CUMHURİYET DÖNEMİ KONUT MİMARİSİ

PROF. DR. SIDIKA ÇETİN

1-2. HAFTA
 1-2. HAFTA
• CUMHURİYET DÖNEMİNDE KONUTUN
GELİŞİMİ

• 1923-1950 DÖNEMİ ÜZERİNDEN

BİR İNCELEME
 Bölüm / Hafta Hedefleri
• Hedef 1: Konutun 1923-1950 yılları arasındaki
gelişimi hakkında farkındalık sağlama

• Hedef 2: Yasa ve yönetmelikler hakkında

farkındalık sağlama

• Hedef 3: Türkiye’de konut konusunda var olan

literatür hakkında farkındalık sağlama.
 1-2. HAFTA
1.GİRİŞ
Ders kapsamında,
 Türkiye Cumhuriyetinin kuruluşu ve temellerinin atıldığı dönemden
kente göç süreçlerine kadar olan dönemin anlatıldığı 1923-1950
yılları
 Emek gücünün kente ihtiyacı neticesinde göçlerin başladığı ve
nüfusun hızla arttığı 1950-1980 yılları
 Üretimin rant kaygısıyla yapıldığı, sermayenin hakim olduğu 1980-
2000 yılları
olarak çalışma üç bölümde özelleştirilmiştir.
 1.1.Problemin Tanımı

• Konut Kavramı
toplumların politik, siyasi, ekonomik, teknolojik,
kültürel vb. birçok farklı disiplinde geçirdiği
değişimlerin aynası olacak nitelikte çok boyutlu
bir kavramdır.
 Konut Sorunu
• Cumhuriyet’in ilanından sonra yeni rejimin ve düzenlemelerin etkisiyle
toplumda olan değişkenler konut kavramını ve sunuş biçimlerini
etkilemiştir. Burada başta 1923 olarak belirttiğim sürecin başlangıcı
1930’lu yıllara kadar kanunlar çerçevesinde sınırları belirlenmiş ve
kapsamlı bir üretim modeline geçilemediği için sonrasında 1930’lu
yıllar alarak anılacağını belirtmek isterim.

1930’lu yıllardan 2000’li kadar , nüfus artışı, göç hareketleri, büyük

afetler, vb. durumlar neticesinde konut sorunu her zaman devletin
gündeminde olmuştur.

Bu sorun, konutun niteliği ve konut yetersizliği olarak iki başlıkta

incelenebilir. Buna aranılan çözümler ile ülkede yeni oluşumlar ortaya
çıkmış, yasa değişiklikleri olmuş ve konut biçimlerinde birçok farklılık
yaşanmıştır.
 1.2.Amaç ve Kapsam
• İlk 6 dersimizde Türkiye’de 1930-2000 yılları arasında konutun mekânsal olarak
değişimi incelenecektir.

1930-2000 yılları arasında

• Bireysel konut üretiminden kooperatif yoluyla konut üretim sürecine nasıl
geçildiği
• Bu süreçlerin planlama kararlarını nelerin etkilediği araştırılacaktır.

1930’lardan 2000’li yıllara kadar olan sosyal, ekonomik, yapısal, hukuki değişimler
anlatılmıştır. Burada konut sorununa;
• devletin desteklediği
• bireysel olanaklarla getirilen çözümler konu kapsamında incelenmiştir.

Daha sonra da 2000’i yıllardan günümüze kadar olan sosyal, ekonomik, yapısal,
hukuki değişimler anlatılacaktır.
1930-1950 Dönemi
• 1930-1950 Yılları Arası ve Örnekler
Yeni savaştan çıkan bir toplumun toparlanmaya çalışan ekonomisi konut alanına yapılması
gereken yatırımları geri planda bırakmıştır . 1945’lerden sonra İkinci Dünya Savaşı’nın da
sona ermesiyle ekonomi olumlu bir ivmeyle ilerlemiştir ve bu inşaat sektörüne de
yansımıştır.
1930-1950 yılları arasında devlet kaynaklarını daha çok sanayileşmeye kullandığı ve
kentlerde nüfus artışında stabil bir durum gözlendiği için devletin barınmayı bir sorun
olarak göremediği ve konut üretimi için ciddi bir politika izlemediği söylenebilir.
Sanayi oluşumlarının yeni başlaması, köyden kente göçe neden olacak kadar ilerleme
göstermemiştir o sebeple bu dönemde ekonominin tarıma dayalı olduğunu ve nüfusun
köylerde yoğun olduğunu söylemek mümkündür(Çoban,2012).

Eğitim-
Sanayileşme Modernleşme Üretim
Büyük fabrikalar Kompleks Dinlenme
ve Sanayi yerleşimler Barınma alanları
Tesisleri
Devletçi
ideoloji-
Üretim
Yasa ve yönetmeliklerde yapılan değişiklikler

Cumhuriyet’in ilk yıllarında îmâr alanında Osmanlı Devleti’nin yasa ve

düzenlemeleri ile devam edildiği görülmektedir. 1923-1928 yılları
arasında îmâr planlama çalışmalarına başlanmadığından Ebniye
Kanunu yürürlükte kalmış ancak 1928 yılından sonra yurdumuzda ilk kez
geniş kapsamlı şehir planlama çalışmaları yapılabilmiştir.

Îmâr işleri ile ilgili ilk adım 352 sayılı kanuna bağlı Mübadele, Îmâr ve
İskân Vekâleti’nin 1923 yılında kurulması ile atılmıştır.

1926’da 844 sayılı kanunla Emlak ve Eytam Bankası çalışmalarına

başlamış, banka 1926- 1946 yılları arasında yeni inşaatlara ve mevcut
binalara ipotek karşılığı kredi vermiştir.
1927’de ise sadece diplomalı mîmâr ve mühendislerin çalışmalarını
yasallaştıran 1035 sayılı “Mühendislik ve Mîmârlık Hakkında Yasa” kabul
edilmiştir.

1933 tarihli 2290 sayılı Belediye Yapı Yollar Kanunu ile kent
planlamalarını düzenleme ve yönlendirmeye çalışılmıştır.

1933 yılında ayrıca şehirlerin düzenlenmesi ve kamu hizmetlerini

karşılayacak tesislerin inşâsı için ihtiyaç duyulan krediyi sağlayacak
Belediyeler Bankası kurulmuştur.

Savaş sonrasında Ankara’da başlayan îmâr çalışmaları İstanbul ile

devam etmiştir
• 1945’te İşçi Sigortalar Kurumu’nun kurulması(devlet çalışanlarına
konut edindirme amaçlı, dönemin devlet bankası olan Emlak Eytam
bankasının devlet çalışanlarına lojman yapımını desteklemesi
amacıyla)

• 1946 yılında Türkiye Emlak Kredi Bankası’nın amaçları, ucuz kredi

sağlamak yanında konut üretip satmak, kooperatiflere destek olmak
şeklinde yeniden belirlenmiştir (Pulat, 1992). 1948 tarihli ve 5228 sayılı
ilk gecekondu yasası ile Ankara’da alt-orta gelir grubuna yönelik
Yenimahalle kurulmuştur. Yasa, Ankara Belediyesi’nin arsa tahsis
etmesi, belediyenin göstereceği tipte konut ve parselleme yapılması
gibi hükümler içermektedir (Küçük, 1995).

• Bu yasayı 1949’da çıkarılan 5431 sayılı yasa izlemektedir

Kooperatif türü konutlar

Cumhuriyetin ilk yıllarında başkentin Ankara olması ve gelen

bürokrat ve memurların konut ihtiyacı dönemin konut
politikasını memur konutlarına yöneltmiştir. İlk yaklaşımlar
başkentin mekansal gelişimine yöneliktir.

1925’de çıkarılan 586 sayılı yasayla memurlara kooperatif

kurmaları için avans verilmiş ve belediye başkentin ilk projesi
olan Yenişehir’de 198 konut yaptırmıştır.

Vakıflar Baş Müdürlüğü de memur konutları üretmiş ancak lüks

ve üst gelir gruplarına yönelik olmuştur. Müdürlük Güney Doğu
Mahallesi’nde sosyal konut üretirken, Ziraat Bankası Adakale
sokakta, Devlet Demiryolları hat boyunca lojmanlar ve Çocuk
Esirgeme Kurumu Ulus’ta kira ve Vakıf apartmanları
yaptırmıştır.

1928 yılında 1352 sayılı yasayla memur konutları yapımı

amaçlanmıştır.
 1930’larda konut gelişmesine öncülük
eden kooperatifler Bahçelievler’de,
Güvenevler’de, Kavaklıdere’de konutlar
üretmişlerdir (Pulat, 1992). H. Jansen’in
tasarladığı ilk toplu konut projesi
Bahçelievler iki katlı evleri, çarşısı, PTT
ve karakolu, tenis kulübü ile Batıdan bir
örnektir (Vanlı, 1995).

1930-1950 yılları arasında üretilen

konutlarda sosyo-ekonomik düzeye göre
bölgeleme yapılmış alt-orta ve orta gelir
grupları için eski kent, Sıhhiye ve Cebeci,
üst ve üst-orta gelir grupları için ise
Yenişehir, Bahçelievler ve
Gaziosmanpaşa gibi semtler
kullanılmıştır
Devlet çalışanları için yapılmış evler-1940lar, (Kaynak: http://dergi.mo.org.tr/ dergiler/2/118/1344.pdf 1947)
 Bahçelievler konut Kooperatifi

Türkiye’de konut kooperatifi hareketi

ilk 1934 yılında, Nusret Uzgören
öncülüğünde kurulan Ankara
Bahçelievler Yapı Kooperatifi ile
başlamıştır.
Mimar Jansen’in tasarladığı
Bahçelievler Kooperatifi, 1935 yılında
çizdiği ilk eskizine göre sıra evleri
arazinin ortalarına, tek ve ikiz evleri
arazinin kenarlarını yerleştirmiştir.
Ortalarında da aktivite mekânlarını
düşünmüştür. Nusret Uzgören’in
talebiyle 1936 yılında revize edilen
planlara göre sıra evlerin sayısı
düşürülmüş, tek ve ikiz evlerin sayısı
artırılmıştır. Ortak alan da ise çocuk
bahçesi, gazino, tenis kortu ve
yüzme havuzu şeklinde
düzenlenmiştir (Akcan, 2009).
Bahçelievler Yapı Kooperatifi vaziyet planı ( Tekeli ve İlkin,1984)
Kooperatifin ortakları, bürokratlar ve
çoğunlukla Ziraat Bankası’nda
çalışan bankacılardan oluşmaktadır.

İlerleyen yıllarda revizyonlar

sonucunda, sıra evlerin bitişik ve
sokağa bakan mahalle dokusu terk
edilerek, 169 adet müstakil evden
oluşan bir yerleşim haline
getirilmiştir. Talepler neticesinde
evlerin oda sayıları arttırılarak
bodrum kat eklenmiştir. Metre
kareleri büyüyen evler Jansen’in
önerdiği sosyal konut olmaktan
çıkarak lüks konuta dönüşmüşlerdir
(Tekeli ve İlkin, 1984).
Bahçelievler Yapı Kooperatifi D2 tipi (Anonim,1937)
 Küçükevler Yapı Kooperatifi F tipi ev (Anonim, 1939)

1940’lı yıllarda yapılan örneklerden bir tanesi Küçük evler yapı kooperatifidir. Arsası
Bahçelievler Yapı Kooperatifi’nin güneyinde olan Küçükevler Yapı Kooperatifi 216
ortakla kurulmuştur. Kooperatife girmek için “şirkette maaşlı veya ücretli memur olmak”
şartı konmuştur.

15. Maddesinde evlerin aynı tipte üretileceği, maksimum 3 oda ve 75 m2 alandan

büyük olmayacağı belirtilmiştir (Anonim, 1938). Mimar Şinasi Şahingiray’ın çizdiği evler
5 tipten oluşmaktadır, üçü tek ikisi ikiz evlerdir. Evler genellikle 3 veya 4 odalıdır. Bütün
yapıların kendisine ait 300-400 metrekarelik bahçesi vardır (Anonim, 1939).
 1949 yılında inşası biten Memur Ev
Kooperatifinin mimarı Harbi
Hotan’dır. Alanda 20 adet ev bulunur
ve 2 farklı konut tipi vardır. Evlerden
A tipi iki katlı, B tipi bir katlı olacak
şekilde tasarlanmış aile konutlarıdır.
İlerleyen dönemlerde inşaat
sahipleri planlarla değişim
yapılmasını istemiş A tipi konut 3, B
tipi ise 2 katlı olarak düzenlenmiştir
(Arkitekt, 1952).

B tipi evler yığma, A tipi evler ise

betonarme karkas olarak inşa
edilmiştir(Doğusan Alexander,2013)
.Arkitekt’in 1952’de yayınlanan
İzmir Memurlar Ev Kooperatifi B tipi (Arkitekt, 1952)
makalesine göre, bina ucuza mal
edilmek istenmiş o nedenle
kullanılan malzemelerin ekonomik
olanları tercih edilmiştir.

Saraçoğlu Memur Evleri, P. Bonatz, 1944-1946 stabil bir durum gözlendiği için devletin
(Kaynak: www.goethe.de)
1944 yılında çıkarılan yasa ile devlet
memurlarına konut sağlamak devletin
görevleri arasına alınmıştır (Keleş, 2017). ilerleme göstermemiştir o sebeple bu
Bu yasa kapsamında yapılan en önemli
örnek ise 434 konutun bulunduğu
Saraçoğlu Mahallesidir (Sey, 1998).
Yeni savaştan çıkan bir toplumun
toparlanmaya çalışan ekonomisi konut
alanına yapılması gereken yatırımları geri
planda bırakmıştır .
1945’lerden sonra İkinci Dünya Savaşı’nın
da sona ermesiyle ekonomi olumlu bir
ivmeyle ilerlemiştir ve bu inşaat sektörüne
de yansımıştır.
1930-1950 yılları arasında devlet
kaynaklarını daha çok sanayileşmeye
kullandığı ve kentlerde nüfus artışında
barınmayı bir sorun olarak göremediği
ve konut üretimi için ciddi bir politika
izlemediği söylenebilir.
Sanayi oluşumlarının yeni başlaması,
köyden kente göçe neden olacak kadar
dönemde ekonominin tarıma dayalı
olduğunu ve nüfusun köylerde yoğun
olduğunu söylemek
mümkündür(Çoban,2012).
 • Cumhuriyetin ilk yasal
İş bankası ikramiye evleri (Kaynak:
usumnu.wixsite.com)
düzenlemelerinden, yapılan
uygulamalardan, göçmenler için
Yerleştirme Bakanlığı’nın ve kredi
sağlayan Emlak ve Eytam
Bankası’nın kurulması, yeni
yerleşmelere arsa bulunması,
memurlara konut ödeneği
verilmesi gibi önlemlerden yeni
yönetimin konut sorununu çözme
arayışı içinde olduğu görülmektedir.
1920’lerde kent tasarımlarıyla ilgili
çıkan yasaların yapı üretimini
özendirici maddeleri de konut
sorununu çözmeye yöneliktir.
Mimarlar düşük maliyetli işçi,
öğretmen, memur konutları, köy
evleri, bitişik evler, katevi
tasarımları yapıp yayınlamışlardır
(Alsaç, 1993).
 1936 yılında Zonguldak’ta
kurulan Maden Kömür
İşletmelerinin amele,
memur, bekar işçi evleri,
yatakhaneler, sinema,
amele çocuklarına mektep,
çocuk bahçesi, orman
parkı yapımı
gerçekleştirilmiştir (Anon.
2, 1936).

Etibank ve Sümerbank da
Nazilli, Hereke, Bursa,
Kayseri, İzmit gibi
kentlerde devlet üretim evi
ya da işletmelerinde
çalışanlara konut
yaptırmışlardır (Alsaç,
• Seyfi Arkan’ın Tasarladığı Zonguldak Kozlu 1993).
Amele Evleri (Aslanoğlu, 2010)
• Kira amaçlı inşa edilen bu konutlar Kira Evleri
2 veya 3 katlıdır. Koridor
kullanımına bağlı olarak ortak alan
kare veya dikdörtgen formdan
ince uzun forma dönüşmekte ve
salt mekânlar arası geçişte
kullanılan bir alan halini
almaktadır. Bu planlamayla
odaların yerleşimine bağlı olarak
yapılar dar parseller üzerine de
inşâ edilebilmektedir.
• Kare veya dikdörtgen koridorlar
genelde merkezde olmakla birlikte
bazı apartmanlarda ince uzun kol
halinde dairelerin yan cephesinde
Plan 6: Göksun Kira Evi normal kat planı
kesintisiz devam ederek yan cephe (Mutlu, 1940, s.7).
duvarını oluşturmuştur.
 Hasan B. Apartmanı-Aksaray,
Mimar, 1932-11, s.322-323.

Şişli’de bir kira evi

Melek Apartmanı-Nişantaşı https://www.arkitera.com/haber/gecmisin-modern-mimarisi-
(meskenbuhrani.wordpress.com) 2-besiktas-sisli/
Dönemin Avrupa şehirlerindeki mîmârî akımların etkisinde kalarak
planlanan çok katlı, kütlesel etkiye sahip ve Kübik Mîmârî’nin
hâkimiyetindeki konforlu apartmanlar, belli meslek grubundaki
vatandaşların yaşadığı yapılardır.

Kiraya verilmek için inşâ edilen bitişik nizamlı binalar İstanbul’da

ağırlıklı olarak Taksim-Talimhane, Maçka, Teşvikiye, Gümüşsuyu,
Sıraselviler, Nişantaşı, Pangaltı, Şişli, Beşiktaş, Kadıköy, Cihangir,
Gümüşsuyu ve Ayazpaşa semtlerinde bulunmaktadır.

1930-1950 yılları arasında Gümüşsuyu, Talimhane ve Ayazpaşa, maddî

durumu iyi ailelerin yaşadığı bitişik nizamlı, imârlı, plânlı, betonarme ve
çok katlı apartmanların yoğun olduğu semtler olarak karşımıza
çıkmaktadır.

Bunların dışında Fatih, Fındıkzade ve Aksaray’da orta gelir grubuna

giren ailelerin ikamet ettikleri eklektik stil-de dört-beş katlı apartmanlar
inşa edilmiştir (Anonim, 1981, s.4022
Ceylan Apartmanı, Beyoğlu , Beşiktaş - Gezi Apartmanı, Beyoğlu (Özakbaş).
Bazlamacı Apartmanı, Cihangir – Platin Apartmanı, Beyoğlu
 Tekil Konutlar
• Varlıklı ailelerin kâgir teknikle taş veya tuğladan, bahçe içinde tek
katlı veya iki katlı köşk ve villa tipi konutları tercih ettikleri
görülmektedir. Erenköy, Suadiye, Caddebostan, Kadıköy, Maçka,
Nişantaşı, Feneryolu, Beylerbeyi civarındaki bu konutlar dışında
orta gelir grubuna giren ailelerin ikamet ettikleri eklektik stilde
kâgir veya betonarme yapıların yoğun olduğu semtler ise Topkapı,
Edirnekapı, Fındıkzade, Fatih, Laleli ve Aksaray’dır.
• Kadıköy, Erenköy, Suadiye ve Moda’da geniş araziler üzerine inşâ
edilen villalar dergilerde yayınlanan Batılı tarz villalardan
esinlenerek planlanmıştır. Maddî durumu iyi birkaç seçkin zengin
ailenin tercih ettiği bu evler, halk arasında sınıfsal farklılaşmaya
neden olmuştur (Görsel 3, 4, 8, 9) (Anonim, 1981, s.4022).
 Cumhurbaşkanlığı Köşkü,Çankaya
(Clemens Holzmeister, 1930-32)
Ahmed Ağaoğlu Evi, Beşiktaş
(Eldem, 1938).

Ayaşlı Yalısı, Beylerbeyi (Eldem, 1938)

Ragıp Devres Villası, Bebek (E. Egli, 1932)

1923-1950 yılları arasında inşâ edilen konutlara genel olarak
bakıldığında -başta belirtilen yasa ve yönetmeliklerin de etkisiyle-
ülkenin içinde bulunduğu ikilemin mimarlık sektörüne de yansıdığı
görülmektedir. Bir yanda Cumhuriyet öncesinden getirilen yaşam
tarzları, düşünce sistemleri ve mimarlık kültürü, diğer yanda da Batı
kültürünün insanlara vaat ettiği yeni yaşam tarzı ve yaşam alanları
bulunmaktadır.

Modernist söylemli ve ağırlıklı olarak kübik tarzın etkisindeki müstakil

konutlarda yalın cephe anlayışı ve geometri temel alınırken, apartman
kültüründe ise çok katlı yaşam alanlarına geçiş aile yapısında
meydana gelen değişimin bir tezahürü olarak şekillenmiştir.
 Değerlendirme Soruları / Çalışma Soruları
• Soru 1: Bu dönemi diğerlerinden farklı kılan
özellikler nelerdir?
• Soru 2: İlk konut kooperatifleri hangileridir?
• Soru 3: Ankara’yı diğer kentlerden ayıran özellik
nedir?
• Soru 4: Kira Evi kavramı ile ne anlatılmaktadır?
 Kaynaklar
• Berkman,G., Osmay, S. 1996. 1984 Sonrası Konut Kooperatifçiliği. Ankara Toplu Konut İdaresi Başkanlığı, Konut
araştırmaları Dizisi No:16, Ankara.
• Bilgin, İ.,1998, Modernleşme, Modernizm ve Konut. Arredamento Mimarlık ,100+8, 86-93.
• Cantürk, E. 2016. Cumhuriyet’ten Günümüze Türkiye’de Konut Sorunu Ve Konut Politikalarının Gelişimi. Erişim
Tarihi: 12.12.2019. https:///academia.edu.documents/51148970/
• Çoban,A.N., 2012. Cumhuriyet İlanından Günümüze Konut Politikası,SBF Dergisi, 67,75-108
• Dikmen ,Ç.B., 2012. Cumhuriyetin İlanından Günümüze Ankara’da Katlı Konutların Cephe Düzeni. 6. Ulusal Çatı &
Cephe Sempozyumu,12-13 Nisan, Bursa (CD-ROM)
• Doğusan Alexander,G.N.,2013. Bir Modernleşme Pratiği Olarak Kooperatifçilik ve Bahçeli Konut Yerleşimleri.
İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Doktora Tezi,262s,İstanbul
• DPT 1979, Dördüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı 1979-1983, Ankara. Erişim tarihi :17.12.1019.
http://www.sbb.gov.tr/wp-content/uploads/2018/10/Dorduncu_Bes_Yillik_Kalkinma_Plani-1979-1983.pdf
• Eren,T.,2014. İstanbul'daki Çok Katlı Konut Yapılarında Mekansal Değişim Sürecinin Analizi. İstanbul Kültür
Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 298s, İstanbul
• Geray, C., 2000. Kenttaşlık Hakları. İnsan Hakları Yıllığı, TODAİE, 21, 499–510.
• Görgülü, T., & Kaymaz Koca, S. 2007. Türkiye’de Barınma Biçimlerinde Yaşanan Değişimler: Son Dönemde Yapılan
Tüketim Odaklı Konutlar. Mimarlık (337), 29-33.
• Görgülü,T.,2016. Apartman Tipolojisinde Geçmişten Bugüne; Kira Apartmanından “Rezidans’a” Geçiş. TÜBA-
KED,14,166-178
• İmar ve İskân Bakanlığı ,1973. 50 Yılda İmar ve Yerleşme,1923-1973,Ankara.
• Keleş, R. Hamamcı, C., Çoban, A. 2009. Çevre Politikası, İmgeYayınevi,522,Ankara
• Koca, D.,2015. Türkiye’de Çağdaş Konut Üretiminin Yeniden Okunması. Tasarım+Kuram Dergisi,19,19-36
• Koç,İ.,2000.Konut Kooperatif Yapılarında Görülen Hasar ve Kusurların, Kooperatiflerin Yapısal Özellikleri Bakımından
İrdelenmesine İlişkin Bir Model Önerisi;1980 Sonrası Konya Örneği. İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri
Enstitüsü, Doktora Tezi, 243s, İstanbul
• KORUM, U. ,1982. 1980 ve 1981 Yıllarında Konut Piyasası, Konut 81, KentKoop Yayınları ,20, Ankara
• Polat,Y.,Kartal,M., 2018. Cumhuriyetten Günümüze Türkiye’de Modernleşme Bağlamında Dışa Kapalı Konut Üretimi ,
Aksaray Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi ,10,63-76
• Resmi Gazete (1953). Bina Yapımını Teşvik ve İzinsiz Yapılan Binalar Hakkında Kanun, sayı. 8470. Erişim Tarihi:
02.01.2020.https://www.resmigazete.gov.tr/arsiv/8470.pdf
• Sey, Y., 1998. Cumhuriyet Döneminde Konut. Sey,Y.(Ed) 75 Yılda Değişen Kent ve Mimarlık(273-300) , Türkiye İş Bankası
Kültür Yayınları ve Tarih Vakfı Ortak Yayını, 353,İstanbul
• TBMM Tutanağı ,1946. Türkiye Kredi Fonsiye Bankası kurulması hakkında kanun tasarısı, dönem. 7, cilt. 24, oturum. 6.
Erişim Tarihi:10.12.2019.https://www.tbmm.gov.tr/tutanaklar/TUTANAK/TBMM/d07/c024/tbmm07024060.pdf
• Tekeli, İ., Keleş R., 1982. Konut'81. Kent-Koop Yayınları, 212, Ankara
• Tekeli, İ, İlkin, S. ,1984. Bahçeli Evlerin Öyküsü: Bir Batı Kurumunun Yeniden Yorumlanması. Batıkent Konut Üretim Yapı
Kooperatifleri Birliği Yayınları,164, Ankara.
• Tekeli, İ., 2009. Kentsel Arsa, Altyapı ve Kentsel Hizmetler,Tarih Vakfı Yurt Yayınları,220,İstanbul
• Tekeli, İ. ,2010. Konut Sorununu Konut Sunum Biçimleriyle Düşünmek, Tarih Vakfı Yurt Yayınları,253,İstanbul.
• Türel, A.,1998. Kent ve Ulaşım, Sey,Y.(Ed)75 Yılda Değişen Kent ve Mimarlık(155-170), İstanbul: İş Bankası
Kültür Yayınları,353, İstanbul
• Ultav,Z.T., Sahil,S.,2004, Toplumsal Yapı Mekansal Yapı Etkileşimi Bağlamında Or-An Örneğinin
İncelenmesi,Gazi Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Dergisi,19,247-259
• Uysal, Y. 2019. Şevki Vanlı ve Konservatuar Evleri. Erişim Tarihi: 29.12.2019. http://www.
sivilmimaribellekankara.com.
• Uzgören, N. ,1935. Bir Rapor (Halk Evinde 28/5/1934 tarihinde yapılan ilk Bahçelievler Yapı Kooperatifi
Toplantısı). İçinde Ankara Bahçeli Evler Yapı Kooperatifi Hakkında Derlenmiş Birkaç Yazı (s. 7-14). Başvekalet
Matbaası,Ankara.
• Yavuz, F., 1952, Ankara’nın İmarı ve Şehirciliğimiz. SBF Yayını,528,Ankara
• Yavuz, F. ,1953. Bina Yapımını Teşvik. Türk Belediyecilik Derneği İller ve Belediyeler Dergisi, 87-88, 63-68.
• Yavuz, F., Keleş,R., Geray,C., 1978.Şehircilik:Sorunlar – Uygulama ve Politika. AÜ SBF Yayınları,948,Ankara
TEŞEKKÜRLER