ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
ΦΥΛΛΟΥ 1179
Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ
Σοφίας, Πίστεως, Ελπίδας & Αγάπης μ., Ηρακλειδίου και Μύρωνος επ. Ταμασού
(Απ. Αν: Γαλ. β΄ 16-20 – Μάρκ. η΄ 34 - θ΄1 )
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ
Εις την Κυριακήν μετά την Ύψωσιν του Τιμίου
Σταυρού.
Ακούσαμε και πάλι σήμερα,
αδελφοί μου, στο Ιερό
Ευαγγέλιο τον λόγο του
Κυρίου· «ει τις θέλει οπίσω μου
ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν
και αράτω τον σταυρόν αυτού
και ακολουθείτω μοι» (Ματθ. ιστ’
24). Αυτή είναι η Κυριακή μετά την Ύψωσι του Τιμίου
Σταυρού. Προχθές είχαμε την εορτή της Υψώσεως του
Τιμίου Σταυρού. Και γι’ αυτό η Εκκλησία σήμερα πάλι για
τον Σταυρό μιλάει. Τον Σταυρό του Κυρίου, που πρέπει
να γίνη και δικός μας σταυρός. Διότι αν και εμείς δεν
σηκώσουμε τον σταυρό τον δικό μας, αν δεν
συμμετέχουμε στον Σταυρό του Χριστού, τι Χριστιανοί
είμαστε; Διότι Χριστιανός είναι εκείνος ο οποίος μιμείται
τον Χριστό, εξ ου και Χριστιανός. Και μιμείται τον Χριστό
σε όλη του την ζωή, ακόμα και στον σταυρικό Του
θάνατο. Και συσταυρούται με τον Χριστό, για να
συναναστηθή μαζί Του και να περιπατήση «εν καινότητι
ζωής» (Ρωμ. στ’ 4), καθώς λέγει ο θείος Απόστολος Παύλος.
Χριστιανός χωρίς σταυρό και αγώνα δεν νοείται.
Χριστιανός που ακολουθεί ένα εύκολο δρόμο δεν νοείται.
Ενόμισαν και νομίζουν μερικοί, ότι Χριστιανός είναι να
τηρή κανείς μερικές ηθικές εντολές και να καλοπερνάει
στην ζωή του, να έχη ανέσεις, να έχη μία ευημερία
ανθρώπινη και να έχη μία ζωή ανθρωπίνως
εξασφαλισμένη. Αλλά δεν είναι αυτός ο Χριστιανός.
Χριστιανός είναι εκείνος ο οποίος κάθε ημέρα
αγωνίζεται. Αγωνίζεται για να αγαπήση τον Θεό.
Αγωνίζεται για να αγαπήση τον αδελφό του. Επειδή δε ο
εγωϊσμός είναι που εμποδίζει τον άνθρωπο να αγαπήση
τον Θεό και να αγαπήση τον αδελφό του, αγωνίζεται για
να ξερριζώση από μέσα του τον εγωισμό. Αγωνίζεται για
να ξερριζώση τα πάθη, τα οποία σκοτίζουν τον νου του
ανθρώπου και αιχμαλωτίζουν την καρδιά του.
Αγωνίζεται να ευαρεστήση τον Θεό. Γνωρίζει τις εντολές
του Θεού και θέλει αυτές τις εντολές να τις τηρήση στην
ζωή του με ακρίβεια. Όχι για να δικαιωθή απέναντι του
Θεού εγωϊστικά, αλλά για να ευαρεστήση τον Κύριο από
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
ΑΡΙΘΜ.
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
αγάπη. Και ο αγώνας που κάνει ο Χριστιανός γι’ αυτό
γίνεται. Όχι για να πη στον Θεό· “εγώ είμαι εντάξει·
δικαιούμαι την σωτηρία” -γιατί τότε θα ήταν ένας
Φαρισαίος- αλλά για να πη στον Θεό· “Κύριε, παρ’ όλη
την αδυναμία μου και την αμαρτωλότητά μου, εγώ σε
αγαπώ. Και σαν έκφρασι της αγάπης μου, προσπαθώ να
κάνω τις εντολές Σου και το άγιό Σου θέλημα. Και από
Εσένα εξαρτάται, αν θα μου δώσης την σωτηρία και αν
θα μου δώσης την Χάρι Σου”.
Θα ήθελα, αδελφοί μου, να σας παρακαλέσω να το
προσέξουμε το θέμα αυτό, το θέμα του αγώνος του
πνευματικού. Διότι είναι μέσα στην παράδοσι της
Ορθοδοξίας, του Ευαγγελίου του Χριστού μας, ότι δεν
νοείται Χριστιανός που να μη αγωνίζεται. Και γι’ αυτό η
Ορθοδοξία μας, η Αγία μας Εκκλησία, έχει όλη αυτή την
ευλογημένη ασκητική οδό, την άσκησι, η οποία δεν είναι
μόνον για τους Μοναχούς άλλά είναι και για τους
Χριστιανούς στον κόσμο. Με την άσκησι τήν καθημερινή
ο Χριστιανός αγωνίζεται να κόψη τα πάθη του, να
περιστείλη τα πάθη του και να ευαρεστήση τον Θεό.
Παλαιότερα επειδή οι Χριστιανοί μας ήσαν πιο κοντά
στην Εκκλησία και ζούσαν περισσότερο εκκλησιαστική
ζωή, αγαπούσαν την άσκησι, αγαπούσαν τις νηστείες, τις
ορθοστασίες στην Εκκλησία, τις μακρές ακολουθίες της
Εκκλησίας, τις προσευχές, τις αγρυπνίες. Σήμερα όμως
που μας έχει επηρεάσει και εμάς τους Χριστιανούς το
κοσμικό πνεύμα, που είναι ένα πνεύμα να
καλοπερνούμε, να θεραπεύουμε τα πάθη μας και την
σάρκα μας και την φιλαυτία μας, και εμείς οι Χριστιανοί
έχουμε αρχίσει και χάνουμε αυτό το ασκητικό πνεύμα.
Δεν μας αρέσουν πια αυτές οι ωραίες νηστείες, οι
σαρακοστές, οι αγρυπνίες, οι προσευχές, η εγκράτεια.
Αλλά βλέπετε σήμερα -με πολύ πόνο βέβαια το
βλέπουμε- και την Μεγάλη Εβδομάδα ακόμα άνθρωποι
Χριστιανοί να καταλύουν και να μη τους πειράζη ο
λογισμός, ότι θα έπρεπε τέτοιες μεγάλες και πάνσεπτες
εορτές του Πάθους του Κυρίου και αυτοί να συμμετέχουν
στο Πάθος του Κυρίου και να κάνουν μία νηστεία και μία
εγκράτεια.
Τώρα λοιπόν, εσείς που ήρθατε στο Άγιον Όρος και
είδατε ότι με την Χάρι του Θεού γίνεται αγώνας
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
πνευματικός εδώ -βέβαια και εσείς είσθε καλοί
Χριστιανοί και αγωνίζεσθε- αλλά τώρα ακόμα
περισσότερο και εσείς να φιλοτιμηθήτε κάθε ημέρα α
κάνετε ένα αγώνα για την αγάπη του Χριστού και την
σωτηρία των ψυχών σας. Να αφιερώνετε λίγο
περισσότερο χρόνο στην προσευχή. Γιατί μπορεί κανείς
να είναι Χριστιανός, άμα δεν ξεκινήση την ημέρα του με
προσευχή;
Ας θυσιάσουμε λίγο από τον ύπνο· να σηκωθούμε λίγο
νωρίτερα να κάνουμε την προσευχή μας, δέκα λεπτά –
ένα τέταρτο – μισή ώρα, και μετά να ξεκινήσουμε για την
εργασία μας. Όχι με ένα σταυρό. Κάνουμε τον σταυρό
μας και ξεκινάμε. Αυτό δεν είναι θυσία για τον Θεό.
Βέβαια καλό είναι να κάνης και τον σταυρό σου και να
ξεκινήσης, παρά να μη κάνης τίποτα, αλλά ο Θεός θέλει
κάτι περισσότερο από εμάς.
Θέλει να προσευχηθούμε, θέλει να κοπιάσουμε λίγο
στην προσευχή. Το βραδάκι που γυρίζουμε από την
εργασία μας λίγο κουρασμένοι, πάλι να αφιερώσουμε
λίγη ώρα στην προσευχή, έστω και αν νυστάζουμε, έστω
και αν είμαστε κουρασμένοι. Να κοπιάσουμε λίγο για την
αγάπη του Θεού, και με τον κόπο να δείξουμε την αγάπη
μας προς τον Θεό. Να νηστεύουμε Τετάρτες και
Παρασκευές. Δεν είναι τίποτα δύσκολο πράγμα να τρώμε
λαδερό φαγητό- είναι και υγιεινό πράγμα. Αλλά εμείς να
μη το κάνουμε επειδή είναι υγιεινό· να το κάνουμε για
την αγάπη του Χριστού. Να θυσιάσουμε κάτι από την
καλοπέραση της κοιλιάς χάριν της αγάπης του Χριστού.
Και μακάρι να νηστεύαμε και να τρώγαμε και
νερόβραστα, όπως είναι και λένε οι κανόνες της
Εκκλησίας. Αλλά εσείς βέβαια, επειδή είσθε μέσα στον
κόσμο και αναπνέετε και τα καυσαέρια και τόσα
μικρόβια, άμα έχετε εξάντληση, ας τρώτε και λίγο λάδι
Τετάρτη και Παρασκευή. Οι δυνάμενοι ας τρώνε και
αλάδωτο. Ευλογία θα έχουν από τον Θεό.
Και να διδάσκουμε και τα παιδιά μας έτσι, διότι επειδή
εμείς οι μεγαλύτεροι δεν εγκρατευόμεθα και δεν
νηστεύουμε και δεν κοπιάζουμε για την αγάπη του Θεού,
δεν διδάσκουμε και τα παιδιά μας σωστά. Και τα παιδιά
μας γίνονται άνθρωποι φίλαυτοι, γίνονται εγωϊσταί, και
δεν θέλουν τον Θεό, αλλά την κοιλιά τους θέλουν και τις
απολαύσεις τις σαρκικές. Και μετά, αφού περιφρονούν τις
εντολές του Θεού και τον ίδιο τον Θεό, δεν θα
περιφρονήσουν μετά και τους γονείς τους στην ζωή τους;
Όταν όμως το παιδί μάθη από μικρό, βλέποντας τον
πατέρα του και την μητέρα του να αγωνίζεται και να
εγκρατεύεται και να προσεύχεται, δεν θα μάθει και αυτό
να αγωνίζεται και να εγκρατεύεται και να προσεύχεται
για την αγάπη του Χριστού; Δεν θα μάθη να δοξάζει τον
Θεό με την ζωή του, αλλά να τιμά και τους γονείς του,
όπως είναι και το θέλημα του Θεού;
Εύχομαι ο υψωθείς εν τω Σταυρώ Κύριος να βοηθήσει
όλους μας να κάνουμε αυτόν τον αγώνα, και η Χάρις του
Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού να είναι πάντοτε βοηθός
στην ζωή μας.
† Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Ομιλία στην τράπεζα της Ιεράς
Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, το 1985.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1179
Το θέλημα του Θεού είναι ο αγιασμός μας.
Πολλές φορές σημειώνουν τα
συναξάρια και λένε για κάποιον
άγιο ότι είναι συνασκητής ή
μαθητής ή διδάσκαλος του τάδε
ή πατέρας ή αδελφός ή τέκνο
του τάδε, όπως παράδειγμα στην εορτή του αγίου
Ζαχαρίου, που είναι ο πατέρας του Ιωάννου του
Προδρόμου.
Αυτό δεν γίνεται βέβαια τυχαία, ούτε η σημείωση αυτή
έχει σκοπό απλώς πληροφοριακό. Κι εμείς, όταν
συστήνουμε κάποιον, λέμε ότι είναι γιος του τάδε και δεν
το λέμε μόνο πληροφοριακά, αλλά και από την πλευρά
ότι, αφού εκείνος είναι κάτι, κοντά σ’ αυτόν είναι και ο
γιος του κάτι.
Γνωρίζουμε ότι μέσα στην Εκκλησία δεν γίνεται χατίρι σε
κανέναν. Δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός. Ο Θεός
βλέπει την ψυχή του καθενός· και εφόσον κάποιος είναι
όπως τον θέλει ο Θεός, γίνεται μαθητής του Θεού και
αυτός προσωπικά δέχεται τη χάρη του Θεού και
αγιάζεται. Αγιάζεται και είναι άγιος. Δεν αγιάζεται
κάποιος για χάρη του πατέρα του, της μητέρας του, του
φίλου του, για χάρη του διδασκάλου του και του
συνασκητού του. Αγιάζεται, διότι ο ίδιος με τη στάση του,
με τον αγώνα του, με τη μετάνοιά του, γίνεται δεκτικός
της χάριτος του Θεού που τον αγιάζει.
Όμως έχει σημασία το ότι είναι γιος του τάδε ή πατέρας
του τάδε. Δεν αναφέρεται, επαναλαμβάνω, αυτό έτσι
τυχαία. Κάτι παίρνει και από κει, και με την έννοια ότι,
αφού ήταν πατέρας ή γιος του τάδε, οπωσδήποτε
επηρεάσθηκε από τον τάδε αυτόν, από τον άγιο αυτόν,
αλλά και με την έννοια ότι, καθώς υπάρχει μια κοινωνία
γενικότερα μέσα στην Εκκλησία και ειδικότερα, αν
θέλετε, κοινωνία αγάπης, κοινωνία αγιασμού, κοινωνία
πνευματική, κοινωνία αρετών, η χάρη από εκείνο το
πρόσωπο πέρασε και σ’ αυτόν.
Θα παρακαλούσα να το προσέξουμε αυτό.
Επίσης να προσέξουμε και ένα δεύτερο σημείο, καθώς
πάλι σήμερα γιορτάζουμε κάποιον άγιο, όπως και χθες
και αύριο και κάθε μέρα. Πολύ αστοχούμε ως προς αυτό –
το δεύτερο σημείο – και χωλαίνουμε, και η ζημία όχι
απλώς είναι μεγάλη, αλλά μπορεί να χάσουμε και την
ψυχή μας. Είναι λάθος να είναι κανείς χριστιανός και να
κάνει όλα τα χριστιανικά καθήκοντα, χωρίς όμως να έχει
πάντοτε στον νου του το θέλημα του Θεού, που είναι ο
αγιασμός μας, και χωρίς να κινείται προς τα κει και
αυτός να είναι ο καημός του. «Τούτο γαρ εστί το θέλημα
του Θεού, ο αγιασμός υμών» (Α’ Θεσ. 4:3).
Μπορεί να βρει κανείς καλούς χριστιανούς – καλούς μέσα
στην κοινωνία, καλούς με τους άλλους ανθρώπους – να
κάνουν ως χριστιανοί ορισμένα πράγματα, αλλά να μη
στοχεύουν σ’ αυτό και να μην επιζητούν και να μην
επιδιώκουν αυτό που είναι το θέλημα του Θεού: ο
αγιασμός μας.
Κάποτε είπαμε ότι πολλοί γονείς – χριστιανοί γονείς –
θα ήθελαν τα παιδιά τους να είναι πολύ καλοί χριστιανοί,
αλλά σε καμιά περίπτωση δεν θα ήθελαν το παιδί τους
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2023
να είναι στον δρόμο αυτό της αγιότητος. Διότι άμα είναι
σ’ αυτόν τον δρόμο, θα το χάσουν το παιδί τους. Κάθε
άνθρωπος που θα πάρει τον δρόμο της αγιότητος
«χάνεται» για όλους τους άλλους. Και για τους δικούς του
και για τους ξένους και για όλους χάνεται. Τον παίρνει ο
Θεός, και μέσα από κει τον ξαναβρίσκουν όλοι, αλλά τον
βρίσκουν κατ’ άλλον τρόπο.
Φοβάται λοιπόν κανείς να μπει σ’ αυτόν τον δρόμο, γιατί
θα χάσει τον εαυτό του και δεν θέλει να τον χάσει.
Χριστιανός μεν, αλλά να μη χάσει τον εαυτό του. Καθώς
επομένως μπαίνοντας στον δρόμο αυτόν, χάνει τον εαυτό
του, και ο ίδιος φοβάται να μπει σ’ αυτόν τον δρόμο, αλλά
και οι άλλοι, οι δικοί του, φοβούνται.
Όμως, αυτός είναι ο δρόμος, αυτό είναι το θέλημα του
Θεού. Και εάν θέλουμε να ευαρεστήσουμε στον Θεό, να
μη διστάσουμε, όσο κι αν μας φαίνεται δύσκολο, να
προσανατολισθούμε προς αυτή την κατεύθυνση, να
μπούμε σ’ αυτόν τον δρόμο και αυτό το θέλημα να
ζητούμε, του Θεού.
Λέμε «το θέλημα του Θεού», αλλά πού πάει το μυαλό
μας; Το θέλημα του Θεού είναι αυτό: να σωθούμε. Ο Θεός
«πάντας ανθρώπους θέλει σωθήναι» (Α’ Τιμ. 2:4). Το
θέλημα του Θεού είναι ο αγιασμός μας. «Τούτο γαρ εστί
το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός υμών».
π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)
Επίκαιροι προβληματισμοί
Παραθέτω τις σκέψεις
ενός ανθρώπου που
θαυμάζω, για λογισμό
στον καθένα από εμάς
Σταμάτης Σπανουδάκης:
Πιστέψτε καὶ μὴν
φοβάστε.
Ἔρχονται δύσκολοι καιροί,
ἀπ’ ὅλες τὶς μεριὲς θὰ μᾶς
χτυπᾶνε. Καὶ θὰ ἀντέξουν
μόνο αὐτοί, ποὺ μάθανε
νωρὶς νὰ ἀγαπᾶνε.
Θέτω, ἕνα δικό μου προσωπικὸ δίλημμα:
Ἡ στάση μου στὴν σημερινὴ πραγματικότητα, ὡς
Ἕλληνα καὶ Χριστιανοῦ ὀρθόδοξου, ποιὰ πρέπει να΄ναι;
Ἡ προσευχὴ ἢ τὸ μαχαίρι;
Μέσα μου, δυὸ πρόσωπα παλεύουν.
Τὸ ἕνα, μοῦ ζητάει νὰ πολεμήσω, ὅλους αὐτοὺς ποὺ
χρόνια τώρα καταστρέφουν, ὅ,τι καὶ ὅσους ἀγαπάω.
Τὸ ἄλλο μοῦ ζητάει νὰ τοὺς ἀγαπήσω, ἀκόμα κι ἂν μὲ
σταυρώνουν.
Ἡ εὐτυχὴς “δυστυχία” τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι ὅτι πρέπει
πάντα καὶ σὲ κάθε του δίλημμα, νὰ σκέφτεται:
Τί θά ᾽κανε ὁ Χριστὸς στὴ θέση μου;
Λίγο ἂν Τὸν πιστεύεις καὶ ξέρεις τὰ ὅσα εἶπε καὶ κυρίως
ὅσα εἶναι, τὸ δίλημμα ἀπαντιέται.
Θέλει πολὺ περισσότερη δύναμη, τὸ νὰ ἀγαπᾶς, ἀπὸ τὸ
νὰ μισεῖς.
Τὸ νὰ ὑπομένεις τὴν ἀδικία, ἀπὸ τὸ νὰ ἐκδικεῖσαι.
Τὸ νὰ συγχωρεῖς καὶ νὰ συμπονᾶς τὸν ἐκτελεστή σου.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΕΤΟΣ 23 Ο ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1179
Ἀλλὰ κυρίως θέλει ἀκλόνητη πίστη στὸν Χριστὸ καὶ τοὺς
ἀρχαγγέλους Του, ποὺ εἶναι καθημερινὰ δίπλα μας καὶ
δίνουν τὶς δικές μας μάχες.
Πιστέψτε με καὶ μὴν φοβάστε.
Εἶναι πολὺ περισσότεροι καὶ δυνατώτεροι οἱ φωτεινοὶ
ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ, ἀπὸ τοὺς ἤδη ἡττημένους καὶ
πανικόβλητους ἀγγέλους τοῦ σκότους καὶ τοὺς γήινους
ἐκπροσώπους τους.
Τελικὰ ἀπαντάω ὡς ἑξῆς στὸ δίλημμα:
Μαζί σου Χριστέ μου.
Μόνο δυνάμωσε τὴν φτωχή μου πίστη καὶ δεῖξε μου γιὰ
λίγο τὶς οὐράνιες δυνάμεις Σου, νὰ παρηγορηθῶ καὶ νὰ
πάρω τὸ κουράγιο καὶ τὴν δύναμη ποὺ χρειάζομαι γιὰ νὰ
συνεχίσω.
Ἀμήν!
Σταμάτης Σπανουδάκης
Εμείς μαζί και το εγώ στην άκρη . . .
Ρωτούν πολλοί, κυρίως νέα
παιδιά. Πώς μπορείς να ζήσεις
για πάντα με έναν άνθρωπο
μέσα στο γάμο. Τι είναι αυτό
που μπορεί να σε κάνει να
ταιριάξεις με κάποιον και να αντέξει μέσα στα χρόνια ;
Η απάντηση είναι απλή αλλά λίγο δύσκολη. . .
Αντέχουμε, διότι έχουμε ενώσει και σεβόμαστε τις
πληγές, το παρελθόν μας, τις αδυναμίες και τις διαφορές
μας. Το «ταιριάζω» στο γάμο δεν σημαίνει ότι είμαστε
καλά σε όλα, διότι αυτό δεν έχει κάποια ομορφιά. Η
ομορφιά και η υπέρβαση είναι ότι αγαπώ τις αδυναμίες
σου, τις πληγές σου, τις διαφορές μας και όλα αυτά τα
έχουμε ενώσει μέσα στην αγκαλιά του Θεού.
Αποτέλεσμα; Θα αντέξουν σε αυτή τη ζωή και στην
επόμενη θα λάμψουν…. Δεν παντρευτήκαμε απλά για να
περάσουμε καλά σε αυτή τη ζωή, αλλά για να ζήσουμε
μαζί αιώνια.
Παλεύουμε για να αναπαύουμε ο ένας τον άλλον. Ο ένας
να γίνεται για τον άλλον το σκαλοπάτι για να
προχωρήσει ψηλά. Όταν ο ένας πονάει, πονάμε μαζί.
Όταν έρχεται πειρασμός, τον αντιμετωπίζουμε μαζί. Το
«εγώ» το πετάξαμε στα σκουπίδια μόλις βγήκαμε από
την Εκκλησία μετά το πέρας της ακολουθίας του γάμου.
«Και να σου πω πάτερ, πες μου αν θέλεις 3-4
πραγματάκια, έτσι απλά επιγραμματικά που θα
μπορούσα να τα εφαρμόσω μέσα στο γάμο με τη
σύζυγο.»
Μην την πληγώσεις ποτέ, διότι τα δάκρυα του πόνου που
της προκάλεσες θα γίνουν πλημμύρα και θα πνιγείτε και
οι δύο μαζί.
Να της λες ότι την αγαπάς, να την αγκαλιάζεις συχνά,
να την ακούς και να προσεύχεσαι στον Κύριο για εκείνη.
Να της κάνεις συχνά και μια έκπληξη. Γενικά να μην
είσαι προβλέψιμος. Να είσαι ο ουρανός της. Να γίνεις
όπως ο ήλιος τον οποίον τόσο πολύ επιθυμούν τα
λουλούδια.
Ξεκινά με αυτά παιδί μου και έχεις θέσει γερές βάσεις . . .
π.Σπυρίδων Σκουτής
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
"Αυτούς που φαίνονται ή που είναι αμαρτωλοί,
τους κάνει ο Χριστός ανθρώπους του
παραδείσου.."
Το να γνωρίζεις την πονηριά κάποιου
ανθρώπου είναι μία γνώσις που δεν σε
βοηθάει. Πρώτον σου διασαλεύει την
λογική, διότι αναρωτιέσαι:
Όλοι τέτοιοι είναι; Δεν Υπάρχει Κανείς
καλός; Αυτό βγαίνει σαν φυσικό
συμπέρασμα, στην ουσία όμως είναι
ένας παραλογισμός.
Διότι ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι "μείζων ο εν ημίν
ή ο εν τω κόσμω";
Αν ο Χριστός είναι ο μείζων, σημαίνει ότι ο Χριστός έχει
περισσότερους και ότι ο Χριστός νικά.
Αλλά εάν φαίνεται στενή πύλη, αυτό σημαίνει ότι εμείς
τους βλέπουμε όλους ως αμαρτωλούς.
Εδώ ακριβώς έγκειται η δύναμις του Θεού.
Αυτούς που φαίνονται ή που είναι αμαρτωλοί, τους κάνει
ο Χριστός ανθρώπους του παραδείσου. Τον ένα με την
μετάνοια, τον άλλο με την αγάπη, τον τρίτο με την
αρρώστια, τον τέταρτο με τη διάλυση της οικογενείας
του, τους κάνει όλους δικούς του.
Και εγώ παραμένω στον παραλογισμό μου ότι όλοι είναι
αμαρτωλοί!
Εάν όλοι οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί, τότε με ποιους
γεμίζει η Βασιλεία των Ουρανών;
Με αυτούς γεμίζει.
Μας εξαπάτησε ο πονηρός, διέστρεψε το είναι μας.
Έρχεται όμως η δύναμις του Θεού, μας αλλοιώνει, μας
δίνει "καρδίαν καινήν και πνεύμα καινόν," και "ιδού τα
πάντα ποιεί καινά".
"Ουρανούς καινούς ποιεί," και δεν θα μπορέσει να κάνει
καινή την δική μου ζωή;
Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
Πετάξτε τις προκαταλήψεις σας και θα
διαπιστώσετε ότι ο Θεός υπάρχει!
Να πετάξουν τις
προκαταλήψεις και να
διαπιστώσουν ότι ο Θεός
υπάρχει και είναι αληθινός,
είναι ζωντανός, είναι μέσα μας,
κάλεσε τους μαθητές και τις
μαθήτριες ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής
κ. Νικόλαος στο μήνυμά του για τη νέα σχολική χρονιά.
Ο Αγιασμός τελείωσε. Η νέα χρονιά τώρα αρχίζει.
Σας εύχομαι ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ. Και καλή χρονιά σημαίνει
πρόοδο στη μάθηση, ουσιαστική μόρφωση, ελεύθερη
αναζήτηση αλήθειας και σκοπού στη ζωή. Και αυτά δεν
έρχονται από μόνα τους. Προϋποθέτουν δίψα για το
καινούργιο, ενδιαφέρον για το άγνωστο, όρεξη για το
όμορφο, κόπο για το δύσκολο.
Και μια και ξεκινήσαμε με Αγιασμό, αν αυτό δεν θέλουμε
να αποτελεί παλιά ξεπερασμένη συνήθεια που μίζερα
διεκδικεί ως προνόμιό της η Εκκλησία και δυσκολεύεται
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1179
να καταργήσει η πολιτεία, σας εύχομαι να αποκτήσετε
την υποψία της παρουσίας του Θεού, να ελπίζετε στο
φωτισμό και τη βοήθειά Του και να εμπνέεστε από την
ανώτερη ζωή του Ευαγγελίου Του. Γι’ αυτό χρειάζεται το
Μάθημα των Θρησκευτικών. Η Ορθόδοξη πίστη και
παράδοσή μας, δημιούργησαν πλούσιο πολιτισμό με
ανεκτίμητα μηνύματα, απαραίτητα να δώσουν ζωή και
αξία στις γνώσεις, στην πρόοδο, στο ταξίδι της ζωής σας.
Η σπουδή σας πρέπει να μεταφραστεί σε πολιτισμό, σε
δύναμη, σε δημιουργία.
Και οι γνώσεις σας σε αληθινές αξίες. Μόνο τότε αξίζουν.
Και αυτό χρειάζεστε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο.
Tα γράμματα είχαν αξία τότε που η μόρφωση ήταν
προνόμιο των ολίγων.
Αυτό που τώρα έχει ανεκτίμητη αξία είναι το ήθος, η
αρετή, η πίστη, η πραγματική ελευθερία του πνεύματος,
γιατί δυστυχώς αυτό είναι που σπανίζει, αλλά και αυτό
είναι που αξιοποιεί το πολύτιμο εργαλείο της γνώσης.
Όπως διαβάζουμε στον Μενέξενο του Πλάτωνα, κάθε
επιστήμη που στερείται αρετής αποδεικνύεται πανουργία
και όχι σοφία.
Στο ξεκίνημα της νέας χρονιάς, ως ο Επίσκοπος αυτής
της περιοχής, ένα πράγμα οφείλω να σας πω, όσο και αν
ίσως σε κάποιους φανεί παράξενο·
Πετάξτε τις προκαταλήψεις σας και θα διαπιστώσετε ότι
ο Θεός υπάρχει, είναι αληθινός, είναι ζωντανός, είναι
μέσα μας.
Να ξέρετε· Το ταξίδι της πίστης είναι πιο σημαντικό από
την περιπέτεια της γνώσης. Και πιο συναρπαστικό. Γιατί
φωτίζει περισσότερο και ελευθερώνει αληθινά!
Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος
Δίκτυο Προσευχής
Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε
βράδυ11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι
μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την
Ευχή,για όλα τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά
στον τόπο μας, την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και
σε κάθε ψυχή που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας.
«Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου,
Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν,
ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.»
ἘπισκεφθεῖτετὴνἱστοσελίδατῆςἘνορίας μας:
http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
Πρωτ π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Πρωτ. π. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ:
28210-43053
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ