ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
ΦΥΛΛΟΥ 1100
Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
(Απ. Αν: Εβρ. ια΄ 24 -26, 32-40 Ιωαν. α΄ 44- 52)
Α΄ΝΗΣΤΕΙΩΝ
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ
Ομιλία εις την Κυριακή της Ορθοδοξίας
Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί
τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος. Ἀμήν.
Σήμερα, ἀδελφοί καί
ἀδελφές, εἶναι ἡ ἁγία
Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, μία
ἀπό τίς πενήντα δύο Κυριακές τοῦ ἔτους πού ὀνομάζεται
Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας. Μεγάλη καί ἁγία Κυριακή.
Κυριακή, κατά τήν ὁποία ἑορτάζεται ἡ νίκη τῆς
Ὀρθοδοξίας ἐναντίον κάθε ψεύδους, ἐναντίον κάθε
ἀναλήθειας, ἐναντίον κάθε αἱρέσεως, ἐναντίον κάθε
ψευδοθεοῦ· νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας ἐναντίον κάθε ψευδοῦς
διδασκαλίας, ἐναντίον κάθε ψευδοῦς φιλοσοφίας,
ἐπιστήμης, πολιτισμοῦ, εἰκόνος. Ἁγία νίκη τῆς
Ὀρθοδοξίας. Καί αὐτό σημαίνει ἁγία νίκη τῆς
Παναληθείας.
Ποιός ὅμως εἶναι ἡ Παναλήθεια σέ αὐτόν τόν κόσμο;
Ποιός εἶναι ἡ Ἀλήθεια σέ αὐτόν τόν κόσμο; Αὐτός πού
εἶπε γιά τόν ἑαυτό Του: Ἐγώ εἰμί ἡ ἀλήθεια! Ὁ Ἰησοῦς
Χριστός. Ὁ Θεός ἐν σαρκί. Νά, αὐτή εἶναι ἡ Ἀλήθεια στόν
γήινο κόσμο μας, αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια γιά τόν ἄνθρωπο.
«Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί». Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός
ἔλαβε σῶμα, ὥστε μέ τό σῶμα μας νά εἰπῇ σέ ἐμᾶς τούς
ἀνθρώπους τί εἶναι ἀλήθεια, πῶς ζῆ κανείς ἐν ἀληθείᾳ,
πῶς πεθαίνει γι’ αὐτήν, καί πῶς δι’ αὐτῆς ζῆ αἰωνίως.
Ὁ Χριστός συνεκέντρωσε ὅλες τίς ἀλήθειες καί μᾶς ἔδωσε
τήν Παναλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὅταν ὁ Θεός κατέβηκε
σέ αὐτόν τόν κόσμο, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, Αὐτός
ἔγινε ὁρατός γιά μᾶς τούς ἀνθρώπους. Ὁ Θεός ἔγινε
ὁρατός. Καί ἐμεῖς βλέποντάς Τον, στήν πραγματικότητα
βλέπουμε τόν Ζῶντα Θεό. Αὐτός εἶναι ἡ ζῶσα Εἰκών τοῦ
Θεοῦ στόν κόσμο.
Διαφυλάσσοντας τήν ζῶσα Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ σέ αὐτόν τόν
κόσμο, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία διεφύλαξε τόν ἄνθρωπο,
διεφύλαξε τόν Χριστό ὡς ἄνθρωπο. Ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἔγινε
ἄνθρωπος, γιά νά βρῆ σ’ ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους τήν θεία
Εἰκόνα, τήν ζῶσα θεία Εἰκόνα, τήν ὁποία ἐμεῖς
ἀμαυρώσαμε μέ τίς ἁμαρτίες καί τά πάθη, τήν
παραμορφώσαμε, τήν καταξέσαμε ὅλη μέ τήν ἁμαρτωλή
ζωή μας. Ὅπως λέγεται στούς θαυμάσιους
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
ΑΡΙΘΜ.
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ἐκκλησιαστικούς ὕμνους, ὁ Κύριος κατέβηκε σέ αὐτόν τόν
κόσμο, ἔγινε ἄνθρωπος, «ἵνα τήν ἑαυτοῦ ἀναπλάσῃ
Εἰκόνα», νά ἀνακαινίσῃ τήν Ἰδική Του Εἰκόνα στόν
ἄνθρωπο· «φθαρεῖσαν τοῖς πάθεσι», πού ἐφθάρη δηλαδή
μέ τά ἐλαττώματά μας καί μέ τίς ἁμαρτίες μας, καί ὁ
ἄνθρωπος ἔγινε μία παραμορφωμένη, μία δύσμορφη,
εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Καί ὁ Θεός, κατεβαίνοντας σέ αὐτόν τόν
κόσμο σάν καθαρή, ὁλοκάθαρη Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, ὡς
Θεός, ἔδειξε τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος, τί εἶναι ὁ τέλειος
ἄνθρωπος, πῶς πρέπει νά εἶναι ὁ ἄνθρωπος σέ αὐτόν τόν
κόσμο.
Πῶς πρέπει νά εἶναι ὁ ἄνθρωπος σέ αὐτόν τόν κόσμο;
Ἐμεῖς σέ αὐτόν τόν κόσμο πραγματικά πολεμᾶμε,
συνέχεια πολεμᾶμε γι’ αὐτήν τήν θεία Εἰκόνα πού εἶναι
μέσα στήν ψυχή μας. Ποιός μᾶς τήν κλέβει; Ὅλοι οἱ
εἰκονομάχοι. Πρῶτος εἰκονομάχος εἶναι ἡ ἁμαρτία. Ἡ
ἁμαρτία δέν θέλει τόν Θεό. Δέν θέλει τόν Θεό οὔτε μέσα
στόν ἄνθρωπο, οὔτε μέσα στόν κόσμο γύρω ἀπό τόν
ἄνθρωπο. Καί διά τῆς ἁμαρτίας κατεξοχήν εἰκονομάχος
εἶναι ὁ Σατανᾶς καί οἱ ἄγγελοί του, οἱ ἀπαίσιοι δαίμονες.
Ἐκεῖνοι εἶναι πού κλέβουν τήν ψυχή μας, πού σωρεύουν
ἁμαρτίες στήν ψυχή μας καί κατακαλύπτουν τήν θεία
Εἰκόνα πού εἶναι μέσα μας. Μέ τό μαῦρο κατράμι τῆς
ἁμαρτίας ἀλοίφουν τήν θεία Εἰκόνα πού εἶναι μέσα στήν
ψυχή μας. Καί ὁ ἄνθρωπος, ὅταν ζῆ ἀμετανόητος μέσα
στήν ἁμαρτία, ὅταν δέν πολεμᾶ κατά τῶν ἁμαρτιῶν του,
ὅταν μένει σέ αὐτές, ὅταν δέν τίς ἐξομολογῆται, τί
ἀπομένει ἀπό τήν ψυχή του; Ἀπομένει ἡ θεία Εἰκόνα
πασαλειμένη μέ τό μαῦρο πῦον τῆς ἁμαρτίας, τῶν
παθῶν, τοῦ θανάτου. Φρικτό θέαμα, φοβερή ντροπή!
Τί σημαίνει λοιπόν νά εἶσαι Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ; Σημαίνει,
ἀδελφοί, τό ἑξῆς: Ἐμεῖς ἔχουμε νοῦ, ἀλλά ὁ νοῦς μας
εἶναι εἰκόνα τοῦ νοῦ τοῦ Θεοῦ μέσα μας. Ἐμεῖς ἔχουμε
θέλησι, ἀλλά ἡ θέλησις εἶναι εἰκόνα τῆς θελήσεως τοῦ
Θεοῦ μέσα μας. Ἐμεῖς ἔχουμε αἴσθησι, ἔχουμε καρδιά,
ἀλλά αὐτά εἶναι εἰκόνα θείων αἰσθήσεων μέσα μας.
Ἐμεῖς ζοῦμε σέ αὐτόν τόν κόσμο, ἀλλά αὐτό εἶναι εἰκόνα
τῆς ζωῆς τοῦ Θεοῦ. Ἐμεῖς εἴμαστε ὡσάν εἰκόνες τοῦ Θεοῦ
ἀθάνατες, ἀλλά αὐτό εἶναι εἰκόνα τῆς ἀθανασίας τοῦ
Θεοῦ. Ὁ Θεός μᾶς ἔπλασε θεοειδεῖς, γιά νά ζοῦμε μέσα
σέ αὐτόν τόν κόσμο δι’ Αὐτοῦ, γιά νά σκέπτεται πάντοτε
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
ὁ νοῦς μας: πρόσεχε ἀπό Ποιόν εἶσαι, εἶσαι ἀπό τόν Θεό,
νά κάνῃς καθαρές σκέψεις, σκέψεις θεϊκές. Τότε τό
θέλημά μας εἶναι τέλειο καί ὑγιές, ὅταν εὐθυγραμμίζεται
πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πρός τό πρωτότυπό του. Ἡ
αἴσθησίς μας τότε εἶναι καθαρή, ὑγιής, θεϊκή, ὅταν
εὐθυγραμμίζεται πρός τήν αἴσθησι τοῦ Θεοῦ.
Ἄς μᾶς καθαρίσῃ Αὐτός ἀπό κάθε ἁμαρτία, ἀπό κάθε
πάθος, ἀπό κάθε θάνατο. Ἄς μᾶς ἐλευθερώσῃ ἀπό κάθε
διάβολο, γιά νά μποροῦμε νά εἴμαστε πραγματικά ζῶσες
εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, γιά νά μπορῇ ὁ ἄνθρωπος νά εἶναι ἐπί
τῆς γῆς ἕνα θεῖο μεγαλεῖο.
Ἄνθρωπε! Ἀδελφέ! Ποτέ μήν ξεχνᾶς ὅτι εἶσαι μικρός
Θεός μέσα στήν λάσπη! Μέσα στήν λάσπη τοῦ σώματός
σου ἐσύ ἔχεις τήν ζῶσα Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Πρόσεχε πῶς
ζῆς. Πρόσεχε τί κάνεις μέ τήν Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ πού εἶναι
μέσα σου. Πρόσεχε, –ἄνθρωπε! ἄνθρωπε! ἄνθρωπε! Διότι
ἡ ζωή μας ξεκινᾶ ἀπό τήν γῆ καί καταλήγει στό
πάμφωτο πρόσωπο τοῦ Θεοῦ, γιά νά δώσουμε ἐκεῖ
ἀπολογία τί κάναμε μέ τήν Εἰκόνα τοῦ Θεοῦ ὅσο
ἤμασταν σέ αὐτόν τόν κόσμο.
Εὔχομαι ὁ Ἀγαθός Κύριος νά χαρίσῃ στήν καρδιά τοῦ
καθενός μας ὅλα τά οὐράνια δῶρα, ὅλες τίς εὐαγγελικές
ἀρετές: τήν πίστι καί τήν ἀγάπη καί τήν ἐλπίδα καί τήν
προσευχή καί τήν νηστεία καί τήν ὑπομονή καί τήν
πραότητα καί τήν ταπείνωσι, ὥστε νά μπορέσουμε νά
ἀντέξουμε ὅλο αὐτόν τό φοβερό ἐπίγειο ἀγῶνα, νά
διαφυλάξουμε στήν ψυχή μας τήν θεία μορφή καί νά
μετατεθοῦμε ἀπό τόν κόσμο αὐτό πρός τόν Ἀναστάντα
Κύριο σέ ἐκεῖνο τόν κόσμο. Ἀλλά μέχρι τότε ἡ ἁγία
νηστεία ἄς μᾶς ὁδηγῇ πρός τό Ἅγιον Πάσχα, τήν Ἁγία
Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ, γιά νά προσκυνήσουμε, ὅσο
εἴμαστε ἀκόμη μέ τό σῶμα μας, Αὐτόν, τόν Ἀναστάντα
Κύριο, τόν Νικητή τῆς ἁμαρτίας, τοῦ θανάτου καί τοῦ
διαβόλου, Αὐτόν πού ἐξασφάλισε τήν Αἰώνιο Ζωή γιά τό
σῶμα μας καί γιά τήν ψυχή μας.
Σέ Αὐτόν, μόνο σέ Αὐτόν, ἀποκλειστικά σέ Αὐτόν, ἀνήκει
αἰώνιος δόξα καί τιμή, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας
τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
π. Ἰουστίνου Πόποβιτς
Παναγία, η αληθινή μας Μητέρα
Μέσα στις ευλογημένες και άγιες
παραδόσεις της Εκκλησίας μας είναι
και αυτό το ωραίο τυπικό που έχουμε:
Να διαβάζουμε τους Χαιρετισμούς της
Παναγίας κάθε Παρασκευή βράδυ την
περίοδο της Μεγάλης και αγίας
Τεσσαρακοστής και να μαζευόμαστε
όλοι οι Ορθόδοξοι στις εκκλησίες και
να λέμε τα «Χαίρε» στην Παναγία μας, τα οποία «Χαίρε»
δεν είναι μόνον «ποιητική αδεία», αλλά εκφράζουν
κυρίως τη βαθύτερη ευγνωμοσύνη της ψυχής μας προς τη
Μητέρα του Θεού και Μητέρα όλων μας, προς την Οποία
οφείλουμε τόσα πολλά.
Και αν δεν είχαμε την αγία και ευλογημένη Θεοτόκο, δεν
θα είχαμε τον Κύριο και Θεό και Σωτήρα μας. Γι’ αυτό η
Εκκλησία μας, όπως ξέρετε, αποδίδει πολλή μεγάλη τιμή
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1100
στην Παναγία μας, και όπου συγκεντρώνονται οι
Χριστιανοί να υμνήσουν τον Σωτήρα Χριστό, υμνούν μαζί
με τον Χριστό και την Παναγία μας.
Σ’ όλες τις Ακολουθίες, σ’ όλα τα Μυστήρια η Παναγία
είναι πάντοτε στα δεξιά του Χριστού και υμνείται και
εγκωμιάζεται από την αποστολική ακόμη εποχή μέχρι
σήμερα. Δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό. Είναι παράδοση
των αγίων Αποστόλων, οι οποίοι είχαν την Παναγία εν
τω μέσω αυτών.
Και όταν ο Κύριος ζούσε επί της γης, πριν αναληφθεί
στους ουρανούς, είχε κοντά Του την Παναγία μας. Και
στον Σταυρό, όπως ενθυμείσθε, αλλά και μετά την εις
ουρανούς Ανάληψή Του, η Παναγία ήταν η Μητέρα των
Αποστόλων. Ήταν εκείνη που τους στήριζε, τους δίδασκε,
τους παρηγορούσε και τους κατηύθυνε και στο
αποστολικό τους έργο.
Και αυτό που γινόταν με τους αγίους Αποστόλους γίνεται
μέσα στους αιώνες μέχρι σήμερα. Στην αγία μας
Εκκλησία έχουμε τον Λυτρωτή που είναι ο Χριστός μας,
έχουμε τη Μητέρα του Λυτρωτή, κι έχουμε και τους
Φίλους και τις Φίλες του Λυτρωτή που είναι οι Άγιοι.
Ερώτησαν κάποτε έναν θεολόγο της Εκκλησίας μας: «Τι
είναι Εκκλησία;» Και απάντησε ότι «Εκκλησία είναι ο
Λυτρωτής, η Μητέρα του Λυτρωτή και οι Φίλοι του
Λυτρωτή». Αυτή είναι η Εκκλησία. Έχουμε λοιπόν από
την Αρχαία Εκκλησία εν τω μέσω ημών την Υπεραγία
Θεοτόκο.
Η Παναγία μας προΐσταται της Εκκλησίας των
λελυτρωμένων. Η Παναγία μας είναι, μετά τον Χριστό, το
αγιότερο και ιερότερο Πρόσωπο της Εκκλησίας. Είναι η
πρώτη από τους σεσωσμένους. Η πρώτη που σώθηκε
είναι η Παναγία μας.
Είναι η πρώτη, όπως μας διδάσκουν οι άγιοι Πατέρες, η
οποία πέθανε, αναστήθηκε, ανήλθε στους ουρανούς,
είναι στα δεξιά του Χριστού, πρεσβεύει για όλους μας, για
όλο τον κόσμο, και στη Δευτέρα Παρουσία, όταν θα
αναστηθούν όλοι, η Παναγία δεν θα αναστηθεί, διότι έχει
ήδη αναστηθεί. Είναι ο πρώτος ήδη άνθρωπος που
αναστήθηκε μετά τον Χριστό. Και απλώς θα πρεσβεύει
για εμάς. Θα είναι πάντα στα δεξιά του Χριστού να
πρεσβεύει για εμάς.
Είναι λοιπόν μεγάλη η ευλογία, η χάρη, η δόξα της
Παναγίας μας. Και πώς μπορεί να είναι διαφορετικά,
αφού μέσα στα άγια σπλάγχνα της βάσταξε τον Θεό;
Έγινε η Χώρα του Αχωρήτου. Κι έτσι έγινε η Μητέρα της
ζωής.
Εύα στα εβραϊκά σημαίνει μητέρα της ζωής, αλλά η
καημένη η Εύα παρασύρθηκε από τον διάβολο και έγινε
μητέρα του θανάτου. Μας κληροδότησε τον θάνατο. Ενώ
η Παναγία μας έκανε την αντίθετη κίνηση από την Εύα.
Η Εύα έκανε ανυπακοή στον Θεό και έχασε τον Θεό, ενώ
η Παναγία μας έκανε τελεία υπακοή στο θέλημα του
Θεού και κέρδισε τον Θεό.
Και όχι μόνο τον κέρδισε, αλλά τον πήρε μέσα στα άγια
σπλάχνα της, τον κυοφόρησε, τον γέννησε, τον ανέθρεψε,
κατά το ανθρώπινο, και τον παρέδωσε στον κόσμο, ως
Μητέρα του Θεού. Και επειδή ο Κύριος είναι η ζωή και η
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
ανάσταση, η Παναγία είναι η Μητέρα της Ζωής. Είναι
εκείνη η οποία γέννησε τη Ζωή. Είναι Εκείνη η οποία
μέχρι σήμερα μας οδηγεί στη ζωή που είναι ο Χριστός, και
γι’ αυτό είναι η αληθινή Μητέρα της Ζωής.
Η αληθινή Εύα είναι η Παναγία μας, η οποία διόρθωσε το
λάθος της παλαιάς Εύας και έγινε η ίδια η αληθινή Εύα, η
αληθινή μας Μητέρα.
Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης (†)
Η πνευματική αγάπη
Δεν έχει ακόμη τέλεια αγάπη,
ούτε βαθιά γνώση της θείας
πρόνοιας εκείνος που στον
καιρό του πειρασμού δεν κάνει
υπομονή σε όσα του
συμβαίνουν, αλλά ξεκόβει τον
εαυτό του από την αγάπη των πνευματικών αδελφών.
Ο σκοπός της θείας πρόνοιας είναι, αυτούς που η κακία
με διάφορους τρόπους τους απομάκρυνε, να τους
ενοποιεί με την ορθή πίστη και την πνευματική αγάπη,
αφού βέβαια ο λόγος που έπαθε ο Σωτήρας μας ήταν για
να συνάξει σε ενότητα τα διασκορπισμένα παιδιά του
Θεού (Ιω. 11:52).
Εκείνος λοιπόν που δεν ανέχεται ούτε αντέχει τα
ενοχλητικά, ούτε υποφέρει τα λυπηρά, ούτε υπομένει τα
κοπιαστικά, βαδίζει έξω από τον δρόμο της αγάπης και
της πρόνοιας του Θεού.
Αφού η αγάπη έχει υπομονή και καλοσύνη (Α’ Κορ. 13:4),
όποιος λιγοψυχεί από τα λυπηρά που του συμβαίνουν και
γι’ αυτό κακιώνει με αυτούς που τον λύπησαν και ξεκόβει
τον εαυτό του από την αγάπη προς αυτούς, πώς δεν θα
ξεπέσει από τον σκοπό της θείας πρόνοιας;
Σου συνέβη πειρασμός από τον αδελφό σου και η λύπη σε
έκανε να τον μισήσεις;
Μη νικιέσαι από το μίσος, αλλά νίκα το μίσος με την
αγάπη. Και θα νικήσεις με τον εξής τρόπο: να
προσεύχεσαι γι’ αυτόν ειλικρινά στον Θεό και να δέχεσαι
την απολογία του, ή και ο ίδιος να τον καταπραΰνεις με
τη δική σου απολογία, θεωρώντας τον εαυτό σου αίτιο
του πειρασμού και κάνοντας υπομονή μέχρι να περάσει
το σύννεφο.
Αυτόν που μέχρι χθες τον θεωρούσες πνευματικό αδελφό
και ενάρετο, μη σήμερα, επειδή ο πονηρός σε έκανε να
τον μισήσεις, τον κρίνεις ως φαύλο και κακό. Αλλά με την
αγάπη που μακροθυμεί (Α’ Κορ. 13:4), συλλογίσου τα
χθεσινά καλά και διώξε από την ψυχή σου το σημερινό
μίσος.
Αυτόν που χθες επαινούσες ως καλό και εγκωμίαζες ως
ενάρετο, μην τον κακολογήσεις σήμερα ως φαύλο και
κακό, επειδή η αγάπη σου μεταβλήθηκε σε μίσος,
θέλοντας με την κατηγορία του αδελφού να
δικαιολογήσεις το κακό μίσος που νιώθεις.
Αντίθετα, να συνεχίσεις να τον εγκωμιάζεις με τον ίδιο
τρόπο, έστω και αν κυριαρχείσαι ακόμη από τη λύπη, και
έτσι εύκολα θα επιστρέψεις στην ίδια σωτήρια αγάπη.
Μην πεις: «Δεν μισώ τον αδελφό μου», ενώ δεν θέλεις
ούτε να τον θυμάσαι, αλλά άκουσε τον Μωυσή που λέει:
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1100
«Μη νιώσεις μέσα σου μίσος για τον αδελφό σου. Να
εξηγηθείς μαζί του αδελφικά, και δεν θα σε βαραίνει γι’
αυτόν αμαρτία» (Λευϊτ. 19:17).
Δεν μπορεί η λογική ψυχή, όταν τρέφει μίσος εναντίον
κάποιου ανθρώπου, να έχει ειρήνη με τον Θεό που έδωσε
τις εντολές.
Γιατί αυτός λέει: «Αν δεν συγχωρήσετε στους ανθρώπους
τα σφάλματά τους, ούτε ο ουράνιος Πατέρας σας θα
συγχωρήσει τα σφάλματά σας» (Ματθ. 6:15). Αν όμως ο
άλλος δεν θέλει να συμφιλιωθεί, εσύ τουλάχιστο
φυλάξου από το μίσος με το να προσεύχεσαι γι’ αυτόν
ειλικρινά και να μην τον κακολογείς σε κανέναν.
Η ειρήνη των αγίων αγγέλων στηρίζεται στις δύο αυτές
διαθέσεις: στην αγάπη προς τον Θεό και στην αγάπη
μεταξύ τους. Το ίδιο ισχύει και για τους αγίους όλων των
αιώνων. Πάρα πολύ ωραία λοιπόν είπε ο Σωτήρας μας
ότι σε αυτές τις δύο εντολές συνοψίζονται όλος ο νόμος
και οι προφήτες (Ματθ. 22, 40).
Μη νομίζεις ότι σε αγαπούν αυτοί που σου μεταφέρουν
λόγια, τα οποία γεννούν μέσα σου λύπη και μίσος, ακόμη
και αν φαίνονται να λένε αλήθεια.
Αντίθετα, να τους αποστρέφεσαι σαν θανατηφόρα φίδια,
ώστε και εκείνους να τους σταματήσεις από το να
κακολογούν, και την ψυχή σου να την απαλλάξεις από
την κακία.
Μην είσαι εύκολος στο να διώχνεις την πνευματική
αγάπη, γιατί άλλος δρόμος σωτηρίας δεν έχει μείνει
στους ανθρώπους.
Μην καταφρονήσεις την εντολή της αγάπης, γιατί με
αυτήν θα γίνεις παιδί του Θεού, ενώ παραβαίνοντάς την
θα βρεθείς παιδί της γέεννας.
Μη θέλεις να αρέσεις στον εαυτό σου, και τότε δεν θα
μισείς τον αδελφό σου. Μην αγαπάς τον εαυτό σου, και
τότε θα αγαπάς τον Θεό.
Από το βιβλίο: ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ, τόμος Α’, Υπόθεση Μ’ (40).
Εκδόσεις Το Περιβόλι της Παναγίας,
Για να προχωρήσουμε πρέπει να
συγχωρήσουμε....
Η εκκλησία μας, την Κυριακή
της Τυρινής, πριν μπούμε στην
μεγάλη Τεσσαρακοστή, μας
ζητάει να κάνουμε μια πράξη
που θα δώσει νόημα στην
νηστεία και τις προσευχές μας. Να συγχωρήσουμε.
Μονάχα μια καρδιά που συγχωρεί κι αγαπά μπορεί να
αισθανθεί τα βήματα του Θεού μέσα της.
Οι άνθρωποι δυσκολευόμαστε να συγχωρήσουμε για
πολλούς λόγους, κυρίως όμως από φόβο. Ο φόβος μας
κάνει να αμυνόμαστε, να κλεινόμαστε να βγάζουμε
αγκάθια και στο τέλος να πληγωνόμαστε και να
πληγώνουμε.
Κι όμως η συγχώρεση είναι ένας δρόμος προς την
ευτυχία, την ολοκλήρωση, την εξέλιξη και ωρίμανση της
ύπαρξης μας. Η συγχώρεση δεν είναι απλά μια άγευστη
και άοσμη ηθική. Ένα πρέπει. Ένας ακόμη φόβος
απέναντι στην τιμωρία του Θεού.
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1100
Επιλέγω την συγχώρεση γιατί έτσι αισθάνομαι να «Τα σα εκ των σων…» με ήρεμη φωνή λέγει ο ιερέας, και
μεγαλώνει ο Θεός μέσα μου, να πλαταίνω κι να ανθίζω όλα γίνονται χορός, τα επιμέρους γίνονται ένα, και ο
ως ύπαρξη. Να γεμίζω φως και χαρά. Θες να είσαι Ένας γίνεται τα πάντα.
χαρούμενος, υγιής, λαμπερός και φωτεινός, να Ιερουγείς και ιερουργείσε μέσα στο μυστήριο της Αγάπης.
αισθάνεσαι το πνεύμα σου να μεγαλώνει, να ανθίζει και Γνωρίζεις και γνωρίζεσαι.
να ομορφαίνει; Μάθε να αγαπάς και να συγχωρείς. Κοινωνείς και κοινωνείσαι.
Αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι ζεις δίχως Συγχωρείς και συγχωρείσαι μέχρι ότου γίνεις και εσύ μια
όρια αλλά ότι ζεις δίχως κακία. Δεν σημαίνει ότι ξεχνάς, αγκαλιά.
αλλά ότι προχωράς. Πας παρακάτω την ζωή σου, Στην Θεία Λειτουργία επιτελείται η καλλιτεχνία της
αλλάζεις σελίδες, γράφεις πάνω σε νέο πίνακα την σωτηρίας, η Τράπεζα των πεινασμένων για ουρανό…
διαδρομή της ύπαρξης σου. Δίχως τοξικά συναισθήματα, Τότε που ο Χριστός μελίζεται χωρίς να διαιρείται. Δίδεται
εκδίκησης και μνησικακίας, δίχως τα ψυχικά σακιά που προς πόσιν και βρώσιν μα ποτέ δεν δαπανάται.
γονατίζουν τα βήματα της ψυχής σου. Ξεφορτώσου κάθε Όλα σε πληροφορούν ότι τα πάντα είναι ίδια μα και
τοξικό συναίσθημα που σε αρρωσταίνει ζήσε πιο κοντά καινά. Όλα έχουν βαφτεί με τα χρώματα της
σε αυτό που σε έφτιαξε ο Θεός να είσαι, φως και χαρά. αιωνιότητος…
Θυμάμαι μια φορά συνάντησα έναν ευλογημένο αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος
άνθρωπο του Θεού, έναν μοναχό, που όταν σου μιλούσε
ένιωθες την ανάσα του να σκορπά μια απίστευτη ευωδία, "ΤΗΝ ΑΧΡΑΝΤΟΝ ΕΙΚΟΝΑ ΣΟΥ"
σαν άρωμα δεκάδων ανθισμένων ρόδων. Ήταν τόσο Ἀπολυτίκιον Ἦχος β'
γλυκός και θετικός, ξεκουραζόσουν κοντά του, διότι είχε Τὴν ἄχραντον Εἰκόνα σου προσκυνοῦμεν Ἀγαθέ,
συγχωρέσει μέσα του, δηλαδή είχε κάνει χώρο αἰτούμενοι συγχώρησιν τῶν πταισμάτων ἡμῶν,
ανάπαυσης στις σκιές και τα τραύματα του. Είχε κάνει Χριστὲ ὁ Θεός·
ειρήνη με τον εαυτό του και με εκείνους που τον βουλήσει γὰρ ηὐδόκησας σαρκὶ ἀνελθεῖν ἐν τῷ
πίκραναν. Σταυρῷ,
Όταν συγχωρώ καλούμε να χωρέσω μέσα μου εκείνους ἵνα ῥύσῃ οὓς ἔπλασας ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ·
που δεν ταιριάζουν μαζί μου ή εγώ δεν ταιριάζω με ὅθεν εὐχαρίστως βοῶμέν σοι·
αυτούς. Να χωρέσω μέσα μου, εκείνους που με Χαρᾶς ἐπλήρωσας τὰ πάντα,
δυσκόλεψαν ή με πόνεσαν, να τους δώσω χώρο στην ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, παραγενόμενος εἰς τὸ σῶσαι τὸν
καρδιά και την ζωή μου. Να πω «έλα πατέρα, έλα μητέρα, Κόσμον.
έλα φίλε, έλα συνάδελφε, ή προϊστάμενε, κάθισε και εσύ
μέσα μου. Έχει χώρο και για σένα…».
Αυτό σημαίνει συγ-χωρώ, ότι δίνω τον χώρο που πρέπει Δίκτυο Προσευχής
να έχει ο καθένας στην καρδιά μου. Εγώ τον τοποθετώ. Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε
Δηλαδή αρχίζω να αναγνωρίζω ότι όλοι αυτοί που είδα, βράδυ 11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι
γνώρισα και συνδέθηκα μαζί τους, παίζοντας κάποιο μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την Ευχή,
ρόλο στην ζωή μου, δεν ήταν τυχαία πρόσωπα. Όλοι κάτι για όλα τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά στον
με δίδαξαν, κάτι μου έμαθαν, κάτι εξυπηρέτησαν, κάπου τόπο μας, την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και σε
με ζόρισαν ή με ευλόγησαν. Πάντες υπήρξαν δάσκαλοι κάθε ψυχή που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας.
μου, που επέτρεψε ο Θεός να έρθουν στην ζωή μου και «Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου,
εγώ να μπω στην δική τους, ώστε μέσα από μια δύσκολη Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σέ καταφεύγομεν,
ή ευλογημένη αλληλεπίδραση να δώσουν και να πάρουν ώς άρρηκτον τείχος και προστασίαν.»
μαθήματα ζωής. Ἐπισκεφθεῖτε τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἐνορίας μας:
Είμαστε όντα που πορευόμαστε προς την Βασιλεία του http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Θεού, και στο δρόμο μας πρέπει να λάβουμε μαθήματα Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
πνευματικής εξέλιξης. Κάθε πρόσωπο, κάθε εμπειρία και ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
γεγονός, είναι και μια πρόκληση και πρόσκληση σε ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
μάθημα αθανασίας. ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
Γι’ αυτό πρέπει να συγχωρήσουμε, για να ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
προχωρήσουμε….. Πρωτ π.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
Μας περιμένει η ζωή, μας περιμένει ο ουρανός... ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Πρωτ.π.ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος
ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
Όλα έχουν βαφτεί με τα χρώματα της ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ: 28210-
αιωνιότητος. 43053
Μέσα στο ιλαρό φως ενός κεριού, στην
κάπνα του καμμένου θυμιάματος, στα
χρώματα των αγιογραφιών, στις
μελωδίες σε ήχους πλάγιους…
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4 Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ