‫ﺑِﺴْﻢِ ﷲِ اﻟﺮﱠﺣْ ﻤ ِﻦ اﻟ ﱠﺮ ِﺣﯿﻢِ‬

‫ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺨﺸﻨﺪه ﻣﮫﺮﺑﺎن‬

‫ﺼ ْﻨ ِﻌ ِﮫ‬
‫اﻟﱠﺬى ﻟَﯿْﺲَ ﻟِﻘَﻀﺂﺋِ ِﮫ داﻓِ ٌﻊ َوﻻ ﻟِﻌَﻄﺎﺋِ ِﮫ ﻣﺎﻧِ ٌﻊ وَﻻ َﮐ ُ‬ ‫اَ ْﻟ َﺤ ْﻤ ُﺪ‬
‫ﺳـﺘـﺎﻳـﺶ ﺧـﺎص ﺧـﺪاﻳـﻰ اﺳـﺖ ﮐـﻪ ﻧـﯿـﺴـﺖ ﺑـﺮاى ﻗﻀﺎ و ﺣﮑﻤﺶ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮى و ﻧﻪ ﺑﺮاى ﻋﻄﺎ و ﺑﺨﺸﺸﺶ ﻣﺎﻧﻌﻰ و ﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻪ اش‬

‫ﺻ ْﻨ ُﻊ ﺻﺎﻧِ ٍﻊ َوھُ َﻮ ا ْﻟ َﺠﻮا ُد اﻟْﻮا ِﺳ ُﻊ ﻓَﻄَ َﺮ اَﺟْ ﻨﺎسَ ا ْﻟﺒَﺪاﺋِ ِﻊ واَ ْﺗﻘَﻦَ‬
‫ُ‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ھﯿﭻ ﺳﺎزﻧﺪه اى و او اﺳﺖ ﺑﺨﺸﻨﺪه وﺳﻌﺖ ده ﮐﻪ آﻓﺮﻳﺪ اﻧﻮاع ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﭘﺪﻳﺪه ھﺎ راو‬

‫ﺑِ ِﺤ ْﮑ َﻤﺘِ ِﮫ اﻟﺼﱠﻨﺎﺋِ َﻊ ﻻ ﺗَﺨْ ﻔﻰ َﻋﻠَ ْﯿ ِﮫ اﻟﻄﱠﻼﯾِـ ُﻊ َوﻻ ﺗَﻀﯿ ُﻊ ِﻋ ْﻨ َﺪهُ ا ْﻟ َﻮداﺋِ ُﻊ‬
‫ﺑـﻪ ﺣﮑﻤﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﺤﮑﻢ ﺳﺎﺧﺖ ﻣﺼﻨﻮﻋﺎت را طﻼﻳﻪ ھﺎ)ى ﻋﺎﻟﻢ وﺟﻮد( ﺑﺮ او ﻣﺨﻔﻰ ﻧﯿﺴﺖ و اﻣﺎﻧﺘﮫﺎ در ﻧﺰد او ﺿﺎﻳﻊ ﻧﺸﻮد‬

‫ع َو ُﻣ ْﻨ ِﺰ ُل‬
‫ﺟﺎزى ُﮐ ﱢﻞ ﺻﺎﻧِ ٍﻊ وَراﺋِﺶُ ُﮐ ﱢﻞ ﻗﺎﻧ ٍﻊ وَرا ِﺣ ُﻢ ُﮐ ﱢﻞ ﺿﺎ ِر ٍ‬
‫ﭘـﺎداش دھـﻨـﺪه ﻋﻤﻞ ھﺮ ﺳﺎزﻧﺪه و ﺳﺎﻣﺎن دھﻨﺪه زﻧﺪﮔﻰ ھﺮ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﭘﯿﺸﻪ و ﻣﮫﺮﺑﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ھﺮ ﻧﺎﻻن ‪ ،‬ﻓﺮوﻓﺮﺳﺘﻨﺪه‬

‫ت ﺳﺎ ِﻣ ٌﻊ‬
‫ب اﻟْﺠﺎ ِﻣ ِﻊ ﺑِﺎﻟﻨﱡﻮ ِر اﻟﺴّﺎ ِط ِﻊ َو ھُ َﻮ ﻟِﻠ ﱠﺪﻋَﻮا ِ‬
‫ا ْﻟﻤَﻨﺎﻓِ ِﻊ وَا ْﻟﮑِﺘﺎ ِ‬
‫ھـﺮ ﺳـﻮد و ﺑﮫﺮه و آن ﮐﺘﺎب ﺟﺎﻣﻊ ﮐﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎدش ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ ﻧﻮر آن ﻧﻮر درﺧﺸﺎن و او اﺳﺖ ﮐﻪ دﻋﺎھﺎ را ﺷﻨﻮاﺳﺖ‬

‫ت راﻓِ ٌﻊ َوﻟِ ْﻠ َﺠﺒﺎﺑِ َﺮ ِه ﻗﺎ ِﻣ ٌﻊ ﻓَﻼ اِﻟﮫَ َﻏ ْﯿ ُﺮهُ وَﻻ‬

‫ت داﻓِ ٌﻊ َوﻟِﻠ ﱠﺪرَﺟﺎ ِ‬
‫َوﻟِ ْﻠ ُﮑﺮُﺑﺎ ِ‬
‫و ﮔـﺮﻓﺘﺎرﻳﮫﺎ را ﺑﺮطﺮف ﮐﻨﺪ و درﺟﺎت را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد و ﮔﺮدﻧﮑﺸﺎن را رﻳﺸﻪ ﮐﻦ ﺳﺎزد ﭘﺲ ﻣﻌﺒﻮدى ﺟﺰ او ﻧﯿﺴﺖ و‬

‫ﺷَﻰْ َء ﯾَ ْﻌ ِﺪﻟُﮫُ َوﻟَﯿْﺲَ َﮐ ِﻤ ْﺜﻠِ ِﮫ ﺷَﻰْ ٌء َوھُ َﻮ اﻟﺴﱠﻤﯿ ُﻊ ا ْﻟﺒَﺼﯿﺮُاﻟﻠﱠﻄﯿﻒُ ا ْﻟ َﺨﺒﯿ ُﺮ‬
‫ﭼﯿﺰى ﺑﺎ او ﺑﺮاﺑﺮى ﻧﮑﻨﺪ و ﭼﯿﺰى ھﻤﺎﻧﻨﺪش ﻧﯿﺴﺖ و او ﺷﻨﻮا اﺳﺖ و ﺑﯿﻨﺎ و دﻗﯿﻖ و آﮔﺎه‬

‫ﮏ‬
‫َوھُ َﻮ ﻋَﻠﻰ ُﮐﻠﱢﺸَﻰْ ٍء ﻗَﺪﯾ ٌﺮ اَﻟﻠّﮭُ ﱠﻢ اِﻧّﻰ اَرْ ﻏَﺐُ إِﻟَ ْﯿ َﮑ َﻮاَ ْﺷﮭَ ُﺪ ﺑِﺎﻟﺮﱡ ﺑُﻮﺑِﯿﱠ ِﮫ ﻟَ َ‬
‫و او ﺑﺮ ھﺮﭼﯿﺰ ﺗﻮاﻧﺎ اﺳﺖ ﺧﺪاﻳﺎ ﻣﻦ ﺑﺴﻮى ﺗﻮ اﺷﺘﯿﺎق دارم و ﺑﻪ ﭘﺮوردﮔﺎرى ﺗﻮ ﮔﻮاھﻰ دھﻢ‬

‫ﮏ ﻗَ ْﺒ َﻞ اَنْ اَﮐُﻮنَ‬
‫ﮏ َﻣ َﺮدّى اِ ْﺑﺘَ َﺪ ْاﺗَﻨﻰ ﺑِﻨِ ْﻌ َﻤﺘِ َ‬
‫ﮏ َرﺑّﻰ َو اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫ُﻣﻘِ ّﺮاً ﺑِﺎَﻧﱠ َ‬
‫اﻗـﺮار دارم ﺑـﻪ اﻳـﻨـﮑﻪ ﺗﻮ ﭘﺮوردﮔﺎر ﻣﻨﻰ و ﺑﺴﻮى ﺗﻮ اﺳﺖ ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﻦ آﻏﺎز ﮐﺮدى وﺟﻮد ﻣﺮا ﺑﻪ رﺣﻤﺖ ﺧﻮد ﭘﯿﺶ از آﻧﮑﻪ ﺑﺎﺷﻢ‬

‫ب ﺛُ ﱠﻢ اَ ْﺳ َﮑ ْﻨﺘَﻨِﻰ اﻻَ◌ْ ﺻْ ﻼبَ آ ِﻣﻨﺎ ً‬

‫َﺷﯿْﺌﺎ ً َﻣ ْﺬﮐُﻮرا َو َﺧﻠَ ْﻘﺘَﻨﻰ ﻣِﻦَ اﻟﺘﱡﺮا ِ‬
‫ﭼﯿﺰ ﻗﺎﺑﻞ ذﮐﺮى و ﻣﺮا از ﺧﺎک آﻓﺮﻳﺪى آﻧﮕﺎه در ﻣﯿﺎن ﺻﻠﺒﮫﺎ ﺟﺎﻳﻢ دادى و اﻳﻤﻨﻢ ﺳﺎﺧﺘﻰ‬

‫ﺐ ا ْﻟ َﻤﻨُﻮ ِن وَاﺧْ ﺘِﻼفِ اﻟ ﱡﺪھُﻮ ِر وَاﻟﺴﱢﻨﯿﻦَ ﻓَﻠَ ْﻢ اَ َزلْ ظﺎﻋِﻨﺎ ً ﻣِﻦْ‬

‫ﻟِ َﺮ ْﯾ ِ‬
‫از ﺣﻮادث زﻣﺎﻧﻪ و ﺗﻐﯿﯿﺮات روزﮔﺎر و ﺳﺎﻟﮫﺎ و ھﻤﭽﻨﺎن ھﻤﻮاره از‬

‫ﺿﯿَ ِﮫ وَا ْﻟﻘُﺮُو ِن اﻟْﺨﺎﻟِﯿَ ِﮫ ﻟَ ْﻢ‬

‫ﺐ اِﻟﻰ َر ِﺣﻢٍ ﻓﻰ ﺗَﻘﺎدُمٍ ِﻣﻦَ اﻻَ◌ْ ﯾّﺎمِ اﻟْﻤﺎ ِ‬
‫ﺻ ْﻠ ٍ‬
‫ُ‬
‫ﺻﻠﺒﻰ ﺑﻪ رﺣﻤﻰ ﮐﻮچ ﮐﺮدم در اﻳﺎم ﻗﺪﻳﻢ و ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﻗﺮﻧﮫﺎى ﭘﯿﺸﯿﻦ‬

‫ﻰ ﻓﻰ دَوْ ﻟَ ِﮫ اَﺋِ ﱠﻤ ِﮫ‬

‫ﮏ اِﻟَ ﱠ‬
‫ﮏ ﻟﻰ َواِﺣْ ﺴﺎﻧِ َ‬
‫ﻄﻔِ َ‬
‫ﮏ ﺑﻰ َوﻟُ ْ‬
‫ﺗُﺨْ ﺮِﺟْ ﻨﻰ ﻟِ َﺮ ْاﻓَﺘِ َ‬
‫و از روى ﻣـﮫـﺮ و راءﻓـﺘـﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ داﺷﺘﻰ و اﺣﺴﺎﻧﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺟﮫﺎن ﻧﯿﺎوردى در دوران ﺣﮑﻮﻣﺖ ﭘﯿﺸﻮاﻳﺎن‬

‫ﮏ اَﺧْ ﺮَﺟْ ﺘَﻨﻰ ﻟِﻠﱠﺬى‬

‫ک َو َﮐ ﱠﺬﺑُﻮا ُر ُﺳﻠَﮑَﻠ ِﮑﻨﱠ َ‬
‫ا ْﻟ ُﮑ ْﻔ ِﺮ اﻟﱠﺬﯾﻦَ ﻧَﻘَﻀُﻮا َﻋ ْﮭ َﺪ َ‬
‫ﮐـﻔـﺮ آﻧـﺎن ﮐـﻪ ﭘـﯿـﻤﺎن ﺗﻮ را ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ و ﻓﺮﺳﺘﺎدﮔﺎﻧﺖ را ﺗﮑﺬﻳﺐ ﮐﺮدﻧﺪ وﻟﻰ در زﻣﺎﻧﻰ ﻣﺮا ﺑﺪﻧﯿﺎ آوردى ﮐﻪ‬

‫ﮏ‬
‫َﺳﺒَﻘَﻠﻰ ﻣِﻦَ ا ْﻟﮭُﺪَى اﻟﱠﺬى ﻟَﮫُ ﯾَﺴﱠﺮْ ﺗَﻨﻰ وَﻓﯿ ِﮫ اَ ْﻧﺸَﺎ ْءﺗَﻨﻰ َوﻣِﻦْ ﻗَ ْﺒ ِﻞ ذﻟِ َ‬
‫ﭘـﯿـﺶ از آن در ﻋﻠﻤﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد از ھﺪاﻳﺘﻰ ﮐﻪ اﺳﺒﺎﺑﺶ را ﺑﺮاﻳﻢ ﻣﮫﯿﺎ ﻓﺮﻣﻮدى و در آن ﻣﺮا ﻧﺸﻮ و ﻧﻤﺎ دادى و ﭘﯿﺶ از‬

‫ﮏ ﻓﺎ ْﺑﺘَ َﺪﻋْﺖَ َﺧﻠْﻘﻰ ﻣِﻦْ َﻣﻨِ ﱟﻰ‬

‫ﮏ َوﺳَﻮاﺑِـ ِﻎ ﻧِ َﻌ ِﻤ َ‬
‫ﺻ ْﻨ ِﻌ َ‬
‫َر ُؤﻓْﺖَ ﺑﻰ ﺑِﺠَﻤﯿ ِﻞ ُ‬
‫اﻳـﻦ ﻧـﯿـﺰ ﺑـﻪ ﻣـﻦ ﻣـﮫـﺮ ورزﻳﺪى ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ رﻓﺘﺎر ﻧﯿﮑﻮﻳﺖ و ﻧﻌﻤﺘﮫﺎى ﺷﺎﻳﺎﻧﺖ ﮐﻪ ﭘﺪﻳﺪ آوردى ﺧﻠﻘﺘﻢ را از ﻣﻨﻰ‬

‫ث ﺑَﯿْﻦَ ﻟَﺤْ ﻢٍ َودَمٍ َو ِﺟ ْﻠ ٍﺪ ﻟَ ْﻢ‬

‫ت ﺛَﻼ ٍ‬
‫ﯾُﻤْﻨﻰ َواَ ْﺳ َﮑ ْﻨﺘَﻨﻰ ﻓﻰ ظُﻠُﻤﺎ ٍ‬
‫رﻳﺨﺘﻪ ﺷﺪه و ﺟﺎﻳﻢ دادى در ﺳﻪ ﭘﺮده ﺗﺎرﻳﮑﻰ )ﻣﺸﯿﻤﻪ و رﺣﻢ و ﺷﮑﻢ ( ﻣﯿﺎن ﮔﻮﺷﺖ و ﺧﻮن و ﭘﻮﺳﺖ‬

‫ﻰ َﺷﯿْﺌﺎ ً ﻣِﻦْ اَﻣْﺮى ﺛُ ﱠﻢ اَﺧْ ﺮَﺟْ ﺘَﻨﻰ ﻟِﻠﱠﺬى‬

‫ﺗُ ْﺸ ِﮭﺪْﻧﻰ َﺧﻠْﻘﻰ َوﻟَ ْﻢ ﺗَﺠْ ﻌَﻞْ اِﻟَ ﱠ‬
‫و ﮔـﻮاھـﻢ ﻧـﺴـﺎﺧـﺘـﻰ در ﺧـﻠﻘﺘﻢ و واﮔﺬار ﻧﮑﺮدى ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﯿﺰى از ﮐﺎر ﺧﻮدم را ﺳﭙﺲ ﺑﯿﺮوﻧﻢ آوردى ﺑﺪاﻧﭽﻪ‬
 ‫ﻈﺘَﻨﻰ ﻓِﻰ ا ْﻟ َﻤ ْﮭ ِﺪ ِط ْﻔﻼً‬
‫ﻖ ﻟﻰ ﻣِﻦَ ا ْﻟﮭُﺪى اِﻟَﻰ اﻟ ﱡﺪﻧْﯿﺎ ﺗﺂ ّﻣﺎ ً َﺳ ِﻮﯾّﺎ ً َو َﺣﻔِ ْ‬
‫َﺳﺒَ َ‬
‫در ﻋـﻠﻤـﺖ ﮔـﺬﺷـﺘـﻪ ﺑـﻮد از ھـﺪاﻳـﺘـﻢ ﺑـﺴـﻮى دﻧـﯿـﺎ ﺧـﻠﻘـﺘـﻰ ﺗـﻤـﺎم و درﺳـﺖ و در ﺣﺎل طﻔﻮﻟﯿﺖ و ﺧﺮدﺳﺎﻟﻰ‬

‫ﻰ ﻗُﻠُﻮبَ‬
‫ﺻﺒِﯿّﺎ ً َو َر َز ْﻗﺘَﻨﻰ ﻣِﻦَ ا ْﻟﻐِﺬآ ِء ﻟَﺒَﻨﺎ ً َﻣ ِﺮﯾّﺎ ً َو َﻋﻄَﻔْﺖَ َﻋﻠَ ﱠ‬
‫َ‬
‫در ﮔـﮫـﻮاره ﻣـﺤـﺎﻓـﻈـﺘـﻢ ﮐـﺮدى و روزﻳـﻢ دادى از ﻏـﺬاھـﺎ ﺷـﯿـﺮى ﮔـﻮارا و دل ﭘﺮﺳﺘﺎران را‬

‫ق اﻟْﺠﺂنﱢ‬
‫ت اﻟﺮﱠوا ِﺣ َﻢ َو َﮐﻼَ◌ْ ﺗَﻨﻰ ﻣِﻦْ طَﻮا ِر ِ‬
‫ﺿ ِﻦ َو َﮐﻔﱠ ْﻠﺘَﻨﻰ اﻻُ◌ْ ﻣﱠﮭﺎ ِ‬
‫ا ْﻟ َﺤﻮا ِ‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﮫﺮﺑﺎن ﮐﺮدى و ﻋﮫﺪه دار ﭘﺮﺳﺘﺎرﻳﻢ ﮐﺮدى ﻣﺎدران ﻣﮫﺮﺑﺎن را و از آﺳﯿﺐ ﺟﻨﯿﺎن‬

‫َو َﺳﻠﱠ ْﻤﺘَﻨﻰ ﻣِﻦَ اﻟ ﱢﺰﯾﺎ َد ِه وَاﻟﻨﱡﻘْﺼﺎﻧِﻔَﺘَﻌﺎﻟَﯿْﺖَ ﯾﺎ رَﺣﯿ ُﻢ ﯾﺎ رَﺣْ ﻤﻦُ ﺣﺘّﻰ‬
‫ﻧـﮕـﮫـﺪارﻳـﻢ ﮐـﺮدى و از زﻳـﺎدى و ﻧﻘﺼﺎن ﺳﺎﻟﻤﻢ داﺷﺘﻰ ﭘﺲ ﺑﺮﺗﺮى ﺗﻮ اى ﻣﮫﺮﺑﺎن و اى‬

‫ﺑﺨﺸﺎﻳﻨﺪه ﺗﺎ‬

‫ﻰ ﺳَﻮاﺑ َﻎ اﻻِ◌ْ ﻧْﻌﺎمِ َو َرﺑﱠ ْﯿﺘَﻨﻰ‬

‫اِذَا ا ْﺳﺘَ ْﮭﻠَﻠْﺖُ ﻧﺎطِﻘﺎ ً ﺑِﺎ ْﻟﮑَﻼ ِﻣﺎ َ ْﺗ َﻤﻤْﺖَ َﻋﻠَ ﱠ‬
‫آﻧﮕﺎه ﮐﻪ ﻟﺐ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﺸﻮدم و ﺗﻤﺎم ﮐﺮدى ﺑﺮ ﻣﻦ ﻧﻌﻤﺘﮫﺎى ﺷﺎﻳﺎﻧﺖ را و ﭘﺮورﺷﻢ دادى‬

‫ﻄ َﺮﺗﻰ وَا ْﻋﺘَ َﺪﻟَﺖْ ِﻣﺮﱠﺗﻰ اَوْ َﺟﺒْﺖَ‬

‫زاﯾِﺪاً ﻓﻰ ُﮐ ﱢﻞ ﻋﺎمٍ َﺣﺘّﻰ إ ذَا ا ْﮐﺘَ َﻤﻠَﺖْ ﻓِ ْ‬
‫ھـﺮﺳـﺎﻟﻪ زﻳـﺎدﺗـﺮ از ﺳـﺎل ﭘـﯿـﺶ ﺗـﺎ آﻧـﮕـﺎه ﮐـﻪ ﺧـﻠﻘـﺘـﻢ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪ و ﺗﺎب و ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﻪ ﺣﺪاﻋﺘﺪال رﺳﯿﺪ واﺟﺐ ﮐﺮدى‬

‫ﮏ‬
‫ﺐ ِﺣ ْﮑ َﻤﺘِ َ‬
‫ﮏ َو َر ﱠو ْﻋﺘَﻨﻰ ﺑِﻌَﺠﺎﺋِ ِ‬
‫ﮏ ﺑِﺎ َنْ اَ ْﻟﮭَ ْﻤﺘَﻨﻰ َﻣ ْﻌ ِﺮﻓَﺘَ َ‬
‫ﻰ ُﺣ َﺠﺘﱠ َ‬
‫َﻋﻠَ ﱠ‬
‫ﺑـﺮ ﻣـﻦ ﺣـﺠـﺖ ﺧﻮد را ﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﻪ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﻦ اﻟﮫﺎم ﻓﺮﻣﻮدى و ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ ﻋﺠﺎﻳﺐ ﺣﮑﻤﺘﺖ ﺑﻪ ھﺮاﺳﻢ اﻧﺪاﺧﺘﻰ‬

‫ﮏ‬
‫ﮏ ﻣِﻦْ ﺑَﺪاﺋِﻊِ َﺧ ْﻠﻘِ َ‬
‫ﺿ َ‬
‫ﻈﺘَﻨﻰ ﻟِﻤﺎ َذ َراْتَ ﻓﻰ ﺳَﻤﺂﺋِ َﮑ َﻮاَرْ ِ‬
‫َواَ ْﯾﻘَ ْ‬
‫و ﺑﯿﺪارم ﮐﺮدى ﺑﺪاﻧﭽﻪ آﻓﺮﻳﺪى در آﺳﻤﺎن و زﻣﯿﻨﺖ از ﭘﺪﻳﺪه ھﺎى آﻓﺮﻳﻨﺸﺖ‬

‫ﮏ‬
‫ﮏ َوﻋِﺒﺎ َدﺗَ َ‬
‫ﻰ طﺎ َﻋﺘَ َ‬
‫ک َواَو َﺟﺒْﺖَ َﻋﻠَ ﱠ‬
‫ک َو ِذ ْﮐ ِﺮ َ‬
‫َوﻧَﺒﱠ ْﮭﺘَﻨﻰ ﻟِ ُﺸ ْﮑ ِﺮ َ‬
‫و آﮔﺎھﻢ ﮐﺮدى ﺑﻪ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارى و ذﮐﺮ ﺧﻮدت و اطﺎﻋﺖ و ﻋﺒﺎدﺗﺖ را ﺑﺮ ﻣﻦ واﺟﺐ ﮐﺮدى‬
 ‫ﮏ َو َﻣﻨَﻨْﺖَ‬
‫ﮏ َوﯾَﺴﱠﺮْ تَ ﻟﻰ ﺗَﻘَﺒﱡ َﻞ ﻣَﺮْ ﺿﺎﺗِ َ‬
‫َوﻓَﮭﱠ ْﻤﺘَﻨﻰ ﻣﺎ ﺟﺎﱠءَتْ ﺑِ ِﮫ ُر ُﺳﻠُ َ‬
‫و آﻧـﭽـﻪ رﺳـﻮﻻﻧـﺖ آورده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻓﮫﻤﺎﻧﺪى و ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻦ ﻣﻮﺟﺒﺎت ﺧﻮﺷﻨﻮدﻳﺖ را ﺑﺮاﻳﻢ آﺳﺎن ﮐﺮدى‬

‫ﮏ ﺛُ ﱠﻢ اِ ْذ َﺧﻠَ ْﻘﺘَﻨﻰ ﻣِﻦْ َﺧ ْﯿ ِﺮ اﻟﺜﱠﺮى ﻟَ ْﻢ‬

‫ﻄﻔِ َ‬
‫ﮏ َوﻟُ ْ‬
‫ﮏ ﺑِﻌَﻮﻧِ َ‬
‫ﻰ ﻓﻰ ﺟَﻤﯿ ِﻊ ذﻟِ َ‬
‫َﻋﻠَ ﱠ‬
‫و در ﺗـﻤﺎم اﻳﻨﮫﺎ ﺑﻪ ﻳﺎرى و ﻟﻄﻒ ﺧﻮد ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﻨﺖ ﻧﮫﺎدى ﺳﭙﺲ ﺑﻪ اﻳﻨﮑﻪ ﻣﺮا از ﺑﮫﺘﺮﻳﻦ ﺧﺎﮐﮫﺎ آﻓﺮﻳﺪى‬

‫ش‬
‫ع ا ْﻟﻤَﻌﺎ ِ‬
‫ﺗَﺮْ ضَ ﻟﻰ ﯾﺎ اِﻟﮭﻰ ﻧِ ْﻌ َﻤﮫً دُونَ اُﺧﺮى َو َر َز ْﻗﺘَﻨﻰ ﻣِﻦْ اَﻧﻮا ِ‬
‫راﺿـﻰ ﻧﺸﺪى اى ﻣﻌﺒﻮد ﻣﻦ ﮐﻪ ﺗﻨﮫﺎ از ﻧﻌﻤﺘﻰ ﺑﺮﺧﻮردار ﺷﻮم و از دﻳﮕﺮى ﻣﻨﻊ ﮔﺮدم ﺑﻠﮑﻪ روزﻳﻢ دادى‬

‫ﮏ ا ْﻟﻘَﺪﯾﻢِ‬
‫ﻰ َواِﺣْ ﺴﺎﻧِ َ‬
‫ﮏ ا ْﻟﻌَﻈﯿﻢِ اﻻَ◌ْ ْﻋﻈَﻢِ َﻋﻠَ ﱠ‬
‫ش ﺑِ َﻤﻨﱢ َ‬
‫ﺻﻨُﻮفِ اﻟ ﱢﺮﯾﺎ ِ‬
‫َو ُ‬
‫از اﻧﻮاع )ﻧﻌﻤﺘﮫﺎى ( زﻧﺪﮔﻰ و اﻗﺴﺎم ﻟﻮازم ﮐﺎﻣﺮاﻧﻰ و اﻳﻦ ﺑﻮاﺳﻄﻪ آن ﻧﻌﻤﺖ ﺑﺨﺸﻰ ﺑﺰرگ و ﺑﺰرﮔﺘﺮت ﺑﻮد ﺑﺮ ﻣﻦ و آن اﺣﺴﺎن دﻳﺮﻳﻨﻪ‬
‫ات ﺑﻮد‬

‫ﺻ َﺮﻓْﺖَ َﻋﻨّﻰ ُﮐ ﱠﻞ اﻟﻨﱢﻘَﻢِ‬

‫ﻰ ﺟَﻤﯿ َﻊ اﻟﻨﱢﻌَﻢِ َو َ‬
‫ﻰ َﺣﺘّﻰ اِذا اَ ْﺗ َﻤﻤْﺖَ َﻋﻠَ ﱠ‬
‫اِﻟَ ﱠ‬
‫ﻧـﺴـﺒـﺖ ﺑـﻪ ﻣﻦ ﺗﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺗﻤﺎم ﻧﻌﻤﺘﮫﺎ را ﺑﺮ ﻣﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﮐﺮدى و ﺗﻤﺎم رﻧﺠﮫﺎ و ﺑﻼھﺎ را از ﻣﻦ دور ﺳﺎﺧﺘﻰ‬

‫ﮏ اَنْ َدﻟَ ْﻠﺘَﻨﻰ اِﻟﻰ ﻣﺎ ﯾُﻘَ ﱢﺮﺑُﻨﻰ‬

‫ﮏ َﺟﮭْﻠﻰ َوﺟُﺮْ اءَﺗﻰ َﻋﻠَ ْﯿ َ‬
‫ﻟَ ْﻢ ﯾَ ْﻤﻨَ ْﻌ َ‬
‫ﺑﺎز ھﻢ ﻧﺎداﻧﻰ و دﻟﯿﺮى ﻣﻦ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮت ﻧﺸﺪ از اﻳﻨﮑﻪ راھﻨﻤﺎﻳﯿﻢ ﮐﺮدى ﺑﺪاﻧﭽﻪ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺰدﻳﮏ ﮐﻨﺪ‬

‫ﮏ‬
‫ﮏ اَ َﺟ ْﺒﺘَﻨﻰ َواِنْ َﺳﺌَ ْﻠﺘُ َ‬
‫ﮏ ﻓَﺎ ِنْ َدﻋَﻮْ ﺗُ َ‬
‫ﮏ َو َوﻓﱠ ْﻘﺘَﻨﻰ ﻟِﻤﺎ ﯾُﺰْ ﻟِﻔُﻨﻰ ﻟَ َﺪ ْﯾ َ‬
‫اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫و ﻣﻮﻓﻘﻢ داﺷﺘﻰ ﺑﺪاﻧﭽﻪ ﻣﺮا ﺑﻪ درﮔﺎھﺖ ﻣﻘﺮب ﺳﺎزد ﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﺨﻮاﻧﻤﺖ ﭘﺎﺳﺨﻢ دھﻰ و اﮔﺮ ﺑﺨﻮاھﻢ از ﺗﻮ‬

‫ﮏ‬
‫ﮏ ِز ْدﺗَﻨﻰ ﮐُﻞﱡ ذﻟِ َ‬
‫ﮏ َﺷﮑَﺮْ ﺗَﻨﻰ َواِنْ َﺷﮑَﺮْ ﺗُ َ‬
‫اَ ْﻋﻄَ ْﯿﺘَﻨﻰ َواِنْ اَطَ ْﻌﺘُ َ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﮐﻨﻰ و اﮔﺮ اطﺎﻋﺘﺖ ﮐﻨﻢ ﻗﺪرداﻧﻰ ﮐﻨﻰ و اﮔﺮ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارﻳﺖ ﮐﻨﻢ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﯿﻔﺰاﻳﻰ و ھﻤﻪ اﻳﻨﮫﺎ‬

‫ﮏ ﻣِﻦْ ُﻣ ْﺒﺪِئٍ‬
‫ﮏ ُﺳﺒْﺤﺎﻧَ َ‬
‫ﻰ ﻓَ ُﺴﺒْﺤﺎﻧَ َ‬
‫ﮏ اِﻟَ ﱠ‬
‫ﻰ َواِﺣْ ﺴﺎﻧِ َ‬
‫ﮏ َﻋﻠَ ﱠ‬
‫اِﮐْﻤﺎ ٌل ﻻَ◌ِ ْﻧ ُﻌ ِﻤ َ‬
‫ﺑـﺮاى ﮐـﺎﻣـﻞ ﺳـﺎﺧﺘﻦ ﻧﻌﻤﺘﮫﺎى ﺗﻮ اﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﻦ و اﺣﺴﺎﻧﻰ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ دارى ﭘﺲ ﻣﻨﺰھﻰ ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﻨﺰه از آن رو ﮐﻪ آﻏﺎزﻧﺪه‬

‫ﮏيا‬
‫ک ﻓَﺎ َءىَ◌ُ ◌ّ ﻧِ َﻌ ِﻤ َ‬
‫ک َو َﻋﻈُﻤَﺖْ اﻻﱠ ُؤ َ‬
‫ﻣُﻌﯿ ٍﺪ ﺣَﻤﯿ ٍﺪ ﻣَﺠﯿ ٍﺪ ﺗَﻘَ ﱠﺪﺳَﺖْ اَﺳْﻤﺂ ُؤ َ‬
 ‫ﻧﻌﻤﺘﻰ و ﺑﺎزﮔﺮداﻧﻨﺪه و ﺳﺘﻮده و ﺑﺰرﮔﻮارى ﺑﺴﻰ ﭘﺎﮐﯿﺰه اﺳﺖ ﻧﺎﻣﮫﺎى ﺗﻮ و ﺑﺰرگ اﺳﺖ ﻧﻌﻤﺘﮫﺎى ﺗﻮ ﭘﺲ اى‬

‫ک ا َءﻗُﻮ ُم ﺑِﮭﺎ ُﺷﮑْﺮاً َو ِھ َﻰ ﯾﺎ‬

‫ى ﻋَﻄـﺎﯾﺎ َ‬
‫اِﻟﮭﻰ اُﺣْ ﺼﻰ َﻋﺪَداً َو ِذﮐْﺮاً ا َء ْم اَ ﱡ‬
‫ﻣـﻌـﺒـﻮد ﻣـﻦ ﮐـﺪاﻣـﯿـﮏ از ﻧﻌﻤﺘﮫﺎﻳﺖ را ﺑﺸﻤﺎره درآورده و ﻳﺎد ﮐﻨﻢ ﻳﺎ ﺑﺮاى ﮐﺪاﻣﯿﮏ از ﻋﻄﺎھﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارى اﻗﺪام ﮐﻨﻢ در ﺻﻮرﺗﻰ‬
‫ﮐﻪ آﻧﮫﺎ‬

‫ﺼﯿَﮭَﺎ اﻟْﻌﺂ ّدوُنَ اءَوْ ﯾَ ْﺒﻠُ َﻎ ِﻋﻠْﻤﺎ ً ﺑِﮭَﺎ اﻟْﺤﺎﻓِﻈُﻮنَ ﺛُ ﱠﻢ‬

‫َربﱢ اَ ْﮐﺜَ ُﺮ ﻣِﻦْ اَنْ ﯾُﺤْ ِ‬
‫اى ﭘﺮوردﮔﺎر ﻣﻦ ﺑﯿﺶ از آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺑﮕﺮان ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ آﻧﮫﺎ را ﺑﺸﻤﺎرﻧﺪ ﻳﺎ داﻧﺶ ﺣﺎﻓﻈﺎن ﺑﺪاﻧﮫﺎ رﺳﺪ ﺳﭙﺲ اى ﺧﺪا‬

‫ﻀﺮّآ ِء ا َء ْﮐﺜَ ُﺮ ِﻣﻤّﺎ ظَﮭَ َﺮ ﻟﻰ‬

‫ﻀ ﱢﺮ وَاﻟ ﱠ‬
‫ﺻ َﺮﻓْﺖَ َو َدرَا ْءتَ َﻋﻨّﻰ اَﻟﻠّﮭُ ﱠﻢ ﻣِﻦَ اﻟ ُ‬
‫ﻣﺎ َ‬
‫آﻧـﭽـﻪ را از ﺳﺨﺘﻰ و ﮔﺮﻓﺘﺎرى از ﻣﻦ دور ﮐﺮده و ﺑﺎز داﺷﺘﻰ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻮده از آﻧﭽﻪ ﺑﺮاﻳﻢ آﺷﮑﺎر ﺷﺪ‬

‫ﻣِﻦَ اﻟْﻌﺎﻓِﯿَ ِﮫ وَاﻟ ﱠﺴﺮّآ ِء َواَﻧـ َﺎ اَ ْﺷﮭَ ُﺪ ﯾﺎ اِﻟﮭﻰ ﺑِﺤَﻘﯿﻘَ ِﮫ اﯾﻤﺎﻧﻰ َو َﻋ ْﻘ ِﺪ‬
‫از ﺗـﻨـﺪرﺳـﺘـﻰ و ﺧـﻮﺷﻰ و ﻣﻦ ﮔﻮاھﻰ دھﻢ ﺧﺪاﻳﺎ ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ اﻳﻤﺎن ﺧﻮدم و ﺑﺪاﻧﭽﻪ ﺗﺼﻤﯿﻤﺎت ﻳﻘﯿﻨﻢ ﺑﺪان ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ‬

‫ﺢ ﺗَﻮْ ﺣﯿﺪى وَﺑﺎ ِط ِﻦ َﻣ ْﮑﻨُﻮ ِن ﺿَﻤﯿﺮى‬

‫ﺺ ﺻَﺮﯾ ِ‬
‫ت ﯾَﻘﯿﻨﻰ وَﺧﺎﻟِ ِ‬
‫َﻋﺰَﻣﺎ ِ‬
‫و ﺗﻮﺣﯿﺪ ﺧﺎﻟﺺ و ﺑﻰ ﺷﺎﺋﺒﻪ ﺧﻮد و درون ﺳﺮﭘﻮﺷﯿﺪه ﻧﮫﺎدم‬

‫ق‬
‫ﺻ ْﻔ َﺤ ِﮫ َﺟﺒﯿﻨﻰ َوﺧُﺮْ ِ‬
‫ﻖ ﻣَﺠﺎرى ﻧُﻮ ِر ﺑَﺼَﺮى َواَﺳﺎرﯾ ِﺮ َ‬
‫َوﻋَﻼﺋِ ِ‬
‫و رﺷﺘﻪ ھﺎى دﻳﺪ ﻧﻮر ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ و ﺧﻄﻮط ﺻﻔﺤﻪ ﭘﯿﺸﺎﻧﯿﻢ‬

‫خ َﺳﻤْﻌﻰ‬
‫ب ﺳِﻤﺎ ِ‬
‫ب ﻧَﻔْﺴﻰ َو َﺧﺬارﯾﻒِ ﻣﺎ ِر ِن ﻋِﺮْ ﻧﯿﻨﻰ َوﻣَﺴﺎ ِر ِ‬
‫ﻣَﺴﺎ ِر ِ‬
‫و رﺧﻨﻪ ھﺎى راھﮫﺎى ﺗﻨﻔﺴﻢ و ﭘﺮده ھﺎى ﻧﺮﻣﻪ ﺑﯿﻨﯿﻢ و راھﮫﺎى ﭘﺮده ﮔﻮﺷﻢ‬

‫ت ﻟَ ْﻔ ِﻆ ﻟِﺴﺎﻧﻰ َو َﻣ ْﻐ َﺮ ِز‬
‫ى َو َﺣﺮَﮐﺎ ِ‬
‫طﺒَﻘَﺖْ َﻋﻠَ ْﯿ ِﮫ َﺷﻔَﺘﺎ َ‬
‫ﺿﻤﱠﺖْ َواَ ْ‬
‫وَﻣﺎ ُ‬
‫و آﻧـﭽـﻪ ﺑـﭽـﺴـﺒـﺪ و روى ھـﻢ ﻗـﺮار ﮔـﯿـﺮد ﺑـﺮ آن دو ﻟﺒـﻢ و ﺣـﺮﮐـﺘـﮫـﺎى ﺗـﻠﻔﻆ زﺑﺎﻧﻢ و ﻣﺤﻞ ﭘﯿﻮﺳﺖ ﮐﺎم‬

‫ﻄﻌَﻤﻰ َو َﻣ ْﺸ َﺮﺑﻰ‬
‫غ َﻣ ْ‬
‫ﺖ اَﺿْ ﺮاﺳﻰ َوﻣَﺴﺎ ِ‬
‫ﮏ ﻓَﻤﻰ َوﻓَﮑّﻰ َوﻣَﻨﺎﺑِ ِ‬
‫َﺣﻨَ ِ‬
‫)ﻓـﮏ ﺑـﺎﻻى ( دھـﺎن و آرواره ام و ﻣـﺤـﻞ ﺑـﯿـﺮون آﻣـﺪن دﻧـﺪاﻧـﮫـﺎﻳـﻢ و ﻣﺤﻞ ﭼﺸﯿﺪن ﺧﻮراک و آﺷﺎﻣﯿﺪﻧﯿﮫﺎ‬
‫غ َﺣﺒﺎﱠﺋِ ِﻞ ُﻋﻨُﻘﻰ َوﻣَﺎ ا ْﺷﺘَ َﻤ َﻞ ﻋَﻠ ْﯿ ِﮫ ﺗﺎﻣُﻮ ُر‬
‫ع ﻓﺎ ِر ِ‬
‫ﯾﻤ َﻮﺣِﻤﺎﻟَ ِﮫ اُ ﱢم رَا ْءﺳﻰ َوﺑُﻠُﻮ ِ‬
‫و رﺷـﺘـﻪ و ﻋﺼﺐ ﻣﻐﺰ ﺳﺮم و ﻟﻮﻟﻪ )ﺣﻠﻖ ( ﻣﺘﺼﻞ ﺑﻪ رﮔﮫﺎى ﮔﺮدﻧﻢ و آﻧﭽﻪ در ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ آن را‬

‫ب ﻗَﻠْﺒﻰ وَا َءﻓْﻼ ِذ َﺣﻮاﺷﻰ‬

‫ﺻﺪْرى وَﺣﻤﺎﺋِ ِﻞ َﺣ ْﺒ ِﻞ َوﺗﯿﻨﻰ َوﻧِﯿﺎ ِط ﺣِﺠﺎ ِ‬
‫َ‬
‫ﻗﻔﺴﻪ ﺳﯿﻨﻪ ام و رﺷﺘﻪ ھﺎى رگ ﻗﻠﺒﻢ و ﺷﺎھﺮگ ﭘﺮده دﻟﻢ و ﭘﺎره ھﺎى ﮔﻮﺷﻪ و ﮐﻨﺎر‬

‫ق ﻣَﻔﺎﺻِﻠﻰ َوﻗَﺒﺾُ‬
‫َﮐﺒِﺪى وَﻣﺎ َﺣ َﻮ ْﺗﮫُ ﺷَﺮاﺳﯿﻒُ اَﺿْ ﻼﻋﻰ َوﺣِﻘﺎ ُ‬
‫ﺟﮕﺮم و آﻧﭽﻪ را در ﺑﺮدارد اﺳﺘﺨﻮاﻧﮫﺎى دﻧﺪه ھﺎﻳﻢ و ﺳﺮﺑﻨﺪھﺎى اﺳﺘﺨﻮاﻧﮫﺎﻳﻢ و اﻧﻘﺒﺎض‬

‫ﻋَﻮاﻣِﻠﻰ َواَطﺮافُ ◌ِ اَﻧﺎﻣِﻠﻰ َوﻟَﺤْ ﻤﻰ َودَﻣﻰ َو َﺷﻌْﺮى َوﺑَﺸَﺮى‬

‫ﻋﻀﻼت ﺑﺪﻧﻢ و اطﺮاف ﺳﺮ اﻧﮕﺸﺘﺎﻧﻢ و ﮔﻮﺷﺘﻢ و ﺧﻮﻧﻢ و ﻣﻮى ﺑﺪﻧﻢ و ﺑﺸﺮه ﭘﻮﺳﺘﻢ‬

‫ﺼﺒﻰ َوﻋِﻈﺎﻣﻰ َو ُﻣﺨّﻰ َو ُﻋﺮُوﻗﻰ َوﺟَﻤﯿﻊُ◌ِ َﺟﻮارِﺣﻰ َوﻣَﺎ‬

‫ﺼﺒﻰ َوﻗَ َ‬
‫َو َﻋ َ‬
‫و ﻋﺼﺒﻢ و ﺳﺎﻗﻢ و اﺳﺘﺨﻮاﻧﻢ و ﻣﻐﺰم و رﮔﮫﺎﻳﻢ و ﺗﻤﺎم اﻋﻀﺎء و ﺟﻮارﺣﻢ و آﻧﭽﻪ ﺑﺮ اﻳﻨﮫﺎ‬

‫ﺖ اﻻَ◌ْ رْ ضُ ِﻣﻨّﻰ َوﻧَﻮْ ﻣﻰ‬

‫ﮏ اَﯾّﺎ َم رِﺿﺎﻋﻰ وَﻣﺎ اَﻗﻠﱠ ِ‬
‫ا ْﻧﺘَ َﺴ َﺞ ﻋَﻠﻰ ذﻟِ َ‬
‫ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪه از دوران ﺷﯿﺮﺧﻮارﮔﯿﻢ و آﻧﭽﻪ را زﻣﯿﻦ از ﻣﻦ ﺑﺮ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺧﻮاﺑﻢ‬

‫ت ُرﮐُﻮﻋﻰ َو ُﺳﺠُﻮدى اَنْ ﻟَﻮْ ﺣﺎ َوﻟْﺖُ‬

‫َوﯾَﻘَﻈَﺘﻰ َو ُﺳﮑُﻮﻧﻰ َو َﺣﺮَﮐﺎ ِ‬
‫و ﺑﯿﺪارﻳﻢ و آرﻣﯿﺪﻧﻢ و ﺣﺮﮐﺘﮫﺎى رﮐﻮع و ﺳﺠﻮد ﻣﻦ )ﮔﻮاھﻰ دھﻢ ( ﮐﻪ اﮔﺮ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮم‬

‫ى ُﺷﮑْﺮَ‬
‫ب ﻟَﻮْ ُﻋﻤﱢﺮْ ﺗُﮭﺎ اَنْ ا ُء َؤ ﱢد َ‬
‫وَاﺟْ ﺘَﮭَﺪْتُ َﻣﺪَى اﻻَ◌ْ ﻋﺼﺎ ِر وَاﻻَ◌ْ ﺣْ ﻘﺎ ِ‬
‫و ﺑﮑﻮﺷﻢ در طﻮل ﻗﺮون و اﻋﺼﺎر ﺑﺮ ﻓﺮض ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻋﻤﺮى ﺑﮑﻨﻢ و ﺑﺨﻮاھﻢ ﺷﮑﺮ‬

‫ﻰ ﺑِ ِﮫ‬
‫ﺐ َﻋﻠَ ﱠ‬
‫ﮏ ا ْﻟﻤُﻮ َﺟ ِ‬
‫ﮏ اِﻻّ ﺑِ َﻤﻨﱢ َ‬
‫ﮏ ﻣَﺎ ا ْﺳﺘَﻄَﻌْﺖُ ذﻟِ َ‬
‫وا ِﺣ َﺪ ٍه ﻣِﻦْ ا َء ْﻧ ُﻌ ِﻤ َ‬
‫ﻳـﮑﻰ از ﻧﻌﻤﺘﮫﺎى ﺗﻮ را ﺑﺠﺎ آورم ﻧﺨﻮاھﻢ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺟﺰ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﺧﻮد ﮐﻪ آن ﺧﻮد واﺟﺐ ﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ‬

‫ک اَﺑَﺪاً َﺟﺪﯾﺪاً َوﺛَﻨﺂ ًء طﺎرِﻓﺎ ً ﻋَﺘﯿﺪاً اَ َﺟﻞْ وَﻟﻮْ َﺣ َﺮﺻْ ﺖُ اَﻧـ َﺎ‬
‫ُﺷ ْﮑ ُﺮ َ‬
 ‫ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارﻳﺖ را دوﺑﺎره از ﻧﻮ و ﻣﻮﺟﺐ ﺳﺘﺎﻳﺸﻰ ﺗﺎزه و رﻳﺸﻪ دار ﮔﺮدد آرى و اﮔﺮ ﺣﺮﻳﺺ ﺑﺎﺷﻢ ﻣﻦ‬

‫ﮏ ﺳﺎﻟِﻔِ ِﮫ َو اﻧِﻔِ ِﮫ ﻣﺎ‬

‫ﺼ َﻰ ﻣَﺪى اِﻧْﻌﺎ ِﻣ َ‬
‫ﮏ اءَنْ ﻧُﺤْ ِ‬
‫وَاﻟْﻌﺂدﱡونَ ﻣِﻦْ اَﻧﺎ ِﻣ َ‬
‫و ﺣﺴﺎﺑﮕﺮان از ﻣﺨﻠﻮﻗﺖ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاھﯿﻢ اﻧﺪازه ﻧﻌﻤﺖ ﺑﺨﺸﯿﮫﺎى ﺗﻮ را از ﮔﺬﺷﺘﻪ و آﻳﻨﺪه‬

‫ﮏ َواَﻧْﺖَ ا ْﻟﻤُﺨْ ﺒِ ُﺮ ﻓﻰ‬

‫ﺼﯿﻨﺎهُ اَﻣَﺪاًھَﯿْﮭﺎتَ اءﻧّﻰ ذﻟِ َ‬
‫َﺣﺼَﺮْ ﻧﺎهُ َﻋﺪَداً وَﻻ اَﺣْ َ‬
‫ﺑـﻪ ﺣﺴﺎب درآورﻳﻢ ﻧﺘﻮاﻧﯿﻢ ﺑﺸﻤﺎره درآورﻳﻢ و ﻧﻪ از ﻧﻈﺮ زﻣﺎن و اﻧﺪازه آﻧﺮا اﺣﺼﺎء ﮐﻨﯿﻢ ! ھﯿﮫﺎت ! ﮐﺠﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰى ﻣﯿﺴﺮ اﺳﺖ‬

‫ق َواِنْ ﺗَ ُﻌﺪﱡوا ﻧِ ْﻌ َﻤﮫَ ﷲ ﻻ ﺗُﺤْ ﺼُﻮھﺎ‬

‫ﻖ وَاﻟﻨﱠﺒَﺎ ِء اﻟﺼّﺎ ِد ِ‬
‫ﮏ اﻟﻨّﺎ ِط ِ‬
‫ﮐِﺘﺎﺑِ َ‬
‫و ﺗﻮ ﺧﻮد در ﮐﺘﺎب ﮔﻮﻳﺎ و ﺧﺒﺮ راﺳﺖ و درﺳﺘﺖ ﺧﺒﺮ داده اى ﮐﻪ ))اﮔﺮ ﺑﺸﻤﺎرﻳﺪ ﻧﻌﻤﺖ ﺧﺪا را اﺣﺼﺎء ﻧﺘﻮاﻧﯿﺪ ﮐﺮد((‬

‫ﮏ ﻣﺎ اَ ْﻧ َﺰﻟْﺖَ‬
‫ک َو ُر ُﺳﻠُ َ‬
‫ک َوﺑَﻠﱠﻐَﺖْ اَ ْﻧﺒِﯿﺂ ُؤ َ‬
‫ﮏ اْﻟﻠّﮭُ ﱠﻢ َواِ ْﻧﺒﺂ ُؤ َ‬
‫ق ﮐِﺘﺎﺑُ َ‬
‫ﺻ َﺪ َ‬
‫َ‬
‫ﺧـﺪاﻳـﺎ ﮐـﺘـﺎب ﺗﻮ و ﺧﺒﺮى ﮐﻪ دادى راﺳﺖ اﺳﺖ و رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﭘﯿﻤﺒﺮان و رﺳﻮﻻﻧﺖ ھﺮﭼﻪ را ﺑﺮ اﻳﺸﺎن از وﺣﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﻓﺮوﻓﺮﺳﺘﺎدى‬

‫ﮏ َﻏ ْﯿ َﺮ ا َءﻧّﻰ ﯾﺎ اِﻟﮭﻰ‬
‫ﮏ َو َﺷ َﺮﻋْﺖَ ﻟَﮭُ ْﻢ َوﺑِ ِﮭ ْﻢ ﻣِﻦْ دﯾﻨِ َ‬
‫َﻋﻠَ ْﯿ ِﮭ ْﻢ ﻣِﻦْ وَﺣْ ﯿِ َ‬
‫و آﻧﭽﻪ را ﺗﺸﺮﻳﻊ ﮐﺮدى ﺑﺮاى آﻧﮫﺎ و ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ آﻧﮫﺎ از دﻳﻦ و آﻳﯿﻦ ﺧﻮد ﺟﺰ اﻳﻨﮑﻪ ﻣﻌﺒﻮدا‬

‫اَ ْﺷﮭَ ُﺪ ﺑِﺞَ◌ُ ھْﺪى َو ِﺟﺪّى َو َﻣ ْﺒﻠَﻎِ طﺎﻋَﺘﻰ َو ُوﺳْﻌﻰ وَا َءﻗُﻮ ُل ﻣُﺆْ ﻣِﻨﺎ ً‬
‫ﻣﻦ ﮔﻮاھﻰ دھﻢ ﺑﻪ ﺳﻌﻰ و ﮐﻮﺷﺸﻢ و ﺑﻪ اﻧﺪازه رﺳﺎﺋﻰ طﺎﻋﺖ و وﺳﻌﻢ و از روى اﻳﻤﺎن‬

‫اﻟﱠﺬى ﻟَ ْﻢ ﯾَﺘﱠ ِﺨ ْﺬ َوﻟَﺪاً ﻓَﯿَﮑُﻮنَ ﻣَﻮْ رُوﺛﺎ ً َوﻟَ ْﻢ ﯾَﮑُﻦْ ﻟَﮫُ‬ ‫ﻣُﻮﻗِﻨﺎ ً اَ ْﻟ َﺤ ْﻤ ُﺪ‬
‫و ﻳﻘﯿﻦ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻢ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺧﺪاﻳﻰ را ﺳﺰاﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﮕﯿﺮد ﻓﺮزﻧﺪى ﺗﺎ از او ارث ﺑﺮﻧﺪ و ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺮاﻳﺶ‬

‫ﮏ ﻓﻰ ُﻣ ْﻠ ِﮑ ِﮫ ﻓَﯿُﻀﺂدَ◌ُ ◌ّ هُ ﻓﯿَﻤﺎ ا ْﺑﺘَ َﺪ َع وَﻻ َوﻟِﻰﱡ ﻣِﻦَ اﻟ ﱡﺬ ﱢل ﻓَﯿُﺮْ ﻓِ َﺪهُ ﻓﯿﻤﺎ‬

‫ﺷَﺮﯾ ٌ‬
‫ﺷـﺮﻳـﮑـﻰ در ﻓـﺮﻣـ ﺎﻧـﺮواﻳـﻰ ﺗـﺎ ﺑـﺎ او ﺿﺪّﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪ در آﻧﭽﻪ ﭘﺪﻳﺪ آورد و ﻧﻪ ﻧﮕﮫﺪارى از ﺧﻮارى دارد ﺗﺎ ﮐﻤﮑﺶ ﮐﻨﺪ در آﻧﭽﻪ‬

‫ﺻﻨَ َﻊ ﻓَ ُﺴﺒْﺤﺎﻧَﮫُ ُﺳﺒْﺤﺎﻧَﮫُ ﻟَﻮْ ﮐﺎنَ ﻓﯿﮭِﻤﺎ اﻟِﮭَﮫٌ اِﻻ ﷲ ﻟَﻔَ َﺴﺪَﺗﺎ َوﺗَﻔَﻄﱠ َﺮﺗﺎ‬
‫َ‬
‫ﺑﻮﺟﻮد آورد ﭘﺲ ﻣﻨﺰه ﺑﺎد ﻣﻨﺰه ﮐﻪ اﮔﺮ ﺑﻮد در آﺳﻤﺎن و زﻣﯿﻦ ﺧﺪاﻳﺎﻧﻰ ﺟﺰ او ھﺮ دو ﺗﺒﺎه ﻣﻰ ﺷﺪﻧﺪ و از ھﻢ ﻣﺘﻼﺷﻰ ﻣﻰ ﮔﺸﺘﻨﺪ‬
 ‫ﺼ َﻤ ِﺪ اﻟﱠﺬى ﻟَ ْﻢ ﯾَﻠِ ْﺪ َوﻟَ ْﻢ ﯾُﻮﻟَ ْﺪ َوﻟَ ْﻢ ﯾَﮑُﻦْ‬
‫ُﺳﺒْﺤﺎنَ ﷲ اﻟْﻮا ِﺣ ِﺪ اﻻَ◌ْ َﺣ ِﺪ اﻟ ﱠ‬
‫ﻣﻨﺰه اﺳﺖ ﺧﺪاى ﻳﮕﺎﻧﻪ ﻳﮑﺘﺎى ﺑﻰ ﻧﯿﺎزى ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪ ﻧﺪارد و ﻓﺮزﻧﺪ ﮐﺴﻰ ﻧﯿﺴﺖ و ﻧﯿﺴﺖ‬

‫َﺣﻤْﺪاً ﯾُﻌﺎ ِد ُل َﺣ ْﻤ َﺪ َﻣﻼﱠﺋِ َﮑﺘِ ِﮫ ا ْﻟ ُﻤﻘَﺮﱠﺑﯿﻦَ َواَ ْﻧﺒِﻲ آﺋِ ِﮫ‬ ‫ﻟَﮫُ ُﮐﻔُﻮاً اَ َﺣ ٌﺪ اَ ْﻟ َﺤ ْﻤ ُﺪ‬
‫ﺑﺮاﻳﺶ ھﻤﺘﺎﻳﻰ ھﯿﭽﮑﺲ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺧﺪاى را اﺳﺖ ﺳﺘﺎﻳﺸﻰ ﮐﻪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﻣﻘﺮب او و ﭘﯿﻤﺒﺮان‬

‫ﺻﻠﱠﻰ ﷲ ﻋَﻠﻰ ِﺧﯿَ َﺮﺗِ ِﮫ ُﻣ َﺤ ﱠﻤ ٍﺪ ﺧﺎﺗَﻢِ اﻟﻨﱠﺒِﯿّﯿﻦَ وَآﻟِ ِﮫ‬

‫ا ْﻟﻤُﺮْ ﺳَﻠﯿﻦَ َو َ‬
‫ﻣـﺮﺳـﻠﺶ ﺑـﺎﺷـﺪ و درود ﺧـﺪا ﺑـﺮ ﺑـﮫـﺘـﺮﻳـﻦ ﺧـﻠﻘـﺶ ﻣـﺤـﻤـﺪ ﺧـﺎﺗـﻢ ﭘـﯿـﻤـﺒـﺮان و آل‬

‫اﻟﻄﱠﯿـ ِﺒـﯿـﻦَ اﻟﻄـ ّﺎھـ ِﺮﯾـﻦَ اﻟْﻤـ ُﺨـﻠَﺼـﯿـﻦَ َوﺳـَﻠﱠ َﻢ‬

‫ﭘﺎک و ﭘﺎﮐﯿﺰه و ﺧﺎﻟﺺ او ﺑﺎد و ﺳﻼم‬

‫ﭘـﺲ ﺷـﺮوع ﻓـﺮﻣـﻮد آن ﺣـﻀـﺮت در ﺳـﺆ ال و اھﺘﻤﺎم ﻧﻤﻮد در دُﻋﺎ و آب از دﻳﺪه ھﺎى‬

‫ﻣﺒﺎ َرﮐَﺶ ﺟﺎرى ﺑﻮد ﭘﺲ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫اَﻟﻠّﮭُ ﱠﻢ اﺟْ َﻌﻠْﻨﻰ‬

‫ﺧﺪاﻳﺎ ﭼﻨﺎﻧﻢ‬

‫ﮏ‬
‫ﺼﯿَﺘِ َ‬
‫ﮏ وَﻻ ﺗُ ْﺸﻘِﻨﻰ ﺑِ َﻤ ْﻌ ِ‬
‫ک َواَ ْﺳ ِﻌﺪْﻧﻰ ﺑِﺘَﻘﻮﯾ َ‬
‫ک ﮐَﺎﻧّﻰ اَرا َ‬
‫اَﺧْ ﺸﺎ َ‬
‫ﺗﺮﺳﺎن ﺧﻮدت ﮐﻦ ﮐﻪ ﮔﻮﻳﺎ ﻣﻰ ﺑﯿﻨﻤﺖ و ﺑﻪ ﭘﺮھﯿﺰﮐﺎرى از ﺧﻮﻳﺶ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻢ ﮔﺮدان و ﺑﻪ واﺳﻄﻪ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯿﺖ ﺑﺪﺑﺨﺘﻢ ﻣﮑﻦ‬

‫ک َﺣﺘّﻰ ﻻ ا ُء ِﺣﺐﱠ ﺗَﻌْﺠﯿ َﻞ ﻣﺎ‬

‫ﮏ َوﺑﺎرِکْ ﻟﻰ ﻓﻰ ﻗَ َﺪ ِر َ‬
‫َوﺧِﺮْ ﻟﻰ ﻓﻰ ﻗَﻀﺂﺋِ َ‬
‫و در ﺳـﺮﻧـﻮﺷـﺖ ﺧﻮد ﺧﯿﺮ ﺑﺮاﻳﻢ ﻣﻘﺪر ﮐﻦ و ﻣﻘﺪراﺗﺖ را ﺑﺮاﻳﻢ ﻣﺒﺎرک ﮔﺮدان ﺗﺎ ﭼﻨﺎن ﻧﺒﺎﺷﻢ ﮐﻪ ﺗﻌﺠﯿﻞ آﻧﭽﻪ را‬

‫ى ﻓﻰ ﻧَﻔْﺴﻰ وَا ْﻟﯿَﻘﯿﻦَ‬

‫اَﺧﱠﺮْ تَ َوﻻ ﺗَﺎْﺧﯿ َﺮ ﻣﺎ َﻋ ﱠﺠﻠْﺖَ اَﻟﻠّﮭُ ﱠﻢ اﺟْ ﻌَﻞْ ﻏِﻨﺎ َ‬
‫ﺗـﻮ ﭘـﺲ اﻧـﺪاﺧﺘﻪ اى ﺑﺨﻮاھﻢ و ﻧﻪ ﺗﺎءﺧﯿﺮ آﻧﭽﻪ ر ا ﺗﻮ ﭘﯿﺶ اﻧﺪاﺧﺘﻪ اى ﺧﺪاﻳﺎ ﻗﺮار ده ﺑﻰ ﻧﯿﺎزى در ﻧﻔﺲ ﻣﻦ و ﻳﻘﯿﻦ‬

‫ﻓﻰ ﻗَﻠْﺒﻰ وَاﻻِ◌ْ ﺧْ ﻼصَ ﻓﻰ َﻋﻤَﻠﻰ وَاﻟﻨﱡﻮ َر ﻓﻰ ﺑَﺼَﺮى وَا ْﻟﺒَﺼﯿ َﺮهَ ﻓﻰ‬
 ‫در دﻟﻢ و اﺧﻼص در ﮐﺮدارم و روﺷﻨﻰ در دﻳﺪه ام و ﺑﯿﻨﺎﻳﻰ در‬

‫دﯾﻨﻰ َو َﻣﺘﱢﻌْﻨﻰ ﺑِ َﺠﻮارِﺣﻰ وَاﺟْ ﻌَﻞْ َﺳﻤْﻌﻰ َوﺑَﺼَﺮى اَﻟْﻮا ِرﺛَ ْﯿ ِﻦ ِﻣﻨّﻰ‬
‫دﻳـﻨـﻢ و ﻣـﺮا از اﻋـﻀـﺎ و ﺟﻮارﺣﻢ ﺑﮫﺮه ﻣﻨﺪ ﮐﻦ و ﮔﻮش و ﭼﺸﻢ ﻣﺮا وارث ﻣﻦ ﮔﺮدان )ﮐﻪ ﺗﺎ دم ﻣﺮگ ﺑﺴﻼﻣﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ(‬

‫ﮏ‬
‫وَا ْﻧﺼُﺮْ ﻧﻰ ﻋَﻠﻰ ﻣَﻦْ ظَﻠَﻤَﻨﻰ َواَرِﻧﻰ ﻓﯿ ِﮫ ﺛﺎرى َوﻣَـﺎءرِﺑﻰ َواَﻗِ ﱠﺮ ﺑِﺬﻟِ َ‬
‫و ﻳﺎرﻳﻢ ده ﺑﺮ آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﺘﻢ ﮐﺮده و اﻧﺘﻘﺎم ﮔﯿﺮى ﻣﺮا و آرزوﻳﻢ را درﺑﺎره اش ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻨﻤﺎﻳﺎن‬

‫َﻋﯿْﻨﻰ اَﻟﻠﱠﮭُ ﱠﻢ ا ْﮐﺸِﻒْ ﮐُﺮْ ﺑَﺘﻰ وَا ْﺳﺘُﺮْ ﻋَﻮْ َرﺗﻰ َو ْا ْﻏﻔِﺮْ ﻟﻰ ﺧَﻄﯿﱠﺌَﺘﻰ‬
‫و دﻳﺪه ام را در اﻳﻦ ﺑﺎره روﺷﻦ ﮐﻦ ﺧﺪاﻳﺎ ﻣﺤﻨﺘﻢ را ﺑﺮطﺮف ﮐﻦ و زﺷﺘﯿﮫﺎﻳﻢ ﺑﭙﻮﺷﺎن و ﺧﻄﺎﻳﻢ ﺑﯿﺎﻣﺮز‬

‫ﮏ رِھﺎﻧﻰ َو ْا َﺟﻌْﻞْ ﻟﻰ ﯾﺎ اِﻟﮭﻰ اﻟ ﱠﺪ َر َﺟﮫَ ا ْﻟ ُﻌﻠْﯿﺎ ﻓِﻰ‬

‫وَاﺧْ ﺴَﺎ ْء َﺷﯿْﻄﺎﻧﻰ َوﻓُ ﱠ‬
‫و ﺷـﯿـﻄـﺎن و اھـﺮﻳـﻤـﻨـﻢ را از ﻣـﻦ ﺑﺮان و ذﻣﻪ ام را از ﮔِﺮو ﺑِﺮَھﺎن و ﻗﺮار ده ﺧﺪاﻳﺎ ﺑﺮاى ﻣﻦ درﺟﻪ واﻻ در‬

‫ﮏ ا ْﻟ َﺤ ْﻤ ُﺪ ﮐَﻤﺎ َﺧﻠَ ْﻘﺘَﻨﻰ ﻓَ َﺠ َﻌ ْﻠﺘَﻨﻰ ﺳَﻤﯿﻌﺎ ً‬

‫ﻻ ِﺧ َﺮ ِه وَاﻻُ◌ْ وْ ﻟﻰ اَﻟﻠّﮭُ ﱠﻢ ﻟَ َ‬
‫ا ْ‬
‫آﺧﺮت و در دﻧﯿﺎ ﺧﺪاﻳﺎ ﺣﻤﺪ ﺗﻮ را اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮا آﻓﺮﻳﺪى و ﺷﻨﻮا‬

‫ﮏ ا ْﻟ َﺤ ْﻤ ُﺪ ﮐَﻤﺎ َﺧﻠَ ْﻘﺘَﻨﻰ ﻓَ َﺠ َﻌ ْﻠﺘَﻨﻰ َﺧﻠْﻘﺎ ً َﺳ ِﻮﯾّﺎ ً رَﺣْ َﻤﮫً ﺑﻰ َوﻗَ ْﺪ‬
‫ﺑَﺼﯿﺮاً َوﻟَ َ‬
‫و ﺑـﯿـﻨﺎ ﻗﺮارم دادى و ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺗﻮ را اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮا آﻓﺮﻳﺪى و از روى ﻣﮫﺮى ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ داﺷﺘﻰ‬

‫ﺧﻠﻘﺘﻢ را ﻧﯿﮑﻮ آراﺳﺘﻰ در‬

‫ُﮐﻨْﺖَ ﻋَﻦْ َﺧﻠْﻘﻰ َﻏﻨِﯿّﺎ ً َربﱢ ﺑِﻤﺎ ﺑَﺮَا ْءﺗَﻨْﻰ ﻓَ َﻌ ﱠﺪﻟْﺖَ ﻓِ ْ‬

‫ﻄ َﺮﺗﻰ َربﱢ ﺑِﻤﺎ‬
‫ﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ ﺗﻮ از ﺧﻠﻘﺖ ﻣﻦ ﺑﻰ ﻧﯿﺎز ﺑﻮدى ﭘﺮوردﮔﺎرا ﺑﻪ آﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﺮا ﭘﺪﻳﺪآوردى و در ﺧﻠﻘﺘﻢ اﻋﺘﺪال ﺑﮑﺎر ﺑﺮدى ﭘﺮوردﮔﺎرا ﺑﻪ آﻧﻄﻮر‬

‫ﻰ وَﻓﻰ ﻧَﻔْﺴﻰ‬
‫اَ ْﻧﺸَﺎ ْءﺗَﻨﻰ ﻓَﺎ َﺣْ َﺴﻨْﺖَ ﺻُﻮ َرﺗﻰ َربﱢ ﺑِﻤﺎ اَﺣْ َﺴﻨْﺖَ اِﻟَ ﱠ‬
‫ﮐـﻪ ﺑـﻮﺟـﻮدم آور دى و ﺻـﻮرﺗـﻢ را ﻧـﯿـﮑـﻮ ﮐﺮدى ﭘﺮوردﮔﺎرا ﺑﻪ آﻧﻄﻮر ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ اﺣﺴﺎن ﮐﺮدى و‬

‫ﻰ ﻓَﮭَ َﺪ ْﯾﺘَﻨﻰ‬
‫ﻋﺎﻓَ ْﯿﺘَﻨﻰ َربﱢ ﺑِﻤﺎ َﮐﻼَ◌ْ ﺗَﻨﻰ َو َوﻓﱠ ْﻘﺘَﻨﻰ َربﱢ ﺑِﻤﺎ اَﻧـ َ ْﻌﻤَﺖَ َﻋﻠَ ﱠ‬
 ‫ﻋـﺎﻓـﯿـﺘـﻢ دادى ﭘـﺮوردﮔـﺎرا آﻧـﭽـﻨـﺎﻧـﮑـﻪ ﻣـﺮا ﻣـﺤـﺎﻓﻈﺖ ﮐﺮدى و ﻣﻮﻓﻘﻢ داﺷﺘﻰ ﭘﺮوردﮔﺎرا آﻧﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﺮ ﻣﻦ اﻧﻌﺎم ﮐﺮده و ھﺪاﻳﺘﻢ‬
‫ﻓﺮﻣﻮدى‬

‫ط َﻌ ْﻤﺘَﻨﻰ‬
‫َربﱢ ﺑِﻤﺎ اَوْ ﻟَ ْﯿﺘَﻨﻰ َوﻣِﻦْ ُﮐ ﱢﻞ َﺧ ْﯿ ٍﺮ اَ ْﻋﻄَ ْﯿﺘَﻨﻰ َربﱢ ﺑِﻤﺎ اَ ْ‬
‫ﭘـﺮوردﮔﺎرا ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﺮا ﻣﻮرد اﺣﺴﺎن ﻗﺮار داده و از ھﺮ ﺧﯿﺮى ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﮐﺮدى ﭘﺮوردﮔﺎرا آﻧﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﺮا ﺧﻮراﻧﺪى‬

‫َو َﺳﻘَ ْﯿﺘَﻨﻰ َربﱢ ﺑِﻤﺎ اَ ْﻏﻨَ ْﯿﺘَﻨﻰ َواَ ْﻗﻨَ ْﯿﺘَﻨﻰ َربﱢ ﺑِﻤﺎ اَ َﻋ ْﻨﺘَﻨﻰ َواَ ْﻋﺰَزْ ﺗَﻨﻰ‬
‫و ﻧـﻮﺷـﺎﻧـﺪى ﭘـﺮوردﮔـﺎرا آﻧـﭽـﻨـﺎﻧـﮑـﻪ ﺑـﻰ ﻧـﯿﺎزم ﮐﺮدى و ﺳﺮﻣﺎﻳﻪ ام دادى ﭘﺮوردﮔﺎرا آﻧﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﮐﻤﮑﻢ دادى و ﻋﺰﺗﻢ ﺑﺨﺸﯿﺪى‬

‫ﮏ‬
‫ﺻ ْﻨ ِﻌ َ‬
‫ک اﻟﺼّﺎﻓﻰ َوﯾَﺴﱠﺮْ تَ ﻟﻰ ﻣِﻦْ ُ‬
‫َربﱢ ﺑِﻤﺎ اَ ْﻟﺒَ ْﺴﺘَﻨﻰ ﻣِﻦْ ِﺳ ْﺘ ِﺮ َ‬
‫ﭘﺮوردﮔﺎرا آﻧﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﺮا از ﺧﻠﻌﺖ ﺑﺎﺻﻔﺎﻳﺖ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪى و از ﻣﺼﻨﻮﻋﺎﺗﺖ ﺑﻪ ﺣﺪ‬

‫ﻖ اﻟ ﱡﺪھُﻮ ِر‬
‫ﺻ ﱢﻞ ﻋَﻠﻰ ُﻣ َﺤ ﱠﻤ ٍﺪ َو ا ِل ُﻣ َﺤ ﱠﻤ ٍﺪ َواَ ِﻋﻨّﻰ ﻋَﻠﻰ ﺑَﻮاﱠﺋِ ِ‬
‫اﻟْﮑﺎﻓﻰ َ‬
‫ﮐـﺎﻓـﻰ در اﺧـﺘـﯿـﺎرم ﮔـﺬاردى )ﭼـﻨﺎﻧﮑﻪ اﻳﻦ ھﻤﻪ اﻧﻌﺎم ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﺮدى ( درود ﻓﺮﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﺤﻤﺪ و آل ﻣﺤﻤﺪ و ﮐﻤﮑﻢ ده ﺑﺮ ﭘﯿﺶ آﻣﺪھﺎى‬
‫ﻧﺎﮔﻮار روزﮔﺎر‬

‫ت‬
‫ﺻﺮُوفِ اﻟﻠﱠﯿﺎﻟﻰ وَاﻻَ◌ْ ﯾّﺎمِ َوﻧَ ﱢﺠﻨﻰ ﻣِﻦْ اَھْﻮا ِل اﻟ ﱡﺪﻧْﯿﺎ َو ُﮐﺮُﺑﺎ ِ‬
‫َو ُ‬
‫و ﮐﺸﻤﮑﺸﮫﺎى ﺷﺒﮫﺎ و روزھﺎ و از ھﺮاﺳﮫﺎى دﻧﯿﺎ و اﻧﺪوھﮫﺎى‬

‫ض اَﻟﻠّﮭُ ﱠﻢ ﻣﺎ اَﺧﺎفُ‬
‫ﻻ ِﺧ َﺮ ِھﻮَا ْﮐﻔِﻨﻰ َﺷ ﱠﺮ ﻣﺎ ﯾَ ْﻌ َﻤ ُﻞ اﻟﻈّﺎﻟِﻤُﻮنَ ﻓِﻰ اﻻَ◌ْ رْ ِ‬
‫ا ْ‬
‫آﺧـﺮت ﻧـﺠـﺎﺗﻢ ده و از ﺷﺮ آﻧﭽﻪ ﺳﺘﻤﮕﺮان در زﻣﯿﻦ اﻧﺠﺎم دھﻨﺪ ﻣﺮا ﮐﻔﺎﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎ ﺧﺪاﻳﺎ از آﻧﭽﻪ ﻣﻰ ﺗﺮﺳﻢ‬

‫ﻓَﺎ ْﮐﻔِﻨﻰ وَﻣﺎ اَﺣْ َﺬ ُر ﻓَﻘِﻨﻰ وَﻓﻰ ﻧَﻔْﺴﻰ َودﯾﻨﻰ ﻓَﺎﺣْ ُﺮﺳْﻨﻰ وَﻓﻰ َﺳﻔَﺮى‬
‫ﮐﻔﺎﻳﺘﻢ ﮐﻦ و از آﻧﭽﻪ ﺑﺮﺣﺬرم ‪ ،‬ﻧﮕﺎھﻢ دار و ﺧﻮدم و دﻳﻨﻢ را‬

‫ﻓَﺎﺣْ ﻔَﻈْﻨﻰ وَﻓﻰ اَھْﻠﻰ وَﻣﺎﻟﻰ ﻓَﺎﺧْ ﻠُﻔْﻨﻰ وَﻓﯿﻤﺎ َر َز ْﻗﺘَﻨﻰ ﻓَﺒﺎرِکْ ﻟﻰ‬
‫ﺣـﻔـﻆ ﮐـﻦ و در ﺳﻔﺮ ﻣﺤﺎﻓﻈﺘﻢ ﮐﻦ و در ﺧﺎﻧﻮاده و ﻣﺎﻟﻢ ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﻣﻦ ﺑﺎش و در آﻧﭽﻪ روزﻳﻢ ﮐﺮده اى ﺑﺮﮐﺖ ده و ﻣﺮا‬

‫س ﻓَ َﻌﻈﱢﻤْﻨﻰ َوﻣِﻦْ َﺷ ﱢﺮ ا ْﻟﺠِﻦﱢ‬

‫وَﻓﻰ ﻧَﻔْﺴﻰ ﻓَ َﺬﻟﱢﻠْﻨﻰ وَﻓﻰ اَ ْﻋﯿُ ِﻦ اﻟﻨّﺎ ِ‬
 ‫در ﭘﯿﺶ ﺧﻮدم ﺧﻮار ﮐﻦ و در ﭼﺸﻢ ﻣﺮدم ﺑﺰرﮔﻢ ﮐﻦ و از ﺷﺮ ﺟﻦ‬

‫ﺲ ﻓَ َﺴﻠﱢﻤْﻨﻰ َوﺑِ ُﺬﻧُﻮﺑﻰ ﻓَﻼ ﺗَ ْﻔﻀَﺤْ ﻨﻰ َوﺑِﺴَﺮﯾ َﺮﺗﻰ ﻓَﻼ ﺗُﺨْ ﺰِﻧﻰ‬
‫وَاﻻِ◌ْ ْﻧ ِ‬
‫و اﻧﺲ ﺑﺴﻼﻣﺘﻢ ﺑﺪار و ﺑﻪ ﮔﻨﺎھﺎن رﺳﻮاﻳﻢ ﻣﮑﻦ و ﺑﻪ اﻧﺪﻳﺸﻪ ھﺎى ﺑﺎطﻨﻢ ﺳﺮاﻓﮑﻨﺪه ام ﻣﮑﻦ‬

‫ک ﻓَﻼ ﺗَ ِﮑﻠْﻨﻰ‬
‫ﮏ ﻓَﻼ ﺗَ ْﺴﻠُﺒْﻨﻰ َواِﻟﻰ َﻏ ْﯿ ِﺮ َ‬
‫َوﺑِ َﻌﻤَﻠﻰ ﻓَﻼ ﺗَ ْﺒﺘَﻠِﻨﻰ َوﻧِ َﻌ َﻤ َ‬
‫و ﺑﻪ ﮐﺮدارم د ﭼﺎرم ﻣﺴﺎز و ﻧﻌﻤﺘﮫﺎﻳﺖ را از ﻣﻦ ﻣﮕﯿﺮ و ﺑﺠﺰ ﺧﻮدت ﺑﻪ دﻳﮕﺮى واﮔﺬارم ﻣﮑﻦ‬

‫ﺐ ﻓَﯿَ ْﻘﻄَﻌُﻨﻰ اَ ْم اِﻟﻰ ﺑَﻌﯿ ٍﺪ ﻓَﯿَﺘَ َﺠﮭﱠﻤُﻨﻰ اَ ْم‬

‫اِﻟﮭﻰ اِﻟﻰ ﻣَﻦْ ﺗَ ِﮑﻠُﻨﻰ اِﻟﻰ ﻗَﺮﯾ ٍ‬
‫ﺧـﺪاﻳﺎ ﺑﻪ ﮐﻪ واﮔﺬارم ﻣﻰ ﮐﻨﻰ آﻳﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﻳﺸﺎوﻧﺪى ﮐﻪ از ﻣﻦ ﺑِ ُﺒﺮَد ﻳﺎ ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ اى ﮐﻪ ﻣﺮا از ﺧﻮد دور ﮐﻨﺪ ﻳﺎ ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ‬

‫ﮏ ﻏُﺮْ ﺑَﺘﻰ‬
‫ﮏ اَﻣْﺮى اَ ْﺷﮑُﻮ اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫اِﻟَﻰ ا ْﻟ ُﻤ ْﺴﺘَﻀْ ﻌَﻔﯿﻦَ ﻟﻰ َواَﻧْﺖَ َرﺑّﻰ َوﻣَﻠﯿ ُ‬
‫ﺧﻮارم ﺷﻤﺮﻧﺪ و ﺗﻮﻳﻰ ﭘﺮوردﮔﺎر ﻣﻦ و زﻣﺎﻣﺪار ﮐﺎر ﻣﻦ ﺑﺴﻮى ﺗﻮ ﺷﮑﺎﻳﺖ آرم از ﻏﺮﺑﺖ ﺧﻮد‬

‫ﻰ‬
‫َوﺑُ ْﻌ َﺪ دارى َوھَﻮاﻧﻰ ﻋَﻠﻰ ﻣَﻦْ َﻣﻠﱠ ْﮑﺘَﮫُ اَﻣْﺮى اِﻟﮭﻰ ﻓَﻼ ﺗُﺤْ ﻠِﻞْ َﻋﻠَ ﱠ‬
‫و دورى ﺧـﺎﻧـﻪ ام و ﺧﻮارﻳﻢ ﻧﺰد ﮐﺴﻰ ﮐﻪ زﻣﺎﻣﺪار ﮐﺎر ﻣﻦ ﮐﺮدى ﺧﺪاﻳﺎ ﭘﺲ ﺧﺸﻢ ﺧﻮد را ﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﺒﺎر‬

‫ﮏ َﻏ ْﯿ َﺮ اَنﱠ‬
‫ﻰ ﻓَﻼ اُﺑﺎﻟﻰ ُﺳﺒْﺤﺎﻧَ َ‬
‫ﻀﺒْﺖَ َﻋﻠَ ﱠ‬
‫ﮏ ﻓَﺎ ِنْ ﻟَ ْﻢ ﺗَﮑُﻦْ َﻏ ِ‬
‫ﻀﺒ َ َ‬
‫َﻏ َ‬
‫و اﮔـﺮ ﺑـﺮ ﻣـﻦ ﺧـﺸـﻢ ﻧـﮑـﺮده ﺑـﺎﺷـﻰ ﺑـﺎﮐـﻰ ﻧـﺪارم ـ ﻣـﻨـﺰھـﻰ ﺗـﻮ ـ ﺟـﺰ اﻳـﻨـﮑـﻪ در ﻋـﯿـﻦ ﺣﺎل‬

‫ﮏ اﻟﱠﺬى اَ ْﺷ َﺮﻗَﺖْ ﻟَﮫُ‬

‫ﮏ ﯾﺎ رَبﱢ ﺑِﻨُﻮ ِر وَﺟْ ِﮭ َ‬
‫ﮏ اَوْ َﺳ ُﻊ ﻟﻰ ﻓَﺎ َ ْﺳﺌَﻠُ َ‬
‫ﻋﺎﻓِﯿَﺘَ َ‬
‫ﻋﺎﻓﯿﺖ ﺗﻮ وﺳﯿﻌﺘﺮ اﺳﺖ ﺑﺮاى ﻣﻦ ﭘﺲ از ﺗﻮ ﺧﻮاھﻢ ﭘﺮوردﮔﺎرا ﺑﻪ ﻧﻮر ذاﺗﺖ ﮐﻪ روﺷﻦ ﺷﺪ ﺑﺪان‬

‫ﺻﻞَ◌ُ َح ﺑِ ِﮫ اَ ْﻣ ُﺮ اﻻَ◌ْ وﱠﻟﯿﻦَ‬

‫ﻈﻠُﻤﺎتُ َو َ‬
‫اﻻَ◌ْ رْ ضُ وَاﻟﺴﱠﻤﻮاﺗُ َﻮ ُﮐ ِﺸﻔَﺖْ ﺑِ ِﮫ اﻟ ﱡ‬
‫ز ﻣﯿﻦ و آﺳﻤﺎﻧﮫﺎ و ﺑﺮطﺮف ﺷﺪ ﺑﺪان ﺗﺎرﻳﮑﯿﮫﺎ و اﺻﻼح ﺷﺪ ﺑﺪان ﮐﺎر اوﻟﯿﻦ‬

‫ﮏ‬
‫ﮏ ﻟَ َ‬
‫ﮏ وَﻻ ﺗُ ْﻨ ِﺰلَ◌ْ ﺑﻰ َﺳ َﺨﻄَ َ‬
‫ﻀﺒ ِ َ‬
‫ﻻ ﺧِﺮﯾﻦَ اَنْ ﻻ ﺗُﻤﯿﺘَﻨﻰ ﻋَﻠﻰ َﻏ َ‬
‫وَا ْ‬
‫و آﺧـﺮﻳـﻦ ﮐـﻪ ﻣـﺮا ﺑـﺮ ﺣـﺎل ﻏـﻀـﺐ ﺧـﻮﻳـﺶ ﻧـﻤـﯿـﺮاﻧـﻰ و ﺧـﺸـﻤـﺖ را ﺑـﺮ ﻣـﻦ ﻧﺎزل ﻣﻔﺮﻣﺎﻳﻰ‬
 ‫ﮏ ا ْﻟ ُﻌﺘْﺒﻰ َﺣﺘّﻰ ﺗَﺮْ ﺿﻰ ﻗَ ْﺒ َﻞ ذﻟِﮏ ﻻ اِﻟﮫَ اِﻻّ اَﻧْﺖَ َربﱠ ا ْﻟﺒَﻠَ ِﺪ‬
‫ا ْﻟ ُﻌﺘْﺒﻰ ﻟَ َ‬
‫ﻣﺆ اﺧﺬه و ﺑﺎزﺧﻮاﺳﺖ ﺣﻖ ﺗﻮ اﺳﺖ ﺗﺎ ﮔﺎھﻰ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از آن راﺿﻰ ﺷﻮى ﻣﻌﺒﻮدى ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﭘﺮوردﮔﺎر ﺷﮫﺮ‬

‫ﻖ اﻟﱠﺬى اَﺣْ ﻠَ ْﻠﺘَﮫُ ا ْﻟﺒَ َﺮ َﮐﮫَ َو َﺟ َﻌ ْﻠﺘَﮫُ‬

‫ﺖ ا ْﻟﻌَﺘﯿ ِ‬
‫ا ْﻟﺤَﺮامِ وَا ْﻟ َﻤ ْﺸ َﻌ ِﺮ ا ْﻟﺤَﺮامِ وَا ْﻟﺒَ ْﯿ ِ‬
‫ﻣ ـﺤـﺘـﺮم و ﻣـﺸـﻌـﺮ اﻟﺤـﺮام و ﺧـﺎﻧـﻪ ﮐـﻌـﺒـﻪ اى آن ﺧـﺎﻧـﻪ اى ﮐـﻪ ﺑـﺮﮐـﺖ را ﺑـﺪان ﻧﺎزل ﮐﺮدى و آﻧﺮا ﺑﺮاى‬

‫ب ﺑِ ِﺤ ْﻠ ِﻤ ِﮫ ﯾﺎ ﻣَﻦْ اَ ْﺳﺒَ َﻎ اﻟﻨﱠﻌْﻤﺂ َء‬

‫س اَﻣْﻨﺎ ً ﯾﺎ ﻣَﻦْ ﻋَﻔﺎ ﻋَﻦْ ﻋَﻈﯿﻢِ اﻟ ﱡﺬﻧُﻮ ِ‬
‫ﻟِﻠﻨّﺎ ِ‬
‫ﻣﺮدﻣﺎن ﺧﺎﻧﻪ اﻣﻨﻰ ﻗﺮار دادى اى ﮐﺴﻰ ﮐﻪ از ﮔﻨﺎھﺎن ﺑﺰرگ ﺑﻪ ﺑﺮدﺑﺎرى ﺧﻮد درﮔﺬرى اى ﮐﻪ ﻧﻌﻤﺘﮫﺎ را‬

‫ﺑِﻔَﻀْ ﻠِ ِﮫ ﯾﺎ ﻣَﻦْ اَ ْﻋﻄَﻰ ا ْﻟﺠَﺰﯾ َﻞ ﺑِ َﮑ َﺮ ِﻣ ِﮫ ﯾﺎ ُﻋﺪﱠﺗﻰ ﻓﻰ ِﺷﺪﱠﺗﻰ ﯾﺎ‬

‫ﺑـﻪ ﻓـﻀﻞ ﺧﻮد ﻓﺮاوان ﮔﺮداﻧﻰ اى ﮐﻪ ﻋﻄﺎﻳﺎى ﺷﺎﻳﺎن را ﺑﻪ ﮐﺮم ﺧﻮد ﺑﺪھﻰ اى ذﺧﯿﺮه ام در ﺳﺨﺘﻰ اى‬

‫ﺻﺎ ِﺣﺒﻰ ﻓﻰ وَﺣْ ﺪَﺗﻰ ﯾﺎ ﻏِﯿﺎﺛﻰ ﻓﻰ ﮐُﺮْ ﺑَﺘﻰ ﯾﺎ َوﻟِﯿّﻰ ﻓﻰ ﻧِ ْﻌﻤَﺘﻰ ﯾﺎ‬
‫رﻓﯿﻖ و ھﻤﺪﻣﻢ در ﺗﻨﮫﺎﻳﻰ اى ﻓﺮﻳﺎدرس ﻣﻦ در ﮔﺮﻓﺘﺎرى اى وﻟﻰ ﻣﻦ در ﻧﻌﻤﺘﻢ اى‬

‫ﻖ َوﯾَ ْﻌﻘُﻮبَ َورَبﱠ‬

‫اِﻟـﮭﻰ َواِﻟـﮫَ آﺑﺎﺋﻰ اِﺑْﺮاھﯿ َﻢ َواِﺳْﻤﺎﻋﯿ َﻞ َواِﺳْﺤ َ‬
‫ﻣﻌﺒﻮد ﻣﻦ و ﻣﻌﺒﻮد ﭘﺪراﻧﻢ اﺑﺮاھﯿﻢ و اﺳﻤﻌﯿﻞ و )ﻣﻌﺒﻮد( اﺳﺤﺎق و ﻳﻌﻘﻮب و ﭘﺮوردﮔﺎر‬

‫َﺟ ْﺒ َﺮﺋﯿ َﻞ وَﻣﯿﮑﺎﺋﯿ َﻞ َواِﺳْﺮاﻓﯿ َﻞ وَربﱠ ُﻣ َﺤ ﱠﻤ ٍﺪ ﺧﺎﺗِﻢِ اﻟﻨﱠﺒِﯿّﯿﻦَ َو اﻟِ ِﮫ‬

‫ﺟـﺒـﺮﺋﯿـﻞ و ﻣـﯿـﮑـﺎﺋﯿـﻞ و اﺳـﺮاﻓـﯿـﻞ و ﭘـﺮوردﮔـﺎر ﻣـﺤـﻤـﺪ ﺧـﺎﺗـﻢ ﭘـﯿـﻤـﺒـﺮان و آل‬

‫ا ْﻟ ُﻤ ْﻨﺘَ َﺠﺒﯿﻦَ َو ُﻣ ْﻨ ِﺰ َل اﻟﺘﱠﻮرﯾ ِﮫ وَاﻻِ◌ْ ﻧْﺠﯿ ِﻞ وَاﻟ ﱠﺰﺑُﻮ ِر وَا ْﻟﻔُﺮْ ﻗﺎ ِن َو ُﻣﻨَ ﱢﺰ َل‬
‫ﺑـﺮﮔـﺰﻳـﺪه اش و ﻓـﺮوﻓـﺮﺳـﺘـﻨـﺪه ﺗـﻮرات و اﻧـﺠـﯿـﻞ و زﺑـﻮر و ﻗـﺮآن و ﻧﺎزل ﮐﻨﻨﺪه‬

‫ﮐـﮭﯿﱠﻌﱠﺺﱠ وَطـﮫ َوﯾﺲﱠ وَا ْﻟﻘُﺮآ ِن ا ْﻟﺤَﮑﯿﻢِ اَﻧْﺖَ َﮐﮭْﻔﻰ ﺣﯿﻦَ ﺗُﻌْﯿﯿﻨِﻰ‬
‫ﮐﮫﯿﻌﺺ و طﻪ و ))ﻳﺲ و ﻗﺮآن ﺣﮑﻤﺖ آﻣﻮز(( ﺗﻮﻳﻰ ﭘﻨﺎه ﻣﻦ ھﻨﮕﺎﻣﻰ ﮐﻪ درﻣﺎﻧﺪه ام ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﮏ‬
‫ﻖ ﺑِ َﻰ اﻻَ◌ْ رْ ضُ ﺑِﺮُﺣْ ﺒِﮭﺎ َوﻟَﻮْ ﻻ رَﺣْ َﻤﺘُ َ‬
‫ا ْﻟﻤَﺬاھِﺐُ ﻓﻰ َﺳ َﻌﺘِﮭﺎ َوﺗَﻀﯿ ُ‬
 ‫راھﮫﺎ ﺑﺎ ھﻤﻪ وﺳﻌﺘﻰ ﮐﻪ دارﻧﺪ و زﻣﯿﻦ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺗﻨﮓ ﮔﯿﺮد ﺑﺎ ھﻤﻪ ﭘﮫﻨﺎورﻳﺶ و اﮔﺮ ﻧﺒﻮد رﺣﻤﺖ ﺗﻮ‬

‫ى ﻟَ ُﮑﻨْﺖُ‬
‫ک اِﯾّﺎ َ‬
‫ﻟَ ُﮑﻨْﺖُ ﻣِﻦَ اﻟْﮭﺎﻟِﮑﯿﻦَ َواَﻧْﺖَ ﻣُﻘﯿ ُﻞ َﻋ ْﺜ َﺮﺗﻰ َوﻟَﻮْ ﻻ َﺳ ْﺘ ُﺮ َ‬
‫ﺑـﻄﻮر ﺣﺘﻢ ﻣﻦ ھﻼک ﺷﺪه ﺑﻮدم و ﺗﻮﻳﻰ ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﯿﺮ ﻟﻐﺰﺷﻢ و اﮔﺮ ﭘﺮده ﭘﻮﺷﻰ ﺗﻮ ﻧﺒﻮد ﻣﺴﻠﻤﺎ‬

‫ک‬
‫ﻣِﻦَ ا ْﻟ َﻤ ْﻔﻀُﻮﺣﯿﻦَ َواَﻧْﺖَ ُﻣ َﺆﯾﱢﺪى ﺑِﺎﻟﻨﱠﺼْ ِﺮ ﻋَﻠﻰ اَﻋْﺪآﺋﻰ َوﻟَﻮْ ﻻ ﻧَﺼْ ُﺮ َ‬
‫ﻣـﻦ از رﺳـﻮاﺷـﺪﮔـﺎن ﺑﻮدم و ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻳﺎرى ﺧﻮد ﻣﺮا ﺑﺮ دﺷﻤﻨﺎﻧﻢ ﻳﺎرى دھﻰ و اﮔﺮ ﻧﺒﻮد ﻳﺎرى ﺗﻮ‬

‫ى ﻟَ ُﮑﻨْﺖُ ﻣِﻦَ ا ْﻟ َﻤ ْﻐﻠُﻮﺑﯿﻦَ ﯾﺎ ﻣَﻦْ َﺧﺺﱠ ﻧَ ْﻔ َﺴﮫُ ﺑِﺎﻟ ﱡﺴ ُﻤ ﱢﻮ وَاﻟ ﱢﺮ ْﻓ َﻌ ِﮫ‬

‫اِﯾّﺎ َ‬
‫ﻣﻦ ﻣﻐﻠﻮب ﺷﺪه ﺑﻮدم اى ﮐﻪ ﻣﺨﺼﻮص ﮐﺮده ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺑﻠﻨﺪى و ﺑﺮﺗﺮى‬

‫ک ﻧﯿ َﺮ ا ْﻟ َﻤ َﺬﻟﱠ ِﮫ‬
‫ﻓَﺎ َوْ ﻟِﯿﺂﺋُﮫُ ﺑِ ِﻌ ﱢﺰ ِه ﯾَ ْﻌﺘَﺰﱡ ونَ ﯾﺎ ﻣَﻦْ َﺟ َﻌﻠَﺖْ ﻟَﮫُ ا ْﻟﻤُﻠ ُﻮ ُ‬
‫و دوﺳﺘﺎﻧﺶ ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ ﻋﺰت او ﻋﺰت ﻳﺎﺑﻨﺪ اى ﮐﻪ ﭘﺎدﺷﺎھﺎن در ﺑﺮاﺑﺮش طﻮق ﺧﻮارى‬

‫ﻦ وَﻣﺎ‬
‫ﻢ ﺧﺎﺋِ َﻨ َﻪ اﻻ َ◌ْ ﻋْ ُﯿ ِ‬
‫ﻪ ﺧﺎﺋِﻔُﻮنَ ﻳَ ْﻌﻠَ ُ‬
‫ﺳﻄَﻮاﺗِ ِ‬
‫ﻋَ ﻠﻰ اَﻋْ ﻨﺎﻗِﮫِﻢْ َﻓﮫُﻢْ ﻣِﻦْ َ‬
‫ﺳﻄَ َﻮﺗَﺶ ﺗﺮﺳﺎﻧﻨﺪ ﻣﻰ داﻧﺪ ﺣﺮﮐﺖ )ﻳﺎ ﺧﯿﺎﻧﺖ ( ﭼﺸﻤﮫﺎ و آﻧﭽﻪ را ﺳﯿﻨﻪ ھﺎ‬
‫ﺑـﻪ ﮔﺮدن ﮔﺬارﻧﺪ و آﻧﮫﺎ از َ‬

‫ﺗُﺨْ ﻔِﻰ اﻟﺼﱡ ﺪُو ُر َو َﻏﯿْﺐَ ﻣﺎ ﺗَﺎْﺗﻰ ﺑِ ِﮫ اﻻَ◌ْ زْ ِﻣﻨَﮫُ وَاﻟ ﱡﺪھُﻮ ُر ﯾﺎ ﻣَﻦْ ﻻ ﯾَ ْﻌﻠَ ُﻢ‬
‫ﭘﻨﮫﺎن ﮐﻨﻨﺪ و ﺣﻮادﺛﻰ ﮐﻪ در ﮐﻤﻮن زﻣﺎﻧﮫﺎ و روزﮔﺎرھﺎ اﺳﺖ اى ﮐﻪ ﻧﺪاﻧﺪ‬

‫َﮐﯿْﻒَ ھُ َﻮ اِﻻّ ھُﻮَي ا ﻣَﻦْ ﻻ ﯾَ ْﻌﻠَ ُﻢ م ا ھُ َﻮ اِﻻّ ھُ َﻮ ي ا ﻣَﻦْ ﻻ ﯾَ ْﻌﻠَ ُﻤﮫُ اِﻻّ ھُ َﻮ ي ا‬
‫ﭼﮕﻮﻧﮕﻰ او را ﺟﺰ ﺧﻮد او اى ﮐﻪ ﻧﺪاﻧﺪ ﭼﯿﺴﺖ او ﺟﺰ او اى ﮐﻪ ﻧﺪاﻧﺪ او را ﺟﺰ ﺧﻮد او‬

‫ﻣَﻦْ َﮐﺒَﺲَ اﻻَ◌ْ رْ ضَ َﻋﻠَﻰ اﻟْﻤﺂ ِء َو َﺳ ﱠﺪ ا ْﻟﮭَﻮآ َء ﺑِﺎﻟﺴﱠﻤﺂ ِء ﯾﺎ ﻣَﻦْ ﻟَﮫُ اَ ْﮐ َﺮ ُم‬
‫اى ﮐﻪ زﻣﯿﻦ را ﺑﺮ آب ﻓﺮو ﺑُﺮدى و ھﻮا را ﺑﻪ آﺳﻤﺎن ﺑﺴﺘﻰ اى ﮐﻪ ﮔﺮاﻣﻰ ﺗﺮﻳﻦ‬

‫ﺐ‬
‫اﻻَ◌ْ ﺳْﻤﺂ ِء ﯾﺎ ذَاا ْﻟ َﻤ ْﻌﺮُوفِ اﻟﱠﺬى ﻻ ﯾَ ْﻨﻘَ ِﻄ ُﻊ اَﺑَﺪاً ﯾﺎ ُﻣﻘَﯿﱢﺾَ اﻟ ﱠﺮ ْﮐ ِ‬
‫ﻧﺎﻣﮫﺎ از او اﺳﺖ اى دارﻧﺪه اﺣﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ھﺮﮔﺰ ﻗﻄﻊ ﻧﺸﻮد اى ﮔﻤﺎرﻧﺪه ﮐﺎروان ﺑﺮاى ﻧﺠﺎت‬
 ‫ﻟِﯿُﻮﺳُﻒَ ﻓِﻰ ا ْﻟﺒَﻠَ ِﺪ ا ْﻟﻘَ ْﻔ ِﺮ َوﻣُﺨْ ِﺮ َﺟﮫُ ﻣِﻦَ ا ْﻟﺠُﺐﱢ وَﺟﺎ ِﻋﻠَﮫُ ﺑَ ْﻌ َﺪ ا ْﻟ ُﻌﺒُﻮ ِدﯾﱠ ِﮫ‬
‫ﻳـﻮﺳـﻒ در آن ﺟـﺎى ﺑـﻰ آب و ﻋﻠﻒ و ﺑﯿﺮون آورﻧﺪه اش از ﭼﺎه و رﺳﺎﻧﻨﺪه اش ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎھﻰ ﭘﺲ از ﺑﻨﺪﮔﻰ‬

‫َﻣﻠِﮑﺎ ً ﯾﺎ ر ا ﱠدهُ ﻋَﻠﻰ ﯾَ ْﻌﻘُﻮبَ ﺑَ ْﻌ َﺪ اَ ِن ا ْﺑﯿَﻀﱠﺖْ َﻋﯿْﻨﺎهُ ﻣِﻦَ ا ْﻟﺤُﺰْ ِن ﻓَﮭُ َﻮ‬
‫اى ﮐـﻪ او را ﺑـﺮﮔـﺮداﻧـﺪى ﺑـﻪ ﻳـﻌـﻘﻮب ﭘﺲ از آﻧﮑﻪ دﻳﺪﮔﺎﻧﺶ از اﻧﺪوه ﺳﻔﯿﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد و آﮐﻨﺪه از ﻏﻢ ﺑﻮد‬

‫ﮏ ﯾَﺪَىْ اِﺑْﺮھﯿ َﻢ‬

‫ﮐَﻈﯿ ٌﻢ ﯾﺎ ﮐﺎﺷِﻒَ اﻟﻀﱡ ﱢﺮ وَا ْﻟﺒَﻠْﻮى ﻋَﻦْ اَﯾﱡﻮبَ َو ُﻣ ْﻤ ِﺴ َ‬
‫اى ﺑﺮطﺮف ﮐﻨﻨﺪه ﺳﺨﺘﻰ و ﮔﺮﻓﺘﺎرى از اﻳﻮب و اى ﻧﮕﮫﺪارﻧﺪه دﺳﺘﮫﺎى اﺑﺮاھﯿﻢ‬

‫ﺢ ا ْﺑﻨِ ِﮫ ﺑَ ْﻌ َﺪ ِﮐﺒَ ِﺮ ِﺳﻨﱢ ِﮫ َوﻓَﻨﺂ ِء ُﻋ ُﻤ ِﺮ ِه ﯾﺎ َﻣ ِﻦ ا ْﺳﺘَﺠﺎبَ ﻟِ َﺰ َﮐ ِﺮﯾّﺎ‬

‫ﻋَﻦْ َذ ْﺑ ِ‬
‫از ذﺑـﺢ ﭘـﺴـﺮش ﭘـﺲ از ﺳـﻦ ﭘـﯿـﺮى و ﺑـﺴـﺮآﻣﺪن ﻋﻤﺮش اى ﮐﻪ دﻋﺎى زﮐﺮﻳﺎ را ﺑﻪ اﺟﺎﺑﺖ رﺳﺎﻧﺪى‬

‫ﻓَ َﻮھَﺐَ ﻟَﮫُ ﯾَﺤْ ﯿﻰ َوﻟَ ْﻢ ﯾَ َﺪ ْﻋﮫُ ﻓَﺮْ داً وَﺣﯿﺪاً ﯾﺎ ﻣَﻦْ اَﺧْ َﺮ َج ﯾُﻮﻧُﺲَ ﻣِﻦْ‬
‫و ﻳـﺤـﯿﻰ را ﺑﻪ او ﺑﺨﺸﯿﺪى و او را ﺗﻨﮫﺎ و ﺑﻰ ﮐﺲ واﻣﮕﺬاردى اى ﮐﻪ ﺑﯿﺮون آورد ﻳﻮﻧﺲ را از‬

‫ﻰ اِﺳْﺮآﺋﻲ َل ﻓَﺎَﻧْﺠﺎھُ ْﻢ َو َﺟ َﻌ َﻞ‬

‫ﻖ ا ْﻟﺒَﺤْ َﺮ ﻟِﺒَﻨ ﱠ‬
‫ت ﯾﺎ ﻣَﻦْ ﻓَﻠَ َ‬
‫ﻄ ِﻦ ا ْﻟﺤُﻮ ِ‬
‫ﺑَ ْ‬
‫ﺷـﮑـﻢ ﻣـﺎھـﻰ اى ﮐـﻪ ﺷـﮑـﺎﻓـﺖ درﻳـﺎ را ﺑـﺮاى ﺑـﻨـﻰ اﺳﺮاﺋﯿﻞ و )از ﻓﺮﻋﻮﻧﯿﺎن ( ﻧﺠﺎﺗﺸﺎن داد‬

‫ت ﺑَﯿْﻦَ‬
‫ﻓِﺮْ ﻋَﻮْ نَ َو ُﺟﻨُﻮ َدهُ ﻣِﻦَ ا ْﻟ ُﻤ ْﻐﺮَﻗﯿﻦَ ﯾﺎ ﻣَﻦْ اَرْ َﺳ َﻞ اﻟ ﱢﺮﯾﺎ َح ُﻣﺒَﺸﱢﺮا ٍ‬
‫و ﻓﺮﻋﻮن و ﻟﺸﮑﺮﻳﺎﻧﺶ را ﻏﺮق ﮐﺮد اى ﮐﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺑﺎدھﺎ را ﻧﻮﻳﺪ دھﻨﺪﮔﺎﻧﻰ ﭘﯿﺸﺎﭘﯿﺶ‬

‫ﯾَﺪَىْ رَﺣْ َﻤﺘِ ِﮫ ﯾﺎ ﻣَﻦْ ﻟَ ْﻢ ﯾَ ْﻌ َﺠﻞْ ﻋَﻠﻰ ﻣَﻦْ ﻋَﺼﺎهُ ﻣِﻦْ َﺧ ْﻠﻘِ ِﮫ ﯾﺎ َﻣ ِﻦ‬
‫آﻣﺪن رﺣﻤﺘﺶ اى ﮐﻪ ﺷﺘﺎب ﻧﮑﻨﺪ ﺑﺮ )ﻋﺬاب ( ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﺎن از ﺧﻠﻖ ﺧﻮد اى ﮐﻪ‬

‫ا ْﺳﺘَ ْﻨﻘَ َﺬ اﻟ ﱠﺴ َﺤ َﺮهَ ﻣِﻦْ ﺑَ ْﻌ ِﺪ طُﻮ ِل ا ْﻟ ُﺠﺤُﻮ ِد َوﻗَ ْﺪ َﻏﺪَوْ ا ﻓﻰ ﻧِ ْﻌ َﻤﺘِ ِﮭﯿَﺎْ ُﮐﻠُﻮنَ‬
‫ﻧـﺠـﺎت ﺑـﺨـﺸـﯿﺪ ﺳﺎﺣﺮان )ﻓﺮﻋﻮن ( را ﭘﺲ از ﺳﺎﻟﮫﺎ اﻧﮑﺎر )و ﮐﻔﺮ( و ﭼﻨﺎن ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺘﻨﻌّﻢ ﺑﻪ ﻧﻌﻤﺘﮫﺎى ﺧﺪا ﺑﻮدﻧﺪ‬

‫رِزْ ﻗَﮫُ َوﯾَ ْﻌﺒُﺪُونَ َﻏ ْﯿ َﺮهُ َوﻗَ ْﺪ ﺣﺎﱠدﱡوهُ َوﻧﺎﱠدﱡوهُ َو َﮐ ﱠﺬﺑُﻮا ُر ُﺳﻠَﮫُ ﯾﺎ َﷲ ﯾﺎ َﷲ‬
‫ﮐـﻪ روزﻳـﺶ را ﻣـﻰ ﺧـﻮردﻧـﺪ وﻟﻰ ﭘـﺮﺳﺘﺶ دﻳﮕﺮى را ﻣﻰ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﺧﺪا دﺷﻤﻨﻰ و ﺿﺪﻳﺖ داﺷﺘﻨﺪ و رﺳﻮﻻﻧﺶ را ﺗﮑﺬﻳﺐ ﻣﻰ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ اى ﺧﺪا‬

‫ﻰ ﯾﺎ‬
‫ﮏ ﯾﺎ َﺣﯿّﺎ ً ﺣﯿﻦَ ﻻ َﺣ ﱠ‬
‫ﮏ ﯾﺎ دآﺋِﻤﺎ ً ﻻ ﻧَﻔﺎ َد ﻟَ َ‬
‫ﯾﺎ ﺑَﺪىَ◌ُ ◌ّ ﯾﺎ ﺑَﺪﯾ ُﻊ ﻻ ﻧِ ﱠﺪﻟَ َ‬
‫اى ﺧـﺪا اى آﻏـﺎزﻧـﺪه اى ﭘـﺪﻳـﺪآورﻧـﺪه اى ﮐـﻪ ھـﻤـﺘـﺎ ﻧـﺪارى اى ﺟـﺎوﻳـﺪاﻧـﻰ ﮐـﻪ زوال ﻧﺪارى اى زﻧﺪه در آﻧﮕﺎه ﮐﻪ زﻧﺪه اى ﻧﺒﻮد‬

‫ﺲ ﺑِﻤﺎ َﮐ َﺴﺒَﺖْ ﯾﺎ ﻣَﻦْ ﻗَ ﱠﻞ ﻟَﮫُ‬

‫ﻣُﺤْ ﯿِ َﻰ ا ْﻟﻤَﻮْ ﺗﻰ ﯾﺎ ﻣَﻦْ ھُ َﻮ ﻗﺂﺋِ ٌﻢ ﻋَﻠﻰ ُﮐ ﱢﻞ ﻧَ ْﻔ ٍ‬
‫اى زﻧﺪه ﮐﻦ ﻣﺮدﮔﺎن اى ﮐﻪ ﻣﺮاﻗﺒﺖ دارى ﺑﺮ ھﺮﮐﺲ ﺑﺪاﻧﭽﻪ اﻧﺠﺎم داده اى ﮐﻪ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارى ﻣﻦ ﺑﺮاﻳﺶ اﻧﺪک اﺳﺖ‬

‫ُﺷﮑْﺮى ﻓَﻠَ ْﻢ ﯾَﺤْ ِﺮﻣْﻨﻰ َو َﻋﻈُﻤَﺖْ ﺧَﻄﯿﱠﺌَﺘﻰ ﻓَﻠَ ْﻢ ﯾَ ْﻔﻀَﺤْ ﻨﻰ َو َر اﻧﻰ َﻋﻠَﻰ‬
‫وﻟﻰ ﻣﺤﺮوﻣﻢ ﻧﮑﻨﺪ و ﺧﻄﺎﻳﻢ ﺑﺰرگ اﺳﺖ وﻟﻰ رﺳﻮاﻳﻢ ﻧﮑﻨﺪ و ﻣﺮا ﺑﺮ‬

‫ﺻﻐَﺮى ﯾﺎ ﻣَﻦْ َر َزﻗَﻨﻰ‬

‫ا ْﻟﻤَﻌﺎﺻﻰ ﻓَﻠَ ْﻢ ﯾَ ْﺸﮭَﺮْ ﻧﻰ ﯾﺎ ﻣَﻦْ َﺣﻔِﻈَﻨﻰ ﻓﻰ ِ‬
‫ﻧـﺎﻓـﺮﻣـﺎﻧـﻰ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﯿﻨﺪ وﻟﻰ ﭘﺮده ام ﻧﺪرد اى ﮐﻪ ﻣﺮا در ﮐﻮدﮐﻰ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﺮدى اى ﮐﻪ در ﺑﺰرﮔﻰ روزﻳﻢ دادى‬

‫ﻓﻰ ِﮐﺒَﺮى ﯾﺎ ﻣَﻦْ اَﯾﺎدﯾ ِﮫ ِﻋﻨْﺪى ﻻ ﺗُﺤْ ﺼﻰ َوﻧِ َﻌ ُﻤﮫُ ﻻ ﺗُﺠﺎزى ﯾﺎ ﻣَﻦْ‬
‫اى ﮐﻪ اﻧﺪازه ﻣﺮﺣﻤﺖ ھﺎﻳﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﺮدى ﺑﺸﻤﺎره ﻧﯿﺎﻳﺪ و ﻧﻌﻤﺘﮫﺎﻳﺶ را ﺗﻼﻓﻰ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﺒﺎﺷﺪ اى ﮐﻪ‬

‫ﺿﻨﻰ ﺑِﺎ ْﻟ َﺨ ْﯿ ِﺮ وَاﻻِ◌ْ ﺣْ ﺴﺎ ِن َوﻋﺎ َرﺿْ ﺘُﮫُ ﺑِﺎﻻِ◌ْ ﺳﺎﺋَ ِﮫ وَا ْﻟﻌِﺼْ ﯿﺎ ِن ﯾﺎ ﻣَﻦْ‬
‫ﻋﺎ َر َ‬
‫روﺑﺮو ﺷﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻧﯿﮑﻰ و اﺣﺴﺎن وﻟﻰ ﻣﻦ ﺑﺎ او ﺑﻪ ﺑﺪى و ﮔﻨﺎه روﺑﺮو ﺷﺪم اى ﮐﻪ‬

‫ﻼ ﯾﻤﺎ ِن ﻣِﻦْ ﻗَ ْﺒ ِﻞ اَنْ اَ ْﻋﺮِفَ ُﺷ ْﮑ َﺮ اﻻِ◌ْ ْﻣﺘِﻨﺎ ِن ﯾﺎ ﻣَﻦْ َدﻋَﻮْ ﺗُﮫُ‬

‫ھَﺪاﻧﻰ ﻟِ ْ‬
‫ﻣـﺮا ﺑـﻪ اﻳـﻤـﺎن ھـﺪاﻳـﺖ ﮐـﺮد ﭘـﯿـﺶ از آﻧـﮑـﻪ ﺑﺸﻨﺎﺳﻢ طﺮﻳﻘﻪ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارى ﻧﻌﻤﺘﺶ را اى ﮐﻪ ﺧﻮاﻧﺪﻣﺶ‬

‫ﻣَﺮﯾﻀﺎ ً ﻓَﺸَﻔﺎﻧﻰ َوﻋُﺮْ ﯾﺎﻧﺎ ً ﻓَﮑَﺴﺎﻧﻰ وَﺟـﺎﺋِﻌﺎ ً ﻓَﺎ َ ْﺷﺒَﻌَﻨﻰ َو َﻋﻄْﺸﺎنَ‬

‫در ﺣـﺎل ﺑـﯿﻤﺎرى و او ﺷﻔﺎﻳﻢ داد و در ﺑﺮھﻨﮕﻰ و او ﻣﺮا ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ و در ﮔﺮﺳﻨﮕﻰ و او ﺳﯿﺮم ﮐﺮد و در ﺗﺸﻨﮕﻰ‬

‫ﻓَﺎ َرْ واﻧﻰ َوذَﻟﯿﻼً ﻓَﺎ َ َﻋﺰﱠﻧﻰ وَﺟﺎ ِھﻼً ﻓَ َﻌ ﱠﺮﻓَﻨﻰ َووَﺣﯿﺪاً ﻓَ َﮑﺜﱠ َﺮﻧﻰ َوﻏﺎﺋِﺒﺎ ً‬
‫و او ﺳـﯿـﺮاﺑـﻢ ﮐـﺮد و در ﺧـﻮارى و او ﻋـﺰﺗـﻢ ﺑﺨﺸﯿﺪ و در ﻧﺎداﻧﻰ و او ﻣﻌﺮﻓﺘﻢ ﺑﺨﺸﯿﺪ و در ﺗﻨﮫﺎﻳﻰ و او ﻓﺰوﻧﻰ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ داد‬
 ‫ﺼ َﺮﻧﻰ َو َﻏﻨِﯿّﺎ ً ﻓَﻠَ ْﻢ ﯾَ ْﺴﻠُﺒْﻨﻰ‬
‫ﻓَ َﺮدﱠﻧﻰ َو ُﻣﻘِﻼًّ ﻓَﺎَﻏْﻨﺎﻧﻰ َو ُﻣ ْﻨﺘَﺼِﺮاً ﻓَﻨَ َ‬
‫و در دورى از وطـﻦ و او ﺑـﺎزم ﮔـﺮداﻧـﺪ و در ﻧـﺪارى و او داراﻳـﻢ ﮐـﺮد و در ﮐـﻤﮏ ﺧﻮاھﻰ و او ﻳﺎرﻳﻢ داد و در ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪى و او از ﻣﻦ ﺳﻠﺐ‬
‫ﻧﻔﺮﻣﻮد‬

‫ﮏ ا ْﻟ َﺤ ْﻤ ُﺪ وَاﻟ ﱡﺸ ْﮑ ُﺮ ﯾﺎ ﻣَﻦْ‬
‫ﮏ ﻓَﺎ ْﺑﺘَ َﺪاَﻧﻰ ﻓَﻠَ َ‬
‫َواَ ْﻣ َﺴﮑْﺖُ ﻋَﻦْ ﺟَﻤﯿ ِﻊ ذﻟِ َ‬
‫و )ھـﻨـﮕـﺎﻣـﻰ ﮐـﻪ ( از ھـﻤـﻪ اﻳـﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ھﺎ دم ﺑﺴﺘﻢ ﺗﻮ آﻏﺎز ﮐﺮدى ﭘﺲ از آن ﺗﻮ اﺳﺖ ﺣﻤﺪ و ﺳﭙﺎس اى ﮐﻪ‬

‫اَﻗﺎ َل َﻋ ْﺜ َﺮﺗﻰ َوﻧَﻔﱠﺲَ ﮐُﺮْ ﺑَﺘﻰ َواَﺟﺎبَ َد ْﻋﻮَﺗﻰ َو َﺳﺘَ َﺮ ﻋَﻮْ َرﺗﻰ َو َﻏﻔَ َﺮ‬
‫ﻟﻐـﺰﺷـﻢ را ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺖ و ﮔﺮﻓﺘﮕﻰ را از ﻣﻦ دور ﮐﺮد و دﻋﺎﻳﻢ را اﺟﺎﺑﺖ ﻓﺮﻣﻮد و ﻋﯿﺒﻢ را ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ و ﮔﻨﺎھﺎﻧﻢ را آﻣﺮزﻳﺪ‬

‫ﮏ‬
‫ﺼ َﺮﻧﻰ ﻋَﻠﻰ َﻋ ُﺪوّى َواِنْ اَ ُﻋ ﱠﺪ ﻧِ َﻌ َﻤ َ‬
‫ُذﻧُﻮﺑﻰ َوﺑَﻠﱠﻐَﻨﻰ طَﻠِﺒَﺘﻰ َوﻧَ َ‬
‫و ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ام رﺳﺎﻧﯿﺪ و ﺑﺮ دﺷﻤﻨﻢ ﻳﺎرى داد و اﮔﺮ ﺑﺨﻮاھﻢ ﻧﻌﻤﺘﮫﺎ‬

‫ى اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى َﻣﻨَﻨْﺖَ اَﻧْﺖَ‬

‫ﮏ ﻻ اُﺣْ ﺼﯿﮭﺎ ﯾﺎ ﻣَﻮْ ﻻ َ‬
‫ﮏ َوﮐَﺮاﺋِ َﻢ ِﻣﻨَ ِﺤ َ‬
‫َو ِﻣﻨَﻨَ َ‬
‫و ﻋـﻄـﺎھـﺎ و ﻣـﺮاﺣﻢ ﺑﺰرگ ﺗﻮ را ﺑﺸﻤﺎرم ﻧﺘﻮاﻧﻢ اى ﻣﻮﻻى ﻣﻦ اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ ﻣﻨﺖ ﻧﮫﺎدى و اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ‬

‫اﻟﱠﺬى اَ ْﻧ َﻌﻤْﺖَ اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى اَﺣْ َﺴﻨْﺖَ اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى اَﺟْ َﻤﻠْﺖَ اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى‬
‫ﮐـﻪ ﻧـﻌـﻤـﺖ دادى اﻳـﻦ ﺗـﻮﻳﻰ ﮐﻪ اﺣﺴﺎن ﻓﺮﻣﻮدى اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ ﻧﯿﮑﻰ ﮐﺮدى اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ ﻓﺰوﻧﻰ‬

‫ﻀﻠْﺖَ اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى اَ ْﮐ َﻤﻠْﺖَ اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى َر َزﻗْﺖَ اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى َوﻓﱠﻘْﺖَ اَﻧْﺖَ‬
‫اَ ْﻓ َ‬
‫ﺑـﺨـﺸﯿﺪى اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﮐﺮدى اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ روزى دادى اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ ﺗﻮﻓﯿﻖ دادى اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ‬

‫اﻟﱠﺬى اَ ْﻋﻄَﯿْﺖَ اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى اَ ْﻏﻨَﯿْﺖَ اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى اَ ْﻗﻨَﯿْﺖَ اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى ا َوﯾْﺖَ‬
‫ﮐـﻪ ﻋـﻄـﺎ ﮐﺮدى اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ ﺑﻰ ﻧﯿﺎز ﮐﺮدى اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ ﺛﺮوت ﺑﺨﺸﯿﺪى اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ ﻣﺎءوى دادى اﻳﻦ‬

‫اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى َﮐﻔَﯿْﺖَ اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى ھَ َﺪﯾْﺖَ اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى َﻋ َ‬

‫ﺼﻤْﺖَ اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى‬
‫ﺗـﻮﻳـﻰ ﮐـﻪ ﮐﻔﺎﻳﺖ ﮐﺮدى اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ ھﺪاﻳﺖ ﮐﺮدى اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ ﻧﮕﮫﺪاﺷﺘﻰ اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ‬

‫َﺳﺘَﺮْ تَ اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى َﻏﻔَﺮْ تَ اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى اَﻗَﻠْﺖَ اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى َﻣ ﱠﮑﻨْﺖَ اَﻧْﺖَ‬
 ‫ﭘﻮﺷﺎﻧﺪى اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ آﻣﺮزﻳﺪى اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ ﻧﺎدﻳﺪه ﮔﺮﻓﺘﻰ اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ ﻗﺪرت و ﭼﯿﺮﮔﻰ دادى اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ‬

‫ﻀﺪْتَ اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى‬

‫اﻟﱠﺬى اَ ْﻋﺰَزْ تَ اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى اَ َﻋﻨْﺖَ اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى َﻋ َ‬
‫ﮐﻪ ﻋﺰت ﺑﺨﺸﯿﺪى اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ ﮐﻤﮏ ﮐﺮدى اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﻰ ﮐﺮدى اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ‬

‫اَﯾﱠﺪْتَ اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى ﻧَﺼَﺮْ تَ اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى َﺷﻔَﯿْﺖَ اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى ﻋﺎﻓَ ْﯿﺖَ اَﻧْﺖَ‬
‫ﺗـﺎءﻳـﯿـﺪ ﮐـﺮدى اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ ﻳﺎرى ﮐﺮدى اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ ﺷﻔﺎ دادى اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ ﻋﺎﻓﯿﺖ دادى اﻳﻦ ﺗﻮﻳﻰ‬

‫ﮏ اﻟ ﱡﺸ ْﮑ ُﺮ‬
‫ﮏ ا ْﻟ َﺤ ْﻤ ُﺪ دآﺋِﻤﺎ ً َوﻟَ َ‬
‫اﻟﱠﺬى اَ ْﮐ َﺮﻣْﺖَ ﺗَﺒﺎ َرﮐْﺖَ َوﺗَﻌﺎﻟَﯿْﺖَ ﻓَﻠَ َ‬
‫ﮐـﻪ اﮐـﺮام ﮐـﺮدى ﺑـﺰرﮔـﻰ و ﺑـﺮﺗـﺮى از ﺗـﻮ اﺳـﺖ و ﺳﺘﺎﻳﺶ ھﻤﯿﺸﻪ ﻣﺨﺼﻮص ﺗﻮ اﺳﺖ و ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارى داﺋﻤﻰ و ﺟﺎوﻳﺪ‬

‫ﺻﺒﺎ ً اَﺑَﺪاً ﺛُ ﱠﻢ اَﻧـ َﺎ ﯾﺎ اِﻟﮭ َﻰ ا ْﻟ ُﻤ ْﻌﺘَﺮِفُ ﺑِ ُﺬﻧُﻮﺑﻰ ﻓَﺎ ْﻏﻔِﺮْ ھﺎ ﻟﻰ اَﻧـ َﺎ اﻟﱠﺬى‬
‫وا ِ‬
‫از آن ﺗﻮاﺳﺖ و اﻣﺎ ﻣﻦ اى ﻣﻌﺒﻮدم ﮐﺴﻰ ھﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮔﻨﺎھﺎﻧﻢ اﻋﺘﺮاف دارم ﭘﺲ آﻧﮫﺎ را ﺑﯿﺎﻣﺮز و اﻳﻦ ﻣﻨﻢ ﮐﻪ‬

‫اَ َﺳﺎْتُ اَﻧـ َﺎاﻟﱠﺬى اَﺧْ ﻄَﺎْتُ اَﻧـ َﺎاﻟﱠﺬى ھَ َﻤﻤْﺖُ اَﻧـ َﺎاﻟﱠﺬى َﺟ ِﮭﻠْﺖُ اَﻧـ َﺎاﻟﱠﺬى‬
‫ﺑﺪ ﮐﺮدم اﻳﻦ ﻣﻨﻢ ﮐﻪ ﺧﻄﺎ ﮐﺮدم اﻳﻦ ﻣﻨﻢ ﮐﻪ )ﺑﻪ ﺑﺪى ( ھﻤﺖ ﮔﻤﺎﺷﺘﻢ اﻳﻦ ﻣﻨﻢ ﮐﻪ ﻧﺎداﻧﻰ ﮐﺮدم اﻳﻦ ﻣﻨﻢ ﮐﻪ‬

‫َﻏﻔَﻠْﺖُ اَﻧـ َﺎ اﻟﱠﺬى َﺳﮭَﻮْ تُ اَﻧـ َﺎ اﻟﱠﺬِى ا ْﻋﺘَ َﻤﺪْتُ اَﻧـ َﺎ اﻟﱠﺬى ﺗَ َﻌ ﱠﻤﺪْتُ اَﻧـ َﺎ‬
‫ﻏﻔﻠﺖ ورزﻳﺪم اﻳﻦ ﻣﻨﻢ ﮐﻪ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدم اﻳﻦ ﻣﻨﻢ ﮐﻪ )ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﻳﺎ ﺑﻪ ﺧﻮد( اﻋﺘﻤﺎد ﮐﺮدم اﻳﻦ ﻣﻨﻢ‬

‫اﻟﱠﺬى َو َﻋﺪْتُ َواَﻧـ َﺎاﻟﱠﺬى اَﺧْ ﻠَﻔْﺖُ اَﻧـ َﺎاﻟﱠﺬى ﻧَ َﮑﺜْﺖُ اَﻧـ َﺎ اﻟﱠﺬى اَ ْﻗﺮَرْ تُ اَﻧـ َﺎ‬
‫ﮐـﻪ )ﺑـﻪ ﮐـﺎرﺑـﺪ( ﺗـﻌﻤّﺪ ﮐﺮدم اﻳﻦ ﻣﻨﻢ ﮐﻪ وﻋﺪه دادم واﻳﻦ ﻣﻨﻢ ﮐﻪ ﺧﻠﻒ وﻋﺪه ﮐﺮدم اﻳﻦ ﻣﻨﻢ ﮐﻪ ﭘﯿﻤﺎن ﺷﮑﻨﻰ ﮐﺮدم اﻳﻦ ﻣﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺑﺪى اﻗﺮارﮐﺮدم‬

‫ﻰ َو ِﻋﻨْﺪى َواَﺑ ُﻮ ُء ﺑِ ُﺬﻧُﻮﺑﻰ ﻓَﺎ ْﻏﻔِﺮْ ھﺎ ﻟﻰ ﯾﺎ‬

‫ﮏ َﻋﻠَ ﱠ‬
‫اﻟﱠﺬِى ا ْﻋﺘَ َﺮﻓْﺖُ ﺑِﻨِ ْﻌ َﻤﺘِ َ‬
‫اﻳـﻦ ﻣـﻨـﻢ ﮐـﻪ ﺑـﻪ ﻧـﻌـﻤـﺖ ﺗـﻮ ﺑـﺮ ﺧـﻮد و در ﭘـﯿـﺶ ﺧـﻮد اﻋـﺘﺮاف دارم و ﺑﺎ ﮔﻨﺎھﺎﻧﻢ ﺑﺴﻮﻳﺖ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ ام ﭘﺲ آﻧﮫﺎ را ﺑﯿﺎﻣﺮز اى‬

‫ﻖ ﻣَﻦْ‬
‫ﻣَﻦْ ﻻ ﺗَﻀُﺮﱡ هُ ُذﻧُﻮبُ ﻋِﺒﺎ ِد ِه وھُ َﻮ اﻟَ َﻐﻨِﻰﱡ ﻋَﻦْ طﺎ َﻋﺘِ ِﮭ ْﻢ وَا ْﻟ ُﻤ َﻮﻓﱢ ُ‬
‫ﮐـﻪ زﻳـﺎﻧﺶ ﻧﺮﺳﺎﻧﺪ ﮔﻨﺎھﺎن ﺑﻨﺪﮔﺎن و از اطﺎﻋﺖ اﻳﺸﺎن ﺑﻰ ﻧﯿﺎزى و ﺗﻮ آﻧﻰ ﮐﻪ ھﺮﮐﺲ از ﺑﻨﺪﮔﺎن‬
 ‫ﮏ ا ْﻟ َﺤ ْﻤ ُﺪ اِﻟـﮭﻰ َو َﺳﯿﱢﺪى‬
‫َﻋ ِﻤ َﻞ ﺻﺎﻟِﺤﺎ ً ِﻣ ْﻨﮭُ ْﻢ ﺑِ َﻤﻌُﻮﻧَﺘِ ِﮫ َورَﺣْ َﻤﺘِ ِﮫ ﻓَﻠَ َ‬
‫ﮐﺮ دار ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ اى اﻧﺠﺎم دھﺪ ﺑﻪ رﺣﻤﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﻮﻓﯿﻘﺶ دھﻰ ﭘﺲ ﺗﻮ را اﺳﺖ ﺳﺘﺎﻳﺶ اى ﻣﻌﺒﻮد و آﻗﺎى ﻣﻦ‬

‫ﮏ ﻓَﺎ َﺻْ ﺒَﺤْ ﺖُ ﻻ ذا‬

‫ﮏ َوﻧَﮭَ ْﯿﺘَﻨﻰ ﻓَﺎرْ ﺗَ َﮑﺒْﺖُ ﻧَ ْﮭﯿَ َ‬
‫ﺼ ْﯿﺘُ َ‬
‫اِﻟـﮭﻰ اَﻣَﺮْ ﺗَﻨﻰ ﻓَ َﻌ َ‬
‫ﺧـﺪاﻳـﺎ ﺑـﻪ ﻣﻦ دﺳﺘﻮر دادى و ﻣﻦ ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﮐﺮدم و ﻧﮫﻰ ﻓﺮﻣﻮدى وﻟﻰ ﻣﻦ ﻧﮫﻰ ﺗﻮ را ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪم و اﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﺣﺎﻟﻰ اﻓﺘﺎده ام ﮐﻪ‬

‫ﮏ ﯾﺎ‬
‫ى ﺷَﻰْ ٍء اَ ْﺳﺘَ ْﻘﺒِﻠُ َ‬
‫ﺼﺮَ◌ُ ﻓَﺒِﺎ َء ﱢ‬
‫ﺑَﺮ آ َء ٍه ﻟﻰ ﻓَﺎ َ ْﻋﺘَ ِﺬرَ◌ُ وَﻻذا ﻗُ ﱠﻮ ٍه ﻓَﺎ َ ْﻧﺘَ ِ‬
‫ﻧـﻪ وﺳـﯿـﻠﻪ ﺗﺒﺮﺋﻪ اى دارم ﮐﻪ ﭘﻮزش ﺧﻮاھﻢ و ﻧﻪ ﻧﯿﺮوﻳﻰ دارم ﮐﻪ ﺑﺪان ﻳﺎرى ﮔﯿﺮم ﭘﺲ ﺑﻪ ﭼﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ روﺑﺮو ﺷﻮم‬

‫ى اَﺑِ َﺴﻤْﻌﻰ اَ ْم ﺑِﺒَﺼَﺮى اَ ْم ﺑِﻠِﺴﺎﻧﻰ اَ ْم ﺑِﯿَﺪى اَ ْم ﺑِﺮِﺟْ ﻠﻰ اَﻟـَﯿْﺲَ‬

‫ﻣَﻮْ ﻻ َ‬
‫اى ﻣﻮﻻى ﻣﻦ آﻳﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﺷﻢ ﻳﺎ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﻳﺎ ﺑﻪ زﺑﺎﻧﻢ ﻳﺎ ﺑﻪ دﺳﺘﻢ ﻳﺎ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﻢ آﻳﺎ‬

‫ﮏ ا ْﻟ ُﺤ ﱠﺠﮫُ وَاﻟﺴﱠﺒﯿ ُﻞ‬

‫ى ﻓَﻠَ َ‬
‫ﮏ ﯾﺎ ﻣَﻮْ ﻻ َ‬
‫ﺼ ْﯿﺘُ َ‬
‫ﮏ ﻋِﻨﺪى َوﺑِ ُﮑﻠﱢﮭﺎ َﻋ َ‬
‫ُﮐﻠﱡﮭﺎ ﻧِ َﻌ َﻤ َ‬
‫ھﻤﻪ اﻳﻨﮫﺎ ﻧﻌﻤﺘﮫﺎى ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ در ﭘﯿﺶ ﻣﻦ ﺑﻮد و ﺑﺎ ھﻤﻪ آﻧﮫﺎ ﺗﻮ را ﻣﻌﺼﯿﺖ ﮐﺮدم اى ﻣﻮﻻى ﻣﻦ ﭘﺲ ﺗﻮ ﺣﺠﺖ و راه ﻣﺆ اﺧﺬه‬

‫ت اَنْ ﯾَﺰ ُﺟﺮُوﻧﻰ َوﻣِﻦَ‬

‫ﻻ ﺑﺎ ِء وَاﻻُ◌ْ ﻣﱠﮭﺎ ِ‬
‫ﻰ ﯾﺎ ﻣَﻦْ َﺳﺘَ َﺮﻧﻰ ﻣِﻦَ ا ْ‬
‫َﻋﻠَ ﱠ‬
‫ﺑﺮ ﻣﻦ دارى اى ﮐﻪ ﻣﺮا ﭘﻮﺷﺎﻧﺪى از ﭘﺪران و ﻣﺎدران ﮐﻪ ﻣﺮا از ﻧﺰد ﺧﻮد ﺑﺮاﻧﻨﺪ و از‬

‫ا ْﻟﻌَﺸﺎﺋِ ِﺮ وَاﻻِ◌ْ ﺧْ ﻮا ِن اَنْ ﯾُ َﻌﯿﱢﺮُوﻧﻰ َوﻣِﻦَ اﻟﺴﱠﻼطﯿ ِﻦ اَنْ ﯾُﻌﺎﻗِﺒُﻮﻧﻰ َوﻟَ ِﻮ‬
‫ﻓﺎﻣﯿﻞ و ﺑﺮادران ﮐﻪ ﻣﺮا ﺳﺮزﻧﺶ ﮐﻨﻨﺪ و از ﺳﻼطﯿﻦ و ﺣﮑﻮﻣﺘﮫﺎ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺷﮑﻨﺠﻪ ﮐﻨﻨﺪ و اﮔﺮ‬

‫ى ﻋَﻠﻰ ﻣَﺎ اطﱠﻠَﻌْﺖَ َﻋﻠَ ْﯿ ِﮫ ِﻣﻨّﻰ اِذاً ﻣﺎ اَ ْﻧﻈَﺮُوﻧﻰ‬

‫اطﱠﻠَﻌُﻮا ﯾﺎ ﻣَﻮْ ﻻ َ‬
‫آﻧـﮫﺎ ﻣﻄﻠﻊ ﺑﻮدﻧﺪ اى ﻣﻮﻻى ﻣﻦ ﺑﺮ آﻧﭽﻪ ﺗﻮ ﺑﺮ آن ﻣﻄﻠﻌﻰ از ﮐﺎر ﻣﻦ در آن ھﻨﮕﺎم ﻣﮫﻠﺘﻢ ﻧﻤﻰ دادﻧﺪ‬

‫ﮏ ﯾﺎ َﺳﯿﱢﺪى‬
‫َوﻟَ َﺮﻓَﻀُﻮﻧﻰ َوﻗَﻄَﻌُﻮﻧﻰ ﻓَﮭﺎ اَﻧـ َﺎ ذا ﯾﺎ اِﻟـﮭﻰ ﺑَﯿْﻦَ ﯾَ َﺪ ْﯾ َ‬
‫و از ﺧﻮد دورم ﻣﻰ ﮐﺮدﻧﺪ و از ﻣﻦ ﻣﻰ ﺑﺮﻳﺪﻧﺪ و اﻳﻨﮏ ﺧﺪاﻳﺎ اﻳﻦ ﻣﻨﻢ ﮐﻪ در ﭘﯿﺸﮕﺎھﺖ اﻳﺴﺘﺎده اى آﻗﺎى ﻣﻦ‬

‫ﺼﺮَ◌ُ‬
‫ﺿ ٌﻊ ذَﻟﯿ ٌﻞ َﺣﺼﯿ ٌﺮ ﺣَﻘﯿ ٌﺮ ﻻ ذُو ﺑَﺮ آﺋَ ٍﮫ ﻓَﺎ َ ْﻋﺘَ ِﺬرَ◌ُ َوﻻ ذُو ﻗُ ﱠﻮ ٍه ﻓَﺎ َ ْﻧﺘَ ِ‬
‫ﺧﺎ ِ‬
 ‫ﺑـﺎ ﺣـﺎل ﺧـﻀﻮع و ﺧﻮارى و درﻣﺎﻧﺪﮔﻰ و ﮐﻮﭼﮑﻰ ﻧﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﺗﺒﺮﺋﻪ ﺟﻮﻳﻰ دارم ﮐﻪ ﭘﻮزش طﻠﺒﻢ و ﻧﻪ ﻧﯿﺮوﻳﻰ ﮐﻪ ﻳﺎرى ﺟﻮﻳﻢ‬

‫َوﻻ ُﺣ ﱠﺠ ٍﮫ ﻓَﺎ َﺣْ ﺘَﺞَ◌ُ ◌ّ ﺑِﮭﺎ َوﻻ ﻗﺎﺋِ ٌﻞ ﻟَ ْﻢ اَﺟْ ﺘَﺮِحْ َوﻟَ ْﻢ اَ ْﻋﻤَﻞْ ُﺳﻮﱠءاً وَﻣﺎ َﻋﺴَﻰ‬
‫و ﻧـﻪ ﺣـﺠـﺖ و ﺑـﺮھﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺪان ﭼﻨﮓ زﻧﻢ و ﻧﻪ ﻣﻰ ﺗﻮاﻧﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ ﮐﻪ ﮔﻨﺎه ﻧﮑﺮده ام و ﮐﺠﺎ ﻣﻰ ﺗﻮاﻧﺪ اﻧﮑﺎر ـ ﻓﺮﺿﺎ ﮐﻪ اﻧﮑﺎر ﮐﻨﻢ‬

‫ﮏ َو َﺟﻮارِﺣﻰ‬
‫ى ﯾَ ْﻨﻔَﻌُﻨﻰ َﮐﯿْﻒَ َواَﻧّﻰ ذﻟِ َ‬
‫ا ْﻟ ُﺠﺤُﻮ َد َوﻟَﻮْ َﺟ َﺤﺪْتُ ﯾﺎ ﻣَﻮْ ﻻ َ‬
‫اى ﻣﻮﻻى ﻣﻦ ـ ﺳﻮدم ﺑﺨﺸﺪ! ﭼﮕﻮﻧﻪ ؟ و ﮐﺠﺎ؟ ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺗﻤﺎم اﻋﻀﺎى ﻣﻦ‬

‫ﮏ‬
‫ﮏ اَﻧﱠ َ‬
‫ﻰ ﺑِﻤﺎ ﻗَ ْﺪ َﻋ ِﻤﻠْﺖُ َو َﻋﻠِﻤْﺖُ ﯾَﻘﯿﻨﺎ ً َﻏ ْﯿ َﺮ ذى َﺷ ﱟ‬
‫ُﮐﻠﱡﮭﺎ ﺷﺎ ِھ َﺪهٌ َﻋﻠَ ﱠ‬
‫ﮔﻮاھﻨﺪ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺑﻪ آﻧﭽﻪ اﻧﺠﺎم داده و ﺑﻪ ﻳﻘﯿﻦ ﻣﻰ داﻧﻢ و ھﯿﭽﮕﻮﻧﻪ ﺷﮏ و ﺗﺮدﻳﺪى ﻧﺪارم ﮐﻪ ﺗﻮ از ﮐﺎرھﺎى ﺑﺰرگ از ﻣﻦ‬

‫ﮏ ا ْﻟ َﺤ َﮑ ُﻢ ا ْﻟ َﻌ ْﺪ ُل اﻟﱠﺬى ﻻ ﺗَﺠُﻮ ُر‬

‫ﺳﺂﺋِﻠﻰ ﻣِﻦْ ﻋَﻈﺎﯾِﻢِ اﻻُ◌ْ ﻣُﻮ ِر َواَﻧﱠ َ‬
‫ﭘﺮﺳﺶ ﺧﻮاھﻰ ﮐﺮد و ﺗﻮﻳﻰ آن داور ﻋﺎدﻟﻰ ﮐﻪ ﺳﺘﻢ ﻧﮑﻨﺪ و ھﻤﺎن ﻋﺪاﻟﺘﺖ‬

‫ﮏ َﻣ ْﮭ َﺮﺑﻰ ﻓَﺎ ِنْ ﺗُ َﻌ ﱢﺬﺑْﻨﻰ ﯾﺎ اِﻟـﮭﻰ‬

‫ﮏ ُﻣ ْﮭﻠِﮑﻰ َوﻣِﻦْ ُﮐ ﱢﻞ َﻋ ْﺪﻟِ َ‬
‫َو َﻋ ْﺪﻟُ َ‬
‫ﻣﺮا ھﻼک ﮐﻨﺪ و از ﺗﻤﺎم ﻋﺪاﻟﺖ ﺗﻮ ﻣﻰ ﮔﺮﻳﺰم اﮔﺮ ﻋﺬاﺑﻢ ﮐﻨﻰ ﺧﺪاﻳﺎ‬

‫ک‬
‫ﮏ َوﺟُﻮ ِد َ‬
‫ﻰ َواِنْ ﺗَﻌْﻒُ َﻋﻨّﻰ ﻓَﺒِ ِﺤ ْﻠ ِﻤ َ‬
‫ﮏ َﻋﻠَ ﱠ‬
‫ﻓَﺒِ ُﺬﻧُﻮﺑﻰ ﺑَ ْﻌ َﺪ ُﺣ ﱠﺠﺘِ َ‬
‫ﺑـﻮاﺳـﻄـﻪ ﮔـﻨـﺎھـﺎن ﻣـﻦ اﺳـﺖ ﭘـﺲ از آﻧـﮑﻪ ﺣﺠﺖ ﺑﺮ ﻣﻦ دارى و اﮔﺮ از ﻣﻦ درﮔﺬرى ﭘﺲ ﺑﻪ ﺑﺮدﺑﺎرى و ﺑﺨﺸﻨﺪﮔﻰ و‬

‫ﮏ اِﻧـ ّﻰ ﮐـ ُﻨـْﺖُ ﻣـ ِﻦَ اﻟﻆّ اﻟِﻤـﯿـﻦَ ﻻ اِل هَ اِﻻّ‬

‫ﮏ ﻻ اِﻟﮫَ اِﻻّ اَﻧـْﺖَ ﺳـ ُﺒـْﺢ اﻧـ َ َ‬
‫وَﮐـَﺮَﻣـ ِ َ‬
‫ﺑﺰرﮔﻮارى ﺗﻮ اﺳﺖ ﻣﻌﺒﻮدى ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻨﺰھﻰ ﺗﻮ و ﻣﻦ از ﺳﺘﻤﮑﺎراﻧﻢ ﻣﻌﺒﻮدى ﺟﺰ ﺗﻮ‬

‫ﮏ‬
‫ﮏ اِﻧّﻰ ُﮐﻨْﺖُ ﻣِﻦَ ا ْﻟ ُﻤ ْﺴﺘَ ْﻐﻔِﺮﯾﻦَ ﻻ اِﻟﮫَ اِﻻّ اَﻧْﺖَ ُﺳﺒْﺢ اﻧَ َ‬
‫اَﻧْﺖَ ُﺳﺒْﺤﺎﻧَ َ‬
‫ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻨﺰھﻰ ﺗﻮ و ﻣﻦ از آﻣﺮزش ﺧﻮاھﺎﻧﻢ ﻣﻌﺒﻮدى ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻨﺰھﻰ ﺗﻮ‬

‫ﮏ اِﻧّﻰ ُﮐﻨْﺖُ ﻣِﻦَ‬

‫اِﻧّﻰ ُﮐﻨْﺖُ ﻣِﻦَ ا ْﻟ ُﻤ َﻮ ﱢﺣﺪﯾﻦَ ﻻ اِﻟﮫَ اِﻻّ اَﻧْﺖَ ُﺳﺒْﺤﺎﻧَ َ‬
‫و ﻣﻦ از ﻳﮕﺎﻧﻪ ﭘﺮﺳﺘﺎﻧﻢ ﻣﻌﺒﻮدى ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻣﻨﺰھﻰ ﺗﻮ و ﻣﻦ از‬

‫ﮏ اِﻧـ ّﻰ ﮐـ ُﻨـْﺖُ ﻣـ ِﻦَ ا ْﻟﻮَﺟـ ِﻠﯿـﻦَ ﻻ اِل هَ اِﻻّ‬

‫اﻟْﺨـﺎﱠﺋِﻔـﯿـﻦَ ﻻ اِﻟﮫَ اِﻻّ اَﻧـْﺖَ ﺳـ ُﺒـْﺢ اﻧـ َ َ‬
 ‫ﺗﺮﺳﻨﺎﮐﺎﻧﻢ ﻣﻌﺒﻮدى ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻨﺰھﻰ ﺗﻮ و ﻣﻦ از ھﺮاﺳﻨﺎﮐﺎﻧﻢ ﻣﻌﺒﻮدى ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ‬

‫ﮏ اِﻧّﻰ‬
‫ﮏ اِﻧّﻰ ُﮐﻨْﺖُ ﻣِﻦَ اﻟﺮﱠاﺟﯿﻦَ ﻻ اِﻟﮫَ اِﻻّ اَﻧْﺖَ ُﺳﺒْﺢ اﻧَ َ‬
‫اَﻧْﺖَ ُﺳﺒْﺤﺎﻧَ َ‬
‫ﻣﻨﺰھﻰ ﺗﻮ و ﻣﻦ از اﻣﯿﺪواراﻧﻢ ﻣﻌﺒﻮدى ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻣﻨﺰھﻰ ﺗﻮ و‬

‫ﮏ اِﻧّﻰ ُﮐﻨْﺖُ ﻣِﻦَ ا ْﻟ ُﻤﮭَﻠﱢﻠﯿﻦَ ﻻ‬

‫ُﮐﻨْﺖُ ﻣِﻦَ اﻟﺮّاﻏِﺒﯿﻦَ ﻻ اِﻟﮫَ اِﻻّ اَﻧْﺖَ ُﺳﺒْﺢ اﻧَ َ‬
‫ﻣـﻦ از ﻣـﺸـﺘـﺎﻗـﺎﻧـﻢ ﻣـﻌـﺒـﻮدى ﺟـﺰ ﺗـﻮ ﻧـﯿـﺴـﺖ ﻣـﻨـﺰھـﻰ ﺗـﻮ و ﻣـﻦ از ﺗﮫﻠﯿﻞ )ﻻاﻟﻪ اﻻﷲ ( ﮔﻮﻳﺎﻧﻢ‬

‫ﮏ‬
‫ﮏ اِﻧـ ّﻰ ﮐـ ُﻨـْﺖُ ﻣـ ِﻨـ َﺎﻟﺴـ ّـ اﱠﺋِﻠﯿـﻦَ ﻻ اِل هَ اِﻻّ اَﻧْﺖَ ُﺳﺒْﺢ اﻧَ َ‬
‫اِﻟﮫَ اِﻻّ اَﻧـْﺖَ ﺳـ ُﺒـْﺢ اﻧـ َ َ‬
‫ﻣﻌﺒﻮدى ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻨﺰھﻰ ﺗﻮ و ﻣﻦ از ﺧﻮاھﻨﺪﮔﺎﻧﻢ ﻣﻌﺒﻮدى ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻨﺰھﻰ ﺗﻮ‬

‫ﮏ اِﻧّﻰ ُﮐﻨْﺖُ ﻣِﻦَ‬

‫اِﻧّﻰ ُﮐﻨْﺖُ ﻣِﻦَ ا ْﻟ ُﻤ َﺴﺒﱢﺤﯿﻦَ ﻻ اِﻟﮫَ اِﻻّ اَﻧْﺖَ ُﺳﺒْﺢ اﻧَ َ‬
‫و ﻣﻦ از ﺗﺴﺒﯿﺢ ﮔﻮﻳﺎﻧﻢ ﻣﻌﺒﻮدى ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﻨﺰھﻰ ﺗﻮ و ﻣﻦ از ﺗﮑﺒﯿﺮ‬

‫ﮏ َرﺑّﻰ َورَبﱡ اب اﱠﺋِ َﻰ اﻻَ◌ْ وﱠﻟﯿﻦَ اَﻟ ّﻞ ھُ ﱠﻢ‬

‫ا ْﻟ ُﻤ َﮑﺒﱢﺮﯾﻦَ ﻻاِﻟﮭَﺎِﻻّ اَﻧْﺖَ ُﺳﺒْﺢ اﻧَ َ‬
‫)ﷲ اﮐـﺒـﺮ( ﮔـﻮﻳﺎﻧﻢ ﻣﻌﺒﻮدى ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ ﺗﻮ ﻣﻨﺰھﻰ ﺗﻮ ﭘﺮوردﮔﺎر ﻣﻦ و ﭘﺮوردﮔﺎر ﭘﺪران ﭘﯿﺸﯿﻦ ﻣﻦ ﺧﺪاﻳﺎ‬

‫ک ُﻣ َﻮ ﱢﺣﺪاً َواِﻗْﺮارى‬
‫ﮏ ُﻣ َﻤﺠﱢﺪاً َواِﺧْ ﻼﺻﻰ ﻟِ ِﺬ ْﮐ ِﺮ َ‬
‫ھﺬا ﺛَﻨﺎﺋﻰ َﻋﻠَ ْﯿ َ‬
‫اﻳﻦ اﺳﺖ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﻣﻦ ﺑﺮ ﺗﻮ در ﻣﻘﺎم ﺗﻤﺠﯿﺪت و اﻳﻦ اﺳﺖ اﺧﻼ ص ﻣﻦ ﺑﺬﮐﺮ در ﻣﻘﺎم ﻳﮑﺘﺎﭘﺮﺳﺘﯿﺖ و اﻗﺮار ﻣﻦ‬

‫ﮏ ُﻣ َﻌﺪﱢداً َواِنْ ُﮐﻨْﺖُ ُﻣﻘِ ّﺮاً اَﻧّﻰ ﻟَ ْﻢ اُﺣْ ﺼِﮭﺎ ﻟِ َﮑ ْﺜ َﺮﺗِﮭﺎ َو ُﺳﺒُﻮﻏِﮭﺎ‬
‫ﺑِـﺎﻻﺋِ َ‬
‫ﺑـﻪ ﻧـﻌـﻤﺘﮫﺎﻳﺖ در ﻣﻘﺎم ﺷﻤﺎره آﻧﮫﺎ ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻦ اﻗﺮار دارم ﮐﻪ آﻧﮫﺎ را ﻧﺘﻮاﻧﻢ ﺑﺸﻤﺎره درآورم از ﺑﺴﯿﺎرى آﻧﮫﺎ و ﻓﺮاواﻧﻰ‬

‫ث ﻣﺎ ﻟَ ْﻢ ﺗَﺰَلْ ﺗَﺘَ َﻌﮭﱠﺪُﻧﻰ ﺑِ ِﮫ َﻣﻌَﮭﺎ ُﻣ ْﻨ ُﺬ‬

‫َوﺗَﻈﺎھُﺮِھﺎ َوﺗَﻘﺎ ُدﻣِﮭﺎ اِﻟﻰ ﺣﺎ ِد ٍ‬
‫ﺟﺴﺘﻦ آﻧﮫﺎ از زﻣﺎن ﭘﯿﺪاﻳﺶ ﻣﻦ ﮐﻪ ھﻤﻮاره در آن ﻋﮫﺪ ﻣﺮا ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ آن ﻧﻌﻤﺘﮫﺎ ﻳﺎدآورى ﻣﻰ ﮐﺮدى‬
‫و آﺷـﮑـﺎرى آﻧـﮫـﺎ و ﭘﯿﺸﻰ ُ‬

‫َﺧﻠَ ْﻘﺘَﻨﻰ َوﺑَ َﺮ ْاﺗَﻨﻰ ﻣِﻦْ اَ ﱠو ِل ا ْﻟ ُﻌ ْﻤ ِﺮ ﻣِﻦَ اﻻِ◌ْ ﻏْﻨﺂ ِء ﻣِﻦَ ا ْﻟﻔَ ْﻘ ِﺮ َو َﮐﺸْﻒِ‬
‫از آن ﺳـﺎﻋـﺖ ﮐـﻪ ﻣﺮا آﻓﺮﻳﺪى و ﺧﻠﻖ ﮐﺮدى از ھﻤﺎن اﺑﺘﺪاى ﻋﻤﺮ ﮐﻪ از ﻧﺪارى و ﻓﻘﺮ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺗﻮاﻧﮕﺮى درآوردى‬
 ‫ب وَاﻟْﻌﺎﻓِﯿَ ِﮫ ﻓِﻰ‬
‫ﺞ ا ْﻟﮑَﺮْ ِ‬
‫ﺐ ا ْﻟﯿُ ْﺴ ِﺮ َو َد ْﻓ ِﻊ ا ْﻟ ُﻌ ْﺴ ِﺮ َوﺗَﻔﺮﯾ ِ‬
‫اﻟﻀﱡ ﱢﺮ َوﺗَﺴْﺒﯿ ِ‬
‫و ﮔﺮﻓﺘﺎرﻳﻢ ﺑﺮطﺮف ﮐﺮدى و اﺳﺒﺎب آﺳﺎﻳﺶ ﻣﺮا ﻓﺮاھﻢ ﺳﺎﺧﺘﻰ و ﺳﺨﺘﻰ را دﻓﻊ ﻧﻤﻮده و اﻧﺪوه را زدودى و ﺗﻨﻢ را ﺗﻨﺪرﺳﺖ و‬

‫ﮏ ﺟَﻤﯿ ُﻊ‬
‫ا ْﻟﺒَ َﺪ ِن وَاﻟﺴﱠﻼ َﻣ ِﮫ ﻓِﻰ اﻟﺪّﯾ ِﻦ َوﻟَﻮْ َرﻓَﺪَﻧﻰ ﻋَﻠﻰ ﻗَ ْﺪ ِر ِذ ْﮐ ِﺮ ﻧِ ْﻌ َﻤﺘِ َ‬
‫دﻳﻨﻢ را ﺑﺴﻼﻣﺖ داﺷﺘﻰ و اﮔﺮ ﻳﺎرﻳﻢ دھﻨﺪ ﺑﻪ اﻧﺪازه اى ﮐﻪ ﻧﻌﻤﺘﺖ را ذﮐﺮ ﮐﻨﻢ ﺗﻤﺎم‬

‫ﮏ‬
‫ﻻ ِﺧﺮﯾﻦَ ﻣﺎ ﻗَﺪَرْ تُ َوﻻھُ ْﻢ ﻋَﻠﻰ ذﻟِ َ‬
‫اﻟْﻌﺎﻟَﻤﯿﻦَ ﻣِﻦَ اﻻَ◌ْ وﱠﻟﯿﻦَ وَا ْ‬
‫ﺟﮫﺎﻧﯿﺎن از اوﻟﯿﻦ و آﺧﺮﻳﻦ ﻧﻪ ﻣﻦ ﻗﺪرت ذﮐﺮش را دارم ﻧﻪ آﻧﮫﺎ ﻣﻨﺰھﻰ ﺗﻮ‬

‫ک وَﻻ‬
‫ﺗَﻘَ ﱠﺪﺳْﺖَ َوﺗَﻌﺎﻟَﯿْﺖَ ﻣِﻦْ َربﱟ ﮐَﺮﯾﻢٍ ﻋَﻈﯿﻢٍ رَﺣﯿﻢٍ ﻻ ﺗُﺤْ ﺼﻰ اﻻﱠ ُؤ َ‬
‫و ﺑـﺮﺗـﺮى از اﻳﻨﮑﻪ ﭘﺮوردﮔﺎرى ھﺴﺘﻰ ﮐﺮﻳﻢ و ﺑﺰرگ و ﻣﮫﺮﺑﺎن ﮐﻪ ﻣﮫﺮورزى ھﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﺷﻤﺎره درﻧﯿﺎﻳﺪ‬

‫ﺻ ﱢﻞ ﻋَﻠﻰ ُﻣ َﺤ ﱠﻤ ٍﺪ َو ا ِل ُﻣ َﺤ ﱠﻤ ٍﺪ‬
‫ک َ‬
‫ک وَﻻ ﺗُﮑﺎﻓﻰ ﻧَﻌْﻤﺂ ُؤ َ‬
‫ﯾُ ْﺒﻠَ ُﻎ ﺛَﻨﺂ ُؤ َ‬
‫و ﺳـﺘـﺎﻳـﺸـﺖ ﺑـﻪ آﺧـﺮ ﻧـﺮﺳـﺪ و ﻧـﻌـﻤـﺘـﮫـﺎﻳﺖ را ﺗﻼﻓﻰ ﻧﺘﻮان ﮐﺮد درود ﻓﺮﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﺤﻤﺪ و آل ﻣﺤﻤﺪ‬

‫ﮏ ﻻ اِﻟﮫَ اِﻻّ اَﻧْﺖَ اَﻟﻠﱠﮭُ ﱠﻢ‬

‫ﮏ ُﺳﺒْﺤﺎﻧَ َ‬
‫ﮏ َواَ ْﺳ ِﻌﺪْﻧﺎ ﺑِﻄﺎ َﻋﺘِ َ‬
‫َواَ ْﺗ ِﻤ ْﻢ َﻋﻠَﯿْﻨﺎ ﻧِ َﻌ َﻤ َ‬
‫و ﮐـﺎﻣـﻞ ﮔـﺮدان ﺑـﺮ ﻣـﺎ ﻧﻌﻤﺘﮫﺎﻳﺖ را و ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ اطﺎﻋﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺳﻌﺎدﺗﻤﻨﺪﻣﺎن ﮔﺮدان ﻣﻨﺰھﻰ ﺗﻮ ﻣﻌﺒﻮدى ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ ﺧﺪاﻳﺎ‬

‫ﮏ ﺗُﺠﯿﺐُ ا ْﻟﻤُﻀْ ﻄَ ﱠﺮ َوﺗَ ْﮑﺸِﻒُ اﻟ ﱡﺴ ﱠﻮ َء َوﺗُﻐﯿﺚُ ا ْﻟ َﻤ ْﮑﺮُوبَ َوﺗَ ْﺸﻔِﻰ‬

‫اِﻧﱠ َ‬
‫ﺗـﻮﻳـﻰ ﮐـﻪ اﺟـﺎﺑـﺖ ﮐـﻨـﻰ دﻋـﺎى درﻣﺎﻧﺪه را و ﺑﺮطﺮف ﮐﻨﻰ ﺑﺪى را و ﻓﺮﻳﺎدرﺳﻰ ﮐﻨﻰ از ﮔﺮﻓﺘﺎر و ﺷﻔﺎ دھﻰ‬

‫اﻟﺴﱠﻘﯿ َﻢ َوﺗُ ْﻐﻨِﻰ ا ْﻟﻔَﻘﯿ َﺮ َوﺗَﺠْ ﺒُ ُﺮ ا ْﻟﮑَﺴﯿ َﺮ َوﺗَﺮْ َﺣ ُﻢ اﻟﺼﱠﻐﯿ َﺮ َوﺗُﻌﯿﻦُ ا ْﻟﮑَﺒﯿ َﺮ‬
‫ﺑـﻪ ﺑـﯿـﻤـﺎر و ﺑـﻰ ﻧـﯿـﺎز ﮐـﻨـﻰ ﻓـﻘـﯿـﺮ را و ﻣـﺮﻣـﺖ ﮐـﻨﻰ ﺷﮑﺴﺘﮕﻰ را و رﺣﻢ ﮐﻨﻰ ﺑﻪ ﮐﻮدک ﺧﺮدﺳﺎل و ﻳﺎرى دھﻰ ﺑﻪ ﭘﯿﺮ ﮐﮫﻨﺴﺎل‬

‫ﻖ‬
‫ﻄﻠِ َ‬
‫ﮏ ﻗَﺪﯾ ٌﺮ َواَﻧْﺖَ ا ْﻟ َﻌﻠِﻰﱡ ا ْﻟﮑَﺒﯿ ُﺮ ﯾﺎ ُﻣ ْ‬
‫ﮏ ظَﮭﯿ ٌﺮ وَﻻ ﻓَﻮْ ﻗَ َ‬
‫َوﻟَﯿْﺲَ دُوﻧَ َ‬
‫و ﺟﺰ ﺗﻮ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﻰ ﻧﯿﺴﺖ و ﻧﻪ ﻓﻮق )ﺗﻮاﻧﺎﻳﻰ ( ﺗﻮ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻰ و ﺗﻮﻳﻰ واﻻى ﺑﺰرگ اى‬

‫ق اﻟﻄﱢ ْﻔ ِﻞ اﻟﺼﱠﻐﯿ ِﺮ ﯾﺎ ﻋِﺼْ َﻤﮫَ اﻟْﺨﺂﺋِﻒِ‬

‫ا ْﻟ ُﻤ َﮑﺒﱠ ِﻞ اﻻَ◌ْ ﺳﯿ ِﺮ ﯾﺎ را ِز َ‬
 ‫رھـﺎ ﮐـﻨـﻨـﺪه اﺳـﯿـﺮ در ﮐـُﻨـﺪ و زﻧـﺠـﯿـﺮ اى روزى دھـﻨـﺪه ﮐـﻮدک ﺧﺮدﺳﺎل اى ﭘﻨﺎه ﺷﺨﺺ ﺗﺮﺳﺎﻧﻰ‬

‫ﺻ ﱢﻞ ﻋَﻠﻰ ُﻣ َﺤ ﱠﻤ ٍﺪ َو ا ِل‬
‫ﮏ ﻟَﮫُ وَﻻ وَزﯾ َﺮ َ‬
‫ا ْﻟ ُﻤ ْﺴﺘَﺠﯿ ِﺮ ﯾﺎ ﻣَﻦْ ﻻ ﺷَﺮﯾ َ‬
‫ﮐـﻪ ﭘـﻨـﺎه ﺟـﻮﻳـﺪ اى ﮐـﻪ ﺷـﺮﻳـﮏ و وزﻳـﺮى ﺑـﺮاى او ﻧـﯿـﺴـﺖ درود ﻓـﺮﺳـﺖ ﺑـﺮ ﻣـﺤـﻤـﺪ و آل‬

‫ﻀ َﻞ ﻣﺎ اَ ْﻋﻄَﯿْﺖَ َواَﻧـَﻠْﺖَ اَ َﺣﺪاً ﻣِﻦْ‬

‫ُﻣ َﺤ ﱠﻤ ٍﺪ َواَ ْﻋ ِﻄﻨﻰ ﻓﻰ ھ ِﺬ ِه ا ْﻟ َﻌ ِﺸﯿﱠ ِﮫ اَ ْﻓ َ‬
‫ﻣﺤﻤﺪ و ﻋﻄﺎ ﮐﻦ ﺑﻪ ﻣﻦ در اﻳﻦ ﺷﺎم ﺑﮫﺘﺮﻳﻦ ﭼﯿﺰى را ﮐﻪ ﻋﻄﺎ ﮐﺮدى و دادى ﺑﻪ ﻳﮑﻰ از‬

‫ک ﻣِﻦْ ﻧِ ْﻌ َﻤ ٍﮫ ﺗُﻮﻟﯿﮭﺎ َو اﻻﱠ ٍء ﺗُ َﺠ ﱢﺪدُه ا َوﺑَﻠِﯿﱠ ٍﮫ ﺗَﺼْ ِﺮﻓُﮫ ا َوﮐُﺮْ ﺑَ ٍﮫ‬

‫ﻋِﺒﺎ ِد َ‬
‫ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺖ ﭼﻪ آن ﻧﻌﻤﺘﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻰ ﺑﺨﺸﻰ و ﻳﺎ اﺣﺴﺎﻧﮫﺎﻳﻰ ﮐﻪ ﺗﺎزه ﮐﻨﻰ و ﺑﻼھﺎﻳﻰ ﮐﻪ ﻣﻰ ﮔﺮداﻧﻰ و ﻏﻢ و اﻧﺪوھﻰ ﮐﻪ‬

‫ﮏ‬
‫ﺗَ ْﮑ ِﺸﻔُﮭﺎ َو َد ْﻋ َﻮ ٍه ﺗَ ْﺴ َﻤﻌُﮭﺎ َو َﺣ َﺴﻨَ ٍﮫ ﺗَﺘَﻘَﺒﱠﻠُﮭﺎ َو َﺳﯿﱢﺌَ ٍﮫ ﺗَﺘَ َﻐ ﱠﻤﺪُھﺎ اِﻧﱠ َ‬
‫ﺑﺮطﺮف ﮐﻨﻰ و دﻋﺎﻳﻰ ﮐﻪ اﺟﺎﺑﺖ ﮐﻨﻰ و ﮐﺎر ﻧﯿﮑﻰ ﮐﻪ ﺑﭙﺬﻳﺮى و ﮔﻨﺎھﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﺮاﺳﺘﻰ‬

‫ﮏ اَ ْﻗ َﺮبُ ﻣَﻦْ‬
‫ﻟَﻄﯿﻒٌ ﺑِﻤﺎ ﺗَﺸﺎ ﱠ ُء َﺧﺒﯿ ٌﺮ َوﻋَﻠﻰ ُﮐﻠﱢﺸَﻰْ ٍء ﻗَﺪﯾ ٌﺮ اَﻟﻠﱠﮭُ ﱠﻢ اِﻧﱠ َ‬
‫ﺗﻮ ﺑﮫﺮ ﭼﻪ ﺧﻮاھﻰ دﻗﯿﻖ و آﮔﺎھﻰ و ﺑﺮ ھﺮﭼﯿﺰ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻰ ﺧﺪاﻳﺎ ﺗﻮ ﻧﺰدﻳﮑﺘﺮﻳﻦ ﮐﺴﻰ ھﺴﺘﻰ ﮐﻪ‬

‫ع ﻣَﻦْ اَﺟﺎبَ َواَ ْﮐ َﺮ ُم ﻣَﻦْ ﻋَﻔﻰ َواَوْ َﺳ ُﻊ ﻣَﻦْ اَﻋْﻄﻰ َواَ ْﺳ َﻤ ُﻊ‬
‫ُد ِﻋ َﻰ َواَ ْﺳ َﺮ ُ‬
‫ﺧـﻮاﻧـﻨـﺪت و از ھـﺮﮐـﺲ زودﺗـﺮ اﺟـﺎﺑـﺖ ﮐـﻨـﻰ و در ﮔـﺬﺷـﺖ از ھـﺮﮐـﺲ ﺑﺰرﮔﻮارﺗﺮى و در ﻋﻄﺎﺑﺨﺸﻰ ﻋﻄﺎﻳﺖ از ھﻤﻪ وﺳﯿﻌﺘﺮ‬

‫ﮏ َﻣ ْﺴﺌُﻮ ٌل‬
‫ﻻ ِﺧ َﺮ ِه وَرﺣﯿ َﻤﮭُﻤﺎ ﻟَﯿْﺲَ َﮐ ِﻤ ْﺜﻠِ َ‬
‫ﻣَﻦْ ُﺳﺌِ َﻞ ﯾﺎ رَﺣﻤﻦَ اﻟ ﱡﺪﻧْﯿﺎ وَا ْ‬
‫ودراﺟـﺎﺑـﺖ درﺧـﻮاﺳـﺖ ازھﻤﻪ ﺷﻨﻮاﺗﺮى اى ﺑﺨﺸﺎﻳﻨﺪه دﻧﯿﺎ و آﺧﺮت و ﻣﮫﺮﺑﺎن آن دو ﺑﺮاﺳﺘﻰ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ از او درﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﺷﻮد‬

‫ﮏ ﻓَﺎ َ ْﻋﻄَ ْﯿﺘَﻨﻰ َو َر ِﻏﺒْﺖُ‬

‫ﮏ ﻓَﺎ َ َﺟ ْﺒﺘَﻨﻰ َو َﺳﺌَ ْﻠﺘُ َ‬
‫ک َﻣﺎْﻣُﻮ ٌل َدﻋَﻮْ ﺗُ َ‬
‫َوﻻ ﺳِﻮا َ‬
‫ﻧـﯿـﺴـﺖ و ﺟـﺰ ﺗـﻮ آرزو ﺷﺪه اى ﻧﯿﺴﺖ ﺧﻮاﻧﺪﻣﺖ و ﺗﻮ اﺟﺎﺑﺖ ﮐﺮدى و درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮدم و ﺗﻮ ﻋﻄﺎ ﮐﺮدى و ﺑﻪ درﮔﺎه ﺗﻮ ﻣﯿﻞ ﮐﺮدم‬

‫ﮏ ﻓَ َﮑﻔَ ْﯿﺘَﻨﻰ اَﻟﻠّﮭُ ﱠﻢ‬

‫ﮏ ﻓَﻨَ ﱠﺠ ْﯿﺘَﻨﻰ َوﻓَ ِﺰﻋْﺖُ اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫ﮏ ﻓَ َﺮ ِﺣ ْﻤﺘَﻨﻰ َو َوﺛِﻘْﺖُ ﺑِ َ‬
‫اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫و ﺗـﻮ ﻣـﺮا ﻣﻮرد ﻣﮫﺮ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺮار دادى و ﺑﻪ ﺗﻮ اﻋﺘﻤﺎد ﮐﺮدم و ﺗﻮ ﻧﺠﺎﺗﻢ دادى و ﺑﻪ درﮔﺎه ﺗﻮ ﻧﺎﻟﯿﺪم و ﺗﻮ ﮐﻔﺎﻳﺘﻢ ﮐﺮدى ﺧﺪاﻳﺎ‬
 ‫ﮏ َوﻋَﻠﻰ اﻟِ ِﮫ اﻟﻄﱠﯿﱢﺒﯿﻦَ‬
‫ﮏ َوﻧَﺒِﯿﱢ َ‬
‫ک َو َرﺳُﻮﻟِ َ‬
‫ﺼ ﱢﻞ ﻋَﻠﻰ ُﻣ َﺤ ﱠﻤ ٍﺪ َﻋ ْﺒ ِﺪ َ‬
‫ﻓَ َ‬
‫درود ﻓـﺮﺳـﺖ ﺑـﺮ ﻣـﺤـﻤـﺪ ﺑـﻨـﺪه و رﺳـﻮل و ﭘـﯿـﺎﻣـﺒـﺮت و ﺑـﺮ آل ﭘﺎک‬

‫ﮏ‬
‫ﮏ وَا ْﮐﺘُﺒْﻨﺎ ﻟَ َ‬
‫ﮏ َوھَﻨﱢﺌْﻨﺎ ﻋَﻄﺂﺋَ َ‬
‫اﻟﻄّﺎھِﺮﯾﻦَ اَﺟْ ﻤَﻌﯿﻦَ َوﺗَ ﱢﻤ ْﻢ ﻟَﻨﺎ ﻧَﻌْﻤﺂﺋَ َ‬
‫و ﭘـﺎﮐﯿﺰه اش ھﻤﮕﻰ و ﻧﻌﻤﺘﮫﺎى ﺧﻮد را ﺑﺮ ﻣﺎ ﮐﺎﻣﻞ ﮔﺮدان و ﻋﻄﺎﻳﺖ را ﺑﺮ ﻣﺎ ﮔﻮارا ﮐﻦ و ﻧﺎم ﻣﺎ را در زﻣﺮه‬

‫ﮏ ذ اﮐِﺮﯾﻦَ اﻣﯿﻦَ اﻣﯿﻦَ َربﱠ اﻟْﻊ اﻟَﻤﯿﻦَ اَﻟ ّﻞ ھُ ﱠﻢ ي ا ﻣَﻦْ‬

‫ﺷﺎﮐِﺮﯾﻦَ َو ِﻻ ﻻﱠﺋِ َ‬
‫ﺳﭙﺎﺳﮕﺰاراﻧﺖ ﺑﻨﻮﻳﺲ و ھﻢ ﺟﺰء ﻳﺎدﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﻧﻌﻤﺘﮫﺎﻳﺖ آﻣﯿﻦ آﻣﯿﻦ اى ﭘﺮوردﮔﺎر ﺟﮫﺎﻧﯿﺎن ﺧﺪاﻳﺎ اى ﮐﻪ‬

‫ﺼ َﻰ ﻓَ َﺴﺘَ َﺮ وَا ْﺳﺘُ ْﻐﻔِ َﺮ ﻓَ َﻐﻔَ َﺮ ﯾﺎ ﻏﺎﯾَﮫَ‬

‫ﮏ ﻓَﻘَ َﺪ َر َوﻗَ َﺪ َر ﻓَﻘَﮭَ َﺮ َو ُﻋ ِ‬
‫َﻣﻠَ َ‬
‫ﻣﺎﻟﮏ آﻣﺪ و ﺗﻮاﻧﺎ‪ ،‬و ﺗﻮاﻧﺎ اﺳﺖ و ﻗﺎھﺮ و ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﻰ ﺷﺪ وﻟﻰ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ و آﻣﺮزﺷﺶ ﺧﻮاھﻨﺪ و آﻣﺮزد اى ﮐﻤﺎل ﻣﻄﻠﻮب‬

‫اﻟﻄّﺎﻟِﺒﯿﻦَ اﻟﺮّاﻏِﺒﯿﻦَ َو ُﻣ ْﻨﺘَﮭﻰ اَ َﻣ ِﻞ اﻟﺮّاﺟﯿﻦَ ﯾﺎ ﻣَﻦْ اَﺣﺎطَ ﺑِ ُﮑ ﱢﻞ ﺷَﻰْ ٍء‬

‫ﺟﻮﻳﻨﺪﮔﺎن ﻣﺸﺘﺎق و ﻣﻨﺘﮫﺎى آرزوى اﻣﯿﺪواران اى ﮐﻪ داﻧﺸﺶ ﺑﮫﺮ ﭼﯿﺰ اﺣﺎطﻪ دارد‬

‫ﮏ‬
‫ِﻋﻠْﻤﺎ ً َو َو ِﺳ َﻊ ا ْﻟ ُﻤ ْﺴﺘَﻘﯿﻠﯿﻦَ َر ْاﻓَﮫً َورَﺣْ َﻤﮫً َو ِﺣﻠْﻤﺎ ً اَﻟﻠّﮭُ ﱠﻢ اِﻧّﺎ ﻧَﺘَ َﻮ ﱠﺟﮫُ اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫و راءﻓـﺖ و ﻣـﮫـﺮ و ﺑـﺮدﺑـﺎرﻳﺶ ﺗﻮﺑﻪ ﺟﻮﻳﺎن را ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺧﺪاﻳﺎ ﻣﺎ رو ﺑﻪ درﮔﺎه ﺗﻮ آورﻳﻢ‬

‫ﮏ‬
‫ﮏ َو َرﺳُﻮﻟِ َ‬
‫ﻓﻰ ھ ِﺬ ِه ا ْﻟ َﻌ ِﺸﯿﱠ ِﮫ اﻟﱠﺘﻰ َﺷ ﱠﺮ ْﻓﺘَﮭﺎ َو َﻋﻈﱠ ْﻤﺘَﮭﺎ ﺑِ ُﻤ َﺤ ﱠﻤ ٍﺪ ﻧَﺒِﯿﱢ َ‬
‫در اﻳﻦ ﺷﺒﻰ ﮐﻪ آﻧﺮا ﺷﺮاﻓﺖ و ﺑﺰرﮔﻰ دادى ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮت و ﻓﺮﺳﺘﺎده ات‬

‫ج‬
‫ﮏ ا ْﻟﺒَﺸﯿ ِﺮ اﻟﻨﱠﺬﯾ ِﺮ اﻟﺴﱢﺮا ِ‬
‫ﮏ ﻋَﻠﻰ وَﺣْ ﯿِ َ‬
‫ﮏ َواَﻣﯿﻨِ َ‬
‫ﮏ ﻣِﻦْ َﺧ ْﻠﻘِ َ‬
‫َو ِﺧﯿَ َﺮﺗِ َ‬
‫و ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ات از آﻓﺮﻳﺪﮔﺎن و اﻣﯿﻦ ﺗﻮ ﺑﺮ وﺣﯿﺖ آن ﻣﮋده دھﻨﺪه و ﺗﺮﺳﺎﻧﻨﺪه و آن ﭼﺮاغ‬

‫ا ْﻟﻤُﻨﯿ ِﺮ اﻟﱠﺬى اَ ْﻧ َﻌﻤْﺖَ ﺑِ ِﮫ َﻋﻠَﻰ ا ْﻟ ُﻤ ْﺴﻠِﻤﯿﻦَ َو َﺟ َﻌ ْﻠﺘَﮫُ رَﺣْ َﻤﮫً ﻟِﻠْﻌﺎﻟَﻤﯿﻦَ‬

‫ﺗﺎﺑﻨﺎک آﻧﮑﻪ ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ اش ﺑﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﻧﻌﻤﺖ ﺑﺨﺸﯿﺪى و رﺣﻤﺖ ﻋﺎﻟﻤﯿﺎن ﻗﺮارش دادى‬

‫ﮏ ﯾﺎ‬
‫ﮏ ِﻣ ْﻨ َ‬
‫ﺼ ﱢﻞ ﻋَﻠﻰ ُﻣ َﺤ ﱠﻤ ٍﺪ َو ا ِل ُﻣ َﺤ ﱠﻤ ٍﺪ ﮐَﻤﺎ ُﻣ َﺤ ﱠﻤ ٌﺪ اَ ْھ ٌﻞ ﻟِﺬﻟِ َ‬
‫اَﻟﻠّﮭُ ﱠﻢ ﻓَ َ‬
 ‫ﺧﺪاﻳﺎ درود ﻓﺮﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﺤﻤﺪ و آل ﻣﺤﻤﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺰد ﺗﻮ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ آﻧﺴﺖ اى ﺧﺪاى‬

‫ﻋَﻈﯿ ُﻢ ﻓَﺼَـ ﱢﻞ َﻋﻠَﯿْـ ِﮫ َوﻋَﻠﻰ اﻟِ ِﮫ ا ْﻟ ُﻤ ْﻨﺘَ َﺠﺒﯿـﻦَ اﻟﻄﱠﯿﱢﺒﯿـﻦَ اﻟﻄّﺎھِﺮﯾﻦَ‬

‫ﺑﺰرگ ﭘﺲ درود ﻓﺮﺳﺖ ﺑﺮ او و ﺑﺮ آل ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه ﭘﺎک و ﭘﺎﮐﯿﺰه اش‬

‫ﺼﻨُﻮفِ‬
‫ﺖ اﻻَ◌ْ ﺻْ ﻮاتُ ﺑِ ُ‬
‫ﮏ َﻋ ﱠﺠ ِ‬
‫ک َﻋﻨّﺎ ﻓَﺎِﻟَ ْﯿ َ‬
‫اَﺟْ ﻤَﻌﯿﻦَ َوﺗَ َﻐ ﱠﻤﺪْﻧﺎ ﺑِ َﻌ ْﻔ ِﻮ َ‬
‫ھﻤﮕﻰ و ﺑﭙﻮﺷﺎن ﻣﺎ را ﺑﻪ ﮔﺬﺷﺖ ﺧﻮد زﻳﺮا ﺻﺪاھﺎ ﺑﺎ اﻧﻮاع ﻣﺨﺘﻠﻒ‬

‫ت ﻓَﺎﺟْ ﻌَﻞْ ﻟَﻨَﺎ اَﻟﻠّﮭُ ﱠﻢ ﻓﻰ ھ ِﺬ ِه ا ْﻟ َﻌ ِﺸﯿﱠ ِﮫ ﻧَﺼﯿﺒﺎ ً ﻣِﻦْ ُﮐ ﱢﻞ َﺧ ْﯿ ٍﺮ ﺗَ ْﻘ ِﺴ ُﻤﮫُ‬

‫اﻟﻠﱡﻐﺎ ِ‬
‫ﻟﻐـﺘﮫﺎﺷﺎن )و ھﺮﮐﺲ ﺑﻪ زﺑﺎﻧﻰ ﻧﺎﻟﻪ اش ( ﺑﺴﻮى ﺗﻮ ﺑﻠﻨﺪ اﺳﺖ ﭘﺲ اى ﺧﺪا ﺑﺮاى ﻣﺎ ﻗﺮار‬

‫ده در اﻳﻦ ﺷﺎم ﺑﮫﺮه اى از ھﺮ ﺧﯿﺮى ﮐﻪ‬

‫ک َوﻧُﻮ ٍر ﺗَﮭْﺪى ﺑِ ِﮫ َورَﺣْ َﻤ ٍﮫ ﺗَ ْﻨ ُﺸﺮُھﺎ َوﺑَ َﺮ َﮐ ٍﮫ ﺗُ ْﻨ ِﺰﻟُﮭﺎ َوﻋﺎﻓِﯿَ ٍﮫ‬

‫ﺑَﯿْﻦَ ﻋِﺒﺎ ِد َ‬
‫ﻣﯿﺎن ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺖ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻓﺮﻣﺎﻳﻰ و ﻧﻮرى ﮐﻪ ﺑﺪان ھﺪاﻳﺖ ﻓﺮﻣﺎﻳﻰ و رﺣﻤﺘﻰ ﮐﻪ ﺑﮕﺴﺘﺮى آﻧﺮا و ﺑﺮﮐﺘﻰ ﮐﻪ ﻧﺎزﻟﺶ ﮐﻨﻰ و ﻋﺎﻓﯿﺘﻰ‬

‫ق ﺗَ ْﺒ ُﺴﻄُﮫُ ﯾﺎ اَرْ َﺣ َﻢ اﻟﺮّاﺣِﻤﯿﻦَ اَﻟﻠﱠﮭُ ﱠﻢ اَ ْﻗﻠِﺒْﻨﺎ ﻓﻰ ھﺬَا‬

‫ﺗُ َﺠﻠﱢﻠُﮭﺎ َورِزْ ٍ‬
‫ﮐﻪ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﻰ و روزى و رزﻗﻰ ﮐﻪ ﭘﮫﻦ ﮐﻨﻰ اى ﻣﮫﺮﺑﺎﻧﺘﺮﻳﻦ ﻣﮫﺮﺑﺎﻧﺎن ﺧﺪاﻳﺎ ﺑﺮﮔﺮدان ﻣﺎ را در اﻳﻦ‬

‫ﺖ ُﻣ ْﻨﺠِﺤﯿﻦَ ُﻣ ْﻔﻠِﺤﯿﻦَ َﻣ ْﺒﺮُورﯾﻦَ ﻏﺎﻧِﻤﯿﻦَ وَﻻﺗَﺠْ َﻌﻠْﻨﺎ ﻣِﻦَ‬

‫ا ْﻟ َﻮ ْﻗ ِ‬
‫ھﻨﮕﺎم ﭘﯿﺮوزﻣﻨﺪ و رﺳﺘﮕﺎر و ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ و ﺑﮫﺮه ﻣﻨﺪ و از ﻧﺎاﻣﯿﺪان ﻗﺮارﻣﺎن ﻣﺪه و از‬

‫ﮏ‬
‫ﮏ وَﻻ ﺗَﺤْ ِﺮﻣْﻨﺎ ﻣﺎ ﻧُ َﺆ ﱢﻣﻠُﮫُ ﻣِﻦْ ﻓَﻀْ ﻠِ َ‬
‫اﻟْﻘﺎﻧِﻄﯿﻦَ َوﻻ ﺗُﺨْ ﻠِﻨﺎ ﻣِﻦْ رَﺣْ َﻤﺘِ َ‬
‫رﺣـﻤـﺘـﺖ دﺳـﺖ ﺧـﺎﻟﯿـﻤـﺎن ﻣـﻔـﺮﻣـﺎ و ﻣـﺤـﺮوﻣـﻤـﺎن ﻣـﮑـﻦ از آﻧـﭽـﻪ از ﻓﻀﻞ ﺗﻮ آرزوﻣﻨﺪﻳﻢ‬

‫ﮏ‬
‫ﮏ ﻣَﺤْ ﺮُوﻣﯿﻦَ وَﻻ ﻟِﻔَﻀْ ِﻞ ﻣﺎ ﻧُ َﺆ ﱢﻣﻠُﮫُ ﻣِﻦْ ﻋَﻄﺂﺋِ َ‬
‫َوﻻ ﺗَﺠْ َﻌﻠْﻨﺎ ﻣِﻦْ رَﺣْ َﻤﺘِ َ‬
‫و ﺟﺰء ﻣﺤﺮوﻣﺎن رﺣﻤﺘﺖ ﻗﺮارﻣﺎن ﻣﺪه و ﻧﻪ ﻧﺎاﻣﯿﺪﻣﺎن ﮐﻦ از آن زﻳﺎدى ﻋﻄﺎﻳﺖ ﮐﻪ‬

‫ﻄﺮُودﯾﻦَ ﯾﺎ اَﺟْ َﻮ َد‬

‫ﮏ َﻣ ْ‬
‫ﻗﺎﻧِﻄﯿﻦَ وَﻻ ﺗَ ُﺮدﱠﻧﺎ ﺧﺎﺋِﺒﯿﻦَ وَﻻ ﻣِﻦْ ﺑﺎﺑِ َ‬
 ‫آرزوﻣﻨﺪﻳﻢ و ﻧﺎﮐﺎ م ﺑﺎزِﻣﺎن ﻣﮕﺮدان و از درﮔﺎھﺖ ﻣﻄﺮود و راﻧﺪه ﻣﺎن ﻣﮑﻦ اى ﺑﺨﺸﻨﺪه ﺗﺮﻳﻦ‬

‫ﮏ ا ْﻟﺤَﺮامِ‬
‫ﮏ اَ ْﻗﺒَﻠْﻨﺎ ﻣُﻮﻗِﻨﯿﻦَ َوﻟِﺒَ ْﯿﺘِ َ‬
‫اﻻَ◌ْ ﺟْ َﻮدﯾﻦَ َواَ ْﮐ َﺮ َم اﻻَ◌ْ ْﮐﺮَﻣﯿﻦَ اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫ﺑﺨﺸﻨﺪﮔﺎن و ﮐﺮﻳﻤﺘﺮﻳﻦ ﮐﺮﻳﻤﺎن ﻣﺎ ﺑﺎ ﻳﻘﯿﻦ ﺑﻪ درﮔﺎه ﺗﻮ روآوردﻳﻢ و ﺑﻪ آھﻨﮓ )زﻳﺎرت ( ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺤﺘﺮم ﺗﻮ )ﮐﻌﺒﻪ ﺑﺪﻳﻨﺠﺎ(‬

‫ﺻﺪﯾﻦَ ﻓَﺎ َ ِﻋﻨّﺎ ﻋَﻠﻰ ﻣَﻨﺎ ِﺳﮑِﻨﺎ َواَ ْﮐﻤِﻞْ ﻟَﻨﺎ َﺣﺠﱠﻨﺎ وَاﻋْﻒُ َﻋﻨّﺎ‬
‫اﻣّﯿﻦَ ﻗﺎ ِ‬
‫آﻣـﺪﻳـﻢ ﭘـﺲ ﮐـﻤـﮏ ده ﻣـﺎ را ﺑـﺮ اﻧـﺠـﺎم ﻣـﻨـﺎﺳـﮏ ﺣـﺞ و ﺣـﺠـﻤـﺎن را ﮐﺎﻣﻞ ﮔﺮدان و از ﻣﺎ درﮔﺬر‬

‫ﮏ اَ ْﯾ ِﺪﯾَﻨﺎ ﻓَ ِﮭ َﻰ ﺑِ ِﺬﻟﱠ ِﮫ اﻻِ◌ْ ْﻋﺘِﺮافِ ﻣَﻮْ ﺳُﻮ َﻣﮫٌ اَﻟﻠّﮭُ ﱠﻢ‬

‫َوﻋﺎﻓِﻨﺎ ﻓَﻘَ ْﺪ َﻣ َﺪدْﻧﺎ اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫و ﺗﻨﺪرﺳﺘﻤﺎن دار زﻳﺮا ﮐﻪ ﻣﺎ ﺑﺴﻮى ﺗﻮ دو دﺳﺖ )ﻧﯿﺎز( دراز ﮐﺮده اﻳﻢ و آن دﺳﺘﮫﺎ ﭼﻨﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮارى اﻋﺘﺮاف ﺑﻪ ﮔﻨﺎه ﻧﺸﺎﻧﺪار‬
‫ﺷﺪه ﺧﺪاﻳﺎ‬

‫ک ﻓَﻼ ﮐﺎﻓِ َﻰ ﻟَﻨﺎ‬

‫ک وَا ْﮐﻔِﻨﺎ ﻣَﺎ ا ْﺳﺘَ ْﮑﻔَﯿْﻨﺎ َ‬
‫ﻓَﺎ َ ْﻋ ِﻄﻨﺎ ﻓﻰ ھ ِﺬ ِه ا ْﻟ َﻌ ِﺸﯿﱠ ِﮫ ﻣﺎ َﺳﺌَﻠْﻨﺎ َ‬
‫در اﻳﻦ ﺷﺎم ﺑﻪ ﻣﺎ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ آﻧﭽﻪ را از ﺗﻮ ﺧﻮاﺳﺘﻪ اﻳﻢ و ﮐﻔﺎﻳﺖ ﮐﻦ از ﻣﺎ آﻧﭽﻪ را از ﺗﻮ ﮐﻔﺎﻳﺖ آﻧﺮا ﺧﻮاﺳﺘﯿﻢ زﻳﺮا ﮐﻔﺎﻳﺖ ﮐﻨﻨﺪه اى‬

‫ﮏ َﻋ ْﺪ ٌل‬
‫ﮏ ﻣُﺤﯿﻂٌ ﺑِﻨﺎ ِﻋ ْﻠ ُﻤ َ‬
‫ک ﻧﺎﻓِ ٌﺬ ﻓﯿﻨﺎ ُﺣ ْﮑ ُﻤ َ‬
‫ک وَﻻ َربﱠ ﻟَﻨﺎ َﻏ ْﯿ ُﺮ َ‬
‫ِﺳﻮا َ‬
‫ﺟـﺰ ﺗـﻮ ﻧـﺪارﻳـﻢ و ﭘـﺮوردﮔـﺎرى ﻏـﯿـﺮ از ﺗﻮ ﺑﺮاى ﻣﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺖ درﺑﺎره ﻣﺎ ﻧﺎﻓﺬ و داﻧﺸﺖ ﺑﻪ ﻣﺎ اﺣﺎطﻪ دارد‬

‫ﺾ ﻟَﻨَﺎ ا ْﻟ َﺨ ْﯿ َﺮ وَاﺟْ َﻌﻠْﻨﺎ ﻣِﻦْ اَ ْھ ِﻞ ا ْﻟ َﺨ ْﯿ ِﺮ اَﻟﻠّﮭُ ﱠﻢ اَوْ ِﺟﺐْ ﻟَﻨﺎ‬

‫ک اِ ْﻗ ِ‬
‫ﻓﯿﻨﺎ ﻗَﻀﺂ ُؤ َ‬
‫وﺣـﮑـﻤﻰ ﮐﻪ درﺑﺎره ﻣﺎ ﻓﺮﻣﺎﻳﻰ ازروى ﻋﺪاﻟﺖ اﺳﺖ ﺧﺪاﻳﺎ ﺧﯿﺮ و ﻧﯿﮑﻰ ﺑﺮاى ﻣﺎ ﻣﻘﺮر ﮐﻦ و از اھﻞ ﺧﯿﺮ ﻗﺮارﻣﺎن ده ﺧﺪاﻳﺎ واﺟﺐ ﮔﺮدان‬
‫ﺑﺮاى ﻣﺎ‬

‫ک ﻋَﻈﯿ َﻢ اﻻَ◌ْ ﺟْ ِﺮ َوﮐَﺮﯾ َﻢ اﻟﺬﱡﺧْ ِﺮ َودَوا َم ا ْﻟﯿُ ْﺴ ِﺮ وَا ْﻏﻔِﺮْ ﻟَﻨﺎ ُذﻧُﻮﺑَﻨﺎ‬
‫ﺑِﺠُﻮ ِد َ‬
‫از آن ﺟـﻮدى ﮐـﻪ دارى ﭘـﺎداﺷـﻰ ﺑـﺰرگ و ذﺧـﯿـﺮه اى ﮔﺮاﻣﻰ و آﺳﺎﻳﺸﻰ ھﻤﯿﺸﮕﻰ و ﺑﯿﺎﻣﺮز ﮔﻨﺎھﺎن ﻣﺎ را‬

‫ﮏ‬
‫ﮏ َورَﺣْ َﻤﺘَ َ‬
‫اَﺟْ ﻤَﻌﯿﻦَ َوﻻ ﺗُ ْﮭﻠِﮑْﻨﺎ َﻣ َﻊ اﻟْﮭﺎﻟِﮑﯿﻦَ وَﻻ ﺗَﺼْ ﺮِفْ َﻋﻨّﺎ َر ْاﻓَﺘَ َ‬
‫ھﻤﮕﻰ و در زﻣﺮه ھﻼک ﺷﺪﮔﺎن ﺑﺪﺳﺖ ھﻼﮐﺘﻤﺎن ﻣﺴﭙﺎر و ﻣﮫﺮ و راءﻓﺘﺖ را از ﻣﺎ ﺑﺎز ﻣﮕﺮدان‬

‫ﮏ ﻓَﺎ َ ْﻋﻄَ ْﯿﺘَﮫُ‬

‫ﺖ ِﻣﻤﱠﻦْ َﺳﺌَﻠَ َ‬
‫ﯾﺎ اَرْ َﺣ َﻢ اﻟﺮّاﺣِﻤﯿﻦَ اَﻟﻠّﮭُ ﱠﻢ اﺟْ َﻌﻠْﻨﺎ ﻓﻰ ھﺬَا ا ْﻟ َﻮ ْﻗ ِ‬
 ‫اى ﻣـﮫـﺮﺑـﺎﻧـﺘـﺮﻳﻦ ﻣﮫﺮﺑﺎﻧﺎن ﺧﺪاﻳﺎ ﻗﺮارﻣﺎن ده در اﻳﻦ وﻗﺖ از آن ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ از ﺗﻮ درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮده و ﺑﺪﻳﺸﺎن ﻋﻄﺎ ﻓﺮﻣﻮده اى‬

‫ﮏ ﻣِﻦْ ُذﻧُﻮﺑِ ِﮫ ُﮐﻠﱢﮭﺎ‬

‫ﺼ َﻞ اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫ﮏ ﻓَﻘَﺒِ ْﻠﺘَﮫُ َوﺗَﻨَ ﱠ‬
‫ک ﻓَ ِﺰ ْدﺗَﮫُ وَﺗﺎبَ اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫َو َﺷ َﮑ َﺮ َ‬
‫و ﺷـﮑـﺮ ﺗـﻮ را ﺑـﺠﺎ آورده و ﺗﻮ ﻧﻌﻤﺘﺖ را ﺑﺮ آﻧﮫﺎ اﻓﺰون ﮐﺮده و ﺑﺴﻮﻳﺖ ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ و ﺗﻮ ﭘﺬﻳﺮﻓﺘﻪ اى و از ﮔﻨﺎھﺎن ﺑﺴﻮى‬

‫ﻓَ َﻐﻔَﺮْ ﺗَﮭﺎ ﻟَﮫُ ﯾﺎ ذَاا ْﻟﺠَﻼ ِل وَاﻻِ◌ْ ﮐْﺮامِ اَﻟﻠّﮭُ ﱠﻢ َوﻧَﻘﱢﻨﺎ َو َﺳ ﱢﺪدْﻧﺎ وَا ْﻗﺒَﻞْ‬
‫ﺗـﻮ ﺑـﯿـﺮون آﻣـﺪه و ﺗـﻮ ھـﻤـﻪ را آﻣـﺮزﻳـﺪه اى ‪ ،‬اى ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻼﻟﺖ و ﺑﺰرﮔﻮارى ﺧﺪاﻳﺎ ﻣﺎ را ﭘﺎﮐﯿﺰه و )در دﻳﻦ ( ﻣﺤﮑﻤﻤﺎن ﮔﺮدان‬

‫ﺗَﻀَﺮﱡ ﻋَﻨﺎ ﯾﺎ َﺧ ْﯿ َﺮ ﻣَﻦْ ُﺳﺌِ َﻞ َوﯾﺎ اَرْ َﺣ َﻢ َﻣ ِﻦ ا ْﺳﺘُﺮْ ِﺣ َﻢ ﯾﺎ ﻣَﻦْ ﻻ ﯾَﺨْ ﻔﻰ‬
‫وﺗـﻀﺮع وزارﻳﻤﺎن ﺑﭙﺬﻳﺮ اى ﺑﮫﺘﺮﻳﻦ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ ازاو درﺧﻮاﺳﺖ ﺷﻮد واى ﻣﮫﺮﺑﺎﻧﺘﺮﻳﻦ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ از او ﻣِﮫﺮ ﺧﻮاھﻨﺪ اى ﮐﻪ ﺑﺮ او ﭘﻮﺷﯿﺪه‬
‫ﻧﯿﺴﺖ‬

‫َﻋﻠَ ْﯿ ِﮫ اِﻏْﻤﺎضُ ا ْﻟ ُﺠﻔُﻮ ِن َوﻻ ﻟَﺤْ ﻆُ ا ْﻟ ُﻌﯿُﻮ ِن وَﻻ ﻣَﺎ ا ْﺳﺘَﻘَ ﱠﺮ ﻓِﻰ ا ْﻟ َﻤ ْﮑﻨُﻮ ِن‬
‫ﺑـﮫـﻢ ﻧـﮫـﺎدن ﭘـﻠﮑـﮫﺎى ﭼﺸﻢ و ﻧﻪ ﺑﺮ ھﻢ ﺧﻮردن دﻳﺪﮔﺎن و ﻧﻪ آﻧﭽﻪ در ﻣﮑﻨﻮن ﺿﻤﯿﺮ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﮔﺮدﻳﺪه‬

‫ﮏ ﻗَ ْﺪ اَﺣْ ﺼﺎهُ‬
‫ب اَﻻ ﮐُﻞﱡ ذﻟِ َ‬
‫َوﻻ ﻣَﺎ ا ْﻧﻄَﻮَتْ َﻋﻠَ ْﯿ ِﮫ ﻣُﻀْ ﻤَﺮاتُ ا ْﻟﻘُﻠُﻮ ِ‬
‫و ﻧﻪ آﻧﭽﻪ در ﭘﺮده دﻟﮫﺎ ﻧﮫﻔﺘﻪ اﺳﺖ آرى ﺗﻤﺎم آﻧﮫﺎ را‬

‫ﮏ َوﺗَﻌﺎﻟَﯿْﺖَ َﻋﻤّﺎ ﯾَﻘُﻮ ُل اﻟﻈّﺎﻟِﻤُﻮنَ ُﻋﻠُ ّﻮاً‬

‫ﮏ ُﺳﺒْﺤﺎﻧَ َ‬
‫ﮏ َو َو ِﺳ َﻌﮫُ ِﺣ ْﻠ ُﻤ َ‬
‫ِﻋ ْﻠ ُﻤ َ‬
‫داﻧـﺶ ﺗـﻮ ﺷـﻤـﺎره ﮐـﺮده و ﺑـﺮدﺑﺎرﻳﺖ ھﻤﻪ را در ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﻣﻨﺰھﻰ ﺗﻮ و ﺑﺮﺗﺮى از آﻧﭽﻪ ﺳﺘﻤﮑﺎران ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﺮﺗﺮى‬

‫ﮏ اﻟﺴﱠﻤﻮاتُ اﻟ ﱠﺴ ْﺒ ُﻊ وَاﻻَ◌ْ َرﺿُﻮنَ َوﻣَﻦْ ﻓﯿﮭِﻦﱠ َواِنْ ﻣِﻦْ‬

‫ﮐَﺒﯿﺮاً ﺗُ َﺴﺒﱢ ُﺢ ﻟَ َ‬
‫ﺑﺴﯿﺎرى ‪ ،‬ﺗﻨﺰﻳﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﻮ را آﺳﻤﺎﻧﮫﺎى ھﻔﺘﮕﺎﻧﻪ و زﻣﯿﻨﮫﺎ و ھﺮﮐﻪ در آﻧﮫﺎ اﺳﺖ و ﭼﯿﺰى ﻧﯿﺴﺖ‬

‫ک ﻓَﻠَﮑَﺎ ْﻟ َﺤ ْﻤ ُﺪ وَا ْﻟﻤَﺠْ ُﺪ َو ُﻋﻠُﻮﱡ ا ْﻟ َﺠ ﱢﺪ ي ا ذَاا ْﻟﺠَﻼ ِل‬

‫ﺷَﻰْ ٍء اِﻻّ ﯾُ َﺴﺒﱢ ُﺢ ﺑِ َﺤ ْﻤ ِﺪ َ‬
‫ﺟﺰ آﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺗﻮ ﺗﺴﺒﯿﺢ ﮐﻨﺪ ﭘﺲ ﺗﻮ را اﺳﺖ ﺳﺘﺎﻳﺶ و ﺑﺰرﮔﻮارى و ﺑﻠﻨﺪى رﺗﺒﻪ ‪ ،‬اى ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻼﻟﺖ‬

‫وَاﻻِ◌ْ ﮐْﺮامِ وَا ْﻟﻔَﻀْ ِﻞ وَاﻻِ◌ْ ﻧْﻌﺎمِ وَاﻻَ◌ْ ﯾﺎدِى ا ْﻟ ِﺠﺴﺎمِ َواَﻧْﺖَ ا ْﻟ َﺠﻮا ُد‬
‫و ﺑﺰرﮔﻮارى و ﻓﻀﻞ و ﻧﻌﻤﺖ ﺑﺨﺸﻰ و ﻣﻮھﺒﺘﮫﺎى ﺑﺰرگ و ﺗﻮﻳﻰ ﺑﺨﺸﻨﺪه‬
 ‫ﮏ ا ْﻟﺤَﻼلِ‬
‫ﻰ ﻣِﻦْ رِزْ ﻗِ َ‬
‫ا ْﻟﮑَﺮﯾ ُﻢ اﻟ ﱠﺮؤُوفُ اﻟﺮﱠﺣﯿ ُﻢ اَﻟﻠﱠﮭُ ﱠﻢ اَوْ ِﺳ ْﻊ َﻋﻠَ ﱠ‬
‫ﺑـﺰرﮔـﻮار رؤ وف و ﻣـﮫـﺮﺑـﺎن ﺧـﺪاﻳـﺎ ﻓـﺮاخ ﮔـﺮدان ﺑـﺮ ﻣـﻦ از روزى ﺣﻼل ﺧﻮد‬

‫َوﻋﺎﻓِﻨﻰ ﻓﻰ ﺑَﺪَﻧﻰ وَدﯾﻨﻰ َو اﻣِﻦْ َﺧﻮْ ﻓﻰ َواَ ْﻋﺘِ ْﻖ َرﻗَﺒَﺘﻰ ﻣِﻦَ اﻟﻨّﺎ ِر‬
‫و ﻋﺎﻓﯿﺘﻢ ﺑﺨﺶ در ﺗﻦ و ھﻢ در دﻳﻨﻢ و ﺗﺮﺳﻢ را اﻣﺎن ﺑﺨﺶ و از آﺗﺶ دوزخ آزادم ﮐﻦ‬

‫اَﻟﻠّﮭُ ﱠﻢ ﻻ ﺗَ ْﻤﮑُﺮْ ﺑﻰ وَﻻ ﺗَ ْﺴﺘَ ْﺪرِﺟْ ﻨﻰ َوﻻ ﺗَﺨْ َﺪﻋْﻨﻰ وَا ْد َر ْء َﻋﻨّﻰ َﺷ ﱠﺮ‬
‫ﺧـﺪاﻳـﺎ ﻣـﺮا ﺑـﻪ ﻣﮑﺮ ﺧﻮد دﭼﺎر ﻣﺴﺎز و در ﻏﻔﻠﺖ ﺗﺪرﻳﺠﻰ ﺑﺴﻮى ﻧﺎﺑﻮدى ﻣﺒﺮ و ﻓﺮﻳﺒﻢ ﻣﺪه و ﺷﺮّ‬

‫ﺲ‬
‫ﻓَ َﺴﻘَ ِﮫ ا ْﻟ ِﺠﻦﱢ وَاﻻِ◌ْ ْﻧ ِ‬
‫ﺗـﺒـﮫﮑﺎران ﺟﻦ و اﻧﺲ را از ﻣﻦ دور ﮐﻦ ﭘﺲ ﺳﺮ و دﻳﺪه ﺧﻮد را ﺑﺴﻮى آﺳﻤﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و از دﻳﺪه ھﺎى ﻣﺒﺎرﮐﺶ آب ﻣﻰ رﻳﺨﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫دو ﻣﺸﮏ و ﺑﺼﺪاى ﺑﻠﻨﺪ ﮔﻔﺖ ‪:‬‬

‫ﯾﺎ اَ ْﺳ َﻤ َﻊ اﻟﺴّﺎﻣِﻌﯿﻦَ ﯾﺎ‬

‫اى ﺷـﻨـﻮاﺗـﺮﻳـﻦ ﺷﻨﻮﻧﺪﮔﺎن اى‬

‫ﺻ ﱢﻞ ﻋَﻠﻰ‬
‫ﺼ َﺮ اﻟﻨّﺎظِﺮﯾﻦَ َوﯾﺎ اَ ْﺳ َﺮ َع اﻟْﺤﺎ ِﺳﺒﯿﻦَ َوﯾﺎ اَرْ َﺣ َﻢ اﻟﺮّاﺣِﻤﯿﻦَ َ‬
‫اَ ْﺑ َ‬
‫ﺑﯿﻨﺎﺗﺮﻳﻦ ﺑﯿﻨﺎﻳﺎن و اى ﺳﺮﻳﻌﺘﺮﻳﻦ ﺣﺴﺎب رﺳﺎن و اى ﻣﮫﺮﺑﺎﻧﺘﺮﻳﻦ ﻣﮫﺮﺑﺎﻧﺎن درود ﻓﺮﺳﺖ ﺑﺮ‬

‫ﮏ اَﻟﻠّﮭُ ﱠﻢ ﺣﺎ َﺟﺘِ َﻰ اﻟﱠﺘﻰ اِنْ‬

‫ُﻣ َﺤ ﱠﻤ ٍﺪ َو ا ِل ُﻣ َﺤ ﱠﻤ ٍﺪ اﻟﺴّﺎ َد ِه ا ْﻟﻤَﯿﺎﻣﯿ ِﻦ َواَ ْﺳﺌَﻠُ َ‬
‫ﻣـﺤﻤﺪ و آل ﻣﺤﻤﺪ آن آﻗﺎﻳﺎن ﻓﺮﺧﻨﺪه و از ﺗﻮ اى ﺧﺪا درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻨﻢ ﺣﺎﺟﺘﻢ را ﮐﻪ اﮔﺮ آﻧﺮا ﺑﻪ ﻣﻦ‬

‫ﻀﺮﱠﻧﻰ ﻣﺎ َﻣﻨَ ْﻌﺘَﻨﻰ َواِنْ َﻣﻨَ ْﻌﺘَﻨﯿﮭﺎ ﻟَ ْﻢ ﯾَ ْﻨﻔَﻌْﻨﻰ ﻣﺎ‬

‫اَ ْﻋﻄَ ْﯿﺘَﻨﯿﮭﺎ ﻟَ ْﻢ ﯾَ ُ‬
‫ﻋـﻄـﺎ ﮐـﻨـﻰ دﻳﮕﺮ ھﺮﭼﻪ را از ﻣﻦ درﻳﻎ ﮐﻨﻰ زﻳﺎﻧﻢ ﻧﺰﻧﺪ و اﮔﺮ آﻧﺮا از ﻣﻦ درﻳﻎ دارى دﻳﮕﺮ ﺳﻮدم ﻧﺪھﺪ ھﺮﭼﻪ‬

‫ﮏ‬
‫ک ﻻ ﺷَﺮﯾ َ‬
‫ک َرﻗَﺒَﺘﻰ ﻣِﻦَ اﻟﻨّﺎ ِر ﻻاِﻟﮫَ اِﻻّ اَﻧْﺖَ وَﺣْ َﺪ َ‬
‫ﮏ ﻓَﮑﺎ َ‬
‫اَ ْﻋﻄَ ْﯿﺘَﻨﻰ اَ ْﺳﺌَﻠُ َ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻦ ﻋﻄﺎ ﮐﻨﻰ و آن اﻳﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺗﻮ ﺧﻮاھﻢ ﻣﺮا از آﺗﺶ دوزخ آزاد ﮔﺮداﻧﻰ ﻣﻌﺒﻮدى ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ ﻳﮕﺎﻧﻪ اى ﮐﻪ‬

‫ﮏ ا ْﻟ َﺤ ْﻤ ُﺪ َواَﻧْﺖَ ﻋَﻠﻰ ُﮐﻠﱢﺸَﻰْ ٍء ﻗَﺪﯾ ٌﺮ ﯾﺎ َربُ ◌ِ ◌ّ ﯾﺎ َربُ ◌ِ ◌ّ‬

‫ﮏ َوﻟَ َ‬
‫ﮏ ا ْﻟ ُﻤ ْﻠ ُ‬
‫ﮏ ﻟَ َ‬
‫ﻟَ َ‬
 ‫ﺷـﺮﻳـﮏ ﻧـﺪارى از ﺗـﻮ اﺳـﺖ ﻓـﺮﻣـﺎﻧـﺮواﻳـﻰ و از ﺗـﻮ اﺳﺖ ﺳﺘﺎﻳﺶ و ﺗﻮﻳﻰ ﮐﻪ ﺑﺮ ھﺮﭼﯿﺰ ﺗﻮاﻧﺎﻳﻰ اى ﭘﺮوردﮔﺎر اى ﭘﺮوردﮔﺎر‬

‫ﭘـﺲ ﻣـﮑـﺮّر ﻣﻰ ﮔﻔﺖ ﻳﺎرَبُ ◌ِ ◌ّ و ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ دور آن ﺣﻀﺮت ﺑﻮدﻧﺪ ﺗﻤﺎم ﮔﻮش داده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ دﻋﺎء آن ﺣﻀﺮت واﮐﺘﻔﺎ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ آﻣﯿﻦ‬

‫ﮔﻔﺘﻦ ﭘﺲ ﺻﺪاھﺎﻳﺸﺎن ﺑﻠﻨﺪ‬

‫ﺷـﺪ ﺑـﻪ ﮔـﺮﻳـﺴـﺘـﻦ ﺑـﺎ آن ﺣـﻀـﺮت ﺗـﺎ ﻏـﺮوب ﮐـﺮد آﻓـﺘـﺎب وﺑـﺎرﮐـﺮدﻧـﺪ و رواﻧﻪ ﺟﺎﻧﺐ ﻣـﺸـﻌـﺮاﻟﺤـﺮام ﺷﺪﻧﺪ ﻣﺆ ﻟﻒ ﮔﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﮐﻔﻌﻤﻰ‬

‫دﻋﺎء ﻋﺮﻓﻪ اﻣﺎم ﺣﺴﯿﻦ )ع ( را در ﺑﻠﺪاﻻ ﻣﯿﻦ ﺗﺎ اﻳﻨﺠﺎ ﻧﻘﻞ ﻓﺮﻣﻮده و ﻋﻼ ّﻣﻪ ﻣﺠﻠﺴﻰ در زاد اﻟﻤﻌﺎد اﻳﻦ دﻋﺎى ﺷﺮﻳﻒ را ﻣﻮاﻓﻖ رواﻳﺖ‬
‫ب‬
‫ﮐﻔﻌﻤﻰ اﻳﺮاد ﻧﻤﻮده و ﻟﮑﻦ ﺳﯿ ّﺪ ﺑﻦ طﺎوُس در اﻗﺒﺎل ﺑﻌﺪ از ﻳﺎ َر ّ ِ‬

‫بِ‬
‫ﻳﺎ َر ّ‬

‫ى ﻓَ َﮑﯿْﻒَ ﻻ اَﮐُﻮنُ ﻓَﻘﯿﺮاً‬

‫اﻳﻦ زﻳﺎدﺗﻰ را ذﮐﺮ ﻓﺮﻣﻮده ‪ :‬اِﻟـﮭﻰ اَﻧـ َﺎ ا ْﻟﻔَﻘﯿ ُﺮ ﻓﻰ ﻏِﻨﺎ َ‬
‫* * * * * * * * * * * * * * * ﺧـﺪا ﻣـﻦ ﭼـﻨـﺎﻧـﻢ ﮐـﻪ در ﺣﺎل ﺗﻮاﻧﮕﺮى ھﻢ ﻓﻘﯿﺮم ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻓﻘﯿﺮ ﻧﺒﺎﺷﻢ‬

‫ﻓﻰ ﻓَﻘْﺮى اِﻟـﮭﻰ اَﻧـ َﺎ اﻟْﺠﺎ ِھ ُﻞ ﻓﻰ ِﻋﻠْﻤﻰ ﻓَ َﮑﯿْﻒَ ﻻ اَﮐُﻮنُ َﺟﮭُﻮﻻً ﻓﻰ‬
‫در ﺣﺎل ﺗﮫﯿﺪﺳﺘﯿﻢ ﺧﺪاﻳﺎ ﻣﻦ ﻧﺎداﻧﻢ در ﻋﯿﻦ داﻧﺸﻤﻨﺪى ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﺎدان ﻧﺒﺎﺷﻢ در ﻋﯿﻦ‬

‫ک َﻣﻨَﻌﺎ‬
‫ک َوﺳُﺮْ َﻋﮫَ طَﻮ آ ِء ﻣَﻘﺎدﯾ ِﺮ َ‬
‫َﺟﮭْﻠﻰ اِﻟـﮭﻰ اِنﱠ اﺧْ ﺘِﻼفَ ﺗَﺪْﺑﯿ ِﺮ َ‬
‫ﻧـﺎداﻧـﻰ ﺧـﺪاﻳـﺎ ﺑـﺮاﺳـﺘـﻰ اﺧـﺘـﻼف ﺗـﺪﺑـﯿـﺮ ﺗـﻮ و ﺳـﺮﻋـﺖ ﺗﺤﻮل و ﭘﯿﭽﯿﺪن در ﺗﻘﺪﻳﺮات ﺗﻮ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮى ﮐﻨﻨﺪ‬

‫ﮏ ﻓﻰ ﺑَﻼﱠ ٍء‬
‫س ِﻣ ْﻨ َ‬
‫ﮏ ﻋَﻦْ اﻟ ﱡﺴﮑُﻮ ِن اِﻟﻰ ﻋَﻄﺂ ٍء وَا ْﻟﯿَﺎ ْء ِ‬
‫ک اﻟْﻌﺎرِﻓﯿﻦَ ﺑِ َ‬
‫ﻋِﺒﺎ َد َ‬
‫از ﺑـﻨـﺪﮔـﺎن ﻋـﺎرف ﺗـﻮ ﮐـﻪ ﺑـﻪ ﻋـﻄﺎﻳﺖ دل آرام و ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ و در ﺑﻼى ﺗﻮ ﻣﺎءﻳﻮس و ﻧﺎاﻣﯿﺪ ﺷﻮﻧﺪ‬

‫ﺻﻔْﺖَ‬
‫ﮏ اِﻟﮭﻰ َو َ‬
‫ﻖ ﺑِ َﮑ َﺮ ِﻣ َ‬
‫ﮏ ﻣﺎ ﯾَﻠﯿ ُ‬
‫ﻖ ﺑِﻠُﺆْ ﻣﻰ َو ِﻣ ْﻨ َ‬
‫اِﻟﮭﻰ ِﻣﻨّﻰ ﻣﺎ ﯾَﻠﯿ ُ‬
‫ﺧـﺪاﻳـﺎ از ﻣـﻦ ھـﻤـﺎن ﺳـﺮزﻧـﺪ ﮐـﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﭘﺴﺘﻰ ﻣﻦ اﺳﺖ و از ﺗﻮ اﻧﺘﻈﺎر رود آﻧﭽﻪ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪ ﺑﺰرﮔﻮارى ﺗﻮ اﺳﺖ ﺧﺪاﻳﺎ ﺗﻮ‬

‫ﺿﻌْﻔﻰ اَﻓَﺘَ ْﻤﻨَﻌُﻨﻰ ِﻣ ْﻨﮭُﻤﺎ ﺑَ ْﻌ َﺪ‬

‫ﮏ ﺑِﺎﻟﻠﱡﻄْﻒِ وَاﻟﺮﱠا ْءﻓَ ِﮫ ﻟﻰ ﻗَ ْﺒ َﻞ ُوﺟُﻮ ِد َ‬
‫ﻧَ ْﻔ َﺴ َ‬
‫ﺧـﻮد را ﺑـﻪ ﻟﻄـﻒ و ﻣـﮫـﺮ ﺑـﻪ ﻣـﻦ ﺗـﻮﺻـﯿﻒ ﻓﺮﻣﻮدى ﭘﯿﺶ از آﻧﮑﻪ ﻧﺎﺗﻮان ﺑﺎﺷﻢ آﻳﺎ ﭘﺲ از ﻧﺎﺗﻮاﻧﯿﻢ ﻟﻄﻒ و ﻣﮫﺮت را از ﻣﻦ‬

‫ﮏ ا ْﻟ ِﻤﻨﱠﮫُ‬
‫ﮏ َوﻟَ َ‬
‫ت ا ْﻟﻤَﺤﺎ ِﺳﻦُ ِﻣﻨّﻰ ﻓَﺒِﻔَﻀْ ﻠِ َ‬
‫ﺿﻌْﻔﻰ اِﻟﮭﻰ اِنْ ظَﮭَ َﺮ ِ‬
‫ُوﺟُﻮ ِد َ‬
‫درﻳـﻎ ﻣـﻰ دارى ﺧـﺪاﻳـﺎ اﮔـﺮ ﮐـﺎرھـﺎى ﻧـﯿـﮏ از ﻣـﻦ ﺳـﺮزﻧـﺪ ﺑـﻪ ﻓﻀﻞ ﺗﻮ ﺑﺴﺘﮕﻰ دارد و ﺗﻮ را ﻣﻨّﺘﻰ اﺳﺖ ﺑﺮ ﻣﻦ‬

‫ﻰ اِﻟﮭﻰ‬
‫ﮏ ا ْﻟ ُﺤ ﱠﺠﮫُ َﻋﻠَ ﱠ‬
‫ﮏ َوﻟَ َ‬
‫ت ا ْﻟﻤَﺴﺎوى ِﻣﻨّﻰ ﻓَﺒِ َﻌ ْﺪﻟِ َ‬
‫ﻰ َواِنْ ظَﮭَ َﺮ ِ‬
‫َﻋﻠَ ﱠ‬
 ‫و اﮔـﺮ ﮐـﺎرھـﺎى ﺑـﺪ از ﻣـﻦ روى دھـﺪ آن ھـﻢ ﺑـﺴـﺘـﮕـﻰ ﺑـﻪ ﻋﺪل ﺗﻮ دارد و ﺗﻮ را ﺑﺮ ﻣﻦ ﺣﺠﺖ اﺳﺖ ﺧﺪاﻳﺎ‬

‫ﺻ ُﺮ ﻟﻰ اَ ْم َﮐﯿْﻒَ‬
‫َﮐﯿْﻒَ ﺗَ ِﮑﻠُﻨﻰ َوﻗَ ْﺪ ﺗَ َﮑﻔﱠﻠْﺖَ ﻟﻰ َو َﮐﯿْﻒَ اُﺿﺎ ُم َواَﻧْﺖَ اﻟﻨّﺎ ِ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺮا واﻣﻰ ﮔﺬارى در ﺻﻮرﺗﻰ ﮐﻪ ﮐﻔﺎﻳﺘﻢ ﮐﺮدى و ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻮرد ﺳﺘﻢ واﻗﻊ ﮔﺮدم ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ‬

‫ﺗﻮ ﻳﺎور ﻣﻨﻰ ﻳﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ‬

‫ﮏ َو َﮐﯿْﻒَ‬
‫ﮏ ﺑِﻔَﻘْﺮى اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫اَﺧﯿﺐُ َواَﻧْﺖَ ا ْﻟ َﺤﻔِﻰﱡ ﺑﻰ ھﺎ اَﻧـ َﺎ اَﺗَ َﻮ ﱠﺳ ُﻞ اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫ﻧـﺎاﻣـﯿـﺪ ﮔـﺮدم در ﺻـﻮرﺗـﻰ ﮐـﻪ ﺗـﻮ ﻧـﺴـﺒـﺖ ﺑـﻪ ﻣـﻦ ﻣـﮫـﺮﺑـﺎﻧـﻰ ھﻢ اﮐﻨﻮن ﺑﻪ درﮔﺎه ﺗﻮ ﺗﻮﺳﻞ ﺟﻮﻳﻢ ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ آن ﻧﯿﺎزى ﮐﻪ ﺑﻪ درﮔﺎھﺖ‬
‫دارم و ﭼﮕﻮﻧﻪ‬

‫ﮏ ﺣﺎﻟﻰ‬
‫ﮏ اَ ْم َﮐﯿْﻒَ اَﺷْﮑ ُﻮ اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫ﺼ َﻞ اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫ﮏ ﺑِﻤﺎ ھُ َﻮ ﻣَﺤﺎ ٌل اَنْ ﯾَ ِ‬
‫اَﺗَ َﻮ ﱠﺳ ُﻞ اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫ﺗـﻮﺳـﻞ ﺟـﻮﻳـﻢ ﺑـﻮﺳـﯿـﻠﻪ ﻓـﻘـﺮى ﮐـﻪ ﻣـﺤـﺎل اﺳـﺖ ﭘـﯿـﺮاﻣـﻮن ﺗـﻮ راه ﻳـﺎﺑـﺪ ﻳـﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ از ﺣﺎل ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ درﮔﺎھﺖ ﺷﮑﻮه ﮐﻨﻢ ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ‬
‫ﺣﺎل‬

‫ﮏ اَ ْم‬
‫ﮏ ﺑَ َﺮ ٌز اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫ﮏ اَ ْم َﮐﯿْﻒَ اُﺗَﺮْ ِﺟ ُﻢ ﺑِﻤَﻘﺎﻟﻰ َوھُ َﻮ ِﻣﻨَ َ‬
‫َوھُ َﻮ ﻻ ﯾَﺨْ ﻔﻰ َﻋﻠَ ْﯿ َ‬
‫ﻣـﻦ ﺑـﺮ ﺗـﻮ ﭘـﻨـﮫـﺎن ﻧـﯿـﺴـﺖ ﻳـﺎ ﭼـﮕـﻮﻧـﻪ ﺑـﺎ زﺑـﺎن )ﻗـﺎل ( ﺗـﺮﺟـﻤـﻪ ﺣﺎل ﺧﻮد ﮐﻨﻢ در ﺻﻮرﺗﻰ ﮐﻪ آﻧﮫﻢ از ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ُﺑﺮُوز ﮐﺮده ﺑﻪ ﻧﺰد‬
‫ﺧﻮدت ﻳﺎ‬

‫ﮏ اَ ْم َﮐﯿْﻒَ ﻻ ﺗُﺤْ ِﺴﻦُ اَﺣْ ﻮاﻟﻰ‬

‫َﮐﯿْﻒَ ﺗُ َﺨﯿﱢﺐُ اﻣﺎﻟﻰ َو ِھ َﻰ ﻗَ ْﺪ َوﻓَﺪَتْ اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫ﭼـﮕـﻮﻧﻪ آرزوھﺎﻳﻢ ﺑﻪ ﻧﻮﻣﯿﺪى ﮔﺮاﻳﺪ ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺑﻪ آﺳﺘﺎن ﺗﻮ وارد ﺷﺪه ﻳﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺣﻮاﻟﻢ را ﻧﯿﮑﻮ ﻧﮑﻨﻰ‬

‫ﮏ ﺑﻰ َﻣ َﻊ‬
‫ﮏ ﺑﻰ َﻣ َﻊ ﻋَﻈﯿﻢِ َﺟﮭْﻠﻰ وَﻣﺎ اَرْ َﺣ َﻤ َ‬
‫ﮏ ﻗﺎﻣَﺖْ اِﻟﮭﻰ ﻣﺎ اَ ْﻟﻄَﻔَ َ‬
‫َوﺑِ َ‬
‫ﺑـﺎ اﻳﻨﮑﻪ اﺣﻮال ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻗﺎﺋﻢ اﺳﺖ ﺧﺪاﻳﺎ ﭼﻪ اﻧﺪازه ﺑﻪ ﻣﻦ ﻟﻄﻒ دا رى ﺑﺎ اﻳﻦ ﻧﺎداﻧﻰ ﻋﻈﯿﻢ ﻣﻦ و ﭼﻘﺪر ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﮫﺮ دارى‬

‫ﮏ ﺑﻰ ﻓَﻤَﺎ‬
‫ﮏ وَﻣﺎ اَرْ اَﻓَ َ‬
‫ﮏ ِﻣﻨّﻰ َواَ ْﺑ َﻌﺪَﻧﻰ َﻋ ْﻨ َ‬
‫ﺢ ﻓِﻌْﻠﻰ اِﻟﮭﻰ ﻣﺎ اَ ْﻗ َﺮﺑَ َ‬
‫ﻗَﺒﯿ ِ‬
‫ﺑـﺎ اﻳـﻦ ﮐـﺮدار زﺷـﺖ ﻣـﻦ ﺧـﺪاﻳـﺎ ﭼـﻘـﺪر ﺗـﻮ ﺑـﻪ ﻣـﻦ ﻧـﺰدﻳـﮑـﻰ و در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﭼﻘﺪر ﻣﻦ از ﺗﻮ دورم و ﺑﺎ اﻳﻨﮫﻤﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ‬
‫ﻣﮫﺮﺑﺎﻧﻰ‬

‫ت‬
‫ﮏ اِﻟﮭﻰ َﻋﻠِﻤْﺖُ ﺑِﺎﺧْ ﺘِﻼفِ اﻻﱠ◌ْ ﺛﺎ ِر َوﺗَﻨﻘﱡﻼ ِ‬
‫اﻟﱠﺬى ﯾَﺤْ ُﺠﺒُﻨﻰ َﻋ ْﻨ َ‬
 ‫ﭘﺲ آن ﭼﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺮا از ﺗﻮ ﻣﺤﺠﻮب دارد ﺧﺪاﻳﺎ آن طﻮرى ﮐﻪ ﻣﻦ از روى اﺧﺘﻼف آﺛﺎر و ﺗﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮل‬

‫ﮏ‬
‫ﻰ ﻓﻰ ُﮐﻠﱢﺸَﻰْ ٍء َﺣﺘّﻰ ﻻ اَﺟْ ﮭَﻠَ َ‬
‫ک ِﻣﻨّﻰ اَنْ ﺗَﺘَ َﻌﺮﱠفَ اِﻟَ ﱠ‬
‫اﻻَ◌ْ طْﻮا ِر اَنﱠ ﻣُﺮا َد َ‬
‫اطـﻮار ﺑـﺪﺳـﺖ آورده ام ﻣـﻘـﺼـﻮد ﺗـﻮ از ﻣـﻦ آﻧـﺴـﺖ ﮐـﻪ ﺧـﻮد را در ھﺮﭼﯿﺰى )ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ( ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺸﻨﺎﺳﺎﻧﻰ ﺗﺎ ﻣﻦ‬

‫ﮏ َو ُﮐﻠﱠﻤﺎ اﯾَ َﺴﺘْﻨﻰ‬

‫ﻓﻰ ﺷَﻰْ ٍء اِﻟﮭﻰ ُﮐﻠﱠﻤﺎ اَﺧْ َﺮﺳَﻨﻰ ﻟُﺆْ ﻣﻰ اَ ْﻧﻄَﻘَﻨﻰ َﮐ َﺮ ُﻣ َ‬
‫در ھـﯿـﭻ ﭼـﯿـﺰى ﻧـﺴـﺒـﺖ ﺑـﻪ ﺗـﻮ ﺟـﺎھـﻞ ﻧـﺒـﺎﺷـﻢ ﺧـﺪاﻳـﺎ ھـﺮ اﻧـﺪازه ﭘـﺴـﺘـﻰ ﻣـﻦ زﺑـﺎﻧـﻢ را ﻻل ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﮐﺮم ﺗﻮ آﻧﺮا ﮔﻮﻳﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ و‬
‫ھﺮاﻧﺪازه‬

‫ى ﻓَ َﮑﯿْﻒَ‬
‫ط َﻤ َﻌﺘْﻨﻰ ِﻣﻨَﻨُ َﮑﺎ ِﻟﮭﻰ ﻣَﻦْ ﮐﺎﻧَﺖْ ﻣَﺤﺎ ِﺳﻨُﮫُ ﻣَﺴﺎ ِو َ‬
‫اَوْ ﺻﺎﻓﻰ اَ ْ‬
‫اوﺻـﺎف ﻣﻦ ﻣﺮا ﻣﺎءﻳﻮس ﻣﻰ ﮐﻨﺪ ﻧﻌﻤﺘﮫﺎى ﺗﻮ ﺑﻪ طﻤﻌﻢ اﻧﺪازد ﺧﺪاﻳﺎ آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﮐﺎرھﺎى ﺧﻮﺑﺶ ﮐﺎر ﺑﺪ ﺑﺎﺷﺪ‬

‫ى ﻓَ َﮑﯿْﻒَ ﻻ‬
‫ى َوﻣَﻦْ ﮐﺎﻧَﺖْ ﺣَﻘﺎﯾِﻘُﮫُ دَﻋﺎ ِو َ‬
‫ﻻ ﺗَﮑُﻮنُ ﻣَﺴﺎوﯾ ِﮫ ﻣَﺴﺎ ِو َ‬
‫ﭘـﺲ ﭼـﮕـﻮﻧـﻪ ﮐـﺎر ﺑﺪش ﺑﺪ ﻧﺒﺎﺷﺪ و آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﮔﻮﻳﻰ ھﺎﻳﺶ ادﻋﺎﻳﻰ ﺑﯿﺶ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ‬

‫ﮏ اﻟْﻘﺎ ِھ َﺮهُ ﻟَ ْﻢ‬

‫ﮏ اﻟﻨّﺎﻓِ ُﺬ َو َﻣ ِﺸﯿﱠﺘُ َ‬
‫ى اِﻟﮭﻰ ُﺣ ْﮑ ُﻤ َ‬
‫ﺗَﮑُﻮنُ دَﻋﺎوﯾ ِﮫ دَﻋﺎ ِو َ‬
‫ادﻋﺎھﺎﻳﺶ ادﻋﺎ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺧﺪاﻳﺎ ﻓﺮﻣﺎن ﻧﺎﻓﺬت و ﻣﺸﯿﺖ ﻗﺎھﺮت ﺑﺮاى ھﯿﭻ ﮔﻮﻳﻨﺪه اى ﻓﺮﺻﺖ‬

‫ﯾَ ْﺘﺮُﮐﺎ ﻟِﺬى ﻣَﻘﺎ ٍل ﻣَﻘﺎﻻً َوﻻ ﻟِﺬى ﺣﺎ ٍل ﺣﺎﻻً اِﻟﮭﻰ َﮐ ْﻢ ﻣِﻦْ طﺎ َﻋ ٍﮫ ﺑَﻨَ ْﯿﺘُﮭﺎ‬
‫ﮔﻔﺘﺎر ﻧﮕﺬارد و ﺑﺮاى ھﯿﭻ ﺻﺎﺣﺐ ﺣﺎﻟﻰ ﺣﺲ و ﺣﺎل ﺑﻪ ﺟﺎى ﻧﻨﮫﺪ ﺧﺪاﻳﺎ ﭼﻪ ﺑﺴﯿﺎر طﺎﻋﺘﻰ ﮐﻪ )ﭘﯿﺶ ﺧﻮد( ﭘﺎﻳﻪ ﮔﺬارى ﮐﺮدم‬

‫ﮏ‬
‫ﮏ ﺑَﻞْ اَﻗﺎﻟَﻨﻰ ِﻣﻨْﮭﺎ ﻓَﻀْ ﻠُ َ‬
‫وَﺣﺎﻟَ ٍﮫ َﺷﯿﱠ ْﺪﺗُﮭﺎ ھَ َﺪ َم ا ْﻋﺘِﻤﺎدى َﻋﻠَﯿْﮭﺎ َﻋ ْﺪﻟُ َ‬
‫و ﭼـﻪ ﺑـﺴـﯿـﺎر ﺣـﺎﻟﺘـﻰ ﮐـﻪ ﺑـﻨـﯿـﺎدش ﮐـﺮدم وﻟﻰ )ﻳـﺎد( ﻋـﺪل ﺗـﻮ اﻋـﺘـﻤـﺎدى را ﮐـﻪ ﺑـﺮ آﻧـﮫـﺎ داﺷـﺘـﻢ ﻳـﮑـﺴـﺮه ﻓـﺮورﻳـﺨـﺖ ﺑـﻠﮑـﻪ‬
‫ﻓﻀﻞ ﺗﻮ ﻧﯿﺰ اﻋﺘﻤﺎدم را ﺑﮫﻢ زد‬

‫ﮏ ﺗَ ْﻌﻠَ ُﻢ اَﻧّﻰ َواِنْ ﻟَ ْﻢ ﺗَﺪُمِ اﻟﻄّﺎ َﻋﮫُ ِﻣﻨّﻰ ﻓِ ْﻌﻼً ﺟَﺰْ ﻣﺎ ً ﻓَﻘَ ْﺪ داﻣَﺖْ‬
‫اِﻟﮭﻰ اِﻧﱠ َ‬
‫ﺧﺪاﻳﺎ ﺗﻮ ﻣﻰ داﻧﻰ ﮐﻪ اﮔﺮ ﭼﻪ طﺎﻋﺖ ﺗﻮ در ﻣﻦ ﺑﺼﻮرت ﮐﺎرى ﻣﺜﺒﺖ اداﻣﻪ ﻧﺪارد وﻟﻰ‬

‫َﻣ َﺤﺒﱠﮫً َوﻋَﺰْ ﻣﺎ ً اِﻟﮭﻰ َﮐﯿْﻒَ اَ ْﻋ ِﺰ ُم َواَﻧْﺖَ اﻟْﻘﺎ ِھ ُﺮ َو َﮐﯿْﻒَ ﻻ اَ ْﻋ ِﺰ ُم َواَﻧْﺖَ‬

‫دوﺳﺘﻰ و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﺮ اﻧﺠﺎم آن در ﻣﻦ اداﻣﻪ دارد ﺧﺪاﻳﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮم در ﺻﻮرﺗﻰ ﮐﻪ ﺗﺤﺖ ﻗﮫﺮ ﺗﻮام و ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻧﮕﯿﺮم ﺑﺎ‬
‫اﻳﻨﮑﻪ‬

‫ﮏ‬
‫ﻻ ﺛﺎ ِر ﯾُﻮ ِﺟﺐُ ﺑُ ْﻌ َﺪ ا ْﻟﻤَﺰا ِر ﻓَﺎﺟْ َﻤﻌْﻨﻰ َﻋﻠَ ْﯿ َ‬
‫ﻻ ِﻣ ُﺮ اِﻟﮭﻰ ﺗَ َﺮدﱡدى ﻓِﻰ ا ْ‬
‫ا ْ‬
‫ﺗﻮ دﺳﺘﻮرم دھﻰ ﺧﺪاﻳﺎ ﺗﻔﮑﺮ )ﻳﺎ ﮔﺮدش ( ﻣﻦ در آﺛﺎر ﺗﻮ راه ﻣﺮا ﺑﻪ دﻳﺪارت دور ﺳﺎزد ﭘﺲ ﮐﺮدار ﻣﺮا ﺑﺎ ﺧﻮدت‬

‫ﮏ ﺑِﻤﺎ ھُ َﻮ ﻓﻰ ُوﺟُﻮ ِد ِه ُﻣ ْﻔﺘَﻘِ ٌﺮ‬

‫ﮏ َﮐﯿْﻒَ ﯾُ ْﺴﺘَ َﺪ ﱡل َﻋﻠَ ْﯿ َ‬
‫ﺻﻠُﻨﻰ اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫ﺑِ ِﺨ ْﺪ َﻣ ٍﮫ ﺗُﻮ ِ‬
‫ﺑـﻮﺳـﯿـﻠﻪ ﺧـﺪﻣـﺘـﻰ ﮐـﻪ ﻣـﺮا ﺑـﻪ ﺗـﻮ ﺑـﺮﺳـﺎﻧـﺪ ﭼـﮕـﻮﻧـﻪ اﺳﺘﺪﻻل ﺷﻮد ﺑﺮ وﺟﻮد ﺗﻮ ﺑﻪ ﭼﯿﺰى ﮐﻪ ﺧﻮد آن ﻣﻮﺟﻮد در ھﺴﺘﯿﺶ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ‬

‫ﻈﮭِﺮَ‬
‫ﮏ َﺣﺘّﻰ ﯾَﮑُﻮنَ ھُ َﻮ ا ْﻟ ُﻤ ْ‬
‫ﻈﮭُﻮ ِر ﻣﺎ ﻟَﯿْﺲَ ﻟَ َ‬
‫ک ﻣِﻦَ اﻟ ﱡ‬
‫ﮏ اَﯾَﮑُﻮنُ ﻟِ َﻐ ْﯿ ِﺮ َ‬
‫اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫ﺑـﻪ ﺗـﻮ اﺳـﺖ و آﻳـﺎ اﺳـﺎﺳﺎً ﺑﺮاى ﻣﺎ ﺳﻮاى ﺗﻮ ظﮫﻮرى ھﺴﺖ ﮐﻪ در ﺗﻮ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﺗﺎ آن وﺳﯿﻠﻪ ظﮫﻮر ﺗﻮ‬

‫ﮏ َوﻣَﺘﻰ ﺑَ ُﻌﺪْتَ َﺣﺘّﻰ‬

‫ﮏ ﻣَﺘﻰ ِﻏﺒْﺖَ َﺣﺘّﻰ ﺗَﺤْ ﺘﺎ َج اِﻟﻰ دَﻟﯿ ٍﻞ ﯾَﺪُلﱡ ﻋَﻠ ْﯿ َ‬
‫ﻟَ َ‬
‫ﮔـﺮدد ﺗـﻮ ﮐـِﻰ ﭘـﻨـﮫﺎن ﺷﺪه اى ﺗﺎ ﻣﺤﺘﺎج ﺑﺪﻟﯿﻠﻰ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ راھﻨﻤﺎﺋﻰ ﮐﻨﺪ و ﭼﻪ وﻗﺖ دور ﻣﺎﻧﺪه اى ﺗﺎ‬

‫ک َﻋﻠَﯿْﮭﺎ‬
‫ﮏ َﻋ ِﻤﯿَﺖْ َﻋﯿْﻦٌ ﻻ ﺗَﺮا َ‬
‫ﺻ ُﻞ اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫ﻻ ﺛﺎ ُر ِھ َﻰ اﻟﱠﺘﻰ ﺗُﻮ ِ‬
‫ﺗَﮑُﻮنَ ا ْ‬
‫آﺛﺎر ﺗﻮ ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺗﻮ واﺻﻞ ﮔﺮداﻧﺪ ﮐﻮر ﺑﺎد آن ﭼﺸﻤﻰ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﻧﺒﯿﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮاﻗﺐ‬

‫ﮏ ﻧَﺼﯿﺒﺎ ً اِﻟﮭﻰ اَﻣَﺮْ تَ‬

‫ﺻ ْﻔﻘَﮫُ َﻋ ْﺒ ٍﺪ ﻟَ ْﻢ ﺗَﺠْ ﻌَﻞْ ﻟَﮫُ ﻣِﻦْ ُﺣﺒﱢ َ‬
‫رَﻗﯿﺒﺎ ً َو َﺧ ِﺴ َﺮتْ َ‬
‫او ھـﺴـﺘـﻰ و زﻳـﺎن ﮐـﺎر ﺑـﺎد ﺳﻮداى آن ﺑﻨﺪه ﮐﻪ از ﻣﺤﺒﺖ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ او ﺑﮫﺮه اى ﻧﺪادى ﺧﺪاﻳﺎ ﻓﺮﻣﺎن دادى‬

‫ﮏ ﺑِ ِﮑ ْﺴ َﻮ ِه اﻻَ◌ْ ﻧْﻮا ِر َوھِﺪاﯾَ ِﮫ‬

‫ﻻ ﺛﺎ ِر ﻓَﺎرْ ِﺟﻌْﻨﻰ اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫ع اِﻟَﻰ ا ْ‬
‫ﺑِﺎﻟﺮﱡ ﺟُﻮ ِ‬
‫ﮐـﻪ ﺑـﻪ آﺛـﺎر ﺗـﻮ رﺟـﻮع ﮐﻨﻢ ﭘﺲ ﺑﺎزم ﮔﺮدان ﺑﺴﻮى ﺧﻮد )ﭘﺲ از ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﺑﻪ آﺛﺎر( ﺑﻪ ﭘﻮﺷﺸﻰ از اﻧﻮار و راھﻨﻤﺎﻳﻰ‬

‫ﮏ ِﻣﻨْﮭﺎ َﻣﺼُﻮنَ‬
‫ﮏ ِﻣﻨْﮭﺎ ﮐَﻤﺎ َد َﺧﻠْﺖُ اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫اﻻِ◌ْ ْﺳﺘِﺒﺼﺎ ِر َﺣﺘّﻰ اَرْ ِﺟ َﻊ اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫و از ﺑﯿﻨﺶ ﺟﻮﺋﻰ ﺗﺎ ﺑﺎزﮔﺮدم ﺑﺴﻮﻳﺖ ﭘﺲ از دﻳﺪن آﺛﺎر ھﻢ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ آﻣﺪم ﺑﺴﻮﻳﺖ از آﻧﮫﺎ ﮐﻪ ﻧﮫﺎدم‬

‫ﮏ ﻋَﻠﻰ‬
‫اﻟ ﱢﺴ ﱢﺮ َﻋ ِﻦ اﻟﻨﱠﻈَ ِﺮ اِﻟَﯿْﮭﺎ َوﻣَﺮْ ﻓُﻮ َع ا ْﻟ ِﮭ ﱠﻤ ِﮫ َﻋ ِﻦ اﻻِ◌ْ ْﻋﺘِﻤﺎ ِد َﻋﻠَﯿْﮭﺎ اِﻧﱠ َ‬
‫از ﻧـﻈـﺮ ﺑـﻪ آﻧﮫﺎ ﻣﺼﻮن ﻣﺎﻧﺪه و ھﻤﺘﻢ را از اﻋﺘﻤﺎد ﺑﺪاﻧﮫﺎ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﮐﻪ ﺑﺮاﺳﺘﻰ ﺗﻮ ﺑﺮ ھﺮ‬
 ‫ﮏ وَھﺬا ﺣﺎﻟﻰ ﻻ ﯾَﺨْ ﻔﻰ‬
‫ُﮐﻠﱢﺸَﻰٍ ◌ْ ﻗَﺪﯾ ٌﺮ اِﻟﮭﻰ ھﺬا ُذﻟّﻰ ظﺎ ِھ ٌﺮ ﺑَﯿْﻦَ ﯾَ َﺪ ْﯾ َ‬
‫ﭼـﯿـﺰ ﺗـﻮاﻧـﺎﺋﻰ ﺧـﺪاﻳـﺎ اﻳـﻦ ﺧـﻮارى ﻣـﻦ اﺳـﺖ ﮐـﻪ ﭘـﯿـﺶ روﻳـﺖ ﻋـﯿـﺎن و آﺷـﮑـﺎر اﺳـﺖ و اﻳـﻦ ﺣﺎل )ﺗﺒﺎه ( ﻣﻦ اﺳﺖ‬

‫ﮏ ﻓَﺎ ْھﺪِﻧﻰ‬
‫ﮏ اَ ْﺳﺘَﺪِلﱡ َﻋﻠَ ْﯿ َ‬
‫ﮏ َوﺑِ َ‬
‫طﻠُﺐُ ا ْﻟ ُﻮﺻُﻮ َل اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫ﮏ اَ ْ‬
‫ﮏ ِﻣ ْﻨ َ‬
‫َﻋﻠَ ْﯿ َ‬
‫ﮐـﻪ ﺑـﺮ ﺗـﻮ ﭘﻮﺷﯿﺪه ﻧﯿﺴﺖ از ﺗﻮ ﺧﻮاھﻢ ﮐﻪ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﺮﺳﺎﻧﻰ و ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ ذات ﺗﻮ ﺑﺮ ﺗﻮ دﻟﯿﻞ ﻣﻰ ﺟﻮﻳﻢ‬

‫ﮏ اِﻟﮭﻰ َﻋﻠﱢﻤْﻨﻰ ﻣِﻦْ‬

‫ق ا ْﻟ ُﻌﺒُﻮ ِدﯾﱠ ِﮫ ﺑَﯿْﻦَ ﯾَ َﺪ ْﯾ َ‬
‫ﺼ ْﺪ ِ‬
‫ﮏ َواَﻗِﻤْﻨﻰ ﺑِ ِ‬
‫ک اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫ﺑِﻨُﻮ ِر َ‬
‫ﭘـﺲ ﺑـﻪ ﻧـﻮر ﺧـﻮد ﻣـﺮا ﺑﺮ ذاﺗﺖ راھﻨﻤﺎﺋﻰ ﻓﺮﻣﺎ و ﺑﻪ ﻳﺎدآر ﻣﺮا ﺑﺎ ﺑﻨﺪﮔﻰ ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ در ﭘﯿﺶ روﻳﺖ ﺧﺪاﻳﺎ ﺑﯿﺎﻣﻮز ﺑﻪ ﻣﻦ‬

‫ﻖ اَ ْھ ِﻞ‬
‫ک ا ْﻟ َﻤﺼُﻮ ِن اِﻟﮭﻰ َﺣﻘﱢﻘْﻨﻰ ﺑِ َﺤﻘﺎﺋِ ِ‬
‫ﺻﻨّﻰ ﺑِ ِﺴ ْﺘ ِﺮ َ‬
‫ﮏ ا ْﻟﻤَﺨْ ﺰُو ِن َو ُ‬
‫ِﻋ ْﻠ ِﻤ َ‬
‫از داﻧﺶ ﻣﺨﺰوﻧﺖ و ﻣﺤﻔﻮظﻢ دار ﺑﻪ ﭘﺮده ﻣﺼﻮﻧﺖ ﺧﺪاﻳﺎ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺣﻘﺎﺋﻖ ﻧﺰدﻳﮑﺎن درﮔﺎھﺖ‬

‫ک ﻟﻰ‬
‫ب اِﻟﮭﻰ اَ ْﻏﻨِﻨﻰ ﺑِﺘَﺪْﺑﯿ ِﺮ َ‬
‫ﮏ اَ ْھ ِﻞ ا ْﻟ َﺠ ْﺬ ِ‬
‫ب وَا ْﺳﻠُﮏْ ﺑﻰ َﻣ ْﺴﻠَ َ‬
‫ا ْﻟﻘُﺮْ ِ‬
‫ﺑـﯿﺎراى و ﺑﻪ راه اھﻞ ﺟﺬﺑﻪ و ﺷﻮﻗﺖ ﺑﺒﺮ ﺧﺪاﻳﺎ ﺑﻰ ﻧﯿﺎز ﮐﻦ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺗﺪﺑﯿﺮ ﺧﻮدت در ﺑﺎره‬

‫ک َﻋ ِﻦ اﺧْ ﺘِﯿﺎرى َواَوْ ﻗِﻔْﻨﻰ ﻋَﻠﻰ ﻣَـﺮاﮐِـ ِﺰ‬

‫اﻣﻌَﻦْ ﺗَﺪْﺑﯿﺮى َوﺑِﺎﺧْ ﺘِﯿﺎ ِر َ‬
‫از ﺗﺪﺑﯿﺮ ﺧﻮدم و ﺑﻪ اﺧﺘﯿﺎر ﺧﻮدت از اﺧﺘﯿﺎر ﺧﻮدم و ﺑﺮ ﺟﺎھﺎى‬

‫اﺿْ ﻄِﺮارى اِﻟـﮭﻰ اَﺧْ ﺮِﺟْ ﻨﻰ ﻣِﻦْ ُذ ﱢل ﻧَﻔْﺴﻰ َوطَﮭﱢﺮْ ﻧﻰ ِﻣــﻦْ َﺷﮑّـﻰ‬
‫ﺑـﯿـﭽﺎرﮔﻰ و درﻣﺎﻧﺪﮔﯿﻢ ﻣﺮا واﻗﻒ ﮔﺮدان ﺧﺪاﻳﺎ ﻣﺮا از ﺧﻮارى ﻧﻔﺴﻢ ﻧﺠﺎت ده و ﭘﺎﮐﻢ ﮐﻦ از ﺷﮏ‬

‫ﮏ اَﺗَ َﻮ ﱠﮐ ُﻞ ﻓَﻼ‬
‫ﺼ ُﺮ ﻓَﺎ ْﻧﺼُﺮْ ﻧﻰ َو َﻋﻠَ ْﯿ َ‬
‫ﮏ اَ ْﻧﺘَ ِ‬
‫َوﺷِﺮْ ﮐﻰ ﻗَ ْﺒ َﻞ ُﺣﻠُﻮ ِل َرﻣْﺴﻰ ﺑِ َ‬
‫و ﺷـﺮک ﺧـﻮدم ﭘـﯿـﺶ از آﻧﮑﻪ داﺧﻞ ﮔﻮرم ﮔﺮدم ﺑﻪ ﺗﻮ ﻳﺎرى ﺟﻮﻳﻢ ﭘﺲ ﺗﻮ ھﻢ ﻳﺎرﻳﻢ ﮐﻦ و ﺑﺮ ﺗﻮ ﺗﻮﮐﻞ ﮐﻨﻢ ﭘﺲ‬

‫ﮏ اَرْ ﻏَﺐُ ﻓَﻼ ﺗَﺤْ ِﺮﻣْﻨﻰ‬

‫ک اَ ْﺳﺌَ ُﻞ ﻓَﻼ ﺗُ َﺨﯿﱢﺒْﻨﻰ وَﻓﻰ ﻓَﻀْ ﻠِ َ‬
‫ﺗَ ِﮑﻠْﻨﻰ َواِﯾّﺎ َ‬
‫ﻣـﺮا واﻣـﮕـﺬار و از ﺗـﻮ درﺧـﻮاﺳـﺖ ﮐـﻨـﻢ ﭘـﺲ ﻧـﺎاﻣـﯿـﺪم ﻣـﮕـﺮدان و در ﻓﻀﻞ ﺗﻮ رﻏﺒﺖ ﮐﺮده ام ﭘﺲ ﻣﺤﺮوﻣﻢ ﻣﻔﺮﻣﺎ‬

‫ﻄ ُﺮدْﻧﻰ اِﻟﮭﻰ‬
‫ﮏ اَﻗِﻒُ ﻓَﻼ ﺗَ ْ‬
‫ﮏ اَ ْﻧﺘَﺴِﺐُ ﻓَﻼ ﺗُ ْﺒ ِﻌﺪْﻧﻰ َوﺑِﺒﺎﺑِ َ‬
‫َوﺑِ َﺠﻨﺎﺑِ َ‬
 ‫و ﺑـﻪ ﺣـﻀـﺮت ﺗـﻮ ﺧـﻮد را ﺑﺴﺘﻪ ام ﭘﺲ دورم ﻣﮑﻦ و ﺑﻪ درﮔﺎه ﺗﻮ اﻳﺴﺘﺎده ام ﭘﺲ طﺮدم ﻣﮑﻦ ﺧﺪاﻳﺎ‬

‫ﮏ ﻓَ َﮑﯿْﻒَ ﯾَﮑُﻮنُ ﻟَﮫُ ِﻋﻠﱠﮫٌ ِﻣﻨّﻰ‬

‫ک اَنْ ﯾَﮑُﻮنَ ﻟَﮫُ ِﻋﻠﱠﮫٌ ِﻣ ْﻨ َ‬
‫ﺗَﻘَﺪﱠسَ رِﺿﺎ َ‬
‫ﻣـﺒـﺮّا اﺳـﺖ ﺧـﻮﺷـﻨﻮدى ﺗﻮ از اﻳﻨﮑﻪ ﻋﻠﺖ و ﺳﺒﺒﻰ از ﺟﺎﻧﺐ ﺗﻮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻣﻦ ﺳﺒﺐ آن ﮔﺮدم‬

‫ﮏ ﻓَ َﮑﯿْﻒَ ﻻ ﺗَﮑُﻮنُ‬
‫ﮏ اﻟﻨﱠ ْﻔ ُﻊ ِﻣ ْﻨ َ‬
‫ﺼ َﻞ اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫ﮏ اَنْ ﯾَ ِ‬
‫اِﻟـﮭﻰ اَﻧْﺖَ ا ْﻟ َﻐﻨِﻰﱡ ﺑِﺬاﺗِ َ‬
‫ﺧـﺪاﻳـﺎ ﺗـﻮ ﺑـﻪ ذات ﺧـﻮد ﺑـﻰ ﻧـﯿـﺎزى از اﻳـﻨـﮑﻪ ﺳﻮدى از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﻮدت ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﺮﺳﺪ ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ از ﻣﻦ ﺑﻰ ﻧﯿﺎز ﻧﺒﺎﺷﻰ‬

‫ﻖ‬
‫َﻏﻨِﯿّﺎ ً َﻋﻨّﻰ اِﻟﮭﻰ اِنﱠ ا ْﻟﻘَﻀﺂ َء وَا ْﻟﻘَ َﺪ َر ﯾُ َﻤﻨّﯿﻨﻰ َواِنﱠ ا ْﻟﮭَﻮى ﺑِ َﻮﺛﺎﺋِ ِ‬
‫ﺧﺪاﻳﺎ ﺑﺮاﺳﺘﻰ ﻗﻀﺎ و ﻗﺪر ﻣﺮا آرزوﻣﻨﺪ ﻣﻰ ﮐﻨﻨﺪ و از آن ﺳﻮ ھﻮاى ﻧﻔﺲ ﻣﺮا ﺑﻪ ﺑﻨﺪھﺎى‬

‫ﺼ َﺮﻧﻰ‬
‫ﺼ َﺮﻧﻰ َوﺗُﺒَ ﱢ‬
‫اﻟ ﱠﺸ ْﮭ َﻮ ِه اَ َﺳ َﺮﻧﻰ ﻓَﮑُﻦْ اَﻧْﺖَ اﻟﻨﱠﺼﯿ َﺮ ﻟﻰ َﺣﺘّﻰ ﺗَ ْﻨ ُ‬
‫ﺷﮫﻮت اﺳﯿﺮ ﮐﺮده ﭘﺲ ﺗﻮ ﻳﺎور ﻣﻦ ﺑﺎش ﺗﺎ ﭘﯿﺮوزم ﮐﻨﻰ و ﺑﯿﻨﺎﻳﻢ ﮐﻨﻰ‬

‫ﮏ ﻋَﻦْ طَﻠَﺒﻰ اَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى اَ ْﺷ َﺮﻗْﺖَ‬

‫ﮏ َﺣﺘّﻰ اَ ْﺳﺘَ ْﻐﻨِ َﻰ ﺑِ َ‬
‫َواَ ْﻏﻨِﻨﻰ ﺑِﻔَﻀْ ﻠِ َ‬
‫و ﺑـﻮﺳـﯿـﻠﻪ ﻓـﻀﻞ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻰ ﻧﯿﺎزم ﮔﺮداﻧﻰ ﺗﺎ ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ ﺗﻮ از طﻠﺐ ﮐﺮدن ﺑﻰ ﻧﯿﺎز ﺷﻮم ﺗﻮﺋﻰ ﮐﻪ ﺗﺎﺑﺎﻧﺪى‬

‫ک َواَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى‬
‫ک َو َو ﱠﺣﺪُو َ‬
‫ﮏ َﺣﺘّﻰ َﻋ َﺮﻓُﻮ َ‬
‫ب اَوْ ﻟِﯿﺂﺋِ َ‬
‫اﻻَ◌ْ ﻧْﻮا َر ﻓﻰ ﻗُﻠُﻮ ِ‬
‫اﻧﻮار )ﻣﻌﺮﻓﺖ ( را در دل اوﻟﯿﺎﺋﺖ ﺗﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺗﻮ را ﺷﻨﺎﺧﺘﻨﺪ و ﻳﮕﺎﻧﻪ ات داﻧﺴﺘﻨﺪ و ﺗﻮﺋﻰ ﮐﻪ‬

‫ک َوﻟَ ْﻢ ﯾَ ْﻠ َﺠﺌُﻮا‬
‫ﮏ َﺣﺘّﻰ ﻟَ ْﻢ ﯾُ ِﺤﺒﱡﻮا ِﺳﻮا َ‬
‫ب اَ ِﺣﺒّﺎﺋِ َ‬
‫اَ َزﻟْﺖَ اﻻَ◌ْ ﻏْﯿﺎ َر ﻋَﻦْ ﻗُﻠُﻮ ِ‬
‫اﻏﯿﺎر و ﺑﯿﮕﺎﻧﮕﺎن را از دل دوﺳﺘﺎﻧﺖ ﺑ ﺮاﻧﺪى ﺗﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﮐﺴﻰ را ﺟﺰ ﺗﻮ دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﺗﻮ ﭘﻨﺎھﻨﺪه و ﻣﻠﺘﺠﻰ‬

‫ک اَﻧْﺖَ ا ْﻟﻤُﻮْ ﻧِﺲُ ﻟَﮭُ ْﻢ َﺣﯿْﺚُ اَوْ َﺣ َﺸ ْﺘﮭُ ُﻢ ا ْﻟﻌَﻮاﻟِ ُﻢ َواَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى‬
‫اِﻟﻰ َﻏ ْﯿ ِﺮ َ‬
‫ﻧﺸﻮﻧﺪ و ﺗﻮﺋﻰ ﻣﻮﻧﺲ اﻳﺸﺎن در آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻋﻮاﻟﻢ وﺟﻮد آﻧﮫﺎ را ﺑﻪ وﺣﺸﺖ اﻧﺪازد و ﺗﻮﺋﻰ ﮐﻪ‬

‫ک َوﻣَﺎ اﻟﱠﺬى‬
‫ھَ َﺪ ْﯾﺘَﮭُ ْﻢ َﺣﯿْﺚُ ا ْﺳﺘَﺒﺎﻧَﺖْ ﻟَﮭُ ُﻢ ا ْﻟﻤَﻌﺎﻟِ ُﻢ ﻣﺎذا َو َﺟ َﺪ ﻣَﻦْ ﻓَﻘَ َﺪ َ‬
‫راھـﻨـﻤـﺎﺋﯿـﺸﺎن ﮐﻨﻰ آﻧﮕﺎه ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ھﺎ ﺑﺮاﻳﺸﺎن آﺷﮑﺎر ﮔﺮدد ﭼﻪ دارد آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﮔﻢ ﮐﺮده ؟ و ﭼﻪ ﻧﺪارد‬
 ‫ﮏ ﺑَ َﺪﻻً َوﻟَﻘَ ْﺪ َﺧ ِﺴ َﺮ ﻣَﻦْ ﺑَﻐﻰ‬
‫ﺿ َﻰ دُوﻧَ َ‬
‫ک ﻟَﻘَ ْﺪ ﺧﺎبَ ﻣَﻦْ َر ِ‬
‫ﻓَﻘَ َﺪ ﻣَﻦْ َو َﺟ َﺪ َ‬
‫آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﺮاﺳﺘﻰ ﻣﺤﺮوم اﺳﺖ آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﺠﺎى ﺗﻮ ﺑﺪﻳﮕﺮى راﺿﻰ ﺷﻮد و ﺑﻄﻮر ﺣﺘﻢ زﻳﺎﻧﮑﺎر اﺳﺖ ﮐﺴﻰ ﮐﻪ‬

‫ک َواَﻧْﺖَ ﻣﺎ ﻗَﻄَﻌْﺖَ اﻻِ◌ْ ﺣْ ﺴﺎنَ َو َﮐﯿْﻒَ‬

‫ﮏ ُﻣﺘَ َﺤ ﱢﻮﻻً َﮐﯿْﻒَ ﯾُﺮْ ﺟﻰ ِﺳﻮا َ‬
‫َﻋ ْﻨ َ‬
‫از ﺗـﻮ ﺑـﻪ دﻳـﮕـﺮى روى ﮐـﻨـﺪ ﭼـﺴـﺎن ﻣﻰ ﺷﻮد ﺑﻐﯿﺮ ﺗﻮ اﻣﯿﺪوار ﺑﻮد در ﺻﻮرﺗﻰ ﮐﻪ ﺗﻮ اﺣﺴﺎﻧﺖ را ﻗﻄﻊ ﻧﮑﺮدى و ﭼﮕﻮﻧﻪ‬

‫ق اَ ِﺣﺒّﺂﺋَﮫُ‬
‫ک َواَﻧْﺖَ ﻣﺎ ﺑَ ﱠﺪﻟْﺖَ ﻋﺎ َدهَ اﻻِ◌ْ ْﻣﺘِﻨﺎ ِن ﯾﺎ ﻣَﻦْ اَذا َ‬
‫ﻄﻠَﺐُ ﻣِﻦْ َﻏ ْﯿ ِﺮ َ‬
‫ﯾُ ْ‬
‫از ﻏـﯿـﺮ ﺗﻮ ﻣﻰ ﺗﻮان طﻠﺐ ﮐﺮد ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺗﻮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻧﺪاده اى ﺷﯿﻮه ﻋﻄﺎﺑﺨﺸﯿﺖ را اى ﺧﺪاﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ دوﺳﺘﺎﻧﺖ‬

‫ﺣَﻼ َوهَ ا ْﻟﻤُﺆ اﻧَ َﺴ ِﮫ ﻓَﻘﺎﻣُﻮا ﺑَﯿْﻦَ ﯾَ َﺪ ْﯾ ِﮫ ُﻣﺘَ َﻤﻠﱢﻘﯿﻦَ َوﯾﺎ ﻣَﻦْ اَ ْﻟﺒَﺲَ اَوْ ﻟِﯿﺎﺋَﮫُ‬
‫ﺷـﯿﺮﻳﻨﻰ ھﻤﺪﻣﻰ ﺧﻮد را ﭼﺸﺎﻧﺪى و آﻧﮫﺎ در ﺑﺮاﺑﺮت ﺑﻪ ﭼﺎﭘﻠﻮﺳﻰ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻨﺪ و اى ﺧﺪاﺋﻰ ﮐﻪ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪى ﺑﺮاوﻟﯿﺎء ﺧﻮدت‬

‫ﻣَﻼﺑِﺲَ ھَ ْﯿﺒَﺘِ ِﮫ ﻓَﻘﺎﻣُﻮا ﺑَﯿْﻦَ ﯾَ َﺪ ْﯾ ِﮫ ُﻣ ْﺴﺘَ ْﻐﻔِﺮﯾﻦَ اَﻧْﺖَ اﻟﺬّا ِﮐ ُﺮ ﻗَ ْﺒ َﻞ‬

‫ﺧـﻠﻌـﺘـﮫـﺎى ھـﯿﺒﺖ ﺧﻮد را ﭘﺲ آﻧﮫﺎ در ﺑﺮاﺑﺮت ﺑﻪ آﻣﺮزش ﺧﻮاھﻰ ﺑﭙﺎﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﻪ ﻳﺎد ﮐﻨﻰ ﭘﯿﺶ از آﻧﮑﻪ‬

‫اﻟﺬّاﮐِﺮﯾﻦَ َواَﻧْﺖَ اﻟْﺒﺎدى ﺑِﺎﻻِ◌ْ ﺣْ ﺴﺎ ِن ﻗَ ْﺒ َﻞ ﺗَﻮَﺟﱡ ِﮫ اﻟْﻌﺎﺑِﺪﯾﻦَ َواَﻧْﺖ‬

‫ﻳـﺎد ﮐـﻨـﻨـﺪﮔـﺎن ﻳـﺎدت ﮐـﻨـﻨـﺪ و ﺗـﻮﺋﻰ آﻏـﺎزﻧـﺪه ﺑـﻪ اﺣـﺴـﺎن ﻗﺒﻞ از آﻧﮑﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﺑﺴﻮﻳﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﻨﺪ و ﺗﻮﺋﻰ‬

‫ﺐ اﻟﻄّﺎﻟِﺒﯿﻦَ َواَﻧْﺖَ ا ْﻟ َﻮھّﺎبُ ﺛُ ﱠﻢ ﻟِﻤﺎ َوھَﺒْﺖَ ﻟَﻨﺎ‬

‫ا ْﻟ َﺠﻮا ُد ﺑِﺎ ْﻟﻌَﻄﺂ ِء ﻗَ ْﺒ َﻞ طَﻠَ ِ‬
‫ﺑـﺨﺸﻨﺪه ﻋﻄﺎ ﭘﯿﺶ از آﻧﮑﻪ ﺧﻮاھﻨﺪﮔﺎن از ﺗﻮ ﺧﻮاھﻨﺪ و ﺗﻮﺋﻰ ﭘﺮﺑﺨﺸﺶ و ﺳﭙﺲ ھﻤﺎن را ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﺨﺸﯿﺪه اى از ﻣﺎ‬

‫ﮏ‬
‫ﺻ َﻞ اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫ﮏ َﺣﺘّﻰ اَ ِ‬
‫طﻠُﺒْﻨﻰ ﺑِﺮَﺣْ َﻤﺘِ َ‬
‫ﻣِﻦَ ا ْﻟ ُﻤ ْﺴﺘَ ْﻘﺮِﺿﯿﻦَ اِﻟـﮭﻰ اُ ْ‬
‫ﺑـﻪ ﻗـﺮض ﻣـﻰ ﺧـﻮاھـﻰ ﺧـﺪاﻳـﺎ ﻣـﺮا ﺑـﻮﺳـﯿـﻠﻪ رﺣـﻤـﺘـﺖ ﺑـﻄـﻠﺐ ﺗـﺎ ﻣـﻦ ﺑـﻪ ﻧـﻌـﻤـﺖ وﺻﺎﻟﺖ ﻧﺎﺋﻞ ﮔﺮدم‬

‫ﮏ‬
‫ﮏ اِﻟـﮭﻰ اِنﱠ رَﺟﺂﺋﻰ ﻻ ﯾَ ْﻨﻘَ ِﻄ ُﻊ َﻋ ْﻨ َ‬
‫ﮏ َﺣﺘّﻰ ا ُ ْﻗﺒِ َﻞ َﻋﻠَ ْﯿ َ‬
‫وَاﺟْ ِﺬﺑْﻨﻰ ﺑِ َﻤﻨﱢ َ‬
‫و ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ ﻧﻌﻤﺘﺖ ﻣﺮا ﺟﺬب ﮐﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ رو ﮐﻨﻢ ﺧﺪاﻳﺎ ﺑﺮاﺳﺘﻰ اﻣﯿﺪ ﻣﻦ از ﺗﻮ ﻗﻄﻊ ﻧﮕﺮدد و اﮔﺮﭼﻪ‬

‫ﮏ ﻓَﻘَ ْﺪ َدﻓَ َﻌ ْﺘﻨِﻰ‬

‫ﮏ ﮐَﻤﺎ اَنﱠ َﺧﻮْ ﻓﻰ ﻻ ﯾُﺰاﯾِﻠُﻨﻰ َواِنْ اَطَ ْﻌﺘُ َ‬
‫ﺼ ْﯿﺘُ َ‬
‫َواِنْ َﻋ َ‬
 ‫ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯿﺖ ﮐﻨﻢ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺗﺮﺳﻢ و از ﺗﻮ زاﺋﻞ ﻧﺸﻮد و ﮔﺮﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺖ ﺑﺮم ھﻤﺎﻧﺎ ﺟﮫﺎﻧﯿﺎن ﻣﺮا ﺑﺴﻮى ﺗﻮ راﻧﺪه اﻧﺪ‬

‫ﮏ اِﻟﮭﻰ َﮐﯿْﻒَ اَﺧﯿﺐُ‬

‫ﮏ َﻋﻠَ ْﯿ َ‬
‫ﮏ َوﻗَ ْﺪ اَوْ ﻗَﻌَﻨﻰ ِﻋﻠْﻤﻰ ﺑِ َﮑ َﺮ ِﻣ َ‬
‫ا ْﻟﻌَﻮاﻟِ ُﻢ اِﻟَ ْﯿ َ‬
‫و آن ﻋﻠﻤﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺮم ﺗﻮ دارم ﻣﺮا ﺑﻪ درﮔﺎه ﺗﻮ آورده ﺧﺪاﻳﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﻮﻣﯿﺪ ﺷﻮم‬

‫ﮏ ُﻣﺘﱠﮑَﻠﻰ اِﻟـﮭﻰ َﮐﯿْﻒَ اَ ْﺳﺘَﻌِﺰﱡ َوﻓِﻰ‬

‫َواَﻧْﺖَ اَﻣَﻠﻰ اَ ْم َﮐﯿْﻒَ ا ُھﺎنُ َو َﻋﻠَ ْﯿ َ‬
‫و ﺗـﻮ آرزوى ﻣـﻨـﻰ و ﭼـﮕـﻮﻧﻪ ﭘﺴﺖ و ﺧﻮار ﺷﻮم ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ اﻋﺘﻤﺎدم ﺑﺮ ﺗﻮ اﺳﺖ ﺧﺪاﻳﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﺰت ﺟﻮﻳﻢ ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ در‬

‫ﮏ ﻧَ َﺴ ْﺒﺘَﻨﻰ اِﻟـﮭﻰ َﮐﯿْﻒَ ﻻ اَ ْﻓﺘَﻘِ ُﺮ‬

‫اﻟ ﱢﺬﻟﱠ ِﮫ اَرْ ﮐَﺰْ ﺗَﻨﻰ اَ ْﻣ َﮑﯿْﻒَ ﻻ اَ ْﺳﺘَﻌِﺰﱡ َواِﻟَ ْﯿ َ‬
‫ﺴﺒَﻢ ﮐﺮدى ﺧﺪاﻳﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﻧﺒﺎﺷﻢ‬
‫ﺧـﻮارى ﺟﺎﻳﻢ دادى و ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻋﺰت ﻧﺠﻮﻳﻢ ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد ُﻣ ْﻨ َﺘ ِ‬

‫ک‬
‫َواَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى ﻓِﻰ ا ْﻟﻔُﻘَﺮآ ِء اَﻗَ ْﻤﺘَﻨﻰ اَ ْم َﮐﯿْﻒَ اَ ْﻓﺘَﻘِ ُﺮ َواَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى ﺑِﺠُﻮ ِد َ‬
‫ﺑـﺎ اﻳـﻨـﮑـﻪ ﺗـﻮ در ﻧـﯿـﺎزﻣـﻨﺪاﻧﻢ ﺟﺎى دادى ﻳﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﺑﺎﺷﻢ و ﺗﻮﺋﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻮد و ﺑﺨﺸﺸﺖ‬

‫ﮏ‬
‫ک ﺗَ َﻌ ﱠﺮﻓْﺖَ ﻟِ ُﮑ ﱢﻞ ﺷَﻰْ ٍء ﻓَﻤﺎ َﺟ ِﮭﻠَ َ‬
‫اَ ْﻏﻨَ ْﯿﺘَﻨﻰ َواَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى ﻻ اِﻟﮫَ َﻏ ْﯿ ُﺮ َ‬
‫ﺑـﻰ ﻧـﯿـﺎزم ﮐـﺮدى و ﺗـﻮﺋﻰ ﮐـﻪ ﻣـﻌﺒﻮدى ﺟﺰ ﺗﻮ ﻧﯿﺴﺖ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪى ﺧﻮد را ﺑﻪ ھﺮ ﭼﯿﺰو ھﯿﭻ ﭼﯿﺰى ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﻧﺸﻨﺎﺳﺪ‬

‫ﮏ ظﺎھِﺮاً ﻓﻰ‬
‫ﻰ ﻓﻰ ُﮐﻠﱢﺸَﻰْ ٍء ﻓَ َﺮاَ ْﯾﺘُ َ‬
‫ﺷَﻰْ ٌء َواَﻧْﺖَ اﻟﱠﺬى ﺗَ َﻌ ﱠﺮﻓْﺖَ اِﻟَ ﱠ‬
‫و ﺗﻮﺋﻰ ﮐﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪى ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﻦ در ھﺮ ﭼﯿﺰ و ﻣﻦ ﺗﻮ را آﺷﮑﺎر در‬

‫ُﮐ ﱢﻞ ﺷَﻰْ ٍء َواَﻧْﺖَ اﻟﻈّﺎ ِھ ُﺮ ﻟِ ُﮑ ﱢﻞ ﺷَﻰْ ٍء ﯾﺎ َﻣ ِﻦ ا ْﺳﺘَﻮى ﺑِﺮَﺣْ ﻤﺎﻧِﯿﱠﺘِ ِﮫ ﻓَﺼﺎ َر‬
‫ھـﺮ ﭼـﯿـﺰ دﻳـﺪم و ﺗـﻮﺋﻰ آﺷـﮑﺎر ﺑﺮ ھﺮ ﭼﯿﺰ اى ﮐﻪ ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ ﻣﻘﺎم رﺣﻤﺎﻧﯿﺖ ﺧﻮد )ﺑﺮ ھﻤﻪ ﭼﯿﺰ( اﺣﺎطﻪ ﮐﺮدى‬

‫ﻻ ﺛﺎ ِر َو َﻣ َﺤﻮْ تَ اﻻَ◌ْ ﻏْﯿﺎ َر‬

‫ﻻ ﺛﺎ َر ﺑِﺎ ْ‬
‫ا ْﻟﻌَﺮْ شُ َﻏﯿْﺒﺎ ً ﻓﻰ ذاﺗِ ِﮫ َﻣ َﺤﻘْﺖَ ا ْ‬
‫و ﻋﺮش در ذاﺗﺶ ﭘﻨﮫﺎن ﺷﺪ ﺗﻮﺋﻰ ﮐﻪ آﺛﺎر را ﺑﻪ آﺛﺎر ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدى و اﻏﯿﺎر را‬

‫ت ﻋَﺮْ ِﺷ ِﮫ ﻋَﻦْ‬
‫ک اﻻَ◌ْ ﻧْﻮا ِر ﯾﺎ َﻣ ِﻦ اﺣْ ﺘَ َﺠﺐَ ﻓﻰ ﺳُﺮادِﻗﺎ ِ‬
‫ت اَﻓْﻼ ِ‬
‫ﺑِﻤُﺤﯿﻄﺎ ِ‬
‫ﺑﻪ اﺣﺎطﻪ ﮐﻨﻨﺪه ھﺎى اﻓﻼک اﻧﻮار ﻣﺤﻮ ﮐﺮدى اى ﮐﻪ در ﺳﺮاﭘﺮده ھﺎى ﻋﺮﺷﺶ ﻣﺤﺘﺠﺐ ﺷﺪ‬
 ‫اَنْ ﺗُ ْﺪ ِر َﮐﮫُ اﻻَ◌ْ ﺑْﺼﺎ ُر ﯾﺎ ﻣَﻦْ ﺗَ َﺠﻠّﻰ ﺑِﮑَﻤﺎ ِل ﺑَﮭﺂﺋِ ِﮫ ﻓَﺘَ َﺤﻘﱠﻘَﺖْ َﻋﻈَ َﻤﺘُﮫُ ]ﻣِﻦَ [‬
‫از اﻳـﻨـﮑـﻪ دﻳـﺪه ھـﺎ او را درک ﮐـﻨـﻨـﺪ اى ﮐـﻪ ﺗـﺠـﻠﻰ ﮐـﺮدى ﺑـﻪ ﮐﻤﺎل زﻳﺒﺎﺋﻰ و ﻧﻮراﻧﯿﺖ و ﭘﺎﺑﺮﺟﺎ ﺷﺪ ﻋﻈﻤﺘﺶ از‬

‫اﻻِ◌ْ ْﺳﺘِﻮآ َء َﮐﯿْﻒَ ﺗَﺨْ ﻔﻰ َواَﻧْﺖَ اﻟﻈّﺎ ِھ ُﺮ اَ ْم َﮐﯿْﻒَ ﺗَﻐﯿﺐُ َواَﻧْﺖَ اﻟﺮﱠﻗﯿﺐُ‬
‫اﺳﺘﻮارى ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﻨﮫﺎن ﺷﻮى ﺑﺎ اﻳﻨﮑﻪ ﺗﻮ آﺷﮑﺎرى ﻳﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻏﺎﻳﺐ ﺷﻮى ﮐﻪ ﺗﻮ ﻧﮕﮫﺒﺎن‬

‫وَﺣْ َﺪهُ‬ ‫ﮏ ﻋَﻠﻰ ُﮐﻠﱢﺸَﻰْ ٍء ﻗَﺪﯾ ٌﺮ وَا ْﻟ َﺤ ْﻤ ُﺪ‬

‫ﺿ ُﺮ اِﻧﱠ َ‬
‫اﻟْﺤﺎ ِ‬