Notatka do zeszytu

Wiersz Adama Mickiewicza Śmierć Pułkownika powstał w 1832 r. w Dreźnie po upadku powstania

listopadowego. Poświęcony jest Emilii Plater, bohaterskiej uczestniczce walk powstańczych na Litwie.
Hrabianka Emilia Plater w czasie powstania dowodziła I Kompanią Pierwszego Pułku Litewskiego.

Poeta opisuje sam moment śmierci bohaterki, porównując ją do śmierci Stefana Czarnieckiego, który
umierając podczas wyprawy w 1665 r. w chacie wiejskiej poprosił o wprowadzenie do izby swego
konia, aby się z nim pożegnać.

Podobnie zachowała się Emilia Plater, gdy umierała w głuchej puszczy w chatce leśnika. Kazała
osiodłać konia, przynieść mundur i broń. Żołnierze trzymający straż i wieśniacy opłakiwali swego
dzielnego wodza, którym okazała się kobieta.

Obrazy poetyckie w wierszu

I część wiersza - 1.- 4. zwrotka

1. Straż przed chatką leśnika.

2. Hołd składany przez prosty lud.

3. Siodłanie konia Pułkownika.

4. Przyniesienie wojennego rynsztunku.

5. Przedśmiertna spowiedź.

6. Modlitwa ludu i żołnierzy.

7. Pośmiertny widok Pułkownika.

II część wiersza - 5. zwrotka

8. Odkrycie tożsamości Pułkownika – to kobieta, Litwinka, Emilia Plater.

Pułkownik - Emilia Plater:

- kobieta – powstaniec,

-nie waha się poświęcić życia w obronie ojczyzny,

- wierna swoim ideałom do końca,

- odznacza się ogromnym bohaterstwem, odwagą,

- umiera jak prawdziwy bohater,

- przyjmuje komunię na znak wyznawanej wiary,

- cieszy się dużym szacunkiem zarówno ludu, jak i żołnierzy – powstańców.