, siguradong
Kaharian ng Sartorias, kundi sa buong Emperyo ng Parsua. napakalaking pagkakataon na ito para sa mga kalalakihan.

Agad akong humanga sa ayos ng koloseyo. Halos mabalot ito nang malakristal na mga ilaw na Hinahapong umupo sa tabi ko si Lily.
kung titingnan ay parang gawa pa sa mga dyamante ang maliliit na detalye nito. May mga
nagliliyab na apoy sa bawat sulok na siyang hawak ng estatwa ng mga babae, kung hindi ako
nagkakamali ay mga itinakdang babae ito. May kulay gintong lamesa kung saan nakahilera ang
iba't ibang klase ng prutas at matatamis na pagkain. Hindi rin nawala ang mga alak at higit sa
lahat ang nakakauhaw na dugo na siyang pangunahing handa sa gabing ito.
"Sakit na ng paa ko" natatawang sabi niya na nginitian ko lamang.
Hindi lang ito, maging ang mga bampira sa loob ng koloseyong ito ay talagang nagniningning sa
kanilang kagandahan at kakisigan.

Habang naglalakad kami ay nararamdaman ko na ang titig nila sa akin, may ilan akong naririnig "Wala ba na lumalapit sa'yo Claret?" nagtatakang tanong niya sa akin. Umiling lang ako, hindi
na mukhang may ideya na sa akin, may mga humanga at karamihan pa rin ay nagtataka. naman bumigat ang pakiramdam ko dito dahil mas gusto ko lamang manuod sa kanila.
Nagsimula nang magsalita si Lily sa entablado.

"Siguro ay nakaabot na sa kanila ang ibig sabihin ng suot mo. Zen and his possessive acts,
"Magandang gabi sa inyong lahat. Muli ay nagkasama sama tayo sa taunang pagdiriwang na kahit wala siya ay nabakudan ka na" nakitawa na lang ako sa sinabi ni Lily.
ito, lubos akong nagpapasalamat sa lahat nang mga nakarating at dadating pa na siyang mas
ikatutuwa ng aming pamilya. Hinihiling ko ang inyong buong presensiya hanggang sa matapos
ang pagdiriwang na ito. Maraming salamat at muli, magpakasaya kayong lahat!" malakas na
sabi ni Lily. Agad na may lumabas na kulay puting usok mula sa tagiliran ng koloseyo na siyang
nakapagpagulat sa
"I need a break.." umupo na rin sa tabi ko si Caleb. Hindi rin nagtagal ay naupo na rin si Finn at
lahat kasabay nito ang malakas na pagtambol hudyat ng pag uumpisa ng kasiyahan. Evan na ganito rin ang daing. Bakit lagi na lang magkakasunod ang tatlong ito?

Hindi pa man nakakailang hakbang mula sa entablado si Lily ay mahigpit niya akong niyapos.

"Maraming salamat Claret, maraming salamat.." yumakap na lang ako pabalik sa kanya. Alam
ko kung para saan ang 'salamat' na ito.
"Tumayo kayong tatlo, madami pang babae ang naghihintay sa inyo. Dance with them, hindi ba
at mas nakakapagod makipaglaban sa mga embargo kaysa makipagsayaw?" napasubsob na
lang si Caleb sa lamesa. Si Evan ay nakakunot na ang ulo at mukhang malapit na rin uminit
ang ulo habang si Finn ay tulala na.
 "Mahal na mahal ka talaga ng tatlong 'yon Lily" tumaas lang ang kilay niya habang
pinagmamasdan ang mga ito.

"Bakit hindi nyo tularan si Casper? Look at him? Wala siyang tigil sa pagsasayaw sa mga
babaeng naghihintay sa kanya" napatango na lang ako, si Casper at Harper ay talagang mga
hindi napapagod.

"Mas mahal ko ang mga kapatid ko Claret, kami na lang walo magkakasama hindi pa ba
namin mamahalin ang isa't isa?" napatitig ako sa nakangiting prinsesa na kasalukuyang
nanunuod ng pagsasayaw ng kanyang mga kapatid.

"Naaawa na ako kay Casper. Look at him, pawisan na ang kawawang prinsipe sa kasasayaw.
Takot na lang niya sa'yo Lily, mas natrauma pa ata siya sa fire dance na nangyari kaysa sa
aming tatlo" natatawang sabi ni Caleb na sinabayan rin ng tawa ni Evan at Finn.

"Ako ang kauna unahan makakaaway ng mga babaeng itinakda para sa kanila kapag tinangka
nilang saktan ang aking mababait na mga kapatid. My brothers deserve the best, even Harper.
Nang mapansin nila siguro na nakatitig lang sa kanila si Lily at hindi man lang tumatawa ay Kaya huwag mo nang sasaktan muli si Zen, Claret. Alam mo naman na masama akong
mabilis na tumayo ang tatlong ito. magalit.." kahit pabiro ang tono ni Lily alam kong seryoso siya sa sinasabi niyang ito.

"Sinong may sabi na magpahinga kayong dalawa? Tayo na mga Prinsipe ng Sartorias. Let's
rock the dance floor!" pilit na sabi ni Caleb.
Hindi ko siya gustong saktan Lily..

Hindi ko na ito naisatinig dahil alam ko sa sarili kong maaari kong masaktan si Zen dahil sa
"What else? I preferred girls to dance with, than fire ruining my skin" maarteng sabi ni Evan na nabuo kong desisyon na pagtulong sa babaeng pilit niyang ipinalilimot sa akin.
may pag uunat pa.

--

VentreCanard
"Ilan na ba ang naisayaw ko ngayong gabi?" kamot ulong sabi naman ni Finn.

=================
Nang makaalis silang tatlo ay nakangisi akong bumaling kay Lily.

Chapter 40

Chapter 40
 King Tobias, his sister who is interested with Zen and his other brother. Nasaan si Rosh? Hindi
ba siya imbitado dito? o maaaring siya ang ipinadala ni Haring Tobias sa pagpupulong?

Napangiwi ako sa aking iniisip, that might result to a disaster. Hindi magandang pagsamahin sa
mga pagpupulong si Zen at Rosh dahil kahit kailan ay hindi magkakasundo ang dalawang ito.
Masiglang masigla pa rin ang kasiyahan, magandang tugtugan, walang tigil na paghahakot ng
mga tagasunod ng mga masasarap na pagkain, walang katapusan na tawanan mula sa iba't
ibang mga bampira may posisyon man o wala. At higit sa lahat ang masasayang mga Gazellian
na siyang punong abala sa malakihang pagdiriwang na ito.

"King Tobias Ceasar Le'Vamuievos of Parsua Deltora" bahagya akong naliyo sa haba ng
pangalan ni Haring Tobiasn. Napansin ko na masyado pala talagang mahahaba ang pangalan
ng mga bampira. Kahit ang mga pangalan ng Gazellian ay nahirapan akong tandaan noon.

Lubos siguro akong masisiyahan sa pagdiriwang na ito kung nandito si Zen. Akala ko kanina ay
ayos lang sa akin na manuod na lamang habang may mga nagyayayang makipag sayaw kay
Lily at Harper. Pero mukhang hindi pa rin maaalis sa isang babae ang kagustuhang may isa
man lang prinsipe na mag alok sa kanya ng sayaw.
Lahat ng mga mababang bampira ay nagbigay pugay sa kanyang presensiya. Maging ako ay
marahang yumuko nang sabihin ang kanyang pangalan. Sinalubong sila ng mga Gazellian
na pinangunahan ni Lily.

Mabilis nawala sa kanilang tabi ang lalaking Le'Vamuievos habang pansin ko naman ang
Nasa karakter kaya ni Zen ang mga ganitong bagay? Isasayaw niya kaya ako kapag nandito pag gala ng mga mata ng babaeng Le'Vamuievos, hanggang ngayon ay hindi ko pa kilala
siya sa pagdiriwang? Mula sa mga narinig ko kay Harper at Lily si Elizabeth lamang daw ang
ang nagkaroon ng pagkakataong maisayaw si Zen na kailanman ay hindi na nasundan pa.
dalawang ito. Tanging si Rosh at Haring Tobias lang ang kilala ko sa Deltora.
Hindi ko tuloy maisawang maalala ang ilang pangyayari sa buhay ko nang nasa mundo pa ako
ng mga tao. Kahit kailan ay hindi ako pinayagan ni lola na dumalo sa mga ganitong pagdiriwang
sa takot na mahawakan ako ng mga lalaki. Ang tanging nagagawa ko na lang ay makinig sa
kwentuhan ng mga kaibigan kong babae tungkol sa mga 'mala fairytale' na kasiyahan na
kanilang nadadaluhan.
Muli kong pinagmasdan ang prinsesa ng Deltora na mukhang may hinahanap talaga. At kung
Sinong mag aakala na kasalukyan na akong nasa ganitong sitwasyon, napapalibutan na ako ng hindi ako nagkakamali ay si Zen ang hinahanap niya, habang nililibot niya nang tingin ang
mga totoong prinsipe at prinsesa at tahimik na nakaupo sa kalagitnaan ng kasiyahan na buong kapaligiran ay aksidenteng nagtama ang aming mga mata. Mabilis niya akong inirapan
nagaganap sa isang napakalaking koloseyo na nababalutan ng mga dyamante at nagliliyab na na siya namang inaasahan ko nang gagawin niya.
mga apoy.

/>
Mabilis kong tinanggal ang namumuo kong mga luha, bakit nga ba sa pagkakataong ito pa
nawala si Zen? I need him, lalo na at ito ang kauna unahang beses na pakikiharapan ko ang
mga bampira ng Parsua. Anong gagawin ko sa magandang kasuotan kong ito, kung wala
ang aking prinsipe?
Ako lang naman ang pumutol sa malaking pantasya niya sa aking prinsipe.
Hindi ko na lang siya pinansin at hinintay ko na lang na may dumating pang mga panauhin.
Malaki ang pinagtataka ako kung bakit walang dumadating na mga hari at may mga posisyong
mga panauhin mula sa ibang mga kaharian, katulad ng Avalon at Trafadore. Hindi pa rin ba
maganda ang ugnayan ng mga ito sa Sartorias?

Muling bumalik sa kasiyahan ang lahat, kasalukuyang kausap ni Lily si Haring Tobias
habang abala na muli ang natitirang mga Gazellian sa pakikipag sayaw, pakikipag usap sa
iba't ibang mga panauhin.
Naagaw ang atensyon ko at ng mga bampira nang umingay ang malaking musiko kung saan
hudyat na may isang importanteng bisita na papasok sa koloseyo. Nang sandaling mabuksan
ang napakalaking pintuan ay agad kong nakilala ang magkakapatid na bampira na
nagsisimula nang pumasok.
"Nasaan si Zen? Iniwan ka lang niya dito? What's with your dress? Hindi mo ba alam na
masyadong papansin ang kulay ng kasuotan mo?" kitang kita ko ang disgusto niya sa akin sa
paraan ang pagtitig niya. Hindi ko natatandaan na naging malapit kami sa isa't isa para bigyan
niya ako ng mga kumento na ganito.
"Zen wants this dress for me. White is the color of his snow" tumaas ang kilay niya sa sinabi ko
bago siya sumimsim ng dugo sa kanyang kopita.
"Where is Zen?" pabalang na tanong niya sa akin.
"Nasa pagpupulong" tipid
na sagot ko. Nangunot ang noo ko nang marinig ko siyang tumawa. May nakakatawa ba sa
sinabi ko?
"Pagpupulong? Tapos na ang pagpupulong, anong pagpupulong pa ang dadaluhan ng Prinsipe
ng nyebe?" sarkastikong tanong nito sa akin.
"Mahal na prinsesa, kung tapos na ang pagpupulong ay agad babalik sa palasyo si Zen.
Kasama niya si kamahalan, sabay silang babalik dito. Sa huli kong pagkakaalala, hindi tayo
nag uusap ng ganito. May kailangan ka ba sa akin?" lalong umarko ang kilay niya sa sinabi ko.
"Kilala mo ba ang kausap mo? Huwag mong talasan ang dila mo kapag may kausapan
kang maharlika. Huwag mong kalimutan na 'tao' ka lang na dumapo sa mundong ito. Wala
kang
karapatang magmataas dahil kahit anong gawin mo huwad ang dugong nanalaytay sa mga ugat
mo. Tao ka lang na nagpupumilit sumikmik sa mundo ng mga bampira, tandaan mo 'yan"
natigilan ako sa sinabi ng babaeng bampirang ito. Nag iinit ang dugo ko sa kanya. Damn. Kung
nasa mundo ako ng mga tao ay ipinalapa ko na siya sa mga alaga kong aso.
Lumapit ba siya sa akin para maghanap ng away? Ganito na ba talaga kalalim ang galit niya sa
akin at halos ipagdildilan niya sa akin na isa akong mahinang 'tao' noon, bagay na kailanman
ay hindi ko itatanggi.
Pinili kong sumagot sa kanya ng kalmado.
"I have a pureblooded grandfather, may dugong bampira na ako noon pa man mahal na
prinsesa" nakita kong siyang ngumisi sa sinabi ko.
"Ipinagmamalaki mo na ang kakarampot mong dugong bampira? Nakakaawa talaga kayong
mga tao, kung hindi pa kayo
mahahaluan ng aming dugo hindi niyo makakamit ang artipisyal na kagandahang
ipinangangalandakan nyo sa mundong ito" agad kong tinabig ang kamay niya sa pisngi ko. At
nag init ang ulo ko sa sinabi niya, artipisyal? Sinasabi niya ba na artipisyal ang kagandahan
kong ito? Pinaghirapan itong alagaan ni lola! Siguro ay luminaw ang mata ko, mas pumuti at
humaba ang buhok pero ang kagandahan kong ito ay taglay ko na simula bago pa man ako
naging bampira.
"Mahal na prinsesa, pinapaalam ko sa'yong taglay ko na ang kagandahang ito bago pa man ako
maging ganap na bampira. Kung hindi mo matanggap na higit na mas maganda sa'yo ang
dating taong katulad ko, hindi ko na problema 'yon. Tanggapin mo nang hindi kailanman
mapapasayo ang pangalawang prinsipe ng Sartorias. Dahil matagal na siyang nagpaangkin sa
isang dating taong katulad ko na may kakarampot na dugong bampira" bahagya akong
tumungo sa kanya bilang paggalang at tinalikuran ko na siya. Marunong ako rumespeto sa mga
nakataas sa akin, siya itong bastos at parang hindi isang maharlika kung magsalita.
Ako na ang umiwas sa gulo. Pagdiriwang ito ng mga Gazellian na siyang pinaghirapan nilang
paghandaan, ayokong masira ito nang dahil lamang sa akin.
"Hindi tinatalikuran ang mga maharlika! Talagang bastos kayong mga tao?!" marahas niyang
hinila ang braso ko na agad ko namang binawi. Mabilis kong sinulyapan ang grupo ng mga
bampira na maaaring makarinig sa usapan namin ng prinsesang ito ng Deltora. Malaki ang
pasasalamat ko at mukhang wala pa namang nakakapansin sa pagtatalo naming dalawa.
"Hindi ko na nagugustuhan

ang mga ginagawa mo Heloise" malamig na sabi ni Rosh na nakapagpanganga sa kanyang

kapatid.
"Ayoko nang makipag

usap sa'yo mahal na prinsesa, maaari lang lumaki ang pagtatalo natin kung hindi ako
ang lalayo" pilit kong pinapakalma ang sarili ko. Kahit kating kati na ako para sabuyan
siya ng likidong ginawa ko na kayang lumapnos sa balat ng isang bampira.

"Oh shit, makakarating kay Zen ang kalandian nyong dalawa!" nagawa pa niyang ibato sa amin
ni Rosh ang kopitang hawak niya na agad namang nasambot ni Rosh nang walang kahirap
hirap.

"Nagmamalinis? Hanggang ngayon ay napakalaking tanong pa rin sa akin kung bakit Mabilis akong binitawan ni Rosh at ilang beses niyang pinagpagan ang kanyang mga balikat.
kailangang sa mundo pa ng mga tao kumuha ng mga itinakdang babae. Hindi hamak na mas
malalakas, magaganda at tunay na mga bampira ang nandito sa mundong ito. Kung tutuusin ay
kayong mga taong naging bampira ang nagpapagulo sa aming mundo!" napansin ko na namula
ang mata ng prinsesa at parang gusto na niya akong saktan. Agad akong napaatras, hindi ko
alam ang gagawin ko. Lalabanan ko ba siya?
"Salamat" tinitigan niya lang ako na parang walang kahit anong interes.

Nang sulyapan ko ang mga Gazellian ay kapwa mga abala ang mga ito.

"Nakatingin na si Tobias dito, ako na ang pumunta dahil may kausap pa siya. Dapat kapag mga
"Mahal na prinsesa.." nanlaki ang mata ko nang nasa akma na siyang isasaboy ang dugo sa ganoon, sinasabuyan mo na ng mga orasyon mo" napapahanga na lang ako sa sinasabi niya na
aking puting saya. No! parang hindi niya kapatid ang masasaktan sa pinapagawa niya sa akin. Paano niya nalaman na
nag oorasyon na ako?

Pilit akong umatras hanggang sa mawalan ako ng balanse, fuck. Matatapon ang dugo sa saya
ko. Napapikit na lang ako habang hinihintay ang aking pagbagsak pero ilang minuto na yata
akong nakapikit ay hindi man lang ako nakakaramdam ng pagkirot sa aking katawan.

"Easy, narinig ko sa mga Gazellian" tamad na sabi niya na parang narinig niya ang nasa isip ko.

"Rosh? Bakit napakapakialamero mo?!" angil na sabi ng prinsesa. Si Rosh ang sumambot sa
akin?

Inalalayan niya akong makatayo ng maayos bago kami sabay na humarap sa prinsesa na "I am not psychic, madali lang mabasa ang iniisip mo base sa mga ekpresyon mo. Humans
nangangatal ang kamay habang hawak ang kopita na wala nang dugo. Nang tunguhin ko ang can't really hide their emotions, that's why you are treated as weaklings" tinalikuran na ko ni
sarili ko ay walang bahid ng dugo ang saya ko na siyang aking pinagpasalamat. Rosh pero agad ko siyang hinila nang makitang ang likuran ng kasuotan niya ang punong puno
ng dugo.
"Rosh, may dugo ka sa likuran mo. Sa'yo naisaboy ng kapatid mo" narinig ko siyang napamura
"What the hell are you talking about?" nagkibit balikat na lang ako sa kanya saka ngumisi.
habang sinisilip ang kanyang likuran.

"Maraming salamat sa tulong mahal na prinsipe, mas makisig pa rin sa'yo si Zen" lalong hindi ko
"I should go, inaantok na rin ako sa pagdiriwang na ito"
na maipinta ang mukha niya na siyang hindi ko na pinansin dahil tinalikuran ko na siya.

"Rosh, I can lend Zen-" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil sa mabilis niyang pagtutol.

"Claret, wait.." agad niyang hinagip ang mga kamay ko. At nagulat na lang ako nang bahagya
siyang yumuko para halikan ito.

"What the hell is that Claret?"

napatulala na lang ako nang hantarang maghubad sa harapan ko si Rosh at walang kahirap
hirap niyang inihagis sa apoy ang kanyang kasuotan.
"Shall we dance?" hindi na ako nakasagot pa nang agawin ang atensyon naming lahat nang
pagkabasag ng bintana ng koloseyo. Iniluwa nito ang isang napakalaking

ibon.

"Mas pipiliin ko na lang ipakita ang panloob kong kasuotan kaysa hiramin ang kasuotan ng
walang kwenta mong prinsipe. Magkaliwanag nga tayo, nagpapansin ka ba sa akin Claret?
Nakipaglaro lang ako sa'yo noon para lalong galitin si Zen, huwag kang masyadong umasa sa
akin hindi ko tipo ang mga babae ni Zen" ako naman ang napatulala ngayon sa sinasabi niya.
Lumapad ang ngiti sa aking mga labi nang makita ang makisig na prinsipeng nakatindig dito na
Simula umpisa pa lamang ay hindi na ako naniniwala sa kunwaring interes niya sa akin. Siya
kasalukuyan nililipad ng hangin ang buhok. Kahit sinong babae ay mapapatulala na lang sa
itong masyado kung mag isip.
kanya.

Nakatitig siya sa mga kamay namin ni Rosh na magkahawak. Para akong napaso at agad ko
itong binawi kay Rsoh. Hindi rin nagtagal ay napalitan ng yelo ang posisyon ni Rosh na mabilis
naman na nakailag.

Napansin ko na lang na umaangat na ako mula sa sahig at naramdaman ko na lang na ang

pamilyar na katawan ni Zen dahil sa ginawa niyang pagbuhat sa akin.
"Pinapatawa mo ba ako Rosh? Alam kong nakikipaglaro ka lang sa akin noon pa man. Alam
kong matagal ka nang baliw sa isang babae, hindi mo ba alam na nagkita na tayo noon sa
nakaraan? Gusto mo ba na sabihin ko sa'yo ang eksaktong mga salitang sinabi mo sa akin?"
nangunot ang noo niya sa sinasabi ko.
"Zen!" natutuwang sabi ko.
Unti unting natunaw ang yelo nang hawakan ito ni Zen ilagay niya sa kanyang pisngi.

"Pag aari lamang ng Prinsipe ng nyebe ang unang dyosa mula sa salamin. Sa akin ka lamang
"You're so beautiful Claret" ngiting sabi niya. Napansin kong inilapag niya ako sa entablado.
Claret.." para na akong matutunaw sa mga titig ni Zen habang dinadama niya ang palad ko sa
kanyang pisngi.

Inangat ni Zen ang kanang kamay niya at nakita kong namula ang kanyang mga mata. Isa isa
niyang binasag ang lahat ng mga bintana ng koloseyo.

"Subukan nyong kantiin ang aking dyosa, hindi lang koloseyo ang kaya kong sirain.." sa
sinabi niyang ito ay tuluyan nang pinasok ng napakakapal na nyebe ang buong koloseyo.
"What the fuck are you doing Zen?!" pakinig kong sigaw ni Lily. Nagkakagulo na ang mga
bampira sa takot na mabagsakan ng mga bintanang nababasag. Anong tumatakbo sa isip
ngayon ni Zen?

Dahil basag na ang lahat ng mga bintana ay agad pumasok ang mga nyebe na nadadala ng
malalakas na hangin. Nagsisimula nang umulan ng mga nyebe sa loob ng koloseyo.
At sa pagkakataong ito, hindi niya ako inangkin gamit ang kanyang mga pangil.
Lalong natakot ang mga bampira nang isa isang bagsakan ng mamalaking yelo ang mga simbo
ng mga apoy sa paligid ng koloseyo. Ang tangin itinira lamang ni Zen ang ay mga apoy sa
entablado.

Sa loob ng koloseyong kasalukuyang pinapasok nang napakakapal na nyebe, dalawang

nagliliyab na apoy na siyang tanging aming liwanag at mabagal na musika mula sa hindi
"Zen, what are you doing?" kinakabahang tanong ko sa kanya. Nababaliw na ba si Zen? Hindi
pamilyar na pluta.
ako sinagot ni Zen sa halip ay kinuha niya ang atensyon ng lahat.

Siniil ako ng halik ng prinsipe ng mga nyebe sa harap ng daang bampira ng buong Emperyo
"Everyone, listen to me" natahimik ang lahat ng mga bampira sa boses ni Zen.
ng Parsua.

"Dumating na ang aking dyosa mula sa salamin, gusto kong kilalanin at igalang nyo ang
babaeng ilang taon kong hinintay" napansin ko na nabalot sa yelo ang kamay ko na siyang
hinalikan at hinawakan ni Rosh.
--

VentreCanard

"Inaanyayahan ba akong sumayaw ng isang prinsipe?" pagbibiro kong tanong sa kanya.

================= Nakahawak na akong muli sa

kanyang napakagwapong mukha.

Chapter 41

Chapter 41

"I am" ngising sabi niya sa akin. Marahan niyang pinaglandas ang kanyang kanang kamay sa
aking mahabang buhok at hinalikan niya ito sa aking harapan. Hindi niya pa rin ako ibinababa.

Napahawak na lang ako sa kanyang balikat nang pakawalan niya ang mga labi ko. Sa isang iglap ay nawala kami sa entablado at dinala niya ako sa gitna nang mga bampirang
Napapatulala na lang ako sa kakisigan ng prinsipe ng nyebe. Hindi siya nakakasawang nakatitig sa aming dalawa. Ibinaba niya na ako pero agad niyang hinapit ang bewang ko at siya
pagmasdan lalo kapag tipid siyang ngumingiti na bihira lang niyang ipakita sa ibang mga mismo ang naglagay ng mga kamay ko sa kanyang mga balikat.
bampira. Sa akin lang siya ngumingiti ng ganito na siyang humahaplos sa aking puso.

Lalo siyang kumisig sa aking mga mata dahil sa marahang pagpatak ng nyebe sa buong
kapaligiran. Halos wala na akong makita kundi si Zen at ang mga nyebe niyang yumayakap sa
buong koloseyo.
"Zen, nakatingin silang lahat sa atin.." nahihirapang sabi ko sa kanya. Bakit ba gustong gusto ni
Zen ang atensyon?

"Can, can I touch your hair Prince Zen?" hindi ko alam kung bakit ito ang nasabi ko sa kanya.
Kahit siya ay bahagyang natigilan sa sinabi ko pero mabilis siyang nakabawi at kusang umangat
ang mga kamay niya sa mga kamay kong nasa balikat niya.

"Ayaw mo ba ng ganito?" bulong niya sa akin. Agad akong nag iwas ng tingin sa kanya. Sinong
babaeng tatangging makipagsayaw sa isang tunay at makisig na prinsipe? Isang Zen Lancelot
Gazellian, papaano ako aayaw sa ganito?

"You can always touch me Claret..." inilagay niya sa kanyang mga pisngi ang mga palad ko.
Hindi ko na mapakalma ang malakas na pagwawala ng aking dibdib. Hinahanap siya ng mga
kamay ko, hinanap siya ng buong pagkatao ko. Bakit ganito ang pakiramdam ko? Parang ilang "Naiilang lang ako sa mga mata nila Zen.." mahinang sagot ko sa kanya.
taon na naman kaming hindi nagkita.

Marahan siyang yumuko nang ilagay niya ang nangangatal kong kamay sa napakalambot
niyang buhok. Napansin ko na lang na umangat ako nang yakapin niya ako at buhatin.
Nang sabihin ko ito agad akong naalarma nang nagsimulang yumanig ang buong koloseyo at
nagulat na lang ako nang biglang may mga yelong lumitaw mula sa sahig. Unti unti kami nitong
binalot ni Zen habang patuloy lamang siya sa masuyong pagtitig sa akin na parang hindi man
lang siya responsable sa yelong nagpapayanig ngayon sa buong koloseyo.

Nang tuluyan na kaming mabalot ng kapangyarihan niya ay agad siyang muling nagsalita.
"Maaari ba kitang isayaw, mahal na dyosa mula sa salamin?" ako naman ngayon ang
nakatungo sa kanya habang siya ay nakaangat ng tingin sa akin.
"No one can see us now baby, look at me.." bahagya niyang hinawakan ang baba ko para
magtama ang aming mga mata.
Napasabunot na lang ako sa kanyang malambot na buhok nang marahang tumusok sa itaas ng
aking kanang dibdib ang kanyang mga pangil. Ramdam ko ang paghigpit ng kanyang mga
yakap sa unang sipsip niya ng aking dugo.
Namumula na ito at alam kong maging ang mga mata ko ay namumula na

rin.

"Maligayang

pagbabalik, mahal na prinsipe.." nahihirapang sabi ko habang patuloy siya sa pag inom ng aking
dugo. Hindi mapakali ang mga kamay ko para paglandasin ang mga ito sa kanyang likuran, sa
"Inuuhaw ba ni kamahalan ang aking prinsipe?" ako naman ngayon ang nagtanong nito sa
kanyang buhok at sa kanyang nakakaakit na mukha. Halos hindi ko na siya matitigan dahil sa
kanya na siyang sinagot niya ng tipid na ngiti. Tumaas ang mga kamay niya sa aking balikat
ginagawa niyang pag inom sa aking dugo, naririnig ko ang mabilis na pagtibok ng puso niya,
at dahan dahan niyang hinubad ang makapal na puting balabal sa aking katawan.
naririnig ko ang marahan niyang paglagok sa aking dugo at muli na namang nagbukas ang
matagal ko nang isinarang ugnayan sa aming mga isipan.

Ramdam ko ang isang kamay niya sa likuran ko na unti unting tinatanggal ang pagkakalaso
ng aking saya. Habang ang isa niyang kamay ay nakahapit sa aking mga bewang.

Napapikit na lang ako nang bigyan niya ng magagaang halik ang aking mukha at unti unti ko na
lang naramdaman na bumababa na kami hanggang sa mapansin ko na nasa kandungan na
niya ako.
'I love you so much Claret..'

"Zen.." naramdaman kong maluwag na ang sayang nakayapos sa aking katawan. At alam kong
'I love you so much..'
ipinakikita na nito ang kahati ng aking dibdib.
Paulit ulit niya itong sinasabi habang umiinom siya ng akong dugo.

Napakagat labi na lang ako nang tuluyan nang ipakita ng aking prinsipe ang kanyang matutulis
na pangil habang patuloy na namumula ang kanyang mga mata.

Sinadyang iaawang ni Zen ang kanyang mga labi para hawakan ko ang mga pangil niya.
Halos hindi ko na siya masagot sa ginagawa niya sa akin. Hindi niya hinahayaang may
Marahang naglandas ang mga daliri ko sa matutulis na pangil ng aking prinsipe. Agad hinagip
masayang na kahit kapatak na dito mula sa akin. His tongue is licking the every blood on my
ng kanyang kamay ang aking kamay na dumadama sa kanyang pangil at sinimulan niyang
skin.
halikan ang bawat daliri ko.

Nang matapos siya sa aking dibdib ay muli siyang kumagat sa aking leeg. Halos mapaawang
"Zen.."
ang aking mga labi nang muli niyang itinusok ang kanyang mga pangil sa aking mga balat.

'Claret..'
"I love you.." binitawan niya ang kamay ko at mas kinabig niya ako papalapit sa kanya.
'Claret baby...'

'Nah, I am full Zen. Mas kailangan mo ang dugo ko ngayon'

'Hmm, Zen..'

'Then, tell me when to stop. I am damn hungry baby'

'You did open the block between us. I am so happy'

Bahagya akong napangiti sa sinabi niya at muli kong hinaplos ang kanyang buhok.
'Masusunod, mahal na prinsipe'

'Uhaw na uhaw ka Zen, hindi ka ba uminom nang ilang araw?' tanong ko sa kanya. Mabuti na
lang at uminom ako ng maraming dugo kanina sa kopita kung hindi ay wala na akong malay
ngayon.
Hinayaan ko siyang uminom ng aking dugo, dahil kapag umiinom siya sa akin kaunti lang ang
lakas na nawawala sa aking katawan kumpara kapag ginagamit ko ang aking dugo sa aking
mga kakayahan.
Zen's fangs are my vitamins.

'I like that'

'I am not'
Napangisi na lang ako, naririnig na niya nga pala ulit ang nasa isip ko.
Mahinang

sagot niya sa aking isipan.

Pero naramdaman ko na lang ang pagtigil ni Zen sa pag inom ng aking dugo nang kapwa namin
marinig ang boses ni Lily.

'Hindi ka uminom dahil iniirapan ka ni kamahalan?' pag bibiro ko.

'What the hell is that Claret? Ofcourse, it is not your blood baby..' bahagya akong napangisi sa "Ipagpatuloy ang pagdiriwang! Ipagpaumanhin niyo ang nangyari, inatake lamang ng sakit ang
sinabi niya. aming napakabuting kapatid. Matutunaw din ang yelong ito kapag nahimasmasan siya at
bumalik sa tamang katinuan"

'Drink mine too'


"I can hear that" matabang na sabi ni Zen. Inumpisahan ko nang ayusin ang laso ng likuran ng
saya ko.
Bakit nga ba ganito si Zen? Kanila namang palasyo ito, bakit kung magpakita siya ay para
siyang isang prinsipe na hindi imbitado?
Nakita kong tumaas ang kilay niya sa akin. Damn, muntik ko nang makalimutan na naririnig na
niya nga palang muli ang nasa isipan ko.

"Allow me, Claret.." tumayo na kami. Mabilis siyang pumunta sa likuran ko at marahan niyang "I like the windows" tamad na sagot niya sa kanyang mga kapatid na may pagkibit balikat pa.
inayos ang pagkakalaso ng saya ko.

"Bakit napaaga kayo ni kamahalan? Akala ko ba ay isang buwan kayong mawawala?" tanong
"Alam kong babagay sa'yo ang kulay na ito" napanguso na lang ako sa sinabi niya. naman ni Evan na may hawak na mansanas.

/>

"But I am gaining too much attention, dapat ay dark color na lang rin ang sa akin" naramdaman "I don't know" tipid na sagot ni Zen na nagpakunot sa noo ng mga kapatid niya.
kong ipinatong niya nang muli ang balabal ko sa aking balikat.

"Bumalik
"Because you are my mate, the most beautiful vampire of this empire. You'll always catch too
much attention" napatingala na lang ako nang unti unting natutunaw ang yelong nakapaligid sa ako dito para ipakilala si Claret.." hinawakan niya ang mga kamay ko.
amin.

At nang tuluyan na itong matunaw sa maiksing oras, ay muling sumalubong sa amin ang mga
nagkakasiyahang mga bampira na parang walang nangyari. May apoy na muli sa kapaligiran at "It was not like that.." tamad na sagot ni Finn na naglalaro ng kutsilyo.
wala nang mga nyebeng pumapasok sa koloseyo.

"Hindi ba at may seremonyas pang magaganap? Bakit pinangunahan mo na naman ang

Hindi na ako nagulat nang makitang katabi na namin ang mga kapatid ni Zen. Si Caleb, Evan at palasyo Zen? Parang laging may aagaw diyan kay Claret mo" kamot ulong sabi ni Caleb.
Finn. Si kamahalan ay abala na ngayon sa pakikipag usap kay Haring Tobias.

"Zen, hindi ka ba marunong gumamit ng pinto? May pinto ang koloseyo kapatid. Bakit sa bintana
mo pa naisipang dumaan?" kahit ako ay napangiwi sa sinabi ni Caleb.
"What do you mean Finn?" tanong ko sa kanya. Hindi pa ba ako pormal na ipinakilala ni Zen
kanina?

"I think he found his mate" ngising sabi ni Zen.

"Ang mga hari ang nagpapakilala sa mga itinakdang babae. Siguro ay kaya kayo umuwi ni
Dastan dahil hinahabol niya ang seremonyas ni Claret, dahil siya talaga ang dapat magpakilala
dito" paliwanag ni Finn. Hindi man lang gumawa ng reaksyon si Zen sa sinabi ng mga kapatid
niya.
"WHAT?!" malakas na boses na tanong ng tatlong prinsipe.

"Gusto kong ako ang magpakilala sa kanya" sabi niya. Ramdam ko ang paghigpit ng kamay niya
sa akin.

"May naamoy akong babae mula kay Dastan" agad kaming napalingon kay Lily na basta na lang
sumulpot mula sa kung saan.

"Nasabi ko na rin kay kamahalan ang bagay na ito. At may sinabi siya na hindi ko akalaing
sasabihin niya sa akin 'Bahala ka na sa gustong mong gawin Zen. May pangil ka na, hindi na
kita responsibilidad'" bahagya pang ginaya ni Zen ang malamig na boses ni Dastan.
"See?" ngising sabi ni Zen.

Kitang kita ko ang nakaawang na mga bibig ng mga prinsipe sa sinabi ni Zen. Kahit ako ay hindi
makapaniwalang sinabi ito ni Dastan.

"Bakit hindi nyo dinala dito Zen? Dapat ay dinala nyo na sa palasyo" giit ni Finn.

"Are you serious Zen? Nagbiro sa'yo si Dastan? Hindi kaya may dinadamang sakit ngayon si
kamahalan?" hindi makapaniwalang sabi ni Caleb. Sabay sabay kaming napalingon kay Dastan
na kasalukuyang nakangiti kay Haring Tobias habang nakikipag usap.

"Hindi ko alam, hindi ko nakita ang babae. Nakita ko na lang na maganda ang aura ni Dastan at
nang sabihin ko na ako ang magpapakilala kay Claret, 'yon ang naging sagot niya sa akin. Hindi
ko alam kung paano sila nagkita ng babae" sabay sabay napabuntong hininga ang
magkakapatid.

"What

the fuck? Anong nangyari sa pagpupulong? I never seen him like this" kahit si Evan ay hindi na
rin makapaniwala. Hindi ko rin nakikitang ngumingiti si Dastan.
"Kailangan na nyong hanapin ang babaeng 'yon para masipingan na siya ni Dastan, kailangan 'Scratch that, how about the queen? Narinig kong nabanggit siya ni Lily'
na natin ng batang Gazellian. Para lumabas na rin si inang reyna" ako naman ngayon ang
napatulala sa sinabi ni Lily.

Isang beses pa lang nagkita si Dastan at ang babae, bakit pinagmamadali nila ang bagay
'Dastan's mate needs to bear their child as soon as possible. Nangako sa amin si inang
bagay? Bakit kailangan nilang mag---
reyna na muli siyang lalabas sa kwartong siya lamang ang makapagbubukas kapag iniluwal
na ang tagapagmana ni Dastan'

'Because he's the first prince Claret'

'Your mother? I thought---'

Hindi na niya ipinatuloy ang sasabihin ko nang magsalita siyang muli.

'Bakit kailangang magmadali? Hindi ba pwede na magkakilala muna sila? They can't just---"
narinig kong tumawa si Zen sa aking isipan.

'Pinili niyang ikulong ang sarili niya sa isang kwarto nang mamatay si amang hari. Vampire love
is eternal Claret, kapag nawala ang kapareha mo mas gugustuhin mo na rin mamatay. But in my
mother's case, she just hid herself for years. Mourning endlessly for my father..'
'If it happens that I am the first prince, I am sure that you're already bearing our 3rd child'

'Oh, I sorry for that Zen..' naramdaman kong kinabig ako ni Zen at iniyapos niya ang isa niyang
braso sa akin.
'What the fuck Zen! Hindi yata pwede 'yon! Itinakda akong babae, tandaan mo 'yan. I will remain
virgin while waiting for the remaining three"

'From the very beginning, I don't care if you're the girl from the prophecy. You're mine that is the
end of story. I'll pursue you everyday baby until you surrender your whole to me..'
'Vampire love is stronger than human love. Humans can marry twice, thrice or so. But us, we
can't. We're bound to only one Claret, we're only destined to one. We can't love twice. Nag iisa
ka lang sa akin Claret...'
Pakiramdam ko ay hinaplos ng init ang aking kalmadong puso sa sinabing ito ni Zen.

'Selfish prince'
'So, don't leave me Claret. You'll kill if you dared try to leave me..'

'I am, I won't deny that baby..'

--
VentreCanard

=================
"Naglalambing lang ako Claret" yumuko siya at marahang bumulong sa akin. Napabuntong
hininga na lang ako at pinabayaan ko na lang siyang muling kalasin ang pagkakalaso ng gown
ko.
Chapter 42

Chapter 42
Alam naman niya kung kailan dapat ibalik ito, takot na lang niya na may ibang makakita sa
katawan ko.

Patuloy pa din ang masayang pagdiriwang, abala pa rin ang magkakapatid sa mga dumadating
"I know,
na mga bisita habang si Zen naman ay hindi man lang humiwalay sa aking tabi.
I know baby" sagot niya sa akin. Kanina pa rin siguro binabasa ng Prinsipe ng nyebe ang isipan
Pabulong bulong siya ng kung ano ano sa akin katulad ng pag iwan namin sa koloseyo at
ko.
mamaya na lang daw kami bumalik bago magseremonyas, nauuhaw pa daw siya, gusto daw
niyang matulog at kailangan ko daw siyang patulugin at kung ano ano pang mga kaartehan.

Hindi ko na yata mabilang kung ilang beses niya pinaglaruan gamit ang isang kamay ang
pagkakalaso ng aking saya. Kakalasin niya ito, tapos ibabalik niya ulit sa dati. Paulit ulit niya na
itong ginagawa.

"Naririnig ko lang.." sagot na naman niya. Napakagat labi na lang ako nang marahang
pinaglandas ni Zen ang daliri niya sa likuran ko. Damn, mahahalata kami dito.

"Zen!" tinampal ko na ang kamay niya nang kinakalas na naman niya ito. Nakatayo kami sa
pinakadulo ng koloseyo kung saan nakikita namin ang lahat ng kaganapan.

Habang nawiwili akong panuorin ang sayawan, nawiwili naman si Zen sa pagkakalas at pag
"Zen!" ngumisi lang ang magaling na prinsipe sa akin.
aayos ng likuran ng saya ko.

"What?" painosenteng tanong niya na parang wala siyang ginagawang kalokohan. Muli niya na
namang ibinalik ang kamay niya sa likuran ko.
"Alam mo Zen, may naalala ako sa'yo"

"Mahal na prinsipe, anong malaking problema mo at nang kamay mo? Hindi na 'yan tumigil" muli
"What is that?" nawiwiling tanong niya.
kong tinanggal ang kamay niya.
 kapatid mo? They're enjoying the night.." napahawak na lang ako sa braso niya nang halikan
niya ang balikat ko.

"My grandmother's cat" mabilis na sagot ko.

"I am enjoying my night Claret.." napabuntong hininga na lang ako sa sinabi niya.

"WHAT?" dito na niya nabitawan ang nilalaro niyang gown ko at ako na mismo ang nag ayos ng
pagkakalaso nito.

"Did you miss me? Bakit hindi ka nananabik sa akin? Hindi ka ba nauhaw sa dugo ko Claret?"
bulong niya sa akin. Ako na ang nahihiya sa ilang mga bampira na napapasulyap sa aming
dalawa.

"The last time I checked, you did compare me with a goddamn carabao. Now, a cat? What else
Claret?" naiiling na sabi niya sa akin.

"Ofcourse, I am Zen. May oras para sa pag inom ko, pinagbigyan lang kita kanina dahil alam
kong uhaw na uhaw ka na.." nahihirapang sagot ko. Ramdam ko ang matulis na pangil ni Zen
na sinasadya niyang ipadama sa aking leeg.
"I can see my grandmother's cat from you Zen. He loves playing with ball of yarn. Tuwang tuwa
siyang makipaglaro doon, parang ikaw tuwang tuwa ka rin sa laso ng gown ko. Hindi ka ba
napapagod Zen? Kinakalas mo tapos inaayos mo rin, buti sana kung ilang minuto mong
ginagawa. Mag iisang oras na po mahal na prinsipe" ngumuso lang siya sa akin at mabilis
siyang nakalipat ng posisyon. Nasa likuran ko na siya ngayon at nakayakap sa akin, nagawa pa
niyang ipatong ang baba niya sa kanang balikat ko.

"Can I drink again baby?" muling bulong niya sa akin. Mabilis akong kumalas at agad akong
humarap sa kanya. Sinapo ko ang kanyang mga pisngi at tumingkayad ako para halikan ang
kanyang noo.

"Isang linggo rin tayong hindi nagkita Claret, naglalambing lang ako baby. Hindi mo ba
nagugustuhan ang ginagawa ko dyosa mula sa salamin?" mahinang bulong niya sa akin. Halos
magtindigan ang lahat ng balahibo ko sa katawan dahil sa init ng

hininga niya sa aking tenga. "You can't Prince Zen, you'll drink my blood not for thirst but for pleasure. Mamaya na ulit mahal
na prinsipe.." kapwa na kulay pula ang mga mata namin. Kinakabahan na ako dahil baka hindi
Napapakagat labi na lang ako sa tanong niya sa akin. Paano ko ba sasagutin ang naglalambing na rin ako makapagpigil at makipagkagatan na rin ako sa kanya.
na prinsipeng ito?

Biting each other at the same time is part of vampire sex. Ayokong gumawa ng live show sa
pagdiriwang

"Hindi sa ayaw ko Zen, nakakahiya lang sa mga bisita. Sa halip na makisalamuha ka sa kanila na ito.
ay nandito ka at abala sa pakikipaglaro sa laso ng saya ko. Bakit hindi ka gumaya sa mga
"Masusunod" sabay nagkulay itim ang mga mata namin. Muli na lang akong tumalikod sa kanya
at sumandal sa kanyang dibdib.
"No, wala akong tinatago sa'yo Zen. It's just that I need privacy, baka tawanan mo na lang ako
sa aking mga iniisip. Hindi ko na rin magawang magbigay ng mga reaksyon sa mga ginagawa
mo dahil nababasa mo na ang iniisip ko" mabilis niya akong hinalikan sa aking pisngi na siyang
pinagpasalamat ko. Ayoko muna nang usapang sekreto.
"I am not fond of parties Claret, can I stay beside you?" tumango na lang ako sa tanong niya sa
/>
akin.

Natahimik kaming dalawa habang nakayakap pa rin siya sa akin. Muli kong isinarado ang
koneksyon sa aming mga isipan.

"You and your side comments. I enjoyed reading your mind but I respect your decision" muli na
lang akong napakagat labi sa sinabi ni Zen na parang nakakaguilty ang ginawa ko.

"You blocked me again, what are you thinking?" tanong niya sa akin.

"Alam mo ba kung papaano ang seremonyas na gagawin?" tanong ko sa kanya.

"Wala naman, I'll just open it if we need an urgent conversation. Marami ka nang nababasa sa
isip ko Zen, pwede tayong mag usap pero ikaw itong binabasa mo lahat ng nasa isip ko.
Tingnan mo ako, hindi ko masyadong pinapasok ang isip mo. Because I am giving you privacy"
pakinig ko ang pagbuntong hininga niya sa sinabi ko.

"Hindi ko na masyadong matandaan, kahit kailan ay hindi ako nahilig sa mga seremonyas.
They're all boring" tumango na lang ako sa sinabi niya.

"Because I want to know all of you Claret. You can read the every detail of my mind, I don't need
privacy.." napapairap na lang ako.
Napansin ko na mabilis ikinalas ni Zen ang isang braso niya sa akin at may lumitaw na matulis
na yelo na parang isang espada. What the?

"Easy! Mainit na naman ang ulo mo" mabilis kumindat sa akin si Rosh. Nandito pa pala ang
"Wala kang dapat itago sa akin Zen?" ramdam ko ang biglang paghigpit ng yakap niya sa akin.
isang ito.

"Then you're telling me that you did block me because you are hiding something from me" ako
"Zen, isayaw mo naman si Heloise. Umiinit na ang ulo ni Tobias sa kanya, kapag tuluyan nang
naman ngayon ang natigilan sa tanong niya sa akin.
uminit ang ulo ng Hari, uuwi na kami ng sama sama. Gusto ko pang mapanuod ang seremonyas
ni Claret" paliwanag ni Rosh na hindi ko nagustuhan. Isasayaw ni Zen ang kapatid niyang
masama ang ugali?

"The real thing is, I want to talk with the blue fire. Kung aalis kami ay hindi ko na ito
makakausap" bahagya akong napalingon sa sinabi ni Rosh. Maging si Zen ay nakita kong
napakurap sa sinabi ng 'kaibigan' niya na mukhang hindi rin makapaniwala sa sinabi nito.
"Si Claret ba ang sinasabi mong babae? Kung si Claret siya, isasayaw ko siya. Umuwi na kayo
mga taga Deltora, hindi pa humuhupa ang init ng ulo ko diyan sa hari nyo" matigas na sabi ni
Zen na nagpangisi sa akin. Kahit ako ay hindi papayag na isasayaw ang babaeng 'yon ni Zen.

"Tinulungan kita sa Eberron Zen, isayaw mo lang saglit ang kapatid ko. Wala siyang
kapangyarihan na katulad ng sa akin. She can't seduce you.." nanlilisik na ang mga mata ko kay
Rosh. Ano ba ang gustong mangyari ng bampirang ito? Ayaw ni Zen, ayoko ko rin. He can't
dance
with other girls. Lalo na ang kapatid niya.
"Alam mong ang asul na apoy lang ang makakausap ko tungkol sa problema ko Zen.
Naiintindihan mo naman siguro ako, you've been here" ito ang kauna unahang beses na narinig
kong nagsalita ng seryoso si Rosh. He always has this playful expression and seeing him like
this is very rare.
Nakausap ko na siya ng seryoso noon sa nakaraan pero hindi ko akalaing kakausapin niya kami
ng ganito ni Zen. Knowing Zen, his worst enemy?

"Alright, isasayaw ko ang kapatid mo kapag pumayag si Claret" ako naman ngayon

"Naglaho ka nang hindi pa natatapos ang kaguluhan Rosh. Anong ginawa mong tulong? Wala ang nagulat sa sinabi ni Zen, pero hindi rin nalingat sa akin ang pangisi ni Rosh.
akong natatandaan, umalis na kayong magkakapatid. Sumasakit ang ulo ko sa inyong mga taga
Deltora" ngumisi lang si Rosh sa sinabi ni Zen.

"Okay lang Zen, dance with her. Kailangan ni Rosh hintayin ang asul na apoy" mabilis na sagot
ko. Alam ko sa sarili ko na kahit isayaw ni Zen ang babaeng 'yon ay wala na itong magagawa
para maagaw sa akin ang aking prinsipe.

"Masanay ka na sa paglalaho ko kaibigan" kitang kita ko ang pag asim ng mukha ni Zen sa
sinabi ni Rosh. Natunaw na rin ang hawak nitong yelo. Kumalas na rin ako kay Zen na mabilis
sanang aalma nang panlakihan ko ng mata. Bago umalis si Zen ay mabilis niya akong hinalikan sa aking mga labi na hindi man lang
pinansin ang mga mata ni Rosh sa aming dalawa.

Kasalukuyang nasa gitna namin si Zen habang nakatanaw na kaming tatlo sa mga
nagsasayawan.

"Mabilis lang ito, sumigaw ka kapag nilapitan ka ni Rosh" narinig ko ang pagmumura ni Rosh
sa sinabing ito ni Zen.

"Hindi mo ba naiinitindihan ang sinabi ko Rosh?" tanong ni Zen sa katabi nito na hindi na nag
abalang lumingon man lang dito.
Agad nawala sa aking paningin si Zen at nang makita ko na siya ay hawak na niya ang kamay "Rosh may nakita ako sa nakara-"
ng kapatid ni Rosh na kahit malayo ay kita ko ang pagtaas ng kilay sa akin. Pasalamat siya
kaibigan ko ang kapatid niya.

Nawala ang paningin ko kay Zen at Heloise nang marinig ko ang pagtawa ni Rosh. Hanggang "Stop, ayokong marinig" malamig na sabi niya. Natahimik na lang ako hanggang siya na mismo
sa tuluyan na itong lumakas na naririnig na rin ng ilang bampira na malapit sa amin. ang muling nagsalita.

"Ang bilis nyong mauto ni Zen. Maaari na akong maging isang artista" napangiwi na lang ako sa "Wala pa rin akong naririnig na pangalan niya. Not like Tobias, kilala na niya ang kanyang
sinabi ni Rosh. reyna" napangiti na lang ako sa sinabi niya. He can be honest sometimes, hindi naman
masama ang bagay na 'yon.

"Ayoko pang umuwi, masyadong maraming gawain sa palasyo. Kaunting pag arte ko ay nadala
na kayong dalawa, masyado kayong mabilis malinlang. Ano nga ba ang inaasahan ko sa mga "Ang mahalaga mahal mo siya kahit wala pa siyang pangalan o mukha sa'yong isipan. Dadating
bampira sa Sartorias? Masyado kayong malalambot" muling sabi ni Rosh na nagpakunot na sa din siya Rosh, damn kinikilig ako sa inyo" naiiling na lang ako sa sinabi ko.
aking noo. Anong sinasabi ng bampirang ito?

"Gusto mo ba na pugutan tayo ng ulo ni Zen?"

"Rosh, wag mong niloloko ang sarili mo. Alam ko na seryoso ka sa sinabi mo kanina, hindi mo
man lang inalintana

ang anumang sasabihin sa'yo ni Zen kanina. You really love that girl, nalaman mo na ba ang
pangalan niya?" kita ko ang nakaawang niyang bibig dahil sa mga sinabi ko.

"I mean, kinikilig ako sa inyong dalawa ng babae. Hindi sa'yo, masyado talagang mataas ang
tingin mo sa sarili mo Rosh. Naalala ko tuloy nang babago pa lamang ako sa mundong ito"
napapangisi na lang ako sa mga naalala ko.

"What are you talking about? Pinaglalaruan ko lang kayo ni Zen.." sagot niya sa akin na pilit
tumatawa. Sa mga nagsasayawan na rin siya nakatitig ngayon.

"Human girls are so weird" narinig kong sabi ni Rosh.

 "You're very beautiful" agad na sabi ng isang babae. Hindi ko pa rin alam ang kanilang mga
pangalan.

"So your girl is weird too?" natakaas na kilay na tanong ko sa kanya.

Nakita kong sumulyap sa akin si Zen na mukhang hindi makaalis sa pakikipag usap sa
dalawang hari.

"Weird or not. I lov--- oh fuck! Don't listen to me, you're betraying Zen. You'll just fall for me" ako
naman ngayon ang napatawa sa sinabi ni Rosh.

Parte na siguro ng kapangyarihan ni Rosh ang paniniwalang lahat ng babae ay maaaring "Claret, pwede ba kitang mayakap?" marahan akong ngumiti sa itinakdang babae at ibinuka ko
mapasailalim sa kanya. ang aking mga braso sa kanya.

"Nagkukwento ka na sa akin Rosh, so are we friends? Friends na ba kayo ni Zen? Tinulungan "Maraming salamat, narinig mo kaming tatlo.." ngumiti lang ako habang gumaganti ng yakap sa
ka niya ngayon.." kumunot ang noo niya sa sinabi ko. kanya.

Naramdaman kong yumakap din ang natitirang tatlong itinakdang babae sa amin.

"What the hell are you talking about? Kinikilabutan ako sa sinasabi mo. Inuulit ko pinaglalaruan
ko lang kayo ni Zen. Zen is my good for nothing rival and you are my ex lover" napangiwi na
lang ako sa sinabi niya. Nagawa pa niya akong abutan ng rose bago siya bigla na lang mawala "Dumating kami dito para suportahan ka ngayong gabi.." natahimik ako sa sinabi ni Prinsesa
na parang bula sa aking harapan. Serena.

Nang tingnan ko ang bulwagan ay tapos nang makipagsayaw si Zen kay Heloise. Nakita ko pa
ang pag irap sa akin ng prinsesa ng Deltora nang magtama ang aming mga mata.
Magkakausap ngayon si Zen, Dastan at Tobias.

Sa halip na hintayin pa si Zen ay pinili ko na lamang maglakad lakad at habang pinapanuod ko "Kung anuman ang mangyari ay nasa panig mo kaming apat.." sabi naman ng isa pang babae.
ang mga panauhing pumapasok ay agad lumapad ang ngiti sa aking mga labi nang makilala ko
ang pamilyar na mga babae.

"Claret!" sigaw sa akin ni Prinsesa Serena. Nasa likuran niya ang iba pang mga itinakdang "We know that she's here..."
babae.
"At maaaring magkagulo ang koloseyong ito sa isang mali mong desisyon.."
--
VentreCanard
=================
Chapter 43
Chapter 43
Halos mawalan ako nang lakas nang marinig ko ang sunod sunod na bulong ng dating mga
itinakdang babae. Kung ganoon, ngayon kikilos ang babaeng kayang manipulahin ang oras?
Anong mangyayari sa pagdiriwang na ito? Anong desisyon ang dapat kong gawin? Bakit
kailangan sa isang katulad ko nakasalalay ang lahat? Bakit ako ang kailangang umako nang
lahat ng mga problemang ito?
Ang apat na itinakdang babae na mismo ang kumalas sa pagyayakap sa akin. Napatitig na lang
ako sa kanila na may takot at tanong sa aking mga mata, gusto kong isumbat sa kanila ang
bagay na ito. Bakit may mga ganito? Bakit hindi na lang nila nilutas ang mga problemang ito
noon? Apat sila! Kumpara sa akin, nag iisa lang ako at walang kakayahan. Hindi pa dumadating
ang tatlong babaeng maaaring tumulong sa akin mula sa mga problemang sumasalubong sa
akin. Bakit kailangang dumating ito habang nag iisa ako? Bakit hindi nila hintayin ang natitirang
tatlo? Bakit ako lang mag isa ang kailangang sumalo?
I can't goddamn shoulder the every problem of this empire!
Napakalaki ng pasasalamat ko at isinara ko ang ugnayan sa mga isipan namin ni Zen.
Siguradong magiging malaking gulo ito kapag umabot na kay Zen ang bigat ng problema ko. Sa
mata ng aking prinsipe ay laging ako ang tama, ako lagi ang papanigan niya kahit kapalit pa nito
ay salungatin niya ang kahit sino. Alam kong kapag nalaman niya na nakikipag ugnayan ako sa
babaeng pumatay sa kanilang amang hari ay nasisigurado kong pilit niyang ipagdidiinan na ang
apat na babaeng ito ang lumason
sa aking isipan.
Sa tagal kong nakasama si Zen, alam ko na ang ugali at posibleng ikilos niya. Pagtatakpan niya
ako hanggang sa abot ng kanyang makakaya, at kaya niyang kumitil nang napakaraming
buhay para masiguro niyang walang makakakanti o makaagrabyado sa akin.
"Maaari ba tayong mag usap sa isang pribadong lugar? Sa lugar kung saan walang sinuman
ang makakarinig sa atin?" tanong ko sa kanila. Higit na kailangan naming pag usapan ito. Kung
anumang oras ay maaaring magpakita ang babae, kailangan ko itong paghandaan.
"Hindi magandang pag usapan ang bagay na ito sa ngayon. Kadarating lang namin Claret,
mabilis tayong mapapansin kung bigla na lang tayong mawawalang lima" pormal na sabi ni
Prinsesa Serena. Paano sila nagiging kampante sa mga oras na ito? Dahil ba alam nilang wala
silang magagawa at ako lang naman ang dapat mag isip ng problema?
Hindi ba nila alam ang tindi ng kaba sa aking dibdib? Daang bampira ang nakapalibot sa amin at
nasabi na sa akin ni lolo na sensitibo ang mga bampirang ito sa kahit sinong mauugnay sa
babaeng kayang manipulahin ang oras. Bakit ngayon pa? Bakit sa pagdiriwang pang ito na
siyang pormal na akong kikilalanin bilang itinakdang babae?
"Hindi ba parang masyado kayong nagiging kampante?" tanong ko sa kanilang apat.
"Then, what do you want Claret? Hindi magiging maganda ang kahihinatnan ng mga pangyayari
kung mababalot ang desisyon mo nang pawang takot at pangamba. Nandito kaming apat para
gabayan ka at bigyan ng suporta. Para ipadama sa'yo na hindi ka nag iisa
 "I am, manganganak na ako sa kabilang buwan" napanganga na lang ako. That was fast! Hindi
sa mundong ito, kumilos ka nang normal dahil ito ang mabuting gawin sa mga oras na ito" pa gaanong kalakihan ang kanyang tiyan pero manganganak na siya sa kabilang buwan?
muling sagot sa akin ng isang itinakdang babae. Kung hindi ako nagkakamali ay pareho kaming Vampire pregnancy is goddamn amusing.
dalawa ng simbolo. She's the spade deity.

Sa pagkakatanda ko ay wala pang dalawang buwan simula nang makawala sila sa yelo ni Zen.
Magsasalita pa sana ako nang marahang pumalakpak ang isa sa kanila. Ganito ba kabilis ang pagbubuntis ng mga bampira?

"Maaari ba kaming magpakilala muna ng pormal sa'yo Claret? Si Serena lamang ang nakikilala "Oh my, ilang buwan ang pagbubuntis ng mga bampira?" tanong ko na lamang. Sinasadya ba
mo sa aming apat, masyado kaming nagdadamdam" tipid akong ngumiti sa sinabi ng isa sa nilang ilayo ako sa talagang iniisip ko? Damn. I can't help but get curious.
kanila. Alam kong pinagagagaan nila ang usapan.

"2-3 months Claret.Depende

kung gusto na talagang lumabas ng bata" napanganga na lang ko.

"Call me Dione, magkapareho tayo ng simbolo" muli niya akong niyakap na siyang sinagot ko rin
naman ng yakap.

"Ilang buwan na ang baby mo?" muli kong tanong.

"Louise, puso ang simbolo ng aking salamin" ngumiti na lang ito sa akin.

"Magdadalawang buwan na siya" nakita kong marahan niyang hinaplos ang kanyang tiyan.

"Zahara, I have the clubs symbol" nangunot ang noo ko nang may napansin ako sa kanyang
tiyan.

"Nakabuo agad kayo ni Homer, hindi ka muna ba nagpahinga? Nakakapagod matulog sa yelo
nang napakatagal" ngiwing sabi ni Louise na nakapagpatawa sa aming lahat.

"Are..are you pregnant?" tanong ko sa kanya nang mapansin ko na bahagya nang nakaumbok
ang kanyang tiyan.

"Ilang daang taon na tayo nakulong, sa tingin mo ba ay tatantanan pa tayo ng mga pangil nila?
Isang buwan din kaming hindi lumabas sa kwarto" napanganga na lang ako sa sinabi ni Zahara.
 mga isipan.

"Tatlong linggo lang naman kami" mabilis na sagot ni Dione.

Kaya nilang iwaglit saglit ang mga iniiisip ko pero hindi pa rin maaalis ang matagal ko nang
gustong itanong sa mga kapwa ko itinakdang babae.

"Paano nyo tinanggap ang mundong ito? Naging madali ba sa inyo ang pagtanggap nang
"Tatlong linggo rin yata kami" sabi naman ni Louise. Parang hindi ko yata kaya ang mga
hilahin kayo ng salamin sa mundong ito? Paano ang pamilyang naiwan nyo? Ano kayo sa
sinasabi nila? Isang oras nga ay hindi ko na kayanin ang mga halik ni Zen? Buwan pa kaya?!
mundo ng mga tao? Hindi nyo ba pinagsisihan na naging bampira kayo? Hindi ba kayo
nahirapan katulad nang nararanasan ko ngayon? Alam nyo ba na kay tagal ko nang hinintay na
may makausap akong katulad ko? Alam nyo ba na kahit niyakap ko na ang pagiging bampira
may maliit na parte pa rin sa aking puso na nagsasabi kung tama ba ang naging desisyon ko?
Nabuhay akong tao at hindi ko akalaing na sa isang iglap ay magiging ganito ako. Nararapat ba
talaga ako sa mundong ito? Talaga ba na nakatandahan ako sa mundong ito? Gusto kong
malaman ang mga naramdaman nyo nang nasa sitwasyon ko pa kayo.." sunod sunod na sabi
ko sa kanila na nakapagpatigil sa kanilang tawanan.
"What about you Serena?" tanong sa kanya ng kapwa niya itinakdang babae.

"Ofcourse, dumaan din kami sa puntong 'yan Claret. Hirap na hirap din akong tanggapin ang
"Isang linggo lang" sabay sabay umasim ang mukha ng tatlong babae sa kanya.
biglang pagbabago sa aking buhay. Ako bilang unang babaeng dumating mula sa aming apat,
ilang libong patak ng luha na yata ang iniluha ko sa mundong ito. Sa pagiging bampira ko, sa
pag iwan ko sa pamilya ko, sa pagtalikod ko sa mundong aking pinanggalingan" nanatili akong
tahimik sa sinabi ni Louise.

"Sinungaling, sa pagkakatanda ko ay ayaw nyo pang sumama ni Lorcan ngayon dahil abala pa
daw kayo" inirapan lang sila ni Prinsesa Serena.

"Pero Claret, unti unti na rin naming itong natatanggap, hindi dahil napipilitan kami kundi dahil
ginusto na namin. Hindi ba at nandyan ang pangalawang Prinsipe ng Sartorias para

mahalin ka? Ito rin ang ipinadama sa amin ng mga bampirang nakatakda sa amin, sila ang
nagsisilbing dahilan namin para magpatuloy mabuhay sa mundong ito. Sila ang pinagkukunan
namin ng lakas at habang nananatili sila sa aming mga tabi, unti unti na rin naming nayayakap
"Kasama nyo ang mga kapareha nyo? Bakit hindi ko sila nakikita?" inilibot ko ang mga mata ko
ang pamumuhay sa mundong ito. Tuluyan mo nang matatanggap kung ano ka ngayon kapag
pero wala akong makitang mga kapareha nila.
tuluyan ka nang nahulog sa kanya, kapag tuluyan mo na siyang minahal at kailanman ay hindi
mo na siya kaya pang hiwalayan.." nakangiting paliwanag sa akin ni Dione.

"Sa labas na muna daw sila" kibit balikat na sabi sa akin ni Dione. Habang panay ang pag uusap
nilang apat ay may kung anong naglalarong mga tanong sa aking
"Lahat tayo naghirap sa unang pagtapak sa mundong ito, lahat nagulat, lahat lumuha pero sa
tingin mo magiging masaya ka pa ba kapag muli kang bumalik sa mundong pinanggalingan
natin? Sigurado ka bang masisiyahan kang iwan ang kung sino ka sa mundong ito?
Masisiyahan ka bang iwan ang prinsipeng ilang taon kang minahal at hinintay? Claret, isipin mo
ang haba nang taong ipinaghintay niya sa'yo. Minahal na nila tayo kahit hindi pa natin alam na
nabubuhay sila sa mundong hindi natin inakala.." lalo akong natigilan sa sinabi ni Zahara. "I was an accountant, bago ako naging bampira" nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Prinsesa
Serena.

"Pinili tayo nang salamin dahil tayo ang mga nararapat na mga babae. Pinili tayo ng salamin
dahil alam nitong may kakayahan tayong lampasan at solusyunan ang anumang pagsubok ng
mundong ito. Pinili ka ng salamin Claret dahil ikaw ang nararapat maging kapareha ng prinsipe
ng nyebe.." pakiramdam ko ay hinaplos ang puso ko sa sinabing ito ni Dione.
"A beautiful veterinarian, dati pangil lang ng aso ang muntik nang makakagat sa akin. Hindi ko
akalaing mararanasan kong makagat araw araw
ng pangil ng isang napakagwapong bampira" pabirong sabi ni Dione.

"Huwag mong isipin na ikaw lang ang nakaranas ng paghihirap Claret, isipin mo ang naranasan
naming apat? Isinumpa ako, akala ko ay habang buhay ko nang titiisin "I was a pharmacist before, ilang beses na akong uminom ng mga gamot para makatulog ako
ng mahimbing pero patuloy pa rin akong ginagambala ng mga panaginip. Wild sex on my
ang sunog kong mukha, nakulong sila nang napakahabang panahon sa napakalamig na yelo. dreams" napalunok na lang ako sa sinabi ni Zahara, mabuti na lang at hindi ganito ang mga
Pinagtangkaan kaming patayin nang dating prinsipe dahil sa kapangyarihan ng isang napapanaginipan ko noon.
mangkukulam, nalayo kami nang daang taon sa lalaking aming minamahal. Ilang taon akong
nabulag sa maling akusasyon ko laban sa mga Gazellian. Mas matinding hirap ang naranasan
namin Claret, at itong nararanasan mo ay umpisa pa lang ng reyalidad. Huwag kang
panghinaan ng loob dahil hindi lang ikaw ang maaaring masaktan kung paiiralin mo ang takot.."
wala na akong nagawa kundi tumitig sa kanilang apat. Halos sabihin na nila sa akin ang lahat
para mas maliwanagan ako.

"Alam mo kung ano ang nagpatibay sa amin mula sa mga pagsubok na nararanasan namin sa
mundong ito? Ang pagmamahal ng mga kapareha namin. Walang makakatalo sa pagmamahal
ng isang bampira Claret, mamahalin nila tayo hanggang kamatayan. At kung muli akong
isisilang hindi ako magdadalawang isip na maging isang itinakdang babae muli at mahalin ng
isang bampira.." nakita kong muling hinaplos ni Zahara ang kanyang tiyan.
"I was a flight attendant, ano ba ang naging problema ko noon? Basta akala ko noon
mamamatay na ako dahil magkacrash na ang eroplano. Nagpatakan na ang mga gamit ng mga
tao,biglang bumagsak 'yong salamin bahagya pa siyang nakakahon. Hindi ko alam kung bakit
nagpakahirap pa akong buksan ang kahon na may napakalaking salamin at nang tuluyan nang
babagsak ang eroplano ay may kung sinong humila sa akin mula sa salamin at 'yon nakita ko na
si Franco na kaswal na nagbabalat ng mansanas. At sinubuan niya pa ako, romantic isn't it?"
mahabang paliwanag sa akin ni Louise. Gusto kong masamid dahil sa una nilang pagkikita.
Maaari ko bang ikwento ang sa amin ni Zen? Pinagkamalan niya akong prostitute!

"Sino ba ang mag aakala sa ating lima na mapapadpad tayo sa mundong ito? Dati ay isinumpa
ko si Austin dahil ginawa niya akong bampira" natatawang sabi ni Dione.
Bigla ko tuloy naalala ang masasakit na salitang nasabi ko kay Zen noon. Damn.
"Gusto mo ba na malaman kung paano rin sila nagkita?" tanong sa akin ni Louise na agad kong
inilingan. Ayoko na nang usapan na tungkol sa unang pagkikita dahil baka tanungin nila ako.
Our first encounter was not romantic, hinahabol ako ng mga halimaw, nakacadena si Zen at
pinaghuhubad ako. Damn that vampire prince. Hinding hindi ko makakalimutan ang araw
na 'yon.
"Oh, okay. What about you? What were you from our world?" lahat sila ay nakatitig sa akin. "Sisiguraduhin naming siya ang magtataglay nang kagandahang hindi kailanman mapapantayan
ng kahit sinong bampira, reregaluhan namin siya ng basbas naming apat" ngiting paliwanag sa
akin ni Loiuse.

/>

"A mountain girl?" ngising sagot ko. Muli kong sinulyapan si Zen, kausap pa din siya ng
dalawang hari.
"Hindi tayo makakasiguro na babae ang magiging anak nila" sabi naman ni Serena. What the
hell are they talking about? Nakakalimutan na ba nila na kailangan kong manatiling birhen?

"Maiba kami, may isa pa kaming dahilan kung bakit kami nagtungo sa pagdiriwang na ito" agad
nangunot ang noo ko nang sabay sabay nilang hawakan ang tiyan ko.
"I can't be pregnant. Mukhang nakakalimutan nyong

hinihintay ko pa ang natitirang tatlo" sila naman ngayon ang napatitig sa akin na may kunot na
mga noo.
"Hindi ka pa nagdadalang tao Claret? Mas mabuting magbuntis ka na habang hinihintay mo ang
tatlong babae, mas magiging abala ka kapag dumating na silang tatlo" paliwanag sa akin ni
Louise na lalong nakapagpakunot ng aking noo.

"Bakit kailangan mo pa silang hintayin? Mas magiging abala ka kapag nandito na sila, hindi ka
ba pinipilit ng prinsipe ng nyebe na gumawa ng tagapagmana?" ano itong itinatanong nila sa
akin?
"What?" nalilitong tanong ko.

"Makinig ka sa sinabi ni Louise, napakalaki ng pinagsisisi ko nang hindi ko piniling "Kailangan kong manatiling birhen para mapanatili ko ang kapangyarihan ko. Hindi ba?
magdalang tao noon habang hinihintay ko sila. Natagalan tuloy kami ni Homer bago Mawawala ang bisa ng aking dugo kung hindi na ako birhen?" lahat sila ay natulala sa akin na
magkaroon ng anak" pakiramdam ko ay lalong nagulo ang nasa utak ko. Ano itong sinasabi kapwa nakaawang ang bibig.
nila sa akin?

"Kung ganoon ay birhen ka pa rin hanggang ngayon? Paano nagawang makapagtiis ng prinsipe
"Dumating kami dito para regaluhan ang magiging anak nyo ng Prinsipe ng nyebe, ng nyebe?" namamanghang sabi ni Zahara.
pasasalamat namin sa ginawa niyang pagtulong sa amin. Mas makapangyarihan pa kami sa
tatlong fairy god mother ni sleeping beauty Claret" natatawang sabi ni Dione.
"He's a goddamn legend, kadadating ko pa lang sa mundong ito may nangyari na sa amin ni
Lorcan" kunot noong sabi ni Serena. Mababaliw na yata ako sa mga usapang ito. "Minsan ba ay nagbigay sa'yo ng motibo ang unang prinsipe Claret?" napaatras ako sa sinabi ni
Serena. Bigla kong naalala ang paghalik niya sa aking kamay at ang pagsasabi niyang kaya
niya akong gawing reyna.

"Vampire love is amazing Claret but vampire sex, I mean making love with a vampire is far more
exciting. Sinong may sabi sa'yo na kailangan mong maging birhen? Nakakatawa ka!"
napapamura na lang ako sa mga sinasabi nila. Ano itong pinaniniwalaan ko kung ganoon?

"Hindi ko alam. He has a mate right now, wala na siyang pakialam sa akin.." mahinang sagot
ko. Ayoko nang ungkatin ang bagay na 'yon, alam kong mahal ni Dastan si Zen. Hindi ito
gagawa ng bagay na ikasisira nilang magkapatid.

"Hindi lang dugo mo ang makakapagpalakas sa prinsipe ng nyebe, you need to join and feel
each other Claret.." napangiwi ako sa sinabi ni Dione.

"I don't think so, sa koloseyong ito. Dalawang pares ng mga mata ang kanina pang sumusulyap
sa'yo, mga mata ng una at ikalawang prinsipe ng Sartorias Claret. Mga mata ng magkapatid na
Gazellian.."

"But that was the order of the first prince. Nang umalis kami papunta sa Deltora ay nagpadala
siya ng sulat na hindi kami pwedeng magsama ni Zen sa iisang kwarto. I need to remain virgin. I
don't understand.." naguguluhang sabi ko. Bakit magsisinungaling sa amin si Dastan?

--

VentreCanard
"Oh, sounds interesting.." narinig kong sabi ni Louise.

=================

Chapter 44
"Mukhang hindi lang ikalawang prinsipe ang nabihag mo Claret.." natigilan ako sa sinabi ni Chapter 44
Dione.

"What do you mean?" tanong ko sa kanila.

Pilit akong umiling sa ibig iparating ng mga dating itinakdang babae. Siguro ay may ibang
dahilan si Dastan? Naniniwala akong wala siyang kahit anong interes sa akin, siguro ay
sinubukan niya lamang ako sa una naming pagkikita. Walang anumang kahulugan ang mga
sinabi niya sa akin noon.
Alam kong kahit gaano kalamig ang pakikitungo niya sa kanyang mga kapatid ay mahal na
mahal niya ang mga ito. Naniniwala akong wala siyang gagawin na maaaring makasira sa
kanilang dalawa ni Zen.
Lalong hindi kaya ng aking konsensiya na maging dahilan nang pagkakagulo nilang magkapatid.
Hindi ba at sinabi na ni Zen na nakita na ni kamahalan ang kanyang kapareha? Ano pa itong
iniisip ko? Maaaring nagkamali lang ng obserbasyon ang mga itinakdang babaeng ito. Siguro ay
may napapansin lang si kamahalan na kakaiba sa diretsyon namin kaya siya napapatitig?
Hindi naman siya gagawa ng bagay na makakasira sa relasyon nila ni Zen, siya ang unang
prinsipe at ang umiwas sa kaguluhan ang kauna unahan niyang gagawin lalo na sa
pagitan nilang magkakapatid na siyang kanilang pinapahalagahan.
Hindi rin nagtagal ay pumasok na ang mga kapareha nang mga itinakdang babae na tuluyan
nang nakapagpatulala sa akin.
Akala ko noon ay malulula na ako sa kakisigan ng mga Gazellian kapag magkakasama sila,
pero iba pa rin pala ang epekto kapag nagsama sama na ang mga itinakdang bampira sa iisang
lugar. Hindi ko na alam kung saan titingin sa kanila, ito na pala ang sinasabing literal na
nakakasilaw. Talaga ba na kasama sa pagiging itinakdang bampira ang pagkakaroon ng hindi
pangkaraniwang kakisigan? Mabibigyan kaya ng pagkakataon na may isilang na 'tao' na kasing
kisig ng mga itinakdang bampira?
Maging

ang mga panauhing mga bampira ay nakuha ang atensyon ng mga itinakdang mga bampira
noon.

"Sa pagkakatanda ko ay may nakaraan ang magkapatid na 'yan sa isang babae. Who is she
again? She's the daughter of the blue fire, right?" napapasulyap na ako sa umpukan ni Zen,
Dastan at Tobias. At halos mapatalon ako sa aking kinatatayuan nang magtama ang mga mata
namin ni kamahalan. Damn. Habang humahanga ako sa kanila ay naramdaman kong may umakbay na sa akin, halos
magtaasan ang mga balahibo ko nang marahang haplusin ni Zen ang balikat ko.

Napahawak na lang ako sa aking dibdib, bakit siya nakatitig sa akin? Hindi ba siya natatakot na
mapansin ni Zen? Ano na lang ang mangyayari sa kanilang magkapatid kapag napansin ni Zen

ang pagtingin niya sa akin?

"Pamilyar kayong lahat sa akin, nagkita na ba tayo?" kaswal na tanong ni Zen sa mga
itinakdang prinsipe noon na kapwa na katabi ang kani kanilang mga kapareha. Sa
pagkakatanda ay nagkita kita na kaming lahat sa Halla Eberron, talaga ba na nakalimutan ni
Zen?
"Elizabeth Ava Camry, siya ang pinag agawan ng magkapatid na 'yan noon" may pagtango pa si
Dione. Bakit kailangan pa nilang pag usapan ang bagay na ito sa harapan ko?

Nang sulyapan ko si Zen ay nakangisi ito. Damn. Bakit ganito ang pagtanggap niya sa mga
bisita?

"Alam nating lahat na inagaw siya ng prinsipe ng nyebe mula sa unang prinsipe, hindi kaya
ginagawa niya rin ang bagay na ito para makabawi sa kapatid niya?" agad nangunot ang noo ko
"Still that rude kid?" nakita kong ngumisi ang kapareha ni Prinsesa Serena, na kung hindi ako
sa sinabi ni Louise. Damn, ayokong husgahan agad si Dastan. Nadala na ako noon sa ugali
nagkakamali ay Lurcan ang pangalan.
kong ito, kailangan kong matuto.

"Uhuh? Who is that kid?" ngising sagot ni Zen na mukhang nagmamataas na naman.
"He is not like that, matagal na niyang pinatawad si Zen. Hindi ako dadalhin dito ni Dastan para
kay Zen kung may malaking galit pa ito sa kapatid niya. Ayoko na nang usapang ito, ayokong
may marinig na kahit anong hindi maganda tungkol sa aming unang prinsipe, nirerespeto ko si
kamahalan kung paano siya irespeto ni Zen sana maintindihan nyo ang gusto kong mangyari"
mahinahong sabi ko. Nakita kong tipid lamang ngumiti sa akin ang apat na babae.
"Dati ay isang batang prinsipe na walang respeto ang sumasalubong sa akin sa Sartorias, hindi
na ako nagtataka na sinalubong kami ng prinsipeng walang respeto" naiiling na sabi ni Homer.

Bakit sa kabila nang batuhan nila ng mga salita ay wala akong maramdamang tensyon sa
"You were just a kid back then, hindi ko akalaing mapipili ka ng asul na apoy Zen. You're such a
pagitan nila? Parang sanay na sanay na sila sa paraan ng usapan nilang ito.
pain in the ass, nagloko na ba ang asul na apoy?" natatawang sabi ng kapareha ni Zahara.

"Then?" nakita ko ang pekeng ngiti ni Zen.

"Are you insulting me Homer? Nasa teritoryo kita" nakataas na kilay ni Zen.

"Cut the formality Zen, it won't suit you. Ikaw pa rin ang batang prinsipe na sunod nang sunod sa
amin" tumaas lang ang sulok ng labi ni Zen dahil sa sinabi ng kapareha ni Louise na
natatandaan ko na Franco ang pangalan.
"Higit na mas matanda ako sa'yo Zen, simula pagkabata mo hindi ka natutong rumespeto"
ngiwing sabi ni Homer sa kanya.

"Uhuh? Sinalubong
"Mukhang magkakalapit naman pala kayo, how come? Hindi ko noon nakikitang nakakausap
ko kayo dahil may utang kayo sa amin ni Claret. We did save your goddesses. Nothing is free in
nyo ang prinsipe ng nyebe" nagtatakang sabi ni Louise.
this world. I will accept your any kind of payment. Gold, diamond or barrel of liquors"
napanganga na lang ako sa sinabi ni Zen.

"Zen Lancelot!" malakas na sigaw ko. Pakiramdam ko ay ako ang nahihiya sa mga sinasabing
"No way!" sabay sabay silang sumagot kay Louise na parang hindi
ito ni Zen sa kapwa niya itinakdang mga bampira. Hindi niya ba alam ang salitang
'pagmamalasakit'? Bakit kailangan niyang singilin ang ginawa niyang pagtulong?
sila sang ayon na magkakalapit silang lima.

Halos hindi na ako makatingin sa unahan dahil sa pagkahiya. Pero agad ko rin inangat ang
aking paningin nang sabay sabay nagtawanan ang mga itinakdang bampira noon maging si Zen
ay nakikitawa na rin. What the hell?
"Mas matigas pa sa yelo ang ulo ng prinsipeng 'yan. Hindi ko gugustuhing mapalapit sa kanya"
madiing sabi naman ni Franco.

"It's been a while snow prince" kapwa kami napatulala nang mga itinakdang babae noon nang
bahagyang magyakapan ang mga ito at si Zen na may kasama pang pagtapik sa mga balikat.
"Oh come on, alam kong nagpapasalamat kayo sa ginawa ko. Kung hindi ko binalot sa yelo ang
mga pinakamamahal nyo, anong mangyayari sa inyong apat? Habang buhay kayong luluha sa
harap ng inyong mga salamin. Nakakaawa. Halikan nyo ang kamay ko, tatanggapin ko ang
inyong pasasalamat" inilahad ni Zen ang kanyang kamay na parang isang napakataas na
prinsipe na nag uutos.

"Tayo na lang ang umintindi sa sitwasyon niya, mukhang hanggang ngayon ay hindi pa niya rin
Kitang kita ko ang pag asim ng mukha ng dating mga itinakdang bampira, maging ang kanilang natatagpuan ang nawawala niyang pang unawa" hindi na namin mapigilang hindi matawa ng
mga kapareha sa ugaling ipinakikitang ito ni Zen. mga itinakdang babae. Dahil lahat ng sinasabi ng mga itinakdang prinsipe noon ay tama.

My arrogant prince. Bakit hindi na ako masanay na ganito talaga siya makitungo sa ibang mga
bampira?
Mabilis binawi ni Zen ang kanyang kamay at pilit niyang itinaas ang kanyang paningin sa aming
lahat na parang siya pa rin ang pinakamakapangyarihan sa lahat.

"Zen!" saway ko muli sa kanya, na sinagot niya lang nang ngisi.

"Nagbibiro lamang ako, masyado kayong madaming nasabi" biglang pormal na sabi ni Zen na
siyang lalong nagpatawa sa aming lahat. Palibhasa tama lahat ang sinabi ng kapwa niya
itinakdang bampira.

"Naghihintay ang kamay ko nang pasasalamat" nanatiling nakalahad ang mga kamay niya sa
mga itinakdang bampira noon na mukhang nagsisimula nang uminit ang ulo.

"Maiba ako, sa aking pagkakaalala ay hindi kayo imbitado sa pagdiriwang na ito. Sinong
pangahas ang nagpadala ng imbitasyon para sa inyo?" gusto ko nang hampasin si Zen sa kung
ano ano niyang sinasabi.

"Hindi ko akalain na umabot na rin ang yelo sa utak niya" ismid na sabi ni Homer.

"Mapapaanak yata ako sa ugali ng prinsipe ng nyebe" pagbibirong sabi ni Zahara na nagpaputla
bigla kay Homer.

"Anong aasahan natin sa kanya? Nakamulatan na natin siyang ganyan simula nang bata pa
siya. Naaawa ako sa iba pang itinakdang bampira, mukhang sila ang magpapasensiya sa
kanya" sunod na kumento ni Lurcan. Kita ko ang unti unting pag kunot ng noo ni Zen dahil sa
kung ano anong sinasabi ng mga itinakdang bampira noon.
"Zahara? Gusto mo na ba umuwi? Nakakasama sa anak natin ang marinig ang boses ng
prinsipe ng nyebe. Ayokong lumaking mayabang at arogante ang magiging anak natin.
Nagkamali akong isama ka dito, mapapahamak ang kinabuksan ng ating anak, kailangan na na
kitang pabulungan sa puting mangkukulam" lalo kaming nagtawanan sa sinabi ni Homer.

"Si Zen siya, ang batang prinsipe na matagal

nang kilala noon pa. Tanging pangil lang niya ang umiiral sa kanyang buong sistema" sabi
naman ni Franco na lalong nagpadami ng guhit sa noo ni Zen.
"Bakit parang dumating lamang sila para insultuhin ako Claret? Nasasaktan ako"

bulong sa akin ni Zen na nagpaikot sa aking mga mata.

"Claret, magsisimula na ang seremonyas" agad na sabi sa akin ni Zen. Hindi ko alam kung bakit
bigla na lang akong nanlamig nang sabihin niya ito. Damn, hindi ko mapigilang hindi kabahan.
Papaano kaya ang seremonyas na ito?

"Ano talaga ang pakay niyo?" muling tanong ni Zen. Tuluyan ko nang hinampas ang braso ni
Zen na nakapagpanguso sa kanya.
"Maiwan muna namin kayo" paalam ni Zen sa mga itinakdang bampira at mga babae na kapwa
tumango sa amin.

Nang makalayo na kami ni Zen ay agad akong

"Pinagbubuhatan mo na ako ng kamay Claret?" mahinang sabi niya sa akin na parang
inagaw ni Lily at Harper kay Zen.
nagdadamdam. Damn this vampire prince.

"Zen, maupo ka na sa trono mo. Susunod na kami, kailangan ni Claret maglakad mag isa"
hawak ako sa magkabilang braso ni Harper at Lily pero hindi man lang pinansin ni Zen ang mga
kapatid niya nang sapuhin niya ang aking mga pisngi at mariing halikan.
"Hindi ba at babasbasan nyo ang bata? Nagdadalang tao na- - -" hindi na natapos ni Lorcan ang
kanyang sasabihin nang takpan ni Serena ang bibig nito, na siyang ipinagpasalamat ako.

Ayokong malaman ni Zen na matagal nang mali ang pinaniniwalaan namin tungkol sa iniingatan
"I'll be waiting.." sa kabila nang pagkatulala ko sa nakangising si Zen, hindi lumampas sa aking
kong pagiging birhen. Siguradong gagawa lamang ito nang hindi pagkakaunawaan sa pagitan
mga mata ang sabay na pagngiwi ng kanyang mga kapatid.
nila ni Dastan.

"Ang tamis" naiiling na sabi ni Harper.

"What?" kunot noong sabi ni Zen.

"Sobrang tamis.." sabi naman ni Lily.

"Babasbasan namin ang magiging anak ni Zahara, gusto naming ipahawak kay Claret ang tiyan
niya" pagsisinungaling ni Dione. Napansin ko na saglit nangunot ang noo ng mga itinakdang
bampira bago sila unti unting tumango. Alam kong kinausap na sila sa isipan ng mga itinakdang
babae.
Agad kong napansin ang pulang usok na siyang kapangyarihan ni Lily, mabilis niya akong
itinulak dito pero agad din naman silang nakasunod sa akin. Isang maliit na kwarto na
napapalibutan ng salamin ang sumalubong sa akin, pinaupo nila ako at sinimulan nila akong
ayusan.
Muli pa sanang magsasalita si Zen nang lumapit sa amin si Casper at bumulong ito sa kanya.
Hindi ko na mapakalma ang nagwawala kong dibdib. Ito na ang kinakabahan kong seremonyas.
 Tumagal siguro ako nang ilang minutong nakaupo sa maliit na kwarto bago ko
nagpagpasyahang lumabas mula sa kulay pulang usok.

Habang inaayusan ako ng dalawa ay nagpapaliwanag sila sa akin ng aking mga gagawin.

Agad tumambol ang dibdib nang salubungin ako nang daang pares ng namumulang mga mata
ng mga bampira. Nangangatal kong inihakbang ang aking mga paa sa isang mahabang itim
na carpet. Ramdam ko rin ang pangangatal ng kamay ko sa kopitang hawak ko.

At sa dulo nang itim na carpet na ito ay nakahilera ang makapangyarihang magkakapatid na

kapwa nakaupo sa kanilang mga trono na may namumulang mga mata.
"Maglalakad ka lamang sa napakahabang itim na carpet, kung saan nasa dulo nito ay kaming
magkakapatid. Sa harap ng lahat ng mga bampira sa koloseyong ito, masasaksihan nila ang
pag inom mo ng pinagsamang dugo ng mga maharlika, dugo naming magkakapatid. Tanda ito
ng katapatan mo sa pagtanggap sa tungkulin bilang itinakdang babaeng sumisimbolo sa Parsua
Sartorias" marahan akong tumango sa paliwanag ni Lily. Agad na may ibinigay sa aking
malaking gintong kopita si Harper na ipinagtaka ko.

Bigla na lang may tumakas na luha sa aking mga mata. Hindi ko mapigilang hindi mapakagat
labi.

"Dadalhin mo ito hanggang sa makarating ka sa dulo kung saan naghihintay kaming

naghihintay. Sa kopitang hawak mo isasalin ang aming dugo at dito mo. ito tuluyang iinumin.
Mula pa sa kastilyo ng asul na apoy ang gintong kopitang ito. Magkukulay itim ang dugong
isasalin namin kung hindi ka tunay na itinakdang babae, sa madaling salita tanging kayo lamang Sa kabila nang kabang nararamdaman ko ay nag iinit ang aking puso, mula sa mga ngiting
mga itinakdang babae ang may kakayahang uminom sa kopitang ito" wala akong nagawa kundi iginagawad sa akin ng pamilyang hindi ko kailanman inakalang magiging parte ako..
tumango ng tumango.

Nagulat na lang ako nang takpan nila ang mukha ko ng kulay itim na belo.

--
"Para saan ito?" nagtatakang tanong ko.
VentreCanard

=================
"Si Dastan ang magtatanggal niyan sa'yo dahil siya ang unang prinsipe" gusto ko mang tumutol
ay hindi ko nagawa. Alam kaya ni Zen ang bagay na ito?
Chapter 45

Chapter 45

"Sige na maiwan ka na namin, sa sandaling makalabas kami ay maaari ka na rin lumabas

Claret. Hihintayin ka namin hanggang sa dulo" napangiti na lang ako nang sabay akong halikan
sa pisngi ni Lily at Harper.
Ramdam ko ang pangangatal ng tuhod at mga kamay kong may hawak ng gintong
kopita. Ganito pala talaga ang pakiramdam nang nasa seremonyas ng mga bampira.
Hindi ko na maintindihan ang emosyong nararamdaman ko, ang puso, isipan at maging
ang buo kong katawan ay nagkakagulo na.
Bakit pakiramdam ko ay para akong ikakasal? Ang malaking ipinagkaiba lang nito ay ang kulay
itim kong belo, ang itim na carpet sa halip na pula, gintong kopita sa halip na mga bulaklak at
higit sa lahat ang hindi pang karaniwang mga matang nakatitig sa akin ngayon.
Sa buong buhay ko bilang isang tao, ni minsan ay hindi ako nabigyan nang pagkakataong
bigyan ng atensyon ng daang mga tao sa iisang panahon. At hindi ko akalaing ito ako ngayon
bilang isang bampira, isang itinakdang babae ay kasalukuyan nang gumagawa nang maliliit na
paghakbang na may daang mga matang nakasunod. Mga namumulang mata ng mga bampira.
Mabilis nagtaasan ang mga balahibo ko sa katawan nang makarinig ako ng pamilyar na kahali
halinang musika mula sa isang plauta. Kanina ko pa itong naririnig, kanino ito nagmumula?
Hindi ko alam kung bakit bahagyang umagat ang aking paningin, agad tumama sa aking mga
mata ang nakapikit na pangalwang prinsipe ng Deltora na nakaupo sa mataas na bintana ng
koloseyo na kasalukuyang tumutugtog ng plauta. Kung ganoon ay kay Rosh nanggagaling ang
napakagandang musikang ito. Hindi ko akalaing may talento siyang ganito.
Muli kong ibinalik ang aking atensyon sa unahan kung saan naghihintay sa akin ang
makakapangyarihang mga Gazellian
ng Parsua Sartorias. Kasalukuyan pa rin silang mga nakaupo sa kani kanilang mga trono
habang may isa pang gintong kopita at maliit na punyal na may aking simbolo sa hawakan nito,
kapwa nakapatong ang mga ito sa isang pilar na lamesa sa gitna.
Maliliit ang aking nagiging mga hakbang papalapit sa kanila at kasabay nang marahan kong
paglalakad ay ang unti unting pagkabuhay ng kulay asul na apoy sa aking pagitan. Binibigyang
liwanag nito ang aking mga nadadaanan. Ito pala ang pakiramdam nang init na nagmumula sa
asul na apoy, pilit nitong pinagagaan ang pagtibok ng aking puso, pilit nitong pinapakalma ang
aking damdamin.
Hindi ko mapigilang hindi mapangiti nang mapansin kong nagsisimula na namang pumasok sa
buong koloseyo ang mga nyebe ni Zen na kasalukuyan nang marahang pumapatak habang
naglalakad ako papalapit sa kanilang magkakapatid.
Hindi ko alam na ganito pala kahaba ang daang aking hahakbangin para makarating sa kanilang
magkakapatid, pakiramdam ko ay malayo pa rin sila sa akin sa kabila nang dami ng aking mga
inihakbang.
Nasa kalahati na ako nang aking paglalakad nang magsimula nang magtayuan ang mga
Gazellian. Unang tumayo si Casper at gumawa siya ng hiwa sa kanyang kamay gamit ang
punyal, unti unti nang tumulo ang kanyang dugo sa kopita at nang matapos siya ay marahang
tumango sa akin.
Sumunod si Harper na nakangiti lamang sa akin habang pinapatulo na rin ang kanyang dugo.
Binigyan din ako nang napakatamis na ngiti ni Lily nang gumawa siya ng hiwa sa kanyang
palapulsuhan at patuluin ang kanyang sariling dugo sa kopita. Pakiramdam
ko ay nananaba ang aking puso sa paraan ng pagtanggap nila sa akin.
Patuloy pa rin ako sa paglalakad. Sumunod si Caleb na dumila sa akin na parang isang batang
paslit habang naglalagay ng kanyang sariling dugo sa kopita. Habang si Finn naman ay nagawa
pa akong kindatan habang sinasalin ang kanyang dugo at si Evan na dalawang beses na
kumindat sa akin na nakapagpaawang sa aking bibig dahil sa aking pagkagulat.
Sumunod ang aking prinsipe, na hindi man lang inaalis ang mga mata sa akin sa kabila nang
belong tumatakip sa aking mukha. Hiniwa niya ang kanyang palapulsuhan na nakatitig sa akin.
At nakapagpatigil na lang ako sa aking paglalakad dahil sa naging buka ng kanyang bibig,
malinaw na malinaw na nakita ko ang mga salitang 'I love you' mula sa kanya habang pinapatulo
ang kanyang dugo na tuluyan nang nagpalabas ng aking mga pangil.
Ang huli ay si kamahalan na sa unang pagkatataon ay ngumiti sa akin. Kapwa na silang
nakatayong lahat habang hinihintay na makarating ako sa dulo. Tanging sa mga mata lamang ni
Zen nakatutok ang aking mga mata. He's looking at me like he's a handsome groom waiting for
his bride.
Nang tuluyan na akong nakarating sa harapan ng magkakapatid ay si Dastan mismo ang
naghawi ng aking itim na belo. Nakita ko ang saglit na pag iwas ng tingin ni Zen sa akin at kay
Dastan. Alam mong ikaw ang higit na gusto kong humawi nito pero kailangan naming tanggapin
ang seremonyas na meron sila.
Hawak na ni Lily ang kopitang naglalaman ng kanilang dugo at bahagya ko na rin inangat ang
kopita para isalin niya ito.
Agad kong napansin ang mga hiwa-hiwalay
na asul na apoy kanina na siyang nagbigay liwanag sa mga dinaanan ko na nagsisimula nang
magsamasama at maging isa. At nang tuluyan na itong lumaki at maging isa na kasalukuyan
nang nasa likuran ng mga Gazellian ay kusa nang namula ang aking mga mata at sinimulan ko
nang inumin ang dugo ng magkakapatid. Pinilit ko ang sarili kong dahan dahanin ang pag inom
pero sa bawat paglapat nito sa aking panlasa, sa bawat paglapat nito sa aking labi ay lalong
tumitindi ang pagkauhaw ko.

"Fvck! What the hell is that? What the hell is damn happening?!" nahihirapang sigaw ni Zen
habang hawak din ang dibdib niya. Pilit siyang lumalapit sa akin pero hindi siya kayanin nang
nanghihina niyang katawan. Maging ako ay pilit kong itinutukod ang aking mga kamay para
lamang salubong siya.
Nang tuluyan ko nang maubos ang dugo sa kopita ay marahan akong lumuhod sa mga
maharlikang nag alay dugo para sa akin.

Their bloods are the finest, Zen's blood is my power, strength and happiness but Gazellians
mixed blood was exquisite, divine and everlasting. Kahit tuluyan ko na itong nainom ay damang
dama pa rin ito ng aking panlasa.
"Damn! Damn, someone! Get rid of that fire! It has a touch of goddamn full moon! Napasok tayo
ng mga mangkukulam! Nasaan ang mga babaylan ng palasyo?! Where the fuck are they?"
sigaw ni Lily na pilit tinatakpan ang sarili ng kanyang mga usok. Ganito na rin ang kanyang
ginawa sa buong koloseyo para bahagyang maitago ang presensiya ng huwad na asul na apoy
na nagpapahina sa aming lahat.

"Nangangako akong paglilingkuran ang buong Parsua Sartorias.." nang sabihin ko ito ay bigla Halos mabingi ako sa daing ng lahat ng mga bampirang kasalukuyang pinahihirapan ng huwad
na lang nanikip ang dibdib ko. Parte ba ito ng pag inom ko sa kanilang dugo? na asul na apoy. Anong kapangyarihan ang mayroon ito at labis niyang pinahihirapan ang
lahat ng mga bampira?

What the hell is happening? Napahawak na lang ako sa aking dibdib dahil sa nararamdaman
kong unti unting pagsikip nito, parang literal na pinipiga ang puso. Tuluyan na akong nawalan ng
lakas at tuluyan na akong napalugmok sa sahig. What the hell is this? Bakit nanghihina ako?
Alam kong kulay pula ang ininom kong dugo, hindi nagkulay itim! "Guide me Lily.." nakita kong pilit tumayo si kamahalan, mabilis lumabas sa kanyang kamay
ang kulay pulang espada mula sa kanyang saliring dugo.

"Claret.." narinig ko ang boses ni Zen na naghihirap din.

"Dastan! Mga babaylan lamang

ang may kakay-" itinaas ni Dastan ang kanyang kamay na siyang nakapagpatahimik kay Lily.
Nanlaki ang mga mata ko nang biglang nagbagsakan ang mga Gazellian na kapwa sapo rin ang
kanilang mga dibdib. Hindi lang ako nakakaramdam nang

sakit na iniinda ko, anong nangyayari sa aming lahat?

"Masusunod kamahalan.." pilit na sagot ni Lily sa kanyang kapatid. Sinimulang balutin ni Lily ng
puting usok ang kanyang kapatid para maibsan ang lumalakas na presensiya ng huwad na
asul na apoy na kasalukuyan na nitong nilalapitan.

"Huwad ang asul na apoy! May huwad na asul na apoy! Tanggalin nyo ang huwad na asul na
apoy!" narinig kong naghihirap na sigaw ng isang bampira mula sa mga manunuod. Pinilit kong
tingnan ang dinaanan ko kanina. Nanlaki ang mata ko nang may natitirang asul na apoy na hindi
sumama sa malaking apoy. Anong ibig sabihin nito?
"Hanapin ang mangkukulam! Nasisiguro kong nandito siya sa koloseyo at nagkukubli sa ating
lahat!" sigaw ni Finn na bahagya na rin nakakatayo. Pakinig ko ang daing ng mga mababang
bampira na hindi kaya ang sakit na pinadadama ng huwad na apoy. Anong nangyayari? Bakit
Maging ang lahat ng mga bampira ay kapwa nagbagsakan na dahil sa nakamamatay na may mga ganito? Kagagawan ba ito ng babaeng kayang manipulahin ang oras? Akala ko ba ay
pagkirot ng dibdib. kakampi ko siya? Bakit pinahihirapan niya kaming lahat?
Nang pilit kong hinanap ang mga itinakdang babae at ang mga kapareha nila ay kapwa
nakalugmok na din ang mga ito habang sapo ang kanilang mga dibdib.
Kahit ang mga kawal at makakapangyarihang tagasunod ng mga Gazellian ay walang magawa
dahil sa presensiya ng huwad na apoy. Nasaan ang mga babaylan na kinakailangan? Bakit
kailangang ang magkakapatid na Gazellian lamang ang malagay sa sitwasyong ito? Wala ba na
maaaring tumulong sa amin sa mga oras na ito?
"Lily!" narinig kong sabay na sigaw ni Caleb, Finn at Evan. Nanlaki ang aking mga mata nang
Damn, wala man lang ako magawa. Ano ba talaga ang responsibilidad ko sa emperyong ito? I
sambutin ni Evan si Lily sa kanyang nagigimbal na mga mata, nawala ang usok na siyang
can't do anything!
kapangyarihan niya na pumoprotekta sa aming lahat dahilan kung bakit lalong lumakas ang
daing ng mga bampira sa buong koloseyo.

"Lily!" nakita kong sumusuka na siya ng dugo. Nasa akmang bubunutin ni Caleb ang mga
punyal sa katawan nito nang pigilan siya ni Finn at Evan habang marahang umiiling.

"Lily! Lily" tulala lamang si Lily habang nakatingin sa kanyang mga kapatid. Napaluhod na si
Dastan sa unahan dahil wala ng usok na sumusuporta sa kanya, si Casper at Harper ay
dinaluhan na rin si Lily.

"We can't just watch her like this! Do something! It can't be...ate Lily, sasayaw pa tayo... no..
no..Ayaw ko ng ganito Lily.." nangangatal na sabi ni Caleb. Pakinig ko na ang paghagulhol ni
Harper.

"Lily..." pakinig kong bulong ni Zen. Tatlong punyal na gawa sa pilak ang nakatusok sa kanyang
katawan. Pilak ang isa sa kahinaan

ng mga bampira, madaling maghilom ang mga sugat ng mga bampira huwag lamang galing sa
kahit anong armas na gawa sa pilak.
"Fuck!

Fuck! Fuck" nakita kong paulit ulit nang sumusuntok si Zen sa sahig.
Anong nangyayari? Bakit nakikita ko ang mga bagay na ito? Nasaan ang mga kalaban?

"I won't last any longer.." natigilan kaming lahat sa sinabi ni Lily. Dito ko na naramdaman ang
"Where are you?! Bakit hindi ka magpakita sa amin mangkukulam?! Pinatay mo na si ama!
mainit na likido mula sa aking mga mata.
Pinatay mo na si amang hari!" malakas na sigaw ni Caleb. Gusto ko mang lapitan si Lily na
kasalukuyan nang bumubulong sa kanyang mga kapatid na may lumuluhang mga mata ay hindi
ko magawa.
Anong nangyayari? Bakit nakakarinig ako ng ganito sa kanila? Bakit kailangang makaranas ng
mga Gazellian ng ganito? Dahil ba sa pakikipag ugnayan ko sa babaeng kayang manipulahin
ang oras? Ginamit niya lang ba ako para makapaghiganti siya sa buong Parsua?
Punong puno na nang dugo ang magkakapatid mula kay Lily.
Bigla na lang kaming nakarinig nang napakalakas na kulog at kidlat mula sa kapangyarihan ni
Evan. Pilit tumayo si Evan na may blangkong mga mata.

Patuloy ang pagluha ni Casper, Harper at Caleb. Habang si Finn ay nakatulala na, si Zen ay
patuloy sa pagmumura sa kanyang sarili na halos iumpog ang sarili sa sahig. Nakahiga na
"These damn daggers are from her! Bakit hindi ka magpakita sa amin?!" sigaw rin ni Finn. Bakit
si kamahalan at nakatulala na rin sa lahat ng pangyayari.
kailangan gawin ito ng babaeng kayang manipulahin ang oras?
"No, no..may padating ng mga babaylan Lily. Ililipat nila sa akin ang lahat nang nararamdaman
mo, Lily you can't do this. Lumaban ka Ate Lily! Hindi na kita paiiyakin, ako na ang
magmamasahe ng likod mo, ako na ang magsusuklay sa mahaba mong buhok. Tatanggapin ko
na ang lobo para sa'yo...ate Lily..." lumuluhang sabi ni Caleb na pilit tinatapik ang pisngi ni Lily
"Sasamahan ko na si amang hari, pabaunan nyo na ako ng halik mga kapatid.." nanatili akong
na nahihirapan nang mumulat.
nakatitig sa magkakapatid na nakalugmok sa palibot ni Lily na nag aagaw buhay.

Wala akong ibang nagawa kundi tumitigil, masakatan at maluha nang walang katapusan sa
nakikita ko sa kanila. Papaanong sa isang iglap ay nagkaganito sila? Bakit kailangang gawin ito
Napapahagulhol na rin ako ng iyak habang pinagmamasdan ang mga Gazellian na hindi
ng babaeng kayang manipulahin ang oras?
aakalaing nakangiti lamang kanina.
Napatulala na lang ako nang sabay sabay kagatin ng mga Gazellian si Lily sa iba't ibang parte
ng kanyang katawan.

"Damn, wala akong magawa. My damn power is useless. I'm useless.." bulong ni Zen.

"Ingatan nyo ang Sartorias, magpakabait kayo.." ito na ang naging huling salita ni Lily bago ko
marinig ang malakas na pagsigaw ni Caleb na nagpayanig sa koloseyo.

Naagaw ang atensyon ko at nanghihinang napalingon ako sa kulay abong lobo na pumasok sa
"Ate Lily! We have Claret! Gagamutin ka niya..Claret.." desperadong
koloseyo, may bahid na rin siya ng kanyang sariling dugo na mukhang galing
sabi ni Caleb. Sabay sabay tumingin sa akin ang magkakapatid na biglang nabigyan ng pag
din sa pakikipaglaban.
asa.

Ang mga nagkukulay gintong mga mata niya ay agad hinanap ang katawan ni Lily na wala nang
buhay. Wala ni isang Gazellian ang humarang sa kanya nang mga sandaling ito.

At tuluyan nang nabingi ang buong koloseyo dahil sa napakalakas niyang alulong. Ang iyak ng
isang lobo...
"May lason ang punyal na hindi kayang tanggalin ng dugo ng isang itinakdang babae.." biglang
nagsalita ang asul na apoy. Bakit wala siyang ginagawa? Wala bang kapangyarihan ang asul na
Nahuli ka na Adam, nahuli ka na nang dating.
apoy para tulungan kaming lahat?

'You can do something Claret! Kailangan mo kaming kagating apat' narinig ko ang boses ng
mga itinakdang babae noon.
"Gabay lamang ako Claret.." sagot ng asul na apoy na nabasa ang isip ko.

'You can bring her back to life, using our blood'

"Tama na Caleb.." mahinang sabi ni Lily. Pilit niyang iminumulat ang kanyang mga mata at
bahagya niyang itinaas ang kanyang kanang kamay. Isa isang binalot ng kulay puting usok ang
kanyang mga kapatid at sa isang iglap ay agad nalipat ang mga posisyon nila sa kanyang
tabihan.
"Zen.." mahinang tawag ko sa kanya na kasalukuyan pa rin nakatulala sa kanyang kapatid.
Kailangan niya akong tulungang makarating sa mga itinakdang babae.
Pilit naming inaabot ni Zen ang aming mga kamay.

Pilit akong tumayo sa kabila nang panghihina ko pero agad nanlaki ang mga mata ko nang
tumakbo papalapit sa akin si Adam, akala ko ay susugudin niya ako pero agad kong nakita na
may tangay na siyang dalawang punyal. Punyal? May punyal na tatama sa akin?

"Claret.."

"Oh fvck! Damn no.." nagpumulit tumayo si Zen habang pilit niyang inaabot ang mga kamay niya
sa akin. Kitang kita ko ang pagiging yelo ng apat na punyal na muntik mismo sa aking dibdib. Pero tuluyan ko na siyang hindi nahawakan nang kusa nang pumikit ang aking mga mata.

Panay din ang pagsalo ni Adam nang mga punyal na lumilipad sa akin, nagpumilit ang mga
Gazellian na tumulong pero may muli na naman silang napasapo sa kanilang mga dibdib.
Maging ako ay muling napalugmok nang maramdaman ito.

--

VentreCanard
"Claret.." pilit akong inaabot ni Zen habang sapo ng isang kamay niya ang kanyang dibdib.

=================

Chapter 46
"Zen..Zen.." pilit ko rin inaabot sa kanya ang aking mga kamay. Bakit? Bakit? Anong
nangyayari? Chapter 46

Hindi ko inaasahan ang kirot na bigla kong naramdaman mula sa aking likuran. At nang
tunguhin ko ang aking sarili ay may patalim na tumagos mula sa aking likuran at nakakita ko
ang dulo nito sa pagitan ng aking dibdib. Nanlalamig na ang buo kong katawan, mas nanghihina
na ako, wala na akong makita..wala na akong marinig.
Nakakarinig ako ng mga nag uusap, nakakarinig ako ng mga pagtatalo, nakakarainig ako ng
Napahawak na lang ako sa aking bibig nang magpumilit lumabas ang aking dugo sa katawan.. mga pagkabasag, nakakarinig ako walang katapusang pagmumura ng boses ng matatandang
babae.

"Claret! Claret..Claret.." sigaw ni Zen sa akin. Maging si Adam ay hindi na nasalo pa ang
tumusok na punyal sa aking katawan.
Bakit? Anong nangyayari sa seremonyas na ito? Bakit kailanga ganito ang mangyari? Dahil pa
ito sa katigasan ng ulo ko? Nalinlang ba ako ng babae?
Nasaan ako? Anong masamang amoy ang nalalanghap ko? Nasaan si Zen? Si Lily? Hindi ba at
nasaksak ako ng punyal sa aking dibdib? Nabubuhay pa ba ako? Saan nagtutungo ang mga
bampirang namatay na? May langit at empyerno na ba sa mundo ng mga bampira?
Pinilit ko ang sarili kong imulat ang aking mga mata. Pero kahit anong gawin ko ay ayaw
sumunod sa akin ng mga talukap na ito, nanghihina pa rin ang katawan, nanunuyo ang
lalamunan ko, nauuhaw ako Zen. Nauuhaw ako...
Napadaing na lang ako nang may lumipad na isang malakas na sampal sa aking pisngi. Fuck.
Nasaan ako? Hindi ba at nasa seremonyas ako? Sinong sumampal sa akin? Gusto ko nang
Sila ba ang mga mangkukulam na sinasabing ilang daang taon nang kalaban ng Parsua? Anong
maiyak sa sakit.
gusto nilang mangyari sa amin? Anong malaking kailangan nila sa akin? Papaano nila ako
nadala dito?

Tuluyan nang nagpatakan ang mga luha ko nang mapansin ko si Lily na walang malay na
nakacadena din kagaya ko.

"Gumising ka na!" mula ito sa galit na boses ng isang matandang babae. Pilit ko mang imulat
ang aking mga mata ay hindi ko magawa.
"Lily! Lily!" pilit ko man siyang tawagin ay walang lumalabas sa boses ko. Anong ginawa nila sa
akin?

"Gumising ka na!" halos mahalit na ang boses niya sa lakas ng pagsigaw sa akin. Panibagong
"Maghihintay pa tayo ng ilang taon para dumating ang natitirang tatlo, pero sa pagkakataong ito
malakas na sampal ang dumapo sa aking pisngi. Hindi lang ito, naramdaman kong may
maaaari nating magamit ang kanilang mga puso habang naghihintay" pakiramdam ko ay
malamig na tubig ang bumuhos sa aking mukha.
nanlamig ako sa sinabi ng isang mangkukulam.

Nagsimula na akong magpupumiglas sa aking pagkakacadena nang humahakbang na muli siya

papalapit sa akin.
Naramdaman kong may madiing sumapo ng mukha ko para iangat ito.

At sa pagkakataong ito ay tuluyan ko nang napilit ang mga talukap ng mata ko na mumulat.
Halos mangatal ang buo kong katawan nang sumalubong sa akin ang nakakatakot na mukha ng
matandang baba. Malalaki ang nakaulwa niyang mga mata, nakangising naglalabas
"Huwag kang lalapit!"
ng kanyang maiitim na ngipin at ang kululubot niyang mukha. Halos humapdi din ang pisngi ko
sa bahagyang nakatusok niyang kuko sa balat ko.
panay ang paggalaw ko sa cadena habang sabay namang tumatawa ang dalawang
mangkukulam. What the hell is this? Bakit nasa kamay nila akong dalawa?

Marahas niyang binitawan ang mukha ko at nanlaki ang mata ko nang tiningnan ang
magkabilang kamay ko. Nakacadena ako! Nagmamadali kong tinungo ang sarili ko,
Wala na akong nagawa nang walang habas niyang hinugot ang punyal mula sa aking likuran.
kasalukuyan pa rin nakatusok sa dibdib ko ang punyal na pilak. Pero wala na akong
Pero sa pagkakataong ito ay naramdaman ko ang sakit at kirot, triple nang sakit na
maramdamang sakit o kirot mula dito. What the hell? Patay na ba ako?
naramdaman ko nang sumaksak ito sa aking katawa pero ang malaking ipinagtataka ko ay wala
man lang kapatak na dugo ang lumalabas sa akin.

"Sino kayo?" napatulala na lang ako sa dalawang matandang babae na nakangisi sa akin.
Walang lumalabas sa boses ko!
"Humarap ka sa akin" marahas niyang itinapat ang mukha niya sa akin. Hindi ko alam kung bakit
kusa na lang bumuka ang bibig ko, pero habang tumatagal ay may nakikita akong kulay puting
usok mula sa bibig ko na siyang hinihigop ng mangkukulam.

Hindi ko magawang makapalag dahil ramdam ko ang unti unting pagsikip ng aking puso na
parang muli na namang pinipiga ito. Nagtutuluan na ang mga luha ko habang pinagmamasdan
"Mukhang magiging matagumpay na tayo sa pagkakataong ito kapatid. Masyadong inutil ang
ang mukha ng mangkukulam na kasalukuyan nang inaagaw ang aking mukha.
mga lumabas na itinakdang babae ngayon" sabay silang nagtawanan.
I am seeing my face on her! Ninanakaw niya ang mukha ko.

Nakatanggap pa ako ng isang malakas na sampal bago siya humiwalay sa akin. Nakikita ko ang
sarili ko sa kanya, ang boses ko at korte ng katawan ko. Nakikita ko ang sarili ko nang buong
buo.
Sabay silang nagtawanan habang pinagmamasdan niya ang repleksyon niya sa salamin. What
about me? Anong nangyari sa aking mukha? Nagkapalit ba kami ng mukha? Fuck! Hindi
pwede..hindi pwede..
"Babalik tayo sa Sartorias, simulan mo na ang prinsesa ng mga Gazellian" katulad nang ginawa
sa akin ng naunang mangkukulam ay may kung anong
hinigop din ito sa walang malay na si Lily at isang iglap ay naagaw na niya ang kagandahan
nito.
Nang titigan ko si Lily ay wala namang nagbago sa mukha niya, lalo lamang namutla ito at
namuti ang mga buhok niya. Mabilis kong tiningnan ang buhok ko, gaya nga nang nangyari kay
Lily nagkulay puti din ito. Tumanda ba kami? Nang muli kong tingnan si Lily ay hindi naman ito
tumanda, tanging kulay lamang ng buhok ang nagbago sa kanya.
"Sa pagkakaalam ko ay ang Prinsipe ng nyebe ang itinakdang bampira sa babaeng ito.
Napakaswerte ko naman pala at ang pinakamakisig na prinsipe pa ang napareha sa'yo. Pero
mas gusto ko yata ang unang prinsipe? Kung sabagay pwede ko naman silang sipingan pareho.
Hindi ba?" halos manlisik ang mata sa walang hiyang mangkukulam. Fuck! She can't do that!
Hindi niya pwedeng gawin 'yon habang ginagaya niya ang buong ako! No! Hindi pwede! Fuck. It
can't be..
Kasalukuyan na siyang nakaupo at nakadikwatro sa harapan ko. Hantaran niyang ipinapakita
ang aking mga hita. Maging ang kasuotan niya ay pinapakita na ang kalahati ng dibdib ko. Fuck!
"Papaano ako ate? Isang lobo ang kapareha ng inutil na prinsesang ito?" damn.
"Maaari ka namang pumili sa palasyo, hindi ba at may isa pang prinsesa sa palasyo? Walang
makahuhuli sa atin dahil mga walang kwenta at mahihina ang babaylan ng palasyo" fuck! Fuck!
Wala akong magawa. I want to kill these damn witches! Pero wala man lang akong magawa.
Muling akong hinawakan ng mangkukulam na nagnakaw ng aking mukha.
"Ano kaya ang pakiramdam ng
kagat ng prinsipe mo? Ano kaya ang lasa ng dugo niya? Paano kung ako ang magdala ng una
niyang tagapagmana? Mukhang magiging masaya ang pagtigil ko sa palasyo" nanlaki ang mga
mata ko sa sinabi niya. No way! Makikilala siya ni Zen! Malalaman ni Zen na hindi siya ako!
Hindi lang ako kilala ni Zen dahil sa aking mukha! No..no..
"Tayo na Lily" sabay silang nagtawanang dalawa sa pagtawag nila sa pangalang hindi kanila.
May inilagay silang baso ng tubig sa aking harapan bago nila kami tuluyang iniwan ni Lily sa
napakadilim na kweba.
Anong gagawin ko dito? Anong kaya kong gawin sa mga oras na ito? Anong laban ko sa kanila?
Ni hindi ko alam kung papaano nila ako nadala sa lugar na ito. Ano na lang ang mangyayari sa
amin ni Zen? Paano na lang kung hindi siya makilala ni Zen?
Habang lutang ang isip ko sa mga pangyayari ay napansin ko na nagliwanag ang baso at dito
ko nakita na kasalukuyan nang nasa harapan ng palasyo ang dalawa. Kapwa na sila mga
mukhang sugatan at mukhang mga pinahirapan.
Unang lumabas ng palasyo si Dastan. At halos maggagalaw ako sa cadena nang itapon ng
mangkukulam ang kanyang sarili kay kamahalan. I won't do that! Lumabas na rin si Zen na may
nanlalaking mga mata. Siya mismo ang umagaw sa mangkukulam mula kay Dastan.
Fvck! Hindi ako 'yan! Hindi ako 'yan!
Muli pa sana akong manunuod sa mga pangyayari nang may tumabig ng baso na
pinapanuodan ko. At nang iangat ko ang paningin ko ay isang batang babae na walang
emosyon ang mukha ang sumalubong sa akin, at ang nakaagaw ng atensyon ko ay ang hawak
nitong orasang buhagin.
/>
"Tama na ang paglalakbay.." hindi na ako nakapagsalita pa nang baliktarin niya ang orasang
buhanging hawak niya. Hanggang sa tuluyan na akong masilaw dahil sa tindi ng liwanag mula
sa orasan.
--
"Claret!" ilang beses akong nakaramdam ng pagyugyog sa akin hanggang sa tuluyan na akong
matauhan.
Kasalukuyan na akong nilalagyan ng belong itim. Belong itim? Halos lumuha na lang ako at
mariin kong niyakap si Lily. Oh god! She's alive, hindi puti ang kanyang mga buhok.
"Lily..." ibinalik ng babae ang oras. Ibinalik niya ang oras.
"What's wrong Claret? I told you, wag kang kabahan. Naghihintay lang kaming lahat sa dulo..."
ilang beses akong umiling sa kanya.
"May hindi magandang mangyayari Lily. Maniwala ka sa akin..." kinakabahang sabi ko. Kung
ganoon ay ibinalik ng babaeng kayang manipulahin ang oras, ang pangyayaring ito. I need to do
something!
Mabilis nangunot ang noo nila dahil sa sinabi ko.
"Claret.." hahaplusin pa sana ni Lily ang aking mukha na kapwa sila tumigil ni Harper. Tumigil?
Tumigil na naman ba ang oras? Nasaan ang babae?
"Claret!" narinig ko ang boses ng apat na itinakdang babae noon. Nagmadali akong lumabas sa
usok na kapangyarihan ni Lily.
Kasalukuyan nang nasa gitna ang apat na itinakdang babae noon sa daan kung saan ako dapat
maglalakad.
"May mangyayaring hindi maganda, anong dapat kong gawin? May mamamatay na
Gazellian. May huwad na asul na apoy, mga mangkukulam, aagawin nila ang mukha namin ni
Lily. Hindi ko na alam
ang gagawin ko, anong gagawin ko? Hindi ko alam kung papaano ako magsisimula.." sunod
sunod na sabi ko habang lakad takbo ako para makarating sa kanilang apat. Mababaliw na yata
ako.
May magsasalita pa sana sa amin nang kapwa namin ilingon ang aming paningin sa batang
babaeng tumatakbo papalapit sa amin, siya ang batang nagpakita sa akin kanina. Siya ba
at ang babaeng kayang manipulahin ang oras ay iisa? Paano siya naging bata?
"Kailangan natin ng tubig, kailangan nyong makausap si Almera" mabilis na sabi nito. Tumango
lang si Prinsesa Serena bago ito nagpakawala ng bulwak ng tubig na siyang bumasa sa mga
paa naming lahat.
"Maaari ko bang malaman ang mga nangyayari? Nalilito na ako, ano itong mga nakita ko? Ano
ba talaga ang pakay mo sa akin?! Sino ang nasa likod ng lahat ng ito? Paano ko mapipigilan?
Natatakot ako sa pwedeng mga mangyari.." nangangatal na sabi ko.
"Ang lahat ng mga nakita mo ay mangyayari sa seremonyas" maiksing sagot niya na
nakapagpalambot sa aking tuhod at tuluyan nang nakapagpaluhod sa akin. Mabilis akong
dinaluhan ni Zahara at Dione.
 "Oh, my bad" kibit balikat na sabi ng babaeng may kapangyarihan ng oras.

"Then, I'll stop it! Sasabihin ko sa kanilang lahat na may huwad na asul na apoy! Na may banta
sa seremonyas na magaganap" pilit kong pinatatag ang sarili ko. Walang mangyayari kung
"Bakit hindi ikaw ang magpaliwanag sa kanya? Hindi ba at ikaw ang may kailangan?" sabat ni
manghihina lamang ako.
Louise.

"Sa tingin mo ba ay tutulungan kita ng walang kapalit? Sa tingin mo ba ay hahayaan kong

"Sang ayon ako sa bagay na 'yan" tipid na sagot ng Sirena sa tubig. Bumuntong hininga muna
ipagamit ko sa'yo ang kapangyarihan ko? Mangako ka sa akin, magtulungan tayo" napatulala na
ang bata at ibinaba niya ang kayang orasang buhangin.
lang ako sa kanya. Sa papaanong tulong?

"Simple lang ang kailangan ko sa'yo Claret. Linisin mo ang pangalan ko sa buong Parsua, hindi
/>
ako ang pumatay sa hari. At lalong hindi ako ang papatay sa Prinsesa ng mga Gazellian at
sa'yo. Hindi ba at ang mga punyal ko ang lumilipad na nakapatay sa inyo? Sa tingin mo sino na
"Anong klaseng tulong ang magagawa ko sa'yo? Higit na mas malakas ka sa akin! Sa tingin mo
naman ang pag iinitan ng Parsua? Malalaman nilang lahat na nabubuhay akong muli. Uulitin na
ba at matutulungan pa kita sa sitwasyong ito? Napakalaki na nang problema ko..." kahit anong
naman nila ang nakaraan, ako na naman ang idinidiin ng mga hayop na mangkukulam sa lahat"
pilit na pagpapatatag sa sarili ay nauuwi pa rin ako sa panghihina dahil sa naririnig ko.
hindi ko magawang magsalita dahil totoo ang sinasabi niya. Siya

ang dinidiin ng mga Gazellian nang tamaan ng punyal si Lily.

Nagliwanag na ang tubig at mabilis lumitaw ang imahe ni Almera.

"Maaari ba naming malaman ang mga nakita mo Claret? Maaari kaming makatulong apat"
pagsabat ni Serena na mukhang hindi nakukuha ang pinag uusapan namin ng babaeng kayang
"Mukhang nagkita na kayong dalawa" kaswal na sabi ng sirena na parang walang kung
manipulahin ang oras. Marahan akong tumango sa kanya bago ako magsalita.
anumang nangyayari.

"Nagkagulo sa seremonyas pagkatapos kong inumin ang dugo ng mga Gazellian, at biglang
"Paliwanagan mo siya Almera, akala ko ba ay nasabi mo na ang pakay ko sa kanya? Ayokong
may lumitaw na huwad na asul na apoy na siyang pumipiga sa dibdib ng lahat. Ito ang
makipag usap sa mga inutil na tao" sabay sabay na eksaheradang nag ubuhan ang mga
nakapagpahina sa lahat ng mga bampira, maging sa mga Gazellian. May mga lumilipad na pilak
itinakdang babae noon.
na punyal mula sa kung saan saang direksyon at dito--" itinaas ni Serena ang kanyang kamay
para tumigil ako.

"Hindi gagalaw ang mga punyal na ito kung walang kumokontrol dito, maaari nating hanapin ang
mga bampirang tauhan ng mangkukulam. Mas mabuting unahan natin sila.." sabay sabay
tumango ang natitirang tatlong itinakdang babae sa sinabi ni Serena.
"Magpatuloy ka Claret.." sabi naman ni Zahara.
"Unang umulan ng mga punyal kay Lily para pigilan ito, dahil siya lamang ang may kakayahang
harangan ang presensiya ng huwad na apoy. She died there, namatay siya sa harap naming
lahat" hindi ko mapigilang hindi muling mapaluha habang inaalala ito.
"Nang kausapin nyo ako sa aking isipan para sabihing kaya ko pa siyang buhayin, dito naman
ako pinunterya ng mga punyal hanggang tamaan ako sa dibdib.." napatungo na lang ako.
Ayokong muling alalahanin ang lahat ng mga pangyayari sa kweba kasama ang dalawang
mangkukulam na 'yon.
/>
"Dalawa ang butas ng mga pangyayari, ang huwad na apoy at ang mga punyal. Kung ganoon
bago pa man magsimula ang pagdiriwang ay mukhang handa na ang lahat, may taksil sa
palasyo" lahat kami ay natigilan sa sinabi ni Zahara.
"Hindi natin masasabing taksil Zahara, nangyari na rin ito noon. Maaaring may isa sa Gazellian
ang napasailalim ng kapangyarihan ng mangkukulam" marahas akong napatayo sa sinabi ni
Zahara.
"Isang Gazellian?" hindi makapaniwalang sabi ko.
"Maaaring siya rin ang may ugnayan sa mga bampirang nasa likod ng mga punyal" seryosong
sabi ni Serena.
"Ang malaking tanong, pumapayag ka na ba Claret sa kasunduan natin? Hindi yata tama na
magplano kayong mga dating tao sa harapan ko na hindi man lang inaalala ang bampirang
lubos na tutulong sa inyo. Linisin mo ang pangalan ko Claret, at hahayaan kong gamitin mo muli
ang aking kapangyarihan" sabat ng batang babae na kayang manipulahin ang oras.
"Pero papaano? Mahigpit na pinagbabawal ni kahit anong salitang nauugnay sa'yo. Wala akong
kakayahan para linisin ang pangalan mo, bakit hindi mo na lang ako tulungan at ikaw ang
luminis ng sarili mong pangalan? Patunayan mo sa buong Parsua na mali ang inaakala nila
sa'yo" narinig ko ang malakas niyang paghalakhak sa sinabi ko.
"Hindi sila kailanman maniniwala sa akin Claret. Makikitid ang utak ng mga bampira sa
emperyong ito at kahit iligtas ko pa sila nang ilang beses ay pilit pa rin silang mabubuhay sa
kaalamang ako ang pumatay sa kanilang hari! Mahal ko ang hari at ang akusang akong
pumatay sa lalaking mahal ko... Ilang beses ko nang isinumpa ang emperyong ito. Hindi ko
alam kung bakit nandito pa rin ako at nakikipagtulungan sa inyo..." unti unti nang lumalaki sa
paningin namin ang batang babae. Hanggang sa tuluyan na siyang maging isang ganap na
napakagandang babae sa harapan naming lahat.
"Linisin mo ang pangalan ko Claret. Ikaw lang ang makakatulong sa akin..." ulit niya sa akin na
hindi inaalis ang mga mata sa akin.
"Anong kasiguraduhan mo na makikinig sila sa akin? Look how weak I am? Anong
magagawa ko? Ni wala akong magawa sa mga oras na ito. Wala akong maisip na solusyon,
Kung hindi ako kikilos ay mangyayari lahat ng mga nakita ko. Ang pagkamatay ni Lily, ang
paano ko ba masosolusyonan ang problema mo? Hirap na hirap na ako..." nangangatal na
pagkamatay ko. Ang pag agaw ng mga mangkukulam sa katauhan naming dalawa, ang walang
sabi ko.
katapusang pagsalo ng babaeng kayang manipulahin oras sa lahat ng mga kasalanan.
Mangyayari ang trahedyang kinatatakutan ko.

Hindi lamang mga Gazellian ang masisira, maging ang buong Parsua ay maaapektuhan.
Mukhang tama nga ang sinabi sa akin ng mga itinakdang babae, hindi lang ang buong
koloseyong ito ang magkakagulo, hindi lang mga Gazellian kundi buong emperyo ng Parsua.

"Malaking problema mo na ang bagay na ito Claret. Dahil kung hindi ka papayag sa kasunduan
natin, walang kang magagawa kundi tanggapin na ang kauna unahang tagapagmana ng unang
prinsipe ay isisilang ng huwad na ikaw, ng mangkukulam na ninakaw ang iyong mukha"
napahawak na lang ako sa aking mga bibig. May mangyayari kay Dastan at sa mangkukulam?
"Pumapayag na ako sa kasunduan" madiing sabi ko.

"It couldn't be..."

"Magaling, hayaan nyo akong magpakilala. Danna Isolde, ako ang unang minahal ng dating hari
ng Sartorias. Sa kasamaang palad, hindi ako ang itinakda para sa kanya.." kapwa kami hindi
nakapagsalitang mga itinakdang babae. Dahil alam naming lahat na kahit magkaroon ng unang
minahal ang isang bampira, kahit gaano pa ito katindi ay walang kahirap hirap itong
malalampasan kapag dumating na ang itinakdang kapareha nito.
"Oo, magdadalang tao ang mangkukulam. At ang batang ito mismo ang siyang papatay sa'yo at
sa walong Gazellian"
Ang magmahal ng bampirang alam mong hindi nakatakda sa'yo ay masasabi kong isang
malaking kahangalan. Dahil sa huli alam kong ikaw lang rin ang masasaktan. Hindi na ba
natagpuan ng babaeng ito ang kanyang kapareha?

--
"Nasaan ang itinakdang lalaki para sa'yo? Hindi ba at bawat bampira ay may nakatakdang
kapareha na siyang makakasama niya?" si Louise na ang nagtanong ng mga salitang gusto
kong sabihin.
VentreCanard

=================
"Ayoko, bago pa man siya dumating ay lumapit na ako sa kilala
Chapter 47
kong babaylan para basbasan ako ng isang orasyon. Isang orasyon para kailanman ay hindi ko
na matagpuan pa ang itinakda kong kapareha. Si Thaddeus lamang ang mamahalin ko..."
Chapter 48
bahagyang kumirot ang dibdib ko sa ginawa niyang ito. Sinong walang pusong babaylan ang
pumayag gumawa ng bagay na 'yon?

"Sinira mo ang pagkakataon mong maging masaya Danna, alam mo ba na masarap magmahal?
Lalo na kung siya talaga ang itinakda sa'yo" bahagya akong napasulyap kay Zen na
kasalukuyang nakaupo sa kanyang trono.
"Minahal nyo sila hindi dahil ginusto nyo, minahal nyo sila dahil nakatakda lamang sila sa inyo.
Masyado kayong nagpapabulag, anong aasahan ko sa mga tao?" may sasagot sana mula sa
mga itinakdang babae noon nang iharang ko ang kamay ko.
"Masaya ka ba ngayon?" napaatras siya sa tanong ko.
"Enough with this. Bakit ang nakaraan ko ang pinuproblema nyo?!" iritadong sabi niya sa amin.
"Alam mo ba na hindi lang pangalan mo sa Parsua ang problema? Maging ang sarili mo ay
napakalaking problema" halos manlaki ang mga mata niya sa akin.
"Ikaw!" umangat ang kamay niya. Mabilis naging alerto ang mga itinakdang babae para
harangan ako.
"Anong nalalaman mo?! Isang hamak na tao ka lang naman!" sigaw niya sa akin.
"Nalalaman ko? Ako lang naman ang kayang luminis ng pangalan mo. Isang tao lang ako na
nagpupumulit makasunod sa mundo nyo, isang tao lang naman ako na gagawin ang lahat para
mabago ang hinaharap ng emperyong ito, isang tao lang
naman akong walang kakayahan pero pilit pinapasan ang problem ng mundong hindi ko
pinanggalingan" siya naman ngayon ang natahimik sa sinabi ko.
"Claret.." tawag sa akin ng mga itinakdang babae.
"Hindi tayo makakapagsimula kung may itinatago ka sa amin Dana, ang lahat nang
pangyayaring ito ay may dahilan. Bakit ikaw ang idinidiin ng mga mangkukulam? May nalalaman
ba kayo kung bakit malaki ang galit nito sa Sartorias? Apat ang kaharian ng emperyo ng Parsua,
bakit pilit nilang pinababagsak ang Sartorias? Bakit lagi na lang ang mga Gazellian? Sino ang
mga mangkukulam na ito?" sunod sunod na tanong ko.
"Dumating na kaming may galit ang mga mangkukulam na ito, hindi totoong mga Gazellian
lamang ang kinagagalitan nila. Malaking problema din sila sa ibang kaharian, binibigyan lang
nila ng pansin ang Sartorias dahil dumating ka na sa mundong ito" sagot sa akin ni Louise.
"Hanggang ngayon ay walang may makatalo sa kanila. Masyado silang makapangyarihan"
naiiling na sabi ni Dione.

"Hindi sila nagtagumpay noon para patayin kaming lahat. Naunahan sila ng prinsipe ng nyebe
bago kami tuluyang tupukin ng apoy" natatandaan ko ang bagay na ito.
"Pero, bakit kailangan nila kayong patayin? Anong mapapala nila kapag pinatay nila kayo ng
mga panahong 'yon?" nagtatakang tanong ko.
"Sa pagkakatanda ko, may gusto silang buhayin noon. Narinig kong tinawag nila itong kapatid"
kunot noong sabi ni Zahara na pilit inaalala ang nakaraan.
"Kung
ganoon ay tatlo pa sila?" paano pa namin sila matatalo kung halos mawalan na nang lakas ang
isang buong kaharian sa isang simpleng huwad na apoy na ginawa nila.
"They are six" sabay sabay kaming napalingong lahat kay Danna. Fvck! Six?
"Sa ating lahat na naririto, kami lang ni Almera ang nakakaalam ng lahat. Makinig kayo, isang
beses ko lang ito sasabihin" sabay sabay kaming tumangong lahat. Kailangan muna naming
malaman ang puno't dulo ng kaguluhang ito.
"Malaking diskusyon pa rin sa mundong ito kung bakit kailangang sa mundo ng mga tao
kumukuha ng mga itinakdang babae. Di hamak na mas malalakas at natural nang
makakapangyarihan ang mga babaeng bampira, kumpara sa inyong mga tao na kailangan
munang makagat. Hindi ba ito naging tanong sa inyo?" nasabi na ito sa akin ng kapatid ni Rosh.
Minsan ay naisip ko na rin ang bagay na ito.
"Nahati ang konseho ng buong Parsua, mga konseho na pabor sa mga itinakdang babae mula
sa mundo ng mga tao at konsehong nagpipilit na sa mga babaeng bampira kumuha ng mga
itinakda. Dahil alam nilang hindi kukuha ng itinakdang babae ang asul na apoy mula sa
babaeng bampira na pinili ng konseho, gumamit ng ipinagbabawal na mahika ang mga ito. Dito
nabuo ang kulay abong apoy, dahil hindi naman magagaling sa mahika ang mga konseho hindi
naging matagumpay ang kakayahan ng apoy. Oo, pumili ito ng mga itinakdang babae, hindi
lang apat kundi anim pero matapos nitong markahan ang anim na babae ang abong apoy na
mismo ang lumamon sa konsehong lumikha sa kanya" lahat kami ay nanatiling tahimik
habang nakikinig sa buong istorya. Ang puno't dulo ng kaguluhan ng buong Parsua.
"Nang sandaling 'yon, bigla na lang naglaho ang abong apoy at iniwan ang anim na bampirang
babae. Sa panahong 'yon, wala pang lumalabas na mga itinakdang babae mula sa basbas ng
asul na apoy kaya nagpumulit ang limang bampirang babae na pormal na silang kilalanin ng
Parsua pero sa kasamaang palad ay mas lamang ang mga bampirang naniniwala sa asul na
apoy, wala kahit isa sa mga kaharian ng Parsua ang kumilala sa kanila. Lalo na at nalamang
ang mga marka nila ay nanggaling sa pinagbabawal na mahika, mula sa isang kulay abong
apoy. Dito nakumpirma ang pagtataksil ng mga nawawalang konseho, mga konseho na nilamon
ng sarili nilang kapanghasan" bakit kailangan pa nilang sumalungat?
"Sinasabi mo ba na ang mga mangkukulam na kalaban natin ngayon ay ang mga itinakdang
babaeng bampira noon?" marahang tumango si Danna sa akin.
"Sinabi mong lima ang nagpumilit makilala, nasaan ang isa?" tanong naman ni Serena.
"Hindi na nagpakita pa ang ikaanim na itinakdang babae. Nagpakalayo at hindi na muli
nabalitaan pa" maiksing sagot ni Danna.
Napansin ko na kapwa na rin nagpapahid ng kanilang mga luha ang mga itinakdang babae
noon.
Nagkaroon ng maiksing katahimikan bago muling nagsalita si Danna.

"Walang nagtangkang sumalungat, dahil utos na ito ng apat na hari ng Parsua. Kahit ang mga
kamag anak nila ay wala nang kakayahang umalma" maiksing sagot niya sa amin.
"Dahil nagmula ang kanilang mga marka sa kataksilan at paglabag sa patakaran ng emperyo
napag usapan ng lahat ng hari ng apat na kaharian na kailangan nang alisin sa landas ang anim
na babaeng bampira" kapwa kami napakuyom lahat sa sinabi ni Danna.

"May sumalungat Danna" sabat ni Reyna Almera.

"Kung ganoon, malaking kasalanan nga ng Parsua kung bakit

sukdulan ang galit nila! Bakit kailangan silang patayin? Bakit kailangan nilang pagdusahan ang
kataksilan ng mga konseho? Sila ba ang nagpumilit maging isang itinakdang babae? That was a
goddamn cruelty! Ang Parsua mismo ang gumawa ng sarili niyang mga kalaban!" sigaw ko.
"Si Olivia, Claret. Ilang araw bago ipapatay ang mga itinakdang babaeng bampira ay lumabas
sa salamin si Olivia. Sinalungat niya ang kagustuhan ng mga hari, pero wala siyang nagawa"

napakagat labi na lang ako sa nalaman ko. Kung ako rin ang nasa katayuan ni lola ay gagawin
ko din ang ginawa niya. Sasalungatin ko din ang kagustuhan ng mga hari.

"Hindi ko alam ang bagay na ito, kalahi nila ang anim na babae. Bakit kailangan nilang patayin?"
naiiling na sabi ni Zahara.

"At nang gabi ng pagsusunog sa kanila, lima lamang ang nahuli. Wala kahit isa ang
nakapagsabi kung nasaan ang ika anim na bampirang babae. Dito sila papatayin sa
pamamagitan ng pilak na punyal, sa ilalim ng sinag ng bilog na buwan at apoy na nagliliyab"
para akong nauupos na kandila at bigla na lang akong napaupo. Bakit magtataka pa ang
"Mukhang nakakalimutan nyong nasa mundo kayo ng mga bampira. Ito ang patakaran namin,
Parsua kung may mga mangkukulam na ganito na gustong sumira sa kanila? Kung sila mismo
ito ang sinusunod ng lahat. Hindi kami kasing lambot nyong mga tao. Hindi man ginusto ng
ang nagtulak sa mga ito para gumawa ng masama sa kanila.
anim na bampirang babae na maging itinakda ay wala na silang magagawa, nasa kanila na
markang kikitil sa kanilang mga buhay" kahit kailan ay hindi ako naging pabor sa patakaran ng
mga bampira.

"Pero nang gabi ng pagpatay sa kanila, dumating ang ika anim na bampira sa kanyang
nakatakip na mukha. Dito niya iniligtas ang mga kasama niyang babaeng itinakda pero tanging
apat na lamang ang nagawa niyang mailigtas dahil tuluyan nang napatay ang isa sa kanila"
"Wala man lang sumalungat? Wala man lang tumutol sa utos ng mga hari? Papaano ang mga
hindi ko na alam ang mararamdaman ko. Gusto kong kamuhian ang buong Parsua sa
pamilya ng anim na itinakdang babaeng 'yon?!" halos hingalin ako sa lakas ng boses ko.
kahindikhindik na ginawa nilang ito sa anim na babae. Sila ang puno't dulo ng lahat!
Bakit parang nag iinit ang sulok ng mga mata ko? Damn.
 "Hindi ba kayo nagtataka kung bakit alam ko ang bawat detalye ng mga pangyayari? Ako ang
ika anim na itinakdang babaeng bampira" lahat kami ay nagulat sa sinabi niya at halos
mapaatras kaming lahat.

"Kung ganoon, ang binalak nila buhayin noon ay ang babaeng namatay sa sunog" seryosong
Naging alerto ang apat na itinakdang babae noon, na parang anumang oras ay ilalabas nila ang
sabi ni Dione.
kanilang mga kapangyarihan.

"Sinagot ko lamang ang tanong niyo" simpleng sabi niya na parang hindi naalarma sa apat na
babaeng nasa harapan ko.
"Mukhang ganoon na nga, simula nang gabing 'yon nagsama sama na silang lima para
makalayo sa Parsua. Sila na mismo ang siyang bumuhay sa abong apoy na siyang
pinagkukunan nila ng kanilang mga kapangyarihan. At dito na nagsimula ang galit nila sa buong
emperyo, sa mga hari, maharlika, konseho at maging ang mga itinakdang babae" ngayon ay
nabibigyang linaw

na sa akin ang lahat.

"Hindi siya kalaban mga itinakdang babae" mahinahong sabi ni Reyna Almera.

"Kung ganoon, bakit dalawa lamang ang nakita ko sa hinaharap? Kung patay ang isa. Nasaan
ang natitirang tatlo?" tanong ko kay Danna.
"Bakit ka nakikipagtulungan sa amin? Bakit hindi nila nalaman na isa ka sa anim na babae?
Bakit maganda ka pa rin hanggang ngayon?" sunod sunod na tanong ko, nanatiling nakaharang
sa akin ang apat na babae.

"Magkakaugnay pa rin sila, hindi lang nila piniling magsama sa iisang lugar. Nakahimpil sa isang
kweba ang dalawang bampirang nakita mo Claret, dito rin nakalagak ang katawan ng ikatlo.
Nasa ilalim ng dagat ang kaharian ng isa, si Almera na ang nagkumpira habang ang isa naman
"Dahil bago pa man ako dilaan ng abong apoy mahal ko na si Thaddeus, hindi tuluyang nayakap
ay nababalitang nagtatago sa isang hindi makitang palasyo" nangunot ang noo ko sa paliwanag
ng kapangyarihan
niya, may kulang.
ng abong apoy ang puso ko dahil sa pagmamahal ko sa kanya" napakagat labi na lang ako.
Humahanga na ako sa pagmamahal niya sa dating hari ng Sartorias.

"Nasaan ang ikaanim?" kapwa kami nakatitig sa kanya habang hinihintay ang sagot.

"Siya ba ang hari noon? Kasama ba siya sa mga sumang ayon?" tanong ni Zahara.
"Hindi pa siya ang hari noon" wala na muling nakapagsalita sa amin.
"Matapos kong iligtas ang mga kasamahan ko, kapwa namin isinumpa na pababagsakin namin
ang Parsua na sumira sa buhay namin, habang buhay kaming magsasama sama pero habang
tumatagal dahil sa abong apoy kami kumukuha ng lakas, naaapektuhan nito ang kanilang
kagandahan. Hindi ko alam kung bakit sila lamang ang naaapektuhan at nanatili akong
maganda.."
"Ikaw na rin ang may sabi na hindi tuluyang nayakap ng abong apoy ang puso mo. Ito na ang
magandang rason para dito" pagsingit ni Serena.
"Dahil nanatili akong maganda, malaya akong nakakabalik sa Parsua na hindi man lang
nalalaman ng lahat na isa ako sa anim na babae na gusto nilang ipapatay noon. Pero lingid sa
kaalaman ko, malaki na pala ang nabubuhay na inggit sa akin ng mga kasama kong itinakdang
babae, dito sila gumawa ng paraan para mapatay si Thaddeus at ako ang idiin sa lahat ng mga
kasalanan" kung ganoon ang totoong pumatay sa amang hari ng mga Gazellian ay ang mga
kilalang 'mangkukulam'
"Ngayon, nakukuha nyo na kung bakit ako ang idinidiin nila ngayon? Dahil gusto nilang maulit
ang nakaraan. Gusto nilang ako ang punteryahin at patayin ng lahat, ano na nga ba ang
magagawa ko kung isang buong emperyo ang gustong pumatay sa akin?" kapwa ko hinawakan
ang balikat ng mga itinakdang babae na siyang nakaharang sa akin.
Hindi ko alam kung bakit kusa na lang humakbang ang aking mga paa papalapit sa babaeng
kayang manipulahin ang oras.
At halos itapon ko na lang ang sarili ko sa kanya at niyakap ko siya nang napakahigpit. Pilit
siyang nagpapalag pero mas hinigpitan ko ang pagkakayakap sa kanya.
"Wala akong kapangyarihang katulad ng sa'yo. Pero nangangako akong lilinis ko ang pangalan
mo. Itatama ko ang lahat ng pagkakamali ng Parsua sa abot ng aking makakaya.."
--
VentreCanard
=================
Chapter 48
Chapter 48
Ngayong alam na namin ang puno't dulo ng lahat, hindi na kami ngayon nangangapa at
nagtatanong kung bakit o ano nga ba ang pinaglalaban namin. Mahirap lumaban sa isang bagay
na alam mong wala ka namang kaalam alam. Hindi ako maaaring basta na lamang lumabas sa
salamin at makipaglaban para sa Parsua na hindi man lang inaalam kung bakit nga ba ako
patuloy na nakikipaglaban.
Hindi ako dumating sa mundong ito, para dugtungan lamang ang walang katapusang
kaguluhang ito, hindi na ako muling gagawa ng mga desisyong wala man lang batayan. Dahil sa
mundong ito, desisyon ang pinakamakapangyarihan.
Kung hindi nagtagumpay si lola na itama ang lahat ng pagkakamali ng emperyong ito, gagawin
ko ang lahat ng maaari kong gawin para ituwid ang lahat ng baluktod na paniniwala at patakaran
ng emperyong ito. Sa tulong ng mga itinakdang babae noon, sa tatlong babaeng hinihintay ko,
maging ang babaeng kayang manipulahin ang oras at ang sirenang matalik na kaibigan ni lola.
Marami kaming magagawa basta magtutulungan kami.
Witches are princesses that were never saved.
 "Can't you feel it? Kaya nyo bang tingnan kung kaninong aura ang naiiba sa kanila?" tanong ko
Ang limang mangkukulam na siyang sumisira ngayon sa Parsua ay mga prinsesang hindi sa mga itinakdang babae.
nailigtas noon mula sa kasumpa sumpang paniniwala at patakaran ng mundong ito. Walang
espadang sumalag sa mga punyal na tatama sa kanila, puting kabayo na siyang magtatakbo sa
kanila at higit sa lahat walang mga prinsipeng dumating para iligtas sila.

Mga prinsesang itinakwil at ibinaon sa limot. Hindi ko alam kung natatandaan pa sila ng buong
Parsua, kung may kaalaman pa ba sila kung sino talaga ang mga mangkukulam na "That's beyond my power, I can just make things fly. Si Serena na ang pinakamalakas sa amin
dahil kaya niyang gayanin ang lahat ng kapangyarihan ng mga bampira" mabilis na sagot ni
ito. Akala ko noong una ay mapupuno ng suklam at galit ang puso ko dahil sa kaguluhang Louise.
idinudulot nila sa Parsua, sa emperyo ng aking pinakamamahal na prinsipe. Pero ito ako ngayon
at nahahati ang puso ko.

Maaari kayang sa pagkakataong ito hindi isang prinsipe ang magligtas sa kanila? Maaari
kayang isang pakialamerang babaeng iniluwa mula sa salamin ang makapagligtas sa kanila?
"Nakatigil ang oras, ibig sabihin nakatago din ang presensiya ng mga bampirang kasama sa
pagtigil nito kahit may kakayanan ako hindi ko pa rin makikilala ang napasailalim na sa kanila"
paliwanag ni Serena.

Kasalukuyan na kaming nakabilog at nakaupong lahat, habang nasa gitna ang buhanging
orasan ni Danna. Pinag uusapan na namin ang mga hakbang na dapat naming gawin sa
sandaling tumakbo muli ang oras.

"Hindi ba at sa ating lahat ay ikaw ang lubos na may kapangyarihan

tungkol sa mga bagay na 'yan? Olivia is an enchantress or a white witch? May dugo kang
mangkukulam Claret, bakit hindi mo subukan?" sabat ulit ni Danna.

"Paano natin malalaman ang taksil sa mga Gazellian?" tanong ni Danna na hindi ko
nagustuhan.

"Oh, kung ganoon ay binigyan ka ng kapangyarihan ng asul na apoy na siyang pinaka kailangan
ng Parsua. Masyadong mahihina ang babaylan ng emperyong ito, maaaring ikaw na ang
manguna sa kanila pagdating ng panahon" mahabang sabi naman ni Zahara.
"Walang taksil sa mga Gazellian. He/She is just possessed, hindi niya ginusto. Hindi siya taksil"
madiing sabi ko na nakapag pairap sa kanya.

"But how? Paano ko malalaman? I lack on skills, nasabi na ni Serena na hindi rin
mararamdaman ang presensiya nila dahil nakatigil ang oras" kunot noong sabi ko.
"Alright, alright. My bad" tamad na sagot niya sa akin.
"But nothing is impossible, kapangyarihan mo 'yan. Ikaw lang ang makakaalam ng limitasyon
nito. Bakit hindi natin lapitan ang mga Gazellian?" mabilis nagtanguhan ang mga itinakdang
babae. Habang si Danna naman ay humikab na lamang.

"We can also give you!" hindi na siya nakapalag nang dambahan siya ng apat na itinakdang
babae noon.

"Why am I having this kind of meeting with these ex humans?" narinig kong tanong ni Danna sa
kanyang sarili. Hindi rin nalingat sa aking pandinig ang marahang pagtawa ni Reyna Almera.

"What the hell? Bitawan nyo ako! Damn, that's why I hate humans! Bitawan nyo ako. Bitawan
nyo ako" nagtatawanan na lang kami.

"I thought you're just a cold hearted, selfish and unreasonable bitch. Mukhang napalambot niya
rin ang puso mo. Welcome to the club" narinig kong sabi ni Serena kay Danna.
Painful past can't be erased but we can always add sweet, laughter and love to our present.

"What the hell?" iritadong sabi ni Danna. Hindi ko mapigilang hindi mapangiti sa naririnig ko.
"Claret is an amazing girl, wala kami dito kung hindi dahil sa kanya. We will be forever
sealed inside those blocks of ice at habang buhay nang mananatili sa kalungkutan ang mga
lalaking mahal namin" nakangiti na rin sa akin si Zahara.

"I can hear you" pagbibirong sabi ko na nakapagpatawa sa mga itinakdang babae habang
naglalakad na kami papunta sa trono ng mga Gazellian.
"She's the blue fire's best choice, Parsua Sartorias is damn lucky to have her us their deity" hindi
ko na alam ang mararamdaman ko sa mga oras na ito. Hindi ako sanay sa mga papuring ganito.
Nakarating kami lahat sa trono ng mga Gazellian na kapwa mga nakaupo dito. Paano ko

malalaman kung sino sa kanila sa napasailalim ng mga mangkukulam?

"Oh look, she's blushing. Don't flatter her too much, baka makalimutan na niya ang dapat nyong
gawin" kapwa kami napangiwi sa sinabi ni Danna.
Kasalukuyan na kaming nakaharap lahat sa mga Gazellian. Hindi ko alam kung bakit bigla na
lang kaming natahimik, paano ko pa uumpisahan ito?

"But honestly speaking, nagulat ako sa ginawa mo sa akin Claret. Ilang daang taon na rin ang
"Alright! Let's go back to work" muli kaming humarap sa mga Gazellian.
nakalipas nang muli akong makatanggap ng yakap. Salamat" sinabi ito sa akin ni Danna na
hindi nakatingin sa aking mga mata. Hindi na yata mawala ang ngiti ko sa mga labi.
/>
 "Tatlo pa lang ang alam kong orasyon, ang dalawa dito ay hindi ko pa gaanong kabisado. Ang
kaya ko lamang ay itago ang presensiya ng kahit sino" ginawa ko ito kay Adam. Nito ko lang rin
nalaman na kapag may mga orasyon na akong binasa mula sa libro at ginamit ko ito nang higit
sa isang beses ay maaari ko na itong gamitin na hindi na kinakailangan ng libro. My own body is
absorbing the power from the book.
"Napakagaganda talaga ng magkakapatid na ito. Vampires are known for having an effortless
beauty. Pero iba pa rin talaga ang magkakapatid na ito, para na silang hindi totoo kapag
tinititigan. They are damn dazzling and magnificent, kahit kanino ka tumingin ay talagang
matutulala ka" humahangang sabi ni Dione.

"Why can't you reverse? Kung nagagawa mong itago ang presensiya kaya mo rin ilabas" lahat
kami ay napalingon sa sinabi ni Zahara.

"Typical royal blood" kibit balikat na sabi ni Serena.

"I can't, hindi ko alam kung papaano" damn. Pity me. Dapat dinala ko dito ang libro ni lola.

"What now?" parang naiinip na sabi ni Danna.

"I

think I can help you. I can reverse any vampire power" seryosong sabi ni Dione.
"Wait, where's the mermaid?" nagtatakang tanong ni Zahara.

"Wait, is that really possible Dione? Akala ko ay kapag tatamaan ka lang ng kahit anong
"She fade away, hindi na naman siya kailangan" pabalang na sagot ni Danna. Tumango na lang kapangyarihan? At naibabalik mo ito sa kalaban. How come?" kunot noong sabi ni Louise.
kami lahat.

"I am learning Louise. Hindi maaaring self defense lang ang kaya ng kapangyarihan. I can also
"Wala ka bang alam na orasyon or something? We can't just admire the beauty of these blend with someone's power. Come on Claret, let's try" tumango na lang ako sa sinabi ni Dione.
Gazellians, wala tayong mapapala sa pagtitig lang sa kanila" kinabahan ako sa sinabi ni Serena.

Marahan kong itinaas ang kamay ko, nasimula na rin magkulay pula ang aking mga mata.
Maging si Dione din ay kulay pula na rin ang mga mata.
 Lahat kami ay napalingon sa tronong biglang nawala ang liwanag.

"Okay, we need to go back" pakinig kong sabi ni Danna nang maramdaman namin na lumalakas
ang hangin. What if our powers are not compatible?

Ramdam siguro ni Dione ang kaba ko kaya marahan niyang hinawakan ang balikat ko.
"Oh, mukhang kilala na nating lahat" nasisiyahang sabi ni Serena.

"Don't worry Claret, dalawa tayo" marahan akong tumango sa kanya. Nang sandaling mag
liwanag ang aming mga kamay ay kusa na lamang binalot nito isa isa ang mga katawan ng mga
Gazellian.
"Harper?" dahan dahan akong humakbang sa trono ni Harper. Nakangiti siya ngayon,
Pinanuod namin na balutin ang mga katawan ng mga ito ng liwanag, naramdaman kong papaanong naging si Harper? Wala akong napapansing kakaiba sa kanya.
nagsisimula na muling lumapit si Danna at ang itinakdang mga babae habang nakatitig sa mga
Gazellian.

"I think the light will give us the answer" marahan silang tumango sa sinabi ko. Bigla na lang "Wala ka bang napapansing kakaiba sa kanya sa pagdiriwang Claret?" tanong sa akin ni
akong nakaramdam ng pagkakaba, hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko kapag Zahara. Malaking tanong ko rin ito sa aking sarili.
nalaman ko kung sino sa kanila ang napasailalim ng mga mangkukulam.

"Hindi ko siya masyadong napapansin, pero ang alam ko abala siya sa pakikipagsayaw sa mga
"Ang tagal" naiinip na sabi ni Danna. bampirang inaalok siya sumayaw" maiksing paliwanag ko.

"Bakit

hindi mo na lang tingnan sa hinaharap ang sagot Danna? You can always travel back on time" "That's explain all. Malaki ang posibilidad na ang lahat ng bampirang isinayaw niya ang
sabi ni Serena. Napaisip din ako bakit hindi na lang nga niya tingnan kung sino sa hinaharap responsable sa mga lumilipad na punyal" napalingon na lang ako sa sinabi ni Louise. Hindi na
ang nagtaksil sa mga Gazellian. nga bumalik si Harper sa kanyang upuan kanina, nito lang siya lumapit nang lalagyan na ako ng
belo.

"Pili lang ang mga panahong nababalikan ko, I can't travel the whole time. Dahil kapag naipit
ako sa panahong hindi naman ako dapat, maglalaho ako ng parang bula. And I am damn "Ngayong nakilala na natin ang mata ng mga mangkukulam, maaari na nating
exhausted, ginagamit ko pa rin ang kapangyarihan ko ngayon. Remember? Nakatigil ang oras
ngayon" tamad na paliwanag sa amin ni Danna. maplano ang lahat" madiing sabi ni Serena.
"We are six, we need to split our group. Ang unang grupo ang papatay sa huwad na apoy at ang "Hayaan muna nating tuluyang mabuhay lahat nang apoy bago tayo umatakeng lahat at patayin
ikalawang grupo ang bahala sa mga bampirang may hawak ng mga punyal" paliwanag ni ito. Habang naglalakad na si Claret maaari nang umpisahan ng ikalawang grupo ang pagpatay
Zahara. sa mga bampirang may hawak ng mga punyal" mahabang paliwanag ni Serena.

"Maaari ko bang mabasa ang lahat nang nakita mo Claret? Para malaman ko at ipakita sa kanila "Paano natin malalaman kung nasaan sila? Paano mapapatay ang asul na apoy? How about
ang buong detalye ng magaganap" nangunot ang noo ko sa sinabi ni Zahara. Harper? Siya ang mata ng mga mangkukulam,

may maaari ba tayong gawin sa kanya?" tanong ko sa kanilang lahat.

"My power can manipulate minds Claret. Kaya kong pasukin ang mga alaala mo at ipakita sa
kanila ang lahat nang nangyari" napatango na lang ako sa kanya. Talaga pa lang kakaiba ang
kapangyarihan ng mga itinakdang babae. "We can kill her right now" tamad na sagot ni Danna.

Hindi na ako nakaangal nang halikan ni Zahara ang noo ko at ginawa niya rin ito sa tatlong
itinakdang babae.

"What?! No way! Ako muna ang patayin mo" madiing sagot ko.

"Is that it?" nagtatakang tanong. Hinalikan niya lang? Papaano kung kalaban?

"I am just kidding Claret" walang kaamor amor na sagot niya sa akin.

"You're funny Claret, I did it in a cutest way. Saka mo na tingnan ang kapangyarihan ko kapag
nasa labanan na tayo" nagawa pa akong kindatan ni Zahara.

"Do something about her Claret, habang naglalakad pa papalapit sa trono nila. Basahan mo siya
ng kahit anong orasyon na makakapagpatulog sa kanya. You need to do something new Claret,
we're just here to help. Ikaw ang magdadala ng ikatatagumpay ng gagawin nating lahat"
seryosong sabi ni Serena.
"Kung ganoon ay nabuhay ang mga apoy nang maglakad na si Claret papunta sa kanilang
trono" sabi ni Dione.
"Kami na ang bahala sa apoy at sa mga punyal" sabi naman ni Zahara. "Ang malaking problema, papano sa mismong mga apoy tatama ang mga punyal? Paano kung
magmintis? Walang makakahawak sa atin, dahil lahat tayo ay mga bampira. Hindi ko na ito
magagawang mapalutang dahil siguradong gamit ko na ang kapangyarihan ko nang mga oras
na 'yon" paliwanag ni Louise.

"I think mas magandang ako at ikaw Zahara ang bahala sa mga bampirang may hawak ng
punyal. Si Dione at si Danna ang sa asul na apoy" nalilito na ako sa usapan nilang lahat.
"I think, someone can help us" sabay sabay silang napalingon sa akin.

"Who?" tanong nila.

"I can read minds Claret, kaya kong malaman kung sino sa lahat nang mga bampirang nandito
ang iisa ang iniisip. I can locate those vampires with daggers, ang malaking ipinagtataka ko
papaano nila nahahawakan ang mga punyal na 'yon gayong mga bampira sila?" nagtataka rin
ako sa sinasabing ito ni Zahara.
"Si Rosh" itinuro ko ang bampirang nakaupo sa taas ng bintana.

"His vines can hold the daggers"

"Simpleng orasyon lang" pagsabat ni Danna.

"So before anything happens we need to seal this. Babaguhin natin ang hinaharap at mangako
"Paano nyo papatayin ang apoy?" tanong ko.
kayong walang mawawala" nakita kong inilahad ni Louise ang kanyang kamay sa gitna.

"What the hell is that?" iritadong sabi ni Danna.

"Tulad nating mga bampira, may kahinaan din ang asul na apoy. Ang mga pilak na punyal na
Unti unti na rin inilagay ni Serena, Dione at Zahara ang kanilang mga kamay sa gitna. Maging
siyang gagamitin nila sa inyo ang siyang gagamitin natin para patayin ang asul na apoy.
ako ay inilagay ko na rin ang kamay ko.
Malalaman natin na huwad ang asul na apoy kapag hindi na ito tuluyan nalusaw dahil sa punyal
na tatama dito. At sa pagkakataong 'yon kami na mismong apat ang lalapit sa huwad na apoy,
dito namin ipapatak ang pinagsama sama naming dugo. Tandaan mo Claret, ang pinagsama
samang dugo ng itinakdang mga babae ang pinakamakapangyarihan" napanganga na lang ako
sa paliwanag ni Zahara.
"Damn, humans" lalayo na sana si Danna sa amin nang hulihin ko ang kamay niya at pilit koi
tong ipinatong sa aming mga kamay.

"Danna, kaming lima. Kaming limang tao na kinaiinisan mo, kinikilala ka naming itinakdang
babae ng Parsua at hindi na magbabago 'yon.." marahang sabi ko sa kanya.
galit nila sa babaeng kayang manipulahin ang oras. Masisira lamang ang aming
napagplanuhan.
Nang tuluyan nang naibaba ni Louise si Rosh ay nakatitig lamang kaming lahat sa kanya
habang iniisip kung papaano ito kukumbinsihin na tumulong sa akin.

"Maaari ba akong magtanong? Hindi ba at siya ang prinsipe na gwapong gwapo sa sarili?"
At sa unang pagkakataon, nakita kong ngumiti ang babaeng kayang manipulahin ang oras. ngiwing tanong ni Zahara habang pinagmamasdan si Rosh. Marahan akong tumango sa kanya.

"He is handsome, hindi rin siya magpapatalo sa mga Gazellian. He is somewhat more
attractive, iba ang karisma niya. Para siyang may itinatagong 'ewan' I don't know. Look at his
eyes, blangko parang may kulang. But he's overall hot. Damn, his gorgeousness is somewhat
confusing.." natatawang sabi ni Dione.
--

VentreCanard

=================
"Baka naman dala 'yan ng kapangyarihan niya. He can seduce any unmated vampire girls

Chapter 49 or even human girls" marahan akong tumango sa sinabi ni Serena.

Chapter 49

"Napasailalim na ako sa kapangyarihan niya noon. Hindi ko pa naiinom ang dugo ni Zen nang
mga panahong 'yon.." bakit parang napapansin ko na kailangan muna naming pagmasdang
Ngayon ay handa na kaming lahat, alam na namin kung paano kami mag uumpisa at may mga mabuti ang makikisig na bampirang ito bago kami makagawa ng dapat naming gawin?
plano na kami na maaaring makabago sa hinaharap. Wala kaming kasiguraduhan kung
magtatagumpay kami, wala kaming panghahawakan kung matatalo namin ang masalimuot na
hinaharap pero isa lang ang maipapangako namin sa isa't isa habang magkakasama kami at
nagtutulungan para sa isang layunin, maaari kaming may magawa maliit man o malaki para sa
Parsua.

"I agree with you Dione. May kulang sa prinsipeng ito.." nakatitig na rin si Zahara kay Rosh.

Kasalukuyang ginagamit ni Louise ang kanyang kapangyarihan para maibaba ang katawan ni
Rosh na siyang napagpasyahan namin na tutulong sa amin. Hindi na namin inaasahan ang
kahit sinong Gazellian na maaaring makipagtulungan sa amin dahil masyado silang nabulag sa
"I am the reason why, ako ang may kasalanan kung bakit hindi dumating ang babaeng
nakatakda para sa kanya" mahinang sagot ni Serena.

"Mas mabuting igapos muna natin siya, kung sakaling hindi siya pumayag ay hayaan na lang
natin siyang nakagapos hanggang sa matapos ang mga plano natin" muli kaming tumango sa
sinabi ni Danna.

"What?" hindi makapaniwalang sabi ng tatlong itinakdang babae.

Si Serena na muli ang gumamit nang kanyang kapangyarihan at ang tubig mismo ang gumapos
kay Rosh.

"Ako ang kakausap sa kanya" pagprisinta ko.

"Pinigilan kong makatawid sa mundong ito ang babaeng nakatakda sa kanya mula sa mundo ng
mga tao. Ako ang dahilan kung bakit hindi niya kapiling ang babaeng matagal na niyang
hinihintay" mahinang sagot ni Serena.
May inihagis na buhangin si Danna kay Rosh hanggang sa unti unti na siyang maggagalaw.
Nakatitig lang siya sa aming lahat na parang inaanalisa muna ang kanyang nakikita hanggang
sa naramdaman niyang nakagapos na siya.

"But you were possessed Serena, nasa ilalim ka nang sumpa ng mga panahong 'yon. You can
always do something to make it right, hindi ba?" mabilis na sagot ko. Nasa ilalim siya ng sumpa
"What the hell is this?" inilibot niya ang kanyang paningin sa lahat ng mga nakatigil na bampira
ng mga mangkukulam ng mga panahong 'yon. Kasama ng sunog niya sa kanyang mukha.
at nagtatakang napatitig sa akin.

"I am sorry, isang beses ko lang kayang magpakita sa isang itinakdang babae sa pamamagitan
"What the hell is happening?" tanong niya habang nagpapapalag.
ng kanyang salamin. Wala na akong alam na paraan para muling magpakita sa kanya.
Maaaring hindi na rin kayang humarap ng babaeng itinakda para sa kanya sa kahit anong
salamin dahil sa takot. Natatandaan kong tinakot ko siya sa masasamang pangitain" natahimik
kaming lahat

sa sinabi niya.

"Rosh, I need your help" nakaawang lang ang bibig niya na parang naguguluhan sa mga
pangyayari hanggang sa humalakhak siya nang napakalakas na pakinig lang naman sa buong
koloseyo.

"Oh, scratch that problem. Saka nyo na intindihin 'yan, ang mahalaga ay makumbinsi natin na
tumulong ang prinsipeng 'yan sa atin" pagsabat ni Danna. Tumango na lang kaming lahat sa
sinabi niya.

"Now I know, sa dami nang bampirang nandito ngayon ay ako pa ang napili niyo. Damn, hindi ko
pa ginagamit ang kapangyarihan ko sa inyo ay masyado na kayong nahumaling sa akin? Pumila
kayo, ayoko ng sabay sabay." pakiramdam ko ay hindi lamang ako ng napaismid dahil sa sinabi babae. I am not a goddamn hero, I am just a handsome prince" para kaming nawalan ng buhay
ni Rosh. sa sagot ni Rosh. Wala ba talaga siyang pakialam? Parte ng Parsua ang kanyang kaharian.

/>

"At
"Hindi ko na ba mababago ang desisyon mo Rosh?" pagpupumilit ko.
talagang ginapos niyo pa ako? Huwag kayong mag alala, ipatitikim ko ang aking dugo sa inyong
anim. Walang makakalamang, alam kong ako talaga ang interes mo Claret noon pa man. Ano
nga naman ang laban sa akin ni Zen? Sino nga pala ang mga kasama mong ito? Sige,
patitikimin ko kayong lahat ng aking dugo" nasa tamang pag iisip pa ba si Rosh?

"Anong mapapala ko Claret?" seryosong sagot niya sa akin.

Nakatitig lang kaming anim na babae sa kanya habang panay si Rosh sa paghalakhak at
paghanga sa kanyang sariling kagwapuhan. Siya talaga ang tagapagmana ni Narcisso, ang
lalaking namatay dahil gwapong gwapo sa kanyang sarili.

"Ipakikita ko ang babaeng itinakda sa'yo, sa mismong oras na ito" lahat kami ay napalingon sa
"Maaari ko ba siyang sampalin?" pakinig kong tanong ni Danna. Nang tingnan ko ang apat na sinabi ni Danna. May kakayahan din siyang ganito? Para na pala siyang asul na apoy kung
itinakdang babae ay kapwa sila tumango. Kaya sa isang iglap ay nakalapit ito kay Rosh at ganoon.
sinampal ito ng apat na beses.

"Oh, stop involving her. She's just a useless human.." sinungaling na bampira. Sinungaling na
"What the hell?!" nagpupumiglas si Rosh habang nagsisimula nang mamula ang kanyang mga prinsipe.
mata.

"Rosh, makinig ka..." ipinaliwanag kong mabuti sa kanya ang mga maaaring maganap.
Napansin ko naman na natahimik siya at nakikinig at nang matapos na ako sa mahabang
pagpapaliwanag sa kany ay nanatili siyang tahimik. Pinili rin namin na manatiling tahimik
habang hinihintay ang kanyang kasagutan.
"Sabihin mo 'yan kapag nakita mo siya ngayon" madiing sabi ni Danna. Nagulat na lang kami
nang walang pasabi na kumuha ng dugo si Danna sa braso ni Rosh at ipinatak ito sa buhanging
nasa palad niya.

"Makikita natin kung ano ang kasalukuyang ginagawa ng babaeng hinihintay mo" isinaboy ni
Danna ang buhangin sa natirang tubig sa sahig at nang marahan itong nagliwanag ay agad may
"Problema nyo na ang bagay na ito. Bakit ako tutulong? Wala akong pakialam sa Sartorias o sa bumungad na dalawang babae na nakasuot ng puting hard hat.
buong Parsua. Ang mahalaga buhay ako, magandang lalaki at hinahabol ng pangil ng mga
Kitang kita ko ang biglang paglabas ng pangil ni Rosh at pagpula ng kanyang mga mata habang
nagpipipiglas sa kanyang pagkakagapos.

"Ako lang ang bahala sa mga punyal hindi ba?" mabilis kaming tumango sa sinabi niya.

"Astrid, I think this will be fine.." kasalukuyang nakatitig ang dalawang babae sa isang malapad
na papel na may kulay asul na mga detalye.

"Okay then, mananatili ako sa aking posisyon sa taas. Gagawin ko ang pinangako ko. Bahala na
kayo.." bago siya tuluyang tumalikod sa amin ay nakita ko siyang marahang ngumisi.

"She's an engineer" mabilis na komento ni Serena. Nasisiguro kong ang babaeng tinawag na
Astrid ang nakatakda kay Rosh.

She's definitely beautiful. Kasalukuyan na siyang pawis na pawis habang kagat kagat niya ang
dulo ng lapis na hawak niya habang mariin niyang pinagmamasdan ang malapad na
"How I love her habits..damn lips Astrid.." sabay sabay tumaas ang kilay naming lahat dahil sa
sinabi niya. Paano namin narinig ang sinabi niya? Ipinarinig sa amin ni Zahara, ang babaeng
papel.
kayang makapasok sa utak ng kahit kanino.

"Uhuh? Something is wrong..." naiiling na sabi ni Astrid sa kasama niyang babae. Ngayon
naman ay ibinaba niya ang kanyang lapis at ang kanyang pang ibabang labi na ang
kasalukuyan niyang kinakagat habang nakakunot ang noong inaanalisa ang papel.
"I am just checking kung totoo ang sinasabi niya na tutulong siya. Oh well, iba ang narinig
natin..." natatawang sabi ni Zahara sa isipan naming lahat.

Nakita na naming bumagsak si Rosh sa sahig na parang hirap na hirap.

"Siguro ay maaari na tayong magsimulang lahat" agad na sabi ni Danna. Nagtanguhan na kami
"Enough, enough. Nauuhaw lamang ako, I will help you. I will help you..Oh fuck her name is
sa sinabi niya.
Astrid..she's damn beautiful.." bulong ni Rosh habang nakasubsob sa sahig.

Kapwa kami napangisi sa sinabi ni Rosh. Itinigil na ni Danna ang pagpapalabas at tinanggal na
ni Serena ang pagkakagapos sa kanya.

"Claret, si Harper.." paalala sa akin ni Serena bago kami maghiwa hiwalay.

"Isang beses lamang ito.." mabilis siyang nakabalik sa dati habang pinapagpagan niya ang
kanyang mga balikat.
Ibinalik na rin ni Louise ang mga katawan ni Lily at Harper na iniupo muna namin sa trono
kanina para malaman kung sino ang napasailim ng mga mangkukulam. Nang maayos niya na
ito ay pumosisyon na rin ako at muling ibinalik ang itim na belo sa aking mukha.

Nasa likuran ko si Danna para malaman niya kung kailan na maaaring patakbuhin ang oras.

"Saglit lang Danna.." pinagmamasdan ko si Harper ngayon. Kailangan kong bulagin ang mga
mata ng mga mangkukulam gamit si Harper. Pero paano ko gagawin 'yon?
Huminga muna ako nang malalim bago ko tuluyang iminulat ang aking mata sa ilalim ng itim na
belo. Kasalukuyan nang tumatakbo ang oras at magaganap na ang mga pangyayaring
maaaring humawak sa hinaharap hindi lamang ng mga Gazellian kundi ang buong hinaharap ng
Parsua.
Nakangiti na sa akin si Lily at Harper para pakalmahin ako sa inaakala nilang kabang
nararamdaman ko. Kung alam nyo lang ang totoong dahilan nang bilis ng pagpintig ng puso ko.

Kung kaya kong itago ang presensiya o ilabas ito sa isang bampira, maaari ko rin kayang itago
ang presensiya ng mga mangkukulam mula kay Harper? Kung hindi mararamdaman ng sistema
ni Harper ang kapangyarihan ng mga mangkukulam, mawawalan ng kakayahang ang mga
mangkukulam na gumawa ng koneksyon kay Harper.
"Si Dastan ang hahawi ng itim na belo sa'yo dahil siya ang unang prinsepe" ito rin ang sinabi sa
akin ni Lily sa hinaharap na nakita ko. Pinili ko na lamang tumango tulad nang ginawa ko noon.

Damn. But I need to try. Ginaya ko ang paraan ni Zahara, inilapat ko ang aking mga labi sa noo
ni Harper habang bahagya ko siyang binubulungan ng dasal, kung hindi man ito umipekto
maaari ko naman itong subukang muli. Ang mahalaga ay gumawa ako ng paraan para
bahagyang humiwalay ang kapangyarihan ng mga mangkukulam mula kay Harper.

"Sige na maiwan ka na namin, sa sandaling makalabas kami ay maaari ka na rin lumabas

Claret. Hihintayin ka namin hanggang sa dulo" muling paliwanag ni Lily. Kapwa nila hinalikan ni
Harper ang noo gaya nang kanilang ginawa sa hinaharap. Pero hindi pa man sila tuluyang
Nang matapos na ito ay bahagya akong lumingon kay Danna para bigyan siya nang sinyales na nakakahakbang sa labas ng usok ay nawalan nang panimbang si Harper. Mabilis nakaagapaya
maaari na kaming magsimula. sa kanya si Lily para mapigilan ang pagbagsak nito.

"What happened Harper? Are you okay?" nagtatakang tanong ni Lily. Nagawa kong makalapit
sa kanilang dalawa. Tumatalab ba ang ginawa kong orasyon sa kanya? Ganito ba ang
epekto nito sa kanya?

--

VentreCanard

"Damn, bakit parang inaantok ako? Why now? I can't miss Claret's debut" pagbibirong sabi niya
habang nakahawak sa braso ni Lily. Hindi ko mapigilang hindi makaramdam nang pagkaguilty.
================= Siguro nga ay epekto na ito ng orasyon na iginawad ko sa kanya.

Chapter 50

Chapter 50
/> lahat ng asul na apoy sa aking dadaanan na siyang papatayin ng mga punyal na ihahagis dito ni
Rosh.
"You can rest Harper, maaari ba siyang hindi makadalo sa seremonyas na ito?" tanong ko kay
Lily. Kung ganoon, hindi pa nila maaaring patayin ang mga bampirang may hawak ng mga punyal
ngayon.

Pero nang sandaling nasa harapan ko na si Dastan ay alam kong anumang oras ay maari nang
"Kailangan ay kumpleto kaming magkakapatid sa oras na ito. Mas mabuting bilisan na lang natin
mag umpisa ang lahat. Kasabay nang paghawi ni Dastan sa belong itim ko ay ang pag
ang seremonyas nang makapagpahinga ka na. Maaaring ikaw na lang ang maunang maglagay
alingawngaw ng boses ni Zahara hudyat na kailangan na naming kumilos lahat.
ng dugo sa kopita para manatili ka na lamang nakaupo sa buong oras ng seremonyas" nag
aalalang sabi ni Lily sa kanyang kapatid. Mabilis naman akong tumango sa sinabi ni Lily bilang
pagsang ayon.

"Now!"
"I'll be fine. Sige na mauuna na kami Claret. We'll be waiting outside" ngumiti sa akin ang
magkapatid na Gazellian bago nila ako tuluyang iniwan.

Mukhang tumatalab ang ginawa kong orasyon, sa paghina ni Harper sa paghina ng

kapangyarihan ng mga mangkukulam para palakasin ang presensiya ng huwad na apoy.
Malakas na sigawan mula sa mga manunuod na bampira ang nakaagaw ng atensyon
naming lahat. Muli kong ipinatong sa lamesa ang kopitang hawak ko habang nakikitang
sabay sabay nag itsahan ang iba't ibang katawan ng mga bampira na nalalaman kong may
hawak ng mga punyal.
Nagsimula na akong humakbang palabas sa usok na kapangyarihan ni Lily. Tulad nang
inaasahan ay agad sumalubong sa akin ang mapupulang mga mata ng mga bampira. Maging
ang mga Gazellian na malapad ang ngiti sa akin, pinilit ko ang sarili kong ngumiting pabalik sa Nasisiguro kong kapangyarihan ito ni Louise.
kanila sa kabila ng kabang nararamdaman ko.

Sa hinaharap na nasaksihan ko, nagawang magpatugtog ni Rosh ng kanyang plauta pero sa

pagkakataong ito ay mas abala siya sa pagmamatyag sa anumang punyal na maaaring lumipad
"What the hell?" agad nakaharang sa akin si Zen para maprotektahan ako. Pero hindi inaasahan
papalapit sa akin at sa kahit sinong Gazellian.
ng lahat ang biglaang pagsigaw ni Harper sa kanyang matinis na boses na siyang
nakapagpaluhod sa lahat ng mga bampira.

Para kaming mabibingi sa lakas ng pagsigaw niya, maging ang buong koloseyo ay
Nagpatuloy ako sa paglalakad habang nagsisimula nang tumayo ang mga Gazellian mula sa
nagbabadya na ng pagkaguho dahil sa epekto ng malakas niyang boses. Harper's power is
kanilang mga trono. Sa pagkakataong ito ay si Harper ang naunang maglagay ng kanyang dugo
something about sound waves.
sa kopita, sinundan na ito ni Casper,

Lily, Caleb, Finn, Evan, Zen at Dastan.

"Harper!" pilit lumalapit sa kanya si Lily para pigilan ito. Oh fvck, anong dapat kong gawin?
Lalo nang lumalakas ang kabog ng dibdib ko habang papalapit na ako sa magkakapatid na
Gazellian, alam kong hinihintay na ng mga itinakdang babae na tuluyan nang mabuhay ang
I can't do anything!
Habang pilit kong tinatakpan ang aking kumikirot na tenga ay napansin ko na sinisimulan nang
balutin ni Zen ng kanyang yelo si Harper para matigil ang malakas na pagsigaw nito.
"Oh fvck!" narinig kong boses ni Zahara.
"Tinamaan si Louise! The voice of that princess made her this weak. Wala na sa ilalim ng
kapangyarihan niya ang mga lalaking may hawak ng punyal! Claret the daggers are aiming for
you!" nanlaki ang mga mata ko nang hindi lang sasampung mga punyal ang lumilipad papunta
sa akin.
"Claret!" agad akong napaatras at iniharang ko sa sarili ko ang aking mga braso. Naghintay ako
nang anumang tatama sa akin pero wala akong maramdamang kirot sa aking katawan.
Nang imulat ko ang aking mga mata ay kasalukuyan na akong nababalot sa yelo, ganoon din si
Harper na walang malay. Si Zen, Dastan, Lily, Caleb, Finn at Evan ang kasalukuyang
sumasalag ng mga punyal na pilit ako gustong tamaan.
Nagkakagulo na ang lahat ng bampirang nasa koloseyo habang panay ang paglipad ng mga
punyal na pilak mula sa iba't ibang direksyon. Marami ng mga nakahandusay na katawan ng
mga bampira na kapwa may mga punyal sa kanilang mga ulo. Mas marami ang bilang nang
namamatay ngayon, masyado ko bang nagulo ang hinaharap?
I am damn making it worst.
"Send those daggers to me Gazellians! Parepareho tayong mapapatay!" malakas na sigaw ni
Rosh na nasa bintana pa rin na abala na sa unti unting pagpatay ng asul na apoy gamit ang
punyal na nahuhuli ng kanyang halaman.
I want to
help, gusto kong tumulong sa mga pangyayaring ito pero wala akong magawa. Shit.
"There are so many possessed vampires Claret! Manatili ka sa yelong 'yan. Ibang iba ito sa
hinaharap na nakita natin. Maraming nabago" babala sa akin si Zahara.
Kasalukuyan na rin nakikipagtulungan ang mga itinakdang bampira noon sa mga Gazellian na
nakikipaglaban na rin sa mga bampirang napasailalim na ng mga mangkukulam.
"These daggers..." narinig kong sabi ni Zen. Napahawak na lang ako sa yelong nagkukulong sa
akin.
"No, no Zen. Mali ang inaakala nyo. No, it was not from her! She's innocent!" pilit kong
kinakalampag ang yelong bumabalot sa akin pero hindi ako naririnig ni Zen.
Gamit ang mga kapangyarihan ni Zen at Dastan, natulungan nila si Rosh na patayin ang mga
asul na apoy. Kailangang mahanap ang huwad na asul na apoy bago pa ito tuluyang maglabas
ng presensiya at panghinain kaming lahat.
Walang tigil sa takbuhan at sigawan ang mga mababang uri ng mga bampira para makalayo sa
kaguluhan. Hindi pa rin natitigil ang mga labanan, kasalukuyan nang napapalibutan ang si
Evan, Finn at Caleb nang hindi lamang sampung mga bampira.
Habang si Lily naman ay abala para bantayan ang yelong bumabalot sa amin ni Harper. Si
Casper naman ay inaalalayan ang si Zen at Dastan na abala sa pagsalo ng mga punyal gamit
ang kanilang mga kapangyarihan para patayin ang asul na apoy. Wala pa sa kalahati ang
napapatay dahil naaantala sila sa sunod sunod na pagsugod ng mga kalabang bampira.
Si Serena at Lurcan naman ay abala na sa
pagtulong sa mga mahihinang bampira na makalabas ng koloseyo. Si Louise naman ay
inaalalayan ni Franco habang pilit pinapatatag ng kanyang kapangyarihan ang pundasyon ng
koloseyo na anumang oras ay maaari nang gumuho. Si Dione at ang kanyang kapareha ay
kasalukuyan nang malapit sa mga apoy para anumang oras ay matawag na ang atensyon ng
mga natitirang itinakdang babae para madaling mapatay ang huwad na apoy.
Habang si Zahara naman ay kasalukuyang lumulutang para makita ang lahat nang nangyayari
at maibalita sa bawat isa ang nangyayari, si Franco ang siyang pumuprotekta sa kanya. Alam
kong nananatiling nakakubli si Danna dahil maaaring madagdagan lamang ang maling pag
aakala ng mga Gazellian.

While me? I'm useless. Ako itong nangakong tutulong, pero ito ako ngayon at nakabalot sa yelo
at walang ginagawa. At ang tanging kayang gawin ay manuod lamang. Ano nga ba ang laban ko
sa mga bampirang ito? Ano nga ba ang kakayahan ko para mapigilan ang mga punyal na ito?
Tuluyan na akong napaluhod nang biglang nagliwanag ang ikatlo sa huling asul na apoy. Hindi
umabot si Zen, Rosh at Dastan para malaman ang huwad na apoy. Para kaming mga nauupos
na mga kandila na unti unting napaluhod dahil sa paninikip ng aming mga dibdib. Nahulog si
Zahara, tumigil ang takbuhan ng mga bampira, labanan at nararamdaman ko na ang unti unting
pagkatunaw ng yelo ni Zen.
At nang sandaling nawala ang pagkakabalot namin ni Harper mula sa yelo ni Zen ay nagising ito
ay muli na namang sumigaw ng malakas na lalong nakapagpadagdag sa paghihirap naming
lahat. Unti unti nang bumabagsak ang koloseyo dahil
wala na ang kapangyarihan ni Louise para suportahan ito.
Kita ko ang pilit pag abot sa akin ni Zen pero hindi siya magtagumpay dahil sa tindi nang
kapangyarihan ng huwad na apoy, isama pa ang malakas na boses ni Harper.
Nangatal ang katawan ko nang makitang madami nang bampira ang nababagsakan ng parte ng
koloseyo. Marami nang bilang ng mga bampira ang namamatay. Napapaluha na lang ako dahil
sa pagiging mahina ko, wala man lang akong magawa habang nakikitang naghihirap silang
lahat.
Napatitig na lang ako sa dalawang maliit na asul na apoy na hindi pa napapatay ni Zen, Rosh at
Dastan.
"Alam kong naririnig mo ako. Alam kong tanging paggabay lamang ang iyong tungkulin mo sa
mundong ito, pero sa sandaling ito maaari bang ako naman ang gabayan mo? Maaari mo ba
akong diktahan sa kapangyarihang iginawad mo sa akin? Gusto kong makatulong. Maaari mo
ba akong tulungan mahal na dyosa ng asul na apoy?" mariin akong nakatitig sa dalawang maliit
na asul na apoy na umaasang sana ay naririnig niya ako.
"Alam mong mahal ang kapalit ng pagtulong ko, itinakdang babae" mapait akong ngumiti sa
kanya. Alam kong lagi siyang nakikinig.
"I am willing to give the other half of my life.." hindi na niya ako muling sinagot muli. Nagsanib
ang dalawang maliit na asul na apoy at nagsimula na itong lumapit sa akin.
"No! No! Claret! No! Stop that! Stop that blue fire baby! Don't! Please, baby..Claret..no" pakinig
ko ang pilit na pagsigaw ni Zen sa pangalan ko pero buo na ang desisyon
ko Zen, kung wala akong gagawin ay maaaring magkatotoo ang hinaharap na nakita ko.
Habang mas lumalapit pa sa aking katawan ang asul na apoy ay pilit nilalakasan ni Zen ang
kanyang boses.
"Oh fvck! Baby please, stop it Claret .No! no! baby.. you can't. No.." mapait akong ngumiti kay
Zen hanggang sa tuluyan nang lumapat sa akin ang asul na apoy. Napapikit na lang ako
nang maramdaman ko ang init na bigla na lamang naglakbay sa aking buong katawan.
At nang tuluyan na itong nakapasok sa aking katawan ay agad nagningas ang aking mga mata
at kusa na lamang umangat ang aking isang kamay. Wala pang isang minuto ay tumigil ang unti
unting pagguho ng koloseyo mula sa aking kapangyarihan. Hindi ko na alam kung sino ang
nagdidikta ng katawan ko, natagpuan ko na lamang ang sarili ko na naglalakad papunta kay
Harper na kasalukuyan pa ring walang tigil sa pagsigaw.
Sa bilis nang pangyayari ay naramdaman ko na lamang na ginagapos ko na si Harper na
nagpupumiglas, wala man lang siyang magawa sa lakas na mayroon ako ngayon.
Naramdaman ko na lang na nakalabas ang mga pangil ko. Ramdam na ramdam ko ang lakas
na nananalaytay sa aking katawan. Mariin ko siyang kinagat sa kanyang leeg na nagpasinghap
sa lahat ng mga nanunuod sa akin, para na lamang akong sumusunod sa dikta ng aking
katawan. Ilang beses kong ininom ang kanyang dugo habang sa tuluyan na siyang mawalan ng
malay.
"Claret, Claret.." pakinig ko ang pagtawag nilang lahat sa akin pero hindi ko sila magawang Bakit hindi ka na kailanman nakinig sa akin?" hahakbang na sana ako papalapit kay Zen nang
lingunin. Parang may sariling utak ang katawan ko at wala na akong magawa pa dito. mapatulala na lang ako nang may tumamang punyal sa kanyang braso. Agad siyang natumba
dahil pilak ito at kasalukuyan kong nakikitaan ng mahika sa palibot nito.

/>
Ngayon naman ay nasa harap na ako ng huwad na asul na apoy, hindi man lang ako
maaperktuhan sa presensiya nito. Nagawa kong palutangin ang apat na itinakdang babae para
makalapit sa akin at sa harapan ng apoy, may usok akong inilabas gaya ng kapangyarihan ni
Lily na siyang puprotekta sa kanila mula sa presensiya ng apoy.
Mabilis nakasugod ang mga kapatid niya sa bampirang nagpalipad nito sa kanya. Halos
takbuhin ko na siya para lamang makalapit sa kanya nang naunahan na ako ng hindi lamang
anim o pitong babaylan na kasalukuyan nang tinatanggal ang punyal gamit ang kanilang mga
mahika.

Sila na mismo ang kumagat sa kanilang mga sarili para palabasin ang kinakailangan naming
dulo. Ang mga kamay ko mismo ang sumahod sa kanilang mga dugo, hindi ko na pinansin kung
matapon man ang karamihan ng dugo nila, ang mahalaga ay may kaunting maipatak ako sa
apoy na may pinagsama sama nilang dugo.
Agad akong napalingon sa itaas nang makaramdam ako nang mas malakas na mahika. Kitang
kita ko ang dalawang punyal na tumama kay Rosh sa kanyang balikat at dibdib. At unti unti ko
Ako na mismo ang nagsaboy ng kanilang dugo sa huwad na apoy. Pinagmasdan kong
siyang nakitang bumabagsak mula sa mataas na bintana, napatigil ako sa paghakbang
mabuti kung paano unti unting lumiit ang huwad na apoy hanggang sa tuluyan na itong
papalapit kay Zen, wala man lang mag abalang babaylan na lumapit kay Rosh na kasalukuyan
nalusaw. Dito na tuluyang nakawala ang kanilang mga dibdib mula sa parusa ng huwad na
nang nag aagaw buhay.
apoy na ito.
Lahat ay abala para tulungan ang kanilang mga kapareha, ang kanilang mga sarili, ang kanilang
mga kasama. Wala man lang kahit isa ang nakapansin sa lalaking may malaking itinulong sa
kaguluhang ito.

Pikit mata akong tumakbo papalapit kay Rosh at mabilis kong ikinalong ang kanyang ulunan sa
Kasabay nang pagpatay nito ay ang sarili kong panghihina. Napahawak na lang ako sa aking aking kandungan.
noo, pero habang pilit kong pinaglalabanan ang hilo, pagod at panghihina ay ramdam ko pa rin
ang mariing pagtitig ng mga itinakdang babae sa akin.

"Rosh stay with me.." dahil kasalukuyan ko pang nararamdaman ang gabay ng asul na apoy sa
aking katawan ay nagagawa ko ang iba't ibang uri ng mga mahikang kailangan ko.
"Claret, your life.." nahihirapang sabi ni Zahara.

"Astrid..Astrid.." nahihirapang sabi niya. Isa isa kong tinanggal ang punyal mula sa katawan niya
"Wala na akong ibang maisip na paraan pa. Lahat tayo mapapahamak, para sa Parsua ang gamit ang kamay kong may mahika.
ginawa kong ito.." mahinang sagot ko. Napahawak na lang ako sa aking dibdib, kailangan
kong tanggapin na kalahati na lamang ang buhay ko.

Nakita kong unti unting bumangon si Zen habang bahagyang nakatungong naglalakad papalapit
sa akin.
"I need blood. I need blood. Fvck, I am going to die.." mabilis hinagip ni Rosh ang kamay ko at
agad niyang ikinagat ang kanyang mga pangil para uminom ng dugo sa akin.

Hinayaan ko siyang gawin ito para makabawi siya sa dami nang dugong nawala sa kanya.
Maaaring maghilom agad ang kanyang mga sugat kapag nalapatan siya ng aking dugo.
"Claret why?
 "Bumalik ka na sa mundong pinanggalingan mo. Nakakasakit ka na Claret.."

"CLARET!" narinig ko ang malakas na sigaw ni Zen. Kusa nang humiwalay ang mga pangil ni
Rosh sa akin at mariin niya akong pinakatitigan sa kanyang kunot na noo.

--

"Oh fvck, she's not Astrid. Damn" muling humilata si Rosh sa kanyang nanghihinang katawan
at bahagyang dumistansya sa akin.
VentreCanard

=================

Chapter 51
"Bitawan nyo ako! Lumayo kayo sa akin! Oh fvck! Leave me alone! Huwag nyo akong hawakan!
Mga inutil" nanlaki ang mga mata ko nang kapwa nagtumbahan ang mga babaylan nang
Chapter 51
walang habas silang tusukin ng matutulis na yelo ni Zen.

Lahat na lang ay napatulala sa kanya. Zen..

Napatigil na lang ako at natahimik sa sinabi ni Zen. What? Anong sabi niya? Pinapaalis niya ba
ako? Pinagtatabuyan niya na ba ako? Alam niya ba kung ano ang ginawa ko? Alam niya ba
kung para saan ang lahat ng ginagawa ko? Alam niya ba na hindi lang naman siya ang
Nagpumilit bumangon si Zen at kitang kita ko ang pag uusok ng kamay niya habang pilit
nasasaktan?
tinatanggal ang punyal sa kanyang braso.
Kahit ang lahat ng mga bampirang nakarinig sa sinabi ni Zen ay natahimik at natulala na lamang
sa aming dalawa.

Kung gusto na niya na akong umalis! Aalis na ako! Uuwi na ako!

Nakatalikod siya sa akin habang mabagal na naglalakad papalabas ng koloseyo.

Muli akong humakbang para habulin ang prinsipe ng nyebe, hindi ako aalis sa mundong ito na
hindi ko pinapaliwanag ang mga rason at dahilan ko. May karapatan siyang malaman ang puno't
dulo ng mga pinaggagawa ko.

"Zen, let me explain..." nagsimula akong humakbang papalapit sa kanya habang siya ay
Hindi sa lahat ng pagkakataon ay siya ang uunahin ko. Hindi ba at marami nang tumakbo para
mabagal siyang naglalakad na hawak ang nagdudugo niyang braso.
tulungan siya? He was hit on his arms! Pero si Rosh na nagawang tumulong sa amin ay
tinamaan din hindi lamang sa kanyang balikat maging sa kanyang dibdib. That was damn
critical! Kung may isa man lang babaylan na tumulong kay Rosh ay si Zen na mismo ang
tatakbuhan ko. Pero wala ni isa!

Hindi matatamaan ng punyal si Rosh kung hindi ko siya pinilit tumulong sa kaguluhang ito. Hindi
ba at tama naman ang ginawa ko?
Kahit kailan ay hindi ko nagustuhan ang pagiging sobrang seloso ni Zen, alam kung dadating mga amo, ipinilig ko ang aking ulo at mas pinili ko na lamang maglakad dahil wala akong
ang panahon na hindi lang namin minsan pag aawayan ito, dadating ang panahon at magiging kaalam alam sumakay dito baka sa halip na makarating ako sa palasyo ay kung saan pa akong
sanhi pa ito nang mas matindi naming hindi pagkakaunawaan. makarating.

Wala ni isang nagtangkang magsalita sa mga bampirang nakapaligid sa akin, pero habang
naglalakad ako palabas
ng koloseyo hindi ko maiwasang hindi mapaluha sa mga katawan ng mga inosenteng mga
bampira. Sa hinaharap na aking nakita, hindi ganito kadami ang mga namatay na bampira
tanging kami lamang ni Lily ang tinamaan ng punyal pero ano itong nangyari? Masasabi ko
bang matagumpay ang ginawa ko kung may isinakripsyo akong buhay ng hindi birong dami ng
bampira? Damn.
Habang naglalakad ako ay ilang beses na akong natumba at pilit na bumangon. Masyadong
naubos ang lakas ko sa buong nangyari sa koloseyo, dagdagan pa na hindi ako sanay na
ginagamit ko ang aking kapangyarihan.
Muli ko na akong naglakad pero habang tumatagal ay parang nanlalabo na sa paningin ko ang
palasyo. Pilit kong pinilig ang aking sarili para gisingin ang aking diwa. I can't collapse here.
Hindi pa ako nakakarating sa palasyo.

Pero hindi din nagtagal ang aking paglalakad ay nakarinig ako ng yabag ng mga kabayo. Nang
"Mahirap man sabihin pero oo, siguro nga ang nagtagumpay tayo. Napigilan natin ang plano ng iangat ko ang aking paningin ay sumalubong sa akin si Evan at Finn.
mga mangkukulam, kailangan nating tanggapin ang mga kinahinatnan nito" sagot sa akin ni
Danna sa aking isipan.

"Sumakay ka na Claret, dadalhin na kita sa palasyo" hindi ko na nahabol ang bilis ni Finn bago
niya ako tuluyang naisakay sa kanyang kabayo.
"I should learn that every decision has its own sacrifices. Ipinalit ko ang buhay ng mga
inosenteng bampirang ito para sa sarili kong buhay. Damn, I can't bear the guilt" napansin ko na
tuluyan nang nawala sa aking patingin si Zen pero amoy na amoy ko ang sariwa niyang dugo.
Nang tunguhin ko ang sahig ng koloseyo ay agad kong nakita ang tulo ng mga dugo ni Zen.
Hindi niya tinanggap ang tulong ng mga babaylan ng palasyo, sa halip ay pinatay niya ang mga
ito.

"Baka pagselosan din ako ni Zen kapag nakita niya ito" natatawang sabi ni Finn.
How I hate this character of his.

"Tandaan mong mas malaking pinsala ang mangyayari kung hindi mo ginawa ang bagay na ito. "Malamang, dakilang seloso 'yon" tipid na sagot ni Evan.
You made the right choice Claret. Always remember that we're always here for you. Now go,
enlighten the lost snow prince. Bago pa tuluyang lamunin ng kapangyarihan niyang yelo ang
kanyang utak" marahan akong tumango sa sinabi ni Zahara.
Kapwa na lamang napailing ang magkapatid bago nila pinatakbo ang kanilang sinasakyang
kabayo. Dahil masyado silang mabilis magpatakbo parang saglit lang ang naging pagsakay ko
at ito ako ngayon at nasa malaking pintuan na ng palasyo.
Tinakbo ko na ang koloseyo para agad na akong makalabas. Sumalubong sa akin ang mga
kabayo at karwahe na naghihintay sa kanilang
"Finn let's bet, within five minutes the whole Sartorias will suffer under a damn snow storm" "Zen.." ako na mismo ang umupo sa kama niya at sinubukan kong iangat ang aking mga kamay
tumango sa akin si Evan bilang hudyat na maaari ko na silang iwang magkapatid. sa kanyang braso para gamutin ito. Parang may sarili nang parte ang utak ko na nagdidikta ng
mga kapangyarihang mayroon na ako ngayon. Siguro ay

ito na talaga ang malaking kapalit ng kalahti ng buhay ko mula sa kapangyarihan ng asul na
apoy.

"Oh, Hinayaan niya akong gamutin siya habang wala man lang nagsasalita sa aming dalawa. Pero
ramdam ko ang mariin niyang pagtitig sa akin. Sa sobrang katahimikan namin ay halos marinig
hindi ko naisip 'yon kapatid. Why so genius?" natatawang sagot ni Finn. ko na ang mabibigat na paghinga namin dalawa.

Hindi ko na pinakinggan pa ang pag uusap ng magkapatid dahil nagmadali na akong umakyat
nang hagdanan para magtungo sa kwarto ni Zen. Alam kung nandoon siya at nang dumating
nga ako ay bumungad sa akin ang prinsipe na kasalukuyang nakaupo sa kanyang kama habang "He did bite you..." halos bulong na lang ang narinig kong sabi ni Zen.
pinagmamasdan ang iniinda niyang braso.

"Zen.." hahakbang na sana ako nang may humarang na yelo sa pintuan dahilan para hindi ako
makapasok. "His fangs dig your skin Claret..." inangat ko ang aking mga paningin sa kanya at sumalubong
sa akin ang pula niyang mga mata. Kahit ang kanyang mga pangil ay nakikita ko na rin.

"Zen..." pinilit kong paghahampasin ang yelong humaharang sa akin pero wala akong magawa.
"I am sorry Zen. He was dying and he badly needs blood. Ako ang pinakamalapit sa kanya Ze- "
hindi niya na pinatapos ang sasabihin ko nang takpan ng daliri niya ang mga labi ko.

"Let's talk Zen, hindi ba at kailangan nating makinig sa isa't isa? Nangako tayo hindi ba? Hindi
ako tumakbo kay Rosh dahil siya ang gusto kong unang puntahan Zen, alam mong gustong
gusto kitang takbuhin ng mga oras na 'yon para tulungan ka pero naunahan ako ng mga "I am damn jealous Claret. Nagdilim ang paningin ko sa ginawa mo.." napahigpit ang hawak ko
babaylan. Tinamaan din si Rosh ng mga oras na 'yon at walang lumapit sa kanya. Tumakbo ako sa bedsheets nang sabihin niya ito.
sa kanya dahil kailangan, hindi kita pinagpalit sa kanya Zen. Please open this, just let me
explain before I go home. Gusto kong malaman mo ang rason ko bago ako tuluyan nang
umuwi" kasabay nang pagpatakan ng mga luha ko ay ang unti unting pagkatunaw ng yelong
nakaharang sa akin.

Nanatiling hindi lumilingon sa akin si Zen habang hawak niya ang nagdurugo niyang braso. "Pinaaalis mo na ba ako Zen? Hahayaan mo na ba akong umalis? Nasabi ko na ang rason ko
sa'yo. Ginawa ko ang alam kong kailangan, ang tama. Kung hindi mo maintindihan ang sinasabi
ko Zen, walang mangyayari sa atin. Your jealousy will break us apart, magiging problema na
natin ito. It is not healthy for us.." hindi niya ako sinagot at mariin niya akong niyakap.

"What should I need to do Claret? Hindi ko makontrol ang sarili ko kapag may lumalapit na ibang
bampira sa'yo. You are only for me, mine alone" ilang beses ko na ba itong narinig mula kay
Zen? Ngayon may kakayahan na akong manggamot gamit
"Zen, naiintindihan mo ba ang mga sinabi ko? Ang ibig kong sabihin, hindi lang ako ang
kailangan mong mahalin. Mahalin mo rin ang Sartorias, ang sarili mong kaharian. Walang
magagwang maganda ang pagiging sobrang seloso mo, ang pagbubuhos mo nang buong
atensyon sa akin.." muling paliwanag ko sa kanya.

ang aking kapangyarihan, magagawa kaya nitong alisin itong sakit ni Zen? Habang tumatagal
ay lalong tumitindi ang pagiging seloso niya.

"But I'm damn crazy for you Claret... Do you love me the way I love you?" napanganga na
lang ako sa sinabi niya. Narinig niya ba ang mga paliwanag ko?

"Paano pa kung nakita kong kinagat ka ng ibang pangil? Gustong gusto ko na siyang patayin
Claret. Akin ka lang Claret, akin ka lang.." gumanti na ako ng yakap sa kanya.

"Zen, I love you. Pero inilulugar ko ang pagmamahal ko sa'yo.." hinagip niya ang kamay ko at
hinalikan ito.
"I am always yours Zen. Simula pa lang nang tumapak ako sa mundong ito, itinakda na ako
sa'yo. Sa'yo lamang Zen. Pero Zen, hindi sa lahat nang pagkakataon ay yayakap ako sa'yo at
panunurin ko na lamang ang mga pangyayari sa buong kapaligiran. Zen, isipin mo na hindi lang
tayong dalawa ang nabubuhay sa mundong ito. Hindi lang tayo ang may kailangan sa isa't isa,
kailangan ka ng buong Sartorias dahil ikaw ang prinsipe nila, kailangan ako dahil ako ang
itinakdang babae. Kapwa tayo may mga resposibilidad, hindi maaaring magmamahalan na lang
tayo habang nagkakagulo ang buong kaharian. We can't be selfish like that Zen.." hindi siya
sumasagot sa akin. Nanatili lang siyang mahigpit na nakayakap sa akin. Pero hindi din nagtagal "Iiwan mo ba ako?" oh damn this snow prince. Bakit hindi man lang siya magsalita tungkol sa
ay ako ang kumalas sa kanya gusto kong magkaharap kami habang nagpapaliwanag ako. mga sinabi ko? Na susubukan niyang magbago o kahit anong itatama sa sarili niya.

"Zen, pinili ako ng asul na apoy hindi lamang para mahalin ka. Pinili niya ako para ipaintindi
sa'yo ang bigat ng responsibilidad mo bilang prinsipe. You can't live like what you used to, na
walang pakialam at umaasa na lamang sa pagpapalakad ng mga kapatid. We can't love each "Ikaw ang gustong magpaalis sa akin!" napataas na ang boses ko.
other without involving other vampires. Hindi ka ipinanganak na nag iisa Zen, pag aralan mong
pansinin ang mga pangyayari sa paligid mo Zen.." nakatitig pa rin siya sa

akin. Hindi ko alam kung nakikinig pa siya sa akin o may pasak na yelo ang tenga niya.

"Iiwan mo ba ako Claret?" ngayon naman ay naglalandas ang mga pangil niya sa palapusuhan
ko.

"Okay" matabang na sagot niya sa haba ng sinabi ko. What the hell?
"Sa pagkakaalala ko ikaw ang nagpapabalik sa aking mundo Zen.." pinili kong hindi pansinin "Don't try Zen, do it for me. Do it for us.." mahinang sagot ko sa kanya.
ang pangil niyang sinasadya niyang ipadama sa aking braso.

"Now baby, it's your turn" mabilis naghubad sa harapan ko si Zen. Siya na mismo ang marahang
"Iiwan mo ba ako?" napabuntong hininga na lang ako. nag angat sa aking ulo para itapat ito sa kanyang dibdib. Kusa nang naglabasan ang aking mga
pangil at agad ko itong ikinagat sa aking prinsipe.

Panay ang paghaplos niya at pagbulong sa akin habang marahan kong iniinom ang kanyang
"I am not gonna leave you! Kahit sobrang tigas ng ulo mo! Ngayon sabihin mo sa akin ang dugo.
naiintindihan mo sa mga sinabi ko. Did I enlighten you?" ngumisi

siya sa akin.

"Pagbabayaran ng babaeng kayang manipulahin ang oras ang lahat ng nangyaring ito. Kung
hindi niya ginulo ang seremonyas, hindi ka makakagat ng pangahas na 'yon. Ako ang papatay
sa kanya..." agad umawang ang mga pangil ko sa sinabi ni Zen.

"I love you at hindi mo ako iiwan. Right baby?" napatulala na lang ako sa sinabi niya. Oh fuck!
Anong klaseng paliwanag kaya ang pwede kong gawin sa kanya.

"Claret?" nagtatakang tanong niya habang pinupunasan ang gilid ng labi ko.

"Now, enlighten me.." hindi na ako umangal nang kagatin niya ang leeg ko. Mariin kong iniyakap
ang aking sarili sa kanya habang nagsisimula nang mabuhay ang aking dugo mula sa kanyang
mga pangil.

"She's innocent Zen.." nanlaki ang mga mata niya sa akin.

Pagtapos niya sa leeg ko ay kinagat niya naman ako sa aking mga balikat, dibdib, sa aking mga
braso, sa aking mga hita, binti. Wala akong ginawang kahit anong pag angal sa kanya. Dahil
kahit ang sarili kong katawan ay pilit hinahangad ang mga pangil ng aking prinsipe.

"Quit talking about nonsense Claret! Wala kang nalalaman. Kakapag ayos pa lang natin, huwag
mo nang sundan pa. Don't get involved with her..not with her baby..huwag ka nang makisali pa
sa pagkakataong ito Claret. Not this time..not this time baby.."
"I am sorry Claret. I'll try to be good.." nakahiga na ako sa kama niya habang tadtad ako ng
kanyang mga kagat sa aking buong katawan.

How is that possible? Nakapangako na akong lilinisin ko ang pangalan niya.

 "Gising ka ba Zen?" tanong ko sa kanya pero hindi ako nakarinig ng sagot sa kanya.

Napatitig na lang ako sa kisame habang iniisip ang maaari kong gawin. Paano ko magagawang
linisin ang pangalan ni Danna kung sarado na ang pag iisip ng mga taga Sartorias tungkol sa
kanya?

--

VentreCanard
"Claret.." narinig ko na namang tinawag ni Zen ang pangalan ko.

=================

Chapter 52

Chapter 52 "Zen?" hinintay ko siyang sumagot pero hindi na naman siya nagsalita. Mukhang ako pa yata
ang pinapanaginipan ng mahal na prinsipe.

Hinayaan ko na lamang ang sarili kong mahiga sa kama habang yakap ng natutulog na prinsipe.
Gusto ko ay ganito na lamang kami lagi pero alam kong sa sandaling ipaintindi ko kay Zen na
mali ang inaakala niya sa babaeng kayang manipulahin ang oras magkakaroon
Dahil masyado akong napagod, hindi ko na napansin na nakatulog na ako sa kama. Maging si
Zen ay tulog din habang nayakap sa akin. Nang marahan akong gumalaw ay mas hinigpitan na naman kami ng hindi pagkakaunawaan.
niya ang yakap niya sa akin na parang anumang oras ay aalis ako.
Marahan kong inihaplos ang aking kamay sa kanyang malambot na buhok habang malalim
Napatitig na lang ako sa aking makisig na prinsipe kung sana ganito rin siya kabait kapag gising, akong nag iisip. Paano ko uumpisahang magpaliwanag sa kanya?
naglandas ang mga daliri ko sa maliit na nunal niya sa tabi ng kanyang mga labi. Paano ko kaya
mapapaliwanag sa mga Gazellian na mali ang iniisip nila tungkol sa babaeng kayang
manipulahin ang oras?

Bahagya kong pinisil ang ilong ni Zen.

"Zen, gising ka na ba?" tanong ko sa kanya. Sa halip na sumagot siya sa akin ay naramdaman
ko na lamang na humalik siya sa leeg ko.

"Ang tigas tigas ng ulo mo mahal na prinsipe.." bahagya siyang gumalaw at isiniksik niya ang
kanyang sarili sa leeg ko.

"Zen, mahaba na ang itinulog natin. Siguro ay hinahanap ka na ng mga kapatid mo..." humigpit
lang ang pagkakayakap niya sa akin.

"Claret.." bulong niya sa akin.

"Natutulog ako Claret.." napairap na lang ako sa sinabi niya. Ano kaya sa mga sinabi ko kanina
ang natatandaan niya?
 mga nagugustuhang ito ni Zen.

"Zen, we need to help them. Siguro ay nag aayos na sila ngayon, we can't just sleep here and
do nothing.." hihiwalay na sana ako nang mas humigpit ang yakap niya sa akin.

"Makinig ka muna sa sasabihin ko, mangako ka sa akin na tatanggalin mo na ang pagiging

seloso mo. Paliliguan kita araw araw mahal na prinsipe.." kumalas siya sa pagkakayap sa akin
at tumayo na.

"5 minutes" dahil wala naman akong mapapagpilian, pinagbigyan ko siya sa gusto niyang
mangyari. Pero lumipas na yata ang sampung minuto ay hindi pa rin nagbabalak bumangon si
Zen.

"Kaya ko nang maligo mag isa. Wag mo akong iiwanan, dito ka lang.." napabuntong hininga na
lang ako sa naging sagot niya.

"Zen.." seryosong tawag ko sa kanya. Mabilis siyang kumalas sa akin at umalis sa kama.
Mabilis namang maligo si Zen kaya hindi na ako naghintay pa nang napakatagal sa kanya. Ako
na ang nahiya nang makitang nakatapis lamang siyang lumabas ng banyo.

"Lalabas lang ako Zen.." ilang beses ko nang nakita ang katawan niya. But not the other 'one'
"Alright baby. Gising na ako, gising na" napapailing na lang ako sa aking mahal na prinsipe na
Hindi pa ako handa. Narinig kong bahagyang tumawa si Zen.
sobrang tigas ng ulo.

"No, it's okay Claret.." sa halip na lumabas ako ay nagawa ko na lamang tumalikod habang
"I think, I need to take a bath" naupo na ako sa kama habang marahang sinusuklay ng kamay ko
nagbibihis si Zen.
ang aking mahabang buhok.

Hindi din nagtagal ay narinig kong tinawag ni Zen ang pangalan ko.

"Sige, hintayin na lang kita" ngumuso lang siya sa sinabi ko bago siya muling umupo sa kama at
marahan na namang yumakap sa akin.

"Claret, help me with this.." humarap na ako sa kanya at nakita kong nahihirapan siya sa
pagbubutones ng kanyang kasuotan. Mabilis akong lumapit sa kanya para tulungan siya dito.

"Paliguan mo naman ako Claret.." napapangiwi na ako sa

"Simula nang dumating ka Claret, hindi ko alam kung bakit nahirapan na akong magbutones ng
mga kasuotan ko.." ngumisi na lang ako sa sinabi niya.
"Sinong nag iinarte Claret?" ilang beses kong iniilagan ang paghalik halik niya sa akin.

"Kasi?" nakataas ang kilay ko habang nagbubutones.

"Ikaw mahal na prinsipe.." tawa ako nang tawa habang nakikitang naiirita na siya.

"What?" ngising sabi niya.

"I am Prince Zen, I don't do shits like that Claret. Hindi marunong mag inarte ang mga prinsipe.."
tumaas ang kilay ko sa sinabi niya. Si Zen? Hindi marunong? My god!

Ayaw pang aminin.

"Nahihirapan ka nang magbutones kasi? Anong dahilan mahal na prinsepe?" ako naman Hinalikan niya ako sa aking noo bago niya ako iwan sa kama at buksan ang bintana. Mabilis
ngayon ang nakangisi sa kanya. akong sumunod sa kanya, kasalukuyan nang umuulan ng nyebe. Tumagal siguro ng ilang
minuto ang panunuod namin Zen nang pag ulan ng nyebe bago ko siya narinig na nagsalita.

"I'll try to help Claret. Sisiguraduhin kong sa pagkakataong ito hindi na siya mabubuhay pa.
"Hindi ko alam.." nakangusong Napatay na niya ang aking ama, hindi na ako papayag na madagdagan pa. Her daggers are
aiming on you baby, hinding hindi ko siya mapapatawad.." napatitig na lang ako kay Zen na
sagot niya sa akin. pinagmamasdan ang kanyang kamay.

"Dahil nag iinarte ka sa akin mahal na prinsipe.." bahagya kong tinapik ang dibdib niya nang
matapos na ako sa pagbubutones.
"Zen, maaari ka bang makinig sa akin? Maaari ba na hindi ka muna magsalita pagkatapos kong
masabi ang lahat ng gusto kong sabihin?" siya naman ang nakatitig sa akin ngayon.

"What the? Anong nag iinarte Claret?" mabilis niya akong nahuli at basta na lang ibinalik sa
kama. Sinimulan niya akong paliguan ng halik sa aking mukha. Damn this prince.
"Go on.." huminga ako ng

malalim bago ako humarap sa labas.

"Zen, hindi ka ba nagtataka kung bakit mas naunang kumilos sa inyo ang mga itinakdang babae
"Claret, naririnig mo ba ang mga sinasabi mo? Ilang beses ko ba na sasabihin sa'yo na wala
noon? Nauna nilang nalaman kung sinong mga bampira ang may hawak ng punyal.." nakatitig
kang nalalaman sa kanya? Anong ginawa mo? Nakipagkomunikasyon ka pa sa kanya! Hindi mo
lang sa akin si Zen.
ba alam na pinapahamak mo ang sarili mo kapag nalaman nila itong lahat? Itatapon nila ang
posisyong meron ka sa kahariang ito kapag

nalaman nilang nagtataksil ka! Nakikipag ugnayan ka sa babaeng pumatay sa aking ama!" halos
mapapikit na lang ako sa malakas na boses ni Zen.

"Bago pa man mangyari ang lahat ng mga ito ay may ideya na ako Zen. Nakita ko na ang
nangyaring ito sa koloseyo bago pa man ang seremonyas" nangunot ang noo niya sa mga
sinasabi ko.

"But I am telling you the truth Zen, siya ang tumulong sa akin para malaman ko ang mga dapat
kong gawin. Pinakita niya sa akin ang masamang maaaring mangyari sa koloseyo na siyang
inagapan ko.." kunot na kunot ang noo niya sa akin na parang hindi niya maintindihan ang mga
sinasabi ko.

"What are you talking about Claret?" seryosong tanong niya.

"Siya ang pumatay sa ama ko Claret. Sa papaanong paraan siya tutulong? Those daggers are
from her! Pinatay ng mga punyal na 'yon ang buhay ng aking ama, wala ka pa sa mundong ito
ay kalaban na namin ang babaeng ito Claret. Wala kang nalalaman, enough with this
"Zen, ipinakita sa akin ng babaeng kayang manipulahin ang oras ang lahat. Siya ang tumulong
Claret..enough.." mariin akong umiling sa kanya.
sa akin para hadlangan ang maaaring masamang mangyari sa koloseyo, inosente siya hindi
siya ang pumatay sa iyong ama.." nagulat na lang ako nang bigla na lamang lumamig sa buong
kwarto ni Zen. Napansin ko na kasalukuyan na itong binabalot ng kanyang yelo.

"Hindi siya ang may kasalanan Zen, it was all framed up. Ang mga mangkukulam ang may
kasalanan ng lahat. She's innocent, nandito siya para tumulong. She helped me Zen, tinulungan
niya ang Sartorias.." bumitaw na sa akin si Zen.
"What the hell? May komunikasyon ka sa kanya Claret? Where is she? What the hell are you
doing Claret? Alam mo ba ang ginagawa mo? Kinakalaban mo ang Sartorias " mariin na akong
hinawakan ni Zen sa aking mga balikat.

"Nonsense! Anong nangyayari sa'yo Claret? Are you possessed? Napasailalim ka ba sa

kanyang kapangyarihan? You can't talk like this Claret, ayokong may makarinig sa'yo.
Kamatayan ang ibibigay sa'yo ng kaharian kapag nalaman nilang nakipag ugnayan ka sa
"She's innocent Zen, listen to me.." nahihirapan kong sabi habang humihigpit ang hawak niya sa
babaeng 'yan! Siya ang may kagagawan ng lahat. She killed those innocent vampires! Muntik ka
akin.
na rin niyang patayin!" mariin akong umiling sa kanya. No.

"It was not her Zen, hindi siya. Inosente siya, matagal nang mali ang paniniwala ng kahariang ito
sa kanya. She's the victim, sinasalo niya ang
mga kasalanang hindi naman sa kanya, she's been living in pain..." mariing paliwanag ko.
"Bullshit!" nagulat na lang ako sa malakas na boses ni Zen.
"I was stabbed on my chest Zen! Tinamaan ako ng punyal sa aking dibdib sa nakita ko sa
hinaharap, hindi lang ako kundi pati na rin si Lily. Nadala kami ni Lily ng mga mangkukulam sa
kanilang pinagtataguan at dito nila ninakaw ang mukha namin ni Lily! Pero hindi ito nangyari
dahil ipinakita na sa akin itong lahat ng babaeng kayang manipulahin ang oras. Alam ko nang
may huwad na apoy, alam kong may mga punyal na lilipad sa buong koloseyo! Sa tingin mo
paano naging handa ang mga itinakdang babae noon kung wala kaming nakitang ganito?"
malakas na sabi ko sa kanya.
"What are you talking about Claret? Please stop this, hindi ko na nagugustuhan pa ang mga
sinasabi mong ito. Just tell me where she is..." napaatras na lang ako sa sinabi niya.
"Kahit minsan naman maniwala ka sa akin Zen, hindi habang buhay ako lang ang nakikinig
sa'yo. Totoo ang sinasabi ko, inosente siya. Kailangan kong linisin ang pangalan niya sa maling
paniniwala ng kahariang ito.." tumigil siya sa paghakbang papalapit sa akin.
"Again with this Claret? You are acting like a goddamn hero again! Bakit hindi ka na lang tumigil
Claret? Sa ginagawa mo mapapahamak ka, ikaw ang gumagawa ng paraan para maging
komplikado ang buhay mo sa mundong ito. Dahil nagpipilit kang tumulong sa isang bagay na
kahit kailan na hindi na kayang isalba! Sa tingin mo ba kahit totoo ang sinasabi
mo may maniniwala sa'yo?" halos mapatulala na lang ako sa sinabi niya.
"Papaano pa sila maniniwala sa akin kung ang lalaking mahal ko ay hindi rin kayang maniwala
sa akin? Kahit minsan ay hindi mo ako pinakinggan Zen, kahit minsan hindi mo sineseryoso ang
mga sinasabi ko.." agad kong pinahid ang luhang nagsisimulang pumatak mula sa aking mga
mata.
"Sa tingin mo ba ay masusuportahan kita sa bagay na ito? Claret kinakalaban mo ang Sartorias!
Pinagtatanggol mo ang bampirang pumatay sa aking ama! Pinagtatanggol mo ang babaeng
kinamumuhian ng kahariang ito. Paano kita pakikinggan Claret? Hindi ka dumating sa mundong
ito para mangolekta ng problema at solusyonang lahat! Huwag ka nang magpakabayani Claret,
hindi ko 'yon hinihiling sa'yo, huwag mo nang gawaing komplikado ang lahat Claret.." halos
guluhin na ni Zen ang sarili niyang buhok dahil sa hindi naming pagkakaintindihan.
"I am not trying to be heroic Zen! Ilang beses ko ba itong sasabihin sa'yo. I just want you to
listen! Pakinggan mo ang mga sinasabi ko, masyado na kayong nabulag sa maling paniniwala!
Masyado na kayong umaasa sa mga maling patakaran.." giit ko.
"Ngayon ay kinukwesyon mo ang pamamalakad ng pamilya ko? Claret please stop this
baby, tell me where is she? Nasaan ang pangahas na babae?" nang tangkain ni Zen
hawakan ang kamay ko ay mabilis ko itong iniwas.
"Don't touch me.." malamig na sabi ko.
"What the-ngayon ay nagagalit ka sa akin? Pinagsasabihan kita dahil ito ang nakakabuti sa'yo!
Ayokong mapahamak ka
Claret! Gusto kong tumigil ka na sa ginagawa mo!" malalakas na ang boses niya sa akin na
nagpapakirot ng dibdib ko.
"Hindi sa lahat nang pagkakataon ay ikaw ang tama Zen! Totoo ang lahat ng mga sinasabi ko,
kung hindi niya ako tinulungan malamang nasa kamay na ako ng mga mangkukulam ngayon.
Pero ito ka at pilit inaalam kung nasaan ang babaeng tumulong sa akin para patayin. Zen,
please listen to me. Kung ikaw na mahal ko ay hindi ako kayang paniwalaan, paano ko mas
mapapaliwanagan ang lahat?" nahihirapang sabi ko.
"Stop Claret, stop please. Hindi mo alam ang sinasabi mo..now tell me where is she?" nanlamig
ako sa sinabi niya.
"Zen, ako muna ang patayin mo.."
"What the-" ramdam kong mas lalong lumamig ang temperatura ng kanyang kwarto.
"Aalis na lang ako Zen, hanapin mo ako kapag handa ka nang makinig sa akin.." hahakbang na
sana ako palayo sa kanya nang mabilis humarang sa dadaan ko ang kanyang yelo.
"Aalis ka na naman? Iiwan mo na naman ako? Bakit ang dali dali sa'yong talikuran ako Claret?"
kumirot ang dibdib ko sa sinabing ito ni Zen.
"Bakit hindi mo itanong sa sarili mo Zen? Wala akong boses sa'yo mahal na prinsipe! Hindi mo
ako pinakikinggan dahil mababa lamang ang tingin mo sa akin! na isa lang akong tao na hindi
alam ang nangyayari sa mundong ito. Na isa lang akong tao na mapapel at nagpipilit na
magpakabayani! Hindi ba at ito ang tingin mo sa akin? Hindi ako umaalis Zen! Ikaw ang
nagtutulak sa akin palayo! Oo noon, hindi
ako marunong makinig pero natuto na ako pero ngayong ako naman ang humihiling sa'yo na
pakinggan ako? Hindi mo man lang ako pagbigyan Zen.." naiiling na sabi ko. Wala nang tigil sa
pagpatak ang aking mga luha.
"Claret, inilalayo lang kita sa kapahamakan! Ikaw lang ang iniisip ko! Hindi kita pinipigilang
makipag uganayan sa kanya kung alam kong makabubuti siya sa'yo. Pero Claret, ibang usapan
na kapag buong Sartorias na ang kakalabanin mo. Alam mong higit sa kahit anong nabubuhay
sa mundong ito ikaw ang pipiliin ko, gusto mo ba na dumating ang panahong kalabanin ko
maging ang mga kapatid ko? Kinamumuhian naming lahat ang babaeng pilit mong sinasabing
inosente! Pinatay niya ang aking amang hari at hinding hindi na ito magbabago!"
"Sigurado ka bang siya? May proweba ka ba?" madiing sabi ko.
"Bakit nakita mo ba ang lahat Claret? Nandito ka ba nang mga panahong 'yon? May
mapapanghawakan ka ba na totoo ang kung anumang ipinakita niya sa'yo? Pinaalala ko sa'yo
Claret, nasa mundo ka ng mga bampira. Hindi mo aakalaing ang katotohanang sinasabi sa'yo
ay isa palang kasinungalingan.." natigilan ako sa sinabi ni Zen.
"Naniniwala akong inosente siya Zen, nagsasabi siya ng totoo.."

"Zen.."

"Claret, huwag mong hayaang sirain niya ang kung anumang meron tayo. Tigilan mo na ito, stop
involving yourself to her. Stop this baby.." nahihirapang sabi ni Zen.

"Pinaglalaruan mo ako Claret, dahil alam mong kahit anong gawin mo. Ito ako at
magkukumahog na yumakap sa'yo sa isang tawag mo lang. Pero nakakapagod din Claret.."

"Aalis ako Zen, aalis na ako. Hanapin mo na lang ako kapag handa ka nang makinig sa akin,
kapag bukas na ang isipan mo.." sumisigaw na rin ako.
"It was not like that Zen! Alam mong mahal na mahal kita.." ako naman ang humakbang
Hindi niya ako maintindihan!
papalapit sa kanya at sa pagkakataong ito ay siya naman ang umatras.

"Yan! Dyan ka naman magaling Claret! Kapag hindi mo nakuha ang gusto mo, tinatakot mo
"Mangako ka sa akin na ititigil mo na ang pakikipag ugnayan sa pangahas na babae. Sabihin
ako. Tinatakot mo akong iiwan mo ako, ano nga ba ang magagawa ko? Isa lang naman akong
mo sa akin kung nasaan siya. I need to kill her!" napatigil ako sa paglapit sa kanya.
prinsipeng patay na patay sa'yo. Alam kong sa ating dalawa ako ang mas nagmamahal, ni
minsan hindi ko naisip na umalis sa tabi mo. Pero ikaw? ang dali dali sa'yo Claret. Hinihiling ko
lang na itigil mo na ang bagay na magpapahamak sa'yo.. pero anong nakuha ko? Iiwan mo
ako? Oh fuck.." bahagya akong napaatras nang sipain ni Zen ang kanyang malaking kama.

"Zen..hindi tayo nagkakaintindihan. You're being irrational.." lumuluha na akong napapaatras.

Lalo lamang lalaki ang pagtatalo namin kapag natili ako sa kwartong ito.

"Mahal mo ba ako Claret?" hindi ko nagawang makasagot agad sa kanya na lalong nakapag
painit ng ulo niya.

"You're the irrational one Claret! Gusto mong masunod ang lahat ng gusto mo.." galit na sagot
niya sa akin.

"Kahit ang mga salitang 'yan Claret, hirap na hirap kang sabihin. Ilang beses ko bang narinig
mula sa'yo na mahal mo ako? Nabibilang ko lang sa aking mga daliri pero ako Claret? Halos
oras oras ko nang sabihin sa'yo kung gaano kita kamahal. Hinihiling ko sa'yo itigil mo na
ang pakikipag uganayan sa kanya dahil mabigat itong ginagawa mo, iniisip ko lang ang
ikabubuti mo..pero ngayong hindi ko nasunod ang gusto mo. Aalis ka na naman?"
"I am sorry Zen, but I need to do this. We need to cool down, hindi tayo magkaintindan.."
hahakbang na sana ako palabas ng kwarto niya nang magsalita siya.

"Paano kita hindi iiwan kung hindi ka marunong makinig? Hindi habang panahon ay laging ikaw
ang tama Zen, bakit? Dahil ba isa kang prinsipe at isa lang akong tao? Ito ba ang basehan kung
"Iwan mo ako ngayon Claret, hinding hindi na kita hahanapin. Tandaan mo 'yan" sino ang dapat laging pakinggan sa atin Zen?!" sagot ko sa kanya.

-- "Bakit Claret? Saan mo nakuha 'yang mga sinasabi mo? Kahit kailan ba ay pinaramdaman ko
sa'yo ang posisyon ko sa kahariang ito Claret? Pinaramdam ko ba sa'yo na isa akong
makapangyarihang prinsipe at isa kang dating tao lamang? Kailan? Halos ako pa ang lumuhod
sa'yo Claret para kuhanin ang atensyon mo, ni minsan hindi ko tiningnan ang agwat natin sa
VentreCanard mundong ito Claret. Kahit minsan hindi ko inisip na isa akong maharlika at isa ka lamang tao
naging bampira! Saan mo kinukuha ang mga sinasabi mo Claret?!" nangatal ang katawan ko
nang mapansin kong umuusok na ang sahig ng kwarto ni Zen dahil sa pagyeyelo.

=================

Chapter 53

Chapter 53
"Ngayon

Zen, dahil ayaw mo akong pakinggan.." lumuluhang sabi ko.

Sinasabi niyang ako ang nananakot sa kanya pero ito siya ngayon at pinagbabantaan niya ako.
Siya ba ang hindi nakakarinig sa mga sinasabi niya? Muli akong humarap kay Zen at pilit kong
pinakatitigan ang kanyang mga mata.
"Anong pakikinig pa Claret? Nasabi mo na ang lahat hindi ba? Na inosente siya, na hindi siya
ang may kagagawan ng lahat. Sa tingin mo ba ay magagawa mong baguhin ang lahat sa
simpleng mga salita mo? Sa tingin mo ba ay mababago ng mga salita mo ang ilang daang taon
nang pinaniniwalaan ng buong Parsua?" napakuyom ang aking mga kamao sa sinabi niya.

"Ngayon, sino sa atin ang nananakot Zen? Sino sa atin ang nananakot!?" malakas na sigaw ko
sa kanya. Aalis na talaga ako! Iiwan ko na ang prinsipeng sobrang tigas ng ulo!

"Zen, may magagawa ang mga salita ko kung ikaw mismo ang susuporta sa akin. Ikaw ang
inaasahang kong kauna unahang maniniwala sa akin Zen dahil alam kong mahal mo ako, mahal
kita. Alam mong hindi ako magsasabi ng hindi totoo sa'yo.." pilit kong pagpapaliwanag sa kanya.
"Ikaw ang nanguna Claret! Ngayon nararamdaman mo na kung ano ang ginagawa mo sa
akin? 'yan ang lagi mong ginagawa Claret! tinatakot mo ako na aalis ka, naiiwan mo ako sa
mundong ito!" sigaw niya rin sa akin.
"I am not putting you on your graveyard Claret! Listen to me, ilang beses ko pa ba itong
sasabihin sa'yo? hindi sila basta basta maniniwala sa mga sasabihin mo Claret! At kung
"Yes Zen, the blue fire already owned the half of my life.." nanghihinang napaupo si Zen sa
suportahan man kita? Aakalain nilang sinusuportahan lang kita dahil baliw na baliw ako sa'yo.
sinabi ko.
Alam ng kahariang ito ang kaya kong gawin para sa'yo Claret, sa huli makukwestiyon lang ang
mga sasabihin mo, sa huli ipapahamak ka lang ng mga sasabihin mo! Itigil mo na ito Claret!"
naninikip na ang dibdib ko sa usapan naming dalawa.

"Just like that? Just like that Claret? Itinapon mo ang kalahati ng buhay mo nang ganoon kadali?
What about us? What about me? Anong nangyayari sa atin sa pagiging mabait mo? Anong
ginagawa niyan? Sinisira tayo Claret.." pakiramdam ko ay lalong kumirot ang dibdib sa sinabi ni
"But we can try!" pagpupumilit ko sa kanya.
Zen.

"We can't Claret! Dahil isang maling salita lamang, kapalit na nito ang sarili mong buhay. Sa
"Hindi ko itinapon ang kalahati ng buhay ko Zen! Ginawa ko 'yon hindi dahil gusto kong magbait
tingin mo ba ay hahayaan ko itong mangyari sa'yo? No Claret, hindi kita tutulungan sa
baitan! Hindi ko tinapon ang buhay ko para magpakabayani! Ginawa ko 'yon dahil ang lalaking
gusto mong mangyari.." nagsisimula na naman siyang lumapit sa akin.
mahal ko ay nabubuhay sa kahariang iniligtas ko! Ayoko nang makipag usap sa'yo Zen! Hindi
tayo magkakaintindihan!" malakas na sigaw ko sa kanya.

Hindi na sumagot sa akin si Zen at hinayaan niya na akong lumabas sa kwarto niya. Iyak ako
nang iyak habang naglalakad palabas ng palasyo, hindi ko na alam ang gagawin ko sa kanya.
Hindi niya intindihin ang mga sinasabi ko! Aalis na talaga ako! Uuwi na ako!
"Kung
Wala akong tigil
ayaw mo akong tulungan wala na akong magagawa. I am half way there Zen, kaunti na lang!
Marami na akong naisakripisyo at hindi na ako maaari pang tumigil.." natigilan siya sa sinabi ko
sa pagpupunas ng mga luha ko nang makasalubong ko si Lily na agad yumakap sa akin para
na parang may naalala siyang matagal na niyang kinalimutan.
aluin ako.

"Oh my god! What happened to you? Hindi ba kayo nagkaayos ni Zen?" umiling lang akong
umiiyak kay Lily.
"Oh fuck.." sa pagkakataong ito tumilapon na ang kamang sinipa niya at bahagyang
nabasag ang yelong nakabalot sa kanyang kwarto.

"Pinapaalis niya na ako, alam mo ba kung nasaan ang salamin? Uuwi na ako..uuwi na ako.."
para akong batang paslit na sobrang lakas na sa pag iyak.
"About that..did you..did you fully gave the half you-" hindi ko na pinatapos ang sasabihin
niya dahil ako na mismo ang tumapos.
"Seryoso ba siya Claret?" hindi makapaniwalang tanong sa akin ni Lily. Hindi ko na napansin na
nakatulala na rin sa akin si Evan at Finn na parang hindi rin makapaniwala sa sinasabi ko.

"Hindi ka na ba mapipigilan Claret?" napatigil

ako nang marinig ko ang malamig na boses ni kamahalan. Bigla na lang siyang nagpakita mula
sa isang sulok. Minsan nakakainis na itong magkakapatid na ito, bakit bigla na lang sila
magpapakita ng mga walang pasabi?!

"Nasaan ang salamin? Uuwi na ako..putulin nyo na ang mga pangil ko. Magpapakatao na lang
ulit ako..pinapauwi na ako ni Zen.." kumalas nang pagkakayakap sa akin si Lily at pilit niyang
pinunsan ang mga luha ko.

"Kamahalan, saka na lang ako babalik kapag hindi na mainit ang ulo namin ni Zen. Lalo lamang
kaming magagalit sa isa't isa. Kung hindi nyo kayang ibigay sa akin ang salamin, tama nga
"Finn, Evan. Madali kayo, tingnan nyo si Zen.." nakita kong mabilis na tumango ang dalawang munang sa lolo ako tumigil.." naramdaman kong marahang pinunasan ni kamahalan ang mga
prinsipe. luha ko.

"Baka nagbibigti na si Zen, nabigla sa mga sinabi niya.." natatawang sabi ni Finn. "Pinapatawag ko na ang mga tagasunod ni Leon, ako ang kakausap kay Zen.." marahan akong
umiling sa sinabi ni kamahalan. Hindi nila alam ang pinagtatalunan namin ni Zen. Sa mata
nilang lahat ay simpleng nagseselos lamang si Zen kay Rosh pero may mas malaking dahilan
ito.

Iyak ako nang iyak habang nakasakay na ako sa karwahe. Halos balutin ko na ang sarili ko
"Dito ka lang Claret, hindi ka pwedeng umuwi. Maayos din kayo ni Zen.." umiling ako kay Lily. nang ilang makakapal na kasuotan dahil sa tumitinding pagpatak ng mga nyebe.

Hanggang sa tuluyan nang tumakbo ang karwahe ay wala man lang Zen na humabol o pumigil
sa akin. Hindi niya ako hahanapin? Bahala siya! Hinding hindi na ako babalik sa palasyo nila!

Hanggang sa makarating ako sa mansion ni lolo ay wala akong tigil sa pag iyak.

"Nasaan ang salamin? Uuwi na lang ako..." pagpupumilit ko.

"Lolo! Bakit ganoon ang prinsipeng 'yon? Bakit hindi siya marunong makinig?! Bingi siya! Bingi
siya! Pangil niya lang ang pinapairal niya!" nakayakap ngayon sa akin si lolo na panay ang
pag aalo sa akin.
"We can't Claret, hindi namin maibibigay sa'yo. Kung gusto mo talagang lumayo muna,
maaaring tumigil ka muna sa mansyon ni Leon" hindi na ako sumagot kay Lily dahil tumango na
lamang ako. Kumalas ako sa pagkakahawak niya sa akin at nagpatuloy ako sa paglalakad na
umiiyak.
"Ilang beses na kitang pinag sabihan sa prinsipeng 'yan Claret"

"Yon na lang po ang pumasok sa isipan ko nang mga oras na 'yon lolo. At kung maulit man ang
mga nangyari at papiliin ako ng aking gagawin, hindi ko masasabing hindi ko uulitin ang
desisyon ko. Sige po lolo, magpapahinga na po ako" pagpapaalam ko.

"But he is my mate lolo! Pero naiinis

Nang makarating na ako sa aking kwarto ay mabilis na akong dumamba sa aking kama at muli
na namang nag iiyak.
ako sa kanya, hindi niya ako maintindihan! Tapos ang sabi niya umalis na daw ako, hindi niya
daw ako hahanapin! Tapos kinukwestyon niya kung mahal ko daw siya? Fuck! Bahala siya sa
Lumipas ang mga araw, linggo at mag iisang buwan na akong walang nakikitang Zen Lancelot
buhay niya! Wag na wag siyang pupunta dito at sasabihin niyang nauuhaw siya, na pinababalik
Gazellian. Mukhang pinanindigan na
niya ako sa palasyo nila. Puputulin ko ang pangil niya.." muli kong isinubsob ang sarili ko sa
dibdib ng aking lolo.
niya na 'hinding hindi' na niya ako hahanapin pa.

Ang madalas na dumadalaw sa akin mula sa palasyo ay ang natitirang anim na Gazellian. Pilit
man nilang gustong magbalita sa akin nang tungkol kay Zen ay tinatanggihan kong pakinggan.

Kasalukuyang dalaw ko ngayon ay ang dalawang babaeng Gazellian. Malaki ang pasasalamat
"Where are you lolo? Nasaan ka nang may maganap sa koloseyo?" nagtatakang tanong ko.
ko at nasa maayos na kalagayan na si Harper na siyang napasailalim sa kapangyarihan ng mga
Hindi ko siya napansin sa seremonyas.
mangkukulam.

"Anong mga pinagkakaabalahan mo dito Claret?" tanong sa akin ni Harper na kasalukuyang

kumakain ng ginayat na mansanas.
"Hindi ako agad nakarating dahil may mga inaasikaso ako, pasensiya na apo" sagot niya sa
akin.

"Tumutulong ako sa mga tagasunod, tutal naman ay sanay na ako sa mga gawaing bahay nang
nasa mundo pa ako ng mga tao" sagot ko sa kanila.
"Mas mabuti na rin na hindi ka nakarating lolo, maaaring napahamak ka rin katulad ng ibang
mga bampira" nasabi ko na lamang.

"Talaga? Hindi ka ba nahihirapan?" namamanghang tanong ni Harper. Mga totoong prinsesa

nga pala ang mga kausap ko ngayon.
"Sa halip na umiyak ka nang umiyak apo, mas mabuting magpahinga ka na lamang. Hindi
nakakabuti sa'yo ang pag iyak nang pag iyak. Alam ko ang ginawa sa koloseyo at hindi
nagustuhan ang ginawa mo. Buhay mo 'yon Claret, buhay mo 'yon apo" ngumiti na lang ako ng
pilit kay lolo.
"Madali lang kapag nakasanayan mo na" sagot ko na lamang.
"About Zen.." panimula ni Lily.
"No, ayokong marinig" malamig na sabi ko.
"Hindi ganyan Lily, let me. Claret, may pagpupulong na magaganap at hindi sa palasyo
magaganap. Nasabi ni kamahalan na dito sa mansion ni Leon magaganap ang pagpupulong at
alam mo kung ano ang nakakagulat? Sa unang pagkakataon ay nagboluntaryong sumama si
Zen..." ngising sabi sa akin ni Harper. Hindi talaga sila mapipigilan.
"Then, okay. Mas mabuti at nalalaman na niya ang responsibilidad niya.." matabang na sagot
ko.
"Alam mong hindi dahil sa pagpupulong
kaya sumama si Zen, alam mong ikaw ang pakay niya. My god! Mag ayos na kayo, mag iisang
buwan ka nang wala sa palasyo. Kahit nagmamatigas ang kapatid naming 'yon, tawagin mo
lang ang pangalan niya ng isang beses pipilitin ka na niyang bumalik sa palasyo" mahabang
sabi sa akin ni Lily na hindi ko sinang ayunan. Masyadong malalim ang pinag awayan namin ni
Zen at alam kong wala sa aming dalawa ang may balak na magpaubaya.
"I don't think so" matabang na sagot ko.
"Gusto mo ba na kumilos na naman kami ni Harper?" tanong sa akin ni Lily.
"Hindi na ako papayag na maging masahista niya, ayoko na. Alam ni Zen kung paano kami mag
aayos kung gusto niyang hindi kami manatiling ganito. Kung natitiis niya na naman pala ako ng
isang buwan bakit hindi niyo pa ibigay sa akin ang salamin?" muling tanong ko sa kanila na lagi
ko na yatang itinatanong kapag dinadalaw nila ako.
"Yon ang kahuli hulihang bagay na gagawin namin Claret. Aminado kaming magkakapatid na
mas lamang ang yelong meron si Zen sa kanyang ulo kaysa sa utak pero hahayaan ba namin
na pati puso niya ay magyelo na rin? Kapag hinayaan namin ang gusto mong mangyari, para na
rin naming pinatay ang sarili naming kapatid Claret" mahabang paliwanag sa akin ni Lily na
hindi ko na lamang sinagot.
"Kailangan na nating umalis Lily.." nagyakapan muna kaming tatlo bago ko sila hinatid sa
pintuan ng mansion.
"Kumpleto kaming magkakapatid sa susunod naming pagpunta dito Claret. Kung subukan ni
Zen na makipag usap sa'yo, subukan
mo siyang pansinin. Punong puno na ng Claret na yelo ang kwarto niya.." halos mapanganga na
lang ako sa sinabi ni Lily.
"Hubad? May damit ba?" kinakabahang tanong ko.

"Anong pakay mo dito Rosh?" naniningkit na mata na tanong ko sa kanya.

"May damit" kunot noong sagot sa akin ni Lily. Napahinga na lang ako ng maluwag.

"Wala lang, dinadalaw ko lang ang isa sa magandang babae ng Parsua. Pangalawa kay Astrid.."
inaabutan niya ako ng pulang rosas. Hindi ko naman tinanggap pero hinarangan niya na ako at
"Huwag mong sasabihin kay Zen na sinabi namin kapag nagkaayos kayo. Okay?" ngising sabi sapilitan niyang kinuha ang kamay ko at ibinigay sa akin.
sa akin ni Harper na tinanguhan ko na lamang.

Hinatid ko na lamang nang tanaw ang karwahe nila at nang balak ko nang isasara ang pinto ng
mansion ay agad na may pumigil sa akin. Si Rosh, ang pangalawang prinsipe ng Deltora na
malapad na nakangisi sa akin.
"Maasim

pala ang dugo mo. Hindi na ako mauulitan.." bakit kaya ang sarap sarap sampalin ng mga
pangalawang prinsipe?

"Long time no see Claret Cordelia Amor.." kitang kita ko ang pagpula ng mga mata niya na
ginawa niya sa akin noon para akitin ako. Sasampalin ko sana siya nang makailag siya.

"Rosh, lumayas ka sa harapan ko. Pinapainit mo ang ulo ko" humalakhak siya nang
napakalakas sa sinabi ko.

"Hindi tumatalab?" tanong niya sa akin.

"Nandito ako para magbalita sa'yo, si Zen may babae. Three" ipinakita pa sa akin ni Rosh ang
tatlong daliri niya na parang bata.
"I am still mated to Zen, Prince Rosh. Maghanap ka nang ibang aakitin" iniwan ko na siya sa
labas ng mansion pero ito siya at kusa nang pumasok.

Puno daw ng yelong kamukha ko ang kwarto ni Zen? Tapos ano itong malalaman ko na may
tatlong babae siya? Masamid sana siya sa pag inom ng dugo!

"Uhuh? Kamusta naman ang babaeng pinalayas? Ang sama ng ugali ni Zen" talagang
ginagatungan ako ng isang ito. "Ang sama talaga ng ugali ni Zen, pagkatapos ka niyang palayasin mambababae naman, tapos
ikaw ang lungkot lungkot mo Claret. Tapos si Zen naliligo sa mga babae, kung ako sa'yo Claret
babalik na ako sa mundo ko.." naiiling na sabi ni Rosh habang panay ang pagsunod sa akin
hanggang sa kwarto ng lola ko na madaming aklat na pang orasyon.
Pinabayaan ko na lang siyang magtalumpati habang nagbabasa ako ng libro. Pero hindi din
nagtagal ay hindi ako nakatiis na magsalita.
"Atleast kahit sobrang gwapong gwapo ka sa sarili Rosh, mas marunong kang makinig hindi
katulad ni Zen na bingi" ngumisi siya sa sinabi ko. Pumapalakpak na naman ang tenga niya.
"Lagi akong 'mas' sa kanya. Mas gwapo, mas malakas, mas makapangyarihan, mas sikat, mas
matalino at mas habulin ng pangil ng mga babae" pumalakpak na lang ako kay Rosh. Sige na,
bahala na siya sa buhay niya. Kung si Zen ang pagiging matigas ang ulo ang sakit niya, itong si
Rosh ang matindi niyang sakit ay ang pagiging gwapong gwapo niya sa sarili. Siguro minsan
hindi na niya naiintindihan ang mga sinasabi ng mga bampira sa kanya baka ang naririnig lang
ng tenga niya 'Gwapo ka Rosh' 'Pinakamakisig ka Rosh' at marami pang ibang siya lang yata
ang nakakarinig.
Sakit sa ulo ang mga pangalawang prinsipe.
"Bago ang lahat, paano mo nalaman na may babae si Zen? Nagpunta ka sa Sartorias? Baka
niloloko mo lang ako Rosh.." muntik ko nang makalimutan na sinungaling din pala ang mga
pangalawang prinsipe.
"Ako ang nagbibigay sa kanya ng mga babae. Tatlo ang inorder niya ngayon.." pakiramdam ko
ay biglang tumaas ang presyon ng dugo ko.
"Lumayas ka Rosh! Bibilang ako ng tatlo! Utang na loob lumayas ka sa harapan ko! Nagdidilim
na ang paningin ko sa'yo.." nagflying kiss pa sa akin ang prinsepeng gwapong gwapo sa sarili
bago umalis. Shit.
Saan kaya ipinaglihi ang mga pangalawang prinsipe ng emperyong ito?
--
VentreCanard
=================
Chapter 54
Chapter 54
Kahit magkunwari akong hindi naapektuhan sa araw ng pagdating ng mga Gazellian sa
mansion, hindi ko pa rin maloloko ang sarili ko. Sa susunod na linggo pa ito pero ramdam ko na
ang kaba ko sa aking dibdib, anong gagawin ko? Mananatili na lang ba ako sa aking kwarto
hanggang sa matapos ang kanilang pagpupulong? O pilitin ko ang sarili kong magkunwaring
hindi naaapektuhan sa paghihiwalay namin ni Zen.
May parte sa pagkatao ko na gusto na lamang magtago pero may malaking parte pa rin sa akin
na gustong gusto nitong makita muli si Zen. Ang aking prinsipe na may napakatigas na ulo.
Hindi naman ako mahirap kausap, kung sasabihin niya sa akin na makikipag tulungan siya sa
akin at iintindihin ang mga sinasabi ko hindi na siya kailangan pang magdalawang sabi dahil
sasama ako agad sa kanya.
Ngayon naman ay ang dalaw ko ay mga itinakdang babae noon. Nakapanganak na si Zahara at
kasalukuyan ko nang kalong ang baby niya na isinunod niya sa pangalan ko. Cornelia.
"She's so pretty.." natutuwang sabi ko habang nakikipaglaro sa kamay ng batang bampira.

"Sorry for that" nasabi ko na lamang. Ayaw ko nang makipagtalo pa kahit kanino. I am tired of
proving my point.

"Napaglihian yata kita Claret, pareho kayo ng kulay ng buhok. Brown hair din ang baby ko.."
natutuwang sabi sa akin ni Zahara.

"May itatanong ako, may nakakabalik pa ba sa inyo sa mundo ng mga tao?" tanong ko na
lamang.

"Ang balita ko dito magaganap ang susunod na pagpupulong" sabi naman ni Serena na
tinanguhan ko na lamang.

"Ipinakita ko na sa'yo noon ang salamin ko Claret, may lamat na ito. Wala na akong
mapapanghawakan kung sakaling dumaan ako dito muli, baka hindi na ako makabalik sa
mundong ito at kung saan ako makarating" tumango ako sa sinabi ni Serena.

"Makikipag usap ka na ba sa Prinsipe ng Nyebe?" tanong naman sa akin ni Dione.

"Naikwento ko na rin sa'yo Claret, basag na ang salamin ko sa mundo ng mga tao. Hindi na ako
makakabalik" paliwanag naman sa akin ni Louise.

"Papaano? May yelo pa din ang utak niya, magtatalo lang kaming muli kapag pinagpilitan kong
makipag usap sa
Maging si Zahara at Dione ay sinabing matagal na rin basag ang kanilang mga salamin sa
mundo ng mga tao.
kanya" matabang na sabi ko.

"Alam mo naman na hindi maaaring mabasag ang salamin kapag nandito ka Claret hindi ba?"
tumango ako sa sinabi ni Zahara. Naipaliwanag na sa akin ito ni Serena noon.
"Hindi naman kita pinagmamadali, mahaba ang oras Claret. Hindi ko sinabi sa'yong pagkatapos
ng kaguluhan sa koloseyo ay linisin mo na ang pangalan ko. Dapat pinahupa mo muna ang
baha" bigla na lamang nagpakita si Danna mula sa kung saan.

Mabilis tumango ang mga itinakdang babae bilang pagsang ayon. Paano ko pa pahuhupain
"Sa sandaling mabasag ang salamin ko na nasa
kung ang lalaking mahal ko ay nagbabalak na siyang patayin matapos ang pangyayaring 'yon?
Hindi ba at dapat paliwanagan ko na siya habang maaga pa? Bago siya makapatay ng isang
mundong ito, maglalaho ako nang parang bula" sa pagkakataong ito ay sila naman ang
inosenteng bampira.
tumango sa akin.
 "Lucas..." tipid siyang ngumiti sa akin.
Marami pa kaming naging pag uusap hanggang sa magpaalam na silang lahat sa akin. Muling
pinagbilin sa akin ni Danna na hindi niya pinagmamadali ang bagay bagay at huwag ko daw
masyadong problemahin. Paano naman kaya 'yon?

Bukod sa mga itinakdang babae, dumadalaw din sa akin si Adam, Lucas at kapatid nitong si
Laine sa akin. Hindi naman ako nababahala na baka makarating ito sa mga Gazellian dahil alam
kong higit na mas tapat ang mga tagasunod ni lolo sa kanya kaysa sa Sartorias.
"Alam ko rin ang ginawa mong pagtulong kay Adam, pinapahamak mo ba ang sarili mo Claret?
Kaharian ang kinakalaban mo, nangako ako sa'yo at ang buong lahi namin

susuportahan ka namin Claret. Pero mali ang ginagawa mong pagtulong..hindi maaaring
magsama ang dalawang magkaibang lahi..." napatitig na lang ako sa sinabi ni Lucas.
"Kung ako lang ang pinili mo Claret, hindi kita magagawang palayasin gaya nang ginawa sa'yo
ng prinsipe ng nyebe" tipid na lang akong ngumiti kay Lucas sa tuwing sinasabi niya ito.

Gusto kong sabihin sa kanya na nagawa akong tanggapin ng mga lahi pero bakit hindi si Lily?

"Kamusta ang mga kasamahan mo?" pag iiba ko na lamang. "Because she's a real vampire Claret. She's a vampire princess, hindi siya dating tao na katulad
mo" mabilis na sagot niya sa akin na parang nababasa niya ang isip ko.

"Nasa maayos na kalagayan naman silang lahat. Si ama malakas pa rin siya, salamat sa'yo
Claret.." nang hawiin niya ang buhok ko ay umatras na ako. "Psychic din ba ang mga lobo?" hindi makapaniwalang tanong ko.

"Patawad.." nahihiyang sabi niya. Natahimik na lang ako, hindi ko alam kung anong sasabihin "Nababasa ko ang iniisip mo dahil sa ekspresyon ng mukha mo Claret. You're a transparent girl
ko. Claret.." tamad na sagot sa akin ni Lucas.

"Nabalitaan ko ang nangyari sa koloseyo, nagpapasalamat ako at walang nangyaring masama "Pero Lucas, 'mate' ang pinag uusapan di---" tumigil ako sa pagsasalita nang makitang umiiling
sa'yo. Kung maaari lang sanang ako ang nagbabantay sa'yo.." napabuntong hininga na lang ako si Lucas.
sa sinabi niya.
"Adam is outside, malalakas ang pandinig naming mga lobo Claret.." tumango na lamang ako.
Katatapos ko lamang maglagay ng mga tinapay sa lalagyan nang salubungin ako ng isang
tagasunod namin na mukhang balisa.
Hindi na ako nakaangal nang halikan ni Lucas ang aking pisngi.

"Kung sakaling magbago ang isip mo, alam mo kung saan ako hahanapin Claret. Be my Luna
and leave that dumb vampire.." hindi na lang ako sumagot kay Lucas nang talunin niya na ang
mataas na bintana ng mansion. Kitang kita ko ang anyong lobo niya na kasabay nang
tumatakbo si Adam.
"Senyorita Claret, maaari ba na ikaw muna ang magdala ng mga dugong ito sa mga
nagpupulong? Natapunan lamang po ang aking uniporme, nakakahiya po sa kanila.
Ang balita ko po ay maseselan sa kalinisan ang mga magkakapatid na Gazellian" napatulala na
lang ako sa may mantsa niyang damit. Bakit ako? Nasaan ang iba? Kailan pa sila naging
maselan? Bakit hindi ko alam ang bagay na 'yon sa kanila? What the hell? Ayoko!

Natutuwa akong marami na akong naging mga kaibigan sa mundong ito. Alam kong nag aalala Kinakabahan kong inilibot ang paningin ko sa lahat ng mga tagasunod, kapwa nga sila mga
sila sa akin dahil sa nangyaring pag alis ko sa palasyo pero ano na nga ba ang magagawa ko abala sa kanilang mga gawain. Malas.
kung hindi talaga kami magkaintindihan ni Zen?

Nagpapakita rin sa akin ng madalas si Sirena Almera

na pinapangaralan ako ng kung ano anong mga bagay.

"Ako na, sige magbihis ka na" may mapagpipilian pa ba ako?
Pero ang pinaka madalas ko talagang nakikita sa mansion na ito ay si Rosh na lagi na lamang
nagdadala sa akin ng masamang balita. Lalo lamang sumasama ang loob ko kapag nakikita ko
siyang nakangisi sa akin na nagkukwento ng tungkol kay Zen.

"Salamat po senyorita.." tumango na lamang ako habang napapabuntong hininga.

Sumapit na ang araw nang pagpupulong, kasalukuyan nang nasa mahabang lamesa ang mga
Gazellian. Inaasahan ko na may ibang mga konseho, maharlika at may posisyon sa emperyo
ang aking makikita pero tanging mga kabayo at karwahe lamang ang nakikita ko sa labas.
Nasa isang petsel ang dugo na siyang iinumin ng mga nagpupulong at mukhang ako pa ang
magsasalin nito sa kanilang mga baso. Kung alam ko lang na ako ang gagawa nito umpisa pa
lamang ay mas pinili ko na lamang manatili sa aking kwarto at magtago maghapon.
Ilang beses kong sinuklay ang buhok ko, bahagyang binasa ang aking mga labi at tatlong beses
kong sinipat ang sarili ko sa salamin. Maglalagay pa sana ako ng pabango nang matigilan ako. Sa tumatambol kong dibdib ay sinimulan ko nang isulong ang de gulong na pinaglalagyan ng
mga baso at pitsel.
Nagpapaganda ba ako?

Padabog kong ibinaba ang pabango, pinunasan ko rin ang labi ko na mas pinapula ko pa
gamit ang pulang kolorete at itinago ko na ang suklay. Bakit naman ako nagpapaganda? Sino
naman ang pagpapagandahan ko?
Habang lumalapit ang mga hakbang ko ay lalo kong nararamdaman ang pabilis at paglakas ng
tibok ng aking puso. Nararamdaman ko na ang presensiya ni Zen.

Tahimik na lamang akong nagtungo sa kusina at nang makarating ako dito ay sinimulan ko nang Una kong nakita si lolo na nakaupong nakatalikod sa akin pero agad napadiin ang
tulungan ang mga tagasunod dahil ito na lang ang alam kong magagawa ko sa mga oras na ito. pagkakahawak ko sa isinusulong ko nang bahagyang nagtama ang mga mata namin ni Zen,
Wala rin naman akong masasabing makakatulong sa kanilang pinag uusapan, baka kwestiyunin ako mismo ang nag iwas ng tingin sa kanya.
lamang ako ni Zen.
Nang tuluyan na akong makalapit sa kanila ay nagulat na lang ako nang eksaheradong
napasandal sa kanilang mga upuan si Caleb, Finn at Evan habang takip ang kanilang bibig na
parang hindi makapaniwalang nakikita ako.
"Leon, hindi mo sinabing napakaganda
pala ng serbidora mo ng dugo. Mapapadalas si Ze-- I mean, mapapadalas kaming lahat dito"
madramang sabi ni Caleb. Nanatiling tahimik si Zen at hindi pinapansin ang sinabi ng kanyang
kapatid.
"Claret, namimiss ka na naming walo. Hindi pala, pito lang. Hindi ka nga pala namimiss ni Zen.."
naiiling na sabi ni Finn. Pinagpatuloy ko na lamang ang paglalagay ng dugo sa kanilang mga
baso.
"Dalawin mo naman kaming pito paminsan sa palasyo, alam ko namang namimiss mo rin
kaming pito.." sabi naman ni Evan. Napapansin ko na nag uusok na ang ilalim ng
lamesa. Nagyeyelo na yata.
"Claret, mas gumanda ka ngayon.." napatigil ako sa pagsasalin nang marinig ito mula kay
Casper. Bihira lang rin siyang makipag usap sa akin.
"Salamat, hindi siguro ako masyadong stress ngayon" tipid na sagot ko. Ilang segundo akong
napatigil nang mas naintindihan ko ang sinabi ko. Huli na bago koi to bawiin.
"Claret, wag naman ganyan. Parang sinasabi mo na rin naiistress ka sa Sartorias..naiistress ka
kay-Kung ako ang sinabihan ng stress lang ako, pupunta na ako sa sulok nang mundong ito at
tatapusin ko na ang aking buhay.." madramang sabi ni Caleb na nakapagpatawa lang naman sa
magkakapatid na Gazellian, maging si lolo ay natawa rin at si kamahalan na tipid na ngumisi.
"Gusto mong ako ang tumapos sa buhay mo Caleb?" malamig na sabi ni Zen na nakapagpatigil
sa tawanan.
"Tumigil na kayo" seryosong sabi ni kamahalan.
Ngayon naman ay inilalagay ko na sa tapat nila ang
baso ng dugo. Halos napahampas na lang ako sa aking noo nang bilangin ko ito, kulang ng isa.
Nabigyan ko ang lahat maliban kay Zen, dahil siya ang nasa pinakahuling upuan.
Pinipilit kong hindi salubungin ang mga mata niyang alam kong nakatitig sa akin, hindi ko na
alam kung ano pa ang maging reaksyon ko kapag nagtama pa ang aming mga mata. Baka hindi
ko na mapigilan ang sarili ko at kagatin ko na lamang siya.
I miss him so much.
Tatalikod na sana ako nang biglang magsalita si Zen Lancelot Gazellian.
"What about my glass?" malamig na tanong niya sa akin.
"Naubos mahal na prinsipe, kukuha ako ng panibago" tipid na sagot ko.
"Naubos o sinadya mo akong hindi bigyan?" tumaas ang kilay ko sa sinabi niya.

"Wag kang immature Zen, kahit ilang baso pa ang ibigay ko sa'yo" seryosong sagot ko sa
kanya. Nakatitig lamang sa amin ang mga nagpupulong na mukhang natigilan.
"Bakit hindi mo na lang hingin ang leeg ni Claret, Zen? Mag inuman muna kayo sa likod ng
mansion. Uhaw na kayo parehas hindi b-" hindi na nakatapos pa si Caleb dahil napalitan na
nang yelo ang kanyang upuan.
"Isa pa Caleb.." malamig na sabi ni Zen.
Inirapan ko muna si Zen bago ako bumalik ng kusina at kumuha ng baso. Mabilis ko itong
nilagyan ng dugo at inilagay ko ito sa tapat ni Zen. Kahit salamat ay wala akong narinig sa
kanya, hindi kagaya ng mga kapatid niya na hindi ko pa nailalapag sa lamesa ang baso
ay nagpapasalamat na.
"What th-nilalason mo ba ako Claret? Is this a fresh
blood?" kunot noo akong lumingon sa kanya. Saan niya kinukuha 'yang mga reklamo niya?
"Yan din ang ininom ng mga kapatid mo! Maarte ka naman masyado mahal na prinsipe!" sigaw
ko sa kanya.
"Iba ang ibinigay mo sa akin!" sigaw niya naman. Oh fvck.
"You two, leave. May pagpupulong na nagaganap, nakakagulo kayo" maawtoridad na sabi ni
kamahalan.
Mabilis tumayo si Zen sa kanyang inuupuan at sinadya pa niyang tabigin ang basong ibinigay ko
sa kanya. Ang sama sama ng ugali niya!
Nagliliwanag ang kamay ko habang naglalakad ako papalabas ng kwarto kung saan sila
nagpupulong. Gustong makapanakal ng mga kamay ko.
"Bakit hindi mo na lang sabihin na ang dugo ko ang pakay mo dito mahal na prinsipe?" nauuna
siyang maglakad sa akin.
"Talaga lang dyosa mula sa salamin? Baka naman nagpapapansin ka sa akin? Tahimik ako sa
pagpupulong nang bigla kang dumating at painitin ang ulo ko" ako ang nag init ang ulo sa sinabi
niya.
Ginawa kong parang isang matulis na patalim ang aking kuko gamit ang kapangyarihan ko at
mabilis ko itong itinusok sa leeg ko kaya agad itong nagdugo.
Agad naglabasan ang pangil ni Zen at nagsimula nang lumapit sa akin. Mabilis kong iniharang
ang isa kong kamay na may kapangyarihan para hindi siya makalapit sa akin.
"Kakagat ka? Akala ko ba hindi mo na ako hahanapin mahal na prinsipe?" naniningkit na
matang sabi ko na may pang aasar.
Napanganga na lang ako nang may maliit na kutsilyong kinuha si Zen sa kanyang likuran
at mabilis nitong hiniwa ang kanyang palapulsuhan. Agad umagos ang sariwa niyang dugo
na isang buwan ko nang hinahanap hanap.
Mabilis nanuyo ang aking lalamunan at ramdam ko ang paglabas ng aking mga pangil.
 "What? Hindi mo ba nakilala ang tinatalikuran mo babae? Saang emperyo ka nanggaling?"
napatigil ako sa paglalakad pero hindi ko maiwasang hindi mapangisi. Ganitong ganito
magsalita sa akin si Zen noon, mga panahong hindi niya pa ako nakikilala bilang babaeng
aalipin sa kanyang mga pangil.

"Alam kong hindi lang ako ang nauuhaw dito Claret. Tayo na sa likod ng mansion, magkagatan Huminga ako ng malalim at humarap ako sa kanya. Bahagya ko lamang isinalubong ang aking
na tayo. Baka mapatawad pa kita.." mga mata sa kanya at marahan akong yumuko sa kanya.

"Humihingi ako ng tawad mahal na prinsipe sa aking kapangahasan, kung nauuhaw kayo ay
ipagdadala ko na lamang kayo ng baso ng dugo" tipid na sabi ko. Hindi ko na tiningnan pa ang
reaksyon ni Zen bago ako muling tumango at tumalikod sa kanya.

--

VentreCanard

"Claret.." marahang tawag niya sa akin.

=================

Pinili ko na lamang siyang hindi pansinin, nagmadali na akong bumalik sa kusina para kumuha
Chapter 55 ng baso ng

Chapter 55 dugong kailangan niya.

At nang sandaling makarating na ako sa kusina ay napadausdos na lang ako sa sahig at

isinubsob ko na lamang ang sarili ko sa aking mga tuhod. Mabilis nagtuluan ang mga luha ko at
Sa halip na lalo akong mauhaw dahil sa humahalimuyak na dugo ni Zen na abot kamay ko na, kagat labi ako para pigilan ang aking pag iyak. Pero kahit anong gawin kong pagpipigil, bigla na
bigla yatang umurong ang mga pangil ko at mabilis nagkulay itim ang aking mga mata nang lang kumawala ang malakas na pag iyak ko.
marinig ko ang mga sinabi niya.

Bakit mapatawad? Ako pa ang papatawarin niya? Sa aking pagkakatanda ay wala akong
ginawang mali na dapat kong ipagpatawad, siya itong nagpalayas sa akin at nagbato ng Mabilis isinarado ng mga tagasunod ang pinto ng kusina, binulungan ko ng mahika ang buong
masasakit na salita na hindi niya na daw ako hahanapin, pabayani daw ako at kung ano pang kusina para hindi makalabas ang mga ingay na gagawin ko kahit anong lakas pa nito.
mga sinabi niya. Tapos ako ang may kasalanan?

"Senyorita!" dumalo sa akin ang dalawang matandang babaeng tagasunod ni lolo.

"Ako? Mauuhaw? Ikaw lang siguro mahal na prinsipe, inumin mo ang sarili mong dugo"
tinalikuran ko siya habang pinupunasan ko ng aking puting panyo ang aking leeg.
"Nandito siya Amanda, Miranda. Nandito siya.. Gustong gusto ko na siyang yakapin, gustong
gusto ko nang tumakbo sa kanya, gusto kong haplusin niyang muli ang buhok ko. Gusto kong
maramdamang muli ang kanyang mga pangil. Gusto ko nang bumalik sa kanya pero wala pa rin "Hindi ba at mahina din ako kapag kabilugan ng buwan? Lahat ng mga bampira ay kahinaan ito.
siyang balak na pumayag sa gusto kong mangyari. Parang hindi niya man lang inisip ang Anong magagawa ng kabilugan ng buwan sa pagpapapaliwanag ko sa kanya?" naguguluhang
dahilan nang pagtatalo namin!" hindi ko na alam ang gagawin ko. Kaya akong tiisin ni Zen dahil sabi ko.
kung hindi niya ito kayang gawin ay matagal na niyang pinag isipan pa ang pinagtalunan
naming dalawa.

Pero ito siya ngayon at pilit niya pa rin pinagdidildilan na ako ang nagkamali sa aming dalawa.

Wala na akong maisip na paraan para mas maipaintindi sa kanya ang katotohanan. Tatagal ang "Pero higit na nanghihina ang mga lalaking bampira sa kabilugan ng buwan" madiing sabi
panahon ng aming paglalayo kung hindi agad ako kikilos. Pero papaano? Nangako ako sa aking naman sa akin ni Amanda.
sarili na si Zen ang kauna unahang Gazellian na paliliwanagan ko. Kung hindi ko ito kayang
ipaintindi at ipatanggap

sa lalaking mahal ko ano pa ang kakayahan ng boses ko sa ibang bampira?

I need Zen.

"Papaano? Hindi naman bigla na lang hindi makakagalaw si Zen at makikinig na lamang sa akin
kapag bilog ang buwan. Sa papaanong paraan ko po siya mapapaliwanagan ng maayos?"
nalilitong tanong ko.
"Bakit hindi mo ipaliwanag sa kanya kapag nasa mahinang katayuan siya? At tanging pakikinig
lamang ang kanyang kayang magawa" sabi sa akin ni Miranda na alam na rin ang sitwasyon ko.
Tumitig lang sa akin ang dalawang matanda.

"Sa kapwa itinakdang babae mo na lamang ito lubos na itanong senyorita, mas
"Mahinang katayuan?" nagtatakang tanong ko.
mapapaliwanagan ka nila ng maayos. Sa ngayon ay kailangan nyo nang lumabas at dalhin ang
baso ng dugong hinihintay ng prinsipe. Isa pa senyorita, isa sa mga Gazellian ay may
kapangyarihan ng 'musika' iba't ibang uri ng

tunog at may kakayahan din itong makarinig hanggang sa pinakamalayong lugar, hindi ko
masasabing naapektuhan ng mahika nyo ang kanyang kapangyarihan. Maaaring narinig niya
ang iyong pag iyak" natigilan ako sa sinabi ni Miranda. Si Harper ang sinasabi nila.
"Mas malaki ang panghihinang nangyayari sa mga lalaking bampira tuwing kabilugan ng
buwan.." nangunot ang noo ko mga sinasabi nilang dalawa.
Mabilis akong tumayo at nagpunta sa lamesa para kuhanin ang baso ni Zen. Pilit kong tinuyo
ang mga pisngi ko at huminga ako nang malalim bago ako lumabas na parang hindi humagulhol
ng napakalakas.

Agad akong nakalapit kay Zen na alam kong nakatitig na naman sa akin nang ipatong ko ang
baso ng dugo niya. Nakangiti lang naman sa akin si Lily at Harper, mukhang hindi naman niya
narinig.
"Senyorita, ang ibig sabihin ng ni Miranda. Bakit hindi mo gawin sa kabilugan ng buwan
magpaliwanag sa kanya?" lalong nagulo ang nasa utak ko.
"Bakit hindi ka muna maupo at makinig sa pinag uusapan namin Claret?" pag anyaya sa akin ni
kamahalan. Narinig ko pa ang pag ismid ni Zen sa aking likuran na parang hindi sang ayon sa
sinabi ng kanyang kapatid.

Tatanggihan ko na sana nang mabilis tumayo si Caleb, Finn at Evan para ialok sa akin ang
"Don't ask me lord brother, she always makes her choices alone.." gusto ko man tumutol sa
kanilang mga upuan.
sinabi niya ay pinili ko na lamang manahimik.

"Claret, dito ka na lamang. Medyo malamig ang klima sa dulong 'yan" kitang kita ko ang
pagpipigil ng tawa ng mga Gazellian sa muling sinabi ni Caleb. Kahit kailan ay hindi ito
marunong tumigil sa kanyang kalokohan. Hindi ba siya natatakot sa kapatid niya?
"Kung ganoon ay nagkakasundo na tayo.." seryosong sabi ni lolo.

Para hindi na lang mapahiya ang mga ito ay tinanggap ko na ang upuan. Nasa kapwa dulo ng
lamesa si Zen at ang aking lolo. Si Dastan naman ang nasa bandang kaliwa ni lolo katabi si Lily,
Harper at Casper.

Sa kanan naman ni lolo ay si Evan, Caleb, Ako, Finn. Tumapat pa talaga si Zen sa lolo ko?
"Nasabi na rin sa akin ng mga Gazellian na nais ka nilang maging pinuno ng lupon ng mga
Baka naman maniwala na kaming lahat
babaylan ng kaharian. Sinabi ko sa kanilang hindi ako ang dapat tanungin sa bagay na ito apo
kundi ikaw. Anong masasabi mo dito?" tanong sa akin ni lolo.
na nakikinig siya sa pagpupulong na ito.

Nang tingnan ko ang mga Gazellian ay nakangiti ang mga ito sa akin na parang inaasahang
maganda ang isasagot ko. Si Zen lang ang mukhang hindi sumasang ayon dito.
"Napagpasyahan na lamang namin na tanging ang mga Gazellian na lamang at ako ang
magiging saksi ng seremonyas. Isang maliit at simple na lamang ito" panimula ni lolo. Muntik ko
nang makalimutan na hindi natuloy ang pag inom ko ng dugo ng mga Gazellian.

"Hindi ko masasabing mapapamunuan ko sila, maaari ba na magsimula muna ako bilang isang
miyembro nila?" tanong ko kay kamahalan.

"Anong masasabi mo Claret?" tanong sa akin ni Dastan.

"You're my mate, natural lamang na nasa pinakamataas ka nang posisyon. Bakit gusto mo pang
mas mahirapan kung madali na ang ibinibigay sa'yo?" iritadong sabi ni Zen.
"Sumasang ayon po ako kamahalan" sagot ko na lamang.

"Mahal na prinsipe, hindi ako maharlika na kagaya

"What about you Zen?" tanong ni Dastan sa kapatid niya.
mo. Hindi ako dugong bughaw na katulad mo na ipinanganak na sa tuktok at kailanman ay hindi "Mag ingat kayo..." bahagya akong kumaway sa kanila. Naunang tumakbo ang karwahe ni Lily
na maibaba pa. Natural lamang sa isang simpleng bampirang katulad ko na mag umpisa sa at Harper habang nanatili pa rin hindi umaalis ang mga lalaking Gazellian.
mababa" taas noong sagot ko kay Zen.

"Pwede pang magbago ang isip mo Zen, isama mo na si Claret" ngising sabi ni Finn.
"Ayoko lang na mahirap---Oh fuck. Continue.." kita ko ang sabay na pag iling ni Lily at Harper.

"Hindi ko pinipilit ang ayaw.." pinatakbo na niya ang kanyang kabayo. Tumango na rin sa akin si
"Kailan ka uuwi Claret?" biglang tanong sa akin ni Lily. kamahalan bago nito pinatakbo ang kabayo niya. Kumaway na rin sa akin si Caleb, Evan at
Finn.

Dahil nakukuha ko na ang kakayahan ng mga bampira ay bahagya ko pang naririnig ang pinag
uusapan ng magkakapatid kahit malayo na ito sa
"Paumanhin pero hindi ko pa alam.." mahinang sagot ko. mansion.

Natapos ang usapan na hindi mawawala ang pagpapalitan namin ni Zen ng mga salita. Wala
kahit isa sa amin ang may balak na magpatalo.
"Kumaway sa akin si Claret, ikaw ba Evan?" natatawang sabi ni Caleb.

Kasalukuyan na akong nasa labas ng mansion habang inihahatid palabas ang mga Gazellian,
nakasakay sa kanilang mga kabayo ang mga lalaking Gazellian habang si Lily at Harper ay
"Kumaway sa akin.." tipid na sagot ni Evan.
nasa karwahe na.

"Sa akin din" mabilis na sagot ni Finn.

"Dadalawin ka muli namin Claret.." tumango na lang ako sa sinabi ni Harper.

"Ikaw kamahalan?" tanong ulit ni Caleb.

 Lumipas ang isang linggo at hindi pa rin nagbabalak si Zen na makipag usap man lang sa akin.
Pero nagagawa niya akong madalaw sa aking panaginip gabi gabi, kusang nabubuksan
"Yes.." maiksing sagot ni Dastan.
ang koneksyon ng aming mga isipan sa tuwing nakakatulog ako dahil nawawalan ako sa
konsentrasyon at nasisira niya ang malaking harang na inilagay ko dito.

Maging sa panaginip ay hindi kami magkasundong dalawa, pilit niya na akong pinababalik at
kakalimutan na daw niya ang mga ginawa ko. What the hell? Tanging pag inom na lang ng dugo
"Kumaway ba kay Zen?" parang nagtatakang tanong ni Caleb sa kanyang mga kapatid na na namin sa isa't isa ang pinagkakasunduan namin pero sa tuwing magsisimula na akong
nagpipigil ng tawa. magsalita, magiging bingi na naman siya.

Umiinom ako ng dugo nang bigla na lamang nagpakita sa akin nang walang pasabi ang apat na
itinakdang babae at si Danna. Muntik ko pang maibuga ang iniinom ko dahil sa pagkagulat ko.
"Hindi ko napansin.." nakakalokong sabi ni Evan.

"Bakit walang pasabi ang inyong pagdalaw?" tanong ko na lamang. Sa halip na sagutin nila ako
"Hindi yata, umirap lang yata siya kay Zen.." sabi naman ni Finn. ay mabilis na nila akong hinila.

Kasalukuyan na kaming nakaupo sa bilog na lamesa kung saan ito ang lagi naming pwesto
kapag may importante na kaming pag uusapan.

"Wag ganun! Dapat nagsinungaling na lang kayo mga kapatid, dapat hindi niyo sinabi ang
katotohanan na kumaway sa ating lahat si Claret at siya ay inirapan lamang. Hindi natin dapat
sinasaktan ang atin kapatid, mahalin natin ang isa't isa dahil magkakadugo tayo. Hindi ba
kamahalan?" muntik pang mahulog sa kabayo si Evan at Finn sa dahil sa pagpipigil ng tawa. "Kilala na namin kung sino ang maaaring tumulong sa'yo para makumbinsi ang prinsipe ng
nyebe.." napatitig na lang ako sa kanila.

"Tigilan mo ako Caleb" matabang na sagot ni kamahalan. Hindi ko na nakita pa ang kabayo ni
Zen dahil mas pinatakbo niya na ito nang mas mabilis kaysa sa kanyang mga kapatid. "Sino?" nagtatakang tanong ko.

Hindi ko na rin marinig pa ang usapan nila dahil tuluyan na silang nakalayo. Sa ngayon ay
kailangan ko nang malaman kung ano itong gustong sabihin sa akin ng mga tagasunod ni lolo.
"Si Reyna Talisha, ang kanyang inang reyna.." napanganga na lang ako. How?

"Papaano? Hindi ito lalabas sa kanyang isinaradong kwarto hanggang hindi pa isinisilang ang
unang anak ni Dastan. Alam niya ba na hindi ikaw Danna ang pumatay sa kanyang asawa?"
naguguluhang tanong ko.
"Claret, alam naming lahat ang kapangyarihan ng pintuan na nagtatago sa reyna. Mabubuksan
lamang ito kapag nabahiran ito ng dugo ng isang babaeng nagdadala ng munting Gazellian sa
kanyang sinapupunan. Ibig sabihin kahit sino basta isang Gazellian ang ama o ina. Maaaring
ikaw na ang makapagbukas ng pintuan Claret, kailangan nyo nang mag isa ng prinsipe ng
nyebe nang magbunga ito ng isang munting Gazellian. Mabubuksan ang pintuan at
matutulungan ka ng reynang paliwanagan ang kanyang anak.." dito na ako tuluyang
napanganga.

"Magkagalit kami ni Zen, paano ako mabubuntis?" ngiwing tanong ko.

"Posibleng alam niya ang katotohanan Claret. Pero nauna siyang lamunin ng kalungkutan.."
sagot sa akin ni Danna.

Napatitig ako kay Danna, alam niya ba ang sitwasyon niya? Ang naging relasyon niya at ng hari,
papaano ito? "Sa pagkakataong ito Claret, iba ang kailangan mong galitin.."

"Sa tingin mo ba ay tutulungan ka niya kapag nalaman niyang ikaw ang unang minahal ng hari
Danna?" tanong ko na lamang.
--

VentreCanard

"Matagal na niyang alam Claret..." maiksing sagot sa akin ni Danna. Habang pilit kong iniisip
ang mga sinasabi nilang ito, lalong lumalaki ang pag aalinlangan ko. Ibang usapan na =================
kapag reyna ang isinali ko dito.

Chapter 56

Chapter 56

"This won't work. Hindi pa nakikita ni Dastan ang kanyang kapareha! Hihintayin ko pa ba ang
pagdating ng bampirang kapareha niya para mapaniwala si Zen sa mga sinasabi ko? Bakit
kailangan sa reyna ako humingi ng tulong? May iba pa ba kayong nalalaman na solusyon?"
tanong ko. Hindi ako sang ayon sa sinasabi nilang ito.
Nanatili akong tahimik habang hindi pa rin makapaniwala sa iniisip nilang paraan. Handa na ba
talaga ako sa bagay na ito? Magiging isang mabuting ina ba ako? Papano si Zen? Handa na rin
ba siyang maging magulang?
I am just 18! Sa mundo ng mga tao ay isa pa lamang akong babaeng kadarating lamang sa
hustong gulang. Natural na ba sa mundong ito ang magbuntis ng maaga? Sa totoo lamang ay
hindi pa ako handa sa bagay na ito at ni minsan ay hindi pa ito sumagi sa aking isip.

"Hindi ko na alam. Kinakabahan ako, kinakabahan ako sa lahat. Hindi ko na alam ang gagawin
ko sa kaorasan, baka mapansin ni Zen ang dahilan ko. Baka magalit siya sa akin.." naiiling na
sabi ko.
"Wala na bang ibang paraan? Hindi maaaring bumalik ako sa palasyo at bigla ko na lamang
sabihan si Zen na kailangan ko nang mabuntis. Hindi ba siya magtataka? Ako itong pilit
tumatanggi sa kanya pero sa isang iglap lang ay papayag na akong magpabuntis sa kanya"
pangangatwiran ko.

"Ano ka ba Claret? Wag ka masyadong paranoid. Walang mapapansin si Zen, dahil sa

sandaling hubad ka na sa kanyang mga mata wala na siya sa kanyang tamang pag iisip" kitang
kita ko ang pagngisi nilang lahat sa sinabing ito ni Louise.

"Claret, kapag hubad ka na sa harapan ng lalaking may pangil lalo na at kapareha mo. Wala
nang pagtatakang tatakbo sa utak niya, aatakehin ka niya hanggang sa ikaw na ang umayaw"
tamad na sagot sa akin ni Zahara na nakapagpanindig ng lahat ng mga balahibo ko sa katawan.

"Just enjoy the night Claret, siguradong makakalimutan mo din ito kapag nag uumpisa na kayo
ni Zen" ngising sabi sa akin ni Zahara. Hindi ko alam kung bakit ako lamang ang mukhang
napapahiya at nag iinit ang mukha sa pinag uusapan naming ito.

"Sa totoo lang, hindi pa ako handa sa bagay na ito. At ang magbuntis sa ganitong dahilan at
paraan ay hindi ko nagugustuhan" naiiling na sabi ko.

"I need

"Kung ganoon, hihintayin mo pa ba na dumating ang kapareha ng inyong unang prinsipe at
ipanganak ang kanyang tagapagmana? Sa tingin mo ilang daang taon pa ang hihintayin natin
Claret? Baka pagdating nang panahong 'yon ay tuluyan na nilang napatay si Danna. Ang
babaeng alam nating lahat na siyang inosente" natigilan ako sa sinabi ni
to be blunt Claret, remember this. Sa unang gabi nyo ni Zen, siguradong mata mo lang ang
walang laway"
Muntik na akong himatayin sa brutal na sinabi ni Dione. What the hell?

Zahara dahil may punto ang lahat ng sinasabi niyang ito.

"Dione!" malakas na sigaw sa kanya ng tatlong babaeng itinakda. Mukhang hindi naman pala
ako ang nagulat.

"Ayokong mangyari ang bagay na ito. Ang iniisip ko lang, hindi ba at magiging napakaaga para
sa amin ni Zen kung magkakaroon kami ng anak? Madalas na kaming hindi magkasundo at
may sarili kaming mga paniniwala, papaano pa namin mabibigyang pansin ang tamang
pagpapalaki sa bata?" nalilito na ako sa plano naming ito. Ayoko nang magpadalos dalos dahil
alam kong ako lamang ang mahihirapan. "I am just telling her the truth. Vampire sex is damn different compared to humans, ang isang
gabi sa mga tao ay isang linggo niyong pagsasaluhan. Kaya bihirang bihira lamang ang kaso ng
hindi pagkabuntis sa mundong ito Claret" napapahanga na ako sa usapan naming ito. Isang
linggo talaga? Parang ubos na ang lakas ko nang halikan lamang ako ni Zen ng ilang minuto
papaano pa kung isang linggo?

"Claret, hindi kayo matututo kung hindi nyo susubukan. Baka ang magiging anak nyo na ang
magiging dahilan para magkasundo kayo, mabuti kang tao, mabuting bampira at mabuting
itinakdang babae. Ano pa ang dapat mong ikakaba Claret, alam naming lahat na magiging isang
napakabuti kang ina" sabay sabay silang ngumiti sa akin habang napatitig lang ako sa kanila.
Magiging mabuti ba talaga akong ina?
Nagsimula na akong kabahan, ano na lang ang mangyayari sa akin. Talaga bang pumapayag
na ako sa planong ito? Magsasalita pa sana ang isa sa kanila nang naunahan ko itong
magsalita.
"Alam nyo ba ang sinasabi ni Miranda at Amanda tungkol sa bilog na buwan? Siya itong may
sabi sa akin na sa inyo ko daw itanong ang bagay na sinasabi nila nang mas maliwanagan ako"
mahabang sabi ko.
Sabay tumango sa akin ang apat na babae habang nananatiling tahimik si Danna at nakikinig na
lamang sa aming usapan.
"Isa sa mga napag isipan naming gawin ay ipaliwanag mo kay Zen ang lahat sa pagsapit ng
kabilugan ng buwan. You can use your power against him, para wala na siyang palag
kapag nagpapaliwanag ka" paliwanag sa akin ni Serena.
"Pero nag alangan kami, kahit masabi natin na malaki ang nawawalang kapangyarihan sa isang
lalaking bampira tuwing
kabilugan ng buwan hindi pa rin natin mapapanghawakan ang kakayahan ni Zen, baka
mahantong lang sa wala ang lahat ng paghihirap mo kapag nakawala siya sa kapangyarihan
mo. Baka humantong lang kayo sa matinding pag aaway" kahit ako ay napapasang ayon sa
sinabing ito ni Louise. Hindi nga epektibo ang paraan na ito, at ano ang mapapanghawakan ko
na pagkatapos kong ipaliwanag kay Zen ang lahat ay maniniwala siya sa akin?
Baka sa halip na magkaayos kami ay lalo lamang lumala ang pag aaway namin.
"Paano nyo nakilala si Miranda at Amanda? Hindi sila umaalis sa mansion" nagtatakang sabi ko.
"Dati naming guro si Miranda at Amanda ng mga panahong nag aaral pa kami ng tungkol
sa mga bampira" tumango na lang ako sa paliwanag nila.
"Anong masasabi mo Claret? Pumapayag ka na ba sa paraang ito?" hindi ako makasagot agad
habang nakatitig silang lahat sa akin. Kanina ko pang tinatanong ang sarili ko kung papayag ako
sa paraang ito. Talaga ba na handa na ako sa bagay na ito?
Kailangan kong mabuntis para mabuksan ko ang pintuan ng reyna. Ang reyna mismo ang
tutulong sa akin para malinis ang pangalan ni Danna. Oh damn, mukhang wala na akong
mapagpipilian.
"Susubukan ko.." mahinang sagot ko na nagpaliwanag sa mukha nilang lahat. Kinamayan nila
akong lahat na parang gumawa ako ng isang magandang desisyon.
"Ngayon ay ikaw na ang bahala sa lahat, balitaan mo kaming lahat kapag nagdadalang tao ka
na. Kaming lima ang magbabasbas sa bata" pormal na sabi sa akin ni Danna na parang nasa
isang pagpupulong kami ng isang negosyo. Sa halip
na sumagot sa kanila ay tipid na lamang akong ngumiti sa sinabi ni Zahara.
Parang napadaan lamang sila sa mansion dahil mabilis na silang naglaho gamit ang
kapangyarihan ni Serena. Malaki ang pasasalamat ko at nandito silang lima para suportahan
ako sa mundong ito. Hindi ko na siguro alam ang gagawin ko kung nanatili pa akong nag iisang
itinakdang babaeng buhay sa panahong ito.
Bahagya kong minasahe ang sumasakit kong noo dahil sa paraang bigla na lamang gumulat sa
akin. Kailangan ko nang mabuntis pero ang lalong hindi ko kinaya ang sinabi ni Dione 'Mata mo
lang ang walang laway' What the fvcking fvck?
Pilit kong hinaplos ang mga braso ko nang maramdaman kong nagtaasan na naman mga
balahibo nito. Papaano ko ito sisimulan kay Zen? Baka malaman niyang nagsinungaling sa
kanya si Dastan.
Hanggang ngayon ay tanong pa rin sa akin kung bakit pinalabas ni Dastan na kailangan kong
maging birhen hanggang sa dumating ang mga itinakdang babae. Ano ang malaking rason niya
para gawin ang bagay na ito? Hindi niya ba alam na maaaring may hindi magandang isipin si
Zen sa ginawa niyang ito?
Nang makarating si lolo galing sa kabilang emperyo ay pinaalam ko sa kanya na babalik na ako
sa palasyo sa susunod na linggo. Hindi ko na naman sinabi sa kanya ang dahilan dahil medyo
nahihiya ako. Hanggang sa akin at sa mga itinakdang babae na lang siguro ito. Anong sasabihin
ko kay lolo? Uuwi ako sa palasyo para magpabuntis kay Zen at makapagbukas ng pintuan? No
way.
Gabi bago ako bumalik sa palasyo ay nagpakita pa sa akin si Sirena Almera para bigyan ako ng
isang malaking
'goodluck' Bakit parang kalat naman yata ang gagawin kong ito kay Zen?
Kinakabahan akong bumaba ng karwahe, nasa labas na ako ng palasyo ng mga
Gazellian. Sinabi ko kay lolo na walang dapat pagsabihan na Gazellian sa aking pagdating
pero ito at sinalubong ako ng tatlong Gazellian na kasalukuyang nakangisi sa akin.

Hindi naman siguro nila alam? Damn. Masyado na akong napaparanoid. "Ngayon ay bumalik ka, nauuhaw ka na ngayon?" ibinaba ni Zen ang kanyang libro at tumitig sa
akin. Gusto ko nang makipagbati sa kanya para magawa na namin ang kailangan naming gawin
pero kapag ganito lagi ang paraan ng pakikipag usap niya sa akin hindi ko maiwasang hindi
mairita.

"Maligayang pagbabalik Claret!" unang bumati sa akin si Caleb. Sila nang magkakapatid ang
kumuha ng mga maleta ko.

"Hindi, nandito ako dahil kailangan ko nang tumulong sa mga babaylan ng palasyo" sagot ko na
may nakataas na kilay. Damn, hindi dapat ganito Claret.

"Hindi mo ba hahanapin si Zen?" mabilis na tanong sa akin ni Evan na siyang
nakapagpakaba sa aking dibdib. Kailangan kong isara ng maayos ang isipan ko dahil kapag
hinayaan ko itong nakabukas. Maaaring mabasa ni Zen ang dahilan ko kung bakit ako
bumalik sa palasyo.
Nang bahagyang magawi ang mga mata ko sa kaliwang bahagi ng kwarto niya agad tumambad
sa akin ang mahabang itim na tela. Sa pagkakataong ito ay sobrang dami na nang natatakluban
nito. At alam ko kung ano ang bagay na tinatakpan ng itim na telang ito. Ang sarili ko na gawa
sa kanyang mga yelo.

"May resposibilidad ka nga pala sa palasyo.." matabang na sagot niya.

"Where is he?" tanong ko na lamang. Sabay sabay na may itinuro sa taas ang tatlong
magkakapatid, agad sinalubong ng aking mga mata si Zen na nakatanaw dito sa baba habang
siya ay nakadungaw sa terrace ng kanyang kwarto.

Sa halip na ako ang kumaway sa kanya ay ang tatlo niyang kapatid ang kumaway dito. Nagdirty
finger lamang ito sa kanyang mga kapatid bago ito muling pumasok sa kanyang kwarto. "Maaari pa ba akong manatili sa silid mo mahal na prinsipe? O mas gusto mong sa ibang silid
na lamang ako tumigil?" tanong ko sa kanya. Gusto kong murahin ang sarili ko dahil wala sa
plano itong pagsagot sagot ko sa kanya. Mas lalo kaming

hindi magkakaayos.

"Masaya na naman ang si Zen Lancelot, tumigil na rin ang pag ulan ng nyebe. Apektado ang
buong Sartorias kapag nag aaway kayo ni Zen Claret.." sabi sa akin ni Finn na hindi ko na
nasagot.

Dahil sa kwarto naman ako ni Zen natutulog ay dito na ako dinala ng mga kapatid niya, dito rin "Nakarating ka na sa kwarto ko. Aabalahin mo pa ang mga kapatid ko para ipagdala ka ng
nila nilagay ang mga gamit ko. Kasalukuyan lang naman si Zen nakaupo sa kama habang maleta sa ibang silid?" nagkibit balikat na lang ako. Bakit hindi niya na lang sabihin na gusto
nagbabasa niya lamang akong manatili dito?

ng libro at hindi ako pinapansin. Kahit kinakabahan ako ay sinimulan kong lumapit sa kama niya. Kunot noo siyang nakatitig sa
akin na parang iniisip kung ano ang tumatakbo sa isip ko. Hindi ko siya pinansin at nahiga ako
sa kama niya nang nakatagilid habang nakatalikod sa kanya.

Narinig ko siyang bumuntong hininga bago ko naramdaman na nahiga din siya sa kama.

"Noong nakaraang tatlong daang taon ko huling nakitang nagbasa ng libro si Zen, masyadong
kapani paniwala ang kanyang ginagawa" ngumisi na lang ako sa sinabi ni Evan habang
lumalabas na ang mga ito sa kwarto.

Dalawang minuto siguro akong nakatayong nakatitig sa kanya habang siya naman ay abala sa "Natiis mo ako Zen ng mahigit isang buwan, sinungaling ka. Sinabi mo sa akin na hindi mo
kanyang pagbabasa. Ano ba ang sasabihin ko sa kanya para kausapin niya ako? Sa kayang wala ako.." mahinang sabi ko sa kanya. Nanatili akong nakatalikod sa kanya.
pagkakatanda ko ay mahigpit pa ang naging away namin nang huli kaming nagkita.
"Hindi kita natiis Claret, nilapitan kita nang pagpupulong. Ikaw ang tumatanggi sa akin.." mabilis
"Nakausap siya ni lolo at sinabi sa akin ni lolo" pagsisinungaling ko.
na sagot niya.

"Sinungaling" madiing sagot niya. Hindi ako agad makahanap ng isasagot sa kanya. Napakagat
"Pero natiis mo pa rin ako. Hindi ka man lang gumawa ng paraan para mapabalik ako.."
labi na lang ako, mukhang hahantong na naman ito sa pagtatalo.
nahihirapang sabi ko.
Magsasalita na sana ako ng maramdaman kong yumakap mula sa aking likuran si Zen.

"Gumawa ako ng paraan Claret, kinausap ko si Leon, si Harper at Lily na pabalikin ka pero
masyado kang matigas.." natahimik ako sa sinabi niya.
"I miss you, huwag mo na akong awayin Claret.."

"May nakapagsabi sa akin na umiinom ka mula sa leeg ng ibang mga babae. Anong masasabi
mo tungkol dito mahal na prinsipe? Nawala lang ako ng ilang buwan ay nakaorder ka na agad
ng tatlong babae mula kay Rosh.." naalala ko na naman ang mga regular na balita sa akin ni
Rosh na araw araw daw iba't ibang babae ang tinitikman ni Zen.
--
Alam ko naman na hindi ako dapat naniniwala kay Rosh dahil marami sa mga sinasabi nito ay
kasinungalingan pero gusto ko pa rin kumpirmahin ang mga bagay na ito mula kay Zen.
VentreCanard

=================
"Who told you? Si Rosh? Ang pangahas na 'yon? Naniniwala ka sa kanya?" iritadong sagot sa
akin ni Zen. Ramdam ko ang bahagyang paggalaw ng kama.
Chapter 57

Chapter 57

"Hindi mo na kailangang malaman kung saan ko nakuha ang impormasyon. Gusto kong
malaman ang sagot mo Zen, umiinom ka ba sa leeg ng ibang mga babae habang wala ako?"
tanong ko sa kanya.

Lumipas ang mga araw na walang nangyayari, hindi maaaring basta na lamang akong
maghubad sa harapan ni Zen at sabihin na gusto ko nang mabuntis. Ano na lang ang sasabihin
kong paliwanag sa kanya kapag bigla siyang nagtanong o magtaka sa biglaang pag iiba ko ng
isipan? Anong sasabihin ko kapag itinanong niya ang pagpapanatili kong maging birhen. Hindi
"Papaano Claret? Tanging leeg mo lamang ang hinahanap ng aking mga pangil. At sa mga
ko pa alam kung paano ko itp maipapaliwanag sa kanya na hindi hahantong sa pagtatalo nila ni
sinasabi mo sa akin ngayon Claret, sa ating dalawa ikaw ang nakikipagkita sa iba. Bakit mo
Dastan.
nakakausap si Rosh?" natigilan ako sa tanong niya. Hindi ko naman maaaring sabihin sa kanya
na dinadalaw ako ni Rosh, dinadalaw para lalong painitin ang ulo ko. Minsan gusto ko nang pag
Mas mabuti ba na kausapin ko muna si Dastan, para malaman ko ang totoong dahilan niya?
umpugin si Zen at itong si Rosh, pareho silang sakit sa ulo.
Sinabi na sa akin ng mga itinakdang babae na hindi na magtataka pa si Zen kapag nagsimula "Maligayang pagbabalik, mahal na prinsipe.." pilit kong pinasigla ang boses ko kahit may kirot
na kaming magkagatan, pero ano na lang ang sasabihin ko matapos ito? Na pinili ko lamang akong nararamdaman sa aking dibdib. Bakit biglang nanlamig sa akin si Zen? Mas malamig pa
magbuntis dahil may sarili akong dahilan? Dahilan na siyang puno't dulo ng aming hindi siya sa mga nyebeng pumapatak ngayon.
pagkakaunawaan? Ayokong mabuntis na galit sa akin si Zen.

Kasalukuyan akong nagsusuklay ng aking mahabang buhok sa harap ng salamin habang

hinihintay ang pagbabalik ni Zen mula sa isa na namang pagpupulong. Hindi matapos tapos ang "Salamat.." tipid na sagot niya sa akin.
mga pagpupulong na dinadaluhan ng mga Gazellian dahil sa nangyaring trahedya sa
seremonyas, inaasahan nila akong makidalo sa mga pagpupulong na ito na mariin ko namang
tinanggihan. Dahil ang laman lang naman nito ay kung papaano nila tutugisin ang kaibigan kong
si Danna. Nadudurog ang puso ko.

Hindi rin magtatagal ay malalaman nila kung saan nakatigil si Danna at maaaring madiin "Zen, are we good?" kinakabahan tanong ko
ang mga itinakdang babae dahil sa pagtulong ng mga ito sa kanya. At dahil puprotektahan
ako ni Zen, mananatili akong inosente habang pinararatangan sa kanya. Nagsimula na akong maglakad papalapit sa kama.
ng kaparusahan ang aking mga kaibigan. Bagay na kailanman ay hindi ko hahayaang mangyari.

Siguro ay kailangan ko na lamang magparamdam kay Zen para siya na mismo ang lumapit sa "We're good baby..." maiksing sagot niya sa akin. Nang naupo na ako sa kama at tangkang
akin? Napapansin ko na ilang gabi na siyang umiilag na makatabi ako at ni minsan ay hindi na hawakan siya sa kanyang mukha ay mabilis siyang nakatayo para iwasan ang kamay ko.
niya ako tinangkang hawakan. Maliban na nga lang kapag sinabi ko sa kanya na nauuhaw ako.
Lumalapit na lamang sa akin si Zen kapag tinatawagan ko siya hindi katulad dati na halos hindi
na niya ako iwan.

Sa tuwing matatapos kami sa pag inom sa isa't isa ay lumalayo siya sa akin at umaalis ng
kwarto na parang balisa at nagmamadali. Ano kaya ang malaking problema nitong si Zen? "Zen, may galit ka pa ba sa akin? Hindi na kita inaaway hindi ba? Iniiwasan mo ako Zen, akala
Ayaw niya na ba sa akin? Nanawa na ba siya sa akin? Ito ba ang resulta ng pag alis ko sa tabi mo ba ay hindi ko napapansin?" nahihirapang sabi ko habang nakatalikod siya sa akin.
niya? Nasanay na ba siyang wala ako sa tabihan niya?

He is not my sweet and possessive Zen anymore. Pakiramdam ko ay lalong lumalayo ang
distansya namin sa isa't isa sa hindi ko maintindihang dahilan.

"I'm just trying to be good Claret, mauna ka nang matulog. Nakalimutan kong may pag
uusapan kami ni Dastan" hindi na ako nakasagot pa sa kanya dahil tuluyan na siyang lumabas
Nang magbukas na ang pinto ay walang pasabi na nahiga sa kama si Zen. Mukhang pagod na ng aming kwarto.
pagod ang mahal na prinsipe.

Pero hindi ko maiwasang hindi mapangiti ng mapait. Ang prinsipe ng nyebe na kilala ay
hahalikan muna ako bago mahiga sa kama. Trying to be good? Iniiwasan niya ako, para saan? Nalilito na ako sa ginagawang ito ni Zen.

Marahan kong inangat ang kamay ko sa pisngi ko. At nang hawakan ko ito at tingnan ko ang
kamay ko hindi ko maiwasang hindi mapakagat labi para pigilan ang anumang ingay na gagawin
ko. Hindi ko na pala namalayang lumuluha na ako.
Bumalik nga ako sa palasyo pero bigla na lamang lumayo ang loob sa akin ni Zen sa hindi ko "I need to respect you Claret, I will give you air to breathe. Hindi na ako magiging mahigpit sa'yo,
maintindihang rason. Sa halip na sa kama ako sumubsob at umiyak ay napasalampak na lang maghihintay ako at hindi na kita pipilitin pa sa mga bagay na hindi ka pa handa.." nalilito akong
ako sa sahig habang pilit pinapahina ang boses ko para walang makarinig ng aking pag iyak. napatitig sa kanya.

Malapit na nga kami sa isa't isa pero bakit ang layo layo niya na sa akin? Why? Bakit
nagkaganito kami?
"Zen, I don't understand you.." napapikit na lang ako nang halikan niya ang aking noo.
Panay ang pag iyak ko habang nakasubsob ako sa aking mga tuhod nang may narinig ako.

"Claret.." hindi ko magawang iangat ang paningin ko sa kanya. Akala ko ba ay may

pagpupulong sila ni Dastan? Bakit siya bumalik? "May nakapagsabi sa akin na ayaw ng mga tao na lagi silang hinawakan gaya ng lagi kong
ginagawa sa'yo. Hindi na kita pipilitin sa bagay na hindi pa kayang ibigay sa akin. Mahal kita,
Naaawa lang ba siya sa akin? ayokong isipin mo na tanging katawan mo lang ang habol ko Claret.."

napanganga na lang ako sa sinasabing ito ni Zen. Saan niya napagkukuha ang mga sinasabi
niyang ito? Alam kong matagal na niya itong hinihiling sa akin pero ni minsan ay hindi ko naisip
na katawan ko lang ang habol niya.

"Tell me, ayaw mo na ba sa akin Zen? May nakita ka na bang iba? Bakit ganito mo na lang ako
iwasan? Hindi mo ba alam na sinasaktan mo na ako Zen, sinasaktan mo na naman ako mahal
na prinsipe.." naramdaman kong niluhod niya ako para magtama ang aming mga mata.

"Zen, hindi kita pinag iisipan ng ganitong bagay Zen. Alam kong mahal mo ako.. not just my
body.." Oh fuck! Bakit ngayon pa siya natutong maghintay?

"I am sorry. I'm just trying to be good Claret, ayokong sakalin ka sa pagmamahal ko sa'yo. Dahil
sa tuwing ganito ako ay lumalayo ka sa akin.." natigilan ako sa sinabi niyang ito. Sinong may
sabi sa kanya?! Hindi dahil sa pagmamahal ni Zen kung bakit ako ilang beses na lumayo sa
kanya! May mas malalim na rason ang mga pag alis ko pero kahit kailan ay hindi naging dahilan "No baby, Rosh has a point. I need to respect you. I need to wait.." tuluyan na akong napatulala
sa aking paglayo ang pagmamahal niya sa akin. sa narinig kong pangalan. Ang traydor na si Rosh! Anong pinagsasabi niyang ito kay Zen?!

"Akala ko ba ay magkagalit kayo?! Bakit ka nakikipag usap sa kanya?!" halos sabunutan ko na

ang sarili ko. Si Rosh ang kahuli hulihang bampirang dapat naming pagkatiwalaan. Dahil sa
"Zen, I love you. Kailanman ay hindi naging problema sa akin ang pagmamahal mo. It isang beses na pagtulong niya ay may kapalit na sampung beses na pagtatraydor.
was always our conflicting beliefs and principles not our love. Who gave you this kind of
idea?" marahan kong hinaplos ang magkabilang pisngi ni Zen.
"He's talking with sense sometimes, I was drunk. Wala na akong pagpipilian kundi makinig sa
kanya" napabuntong hininga na lamang ako. Sino pa nga ba ang magpapaniwalaan sa isa't isa?
Sila lang naman dalawa na parehong sakit ng Parsua.

"Zen..hindi kita pinag iisipan ng mga ganitong mga bagay..." pinakatitigan ako ni Zen at marahan
"Anong mga sinabi niya sa'yo?" tanong ko sa kanya. niyang isinumping ang buhok ko.

"Nakikita mo lamang ako bilang isang lalaking may pangil na hayok sa katawan ng isang "Zen.." nanatili kaming magkatitigan habang kapwa na mapupula ang aming mga mata.
birheng babae..." ilang beses ko na bang naisip na gustong gusto ko nang pagbuhulin si Rosh
at Zen?

"Claret..." nakikita ko na ang mga pangil ni Zen. Lakas loob kong inabot ang mga kamay niya at
ilang beses akong napalunok nang ilagay ko ito sa aking mga dibdib.
"Hindi Zen. Hindi kita pinag iisipan ng ganito.." bahagya siyang ngumiti sa akin at hinawakan
niya ang kamay ko bago niya ito dalhin sa kanyang mga labi.

"Make me yours Prince Zen, make me yours.." kinakabahang sabi ko. Nanatiling hindi
gumagalaw ang mga kamay niya habang mariin kaming magkatitigan.
"Nangangako akong

maghihintay ako Claret. Hindi na kita pipilitin, maghihintay ako kahit ilan daan pang taon.
Papatunayan ko sa'yo na mahal kita at hindi lang katawan mo ang habol ko.." pakiramdam ko Nang maramdaman mong marahang gumalaw ang mga kamay niya ay agad akong
ba ay naririnig ko na ang pagkulo ng dugo ko dahil sa mga sinasabing ito ni Zen. napasinghap nang halitin niya ang damit ko at ipinakita nito ang kalahati ng mapuputi kong
dibdib.

Unti unting bumaba ang mga labi niya dito, bahagya kong hinaplos ang buhok niya nang
Anong ginawa nitong si Rosh?! Sinira niya ang mga plano ko! tuluyan nang lumapat ang labi niya sa gitna ng aking mga dibdib. Akala ko ay mas baba pa ang
mga labi niya nang humiwalay siya sa akin. Muli niyang hinuli ang aking kamay

at hinalikan ang likuran nito.

Hindi pwede ang nagaganap na ito, dapat ay may mangyari na sa amin ngayong gabi.

"I know this is a test, sinusubukan mo ang katatagan ko Claret.." para akong nabuhusan ng
tubig na punong puno ng yelo sa sinabi niyang ito. I am not testing him!

"Zen.." mabilis kong iniyakap ang sarili ko sa kanya at ako na ang kusang humalik sa kanya.
Tumayo na siya at inilahad niya ang mga kamay niya sa akin para tumayo na rin ako. What the
fuck? Hindi ganito. Hindi ganito.
Sisiguraduhin kong pagbabayaran ng mahal ni Rosh ang ginawa niyang ito! Ilang beses na
akong naghanap ng mga sangkap sa libro, gusto kong sa sandaling makita ako ni Zen ay hindi
na siya mag alinlangan pang hubaran ako. Fuck. Hindi ko akalaing ako pa ang magkakaganito
sa unang gabi namin.

"Nasabi na rin sa akin ni Rosh na ilang beses mo akong susubukan kung kaya kong panindigan
ang mga sinabi ko sa'yo. Hindi ko akalaing may silbi din pala kahit minsan ang utak niya.."
naiiling na sabi ni Zen. Bakit mukhang napapahiya na ako? Tinanggihan ba ako ni Zen?
Hindi ko pa rin maintindihan kung bakit natitiis niya ako pero sa tuwing mahaplos ko lamang siya
ay namumula at naglalabasan na ang mga pangil niya. Ano ang mahigpit na nakapagpapigil sa
kanya?
Posible kayang nagamitan siya ng mahika para maiwasan ang pagkabuhay ng atraksyon ko
sa kanya? Lalapit pa ba si Zen sa isang babaylan para gawaran siya ng ganitong mahika? O
kung sinong bampira na may kakayaha---.

"Zen, I am not testing you. I am willing.." pinigilan ng daliri niya ang mga labi ko para magsalita
muli.

Muli na naman akong napamura nang lumabas ang imahe ni Rosh. Fuck! Ginamitan niya ba
ng kapangyarihan si Zen?! Posible ba ito sa kapanyarihan niya?

Nagmamadali akong pumunta sa silid ng mga konseho para lumapit kay lolo.
"Alam kong importante sa'yo ang pagiging birhen Claret, I'll remember that baby.." mabilis akong
binuhat ni Zen at inilapag sa kama.

"Lolo, kailangan kong makausap ang pangalawang prinsipe ng Deltora" mahinang bulong ko sa
aking lolo na kunot noong nagtataka.

"Sleepwell baby, kanina pang naghihintay sa akin si Dastan.." ni hindi ko na nagawang sumagot
kay Zen dahil sa galit na kinikimkim ko para kay Rosh. Makakapatay yata ako ng bampira! Pumalakpak lamang si lolo pero agad nakuha ng ibang konseho ang ibig sabihin nito.
Marahan ang mga itong tumango sa amin bago tuluyang lumabas ng silid.

Nang gabing 'yon ay hindi na nakatabing matulog sa akin si Zen. Sinabi na lamang sa akin ni
Lily na may importanteng pupuntahan daw ito kasama ang lahat ng lalaking Gazellian at tatlong
araw daw itong mawawala.
"Bakit apo?" nagtatakang tanong sa akin ni lolo.

Kasalukuyan akong abala sa aking orasyon, kung natuto nang maghintay si Zen at payag na
siyang maghintay ng ilang daang taon, papaano na ang mga plano ko? Kailangan ko nang
"Ginamitan niya ng kapangyarihan si Zen! Zen can't resist me lolo. Hindi ako kayang tiisin ni
mabuntis!
Zen, hindi ganoon ang aking prinsipe! Kung marunong si Rosh mang akit gamit

ang kapangyarihan niya, maaaring kaya niya ring gawin ito para sa ibang tao at baliktarin ito.
He can remove my effects on Zen.." frustrated na sabi ko.
Abala ako sa paggawa ng likidong ipapainom ko kay Zen

para mawala ang pagpipigil niya sa katawan. Kailangang gumawa na ako ng paraan. If I can't
seduce him, I need spell then.
"Hindi na ako nagugulat, mahigpit na magkalaban ang dalawang prinsipe Claret. Parte lamang
ito ng pagkukumpetensya nila sa isa't isa" that is not my point! Kailangan ko nang mabuntis sa "Anong ginawa mo kay Zen?!" malakas na sigaw ko. Akala ko ay sasagot siya sa akin nang
lalong madaling panahon at hindi mangyayari 'yon hanggang may bahid ng kapangyarihan ni kunot noo itong tumitig sa ubas na dapat isusubo sa kanya ng babae.
Rosh ang aking prinsipe!

"Lolo, please I need to talk to him.." hindi ko masabi kay lolo ang totoo kong rason.
Napabuntong hininga na lamang ito bago niya tinapik ang mahabang lamesa at agad itong "May balat pa, ayoko niyan.." minsan magboboluntaryo na akong magsubo sa kanya. Lalasunin
nagliwanag. ko na siya.

"You can talk to him through this table Claret. Sa labas muna ako para magbantay, dahil mga "Come again? May sinasabi ka ba dyosang hindi mabuntis?" fuck! Sinong matinong bampira
konseho lamang ang maaaring gumamit ng lamesang 'yan" mabilis akong tumango sa sinabi ni ang gustong makipag usap sa kanya?
lolo.

Nang umalis na si lolo ay agad akong nagsalita.

"Anong malaking problema mo Rosh? Bukod diyan sa pagiging gwapong gwapo mo sa sarili?!"
muli kong sigaw.

"Gusto kong makausap ang pangalawang prinsipe ng Deltora" nang sandaling mawala ang
liwanag, tanging mga usok lamang ang aking nakikita sa lamesa.
Nasaan na ang walang hiyang bampirang 'yon?
"Nalaman ko lamang sa propesiya na kailangan naming mga pangalawang prinsipe na
manatiling mga birhen. Pinuprotektahan ko lamang ang puri ni Zen.." nangangatal ang mga
kamay ko habang nakahawak sa lamesa. Nasa tamang katinuan pa ba ang bampirang ito?
Baliw!

Pero hindi na naman ako naghintay at agad akong napailing nang makita ko na ang imahe niya
na kasalukuyang nakaupo sa trono habang tamad na nakatukod ang baba sa kanang kamay
nito. May dalawang babae lang naman na nagpapaypay sa kanya gamit ang dalawang malaking Bakit nagkaroon na sila ng sariling propesiya ni Zen? Sinong matinong bampira ang maniniwala
abaniko, babaeng nakaluhod at nililinisan yata ang paa niya. At isa pang babae na may hawak sa kanya?! Si Zen! Silang dalawa na lang ang nagkakalokohan!
na gintong plato na punong puno ng mga prutas, hiniwang mansanas at mga ubas na wala nang
balat. Kasalukuyan siyang sinusubuan ng babae.

"Rosh, minsan ba ay napatingnan ka na sa mga manggagamot ni King Tobias?" bakit ako

napapalibutan ng mga bampirang may yelo at hangin sa utak?
"Papanuorin mo lang ba ang kakisigan ko kaibigang hindi mabuntis?" kung maaari lamang
akong pumasok sa lamesa at patayin ang bampirang ito ay nagawa ko na.
Nakita kong bahagya siyang nag isip at pumitik sa kanyang mga daliri nang mukhang may
maalala.
"Sa pagkakatanda ko sabay kaming dinala ni Zen noon sa mga manggagamot.."

"Ayoko" tamad na sagot niya sa akin. Anong malaking topak kaya ang nasa ulo nitong si Rosh?

--

VentreCanard "What do you want?! Bakit kami na naman ni Zen ang nakita mong bampira ka?!" malakas na
sabi ko. Kung kulamin ko kaya ang isang ito?

=================

Chapter 58

Chapter 58 "Dahil sinuntok niya ako! Look at this! That fucking drunkard!" bahagya siyang tumagilid para
ipakita ang mukha niya pero nang tingnan ko naman ito ay Wala akong nakikitang mali dito,
maarte din talaga itong si Rosh.

Halos manggigil ako sa lamesa habang pinapanuod ang bampirang may sakit sa utak na
kasalukuyang pinapaypayan ng mga babae at sinusubuan ng ubas. Ito talaga ang bampirang
sinusulit ang pagiging maharlika. Buhay prinsipe talaga itong si Rosh. "Natural na sa inyong dalawa ang magsuntukan, saka ka na lang bumawi kay Zen. Alam mong
kailangan kong mabuntis Rosh.." pilit kong pagpapaliwanag sa kanya.

"Paano mo nalaman na kailangan kong magbuntis? Sa pagitan lamang naming anim 'yon"
malamig na sabi ko habang ngumunguya ito ng mansanas.

"Humingi ka ng patawad para sa kanya" napakunot na lang ako ng noo. Hanggang kailan ko pa
kakausapin ang bampirang ito?

Huminga
"Narinig ko yata? I can't recall" hindi kapani paniwalang sagot niya.
ako ng malalim, mukhang wala na talaga akong mapagpipilian kailangan ko pang suyuin ang
baliw na bampirang ito.

"Alam mo ba na importante sa akin ang ginagawa ko? Talaga bang ginamitan mo ng "Humihingi po ako ng paumanhin sa kapangahasan ni Zen sa inyong mukha mahal na prinsipe.
kapangyarihan si Zen para magawang tiisin ako? Remove it Rosh. I need Zen.." seryosong sabi Nawa'y tanggalin nyo na ang kapangyarihan mo sa kanya.." matabang na sabi ko na halos
ko. Hindi na ako nakikipagbiruan sa kanya, kailangan ko nang mabuntis. lumabas sa ilong ko.
How I hate him.
"Forgiven, hintayin mo ang uwak na dadating sa inyong palasyo. You can use my flower as an
ingredients to your spellshits, gawin mo akong ninong ng bata" never!
Tatalikuran ko na sana ang lamesa para hindi na muli makarinig ng mga walang kakwenta
kwentang bagay mula kay Rosh nang bigla na naman siyang nagsalita.
"But seriously speaking Claret, Zen will not like this.." natigilan ako sa sinabi niya. His voice is in
serious tone. Hindi ko tuloy magawang makasagot sa kanya, dahil alam ko sa sarili na tama
ang sinabi niya.
"Iba ang rason mo kung bakit gusto mong makipag isa sa kanya. Every vampire prince won't like
it Claret. Maling mali, pinapaalala ko lamang.." hindi ko magawang lumingon sa sinabi ni Rosh.
Bakit sa pagkakataong ito ay nakapagsabi siya ng mga salitang mukhang pinag isipan niya?
"Ikaw rin, nasayo ang desisyon. Payong may pangil lamang ito, alam ko ang maaaring reaksyon
ni Zen kapag nalaman niya ang bagay na ito. Ano nga lang ba ako? Isa lang naman akong
prinsipe kagaya ni Zen.." hindi ko akalaing makakarinig ako ng mga makabuluhang mga salita
mula kay Rosh.
Minsan ay napapaisip talaga ako sa totoong pagkatao ng prinsipeng ito dahil
kahit kailan ay hindi ko nakuha ang pag uugali nito. He's hiding his true self behind his idiotic
acts.
"Alam ko ang ginagawa ko.." sagot ko na lamang.
"Muling paalala Claret, kalabanin mo na ang lahat ng mga bampira sa mundong ito, linlangin mo
na ang lahat ng may pangil na makikilala mo, paglihiman mo na ang kahit sinong mga maharlika
pero huwag na huwag ang isang prinsipeng patay na patay sa'yo. Mahirap kaming
magalit..mahirap.." hindi ko na hinintay pa ang mga sunod na sasabihin ni Rosh. Tumakbo na
ako papalabas ng silid. Ayoko nang makarinig pa nang kahit ano mula sa kanya.
Bakit kung makapagsalita siya ay para siyang isang napakabuting bampira? Bakit kung
magsalita siya ay parang alam niya kung ano ang tama? Wala siya sa sitwasyon ko kaya
nasasabi niya ang bagay na ito. Hindi ko kakalabanin si Zen, hindi ko siya lilinlang--.
Hindi ko man lang magawang ituloy ang iniisip ko. Hindi ko mapigilang hindi magalit kay Rosh.
Bakit kailangan niya pang sabihin ang mga bagay na ito? Bakit hindi na lang siya manatiling
baliw at walang pakialam? Damn.
But everything he said was true. Na patuloy ko na namang pinaglilihiman si Zen, nililinlang..
Ganito na ba talaga ako kasama kay Zen? Tanging pagmamahal niya lamang ang
pinaparamdam niya sa akin pero ako ito pilit siyang pinaglilihiman ng mga bagay na
siyang makakapanakit sa kanya.
Nang makarating ang uwak na sinasabi ni Rosh ay mabilis na akong bumalik sa sarili kong silid
na may mga aklat at mga pang orasyong kagamitan ko. Sinubukan ko nang ihalo ang pulang
rosas sa likidong ipaiinom
ko kay Zen sa pagbabalik nito.
Tulala ako habang hinahalo ang mga sangkap na gagamitin ko sa likidong ipapainom ko kay
Zen. Nag aalinlangan na ako sa gagawin kong ito, kahit pilitin ko ang sarili kong gagawin ko ito
dahil gusto ko hindi pa rin maaalis ang tunay na dahilan kung bakit ko napagdesisyunan na
makipag isa kay Zen.
Oh damn! Halos sabunutan ko na ang sarili ko sa mga iniisip ko, nagkakagulo na ang mga
sinabi sa akin ng mga itinakdang babae at ang mga salitang sinabi ni Rosh na paulit ulit kong
naririnig sa aking utak.
Dalawang araw akong hindi nakatulog ng maayos habang iniisip ang dapat kong gawin.
Anumang oras ay babalik na si Zen kasama ang mga kapatid niya, kailangan ko nang
magdesisyon habang wala pang pumuputok na mas malaking problema.
Kasalukuyan na akong nakatitig sa pulang alak na nasa baso habang hawak ko ang bote na "Nauuhaw ka na ba?" tanong niya sa akin habang tinatanggal niya ang pagkakabutones ng
laman ang likido na siyang magtatanggal sa kapangyarihan ni Rosh mula kay Zen. Sa sandaling kanyang kasuotan. Inalis ko ang kamay niya dito at ako na mismo ang nagsimulang magtanggal
mawala ito sa kanya, mawawala na ang kakayahan nitong tiisin ako. nito sa kanya.

Pinanatiling kong hindi buhay ang ilang at tanging sinag lang mula sa mga kandila ang Hindi ba at ako dapat ang magtanong sa kanya kung nauuhaw siya?
nagsisilbing liwanag ng kwarto. Napahawak na lang ako sa aking nagwawalang
dibdib, nararamdaman na nito si Zen mula sa malapit.

"I'm still full, ikaw mahal na prinsipe?" tanong ko sa kanya.

Nang maramdaman ko si Zen na papalapit na sa kwarto ay agad ko nang isinalin ang likido sa
kanyang baso. I need to do this Zen, we can do this.

Nagtatambol ang aking dibdib nang nagsisimula nang mabuksan ang pintuan. Unti unting
nagkakaroon ng liwanag mula sa ilaw mula sa labas ang loob ng aming madilim na kwarto. Ilang "I think, I like wine.." mabilis lumapad ang ngiti ko sa mga labi nang sabihin niya ito.
beses akong napalunok nang tuluyan nang iniluwa ng pinto ang pinakamakisig na prinsipe na
kasalukuyang hawak ang batok dahil siguro sa pangangalay.

Napahigpit ang hawak ko sa roba na siyang tanging suot lamang ng aking katawan, wala na
akong suot na kahit anong panloob. You can do this Claret!

"We have wine here..." masiglang sabi ko na tipid na nagpangisi sa kanya. Ako na mismo ang
humiwalay sa kanya para abutin ang wine na siyang may laman ng orasyon.

"Zen! Kamusta?" mabilis akong nakatayo at sinalubong siya ng yakap.

"You're ready huh?" ngumisi siya sa akin at inabot niya ang basong hawak ko. Pakiramdam ko
ay nanuyo ang lalamunan ko habang pinapanuod ang pag inom ni Zen.
"I'm good, what about my Claret?"masuyo niyang hinaplos ang aking mahabang buhok.

"I need more.." kinuha ko na ang bote at sinalinan ko na siya. Ilang minuto lang ay eepekto na
sa kanya ang kanyang ininom. Bakit parang isang pangkukulam yata ang ginagawa kong ito?
"I missed you..." nguso sabi ko sa kanya.
Naubos ni Zen ang

alak sa bote habang ako ay nanatiling nakatitig sa kanya para malaman kung nagsisimula nang
umepekto ang likido sa kanya. Napakagat labi na lang ako nang mapansin ko na nagsisimula
nang magkulay pula ang kanyang mga mata pero pinilit niya itong gawing itim muli.
"Mauna ka nang matulog Claret.." hindi na ako nakaangal nang mabilis niya akong binuhat at
inihiga sa kama. Pilit niyang ginagawang itim ang kanyang mga mata habang nakatitig sa aking
mga leeg.

"I am always under your spell Claret...always..always baby.." naramdaman ko na ang mga
kamay niya sa pagkakatali ng aking roba. Humugot ako nang malalim na paghinga nang tuluyan
niya nang alisin ang kasuotang ito sa aking katawan.

"Nauuhaw ka mahal na prinsipe.." ngising sabi ko habang pinaglalandas ang daliri ko sa adams
apple niya na ilang beses nang gumalaw.
Hindi ko magawang salubungin ang mapupulang mga mata ni Zen habang nakatitig siya sa
buong kahubaran ko.

He's just staring, staring, staring. Pinili kong ibaling ang mga paningin ko sa gawing kanan ko,
kasalukuyan na namang napapalibutan ng yelo ang buong kwarto ni Zen. Pero wala man
lang akong maramdamang lamig, sa halip ay init ang nararamdaman ko mula sa
nakakapamasong titig ng prinsipeng nakatulala sa aking katawan.
"May inilagay ka ba sa alak Claret?" natigilan ako sa sinabi ni Zen. Anong sasabihin ko? Anong
sasabihin ko? Pilit kong pinakalma ang sarili ko bago ko hinawi nang dahan dahan ang aking
buhok para mas makita ang aking leeg.

"You're a goddess Claret, you're the most beautiful vampire I have ever seen.." mabibigat
ang paghinga ko habang nanatili akong nakatitig sa kanang panig ko. I can't look at him.
Damn.
"Why would I do that Prince Zen?" kinakabahang tanong ko sa kanya. Malaki ang pasasalamat
ko at hindi nangatal ang boses ko sa sinabi kong ito.

Tuluyan nang lumabas ang mga pangil ni Zen at sinimulan na niyang ibaba ang mga pangil niya
sa aking leeg.

"Claret.." nakita ko na lamang na itinapon na ni Zen ang pang itaas na kasuotan niya at
naramdaman ko na lamang na dinaluhan niya ako. Pilit niyang sinalubong ang aking mga mata
habang nakatukod ang mga braso niya sa pagitan ng mga ulo ko.
"Stop resisting Zen, you are not under his spell anymore. You are under mine now.." bulong ko
sa kanya habang hinahaplos ang kanyang mga buhok. Napapikit na lamang ako nang ikagat
niya na ang pangil niya sa aking leeg.

Habang umiinom siya ng aking dugo ay marahang sinusuklay ng kanyang mga kamay ang
"Zen.." nangangatal na tawag ko sa pangalan niya.
aking mahabang buhok. Alam kong gustong gusto ni Zen na nakikitang nakakalat ang mahaba
kong buhok sa tuwing umiinom at hinahalikan niya ako

sa ibabaw ng kanyang kama.

"Mas maganda ka pa sa mga panaginip ko, mas maganda ka pa sa mga huwad na Claret
"Zen.." nasambit ko na lamang ang pangalan niya nang alisin niya ang mga pangil niya sa leeg
na ginagawa ko. Higit na mas maganda ang katawan mo mula sa aking mga imahinasyon.
ko. Marahan niyang pinaglalandas ang kanyang matangos na ilong sa aking leeg pababa sa
You're a beauty baby..a great beauty.." napapikit na lang ako nang paliguan niya ng halik
aking dibdib na parang inuubos ang lahat ng amoy ko sa aking katawan.
ang aking mukha.

Akala ko ay hahalikan niya na ang aking mga labi nang dumaan lang siya sa gilid nito. Muli
siyang bumalik sa aking mga mata, ilong pisngi.
But my lips are aiming for him. Damn this vampire Prince! He's teasing me.
"Zen.." ngusong sabi ko sa kanya. Narinig ko siyang bahagyang tumawa bago hinuli ng kanyang
mga labi ang mga labi ko.
A sweet, hot and passionate kiss from my vampire prince. Pinilit kong makipagpalitan sa kanya
ng mga halik habang palalim ito nang palalim, he's damn conquering like a territorial prince
claiming for his property. Ano nga lang ba ako ni Zen? I am always his, always his. I am Zen
Lancelot's property.
"Zen.." napaungol na lang ako nang bumaba na ang mga labi niya mula sa mga labi ko
hanggang sa aking mga dibdib. Nakarating na siya dito noon, sa harap ng salamin pero iba pa
rin pala ang pakiramdam nito. Para akong lalagnatin sa mga ginagawa niyang ito sa akin.
Bahagyang umangat ang katawan ko sa kama nang maramdaman kong ikinagat niya ang
kanyang mga pangil sa aking kaliwang dibdib.
"Zen.." halos masira ko na ang unang hawak ko habang nararamdaman ang ginagawa ni Zen sa
aking katawan.
He's drinking my blood with his busy tongue playing with my skin. His hands are both busy
caressing the every part of my skin. Hinang hina ako nang matapos siyang uminom sa akin.
Mabilis umangat si Zen para muling halikan ang aking mga labi.
"You need to drink first baby.." tumango ako sa kanya at inalabas ko na ang mga pangil ko.
Si Zen mismo ang nag angat sa aking ulo para mas mahuli ko ang dibdib niya. At nasa aktong
ikakagat ko na sana ito, kapwa namin narinig ang boses ni Lily mula labas ng pintuan.
"Zen! Claret! Madali kayo, nandito na ang mapapangasawa ni Dastan! We need to welcome
her.."
--
VentreCanard
=================
Chapter 59
Chapter 59
Kasalukuyan na kaming naglalakad ni Zen papunta sa malaking sala ng palasyo kung saan
nandito naghihintay ang mapapangasawa ni Dastan. Ilang beses ko nang narinig na bumuntong
hininga si Zen dahil sa hindi pagkakatuloy ng ginagawa namin. May parte sa pagkatao na
nanghihinayang pero may mas malaking parte sa puso ko na gusto kong hindi matuloy.
Tama ang mga sinabi sa akin ni Rosh, hindi ko ito dapat gawin nang may ibang dahilan. I should
do it with Zen wholeheartedly. Walang ibang rason, walang ibang dahilan.
Nakasalikop ang mga kamay ni Zen sa likuran ng kanyang ulo habang tamad na tamad na
naglalakad. Paminsan ay nahuhuli ko siyang sumusulyap sa akin at kapag nanuhuli ko
ang paningin niya ay napapabuntong hininga na lamang siya.
"I like you tonight Claret, I mean I like you everyday baby but I like you more tonight. But there's
something weird on you baby. You forgot about the virgin thing? If Lily didn't appear, I probably
devirginized you" nanatili akong naglalakad habang nakatitig sa akin si Zen.
"Nadala lang siguro ako.." mahinang sagot ko.

"You're fine a while ago. What's wrong baby?" nagtatakang tanong niya sa akin.

"Oh, how I like that. We'll try it again?" ngising tanong niya sa akin.

"Inaantok lang siguro ako Zen. Don't worry.."marahan kong iginalaw ang ulo ko ng ilang beses
para maglaro ang mga tungki ng ilong namin.

"I thought you'll wait Zen? Kahit ilang daang taon pa?" tanong ko sa kanya. Baka nakakalimutan
niyang sinabi niya sa akin na marunong na siyang maghintay.

"Mabilis lang tayong magpapakita sa kanila" mabilis hinalikan ni Zen ang aking mga labi bago
niya hinuli ang kamay ko at sabay kaming naglakad.

"Nagbago ang isip ko, after seeing your whole body? No way, waiting is damn impossible
Claret.." madiing sagot niya sa akin. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin masabi sa kanya na
hindi totoo ang kaalamang ibinigay sa amin ni Dastan.
Nakarating kami sa sala habang masayang nagtatawanan ang magkakapatid na Gazellian.
Nakatalikod ang babaeng mapapangasawa ni Dastan na siyang katabi nito habang nakaharap
ang mga lalaking Gazellian

dito na sunod sunod na nagtatanong. Nasa kanang sofa si Casper at Harper na magkatabi
Hindi kailanman nagkaroon ng koneksyon ang pagiging birhen ng isang itinakdang babae sa habang nasa kaliwa naman si Lily.
kapangyarihan at kakayahang tinataglay nito. Papaano ko maipaliliwanag kay Zen ang bagay na
ito na hindi mauuwi sa pagtatalo nila ni Dastan?

Hanggang maaari ay ayokong makikitang nagtatalo ang mga magkakapatid na Gazellian. Sila
ang pangalawa kong pamilya, ang pagkakakilala ko sa mga Gazellian ay isa sa masasabi kong
pinakamahalagang pangyayari ng aking buhay. At ang pagkakagulo nila ang kahuli hulihang "Alam mo ba na matagal na kaming nasasabik na makita ka? Bagay na bagay kayo ni kuya.."
bagay na gusto kong makita. natutuwang sabi ni Harper.

"Zen.." kung sabihin ko na kaya sa kanya? Oh fuck! Hindi ito ang tamang oras para pag usapan
ito. Gulo ba ang isasalubong namin sa mapapangasawa ni Dastan? Not a good idea Claret.
"Bagay daw tayo kamahalan.." natutuwang sabi ng babae na may bahagyang paghilig kay
Dastan. Hindi sumagot si Dastan at nanatili lamang itong tahimik.

"Claret, what's wrong with you? Are you not feeling well?" tumigil kami sa paglalakad. Hinuli ni
Zen ang magkabilang pisngi ko at pinagdikit niya ang mga noo namin sa isa't isa.
"Claret! Zen! Come here!" tumawag sa amin si Lily. Nagsimula na kaming maglakad ni Zen
papunta sa kanyang mga kapatid.
 "Ganito rin ang reaksyon namin nang una namin siyang makita Zen" paliwanag ni Caleb. Mabilis
nagtanguhan

Hindi ko maintindihan ang sarili ko bakit ganito ang nararamdaman ko sa babaeng ito. Anong ang mga kapatid nito bilang pagsang ayon.
pakiramdam ito? Bakit bumibigat ang paghinga ko sa bawat paghakbang ko papalapit sa
kanya?

Mabilis kaming naupo ni Zen sa tabi ni Lily, hindi ko magawang iangat ang paningin ko sa Hindi ko magawang alisin ang mga titig ko sa babae, kamukhang kamukha niya talaga si
babaeng alam kong nakatitig na sa akin. Oh fuck, bakit ako kinakabahan ng ganito? Elizabeth. Muling naupo si Zen sa tabi ko na nakatitig pa rin sa babae.

"She's..." hindi maituloy ni Zen ang kanyang sasabihin. "Mukhang kilala talaga si Ate sa palasyong ito. I hope this palace will acknowledge me for who I
am.." mahinang sabi niya sa amin.

"Hi snow prince!" masiglang bati niya kay Zen. At nang iangat ko ang aking paningin sa babae
ay halos mapatulala na lamang ako. "You will, you're my queen and not someone else.." sagot ni Dastan. Hinawakan nito ang kamay
ni Rosemary na siyang nagpangiti sa kanya.

Elizabeth? Si Elizabeth ba ang nakikita ko?

Habang tinititigan ko siya ng matagal ay napapansin ko na rin ang pagkakaiba nito kay
Elizabeth, mukhang lagi itong nakangiti at masiyahin kumpara kay Elizabeth na umaapaw sa
karisma na anumang oras ay talagang makakaakit ng mga mata ng kalalakihan.

"How..how come?" napatayo na si Zen sa kanyang inuupuan.

"You must be Claret? Ang dyosa mula sa salamin" ngiting sabi niya sa akin. Marahan akong
ngumiting pabalik sa kanya. Papaano sila nagkita ni Dastan? Bakit hindi nalaman ni Dastan na
siya ang 'mate' niya nang panahong kasakasama niya si Elizabeth? Ni minsan ba ay hindi
nagkita ang mga ito nang magkasama sila ni Elizabeth? Paano nangyaring hindi sila nagpangita
agad?
"Maupo ka Zen, igalang mo ang aking reyna" seryosong sabi ni Dastan.

Unless, she is not Dastan's mate. Nanatili akong tahimik habang nag uusap ang magkakapatid
at patuloy na nagtatanong kay Elizabeth. Paminsan minsan ay nakikisali din si Zen samantalang
ako ay walang masabing kahit ano.

"I am not Elizabeth, I am Rosemary Ava Camry her sister" ngiting sabi niya sa amin.

"Siya ba ang babaeng nakita mo sa pagpupulong Dastan?" tanong ni Zen sa kanyang kapatid.
"Pagpupulong? Hindi tayo nagkita sa isang pagpupulong kamahalan, who is that?" ngusong
tanong "Alam niya ba ang kahilingan ng ating inang reyna?" tanong ni Finn.
ni Rosemary kay Dastan na mukhang natigilan sa biglaang sinabi ni Zen.

Marahang hinaplos ni Dastan ang pisngi ni Rosemary at tipid na ngumiti dito. "We talked about it.." maiksing sagot ni Dastan. Tumango naman sa amin si Rosemary bilang
pagsang ayon sa sinabi ni kamahalan. Gustong gusto ko nang itanong sa kanila kung si
Rosemary ba ang mate ni Dastan pero alam kong wala ako sa lugar at kabastusan ang gagawin
ko.

"I've seen a vision of you.." maiksing paliwanag ni Dastan. Nang lingunin ko si Zen ay
bahagyang nakakunot ang noo nito. Natapos ang usapan na punong puno ng pagtataka ang aking isipan. Bakit bigla na lamang
siyang nagpakita? Bakit hindi siya nakilalang agad ni Dastan kung kapatid lamang ito ni
Elizabeth?

Something is wrong with this. May mali sa mga pangyayari. I see no harm
"Kailan ang kasal?" tanong ni Evan. with her, posibleng nabaguhan lamang ako sa presensiya niya at kung pagmamasdan siya para
lamang siyang isang masiyahing babae. Pero bakit ganito ang nararamdaman ko?

She has this warm and angelic aura, hindi kagaya nang kay Elizabeth na parang inihuhulog
sa mga galamay nito ang buong atensyon ng isang lalaki. Kung pagmamasdan ay mukha pa
siyang dating tao kaysa sa akin. Nasabi kong kamukhang kamukha nga siya ni Elizabeth pero
ang aura niya at ang personalidad niya ay talagang ibang iba.
"Mas mabuting sa lalong madaling panahon, kamahalan gustong gusto ko nang makita ang
ating inang reyna.." mahinang sabi ni Lily. Kahit ako ay gusto ko na rin siyang makita at
makausap.

"Can't sleep baby?" humigpit ang pagkakayakap sa akin ni Zen. Akala ko ay natutulog na siya.

"Ayokong madaliin ang aking reyna.." maiksing sagot ni Dastan. Halos lumukso ang puso ko
nang magtama ang mga mata namin ni Dastan. What the hell is that? Kinakabahan akong baka
may nakapansin sa amin. Baka kung anong isipin nila. "Zen, can I ask? Would you mind?" tanong ko sa kanya.

"No, I am fine. Kung gusto ng palasyong mapaaga ang kasal, hindi na ito problema sa akin" "Ask baby.." bulong niya sa akin.
ngiting sabi ng babae.
 Hindi ba ito napapansin ng mga kapatid niya? Their law is ruining the king!
"About Rosemary.." itutuloy ko ba ang itatanong kong ito sa kanya?

"Zen, hindi ako sang ayon sa bagay na ito.." mahinang sabi ko. Naramdaman kong hinalikan
niya ang aking leeg.

"Yes Claret. She's not Dastan's mate.." hindi ako nakapagsalita ng isang minuto sa sagot sa
akin ni Zen.

"Kahit ako ay hindi sang ayon Claret, pero ito ang bagay na kailangan niyang gawin at hindi na
natin maaaring salungatin. Sariling desisyon din ito ni Dastan, para sa kaharian, para sa aming
magkakapatid, para sa Sartorias, para sa buong Parsua.." pero paano ang sarili niyang
kapakanan?

"Hindi pwede Zen. It should be his mate, hindi ba? Kailangan ang babaeng nakatakda sa kanya.
Magkakasakitan lamang sila ni Rosemary.." nangangatal na sabi ko. May alam akong ganitong
sitwasyon at hindi naging maganda ang resulta nito. Ito na naman ang Sartorias sa mga patakaran nilang sisira mismo sa pundasyon ng kanilang
kaharian.

"Zen.." mas humigpit ang yakap niya sa akin.

"He's the first born, our king. Hindi tuluyang kikilalanin ang kapangyarihan niya sa kahariang ito
hanggang hindi pa siya ikinakasal..." paliwanag sa akin ni Zen.

"Hindi sa lahat ng pagkakataon na hindi mo pagsang ayon sa patakaran ng mundong ito ay

maaari kang umapila. Minsan mas mabuting tanggapin mo na lamang ito at huwag nang gawing
"I think this is unfair, papaano kung dumating ang totoong itinakdang babae para kay Dastan? komplikado ang lahat..." natahimik ako sa
Papaano si Rosemary?" ito na naman ang patakaran ng mundong ito na kailanman ay hindi ko
nagustuhan. sinabi ni Zen.

/>

"Puputulin na ng mga babaylan ang anumang koneksyon mayroon si Dastan at ang babaeng
nakatakda sa kanya. Nangangailangan na ng totoong hari ang kahariang ito Claret, lalo na at
nararanasan na ang iba't ibang sakuna sa Sartorias. Kailangan gawing panatag ni Dastan ang
kalooban ng mga nasasakupan namin sa pamamagitan ng kasal.." ilang beses akong umiling sa
sinabi ni Zen.
"Matutulog na ako mahal na prinsipe.." naramdaman akong tumango lamang si Zen bago niya
malambing na pinaglandas ang tungki ng ilong niya sa aking leeg hanggang sa hindi na siya
gumalaw.

Pilit nilang binubuo at pinapatatag ang Sartorias pero hindi nila alam na unti unti na nilang Nakatulog akong nakikita ang ngiti ng panibagong babaeng biktima ng patakarang ilang beses
winawasak ang sarili nilang hari. Hindi ba nila alam ang sakripsiyong ginagawang ito ni Dastan? ko nang isinumpa.
Hindi na ako nagtataka kung bakit ni minsan ay hindi ko nakitang naglabas ng emosyon si
kamahalan.
--
"No! Bakit naman ako magagalit sa'yo?" kunot noong sagot ko sa kanya.

Naging maayos ang pamamalagi ni Rosemary sa palasyo, lagi siyang kinakausap ng mga
Gazellian para maramdaman ang mainit na pagtanggap sa kanya. Palagi siyang nakangiti sa
aming lahat at maging si Dastan na isang beses lamang sa isang buwan ngumingiti ay
napapangiti rin ng dahil sa kanya.
"Dahil hindi mo ako kinakausap, dahil iniiwasan mo ako. Ayaw mo ba sa akin Claret?" ilang
beses akong umiling sa kanya. Ito na ba ang naiparating ko sa kanya? Damn.

Kasalukuyang magkausap si Zen at si Dastan sa aklatan ng palasyo habang ako naman ay

naglalakad sa magandang hardin at pinapanuod ang naliliparang makukulay ng mga paruparo.

"Claret!" napalingon na lang ako kay Rosemary na lakad takbo para lamang maabutan ako.
Ngayon ko mas napansin na mas matangkad ako sa kanya at higit na mas bata siyang tingnan
sa akin.
"I'm so sorry for that, masyado lang siguro akong maraming iniisip nitong mga nakaraang
araw.." paliwanag ko sa kanya.
Nanatili kaming naglalakad at wala na muling nagsalita sa amin pero ilang minuto lang ay
binasag niya ang katahimikan sa pagitan namin.

"Maaari ba akong sumabay mamasyal sa'yo?" tanong niya sa akin. Tumango lamang ako sa
kanya. "I am not Dastan's mate" hindi ako nakapagsalita sa sinabi niya.

Nanatili akong tahimik habang naglalakad kami, ni minsan hindi ko sinubukang makipag usap sa
kanya simula nang dumating siya sa palasyo. Hindi ko alam kung papaano ako magsisimula
dahil sa tuwing napapatagal ang titig ko sa kanya ay muli ko na namang naaalala ang mga
konsehong siyang nagpapagulo sa lahat.
"Pero mahal na mahal ko siya Claret.." hindi ko alam kung bakit biglang kumirot ang dibdib ko.
Nalaman kong sila pala ang nagsabi kay Dastan na mabuting maghanap na ito ng reyna at Naalala ko sa kanya si Danna.
huwag nang hintayin

ang kapareha nito. Mga konseho din ang sanhi kung bakit may mga mangkukulam ngayon, sila
ang puno't dulo sa lahat nang pangyayaring ito. Tanging si lolo lamang ang sumasalungat sa
kanila pero ano nga ba ang laban ni lolo sa dami ng mga konsehong kasama niya?

"I was the first one who fell for him. Nauna ako kay Elizabeth, nauna ako kay Ate.." napalingon
na lang ako sa kanya. Kasalukuyan na siyang may hawak na pulang rosas.

"Claret, galit ka ba sa akin?" napatigil ako sa paglalakad at humarap ako sa kanya.

 "Akala ko noong una ay nakikita lamang niya sa akin ang kapatid ko. Pero nang sandaling
"It was our mother's birthday, halos lahat ng mga kalalakihan ay ginustong isayaw si Ate. She's tawagin niya ang pangalan ko at halikan ang aking mga labi, nalusaw ang galit at hinanakit ko
the famous daughter of the blue fire, beautiful, charismatic and every vampire fangs dream of. sa palasyong ito, sa mga Gazellian.." huminga ako ng malalim bago ako magsalita.
While me? Her replica, her copycat, her lame

sister. Tandang tanda ko nang gabing 'yon na wala man lang nag alok ng sayaw sa akin. But out
of nowhere Dastan suddenly appeared, the first prince of Parsua Sartorias. Siya ang kauna
unahang lalaking hiningi ang kamay ko para isayaw ng gabing 'yon.." kitang kita ko ang ngiti sa
mga mata niya habang ikinukwento ito.

"Bakit sinasabi mo ito sa akin?" tanong ko.

"But after that night, Elizabeth was so furious. Sinaktan niya ako, sinabihan ng masasamang
salita na siyang hindi ko magawang masagot. Ayokong makipagtalo sa kapatid ko, she's my
sister afterall. Kasalanan ko rin, posibleng naawa lamang sa akin si kamahalan.." gustong gusto
ko nang hawakan ang dibdib ko sa patuloy na pagkirot nito.
"Dahil alam kong maiintindihan mo ako. Pareho tayong nagmamahal ng isang Gazellian,
parehong tayong nabihag ng isang Gazellian. Gusto kong patunayan na posible rin maging
matagumpay ang pagmamahalan ng dalawang bampirang hindi itinakda.." ngumiti siya nang
napakatamis sa akin bago siya tumango at iwan ako sa gitna ng hardin.

"Pero agad nahiwa ang aking puso nang mabalitaang pinili nang makipagmabutihan ni
kamahalan kay Elizabeth. Na mas pinili pa nito ang aking kapatid kaysa sa babaeng inaasahang
kanyang kapareha mula sa salamin.." alam ko ang bagay na ito. Simula pa lamang ay si Dastan
na ang inaasahang itinakdang bampira.
Napatitig na lang ako sa kanyang paglalakad papalayo sa akin. Gagawin rin ba ni Dastan ang
ginawa ng kanyang amang hari? Gusto ko mang sabihin sa babaeng ito na imposibleng
mangyari ang sinasabi niya ay pinili ko na lamang manahimik.
Hindi ko alam kung anong magagawa ko sa sandaling mapalitan ng mga luha ang kanyang
matatamis na ngiti.

"At nang namatay si Elizabeth dahil sa pagsasakripisyo niya sa ibang prinsipe, halo halo na ang
naging emosyon ko. Galit dahil nalaman kong ginamit lamang ng pangalawang prinsipe ang
kapatid ko, galit dahil sa pagkamatay niya, galit dahil hindi niya minahal at nagawa pa niyang
pagtaksilan si Dastan. Nalungkot dahil nawalan ako at higit sa lahat paghihiganti. Sa aking mga
mata Claret, namatay ang kapatid ko dahil sa mga Gazellian, ginamit at pinagsamantalahan.." Muling kong pinagpatuloy ang aking paglalakad at sa unang pagkakataon pinili ko na lamang
hindi ako makapagsalita sa sinasabing ito ni Rosemary, aminado si Zen tungkol sa bagay na ito. magbingi bingihan at magkunwaring manhid sa pangyayaring hindi ko nagugustuhan.

--

"Pero naisip kong ano pa ang mangyayari kung maghihiganti ako? Uulitin ko pa ba ang VentreCanard
nakaraan? Kailanman ay hindi maitatama ng isang pagkakamali ang isa pang pagkakamali.
Nandito ako sa palasyo dahil mahal ko si Dastan at nangangako akong paliligayahin ko siya.."
pawang ngumingiting mga mata ang nakikita ko sa kanya habang ikinukwento ito.
=================

Chapter 60

Chapter 60

Habang abala si Zen at ang mga Gazellian sa kanilang mga tungkulin sa kaharian, abala naman
ako sa paghahanap sa pintuan ng reyna. Nasabi sa akin ng mga itinakdang babae na nasa loob
lamang ito ng palasyo at hindi na lalayo pa pero sa tagal ko nang lumagi sa palasyong ito ni
minsan ay hindi sumagi sa aking paningin ang pintuan ng reyna.
Saang parte pa ng palasyo ang hindi ko nararating? Halos nailibot na sa akin ni Zen ang bawat
parte ng palasyo. Nasaan ang pintuan ng reyna?
Ilang araw nang sumasakit ang ulo ko sa kaiisip ng pintuan. Alam kong hindi ko ito mabubuksan
kahit malaman ko ang lokasyon nito pero iba pa rin kung alam ko kung saan matatagpuan ang
reyna.
Dalawang araw na rin wala si Rosemary dahil dadalaw daw ito sa kanyang pamilya na matagal
tagal na niyang hindi nakikita. Dahil hindi naman mahigpit si kamahalan hindi katulad ni Zen,
hinayaan nito si Rosemary sa gusto nitong pagdalaw.
Muli akong napabuntong hininga habang iniisip muli ang pintuan, mukhang matatagalan pa
bago magbuntis si Rosemary dahil hindi naman siya minamadali ni kamahalan. Pero papaano
na lang ang mga dapat kong gawin? Maghihintay na rin lang ba ako?
Alam kong nahihirapan na si Danna sa kanyang sitwasyon, patuloy pa din siyang dinidiin at
tinutugis ng mga taga Sartorias. At kahit ilang beses niyang sabihin sa akin na hindi niya naman
ako pinagmamadali at gawin ko na lamang ang pagtulong sa kanya kapag nasa tama nang
pagkakataon hindi ko siya magawang sang ayunan. Dahil alam kong hindi na dadating pa ang
tamang pagkakataon,
tumatakbo ang oras at ang maghintay sa ganitong sitwasyon ay hindi magandang ideya.
Kahit alam ko sa sarili kong hindi ako pagbubuksan ng reyna, buo na ang desisyon ko.
Susubukan kong makipag usap sa kanya sa likod ng pintuan pero bago mangyari ito
kailangan ko munang malaman kung saang parte ng palasyo naroroon ang pintuang
hinahanap ko.
Ilang beses na naman akong napabuntong hininga nang may biglang may pumasok sa
isipan ko. Isang beses pa lamang ako nakarating sa lugar na ito at posibleng nandito ang
reyna.
Ang lugar kung saan kami unang nagkita ni Zen. Sa ilalim ng palasyo, sa lugar na punong puno
ng mabalahibong halimaw na muntik nang kumain sa akin noon.
Hindi na ako nag aksaya pa ng oras, agad na akong lumabas ng aking silid na punong puno ng
mga sangkap pang orasyon at lumabas na ako sa palasyo. Alam ko kung saan ang maaari kong
daanan para makarating sa ibaba ng malaking palasyong ito.
Sa tagiliran ng palasyo ay may isang nakakandadong pintuan dahil sa mga halimaw na
nakakulong dito. Minsan ay naitanong ko na kay Zen kung bakit mayroon silang ganitong
klaseng mga halimaw sa ilalim ng palasyo, sinabi niya lamang sa akin na parte na ito ng palasyo
simula ng ipinanganak siya. Wala na siyang iba pang ipinaliwanag tungkol dito.
Alam kong mahika ang ginamit sa nakakandadong pintuan. Mabilis nagningas ang aking mga
mata at agad nagliwanag ang aking mga kamay kasabay ng kandado ng pintuan. Sa isang iglap
ay nawala ang pagkakakandado nito. Kung mahika lang din ang pag uusapan higit na akong
mas natututo, dagdagan pang mas higit akong makapangyarihan
sa mga babaylan ng Parsua.
Katulad nang unang pagkakataong nakarating ako dito, tanging simbo lamang ang nagbibigay
liwanag sa madilim na lugar. Pababang hagdanan ang kasalukuyan kong dinadaanan, pinili
kong kumuha ng isang simbo nang mas magabayan ng liwanag nito ang aking paglalakad.
Nang tuluyan na akong makarating sa ibaba ay hindi na ako nagulat nang mabasa ang aking
mga paa. River of blood. Bagay na halos pumatay sa akin nang una akong makarating dito.
Habang pinagpapatuloy ko ang aking paglalakad ay nakakarinig na ako ng pamilyar na pag
ungol. Ungol ng halimaw na mukhang nagugutom, mga embargong humabol sa akin noon.
Kung noong unang pagkakataon ay wala akong ibang ginawa kundi umiyak at tumakbo sa lugar
na ito. Ngayon naman ay kahit kaba at takot ay wala na akong maramdaman, sa tagal kong
lumagi sa mundong ito. Kahuli hulihan na ang mga Embargong dapat kong katakutan.
Marami na akong naranasan, nasaksihan at pinagdusahan. Ano pa ang ikakatakot ko sa
halimaw na kakatiting na lamang ang bagsik na kayang iparating sa akin?
Patuloy ako sa paglalakad habang hawak ang simbo, nakikita kong dalawang embargo na ang
nakalabas ang malalaking ngipin na handa nang kumain ng kanilang almusal. Hindi ko sila
pinansin at nagpatuloy ako sa paglalakad at nang abot ngipin na nila akong dalawa, hindi man
lang ako kumurap nang kapwa naging abo ang dalawang ito.
Hinahayaan kong namumula ang aking mga mata habang patuloy ako sa paglalakad na hindi
man lang pinapansin ang mga embargong umaatake sa akin. Simula nang ibigay ko ang kahati
ng buhay
ko sa asul na apoy, natuto na akong gamitin ang kapangyarihan ko. Masasabi kong talaga pa
lang makapangyarihan ang mga itinakdang babae. Akala ko noon ay tanging panggagamot
lamang at pag alis ng sumpa ang kaya kong gawin. Mas binigyang buhay pala ng asul na apoy
ang dugo ko bilang isang mangkukulam.
Nagmadali na lamang akong pumunta sa lugar kung saan ko unang nakita si Zen at kinuha ko
ang simbo sa bandang kanan nito. Napansin ko na may nakapalibot pa rin na mga embargo sa
akin na nanatili lamang mga nakatitig sa akin. Mukhang alam na nila kung anong mangyayari sa
kanila kapag sinubukan nila ang kapangyarihan ko. Hindi na ako ang mahinang si Claret noon,
na takot sa lahat ng nilalang ng mundong ito.

Napatigil ako sa paglalakad nang tumama sa aking mga mata ang lugar kung saan ko unang
nakita ang aking prinsipe. Ang aking makisig na prinsipe na tahimik na natutulog habang
nakayukong nakacadena. Tandang tanda ko pa kung paano sinagan ng liwanag ng simbo ang
katawan niyang may mga galos, ang unang beses na sinampal ko siya, ang unang beses na
natulala ako sa kanyang napakagwapong mukha at nang unang beses kong naramdaman ang
mga pangil niya sa aking leeg.
Nagsimula na akong bumaba sa hagdanan, hindi ko alam kung tumagal na ng kalahating oras
ang aking paglalakad hanggang sa abutin ko na ang hantungan nito. Agad akong napatulala
nang makita ang napakataas na gintong pintuan na kasalukuyang binabantayan ng isang
napakalaking kuneho na nakaupo sa isang lumulutang na carpet habang naglalaro ng chess
mag isa.
What the hell? Totoo ba ang nakikita ko?

Sinong mag aakala na sa lugar na ito unang nagsimula ang lahat? This place was so
unromantic. Pero sino nga ba ang makakapagsabi ng lugar kung saan mo matatagpuan ang
lalaking mamahalin mo? "Anong kailangan?" halos mapaatras ako nang marinig na nagsalita ang kuneho.
It was always unexpected but damn wonderful.

Muli kong inilibot ang aking mga mata sa madilim na lugar, kung hindi dito saan pa? Wala akong "Nakakapagsalita ka?" hindi makapaniwalang tanong ko.
makitang pintuan.

Dahil nangangalay na ako sa paghawak ng simbo ay inilagay ko na ito sa isang bakanteng

lalagyan nito. Pero nagulat na lang ako nang maramdamang parang may humihigop sa ilog ng
dugong nasa aking paanan. Nang tumungo ako ay nakita kong nagsisimula nang dumaloy sa
isang malaking hugis kahong butas ang lahat ng dugo sa sahig. "Kapangyarihan ng reyna na bigyan ng isip ang mga hayop gaya ng isang bampira o tao.
Mukhang hindi ka taga Sartorias, anong kailangan mo?" tanong sa akin ng kuneho.
Wala akong ginawa kundi panuorin lamang ito hanggang sa tuluyan ko nang makita ang aking
mga paa. Natuyo ang sahig dahil

hinigop ito ng kahong butas. Sinimulan kong lumakad para mas makita kung anong mayroon sa
butas at agad akong namangha nang makitang may panibagong hagdanan dito.
/>

"Gusto ko siyang makausap kung maaari sana?" nag aalangang tanong ko. Nagulat na lang ako
nang umangat ang katawan ko at natagpuan ko na lang ang sarili ko sa harapan ng kuneho.
Hawak na niya ang aking tiyan.
Muli ko pa sanang kukuhanin ang simbo para magsilbing liwanag ko nang maalalang
nagsimula lamang mahigop ang dugo ng ilagay ko ito sa pinaglalagyan nito ngayon. Posibleng
magsarado ito kapag tinanggal ko ang simbo sa kinalalagyan nito.
 naghintay ako ng ilang minuto kung makakarinig ako ng sagot mula sa reyna pero nabigo
"Hindi ka nagdadalang tao, sinasayang mo lamang ang oras mo" naiiling na sabi nito sa akin. lamang ako.

Nagpaalam na ako sa kuneho at lumabas ako sa ilalim ng palasyo na parang tinakasan na nang
buhay.

"But I am her son's mate, baka sakaling hayaan niya akong kausapin siya" pangangatwiran ko.

Patuloy ang paglipas ng mga araw na walang nangyayari sa mga ipinangako ko. Kasalukuyang
natutulog si Zen dahil napagod ito sa sunod sunod nilang paglalakbay magkakapatid.

"Look at that.." may itinuro siya sa akin sa harap ng pintuan. Nang tingnan ko ito, agad kong Napahawak na lang ako sa aking leeg na may bakas pa ng kanyang mga pangil, ramdam na
mas nabigyan ng pansin ang disenyo ng pintuan. Sa gitna nito ay may parang maliit na bowl na ramdam ko ang pagkauhaw niya nitong nakaraang mga araw dahil sa matinding pagod. At ang
kung hindi ako nagkakamali ay dito ipapatak ng babae ang kanyang dugo. pagpapainom na lang ng aking dugo ang tanging maitutulong ko sa kanya.

"Malalaman ng pintuan kung nagdadalang tao ang may ari ng dugo, hindi ito magbubukas kahit Habang nakatulala lamang ako sa terrace ng kwarto namin ni Zen, napansin kong may
anong gawin mo. Bumalik ka dito kapag may dinadala ka nang isang Gazellian.." nanlambot ako dumapong itim na uwak sa lamesang kaharap ko. Nang magtama ang mga mata namin ay
sa sinabi ng kuneho. nakumpirma kong si Danna ito.

Tatalikod na sana ako nang may muli akong itanong sa kanya. Hindi din nagtagal ay naramdaman kong napasok na ni Zahara ang isipan ko.

"Naririnig ba tayo ng reyna ngayon?" tanong ko na lamang. Tumango sa akin ang kuneho. "Claret, huwag mong hayaang ulitin ng unang prinsipe ang ginawa ng kanyang ama. Huwag mo
Huminga ako ng malalim bago ako taas noong nagsalita sa harap ng pintuan. Hindi ko na nang hayaang may isa pang bampira ang makaranas ng paghihirap na pinagdaanan ko.."
inalintana ang presensiya ng kuneho sa aking harapan. mapait akong ngumiti kay Danna.

/>

"Gusto ko pong magpakilala sa inyo mahal na reyna. Ako po ang itinakdang babae para sa "Desisyon ito ni Dastan, tulad ng sabi ni Zen wala na kaming magagawa.." paliwanag ko.
inyong anak, para kay Zen. Ako po si Claret Cordelia Amor, isang babae mula sa kabilang
mundo. Isang babaeng handang gawin ang lahat para sa inyong anak at ang ginagawa ko pong
ito ay hindi lang po para sa akin kundi para rin sa kabutihan

niya at sa buong Parsua. Gusto ko po sanang makipag usap sa inyo ng personal tungkol sa
bagay na ito kung hindi man sana ay iparinig nyo po sa akin ang inyong boses at bigyan ako ng
ilang kasagutan. Sana po ay bigyan nyo ako ng pansin, humihingi po ako ng paumanhin dahil
hindi ako humarap sa inyo ng nagdadalang tao. Gusto ko pong magdalang tao mula sa bunga "Kung ganoon ay hahayan mong magtuloy tuloy ang ganitong pangyayari? Ilang beses kong
ng pagmamahalan namin ni Zen hindi dahil bunga lamang ito ng matinding pangangailangan.." sinabi sa inyo na kailanman ay hindi ko pinagsisihan ang pagmamahal ko kay Thaddeus pero
hinihiling ko na sana ako na lang ang una at huling makaranas ng ganito. Hindi mo alam kung
anong maaaring mangyari sa babaeng pakakasalan ng unang prinsipe kapag dumating na ang
itinakdang babae para sa kanya.." mahabang paliwanag sa akin ni Danna.
"Nasabing puputulin na nila ang ugnayan ni Dastan at ang babaeng itinakda sa kanya.."
katwiran ko.
"That's impossible!" malakas na sagot sa akin ni Danna.
"Impossible? Hindi ba at nagawa mo na ito sa sarili mong kapareha Danna? You rejected your
own mate" mabilis na sagot ko.
"Naging matagumpay ito dahil mahal ko na si Thaddeus pero ang unang prinsipe? Masasabi mo
ba sa akin na mahal niya ang pakakasalan niya?" natigilan ako sa tanong ni Danna.
"He loves Rosemary.." mahinang sagot ko. Hindi naman niya ito dadalhin sa palasyo at
tatawaging kanyang reyna kung hindi niya ito mahal.
"Anong kasiguraduhan Claret? Kahit makasal sila at hindi tunay na nagmamahal ang unang
prinsipe, hindi tatalab ang pagpuputol sa ugnayan nila ng babaeng totoong itinakda sa kanya.
Wawasakin niya ang puso ng babaeng pakakasalan niya Claret. Please avoid this, huwag mo
nang hayaang may panibagong babaeng maging katulad ko. Kailanman ay walang nakatalo sa
pag ibig ng dalawang itinakda sa isa't isa at alam kong alam mo ang bagay na 'yon Claret.."
nabuo na ang desisyon kong huwag nang makialam dito pero ito na naman at mukha pilit akong
inuutusan ng tadhana na muling makisali.
"Hindi ka nakikialam Claret, inaagapan na lang natin ang posibleng mangyari. Ano na lang ang
maaaring mangyari sa kaawa awang babae sa hinaharap? Posibleng isumpa niya ang Sartorias
at isilang na naman ang bagong bampirang handang pabagsakin ang kaharian. Marami pa
tayong kalaban at hayaang magkaroon pa ng isa na hindi na natin kakayanin lalo na at nag iisa
ka pa lang. Tandaan mong hindi lang natin ito problema, magiging suliranin din ito ng ating
magiging mga anak, kailangan na nating agapan ito Claret.." mahabang paliwanag sa akin ni
Zahara.
"Papaano ko masosolusyunan ito? Wala akong kakayahang kausapin si Dastan tungkol sa
bagay na ito.." maiksing sabi ko.
"Bukas ay aalukin na niya ng kasal ang babae, sana ay agapan mo Claret.." nanlaki ang mga
mata ko sa sinabi ni Zahara. Papaano ko 'yon gagawin? Kakausapin ko pa sana si Danna nang
lumipad na ang uwak at nang lumingon ako sa likuran ay nagkukusot na ng mata si Zen, gulong
gulo na rin ang buhok ng aking prinsipe.
"Claret, matulog na tayo.." tumayo na ako bago ako lumapit sa kanya at yumakap.
"Masusunod mahal na prinsipe.." hanggang sa makatulog si Zen ay hindi ako dinalaw ng antok.
Pinagpasyahan kong maglakad lakad muna sa palasyo. At pinili ko na lamang pumasok sa
aking mahiwagang kwarto pero
halos magulat na lang ako nang makitang nasa loob nito si kamahalan.
 "Kamahalan, may babaeng nakatakda sa'yo. At hayaan mong makita niya ang totong lalaking
nakatakda sa kanya. Huwag mong hayaang sirain nyo ang isa't isa" huwag ka nang gumaya sa
"Kamahalan.." nakita kong bukas ang isang pintuan ng aking kwarto. Mukhang dito siya iyong ama! Hindi pa tapos ang suliranin ni Danna sa Sartorias dahil sa ginawa ng kanyang ama,
dumaan. hahayaan ko pa ba itong sundan ng kanyang anak?

"I am sorry, I am just intrigued inside this room.." tatalikod na sana sa akin si Dastan nang lakas "Hindi ko na siya pakakasalan?" tanong muli sa akin ni Dastan.
loob akong nagsalita.

"Don't marry her! She is not your mate!" madiing sagot ko.
"Why? Bakit Dastan? What is your reason? You lied to us, you lied to your brother.." kalmado
siyang humarap sa akin at sa isang iglap ay nasa harapan ko na siya. Kaunting kaunti na
lamang ang distansya namin sa isa't isa.

"As you wish.." hindi ko na nahabol ang pangyayari. Nakita ko na lamang na yumuko ang hari sa
akin habang hinahalikan ang likod ng aking kamay.

"What do you think?" hahawakan niya sana ang aking buhok nang humakbang ako paatras. Pero agad akong napalingon sa pintuan nang makarinig ng singhap ng isang babae.

"Dastan...Claret..." lumuluhang mata ni Rosemary ang nakikita ko. Mabilis kong inagaw ang
kamay ko kay Dastan. What the fucking hell?
"Kamahalan, hindi ko na nagugustuhan ang mga ginagawa mo. Hindi ko maintindihan kung
bakit ka nagsinungaling sa amin, hindi ko na maintindihan ang mga ikinikilos mo. Ngayong nag
uusap na tayo sasabihin ko na rin na hindi tama ang ginagawa mo sa inosenteng si Rosemary,
sasaktan mo lamang siya kamahalan. May babaeng nakatakda para sa'yo, ikaw ang hari bakit
ka patuloy na nagpapadikta sa mga konseho?" mahabang sabi ko.

"No..this is not what you think Rose.." kinakabahang sabi ko.

"Ayaw mo akong makasal sa kanya?" hindi ko magustuhan ang tono niyang ito.

"Kaya ba ayaw mo sa akin Claret? You and Dastan..."

 "No, mali ang iniisip mo Rose.." nang magtangka akong lumapit sa kanya ay mabilis gumalaw
ang lamesa na siyang nakapagpatigil sa akin sa paglapit sa kanya.

"Kahit kailan ay hindi na ako nakakita ng mabuti sa palasyong ito!" malakas na sigaw niya bago
-- siya tumakbo papalayo.

VentreCanard

Hindi ko na alam kung hahabulin ko ba siya o kakausapin ko si Dastan para gumawa ng aksyon.
Isang malaking gulo ito kapag nalaman ito ng lahat ng mga Gazellian!
=================
Marahas akong humarap kay Dastan, blangko lamang ang ekspresyon niya na parang wala
lang sa kanya ang mga nangyayari. Magiging malaking eskandalo ito sa buong kaharian.
Chapter 61

Chapter 61

"Dastan! Ipaliwanag mo sa kanya ang lahat! Huwag mo nang hayaang makarating pa ito kay
Zen!" malakas na sigaw ko. Oh fvck.

Hindi ako magkaintindihan sa aking sasabihin habang nakatitig kay Rosemary na lumuluha sa
aming harapan. Hindi ganito ang gusto kong mangyari! Hindi ganintong sitwasyon ang gusto
kong maranasan! "Anong hindi dapat makarating sa akin Claret?" malamig na boses ni Zen ang aking narinig.
Kinakabahan
I am just trying to help, bakit lumabas na ako ang naninira dito? Can someone help me with
this? Pwede ba na hindi na ako maipit sa ganitong sitwasyon? I am tired of this. akong lumingon sa pintuan, agad sumalubong sa aking mga mata ang mariing pagkakatitig sa
akin ni Zen.

Nagsimula nang magtaasan ang aking mga balahibo, lalo na nang maramdaman ko ang biglang
"Mali ang iniisip mo Rosemary.." nagsimula akong humakbang papalapit sa kanya. pagbaba ng temperatura sa loob ng aking kwarto. Hindi na ako nagulat nang makitang bahagya
nang umuusok ang sahig dahil sa tindi ng lamig. Ramdam na ramdam ko na rin ang panunuyo
ng aking mga labi.

"No! No! wag kang lalapit sa akin! Mga taksil! Narinig ko ang lahat! Sinabi mo sa kanyang "Anong hindi ko dapat malaman? Anong ginagawa mo sa kwartong ito Dastan?" nagsimula
huwag akong pakasalan! Why? Claret! You have Zen!" mariin akong umiling sa sinabi ni Rose. nang humakbang papalapit sa amin sa Zen. At sa bawat paghakbang niya ay ang pagiging yelo
ng sahig na kanyang dinadaanan.

Nakita kong nasa likuran na rin ang mga Gazellian na mukhang naguguluhan sa pangyayari.
Maging si Rosemary ay nandito na rin na mahinang umiiyak habang yakap ni Lily na kunot na
kunot ang noo sa akin.
"What the hell is happening?" malamig na tanong ni Lily sa aming tatlo.
"Gusto mo bang magsalita kapatid?" malamig na sabi ni Zen na hindi ako pinapansin.

"This is a big misunderstanding!" malakas na sabi ko. Bakit kung tingnan nila kami ni Dastan ay
"Yes, I did kiss her. Not just once but twice" nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Dastan. Lie! Ayusin
may kung ano kaming ginawa? We're not doing anything!
niya ang mga sinasabi niya!

"She's a liar! Narinig ko kung papaano niya sabihin kay Dastan na huwag akong pakasalan!
"Why brother? Ilang beses kong sinabi sa'yo na huwag na huwag mong lalapitan si Claret. Is it
They even kissed in front of my eyes!" nanlaki ang mga mata ko sa sinabi niya. Siya ang
because of Elizabeth? Dahil na naman ba sa kanya? Hindi ba at pinababawi kita noon? You can
sinungaling!
beat me to death, punish me and do everything for your revenge. Nakahanda akong tanggapin
'yong lahat pero huwag na huwag mong kakantiin si Claret.." seryosong sabi ni Zen.

"No!" madiing sagot ko. Hinintay ko na sumagot din si Dastan para ipagtanggol ang kanyang
sarili pero nanatili itong tahimik.
"Ngayon ay nararamdaman mo na Zen? I kissed her the way you kissed my Elizabeth.." lalo
kong narinig ang paghagulhol ni Rose. Hindi ba alam ni Dastan ang ginagawa niya kay
Rosemary? What is the point of bringing her inside this palace?
Bakit hindi nagsasalita si Dastan? Bakit hinahayaan niyang paratangan kami ng ganito? Bakit
hinahayaan niyang magsimula nang mag isip ng hindi maganda
Hindi ko na nahabol ang pangyayari nang tumilapon ang katawan ng magkapatid
sa amin ang mga kapatid niya?!
na bampira dahilan kung bakit nabutas ang pader ng aking kwarto. What the hell is happening?
Kitang kita ko ang pag igting ng mga bagang ni Zen sa kanyang narinig. Maging ang mga
Anong tumatakbo sa isip ni Dastan? Hindi ko mahuli kung anong gusto niyang mangyari.
kapatid niya ay natulala sa narinig mula kay Rosemary. It was a different kiss! It was on the back
of my hand!

"Madali kayo! Palabasin lahat ang tagasunod ng palasyo. Tawagin ang lahat ng mga babaylan!
Kailangan nating harangan ang palasyo, walang anumang kaguluhan ang lalabas sa ating
"Zen, don't believe on her! Ako ang paniwalaan mo! We did not kiss! No Zen..please.." ginamit
nasasakupan!" malakas na sigaw ni Lily na siyang nagpawala sa kanyang mga kapatid. Nanatili
ko ang aking kapangyarihan para alisin ang lamesang nakapagitan sa amin ni Zen at nang
lamang akong tulala sa sirang dingding ng aking kwarto, papaanong sa isang iglap ay
tangkain kong hawakan si Zen ay mabilis niyang hinawakan ang balikat ko. Itinabi niya ako para
nagkaganito ang lahat?
mas magharap siya ng kanyang kapatid.

Tanging si Lily at Rose lamang ang natira sa aking kwarto. Patuloy pa rin sa pag iyak si Rose.
Naririnig ko na nagsisimula na rin maging yelo ang itaas ng aking kwarto.

"Alam mong kasinungalingan ang sinasabi ni Dastan, alam mong mali ang sinabi mo Rosemary.
Nagsisinungaling ka, binigyan mo ng maling ideya si Zen na siyang sinakyan ni Dastan. Walang
namamagitan sa amin ni kamahalan!" madiing sabi ko. Hindi ko na alintana kung sino ang
posibleng panigan sa amin ni Lily, ang mahalaga ay alam ko sa sarili kong nagsasabi ako ng
totoo.
"Nagsisinungaling? Ikaw ang nagsisinungaling sa atin! Tinanong kita kung may galit ka sa akin
sinabi mo sa aking wala! Pero bakit ayaw mo akong maging masaya? Bakit hinahadlangan mo
kami ni Dastan? Kapareho ka lang ni Elizabeth! Gusto mo sa'yo lang ang lahat, sa'yo lang ang
atensyon!" malakas na sigaw niya sa akin na halos nakapagpakulo sa aking dugo. Huwag na
huwag niya akong igagaya sa babaeng 'yon. Hindi ko kayang tuhugin ang magkapatid!
"Dahil hindi sa'yo nararapat ang atensyon!" sigaw ko rin sa kanya. Pero
nagulat na lang ako nang lumipad ang palad ni Lily sa aking mga pisngi. Halos mamanhind na
naman ang aking pisngi nang dahil sa kanyang sampal. Ilang beses na ba akong nasampal
ng prinsesang ito?
"Tinanggap namin siya Claret, tinanggap na siya ng palasyo! Anong karapatan mong hindi siya
tanggapin! Kahit hindi siya ang itinakda para kay Dastan tinanggap na namin siya. Ano pa ang
ginagawa mo? Ginagawa mong komplikado ang lahat" mahabang sabi ni Lily.
"Hindi nyo ba naririnig ang sinabi ni Dastan? He's still in love with Elizabeth! He's still in love with
your sister. Sasaktan mo lang ang sarili mo Rosemary, sasaktan nyo lang siya Lily.." naiiling na
paliwanag ko sa kanya.
"Anong pakialam mo Claret? Hindi ikaw ang masasaktan, ako! Bakit pilit kang nakikialam? Dahil
akala mo may gusto sa'yo si Dastan? Gusto mo bang maging isang reyna Claret? Tandaan mo
ginamit ka lamang ni Dastan para maghiganti kay Zen!" sigaw sa akin ni Rosemary na halos
hindi ko maintindihan kung saang lupalop niya nakuha. Kahit kailan ay hindi ako nag isip na
maging isang reyna!
"Hindi ka pa ba masaya kay Zen?" lalong nangunot ang noo ko sa paratang sa akin ni
Rosemary. Bakit ako ang pinaparatangan niya ng ganito?
All I want is to help this empire! Bakit ako ang nagmumukhang masama?
"Kahit kailan ay hindi ko pagtataksilan si Zen! Lalo na kung sa kanyang kapatid! Yes, there is a
kiss! Pero kayong dalawa mismo ang saksi! Lily alam kong nakita mo nang halikan ni Dastan
ang kamay ko nang sunduin nyo ako sa mundo ng mga tao!
At ikaw Rosemary, kitang kita mo na kamay ko ang hinalikan niya! Hindi mo ba alam kung ano
ang dating ng mga sinabi mo kanina?! Hindi ako ang nagpapagulo dito. Ikaw!" malakas na sigaw
ko.
Nang silipin ko ang bintana ng aking kwarto ay nakapansin ako ng kulay puting liwanag na unti
unting bumabalot sa palibot ng palasyo. Mahika mula sa mga babaylan ng palasyo. Ibinabalot
na nila ng kanilang kapangyarihan ang palasyo para hindi ito maagaw ang atensyon ng mga
mamamayan.
Natahimik si Rosemary sa sinabi ko. Pero agad namang nakapagsalita si Lily.
"Kung ganoon, anong malaking dahilan mo Claret? Bakit pilit mong sinasabi kay Dastan na
huwag niyang pakasalan si Rose, ito ang makakabuti sa kaharian, sa palasyo para sa lahat.
Hindi mo ba alam ang ginagawa mo Claret? Dahil sinubukan mong pigilan ang kasal nila
nagkakagulo ngayon si Zen at Dastan, tinulak mo silang magpatayan, binigyan mo si Zen nang
maling ideya!" halos pataasan na kami ng boses sa loob ng kwartong ito.
"Hindi ko ginagawang komplikado ang lahat Lily, I am just fixing everything. Wala kayong
nalalaman, uulitin ni Dastan ang lahat ng mga pangyayari!" sigaw kong muli.

Kung nagkakagulo si Zen at Dastan dahil sa inaakalang halik at paghihiganti. Kami naman ay
matinding nagtatalo sa kasal na pilit kong pinipigilan. Alam kong sa sandaling ito, kung
maagapan kong isumpa ni Rosemary ang buong Sartorias, sa aking lahat mabubuntong ang
"Claret,
kanyang galit. Sa paraang ito naagapan ko sa isang panibagong galit ang Sartorias posibleng
sumira dito.
ang babaeng sinasabi mong unang minahal ng aking ama ang siyang pumatay sa kanya. Anong
kahangalan ang sinasabi mo? hindi mo man lang ako nirespeto. Anak ako ng taong ginagawan
mo ng kwento Claret.." nanlaki ang mga mata ko nang nabalot ang katawan ko ng kulay puting
usok na siyang kapangyarihan ni Lily. Pilit akong nagpapalag pero mahigpit ang pagkakagapos
nito sa akin.
"Anong uulitin Claret?" kunot noong

tanong ni Lily. Ito ang malaking problema sa mga Gazellian, dahil nabuhay na sila sa kanilang
paniniwala hindi na nila alam kung ano ang puno't dulo nito.

"Sinong nagsabi ng kwentong ito sa'yo? Nakipagsabwatan ka ba sa kanya? Pinagtaksilan mo ba

kami Claret?" nanlaki ang mga mata ko nang makitang kumakapal na ang usok na pumapalibot
sa aking katawan.

"Nangyari na ito noon Lily, sinubukang magmahal ng iyong amang hari sa ibang babae bago pa
dumating iyong inang reyna. At nang dumating ang totoong babaeng mamahalin niya, naiwang
luhaan ang babaeng sinabi niyang mamahalin niya habang buhay. Dastan will ruin Rosemary,
walang babaylan ang makapuputol ng ugnayan ng dalawang bampirang itinakda. Gagawa
lamang kayo ng isang malaking pagkakamali at patuloy lang itong magsusunod sunod.."
nahihirapang paliwanag ko.
"Are you going to kill me Lily? Habang buhay nang mababaon sa maling akala ang kahariang
ito.." kinakabahan na ako habang lumalapit sa akin si Lily na may pulang mga mata.

"Anong sinasabi mo Claret? Saan mo nakukuha ang mga sinasabi mo?" kunot noong tanong sa
akin ni Lily. Hanggang ngayon ay bulag pa rin sila sa likod ng mga pangyayari sa kanilang
"Minahal kita bilang isang tunay na kapatid Claret, pero bakit kailangan mong bastusin ang
kaharian. Kung paano isinilang ang mga nilalang na gusto silang pabagsakin, kung ano ang
alaala ng aking ama? Bakit kailangan mong maniwala sa babaeng pumatay sa kanya? Bakit ka
rason ng mga pangyayaring ito. Nabuhay lamang sila para ipagpatuloy ang walang katapusang
naniwala sa kanya? Gayong kaming mga Gazellian ang tumanggap sa'yo sa mundong ito..." sa
kaguluhan.
higpit ng usok na gumagapos sa akin hindi ko man lang maigalaw ang aking mga kamay.

Papatayin ba talaga ako ni Lily?

"Lily, ang babaeng inaakala niyong pumatay sa hari ang siyang babaeng unang minahal ng
inyong ama. She's innocent at ilang beses na niyang iniligtas ang Sartorias! Pero isa lang ang
sasabihin ko sa kabila ng lahat ng ginagawa niya at pagtulong, she's still broken and lost. At
"Claret!" hindi natuloy ni Lily ang paglapit sa akin nang humarang si Dastan sa pagitan namin.
habang buhay niya na itong pinagdudusahan. Why? Dahil iniwan siya ng lalaking akala niya ay
Mabilis din nakahabol si Zen na lalong tumindi ang galit sa mga mata nang maunahan siya
mamahalin siya habang buhay. Tinutulungan lang kita Rosemary, ayokong matulad ka sa
ng kanyang kapatid.
kanya, ayokong dumating ang panahon na kamuhian mo ang Sartorias.." humihingal na
paliwanag ko.
 ko itong hinahaplos.

"Hindi ko na nagugustuhan ang mga sinasabi niya. Hindi na kita maintindihan Claret..." nanlaki
ang mga mata ko nang tamaan nang isang napakalakas na suntok si Dastan mula kay Zen.

/>
"Stay away from her!" nagkakagulo na ang palasyo. Nagulat na lang ako nang mabilis na
nakabangon si Dastan at nakipagpalitan ng suntok kay Zen. Lumabas ang napakahabang
espada nito na gawa sa dugo, inilabas din ni Zen ang kanya na gawa sa matigas na yelo.
"Alam kong naririnig mo ako mahal na reyna, alam kong ilang daang taon ka nang nabubuhay
sa kalungkutan dahil sa pagkawala ng iyong hari. Nagmahal man siya ng ibang babae, alam
kong ikaw pa rin ang kahuli hulihang babaeng tumatakbo sa kanyang puso at isipan bago niya
lisanin ang mundong ito. Mahal na reyna, hindi lang pagmamahal ng hari ang maaaring
bumuhay sa'yo. Naghihintay ang iyong mga anak, kailangan ka nila mahal na reyna..."
nagtuluan na ang mga luha ko. Ito na lamang ang kahu hulihang magagawa ko. Hindi ko na
alam ang gagawin ko, hindi ako paniniwalaan ng mga Gazellian tungkol kay Danna, hindi titigil
si Zen at Dastan sa kanilang paglalaban.

Agad nagdatingan ang magkakapatid para awatin si Dastan at Zen. Pilit na nakahawak si Caleb
at Evan kay Zen habang si Casper at Finn naman kay Dastan, pumagitna sa kanilang lahat si
Harper.

"Tulungan mo akong paliwanagan ang iyong mga anak..." mahinang sabi ko.

"UTANG NA LOOB! TUMIGIL NA KAYO!" malakas na sigaw ni Harper na nakabuka ang mga
braso. Pilit pa rin nanlalaban si Zen at Dastan. Nagkakagulo na ang mga Gazellian. Fvck. Fvck.

"Mahal na reyna..walang kahit anong salita ang makakatalo sa salita ng isang ina...kailangan ka
Nawala na ang usok na nakagapos sa akin habang nagsisigawan na ang magkakapatid dahil sa nila.." panay na ang pagluha ko sa harap ng pintuan.
kaguluhan. Huminga ako ng malalim bago ako lakas loob na nagsalita.

Naramdaman ko na lamang na may humawak sa aking balikat. Ang kuneho na marahang

umiiling.

"Tinanong nyo ako kung bakit ako pilit na nakikialam? Dahil alam kong ako lamang ang totoong
nakakaalam ng lahat, ako lamang ang may kakayahang itama ang maling patakaran at
paniniwala ng kahariang ito. Kung susuko na ako? Kung susukuan ko kayong lahat? Anong silbi
ko bilang isang itinakdang babae?" natigilan silang lahat sa sinabi ko. Hindi ko na hinintay pang
may magsalita sa kanila. "Alam mo ang patakaran itinakdang babae.." umiling ako dito at dalawang kamay ko na ang
nakahawak sa pintuan.

Gamit ang mahika ko ay mabilis kong dinala ang sarili ko sa ilalim ng palasyo sa lugar kung
saan ko makikita ang bampirang makakatulong sa akin para ipaliwanag ang lahat.

Lumuluha kong itinaas ang aking kanang kamay dahilan upang maalis ang pagkakaharang ng
puting kuneho sa aking dadaanan. Nang hihina akong naupo sa piling ng pintuan habang
marahan
"Mahal na reyna.." tuluyan nang nanlabo ang aking mga mata hanggang sa napayuko na
lamang ako. Mukhang ang patakaran na siyang mismong kinakalaban ko ang siyang papatay sa
akin.
Ano pa ang maaari kong gawin kung ang bampira na kahuli hulihan kong maaaring kapitan ay
VentreCanard
hindi ako kayang tulungan?

=================

Habang patuloy ako sa pagluha ay bahagyang nakaaninaw ng liwanag ang aking mga mata.
Chapter 62
Nakita kong mabilis na yumuko ang kuneho at nang iangat ko ang aking mga mata ay natulala
na lamang ako sa pinakamagandang bampirang aking nasilayan.
Chapter 62

Unti unti kong ibinaba ang aking ulo bilang paggalang. Lumabas ang reyna, nagawa ko siyang
palabasin, nagawa ko siyang palabasin, nagawa ko siyang palabasin.

Walang nang humpay sa pagpatak ang aking maiinit na luha.

Hindi ko na maintindihan ang halo halong emosyong nararamdaman ko sa pagkakataong ito.
Sumisikip ang dibdib ko, nahihirapan na akong huminga, walang humpay sa pagluha ang aking
mga mata, nangangatal ang aking buong katawan. Labis labis na ang saya, pananabik, kaba at
walang humpay na pagkamangha.
"Gusto kong makita ang mukha ng babaeng bumuhay sa aking pusong ilan daang taon nang
Sinong mag aakala na isang dating tao ang makakapagpalabas sa makapangyarihang reyna ng
nagluluksa. Ipakita mo sa akin ang mukha ng babaeng tumalo sa kapangyarihan ng aking
kahariang ito? Sinong mag aakala na hindi dugo ng isang nagdadalang taong babae ang
mahiwagang pintuan.."
magbubukas sa mahiwagang pintuan?

Sinong mag aakalang ang kasalukuyang tumutuyo sa aking mga luha ay ang reyna ng Parsua
Sartorias? ang reynang ilang daang taon nang hindi nasisilayan ng kaharian.
Nangangatal kong pilit inangat ang aking paningin, nakaluhod na ang reyna sa aking harapan
para magtama ang aming mga mata.

"Ang kagandahan mo ay kasing ganda ng iyong kalooban Cordelia.." marahang pinapahid ng

reyna ang mga luhang pumatak mula sa aking mga mata.
Napapikit na lamang ako nang lumapat sa aking noo ang kanyang mga labi.
Halos hindi na ako makapagsalita, nakita ko na siya noon, nasilayan ko na ang maamo niyang
kagandahan noon pero iba pa rin pala ang epekto nito habang nasa malapit siya at
hinahawakan ng kanyang malalambot na kamay.

Her every touch is so gentle. Mga haplos niya na parang puso ko ang inihehele.

"Masaya akong ikaw ang sumalubong sa aking paglabas. Maraming salamat, Claret Cordelia
Amor.."

"Higit po kayong maganda mahal na reyna.." halos magtaas baba ang aking dibdib sa hirap ko
sa pagsasalita at paghinga. Hindi pa rin ako makapaniwala sa nangyayaring ito.

Mariin siyang umiling sa sinabi ko habang patuloy lamang siya sa pagpahid ng aking mga luha.

"Hindi alam ng mundo ng mga tao ang halaga ng nawala sa kanila nang sandaling angkinin ka
--
ng mundong ito Cordelia.." hindi ko na maintindihan
ang sinasabi ng reyna.

I am just a plain mountain girl from the other world. Kung mawala man ako sa mundo ng mga
tao ay hindi na ako malaking pagkukulang.
"Pusong nagmamahal sa aking anak..." nang humiwalay siya sa akin ay marahan niyang sinapo
ang aking mga pisngi. Muli na naman akong nakikipagtitigan sa maamong mga mata ng reyna.

"Ako po ang nagpapasalamat sa inyo mahal na reyna. Salamat po at pinakinggan nyo ako,
maraming salamat po.." muli siyang umiling sa sinabi ko at bahagya niyang tinakpan ng daliri
niya ang aking mga labi.
"Huwag kang mapagod magmahal ng isang Gazellian Cordelia, huwag kang mapapagod kay
Zen, huwag kang mapapagod sa aking anak.." marahan akong ngumiti sa reyna.

"Walang kahit anong mahika, kapangyarihan o sumpa ang makakatalo dito Cordelia.."
marahang tumigil ang kamay ng reyna sa aking dibdib. Wala akong mahanap na
salitang maaaring sabihin sa kanya. Parang gusto ko na lamang matulala sa
"Kailanman ay hindi po ako mapapagod sa inyong anak mahal na reyna. Tumitibok na po ito
kagandahan niya.
para sa kanya.." sa pagkakataong ito ay ako naman ang nakahawak sa aking dibdib.

Habang nakatitig ako sa maamo niyang mukha, napansin ko na lamang na wala na ang kaba sa
Ngumiti sa akin ang reyna bago siya nagsimula nang tumayo, inilahad nito ang kanyang kanang
aking dibdib, kalmado na ito at banayad na tumitibok. Dahil ba ito sa haplos ng reyna?
kamay sa akin.

"Cordelia..." natigilan ako nang yapusin ako ng reyna. Unti unti siyang bumaba hanggang sa
"Hayaan mong alalayan kita itinakdang babae.." nangangatal kong inabot ang kamay ng reyna
matapat ang kanyang sarili sa tapat ng aking dibdib na parang pinakikinggan ang pagtibok ng
para suportahan akong makatayo.
aking puso.

Hindi ko alam kung anong nagtulak sa akin para yumakap pabalik sa reyna. Napakainit ng mga
yakap niya, mga yakap ng isang inang nangungulila sa kanyang anak.

Hindi ko muling maiwasang hindi maluha, simula nang mabuhay ako ay hindi ako nakaramdam
"Kami naman ngayon ng aking mga anak ang magtutuos, Lumps hayaan mong patay ang
ng mainit na yakap mula sa isang ina. Hindi ako kailanman nabigyan ng pagkakataong
presensiya ko" mabilis na tumango ang malaking kuneho habang panay ang pagpaypay sa
huminahon at kumalma mula sa bisig ng isang ina. Hindi ko akalaing sa mundong ito ko pa ako
reyna ng isang napakalaking itim na abaniko na may mahika. Mukhang dahil dito kaya hindi pa
unang makakaramdam ng ganitong kainit na yakap.
rin siya nararamdaman ng kanyang mga anak.

Kapwa kami napatingala ng reyna nang makaramdam kami ng pagyanig mula sa itaas ng
palasyo. Kung ganoon ay patuloy pa rin sa pagkakagulo ang mga Gazellian.
"Masarap pakinggan ang pagtibok ng puso mo Cordelia. Pusong bawat pagtibok ay kabutihan.."
Nakita kong unang sumampa sa lumulutang na carpet ang kuneho na mabilis sinundan ng
hindi ko magawang sumagot sa reyna. Mas hinigpitan ko na lamang ang pagkakayap ko sa
reyna. Kapwa sila napatingin sa akin nang makitang nakatitig lamang ako sa kanila.
kanya.

"Sumakay ka na Cordelia"
tumango na lang ako sa reyna bago ako nagmadaling humakbang sa lumulutang na carpet.
Muntik pa akong matumba nang nagsimula na itong gumalaw papalabas ng ilalim ng palasyo.
Pinili ko na lamang huwag magsalita habang patuloy lamang sa paglapit ang lumulutang na
carpet sa kinalalagyan ng mga Gazellian, kinakabahan ako sa kanilang reaksyon.
Tumigil ang carpet sa harap ng nakasaradong pintuan pero sa kabila nang pagkakasarado nito
ay maririnig pa rin ang malalakas na boses ng magkakapatid na Gazellian.
"Now! Where is she?! Tinakot niyo siya! You made her walk away from me! Anong klaseng mga
kapatid kayo? You! Dastan! I respected you! Humingi ako ng tawad sa'yo Dastan! I did ask for
your forgiveness brother, why? What the hell is this?" pakinig ko ang panunumbat ni Zen kay
Dastan.
"Dastan, what are you doing? Sinasaktan mo si Rosemary, can you please stop this? Wala na si
Elizabeth, kalimutan mo na siya kamahalan. Kung may galit ka kay Zen, bakit hindi nyo na
tapusin ngayon? Brothers! Let them go!" malakas na sigaw ni Lily.
"Lily!" pakinig ko ang sabay sabay na boses ni Evan, Caleb at Finn bilang pagprotesta sa sinabi
ng kanilang kapatid.
"Tumigil na kayo Zen! Dastan!" madiing sabi ni Caleb.
"Paano ako titigil Caleb? Madali lang sa'yong sabihin ang mga sinasabi mo dahil wala ka sa
aking sitwasyon. Mababaliw ka Caleb kapag nalaman mong hinalikan ng kapatid mo ang
babaeng mahal mo!" malakas na sigaw ni Zen kay Caleb.
"Bakit hindi mo 'yan naisip
Zen nang paglaruan mo si Elizabeth?" napapatungo na lang ako habang naaalala ang imahe ni
Zen at Elizabeth na naghahalikan sa ilalim nang napakagandang puno. Kahit alam kong ginawa
ito ni Zen para bakudan ako mula kay Dastan nang mga panahong ito ang inaakalang
itinakdang prinsipe, hindi pa rin maaalis sa aking isipan na may ibang labing lumapat sa labi ng
aking prinsipe.
"Humingi ako ng tawad sa'yo Dastan! Ilang beses akong humingi ng tawad sa'yo kamahalan.
Alam kong nagkamali ako, kasalanan ko ang lahat. I've been selfish, gumawa ako ng paraan
para lamang mailayo ka kay Claret nang ikaw ang kinikilalang itinakdang bampira. Everyone
knows my situation brother. I've been a bastard, useless and irresponsible prince. Walang kahit
sino ang maniniwala sa akin kapag tinangka kong sabihin sa buong kaharian na ako ang
itinakdang bampira. Wala na akong ibang maisip na paraan para mailayo sa'yo si Claret. Yes,
inilayo ko sa'yo si Elizabeth para mapigilan ang kapangyarihan niyang kuhanin ang atensyon ni
Claret mula sa kabilang mundo. Alam kong mahal mo na si Elizabeth pero alam kong mas
mahal mo ang responsibilidad mo sa kaharian, hindi ka mag aalinlangang makipagmabutihan
kay Claret na siyang pilit kong inagapan.." ipinaliwanag na sa akin ni Lily ang lahat nang ito
noon.
Hindi ko magawang malapitan ang reyna na kasalukuyan nang yumuyugyog ang mga balikat
dahil sa mahinang pag iyak. Pilit akong hindi sinasang ayunan ng kuneho na mahigpit na
umiiling dahil sa aking tangkang paglapit sa reyna.
"Muli akong humihingi ng tawad Dastan. Mahal na mahal ko na si Claret nang
mga panahong 'yon. Hindi na ako nakapag isip ng tama. I am just a foolish vampire prince who's
damn in love with a human girl.." bumilis ang tibok ng aking puso dahil sa mga salitang sinabi ni
Zen.
 kay Dastan at Zen ay malalakas na ingay mula sa nagbabanggaang mga espada ang aking
"Zen.." mahinang tawag ko sa pangalan niya. Kung may karapatan lamang akong pumasok sa naririnig.
pintuan ay nagawa ko na, pero sa pagkakataong ito ang reyna lamang ang may karapatang
magbukas ng pintuang naglalaman ng kanyang mga anak.

"Oh fuck!" narinig ko ang malakas na mura ni Evan.

"At hindi ako nangangakong hindi ko muling gagawin ang bagay na ito kung sakaling maulit ang
mga pangyayari.." nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Zen.

"We can't stop them.." nanghihinang sabi ni Finn.

"Zen!" narinig ko ang malakas na sigaw ni Lily. Muli kaming nakarinig ng mga pagkabasag at
nakaramdam ng pagyanig.
Nagulat na lang ako nang may tumagos mula sa pintuan. Lumuluhang si Rosemary ang
nagmamadaling tumakbo papalayo na hindi man lang pinansin ang presensiya ng reyna na
nasa harap ng pintuan. Nang sundan ko siya ng aking paningin ay bigla na lang siyang naglaho
na parang isang bula. What the-?

Agad kong hinawakan ang aking mga tenga nang makarinig ng boses ni Harper na sumisigaw
pero agad din itong tumigil.

"Sa tingin mo ba ay matatanggap ko ang patawad mo Zen? You were always this selfish! At
hindi habang panahon ay pagbibigyan ko 'yang masamang budhi mo!" natahimik ako sa
mahabang sinabi ni kamahalan. Ni minsan ay hindi ko siya narinig na magsalita ng mahaba at
lalong makarinig ng malakas na boses mula sa kanya. Nasa hangganan na si kamahalan.
"Zen! Release her!" malakas na sigaw ni Caleb.

"You won't ever understand me Dastan! Sa ating walong magkakapatid ako lamang at si Lily
ang nakatagpo na ng kapareha, minsan ba ay narinig nyong umalma sa akin si Lily? Hindi! "Just stay inside that ice Harper.." malamig na sabi ni Zen. Panay pa rin ang walang tigil na
Dahil naiintindihan niya ang nararamdaman ko! Wala kayong nalalaman!" malakas na sigaw ni ingay ng nagbabanggang espada pero ilang minuto rin ay tumigil ito.
Zen.

"Bitawan mo ako Evan, Finn.." pakinig ko ang boses ni kamahalan.

"No Zen, there are always boundaries and sacrifices. Pero ikaw hindi mo alam 'yon, wala ka
nang nakikita kundi pagmamahal mo kay Claret. Hindi mo na napapansin

na may sinasagasaan ka na. Hindi mo ako naririnig na sumalungat sa'yo hindi dahil pabor ako
sa'yo kundi dahil ayoko nang pati ako ay makipagtalo sa'yo. Mga kapatid, pareho kayong may
mali. Pareho kayong may baluktot na paniniwala, walang mangyayari sa atin kung paninindigan
nyo ang maling inaakala niyong tama. Stop this please.." sa halip na makarinig ng sagot mula
"Bitawan mo ako!" galit na sabi naman ni Zen. Muli akong napatitig sa reyna, hanggang kailan mga Gazellian sa makapangyarihang babae na nasa bukana ng pintuan.
pa kami makikinig sa pagtatalo ng kanyang mga anak? Hindi pa ba kami kikilos?
Halos sabay napahawak sa kanilang mga bibig si Harper at Lily sa kanilang lumuluhang mga
mata habang nakatitig sa kanilang inang reyna.

"Bakit nagpapakahirap kayo

"Ina.." hindi makapaniwalang sabi ni Caleb. Kapwa nabitawan ni Zen at Dastan ang kanilang
mga hawak na espada habang nakatulala sa kanilang inang reyna.
Evan, Caleb, Finn, Casper? Release them! Hayaan nyo na silang magpatayan! Tutal naman ay
hindi na sila mapigilan! Pagbigyan natin ang kanilang kagustuhan!" galit na galit na ang boses ni
Lily.
Mabilis na humakbang ang reyna papalapit sa dalawa niyang anak. At dalawang malalakas na
sampal ang tumaginting sa pisngi ni Zen at Dastan mula sa palad ng kanilang inang reyna.

"Lily naman.." nahihirapang sabi ni Caleb.

"Ito ba ang itinuro ng inyong ama? Ito ba ang itinuro ko sa inyong gawin nyo habang wala ako
sa tabi nyo? Paano kayo igagalang at rerespetuhin ng daan nating nasasakupan kung ang
mismong mga kadugo nyo ay hindi nyo kayang pahalagahan? Kung ang mismong kadugo nyo
ay walang halaga sa inyo anong pagpapahalaga pa ang kaya nyong ibigay sa mga taong mas
mababa at walang koneksyon sa inyo?!" umalingawngaw ang malakas na sigaw ng reyna na
siyang nagpayuko sa mga nagkakagulong mga Gazellian.

"Why? Ano pa sa tingin nyo ang makakapagpapigil sa dalawang ito? They'll ruin our palace!
Bakit hindi kayo pumunta sa sirang koloseyo? Dastan! Zen! Go there! Kung gusto nyong saktan
ang mga sarili nyo hindi na kami aawat! Hindi nyo man lang inisip ang dugong nananalaytay sa
inyong mga ugat, iisang dugo ang nananalaytay sa ating walo pero ano itong gusto niyong
gawin Dastan? Zen? Gusto nyo itong padanakin gamit ang mga sarili niyong mga kamay!
Magkakapatid tayo! Hindi tayo dapat nagkakasakitan nang ganito! Hindi nyo man lang iginalang
"Narinig ko ang lahat! Zen! Alam kong matigas ang ulo mo pero hindi ka namin pinalaki ng iyong
ang kung anong mayroon tayo, hindi nyo man lang iginalang ang palasyong nakasaksi ng ating
amang maging makasarili! Wala akong anak na makitid ang utak! Maling mali ang mga paraan
paglaki. Sisirain nyo lamang ito nang dahil sa kahibangan nyong dalawa.." mahabang sabi ni
mo anak! Maling mali! Magmahal ka Zen, magmahal ka nang walang sinasaktan, mahirap man
Lily na halos lumusaw sa puso ko. Kahit kailan ay hinahangaan ko si Lily sa paraan niya ng
ito subukan mo! Dahil sa mundong ito anak hindi lang pagmamahalan niyo ni Cordelia ang
pagsasalita.
mahalaga, may mga kapatid ka din, mga resposibilidad na hindi mo basta na lamang itatapon
habang nalulunod ka sa pagmamahal sa itinakdang babae. Hindi mo ba alam kung

anong ginawa mo sa puso ng kapatid mo?! You ruined him!" hindi nakapagsalita si Zen sa
Katahimikan ang bumalot sa loob ng kwarto habang nananatili pa rin ang reyna sa labas ng
sinabi ng kanyang ina.
pintuan at tahimik na nakikinig sa kanyang mga anak. Pero agad ilang sandali ay pinatigil na
nito ang kuneho sa pagpaypay sa kanya.

"I heard enough Lumps, buksan mo na ang pintuan.." seryosong sabi ng reyna. Binitawan ng
"Ikaw naman Dastan. Kailanman ay hindi naging maganda ang paghihiganti, anak ang
kuneho ang malaking pamaypay at lumapit ito sa pintuan. Kumatok lang ito ng dalawang beses
paghihiganti ang sisira sa iyong puso. Kung magawa mong makapaghiganti sa iyong kapatid,
sa pintuan na siyang nakapagpatumba dito.
may mababago ba? Wala anak, tuluyan na lamang kayong masisira tulad nang nangyayari
ngayon. Sa tingin mo ba ay kayo lamang ni Zen ang maaapektuhan ng kaguluhang ito? Dastan,
walo kayong iniluwal ko sa mundong ito. Walo kayong dinala ko sa aking sinapupunan,
magkakaugnay kayong walo, problema nyong dalawa ni Zen, problema na rin ng mga kapatid
Sabay sabay bumaling ang paningin ng
nyo. Sa tingin mo ba ay may magandang maidudulot ang ginagawa nyong ito? Hindi lang kayo
ni Zen ang lubos na maaapektuhan! Buong kaharian!" walang nakapagsalita sa mga
magkakapatid dahil sa mga sinasabi ng kanilang reyna.

"Tuturuan kita sa hairstyle ko kamahalan.." mabilis na sabi ni Evan.

Pinili ko na lamang manatili sa labas ng kwarto, mas mabuting manatili akong tahimik dahil ang
pangyayaring ito ay sa pagitan ng pamilya nila.

"I am sorry mother.." mahinang sagot ni Dastan. Muling natahimik ang buong kapaligiran sa "Nakikita kong pasimple kang ngumingiti sa mga biro ko Dastan at alam kong mas matalino pa
sinabi ni Dastan pero hindi rin nagtagal ay muli naming narinig ang boses nito. ako sa'yo!" pagsingit ni Caleb na bahagyang nagpangiti sa akin.

"Ina, napapagod na akong magpanggap sa kahariang ito. Hindi ako magaling na prinsipe, hindi
ako kahanga hangang unang prinsipe, hindi ako kasing talino ng inaakala ng lahat, hindi ako
kagalang galang, hindi ako perpekto ina. Nagawa kong maghiganti sa sarili kong kapatid,
masamang akong prinsipe ina. Gusto kong malaman nilang lahat na hindi ako kasing buti ng
inaakala nila. Ginawa ko ang lahat
"Alam kong gustong gusto mo ang boses ko Dastan, gusto mo rin matutong mag gitara pero
pinili mo akong tanggihan nang alukin kitang tuturuan kita.
Alam kong ayaw mo rin sa limang konseho na lagi mong nakakausap.." ngising sabi ni Harper.

ng ito para makilala nila ang totoong ako. The real me, I am not perfect. I am not an ideal king. I
am not pure hearted like father. I envied Zen, Caleb, Evan, Finn and Casper. Lahat ng mga
kapatid ko ay nagagawa ang lahat ng gustuhin nila pero ako ina habang buhay kong kailangan
kong magkubli sa koronang nakapatong sa aking ulo. I am tired of pretending mother.." naitigilan
ako sa sinabi ni Dastan. Nakita kong hinawakan ng reyna ang mukha ng kanyang anak at
marahan itong hinaplos. "Alam mong ako ang may kagagawan ng mga malalaswang panaginip mo kamahalan pero
nagkunwari ka na wala kang nalalaman. Nagkunwari kang walang nangyaring panaginip sa'yo
sa loob ng isang linggong sunod sunod na panaginip na ginawa ko. Hindi mo ako sinaway
kamahalan. Mahalay ka rin katulad namin.." natatawang sabi ni Finn.

"Sinong may sabi sa'yo na hindi ka namin nakikilala anak? Ako ang nagluwal sa'yo Dastan,
kilalang kilala kita. Gustong gusto ng panganay kong hinahaplos ang kanyang buhok bago siya
matulog, may pagkapilyo ka rin pagdating sa mga babae, nagsasalita ka kapag natutulog, ayaw
na ayaw mong pagtataasan ka ng kilay, gusto mo ang ayos ng buhok ni Evan noon na hindi mo "Nagagalit ka sa akin kapag tinatalo kita sa chess kaya sinasadya ko na lamang magpatalo
magaya at may pagkamadamot ka rin. Kailanman ay hindi kita nakitang perpekto anak.." ngiting sa'yo Dastan.." naiiling na sabi ni Casper.
paliwanag ng reyna kay Dastan. Hindi ko alam kung bakit nagpapahawak na lang ako sa aking
dibdib.

This scene, hindi ko na maipaliwanag.

"Gustong gusto mo ako laging iniirapan, ang sama ng ugali mo Dastan.." ngusong sabi ni Zen.

"Gusto mong sabay sabay tayo laging kumain.." pagpapatuloy ni Lily.

"Dastan, anak. Isa lang ang malaking kulang sa'yo, subukan mong makisalamuha sa mga "Ako ang humihingi ng tawad sa huli kong pagdating mga anak.." hindi ko na pinigil ang aking
kapatid mo. Dahil sila mismo ang mga bampirang higit na mas nakakakilala higit pa sa sarili mo, mga luha.
umpisahan mo sa kanila bago mo subukan sa buong kaharian. Sa pagkakataong ito, wala ka
nang mararamdamang pagpapanggap sa iyong puso.." hindi ko na naman maawat ang mga
luha ko.
Come on Claret, let it flow. Tears of joy are healthy for the heart.

Wala akong ibang ginawa kundi tumitig sa magkakapatid na ito pero ito na naman ang mga
pasaway na luha at nagsisimula na namang pumatak.

Tulala lamang si Dastan na nakatitig sa kanyang mga kapatid na kapwa na makangisi sa kanya.
"Paano ka nakalabas ina? Paano ka nakalabas sa mahiwagang pintuan?" lumuluhang tanong ni
Mukhang hindi siya makapaniwalang kilalang kilala siya ng kanyang mga kapatid.
Lily habang nakayakap sa kanyang ina.
Inabot ni Zen ang kanyang mga kamay kay Dastan.

"Humingi ako ng tawad hindi dahil nasa harap tayo ni Ina, humihingi ako ng tawad dahil "Bakit hindi nyo tanungin ang dyosang nanunuod sa atin ngayon?" bahagya akong
nagsisisi na ako sa lahat. Sa akin nagsimula ang lahat kamahalan, patawad..patawad..alam napahakbang paatras nang lumipad ang paningin ng mga Gazellian sa akin.
kong hindi ka basta maniniwala sa ak-" hindi na natuloy ni Zen ang sasabihin niya nang abutin
ni Dastan ang kamay.

"Claret.." tawag sa akin ni Zen.

"Enough, hindi bagay sa'yo. Humanda ka dahil lalatiguhin kita bilang isang hari.." seryosong
sabi ni Dastan na nagpangisi kay Zen.

"Nang una ko siyang makita ay akala ko ay nakakita ako ng isang anghel, pero mukhang
nagkamali ako. Higit pa siya sa isang angel, isang dyosang may ginintuang puso.."
"Nakahanda ako sa kaparusahan kamahalan.." bumitaw si Zen sa kamay ni Dastan at
marahang yumuko dito.
Kasabay nang biglang paglukso ng dibdib ko ay ang pagtataasan ng aking mga balahibo. Akala
ko ay tuluyan na akong makakahinga ng maluwag pero mukhang hindi pa sa pagkakataong ito.

"Ngayon, anong kailangan ng isang ina sa kanyang pagbabalik?" napangiti na lamang ako nang
sabay nagtakbuhan ang mga Gazellian para yakapin ang kanilang inang reyna.
Nagsimulang lumuhod ang walong Gazellian sa aking harapan na kapwa may nakayukong mga
ulo. Maging ang reyna ay marahang yumuko sa akin..
"Sana ay muli mong tanggapin ang pamilyang ito Cordelia.." Kasalukuyan akong naglalakad sa itaas ng palasyo nang mapansin

ko na naglalakad sa hardin si Dastan at ang kanyang inang reyna. Simula nang lumabas ang
reyna napag alamang umuwi si Rosemary sa kanilang mansyon, tanging ang ama na lang nito
ang nagsabi na humihingi ito ng panahon para mag isip sa mga pangyayari.

Pinili ko na lamang munang manahimik tungkol kay Danna, hindi maaaring isabay ito sa oras
na nagsisimula pa lamang bumangon muli ang Sartorias. Hindi maaaring biglain agad hindi
-- lamang ang mga Gazellian kundi pati na rin ang mga mamamayan sa malalamang
katotohanan.
VentreCanard
Nagpatuloy ako sa paglalakad.

=================

Chapter 63

Chapter 63

"Sigurado ka na ba sa desisyon mo anak? Hindi siya ang kapareha mo.." napatigil ako sa
sinabi ng reyna. Damn, dapat ko ba itong pakinggan? How I hate vampire ears. Tinuturuan ako
nitong makinig sa usapang hindi ako kasali.

Muling huminahon ang buong kaharian dahil sa paglabas ng reyna mula sa mahiwagang
pintuan. Hindi lamang ang mga Gazellian, ang palasyo, mamamayan ng Sartorias ang nagalak,
maging ibang kaharian ay nagpaabot nang mainit na pagbati sa buong kaharian.

Ramdam na ramdam sa buong Parsua Sartorias ang muling pagkabuhay. Nawala na rin ang
hindi pagkakaunawan sa magkakapatid na Gazellian, nagsisimula nang makipag usap si Dastan
sa kanyang mga kapatid, natututo na rin si Zen makinig sa mga pagpupulong, si Lily ay lihim pa "I am, I will love her mother. Paninindigan ko ang desisyon ko, mabuti siyang babae. She has
rin nakikipagkita kay Adam, si Casper ay may kung anong binabalik balikan sa mundo ng mga this light attitude than her sister, matutunan ko siyang mahalin. Hindi mahirap mahalin ang mga
tao, si Harper na patuloy pa rin nagbibigay ng musika sa palasyo, si Evan na napapadalas na sa kagaya ni Rosemary.." hindi ko na alam kung anong mararamdaman ko sa sinabi ni kamahalan.
silid aklatan na hindi ko na ikinagugulat. Si Caleb na ilang beses pa rin binabato ni Zen ng yelo May parte ng pagkatao ko na natutuwa dahil sa mga sinabi niya pero mas malaki pa rin ang
at ilang beses nakakatanggap ng irap kay Dastan. Habang si Finn naman ay madaming beses hindi ko pagsang ayon. Siguro naman ay sa pagkakataong ito ay may ibang mangyayari?
nang nahuhuling tulala sa malayo. Damn, but that's too impossible.
Habang ako ay mas pinagbubuti pa ang posisyon ko bilang pinunong babaylan ng kaharian.
Lumipas na ang mga araw pero hanggang ngayon ay sariwa pa rin sa akin ang mga nangyari.
Kung paano ang mga maharlika ng mundong ito ay lumuhod sa pangkariwang bampirang
katulad ko, sa isang dating taong kagaya ko. Gazellians and their unexpected ways. I am not
just in love Zen, tuluyan na rin akong nahulog sa buong pamilya niya. Kahit kailan ay hindi ko
kayang tanggihan ang pamilyang umaruga sa akin sa mundong ito. Gazellians are my family
no matter how many flaws they have.

"Kung ito ang desisyon mo, wala na akong magagawa. Huwag mo lamang sanang gayanin
ang ginawa ng iyong ama" lalong nakuha ang atensyon ko sa sinabi ng reyna.

Sinimulan ko nang gamitan ng mahika ang aking sarili para itago ang aking presensiya,
ayokong malaman nilang nakikinig

ako sa kanilang usapan. Alam kong mali itong ginagawa ko, pero alam ko sa sarili kong
kailangan kong makinig ang usapang ito.
 "Hindi mo sinagot ang aking tanong inang reyna, kinamuhian ba ng babae si ama?" tanong muli
ni Dastan. Kinakabahan ako sa isasagot ng reyna.

"What do you mean mother?" nagtatakang tanong ni Dastan.

"Maybe? But her love

is powerful than her hatred for your father and admired her for that.." natigilan ako nang isang
minuto sa narinig ko mula sa reyna. Pinili ko nang humakbang papalayo nang may maliit na ngiti
sa aking mga labi.

Dito ko na nakumpirmang nasa panig ko ang reyna, hindi ako nagkamali sa kanya, alam ng
"Your father did love another woman once Dastan. Hindi ako ang unang minahal ng iyong ama reyna ang katotohanan. Siya ang tutulong sa akin para linisin ang pangalan ng babaeng ilang
pero nang sandaling dumating ako basta niya na lamang binitawan ang babae, iniwan niya ang daang taon nang nabuhay sa kasalanang hindi niya ginawa.
babaeng luhaan. He left her hanging, broken and ruined. Ayokong dumating ang punto na
gagawin mo ito kay Rosemary. Ayokong makakasakit ka anak, her love for you might turn into
hatred someday. Ayokong mangyari 'yon anak, ikaw lamang ang iniisip ko" ito rin ang pilit kong
pinapaintindi kay Rosemary. They can't love each other, Dastan's heart is already reserved for
someone else. At alam kong ganito rin ang kay Rosemary, bakit hindi nila ito maintindihan?

Dumiretso na ako sa kwarto kung saan nag eesanyo ang lahat ng mga babaylan para pag
aralan ang mga mahika, sumpa, maaaring panlaban at kung ano ano pa na may orasyon.

Nasa harapan ako ng mga bagong pasok na babaylan habang itinuturo sa kanila ang mahikang
una dapat nilang matutunan.
"Who is she? Nasa kaharian pa rin ba siya inang reyna? Kinamuhian niya ba si ama?" muling
tanong ni Dastan.

"Mahal na Dyosa, maaari mo ba kaming turuang gumawa ng isang gayuma?" nagbibirong

tanong ng isa sa mga batang babaylan na nakakuha sa atensyon ng lahat.
"Makikilala mo rin siya anak, pero hindi pa ngayon ang tamang oras. Hayaan muna nating
humupa ang baha bago tayo muling magbukas ng panibagong bagyo. Sa ngayon ay
ipagpatuloy nyo ng mga kapatid mo ang pamamalakad ng kaharian, nandito lamang ako para
gabayan kayo.." mahabang sabi ng reyna. Inaasahan ko nang sasabihin niya ang bagay na ito.

"Hindi ba at may nakatakda nang kapareha ang bawat isa sa inyo? Bakit niyo pa kailangang
gumamit ng gayuma? Kailangan nyo lamang ng mahabang pasensya sa paghihintay" paliwanag
ko. Sabay sabay na nadismaya ang mga batang babaylan sa sinabi ko, kung gagamit sila ng
gayuma gagawin lamang nilang komplikado ang lahat. At ang mahikang ito ang kahu hulihang
ituturo ko sa kanila.

"Wala akong makitang bulaklak na papantay sa kagandahan mo Claret.." pakinig ko ang impit
na pagtili ng mga babaylan sa sinabi ni Zen. Hindi ko maiwasang hindi mamula. Zen and his
sweetness. Shit.

"Bakit hindi mo ituro sa kanila ang gayumang ginamit mo sa akin mahal na dyosa?" napalingon
na lang ako sa boses ng pinaka makisig na prinsipe ng Sartorias na kasalukuyan lang naman
nakangisi at nakasandal sa hamba ng pintuan

habang may hawak na kulay dilaw na bulalak na marahan niyang pinapaikot sa kanyang mga
daliri. "Okay, class dismissed" seryosong sabi ni Zen sa aking mga tinuturuang mga babaylan.

"Zen.." natawag ko na lang ang pangalan niya. Nakabalik na agad sila ng mga kapatid niya? "Zen..." pagtutol ko sa sinabi niya. Umiiling lang siya sa akin habang nakangisi.
Bakit parang ang bilis naman nila?

Pumasok na siya sa silid na parang ako lamang ang kanyang nakikita.

"I said, dismissed. Go home and sleep" tamad na sabi ni Zen sa mga babaylan na tinuturuan ko.
Dahil sa takot ng mga ito kay Zen ay wala pang ilang minuto ay wala na sila sa loob ng kwarto.

"Mahal na prinsipe!" halos hindi magkaintindihan ang mga batang babaylan kung yuyuko o
pagmamasdan si Zen.

"Zen, I am teaching them.." mahinang sabi ko sa kanya. Can't he wait?

"Nasa kalagitnaan ako nang pagtuturo Zen.." hindi niya pinansin ang sinabi ko, sa halip ay
isinumping niya ang buhok ko at inilagay niya sa gilid ng tenga ko ang dilaw na bulaklak
na hawak niya.
"But I need you Claret, ayaw mo na ba sa akin?" ngusong sabi sa akin ni Zen na mabilis hinagip
ang bewang ko at pilit hinuli
ang aking mga mata. Napapairap na lang ako sa kanya, ito na naman ang kaartehan ng aking
prinsipe.
"Sinasaktan mo ako mahal na dyosa, pagkatapos mo akong gamitan ng gayuma?
Ipinagtatabuyan mo ako?" tuluyan na akong napangisi sa sinabi ng prinsipe ng nyebe.
"Zen!" natatawa kong hinampas ang balikat niya. Inilapit niya ang mga labi niya sa kanang tenga
ko.
"Pakagat naman Claret..." nagtindigan ang lahat ng mga balahibo ko sa katawan nang sabihin
niya ito. Bakit parang ang tagal na naming hindi nakakainom sa isa't isa? Bakit parang pinatagal
ng kaguluhang 'yon ang panahon na hindi kami magkalapit nang ganito.
"Saan mo gustong kumagat mahal na prinsipe?" bahagya kong nililis ang aking kasuotan na
siyang nagpapakita ng aking mapuputing balikat.
"I want on your upper thighs baby.." lalong nag init ang pisngi ko sa sinabi ng aking prinsipe.
"Masusunod mahal na prinsipe..." tuluyan nang namula ang mata ng ikalawang prinsipe ng
Sartorias. At natagpuan ko na lamang ang sarili kong nakasandal sa pader ng kwarto.
Kinakabahan akong baka may mga batang babaylan na bigla na lamang pumasok.
Napapikit na lang ako nang halikan ni Zen ang aking noo bago siya nagsimulang lumuhod sa
akin. Ilililis ko na sana ang napakahaba kong saya nang pigilan ako ni Zen.
"Let me travel inside baby.." lalong bumilis ang tibok ng puso ko sa sinasabi nitong si Zen.
Tumango na lamang ako sa sinabi niya.
Pakiramdam
ko ay mukha nang kamatis sa pula ang aking mukha nang nagsimula nang sumuot si Zen sa
ilalim nang aking napakahabang saya.
Tuluyan nang namula ang aking mga mata nang maramdaman ko ang kanyang mga pangil na
unti unting nanunulay mula sa aking binti pataas sa aking mga hita.
"Zen.." hindi ko alam kung saan ako hahawak. My silly prince is inside my balloon dress,
playfully teasing my skin with his fangs.
Naramdaman ko na lamang na may yelong bumalot sa aking mga bewang nang sa ganun ay
hindi ako tuluyang bumagsak dahil sa ginagawang ito ni Zen. Para akong mababaliw habang
marahang naglalandas ang dulo ng pangil niya sa aking mga balat. Hindi ko alam kung kailan
niya ito ikakagat sa aking mga balat, ang kaba, pananabik at init na pinadadama niya sa akin ay
nag uumapaw. Nang matapos niyang ipadama ang matutulis niyang pangil sa kanang hita ko ay
ganito rin ang ginawa niya sa aking kaliwang hita. Hindi na tama ang paghinga ko dahil sa
ginagawa niyang ito.
Nagsisimula nang bumaba ang mga pangil niya na siyang lalong nagpainit sa aking
pakiramdam.
"Zen.." tuluyan nang naglabasan ang mga pangil ko nang maramdaman ko ang ginagawa niya.
His tongue is gently licking the every part of my thighs. Oh fuck. Gusto ko na siyang
hawakan, gusto kong guluhin ang buhok niya pero wala akong magawa dahil nakatago siya
sa ilalim ng saya ko.
Sa nangangatal kong kamay ay humawak na ako sa yelong nakabalot sa aking bewang para
kumuha ng suporta. Pero agad akong napahugot nang paghinga nang maramdaman kong
inilagay
ni Zen ang aking hia sa kanyang balikat.
At kasabay nang pagsigaw ko sa pangalan niya ay ang tuluyan niyang pagkagat sa akin.
Nabalot na ng yelo ang kwarto na siyang lagi niyang ginagawa sa tuwing gusto niyang ilang
beses kong isinisigaw ang pangalan niya.
"Zen..." halos magtuluan ang pawis ko habang nararamdaman ang pangil niya sa aking mga
balat. His lips, his tongue and his fangs are my everything. Panay ang haplos ng isang kamay
niya sa aking kabilang hita habang mariing siyang umiinom ng aking dugo.
Wala akong tigil sa pagtawag sa pangalan niya habang ang kabilang hita ko naman ang
inilalagay niya sa kanyang balikat. Napaungol na lang ako nang muli siyang kumagat sa
akin.
"Zen Lan..ce..lot" lalong bumibigat ang aking paghinga, tuyong tuyo na ang aking lalamunan. I
need him, I need his blood.
"Zen, I'm thirsty.. I need your blood Prince Zen..." naramdaman kong umawang ang pangil niya
sa aking hita at mabilis siyang lumabas sa ilalim ng aking saya. Agad nawala ang yelo sa aking
bewang at napalitan ito nang kanyang mga bisig. Mabilis niyang hinawi ang lahat ng mga
orasyon na nasa lamesa para dito ako paupuin.
Walang pakundangang sinira ni Zen ang kanyang kasuotan na siyang nagpakita sa akin ng
kanyang napakagandang katawan. He's always hot and damn delectable.
Hindi ko na hinintay na alukin niya ako nang yakapin ko siya nang mahigpit, agad kong ikinagat
ang pangil ko sa kanyang leeg.
"I love you Claret.." masuyong sabi niya nang ikagat ko ang aking pangil sa kanya. Hindi ko na
siya nagawang masagot dahil sa aking matinding pagkauhaw. Hinayaan ko na lamang siyang
haplusin ako. Damn, uhaw na uhaw ako sa kanya. Ayoko na siyang tigilan, ayokong may
kaunting masasayang na dugo sa aking prinsipe.
"Claret, do you love me?" napatigil ako sa pag inom dahil sa narinig ko.
"You're such a baby Zen. Ofcourse! I love you Prince Zen.." ngumisi siya sa sinabi ko.
 'I miss you more Prince Zen'

"But this baby needs breast feeding.." ngusong sabi niya na nagpataas ng aking kilay.

'I love you more Claret Cordelia Amor'

"Uhuh? Nakakaawa ka naman pala mahal na prinsipe, sinong umuuhaw sa'yo? Rip my dress
Zen.." mabilis gumalaw ang mga kamay niya para sirain ang aking kasuotan. Slightly exposing
my breast.

--

VentreCanard

"Saan mo gustong kumagat mahal na prinsipe?" napakagat labi na lang siya sa sinabi ko.

=================

Chapter 64

Chapter 64
"Both baby, always both.." hindi na ako naghintay pa nang matagal dahil mabilis siyang bumaba
sa aking katawan.

I embraced myself to him when I felt his tongue tracing on my cleavage.

Natigil kami ni Zen sa pagkagat sa isa't isa nang maramdaman namin na may mga batang
babaylan na mukhang may nakalimutan. Sa halip na magtago kami sa kung saang sulok ng
kwarto ay agad akong binuhat ni Zen at mabilis kaming lumabas ng bintana.

"I miss you Claret..I miss you so much.." napapikit na lang ako nang tuluyan niya nang ikinagat
ang kanyang mga pangil.

"Zen!" halos manlaki ang mga mata ko nang bumubulusok na kami mula sa mataas na palapag
ng palasyo.
"Just hold me tight baby.." mas hinigpitan ko ang pagkakayakap sa kanya habang patuloy kong
"May pupuntahan ba tayo mahal na prinsipe?" nagtatakang tanong ko sa kanya. Nang mapansin
nararamdaman ang pagbaba namin sa palasyo.
kami ng mga tagasunod ng palasyo ay mabilis itong tumango sa aming dalawa bilang
paggalang.
Unti unti akong mumulat nang maramdaman kong nasa baba na kami ng palasyo. Nang
sinimulan kong iangat ang aking mga mata ay nakatitig lang sa akin ang mga mata ng aking
prinsipe.

"We're going somewhere.." somewhere?

"I won't let you go, alam mong hinding hindi kita kayang bitawan Claret.." lumukso ang puso ko
nang marahan niyang ilapat ang ilong niya sa ibabaw ng aking ulo. He sweetly smells my scent.

"Saan?" tanong ko muli. Bakit hindi niya pangalanan?

"Zen.." kusang gumalaw ang aking sarili para sumandal sa dibdib ng aking prinsipe. Gustong
gusto kong laging nasa tabi niya, ang mga braso niyang kumukulong sa akin, ang mga salita
niyang tumutunaw sa aking puso, ang mga titig niyang punong puno ng hipnotismo at ang tunog
ng puso niyang isinisigaw ang aking pangalan.

Kung wala si Zen sa mundong ito, posibleng matagal na akong hindi nabubuhay. Si Zen lamang
ang kasiyahan ko sa mundong ito, si Zen lang ang bumabalanse ng mga pangyayaring
"Yes, somewhere.." ngising sagot niya sa akin. Ayaw niyang sabihin kung saan. My prince and
nararanasan ko.
his ways. Saan naman kaya ako dadalhin ng prinsipeng ito?
I am miserable without him.

"Is this a date?" tanong ko sa kanya. Nauuso ba sa mundong ito ang 'date'? May ideya ba si Zen
sa sinabi ko? Damn.
Nagsimula na siyang maglakad

habang buhat pa rin ako. Nang mapansin ko na may dalawang mga tagasunod na
kasalukuyang inihahanda ang isang kabayo ay nagsimula na akong magtaka.
"We don't do 'dates' here Claret, alam mo ang ginagawa naming mga bampira. Natin Claret.."
nagulat ako sa sinagot niya. Alam ni Zen ang salitang 'date'
"Paano mo nalaman ang 'date' Zen?" nagtatakang tanong ko. Pero dapat pa ba akong
magtaka? I once heard Caleb and Evan talking about 'porn' sa pagkakatanda ko ay wala
namang gadgets sa mundong ito. Papaano nalaman ng mga bampirang ito ang mga ganitong
bagay?
"Because they can travel on your world Claret. Alam ng mga kapatid ko ang ilang patakaran ng
mundo ng mga tao. In my case, I can see your world through Finn's vision.." sagot ni Zen sa
akin na narinig ang aking isipan. Mukhang nabuksan ko ng hindi sinasadya ang isipan ko.
/>
"You can always close it Claret if you're not comfortable.." natigilan ako sa sinabi ni Zen.
'No, I want it open Prince Zen' sagot ko sa kanyang isipan.
'Uhuh? Are you sure Cordelia?' nataas na ang kanyang kilay sa akin.
"Depende sa kapilyuhan mo, mahal na prinsipe" kagat labing naiiling lang si Zen sa sinabi ko.
Zen and his bitting lips. Damn.
"Nasaan ang karwaheng sasakyan ko Zen?" tanong ko nang ibaba niya na ako.
"You'll ride with me Claret.." mabilis niyang hinagip ang bewang ko at isinakay niya na ako sa
kabayo na siyang ikinagulat ko. Agad din siyang sumampa at yumakap sa akin sa paraang
pinuprotektahan ako.
Hindi na ako nakapagsalita pa nang patakbuhin na ni Zen ang kanyang kabayo. Ramdam ko
ang lalong paghigpit ng yakap niya habang bumibilis ang pagtakbo ng kabayo.
"Baby, your hair.." natatawang sabi ni Zen. Napakagat labi na lang ako, natatamaan na pala ng
buhok ko ang mukha ng mahal na prinsipe. Kung isa lamang akong tagasilbi at hindi
sinasadyang matamaan ko ang mukha ng prinsipe malamang ay nasa kulungan na ako. Zen's
handsome face is too precious, kakisigan at kagwapuhan niyang kilala ng iba't ibang emperyo
sa bawat sulok ng mundong ito.
Pagsasalikupin ko na sana ang aking buhok nang siya na mismo ang maglagay nito sa aking
kaliwang balikat. Awtomatiko kong hinawakan gamit ang aking dalawang kamay ang aking
mahabang buhok para hindi na ito muli matamaan ang mukha ng aking
prinsipe.
"Paumanhin mahal na prinsipe.." sa halip na sumagot sa akin si Zen ay naramdaman ko na lang
na ipinatong niya ang kanyang baba sa aking kanang balikat.

"Is this real? Totoo ba ang nakikita ko?" hindi makapaniwalang tanong ko.

Kasalukuyan kaming nasa gilid ng isang napakatarik

"I miss you.." malambing na bulong niya sa akin. Halos magtindigan ang mga balahibo ko sa
batok dahil sa maiinit na paghinga ni Zen na kumikiliti sa aking leeg. na daan kung saan matatanaw ang napakalawak na dagat. Pero ang lubos na nakapagpahanga
sa akin ay ang liwanag na nagmumula sa dagat.

May maliliit na ilaw mula sa ilalim ng dagat na unti unting umaangat at gumagawa ng mas
malaking liwanag.

"I miss you too Prince Zen.." mahinang sagot ko sa kanya. Kung kanina ay halos lamigin ako sa
hanging tumatama sa aking katawan ngayon ay wala man lang akong maramdaman. Zen's
body is too warm. Hindi nito hinahayaang makaramdam ako ng lamig.

Habang tumatakbo ang aming kabayo ay napansin ko na nakaabang si Lily at Harper sa "Mga alitaptap?" it's damn impossible. Hindi nanggagaling sa dagat ang mga alitaptap. Ano ang
magkabilng tabi ng daan. Nang nagsisimula na kaming makalapit sa kanila ay agad lumabas mga ito? Narinig kong bahagyang tumawa si Zen.
ang usok na kapangyarihan ni Lily.

Muling bumulong ang pangalawang prinsipe sa akin nang kaunti na lamang ang distansya
namin sa kanyang nakangiting mga kapatid.

"Pagmasdan mo nang mabuti Claret. Their lights are more beautiful than fireflies.." naramdaman
kong hinalikan ni Zen ang ibabaw ng ulo ko. Pinagmasdan ko itong muli nang mabuti at habang
pilit kong inaaninaw ito ay kusa na lang nangungunot ang noo ko.

"Close your eyes baby..." agad kong ipinikit ang mga mata ko bago kami tuluyang makalampas
sa puting usok na inilabas ni Lily.

Nanatiling nakapikit ang aking mga mata habang nararamdaman kong nasisimula nang
bumagal ang pagtakbo ng kabayo.

"Jelly fish with lights?" tanong ko muli na siyang nakapagpatawa ng malakas sa aking prinsipe.

Mukhang narinig ng mga ito ang malakas na pagtawa ni Zen kaya mabilis ang mga itong
nagbalikan sa ilalim ng tubig.

"Open your eyes.." muling bulong niya sa akin. At nang sandaling imulat ko ang aking mga mata
ay halos matulala na lang ako dahil sa pagkamangha.
"Sea fairies baby.." agad akong napalingon sa sinabi ni Zen.

"Ritual for what?" nagtatakang tanong ko.

"Totoo ang mga diwata Zen?" hindi makapaniwalang sabi ko. Bakit pa nga ba ako
namamangha? Marami na akong nasaksihan na akala ko ay hanggang sa mga hindi
makatotohanang libro ko lamang masasaksihan.
"Crowning the Fairy Queen" maiksing sagot sa akin ni Zen.
Nakangising napapailing na lang sa akin si Zen.

"Kailangan talaga may mga ritwal.." nasabi ko na lamang. Kahit ang mga bampira ay may sarili
"Ofcourse, everything exists in this world Claret.." hindi na lang ako sumagot kay Zen nang
ding mga ritwal.
mapansin ko na nagsisimula na muling umahon ang mga diwata ng karagatan. Napagkamalan
ko silang dikya nang makitang parang may sombrero sila gaya nito pero nang mas
mapagmasdan

ko sila, sa likuran pala ng parang sombrero ay mukha ng mga babaeng diwata.

Bahagyang lumapad ang ngiti ko sa mga labi habang pinagmamasdan ang ginagawa nila.

"Yes baby, rituals are everywhere. For assurance, for sealing and to avoid conflict" paliwanag sa
akin ni Zen. Kung ganoon maikukumpara ko ang mga ritwal sa mundong ito sa mga legal na
dokumento sa mundo ng mga tao.

"Are they dancing?" tanong ko kay Zen na nakayakap na muli sa akin.

"Bakit marami ka yatang alam sa mga diwata? Don't tell me---" napapitlag na lang ako nang
dilaan ni Zen ang leeg ko.

"Yes and it is part of their ritual.." napanguso na lang ako sa sinabi ni Zen.
 "Because my great grandmother was a fairy.." hindi ko akalaing may lahi rin pala si Zen ng
"Zen!" napalakas ang boses ko dahil sa biglaan niyang ginawa. Nakangising nakalagay ang diwata. Hindi halata.
forefinger niya sa kanyang labi para bigyan ako ng babala na kailangan kong hinaan ang boses
ko.

"I heard that baby..." napangisi na lang ako sa bulong ni Zen.

"Fairies are not my type Claret, I love ex humans" mas lalo akong napahilig sa kanya nang
nagsimula na siyang halikan ang leeg ko.

"And my great grandfather was a vampire pirate..." may lahi din palang pirata si Zen. Medyo
halata.

"Ex humans. May nakagat ka bang ibang tao bago ako Zen?" kunot noong tanong ko.

"Papaano? Hindi
ko sinubukang maglakbay sa mundo ng mga tao bago pa man ako basahan ng asul na apoy.
Ikaw lang ang kaisa isang taong kinagat ko Claret.." napangiti na lang ako sa sinabi ni Zen.
"I heard that Claret!" sabay kaming nagtawanan ni Zen pero agad din kaming tumigil nang
maalala namin na hindi kami pwedeng mag ingay.
Dahan dahan kong ikinawit ang mga braso ko sa kanyang batok habang mariin kaming
magkatitig sa isa't isa.

"Maaari ba kitang halikan mahal na prinsipe?" ngising tanong ko sa kanya.

"Hmm, so? Bakit marami kang nalalaman sa mga diwata?" napairap na lang ako nang
marahang kagatin ni Zen ang puno ng tenga ko.
"You should ask my great grandfather first. Hindi basta nagpapahalik ang mga prinsipeng
kagaya ko" tumaas ang kilay ko sa sinabi ni Zen.
Kalahati ng barko ay nasa matarik na lupa habang ang kalahati nito ay nasa ere kung saan ang
nasa ibaba nito ay matatalas at mamalaking bato na kasalukuyang hinahampas ng malalakas
na alon ng dagat.

"Then where can I find your great grandfather Prince Zen? I'm dying to kiss the Snow Prince.."
pakikipaglaro ko sa kanya. Kitang kita ko ang paglapad ng ngisi niya sa sinabi ko.

"Papano nakarating ang barkong ito dito?" nagtatakang tanong ko. Parang kaunting hangin na
lang ay tuluyan na itong malalaglag.

"That's why I brought you here Claret, you need to meet him.." buhay ang lolo niya?

"Hanggang dito ang tubig noon, hanggang sa bumaba na ito nang bumaba at naiwan ang barko
ni lolo dito" paliwanag sa akin ni Zen.

'No,

baby. But you need to see his ship, it's my favourite place..'

"Let's go.." inilahad niya ang kamay niya sa akin.

'Gusto mo rin maging pirata Zen?'

'No way, I preferred being a Vampire Prince baby.."

"Are you sure with this? Paano kung bigla na lang 'yan mahulog Zen? Hindi biro ang
babagsakan natin" kinakabahang sabi ko.

Hindi na muli kami nag usap nang patakbuhin ni Zen ang kabayo, pero hindi din naman
nagtagal ay nakarating na kami sa barkong sinasabi ni Zen.

A pirate ship it is. Kung pagmamasdan ay parang malapit na itong masira sa sobrang luma nito
at parang hindi na mapagkakatiwalang pasukin dahil sa nakakatakot na posisyon nito.
"The ship will recognize me, hindi niya tayo ihuhulog. Nakikilala ng barkong ito ang mga
Gazellian, we're safe. Trust me baby.." muli akong napanguso sa sinabi ni Zen.

"Marami nang sumubok pero talagang para sa aming mga Gazellian lamang ang bawat piraso
ng barkong ito. This can recognize vampires Claret.." nagsisimula na akong humanga sa
barkong ito. Isa rin bang babaylan ang gumawa ng barkong ito? Nakakaramdam ako ng
"I am not a Gazellian Zen.." nag aalangang sabi ko. malakas na mahika sa barkong ito.

/>

"But you're the woman I love Claret, hindi ihuhulog ng barko ang minamahal ng mga Gazellian.." "Alam din nitong mahal na mahal kita.."
hindi na ako nakasagot sa sinabi ni Zen nang mabilis niya akong muling binuhat at agad siyang
nakatalon ng mataas. hinagip ni Zen ang aking kanang kamay at dinala niya ito sa kanyang mga labi.

Hindi na ako nagulat nang ilapag na ako ni Zen sa deck ng barko. At nang sandaling ilibot ko
ang paningin ko dito ay nakumpirma kong talagang mga totoong pirata ang gumamit sa lumang
barkong ito.

"Zen.." kanina pa akong tunaw na tunaw sa mga sinasabi niya sa akin. Kanina pang hindi tama
ang pagtibok ng aking puso. Oh god, Zen Lancelot..

Pinagsalikop niya ang aming mga kamay bago kami nagsimula muling maglakad. At habang
"Let's go inside baby.." kusang nabuksan ang isang pintuan sa sahig ng barko. Unang bumaba naglalakad kami, hindi ko maiwasang hindi matuwa sa iba't ibang bagay na nakikita ko. Akala ko
si Zen dito na mabilis inabot ang aking kamay para alalayan ako. noong una ay puro agiw at alikabok lamang ang aking makikita pero hindi ko akalaing
sumisigaw pala ng kayamanan at malakas na mahika ang barkong ito.
Nang sandaling makababa kami ay agad akong napatingin sa kung anong natapakan ko, may
kung anong umingay. Narinig kong ipinitik ni Zen ang kanyang mga daliri na siyang nagsindi sa
mga kandila. Ang maliliit na kandilang ito ang nagsilbing liwanag ng buong loob ng barko.

Halos matulala na lang ako nang malaman ko kung anong bagay ang aming tinatapakan. Mga
ginto, dyamante at iba't ibang klase ng bato ang nakasabog sa loob ng barkong ito.

Tumigil kami ni Zen sa harap ng isang kalansay na may suot na sombrero ng isang pirata. Sa
halip na matakot dito ay agad kong kinilala ang nagmamay ari ng mga butong ito. Ang
bampirang naghahari sa makapangyarihang barkong ito.

Nang sandaling lumuhod si Zen sa harapan ng kalansay ay sinimulan ko na rin lumuhod bilang
paggalang.
"Hindi ba ito alam ng mga bampira? This ship is a damn treasure Zen!" namamanghang sabi ko
habang pinagmamasdan ang mga kumikinang na mga bato.
"I brought someone with me grandfather.." panimula niya.
"Zen.." inangat ko na rin ang aking mga kamay para mahawakan ang maamong mukha ng aking
prinsipe.

"My beautiful mate from the other world.." napakagat labi na lang ako sa sinabi niya. Zen..

"Humans have their rituals too Claret.." mahinang sabi sa akin ni Zen.

"Kind hearted, an angel and a real goddess. A woman that every vampire prince wish for.."
paano pa titibok nang tama ang puso ko kung palagi akong pinaliliguan ni Zen ng mga ganitong
papuri? Do I deserve this? "Rituals?" nagtatakang tanong ko.

"Zen.." nag angat akong muli nang tingin para lamang titigan ang aking prinsipe na "Marry me Claret, hayaan mong ang kapitan ng barkong ito ang magkasal sa atin.."
nakatungong kinakausap ang kanyang lolo. Hindi ko na alam kung kakayanin pa ng puso ko
ang mga sinasabi niya. Gustong gusto ko na siyang hawakan at yapusin. Zen and his loving
words.

Sa sulok ng aking mga mata ay napansin kong bahagyang gumalaw ang bungo ng kalansay.
Ilang beses akong kumurap nang lumingon ako dito, namamalikmata ba ako?

--

VentreCanard

"Claret.." nawala ang atensyon ko sa kalansay nang hilahin ako ni Zen para mas mapalapit sa =================
kanya. Kapwa na magkadikit ang mga noo namin habang marahang hinahaplos ni Zen ang
aking pisngi.
Chapter 65
Chapter 65

"Claret.." narinig ko ang marahang pagtawag niya sa pangalan ko habang magkadikit pa rin ang
mga noo namin. Napansin kong lumuluha na pala ako.

Simula nang isilang ako, nabuhay at nagkaisip sa tahimik na kabundukan na malayo sa

sibilasyon, malayo sa mga taong maaari kong makasalamuha, malayo sa atrasyon ng mga
lalaki ay ni minsan ay hindi ko naisip na dadating ang panahon na may isang napakakisig na
lalaking mag aalok sa akin ng kasal.

Akala ko noon habang buhay na akong mananatili sa kabundukang napapalibutan nang

nagtatayugang mga puno, huni ng mga ibon, amoy ng mga halamang gamot at walang
katapusang mga pangaral. Pero hindi ko akalaing sa isang iglap ay magbabagong bigla ang
aking buhay.
Binago itong lahat ng prinsipeng minamahal ko at mamahalin ko habang buhay.
"Who wouldn't say yes Zen? Sinong tatanggi sa alok mong kasal? Yes! Yes! I do! Marry me
Prince Zen.." mabilis niya akong kinabig at niyapos nang napakahigpit. Sinagot ko rin siya ng
mahigpit na yakap. How I love his embraces.

"I love you Claret. I love you.." napangiti na lang ako sa sinabi ni Zen.
I am no princess, not a royal blood, not powerful and just a bitten vampire. I am just a girl from
the prophecy with a very weak heart. Do I deserve to be loved by a real prince?

Hanggang ngayon ay katanungan pa rin sa akin ito, bakit sa milyong babae sa mundo ng mga
tao ay ako ang kinuha ng salamin? Ako ang pinili ng asul na apoy? Isang babaeng simpleng
namumuhay sa isang kabundukan.

Magiging iba kaya ang takbo ng kaganapan sa buong Sartorias kung hindi isang Cordelia Amor
ang dumating?
"I love you more Zen.." mahinang bulong ko sa kanya. Marahan siyang kumalas sa aming
pagkakayakap at nagsisimula nang bumaba ang mga labi niya sa akin. Mabilis kong iniharang
ang palad ko para hindi niya ako tuluyang mahalikan.

No Claret, that won't ever happen. Ikaw ang nag iisang itinakdang babae na nagdadala ng
simbolong nakalapat sa balat ng iyong prinsipe. Zen Lancelot Gazellian is all yours. At walang
kahit sinong babae pa ang maaaring maugnay sa kanya. The Snow Prince is only for Cordelia
Amor.

Everything happens for a reason. Dinala ako dito ng salamin dahil may nahihintay sa akin, may
prinsipeng matagal
"The groom should wait Zen.." ngumisi lang siya sa akin bago ito tumayo at ilahad ang kamay
nang naghihintay sa aking pagdating. I am mated to the most handsome Prince of Parsua niya para alalayan ako.
Sartorias. The Snow Prince, the Ice Price. Ang pinagpapantasyahang ikalawang prinsipe ng
Sartorias.
"Sinong magkakasal sa atin Zen? Your great grandfather? Is that possible" nagtatakang
tanong ko. Ikakasal kami ng isang kalansay na may damit ng isang pirata?
"I am beyond happy Claret.." muli niya akong kinabig para yakapin. Sa pagkakataong ito ay
magaan lamang ang yakap namin sa isa't isa.

"Yes baby, my great grandfather. Naitanong ko kay Casper kung papaano ikinakasal ang mga
tao. He told me that you need priest, judge or mayors? or even a captain of the ship. We don't
have priest here. The judges here are the councils and I don't like them. Mayors, it could
"Papaano ikinakasal ang mga bampira Zen? Hindi ito napapareho sa aming mga tao?"
be Dastan? Ayokong kapatid ko ang magkasal sa akin. So the best candidate is my grandfather, nagtatakang tanong ko sa kanya. Naramdaman kong hinalikan niya ang ibabaw ng ulo ko bago
the captain" napapatulala na lang ako habang nagpapaliwanag sa akin si Zen. Inalam niya siya sumagot.
talaga itong lahat para sa akin?

"Vampire wedding is the best Claret, pero dahil alam kong gusto mo pa rin makasal sa paraan
"Zen.." muli na namang nagtuluan ang mga luha ko. ng mga tao. Dinala kita dito. Sa ibang pagkakataon na lang kita pakakasalan sa paraan ng mga
bampira, gusto kong maunang ikasal si Dastan sa mata ng buong kaharian" napangiti na lang
ako sa sinabi ni Zen. Iniisip niya pa rin ang sasabihin ng mga mamamayan sa kanyang kapatid.

Bahagyang hinawakan ni Zen ang aking baba para

maangat ito at magtama ang aming mga mata.

"Claret baby.." humarap siya sa akin at marahan niyang pinunasan ang aking mga luha.

"Sa ngayon ay tayo munang dalawa Claret.." malapad akong ngumiti sa kanya.

"Tears of joy Zen, hindi pa rin ako makapaniwala. Parang kadarating ko lang dito noon, parang
kanina lang nakita kitang nakacadena, kanina lang halos isumpa ko na ang kung ano ako
ngayon. Pero ito ngayon, at magpapakasal na tayo. I am just too happy Zen.." naramdaman
kong hinawakan ni Zen ang ilang hibla ng buhok ko at malambing niya itong hinalikan.

"Tayo lamang dalawa mahal na prinsipe..." mabilis akong tumingkayad at agad ko siyang
kinintalan ng magaang halik sa mga labi.
"Seems like the bride can't wait.." ngising sabi ni Zen sa akin na lalong nakapagpalad ng ngiti ko
"What the fuck is wrong with you old man!? Fuck! My
sa mga labi.
future.. Damn this pirate! Hindi pa nga ito nahahawakan ni Claret! Fuck! Lolo naman.." halos
Marahan kaming kumalas sa pagkakayakap sa isa't isa nang humarap kami sa kalansay ng
mapamura na lang ako sa reklamo ni Zen habang namimilipit siya sa sakit.
kanyang lolo.

"Oh fuck, ang sakit! Give me that chalice, I'll try it on you lolo. Tang ina ang sakit. Tumulog ka na
"Now, grandfather. Please marry us, bind me forever with my goddess.." binitawan ni Zen ang
ulit! tumulog ka na! Hahanap na lang ako ng ibang magkakasal sa amin!" agad nangunot ang
mga kamay ko at nagsimula siyang humakbang papalapit sa kalansay ng kanyang lolo. Mabilis
noo ng matandang pirata sa narinig mula sa kanyang apo.
siyang kumagat sa kanyang sarili bago niya pinatulo ang kanyang sariling dugo sa kalansay ng
kanyang lolo.

Halos mamangha na lamang ako nang makitang unti unting nagkakaroon ng laman ang
kalansay na may kasuotan ng pirata. This is so amazing..

Nang sandaling tuluyan nang naging ganap na katawan ang kaninang kalansay ay muling
nagsalita si Zen.

"Ikakasal ka na Zen? Kung ganoon, sa'yong emosyon ang nararamdaman ko? Hindi sa kung
sinong mandaragat lang na napapadaan?" hindi makapaniwalang tanong niya sa kanyang apo.
Nagsimula nang tumayo si Zen sa kanyang salubong na kilay.

"Lolo?"

Nang sandaling imulat ng matandang pirata ang kanyang mga mata ay napahawak na lang ako
sa biglaan niyang ginawa kay Zen. What the hell? Seriously?
"Who else? Ako lang naman ang nandito, hindi ka pa rin nagbabago lolo" naiiling na sabi ni Zen.

"Lapastangang bata! Hindi ginagambala ang pagtulog ng isang pirata" halos maluhod si Zen
dahil hinampas lang naman ng kanyang lolo ang kanyang pagkalalaki gamit ang isang gintong
"Narinig kong sinabi mong ikakasal ko kayo? Nagkamali ba ako ng rinig?" pagsisigurado ng
kopita.
matandang pirata.

"Lolo, ikaw ang magkakasal sa amin. Dating tao ang pakakasalan ko, gusto kong maranasan
niya ang kasal na ipinagkait ko sa kanya nang gawin ko siyang bampira. Marry us Captain
Dante Gazellian, marry us Lolo. Tatanawin ko itong isang napakalaking utang na loob.." nakita
kong bahagyang umawang ang mga labi ng matandang pirata na parang hindi makapaniwala
sa sinasabi ng kanyang apo.
"Zen, ikaw ba 'yan apo?" hindi ko mapigilang hindi mapakagat labi para lamang pigilan ang
aking pagtawa. Their reunion is so weird.
"This is me great grandfather" tamad na sagot
ni Zen.
"Lumapit ka sa akin apo.."
"Why?" sa halip na lumapit ay humakbang ito paatras.
"I won't hit your balls again son, kailangan na pala 'yan hindi mo agad sinabi" narinig kong
pabulong na nagmura si Zen bago ito nakapamulsang lumapit sa kanyang lolo.
Bahagya akong napangiti nang marahang iniyuko ni Zen ang kanyang ulo para maabot ito ng
kanyang lolo. Marahan nitong hinaplos ang buhok ng kanyang apo.
"You're not my boy anymore Zen.. I am so happy for you my little prince. Napakalaki na nang
ipinagbago mo mula nang huli tayong magkita.." nakita kong bahagyang namula si Zen sa sinabi
ng kanyang lolo.
"I am not your little prince lolo" ngusong sabi ni Zen habang tinatanggal ang kamay ng kanyang
lolo.
"Bakit hindi mo muna ipakilala sa akin ang minalas na babae?" dito na ako tuluyang natawa sa
sinabi ng kanyang lolo.
"What the hell lolo?" lumingon sa akin si Zen na pilit ngumiti sa kabila nang pagiging iritado.
 Napatulala na lang ako nang may maliliit na taong mukhang natutulog sa ilalim ng mga ginto.
Kapwa ang mga ito nag iinat na mukhang nangggaling nga mula sa pagkakatulog.

"Come here baby.." humakbang na ako papalapit sa kanila. At habang lumalapit ako ay mas
nararamdaman ko ang masuring pagtitig sa akin ng matandang pirata.

Nang makalapit na ako ay mabilis hinapit ni Zen ang aking bewang at sabay kaming humarap
sa kanyang lolo.
"Madali kayo! Itaas ang layag! Kailangan nating sundan ang mga alon.." nagsimula nang
lumampas sa amin ang kanyang lolo, nagsimula rin magtakbuhan ng mga maliliit na tao pataas
ng barko.

"Isn't she beautiful lolo? Siya ang babaeng pakakasalan ko.." muli na namang pinalukso ni Zen
ang normal na pagtibok ng aking puso.

His words... damn. "Zen, apo tulungan mo kami sa itaas. May dadating para asikasuhin ang babaeng pakakasalan
mo. Anong pangalan mo hija? Ikaw ang itinakdang babae hindi ba?" marahan akong tumango
dito.

"Hindi na ba mababago ang isip mo hija? Kailanman ay hindi ka na makakawala kapag isang
Gazellian ang tumali sa'yo..." ngumiti ako sa matandang pirata.
"Claret Cordelia Amor.." tipid na ngumiti sa akin ang matandang pirata.

"Hindi na po magbabago pa ang isip ko" maiksing sagot ko.

"Beautiful name for a very beautiful goddess. Come on son.." mabilis akong hinalikan ni Zen sa
aking noo bago siya sumunod sa kanyang lolo pataas.

"Kung ganoon, magsimula na tayong maglayag. Gusto kong tumatakbo ang barkong ito sa
oras kasal ng aking apo.." nang tumayo na sa kanyang trono ang matandang pirata ay
nagsimula na rin maggalawan ang mga gintong nakakalat sa sahig. 'He's the captain, we need to follow his rules on this ship'

'No problem, Prince Zen..'
Naramdaman
kong nagsimula nang gumalaw ang barko na siyang nagpahawak sa akin sa poste. Sa
sandaling makarating na kami sa tubig ay ikakasal na kami ni Zen.
Pero sino ang sinasabi ng lolo niya na mag aasikaso sa akin? Mauupo na sana ako sa
isang bakanteng upuan nang mapansin ko na may kung anong liwanag na nagsisimulang
bumaba mula sa itaas.
Sea fairies..
Hindi ako nakagalaw nang palibutan nito ang aking katawan at namangha na lang ako nang
makita kong nagbago na ang aking kasuotan. Isa na itong kulay puting saya na tumama
lamang sa hakab ng katawan ko, hindi ito kasing bigat ng mga kasuotang lagi kong isinusuot sa
palasyo. Katulad lamang ito ng mga sayang disenyo sa mundo ng mga tao.
An off shoulder long chiffon wedding dress.
Napansin kong may lumulutang na gintong salamin na siyang nagpapakita ng aking repleksyon.
I have a floral crown with white roses. Walang ayos ang aking buhok, sa halip ay
nakalugay lamang ito gaya ng gusto ni Zen. My snow prince loves my flowing hair.
Napatingin na lang ako sa aking likuran nang makitang may lumulutang na pumpon ng puting
mga bulaklak. Mabilis ko itong inabot, pero mukhang hindi pa sila natatapos, may lumulutang na
belo na nagsisimula nang tumaklob sa aking ulo. Isang manipis at may kahabaang belo ang
inilagay nila sa akin.
"Thank you..." nang sabihin ko ito ay nagsimula nang muling magpakita sa akin ang mga maliliit
na diwata.
"Hinihintay ka na ng prinsipe.." tumango ako sa sinabi ng isa sa mga diwata. Napansin ko na
nagsimula nang magsama sama ang mga diwata
sa dalawang magkaibang grupo at namangha na lamang ako nang nag anyong mga bata ito.
Wearing white dresses with basket and petals of flowers.
"Tayo na mahal na dyosa.." nagsimula na silang maglakad pataas na siyang sinundan ko. Hindi
ko maintindihan kung bakit kinakabahan ako. Siguro ay ganito talaga ang nararamdaman ng
mga ikakasal.
Nang sandaling makarating na kami sa itaas ng barko ay hindi ko maiwasang hindi humanga sa
buong kapaligiran. Ang liwanag na pinagmamasdan ko lamang kanina sa malayo ay
kasalukuyan nang nakapalibot sa buong barko. May mga nakasampang mga sirenang
nakangiting nanunuod sa amin, maliliit na tao na mga nakangiti rin at mga diwatang siyang
nagbibigay ng liwanag.
Marahan nang tinatanggay ng banayad na alon ng dagat ang barkong magiging saksi ng aming
pag iisang dibdib.
Pero ang lubos na gusto kong pagmasdan sa mga oras na ito ay ang aking prinsipe, ang
prinsipeng nagmamay ari ng aking puso.
Kasabay nang pagtama ng aking mga mata sa aking prinsipe ay siyang paghampas nang
banayad na hangin sa aking katawan. Kasalukuyan nang isinasayaw ng mahinang ihip
ng hangin ang aking napakahabang buhok.
Nagsimula na akong maglakad papalapit sa aking prinsipe na nakasuot din ng puting damit. A
three fourths white linen shirt beach and a cotton pants. Napakagat labi na lang ako habang
pinagmamasdan si Zen, bagay na bagay sa kanya ang kasuotan ng mga tao. Para lamang
siyang isang modelong turista na nagbabakasyon sa isang beach resort.
Nakapamulsa siyang naghihintay sa akin habang banayad din nililipad ng
hangin ang kanyang buhok.
 "Claret Cordelia Amor, do you take me to be your husband through fangs, blood, body, heart
and soul?" nagsisimula nang magkulay pula ang mga mata namin.

'You're the most beautiful bride Claret. Damn, I am falling in love again and again baby..'

Ngumiti ako sa sinabi niya habang patuloy akong naglalakad. Nagsasabog ng mga bulaklak
ang mga batang diwata na nasa unahan ko. "I do..I do Zen.." hahawiin na sana ni Zen ang aking belo nang hampasin ng kanyang lolo
ang kamay nito. Not yet Zen..

'I love you Claret'

"Prince Zen Lancelot Gazellian, do you take me to be your wife in go-" hindi ko na natuloy dahil
nagsalita na agad si Zen.

'I love you Zen..' sagot ko hanggang sa tuluyan na akong makarating sa kanya. Sabay kaming
humarap sa kanyang lolo na siyang magkakasal sa amin.
"I do baby.. I do.. I do.." hahawiin na sanang muli ni Zen ang aking belo nang hampasin muli ng
kanyang lolo ang kanyang kamay.

May itinuro ito kay Zen, nasa tabi na namin ang batang diwata na may hawak na kahon ng
singsinng. Ako ang unang kumuha nito at inabot ko ang kamay ni Zen.

"Dearly beloved we gathered here today to witness the union of these two vampires.." nakatitig
lang kami ni Zen sa lolo niya. Ilang minuto itong natigilan na siyang nagpakunot sa noo namin ni
Zen. Pero hindi din nagtagal ay napansin kong sinipa si Zen ng lolo niya sa kanyang binti,
marunong ba talaga itong magkasal?

Humarap na sa akin si Zen at mariin na kaming nagtitigan. Our eyes with love. "With this ring, I promise that from this day forward no more ice sculpture of me inside your
room, it will always be me waiting for you. Let me be your strength, warmth, home and
everything. May our eyes always glow together with our eternal love .." ngiting sabi ko habang
patuloy na nagkukulay pula ang aming mga mata.

Sinimulan niya na ring isuot ang aking singsing.

 'Yes?'

"No ring, necklace or any kind of thing can bind my love for you Claret. A ring is not enough to
symbolize my love, a vast sea can't even beat how much I love you. My love for you is so
immeasurable baby but one thing.." dinala na ni Zen sa kanyang mga labi ang dalawa kong
kamay.
'So you'll wait for me naked like those sculptures?'

"My fangs, my lips, my eyes, my nose..every part of me is so inlove with you Claret. I promise to
protect you, I will try to be good, I love you more than anything else in this world. I love you so 'As you wish'
much Claret Cordelia Amor, my eyes will forever glow together with your eyes not just with love
but also with passion and fire baby.." naramdaman ko na ang mga pangil ni Zen sa aking
palapulsuhan.

'How I love that wife..'

"As a captain, I now pronounce you- - -" hindi na natapos magsalita ang kanyang lolo dahil
hinawi na ni Zen ang aking belo.

Ipinikit ko na ang mga mata ko nang maglapat ang aming mga labi.

--

VentreCanard

My first kiss with my husband. =================

Chapter 66

Chapter 66

'No more ice sculpture Claret?'

Kasalukuyan akong nakasandal sa dibdib ng aking prisipe habang nakayakap naman siya sa
akin mula sa likuran. Kung maaari lang na ganito na lang kami parati, walang away, walang gulo
at walang hindi pagkakaintindihan.
Nakaupo kami ngayon sa mapuputing buhangin habang nanunuod ng banayad na paghampas
ng mga alon at mga nagsasayawang diwata na nagbibigay liwanag sa buong karagatan.
Tuluyan nang lumiliit sa aming mga mata ang barko ng kanyang lolo na siyang may
pinakamalaking ginampanan sa aming pag iisang dibdib.
Atlast, I am already married to the most gorgeous vampire of Parsua.
Pinili kong isara muli ang koneksyon ng mga isipan namin na hindi naman kinuwesyon ni Zen.
"Hindi na ako nakapagpasalamat sa lolo mo Zen.." nasabi ko na lamang. Mas hinigpitan niya
ang pagkakayakap sa akin at naramdaman kong hinalikan niya na naman ang ibabaw ng ulo ko
na siyang lagi niyang ginagawa.
"Let's thank him next time baby, kailangan niya na muling matulog" napatitig na lang ako sa
barkong nagsisimula nang maglaho.
"Kung ganoon ay babalik na ito muli sa pinanggalingan niya?" tanong ko.
"Yes baby, he will sleep again.." bahagya akong natahimik sa sinabi ni Zen bago ako muling
nakaisip ng sasabihin.
Hanggang ngayon ay marami pa rin akong katanungan sa mundong ito, kung nagagawa nilang
gisingin ang isang namatay na bampira sa pamamagitan ng kanilang dugo. Bakit hindi
sinubukan ng mga Gazellian na gisingin ang kanilang
ama para tulungan silang maliwanagan sa lahat ng kaganapan sa Sartorias?
"I still can't understand, kung nagigising mo ang iyong lolo sa pamamagitan ng sarili mong dugo
bakit hindi mo ito gawin sa iyong amang hari? Bakit hindi ito ginawa ng iyong inang reyna para
makausap ang hari?" nagtatakang tanong ko sa kanya.
"They are in different case Claret, my father was murdered while my great grandfather was not.."
nangunot ang noo ko sa sinabi ni Zen.
"I don't get your point. Parehas na silang hindi nabubuhay sa mundong ito, hindi ba maaaring
gawin mo rin ang ginawa mo sa lolo mo sa iyong amang hari?" kung gagawin nila ito ay mas
maliliwanagan sila sa mga totoong nangyari. Kung alam ng reyna ang katotohanan, higit na
alam ito ng kanilang hari.
"Claret, ang kaya lamang naming gisingin ay ang mga bampirang sadyang pinili ang
kamatayan.." lalo akong nalito sa sinabi ni Zen.
 "Foolish?" tanong niya sa akin. Dahil hindi ko naman magawang sang ayunan ang sinabi niya ay
siya na mismo ang sumagot sa sarili niyang tanong.

"What do you mean Zen?"

"Gazellians are foolish in love Claret. Kahit kamatayan ay hinahabol namin hindi lang mawalay
sa aming mga kapareha. At kung ako man ang nasa posisyon ni lolo, ibibigay ko na rin ang
natitira kong buhay sa asul na apoy para makasama ka. Afterall, what is life without my Claret?"
pakiramdam ko ay piniga ang puso ko sa sinabi ng aking prinsipe.

"Hindi pa kaorasan ng aking lolo nang pinili niyang mamamatay, nang pinili niyang ibigay ang
natitira niyang buhay sa asul na apoy.." why? Bakit niya ibinigay ang buhay niya sa asul na
apoy?

"Zen.." mas iniyapos ko sa aking sarili ang mga braso niyang nakayakap sa akin.

"Why? Bakit niya ginustong mamatay Zen?" bakit hindi ko mapigilang hindi magtanong? Alam
kong labas na ito sa akin, sa aming dalawa ni Zen pero may kung anong nagtutulak sa akin na
dapat ay alamin ko ang bagay na ito.
"Even death can't make us apart baby.." bulong niya sa akin na nagpatindig ng mga balahibo ko.
Kahit ako ay hindi ko na kayang humiwalay pa kay Zen at isipin man ito ay hindi ko na kaya. He
is already part of me, mababaliw na yata ako kapag nawalay ako sa kanya.

Ilang minuto kaming natahimik bago ako muling nagtanong sa kanya.

"To be with my great grandmother..." natigilan ako sa

sinabi ni Zen. Kung ganoon ay unang namatay ang lola ni Zen.

Nang hindi ako nakasagot agad ay nagsalitang muli si Zen.

"Paano namatay ang lola mo Zen?"
"Damn curse baby.." isang sumpa na naman? Ilang bampira pa ang mabibiktima sa mga
sumpang ito?

"Dito pinagpasyahan ni lolo na ibigay na ang buhay niya sa asul na apoy. At dahil magkaiba ang
lugar kung saan nagpupunta ang mga kaluluwa ng mga bampira at diwata, pinili ni lolo na
ikulong ang kanyang kaluluwa sa barko kung saan malapit ang karagatan, sa lugar kung saan
"What kind of curse?" muling tanong ko. malapit ang alaala ng aking lola.." agad kong pinahid ang sulok ng aking mga mata nang
maramdamang may pilit nang umaalpas na luha dito.

"She can't love a vampire baby. Sa sandaling magkaroon sila ng anak ng isang bampira at
tumuntong ito sa ikalabing walong taong gulang nito, mamamatay ang aming lola "That was painful Zen.." mahinang sabi ko.

sa isang pagkalunod na siyang imposibleng mangyari dahil isa siyang diwata ng karagatan.."
that was cruel. Sinong mga nilalang ang makakagawa ng ganito sa kanilang kapwa? Hindi
ba nila kayang hindi gumawa ng masama?

"Yes, damn painful baby..." magsasalita na sana ako nang walang lumabas na kahit anong
salita mula sa bibig ko.

I am so speechless, I thought vampire love is unbeatable. Pero bakit ganito na lang lagi ang
"Pero itinago ito ng aming lola kay lolo. Ipinagpatuloy niya ang pagbubuntis at pinalaki nito nang naririnig ko? From Danna's love
mabuti ang kanilang anak, that was our real grandfather. Ang ama ng aming amang
hari..."naiintindihan ko ito. Ang bampirang nagkasal sa amin ay ang lolo sa tuhod ni Zen, kung to the king, ang paghihiwalay ng lolo at lola ko, ang sawing reyna ng Parsua Sartorias at maging
ganoon nasaan ang totoo niyang lolo? Damn, nakakalito talaga ang family tree ng mga ang piratang nagkasal sa amin.
Gazellian.
Why all I can see are painful lovestory?

"Kailanman ay hindi naging magandang ideya ang magmahal ng ibang lahi Claret, there
are always conflicts and differences. Paghihiwalay lang ang kahahantungan nito.." napadiin
ang pagkakahawak ko sa kanyang kamay.
"At nang sumapit ang ikalabing walong taong gulang ng aming totoong lolo, my great
grandmother died. Huli na nang malaman ng lolo kong pirata ang sumpa.." napakagat labi na
lang ako dito.
 "Hindi na kailanman matatakot sa sumpa ang buong emperyo ng Parsua Claret. It was all
"Kaya ba ayaw niyo sa itinakdang lalaki para kay Lily?" narinig kong napabuntong hininga si because of you, it was all because of your power baby. You can protect everyone baby not just
Zen. yourself, not just me but also my family and this whole empire. Wala nang muling mabibiktima
ng kamuhi muhing sumpa dahil ibinigay ka

na ng salamin para putulin ito.." lalo akong natahimik sa sinabi ni Zen.

"Let's not talk about it Claret.." seryosong sabi niya sa akin. Pinili ko na lamang hindi na muling
magsalita tungkol dito, ayokong magtalo kami ni Zen sa araw ng aming kasal.

"Walang kahit anong kapangyarihan sa mundong ito ang mas hihigit sa kapangyarihang
may'roon ka Claret..." napakagat labi na lang ako habang nakikinig sa kanya.

May hindi nalalaman ang aking prinsipe, ang kapangyarihang meron ako ay kailanman ay hindi
ako kayang protektahan. Yes, I can protect him, his family and his whole empire. But my own
power can never protect myself.

Mukhang naiintindihan ko na kung bakit gusto kong malaman ang nangyari sa pagmamahalan
"But how about that curse? Sinong may kagagawan nito? Mga mangkukulam?" muling tanong ng kanyang lolo at lola. Ito rin ba ang naramdaman ng diwata noon? Ayaw niyang gawing
ko. Buhay na ba ang mga kalabang mangkukulam noon? komplikado pa ang lahat. Kaya ba pinili niya na lamang ilihim ang sumpang may'roon siya?

Hahayaan ko bang mag isip si Zen nang lubusan kapag nalaman niyang kahit anong sumpa na
dumapo sa akin ay hindi ko kayang alisin sa aking sarili? O gagayanin ko na lamang ang ginawa
ng diwata at sarilinin na lamang ito?

Huminga ako nang malalim bago nagsalita.

"My great grandmother's sister. Let's stop talking about this baby.." gusto ko pa sanang
magtanong pero mukhang ayaw na ni Zen pag usapan ito.

"Malaki rin ang pasasalamat ko at ang kapangyarihang ito ang ibinigay sa akin ng asul na
apoy..." mapait akong ngumiti nang sabihin ko ito.

Mukhang katulad rin ako ng diwata, ang tanging kaya kong gawin ay maglihim sa lalaking mahal
ko.
"Talaga pa lang isang sumpa ang pinakamahigpit na kalaban sa mundong ito" nasabi ko na
lamang. Muli kaming natahimik dalawa pero hindi rin nakatiis si Zen at muli itong nagsalita.

Mabilis dinala ni Zen ang aking kanang kamay sa kanyang mga labi.
"Are we going to just sit here all day Claret? Talking and talking?" kumunot ang noo ko sa
sinabi niya.
"Nagbibigay ng regalo ang mga bisita.." sagot ko sa kanya.

"Nanunuod tayo ng sayaw ng mga diwata Zen.." narinig ko siyang

mahinang nagmura sa sinabi ko.

"Shit, then?" nagsisimula na siyang mairita. Damn, my prince is so funny.
Tanging kami lamang ni Zen ang bampira sa maliit na islang ito at iniwanan lamang kami
ng kanyang lolo ng isang maliit na bangka na siyang gagamitin namin pabalik. Ni hindi ko
alam kung anong pangalan ng islang ito.

"Nagsasalita ang bagong kasal para magpasalamat sa mga bisita.." sagot ko muli sa kanya.
Narinig ko na naman ang pagmumura niya.
"Claret, may sinabi pa sa akin si Casper. Anong ginagawa ng mga tao pagkatapos ng kanilang
kasal? Nanunuod lang ng sayawan?" matabang na tanong niya sa akin. Napangisi na lang
ako sa gusto niyang mangyari, akala ko nakalimutan na niya.

"Then?" pikon na siya.

"Kumakain kami ng masasarap na pagkain Zen.." kagat labing sagot ko para pigilan ang
pagtawa ko.

"Matutulog na kasi pagod na sa kasal.."

"Then?" mabilis na sabi niya.

"What the hell Claret?!" dito na ako napalakas sa pagtawa. Pikon na pikon na ang prinsipe ng
nyebe.
"What? Sinasagot ko lang ang mga tanong mo mahal na prinsipe.." sagot ko sa kanya. Bahagya
ko pang pinaglandas ang aking mga daliri sa kanyang pisngi.
"Claret baby. Alam kong alam mo ang gusto ko, your vow baby...your vow " malambing
na sabi ni Zen na nagsisimula nang magpaulan ng halik sa aking mga leeg.
"What?" natatawang sabi ko. Nagsisimula na ang prinsipe ng nyebe.
"That honeymoon baby.." nagkunwari akong nakakunot ang noo na parang hindi ko alam ang
salitang sinasabi niya.
"Honeymoon? What is that Zen?" pagsisinungaling ko.
"Fuck! I'll teach you!" iritadong sabi niya. Nawala agad 'yong paglalambing niya, pikon na talaga
ang prinsipe ng nyebe.
Naramdaman ko na lang na mabilis akong binuhat ni Zen at tumakbo siya nang napakabilis
papasok sa kagubatan ng isla. Saan ako dadalhin ng bampirang ito?
Pabilis na nang pabilis ang pagtakbo ni Zen na halos nakailang beses pa siyang tumalon nang
napakataas dahil sa nagtataasang mga bato at lupa.
"Where are we going Zen?" tanong ko sa kanya habang mahigpit akong nakayakap sa leeg
niya. Wala pa rin siyang tigil sa pagtakbo at hindi man lang siya nag abalang sagutin ang
katanungan ko.
Nang tumigil si Zen sa pagtakbo ay namangha na lamang ako sa aking nakikita. Isang
napakalaking puno na may maliliit na dahong kulay puti na kasalukuyang nagpapatakan at
nililipad ng banayad na hanging panggabi.
Nakatayo ang puno sa kaunting piraso ng lupa na napapalibutan asul na tubig. It was like an
island with just one big tree.
"Nanggagaling ang malinaw na tubig na ito sa tatlong talon na nasa dulo ng isang ito"
napatango na lang ako sa sinabi ni Zen.
Naramdaman kong muli na naman siyang tumakbo ng
mabilis, akala ko ay pupunta kami sa tatlong talon na sinasabi niya pero nang imulat ko ang
aking mga mata ay nasa ilalim na kami ng paanan ng napakagandang puno.
Akala ko noon ay tanging mga puting nyebe lamang ang magandang bagay na maaari kong
makitang pumapatak. Hindi ko akalaing mapapatingala na lang ako sa paghanga dahil sa mga
maliit na puting dahong ito.
I even noticed a big hollow on this tree. Ano kayang nasa loob ng napakalaking butas nito?
Sobrang dilim at wala akong makita. Maaari kaya kaming pumasok?
 "I can't take this anymore baby.." nanlaki ang mga mata ko nang sirain ni Zen ang puti niyang
damit at basta niya na lamang ito itinapon sa tubig.

Sa bilis nang pangyayari ay nagtagpuan ko na lamang ang sariling nakikipagpalitan ng maiinit

Ibinaba na ako ni Zen mula sa kanyang pagkakabuhat. na halik sa kanya habang buhat buhat ako sa aking mga binting nakapulupot sa kanyang
bewang.

Hindi din nagtagal ay unti unting kong nararamdaman ang pagkawala ng aking mga kasuotan.

"Anong pangalan ng punong ito Zen?" tanong ko na lamang sa kanya. Napapikit na lang ako
nang may dahong pumatak sa aking ilong.

"Zen.." habol ko ang aking hininga nang pakawalan niya ang aking mga labi.

"Fremont Armastus" maiksing sagot sa akin ni Zen.

"Keep kissing me baby.." magsasalita pa sana ako nang muli niyang angkinin ang aking mga
labi. Nagsisimula nang humakbang si Zen sa loob ng napakalaking butas ng puno na punong
puno ng kadiliman. Hindi man lang binibigyan ni Zen nang pagkakataong mag isa ang aking
mga labi. Ang mapupusok at nakakalunod na halik ng aking mahal na prinsipe.

"Dapat ay may ganitong puno rin sa harap ng palasyo Zen. It's so beautiful Zen.." nasabi ko na
lamang habang pinapagmasdan ang pagpatak ng mga dahon nito.

Kasabay nang pagkagat ng kanyang mga pangil sa aking leeg ay ang tuluyang paglamon ng
kadiliman sa aming mga katawan.

"Yes baby.. beautiful. Damn..beautiful..." pakinig kong marahang sabi ni Zen. Nang lumingon
ako sa kanya ay nalaman kong sa akin siya nakatingin, mga namumula niyang mga matang
mariing nakatitig sa akin.

--

VentreCanard

=================
Chapter 67
SPG!
Chapter 67
Wala nang tigil sa paghataw ang malakas na pagtibok ng aking dibdib. Halos hindi ko na ito
maturuan sa kanyang dapat gawin, ang malalakas na pagtibok ng aking puso ay tanging
sumusunod na lamang sa bawat paglapat ng labi ng mahal na prinsipe sa aking katawan.
Ang prinsipe ng nyebe na may apoy din itinatago, apoy na tanging katawan ko lamang ang
tinutupok. Apoy na tanging ako lamang ang may karapatang makaramdam.
Tanging naririnig ko na lamang ay ang mabibigat kong paghinga at ang nakakapanlambot na
pagtawag ng aking prinsipe sa aking pangalan. Pangalan kong hindi ko akalaing magiging isang
napakagandang musika sa aking pandinig.
Walang tigil ang aming mga labi sa pagpapalitan ng mga halik habang marahang naglalakad si
Zen sa loob kadiliman. Palalim na nang palalim ang kanyang mga paghalik, mapusok at
mapang angkin. Hindi ko mapigilang mapasabunot sa kanya nang kagatin niya ang aking pang
ibabang labi.
"Claret.."
Nangyayari na ang bagay na pinakahihintay naming dalawa. Ang bagay na hindi lamang mga
labi, pangil at dugo ang mag iisa sa pagitan naming dalawa. My heart, body and soul are aching
for this day to happen. Buong pagkatao ko ay gusto nang mapasailalim sa minamahal kong
prinsipe.
I want to feel the whole him, not because I have reasons or damn motives but because I want to
be fully enslaved by him.
Naramdaman kong tumigil si Zen sa paglalakad. Nang kumalas ang mga labi ko sa kanya ay
pinilit kong pagmasdan ang buong kapaligiran. Wala akong makita at tanging
mga namumulang mga mata lamang namin ni Zen ang nagliliwanag sa lugar na ito.
"Zen, I can only see your eyes.." mahinang sabi ko habang nagsisimula na siyang muling
halikan ang balikat ko. Nanatili akong buhat niya habang nakapulupot ang aking mga binti sa
kanyang bewang.
"Just wait baby..." magsasalita pa sana ako nang muli niyang angkinin ang aking mga labi.
Ipipikit ko na sanang muli ang aking mga mata nang unti unting magliwanag ang buong
kapaligiran at sa pagliwanag nito ay hindi ko lubos akalaing nasa loob pa rin kami ng paanan ng
isang puno. What is this wonderful place?
Pabilog pa rin ang hugis ng lugar kagaya ng katawan ng isang puno, may paikot na maliliit na
baitang ito na siyang pinaglalagyan ng mga kandilang may malamlam na sindi ng apoy. Hindi ko
mapigilang hindi mapangiti. This place is so romantic, bagay na ipinagkait sa amin ni Zen nang
una kaming nagkita.
Nang tuluyan nang nabuhay ang lahat ng kandila hanggang sa pinakamataas na baitang ay
mas napagmasdan ko ang kinalalagyan namin ni Zen, sa halip na lupa ang tinatapakan ngayon
ni Zen ay mga dayame ang nagsabog sa buong paligid. Pero ang lubos na ikinamangha ko ay
ang sentro ng lugar na ito, sa gitna nang mga kandilang nagbibigay liwanag at sa mga
dayameng nagsabog sa buong kapaligiran ay isang bukal ng dugo.
Ibinaba na ako ni Zen mula sa kanyang pagkakabuhat at hinayaan niya akong mamangha sa
misteryo ng lugar na ito.

"Zen, what is this place? Nasa loob pa ba tayo ng ilalim ng puno?" hindi makapaniwalang
tanong ko. Papaano
nagkasya ang napakalawak na lugar na ito sa paanan ng isang puno.
"Only royal bloods can enter and see this place Claret.." sagot sa akin ni Zen. Yumakap siya sa
aking likuran habang panay ang paghalik sa aking leeg at balikat.
"But I am not a royal blood Zen..." mahinang sagot ko sa kanya habang nagsisimula nang
gumapang ang kanyang mga kamay sa sensitibong parte ng aking katawan. Hindi ko
mapigilang hindi mapakagat labi nang tuluyan nang damhin ng kanyang mga kamay ang aking
dibdib.
"But you are mated to one baby.." I closed my eyes when he teasingly caresses the tip of his
fangs on my skin.
"Zen.." marahan kong itinataas ang aking mga braso para isampay sa kanyang mga batok.
Halos tumingkayad na ako para lamang muling maglapat ang aming mga labi.
Our kisses with fire, passion, love and hunger. His kisses are too powerful that can turn me into
madness, every move of his lips, every twist of his tongue and every suck of his mouth can
make my body tremble from intense pleasure.
Habol namin ang aming paghinga nang maghiwalay ang aming mga labi. Nananatiling
nagniningas ang aming mga mata habang mariin naming hindi inaalis ang pagtitig sa isa't isa.
"Zen.." kusang umawang ang mga labi ni Zen nang maglaro ang aking mga daliri sa dulo ng
kanyang mga pangil. Pero napahugot na lang ako muli nang malalim na paghinga nang hulihin
niya ang kamay ko at isa isa niyang hinalikan ang bawat parte ng aking mga daliri.
"Zen.." halos mahirapan na akong tawagin
ang pangalan niya nang lalo niyang idiin ang kanyang sarili sa akin. He's damn turned on.
"Claret, are you sure with this? You won't be able to stop me baby, just tell me if you're not sure
about this. As long as I can still control myself..." nahihirapang sabi niya habang nakalapat na
ang noo namin sa isa't isa.
"Stop me baby, dahil kapag umabot na tayo sa kalagitnaan hindi ko na kaya pang tumigil Claret
kahit ano pang pagpupumiglas mo . I will definitely rap--.." hindi ko na siya pinatapos sa
sasabihin niya. Umangat ang mga kamay ko mula sa mga batok niya papunta sa kanyang mga
pisngi at marahan akong umiling sa kanya.
"I am all yours Prince Zen, all of me is yours. Gawin mo ang gusto mong gawin mahal na
prinsipe, simula nang kagatin mo ako hindi lang puso ko ang inagaw mo Zen maging ang
bawat parte ng aking katawan ay tanging ikaw na lamang ang sinusunod. Tuluyan mo na
akong angkinin mahal na prinsipe.." nang sabihin ko ito ay lalong nagningas ang kanyang mga
mata. Agad niya akong binuhat at nagsimula na siyang maglakad papunta sa bukal na dugo.
"Do you want to know the vampire wedding baby?" marahan akong tumango sa kanya.
"It is just a blood bath baby. Kasal na ang dalawang bampira kung mag iisa sila sa dugong may
basbas ng asul na apoy.. " napanganga na lang ako sa sinabi niya. Ibig sabihin ay
'honeymoon' na pala agad sa mga bampira?
"So we're going to have a vampire wedding Zen?" tanong ko.
akong nakaramdam ng pag iinit sa aking lalamunan. His body with this blood bath is an
exquisite scenery. Pagtitig pa lang sa katawan ni Zen ay talagang nakakapanghina na.
Hahakbang na sana ako para ilubog ang aking sarili sa dugo nang makitang nasa paanan ko na
siya. Mabilis akong lumuhod at inihawak ko ang aking mga kamay sa kanyang balikat. Ipinikit
kong muli ang aking mga mata nang maglapat ang aming mga labi, nakatubog na si Zen sa
bukal habang ako ay nananatili pa rin sa itaas.
Pakiramdam ko ay mamamantal na ang labi ko sa paraan ng paghalik ni Zen, habang tumatagal
ay lalong dumidiin at nagiging agressibo ang mga halik niya. Lalong lumalalim at tumitindi na
parang anumang oras ay may aagaw sa akin.

"No, walang basbas ng asul na apoy ang dugong ito. We'll

just do our little practice baby..." tumaas ang kilay ko sa sinabi ni Zen. Noong una ay pinatikim "Zen.." tuluyan na akong hinila ni Zen sa bukal ng dugo. Nakasampay ang aking mga kamay sa
ko lamang daw siya, ngayon naman ay may nalalaman pa siyang 'practice' ano pa ang gagawin kanyang batok habang pinapaulanan niya ng halik ang aking mga mata, ilong, labi at pisngi.
niya kung tunay na?

Hindi ko na nahabol ang bilis ni Zen, nakita ko na lamang siyang nasa dulo ng bukal ng dugo at
kasalukuyan kaming magkalayong magkaharapan.

Nakahantad ang napakagandang katawan ng aking prinsipe sa aking harapan, ang dibdib
niyang hindi nakakasawang haplusin, ang mga bisig niyang ilang beses nang tumunaw sa akin.
Those abs and his fucking v line. "Zen.." naramdaman kong sumandal na ako sa hangganan ng bukal. Kalahati pa lamang ng
katawan ko ang nababasa ng dugo.
Ngayon ko pinagsisihan na hindi ko nagawang tanggalin ang kanyang pang ibabang kasuotan.
Samantalang ako ay tanging manipis na puting kamison na lamang ang natitira sa aking
katawan. Kahit panloob ay wala na dahil ito ang unang tinanggal ni Zen bago kami makapasok
sa lugar na ito.

Nanatili kaming nakatayong dalawa habang magkatitig sa isa't isa. Muli akong sumulyap sa
bukal na dugo, hindi ko mapigilang hindi mapangiti. Sa gitna nang bukal na ito kami mag iisa.
"I love you Claret.." mabilis siyang humalik sa aking mga labi.

"Nakikilala mo ba ako babae? Saang emperyo ka nanggaling?" tanong sa akin ni Zen na lalong
nakapagpangiti sa akin. Ito ang tanong niya sa akin noon nang una kaming nagkita. Mukhang
hindi lang ako ang nakakatanda ng mga salitang ginamit namin sa una naming pagkikita.
Marahan siyang dumistansya na siyang pinagtaka ko, napansin kong sumasalok ng dugo ang
dalawang kamay ng aking prinsipe. At napaawang na lang ang aking mga labi nang dahan
dahan niyang pinaglandas ang dugo sa aking manipis na kamison na siyang tuluyang
nakapagpabakat sa aking nagtataas babang dibdib.

"You're so beautiful Claret..with dress or without..oh damn, I'm so inlove with you my Cordelia.."
I bit my lower lip when he claimed

my right breast using his lips, sucking and biting with my wet clothes still on.
"Isang napakakisig na bampira na nagmamay ari sa akin. Tama ba ang nalalaman ko mahal na
prinsipe?" nakita kong ngumisi si Zen sa sagot ko. Nagsimula na siyang bumaba sa bukal na
dugo.

Habang marahan nang lumulubog ang kanyang katawan sa dugo, bigla na lamang
"Zen.." halos sabunutan ko na siya nang ganito rin ang gawin niya sa aking kabilang dibdib. habang hinahayaan niya akong uminom ng kanyang dugo, abala naman ang kanyang mga
Hindi man ako tuluyang hubad ay ramdam na ramdam ko pa rin ang init ng mga labi niya. kamay sa paglalakbay sa iba't ibang parte ng aking katawan. Making me shivers again and
again.

Hindi na ako nagulat nang sirain niya na nang tuluyan ang aking kasuotan.

"Claret.." panay ang pagtawag sa akin ni Zen habang pinaglalandas ko ang aking dila sa mga
"Touch me Claret..." tinanggal ni Zen ang pagkakasabunot ko sa kanya at dinala niya ang aking nakakawalang dugo sa kanyang leeg. Alam ko ang ginagawang ito ni Zen, pinag iipon niya ako
mga kamay sa kanyang likuran. Muli niya akong binuhat at siya na mismo ang nagpulupot ng ng lakas. Damn.
aking binti sa kanyang mga bewang.

Nang makainom na ako nang sapat na dugo ay nagulat na lang ako nang buhatin ako ni Zen at
Hindi ko mapigilang hindi mapaungol nang paglandasin niya ang kanyang napakatangos na mabilis kaming umahon sa bukal na dugo.
ilong sa gitna ng aking mga dibdib. At tuluyan na akong nabaliw nang maramdaman ko na ang
init ng mga labi niya sa aking mga diibdib. His other hand is now busy going down. Lalong
bumibilis ang aking paghinga.

"I thought.." tinakpan ni Zen ang aking mga labi at dahan dahan niya akong inihiga sa mga
dayami.
"Claret..." muling lumipat ang kanyang labi sa aking kabilang dibdib. He's like a hungry baby
needing for a whole day breastfeeding. Hindi siya nananawa sa pagpapalipat lipat dito.

I followed him. Mas pilit kong idikit ang sarili ko sa kanya, giving him a full satisfaction.
"Ayokong mahirapan ka sa una natin Claret, we can always do that bloodbath love making but
not to our first baby. I want to see your whole body laying down baby.." napapikit na lang ako
nang halikan ni Zen ang aking noo. Dahan dahan niyang ikinalat ang aking mahabang buhok sa
mga dayaming hinihigaan ko.
"Zen!"naisigaw na ko lang ang pangalan niya nang maramdaman ko ang kamay niya sa
pinakasensitibong parte ng aking katawan.

"But first let me wipe all the blood on your body Claret..." muli siyang humalik sa aking mga labi
bago siya bumaba sa aking mga paa.
"Bite me first Claret, ayokong mawawalan ka nang malay sa susunod nating gagawin.." mabilis
akong kinabig ni Zen papunta sa kanyang leeg. Naglabasan na ang aking mga pangil at agad ko
nang ibinaon ito sa kanyang leeg.

"Zen.." tawag ko sa pangalan niya. Halos hindi ko na kayang pagdaupin pa ang aking mga
labi habang nararamdaman ang paglalandas ng kanyang mainit na labi sa aking balat. He's
licking my every skin.
"Claret.."
Hindi ko mapigilan maggagalaw ang aking mga binti habang nagsisimula na siyang tumaas.
Sinsigurado niyang walang kahit anong dugo ang matitira sa aking katawan. Nagawa pa niyang
itaas ang aking mga binti para maging likuran nito ay madaanan ng kanyang

mga labi.
"Ahh..Zen.." para na akong baliw na walang tigil sa pag ungol habang hindi ko na maintindihan
kung saan ko ilalagay ang aking mga kamay.

"Zen.." hindi niya ako pinansin at sinadya pa yata niyang mas paglaruin ang kanyang dila sa
aking balat.

"Zen..."
Halos umangat ako sa aking pagkakahiga nang lalo na siyang tumataas. Hinahalikan niya na
ang magkabilang binti ko at tuluyan na akong napaungol nang kumagat siya dito.

"Zen..." napahawak na lang ako sa mga dayami habang panay ang pag inom niya sa aking "Oh my god Zen!" wala na akong nagawa kundi isigaw ang pangalan niya. His good tongue is
dugo. Hindi na ako mapakali habang gumagapang ang kanyang daliri mula sa aking pusod na now pushing in and out of me. Panay ang pag angat ng katawan ko dahil sa ginagawa niyang
unti unting bumababa. ito.

I can't help but to caress my feet on his back.

"Let me taste your other half baby..." nanlaki ang mga mata ko nang ilagay niya ang dalawang
binti ko sa likuran niya.
"Ahh.. Zen " papaling paling na ang ulo ko sa ginagawa niya. My god! I can't breathe.

"What are you doing Zen?!" malakas na sabi ko. Sa halip na pansinin ako ay mabilis niyang
ipinulupot ang kanyang mga braso sa aking mga hita.
"Zen.." hinihingal na ako sa ginagawa niya at pakiramdam ko ay literal na nag aapoy ang aking
mga balat. Nang tumigil siya at tumaas para magtama ang aming mga mata ay mabilis kong
hinampas ang kanyang dibdib. Tinawanan niya lang ako bago niya muling angkinin ang aking
mga labi. Isang napakahabang halikan muli ang nangyari sa amin bago niya ako pinakawalan.

"Tasting you baby..." tuluyan nang nawala sa huwisyo ang aking katawan nang lumapat na ang
kanyang labi. Fuck Zen!

He's kissing me gently at first. Habang abala ang kanyang mga kamay sa aking mga
dibdib.Pero pakiramdam ko ay nagsimula nang kumbulsyunin ang aking buong katawan nang
maramdaman ko ang init ng kanyang dila. Damn, slowly licking and entering me.
"You need to meet your friend Claret.." hindi na ako nakaangal nang ibaba ni Zen ang aking
kamay at halos matulala na lang ako sa pulang mata niya nang maramdamdaman ko ang aking
nahawakan.
 "Zen.."

"My god! Vampire size it is Zen.." nangangatal ang kamay ko dito. Gusto ko man alisin ay
pinigilan ito ng kamay ni Zen.

"I love you Claret..." masuyong bulong niya sa akin hanggang sa tuluyan na kaming maging isa.

Nanatili siyang hindi gumagalaw habang pinapaliguan ako ng halik sa aking mukha, ilang beses
niya rin pinunasan ang pawis ko. He's damn big, damn big. Halos maluha na lang ako sa kirot
"That's why you need both hands baby.." muling hinagip ni Zen ang isa ko pang kamay. na nararamdaman ko, ganito pala ito parang hinahati ka sa gitna. Hinalikan ni Zen ang aking
luha at masuyo niya akong pinakatitigan.

"Move your hands baby. I will love it.." hinalikang muli ni Zen ang aking mga labi. Dahil gusto
kong hindi lamang ako ang masiyahan sa unang gabi namin, I did tried to move my hands. "I am fine Zen, please.." inangat ko ang aking sarili para muli siyang halikan.
Moving up and down on his.

"I'll move with you baby..." bulong ko sa kanya na may kasamang paghalik sa kanyang tenga.
"Oh fuck..baby..." muli akong nilunod ni Zen sa kanyang mga halik habang walang tigil ang
kamay ko sa pagtaas baba nito.

"I love you Cordelia Amor..." pinagsalikop niya ang mga kamay namin sa isa't isa at muling
naglapat ang aming mga labi. Nagsimula na siyang gumalaw na pilit kong sinusundan.
"Claret..." siya na mismo ang nagtanggal ng mga kamay ko sa kanya. Mabilis niyang itinaas ang
aking mga kamay sa aking ulunan.

"I love you too Zen Lancelot..." tiniis ko ang kirot hanggang sa mapalitan na ito nang kakaibang
ligaya.
"Look at me baby. I'll try to be gentle.." tumango na lang ako sa kanya. Bumaba ang isang
kamay niya at unti unti nang umawang ang mga labi namin nang maramdaman namin ang isa't
isa.

"I love you more Claret..."nang sabihin niya ito ay lalong bumilis ang aming paggalaw. Walang
tigil na pagtawag sa aming mga pangalan, ungol, halikan at walang katapusang haplos sa
aming mga katawan.
 How I love the snow prince's heartbeat.
Hindi iniwan ni Zen ang aking katawan hanggang sa abutin namin ang sukdulan.

Parang kailan lang ay ilag na ilag ako sa mga lalaki, hindi ako maaaring matitigan, mahawakan
Our first was not on bed or in front of the mirror afterall. My different experiences with Zen were o kahit matawag man lang ang aking pangalan. Ilang taon akong pinakaingatan ng aking lola
always unique and damn wonderful. mula sa mga lalaki sa mundo ng mga tao para mapanatili ang aking pagiging birhen na siyang
malaking pinagpapasalamat ko.

My every first should be for him, my first dance, my first kiss, my first love and even my first
heartache. But he's not just my first, I want him to be my second, my third, my fourth and until to
my last.

My virginity is only for him, only for the Second Prince, only for the Snow Prince. At kailanman
Nalaman kong hindi lang pala pangnganganak ang maaaring mangyari sa isang sabsaban. ay hindi ko pagsisihan ang nangyaring ito sa amin. Noong nasa mundo pa ako ng mga tao ay
pinagtatakhan ko pa kung ano ang pakiramdam nang mahalikan, pero ngayong nasa mundo na
ako ng mga bampira hindi lang halik ang sinagot nito.

Dahil hanggang ngayon ay hindi ko pa rin lubos akalaing sa ibabaw ng sabsabang dayami
nawala ang pakabirhen ko.

Malamlam pa rin ang ilaw sa buong kapaligiran dahil sa maliliit na kandilang nakapalibot sa loob
ng ilalim ng puno. Marahan kong inalis ang kamay ko sa dibdib ni Zen at dahan dahan ko itong
itinaas para maglaro ng aking anino.
--

VentreCanard

=================
"Look at this Zen, what do you think is this?" sinimulan

Chapter 68 ko nang laruin ang aking anino. Ito ang natutunan ko kay lola noong bata pa ako, ginagawa
namin ito bago kami matulog na siyang nakasanayan ko na hanggang paglaki ko. Gumagawa
Chapter 68 ako ng kuneho mula sa anino ng aking kamay.

Kasalukuyan pa rin kaming nakahiga ni Zen sa mga dayami. Nanatili akong nasa bisig niya
habang marahan niyang hinahaplos haplos ang aking mahabang buhok.
"It's a rabbit.." mahinang sabi ni Zen habang hindi pa rin siya tumitigil sa paghaplos sa aking
We're still naked and lovingly enjoying each other's warm body. Nakapatong ang aking kanang buhok.
kamay sa kanyang dibdib na dinadama ang bawat pagtibok ng kanyang puso.
"How about this?" ngayon naman ay kangaroo ang ginawa ko sa anino ng aking kamay.
"Akala ko nakapagpahinga ka na.." mahinang bulong niya na parang batang inagawan ng
Mayroon naman sigurong ganito dito?
candy.

"It's a kangaroo baby.." naramdaman kong hinalikan niya ang ibabaw ng ulo ko.
"Wala pang kalahating oras nang tumigil tayo Zen! Oh my god, anong pahinga pa ang ibibigay
mo sa akin?" ngumisi lang siya sa akin na parang walang

naririnig sa mga sinasabi ko.

Muli na namang umikot ang aking mga mata nang maramdaman ko ang kanyang kamay.

"Ang galing ko hindi ba? I have talents in shadow arts Zen.." ngising sabi ko sa kanya. Pero
napanguso na lang ako nang makitang hindi siya nakatingin sa anino ng mga kamay ko kundi
sa akin.

"Behave Zen, sa kabilang taon na ang sunod nito" seryosong sabi ko na nakapagpatigil sa
kamay niyang gumagapang sa aking mga hita.

"Yes, you're so beautiful Claret.." halos mapanganga na lang ako sa naging sagot ng prinsipe ng
nyebe. Bakit ang layo ng sagot niya sa sinabi ko?

Napakagat labi na lang ako nang makitang sa akin lang siya nakatitig sa kanyang namumulang
mga mata. God! Zen Lancelot Gazellian.
"I am behave baby.." mabilis niyang tinanggal ang kamay niya sa hita ko at muli niya na lang
itong inilagay sa kanyang ulunan.

"Zen, pagod pa ako.." inirapan ko siya nang sabihin ko ito. Nakita kong ngumisi siya at unti
unting nagkulay itim ang kanyang mga mata.
"Behave?" sarkastikong tanong ko sa kanya.
 "Ostrich?" tanong ko muli.

"I am just massaging you Claret.." ngising sagot niya sa akin. 'Massaging' sa huli kong
pagkakatanda, muntik na ring may mangyari sa amin nang maging masahista niya ako noon. In
was in front of the mirror.

"No baby..." pinakatitigan ko ang aninong ginagawa ni Zen. Ano ito?

"Why don't you try your shadow Zen? Marunong ka bang gumawa ng kahit ano sa anino mo? I
can teach you.." ngiting sabi ko sa kanya.

"Duck?" imposibleng bibe.

"I know some shadow form Claret.." itinaas na rin ni Zen ang kanyang kaliwang kamay para
maglaro ng kanyang anino. Nang makita ko ang aninong ginagawa niya ay mabilis pumasok sa
isipan ko ang sagot dito.

"No.." mabilis na sagot ni Zen.

/>

"It's a goose.." sagot ko.

"What about a swan?" umiling muli si Zen sa akin. Ano pa ito kung ganoon? Muli ko itong
pinagmasdan ng isang minuto pero wala na akong ibang maisip.

"No baby.." nangunot ang noo ko. Ano pa 'yan? Mas mahaba ang leeg ng mga gansa kaysa sa
bibe. It can't be a duck.

"It's a goose Zen, wala nang kakaiba diyan sa aninong ginagawa mo" nakita kong ngumisi si
Zen sa sinabi ko.
 "But not just neck baby, he loves every part of girl's body.." nang sabihin niya ito ay bigla na lang
lumakas ang pagtibok ng aking puso. Kulay pula na ang mga mata ni Zen at alam ko sa sarili
"It's a vampire baby.." napairap na lang ako sa kanya. Kailan pa naging hugis gansa ang kong pula na rin ang kulay ng aking mga mata.
bampira?

"Every girl's body? That goose is not loyal Zen.." sagot

"Nagkakalokohan na pala tayo dito Zen.." naiiling na sabi ko.
ko sa kanya. Pinili kong muling panuorin ang anino ng kamay niya na malapit sa aking leeg.

"No, it is really a vampire Claret. A vampire pretending to be a goose.." hindi ko mapigilang hindi
mapangisi sa paliwanag sa akin ni Zen. Napakatalino talaga ng prinsipe ng nyebe, bakit hindi "He's loyal Claret.." mahinang sabi ni Zen na nakapagpalingon muli sa akin.
ko nga naisip na bampira ito na nagpapanggap na gansa? Napakagaling.

"Look at the shadow baby.." hindi na lang ako nagsalita at muli akong tumingin sa aming anino.
"And you know what is his favorite thing to do baby? He loves pecking girl's neck.." sinimulan ni
Zen ilapat sa leeg ko ang tuka ng gansa. Hindi ko mapigilang hindi mapatawa sa ginagawa niya.
Damn this snow prince, ang dami niyang alam.

"It was not only her neck, the goose loves her cheeks.." lumapat ang dulo ng mga daliri ni Zen
sa aking pisngi.

"Oh, he's a vampire goose then.." natatawang sabi ko habang pinapanuod ang anino ko na
tinutuka ng gansa. Gansa man ang anino, kamay pa rin ni Zen ang tumutuka sa akin.
"Her nose.." napapikit na lang ako nang lumapat ito sa aking ilong.
"Zen, magkakagatan na naman tayo. I am still full.." napabuntong hininga siya sa sinabi ko bago
siya muling pabagsak na humiga sa tabi ko.

Mabilis niya akong kinabig sa kanya para gawin ko ulit unan ang kanyang braso at yakapin ako
ng mahigpit.

"Her forehead.." ngayon naman ay noo ko ang nilapatan ng tuka ng gansa.

"We can stay here for weeks or a month? Bumalik na lang tayo sa Sartorias kapag buntis ka
na.." bahagya akong napadistansya sa sinabi niya. Buntis agad?

"Lastly, the goose transformed into his original form.." nawala ang anino ng kamay ni Zen at
mabilis niya itong napalitan nang sarili niyang mga anino na bahagyang nakapangibabaw
sa akin.

"What's with that reaction Claret?" kunot noong tanong niya sa akin. Iniwas ko ang aking mga
mata sa kanya.

"And her will peck his wife's lips.." napapikit na lang ako nang lumapat ang mga labi ni Zen sa
akin. Kissing me passionately with love, heat and passion. Umangat nang muli ang aking
mga kamay sa kanyang mga batok para mas maglapat ang aming mga labi.

Matapos ang mahaba naming halikan, naramdaman ko na lang ang paglalandas ng daliri ni Zen
"Claret.." seryosong tawag niya sa akin.
sa aking namumulang labi.

"It's just that, I am not ready yet? Hindi ko alam Zen. I am still an eighteen year old girl. Parang
"God, I am addicted to your lips Claret.." ibaba na niya na sanang muli ang kanyang mga labi sa
napakaaga ko naman yata para magkaanak? Besides you're not the first prince, hindi ka naman
akin nang harangan ko na ito ng aking mga kamay.
inuobliga agad na magkaanak hindi ba?" nahihirapan akong tumingin sa mga mata niya. Gusto
ko lang sabihin sa kanya ang totoong saloobin ko.

Oo, noon ay ipinagpipilitan kong mabuntis para makalabas na ang reyna. Pinili ko ang
desisyong 'yon dahil may iba akong dahilan, pero sa pagkakataong ito alam ko sa sarili kong
hindi ko pa gustong pumasok sa buhay ng isang magulang. Pakiramdam ko ay marami pa
akong dapat matutunan.

Naramdaman kong mas humigpit ang pagkakayakap niya sa akin.

"I remembered, it's a rubber. But here we don't need to wear such thing, we just need to apply
a spell 'oil' to our--" hinawakan ko na ang bibig ni Zen.

"Zen.." mahinang tawag ko sa pangalan niya.

"Enough, alam ko na" mabilis kong tinanggal ang kamay ko sa bibig niya nang maramdaman ko
ang dila niya sa palad ko. My god!

"It's okay, kung ano ang gusto ng aking Cordelia ay siyang masusunod. Hindi ko lang masasabi
kung magbubunga ang ginawa natin ngayon. Wala akong ginamit na proteksyon.." napatitig na
lang ako kay Zen.

"Still in virgin mode baby?" ngising sabi niya sa akin.

"Uso ang condom sa mundong ito?" nagtatakang tanong ko.

"Tigilan mo ako Zen, hanapin mo ang mga damit natin. We can't be naked like this, papaano
kung may makapasok sa punong ito?" sinira na niya ang kamison ko kaya panloob at ang
/> mismong manipis na saya ko na lamang ang aking masusuoot.

"Condom?" sagot na tanong ni Zen sa akin.

"Later, I'll look for it.." sagot niya sa akin.

"Ito 'yong ginagamit ng mga tao para hindi mabuntis ang babae, hindi ba ito nasabi sa'yo ng
mga kapatid mo? I'm sure Caleb and others are using it during their human world travels.."
nakitang kong bahagyang tumango si Zen sa sinabi ko.

"Zen.." kanina pa akong may gustong sabihin sa kanya.
"Yes baby?" huminga ako nang malalim bago ako magsimulang magsalita.
"About my precious virginity, hindi ka ba nagtataka na hindi na ako umangal sa kabila nang
pagtutol ko sa'yo noon?" hindi agad ako narinig ng sagot mula sa kanya at naghintay pa ako
nang ilang minuto.
"Alam kong bibigay ka rin sa akin Claret.." hindi na ako nakaangal nang mabilis niyang
hinalikan ang gitna ng aking mga dibdib.
"Zen, I am serious. Hindi ka man lang ba nagtataka?" muling tanong ko sa kanya.
"I am not, matagal ko nang alam na hindi totoo ang ipinaalam sa atin ni Dastan" napatulala na
lang ako sa sinabi niya.
"What? How? Sinabi ba niya?" hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya.
"Noong unang mga araw na malaman kong walang pwedeng mangyari sa atin, halos mabaliw
ako sa kakaisip kung papaano ako maghihintay nang daang taon lalo na at abot kamay na kita.
Mas mahirap maghintay kapag nasa tabi kita Claret pero nang mga sumunod na araw hindi ko
alam kung bakit may bigla akong naalala..." nakatitig lang ako kay Zen habang pinapakinggan
siya.
"Naalala?" bakit niya itinigil?
"I've witnessed Homer and his mate having sex when I was a kid. Her mate was the first woman
from the prophecy during their time.." napanganga na lang ako sa sinabi ni Zen.
"Nanunuod ka?!" malakas na sigaw ko. Papaano hinayaan ni Zahara at Homer na makita ng
isang bata ang kanilang ginagawa? "Yes and I'll support him no matter what happens. He's not just my king but my big brother.."
napakagat labi na lang ako sa sinabi niya.

"I am not, that was an accident. I'm glad they didn't notice me.." ngising sabi niya sa akin.
"Zen, hindi ako makapaniwalang maririnig ko ito mula sa'yo.." ngiting sabi ko sa kanya.

"Bakit hindi mo sa akin sinabi na alam mo na? Bakit hinayaan mong magtalo tayo?" muling
tanong ko sa kanya. "Hindi rin ako makapaniwalang masasabi ko ito.." sagot niya sa akin bago niya ako halikan sa
aking noo.

"Hinayaan ko si Dastan sa gusto niyang gawin, I deserved it. Sinusunod ko lang ang kagustuhan
ng kapatid ko. Akala ko noong "I love you Prince Zen.."
una ay gusto ka rin niya, ikaw ang pinapangarap ng bawat lalaking bampira sa mundong ito
Claret. You are not just the girl from the prophecy, you're beautiful, powerful and kind hearted. At
alam kong maging ang isang hari ay mahuhulog sa'yo, pero nalaman ko na ang lahat ng
katotohanan. My brother is still inlove with Elizabeth and he's doing this whole thing out of
revenge.." inilapat ko ang aking kamay sa kanyang dibdib.

"I love you m---- there's someone else here..." mabilis na bumangon si Zen. Agad kong
napansin ang lumilipad na tipak ng yelo kung saan nakasabit ang aming mga damit.

Nagsimula na kaming magbihis dalawa habang pinapakiramdaman ko ang aura ng bampirang

nasa isla ding ito. It is not just one but four.
"Atleast, maayos na kayo ngayon.." mahinang sabi ko.

"Stay here Claret.."

 "You can't, walang aalis hanggang hindi pa tuluyang napapatay ang babaeng pumatay sa aking
ama.." sabay sabay kaming napalingon sa sinabi ni Zen.

"No! I'll go with you Zen.." madiing sabi ko habang hawak ang kamay niya. Hindi ko
maramdaman ang panganib sa aura ng apat na bampira, pero hindi ko hahayaang umalis siya
mag isa.

Magkahawak kamay kami ni Zen habang lumalabas ng puno at nang tuluyan na kaming "Zen! She didn't kill your father!" matigas na sagot.
makalabas ay agad nangunot ang noo ko nang makita ang apat na itinakdang babae noon.

Mabilis silang nakalapit sa akin sa kanilang mga matang naluluha.

"She did, binibilog lang kayo ng babaeng 'yon dahil alam niyang malalambot ang mga tao"
naramdaman kong nagsisimula nang lumamig ang temperatura at nagkakaroon na nang yelo sa
paligid naming lima.
"What the hell is happening?" tanong ni Zen na hindi sinagot ng apat.

"What are you doing Zen?" kunot noong tanong ko.

"Nahuli na siya Claret, nasa Sartorias na si Danna. Susunugin na siya nang buong kaharian.."
napahawak na lang ako sa aking bibig sa aking nangangatal na mga kamay.

Fuck! Bakit hinayaan ko ang sarili kong magsaya gayong may problema pa akong ganito? Oh,
Danna. I am so sorry. Damn.

"Don't make me do this, ayokong makipaglaban sa inyo. Don't leave this island, she deserves to
be killed.."

"We need to go.." madiing sabi ko kay Serena.

--
VentreCanard Nakatitig lang ako

sa kanya na may nanghihinang mga mata, bakit kailangan salungatin na naman niya ako? Bakit
kailangang magkaiba na naman kami ng pananaw? Can't he just listen to me for the very first
================= time? Can't he just take my side this time?

Wala na akong masasabi pa sa pagmamahal na ibinibigay sa akin ni Zen, his love is my home,
Chapter 69 my warmth, my happiness, his undying and eternal love. Pagmamahal pa lang na
nararamdaman ko mula sa kanya ay kumpleto na ang bawat araw ko. Pero ang mga ganitong
Chapter 69 sitwasyon ang pinakakinaayawan kong mangyayari sa amin, mga magkakaibang paniniwala na
siyang sisira sa aming dalawa.

I need to hurry. Sa mga oras na ito ay higit akong kailangan ni Danna, walang kahit sinong
Halos panghinaan ako ng loob nang mapansin ko na nagsisimula na kaming balutin ng
bampira sa Sartorias ang makakatulong sa kanya. Nandito man ang reyna na siyang alam ang
kapangyarihan ni Zen. Talaga ba na seryoso siya sa bagay na ito?
lahat, alam ko sa sarili kong hindi pa rin siya handang makita ang unang babaeng minahal ng
kanyang hari. Ako man ay ganito rin ang naramdaman ko kay Elizabeth nang mga panahong
Napakahalaga nang bawat segundong lumilipas sa mga oras na ito dahil kapalit nito ay ang
inakala kong siya ang unang babaeng minahal ni Zen.
buhay nang babaeng isinakripsyo ang kanyang sariling kaligtasan para mapanatili ang
kaayusan ng buong kaharian ng Sartorias. Hindi ko masasabing para lamang talaga ito sa
Kailangan ko nang makabalik sa Sartorias. Bakit nga ba mas inuna ko pang magpakasaya
kaharian ang ginawa niyang ito, alam kong isa na rin sa malaking dahilan niya ay ang
gayong may ganitong kinakaharap pa ako? Damn. Anong karapatan kong magpakasaya nang
pagmamahal niya sa hari na hindi na nito nagawang suklian nang dumating na ang babaeng
ganito? Hindi ko man lang iniisip ang mga binitawan kong mga pangako noon kay Danna.
totoong nagmamay ari sa kanyang puso.

Humahanga ako sa kanya dahil hindi siya tumigil sa pagmamahal sa hari kahit alam niyang may
mahal na itong iba. Danna's love is the most painful love I ever witnessed in this world. Mahirap
man sabihin, alam kong wala na akong magagawang tulong sa bagay na ito.

Humarang na sa aking harapan si Serena, Louise, Zahara at Dione. Talaga bang lalabanan
namin si Zen? Am I going to fight with my husband?

She will be forever his first love but never his eternal love.

Muli akong napatitig kay Zen habang patuloy pa rin ang kanyang yelo sa pagbalot sa kapaligiran "Ayokong gawin ito sa inyong lima, please stay here. Magiging maayos din ang lahat.." halos
para lamang masigurong walang makakalabas sa amin. Damn, ito na naman ba kami ni Zen? magimbal ako sa sinabi ni Zen. Papaano magiging
Ayos na kami kanina, nagkakasundo na kami pero sa isang iglap lang ay ganito na naman
kaming dalawa? maayos ang lahat kung mamamatay ang bampirang nagsalba sa buong Parsua Sartorias?
Alam ko sa sarili kong magagawa naming makalabas dahil hindi din biro ang kapangyarihan ng
mga itinakdang babaeng ito pero ang malaking pinuproblema ko ay ang resulta nito sa amin ni
Zen, kakakasal lang namin pero ito na agad ang bumungad sa aming dalawa.
"Zen, please. Ako na ang nakikiusap sa'yo, we can't fight like this again. She's innocent, she
didn't kill your father. At kaya kong patunayan ang mga sinasabi ko, kaya naming
patunayan lima.." madiing sabi ko pero umiiling lang ito sa akin. "Claret.." muli pa sana siyang hahakbang papalapit sa akin nang humakbang ako paatras.

"Nagpaliwanag ko na sa'yo ang lahat noon Zen. But you refused to believe me, please
Zen listen to me this time. I am telling you the truth Prince Zen.." nahihirapang sabi ko.
"Aminado ako sa'yo na naglilihim ako, pero kahit kailan ay hindi kita magagawang
pagsinungalingan nang ganitong kabigat lalo na kung tungkol ito sa iyong amang hari Zen. Why
can't you trust me this time? Alam kong mahal mo ako Zen, pero bakit hirap na hirap kang
maniwala sa mga sinasabi ko?" nagsimula na muli siyang maglakad papalapit, hindi niya
inalintana ang mga babaeng nakaharang sa akin.

"How? By Homer's mate? Through her visions? How can I believe on that Claret? She can
manipulate minds, wala akong mapapanghawakan kong nagsasabi kayo nang totoo sa akin"
parang tinusok ang puso ko sa sinabi ni Zen. Anong sinasabi niyang ito sa akin?
"Stop Zen, please stop. Naiinis ako sa'yo, please huwag ka nang lumapit" tumalikod na ako sa
kanya. Hindi matanggap ang sinasabi niya, oo at hindi niya sinabi nang direkta na sinungaling
ako pero alam kong ito na rin ang ibig sabihin niya sa mga sinabi niya.

How could he?

"Then you're telling me that I am lying Zen? Na nagsisinungaling ako sa'yo?" hahakbang sana
siya para makalapit sa akin nang mapansin niyang may nagbabadya ng mga luha sa aking mga
mata. Papaano niya ito nasasabi sa akin nang harapan? Can he just trust me? Trust us?

Hindi dahil hamak na tao lamang kami hindi agad kapanipaniwala ang mga sinasabi namin.
Dahil ba mga dating tao kami ay kami na lang ang kahulihulihang paniniwalaan sa mundong ito?
Fuck!
Ito ang pinakaayaw ko sa mga bampira, ang tingin nila sa mga tao ay mahihinang lebel lamang
at ang panghawakan ang mga salitang sinasabi namin ay isang napakahirap na gawain para sa
kanila. Pero mukhang may nakakalimutan yata sila, we're not just ex humans. We're the girls
from the prophecy,
"Claret, I am doing this for you. Mapapahamak kayo kapag napaugnay kayo sa babaeng ito,
she's manipulating your feeling Claret. Pinupunterya niya kayo dahil alam niyang mahina
ang damdamin ng mga tao. Once an evil, always an evil Claret. Please remember that
baby.." paliwanag niya sa akin na hindi ko kayang sang ayunan. Muli akong humarap sa
kanya at sa pagkakataong ito ay lumuluha na ang aking mga mata.

not weaklings nor coward.

Hindi lamang kami mga titulo sa mundong ito..

"Kanino siya magsasabi? Sa mga kapwa niyang mga bampira na gusto siyang sunugin
nang buhay dahil sa kasalanang hindi niya ginawa? Kanino mo pa siya gustong tumakbo
Zen? Sa mismong mga kalahi niya na silang magdadala sa sarili
niyang kamatayan? Sa tingin mo sino pa ba ang matatakbuhan niya? Kung kayong mismong
mga kalahi niya ang tumalikod at humusga sa kanya. Alam mo ba ang buong kwento? Alam mo
ba Zen ang puno't dulo? O nabuhay ka lang sa paniniwalang siya ang pumatay sa hari dahil ito "Lahat? Lahat Zen, hindi ko makitang lahat.." dahan dahang pinunasan ng kanyang mga kamay
na ang nakamulatan mo? How I hate your laws! How I cursed vampire laws! Isinusumpa ko ang ang aking mga luha.
patakaran ng mundong ito Zen! Isinusumpa ko Zen!" halos hingalin ako sa mahabang sinabi ko.
Hindi niya maintindihan!

Nanatiling nasa pagitan namin ang apat na babae at hindi sila nagtatangkang makisali sa
usapan namin ni Zen. Nakatitig lang sa akin si Zen sa kanyang mga nakaawang na mga labi,
nagulat pa siya? I always hate vampire laws! At kahit kailan ay hindi ko itatanggi ito.

"Then tell me Claret, tell me wife. Bakit sa tagal nang panahong nagtatago siya, bakit ngayon
lang siya nagpakita at pilit nagsalita sa kanyang mga istorya? Bakit ngayong nandito ka? Bakit
hindi sa apat na itinakdang babae noon? Why baby? Why now? Why you?" natigilan ako sa
sinabi niya sa akin. Kahit ako ay hindi ko alam ang isasagot ko dito. Bakit nga ba ako ang napili
niya? Kung nagawa siyang paniwalaan ngayon ng apat na babaeng ito ngayon bakit hindi niya
sinubukang humingi ng tulong noon?
"Nasasaktan ako Zen, I love you. I love you so much Prince Zen, pero ni minsan hindi mo ako
pinakinggan o intindihin man lang. Nagkikinig ka lamang sa akin kung gusto mong humalik, Nang sulyapan ko ang mga itinakdang babae ay kapwa natigilan din at napaisip ang mga ito.
kumagat o may mangyari sa atin. Tanging sa paghalik at pagkagat lamang tayo nagkakasundo
mahal na prinsipe, you're damn worshipping the every part of my body. Pinaparamdam mo sa
bawat parte ng katawan ko kung gaano ako kahalaga sa'yo pero papaano ang mga nalalaman
ko? Paano ang mga paniniwala ko? Basura na lang lahat para sa'yo? Zen, you're making me
feel that you only love my body.." dito ko na isinubsob ang sarili ko sa aking dalawang palad at
humgulhol na ko nang pag iyak.

"Siya ba ang paniniwalaan mo kaysa sa akin Claret? I love you, at alam ko ang nakakabuti
sa'yo. Helping her will harm you baby.." nanatili akong tahimik sa mga sinasabi niya. Hindi ko
maiwasang hindi mapaisip sa mga sinasabi niya, bakit nga ba hindi siya lumapit noon sa apat
na babaeng ito? Why now?

"What the hell are you talking about Claret? Anong sinasabi mo? I love you so much, I love the
whole you.." naramdaman kong may yumakap sa akin. Hindi ko

pinansin ang yakap niya dahil pinagpatuloy ko ang aking pag iyak.

"But Zen, I want to help her. Tinulungan niya ako nang maraming beses.." mahinang sabi ko.

"Alam mong mahal na mahal kita Claret. Yes, I love your body baby. But I love the all of you,
wala akong pinipili..." sinalubong ko ang kanyang mga mata sa kabila ng aking pagluha.

"Hahayaan ko kayong makalabas sa islang ito kung masasagot nyo ang katanungan ko. I will
join

you to leave this island, just answer my question. Bakit ngayon lang siya nagpakita sa tagal ng
panahon? Bakit kailangan pa niyang tiisin ang lahat nang mga ibinabato sa kanya nang palasyo
kung makakahingi na siya ng tulong sa kanilang apat noon pa man?" napatitig na lang ako kay
Zen. Walang lumalabas na sagot sa utak ko.

"Claret.." muling tawag niya sa akin.

"Why you baby? Bakit ikaw Claret? Parepareho lamang kayong mga itinakdang babae, anong
pagkakaiba mo sa kanila? Bakit ang babaeng mahal ko pa ang idinadawit niya sa
problemang ito? Bakit ikaw Claret?" tuluyan na kaming natahimik lima sa sinabi ni Zen.
"Zen, alam ng reyna ang lahat. Hayaan mo akong makalabas sa islang ito at kapag
napatunayan na nagsisinungaling ako sa'yo mahal na prinsipe, maaari mo akong ipatapon sa
Matagal ko na itong itinatanong sa aking sarili, bakit nga ba ako? Bakit ako ang pinili ng asul na
kahit saang sulok ng mundong ito. Nararapat lamang akong parusahan sa pagsisinungaling sa
apoy? Bakit ako ang unang itinakdang babaeng dumating dito? Bakit ako ang napiling kapareha
isang prinsipe.." agad hinagip ni Zen ang aking dalawang kamay at dinala niya ito sa kanyang
ni Zen? Bakit ako ang kailangang tumapos ng problemang ito?
mga labi para halikan.
Mga limang minuto akong natahimik habang ramdam ko ang pagtitig sa akin ni Zen. Nanatili
siyang nakayakap sa akin na parang ayaw na akong pakawalan, alam kong hinihintay niya ang
aking sagot.

"How? How can I do that to you Claret? Paano ko maiisip na ipatapon ang babaeng mahal na
mahal ko?" napansin ko na natutunaw na ang yelong nakapalibot sa amin.

"See? Baby, just stay here. Huwag na kayong makialam pa.." tuluyan na akong napayuko sa
sinabi niya. Naramdaman ko na naman ang nag iinit na sulok ng aking mga mata. Bakit biglang
lumabas ang imahe ni Danna na nakangiti? Bakit lumabas ang imahe namin ni Danna na
magkayakap?

Huminga ako nang malalim bago ko sinalubong ang mata ng aking pinakamamahal na prinsipe.

"Naniniwala ka na ba sa akin Zen?" tanong ko sa kanya.

"Sa tingin mo ba Zen ay magagawang palabasin ng apat na itinakdang babaeng ito ang iyong
inang reyna? Ako ang hiningan niya ng tulong
"I want to hear my mother's side. And I just want you to stop thinking that I only your body.."
dahil alam niyang ako ang may kakayahang makapagpalabas sa reyna sa kanyang
maiksing sagot niya.
mahiwagang kwarto" mahinang paliwanag ko. Kung hindi man makumbinsi si Zen sa sinabi
kong ito, wala na akong magagawa kundi lumaban sa kanya.
Mabilis nagbukas ang isang lagusan galing sa kapangyarihan ni Serena, nagmadali na
silang naunang tumawid sa amin. Mabilis naman kaming sumunod ni Zen, pinili kong
humiwalay sa kanya at sabay kaming pumasok sa lagusan ng walang imikan.

Tama ba ang isinagot ko sa kanya? Nakumbinsi ko ba siya sa isinagot ko? Bakit biglang
nagbago ang isip niya?

Agad naming nasalubong ang isang napakalaking pintuan at kung hindi ako nagkakamali ay ito
ang pintuan ng mga konseho.
Unti unti itong nagbukas at halos hawakan ko na lamang ang aking dibdib dahil sa lakas nang
pagtibok ng aking puso.
"Claret, brace yourself.." pakinig kong sabi sa akin ni Zahara sa aking isipan.
Unanng hakbang ko pa lamang sa silid ay halos mawalan na nang lakas. Sa gitna ng pabilog na
kwarto ay si Danna na nagpupumiglas na kasalukuyang nakataas ang mga kamay dahil sa
cadenang nakagapos sa kanya.
May limang simbo ng apoy ang nakapalibot hindi kalayuan sa kanya, limang bampirang may
itim na talakbong na siyang hahawak sa mga apoy at napatingala na lang ako sa kisame ng
palasyo. Mabubuksan ito, balak nilang sunugin si Danna mula sa sinag na magmumula sa
buwan.
Uulitin na naman nila ang napakalaking pagkakamali.
"Why don't you just kill me? Bakit may mga ganito pa? Just damn kill me and finish this fucking
bullshit!" nagsisigaw siya sa lahat nang nanunuod sa kanya. Nanatili lamang nakatitig sa
kanya ang lahat.
Hahakbang na sana ako papalapit nang mariing hawakan ni Zen ang aking mga balikat.
'Stop this baby, papatawan ka rin nila nang kamatayan. Susubukan ng lahat ng bampira sa loob
nito na masunog ka kasama niya, dadanak ang dugo Claret. Alam mong ikaw ang papanigan
ko. I will definitely kill them if they tried to harm you, marami akong mapapatay. At sa sandaling
mangyari 'yon kailangan na nating iwanan ang Parsua Sartorias...' pakinig kong sabi ni Zen sa
aking isipan. Napatitig na lang ako sa kanya at nagsimula na namang umagos ang aking mga
luha.
'But
I can't just watch! Kasalanan ko ito! Kasalanan ko ito! Anong gagawin ko? Anong gagawin
ko?' tama si Zen, siguradong dadanak ng dugo. Hindi ko makita ang reyna sa loob ng
kwartong ito. Nasaan siya? Bakit hindi siya magsalita?
'Wala tayong kapangyarihan sa pagkakataong ito, tanging ang reyna na lamang ang ating pag
asa'
Nasa unahan ang mga Gazellian, balak sana akong akayin ni Zen para samahan siya sa
unahan nang ilang beses akong umiling.
"Dito lamang ako.." malamig na sabi ko. Alam kong sinasadya ni Danna na hindi pagtagpuin ang
aming mga mata.
I failed her.
"Claret.."
 Humarang ako sa harapan niya at hinarap ko ang mga makakapangyarihang bampirang
nakatitig sa akin ngayon.

"I can't Zen please, maupo ka na sa posisyon mo. Alam mong hindi mag uumpisa ito kung wala
ka sa unahan.." matabang na sabi ko. Hindi ko siya pinansin nang halikan niya ang noo ko at
nagsimula na siyang pumunta sa unahan.
"She's innocent, wala siyang kasalanan.."
Nagsimula nang magsalita ang isang konseho para sa paglilitis na kahit ano naman ang gawin
ay iisa lamang ang kahihinatnan. Pinili kong mag isa sa isang sulok habang pinagmamasdan
ang pagpupumiglas ni Danna.

Anong gagawin ko? Nasaan ang reyna? Hahayaan niya na lang ba na mangyari ang lahat nang
ito?

"Hindi ba at siya ang itinakdang babae?! Anong ginagawa niya?" pakinig kong sigaw nang
isang konseho.

"Ilang daang taon na rin ang nakalipas nang huli nating nakita ang bampirang responsable sa
pagkamatay ng ating minamahal na hari.." nang tingnan ko ang mga Gazellian parang kaunting
kaunti na lang ay susugurin na nang mga ito si Danna.

"She's just a victim---" natigil ako sa pagsasalita nang marinig kong tumatawa nang napakalakas
si Danna.

"Bago mangyari ang seremonyas, binibigyan natin ng pagkakataong magsalita ang

nasasakdal. Maaari din magsalita an " hindi ko na pinatapos ang konseho dahil nagsimula na
akong
humakbang papalapit sa unahan.
"Ano na naman ito? Who are you? Anong kahangalan ang sinasabi mo? I killed Thaddeus! I
killed him! At nandito ako para isunod ang reyna! Nakalabas na siya hindi ba?! Ilabas nyo siya! I
will definitely kill her this time!"

Tuluyan na akong nawalan nang panimbang sa sinabi ni Danna at nanlalaki ang mga mata kong
napatitig sa kanya.

"Ako! May nais akong sabihin.." napatayo si Zen sa aking ginawa habang nakatulala sa akin ang
ibang mga Gazellian.

Nagsimula nang magbulungan ang mga bampira sa aking ginawa. Maging ang mga mata ng
aking lolo ay nag aalala sa akin. Natigil si Danna sa pagpupumiglas habang hindi
makapaniwalang nakatitig sa akin.
"I did trust you..." lumuluhang sabi ko kay Danna na may nagkukulay itim na mga mata.

"Danna you're lying right? Right? Huwag kang mag alala, kung ginagawa mo ito para hindi ako
madamay magiging maayos na rin ang lahat. Alam natin pareho na ang reyna ang tutulong sa
atin.." hindi ko na inabala pa ang sarili kong pansinin ang bulong bulungan ng mga matataas at
"Inutil ka dating tao.." makapangyarihang bampira habang pilit akong nakikipag usap kay Danna na hindi na
nagbabago ang malamig at maitim ekspresyon.

--
'Claret baby..' napapikit na lang ako nang marinig ko sa aking isipan ang pagtawag ni Zen.
VentreCanard Maging ang mariing pagtitig sa akin ng mga Gazellian mula sa kanilang mga trono ay ramdam
na ramdam

ko.
=================

Chapter 70

Happy Valentine's Day

"I used you Claret. Ginamit lang kita, masyado kang mahina dating tao. Masyado kang mahina.
Ngayon magdusa ka.." halos madurog ang puso ko sa mga salitang lumalabas mula kay Danna.
Chapter 70 Biglang nagbalikan ang mga alaala naming magkakasama, ang minsan niyang pagngiti, ang
minsan niyang pagtawa at ang inakala kong ginagawa niyang pagtulong ay isang malaking
kasinungalingan lamang pala.

Mabilis nagpatakan ang aking mga luha habang ang aking mga matang ay nagtatanong sa
kanya. Ramdam na ramdam ko ang panghihina ng bawat parte ng aking katawan habang pilit
kong ipinapaintindi sa aking sarili ang mga salitang binitawan ng babaeng ilang beses ko nang
ipinaglaban mula sa kahariang ito. Ang babaeng inakala kong dapat kong pagkatiwalaan, ang
babaeng inakala kong walang ibang gustong gawin kundi itama ang lahat ng pagkakamali ng
Sartorias. Ang babaeng itinuri ko nang isang matalik na kaibigan.
"Dan..na" nangangatal na rin ang mga labi ko sa pagsasalita pa lamang. Bakit hindi ko pa rin
Nalinlang na naman ba ako? Namanipula na naman ba ang marupok at mahina kong puso? matanggap? Bakit mukhang hindi pa rin ako makapaniwala? Ngayong iba na ang
Tama ba si Zen na tanging siya na lamang ang dapat kong pagkatiwalaan sa mundong ito? nararamdaman ko sa kanya?
Wala na ba akong pag asang makakilala ng mga bampirang hindi pagsasamantalahan ang
aking mahinang puso?

O isa lamang talaga ako inutil na paulit ulit nang nalilinlang at hindi na kailanman natuto?
 hinuli ang kanilang mga mata. Ilang beses akong umiling sa kanila. We can't, it's damn over.
Hindi pa ba nila napapansin o nararamdaman man lang? It's not her anymore.

"Hindi na ako magtataka kung hindi ka na makita nang natitirang tatlo itinakdang babae. Alam
kong maaga kang mamamat---" hindi na naituloy pa ni Danna ang kanyang sasabihin nang
atakihin siya nang maraming matutulis na yelo.

Ito ang bagay na pinakaayaw kong makita, mariing kong ipinikit ang aking mga mata. Kahit alam
kong hindi naging totoo sa akin si Danna, hindi ko kayang sikmuraing panuorin ang pagtama ng
mga nakamamatay na yelo ni Zen sa katawang minsan ko nang niyakap.
'Tama na Dione, Louise. She deceived us, alam kong nararamdaman niyo na ang tunay niyang
aura. Nilalamon na nang itim na aura ang kanyang puso, tama na Dione, Louise..' napayuko na
lang ako sa sinabi ni Zahara dahil pareho na kami nang nararamdaman. I can't feel our friend
Danna anymore. Hindi na si Danna ang babaeng nasa kabila nang harang na ito.

"Fuck! You should die!" nang imulat ko ang aking mga mata ay walang tigil na sa pagsuntok si
Zen sa isang hindi nakikitang harang sa pagitan nila ni Danna. Wala kahit isang yelong tumama
sa katawan nito. Hindi ko alam kung bakit parang nabunutan ng tinik ang puso ko.

'She's possessed..' pakinig kong sabi ni Louise.

"No one can break this barrier snow prince.." nasisigurong sabi ni Danna na may kasamang
paghalakhak.
'No, she's awakening. Pinatulog niya lamang ang totoong siya..' seryosong sagot ni Serena.

'She's
'I'm sorry Claret..' pakinig kong sabi nilang apat.
faking it! She's damn faking this whole thing! Tutulong na ako! Itatakas na natin siya!' pakinig ko
ang pagwawala ni Dione sa aking isipan.

Halos nagtatayuan na ang mga bampira sa mga nangyayari, walang tigil pa din si Zen sa
pagsuntok sa harang habang palakas na nang palakas ang bulungan hindi lamang ng mga
konseho kundi nang lahat ng mga bampirang nasa loob ng malawak na silid na ito.

'I'm in! I am damn in! I can't take this anymore! Mababasag ni Zen ang harang! He'll definitely kill
her this time..' pakinig ko din sabi ni Louise. Agad kong hinanap ang posisyon nila at pilit kong
"Zen.." malamig na tawag ni Dastan sa kanyang kapatid na
'We're traitors too Claret..' mahinang sabi ni Zahara sa aking isipan. Mahigpit akong tumutol sa
parang walang naririnig dahil sa patuloy na pagsuntok nito. Nanatili lamang tumatawa si Danna
alam kong gagawin nila. Alam kong sasamahan nila ako dito sa unahan para sabihing hindi
na lalong nagpapakulo sa dugo ng aking prinsipe.
lamang ako ang 'traydor'

Sa kabila nang nanghihina kong katawan dahil sa mga nalaman ko, pinilit kong lihim gamitin ang
aking mahika sa apat na itinakdang babae. Masyado na silang maraming masasamang
pinagdaanan nang panahon nila, hahayaan ko pa rin ba silang makaranas muli ng masasamang
pangyayari sa panahong hindi na naman nila responsibilidad?

Gamit ang kapangyarihan ko na isa isang bumalot sa kanila, unti unti nitong hinigop
pansamantala ang
"Anong nangyayari Claret?" napansin ko na nagsisimula nang humakbang papalapit sa amin si
kanilang mga lakas para tumayo o makagalaw man lang sa kanilang posisyon. Sa ginawa
Lily na punong puno nang pagtataka.
kong ito, para na lamang silang mga pangkaraniwang mga tao na hindi makagalaw dahil sa
sobrang pagod.

"Isa siyang traydor! Traydor ang itinakdang babae!" umalingawngaw ang malakas na sigaw
mula sa kumpulan ng mga konseho. Dito tuluyang natigil si Zen sa pagsuntok at agad hinanap
'Claret, please don't do this alone. Magkakasama tayo dito..' pagtutol ni Serena na mukhang
ng kanyang mga mata ang bampirang sumigaw nito.
nararamdaman na ang aking mahika.

"Traydor!" may isa pang sumigaw mula sa itaas na kung hindi ako nagkakamali ay isang mataas
'This is my own era, tapos na ang panahon nyong apat. You've done your part. Hindi ko na
na bampira ng Sartorias.
hahayaang pati resposibilidad ko bilang itinakdang babae sa panahong ito ay ipasa ko pa sa
inyo. Maraming salamat..maraming salamat..' ako na mismo ang pumutol sa koneksyon naming
lima.

Nakikipagtalo na rin si lolo sa mga kapwa niya konseho. Wala nang tigil sa pagsigaw ang
mga bampira mula sa iba't ibang direksyon ng salitang 'traydor'
"Traydor! Pakinig nating lahat ang mga sinabi niya! Nagtraydor siya sa kaharian! Traydor ang
itinakdang babae!" sa mga salitang ito lalo kong naramdaman ang lakas ng tensyon sa loob ng
kwartong ito.
 "Isang maling salita sa aking dyosa, papangalawa kayo sa pangahas na ito.." hawak na ni Zen
ang ulo ng bampira at walang habas niya itong ibinato sa apoy na siyang nakapaligid sa amin ni
Danna.

"Hindi dahil itinakda siyang babae ay hahayaan ang kapangahasang ito! Narinig nating lahat
ang mga kasalanang sinabi niya! Kinausap niya ang kriminal! Idinamay niya pa ang pangalan
ng ating butihing reyna!" madiing sabi ng isa sa mga konseho.

Pilit akong tumayo sa nangangatal kong mga tuhod. Nang sulyapan ko si Zen ay nag iigting na
bagang nito, alam kong hati ang aking prinsipe sa sitwasyong ito. Sa panig ko ba o sa sariling
paniniwala at patakaran ng kanyang kaharian.

"Zen! What the hell is happening? Claret?" muling tanong ni Lily na gulong gulo na. Si Dastan
ay nananatiling nakaupong katabi nito si Rosemary habang ang natitirang mga Gazellian ay
kapwa na mga nakakunot noo sa mga nangyayari.

'No baby... I am always on your side no matter what. No damn half baby, no damn half...
I'm always whole for you..' sa kabila nang panghihinang hatid ng mga ipinapakita sa aking
ito ni Danna, hindi mapigilan ng puso kong magwala sa mga salitang

binitawan ng prinsipe ng mga nyebe. "Kamahalan! Papanigan mo na naman ba ang kapatid mong prinsipe? Hindi tamang panigan
niya ang isang traydor!" muli sanang may tatamang yelo sa konsehong nagsalita nang mabasag
ito dahil sa malakas na suntok ni Caleb dito.

'Zen..'

"Enough with the killings Zen.." malamig na sabi ni Caleb kay Zen na nakakuyom na ang mga
kamao. Ito ang pilit na iniiwasan ni Zen mangyari ang kalabanin ang kanyang sariling mga
kapatid nang dahil sa akin.

"Bakit wala pa kayong ginagawa?! Hindi dahilan ang pagiging itinakdang babae niya! Kung
traydor! Traydor! Huwag nyong panghinayangan ang buhay niya dahil may natitira pang tatlong
itinakdang babae! Sunugin ang tra- - -" halos magsigawan ang lahat nang matigil sa
pagsasalita
ang bampira dahil sa manipis ngunit napakatalas na yelong tumama sa leeg nito na siyang
nakaputol sa kanyang ulo.
Pero
nanlaki ang mga mata ko nang makitang may apat na bampira mula sa iba't ibang direksyon
ang mabilis kinuha ang mga nagkalat na simbo ng apoy at kapwa namumula ang mga mata nila
sa akin. Sa mabilis nilang pagkilos ay sabay sabay silang sumugod sa aking direksyon.

Agad nawala sa kanyang posisyon si Zen dahil nasa likuran na ito ng walng buhay na katawan
na nagsisimula nang bumagsak mula sa pagkakapugot ng ulo nito.

"Patayin ang traydor!" nakahanda na ang aking mga kamay para protektahan ang aking sarili
nang sabay sabay tamaan ang mga ito nang malalaking bitak ng yelo na dumagan sa kanilang
mga katawan.
Hind ko na sila sinubukang tingnan para malaman kung may buhay pa sa kanila. Kapag sinabi Nang lingunin ko si Dastan ay nagsimula na rin itong lumapit sa direskyon namin ni Zen.
ni Zen, alam kong gagawin niya. They're all dead. Habang si Danna ay nananatiling tumatawa at nagsasalita sa kanyang sarili habang
nagkakagulo na ang lahat.

/>

"Who's next? Who wants to be the sixth?!" malakas na sigaw ni Zen sa harapan ng lahat.
"Walang traydor.." seryosong sabi ni Dastan. Halos lahat yata ng mga bampirang nasa loob ng
kwartong ito maliban sa mga Gazellian ay nagpulahan ang mga mata dahil sa hindi pagsang
ayon sa sinabi ng kanilang kamahalan.

"Zen.." hindi niya ako nilingon at nanatili siyang nakaharap sa lahat ng mga bampirang ngayon
ay kasalungat na siya.

"Kill her! Napasailalim na siya nang kapangyarihan ng kriminal! At siya ang ginagamit nito para
mapaikot ang mga Gazellian!" nanlamig ang buong katawan ko nang makitang ang lahat ng
mga bampira ay susugod na sa direksyon namin.

Kahit alam kong malalakas ang mga Gazellian, alam kong hindi nila kaya ang dami ng mga
bampirang ito. Siguradong may makakalapas para tuluyan na akong patayin at sunugin sa apoy.

At nang dahil sa akin, hindi lang si Zen ang kinakalaban ngayon ng kanilang sariling
"Nahihibang ka na mahal na prinsipe.." matapang na sabi ng isang babaeng konseho.
nasasakupan. Maging ang lahat ng kanyang mga kapatid. Dumating akong buo at tahimik ang
kanilang pamilya, ito na lang ba ang kaya kong dalhin sa kanila?

Unti unti akong humakbang papalapit kay Zen na nakatalikod sa akin.

"Siguro? Hindi ba at matagal nang alam ng buong kaharian ito? At lalo akong mahihibang kapag
may nagtangka lumapit o magsalita ng marahas sa aking dyosa.." nakatulala na lamang ako sa
likuran ni Zen. Ginagawa niya ang lahat nang ito dahil sa akin. Zen..
"Ibigay mo na lang ako sa kanila Zen.." isinandal ang aking noo sa kanyang likuran.

"Masyado nang baluktot ang paniniwala ng iyong kapatid kamahalan.." muling sabi ng babaeng
konseho.
"Anong ibigay Claret? Kahit kailan ay hinding hindi kita kayang ipamigay. Mababaliw ako Claret
kapag may masamang nangyari sa'yo. no one can lay a damn finger on you baby. No one else
baby.. no one else..except me. Stay behind me baby..stay please.." hindi ko na pinunasan ang
mga luha ko at sinimulan ko nang yumakap sa kanyang likuran.

"Zen! Zen! Itigil mo 'yan! Zen! Stop please!" kinakabahang sigaw ko. Wala akong tigil sa
paghampas sa yelong nakakulong sa akin. Bakit iba ang pakiramdam ko sa kapangyarihang
"Zen, I made your life complicated. Dumating lang ako para pahirapan ka..." halos bulong na ginagamit niya? Bakit ganito Zen ang pakiramdam ko?
lamang ito.

Naramdaman kong kinakalas na ni Zen ang aking mga brasong nakayapos sa kanya.

"Oh fuck! Not that one Zen! Not that one brother!" narinig kong malakas na sigaw ni Evan mula
sa malayo.

'My life will be complicated without you Claret. I love you with all my heart. Mahal na mahal na
mahal kita magandang dyosa mula sa salamin..'

Walang nagawa ang aking kapangyarihan nang balutin ako ng makapal na yelo ni Zen. At halos
muling magtuluan ang mga luha ko nang unti unti kong maramdaman ang nanghihinang
kapangyarihan niya. Bakit? Bakit? Bakit nanghihina ang kapangyarihan niya?

What is he trying to do?

"Zen!" sigaw din ni Finn.

Pilit niyang binabalot nang isang matatag na yelo ang buong paligid namin. Hindi na nakahabol
ang mga bampirang susugod sa amin dahil sa yelong humarang sa kanila.

Kahit anong kapangyarihan ay walang magawa sa yelong nililikha ni Zen, walang makapasok at
wala man lang makagawa ng lamat sa matitigas na yelo. Habang mas pinapatatag niya ang yelo
ay unti unti niyang pinapatay ang mga bampirang malapit dito. "Zen! Zen! Zen!" nang tangkaing hawakan ni Dastan si Zen ay mabilis nitong binawi ang
kanyang kamay. Halos manlaki ang mga mata ko nang makitang nagyelo ito ang kamay nito.
Napansin kong nakatulala na ang lahat ng mga Gazellian kay Zen. Tanging si Caleb lamang
ang naiwan sa labas ng yelo na walang tigil na sa pagtawag kay Zen.

Mabilis nakalapit dito si Casper at sinabuyan ito ng dugo mula sa kopita na nakapagpabalik sa
dating anyo ng kamay nito.

Napahawak na lang ako sa dibdib ko nang maramdaman kong nanghihina ang tibok ng puso ni
Zen. What's this? What's this? Anong kapangyarihan ang ginagawa ni Zen? Bakit ngayon ko
lang naramdaman ito?
"Finn! Evan!" malakas na sigaw ni Dastan sa kanyang mga kapatid. Chapter 71
At tuluyan nang nag umapaw ang nagpapatakan kong mga luha nang makitang nasa paligid na
ng bloke ng yelong nagkukulong sa akin si Dastan, Evan, Finn at Casper na walang tigil sa
pagpapaulan ng suntok para mabasag lamang ito. Lalong sumisikip ang dibdib ko dahil wala
man lang akong makitang lamat. Wala akong makita, wala akong makita. Gusto kong
makalabas, gusto kong muling yakapin si Zen.

Walang tigil sa pagluha ang aking mga mata habang pinagmamasdan ang magkakapatid na
Gazellian na wala nang tigil sa pagsuntok sa bloke ng yelong nagkukulong sa akin.

Ipinaliwanag sa akin ni Evan na si Zen mismo ang lalamunin ng sarili niyang kapangyarihan
kapag sumobra na siya sa paggamit nito. Bakit hindi ko alam ang bagay na ito? Bakit wala
akong alam sa parte ng kapangyarihan niyang ito? Bakit hindi ito sinabi sa akin ni Zen?

Hindi ko na inalintana pa ang malalakas na suntok ng magkakapatid sa bloke ng yelo,

"It is his forbidden power that can even kill himself.." mahinang sabi ni Dastan habang walang nakapako na ang mga mata ko sa likuran ni Zen. Kahit ilang beses kong tawagin ang pangalan
tigil sa pagsuntok. niya ay wala na itong naririnig at ang tangi na lamang sinusunod ng kanyang katawan ay ang
sarili niyang kapangyarihan.

'Zen..'

"Ikaw lang ang makakapigil sa kanya Claret.."

'Zen..'

'Zen, please stop. Wala na, ubos na sila Zen..please stop' ilang beses kong pilit pinapasok ang
"Ang bampirang hindi magyeyelo sa kapangyarihan ng prinsipe ng nyebe.."
isipan niya pero wala akong marinig na kahit anong sagot sa kanya. It was all blank and cold.
He's not my Zen anymore.

Pinilit kong ilibot ang aking mga mata sa buong kapaligiran at halos magimbal ang mga mata ko
habang pinagmamasdan ang malaking yelong nakapaligid sa amin na nababahiran na nang
napakaraming dugo. Karamihan pa sa mga katawan ng mga bambirang napatay ng
kapangyarihan ni Zen ay mga nakatusok sa matatalas na yelong nakapaligid sa amin.

It was like a death room, madami nang napapatay na bampira si Zen.

--

VentreCanard

Walang tigil si Caleb sa pagsuntok sa yelong nasa labas at pilit gustong makapasok. Alam kong
higit na malaki ang maitutulong niya kung kasama siya
=================
ng mga kapatid niya para basagin ang matigas na bloke ng yelong nagkukulong sa akin.
Chapter 71
Nagsisimula nang mag atrasan ang mga bampirang gustong tapusin ang aking buhay dahil
alam na nila ang magiging kahihinatnan nila kung ipipilit nila ang gusto nilang gawin sa akin.
Bago pa man sila makalapit sa akin ay naunahan at napatay na sila ni Zen.

"Claret!" halos sabay isigaw ng mga Gazellian ang pangalan ko. Mabilis akong umatras para
hindi ako matamaan ng mga yelo na nagsisimula nang mahati sa maliliit na piraso at nang
tuluyan nang nagbagsakan ang maliliit na piraso nito ay hindi na ako nag aksaya pa ng oras.

"Hurry please.." halos magmakaawa na ako sa mga Gazellian. Napakagat labi na lang ako nang Mabilis akong tumayo at agad kong tinakbo si Zen. Ibinaba ang kanyang mga kamay at mabilis
makitang may dugo na ang mga kamao ng magkakapatid pero wala pa rin silang tigil sa akong tumingkayad para kagatin ang leeg niya.
pagsuntok sa matigas na yelo na ibinalot sa akin ni Zen.

Sinigurado niyang walang kahit sino ang basta na lamang makakasira nito, maging ang
pinagsamang lakas ng apat na malalakas na Gazellian ay walang nagawa sa yelong nakabalot
sa akin. Sinubukan kong gamitin ang kapangyarihan ko pero wala itong magawang kahit anong
lamat sa yelo. 'Wake up Prince Zen..' kasabay nang pag inom ko sa kanyang dugo ay ang walang tigil na
pagpasok ko sa kanyang isipan.

'Wake up Zen..'

"Zen!" malakas na sigaw ko nang makitang nagsisimula nang maging yelo ang kanyang mga
paa.

Muli kong hinawakan ang yelong kasalukuyang pinapauulanan ng suntok ng mga Gazellian,
sinubukan kong muling gamitin ang kapangyarihan ko para matunaw ang yelo pero wala pa rin
akong makitang pagbabago.
Nakita kong sumulyap si Finn at Evan kay Zen at halos manlaki ang mga mata nila nang
makitang hanggang tuhod na ni Zen ang nagiging yelo.
'Please wake up..'
Nagsisimula nang matunaw ang malaking yelong nakapalibot sa aming lahat pero hindi pa rin
nawawala ang lamig nang katawan ni Zen, hindi pa rin nawawala ang yelo na umabot na sa
kanyang mga hita. Muli kong ikinakagat ang aking pangil sa kanang balikat niya, ganito rin ang
ginawa ko sa kanyang kaliwang balikat.

Hindi ko maiwasang balikan ang panahong hindi ako maging bampira noon. Hindi ako tinigilan
ng aking prinsipeng kagatin hanggang hindi ako tuluyan nagiging bampira.

I will do the same! Sisiguraduhin kong babalik ang tibok ng puso niya. Kinagat ko ang
palapulsuhan niya, ang mga braso niya, ako mismo ang sumira nang damit niya para kagatin ko
ang dibdib

niya. Hindi ko na inisip ang mga nanunuod sa amin ngayon. I want to save my prince, I want to
"What the fuck?!" pakinig kong mura ni Finn at Evan. Nakita kong napailing na rin si Dastan save the love of my life.
habang marahas na nagpapaulan ng suntok.

Ramdam na ramdam ko ang lalong paglakas ng mga suntok ng mga Gazellian. At hindi man
lang nila iniinda ang mga dumudugo

nilang mga kamay. Bahagya akong nagkaroon ng pag asa nang makakita ng lamat, muli kong
ginamit ang aking kapangyarihan kasabay nang malalakas na pagsuntok ng mga Gazellian.

Lumalaki na ang lamat at sa paglaki nito ay sa pagtaas ng yelo sa katawan ni Zen.

'Mahal na prinsipe, mahal na prinsipe. Gumising ka na..' panay ang pagkagat ko sa iba't ibang
parte ng kanyang dibdib pero hindi ko pa rin marinig ang tibok ng puso niya.

Marahas kong kinagat ang sarili kong palapusuhan at kumuha ako nang sarili kong dugo.
Mabilis akong sumampa sa kanyang katawan habang nakapulupot ang aking mga binti sa
kanyang bewang.
Mariin kong inangkin ang mga labi niya gamit ang mga labi kong may sarili kong dugo.
'Zen, alam mong ikaw lang ang dahilan kung bakit ako nananatili sa mundong ito. Zen, wag
ganito..' napasinghap na lang ako nang makarinig ako nang mahinang
tibok ng puso.

'Zen. I need your fangs..please bite me back baby..' muling tumulo ang aking mga luha habang
magkalapat ang aming mga labi. Zen is not responding.

'Zen?' muling tawag ko sa kanya. Hanggang sa magtuloy tuloy na ang naririnig kong pagtibok ng
puso niya.

'Zen..wag naman ganito..Wake up for me..' nakahawak ang aking mga kamay sa kanyang
magkabilang pisngi habang nakatitig ako sa kanyang kulay puting mga mata. 'Claret..' agad kong inihiwalay ang aking mga labi sa kanya. Nagkukulay itim na ang kanyang
mga mata.
Muli kong kinagat ang sarili kong palapulsuhan at kumuha muli ako ng sarili kong dugo. Agad
kong inalapat ang aking mga labi sa kanya.

'Zen, mahal na mahal kita. Please, gumising ka na mahal na prinsipe..Zen..Zen please..' hindi ko
na alisin ang aking mga labi sa kanya.
"Zen!" halos napahagulhol na lang ako nang pag iyak. Natumba na lang kaming dalawa dahil sa
panghihina ni niya. Marahan niyang hinaplos ang aking mahabang buhok na lalong nagpaiyak
sa akin,
Isinubsob ko ang aking sarili sa kanyang dibdib habang paulit ulit kong tinatawag ang pangalan
niya.

'Zen, please..Zen..' nagpapatakan na ang mga luha ko sa mukha ng aking prinsipe.

"May nakalapit ba sa Claret ko? May nakalapit ba sa aking dyosa?" napakagat labi na lang ako
sa sinabi niyang ito. Siya ang muntik nang mamatay! Bakit ako pa rin ang iniisip niya?

"Zen! Huwag mo na ulit gagawin 'yon! Huwag mo na ulit akong tatakutin nang ganun Zen!
Please? Mangako ka sa akin Zen, mangako ka.." halos hampasin ko ang dibdib niya dahil sa
nararamdaman ko. Inangat niya ang kanyang kanang kamay at marahan niyang pinahid ang
natitirang dugo sa gilid ng aking mga labi.
"I am sorry for baby. I promise, I won't that again.." napakagat labi na lang ako.
"May masamang mangyayari sa akin kapag iniwan mo ko Zen! You idiot Prince!" nakita kong
kumunot ang noo niya sa sinabi ko.
"What?" hindi ko mapigilang hindi mapangisi. My Prince is back.
"I said I love you. Mahal na mahal kita Zen.." marahang
hinaplos ng mga daliri niya ang aking mga labi.
"I love you more Claret. I love you more.." muli pa sanang maglalapat ang aming mga labi nang
makarinig kami nang eksaheradong pagtikhim mula sa kanyang mga kapatid.
Nagsimula na kaming bumangon dalawa, agad kong napansin ang mga kamay ng mga kapatid
niya pilit nang mga itong itinatago sa kanilang mga likuran. Gazellians.
"Kung gusto mo nang mamatay sabihin mo lang sa akin. I will kill you Zen" matabang na sabi ni
Dastan.
"Nah, ayoko pang mamatay. My Claret will cry again and I'm sorry for the trouble brothers. I'm
sorry everyone.." mahinang sabi ni Zen na mariing nakaakbay sa akin.
Magsasalita na sana ako sa magkakapatid para magpasalamat nang makarinig kami nang isang
napakalakas na pagsigaw. Napalingon kami kay Rosemary na hindi pa rin nakakalayo sa
kanyang inuupuan kanina, sa nangangatal na mga kamay ay may itinuro siya sa isang
direksyon.
At halos panlamigan kaming lahat nang makitang sakal sakal ng mga braso ni Danna si Lily
habang may nakatarak na pilak na punyal sa leeg nito. Hindi magawang makapamiglas ni Lily
dahil pilak ang kahinaan ng mga bampira. Isang kahinaang wala si Danna. Narinig kong
malakas na tumawa si Danna.
Anong ginagawa niya? Bakit kailangan niya pang idamay si Lily?
"Lily!" sigaw ng mga kapatid niya. Nagsimula nang humakbang papalapit sa kanila si Finn, Evan
at Caleb na siyang pinakamalapit kay Lily. Nagawa pa ng mga itong humarang sa amin ni Zen.
Alam kong kapwa namumula na ang kanilang
mga mata.
 "Lily..." nahihirapang tawag ni Zen sa kanyang sariling kapatid. Maging si Harper, Casper at
Dastan ay hindi na rin mapakali sa kanilang kinatatayuan.

"Bitawan mo siya!" yumanig ang buong kwarto dahil sa malakas na pagsuntok ni Caleb sa
sahig. Nakakarinig na rin ako ng kulog at kidlat mula sa kapangyarihan ni Evan. Ipinagpatuloy
ng mga ito ang paghakbang papalapit kay Danna at Lily pero natigil ang mga ito nang nagsalita
muli si Danna.
"Ilabas nyo ang reyna at ipalit nyo sa buhay ng prinsesang ito.." malamig na sabi ni Danna.
Sabay sabay napamura ang magkakapatid sa sinabi nito.

"Hanggang dyan na lamang kayo. Papatayin ko ang unang nyong prinsesa.." napasinghap na
lang ako nang makitang nagdudugo na ang leeg ni Lily. Nagsisimula na ring bumaba ang
"She can't" madiing sagot ni Casper.
talukap ng mga mata nito dahil sa panghihina. Pakinig ko ang bawat mura ng mga Gazellian,
walang kahit sino ang makagalaw sa amin.

She can't do this! Alam kong hindi ito magagawa ni Danna. Bakit? Bakit siya nagkaganito? Bakit
hindi ko pa rin mapaniwalaan na isa siyang kalaban?

Hinanap ko sa paligid ang mga itinakdang babae, lahat sila ay nasa malayo na inaalalayan na
nang kanilang mga kapareha. Kapwa sila umiiling sa akin na parang wala na silang magagawa
sa ikinikilos ni Danna. What? Talaga ba na ganito na lamang? Mapapatay siya sa aking
harapan. Hindi siya mapapatawad ng mga Gazellian.
"The queen's heart is fragile. Hindi niya kayang makita ang babaeng pumatay sa kanyang hari.
Bakit hind na lang ako ang ipalit mo? I am the first born" halos sabay sabay kaming
napalingon sa sinabi ni Dastan.

"Mukhang nagkakatotoo na yata ang pangitain mo. Bakit hindi mo sabihin sa kanila ang sunod
na mangyayari?" nakangising sabi ni Danna. Alam kong ako ang kinakausap niya.
"No! Ako na lang" mabilis na sabi ni Caleb.
Anong ibig niyang sabihin? Sa pangitain ko ay punyal ang pumatay kay Lily. Halos kilabutan
ako nang makita ko ang ngisi sa mga labi ni Danna, mga ngising pinanalangin kong sana ay
hindi ko na nasaksihan. Ang nakakakilabot na ngisi ng dalawang mangkukulam.

"Ako na lang" agad na sabi ni Evan. Nakita kong ilang beses nang umiiling si Lily habang may
/>
lumuluhang mga mata sa kanyang mga kapatid.
 Sa isang segundo ay agad nawala ang mga Gazellian sa kanilang mga posisyon at halos mag
unahan silang lahat para abutin at mapatay si Danna pero natigil ang mga ito nang palibutan ng
mga kuneho ang paligid ni Danna.

Muling naglakad papalapit ang reyna kay Danna.

"Enough with this, ang reyna ang kailangan ko at hindi ang mga walang kwentang anak niya.."
sabay sabay napakuyom ang mga kamay ng mga Gazellian.

Nawala ang atensyon namin kay Danna nang may mapansin kaming tumatakbong maliliit na
mga kuneho. Una ay isa, dalawa, tatlo hanggang sa masundan na ito ng hindi ko mabilang na
dami ng kuneho.

"Manatili kayo sa likuran" utos niya sa kanyang mga anak na wala nang nagawa kundi sumunod
sa kanya.

"Ina.." narinig kong sabi ni Finn. Nagbigay daan kaming lahat nang makitang naglalakad na
papalapit kay Danna at Lily ang reyna.

"Masaya ka nang nahuli ako? Ngayon makakabawi ka na sa ginawa ko kay Thaddeus?"

malakas na sabi ni Danna. Pakinig ko ang pagmumura ng mga Gazellian sa sinabi nito.

May kung anong mahika ang mga kunehong nakapalibot sa kanya dahilan kung bakit hindi siya
makagalaw sa loob nito. Nang tuluyan nang nakapasok ang reyna sa bilog ng mga kuneho ay
nagulat na lang kaming lahat nang apat na malalakas na sampal ang tumama sa mukha ni
Danna.

"No, mother.." umiiling na sabi ni Lily.

"Tama na. Tama na Danna, I know your innocent, alam kong hindi mo siya kayang patayin"
tuluyan nang tumulo muli ang aking mga luha. She's really innocent..
"Release my daughter.." nakita kong natigilan si Danna nang makita ang reyna.

/>

"Ako ang humihingi ng tawad sa lahat..lahat.." halos magsinghapan kaming lahat nang makita
"I said release my daughter.." malamig na sabi ng reyna. Nakita kong nagsisimula nang naming sa unang pagkakataon ay lumuhod ang reyna.
matunaw ang hawak na punyal ni Danna. Nang makita niya ito ay napapikit na lang siya aat
marahas niyang itinulak sa reyna si Lily na hinang hina na.
 Nagdilim ang paningin ko at mabilis kong itinaas ang mga kamay ko. Lumabas ang aking
mahika para sakalin si Rosemary pero agad itong nakalayo sa habang humahalakhak.

Halos takbuhin ko na si Danna at inalagay ko siya sa aking kandungan. No! Bakit

"I am the evil queen, ako ang masama. Hindi agad ako lumabas, hinayaan kong mabulag ang nagkakaganito?! She's damn innocent!
aking

nasasakupan sa maling paniniwala. Sarili ko lamang ang aking iniisip, gusto kong mawala ka na
sa landas. Gusto kong mawala na ang babaeng unang minahal ni Thaddeus, ang babaeng
nagawa niyang mahalin kahit hindi nito kapareha..." natigilan ang lahat ng mga Gazellian sa
narinig nila sa kanilang reyna.

"Fuck! She's the witch!" narinig kong sigaw ni Caleb.

"Hinahangaan kita dahil nahulog sa'yo si Thaddeus kahit hindi ikaw ang itinakda sa kanya. What
about me? Napasaakin lamang siya dahil ako ang itinakda para sa kanya.." hindi makatingin si
Danna sa mga mata ng reyna.

"Danna! Stay with me! I can heal you! I can heal you!" nangangatal

na sabi ko habang itinatapat ko sa dibdib niya ang aking mga kamay.

Kasalukuyan nang pinagtutulungan ng magkakapatid na Gazellian si Rosemary.

"You're wrong, mahal na mahal ka ni Thaddeus. At hanggang alaala na lamang ako sa kanya..."
parang piniga ang puso ko sa sinabi niyang ito.

"What the hell is happening? Bakit Danna? Bakit?" lumuluhang sabi ko habang pilit kong
pinaghihilom ang dibdib niyang walang tigil sa pagdugo.

"Bakit hindi na lang kayo sabay mamatay?" halos magsigawan kami nang makitang may
napakahabang espada na tumagos mula sa likuran ni Danna. Agad nakalayo ang tulalang reyna
na punong puno ng dugo sa kanyang mukha dahil mabilis siyang nabuhat ni Caleb.

"Ikaw ang kauna unahang bampira ngumiti sa akin, ikaw ang kauna unahang bampirang
yumakap sa akin, ikaw ang kauna unahang bampirang naniwala sa akin. Ayokong madamay ka
pa. Tama na ang mga sakripisyong ginawa mo para sa akin. I want to be executed peacefully
Claret...pero ito ka naman at gusto mo na namang tumulong.." pinahid niya ang mga luha nasa
aking mga mata. Napahagulhol na lang ako ng pag iyak. Kung ganoon ay tama nga, ginawa
niya lamang ito para ipakita at ipaalam sa lahat na isa lamang ako biktima at nalinlang lamang.
"Damn, bakit hindi inabot?" basta na lamang niya tinanggal sa katawan ni Danna ang espadang
punong puno na nang dugo.
"Danna.." pilit kong inilalabas ang kapangyarihan ko. Pero bakit hindi pa rin ito natitigil sa
pagdurugo?
"Live well Claret. Hinding hindi kita makakalimutan, maraming salamat sa lahat. Salamat sa
pagiging tunaw na kaibigan.." pinilit niya ang sarili niyang ngumiti sa akin.

"Hindi na ako magtatagal.." lalong nagpatakan ang aking mga luha.

"Danna..no. I can heal you.. alam mong magagamot kita.." pilit kong ipinadadama sa kanya ang
kapangyarihan ko. Hindi ko na pinansin ang mga yumayanig na lupa, naglalakasang kulog at
kidlat. Malalakas na mura ng mga Gazellian na kasalukuyang nakikipaglaban. Tanging si Danna
na lamang ang nakikita ko, tanging mahinang pagtibok ng kanyang puso ang naririnig ko.

Hinawakan niya na ang dalawa kong kamay at marahan siyang umiling sa akin.

"I made myself I bait, alam kong nagtatago sa babaeng nangangalang Rosemary ang isa sa
mga mangkukulam. At alam kong alam ito ng matalinong unang prinsipe.." napakagat labi na
lang ako nang makitang umuubo na siya ng dugo. That Rosemary!

"Find my son Claret. He's a Gazellian, tell him that he's free. He is now free, it was all because
of you. Maraming maraming salamat magandang dyosa mula sa salamin..."

Pagkatapos ng mga salitang ito ay ipinikit na ni Danna ang kanyang mga mata.

"Hindi ko gustong linisin ang pangalan ko para sa sarili ko. Para ito sa isang bampirang
napakahalaga para sa akin. I want him to be free as well, kalayaang nararapat sa kanya. I want
him to live freely, safe and happy.." nangunot ang noo ko sa sinasabi niya. Sino itong sinasabi
niya?

Ang babaeng kayang manipulahin ang oras ay tuluyan nang nilisan ang mundong ito.

"Claret Cordelia Amor. Maraming salamat sa tiwala, ngiti at mainit na yakap. Hinding hindi ko
makakalimutan ang mala anghel mong mukha.." hinagip ni Danna ang aking batok para
makadikit ang aming mga noo. Ayoko nang ganito. Ayoko ng mga ganito. Wala akong pagtigil
sa pag iling habang nagsisimula nang bumaba ang talukap ng kanyang mga mata.

--
VentreCanard
=================
Chapter 72
Chapter 72
Pilit kong pinapakalma ang sarili ko. Wala nang magagawa ang mga luha ko, wala nang
magagawa ang kapangyarihan kong hinahangaan ng lahat, wala akong kahit anong nagawa
para tulungan siya! Sa huli hinayaan ko lamang siyang mamatay!
I am useless! I am just a useless human!
Hindi ko tinupad ang pangako ko sa kanya, wala man lang akong magandang nagawa para sa
kanya. Dapat nalaman ko agad na isang mangkukulam si Rosemary! Dapat ginamit ko ang
kapangyarihan ko! Fuck!
Hawak ko ang mga kamay ni Danna habang nakadikit ito sa aking noo, hindi ko mapigilan ang
aking pagluha. Isa siya sa malapit na kaibigan mayroon ako sa mundong ito, hindi man niya
akong nginingitian, hindi man siya nagtangkang makipagtawanan sa amin, ramdam na ramdam
ko ang mainit na pagpapahalaga niya hindi lamang sa akin kundi sa natitirang mga itinakdang
babae.
Napakatanga ko para isiping kalaban siya, napakahina nang paniniwala ko sa kanya nang
makumbinsi ako sa maliit niyang palabas na para lamang maprotektahan ako. Bakit? Bakit
kailangan niya pa akong protektahan gayong wala man lang akong nagawang tulong sa kanya?
"Danna.." mahigpit ko pa rin hawak ang kanyang mga kamay. Mas lumapit pa ako sa kanya at
marahan kong hinalikan ang kanyang noo.
"Sleep well Danna, sleep well. I will find your son, I will find him for you.." ipinikit ko ang aking
mga mata, hindi ko magawang pasukin ang isipan ni Zen dahil sa kasalukuyang pakikipaglaban
niya kasama ang kanyang mga kapatid. Hindi ko rin magawang tingnan ang kasalukuyan
nilang labanan.
Nag uumapaw na sa sakit ang dibdib ko at alam kong kaunting kaunti na lamang ay sasabog na
ito sa bigat ng aking nararamdaman. Hindi ko na nagawang lingunin ang reyna nang marahan
niyang haplosin ang mukha ni Danna.
Gusto ko siyang sumbatan! Bakit niya itinago ang lahat kung alam niya ang katotohanan! Bakit
kailangang may mabiktima nang napakahabang panahon?! Bakit kailangang ang bampirang
tahimik lamang na nagmamahal at walang ibang ginawa kundi kabutihan ay mamamatay nang
ganito kaharas? Nagmahal lang si Danna sa bampirang hindi nakatakda sa kanya, bakit ganito
na lang ang kapalit nito?
"Alam kong isinusumpa mo na ako ngayon Claret.." napakagat labi na lang ako sa sinabi ng
reyna. Gusto ko siyang sigawan! Pero malaki ang respeto ko sa ina ng lalaking mahal ko.
"Huwag mo siyang hawakan mahal na reyna.." hindi ko napigil ang sarili kong tabigin ang kamay
ng reyna sa paghawak nito sa katawan ni Danna. Bakit ngayon pa niya sinabi ang lahat?
Matagal na siyang nakalabas sa pintuan, mahaba ang oras na itinigil ni Danna sa loob ng
kwartong ito. Bakit hindi siya agad nagpakita? Hindi pa ba sapat sa kanya na siya ang reyna?
Na siya ang mahal na mahal ng hari? Kahit madami pang unang minahal ang hari kahit
pagbalibaliktadin ang mundong ito tanging sa kanya lamang ang naiisang puso ng hari. At alam
nang buong emperyong na tanging siya lamang ang laman ng puso ng hari hanggang sa
kamatayan nito. At tama si Danna, tanging alaala na lamang siya. Bakit hindi ito iniisip ng
reyna?
"Masama ba ako Claret? Hindi ba at normal lang sa
isang babae ang magselos? Alam mo ba na hindi pangalan ko ang tinawag ni Thaddeus bago
siya tuluyang mamatay? Pangalan ni Danna ang tinawag niya Claret, hindi ko alam kung anong
ibig sabihin nito pero sariwang sariwa pa rin ang kirot sa puso ko.." alam ko sa sarili kong
mabilis din akong lamunin ng selos at naranasan ko na ito nang matindi kong pagselosan ang
alaala ni Elizabeth mula kay Zen pero masyado nang sarado ang puso at isipan ko para
pumanig sa reyna.
"At sapat na itong dahilan para hayaan siyang mamuhay sa maling paratang? Akala ko noong
una matutulungan mo siya dahil sa ating dalawa ikaw ang higit na may alam mahal na reyna
pero anong nangyari? Humantong na sa ganito! Napakawalang kwenta ko.." hindi ko mapigilang
hindi lumuhang muli. Bakit? Bakit ganito kalupit sa mundong ito? Bakit ganito ang mundong ito?

"I am sorry Claret, I am sorry for everything.." naramdaman kong tumayo na ang reyna at
hinayaan ko muna siyang makapaglakad nang malayo bago ako muling nagsalita.
"Pinapasabi niya sa aking pinapatawad ka na niya mahal na reyna. At sa unang pagkakataon ay
sasalungatin ko ang sarili kong paniniwala, hindi kasalanan o pagkakamali ang magmahal ng
hindi nakatakda sa'yo kung alam mo kung papaano lumugar.." hindi na ako nakarinig ng sagot
mula sa reyna at hinayaan ko na siyang makalabas ng kwarto kasama ng kanyang mga kuneho.
Nakita ko pa ang mariing pagtitig sa akin ng malaking kuneho na kung hindi ako nagkakamali ay
siyang bantay noon sa ilalim ng palasyo.
"Kahanga hangang babae.." hindi ko pinansin ang sinabi ng
kuneho at sinimulan ko nang pasukin ang isipan ni Zen.
'Zen, I need you..'
"Claret.." isang tawag ko lang sa kanya ay ramdam ko na ang kanyang presensiya mula sa
aking likuran.
"Gawin mo sa kanya ang ginawa mo noon sa itinakdang babae. I want to preserve her body.."
malamig na sabi ko. Hindi na muli nagsalita si Zen dahil agad niyang sinunod ang sinabi ko.
Nakita kong nagsisimula nang may bumalot na napakakapal na yelo sa katawan ni Danna,
mabilis kong ginamit ang aking kapangyarihan para palitan siya ng kulay puting kasuotan.
Inayos ko rin ang buhok niya at muli kong hinaplos ang kanyang mukha.
Nang hanggang bewang na niya ang nababalot ng yelo ay narinig ko ang malakas na sigaw
nang apat na itinakdang babae. Halos takbuhin nila ang katawan ni Danna, kapwa na sila may
hawak na pulang mga rosas at sila na mismo ang naglagay nito sa kanyang mga kamay.
Nilagyan din siya ni Serena nang koronang gawa sa puting bulaklak.
"I'm so sorry Danna, we doubted you.." nagluhaan na kaming lima habang ipinagpapatuloy na ni
Zen ang pag angat ng kanyang yelo sa katawan nito hanggang sa tuluyan na siyang balutin ng
kapangyarihan ng prinsipe ng nyebe.
"Dalhin niyo na siya, ayokong magtagal pa siya sa lugar na ito.." mabilis tumango sa akin ang
mga itinakdang babae. Nakita kong pinalutang na ito ni Louise.
"Please stay safe Claret.." walang emosyon akong tumango sa kanila. Hindi ko na pinanuod pa
ang pag alis nila habang dala nila ang katawan ni Danna sa yelo.
Nang sulyapan ko ang mga Gazellian,
kasalukuyan nang nakahandusay si Caleb, Harper at si Lily na kanina pang nanghihina.
"Sinabi sa akin ni Danna na alam daw ni Dastan ang lahat nang ito Zen.." malamig ang mga
mata kong nakatitig kay Rosemary na kasalukuyang pinalilibutan ni Evan, Finn, Casper at
Dastan na halatang hinang hina na.
"Ipinaliwanag ni Dastan sa aming isipan ang lahat Claret. It was still Rosemary's body but the
evil soul was not hers, it was Elizabeth's soul" natigilan ako sa sinabi ni Zen. Papaanong
nakapasok dito ang kaluluwa ni Elizabeth? Kaya ba gusto itong pakasalan ni Dastan?
"No, it was not like that. My brother knew that it was the evil Elizabeth who came back,
pinakialaman ng mga mangkukulam ang kaluluwa ni Elizabeth, ginawang instrumento at
hinayaang manipulahin ang emosyon ng sariling kapatid. Rosemary gave her permission to use
her body. And the reason why Dastan wanted Rosemary to stay inside this castle is just to
protect her from the evil soul within her.." napakagat labi na lang ako. Kaya pala sa kabila nang
mga sinasabi ni Dastan na gusto niyang pakasalan si Rosemary, may sensiridad man ang
kanyang mga mata ay nararamdaman kong may kulang dito. It was his heart.
"We can't kill her Zen, she's just another victim. Ayoko nang may madagdagan pa.."
nahihirapang sabi ko.
 "Akala mo ba ay matatakot mo ako? Isang taong nagtatapang tapangan?" napansin ko na
kapwa na hindi makagalaw ang mga Gazellian sa kanilang mga kinatatayuan dahil nagsisimula
nang lumubog ang mga katawan ng mga ito sa sahig.

"But the evil Elizabeth has full of hatred towards me Claret. Isinusumpa niya ako sa ginawa ko
sa kanya. Alam mo kung ano ang mga kasalanang nagawa ko sa kanya. And she will definitely
hurt you Claret, bagay na hinding hindi ko hahayaan. I want to fully
"Fuck!" narinig ko ang pagpupumiglas ng mga Gazellian
apologize but she's not the real Elizabeth it was her soul possessed by those witches.." hindi ko
magawang sumagot kay Zen habang nakatitig pa rin ako sa kaawa awang katawan ni
habang blangko pa rin akong nakatitig sa mangkukulam.
Rosemary.
Naririnig ko ang pagtibok ng puso ni Rosemary pero pahina na ito nang pahina, nilalamon na ito
nang itim na kapangyarihan nang mangkukulam.

"Hinintay kong patayin niya ang reyna! Napaka inutil niya! Gustong gusto kong mauna ang
reyna bago ang itinakdang babae! Mukhang wala na akong mapapagpilian, mauuna ang
mahina.." ngising sabi ng mangkukulam na tagusan ang mga mata sa mga Gazellian para
"Anong gagawin mo? Lalamunin na sila ng lupa, magiging pataba na lamang ang mga Gazellian
lamang bigyan ako nang malalamig na titig.
ng palasyo. Anong gagawin mo matapang na itinakdang babae? Sinong una mong ililigtas sa
mga Gazellian? Mahika lamang ang makakapagpaalis sa kanila at sa hina mo hindi mo sila
kayang pagsabay sabayin.." nanatili pa rin akong malamig na nakatitig sa kanya at siyang lalong
nagpakulo sa dugo nito.

Muli niya nang hawak ang espada na pumatay kay Danna at mabilis siyang nakalapit sa akin.
"Just release her body" nagsimula na akong humakbang papalapit sa kanya. Agad sumunod sa
akin si Zen habang alerto ang lahat ng mga Gazellian.

"Claret!" malakas na sigaw ni Zen sa aking pangalan. Agad na may yelong humarang sa aking
harapan na mabilis nabasag ng espada nang mangkukulam. Hindi ko alam kung bakit hindi man
"Release her.." malamig na sabi ko habang itinataas ko ang aking kamay. Sa emperyong ito ako
lang kumikilos ang mga binti ko, hindi ko na maitaas ang mga kamay ko. Namamanhid ang buo
na ang pinakamalakas kung mahika ang pag uusapan.
kong katawan.
Hindi ko pinansin ang pagkagulat ng mga Gazellian sa lamig ng aura at pananalita.
Akala ko ay tuluyan na akong matatamaan nang mabilis kong nakilala ang humarang sa
harapan ko na may hawak din espada.

"Tinatakot mo ba ako itinakdang babae?" agad lumipad sa kanya ang espadang ginamit niya
kay Danna na mabilis naman niyang nailigan.
"Remove the spell apo. Let me take care of her.." dito na ako tuluyang nagising. My grandfather
can't handle her, she's too powerful.

"I said release her body or I'll kill you both.." nanlaki ang mga mata niya sa ginawa ko. Kahit ako
ay nagugulat na rin sa mga nagagawa ko. I had enough, sawang sawa na ako sa walang tigil
"Lolo.." kinakabahang sabi ko. Ayoko nang may mamatay pa. Ayoko na.
na patayang ito. Dapat ko nang tapusin ang pinagmulan nito.

"I won't die apo! Now go! Gazellians need you.." agad akong humarap sa magkakapatid na
Gazellian na kasalukuyan nang nilalamon ng sahig.
"Do you think you can beat me old man? At sa tingin mo ba ay matutulungan mo silang
'Hindi ko na kayang tagalan pa ang aking katawan. I will leave soon, huwag ka nang mag
alinlangang patayin ang katawan ko. Matagal na rin akong may karamdaman katulad nang kay
lahat babae? Kahit ang reyna ay kasalukuyan na rin napapalibutan ng kamatayan ngayon.."
Elizabeth bago
lalong nagwala ang mga Gazellian na halos kalahati na nang kanilang katawan ang nalalamon
ng lupa.
siya angkinin ng asul na apoy. Isa itong sakit nang aming pamilya, wala nang mangyayari kung
mailigtas man ako. Your healing power is not enough. Just tell Dastan how much I love him,
Tama ang mangkukulam, hindi ko sila kayang pagsabay sabayin. Wala akong maililigtas kung
gusto kong sabihin mong nagpapasalamat ako sa kanya dahil siya ang unang lalaking
pipilitin ko ang sarili kong gamitin ang kapangyarihan ko nang sabay sabay sa kanila.
nagsayaw sa akin. I am happy to be ruled by a fine king like him. Maraming salamat..'
Buong kapangyarihan ko na ang ginamit ko para matanggal si Zen sa sahig pero hindi ko pa din
Hindi ko na tinapos pang gamitin ang kapangyarihan ko kay Dastan, mabilis umangat ang aking
siya tuluyang naiaalis dito. Dalawang beses ko pang ginamit ang kapangyarihan ko bago
mga mata sa malaking chandelier na nasa kisame.
nakawala si Zen. Hindi na ito nag aksaya nang oras at tinulungan niya ang aking lolo. Halos
manlambot ako nang makitang may saksak na ang aking lolo.

'Zen, lolo. I need you to move..' hanggang leeg na ng mga Gazellian ang nalalamon ng sahig. I
need to hurry.
"Lolo!"

Nang tangkaing balutin ni Zen nang yelo ang mangkukulam ay mabilis itong nakakawala,
"Don't mind me apo. Keep helping them.." tutulungan ko na dapat si Evan nang mabilis itong
walang tigil sa pakikipagpalitan ng hampas ng espada ang aking lolo at ang mangkukulam.
umiling sa akin.
Muling tinangkang hagipin ng mga yelo ni Zen ang mangkukulam pero tanging paa lamang nito
ang tinamaan. Ihahampas na sana ni lolo ang kanyang espada nang tumilapon ito nang bumuga
nang napakalakas na hangin na may kasama pang alikabok ang mangkukulam.

Pagkakataon ko na, iginalaw ko ang napakalaking chandelier at ipinatak ko ito mismo sa tapat
"Help Dastan first.." agad nagsalita si Dastan.
niya. Hindi na niya na nahabol ang bilis nang pangyayari at hindi agad siya nakailag dahil sa
yelong nasa paa niya hanggang sa tuluyan na siyang mabagsakan ng mabigat na chandelier.
Mabilis akong nakalapit sa katawan niyang may nakatusok nang mabigat at matilos na bakal na
sumakto sa dibdib niya. Naglalabasan na ang dugo hindi lamang sa kanyang bibig kundi pati sa
kanyang ilong. Ni hindi na siya makagalaw.
"Why always me? Unahin mo ang mga kapatid ko Claret.." napakagat labi na lang ako sa
Hinawakan
pagbibigayan ng magkakapatid na ito. Hindi ko sinunod ang gusto ni kamahalan, gaya ng sabi
Evan inuna kong iligtas si Dastan.
ko pa ang chandelier at diniinan ko pa ito sa kanya. Halos mabingi kami sa pagsigaw niya sa
sakit. Nawala na ang mahika niya sa mga Gazellian pero nanatili pa rin akong walang tigil sa
pagdiin ng bakal sa katawan niya.

"Damn.." habang pilit kong inaalis sa sahig si Dastan ay may narinig akong maliit na boses.

"Sa tingin mo papatayin kita nang hindi nahihirapan? You need to die in pain, you need to die in
terrible pain.." halos mapamura na lang ako nang mag init na naman ang sulok ng aking mga
mata. Naramdaman ko ang kamay ni lolo at Zen sa aking mga balikat na marahas kong
pinagtatabig.
'It's me Claret, it's Rosemary..' nawala ako sa konsentrasyon at nilingon ko si Rosemary na
pinagtutulungan ni Zen at ni lolo.
"Leave me alone..leave me alone. Just let me kill her! Just let me torture her! She's not
Rosemary anymore! Nagpaalam na siya sa akin! She killed too much! She killed those
innocent!" nang makita kong ngumisi sa akin ang mangkukulam ay lalo kong diniinan ang
chandelier sa katawan niya na nagpalakas sa pag ungol niya sa sakit. "What happened Zen?" nagsimula akong humakbang papalapit sa kanya pero nagulat na lang
ako nang agad akong buhatin ni lolo papalayo kay Zen. Maging ang mga Gazellian ay mabilis
Halos manlaki ang mata ko nang may lakas pa ang kamay niya dahilan kung bakit bigla na humarang sa unahan ng kanilang kapatid na parang hindi tamang pagsamahin kaming
lamang tumilapon si Zen at lolo. dalawa

"Let me tell you something before I die.. Ja no es toquin entre si i el moment en ..." nangunot "What the hell is happening?!!" malakas na sigaw ko. Nakita kong walang tigil sa pagsuntok
ang noo ko dahil hindi ko masyadong maintindihan ang sinasabi niya pero pinagpatuloy ko ang si Zen sa sahig.
pagdiin ng chadelier sa katawan niya pero pilit pa din siya nagsasalita.

"Fuck! Fuck! Fuck! Fuck!" nasigaw ko na lang ang pangalan niya nang ihampas niya ang ulo
"Not that one! Kill her! Just kill her! Kill her apo! Not that one!" umalingawngaw ang malakas na niya sa sahig.
sigaw ni lolo. Nanlaki ang mga mata ko nang mapagtanto kong umuusal nang sumpa ang
mangkukulam.

"FUCK! Fuck! Why? Why us? Why us Claret?" paulit ulit na sabi ni Zen na hindi tumitingin sa
akin. What the hell is this?

"FUCK! No! No!" malakas na sigaw ni Zen. Tuluyan ko nang papatayin ang mangkukulam nang
ako na mismo ang tumalsik

dahil sa natitira niyang pwersa. "Què es va reunir la pell de cada un altra desapareixer--" "Anong nangyayari lolo?" kinakabahang tanong ko. Bakit ganito ang ikinikilos nilang lahat?
tuluyan nang natigil ang boses nang mangkukulam nang si Dastan na mismo ang naghiwalay
ng ulo nito sa kanyang katawan.Anong klaseng sumpa ang sinasabi niya? Bakit hindi ko alam
ang sumpang ito? "Nata..pos niya ang sumpa?" nangangatal na tanong ni Harper. Napaupo na
lang si Dastan habang sapo ng kanyang mga palad ang kanyang mukha.
"You can no longer touch each other Claret. It was the curse. Hindi nyo na maaaring hawakan
pa ang isa't isa dahil isa sa inyo ang posibleng maglaho.." nanlamig ako sa sinabi ni Dastan. Ito
ang sumpang inusal ng mangkukulam? Anong klaseng sumpa ito? Bakit hindi ako pamilyar
dito?
"I am so sorry brother. Hindi ako umabot Zen..hindi ako umabot..Zen.. I am so sorry..natapos
niya ang sumpa.." kapwa sunod sunod na nanlambot ang mga Gazellian habang ako ay Walang tigil sa pagsuntok si Zen hanggang sa luhurin siya ni Lily at Harper para yakapin siya.
nanatiling naguguluhan. Anong sumpa? Wala akong nararamdaman sa aking katawan.

'Zen..' tuluyan na muling nagyelo ang buong kwarto ng konseho dahil sa malakas na emosyon ni
Zen.

"Naulit..naulit..naulit..naulit na naman!" sunod sunod sinuntok ni lolo ang pader. Samantalang si

Zen ay nanatiling tulala sa akin.
"It was the same curse Claret. Ang sumpang naghiwalay sa amin ni Olivia, apo" tuluyan nang
nadurog ang puso ko sa aking narinig. Sumpa ang pinaka kinatatakutan kong kalaban.
"Claret apo, ito ang sumpang kailanman ay hindi natalo sa buong kasaysayan ng mga bampira"
--
VentreCanard
=================
Chapter 73
Chapter 73
Vampire world is cruel. Mundong pilit ko man unawain at intindihin, tanging kirot at sakit lamang
sa dibdib ang ibinabalik sa akin.
Vampire world is painful. Mundong nabuhay na lamang para magbigay nang pasakit, hirap at
walang katapusang komplikasyon sa mga nagmamahalan.
Vampire world is too cold. Mundong pinagkaitang makadama init ng pagmamahalan.
Ang mundong niyakap at tinanggap ko sa kabila nang takot at walang katapusang katanungan
sa aking puso. Mundong nagmulat sa aking totoong pagkatao, nagturo sa akin kung papaano
pahalagahan ang bawat desisyon, nag udyok sa akin para matutong magsakripisyo at higit sa
lahat ang nagturo sa akin kung papaano wagas na magmahal.
Ang mundong nagpakilala sa akin sa prinsipeng pinakamamahal ko. Gaano man kasakit ang
mga pangyayaring naranasan ko, gaano man ito kahirap at nakakapanghina hindi pa rin
matatawaran nito ang kasiyahan dala nang prinsipeng minahal ko sa malupit na mundong ito.
I've been trying to blend and live like a real vampire but this traitor world keeps shattering my
heart little by little.
Mag iisang buwan na mula nang isumpa kaming dalawa ni Zen at hanggang ngayon ay walang
makitang 'lunas' para dito. Hindi ko na mabilang sa aking mga daliri kung ilang babaylan na ang
ipinatawag ni Dastan mula sa iba't ibang emperyo para mapawalang bisa ang sumpa pero ni
isa sa kanila ay walang nagtagumpay.
Ang reyna na ng mga sirena ang siyang mismong nagsabing sa larangan ng mahika ay ako na
ang pinakamakapangyarihan sa mundong ito na kahit anong sumpa ay kaya kong
mapawalang bisa, pero anong silbi ng
kapangyarihang ito kung hindi ko mabigyang lunas ang sumpang dumapo sa amin ni Zen?
I am still useless as always.
Umabot na rin sa iba't ibang emperyo ang malaking balita, maging ang mga lobo na siyang
kaibigan ko ay nagpaabot na ng lihim na pagtulong sa akin, si Rosh at ang buong Deltora at ang
mga itinakdang babae na walang liban sa pagdalaw sa akin. Lahat sila ay may mga babaylang
dinala para lamang sa amin ni Zen pero kahit anong gawin ay walang nangyayari, nandito pa rin
ang sumpa at patuloy kaming pinahihirapan ni Zen.
Hindi nawawalan ng pag asa ang magkakapatid na Gazellian para tulungan kaming dalawa,
pero ang prinsipeng mahal na mahal ko ay nararamdaman ko na ang pagsuko. Ilang linggo na
kaming hindi nagkikita, mas ginugusto niya pang maglakbay sa labas ng emperyo at lumayo sa
akin. I can't blame him for doing this.
Alam kong higit siyang nasasaktan kapag nakikita namin ang isa't isa, malapit man kami at abot
kamay ang distansya parang napakalayo pa rin namin. Ni pagngiti ay hindi na namin magawa
ni Zen. Titigan lang namin ang isa't isa sa malayo ay parang hinihiwa na ang mga puso.
We're both hopeless, ilang beses na kaming umasa sa mga babaylan na dumadating sa
palasyo at sa bawat pag iling nila sa amin ay lalong nadudurog ang aming mga puso.
Kasalukuyan akong nakatayo sa dulo ng isang artipisyal na bukal sa loob ng palasyo ng
Sartorias. Humiling ako sa mga Gazellian na kung maaari ay hayaan akong mapag isa kahit sa
aking panliligo lamang. Dahil simula nang maisumpa
kami ni Zen, hindi na ako nawalan ng bantay sa takot bigla na lamang may makaramdam nang
matinding pagkauhaw ang isa sa amin ni Zen at makalimutan sa sumpa.
Ipinikit ko ang aking mga mata at huminga ako nang malalim. Kailan kaya gagaan ang aking
dibdib? Sobrang bigat na nito at hindi ko alam kung hanggang kailan ko pa kayang tumagal.
Sa halip na tubig ang nasa bukal ay purong gatas ang makikita dito, bigla ko tuloy naalala ang
ginagawang pagpapaligo sa akin ng aking lola tuwing kabilugan ng buwan.
Dahan dahan kong tinanggal ang pagkakalaso ng aking pulang roba at hinayaan kong itong
humagpos pababa ng aking katawan. Sinimulan ko nang humakbang pababa sa bukal na gatas
at hayaang basain nito ang aking buong katawan.
Patuloy lamang ako sa aking paglalakad hanggang sa tuluyan nang matakpan ng gatas ang
aking dibdib. Muli kong ipinikit ang aking mga mata at hinayaan ko ang aking sariling lumubog
sa gatas na bukal.
Habang lumulubog ang aking katawan ay patuloy pa rin sa pagtakbo sa aking isipan ang
sitwasyon namin ni Zen. Hanggang ngayon ay hindi pa rin nalalaman kung sino sa amin ni Zen
ang posibleng maglaho sa sandaling magpanagpo ang aming mga balat. Pero malakas ang
paniniwala ng lahat na sa aming dalawa ni Zen ay ako ang maglalaho katulad ng sitwasyon ng
aking lola at lolo. At ang isa pa sa naging batayan ay ang pagputi ng ilang hibla ng aking buhok.
Nang maramdaman ko ang pagkapos ng aking hininga ay mabilis na akong umahon para
kumuha ng hangin. Sinimulan ko nang maglangoy hanggang sa makarating ako sa parang
baitang at pinili kong maupo dito.
Nakalubog pa rin sa gatas ang kalahati ng aking katawan.
Blangko akong napatitig sa kabuuan ng bukal na gatas at natagpuan ko na lang ang kanang
kamay kong hinahawakan ang ilang puting hibla ng aking buhok.
Napakagat labi na lang ako habang tinititigan ito at pilit pinipigilan ang muli kong pagluha,
natatakot akong gawin din ni Zen ang ginawa ng aking lolo. Natatakot akong ito na lang ang huli
niyang maisip na solusyon sa aming dalawa.
Ayokong dumating sa puntong gawin ni Zen ang kinatatakutan ko. Ilang araw matapos kaming
isumpa ni Zen ay ikinuwento na sa akin ni lolo ang lahat. Ang dahilan kung bakit hindi na sila
magkasama ngayon ng aking lola, akala ko noon ay hindi ko na maririnig ang dahilan pero
mukhang ito na ang takdang panahon para malaman ko ito.
Habang nagkukwento si lolo ay walang tigil sa pagpatak ang aking mga luha, ganito rin ba
kasakit ang naramdaman ni lola nang sila ni lolo ang isinumpa? Inamin ni lolo na siya mismo
ang nagpadakip kay lola sa kanyang mga tauhan para sapilitan itong itulak sa kanyang salamin
at ibalik sa mundo ng mga tao. Mahigpit man tumutol ang aking lola at gustong manatili sa
mundong ito ay hindi na hinayaan ni lolo dahil patuloy lamang silang masasaktang dalawa.
Sa harap mismo ng mga mata ni lolo tuluyang nawala si lola at bumalik sa mundo ng mga tao.
At ang higit na nakapiga sa aking puso, si lolo mismo ang bumasag sa salamin para hindi na
muling makabalik sa mundo ng mga bampira ang aking lola.
Napasubsob na lang ako sa aking mga palad habang iniisip ang kwento ng aking lolo. Ito ang
pinakamalaking kinatatakutan ko, ayokong si Zen mismo ang
magtabuyan sa akin. Ayokong iwan siya sa mundong ito, ayokong mabuhay sa mundong wala
siya.
Agad kong pinahid ang mga luha sa aking mga mata nang makaramdam ako ng presensiya sa
aking likuran.
"Pasensiya na po sa abala itinakdang dyosa, nais ko lamang pong ipaalam na may panauhin
mo kayong naghihintay sa labas" gusto ko man sabihin na paalisin na ang panauhing ito at
sabihing sa susunod na lang ito pumunta ay hindi ko magawa.
"Sino?" tanong ko. Nanatili akong hindi humaharap sa tagasunod.
"Prince Rosh Alistair Le'Vamuievos" marahan akong tumango.
"Susunod na ako" hindi na ako nakarinig ng sagot sa tagasunod hanggang sa umalis na ito.
Binanlawan ko na ang aking sarili at mabilis nag ayos.
Hindi na ako nagulat nang makita kong nasa dadaanan ko na si Rosh na kasalukuyang
nakaharap sa bintana nang palasyo.
"Kamusta?" tanong niya na hindi na nag abalang lingunin ako.
"Dying in pain.." maiksing sagot ko.
"You can't die yet, alam mo 'yan" mapait akong ngumiti sa kanya.
"Mukhang napapadalas ang pagdalaw mo sa palasyo Rosh, baka iba ang isipin ng mga
bampirang nakakita sa atin" nasabi ko na lamang kahit alam kong walang kahit anong dahilan
ang pagdalaw ni Rosh sa palasyo.
Hindi sumagot sa akin si Rosh at nanatili pa rin itong nakatitig sa labas ng palasyo. Nanatili
kaming tahimik nang mga tatlong minuto bago ako muling narinig na nagsalita si Rosh.
"Alam
ko ang pakiramdam ngayon ni Zen. I've been there, at halos magpakamatay ako nang hindi
dumating ang babaeng hinihintay ko. But his situation is far worst Claret, you're here. Nakikita ka
niya, nararamdaman ang presensiya, nalalanghap ang mabango mong dugo pero hindi ka niya
magawang mahawakan. I am sorry Claret, wala ako nang kailangan niyo ng tulong ni Zen.
You've been my good friend, sa kabila nang lahat ng nagawa ko. Binigyan mo ako ng pag asa
sa babaeng ilang daang taon ko nang hinihintay. I am sorry Claret.." hindi ko alam kung bakit
bigla na namang nagtuluan ang aking mga luha. Ang bigat bigat na ng dibdib ko, gustong gusto
ko nang huminga nang maluwag. Ayoko na nang ganito.
Naramdaman ko na lang na kinabig ako ni Rosh at niyakap niya ako nang mahigpit. Ramdam ko
ang marahan niyang paghaplos sa aking napakahabang buhok.
"Just cry Claret, just cry.." lalong tumindi ang pag iyak ko sa sinabi niya. Ramdam ko rin ang
marahan niyang paghawak sa puting hibla ng buhok ko, narinig ko ang mahina niyang
pagmumura dahil dito.
"Rosh, bakit kami ni Zen? Bakit kami isinumpa ni Zen? Bakit pilit kaming pinaghihiwalay
dalawa?" nangangatal na ang mga labi ko habang nagtatanong kay Rosh na nakayakap pa rin
sa akin.
"I'm sorry, hindi ko kayang sagutin ang tanong mo Claret.." hinawakan niya ang magkabilang
pisngi ko at marahan niyang pinunasan ang mga luha ko.
"Huwag kang maglalaho Claret, mangako ka sa akin. Gusto kong kasama kitang sumalubong sa
aking dyosa, gusto kong isa sa kauna unahang bampirang makikilala nang babaeng mamahalin
ko..." marahan akong
tumango sa sinabi ni Rosh.
"Tumigil na akong magdala ng mga babaylan pero sana makatulong ang bagay na dinala ko
ngayon.." sa isang iglap ay may inilahad sa aking pulang rosas si Rosh.
"Kailangan ko nang umalis.." marahan siyang tumango sa akin bago ito dumaan mismo naging
mga piraso ng mga bulaklak hanggang sa tuluyan na siyang nawala sa aking paningin.
Anong sinasabi niyang dinala niya?
 Zen na kasalukuyang nakaupo ay itinigil ko ang aking mga kamay at kusa na lamang akong
napaluhod.

Dahil sa panliligo lamang ako nakakapag isa, pinili ko muling magbabad sa gatas at mapag isa
dito. Tumagal ako nang mahigit tatlong oras dito bago ako sunduin ni Lily at ipaalam na
nandito na si Zen.

"Zen, I miss you. I miss you so much.." mahinang sabi ko. Nakita kong isinandal ni Zen ang
kanyang ulo. Isinandal?
Gustong gusto ko na siyang makita pero may kung anong nagsasabi sa akin na mas mabuting
manatili na lamang ako dito at huwag nang saktan ang aking sarili.

Nang tinangka kong hawakan si Zen ay nalaman kong may nakapagitan sa aming salamin.
Nanatili siyang nakatalikod sa akin habang nakasandal dito.

"Claret, kailangan nyong mag usap ni Zen, kung parehas kayong manghihina lalong mawawala
ang posibilidad na mawala ang sumpa" tumango na lang ako sa sinabi ni Lily. Hinintay niya na
akong makapagbihis at sabay na kaming lumabas ng silid.
"I miss you more Claret. I miss you more baby.." tuluyan na akong lumapit sa kanya at isinandal
ko ang aking noo sa salamin.

"Saan tayo pupunta?" nagtatakang tanong ko nang lampasan namin ang silid kung saan
madalas kaming magpulong lahat.
"Zen..Zen..Zen..mahal na prinsipe.." paulit ulit kong tinatawag ang pangalan niya kasabay nang
pagpatak ng aking luha.

Hindi ako sinagot ni Lily at nagpatuloy kami sa paglalaka hanggang sa tumapat kami sa isang
pintuan.

"Claret.." tinawag lang niya ang pangalan ko.

"Naghihintay sa loob si Zen.." maiksing sabi ni Lily na nagpakaba sa aking dibdib. Bakit hindi
maganda ang pakiramdam ko sa nangyayaring ito?

Pinagbuksan ako ni Lily nang pintuan. At sinimulan ko nang humakbang papasok sa madilim na
silid, narinig ko ang pagsarado nang pintuan dahilan kung bakit lalong bumilis ang kaba sa
dibdib ko.
"Zen, gusto kitang makita. Gusto kong makita ang mukha ng aking prinsipe. Bakit hindi mo ako
harapin? Zen..." narinig ko lang ang marahang paggalaw niya pero alam kong hindi pa rin siya
humarap.

"Zen?" sa bawat paghakbang ko ay siyang pagsindi
ng mga kandila sa aking nadadaanan. At nang tumama ang aking sa likuran ng lalaking
pinakamamahal ko ay bahagyang napanatag ang dibdib ko.
"I can't look at you with your eyes full of tears. Gusto kong punasan ang mga luha mo Claret,
gusto kong haplusin ang mga pisngi mo, gusto kitang yakapin, gusto kitang halikan. Sumisikip
ang dibdib ko Claret sa tuwing nakikita kitang lumuluha at wala akong ibang nagagawa kundi
panuorin ka.." marahan kong inangat ang aking mga kamay na itinapat sa buhok ng aking
prinsipe na gustong gusto kong hawakan noon.

Humakbang ako papalapit sa kanya habang ang mga kamay ko ay nakaangat at nangangatal. I
want to touch him, gustong gusto ko na siyang hawakan. Nang abot kamay ko na ang likuran ni
"Sa tingin mo ba ay ikaw lang Zen? Nasasaktan din ako, nasasaktan din ako. But please look at
me..gusto kitang makita.. gusto kitang makita mahal na prinsipe. Turn around Zen please.." muli
kong idinikit ang noo ko sa salamin habang nakayukong lumuluha. Pero lalong nag umapay ang
aking mga luha nang maramdaman kong idinikit din ni Zen ang kanyang noo sa salamin na
siyang katapat ko.
"I love you so much Claret. Mahal na mahal kita, your beautiful eyes, your warm smile, your
sweet laughter, your addictive lips, your everything baby. Ikaw lang ang babaeng mamahalin ko
hanggang sa kahuli hulihang patak ng aking dugo. You're my beautiful wife..my beautiful deity,
my love of my life.." humiwalay ako sa salamin at marahan ko itong hinaplos na parang si Zen
ang hawak ko.
"Zen, I don't like this. Hindi ka naman nagpapaalam hindi ba? Lalaban tayo hindi ba? Maraming
nakasuporta sa ating dalawa, matatalo natin ang sumpa. Tayo ang kauna unahang tatalo ng
sumpa.." kinakabahang sabi ko.
Nakita kong namula ang mga mata sa akin ni Zen, ang mapupula niyang mga mata na punong
puno ng pagmamahal.
"I love you so much Claret. At habang buhay kitang mamahalin kahit magkalayo tayo. You need
to go back baby, you need to go back. Ayokong malusaw sa mundong ito ang babaeng
pinakamamahal ko.."
--
VentreCanard
=================
Chapter 74
Chapter 74
Naririnig ko na ang kinatatakutan ko, naririnig ko na ang mga salitang kinatatakutan kong
manggaling mula sa lalaking pinakamamahal ko. Ayoko nang bumalik, ayoko nang umalis sa
mundong ito. Gaano man kalupit at kasakit manatili sa mundo ng mga bampira higit ko pa rin
pipiliin tumigil dito kasama siya.
I love him so much. Ayokong iwan siya, ayokong maghiwalay kami nang dahil lamang sa isang
sumpa. Hindi kami maaaring mapaghiwalay ng sumpa, mas malakas kami, mas matatag kami
sa kahit anumang sumpa na nalikha sa mundong ito.
Mariin akong umiling sa kanya habang walang tigil sa pagpatak ang aking mainit na mga luha.
Inihawak ko sa salamin ang aking nangangatal na mga kamay.
"Zen, sinasaktan mo na naman ako. Akala ko ba hindi mo na ako ipagtatabuyan? Akala ko hindi
mo na ako hahayaang makabalik sa aking mundo? Nandito na ako, mundo ko na rin ito Zen.
Nandito ka, nandito ang lalaking pinakamamahal ko. Wag mo naman akong ipagtabuyan ng
ganito. We'll fight together, we'll fight this curse together. Wag naman ganito Zen.." nawala ang
pamumula ng kanyang mga mata at muli niyang isinandal ang kanyang noo sa salamin.
"How baby? How? I've seen this curse in different generation. Walang nakatalo Claret..wala.
Wala baby..wala..wala." nagsisimula na si Zen pagsusuntukin ang sahig at sa bawat pagsuntok
niya ay nagiging yelo ito.
"Zen, tayo ang unang makakatalo sa sumpa. Susuko ka na lang ba? Susukuan mo na lang ba
ako? Ano ba ang kaunting paghihintay na hindi tayo maghawak? Nahintay mo ako nang
napakaraming taon Zen, nahintay
mo ako nang mahabang panahon. Ngayon ka pa ba susuko? Ngayon mo pa ba ako susukuan?
Marami na tayong pinagdaanan Zen at nalampasan natin itong lahat. Kaya din natin ito Zen.
Huwag mo akong ipatabuhay Zen..nasasaktan ako..nasasaktan ako mahal na prinsipe.."
nangangatal na rin pati ang aking boses sa pagsasalita. Hindi kami maaaring sumuko. We can't.
We can't.
"Baby, I've seen it. Apat na beses nang nasaksihan ng mga mata ko ang sumpang ito Claret,
ayokong malusaw ka sa aking mga mata. Ayokong mangyari sa'yo ang mga nakita ko. From my
mother's bloodline, a royal blood from Deltora, my friend and even your grandparents Claret.
Lahat nang ito nakita ng mga mata ko Claret. Lahat ito nasaksihan ko. Wala
baby..wala..wala..walang nakatalo..walang nakatalo" halos iumpog na ni Zen ang kanyang noo
sa salamin. Kahit ako ay pinanghihinaan na nang loob sa mga sinasabi niya.
Wala na ba talaga kaming pag asa? Wala na ba talaga?
"Zen.." tanging pangalan niya na lang ang kaya kong bigkasin.
"You know why I hated Leon so much Claret?" biglang tanong niya sa akin. Nangunot ang noo
ko sa tanong niya. Ano ang kinalaman ni lolo sa pinag uusapan namin?
Hindi ko siya nagawang sagutin sa halip ay tumitig na lamang ako sa kanya. Nanghihina na ako,
hinang hina na ako sa nararamdaman ko. Walang tigil sa pagkirot ang dibdib ko, walang tigil sa
pagsikip, walang tigil sa pagsakit.
"I hated him Claret because I've seen it baby. I've seen everything baby. I was still a kid back
then when I've witnessed that terrible scene. Akala ko noon napakawalang puso ni Leon
para gawing sapilitang
ipagtabuyan ang kanyang kapareha, how can he handle living without her? How can he treat her
like that? She's begging and wanted to stay but he's too heartless to push her away. Pero
ngayong nararanasan ko na, naiintindihan ko na ang lahat Claret. Mas gugustuhin kong
mapalayo sa'yo kaysa makitang unti unti kang nalulusaw sa aking mga mata. Your grandmother
survived Claret. At napalaki ka pa niya nang tama. You grew up strong, beautiful and king
hearted. Alam kong makakayanan mo rin Claret.." sa bawat salitang binibitawan ni Zen ay lalong
tumitindi ang pagkirot ng puso ko. Ayoko. Ayoko. Wala akong naririnig. Ayoko.
Iling lang ako nang iling sa mga sinasabi ni Zen.
"No, no, no. Hindi, hindi. Ayoko Zen. Dito lang ako Zen, I am not a strong girl. Hindi ko
kakayanin nang wala ka Zen. Hindi ko na kayang bumalik sa mundo ng mga tao. I can't go
back. My life is already here. You are my world Zen, ikaw na ang mundo ko mahal na prinsipe.
Bakit mo ako pinagtatabuhayan? Bakit mo naman ako ginaganito Zen?" halos hindi na ako
makahinga nang maayos dahil sa sikip ng dibdib ko. Ni hindi na nga makakita dahil sa walang
tigil na pagluha ko. Ayokong bumalik, kahit anong sabihin niya hindi ako babalik. Dito lang ako.
"Claret, hindi din magtatagal ay lalakas ang pagkauhaw natin sa isa't isa. Hindi natin
mapipigilan ang sarili natin. It's too risky for us, for you baby. We can't be together Claret, we
can't be together anymore. Lalo ka lang masasaktan kapag nananatili ka sa mundong ito.."
malakas kong hinampas ang salamin na nakapagitan sa amin dalawa.
"Why? Why Zen? Why are you like this? Can't you
fight with me? Bakit ka ganyan? Bakit sumusuko ka na agad?! Zen kahit ibalik mo ako sa mundo
ng mga tao, ramdam ko pa din ang sakit! Hindi ito mawawala kahit ibalik mo ako sa aking
mundo! Please, dito lang ako. We can always look at each other, we can always talk to each
other. Masaya naman ako kahit nakikita lang kita, makukuntento na akong maramdaman ang
presensiya mo. Wag mo naman akong paalisin Zen, makakahanap din tayo ng solusyon sa
sumpang ito.." hindi ko na alam kung saan pa kumukuha ng luha ang aking mga mata. Hindi na
ito nauubos.
"Nasasabi mo 'yan Claret dahil hindi mo nasaksihan ang sumpa. I've seen it baby. At tanging si
Olivia lang ang nakaligtas. Ayokong malusaw ka gaya nang mga naunang isinumpa, hindi ko
kakayanin Claret. You're safe in human world..you're safe away from me.." wala na akong
ginawa kundi umiling nang umiling sa mga sinasabi niya.
 "Mahal na mahal kita Claret. Mahal na mahal. I'm doing this for you, I can't keep you in this
world baby. I can't keep you here just to suffer. You don't deserve this baby.." mahinang sagot
sa akin ni Zen. Wala akong tigil sa pagluha at pag iling sa mga sinasabi niya.

"Anong halaga nang pagiging ligtas ko kung hindi kita kasama Zen? Kung hindi kita makikita?
Kung hindi ko mararamdaman ang presensiya mo.? Don't push me away Zen. Alam kong may
babaylan na makakatulong sa ating dalawa, hindi lang tayo ang lumalaban sa sumpa. Hindi lang
tayo dadalawa Zen. We have your family, our friends and the whole empire. Lahat sila ay gusto
tayong tulungan, lahat sila ay nakasuporta sa atin. Huwag kang mawalan nang pag asa.." muli
kong hinaplos ang salamin na parang nahahawak ko ang mukha ng aking prinsipe.
"Claret lagi mong tatandaan na ikaw lang ang babaeng mamahalin ko. Ikaw lang ang nag iisang
dyosa sa prinsipe

Dahan dahan din inangat ni Zen ang kanyang kanang kamay at itinapat niya ito sa aking kamay. ng mga nyebe. Mahal na mahal kita magandang dyosa mula sa salamin.."nangatal ang buong
katawan ko sa huling sinabi ni Zen. Lalo na nang maramdaman kong may ibang presensiya ng
mga bampira mula sa aking likuran.

Muling umangat ang aking mga kamay at inihawak ko ito sa salaming nakapagitan sa amin.
Mas idinikit ko ang aking sarili sa salamin. Iling ako nang iling kay Zen habang walang tigil sa
"Look at me baby, look at my eyes. Answer me honestly, hindi ka pa ba nagsasawa Claret? pagluha ang aking mga mata. Pero pinili niyang ihiwalay ang kanyang mga mata sa akin.

Ilang babaylan na ang nagtangkang tumulong sa atin? Ilang beses na tayong umasa? Patuloy
ka lang nasasaktan, patuloy ka lang nasasaktan sa mundong ito. Sa tingin mo ba ay hindi ako
nasasaktan sa tuwing pilit kang ngumingiti sa akin kapag walang nagawa ang isang babaylan?
Sa tingin mo ba ay hindi ako nasasaktan habang pinagmamasdan kang may lungkot sa mga
mata? Claret I'm hurting the most.." napakagat labi na lang ako sa sinasabi ni Zen.

"Ayokong lumingon Zen, ayokong lumingon. Mali ang iniisip ko Zen. Ayokong lumingon, hindi
mo gagawin sa akin ang bagay na iniisip ko. Hindi mo gagawin sa akin hindi ba? Zen, mahal mo
naman ako hindi ba? Mahal mo naman ako. Hindi ako lilingon, hindi ako lilingon, hindi ako
lilingon. Zen, Zen..hindi mo gagawin sa akin ang iniisip ko..hindi namana hindi ba? Mahal mo
naman ako hindi ba? Zen! Look at me please..look at me please.." nakita kong tumitig si Zen sa
aking likuran bago niya muling salubungin ang aking mga mata.
"Sumasakit ang dibdib ko Claret. Sumasakit ang dibdib ko sa tuwing nakikita kitang lumuluha, sa
tuwing nakikita kitang nakatitig sa akin, sa tuwing pinipilit mong ngumiti at tuwing pinipilit mong
maging matatag. I want to touch you badly, I want to caress your hair, I want to feel you baby
and I want to kiss you endlessly. Pero tanging pagluha na lang ang ibinigay sa'yo Claret, ayoko
nang makita ka pang nahihirapan.." tuluyan nang nawala ang aking mga kamay sa salamin.

"I love you Claret. I love you. I love you so much..." naramdaman kong may humawak na sa
aking mga braso. At lalong nangatal ang aking buong katawan nang makilala kong si Evan at
Caleb ang mga ito.

"Mahal mo ba ako Zen? Mahal mo ba ako? Bakit madali lang sa'yo na ibalik ako sa mundo ko?
Ayaw mo na ba akong makita? Ayokong umalis Zen, kahit anong sabihin mo ayokong umalis.
Dito lang ako, dito lang ako mahal na prinsipe.." mabilis kong pinahid ang aking luha sa mga
mata dahil hindi ko na siya makita nang maayos.

"I am so sorry Claret..." mahinang sabi ni Caleb. Nagsimula na akong magpumiglas nang itayo
na ako ng magkapatid.
 "Caleb...Evan..Finn..parang awa niyo na. Ayokong umalis, ayokong umalis, ayokong umalis.
Wag naman kayong ganito. Wag nyo naman akong itapon..ayoko pang umalis.." iling ako nang
iling kay Evan at Caleb. Kahit ang tatlong ito ay hindi salubungin ang aking mga mata. Sa kabila

"No! No! No! Zen! Ayokong umalis! Don't do this to me.." nagwawala na ako sa mga bisig ni nang pagpiglas ko ay ramdam kong nag iingat si Evan at Caleb na hindi ako masaktan.
Evan at Caleb pero wala akong magawa. Sinubukan kong gamitin ang aking kapangyarihan
pero hindi ito gumagana. What happened to me? Anong nangyayari sa akin? Bakit walang
lumabas
Papalapit na ako sa salamin, kauting kaunti na lang ang distansya ko dito.
na kapangyarihan sa akin? Bakit ngayon pa?

"Ayoko..ayoko, ayoko.." naramdaman kong bahagyang tumigil maglakad si Caleb.

"Make it faster Caleb, Evan.." mahinang sabi ni Zen na parang binuhusan ako nang
nagyeyelong tubig. Pilit kong sinasalubong ang kanyang mga mata pero hindi na siya
makatingin sa akin.

Lumabas na si Zen sa salamin at nakasunod siya sa amin. Nakita kong inaayos na ni Finn ang
napakalaking salamin na siyang pinanggalingan ko. Parang noon lang halos mabaliw ako sa "Caleb.." madiing sabi ni Evan.
paghahanap ng salamin ito para makauwi na ako pero ngayon takot na takot akong makita ito.
Takot na takot akong humarap dito.

Nagsisimula na akong ilapit sa salamin, pilit akong nagpupumiglas. Pilit akong lumingon pabalik
kay Zen na tahimik na nasa likuran.
"Fuck! Bilisan nyo!" malakas na sabi ni Zen dahilan kaya lalong humigpit ang hawak nilang
dalawa sa akin.

"Zen! Zen! Zen! Please look at me baby. Mahal mo ako hindi ba? Akala ko mahal mo ako?
Mahal na mahal kita Zen, mahal na mahal kita..wag mo naman akong itapon, wag naman
ganito. Gusto mo titigil muna ako sa Deltora, gusto mo titigil muna ako kay lolo kung natatakot "Zen, you're so cruel. You're so cruel..." paulit ulit na sabi ko habang inilalapit na ako nang
ko na maghawak tayo, wag naman ganito Zen. Wag mo naman akong itapon nang ganito.." magkakapatid sa salamin.
humahagulhol na ako sa pag iyak. Hindi ko na siya nilingon pa dahil hindi na niya ako
magawang tingnan. Pilit pa rin akong nagpupumiglas kay Evan at Caleb na nananatiling
tahimik habang inilalapit na ako sa salamin.

Pilit kong hinuhuli ang mga mata ni Evan, Caleb at maging si Finn na nakaabang na rin malapit
sa salamin. "I love you Claret Cordelia Amor.." ipinikit ko na ang aking mga mata at hinayaan na nila akong
itulak ako.
Hinintay ko na mahulog ako katulad nang unang beses kong pagdaan sa salamin pero sa halip
na ito ang maramdaman ko ay mainit na yakap ang nakapagpamulat sa akin.

"But she'll not die there! You wanted her to stay? Gusto mo manatili pa siya dito kung saan
anumang oras ay maaari siyang maging bula?! Hindi ka natatakot Lily! Palibhasa hindi ikaw ang
mawawalan! Hindi kayo ang mawawalan! Ako ang mawawalan dito kapag may nangyaring
masama sa kanya. Ako ang mawawalan Lily, gusto kong mabuhay ang babaeng mahal na
mahal ko. Gusto kong mabuhay siya.." iyak na lang ako nang iyak sa mga sinasabi ni Zen.

"WHAT THE FUCKING HELL ARE YOU DOING ZEN?!" umalingawngaw ang boses ni Lily na
mariing nakayakap sa akin.

Agad kong iniyakap ang sarili ko kay Lily sa aking nangangatal na katawan.
"Bakit Zen? Ano ba namin si Claret? Mahal din namin si Claret! Hindi kami tutulong kung hindi
namin mahal si Claret! Mawawalan din kami kapag naglaho siya! You need to fight back brother.
Naiintindihan kita, alam kong sa ating magkakapatid ikaw ang nakasaksi ng pagkalaho ng mga
nakaranas ng sumpang ito pero Zen lumalaban si Claret, lumalaban 'yong babaeng mahal mo.
Lumalaban kaming mga kapatid mo, talunin nyo ang sumpa nasa likuran lang lagi kami.." nakita
kong tuluyan nang napaluhod si Zen.
"Lily, Lily, Lily. Pilit nila akong ibinabalik sa mundo ng mga tao..ayoko..ayoko. Dito lang ako Lily,
wag mo kong iwan sa kanila. Ibabalik nila ako sa mundo ng mga tao.." mas hinigpitan ni Lily ang
pagkakayakap sa akin habang hinahaplos ang buhok ko.

"Natatakot ako Lily, natatakot ako.." napatitig na lang ako kay Zen sa kanyang sinabi. I've never
seen him like this. Binitawan ako ni Lily at dahan dahan siyang lumapit sa kanyang kapatid
para yakapin ito.
"WHAT THE HELL IS THIS ZEN?! KAYO?! Bakit nyo kinonsinte ang gusto ng kapatid nyo?!"
sigaw muli ni Lily. Lahat sila ay hindi nakasagot kay Lily.
Gusto ko rin siyang yakapin sa mga oras na ito pero wala akong magawa kundi manuod
lamang sa kanya.

"She needs to go back Lily. Malulusaw

lang siya sa mundong ito, mas pipiliin kong malayo sa kanya kaysa makita siyang malusaw.."
"Alam ko..alam ko. Kahit mga bampira ay natatakot Zen, kahit prinsipeng katulad mo natatakot
lalog dumiin ang pagkakayakap k okay Lily.
din. Kaya nga kami nandito Zen, kaya nandito kaming mga kapatid mo. We're here to support
you and Claret.." marahang hinahaplos ni Lily ang likuran ng kanyang kapatid.

"Hindi ba at pareho lang 'yon?! Mawawala rin si Claret kapag ibinalik mo siya sa mundo ng mga
tao! Mawawala din siya sa'yo!" muling sigaw ni Lily.
"Zen.." mahinang tawag ko sa kanya.

"There's still hope, bumalik na si Dastan at kasama niya ang kahuli hulihang bampirang
makakatulong sa inyong dalawa..."
Wala sa sarili kong hinawakan ang aking dibdib, bakit si Lily? Si Dastan? Si Harper at Casper?
Bakit hindi nila ako sinukuan? Bakit hindi nila sinukuan ang sumpa? Bakit ang lalaking mahal na
mahal na mahal ko ang siyang unang sumuko? Bakit Zen? Bakit? Hindi ko pa rin matanggap
ang ginawa niya sa akin. Hindi ko pa rin matanggap ang naisip niyang solusyon.
Natatakot na akong muling sumubok, natatakot na akong muling umasa sa wala.Talaga ba na
matutulungan kami? Talaga ba na may magagawa siya? Dahil aminado ako sa sarili kong
pinanghihinaan na rin ako ng loob. Pagod na pagod na akong makakita ng isang babaylang
umiiling sa aking harapan. Durog na durog na ang aking puso, durog na durog na. Hindi ko na
alam kung hanggang saan pa ang itatagal nito.

Nagsimula na kaming lumabas sa kwarto kung saan binalak nila akong ibalik sa mundo ng mga
-- tao.

Nanatili akong tahimik habang sinusundan si Lily sa aming unahan, nasa pagitan namin si Evan,
Caleb at Finn na pinakikiramdaman ang bawat pagkilos namin ni Zen.
VentreCanard
Alam kong pilit pinapasok ni Zen ang aking isipan pero mahiggpit ko itong isinara. Hindi ko pa
kayang makipag usap sa kanya. At sa tuwing naaalala ko ang ginawa niya sa akin kanina
kumikirot ang dibdib ko, paano na lang kung hindi dumating si Lily? Babasagin niya rin ang
================= salamin katulad ng ginawa ng aking lolo? Hahayaan niya na rin akong hindi makabalik sa
mundong ito? How can he be so cruel?

Chapter 75

AN: Check my wall, I have some announcements. Lol

Nagpatuloy ako sa paglalakad habang nakaagapay sa amin ang kanyang mga kapatid, alam
kong ilang beses na akong sinusulyapan ni Zen.

Chapter 75
"Claret.." mahinang tawag niya sa akin. Hindi niya na pinansin ang mga kapatid niyang
nakapagitan sa amin. Hindi ko siya nilingon at nanatili sa likuran ni Lily ang aking paningin.

Ipinikit ko ang aking mga mata kasabay nang aking malalim na pagbuntong hininga. Sinong
bampira ang sinasabi ni Lily na tutulong sa amin ni Zen? Sa pagkakataon kayang ito hindi na
kami aasa ni Zen? Sa pagkakataon kayang ito ay magtatagumpay na kami? Hirap na hirap na "Claret.." nanatili akong nagbibingi bingihan.
ako, hirap na hirap na rin ang aking prinsipe. Tama pa bang lumaban ako? Ngayong sumusuko
na siya? Tama pa ba itong ginagawa ko?

"Claret baby.." wala akong naririnig.

Napakagat labi na lang ako. Kaya ba ilang linggo ko nang hindi nakikita si Dastan dahil hinanap
niya ang bampirang ito? Sobra sobra na ang naitutulong niya sa amin. Hindi ko na alam kung
papaano ko pa sila mapapasalamatan.

"Claret.." masama pa ang loob ko sa'yo! Stop calling me! Stop calling me!

"Cordelia..." wala kang naririnig Claret!
"Baby.." binilisan ko na ang paglalakad, hindi na ako sumabay sa kanilang magkakapatid at pinili
kong tumabi kay Lily.
"Claret baby.." mabilis kong pinahid ang tumakas na luha sa aking mga mata. Napapakagat labi
na lang ako habang nararamdaman ko ang mga mata niyang mariing nakatitig sa aking likuran.
Gusto ko siyang sampalin, gusto ko siyang sigawan, gusto kong hampasin ang dibdib niya
dahil sa ginawa niya sa akin pero sa kabila nang mga nararamdaman kong ito mas namamayani
pa rin ang kagustuhan kong yakapin siya, halikan, haplusin ang kanyang buhok, mahawakan
ang kanyang mukha at muling madama ang init ng kanyang katawan. God Zen! I miss you.
Marahan kong hinawakan ang saya ni Lily na siyang nagpatigil sa kanyang paglalakad. Alam
niyang umiiyak na naman ako pero pinili niyang magpatay malisya.
"What's wrong Claret?" tanong niya sa akin.
"Please Lily, make him stop..make him stop for a while.." nangangatal na sabi ko sa kanya.
Dahil habang naririnig ko ang pagtawag ni Zen sa pangalan ko lalong nararamdaman ng aking
puso at kaluluwa napakalayo namin sa isa't isa.
Nakita kong lumingon si Lily sa likuran kung saan nandito si Zen, alam kong narinig niya rin ang
sinabi ko.
"Zen.." seryosong tawag ni Lily sa kanya. Hindi na muli ako tinawag ni Zen hanggang sa
makarating kami sa silid ng mga Gazellian kung saan madalas silang magpulong.
Nang papasok na kami sa silid ay muli akong nagsalita para may itanong kay Lily.
"Maaari ko bang malaman kung ano ang ibinigay sa akin ni Rosh nang dumalaw siya kanina?"
nagtatakang tanong ko.
"The mirror we used was from him" mabilis na sagot sa akin ni Zen. Agad nangunot ang noo
ko, alam ni Rosh na ibabalik na ako ni Zen sa mundo ng mga tao? Pinagtulong tulungan nila
ako? I can't believe it, akala ko ay kakampi ko si Rosh?
"He's not involved baby, just blame everything to me.." agad na sabi ni Zen na parang
napasok na niyang muli ang aking isipan.
Hindi ko na siya sinagot hanggang sa tuluyan na kaming pumasok sa silid. Inaasahan na namin
na naghihintay na si Dastan, Casper, Harper at pati na rin ang reyna nang isang hindi pamilyar
na lalaki ang aming nakita. Kasalukuyan siyang nakatayo sa mismong lamesa ng silid habang
aroganteng nakapamaywang. Nasa taas ang kanyang paningin na parang sinusuri ang bawat
imaheng nakapinta sa kisame ng palasyo.
Godlord, he is damn standing like a masterpiece carved by a talented artist.
"Who is he?" pakinig kong bulong ni Caleb. Eksaheradang tumikhim si Lily para maabala ang
lalaking mukhang hindi napansin ang aming pagpasok.
"Oh, you're all here" nawala ang atensyon niya sa kisame at humarap siya sa amin.
Nakapaywang pa rin siya habang kagat labi niyang sinusuri ang bawat isa sa amin. Agad kong
napansin ang kulay asul na hikaw sa kanyang kanang tenga.
Sa isang sulyap lang ay masasabing hindi ito ordinaryong bampira lamang. Hindi lamang sa
pisikal na katangiang mayroon siya, pati na rin sa paraan nang pananamit niya ay
masasabi kong isa siyang maharlika o prinsipe mula sa ibang emperyo.
A handsome and damn arrogant looking prince. Malaki ang akala kong isang babaylan muli ang
tutulong sa amin, anong kakayahan ng bampirang ito?
"Where's Dastan?" pormal na tanong ni Lily.
"Lumabas?" sagot nito. Mabilis itong bumama sa lamesa at sa isang iglap ay nasa harapan ko
na siya.
"You must be Cla--?" hindi na niya natuloy ang paghawak sa aking mahabang buhok nang may
humarang na yelo sa pagitan naming dalawa.
/>
"Don't touch her" madiing sabi ni Zen na nasa harapan na nang lalaki.
"Chill, I'm here to help" ngiting sabi ng lalaki na parang hindi man lang natakot sa mga mata
ni Zen na anumang oras ay handang makapatay. Pumagitna na sa kanila si Evan at Caleb
dahil hindi man lang pinapansin ni Zen ang sinabi ng lalaki.
"I need to talk to her, hindi ko kayo matutulungan kung hindi ko siya makakausap" marahas
tinabig ni Zen ang mga kamay ng kanyang mga kapatid sa kanya.
"Talk to me instead" diretsong sabi ni Zen sa lalaki na nagpataas lang sa kilay nito.
"Siya ang gusto kong makausap" matapang na sagot ng lalaki dahilan kung bakit bumaba
na naman ang temperatura sa buong silid.
"Zen, it's okay" mahinang saway ko kay Zen.
"Leave, hindi ko kailangan ng tulong mo" matigas na sabi ni Zen.
"Zen! Let him be" lahat kami ay napalingon kay Dastan at sa reyna nagsisimula nang pumasok
sa silid. Maging si Harper at Casper ay nakasunod na rin sa mga ito.
"See? Move, I need to talk to your goddess" ngising sabi ng lalaki na parang sinasadya pang
painitin ang ulo ni Zen.
Kahit labag sa loob ni Zen ang kanyang gagawin ay pinili niyang tumabi, utos na ito ni Dastan at
nang kanyang ina.
"Talk is different from touch, fucker.I am watching" madiing sabi ni Zen na lalong nagpalapad sa
ngisi ng lalaki.
"Mind holding him for a while?" tanong ng lalaki ay Lily.
"What?!" malakas na sigaw ni Zen. Huli na bago makapagpumiglas si
Zen, nagapos na siya ng usok ni Lily.
"You're allowing him to touch my Claret?! And what the fuck is this damn smoke Lily?!" angil na
sigaw ni Zen na nagwawala na sa usok ni Lily. Nanatiling nakatitig ang aking mga mata sa
bampirang nagsisimula nang lumapit sa akin. Who is he?
"You're over reacting Zen.." mahinang sagot ni Lily.
Ilang beses lang kinatok ng lalaki ang yelo ni Zen bago ito unti unting natunaw. Nanlaki ang
mga mata ko sa ginawa niyang ito. Anong klase nang kapangyarihan mayroon siya? Maging si
Zen at ang mga kapatid niya ay nagulat din sa kanilang nasaksihan.
Nanatili akong nakatitig sa kanya at hindi ko pinakinggan ang walang tigil na pagmumura ni Zen
sa lalaki.
 Hindi ko akalaing isang itinakdang bampira ang makakatulong sa amin.

"Kilala mo ako Claret.." mahinang sabi ng lalaki. Marahan niyang hinaplos ang aking buhok na
siyang napaatras sa akin.
"I'm here to help, Claret Cordelia Amor.." hinila ko na ang kamay ko mula sa kanya.

Kung nasa ibang pagkakataon ako, baka nagsimula na akong matawa. He has a hard time
pronouncing words with 'r'. Sa madaling salita, bulol ang prinsipeng ito sa 'r'.

Damn cute.
"Don't touch me, Zen will kill you.." seryosong sabi ko. Nanatili si Zen nagwawala habang ang
ibang mga Gazellian ay nakamasid lamang sa amin.
Sinulyapan niya si Lily at ngumiti siya dito.
Kunot noo akong nakatitig sa lalaki. Paano ko siya makikilala? Ngayon ko lang siya unang
nakita. What is he talking about?

Napansin ko na may kung ano siyang dinudukot mula sa kanyang bulsa at nang makuha niya ito
agad niya itong inilahad sa aking harapan.
"You can release him, he's my brother" kibit balikat na sabi niya na nagpaasim sa mukha ni Zen.

"Pick, milady.." napatulala na lang ako sa kanyang nakangiting mukha sa akin. He's..he is..
"You are not my brother" iritadong sabi ni Zen nang makawala ito. Hahakbang na sana siya para
lumapit sa akin nang bigla siyang matigilan at pinili na lamang manatili sa kanyang posisyon.
Sa nangangatal kong kamay ay bumunot ako ng baraha. At nang makita ko kung anong baraha
Muli na namang kumirot ang dibdib ko.
ang nakuha ko, napagtanto kong tama ang hinala ko. He's one of them.

Ace of Hearts.

Inihagis niya sa ere

"So shall we sit everyone? I'll discuss everything.." pormal na sabi ni Seth.
ang lahat ng barahang hawak niya at hinayaan niya itong unti unting malaglag habang madiing
nakatitig ang kanyang mga mata sa akin. Marahan niyang hinuli ang aking nanlalamig na kamay
at unti unti siyang yumuko sa akin kasabay nang paglapat ng kanyang mga labi sa likuran ng
aking kanang kamay.

"Why can't we just proceed to your rituals? Bakit patatagalin mo pa?" matabang na tanong ni
Zen.

"I am Seth Theodore Viardellon, the third vampire from the prophecy. The 13th Prince of Parsua
Avalon. Nandito ako para tumulong magandang dyosa mula sa salamin.." nanatili akong
nakatulala sa makisig na bampirang nasa aking harapan. Siya ang makakatulong sa amin ni
Zen? Isang itinakdang bampira?
"We're not doing it here brother" tamad na sagot ni Seth.
Hindi ko maiwasang hindi magkumpara sa mga itinakdang bampira. Lahat sila ay may angking
kakisigan na siyang ikatutulala nang bawat babaeng bampira sa mundong ito.

And they have their own distinctions. Ako lang ba ang nakakapansin? O talagang sadyang may
ganito ang mga itinakdang bampira? Kung ang prinsipe ng mga nyebe ay makikitaan ng maliit
"Stop calling me brother!" iritadong sabi ni Zen. Hindi na namin pinansin ang pagtatalo ng
na nunal malapit sa kanyang mga labi, si Tobias naman ay may maliit din sa tungki ng kanyang
dalawa at nagsimula na kaming maupo.
ilong, si Rosh na may tatlong maliliit na nunal sa kanyang leeg at ngayon naman ay ang
bampirang ito mula sa Parsua Avalon, nakadagdag sa kanyang kakisigan ang kanyang maliit na
nunal sa gilid ng kanyang kaliwang mata.
"I need you to listen everyone. Unang una, walang kasiguraduhan kung magiging matagumpay
"Why not here? Bakit sa lugar pang 'yon? Napakalayo ng palasyo ng asul na apoy sa Sartorias.
ang gagawin ko, ang gagawin natin" nanatili kaming tahimik lahat.
Hindi ba at sa pagitan ito ng Avalon at Trafadore? Ilang buwan pa ang aabutin natin para
makarating dito?" giit ni Caleb.

"Tss, anong bago?" bulong ni Zen na nagpatalim sa mata ng reyna at ni Lily.

"I can bring you there" mabilis na sabi ni Lily. Pero agad din umiling si Seth sa sinabi nito.

"I did break this spell when I was a kid. Nalapatan na rin ng sumpang ito ang isa sa aking
kapatid. I have the ability to nullify any vampire power but it is damn limited to curses. I did try to
"Hindi tumatanggap ng kapangyarihan mula sa labas ang palasyo ng asul na apoy. Tanging
use my power to my sister and yes, it did work.." para akong nabuhayan nang loob sa sinabi ni
mga bampira lamang sa loob ng palasyo ang may kakayahang gamitin ang kanyang
Seth.
kapangyarihan" nanatili lamang akong nakikinig sa kanilang

usapan.

"Why don't you try it now?" mabilis na tanong ni Caleb.

"Then how? Aabutin pa nang buwan ang paglalakbay nating ito" pagsingit naman ni Finn.

"My power did work for days, bumalik din ang sumpa sa kapatid ko matapos ang tatlong

araw. Hindi nila ito napansin hanggang sa tuluyan nang nalusaw ang aking kapatid. And I
"Maaari nyong sakyan ang malalaking ibon ng ating palasyo. Maaari nyong gamitin ang
blamed myself for that.." para kaming nilamon nang isang matinding katahimikan sa sinabi
kapangyarihan ni Lily para makarating kayo sa kaharian ng Avalon, dito na kayo mag umpisang
niyang ito. Hindi ko na alam kung saan pa ako kakapit.
maglakbay patungo sa palasyo ng asul na apoy. I'll talk to the birds to make it faster,
sisiguraduhin kong ilang oras lang ay nasa abandonadong palasyo na kayo.." seryosong sabi ng
reyna.

"Nang mga panahong 'yon, wala pa akong alam. I am weak and I am not capable of doing
anything, pero ngayong alam kong marami na akong naranasan at nasaksihan sa mundong ito.
I want to do something significant, I want to help you Claret.. and you, my brother.." umismid si
"Then tell me, bakit kailangang isagawa ang pagtanggal sa sumpa sa palasyo ng asul na apoy?"
Zen sa salitang 'brother'
tanong ko.

"Isinagawa ko ang pagtanggal ng sumpa sa sarili naming palasyo at hindi ito naging
"Dahil hindi makapangyarihan ang isang sumpa kapag nasa loob ito ng palasyo ng asul na apoy
matagumpay. Susubukan ko muling labanan ang sumpang hindi ko natalo nang nakaraang
Claret" diretsong sagot sa akin ni Seth.
daang taon, kailangan natin magtungo sa palasyo ng asul na apoy at dito ko isasagawa ang
pagtanggal nang sumpa" mahabang paliwanag niya. Kung hindi ako nagkakamali ay
ipinaliwanag na sa akin ni Zen ang tungkol sa abandonadong palasyong ito. Bakit kailangan sa
palasyong ito pa maganap ang pagtanggal ng sumpa?

"Hindi ko ito naisip dahil bata pa ako noon pero ngayon alam ko na ang tama at hindi
sisiguraduhin kong matatalo ko na ang sumpang umagaw sa buhay nang aking kapatid.." sa
pagkakataong ito ay pilit na ang kanyang mga ngiti.
 "Give us good news please.." ngiting sabi ni Harper.
Tumayo na siya at ipinatong niya ang kanyang mga kamay sa lamesa. Nakita kong humugot
siya ng isang malalim na paghinga. Inilabas na ni Lily ang isang malaking pulang usok na siyang dadaanan naming lahat. Una nang
dumaan ang kanilang ibon, muli akong lumingon sa mga naiwang mga Gazellian.

"Actually, I am not really doing this to do some shitlike heroic stunts. Sa katunayan wala talaga
akong pakialam. I am just trying to act cool, pero hindi ko masikmura. I have my own motive, I "Maraming salamat..maraming
am doing this for my beloved deity. Ayokong dumating siya sa mundong ito na nangangapa at
punong puno ng katanungan at takot. She needs Claret the most, without Claret..mahihirapan maraming salamat sa lahat.." sabay sabay silang tumango sa akin. Nakita kong nakatanaw na
ang aking dyosa sa mundong ito. Bagay na kahuli hulihang gusto kong mangyari sa kanya... So rin mula sa malayo ang aking lolo.
shall we go? Nasabi
Tatawid na sana kami nang makarinig kami nang napakalakas na sigaw mula sa isang pamilyar
ko na ang totoong pakay ko.." kitang kita ko ang sabay na pagkunot noo ng mga Gazellian sa na boses.
kanya habang ako ay napapailing na lamang. Typical vampire prince from the prophecy, selfish,
proud, overconfident and damn arrogant.

"Sasama ako!" isang puting kabayo ang nagmamadaling tumakbo at sa bawat dinadaanan nito
ay may naglalaglag na pulang mga rosas. Si Rosh. Mabilis siyang tumalon sa ibon na
"Lumabas din ang tunay mong kulay kapatid" kami naman ngayon ang napatulala sa sinabi ni sinasakyan ni Zen.
Zen. Humalakhak lang si Seth sa sinabi nito.

Lumabas na kaming lahat sa palasyo at nakahanda na ang malalaking ibon na gagamitin

namin. Halos lahat ng mga Gazellian ay gustong sumama dahil sa nasisiguro namin na
nakaabang ang mga alagad ng mga mangkukulam para hadlangan ang pagtalo namin sa
sumpa. Pero hindi pumayag ang reyna, kailangan pa rin may maiwang Gazellian sa palasyo. "What the hell are you doing here?" iritadong sabi ni Zen.

Maiiwan si Finn, Casper, Dastan at Harper sa palasyo kasama ang reyna.

"Napag utusan ako" nauna nang tumawid sa usok ang sinasakyan ni Seth at mabilis na itong
sinundan ng kay Zen at Rosh. Huling sumunod ang sa amin ni Evan.
"Mag iingat kayo" tipid na sabi ni Dastan. Ilang beses itong humingin ng permiso sa reyna
tungkol sa pagsama sa amin pero hindi ito pinahintulutan.

"I am sorry Claret..about that-" hindi ko na pinatapos si Evan.

"Claret, I am sorry for everything.." umiling lang ako sa sinabi ni kamahalan.

"It's okay..tama na Evan.." matabang na sabi ko.

"Wala kang dapat ipagpatawad kamahalan. Nagpapasalamat pa ako sa lahat.." bahagya akong Nang makatawid kami sa pulang usok ay nakarating kami sa itaas ng palasyo ng Parsua
ngumiti sa kanya. Isinakay na ako ni Evan sa malaking ibon, siya ang magiging katabi. Si Lily Avalon. It was a beautiful, powerful, high and mighty castle. Mas malaki pa ito sa palasyo ng
at Caleb naman ang magkasama sa isa pang ibon, habang si Zen at Seth ay magkahiwalay. mga Gazellian.
"Gusto ko man ipakita sa inyo kung gaano kayaman ang aming kaharian, mukhang mas marami
pa tayong dapat gawin.." pormal na sabi ni Seth bago lumipad ang kanyang sinasakyang ibon
na sinundan naming lahat.
"Who is that fuck? Who is that fuck Zen? Why I'm having a damn weird feeling with him?"
pakinig kong tanong ni Rosh na masama ang tingin sa likuran ni Seth.
That weird feeling is their 'bond' bakit hindi ito napansin ni Zen kanina? O sadyang walang lang
pakialam si Zen?
"Another trash from the prophecy" tamad na sagot ni Zen.
/>
"Oh..another trash..WHAT?" malakas na sigaw ni Rosh sa katabi niyang si Zen. Nakita kong
lumingon na sa kanila si Seth.
"Another brother!" ngiting sabi ni Seth. Lalong umasim ang mukha ni Rosh sa kanyang narinig.
Seth is good at hiding his own nature and I can tell that his every smile is venomous.
"What is this reunion?" natatawang sabi ni Caleb.
Isang tingin pa lang kay Zen, Rosh at Seth ay agad kong masasabing hinding hindi sila
magkakasundo. Ibang iba sa mga itinakdang bampira noon, they have the harmony
and brotherhood. Wala akong makita sa tatlong ito.
Zen is a goddamn short tempered Prince, walang pakialam at ayaw na ayaw mapapansin.
Samatalang si Rosh gusto ay nasa kanya ang buong atensyon, siya ang tinitingala ng lahat at
ito namang si Seth na mahilig magbalat kayo, he always has this deceiving angelic smile. But I
know there is always devil behind his every smile.
"No way" mabilis na sagot ni Zen at Rosh. Humalakhak lang si Seth sa sinabi ng mga ito.
"You really are my little brothers, alam nyo ba na ako ang panganay sa ating lima?" tanong ni
Seth. Kung ganoon, alam niyang lima sila at hindi apat.
"Don't fool yourself fucker, sabay sabay tayong ipinanganak. Nauna lang nang dalawang minuto
si Tobias sa akin noon" kambal pala si Tobias at Rosh?
Tamad akong tinitigan ni Rosh at mabilis niyang sinalubong ang aking mga mata na parang
napansin niya na napalingon ako sa sinabi niya.
"Yes we're twins but not identical. I am more handsome than him Claret. At
alam kong alam mo 'yon" napangiwi na lang ako sa sinabi ni Rosh. Nawala na ang Rosh na
kausap ko lang kanina, he's back to his normal self. Overconfident and selfcentered prince of
Parsua Deltora.
"No, nauna ako sa inyo ng mga kalahating oras. So I am the eldest.." natatawang sabi ni Seth.
"Suit yourself" tamad na sagot ni Zen. Ano pa kaya ang karakter ng natitirang itinakdang
bampira?
Nakarating na kami sa palasyo ng asul na apoy. At sa unang tingin pa lang dito, parang
anumang oras ay guguho na ito. Nasa tuktok ito ng isang bundok at kung hindi pa namin ito
pakatitigang mabuti ay hindi namin masasabing isa itong palasyo, halos nilalamon na ang
kabuuan nito ng mga halamang gumagapang.
Bumaba na ang mga ibong sinasakyan namin hanggang sa makarating na kami sa harapan ng
palasyo. Lalong nanlamig ang pakiramdam ko nang umihip ang malamig na hangin. Kakaiba
ang lamig dito kumpara sa lamig ng yelo ni Zen.
"Why it's cold? Wala namang nyebe.." kahit si Caleb ay pinagkikiskis ang kanyang palad dahil
sa kakaibang lamig.
"What if there's a ghost?" nasabi ko na lamang na hindi sinasadya. Lahat yata ng kasama kong
bampira ay lumingon sa akin at sinandyang paglingasin ang kanilang mga pulang mata.

"Woah. Papaano mo ito nalaman?" humahangang tanong ni Caleb.

"We're vampires Claret. Tayo ang dapat katakutan.." naiiling na sabi sa akin ni Zen.

"I've been here. In my dreams.." mahinang sagot ni Seth habang may kinukuha na siyang
simbo.

"Don't make us laugh Claret.." natatawang sabi ni Caleb.

"We need to find the blue fountain.." maiksing sabi ni Seth. Blue fountain?

"Oh sorry for that. I used to be a human.." sagot ko na ipinagkibit balikat lang nilang lahat.

Nagsimula na kaming pumasok sa

abandonadong mansion. Halos wala na kaming makita sa sobrang dilim ng buong kapaligiran, "Anong kailangan natin dito?" tanong ko sa kanya.
papaano pa kami makakapasok dito?

We don't have lights or fire to guide our way.

Hindi inalintana ng mga Gazellian, Rosh at Seth ang dilim at nagpatuloy ang mga ito sa
paghakbang. Nanatili akong kinakabahan sa likuran nilang lahat. At nang sandaling makapasok "It is also known as the fountain of truth. May kailangan lamang akong masiguro bago ko gamitin
na kaming lahat ay tuluyan na itong nagsarado na parang may sarili itong isipan. ang kapangyarihang ko.." paliwanag ni Seth na nagpatango sa aming lahat.

Hindi ko mapigilang mapatili. Fuck!

"We need to split everyone.." agad na sabi ni Seth.

"Baby.." parang hinaplos ang puso ko nang marinig ko ang boses ni Zen. Agad kong
naramdaman na lumapit sa akin si Rosh.
/>

"I'll go with Claret.." sabay na sabi ni Rosh at Seth.

"Zen.." babala ni Lily.

"Ako ang sasama sa kanya, higit akong mas malakas sa'yo" madiing sabi ni Rosh.

"I am not going to touch her" madiing sabi ni Zen. Biglang nagliwanag ang buong palasyo nang
may narinig kaming kung ano nang sulyapan ko si Seth may kung ano siyang estatwa na
tinanggalan ng ulo.
"I am the eldest, mas malakas ako sa'yo ikalawang prinsipe ng Deltora.." matigas na sabi ni
Lahat ng simbo ay may kulay asul na apoy. Pangkaraniwang asul na apoy, wala akong Seth. Anong malaking problema nila? Kailangan na naming magmadali.
maramdamang kapangyarihan dito.
"Akala mo hindi ko naririnig ang tungkol sa'yo? Ikalabing tatlong prinsipe ng Avalon?" pumagitna
sa kanila si Zen.
"Merciless" naiiling na sabi ni Seth.

"Kilala nyo kung kaninong dyosa ang pinag aagawan nyong mga walang kwentang bampira?"
iritadong sabi na Zen na may hawak na matitilos na yelo na nakatutok sa baba ng dalawang
bampira. "Palibhasa wala kang kapangyarihan nang katulad ng sa akin" mayabang na sabi ni Rosh.

Nagpatuloy kami sa paglalakad hanggang sa manlaki ang aking mga mata nang may sunod
sunod na impis na papunta sa aming direskyon hanggang sa tuluyan na itong dumami. Fuck.

What the hell is wrong with this castle?

"Come on Zen, sumama ka na sa amin. They're too crazy with their own goddess, imposibleng
pansinin pa nila si Claret. We all know that both of them have their own selfish reason of Hindi na ako magkaintindihan kung papaano pa ako tatayo. At halos magprotesta ako nang
helping.." napatango na lang ako sa sinabi ni Lily. maramdaman kong umangat ako. Binuhat ako ni Rosh.

Dumaan si Zen sa gitna ni Rosh at Zeth. At sabay pa niyang tinulak ang mga dibdib ng mga ito
na bahagyang nag paatras sa dalawa.

"Put me down.." pag angal ko.

"I love you, be careful. Just shout baby if you need me.." ngumiti na lang ako sa sinabi ni Zen
bago siya sumunod sa kanyang mga kapatid.
"Sensitibo ang balat ng isang itinakdang babae. Isa pa baka magpakamatay si Zen kapag may
ibang kumagat sa'yo, ipis man o ibang bampira.." tamad na sabi ni Rosh.

Nagpatuloy lang kami sa paglalakad hanggang sa makarating kami sa napakaraming aklat.

"Let's go.." pumagitna na ako kay Rosh at Seth na nagkakainitan na. Lahat na lang kaaway ni
Rosh, wala na siyang kasundo.

Nagsimula na kaming umakyat sa hagdanan na parang anumang oras ay masisira na. Nang
makarating kami sa pangalawang palapag ay halos hindi ko matitigan ang mga lumang painting
na may mga sapot at alikabok na, mga basag na vase, mga ipis, mga
nakakatakot na estatwa at mga lumang kagamitan.
Impit akong napasigaw nang makarinig ako nang biglang pagtunog ng piano mula sa hindi
kalayuan. Mabilis akong kinabig ni Rosh at humarang sa amin si Seth na alerto sa buong
paligid.
"I've seen this before..I've seen this before.." paulit ulit na sabi ni Seth. Pilit siyang may
hinahanap na aklat na parang nakikita pa niya ang mga letra sa kalumaan nito.
May kung ano siyang hinilang libro dahilan kung bakit naghiwalay ang mga pinaglalagyan ng
aklat.
Nahulog ang mga nakapatas na mga aklat at humantad sa amin ang isang maliit ngunit
nakamamanghang kwarto.

"Shit" napamura na lang kami nang may lumabas na daga sa puting tela na nakataklob sa
malaking piano.
Sa galit ni Rosh ay bigla niya itong pinuluputan nang kanyang matinik na halaman hanggang sa
tuluyan na itong mamatay.
Nabibigyang liwanag ito dahil sa dalawang hindi kalakihang simbo na may kulay asul na apoy.
May apat na sinaunang makina, nakahilerang mga itim na mansanas, mga salamin na may iba't
ibang disenyo at higit sa lahat ay ang napakalaking larawan ng isang napakagandang babae.
A beautiful painting of a girl with a very gorgeous blue eyes. Buhay na buhay ang larawan niya
na parang anumang oras ay lalabas siya mula sa kanyang larawan. Who is she? Siya ba ang
babaeng naging asul na apoy?
Kahit si Rosh na buhat ako ay unti unti akong ibinaba para lumapit sa magandang larawan ng "This place, I thought everything was a legend.." hindi makapaniwalang sabi ni Evan.
babae, maging si Seth ay napatitig din dito.

"We need to proceed.." mahinang sabi ni Seth. Nakita kong may hawak na siyang dalawang
"She looks like you Claret.." mahinang sabi ni Rosh. Nangunot ang noo ko sa sinabi niya, gintong kopita.
maging si Seth ay ilang beses pinagbalik balik ang kanyang mata sa akin at sa larawan.

Bakit hindi ko makita ang sinasabi nila? She's too beautiful, walang wala ang aking mga mata sa
kanya.

"You need to place your hands on each fountain.." nagsimula nang lumusong sa asul na ilog si
Seth. Sinundan namin siya ni Zen, binuksan ko na ang koneksyon ng mga isipan namin ni Zen.
Wala siyang tigil sa pagsasabi kung gaano niya ako kamahal at walang katapusan niyang
paghingi ng tawad.
"Give me your hand Claret.." lumapit ako kay Seth at inabot ko ang aking kamay sa kanya.
Nagulat na lang ako nang hiwain niya nang bahagya ang aking palad dahilan para lumabas ang
aking kaunting dugo.

Inilagaw ni Seth ang kamay ko na may kaunting bahid ng dugo sa larawan at nang lumapat ito
ay marahang humanig ang buong palasyo. Ang lamesang pinaglalagyan nang napakaraming
'I love you so much Claret..'
mga mansanas at maliliit na salamin ay unti unting gumalaw hanggang may magpakitang maliit
na hagdanan sa pailalim ng palasyo.

'I love you and I'm sorry for everything baby..'

"Call them Claret.." tumango ako sa sinabi

ni Seth at tinawagan ko na si Zen sa aking isipan.

Nagsimula na kaming bumabang tatlo sa hagdanan at sa bawat paghakbang namin ay kusang

'I'm sorry for being weak..'
nagbubukas ang simbo na may kulay asul na apoy. Patuloy lang kami sa paghakbang
hanggang sa marating na namin ang dulo.

Lumantad sa amin ang isang napakahabang ilog na may kulay asul na tubig.

In the middle of this blue river are two graceful white column fountains and the dripping blue
'I love you more
water from each top is their only connection. Hindi ko maiwasang mamangha sa lugar na ito,
buhay na buhay ang bawat sulok nito.
Zen..mahal na mahal kita prinsipe ng mga nyebe..'

Kapwa kami nasa magkabilang fountain ni Zen at mariing ang titigan namin na dalawa na
parang ayaw nang iwan ng mga mata namin ang isa't isa.

"The fountain is real.." hindi makapaniwalang sabi ni Seth. Kung ganoon ay hindi pa siya
sigurado sa mga sinabi niya sa amin kanina?

Hindi din nagtagal ay nakarating na rin si Zen at ang kanyang mga kapatid. Katulad ko ay
"This is the fountain of truth, gusto kong malaman kung sino sa inyong dalawa ang dinapuan ng
namangha rin ang mga ito sa kanilang mga nakikita.
masamang epekto ng sumpa.." pormal na sabi ni Seth na nasa gitna namin.

Nanatili sa labas ng ilog si Rosh at mga kapatid ni Zen.


"It's me Seth" mahinang sagot ko. Ipinakita ko sa kanya ang ilang hibla ng buhok ko na kulay
puti, tanda na ako ang babaeng isinumpa.
"Still, I want to confirm it" tumango na lang ako sa sinabi ni Seth.
"Malalaman natin kung sino ang maaaring malusaw sa inyong dalawa kung magkukulay pula
ang tubig sa sandaling lumapat ang inyong mga kamay dito.." lahat kami ay tahimik sa sinabi ni
Seth.
'I love you Zen, I love you..' nakita kong ngumiti si Zen sa kanyang namumulang mga mata.
'I love you more Claret Cordelia Amor..'
Huminga ako nang malalim at sabay naming inilagay ni Zen ang aming mga kamay. Ilang
minuto kaming nakatitig sa isa't isa bago namin napagpasyahayang ibaba ang aming
mga paningin sa tubig.
At muli na namang nagsimulang magtuluan ang aking maiinit na luha nang makita nagmumula
kay Zen ang kulay pulang tubig. No..no..bakit? Hindi ba ako ang isinumpa? Bakit ang aking
prinsipe? Bakit si Zen?!
"Zen.." nangangatal na tawag ko sa pangalan niya.
"Hindi ito tunay Seth, ako ang isinumpa..ako ang isinumpa hindi ba? Look
at my hair? I have white hairs..I have white hairs..hindi naman si Zen hindi ba?" paulit ulit na
tanong ko kay Seth na hindi ako masagot.
"I'm glad baby..I'm glad.." ngiting sabi ni Zen sa akin. What the hell is he talking about?!
"Si Zen.." tulalang sabi ni Lily. Kahit ang mga Gazellian ay napatitig sa patuloy na pag agos ng
pulang tubig mula sa fountain kung saan nakalagay kamay ni Zen.
"Now, I think we need to start. Hindi ko maipapangakong magiging matagumpay ito pero
nangangako akong gagawin ko ang lahat ng nalalaman ko" nakatitig na lang kami ni Zen sa isa't
isa.
'No matter what happens..always remember that I will always love you..forever..eternally..'
napakagat labi na lang ako sa sinabi ni Zen.
'Ikaw lang ang mamahalin ko Zen, ikaw lang mahal na prinsipe..walang bibitaw...walang
bibitaw..hindi kita bibitawan..'
Sinimulan na ni Seth sumalok ng asul na tubig. Kinuha niya ang aking kamay at walang
pasabi niya na naman itong hiniwa gamit ang kanyang maliit na patalim. Pinatulo niya ang
aking dugo sa kopita, ganito rin ang ginawa niya kay Zen.
Huli niyang ginawa ay ang pagpapatulo nang kanyang sariling dugo sa aming mga kopita bago
ko nakitang nagkulay pula ang kanyang mga mata habang ilang segundo siyang tumitig dito.
Ibinigay niya na ito sa amin ni Zen.
"Drink.." maiksing sabi niya.
'I love you Zen..I love you..' paulit ulit na sabi ko habang nangangatal ang aking dalawang
kamay sa kopita.
'I love you more baby..'
kapwa namula ang aming mga mata bago namin sinimulang inumin ang aming mga dugo sa
kopita.

Sa bawat paglagok ko nito ay ang pagtulo ng aking mga luha. Nagmamakaawa na ako, gumana
ka please. Gumana ka. Gumana ka, gumana ka please. "Where are we going?" habang panay ang paghalik niya sa aking balikat.

Inubos ko ang lahat nang nasa kopita at mabilis kong sinalubong ang mata ng aking prinipe.
Maging siya ay namumula pa rin ang kanyang mga mata, unti unti kong hinawakan ang hibla ng
aking buhok na may kulay puti at halos mangatal ang mga kamay ko nang makitang bumalik na
ito sa kanyang dating kulay.
"Looking for bed? I think.." ngising sagot niya sa akin. Sa halip na sumagot sa kanya ay ngumisi
lang ako at ako na mismo ang kumabig sa batok niya para muling maglapat ang aming mga
labi.

"Zen!" hindi ko na inalintana pa ang mga matang nakatitig sa amin. Mabilis kong tinakbo ang
distansya sa pagitan namin at niyapos ko siya nang napakahigpit.

"Baby.." napaungol na lang ako nang kagatin niya ang pang ibabang labi ko.

Hindi na kami inabot sa kama, tumigil na kami sa puno nang hagdanan at mabilis niya akong
inihiga dito. Hindi iniiwan ni Zen ang aking mga mata habang nagmamadali siyang maghubad
"Claret.." mabilis niya akong binuhat at agad niyang inangkin ang aking mga labi. sa aking harapan.

"Oh boy, we need to leave.." natatawang sabi ni Rosh. "Just..just don't rip my dress Zen.." nangangatal na sabi ko habang pinagmamasdan ang
napakagandang katawan nang prinsipe ng mga nyebe. He's too hot and damn delectable.
Hindi na namin pinansin ni Zen ang mga ito, tanging ang isa't isa na lamang namin ang aming
naririnig sa mga oras na ito.

Nawalan nang balanse si Zen at tuluyan na kaming natumbang dalawa sa asul na ilog. Kapwa
namin hindi iniwan ang isa't isa kahit patuloy sa paglubog ang aming katawan. We kiss, touch
and caress each other under this blue river. We're too thirsty, hungry and craving for each other "As you wish my Claret..." mabilis kong naramdaman ang mga kamay ni Zen sa tapat nang
to mind our surrounding. All I want right now is his lips, his arms and every part of my vampire aking dibdib at walang pasabi niyang hinati sa dalawa ang aking kasuotan. What the fuck?
prince.

Naramdaman kong hinawi na ni Zen ang buhok ko at napasabunot na lang ako sa kanya nang
mariin niyang kagatin ang aking leeg. Kumawala ang hangin ko sa aking mga labi nang tuluyan
kong maramdaman ang mainit niyang labi sa aking
"Zen..I told yo--" hindi na ako muling nakapagsalita nang hulihin niyang muli ang aking mga labi.
balat. Siya na mismo ang kumuha sa mga kamay ko at inilagay niya ito sa kanyang mga dibdib.

I've miss this. I miss his lips, his fangs, his arms around me. I miss the ice prince hunger.

/>

'Zen..' mahigpit niyang hinapit ang bewang ko dahilan para mas magkadikit ang aming
nagniningas na mga katawan. Agad kaming nawala sa ilog at sa kanyang mabilis na pagkilos ay
nakataas na kami sa hagdanan.
"Caress me baby..I want to feel your hands..I've been dying for this day to happen again. I miss
you so much Claret. I miss you so damn much.." napahugot na lang ako nang paghinga nang
kagatin niya ang puno ng aking tenga.

Habol ko ang aking paghinga habang nakapulupot ang aking basang basang katawan sa aking
prinsipe.
"Zen..." tuluyan na akong nahubaran ni Zen. Ilang minuto lang siyang nakatitig sa aking na
parang ito ang kauna unahan niyang makita ang kabuuan ng aking katawan.

"Just caress me beautiful.." bulong niya sa akin. Tuluyan na akong napaungol nang kagatin niya
ang kanang dibdib ko. Hindi na ako makaintindihan habang nararamdaman ang init ng kanyang
mga labi sa aking dibdib. His other hand is busy massaging the other one.
"You're so beautiful Claret...you're so beautiful.." kagat labing sabi niya habang hinahagod ng
kanyang mga mata ang aking katawan.

"Let me kiss you all over baby.." tumango ako sa sinabi niya. At sinimulan na niyang bumaba sa
akin. Ipinikit ko ang aking mga mata nang paliguan niya nang halik ang aking mukha. Walang
tigil ang kamay ko sa paghaplos sa kanyang napakalambot na buhok habang abala ang
kanyang mga labi at kamay sa bawat parte ng aking katawan.
"Zen.." halos kapusin na ako nang paghinga. He's too good! His lips, his hands, his fangs!
Every bit of Zen. Damn.
Muling umangat ang katawan ko nang maramdaman ko ang mga labi niya sa pinakasensitibong
parte ng katawan ko. Mariin niyang hawak ang mga hita ko para mapigilan ang anumang
pagkilos ko.

Halos umawang ang mga labi ko nang iparamdam niya sa akin ang kanyang pangil.

"Zen..Zen..ahhh" halos pagpawisan na ako sa ginawa niya. Halos sabunutan ko na siya sa

ginawa niya sa akin.
"Zen.." akala ko ay ikakagat na niya nang halikan niya lamang ang leeg ko. Damn. He's teasing
me!

"Zen.." hindi ko na alam kung saan ko ihahawak ang mga kamay ko. Halos sabunutan ko na rin
ang sarili, nagpapabaling baling na ang ulo ko.
"Zen.." muli siyang bumalik sa aking mga labi. Kissing me deep and passionately, we play with
our tongues, twisting and conquering each others mouth.

Napatingala na lang ako nang dahan dahang pinaglalandas ni Zen ang kanyang pilyong dila
mula sa aking mga labi, pababa sa aking leeg hanggang sa gitna ng aking mga dibdib. Halos
mabaliw ako sa ginagawa niya sa akin. "Zen..Zen..ahhh.." he's damn kissing me downthere! With his damn expert tongue.

Napaungol na lang ako nang maramdaman ko ang mga labi niya sa aking dibdib. He's like a kid
licking and sucking it, like

it was a damn delicious ice cream with his favorite flavor. Damn this vampire prince! He's damn
silly. "I love you Claret Cordelia Amor.." mabilis siyang nakabalik sa aking mga labi at muli akong
malalim na hinalikan. Habang walang tigil sa pakikipagpalitan ng halik ang aking mga labi ay
ramdam ko ang marahan niyang paghaplos sa aking mahabang

buhok. Bagay na paboritong paborito niyang gawin.

"Zen!" namumulang tawag ko sa pangalan niya. He snatched my both hands and he started to Muli niyang hinuli ang aking mga kamay at dinala niya ito sa nilalang na kanina pang nagwawala
suck and kiss my every fingers. Oh my god! He will definitely kiss the every inch of me. sa akin.

"Zen.." hinahapo na ako sa mga ginagawa niya. He's just using his lips! My god!
"Caress me baby.." bulong niya sa akin. Kagat labi akong tumango sa kanya at sa nangangatal
kong mga kamay ay inihawak ko dito ang aking dalawang kamay. Sabay naglingas ang aming
mga mata ni Zen.

Nagising na lang akong suot ang kasuotan ni Zen habang mariing pa rin siyang nakayapos sa
akin.

"Wh..at happened..? It's bigger.." ngumisi lang siya sa akin at muli niyang hinuli ang aking mga Hindi ko mapigilang hindi paglandasin ang mga daliri ko sa napakagaling na labing nagpabaliw
labi. Sa isang iglap ay nabago ang aming posisyon, nasa ibabaw na niya ako. Binitawan ko ang sa akin. Kahit kailan ay hindi pumalya ang mga labi niyang paligayahin ako.
hawak ko at sinimulan kong paliguan si Zen ng halik sa kanyang leeg.

"I love
"Baby.." I continued kissing until to his mouth watering abs.
you.." nakapikit na sabi sa akin ni Zen. Gising ang prinsipe at gustong gusto niyang
pinagmamasdan ko siya.

"Claret.." hindi na nakatiis si Zen at muling nabago ang posisyon namin.

"Yes me too.." sagot ko sa kanya.

"I want you now baby..I love you.." napahugot na lang ako nang paghinga nang nagsisimula ko
na siyang maramdaman.
"I said I love you Claret, what is 'me too'?" kunot noong sabi niya na nakapagpangisi sa akin.
Agad akong lumapit sa kanya at hinalikan ko ang maliit niyang nunal malapit sa kanyang labi.

"Zen.." kapwa nagniningas ang aming mga mata habang nakaawang ang aming mga labi. I can
slowly feel him..
"I love you too Prince Zen.." muli pa sanang maglalapat ang aming mga labi nang marinig namin
ang malakas na boses ni Lily.

"Mahal na mahal kita dyosa mula sa salamin.."

Kasabay nang tuluyan naming pag iisa ay ang pagkagat ng aking mga pangil sa dibdib ng "WALA KA NANG MAGAGAWA! WALA NA ANG SUMPA!" kapwa nanlaki ang aming mga mata
prinsipe ng nyebe. nang marinig namin ang malakas na sigaw ni Lily pero ang pinaka nakapagpagimbal sa akin ay
ang unti unting pagkukulay puti ng ilang hibla ng buhok ko.

Agad akong dumistansya kay Zen. At kapwa na lamang kami napatitig sa isa't isa. No..no..this is
not happening..

'I miss you Prince Zen'

Nagmadali kaming lumabas ng kwarto ni Zen at halos mapasapo na lang ako sa aking bibig
nang makitang nakahandusay na si Seth at Rosh na punong puno ng kanilang sariling dugo.
--
Nanatiling nakatayo si Lily, Caleb at Evan na matindi na rin ang mga tama sa kanilang mga
katawan. Dalawang mga nakaitim na mangkukulam at mga halimaw na aakalaing mga embargo
ang nasa harapan naming lahat.
Agad nangatal ang mga tuhod ko sa nakikita ko, bakit hindi na lang sila tumigil? Bakit patuloy pa
rin silang nanggugulo?
I can fight with her! Mas malakas ako sa kanya. Nabuhayan ako ng loob nang mahuli siya ng
kapangyarihan ko at tumaas siya sa ere. Para ko siyang sinasakal sa ginagawa ko, lalo
kong diniiinan ang mga kamay ko kasabay nang paghigpit ng kapangyarihan ko sa kanyang
leeg.
Pero tuluyan ko na sanang mapapatay ang mangkukulam nang makaramdam ako nang
kurot na tumusok mula sa aking likuran.

"Go! Go! Umalis na kayong dalawa!" naglabas nang kulay pulang usok si Lily. We can't just
leave them here!
"Claret!" malakas na sigaw ni Zen. Nang tingnan ko ang tumagos mula sa aking likuran ay
nagsimula nang

tumulo ang aking mga luha. It was Zen's Ice.

"Just go!" malakas na sigaw ni Evan. Humalakhak ang mga bampira nang unti unting natunaw ang yelong nakatusok sa akin.

"I'll help, you need to "I was not aiming for you baby.." tuluyan na akong natumba at nalalasahan ko na ang dugo sa
aking mga labi.
go Claret.." humarang sa kanila si Zen at naglabas nang napakakapal na yelo. Gusto ko man
tumulong ay wala akong magagawa, higit na mas tamang lumayo ako kay Zen sa pagkakataong Walang magawa si Zen kundi titigan lamang ako.
ito.

"I know..I know Zen..." mahinang sagot ko habang nanlalabo na ang aking mga mata. At impit
"It's a trap! Umalis na ang isa sa inyo!" malakas na sigaw ni Seth. Tumango ako at halos akong napasigaw nang saksakin din ng mangkukulam si Zen sa kanyang likuran dahilan upang
takbuhin ko na ang usok nang may isa mangkukulam na humarang sa akin. sumuka din ito ng kanyang sariling dugo.

No no..no..

"Where do you think you're going?" napaatras na lang ako. Nagpalipad ng yelo si Zen dito pero
tumagos lamang ito sa mangkukulam. Papaano namin sila matatalo?
"Why don't you kiss?" pilit akong nagprotesta nang nagsisimula na silang itulak sa akin papalapit
si Zen.

"Kapatid, patahimik mo na ang mga maiingay.." sa isang iglap ay napalibutan ng mga halimaw si
Lily, Caleb at Evan na hindi na kami magawang matulungan.
"No..no..please...no..." tumutulo ang mga luha ko habang pilit nilang inilalapit si Zen.
Patuloy sa pagpapaulan ng yelo si Zen sa isang mangkukulam, habang ako ay nagsisimula na
rin gamitin ang aking kapangyarihan. At habang sinusubukan kong patamaan ang mangkukulam
ay tumatagos lamang ang kapangyarihan ko ito.

Gusto ko nang makadaan sa usok, mas delikado si Zen kapag magkasama kaming dalawa.
Huminga ako nang malalim at muli kong itinapat ang aking nagliliwanag na kamay sa "We'll torture her! We'll torture her!" malakas na sabi ng isang mangkukulam.
mangkukulam.
 'I can see you Zen..I can see your handsome face..I can see my prince. Nakikita ko ang lalaking
pinakamamahal ko..'
"No!" malakas na sabi ni Zen. Pilit pumangibabaw sa akin si Zen na maingat na hindi
pinagdidikit ang aming mga balat. Sinisiguro niyang mapoprotektahan niya ako mula sa mga
mangkukulam.

Nasa magkabila ko ang kanyang mga kamay habang nakatitig kaming dalawa sa isa't
isa.Wala na akong marinig na boses mula sa mga Gazellian. 'I want you to listen. Promise me to wait for them.. promise me to fulfill the prophecy without
me..'
Pilit itinutulak ng mga mangkukulam si Zen sa akin.

'No..no..what are you talking about? I'll go with you..nangako kang hindi mo na ako
"No..no..no..no.." panay ang pilit kong pag iling sa kabila nang nanlalabo kong mga mata. sasaktan..nangako ka sa akin..I'll join you..wala na akong pakialam sa mga propesiya..'

They're torturing Zen..panay ang paghagupit niya sa kanya ng latigo ni Rosh.

'No Claret..higit na kailangan ka nang Sartorias..'

"Zen..Zen..Zen.." hindi ko na alam ang gagawin ko. Papalapit na siya nang papalapit sa akin.
Wala na akong lakas,

ni hindi ko na siya makita nang maayos..

'No..no..Zen..ito ka na naman..ito ka na naman...'

"No..no Zen..no..no no baby.."

'Listen Claret..listen..I won't last long baby..please listen to me..please..'

'Claret'
'Zen no..'

'Zen..'
'Always remember that I will always love you..'

'I am so sorry baby. Sa kaunting distansyang mayroon tayo, hindi na kita makita... I can only feel
your presence, the pain on my back..I can't even hear baby, I can't hear your voice..' napakagat 'No! no..please..don't to this to me please..Zen..'
labi na lang ako. Hindi ko na rin siya makita, tanging presensiya na lang ang nararamdaman ko.
'Claret, I will never forget the first time I tasted your lips, your sweet blood, the first time I saw
your beautiful smile, first time I saw your addictive body, the first time you said 'I love you' and
the first time I laid my eyes on you..'

Kasabay nang pagkalaho ni Zen ay ang pagkalaho ng mga mangkukulam na pinuno ng itim na
usok ang buong palasyo.

'Zen..' nag uumapaw na ang mga luha ko sa aking mga mata.

'Hindi ko pinagsisihang naging isang itinakdang bampira Claret. You're my blessing, my angel
and my beautiful goddess..'
At nang gabing ito, tuluyan na akong nilisan ng lalaking pinakamamahal ko mula sa napakalupit
na mundong ito.

'Zen.. please..

'And I, Prince Zen Lancelot Gazellian. The second prince of Parsua Sartorias, the snow and ice --
prince of the whole empire of Parsua will forever promise that I will endlessly love you even after
my very last breath. I love you so much Claret Cordelia Amor..' VentreCanard

Tuluyan nang nadurog ang puso ko nang maramdaman ko ang paglapat ng labi ni Zen sa aking
mga labi.
=================

Epilogue

'Kiss back baby..please kiss back..' sa lumuluha kong mga mata ay mainit kong tinugon ang
mga labi ni Zen. Pilit kong iginalaw ang aking mga kamay para mas kabigin siya at mariing
sagutin ang kanyang mga halik.
AN/ Unang una, maraming salamat po sa pagtapos ng kwentong ito. Lol. This is my first time
writing a vampire story, hindi ko po akalaing may makakapansin. Haha. Sana po mahalin nyo rin
Hanggang sa tuluyan na akong makaaninaw nang liwanag. Nagliliwanag na ang kanyang
ang 'His Howling Voice' (Lily & Adam)
katawan..nagsisimula nang maglaho ang aking pinakamamahal na prinsipe..
Check my wall for further announcements ( tunay na po ito. Haha)

Angels, I have a favor to ask. Siguro pamilyar na ang mga old readers ko dito. Lol. I want to
hear (read) your thoughts about this story, I want to see the names of those awesome readers
who did support me from the very last page of this book. Samahan nyo akong isara ang unang
"Zen..Zen.." pinilit ko ang sarili kong makaaninaw. I need to see him..I need to see him..
libro ni Claret at ng prinsipe ng mga nyebe...
Huli niyang hinaplos ang aking mga buhok na siyang hindi ko na naramdaman pa..
Marami pong salamat!

"Mahal kita magandang dyosa mula sa salamin.."

Epilogue
 "Zen.."

Kasalukuyan na akong nakatitig sa mahiwagang salamin na siyang puno't dulo nang lahat. Ang
bagay na siyang nag ugnay sa akin sa mundong ito, ang salamin kung saan ko unang nasilayan
"Zen.." nangangatal na naman ang boses ko.
ang aking pinakamamahal na prinsipe.

Hindi ko maiwasang hindi haplusin ang salaming ito habang tumutulo ang aking maiinit na luha.
Hinding hindi ko makakalimutan ang kauna unahang pagkakatong nakita ko sa salaming ito
ang prinsipe ng mga nyebe. Sa kanyang nakacadenang mga kamay at sa kanyang
napakagandang katawan na nasisinagan ng malamlam na liwanag mula sa mga simbo.
"Zen.." hindi ko na mabilang kung ilang daang beses ko nang tinatawag ang kanyang pangalan
sa bawat araw na lumilipas. Ang sakit, ang hapdi..ang sakit sakit..ang sakit sakit..
He was like a chained angel, sleeping calmly with his bruises on his body. Sa unang paglapat pa
lang ng aking mga mata sa kanya ay humanga na ako sa kanyang angking kakisigan. He was a
Mag iisang buwan na nang malusaw sa aking mga mata si Zen. Tatlong linggo akong walang
real, powerful and pureblooded prince.
malay dahil sa malaking tama ng yelo sa aking katawan. At nang sandaling magising ako ay
tuluyan ko nang hinarap ang napakalaking bangungot ng aking buhay.
Isang prinsipeng piniling isakrispisyo ang kanyang sariling buhay para sa isang dating taong
katulad
Isang bangungot na kahit kailan ay hindi na ako magigising pa.
ko.
Ilang beses kong pinagsisihan kung bakit gumising pa ako, kung bakit lumaban pa ang katawan
ko. Gusto ko na lang matulog, gusto ko na lamang ipikit ang aking mga mata para makalimutan
ko ang sakit. Gusto ko na lang matulog habangbuhay, ayoko nang makaramdam ng sakit, ayoko
na. Hirap na hirap na ang puso, hirap na hirap na ito sa walang tigil na pagkirot.

Hindi lang ako at ang mga Gazellian ang nagluksa sa pagkawala ng prinsipe ng mga nyebe,
Napakagat labi na lang ako habang pinagmamasdan ang aking sarili sa repleksyon sa salamin.
maging ang buong Parsua Sartorias at ang ilang mga karatig emperyo. Halos hindi na ako
Napayakap na lang ako sa aking sarili na parang dinadama ang mga yakap ng aking prinsipe,
makatingin sa mga mata ng mga Gazellian, ako ang inaasahan nilang maglalaho, ako ang
hindi ko maiwasang alalahanin ang unang beses na niyakap niya ako sa harap ng salaming ito,
inaasahan nilang malulusaw sa mundong ito pero bakit ang prinsipe ng mga nyebe? Bakit si
ang unang beses na sabay nagningas ang aming mga mata at ang paglapat ng mga labi namin
Zen? Bakit ang kapatid nila? Bakit ang lalaking pinakamamahal ko?
saksi ang aking mahiwagang salamin.
Ako ang dapat nalusaw..ako ang dapat nalusaw. Kasalanan ko itong lahat, dapat pumayag na
We were always together in front of this mirror. Kahit minsan ay hindi niya ako hinayaang mag
lang ako nang ipapasok na nila ako sa salamin, dapat hinayaan ko na lang silang itapon ako sa
isang humarap sa makapangyarihang salaming ito. He's always there, hugging me from my
salamin. Kasalanan ko itong lahat..
back, kissing my shoulders and endlessly whispering his undying love for me.

"Zen..."
Zen..

"Zen.." unti unti na akong napaupo sa harapan ng salamin. Gusto ko nang bumalik, gusto ko
Isinama na ni Zen ang aking puso, ang kakayahan kong ngumiti at ang buhay sa aking mga
nang bumalik. Wala na akong dahilan para manatili pa sa mundong ito. Wala na..
mata. Nawawalan na ako nang ganang mabuhay. Wala na, walang wala na.
Tuluyan na akong muling napahagulhol nang pag iyak.
I am lifeless without him. Paano pa ako mabubuhay sa mundong ito kung ang nag iisang
bampirang dahilan kung bakit ako nakikipaglaban sa malupit na mundong ito ay wala na? Wala
nang dahilan..wala na Claret..

"Zen.."
"Zen.."
"Zen, answer me please. Answer me please baby.." nakapatong na sa salamin ang aking noo
na parang anumang oras ay may Zen na sasagot mula dito.
Nakarinig ako nang marahang pagkatok. Hindi ko siya inabalang
lingunin o alamin kung sino mula sa mga Gazellian ang pumasok, sigurado akong sawang sawa
na silang makita ang luhaang mga mata ko. Araw araw na lang akong umiiyak, araw araw na
lang akong nakatulala sa salamin, araw araw na lang akong ganito. Wala na akong alam gawin..
"Claret, hihintayin ka naming lahat sa seremonyas.." mahinang sabi ni Harper. Saan pa ako
kukuha ng lakas para dumalo sa seremonyas na sinasabi niya? I want to be alone forever.
Gusto kong manatili na lang sa kwartong ito ng aking prinsipe habangbuhay.
"Maari ba na manatili na lamang ako dito? Ayokong dumalo Harper..ayoko.." halos mapailing na
lang ako sa nangangatal kong boses.
"Claret, nawalan din kami. Nawalan kami ng kapatid, hindi lang ikaw ang nawalan. Kailangan ka
sa seremonyas mamaya, ikaw ang higit na kailangan dahil alaala ni Zen ang pinag uusapan
dito.." nanatili akong walang sagot sa kanya. Hindi niya ba ako maintindihan? Si Zen ang
kalahati ng buhay ko. My mate, my everything..
Saan pa ako hahanap ng lakas tumayo sa harap ng mga bampirang nagmamahal sa kanya?
Saan pa ako kukuha ng lakas para harapin ang buong Parsua Sartorias? Inagawan ko sila ng
prinsipe!
Hindi na muling nagsalita si Harper hanggang sa tuluyan na niya akong iwan sa silid ng aking
prinsipe.
Sa nangangatal kong tuhod ay pilit akong tumayo, mabilis akong sumampa sa kama at pilit kong
binalot ang aking sarili ng kumot ng aking prinsipe kung saan naiwan ang kanyang
nakakahalinang amoy, mariing kong niyakap kanyang mga unan.
"Zen.."
"Zen.." wala na akong pakialam kung mabasa
ko na naman ng aking mga luha ang kanyang unan.
Simula nang nagising ako wala akong kahit sinong kinausap, ilang beses na akong dinalaw ng
aking lolo, ng mga itinakdang mga babae, Rosh, Seth, maging si Haring Tobias at si Lucas at
Adam na humingi pa ng tulong kay Reyna Almera para makausap ko.
But, I refused all of them. Hindi ko pa kayang makipag usap kahit kanina, I want to be alone. I
want to suffer alone.
Minsan sumagi sa isip ko na muling buhayin si Zen, kumpleto pa ang itinakdang babae noon.
May magagawa pa sila para buhayin ang aking prinsipe pero biglang nagsumiksik sa isipan ko
ang mga salitang binitawan ni Almera. Tapos na ang panahon nila, makapangyarihan man
pagsamahin ang kanilang mga dugo wala na itong kakayahang bumuhay ng bampira dahil nasa
akin na at sa mga darating pang itinakdang babae ang kakayahang ito.
Pero kailan pa? Kailan pa? Sa susunod na apat na daang taon?
How can I live in four hundred years without Zen?! Mamamatay na ako sa
kalungkutan..mamatay ako sa paghihintay.
Pilit kong pinahid ang aking mga luha at marahan akong bumaba sa kama. Nagsimula akong
maglakad papunta sa maliit na baul kung saan nakalagay dito ang mga kagamitan ko nang una
akong dumating sa mundong ito.
Pero muli na naman akong napahagulhol nang mapansing unti unti nang natutunaw ang mga
yelo ni Zen.
Zen's sculpture for me, my replicas..they're all melting.
Inilihis ko ang aking mga mata at nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang sa abot kamay ko na
ang baul. Hindi na ako nag abalang gamitin ang susi dahil ginamit ko na ang sarili kong mahika
para buksan ito.
Una kong nakita ang aking pantulog, ang aking tsinelas at ang aking salamin sa mata. Sa
nangangatal kong kamay ay kinuha ko ito at sinimulan ko itong muling isuot.
Muli akong humarap sa salamin habang may hawak na matalas na patalim, unti unti kong niya sa akin ang berdeng rosas na hawak niya.
pinutol ang aking napakahabang buhok. Ang maiksing kong buhok noon, gusto kong muling
makita ang sarili ko bilang isang tao.

Sa bawat pagputol ng aking buhok ay ang pagtulo ng aking mga luha. Hindi ko na
inabalang tanggalin ang aking salamin sa mata kahit nababasa na ito ng aking luha. Babalik
na ako..babalik na ako sa aking mundo.
"I don't like roses Rosh.." matabang na sabi ko. Nanatiling nakalahad ang kanyang rosas sa
akin.
Lalo ko lamang pahihirapan ang aking sarili kung mananatili ako sa mundong ito. Babalik na ako
Zen..babalik na ako..

"You will like it Claret.." mabilis siyang nakalapit sa akin at hinuli niya ang kamay ko. Inilagay
niya dito ang berdeng rosas na hawak niya.
"You're still beautiful with your short hair Claret.." natigil ang paghakbang ako sa salamin nang
marinig ko ang boses ni Rosh.

Nang lingunin ko ito ay prente siyang nakaupo sa gilid ng kama ni Zen habang may hawak
siyang berdeng rosas.
"Green rose signifies cheerfulness and new beginning Claret. You're in the vampire world, death
Green rose?
is not the end.." mahinang bulong niya sa akin habang inaayos niya ang aking buhok.
Tumayo siya at nagsimula siyang lumapit sa akin.

"No, for me it's the end Rosh. Wala na.. wala na si Zen.." nagsimula na namang magtuluan ang
mga luha ko.
"What are you doing? Why are you here?" nagsimula na akong umatras.
Agad akong kinabig ni Rosh at niyakap nang napakahigpit.

"Babalik ka na ba? Sigurado ka na ba sa desisyon mo?" tanong niya sa akin. Inilihis ko ang
aking mga mata sa kanya.
"Another failure from me Claret. I was there, I was there in that cursed palace with you.. yet I
was still useless. Hinayaan kong malusaw ang pinakapaboritong kong karibal sa mundong ito.."
lalo na akong napahagulhol ng pag iyak.

Si Rosh mismo ang nagtanggal ng aking salamin sa mata at sinimulan niyang punasan ang
aking mga luha.
"Ano pa ang rason ko para manatili sa mundong ito Rosh? This isn't my world without Zen.."
mahinang sagot ko.

"Hindi ako pumunta dito para pigilan ka Claret, I will definitely help you to come back on your
own world. To ease all your pain, to rest and to calm your heart.." tumango ako sa sinabi ni
"I know. At hindi rin kita pipigilan sa pag alis mo, alam kong babalik ka rin.." hindi ko siya sinagot
Rosh.
sa sinabi niya.

"But, you need to attend the ceremony Claret. Alam kong gugustuhin din ni Zen na nandito ka sa
"Here.." inabot
oras na ganapin ang seremonyas. I'll be there for you.." napatitig na lang ako sa kanya.
 It's so beautiful Zen. Napapatulala na lang ako sa napakagandang puno.

"Rosh, why are you doing this?" hindi siya ganito nang una ko siyang makilala. He's the
untrustworthy vampire I ever know. He
Agad umihip ang napakalakas na hangin dahilan kung bakit nagsimulang
did try to kill me once.
malaglag ang maliliit na dahong may kulay rosas mula sa puno ng aking mahal na prinsipe.

Kapwa may hawak na mga simbong may asul na apoy ang mga Gazellian habang nakatitig sa
puno ng prinsipe ng mga nyebe. Sa gilid nito ay may tatlong malalaking mga bampira na may
hawak na mahabang mga espada na siyang puputol dito.
"You're my first ever friend?" ngising sagot niya sa akin.
Nagsimula na kaming maglalakad ni Rosh papalapit dito.

"Now fix yourself, I'll wait you outside.." hindi na ako nakasagot sa kanya dahil mabilis siyang
nawala sa aking harapan.
"Claret.." narinig ko ang tawag sa akin ni Lily. Ramdam ko rin ang titig sa akin ng lahat ng mga
bampira.
Hindi na ako nagtagal sa pag aayos sa aking sarili dahil lumabas na agad ako. Nakasandal sa
pader si Rosh nang makita kong hinihintay niya ako.
My human hair with my eyeglasses. Wala na akong pakialam sa iniisip nila.

"Everything will be fine.." tipid siyang ngumiti sa akin.

"Zen..." sinimulan kong humakbang papalapit sa reyna.
Ang mundo ng mga bampira ay punong puno ng mga seremonyas. Mga seremonyas na ayaw
ko man daluhan ay wala akong magagawa.

It was not Zen's burial. Dahil wala naman kaming ililibing. Pero para sa akin, ganito na rin ang
gagawin nila.
"Maaari ba akong magsalita, bago putulin ang kanyang puno?" tumango sa akin ang reyna.
Maging ang mga Gazellian ay marahan din tumango sa akin.

Nagsimula na akong pumunta sa unahan, huminga ako nang malalim at hindi ko inabalang
tanggalin ang aking salamin.
Sa buong Parsua Sartorias ay may walong magkakaibang punong nagkalat sa iba't ibang
Gusto kong magsalita sa kanilang lahat hindi bilang isang bampira, gusto kong humarap sa
parte nito na siyang sumisimbolo sa magkakapatid na Gazellian. Sumisimbolo ito sa kanilang
kanilang lahat bilang isang tao, isang taong itinakdang magmahal sa isang napakakisig na
buhay, maikukumpara ko ito sa salamin ng mga itinakdang babae.
prinsipe.
At ngayong araw na ito puputulin ang puno ng aking prinsipe. Ang punong sumisimbolo sa
lalaking pinakamamahal ko.

"Muli na namang hindi natalo ang sumpa.." mahinang sabi ko.

Isinakay ako sa kabayo ni Rosh at mabilis siyang umangkas sa aking likuran. Kailangan
naming makarating sa pusod ng kagubatan kung saan nakatayo ang puno ng aking prinsipe.

Mabilis pinatakbo ni Rosh ang kabayo hanggang sa maaninaw ko na ang grupo ng mga
"Muli na naman itong dumurog ng puso.." nagsimula nang sumakit ang aking lalamunan sa
bampirang nakapalibot sa isang napakagandang puno na may kulay rosas na mga dahon.
pagpipigil ko na aking mga luha.

"Akala ko kami na, akala ko kami na ng prinsipe ng nyebe ang kauna unahang makakatalo
sa sumpa. Hawak ko na siya, naramdaman ko na muli siya, ang maiinit na mga yakap niya,
mga haplos niya at walang katapusang halik mula sa kanyang mga labi. Pero mukhang
sadyang traydor ang tadhana, hinayaan niyang malusaw sa harapan ko ang lalaking
pinakamamahal ko.." narinig kong nagsimula nang mag iyakan si Lily, Harper at ang reyna.
"Ako ang kauna unahang itinakdang babaeng dumating sa panahong ito, ang taong itinakdang
magmamahal sa nag iisang prinsipe ng mga nyebe. Isa akong taong mahina, walang lakas para
ipagtanggol ang sarili at may napakarupok na puso. Pero sa kabila nang mga katangiang
mayroon ako, hindi nagsawa ang prinsipe ng mga nyebeng unawain at mahalin ako.." pilit akong
ngumiti sa kanilang lahat.
"Marami akong natutunan sa mundong ito mula sa pagiging bampira, sa mga patakarang
hanggang ngayon ay hindi ko maintindihan at maging sa mga nakaraang pangyayaring
konektado hanggang sa ngayong kasalukuyan. At sa mga nasaksihan at naranasan ko, tatlong
salita lamang ang tumatakbo sa isipan ko na siyang bumubuhay sa mundong ito.."
"We fight, we kill and we betray one another. Walang katapusang labanan sa mga lahi at
emperyo, walang tigil na patayan sa kani kanilang baluktot na pangangatwiran at ang kasumpa
sumpang puno't dulo ng lahat, ang hindi mapigilang pagtatraydor sa bawat isa. Tanging ang
tatlong ito lang ang bumubuo sa sistema ng mundong ito.."
"Bakit ganito? Bakit hinayaan nyong buhayin ang mundo niyo ng tatlong mga salitang ito?
Nilalamon na nito ang pagmamahalang dapat ay mayroon tayo, natatalo ng mga ito ang
kasiyahang dapat ay mayroon din kayong mga bampira. Everybody deserves to be happy, tao
man, bampira o isang dating taong katulad ko.." huminga ako ng malalim at iginala ko ang aking
mga mata sa kanilang lahat.
"Inaamin ko sa inyong lahat na kahit kaylan ay hindi ko yayakapin ang baluktot na patakaran ng
mundong ito. At ang makitang pinuputol ang magandang punong sumisimbolo sa lalaking
pinakamamahal ko ang kahuli hulihan kong gagawin..."
Ito na lang ang huli kong sinabi bago ko pinasyang tumakbo nang napakabilis malayo sa
kanilang lahat, malayo sa mga boses na tumatawag sa aking pangalan. Malayo sa puno ng
aking prinsipeng nakatakdang nang putulin sa mga oras na ito.
Itinapon ko na ang salaming suot ko habang walang tigil sa pagluha ako aking mga mata. Wala
akong tigil sa pagtakbo habang patuloy na lumalakas ang paghagulhol ko.
Hindi ba nila naisip na parang muli nilang ipararanas sa akin ang pagkalusaw ni Zen sa harap
mismo ng aking mga mata?
Damn these shit vampire traditions!
Sa bilis nang pagtakbo ko ay tumama ang paa ko sa malaking ugat ng puno dahilan kung bakit
ako nagsimulang magpagulong gulong hanggang sa tuluyan nang bumagsak sa lupa ang
aking katawan.
Napasigaw na lang ako sa halo halong emosyong nararamdaman ko. Lungkot, galit at walang
katapusang sakit.
"Zen.."
"Zen.. please answer me.." paulit ulit ko na namang tinatawag ang kanyang pangalan.
At muli na namang piniga ang puso ko nang maramdaman kong may kung anong maputing
bagay na pumatak sa pisngi ko.
"Zen, maghihintay ako..maghihintay ako.."
Kasabay nang pag agos ng aking mainit na mga luha ay ang marahang pagpatak ng natural
na nyebeng nagmumula sa kalangitan.
--

VentreCanard