The Badboy's Property (COMPLETED)

Description

Isang prinsesang naghahangad ng kalayaan sa loob ng palasyo kaya’t pinahintulutan

itong mamalagi sa labas para sa kaniyang ninaais.

Pero, dapat itago ang kaniyang katauhan na siya ang prinsesa kaya’t may ginamit
siyang bagay para hindi siya makilala.

Isa sa mga dahilan kung bakit gusto niyang makalaya, dahil iyon sa lalakeng matagal
na niyang pinagmamasdan sa malayo.

At dumating ang pagkakataong aaminin na niya sa taong iyon ang kaniyang

nararamdaman.

Ngunit, may nangyaring hindi niya inaasahan…

Date started: November 4, 2020

The Badboy's Property

•Disclaimer:

This is a Work of fiction

Names, places, events and anything that is being stated in this story were all
based from the author’s imagination. Where all the contents are fictitious. Any
resemblance to actual things, living or dead is purely coincidental.

No part of this story may be transmitted, reproduced, nor published in any form or
by any means without the prior permission of the said author.

•Note: This story is NOT perfect it may contains mature languages, grammatical
errors, typos. Be open minded while reading this story. I’m NOT a professional
writer so expect some errors.

•FACEBOOK ACCOUNT: Cherryypinks Uchiha

•Join my facebook group named: Miss Uchiha’s Readers [Cherries Official Group]

Copyright © 2020 All rights reserved.

©cherryypinks
SYNOPSIS

Isang prinsesang naghahangad ng kalayaan sa loob ng palasyo kaya’t pinahintulutan

itong mamalagi sa labas para sa kaniyang ninaais.

Pero, dapat itago ang kaniyang katauhan na siya ang prinsesa kaya’t may ginamit
siyang bagay para hindi siya makilala.

Isa sa mga dahilan kung bakit gusto niyang makalaya, dahil iyon sa lalakeng matagal
na niyang pinagmamasdan sa malayo.

At dumating ang pagkakataong aaminin na niya sa taong iyon ang kaniyang

nararamdaman.

Ngunit, may nangyaring hindi niya inaasahan…

CHAPTER 1

CHAPTER 1

MAINGAT kong isinilid ang isang scented paper sa likod ng teddy bear para maisagawa
ko na ang matagal ko nang ikinikimkim noon pa. Nagipon ako ng lakas ng loob para
umamin sa taong gusto ko para maging Malaya na rin ’tong nararamdaman ko.

“This is it. Good luck self…” Bulong ko sa sarili sabay pinasok ang teddy bear sa
bag pack ko at nagmadaling lumabas dito sa classroom dahil sinadya ko talagang mag
i-stay dito sa loob para hintayin ang 5 pm dahil madalas kong nakikita si Jerickho
na sa ganitong oras siya lumalabas sa school.

“Kaya mo ’to Nataxia, kaya mo ’to!!!” Sigaw ko sabay hakbang ng mabilis patungo sa
isang malaking puno para hintayin si Jerickho. Syempre ilang buwan ko na siyang
binabantayan, alam na alam ko kung anong oras siya lalabas dito sa school ngayong
hapon.

ILANG sandali pa, napatingin ako sa wrist watch ko kaya awtomatiko akong napatingin
sa isang building kung saan doon siya tumatambay at maya maya ay lumabas na rin
siya sa wakas.

Medyo malapit ang pinagtataguan ko kaya mas lalo akong nagiingat baka makita niya
akong nakalisip sa kaniya.

“Bukas ulit! Bye dudes mauna na ako!” Sigaw niya sabay takbo papalabas ng gate kaya
nagtago muna ako sabay napahawak sa dibdib dahil pagkakataon ko na!

“Kaya mo ’to! Kaya ko ’to”! Sigaw ko na pabulong at umalis na ako sa pinagtataguan

ko para sundan si Jerickho. Pero pag tingin ko ay nakalabas na siya sa gate pero
napangiti ako ’nung makita ko ang itim na sumbrero na suot suot niya sa kanina kaya
naka tayo lang siya doon.

Tumakbo ako sa kinaroroonan ng gate dahil habang wala pang estudyanteng lumalabas,
makakakilos na ako.

Huminto agad ako sa pagtakbo at napahigpit ang pqgkakakapit ko sa teddy bear habang
ramdam na ramdam ko ang kabog ng dibdib ko kaya bahala na!

Hinakbang ko kaagad ang mga paa ko para makalabas at…

“MATAGAL NA KITANG GUSTO!! PLEASE ACCEPT MY FEELINGS TO YOU… Je… rick… ho…?”

Literal na nanlaki ang mga mata ko habang napaawang nalang ang ang labi ko sa
nakita ko ngayon…

“Please accept my feelings huh?”

Napaatras nalang ako ng dalawang hakbang habang literal na nanginginig ang mga
tuhod ko at sa sobrang pagkagulat, ay nabitawan ko ang hawak hawak kong teddy bear
at bumagsak iyon sa simento.

“A-Axel… D-De A-Angelo?” Mahinang usal ko sa nauutal na boses at napaatras ako ulit
dahil bigla siyang yumuko para kunin ang nabitawan kong teddy bear.

“Pathetic…” Nakangising saad niya ’nung maidampot na ang regalo ko para sana kay
Jerickho…

Ibigsabin…

NAGKAMALI AKO SA PAGBIGAY!!!!

Napapikit nalang ako ng mariin habang napapamura nalang ako sa aking isipan dahil
sa lahat ng talaga ng pagbibigyan ko ay…

Isang lalakeng kinatatakutan dito, hindi lang sa school namin kundi sa iba pang
eskwelahan!

“…then i will accept your feelings Miss.”

Nakangising saad niya sa ’kin habang tinititigan niya ako pababa pataas at halos
manindigan ang lahat ng balahibo ko sa katawan ’nung humakbang pa siya sa
kinaroroonan ko sabay hablot ng braso ko sabay sandal sa malamig na pader ng
school.

“T-This is misunderstanding! Hindi ikaw-—”

Nahinto bigla ang paghinga ko ’nung nilapit niya sakin ang mukha niyang may
nakaguhit na mapaglarong ngisi sa labi.

“You’re the badboy’s property.” Mahinang usal niya sa ’kin sa paos na boses kaya
parang lalambot ang mga tuhod ko dahil nakakatakot ang lalakeng ’to!

This is Axel De Angelo, Mabilis magalit, mabilis mapikon, brutal kung makipaglaban
at hindi ko alam kung ano ang background niya pero lagi siyang sangkot sa gulo dito
sa school dahil kahit teacher kayang kaya niyang patulan kaya parang natatakot na
sa kaniya ang lahat pero… bakit siya pa talaga ang naabutan ko ngayon dito at
magkaparehas pa talaga sila ng kulay ng sombrero ni Jerickho?!

“…Why are you wearing a mask honey? Could you remove that so I can taste your
tempting lips?” Nanlaki ang mga mata kong akma niyang tatanggalin ang mask ko kaya
mabilis pa sa rumaragasang tren at bigla ko siyang nahawakan ng mahigpit sa buhok
at pwesadong sinabunot.

“FVCK!!!! HOLY FVCK!!! WHAT THE FVCCCCKKKKK!!!”

Daing niya sabay napahawak sa nasabunot kong buhok kaya napatingin ako sa kamay ko
at napaawang nalang ang labi ko sa ginawa ko ngayon lang!!

“S-Sorry I-I d-didn’t meant to d-do that! E-Excuse me!” Hinakbang ko kaagad ang mga
paa ko sabay dampot ng teddy bear na nahulog niya ngayon lang dahil napahawak parin
siya sa buhok niya dahil ang dami ko yatang nakuha!

“FVCK YOU!!! COME BACK HERE!! I WILL RIP YOU APART!!” Narinig kong sigaw niya kaya
mas pinaigting ko pa ang bilis ng binti ko dahil runner yata ako noong kinder! “I
WILL KILL YOU!!!” Sigaw niya sa malalim na boses na parang nasa ilalim ng impyerno
at umalingawngaw ’yun sa buong Academy habang ako naman, halos hindi na ako
makahinga dahil muntikan na akong madisgrasya!!

Wala pang nakakaalam ng totong identity ko sa school dahil ilang buwan ko na rin
ito tinatago pero sa bahay na nalang ako magpapalinawag dahil kailangan kong isalba
muna ang buhay ko ngayon dahil ayaw ko pang harapin si kamatayan!

HINGAL na hingal akong huminto sa tapat ng gate ng bahay namin habang napapakapit
ako sa dibdib ko dahil sa sobrang lakas ng kabog. Mabuti nalang hindi ako hinabol
’nung nakakatakot na lalakeng ’yun dahil sa tingin palang at porma niya ay tatakbo
kana.

Paano ba naman, dahil may hikaw siya sa ilong tapos may tig tatatlo rin sa tenga at
parang sabog ang buhok pero kahit ga’nun ka gulo ang buhok niya ay ang lambot pala
dahil ang dami dami ko talagang nakuhang buhok kanina.

Siguro magiging panot ’yun bukas pero kahit ga’nun ang lalakeng ’yun, inaamin kong
my ibubuga talaga siya dahil sa maamo niyang mukha. ’Yun nga lang, nakakatakot siya
kaya walang babaeng nagtatangkang lumapit sa kaniya at ’yan ang narinig ko sa sabi
sabi.

“Mamitaa~ I’m here po!” Sigaw ko at nakita ko siyang dumungaw sa sliding door.

“Baby ko~ Welcome back! Kamusta ang school?” Bungad niya sa ’kin habang
nagmamadaling naglakad dito sa kinaroroonan at sabay pinagbuksan ng gate.

“It’s fine mamita, maybe it’s fine.” Bulong ko dahil sana hindi ko na makita ang
nakakatakot na lalakeng ’yun.

“Ihahanda ko na ang hapunan mo para mainit pa okay? Pero baby… tumawag ang mommy mo
kung kailan ka dadalaw ’dun sa palas—”

“Ssssshh! Baka may makarinig sa ’yo mamitaaa~” Putol ko sa sinabi niya kaya
nagmadali kaming pumasok sa loob at doon nalang ako magpapaliwanag sa kwarto ko
tungkol sa identity ko.

“Basta, magsabi ka kung dadalaw ka ’dun dahil namimiss kana nila.” Mahinang saad ni
Mamita sabay sara ng pintuan.

“I will Mamita, akyat na ako sa kwarto para makapagbihis muna.” Pagpapaalam ko kaya
tumango nalang siya at tinungo ko na ang maliit na hagdan patungo sa kwarto ko.

Nang makarating na ako ay bunuksan ko na ang pintuan para makapagbihis na ako.

By the way, ako nga pala si Nataxia Serofinna pero iniba ko ang pangan ko at ito ay
naging Maria Hades dahil sa kagustuhan kong maging Malaya at dahil din ’yun sa
isang lalakeng nakita ko sa labas ng palasyo.
Yes, I’m a royal blood. My family is a ruler of our kingdom, I’m their only
daughter and I’m a princess of Serofinna’s Kingdom. That’s why I’ve always been
wearing a mask because I need to hide my true identity for our safety.

Pero paano ba ’to nangyari?

Una sa lahat, noong isilang ako sa mundong ito ay hindi pa ako nakakalabas sa
palasyo ni kahit aapak sa labas ng nagtataasang gate namin ay hindi ko magawa dahil
pinoprotektahan ako ng mga magulang ko.

To be honest, being a princess is so damn boring. Wala kang gagawin kundi magaral
ng kung ano ano tungkol sa royal blah blah blah tapos private tutors naman ang
kaharap ko lagi kaya sobrang nakakatamad ang buhay.

Maybe I can do whatever I want in my one command but I want to be free. Kaya
lumabas ako ng palasyo o sabihin nalang nating tumakas ako pero 18 na ako ’nun at
’dun ko nakita si Jerickho sa labas ng Academy na pinapasukan ko ngayon, he’s like
a living angel to me.

Wala naman akong intensyon para makipagkilala ng hindi namin kauri dahil ’yun ay
isa sa mga royal rules ni Dad sa ’kin pero nagsimula kasi ang lahat sa… makulimlim
na langit at aasahan na bubuhos ang napakalakas na ulan kaya napasilong ako sa
labas ng isang Academy.

Syempre naka mask parin ako ’nun para hindi ako makilala ng taga labas at doon ko
nasilayan si Jerickho Redison dahil bigla niya lang inoffer sa ’kin ang itim na
payong habang binigyan niya ako ng matamis na ngiti kaya simula ’nun, lagi na akong
tumatakas sa palasyo para makita siya at hindi ako nagkamali sa pagkakilala sa
kaniya dahil mabuti siyang tao, maybe you can call me a creepy stalker but I like
him a lot.

’Yun nga lang, sikat na sikat siya dito sa Academy dahil magaling siya sa sports,
matalino, mabait tapos matulungin pa dahil madalas ko siyang nakikitang
tinutulungan ang mga taong nangangailangan lalo na ’yung mga matatanda.

Pero hindi nagtagal ang pagtatakas ko sa palasyo dahil nahuli ako ng isang kawal
namin kaya isinumbong ako kina Mom at Dad.

Dahil sa matagal na akong nasasakal sa palasyo, nilabas ko ang hinanakit ko na

gusto ko maging Malaya kaya napagdesisyonan nilang ilabas ako pero tago ang
identity ko at kasama ko ngayon ang nanny ko simula ’nung baby pa ako dito sa loob
ng maliit na bahay.

Kaya nagsusuot ako ng mask kahit saan ako pupunta, kahit maliligo, matulog. Basta
hindi ko tinatanggal maliban nalang kung nagpapalit ako pero syempre tago parin
dahil papasok muna ako sa isang hidden cabinet dito sa kwarto ko at doon ako
magpapalit ng mask.

Pati nga school Id ko, bayad ’yun si Dad para pahintulutan akong mag mask sa
picture.

’Nung una ay nahihirapan ako dahil hindi ako makahinga pero nasanay na. Ginagawa ko
’to hindi lang sa gusto ko makita lagi si Jerickho, kundi gusto ko rin maranasan na
magaral at makakalabas para magagawa ko ang gusto ko pero sa ilang buwan na
nakalabas ako sa palasyo, wala akong naging kaibigan dahil creepy daw ako dahil sa
mask ko.

Lagi akong binubully ng mga babaeng maarte sa school pero wala silang kaalam alam
na kami ang may ari ng school tapos anak ako ng hari at reyna na nagbibigay ng
kaunlaran dito sa lugar namin. Pero kailangan kong itago ’tong indentity ko dahil
pinagiinitan ang palasyo namin at gumagawa ng paraan para may makuha sila kaya
kailangan kong magingat dahil baka gagamitin akong hostage pero… sa lahat ng ginawa
ko… hindi parin ako nakapag confess dahil pinaghihinaan ako ng loob at ngayong
nagkaroon na, naging palpak pa!

Hindi ko nga alam kung kailan uli ako magkaroon ng lakas loob para gawin ulit ’yun
dahil ang hirap kaya umamin sa taong hindi ka naman kilala tss.

“Baby! Your dinner is serve!” Rinig kong sigaw ni Mamita kaya inasyos ko na ang
sarili ko para makakain na ako.

“Coming Mamitaaa!

Kinaumagahan…

NAKAUPO ako ngayon sa desk ko habang nag ttype ng report sa power point
presentation para mamaya pero ako ang solong gumagawa at hindi ako tinutulungan ng
walang kwentang group mates ko.

“Maria! Ang tagal mo naman mag type! Bilisan mo at ibigay mo na sa ’min ang lines
na dapat i-memorize!” Sige ni Jell kaya kumawala ako ng napakalalim na hininga
dahil ang sarap ihampas sa ulo nila ’tong laptop dahil nag c-cellphone lang naman
ang ginagawa ng dalawa dito sa harapan ko.

“Hurry up Maria, hindi ka gaganda sa ginagawa mo.” Sabi pa ni KC at narinig ko

namang tumawa ’yung Jell.

“Come on KC, she’s literally ugly that’s why she was wearing a mask every time.”
Hindi ko nalang sila pinansin dahil sanay na ako sa mga pangungutya nila sa ’kin.

Pero sa kalagitnaan ng pag t-type ko ay bigla nalang ako nakarinig ng malakas na

pagbagsak ng pintuan kaya napatingin agad ako doon.

“WHERE’S THE GIRL WHO WAS WEARING A FVCKING MASK?!”

©cherryypinks

CHAPTER 2

CHAPTER 2

Nataxia Serofinna’s POV

NAPAPIKIT ako nang marinig ko ang nakakakilabot na sigaw nang lalakeng iniiwasan
kong makita sana nagyon.

“Y-You m-mean, the mysterious girl named Maria H-Hades? She’s right there, A-Axel.”
Napamura nalang ako sa isip ko dahil sa pesteng klaklase kong tinuro ako dito sa
desk ko at napatalon ako sa gulat ’nung narinig kong sinipa niya ang desk na nasa
tabi ko kaya nandito nga talaga siya ngayon at ang lapit na sa ’kin!
“There you are little fvcky brat. I’ve been dreaming to kill you…” Kagat labi
habang napayuko dahil naramdaman kong naglakad siya siya harapan ko sabay patong ng
kanang paa niya sa desk ko. “Look at me, brat.”

Dahil ayaw ko pang mamatay, dahan dahan ko siyang binalingan ng tingin at

naramdaman ko kaagad na nanindigan ang lahat ng balahibo ko sa katawan dahil
nakatuon ang mga mata niya sa ’kin at sinabayan pa ng nakasalpok na mga kilay kaya
napalunok nalang ako ng sunod sunod.

“You like me right? Then you should pay me for what you’ve done to my fvcking
hair.” Madiing saad niya sa matigas na boses sabay hinawakan ako sa panga at mas
pinatingala pa sa kaniya kaya sobrang lapit ng mukha namin sa isa’t isa.

“And what you’re hiding for? Behind that fvcking mask?” Dahil tanong niya, mabilis
kong tinapik ang kamay ng nakakatakot na lalake na ’to baka bigla niyang ibaba ang
mask ko at napakalaking problema pag nagkataon dahil dapat kong itago ’tong
indentity ko bilang prinsesa.

“S-Sorry for that, and it’s just an accident. You’re not that guy who I suppose—”

“SHUT UP! And follow me. I have a business with you or else I will wreak your neck…
apart.” Putol niya sa pagsasalita ko sa nanggigigil na boses at makikita sa mga
mata niyang nanlilisik habang nakatitig sa ’kin kaya halos maihi ako ngayon sa kaba
dito sa kinauupuan ko dahil sobrang nakakatakot talaga ang lalakeng ’to!

“You don’t want to die right? Then obey me, besides you just confessed yesterday
about your feelings so you’re my property. MARIA.”

Shit… does he playing deaf or what? Binanggit ko kahapon ang pangalan ni Jericho at
panong pagmamayari ako ng walang modong lalakeng ’to ni wala akong sinabing
pumapayag ako?!

“Serves you right Maria.”

“Too difficult to be ugly. Mabuti nalang may konti kang bangs, kung wala mas lalo
kang pumangit. Ew.”

“Come on get rid of her.”

“Paano nalang ang royal ball sa mga susunod na araw para i-celebrate ang kaarawan
ng princesa? Hindi ka makakapunta dahil mga magaganda lang ang makakapasok doon.”

Narinig kong bulungan sa paligid kaya napabuntong hininga nalang ako dahil kung
hindi ko pa narinig na birthday ko na pala sa mga susunod na araw, hindi ko pa
malalaman. Kaya pala gusto akong papuntahin ’dun nina Mom at Dad.

“Are you fvcking listening to me?!” Napaigtad ako sa gulat dahil sumigaw nanaman
ang nakakatakot na lalakeng nasa harapan ko kaya tumahimik nanaman ang paligid at
nakatuon lang ang atensyon nila sa kinaroonan ko.

“What d-do you want? I’ve already apologized right?” Mahinang usal ko sabay tiklop
ng laptop dahil baka mahagis niya pa ’to sa ’kin, mahirap na.

Pero sa halip na sagutin niya ako ay nanlaki ang mga mata kong bigla bigla niya
lang ako hinawakan sa braso at hinila patayo.

Pero agad akong napaatras dahil mas nilapit niya pa ang seryosong mukha niya sa
’kin. “You… will come with me.” Bulong niya at hindi ko inasahan ang sunod niyang
ginawa.

“WHAT THE HELL!! PUT ME DOWN!!” Sigaw ko sa gulat dahil bigla niya lang ako binuhat
na parang isang sako ng palay nakasablay sa braso niya. “I SAID!!! PUT… ME…
DOWN!!!” Dagdag ko sabay hampas ng malakas sa likuran niya pero sa halip na
sasagutin niya ako ay hinakbang na niya ang mga paa niya patungo sa pintuan.

“HELP!! THIS IS FVCKING KIDNAPPING!!!!!!!! SIR!!! HELP ME!!!! ANYONEE!!!!

HEELPPPP!!!” Umalingawngaw lang ang sigaw ko sa buong hallway pero tinignan lang
ako ng professor namin at napailing nalang siya kaya mas pinaghahampas ko pa ang
likuran ng lalakeng walang modo na ’to!

“IBABA MO AKO!!! THIS IS KID… NAPPING! I WILL SUE YOUU!!!!”

“Shut the fvck up. You’re not a kid anymore.” Napasinghap nalang ako ’nung bigla
nalang siya tumakbo ng mabilis pababa ng hagdan kaya napakapit nalang ako sa
likuran niya.

“HEEELLLLLLLLLLLPPPPPPPPPPPP!!!!!!!!!!! ADULTNAPPING!!” Sigaw ko sa napakatinis na

boses pero hindi siya nakinig sa ’kin at ayaw niya talaga akong ibaba.

Saan naman kaya ako dadalhin ng lalakeng ’to?! Pag malaman ’to ni Dad, malamang
kamatayan ang parusa sa kaniya pero parang ako na mismo ang bibitay sa lalakeng
’to!

“I said shut up or I will throw you into the river, Maria.”

“STOP SAYING MY NAME AND PUT ME DOWN!!” Singhal ko ’nung makalabas na kami ng gate
habang hinahambalos ko parin ang likuran niya at malamang, pulang pula na ’yun pag
makita niya.

“Mister Guard! Tulungan niyo ako! He’s going to kidnaped me or kill me or he will
sell my body parts!!!” Sigaw ko sa nakatayong guard sa dito sa labas ng gate dahil
huminto na ’tong Axel pero napatitig lang siya sa ’kin na parang wala lang.

“Don’t worry miss, he won’t do that so enjoy your day with him.” Sagot niya sa ’kin
kaya nahinto bahagya ang paghinga ko dahil… wala talagang tutulong sa ’kin para
hindi ako makidnap ng lalakeng ’to!

HINDI NILA ALAM NA PRINSESA ’TONG HINAHAWAKAN NG GAGONG LALAKENG ’TO! Pag nan’dun
ako sa palasyo, walang nagtatangkang hawakan ako kahit isang hibla ng buhok ng
hindi namin kilala dahil masyadong sensitibo ang dad ko pero maliban sa panghaharas
sa ’kin ng mga estudyante sa Academy, kikidnapin naman ako ng lalakeng ’to!

“TAXI!” Rinig kong sigaw ng Axel at naramdaman kong naglakad siya ulit, pagkatapos
’nun ay mabilis niya akong pinasok sa loob pero lalabas na sana ako pero bigla
siyang pumasok agad. “Wait for your punishment.” Madiing saad niya sakin sabay
hablot ng dalawa kong kamay at may nilabas siyang posas kaya malamang, puposasan
niya ako!

“D-Don’t do that!” Sigaw ko habang nagsimula nang bumiyahe ang kotse pero dahil mas
malakas siya sa ’kin, nagtagumpay siyang ilagay ’yun sa magkabilang pulsuhan ko.

“P-Please don’t kill me…” mahinang usal ko na parang nagmamakaawa pero sa halip na
sagutin ako ay bigla nalang siyang ngumisi.

“Don’t worry, I won’t kill you. But there’s something I’m going to do with you so
stay calm.” Nakangising saad niya sabay yuko at naramdaman kong nilagyan niya rin
ng posas ang mga paa ko.
“Ano bang gagawin mo sa ’kin? Sinabunot lang naman k-kita…”

“I was uffering headache all night because on what you’ve done to my fvcking hair.
You need to pay that just like what I’ve said earlier.”

Seryosong saad niya sabay ayos ng upo dito sa tabi ko kaya kumunot naman ang noo ko
sa sinabi niya. “A-Ano bang ipapagawa mo sa ’kin sana naman ’wag niyo akong
ibenta…” Mahinang usal ko kaya narinig ko siyang tumawa ng mahina.

“You will find out later.”

MAKALIPAS ang ilang minutong biyahe, huminto ang kotse sa isang malaking bahay at
naunang bumaba ’yung Axel sabay inabot ang bayad sa driver.

“S-Saan ako? M-Manong, paki sabi sa mga pulis na kinidnap ako ng lalakeng ’to
please manong… gusto ko pa mabuhay!” Sigaw ko habang hinila na ako ng lalakeng ’to
palabas at binuhat naman ako na parang palay.

“ANO BA! Buhatin mo naman ako ng maayos—” Hindi ko na pinatapos ang sasabihin ko
dahil bigla niyang iniba ang posisyon ng pagkakabuhat niya sa ’kin ngayon.

Bridal style yata ’to? Pero saan nga ba ako! Parang bakanteng lote naman ’tong
pinasok ko tapos ang dami pang puno sa paligid kaya ang creepy pero mas creepy pa
ang lalakeng kasama ko ngayon.

Dahil hindi na ako makapagpumiglas, tumahimik nalang muna ako saglit dahil
pinagmamasdan ko pa ang paligid.

“Open the door Fvckers!” Rinig kong sigaw ni Axel pero bakit may mga ’fvck’ talaga
akong naririnig sa kaniya?

Dahil sa sigaw niya may narinig akong may nagsasalita sa loob ng isang bahay na ’to
at ilang sandali pa, bumukas na ang pintuan at bumungad sa ’kin ang isang lalakeng
walang saplot na pang itaas kaya awtomatiko akong napapikit.

“Who’s that lady, Metal? She’s the replacement again?” Rinig kong tanong ng lalake
sa seryosong boses.

“Yes Gold.” Sangayon ni Axel pero bakit ’Metal’ ang narinig kong tawag sa kaniya?

Maya maya pa, naramdaman kong naglakad uli si Axel, siguro papasok na kami sa loob
ng bahay pero nakapikit parin ako ngayon dahil baka nan’dun pa ang lalakeng
nakahubad.

“You’re here.” Saad niya at naramdaman kong binitawan niya ako sabay napabagsak sa
malambot na bagay na parang sofa yata ’tong inuupuan ko kaya minulat ko na ang mga
mata ko para matignan na ang paligid.

“Well, she’s creepy huh?”

“Are you sure about this girl Metal? Baka spy nanaman ’to?”

LITERAL na nanlaki ang mga mata ko ’nung bumungad sa ’kin ang dalawang lalakeng
nakapamewang diro dito sa harapan ko habang walang suot na pangitaas na saplot sa
katawan kaya pumikit agad ako.
“Remove her mask so I could recognize her.”

Halos mahinto ’yung paghinga ko ’nung akmang tatanggalin ng isang lalake ang mask
ko. “S-Sandali! Pag tinanggal niyo ’yan, baka mahawaan kayo ng sakit koooo!!!!”

Umalingawngaw sa buong bahay ang nakakabinging sigaw ko habang napapikit dahil pag
nagkataong matanggal nila ang mask ko, isang napakalaking problema ang magaganap.

“What? You have a contagious disease?” Napamulat ang mata ko dahil mukhang hindi
ginalaw ang suot kong mask at napatingin ako sa lalakeng burdado ang tattoo sa
katawan. “If you have, then why you’re in school? You shoud be in the hospital
right now.”

Napaiwas naman ako ng tingin dahil ngayon lang talaga ako nakakita ng lalakeng
walang saplot sa katawan at naramdaman ko nang namumula ang mukha ko.

“Are you Listening lady maskie?”

“Don’t force her silver, you should be gentle to women.” Sabi pa ng isang lalakeng
nakapamewang dito sa harapan ko pero baka adik ang mga ’to at naghihit-hit ng shabu
dito?

“I know gold.”

“B-Baka gumamit kayo ng ipinagbabawal na gamot d-dito?” Tanong ko na hindi

naiwasang mautal dahil sa pangangatawan nila, pamatay na. Hindi naman sa manyak
dahil prinsesa kaya ako pero pag nagkataong malaman ko na gumagamit ng shabu ang
mga taong ’to, ipagbigay alam ko kagaad sa palasyo.

“What are you saying? I don’t want to die Lady maskie.” Kunot noong binalingan ko
ng tingin ang lalakeng tinawag ako sa kakaibang pangalan na nakangising nakatitig
sa ’kin.

“Drugs are strictly prohibited here in our kingdom, death penalty would be your
punishment. That’s why I idolized the new king so much, he’s so strict here but
responsible.” Mukhang may fans yata dito si Dad ah?

Noon kasi, ang lolo ko ang namamahala dito at masyado daw mabait ’yun kaya wala
pang death penalty pero ’nung si Dad na ang bagong hari, mas pinaigting pa ang mga
mabibigat na parusa kagaya ng paggamit ng pinagbabawal na gamot, pagpatay, at
pagaabuso sa mga kababaihan.

“But they have a beautiful daughter right? And I almost forgot, there’s a royal
ball on Wednesday. Siguro ipapakita naman nila ang ganda ng prinsesa na hindi pa
natin nasisilayan.” Napabuntong hininga naman ako sa pinagchichismis ng dalawang
lalakeng nasa harapan ko.

Mukhang pupunta ako mamaya sa palasyo para alamin kung ano ang magiging ganap. Nasa
royal rules kasi namin na pag tumungtong ako ng 19, pwede ko nang i-reveal ang
sarili ko dahil hindi pa ako nakita ng mga tao sa labas ng palasyo maliban lang sa
mga royal family.

Pero dapat magingat parin ako at para hindi nila ako makilala, iibahin ko ang boses
ko pagkatapos ay susuot ako ng heels para mas lalong tumangkad para hindi ako
mahalata.

“Maria.” Napatingin naman ako sa Axel ’nung tinawag ang pangalan ko, pero actually
nickname ko talaga ’yun sa palasyo at kinuha ’yun sa grandma ko.
“Anong gagawin ko dito? Pwede na ba akong makaalis?” Tanong ko sa naiiritang boses
pero sa halip sa sagutin niya ako ay may hinagis siya sa sahig at napatingin naman
ako doon.

“Mop?” Nagtatakang tanong ko sabay salin ng titig sa kaniya.

“Yes, this is what I am talking about. Clean our hideout, Maria.”

©cherryypinks

CHAPTER 3

CHAPTER 3

Nataxia Serofinna’s POV

PADABOG kong sinipa ang balde na may lamang tubig sa kabilang bahagi ng sahig dahil
ito pala ang sinasabing kabayaran?! Ang paglinisin ako ng hideout nila?!

“Faster Maria.” Napahigpit agad ang pagkakapit ko sabay baling ng masamang tingin
sa Axel na nakaupo lang sa Sofa habang nanonood ng palabas kasama ang dalawang
lalake na kumakain ng fried chicken.

“Pag katapos ba nito, lulubayan mo na ba ako?” Tanong ko habang nilalampasuhan ang

sahig, mabuti nalang hindi gaanong madumi pero ang kalat naman sa paligid.

Ang style kasi ng hideout nila, pag pasok mo may dalawang mahahabang soda sa
magkabilang bahagi dito sa loob at may malaking flat screen TV sa gitna at may mga
sofa rin na ’dun sila nakaupo.

“You’re my property so you can’t escape.” Kumawala naman ako ng malalim na hininga
sa sinabi niya na ilang beses ko nang naring ’yun.

“May gusto akong iba, kaya wala ka ng pag asa sa ’kin.” Nakangising saad ko dahil
naalala ko ang maamong mukha ni Jerickho kaya pag alis ko dito, hahanapin ko siya
sa school pero syempre hindi ako magpapansin ’dun.

Pag nakita ko siya kahit sa malayo, ayos lang sa ’kin at magiipon uli ako ng lakas
loob para umamin sa kaniya. Pero may naririnig akong mga nagsasabi sa loob ng
palasyo na gusto kong mamuhay dito sa labas nang dahil sa lalake. Siguro isa lang
’yan sa mga dahilan pero gusto ko talaga mamuhay na parang ordinaryong tao at
makapagral sa totoong eskwelahan.

“Fvck, I said you’re my property.” Maawtoridad na sabi niya pero bakit niya ako
inaangkin eh kahapon lang kami nagkakilala?!

“Pwede ba, sabihin mo nga sa ’kin kung bakit mo sinasabi ’yan?” Tanong ko habang
patuloy parin nilalampasuhan ang sahig habang tagaktak na ang pawis ko dahil may
mga spots na ang hirap tanggalin.

“You’re little bit familiar.” Tugon niya sa seryosong boses kaya napatingin naman
ako agad sa kinaroroonan ng lalakeng ’yun at nakatitig lang siya sa pinapanood
habang nakahawak sa baba.
“YOW! Bro’s! We won! The ’Red Skull’ is under our property again!” Awtomatiko akong
napatingin sa pintuan ’nung may biglang pumasok ang dalawa pang lalake pero
nabitawan ko ang hawak hawak kong mop dahil may mga dugo ang mga damit nila at
nakaakbay naman ang isang lalake dahil napuruhan yata.

“W-What happen the two of you!” Sigaw ko kaya napatingin sa ’kin. “Ang dami niyong
sugat…”

“Who is she?” Tanong ng isang lalakeng may mas madaming sugat at naririnig ko ang
mga yapak nila Axel sa likuran ko.

“She’s the janitress here, Diamond.” Nilingon ko naman ’yung tinatawag nilang
’Gold’ dahil sa sinabi niya, ibigsabihin gagawin nila akong janitor dito sa hideout
nila?! Ang kapal naman ng mukha ng lalakeng nagdala sa ’kin dito!

“How’s the fight Emerald? This is our 5th conquest right?”

“Papasukin niyo naman sila, baka mapano dahil ang daming dugong nakabahid sa suot
niyo tapos sira sira pa. Parang nilapa kayo ng isang daang aso.” Sabi ko sabay
kapit sa balikat ng isang lalakeng sugatan at inalalayan silang maglakad patungong
sofa.

“At pwede ba, nalilito ako sa mga pangalan niyo kaya sabihin niyo sa ’kin.” Dagdag
ko pa sabay pinaupo ang dalawang lalakeng dumadaing sa sakit na dinulot yata sa
pakikipaglaban na hindi ko alam kung para saan.

“My code name is Emerald.” Napatingin naman ako sa lalakeng nakasandal sa sofa
habang napapikit ng mariin, pero medyo wala siyang gaanong sugat.

“Mine is Diamond.” Saad ng lalakeng katabi niya na mas marami yatang sugat dahil
may mga hiwa siya sa balikat. Medyo nakakadiri tignan pero walang panahon para
umarte at hindi naman ako ga’nun kaarte.

“Silver here Lady Maskie, and this is gold and Metal.” Sabi ’nung silver sabay turo
sa dalawa na may kapit kapit nang first aid kit kaya lumayo muna ako para makadaan
sila.

Pero maliban sa nakikita kong mga prince sa ibang karatig nasyon, mas guwapo pa
sila tignan dahil karisma nila. Pero para sa ’kin, si Jerickho parin dahil hindi
lang siya may itsura, mabait pa at maraming natutulungan.

“Bakit kayo nakikipag away? Hindi naman kayo kawal ah?” Tanong ko kaya napatingin
naman sila sa ’kin. “Kung gusto niyo maging kawal, magbigay alam lang kayo sa
General’s department at para makapasok kayo sa pagsubok.”

“We would like to but there’s so many challenges.” Sabi ’nung emerald habang
ginagamot na siya ni Axel.

“If I was given a chance, I want to be a warrior too because I just want to see the
princess.” Napabaling naman ako sa sinabi ni Silver kaya napailing nalang ako dahil
napakababaw ang dahilan niya.

“We can saw her, just like what I’ve said earlier. There’s a royal ball—”

“Yeah Gold but we don’t have any invitation here to enter the palace.” Sabi ’nung
Emerald at ’yan lang ang problema, dahil hindi ka talaga makapasok sa loob ng
palasyo kung wala kang imbitasyon.

“Makakatanggap ka lang ng invitation if nagaaral ka sa ’Serrofina’s Academy‘ at si

Metal lang ang pwedeng bigyan ’nun.”

“Kung gusto niyo, bibigyan ko nalang kayo ng invitation.” Sabi ko nalang dahil
naawa naman ako sa kanila at isa pa, hindi naman ako nila makilala. ’Yun nga lang,
doon ko ire-reveal ang mukha ko kaya medyo naiintriga yata sila.

“Are you sure? I think hindi madali kumuha ng invitation kung hindi ka imbitado?”
Tanong ni Gold kaya ngumiti nalang ako.

“Don’t worry, I can do that.” Because I’m a Princess.

“Aasahan ko ’yan Lady Maskie, I can’t wait to see the hidden beauty of the
Princess.” Nakangising saad ni Gold kaya napailing nalang ako dahil siya yata ang
mas interesadong makita ang pagmumukha ko.

“Maria, continue my command.” Inikot ko naman ang dalawang mata ko sabay buntong
hininga at tumalikod dahil maglilinis pa pala ako. Sa totoo lang, may advantages
naman ang paglabas ko sa palasyo dahil dito ako natuto mag trabaho dahil kung
nan’dun ako, wala talaga akong ginagawa at hindi gusto ni Mom at Dad na may gagawin
ako.

Naglakad nalang ako sa kinaroroonan ng baldeng may may konting tubig pero bago ko
damputin ang mop, napakunot ang noo kong may mga mabibigat na mga yapak akong
naririnig mula sa labas at mukhang napakarami nila?

“OPEN THIS DOOR BY THE NAME OF THE KING!” Bimilis agad ang pintig ng puso ko dahil
sa pamilyar na boses na narinig ko ngayon.

S-Shit! That voice is so familiar?!

“What the fvck?” Rinig kong matigas na mura ni Axel sabay naglakad papuntang
pintuan, habang ako naman ay sinipa ko kaagad ang balde papalayo dahil hindi ako
nagkakamali sa boses na ’yun.

“What’s going on? We didn’t receive any Royal Notice of Violation here?” Sabi naman
ni Gold sabay harap sa kinaroronan ng pintuan. Napalunok naman akong binuksan na ni
Axel ang pintuan at napatulala nalang ako sa nakita ko ngayon.

“General… Athlas…” Mahinang usal ko dahil bumungad sa pintuan ang mukha ng Heneral
at may kasasama siyang hindi mabilang na kawal pero napatingin ako sa mga mata
niyang parang pupugutan niya ng ulo si Axel gamit ang espada niya.

Paano nila nalaman na nandito ako?!

“What’s your business here, General?” Saad ni Axel sa malalim na boses pero
napatignin sa ’kin si General Athlas at palihim akong sumenyas na tumahimik siya
dahil ako ang mapapahamak pag nag ingay siya dito!

“This is a raid. Step back, I will check this hideout.” Sabi niya sa matigas na
boses at umatras naman si Axel sabay pamulsa.

“You are welcome here, General.” Tugon ni Axel kaya pumasok na si General Athlas
pati ang ibang mga kawal at nagsimula na silang maghanap sa iba’t ibang bahagi ng
bahay pero napatingin ako sa heneral na papunta siya sa ’kin sabay angat ng head
gear niya.

“I saw you earlier. That man was screwing you, she deserves death, your highness.”
Pasimpleng bulong niya sa ’kin habang umaktong may hinahanap dito sa aparador.
“Stop being so sensitive general, go back to the palace and stop spying on me.”
Madiing saad ko sa maawtoridad na boses.

“That was an accident, your highness. And the king and queen were waiting for you.”

“I will, and you can go now.”

“Yes, your highness and take care of yourself.” Tugon niya sa ’kin sabay yuko ng
bahagya kaya nakahinga naman ako ng maluwag. “Negative, let’s move on.” Seryosong
saad niya sabay talikod sa ’kin at naglakad patungong pintuan kaya sinundan naman
agad siya ng ibang kawal.

By the way, he’s General Athlas Everett, my childhood friend and we both raised in
the palace. “Fvck that, my heart was pounding so fast.” Natatawang saad ni Silver
sabay upo ng pabagsak sa sofa kaya kunot nook o siyang tinitigan.

“Why? Are you hiding something in here?” Tanong ko sa seryosong boses dahil baka
nag d-drugs talaga ang mga ’to?!

“Nothing? Akala ko huhulihin kami dahil sa labanan na kinasangkutan ng grupo

namin.”

“Ano ba kasi ang purpose ng grupo niyo?” Tanong ko sabay dinampot ang mop dahil
para matapos na ako at makauwi na muna sa palasyo.

“For authority and territory. If we won, then we can have those.” Rinig kong sagot
sa ’kin ni Gold na pinagpatuloy ang paggagamot ng sugat sa kasamahan nila. Kaya ako
naman, pinagpatuloy ko na ang paglilinis ko dito sa loob para matapos na ang
transaksyon ko dito.

MAKALIPAS ang ilang minuto, sa wakas natapos rin ako sa ginagawa ko. “Can I go home
now?” Tanong ko sabay unat ng katawan at hinakbang na ang mga paa ko patungo sa
pintuan. “I’m tired so I need some rest—”

“Wait, where are you going?” Napahinto naman ako sa paglalakad sabay harap uli sa
kinaroonan nila.

“I said, I want to go home.” Sagot ko sabay talikod at binuksan ko na ang pintuan

para makaalis na sa lugar na ’to na hindi ko alam kung nasaan nga ako.

Kailangan kong makapunta sa palasyo ngayon kaya dapat, lisanin ko na ang lugar na
’to pero bago ako makalabas ng ng pintuan may biglang humila ng braso ko kaya
binalingan ko naman ng tingin dahil alam ko na yata kung sino ’to. “Don’t touch me,
and let me go.” Maawtoridad na sabi ko sa lalakeng ’to pero sa halip na sagutin
niya ako ay bigla niya lang ako hinila papalabas kaya napasabay ako sa kaniya. “A-
Ano ba! Dahan dahan naman sa paglalakad—”

“Fvck, shut up will you?! Do you want to get lost here? No right? So let’s go.”
Putol niya sa sinasabi ko kaya kumawala nalang ako ng buntong hininga sabay hila ng
palad ko na kapit kapit niya.

“Kailan mo ba ako titigilan? At ’wag mo na ulit sasabihin na ’you’re my property’

dahil hindi mo ako pagmamay-ari—” Hindi ko nanaman natapos ang sasabihin ko dahil
bigla niya nanaman ako hinila sabay isinandal sa puno sabay na tinitigan ako sa mga
mata.

“You’re the first girl was confessed feelings to a person like me, you the first
girl who pulled my fvcking hair, and there’s something on your eyes that it’s
really familiar to me. I think I saw you already so… that’s the reason why you’re
under my property too.”

Napalunok nalang ako ng sunod sunod sa mga Sinabi niya habang nakatitig ng
napakalalim sa mga mata ko at agad akong umiwas ng tigin dahil ang lapit nanaman ng
mukha niya sa ’kin. Mabuti nalang mata lang ang makikita sa mukha ko at para mas
sigurado, nagsusuot din ako ng gray contact lens.

“…I-I told you already right? That was an accident… you’re not the person that I
was referring to.” Si Jerickho lang ang nagugustuhan ko, dahil sa lahat ng
prinsipeng nakasalamuha ko na ay wala pa akong nakitang katulad niya.

May mga nagtangkang prinsipeng nagbabasakaling maagaw ang aking atensyon, pero sa
lahat ng nakilala ko ay halos yabang lang ang nakikita ko at puro nagpapasarap sa
buhay.

Hindi lang ako bumabase sa itsura, mas pinapriority ko parin ang ugali dahil mas
gugustuhin kong ako ng pipili ng magiging prinsipe ko dahil doon nakasasalay ang
aking mamayan pag ako na ang mamamahala sa kaharian namin.

That’s why I really like him. He’s not just a typical guy who has handsome face but
I could feel his warm heart and that’s my ideal king.

“Kailan mo ba ako lulubayan?” Tanong ko sa kaniya pero sa halip na sagutin ako ay

nakita kong gumuhit ang mapaglarong ngisi sa kaniyang mga labi kaya lumakas agad
ang kabog ng dibdib ko ’nung mas nilapit pa niya ang mukha niya at halod nakadikit
na ang ilong niya sa mask ko.

“I will release you if I saw your face, Maria…”

©cherryypinks

CHAPTER 4

CHAPTER 4

Nataxia Serofinna’s POV

“Baby, nandito na ang sundo mo!” Sigaw ni Mamita sabay sunod sunod na kumatok dito
sa pintuan kaya inayos ko na ang sarili ko dahil naka mint green clored gown ako
ngayon pero plain lang. “Hurry up baby!”

“Coming mamita!” Tugon ko sabay bukas ng pintuan pero naka mask parin ako ngayon.
By the way, may kabaitan naman pala ang Axel na ’yun dahil hinatid na ako sa
highway kahapon at pinasakay sa kotse hanggang makauwi dito sa bahay pero ang tigas
parin ng ulo niya at ayaw niya akong tigilan.

Bahala siya kung ’yun ang gusto niya, basta ’wag niya akong pagbuhatan ng kamay
katulad ng mga taong nakaranas na.

Ngayon naman, dapat akong pumunta sa palasyo dahil naghihintay na sina Mom at Dad
sa pagbabalik ko kaya maaga pa akong gumising at nagayos ng sarili dahil ganito
naman talaga dapat ang prinsesa.

Pero pag si Maria Hades ang ginagamit ko na pagkatao, hindi na masyadong pormal ang
galaw ko. Pati boses, at pananalita.

“I’m here.” Sabi ko ’nung binuksan ko na ang pinto para makababa na ng hagdan.
“Does Mister Hero around?” Tanong ko sabay naglakad na palabas ng pintuan dahil may
pumasok na personal bodyguard na taga silbi sa palasyo pero naka ordinaryong damit
lang sila ngayon para hindi kami mahalata.

“Yes your highness.” Tugon ’nung isa habang nakayuko kaya lumabas na ako sa bahay
at naglakad ng mabilis sa kotse na hindi pagmamay-ari ng palasyo para hindi kami
mahalata.

“Mamita wait for my return!” Sigaw ko sabay pasok sa pintuan ng kotse at pumasok na
’rin si Mister Gerome na pumuwesto dito sa likuran ko.

“How’s your adventure, your highness? Have you found your prince?” Bungad sa ’kin
ni Mister Hero na personal butler ko at siya ang nag d-drive ngayon.

If I’m not mistaken, he served me in 18 years I guess. Dahil ’nung isinilang na ako
ay may nakatala nang taga silbi sa ’kin sa lahat ng oras kaya para na rin siyang
second father ko dahil maganda ang pakikitungo niya sa ’kin sa loob ng palasyo.

“Yes but I would find a perfect time for my confession.” Sagot ko dahil isang
malaking palpak ang nagawa ko kahapon. “We can go now.” Sabi ko kaya nagsimula na
kaming bumiyahe paalis sa lugar na ’to na pinasadya talaga ni Dad na walang ibang
taong nakatira dito kundi, kami lang ni Mamita. Hindi naman siya gaanong malayo sa
mga tao pero parang ginawang private lot ’to ni Dad, gusto ko sanang sa apartment
nalang kami manunuluyan o sa condo pero hindi ako pinahintulutan.

“You’re so responsible kind of Princess your highness, you’re choosing a right

prince not only for you but in our kingdom too.” Saad niya kaya napangiti nalang
ako dahil dapat talagang deserving ang mapapangasawa ko dahil nakasalalay dito ang
mamamayan pag naibigay na sa ’kin nag korona.

“You must invite him to your royal ball, your highness.”

“Don’t worry, I know he would be able to attend in the palace.” Doon din siya
nagaaral sa Academy kaya alam kong mababahagian din siya ng invitation pero, sana
makausap ko na siya.

“Based on my observation, the people in our kingdom were been curious about you.
They were excited for your face reveal.” Napabuntong hininga naman ako dahil ang
dami ko pa palang gagawin ngayon at malamang, abalang abala na ang mga tao sa
palasyo dahil isang araw nalang ay kaarawan ko na.

“I am little bit nervous but I will assure that… no one could recognize me.”

“Be careful to your journey, your highness and you must marry a deserving prince.”

MAKALIPAS ang ilang minutong biyahe, nakarating na kami sa palasyo at nakita kong
pinagbuksan kami ng gate ng mga bantay doon.

Habang papasok na ang kotse, napansin ko kaagad ang mga cherry blossom na
namumukadkad at sila ang nagsisilbing gabay para makarating ka ng palasyo dahil
nakahilera sila sa magkabilang gilid ng daan.

Nakita ko naman ang mga hardinero namin na abala sa pagk-korte ng mga halaman para
maganda sa paningin at napansin ko din ang taga dilig ng mga bulaklak na
nakapaligid sa palasyo dahil halos saan ka tumingin ay may makikita kang bulaklak.

Tinanggal ko naman ang mask ko ’nung marating na namin ang malawak garahe ng
palasyo dito banda sa gilid at naunang lumabas si Mister Gerome para mapagbuksan na
ako ng pinto ng kotse.

Nakita kong i-offer niya ang kamay niya para makalabas ako dito sa loob kaya
tinanggap ko ’yun. “Enjoy your visit here, your highness.” Sabi niya sa ’kin ’nung
tuluyan na akong makalabas kaya tumango nalang ako sa sinabi niya.

“How’s my room, Mister Hero? Have you changed the motif?” Tanong ko habang
nakalabas na siya sa loob ng sasakyan kaya naglakad siya sa kinaroroonan ko.

“Yes you’re highness, it was aesthetically prepared in mint green motif.” Mabilis
na sagot niya kaya nagumpisa na kaming umakyat ng hagdan para marating anmin ang
entrance ng palasyo. By the way, mas gusto ko kasing ga’nun ang kulay ng kwarto ko
dahil nakakagaan ng pakiramdam kaysa sa dating motif ng kwarto ko na halos kulay
puti ang lahat.

“Welcome back, your highness.”

“Enjoy your visit your highness.”

Napatingin naman ako sa mga guards na bumabati sa ’kin na nakatayo ng tuwid sa

bawat baitang ng hagdan at kapansin pansin na nagbago ang attire nila na dark green
na yata pero ’nung huling dalaw ko dito noong nakaraang mga linggo, maroon pa ’yun.

“I will accompany you to your room, your highness.” Rinig kong saad ni Mister Hero.
“Your parents was choosing your ball gown earlier.”

Hindi na ako sumagot at nagpatuloy na ako sa pagakyat sa hagdan. Ilang sandali pa,
nakarating na kami sa ground floor ng palasyo at bumungad sa ’kin ang napakaraming
hugis bilog na mesa at nakapalibot ’yun sa paligid pero may espasyo para gitna para
sa royal dance.

Kapansin pansin ang naggagandahang mint green colored curtains sa nagtataasang

pader.

“Any suggestion, your highness?” Tanong niya habang patuloy akong nagmamasid sa
paligid.

Ang ground floor ng palasyo namin ay may naglalakihang hagdan sa magkabilang gilid
at sa gitna naman nakapwesto ang dalawang upuan nina Mom at dad na ’dun sila
karaniwang umuupo pag may mga okasyon o may mga mahahalagang usapin.

“Could you add a chandelier in that part?” Sabi ko sabay turo sa itaas dahil dalawa
lang ang nakita ko sa itaas kaya medyo hindi matimbang tignan.

“Yes your highness.” Sangayon niya kaya nagpatuloy kami sa paglalakad para marating
ko na ang silid ko.

NANG makarating na ako sa kwarto, hindi ko na nakita si Mom at Dad pero ang sabi ng
isang maid namin ay nandoon kabilang himpilan na medyo may kalayuan dito.

May paguusapan daw sila kasama ang advisors tungkol sa kaawaran ko.

“How many visitors that we have?” Tanong ko sabay bukas ng kurtina ng terrace dito
sa kwarto ko.
“According to them, there are 500 plus visitors including the emperor of this
nation and the prince of different countries that’s why this is a big celebration,
your highness. Even the emperor were curious about you.”

Hindi ko sila masisisi dahil kahit nakikipag-usap ako sa prinsipe, may nakalagay sa
pagibabang mukha ko gamit ang magagarang rubies na naka nagsisilbing takip dahil
nasa royal rules na dapat ko lang ipakita ang mukha ko pag 19 na ’ko. Hindi rin
maiiwasan na may mga rumors tungkol sa ’kin dahil may mga nakapasok dito sa palasyo
para kuhanan ang mukha ko kaya nakapag desisyon si Dad na mas paigtingin pa ang
securities para i-scan kung may nakatagong camera sa katawan nila.

At lahat ng taga silbi dito sa loob ay dapat walang asawa o karelasyon para
maiwasan ang paglabas sa palasyo dahil kung gusto mong manilbihan dito, dapat ilaan
ang mo ang oras at buhay para manilbihan sa royal family. Kaya’t Malaya silang
makita ako dahil hindi naman sila lumalabas.

Pero habang nagmamasid ako dito sa terrace ko, napakunot ang noo kong may natanaw
akong mga kawal na papunta sa likod ng palasyo?

“Maybe they caught someone again.”

Napahawak nalang ako sa bibig ko dahil may pamilyar na lalakeng walang suot na
pangitaas na halos mapuno ng lapnos ang katawan. Kapit kapit siya ng dalawang kawal
habang natanaw ko si Hereral Athlas sa unahan?!

“Hero, tell them to stop! NOW!!”

WHAT THE HELL IS HE DOING HERE?! THAT WAS AXEL DE ANGELO!

“But your highness, I think that was a criminal—”

“Give me my gear!” Sigaw ko sabay naglakad ng mabilis para makalabas ako dito sa
loob ng silid ko at nakita kong may iniabot sa ’ki si Mister Hero na panakip ko sa
mukha ko na inilalagay ’yun sa ibabang parte na kanariwan kong ginagamit pag may
hindi pamilyar na bisita kaya isinuot ko kaagad ’yun habang napapatakbo na ako
dahil pag hindi ko sila naabutan, baka kung ano ang mangyayari sa kaniya!

“Your highness, be careful! You might fell!” Rinig kong sigaw ni Mister Hero pero
hindi ko siya pinansin at nagmadali parin akong bumaba ng hagdan nadahil nasa tower
ang kwarto. “Your highness! Slow down!”

Hindi parin ako nakinig sa kaniya dahil baka hindi ko na maabutan ang pagtugis kay
Axel pero bakit nandito siya?! Sa pamamalagi dito sa palasyo sa loob ng mahabang
panahon, may nakikita kong kinakaladkad ng mga kawal para bitayin o hatulan ng
kamatayan.

NANG makarating na ako sa ground floor, tumakbo na ako papalabas para marating ko
ang likod ng palasyo dahil may underground doon at ang lugar na ’yun ay para sa mga
kriminal para parusahan.

“Where are you going your highness?” Rinig kong tanong ng isang bantay ’nung
hinarangan nila ako dahil may isa pang gate dito para sa siguridad.

“Open the gate.” Saad ko sa maawtoridad na boses habang hinahabol ko ang sarili
kong hininga. “I said, open the gate!” Dagdag ko dahil parang hindi nila ako
papapasukin at nagkatingnan pa talaga silang dalawa kung papahintulutan ako.

“Yes, your highness.” Tugon ng isa niyang kasama kaya ’nung pinagbuksan na nila ako
ay agad akong tumakbo dahi sa lawak nitong palasyo, hindi ko kaagad mararating ang
destinasyon ko.

“Where’s General Athlas?!” Sigaw ko ’nung may natanaw akong dalawang kawal na
paalis na dito at nakita kong sinalubong nila ako ng takbo sabay yuko sa harapan
ko.

“Nandoon siya sa dark station, kamahalan.” Hindi na ako sumagot at minabilis kong
tinungo ang lugar na ’yun.

“Your highness, you don’t have to do this.” Rinig kong saad ni Hero kaya alam akong
sinundan niya ako.

“Stay here, Hero.”

HABOL hininga kong binuksan ang isang bakal na pintuan dito sa likuran ng palasyo
sabay baba ng hagdan pero sinalubong na agad ako ng dilim at may nakita akong isang
lamparang umiilaw habang pababa ng hagdan kaya kinuha ko agad ’yun para
magsisilbing ilaw ko.

“General Athlas, do you hear me! You need to stop right now!” Sigaw ko habang
bumababa ng hagdan at ilang sandali pa, bumungad sa ’kin na nilalatigo ng dalawang
kawal ang katawan ni Axel habang nakagapos ang magkabilang kamay ng kadenang
nakadikit sa pader.

Napasinghap nalang ako ’nung matanaw kong tagaktak ang dugo na dumadaloy sa katawan
niya. “I SAID, STOP!!” Umalingawngaw ang sigaw ko dito sa ilalim kaya napatingin
ang mga kawal sa ’kin, pati na rin si Heneral Athlas.

“Your highness!” Sabi ng mga kawal sabay yuko ’nung makita ako.

“Princess Nataxia, what are you doing here? This is sensitive case.” Saad niya pero
naglakad ako sa kinaroonan nila.

“Explain his case to me.” Sabi ko sa maawtoridad na boses at mas lalo kong
pinaigting ang pormal ko na boses para hindi ako makikilala ni Axel na nakayuko
ngayon na parang walang malay.

“Murder your highness and there’s a royal law here that death penalty is the
punishment for that.” Mabilis na sagot niya pero binalingan ko siya ng matalim na
tingin dahil medyo hindi ako nasiyahan sa sinabi niya sa ’kin.

“This is how they conduct an investigation? Can you explain me EVERYTHING, general?
I’m not satisfied with your answer.” Tugon ko sa matigas na boses.

“According to the report, he
was declared dead because of
group for troublemaking, and
with bad habits.” Sagot niya
sabay baling sa kinaroroonan
kalagayan niya ngayon.
killed his opponent using a metal pipe and the victim
severe damage of his skull. Aside from that, he has a
based on my personal investigation… he’s a bad boy
sa ’kin kaya kumawala ako ng napakalalim na hininga
ni Axel na hindi ko magawan tignan ng matagal dahil sa

“Have you asked his statement?” Tanong ko sabay baling sa kaniya ng tingin habang
nakita kong inalis niya ang metal head gear na suot-suot niya habang nakatitig siya
sa ’kin ngayon.

“His case is obviously a murder—”

“DAMN GENERAL! HOW COULD YOU DO THIS TO HIM WITHOUT KNOWING HIS SIDE?! HE HAVE
RIGHTS TO SPEAK!” Dahil hindi ko na napigilan, nasigawan ko siya sa unang
pagkakataon kaya bakas sa mukha niya ang pagkabigla dahil sa asal ko ngayon pero
hindi naman tamang huhulihin mo ang isang criminal na hindi binigyan ng
pagkakataong makapagsalita!

“THE TWO OF YOU! ALISIN NIYO SIYA AT IPAGAMOT SA DOKTOR DITO SA LOOB NG PALASYO!
BAKA AKO PA MISMO ANG LALATIGO SA INYO HINDI NIYO YAN GINAMIT SA TAMA!” Singhal ko
sa dalawang kawal na nakayuko sa ’kin.

“Y-Yes, your highness.” Tugon niya sabay mabilis naglakad sa kinaroroonan ni Axel
at sinimulan na nilang tanggalin ang nakagapos na kadena sa magkabulang pulsuhan
niya.

“And you General, to maintain the human rights here. Do your job, correctly.” Saad
ko sa seryosong boses at inihakbang ko na ang mga paa ko para makaalis dito sa
ilalim.

“Your highness, why can’t you accept me as your prince?”

©cherryypinks

CHAPTER 5

CHAPTER 5

Nataxia Serofinna’s POV

AGAD ko namang binalingan ng tingin si Heneral Athlas nang dahil sa sinabi niya sa
’kin. “You’re not a prince, General.” Madiing sagot ko sabay harap sa kanya habang
seryosong nakatitig sa ’kin at naririnig ko naman ang mga yapak ng dalawang kawal
papaakyat ng hagdan para sundin ang iniutos ko kanina.

“Yes you’re right, your highness but I’m a royal blood too. Instead of exploring
outside in your palace to find your prince, marry me and I’ll be responsible King
for you.” Mabilis na sagot niya sa ’kin kaya tumawa naman ako ng bahagya dahil
ilang beses ko nang naririg sa kaniya na siya ang lalakeng nakatala sa ’kin.

Pero may dahilan ako para hindi ’yun mangyayari.

“General, I told you in how many times. You’re nothing but… just a friend of mine.
Your dad was the king’s advisor, we were both raised in the palace so I can’t marry
my friend?” Seryosong saad ko kaya narinig ko naman siyang nagbuntong hininga sabay
baling sa ibang direksyon.

By the way, his mom is a sister of a queen in ’Harnet’s Kingdom’ so General Athlas
is a royal blood too but I have no intension to marry him. Kaibigan lang talaga ng
turing ko sa kaniya at nagkasama lang kami sa mansyon dahil maagang nawala ang
kaniyang ina dahil may malubha daw itong karamdaman. Kaya’t pinahintulutan ng hari
na dito siya titira dahil hindi naman iba sa pamilya si Mister Everett dahil
magkaibigan sila ni Dad.

Pero may mga pagkakataong kinukumbinsi ako ni Dad na si Heneral Athlas ang dapat
kong pakasalan pero hindi talaga ako komportable dahil kaibigan lang talaga ang
turing ko sa kaniya.
“Maraming prinsesa ang naghahangad para pakasalan ka, Hereral Athlas. ’Huwag mo
sanang mamasamain ang sinabi ko sa ’yo dahil magkaibigan lang tayong dalawa.”
Dagdag ko pero totoong sikat si General Athlas sa mga prinsesa sa ibang bansa dahil
sa taglay nitong kakisigan na inaamin kong walang babaeng hindi lilingon sa kaniya
nakasalubong mo siya.

“You’re the only princess that I loved, you know that your highness. But I’m still
hoping for your acceptance and I will always protect you no matter what happen.
You’re my princess and I’m your warrior.” Kumawala nalang ako ng buntong hininga
dahil hindi ko alam kung ano ang susunod na sasabihin ko sa kaniya.

“I have to go, General. See you around.” Pagpapaalam ko dahil mas lalo na akong
nakakaramdam ng pagkailang dahil sa mga pag amin niya kaya tuluyan ko nang
hinakbang ang mga paa ko para makaalis na dito sa ilalim.

Noong mga musmos pa lamang kami, para lang kaming normal na magkapatid dahil lagi
ko siyang kalaro pero habang lumalaki kami, lagi niyang sinasabi sa ’kin na gusto
niya akong pakasalan kaya’t nailang na talaga na ako ng tuluyan sa kaniya kaya
’nung tumungtong ako ng labinlimang taon, madalang lang kami nakakapag usap lalo
na’t may responsibilidad na siya sa kaharian at naging pinuno ng mga hukbo.

Sa pagkakaalaam ko, dalawang taon ang pagitan ng mga edad namin kaya’t mas madami
siyang responsibilidad sa ’kin dahil masyado siyang abala sa pamumuno at magp-
protekta ng kaharian.

“Your highness, is there any problem?” Bungad sa ’kin ni Mister Hero pagkalabas ko
dito sa underground. “The king and queen were waiting for you in the living room.”

“It’s fine, Hero. Let’s go, and I want to see my Mom ang Dad.” Tugon ko at
nagsimula na kaming maglakad para makapasok uli sa loob ng palasyo.

“My Princess!” Bungad sa ’kin ni Dad ’nung pagkabukas ng pagkabukas nitong malaking
pintuan dito sa living room. “Your Daddy misses you!” Sigaw ni Dad sabay sinalubong
ako ng yakap at pati na rin si Mom na nakangiti sa ’kin kaya tinanggal ko na ang
gear na suot suot ko at binigay ko na ’yun kay Mister Hero.

“I miss you Princess.” Mahinang usal ni Mom dahil ilang linggo na rin ang makalipas
ang huling bisita ko dito.

“Princess Serofinna! How’s your adventure!” Rinig kong sigaw ng Dad ni General
Athlas at kumalas na ako sa pagkakayakap nila dahil nakita kong papunta na sa ’kin
si Mister Everett. “Did you saw my son? Nakapagusap na ba kayo?” Dagdag niya sabay
yakap sa ’kin ng bahagya.

“Yes, Mister Everett.” Tugon ko dahil ito ang laging bungad na tanong niya sa ’kin
dahil siya ang mas nasasabik sa ’ming dalawa ni General Athlas para mas mapalapit
kami sa isa’t isa.

“Come my dear, have a seat and we will talk about your royal ball.” Sabi ni Mom
kaya nagsimula na akong naglakad patungo sa pinakamalawak na terrace dito sa
palasyo.

“Excuse me, your majesties and your highness. I have an urgent meeting.”
Pagpapaalam ni Mister Everett kaya tumango naman ako dahil mas busy siya kaysa kay
Dad dahil siya ang naghahandle ng usapin sa iba pang kaharian.

“Prepare our tea.” Saad ni Dad sa mga maid na nakatayo sa terrace at nakita ko
siyang yumuko para sundin ang utos.

Nasa ikawalang palapag ito naka-locate dahil kitang kita dito ang view sa labas ng
palasyo kaya ang terrace na ito ang unang mapapansin dahil sa lawak at laki. Dito
kami karaniwang nasasama habang pinagmamadan ang aming nag gagandahang hardin.

Para mas komportable, may circular table doon na may mga preskang prutas na
nakalagay sa gitna at may mga iba’t ibang uri ng dessert na nanggaling pa sa ibang
kaharian.

Tungkol naman sa palasyo, sa unang tingin ay hindi ito ganoon kagara sa labas dahil
ilang dekada na rin ang nakalipas ’nung itayo ang palasyo na ito kaya’t medyo
malabo na ang pinturang nailagay. Nang matandaan ko pa, ilang taon na rin ang
nakalipas ’nung nai-pinturahan namin uli pero sa laki at lawak nitong palasyo,
masyadong mahirap at baka makadisgrasya pa kami ng mga alipin kaya hinahayaan
nalang namin na makupas ang kulay.

Pero hindi ka naman magsisisi pag nakapasok kana dahil bubungad sa ’yo ang malinis
at mga magagarang gamit dito sa loob. Bilang prinsesa, dapat isaulo ko ang kung ano
ang nandito sa palasyo. Kagaya nalang ng iba’t ibang pasilyo, himpilan, kwarto at
kung ano ano pa.

“So my Princess, the royal ball would be your great experience. The time has come
to reveal your elegance and your unique beauty.” Saad ni Dad sa seryosong boses
sabay upo sa kaniyang sariling upuan at ga’nun din si Mom. “Well, our kingdom is
famous because they’re really curious about you.”

Dagdag ni Dad at umupo na rin ako sa upuan ’nung inalalayan ako ni Mister Hero para
makaupo. “Dad, this is not about appearances, I think they’re just want to come on
my special day.” Pero mukhang tama si Dad dahil base sa naririnig ko, mukhang
pagmumukha ko talaga ang pinunta nila. “How’s my ball gown?”

Tanong ko habang tinignan ang mga nagsidatingan na mga maid habang may dala-dala
silang golden tray na may lamang teapot at tasa na gawa sa porcelana na iniregalo
pa ito sa emperador. Inilapag nila ’yun sa aming harapan at nakita kong kinapitan
ni Mister Hero ang tsarera para malagyan na ang tasa ko ng tsa-a.

“Of course, that was mint green my dear. Your favorite color right? I know you will
love it.” Nakangiting saad ni Mom sabay palakpak ng dalawang beses kaya napalingon
naman ako sa likuran ko dahil may naririnig akong may papunta dito sa kinaroonan
ko.

“That dress was made by a famous designer in Paris. May mga pinakita pa siyang
ibang kulay sa ’min pero naalala kong mahilig ka sa kulay na ’yan.” Sabi ni Dad at
nakita ako ang dalawang maid na hinihila ang isang mannequin papunta sa ’kin at
napansin ko kaagad ang isang ball gown na kumikintab dahil sa transparent silk at
tama nga si Mom, mint green nga ang kulay sa loob ng kumikislap na sutla.

Illusion naman ang pangitaas para may suporta ako kung sakaling pumapaibaba dahil
may kabigatan ’tong gown pero kung titignan ito sa malayo, parang naka tube lang
ako. “Wow, this is really lovely.”

Bulong ko habang hinawakan ko ang mga batong kumikinang na nakadikit sa pangitaas

ko. “What’s this? Is this really emeralds?” Namamanghang tanong ko habang
tinitignana ng maigi dahil may mga berdeng bato na nakasulsi na korteng rosas dito
banda sa tagiliran.

“Yes my Princess. Yes, it is.” Nakangiting saad ni Dad habang tumawa ng mahina kaya
napatingin naman ako sa kanila.
“Thank you so much Mom… Dad…”

“About your identity, are you sure to hide it after the reveal?” Tanong sa ’kin ni
Dad kaya tumango ako sabay hawak sa tasa ko para humigop ng tsa-a. “It is fine to
you? By the way, how’s their treatment while using your fake identity?”

“It’s miserable Dad but I can handle it. Maybe this is a challenge to me, but don’t
worry… malapit ko nang makumbinsi ang future prince na sinasabi ko dahil sa kaniya
ko nakita ang katangian ng isang prinsipe.” Saad ko sabay ibinaba ang hawak hawak
kong tasa at kumuha ng isang pirasong green grape na nakalagay sa malaking tray.

“Good job, I like your mindset my princess. Dahil kayo ang papalit sa trono namin
pag dumating ang nararapat na panahon.”

Matagal pa ’yun pero dadating at dadating na kami ang mamumuno sa kaharian. Mabuti
nalang, royal blood din si Jerickho base sa naririnig ko sa school kaya isa din
’yan sa dahilan kung bakit siya ang napili kong prinsipe.

This is not an act of Desperateness for me, ginagawa ko ’to hindi dahil sa ’kin
kundi para rin sa kaharian. Kinakailangan na may mabuting puso ang hahari dahil
kung hindi, baka dadating sa punto na matulad kami sa isang kaharian na ilang milya
lang ang layo dito sa ’min.

Nang dahil sa pagkasakim, malupit at walang pusong naghari, nawala na ang karapatan
pangtao at nagresulta ng pagaalipin. Pero dahil sa tulong ng ibang kaharian,
tinugis ang haring ’yun at hinatulan ng kamatayan dahil sa ginagawa niyang
kawalanghiyaan.

Sana hindi mabigla si Jerickho sa pag sinabi ko na ang nararamdaman ko sa kaniya at

gagawa ako ng paraan para makapagusap kami sa aking kaarawan. Pero, pag mananatili
akong maging si Maria Hades pagkatapos ng pagdiriwang para makapagtapos ako ng
pagaaral at hindi ko pa pwedeng sabihin sa kaniya ang totoo para maiwasan ang gulo
pag nagkataon.

Mananatili ang pagtatago ng totoo kong pagkatao at sa oras na matapos ang misyon
ko, ay hahatulan ko ng kaparusahan ang mga taong mapangabuso dahil mayroon akong
nililista kung sino ang nangaapi lalo na sa ’kin.

Hindi ko naman sila papatayin, paparusahan ko lang sila para tumanda para hindi na
maulit sa mga tulad ko ang kanilang pangaapi. “By the way, inilabas ko na ang mga
invitation sa labas ng palasyo at mapupunta ’yun sa Akademia natin. Para na rin sa
mga taong kakilala ko sa labas.” Rinig kong saad ni Dad pero muntik ko nang
makalimutan na bibigyan ko pala ang mga invitation ng kaibigan ni Axel?!

Muntik ko na ring makalimutan na nandito pala siya sa palasyo at inaasahan kong

ginagamot siya ngayon. “Dad, can I have an invitation? I think five invitations are
enough.”

“Of course my Princess.” Tugon ni Dad sa ’kin at nakita kong tumingin siya sa loob
ng living room. “Mister Warent, can I have five invitation?”

“Yes your Majesty.” Rinig kong tugon ng General secretary ni Dad na naghahandle ng
mga presentation, program at may kinalaman sa mga papeles na tinatanggap dito sa
palasyo. “Here, your highness.” Napalingon naman ako dito sa gilid ko dahil iniabot
na sa ’kin ni Mister Warent ang invitation na hininingi ko kaya tinanggap ko naman
’yun sabay inilapag dito sa mesa.

“Could you call Mister Feliv for me?” Sabi ni naman ni Mom kay Mister Warent.
“Of course your Majesty.” Tugon niya sabay yuko at naglakad paalis dito sa terrace
pero ’yung taong tinawag ni Mom, ’Chief of Protocol’ ang tawag sa kaniya dahil siya
ang naghahandle ng public activites kagaya ng occasional receptions, formal dinners
at iba pa. Si Mister Feliv ang ang o-organize ng mga design at foods, kasama niya
ang mga ibang tauhan dito sa palasyo para sundin ang mga idea niya.

At para maintindihan na rin kung sino sino ang mga importanteng tao dito sa loob ng
palasyo, uumpisahan natin kay Mister Everett na Trusted Advisor ng Hari, actually
marami sila pero siya ang pinakapinagkakatiwalaan ni Dad. Kagaya ng sinabi ko
kanina, siya ang naghahandle ng usapin sa ibang kaharian para pagtibayin ang
relasyon namin sa ibang bansa.

Kasama ni Mister Everett ang mga ’Head of Media and communication’ na nagbibigay ng
tamang impormasyon sa pamamagitan ng paglabas ng iba’t ibang statement sa
Telebisyon o dyaryo para ibalita ang mga aktibidad ng Hari.

Tungkol naman kay Mister Hero, may mga butler’s pa dito sa loob ng palasyo para mag
assist ng mga guests pag may mga okasyon o pagdalo.

Sunod ay ang mga kawal na sa pagkakaalam ko, mga limang daan na sila pero
napagisipan na mas dadagdagan pa ang hukbo para mapalakas ang seguridad dito sa
kaharian.

Mayroon din kaming tatlong Chef, isang daang Maids, limampung hardinero, tatlumpung
driver, isang daang guwardya, apat na doktor na may kaniya kaniyang trabaho. Kung
hindi ako nagkakamali, ’yan ang mga tauhan dito sa loob ng palasyo.

“I’m here, your Majesty.” Napatingin ako kay bagong dating na si Mister Feliv na
pinatawag kanina ni Mom.

“Is everything was settled for my daughter’s royal ball tomorrow night?”

“Yes your Majesty. The food, musicians and guests. Everything was prepared.”
Magalang na saad ni Mister Feliv habang nakayuko ng bahagya.

“Good work you may go, Mister Feliv.”

“Thank you, your Majesty.” Tugon niya at naglakad na dito papaalis sa terrace kaya
binaling ko nalang ang tingin ko sa tulips garden dahil nakakatuwa pagmasdan dahil
naka-align sila ng mabuti na nakaayon sa kanilang kulay.

“Sorry for the disturbance, your Majesties but the patient named Axel Valentino De
Angelo was looking for you, Princess Nataxia.”

©cherryypinks

CHAPTER 6

CHAPTER 6

Nataxia Serrofina’s POV

“Who’s that, my princess?” Napabaling naman ako kay Dad dahil may dumating na isang
butler dito sa terrace.

“I-Isa siya sa mga kawal Dad, may ipinatugis lang ako sa kaniya.” Depensa ko habang
nakatitig kay Dad kaya tumango naman siya sa sinabi ko. “I need to go Dad,
kakamustahin ko lang kung ano ang nangyari sa pinagawa ko.” Sabi ko pa sabay tayo
sa pagkakaupo ko para mapuntahan siya sa ospital dito sa loob ng palasyo pero bakit
niya naman ako pinatawag?

“Your highness, what’s your plan for him?” Tanong sa ’kin ni Mister Hero na
sinundan ako sa paglalakad. “Do you know him, your highness?”

“Yes Hero, but he’s not my friend or what. Pero inaangkin niya ako bilang si Maria
Hades dahil pamilyar daw ako sa kaniya.”

“Hindi kaya’t nakita ka niya dito sa loob ng palasyo?”

“Too impossible, Hero.”

Paano niya naman ako makikita dito dahil hindi naman siya makakapasok basta basta
dito sa loob ng palasyo?

Para makita ko nalang siya, iniabot na ni Mister Hero ang gear ko para hindi niya
ako makilala dahil papunta na kami ngayon sa ospital na medyo may kalayuan dito sa
ikalawang palapag.

MAKALIPAS ang ilang minuto, pinagbuksan na ako ng pintuan ni Mister Hero kaya
pumasok na ako sa loob para makita ko na si Valentino.

May Valentino pala ang pangalan niya, medyo nakakatawang pakinggan pero ’yan na ang
itatawag ko sa kaniya simula ngayon.

“Good day your highness.” Bati sa ’kin ng isang doktor dito sa loob at nakita kong
nakahiga si Valentino na halos mapuno na ng benda ang kaniyang katawan.

Napansin niya kaagad ako kaya bigla siyang napaupo pero makikita ko sa expresyon ng
mukha niyang nahihirapan siya. “Thank you for coming your highness.” Magalang na
saad niya kaya napataas naman ang kilay ko dahil ’dun.

Marunong din pala ’tong gumalang ang Valentino na ’to?

“What’s your point of calling me here?” Tanong ko sa pormal na boses habang umupo
sa upuan na binigay sa ’kin ni Mister Hero kaya nakaupo ako ngayon sa paanan niya
banda.

“The doctor said, you helped me so I just wanted to thank you for saving my life
but I did that because he raped my neighbor’s daughter. He is a gang leader of
’Black headed Skull’, also he tried to kill my comrade so he deserve that for me. I
have my strong evidences to prove that he is a scum criminal.”

Puno ng sensiridad niyang sabi habang nakayuko siya talaga ngayon sa ’kin kaya may
galang nga talaga ’tong lalakeng ’to kahit bastos siya sa una naming pagkikita sa
Academy.

“Although, killing is a sin and taking revenge is wrong but about defending your
friend is kind of heroic for me.” Sabi ko sa kaniya kaya dahan dahan niyang inangat
para tignan ako. “Maybe I will convince my father if ever you would’ve received the
death penalty.”

“But your highness, the General told the magistrate about his case. I know he
will.” Rinig kong saad ni Mister Hero dito sa likuran ko.

“I know what I am doing. Kalapastangan ang ginawa niyang pagaabuso sa mga

kababaihan, dapat lang siyang mamatay. Kung nagmamatigas pa ang hukom tungkol sa
kaniyang kaso, baka may gagawin akong hindi nila magugustuhan.”

“Copy, your highness. I will tell the magistrate’s secretary about this.” Rinig
kong tugon ni Mister Hero.

“Thank you, your highness. This is deeply appreciated, my comrades were worried for
me. Alam kong patay na ako sa isip nila dahil sa ginawa kong krimen.” Magalang na
saad niya sa ’kin kaya tumayo na ako sa pagkakaupo. “Your highness, I will give my
debt of gratitude right now. I wanted to become one of your warriors here. I will
serve you, as your loyal defender.”

Napakunot naman ang noo ko sa sinabi niya sa ’kin. “No need, this is my personal
job. I just wanted to help my people.”

“Your highness, I insisted. Because not just a long ago, I was staring at you not
so far away. My father was a gardener here back then and I was helping him when I
was 12, I haven’t seen your face but I was in your garden, looking for your
presence at the terrace.”

Nabigla ako sa sinabi niya pero hindi ako nagpahalata at tinitignan ko lang siya
ngayon pero hindi ko alam kung tatanggapin ko ba na maging kawal siya dito sa
palasyo?

Matagal na rin na panahon ang sinabi niya pero, wala akong napansin noon na may
batang nagtrabaho dito sa palasyo?

“I wanted to serve you. I wanted to… sacrifice my life to you, your highness.”
Dagdag pa niya pero tumalikod na ako dahil hindi pa ako makapagdesisyon ngayon.

“I will think about it. Wait for the royal letter for you, Mister De Angelo.”

“I will your highness, and I hope you will give a chance to prove that I’ll be a
loyal subject to your kingdom.”

Kaya pala sinabi niya sa ’kin bilang si Maria Hades na pamilyar ako sa kaniya? Baka
mabuking ako nito pag nagkataon?

Ang talas naman ng isip ng lalakeng ’to, para maalala na pamilyar ako sa kaniya?

“Go home safely, Mister De Angelo. Wala ka na sa bingit ng kamatayan ngayon.” Sabi
ko at nagumpisa ng maglakad palabas ng silid. “Hero, what do you think?” Tanong ko
’nung makalabas na kami.

“Para sa ’kin nagsasabi siya ng totoo tungkol sa taong pinatay niya, karapat dapat
siyang maging isa sa mga kawal dahil sa pagtatanggol sa kaniyang kapwa. Ngunit,
sigurado akong hahadlangan ito ni Heneral Athlas dahil masyado siyang mahigpit sa
pagpili ng kawal, lalo na’t siya ang tumugis sa lalakeng iyon.”

Alam na alam ni Mister Hero ang ugali ni Heneral Athas, pero wala pa naman akong
desisyon kung tatanggapin ko siya bilang kawal.

“But I know his father, your highness. Naging hardinero siya dito sa loob ng
tatlong taon, subalit inakusahan siyang nagnakaw ng isang brilyante dito sa loob ng
palasyo. Sa matatandaan ko pa, naging kaibigan ng Hari ang ama ng binatilyong iyon
kaya’t pinalayas siya dito sa palasyo at hindi hinatulan ng kamatayan.”
Napabuntong hininga naman ako sa sinabi ni Mister Hero dahil hindi pala maganda ang
background ng pagalis ng ama niya dito.

“Wala namang problema sa ’kin kung tatanggapin niyo bilang kawal ang binatilyong
iyon, sayang ang kaniyang tindig at kakisigan kung hindi niyo siya tatanggapin.
Kamahalan.” Natawa nalang din ako ng mahina dahil sa sinabi ni Mister Hero dahil
maging siya, hindi pinagkailang may ibubuga ang lalakeng ’yun.

“Ang pinagalala ko lang, baka mahalata niyang ako ang prinsesa habang nagpapanggap
bilang si Maria Hades lalo na’t sinabihan niya akong pamilyar kaya nakakapangamba.”

“I will always respect your decision, your highness.” Napatango naman ako sa sinabi
niya kaya pagiisipan ko talaga ng mabuti dahil ako ang mapapahamak pag nagkataon.

Nelix Genjuro’s POV (Gold)

“Fvck I hope he’s not fvcking dead.” Napabaling ang tingin ko kay Emerald na
napasabunot sa kaniyang sariling buhok habang ako naman, tinutungga ang whiskey na
kapit ko. “Hindi ko mapapatawad ang sarili ko pag may nangyaring masama kay Metal.”

“Stop worrying, Warien.” He’s Warien Klinton, and his codename is Emerald.

“He saved me, muntikan na akong mapugutan ng ulo kanina.” Alam kong hindi dapat
kami magpapabaya sa isa’t isa dahil kinakailangan naming magtulungan. “Hindi pa
hilom ang mga sugat ko kaya hindi ako ga’nun kabilis gumalaw.” Dagdag ni Emerald.

Pero mas gusto ko pa yatang paslangin ang Heneral na ’yun dahil si Metal lang ang
lang hinuli niya? Mas gugustuhin ko pang kaming lahat ang hinuli para patas dahil
may pinatay din kaming lima at mga tauhan ’yun ng gagong gang leader na walang
ginawa kundi manggahasa, magnakaw at gumagawa ng gulo dito sa kaharian.

Pero may kutob akong may kinalaman ang palasyo dito para hayaan lang nila magsahik
ng kasamaan ang gang na ’yun?

“Si Metal lang ang nahuli, bakit hindi tayo sinabay? Putanginang ’yan.” Napangisi
lang ako sa mura ni Diamond habang ginagamot ang sugat ni Silver sa tuktok ng ulo
niya dahil naligo ’yan ng dugo kanina sa pakikipaglaban.

“Fvck you bro, kayo nalang magpahuli ’dun. Hindi ko pa gustong mamatay, wala pa
akong nalalahian. Sayang lahi ko pag hindi kumalat!” Natatang sabi ni Silver kaya
napailing nalang ako sa taong to, Malaki na sugat sa ulo nakuha pang tumawa.

O nasisiraan nanaman yata ng bait.

By the way, the real name of Diamond is Yiroel Cayden. Silver is Saymon Payton,
Metal is Axel Valentino De Angelo and I’m Nelix Genjuro, Gold is my codename.

Ito ang ginamit namin bilang codename dahil ang mga ’yun ang nagbibigay kaunlaran
dito sa kaharian. Sa pagkakaalam ko, ang bansa namin ang may pinakamaraming
dyamante kaysa sa ibang kaharian.

“Fvck that General, he didn’t chase those fvcking real criminals who belonged in
’Black headed Skull? Screw him.” Well, Emerald was right so I think this is
conspiracy.

“Be calm, Emerald. Ang importante napatay ni Metal ang gang leader na ’yun na ang
hirap patayin.”

“I thought we couldn’t defeat them. Akala ko na talaga, hindi na tayo makauwi dito
sa hideout ng magkasama. Mabuti nalang, bihasa tayo sa mga galaw nila.” We’re not
gangsters or what, we’re just normal group but we have an authority and power to
control the other gangs.

Sinasakop namin ang mga gangs na walang ginawa, kundi gumagawa ng krimen na labag
sa royal laws dito sa kaharian. Pag nanalo kami, kaya namin siyang ikontrol para
huwag gumawa ng mga bagay na lalabag sa batas pero may isa talagang gang na hindi
namin matalo talo kaya humingi kami ng tulong sa ibang gangs na sinakop namin para
patumbahin sila.

Dumanak ng dugo ang abandonadong building na nagsilbing tagpuan ng mga gang at doon
na nagsimula ang nakakahindik na labanan.

Espada ang naging kapangyarihan namin para pumatay at nang mapatumba ang gang
leader na nais talaga naming paslangin, doon na dumating ang mga kawal kasama ng
heneral.

Pero hindi nakaligtas sa kamay ni Metal ang pinuno nila dahil halos hindi na
makilala. Basak ang mukha, at kumalat ang ibang parte ng kaniyang ulo sa simento.

May nakapagsabi sa amin na tagapagligtas kami ng kaharian. They keep calling us

’Shadow Warriors’ dahil kami raw ang gumagawa ng mga bagay na hindi kayang gawin ng
mga kawal.

“Maybe Metal is already dead right— AWWW! Just kidding Diamond fvck!” Hindi na
pinatapos magsalita si Silver dahil biglang hinampas siya ni Diamond sa ulo pero
alam ko nagpapatawa lang ang hangal na ’to dahil nagaalala rin siya kay Metal.

“I wasn’t dead Moron.”

Sabay sabay kaming napalingon sa pintuan ’nung narinig namin ang boses ni Metal.
“FVCK DUDE YOU’RE STILL ALIVE!” Sigaw ni Emerald sabay tayo sa kinauupuan para
aalalayan si Metal dahil may dalawa siyang saklay ngayon.

“What happened Metal? Hahatulan ka pa ba nila ng kamatayan? Bakit ka nila

pinakawalan?” Tanong ko sabay sara ng pinto ng hideout.

“Wait, let me sit. Fvck I was close to death.” Sabi niya kaya inalalayan namin siya
ni Emerald paupo sa sofa dahil makikita ko sa katawan niya na may bakas ng latigo
at punong puno ng benda ang katawan niya.

“Akala ko hindi ka na makasurvive dahil mas malupit pa sa hari ang Heneral na ’yun
at hindi patas.” Seryosong saad ko habang maingat namin siyang pinaupo.

“Yeah right but the princess saved me.” Bahagyang tumahimik ang paligid dahil kunot
noo namin siyang tinititigan ngayon dahil sa sinabi niya.

“What are you talking about?”

“Bro’s kinausap ako ng prinsesa… and damn, even she was wearing a princess’ face
gear, she’s really beautiful. The way she talk, and move.”

“Tangina? Dapat ako nalang pala ang hinuli kanina?” Hindi makapaniwalang sabi ni
Silver.

“Are you sure Metal? You’re not dreaming that time?” Tanong ko dahil masyado naman
yata siyang swerte para makausap ang prinsesa?

“Fvck dude, I’m not. Actually, I’ve already told her that I wanted to be a warrior
too. But while staring her while talking, fvck… I could still remember her gestures
when I was 12.”

Well, this is a third time he opened that topic about his childhood. He said, he
saw the princess in the palace. Pero ’nung umalis na si Mister De Angelo bilang
hardinero dahil pinagbintangan daw itong nagnakaw at sabi ni Metal, hindi daw ’yun
totoo.

“Tinulungan ako ng prinsesa para hindi mahatulan ng kamatayan kaya may utang na
loob tayo sa kaniya at siya naman dapat ang protektahan ngayon.”

Napatango ako sa sinabi ni Metal dahil kahit basagulo ’yan, matino pagdating sa
seryosong usapan. Kaya rin siya napilitang sumali sa grupo namin dahil sa pera
dahil hindi sila ga’nun kayaman. Originally, I’m the leader of our nameless group
but when he joined here, he was responsible.

Sa kaniya ko nakita ang katangian para maging pinuno ng grupong ’to. Pero medyo
matino parin ako kahit papaano dahil hindi ako mainitin ng ulo kagaya niya, at
madalas nasasangkot sa gulo dahil lagi siyang pinagiinitan kahit saan siya
magpunta.

“If she helped you, then the princess has the good heart.”

“Yeah you said it right Gold.” Tugon ni Metal pero may narinig kaming kumakatok sa
pintuan ng hideout. “Can you open that?” Tumayo nalang ako para buksan ang pinto
dahil ito na ’yung food delivery na hinihintay namin. Tamang tama, nandito si
Metal.

“I can’t wait to see her dude, I envy you. Gusto ko rin siya makausap tangina!”
Natatawang saad ni Silver at binuksan ko nalang ang pintuan.

“Wait? What are you doing here? Maria?”

©cherryypinks

CHAPTER 7

CHAPTER 7

Nataxia Serofinna’s POV

BUMUNGAD sa ’kin si Gold yata ’to? Pero narinig ko na ang boses ni Valentino ’nung
bumukas ang pinto. Habang paalis siya kanina, nagpaalam muna ako sa palasyo pero
hindi ko sinabi ang totoo kung saan ako pupunta. Ang dinahilan ko nalang, may
nakalimutan ako sa bahay namin nina Mamita pero syempre, alam ni Mister Hero kung
saan talaga ako pupunta at siya pa ang naghatid sa ’kin.

“Come in Lady Maskie! Are you visiting Metal?” Tanong ’nung Silver habang binigyan
ako ng daan ni Gold para makapasok ulit sa hideout nila. Pero napakunot ang noo
kong mukhang ginagamot ni Diamond si Silver—oo nga pala, nakipaglaban pala ang mga
’to.
“Nope, hindi ang lalakeng ’yan ang pakay ko dito. Ibibigay ko lang ’tong mga
invitation na ni-request niyo sa ’kin.” Tugon ko sabay hinto sa kinaroroonan ni
Valentino at iniabot ang royal invitation na hawak ko. “Bukas na ang celabration,
kaya maghanda na kayo ng susuotin niyo. Formal suit ang theme para sa mga
gentlemen.” Tss, pero mukhang hindi sila gentle. Mga magagaspang ’to kumilos.

“Oh wow, you really did it Lady Maskie—but wait, how did you get those?” Tanong ni
Silver na inaasahan kong marinig ’yan mula sa kanila.

“Nagt-trabaho ang kakilala ng Dad ko bilang isa sa mga advisor’s ng hari doon sa
palasyo kaya ’wag na kayo magtaka kung nakakuha ako nito.” Sabi ko pero iniba ko
ang direksyon ng kamay ko at naglakad sa kinaroroonan ni Silver napansin ko naman
na inaayos ni Diamond ang first aid kit dahil tapos na yata ang paggagamot niya

“Thank you lady maskie, I thought that was a joke but here it is. The Royal
Invitation.” Nakangising saad ni Silver sabay itinanggap ang hawak kong apat na
imbitasyon, apat lang dahil alam kong bibigyan si Valentino ng Academy. “I can
smell the scent of the palace…” Sabi niya pa sabay singhot ng mga papel kaya
napailing nalang ako sa asal niya.

“Take a seat.” Napatingin naman ako likuran dahil narinig ko ang boses ni Gold at
nakita ko siyang ibinaba ang isang maliit na sofa kaya umupo naman ako.

“Thanks for the Royal Invitation but… could you please tell us why you’re wearing a
mask?” Napatingin naman ako kay Emerald na uminom ng whisky sa tabi ni Valentino.

“Allergic ako sa alikabok, napakasensitibo ang ilong ko dahil bahing ako ng bahing
tapos susundan na ng sipon kahit konting alikabok lang, kaya lagi akong may suot na
mask.” Dire-diretsong sagot ko at nakita kong napatango naman si Emerald.

“Then, try to take a medicine for allergy.” Sabi naman ni Valentino.

Ginagawa ko nga ang lahat para makalusot pero may follow-up’s pa siyang sinasabi.
“Hindi maganda sa katawan ang pagiinom ng gamot kaya tinitiis ko mag mask kahit
naiinitan ako minsan.” Depensa ko sabay napangisi nalang ng palihim dahil mukhang
mabilis akong nakahanap ng rason.

“I have to go, marami pa akong dapat gawin—”

“No, stay here. Walang hahatid sa ’yo pauwi.” Putol ni Valentino sa sinasabi ko
pero tumayo parin ako dahil kailangan kong bumalik sa palasyo.

“Kaya kong umuwi, may mga paa naman ako na kayang maglakad.” Saad ko habang
nakatitig sa kaniya pero sa halip na sagutin ako, bigla niyang sinalpok ang
makakapal niyang kilay.

“I said, stay here or I will force you to stay?” Kumawala nalang ako ng buntong
hininga dahil napakabossy ng Valentino na ’to. By the way, ang sarap bigkasin ang
pangalan niya hindi ko alam kung bakit.

“Metal was right, baka may umaaligid na spy sa labas ng hideout at nakita ka nilang
lumabas dito, mapahamak ka pa.” Napatingin naman ako kay Gold ’nung may inilapag
siya sa center table na isang kulay pulang inumin. “Drink this pomegranate juice,
after that… ako nalang siguro ang hahatid sa ’yo pauwi.”

Mukhang wala akong ibang choice kundi dito nalang muna ako. “No, ako ang maghahatid
sa kaniya.” Kunot noo ko namang binalingan ng tingin si Valentino dahil sa sinabi
niya.
“Magpagaling ka muna dito, dahil baka bukas hindi kana makakapunta sa palasyo
dude.” Sabi naman ni Diamond habang nagbubuhos ng whiskey at nakaupo siya sa tabi
ni Silver.

“Mga sugat at pasa ang inabot ko sa hangal na Heneral. But no matter what happen, I
will go to the palace tomorrow.” Inabot ko nalang ’yung pomegranate juice na
hinanda ni Gold at pasimleng tumalikod para maibaba ang mask ko ng bahagya at
uminom ng konti pero syempre, pinaparamdaman ko sila baka nakasilip.

Inilapag ko naman kaagad ’nung nakainom na ako sabay inayos ng mabuti ang mask ko
habang pinagmamasdan silang nakaupo sa sofa.

“Kahit siya ang pinuno ng mga hukbo ng kaharian, tangina bakit ang dami paring
kumakalat na mga gangs sa paligid na patuloy gumagawa ng mga tanginang krimen na
’yan?” Napasulyap naman ako kay Diamond dahil nagiba yata ang boses niya.

Lasing na yata ’to?

Pero dito ko yata maririnig ang pamamalakad ni Heneral Athlas? Pag may narinig
akong kakaiba sa pandinig ko ngayon, hindi ako magdadalawang isip para komprontahin
siya.

“What would happen if we’re not exterminating those fvcking criminals?” Sabi ni
Valentino sa matigas na boses.

“Of course, mas dadami ang mga gangs hanggang sa susugurin na ang palasyo at
uubusin ang royal family para maghari ang mga masasama.” Tugon ni Gold na nakaupo
na ngayon sa tabi ni Valentino, at hindi ko alam kung bakit nanindigan ang mga
balahibo ko sa katawan dahil sa sinabi niya.

Wala akong kaalam-alam na madami nga talagang mga tagong gangs dito sa loob ng
palasyo? “Shit dude! Bakit tayo nagpapakabayani kung hindi naman tayo
sinuswelduhan?” Natatawang tanong ni Silver.

“Wait, ano ba talaga ang main purpose ng grupo niyo?” Natanong ko din sa kanila ’to
’nung una kong punta dito pero parang iba na yata ang naririnig ko ngayon? “

“The civilians called us ’Shadow Warriors’—”

“Tagapagtanggol na walang lebel sa palasyo!” Sigaw ni Silver sabay halakhak.

“What do you think of that General?” Tanong ko bigla dahil parang hindi maganda ng
kondisyon ng palasyo? Akala ko, naging payapa ang kaharian dahil siya na ang
nanungkulan sa mga hukbo.

“That General? May suot nga siyang baluti, may rango bilang heneral pero hindi niya
ginagamit sa tama ang kaniyang kapangyarihan. We got a report about rape case, take
note. That was a minor, of course we set a battle for them but when Metal killed
their leader, he captured him. Parang pinatakas niya lang ang mga hangal na ’yun at
si Metal lang talaga ang hinuli niya.” Kumawala agad ako ng buntong hininga dahil
sa sinabi ni Gold dahil hindi talaga tama ang ginawa ni Heneral Athlas!

“I think may mga taong suwail sa panuntunan ng hari sa kaharian dahil bakit nila
hinahayaang dumami ang mga gangs? Sa pagkakaalam ko, ang heneral ang nagtataguyod
ng kapayapaan para maibsan ang mga krimen pero baliktad ang nakikita ko. Isa pa,
halos lahat ng ibinabalita sa telebisyon ang mga walang kwentang bagay pero ’yung
mga taong naghahangad ng hustisya, tila bulag ang mga kawi ng palasyo?”
“W-What are you talking about?” Tanong ko sa mahinang boses dahil hindi ako
makapaniwalang may mga lumalabag sa royal rules kahit may death penalty?!

“Ang daming biktima ng pagnanakaw, karasahan sa ibang bahagi ng kaharian at mga

mayayaman ang kanilang pinupuntirya. Mabuti nalang, may mata-takbuhan ang mga tao,
at kami agad ang hinahanap dahil hindi sila pinapakinggan ng kasapi sa palasyo.”
Napayukom nalang ako ng kamao dahil bakit hindi nila ’to pinaparating sa hari?!
Hindi pinapabayaan ni Dad ang kaniyang sinasakupan!

“There’s a time, I’ve seen that General on TV. Pinupuri siya dahil sa magandang
pamamalakad, tinitugis niya ang mga kriminal at hinahatulan ng kamatayan, pero sa
totoo lang kami ang gumagawa ng paraan para bigyan ng leksyon ang mga kriminal at
huli na sila ng dating. Malamang kung hindi kami magaling tumakas, naka sabit na
siguro ang ulo namin sa palasyo.”

Tama si Gold, General Athlas is quite famous here pero base sa naririnig ko ngayon,
mukhang hindi patas ang ginagawa niya?!

“I admired the King dahil nakikita ko ang sinsiridad niya sa mga mamamayan pag
nalaman niyang may karahasan, ginagawa niya ang lahat para malutas. Pero sa tingin
ko may sakim sa pera sa loob ng palasyo, bakit hindi hinuhuli ng mga kawal ng mga
miyembro ng gangs? It’s simple, money talk.” Dadag ni Gold habang nakikinig lang
ako ng mabuti sa kaniya.

“Sisiguraduhin kong makakarating ’to sa hari.” Bulong ko dahil base sa kasulatan,

pag may mga krimen sa labas ng palasyo, ipinagbibigay alam ni General Ahtlas sa
secretary ni Dad ang mga nangyayari sa labas ng palasyo.

Kahit kaibigan ko siya, kayang kaya ko siya bigyan ng leksyon dahil nakasasalay
dito ang mga mamamayan.

“Wala tayong magawa dahil hindi tayo kasapi ng hukbo.” Sabi naman ni Emerald kaya
napabuntong hininga ako dahil mukhang sila ang pumapasan ng responsibilidad sa
palasyo. Naniniwala ako sa kanila dahil doon palang sa ginawa ni Heneral Athas kay
Valentino, hindi talaga tama.

“I hope that the Princess will give me a chance to become one of soldiers in the
palace.”

“Then, I will convince the King.” Sabi ko at nakita kong sabay nila akong
binalingan ng tingin. “I mean, medyo malapit sa hari ang kakilala ng Dad ko kaya
pwede akong makiusap. Sa nakikita ko ngayon, may potensyal kayo para maging kasapi
ng mga kawal pero hindi ga’nun ka karaniwan dahil tumutulong kayo sa mga tao.”

“Are you sure Miss Maria? May mga pagsubok bago ka maging isa sa mga disipulo ng
Heneral?” Tanong sa ’kin ni Emerald.

“You can’t avoid that, Emerald. Life is full of challenges, life is a game. You
have to play with it, if you can’t, then you’re loser.”

“Wait, I can see your wings Lady Maskie! Are you a real life angel?” Napabaling
naman ang tingin ko kay Silver dahil sa sinabi niya. “Metal, ’wag mo na ’tong
pakawalan!” Natatawang saad niya pa kaya napailing nalang ako dahil ginagawa ko
lang ’to sa kaharian.

Mukhang hindi maganda ang pamamalakad ni Heneral Athlas, kaya karapat dapat ang
limang lalake na ’to na maging kasapi ng mga kawal dahil kung hindi na nila
mapipiligilan ang maling hangarin, makokontrol nila ito.
“Sasabihan ko kayo para sa pagsubok dahil itatanong ko pa kay Dad kung ano ano ang
mga ’yun para makapaghanda kayo.” Sabi ko pa, pero alam ko talaga ang mga pagsubok
para maging isa kang kawal o guwardia. Hindi ko muna sinabi dahil mahirap na.

Base sa kasulatan, may ginaganap ang labanan sa loob ng palasyo at manonood ang
hari kasama ang heneral pero kung gusto ko masaksihan ang laban, pwede akong
manuod.

Ang laban ay hindi pwedeng magpatayan pero hindi maiiwasang masugatan, hanggang
d’yan lang. Ang makakalaban mo ay mga kawal rin, depende kung ilan ang gusto ng
heneral. Pag nakapasa ka sa mga mata ni General Athlas, kasapi ka na ng hukbo.

Hindi ko na sila padadaanin sa ’General’s Department’ para sa ibang requirements

dahil ako na ang bahala makipagusap kay Dad, isasalang agad sila sa tower ng
palasyo para sa pagsubok.

“Ihanda niyo lang ang sarili niyo sa pagsubok dahil nakapedende sa royal letter na
ipapadala dito.” Sabi ko pa at tumayo na dahil kinakailangan kong bumalik sa
palasyo pero kinakailangan ko pa palang pumunta sa Academy para ibigay ang excuse
letter dahil hindi ako pumasok ngayong umaga dahil nga may inaasikaso.

Pero sa letter na pinagawa ko kay Mister Hero, pinalabas ko nalang na nagpacheck-up

ako sa hospital.

“I have to go—”

“We have to go.” Putol ni Valentino sa sinasabi ko at nakita ko siyang pilit na

tumayo. “I need to stretch my body for tomorrow.”

“It’s up to you dude and I needed some rest so advance good night.” Sabi naman ni
Silver sabay tayo kaya naglakad na ako papunta sa pintuan at naririnig ko naman ang
hindi pantay na yapak ni Valentino sa likuran ko.

“Maria, wait for me.” Saad niya sa maawtoridad na boses kaya nilingon ko siya at
naglalakad papunta sa kinaroroonan ko pero hindi maayos ang maghakbang niya.

“Sabi ko kasi, kaya ko maglakad—”

“Shut up and don’t contradict me Maria.” Kumawala nalang ako ng malalim na hininga
dahil ang bilis naman imigtigting ang init ng ulo ng lalakeng ’to.

“Fine.” Maikling sagot ko at sabay naming tinungo ang pintuan pero nauna akong
lumabas bago siya. “Pupunta ako sa school, ikaw saan ang punta mo?”

“The place you’ve said.” Tugon niya sa ’kin at nagsimula na naming nilisan ang
hideout nila.

“Bakit hindi nalang kaya magaral ang apat na ’yun sa Academy?”

“They have private tutors.” Mabilis na sagot niya habang tinatahak na namin ang
simentong daan paalis sa lugar na ’to.

“Saan ka ba nakatira?” Tanong ko pa habang sinusulyapan ko lang ang mukha niyang

seryosong naglalakad dito sa gilid ko pero may kalayuan ang agwat naming dalawa.

“Apartment.” Maikling sagot niya kaya napabuntong hininga nalang ako dahil ang
boring naman kausap ang Valentino na ’to.

“Ano ang nasa isip ko ngayon?” Sige Nataxia, tanong pa dahil question and answer
kami ngayon.

“The Princess.” Naramdaman kong bigla akong nasamid sa sarili kong laway pero hindi
ako nagpahalata at tumikhim nalang ako dahil medyo nabigla ako sa sagot niya.

“Bakit mo naman siya iniisip?” Patay malisyang tanong ko habang nakatitig lang sa
nakaside-view niyang mukha.

“I wanted to serve her as her loyal disciple, she saved my life.”

“Eh bakit ayaw mo akong pakawalan? Bakit mo sinasabing pagmaay-ari mo ako?” Gusto
kong ipreno ’tong bibig ko pero ayaw ng utak ko.

“I’ve remembered her smell from you.”

“W-What?! Naamoy mo na ang prinsesa?!” Sigaw ko bigla dahil wala naman akong
naalalang nilapitan ako ng hindi royal family noong bata pa ako?!

“No, the perfume. I could still remember the flower-like fragrance, kahit nasa
malayo ako ay naaamoy ko ang ginagamit niyang pabango dati.” Bigla nalang ako
nanalamig sa sinabi niya dahil may isa pala akong nakaligtaan!

Hindi ko pala napapalitan ang royal perfume na ginagamit ko ngayon! Shit, gusto
kong sabunutan ang sarili ko ngayon dahil hindi ko lubos maisip na ganito katalas
ang pangamoy niya?!

“K-Kasi, signature perfume ’to ng kaharian. Iniregalo pa sa ’kin ’to ng kaibigan ng

Dad ko ’nung kaarawan ko.” Depensa ko pero pinagpapawisan ako ngayon ng malamig
pero totoo ang sinabi kong signature perfume namin ’to na royal family lang ang
meron nito.

“Tss, no more talking but still, you’re under my property. If you’re with me, It
seems like… I’m with the Princess.” Napalunok nalang ako ngayon ng sunod sunod
dahil pakiramdaman ko, mabibisto ako.

“P-Pa’no nalang kaya pag ako ang prisesa? Pero mukhang hindi ako bagay—”

“Stop dreaming, Maria. Stop comparing yourself to the princess. Every person has
differences that’s why, you stand out from the rest and the princess as well.”
Palihim nalang akong napangisi dahil magaling nga talaga ako umarte para hindi
mahalatang ako ’yung Prinsesa. Iniba ko lang naman ang kilos ko dito na hindi
gaanon kahinhin. Lalo na sa boses, dapat hindi ga’nun ka-pormal.

“Sa bagay tama ka—” Hindi ko tinapos ang sasabihin ko dahil bigla siyang huminto sa
paglalakad at napatingin sa unahan namin pero nakita kong umiba yata ang expresyon
ng mukha ni Valentino. Sinundan ko kaagad ang tanaw niya dahil may nakita yata
siyang kaaway.

“Have you lost your way, General?”

©cherryypinks

CHAPTER 8
CHAPTER 8

Nataxia Serrofina’s POV

KUMAWALA nalang ako ng buntong hininga habang patuloy lang sa paglalakad at umakto
akong hindi ko siya kilala. “Perfect timing.” Rinig kong saad ni Heneral Athlas sa
malalim na boses habang papalapit kami sa kaniya.

Napabaling naman ang tingin ko kay Valentino na napakaseryoso ang mukha niya habang
nakatitig kay Heneral Athlas. “What do you want, General?” Madiing tanong niya
sabay hinto sa paglalakad kaya napahinto rin ako sabay binalingan ng tingin si
Heneral na naka formal attire, kapansin pansin ang tindig at porma niya sa black
suit kaya lumalabas ang kakisigan niya ngayon.

“You’re so lucky human, Mister De Angelo. The Princess helped you to your murder
case.” Kaswal na sabi niya sabay baling ng pasimpleng tingin sa ’kin kaya sinamaan
ko siya agad ng tingin ’nung nagtagpo ang mga mata namin.

“Then?” Maikling sagot ni Valentino habang nakapamulsang naghihintay ng sagot ni

Heneral Athlas.

“Then, I’m here to give this royal letter.” Sagot niya sabay iginalaw ang kaliwang
kamay at mukhang may kinukuha sa loob ng jacket ng three-piece suit niya.

Pwede namang ipagutos sa ibang kawal, bakit pa siya pumunta dito?! Mabuti nalang
hindi kami naabutan ’dun sa mismong loob ng hideout nila dahil maging mainit ang
tensyon sa pagitan ng grupo ni Valentino at may posibilidad na marinig ni Heneral
Athlas ang pinaguusapan namin tungkol sa panunungkulan niya.

“Letter of what?”

“Letter of termination. You’re not one of the criminals anymore, that’s why you’re
a lucky human.” Tugon niya sabay hakbang pa para maiabot ang letter kay Valentino.

“Yes I am, General.” Sagot naman niya sabay tanggap ng letter at nakita kong
napatingin sa ’kin si Heneral pero iniwas ko kaagad ang tingin ko dahil may
kasalanan ’to sa ’kin. “You may go now.” Dagdag ni Valentino at habang binubulsa na
ang letter.

“If you will do such crime again, I won’t let you live.” Saad ni Heneral Athlas
sabay talikod na kaya huminga nalang ako ng malalim dahil halata namang nagseselos
siya kay Valentino kaya ganito ang akto niya ngayon. Hindi ako ga’nun ka manhid
para hindi ko mahalata ang galaw niya, pero hindi naman tamang pahirapan niya ang
isang tao habang hindi pa naimbestigahan ang totoong nangyari.

Pinagmamasdan ko nalang siya habang papalayo siya sa ’min ni Valentino pero

napakunot bigla ang noo ko ’nung narinig kong may napunit na papel kaya napatingin
ako dito sa gilid ko at hindi ako nagkamaling pinupunit nga pira-piraso ang Royal
Letter na natanggap ni Valentino.

“I want to kick his ass, fvck that General. I’m itching to kill him.” Madiing sabi
niya sabay lakad kaya sinundan ko naman siya.

“Paano nalang kung maging isa ka sa mga kawal niya? Hindi kayo magakakasundo
niyan.” Saad ko habang nasa likuran lang niya ako. “Sa nakikita ko, hindi maging
maganda ang pakikitungo sa ’yo ng heneral.”

Malaki ang posibilidad na mabigat ang pakikitungo nila sa isa’t isa pero hindi
naman yata aabot sa punto na magpatayan dahil ako kaagad ang makakaharap nila. “I
don’t care to that shit, my mission is to protect the princess. Not only as a
soldier, but his loyal protector.”

Napahinga naman ako ng malalim dahil bigla bigla nalang kumabog ng mabilis ang
dibdib ko dahil sa sinabi niya. “Bakit mo gustong maging tagapagtanggol ng
Prinsesa? Ano ba talaga ang dahilan mo?”

“I admired her.” Sagot niya sa ’kin habang patuloy namin tinatahak ang daan palabas
ng lugar na ’to.

“…and my heart belongs to her.” Awtomatiko akong napahinto sa paglalakad dahil mas
lalong lumakas ang kabog ng dibdib ko dahil sa hindi ko inasahan na nasabi ko
ngayon.

Nakita kong napahinto naman siya agad at bahagya siyang napalingon dito sa ’kin.
“Don’t worry I won’t use you for anything, Maria. Just be with me.”

Pinagpatuloy ko naman ang paglalakad ko baka ano ang sasabihin niya at binilisan ko
pa ang hakbang ko para makasabay ko siya. “Hindi ka pwede sa Prinsesa dahil alam
kong hindi ka kasapi sa mga Royal Blood.”

“You’re wrong, I can marry her if I’m higher than a prince. That’s why I’m earning
a money, may nabasa akong isang article na nagpakasal ang isang prinsipe sa babaeng
hindi nila kadugo. I think that woman is a millionaire or something, if I had the
money… I have a chance with her.”

Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko ngayon sa sinabi niya pero wala
akong alam na pwede palang magpakasal ang isang royal blood sa hindi nila kadugo?
Tapos, hindi ako makapaniwalang nagiipon pala siya ng pera para pakasalan ako?!

“Wait, are you sure? Nagiipon ka ng pera para pakasalan ng Prinsesa? Sa anong
paraan dahil nagaaral ka?” Tanong ko habang binalingan ko siya ng tingin at seryoso
lang siyang naglalakad dito sa gilid ko.

“That is the first reason why I joined this group, if we have a transaction… then
we can have money. The lowest payment is five hundred thousand, it depends on the
opponent. But of course, my comrades have their part also. The second reason is I
don’t have deep pockets just like my comrades so I need a money to sustain our
needs with my father.”

Hindi ko alam pero… napangiti ako sa naririnig ko ngayon mula sa kaniya, akala ko
talaga masama siyang tao na walang ibang ginawa kundi magkipagbasag ulo sa Academy
dahil lagi siyang pinagmumulan ng away doon.

“Pa’no nalang kung masasayang ang effort mo? Paano nalang kung may nagugustuhang
iba ang Prinsesa dahil hindi naman ’yun maiiwasan?” Tanong ko, at si Jerickho ang
isa sa mga dahilan kung bakit ako nakikipagsapalaran dito sa labas ng palasyo dahil
sa kaniya ko nakita ang potensyal ng isang Prinsipe. Sana nga makita ko siya mamaya
sa Academy.

“If I failed, then I will marry you, instead.” Nanlaki nalang bigla ang mga mata ko
dahil natipalok ako bigla! Mabuti nalang, nakabalanse ako at napakapit nalang sa
balikat niya. Pero syempre, inalis ko naman agad.

“Be careful, Maria.” Paalala niya.

Pero Grabe naman ang utak ng lalakeng ’to! Halos lahat lalabas sa bibig niya,
nabibigla na lang ako! “Ano ako? Gagawin mo lang na option? Ayos ka din magsalita.”
Iritableng na saad ko.
“You’re my property Remember?” Tugon niya pa sabay baling sa ’kin ng tingin pero
inikot ko na lang ang dalawa kong mga mata.

Pero grabe naman yata ang effort niya para maikasal lang sa ’kin? Binihira lang
yata mangyari ang sinabi niyang nagpakasal ang isang royal blood sa hindi nila
kadugo dahil sa kaniya ko lang ’to narinig.

After all, napabilib ako sa kaniya ng konti dahil makipagpatayan ba naman siya para
pakasalan lang ako?

Hindi nalang ako nagsalita sa huling sinabi niya at naglakad nalang ako ng tahimik
para makarating na kami sa na highway at makabiyahe na papuntang Academy.

MAKALIPAS ang ilang minuto, narating na namin ang destinasyon at tinutungo naman
ngayon ang building namin. “See you around Maria, watch out to a fvcking guys
here.” Madiing paalala niya bago umiba ng direksyon kaya mas binilisan ko na ang
paglalakad ko papuntang classroom.

“Attention everyone, tomorrow is the awaited moment for us. The Princess of
Serrofina’s Kingdom will celebrate her 19th birthday. Wait for the representatives
for your invitation! See you on the palace!” Umalingawngaw ang isang announcement
sa buong Academy at sinabayan pa ng mga nakakabinging sigawan habang paakyat na ako
sa building ko.

NANG makarating na ako sa hallway ng ikalawang palapag, pinasok ko kaagad ang

classroom at bumungad sa ’kin ang abala kong mga kaklase.

“My gift is a diamond ring costs 400 thousand!” Napabaling naman ang tingin ko sa
kaklase kong babae na isa siya sa listahan ko para parusahan. Nakaupo siya sa
kabilang row habang pinakita ang isang maliit na dark blue box na may kumikinang na
singsing.

Sa nakikita ko ngayon, abalang abala sila sa pagbabalot gamit ang magagarang

palamuti para sa regalo nila SA ’KIN.

Umupo na ako dito sa desk ko dahil kay gandang pagmasdan ang mga regalong ibibigay
nila para bukas. Wala pa ang professor namin para maibigay ko na ang excuse letter
ko kaya magliwaliw muna ako ngayon habang inuusisa ang mga galaw nila.

Napangisi nalang ako ngayon dahil napakaseryoso nilang magbalot ng kaniya-kaniyang

regalo sa desk na puno ng mga kumikintab na pambalot. May maliliit na box, at
malalaki.

“Attention everyone, how’s your gift packing? Tell me what’s your present to the
Princess, one by one starts in the first row.” Bugad ng lalake naming Professor na
may hawak hawak na attendance book at binuklad niya ’yun sa mesa niya sabay umupo.

“This is my gift for the Princess. Three dresses, made by me.” Napangisi naman ako
’nung ipresenta ng isa kong lalakeng kaklase ang isang Red Box na may kalahihan
kaya nagpalakpakan naman sila.

“Mine is a necklace.”

“10 pairs of Shoes.”

“A gown made by the emperor’s silk.”

“Pera nalang, wala na akong maisip na mai-regalo.” Sabi naman ng isang lalake kong
kaklase kaya nagtawanan naman ang sila.

“Designer’s bag.”

“Jewelries.”

Napahikab naman ako dahil halos magkaparehas lang silang lahat ng regalo pero kahit
simple lang ang natanggap ko, ayos na sa ’kin ’yun.

“Your turn Miss Maria Hades, what’s your gift?” Napaupo ako ng maayos dahil tinawag
na ako ng professor ko habang nakatitig ang lahat sa ’kin.

“I didn’t bring my gift for the Princess, Mister Celix.” Mabilis na sagot ko at
bigla naman silang nagtawanan habang nakatingin sa ’kin na inaasahan ko na ’tong
gagawin nila.

“Stop laughing. It’s fine, Miss Maria Hades but make it sure that you have your
gift tomorrow.” Sabi ng professor namin kaya tumango nalang ako.

“Ang sabihin niya, hindi niya kayang bumili ng regalong pang prinsesa. Palusot pa
kasi.”

“I feel pity for her, loner, and a kind of introvert.”

“For sure, hindi siya makapunta sa palasyo dahil isipin niyo? Pupunta siyang naka
mask?” Hindi ko nalang pinansin ang mahihinang tawa nila at kinapa ko nalang ang
maliit na notebook ko na nakaipit sa isang makapal na libro dito sa ilalim ng desk
ko dahil may karagdagang points nanaman si KC ngayon.

Napangisi nalang ako ’nung dinagdagan ko ng isang guhit sa gilid ng pangalan niya
at hindi ko na mabilang kung ilan ang atraso niya sa ’kin.

Nagpatuloy ang pagpresenta ng mga regalo nila pero wala na ako sa focus dahil
nakakatamad na pakinggan ang mga kayabangan nila. “Excuse me, Mister Celix I’m here
to give the Royal Invitation for your students.”

Awtomatiko akong napatingin sa pintuan dahil tumagingting bigla ang boses ni

Jerickho sa tenga ko!

“Come in.” Tugon ng Professor namin habang nakangiti akong pinagmasdan ang bawat
galaw ni Jerickho at narinig ko kaagad ang mahihinang tili ng mga kaklase kong
babae.

Pag sinuswerte nga naman, hindi ko na pala kailangang hanapin para makita ko siya
dahil siya na mismo ang nagpunta dito.

Nakita kong inisa-isa na niya ang desk para ilapag ang mga invitation pero ramdam
ko kaagad na dumoble ang kabog ng dibdib ko dahil alam kong pupunta rin siya sa
kinaroroonan ko “Excuse me Jerickho, ako nalang ang gagawa niyan sayo.”

Parang gusto kong batuhin ng libro ang class president namin na tumayo para agawin
ang pulang envelop kay Jerickho!

Napabuntong hininga nalang ako dahil isa siya sa mga nakasulat sa punishment
notebook ko dahil sa ugali niyang napakaganda.

Napatingin naman ako kay Jerickho na tumayo nalang sa unahan habang hinintay maubos
ang invitation pero nakatitig lang ako sa kaniya ngayon at nakakatunaw ng puso
dahil mas malapit ko siyang nakikita ngayon.

Don’t worry Jerickho, sana makausap kita bukas ng gabi para makaamin na ako sa
nararadaman ko sayo.

Makalipas ang ilang minuto, napakunot ang noo kong nilagpasan lang ako ng class
president namin? Tss, ayos lang dahil hindi ko naman kinakailangan ng invitation at
halata namang ginawa niya ’to para hindi makalapit si Jerickho sa ibang babae.

“Done! Thank you for the invitation Jerickho~” Malanding saad niya kaya inikot ko
nalang ang mga mata ko dahil nakakairita ang boses niya.

“Everybody had the invitation?” Seryosong tanong ni Jerickho kaya itinaas ko kaagad
ang kamay ko at kagat labi na lang ’nung napatingin siya sa kinaroroonan ko kaya
ibinaba kaagad ang initaas kong kanang kamay dahil bigla akong nanlamig ngayon.

Normal lang siguro ’tong reaksyon pag nabigyan ka ng atensyon ng taong matagal mong
pinagmamasdan sa malayo.

“Sorry but wala ng natira sa imbitasyon—” Naputol ang sunod na sasabihin ng class
president namin dahil naglakad bigla si Jerickho sa kinaroroonan ko habang may
kinukuha siya sa dark green polo uniform niya, doon banda sa kanang didbib.

“You may have this miss. I have an extra invitation so don’t worry.” Sabi niya sa
’kin sabay iniabot ang invitation pero mas triple yata ang tibok ng puso ko ngayon
dahil mas malapit na sa isang metro ang pagitan namin sa isa’t isa!

Ito ang isa sa mga dahilan kung bakit ko siya nagustuhan dahil napakamatulungin
niya.

“T-Thanks for your kindness, Jerickho.” Tugon ko sabay itinanggap ang invitation
card na nakalagay sa mint green small envelope.

“Jerickho? Pwede bang isauli mo ’to sa building ni Miss Loren?” Napatingin naman
ako sa unahan ’nung inilapag ng Professor ko ang apat na makakapal na libro.

“Of course sir, dadaan naman ako doon.” Sagot niya sabay naglakad sa kinaroroonag
ng Proffesor ko pero napansin kong nakatingin sa ’kin ng nasusuklam na titig ang
mga kaklase kong babae pero hindi ko ’yun pinansin at kay Jericho lang makatuon ang
atensyon ko ngayon.

“Miss Maria Hades, tulungan mo si Mister Jerickho sa pagdala ng libro. Total, siya
ang nagbigay sa ’yo ng invitation.” Grasya na ’to, bakit ko pa tatanggihan?

Tumayo agad ’nung inutusan din ako ng Professor namin at naglakad sa unahan sabay
kinuha ang dalawang makakapal na libro. “Thank you Mister Celix, aalis na po kami.”
Parang lumundag yata ang puso ko ’nung sinabi niya ang word na ’kami’, pero walang
kami.

Nagsimula na siyang humakbang papalabas dito sa classroom kaya sinundan ko siya

pero alam kong halos papatayin ako sa titig ng mga babae kong kaklase pero sorry na
lang sila.

“What’s your name again?” Tanong niya bigla habang nandito siya sa kaliwa ko kaya
tumikhim muna ako ng bagaya para sagutin ang tanong niya.

“Maria Hades.” A Princess who was looking for prince and that’s you.
“I see, but why are you wearing a mask? You’re not feeling well Miss Hades?”
Kinagat ko kaagad ang ibabang parte ng labi ko dahil gusto kong tumalon ngayon sa
saya dahil sa wakas, nakausap ko na siya.

“I’m just sensitive in dust particles, Jerickho.” Sagot ko habang inakap ko ang
libro dahil mabigat sa kamay pag binibitbit.

“If you have an allergy, don’t take a medicine daily. It may harm your health.”
Sabi niya habang malapit na kami makababa sa hagdan at napapangiti nalang ako sa
paalala niya sa kin.

“Yes that’s why I’m wearing a mask—”

“Fvck that. Stop right there, Maria.”

Note: Thanks for those keep commenting and voting on this story! Nakakawala ng
pagod!

Please, wait patiently for the next updates.

Godbless, keep safe readers!

Check my facebook account: Cherryypinks Uchiha

Group: Miss Uchiha’s Readers [Cherries Official Group]

©cherryypinks

CHAPTER 9

CHAPTER 9

Nataxia Serofinna’s POV

AGAD akong napahinto sa paglalakad dahil narinig ko ang boses ni Valentino at

nagmumula ang tinig na ’yun sa likuran ko kaya dahan dahan ko siyang nilingon.
“Who… is he?” Madiing tanong niya habang nakatitig siya kay Jerickho na nakaharap
rin ngayon sa kaniya.

“I’m Jerickho Redison—”

“I’m not asking you.” Putol ni Valentino kaya sinamaan ko naman siya ng tingin
dahil wala namang ginagawang masama ang tao.

“Maybe I’ll go now Miss Hades, pass that books to me.” Hinayaan ko nalang na kunin
ni Jerickho ang librong kapit kapit ko at binalingan naman ng tingin si Valentino
na nakasalpok ang makakapal niyang kilay habang nakatitig na sa ’kin.

“See you around.” Dagdag pa niya sabay talikod sa ’kin kaya sinundan ko siya ng
tingin at pinagmasdan ko nalang siya habang nawawala siya sa paningin ko.

Napangiti naman ako ng bahagya dahil parang lumulutang ang puso ko dahil sa gaan ng
pakiramdaman ko sa kaniya at sinabayan pa ng kalmado niyang boses na nakarecord pa
sa mga tenga ko. Ang mga galaw din niyang parang hindi makabasag pinggan dahil
banayad lang. “So… he is the fvcking guy huh?”

Hindi katulad sa nagsalita ngayon na ang gaspang kumilos at sinabayan pa ng bibig

niyang maputik. “Yes he is, Valentino.” Sabi ko sabay harap sa kaniya pero ’nung
nakaharap ko na siya, napatingin ako sa mukha niyang mas lalo lang yata gumusot
kaysa kanina?

“What did you say?” Madiing bulong niya sabay hakbang papalapit sa ’kin. “How did
you know my second name?”

Napahawak agad ako sa bibig ko dahil ’dun. “A-Ah k-kasi, nakita ko sa department
niyo ang full name mo kahapon yata ’yun? Pero teka, ’diba pangalan mo naman ang
’Valentino’ ba’t nandidilim talaga ang paningin mo d’yan?

“I hate that fvcking name. Stop calling me like that, it’s disgusting.” Sagot niya
sabay hinto sa harap ko. “Now, go back to your room Maria and would you stop
flirting with the other guys?” Sabi niya sabay pakita ng kanan niyang malaking
kamao.

“Okay.” Maikling sagot ko dahil nawalan na yata ako ng gana ngayon dahil may umepal
sa moment namin ni Jerickho. Tumalikod nalang ako para makabalik sa classroom at
ibibigay ko na ’tong excuse letter pero sa tingin ko wala namang pasok kanina dahil
nagbabalot sila ng regalo para sa ’kin.

Hahakbang na sana ako pero naramdaman kong may humawak sa balikat ko kaya walang
ganang hinarap ko ulit ang Valentino na ’to. “Pupunta ka ba sa Royal Ball bukas ng
gabi?” Seryosong tanong niya sa ’kin sabay tinanggal ang pagkakalapag ng kamay niya
sa balikat ko.

“Nah, I’m busy at wala akong damit na maisusuot. Isa pa, pupunta ako doon na naka-
mask?”

“What? Why you didn’t ask me in the first place? Then I will buy it for you.” Hindi
ko alam kung magugulat ako o ano pero mukhang seryoso yata ’tong Valentino na ’to
na bibilhan ako ng ball gown? Kanina lang mukhang galit tapos biglang umamo.

“No need, ’diba nagiipon ka para pakasalan ang Prinsesa? Itago mo nalang ang pera…”
May idadagdag sana ako sa mga sasabihin ko pero bakit ko sinabi ’yun eh ako nga ang
prinsesa? Pinapalabas ko tuloy na gusto kong pakasalan niya ako.

“Don’t worry, my bank account contains wait… 10 point million something? That isn’t
enough to marry a princess but we have ongoing missions.” Kalmadong saad niya sa
’kin habang pinagmamasdan ko siya kanina na parang nagbibilang siya sa mga daliri
niya habang nakatitig sa ere.

Well, I find it cute while he’s doing that and when he’s not grumpy, I think
Valentino is not just a bad boy but he has a good heart also.

“I said no need—”

“Yow! Lady Maskie!” Hindi ko na napatapos ang sasabihin ko dahil may bigla akong
nakarinig ng pamilyar na sigaw at boses kaya napasilip ako sa likuran ni Valentino.

“Metal, we need to go. Maghahanda na tayo ng susuotin para mamayang gabi.” Sabi ni
Diamond habang nakaakbay sa kaniya si Silver.

Nang makarating na sila sa kinaroroonan namin, napatitig ako sa kanilang apat dahil
may face black colored mask din sila katulad ko. “Bakit may suot-suot kayong mask?”

“We will go outside to find some suits so we need to wear this just in case of
emergency. Kailangang makakapili kami ng susuoutin na walang sagabal dahil
pinagdidiskitahan kami ng mga nagkakalat na gangs sa paligid.” Paliwanag ni Emerald
kaya napatango naman ako.

“Mauna na kami Lady Maskie!” Sigaw ni Silver sabay akbay kay Valentino at umalis na
sila sa harapan ko kasama si Diamond at Emerald. Parang hindi ko pa yata alam kung
ang mga totoong pangalan nila.

“And you, Miss Maria pupunta ka ba sa palasyo bukas?” Tanong sa ’kin Gold na
kaharap ko ngayon.

“I have many things to take care of.”

“Sayang, tinatanong kita ngayon dahil sabay nalang sana tayo bukas ng gabi Miss
Maria.”

“Thanks, just enjoy the Party tomorrow night.” Sagot ko sabay ngiti dahil makikita
ko naman sila bukas pero, bilang isang prinsesa.

“So I will go now.” Tumango nalang ako kaya umalis na siya sa harapan ko, at ako
naman babalik na ako sa loob ng classroom para magpaalam muna sa professor namin
bago umalis.

MAKALIPAS ang ilang oras, naghahanda na kami ngayon para umalis kasama si Mamita
dahil nandito na ang sundo namin galing palasyo. “Baby, tara na.”

“Yes Mamita.” Tugon ko sabay baba ng hagdan dahil nagaayos ako kanina sa salamin.
“Let’s go.” Sabi ko pa at lumabas na kami ng bahay para makapasok na sa kotse na
hindi pagmamay-ari ng palasyo.

“Mister Hero, how’s Mom and Dad?” Tanong ko ’nung pinagbuksan niya ako ng pinto ng
kotse.

“They were excited to your reveal your highness, they’re so proud because the
Emperors of three nations will attend to your birthday.” Tugon niya sa ’kin ’nung
makapasok na ako ng tuluyan sa kotse at sunod na pumasok si Mamita, pati narin ang
body guard ko.

“Grabe Baby, biruin mo? Tatlong emperador ang bibisita sa ’yo? Siguradong ang
gagara ng mga regalo nila sa ’yo!” Masayang saad ni Mamita kaya napangiti nalang
ako. “Mga binata ba sila, ginoong Hero?”

“Yes, Madame.”

“Kaya pala pupunta kasi binata pa!”

“May mga prinsipe ring dadalo, sa pagkakaalam ko mga nasa tatlumpu silang lahat na
nanggagaling pa sa ibang kaharian.”

Pinakinggan ko nalang sila habang naguusap habang nakatitig lang ako ngayon sa
labas ng bintana at napapaisip ako kung ano ang mangyayari sa mga susunod na araw
pagkatapos ng kaarawan ko. Pero ang mas iniisip ko ngayon ay ang mga ganap sa labas
ng palasyo, kinakailangan ko ng mga matatapat na disipulo na maglilingkod sa
kaharian.
Sa nakikita ko, si Valentino at ang mga kasamahan niya ang may potensyal para
tugisin ang mga masasama. Hindi ko gustong aabot sa punto na malalagay sa piligro
ang kaharian kagaya ng sinabi sa ’kin ni Gold na may posibilidad na susugurin ng
mga masasamang loo bang palasyo at papaslangin ng nasa loob nito.

Kung hindi maganda ang pamamalakad ni Heneral Athlas, may pipigil sa kaniya kung
sakaling hindi patas ang kaniyang binibigay na serbisyo sa mga mamamayan. Kaya
kailangang maging kawal sina Valentino.

MAKALIPAS ng ilang minuto, narating na namin ang palasyo at pagdating ko nakaayos

na ang lahat. Ang napaka lawak na ground floor ay nakapalibot na ang mga mesang may
mga lamang magagarang kubyertos at na sinabayan pa ng mga nakaayos na upuan sa
hugis bilog na mesa at nakalatag ang kumikinang na mint green colored table cover
kaya napansin pansin ito tignan.

Nakailaw na ang mga naglalakihang tatlong chandelier na nakasabit sa itaas.

May red carpet na ang naglalakihang magkabilang hagdan pero sa kanan ako hahakbang
pababa na wala nang takip ang mukha ko.

Pag pasok ng malawak kong silid, nakahanda na ang susuotin ko pababa pataas para
bukas ng gabi, kaya maaga akong nagpahinga.

KINAGABIHAN…

“The guests were waiting.” Seryosong saad ni Mister Hero kaya bumaba na ako sa
bakal na patungan dahil kakatapos lang isiuot ang heels ko.

Kasama ko ngayon dito sa loob ang makeup artist, hair stylist, taga ayos ng ball
gown ko. “You’re so beautiful your highness.” Sabi ng make-up arist ko at kanina ko
pa ’yan naririnig sa kaniya kaya napangiti lang ako.

“Tayo ang unang nakakakita ng hidden beauty ng Prinsesa kaya napakaswerte natin.”
Saad naman ng Taga ayos ng gown ko habang tinitigan ako pababa pataas.

“I was surprised to your sky blue eyes your highness, just like the Queen. Your
beauty was carved by the angles… your thin rosy lips, your soft and pale skin… and
your small-sexy-face. Siguradong magugulat ang lahat sa taglay mong kagandahan,
Princess Nataxia.” Nakangiting saad ng Make-up artist ko.

“Thank you Miss Selivia.”

“Your hair is already done your highness, the gown was suitable for my style.
You’re like a nature goddess, and my scented flowers smells good.” Sabi naman ni
Miss Kate kaya napatingin ako sa malaking salamin dito sa harapan ko.

Napatalikod ako at kitang kita ang buhok kong nakatirintas na may mga maliliit na
bulaklak na nakalagay sa buhok ko kaya ang ganda tignan.

Kapansin pansin rin ang kumikinang ang kulay berdeng batong nakasulsi sa pangitaas
at ang kumikinang rin na transparent silk ng gown ko. “Done Mister Hero, you can
accompany now the Princess.” Nakita kong tumango si Mister Hero kaya naglakad na
kami papunta sa harap ng pintuan.

Ang kwartong ito ay pinakagitna dito sa ikalawang palapag at paglabas ko dito,

bubungad sa ’kin ang mga tao sa ibaba na kanina pa ako hinintay. Nakita ko namang
may tinawagan si Mister Hero dito sa gilid ko kaya ’yun na ang sign na bubuksan na
ang pintuan.

“Your Highness, be ready… in one… two… three…” Pagkatapos sabihin ni Mister Hero
ang mga salitang ’yun, unti unti ng bumukas ang pintuan at sinalubong agad ako ang
ilaw ng spotlight dito sa itaas.

Bumungad sa ’kin ang mga mukha ng mga bisitang nakasuot ng kaniya kaniyang
magagarang kasuotan at ’nung makita na ako, mukhang ang lahat ng atensyon ay nasa
akin na. Huminga naman ako ng malalim para salubungin sila.

“THE ROYAL HIGHNESS OF SERROFINA’S KINGDOM! PRINCESS NATAXIA SEROFINNA LUCIAN!”

Umalingawngaw ang boses ng Emcee sa buong palasyo kaya ngumiti ako habang kumaway
at sumunod na ang nakakabinging palakpakan sabay inihakbang ang mga paa ko pababa
ng hagdan at kinapitan ko gamit ang dalawang kamay ang gown ko para makababa ako ng
maayos.

Nakikita ko sa mga mata ng bisita ang pagkamangha habang nararamdaman kong

pinagmamasdan nila ang bawat galaw ko.

“She’s the most beautiful princess in all kingdoms.”

“Finally I saw the hidden beauty of the Princess!”

“She has blue eyes!”

“Princess Nataxia is indeed beautiful.”

Ilan lang ’yan sa naririnig ko mula sa bisita habang pababa na ako sa ground floor
at nang makababa na ako, sinalubong ako ni Heneral Athlas para ialay niya ang
kanang kamay niya para alalayan ako paakyat sa trono nina Mom at Dad dito sa gitna
ng magkabilang hagdan dahil ganito naman talaga ang dapat.

At ’nung makaakyat na ako, inialay naman sa ’kin ng Royal Emcee ang isang golden
Microphone kaya itinanggap ko ’yun at iniharap ko ang mga taong nakatayo sa kani-
kanilang upuan pero hindi ako nagpapahalatang hinahanap ko si Jerickho sa mga
bisita pero sobrang dami nila at may kalayuan kaya hindi ko siya mahanap.

“Good evening ladies and gentlemen, I’m Princess Nataxia Serofinna Lucian of
Serofinna’s Kingdom. The name of our Kingdom came from the second name of my great
great grandmothers or the Queens and that name were passed generation to
generation. That’s why this kingdom is really my honor to serve my people as the
next queen. In celebration of my 19th birthday, I would like to thank my Father.
King Xaidex Lucian, my Mother Queen Natacia Serrofina Lucian, thanks for
everything.” Saad ko sa pormal na boses habang nakangiti kaya pinalakpakan ako ng
mga bisita habang nakatitig lang sila sa ’kin.

“For my loyal subjects in Kingdom, thanks for the hard work, loyalty and purity. To
my guests, the Prince of different kingdoms and of course, the Emperors different
nations… thank you coming. I know that was a long journey just to have here.” Saad
ko habang pasulyap sulyap sa paligid at biglang nahagip ng mga mata ko ang isang
mesa na nakatayo sina Valentino pero hindi ko maaninag ang mukha niya dahil may
kalayuan dito sa kinaroroonan ko.

“Thank you, your highness! And this is the Cake made from the famous cake maker in
our Kingdom! Mister Delfin Wyatt!” Napatingin ako sa ilalim ’nung inilawan ng splot
light ang isang cake na hinihila ng apat na tao kaya nagpalakpakan ang lahat dahil
may kalakihan ang cake na color mint green na may dark green roses ang nakadisenyo
sa cake at binilang ko sa isip ang layers na sa mga lima pero sobrang laki ang
bawat layer kaya apat na tao ang nakaalalay papunta sa gitna dito sa ilalalim
namin.

“And now, hold your glass!” Sigaw ng Royal Emcee kaya napatingin ako sa gilid ko
dahil may Wine Glass dito na may lamang red wine kaya dinampot ko ’yun. “Happy
Birthday Princess Nataxia!”

Sigaw nila at umecho sa buong paligid ang pag dikit ng kani-kanilang mga wine
glass. Itinaas ko naman ang baso bago ininom ang laman.

“And now, before the presentation of Royal Gifts… Let’s have the Royal Ball! Music
Maestro! The Waltz!” Masiglang sigaw ng Emcee at nakarinig agad ako ng musika kaya
naglakad na ako sa kinaroroonan ng upuan ko sa gitna nina Mom at Dad.

Nang makaupo na ako, napansin kong kaniya kaniya na ang mga bisita para maglakad sa
gitna habang mas dumadami na ang spotlights. “Happy Birthday our Princess.” Bati
nina Mom at Dad na sabay akong hinalikan sa magkabilang pisngi.

“Thank you Dad… Mom…” Nakangiting saad ko.

“My Princess, look but wait… that is Emperor Vehex of Hectoria’s Empire… Emperor
Bekhan of Hoji’s Empire and the Prince from Sky Kingdom… and a gentleman were
staring at you. Well I couldn’t blame them, because we have beautiful daughter.”
Sabi ni Dad habang bahagyang tumawa kaya napatingin ako sa apat na kalalakihang
nakasuot ng tuxedo na huminto sa kinaroroonan ko.

Pero biglang kumunot ang noo ’nung nakita ko si Valentino na isa sa nakayuko na
ngayon sa ilalim ng hagdan? Hindi naman gaanong maataas ’tong trono nina Mom at dad
dahil limang hakbang lang para makarating ka dito sa itaas.

Pero kapansin-pansin ang suot ni Valentino ngayon, mas lalo siyang naging
presentable tignan sa maroon colored tuxedo niya at napabaling naman ang tingin ko
sa tatlong kalalakihang nakangiti habang nakatitig sa ’kin ngayon.

Mas ikinagulat ko pa ’nung sabay nilang inilahad ang mga kamay niya sa harapan ko
at yumuko.

“Can I have a Dance, your highness?”

Note: Thanks for those keep commenting and voting on this story! Nakakawala ng
pagod!

Please, wait patiently for the next updates.

Godbless, keep safe readers!

Facebook account: Cherryypinks Uchiha

Group: Miss Uchiha’s Readers [Cherries Official Group]

©cherryypinks

CHAPTER 10
CHAPTER 10

Nataxia Serofinna’s POV

HINDI ko alam kung kaninong kamay ang tatanggapin ko dahil sabay pa talaga silang
apat para ayain ako. “M-Maybe later, my apologies.” Sabi ko sa pormal na boses kaya
napatingin silang lahat sa ’kin na bakas sa mukha ang pagkadismaya lalo na si
Valentino pero kasi, kung may tao man na gusto akong maisayaw ngayon, walang iba
kundi si Jerickho Redison lang.

“I understand your highness.” Magalang na saad ni Valentino sabay yuko bago ako
tinalikuran at ga’nun din ang mga Emperador at isang prinsipe na hindi ko sila
kilala.

Pinagmasdan ko nalang sila na naglakad palayo sabay buntong hininga dahil hindi ko
nakita ulit si Jerickho. Sa lawak ng ground floor at sa dami ng bisita, hindi ko
siya maaninag.

“Your highness, can I have your attention?” Napabaling naman ang tingin ko sa gilid
ni Mom ’nung makita kong umakyat si Mister Hero pero nanlaki ang mga mata ko ’nung
may pamilyar na tao sa likuran niya.

“J… Jerickho…” Mahinang usal ko ’nung makita kong naglakad pa siya sa harapan ko
sabay yuko.

“Can I have a dance, your highness?” Napalunok nalang ako ng sunod sunod dahil sa
pangalawang pagkakataon, makakausap ko na siya kaya tumayo ako ng dahan dahan sabay
itinanggap ang kamay niya.

“You’re a lucky guy! Good luck my Princess.” Rinig kong saad ni Dad kaya napangiti
nalang ako.

Napakapit na rin si Jerickho sa palad ko habang pababa kami ng hagdan at napansin

ko kaagad na napahinto ang ibang bisita sa pagsasayaw habang pinagmamasdan kami.
“Thank you for this rare opportunity, your highness.” Sabi niya pa at narinig kong
bumukas ang ilaw ng malaking spotlight para maging sentro kami ng antensyon kaya
naglakad pa kami sa gitna.

Parang hindi na ako makapagsalita ’nung napahawak na siya sa bewang ko at hinawakan

niya rin ang kaliwa kong palad dahil nagumpisa na ang tugtog. Napatingala ako sa
kaniya at halos manlambot ang tuhod ko ’nung nakangiti siya sa ’kin habang
nakatitig siya sa mga mata ko. “I hope this is not dream.” Saad niya habang tumawa
ng bahagya.

“I’ve been waiting for this moment, you’re my dream prince. Mister Jerickho…”
Mahinang usal ko habang umiiba ang aming direksyon at parang ginagabayan niya ako
kaya sumasabay ako sa bawat galaw niya.

Parang hindi ko na inaalala ang mga bulungan at mahinang pagtili sa paligid namin
dahil nakatitig lang kami sa isa’t isa na para bang kaming dalawa lang ang tao dito
sa loob ng palasyo.

“W-What? But your highness, I’m a prince—”

“But a royal blood, and maybe this is sounds rude but I’ve been watching you. Your
personality is my ideal prince.” Putol ko sa sinabi niya at nakita kong lumawak ang
ngiti niya sa kaniyang mga labi. “Someday, this palace will be your home and I’m
your queen.”

Hindi na dapat ako magpaligoy-ligoy dahil ang tagal kong hinintay ang pagkakataong
’to. “Your highness… I’ll be honored, I’m willing to be your prince but we have to
know each other. I hope you would welcome me to enter your palace. I’ll visit you.”

Habang siya’y nagsasalita, hindi ko matanggal ang mga mata ko sa mukha niya at
ramdam na ramdam ko ang tibok ng puso ko na sa ganito lang na pagkakataon
nararamdaman. “This palace is always open for you…” Mahinang usal ko kaya nakita ko
ulit na napangiti siya sa ’kin habang patuloy niya akong ginagabayan sa pagsasayaw.

Axel Valentino De Angelo’s POV

I smiled bitterly while watching them in the dance floor, I felt my heart was
crushed when she rejected me earlier. I’ve been dreaming to hold her hand, her
waist today but she’s with the other man.

I joined to a group just to earn money but before that, I worked hard in different
job offers but it wasn’t enough to earn more money that’s why I has group right now
to fight those criminals.

I have my savings on my bank account, just to marry her. I killed countless

criminals, just to marry her. I couldn’t even buy my wants, just to marry her. But
now, how could I marry her if her heart belongs to that fvcking guy?

She’s my dream bride when I was 12. I saw her at the terrace that was a time that I
wanted to marry her and I started to save my money. But, my father was accused here
and our path was torn apart and my heart as well because I know, I couldn’t saw her
ever again.

But I’m grateful right now to witness her hidden face. Princess Serofinna’s beauty
is indeed beautiful, her deep blue eyes, her heart shaped lips, and every inch of
her personality. How I wished to dance her right now but I know, she couldn’t do
that because I’m just a commoner.

While watching them smiling each other, I sighed and bowed my head to the floor. I
couldn’t bear to watch them. I’m not a prince… I’m not a royal blood… I’m not that
rich… I have nothing to brag, I’m just a troublemaker.

I sighed again when I saw the droplets of my tears falling down into the shiny
floor. I know I have no rights to cry, because she’s not under my property but it’s
really hard to make her mine. There are so many nobles out there were trying to
marry her. How about the commoner like me?

I’m just a shit on the ground compared to them.

“Dude, I’ll go home. Enjoy the party.” After saying those words, I walked away
while hearing the cheer of different person for them

“Bro, you don’t have to be sad. May pag-asa ka pa dahil isasalang tayo dito ni Lady
Maskie, makakaporma kana sa prinsesa.” Wika ni Silver sabay akbay sa ’kin palabas
ng palasyo.

“I will kill that annoying show-off son of a bitch if you like to.”

“Diamond, you’re drunk again.”

“Shut-up Emerald, what I’m going to do then? I’m not a fan of weird dance and
weirdo ladies.” I guess they followed me. Hindi ko gustong magtagal dito dahil mas
lalo lang bababa ang tingin sa tanginang sarili ko.

“Dude, ’wag mong damdamin ang nakita mo. You still have a chance to her, ang
magkaiba lang ay nakatira siya sa palasyo. Pag pinakita mong malinis ang hangarin
mo sa kaniya, may posibilidad na mapansin ka ng prinsesa. Masasayang lang ang
pinaghirapan mo pag sumuko ka.” Gold have a point but, I couldn’t do that if her
heart was already taken.

“Mostly, girls are so picky while choose their man. All you have to do is show your
effort, purity and sincerity. Pag nakita nilang mabuting tao ka, malapit sa isang
daang porsyento na mahuhulog ang babae sa ’yo. Alam kong maliit ang pasensya mo,
mainitin ka ng ulo pero alam kong makikita din ng prinsesa ang nakikita namin sa
’yo na iyon ang dahilan para makuha mo ang loob niya.”

“Yeah you’re right Gold, Even he’s like that he has good heart than anyone else.
Mapagkatiwalaan sa lahat ng bagay.” I don’t know if they’re just cheering me up or
what.

“No, I don’t have any good side because of feedbacks of the people surrounds me.” I
said in serious voice while we’re walking to take the exit of the palace.

“What the fvck dude, did they know the real you? Those morons didn’t know the real
you and stop relying those false judgments.”

“Indeed Diamond, ’wag kang bumase
pagkatao mo. The person who could
sighed after hearing those words.
I will confess. But if nothing, I
me as her man.
sa mga naririnig mo sa ibang tao para alamin ang
know the real you, is yourself.” Gold said and I
But if there’s an opportunity with the princess,
will open my heart for someone who would accept

“I haven’t seen Maria earlier?” Diamond ask, and he’s right? She really didn’t came
here, sana pumunta na lang si Maria para siya nalang ang naisayaw ko.

Nataxia Serofinna’s POV

KINAUMAGAHAN, siguro mga 4 am na ako umuwi sa bahay namin ni Mamita dahil may pasok
pa ako ngayong umaga. Doon ako natulog sa palasyo dahil 11 pm na yata natapos ang
Royal Ball dahil ang dami pang naganap pagkatapos ng sayawan at ang gabing iyon ang
pinakamasayang araw na nangyari sa ’kin dahil sa wakas, inamin ko na ang
nararamdaman ko kay Jerickho.

“I envy the Princess, she’s so damn beautiful.” Maktol ng isa kong kaklaseng babae
dito sa tabi ng desk ko.

“She’s so lucky, siya lang ang naisayaw ni Jerickho. Sayang ang effort ko dahil
pinapangarap kong maisayaw din ng prince charming ko.” Sabi pa ng isa ’dun sa
kabilang row kaya napangisi lang ako dahil wala talagang naisayaw si Jericho kagabi
dahil ako lang.

“Tangina ang swerte ng Jerickho na ’yun, sana ako nalang siya.” Natatawang saad
’nung kaklase kong lalake.

“You’re right Lee, hanggang ngayon hindi ko parin maalis sa isip ko ang
nakakabighaning ganda ng prinsesa na ilan taon na akong naiintriga.”
“Pati nga mga emperador at prinsipe, manghang mangha ang mga hunghang.”
Pinapakinggan ko lang sila habang hinihintay na dumaan si Jerickho dito sa hallway
namin dahil dumadaan siya dito tuwing ikalawang subject pero hanggang ngayon, wala
pa siya kaya tumayo na lang ako sa kinauupuan ko para lumabas at ’dun ko nalang
siya hihintayin sa hallway.

Hanggang ngayon nararamdaman ko parin ang malambot niyang palad sa palad ko dahil
umabot ng ilang minuto ang paguusap namin habang ginagabayan niya ako sa sayaw at
ngayong araw, sana makita ko siya.

Pero lumipas na ang ilang ang minuto, hindi ko parin nakita si Jerickho kaya
pumasok na uli ako sa loob dahil dumating na ang professor namin.

Hanggang sa naguwian na at wala parin akong nakita kahit anino niya. “Maria.”
napakunot ang noo kong narinig ko nanaman ang pamilyar na boses sa likuran ko kaya
dahan dahan ko siyang nilingon dahil naglalakad na ako ngayon palabas ng gate.

“Bakit?” ’Yun ang tanging sagot ko dahil parang pakiramdam ko, nanghihina ang
katawan ko ngayon at gusto kong magpahinga sa bahay.

“Where are you going?” Tanong niya habang nakapamulsang naglalakad dito sa
kinaroroonan ko pero napataas nalang ang kaliwang kilay ko dahil parang medyo may
kakaiba sa mukha ngayon ni Valentino?

“Wait? Wala ka ng hikaw sa ilong at tenga?” Nakangiting saad ko habang

pinagmamasdan ang maigi ang mukha niya pero sa halip na sagutin ako, napaiwas
nalang siya ng tingin sa ’kin nu’ng huminto na siya dito sa harapan ko at may
kalayuan ang agwat sa ’kin.

Kagabi, nakita ko pang may nga nakasabit sa ilong at tenga niya pero wala na
ngayon. Mabuti naman kung ga’nun dahil mas umaliwalas ngayon ang mukha niya.

“Hey, look at me.” Sabi ko pa habang sinisilip ko ang mukha niya dahil aaminin ko,
parang mas guwapo pa siya kay Jerickho ngayon. “Heyy sabi ko, tignan mo nga ako!”

“Tsk.” Matigas na sagot niya sa ’kin sabay unti-unti niya akong binalingan ng
tingin at ga’nun nalang din ang pagkilatis ko sa buong mukha niya.

Well, I like his messy black hair, his thick eyebrows, his curvy eyelashes and the
color of his iris… is dark which is suitable to his strong aura. The color of his
sexy lips are not bad too, and he was wearing a black colored pair of t-shirt with
leather jacket and ripped jeans… and I find it cool.

“Why all of the sudden? Siguro may pino-pormahan ka ngayon kaya ganito ka-guwapo…
Valentino?” Nakangising tanong ko pero narinig ko nalang siya na nagbuntong hininga
at napasinghap nalang ako wala sa oras dahil bigla niya lang akong hinawakan sa
pulsuhan sabay hinila sa paglalakad.

“Ihahatid na kita pauwi.” Sabi niya sa malalim na boses habang kapit kapit parin
ang pulsuhan ko kaya ginalaw ko naman agad ang kaliwang kamay ko para tanggalin ang
pagkakahawak niya dahil bigla nalang kumabog ng malakas ang dibdib ko na para bang
kinakabahan ako sa ginagawa niya.

“K-Kaya kong umuwi mag-isa.” Shit, hindi ko alam kung bakit ako nauutal at
napahinto nalang sa paglalakad sabay hinawakan ko ng palihim ang pulsuhan ko dahil
parang nakadikit parin ang mainit niyang palad. “Umuwi ka na.” Sabi ko pa pero sa
halip na sagutin niya ako, nakita kong napahinto siya sa paglalakad sabay
binalingan ako ng matalim na tingin kaya napakunok nalang ako ng sunod sunod.
“I… insisted… right? Ihahatid na kita, baka kung ano pa ang mangyari sa ’yo sa
daan.” Madiing sagot niya sa ’kin sabay hawak nanaman sa pulsuhan ko at hinila ng
bahagya para masabayan siya sa paglalakad kaya napasunod naman ako agad sa kaniya.

Kinagat ko naman ang ibabang parte ng labi ko sabay napahawak nanaman sa puso dahil
tibok ng tibok nanaman!

Napatingin nalang ako sa maugat niyang kamay at mahahaba niyang daliri na nakakapit
sa pulsuhan ko habang pinagmamasdan ko ang likuran niya. “Maria, hurry up. Stop
being stubborn.” pagkasabi niya ng mga salitang ’yun, bahagya kong tumakbo para
mapantayan siya sa lakad niya.

Hindi nalang ako nagsalita pa hanggang sa makasakay na kami ng taxi at medyo

nakakahinga ako ng maluwag dahil nabitawan na niya ang pulsuhan ko nu’ng bumiyahe
na kami.

MAKALIPAS ang ilang minuto, huminto ang kotse sa labas ng gate ng bahay namin ni
Mamita. “Keep the change.” Sabi ni Valentino sabay iniabot ang pera sa unahan namin
kaya tinanggap agad ng driver habang nakangiti.

“Salamat sir.” Tugon ng driver kaya naunang lumabas si Valentino dito sa loob at
nakita kong inialay niya ang kaniyang palad sa ’kin pero hindi ko tinanggap ’yun at
kumapit nalang kung saan pwedeng makahawak para makalabas.

Baka titibok nanaman ang puso ko pag mahawakan niya ang kamay ko, pulsuhan pa nga
lang kanina halos lalabas na ang atay ko, sa palad pa niya kaya.

“This is your house? Nice flowers.” Komento niya nu’ng makalabas na ako ng tuluyan
habang pinagmamasdan ang bahay namin. “Nice fragrant.” Dagdag niya pa habang
napapapikit at parang hinisinghot niya ang hangin.

Ang bahay kasi namin, may itinanim si Mamita na parang thornless roses na gumapang
sa pader at bintana. Color pink and white na magkahalo kaya ang ganda nga talaga
tignan dito sa labas.

“Salamat sa paghatid mo sa ’kin, sa loob ko nalang ibibigay ang bayad ko sa binayad

mo kanina.” Sabi ko sabay dukot ng susi sa bag pack ko habang naglakad papalapit sa
gate namin.

“No need… just let me in and give me a cup of tea, instead.” Nakakahiya naman kung
tatanggihan, kaya hindi nalang ako sumagot at binuksan nalang ang gate namin ng
tuluyan.

Nakita kong nakabukas ang pintuan namin kaya nagpatuloy na kaming pumasok ni
Valentino. “Hintayin mo ako dito sa living room at maghahanda lang ako ng maiinom—”

Hindi ko na napatapos ang sasabihin ko dahil bumungad sa ’kin si Mamita na nakaupo

sa sofa habang kaharap niya si…

MISTER HERO?!

“Oh, nandyan kana pala baby… nandito si…” Napapikit nalang ako ng mariin dahil
nakita kong napasalin ang titig niya kay Valentino na nasa likuran ko.

Shit, wrong timing!!

“The princess’ personal butler?” Rinig kong bulong ni Valentino kaya napalunok
nalang ako ng sunod sunod habang makikita ko sa noo ni Mister Hero na
pinagpapawisan siya habang nakatitig lang sa kinaroroonan namin.
_

Facebook account: Cherryypinks Uchiha

Group: Miss Uchiha’s Readers [Cherries Official Group]

©cherryypinks

CHAPTER 11

CHAPTER 11

Nataxia Serofinna’s POV

HUMUGOT ako ng malalim na hininga sabay ngumiti sa kinaroroonan nina Mamita at

Mister Hero. “Ginoong Hero! Ang aga mo naman para umakyat ng ligaw dito sa bahay
namin, baka magalit ang hari sa pagbisita mo dito kay Mamita?”

Ginawa ko ang lahat para hindi mautal habang napapakagat lang ako ng labi ko at
pinagpapawisan ng malamig. “Maria, did you know that man? He’s the personal butler
of the Princess.” Rinig kong bulong ni Valentino kaya medyo nakahinga ako ng
maluwag pero hindi ga’nun kaluwag dahil isang mintis lang dito… tapos na ang lahat.

“Good afternoon, Your Grace.” Magalang na saad niya sabay yuko ng bahagya sa
kinaroroonan ni Mister Hero.

“Good afternoon too, and wait… you’re familiar to me…” I trust my personal butler,
he could handle this thing. “You’re that… man right?” Sabi pa niya kaya nagsimula
na akong maglakad sa kinaroroonan ni Mamita at sinulyapan ko si Mister Hero sabay
tumango ng bahagya para malaman niyang siya na ang bahala sa lahat.

“Yes Your Grace, I’m so happy to see you here.”

“Valentino, don’t just stand there. Come in.” Nakangiting saad ko kaya nagsimula na
siyang maglakad sa kinaroroonan namin at umupo dito sa tabi ko habang kaharap namin
si Mister Hero

“What a coincidence, I’m here to visit my fu… future wife.” Binalingan ko kaagad ng
matalim na tingin si Mister Hero dahil nauutal ang pagsasalita niya, hindi pwedeng
mabisto kami sa hindi inaasahang pagkakataon.

Pero napakunot bigla ang noo ko dahil… bakit biglang namumula ang tenga niya? Pero
kahit ga’nun ang nakikita ko, napakaseryoso ang mukha ngayon si Mister Hero.

“Tama siya, nagkakakilala kami dahil nagt-trabaho din ako sa palasyo noon, bilang
tagalinis ng pasilyo.” Masayang saad ni Mamita pero sandali nga lang, bakit pala
pumunta dito si Mister Hero dahil wala naman akong sinabi? Pumupunta lang siya dito
pag sinusundo ako o may pahintulot ko?

I smell something good around here… and… I saw a green bouquet with white and red
roses beside of Mister Hero. It is too impossible if that was for me?

“Your Grace, may I have a favor?” Napatingin naman ako kay Valentino sa sinabi
niya? Ano nanaman kaya ang sasabihin niya kay Mister Hero?

“Of course.”

“Excuse me, kukuha lang ako ng maiinom.” Pagpaalam ni Mamita sabay tayo sa
kinauupuan niya at naglakad patungong kusina.

“Mamita! Tsa-a ang ihanda mo!” Pahabol na sigaw ko na sapat na para marinig niya
’yun.

“Your Grace, I need your help. I wanted to become a warrior of the palace, please
give us a chance.” Magalang na saad ni Valentino kaya binalingan ko naman ng tingin
si Mister Hero at tumango.

Sinabi ko na nu’ng nakaraang araw na isasalang ko si Valentino at ang mga kaibigan

niya para maging kawal sa loob ng palasyo para maibsan ang mga krimen dahil mukhang
hindi maganda ang pamamalakad ni Heneral Athlas.

“Then, I will tell the Princess. Besides, you has the quality… that is suitable for
that job. I know you would be accepted in the palace.”

“My comrades were also interested, Your Grace.”

“Not a problem, the important is you know how to follow the royal laws and have the
fighting skills.”

Napahikab nalang ako bigla dahil anong oras na rin ako nakatulog kagabi at anong
oras ako nagising para makaalis ng maaga sa palasyo. “It seems like… there’s
another reason why you wanted to become a warrior in the palace.”

Napatingin naman ako bigla kay Mister Hero sa sinabi niya. “Indeed, Your Grace. I’m
doing this for Princess Serofinna, this is the only way to catch her attention.”

“Well, give up already. Her heart was already taken, Mister De Angelo.” Napayuko
nalang ako ng bahagya sabay napasulyap kay Valentino at narinig ko ang malalim
niyang buntong hininga.

“Yes, I know Your Grace but I can’t lose my hope, I’m getting close.” Ako naman
’tong nagbuntong hininga dahil parang ako ang nahihirapan kay Valentino. Hindi ko
gustong may nahihirapan nang dahil sa ’kin, hindi ko gustong may taong umaasa na
hindi ko naman kayang panindigan.

“Paano mo naman makukuha ang loob ng prinsesa kung may iba nga siyang nagugustuhan,
Valentino?” Seryosong tanong ko, patay malisya nalang ako dito na harap harapan
kong maririnig lahat ng magiging sagot niya.

“If I don’t have any chance to her, then you’re the girl that is really meant for
me, Maria.” Sabi niya sa malalim na boses habang binalingan niya ako ng tingin sa
mga mata at napakaga’t labi nalang ako dahil bigla naman tumibok ang puso ko nu’ng
hindi ko rin maalis ang mga mata ko sa kaniya at mukhang dalawang beses ko na yata
’yun narinig.

“Here’s your tea with macaron for snack.” Inalis ko kaagad ang titig ko dahil
parang lalabas na ang puso ko sa kaba at kinuha ko kaagad ang isang tasa na may
lamang green tea na kahit nakalapag pa sa tray na kapit-kapit ni Mamita.

“Be careful Maria, that’s hot.” Suway sa ’kin ni Valentino at nakita kong tumayo
siya sa kinauupuan sabay kinuha ang tray na kapit ni Mamita. “Thank you, Madame.”
Sabi pa niya at inisa-isa niyang nilapag ang tasa sa kinaroonan ni Mister Hero at
Mamita.

Hindi ko alam pero bakit ang galang naman ni Valentino? Ibang iba siya nu’ng unang
pagkikita namin, siguro nga dahil kaharap niya ang isang miyembro ng Royal Disciple
ng palasyo kaya dapat lang na ganito ang asta niya.

“So, I guess there’s a royal letter will arrive in your place after this, Mister De
Angelo. If you received that, you can enter the palace with your comrades.” Nice,
Mister Hero.

“Yes, we will Your Grace. Thanks for your kindness, I really appreciate it.” Sabi
ni Valentino sabay upo ulit sa tabi ko at hinawakan na niya ang tasang may lamang
green tea at hinigop. “I wondering if… what would be the reaction of the General?
That would be exciting.”

Rinig kong bulong ni Valentino na nakaguhit ang mapaglarong ngisi sa kaniyang mga
labi habang nilalapag ang tasa sa center table.

“Exciting ka d’yan, matakot ka na dahil magiging isa ka na sa kaniyang ilang daang

kasapi na kawal.” Sabi ko naman pero marinig ko lang na natawa siya ng mahina.

“I’m not a coward, Maria. Ang pinagkaiba lang namin ay ang rango, pero parehas lang
kaming tao at dahil d’yan, kaya ko parin siyang patulan basta may tamang dahilan.”

Hindi ko alam pero parang nag-r-rhyme ang mga sinabi niya sa tenga ko, medyo
maganda pakinggan lalo na pag nag-tatagalog siya.

I find it manly.

“Teka, Ginoong Hero… di’ba may pagsubok bago ka maging isang kawal? Ano naman
’yun?”

Painosenteng tanong ko habang nakangiti na mukhang bangag sa harap ni Mister Hero

na kahit naka mask ako, halata naman sa mga mata ko ang expression at narinig ko
siyang tumikhim.

“Well, you have to use your fighting skills while using the Royal Sword to your
opponent which is a warrior too. If you could defeat them, then you passed.”

“Defeat? Should I kill them?” Seryosong tanong ni Valentino.

“No, you could’ve pass the challenge without killing them. It is normal to have
tiny scratch but killing in the game is strictly prohibited.” Napsulyap naman ako
kay Valentino at nakita ko siyang tumango ng bahagya.

“Well, I think I need to go. I must’ve tell my comrades about this, I’m really
grateful to meet you here, Your Grace.” Tumayo na siya sa pagkakaupo pero kinapitan
pa ang tasa niya at hinihigop ang natirang tsa-a pero hindi ko maalis ang titig ko
sa adams apple niyang gumagalaw pababa at pataas.

Iniwas ko naman agad ang tingin ko nu’ng naubos niya ng inumin. “Uuwi kana Hijo?”
Tanong naman ni Mamita.

“Yes, Madame. Thanks for the tea.” Sabi niya pa sabay yumuko sa kinaroroonan ni
Mamita at ga’nun din kay Mister Hero. “See you tomorrow Maria.” Dagdag niya sabay
baling sa ’kin ng tingin.

“Good luck sa laban mo mamaya, sana makapasa ka Valentino.” Masayang saad ko at

tumayo na rin para mahatid siya sa labas.
“Yeah, I know we can do this but stop calling me like that, I have my first decent
name than that.” Tugon niya habang naglakad na kami para makalabas ng bahay.

“Eh, ang ganda bigkasin ang ’Valentino’, kaysa sa ’Axel’.”

“Whatever, Maria but stop calling me like that, it’s disgusting. I’ll go now.”
Sagot niya sa ’kin at binilisan na niya ang paglalakad para makalabas na siya ng
gate, at ako naman… pinagmasdan ko nalang siya papalayo.

“I like his personality, your highness.” Boses ’yun ni Mister Hero sa likuran ko
kaya dahan-dahan ko siyang hinarap habang naka-cross arms at sinabayan ko pa ng
mapaglaro kong kilay na tinaas ko ’yun habang nakatitig sa kaniya.

“Could you explain me why you’re here, Hero?” Intrigang tanong ko at palihim nalang
akong napangisi nu’ng umiwas siya ng tingin.

“I can explain your highness but before that, get inside.” Naglakad agad ako
papasok ng bahay at sinara ko na ang pinto habang binalingan ko naman ng tingin si
Mamita na nag-aayos ng mga bulaklak galing sa bouquet ni Mister Hero.

Isa-isa niyang nilalagay ang mga rosas sa isang pink vase na nakalapag sa center
table.

“We’re in a secret relationship, your highness and today is our second

anniversary.” Hindi ko alam kung titili ako o ano pero parang lumundag ang puso ko
dahil sa kilig.

“I don’t know what’s exactly my reaction right now but I wanted to say… sana all.”

Hindi ko alam kung bakit ko nasabi ang salitang nasa unahan, pero ’yun ang gusto
sabihin ng utak ko. May relasyon na pala sila nu’ng nasa palasyo pa ako, pero hindi
halata ah? “Pasensya kana baby kung naglihim si Mamita sa ’yo.” Sabi niya habang
nagaayos parin ng vase.

“It’s okay, I understand Mamita. I’m so happy for both of you.” Tugon ko sabay
itinanggal ang mask pero safe naman dahil nakasara ang lahat ng bintana na walang
butas na masisilipan.

“And… she’s one 2 months pregnant your high—”

“WHAT?!!” Nanlaki ang mga mata ko sabay binalingan ng tingin si Mister Hero dito sa
gilid ko, wait… tama ba ’yung narinig ko?!

“Y-Yes, baby… totoo ’yun kaya hindi niya napigilang puntahan ako dito dahil
nagaalala siya sa ’kin kahit ayos naman ako dito.” Sabi ni Mamita kaya napabaling
naman ako ng tingin sa kaniya at nakita ko siyang hinihipo ang tiyan niya.

Napahawak nalang ako sa bibig ko dahil dito yata ako mas nagulat, grabe ang bilis
nila! “I’m your husband Krisella, this is my responsibility. You’re much important
to serve than my duties.”

Napa ’awww’ nalang ako sa isipan ko dahil sa sinabi ni Mister Hero habang naglakad
sa kinaroroonan ni Mamita.

Well, I’m happy for them especially to Mister Hero. He served me in how many years,
and after all those years… he found his true love and that person is special to me
too. I bet their child would be beautiful, like them.
_

Axel Valentino De Angelo’s POV

“I’m so fvcking excited to enter the palace again.” Diamond said while he was doing
his push up’s here in our hideout. “I will shine like a diamond while kicking their
asses!”

“But remember, we have to be patient, respectful and act like a prince. The
majesties might dislike us when we would act like a vicious criminal.” Gold warned
us while eating raw vegetable salad.

“Mabuti nalang, mabait ang butler ng prinsesa. Unlike that General, but if we won
then… he might use us to his dirty works?” Emerald said, but of course I won’t
allow that.

Who the fvck is he to use us? But it’s fine for the right things. “What do you
think dude? Mas magiging matipuno ba ako pag nakasuot ang baluti?” Emerald asked.

“I might say yes.” I responded while smirking, “But I’m hunk than you.”

“Oh come on Metal, you’re just handsome but my body is much masculine than yours.”
He’s right, Emerald has nice body in this group, he have 8 packs abs while mine is
just 6 and his triceps and biceps are nice too.

“Yeah you’re right Emerald but Metal has nice mobility in fighting. Mabilis siyang
makakakilos sa labanan, kahit ako mismo nahihirapan para patamaan tang!na!” Silver
said while laughing and he was sitting beside me.

“Open this door by the name of the King!” Good, I was waiting for that line about 2
hours I guess.

“There it is, Metal. Sana wala ng Heneral na papasok sa pamamahay natin.”

“I agreed Silver, he’s a weirdo.”

“Let me open the door.” Tumayo na ako sa kinauupuan para marating ko na ang pinto.
“Prepare yourselves, we have to go after this.”

I opened the door and I saw a man and he’s holding the golden paper envelope. “A
letter from the palace.” He said in serious voice and he offered me the letter.
“Thank you.” After that, I closed the door and I slowly open the envelope.

At Maingat kong binuksan ang isang oiled scented paper na may nakasulat na
magandang calligraphy na karaniwan kong nakikita sa mga ’Royal Proclamation’ ng
palasyo.

I cleared my throat before reading the letter, “You have the Royal Permission to
enter the Palace for the trials. Axel Whatever De Angelo and his comrades would
undergo a fight in the ‘Tower of battle Ground’.”

“You really hate your second name huh?” Silver said while smirking at me, and he’s
right. That name is so corny.

My deceased mother gave that to me and if she’s listening in heaven… Sorry mom, it
doesn’t mean that I don’t like the name you gave to me, I doesn’t love you. I still
love you of course.

“Come on, we will leave this place.” Itinago ko na ang letter sa bulsa ko sabay
hinubad ang suot kong black leather jacket.

“Hand me that sleeveless shirt.” I ordered while pointing that on the sofa.

“Here Dude.” Dinampot iyon ni Gold at hinagis sa ’kin sabay sinalo kaya hinubad ko
na rin ang black t-shirt ko para palitan ng gray colored na sando.

After five minutes, nakalabas na kami ng hideout at para mapabilis ang biyahe namin
papuntang palasyo.

Naglakad kami sa likod ng hideout para buksan ang underground na may nakatagong big
bikes na motor at helmet. “Press the hidden button Gold.”

I saw him nodded and he pressed the button inside the tree trunk. “Nice to see you
again, babies.”

Napangisi nalang ako sa sinabi ni Silver dahil matagal-tagal na rin kaming hindi
nakakasakay sa magagarang motor.

Nakita kong humati ang lupa at lumitaw ang hagdan kaya nagmadali kaming bumaba para
makapunta na kami sa destinasyon.

But by the way, hindi lang motor ang nakaimbak dito dahil may mga baril at iba’t
ibang klaseng weapons na gamit sa pagpatay. “Pick whatever you wanted.” Gold said
while his voice echoed in every corner of the underground.

This is our savings from fighting that’s why we hid them here. “Oh right, lets rock
baby.”

Nakita kong umangkas na si Diamond sa isang black colored big bike na motor at
ga’nun din ang iba kaya umangkas na rin ako sa isang motor dito sa tabi ko.

Umalingawngaw ang nakakabinging tunog ng mga big bikes namin kaya napangisi ako
habang sinusuot ang black helmet.

I saw the ’Go’ sign of Gold so we drove away while using the stairs of our hideout.
Damn, I miss driving a big bike, “Mauna na kayo.”

Gold said and I know he will close the underground so I used the speed to get out
of here and I heard the voice of Diamond while driving rapidly.

After several minutes, we arrived at the palace. “Diamond, don’t use too much speed
while driving.”

“I couldn’t help it, Gold.” Sagot niya habang natatawa kaya sabay kaming bumaba sa
motor at itinanggal ko na rin ang helmet dahil nasa tapat na kami ng nagtataasang
gate na may mga Royal Guards na nakabantay.

I smirked when I saw the General with his despicable disciples walking toward us
and expectedly, I’ve noticed his blazing eyes and he was looking at me… furiously.

“OUTSIDERS ARE NOT ALLOWED TO ENTER THE PALACE.”

Note: Thanks for those keep commenting and voting on this story! Nakakawala ng
pagod!

Please, wait patiently for the next updates.

Godbless, keep safe readers!

Facebook account: Cherryypinks Uchiha

Group: Miss Uchiha’s Readers [Cherries Official Group]

©cherryypinks

CHAPTER 12

CHAPTER 12

Axel Valentino De Angelo’s POV

DAMN that General, he could stare also my other comrades like that but why me? Is
that, I’m much hunk than him that’s why he has been acting like this? I might say
yes, “Go back where you came from, outsiders are strictly prohibited here.”

Sabi niya pa nu’ng huminto na siya kasama ang kaniyang hambog na tagapaglingkod,
“Especially you, Mister De Angelo, you still have a record regarding to your brutal
crime.” He added while giving me a hard stare but I just smirked because he wasn’t
successful to exterminate me because of the Princess that I was looking for.

Napabaling naman ang tingin sa mga kasamahan ko na parang gigibain nila ang gate
dahil nagiinit din ang mga mata nila sa kumag na Heneral na ’to, “My apologies,
General but we received a Royal Letter here.” Sabi ko sabay ipinakita ang isang
golden envelope na halata namang dito galing, baka magpakabobo pa siya at hindi
niya ’to marecognize?

“What if that was a fake letter? You can’t fool me.” He said while smirking.

“P’wede tignan mo muna bago ka dumada? Tanginang ’yan.” Diamond hissed and he
suddenly kicked the metal gate.

I saw the funny and epic reaction of his disciples when Diamond did that to their
annoying boss, “Diamond, calm down. We’re not here to fight them so hold your
temper.” Suway ni Gold at rinig na rinig ko ang marahas na hininga ni Diamond
habang minamasahe ang kaniyang sariling sintido.

“Sorry for that, General but we really received a Royal Letter.” Nakita kong
sumenyas sa ’kin si Gold kaya ipinasa ko na sa kaniya ang Letter at naglakad pa
siya na mas malapit sa gate sabay iniabot ’yun sa Kumag na Heneral.

This punk has experienced already the difficult training. But he’s really annoying,
but maybe I was just insecure to him because he could’ve seen the Princess as long
as he wants. Damn him, he’s fvcking lucky guy.

“You wanted to become a warrior of the Palace?” He said while staring at the Royal
Letter, “Open the gate, and teach a lesson this brave outsiders.” He added and I
heard the laughs of his fvcking disciples while looking at us in insulting faces.

Gusto yata nila malasap ang bagsik ng grupo namin na ’di hamak na mas malalaki ang
katawan namin kaysa sa mga hangal na tagapagtanggol dito sa palasyo? “Go on laugh
as long as you want for now, baka mamaya mapalitan na ’yan ng sigaw sa sakit dahil
hindi ako magdadalawang isip na dudurugin ko ang mga buto niyo sa katawan.”

Napabaling naman ang tingin ko kay Emerald habang nakakuyom ang kaniyang mga kamao
at humakbang na papasok sa gate dahil pinagbuksan na kami ng mga hangal, “This
would be great exercises for us.” Silver said while smiling like an evil. They were
excited to fight those scumbag warriors but me, my main reason is… I wanted to see
the angelic face of the Princess, again.

The gate was open, and here I come… Princess Serofinna.

She has a deep blue eyes that it warms my heart. I could still imagine in our past
on how peaceful my mind while staring her even I was far away and now, even she
danced another guy I can’t let him have her. Even I am just a commoner, an
outsider… I will make her happy, I assure that to myself.

I will do everything just to have the girl that it could exist only in my lonely
imagination. Sometimes, it feels like… she’s a fictional character in fairytale
books, it’s too impossible to have her even she’s in our Kingdom. It’s too hard for
me especially I don’t have deep pockets like those prince who are trying to court
her.

My bank account contains 10 plus million and that wasn’t enough to marry a
prestigious princess but, I’m doing my best and I was close to my only chance.

Kung kinakailangang magtipid, gagawin ko basta makaipon ako ng mas mabilis. Hindi
ko talaga hahayaang sa iba kakasal ang prinsesa. Bahala kung tatawagin akong
desperado basta mapapasaakin lang siya.

My father knew about my desires but he understands me. We live in a simple

apartment together because we don’t have estate to build a house. I’ve been
planning to buy a land but my refused, he said I has to keep my money for my will.

“Malapit na tayo sa pintuan ng palasyo. Huwag niyong kalimutan na magbigay galang,

at dapat maging pulido ang kilos niyo.” Paalala ni Gold habang nasa unahan namin
ang mga hangal at isang kumag na Heneral. Paakyat na kami ng hagdan patungo sa
malaking bulwagan ng palasyo habang nakatitig sa ’min ang mga Royal Guards na
nakatayo ng tuwid sa magkabilang gilid ng hagdan.

I saw them bowed to the Scumbag General that signs of respect but he don’t deserve
my respect. Instead, he deserves my punch. His face is a shit, “Thank you, thank
you, thank you!” I chuckled when I saw Diamond waving his hands to the Royal Guards
and he was acting like a shitty Prince.

“Dude, hindi ka bagay maging Prinsepe.” Natatawang saad ni Emerald habang

pinagmamasdan niya ang palasyo dahil mas maganda sa mata tignan pag umaga dahil
nu’ng gabing pumunta kami dito, hindi masyadong kita ang paligid.

“What the fvck bro, mas disente pa nga ’tong pagmumukha ko kaysa sa mga prinsepe ng
iba’t ibang kaharian.” I agree, Diamond.

By the way, I think we are much worthy than the Prince. They’re nothing but a
display. But us, we’re the Shadow Warriors of the Palace.

Nataxia Serofinna Lucian’s POV

“Your Highness, Mister De Angelo and his comrades were here.” Kanina ko pa sila
hinihintay dahil ako mismo ang nagpagawa ng Royal Letter at pinahatid sa isang
tapagpadala ng mensahe dito sa palasyo.

“Your highness, do I have to prepare your face gear?” Tanong ng isang Maid ko dito
sa kwarto.

“No need, my face has been revealed last night. There’s nothing to hide anymore.”
Tugon ko habang sinusuklayan niya ang aking mahabang buhok at dapat iyon na
itirintas dahil nakalugay ang buhok ko ’to sa katauhan ni Maria Hades na hanggang
ngayon ay dapat ko pang itago dahil hindi pa tapos ang mga hangarin ko.

“Yes, your highness.” Nakaupo ako ngayon dito sa tapat ng malaking salamin na
nakadikit sa pader at may harang sa magkabilang gilid para maaayusan niya ako ng
maayos. Si Mister Hero naman, nan’dun sa labas ng harang.

“Your highness, do you wanted to come? That would be nice fight.” Tama si Mister
Hero, kaya nga ako nagaayos ngayon para makapunta ako sa ’Tower of Battle Ground’
para manood ng laban nina Valentino at ng iba pa niyang kasamahan.

“You can proceed now, your highness.” Sabi ng Maid ko, kaya tumayo na ako sa
kinauupuan at bahagya kong pinagpag ang suot kong red vintage dress habang
nakatitig sa repleksyon sa salamin. Hinahawakan ko naman ang buhok kong naka fish-
tail hair style at inilagay ko iyon sa unahan.

“Let’s go Hero.”

“Yes, your highness.” Nagsimula na akong maglakad para makalabas ng kwarto ko at

makapunta na sa Tower na iyon, “How’s your relationship with that man named,
Jerickho Redison?” Tanong ni Mister Hero habang pababa na kami ng hagdan.

“I haven’t seen him in school.” Maikling sagot ko, siguro abala ’yun sa mga gawain
lalo na’t siya ang president ng school.

“Are you sure about your feelings to him? I think Mister De Angelo was craving for
your love, your highness. Besides, I like him for you. He was able to sacrifice
himself just to have your attention.” Si Valentino? Oo nga, gusto niya ako pero
bilang prinsesa. Hindi bilang si Maria Hades.

“He was responsible, based on my personal investigation. He has no crime record

even he’s a little bit rough. Para sa ’kin ay hindi siya isang kriminal pag may
sinagip naman siyang buhay at ’yung taong pinatay niya ay dapat naman talaga
paslangin.” Kumawala naman ako ng malalim na hininga sa sinabi ni Mister Hero, oo
aaminin kong may tinatagong mabuting puso si Valentino pero hindi ko talaga gustong
may umaasa sa ’kin?

Posible kayang magugustuhan ko siya habang ako ay nagpapanggap na si Maria Hades?

Pero siya ay ako rin, Iisa lang kami. Base rin sa mga reaksyon ko, kakaiba ang
nararamdaman ko pag kasama si Valentino pero paano si Jerickho?

“Your highness, open your heart for him. You might like him more than what you felt
with Mister Redison. He has dark aura but I’ve seen the brightness within his
heart. Give him a chance, choose a better person. Besides, you’re the Badboy’s
Property in the first place.”

’You’re the Badboy’s Property in the first place.’

’You’re the Badboy’s Property in the first place.’

’You’re the Badboy’s Property in the first place.’

Parang um-echo sa kaloob-looban ng tenga ko ang sinabi ni Mister Hero at napahawak
nalang bigla sa dibdib dahil lumakas nanaman ang pintig dahil naalala ko bigla ang
mukha ni Valentino habang binabanggit niya sa ’kin ng pamilyar na mga salitang
’yun.

Hindi na lang ako sumagot dahil nagpatuloy lang kami sa paglalakad patungo sa Tower
na doon gaganapin ang labanan at malalipas ang ilang minuto, huminto ako sa tapat
ng malaking pintuan at pinagbuksan naman kami agad ng dalawang guwardyang naka-
bantay.

Rinig na rinig ang tunog ng pintuan habang dahan-dahan itong bumubukas at unti-unti
kong naaaninag si Dad na nakaupo siya sa kaniyang upuan na nasa itaas ng hagdan at
nakatayo sa tabi niya si Heneral Athlas.

Napansin nila agad nu’ng naglakad na uli ako para umakyat sa kinaroroonan ni Dad,
“My Princess! What are you doing here? You supposed to be in your room right now?”
Tanong ni Dad habang hinawakan ko na ang palda ng Dress ko gamit ang kaliwang kamay
at ang kanan ko naaman ay hawak iyon ni Mister Hero para alalayan ako umakyat.

“I wanted to witness the fight, Dad.” Tugon ko pero bahagya akong napalingon sa
battle ground dahil nararamdaman kong parang may mga matang nakatitig sa ’kin at
hindi nga ako nagkamali, parang nakatulala sina Valentino habang tinahatak ko ang
hagdan.

Nakatayo sila sa gitna kasama sina Gold, Silver, Emerald at Diamond. Nakita ko agad
na yumuko sila nu’ng nakaupo na ako sa upuan na katabi ni Dad pero napangiti na
lang ako nu’ng marahas na hinawakan ni Gold ang batok ni Diamond para yumuko.

“It’s rare for you to watch a fight? It’s because we have handsome applicants?”
Natatawang saad ni Dad na um-echo sa paligid. “Look at their faces! Are they fallen
angels?”

“Correction, fallen evils. Your Majesty.” Napasulyap naman ako kay Heneral Athlas
dahil sa sinabi nya kaya mas humalaklak si Dad.

“You’re just jealous, fvcker.” Napabaling naman ako sa sinabi ni Diamond dahil
rinig na rinig dito sa kinaroroonan namin kahit may kalayuan at nakita ko siyang
nakangisi pero mabilis siyang tinapik ni Gold.

“Here’s the challenge.” Sabi na ni Heneral Athlas sabay ipinakita ang isang red
envelop at binuksan niya ito para mabasa ang papel na nasa loob, “100 opponents vs.
5 outsiders.” Bigla namang kumunot ang noo ko sa sinabi niya dahil iba yata ang
naring ko ngayon? “

“I thought, one by one General? One hundred is too much for the five of them?”
Tanong ko sa seryosong boses habang nakabaling ako ng tingin sa kaniya na nakatitig
lang sa kinaroroonan nina Valentino.

“It’s the same your highness, 20 opponents vs. one, but they’re five today so I’ve
been decided to combine them all.” Bahagya na lang akong napailing sa sinabi niya
dahil ang hirap naman yata ’yun?

“Pass or failed. No killings, no severe injury. Always remember that.” Dagdag niya
sabay sumenyas at agad lumabas ang mga kawal sa magkalibang gilid na pintuan at sa
likuran nina Valentino.

Nakita kong pinaligiran sila sabay may inihagis ang ilang kawal na espada sa
harapan nila kaya agad na dinampot ’yun nina Valentino.
“You have, 15 minutes to prove me that you’re deserving to have the throne and…
Fight.” Pagkatapos sabihin ni Heneral Athlas ang mga salitang ’yun, nakita kong
agad na sumugod ang mga kawal sa kinaroronan ni Valentino na sinabayan pa ang mga
nakakabinging tunog ng mga espada.

Napako ang tingin ko sa mga mablis na galaw ni Valentino habang pinaulanan niya ng
tira gamit ang espadang hawak niya habang ang iba naman, ga’nun din ang ginagawa.
“I’m a fan of Mister De Angelo already. Look how he handle the sword.” Nakangising
saad ni Mister Hero kaya iba yata ang napapansin ko ngayon.

I was distracted to his bare arms and his abs, hinuhubog nito ng suot niyang sando
kaya napalunok nalang ako ng sunod-sunod na hindi ko alam. “His comrades are good
too. They were serious right now.” Kitang kita dito sa itaas kung paano napatumba
ang ilan sa mga kawal dahil hindi lang espada ang kanilang ginagamit, kundi pati
kamao at paa.

Napatingin naman ako bigla kay Dad na pumalakpak ito ng mahina habang napangiti.
Pinagmamasdan niya rin ang maigi ang labanan, pero pinipilit kong hindi tignan si
Valentino dahil nakaka-hipnotismo ang kaniyang bawat galaw. Pati pawis niyang
tumatalsik sa hangin nakikita ko pa yata.

Pero mukhang nasisiyahan si Diamond kapag may makita siyang nakahandusay na kawal
dahil sa malalakas niyang suntok sa dumadapo sa kanilang mga mukha. “Hindi lang
sila marunong sa paghawak ng espada, marunong din sila sa pakikipaglaban gamit ang
kanilang parte ng katawan na pwedeng ikatumba ng kalaban.”

Sabi ni Dad at habang tumatagal, kumu-konti ang bilang ng mga kawal at may napansin
na akong sugat sa katawan ni Valentino. Mukhang nadaplisan siya sa kaniyang braso
dahil umaagos ang dugo doon pero mukhang hindi niya iniinda, kagaya din ni Emerald
at Silver na may dumahid din na dugo sa kanilang mga kasuotan.

“For me, they deserve—” Hindi ko na napatapos ang sasabihin ko dahil may isang
boses na umalingawngaw sa buong tower kaya napatingin agad ako sa isang natumbang
kawal at bigla nalang tinakpan ni Mister Harris ang mga mata ko pero huli na ang
lahat, dahil nakita kong sumirit ang kaniyang braso na wala ng kamay.

“Your highness, don’t look at it.” Seryosong saad ni Mister Hero pero inalis ko ang
pagkakaharang ng palad niya sa mga mata ko.

“Wait, what happened Diamond?” Tanong ni Gold habang nakita kong nagsitakbuhan ang
mga doktor na may stretcher para kunin ang isang kawal na nawalan yata ang kamay
habang nagsisigaw dahil sa hapdi at sakit.

“What the fvck, I didn’t do that? I just heard him shouting at my back?” Naiinis sa
sabi ni Diamond habang tinitignan ang nagkalat na dugo sa sahig.

“Hindi nakaiwas ang isang kawal nu’ng tumira ng pahalang ang lalakeng iyon habang
siya ang nasa likod kaya nasagi ng espada ang kaniyang kamay.” Paliwanag sa ’kin ni
Mister Hero kaya agad akong napabaling ng tingin kay Heneral Athlas pero bigla na
lang kumunot ang noo ko ngayon dahil nakaguhit ang ngisi sa kaniyang labi.

At narinig kong bahagya siyang tumikhim kaya sa kadahilanang napatingin dito sa

kinaroronan sina Valentino.

“Too obvious, Gentlemen. All of you are FAILED.”

_
Note: Thanks for those keep commenting and voting on this story! Nakakawala ng
pagod!

Please, wait patiently for the next updates.

Godbless, keep safe readers!

Facebook account: Cherryypinks Uchiha

Group: Miss Uchiha’s Readers [Cherries Official Group]

©cherryypinks

CHAPTER 13

CHAPTER 13

Nataxia Serofinna Lucian’s POV

“I hope that was a joke, General.” Sabi ko sa seryosong boses habang binalingan ko
siya ng matalim na tingin dahil hindi maganda sa pandinig ang desisyon niya.

“Halata namang asidente iyon o hindi sinasadya, kaya hindi ako papayag na hindi
sila makapasa.” Prangka ko, sabay tayo sa kinauupuan.

“I agree, besides they have potential. Baka mas magaling pa nga sila sa iba’ng
kawal, Heneral Athlas.” Sabi ni Dad sabay natawa ng mahina pero hinakbang ko na ang
mga paa ko para makaalis na dito.

Bigla kasi akong nairita sa sinabi ng Heneral na ’to kaya bago ako makabitaw ng mga
maaanghang na salita, mas mabuti pang aalis na ako.

“Princess Nataxia, this is my decision. My job, my rules.” Bigla agad uminit ang
tenga ko sa sagot ng Heneral na ’to kaya dahan-dahan ko siyang binalingan ng
malamig na tingin.

“Then, quit your job.” Madiing tugon ko at tinalikuran ulit siya pero nahagip ng
mga mata kong yumuko sina Valentino sa kinaroroonan ko habang pababa ako ng hagdan.

“All of you were passed, good luck gentlemen.” Dagdag ko pa habang paalis na dito
sa Tower at rinig na rinig ko pag pagkabunyi nina Emerald at Silver.

“Thank you, Princess Serofinna.”

“Thank you Princess!”

“It’s our honor to serve your kingdom.” Sabi nila hanggang sa nakalabas na ako sa
tower habang nasalikod ko lang si Mister Hero.

“It seems like… General Athlas wasn’t happy from your decision, your highness.” Mas
mabuting hindi siya ’yung matuwa kaya ako ’tong maaburido, ang laki ng pinagbago
niya nu’ng mga bata pa kami. Kung sa bagay, lahat naman ng tao may pagbabago.

Habang tumatagal, mas lumalayo ang loob ko sa kaniya hindi ko alam kung bakit.
Siya lang ang nag-iisang kaibigan ko, pero iba yata ang turing niya sa ’kin at
gusto niya akong pakasalan? Nakaka-panindig balahibo.

“He should be happy, Hero.”

DUMIRETSO na lang ako sa aking silid para mag-basa na lang ng libro. Parang tumaas
ang dugo ko kay Heneral Athlas, siguro nga may hindi siyang magandang ginagawa sa
labas ng palasyo at ga’nun na lang ang pakiki-tungo niya kay Velentino?

“Here’s the Royal Book of Duties, your highness.” Tinanggap ko kaagad ang kapit na
libro ni Mister Hero at hinanap ko kaagad ang book mark kung saan na akong bahagi
nag-ba-basa.

Nag-lakad naman ako patungong terrace ko at umupo sa isang mint green colored sofa.
Sumandal naman ako kaagad at ituinuon ko na lang ang pansin sa libro kaysa sa
maaburido lang ako kay Heneral Athas.

Ito ’yung isa sa mga librong dapat kong basahin dahil dadating ang panahon na ako
na ’yung mamamahala sa mamamayan ko.

Libro ito na kung saan, dito mababasa ang dapat na pag-u-ugali, pamantayan,
responsibilidad at pakiki-tungo ng isang Reyna o Hari.

Hindi biro ang papasukin kong responsibilidad kaya ngayon pa lang, nag-aaral na
ako.

Bilang isang Hari, dapat marunong kang humawak ng pera. Gagamitin mo iyon sa
mabuting paraan, kagaya na lang pag-papatayo ng organisas’yon para sa mga nag-hi-
hirap.

Ang kaharian namin ang pinaka-sagana sa ginto, emerald, ruby, pilak, at may-
pagkaka-taong naka-tagpo kami ng isang dyamante.

Kaya halos trabaho ng mga tao dito, ay minero. Bini-benta namin iyon sa ibang
kaharian kaya buwan-buwan, malaking pera ang pumapasok sa ’min.

Pero, s’yempre maraming patutunguhan ang pera dahil may mga project ang Hari.

Pa-suweldo rin sa mahigit isang libong disipulo namin at alam kong hindi kurap ang
Dad ko. Habang tumatagal, sumasagana ang kaharian namin.

“Your Highness.” Napa-higpit agad ang pagkaka-kapit sa librong binabasa ko dahil

narinig ko na lang ang boses ni Hereral Athlas.

Naramdaman ko ang presens’ya niya sa likuran ko, “Not because you’re my childhood
friend, you could’ve just enter my room without my prior permission.”

Sabi ko kaagad sa matigas na boses habang naka-pako parin ang mga mata ko sa libro.

“Pardon me, your highness. But, why did you intruded my rules? Who are they? Your
friends?” Tanong niya sa seryosong boses.

Huminga naman ako ng bahagya para hindi tumaas ang tono ng pananalita ko.

“Why are you questioning me like that? Should I told you what was the reason is?”

Pabalik kong tanong at narinig ko siyang huminga ng malalim. Napa-sulyap ako sa

kaniya at naka-titig siya sa ibang bahagi ng terrace.
“You has been acting cold to me… Did I made mistakes, your highness?” Puro na lang
tanong ang lumababas sa bibig niya. Tinatamad na akong mag-salita.

“Those guys are not safe, sa mukha na lang nila ay hindi na makapag-tiwalaan. You
should be careful with your decision, your highness. We’re doing our best to
maintain the peace here, ginagawa namin lahat para mapuksa ang mga illegal gang
activities. What if, they’re one of them?”

“This is cliché line, General. Don’t judge the book by its cover.”

“Sometimes, we needed to use our judgment for our awareness. I am just an advance
thinker.” Depensa niya sa ’kin.

“Then, use your awareness for facts. Buo na ang desis’yon ko, at simula ngayon…
kasapi na sila sa mga kawal mo. Huwag mong tatangkain na maging unfair ang
treatment mo dahil ako mismo ang makaka-laban mo.” Pormal kong saad habang hindi ko
siya binabalingan ng tingin.

“Yes, your highness. I’ll go now, take care.” Kasunod no’n ay narinig ko na ang
mabibigat niyang yapak paalis dito sa terrace kaya doon ako kumawala ng malalim na
hininga.

“I know he’s just uncomfortable, your highness. Mukhang hindi niya talaga gusto si
Mister De Angelo dahil sa mabuti mong pakikitungo sa kaniya?”

Napa-titig ako kay Mister Hero na may kapit kapit na golden tray na may teapot at
cup.

“Uncomfortable? Jealousy is a word for that, I am not slow witted.” Nag-simula lang
ang lahat sa pinag-tanggol ko si Valentino nu’ng tinutugis siya sa dark station.

“But don’t stressed yourself, your highness. Have a cup of tea.” Binaba ko naman
ang libro ko at nai-lapag na ni Mister Hero sa Center Table ang tray at in-abot
niya sa ’kin ang maliit na tasa. Tinanggap ko naman iyon sabay hinigop.

Nelix Genjuro’s POV (Gold)

“We’re here gentlemen. I’ll accompany you to your hideout and choose a better suit.
Take note… Monday to Thursday you have to wear light uniform while the rest is
heavy uniform. Depende rin sa utos ng Heneral pag kinakailangan.”

Saad ng isang hindi ko kilalang tao, pero sa postura pa lang niya ay alam kong
mataas ang rango niya sa loob ng palas’yo.

Dinala kami sa isang malawak na silid pero may isang mahabang pasilyo sa gitna.

Dito mo naman makikita sa magkabilang bahagi ang mga pintuan. Mapapasin mo rin ang
combination ng number at letter, (H-1, H-2, and so on.) Pero, mukhang hiwalay ang
hideout ng mga kawal sa palasyo dahil sumakay pa kami ng truck bago kami naka-
rating dito, hindi naman ganoon kalayo. L

Ilang palalag ang hideout at mukhang kalahati na ito ng palas’yo, dahil siguro
hindi mabilang ang kawal kaya ganito na lang kalawak at kalaki.

Ang malas pag nasa pinaka-tuktok ang kuwarto niyo dahil matarik na.
Kanina, bago kami pumasok dito ay napansin namin agad ang training ground sa harap.
Mukhang mapapasabak kami ng training tuwing umaga dahil napansin kong nagalaw ang
putik isang bahagi.

Sa pinasok naming silid dito sa ikaapat na palapag, sa sobrang haba hindi ko na

natataaw ang pinaka-dulo, mukhang malas mo pag sa pinaka-huli ang magiging hideout.

But after all, I am little bit excited to our job. We have already the throne, so
it means… we could have the authority to evict the criminals.

Thanks for the Princess by the way, I don’t know on how I could say thank you for
her, “Ang sakit na ng binti ko, malayo pa ba? Shit…” Reklamo ni Diamond at napa-
titig ako sa pintuan at H-89 na kami.

“This base have 200 rooms, one hundred for the left and same for the right area.” I
knew it, mukhang sa pinaka-dulo kami.

“Pero bakit hiwalay ang hideout ng mga hangal na kawal?” Seryosong tanong ni
Emerald dito sa kanan ko at natawa lang ako ng mahina.

“Yeah? I thought the palace will be my second home.” Sagot naman ni Silver habang
nahikab.

“This is place is hell boring.” Madiing saad ni Metal dito naman sa kaliwa ko, “I
am only interested with the princess, by the way.” Bulong niya pa.

“Don’t worry, Metal. We’re on duties starting tomorrow.”

Then, after few minutes… we finally arrived. Huminto ang hindi ko kilalang lalake
na kanina pa namin binubuntutan sa pinaka-dulo ng pasilyo.

“Fvck, how could we arrived here without using this fvcking long way?” Madiing
tanong ni Metal.

“This is your room, puwede niyong gumamit ng ibang bakanteng kuwarto. Pero kung
gusto niyong mag-sama sama… then it’s better. I am caretaker of this hideout by the
way, you can call me… Master.” Wika niya sa ’min sabay hinarap kaming lima sabay
ngumisi.

“Master? That’s your name?” I asked him but instead of answering me, he just smiled
again.

“Nope, but the warriors called me master. If you’re not comfortable then call me
Termas, then.” He responded. Pero mukhang binaliktad niya lang ang ’Master’.

“Right, so where’s our hideout?” Tanong ni Metal at tinuro niya ’yung kanang
bahaging pintuan, “Wait, bakit may hagdan dito?” Dagdag pa niya kaya napa-titig
kaming lahat sa tinuro ni Metal.

He’s right, may hagdan dito sa dead end ng pasilyo, “If your room was located at
the left side… You can used left stairs for the short cut, ginamit ko lang ang
kanang hagdan kanina para makita niyo ang dadaanan niyo.” Paliwanag niya sa amin.

“Copy, let us see our hideout first.” Sabi ni Emerald at nakita kong may dinukot
siya sa kaniyang bulsa. After few seconds, sinusian niya na ang pintuan at may
naka-sabit na (H-100) sa gitna.

“Welcome to your hideout.” Bumukas na ang pintuan at bumungad sa ’min ang isang
malawak na kuwarto.
May apat double deck na higaan sa kaliwang bahagi at sa kanan naman, may apat
malalaking Closet, “There were five of you so I’ll add some furniture after this.”

Hinakbang na namin ang mga papasok dito sa loob at inikot ko naman ang paningin ko
para obserbahan, “Refrigirator… bathroom, small terrace, comfy bed… well very
convenient.” Komento ko sabay nag-lakad patungong maliit na terrace.

Dumungaw naman ako sa kaliwa’t kanan at naka-align din pala ang terrace ng ibang
kawal sa mga kuwartong dinaanan namin, “Can we store a liquor here?” Rinig kong
taong ni Diamond.

“Of course, pero siguro naman… hindi kayo gumagamit ng ipinag-babawal na gamot?”
Tanong ni Termas, well it’s kind of corny but… I don’t like the Master so it’s
better to call him that way.

“Mukha lang kaming adik pero hindi kami humihit-hit.”

Rinig kong tugon ni Emerald at natawa naman sila ng mahina, “Well this place is
nice, I like it.”

“By the way, sa loob ng Closet… doon niyo makikita ang mga susuotin niyo at
kagamitan. Including armor, uniform and royal sword. If there’s an emergency, you
could’ve heard the sound from the speaker. Stay alert, and always follow the rules
of General. Since all of you were just new here, wait for the further announcement.
Understand?”

Hindi namin siya sinagot at naka-focus lang ang atens’yon ko sa labas. Kitang kita
ang view ng ground dito sa itaas at mahangin dito kaya hindi na namin kailangan ng
airconditioner. Labas masok ang hangin dito sa loob.

“I will update the day-offs and if you have questions… just approach me, so dito
muna kayo at marami pa akong aasikasuhin. Ipapahatid ko na lang ang Closet dahil
kulang ng isa. Good day.”

“Thanks.” Sabi ko na’ng papalabas na siya dito sa loob.

“What the fvck, brand new armor.” Naka-ngising saad ni Diamond kaya nag-lakad naman
ako sa kinaroroonan niya.

“I’ll wait for my closet.” Sabi ko sabay huminto sa gilid niya para matignan ang
magiging uniporme namin.

Napansin ko kaagad ang isang baluti na gawa sa stainless steel kaya magaan. Naka
set-up siya sa kanang bahagi ng cabinet, pino-protekhatan nito ang katawan mo sa
pakikipag-laban. May kasama itong royal sword at diamond shaped shield.

Sa gilid naman naka-hanger ang isang dark-green colored uniform at the rest ay
plain t-shirt na may logong diamond sa dibdib.

“Fvck this sword, can’t wait to use this for our opponent.” Naka-ngising saad ni
Silver at hawak na ang isang espada. Inalis niya iyon sa cover at iniwasiwas pa
iyon.

“Always remember, this sword is for protecting not for our personal deeds.” Sabi ko
sa seryosong boses.

“And for self-defense too.” Singit ni Emerald habang naka-tayo na rin sa harap ng
kabilang closet.
“I hope we will duty right now…” Metal whispered while staring his closet also.

Pero alam kong kaya niya gustong mag-duty agad dahil para makita niya ang prinsesa.
Well, I would like too.

Even she has angelic face, but her expression is perfectly fierce.

Mostly, ang kilala kong mga prinsesa ay puro pagpapa-ganda lang ang alam pero ang
prinsesa namin, nakikita ko na ang potens’yal niya para maging reyna sa mga susunod
na Heneras’yon.

She takes it very seriously, first… She helped metal. Then, we couldn’t achieved
this without her.

But the question is, who would be her King?

A Royal Blood… or… just a Commoner?

I gazed Metal and I smirked, this would be exciting than I’ve thought. The
Revelations will start now.

©cherryypinks

CHAPTER 14

CHAPTER 14

Axel Valentino De Angelo’s POV

“Base number 4. I repeat base, number 4. The General will be there at one minute.”

I suddenly hear the voice coming from the speaker. The hell? It’s 11 at the evening
already, what a fvcking nuisance.

“Tang!na naman… Kaka-idlip ko lang.” Diamond complained.

Naramdaman kong gumalaw-galaw siya sa ibabaw nitong double deck, and he’s right.
Tang!na naman talaga.

“Get up, ayusin niyo muna ang sarili niyo.” Gold ordered.

Marahas kong winaksi ang kumot na naka-palupot sa katawan ko sabay nag-inat.

This is my warm-up for the face to face later, that General might’ve smack my face
off.

“More seconds left.” He added. Tumayo na lang ako sa tang!nang higaan sabay
sinuklay ng magulo kong buhok gamit ang kaliwang kamay.

I gazed them and they were busy fixing themselves.

Naka-pantulog pa si Emerald habang naka-titig sa harap ng closet at pinapa-labas

niya ang kaniyang sariling muscle sa harap ng salamin.
He was half naked to be exact but it looks annoying, “Emerald, palitan mo ’yang
suot mo. You looked uncomfortable with that baby duck designed pajama. Fvck that.”

Nag-lakad na rin ako sa harap ng closet para tignan ang sarili ko, “Why Metal? Cute
right? I just loved cute things.” He answered but I just shook my head.

Tinignan ko na lang ang sarili ko sa salamin at para hindi mag-mukhang gago sa

harap ng Heneral.

I am wearing a black sleeveless shirt with pajama but plain white. Lahat naman kami
ay ganito ang sinusuot pag natutulog pero hindi ko ginagaya si Emerald.

Binalingan ko naman ng titig si Gold na nasa-harap na ng pinto. Naka-sando rin siya

at kagaya kong naka-pantulog.

Ga’nun naman si Diamond at Silver, we all have the same color but except Emerald.
He said, he loved cute things but it is not suitable for his looks.

“Let’s go bro’s. Let us welcome the fvcking lousy General.” Silver said it while
walking towards the door.

“Ang bagsik ng trip, saka pupunta ngayong mag-papahinga na tayo.” He added.

Pero baka sinadya dahil nananadya nga talaga ang hangal na ’yun, “Open the door,
Gold.” I demanded.

Nag-lakad na kami sa kinaroroonan ng pintuan at kasunon no’n ay binuksan niya na

ang pintuan.

Sabay kaming lima na lumabas dito sa loob at tumayo ng tuwid dito sa labas, tinanaw
ko muna kung nand’yan na ang gagong Heneral pero hindi ko pa natatanaw ang
presens’ya niya.

Napansin ko ring nagsi-labasan na ang ibang hangal na kawal sa kani-kanilang mga

lungga, tumayo rin sila sa labas ng kanilang hide-out para abangan ang kanilang
walang kuwentang hari-harian.

Sumandal muna ako dito sa pader ng kuwarto namin sabay humikab dahil tang!na,
inaantok na ako.

“One minute… but he’s a bit late about… 20 seconds.” Gold said while staring his
wrist watch.

Paanong makakarating agad ang Heneral Athlas na ’yun kung doon siya dadaan sa
kanang bahagi ng hagdan? “I’ll take a nap, then.”

Napa-ngisi naman ako sa sinabi ni Silver at akmang babalik sa hideout pero hinila
siya ni Gold kaya napa-balik siya sa puwesto.

“Stay here, Silver.” He said in authority. Nag-kibit balikat na lang si Silver

sabay sumandal na lang din dito sa kaliwa ko.

Katabi niya si Gold, then Emerald next is Diamond, “Inom muna tayo bago matulog,
nawala na antok ko nang dahil dito.”

Relamo naman ni Diamond. Pero, kanina pa ’yan umiinom mag-isa sa terrace.

His motto is not that common, I guess. ’Alcohol is better than Girls’, siya ang
matibay sa inuman sa aming lima.

Kung gugustuhin ng gagong ’to, makaka-ubos siya ng three bottle of hard liquor in
just one day.

But, he started drinking alcoholic beverages in the age of 19. Pinapayuhan din siya
ni Gold na huwag uminom dahil hindi maganda sa kalusugan, “Don’t you dare, Diamond.
Baka ma-hang over ka bukas dahil mag-sisimula na ang responsibilidad natin.”

By the way since this is my point of view. I’ll describe my comrades in my own
personal investigation. Gold is our mother here.

He was acting like one, he’s our adviser, decision maker, calendar, timer, cook,
scolder, dish-washer, and many more.

Hindi naman namin siya pinipilit gawin ang mga bagay na ’yan pero, he like to.

That’s why he’s literally our mother in this group. Wala siyang kaalam-alam na iyan
ang pag-tingin ko sa kaniya dahil medyo off pakinggan.

In what I’ve said just now, Diamond is drunker master. He’s the top hard headed in
our group, but you could’ve easily noticed his emotion, if he was angry or sad.

Then, Silver is a fvcking lazy kind of human but, I’ve seen his fair side after
all.

While Emerald… well, I couldn’t predict his personality. His mood could’ve changed
easily, that fvcking guy is unpredictable.

Sometimes, he was helpful… sometimes… he’s lazier than Silver.

And lastly, yours truly. Well… ang alam ko. Ako ang pinaka-gago sa lahat. That’s
all.

Maybe we all have different kinds of personality but we’re fine. The important is,
we haven’t fought over things, “He’s fvcking here.” Silver just said.

Napa-titig agad ako sa kalayuan dahil napansin kong tumahimik ang buong paligid.

Ang tanging maririnig ko lang ay ang mga yapak niya sa sahig. Napag-tanto kong
naka-tayo ng tuwid ang mga hangal na kawal kaya inayos ko na lang ang tindig ko at
ganoon din ’tong apat na nasa gilid ko.

“His moves is fvckingly annoying, right?” Diamond asked and I chuckled while
staring this General.

He was walking with heavy footsteps. Even there’s a distance from here, I can see
his pride, a pride being a General.

Habang nag-lalakad na mukhang gago, yumuyuko ang mga wala niyang kuwentang
disipulo. But we’re one of them now, what a shame.

After all, I couldn’t compare our skills with these morons. We’re fighting with
full of responsibility while them… Mostly, just idiocy.

“Tang!na naman, nangangalay na ang binti ko. Ang kupad niyang mag-lakad.” I heared
Diamond complained again.

“Rumarampa pa, Diamond.” Silver answered him but yeah, it’s annoying.
Ang bagal niyang ihakbang ang mga paa niya at pasalin-salin lang ang kaniyang mga
mata sa magka-bilang bahagi ng hide-out.

“WALA BANG MAS MAS MABAGAL D’YAN?”

Ngumisi ako ng bahagya na’ng nag-reklamo uli si Diamond at napansin ko kaagad na

binalingan kami ng mga titig dito sa kinaroroonan namin.

This is not my behavior but… I just raised my thick eye brows to them while
smirking.

Agad ko namang sinalin ang titig ko sa Heneral na naka-diretso ang kaniyang

paningin dito sa kinalalagyan namin.

He just heard the complains of Diamond, I guess. “Thank goodness, he walked with
speed.” He added.

Ilang sandali pa, ilang metro na lang ang layo sa ’min habang hindi niya matanggal-
tanggal ang matatalim niyang titig.

Maya-maya pa, huminto na siya dito sa harapan ko at inasahan kong tumaas-baba ang
pag-tingin niya at ganu’n din sa apat.

“Who told to you get out with those pajamas? This is not sleep over.” He said in
serious tone while staring our pajamas, sharply.

Narinig ko naman ang mga mahihinang tawa ng ibang hangal na kawal nang dahil sa
sinabi ng Heneral.

Mukhang kami lang yata ang naka-pajama sa dalawang daaang kawal na naka-hilera,
gago kasi ’tong si Emerald. He has the worse.

“And you, have you lost your ego? What’s with the logo? A Darn chickens?” Madiing
tanong niya habang naka-titig sa pang-ibaba ni Emerald.

“Correction, General. Those are Damn Ducklings.” He said it seriously but it seems
funny. I bit my tongue to hold my laugh.

Pero mukhang nakaka-tawa nga talaga dahil hindi napigilan ng ibang kawal na
pakawalan ang kanilang halaklak.

Their laughter’s echoed all over the place, “Did I said something tickling,
Gentlemen? Does your balls wants some gentle kick?”

After he said those threats, they stopped laughing. “The mission will start
tomorrow, there was a hustler thief. His place was located kilometers away, he has
been changing his apartment for unable him to locate. Since this is your first day,
you have to capture him. Use a gun, not sword. The royal sword is for formality
only. It is often used for a war but a case like this, you need to use destructive
than that. Wait for the mission folder tomorrow.” He explained.

“I think all of you were aware about the Punishment Laws, if you encountered a
thief. Cut his both hands at the Dark Station. After that, impound him in our
prison.” He added but I wouldn’t agree about t0rturing the thief.

But if that thief has murder, rape or abuse case then I wouldn’t hesitate to kill
him. Those sins are unforgivable.
Puwede pang hatulan ng ilang taong pagkaka-bilanggo ang isang kawatan at doon niya
pag-bayaran ang ginawa niyang kasalan.

For me, stealing the life of innocent person is big-deal. Unless, if you’re a
criminal. You deserves death.

“Good luck.” Tumalikod na siya sabay nag-lakad dito sa kaliwang hagdan. Pero, bago
pa siya maka-apak sa andana, huminto siya sabay hinarap kami.

“Use a better uniform, gentlemen. I don’t want to see those pajamas again. Have a
good night.” Then he walked away.

Pinasok agad namin ang hide-out pag-katapos ng kaunting daldalan, “Well good night
bro’s. Let’s sleep.” Emerald said while yawning.

“Yeah, but don’t ever wear that fvcking duckling pajama again.” I warned him but he
just chuckled.

Humiga na lang kami sa kaniya-kaniyang higaan.

KINAUMAGAHAN…

“OPEN THIS FVCKING DARN DOOR BY THE NAME OF FVCKING KING—” I didn’t wait to
continue his words and I suddenly slap his nape.

“Respect the fvcking King—I mean, speak correctly!” Damn this Diamond.

Nakita kong ngumisi lang ang gago habang naka-tayo kaming dalawa dito sa harap ng
isang lumang apartment.

May kapit-kapit kaming rifle habang naka-tutok sa pituan ng kawatan. Ang tatlo
naman, naka-cover na sa paligid.

Tang!na, tinanghali kami ng gising at pasado 8 ng umaga kami lumabas sa hideout.

We didn’t eat breakfast, I haven’t take a bath, or even brush my teeth and guess
what? Our outfit is just the same last night.

We’re wearing our pajamas while holding this rifle. Tang!na, nagmukha kaming
katawa-tawa. Kung maaga lang sana kami naka-tulog kagabi, hindi ito mangyayari.

“I SAID OPEN THIS PUTANG!NANG PINTUAN SA NGALAN NG MAHAL NA HARI!!!” Dagdag ni

Diamond sa serysong boses at nang wala kaming naririnig kahit ano, inasinta ko na
sa door knob sabay kumawala ng isang bala.

Umalingawngaw agad ang putok ng baril sa paligid at sinipa ko kaagad ang pinto kaya
bumukas ito.

Inalerto ko kaagad ang pandinig at mga mata ko para suyurin ang paligid. Bumungad
agad sa ’min ang center table na naka-lapag mga bote ng beer at mga kinainan na
naka-kalat lang sa sahig kagaya na lang ng pizza, at cup noddles.

Subdivision itong pinasok namin at hindi gaanong mag-kadikit ang mga bahay kaya
kahit papaano, walang eskandalo. Pero mukhang walang tao ang apartment na ’to, “I
think, he’s gone.”

Hindi ko pinansin ang sinabi ni Diamond at nag-lakad pa ako sa kinaroroonan ng

Center Table sabay dinampot ang isang upos ng sigarilyo at hinipan.

Nakita ko kaagad na may bakas pa ng baga, “No, I think he’s gone for a meantime.”

Sinalin ko naman ang direks’yon ko at nag-lakad sa kinaroroonan ng refrigerator

sabay binuksan, “Look there’s nothing in here. Sa tingin ko lumabas lang ang taong
iyon.”

Sinunod kong tignan ang hanging cabinet na naka-bukas at nakita ko ang isang
pirasong pasta na naka-lapag sa gilid.

I smirked. He seemed hungry huh? I’ve checked his personal information from our
mission folder earlier and he committed countless robbery, “Metal.” I gazed Diamond
and he was doing a hand sign to listen.

I’ve heard the car’s engine outside, “Let’s hide our ass.” He said in serious tone
and I looked for a place to hide.

May nakita akong closet dito sa tabi ng ban’yo kaya pinasok ko kaagad, samantalang
si Diamond, napa-kunot ang noo ko dahil dito rin pala siya mag-tatago. Tang!na.

Isiniksik niya ang sarili dito sa tabi ko, “Shit, look somewhere else.” Madiing
saad ko pero ngumisi lang ang gago.

“HANDS UP! YOU’RE UNDER ARREST BY THE NAME OF THE KING!” That’s the voice of Gold
and I cursed when I suddenly hear a gun shot.

Nag-madali akong lumabas dito sa loob, “SINO KAYO!!!”

Bumungad sa ’min na dinadaganan ni Emerald ang likod ng isang matandang lalake

habang naka-tutok sa ulo niya ang rifle na kapit nina Silver at Gold.

“Your name is Fernan Delro, you’re under arrest. Sa palas’yo kana mag-paliwanag.”
Seryosong saad ni Gold pero habang papalapit ako, napa-kunot ang noo ko dahil may
mali yata.

“ANO ANG PINAG-SASABI NIYO?! URLANDO ANG PANGALAN KO! BITIWAN MO AKO NGAYON DIN!”
Nag-madali kong tinungo ang kinaroronan ng lalake at hinawakan ko ang buhok niya
sabay pinataas.

“Fvck, this is the wrong person. The fvcking target is under 20’s.” Narinig kong
nag-mura si Emerald at binitawan ang matandang lalake na nasa 40’s na yata ’to.

“I’ve seen exactly the picture of his apartment, ito lang ang tumugma.” Madiing
saad ko sabay kinuyom ang kanang kamao habang kapit kapit ko parin ang rifle.

“LASING YATA KAYO! TIGNAN NIYO NAKAPAN-TULOG PA ANG MGA KOLOKOY!! MAG-T-TRABAHO PA
AKO!” Sigaw sa ’min ng matanda sabay tinayo ng maayos ang sarili at nag-lakad
patungo sa kaniyang apartment. Napa-sapo na lang ako sa noo sa isipan.

“TIGNAN NIYO SINIRA NIYO PA ANG PINTO KO! BAYARAN NIYO ITO!!”

“Fvck…” Madiing mura ni Silver sabay hinga ng malalim. Napansin ko namang umalis
agad si Gold na wala akong narinig na reaks’yon.

“He’s playing with us huh? This is fvcking wrong location.” Hinakbang ko kaagad ang
mga paa ko paalis sa putang!nang lugar na ’to.

Kinuyom ko uli ang mga kamao ko sabay hinga ng marahas.

“This is not right… He’s just a General but I am a fvcking badass.”

©cherryypinks

CHAPTER 15

CHAPTER 15

Yiroel Cayden’s POV (Diamond)

ANG BAGSIK ang kahayupan ng Heneral, biruin mo? Bibigyan-bigyan kami ng mission
tapos maling location ang ini-lagay?

O, sabihin na lang natin na sinadya, hindi na nga ’to tama. Kung hangal siya, ’wag
na ’wag niya kaming i-damay.

“Metal, hold your temper.” Suway sa kaniya ni Gold dahil malapit na kami sa bungad
ng palas’yo.

Halos lilipad ang sasakyan namin kanina dahil halatang nag-ma-madali ’tong si
Metal.

Hindi na nga mai-pinta ang pag-mu-mukha niya ngayon at ang bilis pa niya mag-lakad.

Nasa unahan namin at pilit namin hinahabol ang kaniyang mga hakbang, “Tang!na, ’wag
mong sawayin si Metal, Gold. Ang sarap naman talagang pektusan ang hangal na
Heneral.”

Madiing wika ko habang tinatahak namin ang hagdan papasok sa loob ng ground floor.

Pero, napansin kong binalingan ako ng matalim na tingin si Gold dito sa tabi ko at
ngumisi na lang ako, “Watch your mouth.”

Sagot sa ’kin ng gago, “What should we do, then? Do we have to hug him on what he
have done to us?”

Sarkastikong saad ko. Pero napa-kunot ang noo ko dahil mukhang may mali sa paligid?

Napa-baling ako sa mag-kabilang gilid ng hagdan at napansin kong ang lahat ng mga
mata ng royal guards ay naka-pako sa ’min.

“What now? Do you like my baby duckling designed pajama?” Tanong ko sa isang guard
na nahagip ko ng tingin at mukhang pinipiglan niyang matawa.

Tang!na, naka-ka-tawa naman talaga, hindi manlang kami naka-pag-bihis ng matinong

damit dahil tinadtad kami ng Announcement na speaker kaninang umaga, “Where’s the
fvcking General Department?”

Madiing tanong ni Metal at kapansin-pansin na naka-kuyom ang kaniyang mag-kabilang

kamao.

“Follow me, Metal. But, let me handle this mess.” Mahinahong saad ni Gold at
nilagpasan niya si Metal sa pag-la-lakad.
ILANG sandali pa, sinundan lang namin si Gold at may pinasok niya ang isang pintuan
dito ground floor at tinahak namin ang hagdan pababa. Pag-baba namin, bumungad sa
’min ang isang pintuan na may carvings.

May hallway pala dito at ang daming pintuan, palas’yo nga talaga. Ang daming
pasikot-sikot, “Katok na.” Utos ko sabay hikab dahil tang!na, inaantok pa ako.

“OPEN THIS FVCKING DOOR!” Um-echo bigla ang malalim na boses ni Metal dito sa ibaba
at narinig ko nanamang sinuway siya ni Gold.

Napa-ngisi na lang ako dahil lagot talaga ang hangal na Heneral dahil inar-grabyado
niya si Metal at aburidong-aburido ngayon.

Titignan ko na lang ang susunod na mangyayari, “Baka wala ’yung hangal na ’yon
dito?” Madiing tanong ni Silver sabay kinatok ng ilang boses ang pintuan.

“Dapat pala dinala ko na lang ang rifle para sirain na lang ’tong pinto ng gago.”
Naiinis na saad ni Emerald pero humikab na lang ako dahil nakaka-antok ang
atmosphere dito sa ibaba.

Maya-maya pa, may naririnig na kaming may kumakalikot sa door knob doon sa loob,
“Ano ho ang kailangan niyo—”

“Metal!” Nakita mismo ng mga mata ko na akmang dadapuan ni Metal ng b’wenamanong

suntok ang isang lalakeng may hawak-hawak na vacuum cleaner.

Pero, sinalo agad ni Gold ang kamao niya, “I told you to hold your fvcking temper!”

Suway pa ni Gold pero natawa na lang ako, “This is not funny, Diamond.”

Madiing wika nitong Emerald na naka-salpok ang makakapal na kilay pero mas lalo
lang ako natawa.

“Emerald bro, chill lang.” Pero pag ako naka-inom, tiklop ng hangal na ’yun sa
’kin.

Pasalamat siya, hindi ako hang-over ngayon kaya chill chill muna.

“Where’s the fvcking General?” Tanong ni Metal sabay winaksi ang kamay ni Gold.
Pero sa halip na sagutin kami ng lalakeng janitor yata, tinignan niya kami pababa
pataas.

“Masama yata ang mga gising niyo mga Hijo, pero nandoon si Heneral Athas sa living
room nitong palas’yo. Nag-uusap-usap sila ng Hari tungkol sa kung anong bagay… iyon
ang narinig ko.”

Sagot niya sa ’min at hindi na siya sinagot ni Metal dahil tinalikuran niya na ito.

“Thanks gramps, sorry for the disturbance.” Sabi ko na lang sabay hikab uli.

Tang!na, kulang na kulang talaga tulog ko. Kasalanan talaga ng Athlas na ’yun, pero
’di na bale dahil si Metal na ang sasapak sa kaniya.

Back-up na lang ako kung sakaling manlaban, “Metal, the living room of this palace
is not for us. That place is exclusively for Royal Family only.” Paalala ni Gold
habang pa-akyat na kami ng hagdan.

“I don’t fvcking care about Royal Family Fvcking Matters, we doesn’t deserved this
kind of treatment.” Mabilis na sagot niya kay Gold at narinig ko na lang siyang
nag-buntong hininga.

Gusto kong sabihin na ’wag siya ma-stress lagi d’yan kay Metal. Nag-ka-ka-ganito
lang naman siya pag ginambala ang tulog niyang hindi mapigil-pigil na kaluluwa,
“Where’s the living room by the way?”

Tanong ni Silver, “Second floor, at the center area of this palace. We will use the
shortcut, just follow me.” Tugon ni Gold nu’ng maka-labas na kami.

“Have you memorized the areas of the palace, Gold?” Tanong naman ni Emerald habang
sinusundan lang namin si Gold.

“No, not really. I just figure it out using my mind for in case of emergency.”
Sagot naman niya at napa-tango naman ako ng bagaya dahil hindi ko trip magsa-ulo ng
mga pasilyo at kuwarto dito dahil sobrang lawak.

“After this, I will cook a food then rest. Stay alert for the upcoming alarms.”
Dagdag pa ni Gold at sumang-ayon naman ang dalawa.

Maliban sa ’kin at si Metal dahil aantukin lang ako pag dumada.

“Prepare a king burger for me, Gold.” Mag-sa-salita na lang pala ako para mawala
’tong antok ko.

“No, Monday to Wednesday we have to eat vegies. Thursday to Friday, vegies with
meats, then Saturday to Sunday… still vegies but we can cheat. It means, we can eat
deep frieds, junk foods but in moderation.

Dire-diretsong saad ni Gold at napa-buntong hininga naman ako dahil hindi ako
p’wedeng mag-protesta.

“I really hate vegetables.” Mahinang saad ko at akmang masusuka dahil naranasan

kong pinilit ni Gold na kumain ng vegetable salad.

Nahuli niya kasi akong tinutungga ang wine sa kuwarto noon sa main hideout namin.
Vegetable salad daw pero halos lahat, broccoli? Tang!na, naka-ka-suka.

“You hate it but this is for your own good, Diamond.” Sagot ni Gold pero hindi na
ako sumagot dahil baka ma-open nanaman ang topic tungkol sa pag-i-inom ko.

I cannot live without alcohol, but I have my limitation, I know that.

Everything has limitation by the way, “We’re near.” Paakyat naman kami sa hagdan
ngayon pero hindi kasing lapad kagaya sa grould floor.

Medyo masikip ang dinaanan namin at isang tao lang ang ka-kasya sa andana ng
hagdan, “Metal, let me handle this.”

Paalala pa ni Gold pero hindi sumagot si Metal at hanggang sa marating na namin ang
pintuang bahagyag naka-bukas.

Akmang hahawakan na ni Gold ang door knob pero biglang sinipa iyon ni Metal, “Who’s
that?” Tang!na, boses iyon ng hari.

“Talipandas, how did you know the short-cut here?” Madiing tanong ng Heneral.

Bumungad sa ’min na naka-upo ang hari sa magarang upuan may kala-yuan dito sa ’min.
May hawak siyang mapa at mukhang binabasa niya iyon.
Naka-tayo sa gilid niya ang Heneral pero nag-lakad na ngayon sa kinaroroonan namin
habang magka-salubong na ang mga kilay.

“Have you lost your ego? Puwedeng hatulan ng kaparusahan ang basta basta na lamang
kayo pumasok ng walang pahintulot—”

Hindi natapos ang kaniyang pag-dadada dahil biglang siyang sinalubong ni Metal ng
mainit na suntok kaya napa-handusay agad ngayon sa sahig.

Napa-ngisi na lang ako dahil hindi siya naka-baluti kaya madali siyang nabububog
ngayon.

Napa-hawak siya sa kaniyang sariling panga gamit ang ang kaniyang kanang kamay at
binalingan niya ng matalim na tingin si Metal.

Bigla itong bumangon at mabilis niya ring pinatikim ang kaniyang malalim na suntok
at tumama iyon sa tiyan ni Metal, “If you wanted to set a fight, not here.
Gentlemen.” Rinig kong sabi ng hari.

Napa-hikab na lang ako sabay sumandal na lang sa malamig na pader sabay pamulsa,
“Sh!t.”

Narinig kong mura ni Gold nu’ng gumanti ulit si Metal sa Heneral at tinamaan uli
ang kaniyang panga gamit ang kaniyang malutong na sipa.

Kapansin-pansin ang kanilang mapupungay na mga mata pero nansisilik sa isa’t isa.

“Gusto mo na yatang mamatay… Mister De Angelo?” Madiing tanong ng Heneral habang

hindi maalis ang kaniyang mabangis na titig kay Metal.

“This is unacceptable, WE’RE NOT IDIOTS. You gave us wrong fvcking location, this
is not fvcking right.” Nangigigil na saad ni Metal sabay kinuwelyuhan ng Heneral.

Napabaling naman ang titig ko kay Gold na sinenyasan sina Silver at Emerald na ’wag
na mangelalam dahil akmang susugurin pa ng dalawa.

“Wrong location? If the system didn’t work properly, it is your responsibility. If

you cannot handle your job, then quit.”

Madiing sagot ng Heneral at rinig na rinig ang kaniyang malalim na boses sa iba’t
ibang sulok nitong malawak na silid.

Pero, humikab uli ako dahil mas naka-ka-antok pala ang environment dito.

Napa-baling naman ang titig ko sa hari at napa-ngisi na lang ako dahil ang
atens’yon niya lang ngayon ay sa mapa. Gan’yan dapat, chill lang.

“Metal!” Biglang suway na ni Gold sa maawtoridad na boses dahil mas uminit pa yata
ang tens’ton nilang dalawa.

Nakita ko kasing puwersadong tinulak ni Heneral Athlas si Metal gamit ang kanang
binti niya.

May pinag-hu-hugutan talaga ’tong dalawang ’to. Bahala sila dahil ina-antok ako
ngayon at tutulungan ko na lang si Metal pag may nakita na akong dugo sa kaniya.

Pag ganitong away lang, mukhang normal na sa ’kin.

Pero umaapoy talaga sa galit si Metal at akma pa talagang susugurin ang Heneral. Sa
anggulo pa lang ng mga kamao niya ay dadapuan niya uli ng suntok.

Bago pa niya marating ang kinaroroonan ng Athlas, ay bigla na siyang hinarangan ni

Gold habang naka-titig ito ng seryoso sa kaniya.

“Stop that, right now.”

Sabay-sabay kaming napa-lingon dahil may narinig akong boses na malumanay pero
seryoso ang tono.

“Let them be, my Princess.” Napa-tayo agad ako ng tuwid sabay yumuko ng bahagya sa
kinaroroonan ng prinsesa.

Natanaw ko siya papasok sa malaking pintuan dito sa living room at may naka-buntot
sa kaniyang dalawang maid.

Napag-tanto ko namang biglang inayos rin ni Metal kaniyang tindig at yumuko rin sa
prinsesa.

“What’s going on here?” Dagdag niya pa kaya umatras ako ng bahagya para maka-labit
ko si Gold dahil siya ang tagapag-salita ng grupo sa ganitong bagay.

“We’re sorry you’re highness, just a… misunderstanding.” Sagot agad ni Gold habang
naka-yuko rin.

Papa-lapit at papa-lapit na ang prinsesa sa kinaroroonan namin kaya mas lalo kong
nasisilayan ang bangis ng kaniyang kagandahan.

Sinulyapan ko siya at pinag-masdan ang kaniyang suot na bagay na bagay sa sa

kaniya.

Kahit simpleng bistida ang suot niya na kulay pula at walang kung anong disen’yo,
ang elegante niya tignan.

Hindi mo talaga ma-iwasang mapa-titig sa kaniyang mukha. Kaya siguro baliw na baliw
si Metal dito dahil maganda na, responsable pa.

Sinulyapan ko naman ang Heneral na tumalikod bigla sabay nag-lakad sa kinaroroonan

ng hari na abala pa rin sa mapa’ng kapit-kapit niya.

Sinalin ko naman ang titig kay Metal at kinagat ko ng bahagya ang dila ko para ma-
iwasang matawa.

Tang!na, naka-ngiti na ngayon ang gago habang naka-yuko, “G-Good day, your
highness.”

Ayan papansin na, pero sana mapansin dahil naaawa na ako sa gagong ’yan, todo
effort sa taong imposibleng mapa-sakan’ya.

“Hindi kayo masaway kanina, pero nang dumating ang prinsesa parang tiklop kayo? I
am jealous.”

Natatawang sabi ng hari, “I hoped that everyone is good around here. Do your job
well, and stop fighting like a kid.” Saad ng prinsesa sa maawtoridad na boses at
nilagpasan na niya kami sa harap namin.

“Yes, your highness.” Sagot agad ni Metal.

Pa-sikreto naman akong suminghot sa hangin dahil naamoy ko bigla ang pabango ng
prinsesa. Tang!na ang bangis, “By the way…”

Napa-hinto siya sa pag-la-lakad sabay hinarap kaming lima.

“Nice… pants.” Komento niya sabay tawa ng mahina at binalingan ko kaagad ng tingin
si Metal at parang pinipigilan niya talagang ngumiti na parang bangag ngayon.

“And… Mister Valentino.” Kinagat ko kaagad ng madiin ang tang!nang dila ko dahil
may narinig akong hindi inaasahan ngayon.

“Pffft…” Mas diniin ko kaagad ang pag-kagat dahil naramdaman kong siniko ako ni
Gold. Tang!na, gusto kong matawa!

Tinawag si Metal na ’Valentino‘ ng prinsesa. Nakikiliti t’yan ko at gusto kong

matawa, naka-ka-tawa pakinggan. Tang!na, pigilan mo Diamond.

Pag ibang tao lang ’tong prinsesa, kanina pa ’to naka-handusay sa sahig, “Uh… meet
me in our garden, after… 30 minutes. I have something to tell you.”

Napansin kong napa-tingala si Metal at napa-baling ang titig ko sa magka-bila

niyang kamao na naka-kuyom. Ang bangis din ng isang ’to, halatang pinipigilang
tumalon sa tuwa.

“Y-Yes, I will your highness. I’ll go now.” Kasunod no’n ay biglang tumalikod si
Metal at hinakbang niya na ang mga paa patungong terrace.

“Bro, the door is over there.” Sabi ko sabay tinuro ang main door ng living room at
huminto naman siya sa pag-la-lakad sabay nag-mura bago kami hinarap.

“Let’s go, sorry for the nuisance… your majesties.” Magalang na wika pa niya kaya
hinarap muna namin ang hari sabay yumuko bago umalis.

Pero, napansin ko ang malalim na titig ni Heneral Athlas at sinusunod niya ng

tingin si Metal habang papa-alis dito sa silid. Tang!na, inggit ka lang.

NANG maka-labas na kami, pinantayan ko kaagad ng lakad si Metal dahil akala ko,
mag-dadaldal siya ngayon.

“Metal? Bakit namumutla ka yata?” Naka-ngising tanong ni Silver na nasa gilid niya
kaya sinulyapan ko naman agad.

“Pfft… calm down dude, act normal.” Sabi ko sabay hampas ng bahagya sa likod niya
at bigla siyang sumeryoso ulit.

“I need formal clothes, I need someone to fix my hair, and—”

“Calm down, you’re so pale. You might faint.” Sabi ni Gold at natawa na lang ako
dahil namumutla nga talaga si Metal. Sino ba naman ang hindi dahil inimbita siya
bigla bigla ng prinsesa.

“I’ll fix your hair.” Offer ni Emerald na nasa likuran namin.

“I have formal suit, you can use it bro.” Sabi naman ni Silver.

Bahala kayo dahil ina-antok ako, gusto kong matulog. Sana naman hindi na ’to maulit
dahil ginawa kaming tanga sa mis’yon.

Pero… sandali, ano ngaba ang sasabihin ng Prinsesa kay Metal?

©cherryypinks

CHAPTER 16

CHAPTER 16

Saymon Payton POV (Silver)

PAG-KAPASOK namin sa hideout, tinungo ko kaagad ang closet ko para hanapin ang
ibibigay sa lover boy namin dito.

“Here’s my tuxedo bro.”

Ini-abot ko ang isa sa paborito kong formal attire kay Metal. Hinawakan niya ang
hanger sabay tinignan pababa pataas.

Parang kinikilatis niya ng maigi kaya kumawala naman ako ng buntong hininga. Hindi
niya yata gusto ang taste ko.

“Good color… A pairs of dark colored magenta. But… what’s with the ribbon?” Tanong
niya sa ’kin sabay tinuro ang bowtie sa gitna ng kuwelyo.

“A bowtie, nice right? That’s limited edition. I bought that in Paris.”

There’s a 60 carat diamond stone at the center area of plain colored magenta
bowtie. Well, it’s quite expensive but I find it cool.

I like diamonds. Literal na d’yamante, hindi ’yung ungas na kilala ko.

I have many collection of accessories including necklace, ring, earing and many
more. But I am the type of person who loves to collect those things but I actually…
I don’t wear any of those.

Tinitigan ko lang sila, sapat na at magagamit ko rin naman ang lahat ng collection
ko pag wala na akong pang-gastos.

“Metal, come here. I have to fix your messy hair, naka-ka-hiya sa prinsesa pag
ganyan ang pagmumukha mo.”

Tawag sa kaniya ni Emerald sa maliit namin na terrace at sinunod naman siya ni

Metal kaya nag-lakad na ako papuntang kama para makapag-pahinga sandali.

Pabagsak akong humiga sa kama ni Metal sabay humikab, “No, not again Silver. Clean
our hideout, use the vacuum cleaner over there.”

Here we go again, Gold, “Just give me a second.”

Sagot ko sabay ngumisi sa kinaroroonan niya na inaayos ’yung apron sa katawan niya.
Mukhang mag-lu-luto yata ’to.

“Yeah, 30 seconds is enough so get up and move your ass.” Maawtoridad niyang utos.

Wala naman akong magagawa kundi bumangon sabay nag-inat.

Napa-baling naman ang titig ko sa tatlo na nasa terrace at mukhang abala siya sa
pag-a-ayos ng mukha ni Metal.

He’s damn lucky anyway, the princess is everyone’s girl but she has only one heart.
Sana ako na lang si Metal. He seems so happy right now, this is rare for him to
smile a lot.

Halatang-halata sa kaniyang pag-mu-mukha ang saya at kumikinang ang mala-kwago

niyang mga mata.

Naka-guhit ang naka-ka-silaw na ngiti sa kaniyang maka-kapal at mai-i-tim na labi.

Nag-di-diwang ang mga tigyawat sa kaniyang magaspang na balat.

Sa kabuoan, ang pangit niyang tignan.

Kabaliktaran… He’s good looking, lalo na’t tinanggal ang mga hikaw na naka-kabit sa
mukha niya. Pinag-ka-kamalhan kasi kaming adik nang dahil sa kaniya.

“Silver, why are you smirking? Double time, we couldn’t predict the alarm.” Naputol
ang pag-i-isip ko dahil tinawag na nanaman ako ni Gold.

Tumayo na lang ako sa kama sabay nag-lakad sa kinaroroonan ng vacuum cleaner.

“All right.” Sinaksak ko na sa saksakan ang vacuum cleaner at nag-umpisa na akong

mag-linis at baka ako ’yung sasaksakin ni Gold pag hindi pa ako kumilos.

MAKALIPAS ang ilang minuto, natapos ko na rin alisin ang mga alikabok sa sahig kaya
nag-lakad ulit ako sa kinaroroonan ng kama ni Metal sabay humiga, “Done, what do
you think?”

Napa-baling kaagad ang titig ko kay Metal na kaka-labas lang sa banyo at bihis na
bihis, “Woah, you look good bro.” Komento ko dahil bumagay nga sa kaniya ang tuxedo
ko.

Napa-upo ako para pag-masdan kung ano pa ba ang kulang, “But I think your hair is
over-jelled, mas maganda pag magulo ang buhok mo para mag-mukha kang sira-ulo.”
Natatawang saad ko.

“Over jelled?” Sabi niya sabay kinapa ang ulo at ilang sandali pa ay binalingan
niya ng matalim na tingin si Diamond na naka-upo lang sa terrace.

“What the fvck Diamond, parang dinilaan ng aso ’tong buhok ko. Ayusin mo.”

Maawtoridad na saad ni Metal sabay nag-lakad sa kinaroroonan ng closet niya at

tinignan ang repleks’yon sa salamin.

“Let me do it.” Saad naman ni Emerald na lumabas sa banyo at may hawak hawak na
black towel.

Nag-lakad siya sa kinaroonan ni Metal at pinunasan ang ulo niya na na-sobrahan sa

jell.

“Nag-mu-mukha ka ng totoong tao bro, halos sinusuot mo kasi puro ripped jeans. Pero
ngayon, ang disente mo na tignan.” Komento ko habang pinag-ma-masdan ang likod
niya.

Sa porma niya, mukhang may date siya sa prinsesa. Hindi kaya’t may gusto na siya
kay Metal?

Shit… he’s so damn lucky guy, even the emperors of the other nations wants her.

Siguradong magiging kontrobers’yal ito pag nalaman nilang nag-ka-gusto ang prinsesa
sa walang dugong maharlikha na nanalaytay sa ugat ni Metal.

Nataxia Serofinna Lucian’s POV

“Your highness, ano pala ang pag-u-usapan niyo ni Mister De Angelo? I am little bit
curious.”

Tanong sa ’kin ni Mister Hero na naka-tayo dito sa tabi ko habang ina-arrange ang
mga bulaklak ng lilies sa vase.

Nandito ako ngayon sa terrace ko at hinihintay kong matanaw si Valentino sa malawak

naming hardin pero hindi ko pa rin siya nakita.

Ano bang ginagawa ng lalakeng ’yun at lumipas na ang mga oras, hindi pa rin siya
dumarating.

May kailangan kaming pag-usapan tungkol sa kadalasang naririnig ko mula sa kaniya.

Kina-kailangan ko itong gawin dahil pag mas tatagal pa ito, mahihirapan lang siya.

“Do you like him already?” Tanong pa ni Mister Hero habang naka-focus lang ang
kaniyang atens’yon sa pag-a-arrange ng mga bulaklak.

“Alam mo na ang isasagot ko, Hero.” Sabi ko sabay tawa ng mahina.

“You couldn’t guess the will of fate, your highness.” Hindi ko alam kung ano ang
pinaparating ni Mister Hero sa ’kin pero sana mamaya, masabi ko iyon ng maayos.

“Look, he’s over there.” Napa-titig agad ako sa hardin dahil sa sinabi niya at
medyo natanaw ko kaagad si Valentino sa kaliwang bahagi banda.

May kalayuan itong tower ko kaya hindi ko mas’yado makita ang presens’ya niya.

“Aalis na muna ako, dito ka lang Hero.” Pag-pa-paalam ko sabay tumayo sa kina-u-
upuan at nag-lakad sa kinaroroonan ng shoe closet ko para pumili ng susuotin.

Naka-mahabang dress ako ngayon na hanggang paa. Heels ang pipiliin ko para hindi
mahalata ang height ko na mag-kaparehas kay Maria Hades.

Pag nandito ako sa palas’yo, dapat naka-tirintas ang buhok ko para hindi rin
mahalata.

Tinatanggal ko rin ang contact lens ko at mas sigurado, “Aalis na ako, Hero.” Pag-
pa-paalam ko pa sabay hinakbang na ang mga paa paalis dito sa silid ko.

ILANG sandali pa, tuluyan na akong naka-baba at tinatahak ko naman ang daan papunta
sa hardin na pinuntahan ni Valentino kanina.

Napa-pikit naman ako ng bahagya at minulat rin ang mga mata habang nag-la-lakad
dahil napansin ko kaagad ang mahalimuyak na bulaklak ng cherry blossom.

Sumasabay iyon sa hangin kaya na-a-amoy ko.

“Mister Valentino?” Tawag ko nu’ng mapasok ko na ang hardin namin na samo’t saring
mga bulaklak ang nandito.

“Where are you?” Dagdag ko pa sa pormal na boses at karaniwan ko itong ginagamit

dito sa palas’yo.

Huminto ako sa pag-lalakad sa gitna ng naka-sementong bahagi na pabilog.

Sa palibot nito ay may naka-tanim na tulips at alagang-alaga nito ang mga hardinero
kaya ang tataba.

“Y… Your highness.” Agad kong binalingan ng tingin ang narinig kong malalim na
boses na nag-mu-mula sa gilid ko.

Napansin ko kaagad ang kaniyang postura ngayon na ibang-iba sa paningin ko?

Pasimple ko siyang tinitigan pababa pataas. Ini-iwasan kong kumunot ang noo ko
ngayon dahil mukhang bihis na bihis yata siya?

Naka-suot siya ng dark red-violet yata ’to na tuxedo. Sinalin ko naman ang titig ko
sa mukha niyang parang hindi maka-tingin ng direstso sa ’kin at naka-baling lang
ang atens’yon niya sa ibang bahagi ng hardin.

At… hindi ko na mapigilang mapa-kunot ang noo dahil halata sa balat ng mukha
niyang… parang namumutla?

“Uh… have you been good, Mister Valentino?”

Tanong ko at napansin kong napa-lunok yata siya ng sunod sunod dahil nakita kong
tumaas baba ang Adam’s apple niya.

Nag-lakad pa ako ng ilang hakbang papunta sa kinaroroonan niya at huminto rin nu’ng
may agwat kami sa isa’t isa.

“Are you okay? You’re so pale.” Sabi ko pa na may pormalidad pero hindi niya talaga
ako magawang tignan ngayon.

“Y… Yes, I am. By the way… for you, your highness.” Kasunod no’n ay ini-abot niya
sa ’kin ang isang sanga na punong-puno ng bulaklak ng cherry blossom?

Tinanggap ko naman iyon sabay ngumiti, “Thanks.”

Sabi ko pa sabay inamoy-amoy ang bulaklak. Mukhang binali niya pa ito sa puno dahil
halata sa sanga na may bakas pa yata.

Napa-titig naman ako sa kaniya at biglang nag-tama ang mga mata naming dalawa.

Unti-unti siyang ngumiti sa ’kin na parang mas malawak pa ang pag-guhit ng mga labi
niya kaysa nu’ng mga nakaraan at doon ko nakita ang… dimple sa kanan banda ng
pisngi niya?

“I’ve seen your… right dimple.” Mahinang usal ko at awtomatikong nawala ang ngiti
niya sabay napahawak sa kanan niyang pisngi at umiwas ng tingin.

May dimple pala si Velentino pag ngumingiti siya ng todo?

Nakikita ko naman siyang ngumiti pero ngayon ko lang yata ’to napansin?
“Sh!t…” Mahinang mura niya at umiba na yata ang expres’yon niya sa mukha na parang
nahihiya?

“Why, Mister Valentino? I just saw it.” Naka-ngiting saad ko at mukhang hindi na
siya namumutla ngayon dahil unti-unti na siyang mamumula.

“Well, nice.” Komento ko sabay tawa ng mahina at gusto ko siyang sugurin ngayon
sabay kurutin ng madiin sa pisngi.

Namumula kasi siya at pati tenga niya yata, ga’nun din.

Pag si Maria Hades lang siguro ako ngayon, kanina ko pa siya kinurot. Ang ganda sa
mata tignan ang dimples niya kanina.

“B-By the way your highness, ano ang pag-u-usapan natin ngayon?” Pag-i-iba niya ng
usapan sabay hinarap niya na ako.

Pero, dapat ko ba talagang sabihin iyon sa kaniya? Alam kong hindi niya ito
magugustuhan.

Gusto kong prangkahin siya na huwag na’ng umasa sa ’kin at hindi ko gustong gumawa
pa siya ang effort.

Ilang beses ko na nasabing ayaw ko talaga ’yung may umaasa sa ’kin. Ginawa ko ang
lahat para maging malaya sa palas’yo at isa sa mga dahilan ay… makilala ang
lalakeng para sa ’kin.

Dumating ang araw na aaminin ko iyon kay Jerickho pero… doon ko naman nakilala si
Valentino.

Isa sa mga responsibilidad ng prinsesa na kinakailangan piliin ang karapat-dapat na

prinsepe sa susunod na hereras’yon.

Doon ko nakita ang potens’yal kay Jerickho at isa pa, kabilang siya sa Royal
Families.

Kumawala naman ako ng malalim na hininga dahil hindi ko alam kung ano ang susunod
kong sasabihin.

Natatakot akong masaktan ko ang damdamin ng ibang tao, “How’s your work being a
soldier here?”

Tanong ko sabay binalingan siya ng tingin at nahuli ko siyang naka-titig sa ’kin.

Pero, agad niyang iniba ang direks’yon ng mga mata niya, “I loved my job, your
highness.” Mahinahong sagot niya sa ’kin.

“See you around then.” Hindi ko kayang sabihin ang mga bagay na nasa isip ko.

Parang nangingibabaw ang awa ko sa kaniya? Alam na alam ko ang mga effort niya para
makarating dito pero…

Hindi talaga puwede, kaya gusto ko sanang sabihin sa kaniya na… huwag siyang umasa.

“I’ll go now.” Tumalikod na agad ako sabay hinakbang ang mga paa palayo sa kaniya.

“W-Wait, your highness…” Napa-hinto ako sa pag-la-lakad sabay nilingon siya at

napansin ko kaagad sa expres’yon ng mukha niyang parang may sasabihin sa ’kin.
“I… I…” Huminto siya sa pag-sa-salita at napag-tanto kong naka-kuyom ang mag-kabila
niyang kamao.

“I… really admire you, your highness. Since then… I admire you a lot…” Madiing sabi
niya sa ’kin habang naka-titig ng direstso sa mga mata ko.

Napa-higpit agad ang pag-ka-ka-kapit ko sa binigay niyang bulaklak at unti-unti

akong ngumiti sa kaniya ng pilit.

“I know, Mister De Angelo. Thanks for admiring me.” Kaswal na sagot ko sabay
tumalikod ulit.

Proceed to the next chapter

©cherryypinks

CHAPTER 17

CHAPTER 17

Axel Valentino De Angelo’s POV (Metal)

This is it… I wanted to confess my love for her. I won’t waste this rare
opportunity.

“I know, I am not a prince. But, I really admired you. Your highness… not just a
common admirer but… as a man.”

I was just staring her back and I will wait for her response.

Iniiwasan kong ma-utal sa sinabi ko ngayon lang, at ramdam na ramdam ko ang dibdib
kong parang kinakahaban.

Gusto kong mag-mura, ang lamig na ng magkabilang kamay ko.

Pinag-papawisan ako kahit hindi naman ganoon kainit, “I guess I’ve told you already
about this, your highness. I did my best just to have here, I am hoping a chance to
meet you again… then… it works.”

Humugot muna ako ng maraming hangin para mag-salita dahil ngayon lang ako naka-
ramdam ng hindi mapantayang kaba.

Mas lalo akong pinag-pa-pawisan ng malamig habang binibigkas ko ang mga salitang
iyon.

Sh!t… I am getting more nervous, “I’ll wait your highness.”

I added with braveness while saying those words, “Sorry if I surprised you or what
but… I just wanted to confess my feelings, your highness.”

Sabi ko pa at pa-simple akong bumunga ng hangin nu’ng bigla niya akong hinarap.

Tang!na, ngayon lang ako naka-ramdam na ganito ang kaba pag umaamin kana.
She stared at me in casual expression and it makes me more nervous as fvck, “Sorry
but… you’re not a Royal Blood. That’s the King’s Rules, Mister De Angelo.” She said
calmly.

And after hearing those words… Well, it’s quite real talk so I just smiled
bitterly.

“Yeah… the rules…” Mahinang bulong ko sabay binaling ang titig sa ibang bahagi ng
hardin.

Fvck the rules… “Yes… the rules… indeed…” I added while nodding two times.

“Please, huwag mong mamasamain ang sinasabi ko dahil hindi ko gustong may umaasa sa
’kin. Marami akong dapat intindihin, marami akong responsibilidad… hindi lang ako
bastang prinsesa lang. Hindi mag-ta-tagal, sa ’kin i-a-asa ang lahat. Isa pa… may
lalakeng naka-tala na sa ’kin. Siya rin ang gusto ng Hari, at gusto kong prangkahin
ka. Gan’yan ako, Mister De Angelo… sana ay maintindihan mo ako.”

She explained with sincerity, “All right… I understand, your highness.” I let a
fake smile on my lips after saying those words.

“So… I’ll leave now too… take care, your highness.” I bowed in front of her then I
walked away.

Napa-ngisi na lang ako ng pagak dahil may kung ano akong naramdaman sa dibdib ko na
parang ang bigat, tang!na.

Para akong nabalian ang sungay, “Rules… huh…”

Mahinang sabi ko sabay napa-iling na lang at natawa ng mahina dahil naka-record pa

yata sa utak ko ang narinig ko ngayon lang.

Ilang sandali pa, habang nag-la-lakad ay napa-kapit ako sa katawan ng puno at

huminto sandali.

Parang napansin ko yatang bumigat ang pag-hinga ko kaya mas lalo lang ako kumawala
ng mahihinang tawa.

“I am so fvcking idiot…” Naka-ngising saad ko sabay napa-tingala sa puno na

namumulaklak at doon ko pinakawalan ang malalim na hininga.

“She’s a Princess but I am just a sh!t, you’re so fvcking brave Metal.” I just
whispered to myself.

I suddenly remember the one of my fvcking memories here. Itong mga punong
namumukadkad sa paligid ng palas’yo ay tanim ng Dad ko.

I helped him to plant these blooming trees before and that time, I’ve seen the
princess for the first time…

I smiled bitterly again. I wanted to cut these tress off, it was quite memorable
and I don’t want to remember those pitiful memories again.

Inayos ko na lang ang tayo ko at pinag-patuloy ang pag-la-lakad palabas nitong

palas’yo. I felt so tired, I wanted to rest after this.

“Nice suit, Mister De Angelo.” Na’ng maka-labas na ako sa garden, napansin ko

kaagad ang presens’ya ng hangal na Heneral.
I am not in a mood today so it’s better leave this heart broken man alone.

Napa-ngisi na lang ako sa na-isip ko, “Stop being so ambitious, know your place
first before desiring a prestigious princess like her.”

Hindi ko na lang pinansin ang tang!nang ’to at nilagapasan ko siya sa pag-la-lakad.

“Stop bothering me, instead.” Tamad na tugon ko habang pinag-patuloy lang ang pag-
hakbang.

Baka maligaw ’tong paa ko at dadapo ulit sa panga niya.

Hanggang sa maka-labas na ako sa palas’yo at sumakay na lang ako sa motor sabay

pinaandar para maka-alis na ako ng tuluyan.

Maybe I will just continue my job here, as her Royal Disciple. If she has
responsibility, I have mine too.

PAG-DATING ko sa hideout, kumatok ako ng ilang beses sa pintuan at ilang sandali

pa, bumukas na pero bumungad sa ’kin ang pag-mu-mukha ng apat.

“What happened?”

“Have you confessed your feelings?”

“How’s your date with her?”

“Why are you smirking?” Hindi ko alam kung sino sino ang nag-tanong sa ’kin pero
hinakbang ko na lang ang mga paa ko papasok sa loob.

“He’s smirking so something good happened between them.” Emerald said it at my back
but that was completely ironic.

“Bro, speak to us. Share mo naman kung ano ang nang-yari.” Wika naman ng Diamond
pero pinagpatuloy ko lang ang pag-hakbang ko patungong terrace.

“Come on, let’s follow him.” Rinig na rinig ko ang mga yapak niya sa likuran ko at
tuluyan na nga akong umupo sa single sofa sabay sumandal.

Napansin ko kaagad na may bote ng hard liquor na naka-lapag sa center table kaya
dinampot ko kaagad ’yun sabay nilak-lak.

“What the fvck are you doing?!” Bulyaw sa ’kin ni Gold sabay hinablot sa ’kin ang
bote.

“Hindi ka umiinom, Metal. What happened, tell us.” Dagdag niya pa kaya binalingan
ko silang apat.

“Got rejected again! What a life right?” I said it sarcastically. I chucked when I
saw their fvcking reactions.

“Again? It’s new record then.” Wika ng gagong Diamond at nakita kong siniko siya ni
Gold sa tiyan.

Narinig ko naman na agad siyang umighik sabay napa-hawak doon.

“What’s your plan? Are we going to quit this job?” Emerald asked me.
“Why do we have to quit? I am perfectly fine. Hindi ibig sabihin na nang-yari ulit
’to, aalis na tayo. It seems like we just thrown away our effort like a piece of
sh!t, then.” Naka-ngising sagot ko.

“But… You seemed… a little bit… teary eyed right now, Metal. But go on… cry it out
loud.” Binalingan ko naman ng matalim na tingin ’tong Silver na umupo na dito sa
harapan ko.

“What an over acting piece of sh!t.” Bulong ko sabay hinablot ang bote ng alak sa
kamay ni Gold.

“The princess rejected you again… what’s your decision? Suko ka na ba, bro?” Tanong
pa ni Silver at kumawala ako ng malalim na hininga sabay tinungga ulit ang alak.

Nalasahan ko kaagad ang mapait na lasa at halos ma-isuka ko pero hindi ko gustong
mag-mukhang katawa-tawa sa harap ng mga ungas na ’to kaya nilunok ko kagaad.

“That’s enough. Hindi required ang pag-i-inom ng alak sa mga ganitong bagay.”

Hinablot uli ni Gold ang bote at bumuntong hininga na lang ako, “Then do something
to make me feel better for a while.” Sagot ko sa walang ganang boses.

“Then let’s invite Miss Maria Hades for a chit-chat to our main hideout… if we’re
having a day-off. She’s your girl-friend in the Academy right?” Napa-tingin ako kay
Emerald dahil sa sinabi niya.

“Lady Maskie? The mysterious girl? I bet it’s okay, mas mabuti pang siya na lang
ligawan mo bro!”

Pabirong wika ni Silver pero hindi ko na lang siya pinansin at ini-yuko ko na lang
ang ulo ko sa sahig.

But…

If I don’t really have a chance to the Princess… then, I will try to open myself to
someone else.

Maybe, that girl named Maria Hades is meant for me.

She’s The Bad boy’s Property, anyway.

@cherryypinks

CHAPTER 18

CHAPTER 18

Warien Klinton’s POV (Emerald)

“Huwag na kayong uminom.” Maawtoridad na sabi Gold sa tatlo dahil sinasabayan nila
si Metal doon sa terasa.

Natataw kong naka-tayo lang si Gold sa bungad habang sinasaway na silang tatlo.
“We’re in right age for this. Minsan lang naman ’to, bro.” Tugon sa kaniya ni
Silver sabay suminok.

Beer ang ini-inom nila kaya hindi ko type, mas gusto ko na lang uminom ng tubig
ngayon.

Nag-bagong buhay na ako. By the way, for the main issue… Metal was heart-broken
again. Well, again… then, here we go again and maybe… again.

This is little bit corny but… Bakit ba kasi pinag-si-siksikan ang taong imposible
naman mapa-sa ’yo.

I haven’t in-loved with someone and I don’t want to experience that. Love is too
deep.

“Pabayaan mo na sila, Gold.” Sabi ko sabay humiga pansamantala sa kama ni Metal,

“Mauna na tayong matulog at baka mag-mukha nanaman tayong katawa-tawa bukas.”

Dagdag ko sabay ipinikit na ang mga mata. Dito na lang siguro ako matulog at mas
malambot ang bed sheet dito kaysa sa kama ko.

“All right then.” Rinig kong sagot ni Gold at parang nag-lakad na siya papuntang
kama niya.

Hinila ko na ang kumot ni Metal at kinumutan ko na ang sarili ko. Siguradong sila
nanaman ang mahuhuli magising bukas ng umaga.

KINABUKASAN…

“Emerald, wake the fvck up. Bakit d’yan ka natulog sa kama ko?” Naalimpungatan ako
sa boses ni Metal at sinabayan pa ng pag-yugyog ng katawan ko.

“Shut up, Metal… it’s fvcking early.” Tugon ko sabay tumalikod sa kaliwang bahagi
ng kama.

“It’s 7 at the morning, Emerald. Move your ass and we’re going to the Palace.”
Minulat ko kaagad ang mga mata ko at napa-titig sa terasa.

Napamura na lang ko na’ng makita kong iniilawan na pala ang mukha ko ng sinag ng
araw.

“Napa-sarap yata ang tulog mo bro.” Wika ni Silver at unti-unti na akong bumangon
sa pag-ka-kahiga.

Napa-titig naman ako sa kanila na mukhang suot suot na yata ang baluti at abala sa
pag-a-ayos ng sarili.

“Bakit hindi niyo ako ginising agad, mga hangal?” Reklamo ko at tumayo na sa kama.
Hinakbang ko kaagad ang mga paa ko patungong banyo.

Anak ng tupa, naka-tulog ako ng maayos sa kama ni Metal. Nahuli tuloy ako ng
gising, “Hurry up Emerald, we’re getting late.” Paalala ni Gold.

“Yeah wait.”

AFTER couple of minutes, tuluyan na kaming naka-labas sa lungga at bumibiyahe na

kami papuntang palas’yo. Sumakay kami sa isang truck at limampung kawal ang nasa
loob ng sasakyan.
Gusto kong sumakay sa big bike kaso mukhang hindi puwede. Mas mabilis sana pag iyon
ang ginamit ko, “Move!” Sigaw ng isang may ranggo’ng kawal dahil iba ang suot
niyang head gear.

Nauna siyang lumabas sa isang truck na nasa unahan namin dahil nasa gate na kami ng
palas’yo.

Isa-isa kaming lumabas sa kaniya-kaniyang sasakyan at gumawa kami ng dalawang

pantay na linya sa mag-kabilang bahagi.

Na’ng maka-labas na ang lahat ng kawal, agad namang umalis ang tatlong truck.

“March!” Maawtoridad na wika ng may ranggo na naka-tayo sa gitna, “The Emperor of

Solisva Kingdom will visit here, stay on your marks.”

Dadag niya at nakita kong unti-unting binuksan ang main gate ng palas’yo kaya nag-
simula na kaming mag-martsa papasok sa loob.

Sabay sabay ang mga paa namin kaya nag-mu-mukha kaming tanga.

“Mas Maganda pa siguro makipag basagan ng bungo sa mga illegal group kaysa maging
sunod-sunuran dito sa palas’yo.”

Bulong ko, “Maybe it’s better if that would be my sideline aside from this corny
formality.”

Nataxia Serofinna’s (Maria Hades) POV

LUMIPAS pa ang mga araw, may pasok uli sa Academy kaya nandito na uli ako ngayon sa
bahay namin ni Mamita. Kagabi pa ako umuwi, siguro mga 10:35 iyon.

Ngayon naman, i-iba uli ang galaw… boses… pananamit… at kung ano pang kilos na
hindi nila ako makilala bilang prinsesa.

Gagamitin ko nanaman ang ka-tauhan ni Maria Hades. Konting tiis na lang, ga-
graduate na ako…

“Aalis na po ako Mamita!” Pag-paalam ko at kaagad na lumabas sa bahay namin.

Mag-la-lakad pa ’ko ng ilang minuto para marating ang highway at doon ako mag-hi-
hintay ng taxi para marating ang Academy.

MAKALIPAS ang sampung minuto, tuluyan ko nang marating ang Academy. Nag-lalakad
naman ako ngayon sa department namin, “How are you, Maria.”

Napa-tigil ako sa pag-lalakad nu’ng marinig ko ang pamilyar na boses sa unahan ko,
“Oy Axel! Kamusta kana?” Hindi ko na siya tatawaging ’Valentino‘ dahil baka
mahalata.

Nakita ko siyang naka-sandal sa hallway nitong ikalawang palapag kaya tumakbo naman
ako papunta sa kinaroroonan niya, “Kamusta naman ang trabaho sa palasyo?” Tanong ko
sabay hinto sa harap niya.

“How are you?” Naka-ngising tanong niya sa ’kin kaya napa-titig ako sa kaniya.

Pero, mukhang hindi ko yata natanaw ang dimple kagaya sa nakita ko nu’ng mga
nakaraang araw.

“A-Ayos naman.” Iniwas ko naman ang titig ko dahil ang aliwalas talaga ng mukha
niya.

Nawala na kasi ’yung mga naka-sabit na hikaw sa pag-mu-mukha niya. Tapos, naka-
uniform na siya ngayon.

Naka-long sleeve mint green polo shirt siya pero, kapansin pansin ang dark green
neck tie niyang hindi naka-ayos ng mabuti.

Parang binigkis niya lang pero, ayos naman. He looks cool with his messy hair.

Naalala ko naman ’yung araw na sinabunot ko ang buhok niya. Kahit mukhang hindi
siya nag-su-suklay ng buhok, malambot din pala sa kamay.

“Even I am working as a soldier in the palace, I decided that… I have to finish my

study here. Besides… the schedule is half a day and how’s your days going?” Tanong
niya pa sa ’kin.

“Ah… hindi naman ga’nun kaganda dahil inaatake ako ng allergy ko dahil nag-general
cleaning kami sa bahay namin.” Tugon ko at napa-kunot na lang ang noo ko dahil
bigla siyang ngumisi ulit.

Bakit panay ngisi ’to sa ’kin? “Tell me if you have free time, let’s date.”

Sabi niya bigla kaya napa-baling uli ang titig ko sa kaniya.

“Ano?” Hindi ako bingi, pinapa-ulit ko lang. Pero sa halip na sagutin, nakita kong
ginalaw ang kamay niya sabay inilapag iyon sa tuktok ng ulo ko.

“I said, let’s date.” Naka-ngising sagot niya sa ’kin pero agad kong winaksi ang
kamay niya.

“Siguro binasted ka ng prinsesa kaya ka nag-ka-ka-ganito sa ’kin ’no? Nako, Axel

wala kang pag-asa sa ’kin dahil hindi kita type. Huwag na huwag mo akong gawing
rebound dahil—”

Hindi ko na napatapos ang sasabihin ko dahil bigla niya akong hinawakan sa panga
kaya napa-titig ako sa kaniyang kumikinang na mga mata, “Whether you like it or
not, let’s date. Maria.”

Maawtoridad niyang saad sa ’kin pero tinanggal ko kaagad ang kamay niyang naka-
kapit sa panga ko, “Date mo mukha mo, ’wag mo akong gawing option.”

Madiing sabi ko pero narinig kong bigla siyang natawa ng mahina sabay inayos ang
tayo at nag-pamulsa sa harap ako.

“I’ll wait to our main hideout, don’t be late okay? See you, Maria.” Iyon ang sunod
niyang sinabi sabay tumalikod sa ’kin at nag-lakad papalayo.

Pinag-masdan ko lang ang likod niya at napa-kamot lang ako sa batok.

Maria-hin ko ’tong pag-mu-mukha ng Valentino na ’to! Ano naman kaya ang plano niya?
Sana mali itong nasa isip kong gagawin niya talaga akong substitute.

Dahil i-isa lang ang taong tinutukoy niya…

MAKALIPAS ang ilang oras… uwian nanaman, pero hindi ko manlang uli nakita si
Jerickho. Ilang araw na rin ang naka-lipas na hindi ko siya nakita.

Mas mabuti pa siguro, mag-ba-basa na lang ako ng libro sa bahay. Napa-ngisi na lang
ako bigla nu’ng maalala ko ang sinabi kaninang umaga ni Valentino. Akala niya,
pupuntahan ko siya sa hideout nila.

Baka palinisin lang ako uli kaya hinding hindi ako pupunta ro’n, “There you are
Maria, I’ve been waiting here.”

Na’ng maka-labas na ako sa gate, Napa-tigil ako sa pag-lalakad dahil narinig ko

nanaman ang boses niya.

Napa-baling ang tingin ko sa gilid banda at nan’dun nanaman siya naka-sandal sa

pader.

Puwede namang umupo sa waiting shed malapit dito pero bakit favorite spot ng
lalakeng ’to ang pader?

“Hindi ko nga gusto makipag-date sa ’yo, pag-a-aral ang inaatupag ko. Pasens’ya
na.”

Tugon ko sa kaniya sabay pinag-patuloy na ang pag-lalakad. Pag may dadaang taxi,
sasakay ako agad para iwasan ang moves nitong Valentino.

Habang patuloy lang ako sa pag-hakbang, napa-kunot bigla ang noo ko dahil may
pamilyar akong mga yapak na naririnig mula sa likuran.

Palihim kong sinulyapan iyon at napa-pikit lang ako ng madiin dahil naka-buntot na
pala siya sa sa ’kin.

“Taxi… saan kana…” Bulong ko sa sarili dahil wala pa kong natatanaw kahit sa
malayo.

Mas binilisan ko pa ang pag-hakbang ng mga paa ko para hindi niya ako maka-sabay sa
pag-la-lakad. Ilang sandali pa ay parang napa-pa-bilis rin ang mga paa niya kaya sa
ngayon…

Tatakbo na ako! “’Wag mo akong sundan!” Singhal ko nu’ng binalingan ko siya ng

tingin at inumpisahan ko nang itakbo ng matulin ang mga binti ko.

Habol hiningang lumiliko ako ng dadaanan. Kahit may na-a-apakan akong tubig, panay
pa rin ang takbo ko habang hindi ko siya nililingon sa likuran.

Kahit nababangga ko ang naka-ka-salubong ko na estud’yante rin, wala muna akong

pake sa ngayon.

Napa-kapit ako sa isang puno na nasa gilid ng daan. Ang kabilang kamay ko naman ay
naka-hawak sa dibdib ko at pinapa-kalma ang sariling hininga.

“Ang bilis mong tumakbo, Maria. Sa sobrang bilis… hindi kita naabutan.”

Natigil bahagya ang pag-hinga ko at unti-unti kong nilingon ang kinaroroonan ng

boses niyang ’yun, “Iniinis mo ba talaga ako? Sinabi ko nga’ng ayaw ko sumama sa
’yo. Ang dami ko pang gagawin.” Madiing saad ko.

“A friendly date, then.” Naka-ngising tugon niya sabay pamulsa. May lahi ba ’tong
i-mortal? Mas’yadong matigas ang ulo niya.

“Lalagain ba ang ulo mo?” Sabi ko pa habang inalis ang duming tumaksik sa mga binti
ko dahil sa naapakan kong tubig kanina, “Sinabi ko ngang ayaw ko, hindi ka ba maka-
intindi?”

“We’re okay back then, but you’ve been avoiding me earlier. What’s wrong Maria?”

Napa-titig naman ako sa kaniya dahil sa narinig ko ngayon at mukhang nawala na agad
ang ngisi sa mga labi niya.

“Isipin mo, susulpot ka sa school tapos aayain mo akong makipag-date sa ’yo? Normal
ba ang takbo ng utak mo ha?” Taas kilay na tanong ko at inayos ko na ang tindig
habang kaharap na siya.

“Dahil ba binusted ka ng prinsesa—”

“Fvck, how did you know about that?” Madiing tanong niya sa ’kin at magka-salubong
na ang makakapal niyang kilay.

“Hindi ba’t binanggit mo sa ’kin na pag ayaw mo sa prinsesa… parang ako ’yung i-
substitute mo? We’re not even close, Axel. Baka nakalimutan mo, aksidente lang ang
lahat na’ng makilala kita. May karapatan akong humindi at… the most importantly… I
am not under your property.”

Sagot ko sa kaniya habang naki-ki-pag-laban ng titig sa kaniya.

Kinagat ko naman ang ibabang parte ng labi ko dahil nakita ko nanaman siyang napa-
baling sa ibang bahagi sabay natawa ng pagak.

Mukhang nang-yari nanaman… Bakit ba mas lumiit ang mundo? Kahit babaliktarin… kahit
gustuhin ko man… HINDI KAMI PUWEDE, HINDING HINDI… KAYA NGAYON PA LANG AY UMIIWAS
NA AKO.

Pinayagan ko lang sila mag-trabaho sa palas’yo dahil sayang ang potens’yal nila
bilang tagapagtanggol. Talagang ma-i-iwasan ko siya doon, pero dito… mukhang hindi.

“It’s happening again… What a shame…” Iyan pa ang narinig ko sa kaniya habang
natawa ng mahina.

“Maybe I am too ugly, that’s why… I’ve been rejected many times. But, I have no
intention to hurt you… I was just… well…”

Hindi niya pinatapos ang susunod na sasabihin dahil bigla niya akong tinalikuran,
“I am just comfortable with you, Maria. That’s all…” Dagdag niya sa walang ganang
boses.

Kumawala naman ako ng marahas na hininga dahil dalawang beses na nangyari ang
ganitong scenario.

“I was planning to take you in our garden, but you’re not interested at all.” Sabi
niya pa sa walang kabuhay-buhay na boses.

Ilang sandali pa ay nakita ko na lang na nag-umpisa na siyang mag-lakad pa-palayo

sa ’kin.

Napa-yuko naman ako sabay buntong hininga, “Hindi ka ba talaga sasama sa ’kin?
Tang!nang yan.”

Napa-angat naman ako bigla ng tingin dahil narinig ko nanaman siyang nag-salita,
“Saan ba tayo pupunta ha?” Tanong ko dahil hinarap niya nanaman ako.
“Come here, you will enjoy it.” Sabi niya pa sabay ginalaw ang kaliwang kamay at
sumenyas na mag-lakad na ako papunta sa kinaroroonan niya, “Stop being stubborn
again, Maria. I don’t like it.”

Maawtoridad niyang saad sabay mabilis na humakbang papalapit sa ’kin at ilang

sandali lang ay kinapitan niya na ako sa kanang pulsuhan.

“Kahit ngayong araw lang, Maria. Please.” Mahinahong saad niya sa ’kin sabay
ngumiti ng pag-ka-lawak.

Nandadaya yata ’tong lalakeng ’to? Sarap tusukin ang dimple niyang lumabas nanaman,
“Huwag mo akong ngitian d’yan, oo na. Sasama na ako pero mabilis lang.”

Sabi ko at mas umigting pa yata ang ngisi niya.

Titignan ko lang ang ipapakita niya sa ’kin, pagka-tapos… aalis na ako, “Ang sabi
ko, huwag mo akong ngitian. Ang pangit mo tignan.”

“I know, but let’s go. Don’t take this seriously… this is a friendly date. I just
wanted some… peace of mind.” Sagot niya sabay akbay sa ’kin at nag-simula na siyang
mag-lakad kaya napa-sabay naman ako kagad.

Kinagat ko kaagad ang ibabang parte ng labi ko dahil naninindigan yata ang lahat ng
balahibo ko sa katawan na’ng dumikit ang braso niya sa balikat ko.

Pa-simple naman akong bumuga ng hangin dahil mukhang bigla yata akong kinabahan na
hindi ko maintindihan.

“Seriously, Maria. If I don’t have a chance to a Princess… I hope that… I can have
it, from you.”

©cherryypinks

CHAPTER 19

CHAPTER 19

Nataxia Serofinna’s POV (Maria Hades)

BUMIYAHE kami papuntang apartment na tinutuluyan ni Valentino. Nag taxi lang kami
at pinasok namin ang isang village na parang halos lahat ng bahay dito is for rent,
“Ano ba ang i-pa-pakita mo sa ’kin na garden?”

Tanong ko habang naka-titig lang ako sa mga malalaking bahay na dinadaanan namin at
halos nakikita akong sign tag na ’FOR RENT’.

“Our Garden of Oranges.” Sagot niya naman sa ’kin dito sa tabi ko.

Napa-baling ako sa kaniya ng tingin at naka-titig lang siya sa driver seat,

“Talaga? Namumunga na?” Tanong ko pa at bahagya siyang tumango ng dalawang beses.

“My father planted those oranges several years ago. If I am not mistaken… that time
I was 7 years old and I am 21 now.” Dagdag pa niya at ako naman ang napa-tango.
Parang gusto ko siyang tanungin kung saan ang mama niya kaso, parang ang awkward
naman pag ga’nun.

“We’re here.” Rinig kong saad niya at ilang sandali pa ay huminto ang taxi sa harap
ng isang bahay na walang gate.

Na-unang bumaba si Velentino at kasunon no’n ay inabot niya ang bayad sa taxi
driver.

Pinag-buksan niya naman ako ng pinto kaya lumabas naman ako kaagad, “Nandito ba ang
Dad mo?” Tanong ko.

“I might say yes.” Sagot niya sa ’kin at tuluyan nang umalis ang taxi.

Napa-titig naman ako sa paligid at mukhang ibang-iba ang lugar na ’to dahil med’yo
dikit-dikit ang mga bahay.

Sa mga dinaanan namin kanina, may mga third floor pa pero ’tong sa dulo na… wala ng
mga palapag, “Let’s go, Maria.”

Kasunod no’n ay bigla niya nanaman ako hinawakan sa kanang pulsuhan sabay hinila ng
bahagya papasok sa malawak nilang bakuran.

Hindi na lang ako nag-protesta sa ginawa niya ngayon lang at i-tu-tuon ko na lang
ang pansin sa susunod kong makikita.

Pero, napa-kunot ang noo ko dahil biglang bumaba pa yata ang kamay niya at hanggang
sa hawak-hawak niya na ang palad ko, “Alisin mo na ang kamay mo.”

Sabi ko habang pilit na ina-alis ang palad niya na naka-hawak sa palad ko, “Your
palm is so small, Maria. I like small things, by the way.”

Iyon ang tugon niya sa ’kin at mas lalo pa yata niyang hinigpitan ang pag-ka-ka-
kapit sa palad ko.

Kumawala na lang ako ng malalim na hininga at binaling ko na lang ang titig ko sa

ibang bahagi ng paligid.

Inagaw naman kaagad ang pansin ko sa nakita ko ngayon kaya napa-hinto ako sa pag-
la-lakad.

“Ang dami namang gulay dito?” Sabi ko sabay inalis ang palad niya para maka-pag-
lakad ako sa isang bahagi na may na-mu-munga’ng cherry tomatoes.

Hitik na hitik sa bunga tapos naka-set-up sila sa parang hagdan at doon sila naka-
bigkis, “Ang dad mo ba ang nag-tamim ng mga gulay na ’to?” Tanong ko sabay kumuha
ng isang yellow na maliit na kamatis.

Kinain ko naman kaagad iyon at napa-ngiti, “Sweet…” Mahinang usal ko sabay napa-
baling pa sa ibang mga tanim.

May nakita kaagad akong naka-hilera na petchay, carrots, repolyo, lemon, at mukhang
may tanim silang patatas.

Ang iba, hindi ko na alam kung ano ang mga iyon, “Hoy Axel, ang sabi ko sino ang
nag-tanim ng mga ’to?”

Tanong ko pa sabay hinarap niya at napa-kunot ang noo ko dahil naka-iwas nanaman
siya ng tingin ngayon, “Well… me.”
Bigla naman akong napa-ngiti sa sinabi niya, “Talaga? Wala sa pag-mu-mukha mo na
marunong ka pala mag-tanim ng mga gulay— daffodils ba ’yan?!”

Hindi ko na pinatapos ang sasabihin ko at tumakbo na ako sa kaliwang bahagi ng

bakuran nila na may naka-tanim pa lang bulaklak, “Grabe ang ganda…” Bulong ko sabay
pinantayan ang bulaklak at inamoy.

Ang dami nila, naka-align sila ng mabuti sa lupa at may nakikita pa akong maliliit
na paru-parong dumadapo sa ibang bulaklak.

“They’re pretty right? Not so long ago… I’ve been searching a wild flowers in the
forest and I saw these flowers in northern area of our Kingdom. The golden yellow
flower catches my attention and according to my research…” Huminto siya sa pag-sa-
salita dahil pinantayan niya din ang bulakak.

“Daffodils are a symbol of renewal and fresh start. They bring encouragement and
hope to a hopeless and unhappy person. Aside from that… Daffodils have several
meanings attached to it, such as honesty… forgiveness… and forthrightness. This is
my favorite flower, Maria.” Paliwanag niya sa ’kin kaya napa-ngiti naman ako doon.

Parang mukhang adik lang ’tong si Valentino pero parang mas may alam pa siya sa
’kin. Biruin mo? Siya ang nag-tanim ng mga ’to?

“While observing these flowers… indeed. It cheer me up and their bright colors is
heart-warming.”

Dagdag pa niya, “Mahilig ka ba sa bulaklak?”

Tanong ko habang ina-amoy amoy ko ang isang bulaklak. Kahit naka-mask ako,
nalalanghap ko pa rin ang simpleng halimuyak.

“Not really but I like to plant. By the way, let’s go Maria. This is not our main
attraction here.” Sabi niya sabay tayo kaya tumayo na rin ako.

Nag-lakad na kami sa kinaroroonan ng pintuan nila, “Dad, open the door. We have a
visitor.” Tawag ni Valentino at kumatok ng ilang beses sa pintuan nila na may
carving sa itaas banda.

“Dad?” Sabi pa ni Valentino at mukhang wala akong pakiramdam na may tao sa loob
dahil ang tahimik.

“I think he’s not here. But let’s move on.” Sabi pa niya at sinundan ko siya ng
tingin dahil yumuko ito ng bahagya sabay hinawakan ang indoor plant, “My 3rd
duplicate key.”

Dadag niya pa at mukhang may dinampot sa ilalim ng paso. Pinakita niya naman kaagad
sa ’kin ang susi na may key-chain na carrots sa dulo “Pa’no pag ninakawan kayo
dahil common na yatang d’yan nilalagay ng may-ari ang susi. Ang iba, sa ilalim ng
doormat.”

Hindi niya na ako sinagot at sinusian niya na ang door knob. Ilang sandali pa ay
binuksan niya na at nakita kong hinarangan muna ng paso ang pintuan para hindi
gumalaw, “Get inside.”

Sabi niya sa ’kin kaya hinakbang ko na ang mga paa ko papasok at s’yempre, pinag-
masdan ko kaagad ang nasa loob, “Parang babae ang naka-tira dito, halos lahat ng
vase may lamang daffodils.”
Komento ko dahil bumungad sa ’kin ang dalawang pintuan. May dalawang vase na naka-
lapag sa maliit na mesa sa mag-kabilang bahagi at may lamang daffodils at sinalin
ko naman ang titig ko sa sofa nila sa right area.

May circular center table na may naka-lapag na vase at ga’nun pa rin ang laman,
naka-palibot naman ang mga sofa na floral ang design, “Pati sofa, mukhang daffodil
din yata ah?” Sabi ko sabay tawa ng mahina.

“Pinasad’ya ko pa ang design sa isang weaver. Pretty right?” Sagot niya sa ’kin,.

“Follow me, I’ll introduce to you our Garden of Oranges.” Nakita ko naman siyang
nag-lakad sa unahan ko kaya hinakbang ko na ang mga paa ko para sundan siya.

Ilang sandali pa ay narating na namin ang back yard nila. Umaliwalas agad ang mukha
ko na’ng masaksihan ko na ang sinasabi niyang garden, “Grabe… ang daming bunga.”

Bulong ko dahil naka-hilera naman ang mga puno sa kaliwa’t kanan at may daan sa
gitna na simento pero may mga bulaklak ng cosmos na nakatanim sa gilid.

Binilisan ko kaagad ang pag-la-lakad para tignan pa ang mga puno.

“It’s their season.” Sabi ni Valentino at naririnig ko ang mga yapak niya sa
likuran ko.

“But it is not ripe yet.” Dagdag pa niya at tama siya, green pa ang mga bunga pero
ang la-laki.

Kung titignan, ang puno nila parang puno lang din ng dalandan at calamanci.

Pero parehas lang silang citrus fruit kaya hindi na rin ako nag-ta-taka. Malamig
dito at hindi ga’nun ka-init kaya tamang tama sa klima para sa mga bunga.

“Binebenta niyo ba ’to? Sa tingin ko, ilang malalaking basket ang malalagyan pag
hinog na lahat.” Saad ko dahil kung bibilangin sa utak ko, parang 13 lahat na puno
tapos halos naka-lay-lay na ang sanga dahil sa dami ng bunga.

“No but, I would like to share that for free. Stay here and I will invite my
comrades here.” Pag-pa-paalam niya kaya sumang-ayon naman ako at mag-ma-masid-masid
muna akodito.

Na’ng maramdaman kong wala na ang presens’ya niya sa likuran ko, hinawakan ko naman
ang facemask ko at dahan-dahan iyong binaba.

Napa-pikit naman ako kaagad dahil nalanghap ko ang hangin na humahampas sa balat
ko.

Sobrang presko ng hangin lalo na’t puro puno pala ang nasa likod nitong mga
kabahayan.

Napa-mulat ako at napag-tanto kong parang nag-sa-sayawan ang mga pink and white
cosmos flower dahil sa hangin.

Naka-ka-relax ang paligid, parang nililinisan ang utak ko dahil ang dami kong
iniisip.

Lumipas pa ang mga sandali, nag-ikot-ikot pa ako at hanggang sa tinawag na ako ni

Valentino.

Habang naka-talikod, inayos ko kaagad ang face mask bago ako nag-lakad papunta sa
loob ng bahay nila.

“Do you like it?” Tanong niya sa ’kin at nakita ko siyang nilalapag ang bubog na
plato na may lamang pancake.

“Super, ang presko ng lugar niyo.” Naka-ngiting sagot ko at umupo na ako sa sofa
sabay dinampot ang isang photo album yata ’to.

“Remove your mask and eat this.”

Proceed to the next chapter ©cheryypinks

CHAPTER 20

CHAPTER 20

Nataxia Serofinna Lucian’s POV (Maria Hades)

AWTOMATIKO akong napa-tingin sa kaniya, “S-Sige, titignan ko muna ’tong photo

album. ’Tas kakain na ako.”

Sabi ko sa normal na boses. Baka pag nag-protesta ako na mukhang patanga-tanga,

mag-ta-taka pa siya.

“By the way, tiwagan ko ang number ni Dad at may binili lang pala sa super-market.
Let’s wait for him.” Tumango lang ako sa sinabi niya, “I’ll prepare some fresh
juice.” Pag-pa-paalam niya sa ’kin.

“Kung p’wede, wag mo na lang lagyan ng ice.” Sabi ko at narinig ko naman agad siya
na sumang-ayon bago umalis dito sa living room.

Ilang saglit pa, na’ng hindi ko na makita ang presens’ya niya ay tinitigan ko
kaagad ang pancake.

Apat na piraso tapos may butter sa ibabaw at nilagyan pa ng honey.

Napansin ko naman ang blueberry sa gilid ng pancake, sliced strawberries at

tinidor.

Napa-lunok naman ako ng sunod-sunod dahil naalala kong hindi pa ako naka-pag-break
time kanina sa cafeteria.

Inilapag ko muna ang photo album at sinulyapan ko ka-agad ang silid na pinasok ni
Valentino at hindi ko pa naririnig ang mga yapak niya kaya agad kong binaba ang
mask ko sabay hinawakan ang tinidor.

Tinusok ko naman sa pancake at sinubo ng mabilis.

Nalasahan ko kaagad ang pancake at ang lambot ang pag-ka-ka-luto. Napansin ko rin
na mukhang may chocolate syrup sa gitna ng kaya ang sarap.

Pag hindi ko rin ito kinain, ang rude naman pag ga’nun. Bahala na kung mabulunan
basta kailangan ko itong maubos at baka mag-open nanaman siya ng topic tungkol sa
face mask ko.
Binilisan kong nginuya ang pancake at dumating sa punto na mabubulunan na ako.

Ang mas masaklap pa, ay walang tubig. Ilang sandali pa ay mga blueberries na lang
ang natira pero hindi ko na iyon kinain dahil naririnig ko na ang mga yapak ni
Valentino papunta uli dito.

Agad kong inayos ang mask ko at dinampot ang photo album sabah sumandal sa sofa,
“Oh? Done eating already? You’re so fast, Maria. Are you hungry?”

Tanong ni Valentino kaya binalingan ko siya ng tingin.

May hawak siyang tray na may lamang yellow glass pitcher at ga’nun din ang kulay ng
bubog na baso, “Pineapple juice for you.” Dagdag niya sabay ngiti ng bahagya.

Iniwas ko naman kaagad ang tingin ko dahil naka-ka-silaw ang ngisi niya, “Thanks,
Axel.” Sagot ko sabay in-open ang first page ng photo album Napa-ngti naman ako
kaagad dahil bumungad sa ’kin ang mga dried roses na naka-dikit sa gilid, “My
childhood pictures are little bit ugly.”

Saad naman ni Valentino sabay umupo dito sa harapan ko.

“Ito… ba ang Mom mo?” Sabi ko bigla dahil nakita ko sa next page ang isang
developed pictures ng magandang babaeng naka-ngiti habang buhat-buhat ang isang
batang lalaki.

Ang haba ng buhok niya at naka-suot siyang yellow dress na above the knee, “I might
say yes… she’s really pretty right?”

Tugon sa ’kin ni Valentino at tinitigan ko ng maigi ang nasa picture, “We’re having
a family bonding at the Cosmos Field but that field was vanished now. Pinatayuan na
ng mga parks at parking lot.”

Sabi pa niya at tama siya, cosmos field nga ito pero maroon at violet ang kulay ng
mga bulaklak hindi kagaya sa nakita ko kanina sa likod ng bahay nila na pink at
white.

[Note: You can search the images of cosmos flower, cosmos field, daffodils for the
perfect imagination. Favorite flower ko ang cosmos dahil sobrang ganda tignan.]

“Saan ba ang Mom mo?” Naka-ngiting tanong ko at sinalin pa sa ibang pages.

Kapansin-pansin naman ang dimples ni Valentino dito sa mga baby pictures niya.

Ang inosente niya tignan sa med’yo singkit niyang mga mata. Tapos, parang naka-ka-
gigil ang mala-siopao niyang magka-bilang pisngi.

“She’s gone, Maria. But… I could still remember our happy memories together.”

Napa-titig ako bigla kay Valentino dahil sa narinig ko ngayon at nakita ko siyang
naka-ngisi lang habang nilalagyan ang baso ng pineapple juice.

“Kaya siguro ako naging gago dahil walang nag-ga-gabay sa ’kin. You’re so lucky if
you have complete family. But… if you’re going to compare, it’s really different
the care of a mother.”

Dagdag niya sa ’kin at tinuon ko na lang uli ang pansin ko sa photo album.

“Her gentle hands, her sweet voice… her horrifying voice if she’s mad… her warm
kisses… and her angelic melody. I am four or five years old when she died because
of gang attack on a restaurant. That time… she was going to buy a food for me then
the fvcking incident happened.”

Nakikinig lang ako sa kaniya at iniiwasan kong mangelam o mag-tanong ng ibang bagay
dahil ang rude naman pakinggan.

“Tinamaan siya ng ligaw na bala sa likod ng ulo. Dead on the spot, dati ay tuwing
u-uwi siya galing trabaho sa flower shop, ang sasalubong sa ’kin ay ang mahigpit
niyang yakap. Pero, malamig na bangkay ang nadatnan namin ni Dad.”

K’wento niya sa normal na boses, parang wala lang sa kaniya habang nag-ku-kuwento,
“Kaya ka gumawa ng grupo para sugpuin ang mga kriminal?”

Tanong ko pero ngumisi lang siya sa ’kin sabay kinapitan ang baso na may straw.
Inilapag niya iyon sa harapan ko, “No, I’ve joined because I wanted to have money.
I think I’ve told you the reason right? Because of the Prinsess. Makalipas ang
ilang taon, namasukan si Dad bilang hardinero sa palasyo at doon ko siya unang
nakita.”

Paliwanag niya sa ’kin, “I wasn’t planning to avenge my Mom, baka hindi ko na

nalalaman pinatay ko na pala sila.” Sabi niya pa habang hindi nawala ang mga ngisi
sa kaniyang labi.

“Maybe… mamamatay tao ang tingin mo sa ’kin, tama ka Maria. But, it is not just
killing but protecting. If I won’t do that, they could’ve been multiplied. Those
scumbags are evils more than devils.” Dagdag pa niya.

“Alam kong hindi mo ginagalaw ang mga inosente. Sana, mapugsa na ang mga master
mind ng illegal activities at mahatulan siya ng kaparusahan.” Tugon ko.

“Valentino? Ano ang chini-chismis mo d’yan sa kasama mo?” Sabay kaming napa-baling
sa pituan at bumungad sa ’min ang isang lalakeng may hawak na dalawang plastic bag.

Naka-ngisi siya sa ’min at kung titignan, mukhang kamukha ni Valentino ang Mom niya
kaysa sa Dad niya.

Hindi na ako nag-ta-taka kung bakit ganito siya ka-guwapo dahil pinag-halo lang ang
lahi na nanggagaling sa magulang niya.

“Magandang tanghali po.” Bati ko sabay tayo at yumuko ng bahagya.

“Same to you, Hija. Pero, bakit ka sumama kay Valentino? Hindi mo ba alam na
tarantado ’tong anak ko?”

Sabi pa niya habang naka-ngisi pa rin at narinig ko namang sinuway siya ni

Velentino.

Mukhang alam ko na kung saan niya minana ang ngisi dahil halata naman ngayon.

“Tutulungan ko po kayo.” Sabi ko na lang sabay nag-lakad sa kinaroroonan ng Dad ni

Velentino at kinuha ang isang plastic bag sa kanang kamay niya.

“Thanks but… Just call me Valen or Tito, Hija.” Sabi niya sa ’kin at hinakbang na
niya ang mga paa papunta siguro sa kusina nila.

Binalingan ko naman ng titig si Valentino at sumenyas na sundan kami, “What’s with

the facemask, Hija? May sakit ka ba? Kung meron sabihin mo para mapalayas kita
kaagad.”
Pabirong saad ni Mister Valen habang nasa likuran niya lang ako.

“Sensitive po ako sa dust particles. Pag tinanggal ko ’to, siguradong panay bahing
at sisipunin ako.” Depensa ko.

“Biro lang Hija, paki-lapag lang sa mesa at puwede na kayong mag-chismisan uli ni
Velentino.” Sabi niya sabay tawa ng bahagya.

“Aalis din po ako dahil hindi ako nakapag-paalam kay Mamita. Baka pagalitan ako
no’n.” Tugon ko sabay nilapag ang plastic bag sa circular table nila.

“Dito kana mag-hapunan, total dinagdagan ko ang kilo ng karne ng baka kanina. Isa
pa, pupunta rin maya-maya ang mga asungot na kaibigan ni Valentino. Parang mga anak
ko na rin ang mga ’yun kahit ang titigas ng ulo.”

Saad niya habang isa-isang inilapag ang mga grocery.

“Sa susunod na po pag naka-pag-paalam na ako—”

Hindi ko na napa-tapos ang sasabihin ko dahil narinig ko na lang na nag-riring ang

cellphone sa bulsa ng skirt ko.

Kinapa ko naman kaagad iyon at napa-titig ako sa screen.

Mamita Calling…

Si Mamita pala, malamang kanina niya pa ako hinihintay. Pinindot ko naman ang green
button at dinikit ko na sa tenga ang cellphone, / “Hello Baby? Bakit hindi ka pa
na-uwi?”/ Rinig ko sa kabilang linya.

“Sorry Mamita, u-uwi na po ako kaagad. May binisita lang po.” Sagot ko.

/ “Bilisan mo na at baka lalamig ’tong niluluto ko pag hindi ka dumating agad.”/

Sabi niya sa ’kin at mukhang may naririnig akong may pini-prito yata siya.

“Opo Mamita, uuwi na po ako. Bye na po” Sabi ko at pinindot ko naman ang red button
sa screen sabay binulsa ang cellphone.

“Maria? Ihahatid na kita pa-uwi.” Napa-baling ang titig ko sa pintuan at nan’dun si

Valentino.

“Mag-ingat ka ’yo sa daan, Valentino. At Hija, bumalik ka sa susunod na araw at

dito kana mag-hapunan.” Hinarap ko uli si Mister Valen.

“Opo, sige po aalis na kami.” Sabi ko sabay yumuko bahagya bago tumalikod.

Sinabayan ko naman sa pag-la-lakad si Valentino hanggang sa maka-labas na kami sa

bakuran nila.

“Sa highway mo lang ako ihatid at sasakay na lang ako ng taxi papunta sa ’min.”
Sabi ko.

“No, sasama ako sa ’yo.” Tugon niya sa ’kin dito sa gilid ko. May magagawa pa ba
ako?

Alam kong gusto niya ’yung masusunod kaya tinikom ko na lang ang bibig ko.

Lumipas ang ilang sandali ay tahimik lang kami sa pag-la-lakad at tanging mga yapak
lang namin ang naririg ko.

“I’ll visit you if I have my day off or free time.” Sabi niya bigla kaya napa-
baling ako ng tingin sa kaniya na naka-pamulsa lang habang nag-la-lakad.

“Ayos lang pag wala rin akong ginagawa.” Mahinang tugon ko at binalik ang atens’yon
sa dinadaanan.

“Tang!na, naka-uwi na pala ang gago.” Napa-hinto ako sa pag-la-lakad dahil may
narinig akong hindi pamilyar na boses.

Napa-tigil bahagya ang pag-hinga ko na’ng bumungad sa ’min sa isang waiting shed na
may naka-tayong ka-lalakihan.

Tatlo sila at burdado ng tattoo ang kanilang katawan, halos manindigan ang mag
balahibo ko dahil pati mukha hindi nila pinatawad at mayroon din.

Kapansin-pansin din ang hawak niyang mahabang kutsilyo, “May kasama pa siyang
sexy’ng chix brad.”

Sabi ng isang lalake at tinitigan ako pababa pataas habang ngi-nu-nguya ang bubble
gum sa bibig.

Parang nabato ako sa kina-ta-tayuan dahil naka-ka-panindig balahibo ang mga mukha
nila, “Maria.”

Naramdaman ko na lang ang mainit na palad ni Valentino sa kaliwa kong kamay. Ni-
lock niya iyon sa mga daliri niya kaya napa-titig ako sa kaniya.

“You’re perfectly safe with me. Let’s keep going, don’t mind these punks.”
Mahinahong sabi niya sabay ngumiti.

Napa-tango naman ako at nag-simula na kaming mag-lakad uli. Pero, kinahabahan

talaga ako sa susunod na mang-ya-yari dahil may mga hawak silang patalim.

Napa-yuko na lang ako at napa-higpit ang pag-ka-ka-kapit sa palad niya, “Relax.”

Sabi niya sa ’kin sabay tawa ng mahina.

Nakuha niya pang matawa! Samantalang ako, parang a-atakihin na sa puso dahil
mukhang haharangan na kami ng mga lalakeng totoong adik.

“Tamang tama, wala ’yung mga ulol niyang kasamahan. Mabilis natin siyang maligpit.”

Sabi nu’ng isang lalakeng kulay orange ang buhok at halos punuin naman ng hikaw ang
butas ng ilong niya.

Ayaw kong man-lait kaya hindi ko na lang i-di-discribe ang mga pag-mu-mukha nila.

Habang papalapit kami sa tatlong lalake, doon naman mas lalong bumibilis ang pintig
ng dibdib ko.

“Akala mo padadaain ka namin pag-katapos niyong lampasuhin ang grupo namin—”

Na’ng maka-lapit na kami ng tuluyan sa kanila, nagulat na lang ako nu’ng biglang
tinampal ng malakas ni Valentino ang noo ng lalakeng nag-salita, “Move your stinky
ass.”

Maawtoridad na saad ni Valentino at na-pasulyap ako sa lalakeng hawak-hawak niya na

ang namumula niyang noo.
“GRIPUHAN NIYO NA ANG LEEG NG GAGONG ’YAN!”

Sigaw niya kaya susugod na ’yung dalawang lalake.

Akma na akong tatakbo pero hindi niya pinakawalan ang kamay ko at binalingan ko
naman siya kaagad ng tingin, “TUMAKBO NA TAYO!”

Singhal ko sa kaniya pero napa-singhap na lang ako dahil hawak-hawak niya na pala
sa leeg ang lalakeng kulay orange ang buhok.

“I hate your fvcking hair, stop blocking our way.” Madiing sabi niya habang matalim
niyang tinitigan ang lalakeng sakal-sakal niya.

“You cannot use your hands properly right? Do I need to do it again or… I’ll kick
your little p3nis, instead? Alam niyo namang pag papatayin niyo ako ngayon, mas
triple pa ang sasapitin niyo.”

Naka-ngising saad ni Velentino sabay sinipa ng bahagya ang gitna ng lalake at

nakita kong pinag-pa-pawisan na yata siya.

“Good.” Sabi pa niya at pinakawalan na ang lalake sabay napa-ubo ng ilang beses.

Napa-baling ako sa dalawang lalakeng hindi na sumugod at napa-mura na lang ng ilang

beses.

“Let’s go, Maria.” Tinalikuran na namin ang tatlong kalalakihan at doon ako naka-
hinga ng maluwag.

“Bakit hindi ka nila sinugod?” Tanong ko sabay tinanggal na ang palad ko sa palad
niya.

Naramdaman kong uminit na lang ang mag-kabila kong pisngi dahil muntik ko nang
maka-ligtaan na mag-ka-hawak pala kami ng kamay.

“I’ve told you, you’re perfectly safe with this badboy.” Tugon niya sabay inakbayan
naman ako ngayon.

©cherryypinks

CHAPTER 21

CHAPTER 21

Nataxia Serofinna’s POV (Maria Hades)

“Mamita! Buksan niyo ang pinto! Nandito na ako!” Tawag ko sabay kumatok ng tatlong
beses sa pintuan namin.

“Valentino—ang ibig kong sabihin… Axel, umuwi kana at mag-da-dapit hapon na. Baka
may bumangga uli sa ’yo sa daan.”

Paalala ko dahil nag-pumilit pa na tatambay daw muna, “I’ll fight them, it’s
simple.”
Sagot niya sa ’kin habang naka-pamulsa lang dito sa gilid ko, “The rose smells
really nice…” Dagdag niya pa at napa-sulyap ako sa kaniya na naka-pikit.

“Mahilig ka talaga sa bulaklak, ka-lalake mong tao.” Sabi ko sabay tawa ng mahina.

Minsan lang kasi ako naka-encounter ng lalakeng nag-ta-tanim lalo na ng mga

bulaklak.

Ilang sandali pa, may naririnig na akong mga yapak sa loob at pinag-buksan din kami
ng pintuan sa wakas, “Hapon kana umuwi—mukhang may bisita ka pala baby? Sino nga
uli ’yan?”

Bungad ni Mamita habang naka-titig kay Valentino.

“Axel… Axel De Angelo, Madame.” Tugon ni Valentino sabay yuko sa harapan ni Mamita.

Napa-ngisi na lang ako ng palihim dahil mukhang ayaw na ayaw niya talaga sa
pangalan niya.

“Pasok na kayo at tamang tama, naka-handa na ang hapunan.” Sabi pa ni Mamita at

binigyan na kami ng daan papasok. Hahakbang na sana ako pero inunahan ako ni
Valentino.

“You don’t mind if I do, Madame.”

Ayos din ang isang ’to ah, bahala siya pag ginabi siya uwi.

“Busog pa po ako kaya kayo na lang ang kumain.” Saad ko sabay inaalis ang bag pack
sa likuran ko at ini-hagis iyon sa sofa namin.

“Isa pa, may mga power-point presentation pa akong a-ayusin ngayon.”

“Okay then, let me eat before I leave.” Tugon naman ni Valentino at sinundan niya
na si Mamita papuntang dining room namin.

Napa-iling na lang ako sabay umupo ng pabagsak sa sofa namin.

Kinapitan ko naman ang bag pack ko at kinuha ang laptop para ma-tignan kung ano ang
i-edit ko ngayon. Reporting kasi bukas sa subject ni Mister Celix kaya dapat ko na
itong gawin.

Tapos, may i-t-type akong essay na i-sinulat ko kanina at dapat ko iyon i-salin sa
Microsoft word. Ini-lapag ko na ang laptop sa Center table at nag-simula na sa mga
gawain ko.

MAKALIPAS ang ilang minuto, hindi ko pa rin natapos ang mga gawain ko pero konti na
lang at may naririnig akong mga boses sa kusina.

“Nako Hijo, ako na lang ang mag-hu-hugas niyan. Hindi bagay sa ’yo na taga-hugas
lang ng plato.” Rinig kong suway sa kaniya ni Mamita kaya napa-tayo ako sa kina-u-
upuan.

“It’s fine Madame, let your back straighten for a while.” Nag-lakad na ako
papuntang dining area namin at pag-hawi ko ng kurnina na gawa sa green beads.

Nadatnan kong naka-tayo si Valentino sa lababo namin at pilit na inaagaw ni Mamita

ang bubog na baso, “Hindi naman masakit ang likod ko kaya ako na, nako naman na
bata ka.”
“Hayaan niyo na po siya, Mamita. Gusto niya ’yan, bakit niyo po pipigilan.” Sabi ko
at napa-baling ang tingin nila dito sa kinaroroonan ko.

Hinakbang ko naman ang mga paa ko pa-punta sa kinaroroonan nila, “Indeed, Maria.
Kaya ’wag mo ako pigilan dahil gusto kita.”

Hirit niya sabay pinag-patuloy ang pag-hu-hugas.

Hindi ko na lang pinansin ang sinabi niya dahil baka kung ano pa ang mararamdaman
ko, “Tutulungan ko na lang siya, Mamita.”

“Ikaw nag bahala baby at mag-ha-half bath muna ako.” Pag-pa-paalam niya sa ’kin at
tumango na lang ako.

Hinarap ko naman ang lababo sabay dinampot ang extra sponge sa gilid ng gripo.

“Nag-hu-hugas ka pala ng pinggan?” Tanong ko at kinapitan na ang isang baso para

ma-hugasan.

“Rarely, but bold is expert about this.” Sagot niya sa ’kin habang maingat niyang
kinu-kuskos ang bubog na plato.

“By the way, I’ve seen the little garden at your back yard. Could you tour me after
this?”

Tanong niya sa ’kin, “Wala namang problema. Mag-da-dala na lang tayo ng flash light
dahil medyo madilim na sa labas.”

Ang tinutukoy niya ay ang mga tanim siguro ni Mamita na mga bulaklak. Bago pa
pinagawa ang bahay na ’to, may itinanim siyang iba’t ibang klaseng bulaklak. Ang
iba, hindi ko nga alam kung ano ang tawag.

ILANG sandali pa, pag-ka-tapos namin mag hugas, nag-la-lakad naman kami ngayon
papunta sa likod ng bahay dahil doon banda mas maraming bulaklak na makikita.

Kapit kapit ko ang cellphone ko na may flashlight at ang gamit naman ni Valentino
ay flashlight na kinuha ko pa sa emergency kit namin.

“Tulips… sunflowers… lilies… orchids… daisies… dahlia… and wait… that’s marigold if
I am not mistaken.”

Iyan agad ang bungad ni Valentino habang pababa kami ng hagdan papunta sa hardin
namin.

Ini-ilawan niya ang paligid at isa-isa niyang sinasambit ang mga name ng bulaklak.

“Grabe ang dami mong alam sa bulaklak? Parang sunflower at orchids lang yata ang
alam ko dito.” Sabi ko sabay tawa ng mahina.

Na’ng tuluyan na kaming maka-baba, sinu-sundan ko lang si Valentino dahil

interesado yata siya sa mga nakikita niya ngayon.

“My mother is a florist back then, she really loves flowers and I think I’ve
inherited her hobby.”

Oo nga, nasabi niya sa ’kin na nag-t-trabaho ang Mom niya sa isang flower shop.

Hindi na ako mag-ta-taka kung ganito ang asal niya, “Sun flowers… but this is quite
small.”

Sabi niya nu’ng huminto sa kinaroronan ng sunflowers na hanggang bewang niya.

“My favorite color is yellow. But this ornamental plant is called sun flower… That
symbolized the sun, warmth, happiness, adoration and longevity. But for me,
daffodils are much prettier among all.”

Paliwanag niya pa habang ini-ilawan ang mga sunflowers na hindi pa mas’yado na-mu-
mukadkad

“Let’s move on to… lilies.” Sinundan ko naman siya sa pag-la-lakad sa kinaroronan

ng binanggit niyang bulaklak.

Naka-tanim iyon sa ilalim ng puno ng cherry blossom. Malamig ang ang lugar namin
kaya puwede naming itanim iyon at sa isang Japanese temple pa kinuha ang puno at
isinalin para maitanim lang dito.

“Did you know that Lilies are commonly used for funerals?” Tanong naman sa sa ’kin
ni Valentino at pinantayan ang mga puting bulaklak na namumukadkad.

“I have no idea but they’re pretty than sunflowers.” Sabi ko at pinantayan din ang
mga bulakalak.

“They symbolize innocence that has been restored the soul of the departed. But it
depends on the reason of the person after all. Peruvian lilies represent friendship
and devotion while pink lilies represent wealth and prosperity. Stargazer lily
symbolizes sympathy and it is associated with majesty and purity and based on what
I’ve read recently, lilies were always bring peace for the receiver’s mind.”

Paliwanag niya pa at napa-tango ako ng ilang beses. Mukhang ang dami kong malalaman
kay Valentino kaya lubos-lubusin ko na, “Eh itong cherry blossoms?”

Tanong ko naman sabay tumayo at kinapitan ang katawan ng puno. Naalala ko tuloy
’yung binigay niya sa ’kin na sanga nu’ng mga nakaraang araw.

“This tree? There are different meanings especially in Asian Culture. Such as…
braveness and industriousness. It is also a symbol of love, hope, happiness, power,
feminine beauty and dominance. For me, this is the elegant tree I’ve ever known.”

Paliwanag niya pa habang naka-tingala sa namumukadkad na sanga ng Cherry Blossoms.

“Oh… speaking of flowers, I had hard time to research about the orchids. They’re
delicate flowers with around 880 genera and 250,000 different species. I’ve been
reading about them and it’s really hard to memorize. But with my few knowledge,
these highly coveted ornamental plants represent love, luxury, beauty, and
strength.”

Saad niya habang hinahawakan ang orange orchids na naka-sabit sa sanga ng puno,
“Grabe ka puwede ka ng maging may-ari ng flower shop.” Sabi ko habang natatawa ng
mahina.

“I might say yes.” Mahinang sagot niya at hinakbang na ang mga paa papunta sa ibang
bahagi.

Sinundan ko pa siya dahil alam kong marami pa siyang makikita.

“I like tulips too, it symbolizes resurrection and determination. It has many

species, 109 I guess. The flower has 6 petals, available in various color… pink,
white, yellow, red, orange, and purple. The hue have various meaning too but for
you, I’ll elaborate the few of them.”

Huminto kami sa kinaroroonan ng tulips namin na i-ilan lang yata ’to at kulay red
lang ang nandito.

“Yellow tulip symbolize cheerfulness, white tulips stands for forgiveness. Purple
tulip is royalty and red tulips symbolize deep love. For the additional reading,
the black velvety center of the tulip represents a lover’s heart. Mysterious
right?” Napa-tango ako sa sinabi niya.

“Common ko itong nakikita sa mga hotel dito sa lugar natin.”

“And… this flower called dahlia. They have many hue combination and around… 30
species. Of course, they carries meaning too. It can either be a sign of warning,
to change or a symbol of betrayal. But, for Victorian language, dahlia expresses
sentiments of dignity and elegance. It is a symbol of commitment and a strong bond
that will last forever…”

Parang nanindigan ang mga balahibo ko sa katawan dahil sa mga sinasabi niya at
mukhang seryoso siyang pinapaliwanag sa ’kin ang mga bulaklak.

“Let’s move on to… Marigold, Maria.” Napag-tanto ko na lang na hinawakan niya ako
sa kanang palad at hinila sa ibang parte ng hardin namin.

Huminto kami sa kaliwang bahagi at parang naka-tanim ang tinutukoy niya sa tabi pa
ng isang bulaklak. Ang dami nila kaya naka-hilera sila ng maayos.

Tuwing umaga, marami ring mga paru-parong bumibisita dito dahil ang daming tinanim
ni Mamita.

“You have color yellow for this flower but for me, this is the creepiest flower of
all. It has dark qualities such as jealousy, cruelty, sorrow and grief. Some
culture associates this flower with death. After all, it has good meaning like
other flowers.”

“Creepy nga pero ang ganda tignan, mas maganda pa nga sila sa daffodils eh.”
Komento ko.

“Daffodils is relaxing flower especially if you’ve planted many of those.” Sabi

niya naman.

“Then… this flower called white daisies and they have other color aside from it.
But, It has no negative meanings, daisies are completely positive in nature. The
meanings are purity, innocence, love, loyalty, beauty and patience.”

“Medyo maliit ang mga bulaklak pero ang ganda tignan.” Sabi ko naman.

“Pero base sa naririnig ko, expert ka sa mga bulaklak. Mag-patayo kana ng flower
shop, siguradong maraming bibili dahil lalake ang may-ari.”

Dagdag ko pa sabay baling sa kaniya ng tingin na iniilawan ang ibang bahagi ng

hardin, “I need more knowledge before that, Maria.” Tugon niya sa ’kin.

“Pero ’di ba, nag-be-benta ka lang naman ng bulaklak sa costumer. Hindi mo naman
kinakailangan manaliksik tungol sa kanila.”

“I must’ve collect more information about flowers. My mother used to study about
the name, meanings, and symbol before she became a florist. Not for her job but it
is her passion to know more about ornamental plants. I have to do that. Isa pa,
parang sa tao lang din ’yan. Kilalanin mo muna bago ang lahat.”

Saad niya at napa-tango ako ng bahagya. Kung sa bagay, tama nga siya, “By the way…
take this.” Napa-titig ako sa inabot niya sa ’kin.

“Pink rose? Para saan naman ’to? At… saan mo ito nakuha?”

Natatawang tanong ko sabay tinanggap iyon. Mukhang nanggaling ito doon banda sa
lilies kanina.

“Maria…” Tawag niya kaya binalingan ko naman siya kaagad ng tignin.

Napansin ko naman kaagad na seryoso lang siyang naka-titig sa ’kin.

Napa-lunok na lang ako bigla dahil umiba yata ang ihip ng hangin ngayon?

“B-Bakit mo ako tini-titigan ng ganyan?”

Tanong ko pero sa halip na sagutin, unti-unting gumuhit ang ngiti sa kaniyang

maninipis na labi.

Kinagat ko naman ang ibabang parte ng labi ko dahil lumakas bigla ang kabog ng
dibdib ko.

“I know, roses are cliché but they are the most popular flowers of all time, and
Pink roses symbolize for…”

Hininto niya ang susunod na sasabihin dahil bigla siyang humakbang papalapit sa
’kin.

Unti-unting lumiit ang distans’ya namin dalawa at parang nawawalan ako ng hangin na
mai-buga.

Dahil kahit ang tanging ilaw lang namin ay ang mga flashlight… nakikita kong naka-
titig siya ng malalim sa mga mata ko.

“Symbolizes for… healing… innocence and…” Hindi niya na uli pinatapos ang susunod
niyang sasabihin dahil bigla niya na lang ako dinapuan ng halik sa noo.

Parang nahinto ang hagaspas ng mga dahon sa paligid at naramdaman ko na lang na

nabato ako sa kinatatayuan.

“… and first love…”

©cherryypinks

CHAPTER 22

CHAPTER 22

Nataxia Serofinna’s POV (Maria Hades)

“See you tomorrow, Maria. I have a simple surprise for you and confession, as
well.”

Iyon ang sinabi niya sa ’kin bago niya ako tinalikuran na naka-tulala sa hangin.

Hindi ako naka-galaw sa kina-ta-tayuan habang palayo ng palayo ang presens’ya niya
dito sa hardin.

Unti-unti akong napa-hawak sa puso kong parang lalabas na ang atay.

Napa-sapo bigla ako sa sariling noo dahil pakiramdam ko, naka-dikit pa rin ang
naka-ka-pesteng mai-init na labi ni Valentino.

“Okay… calm down… Nataxia… calm down… kalma lang…”

Bulong ko sa sarili at ini-hakbang na ang mga paa paalis dito sa hardin.

Napa-titig naman ako sa hawak-hawak kong pink roses na ibinigay niya, “Naka-ka-inis
ka Valentino… nan-da-daya ka!”

Pabulong kong sigaw at akbang itatapon ang bulaklak pero hindi ko tinuloy.

Kawawa naman ang bulaklak. Napa-titig uli ako sa rosas at hindi ko pala namamalayan
na naka-ngiti ako.

Hindi ko alam kung para saan ’tong ngiti ko. Kung sa pag-hanga sa kaniya dahil sa
hilig niya tungkol sa bulaklak o… nevermind. Itutulog ko na lang ’to, baka maka-
limutan kong…

Bawal kiligin sa maling tao…

“Baby, naka-handa na ang bathtub mo.” Tawag sa ’kin ni Mamita kaya binilisan ko na
ang pag-hakbang ko papasok sa kusina namin.

“Opo, nan’dyan po!” Tugon ko.

“Nag-paalam na pala si Mister De Angelo na umuwi… nako baby, parang nag-ka-kasundo

na yata kayo.” Bungad sa ’kin ni Mamita na’ng maka-pasok na ako sa loob.

“Kung i-isipin baby… bagay na bagay kayong dalawa. Kaso nga lang…” Napa-titig ako
kay Mamita na’ng dahil sa sinabi niya.

“I am a royal blood, but… he’s not. There’s a Royal Law…” Tungkol sa sinabi niyang
puwede mag-pakasal ang isang Royal Blood sa hindi ka-dugo… siguro, posible mang-
yari iyon sa ibang kaharian.

Pero sa patakaran ni Dad… alam kong hindi p’wede. Napa-sapo uli ako sa noo dahil sa
nai-i-isip ko ngayon.

Ku-mawala na lang ako ng malalim na hininga dahil naaawa ako kay Valentino.

I-isang tao lang ang tinutukoy niya. Umamin na siya sa ’kin bilang Prinsesa pero,
pag-ma-may-ari niya daw ako bilang si Maria Hades.

Hindi ko rin gustong masaktan pa ulit siya pag sasabihin ko ang totoo. Hindi ko na
alam kung ano ang gagawin ko. Bumuntong hininga uli ako at nag-lakad na lang
papuntang kuwarto ko.

Pagka-tapos kong maligo, tatapusin ko na lang ang mga school works ko.
_

Warein Klinton’s POV (Emerald)

“Good morning— wait? What’s with the daffodils, Metal?” Bungad ko habang nag-la-
lakad papuntang sofa dito sa living room.

Kakatapos ko lang maligo kaya lumabas na ako sa guest room. Pero bago ako pumunta
dito, nag-timpla muna ako ng caramel flavored coffee.

By the way, nandito kaming lima sa apartment ni Mister De Angelo at na’ng maka-uwi
si Metal ay naka-rating na kami dito. Kanina pa yata nagising ’tong isa at parang
abala siya ngayon.

“Bouquet? Are you making a… bouquet of daffodils?” Tanong ko pa dahil nadatnan ko

siya na naka-upo sa sofa at seryosong inaayos ang mga bulaklak ng yellow colored
narcissus.

Narcissus para sos’yal at iyon ang tawag sa Greek ng Daffodil, “It’s too obvious
right, Emerald?” Sagot niya sa ’kin habang hindi inaalis ang mga mata sa ginagawa.

Mukhang ini-isa isa niyang ina-arrange ang mga bulaklak sa dark yellow oiled paper
bouquet na ginawa niya. Ka-pansin pansin din ang light yellow ribbon sa naka-bigkis
sa gitna.

“You’re really good at this, Metal. What a man.” Sabi ko habang natawa ng mahina at
nag-lakad pa papunta sa kinaroroonan niya sabay umupo sa isang single sofa.

“For the princess again?” Tanong ko pa.

“No, this is for Maria Hades.” Mabilis sagot niya sa ’kin. Napa-ngisi na lang ako
dahil mukhang suko na siya sa prinsesa?

But he should be, he’s not even rich like those nobles. Hindi naman sa minamaliit
ko si Metal pero it’s complicated or maybe… too complicated.

“Metal, I’ve seen your potential being a good man. Kung tutuosin, lahat ng
hinahanap ng babae na sa ’yo na. You’re good looking like me, your body is nerve
wreaking just like me… you’re a bad boy but I am not. I do loved flowers also, but
a little bit.”

Saad ko at narinig ko naman siyang natawa habang ga’nun pa rin ang ginagawa niya.

“You just love flowers but I am expert and Emerald, you don’t have to comfort me. I
am fine, besides there’s something that I have to confess for Maria.”

Sagot niya habang kinapitan ang isang gunting at pinuputulan niya ng dahon ang
ibang bulaklak ng Narcissus, “You’re a little bit serious, Metal.”

“I might say yes.” Tugon niya habang mag-kasalubong na ang mga kilay habang ina-
ayos ng mabuti. L

Parang hinanahap niya ang magandang anggulo na pag-la-lagyan ng bulaklak.

This man is so amazing, sa lima kami sa kaniya lang ako bumilib ng todo. Pag kasama
mo si Metal, hindi ka mapapahamak. Handa siyang masugatan o masaktan para lang sa
’yo.

He saved me countless times on countless battles… hindi naman sa patanga-tanga ako

pero sinasangga niya ang lahat ng tira ng kalaban pag nakita niyang pupuntiryahin
kami.

I don’t know if he’s just idiot or he just wanted to save his comrades. That’s why
he deserved someone that is much better for him.

“Metal? What are you doing? Wala namang patay pero ba’t nag-a-arrange ka na d’yan?”

Bungad ni Diamond habang humikab sa labas ng pintuan ng kuwarto, “O.A, daffodils is

not for funeral. But don’t worry, if you died I’ll pick this just for you.” Sagot
ni Metal sa seryosong boses.

“Masama akong damo kaya matagal akong mamamatay.”

Natatawang tugon ni Diamond at kinapitan ko na lang ang tasa ko sabay humigop ng

maiinit na kape.

By the way, for the extra personal information. Aside from water, I was addicted to
coffee. But based on what I’ve heard, if you have anxiety. Coffee is not advisable.
I don’t know why, but well. I am not depressed person.

“Seriously, para kanino ’yang ginagawa mo? Don’t fvcking tell me? That is for the
princess again? Oh come on Metal my man, don’t force yourself to a person who can’t
love you back. Just focused to our duties.”

Dagdag pa niya at nag-lakad na siya papunta dito sabay umupo sa tabi ni Metal.

“Bro, I think he will going to court Miss Maria Hades.” Tugon ko sa kaniya kaya
napa-salin ang titig niya sa ’kin.

“Great idea, she’s a little bit weird but helpful.” He’s right. Tinulungan niya
kaming maka-kuha ng invitation then siya rin ang dahilan kung bakit kami naka-pasok
sa palas’yo.

Mabuti na lang at may kilala siya doon para ma-recruit kami, pag may rango na
kaming lima bilang isang kawal. Mabilis namin matugis ang mga illegal activities
dito sa loob ng palas’yo.

Bukas, on duty na kaya nag-liwa-liw muna kami ngayon. Kahit may epal, siguro naman
hindi na niya u-ulitin.

Baka ako na gugulpi sa kaniya pag tinopak ’tong kamao ko at lalanding na lang sa
pangit niyang pag-mu-mukha.

“Mga anak! Handa na ang agahan!” Rinig kong sigaw ni Mister De Angelo sa kusina.

“Tamang tama nag-re-reklamo na ang tiyan ko.” Naka-ngising sabi ni Diamond sabay
tayo sa kinau-upuan.

U-ubusin ko lang ’tong kape ko at kakain na ’ko. Mabuti na lang at masarap din mag-
luto ni Tito, nag-sawa na ako sa mga luto ni Gold.

Nataxia Serofinna’s POV (Maria Hades)

NAGISING ako sa tunog ng alarm ng cellphone. Naka-lapag iyon sa study table dito sa
gilid ng kama ko. Kinapa-kapa ko naman agad para patayin.
“Seven…” Bulong ko sa sarili dahil alas s’yete na ng umaga.

Kinakailangan ko nang kumilos kaya bumangon na ako sa pag-ka-kahiga sabay nag-unat

bago bumaba sa kama.

Daily routine nanaman, maliligo… mag-bi-bihis… kakain… tu-toothbrush… at aalis.

MAKALIPAS ANG ILANG MINUTO, naka-titig naman ako ngayon sa salamin para mai-suot
’tong facemask ko.

Timatamad na akong pumunta sa hidden cabinet para doon isuot kaya dito na lang.

Total, naka-baba naman ang lahat ng maka-kapal na kurtina dito sa kuwarto, “Baby!
Bumaba kana at sinusundo ka ni Mister De Angelo!”

Napa-kunot agad ang noo ko dahil sa sigaw ni Mamita.

Ano naman kaya ang trip ni Valentino at maaga pa, nandito na siya?

May kasalanan siya kagabi at nang dahil sa ginawa niya, muntikan na akong hindi
maka-tulog.

Mabuti na lang, pag-katapos kong uminom ng gatas ay naka-tulog na ako makalipas ang
sampung minuto. Kaya, maayos ang gising ko ngayon.

Napa-baling naman ang titig ko sa pink rose na binigay niya at naka-lagay iyon sa
maliit na vase na isang stem lang ng bulaklak ang ka-kas’ya.

Naka-lapag iyon sa mesa ko at ilang beses ko talagang akmang itatapon pero hindi ko
nagawa.

“Baby bilisan mo!” Tawag sa ’kin ni Mamita kaya mas inayos ko pa ang face mask ko.

Pero paano naman kaya ako kakain nito kung andito siya?

Doon pa talaga ako kakain sa caferia? Hassle na, “Wait lang pababa na po Mamita!”
Tugon ko at kinapitan ko na ang mabigat kong bag pack sabay sinuot.

Hinakbang ko naman ng mabilis ang mga paa ko paalis dito sa loob ng kuwarto.

Habang pababa ng hagdan, napansin ko kaagad si Valentino na naka-upo sa sofa habang

umiinom yata ng tsa-a.

Mukhang napansin niya agad akong pababa dahil sa mga yapak ko, “Good Morning,
Maria.” Bati niya sa ’kin sabay ngumisi.

Iniwas ko naman ang titig ko dahil ang aliwalas talaga ng mukha niya at parang ka-
kaiba ang ngisi niya ngayon.

Na-i-ilang ako lalo na’t may ginawa siya kagabi, “Bakit ang aga mong pumunta dito?
Kakain pa ako kaya mauna kana.”

Sabi ko na’ng maka-baba na ako ng hagdan. Tinungo ko naman ang kaliwang bahagi ng
sofa at inilapag muna doon ang bag pack ko, “I have something to ask you.”

Napa-titig naman ako kaagad sa kaniya at napag-tanto kong biglang sumeryoso ang
expres’yon ng mukha niya, “Dito mo na lang itanong.” Mabilis na sagot ko.

“No, we should go outside.” Tugon niya sabay tayo sa kina-u-upuan at mabilis na

nag-lakad sa kinaroroonan ko sabay kinapitan ako sa kanang pulsuhan.

“Ano bang meron sa labas at hindi mo kayang sabihin dito sa loob?”

Iretableng tanong ko dahil bigla pa niya akong hinila palabas ng pinto, “Oh sabihin
mo na at pag-katapos…”

Hindi ko na napa-tapos ang susunod kong sasabihin dahil napansin ko kaagad ang
isang bouquet na naka-lapag sa doormat namin, “Para saan ang daffodils na ’to at
bakit sa door mat?”

Naramdaman kong binitawan niya ang pulsuhan ko kaya hinarap ko siya, “Ano nanaman
ba ang pakulo mo…”

Napa-lunok na lang ako dahil naka-titig siya sa ’kin na wala akong nakikitang
expres’yon sa mukha.

“Maria, pag dinampot mo ang bouquet na ’yan… then, we’re dating.” Sabi niya sa ’kin
sa seryosong boses.

Na’ng na-proseso ng utak ko ang pinag-sa-sabi niya ay natawa ako ng pagak.

“Anong akala mo sa ’kin? Mabilis makuha? Hindi ibigsabihin na hindi kita pinigilan
kagabi na pumasok sa bahay namin, eh gaganituhin mo na ako.”

Madiing saad ko pero sa halip na sagutin, biglang gumihit ang kakaibang ngisi sa
kaniyang labi

“Oh really? Then frank me… do I have a chance with you, Maria?” Mabilis na tanong
niya habang malalim na tinititigan ako sa mga mata.

Ano naman kaya ang na-kain ng Valentino na ’to at kakaiba ang kinikilos niya
ngayon?

Pa-simple naman akong bumuga ng hangin bago siya sagutin, “Parang wala. Prangka-hin
na kita, siguro p’wede mo akong kaibiganin. Pero hindi ako maki-ki-pag-date sa kung
sino man.”

Tugon ko at naki-ki-pag-laban ako ng titig sa kaniya, “So… is that a no?” Tanong

niya sa ’kin habang mas lalong umigting ang ngisi niya.

“Definitely.” Sagot ko at kasunod no’n ay kumawala siya ng mahinang tawa sabay

tumagilid sa ’kin.

“All right then… rejected again.” Sabi niya sabay napa-iling habang naka-titig sa
bouquet ng daffodils na naka-lapag sa door mat namin.

“Rejected because…” Napa-pikit ako ng madiin nu’ng bigla bigla niya lang sinipa ang
boquet at tumalsik iyon sa bakuran.

Parang nan-lamig ang mga paa at kamay ko nu’ng naririnig ko ang mga malalalim
niyang hininga kaya dahan-dahan kong minulat ang mga mata ko.

Nahinto bahagya ang pintig ng puso ko nu’ng bigla niya lang ako nginitian na kaka-
iba sa paningin ko.

“Because… I am not a Royal Blood right, your highness?”

©cherryypinks
CHAPTER 23

CHAPTER 23

Nataxia Serofinna Lucian’s POV (Maria Hades)

NAPA-AWANG na lang ng bahagya ang mga labi ko sa sunod niyang sinabi.

Parang may naka-barang kung anong bagay sa lalamunan ko at hindi ako maka-pag-
salita.

“What’s your point, your highness? Why are you here?” Rinig kong tanong niya sa
mahinang boses at hinarap na uli ako.

“After all, you’re good at acting. Everything was completely unrecognizable. If I

haven’t checked the CCTV footage, then I was like a fool, your highness.”

Napa-pikit na lang ako ng madiin at yumuko dahil mukhang alam ko na kung pa’no niya
’to nalaman.

“You was wearing a contact lens, your voice is not formal, your gestures are
unprofessional. Now I got it, you kept wearing a mask not because you have
allergies but you has to keep your real identity.”

Dagdag niya pa sa seryosong boses, “I am quite lucky. S’werte, dahil ang Prinsesang
matagal ko nang gustong makita, naka-sama ko na. Malas, dahil ang babaeng plano
kong seryosohin ay i-isa lang pala sila.”

Narinig ko kagaad siyang natawa ng mahina pag-ka-tapos niyang banggitin ang mga
salitang ’yun.

“Speak, your highness. I want to know your side, don’t worry. I am not mad but
disappointed.”

Dahan-dahan kong inangat ang ang ulo ko para ma-ti-tigan siya, “Yes, Valentino.
I’ve been hiding my identity just to explore myself outside in my Kingdom. I wanted
to graduate in a real school, I wanted to learn more things and… I’ve been finding
a perfect timing to meet my prince.”

Dire-diretso kong saad sa kaniya habang naka-ti-tig sa mga mata niyang halata ang
pag-ka-dismaya.

“And that is not me, I know. We just accidentally met right?”

“You’re right and I have no intention to hurt your feelings. Valentino, I am a

princess with too many responsibilities. I has to fulfill it, I am deeply sorry.”
Tugon ko sa totoo kong boses na mahinhin, ngunit pormal.

“Yeah, I know. The responsibilities, and royal duties. But you don’t have to say
sorry to me, that’s your fate. Then… I guess, I’ve already knew my place.” Sagot
niya sa ’kin sabay unti-unting ngumiti.

Pero alam kong peke iyon, “But I am thankful, naki-sama ka sa ’kin bilang si Maria.
It was little bit embarrassing that I was harsh to you, without knowing… you’re a
princess.”

“Sana, hindi ka mag-tanim ng sama ng loob sa ’kin Valentino. Pero… puwede akong
makipag-kaibigan sa ’yo sa katauhan ni Maria Hades. Pag sa palas’yo naman, alam mo
naman na ma-issue ang mga tao doon kaya may limitas’yon.”

Sinasabi ko ’to para kahit papaano, gumaan ang paki-ramdam niya dahil hindi talaga
siya okay ngayon.

Pinipilit ang sarili niyang ngumiti kahit nakikita ko sa mga mata niyang gusto niya
ako talikuran.

“Thanks but… I am not comfortable. Hindi ko gustong kaibiganin ang babaeng iba ang
pag-tingin ko. I am not plastic with my feelings, your highness.”

Prang-ka niya sa ’kin bahagya akong napa-iwas ng tingin dahil sa sagot niya.

“Is… that so? Then, it’s fine.” Sagot ko at narinig ko siyang kumawala ng malalim
na hininga.

“This is odd… my life is sucks… I have no idea that the Princess and Maria were
just the same person. Last night… after I’ve watched the CCTV located at our
garden. It feels like, I am in the middle of nowhere. I was surprised, shocked, and
disappointed at the same time. But, of course I wanted to know the truth. Then,
I’ve planned that… I will give you a bouquet of daffodils and you rejected me, so…
it was truly right.”

Paliwanag niya pa sabay tawa ng pagak at tumagilid uli na mukhang tinignan niya
’yung daffodils na tumalsik sa bakuran namin.

“Supposed to be, I will court and ask you a date… as Maria Hades. That’s my
original plan, last night while we’re together. But then, I can’t do that anymore.”

Wala na akong ma-isip na sasabihin, baka ano pa ang lalabas dito sa bibig ko at ang
dami ko nang atraso sa kaniya. Pakiramdam ko, ang sama ko na.

“I’ll go now, take care your highness.” Nakita kong hinarap niya uli ako sabay
yumuko ng bahagya dito sa harapan ko.

“But you have to be careful. Hindi kita ma-po-protektahan kung nag-ta-trabaho ako
sa palas’yo. Don’t worry, this is my duty to protect you. No feelings involved.”
Naka-ngiting saad niya at tumalikod na sa ’kin.

“M-Mag… i-ingat ka rin.” Iyon lang ang lumabas sa bibig ko nu’ng hinakbang na ang
mga paa niya.

Pinag-ma-masdan ko lang siyang mabagal na nag-la-lakad paalis ng bakuran namin.

Habang naka-titig sa kan’ya, parang may kung ano akong naramdaman sa dibdib kong
ang bigat sa paki-ramdam.

Na’ng tuluyan na siyang mawala sa paningin ko at doon ko naman hinakbang ang mga
paa ko papunta sa bouquet na ibinigay niya sa ’kin. Dinampot ko iyon at napa-titig
sa mga bulaklak.

Nabali ang ibang tangkay at ang ibang bulaklak ay nasira na.

Napa-titig naman ako sa bakuran at may nakita akong mga petals na kumalat sa
damuhan.

“Baby…” Sinalin ko ang aking atens’yon dahil narinig ko ang boses ni Mamita,
“Naintindihan ka ni Mister De Angelo…”

Nakita ko siyang naka-tayo lang sa pintuan at halata sa mukha ni Mamita ang

simpat’ya

“Kung puwede ko sanang hilingin na mamuhay ka na lang ng normal kayaga ng ibang

dalaga dito sa labas ng palas’yo. ’Yung mga dalagang ini-enjoy ang buhay… malaya…
walang mabigat na responsibilidad… at higit sa lahat… maka-ka-pili ng lalakeng
karapat-dapat.”

Tumawa na lang ako ng mahina sabay nag-lakad sa kinaroroonan ni Mamita habang kapit
kapit ang bulaklak na nang-galing kay Valentino.

“Wala naman akong gusto sa kaniya, wala.” Mahinang tugon ko at nilagpasan siya sa
pintuan.

“Papasok muna po ako sa k’warto sandali.” Pag-pa-paalam ko at narinig ko siyang

sumang-ayon.

Mabilis kong tinungo ang kuwarto ko sabay ma-ingat na nilapag ang bouquet sa study
table ko.

Nag-lakad kaagad ako sa kinaroroonan ng aparador at hinanap sa loob ang isang vase
na gawa sa porselana.

Sunod kong ginawa ay nilagyan iyon ng tubig galing sa water dispenser dito sa loob
ng kuwarto at nag-lakad uli sa kinaroronan ng study table sabay umupo.

Maingat kong kinuha isa-isa ang mga bulaklak ng daffodil at maayos na ina-arrange
sa vase.

Pag-ka-tapos, isinalin ko naman ang pink rose sa single vase at inilagay sa gitna
ng mga daffodils.

Na’ng matapos na, tinigan ko na lang ang mga bulaklak at bumuntong hininga.

“Huwag sana kayong lumanta agad…”

Axel Valentino De Angelos’ POV (Metal)

“Bro, how’s your date with Miss Maria?” Emerald asked me as I entered our
apartment.

“Wait, what happened? Why does your expression is not in good condition?”

I didn’t responded and I just walked towards the living room, “Sa mukha pa lang ni
Metal, parang binasted ng limang prinsesa.” That’s the voice of Diamond.

Nakita ko siyang kumakain ng oranges habang naka-upo sa sofa at pabagsak akong

umupo sa harapan niya.

“According to his aura, for sure. Something happened bad between him and Lady
Maskie.”
Singit naman ng isang ungas na huminto sa likod ni Diamond, “This scenario is
common, for me.” Gold said it.

I heard his heavy footsteps walking towards us, “Indeed, common. Dahil iisa lang
pala si Maria at si Princess Serofinna.”

Mabilis na wika ko at sumaldal sa sofa sabay tingila sa dilaw na kisame.

“What? Come again?” Nag-ta-takang tanong ni Emerald sabay umupo dito sa gilid ko.

“I said, Maria rejected me since… she’s the Princess. She’s been hiding her
identity to us.” I told them again but I heard Diamond chuckled.

“I didn’t get it, maybe… someone banged your head, bro?”

Napa-sulyap naman ako kay Silver na naka-akbay kay Gold at umupo sila sa tabi ni
Diamond.

“I saw the CCTV clip last night, see for yourself.” I responded.

“Wait, are you freaking serious?” Tanong pa ni Diamond at inayos ko ang upo sabay
serysoso silang tinitigan.

“That’s the reason why she’s been wearing a mask all the time. Go to my room and
check the clip. That was around 12 or 1 pm.” Seryosong sabi ko apat at nakita kong
agad na tumayo si Gold sa kina-u-upuan at sumunod ang tatlo.

“Is this a fvcking prank or what?” Diamond hissed.

Nakita kong pinasok nila ang silid ko at sumandal uli ako sa sofa sabay tumitig sa
kisame, “What a life…” I whispered.

Maybe this is a sign for me to give up. Wala naman akong dapat ika-galit dahil wala
namang patutunguhan. I never noticed her hidden identity, she’s good at it.

Maybe she was badly bored inside their palace. I couldn’t blame her by the way,
she’s a princess with principles and times goes by, the kingdom will depend on her.

Should I have to forget her? But how? I already had the job as a Royal soldier in
the palace.

Hindi ko maiwasang makita pa rin siya. Hindi ko kayang ipikit ang mga mata ko para
hindi siya masulyapan.

What should I do, then? Dapat ba akong mag-paka-manhid na lang? Tang!na.

But how could I forget her if I am deeply in love with her? This is fvcking hard as
hell.

“I CAN’T BELIEVE THIS! She’s really princess Serofinna?! Tang!na… Bakit hindi ko
nahalata?!” Sigaw ni Diamond at inayos ko uli ang upo ko dahil lumabas na sila sa
aking silid.

“Maria has gray eyes, obviously… she used a contact lens to hide her blue eyes.”
Sabi ni Gold at umupo na sila sa dati nilang puwesto.

Maging ako kagabi, hind ko mabilang ang mura ko.

“It’s fine, bro. There are so many girls out there, don’t worry I’m on it.” Silver
said it.

“Kaya pala tayo naka-pasok ng agad-agaran bilang mga kawal dahil siya siguro ang
nag-utos no’n.” Wika ni Emerald at halata naman.

Isa pa, na’ng maalala ko ay hindi siya dumalo sa birthday party dahil iisang tao
lang pala sila.

Tang!na, parang bigla ako nahiya sa mga pinagagagawa ko nu’ng una naming pag-ki-
kita.

“May ipapakilala na lang ako sa ’yo, bro. Cute din ’yun, papuntahin ko si Isabella
dito mamaya para hindi kana mag mukhang ungas d’ya.”

Nataxia Serofinna Lucian’s POV (Maria Hades)

“Miss Maria!” Napa-hinto ako sa pag-la-lakad dahil may tumawag sa ’kin.

Ang boses na ’yun ay parang pamilyar sa pandinig ko.

Nilingon ko kaagad kung sino ’yun at natanaw ko kaagad si Jerickho na nag-la-lakad

papunta sa kinaroroonan ko.

“Ikaw pala? Bakit?” Tanong ko sa kaniya na’ng huminto siya sa harap ko.

“Hindi kita nakita sa department niyo kanina. Ibibigay ko sana ’tong resulta ng
essay niyo kay Miss Diel.” Tugon niya sabay inabot sa ’kin ang coupon bond kaya
tinanggap ko naman kaagad iyon.

“Ah… ga’nun ba? Thanks Jerickho.” Sabi ko at tinupi ko kaagad iyon ’yun sabay
inilagay sa bulsa ng bag pack ko.

“Pero mukhang may pupuntahan ka yata? Hindi ka kasi naka-suot ng uniform.”

Dagdag ko dahil black tuxedo siya kasi ngayon, “Yes, I will visit the princess in
the palace today. I have my free time now.”

Tugon niya sa ’kin pero palihim lang akong ngumisi ng peke.

“G-Ga’nun ba? Balita ko kasi na-isayaw mo ang prinsesa.” Sagot ko sabay napa-kamot
sa batok.

Ngayon pa siya bibisita na wala ako doon? Tinatamad pa naman akong umuwi sa palasyo
at paki-ramdam ko, pagod na pagod ako ngayon.

“Yeah so bye see you!” Paalam niya sa ’kin at tinalikuran niya na ako. Hindi ko
alam kung pupunta akong palas’yo ngayon.

Bahala na.

Plano ko pa kasing pumunta sa flower shop dahil kaninang umaga, nu’ng umalis na ako
ng bahay. May nakita akong poster sa labas ng salamin ng flower shop na ’yun at
nabasa kong nag-be-benta siya ng mga flower seeds maliban sa mga bulaklak.

Kaya ngayong uwian, bibili ako no’n at ibibigay ko kay Valentino. Wala naman akong
naisip na dahilan kung bakit ko siya bibigyan, at gusto ko lang. Siguro… sige,
peace offering na rin.
Gusto ko lang pagaanin ang pakiramdam niya dahil halata naman kaninang hindi siya
okay.

Ayaw kong ma-stress siya nang dahil sa ’kin, may trabaho pa naman siya sa palasyo.

Hinakbang ko na ang mga paa ko palabas ng gate at nag-hintay ng taxi.

Lumipas pa ang ilang sandali, naka-sakay na ako at sinabi ko sa driver ang lugar na
bababaan ko.

Makalipas pa ang ilang minuto, huminto na ang sasakyan sa harap ng flower shop,
“Salamat po.” Sabi ko sabay inabot ang bayad at lumabas na dito sa loob.

“Ano kaya ang ibibigay ko…” Bulong ko sa sarili at nag-lakad na ako papasok ng
automatic door.

“Glad you like it, Isa. You know what? Yellow rose symbolize friendship, joy,
secret admirer and mature love. That’s my favorite color, what do you think?”

“Flower expert ka talaga, Axel. Sana pala noon kapa pinakilala sa ’kin ni Saymon.
Saan tayo kakain?”

Awtomatiko akong napa-hinto sa pag-la-lakad dahil pagka-bukas na pagka-bukas ng

pinto, may bumungad sa ’kin na hindi ko inasahang makita.

Nakita kong naka-akbay si Valentino sa babae na may kapit-kapit na bouquet ng dilaw

na mga rosas habang inaamoy-amoy niya ang mga ’yun.

“You looked so fine, though.” Sabi ko bigla at napansin niya naman kaagad ako sabay
napa-kunot ang noo.

“What are you doing here, Maria?”

Tanong niya sa ’kin habang naka-akbay pa rin siya sa babae at nakita kong tinignan
ako pababa pataas ng kasama niya.

“Nothing.” Sagot ko kaagad sabay tinalikuran sila. Dire-diretso lang ang lakad ko
sa mabilis na pag-hakbang.

Ilang sandali pa ay napa-hinto ako sa pag-lalakad sabay nilingon sila bahagya.

Napa-tawa na lang ako ng pagak nu’ng matanaw kong naka-talikod din pala sila sa
’kin at sabay silang nag-la-lakad habang naka-akbay pa rin si Valentino.

Dahil ’dun, tumakbo na ako para hindi ko na sila matanaw at kinuyom ko na lang ang
mag-kabilang palad ko.

Napa-ngisi na lang ako ng peke sa natuklasan ko. Mukhang ayos lang siya dahil naka-
hanap na agad ng pamalit.

Parang bulakak lang din, pag-nalanta sa vase ay kinakailangang palitan.

©cherryypinks
CHAPTER 24

CHAPTER 24

Nataxia Serofinna Lucian’s POV (Maria Hades)

NAKA-TITIG lang ako ngayon sa mga daffodils na nasa vase habang naka-upo at mas
lalong tumatagal, umiinit na ang pag-tingin ko sa mga bulaklak at gusto kong itapon
na lang sa labas.

Pero mas lalo akong na-i-irita sa sarili ko dahil wala naman akong karapatang
mainis dahil ako na mismo nag-sabi sa kaniya na hindi kami p’wede.

Siguro na-i-inis ako dahil sa expectations ko kanina at ibang iba pala sa realidad.

Kumawala na lang ako ng malalim na hininga at matutulog na lang ako kahit 5 pa lang
ng hapon.

Pakiramdam ko talaga pagod na pagod ako at gusto ko na lang ng mag-pahinga.

Tumayo na lang ako sa kina-u-upuan at pabagsak akong umupo sa kama.

Napa-titig uli ako sa mga bulaklak at itatapon ko na lang pag nalanta na, “Baby!
Nandito si Mister De Angelo!”

Hihiga na sana ako pero narinig ko na lang ang sigaw ni Mamita mula sa ibaba.

Na’ng marinig ko ang pangalan ni Valentino, napa-salpok agad ang mag-kabila kong
kilay.

Ano naman kaya ang punta niya dito? ’Di ba’t may ka-date siya kanina? “Sabihin n’yo
po na-tu-tulog ako!”

Tugon ko at tuluyan na akong humiga sabay tumagilid sa kanan banda.

Kahit anong mang-yari, hindi ako lalabas dahil tinatamad na ako. Bababa na lang ako
pag wala siya.

Ilang sandali pa, napa-kunot na lang ang noo ko dahil narinig ko na lang na may
bumukas ng pinto ko.

Pumikit ako kaagad nu’ng napansin ko ang pamilyar na pabango, kung hindi ako nag-
ka-mali siya ’yung pumasok.

Pag an’dun ang ako sa palas’yo, pina-latigo ko na siya sa mga kawal, “Sleeping? But
you responded earlier, your highness.”

Sabi niya bigla at sunod kong narinig ang mga yapak niya papunta sa kinaroroonan
ko.

“’Wag kang mag-ka-mali sa pag-hakbang pa kung ayaw mo maka-tikim ng suntok ng isang

prinsesa.”

Pag-ba-banta ko at awtomatikong natigil siya sa pag-la-lakad.

“Wait… those are my flowers right? How sweet of you, your highness.” Agad naman
akong umupo sa kama sabay hinarap siya.
Bumungad sa ’kin ang ka-ka-ibang ngisi niya habang naka-pamulsa at naka-tayo sa
hindi kalayuan.

“What are you doing here, Valentino?” Madiing tanong ko habang naka-titig sa
kaniya.

“Nothing, I was just making sure that you’re safe.” Parang gusto ko siyang batuhin
ng unan ngayon na may lamang matigas na bagay para mag-ka-bukol.

“Well I am perfectly safe now, so go home.” Utos ko pero sa halip na sagutin,

nakita kong inikot ng paningin niya ang buong k’warto.

“Your room is really neat, your highness.” Komento niya habang pinag-ma-masdanan
ang mga sulok ng k’warto ko.

“Alam ko, kaya umalis kana.” Sabi ko pa.

“By the way, that girl—”

“I said, umalis kana. Hindi ko gusto marinig ang kung anong isa-salaysay mo.”

Putol ko sa sasabihin niya at mas lalo akong na-inis nu’ng marinig ko siyang tumawa
ng mahina.

“Don’t worry, sinubukan ko lang na sumama sa ibang babae para makalimutan kita
sandali pero naka-ka-tawa lang dahil hindi kita kayang palitan. I was imagining
that girl is you. Funny right?”

Iyon ang sinabi niya sa ’kin at nakita ko siyang nag-lakad patungong balcony.

“Imagining your face, hindi halata at h’wag kang mag-alala dahil bagay kayo sa
isa’t isa. Maka-akbay ka nga wagas tapos mag-ra-rason ka pa ngayon.”

Tugon ko sa kaniya at narinig ko nanaman na mas lalo siyang natawa.

“What’s funny? Nag-pa-pa-tawa ba ako Valentino?” Tanong ko at nakita ko siyang

naka-kapit sa railings ng terrace habang naka-titig lang sa ibaba.

“You was acting like a jealous wife.”

“Jealous wife your face, umalis ka na nga dito at matutulog na ako. Pagod na pagod
na ako ngayon.” Sabi ko sabay humiga ulit at tinalikuran siya.

“Parang magiging single na yata ako habang buhay. My love life is too complicated
fvck it…”

Rinig kong bulong niya at rinig na rinig ko kung paano siya bumuga ng hangin sa
balcony.

“Would you stop pretending? Naka-hanap ka nga ng ibang pamalit.” Sagot ko sa

kaniya.

“Easy for you to say, you can’t blame me your highness. You’re my first love since
I was young and ’til now, do you think it is easy to forget you? No, masasaktan
lang ako pero hindi ko kayang susuko. Kahit umiyak ka pa sa harapan ko, hindi kita
susukuan.”

Madiing sabi niya at hindi ko namamalayan na naka-ngiti pala ako ngayon.

Ginalaw ko naman kanang kamay ko para pitikin ang sarili kong ilong at napa-ngiwi
na lang sa sakit.

“Ang corny mo naman, Valentino.” Sabi ko at ini-iwasan kong ngumiti.

“I was just telling the truth and maybe this is really my fate. You don’t have to
force yourself for me, you don’t have to love me back or whatever. Just do your
duties as a princess and the most importantly, choose the right prince for you. I
would be glad if saw you happy from your decision.”

Dagdag niya pa sa seryosong boses, “As your loyal disciple, I will serve you.
That’s my decision as well.”

Habang binabanggit niya ang mga salitang ’yun, napagtanto ko na lang na hindi
normal ang tibok ng puso kaya huminga naman ako ng malalim.

Napaka-responsableng tao si Valentino, kung tutuosin… hindi malabong mag-ka-gusto

ako sa kan’ya pag nag-patuloy pa ’to.

Pero kailangan kong pigilan dahil alam kong may mga tungkulin akong dapat tuparin.

Sa kinikilos ko at reaks’yon, ka-kaiba na. Parang ako ’yung ma-hu-hulog sa sarili

kong bitag.

“I couldn’t forget you, your highness. Pero sana, maging komportable tayo sa isa’t
isa. Kahit… dito na lang sa labas ng palas’yo but still, I have my limits.” Dagdag
niya pa at narinig ko na ang mga yapak niya papunta dito sa kinaroroonan ko.

“I have to go, your highness. See you at the palace.” Pag-pa-paalam niya sa ’kin
kaya unti-unti akong umupo sa kina-hi-higaan.

“M… Mag-i-ingat ka sa pag-uwi.” Sabi ko habang pa-palabas na siya ng k’warto ko.

“Sandali lang, Valentino.” Dagdag ko pa sabay umalis ng kama, “I-suot mo ’to dahil
may hamog na sa labas at malamig.”

Nag-lakad ako sa kinaroroonan ng closet ko at hinila ang isang pinaka-unang kahon.

Nag-hanap ako ng sombrero at scarf, “No need, your highness—”

“Tahimik, gamitin mo muna ’to at ibalik mo na lang dito pero hindi sa palas’yo ha?”

Paalala ko sabay nag-lakad sa kinaroroonan niya at huminto sa harapan niya, “Medyo

hindi na-ba-bagay sa porma mo pero ang mahalaga, hindi ka mahamugan.”

Sabi ko sabay tawa ng mahina habang sinuot sa kaniya ang mint green na sombrero.

Pero, may design na tenga ng pusa tapos, sunod kong ginawa at pina-lupot ko sa
kaniyang leeg ang dark green scarf.

“Ayan, nag-mu-mukha kang katawa-tawa pero okay lang.” Sabi ko pa at bigla kong
nahagip ang mga mata niyang naka-titig na pala sa ’kin.

Napa-lunok na lang ako ng sunod sunod dahil humakbang pa siya ng isang beses at
napag-tanto ko na lang na bahagya niyang i-dinampi ng mabilis ang kaniyang mga labi
sa noo ko.

“Good night, your highness.”

Iyon ang sunod niyang sinabi at yumuko muna siya sa harap ko bago tumalikod.

Na’ng wala na ang presens’ya niya, agad kong hinawakan ang door knob ng pinto sabay
sinarado.

Napa-sapo na lang ako sa sariling noo dahil bigla yata akong pinag-pawisan at
hinawakan ko naman ang mag-kabila kong pisngi dahil parang sumisingaw ang init.

Tumakbo naman ako sa kama ko sabay bumagsak pahiga at napa-subsob sa unan, “Calm
down… Nataxia…”

Yiroel Cayden’s POV (Diamond)

BABATUHIN ko sana ng tsinelas ang ungas na Silver pero may kumatok bigla sa pinto.

Kinuha pa niya kasi ang huling hiwa ng orange na dapat sa ’kin lang ’yun, “Wait a
minute, baka si Metal na ’to.”

Tumayo na ako sa pag-ka-kaupo sa sofa at nag-lakad sa kinaroroonan ng pintuan.

“How’s your date with Miss Isa… bella…” Hindi ko alam kung ipag-patuloy ko pa ang
susunod kong sasabihin dahil may nakita akong ka-kaiba sa paningin.

“Ang bangis mo, Metal… Why are you wearing those weird things?” I asked him.

Bumulagta kasi sa ’kin na naka-suot siya ng cap na may tenga ng aso yata.

Tapos naka-scarf din ng ungas at may kapit-kapit siyang mga bulaklak ng dilaw na
hindi ko alam at naka-limutan ko na kung ano ang tawag.

“Move.” Binigyan ko naman siya ng daan at sinundan ko siya ng tingin papasok.

“Well… our bad boy but lover boy is already here. He seemed happy right now since
he was wearing a smile on his face. Bro, what happened? Are you having a good time
with Isa?” Silver asked him.

Pero hindi siya nito sinagot at umupo na lang sa kaliwang bahagi ng sofa sabay ini-
lapag sa center table ang hawak niyang dilaw na mga bulaklak.

“No, with Maria-I mean with the Princess.”

Proceed to the Next chapter

©cherryypinks

CHAPTER 25

CHAPTER 25

Yiroel Cayden’s POV (Diamond)

PARANG gusto ko din batuhin ng dragong tsinelas ang isa pang ungas na ’to.
“Metal, kasing tigas ng ng bakal ang ulo mo. How many times do we have to tell you?
SHE’S A PRINCESS AND YOU’RE—”

“A commoner, shut your ass diamond. I know that.” Putol niya sa sasabihin ko kaya
hinakbang ko kaagad ang mga paa ko sa kinaroroonan niya.

“Pag nakita kitang imiinom nang dahil sa prinsesa nanaman, ihampas ko na lang ang
lahat ng boteng walang laman sa bungo mo. Bro, Metal… masasaktan ka lang sa
ginagawa mo. Look, she rejected you in how… many… times.”

Madiing sambit ko sabay umupo sa tabi ng mabangis na ungas na ’to.

“Are you fvcking stup!d?” Dagdag ko pa sabay akbay sa kaniya na abala sa pag-a-
arange ng bulaklak sa vase.

“I know, Diamond.” Tugon niya sa ’kin at ang sarap inunat ’tong ma-ba-bagsik kong
mga kamao sabay idapo sa maangas n’yang pag-mu-mukha.

“She’s madly in love. Kung ’yan ang kasiyahan niya, let him be. Hindi naman tayo
ang ma-sa-saktan—”

“Pero na-hi-hirapan din tayo makitang parang gago na ’tong si Metal pag nasaktan.
Right, Silver?” Putol ko sa sinabi niya sa sarkastikong pa-na-nalita habang naka-
ngisi.

Biruin mo naman kasi, nag-i-ipon s’ya ng pera para mapa-kasalan ang Prinsesa?
Kahibangan na ’yan.

Minsan, ang kasiyahan pa natin ay nag-da-dala ng kapahamakan.

“Iinom mo na lang ’yan bro, malay mo. Mag ka-gusto rin ang prinsesa kay Metal, I
believed in happy endings by the ways.” Tugon ng ungas sabay humiga sa sofa.

“Sabi nga nila, not all fairytales have their happy fvckin’ endings.” Kontradikta
ko.

“But this is not a fairytale.”

Singit ni Metal dito sa tabi ko habang naka-ngisi at ina-ayos pa rin ang mga dilaw
na bulaklak.

Napa-iling na lang ako at ang sarap i-untog ang ulo niya sa center table para mata-
uhan.

“Pero bakit ang saya mo yata ngayon bro, kaninang umaga parang napisaan ka. What
happened? Share your blessings.”

He’s right, Metal was smiling like an idiot, “Nothing happened, I am just little
bit… happy.”

“A little bit huh? Parang hinalikan ka ng isang daang anghel ngayon and look, I
think she gave these weird things to you. Ni hindi ka nag-su-suot nito dahil nag-
mu-mukha kang tanga, right Metal?”

Tanong ko sabay pinitik ang kaliwang tenga ng aso sa sumbrero niya.

“Yeah but I like it now.” Sagot sa ’kin habang hindi maalis-alis ang ngisi ng gago.
“You like it because you loved her.” Sabi naman ng ungas sabay hikab.

“I might say yes…”

Napa-sandal na lang ako sa sofa at napa-iling.

It’s really weird when you are in loved with someone, nag mu-mukha ka na kasing
tanga na hindi mo nalalaman.

Mas lalo tuloy akong na-c-curious sa love love na tang!nang ’yan, pero may babae
mang nabubuhay dito sa lupa na nababagay sa ’kin.

Dapat manginginom katulad ko at hindi nabubuntis. But I think it’s impossible, mas
mabuti pang mamatay akong walang asawa.

“Metal, pag kayo ang mag-katuluyan ng prinsesa… i-titigil ko na ang pag-i-inom ko.”
Naka-ngising sambit ko.

“Really? Kabahan kana, Diamond.”

Nope, bakit ako kakabahan dahil imposible naman talagang maging sila.

Parang na-mi-mingwit lang si Metal sa lawang walang isda, “Then I’ll start washing
our dishes if they are really meant to be.”

“It’s fine if we are not meant together. I won’t beg for her love, I won’t beg for
her stay. Handa akong mag-paraya as long as nakikita ko siyang masaya sa desis’yon
niya. That’s my definition of real man for me.”

“I want to smack those yellow flowers on your fvcking face dude. Maawa ka naman sa
sarili mo.”

“I don’t have any sympathy for myself, Diamond.”

Nataxia Serfinna’s POV (Maria Hades)

KINAUMAGAHAN…

Habang nag-ha-handa ng agahan namin ni Mamita, may narinig akong kumakatok sa

pinto.

“Ako na lang po ang bubukas mamita.” Sabi ko sabay nag-lakad sa sala namin para
alamin kung sino ’yun.

Maaga akong nagising ngayon kaya naka-tulong pa ako sa kusina. Ang ganda ng tulog
ko kagabi at naka-pag-pahinga na uli ako ng maayos hindi kagaya nu’ng mga naka-
raang mga araw.

Na’ng marating ko na ang kinaroonan ng pinto, hinawakan ko na ang door knob sabay
pinihit, “Good Morning, your highness.”

Bumungad sa ’kin si Mister Hero sa harapan ko at yumuko.

“Ikaw pala Hero, nan’dun si Mamita sa kusina.” Sabi ko at binigyan siya ng daan
papasok sabay ininara ang pinto.

“Your highness, your parents wanted to meet you at the palace right now.” Pormal na
saad ni Hero.

“Pero may pasok pa ako ngayon? Aabsent nanaman ako? Bakit nila ako pinatawag?”
Sunod-sunod na tanong ko.

“I don’t know but it I think, that is important.” Sagot niya sa ’kin kaya kumawala
nanaman ako ng malalim na hininga.

“Sandali lang at mag-bi-bihis muna ako.” Tugon ko sabay tinalikuran siya para
makaakyat uli sa k’warto ko.

“Dito ka muna mamalagi, Hero. Samahan mo si Mamita rito.”

Dagdag ko habang paakyat ng hagdan, “Yes, your highness.”

Na’ng maka-pasok na ako ng tuluyan sa k’warto, pinalitan ko kaagad ang uniform ko

ng spaghetti strapped dress at tinirintas ang mahaba kong buhok dahil aalis nanaman
ako bilang prinsesa.

MAKALIPAS ang ilang sadali, nilisan ko na ang bahay at bumiyahe na kami ngayon
papuntang palas’yo.

Hindi ko alam kung bakit nila ako pinatawag na may pasok pa nga ako ngayon.

Lumipas pa ang ilang minuto at narting na namin ang palas’yo, “Enjoy your visit
your highness.”

Sabi ng Driver sa ’kin at inalalayan ako palabas ng sasakyan.

Mabilis naman akong nag-lakad patungong hagdan papasok sa loob, “Mister Warent,
where’s my dad?”

Tanong ko na’ng makita ko ang general secretary ni Dad na pababa ng kanang hagdan
an may hawak na mga papel “At the main balcony, your highness.” Sagot sa ’kin at
yumuko kaya inakyat ko na rin ang hagdan para maka-punta sa ikalawang palapag.

Baka maka-habol pa ako sa klase ko kaya kinakailangan ko mag-madali.

“Mom? Dad? bakit n’yo ako pinatawag?” Bungad ko na’ng maka-pasok sa living room ng
palas’yo habang nag-la-lakad parin patungong terrace.

Pero napa-kunot ang noo ko dahil mukhang may nag-u-usap yata doon.

Mas binilisan ko pa ang mga hakbang ko para makita ko na sila, “Mom? Dad?”

Tawag ko pa habang pa-pa-lapit at pa-pa-palit na ako sa kinaroroonan nila, “Oh,

she’s here.” Rinig kong sabi ni Mom.

“My Princess?” Huminto kaagad ako sa bungad ng balcony at napa-kunot ang noo ko
dahil may nakita akong hindi pamilyar na lalake.

Naka-upo siya sa kaliwang bahagi ng mesa habang sina Mom naman, sa kanan. Na’ng
makita niya ako, tumayo siya kaagad at yumuko.

“Dear, forgot about Mister Jerickho Redison and he’s much suitable for you. We
talked about that yesterday and he doesn’t care. He said, he need to focus on his
studies and future career so it’s better that way. Besides, he’s not the only
reason why you’ve been exploring outside in our palace, right?” Sabi ni Dad habang
naka-lingon sa ’kin habang naka-ngiti.
“Agreed, and he’s stil young dear.”

“Sino siya, Dad?” Tanong ko sa pormal na boses habang naka-titig sa lalakeng naka-
tayo na ngayon.

“Prince Genro Caydex, the son of Emperor Genvo in Caydex Empire and he’s your
future husband. You will going to marry him for our kingdom.”

©cherryypinks

CHAPTER 26

CHAPTER 26

Nataxia Serofinna Lucian’s POV (Maria Hades)

HINDI ko alam kung ano ang maging reaks’yon ko sa narinig ko ngayon. Agad ko namang
binalingan ng titig si Dad habang bahagyang naka-salubong ang mag-kabila kong
kilay.

“Dad… we talked about this, right? You can’t just decide without asking me first?”
Mahinahong sabi ko sa pormal na boses at isinalin ko naman ng titig ko sa lalakeng
prinsepe.

“Sorry but, I need to talk with them… privately.” Dagdag ko at nakita ko siyang
yumuko ng bahagya sabay hinakbang ang mga paa paalis sa balcony.

Pinaramdaaman ko muna ang mga yapak niya bago ako mag-salita at na’ng lumayo na
siya, doon ako humakbang papunta sa puwesto kanina ng Prinsepe at umupo.

Napa-titig kaagad ako kay Dad na bahagya niyang hinihigop ang tsa-a na naka-lagay
sa golden cup habang si Mom naman, bigla siyang tumikhim.

“Dear, I know na nabigla ka. But… Mister Jerickho is still young, supposed to be…
your prince must under 25 up. That is a mature age and Prince Genro is a chosen
prince for you.” Mahinahong sabi sa ’kin ni Mom kaya napa-pikit ako ng madiin.

“Mom, I am only 19 years old. Ang tagal-tagal pa bago mai-salin sa ’kin ng korona,
I am still learning and improving on how to be a majesty. Hindi basta-basta ang
trabaho n’yo kaya nag-ha-handa muna ako, hindi ko gustong may sagabal at isa pa,
gusto kong maka-pag-tapos ng pag-a-aral sa Academy.”

Paliwanag ko habang naka-ti-tig kay Dad dahil alam kong s’ya ang nag-plano nito.

“He won’t bother you, my princess.” Sagot ni Dad sa seryosong boses sabay ini-lapag
ang hawak niyang golden cup sa saucer.

“Yeah maybe not but, marriage thingy is not on my list,byet. Isa pa, hindi naman
talaga totally si Jerickho ang dahilan kung bakit ako lumabas sa palas’yo. Right
dad? Set aside muna ang gan’yang bagay dahil ang dami kong ina-asikaso.” Tugon ko
sa maawtoridad na boses.

“But after you graduated in our Academy, you should’ve marry him. This is a rare
opportunity my princess, ang daming prinsesang nag-ha-hangad na ma-ikasal kay
Prince Genro. Pero, walang pinalad dahil kumalat sa kanilang Imperyo ang taglay
mong kagadahan. Kaya’t naging interesado rin sa ’yo… hindi ka lang maganda,
responsable pa.”

Inikot ko naman ang mga mata ko dahil pare-parehas lang naman ang naririnig kong
compliment.

Mas gusto ko nga’ng maka-tanggap ng kritisismo para malalaman ko kung saan ang
dapat ayusin, except sa panlalait at below the belt words.

“Basta Dad, let me decide. It is not all about throne, position, looks or
whatsoever. I have to choose a deserving man, not a just a Prince.” Sabi ko sa
mahinahong boses.

“Dear, Prince Genro is a kind man. Kilalanin n’yo muna ang isa’t isa at ma-ki-kita
mo rin sa kan’ya ang hinahanap mo sa isang lalake. I haven’t heard anything bad to
him. He’s an ideal prince of different kingdoms.”

Sabi naman ni Mom at na-alala ko bigla ang mukha ng Prinsipe na ’yun kanina. Hindi
naman ako mag-si-sinungaling dahil halata na may ibubuga siya.

Parang brownish ang kan’yang buhok, matangkad, matangos ang ilong, mas maputi pa sa
’kin at med’yo singkit ang mga mata. In short, hindi ko type ang physical
appearance n’ya.

“Indeed, so getting to know each other is recommended.” Kumawala na lang ako ng

malalim na hininga sa sagot ni Dad.

Wala akong planong kilalanin ang taong ’yun dahil mas’yado akong abala sa buhay ko.

“I have to to go, Mom… Dad. May klase pa ako at ang hirap humabol sa na-miss na
lesson.”

Saymon Payton’s POV (Silver)

“Have some cupcake.” Tiniklop ko muna ang hawak kong libro sabay umupo ng maayos at
nakita kong ini-lapag ni Gold ang platong may lamang pink cupcakes, “Strawberry
flavour, hope you like it.”

Dagdag pa niya. Nandito na kami ngayon sa hideout namin at on-duty na, kaninang
umaga kami dumating sa oras na… five am yata.

“Where’s Metal?” Tanong ni Gold sabay umupo sa tabi ko. Pero ngumisi lang ako sabay
kumuha ng isang cup cake.

“That man is badly in-love. Nag-paalam sa ’kin ’yun kanina na may bibilhin lang daw
at hanggang ngayon hindi pa naka-balik.” Sagot ni Emerald habang may kapit-kapit na
dumbbell sa kanan niyang kamay.

Sa harapan ko s’ya at mahigit thirty minutes na siyang nag-e-eherisis’yo, hindi ’to

gumagaya sa ’kin na pa-upo-upo lang dito sa isang tabi. Tinatamad akong mag-buhat
ngayon at sa ibang araw naman.

Si Diamond naman, ayun. Tulog, inistorbo kasi ang tulog n’ya kaninang umaga kaya
bumalik uli sa kina-hi-higaan.
Sumandal na lang ako sa sofa sabay kinagatan ang cupcake na binake ni Gold.

Pero napa-kunot ang noo ko bigla, “Your cupcake is insipid, Gold. Bakit mas’yado
naman yata ’tong matabang?”

Tanong ko habang ngininguya ang kinagatan ko.

Nan’dun ang lasa ng strawberry pero ang tabang, “Stop complaining and just eat. Ang
dami nating kinaing matamis sa bahay ni Mister De Angelo, hindi ko kayo masaway
dahil na-ka-kahiya.”

Sagot n’ya at ngumisi na lang ako dahil tama s’ya. Doon namin nilubos-lubos ang
pag-ka-kataong kumain ng bawal at nag-sa-sawa na ako sa luto ni Gold na mas’yadong
pormal.

“Kaya hindi tayo mamatay-matay dahil sa luto ni Gold, we saved from illness.”

Natatawang sabi ni Emerald habang tagaktak ang pawis sa kaniyang mukha. Basa na rin
sa collar banda ng sando niya.

“Our heath is important.” Mabilis na sagot ni Gold habang kumakain na rin ng binake
niya. Alam ko namang importante pero hindi ako dinadapuan ng sakit.

“Well… well… here he is, our lover boy.” Wika ni Emerand kaya binaling ko kaagad
ang atens’yon ko sa kinaroroonan ng pintuan dahil narinig kong bumukas bigla.

Napa-ngisi naman ako kaagad na’ng bumungad sa ’kin si Metal at binaba ko naman ang
tingin ko sa kapit niyang yellow paper bag na bulaklakin ang disen’yo.

“Lumabas ka para bilhin lang ang weird na bagay na ’yan, Metal? Ang… Bagsik mo.”
Sabi naman bigla ni Diamond sa paos na boses dahil ka-ka-gising yata.

Tumayo naman ako sa pag-ka-ka-upo sabay nilaklak sa bunganga ang natitirang

cupcake.

Hindi ko na kinuha ang sapin na papel sa puwet ng cup cake at tinatamad na ako.
Hindi naman naka-ka-tigok.

“Bro, anong gagawin mo d’yan sa hawak mo?” Tanong ko sabay tinuro ang kapit niya at
nakita ko siyang nag-lakad papunta sa kama niya sabay umupo sa gilid.

Tinungo ko naman kaagad ang kinaroroonan niya at pabagsak na umupo sa paanan.

“There are so many cute paper bags in that store. I couldn’t decide but since
yellow is the best, I picked this. Dito ko ilalagay ang pinahiram sa ’kin ni
Princess Serofinna kagabi.”

Dire-diretsong wika niya at nakita kong tinaaas ng bahagya ang malaki niyang unan.
May dinampot sa roon na bagay.

“What’s your point? P’wede mo namang ibigay ang hiniram mo direktahan, ang dami
mong arte bro. Pina-pa-hirapan mo lang ang sarili mo.”

Wika ko sabay tumawa ng mahina pero bigla ko na lang naramdaman na may umakbay sa
gilid ko. Liningon ko naman iyon at si ungas pala na Diamond.

“Silver, bro. You don’t understand, hindi naman mag-e-effort si Metal pag hindi
mahalaga ang taong pag-bi-bigyan niya. For example, he borrowed your shirt. Since
you’re just nothing to him, baka itampal pa pag-mu-mukha mo ang damit n’ya, gets?”
Paliwanag sa ’kin ng ungas sabay umupo rin dito sa tabi ko at sinalin ko naman ang
titig ko kay Metal na seryosong tinu-tupi ang scarf.

“Those things are came from the princess, nilabhan pa n’ya ’yan ng mano-mano kagabi
kung alam mo lang.”

Dagdag pa ng ungas sabay tumawa ng mahina, “Right, I got it.” Naka-ngising tugon
ko.

“Base number 4, I repeat base number four. Wait for the mission folder. There are
three raids for today.”

Napa-titig naman ako sa speaker sa sulok dahil may ungas nanamang nag-sa-salita.

“Tatlong raids agad sa isang araw? Tang!nang ’yan, naka-ka-pagod mag-lakad.”

Rekmamo ni Diamond dito sa tabi ko.

“Naka-ka-tamad naman kumilos. Mas mabuting matulog na lang ngayon.” Naka-ngising

sabi ko sabay humikab at binaling ko na lang uli ang atens’yon ko kay Metal.

Naka-tayo na pala siya habang kapit-kapit ’yung bulaklaking paper-bag, “I’ll give
this thing to her first. Susunod na lang ako sa inyo.”

Sinundan ko na lang siya ng tingin hanggang sa marating na n’ya ang pinto.

Tatayo na rin sana ako pero halos mahulog na ako sa kama na’ng bumungad sa pintuan
ang naka-ka-surang pag-mu-mukha ng Heneral.

“Fvck.” Mahinang mura ni Metal dahil mukhang nabigla rin s’ya.

Ikaw naman kaya na matiwasay na lalabas ng pinto tapos bubungad na lang sa ’yo ang
naka-ka-iritang tao?

“Here’s the folder.” Wika n’ya sa seryosong boses at binigay n’ya ’yun kay Metal.

“Thanks.” Maikling sagot ni Metal at mabilis na binato sa ’kin ang folder.

Sinalo ko naman kaagad ’yun at inilapag sa kama, “I hope the location is accurate,
General.”

Iyon ang sunod na sinabi niya bago hinakbang ang mga paa paalis dito sa loob,
“Where are you going? Your mission will start now.” Maawtoridad na saad ng Heneral.

“I have an important business, I will going to meet the Princess.” Mabilis na sagot
ni Metal at napa-ngisi lang ako.

Pero nahagip ng mga mata kong napa-iling ang ungas na Heneral at natawa ng mahina.

“Too bad for you. She’s not single anymore, Mister De Angelo. She had a fiancé
already.”

Narinig kong huminto sa pag-la-lakad si Metal at hinarap n’ya uli ang Heneral,
“What? Who?” Tanong ni Metal habang naka-salpok ang maka-kapal niyang kilay.

“Me.”

Proceed to the next chapter

©cherryypinks

CHAPTER 27

CHAPTER 28

Yiroel Cayden’s POV (Diamond)

ANG sarap tsinela-sin ang bungo ng Heneral na ’to. Hindi naman siya ang taga-hatid
ng Mission Folder na dapat ay si Termas.

Trip n’ya lang talaga sigurong b’wisitin si Metal, ang bagsik din ng utak.

“You? Congrats then.” Kinagat ko naman ang dila ko para mai-wasang matawa sa hindi
ko inaasahang sagot ni Metal na nasa labas na s’ya ng pintuan ngayon.

“Suko ka na ba, Mister De Angelo?” Seryosong tanong ng Heneral kay Metal.

Pero sa halip na sagutin, nakita ng mga mata kong iginuhit niya ang ngisi sa
kan’yang mga labi, “I… might say yes.”

“Pfft.” Mas diniin pa ang pag-ka-ka-kagat sa dila ko dahil sa mabangis na sagot ni

Metal at tumalikod na s’ya sabay nag-lakad.

Narinig ko namang tumikhim ang Heneral sabay hinarap kami, “Proceed to the mission.
Good luck, Gentlemen.” Sabi niya sa ’min at tumalikod na rin.

Sarap sapatusin ang ulo n’ya pero may-suot s’yang head gear kaya hindi matablan.

“Ano, ma-u-una na muna tayo?” Nilingon ko nanaman si Emerald at nakita kong nag-la-
lakad sila papunta sa kinaroroonan namin.

“Parang ga’nun na nga.” Sagot ko sabay nag-lakad papuntang closet para maka-pag-
bihis na.

“Alam na alam ko kung saan ang mga lungga nitong nasa Mission Folder. First target
is a full-time scammer, then the remaining two is just a lousy gangs. Halos lahat
ng mga gangs sinakop na natin, kaya walang problema. Isa pa, pinatay na ni Metal
ang master mind. ’Yun talaga ng puno’t dulo ng lahat.” Seryosong saad ni Silver at
narinig kong bina-balikwas n’ya ang mga papel.

Tama s’ya, iyong taong nang-gahasa sa mga paslit at si Metal talaga ang naka-patay
sa kan’ya.

Gigil na gigil pa naman si Metal ’dun dahil matagal na namin tini-trace ang lungga
nila.

Pag may anumalya pa na magaganap sa pagitan ng mga kawal at ibang gangs, kami ang
tu-tugis.

May bias kasi ang tang!nang Heneral na ’yun eh at mabuti na lang, kawal na kami
ngayon para mas mapa-bilis ang transaks’yon.

“Let’s use our armor.” Rinig kong utos ni Gold at nasa kaniya-kan’yang closet na
kami ngayon na naka-tayo at pumi-pili ng susuotin.

“Nah, that’s for formality only right? Agaw atens’yon pag ’yun ang susuotin natin.
Mag-sando na lang tayo at jeans para mas mabangis.” Naka-ngising wika ko.

Para ka kasing timang pag nag-suot ng baluti, oo maangas tignan pero hindi ako
komportable.

“You’re right bro, sa una lang maganda suotin. Hindi naman tayo sumasabak sa g’yera
at mag-sleeveless na lang tayo para makita naman ang mga muscle natin.”

Pag-sang-ayon ni Silver na sinusuot na ang itim na sando, “Fine.” Ngumisi naman ako
sa tungon ni Gold.

MAKALIPAS pa ang ilang sandali, pababa naman kami ngayon sa kaliwang hagdan habang
naka-sabit ang kaniya-kan’yang mga rifles sa balikat.

Tinungo agad namin ang kinaroroonan ng mga big bikes at iyon ang gagamitin para mas
mapa-dali ang trasaks’yon.

Na’ng masuot na ang pam-proteks’yon sa ulo, pinaandar na agad ang mga alaga namin
at naunang huma-rurot si Silver kaya sumabay agad kami.

Siya ang lead namin ngayon at alam niya raw kung saan kami na location pupunta.

Sana ’wag na lang sumunod sa ’min si Metal para pag-namatay kami, s’ya ang mag-hi-
higanti.

Nataxia Serofinna Lucian’s POV (Maria Hades)

Napa-hawak na lang ako sa sarili kong sintido dahil wala na akong ma-isip na i-
dudugtong sa essay ko. Nandito ako ngayon sa malawak na library ng Academy namin
Mas’yado kasing ma-ingay mga ka-klase ko sa loob kaya pumunta na lang ako dito. Isa
pa, mas malakas ang internet connection kaysa sa room.

Napa-titig naman ako sa kaliwang bahagi ng laptop ko, sa ilalim banda at 693 word
count pa lang na dapat ay 2 thousand words. Ang dami ko pang i-t-type pero wala
akong ma-isip.

Hindi kasi ako maka-pag-isip ng maayos na’ng dahil sa natuklasan ko kanina.

Pa-bigla-bigla kasi si Dad, ni hindi ko nga alam kung sino ’yung Prinsipe na pina-
kilala n’ya.

Ang masaklap pa, s’ya dapat ’yung ma-pa-pangasawa ko? Kumawala naman ako ng buntong
hininga habang naka-titig lang sa screen ng laptop.

“Hi there, Miss Maria.” Napa-angat ako ng tingin sa nag-salita dito sa harapan ko
at bumungad sa ’kin si Jerickho na may kapit-kapit na libro sa kanan niyang kamay.

“Can I sit here?” Tanong n’ya sa ’kin sabay turo sa upunan na nasa harapan ko lang.

“Sure, have a seat. Wala namang naka-upo r’yan.” Sagot ko sabay inayos ng bahagya
ang face-mask at umupo naman siya ka-agad.

“How’s your visit yesterday?” Tanong ko dahil sa kan’ya ko na lang i-ta-tanong ang
mga pinag-sa-sabi ni Dad kahapon.
“You mean, at the palace?” Pabalik na tanong n’ya sabay inilapag ang libro sa mesa.

“The Princess isn’t around. Pero, nakipag-usap sa ’kin ang hari.” Dagdag n’ya pa
habang naka-tuon lang ang kan’yang pansin sa libro na sinasalin-salin ang mga
pages.

“Oh ano naman ang pinag-usapan n’yo ng hari?” Tanong ko sa mahinang boses.

“Her Majesty is straight to the point. He said, may Prinsipeng na’ng naka-tala kay
Princess Nataxia. Of course, humingi s’ya ng formal apology but it’s fine for me. I
have many things to take care of.”

Naka-ngiting sagot niya sa ’kin at napa-tango naman ako ng bahagya habang naka-
titig lang sa kan’ya.

“Ah, ga’nun ba…” Mahinang sagot ko.

“Yeah, besides… mas’yadong perpekto ang prinsesa para sa ’kin at mas gusto ko ’yung
normal na babae lang. ’Yun ba’ng, walang trono para wala akong kaagaw. Mas’yadong
sikat ang Prinsesa, hindi lang dito pero maging sa ibang lugar. Hindi ko gusto ng
issue pag naging kami.” Dagdag n’ya pa sabay tawa ng mahina.

Pero… pansin ko lang, dati parang mahi-hi-walay na ang kaluluwa ko pag nakikita ko
si Jericho.

Partida, may kalayuan siya sa ’kin pero ngayon na nasa harapan ko na, parang kaya
kong maki-pag-laban ng titig?

Pinag-masdan ko lang s’yang nag-ba-basa ng content ng libro at naalala ko bigla

dati na lumalabas talaga ako sa palas’yo para makita lang s’ya. Stalker na nga ako
kung tawagin, at base sa mga nakita ko…

Matulungin talaga si Jerickho tapos magalang pa at higit sa lahat, matalino. Doon

ko nakita ang potens’yal n’ya para maging prinsepe ko balang araw. Pero, baligtad
ang nang-yari.

Doon ko naman nakilala si Valentino na walang modo, Dati. Pero ngayon, hindi naman
pala s’ya masamang tao.

Magaspang lang talaga s’ya sa kilos at pananalita pero… nakita ko naman ang gentle
side n’ya.

Ano kaya ang ginawa n’ya ngayon? Napa-ngiti naman ako na’ng maalala ko bigla ang
mukha n’yang naka-suot s’ya ng sumbrero na may tenga ng pusa. Ang cute n’ya tignan—
Sandali nga lang, may gagawin pa pala ako. Ginalaw ko naman kaagad ang kaliwa kong
kamay at pinitik ang ilong ko dahil kung ano-ano ang ini-isip ko ngayon.

MAKALIPAS ng tatlumpu’ng minuto, uwian na sa wakas at na-ipasa ko na ang essay ko

sa faculty.

Hindi ako umabot ng 2k at 1,888 lang ang kinaya ko. Naubusan kasi ako ng lines lalo
na’t English pa.

Nag-la-lakad na ako ngayon palabas ng gate habang naka-kapit lang sa mag-kabilang

strap ng back pack ko.

“Maria!” Napa-hinto naman ako kaagad sa pag-la-lakad na’ng marinig ko ang boses ni
Valentino.
Hinanap ko kaagd ang boses na ’yun at nahagip naman kaagad ng malilinaw kong mga
mata na tumatakbo s’ya sa kinaroroonan ko habang kuma-kaway.

Hinakbang ko naman ang mga paa ko para salubungin s’ya.

Pero bakit parang may kapit s’yang parang paper bag? “Valentino? Hindi ba’t, may
duty kayo ngayon sa palas’yo at ano ’yang dala-dala mo?” Tanong ko sabay tinuro
’yung kapit n’ya.

“Before that, let’s get out of here.” Sabi n’ya sabay inak-bayan ako.

“By the way Maria, I have a good news. May binili akong lupa kaninang umaga, ang
tagal kasi ng uwian kaya iyon ang inasikaso ko. You want to come and see?”

Tanong n’ya sa ’kin habang nag-lakad na kami palabas ng gate, “Talaga? Okay lang sa
’kin. Pero… ang bilis naman. Aanhin mo ba ang lupa?”

“For my flower plantation, I’ve been planning about that. For now, I need men to
clear the grassy surrounding. Then, doon itatanim ang mga iba’t ibang specie ng
bulaklak, I think alam mo naman kung ilan ang flower shops dito sa kaharian.”

Paliwanag n’ya naman sa ’kin at alam ko na ang ibig kong sabihin, “Sa ibang lugar
pa sila nag-ha-havest ng bulaklak, iyon ang pag-ka-ka-alam ko. Okay din ang na-isip
mo, Valentino.”

Mukhang nangangamoy negos’yo, “Yeah, but by the way. Congratulations.”

Sabi n’ya bigla sa ’kin na’ng huminto kami sa waiting shed para mag-hintay ng masa-
sakyan.

“Anong congratulations?” Tanong ko sabay hinarap s’ya, “Bakit ka naka-ngisi?”

Dagdag ko.

“Because… you’re getting married with General Athlas. But don’t worry, I am not
sad, depressed or whatever. But… I might say yes…”

Sabi n’ya habang naka-ngisi pa rin. Agad namang sumalpok ang mga kilay ko sa mga
sunod n’yang binanggit sa ’kin.

“Ano’ng—”

“Cut it out, I am fine. I’ve told you already right? Alam ko na ang lugar ko at
napag-isip-isip ko na ring… kontento akong maging ka-close ka. Not super close… but
you know, even you’re married. We can hang out with my comrades—”

Hindi ko na pina-tapos ang pag-pu-putak n’ya dahil bigla kong ginalaw ang kanan
kong kamay sabay dinikit ang ang palad ko sa bibig n’ya.

“Sandali, anong ikakasal kay… Heneral Athlas? Wala sa bukabularyo ko na papakasalan

s’ya.”

Sabi ko sa seryosong boses pero napa-kunot noo dahil naramdaman ng palad ko na

gumalaw bigla ang labi n’ya.

Tinanggal ko kaagad ang kamay ko dahil ’dun dahil ngumiti yata s’ya, “Really? It
means, he lied to me?” Tanong n’ya sa ’kin habang naka-ngisi.

“Obviously, Valentino.” Sabi ko sabay umiwas ng tingin dahil naka-ka-silaw ang

ngisi n’ya.

“It’s better then, pakasalan mo lang ang ibang lalake. ’Wag lang ang hangal na
’yun.” Napa-titig uli naman ako na’ng dahil sa sinabi niya, “But it’s better if I’m
your groom.”

Mahinang usal niya, “Ano?” Tanong ko dahil hindi ko mas’yadong narinig dahil ang
ingay ng mga sasakyan.

“Nothing. But here, here’s your scarf and cap.” Tugon n’ya sabay inabot sa ’kin ang
bright yellow na paper bag.

“Ito pala ang laman, thanks.” Sabi ko sabay tawa ng mahina at tinanggap ko naman
kaagad.

“Uuwi muna ako at mag-bi-bihis bago tignan ’yung sinasabi mong lupa. Baka may
maitulong pa akong recommendation.”

Sabi ko at nakita ko s’yang tumango, “Much better, let’s wait for the taxi.” Tugon
n’ya.

Naka-harap na kami ngayon sa daan para mag-hintay ng taxi na dadaan. Halos kotse ng
mga taga-sundo ng nag-aaral sa Academy ang dumadaan dito at may taxi na rin na nag-
ba-ba-sakaling pumapasok para mag-hanap ng pasahero.

Maka-lipas ang ilang sandali, may huminto bigla na kulay pulang kotse sa gilid ng
daan dito sa waiting shed.

Hindi ko iyon pinansin pero unti-unting bumukas ang itim na kristal ng bintana.

Napa-kunot naman ang noo ko dahil may pamilyar na mukha ang dumungaw at naka-titig
sa kinaroroonan namin, “D-Dad?” Mahinang usal ko na’ng makilala ko kung sino iyon.

Naka-titig s’ya ng sa ’min ng masakit ni Valentino at doon ako napa-lunok ng

sariling laway.

“Nataxia, in the palace. NOW.”

©cherryypinks

CHAPTER 28

CHAPTER 28

Nataxia Serofinna Lucian’s POV (Maria Hades)

UMUPO ako ng pa-bagsak sa kama ng aking silid dito sa palas’yo habang naka-titig
kay Dad na naka-tayo sa balcony ko.

Kinagat ko na lang ang ibabang parte ng labi ko dahil mukhang hindi maganda ang
mood n’ya.

Iniwan ko si Valentino doon sa waiting shed at pumasok ako ng kotse hanggang sa

maka-rating na dito. Pero, hindi ko dinala ang paper bag dahil baka k’westionin
iyon ni Dad.

“Princess Nataxia, are you flirting with Mister De Angelo? He’s just a soldier here
and I hoped, you don’t have relationship with him,” seryosong saad n’ya habang
naka-titig lang sa labas ng terrace.

“H… He’s just my friend you don’t have to worry about… Dad,” mahinang tugon ko at
napa-titig sa sahig. Gusto ko pa namang sumama kay Valentino para tignan ’yung
sinasabi n’yang lupa.

Pero, hindi ko alam kung papayagan ako. “Dad, can I go with right now? I have many
things to do,” tanong ko sabay binalingan s’ya ng tingin sa balcony na naka-harap
na pala sa ’kin.

“You mean, gusto mong lumabas kasama ang kaibigan mo?” Prangka n’ya sa ’kin pero
natawa na lang ako ng mahina at tumayo ako sa pag-ka-ka-upo.

Hinarap ko si Dad na naka-titig ito sa ’kin na parang pinag-ma-masdan ang bawat

galaw ko o maging expres’yon sa mukha.

“I am warning you, Nataxia. Don’t fall in love, unless… he is a prince, noble, king
or an emperor,” maawtoridad na saad n’ya.

He was advising me not just a king, but a father. I pursed my lips and I took a
sigh. “I know, dad. I am telling the truth, Mister De Angelo is just my friend,”
mahinahong tugon ko.

Nakita ko s’yang tumango ng bahagya at hinakbang ang mga paa papalayo sa ’kin.

“It better be, because Prince Genro is your one and only chosen prince. I’ve set
you free outside in our palace, even… it is strictly prohibited. Give and take,
princess. I’ve done my part… and you has to obey my rules, as my daughter.”

Iyon ang binabanggit n’ya habang patuloy na nag-la-lakad paalis dito sa k’warto ko
at doon uli ako pa-bagsak na umupo sa paanan ng kama. Kumawala uli ako ng malalim
na hininga dahil pakiramadam ko, nang-hina ako bigla.

Nelix Genjuro’s POV (Gold)

“Mission accomplished,” I said when we entered our soldier’s hideout. We did a

great job today, the location was exactly on the mission paper. I thought, it’ll
happen again.

Tinungo ko kaagad ang kama ko at umupo para mahubad itong tsinelas na suot-suot ko.

I don’t usually wear shoes or any other closed feet garments, pakiramdam ko kasi,
hindi maka-hinga ang paa ko dahil may ilong yata.

Okay, that was corny. “Hindi pa yata dumating ang lover boy. Busy sa love life,”
saad ni Emerald sabay tumawa ng mahina habang naka-tayo silang tatlo sa kani-
kanilang mga closet.

“It’s better for him to rest for a meantime at ang dami na n’yang na-ambag kaysa sa
inyong tatlo. Besides, he was happy in what he’s doing right now. Everyone deserves
happiness especially for a guy like him,” I responded while massaging my right
foot.
“Is that a real talk, bro? Marami na rin akong na-ambag,” Silver said it.

“May na-ambag naman tayong lahat but compared to Metal, I couldn’t even count it,”
I answered.

“By the way, ’di ba’t tayo ang lalatigo sa mga walang k’wentang kriminal na na-huli
natin kanina?” Tanong naman ni Diamond sabay humiga sa kama n’ya na katabi ko dito
sa kanan banda.

“Sa dark station sila pa-parusaran bro, balita ko pag scammer ka… puputulin ang mga
daliri mo sa kamay. Depende pag ilan na ang record mo. Tapos, pag mga gangs na
walang ginawa kun’di makipag-basag ulo, s’yempre latigo ang la-lasapin nila,” sagot
ni Silver habang ina-ayos sa ang kan’yang closet.

I was about to lie down in my bed but the door suddenly opened. “Bad boy but lover
boy, you’re here— Wait, sandali nga lang… bakit hawak mo pa rin ang paper bag?”

Bungad na tanong ni Emerald habang may kapit na’ng dumbbell sa kaliwang kamay.

“TANG!NA?! ’WAG MONG SABIHING HINDI PA RIN TINANGGAP NG PRINSESA?! PAPATULAN KO NA

TALAGA ’YUN—”

Hindi ko na pina-tapos ang sinasabi ni Diamond at dinampot ko kaagad ang matigas

kong unan sabay binato sa mukha n’ya.

“Shut up, naka-karindi ang boses mo,” reklamo ko at agad naman n’yang binato sa
’kin pabalik ang unan. Pero, sinalo ko iyon sabay inilapag sa kama at humiga na
ako.

“You’re wrong, Diamond. Dumating kasi bigla ang hari habang nag-hi-hintay kami ng
masasakyan at dinala n’ya si Princess Serofinna. But obviously, he was upset,”
mabilis na tugon ni Metal at naramdaman kong humiga na rin s’ya sa kaniyang kama.

“What? Nahuli kayo ng hari, bro? You’re a dead meat,” naka-ngising sabi ni Silver
habang naka-sandal na sa closet habang naka-titig kay Metal.

“Baka ibababa tayo sa p’westo n’yan? Wait, ano ba ang nakita n’ya?” He added.

“Nothing, we were just talking about some unimportant matters. A friendly talk but
it feels like I am going to fart, I couldn’t count my heart beats while with her,”
rinig kong sagot ni Metal. I just chuckled inside.

“I thought she rejected those weird things again. She’s getting into my heart,”
Diamond said in sarcastic way. Ngumisi na lang ako ng bahagya sa sinabi n’ya.

“Nerves is the exact term for that Diamiond,” singit naman ni Emerald sabay natawa
ng mahina habang nag-bu-buhat ng dumbbell sa harap ng closet n’ya.

“This is a friendly advise bro, sabihin na nating mag-ka-ka-gusto sa ’yo si

Princess Nataxia. Pero, may isa pang tsunami na ha-hampas sa ’yo. The King, I know
he won’t allow the Princess to marry a commoner? Parang ako talaga ang na-hi-
hirapan sa ’yo.”

Silver was right. The Princess has Fiancé already and that is General Athlas.

Parang naka-ka-putol ng ugat sa puso kung iisipin ng mabuti. Siguradong hindi

dadalo si Metal sa kasal nilang dalawa.

“Absolutely, Silver. May naka-laan na para sa Prinsesa, and the worst is… that man
is General Athlas Everett. Her father is a trusted advisor of a King, hindi
malabong mang-yari na s’ya ang maging asawa ni—”

Gusto ko sanang patapusin ang sinasabi ko pero bigla-bigla na lang ako binato ni
Metal ng tsinelas sa ulo.

Binalingan ko naman kaagad s’ya ng titig dahil ’dun. “What’s that for?” I asked
him.

“That punk General was just messing with us. He lied, wala raw sa bukabularyo ni
Princess Serofinna na pakasalan ang asungot na katulad n’ya. They are just
friends,” sagot sa ’kin ni Metal.

“Mas makapal pa ang pag-mu-mukha ng Heneral na ’yun kaysa sa ’kin,” na-ta-tawang

saad ni Diamond.

Nataxia Serofinna Lucian’s POV (Maria Hades)

TULUYAN na akong naka-uwi dito sa bahay namin ni Mamita. Hindi ko nga alam kung ano
ang uunahin kong trabaho ngayon dahil sinamahan ni Mister Hero si Mamita para mag-
pa-check-up sa hospital.

Mag-li-linis muna ba ako o gagawin ko muna ang mga dapat tapusin na school works?

Gusto ko kasing u-uwi si Mamita na malinis ang bahay para wala na s’yang gagawin
dahil buntis pa naman s’ya.

Pero mukhang mag-li-linis muna ako, pag-ka-tapos maliligo at saka na lang ’yung mga
assignment.

Nag-lakad na lang ako pa-tungong kusina para hanapin ang vacuum cleaner pero naka-
ilang hakbang pa lang ako, ay narinig kong may nag-bu-busina sa labas ng bahay?

Dinukot ko kaagad ang facemask ko sa kanang bulsa ng maong kong shorts sabay nag-
lakad sa kinaroroonan ng pintuan. “Sandali lang!” Sigaw ko dahil bumisina pa kasi
ng dalawang beses.

Pinihit ko kaagad ang door knob para patignan kung sino ’yung dumating dahil alas
k’watro na ng hapon. “Valentino?”

Bungad ko dahil nakita ko s’yang naka-tayo sa labas ng gate habang may kapit-kapit
na dalawang helmet na kulay itim.

“Come here!” Tawag n’ya sa ’kin at sinara ko muna ang pinto bago ako humakbang pa-
tungo sa kinaroroonan n’ya.

“Anong ginagawa mo rito, Valentino? Hapon na kaya,” tanong ko sa kan’ya pero

nginisihan n’ya lang ako.

“Wear this helmet. We’re going to explore the land that I’ve bought,” tugon n’ya sa
’kin habang pinag-bu-buksan ko na s’ya sa hindi naka-lock na gate.

“Pero, hindi ako p’wedeng mag-tagal dahil ang dami ko pa’ng gagawin aside from
house chores,” sagot ko naman at lumabas na ’ko ng gate.

Bumungad sa ’kin ang itim ba big-bike at naka-park iyon sa likuran ni Valentino.

Napa-salin agad ang titig ko sa kan’ya sabay napa-ngiti bigla dahil ang cool n’yang
tignan ngayon kahit simple lang ang suot n’ya.

Naka-puting v-neck t-shirt, tapos leather jacket na kulay itim at jeans na itim
din. Kahit mukhang hindi s’ya nag-su-suklay ng buhok, ang angas n’ya talaga tignan.

“Don’t worry, mabilis lang tayo at sayang ang sunset ngayon. We should go to
witness it,” naka-ngising sabi n’ya sa ’kin sabay inabot ang isang helmet na kapit
n’ya.

“Fine then, but make it sure. Baka pag-dating ko rito, naka-uwi na sina Mamita at
Mister Hero,” saad ko at nakita ko s’yang umangkas na sa maragang itim na big-bike
at pina-andar.

“Let’s go,” aya n’ya at inayos ko muna ang facemask ko bago ako nag-lakad papunta
sa kinaroroonan n’ya, “Be careful.”

Umangkas na rin ako sabay umupo ng maayos at sinuot ko na ang helmet na binigay
n’ya at ga’nun din s’ya. “Alis na tayo,” saad ko at nag-simula na kaming bumiyahe
paalis.

MAKALIPAS mahigit sampung minuto, pinasok namin ang village at hininto na ni

Valentino ang motor kaya bumaba na ako. Inalis ko naman kaagad ang helmet para
malinaw kong masaksihan ang paligid.

“Mas konti ang bahay dito at halos puro puno ang dinaanan natin kanina,” komento ko
habang pina-park n’ya ang motor sa gilid ng med’yo mabatong daan.

Napansin ko kaagad ang isang malawak na patag na lupa dito sa harapan ko at

binabalutan ng mga damo at ligaw na halaman.

“Do like it? It seems the plants were enjoying the healthy soil… this is the
perfect place to grow variety of flowers,” saad n’ya sabay huminto dito sa tabi ko
sabay pamulsa.

“You’re right, pero ano naman ang itatanim mo dito?” Tanong ko habang naniningkit
bahagya ang mga mata ko dahil tumatama ang orange rays ng araw sa mukha ko.

Dito talaga kasi ang sentro ng sunset at halatang palubog na kaya ang ganda tignan
lalo na’t maraming puno sa kalayuan sa ’min.

“All kinds of roses, daffodils, tulips, lavender, dahlia, sunflower, and lilies. I
haven’t received my orders yet but, I hope it will arrive soon as possible,” sagot
n’ya sa ’kin kaya napa-tango ako ng bahagya.

“The sunset is satisfying, isn’t it?” Dagdag n’ya at naramdaman ko na lang na

inakbayan n’ya ako kaya napa-titig ako sa kan’ya.

Naka-ngisi lang s’ya habang naka-tingin lang sa unahan. Makikita kong nasisilayan
ng orange rays ang mukha n’ya kaya mas lalong naka-ka-silaw.

Kinagat ko naman ang ibabang parte ng labi ko dahil hindi nanaman normal ang pintig
ng puso ko.

“I will pursue this business for my future,” mahinang usal n’ya at unti-unti niya
akong binalingan ng tingin.

Nag-tagpo ang aming mga mata at napansin kong umiba ang ngisi n’ya at pinalitan
iyon ng matamis na ngiti.
“I will always respect your decision, Princess. Fulfil your duties and I will
support you…” Maka-hulugang saad niya.

Kasabay no’n ay dinaanan kami ng malakas na hangin at dumampi iyon sa mga balat
namin.

Naramdaman ko na lang bigla ang mainit n’yang labi na dumampi sa noo ko.

“Handa akong mag-pa-ubaya, I was contented with our friendly relationship. Even you
don’t have any feelings for me—”

“Paano kung meron?” Sabi ko bigla sabay kinuyom ang mag-kabila kong kamao sabay
yumuko.

“What…” Mahinang usal n’ya pero marahas kong tinanggal ang facemask ko sabay
tinitigan s’ya sa diretso sa mga mata.

“What did you say… just now?” Dagdag n’ya sabay hinawakan ako sa mag-kabilang
balikat.

“Oo, gusto na siguro kita. Hindi ako manhid at pinaparamdaman ko ang sarili ko
dahil ako mismo ang naka-ka-halata na. I know, we’re forbidden but… gusto kita.
Gustong gusto…”

Hininto ko muna ang pag-sa-salita ko dahil para akong lumilitaw sa dagat at hindi
ko na nararamdaman ang lupa sa mga paa ko. Nanlalamig na rin ang aking mga paa at
doon ako umiwas ng tingin.

“I’ve seen your unique personality that no man could ever had… I’ve felt your
gentle side within your simple effort, I’ve been rejecting you but I felt guilty.
But, that guilt is a sign for me that, I like you already. Valentino…”

Dagdag ko at parang sasabog ang dibdib ko dahil ang bilis ng pintig. Bumuga kaagad
ako ng hangin bago mag-salita uli para isang bagsakan na. “Maybe… you are not my
prince, but my man.”

Buong tapang na sabi ko sabay binalingan uli s’ya ng titig. Pero, napa-kunot ang
noo ko dahil namumutla yata s’ya? Naka-tulala pa at parang hindi humihinga?

“H-Hoy, Valentino? Bakit ang puti ng mga bibig mo?!” Singal ko bigla sa sa kaniya
pero hindi parin kumukurap at ginalaw ko kaagad ang kanan kong palad sa mukha n’ya.

“Anong nang-yari sa ’yo, Valentino—” Hindi ko na napatapos ang sasabihin ko dahil

bigla n’ya lang akong niyakap.

“I’m going to faint… I’m going to faint… I’m going to faint…” Mahinang usal n’ya
pero natawa lang ako ng mahina.

Naalala ko kasi bigla ’yung nakita ko s’ya sa palas’yo na namutla at muntik na’ng
maligaw sa balcony.

“You’re not kidding me right? P’wede na akong mamatay—” Hinampas ko kaagad ang
likod n’ya at narinig ko s’yang umighik sabay kumawala sa yakap ko.

“’Wag kang O.A, baka matuluyan ka.” Naka-ngiting sabi ko pero nakita kong umiwas
s’ya ng tingin.

“I can’t believe this…” Mahinang usal n’ya sabay napa-tingala sa langit na parang
kinakalma ang sarili.

Pero, humakbang pa ako para mapa-lapit sa kan’ya sabay hinawakan ang kaniyang
panga.

Dahan-dahan ko iyong binaba kaya napa-titig s’ya sa ’kin. “How— how… did you… I
mean, for real? Why?” Sunod sunod na tanong n’ya pero bigla ko s’yang nginisihan.

Nakita kong bumaba-taas ang adams apple niya habang inaangat na ang mga paa ko para
maabot ang noo n’ya

Sunod kong ginawa ay idinampi ko rin ang mga labi ko sa noo n’ya sabay tinitigan
s’ya sa mga mata.

“Because… I am the Bad boy’s Property.”

©cherryypinks

CHAPTER 29

CHAPTER 29

Saymon Payton’s POV (Silver)

“Hindi pa ba naka-ka-balik si Metal?” Tanong ko habang nag-ba-basa lang ng Magazine

dito sa terrace ng hideout namin.

Nag-paalam lang kasi ang ungas na ’yun kanina na pupuntahan n’ya ang Prinsesa.

“Not yet, na-gug-utom na ako pero hindi pa rin s’ya sumusulpot dito,” reklamo ni
Diamond na naka-sandal lang sa sofa dito sa harapan ko habang naka-pikit.

Dapit hapon na at kinakailangan na namin mag-hapunan.

Si Emerald, naka-hilata lang yata sa kaniyang kama. Wala naman kaming gagawin at si
Gold na nag asikaso.

“Let’s wait for him,” singit naman ni Gold na nag-di-dilig ng indoor plant na naka-
hilera dito sa terrace.

“By the way, our duty is we have to guard the main gate of the palace, it’s our job
tomorrow morning,” He added.

“Ano ulam?” Tanong ko habang naka-titig lang sa 13th page ng magazine. Pumipili ako
ng bagong collection ng diamonds pero parang pare-pareho lang ang design na nakita
ko.

Gusto ko ’yung ka-kaiba sa panigin para madagdagan ang mga ipon ko. Kahit mabigat
sa bulsa, pero binibili ko pa rin kung may magu-gustuhan ako.

May mga times kasing nagiging limited edition ang nabibili ko kaya mas ma-be-benta
ng doble ang halaga.

“Pasta but I used white sauce with chopped basil leaves and young mushrooms on
top,” mabilis na sagot ni Gold habang pina-pantayan ang mga halaman at dinidiligan
pa rin.

Naramdaman ko kaagad na parang kumukulo ang t’yan ko.

Kinakailangan naming hintayin si Metal dahil sabay-sabay kaming kumakain sa hapag-

kainan, noon pa.

Hindi kami kakain hangga’t hindi pa kumpleto, pero kung matatagalan siya ay
kinakailangang mag-udjust.

“May side dishes ba?” Dagdag ko pa dahil mabilis akong magutom pag pasta lang ang
kakainin ko.

“Pickled spicy vegetables,” sagot naman ni Gold at napa-iling na lang ako. Gusto ko
sanang mang-reklamo dahil hindi talaga mawawala sa kan’ya ang gulay, kahit nga
agahan may gulay pa rin.

Kaya siguro kami nagiging masamang damo at matagal mamatay dahil sa luto ni Gold.
“The weather is very relaxing today…” Mahinang usal ni Diamond habang naka-pikit
lang.

Sinulyapan ko naman ang kalalingitan at unti-unti na’ng palubog ang araw. Pinag-
halong kahel at asul ang langit habang ang mga ibon, nag-si-si-uwian na sa kanilang
mga lungga. Kalmado na ang hangin at nag-si-simula na’ng lumamig ang paligid.

Ilang Segundo pa akong naka-titig sa paligid. I was appreciating the elegance of

sunset but for me, witnessing the sunrise is much better than this. It clears your
mind especially the warm rays of sunlight.

Naka-tulala lang ako sa paligid at hanggang may makarinig kaming sunod-sunod na

katok sa pinto. “I’ll open it,” offer ko sabay nilapag ang magazine na hawak ko at
tumayo sa pag-ka-ka-upo sa sofa.

Nag-lakad pa ako sa kinaroroonan ng pintuan sabay pina-ikot ang doorknob. “Metal, I

am hungry let’s eat—”

Pinutol ko bigla ang pag-sa-salita dahil ibang pag-mu-muka ang bumungad sa ’kin
ngayon.

“Good evening, gentleman,” pormal na bati ng hangal na heneral. Nasasabi kong

hangal dahil mainit ang dugo ko rito.

Ang sarap nga hatawin sa ulo. “Oh, come in General,” naka-ngising tugon ko pero
peke. Mas’yadong mahal ang ngiti ko para sa isang katulad n’ya.

Humakbang naman s’ya kaagad papasok. Pero, hindi na s’ya naka-baluti ngayon at
formal attire na lang.

“Napapadalas yata ang pag-bi-bisita mo rito, Heneral?” Dagdag ko pa sa maangas na

boses.

Narinig ko s’yang tumikhim sabay hinarap ako. “Mister… De Angelo isn’t around yet?”
Tanong n’ya sa seryosong boses. Sinasabi ko nga bang si Metal ang hanap ng ungas na
’to.

“He was busy with his love life—I mean, his life. Walang love,” tugon ko sabay
tumikhim na rin pero nakita ko s’yang ngumisi.
“You don’t have to hide the truth to me. I was ordered to spy the princess and that
is the mandate of the King. I’ve been watching them, earlier so that’s why I am
here, I am here to warn Mister De Angelo.”

Dire-diretsong sabi n’ya sa maawtoridad na tono. Sinulyapan ko naman sina Diamond

at Gold na ga’nun pa rin ang p’westo nila sa terrace at sinalin ko naman ang titig
ko kay Emerald na naka-hilata lang sa kama.

So, ako na lang talaga ang maki-ki-pag-usap sa hangal na ’to? “Ibig sabihin,
sinundan mo si Metal kanina at nakita mo sila, General?” Tanong ko.

“No, I have to intension to follow him. But, I know they have intimate
relationship, they like each other,” sagot n’ya sa ’kin at napa-kunot ang noo ko sa
sinabi n’ya.

“The princes is in love with Mister De Angelo. I’ve heard their sweet confession. I
couldn’t watch them in any longer so, I moved myself away. Besides, I have my
information already,” dagdag n’ya at napa-ngisi na lang ako ng pagak.

“I don’t think so, but if you’re telling the truth then… are you going to tell his
majesty about this, General?” Hindi ko ma-iwasang matanong dahil pinadala s’ya ng
hari para bantayan ang Prinsesa.

Matik na, dapat hindi ko na tinanong dahil alam na kung ano ang susunod n’yang
hakbang.

“I’ve been desiring her since we were young, but I won’t invade her happiness.”

Mabilis n’yang sagot at mas lalo lang akong ngumisi. “Ibig sabihin ulit, hindi mo
sasabihin sa Hari tama ba?” Tanong ko at nakita kong napa-titig sa ibang bahagi ng
k’warto ang heneral.

Ngayon ko lang napansin na parang naputulan s’ya ng dalawang pakpak. “I’ve

witnessed everything. Even though I wanted to tell the King about this but I know,
Princess Serofinna will hate me, even more.”

Bahagya akong sininghot ang paligid at natawa lang ako ng mahina dahil nangangamoy
broken hearted.

“So, you will betray the King? That’s the part of your job, you has to be loyal to
His Majesty,” tugon ko pero naka-titig lang ’ya sa kaliwang bahagi ng hideout.

“I am not betraying Him. Sometimes we need to sacrifice a thing for someone’s

happiness. Especially that someone is special to you,” napa-tango naman ako ng
bahaya sa sinabi ng Heneral.

“But, I am here to warn your comrade. The King is so strict when it comes to this,
I couldn’t keep this as a secret. The thing is, they have to be careful… I’ve been
serving the King in how many years, I was aware to his security,” paalala n’ya sa
seryosong boses.

“I got it, sasabihin ko na lang kay Metal,” tugon ko.

“I have to go, thanks for letting me in,” pormal n’yang saad at tumalikod na sa
’kin sabay nag-lakad sa kinaroroonan ng pinto.

“Would you like to eat with us, General? I prepared a dinner.” Napa-lingon ako kay
Gold na papasok na s’ya sa loob ng kusina. Mukhang matatagalan pa talaga si Metal
at mauuna na lang kami, sa ngayon.
“Yeah, good idea,” sagot ko naman sabay nilingon ang Heneral na huminto sa pag-la-
lakad.

“Come on, don’t worry we won’t poison you,” dagdag ko pa at narinig ko s’yang
tumawa ng mahina.

“Okay then, you insisted.” Tinungo ko na lang ang kusina habang naka-sunod lang sa
likod ko ang Heneral. Right, med’yo nabawasan ang inis ko dahil sa pag-pa-paubaya
n’ya.

Akala ko, sasabihin n’ya talaga sa hari ang nakita n’ya. Napa-ngisi na lang ako
dahil siguradong good mood na good mood ang ungas na Metal ngayon, para s’yang
naka-punta sa langit.

“Have a seat, General,” offer ni Gold at bumungad sa ’min na isa-isa n’yang ina-
arrange ang bubog na plato at tinidor sa kada-upuan.

Na-pansin ko naman kaagad na may malaking mangkok sa gitna at may lamang pasta na
sinasabi ni Gold. Tapos, may dalawa pang plato na ang laman ay pickled vegetables
at pang topping na maliit na mushrooms.

Umupo na ako sa palagi kong p’westo, habang ang heneral naman ay umupo sa harapan
ko. “Mamaya na lang daw si Silver kakain,” sabi naman ni Gold at pumuwesto dito sa
tabi ko.

Hinawakan ko naman kaagad ang serving spoon ng pasta para ako muna ’yung mauuna.

Mabilis kong nilagyan ang plato ko, kasabay no’n ay kumuha pa ako ng maraming
mushrooms para mas masarap.

Na’ng ayos na, kinapitan ko na ang tinidor ko para maka-kain na. “What the fvck are
you doing here, General?”

©cherryypinks

CHAPTER 30

CHAPTER 30

Saymon Payton’s POV (Silver)

BINABA ko kaagad ang tinidor na hawak ko na’ng bumungad sa pintuan si Metal. Na-
pansin ko naman na naka-sentro ang mga mata n’ya kay Heneral.

Ngumisi agad ako ng naka-ka-loko sabay binalingan ng tingin ang Heneral na

tinitinidor ang mga mushrooms at sinasalin sa plano n’ya.

Sinuyapan ko naman si Gold at napa-hagip ang tingin n’ya sa ’kin kaya kaagad ko
s’yang kinindatan.

“General, have some pasta. Gold made this, he’s our cook here,” sabi ko sabay
kinapitan ang serving spoon at sinalinan ko ang plato ng Heneral.
“You know what? Kaya ang ba-bagsik namin dahil ang bangis ng luto ng Gold,” singit
naman bigla ni Diamond at napasin kong nag-lakad s’ya sa likuran ko.

Habang si Metal naman, parang na-pako sa kinatatayuan sa bungad ng pinto.

Bakas sa mukha ang pag-ta-taka at gusto ko s’yang tawanan, but not now. “I am sure,
the sauce is a little bit tasteless but… I know, you will like it,” dagdag ko pa
sabay binalik na ang serving spoon sa mangkok.

“Agree, walang namatay sa matabang,” sabi pa ni Diamond at huminto s’ya sa tabi ng

Heneral.

“Here drink some tap refreshing water, General. Baka mabulunan ka, eat slowly
okay?”

Halos mapa-kawalan na ang tawa ko pero lumunok ako bahagya ng laway para mapigilan.
“You guys, were acting strange. What happened? What is he doing here?”

Sunod-sunod na tanong ni Metal pero hindi ko s’ya pinansin. “Have a seat, Mister De
Angelo. We will talk later,” sagot sa kan’ya ng Heneral habang sinubo na ang pasta
na naka-palupot sa tinidor.

“Well, General. Ngayon ko lang na-pansin, ang kisig mo rin pala?” Natatawang saad
ko sabay sumubo na rin ng pasta.

“Nice muscles, ang angas ng panga mo, ang bagsik ang mga mata mo at in short, we
have in common,” natawa na lang ako sa sinabi ni Diamond habang naka-upo na sa tabi
ng Heneral.

Anyway, he’s right ang lalaki ng mga muscle ng Heneral at siguradong complete
package ang abs n’ya.

Pero ang pananaw ko lang, hindi sila bagay ng Prinsesa. Mas’yado s’yang maskulado
at nag-mu-mukhang bouncer sa mga clubs.

Napansin ko naman na nag-lakad na si Metal sa kinaroroonan namin sabay umupo sa

kaliwang gilid ko. “Not really, I was just maintaining my body,” sagot n’ya.

Kumain lang kami ng kumain pero ’tong si Metal mukhang taking-taka s’ya sa mga
nang-yayari.

Paano ba naman, halos sumpain namin ang Heneral tapos madadatnan n’ya kaming
pinapakain s’ya dito sa loob ng hide out.

AFTER several minutes, natapos na kaming kumain at tinutulungan ko naman ngayon si

Gold na iligpit ang pinag-kaininan. “Mister De Angelo, Let’s talk.”

Maawtoridad na utos ng Heneral habang papalabas s’ya ng pinto dito sa dining area.
Mukang mag-u-usap sila, lalake sa lalake.

Athlas Everett’s POV (General)

I went to their balcony and I sat down on a sofa. I don’t know if I has to give up
or move on. I’ve witnessed their meaningful moment, on how they confessed their
feelings under the sunset.

I used a short-cut to hide myself. But, I couldn’t hide my feelings that time. Even
I’ve experienced countless hardships for my throne, it doesn’t bother me. But, when
I saw the girl that I loved, she admitted her feelings with that guy.

I felt something unnatural on my chest. It was heavy, especially when I suddenly

remember our childhood memories together. But I know, memories are just memories. I
couldn’t repeat those times, never.

I did to ask her that why she couldn’t love me back? Her answer is, she can’t marry
her friend. We’re just friends.

Of course, I can’t deny the fact that I was hurt but I am a man. A man with throne,
there’s no way to show my exact feelings to her.

I felt pity with my ego, I am General. A responsible General in all time. I am the
face of our Kingdom, I’ve achieved my goals, I’ve faced too many responsibilities
and I’ve been praised by countless people not only in this Kingdom but in other
nations too.

Nevertheless, there’s only one thing to makes me happy. That is, I wanted to marry
Princess Serofinna. But maybe that’s the thing that I couldn’t have, ever.

Even we grew-up in the same place, it isn’t the basis. I thought, if we’re close I
could marry her.

But I couldn’t predict the fate, and… she were destined to a commoner. Her
relationship with me is just a friend. I can’t change that at all, never. Maybe
Mister De Angelo is truly a good guy, the princes won’t like him if he is a bad
influence.

I trust her, I know she will choose a better man. This is the time that, I will let
her go. I won’t invade their relationship anymore, never.

As long as, it will make her happy. Then, so do I… I’ll be happy for them. That’s
the first step for moving on.

Life is just like a defected vehicle. If you won’t fix the damage, you couldn’t
arrive on your destination.

Or, if you can’t fix the damage. Then use your feet, the point is… there are so
many ways to solve the problem. “General, what are you doing here? It’s rare for
you to join us for dinner.”

Napa-titig ako kay Mister De Angelo, Naka-pamusa s’ya habang naka-titig sa akin.
“Take a seat, first,” I demanded.

Kaagad n’ya namang sinunod ang sinabi ko at umupo na sa aking harapan.

“Now, what’s next?” He asked. Humungot muna ako ng hangin para sa mga susunod kong
sasabihin.

Hindi ko akalain na ito ang magugustuhan ng Prinsesa pero, hindi ito ang panahon
para laitin ang ginoong ito dahil wala na akong laban sa kan’ya.

“I wanted to congratulate you, I saw everything… the confession under the sunset. I
was ordered to spy the Princess, but don’t worry. I won’t tell him,” I said.

Pero tila, makikita ko sa mukha n’yang nabigla s’ya sa sinabi ko. “Y-You, saw?
Everything, General?” He responded and I nodded. But it seems, he’s embarrassed or
something.
Iniwasan n’ya ako ng tingin at napa-iling. “Don’t be shy, it is normal. Kahit
siguro ako, ma-mu-mutla rin ako kapag iyon ang ginawa sa akin ng Prinsesa,” I
responded.

“I don’t want to talk about it, but what is really your point?” He asked me, again.

“The King, alam ko na hindi n’ya magugustuhan pag iyon ang maririnig n’yang balita.
Kaya, dapat kayong mag-ingat sa bawat galaw n’yo at huwag na ’wag mag-pahalata na
mayroon kayong relas’yon,” I explained.

Alam ko kung ano ang ugali ng Hari. Batas ay batas, kinakailangang sundin

Lalo na’t nabalitaan kong may prinsipeng bumisita sa palasyo at iyon ang mapa-pa-
ngsawa n’ya pag-dating ng araw.

“I understand, but I thought you were planning something shït again. You hate me,
right? It’s too obvious,” He answered.

Kahit med’yo madilim na ang paligid, nakita ko kung paano sumilay ang kan’yang
ngisi sa labi at lumitaw ang maputing ngipin.

“Yeah, indeed. I really hate you more than what you think. But, it’s normal when
jealousy hits you,” I heard him chucked.

“One more thing, Mister De Angelo, please take care of her, she’s the most
important person to me.”

Alam kong nalaman na n’ya na si Maria Hades at ang Prinsesa ay iisa dahil sinabi sa
’kin ng kan’yang trusted butler.

Pero, alam kong hindi mapa-pa-hamak ang Prinsesa dahil hindi naman maling tao ang
naka-tuklas.

“It goes without saying, I am aware from my responsibility,” I slightly nodded.

“Good, so… I have to go now,” I stood up, “Have a good night and thanks for the
dinner.”

Axel Valentino De Angelo’s POV (Metal)

I don’t know if I am dreaming or what. But this General is getting nice. “Yeah, you
are welcome. Thanks too,” I responded.

Tumalikod na s’ya sa ’kin sabay nag-lakad pa-alis dito sa terrace. Hindi ako maka-
paniwalang hindi n’ya sasabihin sa hari ang nakita n’ya?

But, it was embarrassing! He saw me, nakita akong namumutla na parang gago.

Pero, kanina. Parang lutang ang utak ko dahil sa ginawa sa ’kin ng Prinsesa. Until
now, I can’t move on. She confessed… for real.

To be honest, even in a dream this is can’t be happening. How could she had a
feelings to a fvcking guy like me?

I thought, this is one-sided-love. Pakiramdam ko kanina, lalabas ang main organs ko

sa katawan, parang umakyat ang lamig sa ulo ko.
Gusto kong tumalon sa tuwa, pero hindi ko magawa dahil nag-mu-mukha akong tanga.

After all those years… I can’t really believe this. But, our main conflict is the
king. Princess Serofinna was right, this is forbidden. Hindi ko alam kung saan
hahantong ang lahat pag nalaman ng hari.

But think positive, I will always respect her decision. Immune na sa ’kin ang
masaktan, naka-handa ako para roon. I was contented hearing her confession, doon pa
lang ay masaya na ako.

I just smiled and I stared the lovely moon. I has to think positive, I won’t let
the negativity ruin my mood.

“It seems your smile is brighter than the moon right now,” I suddenly hear the
voice of Gold.

Hindi ko s’ya nilingon at naka-titig lang ako sa buwan. “Hindi lang pala ikaw ang
ang umaasa sa prinsesa, for me… mas mahirap sa taong naka-sama ang Prinsesa sa
matagal na panahon tapos, sa iba lang pala nag-ka-gusto,” He added.

Dahil ’dun, napatitig ako sa kan’ya. Naka-tayo lang si Gold sa bungad ng terrace
habang naka-tingin lang ng seryoso sa buwan.

“Based on what I’ve heard from you, they’re just friends. Wala ng mas isasakit pa
pag sinabi ng taong nagu-gustuhan mo na kaibigan lang pala ang turing sa ’yo.”

I was just listening to him and he got a point. “It means, kaya ka nagustuhan ng
Prinsesa dahil may nakita s’ya sa ’yong kakaiba at iyon din ang nakikita namin sa
’yo.” Napa-ngisi na lang ako sabay tumawa ng mahina.

“General Athlas… he has everything, the looks, money, position, and popularity.
He’s much good looking than you and could you still remember the guy that she
danced on her 19th birthday? He’s nothing already, it means… you’re the chosen one.
That’s why we admired you, hindi ka kasi mabilis sumuko.”

I just chucked. “You’re getting corny, Gold.”

“Yeah I think so, but we have to rest. We need to gather an energy for tomorrow.”
Narinig kong nag-lakad na s’ya paalis dito sa terrace at tumayo na lang din ako sa
kina-u-upuan.

Bago ang lahat, pinalitan ko muna ang suot ko ng pantulog. White sleeveless shirt
and cottony pajama then tinungo ko na lang ang kama ko sabay huminga.

Maaga pa naman kaya mag-ba-basa na lang ako ng libro tungko sa mga species ng
bulaklak. Dinampot ko ang libro sa ilalim ng unan at nag-simula na akong mag-basa.

After couple of minutes, my eyes were getting heavier. Hindi ko nalalaman dinadalaw
na ako ng antok.

KINABUKASAN…

Napa-balikwas ako ng bangon dahil may narinig akong may kumakatok ng padabog sa
pinto.

I slowly opened my eyes even I am still sleepy, I yawned while creasing my right
eye.
Ilang sandali pa ay kumatok nanaman. Napa-titig naman ako sa terrace at tang!na,
mahamog pa sa labas.

“Wait the fvck up!” I shouted. Naramdaman kong gumalaw si Emerald sa ibabaw nitong
kama ko.

I stood up on my bed and I walked slowly towards the door. Sino naman kaya ang nam-
bu-bulabog na ganito kaaga? I bet, it’s fvcking 5 am in the morning.

Na’ng nasa harapan na ako ng pintuan, ginalaw ko kaagad ang kanan kong kamay sabay
pina-ikot ang door knob. Ilang sandali pa, bumungad sa ’kin ng mukha ni Termas.

Pero, napa-kunot ang noo kong may napansin akong kakaiba. His hair is very messy,
shirtless and he was wearing a pajama too.

“What’s your fvcking business? It’s too early and it seems you are half-asleep!
What’s your problem?”

“Well… yeah… something disturbed me… I have an important message…” Hininto n’ya ang
pag-sa-salita dahil bigla s’yang humikab.

“The King just called… he needs to talk with you in the palace.”

***

IMPORTANT NOTE: Starting April 1, busy na po ako sa modules. I need your patience.

©cherryypinks

CHAPTER 31

CHAPTER 31

Axel Valentino De Angelo’s POV (Metal)

NAG-DA-DALAWANG isip akong katukin ang tang!nang pinto ng living room dito sa
palas’yo. I am not nervous, but yeah… a little bit, this scenario is rare for me. I
couldn’t help to overthink.

I took a deep breath before I move my hand to knock the door, two times. Tang!na,
baka gina-gago lang ako ng Heneral kagabi? Baka hindi s’ya naka-tiis at pinag-sabi
sa hari ang nakita n’ya?

I might say yes.

Ilang sandali pa, hindi pa rin ako pinag-buksan ng Royal Guards sa loob. Maaga pa
naman kaya walang bantay dito sa labas. Na’ng wala pa ring bumubukas sa pinto,
kumatok na uli ako ng mas malakas pa.

I sighed. Minasahe ko na lang ang noo ko gamit ang kaliwang kamay dahil wala yatang
planong papasukin sa loob. The butler told me that the king was waiting for me
here.

I didn’t even change my sleep-wear, I went here with my pajama and sleeveless shirt
but it doesn’t matter to me, I felt comfortable.

Hindi na kasi ako pinag-bihis ni Termas kaya umalis ako ng ganito. “Mister De
Angelo?”

Napa-tayo ako ng tuwid na’ng biglang bumukas ang pintuan. Bumungad sa ’kin ang
hindi ko kilalang butler at napansin ko naman kaagad na bumaba ang titig n’ya sa
suot ko. “Good morning, where’s the King?”

I asked formally. “He’s here, Mister De Angelo.” Agad n’ya naman akong binigyan ng
daan papasok kaya hinakbang ko na ang mga paa ko sabay humikab.

Sh!t, I am still sleepy. Parang maka-ka-tulog nga ako kanina habang nag-d-drive ng
motor.

Baligtad, pag natulog ako ng maaga ay late na ako magising pero pag nag-puyat naman
ako, doon ako nagigising ng maaga. Isn’t weird? I’ve noticed that many times.

“Well I guess… I disturbed you, Mister De Angelo.” Napa-hinto naman ako kaagad
na’ng marinig ko na ang pormal na boses ng hari. Hinarap ko naman kung saan banda
ko narinig ang boses n’ya.

I saw him sitting on a luxurious chair at the balcony. Metalic gold ang naka-pinta
sa upuan at may sandalan na ahead sa ulo n’ya. Doon naman naka-carve ang kan’yang
korona.

I’ve noticed also the four maids standing at his back. Waiting for the commands.

Naka-harap ang hari sa ’kin habang kapit-kapit ang golden teacup sa kanan n’yang
kamay at saucer sa kaliwa n’ya naman. Hinakbang ko naman kaagad ang mga paa ko para
matungo ang kinaroronan n’ya.

“Not really, your majesty.” I answered. Huminto kaagad ako sa bungad ng balcony
sabay niyuko ng bahagya ang ulo ko.

“So, I called you here just to ask a question,” he said in a plain voice but it is
not good for my ear. Tang!na, ang kaba ko mga bente.

Maka-ka-tikim talaga sa ’kin ang Heneral Atlas na ’yun pag nalaman kong nag-
sinungaling s’ya kagabi.

“I am ready for it, your majesty,” I responded with formality but to be honest, I
am not fvcking ready to hear it.

“What’s your relationship with my daughter, Mister De Angelo?” Napa-ngisi na lang

ako ng bahagya sa narinig kong tanong na isang daang pors’yento, iyon ang itatanong
n’ya.

“We’re just friends, your majesty,” I answered but maybe we’re not just friends. We
already confessed our feelings but I didn’t court her, yet.

I wanted to do that, every girl deserves formal courtship.

Isa pa, kung hindi ako mag-si-sinungaling, baka magalit sa ’kin si Maria.

Maria, yes. I like to call her by that name. “Just friends? Are you sure, Mister De
Angelo?”

He asked me again. What a bored question, ginising ako dahil lang sa walang
k’wentang conversation na ’to.

“Yes, your majesty. Nu’ng nakita n’yo kaming dalawa noong nakaraang araw, I was
just securing her as a disciple. Nag-a-alala lang ako dahil baka mapahamak s’ya sa
labas ng palas’yo n’yo.”

Sagot ko pa at nararamdaman kong gusto kong humikab pero kinagat ko kaagad ang dila
ko.

“How did you know about her outside identity?” Tanong n’ya ulit habang humihigop ng
tsa-a.

“Originally, mag-kaibigan na kami ng Prinsesa bilang si Maria Hades at pinag-tapat

n’ya sa ’kin ang totoo n’yang pag-katao. It’s normal dahil mag-kaibigan lang kami,”
tugon ko na may sensiridad.

“Is that so… but, you know Mister De Angelo. I am a guy too, you know what I mean.
I hope, you don’t have any feelings for my daughter since she were destined to a
prince, a son of an Emperor,” He explained.

Alam kong mang-ya-yari ’to, pero handa na akong maging tanga. Sapat na sa ’kin na
nalaman ko ang nararamdaman n’ya.

“I’ve already knew about that, your majesty. The princess deserved a Royal blood,
that’s the law.”

“Indeed, good to hear that Mister De Angelo.” Hindi ako nag-pahalatang kumawala ng
malalim na hininga.

Kahit gusto ko mang ipag-laban, pero halatang walang mangyayari. Hindi ko gustong
masibak sa p’westo pag ko-kontradikta ako ngayon sa hari. Gusto kong masilayan ang
Prinsesa, kahit iba ang kaniyang kasama.

Kahit gusto kong sabihin na, ’I love your daughter, I want to marry her’, pero
tang!na baka sipain ako palabas sa palas’yo at mawawala ang trono ko sa pagiging
kawal.

O hindi kaya, mawawalan ako ng ulo.

Pag ginawa ko iyon, hinding hindi ko na makikita ang prinsesa at hindi ko ’yun
kakayanin.

“You can go now, Mister De Angelo,” dagdag pa ng hari kaya kaagad akong yumuko sa
harapan n’ya bago tumalikod.

Parang hindi naman pinag-sabi ng Heneral ang nakita n’ya at ang tinutukoy ng hari
’yung pag-ka-kataong naahuli n’ya kami sa waiting shed.

Bumuntong hininga nanaman habang nag-la-lakad palabas dito sa malawak na living

room

Tatanda na lang ako sigurong binata, tang!nang ’yan. Sad.

BUMIYAHE na uli ako pabalik sa hideout namin at matutulog uli ako dahil ang aga pa.

Med’yo makapal pa nga ang hamog habang nag-d-drive at nabasa ng bahagya ang tuktok
ng ulo ko.
Paakyat naman ako ng hagdan ngayon habang nilalaro-laro ang susi ng motor ko. Then
after few minutes, huminto ako sa tapat ng hideout sabay kumatok ng dalawang beses.

I yawned again and I am a little bit teary eyed. Dahil kulang ako sa tulog kaya ako
naluluha, hindi naiiyak. Itutulog ko na lang ’to para hindi na ako mag-isip ng
kahit ano.

“Metal, the breakfast is ready. We’ve been waiting for you,” bungad sa ’kin ni Gold
kaya pumasok na ako sa loob.

Napansin ko naman kaagad ang umaalingasaw na mabangong amoy ng ramen na nang-ga-

galing sa kusina.

Sh!t, I am stuck between sleep or eat but, food will always win.

“Could you prepare a toasted bread for me, Gold? With butter back to back, please,”
I demanded.

“All right, just take a seat,” he answered. Tinungo ko na lang lang ang kusina at
akbang hihikab uli pero naudlot dahil may hindi pang-karaniwang taong bumulagta sa
paningin ko.

“What are you doing here again, General?” I asked in a serious voice. Nakita ko
s’yang naka-upo nanaman sa p’westo n’ya kagabi habang may kapit-kapit na wooden
chopsticks sa kanan n’yang kamay.

Not again, he’s been here last night and this morning again? We’re not friends,
yet. Yeah, not yet.

“He’s joining us again for breakfast,” sagot ni Gold habang naka-tayo sa harapan ng
hanging cabinet.

Napa-iling na lang ako sabay umupo sa tabi ni Silver na hinihipan ang large sized
cup ramen sa harapan n’ya.

“Fvck, I can’t use this weird pairs of sticks,” I gazed Emerald and he was sitting
at the right side of General.

Napa-ngisi na lang ako dahil hindi s’ya marunong gumamit ng chopsticks. “Here, use
this.” Nakita kong may nilapag si Gold sa harapan n’ya. Of course, spoon and fork.

“Ano ang pinag-usapan n’yo ng hari?” Diamond suddenly ask me. Naka-upo s’ya sa
kaliwa ng Heneral habang hinihipan ang noodles ng ramen.

“Nothing, not a serious talk,” sagot ko sabay dinampot din ang chopsticks na naka-
lapag sa ibabaw cup ramen na nalagyan na ng mainit natubig sa loob.

“Sinisigurado lang n’yang hindi kami mag-ka-katuluyan, not direct to the point but
it’s too obvious.”

“But it is serious, Mister De Angelo. If you’ve been called at the palace and the
kings wants to talk with you, personally… it means he’s warning you,” General said
that.

“Yeah, something like that but I really thought, you’ve told him about what
happened yesterday,” sagot ko sabay inalis na ang cover ng ramen at lumabas agad
ang usok.
“Nah, I know he won’t, Metal. Just eat your ramen,” wika naman ni Silver na naka-
upo dito sa tabi ko.

I didn’t respond and I started eating my hot ramen. Maybe after this, I will visit
her again.

Kinakailangan namin mag-usap tungkol sa sinabi sa ’kin ng hari, kung ano ang
magiging desis’yon n’ya, doon lang ako babase.

I will always accept her decision.

Nataxia Serofinna Lucian’s POV (Maria Hades)

“Your highness, the machine for cutting wild grasses has been prepared. Nag-si-
simula na rin ang na-itala kong mag-trabaho sa area para alisin rin ang mga puno at
isasalin sa ibang bahagi ng gubat.”

Sabi sa ’kin ni Mister Hero. Nandito kami sa sala habang inaayos ko ang mga carton
na nag-la-lamang iba’t ibang klase ng mga stem ng rosas.

Maaga pang umalis si Mister Hero at kinakailangan n’yang pumunta sa malayong bayan
para mabili ang mga ’to.

Gusto ko kasing dagdagan ang binili ni Valentino since na malawak ang plantation
n’ya. “Ano pala ang mga kulay ng mga pinili mo?” Tanong ko sabay nilapag pa ang
isang karton sa center table.

Binilang ko naman sa isip ko kung ilan at anim na karton lahat. “Blood rose, light
pink, orange, white and yellow, your highness,” sagot ni Mister Hero habang naka-
tayo lang sa harapan ko.

Napa-ngiti ako kaagad dahil alam kong matutuwa si Valentino pag nakita n’yang
malinis na ang lupang binili n’ya. Ang gaan-gaan ng pakiramdam ko ngayon na’ng
dahil sa nang-yari kahapon.

Halos hindi ako maka-tulog kagabi dahil bumabalik-balik sa isipan ko ang reaks’yon
n’ya.

Napa-titig ako sa wall clock na nasa itaas ng T.V at seven am na pala. P’wede akong
ma-late ngayon dahil wala kaming professor sa loob ng 3 hours kaya nagagawa kong
asikasuhin ’to.

“Siguradong matutuwa si Mister De Angelo n’yan baby,” rinig kong saad ni Mamita.

Nakita ko s’yang may kapit-kapit na stainless tray na may lamang tea-cup at tea-pot
na gawa sa porselana.

Sinalubong naman s’ya ni Mister Hero para kunin ang dala-dala n’ya. “In process na
ang pag-ta-tanggal ang mga damo ’dun, tamang tama talaga ang environment dahil
malamig,” sabi ko naman.

“Mamaya, pag wala s’yang ginagawa sa palasyo sabihin mo sa kan’ya, dito na mag-
hapunan,” dagdag ni Mamita at umupo silang dalawa sa kabilang sofa.

“Sige po, Mamita,” sagot ko at akmang hahakbang na sana patungong hagdan pero may
narinig akong kumakatok sa pinto. “Ako na po ang mag-bu-bukas.”
Mabilis kong tinungo ang kinaroroonan ng pintuan sabay tinaas ang face-mask ko
dahil binaba ko muna kanina nu’ng inaayos ko ang mga karton.

Naka-suot naman ako ng contact lens kaya safe kung sino man ’tong dumating.

Huminto ako kaagad sa harapan ng pinto sabay pinihit ang door knob. “Ano po ang…”

Hindi ko na napa-tapos ang sasabihin ko dahil bumungad sa ’kin ang hindi ko

inaasahang makita. “Dad? Bakit po kayo nandito?” Kunot-noong tanong ko.

Naka-formal suit s’ya ngayon. Hindi ito ang sinusuot n’ya sa palas’yo. “Why? I
don’t have a rights to visit you here?”

Napa-lunok na lang ako dahil humakbang pa s’ya papasok sa loob at sinarado ko naman
kaagad ang pinto.

Hinarap ko naman s’ya kaagad at napansin kong naka-tayo na sina Mamita habang naka-
yuko. “Hmm…” Napa-titig ako kay dad at parang kinikilatis na ang buong bahay.

“This house is just a bathroom of the palace, you stayed here because you want to,”
dagdag n’ya sa seryosong boses at rinig na rinig iyon sa buong sala.

“It’s time to…” Pinutol pa n’ya ang pag-sa-salita sabay hinarap ako. Nakita kong
hinimas n’ya ang panga n’yang may balbas.

“It’s time to go back in the palace,” sabi n’ya at kaagad na sumalpok ang mag-
kabila kong kilay.

“No, what are you talking about Dad? I am still studying—”

“You’re just flirting with Mister De Angelo, Nataxia. You’ve even let him enter
this house without my permission? And, what’s with these boxes? You’ve bought this
just for him? I heard that earlier.” Napa-kuyom ang mga kamao ko dahil sa sagot ni
Dad sa ’kin.

Ibig-sabihin, kanina pa s’ya sa labas.

Napa-iwas ako ng tingin dahil hindi ko kayang tignan ang expres’yon ng mukha n’yang
parang karahap n’ya ay kriminal. Naka-salubong na ang mga kilay n’ya at naki-sabay
pa ang matalim n’yang titig.

Kasunod no’n ay narinig ko s’yang huminga ng maharas. “Go back to the palace right
now. I’LL DEMOLISH THIS HOUSE and YOU’RE GROUNDED, NATAXIA.”

©cherryypinks

CHAPTER 32

CHAPTER 32

Nataxia Serofinna Lucian’s POV

“DAD!” Hindi ko na mapigilang sumigaw sabay binalingan s’ya ng tingin dahil hindi
ko naisip na ito ang maririnig sa kan’ya.
“How could you do that? THIS IS TOO MUCH DAD!” Dagdag ko pa habang hindi ko inaalis
ang titig ko sa kan’ya.

“This is my second home! This place is one of my treasures already! You know that,
Dad. You… know… that…” Madiing saad ko lalo na sa huli kong binanggit.

Hindi n’ya ako sinagot, sa halip ay tumikhim na lang. “You can’t do this to me,”
mahinang usal ko pa habang kinu-kuyom ko ang mag-kabila kong kamao.

Hindi ko kayang isipin na ipa-demolish n’ya ang bahay na ’to na naging parte na ng
buhay ko?!

We’ve created good memories here with Mamita, even this house seems so small… this
place, I’ve experienced here the true freedom. No rules, no laws, no royal duties.
So, I won’t let the King demolish this house.

“You cannot contradict the King, Nataxia. If you want to save this house, then go
back to the palace right now. You can’t go out until you’ve already married with
Prince Genro. You cannot use any gadgets to make calls and text messages. That’s my
order,” He said with full of authority.

Parang nan-la-lambot ang mga tuhod ko sa mga salitang lumalabas sa bibig ng Dad ko.

Habang mas tumatagal, mas lalong lumalala ang mga sinasabi n’ya. “Mister Hero, fix
her things and all of you must go back to the palace.”

“Yes, your majesty,” rinig kong pag-sang-ayon ni Mister Hero at napa-yuko na lang
ako.

Agad s’yang nag-lakad papunta sa ikalawang palapag at sinundan naman agad s’ya ni
Mamita.

Hindi ko alam kung ano ang dapat kong sasabihin, hindi ko alam kung ano ang lalabas
sa bibig ko na hindi ako mag-mukhang bastos sa harap n’ya.

“I thought, you’re ready for your responsibilities as a Princess. Being one of the
Royal Family is sucks, Nataxia. Your life was controlled by Royal Laws. Supposed to
be, you can’t be here but you’re little bit lucky. I gave you a chance, you should
know that.”

Kinagat ko ng madiin ang ibabang parte ng bibig ko para hindi ako makapag-bitaw ng
gusto kong sasabihin.

Kahit babaliktarin, Hari pa rin si Dad. Hindi ko p’wedeng ilabas ang ma-a-anghang
na salita na gusto kong i-parating sa kan’ya.

“Wait for the chauffer here, after 10 minutes. I’ll go now,” pag-pa-paalam n’ya
pero hindi pa rin ako sumagot.

Tumalikod na s’ya sa ’kin habang naririnig ko ang mga yapak papalabas dito sa loob.

Hanggang sa papa-layo ng papa-layo presen’sya n’ya at doon ako napa-hilamos sa

mukha gamit ang mag-kabilang kamay ko.

Kumawala ako ng malalim na hininga at dahan-dahan akong nag-lakad patungo sa sofa

sabay pabagsak na umupo.

Yumuko uli ako sa sahig at napa-sabunot na lang ako sa sariling buhok. Napansin ko
naman kaagad na nan-labo ang paningin ko dahil umiinit ang sulok ng mag-kabilang
mata ko.

Hindi na ako maka-ka-labas hangga’t hindi ako ma-i-ikasal sa hindi ko kilalang

Prinsepe? Ang buong akala ko noon, ako ang pipili pero s’ya rin pala ang kokontrol
ng lahat.

Hindi ko maitangging may gusto na ako kay Valentino dahil may nakikita ako sa
kan’ya na hindi ko matatagpuan sa iba. Doon ko s’ya nagustuhan, pero parang ang
hirap talaga ng sitwas’yon namin.

Hindi ko alam kung ano ang maging solus’yon. Hindi ko kayang pakasalan ang lalakeng
wala naman akong nararamdaman.

Napa-pikit ako ng madiin at doon nag-u-unahan pababa sa mag-kabila kong pisngi ang
mainit na mga butil ng luhang kanina ko pa pinipigilan. Napa-angat ako ng tingin sa
mga box na naka-lapag sa center table.

Marahas kong pinunasan ang mga luha ko gamit ang palad ko. Ibibigay ko pa rin itong
mga itatanim na rosas kay Valentino, i-iwan ko ito sa labas ng bakuran bago kami
umalis. Mag-i-iwan din ako ng sulat.

“Your Highness, my apologies. I have no rights to defend you, to him.” Napa-baling

ang atens’yon ko sa hagdan at nakita kong pababa na sila ni Mamita.

Napansin ko naman na may kapit-kapit si Mister Hero sa mag-kabilang kamay na

dalawang malaking maleta.

“You don’t have to apologize, Hero,” mahinang tugon ko.

“Don’t worry baby, nan’dun naman ako sa palas’yo para alagaan ka,” mahinahong saad
ni Mamita habang nag-la-lakad papunta sa kinaroronan ko.

“’Wag ka na’ng malungkot, subukan mong kumbisihin ang Mommy mo na ’wag kang pag-
bawalan ng hari para lumabas…” Dagdag pa ni Mamina sabay umupo dito sa tabi ko at
naramdaman kong hinimas n’ya ng likod ng ulo ko.

“I’ll try Mamita,” sagot ko.

Lumipas pa ang ilang minuto, dumating na ang sundo namin. Pero bago ’yun ay nag-
handa muna ako ng sulat at tinulungan ko muna si Mister Hero para ilabas ang mga
karton sa labas ng bakuran.

Inipit ko sa bato sa isang pirasong papel at nilapag ko iyon sa ibabaw ng karton.

Hindi man lang kami nag-kita bago kami umalis, pero naniniwala akong hindi ’to ang
huli naming pag-ki-kita.

MAKALIPAS ang ilang minutong biyahe, naka-rating na kami sa palas’yo at hindi ko

nabuka ang bibig ko sa sasakyan.

Pinapalakas nila ang loob ko, pero lutang ang isip ko dahil mag-si-simula nanaman
ang routine ko kagaya ng dati.

Makukulong nanaman ako sa k’warto, tutunganga. “Welcome back, your highness. Call
us if you needed something,” bungad sa ’kin ng personal maids ko pag-ka-pasok ko sa
k’warto.

Naka-tayo sila sa harap ko habang naka-yuko ng bahagya. Naka-suot sila ng white

long-sleeve na dress at may naka-bigkis na black apron sa balakang nila banda.
Hindi ako nag-salita at nilagpasan ko lang sila.

“Just leave my things here, Hero,” sabi ko sabay dire-diretsong tinungo ang
terrace.

“After that, call my mom,” dagdag ko pa sabay umupo sa sofa. Kung hindi ko
makumbinsi si Dad, susubukan ko si Mom.

“Yes, your highness. Just a second,” magalang na tugon sa ’kin.

Dito kami mag-u-usap. Hindi ko p’wedeng pabayaan ang pag-a-aral ko dahil wala rin
pa lang k’wenta ang lahat pag tumigil ako?

Dito uli ako mag-a-aral? Masasayang lang ang effort ko sa pag-pa-panggap pag hindi
ko ito magawan ng paraan.

“What happened, your highness? Why are you grounded all of the sudden?”

Napa-titig ako sa bungad ng terrace na’ng sumulpot si Heneral Athlas habang naka-
suot pa ng baluti ng pang-heneral.

Huminto s’ya kaagad sa kurtina banda ng terrace at agad na tinanggal ang head gear
sabay yumuko sa ’kin.

“I didn’t get the point of your father, he said. You must return here and you has
to comply your duties. What just happened? He seemed mad earlier.”

Kumawala ako ng malalim na hininga. Hindi ako sumagot sabay isinalin ang atens’yon
sa ibang bahagi ng terrace dahil parang nagka-buhol-buhol ang utak ko ngayon.

“Did he just found out about your relationship with Mister De Angelo? But, I
haven’t told him even he ordered me to spy on you.” Napa-kunot ang noo ko sa sinabi
ni Heneral Athas kaya napa-titig uli ako sa kan’ya.

“What? Inutusan ka ni Dad para d’yan?” Nai-i-inis na tanong ko habang naka-tayo pa

rin s’ya sa p’westo n’ya.

“Yes, your highness. But I didn’t opened the information, he’s mad. He said, you
can’t open the gate of the palace again to hang-out with Mister De Angelo. He even
mentioned that he will evict him as a soldier together with his comrades,” tugon
n’ya pero bakit parang sa tono ng pananalita n’ya, mukhang concern s’ya?

“Are you concerned about me? Dapat nga masaya ka ’di ba? Dahil hindi na kami mag-
ki-kita ni Valentino?” Tanong ko sabay sumandal sa sofa at kumawala ng malalim na
hininga.

“No, I am more concerned for Mister De Angelo,” mabilis n’yang sagot at mas lalong
napa-kunot ang noo ko sa sunod n’yang binanggit.

Anong nakain ni Heneral Athlas? “Ano? Tama ba ang narinig ko? Halatang mainit ang
dugo mo sa kan’ya, hindi ba?” Tanong ko.

“Long story, your highness. But I won’t force myself to you, anymore. I know, your
treatment to me is a just friend and I’ll be contented with that,” pormal n’yang
sagot.

Hindi ko alam kung magugulat ako o ano dahil hindi ko inaasahan na ito ang
sasabihin n’ya sa ’kin ngayon. Pero, hindi lang kaibigan ang turing ko sa kan’ya,
kundi bahagi na rin s’ya ng pamilya namin dito sa palas’yo.

Kaya nirerespeto ko si Heneral Athlas dati pa, lumayo lang talaga ang loob ko sa
kan’ya dahil habang lumalaki kami, unti-unting umiiba ang pag-tingin n’ya sa ’kin
at doon ako hindi naging komportable.

“Nag-usap ba kayo ni Valentino? Nag-ka-ayos ba kayo?” Sunod-sunod na tanong ko

dahil wala yata akong nalalaman.

“I don’t know, but we’re fine. I was invited two times to eat with them in their
hideout,” sagot n’ya naman.

“He was preparing a bouquet before I leave, and that is for you. He wanted to meet
you before attending his duty, pero hindi s’ya pina-pahintulutan na pumasok dito sa
loob ng palas’yo.”

Doon uli ako bumunga ng hangin. Tama ang kutob kong pupuntahan n’ya ako ngayong
umaga kaya pina-kilos ko ang ibibigay ko rin sa kan’ya. Pero, wala na s’yang
madadatnan na tao doon sa bahay namin.

Hindi rin ako basta-bastang maka-labas dahil may mga bantay, at isa pa… galit si
Dad. “Where’s mom? I need to talk with her.”

“The queen isn’t around, she’s visiting the Caydex Empire. I think, they were
preparing for your wedding and that’s the problem here,” sagot n’ya sa ’kin at
kumawala nanaman ako ng malalim na hininga.

Lahat na lang may problema. Kahit saan ako pupunta, may problema. “Don’t worry,
your highness. Please don’t stressed yourself,” mahinahong saad pa ni Heneral
Athlas.

“Gusto ko rin sana maka-usap si Valentino,” mahinang usal ko.

*** Axel Valentino De Angelo’s POV

“Metal bro, tama lang ba ’tong pinitas ko sa bakuran mo?” Napa-silip ako sa pinutan
dahil narinig kong bumukas ’yun bigla. Inutusan ko si Silver para pumitas ng
daffodil sa apartment.

Napansin ko naman kaagad ang mga bulaklak na kapit-kapit ng kanang kamay n’ya.

Of course, this is for Maria. I’ve seen the daffodils in her room, baka nalanta na
ang mga ’yun at need na palitan. I thought she thrown away my bouquet but she
arranged them in a pretty vase.

“Yeah that’s enough, come here, Silver. The bouquet has been prepared,” I demanded.

Sampung minuto kong inayos ang yellow oiled scented paper dito sa balcony. Maaga pa
naman, I have one hour and few minutes. That is enough to meet Maria.

Isa pa, kailangan namin pag-usapan ang sinabi sa ’kin ng hari. “Here, bro,”
Sulumpot na si Silver sa harap ko at nilapag sa center table ang napitas n’yang
daffodils.

“Samahan mo ako mamaya, walang hahawak ng bouquet pag mag-isa lang ako,” utos ko pa
sabay isa-isang in-arrange ang bulaklak sa bouquet na ginawa ko. By the way, naka-
uwi na ang Heneral kanina pa.

He’s busy compared to us. “Yeah sure,” He answered and he sat down on a sofa in
front of me.

Pinag-patuloy ko lang ang pag-a-ayos ng daffodils hanggang sa may kumatok sa pinto.

Nandoon naman ang tatlo kaya sila na ang mag-bu-bukas. “General?”

I suddenly stopped arranging when I heard his name again. Sumilip ako kaagad sa
pinto at natanaw ko naman ang Heneral na naka-tayo sa labas ng pintuan. “Want to
eat again?” Diamond asked.

“No, I need to talk with Mister De Angelo. This is urgent,” he said in a serious
tone. And what was that?

“Come in, General, I am here,” I said calmly. I heard his fast footsteps walking
towards our direction.

Na’ng maka-rating s’ya dito sa balcony, ingat ko kaagad ng tingin. Yeah, he was
wearing a serious facial expression compared earlier. “What’s the rush, General?” I
asked him formally.

“I think we have important mission,” Silver said.

“No, not that. The princess was forced to return at the palace and she can’t go
out. She has to marry the son of an Emperor and the King is getting stricter, he
even forbid you. You can’t enter the gate of the palace, if you did… he will evict
you, Mister De Angelo.”

“Fvck.” Napa-mura agad ako sa narinig ko sa Heneral. “Tang!na, mag-ki-kita pa lang

kami sana para pag-usapan ang sinabi sa ’kin ng hari,” madiing wika ko.

“She wanted to meet you too,” He answered.

“Uh-oh, this is bad…” Silver whispered. I moved my right hand to massage my right
temple and I took a deep breath.

Tang!na, bakit kailangang hindi s’ya palabasin? How about her damn studies? Tang!na
talaga, I am fine if she won’t see me. I am perfectly fine, but let her out. Just…
let her out.

“Don’t worry, I got this. I have an idea gentlemen at 12 midnight… We will enter
the secret passage of her tower, secretly.”

***

IMPORTANT NOTE: Matagal po ako mag update dahil may modules ako. Hindi ko
minamanadali dahil mahirap, mabilis naman ako naguupdate pag walang modules kaya
need ko po patience niyo this time. Salamat po.

•Add me on Facebook for updates: Cherryypinks Dreame •If you’re my reader, join to
my group: Dreame and Yugto Readers

©cherrryypinks

CHAPTER 33
CHAPTER 33

Yiroel Cayden’s POV (Diamond)

BINILISAN ko kaagad ang aking mga hakbang patungo sa balcony dahil sa narinig ko
mula sa Heneral.

Kanina ko pa sila pina-pakinggan at mukhang nagiging mas komplikado ang sitwas’yon.

“Anong gagawin naman natin pag pinasok ang tore ang Prinsesa? Ang daming guwardiang
naka-bantay palibot ng tore lalo na pag-gabi, right?” Tanong ko sabay huminto sa
gilid ni Silver.

“No, you don’t need to come with us. Mister Cayden,” sagot naman kaagad sa ’kin ng
Heneral habang naka-tayo pa rin sa harapan ni Metal at ang ungas naman, parang
binagsakan ng langit at imp’yerno.

Naka-hawak ang kanan n’yang kamay sa kanan n’ya ring sintido. “Metal, bro. Hindi
naman sa pina-pahina ko ang loob mo, pero wala tayong laban sa hari. Hindi natin
mapipilit pag s’ya na ang gumawa ng hakbang.”

Wika naman ni Silver kaya pinatong ko naman ang kanan kong braso sa balikat n’ya.
“Precisely, baka pag nahuli pa kayo… uuwi kayong walang ulo,” sabi ko naman sabay
tawa ng mahina.

“Pa’no ba ’yan bro, hindi na kayo mag-ki-kita ng Prinsesa—”

“Shut the fvck up. That’s not the thing here, kahit hindi kami mag-ki-kita pero
sana hindi s’ya binawalang lumabas. How about her school duties? Hindi ba’t ’yun
naman ang rason kung bakit s’ya lumabas sa palas’yo? She’s not a fvcking minor
anymore, the King should know that.”

Tinikom ko na lang ang bibig ko sa seryosong sagot ni Metal. “What’s your plan, are
you going to meet her? If yes, just wait for my signal,” sabi naman ng Heneral kaya
binalingan ko s’ya ng tingin.

Tinignan ko naman pababa pataas ang isa pang ungas na ’to at mukhang umayos ang
pakikitungo sa ’min.

“General are you sure about this? Narinig mo na ’to pero… Parang kailan lang,
gustong-gusto mong mawala si Metal sa landas mo tapos ngayon tinutulungan mo na
s’ya? Isn’t kind of… weird?”

Hindi ko ma-iwasang ma-tanong. “Oh, I know… baka mamayang gabi pag sumama si Metal
sa ’yo, ipapatugis mo s’ya sa mga kawal mo or p’wede mo s’yang hatawin sa ulo para
diresto tigok na. O ’di kaya, ibang passage way ang ituturo mo then ma-stuck at of
course, doon din si Metal mamamatay.”

Dagdag ko habang naka-ngisi pero wala akong nakitang reaks’yon sa pag-mu-mukha ng

Heneral. “I don’t care if you can’t trust me,” mabilis n’yang sagot sa malamig na
boses.

“Whatever, just make it sure na maka-ka-balik pa si Metal dito na kompleto ang

ulo,” tugon ko dahil med’yo… wala akong tiwala sa ungas na ’to.

“Diamond, sumama ka sa ’min mamayang gabi,” maawtoridad na utos ni Metal kaya napa-
baling kaagad ang atens’yon ko sa kan’ya na naka-sandal na ngayon sa sofa at
mukhang may malalim na iniisip.
“What? But Metal, hindi ko pa gustong matigok ng maaga—”

“Don’t worry bro, ako bahala sa gastos sa pag-pa-pa-libing sa ’yo,” natatawang

singit ng ungas na Silver kaya ginalaw ko naman kaagad ang kaliwang braso ko para
itulak ang matigas n’yang bungo.

“Then it’s settled, wait for my further announcement. I’ll control the Royal
Guards,” wika pa ng Heneral sabay tumalikod at nag-lakad paalis dito sa balcony.

Sinundan ko naman s’ya ng tingin at hanggang sa nag-sulputan sina Gold at Emerald.

“Ano naman ang gagawin n’yo sa tower ng Prinsesa, Metal?” Bungad ni Emerald sabay
hinila ang isang single sofa at umupo sa gilid ni Metal.

“Ka-kausapin ko lang s’ya at kung ano ang sasabihin n’ya sakin, I am ready to hear
and accept it,” mabilis na sagot ni Metal na naka-titig lang ngayon sa kisame ng
balcony.

“What’s your plan? Do we have to follow you secretly? Baka kung ano ang gagawin sa
’yo ng Heneral pag dalawa lang kayo ni Diamond ang pupunta,” sabi naman ni Gold at
umupo sa tabi ni Silver.

Napa-ngisi naman ako sa sinabi ng isa pang ungas na ’to. “Nag-du-duda ka pala sa
Heneral pero pina-kain mo rito at dalawang beses pa. Ang bagsik mo, Gold,” saad ko
sa sarkastikong pananalita.

“Just stay here, si Diamond ang sasama sa ’kin,” wika pa ni Metal.

“All right but before that, we have to duty right now. Tayo ang mag-ba-bantay sa
entrance ng palas’yo.” Oo nga pala, may trabaho kami ngayon pero kung iisipin, mas
mabuting night shift kami para ma-distract pa nila ang mga mga bantay sa loob ng
palas’yo.

KINAGABIHAN…

“Iidlip muna ako, ilang oras pa bago mag alas dose,” sabi ko sabay hikab at humiga
na sa kama ko.

Tang!na, napagod ang mga binti ko dahil ilang oras na rin kaming tumayo sa labas ng
palas’yo.

“Just make it sure na hindi ka matutulog,” kunot noo ko namang binalingan ng tingin
ang ungas na Emerald sa itaas ng kama ni Metal.

“Weird, kaya nga ako iidlip para maka-tulog tapos hindi mo ako pa-patulungin? What
a lame joke, Emerald,” sabi ko sabay tumawa ng mahina at tumalikod sabay pinikit ko
na ang mga mata ko.

Nan’dun pa yata si Metal sa balcony at parang ang lalim pa rin ng iniisip ngayon.

Matutulog muna ako dahil mamaya, mukhang aakyatin namin ang tore. Kung iyon din
pala ang gagawin namin, of course… hindi ako aakyat. It’s too early to die.

MAKALIPAS ANG ILANG ORAS…

“Base number 4, I repeat… base number 4… the General was waiting on the training
ground.”

Napa-mulat bigla ang mga mata ko dahil umalingawngaw sa buong k’warto ang tunog na
nag-mu-mula sa speaker. “Diamond, get dressed. It’s 12 midnight already,” rinig
kong utos ni Metal.

Pero sa halip sa sagutin, pinikit ko na lang ang mga mata ko dahil tang!na malamang
iaantok pa ako. “Diamond, I said get-up.”

Naramdaman ko na lang na may lumanding sa gilid ng ulo ko at amoy goma. Dinampot ko

naman kaagad iyon sabay bumgangon.

Hinanap ko naman ang presen’ya ni Metal at naka-tayo s’ya sa harap ng closet n’ya
habang sinu-suot ang puting sando.

Nakita kong walang pares ang suot n’yang tsinelas kaya binato ko kaagad ang hawak
ko sa kinaroronan n’ya pero hindi tinamaan.

Nag-lakad lang s’ya sa kinaroroonan ng tsinelas at sinuot. “I am fine with my

suit,” sagot ko sabay marahas na humikab at tumayo sa kama.

Sinuklay ko naman ang magulo kong buhok gamit ang mga daliri ko sa kamay. “Let’s go
Diamond,” aya na ni Metal kaya hinanap ko muna ang tsinelas ko sa ilalim ng kama at
sinuot.

Sinundan ko kaagad sa pag-la-lakad si Metal patungong pintong naka-bukas. Napa-

titig naman ako kaagad sa suot n’yang ripped black jeans.

Parehas kaming suot pang-itaas pero hindi ko nga pinalitan ang suot kong pajamas.

Na’ng maka-labas na nang tuluyan, ako na ang nag-sara ng pinto at sunod naming
tinahak ang hagdan pababa.

Pero, napa-kunot bahagya ang noo ko sabay inamoy-amoy ang ere dahil may nalanghap
akong kakaiba sa ilong.

“Are you wearing a perfume? What’s that for—okay, I get it.” Hindi ko na tinuloy
ang sunod kong sasabihin dahil naintindihan ko na.

Naka-buntot lang ako kay Metal at panay hikab pa rin ako. Hanggang sa maka-baba na
kami ng tuluyan.

“I thought you wouldn’t come,” bungad sa ’min ng Heneral na naka-sandal lang sa

puno sa hindi kalayuan.

Napa-tingala naman ako sa buwan habang patuloy pa rin sa pag-hakbang. Kumpara nu’ng
mga nakaraang araw, hindi gaanong maliwanag ngayon at mas maganda dahil hindi kami
makikita sa gagawin namin.

“How’s the princess?”

Tanong ni Metal na’ng sumabay na sa ’min sa pag-la-lakad ang Heneral. Nasa likuran
nila akong dalawa at napa-titig ako sa suot n’ya.

“I’ve told her about my plan, she’s waiting for you.”

©cherryypinks

Proceed to the next chapter

CHAPTER 33.1

Parang nahiya ako sa tang!nang suot ko dahil naka-fitted t-shirt s’ya at naka-maong
na pantalon.

Kung titignan, ang laki ng katawan ng Heneral kumpara sa ’ming dalawa ni Metal,
hindi naman ako nagtataka dahil mas ahead ang edad nito sa ’min kaya dambuhala. Not
really…

“Tang!na, lalakarin pa natin papunta sa palas’yo? Double dead na ang mga binti ko.”

Reklamo ko sabay ginalaw ang mag-kabilag kamay at kinaskas ang mga palad sa
kaliwa’t kanang balikat ko dahil sinasalubong kami ng banayad ngunit malamig na
hangin.

“I should’ve brought my blanket,” mahinang bulong ko pa

Pero, bigla ko na lang naramdaman na parang kumakati ang dalawang butas ng ilong
ko. Tang!na.

Napag-tanto ko na lang na bumahing ako ng malakas. Umecho pa sa paligid ang malalim

kong tinig.

“Sh!t, minimize your fvcking voice Diamond,” madiing suway sa ’ki ni Metal habang
binalingan ako saglit ng tingin.

“That wasn’t my voice but my sneeze, Metal,” natatawang sagot ko sabay suminghot-
singhot. Damn, parang sisipunin yata ako sa lamig.

Mabuti na lang, hindi mas’yadong mahamog.

AFTER several minutes, at last… we’re close to the main gate of the Palace.

“Just act normal with me, don’t talk if it is not necessary,” seryosong paalala ng
Heneral habang natatanaw na namin ang night shift na mga bantay.

Mukhang lima rin silang naka-tayo ng tuwid sa malawak na gate. Ilang sandali pa,
ilang metro na lang ang layo at papalapit na kami pero mukhang wala silang pake.

“Good morning, General,” bati ng isang Kawal sabay yumuko at ga’nun din ang ginawa
ng iba.

“Open the gate,” maawtoridad na utos ng Heneral at agad namang sinunod. Patuloy
kami sa pag-lalakad papasok sa loob.

Pero habang papasok, napa-ngisi na lang ako bigla dahil nahagip ang mga mata ko ang
mga isang malaking thermos na naka-sabit sa puno ng punong pink ang bulaklak. Naka-
tanim iyon sa gilid ng malaking gate.

Nalanghap ko rin ang amoy ang kape.

“Yeah… coffee is highly recommended…” Mahinang sabi ko na’ng maka-pasok na kami ng

tuluyan.

Wala ng mga bantay dito sa malawak na bakuran at madilim. Maliban na lang sa ilaw
na nanggagaling mismo sa loob ng palas’yo.
Ilang sandali pa, huminto sa pag-lalakad ang Heneral kaya ga’nun din kami.

“Enter the the garden and don’t make any noise. I’ll distract the Royal guards at
the tower, wait for my next signals.”

Paalala pa ng Heneral sabay tinuro ang malawak na bahagi ng hardin sa kanan banda.
“Copy, let’s go Diamond.” Sinundan ko kaagad si Metal na’ng umiba s’ya ng
direks’yon.

Pinasok n’ya ang garden na may mga punong naka-tanim sa gilid kagaya ng nakita ko
kanina lang.

“Watch your moves,” wika n’ya habang nililinaw ang mga mata ko dahil tinatakpan ng
mga puno ang sinag ng buwan.

Mabuti na lang at madamo lang ang garden pero hindi masukal dahil alam kong alagang
alaga ng mga gardeners ang mga hardin dito.

“Sh!tty fvck!” Napa-mura na lang ako ng mahina dahil muntikan na akong ma-subsob sa
damuhan at mabuti na lang naka-balanse ako.

Mukhang may dumikit yata sa tela ng pajama ko kaya pilit ko namang inaalis ang
kanang paa kong na-stuck sa halamang mukhang may tinik.

“I smelled the roses right there, you might step it. I’ve told you to be careful.”

“Gago ’to, madapa-dapa na nga ako rito pero bulaklak pa rin ang inalala mong ungas
ka,” madiing mura ko sabay nag-lakad uli na’ng matanggal ko na ang paa ko.

“Lower down your voice and we’re close.” Hindi ko na pinakinggan ang ungas at
bahala na kung ano ang naaapakan ko.

Ilang sandali pa, nakita ko ang hand sign ni Metal na yumuko at agad ko namang
sinunod ’yun sabay pumuwesto sa gilid n’ya.

Mukhang may mga bantay nga’ng nakapa-libot sa iba’t ibang sulok ng malawak na
palas’yo

Kasama na ang mga bantay sa ilalim ng tore na may ka-taasan. Napa-tingala ako
kaagad at parang naka-bukas pa ang ilaw doon dahil lumulusot ang liwanag sa labas
ng balcony.

“Saan na ang Heneral?” Bulong ko habang naka-luhod ang isang tuhod ko sa damuhan.

Nag-tatago kami sa halamanang may mga bulaklak pero hindi ko alam kung ano. Wala
naman akong pake.

“Just wait,” tugon ni Metal habang sinisilip lang ang mag bantay.

Ilang sandali pa, sumulpot na ang Heneral at mukhang kinakausap n’ya ang apat na
bantay. Ang mga ’yun kasi ang malapit sa tower.

Lumipas ang ilang segundo, nararamdaman ko nanaman na kumakati ang ilong ko dahil
sa mabahong amoy na nanggagaling sa mga bulaklak yata.

“F-Fvck… I am g-going to—”

“Hold your fvcking sneeze!” Kaagad kong kinagat ang dila ko para hindi matuloy.
Tang!na, kumakain naman ako ng gulay araw-araw bakit parang tutulo ang mala-tubig
na sipon sa ilong ko.

“This flower has strong odor, a flower called marigold. Just cover your damn nose,”
madiing paalala ng ungas. Pero mas maganda pag gapasin na lang ang mga lintek na
’to.

Pero habang pinipigilan kong suminghot, may narinig akong sipol. “That’s the
signal, let’s go,” tumayo na si Metal sabay nag-lakad ng mabilis at agad ko s’yang
sinundan.

At doon ako naka-hinga ng maluwag dahil tang!na, ang sakit sa ilong ang bulaklak na
nasinghot ko kanina.

“Follow me,” sinalubong kami ng Heneral at mabilis namin s’yang sinundan.

“There’s a stainless steel ladder here, be careful. One wrong move, dead on the
spot.”

Paalala ng Heneral sabay huminto sa harapan ng tore at mukhang may binuksan n’yang
mabigat na bagay.

“Here’s the passage, follow me,” liningon ko muna ang paligid bago sila susundan at
wala naman akong napansin na naka-masid.

“I can’t see anything,” rinig kong bulong ni Metal at na’ng hinarap ko sila, naka-
pasok na pala sa loob.

“Wait, I have a penlight and kinly close the passage, Mister Cayden.”

Hindi na ako nag-salita at pinasok ko na rin ang maliit na pinto na gawa yata sa
semento. Na’ng maka-pasok na sa loob, hindi muna ako tumayo.

Napansin kong inilawan ako ng Heneral at napa-tingala ako sa hagdan.

Naka-kapit na silang dalawa sa itaas kaya binaling ko uli ang atens’yon ko sa

sementadong pinto. Kinapitan ko naman kaagad ang bakal na handle at sinarado.

“Bilisan n’yo, hindi ako maka-hinga,” utos ko sabay tumayo dahil ang kitid ng
espas’yo.

Na’ng nag-simula na silang umakyat, kinapitan ko kaagad ang hagdan na gawa sa

stainless abay umakyat.

Mukhang pinasadya talagang gawa sa stainless steel ang hagdan na ’to para madulas
ang aakyat dito. P’wede naman kasing bakal na lang.

“Saan ’to patungo? Baka sa k’warto tayo ng hari papunta,” tanong ko habang inaakyat
pa rin ang hagdan at na’ng mahagip ng ilaw ni Heneral sa itaas, may bilog doon at
may handle.

Doon yata ang lagusan. “This passage directly in her room.”

Tugon sa ’kin ng Heneral at makalipas ang ilang minuto, hinahabol ko na ang sarili
kong hininga dahil mukhang kinakapos ako ng hangin.

Napa-hinto ako sa pag-akyat na’ng narinig kong binuksan na ng Heneral ang lagusan
sa itaas.
Sumalubong naman kaagad sa ’min ang ilaw na nanggagaling sa loob.

“Your highness, we’re here—”

“General! Bumalik muna kayo, nandito si Dad sa k’warto! Valentinto? Nand’yan ka

ba?” Napa-kunot ang noo ko sa bulong ng Prinsesa.

“Y-Yes your highness but we need to get out of here.”

“Putang!na, mamamatay na ako dito!” Mahinang sigaw ko pero sapat na para marinig
nila.

Nangangalay na ang mga braso ko at ang taas ng inakyatan namin. Siguradong

matitigok ako pag madulas ako rito.

Sinilip ko kaagad ang Prinsesa na naka-dungaw sa ’min. “He’s in my library go down

—”

“Nataxia, I can’t find it anywhere. It’s getting late but that’s important for
tomorrow. Mister Feliv need that book.”

Narinig ko bigla ang boses ng hari sa hindi kalayuan sa loob. Tang!na, tinig pa
lang ng Hari parang mahuhulog na ako sa hagdan.

Napansin ko naman kaagad na unti-unting sinara ng Heneral ang pintuan ng lagusan.

Pero… tang!na, na-ngati bigla nanaman ang ilong ko! Dahan-dahang napa-awang ang mga
labi ko dahil malalabas ko na! Damn!

Hindi nag-tagal, umalingawngaw na lang ang malakas kong bahing na kanina ko pa

pinipigilan at narinig ko kaagad ang matitigas na mura ng dalawa.

“Nataxia, what was that?”

*** Important note: Pag hindi po ako naka-update, it means nag-mo-module ako. Rude
readers will be muted.

•Add me on Facebook for updates: Cherryypinks Dreame •If you’re my reader, join to
my group: Dreame and Yugto Readers

©cherryypinks

CHAPTER 34

CHAPTER 34

Nataxia Serofinna Lucian’s POV (Maria Hades)

AGAD kong tinayo ng maayos ang sarili ko na’ng sinara uli ni General Athlas ang
sikretong lagusan papunta dito tower. Hinarap ko naman kaagad ang kinaroroonan ng
library ko.

Halos lalabas naman ang puso ko dahil sa bahing ng kasama ni Valentino. Nandito pa
naman si Dad!

“Nataxia, I said what was that? I heard something just now,” sabi pa ni Dad habang
nag-la-lakad palabas ng library na hindi kalayuan sa ’kin at kinagat ko na’ng
bahagya ng ibabang parte ng labi ko.

“Uh, nothing. I was just… I am not feeling well,” sagot ko sa pormal na pananalita
sabay umaktong hinahawak-hawakan ang ilong ko habang papalapit at papalapit s’ya sa
’kin.

“I’ll get some medicine,” tugon n’ya sa seryosong boses sabay umiba ng direks’yon
at tinungo ang pinto ng k’warto ko.

“You should rest right now, hindi p’wdeng sakitin ang isang prinsesa,” matigas
n’yang wika.

“May gamot na ako dito,” mabilis kong tugon at nakita kong binuksan na n’ya ang
pinto.

Bahagya akong tinitigan ni Dad sabay tumikhim bago tuluyang tumalikod.

Mukhang nararamdaman n’yang hindi maayos ang pakikitungo ko dahil hindi ko s’ya
tinatawag na ’Dad’ at hindi n’ya rin binabanggit ang ’My Princess’.

Mabilis naman akong nag-lakad sa kinaroroon ng pintuan sabay sinarado at nilock.

Tumakbo agad ako sa kinaroroonan ng lagusan sabay lumuhod at kinatok ng ilang beses
ang mint green colored tile.

Kung titignan, hindi halata na may lagusan dito na pabilog. Ginagamit lang ito sa
pambihirang pag-ka-kataon, kagaya na lang ng pag-takas.

P’wedeng p’wede ko ’tong gamitin kung gugustuhin ko pero ang dami namang mga Royal
Guards na naka-abang kaya hindi ako maka-takas basta-basta.

“General? Valentino? Wala na si Dad!” Sigaw ko sa hindi gaanong malakas na boses.

Ilang sandali pa, bumukas ang bilog na lagusan at bumulagta si Heneral Athas na
parang hingal na hingal.

“Putang!na bilisan n’yo mamamatay na ako dito!” Kasunod kong narinig ang malalim na
boses na nag-mu-mula sa ilalim at parang boses ni Diamond.

Tuluyang naka-alis si Heneral Athlas sabay tumayo kaya tumayo na rin ako. Nakita
kong inalay n’ya ang kamay kay Valentino at inabot naman n’ya kaagad ’yun.

“Fvck you Diamond, I’ve told you to hold your fvcking sneeze!”

Singhal sa kan’ya ni Valentino na’ng tuluyan na s’yang naka-alis sa lagusan. Inabot

n’ya rin ang kanan n’yang kamay kay Diamond. “Tang!na Metal! I couldn’t stop it!”

Tugon naman ni Diamond na’ng maka-alis na rin s’ya sa hagdan. “Sorry for the delay,
your highness,” sabi sa ’kin ni Heneral Athlas dito sa gilid ko kaya hinarap ko
s’ya at ngumiti.

“Thanks for your help, akala ko nag-bi-biro ka kanina, pero inabangan ko pa rin
kayo na sakaling totoo ang sinabi mo,” sagot ko at nakita kong ngumiti s’ya ng
bahagya.
“Go on, take your time with Mister De Angelo. Tell him what you will going to say
since we can’t do this every time. They might caught us,” dire-diretso n’yang saad
kaya ngumiti ako.

“I understand,” pormal kong sagot. Yumuko naman s’ya bago umalis sa harapan ko.

“Come on, Mister Cayden. They need some privacy,” dadag pa n’ya pero sinundan ko
s’ya ng tingin.

Mukhang patungo s’ya sa library. “Metal, be a good boy,” rinig kong bilin ni
Diamond sa nang-a-asar na boses bago n’ya sinundan si General Athlas.

Ilang segundo pa, narinig ko na lang na tumikhim si Valentino kaya hinarap ko naman
s’ya kaagad.

“Shall we talk, your highness?” Tanong n’ya sa ’kin habang naka-guhit ang ngiti sa
kan’yang mga labi.

Pabalik ko s’yang nginitian sabay tumango at humakbang pa ako ng tatlong beses sa

kinaroroonan n’ya sabay kinapitan ang kanan n’yang palad.

Dahil nanlalamig ang mga kamay ko, mas lalo akong napa-ngiti dahil naramdaman ko
kaagad ang init sa malambot n’yang balat.

“At the balcony, Valentino,” sabi ko sabay bahagyang hinila ang kamay n’ya at napa-
sunod naman s’ya sa ’kin.

Naramdaman ko kaagad ang tibok ng puso ko na’ng mapansin kong ni-lock ang mga
daliri n’ya sa mga daliri ko.

Sabay naming tinungo ang terrace habang mag-ka-hawak ang mga kamay. Sinalubong kami
ng malamig na hangin at nag-si-galawan ang mga kurtinang naka-harang sa bungad ng
terrace.

Unti-unti rin kaming sinisilayan ng sinag ng buwan na’ng papapit na kami. “How
could I get you out of here? You don’t deserve this, Maria,” sabi n’ya sa ’kin sa
mahinahong boses.

Na’ng tuluyan na namin narating ng terrace, nag-pa-tuloy pa sa pag-la-lakad

hanggang sa sabay kaming huminto sa sementadong harang na hanggang t’yan banda.

“What do you mean? Nag-a-alala ka rin ba kasi… baka hindi na tayo mag-ki-kita?”

Tanong ko sabay napa-titig sa ibaba dahil rinig na rinig dito ang pagaspas ng mga
bulaklak ng cherry blossoms dahil sa banayad na hambas ng hangin.

“Maria, is it not a big deal. Hindi naman ako mamatay pag hindi tayo mag-ki-kita,
right? And you’ve been enjoying your life outside of this palace, you can’t just
stay here?” Sagot n’ya sa ’kin sabay hinarap ako.

“What was his main reason why he has to do this?”

Dagdag n’ya pa at kumawala ako ng buntong hinihinga. Tinanggal ko naman ang kamay
ko sa kan’ya sabay inangat s’ya ng titig.

“Nagalit s’ya dahil nahuli n’ya tayo nu’ng nakaraan at dagdagan pa ng mga binili
kong mga bulaklak na itatanim para sa flower plantation mo. Narinig n’ya na pinag-
u-u-sapan ka namin pero, hindi mo ’to kasalanan,” dire-diretsong sabi ko habang
naka-titig lang sa mga mata n’ya.
Napansin ko kaagad na unti-unting kumunot ang kan’yang noo sabay bumunga ng hangin.

“W… Why did you do that? Hindi ko pa ba kasalanan sa puntong ’yan, Maria?” Madiing
tanong n’ya.

“Hindi, ang Hari ang dapat sisihin dito Valentino. Nakapag-usap na kami tungkol pag
pili ng lalakeng mapa-pa-ngasawa ko pero, hindi ko inasahan na s’ya rin pala ang
mag-d-desis’yon,” paliwang ko sabay umiwas ng tingin.

“Pero kahit hindi n’yo pinag-usapan ng hari ang tungkol d’yan, it’s too imposible
to make you mine,” awtomatiko akong binalingan uli s’ya ng tingin.

Pero hindi na s’ya naka-harap sa ’kin at naka-tingala s’ya habang naka-titig ngayon
sa kalangitan.

“Even you’re the one who will decide that who’s your future man, he’s must be a
Prince or a Royal blood, right? Then, it’s useless. Kahit babaliktarin, wala akong
pag-asa sa ’yo.”

Mabilis na sabi n’ya sa seryosong boses. Pang mas lalo lang akong mang-hi-hina sa
mga sinasabi n’ya, pero iyon ang totoo.

“But, because I have feelings for you… as long as, you’re not married yet… I still
have a chance… hindi kita susukuan, Maria. Nasabi ko rin sa ’yo ’to nu’ng nakaraan
pa.”

Dagdag n’ya pa at doon ako napa-ngiti ng bahagya.

“Alam mo Valentino, siguro… mukhang wala lang akong pake pero hangga’t maaari,
hindi ko hahayaan na makasal ako sa iba. Maliban sa taong gusto ko,” mahinahong
sagot ko.

Narinig ko naman s’yang natawa ng mahina sabay hinarap uli ako habang naka-ngisi.
“And… who is that?” Maka-hulugang tanong n’ya.

“Sino pa nga ba?” Tugon ko naman.

“Of course, he’s Axel right?” Sagot n’ya sabay inabot ang mag-kabilang palad ko at
pinisil-pisil.

Tinaasan ko naman s’ya ng kanang kilay.

“Anong Axel ka d’yan, it’s Valentino,” korekta ko pero natawa ako bigla na’ng
makita kong gumusot ang expres’yon ng mukha n’ya.

“Axel is much cooler than… Valen—whatever, is not good to hear. Corny,” reklamo
n’ya. “But Maria, how could we stop this?” Tanong n’ya naman.

“Stop what?”

“I mean, this problem. How could we fix this if I don’t have any power to stop your
majesty?”

Iyon din ang iniisip ko buong araw, hindi ko gustong maikasal sa anak ng emperador.

“Kahit gusto kitang ipaglaban, hindi naman ako maka-gawa agad ng paraan dahil baka
ikakapahamak mo pa. So I have to ask you if what would be your plan or decision,”
seryosong saad n’ya.
Mas lalo akong ngumiti sa harapan n’ya sabay nilapit ko ang aking sarili at
tinanggal muli ang kan’yang kamay para hapitin s’ya ng yakap.

“You has to trust me, Valentino. Alam kong wala kang kakayahan na pigilan ang hari,
at ako mismo ang gagawa ng paraan…”

Mahinang usal ko sabay dinikit ang aking kanang tenga sa dibdib banda para
pakinggan ang pag-tibok ng puso n’ya.

“Basta, ’wag kang mag-pa-pa-huli dito sa loob ng palas’yo dahil ipinag-utos ng hari
na dakpin ka pag nakita kang umaaligid dito…”

Paalala ko at napagtanto ko na lang na unti-unti n’ya akong niyakap pabalik. Napa-

pikit naman ako habang inaamoy-amoy ang pabangong karaniwan kong nalalanghap sa
kan’ya.

“I know Maria, don’t worry.”

Kumalas ako sa pag-ka-ka-yakap sabay inangat s’ya ng titig. Unti-unti kong ginalaw
ang mga braso ko para makapitan s’ya sa batok.

Napansin kong parang dahan-dahang tinatakpan ng makapal na ulap ang buwan kaya
inti-unting dumilim ang paligid.

At… tuluyan na’ng hindi ko maaninag ang kan’yang mukha.

“Maria…”

Mahinang tawag n’ya sa ’kin habang amoy na amoy ko ang kan’yang sariling hininga na
para bang mas lalong lumalapit ang mukha n’ya sa ’kin.

Napagtanto ko na lang na may mainit na labing dumampi sa bibig ko.

Napa-pikit ang madiin dahil parang nag-wa-wala ang puso ko sa sobrang bilis ng
pagtibok na’ng madama ko ang labi n’ya.

Hanggang sa mas lalo n’yang hinigpitan ang pag-ka-ka-yakap sa ’kin. Ito ang unang
una kong halik…

Pilit kong kinalma ang sarili ko na’ng maramdaman kong ginalaw n’ya ang mga labi
n’ya sabay hinalik-halikan ang bawat sulok ng bibig ko.

Hanggang sa hinalikan ko s’ya ng pabalik at nakipag-sabayan para damahin ang kan’ya

ring mga labi.

“Maria…” Tawag n’ya sa ’kin na’ng kumalas s’ya sa pag-ka-ka-halik at dinikit ang
noo n’ya sa noo ko.

“I won’t give-up… I couldn’t let anyone have you,” madiing saad n’ya.

“Trust me, Valentino… ipaglalaban kita.”

*** Important note: Pag hindi po ako naka-update, it means nag-mo-module ako.

•Add me on Facebook for updates: Cherryypinks Dreame •If you’re my reader, join to
my group: Dreame and Yugto Readers

©cherryypinks
CHAPTER 35

CHAPTER 35

Yiroel Cayden’s POV (Diamond)

PALIHIM kong sinusulyapan ang ungas na Heneral habang naka-upo lang s’ya sa isang
upuan.

Titig na titig lang sa mga librong naka-lapag sa malawak na study table dito sa
gitnang bahagi ng library ng Prinsesa.

Ang lawak ng silid na ’to, punong-puno ng mga iba’t ibang klaseng aklat. Parang
kisame lang yata ang walang libro.

Napa-ngisi na lang ako dahil paano na lang kung nasa itaas ang librong
kakailanganin ko? Hindi ko talaga gagamitin ’tong hagdan na nasa gilid ko, ayaw ko
pang mamatay.

Ilang minuto na rin ang nakalipas at naka-sandal lang ako sa shelf at may hawa-
hawak na librong hindi ko alam. Kanina ko rin sinusulyapan ang Heneral na parang
ang lalim ng iniisip.

But it’s too obvious, he’s a little bit… depressed right now. “General, why are you
doing this if you will be lonely?” I suddenly ask him.

Narinig ko naman kaagad ang sarili kong boses na um-echo sa buong library.

Well my voice is kinda good. Natanaw ko s’yang dahan-dahan n’ya akong inangat ng
tingin.

“You know what? If you love her, then you will fight for it right?” Tanong ko pa
sabay umaktong sinasalin-salin ang page ng aklat na hawak ko.

Pero med’yo nag-ta-taka ako dahil p’wede naman n’yang ipaglaban sa hari na s’ya na
lang ang maka-tuluyan ng Prinsesa lalo na’t Heneral s’ya.

“You don’t understand it, do you?” He answered while his baritone voice echoed all
over the library.

“Maybe I could control the law but not her heart,” dagdag n’ya sabay dinampot ang
isang makapal na libro sa harapan n’ya.

Binaling n’ya roon ang kan’yang atens’yon kaya napa-iling na lang ako dahil may
punto s’ya.

“So… that means, hindi mo na sila gagambalain? You will just let her go?” I asked
him again.

“Isn’t too obvious, Mister Cayden?” Mabilis n’yang sagot kaya tinikom ko na lang
ang bibig ko.

“Hindi ko kayang makitang nalulumbay ang Prinsesa, mas mabuting ako na ang gagawa
ng paraan kaysa mapahamak pa s’ya.”

He added. “Pero sa tingin mo, may pag-asa ba’ng matatanggap ng hari si Metal?”
Tanong ko pa dahil mas magandang may masagap naman akong survey sa kan’ya.

“That’s the main conflict here, wala akong nakikitang rason para magustuhan ng Hari
si Mister De Angelo. He’s just a typical commoner,” sagot n’ya habang pabagsak na
nilapag ang libro sa mesa.

“So that means again… hindi sila mag-ka-ka-tuluyan?”

Tugon ko naman sabay tiklop ng libro sabay sinauli sa shelf at ginalaw na ang mga
paa ko para mag-lakad papunta sa kinaroroonan n’ya.

“Don’t conclude such negative things, Mister Cayden. That’s why I’ve been planning
a step on how he could impress his majesty,” suway n’ya kaya natawa na lang ako ng
mahina. “But I have no idea,” dagdag n’ya.

“Me either,” sagot ko naman na’ng marating ko na ang study table sabay hinila ang
upuan at umupo sa harapan n’ya.

“What if… kung papatayin na lang natin ang Prinsipeng binabanggit n’yo?”

Suggest ko sabay dinampot ang isang bulaklak na parang violet na mukhang damo.
Naka-lagay lang sa maliit na vase dito sa gilid ko.

“Perhaps we could create a plan without using any kind of violence,” kontradikta
n’ya habang naka-sandal lang sa upuan.

“Since… her fiancé is a son of an Emperor, hindi sila pang-karaniwang tao.”

“Pero tao lang din naman ang mga ’yan, ang kinaibahan lang ay may korona,” sabi ko
naman sabay inamoy ang violet na damo. Pero napa-ngisi ako ng konti dahil mabango
yata.

“What kind of grass is this? It smells… flowery,” tanong ko habang sinisinghot ang
hawak kong damo.

“It isn’t a grass but a flower called lavender,” tugon n’ya kaya napa-tango na lang
ako. Akala ko damo.

“We have to go, wala pa tayong tulog.” Napa-baling naman bigla ang atens’yon ko sa
nag-salita at agad ko namang natanaw si Metal sa labas ng pinto.

Tumayo naman ako sa pag-ka-ka-upo sabay sinauli sa plorera ’tong hawak kong
mabangong bulaklak. Napansin ko namang tumayo na rin ang Heneral at sabay na kaming
nag-lakad sa kinaroroonan ni Metal.

“Satisfied now, Metal?” Bungad ko at agad ko namang napansin ang Prinsesa na nasa
gilid n’ya.

“Mag-i-ingat kayo sa pag-uwi,” sabi naman n’ya. “General, ikaw na ang bahala,”
paalala n’ya sa Heneral na nasa likod ko.

“Let’s go, wala pa akong tulog.” Nilagpasan ko si Metal at para mauna akong maka-
baba sa lagusan.

_
KINAUMAGAHAN…

Nataxia Serrofina Lucian’s POV (Maria Hades)

TINANGHALI na akong nagising dahil anong oras na rin ako natulog kagabi.

Ang pait pa ng mga mata ko pero maganda ang pakiramdaman ko ngayon at kahit
papaano, nawala ang stress ko dahil nakapag-usap kami ni Valentino kagabi.

“Your highness, here’s the dark green vintage dress,” napa-titig ako sa gilid ko
na’ng dumating na ang isa sa mga personal maid ko.

May hawak s’yang golden tray at naka-lapag doon ng maayos ang naka-tuping dress.

“Thanks Miss Lorie at could you get the sprinkler? I would like to water our garden
today,” pormal na utos ko sabay dinampot ang dress.

“Yes, your highness,” tugon n’ya sabay yumuko ng bahagya bago ako tinalikuran.
Hinakbang ko naman kaagad ang mga paa ko papunta sa walk-in closet para makapag-
bilis na ako.

May pasok sana ako ngayon pero pina-asikaso ko na lang kay Mister Hero na hindi ako
maka-pasok dahil nga sa nang-yari.

Kaysa tumunganga dito sa loob, mas mabuti pang mag-dilig ng halaman sa labas at
nakakasawa na rin mag-basa ng mga libro.

NA’NG matapos na akong mag-bilis, nag-lakad naman ako sa kinaroronan ng malaking

salamin na nasa gilid ng kama ko.

Tinitigan ko ang repleks’yon ko sa salamin at napa-ngiti na lang ako dahil naka-ka-

relax talaga sa mata pag colored green ang suot ko.

Isa ’tong long sleeve dress na hanggang sa pulsuhan ko ang manggas. Fit na fit
naman sa balakang ko ang pang-ibabaw tapos, lagpas tuhod ang palda. “Here’s the
sprinkler, your highness.”

Napansin ko naman kaagad si Miss Lorie sa likuran ko dahil nakita ko s’ya sa

replesks’yon ng salamin. Kaagad ko s’yang hinarap sabay kinuha ang dala-dala n’yang
rigadera.

“Thanks, I’ll go now,” pag-pa-paalam ko sabay nilagpasan s’ya at nag-lakad na

palabas sa k’warto ko.

NA’NG tuluyan na akong maka-baba, agad kong tinungo ang gripo na nasa gilid banda
iyon ng taniman ng mga sunflowers.

May balon kasi dito na hinukay pa para hindi na mahirapang kumuha ng tubig at
malapit lang sa pag-di-diligan.

Kaagad kong nilapag sa lupa ang hawak-hawak kong rigadera sabay binuksan ang gripo
para malagyan ng tubig.

Habang hihinintay kong mapuno, binaling ko muna ang atens’yon ko sa mga naka-tanim
na sunflowers sa paligid.

Hindi pa sila gaano kataas at umuusbong pa lang ang kanilang mga bulaklak.

Bahagya naman akong napa-ngiti dahil bigla kong naalala si Valentino dahil mahilig
s’ya sa mga bulaklak kahit kalalake n’yang tao.

Mas lalo pa akong napa-ngiti dahil nasagi sa isip ko ’yung halik na nang-yari
kagabi. Napahawak ako sa mga labi ko at nag-si-simulang bumilis ang pintig ng
dibdib ko pero, totoo ang sinabi kong ipaglalaban ko s’ya.

Talagang gagawin ko iyon, kahit anong mang-yari.

Napa-titig ako bigla sa rigadera dahil naririnig kong umapaw na ang tubig at
kinapitan ko kaaagad para makapag-dilig na ako dahil isa ’to sa mga anti-stress na
ginagawa ko kahit madalang lang.

“Your highness? What are you doing here?” Awtomatiko akong napa-lingon sa likuran
ko dahil may narinig akong hindi pamilyar na boses. “Need help?”

Napa-kunot ang noo ko na’ng bumungad sa ’kin ang med’yo pamilyar na mukha.

Bumaba naman ang titig ko sa suot n’yang apron na parang may bahid ng mga pintura.
“That’s my question, what are you doing here at our garden?”

Tanong ko na may pormalidad pero mas lalong kumunot ang noo ko dahil narinig ko
s’ang natawa.

“I think we’ve met already right? But, first of all sorry for entering your garden
without permission, I couldn’t resist to come here. This place is so perfect for an
art.”

Tugon n’ya sabay yumuko sa harapan ko. “Wait, are you… Prince Genro?”

Mahinang tanong ko na’ng inayos na ang tayo n’ya. Hindi ko kasi s’ya namukhaan
kaagad dahil sa payak na pananamit na suot-suot n’ya ngayon.

Naka-polo shirt lang s’ya na kulay asul tapos naka-pantalon at sinabayan pa ng

puting apron na punong-puno may mantsa ng iba’t ibang kulay. “Glad to recognize me,
your highness,” masayang tugon n’ya.

“When did you arrived here? I haven’t seen you yesterday,” tanong ko pa.

“I arrived here early in the morning, then I’ve noticed the wide garden here so I
decided to come,” sagot n’ya sa ’kin kaya napa-tango naman ako ng bahagya. So
ibigsabihin, naka-rating na si Mom.

Pero bakit n’ya ’to kasama? “I just finished my painting. You want to see it, your
highness?”

Offer n’ya sa ’kin. “I liked the surroundings here, refreshing,” komento n’ya pa
sabay binaling ang titig sa ibang bahagi ng garden.

“Oh, what a nice frame. I could paint this one too, but maybe I’ll add orange hue
to highlight this sunflower to look more realistic…” Dagdag pa n’ya sabay naka-
titig sa mga bulakalak.

Base sa lumalabas sa bibig n’ya, mahilig s’ya mag-paint. But I am not interested.

“Sorry but I has to ask this, why did you came back? For in what reason, Prince
Genro?” Tanong ko kaya hinarap n’ya naman ako kaagad.

“I don’t know, the Queen just invited me here,” mabilis n’yang sagot.
“Indeed, but I am glad to see the two of you here.” Napa-baling naman ang titig ko
sa ko dahil narinig ko bigla ang boses ni Mom.

“Shall we talk about the wedding?”

©cherryypinks

Proceed to the next chapter

CHAPTER 36

CHAPTER 36

Nataxia Serofinna Lucian’s POV (Maria Hades)

BINAGSAK ko kaagad ang hawak kong rigadera sa damuhan at napansin kong natumba iyon
kaya natapon ang lamang tubig.

“I don’t want to talk about it mom,” madiing saad ko sabay hinarap s’ya ng tuluyan.

“Pati ba naman po ikaw, hindi sasalungat sa kagustuhan ni Dad? Hindi ba’t nakapag-
usap na tayo dati pa na ako ’yung pipili ng gusto kong tao?” Mahinahong tanong ko.

“Wala namang mawawala sa ’tin pag ginusto ko ang hindi natin ka-dugo ’di ba, Mom?”

Dagdag ko pa at nakita ko s’yang humabang pa papalapit sa ’kin. “Nataxia dear, this

is your fate. You couldn’t change this,” sagot n’ya sa ’kin sabay huminto sa
harapan ko.

Napansin ko naman kaagad na saglit n’yang binalingan ng titig si Prince Genro bago
tuluyang tinignan ako sa mga mata.

“Rules are rules, you has to obey it. Sa tungkulin mo, hindi mo dapat pinapairal
ang puso dahil hindi ka pinanganak para sumalungat sa Hari o maging sa ’kin. Stop
your drama and after one week, you’re going to be married with Prince Genro
Caydex,” mahinahong sagot sa ’kin ni Mom na may sensiridad.

Umiwas ako ng tingin. “There are 4 wedding gowns, the Emperor brought that for you
and choose the best gown,” dadag pa n’ya sabay hinawakan ako sa mag-kabilang pisngi
para marahap s’ya ulit.

“Your Dad has been preparing for organizing the Royal Wedding here, I hope there’s
no disaster,” kalmadong saad n’ya habang naka-ngiti sa ’kin pero wala akong
pinapakitang expres’yon sa mukha ko.

“This is already a disaster Mom,” malamig na tugon ko at narinig ko s’yang kumawala

ng malalim na hininga.

“Hindi na ako makapag-aral dahil dito, muntikan na ring baklasin ni Dad ang bahay
namin ni Mamita, ikukulong n’ya ako rito sa loob ng palas’yo kagaya ng nangyari
noon. Mapupunan ko naman ang responsibilidad ko kahit hindi katulad n’ya ang maka-
tuluyan ko hindi ba?”

Madiing saad ko sabay tinuro si Prince Genro habang kaharap ko pa rin si Mom.
Tinannggal n’ya naman ang pag-ka-kapit sa pisngi ko.

“No, kinakailangan mong maikasal ka anak ng Emperador dahil nakasalalay dito ang
palas’yo. I’ve told you about your duties, didn’t I?”

Mahinahong saad n’ya sa ’kin. “Nataxia, you’re not the only princess in the world.
Marami ang kagaya mo at pare-parehas lang kayo ng tungkulin, ano ba ang
pinaglalaban mo? Isn’t that a commoner named Axel Valentino De Angelo?”

“What if yes Mom? Paano kung isa s’ya sa mga rason kung bakit hindi ko gustong
makasal sa iba?” Dire-diretsong sabi ko pero nakita kong umiba ang timpla ng mukha
ni Mom.

“Really? Then tell him to build a kingdom or an empire before anything. You cannot
marry a kind of person like him, if you do so… then you are the first in the
history who married a commoner,” sagot n’ya na may awtoridad habang taas noo akong
tinititigan.

“So let me start that history, Mom,” mabilis na tugon ko.

“Kayang kaya kong paunlarin ang palas’yo kahit hindi ako makasal sa may korona sa
ulo. I can do it without asking your help too,” sabi ko sa pursigidong boses.

Narinig kong napa-hinga ng marahas si Mom na parang hindi maka-paniwala sa sinabi

ko.

“What happened to you, Nataxia? You were responsible before, not until you’ve met
that commoner named Valentino. Obviously, he’s a bad influence.”

“No, he is not Mom. Kung bibigyan n’yo lang ako ng pag-ka-kataon ipakitang kayang-
kaya kong i-handle ang palas’yo, kakayanin ko. Kakayanin namin,” wika ko na may
pangungumbinsi.

Pero, unti-unting sumalubong ang mga kilay ni Mom. “How could you to trust a person
like him, Nataxia? Do you know him a lot? Without knowing, baka pina-planuhan ka
n’ya para mabahagian s’ya ng trono natin. Isa pa, look at him… isn’t he look so
suspicious?”

Napa-pikit na lang ako ng mariin dahil umiigting na ang pag-kainis ko dahil

bumabase nanaman sila sa mukha ni Valentino.

“Mom, mukhang tarantado lang si Valentino pero mabuti s’yang tao,” madiing saad ko
sabay napa-titig uli sa kan’ya.

Pero mas lalo ko lang nakitang naka-salubong ang kan’yang mga kilay.

“A Princess should not speak bad words. This is the thing that you had gathered
while you’re out in our palace? How disgraceful Nataxia.”

Agad akong napa-himas sa sariling sintido gamit ang kanan kong kamay. “Mom, I was
just explaining. No formality involved,” saad ko sa mahinahong pananalita.

“I think you have forgotten that… Prince Genro is here,” seryosong tugon n’ya pero
sa isip-isip ko, wala akong pake.

“Let’s talk later, Nataxia but you should stop convincing us about your dramatic
relationship with that commoner, excuse me.”

Maawtoridad n’yang saad sabay tinalikuran na ako at doon ako napa-hinga ng malalim.
“That was a tough conversation with a queen, I think she’s gone mad,” rinig kong
saad n’ya pero hindi ako sumagot ay sa halip, dinampot ko ’yung rigadera na natumba
sa lupa.

“You know what? I think we’re little bit in common…” Dadag pa n’ya na’ng hinarap ko
uli ang gripo para masalinan ng tubig ’tong kapit-kapit ko.

“Common of what, your highness?” Walang ganang tanong ko habang hinihintay ko uli
mapuno ang rigadera.

“I was forced to marry you too, I don’t have any choice but to obey my Dad, the
emperor,” sagot n’ya kaya napa-ngisi na lang ako ng peke dahil ang sarap pala nila
ibunggong dalawa ni Dad.

“It means, you has a girlfriend?” Tanong ko pa sabay inangat uli ng rigadera na’ng
mapuno na at narinig ko na lang bigla na natawa s’ya ng mahina.

“Nope your highness, I am still single. I have a dream that I has to fulfill but I
suddenly need to marry you,” kalmadong sagot n’ya. Akala ko meron, mag-da-damayan
pa sana kami.

“What dream? P’wede mo naman pong gawin iyon kahit makasal ka sa iba, pero hindi
ibigsabihin na gusto kitang pakasalan,” paalala ko sabay hinarap s’ya.

“I want to travel the world to gather some ideas for my paintings,” mabilis na
sagot n’ya sa ’kin na’ng makita ko s’yang nag-lakad papunta sa taniman ng mga
rosas.

“But you can paint without travelling,” mabilis kong tugon sabay nag-lakad sa
kinaroronan ng mga naka-hilerang sunflowers para mauna kong bigyan ng tubig.

“I’ve been looking perfect places. I am more inspired if I can see the exact
subject,” rinig kong tugon n’ya habang naririnig ko ulit ang kan’yang mga yapak
papunta sa kinaroroonan ko.

“What kind of painter are you by the way,” sabi ko pa habang dinidiligan ko na ang
mga bulaklak.

“I am into realistic than abstract and it looks like this, your highness.” Napa-
hinto ako sa pagdilig na’ng sumulpot s’ya dito sa gilid ko at napansin ko agad ang
isang canvas board.

Tinignan ko iyon. “This is exactly our cherry blossom tree.”

Sabi ko habang tinititigan ang gawa n’ya at hindi ko mapag-kailang parang totoong
totoo dahil ang galing n’ya mag-combine ng kulay lalo na ang mga pink na dahon.

“I painted that within 30 minutes,” sabi n’ya at napa-tango ako ng bahagya.

“You has great potential, maybe it’s better for you to pursue your dream than
marrying a princess like me. I could only draw stick figures in my art class,” saad
ko sabay pinag-patuloy na ang pag-di-dilig.

Narinig ko nanaman s’yang natawa ng mahina. “Stick figures are not that bad, an art
starts with lines and shapes.” Hindi ko alam kung iniinsulto ako ng taong ’to o
ano.

“But are you sure from your decision? I am already taken by someone else,” prangka
ko at si Valentino ang tinutukoy ko.

“I was just following the Emperor’s order. I don’t have any guts to contradict him
like you do, your highness,” napa-ngisi na lang ako ng peke dahil ibig sabihin,
hahayaan n’yang makasal sa ’kin?

“I am doing this for my own good. Let me frank you, your highness. I won’t marry
you,” prangka ko naman sabay nag-lakad uli sa kinaroroonan ng gripo dahil ubos na
ang tubig sa rigadera.

“It’s too obvious, I’ve heard your all reasons earlier and it seems you were in-
love with a commoner,” rinig kong saad n’ya na’ng mabuksan ko uli ang gripo.

“He’s not just a commoner but my prince even he doesn’t have a crown nor throne.”

Yiroel Cayden’s POV (Diamond)

GUESS what? HINDI AKO NAKATULOG! My head hurts, how I could supposed to sleep if my
mood isn’t in sleepy mode.

Simula ala una ng madaling araw hanggang 10 am, hindi na ako naka-tulog pa.

My eyes were heavy. “Fried rice and sunny-side-up egg are the breakfast for today,”
sabi ni Gold sabay nilapag ang malaking tray sa mesa na may platong may lamang
pagkain.

“Gold, I want to drink milk,” sabi ko sabay hikab. Tulog pa sina Silver at Emerald,
mabuti pa ang mga ungas ang sarap ng tulog.

“Wait a second,” tugon n’ya sabay tumalikod at ako na lang ang kumuha ng plato ko
para makakain na ako.

“Naka-tulog ka ba ng maayos kagabi?”

Tanong ko kay Metal na nag-ka-kape rito sa harapan ko at napa-baling ang titig n’ya
sa ’kin habang kapit-kapit ng kanang kamay n’ya ang isang tasang kape.

“Of course,” sagot n’ya sabay humigop ng kape. Hindi na lang ako sumagot pa sabay
kinapitan na ang kutsara na para makakain na.

Pero habang lumalamon, may narinig na lang kaming may kumatok sa pinto. “I’ll open
it,” sabi ko na lang dahil alam ko na kung sino ’to.

He will going to eat here again, for sure. “Go on.” Tumamayo na ako sa pag-ka-ka-
upo at nag-lakad papunta sa kinaroroonan ng pintuan para pag-buksan ang Heneral.

After a second, he knocked the door again. “Patience,” sabi ko sabay hikab ulit
bago ko kinapitan ang door knob at pinaikot para tuluyang mabuksan.

“AY PVTANG—” Halos mapakawalan ko na ang malutong kong mura na’ng bumungad sa ’kin
ang pag-mu-mukha ng…

Hari.

©cherryypinks
CHAPTER 37

CHAPTER 37

Yiroel Cayden’s POV (Diamond)

“Yo… Your majesty,” magalang kong saad sabay yumuko ng pormal sa harapan ng Hari.

Why all of the sudden… why he suddenly emerge here? Tang!na, ’wag mong sabihin na
nalaman n’ya ang ginawa namin kagabi?

“Can I come in?” Lumunok kaagad ako ng sariling laway sa sinabi n’ya at kaagad kong
binigyan ng daan.

Humakbang ako sa gilid habang nakayuko pa rin. “You don’t have to bow in front of
me, gentleman.”

S’ya na mismo nagsabi kaya inayos ko na ang tayo ko. Napansin ko naman kaagad na
humakbang s’ya papasok dito sa loob.

“Mister De Angelo, I need his presence,” maawtoridad n’yang utos at ang kaba ko mga
trenta, plus five.

“P-Please, take a seat here first, your majesty.”

Mabilis kong hinakbang ang mga paa ko patungong terrace namin dahil tang!na, naka-
hilata pa sina Silver at Emerald sa kama nila.

Hindi ako makapaniwalang maabutan kami ng hari na ganito ang makikita n’ya.

“Wait a minute, tatawagin ko lang si Metal— I mean, si Mister De Angelo,

kamahalan,” dagdag ko pa sabay hinila ng bahagya ang single sofa para senyales na
rito s’ya uupo.

Hindi n’ya ako sinagot at nagpatuloy lang s’ya sa paghakbang papalapit sa

kinaroroonan ko.

Napansin ko pang nililibot ng paningin n’ya ang silid namin at gusto kong
pasalamatan si Gold dahil maaga pa s’yang naglinis ngayon.

“I wonder if there’s a woman lived here, this hideout is quite neat,” komento n’ya
habang sinasalin-salin ang titig sa kaliwa’t-kanang bahagi ng k’warto.

Pero sana invisible lang ang mga ungas na naka-hilatasa kama.

Pa’no ba naman kasi, ang ungas na Emerald, nakatihaya habang nakanganga. Habang si
Silver naman, nakahubad at mukhang humihilik pa. Fvck, this is embarrassing.

“Take a seat, your majesty and what kind of drink you like? Tea… coffee… or water?”

Dire-direstong tanong ko sabay hinarap s’ya ng maayos habang bahagyang nakayuko ang
ulo ko dahil tang!na, hari na ’tong kaharap namin.

“I will prefer… tea,” sagot n’ya sabay umupo na sa sofa. Doon naman ako kumilos ng
mabilis para makapuntang kusina.
“Tang!na, Metal. Bakit nandito ’to? Hindi kaya andito ’yan para pugutan tayo ng ulo
dahil sa bahing ko kagabi?”

Tanong ko sa mabilis na pananalita pero of course, mahina lang. Binanggit ko ’to

na’ng maka-pasok na ako ng tuluyan sa kusina.

Naabutan ko naman silang dalawang naka-tayo sa kaliwang bahagi ng pader sa gilid

banda ng pinto. Mukhang pinakinggan nila ang sinasabi ng hari ngayon lang.

“I don’t think so, but hundred percent sure… the topic is between you, and his
daughter,” mahinahong sagot sa ’kin ni Gold sabay nag-lakad sa kinaroroonan ng
hanging cabinet.

“I’ll prepare his tea first and you two, puntahan n’yo na ang Hari at ako na lang
ang bibigay nito sa kan’ya,” utos ni Gold habang kumukuha ng sachet ng tsa-a sa
hanging cabinet.

“Masama ang kutob ko,” madiing wika ni Metal kaya napatitig ako sa kan’ya.

Mukhang nakatulala lang s’ya sa pader na halatang napa-pa-isip na sa susunod na

mangyayari.

“Mine, either. Pero tara na, makikinig na lang tayo sa sasabihin ng Hari. Kung kaya
mong magtimpi, do it but I think you must do… it,” paalala ko sa ungas na ’to dahil
parang ako ang kinakabahan sa kan’ya.

Mas’yado na kaming pasikat, dahil hindi lang heneral ang naligaw dito at pati na
rin ang hari.

Baka mamaya Emperador nanaman ang susulpot dito. “Are you ready, Metal?” Tanong ko
at kaagad n’ya naman akong hinarap.

“Honestly, I am not,” giit n’ya sa ’kin sabay tinalikuran na ako.

Tang!nang ’yan, halatang hindi n’ya gustong harapin ang hari dahil sa mga mata pa
lang ni Metal, hindi na magugustuhan ang maririnig n’ya.

Sinundan ko na lang s’ya sa pag-la-lakad at hanggang sa marating na namin ang

bungad ng terrace.

“Have a seat Mister De Angelo,” utos ng hari. Nakita ko namang huminto muna si
Metal sa harap ng niya bago umupo sa sofa.

Mag-ka-harap na silang dalawa kaya huminto naman ako sa likod ni Metal at tatayo na
lang.

“We met again, Mister De Angelo and I won’t waste any chances this time… so I have
to tell you about my idea for daughter’s upcoming wedding.”

Parang binunutan ako ng tinik sa puso dahil mukhang hindi n’ya nabatid ang pag-hi-
himasok namin kagabi.

“The wedding must go on without hindrances, my daughter is a princess then

automatically, she needs a prince. That’s the normal fate of being a princess,”
dagdag ng hari sa pormal na pananalita habang seryosong naka-titig kay Metal.

“Actually, she has… whereas, she’s getting stubborn, even more. I’ve heard the
conversation with her mother this morning and I… don’t… like… it,” madiing saad ng
hari habang unti-unti kong nasilayan ang kilay n’yang nag-sa-salubungan na.

“The Queen was right, she’s not like this before not until she met you. You know
what, Mister De Angelo… these days, were more on practicality. The kingdom will
depend on her aside from my system, and having association with an empire is such a
big impact.”

Napatango na lang ako ng bahagya sa sinabi ni Hari dahil uunlad ang lugar na ’to
dahil hindi basta-basta ang emperyo kaysa sa palas’yo. “She has to marry him, I get
it your majesty,” mahinang sagot ni Metal.

“Precisely, but the problem is… we can’t control her anymore and this is my only
way for her to agree…”

Mukhang hindi n’ya muna pinagpatuloy ang susunod n’yang babanggitin dahil bahagya
s’yang tumikhim.

“You must act like you gave-up on her or should say… you have to… break her heart,
not literally but… emotionally, since I don’t have any choice but that,” kalmadong
saad ng hari at doon naman ako napabuntong hininga.

Pero biglang nahagip ng mga mata ko ang mag-kabilang kamay ni Metal na naka-lapag
lang sa mag-kabila n’yang hita.

Niyukom n’ya ang mga iyon ng dahan-dahan, at hindi naman makikita ng hari dahil may
center table naman.

Hindi kumibo si Metal dahil tahimik lang itong nakayuko pero alam kong ang daming
pumapasok sa isip n’ya ngayon.

“If you won’t do that, I’ll remove you as my disciple here and you’ll never see
her, again—”

“But your majesty… I can do that without hurting her, emotionally.”

Sinalin ko agad ang atens’yon ko sa hari at nahuli ko s’yang parang nagtaka yata sa
sinabi ni Metal.

Well… he was surprised, a little bit. Pero, tang!na mo Metal ’wag mas’yadong mabait
at mapatay na kita.

“How would you do that, Mister De Angelo? But before that, are you going to do what
I’ve said? If yes… then good since you couldn’t say no to a King.”

Pero tang!na talaga, mukhang pag hindi susundin ni Metal ang kagustuhan ng Hari,
hindi na kami makakabalik dito. “I rather want her to get mad at me instead of
witnessing how I hurt her emotionally.”

Parang gusto ko talaga sapakin ang tarantadong ’to dahil mas’yado na talaga s’yang
mabait. “What’s that mean, is there a difference?” Kunot-noong tanong ng Hari.

At, narinig kong himinga ng marahas si Metal. “Yes there is, your majesty. Hindi ko
kayang saktan ang anak n’yo, mas pipiliin ko na lang na kamuhian n’ya ako and
honestly, I was expecting this to happen and here it is,” mahinahong sagot n’ya sa
Hari.

Napasapo na lang ako sa noo sa isipan dahil mas sinasaktan n’ya lang ang sarili
n’ya.
“To be honest again, alam ko na ang lugar ko dati pa. Hindi naman talaga ako
nababagay sa Prinsesa at hanggang pangarap lang ako but I didn’t expect, she has
feelings for me even… I’m un-worthy, hindi ko rin inaasahan na iisa lang sila ng
babaeng una kong nakilala at alam kong nagustuhan n’ya ako bilang si… Maria,”
paliwanag n’ya sa seryosong tono.

Mukhang nakikinig lang ang Hari kay Metal and me too. “Your majesty, hindi ko
biglang ginusto ang anak n’yo dahil noon pa man, kilala ko na ang Prinsesa,” dagdag
pa ni Metal at nakita kong inangat n’ya ito ng titig.

Nakita kong parang nag-taka ang hari sa narinig n’ya. “What do you mean?” Tanong ng
hari sa seryosong tono.

Mukhang alam ko na ang sasabihin ni Metal. “My father was a gardener at your palace
when I was 12 years old, that time… I saw your daughter—”

“And what’s your father’s name?” Mabilis na tanong ng hari.

“Valen De Angelo, your majesty,” sagot ni Metal pero napansin kong napasalpok
kaagad ang kilay ng Hari na’ng dahil sa narinig n’ya.

“Va… len?” Ako naman ’tong napakunot ang noo dahil mukhang umiba ang timpla ang
mukha ng Hari.

Ilang segundo pa ang lumipas at biglang natahimik. “His… last name is De Angelo?”
Dagdag n’ya sa madiing pananalita.

“Yes, your majesty. If you could still remember, he was falsely accused but he
didn’t steal anything.” Kumawala naman ako ng malalim na’ng maalala ko ang k’wento
tungkol d’yan.

Mukhang mahabang usapan ’to dahil base sa narinig ko, walang ninakaw si Tito at
set-up ang nangyari. Masuwerte nga raw s’ya dahil may ulo pa s’ya ngayon dahil
med’yo malapit s’ya sa Hari.

“I don’t remember that Valen has a son, but I don’t care… I don’t want to talk
about it. It’s not a big deal,” madiing sagot n’ya.

“After all, what a small earth…” Dagdag n’ya at napailing na lang pero halatang
tinitigan n’ya si Metal pataas pababa.

“But it seems like you didn’t inherited his looks, are you sure about his name?”
Dagdag pa ng Hari.

“Here’s your tea, your majesty.” Nakita kong pumasok si Gold habang may kapit-kapit
na saucer at doon nakalapag ang isang tasang tsa-a.

Huminto naman s’ya kaagad sa gilid ng hari sabay nilapag sa harap n’ya tasa.

“Sorry your majesty but I have to ask this, why did you accused my father? He’s
just doing his work without bad intention,” seryosong tanong ni Metal at nakita
kong umalis si Gold.

Sinalin ko kaagad ang atens’yon ko sa Hari. “Just because, he’s a thief… if he’s
really your father.” Mabilis n’yang sagot sabay hinawakan ang kapitan ng tasa at
inangat.

“He’s my father, I am telling the truth.”

“If I am mistaken… some of gemstones of the place got missing and he’s the culprit.
Pinasuri ko ang lahat ng mga gamit ng disipulo sa palas’yo at sa ginagamit n’yang
bag ko nakita,” sagot n’ya habang nakatitig lang sa laman ng tasa.

“But his story is different, your majesty. Hindi s’ya nagnakaw, my father isn’t a
thief,” madiing saad ni Metal at napatango ako pero nakita kong napangisi ang hari.

“Mister De Angelo, you should thank me. I didn’t killed your father, instead… I let
him live even that was a serious crime… and after knowing that you’re his child… if
you’re telling the truth…” Hininto n’ya muna ang pag-sa-salita at sinalin uli ang
titig kay Metal.

“My daughter should not marry the son of a thief and thanks for letting me to know
about it,” kalmadong saad n’ya sabay nilapag uli ang tasa sa center table kahit
hindi pa n’ya nainom.

Pero parang ako ’tong nainis. Mukhang kailangan naming makausap si Tito para
madetalye ang lahat ng nangyari noon.

“And for the main business here, 8 in the evening… make a letter for her write the
meeting place but that should be inside in my palace. Say what you will to convey,
it’s your strategy on how she could hate you. Pag hindi mo ito ginawa, Mister De
Angelo… hinding hindi mo na makikita ang anak ko dahil hindi ko hahayaan na
makaapak ka palas’yo. You don’t deserve my daughter.”

Tang!nang buhay ’to.

©cherryypinks Proceed to the next chapter

CHAPTER 38

CHAPTER 38

Nataxia Serofinna Lucian’s POV

“Baby? May para sayo raw ito, inabot ’yan sa ’kin kanina ng isang kawal.”
Napatingin naman ako kay Mamita dahil sa sinabi n’ya kaya napaupo ako sa pag-ka-ka-
higa sa kama ko.

Gusto kong matulog ng maaga dahil mag a-alas otso na pero hindi pa rin ako
dinadalaw ng antok kahit anong oras na ako nakatulog kagabi.

“Naistorbo ko ba ang pag-pa-pa-hinga mo? Heto, basahin mo muna dahil baka

importante ’yan.”

Huminto s’ya sa gilid ng kama ko at inabot sa ’kin ang isang puting sobre.
Tinanggap ko naman kaagad iyon. “Hindi naman mamita, hindi kasi ako makatulog.”

“Gusto mo ba, mag-ha-handa ako ng gatas?” Tanong ni Mamita sa ’kin kaya ngumiti ako
sa kan’ya sabay napatango.

“Okay baby wait lang.” Tinalikuran na n’ya ako kaya tinitigan ko ang sobreng hawak-
hawak ko.
Unti-unti ko namang binuksan para tignan kung ano ang laman at hanggang sa bumungad
sa ’kin ang kapirasong papel na naka-tupi.

Inalis ko iyon sa loob ng sobre at parang pinunit pa yata ’to sa notebook dahil
halata naman sa gilid ng papel na may bakas pa ng pinunitan.

Sumabulong naman ang mga kilay ko dahil sino naman kaya na mag-pa-pa-dala sa ’kin
ng sulat na parang ibang tao ang pinag-bi-bigyan n’ya.

Binuksan ko naman ang naka-tuping papel pera basahin at may sulat nga sa loob pero
mukhang maayos naman pala ang handwriting. Tinuon ko naman kaagad ang atens’yon ko
sa naka-sulat.

Hanggang sa unti-unting gumuhit ang mga ngiti ko sa labi sa nabasa ko at agad akong
bumaba sa kama.

“Sa ’yo pala ’to galing…”

Mahinang usal ko sabay naglakad ng mabilis patungong closet para makapag-bihis

dahil nakapantulog lang ako ngayon.

Ang nabasa ko sa sulat ay nag-hi-hintay daw s’ya sa garden at sa gitnang bahagi

iyon.

MAKALIPAS ang ilang minuto natapos na akong nakapag-bihis at isang simpleng dress
lang na hanggang tuhod ang sinuot ko. Pero, exposed ang mga balikat ko kaya
tinakpan ko iyon ng green scarf.

Pababa naman ako ngayon sa hagdan ng ground floor at napansin ko kaagad ang sinag
na buwan na sumalubong sa ’kin. Full moon daw ngayon kaya maaliwalas ang
kalangitan.

“Excuse me, your highness. Where are you going? Rinig kong tanong ng isang Royal
Guard habang patuloy lang ako sa pagbaba. Pero, nilagpasan ko lang s’ya.

May mga bantay kasi ditong nakatayo sa bawat andana ng hagdan. “To pick some
flowers,” maawtoridad kong sagot.

Mukhang hindi na nagreklamo dahil na’ng sinulyapan ko ay nakatayo lang sila.

Lumipas pa ang ilang sandali, maingat kong pinasok ang gitnang bahagi ng garden.
“Valentino? Andito ka ba?” Mahinang tawag ko dahil malapit na ako sa taniman ng mga
rose.

Mabuti na lang, may mga puno ng cherry blossom na nakaharang sa kahabaan ng garden
namin para hindi nila ako makikita sakaling may dumaan sa papuntang palas’yo.

“Valentino—”

Hindi ko na napatapos ang sasabihin ko dahil may biglang yumakap na tao mula sa
aking likuran.

Napa-ngiti naman ako agad dahil alam ko na kung sino dahil sa pabango pa lang n’ya.

“’Wag kang mag-alala Valentino, alam ko hindi ako mapipilit sa gusto nila. Gumagawa
ako ng paraan para hindi ’yun mangyayari, kinausap ko na si Mom kaninang umaga.”

Masayang saad ko na’ng umikot s’ya para maharap ako. Nasilayan ko naman ang mukha
n’ya dahil sa sinag ng buwan kaya mas lalo akong napangiti.
“For you,” saad n’ya kaya napatingin ako sa kanan n’yang kamay na may hawak na
hindi ko mabatid na bulaklak.

“Thanks, pero paano ka nakapasok dito? May tumulong ba sa ’yo?” Nakangiting tanong
ko pero sa halip sa sagutin, narinig ko s’yang nagbuntong hininga.

“M-May problema ba?” Mahinahong tanong ko dahil iniwasan n’ya ako ng titig.

Pero hindi n’ya ako sinagot agad dahil natahimik s’ya. “Maria, ito na ang huli
nating pag-ki-kita.” Napa-kunot bigla ang noo ko na’ng dahil sa sinabi niya ulit.

“Bakit naman? P’wede naman natin ’tong gawin ulit dahil alam kong tutulungan tayo
ni General Athlas—”

“No, I can’t be with you anymore. That’s why I am here, this is the last—”

“Sandali nga lang, ano ba itong sinasabi mo? Parang kagabi lang maayos tayong
nagusap hindi ba?” Putol ko sa sinasabi n’ya habang naka-titig pa rin s’ya sa
kaliwang bahagi ng garden.

“This is not right, dapat sa umpisa pa lang hindi ako nagpakita ng motibo na gusto
kita na’ng malaman kong iisa kayo ni Maria. Wala na tayong pag-asa, there’s no
hope,” malamig n’yang saad sa ’kin.

“Ano ba? Umayos ka nga Valentino. Ano ba ang nangyari?” Madiing tanong ko pero
marahas s’yang huminga ng malalim. “Bakit hindi ka makatingin sa ’kin?”

“Wala akong laban sa kagustuhan ng hari, Maria. I gave up, hindi kita kayang
ipaglaban—” Naputol ang sinasabi n’ya dahil bigla akong natawa ng mahina.

“’Wag ka nga’ng O.A, Valentino… Hindi ba’t sinabi ko na sa ’yong ako na ang bahala?
Wala kang gagawing iba, hintayin mo lang ako dahil ilang beses ko na’ng sinabi sa
’yo na HINDI KO HAHAYAANG MAPUNTA AKO SA IBA, UULITIN KO PA BA?”

Madiing tugon ko. “Be responsible, Maria. Face your duties, you was born to marry a
prince, not me—”

“Valentino. ’Wag mo na’ng ituloy ang sasabihin mo dahil pakiramdam ko si Dad ang
kaharap ko ngayon, hindi ba halata sa kilos ko na kaya kong talikuran ang
responsibilidad ko para sa ’yo? O makakaya ko kahit ikaw ang gusto ko, makakaya ko
balang araw na i-handle ang pamamalakad sa palas’yo.”

Mahabang paliwanag ko sa seryosong boses. “But I have no choice but we need to stop
this nonsense relationship, I am tired Maria,” tugon n’ya sa malamig na tono kaya
parang nanlalamig na rin ako sa mga narinig ko ngayon.

“So, kinain mo lang ang lahat ng sinabi mo? Hindi ba’t sinabi mong hindi ka susuko
ngayong maraming hadlang? Ano ba? Tulog ka ba ngayon?”

Tanong ko sabay kinapitan ang mag-kabilang pisngi n’ya para maharap ako.

Pero parang binuhusan ako ng malamig na tubig na’ng bigla n’yang winaksi ang mga
kamay ko habang naka-tagilid pa rin ang mukha n’ya sa ’kin.

“Hindi na ako natutuwa Valentino, pero baka kagagawan ’to ni Dad kaya ka nag-ka-ka-
ganinto? Nagkita ba kayo?”

Madiing tanong ko. “Yes earlier, but desis’yon ko na ’to. I was thankful because he
explained sincerely… he’s so sincere… naintindihan ko ang Dad mo at hindi n’ya ito
kasalanan dahil sarili ko ’tong desis’yon, Maria. Wala naman akong mapapala sa
’yo.”

Walang ganang tugon n’ya at doon n’ya ako binalingan ng malamig na titig.

“Mas mabuting pakasalanan mo na ang lalakeng para sa ’yo dahil iyon ang tama at
sana mapasok mo sa kokote mong… kahit anong gawin ko, wala akong laban sa hari.
Ilang beses ko rin ’yang sinabi sa ’yo—”

“PERO ILANG BESES KO RING NABANGGIT SA ’YONG AKO ANG GAGAWA NG PARAAN!”

Hindi ko na mapiligang tumaas ang boses ko dahil hindi ko na talaga nagugustuhan

ang naririnig ko.

“No, you haven’t. Even a single move, wala kang ginawa Maria. Puro ka lang salita
and… I hate waiting.”

Napa-pikit na lang ako ng madiin dahil parang kumirot bahagya ang dibdib ko.

“Wala tayong mapala pareho, Maria. Our relationship is forbidden, you must marry
him and I’ll look for someone else, mag-ha-hanap ako ng iba na kauri ko,” malamig
n’yang saad at doon pa mas lalong kumirot ang dibdib ko.

Napansin ko ring umiinit na ang sulok ng mga mata ko pero huminga ako ng malalim
para hindi pa maluha.

Tinitigan ko s’ya sa mukha at wala akong nakitang bahid na pagsisisi o naalinlangan

sa mga binitawan n’yang salita.

“Ano ba ang sinabi sa ’yo ni Dad at… nakumbinsi ka n’ya? I think he’s just
blackmailing you,” sabi ko at iniiwasan kong pumiyok ang boses ko.

“Nope, this is my personal decision. Don’t worry, we can see each other again pero
hindi ganito kalapit,” mabilis n’yang sagot sa ’kin sabay tinalikuran ako.

“Be happy, Maria. I don’t deserve you-—”

Pinutol ko ang pag-sa-salita n’ya dahil bigla ko s’yang niyakap ng mahigpit sa

likuran. “No, you deserve me than anyone else. ’Wag mong gawin ’to dahil totoong
gumagawa ako ng paraan, hayaan mong ipakita ko sa ’yo.”

Madiing saad ko habang pinipiligang pakawalan ang luha kong kanina ko pa

pinipigilan.

Pero sa halip na sagutin… Pilit n’yang tinatanggal ang mag-kabila kong brasong
naka-yakap sa kan’ya.

“Be a Princess Maria, stop being so dramatic,” sagot n’ya sa ’kin na’ng matanggal
na ang mga kamay ko.

Kasunod no’n ay humakbang na paalis sa harapan ko. “You’re getting annoying, just
hate me.”

Parang pinako ang mga paa ko sa lupa at hindi ko magalaw ang mga paa ko.

Pinagmasdan ko lang s’ya na lumaho sa paningin ko at doon ako ngumiti ng peke.

Pero napansin ko na lang na biglang nanlabo ang paningin ko at nag-unahang tumulo

ang mga luha pababa sa mag-kabila kong mga pisngi.

©cherryypinks

CHAPTER 39

CHAPTER 39

MAKALIPAS ANG ILANG ARAW…

Axel Valentino De Angelo’s POV

NAKA-TULALA habang pinagmamasdan ang bawat ugoy ng mga bulaklak ng cosmos dahil sa
banayad na hangin.

I was sitting on a wooden chair here in our back yard while the cold breeze playing
around the atmosphere.

It’s been a days after the incident happened. Wala akong magawa, wala akong
k’wenta, wala akong laban, wala akong karapatan, wala lahat. “Metal, do you like
something to eat?” I heard the voice of Gold at my back.

“Yeah, anything,” I responded in low voice. Inaya ako ng mga kasamahan kong umuwi
muna rito sa apartment namin para makapag-relax sandali.

I took a deep breath while staring the cosmos flowers. Ilang araw na akong ganito,
wala akong magawa kundi magsinungaling sa kan’ya. Pero mas pipiliin ko talagang
magalit si Maria kaysa hindi ko na s’ya makita kahit kailan.

I couldn’t lose my job. I wouldn’t see her again if I contradicted the King, her
father.

I’ve witnessed her tears when I gazed her before I leave. I want to hug her that to
say sorry, I want to wipe her tears but I have no choice but to move myself away.

Yeah, I am fvcking coward. Bahala kung nag-mu-mukha akong duwag pero tang!na hindi
ko talaga kayang masibak sa p’westo dahil gusto ko pa s’yang makita.

At hindi ko naman s’ya mabibigyan ng karangyaan dahil hindi ako kasing yaman nila.

Yeah, I have money on my bank account but those aren’t enough and that’s why I need
to earn more money.

“Metal, I’ve ordered a ready-to-cook pizza. I’ll add more white onions, mushrooms
and cheese. That’s your favorite,” I heard the voice of Gold again but I didn’t
turn my attention to him.

“Metal, we’re worried about you. It’s been… 6 days since you couldn’t eat
properly.”

He’s right, even I’ve noticed that he keep preparing delicious foods but my
appetite doesn’t want it.

“At hindi ka rin natutulog sa tamang oras at doon ka naka-ka-tulog sa balcony, you
know what metal… how long you’d act like this? You’re digging your own grave.”

I noticed his presence beside me. “Kung hindi mo kayang tuparin ang binitawan mong
salita sa Prinsesa, then you could at least see the bright side. Pinili mo ’yon na
desis’yon kaya panindigan mo,” He advised.

“Yeah, I’ll stand for it,” I responded. Sumandal na lang ako sabay pumikit.

“This is normal, you don’t have to worry about me dahil magiging maayos din ang
pakiramdam ko,” I added.

“So what’s your exact plan? Titigilan mo na talaga ang Prinsesa?”

It’s too obvious, nawalan na ako ng pagkakataon. Pag pinagpilitan ko pa ang sarili
ko sa katulad n’ya, mas lalo lang s’ya mahirapan lalo na’t parang kinakalaban na
n’ya ang sariling magulang na’ng dahil sa ’kin.

Wala akong ibang p’wedeng gawin kundi, magparaya. I know she can easily forget me,
hindi naman ako kawalan.

Basta, ang importante ay makakapasok pa rin ako sa palas’yo at mapagmasdan ko s’ya

kahit sa malayo.

And I hoped that her prince could make her happy. “I’ll let her go, hindi ko rin
gustong talikuran n’ya ang kan’yang responsibilidad sa palas’yo na’ng dahil sa ’kin
at hindi ko gustong makarinig na pinagsasalitaan s’ya ng hindi maganda pag ako ang
pinili n’ya,” I responded, calmly.

I heard him sighed. “That’s your decision but please, look at yourself. ’Wag mo
namang pabayaan ang sarili mo dahil pag nagkasakit ka, hindi lang ikaw ang
mamomoroblema dahil kami ang mas nahihirapan sa takbo ng kapalaran mo,” He said in
authority.

I’ll be fine but not for now.

Yiroel Cayden’s POV (Diamond)

“Sabihin n’yo lang pag p’wede na akong maghukay ng libingan ni Metal dahil ang
tigas ng bungo ng gago,” madiing saad ko sabay binagsak sa mesa ang tasang may
lamang kape kanina, pero ngayon wala dahil malamang naubos ko na.

Ilang araw na kasing tulala at parang wala s’yang kaluluwa dahil hindi mo kakausap
ng maayos.

I know, he’s broken hearted but it doesn’t mean that he have to commit suicide, not
literally but wala pa naman at baka soon.

“Have you seen him… crying or teary eyed?” tanong ni Tito habang nag-hu-hugas ng
pinagkainan dito sa lababo na nasa likuran ko. Habang ’tong dalawang ungas na
Silver at Emerald, pa-chill chill lang.

“No we haven’t, but he’s lonely,” sagot ni Silver habang hinihiwa na ang niluto ni
Gold na pizza.

“Kahit hindi naman namin s’yang nakitang umiyak, halata naman sa galaw n’ya na… he
was hurt,” kibit balikat n’ya pang sagot.
“By the way, tito. Gusto namin ’tong itanong sa ’yo dahil kinompronta ni Metal sa
Hari tungkol sa kaso n’yo dati sa palas’yo.”

Agad ko namang sinalin ang atens’yon kay Emerald na naka-upo lang din dito sa harap
ko.

“What? He did?” tanong ni tito. “I’ve told him to do not open that kind of case to
the King,” sabi pa n’ya habang patuloy pa rin sa kan’yang ginagawa.

“So ano ba talaga ang nangyari, we all know that you didn’t steal anything. Pero
bakit ka pinagbintangan, to be exact,” sagot ni Emerald at napansin kong inabutan
ako ni Silver ng pizza kaya tinanggap ko naman kaagad.

“Just because… I think, the king is jealous,” Napa-kunot nag noo ko sa sagot ni
tito.

“Selos? For what, tito?” tanong ni Silver at ’yan din ang tanong ko.

“Ano naman ang pinagseselosan ng hari sa ’yo kung tagapagsilbi ka dati sa palas’yo
n’ya,” natatawang sabi n’ya pa kaya tumawa lang din ako dahil may punto naman.

“Dahil siguro… natutuwa sa ’kin ang asawa n’ya dati dahil maayos ang pamamalakad ko
sa pag-ta-tanim at pag-a-alaga ng mga bulaklak sa palas’yo,” mabilis na sagot naman
ni tito sabay kinagatan ko na ang crispy pizza.

“The queen? Parang ’yon lang, selos agad? Tang!na n’ya,” natatawang sagot ko sabay
nguya ang pizza.

“But wait, kaya pala hindi ka n’ya pinarusahan dahil wala naman pa lang katuturan
ang bintang sa ’yo.”

Nakita kong napa-tango si Emerald sabay kumuha rin ng isang slice ng pizza sa
malaking plato.

“Maybe I can say that, I have closure to the King but not so… close. Parang ako ang
lagi n’yang pinapatawag pag may mga pinapagawa s’ya sa malawak na hardin ng
palas’yo,” sagot naman ni tito.

“What was your reaction after you’ve been accused to a crime that you didn’t even
committed?” tanong ni Emerald sabay kinagatan din ang pizza.

Wait, para kay Metal pala ’to. Bakit naman kinakain?

“Of course, I was questionable pero malinis ang konsens’ya ko kahit may natagpuan
silang mga gemstones sa bag ko. Pero, wala naman sa isip ko na agawin sa kan’ya ang
reyna dahil napaka-imposible at isa pa, mahal na mahal ko ang tita n’yo,” paliwanag
pa n’ya.

“I think he was making sure that I don’t have dirty plan to her majesty, mas’yadong
advace ang utak ng hari,” he added but I just chuckled.

“Nu’ng una, nasasayangan ako sa trabaho ko dahil malaki-laki ang s’weldo at libre
pa ang pagkain pero ayaw ko gusto ng gulo.”

“I was just doing my job peacefully. I just wanted to have income for my son,
that’s all… pero may tao talagang makitid lang utak kaya pinag-i-isipan ng masama
ang kapwa kahit wala namang ginagawang mali,” napa-tango ako sa sinabi ni Tito.

“At… ’yong tungkol sa malapit ako sa reyna, nakikipag socialize lang ako and that’s
normal dahil minsan n’yang dinadagdagan ang s’weldo ko dahil pulido ang trabaho ko
kaysa sa mga una nilang tinawag na tao.”

“Malis’yoso pala ang ungas,” natatawang sagot ko at sunubo ko na ang lahat na

natirang pizza.

“Yeah… at simula noon ay hindi na nakita ni Metal ang Prinsesa, right?” tanong ni
Silver sabay nilayo ang pizza kay Emerald dahil nakakadalawang slice na s’ya

Baka pagpasok ni Metal dito, wala ng laman ang plato at malalagot nanaman ka kami
kay Gold.

“I don’t have any idea that he were in-loved to their daughter since bata pa si
Valentino noon, at sinabi lang yata n’ya sa ’kin ngayong nag-p-part time s’ya sa
iba’t ibang trabaho dahil may nabasa raw s’ya na p’wedeng makarelas’yon ng mga
taga-palas’yo ang mababang uri ng tao.”

“Sana pala hindi n’ya nabasa,” sabat naman ni Silver sabay natawa ng mahina.

“But even though it was impossible for him to meet the princess… but look at them
right now, si Maria pala at ang prinsesa ay iisa lang at nagka-gusto pa kay Metal.”

“’Yon nga lang, may ungas na sagabal. Akala ko nga, ang Heneral lang ang kabute
pero may mas asungot pa pala,” giit ko sabay kumuha ng isang dark violet grape na
naka-lapag lang sa stainless steel tray at pina-shoot sa bunganga ko.

“OPEN THIS DOOR BY THE NAME OF THE KING!”

©cherryypinks ProceedToTheNextChapter

CHAPTER 40

CHAPTER 39

Yiroel Cayden’s POV (Diamond)

“May ungas na dumating, ako na lang ang bubukas.” Tumayo na lang ako sa pag-ka-ka-
upo dahil para pag-buksan ng pinto ’tong ulupong ng hari. “May violation ba kayo,
tito?”

“I don’t remember pero matino akong tao,” rinig kong sagot ni tito kaya natawa na
lang ako at nag-lakad na lang papunta sa pintuan nila.

“Who’s there?” tanong ko na’ng huminto sa harap ng pinto. “Mga matitino ang mga
ungas na andito.”

“Ikaw lang ’yung tarantado, Diamond,” sabat ng ungas na Silver pero hindi muna ako
sasagot at kinapitan na lang ang door knob para mabuksan.

“Pero tarantado naman ako pero slight lang,” dagdag pa n’ya at narinig kong nag-
tawanan sila sa dining area.

Hindi ko muna sila papansinin at pinaikot ko na lang ang door knob. “This is the
residence of Mister De Angelo?”
Bumugad sa ’kin ang isang lalakeng naka-puting long sleeve polo shirt at naka dark-
green na slacks.

Pero mas napansin ko ang kapit-kapit n’yang black case sa kanan n’yang kamay at
isang sobreng puti naman sa kaliwa.

“Yes, what can we do for you, sir?” pormal kong tanong pero hindi n’ya ako sinagot
at sa halip ay inabot n’ya sa ’kin ’yung sobre kaya tinanggap ko naman.

“Sorry but we’re not open for solicitation,” tutol ko pero biglang tumikhim ang
ungas kaya sinamaan ko s’ya ng titig. “Wala pa kaming s’weldo, sa ibang araw na
lang.”

“Pardon me but I am a Royal Messenger of the palace and this isn’t for asking you a
money but an invitation about the wedding of the princess and his groom which is
the… Prince.”

“Kasal? What wedding?” sunod-sunod kong tanong habang naka-salpok na ang mga kilay.
Tang!na, bakit ang bilis yata?

“Kindly read the letter for more information,” sagot n’ya sa ’kin at tinalikuran na
ako sabay nag-lakad palayo kaya sinarado ko kaagad ang pinto.

“Metal, you have to see this,” seryosong tawag ko sabay nag-lakad patungong kusina
habang pinunit ang diamond sticker seal sa sobre.

“METAL COME HERE!” sigaw ko pa kung sakaling hindi n’ya narinig.

“What’s with the letter? A letter of what? Is that bad news or… bad news?” tanong
ni Emerald na ga’nun pa rin ang p’westo nilang dalawa at nakita kong pinupunasan na
ni Tito ang mga plato sa lababo gamit ang puting towel.

“Wedding invitation… came from the palace,” sagot ko sabay binalik ang atens’yon sa
sobre at agad ko namang kinuha ang isang colored light green na papel.

“Oh, bad news,” mahinang tugon ni Emerald.

“Read it,” napa-lingon naman ako sa likuran na’ng marinig ko ang boses ni Metal at
kasama n’ya si Gold.

Tuluyan ko s’yang hinarap sabay tinutok ang mga mata ko sa papel para mabasa.

I cleared my throat first. “This is your King and Queen, we here by announce that
you were invited to attend for our daughter’s wedding at the palace at 27th day of
June. We are expecting your presence together with your family and friends.”

’Yun lang ang binasa ko dahil may mga unnecessary na babasahin sa dulo at hindi ko
na lang tinuloy.

“3 days left… huh? Well… congratulations,” napa-kunot naman ang noo ko sa sagot ni
Metal at tininalikuran n’ya na kami.

“You supposed to say that in front of the Princess, and we’re not your princess,”
mabilis kong saad sabay binaba ang papel at sinundan s’ya.

“Dadalo ka ba, Metal? Pero bakit ang bilis nilang ikasal? They were fell in-love
within few fvcking days? Is it possible?” reklamo ko at huminto sa sala dahil
nakita kong umupo si Metal sa sofa.
“Of course not Diamond, malamang wala silang gusto sa isa’t isa. Ang hari lang ang
nag-ma-madali o ang emperador mismo, I am not sure pero… halata,” paliwanag ni Gold
na nag-mu-mula ang tinig sa kusina.

“I will attend.” Sumalin naman ang atens’yon ko kay Metal na’ng dahil sa sagot
n’ya.

“They had sent us an invitation so everybody must attend,” dagdag n’ya pa sa

kalmadong boses at humiga s’ya sa sofa kaya napa-ngisi ako.

“Stop acting like you don’t care Metal, so shall we invade the wedding?” naka-
ngising tanong ko at nag-lakad pa sa kinaroroonan ng sofa para maharap s’ya.

“If you want to die, then go,” mabilis n’yang tugon kaya napa-isip ako. Oo nga
pala, emperador para ang tatay ng ungas na mapapangasawa ng prinsesa kaya med’yo
nakakatakot.

“Pero wala ka bang gagawin?”

“Bro, kung may gagawin si Metal, malamang paparusahan s’ya ng hari at mas lalong
hindi n’ya makikita ang prinsesa,” napa-baling ang titig ko kay Silver na may
kapit-kapit na platong may lamang pizza.

“That’s it? Final na talagang… ’yon ’yung desis’yon mo Metal?” tanong ko sabay
titig uli kay Metal.

“Yeah,” matamlay n’yang sagot kaya napa-iling na lang ako. Bahala kayo, iinom na
lang ako.

Nataxia Serofinna Lucian’s POV

“Your majesties, the invitations were successfully sent,” rinig kong saad ng
General Secretary ni Dad na si Mister Warent.

“Good, and report to me if everything was settled,” sagot naman ni Dad.

“Yes, your majesty.”

Narinig ko naman ang mga yapak ni Mister Warent na nag-lakad palayo dito sa balcony
ng living room ng palasyo at habang ako naman ay naka-tayo lang dito sa sementadong
harang para tanawin ang mga hardinerong dinidiligan ang mga bulaklak sa malawak
naming hardin.

“My princess, after an hour… you have to pick the best wedding dress,” sabi pa ni
Dad at narinig ko s’yang tumayo sa kinauupuan.

“You want to come with me? We have to choose different dishes for your upcoming
wedding,” dagdag pa n’ya.

“Susunod ako,” sagot ko.

“Okay then, I’ll go first.” Narinig ko rin ang mga yapak n’ya na papalayo rito sa
kinaroroonan ko at doon ako napa-pikit sabay kumawala ng malalim na hininga.

Ilang araw na ang naka-lipas at hindi ko s’ya nakita. Wala akong ibang naramdaman
ngayon kundi pang-hi-hina pag-katapos n’ya akong talikuran sa gabing ’yun.
Ang tanging nagawa ko ay pinunasan na lang ang mga luhang tumutulo sa mga mata ko
at huminga ng malalim para maibsan ang kirot sa dibdib.

Siguro, sukong-suko na talaga s’ya sa ’kin dahil hindi n’ya kayang kalabanin ang
hari.

Ang kinasasama lang ng loob ko ay nangako s’ya at hindi ko na babanggitin kung ano
’yun dahil mas maiinis lang ako.

Pero, kahit wala akong sinasabi sa kanila na pumapayag na akong mag-pakasal sa

prinsipeng ’yun, kinilos na nila kaagad ang kinakailangan.

At ang sabi ko sa sarili ko, bahala na kung ano ang susunod na mangyayari dahil
wala na akong rason para tumutol sa sarili nilang kagustuhan. Narinig ko mismo at
nanggaling ang mga salitang ’yun sa kan’ya na sumuko na s’ya.

Kumawala nanaman ako ng malalim na hininga. Parang hindi ko mabilang kung ilang
beses ako bumuntong hininga, pinipilit kong hindi umiyak at may pagkakataon na…
kahit pigil na pigil ay kusa na lang tumutulo pag maalala ko.

“Finally, lumabas ka rin sa silid… how are you, your highness?”

Boses pa lang, alam ko na kung sino ’yun at hindi ko na lang s’ya sasagutin dahil
ilang araw na akong walang ganang makipag-usap sa iba.

Ilang sandali pa ay unti-unti na’ng papalapit ang naririnig kong mga hakbang
patungo rito sa balcony.

“You haven’t talked to anyone about the wedding, your highness… do we have to… talk
about it?” mahinahong tanong n’ya.

“No need,” maikling sagot ko habang pinagmamasdan lang ang bulaklak ng mga cherry
blossom na hinahampas ng hangin.

“So… are you going to marry me?”

Hindi ko napigilang lingunin s’ya na’ng dahil sa narinig ko at nakita ko s’yang

naka-upo sa sofa. “Too obvious?” sarkastikong tanong ko at narinig ko s’yang natawa
ng mahina.

Pero napansin kong may kapit-kapit s’yang sketch book at doon naka-tuon ang
atens’yon n’ya.

“But it looks like you don’t want to marry me, it’s obvious too…” sabi pa n’ya
habang sinasalin-salin ang mga page ng hawak n’ya.

“Do we have any choice? Hindi pa nga ako um-oo pero naka-handa na ang lahat, kulang
na lang ay Pari,” saad ko sabay sandal sa harang.

“Isa pa, hindi na ako pag-po-protesta sa gusto nila dahil nawalan na rin ako ng
rason,” sabay tumingin sa ibang bahagi ng balcony.

“Then think about it again, you might regret it your highness,” sagot n’ya sa ’kin
kaya bahagya nanaman akong huminga ng malalim.

“’Wag mong sundin ang kagustuhan ng ibang tao kung labag naman sa kalooban mo.” At
doon ko s’ya uli binalingan ng titig.
“Paanong hindi ko susundin? Isa pa, hindi sila ibang tao,” tugon ko sabay
tinalikuran s’ya para tanawin ko uli ang kung ano ang makikita ko sa garden.

“But at least hindi mo pinasok ang isang bagay na hindi ka pa handa na kahit wala
kang pinaglalaban.”

Agad namang napa-kunot ang noo ko sa sinabi ng prinsipeng ’to at hindi ko alam kung
ano talaga ang pinupunto n’ya.

“That commoner and you… were have mutual feelings, at hindi lang ikaw ang
nasasaktan kamahalan.” Dahil ’dun, hinarap ko uli s’ya.

“What do you mean?” tanong ko at napansin kong inangat n’ya ako ng titig.

“He saw you cried under the full moon, and I could feel his heartache. He was
watching you, your highness,” seryoso n’yang saad habang hawak-hawak pa rin ang
sketch book.

“H-How did you know about it?” mahinang tanong ko.

“I loved to portray the moon so I’ve decided to visit in your garden again. But
before you’ve arrived… unexpectedly, I saw a man. He was looking above the bright
clouds and based on his aura… he was thinking about something… deep?” Si Valentino
ang tinutukoy nito.

“And here he is…” napa-titig ako kaagad sa pinakita n’ya sa ’kin sa kapit n’yang
sketchbook at doon ko natanaw ang isang painting.

“This is not realistic, that time… the surroundings is dim then I’ve used black hue
for his body and to emphasize the sky, I used white for the moon… light blue for
the refection.”

Pinagmasdan ko ang painting at parang naka-tingala bahagya si Valentino sa langit

pero napansin kong may kapit s’yang bulaklak sa kanan n’yang kamay at iyon ang
bulaklak na binigay s’ya sa ’kin bago ako tinalikuran.

The flower called dahlia, a purple one.

“Why did you painted him?” mahinang usal ko sabay binalingan s’ya ng titig pero
nginitian lang n’ya ako.

“Originally, I would like to paint the moon but there was a portrayer that he could
be perfect for my painting and so… I did,” naka-ngiting sabi n’ya.

“Your highness, sorry but I have to say this… mukhang hindi lang ikaw ang
nahihirapan sa sitwas’yon n’yong dalawa kaya isipin mo muna ang desis’yon mo.”

©cherryypinks

CHAPTER 41

CHAPTER 41

Nataxia Serofinna Lucian’s POV

“A-Alam ko,” sagot ko sabay napa-yuko na lang. “Pero sa totoo lang, hindi ko alam
kung ano ang nararapat kong gawin ngayon,” mahinang usal ko.

“Me too, and to be honest… I don’t want to marry you, but I have no choice too,”
sagot n’ya sa ’kin sabay tiniklop na lang painting na pinapakita n’ya.

“However, if you have a plan… maybe I could stick with you,” dagdag pa n’ya sabay
tumayo sa kina-u-upuan.

Kinunutan ko s’ya ng noo na’ng nag-simula s’yang humakbang papunta sa kinaroroonan

ko.

“What kind of plan? Sa totoo lang, wala akong plano dahil blanko ang utak ko,
siguro narinig mo ang lahat ng sinabi sa ’kin. Hindi ako nag-sa-sabi ng problema ko
pero… mabigat sa dibdib,” saad ko at hininaan ko ’yung sinabi ko sa dulo.

“Okay, I’ll give you an idea. For example, tatakas ka na lang dito sa loob ng
palas’yo at sumama ka na lang sa taong ’yun,” sagot n’ya sabay huminto dito sa
gilid ko sabay tinanaw ang malawak na bakuran ng palas’yo.

“Are you serious? It’s complicated idea, mas lalo lang kami mapapahamak ni
Valentino pag ’yun ang ginawa namin at parang nag-mukha lang kaming wanted pag nag-
kataon,” tugon ko naman at narinig ko s’yang natawa ng mahina.

Doon naman ako humarap sabay kinapitan ang simentadong flat surface ng harang dito
sa balcony.

“How about… try to convince your father again, umiyak ka sa harapan n’ya at mag-
makaawa kung kinakailangan,” suggest n’ya pa pero napa-iling na lang ako.

“Sa sinabi mo… baka sasabihan pa n’ya akong ’Drama Queen’, instead of comforting
me. Para kay Dad kasi… batas ay batas, kinakailangang sundin at isa pa hindi ko
naman kayang kausapin uli si Valentino dahil…” Hindi ko muna tinapos ang pag-sa-
salita ko dahil kumawala ako ng malalim na buntong hininga.

“…baka kung ano pa ang sasabihin n’ya sa ’kin at mas lalo ko lang mamaliitin ang
sarili ko. Med’yo masakit kasi sa dibdib ang sinabi n’ya na… wala akong ginawa para
ipaglaban s’ya dahil totoo naman,” pag-patuloy ko sabay tumawa ng mahina.

“You’re not going to face him… anymore?” tanong n’ya at napansin kong binaling n’ya
sa ’kin ang kan’yang atens’yon.

“There are times that I want to meet him and I’ll ask again if he’s serious but
how? I couldn’t get out of here, you know that,” saad ko sabay napa-pikit para
damahin ang banayad na hanging sumasalubong dito sa balcony.

“But the wedding is 3 days’ time… Are you ready for it?” tanong pa n’ya at umiling
ako ng dalawang beses.

“Then… let me take the first step,” bigla akong napa-mulat sa sinabi n’ya.

“First step of what?” pabalik kong tanong sabay tinitigan s’ya pero nginitian lang
n’ya ako.

“I think you couldn’t make a move alone so I’ll help you,” kalmado n’yang tugon.
“Just tell me the address of that commoner and I’ll try to talk with him,” dagdag
pa n’ya.
“W-Wait, ano naman ang sasabihin mo?”

“Don’t worry, kakausapin ko lang s’ya at para malaman ko rin ang side n’ya dahil
narinig ko na ang sa ’yo, kamahalan,” sagot n’ya sa ’kin.

“Sa nakikita ko, naka-depende sa kan’ya ang lahat kung ano talaga ang desis’yon
n’ya.”

“Sandali, baka malaman ni Dad na aalis ka at pupunta ka sa lugar nila? Ako ang
malalagot imbes na ikaw,” sabi ko dahil triniple pa yata ni Dad ang Royal guards sa
daan bago marating ang malaking gate ng palas’yo.

“He wouldn’t care, as long as na hindi ka sasama sa ’kin at normal na papayagan ako
dahil p’wede akong maka-gawa ng rason,” saad n’ya at napansin kong nginitian n’ya
ulit ako.

“T-Thanks, pero… ’wag mong sasabihin na hindi ako lumalabas sa k’warto ko nu’ng mga
nakaraan,” tinanguan n’ya ako.

“Copy, your highness and by the way please eat at the exact time. I’ve heard that
you couldn’t even finish your food.”

Hindi ko naman napigilang mapa-ngiti dahil mabuti na lang, hindi arogante ang
prinsipeng ’to.

Bago kasi kami nag-kakilala ni Valentino, may mga bumibisita ditong mga prinsipe ng
ibang kaharian at kung may nakita akong naka-ka-turn off, reject na agad para hindi
na uli ako dito bibisitahin.

“Good,” maikling sagot n’ya habang naka-ngiti pa rin.

Unti-unti namang nawala ang ngiti ko sabay binaling ang titig sa garden namin dahil
parang ang mukha yata ni Valentino ang nakikita ko pag tumingin ako sa mukha n’ya.

Hindi ko ipagkakailang na-miss ko ang ngiti n’ya at ang dimple sa kanan n’yang
pisngi. Hindi ko na ulit ’yun nasilayan dahil hindi na kami nag-ki-kita.

“This 4 pm at the afternoon, pupuntahan ko na ang lugar ng lalakeng ’yun. But…

before that, may I know that how did you fell in love with that commoner, your
highness?” tanong n’ya bigla kaya doon naman ako napa-ngisi ng bahagya.

“Pardon me again your highness but you’re the only princess who fell in love with
non-royal blood, it was quite rare… and he’s very lucky to have charming princess
like you,” compliment n’ya habang tinititigan ako habang naka-side view.

“As I remembered, nag-kakilala kasi kami dahil sa fake identity ko dahil gusto kong
makapag-aral at… may iba akong lalakeng nagugustuhan,” natatawang saad ko dahil
naalala ko bigla ang mga pinagagawa ko para makita lang si Jerickho.

“Really? He’s not your first love, then?”

“There’s a difference between first love and first crush, at hinahangaan ko lang
talaga si Jerickho dati. Minsan ko rin s’yang inimbitahan dito sa palas’yo dahil
nag-confess ako pero, bago nangyari ’yun…” pinutol ko muna ang sasabihin ko.

“…sa sulat sana ako mag-c-confess pero ’yun nga lang, aksidente kong nabigay sa
maling tao at ’yun ’yong taong nagugustuhan ko talaga ngayon,” pag-pa-pa-tuloy ko
at mas lalo akong napangiti.
Naalala ko nanaman ang unang pag-ki-kita namin ni Valentino at med’yo naka-ka-takot
pa ang mukha n’ya dahil may mga hikaw s’ya sa ilong at tenga.

“Nu’ng una, akala ko ang sama n’yang tao dahil mukha siyang hold-upper at lagi kong
naririnig ang pangalan n’ya dati sa Academy dahil nga… basagulero. Pero parang
walang pake ng mga teacher namin dahil daw hindi naman n’ya kasalanan ang
kinasasangkutan n’yang gulo, ’yan ang narinig ko.”

“It means, he’s a bad boy?” tumango ako ng bahagya. “Cool,” natatawang saad n’ya.

“Akala ko nga ang sama ng ugali n’ya pero… not until I’ve noticed the good side of
him.”

“Good side? What are those?”

“Just like… he likes flowers even though he’s a boy and he’s sweet too,” mahinang
tugon ko habang naka-guhit pa rin ang mga ngiti ko sa labi.

“Then… you admitted about your real identity?” umiling ako.

“Nope, nag-matigas ako dahil mas inisip ko ang tungkulin sa palas’yo pero alam
kong… magugustuhan ko na s’ya dahil iba ang nararamdaman ko sa kan’ya kaysa kay
Jerickho. Pero… ang mas masaya pa rito, kaya pala n’ya ako inaangkin dahil
mapapansin s’yang… kakaiba sa ’kin at ’yun ang tungkol sa Prinsesa, katulad na lang
ng signature perfume na ginamit ko mula pag-kabata hanggang ngayon. Mabuti na nga
lang, magaling ako umarte sa mga galaw ko kaya hindi n’ya pa ako nahalata.” Nakita
ko s’yang napatango.

“Dati pala, may gusto na s’ya sa ’kin dahil minsang naging hardenero ang Dad n’ya
rito. Sadyang mapaglaro ang tadhana dahil pinagtagpo kami sa labas ng palas’yo at
hindi ko inaasahan na nahulog ang loob ko sa kan’ya,” dagdag ko pa.

“Then he’s your first love and you too,” sagot naman n’ya sa ’kin.

“You’re right at siguro… isa sa nagustuhan ko sa kan’ya ang fighting spirit n’ya.
Isipin mo, kayang kaya n’ya mag-trabaho para lang daw pakasalan ako pero habang
nag-sa-sama kami bilang si Maria Hades, wala s’yang ideya na kasama n’ya pala ang
Prinsesang gusto n’yang makita.”

“You love him so, he’s a nice guy,” komento n’ya naman.

“Indeed, although he’s bad boy… mabuti s’yang tao… kahit nu’ng nakaraan lang s’ya
nag-bago,” mahinang usal ko.

“Don’t worry your highness, let’s know his side. I’ll talk to him, just for you.”

©cherryypinks Proceed to the next chapter

CHAPTER 42

CHAPTER 42

Saymon Payton’s POV (Silver)

“Silver let’s go, inutusan tayo ni Metal para alisin ang mga ligaw na damo sa mga
tanim n’yang jonquil narcissus. Let’s help him,” napa-mulat na lang ako sa boses ni
Emerald. “Move your ass, dude.”

Bumangon na lang ako sa pag-ka-ka-higa dito sa kahabaan ng sofa sabay malakas na

humikab.

“What? Joncil… naricus?” tanong ko sabay bumalik sa pag-ka-ka-higa pero napansin ko

s’yang papalabas na ng pinto.

“No, his daffodils to be exact. Come on.” Daffodils lang pala ang tinutukoy ng
ungas.

“Silver, don’t wait me to say trice. You’ve been sleeping within 2 hours.” Bumangon
uli ako sabay humikab ulit.

“Let Diamond do it bro, I am still sleepy,” ani ko sabay kinusot ang mga naluluhang
mata gamit ang mag-kabilang kamay. “What time is it?”

“You mean, you’re just lazy. Tumutulong si Diamond sa gulayan, bilisan mo na para
mabilis tayo matapos at malapit na mag-four pm kaya tumayo kana dude.” May magagawa
pa ba ako?

“Okay fine.” Tuluyan ko na’ng tinayo ang sarili ko sabay nag-inat.

“Saan pala si Gold?” tanong ko at sinundan na si Emerald na tuluyan na’ng lumabas

sa pinto.

“Here I am, we’re preparing dinner,” rinig kong tugon ni Gold sa kusina at parang
kasama n’ya ’dun si Mister De Angelo.

Nag-patuloy lang ako sa pag-hakbang at hanggang sa makalabas na rin ako.

Bumungad naman kaagad sa ’kin ang sinag na hindi gaanong masakit sa balat dahil
dapit hapon na, at mukhang sentro talaga dito ang araw na hindi pa lumulubog.

Napa-ngisi naman ako sabay sinundan ng titig ang mga puting ibong naka-ayos ang
linya na parang papa-uwi na sa kabundukan.

Relaxing… this is the life, no problems… just responsibilities. “Don’t just stand
there, Silver.”

Naputol ang pagmamasid ko sa suway ni Metal kaya binaba ko naman ang titig ko sa
kaliwang bahagi ng hardin na doon naka-tanim ang pinaka-gusto n’yang bulaklak.

Nakita ko s’yang naka-upo sa plastic na maliit na upuan habang nag-bu-bunot ng

ligaw na damo.

“What the heck Diamond, carrots ’yang binubunot mo! Put it back!” napa-salin naman
ang atens’yon ko sa kanang bahagi ng bakuran at naabutan kong hinampas ni Emerald
si Diamond ng kung anong damo sa mukha.

They were sitting on a plastic dwarf-chair too. “Not my face Emerald but these are
the leaves of Carrots looks like? Weird, akala ko damo dahil maliliit pa,”
natatawang sagot ng ungas habang kinamot ang mukha n’yang tinamaan ni Emerald.

Hindi ko na lang sila pinansin at nag-lakad na papunta sa kinaroroonan ni Metal

para tulungan s’ya.
“Natapos na ako, but just help me to pulverize the soil,” utos n’ya na’ng
pinantayan ko ang bulaklak.

“Use this,” sabay inabot sa ’kin ang isang itak kaya tinanggap ko naman kaagad.

“All right,” pag-sang-ayon ko at kinapitan na ang itak para gagawin ang pinapagawa
n’ya.

“Anyway bro, about the flower plantation. I-p-proceed mo ba pa rin ’yun?” tanong ko
dahil bumili s’ya ng lupa at hindi man lang nagamit sa kabila nga nangyari.

“Of course, that’s my upcoming business if I’d fully recovered.” I nodded. Ang
ibigsabihin n’ya, pag naka-move on na s’ya sa prinsesa.

Mukhang seryoso talaga si Metal sa desis’yon n’yang hahayaan na lang si Princess

Serofinna na mai-kasal sa iba.

Para sa ’kin, ’yon din ang gagawin ko kaysa himasukin ang desis’yon ng hari lalo
na’t hindi ko naman sila ka-level.

They have crowns, it means they had authority and power while the commoners like us
were just followers.

“Bro, for me… your decision is right. You don’t have to change your mind. Tama lang
ang ginawa mong na ilugar ang Prinsesa sa tamang tao at para na rin na hindi ka
mapahamak,” I advised while digging the soil around the plant.

“You think so too?” maikling sagot n’ya habang ga’nun din ang ginagawa sa lupa.

“Yeah, so let her married with someone else. Gayahin mo ang ginawa ni Heneral
Athlas na hinayaan n’ya na lang ang prinsesa at ikaw, hayaan mo na lang ang hari.”

Hindi ko rin gustong may gagawin ang tatay ng Prinsesa kay Metal dahil kahit ganito
’to, matino ’tong tao.

“At baka iisipin mong duwag ka dahil sa pas’ya mo pero hindi ’yan totoo, ginawa mo
’yun sa ikabubuti ng lahat dahil mas inuna mo pa ang ibang tao kaysa sa
nararamdaman mo.”

I heard him chucked. “Paano mo naman nalamang ga’nun ang tingin ko sa sarili ko,
Silver?”

“Just… because,” maikli kong sagot pero halata namang nasasagi sa isip n’yang
selfish s’ya o duwag.

Nililinaw ko lang sa kan’ya ngayon na wala s’yang ibang gagawin kundi, tanggapin na
lang ang katotohanan na hindi sila p’wede sa isa’t-isa kahit ipaglaban pa s’ya ng
prinsesa.

“Excuse me? Is this the house of… Mister De Angelo?” Kumunot ang noo ko sabay napa-
baling ang atens’yon sa gate.

Mas lalo namang kumunot pa ang noo habang tinanataw ng mabuti ang isang lalakeng
naka-tayo sa labas ng gate.

“Yes, but who are you?” rinig kong tanong ni Diamond sabay napa-tayo.

Tumayo na rin kaming dalawa ni Metal para alamin kung sino ’tong dumating.
Baka isa rin ’to sa mga alagad ng palas’yo? Pero kung titignan, naka-simple lang
s’yang damit.

The guy was wearing a white polo-shirt and black jeans, pero bumagay sa porma ang
karisma n’ya.

But his skin is so pale. Ang puti mas’yado ang balat n’ya at hindi s’ya nag-mu-
mukhang lalake pero ang kinagandahan ay mas matangkad s’ya.

“Why are you here and who are you?” Metal asked him formally.

Napansin ko naman kaagad na napa-salin ang titig n’ya kay Metal.

“Let me introduce myself, I am Prince Genro… the fiancée of Princess Serofinna,”

magalang n’yang tugon sabay yumuko ng bahagya sa ’min.

Pero na’ng inangat n’ya uli kami ng titig, parang natigilan kaming apat at
nabitawan ko ang hawak kong itak.

“Y-Your highness,” magalang kong saad sabay yumuko na rin. Damn, anak pala ’to ng
emperador.

“Your highness,” sabi naman ng tatlo at yumuko rin. Pero bakit ’to nandito?!

“No! I mean, you don’t have to bow in front of me. It’s not necessary since we’re
not in the palace,” natatawang saad n’ya napa-kunot ang noo ko.

“’Please come in, your highness,” sabi pa ni Metal na’ng inayos na ang kan’yang
tayo.

©cherryypinks Proceed to the next chapter

CHAPTER 42.1

CHAPTER 42.1

*** Axel Valentino De Angelo’s POV

So, this man is her future husband huh? Not bad, based on what I’ve noticed… he’s
humble but I am sure.

“Silver, could you prepare some tea for us?” utos ko habang nag-la-lakad na papunta
sa kinaroroonan namin ang… lalakeng karapat dapat kay Maria.

Binitawan ko muna ang hawak kong itak. “I got it.” Pumasok na sa loob si Silver.

Obviously, base sa paningin ko ay ’di hamak na mas maayos ang mukha n’ya sa ’kin.
Especially, I think he’s one inches taller than me.

Few seconds later, he stooped walking then he offered his right hand for a
greeting, I guess. “Nice meeting you, Mister De Angelo,” He greeted formally.

“Sorry your highness, my hands are dirty.” I responded.

Para hindi mag-mukhang bastos sa harap ng anak ng emperador, pinakita ko sa kan’ya
ang dalawa kong palad na may bakas ng lupa.

But he suddenly held my right palm for a shake-hand. “No worries, it’s just a
soil.” Okay, he’s weird.

“Please come in,” sabi ko na lang sabay binigyan ng daan papasok sa pintuan ng
bahay.

“Welcome to our humble home, your highness,” dagdag ko na’ng humakbang na s’ya
papasok.

Bago ko ’to susundan, sinenyasan ko sina Emerald at Diamond na hindi sila aalis sa
kinalalagyan nila.

Nakita ko silang napa-tango kaya humarap na ako para maka-pasok na rin sa loob.

“Take a seat, your highness,” offer ko na’ng marating na n’ya ang living room at
agad naman s’yang umupo sa kanang bahagi ng sofa sabay inangat ako ng tingin.

“Thanks for letting me in, Mister De Angelo.” Of course, baka hindi lang ulo ang
mawawala sa ’kin pag nag-kataon kung itataboy kita rito.

I smiled forcedly. “What’s your business here, your highness?” tanong ko na at

umupo sa kabilang sofa. We’re facing each other and I was avoiding to compare
myself to him.

“Well, uh… actually… you had an idea why I was here,” He responded so, it’s all
about HER again.

Probably, he will ask my blessing for their romantic wedding. For sure.

“I won’t invade the wedding, don’t worry,” prangka ko na kaagad dahil d’yan naman
patutungo. Pero, parang kinunutan n’ya ako ng noo.

“You won’t? But why?” Mukhang hindi n’ya nagustuhan ang sinabi ko at ako naman
’tong nag-taka.

“Here’s the tea.” Napansin ko ang presens’ya ni Silver na lumabas sa kusina at may
kapit-kapit s’yang stainless steel na tray.

“What do you mean, your highness?” tanong ko sabay hinarap s’ya.

“Somehow… I want to help the two of you, that’s why I am here,” He answered
sincerely.

“Help? Help for what?” kunot noo’ng tanong ko rin pero nakita kong huminto si
Silver sa gilid ng center table sabay isa-isang nilapag ang laman ng tray.

Maingat n’yang sinalin sa gitna ng mesa ang teapot at tig-da-dalawang saucer na

naka-lapag doon ang maliit na tasa.

“Mister De Angelo, the princess is unhappy after you had told her about those
lies.” Tinalikuran na kami ni Silver.

“Those lies… are the key to escape, and your highness, if you came here just to
convince me… you couldn’t do that. I made a choice.” Kahit hindi madali, dahil
ngayon lang ako naka-ranas ng ganito.
Tang!na, ang hirap pala. I got affected, physically and emotionally. Kahit gumagawa
ako ng paaran para mag-libang pero parang hinang-hina ako.

“But look, there’s no time left.”

Palihim akong ngumisi dahil hindi akala ko, pumunta ’to para makikiusap na ’wag
kong sirain ang kasalang magaganap.

Pero hindi ko alam kung ano ba talaga ang pakay nito. “I know, your highness. Pero
buong-buo na ang desis’yon kong… hahayaan na mapunta s’ya sa iba,” seryosong sagot
ko.

“Mister De Angelo, alam kong hindi ito ang iyong kagustuhan. Alam ko mahal mo ang
Prinsesa higit pa sa inaakala n’ya.” Sumandal na lang ako sa sofa.

“How do you know about it, your highness?” Parang makapagsalita kasi, may alam
s’ya.

“I can feel it and you’re too obvious. Hindi ko naman sadyang makita ang huling
pamamaalam mo sa kan’ya sa hardin ng palas’yo, at kung totoo ang mga salitang
binitawan mo sa Prinsesa… suppose to be, you wouldn’t hug her tight but you did.
Because… you’re thinking that hug might be the last.”

Napa-ayos ang tayo ko na’ng dahil sa sinabi n’ya. “Did you just… saw it, your
highness?” Tang!na, nakita n’ya?

“Yes.” Napa-pikit ako ng madiin. Sh!t, noon… nakita kami ng Heneral. Ngayon naman,
anak ng Emperador, nakakahiya.

“Wala ka talagang planong… pigilan ang magaganap na kasal, Mister De Angelo? I

don’t have effective way so I need your idea.”

Ngumisi ako ng pagak sabay yumuko sa sahig. “Why are you asking me, your highness?
Wala nga kayong magawang paraan, ako pa kaya?” sagot ko sabay natawa ng peke.

“But let me explain to you, your highness. Kung gagawa ako ng paraan para masira
ang sinasabing kasal, hinding hindi ko na s’ya makikita at sasarado na ang pinro ng
palas’yo sa ’kin. I don’t want it, I want to see her, at isa pa ay hindi ko gustong
talikuran ang kan’yang trabaho na’ng dahil lang sa taong walang magiging ambag sa
palas’yo,” madiing saad ko.

Narinig ko ang malalim n’yang buntong hininga.

“I will prioritize her duties, I will sacrifice my useless feelings. This is the
right way, dahil hindi sa lahat ng pag-ka-ka-taon ay uunahin mo ang sarili mong
kaligayahan. Kung pipiliin ko naman ’yan, may salungat na pag-hi-hirap na nag-hi-
hintay para sa ’ming dalawa,” pang-di-diin ko pa.

Pero tang!na talaga, nararamdaman kong parang dinadaganan nanaman ng mabigat na

bagay sa didbib ko. Bumunga ako ng marahas, “I guess, I couldn’t help her, then…”
sagot n’ya.

“You don’t have to, your highness but… I have a favor, if you would let me.”

Palihim kong kinuyom ang mga kamao ko para mabigkas ko na’ng maayos ang mga
sasabihin ko.

“Of course, Mister De Angelo. Please go ahead.” Doon ko na inangat ang titig ko
sabay huminga ng marahas.
“Your highness… P… Please help her to move-on, and… I’ll be happy for it.” And I
let a fake smile on my lips.

©cherryypinks The end is comming…

CHAPTER 43

CHAPTER 43

Nataxia Serofinna Lucian’s POV

“I am sorry your highness.’ ’Yan kaagad ang bungad sa ’kin ni Prince Genro sa
balcony dito sa k’warto ko.

Napa-hinto ako sa pag-a-arrange ng mga bulaklak ng puting lilies sa malaking vase

na naka-lapag sa mesa at lumingon ako para maharap ko s’ya.

“What do you mean, by that?” kunot noo’ng tanong ko at nakita ko s’yang naka-titig
sa ’kin na hindi ko mabasa kung ano ang kan’yang expres’yon.

“Ano pala ang sinabi n’ya sa ’yo?” tanong ko na at doon s’ya umiwas ng tingin.

Ngumiti ako ng konti. “He made a choice,” sagot n’ya.

“Parang hindi ko mabago ang isip ng taong ’yun, kamahalan. Naka-handa s’ya sa mga
susunod na mang-ya-yari at wala raw s’yang gagawin para sirain ang kung ano ang
pas’ya ng hari,” dire-diretso n’yang saad.

Doon pa ako mas lalong ngumiti sabay yumuko. “Mukhang… mas iniisip pa n’ya ang
kapakanan mo kaysa sa sarili n’ya, I… salute him,” dagdag pa n’ya at palihim akong
huminga ng malalim.

“I couldn’t force him to change his decision, but it seems he really cared for you.
Hindi ka n’ya gustong mapahamak at sumama ang paningin sa ’yo ng ibang tao. Nasa
sayo na lang kung ano ang magiging desis’yon mo, kamahalan.”

“Kung ga’nun… bahala na,” mahinang tugon ko.

“You can… go now, your highness. Thanks for your efforts and deeply appreciated…
usap na lang tayo uli bukas at gusto ko na mag-pahinga,” dagdag ko pa sa matamlay
na boses.’

“Please don’t stressed yourself again, your highness. Sa nakikita ko, wala sa
inyong dalawa ang may mali dahil pareho kayong walang magawa sa batas,” saad n’ya
pa.

“But if I would going to compare the situation between you and that commoner… he
has the hardest than you, your highness and imagine? His favor is quite
impossible,” dagdag pa n’ya kaya inangat ko s’ya ng titig.

“What kind of favor?” mabilis kong tanong.

“Parang hiling na n’ya ’yun sa ’kin at iyon ay… tutulungan daw kitang kalimutan
s’ya, something like that,” tugon n’ya. “He sacrificed his feelings, just for you.”

Kinuyom ko na lang nag mag-kabila kong kamao. “Wala ba s’yang sinabing… gusto n’ya
akong makita?” tanong ko at kung wala ang sasabihin n’ya, susugurin ko s’ya bukas
sa lungga n’ya.

“No, he haven’t. Pero kung gusto mo, tutulungan kitang makapag-usap uli kayong
dalawa ng masinsinan na hindi n’yo kinakailangan saktan ang bawat isa,” He advised.

“Sa naisip kong plano, kakausapin ko ang Hari pag-katapos nating mag-usap, ang
alibi ko ay ipapas’yal mo ako sa ibang lugar para mapuntahan natin uli ang lugar ng
lalakeng ’yun, what do you think your highness?” kalmado n’yang tanong.

“Prangkahin n’yo ang isa’t isa kung kinakailangan. Sabihin ang totoo n’yong
nararamdaman, mag-usap kayo ng matiwasay. Kung ano ang desis’yon ng isa, respetuhin
na lang, pero kung may dapat na isalba… ipaglaban n’yo,” maka-hulugan n’yang saad.

“Aaminin kong mahirap talaga ang sitwas’yon at kung iisipin ko ng maigi lalo na’t
wala talagang magawa ang isa dahil s’ya ay ’di hamak na disipulo lang ng palas’yo.
Wala akong nakikitang pag-asa, kundi ikaw, kamahalan.”

Bumuntong hininga ako. “Naka-handa ako pag tinulungan mo ako para maka-labas dito
at ang dami ko ring gustong sabihin sa kan’ya.”

Nakita kong napa-ngiti s’ya sa sagot ko. “Pakatatag ka kamahalan, alam kong… may
lugar para sa inyong dalawa at makakamit n’yo ’yun.”

Humakbang naman papunta sa kinaroroonan n’ya at sinalubong ko s’ya ng yakap.

“Thanks… for your help, hindi ko alam kung sapat ang salamat sa effort mo,”
mahinang usal ko sabay kumawala rin ako ng yakap at narinig ko s’yang tumawa ng
mahina.

“That’s nothing, I like to help but don’t tell someone about this,” naka-ngising
saad n’ya.

Unti-unti naman akong huminga ng malalim habang unti-unti akong ngumiti dahil
biglang nabuhay ang loob ko sa mga sinabi n’ya sa ’kin.

“Bakit ko naman gagawin ’yun? Pero… nag-pa-pa-salamat ako dahil may karamay ako
ngayon, at tinutulungan ako. Hindi ko inasahan ’to,” naka-ngiting saad ko.

“I haven’t fell in love with my opposite sex yet, but I understand the situation.
Maybe someday… this will be my guide.” Tumango ako sa sinabi n’ya.

“Parang… ikaw lang yata ang mabait na prinsepeng nakilala ko,” natatawang saad ko.

“No, hindi naman ako ga’nun kabait dahil may tinatago rin akong ka-striktuhan.” Ang
humble naman n’ya.

“So… I’ll go now, see you in the morning. But I have to ask a permission to the
king right now,” dagdag pa n’ya.

“Thanks again, your highness,” pag-pa-paalam ko na’ng yumuko s’ya sa ’kin bago ako
tinalikuran.

Pinagmasdan ko lang s’yang nag-lakad papuntang pintuan ng k’warto ko at hanggang sa

binuksan n’ya iyon sabay sinarado.
Tama s’ya, kinakailangan namin talaga mag-usap at kung ano ang maririnig kong
desis’yon n’ya habang kaharap ako… iyon ang batayan ko.

Hahakbang na sana ako paalis dito sa balcony ko pero biglang bumukas ang pinto.
“Good evening, your highness,” bumungad si Mister Hero sa ’kin na may kapit-kapit
na isang basong may lamang gatas.

“Fresh milk, my wife prepared this for you.” Nag-lakad naman ako para salubungin
s’ya.

“By the way… I think you’ve noticed that I was busy these days, inaasikaso ko kasi
ang flower field ni Mister De Angelo.”

Kinuha ko kaagad sa kamay n’ya ang baso at nag-lakad uli ako papunta sa kama ko.
“Kaya pala, pero ano naman ang ginawa mo ’dun, Hero?” tanong ko sabay umupo sa
paanan ng kama.

“May inutusan akong mga taong itanim ang mga binili kong mga rosas, at kanina lang
natapos.”

“Talaga… Pero kulang ba ang binili natin?” tanong ko sabay hinigop ang hindi
gaanong mainit na gatas habang inaayos na n’ya ngayon ang makakapal na kurtina sa
balcony para ilugay.

“No, your highness,” sagot sa ’kin kaya mabuti naman.

Kung okay sana kami ngayon, siguradong matutuwa s’ya pero… magiging okay man kami
or hindi, makikita n’ya naman ’yun.

“I have to go now, your highness.”

Hinarap n’ya muna ako sabay yumuko ng bahagya bago nag-lakad sa pinto ko para maka-
alis na dito sa loob.

Napa-titig naman ako sa basong hawak-hawak ko at uubusin ko lang ’tong gatas para
makakatulog ako ng mahimbing mamaya.

KINAUMAGAHAN…

NAG-MA-MADALI akong nag-la-lakad patungong living room ng palas’yo dahil malapit na

mag-a-ala s’yete ng umaga.

Tinanong ko muna kay Mister Hero kung saan si Dad at nag-a-agahan daw dito sa
malawak naming sala.

Maaga akong natulog kagabi kaya maayos ang gising ko ngayon. Pero, hindi ko pa
nakikita si Prince Genro kaya maayos muna akong mag-pa-paalam kay Dad dahil alam
kong humingi na s’ya ng pahintulot kagabi.

“Dad, aalis na kami maya-maya,” dire-diretsong saad ko na’ng pinagbuksan ako ng

pinto ng dalawang bantay.

Mas lalo ko pang binilisan ang mga hakbang ko para marating ko ang kinaroroonan ng
balcony.

“You need to eat breakfast before you leave.” Agad kong napansin ang mga maids na
nilalapag ang mga putaheng pang-agahan.

Nalanghap ko kaagad ang amoy ng ham habang papalapit at papalapit na ako sa

kinaroroonan n’ya.

“Nag-ma-madali kami para hindi mainit sa pamamas’yal,” pag-si-sinungaling ko sabay

huminto sa harapan n’ya.

“Saan si Mom?” seryosong tanong ko sabay napa-titig sa hapag-kainan

Mukhang naka-handa na ang plato ko pero hindi ako kakain. Napansin ko ring tumayo
na sa kan’yang likuran ang tatlong maids.

“She had done eating, but… it seems you’d started to open your attention for Prince
Genro,” sabi n’ya bigla kaya inangat ko s’ya ng titig.

Naka-tuon ang atens’yon n’ya sa isang hiwang ham na nasa plato n’ya.

Hinihiwa n’ya iyon gamit ang dinner knife at agad na sinubo sabay kinapitan ang
kutsara para kukuha ng golden fried rice na maayos at naka-hulma na pabilog sa
isang metallic na bandehado.

“I’ve told you that… he’s a good man… did he confessed his feelings to you?” promal
n’yang tanong habang bahagyang nginunguya ang sinubo n’ya.

Palihim ko namang inikot ang mga mata ko dahil hindi ko s’ya sasagutin. “I can’t
wait to see you wearing a wedding gown but speaking of it, have you chosen the best
one?”

“Not yet,” maikli kong sagot. “By the way, hindi ko alam kung ano oras kami uuwi
dahil—”

“Please, let me talk to the king!” Parang napatigil ako sa narinig kong malalim na
sigaw na umalingawngaw dito sa living room.

“Your Majesty! Let me in!” Napa-lunok ako ng sunod-sunod at agad kong hinarap para
makita ko ang presens’ya n’ya.

“This is strictly prohibited!” madiing suway ng isang Royal Guard habang pinipilit
nilang pinapalabas si…

Valentino…

“What’s the ruckus all about?” tanong ni Dad sa maawtoridad na boses sabay tumayo
sa kina-u-upuan.

“YOUR MAJESTY! I WILL MARRY YOUR DAUGHTER!”

©cherryypinks Proceed to the next chapter

CHAPTER 43.1

CHAPTER 43.1

Axel Valentino De Angelo’s POV (Metal)

MARAHAS akong nagpupumiglas sa dalawang bantay dahil in-angkla nila ang kanilang
mga braso sa kaliwa’t kanan ko ring braso.

“Let me talk to his Majesty!” rinig na rinig ang malalim ko’ng sigaw sa bawat sulok
nitong living room

“Sorry buddy, you’re not allowed to enter here,” wika ng isang kawal na bantay pero
ginawa ko ang lahat para malinaw kong makita ang hari sa malawak nilang balcony.

Yes, I changed my mind and I made a choice again but this is Final… Last… One…

Buong gabi ko itong pinag-isipan at walang magawa ang mga kasamahan ko. They let me
leave but even they wouldn’t allow me, I will still do this.

Bahala na kung mamatay, dahil unti-unti naman akong pinapatay pag nawalan na ako ng
lebel sa puso n’ya.

“VALENTINO!!” I suddenly hear sweet voice and I saw her… running towards my
direction.

I smiled. Parang biglang napawi ang sama ng pakiramdam ko na’ng masilayan ko uli
s’ya. Damn, akin ka lang, Maria.

“NATAXIA STOP, NOT A SINGLE STEP.”

Isang matigas na boses ang narinig ko sa balcony at hindi ako p’wedeng mag-kamaling
boses iyon ng hari kaya napa-hinto s’ya sa pag-hakbang sabay liningon ang ama n’ya.

Napa-ngisi ako, alam ko na ang patutunguhan ko at nakahanda akong lasapin ang kung
anong matatanggap kong parusa. “Comeback here, Nataxia,” He said calmly but with
warning.

Sinentro ko ng mga mata sa hari na naka-tayo habang dito rin naka-tuon ang kan’yang
walang buhay na mga mata.

I couldn’t predict his mood through observing his facial expression. He was staring
at me in a plain look but I know, he is mad.

Nakita kong sinalin ang titig sa ’kin ni Maria at bakas sa mukha n’yang gustong
tumakbo papunta sa ’kin.

At, hindi nga ako nag-kamali dahil hinakbang na ang kan’yang mga paa. “No, stay
there, Maria,” I said while smiling at her.

“Release the commoner, but follow him and Nataxia, take a seat… beside me.” Then he
sat down on his luxurious chair again.

Pinakawalan kaagad ako ng dalawang kawal at hinakbang ko kaagad ang mga paa ko
papuntang balcony pero sinundan ako ng dalawa.

Nginintian ko uli si Maria habang naka-titig sa kan’ya. “Everything will be fine,

don’t worry…” I whispered.

“Nataxia, I said… sit down beside me,” He said with full of authority. Habang
malapit na ako kay Maria, tumango ako na ang ibig sabihin ay sundin ang ama n’ya.

Nasilayan kong bahagya s’yang ngumiti bago ako tinalikuran. I know, she still trust
me, despite all of the negative words that I’ve said several days ago.

“How brave of you to disturbed me here, Mister De Angelo.”

Huminto ako ako sa bungad ng balcony para maharap sila at nakita kong umupo na si
Maria sa tabi ng Hari.

“As I’ve heard, you want to marry my daughter?” kalmado n’yang tanong sabay
kinapitan ang tasa at inangat.

Then one of his royal maid stepped forward to pour him a tea. “Yes, your majesty,”
pursigido kong sagot at niyuko ang ulo ko.

“Gagawin ko ang lahat, payagan n’yo lang akong pakasalan si Maria. May tiwala ako
sa kan’ya na kayang-kayang punan ang responsibilidad dito sa palas’yo kahit ako ang
lalakeng pipiliin n’ya.”

“Are you trying to be funny? A Commoner and Royal Blood can’t be together, you know
that,” madiing sagot ng Hari.

“Dad, totoo ang sinabi ni Valentino. Kayang-kaya ko naman kahit s’ya ang gusto kong
pakasalan, hindi naman tayo salat at maunlad pa rin ang palas’yo,” buong tapang na
sagot ni Maria. I can sense it through her voice.

“I don’t care, Nataxia. My only point is, you cannot marry a man like him. A
princess like you is deserve to marry a PRINCE, how many times do I have to tell
you about that? He’s completely useless,” matigas na tugon ng Hari pero, may bigla
na lang akong narinig na isang malakas na dabog sa mesa.

Palihim kong sinulyapan at nakita kong naka-tayo na si Maria habang naka-lapag ang
dalawa n’yang palad sa mesa.

Narinig ko rin ang kan’yang marahas na buntong hininga bago tinitigan ang hari.

“ILANG BESES KO RING SINABI SA ’YO NA HINDI KO NGA GUSTO! ANO BA DAD?! ANO BA ANG
PINAGKAIBA DAHIL TAO RIN NAMAN SI VALENTINO! DAHIL BA… HINDI S’YA ANAK NG HARI OR
EMPERADOR?! ANONG PAKEALAM MO?! KUNG ANG SINASABI N’YO NA AKO ANG PINAKAUNA-UNAHANG
PRINSESA NA NAKA-PANGASAWA NG HINDI NATIN KA-URI, P’WES BABAGUHIN KO ANG BATAS!”

Parang ako ang nabigla sa sinabi n’ya. Damn, she shouldn’t have to talk like that.

“Maria, calm down… don’t raise your voice in front of your father,” I demanded
calmly while I am still bowing my head.

“’WAG MO AKONG PIGILAN VALENTINO!” Pinikit ko na’ng bahagya ang mga mata ko dahil
sinigawan din n’ya ako. And now, she’s mad too.

“AT DAD, ISA SA MGA PINAKAAYAW KO DATI PA, ’YUNG NAG-A-UNDERESTIMATE KA NG TAO
PORKE MAY KORONA KAYO. How dare you to say that he is useless but without knowing,
ang laki-laki ng ambag nina Valentino at mga kasamahan n’ya dahil sila taga linis
ng mga kriminal dito sa kaharian bago pa sila naging kawal?”

Damn, she noticed our worth before. But I should stop her, baka kung ano pa ang
masasabi n’ya sa Hari.

“That’s normal of being good disciple in my Kingdom.” As I expected, he couldn’t

appreciate it.

“Is that all? You stressed me out Dad, you are so ungrateful! Mabuti na lang at
hindi ko ’yan minana!”

“Nataxia, how dare you to say that?! Are you really our daughter?”
Then the queen has arrived. Naririnig ko ang mahinhin n’yang mga yapak papunta dito
sa balcony at napansin kong sinalin doon ang titig ni Maria.

Oh sh!t, this is bad.

“He dared me to say those words, tini-trigger n’yo ako mag-salita ng hindi maganda
dahil minsan lang ako mag-salita at palagi ko na lang kayo sinusunod.” I want to
invade but she will scold me.

“Mom, Dad… hayaan n’yo na lang kasi ako. I promise that I will take good the
Kingdom in the future, just let me take my own path—”

“No, you don’t! And you, if you wouldn’t stop talking, I will punish this commoner
in dark station!” Napansin kong huminto ang Reyna sa harap ng Mesa at walang
alinlangan na nakipagtitigan si Maria.

“Don’t you Dare, Mom. He’s… not… a… criminal.”

I don’t like a tension here, pero nakahanda ako sa magiging parusa dahil ako ’tong
sumugod dito.

“Maria please, don’t talk back to your parents,” maawtoridad kong utos para hindi
na lumala ang tens’yon. “Let me handle this, just… sit down,” kalmado kong utos.

Sinalin n’ya ang titig sa ’kin habang mag-kasalubong na ang kan’yng mga kilay. I
smiled at her. “Please calm down, don’t raise your voice,” I said calmly.

Parang naka-hinga naman ako ng maluwag dahil sinunod n’ya ang gusto ko dahil
pabagsak s’yang umupo ulit sa upuan.

“And you, who told you to enter our living room? This is obviously a trespassing!”
Her Mother shouted at me.

Ginamit ko naman ang kawalang-hiyaan ko para maharap ko ang Reyna. She was glaring
me with intense eyes, parang mas masakit pa ang titig n’ya kaysa sa Hari.

“I apologized, your majesty. But I am not here to make a scandalous move, I just
want to tell you that…” I took a deep breath first then I raised my head directly
on her.

“I will marry your daughter,” I said sincerely but she stared at me in a disgust
look.

“You know what would be my answer and that’s no,” She responded.

“And Mom, you know what exactly my answer is… and that’s yes.” Sinalin ko ang titig
kay Maria na’ng dahil sa sagot n’ya.

I couldn’t help to smile again but she gave me a cute smirk. Damn, I thought she’s
mad at me but she just said yes just now. I assure to myself that I won’t hurt this
Princess anymore.

Hindi ko sasabihin sa kan’ya kung gaano s’ya kaimportante sa ’kin dahil kaya kong
trabahuhin ’yun at iparamdam sa kan’ya… through my actions. Maybe we haven’t said
that we love each other but we could feel it.

’I love you’ are just words with sweet meaning but my sacrifices and patience are
the definition of my love for her.
“Excuse me, your majesties but I want to invade the conversation.”

©cherryypinks Proceed to the next chapter

CHAPTER 43.2

CHAPTER 43.2

Axel Valentino De Angelo’s POV (Metal)

I suddenly hear a familiar voice. Nilingon ko kung sino ’yun at napa-ngisi ako
bigla dahil nakita ko ang Prinsipeng pumunta sa bahay namin kahapon. Well after
all, I like this guy.

Sinundan ko s’ya ng tingin. Hanggang sa huminto sa gitna banda ng mesa sabay yumuko
sa harap ng Hari at sa harap ng Reyna. “I’ve contacted my father earlier and…”

Hindi n’ya pinagpatuloy ang sasabihin dahil hinarap ako.

“I… I cancelled the wedding.” Then he smiled at me and so… do… I.

Tang!na, parang gusto kong sumigaw ngayon, but I bit my tongue dahil baka hindi ko
mapigilan.

“W-What? What’s the matter, Prince Genro?” direktang tanong ng Reyna kaya s’ya
naman ang hinarap ng Prinsepeng hulog ng langit.

Yeah, I can say that. “Your Majesty, I am sorry. I can’t marry your daughter but he
can…” Sabay mabilis na nilingon ako at ga’nun din ang Reyna.

“What is your reason that you’ve explained to your Father? The highness, the
emperor,” kalmadong tanong ng Hari at hinarap ulit s’ya ng Prinsipe.

Pero ako, binaling ko ang aking atens’yon kay Maria na parang nabigyang kulay ang
mukha n’ya.

She seemed happy but I am happier. “I have told him that I am not ready, I
explained the details especially the main reason that your daughter is having an
affair to a commoner, she fell in love with him,” He explained.

“Indeed so, he’s not deserving.” Tang!na, hindi ko alam kung nagalit ba talaga ang
Hari dahil napaka-kalmado n’ya ngayon at nagawa pang humigop ng kape sa pag-ka-ka-
taong ’to.

But the queen is too obvious with her emotions, she’s literally unhappy. “No, he is
deserving your majesty, if you could give them a chance to prove that they can… and
even in short period of time… I sensed that this commoner is a good person, in
general.” This is man, I could give him a hug.

“Prince Genro is absolutely right, mabuting tao si Valentino,” mabilis ding sagot
ni Maria.

“B-But Prince Genro, could you think about this again? Don’t be so reckless,” The
queen convinced him. “How did you know that… this commoner isn’t a bad guy?”

Gago naman talaga ako, inaamin ko ’yan pero sa lugar. Hindi ako nagiging tarantado
dahil trip ko lang.

He faced the queen again and smiled. “Your majesty, we had honest conversation
yesterday and you want to know what he said?” Ngumisi ako ng bahagya, and now… he
got my back.

“This commoner is ready to sacrifice his feelings. Kung nasa isip n’yo ay gusto
n’yang maangkin ang Prinsesa but you’re wrong, your majesty. Ang kan’yang
kagustuhan ay ibang-iba sa mga pananaw n’yo and honestly, I was surprised. Ang
buong akala ko, kukumbinsihin n’ya akong tutulungan ko s’ya o pag-sa-sabihan ako ng
masama dahil karibal ko s’ya pero iba ang narinig ko mula sa kan’ya… then it
triggers me to help them.”

“Just say what he had told you,” utos ng hari.

“Mas inaalala n’ya ang kapakanan ng Prinsesa, mas iniisip n’ya ang kan’yang
responsibilidad sa palas’yo at dahil na rin na hindi gustong mapahamak ang anak
n’yo. Isa pa, mas pinili n’yang kamuhian s’ya para lalayo ang loob ng Prinsesa.
Pero ang lahat ng binggit ko ay mali, mali ang desis’yon n’yang hahayaan ang
babaeng pilitin sa batas na hindi n’ya naman gusto.”

Parang nakinig ang lahat sa mga sinabi ng Prinsepe pero ako ’tong hindi mawala-wala
ang ngiti ko sa labi.

“Then… he’s here because he finally realized the right decision that is he has to
fight for it.”

He is right, mukhang nawawalan na ako ng gana sa buhay simula nu’ng sinabi ko ang
kasinungalingan sa kan’ya at kaya ako pumunta rito para ipagsigawan na gusto kong
pakasalan ang anak nila.

“Your majesties, in the name of my throne… let them be. Let your daughter marry
this underrated commoner. Believe me, hindi s’ya masamang tao kagaya ng iniisip
n’yo. I could feel warmth through his sincerity, he truly deserved your daughter.”

Napa-iling na lang ako ng bahagya dahil hindi ko alam kung totoo ’tong huli n’yang
binnaggit dahil mukhang napaka-buti kong tao, but actually, I am not that kind.

“Furthermore, hindi ko naman magugustuhan si Valentino. Alam n’yo kung gaano ako
ka-pili sa lalake dahil mas’yado akong panigurado at siguro dahil ang arte ko,
karma ko na ’to…” I stared at her once again.

“…a sweetest karma.” Damn, hindi ko komportable sa sinabi ni Maria ngayon lang,
mabuti na lang at dinugtungan n’ya.

Narinig kong biglang tumikhim ang Hari at sa kan’ya naman nabaling ang aking
atens’yon.

“I’ve prepared everything for the wedding and it turns into nothing. That should be
the big celebration but, someone ruined.” And that was me.

Narinig ko namang kumawala ng malalim na hininga ang Reyna. “I have nothing to

complain anymore, just… let your father decide, Nataxia and that would be my
decision too.” Sabay talikod at nag-lakad palayo.

“This isn’t a decision but a condition,” saad bigla ng Hari kaya sa kan’ya nanaman
natuon ang atens’yon ko.

“Then say it your highness, I know… Mister De Angelo will do it. I am sure.” This
guy, is a fan.

Pero biglang lumihis ang titig ng hari dahil sa halip na sa ’kin ay lumipat kay
Maria.

“This is not for him, but for my daughter,” sagot n’ya sa malalim na boses.

Kumunot ang noo ko. “Pardon me, your highness but I will take over your condition
for her.” Tang!na, bakit para kay Maria ang sinasabi n’yang kondis’yon.

Hindi ako kinakabahan pag sa ’kin binigay pero ibang usapan na pag kay Maria.

“Sabihin mo na Dad, para matapos na ’to,” buong tapang na sagot n’ya sa Hari sabay
kinapitan ang wine glass na may lamang kung anong juice at ininom ang laman.

“Your highness, let me take it—”

“Valentino, don’t contradict me,” She ordered.

Palihim akong bumunga ng hangin, unti-unti akong pinagpapawisan dahil parang masama
na ang kutob ko sa maririnig ko ngayon.

“You can have my consent to marry this commoner but… I will dethrone you in this
kingdom and you’re not a princess ANYMORE.”

©cherryypinks

CHAPTER 44

CHAPTER 44

Nataxia Serofinna Lucian’s POV

UNTI-UNTI kong binaba ang hawak kong baso na’ng marinig ko na ang kondis’yon na
sinasabi ni Dad. “No—”

“Yes, do whatever you want Dad. Tanggalan mo ako ng p’westo bilang prinsesa dito sa
kaharian basta, ’wag mo lang tanggalan ng karapatan sa gusto ko,” putol ko sa
sasabihin ni Valentino.

“Y-Your highness…” mahinang usal ni Prince Genro kaya inagat ko s’ya ng titig at
bakas sa mukha n’yang nabigla sa kung ano mang narinig n’ya.

I really salute this Prince, may magiging utang na loob ako sa kan’ya dahil
nagsalita s’ya. Pero mukhang nag-alala s’ya sa sinabi ko at maging si Valentino.

“Then it’s settled, you are not part of this Royal Family anymore,” kalmadong saad
ni Dad sabay tumayo sa kinauupuan pero ngumiti ako ng peke sabay napa-titig sa
mesa.

“I just respect the law, but you are still my daughter.” Dahan-dahan kong inagat ng
titig si Dad dahil sa narinig ko sa kan’ya.

“I should have follow the Royal Law, just because I am King of this kingdom. If I
would disobey it, I could have been accused and this is the only way,” dagdag pa ni
Dad.

Bilang tumahimik ang paligid at tanging pagaspas lang ng mga kahoy sa ibaba ang
naririnig namin.

Doon ko na hindi napigilang tumayo sa pag-ka-ka-upo sabay niyakap s’ya ng mahigpit.

“Dad…” mahinag usal ko. “I am sorry… I disappoint you,” madiing saad ko sabay
huminga ng malalim para hindi ko mapakawalan ang munting luha sa mag-kabilang sulok
ng mga mata ko.

“Yes, you disappoint me but have a good life. I couldn’t stop you anymore since you
have chosen this path,” kalmadong saad ni Dad sabay marahang hinipo ang likod ng
ulo ko.

“But, I am ready to accept you if something bad might have happened between the two
of you and of course, I kill him directly.” Kumawala ako sa pag-ka-ka-yakap sabay
kinapitan ako sa mag-kabilang balikat.

“Nataxia, I am not wicked kind of King. I was just respecting the Royal Laws here,
you know that but in this case… marahil, wala na akong magagawa,” sabi pa ni Dad
habang seryosong naka-titig sa mga mata ko.

“I will dethrone you, that’s my final decision too,” pormal n’yang saad kaya unti-
unti akong ngumiti.

“Still… you have a place here, and that is in our heart, as our daughter.” Mas lalo
akong napa-ngiti sa sinabi ni Dad kaya napa-yakap ako uli sa kan’ya.

“We spoiled you very much before and here’s the result. I couldn’t use my mandatory
even I wanted to punish this commoner,” dagdag pa ni Dad kaya med’yo natawa ako ng
mahina at pinipigilan ko talagang mamuo ang mga luha ko sa mga mata dahil halo-halo
ang nararamdaman ko ngayon.

Kumalas uli ako sa pag-ka-ka-yakap. “Go on, do whatever you want to do,” mahinahong
sabi n’ya kaya tumango ako.

“Ako na lang ang bahala sa pag-pa-palinawag sa Mom mo.”

“Your highness, it’s my honor. I don’t know… what to say, I didn’t expect this… I
really don’t…” Napansin ko ang presens’ya ni Valentino sa kabilang bahagi ng mesa
at pormal s’yang yumuko sa harapan ni Dad.

“I told you that I am not a bad King. Sorry Mister Valentino but this is the only
way, I have to dethrone her,” sagot ni Dad.

“No worries, your majesty. Even she doesn’t have a crown, I will my do best to make
her happy as my princess.”

***

MAKALIPAS ang ilang oras…

“Your highness, your things are ready outside.” Napa-titig ako kay Mister Hero sa
pinto ko nu’ng pumasok s’ya.
“Mister De Angelo, the General and his comrades were helping us to move your
luggage in a truck.”

“Salamat naman at ang dami kong dala pero sandali lang at i-check ko lang ang
k’warto ko dahil baka may maiwan pa akong mahalagang gamit,” tugon ko at yumuko
muna s’ya bago sinara uli ang pinto.

Ang mga kasamahan pala ni Valentino, ay naka-abang pala sa labas ng pinto ng living
room at nakikinig lang daw sila sa mga pinag-u-usapan namin pero siguro, sinundan
nila dahil alam kong hindi nila hahayaan na may gagawing masama si dad sa kaibigan
nila.

Ang mas masaya pa, pinatawag pa nila si Heneral Ahlas na nasa labas ng palas’yo
dahil may meeting s’ya roon. Pinatawag nila para may pipigil pag pinarusahan daw
s’ya sa dark station.

At na’ng dahil sa pag-ka-ka-unawaan kanina, ako na mismo ang pumas’yang isasalin ko

na ang mga gamit ko sa bahay namin ni Mamita dati dahil doon ko na makakasama ni
Valentino.

Sobrang gaan sa pakiramdam dahil hindi ko lubos akalaing napapayag namin si Dad at
dahil ’yun sa pangungumbinsi naming tatlo.

Kahit hindi ko pa sinasabi kay Valentino na thankful ako dahil hindi talaga s’ya
nag-pa-talo at sumugod s’ya dito sa palas’yo para sabihin kay Dad ang nais n’yang
mangyari. Naunahan n’ya ako.

Napa-titig ako sa hawak-hawak kong korona na may mga batong emeralds na kumikinang
pag tinatamaan ng liwanag na nag-mu-mula sa chandelier ng k’warto ko.

Umupo ako sa paanan ng kama habang pinagmamasdan lang korona. Naka-tago lang ito sa
drawer ko at sinusuot ko lang pag may importanteng selebras’yon.

Ito naman ang sinakripis’yo ko para kay Valentino dahil wala na’ng mas hahalaga
pa’ng bagay sa kan’ya.

“Maria?” awtomatiko akong napa-lingon sa pinto na’ng marinig ko ang magaan n’yang
boses.

Sinalubong ko kaagad s’ya ng ngiti at sinara n’ya muna ang pinto bago nag-la-lakad
papunta dito sa kinaroroonan ko.

“Doubting?” naka-ngising tanong n’ya kaya umiling kaagad ako.

“Disappointed?” tanong n’ya pa sabay umupo rito sa tabi ko at inakbayan pa ako.

Natawa naman ako ng mahina na’ng dahil sa sinabi n’ya. “Ano ba ang sinabi mo?
Masaya ako sa napiling kondis’yon ni Dad kahit salungat sa naiiisip ko kanina, ang
akala ko kasi… ikaw ’yung kokoronahan na Prinsepe pero sinunod n’ya talaga ang
batas,” paliwanag ko.

“I don’t want to be a prince, Maria. Sapat na sa ’kin na mamuhay tayo simple,”

mahinahong saad ni Valentino kaya mas lalo akong napa-ngiti.

“But of course, walang kasalang magaganap muna sa ’ting dalawa dahil mag-i-ipon
muna ako at gagawa ng negos’yo.”

Tinanggal ko naman ang braso n’ya para maharap s’ya. “Bakit? P’wde naman akong
humingi—”

“No, Maria. Dapat sa sarili kong pag-si-sikap ang manggagaling ang lahat, at para
hindi ako pag-i-isipan ng masama. I want to earn money but my savings will be our
allowance and the half of that is… I will build a flower shop, unti-untiin ko lang
para makaabot ang flower plantation na i-p-proceed ko,” nangiting paliwanag n’ya.

Parang hinahaplos naman ang puso ko dahil sa plano n’ya. “Pero mas matutuwa ka pag
nalaman mong inayos na ni Mister Hero ang magiging rose field mo,” sabi ko.

“What? How? Naka-tanim na?” sunod-sunod na tanong n’ya at tumango ako kaya mas
lalong umaliwalas ang mukha n’ya.

“Plano ko ’yun na alam kong matutuwa ka—” Hindi ko na natapos ang sasabihin ko
dahil bigla n’ya akong niyakap.

“You’re the best, Maria…” mahinang usal n’ya kaya niyakap ko naman s’ya ng pabalik.

“No, you are,” tugon ko sabay kumawala sa yakap n’ya.

Pero may biglang tumatok ng dalawang beses sa pinto. “Hindi po ’yan lock.” Inayos
namin ang upo na’ng matanaw namin si Dad na pumasok dito sa loob.

Tumayo naman kaagad si Valentino. “Your majesty,” bati n’ya kay Dad at hanggang sa
huminto s’ya harapan n’ya.

“Take this.” Nakita kong hinawakan ni Dad palad n’ya at parang may nilapag s’ya
roon. Tumayo naman ako sa pag-ka-ka-upo para matignan kung ano ’yun.

“Your majesty, this is… gold bar… I can’t—”

“No, you can have it,” pag-putol ni Dad at tama si Valentino, ’yan ’yong Gold Bar
pero na 3 inches ang haba at biglang tumikhim si Dad. “And… I have a favor,” dagdag
n’ya.

“What is it, your majesty?” pormal na tanong ni Valentino.

“Please tell your Dad that… I was asking a forgiveness several years ago, I am
hoping that he will forgive me,” tugon ni Dad kay Valentino at alam ko na kung
tungkol saan ang sinabi n’ya.

’Yan ’yong sinabi ni Mister Hero dati, at ibig sabihin ay totoo ang sinabi sa ’kin
ni Valentino na walang kasalanan ang Dad n’ya.

“He already fo BHrgive you, your majesty. Don’t worry, my dad isn’t a bad guy too,”
natatawang saad ni Valentino.

“Nataxia?” sabay kaming napa-lingon sa pumasok at nakita ko kaagad si Mom na nag-

la-lakad rin papunta dito sa kinaroroonan ko.

“Don’t forget to visit the palace,” mahinahong tanong ni Mom na’ng huminto s’ya sa
harapan ko kaya nginitian ko s’ya.

“Of course Mom, this is my home,” tugon ko sabay niyakap s’ya. “Hindi naman malayo
ang bahay namin dati ni Mamita,” dagdag ko at yinakap naman kaagad ako ng pabalik.

“Can I go with you, your highness? I’ve heard from them that your house is a nice
place.”
Kumalas ako sa pag-ka-ka-yakap dahil pumasok na rin si Prince Genro habang may
kapit-kapit na canvass board sa kanang kamay at isang black case naman sa kaliwa.
Siguro mga pinta ’yun na ginagamit sa painting.

“Of course, your highness,” tugon ko naman. “Then shall we go? I would like to
paint it before I go, I will travel the different places for my paintings.”

“Then go ahead and share your art to the world,” singit naman ni Dad kaya napa-
ngiti ako.

And now… this my fate. I was dethroned to marry this commoner but I’ll be…
contented.

©cherryypinks

Proceed to the next chapter

CHAPTER 45

CHAPTER 45

MAKALIPAS ANG ILANG ARAW…

Nataxia Serrofina Lucian’s POV

“Maria! baka gagabihin ako ng uwi mamaya dahil night shift naman ang duty ko sa
palas’yo,” saad ni Valentino sa loob ng ban’yo habang nag-ha-handa ako ng agahan
namin dito sa kusina.

Naliligo s’ya sa roon loob at ito naman ang naging daily routine ko. Gumigising ako
ng maaga, tapos mag-ha-handa na ako ng damit n’ya at kakainin.

“Sige, kasama ko naman si Mister Hero at mamita mamayang gabi kasi madaling araw na
matatapos ang pag-ba-bantay n’yo,” tugon ko habang humihiwa ng oranges para gawing
orange juice.

Binigay pala ’to ng Dad ni Valentino kahapon dahil nga may mga tanim sila nito.

Balita ko, doon na tumutuloy ang apat n’yang kaibigan para hindi ma-boring si Tito
Valen at mag-isa lang s’ya roon.

Pero pag night shift silang lima, doon lang sila natutulog sa hideout at hassle na
pag umuwi pa.

“Pag-katapos mo d’yan, kumain tayo,” aya ko at narinig ko s’yang sumang-ayon.

MAKALIPAS ang ilang minuto, nahanda ko na ang lahat kaya umupo na ako para hintayin
na lang s’ya.

Napa-titig naman ako sa hinanda kong agahan, isang simpleng fried rice na may
maraming karne tapos may apat na egg sandwich, at anim na pirasong bacon.

“Bilisan mo na d’yan, Valentino!” sigaw ko dahil nagugutom na rin ako.

“Here I am.” Nakita ko kaagad ang presens’ya n’ya na’ng sumulpot s’ya dito sa gilid
ko sabay nilapatan ng halik sa sintido.

“You’ll be fine here without me, right? Don’t worry, aagahan kong umuwi bukas ng
umaga.”

Umupo na rin s’ya sa harapan ko habang pinupunasan ang ulo gamit ang puting
tuwalya.

Napa-ngiti naman ako dahil ang g’wapo n’ya parin kahit simple lang ang suot n’ya at
ang kisig pa.

Naka-sando kasi s’ya ngayon at naka-maong na pantalon dahil doon s’ya mag-bi-bihis
ng formal attire sa hideout nila.

Pero kitang-kita talaga ang malaki n’yang mga braso tapos humuhulma sa sando ang
matitigas n’yang abs.

Nararamdaman ko ang mga ’yan sa likuran ko habang niyayakap n’ya ako patalikod
dahil mag-kasama kami matulog sa isang kama.

Pero mas natutuwa ako dahil pinarangka n’ya talaga akong bago dapat kami ikasal at
bago n’ya raw ako buntisin, dapat may negos’yo muna kami.

D’yan n’ya ako napapahanga dahil napaka-responsable n’ya at malaking tulong naman
ang binigay ni Dad sa kan’ya dahil ’yun daw ang gagamitin para sa flower shop na
gusto n’yang makamit.

“Why are you smiling?” naka-ngising tanong n’ya sa ’kin habang sinablay ang tuwalya
sa sandalan ng upuan.

“I am just happy,” mabilis kong tugon sabay kinapitan na ang kutsara at tinidor.

“But I am happier,” natawa naman ako sa sagot n’ya dahil ’yan naman ang palaging
sagot n’ya sa sinabi ko. “And… happiest,” dagdag n’ya pa at nag-umpisa na’ng
kumain.

“OPEN THIS DOOR BY THE NAME OF A KING!” Bigla kong nabitawan ang hawak kong kutsara
na’ng dahil sa narinig kong malalim na sugaw na nag-mu-mula sa labas.

“From my Dad?” nagtatakang tanong ko pero biglang tumayo si Valentino sa pag-ka-ka-

upo dito sa harap ko.

“Ano naman kaya ’yun, kakabisita lang natin nu’ng nakaraan,” dadag ko sabay tumayo
na rin.

“Don’t worry, Maria. Come here.” Inakbayan n’ya ako at sabay naming nag-lakad
patungong pintuan at hanggang sa s’ya mismo ang nag-bukas ng pinto.

“CONGRATUATIONS METAL! YOU WERE PROMOTED AS THE NEW GENERAL OF THIS KINGDOM!”
Bumungad sa ’min ang mga mukha nina Diamond, Gold, Silver, Emerald at maging si
Heneral Athlas na lahat sila ay naka-ngiti sa ’min.

“What? Promoted? When?” masiglang tanong ni Valentino.

“Yesterday, Mister De Angelo and this is the order of our King. Congratulations,
you deserve this,” pormal na bati ni Heneral Athlas sabay humakbang pa sa harap ni
Valentino at nag-shake hands.
“Wait, how about you, General?” tanong n’ya sabay inalis ang pag-ka-ka-akbay sa
’kin.

“Don’t worry about mine because I has the highest position too, as the King’s
trusted advisor. My dad takeovers his position to me,” tugon ni Heneral Athlas at
narinig kong mahinang pumalakpak ang mga kaibigan n’ya.

“Congrats for both of you,” masayang bati ko. “Pasok muna kayo sa loob para
makapag-usap tayo ng maayos,” sabi ko sabay binigyan namin sila ng daan.

“GENERAL VALENTINO WHAT A NICE COMBINATION—” Natawa ako na’ng bahagyang tinapik ni
Valentino ang bibig ni Diamond.

“What the hell, Diamond. Call me General Axel, not Valentino,” suway n’ya kaya
napa-iling na lang ako habang natatawa ang iba.

Ayaw n’ya talagang tinatawag s’yang Valentino, mabuti na lang at hindi s’ya nag-re-
reklamo sa ’kin. “Dapat pala sumama si Tito Valen dito,” sabi ko.

“He’s busy today your highness, inaasikaso daw s’ya,” sagot sa ’kin ni Emerald kaya
napa-tango naman ako.

Siguro ’yon ’yung sinasabi n’yang s’ya ang mag-h-handle sa mga contruction
materials na gagamitin sa flower shop na ipapatayo namin soon.

Pero mabuti naman at naisipan ni Dad na si Valentino ang gagawin n’yang Heneral
dahil malaki-laki ang s’weldo kaya mabilis kaming makapag-ipon.

“Mag-ha-handa lang ako ng agahan. Kumain muna kayo bago umalis dahil maaga pa
naman.”

“Count me in, your highness.” Napa-lingon ako bigla sa pinto dahil may narinig
akong pamilyar na boses.

“Woah! Prince Genro you came back.”

“Your highness,” rinig kong bati nila kaya napa-ngiti ako dahil tatlong araw na
hindi naka-bisita dito si Prince Genro.

“Yeah but I came here because I would like to say good bye,” sabi n’ya sabay
humakbang pa dito sa loob.

“Why, your highness?” rinig kong tanong ni Valentino at bigla n’yang pinakita sa
’min ang isang passport. “Where are you going?”

“Pinahintulutan din ako sa wakas ng emperador na pumunta sa Paris at doon ko

tutuparin ang mga nais ko sa buhay. I want to be a painter,” tugon n’ya sa ’min.
“Tomorrow morning is my flight, but I decided to visit here first.”

“Well good luck your highness, you’re a great artist so it’s very possible to
fulfill your dream,” komento ni Valentino.

“Let’s have bonding first since this is the last day,” masayang offer ni Valentino.

“I will cook some foods,” rinig kong suggest ni Gold.

“Baka matabang nanaman bro, ’wag muna sa ngayon kaya ako mismo ang mag-lalagay asin
at asukal,” pabirong saad ni Silver kaya natawa na lang kaming lahat.
“At least he’s good at cooking,” pang-ta-tanggol naman ni Emerald.

“We will celebrate our victory for their promotion and of course, the happy ending
of our lover boy,” dagdag pa n’ya sabay dumiretso sa kusina.

“And because of that, hindi na ako iinom ng alak dahil nakipagpustahan ako sa ungas
na Heneral ngayon,” sabi naman ni Diamond na sinundan si Emerald sa kusina.

“Sinabi kong kabahan ka, diamond,” tugon naman ni Valentino at inakbayan ako.
“Let’s go, we have to celebrate this.” Nag-lakad na rin kami sa kusina.

“Can I visit the garden here?” rinig kong tanong ni Prince Genro kaya napa-ngiti
ako dahil alam ko na ang ibig n’yang sabihin.

“Of course your highness!” tugon ko sabay huminto at nakita naming may kinukuhang
mga gulay si Gold sa ref namin.

“Gold, gulay nanaman?” reklamo ni Diamond habang hinuhugasan ang isang casserole sa
lababo namin. “Can we cook something new?”

“No, mag-h-hot pot tayo ngayon,” tugon ni Gold habang nilalapag sa worktop counter
ang mga pinili n’yang gulay.

“Sound’s good, I’ll chop the vegetables,” offer ni Valentino at nag-lakad sa

kinaroroonan nila.

“I’ll help,” sabi naman ni Emerald. “Let me wash these mushrooms.” Nag-lakad naman
ako sa kinaroroonan ni Gold para tignan kung may karne pa kaming natira.

“Gold, may karne pa ba kami?” tanong ko na’ng huminto ako sa likuran n’ya habang
abala s’yang pumipili sa mga gulay.

“’Yang carrots, kunin mo at hindi maku-kumpleto ang hotpot pag wala ’yan,” sabi ko
dahil masarap kasi ang carrots.

“Yes, your highness,” tugon n’ya sa ’kin at kinuha ang isang tatlong carrots at
nilapag n’ya iyon sa worktop counter para mahugasan na rin ni Diamond.

“Chopsticks ang gagamitin natin mamaya,” dagdag ko pa.

MAKALIPAS ang isang oras…

“HOTPOT IS READY!” sigaw ko habang isa-isang nilapag ang mga chopsticks sa tabi ng
mangkok nilang may lamang kanin.

Ilang sandali pa ay may mga yabag akong naririnig papunta dito.

“Umupo na kayo,” aya ko kina Gold, Diamond, Emerald, Silver at Valentino dahil
tinutulungan nila akong nag-a-arrange ng iba pang kubyertos.

“Smells good,” rinig kong komento ni Heneral Athlas. ’Yan pa rin ang itatawag ko
dahil d’yan ako nasanay.

“I can hear the boiling sounds here,” sabi naman ni Prince Genro at hanggang sa
nakita ko na ang presens’ya nila.

Naka-lapag kasi ang may kalakihang casserole na pang-luto sa mini gas range sa
gitna ng mesa.
“I’ll put the vegetables,” offer ni Gold habang umupo naman ang dalawa sa kanang
bahagi ng mesa.

Tumabi naman ni Prince Genro sa gilid ni Diamond at doon naman umupo sa tabi n’ya
si Heneral Athlas. “Dito ka umupo Gold,” offer ko at tabi sila ni Valentino.

“Let’s eat,” saad naman ni Valentino dito sa tabi ko kaya umupo na ako. Kinapitan
na namin ang mga chopsticks para makakain na.

“Can we join? It seems there’s a party here,” awtomatiko kaming napa-titig sa boses
na ’yun at bumungad sa ’min sina Mom at Dad.

“Your majesties,” bati kaagad ni Valentino sabay tumayo at yumuko na ga’nun din ang
ginawa ng iba. “Please take a seat and join us,” sabi pa n’ya.

“You can seat here, your majesty.” Nag-lakad si Gold sa kinaroroonan ng kaliwang
dulo ng mesa at hinila iyon ng bahagya para ma-offer kay Mom. “And that would be
your chair, your majesty.” Sabay turo sa kabilang dulo.

“Thanks, gentleman but Prince Genro, tomorrow is your flight right? Have a safe
trip,” sabi naman ni Dad at umupo na sila sa kani-kanilang umpuan.

Kumuha naman si Gold ng dalawang mangkok at chopsticks sa cabinet namin tapos ay

nilapag n’ya iyon sa harap nina Mom at Dad.

“By the way, congratulations to our new king’s advisor and… of course, your new
General,” naka-ngiting saad ni Mom.

“Let’s cheers!” sigaw ni Diamond sabay tinaas ang mangkok na may lamang kanin kaya
natawa naman kami sa asal n’ya.

“Cheers,” sabi naman ni Dad at ga’nun din ang ginawa kaya gumaya naman kami.

“For the unity, peacefulness and…” napa-titig kaming lahat kay Dad dahil parang
iniisip pa n’ya ang idudugtong.

“And… happy ending,” pag-patuloy ni Valentino kaya napa-titig ako sa kan’ya pero
naka-sentro na pala ang kumikislap n’yang mga mata sa ’kin.

“Of course, their happy ending,” sabi pa ni Dad kaya mas lalo akong napa-ngiti at
hindi ko napigilang dapuan ng halik ang pisngi ni Valentino.

“Cheers!” masiglang sigaw nila kaya sabay naming dinikit ang mga mangkok namin at
dinig na dinig ang tunog ng bubog sa buong kusina.

Napa-titig ako sa kanila na lahat ay naka-guhit ang masayang ngiti sa labi at

naramdaman ko na lang na umiinit ang magkabilang sulok ng mga mata ko. Hindi ko
mapaliwanag ang sayang nararamdaman sa nakamit naming kalayaan.

©cherryypinks Proceed to the next chapter

LAST CHAPTER

LAST CHAPTER
MAKALIPAS ANG ILANG BUWAN…

Nataxia Serofina Lucian’s POV

“Roses delivery!” napa-titig ako sa pinto na’ng bumungad sa ’kin si Tito Valen.

Nakabukas ng bahagya ang transparent-glass sliding door pero nasa labas pa rin
s’ya.

“Parating na ang pick-up truck ng mga blood rose na hinarvest namin kanina kasama
si Mister Hero!” dagdag pa n’ya.

“Salamat po Tito Valen, pero tumulong si Mister Hero?” tanong ko sabay nag-lakad sa
kinaroroonan n’ya at para maka-labas na rin.

“Day-off n’ya ngayon sa palas’yo kaya napadali ang trabaho kanina sa plantation,”
sagot n’ya.

Oo, naitayo na ang pinapangarap ni Valentino na malaking flower shop at isa na

s’yang florist sa buong kaharian dahil na rin marami kaming buyerers. Pero
s’yempre, nananatili siyang heneral.

Naging tanyag ang shop namin dahil nga sa kumalat na balitang nakapangasawa ako ng
hindi namin kadugo pero mabuti naman at wala akong naririnig na masama tungkol sa
’min.

Ang flower plantation ay naging tatlong hektarya at iba’t ibang bulaklak na ang
naka-tanim.

Dahil ’dun, naging malaki ang ambag sa ekonomiya ng palas’yo dahil marami kaming
mga trabahador na taga-dilig, taga-aalaga, taga-bantay at taga-tanim ng panibagong
hybrid ng bulaklak.

Si Tito Valen ang naging manager at habang ang mga kaibigan ni Valentino ay
tumutulong pag tuwing harvesting kagaya na lang ngayon.

“Your highness! We’re here!” napa-titig ako sa humintong truck sa harapan namin at
doon naka-tayo sina Valentino sa likuran. Habang si Mister Hero naman ang Driver.

Napansin ko rin ang mga na-harvest na bulaklak na naka-tusok sa katawan ng saging

para hindi masira.

“Ang dami n’yong na-harvest, tamang-tama dahil may tatlong engrandeng order ngayon
dahil sa malalaking event,” tugon ko habang bumababa na sila sa truck.

Aayusin na ’to ng mga empleyado roon sa itaas dahil tatlong palapag ang building na
’to.

Dito sa ground floor ang mismong shop, sa ikalawang ay ang working area at doon
ginawa ang mga bouquet or mga request orders. Sa ikatlong palapag naman, doon ang
living room namin.

“Dahan-dahan,” sabi ko dahil binubuhat na nila ang katawan ng saging at para madala
na sa itaas.

“Your highness, susunduin ko lang ang asawa ko sa palas’yo pag-katapos nito,”

paalam sa ’kin ni Mister Hero na naka-upo lang sa Driver seat.
“Dalhin mo si Baby Hera ha?” naka-ngiting sabi ko at sumang-ayon naman s’ya.

Nanganak na si Mamita nu’ng mga naka-raang b’wan at hindi ako nag-kamaling ang
gandang bata.

“Maria, do I have to buy strawberries?” napa-lingon ako sa kan’ya. “You’re

craving,” naka-ngiting sabi n’ya sa ’kin at tumango ako.

“Oo, pero gusto ko ’yung white strawberries,” sabi ko sabay hinugot ang towel ko sa
bulsa ng dress ko sabay pinunasan ang pawis sa mukha n’ya.

“Noted, it seems our baby likes to eat berries,” sabi n’ya pa. “Past few days, you
had requested rasp berries, then blue berries and now, strawberries,” dagdag n’ya
pa habang marahan kong pinupunasan ang pawis n’ya.

“Med’yo maasim kasi pero mas nangingibabaw ang tamis,” tugon ko at natawa na lang
s’ya ng mahina.

And by the way, I am 6 months pregnant. Pero s’yempre pinakasalan n’ya muna ako
dahil sinasabi n’ya dati pa na bago kami mag-kaanak, naka-set-up na ang lahat para
raw mapakain at mabihisan n’ya kami ng maayos.

Isa lang talaga ang masasabi ko, napaka-s’werte namin kay Valentino.

“Baby!” napa-lingon ako uli bigla na’ng marinig ko ang boses ni Mamita palabas na
sa front seat habang buhat-buhat si Baby Hera na 9 months na yata ngayon.

May huminto pa lang kotse sa likod ng truck at lumabas naman kaagad si Mister Hero
para salubungin ang asawa n’ya. “My princess!”

Sunod kong nakita si Dad na lumabas sa back seat ng kotse at nag-lakad kaagad
papunta dito sa kinaroroonan namin

Pati si Mom, lumabas rin sa kabilang pinto. “My princess, we have good news,” sabi
n’ya bigla.

“Prince Genro is back, he’s here,” naka-ngiting sabi ni Dad sabay huminto sa harap
namin.

“He came back from Paris?” tanong ko dahil ilang b’wan na ring wala kaming balita
sa kan’ya. “Umuwi na s’ya sa Emperyo? Sana bisitahin n’ya kami rito,” dagdag ko.

“No need your highness, I am here.” Awtomatiko kaming napa-lingon ni Valentino sa

isang lalakeng naka-polo shirt na lumabas sa back-seat ng kotse.

“Prince Genro!” batik ko sabay nag-lakad para salubungin s’ya ng yakap at sinundan
naman ako ni Valentino.

“Careful! I’ve heard that you’re pregnant, and it’s too obvious… Your tummy is
getting bigger, congratulations both of you,” sabi n’ya at kumalas na ako pag-ka-
ka-yakap.

“It’s been months, how’s your journey your highness?” tanong ni Valentino dito sa
gilid ko at nginitian kami kaagad ni Prince Genro.

“Well, yes. I became a painter and my paining were displayed in a museum but… I’ve
decided to be an art teacher in a private school,” dire-diretso n’yang saad.

“Grabe… kaya pala hindi ka nag-pa-paramdam dahil ang abala mo pala,” sabi ko na
namamangha.

“Yes, at bakas’yon namin ngayon kaya may oras akong umuwi muna,” sagot n’ya sa
’min.

“Welcome back your highness!” napa-lingon ako sa mga sigaw sa itaas at nakita kong
kumakakaway ang mga kasamahan ni Valentino sa ikalawang palapag.

“Yow! Nice to see you the four of you!” sigaw n’ya pabalik sabay kumaway.

“Pumasok muna kayo sa itaas dahil may living room doon,” aya ko.

“Sure, thanks your highness,” naka-ngiting sabi n’ya at hinakbang na ang mga paa
para malagpasan na kami.

Pinag-masdan ko lang s’yang naglalakad patungo sa loob.

Nahagip naman ng mga mata ko na nag-u-usap si Dad at si Tito Valen habang papasok
na rin sa loob, ngumiti naman ako dahil wala namang naganap na prangkahan tungkol
sa nangyari dati.

Si Mom naman, buhat-buhat na si baby Hera tapos si Mister Hero, kapit-kapit ang bag
na nag-la-lamang gamit ng baby sa loob. “Maria?” napa-salin ang atens’yon ko kay
Valentino na may kinuha sa likod banda ng truck.

Pinakita n’ya sa ’kin iyon pero napa-kunot ang noo ko dahil isa iyong mint green
colored rose.

“S-Saan mo nakuha ’yan?!” namamanghang tanong ko na’ng huminto na s’ya sa harap ko.

“A new specie of rose, binili ko ang klase nito nu’ng nakaraang buwan at ngayon
lang sumibol. This is your favorite color right? Padadamihin natin ’to,” sabi n’ya
kaya kinuha ko ’yon sa kamay n’ya sabay hinalikan ko s’ya sa noo.

“Thank you,” malambing kong saad sabay inamoy amoy ang halimuyak ng rosas habang
naka-ngiti.

“Nakaisip na pala ako na pangalan sa magiging anak natin,” dadag pa n’ya kaya
inangat ko s’ya ng titig.

Napansin ko naman kaagad ang ngiti n’yang parang hindi mapapalitan ng kahit ano.

“What is it?” kalmado kong tanong sabay hinawakan ko ang kanan n’yang pisingi.
Naramdaman ko kaagad ang magaspang n’yang balbas at hinimas-himas ko iyon.

Mas lalo s’yang kumikisig dahil sa pinag-bago n’ya na mas naging matured ang
pangangatawan n’ya ngayon.

“Maria… Metalia… De Angelo..” mahinang usal n’ya sabay nilapatan ako ng halik sa
noo. Oo, baby girl ang anak namin…

“Maria… Metalia… Kay gandang pangalan,” sabi ko sabay hagikhik at napa-titig ako sa
t’yan ko dahil nilapat niya doon ang kanan n’yang palad.

“But I think Maria Valentina is nicer, General,” napa-lingon kami sa nag-salita sa

likuran namin at bumungad ang mukha ni Heneral Athlas.

“You’re a little bit late,” sabi naman ni Valentino. “Join them in our living
room.”
“Being his advisor is hard job but worth it,” naka-ngising sagot ni Heneral Athlas
sabay tumalikod na para maka-pasok na rin sa loob.

“Pumasok na rin tayo, Maria,” mahinahong sabi n’ya sabay kinapitan na ako sa
baywang kaya tumango ako habang kapit-kapit ang binigay n’yang rosas.

Nilapag ko naman palad ko sa likod ng palad n’yang naka-hawak doon.

Habang nag-la-lakad papasok, hindi ko mapigilang kumawala ng marahang hininga dahil

napaka-payapa na ng buhay namin.

I was a Princess before, a Princess that has many responsibilities and Royal Duties
but not until I met this man… a commoner. At first, I thought he would become my
prince and I’m his Princess. We should be the next Queen and King. But there’s a
Royal law… then, I was dethroned… and I changed my fate…

I let my crown disappear from my head, just because…

I’m THE BADBOY’S PROPERTY.

—T H E E N D—

Author: Cherryypinks