ΚΥΡΙΑΚΗ 01 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
ΦΥΛΛΟΥ 1181
Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΛΟΥΚΑ
Ανανίου αποστ. εκ των Ο΄, Ρωμανού Μελωδού, Ιωάννου Κουκουζέλη οσίου
(Απ. Αν: Β΄ Κορ. στ΄ 16, ζ΄1 – Λουκ. στ΄ 31 - 36 )
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ
Ἡ ἐντολή τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴν ἀγάπη
Πολλές φορὲς ὁ Χριστὸς
μᾶς μιλάει στὸ Εὐαγγέλιο
Του γιὰ τὴν νέα ἐντολὴ
ποὺ μᾶς ἔδωσε. Τί
καινούργιο ὑπάρχει σὲ
τούτη τὴν ἐντολὴ τῆς
ἀγάπης; Εἶναι ἡ ἁγνότητα καὶ ἡ σπουδαιότητα της. Δὲν
εἶναι καινούργιο ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἀγαποῦν ὁ ἕνας τὸν
ἄλλον· οἱ ἄνθρωποι πάντοτε ἀγαποῦσαν κάποιους
ἄλλους ἀνθρώπους. Αὐτὸ ποὺ εἶναι καινούργιο σ’ αὐτή
τὴν ἐντολὴ εἶναι ν’ ἀποκτήσουμε μιὰ καρδιὰ μὲ τὸν
Οὐράνιο Πατέρα μας, νὰ συμμετέχουμε στὴν ἀγάπη Του.
Αὐτὸ σημαίνει νὰ ἀγαπᾶμε μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ ἀγαπᾶ
κι’ Ἐκεῖνος, - ποὺ δὲν ξεχωρίζει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακό, ποὺ
δὲν ξεχωρίζει ἐκείνους ποὺ εἶναι εὐγνώμονες καὶ
ἐκείνους ποὺ εἶναι ἀχάριστοι, νὰ μὴν ἀναφέρω ἐκείνους
ποὺ ἴσως γοητεύουν κάποιον. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι
ἀπέραντη καὶ βαθιὰ καὶ ἀγκαλιάζει τὰ πάντα· αὐτὸ ποὺ
διαφέρει σ’ αὐτή τὴν ἀγάπη εἶναι μιὰ ἐσωτερικὴ ποιότητα
: ὁ Θεός μπορεῖ νὰ χαίρεται καὶ μπορεῖ νὰ πληρώσει τὸ
τίμημα τῆς ἀγάπης Του ἐπάνω στὸν Σταυρό.
Καὶ καλούμαστε νὰ κάνουμε τὸ ἴδιο· καλούμαστε νὰ
ἀγαπᾶμε χωρὶς διακριση – οἱ ἄνθρωποι ποὺ δὲν ζοῦν
σύμφωνα μὲ τὸ Εὐαγγέλιο θὰ ἔλεγαν ὅτι φερόμαστε
ἀδιάκριτα, ἀνόητα, τρελά – καλούμαστε νὰ ἀγαπήσουμε
ὁλόψυχα ἐκείνους ποὺ ἔχουν δίκιο καὶ ἐκείνους ποὺ
ἔχουν ἄδικο. Ἡ διαφορὰ ἔγκειται στὸ γεγονὸς ὅτι ἴσως
χαιρόμαστε μὲ τοὺς πρώτους καὶ πληγώνεται ἡ καρδιά
μας μὲ τοὺς δεύτερους, ἀλλὰ ἡ ἀγάπη μας δὲν πρέπει νὰ
παραπαίει. Ὅλοι γνωρίζουμε πὼς μποροῦμε νὰ ἀγαπᾶμε
λίγο αὐτοὺς ποὺ ἀγαπᾶμε φυσικά, καὶ ἀναρωτιόμαστε
πῶς μποροῦμε ἀπὸ τὴν μικρὴ ἀγάπη ποὺ ἔχουμε πρὸς
τοὺς λίγους, νὰ καλλιεργήσουμε μιὰ ἀγάπη μεγαλύτερη,
καὶ ἀγαπώντας ἐκείνους ποὺ εἶναι ἀξιαγάπητοι, νὰ
ξεκινήσουμε νὰ ἀγαπᾶμε ἐκείνους ποὺ δὲν εἶναι.
Τὸ πρῶτο βῆμα ποὺ πρέπει νὰ κάνουμε εἶναι νὰ
ἀγαπήσουμε ἐκείνους ποὺ ἀγαπᾶμε αὐθόρμητα μ’ ἕνα
καινούργιο τρόπο: νὰ τοὺς ἀγαπᾶμε πάντα, καὶ ὄχι μόνο
τὶς στιγμὲς ποὺ μᾶς εἶναι εὔκολο, νὰ τοὺς ἀγαπᾶμε δίχως
νὰ περιμένουμε τίποτα ἄλλο παρὰ τὴν χαρὰ νὰ τοὺς
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
ΑΡΙΘΜ.
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ἀγαπᾶμε καὶ νὰ δεχόμαστε τὴν κάθε ἀγάπη σὲ
ἀπάντηση τῆς δικῆς μας ἀγάπης σὰν ἕνα δῶρο τέλειο,
ἅγιο, ποὺ εἶναι ἕνα θαῦμα, ἀλλὰ ποὺ δὲν εἶναι
ἀνταμοιβή, δὲν εἶναι κάτι στὸ ὁποῖο ἔχουμε δικαίωμα,
ἀλλὰ κάτι ποὺ μᾶς ἔχει δοθεῖ ἐλεύθερα, τέλεια, κάτι ποὺ
γεμίζει τὴν καρδιά μας μὲ θαυμασμὸ καὶ εὐγνωμοσύνη.
Πρέπει νὰ μάθουμε ν’ ἀγαπᾶμε χωρὶς νὰ περιμένουμε
ἀνταμοιβή, ἁπλῶς νὰ χαιρόμαστε τὸ θαῦμα τῆς ἀγάπης
ποὺ θὰ μᾶς ἐπιτρέψει νὰ χαιρόμαστε ὅταν συμβαίνει κάτι
μὲ τὸ ὁποῖο μποροῦμε νὰ χαροῦμε καὶ νὰ χαιρόμαστε
ξανὰ ὅταν ἐκεῖνοι ποὺ ἀγαπᾶμε θὰ ἔχουν χάσει τὰ
πάντα ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀγάπη μας, ποὺ θὰ τοὺς ἔχει
τουλάχιστον ἀπομείνει, τουλάχιστον κάτι ποὺ ποτὲ δὲν
θὰ τοὺς τὸ στερήσουμε.
Καὶ πρέπει νὰ μάθουμε ν’ ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον
σύμφωνα μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου: ὄχι ἁπλῶς νὰ
κάνουμε τὸ καλὸ σὲ κάποιους ἀνθρώπους, ἀλλὰ νὰ
σκεφτόμαστε ποιὸ εἶναι ἀληθινὰ καλὸ γιὰ ἕνα πρόσωπο.
Δὲν μιλάω γιὰ τὸν σκληρὸ τρόπο ποὺ συνεχῶς ὁρίζουμε
στοὺς ἄλλους αὐτὸ ποὺ θεωροῦμε ὅτι εἶναι ἡ εὐτυχία τους
καὶ τὸ καλὸ τους, καὶ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο πιέζουμε, ἤ
ποὺ προσπαθοῦμε νὰ πιέσουμε προκειμένου νὰ εἶναι
εὐτυχισμένοι μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἐμεῖς θέλουμε νὰ εἶναι.
Ὄχι· σκέφτομαι κάποιον ἄλλο τρόπο προσεκτικῆς
ἀναζήτησης γιὰ τὸ καλό τους: ποτὲ νὰ μὴν στηρίζουμε
τὴν ἀδυναμία τους ἀφήνοντας τὰ πράγματα νὰ
ἐξελίσσονται ὡς ἔχουν, ποτὲ νὰ μὴν κλείνουμε τὰ μάτια
μας σὲ ὅ,τι εἶναι γι’ αὐτοὺς καταστροφικό, νὰ λέμε τὴν
ἀλήθεια μὲ ἔλεος, νὰ τοὺς ἀγαπᾶμε ἔτσι ὥστε νὰ
οἰκοδομοῦνται καὶ ὄχι νὰ καταστρέφονται.
Ἄν ξεκινήσουμε νὰ ἀγαπᾶμε καλύτερα ἐκείνους ποὺ
ἀγαπᾶμε αὐθόρμητα καὶ φυσικά, ἡ καρδιὰ μας θὰ γίνει
πιὸ καθαρή, πιὸ ἁγνὴ καὶ πιὸ μεγάλη, καὶ θὰ μάθουμε νὰ
ἀγαπᾶμε τοὺς ἀνθρώπους, ἴσως μονάχα ἕνα πρόσωπο,
καὶ μετὰ ἕνα ἄλλο, καὶ ξανὰ ἕνα ἄλλο, μὲ μεγαλύτερο
τίμημα, μὲ μεγαλύτερη ἁγνότητα, μὲ λιγότερο ἐγωϊσμό,
μὲ μιὰ μακρόθυμη καρδιά.
Ἄς ξεκινήσουμε ἀπὸ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς θὰ μᾶς ὁδηγήσει
στὴν ἀγάπη ἐκείνη ποὺ μᾶς καλεῖ νὰ ἀποκτήσουμε καὶ
νὰ μοιραστοῦμε, μιὰ ἀγάπη ποὺ εἶναι προσφορὰ τοῦ
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 01 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023
ἑαυτοῦ μας, ποὺ εἶναι φῶς, χαρά, πίστη, ποὺ εἶναι τὸ
ξεκίνημα τῆς αἰωνιότητας ἐδῶ καὶ τώρα. Ἀμήν.
Anthony Bloom
Ο καθένας θα δοξαστεί κατά το μέτρο της
αγάπης του!
Ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε τήν ἐντολή
νά ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον.
Αὐτή εἶναι ἡ ἀληθινή ἐλευθερία:
ἡ ἀγάπη γιά τό Θεό καί τόν
πλησίον. Ἐδῶ βρίσκεται καί ἡ
ἐλευθερία καί ἡ ἰσότητα.
Στήν κοσμική τάξη εἶναι ἀδύνατο νά ὑπάρξει ἰσότητα –
αὐτό ὅμως δέν ἔχει σημασία γιά τήν ψυχή. Δέν μπορεῖ νά
εἶναι ὁ καθένας βασιλιάς ἤ ἄρχοντας, πατριάρχης ἤ
ἡγούμενος ἤ διοικητής.
Mπορεῖ ὅμως ὁ καθένας, σέ ὅποια τάξη κι ἄν ἀνήκει, ν'
ἀγαπάει τό Θεό καί νά εἶναι εὐάρεστος σ' Ἐκεῖνον – κι
αὐτό εἶναι τό σπουδαῖο. Καί ὅσοι ἀγαποῦν περισσότερο
τό Θεό στή γῆ, θά ἔχουν περισσότερη δόξα στή βασιλεία
τῶν οὐρανῶν καί θά εἶναι πιό κοντά στόν Κύριο. Ὁ
καθένας θά δοξαστεῖ κατά τό μέτρο τῆς ἀγάπης του.
Ἡ θεία χάρη δέν ἀφαιρεῖ τήν ἐλευθερία, ἀλλά συνεργεῖ
μόνο στήν ἐκπλήρωση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἀδάμ
βρισκόταν στήν κατάσταση τῆς χάριτος, ἀλλά δέν τοῦ
ἀφαιρέθηκε τό αὐτεξούσιο. Oἱ ἄγγελοι παραμένουν
ἐπίσης στό Ἅγιο Πνεῦμα, ἀλλά δέν τούς ἔχει ἀφαιρεθεῖ ἡ
ἐλεύθερη βούληση.
Ὁ Κύριος ἔδωσε στή γῆ τό Ἅγιο Πνεῦμα· καί ὅσοι τό
ἔλαβαν, αἰσθάνονται τόν παράδεισο μέσα τους.
Ἴσως πεῖς: “Γιατί λοιπόν δέν ἔχω κι ἐγώ μιά τέτοια
χάρη;”. Ἐπειδή ἐσύ δέν παραδόθηκες στό θέλημα τοῦ
Θεοῦ, ἀλλά ζεῖς σύμφωνα μέ τό δικό σου θέλημα.
Παρατηρῆστε ἐκεῖνον πού ἀγαπάει τό θέλημά του: Δέν
ἔχει ποτέ εἰρήνη στήν ψυχή του καί δέν εὐχαριστιέται μέ
τίποτα. Γι' αὐτόν ὅλα γίνονται ὅπως δέν θά ἔπρεπε.
Ὅποιος ὅμως δόθηκε ὁλοκληρωτικά στό θέλημα τοῦ
Θεοῦ, ἔχει τήν καθαρή προσευχή καί ἡ ψυχή του ἀγαπάει
τόν Κύριο.
Άγιος Σιλουανός, από το βιβλίο: "Γνωριμία με τον Θεό"
Περί μετανοίας
Ο πρώτος λόγος του Κυρίου, καθώς
άρχισε το κήρυγμά του, ήταν
«μετανοείτε και πιστεύετε εν τω
Ευαγγελίω» (Μαρκ. 1:15). Δεν είπε
“μετανοήσατε” αλλά είπε
“μετανοείτε”, πράγμα που σημαίνει ότι η μετάνοια είναι
για όλους μας υπόθεση ζωής ολοκλήρου. Γι’ αυτό και ο
άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς στην ομιλία του κατά την
Παραμονή των Φώτων λέγει, ότι η μετάνοια είναι «και
αρχή και μεσότης και τέλος της των Χριστιανών
πολιτείας». Και όσο πιο πολύ κανείς αισθάνεται την
αμαρτωλότητά του, τόσο και μετανοεί καλύτερα και
περισσότερο.
Και γι’ αυτό βλέπουμε αυτό το μεγάλο σημείο – μυστήριο
μπορεί να πει κανείς – στη ζωή των Αγίων, οι οποίοι ενώ
έχουν φθάσει πολύ κοντά στον Θεό, όμως έχουν μία
πραγματική μετάνοια, ένα πνεύμα μετανοίας το οποίο
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΕΤΟΣ 23 Ο ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1181
μας εκπλήσσει, διότι εμείς βλέπουμε την αγιότητα της
ζωής τους αλλά και την άκρα ταπείνωση και την μεγάλη
μετάνοιά τους.
Έργο του Χριστιανού διαρκές είναι η μετάνοια. Και έργο
του Μοναχού διαρκές είναι η μετάνοια. Γι’ αυτό, πατέρες,
ήλθαμε και εδώ στην έρημο, για να κάνουμε υπόθεση της
ζωής μας την μετάνοια. Το κύριο έργο μας είναι αυτό·
όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Και μόνον όταν όλα τα
άλλα εντάσσονται σε αυτό το κύριο έργο της μετανοίας
έχουν σκοπό και νόημα.
Εχθές δώσαμε με την Χάρη του Θεού τα διακονήματα.
Αυτά τα πήραμε, για να είναι και αυτά μία οδός
μετανοίας, ένας τρόπος με τον οποίο εν τω διακονήματι
θα εκφράζουμε την μετάνοιά μας και θα προσπαθούμε
δια της ευλαβούς ασκήσεως του διακονήματος να
βιώνουμε το γεγονός της μετανοίας.
Γι’ αυτό θα ήθελα σήμερα να παρακαλέσω τον Θεό να
μας φωτίσει όλους, ποτέ να μη φεύγει από τον νου μας
αυτό το οποίο ετόνισα, ότι κύριο έργο μας είναι η
μετάνοια. Και κάθε ημέρα να είναι βαθύτερη η μετάνοια,
πληρέστερη η μετάνοια, πιο ευάρεστη στον Θεό η
μετάνοια. Έχει απύθμενο βάθος η μετάνοια. Και όσο
μετανοεί κανείς, τόσο αισθάνεται την ανάγκη ότι και
περισσότερο πρέπει να μετανοήσει. Και ο Θεός να μας
φυλάξει να μη προσκολληθούμε σε άλλα πράγματα
δευτερεύοντα, ακόμα και μέσα στην μοναχική μας ζωή,
τα οποία θα μας κάνουν να χάσουμε τον κύριο σκοπό μας
και το όραμα της μετανοίας μας.
Γι’ αυτό η όλη πολιτεία του μοναχού, και η ενδυμασία του
και η συμπεριφορά του και η σιωπή του και η αυτομεμψία
του και η εσωστρέφειά του, όλα αυτά είναι δείγματα
μετανοούσης ψυχής. Και όταν δεν υπάρχουν αυτά,
σημαίνει ότι δεν υπάρχει και η μετανοούσα ψυχή. Και ο
μοναχός μπορεί να είναι εξωτερικά μοναχός, αλλά
εσωτερικά, εφόσον δεν έχει την μετάνοια, δεν είναι
μοναχός.
Γι’ αυτό, πατέρες, σας παρακαλώ πολύ, κάνοντας και
υπακοή στο κήρυγμα του Σωτήρος μας «μετανοείτε·
ήγγικε γαρ η Βασιλεία των Ουρανών» (Ματθ. 4:17),
αγωνίζεσθε, και εσείς και εγώ. Να αγωνιζόμαστε και να
είμαστε όλοι μας πάντοτε μοναχοί της μετανοίας. Τότε
θα ευαρεστούμε τον Θεό, και τότε και η αδελφότης μας
θα είναι μία μετανοούσα αδελφότης, και τότε θα έχει και
την Χάρη του Θεού η αδελφότης μας, και τότε θα
βοηθήσει και τον κόσμο.
Διότι δεν πρόκειται εμείς οι μοναχοί να βοηθήσουμε τον
κόσμο ούτε με τις ομιλίες ούτε με τα βιβλία ούτε με
τίποτε από αυτά.
Με την μετάνοιά μας θα τον βοηθήσουμε. Αν εμείς
μετανοούμε μυστικά, ο Θεός θα ευλογεί και θα ενισχύει.
Και θα βοηθεί και τους άλλους ανθρώπους, οι οποίοι και
αυτοί περιμένουν από εμάς αυτό το πράγμα, το
παράδειγμα της μετανοίας.
Γι’ αυτό και οι Ιεροί Κανόνες λέγουν, ότι Μοναχός είναι
εκείνος ο οποίος «στηλογραφεί» στον κόσμο, δηλαδή
δείχνει το παράδειγμα της μετανοίας (μγ’ κανών της ΣΤ’
Οικ. Συνόδου).
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 01 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
Εάν σήμερα ο κόσμος δυσκολεύεται να πλησιάσει τον
Χριστό, δυσκολεύεται διότι του λείπει η μετάνοια. Εάν
σήμερα οι θεολόγοι μας – τινές εκ των θεολόγων –
βλέπουμε ότι δεν μπορούν να συλλάβουν το βαθύτερο
νόημα της Ορθοδόξου θεολογίας, αυτό οφείλεται στο ότι
επίσης λείπει η μετάνοια. Εάν η Εκκλησία δεν έχει τόσο
αποτελεσματική παρουσία στον κόσμο, αυτό οφείλεται
στο ότι οι άνθρωποι της Εκκλησίας δεν είμαστε άνθρωποι
της μετανοίας.
Γι’ αυτό λοιπόν το κήρυγμα του Κυρίου μας δεν είναι
μόνο γι’ αυτούς που είναι εκτός της Εκκλησίας, αλλά
είναι και για μας που είμαστε μέσα στην Εκκλησία και
μέσα στον Μοναχισμό. Ο Κύριος περιμένει από όλους
μας αυτήν την πιο ευάρεστη σ’ Αυτόν και πιο πλήρη
μετάνοια.
Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης (†)
Mήπως τελικά ήρθε η ώρα των αποφάσεων ;
Πολλά ζευγάρια που έχουν σχέση
αφήνουν τους μήνες ή τα χρόνια
να περνούν. Αποφασίζουν να
παντρευτούν και ανακαλύπτουν
ξαφνιασμένοι ότι έχουν περάσει
π.χ. 10 χρόνια και πλέον έχουν κουραστεί. Λέμε σε
πολλά ζευγάρια να μην αφήνουν το χρόνο να περνάει.
Έχεις μια σχέση; Αποφάσισε πού θα την πας. Αυτό το
απλά να περνάμε καλά χωρίς προσανατολισμό, χωρίς
νόημα, χωρίς μοίρασμα, χωρίς ένωση και ενότητα φτάνει
στη φθορά και ίσως στο τέλος.
Να φερθείς ώριμα, να βάλεις κάποια χρονικά περιθώρια
και να πάρεις αποφάσεις χωρίς να είσαι εσύ και η σχέση
σου σε ένα χάος χωρίς νόημα και ελπίδα.
Άσε τους συγκρητισμούς με παλαιότερες σχέσεις ή με
σχέσεις που δεν έχουν έρθει ακόμα («Μήπως να αφήσω
αυτόν τον άνθρωπο για να μου έρθει κάποιος
καλύτερος;»).
Κάνε κάποια απλά ερωτήματα στον εαυτό σου και
προχώρα.
Θέλω να ζήσω με αυτόν τον άνθρωπο για πάντα.
Τι είναι για μένα αυτός ο άνθρωπος;
Είμαι έτοιμος να παλέψω και να θυσιαστώ;
Βλέπω την αιωνιότητα μαζί με αυτόν τον άνθρωπο,
ακόμα και μέσα από πόνους και δυσκολίες;
Μην παντρευτείς απλά για να κάνεις παιδιά ή να
αποκατασταθείς. Αυτό είναι μια λάθος θέση, κάτι που
ίσως το πληρώσεις κάποια στιγμή.
Η αποκατάσταση και ίσως τα παιδιά είναι αποτέλεσμα.
Πάρε απόφαση αν θέλεις να περάσεις τη ζούγκλα της
ζωής και την πύλη του Παραδείσου με αυτόν τον
άνθρωπο. Αν η απάντηση είναι Ναι, τότε προχώρα, αν
είναι Όχι, τότε φύγε για να μην κοροϊδεύεις άλλο αυτόν
τον άνθρωπο. Η ζωή θέλει τόλμη και αποφάσεις.
Με συνείδηση, προσευχή και ρίσκο πολλές φορές. Είσαι
έτοιμος;
π. Σπυρίδων Σκουτής
Η αληθινή συμφιλίωση.
Ο άγιος ιερέας των Αθηνών Παπα-Νικόλας Πλανάς
(1932), βαθύς γνώστης της πνευματικής ζωής και
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1181
έμπειρος ανατόμος των ανθρωπίνων παθών, έδωσε
κάποτε την ακόλουθη θεραπευτική αγωγή σε μία
πνευματική του θυγατέρα, για να την βοηθήσει να
καταλάβει, πως πρέπει να συγχωρούμε αυτούς που μας
αδικούν.
Εξομολογείται η ίδια την εμπειρία της «Κάποτε είχα
συκοφαντηθεί από κάποιους συγγενείς μου. Δεν
ανταλλάξαμε όμως κουβέντες ούτε ύβρεις. Όταν
εγκατασταθήκαμε και οι δυο οικογένειες στην Αθήνα,
είχαμε απλώς ένα «γεια».
Όταν εξομολογήθηκα στον Παππού την υπόθεση, του
είπα ότι δεν θέλω ανταλλαγή επισκέψεων. Καλά είναι,
του λέω, αφού χαιρετιόμαστε. Εξάλλου, εκείνη ήταν
κοσμική, ενώ εγώ κοντά στον Πάππου άλλη ζωή. Έτσι
έλεγα, και το πίστευα ότι δεν έχω τίποτα μαζί της.
Τότε όμως, τον ακούω ξαφνικά να μου λέει: Όχι, παιδί
μου. Αυτό δεν είναι αρκετό. Δεν το καταλαβαίνεις ότι το
πάθος μέσα σου ακόμη ζει; Γι’ αυτό είναι ανάγκη να πας
στο σπίτι της, να φας στο τραπέζι της και να κοιμηθείς
μια μέρα στο σπίτι της.
Μου ήρθε κεραυνός! Πιό εύκολα θα έπινα το πιό πικρό
φάρμακο, παρά να κάνω αυτό πυύ μου είπε! Τότε με δέος
κατάλαβα, πόσο πάθος φώλιαζε μέσα μου! Έλα, όμως,
που έπρεπε να κάνω υπακοή!
Με γόνατα που έτρεμαν πήγα στο σπίτι της. Ευτυχώς η
ευχή του Παππού τους φώτισε και με υποδέχτηκαν καλά.
τόσο αυτή όσο και ο σύζυγος και η μητέρα της. Στο
τραπέζι, το μεσημέρι, έλεγα μέσα μου: Διαβολική τριάδα,
εννοώντας φυσικά το ανδρόγυνο και τη μητέρα της. Δεν
περιγράφεται ό ψυχικός αγώνας εκείνης της ημέρας!
Το μεσημέρι κοιμηθήκαμε στο ίδιο δωμάτιο με την
συγγενή μου. Μόλις κοιμήθηκα, είδα τον σατανά δίπλα
μου να μου λέει: «Εδώ ήρθες, μωρή, να κοιμηθείς; Άντε
να χαθείς! Ξύπνησα συντετριμμένη και της λέω: Είδα ένα
κακό όνειρο. Μου λέει κι αυτή: Κι εγώ είδα ένα πολύ κακό
όνειρο. Ούτε της είπα τι είδα, ούτε τη ρώτησα τι είδε αυτή.
Έλειπε ακόμα η οικειότητα.
Από τότε όμως επανήλθαμε στην προηγούμενη σειρά της
αδελφοσύνης και ξαναγίναμε – συν Θεώ πολύ
αγαπημένες!…
Ο άγιος ποιμένας Παπα-Νικόλας Πλανάς δίδαξε τη
θυγατέρα του και διδάσκει και εμάς.
-Μη βιάζεσαι να καθησυχάσεις τον εαυτό σου ότι «δεν
έχεις τίποτε» με κάποιον, που σε πρόσβαλε!
-Ψάξε με ειλικρίνεια μέσα σου και παραδέξου ότι,
τηρώντας τυπικές αποστάσεις, δεν βαδίζεις σωστά!
-Ανάλυσε βαθύτερα και κατανόησε ότι δεν τον έχεις
συγχωρήσει όσο νομίζεις.
Πάρε απόφαση να κάνεις σταδιακά τις θυσίες, που θα σε
φέρουν πιο κοντά στον άνθρωπο, που σε αδίκησε.
-Παραδέξου με παλληκαριά το δικό σου μερτικό της
ευθύνης και «φώναξέ το» στη προσευχή σου: «Κύριε, την
ανομίαν μου εγώ γινώσκω…»!
Με αυτές τις προϋποθέσεις θα ελκύσεις την Ειρηνοποιό
Χάρη του Θεού, που μπορεί να… σπάσει και τις πιο
«πέτρινες» καρδιές!
Αρχιμ. Β. Λ. , www.askitikon
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 01 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
Πῶς βλέπουμε τὸν διπλανό μας;
Στὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ
Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
Τὴν ἡμέρα ποὺ θυμόμαστε τὸν
Σταυρὸ τοῦ Κυρίου, πρέπει νὰ
δίνουμε ἰδιαίτερη προσοχὴ σ’ ὅ,τι
εἶναι ἡ Θεϊκὴ ἀγάπη.
Τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο ποὺ θυσίασε τὸν
Μονογενῆ του Υἱό, ὥστε κανεὶς ἄνθρωπος δὲν θὰ πρέπει
νὰ λησμονηθεῖ καὶ ν’ ἀγνοηθεῖ.
Ἂν εἶναι ἀλήθεια αὐτό, πῶς θὰ πρέπει νὰ
ἀντιμετωπίζουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον;
Ἂν ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς σημαίνει τόσα πολλὰ γιὰ τὸν
Θεό, ἐὰν Ἐκεῖνος ἀγαπάει τὸν ἄνθρωπο σὲ τέτοιο βαθμό,
ὥστε νὰ θυσιάσει τὴν ζωή Του, ὁ θάνατός Του εἶναι
εὐπρόσδεκτος- πῶς θὰ πρέπει λοιπὸν νὰ φερόμαστε στὸν
πλησίον μας;
Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ἀγαπᾶμε ἐκ φύσεως, ποὺ μὲ
τόσους πολλοὺς τρόπους μοιάζουν μὲ μᾶς στὸ μυαλό, τὸ
συναίσθημα – ἀλλὰ εἶναι αὐτὸ ἀγάπη;
Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἀγαπᾶμε αὐτὸ τὸ πρόσωπο σὰν τὸ πιὸ
πολύτιμο πρόσωπο στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ δικά μου,
ἐπειδὴ λαχταρῶ νὰ εἶμαι μὲ τὸν Θεό, νὰ μοιράζομαι τὶς
σκέψεις Του, τὴ στάση Του ἀπέναντι στὴ ζωή.
Καὶ πόσοι ἄνθρωποι ὑπάρχουν ποὺ τοὺς φερόμαστε μὲ
ἀδιαφορία, δὲν εὐχόμαστε κάτι κακὸ γι’ αὐτοὺς – δὲν
ὑπάρχουν γιὰ μᾶς! Ἂς ρίξουμε μιὰ ματιὰ γύρω μας σὲ
τούτη τὴ συνάθροιση καὶ γιὰ μῆνες ἂς ἀναρωτηθοῦμε: «τί
σημαίνει αὐτὸ τὸ πρόσωπο γιὰ μένα;»
– Τίποτα· ἁπλὰ κάποιος ποὺ παρευρίσκεται στὴν ἴδια
ἐκκλησία, ποὺ πιστεύει στὸν ἴδιο Θεό, ποὺ λαμβάνει τὴν
ἴδια κοινωνία- καὶ λησμονοῦμε ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ
λαμβάνουν τὴν ἴδια κοινωνία, ἔχουν γίνει μέρος τοῦ
σώματος τοῦ Χριστοῦ, ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ζεῖ μέσα τους,
ὅτι θὰ πρέπει νὰ στραφοῦμε σ’ αὐτούς, νὰ τοὺς
κοιτάξουμε, καὶ νὰ δοῦμε ὅτι ἀποτελοῦν ναὸ τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος, μιὰ συνέχεια τῆς Ἐνσάρκωσης.
Ἂς θέσουμε στὸν ἑαυτὸ μας σοβαρὰ καὶ κρίσιμα
ἐρωτήματα γιὰ τὸ πῶς φερόμαστε καὶ πῶς βλέπουμε τὸν
διπλανό μας.
Ἂς ἀφιερώσουμε ὅλη τὴν ἑβδομάδα γιὰ νὰ σκεφτοῦμε τὸ
ἕνα πρόσωπο μετὰ τὸ ἄλλο καὶ ἂς ἀναρωτηθοῦμε:
«ὑπάρχει ἀγάπη στὴν καρδιά μου;»
Ὄχι μιὰ συναισθηματικὴ ἀγάπη, ἀλλὰ μιὰ ἀγάπη ποὺ
μέσα στὸ φῶς τοῦ Θεοῦ κάνει ἕναν ἄνθρωπο πολύτιμο, –
πολύτιμο στὸ βαθμὸ ποὺ θὰ πρέπει νὰ εἶμαι
προετοιμασμένος νὰ δώσω τὴν ζωή μου γι’αὐτὸ τὸ
πρόσωπο.
Καὶ ὅταν τὴν ἑπόμενη ἑβδομάδα προσέλθουμε στὸ
μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, ἀνάμεσα στὰ ἄλλα,
ἂς φέρουμε, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, αὐτὸ τὸ ἐρώτημα:
«Ὑπάρχει γιὰ μένα ὁ πλησίον;
Τί σημαίνει γιὰ μένα; » Γιὰ τὸν Θεὸ εἶναι τὰ πάντα· ἐὰν
γιὰ μένα δὲν εἶναι τίποτα, ποιὰ εἶναι ἡ θέση μου ἐνώπιον
τοῦ Θεοῦ; Ἀμήν.
Μητροπολίτη Σουρόζ Αντώνιου Bloom
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1181
Οι δοκιμασίες είναι το σπρώξιμο του Θεού…
Βασανιζόμαστε. Πέφτουμε και
σηκωνόμαστε. Κάνουμε και ζούμε
τα ίδια λάθη, τα ίδια πάθη, τα ίδια
αδιέξοδα λιμνάζουν την ζωή μας.
Φοβάστε την αλλαγή.
Δυσκολευόμαστε στην μετάνοια.
Έχουμε συνηθίσει την μιζέρια. Η αρρώστια έγινε το
καταφύγιο μας. Το «θύμα» ο μεγάλος ρόλος της ζωής
μας. Τότε τι κάνει ο Θεός;
Επιτρέπει την «καταστροφή» μας για να βρούμε τον
εαυτό μας. Γνωρίζει ότι μόνοι μας ποτέ δεν θα κάναμε
τίποτα ώστε να αλλάξουμε εκείνα που μας
αρρωσταίνουν και μας διαλύουν υπαρξιακά.
Επιτρέπει μια δοκιμασία που στην πραγματικότητα είναι
ευκαιρία. Απλά την ώρα του πόνου δεν διακρίνεται η
ευεργεσία. Αυτό θα γίνει αργότερα.
Ο δρόμος για τον παράδεισο περνάει πάντα μέσα από
την κόλαση. Εκεί θα πάρουμε τις κρίσιμες αποφάσεις για
την ζωή μας.
Εκεί στην καταστροφή, στα συντρίμμια θα συναντήσουμε
ξανά τον εαυτό μας, και λαβωμένο θα τον διασώσουμε
από τον θάνατο.
Ο Χριστός κατέβηκε τρεις μέρες στον άδη, στο απόλυτο
σκοτάδι, γιατί ήξερε καλά οτι από εκεί θα γίνει η
Ανάσταση.
Πάνω στις πληγές μας κτίζεται το αύριο. Οι δοκιμασίες
δεν είναι τίποτε άλλο από το σπρώξιμο του Θεού να
ζήσουμε όλα εκείνα που ξεχάσαμε οτι είχαν αξία για
μας…
π. Λίβυος
Δίκτυο Προσευχής
Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε
βράδυ11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι
μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την
Ευχή,για όλα τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά
στον τόπο μας, την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και
σε κάθε ψυχή που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας.
«Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου,
Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν,
ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.»
ἘπισκεφθεῖτετὴνἱστοσελίδατῆςἘνορίας μας:
http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
Πρωτ π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Πρωτ. π. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ:
28210-43053
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ