2. Hoe zit het met de consumentenbescherming in Suriname?

Suriname heeft het economisch moeilijk. Handelaren willen continuïteit en winst, terwijl burgers hun
behoeften willen bevredigen met betaalbare producten en diensten. Er zijn goede en slechte
handelaren. Het rondgaan in de wereld en het vinden van producten die goedkoop en van lage
kwaliteit zijn, schijnt ook een handelspolitiek.
https://www.srherald.com/ingezonden/2018/03/14/het-belang-van-
consumentenbescherming/
Bewustzijn burgers belangrijk bij consumentenbescherming
Veel Surinamers zijn er niet van bewust wat consumenten bescherming allemaal inhoud,
daarom moeten burgers zich goed laten informeren over hun rechten en plichten als het gaat
om consumentenbescherming. Volgens Daniella Sumter, onderdirecteur Interne Markt van het
ministerie van Handel, Industrie en Toerisme, moet er nog veel gedaan worden als het gaat om
consumentenbescherming. Verder is de voorzitter van de Consumentenkring, Albert Alleyne
van mening dat mensen zijn organisatie benaderen wanneer er klachten zijn met betrekking
tot een product. De toekomstige consumenten beschermingswet moet daarbij een belangrijke
rol spelen die dit soort zaken oplost. Vanaf het moment dat de afdeling Consumenten Zaken
van het ministerie van HI & T werd opgericht, is er een aanvang gemaakt met het concipiëren
van deze wet. Het moment dat deze wet wordt goedgekeurd kan de consument beter dan
voorheen het geval was, beschermd worden. Binnen de consumentenbescherming zijn er 8
regels die gehonoreerd worden. Enkele zijn het recht op informatie, restitutie en bescherming
qua gezondheid. Het is dus van belang dat de samenleving assertief moet zijn als het gaat om
haar belangen. Hoewel niet iedereen het weet, zijn binnen het burgerlijk wetboek de
consumentenbeschermingsaspecten geregeld. Winkeliers dienen zich aan deze zaken te
houden, maar daartegenover staat de consument die ook bewust moet zijn van haar rechten.
De bescherming is nog niet optimaal zoals dat het geval moet zijn omdat er instrumenten zijn
die niet optimaal toegepast kunnen worden. Daarom moeten burgers ook via de overheid en de
relevante actoren steeds worden geïnformeerd. Volgens Alleyne is de overheid in eerste
instantie verantwoordelijk voor de bescherming van de consument. Er wordt gesteld dat
consumentenorganisaties ervoor pleiten dat zaken duidelijk en eenvoudig worden opgenomen
in de nieuwe consumenten beschermingswet. Hierdoor kunnen de burgers beter begrijpen
waar het om gaat en het kunnen toepassen.(GFC)
http://gfcnieuws.com/bewustzijn-burgers-belangrijk-bij-consumentenbescherming/

Tenslotte is er een afdeling Consumenten Zaken op het Ministerie van Handel, Industrie en
Toerisme (HI en T). De overheid zal bedrijven moeten voorschrijven aan welke eisen en
garanties de producten moeten voldoen. Er moet gezocht worden naar maatregelen en
bewijzen die het mogelijk maken om onverdacht en onbevreesd als consument in te kopen. Of
het nou een conditierapport, een keurmerk, een ISO-gradering is of elk bewijs die de kwaliteit
maar kan garanderen. De burger is dan hiermee gered van malversaties, oplichtingen en zelfs
levensgevaarlijke situaties.
Deze aanpak van de overheid moet doorgetrokken worden naar allerlei andere duurzame
producten. Het vertrouwen van de burger moet terug gewonnen worden, omdat de burger
hard werkt en harde maatregelen zijn nodig. Consumenten dienen beschermd te worden door
de overheid. Een goed begin zou zijn om het conditierapport voor alle auto-importen als eis te
stellen.

3. Bespreek 2 situaties in Suriname, waarbij je vindt dat de consument beschermd zou

moeten worden en waarom. Relateer aan bovenstaande punten?
De eerste situatie waarbij de consument beschermt zou moeten worden is bij het aankoop van
elektrische apparaten zoals laptop, Rice cookers, ventilatoren, wasmachines etc., waarbij de
burger niet weet als deze spullen authentiek zijn, of ze van goed kwaliteit zijn,hoe veilig het is.
Dit omdat het kan voorkomen dat de handelaar gewoon gebruikte spullen koopt en verkoopt
die als nieuw. Ook bij elektrische apparatuur die aan kwaliteit inboeten en die kortsluitingen
kunnen veroorzaken of brand of levensgevaarlijke situaties met zelfs de dood als gevolg. Niet
onbekend zijn bijvoorbeeld elektrische stopcontacten die zelfs als nieuw product worden
verkocht en door kortsluitingen de woning in de as hebben gelegd.Men schroomt ook niet om
oude producten te manipuleren opdat het als bijna nieuw weg kan.

De tweede situatie is dat er internationale bendes en organisaties zijn die de markten dumpen
met goedkope producten van onveilige en inferieure kwaliteit. Dit is heel goed te zien
bijvoorbeeld bij de autohandel. Het gaat simpelweg om de kilometerstanden terug te draaien
bij importwagens die dus heel veel hebben gereden in het buitenland. Wat veder bewerkelijker,
maar niet minder voorkomend is, is het oppoetsen van schadeauto’s. Ook met de autopapieren
kan er wordengeknoeid. Deze wagens verkoop men dan voor heel veel geld omdat immers met
de manipulaties de auto weer in waarde is gestegen.En doordat de burger het niet beter weet
en betaalt die consument met zijn zuur verdiende spaarcenten dan ook deze auto klappend in
zijn handen dat hij een goede auto heeft binnengehaald. Het kan ook voorkomen dat maar
eveneens waar is dat hij een oude auto heeft gekocht en zijn ouderdom komt met gebreken.
Dat kan dus lasting zijn, omdat de burger weer in financiële problemen komt als de auto zich
meldt met de verborgen gebreken. In feite, kan er gemanipuleerd worden met alle
importproducten. In ons normatief denken willen we handelaren die maatschappelijk
verantwoord ondernemen. Maar dat is niet genoeg. Er moeten van overheidswege voor
consumenten beschermende maatregelen worden getroffen. De overheid moet ervoor zorgen
dat de informatie die de klant ontbeert over kwaliteit, duurzaamheid en veiligheid wel bekend
wordt gemaakt . Er zijn zoveel mogelijkheden om dat te doen. De introductie van een Condition
Report onlangs voor auto’s door een bedrijf is al een methode. Hierop staan de officiële
gegevens van de auto uitgegeven door een gezaghebbende instantie. Helaas is dit nog geen
overheidsbeleid. Het ligt nu aan de overheid om in te grijpen.