1.

 Praca mechaniczna
Jeżeli na ciało działamy pewną siłą i siła ta powoduje przesunięcie ciała to mówimy, że
została wykonana praca mechaniczna.

Wzór na pracę:

Jeżeli kierunki siły i przesunięcia są takie same, to pracę W obliczamy mnożąc wartość siły F
przez wartość przesunięcia (w ruchu prostoliniowym przez drogę s).

W =F *s
Uwaga na pułapkę przy rozwiązywaniu testów:

 Jeżeli kierunek siły jest prostopadły do kierunku przesunięcia lub przesunięcie wcale
nie nastąpiło, to praca tej siły jest równa zero np. niosąc plecak do szkoły nie
wykonujemy pracy (bo przesuwamy się w poziomie a na plecak działa siła w kierunku
pionowym, przeciwdziałając sile grawitacji). Podnosząc plecak do góry wykonujemy
pracę.

Jednostka pracy:

Jednostką pracy jest 1 dżul (1 J). Jeden dżul to praca wykonana przez siłę o wartości 1 N przy
przesunięciu punktu przyłożenia siły o 1 m w kierunku równoległym do kierunku działania
siły.

1 J  =  1 N × 1 m.

2. Moc
Moc określa pracę wykonaną w ciągu jednostki czasu (1 sekundy). Możemy też bardziej
ogólnie powiedzieć, że moc jest szybkością zmiany jednej formy energii na drugą. 

Wzór na moc:

Moc P obliczmy dzieląc pracę przez czas, w którym ta praca została wykonana: gdzie P – to
moc, W – praca, t – czas.

P= W/t
Jednostką mocy jest 1 wat ( 1 W ). Urządzenie ma moc 1 wata, jeżeli wykonuje pracę 1 dżula
w ciągu 1 sekundy.Inne jednostki mocy:

 1 kW  = 1 000 W
 1 MW  = 1 000 000 W
 1 kM  = 736 W
Ciało posiada energię wtedy, gdy jest zdolne do wykonania pracy. Energię wyrażamy w tych
samych jednostkach co pracę.

3. Energia potencjalna
Energia potencjalna – energia, którą posiada ciało z uwagi na swoje położenie lub stan.
Ciało posiadające energię potencjalną ma potencjał do wykonania pracy. Przykładowo
napięty łuk może wystrzelić strzałę a zjeżdżający z górki rowerzysta może rozpędzić się bez
użycia pedałów.

Często spotykanymi przykładami energii potencjalnej są: energia potencjalna grawitacji oraz
energia potencjalna sprężystości. Jednostką energii potencjalnej jest – dżul.

1. Energia potencjalna grawitacji

Energię potencjalną grawitacji posiada ciało, które znajduje się na pewnej wysokości
względem wybranego przez nas poziomu odniesienia np. książka na półce względem podłogi,
jabłko na drzewie względem powierzchni ziemi. Te ciała mają potencjał do wykonania pracy
– przykładowo spadająca cegła może wbić kołek w ziemię.

Wzór na energię potencjalną grawitacji:

Zmiana energii potencjalnej grawitacji zależy od masy ciała m oraz wysokości h, na której
znajdowało się ciało. Zmiana energii potencjalnej grawitacji Ep możemy wyrazić wzorem Ep
= m ⋅ g ⋅ h, gdzie m – masa, g – przyspieszenie ziemskie, h – wysokość.

E= m*g*h
2. Energia potencjalna sprężystości
Energię potencjalną sprężystości posiada ciało, które zostało odkształcone i samorzutnie
powróci do swojego pierwotnego stanu np. naciągnięta gumka, rozciągnięta sprężyna, napięty
łuk. Te ciała mają potencjał do wykonania pracy – np. napięty łuk może wystrzelić strzałę.

Wzór na energię potencjalną sprężystości:

Energię potencjalną sprężystości odkształconego ciała Eps możemy wyrazić wzorem: Eps = kx2
/ 2, gdzie k to współczynnik sprężystości a x – odkształcenie.

ΔEps=kx22\large \Delta E_{ps} = \frac{kx^2}{2}ΔEps=2kx2