‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‬ ‫ﻋﻨﻮان ﮐﺘﺎب‪:‬‬

‫إﻧﻬﺎ ﻣﻠﮑﺔ‬ ‫ﻋﻨﻮان اﺻﻠﯽ‪:‬‬

‫دﮐﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﺒﺪاﻟﺮﺣﻤﻦ اﻟﻌﺮﯾﻔﯽ‬ ‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه‪:‬‬

‫ﻣﺤﻤﺪ اﻣﯿﻦ ﻋﺒﺪاﻟﻠﻬﯽ‬ ‫ﺗﺮﺟﻤﻪ‪:‬‬

‫اﺧﻼق اﺳﻼﻣﯽ ‪ -‬ﺣﮑﺎﯾﺖﻫﺎی اﺧﻼﻗﯽ و داﺳﺘﺎنﻫﺎی ﭘﻨﺪآﻣﯿﺰ‬ ‫ﻣﻮﺿﻮع‪:‬‬

‫اول )دﯾﺠﯿﺘﺎل(‬ ‫ﻧﻮﺑﺖ اﻧﺘﺸﺎر‪:‬‬
‫آﺑﺎن )ﻋﻘﺮب( ‪۱۳۹۴‬ﺷﻤﺴﯽ‪ ۱۴۳۶ ،‬ﻫﺠﺮی‬ ‫ﺗﺎرﯾﺦ اﻧﺘﺸﺎر‪:‬‬
‫ﺳﺎﯾﺖ اﻟﻌﺮﯾﻔﯽ ‪www.arefe.com‬‬ ‫ﻣﻨﺒﻊ‪:‬‬

‫اﯾﻦ ﮐﺘﺎب از ﺳﺎﯾﺖ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﮥ ﻋﻘﯿﺪه داﻧﻠﻮد ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪www.aqeedeh.com‬‬

‫‪book@aqeedeh.com‬‬ ‫اﯾﻤﯿﻞ‪:‬‬

‫ﺳﺎﯾﺖﻫﺎی ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﻣﻮﺣﺪﯾﻦ‬

‫‪www.aqeedeh.com‬‬ ‫‪www.mowahedin.com‬‬
‫‪www.islamtxt.com‬‬ ‫‪www.videofarsi.com‬‬
‫‪www.shabnam.cc‬‬ ‫‪www.zekr.tv‬‬
‫‪www.sadaislam.com‬‬ ‫‪www.mowahed.com‬‬

‫‪contact@mowahedin.com‬‬
 ‫��ﻢ اﷲ ا����ﻦ ا����ﻢ‬

‫ﺣﻤﺪ و ﺳﭙﺎس از آن ﮐﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ھﺮﮐﺲ را ﺑﻪ ﺑﺨﻮاھﺪ وﯾﮋهی رﺣﻤﺖ‬

‫ﺧﻮد ﻣﯽﮔﺮداﻧﺪ و ﯾﺎراﻧﺶ را ﺑﻪ ﺳﻮی اﺳﺒﺎب ﻋﻨﺎﯾﺖ ﺧﻮد ﺗﻮﻓﯿﻖ ﻣﯽدھﺪ و از‬
‫روی ﻓﻀﻞ و ﻣﻨﺘﺶ ﻧﯿﮑﯽھﺎ را ﭘﯽ در ﭘﯽ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ روان ﻣﯽﺳﺎزد‪...‬‬
‫اﺣﮑﺎم ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺟﺎری ﻣﯽﺳﺎزد‪ ...‬ﺑﺮﺧﯽ از آنھﺎ راه ﺷﻘﺎوت را‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ درﮔﺎه ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺮﺧﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﯽﭘﯿﻤﺎﯾﻨﺪ و ﺑﺮﺧﯽ راه ﺳﻌﺎدت را‪ ...‬ﺑﺮﺧﯽ‬
‫دور‪ ...‬درﺑﺎرهی ﮐﺎرھﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدھﺪ ﻣﻮرد ﭘﺮﺳﺶ ﻗﺮار ﻧﻤﯽﮔﯿﺮد‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫دﯾﮕﺮان ﻣﻮرد ﭘﺮﺳﺶ واﻗﻊ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪...‬‬
‫اول اوﻟﯿﺎء‪...‬‬
‫و درود و ﺳﻼم ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ ﺳﺮور ﭘﯿﺎﻣﺒﺮاﻧﺶ و ِ‬
‫و ﮔﻮاھﯽ ﻣﯽدھﻢ ﮐﻪ ﻣﻌﺒﻮدی ﺑﻪ ﺣﻖ ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ اﻟﻠﻪ ﮐﻪ واﺣﺪ اﺳﺖ و‬
‫ﺑﯽﺷﺮﯾﮏ‪...‬‬
‫او ﮐﻪ آﺳﻤﺎنھﺎ و ﻣﻮﺟﻮدات را آﻓﺮﯾﺪ و زﻣﯿﻦ و زﻣﺎن را اﺑﺪاع ﻧﻤﻮد‪...‬‬
‫و دلھﺎ و ﺗﻦھﺎ را آﻓﺮﯾﺪ و ﻣﺤﺒﻮﺑﺎن و ﺧﺎﺻﺎن را ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ‪...‬‬
‫ﺳﺘﺎﯾﺶ از آن اﻟﻠﻪ اﺳﺖ و ﺳﻼم ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺑﺮﮔﺰﯾﺪهی او‪ ...‬ﺳﺘﺎﯾﺸﯽ درﺧﻮر‬
‫ﻧﻌﻤﺖھﺎﯾﺶ‪ ...‬و ﺳﻼﻣﯽ ﺑﺮ ﺧﺎﺗﻢ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان و ﺑﺮ اھﻞ ﺑﯿﺖ و ﯾﺎراﻧﺶ و ھﺮ ﮐﺲ‬
‫ﮐﻪ از ﺳﻨﺖ او ﭘﯿﺮوی ﻧﻤﺎﯾﺪ‪...‬‬
‫دﺧﺘﺮان ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر‪ ...‬آن ﻋﺎﺑﺪان ﺑﺎﺗﻘﻮا‪...‬‬
‫ِ‬ ‫اﯾﻦ ﻧﺸﺴﺘﯽ اﺳﺖ ﺑﺎ زﻧﺎن و‬
‫آﻧﺎن ﮐﻪ ﺷﺐ ﺻﺪای ﮔﺮﯾﻪی ﺳﺤﺮﮔﺎھﺸﺎن را ﺷﻨﯿﺪ و روز‪ ،‬روزه و اذﮐﺎرﺷﺎن‬
‫را‪...‬‬
‫اﯾﻦ ﺳﺨﻨﺎن ﮔﺬرا را در اﯾﻦ دوران ﻓﺘﻨﻪھﺎ ﺑﺎ ﺗﭙﺶھﺎی اﻣﯿﺪ ﺑﺮای آن دﺧﺘﺮ‬
‫ﻣﺴﻠﻤﺎن ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻢ‪ ...‬او ﮐﻪ در رﮐﻮع و ﺳﺠﻮد اﺳﺖ‪...‬‬
‫آن را ﺑﻪ ﮔﻮھﺮ اﯾﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ و اﻣﯿﺪ اﻣﺖ ﻣﯽﻓﺮﺳﺘﻢ‪...‬‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۲‬‬

‫اﯾﻦ‪ ،‬ﻧﺸﺴﺘﯽ اﺳﺖ ﺑﺎ زﻧﺎن و دﺧﺘﺮان ﻣﻮﻣﻦ‪ ...‬آﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪﻧﺪ‬

‫ﺷﺮف و آﺑﺮوی ﺧﻮد را زﯾﺮ ﭘﺎ ﻧﮫﻨﺪ‪...‬‬
‫آﻧﺎن ﮐﻪ ﻧﻤﺎز ﻓﺮض ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺟﺎی آوردهاﻧﺪ و ﺑﺮ ﺣﺠﺎب ﺧﻮد ﭘﺎﯾﺒﻨﺪ‬
‫ﻣﺎﻧﺪهاﻧﺪ ﺗﺎ وارد ﺑﮫﺸﺖ ﭘﺮوردﮔﺎر ﺷﻮﻧﺪ‪...‬‬
‫اﯾﻦ ﻧﻪ داﺳﺘﺎن ﯾﮏ دﺧﺘﺮ ﺑﻠﮑﻪ دﺧﺘﺮاﻧﯽ اﺳﺖ اھﻞ ﺧﯿﺮ و ﻧﯿﮑﯽ‪...‬‬
‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﯾﮏ ﻋﺸﻖ زودﮔﺬر ﻧﯿﺴﺖ‪...‬‬

‫* * *‬
‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎن را ﺑﺮای ﺗﻮ ﺑﺎزﮔﻮ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ...‬ﺑﺮای ﺗﻮ ﺧﻮاھﺮ ﭘﺎﮐﺪاﻣﻦ ﻣﻦ‪ ...‬ﺗﻮ‬
‫ﮐﻪ ﮔﺮاﻧﻘﺪر و ﻋﺰﯾﺰی‪ ...‬ﺗﻮی ﮔﺮانﺑﮫﺎ‪ ...‬ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺎدر و ﺧﻮاھﺮی‪ ...‬ﯾﺎ ھﻤﺴﺮ‬
‫و دﺧﺘﺮ‪...‬‬
‫ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻧﯿﻤﻪی ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽدھﯽ و ﻧﯿﻤﻪی دﯾﮕﺮ را‬
‫ﻣﯽﺳﺎزی‪...‬‬
‫ﺧﻄﯿﺒﺎن ﭼﯿﺮه و اﻣﺎﻣﺎن و ﻣﺠﺎھﺪان و رھﺒﺮان را ﻣﯽﺳﺎزی‪...‬‬
‫ِ‬ ‫ﺑﻠﻪ؛ ﺗﻮ ﮐﻪ‬
‫اﯾﻦ داﺳﺘﺎنھﺎ و ﺳﺨﻨﺎن را از ﻣﻦ ﭘﺬﯾﺮا ﺑﺎش‪ ...‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻗﻠﺐ و دروﻧﺖ راه‬
‫ﯾﺎﺑﺪ‪...‬‬

‫ﭼﺮا ﮐﻪ زﻧﺎن‪ ،‬ﺧﻮاھﺮان ﻣﺮداﻧﻨﺪ‪ ...‬ھﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﺮدان ﻋﻠﻤﺎی ﺑﺰرﮔﻮار و‬

‫دﻋﻮتﮔﺮان ﮐﻮﺷﺎﯾﯽ دارﻧﺪ‪ ،‬زﻧﺎن ﻧﯿﺰ ﭼﻨﯿﻦاﻧﺪ‪...‬‬
‫داران روز و ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﺳﺤﺮﮔﺎه‬
‫ھﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدان‪ ،‬روزه ِ‬
‫ھﺴﺖ‪ ،‬در ﻣﯿﺎن زﻧﺎن ﻧﯿﺰ ھﺴﺖ‪...‬‬
‫ﭼﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﻮدﻧﺪ زﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺳﺨﻦ و ﮐﺮدار ﻧﯿﮏ‪ ،‬در ﻋﺒﺎدت ﭘﺮوردﮔﺎر و‬
‫ﯾﺎری دﯾﻦ‪ ،‬و در اﻧﻔﺎق و ﻋﻠﻢ‪ ،‬از ﻣﺮدان ﭘﯿﺸﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪...‬‬
‫اﮔﺮ ﺻﻔﺤﺎت ﺗﺎرﯾﺦ را ورق ﺑﺰﻧﯽ ﺧﻮاھﯽ دﯾﺪ زﻧﺎن در واﻻﺗﺮﯾﻦ ﻓﻀﺎﺋﻞ از‬
‫ﻣﺮدان ﺳﺒﻘﺖ ﺟﺴﺘﻪاﻧﺪ‪...‬‬
 ‫‪۳‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در ﺣﺮم ﺳﺎﮐﻦ ﺷﺪ‪ ...‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ از آب زﻣﺰم‬

‫ﻧﻮﺷﯿﺪ و ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺎن ﺻﻔﺎ و ﻣﺮوه ﺳﻌﯽ ﮐﺮد‪ ،‬ﯾﮏ زن ﺑﻮد‪ ...‬ھﺎﺟﺮ‬
‫ﻣﺎدر اﺳﻤﺎﻋﯿﻞ‪...‬‬
‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﺳﻼم آورد و ﺑﻪ ﯾﺎری ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ج ﺷﺘﺎﻓﺖ‪ ،‬زن ﺑﻮد‪...‬‬
‫ام اﻟﻤﺆﻣﻨﯿﻦ ﺧﺪﯾﺠﻪل‪...‬‬
‫و ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در راه ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﮑﻨﺠﻪ دﯾﺪ و ﺑﻪ ﺷﮫﺎدت رﺳﯿﺪ‪ ،‬زن‬
‫ﺑﻮد‪ ...‬ﺳﻤﯿﻪ ﻣﺎدر ﻋﻤﺎر ﺑﻦ ﯾﺎﺳﺮ‪...‬‬
‫* * *‬
‫ﻧﺰد ﺑﺨﺎری رواﯾﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ اﺑﺮاھﯿﻢ÷ از ﺷﺎم ﺑﻪ ﺳﻮی ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﺣﺮام‬
‫ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮد در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ھﻤﺴﺮش ھﺎﺟﺮ و ﻓﺮزﻧﺪش اﺳﻤﺎﻋﯿﻞ ﮐﻪ ﮐﻮدﮐﯽ‬
‫ﺷﯿﺮﺧﻮار ﺑﻮد ھﻤﺮاه وی ﺑﻮدﻧﺪ‪ ...‬ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﺣﺮام رﺳﯿﺪﻧﺪ و آن دو‬
‫را ﻧﺰد ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺧﺎﻧﻪی ﮐﻌﺒﻪ ﮔﺬاﺷﺖ‪...‬‬
‫در آن زﻣﺎن در ﻣﮑﻪ ﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد و ﻧﻪ ﺣﺘﯽ آﺑﯽ ﺑﺮای ﻧﻮﺷﯿﺪن‪ ...‬آن دو را‬
‫آﻧﺠﺎ رھﺎ ﮐﺮد و ﻧﺰدﺷﺎن ﻣﻘﺪاری ﺧﺮﻣﺎ ﮔﺬاﺷﺖ و ﯾﮏ ﻣﺸﮏ آب‪...‬‬
‫آﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﺳﻮی ﺷﺎم ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪...‬‬
‫ﻣﺎدر اﺳﻤﺎﻋﯿﻞ دور و ﺑﺮ ﺧﻮد را ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪ ...‬در آن ﺻﺤﺮای ﺑﯽآب و‬
‫ﻋﻠﻒ‪ ...‬ﮐﻮهھﺎی ﺧﺸﮏ و ﺻﺨﺮهھﺎی ﺗﯿﺮه‪ ...‬ﻧﻪ ﻣﻮﻧﺴﯽ و ﻧﻪ ھﻢﻧﺸﯿﻨﯽ‪...‬‬
‫او ﮐﻪ در ﻗﺼﺮھﺎی ﻣﺼﺮ ﺑﺰرگ ﺷﺪه ﺑﻮد و در ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﺳﺮﺳﺒﺰ ﺷﺎم و‬
‫ﺑﺎغھﺎی زﯾﺒﺎی آن زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد در آن ﻣﺤﯿﻂ اﺣﺴﺎس دﻟﺘﻨﮕﯽ ﮐﺮد‪...‬‬
‫ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و در ﭘﯽ ھﻤﺴﺮش رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬ای اﺑﺮاھﯿﻢ! ﮐﺠﺎی ﻣﯽروی؟ ﻣﺎ‬
‫را در اﯾﻦ ﺻﺤﺮا ﺑﺪون ھﯿﭻ ھﻢﻧﺸﯿﻦ و ھﯿﭻ ﭼﯿﺰ رھﺎ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟‬
‫اﺑﺮاھﯿﻢ ﭘﺎﺳﺨﺶ را ﻧﺪاد و ﺑﻪ او ﺗﻮﺟﮫﯽ ﻧﮑﺮد‪ ...‬ھﺎﺟﺮ دوﺑﺎره ﺳﺨﻨﺶ را‬
‫ﺗﮑﺮار ﮐﺮد‪ :‬ﮐﺠﺎ ﻣﯽروی و ﻣﺎ را رھﺎ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟‬
‫ﺑﺎز ﭘﺎﺳﺨﺶ را ﻧﺪاد‪...‬‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۴‬‬

‫ﺑﺎز ھﺎﺟﺮ ﺳﺨﻨﺶ را ﺗﮑﺮار ﮐﺮد‪ ...‬اﻣﺎ اﺑﺮاھﯿﻢ ﭼﯿﺰی ﻧﮕﻔﺖ‪...‬‬

‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ھﺎﺟﺮ ﭼﻨﯿﻦ دﯾﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ‪ :‬آﯾﺎ اﻟﻠﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭼﻨﯿﻦ دﺳﺘﻮر داده؟‬
‫اﻣﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫اﺑﺮاھﯿﻢ ﮔﻔﺖ‪ :‬آری‪ ...‬ھﺎﺟﺮ ﮔﻔﺖ‪ :‬ھﻤﯿﻦ ﺑﺮاﯾﻢ ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ‪ ...‬ﺑﻪ ِ‬
‫ﺧﺸﻨﻮد ﺷﺪم‪ ...‬ﭘﺲ ﻣﺎ را ﺿﺎﯾﻊ ﻧﺨﻮاھﺪ ﺳﺎﺧﺖ‪...‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﺮﮔﺸﺖ‪...‬‬
‫اﺑﺮاھﯿﻢ‪ ...‬آن ﭘﯿﺮ ﺑﺰرﮔﺴﺎل در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ھﻤﺴﺮ و ﻓﺮزﻧﺪ را ﺗﻨﮫﺎ رھﺎ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪...‬‬
‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﻻی ﺗﭙﻪ رﺳﯿﺪ‪ ...‬ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ او را ﻧﻤﯽدﯾﺪﻧﺪ ﭼﮫﺮه ﺑﻪ ﺳﻮی‬
‫ﻣﺤﻞ ﮐﻌﺒﻪ ﮐﺮد و دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ ﺳﻮی ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎﻻ ﺑﺮد و ﭼﻨﯿﻦ دﻋﺎ ﮐﺮد‪:‬‬
‫ك ٱل ۡ ُم َ‬
‫َ َۡ َ‬ ‫نت مِن ُذ ّر َّ�� ب َواد َ� ۡ‬ ‫َّ َّ َ ٓ ّ ٓ َ ۡ َ‬
‫ح َّر ِم َر َّ� َنا‬ ‫َ‬
‫� ذِي ز ۡر ٍع عِند بيت ِ‬ ‫ِ‬ ‫ٍ‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬
‫ك ُ‬ ‫﴿ر�نا إ ِ ِ� أس‬
‫َّ‬ ‫َ‬
‫ي إ ۡ�ه ۡم َو ۡ ُ ۡ ّ‬ ‫اس َ� ۡهو ٓ‬ ‫� َد ٗة ّم َِن ٱ�َّ‬ ‫َ‬
‫ُ ُ ْ َّ َ ٰ َ َ ۡ َ ۡ ۡ‬
‫ت‬‫ٱرز� ُهم م َِن ٱ� َم َ� ٰ ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ٔ‬ ‫ِ‬ ‫ِ�قِيموا ٱلصلوة فٱجعل أ‬
‫ۡ ُ َ‬ ‫َ َّ‬
‫ل َعل ُه ۡم �َشك ُرون ‪] ﴾٣٧‬إﺑﺮاﻫﯿﻢ‪.[۳۷ :‬‬
‫»ﭘﺮوردﮔﺎرا! ﻣﻦ ﺑﻌﻀﯽ از ذرﯾﻪام را ]ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﺗﻮ[ در ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﺑﺪون ﮐﺸﺖ‬
‫ﮐﻨﺎر ﺧﺎﻧﻪی ﺗﻮ‪ ،‬ﮐﻪ آن را ﺣﺮام ﺳﺎﺧﺘﻪای ﺳﮑﻮﻧﺖ دادهام‪،‬‬ ‫ِ‬ ‫و زرﻋﯽ‪ ،‬در‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪا ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﻤﺎز را ﺑﺮﭘﺎی دارﻧﺪ؛ ﭘﺲ ﭼﻨﺎن ﮐﻦ ﮐﻪ دلھﺎی ﮔﺮوھﯽ از‬
‫ّ‬
‫ﻣﺘﻮﺟﻪ آﻧﺎن ﮔﺮدد و اﯾﺸﺎن را از ﻣﯿﻮهھﺎ ]و‬ ‫ﻣﺮدﻣﺎن )ﺑﺮای زﯾﺎرت ﺧﺎﻧﻪات(‬
‫ﻣﺤﺼﻮﻻت دﯾﮕﺮ ﺟﺎھﺎ[ ﺑﮫﺮهﻣﻨﺪ ﻓﺮﻣﺎ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰاری ﮐﻨﻨﺪ«‪...‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﻮی ﺷﺎم رﻓﺖ‪...‬‬
‫ﻣﺎدر اﺳﻤﺎﻋﯿﻞ ﺑﻪ ﻧﺰد ﮐﻮدک ﺧﻮد ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ ...‬از آﺑﯽ ﮐﻪ ھﻤﺮاه داﺷﺖ‬
‫ﻣﯽﻧﻮﺷﯿﺪ و ﺑﻪ ﮐﻮدک ﺧﻮد ﺷﯿﺮ ﻣﯽداد‪...‬‬
‫اﻣﺎ ﻃﻮﻟﯽ ﻧﮑﺸﯿﺪ ﮐﻪ آب ﺗﻤﺎم ﺷﺪ و ﺧﻮدش و ﮐﻮدﮐﺶ ﺑﻪ ﺷﺪت ﺗﺸﻨﻪ‬
‫ﺷﺪﻧﺪ‪ ...‬ﮐﻮدک از ﻓﺮط ﺗﺸﻨﮕﯽ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯽﭘﯿﭽﯿﺪ و ﻟﺒﺎﻧﺶ را ﻣﯽﻣﮑﯿﺪ و‬
‫ﭘﺎھﺎﯾﺶ را ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﻣﯽزد‪...‬‬
 ‫‪۵‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫ﻣﺎدر درﻣﺎﻧﺪه او را ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﺎ ﺑﺎ ﻣﺮگ دﺳﺖ و ﭘﻨﺠﻪ ﻧﺮم‬

‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪...‬‬
‫ﺑﻪ دور و ﺑﺮ ﺧﻮد ﻧﮕﺎھﯽ اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﻧﺠﺎت دھﻨﺪهای ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ ...‬اﻣﺎ‬
‫ﮐﺴﯽ را ﻧﯿﺎﻓﺖ‪...‬‬
‫ﭼﻮن دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺖ در اﻧﺘﻈﺎر ﻣﺮگ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ‪ ...‬ﺣﯿﺮان ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﮐﺪام ﺳﻮ ﺑﺮود!‬
‫ﮐﻮه ﺻﻔﺎ را ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮﯾﻦ ﮐﻮه ﺑﻪ او ﺑﻮد‪ ،‬دﯾﺪ‪ ...‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺧﺴﺘﻪ و‬
‫درﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ آن ﺑﺎﻻ رﻓﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ اﻋﺮاب ﺑﯿﺎﺑﺎﻧﮕﺮد ﯾﺎ ﮐﺎرواﻧﯽ را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪...‬‬
‫ھﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﺎﻻ رﺳﯿﺪ ﺑﻪ دﺷﺖ ﻧﮕﺎھﯽ ﮐﺮد اﻣﺎ ﮐﺴﯽ را ﻧﺪﯾﺪ‪ ...‬از ﺻﻔﺎ ﭘﺎﯾﯿﻦ‬
‫آﻣﺪ و ﮔﻮﺷﻪی داﻣﻦ ﺧﻮد را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ھﻤﺎﻧﻨﺪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺳﺨﺘﯽدﯾﺪه‬
‫دره را ﻃﯽ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﮐﻮه ﻣﺮوه رﺳﯿﺪ و ﺑﻪ آن ﺑﺎﻻ رﻓﺖ‪...‬‬
‫دوﺑﺎره ﻧﮕﺎھﯽ اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﮐﺴﯽ را ﺑﺒﯿﻨﺪ‪ ...‬اﻣﺎ ھﯿﭽﮑﺲ آﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮد‪...‬‬
‫ﺑﺎز ﺑﻪ ﮐﻮه ﺻﻔﺎ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ و ﺑﺎز ﮐﺴﯽ را ﻧﺪﯾﺪ‪...‬‬
‫اﯾﻦ ﮐﺎر را ھﻔﺖ ﺑﺎر ﺗﮑﺮار ﮐﺮد‪ ...‬ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺑﺎر ھﻔﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﺮوه ﺑﺎﻻ‬
‫رﻓﺖ ﺻﺪاﯾﯽ را ﺷﻨﯿﺪ‪ ...‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺳﺎﮐﺖ ﺑﺎش‪ ...‬ﺑﺎز ﮔﻮش ﻓﺮا داد و‬
‫ﺻﺪاﯾﯽ ﺷﻨﯿﺪ‪ ...‬ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ‪ :‬اﮔﺮ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯽ ﯾﺎری دھﯽ ﯾﺎری ده! اﻣﺎ ﭘﺎﺳﺨﯽ‬
‫ﻧﺸﻨﯿﺪ‪...‬‬
‫ﭘﺲ رو ﺑﻪ ﮐﻮدﮐﺶ ﻧﻤﻮد و دﯾﺪ ﻓﺮﺷﺘﻪای ﻧﺰد ﺟﺎﯾﮕﺎه زﻣﺰم اﯾﺴﺘﺎده‪...‬‬
‫ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﺎل ﺧﻮد را ﺑﻪ زﻣﯿﻦ زد و آب از آن ﺟﻮﺷﯿﺪ‪...‬‬
‫ﻓﻮرا ﺑﻪ ﺳﻮی آب رﻓﺖ و ﺧﺎکھﺎی دور آن را ﺟﻤﻊ ﮐﺮد ﺗﺎ آب ﯾﮑﺠﺎ ﺷﻮد و‬
‫ﺑﺎ دﺳﺘﺎﻧﺶ آب آن را در ﻣﺸﮏ رﯾﺨﺖ و ھﺮ ﺑﺎر آب آن را ﺑﺮﻣﯽداﺷﺖ دوﺑﺎره‬
‫آب از آن ﻣﯽﺟﻮﺷﯿﺪ‪...‬‬
‫ﺟﺒﺮﺋﯿﻞ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ‪ :‬از ﺿﺎﯾﻊ ﺷﺪن ﻧﺘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺧﺎﻧﻪی ﺧﺪا اﺳﺖ و‬
‫اﯾﻦ ﮐﻮدک و ﭘﺪرش آن را ﺧﻮاھﻨﺪ ﺳﺎﺧﺖ‪...‬‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۶‬‬

‫ﭼﻪ ﺻﺒﻮر ﺑﻮد او و ﭼﻪ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮد داﺳﺘﺎن او و ﺻﺒﺮی ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﻼ داﺷﺖ!‬

‫* * *‬
‫اﯾﻦ ﺑﻮد داﺳﺘﺎن ھﺎﺟﺮ ﮐﻪ ﺻﺒﺮ ﭘﯿﺸﻪ ﮐﺮد و ﻓﺪاﮐﺎری ﻧﻤﻮد ﺗﺎ آﻧﮑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫در ﻗﺮآن از او ﯾﺎد ﻧﻤﻮد و ﻓﺮزﻧﺪش را از ﺟﻤﻠﻪی ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان ﮔﺮداﻧﺪ‪ ...‬او ﻣﺎدر‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان و اﻟﮕﻮی اوﻟﯿﺎی ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ‪ ...‬اﯾﻦ ﺑﻮد ﺣﺎل او و ﻓﺮﺟﺎم ﮐﺎرش‪...‬‬
‫ﻏﺮﯾﺒﯽ ﮐﺸﯿﺪ و ﺗﺮﺳﯿﺪ و ﺗﺸﻨﮕﯽ و ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﺎداﻣﯽ ﮐﻪ‬
‫ھﻤﻪی اﯾﻦھﺎ را در راه ﺧﺸﻨﻮدی ﭘﺮوردﮔﺎر ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﻮد‪ ،‬ﺧﺸﻨﻮد ﺑﻮد‪...‬‬
‫در راه ﺧﺪاوﻧﺪ ﻏﺮﯾﺒﺎﻧﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮد و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﯿﺰ ﺷﺎدی و ﺑﺸﺎرت ﺑﻪ وی‬
‫ارزاﻧﯽ ﻧﻤﻮد‪...‬‬
‫آﯾﺎ ﺗﻮ ﻧﯿﺰ ﺣﺎﺿﺮی اﻣﺮوزه ﻣﺎﻧﻨﺪ او ﻏﺮﯾﺐ ﺑﺎﺷﯽ؟ ﺷﺐ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺑﻪ‬
‫ﺧﻮاﺑﻨﺪ ﺑﯿﺪار ﺷﻮی و روزھﺎ را روزه ﺑﺪاری در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ دﯾﮕﺮان ﻣﯽﺧﻮرﻧﺪ و‬
‫ﻣﯽﻧﻮﺷﻨﺪ؟‬
‫* * *‬
‫ﯾﺎ در دوراﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽھﺎ ﺣﺠﺎب را ﺗﺮک ﮐﺮدهاﻧﺪ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺣﺠﺎب و ﻟﺒﺎس‬
‫ﺷﺮﻋﯽ ﺧﻮد ﭘﺎﯾﺒﻨﺪ ﺑﻤﺎﻧﯽ؟‬
‫و ﻓﯿﻠﻢھﺎ و ﻧﻤﺎﯾﺶھﺎی ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ و ﺗﺮاﻧﻪھﺎ را ﺗﺮک ﮔﻮﯾﯽ؟‬
‫ھﻤﻪاش در راه ﺧﺸﻨﻮدی ﭘﺮوردﮔﺎر زﻣﯿﻦ و آﺳﻤﺎنھﺎ؟‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﺻﺒﺮی از ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ اﻧﻮاع ﺟﮫﺎد اﺳﺖ‪ ...‬در دﻧﯿﺎ اﺟﺮ و ﭘﺎداش ﺑﻪ‬
‫دﺳﺖ ﺧﻮاھﯽ آورد و در آﺧﺮت ﺑﺰرﮔﻮار ﺧﻮاھﯽ ﺑﻮد و اﺟﺮ آن را ﺧﻮاھﯽ دﯾﺪ‪...‬‬
‫ﺧﻮش ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ اﮔﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺮدی‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ رﺳﻮل ﺧﺪا ج ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫آﻏﺎز ﺧﻮد ﻏﺮﯾﺐ ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺲ‬
‫»اﺳﻼم ﻏﺮﯾﺒﺎﻧﻪ آﻏﺎز ﺷﺪ و دوﺑﺎره ﺑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ِ‬
‫ﺧﻮﺷﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﻏﺮﯾﺒﺎن«‪...‬‬
‫* * *‬
‫آری‪ ...‬ﺧﻮش ﺑﻪ ﺣﺎل ﻏﺮﯾﺒﺎن‪...‬‬
 ‫‪۷‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫اﻣﺎ ﻏﺮﯾﺒﺎن ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ھﺴﺘﻨﺪ؟‬

‫آﻧﺎن اﻧﺴﺎنھﺎﯾﯽ ﻧﯿﮏ ھﺴﺘﻨﺪ در ﻣﯿﺎن اﻧﺴﺎنھﺎی ِﺑﺪ ﺑﺴﯿﺎر‪...‬‬
‫آﻧﺎن زﻧﺎن و ﻣﺮداﻧﯽ ھﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در ﭘﯿﻤﺎن ﺧﻮد ﺑﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬راﺳﺘﯽ ﭘﯿﺸﻪ‬
‫ﮐﺮدهاﻧﺪ‪...‬‬
‫اﺧﮕﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ و ﺑﺮ ﺻﺨﺮهھﺎی ﺳﺨﺖ راه ﻣﯽروﻧﺪ و ﺑﺮ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﺑﻨﺪ و از ﻓﺴﺎد ﻣﯽﮔﺮﯾﺰﻧﺪ‪...‬‬
‫ﺳﺨﻨﺎﻧﺸﺎن راﺳﺖ اﺳﺖ‪ ...‬ﭘﺎﮐﺪاﻣﻨﻨﺪ‪ ...‬ﭼﺸﻢ ﻓﺮو ھﺸﺘﻪاﻧﺪ‪...‬‬
‫ﺣﺮﻓﯽ ﮐﻪ ﻣﯽزﻧﻨﺪ از روی ﻋﻔﺖ اﺳﺖ و ﻧﺸﺴﺖھﺎﯾﯽ ﮐﻪ دارﻧﺪ ﺷﺮﯾﻔﺎﻧﻪ‬
‫اﺳﺖ‪...‬‬
‫و در ﻧﺘﯿﺠﻪ‪ ،‬آن ھﻨﮕﺎم ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎﯾﺴﺘﻨﺪ و ﭘﺎھﺎ ﺷﮫﺎدت دھﻨﺪ و‬
‫ﮔﻮشھﺎ و ﭼﺸﻢھﺎ ﺑﻪ ﺣﺮف آﯾﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺎد ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪...‬‬
‫ﭼﺮا ﮐﻪ ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎن ﻋﻠﯿﻪ آﻧﺎن ﺷﮫﺎدت ﻧﻤﯽدھﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺣﺮام‬
‫ﻧﮕﺮﯾﺴﺘﻪاﻧﺪ‪ ...‬و ﮔﻮشھﺎﯾﺸﺎن ﺷﮫﺎدت ﻧﻤﯽدھﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺮاﻧﻪھﺎی ﺣﺮام را‬
‫ﺷﻨﯿﺪهاﻧﺪ‪ ...‬ﺑﻠﮑﻪ اﻋﻀﺎی ﺑﺪﻧﺸﺎن ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪی ھﻨﮕﺎم ﺳﺤﺮ و ﭘﺎﮐﺪاﻣﻨﯽ روز‬
‫ِ‬
‫ﺷﮫﺎدت ﻣﯽدھﻨﺪ‪...‬‬
‫اﻣﺎ دﯾﮕﺮان رﺳﻮا ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ھﻼک!‬
‫َ َّ ٰٓ َ َ َ ٓ ُ َ‬ ‫َ َ ۡ َ ُ ۡ َ ُ َ ۡ َ ٓ ُ َّ َ َّ َ ُ ۡ ُ َ ُ َ‬
‫﴿و�وم �� أعداء ٱ�ِ إِ� ٱ�ارِ �هم يوزعون ‪ ١٩‬ح� إِذا ما جاءوها‬
‫ََ ُ ْ‬ ‫ُ َ‬ ‫َ ُ ْ‬ ‫ُ ُ ُ‬ ‫َ َ ُ‬ ‫ََ‬ ‫َ‬
‫ش ِه َد عل ۡي ِه ۡم َس ۡم ُع ُه ۡم َو�بۡ�ٰ ُره ۡم َو ُجلودهم ب ِ َما �نوا َ� ۡع َملون ‪ ٢٠‬وقالوا‬
‫ُ‬ ‫� َ ۡ‬ ‫ُ ُ ۡ َ َ ُّ ۡ َ َ ۡ َ َ ُ ٓ ْ َ َ َ َ َّ ُ َّ ٓ َ َ َ ُ َّ‬
‫� ٖء � َوه َو‬ ‫ِ�لودِهِم ل ِم ش ِهد�م عليناۖ قالوا أنطقنا ٱ� ٱ�ِي أنطق‬
‫ََ ُ‬ ‫ََ ُ ُۡ َۡ َ ُ َ َ ۡ‬ ‫َ َ َ ُ ۡ َ َّ َ َ َّ َ ۡ ُ َ ُ َ‬
‫�ون أن �َش َه َد عل ۡي� ۡم‬ ‫��هِ ت ۡرجعون ‪ ٢١‬وما كنتم �ست ِ‬ ‫خلق�م أول مر� ٖ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫َ َ ُ ۡ َّ َّ َ َ‬ ‫َ‬ ‫َ ُ ُ ُ ُ‬ ‫ُ‬ ‫َٓ َۡ َ‬ ‫ُ ُ‬
‫ٱ� � َ� ۡعل ُم‬ ‫�ن ظننتم أن‬ ‫َس ۡمع� ۡم َو� �ب�ٰ ُر� ۡم َو� جلود� ۡم َو� ٰ ِ‬
‫ُ َ َ ُ‬ ‫� ُم َّٱ�ِي َظ َن ُ‬ ‫َ َ ٰ ُ ۡ َ ُّ ُ‬ ‫َ ُ َ‬ ‫َكث ِ ٗ‬
‫نتم ب ِ َر ّ�ِ� ۡم أ ۡردٮٰ� ۡم‬ ‫�� ّم َِّما � ۡع َملون ‪ ٢٢‬و�ل ِ�م ظن‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۸‬‬
‫َۡ َۡ ُ ْ‬ ‫َّ‬ ‫َ َ ۡ ُ ْ َ َّ ُ ۡ‬ ‫ََ ۡ َ ۡ ُ ّ َ ۡ َ‬
‫ار َمث ٗوى ل ُه ۡمۖ �ن �ستعتِبوا‬ ‫�ٰ ِ� َ‬
‫�ن ‪ ٢٣‬فإِن يص ِ�وا فٱ�‬ ‫ِ‬ ‫فأصبحتم مِن ٱل‬
‫� ‪] ﴾٢٤‬ﻓﺼﻠﺖ‪.[۲۴-۱۹ :‬‬ ‫َ� َما ُهم ّم َِن ٱل ۡ ُم ۡع َتب َ‬
‫ِ‬
‫»و ]ﯾﺎد ﮐﻦ[ روزی را ﮐﻪ دﺷﻤﻨﺎن اﻟﻠﻪ ﺑﻪ ﺳﻮی آﺗﺶ ﮔﺮد آورده و‬
‫ﺑﺎزداﺷﺖ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ )‪ (۱۹‬ﺗﺎ ﭼﻮن ﺑﺪان رﺳﻨﺪ ﮔﻮﺷﺸﺎن و دﯾﺪﮔﺎﻧﺸﺎن و‬
‫ﭘﻮﺳﺘﺸﺎن ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﻣﯽﮐﺮدهاﻧﺪ ﺑﺮ ﺿﺪﺷﺎن ﮔﻮاھﯽ دھﻨﺪ )‪ (۲۰‬و ﺑﻪ ﭘﻮﺳﺖ‬
‫]ﺑﺪن[ ﺧﻮد ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﭼﺮا ﺑﺮ ﺿﺪ ﻣﺎ ﺷﮫﺎدت دادﯾﺪ؟ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ھﻤﺎن ﺧﺪاﯾﯽ‬
‫ﮐﻪ ھﺮ ﭼﯿﺰی را ﺑﻪ زﺑﺎن درآورده ﻣﺎ را ﮔﻮﯾﺎ ﮔﺮداﻧﯿﺪه اﺳﺖ و او ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر‬
‫ﺷﻤﺎ را آﻓﺮﯾﺪ و ﺑﻪ ﺳﻮی او ﺑﺮﮔﺮداﻧﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮﯾﺪ )‪ (۲۱‬و ]ﺷﻤﺎ[ از اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺒﺎدا‬
‫ﮔﻮش و دﯾﺪﮔﺎن و ﭘﻮﺳﺘﺘﺎن ﺑﺮ ﺿﺪ ﺷﻤﺎ ﮔﻮاھﯽ دھﻨﺪ ]ﮔﻨﺎھﺎﻧﺘﺎن را[ ﭘﻮﺷﯿﺪه‬
‫ﻧﻤﯽداﺷﺘﯿﺪ ﻟﯿﮑﻦ ﮔﻤﺎن داﺷﺘﯿﺪ ﮐﻪ اﻟﻠﻪ ﺑﺴﯿﺎری از آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ‬
‫ﻧﻤﯽداﻧﺪ )‪ (۲۲‬و ھﻤﯿﻦ ﺑﻮد ﮔﻤﺎﻧﺘﺎن ﮐﻪ در ﺑﺎرهی ﭘﺮوردﮔﺎرﺗﺎن ﺑﺮدﯾﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ را‬
‫ھﻼک ﮐﺮد و از زﯾﺎﻧﮑﺎران ﺷﺪﯾﺪ )‪ (۲۳‬ﭘﺲ اﮔﺮ ﺷﮑﯿﺒﺎﯾﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﺟﺎﯾﺸﺎن در‬
‫در ﭘﻮزش درآﯾﻨﺪ ﻣﻮرد اﺟﺎﺑﺖ ﻗﺮار ﻧﻤﯽﮔﯿﺮﻧﺪ«‪...‬‬ ‫آﺗﺶ اﺳﺖ و اﮔﺮ از ِ‬
‫* **‬
‫ﺑﺨﺎری رواﯾﺖ ﮐﺮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﭘﯿﺶ از آﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮی ﺑﺮﺳﺪ ﺑﻪ‬
‫ﻏﺎر ﺣﺮاء ﻣﯽرﻓﺖ و در آﻧﺠﺎ ﺑﻪ ﻋﺒﺎدت ﻣﺸﻐﻮل ﻣﯽﺷﺪ‪...‬‬
‫روزی در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ در ﺳﮑﻮت ﻏﺎر ﺑﻪ ﻋﺒﺎدت ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻮد ﻧﺎﮔﮫﺎن ﺟﺒﺮﺋﯿﻞ‬
‫ﺑﻪ ﻧﺰد وی آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺨﻮان‪...‬‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج از او ھﺮاﺳﻨﺎک ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ھﺮﮔﺰ ﻧﻮﺷﺘﻪای ﻧﺨﻮاﻧﺪهام و ﻧﻪ‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ‪ ...‬ﻧﻪ ﻧﺎﻣﻪای ﻧﻮﺷﺘﻪام و ﻧﻪ ﺧﻮاﻧﺪهام«‪...‬‬
‫ﺟﺒﺮﺋﯿﻞ او را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺧﻮد ﻓﺸﺎر داد ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ اﻓﺘﺎد‪...‬‬
‫ﺳﭙﺲ رھﺎﯾﺶ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺨﻮان‪...‬‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺨﻮاﻧﻢ«‪...‬‬
 ‫‪۹‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫ﺑﺎز او را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺧﻮد ﻓﺸﺎر داد‪ ...‬ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ‬

‫اﻓﺘﺎد‪ ...‬ﺳﭙﺲ رھﺎﯾﺶ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺨﻮان‪...‬‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺧﻮاﻧﺪن ﻧﺪارم«‪ ...‬ﺑﺎز ﺟﺒﺮﺋﯿﻞ او را در آﻏﻮش‬
‫ﻓﺸﺮد‪ ،‬ﻃﻮری ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ اﻓﺘﺎد و رھﺎﯾﺶ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ۡ‬
‫ۡ َ َ َ ُّ َ‬ ‫َ ََ ۡ َٰ َ ۡ َ َ‬ ‫َ‬ ‫َ َ‬ ‫ۡ َ ۡ ۡ َ ّ َ َّ‬
‫ٱ���ن مِن عل ٍق ‪ ٢‬ٱقرأ ور�ك‬ ‫﴿ٱقرأ ب ِٱس ِم ر�ِك ٱ�ِي خلق ‪ ١‬خلق ِ‬
‫َ َّ َ ۡ َ ٰ َ َ َ ۡ َ ۡ َۡ‬ ‫َ َّ َ ۡ َ َ‬ ‫َّ‬ ‫َۡ ۡ‬
‫� َر ُ‬
‫ٱ���ن ما لم �علم ‪] ﴾٥‬اﻟﻌﻠﻖ‪.[۵-۱ :‬‬ ‫ِ‬ ‫م‬‫ل‬ ‫ع‬ ‫‪٤‬‬ ‫م‬ ‫ِ‬ ‫ل‬ ‫ق‬ ‫ٱل‬‫ِ‬ ‫ب‬ ‫م‬‫ل‬ ‫ع‬ ‫ٱ�‬
‫ِي‬ ‫‪٣‬‬ ‫م‬ ‫ٱ�‬
‫»ﺑﺨﻮان ﺑﻪ ﻧﺎم ﭘﺮوردﮔﺎرت ﮐﻪ آﻓﺮﯾﺪ )‪ (۱‬آﻓﺮﯾﺪ اﻧﺴﺎن را از ﺧﻮن ﺑﺴﺘﻪ )‪(۲‬‬
‫ﺑﺨﻮان و ﭘﺮوردﮔﺎر ﺗﻮ ﮔﺮاﻣﯽﺗﺮﯾﻦ اﺳﺖ )‪ (۳‬او ﮐﻪ ﺑﻪ واﺳﻄﻪی ﻗﻠﻢ آﻣﻮﺧﺖ‬
‫)‪ (۴‬آﻣﻮﺧﺖ اﻧﺴﺎن را آﻧﭽﻪ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ«‪.‬‬
‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج اﯾﻦ آﯾﺎت را ﺷﻨﯿﺪ و آن ﺻﺤﻨﻪ را دﯾﺪ ﺑﻪ ﺷﺪت‬
‫ﺗﺮﺳﯿﺪ و ﻗﻠﺒﺶ ﻟﺮزﯾﺪ‪ ...‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺷﮫﺮ ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﺑﺮ ام اﻟﻤﺆﻣﻨﯿﻦ ﺧﺪﯾﺠﻪ وارد‬
‫ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺮا ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﯿﺪ‪ ...‬ﻣﺮا ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﯿﺪ«‪ ...‬ﺳﭙﺲ دراز ﮐﺸﯿﺪ و او را‬
‫ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻧﺪ‪...‬‬
‫ام اﻟﻤﺆﻣﻨﯿﻦ او را ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺖ و ﻧﻤﯽداﻧﺴﺖ ﭼﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺮس او‬
‫ﺷﺪه‪...‬‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﻣﺪﺗﯽ آرام ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ آﻧﮑﻪ ﺗﺮﺳﺶ ﺧﻮاﺑﯿﺪ‪ ...‬ﺳﭙﺲ رو ﺑﻪ ﺧﺪﯾﺠﻪ‬
‫ﮐﺮد و داﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﺎزﮔﻮ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ای ﺧﺪﯾﺠﻪ‪ ...‬ﺑﺮ ﺧﻮدم‬
‫ﺗﺮﺳﯿﺪم«‪...‬‬
‫ﺧﺪﯾﺠﻪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﺪاوﻧﺪ ھﺮﮔﺰ ﺗﻮ را ﺿﺎﯾﻊ و ﻧﺎﺑﻮد ﻧﺨﻮاھﺪ ﮐﺮد‪ ،‬ﺗﻮ ﭘﺎﯾﺒﻨﺪ‬
‫ﺻﻠﻪی رﺣﻢ ھﺴﺘﯽ‪ ...‬ﻣﺴﺘﻤﻨﺪان را ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﯽ‪ ...‬از ﻣﮫﻤﺎﻧﺎن ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ‬
‫ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﯽ و در راه ﺣﻖ‪ ،‬ﻣﺸﮑﻼت را ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﯽ‪...‬‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۱۰‬‬

‫و ﺑﻪ اﯾﻦ اﻧﺪازه اﮐﺘﻔﺎ ﻧﮑﺮد‪ ...‬ﺑﻠﮑﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج را ﺑﻪ ﻧﺰد ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮﯾﺶ ورﻗﺔ‬
‫ﺑﻦ ﻧﻮﻓﻞ ﺑﺮد ﮐﻪ ﭘﯿﺮی ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ ﺑﻮد و در ﺟﺎھﻠﯿﺖ ﺑﻪ دﯾﻦ ﻧﺼﺮاﻧﯿﺖ ﮔﺮوﯾﺪه ﺑﻮد و‬
‫اﻧﺠﯿﻞ را ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ و ﻣﯽﻧﻮﺷﺖ و از داﺳﺘﺎن ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان آ ﮔﺎه ﺑﻮد‪...‬‬
‫ھﻤﺮاه ﺑﺎ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺑﻪ ﻧﺰد او رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬ای ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮ‪ ...‬ﺑﺸﻨﻮ ﺑﺮادرزادهات‬
‫ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪...‬‬
‫ورﻗﺔ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﻪ دﯾﺪهای ای ﭘﺴﺮ ﻋﻤﻮ؟‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج آﻧﭽﻪ را دﯾﺪه ﺑﻮد و آﯾﺎت ﻗﺮآن را ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﺎزﮔﻮ ﮐﺮد‪...‬‬
‫ورﻗﻪ ﮔﻔﺖ‪ :‬اﯾﻦ ھﻤﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪای اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ ﻣﻮﺳﯽ ﻓﺮو‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺎد‪...‬ای ﮐﺎش روزی ﮐﻪ ﻗﻮﻣﺖ ﺗﻮ را از ﺷﮫﺮ ﺑﯿﺮون ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺟﻮان و‬
‫ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ ﻣﯽﺑﻮدم‪...‬‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬آﻧﺎن ﻣﺮا ﺑﯿﺮون ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؟!«‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬آری! ﮐﺴﯽ ﭘﯿﺎﻣﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ ﻧﯿﺎورده ﻣﮕﺮ آﻧﮑﻪ ﺑﺎ او دﺷﻤﻦ ﺷﺪهاﻧﺪ‪...‬‬
‫و اﮔﺮ آن روز را درک ﻧﻤﺎﯾﻢ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﯾﺎری ﺧﻮاھﻢ داد‪...‬‬
‫ﺳﭙﺲ رﺳﻮل ﺧﺪا ج ھﻤﺮاه ﺑﺎ ھﻤﺴﺮش ﺧﺪﯾﺠﻪ از ﻧﺰد ورﻗﻪ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ‪...‬‬
‫ﺧﺪﯾﺠﻪ ﻣﯽداﻧﺴﺖ ﮐﻪ دوران اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯿﺪه و ھﻤﺮاه ﺑﺎ ھﻤﺴﺮش‬
‫ﻣﻮرد آزﻣﺎﯾﺶ و ﺳﺨﺘﯽ ﻗﺮار ﺧﻮاھﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪ ...‬از ﺧﺎﻧﻪاش ﺑﯿﺮون راﻧﺪه ﺧﻮاه‬
‫ﺷﺪ و ﻣﻮرد آزار ﻗﺮار ﺧﻮاھﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪...‬‬
‫ﺣﺎل آﻧﮑﻪ او در ﺛﺮوت و ﻧﺎز و ﻧﻌﻤﺖ و اﺣﺘﺮام و ﺣﺮﻣﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮده ﺑﻮد و‬
‫اﯾﻨﮏ داﺷﺖ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺑﻼ و ﺳﺨﺘﯽ ﮔﺎم ﺑﺮﻣﯽداﺷﺖ‪...‬‬
‫اﻣﺎ آﯾﺎ از ﯾﺎری دﯾﻦ دﺳﺖ ﺑﺮداﺷﺖ؟ ﯾﺎ ﺷﮏ آورد؟ ھﺮﮔﺰ‪ ...‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ‬
‫ﭘﺮوردﮔﺎر ﺧﻮد اﯾﻤﺎن آورد و ﭘﯿﺎﻣﺒﺮش را ﺑﺎ ﻣﺎل و رای و ﺗﻼش ﺧﻮد ﯾﺎری داد‬
‫و ﺗﺎ دﯾﺪار ﭘﺮوردﮔﺎر ﺑﺮ ھﻤﯿﻦ ﺣﺎل ﻣﺎﻧﺪ‪...‬‬
‫اﻣﺎم ﻣﺴﻠﻢ رواﯾﺖ ﻧﻤﻮده ﮐﻪ ﺟﺒﺮﺋﯿﻞ ﺑﻪ ﻧﺰد رﺳﻮل ﺧﺪا ج آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬ای‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا‪ ...‬اﯾﻦ ﺧﺪﯾﺠﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ دارد ﻣﯽآﯾﺪ و ﻇﺮﻓﯽ از ﻏﺬا ﯾﺎ ﻧﻮﺷﯿﺪﻧﯽ ﺑﺎ‬
 ‫‪۱۱‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫ﺧﻮد دارد‪ ...‬ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻧﺰدت آﻣﺪ ﺳﻼم ﭘﺮوردﮔﺎر و ﻣﻦ را ﺑﻪ او ﺑﺮﺳﺎن و او‬

‫را ﺑﻪ ﻗﺼﺮی از ﻣﺮوارﯾﺪ در ﺑﮫﺸﺖ ﻣﮋده ﺑﺪه ﮐﻪ ﻧﻪ در آن ﻧﺎ آراﻣﯽ اﺳﺖ و ﻧﻪ‬
‫ﺳﺨﺘﯽ‪...‬‬
‫اﯾﻦ ﺑﻮد داﺳﺘﺎن ﺧﺪﯾﺠﻪ‪ ...‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﺳﻼم آورد و ﻋﺒﺎدت ﺑﺖھﺎ‬
‫را ﺗﺮک ﮔﻔﺖ‪ ...‬از ﻣﺮدان ﺳﺒﻘﺖ ﺟﺴﺖ و ﻗﮫﺮﻣﺎﻧﺎﻧﯽ از ﺧﻮد ﺑﻪ ﺟﺎی‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ‪ ...‬ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺬل و ﺑﺨﺸﺶ او را ﻣﺜﺎل زده و ﻣﺎ را ﺑﻪ اﻗﺘﺪای‬
‫ﺑﻪ او ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪه اﺳﺖ‪...‬‬
‫ﺑﻪ ﺗﻮھﯿﻦ ﮐﺎﻓﺮان و ﺷﺒﮫﻪی ﻓﺎﺟﺮان ﺗﻮﺟﮫﯽ ﻧﮑﺮد و در ﻣﻘﺎﺑﻞ‪ ،‬ﭘﺎداش او‬
‫اﯾﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ او را در ﺑﮫﺸﺖ آﻣﺎده ﺳﺎﺧﺖ و ﺧﺎﻧﻪای ﭼﻨﯿﻦ‬
‫ﺑﺮاﯾﺶ ﺗﺪارک دﯾﺪ‪...‬‬
‫و او از ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺸﺎرﺗﯽ ﺷﺎد ﺷﺪ و ﺑﺮ ﻋﺒﺎدت و ﺗﻼش ﺧﻮد اﻓﺰود و در ﺣﺎﻟﯽ‬
‫ﺑﻪ دﯾﺪار ﭘﺮوردﮔﺎرش رﻓﺖ ﮐﻪ از وی راﺿﯽ ﺑﻮد‪:‬‬
‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫َۡ‬
‫�ت ِ َها ٱ�نۡ َ� ٰ ُر َ� ٰ ِ� َ‬ ‫َ َّ ٰ َ ۡ‬ ‫﴿ َو َع َد َّ ُ ۡ ۡ َ ۡ ۡ َ‬
‫ِين‬ ‫ت � ِري مِن‬ ‫ت ج� ٖ‬ ‫ٱ� ٱل ُمؤ ِمن ِ� َوٱل ُمؤمِ�ٰ ِ‬
‫َ ۡ َ ۡ َ ٰ ‪ُ َ َ ُ َ ۡ َ َّ َ ّ ٞ‬‬ ‫َ َّ‬ ‫ٗ‬ ‫ِيها َو َم َ ٰ‬
‫�ۚ �ٰل ِك ه َو‬ ‫ت عد ٖ �ن ورِض�ن مِن ٱ�ِ أ�‬ ‫� َن َط ّي ِ َبة ِ� ج�ٰ ِ‬‫� ِ‬ ‫� َ‬

‫يم ‪] ﴾٧٢‬اﻟﺘﻮﺑﺔ‪.[۷۲ :‬‬ ‫ۡٱل َف ۡو ُز ۡٱل َع ِظ ُ‬

‫»اﻟﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺮدان و زﻧﺎن ﻣﻮﻣﻦ ﺑﺎغھﺎﯾﯽ ]در ﺑﮫﺸﺖ[ وﻋﺪه داده ﮐﻪ از زﯾﺮ‬
‫]درﺧﺘﺎن[ آن رودھﺎ در ﺟﺮﯾﺎن اﺳﺖ ]ﮐﻪ[ ﺟﺎوداﻧﻪ در آن ﻣﯽﻣﺎﻧﻨﺪ و ]ﻧﯿﺰ[‬
‫ﺧﺎﻧﻪھﺎی ﭘﺎک در ﺑﮫﺸﺖھﺎی ﺟﺎودان‪ ،‬و ﺧﺸﻨﻮدی اﻟﻠﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ‬
‫اﺳﺖ ھﻤﺎن ﭘﯿﺮوزی ﺑﺰرگ«‪...‬‬
‫* * *‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ از ﻣﺎدرﻣﺎن‪ ،‬ام اﻟﻤﺆﻣﻨﯿﻦ ﺧﺪﯾﺠﻪ راﺿﯽ ﺑﺎد‪...‬‬
‫آﯾﺎ دﺧﺘﺮان ﻣﺎ از اﯾﺸﺎن ﭘﯿﺮوی ﺧﻮاھﻨﺪ ﮐﺮد؟ آﯾﺎ ﺗﻮ ﺑﻪ وی اﻗﺘﺪا ﺧﻮاھﯽ‬
‫ﮐﺮد؟ ﺗﺎ ﺗﻮ ﻧﯿﺰ ھﻤﺎﻧﻨﺪ او در ﺑﮫﺸﺖ ﺧﺎﻧﻪای از ﻣﺮوارﯾﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ؟ ﺑﯽھﯿﭻ‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۱۲‬‬

‫ﻏﻢ و اﻧﺪوه و ﺳﺨﺘﯽ؟‬

‫* * *‬
‫داﺳﺘﺎن ﻣﺎدر ﻋﻤﺎر‪ ،‬ﺳﻤﯿﺔ ﺑﻨﺖ ﺧﯿﺎط ﻧﯿﺰ داﺳﺘﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﻋﺠﯿﺐ‪...‬‬
‫وی ﮐﻨﯿﺰ اﺑﻮﺟﮫﻞ ﺑﻮد‪ ...‬ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ اﺳﻼم آﻣﺪ‪ ،‬او و ھﻤﺴﺮ و ﻓﺮزﻧﺪش‬
‫اﺳﻼم آوردﻧﺪ‪...‬‬
‫اﺑﻮﺟﮫﻞ ﭘﺲ از آن ﺷﺮوع ﺑﻪ آزار و ﺷﮑﻨﺠﻪی آﻧﺎن ﻧﻤﻮد‪ ...‬آنھﺎ را در زﯾﺮ‬
‫آﻓﺘﺎب ﻣﯽﺑﺴﺖ ﺗﺎ آﻧﮑﻪ از ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ و ﺗﺸﻨﮕﯽ ﺑﻪ ﻣﺮگ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪...‬‬
‫در اﯾﻦ ﺣﺎل ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ج ﺑﻪ ﻧﺰد آﻧﺎن ﻣﯽآﻣﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺷﮑﻨﺠﻪ‬
‫ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ و ﺧﻮن ﺑﺮ ﺑﺪﻧﺸﺎن ﺟﺎری ﺑﻮد‪ ...‬ﻟﺐھﺎﯾﺸﺎن از ﺗﺸﻨﮕﯽ ﺗﺮک ﺑﺮداﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد و ﺑﺪﻧﺸﺎن ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺗﺎزﯾﺎﻧﻪ زﺧﻤﯽ ﺑﻮد و ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﺪﻧﺸﺎن را ﻣﯽﺳﻮزاﻧﺪ‪...‬‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ از ﺣﺎل آﻧﺎن ﺑﻪ درد ﻣﯽآﻣﺪ و ﻣﯽﮔﻔﺖ‪» :‬ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯿﺪای آل ﯾﺎﺳﺮ‪...‬‬
‫ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯿﺪای آل ﯾﺎﺳﺮ ﮐﻪ وﻋﺪهﮔﺎه ﺷﻤﺎ ﺑﮫﺸﺖ اﺳﺖ«‪...‬‬
‫ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﺳﺨﻦ دلھﺎﯾﺸﺎن ﺑﻪ وﺟﺪ ﻣﯽآﻣﺪ و ﻗﻠﺐﺷﺎن از ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ‬
‫ﺑﺸﺎرت ﺑﻪ ﭘﺮواز در ﻣﯽآﻣﺪ‪...‬‬
‫ﻓﺮﻋﻮن اﯾﻦ اﻣﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﺪت ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﺷﺪ و ﺑﺮ ﺷﺪت‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﺎﮔﮫﺎن اﺑﻮﺟﮫﻞ‪،‬‬
‫ﺷﮑﻨﺠﻪﺷﺎن اﻓﺰود و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺤﻤﺪ و ﺧﺪاﯾﺶ را ﻧﺎﺳﺰا ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ‪ ...‬اﻣﺎ ﺟﺰ ﺑﺮ ﺛﺒﺎت‬
‫و ﺻﺒﺮﺷﺎن اﻓﺰوده ﻧﺸﺪ‪ ...‬در اﯾﻦ ھﻨﮕﺎم ﺑﻪ ﺳﻮی ﺳﻤﯿﻪ رﻓﺖ و ﻧﯿﺰهاش را‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﺑﺮ او ﻓﺮو آورد‪ ...‬ﺳﻤﯿﻪ ﻓﺮﯾﺎدی از درد ﮐﺸﯿﺪ‪ ...‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ‬
‫ھﻤﺴﺮ و ﻓﺮزﻧﺪش ﮐﻨﺎر او ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و او را ﻣﯽﻧﮕﺮﯾﺴﺘﻨﺪ‪...‬‬
‫اﺑﻮﺟﮫﻞ اﻣﺎ ﻓﺤﺶ ﻣﯽداد و ﮐﻔﺮ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪ ...‬و ﺳﻤﯿﻪ در اﯾﻦ ﺣﺎل ﺟﺎن‬
‫ﻣﯽداد و ﺗﮑﺒﯿﺮ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪ ...‬اﺑﻮﺟﮫﻞ ﺑﺎ ﻧﯿﺰهی ﺧﻮد ﺑﺪن ﺳﻤﯿﻪ را ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ ﮐﺮد‬
‫ﺗﺎ آﻧﮑﻪ ﺟﺎن دادل‬
‫آری‪ ...‬ﺟﺎن داد و ﭼﻪ زﯾﺒﺎ ﺑﻮد ﻣﺮگ او‪ ...‬ﻣﺮد در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﭘﺮوردﮔﺎرش از‬
‫او راﺿﯽ ﺑﻮد و ﺑﺮ دﯾﻦ ﺧﻮد ﭘﺎﯾﺪار‪...‬‬
 ‫‪۱۳‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫ﻣﺮد و ﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻨﺠﻪی ﺟﻼد اھﻤﯿﺘﯽ داد و ﻧﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﯾﺐ او‪...‬‬

‫اﻣﺎ آه و اﻧﺪوه ﺑﺮ ﺑﺮﺧﯽ از دﺧﺘﺮان اﻣﺮوز‪...‬‬
‫ﺑﺮﺧﯽ از آﻧﺎن ﺑﺎ ﮐﻤﺘﺮ از اﯾﻦ‪ ،‬راه ﮔﻤﺮاھﯽ را در ﭘﯿﺶ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ و از راه‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻨﺤﺮف ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ ...‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺷﻼﻗﯽ ﺑﺮ ﺑﺪﻧﺸﺎن ﻓﺮو آﻣﺪه و ﻧﻪ‬
‫ﺗﺮﺳﯽ از ﺷﮑﻨﺠﻪ دارﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد ﺷﻨﻮاﯾﯽ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن ﺗﺮاﻧﻪھﺎی‬
‫ﺑﯽارزش‪ ،‬و دﯾﺪﮔﺎن ﺧﻮد را ﺑﺎ دﯾﺪن ﻓﯿﻠﻢھﺎی ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ‪ ،‬و داﻣﻦ ﺧﻮد را ﺑﺎ‬
‫ﻓﺮﯾﺐ ﭘﺴﺮان آﻟﻮده ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺣﺠﺎب ﺧﻮد را اﺳﯿﺮ اﺻﺤﺎب‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﻠﻤﺎت ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ و‬
‫ﺷﮫﻮات و ﻣﺪﭘﺮﺳﺘﺎن ﻗﺮار ﻣﯽدھﺪ‪...‬‬
‫* * *‬
‫آری‪ ...‬آن زﻧﺎن ﺑﺮ ﺑﻼ و ﻣﺼﯿﺒﺖ ﺻﺒﺮ ﭘﯿﺸﻪ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪...‬‬
‫در ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪی ﺷﺪﯾﺪ و داغ ﺷﺪن ﺑﺎ آھﻦ ﮔﺪاﺧﺘﻪ و ﺟﺪا ﺷﺪن از‬
‫ھﻤﺴﺮ و ﻓﺮزﻧﺪان ﺷﮑﯿﺒﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪...‬‬
‫و ھﻤﻪی اﯾﻦھﺎ را ﺑﺮای ﻣﺤﺒﺖ اﯾﻦ دﯾﻦ و ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ رب اﻟﻌﺎﻟﻤﯿﻦ ﻣﺘﺤﻤﻞ‬
‫ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ‪...‬‬
‫ھﯿﭻ ﯾﮏ از آﻧﺎن ﺣﺘﯽ از ﺑﺨﺸﯽ از دﯾﻦ ﺧﻮد ﮐﻮﺗﺎه ﻧﻤﯽآﻣﺪ‪ ...‬ﺣﺠﺎب ﺧﻮد‬
‫را ﮐﻢ ﻧﻤﯽﮐﺮد و ﺷﺮف و آﺑﺮوی ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺣﺮاج ﻧﻤﯽﮔﺬاﺷﺖ‪ ،‬ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺑﻪ‬
‫ﻗﯿﻤﺖ زﻧﺪﮔﯽاش ﺗﻤﺎم ﺷﻮد‪...‬‬
‫زﻧﺎﻧﯽ ﺟﺎودان ﮐﻪ ﺗﻨﮫﺎ ﺑﺮای ﯾﮏ ﻗﻀﯿﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ :‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ اﺳﻼم‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﻢ؟‪...‬‬
‫ﻣﺎل و وﻗﺖ ﺧﻮد و ﺑﻠﮑﻪ ﺟﺎن ﺧﻮد را ﺑﺮای دﯾﻦ ﺑﺬل ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪...‬‬
‫ﻏﻢ دﯾﻦ را ﺑﺮ دوش ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﯾﻘﯿﻦ ﺑﻪ دﺳﺖ آوردﻧﺪ‪...‬‬
‫* * *‬ ‫َ‬
‫أم ﺷﺮﯾﮏ اﻧﺼﺎری از ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻣﮑﻪ اﺳﻼم آورد‪...‬‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۱۴‬‬

‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻗﺪرت ﮐﺎﻓﺮان و ﺿﻌﻒ ﻣﺆﻣﻨﺎن را دﯾﺪ‪ ،‬ﺑﺎر دﻋﻮت را ﺑﻪ دوش‬

‫ﮔﺮﻓﺖ‪ ...‬اﯾﻤﺎﻧﺶ ﻗﻮی ﺷﺪ و ﻣﻘﺎم و ﻣﻨﺰﻟﺖ ﭘﺮوردﮔﺎر را ﺑﺰرگ داﻧﺴﺖ‪...‬‬
‫او ﺑﻪ ﻃﻮر ﭘﻨﮫﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺰد زﻧﺎن ﻗﺮﯾﺶ ﻣﯽرﻓﺖ و آﻧﺎن را ﺑﻪ اﺳﻼم دﻋﻮت‬
‫ﻣﯽﮐﺮد و از ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺑﺖھﺎ ﻧﮫﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪...‬‬
‫ﺗﺎ آﻧﮑﻪ ﮐﻔﺎر ﻣﮑﻪ از ﮐﺎر او آ ﮔﺎھﯽ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ و ﺑﺴﯿﺎر ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﺷﺪﻧﺪ‪ ...‬او‬
‫ﻗﺮﯾﺸﯽ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﻗﻮﻣﺶ از وی ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪ ...‬ﭘﺲ ﮐﻔﺎر ﻣﮑﻪ او را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و‬
‫ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬اﮔﺮ اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﻗﻮم ﺗﻮ ھﻢﭘﯿﻤﺎﻧﺎن ﻣﺎ ھﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﭼﻨﯿﻦ و ﭼﻨﺎن‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ‪ ...‬اﻣﺎ ﺗﻮ را از ﻣﮑﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ و ﺑﻪ ﻧﺰد ﻗﻮﻣﺖ ﻣﯽﺑﺮﯾﻢ‪...‬‬
‫او را ﺑﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺮ ﺷﺘﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ‪ ...‬اﻣﺎ ﺑﺮای آﻧﮑﻪ ﻋﺬاب ﺑﮑﺸﺪ زﯾﺮ او ﭘﺎﻻن و‬
‫ﭘﺎرﭼﻪای ﻧﮕﺬاﺷﺘﻨﺪ‪...‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺳﻪ روز در راه ﻧﻪ ﺑﻪ او آب دادﻧﺪ و ﻧﻪ ﻏﺬا ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد‬
‫ﺑﻤﯿﺮد‪ ...‬و از روزی ﮐﯿﻨﻪ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ در ﻣﻨﺰﻟﮕﺎھﯽ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ دﺳﺖ و‬
‫ﭘﺎی او را ﻣﯽﺑﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺳﭙﺲ او را در زﯾﺮ آﻓﺘﺎب ﻣﯽﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ و ﺧﻮد در ﺳﺎﯾﻪی‬
‫درﺧﺘﺎن ﻣﯽﻧﺸﺴﺘﻨﺪ‪...‬‬
‫در ﻣﺴﯿﺮ ﺧﻮد در ﻣﻨﺰﻟﮕﺎھﯽ ﻓﺮود آﻣﺪﻧﺪ و او را از ﺷﺘﺮ ﭘﺎﯾﯿﻦ آوردﻧﺪ و در‬
‫آﻓﺘﺎب ﺑﺴﺘﻨﺪ‪...‬‬
‫از آﻧﺎن آب ﺧﻮاﺳﺖ اﻣﺎ ﺑﻪ او آب ﻧﺪادﻧﺪ‪...‬‬
‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ از ﺗﺸﻨﮕﯽ ﺑﻪ ﺗﻨﮓ آﻣﺪه ﺑﻮد ﻧﺎﮔﮫﺎن ﭼﯿﺰ ﺳﺮدی را ﺑﺮ‬
‫ﺳﯿﻨﻪاش اﺣﺴﺎس ﮐﺮد‪ ...‬ﺑﺎ دﺳﺖ ﺧﻮد آن ﮔﺮﻓﺖ و دﯾﺪ دﻟﻮ آب اﺳﺖ‪...‬‬
‫ﮐﻤﯽ از آن ﻧﻮﺷﯿﺪ‪ ...‬ﺳﭙﺲ دﻟﻮ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ‪ ...‬ﺑﺎز ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪ و از آن ﻧﻮﺷﯿﺪ‪...‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ‪ ...‬ﺑﺎز ﺑﺮای ﭼﻨﺪ ﺑﺎر ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪ و آﻧﻘﺪر ﻧﻮﺷﯿﺪ ﮐﻪ ﺳﯿﺮاب ﺷﺪ و‬
‫ﻣﻘﺪاری از آن را ﺑﺮ ﺑﺪن و ﻟﺒﺎس ﺧﻮد رﯾﺨﺖ‪...‬‬
‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﻓﺮان از ﺧﻮاب ﺑﯿﺪار ﺷﺪﻧﺪ و ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﺰد او‬
‫آﻣﺪﻧﺪ و دﯾﺪﻧﺪ ﺑﺪن و ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺧﯿﺲ اﺳﺖ و او را دﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺶ ﺧﻮب اﺳﺖ!‬
 ‫‪۱۵‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ...‬ﭼﮕﻮﻧﻪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﭘﺎھﺎﯾﺶ ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﻪ آب رﺳﯿﺪه؟ ﺑﻪ‬

‫او ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ﺑﻨﺪ ﺧﻮد را ﮔﺸﻮدی و آب ﻣﺎ را ﺑﺮداﺷﺘﯽ و ﻧﻮﺷﯿﺪی؟‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ‪ ...‬دﻟﻮی از آﺳﻤﺎن ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﻦ ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪ و از آن‬
‫ﻧﻮﺷﯿﺪم‪...‬‬
‫ً‬
‫ﮐﺎﻓﺮان ھﻤﺪﯾﮕﺮ را ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬اﮔﺮ واﻗﻌﺎ راﺳﺖ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺑﯽﺷﮏ‬
‫دﯾﻦ او ﺑﮫﺘﺮ از دﯾﻦ ﻣﺎﺳﺖ! ﺳﭙﺲ ﻣﺸﮏھﺎی آب ﺧﻮد را ﻧﮕﺎه ﮐﺮدﻧﺪ و دﯾﺪﻧﺪ‬
‫ھﻤﺎﻧﻄﻮر اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻮد‪ ...‬ﭘﺲ ھﻤﻪی آﻧﺎن اﺳﻼم آوردﻧﺪ و ﻗﯿﺪ و ﺑﻨﺪ او را ﺑﺎز‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ و در ﺣﻖ وی ﻧﯿﮑﯽ ﻧﻤﻮدﻧﺪ‪...‬‬
‫ھﻤﻪی آﻧﺎن ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺻﺒﺮ و ﭘﺎﯾﺪاری آن زن اﺳﻼم آوردﻧﺪ‪...‬ام ﺷﺮﯾﮏ روز‬
‫ﻗﯿﺎﻣﺖ در ﺣﺎﻟﯽ ﻣﯽآﯾﺪ ﮐﻪ در ﻧﺎﻣﻪی اﻋﻤﺎﻟﺶ ﻣﺮدان و زﻧﺎﻧﯽ ھﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫دﺳﺖ او اﺳﻼم آوردهاﻧﺪ‪...‬‬
‫* * *‬
‫آری‪ ،‬ﺗﺎرﯾﺦ ﻧﺎمام ﺷﺮﯾﮏ را ﺑﻪ ﯾﺎد دارد‪ ...‬و ھﻤﯿﻦﻃﻮر ﻧﺎم ﻏﻤﯿﺼﺎء‪ ،‬ﻣﺎدر‬
‫اﻧﺲ ﺑﻦ ﻣﺎﻟﮏ‪...‬‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ رﺳﻮل ﺧﺪا ج درﺑﺎرهاش ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪» :‬ﺑﻪ ﺑﮫﺸﺖ وارد ﺷﺪم و در‬
‫ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺧﻮد ﺻﺪای ﺧﺶ ﺧﺸﯽ ﺷﻨﯿﺪم‪ ...‬ﻧﺎﮔﮫﺎن دﯾﺪم او ﻏﻤﯿﺼﺎء ﺑﻨﺖ ﻣﻠﺤﺎن‬
‫اﺳﺖ«‪...‬‬
‫زﻧﯽ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﺳﺎز‪...‬‬
‫دﺧﺘﺮان آن دوران‪ ،‬در ﺟﺎھﻠﯿﺖ زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ِ‬ ‫در آﻏﺎز زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ دﯾﮕﺮ‬
‫ﻣﯽﮐﺮد‪ ...‬ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻣﺎﻟﮏ ﺑﻦ ﻧﻀﺮ ازدواج ﮐﺮد‪...‬‬
‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ اﺳﻼم آﻣﺪ ﮔﺮوھﯽ از اﻧﺼﺎرﯾﺎن دﻋﻮت آن را ﻟﺒﯿﮏ ﮔﻔﺘﻨﺪ و ام‬
‫ﺳﻠﯿﻢ ﻧﯿﺰ ھﻤﺮاه ﺑﺎ ﺳﺎﺑﻘﺎن ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬اﺳﻼم آورد‪...‬‬
‫ﺳﭙﺲ اﺳﻼم را ﺑﺮ ھﻤﺴﺮش ﻋﺮﺿﻪ ﮐﺮد اﻣﺎ ﻧﭙﺬﯾﺮﻓﺖ و ﺑﺮ وی ﺧﺸﻢ ﮔﺮﻓﺖ‬
‫و از او ﺧﻮاﺳﺖ ھﻤﺮاه ﺑﺎ وی از ﻣﺪﯾﻨﻪ ﺑﻪ ﺷﺎم ﺑﺮود‪ ...‬اﻣﺎ ام ﺳﻠﯿﻢ ﻧﭙﺬﯾﺮﻓﺖ‪...‬‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۱۶‬‬

‫ﻣﺎﻟﮏ ﺑﻪ ﺷﺎم رﻓﺖ و ھﻤﺎﻧﺠﺎ درﮔﺬﺷﺖ‪...‬‬

‫وی زﻧﯽ ﺧﺮدﻣﻨﺪ و زﯾﺒﺎ ﺑﻮد و ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ ﺳﺒﺐ ﻣﺮدان زﯾﺎدی در‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری او از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﭘﯿﺸﯽ ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ‪...‬‬
‫ﺗﺎ آﻧﮑﻪ اﺑﻮﻃﻠﺤﻪ ـ ﮐﻪ ھﻨﻮز ﻣﺴﻠﻤﺎن ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ـ ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری وی آﻣﺪ‪...‬‬
‫ام ﺳﻠﯿﻢ ﺑﻪ وی ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ ﺗﻮ را ﻣﯽﭘﺴﻨﺪم و ]ھﯿﭻ زﻧﯽ[ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎری‬
‫ﮐﺴﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ را رد ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪ ...‬اﻣﺎ ﺗﻮ ﮐﺎﻓﺮی و ﻣﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻢ‪ ...‬اﮔﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎن‬
‫ﺷﻮی ھﻤﯿﻦ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﮫﺮﯾﻪ ﻣﯽﭘﺬﯾﺮم و ﭼﯿﺰی دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽﺧﻮاھﻢ‪...‬‬
‫اﺑﻮﻃﻠﺤﻪ ﮔﻔﺖ‪ :‬اﻣﺎ ﻣﻦ دﯾﻦ دارم‪...‬‬
‫ام ﺳﻠﯿﻢ ﮔﻔﺖ‪:‬ای اﺑﺎﻃﻠﺤﻪ‪ ...‬ﻣﮕﺮ ﻧﻤﯽداﻧﯽ ﺧﺪاﯾﯽ ﮐﻪ آن را ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯽ‬
‫ﭼﻮﺑﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ زﻣﯿﻦ روﯾﯿﺪه و ﻓﻼن ﺣﺒﺸﯽ آن را ﻧﺠﺎری ﮐﺮده؟‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬آری‪...‬‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭘﺲای اﺑﺎﻃﻠﺤﻪ آﯾﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﻤﯽﮐﺸﯽ ﺧﺪاﯾﯽ را ﺑﭙﺮﺳﺘﯽ ﮐﻪ از‬
‫زﻣﯿﻦ روﯾﯿﺪه و ﻓﻼن ﻧﺠﺎر ﺣﺒﺸﯽ آن را ﺳﺎﺧﺘﻪ؟ اﮔﺮ اﯾﻤﺎن ﺑﯿﺎوری ﻣﮫﺮﯾﻪای‬
‫دﯾﮕﺮ از ﺗﻮ ﻧﻤﯽﺧﻮاھﻢ‪...‬‬
‫اﺑﻮﻃﻠﺤﻪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ‪ ...‬آﻧﮕﺎه رﻓﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎزﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫اﺷﻬﺪ ان ﻻ اﻟﻪ اﻻ اﷲ و اﺷﻬﺪ ان ﳏﻤﺪا رﺳﻮل اﷲ‪...‬‬
‫ام ﺳﻠﯿﻢ ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ و ﺑﻪ ﻓﺮزﻧﺪش اﻧﺲ ﮔﻔﺖ‪:‬ای اﻧﺲ ﻣﺮا ﺑﻪ‬
‫ازدواج اﺑﺎﻃﻠﺤﻪ در ﺑﯿﺎور‪ ...‬و ﺑﻪ ازدواج او درآﻣﺪ‪...‬‬
‫ھﯿﭻ ﻣﮫﺮﯾﻪای ﺑﺎارزشﺗﺮ از ﻣﮫﺮﯾﻪی ام ﺳﻠﯿﻢ ﻧﯿﺴﺖ‪ ...‬ﻣﮫﺮﯾﻪاش اﺳﻼم‬
‫ﺑﻮد!‬
‫ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ در راه اﺳﻼم ﺣﺘﯽ ﻣﮫﺮﯾﻪای ﻧﮕﺮﻓﺖ و ﺣﻖ ﺧﻮد را ﻧﺎدﯾﺪه‬
‫ﮔﺮﻓﺖ؟‬
‫آری‪ ...‬ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ دﺧﺘﺮی ﮐﻪ ﺗﻨﮫﺎ در راه ﯾﮏ ھﺪف ﮐﻪ اﺳﻼم اﺳﺖ زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ارزش ﻣﯽﺷﻮد و ﻣﻘﺎم و ﻣﻨﺰﻟﺘﺶ ﺑﺎﻻ ﻣﯽرود و ﻣﺮدم ﺑﻪ او‬
 ‫‪۱۷‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫روی ﻣﯽآورﻧﺪ‪...‬‬
‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ج ﺑﻪ ﻣﺪﯾﻨﻪ آﻣﺪ و اﻧﺼﺎر و ﻣﮫﺎﺟﺮان ﺷﺎدیﮐﻨﺎن ﺑﻪ‬
‫ﭘﯿﺸﻮاز او آﻣﺪﻧﺪ و در ﺧﺎﻧﻪی اﺑﻮاﯾﻮب ﻣﻨﺰل ﮔﺮﻓﺖ‪ ...‬ﮔﺮوه ﮔﺮوه از ﻣﺮدم ﺑﺮای‬
‫دﯾﺪار ﺑﺎ رﺳﻮل ﺧﺪا ج ﺑﻪ ﻣﻨﺰل اﺑﻮاﯾﻮب آﻣﺪﻧﺪ‪...‬‬
‫ﻧﺎﮔﮫﺎن ام ﺳﻠﯿﻢ اﻧﺼﺎری از ﻣﯿﺎن ﺟﻤﻊ ﻣﺮدم ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺎ‬
‫ارزشﺗﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰی را ﮐﻪ در دﻧﯿﺎ دارد ﺗﻘﺪﯾﻢ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ج ﮐﻨﺪ و ﭼﯿﺰی را‬
‫ﻣﺤﺒﻮبﺗﺮ از ﻓﺮزﻧﺪ ﺧﻮد ﻧﯿﺎﻓﺖ‪...‬‬
‫ﻓﺮزﻧﺪش اﻧﺲ را ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج آورد و ﮔﻔﺖ‪:‬ای رﺳﻮل ﺧﺪا‪ ...‬اﯾﻦ‬
‫اﻧﺲ اﺳﺖ؛ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ و ﺧﺪﻣﺖ ﺷﻤﺎ را ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ...‬و ﺧﻮد رﻓﺖ‪...‬‬
‫اﻧﺲ ﻧﺰد رﺳﻮل ﺧﺪا ج ﻣﺎﻧﺪ و ﺻﺒﺢ و ﺷﺐ ﺧﺪﻣﺖ او را ﻧﻤﻮد‪...‬‬
‫* * *‬
‫اﻣﺎ ام ﺳﻠﯿﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﺒﻮد ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮدم ﻧﯿﮑﻮﮐﺎری ﮐﻨﺪ و ﺧﻮد را‬
‫ﻓﺮاﻣﻮش ﻧﻤﺎﯾﺪ‪ ...‬ﺑﻠﮑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺨﺼﯽ او و رﺳﯿﺪﮔﯽاش ﺑﻪ ﺷﻮھﺮش و‬
‫رﺿﺎﯾﺘﺶ ﺑﻪ ﺗﻘﺪﯾﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﯿﺰ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮد‪...‬‬
‫ام ﺳﻠﯿﻢ از اﺑﻮﻃﻠﺤﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮزﻧﺪی زﯾﺒﺎ ﺑﻪ ﻧﺎم اﺑﻮﻋﻤﯿﺮ ﺷﺪ‪ ...‬اﺑﻮﻃﻠﺤﻪ او‬
‫را ﺑﺴﯿﺎر دوﺳﺖ داﺷﺖ و ﺑﻠﮑﻪ رﺳﻮل ﺧﺪا ج آن ﮐﻮدک را دوﺳﺖ داﺷﺖ و ھﺮ‬
‫ﮔﺎه او را ﻣﯽدﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺮﻧﺪهای ﺑﻪ ﻧﺎم » ﹸﻧ ﹶﻐﲑ« ﺑﺎزی ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﯽﻓﺮﻣﻮد‪:‬‬
‫َُ‬ ‫ُ‬
‫اﺑﻮﻋﻤﯿﺮ‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﺒﺮ از ﻧﻐﯿﺮ؟!‬
‫ﻓﺮزﻧﺪ اﺑﻮﻃﻠﺤﻪ ﺑﯿﻤﺎر ﺷﺪ و او ﺑﺴﯿﺎر اﻧﺪوھﮕﯿﻦ ﺷﺪ‪ ...‬روزی ﺑﯿﻤﺎری‬
‫ﮐﻮدک ﺷﺪت ﮔﺮﻓﺖ و اﺑﻮﻃﻠﺤﻪ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﮐﺎری ﻧﺰد رﺳﻮل ﺧﺪا ج رﻓﺖ و دﯾﺮ‬
‫از ﻧﺰد او ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪...‬‬
‫ﮐﻮدک در ﭘﯽ ﺷﺪت ﺑﯿﻤﺎری درﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﺎدرش ﻧﺰد او ﺑﻮد‪...‬‬
‫اھﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮای او ﮔﺮﯾﺴﺘﻨﺪ اﻣﺎ ام ﺳﻠﯿﻢ آﻧﺎن را آرام ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻪ‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۱۸‬‬

‫اﺑﺎﻃﻠﺤﻪ ﭼﯿﺰی ﻧﮕﻮﯾﯿﺪ ﺗﺎ ﺧﻮدم ﻗﻀﯿﻪ را ﺑﺮاﯾﺶ ﺑﺎزﮔﻮ ﮐﻨﻢ‪...‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﭘﯿﮑﺮ ﮐﻮدک را در ﮔﻮﺷﻪی ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺬاﺷﺖ و ﭘﺎرﭼﻪای ﺑﺮ آن‬
‫اﻧﺪاﺧﺖ‪ ...‬و ﻏﺬای اﺑﻮﻃﻠﺤﻪ را آﻣﺎده ﮐﺮد‪...‬‬
‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ اﺑﻮﻃﻠﺤﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ از ﺣﺎل ﮐﻮدک ﭘﺮﺳﯿﺪ‪...‬‬
‫ام ﺳﻠﯿﻢ ﮔﻔﺖ‪ :‬آرام ﺷﺪ‪ ...‬اﻣﯿﺪوارم اﻻن راﺣﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪...‬‬
‫اﺑﻮﻃﻠﺤﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﻧﺰد او ﺑﺮود اﻣﺎ ام ﺳﻠﯿﻢ ﻧﮕﺬاﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬اﻻن راﺣﺖ‬
‫اﺳﺖ ﺗﮑﺎﻧﺶ ﻧﺪه‪...‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﻏﺬاﯾﺶ را آورد‪ ...‬ﭘﺲ از آﻧﮑﻪ اﺑﻮﻃﻠﺤﻪ ﺷﺎم را ﺧﻮرد ﺑﻪ ﺧﻠﻮت‬
‫رﻓﺘﻨﺪ و دﻣﯽ ﺑﺎ ھﻢ ﺑﻮدﻧﺪ‪...‬‬
‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ دﯾﺪ اﺑﻮﻃﻠﺤﻪ ﺳﯿﺮ اﺳﺖ و وﺿﻊ روﺣﯽ ﺧﻮﺑﯽ دارد ﺑﻪ او‬
‫ﮔﻔﺖ‪:‬ای اﺑﺎﻃﻠﺤﻪ‪ ...‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮت اﮔﺮ ﮐﺴﺎﻧﯽ اﻣﺎﻧﺘﯽ را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮادهای ﺑﺪھﻨﺪ‪،‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺧﻮاھﺎن اﻣﺎﻧﺖ ﺧﻮد ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬آﯾﺎ آن ﺧﺎﻧﻮاده ﺣﻖ دارﻧﺪ از دادن اﻣﺎﻧﺖ ﺳﺮ‬
‫ﺑﺎز زﻧﻨﺪ؟‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﻪ‪...‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ‪ :‬آﺧﺮ ﮐﺴﺎﻧﯽ اﻣﺎﻧﺘﯽ را ﻧﺰد اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده ﻧﮫﺎده ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﺪﺗﯽ‬
‫ﻃﻮﻻﻧﯽ ﻧﺰدﺷﺎن ﻣﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﮔﻤﺎن ﮐﺮدﻧﺪ ﺻﺎﺣﺐ آن ھﺴﺘﻨﺪ‪ ...‬اﮐﻨﻮن‬
‫ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺒﺎن آن آﻣﺪهاﻧﺪ دﻟﺸﺎن ﻧﻤﯽآﯾﺪ آن را ﭘﺲ دھﻨﺪ!‬
‫اﺑﻮﻃﻠﺤﻪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺪ ﮐﺎری ﮐﺮدهاﻧﺪ‪...‬‬
‫آﻧﮕﺎه ام ﺳﻠﯿﻢ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻓﺮزﻧﺪت اﻣﺎﻧﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻮد و آن را ﭘﺲ ﮔﺮﻓﺖ‪ ...‬اﺟﺮ‬
‫آن را از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺨﻮاه‪...‬‬
‫اﺑﻮﻃﻠﺤﻪ ﺑﻪ ﺷﺪت اﻧﺪوھﮕﯿﻦ ﺷﺪ و ﺟﺎ ﺧﻮرد‪ ...‬ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻪ ﺧﺪا‬
‫ﺳﻮﮔﻨﺪ اﻣﺸﺐ در ﺻﺒﺮ و ﺷﮑﯿﺒﺎﯾﯽ ﺑﺮ ﻣﻦ ﻏﺎﻟﺐ ﻧﺨﻮاھﯽ ﺷﺪ! ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و‬
‫ﻓﺮزﻧﺪش را ﺑﺮای دﻓﻦ آﻣﺎده ﮐﺮد‪...‬‬
‫ﺻﺒﺢ ھﻨﮕﺎم ﺑﻪ ﻧﺰد رﺳﻮل ﺧﺪا ج آﻣﺪ و او را از ﺟﺮﯾﺎن ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺳﺎﺧﺖ‪...‬‬
 ‫‪۱۹‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﻧﯿﺰ ﺑﺮای آن دو دﻋﺎی ﺑﺮﮐﺖ ﻧﻤﻮد‪...‬‬

‫راوی اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ :‬ﭘﺲ از آن ھﻔﺖ ﻓﺮزﻧﺪ آﻧﺎن را دﯾﺪم ﮐﻪ‬
‫ھﻤﻪﺷﺎن ﻗﺮآن را ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪...‬‬
‫ﺑﺒﯿﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ دﯾﻦ ام ﺳﻠﯿﻢ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺧﻮد را ﺑﺮﺗﺮ از آن ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺎرھﺎی‬
‫ﺟﺎھﻼﻧﻪای ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﺮﯾﺒﺎن درﯾﺪن و زدن ﺑﺮ ﺳﺮ و ﺻﻮرت و آه و واوﯾﻼ راه‬
‫ﺑﯿﻨﺪازد‪...‬‬
‫آﯾﺎ زﻧﯽ دﯾﺪهاﯾﺪ ﮐﻪ ﮐﻮدﮐﺶ در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺟﺎن دھﺪ‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﻏﺬای‬
‫ﺷﻮھﺮش را آﻣﺎده ﮐﻨﺪ و ﺧﻮدش را ﺑﺮای او آﻣﺎده ﺳﺎزد؟‬
‫آﯾﺎ زﻧﯽ دﯾﺪهاﯾﺪ ﮐﻪ رﻓﺘﺎری ﭼﻨﯿﻦ ﻇﺮﯾﻔﺎﻧﻪ و ﺑﺮﺧﻮردی ﭼﻨﯿﻦ ﻧﺮم و‬
‫ﺣﮑﯿﻤﺎﻧﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟‬
‫* * *‬
‫زﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ دﯾﻦ و اﯾﻤﺎن‪ ،‬و ﺻﺪق و ﯾﻘﯿﻨﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﯽﺷﮏ ﺧﯿﺮش‬
‫ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﺮﮐﺖ ﮐﺎرھﺎﯾﺶ اھﻞ ﺧﺎﻧﻪاش را ھﻢ در ﺑﺮ ﻣﯽﮔﯿﺮد‪...‬‬
‫ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ﺻﺎﻟﺢ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ھﻤﺴﺮش ﻧﯿﺰ از ﺧﯿﺮ و ﺻﻼح او ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﯽﮔﯿﺮد‪...‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻋﺠﯿﺐ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻘﺎم و ﻣﻨﺰﻟﺖ اﺑﻮﻃﻠﺤﻪ ﭘﺲ از ازدواج ﺑﺎ ام‬
‫ﺳﻠﯿﻢ ﺑﺎﻻﺗﺮ رود‪...‬‬
‫ام ﺳﻠﯿﻢ اﺑﻮﻃﻠﺤﻪ را ﺑﻪ دﻋﻮت و ﺟﮫﺎد و ﻃﺎﻋﺖ ﭘﺮوردﮔﺎر ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻣﯽﮐﺮد‪...‬‬
‫ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ اﺑﻮﻃﻠﺤﻪ ھﻤﺮاه ﺑﺎ دﯾﮕﺮ ﻣﺠﺎھﺪان ﺑﻪ ﻣﯿﺪان ﻧﺒﺮد رﻓﺖ‪...‬‬
‫ﮐﺎر ﻧﺒﺮد ﺑﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﺳﺨﺖ ﺷﺪ‪ ...‬ﺑﺴﯿﺎری از آﻧﺎن ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺮﺧﯽ‬
‫ﭘﺮاﮐﻨﺪه‪ ...‬ﻣﺸﺮﮐﺎن ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﮐﺸﺘﻦ رﺳﻮل ﺧﺪا ج ﺑﻪ او ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺮدﻧﺪ‪...‬‬
‫اﻣﺎ ﯾﺎران ﻧﯿﮏ او در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ زﺧﻤﯽ و ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮای دﻓﺎع از ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ‬
‫ﺧﺪا ﺑﻪ ﺳﻮی او ﺷﺘﺎﻓﺘﻨﺪ و ﺑﺎ ﺑﺪن ﺧﻮد او را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺟﻠﻮ ﺗﯿﺮھﺎ و‬
‫ﻧﯿﺰهھﺎ و ﺿﺮﺑﺎت ﺷﻤﺸﯿﺮھﺎ اﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ‪...‬‬
‫اﺑﻮﻃﻠﺤﻪ ﺳﯿﻨﻪی ﺧﻮد را در ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ج داﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﯽﮔﻔﺖ‪:‬ای‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۲۰‬‬

‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ﺗﯿﺮی ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺨﻮرد‪ ...‬ﮔﺮدن ﻣﻦ ﺑﻪ ﺟﺎی ﮔﺮدن ﺗﻮ‪ ...‬و در ھﻤﯿﻦ‬
‫ﺣﺎل از ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج دﻓﺎع ﻣﯽﮐﺮد‪...‬‬
‫ﮐﺎﻓﺮان از ھﺮ ﺳﻮ ﺑﻪ او ﺿﺮﺑﻪ ﻣﯽزدﻧﺪ‪ ...‬ﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﺳﻮی او ﺗﯿﺮ ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺖ‪...‬‬
‫دﯾﮕﺮی ﺿﺮﺑﻪی ﺷﻤﺸﯿﺮش را ﺑﺮ وی ﻓﺮو ﻣﯽآورد و دﯾﮕﺮی ﺑﻪ وی ﺧﻨﺠﺮ‬
‫ﻣﯽزد‪ ...‬و ﻃﻮﻟﯽ ﻧﮑﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ اﺛﺮ زﺧﻢھﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ وی وارد ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺮ زﻣﯿﻦ‬
‫اﻓﺘﺎد‪...‬‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﯾﺎران ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﺑﺮادرﺗﺎن ﺑﭙﺮدازﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﮫﺸﺖ ﺑﺮ‬
‫وی واﺟﺐ ﺷﺪ«‪ ...‬او را ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ در ﺑﺪﻧﺶ ﺟﺎی ﺑﯿﺶ از ده‬
‫زﺧﻢ ﺿﺮﺑﻪی ﺷﻤﺸﯿﺮ و ﺗﯿﺮ و ﻧﯿﺰه ﺑﻮد‪...‬‬
‫ﭘﺲ از آن اﺑﻮﻃﻠﺤﻪ ﭘﺮﭼﻢ دﯾﻦ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ‪ ...‬و ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ج‬
‫ﻣﯽﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﺻﺪای اﺑﻮﻃﻠﺤﻪ در ﻟﺸﮑﺮ ﺑﮫﺘﺮ از ﯾﮏ ﮔﺮوه ]از ﺟﻨﮓﺟﻮﯾﺎن[‬
‫اﺳﺖ« اﯾﻦ ﻓﻘﻂ ﺻﺪای اﺑﻮﻃﻠﺤﻪ اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ رﺳﺪ ﺑﻪ ﻧﯿﺮو و ﺟﻨﮕﺎوری او؟‬
‫* * *‬
‫آری‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﯿﺰای ﺧﻮاھﺮ ﻣﻦ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯽ ھﻤﺎﻧﻨﺪ او ﺗﻼش ﻧﻤﺎﯾﯽ؟‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج زﻧﺎن را ﻧﯿﺰ ھﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮدان ﺑﻪ ﺳﻮی دﯾﻦ ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪ و ﺑﺎ زﻧﺎن‬
‫ھﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮدان ﺑﯿﻌﺖ ﻧﻤﻮد و ﺑﺮای زﻧﺎن ﻧﯿﺰ ھﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﺮدان ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪...‬‬
‫ﻣﺮدان و زﻧﺎن از ﻧﻈﺮ ﭘﺎداش و ﺟﺰا ﯾﮑﺴﺎﻧﻨﺪ‪ ...‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫ٗ‬ ‫ََ‬ ‫َ َ ُ‬
‫ن� َو ُه َو ُم ۡؤم ‪ِٞ‬ن فل ُن ۡحيِيَ َّن ُهۥ َح َي ٰو ٗة َط ّي ِ َبة ۖ‬‫﴿ َم ۡن َع ِم َل َ�ٰل ِٗحا ّمِن َذكر أ ۡو أ َ ٰ‬
‫ٍ‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫َ ُ‬ ‫َ ُ َ‬ ‫َ‬
‫َو�َ ۡج ِز َ� َّن ُه ۡم أ ۡج َرهم بِأ ۡح َس ِن َما �نوا َ� ۡع َملون ‪] ﴾٩٧‬اﻟﻨﺤﻞ‪.[۹۷ :‬‬
‫»ھﺮ ﮐﺲ از ﻣﺮد ﯾﺎ زن ﮐﻪ ﮐﺎر ﻧﯿﮏ اﻧﺠﺎم دھﺪ و ﻣﻮﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﻗﻄﻌﺎ او را ﺑﺎ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﭘﺎﮐﯽ ﺣﯿﺎت ]ﺣﻘﯿﻘﯽ[ ﺑﺨﺸﯿﻢ و ﺑﯽﺷﮏ ﺑﻪ آﻧﺎن ﺑﮫﺘﺮ از آﻧﭽﻪ اﻧﺠﺎم‬
‫ﻣﯽدادﻧﺪ ﭘﺎداش ﺧﻮاھﯿﻢ داد«‪...‬‬
 ‫‪۲۱‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫آﻧﺎن در ﺣﻘﻮق اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﺮاﺑﺮﻧﺪ‪ ...‬ھﺮ ﯾﮏ از زوﺟﯿﻦ ﺣﻘﻮﻗﯽ ﺑﺮ دﯾﮕﺮی دارد‬

‫و رﺳﻮل ﺧﺪا ج ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪» :‬ﺑﺪاﻧﯿﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺮ زﻧﺎﻧﺘﺎن ﺣﻘﯽ دارﯾﺪ و زﻧﺎﻧﺘﺎن‬
‫ﻧﯿﺰ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺣﻘﯽ دارﻧﺪ«‪...‬‬
‫ﺗﻨﮫﺎ ﺗﺮازوی ﺑﺮﺗﺮی ﺑﯿﻦ ﻣﺮدان و زﻧﺎن ﻧﺰد اﻟﻠﻪ‪ ،‬ﺗﻘﻮا اﺳﺖ‪:‬‬
‫َّ َ ۡ َ َ ُ ۡ َ َّ َ ۡ َ ُ‬
‫ِند ٱ�ِ ��قٮٰ� ۡ ۚم﴾ ]اﻟﺤﺠﺮات‪.[۱۳ :‬‬ ‫﴿إِن أ�رم�م ع‬
‫»ھﻤﺎﻧﺎ ﮔﺮاﻣﯽﺗﺮﯾﻦ ﺷﻤﺎ ﻧﺰد اﻟﻠﻪ ﺑﺎﺗﻘﻮاﺗﺮﯾﻦ ﺷﻤﺎﺳﺖ«‪...‬‬
‫ھﺮ ﭼﻪ ﯾﮏ زن ﺑﺮای ﺧﻮدش اﺣﺘﺮام ﻗﺎﺋﻞ ﺑﺎﺷﺪ دﯾﮕﺮان ﻧﯿﺰ ﺑﻪ او اﺣﺘﺮام‬
‫ﺧﻮاھﻨﺪ ﮔﺬاﺷﺖ‪ ...‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ او ﺗﺎ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ اﻣﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ارزش اﺳﺖ و ھﺮ‬
‫ﮔﺎه ﺧﯿﺎﻧﺖ ﮐﺮد ارزش ﺧﻮد را ﻧﯿﺰ از دﺳﺖ ﺧﻮاھﺪ داد‪...‬‬
‫رﺳﻮل ﺧﺪا ج را ﺑﻨﮕﺮ‪ ...‬ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻣﮑﻪ ﻓﺘﺢ ﺷﺪ‪ ،‬ﮐﺎر ﮐﺎﻓﺮان آﺷﻔﺘﻪ ﺷﺪ‪،‬‬
‫ﺑﺮﺧﯽ از آﻧﺎن ﺑﻪ ﻧﺒﺮد ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ و ﺑﺮﺧﯽ دﯾﮕﺮ اﺳﻼم آوردﻧﺪ و ﮔﺮوھﯽ دﯾﮕﺮ‬
‫ﭘﻨﮫﺎن ﺷﺪﻧﺪ‪...‬‬
‫دو ﺗﻦ از ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻠﯽس ﺑﻪ ﻧﺒﺮد ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ از وی ﺷﮑﺴﺖ‬
‫ﺧﻮردﻧﺪ و ﮔﺮﯾﺨﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪی ام ھﺎﻧﺊل‪ ،‬ﺧﻮاھﺮ ﻋﻠﯽ ﭘﻨﺎھﻨﺪه ﺷﺪﻧﺪ‪...‬‬
‫ﻋﻠﯽس ﺑﻪ آﻧﺠﺎ آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ آﻧﺎن را ﺧﻮاھﻢ ﮐﺸﺖ! ام ھﺎﻧﺊ در‬
‫را ﺑﺮ آن دو ﺑﺴﺖ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ رﺳﻮل ﺧﺪا ج رﺳﺎﻧﺪ‪ ...‬ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﮐﻪ‬
‫وی را دﯾﺪ ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﺧﻮش آﻣﺪی ام ھﺎﻧﺊ‪ ...‬ﭼﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه اﯾﻨﺠﺎ ﺑﯿﺎﯾﯽ؟‬
‫ام ھﺎﻧﺊ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻋﻠﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ دو ﻣﺮدی را ﮐﻪ ﻣﻦ ﭘﻨﺎه دادهام ﻣﯽﮐﺸﺪ‪...‬‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ھﺮ ﮐﻪ را ﺗﻮ ﭘﻨﺎه دھﯽ ﭘﻨﺎه ﻣﯽدھﯿﻢ‪ ...‬آﻧﺎن را ﻧﮑﺸﺪ‪...‬‬
‫ھﻤﭽﻨﯿﻦ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ زن ﺣﻖ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﺴﯿﺮ زﻧﺪﮔﯽاش را داده اﺳﺖ‪ ...‬او‬
‫ﺑﺪون اﺟﺎزهی ﺧﻮدش ﺑﻪ ازدواج ﮐﺴﯽ در ﻧﻤﯽآﯾﺪ و از ﻣﺎﻟﺶ ﺟﺰ ﺑﺎ رﺿﺎﯾﺖ‬
‫وی ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﻧﻤﯽﺷﻮد و اﮔﺮ ﻣﻮرد ﺗﮫﻤﺖ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺗﮫﻤﺖ زﻧﻨﺪه ﻣﻮرد‬
‫ﻣﺠﺎزات ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد‪...‬‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۲۲‬‬

‫اﮔﺮ ﻧﯿﺎزی داﺷﺖ وﻟﯽ او ﻣﻠﺰم ﺑﻪ ﺑﺮﻃﺮف ﮐﺮدن ﻧﯿﺎز او ﻣﯽﺷﻮد‪ ...‬ﭘﺪرش‬
‫ِ‬
‫ﻣﻠﺰم ﺑﻪ ﻧﯿﮑﯽ ﺑﻪ اوﺳﺖ و ﻓﺮزﻧﺪش ﻣﻠﺰم ﺑﻪ ﮔﺮاﻣﯽداﺷﺖ او‪ ،‬و ﺑﺮادرش ﻣﻠﺰم‬
‫ﺑﻪ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺮادری و ﺣﺴﻦ راﺑﻄﻪی ﺑﺎ او‪...‬‬
‫ﺑﻠﮑﻪ دﯾﻦ ﮔﺎه او را ﺑﺮ ﻣﺮد ﻣﻘﺪم داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ ...‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫َ َۡ‬ ‫� َو ۡهن َوف َِ�ٰلُ ُ‬‫ٰ‬ ‫َ َ َّ ۡ َ ۡ َ َ َ َ ۡ َ َ َ ۡ ُ ُ ُّ ُ َ ۡ ً َ َ‬
‫�‬
‫ِ‬ ‫م‬ ‫�‬ ‫�‬‫ِ‬ ‫ۥ‬‫ه‬ ‫��ن بِ� ٰ ِ�يهِ �لته أمهۥ وهنا‬ ‫ٱ� ٰ‬‫﴿ووصينا ِ‬
‫ٖ‬
‫ك إ َ َّ� ٱل ۡ َم ِص ُ‬‫َ ۡ ُ ۡ َ َٰ َ ۡ َ‬
‫� ‪] ﴾١٤‬ﻟﻘﻤﺎن‪.[۱۴ :‬‬ ‫أ ِن ٱشكر ِ� ول ِ� ِ�ي ِ‬
‫»و اﻧﺴﺎن را درﺑﺎرهی ﭘﺪر و ﻣﺎدرش ﺳﻔﺎرش ﮐﺮدﯾﻢ ]ﭼﺮا ﮐﻪ[ ﻣﺎدرش ﺑﻪ او‬
‫ﺑﺎردار ﺷﺪ‪ ،‬و ھﺮ دم ﺑﻪ ﺿﻌﻒ و ﺳﺴﺘﯽ ﺗﺎزهای دﭼﺎر ﺷﺪ و ﭘﺎﯾﺎن دوران‬
‫ﺷﯿﺮﺧﻮارﮔﯽ او دو ﺳﺎل اﺳﺖ«‪...‬‬
‫ِ‬
‫و در ﺻﺤﯿﺤﯿﻦ رواﯾﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮدی ﮔﻔﺖ‪:‬ای رﺳﻮل ﺧﺪا! ﮐﺪام ﯾﮏ از‬
‫ﻣﺮدم ﺑﯿﺶ از دﯾﮕﺮان ﺷﺎﯾﺴﺘﻪی دوﺳﺘﯽ ﻣﻦ ھﺴﺘﻨﺪ؟ ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﻣﺎدرت‪ ،‬ﺳﭙﺲ‬
‫ﻣﺎدرت‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﻣﺎدرت‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﭘﺪرت«‪...‬‬
‫اﺑﻦ ﻋﻤﺮب ﻣﺮدی را دﯾﺪ ﮐﻪ ﻃﻮاف ﮐﻌﺒﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﭘﯿﺮزﻧﯽ را ﺑﺮ دوش‬
‫ﺧﻮد دارد‪ ...‬از او ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬اﯾﻦ ﮐﯿﺴﺖ؟ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﺎدرم اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻠﺞ اﺳﺖ و‬
‫ﺑﯿﺴﺖ ﺳﺎل اﺳﺖ او را ﺑﺮ دوش ﺧﻮد ﻣﯽﮔﺬارم‪...‬ای اﺑﻦ ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺗﻮ ﺣﻘﺶ‬
‫را ادا ﻧﻤﻮدهام؟‬
‫اﺑﻦ ﻋﻤﺮ ﮔﻔﺖ‪ :‬ھﺮﮔﺰ! ھﺮﮔﺰ! و ﻧﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازهی ﯾﮏ آھﯽ ﮐﻪ از روی اﻧﺪوه‬
‫ﺑﺮای ﺗﻮ ﮐﺸﯿﺪه!‬
‫* * *‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ھﻤﻪ ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ و اﺣﺘﺮام‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ اﻣﺮوزه ﺑﺴﯿﺎری از دﺧﺘﺮان دﺳﺖ‬
‫از ﯾﺎری دﯾﻦ ﺑﺮداﺷﺘﻪاﻧﺪ؟‬
‫و ﭼﮕﻮﻧﻪ اﯾﻦ ھﻤﻪ ﻣﻨﮑﺮات آﺷﮑﺎر ﺷﺪه اﺳﺖ؟ ﻋﮑﺲھﺎ و ﺗﺼﺎوﯾﺮ آ ﮐﻨﺪه از‬
‫ﮔﻨﺎه و رواﺑﻂ ﻧﺎﻣﺸﺮوع و ﺣﺮامھﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﻟﺒﺎس و ﺣﺠﺎب رخ ﻣﯽدھﺪ‪...‬‬
‫ھﻤﻪی اﯾﻦھﺎ ﻋﻼﻣﺘﯽ اﺳﺖ ﺑﺮای ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﻋﺬاب‪...‬‬
 ‫‪۲۳‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫ھﻤﻪی اﯾﻦھﺎ را ﻣﯿﺎن ﻧﺰدﯾﮑﺎن ﺧﻮد و ﺧﻮاھﺮان و ھﻢﮐﻼﺳﯽھﺎی ﺧﻮد‬

‫ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ اﻣﺎ ﺗﻼﺷﯽ در راه اﻧﮑﺎر آن اﻧﺠﺎم ﻧﻤﯽدھﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ رﺳﻮل ﺧﺪا ج‬
‫ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪» :‬ھﺮﯾﮏ از ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻣﻨﮑﺮی را دﯾﺪ آن را ﺗﻐﯿﯿﺮ دھﺪ‪«...‬‬
‫آﯾﺎ ﺗﻮ ﻧﯿﺰ ﻣﻨﮑﺮاﺗﯽ را ﮐﻪ در ﺗﻮان داﺷﺘﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ دادی؟‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد‪ ،‬روز ﻗﯿﺎﻣﺖ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ ﺧﻮاھﯽ داﺷﺖ؟ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ دوﺳﺖ و‬
‫ھﻢﮐﻼﺳﯽات ﺑﻪ ﺗﻮ آوﯾﺰان ﺷﻮﻧﺪ و ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﺎن ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ‪ :‬ﺗﻮ ﮐﻪ ﻣﺎ را در‬
‫ﺣﺎل اﻧﺠﺎم ﻣﻨﮑﺮات و ﮔﻨﺎھﺎن دﯾﺪی ﭼﺮا دﺳﺖ ﻣﺎ را ﻧﮕﺮﻓﺘﯽ؟ ﭼﺮا ﻣﺎ را‬
‫ﻧﺼﯿﺤﺖ ﻧﮑﺮدی؟‬
‫* * *‬
‫ﺑﺒﯿﻦ زﻧﺎن و دﺧﺘﺮان ﻏﯿﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﭼﻄﻮر ﺑﺮای دﯾﻦ ﺧﻮد ﻓﺪاﮐﺎری‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؟‬
‫ﯾﮑﯽ از دﻋﻮﺗﮕﺮان ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ :‬در ﺳﻔﺮی دﻋﻮی ﺑﺮای ﭘﻨﺎھﻨﺪﮔﺎن‪ ،‬در آﻓﺮﯾﻘﺎ‬
‫ﺑﻮدم‪ ...‬راھﯽ ﮐﻪ ﻣﯽرﻓﺘﯿﻢ ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﻮﯾﻢ‪...‬‬
‫در روﺑﺮوی ﺧﻮد ﺑﻪ ﺟﺰ اﻣﻮاج ﻣﺎﺳﻪ ﻧﻤﯽدﯾﺪﯾﻢ و در راھﻤﺎن ﺑﻪ ھﯿﭻ روﺳﺘﺎﯾﯽ‬
‫ﻧﻤﯽرﺳﯿﺪﯾﻢ ﻣﮕﺮ آﻧﮑﻪ ﻣﺎ را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ راھﺰﻧﺎن ھﺸﺪار ﻣﯽدادﻧﺪ‪...‬‬
‫ﺗﺎ آﻧﮑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﮐﺎرﻣﺎن را آﺳﺎن ﮐﺮد و ﺑﻪ اردوﮔﺎه ﭘﻨﺎھﻨﺪﮔﺎن رﺳﯿﺪﯾﻢ‪...‬‬
‫آﻧﺎن از دﯾﺪن ﻣﻦ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺮاﯾﻢ ﺧﯿﻤﻪای ﻓﺮاھﻢ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺴﺘﺮی ﮐﮫﻨﻪ در آن اﻧﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪...‬‬
‫آﻧﻘﺪر ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺧﻮدم را روی ﺑﺴﺘﺮ اﻧﺪاﺧﺘﻢ و ﺑﻪ ﻣﺴﯿﺮ ﺳﻔﺮی ﮐﻪ‬
‫ﻃﯽ ﮐﺮده ﺑﻮدم ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم‪ ...‬ﻣﯽداﻧﯿﺪ در ﺳﺮم ﭼﻪ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ؟ ﻧﻮﻋﯽ‬
‫اﺣﺴﺎس اﻓﺘﺨﺎر ﻣﯽﮐﺮدم‪ ...‬ﯾﺎ ﺷﺎﯾﺪ ھﻢ ﻧﻮﻋﯽ ﻏﺮور! ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ‬
‫زودﺗﺮ از ﻣﻦ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﭘﺎ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟! ﮐﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﮐﺎری را ﮐﻪ ﻣﻦ اﻧﺠﺎم‬
‫دادهام اﻧﺠﺎم دھﺪ؟!‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۲۴‬‬

‫و ﺷﯿﻄﺎن ھﻤﭽﻨﺎن اﯾﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﺑﻪ ﻣﻦ دﯾﮑﺘﻪ ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ آﻧﮑﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد‬

‫دﭼﺎر ﺗﮑﺒﺮ ﺷﻮم‪...‬‬
‫ﺻﺒﺢ ھﻨﮕﺎم ﺑﺮای ﮔﺸﺖ زدن در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﯿﺮون رﻓﺘﯿﻢ‪ ...‬ﺑﻪ ﭼﺎھﯽ‬
‫رﺳﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ از اردوﮔﺎه ﭘﻨﺎھﻨﺪﮔﺎن دور ﺑﻮد‪ ...‬ﮔﺮوھﯽ از زﻧﺎن را دﯾﺪم ﮐﻪ‬
‫ﻇﺮفھﺎی آب را ﺑﻪ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ...‬ﻣﯿﺎن آنھﺎ زﻧﯽ ﺳﻔﯿﺪ ﭘﻮﺳﺖ ﺗﻮﺟﮫﻢ‬
‫را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪...‬‬
‫اول ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﯾﮑﯽ از زﻧﺎن ﻣﻨﻄﻘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﻤﺎری ﭘﯿﺴﯽ دارد! از‬
‫دوﺳﺘﻢ درﺑﺎرهاش ﭘﺮﺳﯿﺪم‪...‬‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬از زﻧﺎن ﺗﺒﺸﯿﺮی اﺳﺖ‪ ...‬اھﻞ ﻧﺮوژ اﺳﺖ و ﺳﯽ ﺳﺎل دارد‪ ...‬ﺷﺶ‬
‫ﻣﺎه اﺳﺖ اﯾﻨﺠﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ...‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎ ﻟﺒﺎس ﻣﯽﭘﻮﺷﺪ‪ ...‬ﻏﺬای ﻣﺎ را‬
‫ﻣﯽﺧﻮرد و در ﮐﺎرھﺎ ﮐﻤﮑﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ...‬ھﺮ ﺷﺐ دﺧﺘﺮھﺎ را ﺟﻤﻊ ﻣﯽﮐﻨﺪ و‬
‫ﺑﺎ آنھﺎ ﺣﺮف ﻣﯽزﻧﺪ و ﺑﻪ آنھﺎ ﻧﻮﺷﺘﻦ و ﺧﻮاﻧﺪن و ﮔﺎھﯽ رﻗﺺ ﯾﺎد‬
‫ﻣﯽدھﺪ‪...‬‬
‫ﭼﻪ ﯾﺘﯿﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ او ﺑﺮ ﺳﺮﺷﺎن دﺳﺖ ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪ ...‬ﭼﻪ ﺑﯿﻤﺎران ﮐﻪ دردﺷﺎن‬
‫را ﮐﻢ ﻣﯽﮐﺮد!‬
‫ﺧﻮاھﺮ ﻣﻦ‪ ...‬اﯾﻦ دﺧﺘﺮ ﻧﺮوژی را ﺑﺒﯿﻦ! ﭼﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﺎ وﺟﻮد ﻋﻘﯿﺪهی‬
‫ﮔﻤﺮاھﯽ ﮐﻪ دارد ﺑﻪ اﯾﻦ ﺑﯿﺎﺑﺎنھﺎی ﻣﮫﻠﮏ ﺑﯿﺎﯾﺪ و ﺗﻤﺪن اروﭘﺎ و دﺷﺖھﺎی‬
‫ﺳﺮﺳﺒﺰ آن را ﺗﺮک ﮔﻮﯾﺪ؟‬
‫ﭼﻪ ﭼﯿﺰ ﻋﺰم و ارادهاش را اﯾﻨﻄﻮر ﻗﻮی ﺳﺎﺧﺘﻪ ﮐﻪ در اوج ﺟﻮاﻧﯽ ھﻤﺮاه ﺑﺎ‬
‫اﯾﻦ ﭘﯿﺮزﻧﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﺪ؟‬
‫اﺣﺴﺎس ﺗﺤﻘﯿﺮ ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ؟‬
‫او ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ دﯾﻦ ﺑﺎﻃﻞ دﻋﻮت ﻣﯽدھﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﺻﺒﺮ و ﺷﮑﯿﺒﺎﯾﯽ دارد‪...‬‬
‫در ﺑﯿﺸﻪھﺎی آﻓﺮﯾﻘﺎ ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ دﺧﺘﺮان دﻋﻮﺗﮕﺮ ﻧﺼﺮاﻧﯿﺖ از آﻣﺮﯾﮑﺎ و ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ‬
‫و ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻣﺸﻐﻮﻟﻨﺪ‪...‬‬
 ‫‪۲۵‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫ﻣﯽآﯾﻨﺪ ﺗﺎ در ﮐﻠﺒﻪای ﭼﻮﺑﯽ ﯾﺎ ﺧﺎﻧﻪای ﮔﻠﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ...‬ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﻏﺬا را‬
‫ﺑﺨﻮرﻧﺪ و از آب ﻧﮫﺮ ﺑﺨﻮرﻧﺪ‪ ...‬از ﮐﻮدﮐﺎن ﻧﮕﮫﺪاری ﮐﻨﺪ و زﻧﺎن را ﻣﺪاوا‬
‫ﮐﻨﻨﺪ‪...‬‬
‫و ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﺧﻮد ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ ﺑﺎ ﭼﮫﺮهای رﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪه و‬
‫ﭘﻮﺳﺘﯽ ﺧﺸﻦ و ﺑﺪﻧﯽ ﺿﻌﯿﻒ ﺑﺎز ﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ‪ ...‬اﻣﺎ ھﻤﻪی اﯾﻦ ﺳﺨﺘﯽھﺎ را ﺑﺮای‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ دﯾﻦ ﺧﻮد ﻓﺮاﻣﻮش ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪...‬‬
‫ﻋﺠﯿﺐ اﺳﺖ‪ ...‬اﯾﻦ ﮐﻮﺷﺸﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ آن ﻧﺼﺮاﻧﯽھﺎی ﻧﺎﻣﺴﻠﻤﺎن ﻣﺘﺤﻤﻞ‬
‫ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ ...‬ﺗﺎ دﯾﮕﺮان ﺑﻪ ﻋﺒﺎدت ﻏﯿﺮ ﺧﺪا ﺑﭙﺮدازﻧﺪ!‬
‫َ ُ ُ ْ َ ۡ َ ُ َ َ َّ ُ ۡ َ ۡ َ ُ َ َ َ َ ۡ َ ُ َ َ َ ۡ ُ َ َ َّ َ َ‬
‫﴿إ ِن ت�ونوا ت�لمون فإِ�هم ي�لمون كما ت�لمونۖ وترجون مِن ٱ�ِ ما �‬
‫َ‬
‫يَ ۡر ُجونۗ﴾ ]اﻟﻨﺴﺎء‪.[۱۰۴ :‬‬
‫»اﮔﺮ ﺷﻤﺎ درد ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪ ،‬آﻧﺎن ﻧﯿﺰ ھﻤﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎ درد ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ و ]ﻟﯽ[ ﺷﻤﺎ‬
‫از اﻟﻠﻪ اﻣﯿﺪی دارﯾﺪ ﮐﻪ آﻧﺎن ﻧﺪارﻧﺪ«‪...‬‬
‫* * *‬
‫آﯾﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل از ﺧﻮد ﭘﺮﺳﯿﺪهای ﮐﻪ »ﻣﻦ ﭼﻪ ﭼﯿﺰی را ﺗﻘﺪﯾﻢ اﺳﻼم‬
‫ﮐﺮدهام«؟‬
‫ﭼﻨﺪ دﺧﺘﺮ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺗﻮ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﺮدهاﻧﺪ؟ ﭼﻘﺪر از ﻣﺎل ﺧﻮد را ﺑﺮای‬
‫ھﺪاﯾﺖ دﯾﮕﺮ دﺧﺘﺮان ھﺰﯾﻨﻪ ﮐﺮدهای؟‬
‫ﺑﻌﻀﯽ از دﺧﺘﺮان و زﻧﺎن ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪ :‬ﻣﻦ ﺟﺮات دﻋﻮت ﮐﺮد دﯾﮕﺮان‬
‫و ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از ﻣﻨﮑﺮات را ﻧﺪارم!‬
‫ﻋﺠﯿﺐ اﺳﺖ! ﭼﻄﻮر آن زن ﺧﻮاﻧﻨﺪه ﺟﺮات ﻣﯽﮐﻨﺪ روﺑﺮوی دهھﺰار ﻧﻔﺮ‬
‫ﺑﺨﻮاﻧﺪ‪ ...‬دهھﺰار ﻧﻔﺮی ﮐﻪ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎن ﺧﻮد ـ ﭘﯿﺶ از ﮔﻮشھﺎﯾﺸﺎن ـ او را‬
‫ﻣﯽﺑﻠﻌﻨﺪ‪ ...‬و ﻧﻤﯽﮔﻮﯾﺪ ﻣﻦ ﻣﯽﺗﺮﺳﻢ ﯾﺎ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻣﯽﮐﺸﻢ!‬
‫ﭼﻄﻮر آن رﻗﺎﺻﻪ ﺟﺮات ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﺪن ﺧﻮد را در ﻣﻌﺮض ﻧﮕﺎه ھﺰاران ﻣﺮد‬
‫ﻗﺮار دھﺪ و دﭼﺎر ھﺮاس و ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﻤﯽﺷﻮد؟‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۲۶‬‬

‫اﻣﺎ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ از ﺗﻮ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ وﻇﯿﻔﻪی ﻧﺼﯿﺤﺖ و دﻋﻮت را اﻧﺠﺎم دھﯽ‬

‫ﺷﯿﻄﺎن ﺗﻮ را از ﯾﺎری دﯾﻨﺖ ﺑﺎز داﺷﺖ؟‬
‫* * *‬
‫اﻣﺎ ﺑﺮﻋﮑﺲ‪ ،‬ﺑﺮﺧﯽ از دﺧﺘﺮان ﻣﻨﮑﺮات را ﺑﺮای دﯾﮕﺮان زﯾﺒﺎ ﺟﻠﻮه‬
‫ﻣﯽدھﻨﺪ‪ ...‬ﺑﺎ دﯾﮕﺮان ﺑﻪ ﻣﺒﺎدﻟﻪی ﻣﺠﻼت ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ و ﺗﺮاﻧﻪھﺎ ﻣﯽﭘﺮدازﻧﺪ ﯾﺎ‬
‫آﻧﺎن را ﺑﻪ ﻣﺠﺎﻟﺲ ﻣﻨﮑﺮ و ﮔﻨﺎه دﻋﻮت ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ از ﺑﺎب ﺗﻌﺎون ﺑﺮ ﮔﻨﺎه‪،‬‬
‫و وارد ﺷﺪن ﺑﻪ ﺣﺰب ﺷﯿﻄﺎن اﺳﺖ‪ ...‬ﺑﯽﺷﮏ روزی اﯾﻦ دوﺳﺘﯽھﺎ ﺑﻪ‬
‫دﺷﻤﻨﯽ َﺑ َﺪل ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ‪:‬‬
‫� ‪] ﴾٦٧‬اﻟﺰﺧﺮف‪.[۶۷ :‬‬ ‫﴿ ۡٱ�َخ َِّ�ٓ ُء يَ ۡو َم�ذ َ� ۡع ُض ُه ۡم �ِ َ ۡعض َع ُد ٌّو إ َّ� ٱل ۡ ُم َّتق َ‬
‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ٍ‬ ‫ِ ِۢ‬
‫»آن روز دوﺳﺘﺎن ﺻﻤﯿﻤﯽ دﺷﻤﻨﺎن ﯾﮑﺪﯾﮕﺮﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﻣﺘﻘﯿﺎن«‪...‬‬
‫اﯾﻦ اﺳﺖ ﺣﺎل آﻧﺎن در ﻋﺮﺻﻪی ﻗﯿﺎﻣﺖ‪ ...‬ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ذﻟﺖ و ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺗﻦ‬
‫ﺧﻮاھﻨﺪ ﮐﺮد‪...‬‬
‫اﻣﺎ در آﺗﺶ ﺟﮫﻨﻢ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل درﺑﺎرهی ﮔﺮوھﯽ از‬
‫ﮔﻨﺎھﮑﺎران ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫ٗ‬ ‫ُ ُ‬ ‫ۡ‬ ‫ُ ُ‬ ‫ۡ ُ‬ ‫ۡ‬ ‫ُ‬
‫﴿� َّم يَ ۡو َم ٱل ِق َ�ٰ َمةِ يَ�ف ُر َ� ۡعض�م ب ِ َب ۡع ٖض َو َ�ل َع ُن َ� ۡعض�م َ� ۡعضا‬
‫َ َ ۡ َ ٰ ُ ُ َّ ُ َ َ ُ ّ َّ‬
‫�ن﴾ ]اﻟﻌﻨﮑﺒﻮت‪.[۲۵ :‬‬ ‫� َ‬‫ار َوما ل�م مِن �ٰ ِِ‬ ‫ومأوٮ�م ٱ�‬
‫»ﺳﭙﺲ در روز ﻗﯿﺎﻣﺖ‪ ،‬ﺑﺮﺧﯽ از ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺑﺮﺧﯽ دﯾﮕﺮ ﮐﻔﺮ ﻣﯽورزﯾﺪ و‬
‫ﺑﺮﺧﯽ از ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺧﯽ دﯾﮕﺮ را ﻧﻔﺮﯾﻦ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ و ﺟﺎﯾﮕﺎھﺘﺎن آﺗﺶ اﺳﺖ و ﯾﺎوراﻧﯽ‬
‫ﻧﺨﻮاھﯿﺪ داﺷﺖ«‪...‬‬
‫آری ھﻤﺪﯾﮕﺮ را ﻧﻔﺮﯾﻦ ﺧﻮاھﻨﺪ ﮐﺮد‪ ...‬ﺑﻪ ھﻤﺎن دوﺳﺘﯽ ﮐﻪ در دﻧﯿﺎ‬
‫ھﻢﻧﺸﯿﻦ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ﺧﻮاھﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻮ را ﻟﻌﻨﺖ ﮐﻨﺪ! ﺗﻮ ﻣﺮا ﺑﻪ دام‬
‫ﻋﺸﻖ و ﻋﺎﺷﻘﯽ و ﻓﺤﺸﺎ ﮐﺸﺎﻧﺪی‪...‬‬
 ‫‪۲۷‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫او ﻧﯿﺰ ﺑﺮ ﺳﺮش داد ﻣﯽزﻧﺪ ﮐﻪ‪ :‬ﺑﻠﮑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻮ را ﻟﻌﻨﺖ ﮐﻨﺪ! ﺗﻮ ﺑﻮدی ﮐﻪ‬
‫ﻧﻮار و ﺳﯽ دی ﺗﺮاﻧﻪھﺎ را ﺑﻪ ﻣﻦ دادی!‬
‫و دوﺳﺘﺶ در ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ :‬ﺧﺪا ﺗﻮ را ﻟﻌﻨﺖ ﮐﻨﺪ! ﺗﻮ ﺑﻮدی ﮐﻪ راﺑﻄﻪ ﺑﺎ‬
‫ﭘﺴﺮان و ﺑﯽﺟﺤﺎﺑﯽ را ﺑﺮاﯾﻢ زﯾﺒﺎ ﺟﻠﻮه دادی!‬
‫ﻋﺠﯿﺐ اﺳﺖ‪ ...‬آن ﺧﻨﺪهھﺎ و ﺣﺮفھﺎی در ﮔﻮﺷﯽ ﮐﺠﺎ رﻓﺖ؟ ﯾﺎدﺗﺎن اﺳﺖ‬
‫ﭼﻘﺪر ﺑﺎ ھﻤﺪﯾﮕﺮ در ﺑﺎزارھﺎ ﻣﯽﮔﺸﺘﯿﺪ و دوﺳﺘﺎن را ﺑﻪ ﺧﻨﺪه ﻣﯽآوردﯾﺪ؟ اﻣﺎ‬
‫اﻣﺮوز ﺑﻪ ھﻤﺪﯾﮕﺮ ﮐﻔﺮ ﻣﯽورزﯾﺪ و ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ را ﻧﻔﺮﯾﻦ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ‪...‬‬
‫آری‪ ...‬زﯾﺮا ھﺮﮔﺰ ﺑﺮای ﻧﺼﯿﺤﺖ ﯾﺎ ﮐﺎر ﺧﯿﺮی ﯾﮑﺠﺎ ﻧﺸﺪه ﺑﻮدﻧﺪ‪...‬‬
‫و روز ﻗﯿﺎﻣﺖ دوﺑﺎره ﯾﮑﺠﺎ ﺧﻮاھﻨﺪ ﺷﺪ‪ ...‬اﻣﺎ ﮐﺠﺎ؟ در آﺗﺶ‪ ...‬آﺗﺸﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺷﻌﻠﻪاش ﻧﻤﯽﺧﻮاﺑﺪ و ھﯿﺰﻣﺶ ﺳﺮد ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ ...‬و ﮔﺮﻣﺎﯾﺶ ﻓﺮو ﻧﻤﯽاﻓﺘﺪ ﻣﮕﺮ‬
‫آﻧﮑﻪ اﻟﻠﻪ ﺑﺨﻮاھﺪ‪...‬‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ٓ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ٓ‬ ‫َ‬
‫ٱلصور فَ� أ َ‬ ‫﴿فَإ َذا نُف َخ � ُّ‬
‫اب بَ ۡي َن ُه ۡم يَ ۡو َم� ِ ٖذ َو� يَت َسا َءلون ‪َ � ١٠١‬من‬ ‫�س َ‬
‫ِ‬ ‫ِ ِ ِ‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ َ ۡ َ َّ ۡ َ َ ٰ ُ َ‬ ‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫ۡ‬ ‫َ ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ ُ َ ۡ َ َٰ ُ َ‬
‫�ن ُهۥ فأ ْو ٰٓ��ِك‬ ‫�ن ُهۥ فأ ْو ٰٓ��ِك ه ُم ٱل ُمفل ُِحون ‪ ١٠٢‬ومن خفت م� ِز‬ ‫�قلت م�زِ‬
‫َ َ ُ ُ ُ َ‬ ‫ۡ‬ ‫َ َ َّ َ َ ٰ ُ َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ْ‬ ‫َّٱ� َ‬
‫ِيها‬ ‫ار َو ُه ۡم � َ‬‫وه ُه ُم ٱ�َّ ُ‬ ‫�ون ‪ ١٠٣‬تلفح وج‬ ‫� ٓوا أنف َس ُه ۡم ِ� جهنم � ِ‬ ‫ِين َخ ِ ُ‬
‫َ ُ ْ‬ ‫ُ َ ّ َ‬ ‫َ َ ۡ َ ُ ۡ َ َٰ ُ ۡ َ َ َۡ ُ ۡ َ ُ‬
‫ك ُ‬ ‫َٰ ُ َ‬
‫نتم ب ِ َها ت�ذِبُون ‪ ١٠٥‬قالوا‬ ‫� علي�م ف‬ ‫ون ‪� ١٠٤‬لم ت�ن ءا� ِ� �ت ٰ‬ ‫�ل ِح‬
‫َ‬ ‫ۡ َ ۡ‬ ‫ۡ‬ ‫َ‬ ‫ٓ‬ ‫ّ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫ت َعل ۡي َنا ش ِۡق َو ُ� َنا َو� َّنا قَ ۡو ٗما َضآل َ‬ ‫َ‬
‫َر َّ� َنا َغل َب ۡ‬
‫ِ� ‪َ ١٠٦‬ر َّ� َنا أخ ِر ۡج َنا مِن َها فإِن ُع ۡدنا‬
‫َ َ ۡ َ ُ ْ َ ََ ُ َ ُّ‬ ‫َ َّ َ ُ َ‬
‫ون‪] ﴾١٠٨‬اﻟﻤﺆﻣﻨﻮن‪.[۱۰۸-۱۰۱ :‬‬ ‫فإِنا �ٰل ِمون ‪ ١٠٧‬قال ٱخ�ٔوا �ِيها و� ت�ل ِم ِ‬
‫»آﻧﮕﺎه ﮐﻪ در ﺷﯿﭙﻮر دﻣﯿﺪه ﺷﻮد دﯾﮕﺮ ﻣﯿﺎنﺷﺎن ﻧﺴﺐ ﺧﻮﯾﺸﺎوﻧﺪی وﺟﻮد‬
‫ﻧﺪارد و ﻧﻪ از ﺣﺎل ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻨﺪ )‪ (۱۰۱‬ﭘﺲ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﻔﻪی ﻣﯿﺰان‬
‫]اﻋﻤﺎل[ آﻧﺎن ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ اﯾﺸﺎن رﺳﺘﮕﺎراﻧﻨﺪ )‪ (۱۰۲‬و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﻔﻪی‬
‫ﻣﯿﺰان ]اﻋﻤﺎل[ ﺷﺎن ﺳﺒﮏ ﺑﺎﺷﺪ آﻧﺎن ﺑﻪ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ زﯾﺎن زده ]و[ ھﻤﯿﺸﻪ در‬
‫ﺟﮫﻨﻢ ﻣﯽﻣﺎﻧﻨﺪ )‪ (۱۰۳‬آﺗﺶ ﭼﮫﺮهی آنھﺎ را ﻣﯽﺳﻮزاﻧﺪ و آﻧﺎن در آﻧﺠﺎ ﺗﺮش‬
‫روﯾﻨﺪ )‪ (۱۰۴‬آﯾﺎ آﯾﺎت ﻣﻦ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺧﻮاﻧﺪه ﻧﻤﯽﺷﺪ و ]ھﻤﻮاره[ آن را ﻣﻮرد‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۲۸‬‬

‫ﺗﮑﺬﯾﺐ ﻗﺮار ﻧﻤﯽدادﯾﺪ؟ )‪ (۱۰۵‬ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﭘﺮوردﮔﺎرا ﺷﻘﺎوت ﻣﺎ ﺑﺮ ﻣﺎ ﭼﯿﺮه ﺷﺪ‬

‫و ﻣﺎ ﻣﺮدﻣﯽ ﮔﻤﺮاه ﺑﻮدﯾﻢ )‪ (۱۰۶‬ﭘﺮوردﮔﺎرا ﻣﺎ را از اﯾﻨﺠﺎ ﺑﯿﺮون ﺑﺮ‪ ،‬ﭘﺲ اﮔﺮ‬
‫ﺑﺎز ھﻢ ]ﺑﻪ ﺑﺪی[ ﺑﺮﮔﺸﺘﯿﻢ در آن ﺻﻮرت ﺳﺘﻤﮕﺮ ﺧﻮاھﯿﻢ ﺑﻮد)‪ (۱۰۷‬ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪:‬‬
‫در آن ﺧﻔﻪ ﺷﻮﯾﺪ و ﺑﺎ ﻣﻦ ﺳﺨﻦ ﻧﮕﻮﯾﯿﺪ«‪...‬‬
‫ﺳﭙﺲ در اداﻣﻪ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫َ‬ ‫َ ُ‬ ‫َ‬ ‫َّ ُ‬ ‫َ‬ ‫َ ٗ‬ ‫َ َۡ ُ‬ ‫َ َّ‬ ‫﴿أَفَ َ‬
‫س ۡب ُت ۡم �� َما خلق َ�ٰ� ۡم � َبثا َو�ن� ۡم إ ِ ۡ� َنا � ت ۡر َج ُعون ‪﴾١١٥‬‬
‫ح ِ‬
‫]اﻟﻤﺆﻣﻨﻮن‪.[۱۱۵ :‬‬
‫»آﯾﺎ ﭘﺲ ﮔﻤﺎن ﮐﺮدﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺷﻤﺎ را ﺑﯿﮫﻮده آﻓﺮﯾﺪﯾﻢ و ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﺎ ﺑﺎز‬
‫ﻧﺨﻮاھﯿﺪ ﮔﺸﺖ؟«‬
‫* * *‬
‫ﭼﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﻮدﻧﺪ دﺧﺘﺮان ﻣﻮﻣﻨﯽ ﮐﻪ اﺳﯿﺮ ﻣﻮج ﺟﺮﯾﺎن ﻏﺎﻟﺐ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﺪﻧﺪ‬
‫ِ‬
‫و ﮐﻢ ﮐﻢ در ﻣﻮرد ﺣﺠﺎب ﺧﻮد ﺳﮫﻞاﻧﮕﺎری ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﻣﻔﺴﺪان ﺑﺮای او‬
‫در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ راﺿﯽ ﺷﺪﻧﺪ‪...‬‬
‫ﻟﺒﺎسھﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﻃﺮاﺣﯽ ﮔﻤﺮاھﺎن و ﮐﺎﻓﺮان ﺑﻮد‪ ...‬ﯾﺎ ﺑﻪ اﺻﻄﻼح‬
‫ﺣﺠﺎبھﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺳﻂ آﻧﺎن ﻃﺮاﺣﯽ ﺷﺪه ﺑﻮد‪...‬‬
‫ﭼﻄﻮر راﺿﯽ ﻣﯽﺷﻮی ﻋﺮوﺳﮑﯽ در دﺳﺖ آﻧﺎن ﺑﺎﺷﯽ ﮐﻪ ھﺮ ﻟﺒﺎﺳﯽ‬
‫ﺑﺨﻮاھﻨﺪ ﺑﻪ ﺗﻨﺖ ﮐﻨﻨﺪ؟!‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ اﺻﻄﻼح ﺣﺠﺎبھﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﭘﻮﺷﻨﺪ ﺧﻮد ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺣﺠﺎﺑﯽ دﯾﮕﺮ‬
‫دارد ﺗﺎ آن را ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ! ﭼﺮا ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺣﺠﺎب را ﺑﺮای آن ﻣﺸﺮوع ﮔﺮداﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫زﯾﻨﺖ زﻧﺎن را از ﻧﮕﺎه ﻣﺮدان ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺣﺠﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺧﻮد زﯾﻨﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﭼﻪ‬
‫دردی ﻣﯽﺧﻮرد؟!‬
‫و رﺳﻮل ﺧﺪا ج ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪» :‬دو ﮔﺮوه از اھﻞ آﺗﺸﻨﺪ ﮐﻪ آﻧﺎن را ﻧﺪﯾﺪهام‪...‬‬
‫ﻣﺮداﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﻼقھﺎﯾﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ دم ﮔﺎوان در دﺳﺖ دارﻧﺪ و ﻣﺮدم را ﺑﺎ آن‬
‫ﻣﯽزﻧﻨﺪ‪ ...‬و زﻧﺎﻧﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪه اﻣﺎ ﻟﺨﺖ‪ ...‬ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮدان ﻣﯿﻞ دارﻧﺪ و ﻣﺮدان ﺑﻪ‬
 ‫‪۲۹‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫آﻧﺎن‪ ...‬ﺳﺮھﺎﯾﺸﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮھﺎن ﺷﺘﺮان ﮐﺞ اﺳﺖ‪ ...‬ﻧﻪ وارد ﺑﮫﺸﺖ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و‬
‫ﻧﻪ ﺑﻮی آن را ﺧﻮاھﻨﺪ ﯾﺎﻓﺖ‪ ...‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻮی ﺑﮫﺸﺖ از ﻣﺴﺎﻓﺖ ﭼﻨﺎن و‬
‫ﭼﻨﺎن ﺑﻪ ﻣﺸﺎم ﻣﯽرﺳﺪ«‪...‬‬
‫آﯾﺎ ﻣﯽداﻧﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ و ﺑﯽﺣﺠﺎﺑﯽ در واﻗﻊ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪای از‬
‫وﺳﺎﯾﻞ ﺷﯿﻄﺎن ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺧﻮاھﯽ ﺷﺪ؟ آﯾﺎ راﺿﯽ ﻣﯽﺷﻮی ﮐﻪ ﻋﺎﻣﻠﯽ ﺑﺮای اﻓﺘﺎدن‬
‫ﯾﮏ ﻣﺴﻠﻤﺎن در ﮔﻨﺎه ﺷﻮی؟‬
‫آﯾﺎ ﻣﯽداﻧﯽ اﮔﺮ ﻟﺒﺎس ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪی و دﺧﺘﺮی دﯾﮕﺮ آن ﻟﺒﺎس را ﺑﺮ‬
‫ﺗﻦ ﺗﻮ دﯾﺪ و ھﻤﺎﻧﻨﺪ آن را ﭘﻮﺷﯿﺪ‪ ،‬ﺗﻮ ﻧﯿﺰ ﺗﺎ ﻗﯿﺎﻣﺖ در ﮔﻨﺎه او و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ از او‬
‫ﺗﻘﻠﯿﺪ ﮐﻨﻨﺪ ﺷﺮﯾﮏ ﺧﻮاھﯽ ﺑﻮد؟‬
‫آﯾﺎ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺧﻮاھﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ اﻟﮕﻮﯾﯽ در ﺑﺪی ﺑﺎﺷﯽ؟‬
‫* * *‬
‫اﮔﺮ از زﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻟﺒﺎسھﺎﯾﯽ را ﻣﯽﭘﻮﺷﻨﺪ ﺑﭙﺮﺳﯽ ﭼﺮا ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰی‬
‫را ﻣﯽﭘﻮﺷﯽ‪ ،‬ﺧﻮاھﻨﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﻮن زﯾﺒﺎﺗﺮ اﺳﺖ‪ ...‬اﮔﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺖ ﺑﻪ او ﺑﮕﻮ‪:‬‬
‫ﺑﺮای ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺧﻮد را زﯾﺒﺎ ﮐﺮدهای؟! ﺑﺮای ﭼﻪ ﮐﺴﯽ؟ ﺑﺮای ﯾﮏ ﺧﻮاﺳﺘﮕﺎر‬
‫ﻣﺤﺘﺮم‪ ...‬ﯾﺎ ھﻤﺴﺮی ﭘﺎﮐﺪاﻣﻦ؟‬
‫ھﺮﮔﺰ‪ ...‬ﺧﻮد را ﺑﺮای ﭘﺴﺖﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮدان زﯾﺒﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ...‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺟﮫﯽ‬
‫ﺑﻪ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﺪارﻧﺪ‪ ...‬ﺑﺮای ﻣﺮداﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﺮف و ﻋﻔﺖ و ﮐﺮاﻣﺖ زﻧﺎن‬
‫ﺑﺮاﯾﺸﺎن ھﯿﭻ اھﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪارد‪ ...‬ﻣﺮداﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻨﮫﺎ در ﭘﯽ ﺷﮫﻮت ﺧﻮد و ﻟﺬت ﻧﮕﺎه‬
‫ﺑﻪ زﻧﺎن ھﺴﺘﻨﺪ‪ ...‬و ھﺮﮔﺎه زﻧﯽ را ﺑﻪ دﺳﺖ آوردﻧﺪ و او را »ﻣﺼﺮف« ﮐﺮدﻧﺪ‬
‫دورش ﻣﯽاﻧﺪازﻧﺪ و در ﭘﯽ ﺷﮑﺎری دﯾﮕﺮ ﻣﯽاﻓﺘﻨﺪ‪...‬‬
‫* * *‬
‫آﯾﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدهای ﮐﻪ ﭼﺮا ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺣﺠﺎب اﻣﺮ‬
‫ﻧﻤﻮده؟ ﭼﺮا ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﺗﻮ ﻓﺮﻣﻮده‪:‬‬
‫َ ۡ َ ۡ ۡ َ ُ ُ َّ َ َ ٰ ُ ُ َّ َ ُ ۡ َ َ‬
‫َ‬
‫ِين زِ�ن َت ُه َّن﴾ ]اﻟﻨﻮر‪.[۳۱ :‬‬
‫��ن ِ�م ِرهِن � جيو� ِ ِهنۖ و� �بد‬
‫﴿و� ِ‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۳۰‬‬

‫»‪ ...‬و ﺑﺎﯾﺪ روﺳﺮیھﺎی ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺳﯿﻨﻪھﺎﯾﺸﺎن ﻓﺮو اﻧﺪازﻧﺪ و زﯾﻨﺖ ﺧﻮد‬
‫را آﺷﮑﺎر ﻧﺴﺎزﻧﺪ‪«...‬‬
‫‪١‬‬
‫ﭼﺮا ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ زﯾﻨﺖ اﻣﺮ ﻧﻤﻮده؟ ﭼﺮا دﺳﺘﻮرت داده ﭼﮫﺮه و‬
‫ﻣﻮھﺎ و ﺑﻘﯿﻪی ﺑﺪن ﺧﻮد را ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﯽ؟‬
‫ﭼﺮا ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻮ را ﭼﻨﯿﻦ اﻣﺮی ﻧﻤﻮده؟ آﯾﺎ ﺑﺎ ﺗﻮ دﺷﻤﻦ اﺳﺖ؟ آﯾﺎ ﻣﯽﺧﻮاھﺪ‬
‫از ﺗﻮ اﻧﺘﻘﺎم ﺑﮕﯿﺮد؟ ھﺮﮔﺰ‪ ...‬او از ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﺑﯽﻧﯿﺎز اﺳﺖ و ذرهای در ﺣﻖ آﻧﺎن‬
‫ﺳﺘﻢ ﻧﻤﯽورزد‪...‬‬
‫اﻣﺎ اﯾﻦ ﺳﻨﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ و ﺷﺮﯾﻌﺖ اوﺳﺖ‪ ...‬اﯾﻦ ﺳﺨﻦ اوﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ‬
‫ﻧﻤﯽﭘﺬﯾﺮد و ﻋﻮض ﻧﻤﯽﺷﻮد‪...‬‬
‫او اﺣﮑﺎﻣﯽ را ﺑﺮای ﻣﺮدان ﻗﺮار داده و اﺣﮑﺎﻣﯽ را ﺑﺮای زﻧﺎن‪ ...‬و ﻣﻤﮑﻦ‬
‫ﻧﯿﺴﺖ دﻧﯿﺎ ﺑﻪ راه درﺳﺖ ﺑﺮود ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﻃﺎﻋﺖ او‪...‬‬
‫زﻧﺎن ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر ﺗﺴﻠﯿﻢ اﻣﺮ ﭘﺮوردﮔﺎر ﺧﻮد ھﺴﺘﻨﺪ‪...‬‬
‫ﻧﮕﺎھﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ رواﯾﺖ اﻣﺎم ﻣﺴﻠﻢ ﺑﯿﻨﺪاز‪ ...‬روزی زﻧﯽ ﻧﺰد ﻣﺎدر ﻣﻮﻣﻨﺎن‪،‬‬
‫ﻋﺎﺋﺸﻪل آﻣﺪ و ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ :‬ﭼﺮا زﻧﯽ ﮐﻪ در ﻋﺎدت ﻣﺎھﯿﺎﻧﻪ ﺑﻮده روزه را ﻗﻀﺎ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ اﻣﺎ ﻧﻤﺎز را ﻗﻀﺎ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ؟‬
‫ﻋﺎﺋﺸﻪل از ﭘﺮﺳﺶ او ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﮕﺮ َﺣﺮوری ھﺴﺘﯽ؟ ﯾﻌﻨﯽ‬
‫از ﺧﻮارﺟﯽ؟‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﻪ َﺣﺮوری ﻧﯿﺴﺘﻢ‪ ...‬ﻓﻘﻂ ﺳﻮاﻟﯽ ﺑﺮاﯾﻢ ﭘﯿﺶ آﻣﺪه‪...‬‬
‫ﻋﺎﺋﺸﻪ ﮔﻔﺖ‪ :‬در دوران رﺳﻮل ﺧﺪا ج دﭼﺎر ﻋﺎدت ﻣﺎھﯿﺎﻧﻪ ﻣﯽﺷﺪﯾﻢ‪ ...‬ﺑﻪ‬
‫ﻣﺎ دﺳﺘﻮر دادﻧﺪ ﮐﻪ روزه را ﻗﻀﺎ ﮐﻨﯿﻢ و دﺳﺘﻮر ﻧﺪادﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﺎز را ﻗﻀﺎ‬
‫ﻧﻤﺎﯾﯿﻢ‪...‬‬

‫‪١‬ـ ﺑﺴﯿﺎری از ﻋﻠﻤﺎ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪن ﭼﮫﺮه را ﺑﺮای زﻧﺎن واﺟﺐ داﻧﺴﺘﻪاﻧﺪ و ﺷﯿﺦ ﺑﺮ اﯾﻦ رای‬
‫اﺳﺖ‪) .‬ﻣﺘﺮﺟﻢ(‬
 ‫‪۳۱‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫آری‪ ...‬ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮐﺎﻣﻞ در ﺑﺮاﺑﺮ دﺳﺘﻮر اﻟﻠﻪ‪:‬‬

‫ۡ ُ َ ََُۡ ۡ َ‬ ‫ْ َ َّ‬ ‫َّ َ َ َ َ ۡ َ ۡ ُ ۡ َ َ‬
‫و�ِۦ ِ�َح�م بينهم أن‬ ‫ِ� إِذا ُد ُع ٓوا إِ� ٱ�ِ َو َر ُس ِ‬ ‫﴿إِ�ما �ن قول ٱلمؤ ِمن‬
‫َّ َ َ َ ُ َُ‬ ‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫ۡ‬ ‫ُ َ َ ُ‬ ‫َ‬ ‫ُ ُ ْ‬
‫َ�قولوا َس ِم ۡع َنا َوأ َط ۡع َنا ۚ َوأ ْو ٰٓ��ِك ه ُم ٱل ُمفل ُِحون ‪َ ٥١‬و َمن يُطِعِ ٱ� ورسو�ۥ‬
‫ۡ َُ َ َ ُ َۡ ٓ َ‬ ‫َو َ� ۡخ َش َّ َ‬
‫ٱ� َو َ� َّتقهِ فأ ْو ٰٓ��ِك ه ُم ٱلفا� ِ ُزون ‪] ﴾٥٢‬اﻟﻨﻮر‪.[۵۲-۵۱ :‬‬
‫»ھﻤﺎﻧﺎ ﺳﺨﻦ ﻣﺆﻣﻨﺎن ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻮی اﻟﻠﻪ و ﭘﯿﺎﻣﺒﺮش ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪه‬
‫ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﯿﺎنﺷﺎن داوری ﮐﻨﺪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪ :‬ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ و اﻃﺎﻋﺖ‬
‫ﻧﻤﻮدﯾﻢ و آﻧﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ رﺳﺘﮕﺎرﻧﺪ )‪ (۵۱‬و ھﺮ ﮐﺲ اﻟﻠﻪ و ﭘﯿﺎﻣﺒﺮش را اﻃﺎﻋﺖ‬
‫ﻧﻤﺎﯾﺪ و از اﻟﻠﻪ ﭘﺮوا دارد و ﺗﻘﻮای او را ﭘﯿﺸﻪ ﺳﺎزد ھﻤﺎﻧﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ رﺳﺘﮕﺎرﻧﺪ«‪...‬‬
‫آری‪ ...‬رﺳﺘﮕﺎران ﮐﺴﺎﻧﯽاﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﺴﻠﯿﻢ اﻣﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﻮﻧﺪ‪...‬‬
‫* * *‬
‫اﻣﺎ دﯾﮕﺮان ھﻤﻪی ﺗﻼش ﺧﻮد را ﺧﻮاھﻨﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺣﺠﺎب ﺗﻮ را از ﺳﺮت‬
‫ﺑﺮدارﻧﺪ‪...‬‬
‫آﻧﺎن ﺑﺮای رﺳﯿﺪن ﺑﻪ اﯾﻦ ھﺪف ﺑﻪ ھﺮ دری ﻣﯽزﻧﻨﺪ‪ ...‬اﻣﻮال ﺧﻮد را ھﺰﯾﻨﻪ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ...‬وﻗﺖ ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ‪ ...‬ﺗﻼش ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ...‬ﻣﺠﻠﻪای ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ‪ ...‬ﻣﻘﺎﻟﻪای‬
‫دروﻏﯿﻦ‪ ...‬ﺑﺮﻧﺎﻣﻪای ﮐﻪ در ﻣﻮرد ﺣﺠﺎب ﺷﮏ ﻣﯽاﻧﺪازد‪...‬‬
‫ھﻤﻪﺷﺎن ﺳﻌﯽ دارﻧﺪ ﻓﺤﺸﺎء را در ﻣﯿﺎن ﻣﺆﻣﻨﺎن ﮔﺴﺘﺮش دھﻨﺪ‪...‬‬
‫ﻣﯽﺧﻮاھﻨﺪ از دﯾﺪن زﯾﻨﺖ ﺗﻮ در ﺑﺎزارھﺎ ﻟﺬت ﺑﺮﻧﺪ‪ ...‬ﺑﺎ دﯾﺪن رﻗﺺ ﺗﻮ ﺑﺮ‬
‫روی ﺻﺤﻨﻪھﺎ‪ ...‬ﺑﺎ ﻟﺬت ﺑﺮدن از ﺑﺪن ﺗﻮ‪ ...‬ﻣﯽﺧﻮاھﻨﺪ در ھﻮاﭘﯿﻤﺎھﺎ ﺑﻪ آنھﺎ‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﯽ‪ ...‬آﻧﺎن در ﭘﯽ »ﺣﻘﻮق« ﺧﻮد ھﺴﺘﻨﺪ ﻧﻪ ﺣﻘﻮق ﺗﻮ‪...‬‬
‫ﮐﺎرﺷﺎن ﻋﺠﯿﺐ اﺳﺖ‪ ...‬ھﯿﭻ ﺣﻘﯽ از ﺣﻘﻮق زﻧﺎن را ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪاﻧﺪ ﻣﮕﺮ ﺣﻖ‬
‫ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ و ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﺣﺠﺎب؟ ﺣﻖ ﺳﻔﺮ زﻧﺎن ﺑﺪون ﻣﺤﺮم؟ ﺣﻖ ﮐﺎر ﮐﺮدن‬
‫ھﻤﺮاه ﺑﺎ ﻣﺮدان؟ ﺣﻖ آﻣﺪن در ﺟﻠﻮ دورﺑﯿﻦھﺎ؟ و دﯾﮕﺮ ﺣﻤﺎﻗﺖھﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺎم‬
‫آن را »ﺣﻖ« ﮔﺬاﺷﺘﻪاﻧﺪ‪...‬‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۳۲‬‬

‫زﻧﺎن از ﮐﺎر اﻓﺘﺎده را دﻧﺒﺎل‬

‫ھﯿﭽﮕﺎه آﻧﺎن را ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺣﻘﻮق ﺑﯿﻮهھﺎ و ِ‬
‫ﮐﻨﻨﺪ‪ ...‬ﯾﺎ ﻓﺮزﻧﺪان را ﺑﻪ ﺣﻘﻮق ﻣﺎدران آﺷﻨﺎ ﮐﻨﻨﺪ‪...‬‬
‫ﺗﻨﮫﺎ ﺧﻮاھﺎن ﻓﺴﺎدﻧﺪ‪ ...‬ﺗﻈﺎھﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮاھﺎن ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ‬
‫ھﺴﺘﻨﺪ‪ ...‬اﯾﻦ روش ﻣﻨﺎﻓﻘﺎن اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﻧﻮهھﺎی ﻋﺒﺪاﻟﻠﻪ ﺑﻦ اﺑﯽ ﺑﻦ ﺳﻠﻮل‪،‬‬
‫رﺋﯿﺲ ﻣﻨﺎﻓﻘﺎن در دوران ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ھﺴﺘﻨﺪ‪...‬‬
‫ﻧﺪﯾﺪی ﮐﻪ ھﻤﯿﻦ ﺷﺨﺺ ﻣﺎدرﻣﺎن ﻋﺎﺋﺸﻪل را ﻣﺘﮫﻢ ﺑﻪ ﻓﺤﺸﺎ ﻧﻤﻮد و‬
‫ﺧﺒﺮی دروﻏﯿﻦ را ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم ﭘﺨﺶ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﺗﮑﺮار آن ﭘﺮداﺧﺖ؟ او در‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ اﺳﺘﺎد رذﯾﻠﺖ و روﺷﻦ ﮐﻨﻨﺪهی آﺗﺶ آن ﺑﻮد‪...‬‬
‫ﻧﺨﻮاﻧﺪهای ﮐﻪ وی ﮐﻨﯿﺰﮐﺎن زﯾﺒﺎ را ﻣﯽﺧﺮﯾﺪ و آﻧﺎن را ﺑﻪ زﻧﺎ اﻣﺮ ﻣﯽﮐﺮد ﺗﺎ‬
‫از اﯾﻦ ﻃﺮﯾﻖ ﺛﺮوﺗﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ آورد؟ ﺗﺎ آﻧﮑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ در ﮐﺘﺎب ﺧﻮد او را رﺳﻮا‬
‫ﻧﻤﻮد و ﻓﺮﻣﻮد‪:‬‬
‫ُ َ َ‬ ‫ْ‬ ‫ّ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫َ‬ ‫َ َ ُ ۡ ُ َ َ َٰ ُ‬
‫� ۡم َ� ٱ� َغآءِ إ ۡن أ َر ۡد َن َ‬ ‫ْ‬
‫� ُّص ٗنا ِ�َ ۡب َتغوا ع َرض‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫﴿و� ت� ِرهوا �ت�ت ِ‬
‫ۡ َ َ ٰ ُّ ۡ‬
‫ٱ�� َيا ۚ﴾ ]اﻟﻨﻮر‪.[۳۳ :‬‬ ‫ٱ�يوة ِ‬
‫»و ﮐﻨﯿﺰان ﺧﻮد را در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺑﻪ ﭘﺎﮐﺪاﻣﻨﯽ دارﻧﺪ ﺑﺮای اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﻣﺘﺎع دﻧﯿﺎ را ﺑﺠﻮﯾﯿﺪ ﺑﻪ زﻧﺎ وادار ﻧﮑﻨﯿﺪ «‪...‬‬
‫آﻧﺎن ھﻤﯿﺸﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪ :‬ﭼﺎدر ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽﺷﻮد ﻣﺤﺪود ﺷﻮی‪ ...‬ﻟﺒﺎس ﺑﻠﻨﺪ‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽﺷﻮد راﺣﺖ ﻧﺒﺎﺷﯽ‪ ...‬اﮔﺮ ﺷﻠﻮار ﺑﭙﻮﺷﯽ راﺣﺖﺗﺮ ﺧﻮاھﯽ ﺑﻮد‪...‬‬
‫ﻗﻮﻣﯽ ھﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﯿﻔﺘﻪی ﺗﻤﺪن ﻏﺮب ﺷﺪهاﻧﺪ و ﺑﻪ ﮔﻤﺎن ﺧﻮد راه‬
‫رﺳﯿﺪن ﺑﻪ آن ﺗﻤﺪن‪ ،‬ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﺣﺠﺎب اﺳﺖ‪...‬‬
‫ﯾﮏ ﮔﺬار در ﯾﮑﯽ از ﺷﮫﺮھﺎی ﻏﺮب و ﺷﺮق ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ ﺗﺎ ﺣﻘﯿﻘﺖ را‬
‫درﯾﺎﺑﯿﻢ‪ ...‬ﺑﺮﺧﯽ از زﻧﺎن در ﻓﺮودﮔﺎهھﺎ وﺳﺎﯾﻞ ﻣﺴﺎﻓﺮان را ﺣﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪...‬‬
‫ﺑﺮﺧﯽ ﻧﻈﺎﻓﺘﭽﯽ ھﺴﺘﻨﺪ‪ ...‬و ﺑﺮﺧﯽ در ﺷﺮﮐﺖھﺎ دﺳﺘﺸﻮﯾﯽھﺎ را ﭘﺎک‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪...‬‬
 ‫‪۳۳‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫اﻣﺎ اﮔﺮ زﯾﺒﺎ ﺑﻮد ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ در ﯾﮏ ﮐﺎﺑﺎره ﯾﺎ ﺑﺎر ﮐﺎر ﮐﻨﺪ‪ ...‬ﻣﺮدی ﻣﺴﺖ ﺑﺮ‬
‫ﺳﺮش داد ﻣﯽزﻧﺪ و دﯾﮕﺮی اﺳﯿﺮ ﻣﺮدی ﺑﺪﮐﺎر اﺳﺖ و ﺳﻮﻣﯽ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪی ﻓﻼﻧﯽ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺑﺪﻧﺶ ﮐﺴﺐ درآﻣﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ...‬و ھﺮ ﮔﺎه ﻧﯿﺎز ﺧﻮد را از وی ﺑﻪ‬
‫دﺳﺖ آوردﻧﺪ ﺑﻪ ﭼﮫﺮهاش ﺳﯿﻠﯽ ﻣﯽزﻧﻨﺪ‪...‬‬
‫و وﻗﺘﯽ ﭘﯿﺮ ﺷﺪ او را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪی ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ زﻧﺪان ﯾﺎ ﺑﮫﺘﺮ‬
‫ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺑﻪ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺷﺒﯿﻪ اﺳﺖ ﻣﯽاﻧﺪازﻧﺪ‪...‬‬
‫اﯾﻦ اﺳﺖ آزادی ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ آﻧﺎن‪...‬‬
‫ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ اﮔﺮ ﻣﺎ ﺑﺮای زﻧﺎن ﻣﺴﻠﻤﺎن ﻓﯿﻠﯿﭙﯿﻦ ﯾﺎ ﮐﺸﻤﯿﺮ ﻏﺼﻪ‬
‫ﻣﯽﺧﻮرﯾﻢ‪ ،‬زﻧﺎن ﻏﯿﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﮐﺴﯽ را ﻧﺪارﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺸﺎن اﻧﺪوھﮕﯿﻦ ﺷﻮد‪...‬‬
‫* * *‬
‫ﯾﮑﯽ از ﭘﺰﺷﮑﺎن ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ :‬در ﺑﺮﯾﺘﺎﻧﯿﺎ درس ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪم‪ ...‬ھﻤﺴﺎﯾﻪی ﻣﺎ‬
‫ﭘﯿﺮزﻧﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﯿﺶ از ھﻔﺘﺎد ﺳﺎل داﺷﺖ‪ ...‬ھﺮ ﮐﺲ او را ﻣﯽدﯾﺪ دﻟﺶ‬
‫ﺑﺮاﯾﺶ ﻣﯽﺳﻮﺧﺖ‪ ...‬ﭼﻮن ﺗﻨﮫﺎ در ﺧﺎﻧﻪی ﺧﻮد زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪ ...‬ﻣﯽرﻓﺖ و‬
‫ﻣﯽآﻣﺪ اﻣﺎ ھﻤﺴﺮ ﯾﺎ ﻓﺮزﻧﺪی ﻧﺪاﺷﺖ ﮐﻪ او را ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ‪...‬‬
‫ﺧﻮدش ﺑﺮای ﺧﻮد ﻏﺬا ﻣﯽﭘﺨﺖ و ﺧﻮدش ﻟﺒﺎسھﺎﯾﺶ را ﻣﯽﺷﺴﺖ‪...‬‬
‫ﺧﺎﻧﻪاش ﮔﻮﯾﯽ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎن ﺑﻮد‪ ...‬ﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﺟﺰ او در آن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮد و ﻧﻪ‬
‫ﮐﺴﯽ ﺑﻪ دﯾﺪارش ﻣﯽرﻓﺖ‪...‬‬
‫ﯾﮏ روز ھﻤﺴﺮم او را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪی ﻣﺎ دﻋﻮت ﮐﺮد‪ ...‬ھﻤﺴﺮم ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ ﮐﻪ‬
‫اﺳﻼم ﻣﺮد را ﻣﺴﺌﻮل ھﻤﺴﺮش ﻣﯽداﻧﺪ‪ ...‬ﻣﺮد ﺑﺮای ھﻤﺴﺮش زﺣﻤﺘﺶ‬
‫ﻣﯽﮐﺸﺪ و وﻇﯿﻔﻪ دارد ھﻤﻪ ﻧﯿﺎزھﺎﯾﺶ را ﻓﺮاھﻢ ﮐﻨﺪ‪ ...‬اﮔﺮ ﺑﯿﻤﺎر ﺷﺪ وﻇﯿﻔﻪ‬
‫دارد ﻣﺪاواﯾﺶ ﮐﻨﺪ و اﮔﺮ دﭼﺎر ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺷﺪ ﺑﺎﯾﺪ او را ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ‪...‬‬
‫زن ﻧﯿﺰ ﺑﺪون ھﯿﭻ زﺣﻤﺘﯽ در ﺧﺎﻧﻪی ﺧﻮد ﻣﯽﻧﺸﯿﻨﺪ‪ ...‬ﺧﺮﺟﯽ و ھﻤﻪی‬
‫ﻧﯿﺎزھﺎﯾﺶ ﺑﺮ ﻋﮫﺪهی ﻣﺮد اﺳﺖ و ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺮد وﻇﯿﻔﻪ دارد از او و آﺑﺮوﯾﺶ‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۳۴‬‬

‫ﻣﺤﺎﻓﻆ ﮐﻨﺪ‪ ...‬و ھﺮ ﮐﺪام از ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ﺑﻪ او ﺑﯽاﺣﺘﺮاﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﺮدم‬

‫ﻃﺮد ﻣﯽﺷﻮد ﺗﺎ آﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﻣﺎدرش اﺣﺘﺮام ﺑﮕﺬارد‪...‬‬
‫و اﮔﺮ ﺷﻮھﺮی ﻧﺪاﺷﺖ ﺑﺮ ﭘﺪر و ﺑﺮادراﻧﺶ واﺟﺐ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺖ او را‬
‫ﺑﮑﻨﻨﺪ‪...‬‬
‫آن ﭘﯿﺮزن ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﺑﻪ ﺣﺮفھﺎی ھﻤﺴﺮم ﮔﻮش ﻣﯽداد و اﺷﮏھﺎی ﺧﻮد‬
‫را ﭘﺎک ﻣﯽﮐﺮد و ﻣﯽﮔﻔﺖ ﻓﺮزﻧﺪان و ﻧﻮهھﺎﯾﺶ را ﺳﺎلھﺎ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺪﯾﺪه و‬
‫ھﯿﭻﯾﮏ از آﻧﺎن ﺑﻪ دﯾﺪار او ﻧﻤﯽآﯾﻨﺪ و ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽداﻧﺪ اﻻن ﮐﺠﺎﯾﻨﺪ!‬
‫ﺷﺎﯾﺪ آن ﭘﯿﺮزن ﺑﻤﯿﺮد و دﻓﻦ ﺷﻮد ـ ﯾﺎ ﺳﻮزاﻧﺪه ﺷﻮد ـ و آﻧﺎن ﺧﺒﺮدار ھﻢ‬
‫ﻧﺸﻮﻧﺪ! ﭼﺮا ﮐﻪ ﻧﺰد آﻧﺎن ھﯿﭻ ارزﺷﯽ ﻧﺪارد‪...‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﺣﺮفھﺎی ھﻤﺴﺮم ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯿﺪ ﮐﻤﯽ ﺳﺎﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪ و ﮔﻔﺖ‪ :‬راﺳﺘﺶ‬
‫زﻧﺎن در ﮐﺸﻮر ﺷﻤﺎ ﻣﻠﮑﻪاﻧﺪ‪ ...‬ﻣﻠﮑﻪ‪...‬‬
‫آری ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ‪ ...‬ﺧﻮاھﺮ ﮔﺮاﻣﯽ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺑﺮای ﻣﺎ ﻣﻠﮑﻪای‪...‬‬
‫ﻣﻠﮑﻪای ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش ﺧﻮنھﺎ رﯾﺨﺘﻪ ﺷﻮد و ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺟﻨﮓھﺎ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺮای ﯾﮏ زن ﺑﻪ راه اﻓﺘﺎده اﺳﺖ و ھﺮ ﮐﺲ در راه ﺗﻮ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻮس او ھﺴﺘﯽ‬
‫ﮐﺸﺘﻪ ﺷﻮد ﺷﮫﯿﺪ اﺳﺖ‪ ...‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻮ ﺟﺎنھﺎ ﺑﯽارزش ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻮ‬
‫ﻣﺎلھﺎ ﺧﺮج ﻣﯽﺷﻮد‪...‬‬
‫* * *‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ ﻣﻠﮑﻪای ﻣﺮدان وﻇﯿﻔﻪ دارﻧﺪ از ﺗﻮ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪...‬‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﻣﺮدی در ﻣﻮرد ھﻤﺴﺮش ﺣﺴﺎس ﺑﺎﺷﺪ و ﯾﺎ او را اﻣﺮ و ﻧﮫﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬وﻟﯽ‬
‫ھﻤﻪی اﯾﻦھﺎ ﺑﺮای اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺑﯽ او را ﻣﯽﺧﻮاھﺪ‪...‬‬
‫ﺑﺮای ﻋﻤﺮ ﺑﻦ اﻟﺨﻄﺎب از ﻣﺼﺮ ﻣﺴﮏ و ﻋﻨﺒﺮ آورده ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﺎ آن را ﺑﻔﺮوﺷﺪ‬
‫ﭘﻮل آن را در ﺑﯿﺖ اﻟﻤﺎل ﺑﮕﺬارد‪...‬‬
‫و ِ‬
 ‫‪۳۵‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫ﻋﻤﺮس ﮔﻔﺖ‪ :‬دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ زﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ وزن ﮐﻨﺪ اﯾﻨﺠﺎ‬
‫ﺑﻮد و اﯾﻦ ﻋﻄﺮ را وزن ﻣﯽﮐﺮد و ﻣﯽﻓﺮوﺧﺖ و آن را در ﺑﯿﺖ اﻟﻤﺎل‬
‫ﻣﯽﮔﺬاﺷﺖ‪ ...‬ھﻤﺴﺮش ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻣﻦ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﻣﯽﮐﻨﻢای اﻣﯿﺮ ﻣﻮﻣﻨﺎن‪...‬‬
‫ﻋﻤﺮس ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﺎﺷﺪ‪...‬‬
‫زﻧﺎن ﺑﻪ ﻧﺰد او ﻣﯽآﻣﺪﻧﺪ و وی ﻋﻨﺒﺮ را ﺑﺎ دﺳﺖ ﺧﻮد ﺗﮑﻪ ﺗﮑﻪ ﻣﯽﮐﺮد و‬
‫وزن ﻣﯽﮐﺮد و ﺑﻪ آﻧﺎن ﻣﯽﻓﺮوﺧﺖ و دﺳﺘﺶ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﺒﺮ آﻏﺸﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ‬
‫ﭼﺎدر ﺧﻮد ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪...‬‬
‫ﺷﺐ‪ ،‬ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ ،‬ھﻤﺴﺮش ﭘﻮل ﻓﺮوش ﻋﻨﺒﺮھﺎ را‬
‫ﺑﻪ او داد‪ ...‬ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﺮ ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ ﺑﻮی ﻋﻄﺮ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻣﺶ ﺧﻮرد‪...‬‬
‫ﺑﻪ ھﻤﺴﺮش ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺗﻮ ھﻢ از اﯾﻦ ﻋﻄﺮھﺎ ﺧﺮﯾﺪهای؟‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﻪ‪...‬‬
‫ﻋﻤﺮ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭘﺲ اﯾﻦ ﺑﻮی ﭼﯿﺴﺖ؟‬
‫ھﻤﺴﺮش ﮔﻔﺖ‪ :‬ﮐﻤﯽ از آن ﺑﺮ دﺳﺘﻢ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ و ﻣﻦ ﺑﺎ ﭼﺎدرم آن را‬
‫ﭘﺎک ﻣﯽﮐﺮدم‪...‬‬
‫ﻋﻤﺮ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺳﺒﺤﺎن اﻟﻠﻪ! زﻧﺎن ﺑﺎ ﭘﻮل ﺧﻮد ﻋﻄﺮ ﻣﯽﺧﺮﻧﺪ و ﺗﻮ از ﻣﺎل‬
‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﺧﻮد را ﺧﻮﺷﺒﻮ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟‬
‫ﺳﭙﺲ ﭼﺎدر او را ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﻮی ﻇﺮف آﺑﯽ ﮐﻪ از ﺳﻘﻒ آوﯾﺰان ﺑﻮد رﻓﺖ‬
‫و ﺑﺮ آن ﭼﺎدر آب رﯾﺨﺖ و آن را ﺷﺴﺖ و ﺑﻮﯾﯿﺪ‪ ...‬اﻣﺎ ھﻨﻮز اﺛﺮ ﻋﻄﺮ ﺑﺮ آن‬
‫ﺑﻮد‪ ...‬ﭘﺲ ﺑﺮ ﺧﺎک آب رﯾﺨﺖ و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﮔﻞ آن ﭼﺎدر را آﻧﭽﻨﺎن ﺷﺴﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻋﻄﺮ آن رﻓﺖ‪ ...‬ﺳﭙﺲ آن را ﺑﺎ آب ﺷﺴﺖ و ﺑﻪ ھﻤﺴﺮش داد!‬ ‫ﺑﻮی ِ‬
‫او از ﺣﺴﺎب دﻗﯿﻖ و ﻋﺬاب آﺧﺮت ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪ و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۳۶‬‬
‫َۡ‬ ‫ْ ُ ْ َ ُ‬ ‫َ َ‬
‫اس‬
‫ُ ۡ َ ٗ َُ ُ‬
‫ود َها ٱ�َّ ُ‬ ‫ُ‬ ‫�� ُّ� َها َّٱ� َ‬
‫ِين َء َام ُنوا ق ٓوا أنف َس� ۡم َوأهل ِي�م نار� وق‬ ‫﴿ ٰٓ‬
‫ۡ ُ َ‬ ‫َ ۡ َ َ ُ َ َ ۡ َ َ َ ٰٓ َ ٌ َ ‪ُ َ ٓ َ َّ َ ُ ۡ َ َّ ٞ َ ٞ‬‬
‫ٱ� َما أ َم َره ۡم َو َ�ف َعلون َما‬ ‫وٱ� ِجارة عليها م��ِكة غِ�ظ شِداد � �عصون‬
‫َ‬ ‫ۡ‬
‫يُؤ َم ُرون ‪] ﴾٦‬اﻟﺘﺤﺮﯾﻢ‪.[۶ :‬‬
‫»ای ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﯾﻤﺎن آوردهاﯾﺪ‪ ،‬ﺧﻮد و ﺧﺎﻧﻮادهی ﺧﻮد را از آﺗﺸﯽ ﺣﻔﻆ‬
‫ﺳﻮﺧﺖ آن ﻣﺮدم و ﺳﻨﮓھﺎﺳﺖ و ﺑﺮ آن ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﯽ ﺧﺸﻦ ]و[‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ‬
‫ﺳﺨﺖﮔﯿﺮ ﮔﻤﺎرده ﺷﺪهاﻧﺪ ﮐﻪ از اﻟﻠﻪ در دﺳﺘﻮری ﮐﻪ ﺑﻪ آﻧﺎن داده ﺳﺮﭘﯿﭽﯽ‬
‫ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ و آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﻣﺎﻣﻮر آن ھﺴﺘﻨﺪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدھﻨﺪ«‪...‬‬
‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺮ دو ﺑﺨﺶ اﺳﺖ‪ :‬ﺑﺨﺶ دروﻧﯽ و ﺑﺨﺶ ﺑﯿﺮوﻧﯽ‪ ...‬ﻣﺮد ﻣﺴﺌﻮل‬
‫ﺑﺨﺶ ﺑﯿﺮوﻧﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﺳﺖ‪ ...‬ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ و درآﻣﺪ ﮐﺴﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺧﺎﻧﻪ‬
‫ﻣﯽﺳﺎزد و ﺑﯿﻤﺎران را ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﮔﺮﺳﻨﮕﺎن را ﻏﺬا ﻣﯽدھﺪ و ﻣﯽﺧﺮد و‬
‫ﻣﯽﻓﺮوﺷﺪ‪...‬‬
‫زن ﻧﯿﺰ ﻓﺮزﻧﺪان را ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﻧﯿﺎزھﺎی ﺧﺎﻧﻪ ﻣﯽﭘﺮدازد‪...‬‬
‫ﻣﺨﻠﻮط ﮐﺮدن اﯾﻦ دو ﻣﺤﯿﻂ ﺻﺤﯿﺢ ﻧﯿﺴﺖ ﭼﺮا ﮐﻪ ھﺮ ﯾﮏ در ﻣﺠﺎﻟﯽ ﮐﻪ‬
‫دارﻧﺪ ﻣﺘﺨﺼﺺ ھﺴﺘﻨﺪ‪ ...‬ﺑﯿﮫﻘﯽ در ﺷﻌﺐ اﻻﯾﻤﺎن رواﯾﺖ ﮐﺮده ﮐﻪ اﺳﻤﺎء دﺧﺘﺮ‬
‫ﯾﺰﯾﺪ ﺑﻪ ﻧﺰد رﺳﻮل ﺧﺪا ج آﻣﺪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ اﯾﺸﺎن ﻣﯿﺎن ﯾﺎران ﺧﻮد ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪،‬‬
‫ﭘﺲ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ اﯾﺸﺎن ﻓﺮﻣﻮد‪ :‬ﭘﺪر و ﻣﺎدرم ﻓﺪای ﺷﻤﺎ‪ ...‬ﻣﻦ ﻓﺮﺳﺘﺎدهی زﻧﺎن ﺑﻪ‬
‫ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ھﺴﺘﻢ و ﺑﺪان ﮐﻪ ھﺮ زﻧﯽ ﭼﻪ در ﺷﺮق و ﭼﻪ در ﻏﺮب‪ ...‬ﭼﻪ از آﻣﺪن‬
‫ﻣﻦ ﺑﻪ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺧﺒﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻪ ﺑﯽﺧﺒﺮ ﺑﺮ رای و ﻧﻈﺮ ﻣﻦ اﺳﺖ‪...‬‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ ﺣﻖ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﺮدان و زﻧﺎن ﻓﺮﺳﺘﺎده اﺳﺖ و ﻣﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ‬
‫ﺷﻤﺎ و ﺑﻪ ﺧﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﻓﺮﺳﺘﺎد اﯾﻤﺎن آوردﯾﻢ‪ ...‬ﻣﺎ زﻧﺎن ﺧﺎﻧﻪﻧﺸﯿﻦ‬
‫ھﺴﺘﯿﻢ و ﺷﻤﺎ ﺷﮫﻮت ﺧﻮد را از ﻣﺎ ﻣﯽﺧﻮاھﯿﺪ و ﺑﺮاﯾﺘﺎن ﻓﺮزﻧﺪ ﻣﯽآورﯾﻢ‪ ...‬و‬
‫ﺷﻤﺎ ﻣﺮدان ﺑﺎ ﻧﻤﺎزھﺎی ﺟﻤﻌﻪ و ﺟﻤﺎﻋﺖ و ﻋﯿﺎدت ﺑﯿﻤﺎران و ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪن در‬
 ‫‪۳۷‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫ﺗﺸﯿﯿﻊ ﺟﻨﺎزهھﺎ و ﺣﺞ ﭘﯽ در ﭘﯽ و ﺑﮫﺘﺮ از ھﻤﻪی اﯾﻦھﺎ‪ ،‬ﺟﮫﺎد در راه ﺧﺪا ﺑﺮ‬

‫ﻣﺎ ﺑﺮﺗﺮی ﯾﺎﻓﺘﻪاﯾﺪ‪...‬‬
‫و ھﺮ ﮔﺎه ﻣﺮدی از ﺷﻤﺎ ﺑﺮای ﺣﺞ ﯾﺎ ﻋﻤﺮه ﯾﺎ ﺟﮫﺎد ﺧﺎرج ﻣﯽﺷﻮد ﻣﺎ از‬
‫اﻣﻮال ﺷﻤﺎ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ و ﻟﺒﺎسھﺎﯾﺘﺎن را ﻣﯽدوزﯾﻢ و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺘﺎن را‬
‫ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪ ...‬آﯾﺎ ﻣﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ در اﺟﺮی ﮐﻪ ﻣﯽﺑﺮﯾﺪ ﺷﺮﯾﮏ ھﺴﺘﯿﻢای‬
‫رﺳﻮل ﺧﺪا؟‬
‫در اﯾﻦ ھﻨﮕﺎم رﺳﻮل ﺧﺪا ج رو ﺑﻪ ﺳﻮی اﺻﺤﺎب ﺧﻮد ﻧﻤﻮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬آﯾﺎ ﺗﺎ‬
‫ﺣﺎﻟﯽ ﺷﻨﯿﺪهاﯾﺪ زﻧﯽ ﺑﮫﺘﺮ از او در اﻣﺮ دﯾﻦ ﺧﻮد ﭘﺮﺳﺶ ﮐﻨﺪ؟‬
‫ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ﻧﻪ‪...‬‬
‫ﺳﭙﺲ رو ﺑﻪ وی ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ ﻧﺰد زﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﺮت ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮو و‬
‫ﺑﮕﻮ‪ :‬اﯾﻨﮑﻪ ھﺮ ﯾﮏ از ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ھﻤﺴﺮش ﻧﯿﮑﻮﯾﯽ ﮐﻨﺪ و در ﭘﯽ ﺧﺸﻨﻮدی او ﺑﺎﺷﺪ‬
‫و ﻣﻮاﻓﻘﺖ او را ﺑﺠﻮﯾﺪ ﻣﻌﺎدل ھﻤﻪی اﯾﻦھﺎ ]ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ[ اﺳﺖ«‪...‬‬
‫و آن زن در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ از ﺷﺎدی ﻻ اﻟﻪ اﻻ اﷲ و اﷲ اﻛﱪ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﺑﺎزﮔﺸﺖ!‬
‫آری ھﺮ ﮐﺲ در ﻣﺠﺎل ﺧﻮد‪ ...‬ﭘﺎدﺷﺎھﯽ زن ﺧﺎﻧﻪی اوﺳﺖ‪ ...‬او ﺷﮫﺒﺎﻧﻮی‬
‫ﺧﺎﻧﻪی ﺧﻮد اﺳﺖ و ھﻤﺴﺮش ﭘﺎدﺷﺎه آن و ﻓﺮزﻧﺪان‪ ،‬رﻋﯿﺖ آﻧﺎن‪ ...‬ھﺮ ﭼﻨﺪ‬
‫ﺻﻮرت ﻧﯿﺎز‪ ،‬اﯾﻦ ﻗﺎﻋﺪه زﯾﺮ ﭘﺎ ﻧﮫﺎده ﺷﻮد‪...‬‬
‫ِ‬ ‫ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در‬
‫در ﻃﺒﻘﺎت اﺑﻦ ﺳﻌﺪ آﻣﺪه ﮐﻪ ام ﻋﻤﺎرهل ھﻤﺮاه ﺑﺎ ﻟﺸﮑﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن در‬
‫ﻧﺒﺮد اﺣﺪ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪ و ﺑﻪ در آﻧﺠﺎ ﺑﻪ آب دادن و ﻣﺪاوای ﺑﯿﻤﺎران‬
‫ﻣﯽﭘﺮداﺧﺖ‪ ...‬اﻣﺎ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﻧﺒﺮد ﺷﺪت ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺮﺧﯽ از ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن‬
‫ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮردﻧﺪ و ﮔﺮﯾﺨﺘﻨﺪ‪ ،‬او ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن را دﯾﺪ ﮐﻪ در ﺣﺎل ﻓﺮار ھﺴﺘﻨﺪ و‬
‫ﮐﺎﻓﺮان ﺟﻮﻻن ﻣﯽدھﻨﺪ و ﺗﻨﮫﺎ ده ﺗﻦ از اﺻﺤﺎب ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج دور و ﺑﺮ او ﻣﺎﻧﺪه‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪...‬‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۳۸‬‬

‫او ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ دﯾﺪ ﺷﻤﺸﯿﺮی ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ رﺳﻮل‬

‫ﺧﺪا ج رﺳﺎﻧﺪ و ﺑﻪ دﻓﺎع از او ﭘﺮداﺧﺖ‪ ...‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ دﯾﮕﺮان ﻣﯽﮔﺮﯾﺨﺘﻨﺪ و‬
‫او ﺣﺘﯽ ﺳﭙﺮی ﺑﺮای دﻓﺎع از ﺧﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪...‬‬
‫در اﯾﻦ ﺣﺎل ﻣﺮدی ﮐﻪ ﺳﭙﺮی ﺑﻪ دﺳﺖ داﺷﺖ از آﻧﺠﺎ ﻣﯽﮔﺬﺷﺖ‪...‬‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮج ﺑﻪ او ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﺳﭙﺮت را ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺪه ﮐﻪ ﻣﯽﺟﻨﮕﺪ«‪ ...‬او ﻧﯿﺰ ﺳﭙﺮش‬
‫را اﻧﺪاﺧﺖ و ام ﻋﻤﺎره آن را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﺎ آن از ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج در ﺑﺮاﺑﺮ ﺿﺮﺑﺎت‬
‫ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﺮد و ﺑﻪ ﻧﺒﺮد ﭘﺮداﺧﺖ‪...‬‬
‫در اﯾﻦ ﺣﺎل ﺳﻮاری ﺿﺮﺑﻪای ﺑﻪ او وارد ﮐﺮد‪ ...‬ام ﻋﻤﺎره ﺑﺎ ﺳﭙﺮ ﺧﻮد‬
‫ﺿﺮﺑﻪی او را دﻓﻊ ﮐﺮد و ﺿﺮﺑﻪی ﺷﻤﺸﯿﺮش ﮐﺎری ﭘﯿﺶ ﻧﺒﺮد‪ ...‬ﺳﻮار ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﺑﮕﺮﯾﺰد اﻣﺎ ام ﻋﻤﺎره ﺿﺮﺑﻪای ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﭘﺎی اﺳﺐ او زد و ﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﺧﻮد اﻓﺘﺎد‪...‬‬
‫ام ﻋﻤﺎره ﺑﻪ او ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺮد‪ ...‬ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﻓﺮزﻧﺪ او را ﺻﺪا زد ﮐﻪ‪» :‬ﻣﺎدرت‪...‬‬
‫ﻣﺎدرت‪ «...‬ﻓﺮزﻧﺪ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ ﻣﺎدرش ﺷﺘﺎﻓﺖ و او ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﻓﺮزﻧﺪ‪ ،‬ﮐﺎﻓﺮ را ﺑﻪ ﻗﺘﻞ‬
‫رﺳﺎﻧﺪ‪...‬‬
‫در اﯾﻦ ھﻨﮕﺎم ﯾﮑﯽ از ﺳﻮاران ﮐﺎﻓﺮ ﺑﻪ ﻓﺮزﻧﺪ او ﺣﻤﻠﻪ ﮐﺮد و ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺧﻮد‬
‫را ﺑﺮ ﮐﺘﻒ ﭼﭙﺶ ﻓﺮود آورد‪ ...‬ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻮد دﺳﺖ او از ﺑﺪن ﺟﺪا ﺷﻮد و ﺷﺮوع‬
‫ﺑﻪ ﺧﻮنرﯾﺰی ﮐﺮد‪ ...‬ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﮐﻪ دﯾﺪ ﺧﻮن او ﺑﺮ ﭘﯿﺮاھﻨﺶ روان اﺳﺖ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫»زﺧﻢ ﺧﻮد را ﺑﺒﻨﺪ«‪...‬‬
‫ام ﻋﻤﺎر ﺑﺎ ﭘﺎرﭼﻪای ﮐﻪ ﺑﺮای ﺑﺴﺘﻦ زﺧﻢ ﻣﺠﺮوﺣﺎن آورده ﺑﻮد زﺧﻢ او را‬
‫ﺑﺴﺖ و ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻓﺮزﻧﺪم ﺑﺮﺧﯿﺰ و ﺑﺎ اﯾﻨﺎن ﺑﺠﻨﮓ‪...‬‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﮐﻪ از ﺻﺒﺮ او ﺑﻪ ﺷﮕﻔﺖ آﻣﺪه ﺑﻮد ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﮐﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ‬
‫آﻧﭽﻪ را ﺗﻮ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪای ام ﻋﻤﺎره«‪...‬‬
‫ﻧﺎﮔﮫﺎن دوﺑﺎره ھﻤﺎن ﺳﻮار ﺑﻪ ﺳﻮی ام ﻋﻤﺎره آﻣﺪ‪ ...‬ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬اﯾﻦ‬
‫ھﻤﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪت را زدای ام ﻋﻤﺎره«‪...‬‬
 ‫‪۳۹‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫ام ﻋﻤﺎره ﺟﻠﻮی او را ﮔﺮﻓﺖ و ﺿﺮﺑﻪای ﺑﻪ ﭘﺎی او وارد ﮐﺮد‪ ...‬ﭘﺎی ﺳﻮار‬
‫ﻗﻄﻊ ﺷﺪ و ﺑﻪ زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎد‪ ...‬ام ﻋﻤﺎره ﺑﻪ او ھﺠﻮم آورد و ﺿﺮﺑﺎﺗﯽ ﺑﻪ وی وارد‬
‫ﮐﺮد و او را ﮐﺸﺖ‪...‬‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬اﻟﺤﻤﺪﻟﻠﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﭘﯿﺮوز ﺳﺎﺧﺖ و ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ را ﺑﺎ‬
‫ﺷﮑﺴﺖ دﺷﻤﻨﺖ روﺷﻦ ﮐﺮد و اﻧﺘﻘﺎﻣﺖ را ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺸﺎن داد«‪...‬‬
‫ﯾﮑﯽ دﯾﮕﺮ از ﮐﻔﺎر ﺑﻪ ام ﻋﻤﺎره ﺣﻤﻠﻪ ﺑﺮد و ﺿﺮﺑﻪای ﺑﻪ ﮔﺮدن او وارد ﮐﺮد‬
‫ﮐﻪ زﺧﻤﯽ ﻋﻤﯿﻖ ﺑﺮ ﺟﺎی ﮔﺬﺷﺖ‪ ...‬ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج در ھﻤﯿﻦ ﺣﺎل ﻣﯽﺟﻨﮕﯿﺪ و‬
‫ﺣﻮاﺳﺶ ﺑﻪ او ﺑﻮد‪ ...‬ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ زﺧﻤﯽ ﺷﺪن او را دﯾﺪ ﻓﺮزﻧﺪش را ﺻﺪا زد و‬
‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﻣﺎدرت را درﯾﺎب‪ ...‬زﺧﻤﺶ را ﺑﺒﻨﺪ‪ ...‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﻤﺎ اھﻞ اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ را‬
‫ﺑﺮﮐﺖ دھﺪ‪ ...‬ﻣﻨﺰﻟﺖ ﺷﻮھﺮ ﻣﺎدرت واﻻﺗﺮ از ﻓﻼﻧﯽ و ﻓﻼﻧﯽ اﺳﺖ‪ ...‬ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫ﺧﺎﻧﻮادهی ﺷﻤﺎ را رﺣﻤﺖ ﮐﻨﺪ«‪...‬‬
‫در اﯾﻦ ﺣﺎل‪ ،‬ام ﻋﻤﺎره ﮐﻪ درد ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬از اﻟﻠﻪ ﺑﺨﻮاه ﮐﻪ ﻣﺮاﻓﻘﺖ‬
‫ﺷﻤﺎ را در ﺑﮫﺸﺖ ﻧﺼﯿﺐ ﻣﺎ ﮐﻨﺪ‪ ...‬ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﯾﺎ اﻟﻠﻪ‪ ...‬آﻧﺎن را‬
‫ھﻢﻧﺸﯿﻨﺎن ﻣﻦ در ﺑﮫﺸﺖ ﺑﮕﺮدان«‪...‬‬
‫اﻣﺎ ﻋﻤﺎره ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﻨﯿﺪ ﮔﻔﺖ‪ :‬دﯾﮕﺮ ﺑﺮاﯾﻢ ﻣﮫﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ در دﻧﯿﺎ ﭼﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻦ ﺑﺮﺳﺪ!‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﺑﻌﺪھﺎ درﺑﺎرهی ﻧﺒﺮد اﺣﺪ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪» :‬ﺑﻪ راﺳﺖ و ﭼﭗ ﻧﻨﮕﺮﯾﺴﺘﻢ‬
‫ﻣﮕﺮ آﻧﮑﻪ ام ﻋﻤﺎره را ﻣﯽدﯾﺪم ﮐﻪ در دﻓﺎع از ﻣﻦ ﻣﯽﺟﻨﮕﯿﺪ«‪...‬‬
‫آری ام ﻋﻤﺎره دوازده زﺧﻢ ﺑﺮداﺷﺖ و دﺳﺘﺶ ﻗﻄﻊ ﺷﺪ‪ ...‬اﻣﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ از او‬
‫ﺧﺸﻨﻮد ﮔﺮدﯾﺪ‪ ...‬داﻧﺴﺖ ﮐﻪ وﻇﯿﻔﻪی اﺻﻠﯽ او اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻪاش ﺗﻼش‬
‫ﮐﻨﺪ و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ را ﺗﺮﺑﯿﺖ ﮐﻨﺪ‪ ...‬اﻣﺎ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ داﻧﺴﺖ اﯾﻦ دﯾﻦ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ او دارد‬
‫ﺑﻪ ﯾﺎری آن ﺷﺘﺎﻓﺖ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﭘﯿﺶﺗﺮ ﺑﺎ ﻣﺎل ﺧﻮد ﺑﻪ ﯾﺎری دﯾﻦ ﺷﺘﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪...‬‬
‫ھﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﺮد؛ اﺻﻞ ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﯿﺮون از ﺧﺎﻧﻪ زﺣﻤﺖ ﺑﮑﺸﺪ و‬
‫داﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ آﺳﻮده ﺑﺎﺷﺪ‪ ...‬اﻣﺎ ﮔﺎه ﺑﻪ اﯾﻦ ﻗﺎﻋﺪه ﻋﻤﻞ ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ ...‬رﺳﻮل‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۴۰‬‬

‫ﺧﺪاج ﮔﺎه ﮐﻔﺶ ﺧﻮد را ﻣﯽدوﺧﺖ و ﻟﺒﺎﺳﺶ را وﺻﻠﻪ ﻣﯽزد و ﺧﺎﻧﻮادهاش را‬
‫ﯾﺎری ﻣﯽداد‪...‬‬
‫* * *‬
‫ھﺮ ﭼﻪ ﯾﮏ زن ﭘﺮوردﮔﺎرش را ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ‪ ،‬ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﻘﻮای او را ﭘﯿﺸﻪ‬
‫ﺧﻮاھﺪ ﮐﺮد‪...‬‬
‫و اﮔﺮ ﮔﻨﺎھﯽ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﻮد ﺑﻪ ﺳﻮی ﭘﺮوردﮔﺎر ﺧﻮد ﺑﺮﺧﻮاھﺪ ﮔﺸﺖ‪...‬‬
‫از ﻋﺎﻗﺒﺖ ﮔﻨﺎه ﺧﻮاھﺪ ﺗﺮﺳﯿﺪ و ﻟﺬتھﺎ را ﺑﺮای اﯾﻦ ﺗﺮک ﺧﻮاھﺪ ﮐﺮد ﮐﻪ در‬
‫ﺣﺎﻟﯽ ﺑﻪ دﯾﺪار ﭘﺮوردﮔﺎرش رود ﮐﻪ از او ﺧﺸﻨﻮد اﺳﺖ‪...‬‬
‫و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﯿﺰ ﮔﻨﺎه او را ﺧﻮاھﺪ ﺑﺨﺸﯿﺪ و ﻋﯿﺒﺶ را ﺧﻮاھﺪ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ‪ ...‬ﭼﺮا‬
‫ﮐﻪ او از ﺗﻮﺑﻪی ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﺷﺎد ﻣﯽﺷﻮد‪...‬‬
‫در ﺻﺤﯿﺤﯿﻦ آﻣﺪه‪ :‬زﻧﯽ از زﻧﺎن ﺻﺤﺎﺑﻪ ﮐﻪ ﻣﺘﺎھﻞ ﺑﻮد و در ﻣﺪﯾﻨﻪ زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﺮد دﭼﺎر وﺳﻮﺳﻪی ﺷﯿﻄﺎن ﺷﺪ و او را ﻓﺮﯾﻔﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﺮدی ﺧﻠﻮت ﻧﻤﻮد‪...‬‬
‫و ﺷﯿﻄﺎن ﺳﻮﻣﯿﻦ آﻧﺎن ﺑﻮد‪ ...‬ھﻤﭽﻨﺎن ﺷﯿﻄﺎن آن دو را ﺑﺮای ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ زﯾﻨﺖ‬
‫داد ﮐﻪ در زﻧﺎ واﻗﻊ ﺷﺪﻧﺪ‪...‬‬
‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺷﯿﻄﺎن ﮐﺎر ﺧﻮد را ﮐﺮد آﻧﺎن را ﺗﺮک ﮔﻔﺖ‪...‬‬
‫آن زن ﮔﺮﯾﺴﺖ و ﻧﻔﺲ ﺧﻮد را ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﻧﻤﻮد و زﻧﺪﮔﯽاش ﺗﻨﮓ ﺷﺪ و‬
‫ﮔﻨﺎھﺶ او را ﺑﻪ ﻣﺤﺎﺻﺮه در آورد ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻗﻠﺒﺶ ﺳﻮﺧﺖ‪...‬‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﻧﺰد ﭘﺰﺷﮏ ﻗﻠﺐھﺎ ج آﻣﺪ و در ﺑﺮاﺑﺮش اﯾﺴﺘﺎد و از آﺗﺶ درون‬
‫ﺧﻮد ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺑﻪ ﻧﺰد او ﺑﺮد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ای رﺳﻮل ﺧﺪا‪ ...‬زﻧﺎ ﮐﺮدهام‪ ...‬ﻣﺮا ﭘﺎک ﮐﻦ‪...‬‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ از او روی ﮔﺮداﻧﺪ‪ ...‬زن از ﺳﻮی دﯾﮕﺮ آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬ای رﺳﻮل ﺧﺪا‪...‬‬
‫زﻧﺎ ﮐﺮدهام‪ ...‬ﻣﺮا ﭘﺎک ﮐﻦ‪...‬‬
‫ﺑﺎز رﺳﻮل ﺧﺪا ج از وی روی ﮔﺮداﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﺑﺮﮔﺮدد و ﻣﯿﺎن ﺧﻮد و‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻮﺑﻪ ﮐﻨﺪ‪...‬‬
 ‫‪۴۱‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫آن زن ﺑﯿﺮون رﻓﺖ‪ ...‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮔﻨﺎه ﻗﻠﺐ او را ﭘﺎره ﭘﺎره ﻣﯽﮐﺮد‪ ...‬اﻣﺎ‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﺴﺖ ﻃﺎﻗﺖ ﺑﯿﺎورد‪...‬‬
‫ﻓﺮدای آن روز ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ج در ﻣﺠﻠﺲ ﺧﻮد ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ آن زن ﺑﺎر‬
‫دﯾﮕﺮ آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ‪:‬ای ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا‪ ...‬ﻣﺮا ﭘﺎک ﮐﻦ‪...‬‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ج ﺑﺎز از وی روی ﮔﺮداﻧﺪ‪ ...‬اﻣﺎ آن زن آﺗﺶ درون ﺧﻮد را‬
‫ﻓﺮﯾﺎد زد و ﮔﻔﺖ‪:‬ای رﺳﻮل ﺧﺪا‪ ...‬ﺷﺎﯾﺪ ﻣﯽﺧﻮاھﯽ ﻣﺮا ﻧﯿﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺎﻋﺰ ﺑﺎز‬
‫ﮔﺮداﻧﯽ؟ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﻦ از زﻧﺎ ﺣﺎﻣﻠﻪام‪...‬‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﺑﻪ او رو ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬اﻻن ﻧﻪ‪ ...‬ﺑﺮو ﺗﺎ ]ﻓﺮزﻧﺪت را[ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ‬
‫آوری‪...‬‬
‫آن زن از ﻣﺴﺠﺪ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ و راه ﺧﺎﻧﻪاش را در ﭘﯿﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪ ...‬ﮔﺎمھﺎی‬
‫ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ از ھﻢ ﺑﺮﻣﯽداﺷﺖ‪ ...‬ﻏﺼﻪھﺎﯾﺶ ﺑﺰرگ ﺑﻮد و ﺑﺪﻧﺶ از‬
‫ﺷﺪت ﻏﻢ ﺿﻌﯿﻒ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺑﻪ اﺷﮏ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد‪...‬‬
‫رﻓﺖ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﻋﺖھﺎ و روزھﺎ را ﻣﯽﺷﻤﺮد‪ ...‬دردھﺎ و ﻏﺼﻪھﺎﯾﯽ ﭘﯽ‬
‫در ﭘﯽ‪...‬‬
‫ﻧﻪ ﻣﺎه ﮔﺬﺷﺖ و ﮐﻮدک ﺧﻮد را ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آورد‪...‬‬
‫ﭘﺲ از آن در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮐﻮدک را در ﭘﺎرﭼﻪای ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ ﻧﺰد رﺳﻮل‬
‫ﺧﺪا ج آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ‪ :‬اﯾﻦ ھﻤﺎن ﮐﻮدک اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ دﻧﯿﺎﯾﺶ آوردهام‪ ...‬اﮐﻨﻮن‬
‫ﻣﺮا ﭘﺎک ﮐﻦ‪...‬‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﻧﮕﺎھﯽ ﺑﻪ او اﻧﺪاﺧﺖ ﮐﻪ ﺧﺴﺘﻪ و ﺑﯿﻤﺎر ﺑﻮد‪ ...‬و ﺑﻪ ﮐﻮدﮐﺶ ﮐﻪ‬
‫ھﻨﻮز ﺷﯿﺮﺧﻮاره ﺑﻮد‪ ...‬ﭘﺲ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ او ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﺑﺮو و او را ﺷﯿﺮ ده ﺗﺎ آﻧﮑﻪ‬
‫دور ﺷﯿﺮ ﺧﻮارﮔﯽاش ﺗﻤﺎم ﺷﻮد«‪...‬‬
‫زن رﻓﺖ و دو ﺳﺎل ﮐﺎﻣﻞ ﮔﺬﺷﺖ‪ ...‬دو ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻮدک دﻟﺒﻨﺪش‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮد‪...‬‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۴۲‬‬

‫ﭘﺲ از آﻧﮑﻪ دوران ﺷﯿﺮﺧﻮارﮔﯽ ﮐﻮدک ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯿﺪ وی را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ‬

‫ﻧﺰد رﺳﻮل ﺧﺪا ج رﻓﺖ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮐﻮدﮐﺶ ﻧﺎن ﺑﻪ دﺳﺖ داﺷﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫اﯾﻦ اﺳﺖای ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا‪ ...‬از ﺷﯿﺮش ﮔﺮﻓﺘﻪام و دارد ﻏﺬا ﻣﯽﺧﻮرد‪ ...‬اﮐﻨﻮن‬
‫ﻣﺮا ﭘﺎک ﮐﻦ‪...‬‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﮐﻮدک را ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن داد‪ ،‬ﺳﭙﺲ دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎ ﺑﺮاﯾﺶ‬
‫ﭼﺎﻟﻪای ﺗﺎ ﺳﯿﻨﻪ ﺑﮑﻨﻨﺪ و دﺳﺘﻮر داد او را ﺗﺎ ﻣﺮگ رﺟﻢ ﮐﻨﻨﺪ‪...‬‬
‫و آن زن ﺟﺎن ﺑﻪ ﺟﺎن آﻓﺮﯾﻦ ﺗﺴﻠﯿﻢ ﮐﺮد‪...‬‬
‫اﻣﺎ او را ﻏﺴﻞ ﮐﺮدﻧﺪ و ﮐﻔﻦ ﻧﻤﻮدﻧﺪ و رﺳﻮل ﺧﺪا ج ﺑﺮ وی ﻧﻤﺎز ﮔﺰارد و‬
‫ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﺗﻮﺑﻪای ﮐﺮد ﮐﻪ ﺑﺮای ھﻔﺘﺎد ﺗﻦ از اھﻞ ﻣﺪﯾﻨﻪ ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ«‪...‬‬
‫آﯾﺎ ﺑﮫﺘﺮ از اﯾﻦ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮐﺎری ﮐﻨﺪ؟ ﺟﺎن ﺧﻮد را در راه ﭘﺎک ﺷﺪن‬
‫داد‪...‬‬
‫درﮔﺬﺷﺖ‪ ...‬اﻣﺎ ﺧﻮش ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺶ‪ ...‬درﺳﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ در زﻧﺎ اﻓﺘﺎد و ﭘﺮدهی‬
‫ﭘﺮوردﮔﺎر را ﺑﺮداﺷﺖ و در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻼﺋﮑﻪی ﮔﺮاﻣﯽ و ﺧﺪاوﻧﺪ داﻧﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ‬
‫ﮔﻨﺎھﯽ زد‪ ...‬اﻣﺎ ﻟﺬتھﺎ رﻓﺖ و ﺣﺴﺮتھﺎ ﻣﺎﻧﺪ‪...‬‬
‫روزی را ﺑﻪ ﯾﺎد آورد ﮐﻪ اﻋﻀﺎی ﺑﺪن ﺧﻮدش ﮐﻪ از زﻧﺎ ﻟﺬت ﺑﺮدهاﻧﺪ ﻋﻠﯿﻪ‬
‫او ﺷﮫﺎدت ﻣﯽدھﻨﺪ‪...‬‬
‫ﮔﺮﻣﺎی آﺗﺶ و ﻋﺬاب ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﻪ ﯾﺎد آورد‪ ...‬روزی را ﺑﻪ ﯾﺎد آورد ﮐﻪ‬
‫زﻧﺎﮐﺎران در آﺗﺶ آوﯾﺰان ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺎ ﺷﻼقھﺎی آھﻨﯿﻦ ﺗﺎزﯾﺎﻧﻪ ﻣﯽﺧﻮرﻧﺪ‪ ...‬و‬
‫ھﻤﯿﻨﮑﻪ ﮐﺴﯽ از آﻧﺎن اﻟﺘﻤﺎس ﮐﻨﺪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪ :‬اﯾﻦ اﻟﺘﻤﺎسھﺎﯾﺖ‬
‫ﮐﺠﺎ ﺑﻮد وﻗﺘﯽ ﻣﯽﺧﻨﺪﯾﺪی؟ وﻗﺘﯽ ﺷﺎدی ﻣﯽﮐﺮدی و ﺧﺪاوﻧﺪ را در ﻧﻈﺮ‬
‫ﻧﻤﯽﮔﺮﻓﺘﯽ و از او ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﻤﯽﮐﺸﯿﺪی؟!‬
‫در ﺻﺤﯿﺤﯿﻦ آﻣﺪه ﮐﻪ رﺳﻮل ﺧﺪا ج ﺑﺮای ﻣﺮدم ﺧﻄﺒﻪ ﮔﻔﺖ و ﻓﺮﻣﻮد‪:‬‬
‫»ای اﻣﺖ ﻣﺤﻤﺪ‪ ..‬ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﻏﯿﺮتﺗﺮ از اﻟﻠﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻨﺪهاش‬
‫ﯾﺎ ﮐﻨﯿﺰش زﻧﺎ ﮐﻨﺪ‪...‬ای اﻣﺖ ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ اﮔﺮ آﻧﭽﻪ را ﻣﯽداﻧﺴﺘﻢ‬
 ‫‪۴۳‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫ﻣﯽداﻧﺴﺘﯿﺪ ﮐﻢ ﻣﯽﺧﻨﺪﯾﺪﯾﺪ و ﺑﺴﯿﺎر ﻣﯽﮔﺮﯾﺴﺘﯿﺪ«‪...‬‬

‫و ﺗﻮﺑﻪای ﮐﺮد ﮐﻪ اﮔﺮ ﻣﯿﺎن ﯾﮏ اﻣﺖ ﺗﻮزﯾﻊ ﺷﻮد ﺑﺮای ھﻤﻪﺷﺎن ﮐﺎﻓﯽ‬
‫اﺳﺖ‪...‬‬
‫* * *‬
‫زﻧﺎن ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ...‬اھﻞ ﺗﻮﺑﻪ و ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪...‬‬
‫اﻣﺎ زﻧﺎن اﻣﺮوز را ﺑﺒﯿﻦ‪ ...‬ﭼﻪ ﺑﺴﯿﺎرﻧﺪ آﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﮔﻨﺎه اﻓﺘﺎدهاﻧﺪ؟‬
‫ﺣﺘﯽ ﺷﯿﻄﺎن ﭼﻨﺎن دور ﺑﺮﺧﯽ از آﻧﺎن ﺟﻮﻻن داده ﮐﻪ از اﺳﻼم ﺧﺎرﺟﺶ‬
‫ﻧﻤﻮده و ﺑﻪ ﻋﺒﺎدت ﺑﺖھﺎﯾﺶ ﮐﺸﺎﻧﺪه و ﻧﻤﺎزش را ﺗﺮک ﮔﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪ ...‬در ﺣﺎﻟﯽ‬
‫ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ج ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪» :‬ﭘﯿﻤﺎن ﻣﯿﺎن ﻣﺎ و آﻧﺎن ﻧﻤﺎز اﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺲ ھﺮﮐﻪ آن‬
‫را ﺗﺮک ﮔﻮﯾﺪ ﮐﺎﻓﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ«‪...‬‬
‫ھﻤﺮاه ﻣﻦ ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﺑﯿﺎ‪ ...‬ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪی آﺧﺮت و ﺑﺒﯿﻦ ﺧﺪاوﻧﺪ درﺑﺎرهی داﺳﺘﺎن‬
‫اھﻞ ﺑﮫﺸﺖ و اھﻞ دوزخ ﭼﻪ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪...‬‬
‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ اھﻞ ﺑﮫﺸﺖ در ﻧﺎز و ﻧﻌﻤﺖ ھﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺮ ﺗﺨﺖھﺎی آن‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪاﻧﺪ درﺑﺎرهی ﮐﺴﺎﻧﯽ از اھﻞ ﻣﻌﺼﯿﺖ ﻣﯽﭘﺮﺳﻨﺪ ﮐﻪ در دﻧﯿﺎ ﺑﺎ آﻧﺎن‬
‫دوﺳﺖ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن در ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ ھﺴﺘﻨﺪ‪ ...‬ﻣﻼﺋﮑﻪ آﻧﺎن را ﻣﻄﻠﻊ‬
‫ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ ﮐﻪ آنھﺎ در آﺗﺶ در ﺣﺎل ﻋﺬاﺑﻨﺪ و از زﻗﻮم آن ﻣﯽﺧﻮرﻧﺪ و ھﻤﺮاه ﺑﺎ‬
‫ﺷﯿﺎﻃﯿﻦ ﺑﻪ زﻧﺠﯿﺮ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﺪهاﻧﺪ‪...‬‬
‫ﺸﺮف ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻪ آﻧﺎن ﻣﯽﻧﮕﺮﻧﺪ و‬ ‫ُ‬
‫آﻧﮕﺎه اھﻞ ﺟﻨﺖ ﺑﺮ اھﻞ آﺗﺶ ﻣ ِ‬
‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻨﺪ‪ :‬ﭼﻪ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺑﻪ آﺗﺶ درآﯾﯿﺪ؟‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫َ‬
‫َ َّ‬ ‫َّ ٓ ۡ َ َ ۡ َ‬ ‫َ َ َ َ ۡ َ ٌَ‬ ‫ُ ُّ َ ۡ‬
‫ت‬‫� ‪ �ِ ٣٩‬ج�ٰ ٖ‬ ‫﴿ � �ف� بِما كسبت رهِينة ‪ ٣٨‬إِ� أص�ٰب ٱ� ِم ِ‬
‫َ‬ ‫َ َ ُ‬
‫ِ� ‪َ ٤١‬ما َسلك� ۡم ِ� َسق َر ‪] ﴾٤٢‬اﻟﻤﺪﺛﺮ‪.[۴۲-۳۸ :‬‬ ‫ون ‪َ ٤٠‬عن ٱل ۡ ُم ۡجرم َ‬
‫ََ َ َُٓ َ‬
‫يتساءل‬
‫ِ‬ ‫ِ‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۴۴‬‬

‫»ھﺮ ﮐﺲ در ﮔﺮوه ﮐﺎری اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﺠﺎم داده )‪ (۳۸‬ﻣﮕﺮ ﯾﺎران دﺳﺖ‬

‫راﺳﺖ )‪ (۳۹‬در ﺑﺎغھﺎ ]ی ﺑﮫﺸﺖ[ از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻨﺪ )‪ (۴۰‬درﺑﺎرهی‬
‫ﻣﺠﺮﻣﺎن )‪ (۴۱‬ﭼﻪ ﭼﯿﺰ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ آﺗﺶ درآورد؟«‬
‫آری ﭼﻪ ﭼﯿﺰی ﺷﻤﺎ را ﺟﮫﻨﻤﯽ ﮐﺮد؟ ﭘﺎﺳﺨﺸﺎن را ﺑﺸﻨﻮ‪ ...‬ﭼﮫﺎر ﺳﺒﺐ را‬
‫ﺑﺮای ﺟﮫﻨﻤﯽ ﺷﺪن ﺧﻮد ذﮐﺮ ﮐﺮدﻧﺪ‪:‬‬
‫ﻧﺨﺴﺖ‪» :‬از ﻧﻤﺎزﮔﺰاران ﻧﺒﻮدﯾﻢ«‬
‫دوم‪» :‬و ﻣﺴﺘﻤﻨﺪان را ﻏﺬا ﻧﻤﯽدادﯾﻢ«‬
‫ﺳﻮم‪» :‬ﺑﺎ ﺑﺎﻃﻞ ﮔﺮاﯾﺎن‪] ،‬در ﺑﺎﻃﻞ[ ﻓﺮو ﻣﯽرﻓﺘﯿﻢ«‪ ...‬ھﺮ ﮐﺎری را ﮐﻪ ﻣﺮدم‬
‫اﻧﺠﺎم ﻣﯽداﻧﺪ ﻣﺎ ﻧﯿﺰ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدادﯾﻢ‪ ...‬اﮔﺮ ﺑﯽﻧﻤﺎز ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﻣﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﯽﻧﻤﺎز‬
‫ﻣﯽﺷﺪﯾﻢ‪ ...‬اﮔﺮ ﮔﻨﺎه ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﻣﺎ ﻧﯿﺰ ﮔﻨﺎه ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ‪ ...‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﺗﺮاﻧﻪھﺎ ﮔﻮش‬
‫ﻣﯽﺳﭙﺮدﻧﺪ ﻣﺎ ﻧﯿﺰ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ‪ ...‬اﮔﺮ دﺧﺎﻧﯿﺎت ﻣﺼﺮف ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﻣﺎ ﻧﯿﺰ‬
‫ﻣﺼﺮف ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ‪ ...‬و اﮔﺮ ﻣﯽﺧﻮاﺑﯿﺪﻧﺪ و ﻧﻤﺎز ﻧﻤﯽﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ ﻣﺎ ﻧﯿﺰ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﺑﯿﺪﯾﻢ‪ ...‬اﮔﺮ در ﺣﻖ ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺑﺪی ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﻣﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﺪی‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ‪ ...‬ھﻤﺮاه ﺑﺎ آﻧﺎن در ﺑﺎﻃﻞ ﻓﺮو ﻣﯽرﻓﺘﯿﻢ‪...‬‬
‫و ﭼﮫﺎرم‪» :‬و روز ﺟﺰا را دروغ ﻣﯽاﻧﮕﺎﺷﺘﯿﻢ«‪ ...‬ﺑﻪ آن ﭼﻨﺎن اﯾﻤﺎﻧﯽ‬
‫ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ را از ﮔﻨﺎه ﺑﺎز دارد‪...‬‬
‫»ﺗﺎ آﻧﮑﻪ ﯾﻘﯿﻦ )ﻣﺮگ( ﻣﺎ در رﺳﯿﺪ«‪...‬‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫ٱل�فع َ‬‫َ َ َ ُ َ َ َ ُ َّ‬
‫� ‪] ﴾٤٨‬اﻟﻤﺪﺛﺮ‪.[۴۸ :‬‬ ‫﴿� َما تنفع ُه ۡم ش�ٰعة ٰ ِ ِ‬
‫ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ھﯿﭻ ﺳﻮدی ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﻧﺪارد«‪...‬‬ ‫ِ‬ ‫»ﭘﺲ‬
‫آری ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ اﮔﺮ ھﻤﻪی ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان و ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺧﺪاوﻧﺪ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ و‬
‫ﺑﺮای ﮐﺎﻓﺮ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ او را از آﺗﺶ ﺑﯿﺮون آورد‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ از آﻧﺎن‬
‫ﻧﺨﻮاھﺪ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ‪ ...‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺑﺮای ﮐﺎﻓﺮان ﺳﻮدی ﻧﺪارد‪...‬‬
‫* * *‬
 ‫‪۴۵‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫ﺑﺮﺧﯽ از دﺧﺘﺮان ﺑﺎ واﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪن ﺑﻪ ﺗﺮاﻧﻪھﺎی ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ و ﻓﺤﺸﺎ ﺗﻮﺳﻂ‬

‫ﺷﯿﻄﺎن ﺑﻪ راه رذﯾﻠﺖ ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ ...‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫َّ‬
‫يل ٱ�ِ﴾ ]ﻟﻘﻤﺎن‪.[۶ :‬‬ ‫ب‬ ‫ض َّل َعن َ‬
‫س‬ ‫ِ‬ ‫ِيث ِ�ُ‬
‫ِ‬ ‫د‬ ‫اس َمن � َ ۡش َ�ي ل َ ۡه َو ۡ َ‬
‫ٱ�‬ ‫﴿ َوم َِن ٱ�َّ ِ‬
‫ِ ِ‬ ‫ِ‬
‫»ﺑﺮﺧﯽ از ﻣﺮدم ﮐﺴﺎﻧﯽاﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺨﻦ ﺑﯿﮫﻮده را ﺧﺮﯾﺪارﻧﺪ ﺗﺎ ]ﻣﺮدم را[ از‬
‫راه اﻟﻠﻪ ﮔﻤﺮاه ﮐﻨﻨﺪ«‪...‬‬
‫و در ﺻﺤﯿﺢ آﻣﺪه ﮐﻪ رﺳﻮل ﺧﺪا ج ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﺑﯽﺷﮏ از اﻣﺖ ﻣﻦ ﮐﺴﺎﻧﯽ‬
‫ﺧﻮاھﻨﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ زﻧﺎ و اﺑﺮﯾﺸﻢ و ﺧﻤﺮ و آﻻت ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ را ﺣﻼل ﺧﻮاھﻨﺪ‬
‫ﺷﻤﺮد«‪...‬‬
‫و ﻧﺰد ﺗﺮﻣﺬی رواﯾﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ رﺳﻮل ﺧﺪا ج ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬در اﯾﻦ اﻣﺖ ﺧﺴﻒ‬
‫)ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﻓﺮو رﻓﺘﻦ( و ﻗﺬف )ﺳﻨﮕﺒﺎران( و ﻣﺴﺦ )ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺧﻠﻘﺖ( رخ ﺧﻮاھﺪ‬
‫داد‪ ،‬و آن ھﻨﮕﺎﻣﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻤﺮ ﺑﻨﻮﺷﻨﺪ و زﻧﺎن آوازهﺧﻮان ﺑﺮﮔﯿﺮﻧﺪ و ﺑﺮ آﻻت‬
‫ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺑﻨﻮازﻧﺪ«‪...‬‬
‫ﻋﻠﻤﺎ ﺻﺮاﺣﺘﺎ ﺑﺮ ﺗﺤﺮﯾﻢ آﻻت ﻟﮫﻮ و ﻟﻌﺐ ﺣﮑﻢ ﻧﻤﻮدهاﻧﺪ و ﺑﺪﺗﺮ ھﻨﮕﺎﻣﯽ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ھﻤﺮاه ﺑﺎ ﺗﺮاﻧﻪ و اﺷﻌﺎر ﺣﺎوی ﻋﺸﻖ و دﻟﺪادﮔﯽ و وﺻﻒ زﯾﺒﺎﯾﯽ زﻧﺎن‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪...‬‬
‫ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ِﻣﺰﻣﺎر ﺷﯿﻄﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﺎران را ﺑﺎ آن ﺑﻪ ﺳﻮی ﺧﻮد‬
‫ﻣﯽﮐﺸﺎﻧﺪ‪ ...‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫َ َ‬ ‫ََ‬ ‫َ َ‬ ‫ۡ‬ ‫ٱس َت ۡفز ۡز َمن ۡ‬
‫ت مِن ُهم ب ِ َص ۡوت ِك َوأ ۡجل ِۡب عل ۡي ِهم ِ� ۡيل ِك‬
‫ٱس َت َط ۡع َ‬
‫ِ‬ ‫ِ‬
‫﴿ َو ۡ‬
‫َ َ َ‬
‫جل ِك﴾ ]اﻹﺳﺮاء‪.[۶۴ :‬‬ ‫ور ِ‬
‫»و ھﺮ ﮐﺲ از آﻧﺎن را ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺘﯽ ﺑﺎ آوای ﺧﻮد ﺗﺤﺮﯾﮏ ﮐﻦ و ﺑﺎ ﺳﻮاران و‬
‫ﭘﯿﺎدﮔﺎﻧﺖ ﺑﺮ آﻧﺎن ﺑﺘﺎز«‬
‫اﺑﻦ ﻣﺴﻌﻮدس ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪» :‬زﻧﺎ رﻗﯿﻪی ﺷﯿﻄﺎن اﺳﺖ« ﯾﻌﻨﯽ راه و وﺳﯿﻠﻪی‬
‫آن‪...‬‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۴۶‬‬

‫ﻋﺠﯿﺐ اﺳﺖ‪ ...‬اﺑﻦ ﻣﺴﻌﻮد زﻣﺎﻧﯽ اﯾﻦ ﺳﺨﻦ را ﮔﻔﺘﻪ ﮐﻪ ﺗﺮاﻧﻪھﺎ را‬
‫ﮐﻨﯿﺰﮐﺎن ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ‪ ...‬آن ھﻢ ﺑﺎ دف و ﺷﻌﺮ ﻓﺼﯿﺢ!‬
‫اﮔﺮ اﺑﻦ ﻣﺴﻌﻮد دوران ﻣﺎ را ﻣﯽدﯾﺪ ﭼﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻧﻮاھﺎ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺷﺪه و‬
‫ﯾﺎران ﺷﯿﻄﺎن ﺑﺴﯿﺎر ﺷﺪهاﻧﺪ و ﺗﺮاﻧﻪھﺎ ھﻤﻪ ﺟﺎ ھﺴﺘﻨﺪ‪ ...‬در اﺗﻮﻣﻮﺑﯿﻞھﺎ و‬
‫ھﻮاﭘﯿﻤﺎھﺎ و در ﺧﺸﮑﯽ و درﯾﺎ‪...‬‬
‫ﺣﺘﯽ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺖھﺎ و زﻧﮓھﺎ و اﺳﺒﺎب ﺑﺎزی ﮐﻮدﮐﺎن و ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮھﺎ‬
‫و ﮔﻮﺷﯽھﺎی ھﻤﺮاه ﻧﯿﺰ وارد ﺷﺪه‪...‬‬
‫ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ راھﯽ اﺳﺖ ﺑﺮای ﮔﺴﺘﺮش ﻓﺤﺸﺎ و ﺗﺤﺮﯾﮏ ﻏﺮاﯾﺰ‪ ...‬ﺗﺮاﻧﻪای‬
‫ﻧﯿﺴﺖ ﻣﮕﺮ آﻧﮑﻪ ﺳﺨﻨﺶ ﻋﺸﻖ اﺳﺖ و دﻟﺪادﮔﯽ و ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﯽ!‬
‫آﯾﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺷﻨﯿﺪهای ﮐﻪ ﺗﺮاﻧﻪﺧﻮاﻧﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ زﻧﺎ ھﺸﺪار دھﺪ و ﺑﻪ ﻓﺮو‬
‫ِھﺸﺘﻦ ﭼﺸﻢ اﻣﺮ ﮐﻨﺪ؟‬
‫ﯾﺎ ﺷﻨﯿﺪهای ﮐﻪ ﺗﺮاﻧﻪای در ﺣﻔﻆ ﻧﺎﻣﻮس ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن و ﺗﺸﻮﯾﻖ ﺑﻪ روزه و‬
‫ﻧﻤﺎز ﺷﺐ ﺑﺨﻮاﻧﻨﺪ؟‬
‫ھﺮﮔﺰ!‬
‫* * *‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ آﻧﺎن ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺣﺮام و ﺗﻌﻠﻖ ﻗﻠﺐ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﺧﺪا ﻓﺮا ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ‪ ...‬و‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﮐﺎر ﺑﻪ ﻣﺼﯿﺒﺘﯽ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﺑﮑﺸﺪ و آن واﺑﺴﺘﮕﯽ دﺧﺘﺮ ﺑﻪ دﺧﺘﺮی ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﺧﻮد و ﺷﯿﻔﺘﮕﯽاش ﺑﻪ اوﺳﺖ‪...‬‬
‫دوﺳﺘﺶ ﻣﯽدارد ﻧﻪ ﺑﺮای اﯾﻨﮑﻪ ﻧﻤﺎز ﺷﺐ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ و روزه ﻣﯽﮔﯿﺮد‪ ...‬ﻧﻪ‪،‬‬
‫ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮای زﯾﺒﺎﯾﯽ ﭼﮫﺮهاش و ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﻠﯿﺤﺶ! از ﺣﺮﮐﺎت او ﺧﻮﺷﺶ ﻣﯽآﯾﺪ و‬
‫ﺧﻨﺪهھﺎﯾﺶ او را ﺑﻪ آﺗﺶ ﻣﯽﮐﺸﺪ!‬
‫ﺗﺒﺴﻤﺶ او را ﺑﻪ ﻓﺘﻨﻪ ﻣﯽاﻧﺪازد و از ھﻢﻧﺸﯿﻨﯽ او اﻧﺲ ﻣﯽﮔﯿﺮد‪...‬‬
‫و از ھﻤﻪی ﮐﺎرھﺎی او ﺧﻮﺷﺶ ﻣﯽآﯾﺪ ﺣﺘﯽ اﮔﺮ زﺷﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪...‬‬
 ‫‪۴۷‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫ﺑﻌﻀﯽ از دﺧﺘﺮھﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ دﻟﺪادﮔﯽ و راﺑﻄﻪای ﺳﮫﻞاﻧﮕﺎری‬

‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﯾﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﺣﺮﮐﺎﺗﯽ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن دھﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮاھﺎن ﭼﻨﯿﻦ راﺑﻄﻪای‬
‫ھﺴﺘﻨﺪ‪...‬‬
‫ﭼﻪ ﺑﺴﯿﺎر ھﺴﺘﻨﺪ از اﯾﻦ دﺧﺘﺮان ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺖھﺎ و ﺧﻨﺪهھﺎﯾﺸﺎن دارای‬
‫ﻧﻮﻋﯽ ﻧﺎز و ﻏﻤﺰه اﺳﺖ‪ ...‬ﺣﺘﯽ ﻃﺮز ﺣﺮف زدن و راه رﻓﺘﻨﺸﺎن‪ ...‬ﻋﻼوه ﺑﺮ‬
‫ﭘﻮﺷﯿﺪن ﻟﺒﺎسھﺎی ﺗﻨﮓ و ﻧﺎز و ﻋﺸﻮه و دﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪنھﺎی ﮔﺎه و ﺑﯽﮔﺎه و‬
‫ﺑﻮﺳﻪ و رد و ﺑﺪل ﮐﺮدن ﻧﺎﻣﻪھﺎی ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ و ھﺪاﯾﺎی ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ‪...‬‬
‫ﮔﺎه ﭼﻨﯿﻦ ﻣﻈﺎھﺮی را ﻣﯽﺗﻮان در ﻣﺪاس و داﻧﺸﮕﺎهھﺎ دﯾﺪ‪ ...‬اﻣﺎ ﭼﺮا‬
‫ﺑﺮﺧﯽ از دﺧﺘﺮان ﭼﻨﯿﻦ رﻓﺘﺎری از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﯽدھﻨﺪ؟ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ دﻟﺪادﮔﯽ و‬
‫ﻋﺸﻖ‪...‬‬
‫اﻣﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰی زﯾﺮ ﭘﺎ ﻧﮫﺎدن ﻓﻄﺮت اﺳﺖ و ﺧﻄﺮ ﻧﺰول ﻋﺬاﺑﯽ را در ﭘﯽ‬
‫دارد ﮐﻪ ﺑﺮ ﻗﻮم ﻟﻮط ﻧﺎزل ﺷﺪ‪ ...‬ﻣﮕﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎ ﻗﻮم ﻟﻮط ﭼﻪ ﮐﺮد؟‬
‫ﻣﺮداﻧﺸﺎن ﺑﻪ ﻣﺮدان ﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ و زﻧﺎﻧﺸﺎن ﺑﻪ زﻧﺎن‪...‬‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﺧﺒﺮ اﯾﻦ ﻓﺎﺟﺮان را در ﮐﺘﺎب ﺧﻮد آورده ﮐﻪ ﻟﻮط ﺑﻪ آﻧﺎن‬
‫ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫َ‬ ‫َ ُ‬ ‫ۡ‬ ‫َ‬
‫َ ُ ً ۡ َ َ َ ۡ ٓ َ ُ َ ۡ َٰ َ َ‬
‫حشة َما َس َبق�م ب ِ َها م ِۡن أ َح ٖد ّم َِن‬ ‫﴿ولوطا إِذ قال ل ِقو ِمهِۦ �ت�تون ٱل� ِ‬
‫� ‪] ﴾٨٠‬اﻷﻋﺮاف‪.[۸۰ :‬‬ ‫ۡٱل َ�ٰلَم َ‬
‫ِ‬
‫»و ﻟﻮط را ]ﻓﺮﺳﺘﺎدﯾﻢ[ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﻮم ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪ :‬آﯾﺎ آن ﮐﺎر زﺷﺖ]ی[‬
‫را ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻣﯽﺷﻮﯾﺪ ﮐﻪ ھﯿﭻ ﮐﺲ از ﺟﮫﺎﻧﯿﺎن در آن از ﺷﻤﺎ ﭘﯿﺸﯽ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ؟«‬
‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﻮد ﻧﺰدﯾﮏ اﺳﺖ ﮐﻪ زﻣﯿﻦ از ھﺮ ﺳﻮ ﮐﺸﯿﺪه ﺷﻮد و‬
‫ﮐﻮهھﺎ از ﺟﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ‪...‬‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ اﻧﻮاع ﻋﺬاب را ﺑﺮ ھﯿﭻ اﻣﺘﯽ ﯾﮑﺠﺎ ﻧﺎزل ﻧﮑﺮده ﭼﻨﺎنﮐﻪ ﺑﺮ ﻗﻮم ﻟﻮط‬
‫ﻧﺎزل ﮐﺮد‪ :‬ﭼﺸﻢھﺎﯾﺸﺎن را ﺗﺎرﯾﮏ ﮐﺮد و ﭼﮫﺮهﺷﺎن را ﺗﯿﺮه ﺳﺎﺧﺖ و ﺟﺒﺮﺋﯿﻞ‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۴۸‬‬

‫را اﻣﺮ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺷﮫﺮھﺎﯾﺸﺎن را از زﻣﯿﻦ ﺑﮑﻨﺪ و ﺑﺮ آﻧﺎن ﺑﺮﻋﮑﺲ ﮐﻨﺪ‪ ...‬ﺳﭙﺲ‬
‫آﻧﺎن را ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﻓﺮو ﺑﺮد و ﺳﻨﮓھﺎﯾﯽ از ﺳﺠﯿﻞ ﺑﺮ آﻧﺎن ﻧﺎزل ﮐﺮد!‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫َ َٗ‬ ‫َ ََ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ۡ َ‬ ‫ٓ َ َ‬ ‫ََ‬
‫ارة ّمِن‬ ‫﴿فل َّما َجا َء أ ۡم ُرنا َج َعل َنا �ٰل َِي َها َساف ِل َها َوأ ۡم َط ۡرنا عل ۡي َها حِج‬
‫ُ‬ ‫ّ‬
‫يل َّمنضو ٖ� ‪] ﴾٨٢‬ﻫﻮد‪.[۸۲ :‬‬
‫ِج ٖ‬
‫س ِ‬
‫ﻓﺮﻣﺎن ﻣﺎ آﻣﺪ‪ ،‬آن ]ﺷﮫﺮ[ را زﯾﺮ و زﺑﺮ ﮐﺮدﯾﻢ و ﺳﻨﮓﭘﺎرهھﺎﯾﯽ‬ ‫ِ‬ ‫»ﭘﺲ ﭼﻮن‬
‫از ]ﻧﻮع[ ﺳﺠﯿﻞ ﺑﺮ آن ﻓﺮو رﯾﺨﺘﯿﻢ«‪...‬‬
‫و اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪای ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺮای ﺟﮫﺎﻧﯿﺎن و اﻧﺪرزی ﺑﺮای ﻣﺘﻘﯿﺎن و ﺗﻨﺒﯿﮫﯽ‬
‫ﺑﺮای ﻣﺠﺮﻣﺎن‪...‬‬
‫و در اﯾﻦ آﯾﻪای اﺳﺖ ﺑﺮای اھﻞ ﺧﺮد‪...‬‬
‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻋﺬاب ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ در ﺧﻮاب ﺑﻮدﻧﺪ‪ ...‬و ھﺮ ﭼﻪ داﺷﺘﻨﺪ‬
‫ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﺳﻮدی ﻧﺪاﺷﺖ‪...‬‬
‫ﻟﺬتھﺎ رﻓﺖ و ﺣﺴﺮتھﺎ ﻣﺎﻧﺪ و ﺷﮫﻮتھﺎ ﮔﺬﺷﺖ‪...‬‬
‫ﮐﻤﯽ ﻟﺬت ﺑﺮدﻧﺪ و ﺑﺴﯿﺎر ﻋﺬاب ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‪...‬‬
‫ﭘﺸﯿﻤﺎن ﺷﺪﻧﺪ اﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ اﯾﻦ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ ھﯿﭻ ﺳﻮدی ﻧﺪارد‪ ...‬و ﺑﻪ‬
‫ﺟﺎی اﺷﮏ‪ ،‬ﺧﻮن ﮔﺮﯾﺴﺘﻨﺪ‪...‬‬
‫اﮔﺮ آﻧﺎن را ﺑﺒﯿﻨﯽ ﮐﻪ آﺗﺶ ﭼﮫﺮهھﺎﯾﺸﺎن را ﻣﯽﺳﻮزاﻧﺪ‪ ،‬و از دھﺎن و‬
‫ﺑﯿﻨﯽﺷﺎن ﺷﻌﻠﻪ ﻣﯽﮐﺸﺪ‪ ...‬و آﻧﺎن در ﻃﺒﻘﻪھﺎی دوزخ ﺟﺎمھﺎی ﺣﻤﯿﻢ را ﺑﺎﻻ‬
‫ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ‪..‬‬
‫و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭼﮫﺮهھﺎﯾﺸﺎن ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﺑﻪ آﻧﺎن‬
‫ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪ :‬ﺑﭽﺸﯿﺪ آﻧﭽﻪ را اﻧﺠﺎم ﻣﯽدادﯾﺪ‪:‬‬
‫ۡ َ ۡ َ َ ۡ ُ ٓ ْ َ ۡ َ َ ۡ ُ ْ َ َ ٓ ٌ َ َ ۡ ُ ۡ َّ َ ُ ۡ‬
‫� َز ۡو َن َما ُك ُ‬
‫نت ۡم‬ ‫﴿ٱصلوها فٱص ِ�وا أو � تص ِ�وا سواء علي�مۖ إِ�ما‬
‫َ ُ َ‬
‫� ۡع َملون ‪] ﴾١٦‬ﻃﻮر‪.[۱۶ :‬‬
 ‫‪۴۹‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫»ﺑﻪ آن وارد ﺷﻮﯾﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯿﺪ ﯾﺎ ﺻﺒﺮ ﻧﮑﻨﯿﺪ ﺑﺮاﯾﺘﺎن ﯾﮑﯽ اﺳﺖ؛ ھﻤﺎﻧﺎ‬
‫ﺑﺮای آﻧﭽﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدادﯾﺪ ﺟﺰا داده ﻣﯽﺷﻮﯾﺪ«‪...‬‬
‫و ﭼﻨﯿﻦ ﻋﺬاﺑﯽ از ﺳﺘﻤﮕﺮان دور ﻧﯿﺴﺖ‪...‬‬
‫ھﻤﭽﻨﯿﻦ از رﺳﻮل ﺧﺪا ج ﺑﺎ ﺳﻨﺪ ﺻﺤﯿﺢ رواﯾﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮد‪:‬‬
‫‪٢‬‬
‫»ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰی ﮐﻪ از آن ﺑﺮ اﻣﺘﻢ ﺑﯿﻢ دارم ﮐﺎر ﻗﻮم ﻟﻮط اﺳﺖ«‬
‫و ﻧﺰد اﺑﻦ ﺣﺒﺎن ﺑﺎ ﺳﻨﺪ ﺻﺤﯿﺢ رواﯾﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻟﻌﻨﺖ‬
‫ﮐﻨﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﮐﺎر ﻗﻮم ﻟﻮط را اﻧﺠﺎم دھﻨﺪ‪ ...‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻟﻌﻨﺖ ﮐﻨﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ را‬
‫ﮐﻪ ﮐﺎر ﻗﻮم ﻟﻮط را اﻧﺠﺎم دھﻨﺪ‪ ...‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻟﻌﻨﺖ ﮐﻨﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﮐﺎر ﻗﻮم‬
‫ﻟﻮط را اﻧﺠﺎم دھﻨﺪ«‪...‬‬
‫و در ﻣﺴﻨﺪ اﻣﺎم اﺣﻤﺪ ﺑﺎ ﺳﻨﺪ ﺻﺤﯿﺢ از رﺳﻮل ﺧﺪا ج رواﯾﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ھﺮ ﮐﺲ را ﮐﻪ دﯾﺪﯾﺪ ﻋﻤﻞ ﻗﻮم ﻟﻮط را اﻧﺠﺎم ﻣﯽدھﺪ‪ ،‬ﺑﮑﺸﯿﺪ؛ ﻓﺎﻋﻞ‬
‫و ﻣﻔﻌﻮل را«‪...‬‬
‫ﺻﺤﺎﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺴﺎﻧﯽ را آﺗﺶ ﻣﯽزدﻧﺪ و اﺑﻦ ﻋﺒﺎسب ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ :‬ﺷﺨﺺ‬
‫ﻟﻮاطﮐﺎر‪ ،‬اﮔﺮ ﺑﺪون ﺗﻮﺑﻪ از دﻧﯿﺎ رﻓﺖ در ﻗﺒﺮ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺧﻮک ﻣﺴﺦ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد‪...‬‬
‫اﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻧﻔﺲ ﺧﻮد زﯾﺎدهروی ﻧﻤﻮده و دﭼﺎر ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎری ﺷﺪه ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﻓﻮرا ﺗﻮﺑﻪ و اﺳﺘﻐﻔﺎر ﻧﻤﺎﯾﺪ و ﺑﻪ ﺳﻮی آن ﻋﺰﯾﺰ ﻏﻔﺎر ﺑﺎزﮔﺮدد‪...‬‬
‫َّ ۡ َ َّ‬
‫ٱ�ِ إ َّن َّ َ‬ ‫ُ ۡ َ َ َ َّ َ َ ۡ َ ُ ْ َ َ ٰٓ َ ُ ۡ َ َ ۡ َ ُ ْ‬
‫ٱ�‬ ‫س ِهم � �قنطوا مِن ر�ةِ ۚ ِ‬ ‫﴿قل �ٰعِبادِي ٱ�ِين أ�فوا � أنف ِ‬
‫َ َ ُ ٓ ْ َٰ َ ّ ُ ۡ َ َ ۡ ُ ْ‬ ‫ٱلرح ُ‬ ‫ِيعا ۚ إنَّ ُهۥ ُه َو ۡٱل َغ ُف ُ‬
‫ور َّ‬ ‫ُّ ُ َ َ ً‬ ‫َۡ‬
‫ِيم ‪ ٥٣‬وأن ِيبوا إِ� ر�ِ�م وأسل ِموا‬ ‫�غفِ ُر ٱ�نوب � ِ‬
‫َ َّ ُ ٓ ْ َ ۡ َ َ َ ٓ ُ َ‬ ‫َ ۡ َ َ ۡ َ ُ ُ ۡ َ َ ُ ُ َّ َ ُ َ ُ َ‬ ‫َ‬
‫نزل‬ ‫ِ‬ ‫أ‬ ‫ا‬ ‫م‬ ‫ن‬ ‫س‬ ‫ح‬ ‫أ‬ ‫ا‬ ‫و‬ ‫ع‬‫ِ‬ ‫ب‬‫ٱت‬‫و‬ ‫‪٥٤‬‬ ‫ون‬ ‫ُ�ۥ مِن �ب ِل أن يأ�ِي�م ٱلعذاب �م � تن�‬

‫‪٢‬ـ ﺑﻪ رواﯾﺖ ﺗﺮﻣﺬی‪.‬‬

 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۵۰‬‬
‫َۡ َ َۡ َ ُ ُ ۡ َ َ ُ َ َۡٗ ََ ُ َ‬ ‫ُ‬ ‫َ ُ‬
‫نت ۡم �‬ ‫إ ِ ۡ��م ّمِن َّر ّ�ِ�م ّمِن �ب ِل أن يأ�ِي�م ٱلعذاب �غتة وأ‬
‫َ‬ ‫َۡ‬
‫�ش ُع ُرون‪] ﴾٥٥‬اﻟﺰﻣﺮ‪.[۵۵-۵۳ :‬‬
‫»ﺑﮕﻮای ﺑﻨﺪﮔﺎن ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ زﯾﺎدهروی روا داﺷﺘﻪاﯾﺪ از رﺣﻤﺖ اﻟﻠﻪ‬
‫ﻧﻮﻣﯿﺪ ﻣﺸﻮﯾﺪ؛ در ﺣﻘﯿﻘﺖ اﻟﻠﻪ ھﻤﻪی ﮔﻨﺎھﺎن را ﻣﯽآﻣﺮزد ﮐﻪ او ﺧﻮد‬
‫آﻣﺮزﻧﺪهی ﻣﮫﺮﺑﺎن اﺳﺖ )‪ (۵۳‬و ﭘﯿﺶ از آﻧﮑﻪ ﺷﻤﺎ را ﻋﺬاب در رﺳﺪ و دﯾﮕﺮ‬
‫ﯾﺎری ﻧﺸﻮﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﻮی ﭘﺮوردﮔﺎرﺗﺎن ﺑﺎز ﮔﺮدﯾﺪ و ﺗﺴﻠﯿﻢ او ﺷﻮﯾﺪ )‪ (۵۴‬ﭘﯿﺶ از‬
‫آﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻧﺎﮔﮫﺎﻧﯽ و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺣﺪس ﻧﻤﯽزﻧﯿﺪ ﺷﻤﺎ را ﻋﺬاب در رﺳﺪ‬
‫ﻧﯿﮑﻮﺗﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰی را ﮐﻪ از ﺟﺎﻧﺐ ﭘﺮوردﮔﺎرﺗﺎن ﺑﻪ ﺳﻮی ﺷﻤﺎ ﻧﺎزل آﻣﺪه اﺳﺖ‬
‫ﭘﯿﺮوی ﮐﻨﯿﺪ«‬
‫آری ﺧﻮاھﺮم‪ ...‬ﺷﻤﺎره ﺗﻠﻔﻦھﺎ و ﻧﺎﻣﻪھﺎﯾﯽ را ﮐﻪ داری ﭘﺎره ﮐﻦ و ﻋﮑﺲھﺎ‬
‫و ﺳﯽدیھﺎ و ﻓﯿﻠﻢھﺎ را دور ﺑﺮﯾﺰ‪ ...‬ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮاﯾﺖ ﺑﺰرﮔﺘﺮ‬
‫از ھﺮ ﻋﺸﻖ دﯾﮕﺮی اﺳﺖ‪ ...‬ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻃﺎﻋﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﺮ ﻃﺎﻋﺖ ﻧﻔﺲ و‬
‫ﺷﯿﻄﺎن ﻣﻘﺪم ﻣﯽداری‪...‬‬
‫* * *‬
‫از دﯾﮕﺮ ﻋﺮﺻﻪھﺎی ﭘﯿﺮوی از ھﻮای ﻧﻔﺲ و ﺷﯿﻄﺎن‪ ،‬زﯾﺎدهروی در آراﯾﺶ‬
‫اﺳﺖ ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﺧﻮد را در ﻣﻌﺮض ﻧﻔﺮﯾﻦ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﺮار ﻣﯽدھﻨﺪ‪ ،‬از‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎرﯾﮏ ﮐﺮدن اﺑﺮوھﺎ ﺑﺎ ﮐﻨﺪن ﯾﺎ ﺗﺮاﺷﯿﺪن آن اﺳﺖ ﮐﻪ در واﻗﻊ ﻣﺤﻘﻖ‬
‫ﺷﺪن وﻋﯿﺪ ﺷﯿﻄﺎن اﺳﺖ‪:‬‬
‫َُ‬ ‫َ َ ُ َّ‬ ‫َ َ َ ٗ َّ ۡ ٗ‬ ‫َ َ َّ َ َّ‬
‫ضل َّن ُه ۡم َو� َم ّن َِي َّن ُه ۡم‬ ‫يبا مف ُروضا ‪ ١١٨‬و� ِ‬ ‫﴿��ِذن م ِۡن عِبادِك ن ِص‬
‫َّ‬ ‫َ ُ َ َّ ُ ۡ َ َ ُ َ ّ ُ َّ َ َ َ ۡ َ ۡ َ َ ُ َ َّ ُ ۡ َ َ ُ َ ّ ُ َّ َ ۡ‬
‫�ن خل َق ٱ�ِۚ َو َمن‬ ‫و�مر�هم فليبتِ�ن ءاذان ٱ�ن� ٰ ِم و�مر�هم فليغ ِ‬
‫ُ‬
‫ينا ‪ ١١٩‬يَ ِع ُده ۡم‬ ‫� ٗانا ُّمب ٗ‬ ‫ٱ�ِ َ� َق ۡد َخ ِ َ‬
‫� ُخ ۡ َ‬ ‫َّ‬ ‫َّ ۡ َ َ َ ٗ ّ ُ‬ ‫َّ‬
‫َ�ت ِ‬
‫ِ‬ ‫خ ِذ ٱلشي�ٰن و ِ ّ�ا مِن د ِ‬
‫ون‬
‫ُ َ َ ۡ‬
‫َ‬
‫ورا ‪ ١٢٠‬أ ْو ٰٓ��ِك َمأ َوٮ ٰ ُه ۡم َج َه َّن ُم َو�‬ ‫ٱلش ۡي َ�ٰ ُن إ َّ� ُغ ُر ً‬
‫َ ُ َ ّ ۡ َ َ َ ُ ُ ُ َّ‬
‫و�من ِي ِهمۖ وما يعِدهم‬
‫ِ‬
‫َ َّ َ َ َ ُ ْ َ َ ُ ْ َّ ٰ َ ٰ َ ُ ۡ ُ ُ ۡ َ َّ‬ ‫َ ُ َ َۡ َ ٗ‬
‫ت‬ ‫ت سندخِلهم ج�ٰ ٖ‬ ‫�دون �ن َها �ِيصا ‪ ١٢١‬وٱ�ِين ءامنوا وع ِملوا ٱل�ل ِ� ِ‬ ‫ِ‬
 ‫‪۵۱‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬

‫َّ‬ ‫َ ۡ ُ‬ ‫َ ۡ َ ۡ َ ۡ َ ٰ ُ َ ٰ َ َ ٓ َ ٗ ۡ َّ ّٗ‬ ‫َۡ‬

‫ِيها �بَد�ۖ َوع َد ٱ�ِ َحقا ۚ َو َم ۡن أص َدق م َِن ٱ�ِ‬ ‫� ِري مِن �تِها ٱ�ن�ر � ِ�ِين �‬
‫ٗ‬
‫�ِي� ‪] ﴾١٢٢‬اﻟﻨﺴﺎء‪.[۱۲۲-۱۱۸ :‬‬
‫»]و ﺷﯿﻄﺎن ﮔﻔﺖ[ ﺑﯽﮔﻤﺎن از ﻣﯿﺎن ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺖ ﻧﺼﯿﺒﯽ ﻣﻌﯿﻦ ]ﺑﺮای ﺧﻮد[‬
‫ﺑﺮﺧﻮاھﻢ ﮔﺮﻓﺖ )‪ (۱۱۸‬و آﻧﺎن را ﺳﺨﺖ ﮔﻤﺮاه و دﭼﺎر آرزوھﺎی دور و دراز‬
‫ﺧﻮاھﻢ ﮐﺮد و وادارﺷﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﮔﻮشھﺎی داﻣﮫﺎ را ﺷﮑﺎف دھﻨﺪ و‬
‫وادارﺷﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺗﺎ آﻓﺮﯾﺪهی اﻟﻠﻪ را دﮔﺮﮔﻮن ﺳﺎزﻧﺪ و ھﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ ﺟﺎی اﻟﻠﻪ‬
‫ً‬
‫ﺷﯿﻄﺎن را دوﺳﺖ ﮔﯿﺮد ﻗﻄﻌﺎ دﺳﺘﺨﻮش زﯾﺎن آﺷﮑﺎری ﺷﺪه اﺳﺖ )‪(۱۱۹‬‬
‫]آری[ ﺷﯿﻄﺎن ﺑﻪ آﻧﺎن وﻋﺪه ﻣﯽدھﺪ و آﻧﺎن را در آرزوھﺎ ﻣﯽاﻓﮑﻨﺪ و ﺟﺰ ﻓﺮﯾﺐ‬
‫ﺑﻪ آﻧﺎن وﻋﺪه ﻧﻤﯽدھﺪ )‪ (۱۲۰‬آﻧﺎن ﺟﺎﯾﮕﺎھﺸﺎن ﺟﮫﻨﻢ اﺳﺖ و از آن راه‬
‫ﮔﺮﯾﺰی ﻧﺪارﻧﺪ )‪ (۱۲۱‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﯾﻤﺎن آورده و ﮐﺎرھﺎی ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﮐﺮدهاﻧﺪ ﺑﻪ‬
‫زودی آﻧﺎن را در ﺑﻮﺳﺘﺎنھﺎﯾﯽ ﮐﻪ از زﯾﺮ ]درﺧﺘﺎن[ آن ﻧﮫﺮھﺎ روان اﺳﺖ‬
‫درآورﯾﻢ‪ ،‬ھﻤﯿﺸﻪ در آن ﺟﺎوداﻧﻨﺪ؛ وﻋﺪهی اﻟﻠﻪ راﺳﺖ اﺳﺖ و ﭼﻪ ﮐﺴﯽ در‬
‫ﺳﺨﻦ از اﻟﻠﻪ راﺳﺘﮕﻮﺗﺮ اﺳﺖ؟«‬
‫ﺑﺎرﯾﮏ ﮐﺮدن اﺑﺮو ﯾﻌﻨﯽ ﻗﺮار دادن ﺧﻮد در ﻣﻌﺮض ﻧﻔﺮﯾﻦ ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ...‬ﻧﺰد‬
‫اﺑﻮداوود و دﯾﮕﺮان از اﺑﻦ ﻣﺴﻌﻮدس رواﯾﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬رﺳﻮل ﺧﺪا ج‬
‫زﻧﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﺧﺎﻟﮑﻮﺑﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و زﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺮای ﺑﺮاﯾﺸﺎن اﻧﺠﺎم‬
‫ﻣﯽدھﻨﺪ‪ ،‬و زﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﺑﺮو ﺑﺎرﯾﮏ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و زﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺑﺮاﯾﺸﺎن‬
‫اﻧﺠﺎم ﻣﯽدھﻨﺪ؛ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﻠﻘﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽدھﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻔﺮﯾﻦ ﮐﺮده‬
‫اﺳﺖ«‪...‬‬
‫ﺳﺒﺤﺎن اﻟﻠﻪ! ﭼﻄﻮر ﮐﺎری ﻣﯽﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ را در ﻣﻌﺮض ﻧﻔﺮﯾﻦ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﺮار‬
‫دھﺪ؟ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ در ﻧﻤﺎز و ﺧﺎرج از ﻧﻤﺎز از ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻐﻔﺮت و رﺣﻤﺖ او را‬
‫ﻣﯽﺧﻮاھﯽ؟ آﯾﺎ اﯾﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی ﺗﻨﺎﻗﺾ ﮐﺮدار و ﮔﻔﺘﺎر ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ؟‬
 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۵۲‬‬

‫از ﺧﺪاوﻧﺪ رﺣﻤﺖ ﻣﯽﺧﻮاھﯽ وﻟﯽ از ﺳﻮی دﯾﮕﺮ ﮐﺎری ﻣﯽﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ را از‬
‫رﺣﻤﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻃﺮد ﻣﯽﮐﻨﺪ؟!‬
‫ﻋﺠﯿﺐ اﺳﺖ!‬
‫ﻋﻠﻤﺎی ّرﺑﺎﻧﯽ ﻓﺘﻮا ﺑﻪ ﺗﺤﺮﯾﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎری دادهاﻧﺪ و ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺑﯿﺶ از‬
‫ﺑﯿﺴﺖ ﻓﺘﻮا را در ﺗﺤﺮﯾﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎری ذﮐﺮ ﮐﻨﻢ‪...‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺪان ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﻣﻌﺎﻧﯽ اﯾﻤﺎن ﺗﻮ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در آﻧﭽﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ اﻣﺮ‬
‫ﻧﻤﻮده و در آﻧﭽﻪ ﻧﮫﯽ ﮐﺮده ﻣﻄﯿﻊ او ﺑﺎﺷﯽ‪...‬‬
‫از ﺳﻮی دﯾﮕﺮ ﻧﻤﺺ از ﺟﻤﻠﻪی ﺗﺸﺒﯿﻪ ﺧﻮد ﺑﻪ زﻧﺎن ﮐﺎﻓﺮ اﺳﺖ و ھﺮ ﮐﺲ‬
‫ﺧﻮدش را ﺑﻪ ﻗﻮﻣﯽ ﺷﺒﯿﻪ ﺳﺎزد از آﻧﺎن اﺳﺖ و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫ۡ ُ ْ َّ َ َ َ ْ َ‬
‫ِين ظل ُموا َوأ ۡز َ�ٰ َج ُه ۡم﴾ ]اﻟﺼﺎﻓﺎت‪.[۲۲ :‬‬
‫�وا ٱ�‬‫﴿ٱح ُ‬
‫»ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﺳﺘﻢ ورزﯾﺪﻧﺪ و ھﻢ ردﯾﻔﺎﻧﺸﺎن را ]ﺑﻪ ﺳﻮی ﺟﮫﻨﻢ[ ﻣﺤﺸﻮر‬
‫ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ«‪...‬‬
‫ﯾﻌﻨﯽ ھﻢ ردﯾﻔﺎن و ﺷﺒﯽھﺎن و ﻧﻈﯿﺮاﻧﺸﺎن را ھﻤﺮاه ﺑﺎ آﻧﺎن ﺣﺸﺮ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‪ ،‬و‬
‫ھﺮ ﮐﺲ ﮔﺮوھﯽ را دوﺳﺖ ﺑﺪارد ھﻤﺮاه ﺑﺎ آﻧﺎن ﻣﺤﺸﻮر ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ‪...‬‬
‫ﻧﮕﻮ ﺧﯿﻠﯽھﺎ اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم ﻣﯽدھﻨﺪ‪...‬‬
‫ﺧﯿﻠﯽھﺎ ھﻢ ﺑﺖ ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﻨﺪ‪ ،‬آﯾﺎ ﺗﻮ ھﻢ ﺑﺖ ﺧﻮاھﯽ ﭘﺮﺳﺘﯿﺪ؟‬
‫ﺧﯿﻠﯽھﺎ ﺑﻪ ﺧﻮد ﺻﻠﯿﺐ آوﯾﺰان ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮ ھﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟‬
‫زﯾﺎد ﺑﻮدن ﮔﻨﺎھﮑﺎران ﺗﻮ را ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻌﺬور ﻧﺨﻮاھﺪ ﮐﺮد‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﺗﻮ ﺗﻨﮫﺎ‬
‫ﻣﺴﺌﻮل ﮐﺎرھﺎﯾﯽ ھﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﻮدت اﻧﺠﺎم دادهای‪...‬‬
‫ھﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در ﭘﺸﺖ ﭘﺪر و در ﺷﮑﻢ ﻣﺎدر ﺗﻨﮫﺎ ﺑﻮدی و ﺗﻨﮫﺎ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ آﻣﺪی ﺑﻪ‬
‫ﺗﻨﮫﺎﯾﯽ ﺧﻮاھﯽ ﻣﺮد و روز ﻗﯿﺎﻣﺖ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺗﻨﮫﺎﯾﯽ ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺘﻪ ﺧﻮاھﯽ ﺷﺪ و ﺑﻪ‬
‫ﺗﻨﮫﺎﯾﯽ ﺑﺮ ﺻﺮاط ﻗﺪم ﺧﻮاھﯽ ﮔﺬاﺷﺖ و ﺑﻪ ﺗﻨﮫﺎﯾﯽ ﻧﺎﻣﻪی اﻋﻤﺎﻟﺖ را ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫ﺧﻮاھﯽ ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ ﺗﻨﮫﺎﯾﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﻮرد ﭘﺮﺳﺶ ﻗﺮار ﺧﻮاھﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪...‬‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
 ‫‪۵۳‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬
‫َّ َ َ‬ ‫َّ َ َ َ ۡ َ‬
‫َ ٗ‬ ‫�ض إ َّ�ٓ َءا� َّ‬
‫ٱلر� � ۡبدا ‪ ٩٣‬لق ۡد أ ۡح َصٮ ٰ ُه ۡم‬ ‫ُ ُّ َ‬
‫﴿إِن � من ِ� ٱلس�ٰ� ٰ ِ‬
‫ِ‬ ‫ت وٱ� ِ ِ‬
‫َ ً‬ ‫ۡ‬ ‫ُ ُّ‬ ‫َ ُ َٗ‬
‫َوع َّده ۡم ع ّدا ‪َ ٩٤‬و� ُه ۡم َءا�ِيهِ يَ ۡو َم ٱلقِ َ�ٰ َمةِ ف ۡردا ‪] ﴾٩٥‬ﻣﺮﯾﻢ‪.[۹۵-۹۳ :‬‬
‫»ھﺮﮐﻪ در آﺳﻤﺎنھﺎ و زﻣﯿﻦ اﺳﺖ ﺟﺰ ﺑﻨﺪهوار ﺑﻪ ﺳﻮی رﺣﻤﺎن ﻧﻤﯽآﯾﺪ‬
‫ً‬
‫)‪ (۹۳‬و ﯾﻘﯿﻨﺎ آنھﺎ را ﺑﻪ ﺣﺴﺎب آورده و ﺑﻪ دﻗﺖ ﺷﻤﺎره ﮐﺮده اﺳﺖ )‪ (۹۴‬و‬
‫روز ﻗﯿﺎﻣﺖ ھﻤﻪی آنھﺎ ﺗﻨﮫﺎ ﺑﻪ ﺳﻮی او ﺧﻮاھﻨﺪ آﻣﺪ«‬
‫* * *‬
‫در ﮔﻮﺷﺖ زﻣﺰﻣﻪ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬ ‫در ﭘﺎﯾﺎن‪...‬ای ﻣﺮوارﯾﺪ ﭘﻨﮫﺎن‪ ...‬اﯾﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ِ‬
‫ﮐﻪ اﻣﯿﺪوارم ﺑﻪ ﻗﻠﺒﺖ راه ﯾﺎﺑﺪ‪...‬‬
‫ﺑﺴﯿﺎر ﺑﻮدن ﮔﻨﺎھﮑﺎران ﻓﺮﯾﺒﺖ ﻧﺪھﺪ‪ ...‬ﺑﺴﯿﺎر ﺑﻮدن آﻧﺎﻧﯽ ﮐﻪ در اﻣﺮ‬
‫ﺣﺠﺎب و رواﺑﻂ ﺑﺎ ﭘﺴﺮان و ﻋﺸﻖ و دﻟﺪادﮔﯽ و اﻧﺠﺎم ﺣﺮام ﺳﮫﻞاﻧﮕﺎری‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺗﻨﮫﺎ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻓﯿﻠﻢھﺎ ھﺴﺘﻨﺪ ﻓﺮﯾﺒﺖ ﻧﺪھﺪ‪ ...‬دﺧﺘﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﯽھﯿﭻ‬
‫ھﺪﻓﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ...‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﻣﺎ در زﻣﺎﻧﻪای ﭘﺮ از ﻓﺘﻨﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪...‬‬
‫زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺤﻨﺖھﺎﯾﺶ ﺑﯽﺷﻤﺎر اﺳﺖ‪...‬‬
‫ﻓﺘﻨﻪھﺎی ﭼﺸﻢ و ﻓﺘﻨﻪھﺎی ﮔﻮش‪ ...‬ﻓﺘﻨﻪھﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻧﺠﺎم ﻓﺤﺸﺎ را آﺳﺎن‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﯾﺎ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﺎل ﺣﺮام ﻓﺮا ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ‪...‬‬
‫ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﺎل ﻣﺎ ﺑﻪ آن زﻣﺎﻧﯽ ﺷﺒﯿﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج درﺑﺎرهاش‬
‫ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪» :‬در ﭘﺲ ﺷﻤﺎ روزھﺎی ﺻﺒﺮ ﺧﻮاھﺪ آﻣﺪ‪ ...‬ﮐﻪ ﺻﺒﺮ در آن ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ اﺧﮕﺮ ﺑﻪ دﺳﺖ اﺳﺖ‪ ...‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در آن دوران ﻋﻤﻞ ﻧﯿﮏ اﻧﺠﺎم دھﺪ‬
‫ھﻤﺎﻧﻨﺪ ﭘﻨﺠﺎه ﺗﻦ از ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻋﻤﻠﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ آﻧﺎن اﻧﺠﺎم ﺑﺪھﺪ اﺟﺮ ﺧﻮاھﺪ ﺑﺮد«‬
‫اﺻﺤﺎب ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ﭘﻨﺠﺎه ﺗﻦ از آﻧﺎن؟ ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﻧﻪ ﭘﻨﺠﺎه ﺗﻦ از ﺷﻤﺎ« ‪...٣‬‬
‫اﺟﺮ ﻋﺎﻣﻼن در آﺧﺮ زﻣﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳﺖ ﭼﺮا ﮐﻪ ﺑﺮای اﻧﺠﺎم ﻋﻤﻞ ﻧﯿﮏ ﯾﺎر و‬
‫ﯾﺎوری ﻧﻤﯽﯾﺎﺑﺪ‪ ...‬او ﻣﯿﺎن ﮔﻨﺎھﮑﺎران ﻏﺮﯾﺐ اﺳﺖ‪ ...‬ﻏﺮﯾﺐ اﺳﺖ‪ ...‬آﻧﺎن ﺑﻪ‬

‫‪٣‬ـ ﺑﻪ رواﯾﺖ ﺗﺮﻣﺬی و ﺣﺎﮐﻢ و دﯾﮕﺮان ﺑﺎ ﺳﻨﺪ ﺣﺴﻦ‪.‬‬

 ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬ ‫‪۵۴‬‬

‫ﺗﺮاﻧﻪھﺎ ﮔﻮش ﻣﯽدھﻨﺪ و او ﮔﻮش ﻧﻤﯽدھﺪ‪ ...‬ﺑﻪ ﺣﺮام ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و او‬
‫ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪ ...‬آﻧﺎن در ﺳﺤﺮ و ﺷﺮک ﻣﯽاﻓﺘﻨﺪ و وی ﺑﺮ ﺗﻮﺣﯿﺪ اﺳﺖ‪...‬‬
‫ﻧﺰد ﻣﺴﻠﻢ رواﯾﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ رﺳﻮل ﺧﺪا ج ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬اﺳﻼم ﻏﺮﯾﺒﺎﻧﻪ آﻏﺎز ﺷﺪ‬
‫آﻏﺎز ﺧﻮد ﻏﺮﯾﺐ ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺧﻮش ﺑﻪ ﺣﺎل ﻏﺮﯾﺒﺎن«‪...‬‬
‫و دوﺑﺎره ھﻤﺎﻧﻨﺪ ِ‬
‫و ﻧﺰد ﺑﺨﺎری از رﺳﻮل ﺧﺪا ج رواﯾﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ‬
‫ﻧﺨﻮاھﺪ ﮔﺬﺷﺖ ﻣﮕﺮ آﻧﮑﻪ ﭘﺲ از آن ﺑﺪﺗﺮ از آن اﺳﺖ ﺗﺎ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ دﯾﺪار‬
‫ﭘﺮوردﮔﺎرﺗﺎن ﺑﺸﺘﺎﺑﯿﺪ«‪...‬‬
‫ھﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺰار ﺑﺎ ﺳﻨﺪ ﺣﺴﻦ رواﯾﺖ ﮐﺮده ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ج ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫ﻋﺰوﺟﻞ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪ :‬ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﻋﺰﺗﻢ ﮐﻪ دو ﺗﺮس و دو اﻣﻨﯿﺖ را ﺑﺮای ﺑﻨﺪهام ﯾﮑﺠﺎ‬
‫ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ‪ :‬اﮔﺮ در دﻧﯿﺎ ﺧﻮد را از ﻣﻦ اﯾﻤﻦ داﻧﺴﺖ روز ﻗﯿﺎﻣﺖ او را ﺑﻪ ﺗﺮس‬
‫ﺧﻮاھﻢ اﻧﺪاﺧﺖ و اﮔﺮ در دﻧﯿﺎ از ﻣﻦ ﺗﺮﺳﯿﺪ در آﺧﺮت او را اﻣﻨﯿﺖ ﺧﻮاھﻢ داد«‪...‬‬
‫آری‪ ...‬ھﺮ ﮐﺲ در دﻧﯿﺎ ﺗﺮﺳﺎن ﺑﻮد و ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﺰرگ داﺷﺖ‪ ،‬در روز‬
‫ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺑﻪ اﻣﻨﯿﺖ و آراﻣﺶ ﺧﻮاھﺪ رﺳﯿﺪ و از دﯾﺪار ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﺎد ﺧﻮاھﺪ ﺷﺪ و‬
‫از اھﻞ ﺑﮫﺸﺖ ﺧﻮاھﺪ ﺑﻮد‪ ...‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ درﺑﺎرهﺷﺎن ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫َ‬
‫َ ُ ٓ ْ َّ ُ َّ َ ۡ ُ ٓ ۡ‬ ‫ََ َ َُٓ َ‬ ‫� َ� ۡ‬ ‫ََََۡ َۡ ُ ُ ۡ ََ‬
‫� أهل َِنا‬‫ِ‬ ‫ل‬ ‫ب‬‫�‬ ‫ا‬ ‫ن‬‫ك‬ ‫ا‬ ‫ن‬‫ِ‬ ‫إ‬ ‫ا‬‫و‬ ‫ال‬ ‫ق‬ ‫‪٢٥‬‬ ‫ون‬ ‫ل‬‫ء‬ ‫ا‬ ‫س‬ ‫ت‬ ‫ي‬ ‫ض‬‫ٖ‬ ‫ع‬ ‫ٰ‬ ‫﴿وأ�بل �عضهم‬
‫َ ُ‬ ‫َّ ُ‬ ‫ٱ� َعلَ ۡي َنا َو َوقَٮ ٰ َنا َع َذ َ‬ ‫� ‪َ �َ ٢٦‬م َّن َّ ُ‬ ‫ُم ۡشفق َ‬
‫وم ‪ ٢٧‬إِنا ك َّنا مِن � ۡبل‬ ‫اب َّ‬
‫ٱلس ُم ِ‬ ‫ِِ‬
‫ٱلرح ُ‬ ‫� َّ‬ ‫ۡ‬ ‫َّ‬
‫نَ ۡد ُعوهُ إن ُهۥ ُه َو ٱل َ ُّ‬
‫ِيم ‪] ﴾٢٨‬ﻃﻮر‪.[۲۸-۲۵ :‬‬ ‫ِۖ‬
‫»و ﺑﺮﺧﯽ از آﻧﺎن رو ﺑﻪ ﺑﺮﺧﯽ دﯾﮕﺮ ﮐﻨﻨﺪ و از ھﻢ ﭘﺮﺳﻨﺪ )‪ (۲۵‬ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪:‬‬
‫ﻣﺎ ﭘﯿﺶ در ﻣﯿﺎن ﺧﺎﻧﻮادهی ﺧﻮد ﺑﯿﻤﻨﺎک ﺑﻮدﯾﻢ )‪ (۲۶‬ﭘﺲ اﻟﻠﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﻣﻨﺖ‬
‫ﻧﮫﺎد و ﻣﺎ را از ﻋﺬاب ﮔﺮم ﻣﺮﮔﺒﺎر ﺣﻔﻆ ﮐﺮد )‪ (۳۷‬ﻣﺎ از ﭘﯿﺶ او را ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪﯾﻢ‬
‫ﮐﻪ او ھﻤﺎن ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر ﻣﮫﺮﺑﺎن اﺳﺖ«‪...‬‬
‫اﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻨﺎھﺎن روی ﻣﯽآورﻧﺪ و ﺗﻨﮫﺎ ﻓﮑﺮ و ذﮐﺮﺷﺎن ﺷﮫﻮت‬
‫ﺷﮑﻢ و زﯾﺮ ﺷﮑﻢ اﺳﺖ و ﺧﻮد را از ﻋﺬاب در اﻣﺎن ﻣﯽداﻧﻨﺪ در آﺧﺮت در ﺗﺮس‬
‫و وﺣﺸﺖ ﺧﻮاھﻨﺪ ﺑﻮد‪:‬‬
 ‫‪۵۵‬‬ ‫داﺳﺘﺎن آن دﺧﺘﺮ‪...‬‬
‫َ َّ َ َ ُ ْ َ ُ َ َ ُ ۢ ۡ َ َّ َ َ َ ُ ْ َ َ ُ ْ‬ ‫َّ ٰ َ ۡ‬ ‫َ‬
‫� ُمشفِقِ� مِما كسبوا وهو واق ِع ب ِ ِهمۗ وٱ�ِين ءامنوا وع ِملوا‬ ‫﴿ت َرى ٱل�ل ِ ِم‬
‫َ َ ُ َۡ ۡ ُ‬
‫ِند َر ّ� ِ ِه ۡ ۚم �ٰل ِك ه َو ٱلفضل‬
‫َ ُ َّ َ َ ٓ ُ َ‬
‫ون ع َ‬ ‫ات لهم ما �شاء‬ ‫ٱل�ٰل َِ�ٰت � َر ۡو َضات ۡ َ َّ‬ ‫َّ‬
‫ٱ�ن ِ �‬ ‫ِ‬ ‫ِ ِ‬
‫كب ُ‬‫ۡ َ‬
‫� ‪] ﴾٢٢‬اﻟﺸﻮری‪.[۲۲ :‬‬ ‫ٱل ِ‬
‫»ﺳﺘﻤﮕﺮان را ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ ﮐﻪ از آﻧﭽﻪ اﻧﺠﺎم دادهاﻧﺪ در ھﺮاﺳﻨﺪ و ]ﺟﺰای آن[‬
‫ﺑﻪ آﻧﺎن ﺧﻮاھﺪ رﺳﯿﺪ و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﯾﻤﺎن آوردﻧﺪ و ﮐﺎرھﺎی ﻧﯿﮏ اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ‬
‫در ﺑﺎغھﺎی ﺑﮫﺸﺖ ھﺴﺘﻨﺪ‪ .‬آﻧﭽﻪ را ﺑﺨﻮاھﻨﺪ ﻧﺰد ﭘﺮوردﮔﺎرﺷﺎن دارﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ‬
‫اﺳﺖ ھﻤﺎن ﻓﻀﻞ ﺑﺲ ﺑﺰرگ«‪...‬‬
‫ﭘﺲ ﺑﺮ اﻟﻠﻪ ﺗﻮﮐﻞ ﮐﻦ‪ ...‬ﺗﻮ ﺑﺮ ﺣﻘﯽ آﺷﮑﺎر ھﺴﺘﯽ‪...‬‬
‫ﺑﻪ ﺗﻌﺪاد ﺑﺴﯿﺎر زﻧﺎن و دﺧﺘﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﻘﻮط ﮐﺮدهاﻧﺪ و ﺑﻪ ﮐﻤﯽ ﺛﺎﺑﺖ ﻗﺪﻣﺎن‬
‫ِ‬
‫ﺗﻮﺟﻪ ﻧﮑﻦ و از ﮐﻤﯽ رھﺮوان دﻟﺘﻨﮓ ﻧﺸﻮ‪...‬‬
‫* * *‬
‫از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﻮاھﺎﻧﻢ ﺗﻮ را ﺑﺎ ﺣﻔﻆ و ﻋﻨﺎﯾﺖ ﺧﻮد در اﻣﺎن دارد و ﺗﻮ را از‬
‫زﻧﺎن ﻣﻮﻣﻦ و ﻣﺘﻘﯽ و دﻋﻮﺗﮕﺮ و اھﻞ ﻋﻤﻞ ﻗﺮار دھﺪ‪...‬‬
‫ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺑﻪ ﻧﺼﯿﺤﺖ ﻣﻦ ﮔﻮش ﻧﺪھﯽ ﺑﺎز ھﻢ ﺧﻮاھﺮ ﻣﻦ ھﺴﺘﯽ و ﺑﺮاﯾﺖ‬
‫ﺧﻮاھﺎن ﺧﯿﺮ ھﺴﺘﻢ و ھﻤﭽﻨﺎن ﺑﺮاﯾﺖ در دل ﺷﺐ و اﻃﺮاف روز دﻋﺎ ﺧﻮاھﻢ‬
‫ﮐﺮد‪...‬‬
‫ھﺮﮔﺰ از ﺧﯿﺮﺧﻮاھﯽ و ﻧﺼﯿﺤﺖ و ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺗﻮ دﺳﺖ ﻧﺨﻮاھﻢ ﮐﺸﯿﺪ ﭼﺮا ﮐﻪ‬
‫ﻣﻄﻤﺌﻨﻢ روزی ﺑﻪ راه ﺻﺤﯿﺢ ﺑﺎز ﺧﻮاھﯽ ﮔﺸﺖ‪...‬‬
‫اﻣﯿﺪ و آرزوﯾﻢ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻼش ﻣﺎ ﺑﺮاﯾﺖ ﺑﻪ ھﺪر ﻧﺨﻮاھﺪ رﻓﺖ و ﺗﻮﻓﯿﻖ و‬
‫ﯾﺎری ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ از ﺳﻮی اﻟﻠﻪ و ﺳﻼم و رﺣﻤﺖ و ﺑﺮﮐﺖ اﻟﻠﻪ ﺑﺮ ﺗﻮ ﺑﺎد‪...‬‬
‫ﻣﺤﻤﺪ ﺑﻦ ﻋﺒﺪاﻟﺮﺣﻤﻦ اﻟﻌﺮﯾﻔﯽ‬