Political Dynasty: Tekstong Argumentatibo

Dapat Ipagbawal ang Political Dynasty sa Pilipinas

Maaaring sabihin ng iba na ito ay tadhana ngunit kinokontra ko ito bilang isang dinastiya.
Naging isyu ngayon ang Political Dynasties sa Pilipinas lalo na tuwing bago ang halalan. Ang
1987 konstitusyon ng Pilipinas ay nakasaad sa Artikulo II Seksyon 26, "Ang Estado ay dapat
maggarantiya ng pantay na pag-access sa mga pagkakataon para sa serbisyo publiko, at
ipagbawal ang mga political dynasties na maaaring itakda ng batas." Marami ang nanawagan
sa Kongreso na magpasa ng Anti-Dynasty Law, ngunit ang panukalang batas na ito ay naipasa
na noong 1987. Matagal na ito at ngayon, marami na ang nagre-react sa isyu ng mga dinastiya
sa bansa.

Paano natin matutukoy ang political dynasty? Ang political dynasty ay isang pamilya,
angkan o grupo na nagpapanatili ng kapangyarihan sa ilang henerasyon. Nag-ugat ang mga
angkan na ito sa ating pambansa at lokal na pamahalaan sa loob ng maraming dekada. Halos
lahat ng posisyon sa gobyerno ay nai-post ng mga kamag-anak, o mga kaibigan na may utang
na loob sa angkan para sa paghirang sa kanila sa posisyon. Sa paglipas ng mga taon, pamilyar
ang maraming pangalan ng mga kandidato sa halalan ng gobyerno, parehong pambansang
halalan at lokal na halalan. Sa panahon ng eleksyon, hindi nawawala ang mga kilalang
apelyido. Sa kabilang banda, kahit na ang mga pulitikong ito na tila may "magandang"
plataporma sa panahon ng kampanya at palaging nagsasabi, kahit na ito ay maaaring tunog na
"Iaahon ko ang Pilipinas sa kahirapan", wala talagang makabuluhang pagbabago sa ating
bansa sa panahon ng mga nakaraang taon hanggang ngayon. Ang mga sinabi ng mga
kandidato ay nananatili lamang bilang mga sirang pangako. Sa totoo lang, maraming botanteng
Pilipino ang nagtatakip ng mga pangalan sa mga balota sa panahon ng halalan, hindi dahil alam
nila ang personalidad at background ng isang partikular na kandidato, ngunit sa halip ay
pamilyar ang apelyido. Ang isa pang halimbawa ay, nasisiyahan sila sa mga "kaakit-akit" na
patalastas ng mga kandidatong ito. Ang ating bansa, ang Pilipinas, ay nasa isang sistemang
tulad nito sa loob ng maraming dekada, at ito ay tinatawag na political dynasty. Litaw na litaw
ang political dynasty sa ating bansa. Noong kampanya at halalan sa pagkasenador noong
2013, maraming pangalan ang naging kontrobersyal. Ilang kandidato ang tinanong kung maaari
silang maging sapat na mga pinuno ng bansa, sa kabila ng katotohanang wala silang
karanasan. Gayunpaman, nanalo pa rin sila sa mga halalan dahil sa kanilang mabisang mga
patalastas, na kinabibilangan ng isang panayam ng "Bakit ako boboto para sa (pangalan ng
kandidato)?" mula sa miyembro ng pamilya o kamag-anak na kasalukuyang may posisyon sa
gobyerno ng Pilipinas, o isang dating politiko na na-maximize ang kanyang panahon ng
pagsisilbi. Kaya naman, dapat ipagbawal ang political dynasty sa Pilipinas dahil ito ay
nakaaapekto sa pag-unlad ng ating bansa. Ilang kilalang pamilya ang kumokontrol sa Pulitika
sa Pilipinas. Normal para sa anak, asawa, kapatid, o iba pang kamag-anak ng politiko ang
tumakbo para sa pareho o iba pang katungkulan sa gobyerno. Bago ang Halalan 2013, humigit-
kumulang 250 pamilya ang nangingibabaw sa Pulitika ng Pilipinas sa pambansa at lokal na
antas, 56 porsyento sa kanila ay nagmula sa mga lumang elite sa pulitika at 44 porsyento ay
lumitaw pagkatapos ng EdsaR noong 1986. Labinlima sa 23 kasalukuyang senador sa 15th
Congress ang may mga kamag-anak na naglilingkod sa elektibong posisyon; labing isa sa
kanila ay may mga kamag-anak na kinatawan. Ayon kay Sibulan noong 2013, Sa kabuuan, 94
porsiyento ng mga lalawigan sa Pilipinas ay may political dynasties. Bagama't hindi labag sa
batas ang political dynasties at may sariling karapatang bumoto ang mga mamamayan, dapat
na maisabatas ang Anti Political Dynasty Bill dahil ang mga political clans ay itinutumbas sa
katiwalian at hindi patas sa paraan na madaling makuha ng kanilang pangalan ang isipan ng
mga botante. Bagama't ang mismong pagbanggit ng mga political dynasties ay sapat na upang
magdulot ng kontrobersya at kritisismo ay mahihinuhang ang dahilan kung bakit laganap ang
political dynasties sa bansa ngayon ay ang kakayahan nitong magpatupad o maglabas ng mga
bagong patakaran para sa kapakanan ng masa nang madali. . Sa batayan ng katwiran, hindi pa
rin natin matanggap ang presensya at pagpapaubaya ng mga political dynasties. Ayon kay
Mendoza noong 2011, Ang patakarang konstitusyonal na nakasaad sa Artikulo II-section 26 ay
nagpapahayag ng pambansang pangako na i-demokratize ang halalan at paghirang sa mga
posisyon sa gobyerno at alisin ang pangunahing balakid sa "pantay na pag-access sa mga
pagkakataon sa serbisyo publiko" at iyon ay ang mga political dynasties. Ang pangingibabaw ng
mga pamilya sa pulitika noong nakaraan at pagkatapos ng Edsa 1 at 2 ay hindi lamang
nagpapanatili ng mas karapat-dapat kundi mga mahihirap na indibidwal na tumakbo o manalo
man lang sa halalan. Ito rin ang nagbigay-daan sa mga makapangyarihan at mayayamang
pulitiko na makasulok ng mga appointive na posisyon para sa kanilang mga kamag-anak at
tagasunod na para bang sila ay binigyan ng kakayahang maglingkod sa bayan.Nakikita ng
konstitusyon ang pagkakaroon ng mga political dynasties bilang isang hadlang para sa
pambansang interes at salungat sa mga patakaran nito upang mapanatili ang pagkakapantay-
pantay at isang makatarungan at dinamikong kaayusan sa lipunan. Nilalayon nitong ipagbawal
ang mga political dynasties kung hindi man lipulin ito dahil itinuring nila na ito ay pinagmumulan
ng lahat ng bagay sa bansang ito, kung saan ang konstitusyong ito ay itinatag. Gayunpaman,
ang estado ay hayagang ipinag-uutos na ipagbawal ang mga political dynasties. Walang
diskresyon ang Kongreso sa usapin maliban na lamang na baybayin ang kahulugan at saklaw
ng terminong political dynasties. Ang pagbabawal ay nakakatulong na maalis ang kaganapang
ito na naging pinagmulan ng pang-aabuso at, samakatuwid ay kawalan ng batas, at nagbibigay
ng mga kabataan at napaliwanagan na mga pinuno, na walang makinarya sa pulitika o
nakatalagang interes na magsalita o ng pagkakataong mahalal. Sa konstitusyon ng 1987,
maraming pagkakataon kung saan pinipigilan ng ating patakarang konstitusyonal ang
presensya at paglaki ng mga political dynasties kapwa sa lokal at pambansang pamahalaan
mula sa sangay na tagapagpaganap hanggang sa lehislatura. Gayunpaman, sa isang
kahulugan, nakapagtatag na sila ng mga kaharian sa pulitika sa buong bansa. Sa takbo ng
tumataas at lumalawak na mga kaharian sa pulitika na namumuno sa bansa, naging mahirap
sabihin kung saan matatagpuan ang demokrasya. Dahil hindi malinaw ang mga alituntunin at
kinukuwestiyon ang moralidad, hinding-hindi masasabi ng mga tao kung karapat-dapat sila ng
higit pa sa nakukuha nila mula sa gobyerno. Ang mga political dynasties ay humahadlang sa
demokrasya, na lalong nagdaragdag ng kawalang-tatag at kahinaan ng mga institusyong
pampulitika na dapat ay gumagawa sa kanilang pakiramdam ng rasyonalidad at indibidwalismo
para sa bansa.
Sa aking konklusyon, Ang political dynasty ay talagang hindi patas at isa ring
sistematikong problema sa isang bansa dahil sa political dynasty, hindi na ito tanong sa
kwalipikasyon at slogan, magiging tanong na ito sa koneksyon at baril. Ang pagtatatag ng
political dynasties ay isang mabisang paraan ng monopolyo at pagpapatuloy ng kapangyarihan.
Sa iba't ibang puwesto sa gobyerno na inookupahan ng iisang pamilya ay madaling
manipulahin ang sistema para makinabang ang kanilang pamilya, ang konsepto ng check and
balance ay itatapon sa bintana. Mas madalas kaysa sa hindi, ang mga pulitiko ay nahalal hindi
dahil sa sila ay karapat-dapat, ngunit dahil sila ay kabilang sa isang pamilya na nasa gobyerno
sa mga henerasyon. Kaya't ipaglaban natin ang ating bansa at labanan natin ang political
dynasty para sa magandang kinabukasan ng ating bansa.