Lourdes 2022

Lourdesgroep Santpoort

Bloemendaal – Driehuis – Haarlem – Santpoort – Velserbroek – IJmuiden

1
2
 Mijn Lourdesreis

De eerste kennismaking
Al vaker had Hennie, mijn vrouw, tegen mij gezegd: “Ik zou ook graag
een keer samen met jou naar Lourdes gaan als vrijwilliger “. Ik ben nu
drie jaar met pensioen, dus heb alle tijd en ik ben er best nieuwsgierig
naar. Dus hebben we ons aangemeld.
Vrijdag 8 april is het dan zover, na twee jaar uitstel door corona,
kunnen we kennis maken met de andere pelgrims en de vrijwilligers.
Hennie, ik en haar zusje Ria worden hartelijk verwelkomd door de
organisatie en we stellen ons voor aan de anderen. Er zijn veel
bekenden maar ook veel nieuwe gezichten, dus heel veel namen om te
onthouden, maar dat komt vast wel goed.
Sommigen zijn al veel vaker naar Lourdes geweest en dat merk je al bij
het vertonen van de introductiefilm en de liedjes die er gezongen
worden. Zachtjes horen we de “veteranen” meezingen met de
Marialiedjes en je voelt al de eerste Lourdes ervaringen.
In totaal bestaat onze groep uit 38 personen, waarvan 13 nieuwelingen
waaronder ik, die best wel nieuwsgierig zijn naar wat er allemaal over
hen heen zal komen, hoe we het zullen ervaren.
Het is een fijne avond en we zien met spanning uit naar de dag van
vertrek.

Donderdag 28 april, dag 1

Na een prachtige Koningsdag en het
opruimen van het feestveld liggen
we om 00:15 uur in bed om er om
03:45 uur weer uit te komen. Om
04:45 uur komen we nog
slaapdronken bij de kerk aan, waar
Ton ons hartelijk verwelkomt, wij
onze keycords met namen
ontvangen en Ton ons nog even
vertelt over de gang van zaken voor
de komende dag.
José Joosten leest een mooi gebed voor de thuisblijvers en José
Rustemeijer een mooi gebed voor ons pelgrims, waarna de thuisblijvers
ons lief hebben uitgezwaaid. Hulde aan hen, die zo vroeg voor ons zijn
opgestaan!

3
In de bus probeer ik nog wat te slapen, maar het lijkt wel een
kippenhok, wat zijn ze allemaal enthousiast! En toch heb ik de Lourdes-
koekjes die Hennie heeft gebakken (in de vorm van de vredesduif, die
op het vaandel van de Lourdesgroep Santpoort staat) gemist. Dus toch
nog wel wat gepit tussen het gekakel door.
We zijn zojuist door de douane gekomen en we blijken per ongeluk nog
water in onze handbagage te hebben, maar na een extra controle
mogen we het toch behouden, apart hoor!
Een van de pelgrims heeft twee pakken met fristi en chocomel in haar
handbagage; het was wel erg riskant om dat in de koffer te stoppen.
Weggooien is natuurlijk zonde, maar het mag niet mee helaas. Ik weet
niet waar het gebleven is - misschien uitgedeeld?
Gelukkig heeft niemand zijn paspoort vergeten, want dat zou wel heel
veel stress gegeven hebben 😉 ! Het inchecken op Maastricht Airport
verloopt heel traag, maar we hebben alle tijd en misschien is dat in het
voordeel voor Ton, die nog ergens op wacht 😄. Maar helaas, de
vertraging wordt steeds meer, maar net niet lang genoeg, om ook Ton
nog aan boord te krijgen. Ook in het vliegtuig gaat het niet vlotjes, maar
ik neem mijn petje af voor de brancardiers, die de zeer moeilijk
bewegende pelgrims zo goed en met veel zorg op hun stoel hebben
gezet; wat een zware klus!
De vlucht zelf verloopt echter vlekkeloos en Ton komt met het 2e
vliegtuig achter ons aan. Had hij toch de latere vlucht op een betere
tijd. Iets waar hij een paar weken geleden zo op had gehoopt voor ons
allemaal. Die wens is nu alleen voor hem toch uitgekomen.
In het hotel staat een heerlijke koude lunch klaar, zelfs het bestek is
koud!
We hebben nu even de tijd om ons op te knappen om daarna aan de
Welkomstviering deel
te nemen in de
Bernadettekerk. Het
is ongeveer een
kwartiertje lopen en
de rolstoelen staan al
klaar voor de ingang
van het hotel Notre
Dame de La Sarte.
Het begint een klein
beetje te miezeren en
we besluiten de
4
rolstoelpelgrims lekker aan te kleden met een poncho; ook dat is weer
perfect geregeld. Na een kleine instructie (geen grote gaten tussen de
stoelen laten ontstaan en bij stoppen je voet naar achteren steken,
anders rijden ze je hielen aan gort) gaan we op pad, maarrrrrr…. we
missen nog iemand! Leni zijn we vergeten! Maar al snel haalt ze ons in
en gaat de stoet op pad naar de Bernadettekerk.
In de kerk is het koor al aan het oefenen en dat klinkt al heel mooi. De
dienst wordt gehouden door ongeveer 10 ‘’notabele’’ priesters en het
ziet er erg voornaam uit. Zelf moet ik er wel even inkomen, maar bij het
zingen van Dona Nobis Pacem ben ik helemaal ontroerd.
Na de dienst worden we uitgenodigd om met de complete Nederlandse
groep naar de Mariagrot te
gaan. Het is er erg druk en we
krijgen niet veel tijd, om rustig
te kijken. Dat is jammer, maar
we krijgen vast nog wel een
kans op een rustiger moment.
Daarna terug naar het hotel om
te genieten van een heerlijk
avondmaal. Onze Ria krijgt van
Loes een door haar dochter
gehaakt beschermengeltje, wat
heel wat emoties met zich
meebrengt. Tenslotte genieten
we nog even lekker na en
praten we over deze
enerverende dag.

Vrijdag 29 april, dag 2

Vannacht heerlijk aan één stuk geslapen en pas om half acht wakker
geworden door de wekker, geweldig! Zulke nachten smaken naar
meer. Over smaken gesproken: wat is het ontbijt heerlijk, vooral voor
Franse begrippen is het super. Na het ontbijt staan de rolstoelen alweer
trouw op ons te wachten. Ik zou eigenlijk vandaag geen beurt hebben,
maar Riki zit als enige zonder begeleider nieuwsgierig te wachten wie
haar de bulten op zou sturen, dus bied ik mijzelf toch maar aan. Wat is
het weer perfect, droog, zonnig en geen wind, wat wil je nog meer? En
ook vandaag geniet ik van de gezellige praatjes van mijn rolstoeler. We
maken een klein rondje rond de Gave en komen uiteindelijk na een
flinke klim en met hulp van Jose, luid liedjes zingend bij het
5
geboortehuis van
Bernadette aan. Ton
geeft een beknopte
uitleg over het leven
van Bernadette en haar
familie en daarna
kunnen we verder naar
het Cachot, waar de
familie in de slechtste
jaren van hun leven
hebben gewoond. Daar
bidt José een mooi
gebed en worden we
stil in al onze kleinheid.
De rit wordt vervolgd
naar de parochiekerk
waar Bernadette
gedoopt is. De kerk
staat al jaren in de
steigers, om van binnen
en buiten gerenoveerd
te worden, wat een klus van vele jaren blijkt te zijn. Dan is het tijd voor
een lekker bakje koffie in restaurant La Terrasse met een mooi
buitenterras en uitzicht op de Gave.
Ik geniet van Riki en de andere pelgrims en zie dat ze de tijd van hun
leven hebben, vooral natuurlijk degenen die alles voor het eerst
meemaken. Ze zijn zo dankbaar voor alle goede zorgen en de perfecte
organisatie en dat is ook helemaal waar!
Na de lunch met o.a. zalm, waar ik niet zo blij mee ben (ik ben
IJmuidenaar, maar totaal geen viseter), maar voor ¾ toch heb
opgegeten, krijgen we tot half drie de tijd voor onszelf en gebruik ik die
tijd, om weer een stukje te schrijven.
Tot nu toe beleef ik Lourdes als een vrolijke, gezellige week, met fijne
gesprekken, maar vooral luchtig van aard, en dat kan ook heel goed.
Maar om 15.00 uur vanmiddag veranderde dat op slag. Er is een mooie
ruimte gevonden in een voor Maximilian Kolbe gebouwde zaal, waar
we de kruisweg zullen volgen, geleid door Ton en José.
Ton leest het verhaal voor in de persoon van Jezus, die zijn
lijdensverhaal vertelt, zo intiem en zo intens en met zoveel gevoel, dat
ik het echt voor mij zag gebeuren. En José vertaalt de gedachten van
6
Jezus tijdens zijn lijdensweg zo mooi naar onze eigen tijd, dat je
gedachten direct uitgaan naar allen die je dierbaar zijn en die het op dit
moment ook heel zwaar hebben. En dan die prachtige muziek van o.a.
Alles komt Goed en een mooie vertaling van het lied van de Titanic…..
Ik krijg er nog de tranen van in mijn ogen; dank je wel Ton en José, dit
is dus waar Lourdes over gaat!
Straks gaan we
beginnen aan de
lichtprocessie, maar
eerst nog even
gezellig borrelen en
daarna nog lekker
eten. Ik ben heel
benieuwd hoe mooi
de avond gaat
worden.
Het avondeten was
weer lekker (veel)
en gezellig
rumoerig. José heeft als alternatief gebed iets van Herman Finkers
voorgedragen. Enkele mensen moeten iets eerder vertrekken voor de
lichtprocessie, omdat ze de Nederlandse vlag en vaandels zullen
dragen en na de processie op het bordes mogen plaatsnemen. Vanaf
die plek hebben zij dus een prachtig overzicht over het plein met alle
lichtjes. Het gevoel van saamhorigheid van alle landen is door de
universele liederen en gebeden heel mooi en voelbaar, alles in ieders
eigen taal, maar toch telkens herkenbaar. Al met al een prachtige,
intensieve tweede
dag. En nu lekker
weer even
napraten en
borrelen in de
lounge van ons
hotel. Morgen om
06.30 uur gaat de
wekker!

7
Zaterdag 30 april, dag 3
Ton heeft het al gezegd: “in Lourdes kun je het uitslapen wel vergeten”.
De Eucharistieviering bij de Grot begint om 08.30 uur en om 08.00 uur
staan we weer paraat. Zelf denk ik dat mijn rolduwfunctie vandaag niet
nodig is, maar Ada staat nog alleen op het “perron”; haar karretje staat
nog in de berging, dus snel opgehaald en achter de meute aan
gesneld.
Bij de Grot staat
Ton mij op te
wachten om het
vaandel van onze
groep aan mij
over te dragen. Ik
mag dit vast
houden vooraan
bij de Grot, wat
een eer! Samen
met Anneke, die
de vlag draagt,
staan we net
droog onder het
gewelf van de
Grot, maar gelukkig gaat het niet regenen.
Het gelegenheidskoor zingt mooie liederen en de bisschop Mgr. Gerard
de Korte heeft een mooie overweging over angst en hoe je daarmee
om zou kunnen gaan. Kortom het is een sfeervolle Hollandse viering
geworden.
Na weer een heerlijke lunch dalen we af naar de baden, die nu niet
meer gebruikt worden op de wijze van vóór Corona, maar nu door de
handen en het gezicht te wassen en het water vanuit je handen te
drinken, precies zoals Bernadette dat van Maria had gehoord. De
zusters nemen voor ieder van ons ruim en eerbiedig de tijd om ons te
laten bidden en daarna de wassing te begeleiden; een prachtige
intieme gebeurtenis die je lang zal bij blijven.
Nadat iedereen die deze wassing wil weer naar buiten is gekomen,
nodigt Ton ons uit om samen op de “prairie” (wat een vreemde naam
voor zo’n prachtig park) in een kring er over van gedachten te wisselen,
genietend van een heerlijk zonnetje.

8
Er komt een mooi gesprek uit voort en het is mooi om te horen en te
zien, hoe deze ceremonie een aantal van ons geraakt heeft. Daarna
krijgen we de gelegenheid om bij de grote kaarsenbakken één of
meerdere kaarsen op te steken, al dan niet in opdracht van onze
thuisblijvers, of voor onze eigen intenties. We zijn ruim op tijd om de
Sacramentsprocessie bij te wonen en tijdens dat wachten worden we
blij verrast door enkele kindertjes, die bloemetjes aan ons uitdelen, die
ze in het veld hebben geplukt. Wat is dat schattig! Ook worden een
paar vrijwilligers nogal baldadig en tonen hun radslag kunsten op het
grasveld. Onze Jan Holt blijkt een Tai Chi kenner te zijn en geeft een
mooie demonstratie.
Het duurt wel erg lang voor we aan kunnen sluiten bij de Processie,
want er zijn zeer veel groepen uit verschillenden landen van de
Maltezer Orde; het zijn er honderden. Bijna als laatste groep sluiten we
aan en kunnen we door naar de ingang van de immense Pius X
Basiliek; wat is dat
indrukwekkend en
ondanks de duizenden
pelgrims wordt je stil en
eerbiedig door die
saamhorigheid van vele
naties onder één dak.
De dienst is naar mijn
mening erg abrupt
afgelopen en snel
zoeken we onze
rolstoelpelgrims op, die
uiteraard weer de beste
plaatsjes hebben gekregen, de mazzelaars!
Met een warm gevoel en de naklank van de liederen in ons hoofd rijden
en liepen we weer terug naar ons hotel, waar weer een heerlijke
maaltijd op ons wacht.

9
Vanavond hebben we vrij en als we willen kunnen we nog even rond
22.30 uur met de vrijwilligers en zonder rolstoelen een bezoekje
brengen aan de Grot, wat volgens de “veteranen” zeer de moeite
waard zal zijn.

Zondag 1 mei, dag 4

Vandaag vieren we de Internationale Hoogmis in de Pius X kerk. Ik heb
alweer de eer gekregen om iets bijzonders te mogen doen; het dragen
van onze Nederlandse vlag (i.v.m. de Nederlandse week). Na de
rolstoelpelgrims naar hun plekje, bijna vooraan bij het altaar, gebracht
te hebben worden we achter de Maltezer orde, die vele nationale
vlaggen met zich mee
voeren, opgesteld. Samen
met Mariëlle die de banier
van ons huis van de Pelgrim
draagt, Jan die in de rolstoel
het vaandel van Santpoort
draagt met Hein daarachter
en iemand met het vaandel
van Voorhout lopen we door
het middenpad en om het
grote altaar heen voor het
10
oog van de camera; ik voel me even een filmster! Gelukkig hoeven we
niet te blijven staan, we mogen onze vaandels en vlaggen in een
houder plaatsen en een plekje zoeken voor de mis. Wat is het een
spektakel!
Vooral het gezongen Credo
vind ik geweldig, maar de
preek is in het Italiaans door
Kardinaal Tomasi (betrokken
bij de Maltezer Ridderorde) en
de ondertiteling op de grote
schermen in het Engels. Die
tekst schuift veel te snel
voorbij, is dus moeilijk te
volgen en los daarvan voelt het
voor mij als een niet erg
inspirerende overweging. Na
de mis weer door het gangpad terug, gefilmd door pelgrims met hun
tientallen mobieltjes; het is prachtig!
Rond 15.00 uur vertrekken we naar de Bernadettekerk voor de
ceremonie van de handoplegging. Debby is mijn rolstoelpelgrim voor
dat deel van de dag en ze heeft er zin in en is dankbaar voor alle hulp
die ze deze dagen kreeg. De voorgaande priesters hebben een mooi
introductiegebed en de overweging handelt (uiteraard zou ik zeggen)
over wat handen voor ons kunnen betekenen. Beide zijn ze erg mooi
en spreken me erg aan. De priester vind zelf twee fasen in ons leven
de mooiste “handelingen”: bij de geboorte wordt je door handen
opgevangen en als kind door handen gedragen. Bij het overlijden wordt
je uitgedragen en uit handen gegeven.
Hierna gaat men over tot de handoplegging, die zeer emotioneel zou
kunnen worden. Voor Debby is dit moment echter al eerder gekomen
en zij wil onverwacht de kerk verlaten. Het is haar allemaal een beetje
te veel geworden. Ton heeft haar overgedragen aan Rick, die de
handoplegging al eens heeft meegemaakt. Zo kan ik toch deze
ceremonie een keer bijwonen.
Aangezien ik nu geen rolstoelpelgrim heb om bij te staan mag ik een
pelgrim van de andere groep ondersteunen en mijn handen op haar
schouders te leggen. Terwijl de priester zijn handen op haar hoofd legt
en ik mijn ogen sluit, voel ik iemand anders de handen op mijn
schouders leggen. Terwijl dat gebeurt, voel ik een stroom energie uit
mijn schouders opwellen en ik wil dat het niet stopt….. Wat een warm,
11
mooi en intens gevoel. Na het zingen van een Marialied verlaten we
allemaal vol emotie de intieme kerk. Wat een unieke, emotionele en
aangrijpende ervaring is dit!
Na de handoplegging zien we Debby en Rick weer buiten en het lijkt
allemaal wat beter te gaan, ze praat honderduit over haar familie en ze
is blij dat ze weer bij ons is. Bij het naderen van de grot beginnen plots
de klokken te luiden en Debby grijpt naar haar oren om het geluid te
dempen, ze krijgt weer hoofdpijn en de stress slaat weer toe. Ton
besluit om de Nederlandse arts op te roepen, die al snel besluit haar
naar in het ziekenhuis te laten brengen. Inge en Ton willen haar niet
alleen naar het ziekenhuis laten gaan en gaan met haar mee.
Slechthorend en te midden van Franse verpleegkundigen zal ze zich
heel ellendig hebben gevoeld. Ondertussen hebben wij nog wat tijd om
in alle rust de Grot te bezoeken. Het is niet zo druk als de eerste keer
en er is nu tijd voor de rolstoelers om even te gaan staan bij de bron,
omdat die zittend niet te zien is. Hierna zijn we langs de kraantjes
gelopen en hebben we de gelegenheid om Lourdeswater te tappen om
mee naar huis te nemen en voor vrienden en kennissen thuis. Op de
weg terug naar het hotel blijven onze gedachten bij Debby en wachten
we gelaten op nieuws over haar. Rond het avondeten komen Ton en
Inge ontdaan weer bij ons terug, Debby moet daar een nachtje blijven.
Er is afgesproken dat we vanavond niet nog eens naar de Grot zullen
gaan, maar Ria, Hennie en ik willen toch nog even naar buiten en Ton
en Gré van Kaam willen graag met ons mee. Aangekomen bij de
Esplanade horen we een vrouw echt prachtig en zo zuiver zingen; dat
is een mooie afwisseling met de man die we tot nu toe nog alle dagen
hebben gehoord.
We gaan een klein
stukje de opgang
boven de bogen op
en hebben zo een
mooi uitzicht over
de Lichtprocessie.
Na afloop rustig
weer terug naar het
hotel, waar we tot
laat in de
nacht/vroeg in de ochtend na kletsen met een klein groepje. Ton, die
eigenlijk naar bed wil, liet zich telkens overhalen om nog éééééven te
blijven en nog ééééén biertje te drinken. Het wordt een beetje laat.
12
Maandag 2 mei, dag 5
Vandaag bezoeken we de Cité Saint Pierre, een onderkomen voor
pelgrims die geen geld hebben om dit te betalen en waar vrijwilligers
gratis de kamers schoonhouden, het eten verzorgen en nog veel meer.
Het ligt een half uurtje lopen vanaf ons hotel, maar wel hoog gelegen,
zodat het voor de rolstoelduwers te zwaar zal zijn om met een pelgrim
de bult op te gaan. Zij gaan deze keer met de lijnbus naar boven en de
vrijwilligers gaan dus met lege rolstoelen de berg op; zelfs dat is al
zwaar, laat staan met volledige ”bepakking”, iets wat in het verleden
wel gebeurde….. Petje af voor de groepen van weleer!
Boven aangekomen worden we hartelijk welkom geheten door
vrijwilligster Rikie van Baal, die uitlegt hoe alles reilt en zeilt in de 5
paviljoens, die opgericht zijn door Mgr. Rodhain, wiens graf zich ook op
het terrein bevindt. Wat een geweldige aimabele man moet dat
geweest zijn. Zo lief zijn ook de vrijwilligers, die hier minimaal drie
weken inzetbaar zijn. We lopen nog wat rond op het prachtige complex.
Jan Holt voelt zich één met de natuur en zoekt overal zaadjes van
bergplanten voor thuis. Op het terrein bevindt zich een kopie van de
schaapskooi die Bernadette liet bouwen voor arme pelgrims, die geen
onderdak hadden en daar in
ieder geval droog hun broodje
konden eten. Hier houden we
een viering met onze eigen groep
en José gaat hierin voor. Enkelen
van ons mogen een
gebed/verhaal voorlezen en Lies
speelt aan het einde op haar
gitaar en zingt een prachtig lied
over vrede; super dat ze dat voor
ons wil doen!
Na de viering gaan we lekker
eten van de vanuit het hotel
meegenomen lunchpakketten in
een van de zalen van de Cité.
Onder het eten horen we van
Ton, dat Debby goed
herstellende is en vandaag
weer naar ons toe mag! Cas
gaat haar zo verwelkomen in
het hotel.
13
Ton van Kaam, mijn rolstoelpelgrim van vandaag moet nog even naar
het toilet. Op de terugweg naar boven duw ik de deur open en schuif
Ton naar binnen en wil halverwege de deur weer dicht te doen. Maar o
jee, Ton rolt achteruit terug, bijna de trap af! Ik heb de rem er niet op
gezet en kan hem nog net tegenhouden. Een massaal Ooeehh vanuit
de eetzaal natuurlijk en sindsdien zijn Ton en ik geen vrienden meer
(geintje). Na de
lunch worden we
in vijf groepjes
verdeeld om aan
de hand van een
aantal vragen te
praten over onze
eigen ervaringen
van de afgelopen
dagen en
iedereen praat
hier heel open
over, alsof we al
jaren vrienden
zijn. Na de groepsgesprekken is het tijd om terug te gaan. Het begint
een beetje te regenen, dus moeten de poncho’s tevoorschijn komen.
We gaan met volledige bepakking de berg weer af: kleine stapjes en
goede remmen zijn nu een vereiste!
Teruggekomen in het hotel hebben we een paar uur vrij tot het
avondeten en neem ik even de tijd om het stukje van vandaag te
schrijven, terwijl Ria en Hennie het stadje in gaan, om nog wat
cadeautjes te kopen voor de thuisblijvers.
Rond 21.00 uur krijgen we nog een mooi hoogtepunt van de week, de
Kaarsenceremonie. Deze houden we in ons eigen hotel in onze eigen
intieme kring. Een lange tafel is in het midden geplaatst met
daaromheen een grote kring stoelen. Op elke stoel ligt een kaarsje met
een boekje met 6 verschillende kleuren kaft. Jose heeft onze intenties
al enige dagen geleden verzameld en vanavond worden ze
voorgelezen. Iedereen mag per kleur van de kaft zijn eigen kaarsje
aansteken aan onze Lourdeskaars en rond 7 grotere kaarsen op tafel
plaatsen. Onze intenties zijn onze diepste wensen, gebeden en
dankzeggingen voor onze familie en alle dierbaren die wij nu willen
gedenken. Het horen van je eigen intenties door Marcia, Ton, José en
Loes was heel confronterend en ik moet even slikken als ik mijn eigen
14
gedachten door hen hoor voorlezen. Ondertussen zingen we liedjes en
lezen sommigen van ons een gebed voor. Aan het eind van de viering
krijgen we ons eigen kaarsje mee om eventueel morgen bij de grot
achter te laten.
Wij nemen ons kaarsje mee naar onze goede vriend, die niet mee kon

naar Lourdes, vanwege zijn behandeling tegen blaaskanker,

bestralingen en chemotherapie. We denken dat hij er erg blij mee zal
zijn! Ria, Hennie en ik willen iedereen graag bedanken voor deze
heerlijke week met elkaar vol vriendschap en liefde en geven iedereen
een bedankkaarsje, om thuis aan te steken en nog eens terug te
denken aan ons samenzijn hier in Lourdes. Rond 02.00 uur pakken we,
na een fijne avond met elkaar, nog even de koffer in en dan wacht
morgen om 09.00 uur onze Afscheidsviering.

Dinsdag 3 mei, dag 6

Vandaag houden we in
de Jozef kapel onze
Afscheidsviering samen
met alle Nederlandse
pelgrims. Het einde van
deze prachtige,
emotionele, warme
week, van het
openhartig delen van
onze ervaringen, onze
zorgen maar ook onze
15
mooie momenten uit ons leven. De priester, die zijn 25 jarig jubileum
viert, vat op een heel treffende manier samen, wat wij hier hebben
beleef; geweldig! Het gelegenheidskoor zingt als slot Te Lourd’ op de
bergen en het Ave Maria galmt door de kerk; volgens mij is het zelfs
buiten de bunkerachtige ruimte goed te horen.
Het is een klein beetje gaan regenen, zodat we even samen onder het
afdak van de Bernadettekerk nu voor het laatst deze week de mooie
woorden van José laten binnenkomen. Loes en Ria zingen spat zuiver
het Avé Maria, terwijl we uitkijken over de grot waar alles is begonnen.
Als laatste ontvangen we de zegenwens met bronwater, een
persoonlijke bemoediging van Ton en een klein aandenken voor op ons
keycord. Een prachtige afsluiting van een prachtige week!
Daarna door
naar de laatste
maaltijd in ons
heerlijke hotel,
waar Ria
Kruisman in
perfect Frans
het personeel
bedankt. Ook
onze Debby, die
weer goed
hersteld is,
bedankt ons
voor alle liefde
en aandacht die ze heeft ontvangen bij haar terugkomst uit het
ziekenhuis. Wat heerlijk dat ze samen met ons terug kan!
En het gaat maar door lieve mensen. Onze Lies zingt als afsluiting het
prachtige lied “wonderen” onder begeleiding van haar eigen gitaarspel.
Het kan niet op! We zitten gezellig in de lounge van het hotel te
wachten op de bus, terwijl Lies nog op haar gitaar speelt en zingt. Loes
zingt de tweede stem met haar mee. Er gebeuren hier echt wonderen.
Ik zal hier met heel veel mooie herinneringen vandaan gaan, met
nieuwe vriendschappen en een uitzonderlijke ervaring rijker. En dit
alles tot in de puntjes perfect georganiseerd door een geweldig
Lourdesteam. Dank jullie wel Ton, Marcia en José!

16
Het wachten op de bus duurt toch iets langer en na enige tijd horen we
van Ton dat het vliegtuig op Maastricht, dat de nieuwe groep pelgrims
naar Lourdes zal brengen en ons daarna zal terug brengen, met panne
staat. Er moeten nieuwe onderdelen komen en het zal nog wel 3 uur
duren. Dus we kunnen nog
even lekker naar buiten, want
het weer is weer prachtig
geworden. We wandelen wat
langs de Gave en Leni koopt
toch nog wat souvenirs. Na
terugkomst van de wandeling,
blijkt het nog langer te gaan
duren en spontaan klinkt het:
“en we gaan nog niet naar
huis, nog lange niet, nog
lange niet!”. Ik ga nog maar
een stukje lopen naar de
Burcht en als ik terugkom
hoor ik van Joke dat we om
19.10 uur zullen vertrekken. Ik
denk nog: ” nou dat valt allemaal mee”, maar het is niet het vertrek naar
het vliegveld, maar naar een ander restaurant voor het avondeten en
we gaan er nog een nachtje aan vast plakken! Gelukkig kunnen we in
hetzelfde hotel blijven, maar nu een
etage hoger, omdat de bedden in
onze oude kamer al zijn afgehaald.
Wat een geluk dat we alles kunnen
overlaten aan de organisatie. De
meeste mensen hebben nu wel het
end in de bek en gaan vroeg naar
bed vanavond. Enkelen gaan nog
naar de lichtprocessie in de Pius X en
ik ga nog even wandelen met Ria en
Hennie. Rond 23.00 uur ligt alles plat.

17
Woensdag 4 mei, (bonus)dag 7
Voor sommige werkenden onder ons moeten er wat maatregelen
genomen worden in verband met werk dat nu niet door kan gaan.
Anderen hoeven alleen maar door te geven dat het biljarten en bridgen
voor hen niet door kon gaan. José kan nu niet bij de 4 mei viering in de
Hofstede zijn, die ze heeft voorbereid en Sandra vreest, dat ze niet
naar de
4 mei
musical
van haar
dochter zal
kunnen.
We hopen
dat we wel
voor 20.00
uur thuis
zijn in
verband
met

Dodenherdenking.
De bus is keurig op tijd en we zitten nu in de intieme vertrekhal alleen
met pelgrims, er klinkt piano muziek en enkele pelgrims zingen
Marialiedjes. Lies zit naast mij en heeft haar gitaar uitgepakt en we
zingen mee met haar liedjes. Als ze “een beetje vrede” zingt, springen
de tranen in mijn ogen (ik begin wel erg sentimenteel te worden op mijn
oude dag). Wat een geweldige afsluiting van de bonusdag! We horen
dat we mogen instappen en
heel relaxed kunnen we ons
naar het vliegtuig begeven.
De vlucht gaat goed en snel.
Daarna nog het laatste stuk
met de bus van Maastricht
naar Santpoort, waar Hans
probeert foto’s van slapende
mensen te scoren. Dat lukt
aardig, maar als hij op een
gegeven moment met zijn
camera in de aanslag staat
18
om drie slapers op rij te fotograferen, moet de bus zo hard remmen, dat
hij zelf zijn evenwicht verliest en zijn slachtoffers in één klap alle drie
weer wakker schrikken. “Nou, lekker dan” is zijn commentaar.
Na zo’n drie uur
rijden en heel veel
kletsen komen we
aan in Santpoort,
waar onze
thuisblijvers ons
hartelijk welkom
heten en we een
prachtige witte roos
krijgen van José
Joosten. Joke van
Baekel heeft de kerk
nog even geopend
voor degenen, die na de lange rit naar het toilet willen. Iedereen neemt
afscheid van elkaar. We zien elkaar weer op 10 juli, de dag van onze
reünie. Het is een onvergetelijke week geworden met veel lachen,
soms een traantje en veel mooie herinneringen.

Jan de Ruijter

19
Mw. Lies Boerboom-Philippi Lunenburg 5 1965 NZ Heemskerk
Dhr. Jan Böhm Hagelingerweg 179 2071 CD Santpoort-Noord
Dhr. Hein Bol Wijk aan Zeeerweg 109 D 1972 NP IJmuiden
Mw. Pia Bos- van Duren Flierensestraat 44 6691 GC Gendt
Mw. Connie Buts De Raep 103 1941 GT Beverwijk
Mw. Nel Cramer Timorstraat 52 2022 RH Haarlem
Dhr. Frans Dorenbos Veeteeltstraat 47a 1097 WN Amsterdam
Mw. Han van Eerden-Zoon Galle Promenade 186 1991 WJ Velserbroek
Mw. Sandra Eriks-Mynett Dielofslaantje 2 1921 EA Akersloot
Mw. Loes van Galen-Capellen Kievitstraat 14 2025 ZJ Haarlem
Mw. Debby Hablous van Speijkstraat 36 1972 CG IJmuiden
Dhr. Jan Holt Zeewijkplein 384 1974 PP IJmuiden
Mw. Joke Joosten Korhoenlaan 44 7905 GW Hoogeveen
Dhr. Ton Joosten Kerkerinklaan 3 2071 RJ Santpoort
Dhr. Rick Joosten Boy Edgarlaan 1 A 1948 BJ Beverwijk
Dhr. Ton van Kaam Aletta Jacobsstraat 319 1992 PV Velserbroek
Mw. Gré van Kaam-Stoop Aletta Jacobsstraat 319 1992 PV Velserbroek
Dhr. Roel Kips Schaepmanlaan 17 1985 HJ Driehuis
Mw. Anneke Klaver-Holt Cederstraat 26 1971 KC IJmuiden
Mw. Ada Koning Maan Bastion 180 1991 RC Velserbroek
Mw. Wil Kors-Harsveld Rijksweg 416 2071 CT Santpoort-Noord
Mw. Ria Kruisman Tureluur 11 1991 VE Velserbroek
Dhr. Hans Lammers De Zandkuil 9 1974 RH IJmuiden
Mw. Annie Lissenburg-Schmitz Dr. Leijdsstraat 129 2021 RJ Haarlem
Mw. Leny Molenkamp Hagelingerweg 14 2071 CJ Santpoort-Noord
Mw. Marcia Neve-Kieftenbeld Doorneberglaan 18 1974 NE IJmuiden
Dhr. Wouter Neve Zilvermeeuwlaan 58 2496 NV Den Haag
Mw. Riki Perisutti Zuiderkruisstraat 74 1973 XM IJmuiden
Mw. Coeline Rieck- van Duren Obistraat 91 2022 CH Haarlem
Mw. José Rustemeijer- van Waard Hoofdstraat 14 2071 EH Santpoort-Noord
Dhr. Cas Rustemeijer Hoofdstraat 14 2071 EH Santpoort-Noord
Mw. Inge Rustemeijer Burg. Enschedelaan 33 2071 AS Santpoort-Noord
Dhr. Jan de Ruijter Wulverderlaan 11 2071 BG Santpoort-Noord
Mw. Hennie de Ruijter-Leijdekkers Wulverderlaan 11 2071 BG Santpoort-Noord
Mw. Ria van Saase-Leijdekkers Graaf Albrechtlaan 21 2114 DJ Vogelenzang
Mw. Ans Schrijers Prins Bernardlaan 127 2033 WK Haarlem
Mw. Marjoke van der Valk Rijnland 21 2064 SE Spaarndam
Mw. Helen de Zaaijer Lombokstraat 31 2022 BJ Haarlem

20
21