M.Ö.
2000 de tahminen Kafkasya’dan, Güney İran ve Mezopotamya yolu ile Orta Anadolu’ya gelen Hititler güçlü bir devlet kurmuşlar ve Geç Hitit dönemi
sonuna kadar (M.Ö.1200-700) varlıklarını devam ettirmişlerdir.
HİTİT DİNİ
Çok tanrılı bir inanç sistemine sahip, geniş bir pantheon’a (tanrılar birliği)
sahiptirler.
• Birçok doğa olayını tanrılara bağlayan Hititler, onları insan şekilli
(antropomorfik) olarak düşünmekteydiler.
• Tanrılar acıkmak, susamak, hastalanmak, öfkelenmek gibi insani özellikler
taşımaktaydılar. Tanrıları kızıp gittiğinde ona bağlı olan tüm doğa olayları
bundan etkilendiklerinden Hititler Tanrıların dönüşünü kurbanlar ve sunularla
kutlamaktaydılar.
• Hititler'de tanrılar tıpkı insanlar gibidir. Fiziki şekilleri insan gibi olduğu
kadar, ruhen de onlarla aynı olup, insanlar gibi yerler, içerler, kendilerine iyi
bakıldığı sürece insanlara iyilik ederler; ancak ihmal edildikleri zaman hemen
intikam almaya, insanları en acımasız yöntemlerle cezalandırmaya
hazırdırlar. Bir Hitit metni insanlarla tanrıları birbirleriyle kıyaslamakta ve
tanrı - insan ilişkilerini bey - hizmetçi ilişkilerine benzetmektedir.
• Hitit devletinin panteonu Anadolu (Hatti) ve Suriye (Sümer, Babil, Akdad)
şehirlerinin çeşitli yerel panteonlarının zamanla bir araya getirilip
birleştirilmesinden oluşmuştur.
HİTİT PANTHEONU
Panteonda tam bin tanrının olduğu bizzat Hititler tarafından çeşitli vesilelerle
belirtilmiştir. Ancak şimdiye kadar çivi yazılı metin ciltlerinde altı yüzün
üzerinde tanrı ismi ortaya çıkarılmıştır. Hititler, Eski Krallık döneminde Hint-
Avrupa ve Hatti kökenli tanrıları benimserlerken, daha sonraları Hurri, hatta
Mezopotamya kökenli tanrıları da benimsemişlerdir. Hititler'de Mezopotamya
tanrıçası İştar da çeşitli adlarla anılmakta ve büyük önem taşımaktaydı.
Bununla birlikte aynı kökenden suların tanrısı Ea ve Damnika, Güneş tanrısı
Şamaş ve karısı Aya ve Ay tanrısı Sin, Hitit panteonunda yer almışlardır.
•ALALU: Eski zamanlardan beri gökyüzünde kral olan bu tanrı,
Mezopotamya kökenlidir ve gökyüzünde dokuz yıl boyunca kral olarak
kalmıştır.
• ANU: Eski zamanlardan beri gökyüzünde kral olan bu tanrı, Mezopotamya
kökenlidir ve gökyüzünde dokuz yıl boyunca kral olarak kalmıştır.
•ARANZAH (Dicle Nehri): Anu ve Kumarbi’nin çocuğu, Fırtına Tanrısı ve
Taşmişu’nun erkek kardeşidir. ARINNA: Güneş Tanrıçası (Hatti kökenli),
Teşup’un eşi
•AŞTAPİ: Hurrice Savaş Tanrısı’nın adıdır.
•HANNAHANNA: Eski Hitit Dönemine tarihlendirilen Kaybolan Tanrı
Efsanelerinde, kaybolan tanrıların aranmasını isteyen ve Tüm Tanrıların
Annesi ya da Büyükanne unvanına sahip tanrıçadır.
•HEPAT: Fırtına Tanrısı’nın eşi, Tanrıların Kraliçesi olarak bilinen bu
tanrıça, kutsal hayvanı arslan üzerinde betimlenmiştir.
•KAMRUŞEPA: Büyü tanrıçasıdır.
•KUMARBİ: Hurililer tarafından Bilge Kral ve Tanrıların Babası olarak
nitelendirilmiş ve tanrılar arasında üçüncüsü sırada kabul görmüş bir Bitki
Tanrısı’dır.
•TELİPİNU: Kaybolan Tanrı Efsanelerinin baş aktörü olan tanrıdır. Fırtına
Tanrısı’nın ilk çocuğu olan Telipinu, tohum ekmek, tarlaları sürmek,
sulamak, ürünü yetiştirmek ve hasat gibi eylemleri içine alan bir tarım
tanrısıdır.
•TEŞUP : Fırtına Tanrısı, Hitit mitolojisinde baş tanrı niteliğindedir.
•KAŞKU : Ay tanrısı LAMA: Kır tanrısı
Kumarbi
Hititçe ve parçalar halinde Hurrice olarak aktarılan söylenceler dizisi
“şarkı” olarak tanımlanır. Şiir bağlamalı bir dille yazılmış ve böylece
söylenmiştir. Söz konusu mitolojik olayın geçtiği yer, Yukarı Habur
bölgesinde günümüzdeki adı Tell Mozan olan Kumarbi’nin kült kenti
Urkeş ve Dicle’nin kaynadığı yerdir. Söylencede yer alan tanrılar -
Kumme’nin Hava Tanrısı Teşup ve Ninova’lı Şavuşka- da Dicle ve
Habur kaynak bölgelerine işaret etmektedirler. Kuzey Suriye tanrıları ise
bu söylencede yalnızca figüran rollerindedirler. Çevrim, üç döneme
karşılık gelen ve birbirini izleyen üç tanrısal dünya hükümdarının
egemenlik sırası mitosuyla başlar. Birinci destan, Gökyüzü Krallığı
olarak adlandırılır. Metin, eski tanrılar duyunuz, güçlü tanrılar işitiniz!
sözleriyle anlatılan destanın tanrılar tarafından dinlenmesi istenerek
başlamakta ve şöyle sürmektedir. Eskiden, ilk yıllarda, gökyüzünde kral
Alalu idi. Alalu tahtta oturur, ilk tanrılardan, kudretli Anu, onun önünde
dururdu. O, Alalu’nun ayaklarına kapanır; içmesi için, onun eline
kadehler verirdi, Alalu 9 sayılı yıl, gökyüzünde kral kaldı. Dokuzuncu
yıl, Anu, Alalu’ya karşı savaş açtı; Alalu’yu yendi. O, ondan kaçıp,
aşağıya, karanlık topraklara gidince tahta tanrı Anu oturdu. Anu tahtta
otururken, kudretli Kumarbi ona içki sunardı; ayaklarına kapanır, ona
içmesi için kadehler verirdi. 9 sayılı yıl Anu gökyüzünde kral kaldı.
Dokuzuncu yıl ise, Kumarbi, Anu’ya karşı savaş açtı. Alulu’nun oğlu
Kumarbi, Anu’ya karşı savaş verdi. Anu Kumarbi’nin bakışlarına
dayanamadı, onun elinden kaçtı ve Anu gökyüzüne çıkmak istedi.
Kumarbi arkasından koşup, ayaklarından yakaladı ve onu gökten aşağı
çekti.
Onun uzvunu ısırdı ve (Anu)nun erkekliği, Kumarbi’nin içine, (bakırla
kalayın karışarak) tunç (olması) gibi karıştı. Kumarbi, Anu’nun
erkekliğini yutunca, sevindi ve güldü. Anu, geri döndü ve Kumarbi’yle
konuşmaya başladı: “Erkekliğimi yuttun diye, içindekilere sevinme,
sevinme içindekilere! Senin içine ağır bir yük koydum:Önce seni kudretli
Fırtına Tanrısı’na gebe bıraktım; ikinci olarak, seni karşı durulmaz
Aranzah ırmağına (Dicle) gebe bıraktım; üçüncüsü, seni kudretli tanrı
Taşmişu’ya gebe bıraktım; ayrıca iki korkunç tanrıyı daha senin içine
yük olarak koydum. (Öyle olacaksın ki), gelip, sonunda kafanı dağların
kayalıklarına vuracaksın!” Anu konuşmayı bitirip, yukarı gökyüzüne
gitti. Kumarbi ise saklanıp, ağzındakileri tükürdü; Kumarbi, akıllı kral,
tükürükle karışmış erkekliği tükürdü. Gökyüzü ve yer, evrenin
varlığından önce birlik oluşturduklarından, Gök Tanrı’nın hadım
edilmesi, gök ve yerin birbirinden ayrılmasının ve böylece yeryüzünün
yaratılmasının mitsel imgesi olmuştur. Çok kırık olan metin, bundan
sonraki satırlarda, Kumarbi’nin Nippur kentine gidip ayları saymaya
başladığını anlatmaktadır. “Ay saymak” hamilelik için kullanılan bir
terimdir. Daha sonra Kumarbi’nin içinden onunla konuştuktan sonra,
bedeninin çeşitli yerlerinden doğan çocukların dünyaya gelişleri
anlatılmaktadır.
İlluyanka Efsanesi
Hitit mitolojisinde yılansı bir ejderha ve bu ejderhanın fırtına tanrısı
Teşup ile olan mücadelesini konu alan efsane. İki farklı versiyonu olan
efsane Hititlerin Purulliyaş şenliğinde yapılan dinî ritüeller sırasında
söylenmekte olan kült bir efsanedir. Hitit çivi yazısı ile yazılan efsanenin
yazıya aktarıldığı tabletler günümüzde Çorum'daki Boğazkale'de
(Hattuşa) yapılan kazılar sırasında keşfedilmiştir. Eski versiyonda
ejderha İlluyanka, fırtına tanrısı Teşup'u yenilgiye uğratmaktadır. Yenilen
Teşup tanrılar meclisine başvurur ve yardım etmeyi kabul eden tanrıça
İnara ejderhaya karşı bir tuzak hazırlar. Birçok kabı şarapla ve çeşitli
içkilerle doldurur ve kendisine yardımcı olması için Hupasiyas adında
birini çağırır. Hupasiyas, tanrıçanın kendisiyle uyumayı (yatmayı) kabul
etmesi koşuluyla yardımcı olmayı kabul eder.
İnara, Hupasiyas'ın kendisiyle uyumasına izin verir ve daha sonra onu
İlluyanka'nın kovuğunun yanında bir yere saklar; kendisi ise süslenip
güzelleşir ve ejderhayı çocuklarıyla birlikte dışarı çıkmaya ikna eder.
Ejderha ve çocukları tüm kapları sonuna dek içip boşaltırlar
[şiştiklerinden ya da sarhoşluklarından] ve kovuklarına geri
dönemeyecek duruma gelirler. Bunun üzerine Hupasiyas saklandığı
yerden çıkarak ejderhayı bir ip ile bağlar ve fırtına tanrısı Teşup öteki
tanrılarla birlikte gelerek İlluyanka'yı öldürür. İlluyanka'nın ölümünden
sonra tanrıça İnara, Tarukka'da bir kayanın üzerinde bir ev yapar ve
Hupasiyas'ı içine yerleştirir. Kendisi evde değilken pencereden dışarı
bakmaması konusunda onu uyarır ve bakarsa karısını ve çocuklarını
göreceğini söyler. Tanrıçanın evden ayrılışının yirminci günününde
Hupasiyas pencereden dışarıya bakar ve karısıyla çocuklarını görür.
Hupasiyas, İnara eve döndüğünde ondan karısına ve çocuklarına geri
dönmesine izin vermesini diler. Tanrıça da buyruğuna uymadığı için
Hupasiyas'ı öldürür. Efsanenin daha sonraki bir tarihten kalma versiyonu
önceki versiyonunda bulunmayan bazı özellikler gösterir. Bu versiyonda
ejderha, fırtına tanrısını yenince onun yüreğini ve gözlerini alıp götürür.
Bu, Mısır mitolojisindeki Horus'un gözlerinden birini yitirmesine yol
açan Horus ile Set arasındaki kavgayı anlatan efsanenin Hititlerdeki
izdüşümüdür. Fırtına tanrısı Teşup, ejderhadan öcünü alabilmek için
yoksul bir adamın kızını eş olarak alır ve ondan bir oğlu olur. Oğlu da
büyüyünce ejderha İlluyanka'nın kızı ile evlenir. Fırtına tanrısı oğluna,
karısının evine gittiği zaman daha önce İlluyanka'nın kendisinden aldığı
yüreğini ve gözlerini istemesini söyler. Oğlu, Teşup'un dediğini yapar.
Babasının yüreği ve gözleri kendisine verilir, o da bunları babasına geri
verir. Fırtına tanrısı yitirdiği organlarına yeniden kavuşunca silahlanır ve
İlluyanka ile savaşmaya gider. Tam ejderhayı öldürecekken oğlu "beni de
onunla birlikte öldür, beni esirgeme" diye bağırır. Bunun üzerine Teşup,
İlluyanka'yı ve ardından kendi oğlunu öldürür ve böylece ejderhadan
öcünü almış olur.
Gök Tanrı/Fırtına Tanrısı (TEŞUP)
Hitit panteonunda en önemli tanrı kuşkusuz "Gök Tanrı" idi. Yerel
olarak değişik isimlerle çağrılan bu tanrı Hatti dilinde "Taru" , Hurri
dilinde "Teşup", Hitit dilinde ise "Tarhu,Tarhuna ya da Tarhunt" diye
adlandırılıyordu. Aslında Hititler geldiklerinde , Hint Avrupa kökenli bir
tanrıları vardı. Şiu ismindeki bu tanrı, Yunanca Zeus ve Latince Deus,dii
sözcükleri ile aynı kökendendi. Bu kök hem tanrı hem de gün ışığı ,
parlamak gibi anlamlara da sahiptir. Ancak zaman içinde Şiu özel tanrı
ismi olmaktan çıkmış ve genel olarak tanrı anlamına gelmiştir. Ancak
Hititlerin de bir dönem, Luwiler gibi Hint Avrupa isimli başka tanrı
isimlerini de korudukları zannedilmektedir. Baştanrı Hitit metinlerinde
genellikle 'Hatti Ülkesinin Gök Tanrısı' , 'Göğün Tanrısı', 'Hattuşanın
Tanrısı', 'Sarayın Tanrısı' gibi adlarla anılmaktadır. Ayrıca 'Ordunun
Göktanrısı', 'Yağmur Göktanrısı' gibi adlandırmalara da rastlanmaktadır.
Bir tanrının hiyeroglif işareti ikiye bölünmüş bir elipsten oluşur. Önce
söz konusu işaret sonra, gök tanrısı demek isteniyorsa, ikiye bölünmüş
elipsin altına W biçimli yıldırım işareti yazılırdı ; ikisi birden gök tanrısı
anlamına gelmektedir. Gök tanrı ile dağlar, daha doğrusu dağ tanrıları,
arasında sembolik bağ vardır. Aslında bunu "dağların gökkubbeyi
taşıdığı" inancı ile birlikte ele almak daha doğru olacaktır. Gök tanrının
en önemli sembollerinden biri de boğadır. Boğanın gök tanrıyı sembolize
ettiği düşünülmektedir. Alacahöyükte çıkan bir kabartmada kral ve
kraliçenin boğa heykeli önünde yaptığı saygı duruşu da aslında gök tanrı
ile ilintili olmalıdır. Çatalhöyük'ten, belki de daha eski çağlardan beri
önemini koruyan bu sembol daha sonra Yunan Mitolojisinde Zeus'un
boğa kılığına girmesinde de karşımıza çıkacaktır. "Birden hava bozdu.
Gök tanrısı korkunç bir şekilde gürledi ve ben ürktüm. O zaman ağzında
söz azaldı ve söz kesiklik yaparak yukarı doğru çıktı. Yıllar geçince bu
düşlerimde de kendini duyurmaya başladı. Bu düşlerden birinde tanrının
eli bana değdi ve konuşma gücümü bütünü ile yitirdim." Geç dönemlerde
, gök tanrısının bütün özellikleri Fırtına tanrısına geçmiş, Hurrilerin
fırtına tanrısı Teşup da Hititler'in gök tanrısına eş değer bir konuma
yerleşmiştir. Teşup için daha çok Toros ve güneyinde, Suriye'ye kadar
olan bölgede kült merkezleri vardı.
Orta Krallık’tan bu yana Hitit devlet panteonunu etkilemiş olan Mitanni
tanrılar dünyasında ise, tanrılar zirvesinde kardeş çift Teşup ve İştar ya
da Ninova’daki adıyla Şavuşka oluşturmaktadır. Suriye geleneğini
izleyen Hitit rahipleri, eski Güneş Tanrıçası Arinna ile eş değerde olan
tanrıça Hepat’ı, Teşup’un karısı olarak tanımışlardır. Hepat’a eskiden
eşlik eden Şarruma ile diğer yerel tanrılar, yeni oluşan çiftin kızları ve
oğulları durumuna geçmişlerdir. Böylece dağınık bir tanrılar grubundan,
Hatti ülkesinin Hava Tanrısı’na dayanan bir tanrısal aile, bir tanrılar
sistemi oluşmuştur.
Arinna
Güneş tanrıçası bazen Arinniti veya Wuru, šemu olarak tanımlanan,
hava baş tanrıçası ve tamamlayıcı olan Tarḫunna ile özdeş. Hitit
krallığını korudu ve "tüm toprakların kraliçesi" olarak adlandırıldı. Onun
kült merkezi kutsal Arinna (Alacahöyük) şehriydi.
Hayatın Anlamı Soğan
Efsaneye göre tarım ve bereket tanrısı Telepinu bir sabah kalktığında
orağını bulamaz, çok öfkelenir ve âdeti olduğu üzere çekip gider. Daha
önceki kayboluşlarındaki gibi toprağın bereketi kaçar, ekinler
kavrulmaya başlar. Ne hayvanlar ne insanlar gebe kalabilmektedir. Tüm
canlıların yanında tanrılar da aç kalır. Telepinu’nu babası baş tanrı Teşup
bütün diğer tanrıları yardıma çağırır. Ancak bu kez hiç birinin çabası
yeterli olmaz. Telepinu orağı olmadan geri dönmemeye kararlıdır. Şittili,
Hititli bir metal ustasıdır açlıktan ölmekte olan ailesi ve hayvanları için
bir çare aramaktadır. Göklere yalvarıp gözyaşı dökerken Telepinu’nun
annesi Güneş tanrıçası Arinniti ona oğlunun orağını kaybettiği için
öfkelenip gittiğini anlatır. Şittili bütün köyü dolaşıp altın toplamaya
çalışır. Köylüler vermek istemezler. Öldükten sora altının bir işlerine
yaramayacağını, altını verirlerse öfkeli tanrıyı geri getirebileceğini
söyler. Topladığı altınlarla yaptığı orağı Arinniti’ye verir. Arinniti
Telepinu’ya altın orağı verdikten sonra Telepinu’nun öfkesi diner ve
sevince dönüşür. Bunun üzerine tanrılar Şittili’ye bir dilek sunarlar. Şittili
de «Hayatın anlamı nedir?» diye sorar. Arinniti bunu üzerine
heybesinden dev bir soğan çıkartıp cevabın içinde olduğunu söyleyerek
Şittili’ye verir. Şittili heyecan içinde soğanı inceler. Soymaya başlar.
Ancak soyduğu her katın ardından yine aynısı çıkmaktadır. Soğanı üç
gün soyduktan içinde hiçbir şey olmadığını, elinde bir şey kalmadığını
görür. Hayal kırıklığına uğramıştır ağlamaya başlar. Ve tanrının
hediyesini lanetler.
KAYBOLAN TANRI TELEPINU
Tanrı Telepinu dolayı tam olarak bilinmeyen bir nedenden kaynaklı
olarak kızar ve ortadan kaybolur; onun kaybolması ile birlikte doğada da
büyük bir yıkım meydana gelir, hayvanların ve doğanın bereketliliği
uçup gider, bu sırada Fırtına Tanrısı oğlu Telipinu’nun yokluğunu
tanrılar toplantısında far keder ve onun bulunması için büyük ve küçük
pek çok tanrı işe koyulur, Güneş Tanrısı bu araştırma için kartalı
görevlendirir, fakat kartal bu araştırmadan eli boş döner, bütün
çabalardan sonra Fırtına Tanrısı, tanrıça Hannahanna’ya başvurur.
Hannahanna Telipinu’yu bulması için bir arıyı görevlendirir, Fırtına
Tanrısı arıyı küçümsese de sonuçta arı Telipinu’yu bulur ve onu sokup
geri gelmesini sağlar; ancak arının sokması tanrıyı daha da kızdırmıştır;
sonuç olarak Telipinu’nun öfkesi yatıştırılır ve onungeri dönüşü doğayı
yeniden canlandırır. elipinu geri dönmesine rağmen, arının da sokmasıyla
bütün kızgınlığı, öfkesi, küskünlüğü, gazabı yani bütün olumsuz
duyguları hala üzerindedir; metnin içeriğine bakılırsa bütün bu
olumsuzlukların karanlık yeryüzünün/kara toprağın içine hapis olması
için bir çeşit büyü yapılır. Metinde karanlık yeryüzünün Güneş
Tanrısı’nın mekânı olduğu da ayrıca belirtilir. Metne göre karanlık
yeryüzünün bir kapıcısı vardır; kapıcı yedi kapıyı açıp, yedi demir
sürgüyü çeker, kara toprağın altında tunçtan palhi- (genellikle büyük ve
geniş olarak düşünülen) kazanları vardır, kapakları kurşundan, kulpları
demirdendir, onların içine giren tekrar asla yukarı çıkamaz, onun içinde
yok olur. Yeryüzüne felaket getirmiş olan Telipinu’ya ait bütün olumsuz
duyguları bu kapların alması ve ebediyen içinde tutması için bir dua
edilir.
okunamamasından dolayı hikayenin nasıl bittiğini bilememekteyiz. Bahsi
geçen mitosun Hitit metinlerinden Türkçe ’ye çevirisi:“Appu’nun karısı
gebe kalmaya başladı. Appu’nun karısı erkek çocuk doğurdu. Dadı
çocuğu (annesinin kucağından alarak) kaldırdı ve Appu’nun diz(ler)ine
yatırdı. Appu (da) oğlunun (doğduğuna) sevinmeye ve (çocuğu)
avutmaya başladı. Ona tatlı (bir şeyler) verdi. İsmini ‘Kötü’ koydu. Baba
Tanrılar onu doğru/âdil yönde kavramadıkları ve onu kötü yönde
tuttukları için onun ismi ‘Kötü’ olsun (diye takdir ettiler.) Appu’nun
karısı tekrar gebe kalmaya başladı. Onuncu ay girdi ve kadın erkek çocuk
doğurdu. Dadı çocuğu (annesinin kucağından alarak) kaldırıp ona
‘İyi/Âdil’ olarak çağırsınlar.” Çocuklar büyüdüğünde yolları ayrılır.
Babaları öldüğünde miras paylaşımına gelince kötü’ye iyi topraklar, iyi
olana ise kötüsü kalır.

30 erkek, 30 kız kardeş hikayesi

Kaneş kraliçesinin bir yılda otuz erkek çocuk doğurması ve sonra
bunların çok kalabalık olduğundan yakınıp sepet içinde nehre bırakması
ile başlar. Zalpuwa ülkesinde denize götürelen çocukları Tanrılar
denizden yukarıya alıp büyütürler. Sonrasında Kaneš kraliçesi bir başka
yılda otuz tane de kız çocuk dünyaya getir fakat bunları kendisinin
büyüttüğü anlatılır. Daha sonra erkek çocuklar büyüyüp annelerini
bulmak için yola çıkar. Fakat annelerinin onları tanımayıp kızları ile
evlendirmek istemesinden bahsedilir. Kaneš kraliçesinin kızları evliliğe
karşı çıkmış olmasına rağmen metnin son kısmı kırık olduğundan
mitosun nasıl bittiği hala gizemini korumaktadır.[3] Ayrıca bugüne
ulaşan diğer Hitit vesikalarında kardeşler arası evliliğin yasak olduğunu
ifade eden bir başka belge de mevcuttur:“ Ayrıca ben majestemin sana eş
olarak verdiğim kız kardeşimin soyundan ve neslinden pek çok kız
kardeşleri vardır. Sen onları kız kardeş olarak tuttuğundan, (onlar artık
senin soyundan) olmuştur. Hattuşa ülkesinde erkek kardeş kız kardeşini
ya da (anne tarafından) kuzenini alamayacağı (noktasında) önemli bir
hukuk vardır. (Böyle bir ahlaksızlığa) izin verilmez. Her kim böyle bir
suç işlerse o (kişi) Hattuşa'ta yaşayamaz, ölür….” Mitos örneğinden ve
antlaşmanın içerisinde yer alan belge ile Hattuşa’ da sosyal hayatı
düzenleyen kesin kararların mevcut olduğunu dile getirebilmekteyiz.
Ayrıca çocukların tanrılar tarafından büyütülmesi bizlere Asur Kralı
Sargon ve Hz. Musa ile ilgili benzer anlatıları hatırlatmaktadır.

İYİ VE KÖTÜ

Appu ve İki Oğlunun Masalı, Hurrice tanrı ve kişi isimleri içermesine

rağmen olay örgüsü itibariyle Mezopotamya izlerini yoğun şekilde
taşımaktadır. Tablet, çok zengin bir kişi olan Appu’nun çocuğunun
olmamasından dolayı çektiği ıstırabı anlatarak başlar. Devamında Appu
beyaz bir kuzuyu Güneş Tanrısı’na sunmuş ve çocuğunun olması için
yalvarmıştır. Sonrasında Güneş Tanrısı ona önce “Kötü” isminde sonra
“İyi” isminde iki erkek çocuğu vermiştir. Appu’nun evden
uzaklaşmasından sonra bu İyi ve Kötü kalan malları paylaşmak için
mücadele etmişlerdir. Ne yazık ki, tabletin son bölümünün