ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
ΦΥΛΛΟΥ 1194
Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ
Ιωσήφ μν., Δαυίδ βασ., Ιακώβου αδ., Μελάνης οσ., της Ρωμαίας,
Ζωτικού του Ουρανοτρόφου
(Απ. Αν: Τιμ . δ΄ 5 – 8, 32 - 40 – Μαρκ. α΄ 1 - 8 )
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
Κυριακή Μετὰ τὰ Χριστούγεννα.
Εἰς το ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ
τοῦ Υιοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος.
Με τὴν φαντασία μας, ἄς
πᾶμε πίσω 2.000 χρόνια. Τὶ
θαυμάσιο μᾶς συμβαίνει: σὲ
μιὰ ἑβδομάδα κι ὁ κόσμος
εἶναι διαφορετικός. Ὁ κόσμος ἦταν γιὰ χιλιάδες χρόνια
σὰν ἕνα χαμένο πρόβατο, καὶ τὸ χαμένο πρόβατο τώρα
βρέθηκε καὶ τὸ πῆρε στοὺς ὤμους Του, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ,
σὰν τον υἱό τοῦ ἀνθρώπου. Τὸ ἀγεφύρωτο κενό, ποὺ ἡ
ἁμαρτία δημιούργησε ἀνάμεσα στὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν
Θεό, ἄρχισε ἐπιτέλους νὰ γεφυρώνεται· ὁ Θεός μπῆκε
στὴν ἱστορία, ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος. Ὁ Θεός
ἔλαβε σάρκα καί ὅλα ἔγιναν ὁρατά, αὐτό που
ἀντιλαμβανόμαστε μεσ’ τὴν τυφλότητα μας σὰν κάποιο
ἀδιάφορης σημασίας γεγονός μπορεί μέσα ἀπό Κεῖνον νὰ
τὸ δούμε σαν δόξα. Κάτι ἀπόλυτα νέο συνέβη· ὁ κόσμος
δὲν εἶναι πιά ὁ ἴδιος.
Ὡστόσο, ὑπάρχει καὶ μιά ἄλλη διάσταση στὴν
Ἐνανθρώπιση. Ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, ἀλλά ὁ Θεός σὰν
Χριστός εἶπε ἀλήθειες καταλυτικές, ποὺ σταδιακά σὰν
μαγιά ἔπεσαν στήν ζύμη καὶ ἄλλαξαν τὸν κόσμο· ὁ Θεός
μᾶς ἀποκάλυψε το μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπου. Τὸ ὅτι ὁ
Χριστός ἔγινε ἄνθρωπος ἦταν ἀπόδειξη, εἶναι καὶ θὰ
εἶναι ἀπόδειξη, ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι τόσο πλατύς, τόσο
βαθύς, τόσο μυστηριωδῶς βαθύς, ποὺ θὰ μποροῦσε ὄχι
μόνο νὰ γίνει ναός τῆς θείας παρουσίας, ἀλλά νὰ ἑνωθεῖ
με τὸν Θεό (Ἐκείνον), νὰ γίνει μέτοχος τῆς θείας φύσης
Του, ὅπως τὸ ἔθεσε ὁ Ἀπ. Πέτρος στὴν ἐπιστολή του. Καὶ
πάλι, ὁ ἄνθρωπος εἶναι σπουδαῖος, κι ὅσο κι ἄν πέφτουμε
κι ἀπομακρυνόμαστε ἀπό τὸν προορισμό μας, ὅσο
ἀνάξιοι κι ἄν γινόμαστε γι’ αὐτόν, ὁ Θεός δὲν θὰ
ἀποκαθιστοῦσε μαζί μας μιά σχέση, κατώτερη ἀπ’ αὐτήν
τῆς πατρότητας, της δικῆς Του, καὶ τῆς δικῆς μας
θυγατρικῆς ἤ υἱκής ἰδιότητας στὴν ὑψηλότερη μορφή της.
Ὁ ἄσωτος υἱός ζήτησε ἀπ’τὸν πατέρα του νὰ τὸν πάρει
σαν μισθωτό, γιατί ἦταν ἀνάξιος νὰ λέγεται υιός· ἀλλά ὁ
πατέρας δὲν τὸ δέχτηκε. Ὅταν ὁ υιός ὁμολόγησε, ὁ
πατέρας τὸν σταμάτησε προτού προφέρει αὐτά τὰ λόγια,
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
ΑΡΙΘΜ.
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
γιατί ὁ Θεός δὲν θέλει τὸν ἐξευτελισμό μας, δὲν εἴμαστε
σκλάβοι ἤ μισθωτοί. Δὲν τὸ εἶπε ο Κύριος στους μαθητές
Του «Δὲν σᾶς καλῶ πιὰ ὑπηρέτες, γιατί ὁ ὑπηρέτης δὲν
γνωρίζει τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου Του, κι ἐγώ θὰ σὰς πῶ τὰ
πάντα»;
Να καὶ πάλι ἡ δήλωση ἀπό τὸν Χριστό καὶ μέσα ἀπό
Ἐκεῖνον ὅτι τὸν νοιάζει ὁ καθένας ἀπό μᾶς, δὲν εἶναι γιὰ
τὸ σύνολο ποὺ ἐνδιαφέρεται, ἀλλά γιὰ τὸν καθένα ἀπό
μᾶς. Ὁ καθένας ἀπό μᾶς, λέει στὴν Ἀποκάλυψη, θὰ πάρει
ἀπό τὸν Θεό ἕνα ὄνομα, ἕνα ὄνομα ποὺ θὰ μᾶς
ἀποκαλυφθεῖ στὸ τέλος τῶν καιρῶν, ἀλλά ποὺ κανείς δὲν
θὰ τὸ γνωρίζει παρά μόνο ὁ Θεός καὶ αὐτός ποὺ τὄχει,
γιατί αὐτό τὸ ὄνομα θὰ εἶναι ἡ σχέση μας μὲ τὸν Θεό,
μοναδική κι ἀνεπανάληπτη. Ὁ καθένας εἶναι μοναδικός
γιά Ἐκεῖνον. Τὶ θαῦμα! Ὁ ἀρχαῖος κόσμος γνώριζε ἔθνη
καὶ φυλές, ἤξερε ἡγεμόνες καὶ δούλους, ἤξερε κατηγορίες
ἀνθρώπων, ὅπως ἀκριβῶς καὶ στὸν σύγχρονο κόσμο αὺτό
γίνεται ὄχι μόνο κοσμικά ἀλλά εἰδωλολατρικά
διακρίνουν κατηγορίες καὶ τύπους καὶ ὁμάδες· ὁ Θεός
γνωρίζει μόνο ἄνδρες καὶ γυναῖκες ποὺ ζοῦν.
Καὶ τώρα μιά νέα νομοθεσία δημιουργήθηκε, ἤ μᾶλλον
διακηρύχθηκε ἀπό Ἐκεῖνον, ὄχι δικαιωτικός καὶ
τιμωρητικός νόμος, ἀλλά μιά ἄλλη δικαιοσύνη. Ὅταν ὁ
Χριστός μᾶς εἶπε «ἄς ἀφήσουμε τὴν δικαιοσύνη πέρα ἀπ’
ὅσα οἱ γραμματεῖς καὶ φαρισαῖοι λένε». Μιλοῦσε γιά τὸν
τρόπο ποὺ θὰ φερόταν ὁ Θεός στὸν καθένα μας. Δέχεται
τὸν καθένα μας ὅπως εἶναι. Δέχεται καλό καὶ κακό.
Ἀγάλλεται στὸ καλό καὶ πεθαίνει ἐξαιτίας καὶ γιά χάρη
αὐτοῦ ποὺ εἶναι τὸ κακό. Κι αὐτό που μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός
νὰ θυμόμαστε, κι αὐτό που μᾶς καλεῖ νἄμαστε καὶ νὰ
ἀντανακλοῦμε μὲ τὴν συμπεριφορά μας, ὄχι μόνο μέσα
στὸν χριστιανικό μας κύκλο, ἀλλά σ’ ὅλο τὸν κόσμο, νὰ
βλέπουμε τὸν καθένα μ’ αὐτή τὴν δικαιοσύνη· ὄχι
κρίνοντας καὶ καταδικάζοντας, ἀλλά νὰ βλέπουμε σε
κάθε πρόσωπο τὴν ὀμορφιά πού ὁ Θεός ἐντύπωσε πάνω
σ’αὐτόν, καὶ πού ὀνομάζουμε «εἰκόνα τοῦ Θεοῦ στὸν
ἄνθρωπο». Νὰ σεβαστοῦμε αὐτή τὴν ὀμορφιά, νὰ
δουλέψουμε γιά νὰ λάμψει σ΄ ὅλη της τὴν δόξα,
διαλύοντας αὐτό ποὺ εἶναι κακό καὶ σκοτάδι και νὰ τὸ
κάνουμε δυνατό, ἀναγνωρίζοντας ὀμορφιά στὸν καθένα,
γιά να γίνει ἡ ομορφιά πραγματικότητα καὶ νὰ νικήσει.
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
Μᾶς δίδαξε τῆν ἀγάπη πού στὴν ἀρχαιότητα ἀγνοοῦσαν,
καὶ ὁ σύγχρονος κόσμος, ὅπως κι ὁ παλιός, τὸν φοβᾶται:
μιά ἀγάπη ποὺ δέχεται νὰ εἶναι εὐάλωτη, ἀβοήθητη,
δοτική, θυσιαστική· μιά ἀγάπη ποὺ δίνει χωρίς να μετρᾶ,
μιά ἀγάπη ποὺ δίνει ὄχι μόνο ὅ,τι κατέχει ἀλλά τὸν ἑαυτό
της. Αὐτό εἶναι ποὺ τὸ Εὐαγγέλιο, ἡ ἐνανθρώπιση, ἔφερε
στὸν κόσμο, καὶ παρέμεινε στὸν κόσμο. Ὁ Χριστός εἶπε:
«τὸ φῶς λάμπει στὸ σκοτάδι καὶ τὸ σκοτάδι δὲν μπορεῖ να
τὸ καταλάβει», ἀλλά δὲν μπορεῖ να τὸ ἐκδιώξει. Κι αὐτό
τὸ φῶς λάμπει καὶ θὰ νικήσει ἀλλά μόνο ἄν ἀναλάβουμε
να γίνουμε οἱ κήρυκες και αὐτοί που ὑλοποιοῦν τις
ἐντολές τῆς δικαιοσύνης και τῆς ἀγάπης, ἄν δεχτοῦμε
την θεϊκή ὀπτική τοῦ κόσμου καὶ φέρουμε σ’αυτόν τὴν
πίστη μας, γιατί αυτή εἶναι ἡ βεβαιότητα καὶ ἡ ἐλπίδα
μας, αὐτή εἶναι ἡ μόνη δύναμη ποὺ μπορεῖ να βοηθήσει κι
ἄλλους νὰ ἀναγεννηθούν· ἀλλά γιὰ να ξαναγεννηθεῖ
πρέπει να δεῖ τὴν ἀναγέννηση σε μᾶς.
Ὁ κόσμος μπορεῖ νὰ αρχίσει νὰ ἀναγεννᾶται, με μιά
ἕνωση τοῦ Θεοῦ με τὸν ἄνθρωπο, ὅταν ὁ Λόγος πῆρε
σάρκα· ἦταν γιά μᾶς μιά ἀποκάλυψη ανανέωσης,
μεγαλοπρέπειας και λάμψης του Θεού στο σκοτάδι και
τὴν σκοτεινιά αὐτοῦ τοῦ κόσμου.
Μακάρι νὰ μᾶς χαρίσει ὁ Θεός ἀνδρεία καὶ ἀγάπη καὶ
μεγαλεῖο ψυχῆς να γίνουμε ἀγγελιαφόροι Του καὶ
μάρτυρες Του, καὶ μακάρι το ἔλεος τοῦ Κυρίου να εἶναι
μαζί σας καὶ ἡ ἀγάπη καὶ ἡ χάρη Του γιὰ τὴν
ἀνθρωπότητα ὁλόκληρη, τώρα καὶ πάντα μέχρι το τέλος
τοῦ κόσμου. Ἀμήν.
Anthony Bloom
Μάζεψα στιγμές....
Απόψε το βράδυ που αλλάζει ο
χρόνος, λίγο πριν πέσω για ύπνο στ'
άσπρα σεντόνια του ονείρου, θα
στραγγίξω την ψυχή μου, να δω τι
απέμεινε από τις μέρες, ώρες και
στιγμές που κύλησαν πάνω στην ύπαρξη μου.
Θα στραγγίξω με όση δύναμη μ’ απέμεινε, να μαζέψω
στάλα στάλα, όλες τις σταγόνες που ένιωσα χαρά,
αγάπη, έρωτα, πίστη και ελπίδα.
Να μαζέψω τις στιγμές εκείνες που το λίγο έγινε πολύ,
που έζησα κι ας μην ήταν όλα «τέλεια», που κατάλαβα
και ένιωσα, ότι η ζωή κρύβεται στα απλά και καθημερινά.
Σε αυτά που πολλές φορές μας φαίνονται μικρά,
ασήμαντα και βαρετά. Κι όμως ευτυχία είναι να δεις όλα
αυτά που καθημερινά προσπερνάς.
Να αλλάξει ο τρόπος που κοιτάμε εκεί που δεν βλέπουμε.
Τούτες τις στιγμές θα δέσω φυλακτό στο στήθος μου.
Γιατί έμαθα με τον καιρό, πως και πάλι θα βρεθώ στις
ερημιές της ζωής και λαβωμένος θα ζητώ νερό να
ξεδιψάσω.
Και τότε μονάχα αυτές οι στάλες θα μπορέσουν να με
δροσίσουν. Νερό παραδείσου. Νερό που δεν βρώμισε στην
πλήξη και την συνήθεια. Δεν λάσπωσε στην μιζέρια μ'
αγιάστηκε στην δοξολογία. Και έχω τόσο ανάγκη να
μάθω να λέω "ευχαριστώ" σε ότι ζω, κι ας απορώ πολλές
φορές που με πληγώνει… Καλή χρονιά!!!!!
π. Λίβυος
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1194
Σταγόνες Χριστουγεννιάτικης χάριτος...
Πολλοί ρωτούν τα ζευγάρια τι
δώρο έκαναν αυτές τις μέρες στα
παιδιά τους.
Συνηθίζω να ρωτάω τα ζευγάρια
τι δώρο θα κάνει ο ένας στον
άλλον.
Με τα χρόνια πολλά ζευγάρια χάνουν την ομορφιά της
συζυγίας. Πολλά χρόνια γάμου σου λένε, παιδιά,
μέριμνες κλπ. Κάντε ένα μικρό δωράκι ο ένας στον άλλον
αυτές τις μέρες. Δεν χρειάζονται λεφτά. Καρδιά που
σπαρταράει από αγάπη, αυτό χρειάζεται.
Ένα γράμμα έστω, ένα λουλούδι, ακόμα και μια
σοκολάτα.
Είτε είστε νέοι, είτε με ρυτίδες.
Να του πεις ή να της πεις ότι είναι το καλύτερο δώρο που
έφερε ο Θεός στη ζωή σου.
Κάτι τέτοιες στιγμές γίνονται Χριστούγεννα όλο τον
χρόνο στις σχέσεις των ανθρώπων.
Κάτι τέτοιες στιγμές αξίζουν περισσότερο από όλα τα
αναμμένα λαμπάκια στις μεγαλουπόλεις του κόσμου και
από όλα τα φαγητά σε όλα τα τραπέζια του κόσμου.
Μην ξεχνάς τον άνθρωπό σου και μην νομίζεις ότι δεν
χρειάζεται ένα σ’ αγαπώ.
Σε αυτές τις στιγμές ποτίζεις τον γάμο με αγιασμό και
συνεχίζει να ανθίζει.
π. Σπυρίδων Σκουτής
Μην δολοφονείς τον χρόνο, απλά Ανάστησε τον...
Φεύγει πάλι αυτός ο χρόνος εεε;
Ναι θυμάμαι αυτό το τραγουδάκι «
παει ο παλιός ο χρόνος ας
γιορτάσουμε παιδιά……» Αλλά
σκέφτομαι πλέον και που πάει;
Ταξιδεύει; Κινείται; Υπάρχει μάλλον καλύτερα ο χρόνος
ή είναι μια δική μας επινόηση; Μήπως το φτιάξαμε εμείς
για να μετράμε το άγχος και τον φόβο μας, την
ανασφάλεια και την αβεβαιότητα μας;
Μήπως εγώ μέσα στην ονειρική μου γλώσσα φαντάζομαι
και θέλω να υπάρχει. Και που θέλω να πάει να φύγει να
τελειώσει; Να τελειώσει τι; Σε σχέση με ποιον;
Ο άνθρωπος ξέρετε καλοί μου φίλοι, έχει μια πολύ κακή
σχέση με τον χρόνο. Ενώ ο Θεός στο πρόσωπου του
Χριστού, μας τα «φτιάχνει» με τον χρόνο, εμείς όλο τα
χαλάμε και μετράμε με ώρες θανάτου και όχι ζωής.
Τι κάνουμε λοιπόν, καθημερινά προσπαθούμε να
«σκοτώνουμε» τον χρόνο μας. Να δολοφονούμε τις
στιγμές μας.
Τι λέμε όταν τελειώνει μια μέρα; «Αχ πάει και αυτή η
μέρα», λες και έφυγε από πάνω μας το μεγαλύτερο
βάρος. Αντί να κλαίς όπως έλεγε και ο μακαριστός
Χρόνης Μίσσιος για ακόμη μια μέρα που χάθηκε, εσύ
χαίρεσαι που έφυγε σκορπώντας ευκαιρίες.
Δολοφόνοι είμαστε όλοι. Της ίδιας μας της ζωής, της
ύπαρξης που μας δωρίστηκε.
Ο Χριστός μέσα από την παρουσία του στον κόσμο και
ιδιαίτερα με την Ανάσταση του, ουσιαστικά δίνει αξία
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
στην ζωή, στις στιγμές, και εγκαινιάζει την περίοδο ενός
νέου χρόνου. Το τέλος που γίνεται διαρκώς αρχή. Της
αρχής που δεν γνωρίζει τέλος. Του παρόντος που γίνεται
η σημαντικότερη και ίσως μοναδική ευκαιρία ζωής και
ύπαρξης. Γιατί ο κατακερματισμένος χρόνος, εκείνος που
σε κυνηγούσε με τον θάνατο, αποκτά νόημα με ένα Θεό
που εισέρχεται σε αυτόν και του δίνει αιώνιες διαστάσεις.
Με τον Χριστό ο χρόνος πλέον «μεταμορφώνεται από ένα
παγιωμένο πεδίο καταστάσεων και σχέσεων και ανοικτό
πεδίο δυνατοτήτων».
Εκείνο λοιπόν που ίσως θα μπορούσε να είναι ένα νέο
στοίχημα για την ζωή μας και τον «χρόνο» μας, είναι, ο
χρόνος να μεταμορφωθεί σε πλαίσιο ευκαιριών και
εμπειριών ζωής. Να μην τον κυνηγάμε να φύγει, να
χαθεί, να περάσει, αλλά να τον διψάμε ως ζωής εμπειρία,
επικοινωνία, δημιουργία, έκφραση, σχετισμό με
πράγματα και πρόσωπα, χαρά και ευλογία.
Γιατί μονάχα το νόημα που αποδίδεις εσύ στις στιγμές,
κάνει τους δείκτες να γυρίζουν χαρμόσυνα και
ουσιαστικά.
Γιατί ο χρόνος δεν υπάρχει για να τον ξεφορτωνόμαστε
"ουφφφ πάει και αυτή η μέρα.... πέρασε και αυτό..... "
αλλά για να τον ζούμε, με δοξολογία και ευχαριστία,
μονάχα ως ευκαιρία. Να λες ευχαριστώ και να κυλούν τα
ρολόγια της ζωής στην αγκαλιά της θάλασσας σου.
π. Λίβυος
Θεοφάνεια
Κατά την ημέρα των
Θεοφανείων όλος ο κόσμος
ανακαινίζεται και γίνεται
μέτοχος της αγιότητος του
Θεού. Την ίδια όμως αυτή
μέρα, ο Χριστός μπαίνει στον
δρόμο του Γολγοθά.
Ήρθε προς τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, στον Ιορδάνη, όχι
για να καθαρθεί -ήταν καθαρός από κάθε αμαρτία και
επειδή ήταν Θεός αλλά και επειδή η ανθρώπινη φύση Του
είχε καθαριστεί δια μέσου της ιστορίας του Ισραήλ, από
εκείνους τους προγόνους Του που είχαν αφιερώσει τη ζωή
τους στον Θεό και των οποίων η αγιότητα
αποκορυφώθηκε στην πάναγνη Μητέρα του, την τόσο
άσπιλη και ακηλίδωτη, ώστε να μπορέσει να οδηγηθεί
στα Άγια των Αγίων, εκεί όπου και ο Αρχιερεύς ακόμη
δεν τολμούσε να μπει παρά μόνο μια φορά τον χρόνο και
πάλι μετά από ειδικούς καθαρμούς.
Ο Χριστός δεν είχε ανάγκη καθαρμού. Αλλά αυτά τα
νερά, μέσα στα οποία τόσοι αμαρτωλοί άνθρωποι είχαν
βαπτιστεί, εξομολογούμενοι στον Ιωάννη την
αμαρτωλότητά τους, ήταν θα λέγαμε, βαρειά από την
αμαρτία και θνητότητα του ανθρώπινου γένους. Είχαν
γίνει νερά θανάτου και σ’ αυτά βαπτίζεται ο Κύριος
Ιησούς Χριστός εκείνη την ημέρα, παίρνοντας επάνω Του
τη θνητότητα -αποτέλεσμα της αμαρτίας του κόσμου.
Έρχεται, αθάνατος κατά την ανθρώπινη και θεία φύση
Του, και ταυτόχρονα ενδύεται με τη θνητότητα του
αμαρτωλού κόσμου. Αυτό είναι και το πρώτο Του βήμα
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1194
στο μονοπάτι που οδηγεί στον Γολγοθά. Τούτη τη μέρα
μένουμε έκθαμβοι από την άπειρη αγάπη του Θεού.
Όπως όμως και σε κάθε άλλη περίπτωση, ο άνθρωπος
έπρεπε να συμμετάσχει με κάθε τρόπο στη σωτηρία που
ο Θεός του παρείχε. Γι’ αυτό και έρχεται ο Χριστός και
γίνεται κοινωνός της θνητότητάς μας, για να μας σώσει.
Το αποκορύφωμα θα συμβεί στον Γολγοθά όταν θα πει
«Θεέ μου Θεέ μου, ἱνατί με ἐγκατέλιπες;» Αυτή θα είναι
μία στιγμή κατά την οποία, Θεός καθώς ήταν μαζί και
άνθρωπος, και ακριβώς επειδή μετέσχε της μοίρας της
ανθρωπότητας, θα χάσει την επικοινωνία με τον Πατέρα
Του. Αυτή είναι η υπέρτατη πράξη της θείας αγάπης.
Ας χαρούμε λοιπόν σήμερα και ας θαυμάσουμε, και ας
υμνήσουμε αυτή την αγάπη του Θεού, και ας μάθουμε
από Αυτόν˙ διότι λέει στο Ευαγγέλιο «Ὑπόδειγμα δέδωκα
ὑμῖν, ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν, καὶ ὑμεῖς ποιῆτε».
Μας καλεί, μέσα στα πλαίσια της ανθρώπινης
αμαρτωλότητάς μας, να σηκώσουμε ο ένας το φορτίο του
άλλου, στη ζωή και στον θάνατο. Ας μάθουμε από αυτό.
Δυσκολευόμαστε τόσο πολύ να σηκώσουμε το βάρος
ακόμη και εκείνων που αγαπάμε˙ και το βρίσκουμε
πρακτικά αδύνατο να δώσουμε ένα χέρι στα βάρη
εκείνων που δεν αγαπάμε με φυσική, άμεση
τρυφερότητα. Ας μάθουμε, γιατί αυτό είναι το πρώτο
μάθημα που μας δίνει ο Χριστός, καθώς σήμερα ξεκινά τη
διακονία Του.
Anthony Bloom
Αναζητώντας το Άστρο...
Περνούν οι μέρες ίδιες, άχρωμες,
άοσμες. Μέσα στη ρουτίνα, το
άγχος, την απογοήτευση, την
κατάθλιψη. Κυνηγάμε τον χρόνο
και αυτός εμάς.
Να πάρουμε πτυχία, να παντρευτούμε, να κάνουμε
παιδιά, εγγόνια και μετά τι; Προχωράμε σε μονοπάτια
πλατιά, βατά που στο τέλος όμως καταλήγουν σε
αδιέξοδα, γκρεμούς. Σε λίγες μέρες όμως θα Γεννηθεί ο
Χριστός μέσα σε κάθε ψυχή. Αδερφέ μου, μην είσαι μέσα
σε δρόμο παρακμής, αλλά όμορφος και μεταμορφωμένος
σε ανηφορικό δρόμο προς τον Ουρανό. Μπορεί η μέρα
σου να είναι ίδια με τα κοσμικά δεδομένα αλλά
προσπάθησε να της δώσεις άλλη τροχιά, άλλον
προσανατολισμό. Μη σταθείς μόνο σε «πρέπει», «έτσι
κάνουμε και γίνεται». Βάλε ουσία και αγάπη Χριστού
διότι μόνο τότε τα πράγματα παίρνουν την προοπτική
που τους αξίζει και αυτή η προοπτική δεν γνωρίζει
θάνατο.
Να μην είναι η προσευχή μόνο με λόγια αλλά να βγαίνει
αγαπητικά με πόθο, θυσία και προσπάθεια.
Να μην είναι ποτέ ίδιο το χαμόγελο σου , η κουβέντα σου,
η χειραψία σου, η αγκαλιά σου στον άνθρωπο σου ή το
παιδί σου.
Φύγε από την ρουτίνα, από τα κουτάκια του μυαλού και
των λογισμών.
Κόψε τα πονηρά ραντεβού με τους δαίμονες των παθών.
Βάλε τον Χριστό στη ζωή σου, θα γίνει η έρημος όπως ο
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
παράδεισος, το σκοτάδι εντός σου θα υποχωρήσει όπως
έφυγε η θάλασσα στη σταύρωση του Κυρίου μας.
Να βαπτίσουμε το καθετί στη ζωή μας με τον Χριστό. Τι
σημαίνει αυτό; Την προοπτική της αιωνιότητας και όχι
της ηθικής κοσμικής τακτοποίησης. Κοιτάμε τα
πράγματα της ζωής με την προοπτική ενός τέλους και όχι
της αιωνιότητας, εκεί κρύβεται και η τραγικότητα μας ότι
με τον τρόπο που ενεργούμε, τίποτα δεν μπορεί να ζήσει,
διότι ο τρόπος που το χειριζόμαστε του δείχνουμε το
τέλος και την καταστροφή και όχι τον Ουρανό.
Κοιτάμε να πάρουμε αγάπη, χαρά, ευτυχία….
Δεν αναρωτηθήκαμε ποτέ με ποιόν τρόπο θα δώσουμε. Τι
ωραίο και υπέροχο είναι να δίνεις χαρά, ευτυχία και
χαμόγελο.
Να αγαπάς και ξαφνικά την ώρα εκείνη ενώ δίνεις
αγάπη παίρνεις Θεό! Δίνεις Θεό και η χάρις σε γεμίζει.
Παραπονιόμαστε γιατί δεν μας αγαπούν, δεν μας λένε
καλά λόγια, δεν μας κάνουν φίλους. Κάνουμε επίθεση
και κοιτάμε τα λάθη των άλλων ενώ ευλογούμε τη δική
μας ανικανότητα ως τελειότητα. Θέλει κότσια να
κοιτάξεις μέσα σου! Αυτή τη βοήθεια της καταδύσεως για
να κοιτάξω μέσα μου μας δίνει η Αγίας μας Εκκλησία.
Αυτά τα ξαφνικά, τα μεταμορφωμένα είναι τα ωραία.
Έτσι ξαφνικά και απρόσμενα ήρθε και ο Θεός και έγινε
άνθρωπος.
Ήρθε ο Αναμενόμενος! Ένας Θεός εκπλήξεων που δεν
είναι ποτέ προβλέψιμος και όλο μας ξαφνιάζει με τις
μεταμορφώσεις Του μέσα στις καρδιές των ανθρώπων.
Τον περιμέναμε μεν… αλλά όχι έτσι…
Μας ξάφνιασε… ήρθε το Φως μέσα στο σκοτάδι, ήρθε η
ευωδία μέσα στη δυσωδία του κόσμου….
Όλες οι απαντήσεις των υπαρξιακών ερωτημάτων και
της ουσίας της ζωής βρίσκονται μέσα στη φάτνη.
Το άστρο φωτίζει μεν τη φάτνη αλλά μας δείχνει και τον
δρόμο της επιστροφής, δηλαδή την πηγή του παραδείσου.
Ρωτάνε πολλοί: Γιατί η ζωή μου είναι χάλια;
Πολύ απλά διότι κάπου κάνεις λάθος και το λάθος είναι
ότι περπατάς στο σκοτάδι κάνοντας σχέδια ενώ έχεις
ξεχάσει το Φως .
Χριστούγεννα, κάθε χρόνο οι ίδιες ευχές, λαμπάκια,
γλυκά και τραγούδια…..
Για τον άνθρωπο όμως που ποθεί τον Ουρανό κάθε
εορταστική περίοδος είναι μια ευκαιρία να στολίσει τον
εαυτό του και τη ζωή του με τη Χάρη του Θεού.
Μια ευκαιρία να καταλάβω τον Χριστό και τον εαυτό
μου……
Αχ! Αυτή η ελευθερία και η προαίρεση! Να λαμβάνει
σάρκα ο ίδιος ο Θεός και εμείς να κοιτάμε το σκοτάδι! Αχ!
Αυτή η τραγικότητα μας ….Τι αγάπη είναι αυτή που μας
αντέχεις αιώνια τώρα, σιωπηρός και πονεμένος…..;
Χριστούγεννα... Ποιες λέξεις μπορείς να βάλεις δίπλα σε
αυτή την γέννα; Μόνο προσευχή, νηστεία, εξομολόγηση
και Θεία Κοινωνία…
Μόνο με τέτοιους τρόπους γιορτάζει η ύπαρξή μας
Χριστούγεννα….
Καλές αναζητήσεις και καταδύσεις στις καρδιές μας.
π. Σπυρίδων Σκουτής
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1194
Στην αλλαγή του χρόνου...
Οφείλω μια συγνώμη στο Θεό για όσα
μου χάρισε και δεν τα χάρηκα. Για
εκείνα που μου έδωσε και δεν τα
πήρα. Μα κι γι αυτά που μου ζήτησε
και δεν του έδωσα.
Πάνω από όλα θέλω να κλάψω στην
αγκαλιά Του, για όλες εκείνες τις
μέρες που δεν έζησα και απλά επιβίωσα.
Να πω συγνώμη για όσα σε αγαπώ δεν είπα, σε αγκαλιές
που δεν έδωσα, σε πόρτες που έκλεισα, σε τηλέφωνα που
δεν σήκωσα, σε μάτια που δεν αντίκρισα, σε φιλιά που
δεν σαρκώθηκαν και σε προσευχές που δεν ειπώθηκαν…
Τέλος να πω, ότι εάν βρήκες έναν άνθρωπο να σε νιώσει,
να σε καταλάβει, να σε αγαπήσει, κράτα τον, κι ας είναι
στην άλλη άκρη της γης. Φτάνει που τον βρήκες…. Δεν
θα σου τύχει πολλές φορές την ζωή.
Και να θυμάσαι, ότι στα δώρα λες ευχαριστώ κι ας μην τα
ξετυλίξεις ποτέ..
π. Λίβυος
Χρόνια πολλά και αιώνια !
Σᾶς εὔχομαι «χρόνια πολλά»,
σᾶς εὔχομαι καὶ «χρόνια αἰώνια»,
τὰ πολλὰ αὐτῆς τῆς ζωῆς,
ἀλλὰ καὶ τὰ αἰώνια ποὺ ἀρχίζουν ἀπὸ σήμερα καὶ δὲν
τελειώνουν ποτέ.
Καλὴ Χρονιὰ καὶ εὐλογημένη!
Σεβ. Μητροπολίτης Μεσογαίας κ. Νικόλαος
Δίκτυο Προσευχής
Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε
βράδυ11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι
μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την
Ευχή,για όλα τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά
στον τόπο μας, την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και
σε κάθε ψυχή που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας.
«Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου,
Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν,
ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.»
ἘπισκεφθεῖτετὴνἱστοσελίδατῆςἘνορίας μας:
http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
Πρωτ π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Πρωτ. π. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ:
28210-43053
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ