‫اﺷﻌﺎر ﻣﺗﻔّرﻗﮫ‬

‫دﮐﺗر ﻓرﻧوش اﻋظﻣﯽ ﺑﻧﺎﺑﯽ‬

‫ﻧﺷر‪:‬ﻧﯾوﯾورک ﺗﺎﺑﺳﺗﺎن ‪2016‬‬

 ‫ﭘﯾﺷﮕﻔﺗﺎر‬

‫اﯾن اﺷﻌﺎر را در ﺑﯾن اﮐﺗﺑر ‪ 2004‬وﺟوﻻی‪2006‬‬

‫در ﻧﯾوﯾورک ﻧوﺷﺗﮫ ﺑﮫ زﺑﺎن اﻧﮕﻠﯾﺳﯽ ﺗرﺟﻣﮫ‬

‫ﮐرده در ﮐﺗﺎﺑﺧﺎﻧﮥ ﺟﻔرﺳون ﻣﺎرﮐت در ﮔروه‬

‫ﺷﻌرای آﻣرﯾﮑﺎﺋﯽ ﻣﯽ ﺧواﻧدم‬

 ‫ھﻣزاد ﻣن‬
‫ﺑرای ﻣن زﻣن ھم اﻗرب اﺳﺗﯽ ﮔﮭﯽ اﺑﻠﯾس ﮔﺎھﯽ ﭼون رب اﺳﺗﯽ‬

‫ﺳﺣرﮔﺎھﺎن ﺗﺑﮭﮑﺎری دﯾﺷب‬ ‫ﺧﺟﺎﻟت ﻣﯽ ﮐﺷم زاﻗرارﺑررب‬

‫ﺗوﺑﺎﻣن ھﺳﺗﯽ وﺑودی زآﻏﺎز‬ ‫ﺑﺗوﮔوﯾم وﻟﯽ آﺳﺎن ھرراز‬

‫ﺷودﻋﻣرش ﺗﺑﮫ ازرﻧﺟﮥ ﺗو‬ ‫ﮐﺳﯽ ﮐواﻓﺗداﻧدرﭘﻧﺟﮥ ﺗو‬

‫ﺟﻧﮓ اﺷرار‬
‫ﺟﻧﮓ ﺑﯾن اھل ﺷررا واﮔذار ﭼوﻧﮑﮫ ﻣﺣﺗﺎﺟﻧد ﺑراﯾن ﺟﻧﮕﮭﺎ‬

‫ﻣﯽ ﻧﻣﺎﯾد ﭘﺎﮐﺷﺎن از رﻧﮕﮭﺎ‬ ‫ﺟﻧﮓ وﺧوﻧرﯾزی وﮐﺷﺗﺎروﺳﺗم‬

‫رﻧﮓ ﻣﺎل ورﻧﮓ ﻧﺎم وﻧﻧﮕﮭﺎ‬ ‫رﻧﮓ ﮐﺑرورﻧﮓ ﻧﺧوت رﻧﮓ ﺟﺎه‬

‫درﮐﺷﺎﮐش ﺳوی دره ﺳﻧﮕﮭﺎ‬ ‫درﮐﮭﺳﺗﺎﻧﮭﺎ اﺳﯾرآﺑﮭﺎ‬

‫ﺻﺎف ﻣﯽ ﮔردﻧد از آژﻧﮕﮭﺎ‬ ‫ﺳﻧﮕﮭﺎ اﻧدر ﮐﺷﺎﮐش ﺑﯾن ﺧود‬

‫ﺻﻠﺢ اﺑرا ر‬
‫ﻧور را ﺑﺎﻧوراﻟﺑت ﺟﻧﮓ ﻧﯾﺳت ﺟﻧﮓ ﺑﮭرﺟﺎه وﻧﺎم وﻧﻧﮓ ﻧﯾﺳت‬

‫ﻧورﭘﺎﺷد ﻧﯾﻣﮫ ﺷب ﭼون آﻓﺗﺎب‬ ‫ﻻﻣپ ﺑرﻗﯽ درﮐﻧﺎررﺧﺗﺧواب‬

‫وآن دﮔراﻧدرﺑﯾﺎﺑﺎﻧﯽ ﺑَُود‬ ‫ﻻﻣپ دﯾﮕردرﺧﯾﺎﺑﺎﻧﯽ ﺑَُود‬

‫ﻧﯾﺳت ﻓرﻗﯽ ﺑﯾن آﻧﮭﺎ درزﺟﺎج ھم ﭼﻧﯾن درﺑﺧﺷش ﻧورﺳراج‬

‫داﺳﺗﺎن ﯾﮏ ﺑﯽ ﺧﺎﻧﻣﺎن‬
‫ھرﻣرغ آﺷﯾﺎﻧﯽ داردوھروﺣش ﻻﻧﮫ ای‬

‫ھرّﺟن وﯾراﻧﮫ ای دارد وھراﻧس ﺧﺎﻧﮫ ای‬

‫ﻋﻣری ِﮔرد ﺟﮭﺎن ﮔﺷﺗم ﭼو ﺑﺎد ﻣوﺳم ﺧزان‬

‫ﺑﯾﺗوﺗﮫ ﻧﮑردم ﺑﮫ ﺧﺷﮑﯽ ﻣﮕر ﺑﮫ وﯾراﻧﮫ ای‬

‫ﻧوﻣﯾد روی ﺑﮫ درﯾﺎ ﻧﮭﺎدم ﺑوﻗت ﺳﺣر‬

‫ﻧﺻﯾب ﻣن ﻧﺷدآﻧﺟﺎ ﺟزاﻣواج دﯾواﻧﮫ ای‬

‫ازﺑﺳﮑﮫ ﺑرﻣن وزﯾد ﺑﺎد ﺳرد زﻣﺳﺗﺎﻧﮭﺎ‬

 ‫اﯾن ﻧوﻧﮭﺎل زﻧدﮔﯽ ﻣن ﻧزد ﺟواﻧﮫ ای‬

‫ﭼون ﺳﻧﮓ روان ﺑﮫ رود ﻧﮫ ﻧﺷﺳﺗم ﺑﮫ ﮔوﺷﮫ ای‬

‫ﺑرروی ﻣن ﻧﮫ ﻧﺷﺳت ﺧزه ای ﻧﮑرد ﮐﺎﺷﺎﻧﮫ ای‬

‫ازﺑﺳﮑﮫ ﺳوﺧﺗم ازھﺟران رخ زﯾﺑﺎی ﺗو‬

‫اﯾن ﻗﻠب ﻣن ﻧﺳﺎﺧت ﺟز ﻣﺎﺗم ﺗو ﺗراﻧﮫ ا ی‬

‫ا‬ ‫د ﺳﺗﺎن ﻋﺷﻖ ﻣن ﻧﺑﺷﺗﮫ ﺷد ﺑر دﺷت و ﺗﭘﮫ ھﺎ‬

‫ﮔوﯾﺊ ﮐﮫ ﻧﯾﺳت در ﺟﮭﺎن ﺟز ﻋﺷﻖ ﻣن ﻓﺳﺎﻧﮫ ا ی‬

‫رﺳوا ﺷدم زﯾن ﻋﺷﻖ ﺳر ﭘﯾری رﻗﯾب ﺷدﻋزﯾز‬

‫ورد زﺑﺎن ﺷد ﻋﺷﻖ ﻣن در ھر ﮐﻠﺑﮫ و ﺧﺎﻧﮫ ای‬

‫ھر ﮐس زﻧﯽ ﮔرﻓت ﺷد ﺻﺎﺣب ﺧﺎﻧواده ای‬

‫ﺗﻧﮭﺎ ﻣﺎﻧدم اﻧدر اﯾن دﻧﯾﺎ ﺑدون زن و ﺧﺎﻧﮫ ای‬

‫اﻧوار ﺟﺎوﯾد‬
‫ھﻣﺎﻧدم ﻧور او آزاد ﮔردد‬ ‫ﭼو ﺳوزد ﺷﻣﻊ اﻧدر ﺑﺎد ﮔردد‬

‫ﮐﮫ ﺑﺎﺷد ﻓوق ﻣﺎه و ﻣﮭر و ﻧﺎھﯾد‬ ‫رود ﺳو ﻋﺎﻟم اﻧوار ﺟﺎوﯾد‬

‫ﺟﮭﺎن ﻧور ﺑﺎﻗﯽ دان در اﺳﭘﮭر‬ ‫اﮔروﯾران ﺷود ﮐﺎﺷﺎﻧﮥ ﻣﮭر‬

‫ﻧﺎرو ﻧور‬
‫ھردواﻧدر ﯾﮏ ﺷﻌﺎع ﺗﺎب ﺗﺎب‬ ‫ﻧﺎری و ﻧوری ﺑَُود درآﻓﺗﺎب‬

‫ﮔل ﺷود زﯾﺑﺎ وﺧوش ازﻧوروی‬ ‫ﺧﺎرﮔردد ﭼون ﺳﻧﺎن ازﻧﺎروی‬

‫ﮔوش ﺑرآھﻧﮓ ﺑﻠﺑل ﻣﯽ دھد‬ ‫ﺑﺗﮥ ﺧﺎری ﮔﮭﯽ ﮔل ﻣﯽ دھد‬

‫ﻧوﻋروﺳﺎن ﻧﺎﻟد ازوی زار زار‬ ‫ﺑﺗﮥ ﮔل ﮔﮫ ﺑَُود ﭼون ﺧﺎرزار‬

‫ﻣﺎم دﻧﯾﺎ‬
‫ﭘرازدرد وﺑﻼ ﺟﺎﻣم ﭼراداد‬ ‫ﻧداﻧم ﺑﮭرﭼﮫ ﻣﺎﻣم ﻣرا زاد‬

‫ﻧﮫ درﻧوع ﺑﺷر ﻣﮭر و وﻓﺎﺋﺊ‬ ‫ﺑدﯾن دﻧﯾﺎ ﻧﻣﯽ ﯾﺑﻧم ﺑﻘﺎﺋﯽ‬

‫ﻧﮫ ﺑﯾﻧم ﺟز ھزاران درد و ﻣﺣﻧت‬ ‫ﺑﮭردرﭼون زﻧم اﻧﮕﺷت ﻣﻧّت‬

 ‫ِﮔرد ﺟﮭﺎن ﺑﮕردﯾم‬
‫ﺑرون آﺋﯾم ازﯾن ﺗﺎرﯾﮏ زﻧدان‬ ‫ﺑﯾﺎﺑﺎھم روﯾم رﻗﺻﺎن وﺧﻧدان‬

‫ھﻣﮥ آﻓﺎق را ﮔردش ﻧﻣﺎﺋﯾم‬ ‫ﺑِﮕرد اﯾن زﻣﯾن ﭼرﺧش ﻧﻣﺎﺋﯾم‬

‫ﮐﻧﯾم ﺳﯾرو ﺗﻣﺎﺷﺎ ﻧﺻف دﻧﯾﺎ‬ ‫زاوج ﮐوھﺳﺎران ھﯾﻣﺎﻟﯾﺎ‬

‫ﮐﺷد ﻓرﯾﺎد آواره ﺷﻐﺎﻟﯽ‬ ‫ز اﺳﺗﭘﮭﺎی ﭘر ﺑرف ﺷﻣﺎﻟﯽ‬

‫زﺟﻠﮕﮫ ھﺎی ﻧﻣﻧﺎک رطوﺑﯽ‬ ‫زﺟﻧﮕﻠﮭﺎی ﺗﺎرﯾﮏ ﺟﻧوﺑﯽ‬

‫ﻏرﯾو ﻣوﺟﮭﺎ اﻧدر ﺳواﺣل‬ ‫ﺻدای طﺑل و ﻓرﯾﺎد ﻗﺑﺎﯾل‬

‫ﭼﮑﺎﭼﮑﮭﺎی ﺷﻣﺷﯾر دﻟﯾران‬ ‫ز ﺧﺎوردور ﻓرﯾﺎد ﺳواران‬

‫ﺷﮭﺎدت ﻣﯽ دھد ﺑر ﺧون ﻋﯾﺳﯽ‬ ‫زﻣﻐرب ﺑﺎﻧﮓ ﻧﺎﻗوس ﮐﻠﯾﺳﺎ‬

‫ﻏرﯾو ﺗﺎﻧﮏ وﺣﺷﯽ ﻏّرش ﺗوپ ﻧدای ﺣﺿرﺗش را ﮐرده ﺳرﮐوب‬

‫ﺑرﯾزد اﺷﮏ ﺧون ﻗﻠب وﺟﮕرھﺎ‬ ‫ﺑﮫ ﺷرق اوﺳط ازﺑﯾدادﮔرھﺎ‬

‫ﻣﺳﻠﻣﺎن ﻣﯽ ﺷود ﺑﯾدارﻧﺎﮔﺎه‬ ‫زﻓرﯾﺎد ُﻣؤِذّ ن درﺳﺣرﮔﺎه‬

‫اﮔر ﺧواھﯽ ﻧﺟﺎﺗﯽ" ﻗُل ُھوﷲ"‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺎﮔوﯾد" اﻟﮭﯽ ﻧِﯽ ﺟز ﷲ"‬

‫ﺳﻌﺎدت ﻧﺎ ﭘﺎﯾدار‬
‫ﮔردﯾد زﻣﺎﻧﮫ ﺧوش ﻣداری‬ ‫ﭼﻧدی دی واﻣروز و ﺻﺑﺎﺣﯽ‬

‫ﻋﻘﻠم زﺳرم ﭘرﯾد ﺟﺎﺋﯽ‬ ‫ﻋﺷﻘم ﺑدﻟم ﺗﻧﯾد ﺗﺎری‬

‫ﻣﺳت از ﻧﮕﮫ وﻓﺳون ﯾﺎری‬ ‫دﯾواﻧﮫ زﻋﺷﻖ ﻧوﺑﮭﺎری‬

‫اﻓﺳوس ﻧداﺷت ﭘﺎﯾداری‬ ‫ﺑﮫ ﺑﮫ ﭼﮫ ﺷب و ﭼﮫ روزھﺎﺋﯽ‬

‫رﺟزﺧواﻧﯽ اﺳﮑﻧدرﮐﺑﯾردرﻣﯾدان ﺟﻧﮓ اﯾﺳوس‬

‫ﺑﭼرخ زﻣﯾن درﻣﯾﺎن ﻣﺣوری‬ ‫ﮐﻧون ﮔرﭼﮫ اﯾران ﺑَُود ﮐﺷوری‬

‫ﺑﻐرﺑش ﺑَُود ﺧﺎک ﻓرھﻧﮓ ودﯾن‬ ‫ﺑﺷرﻗش ﺑَُودھﻧدواﻓﻐﺎن وﭼﯾن‬

‫ﮐﮫ ﯾزدان ﭼوﺧورﺷﯾداوﭼون ﻣﮭﮫ‬ ‫ھﻣﮫ ﺗﺣت ﻓرﻣﺎن ﺷﺎھﻧﺷﮭﮫ‬

‫آﺗن را ﺑﮫ آﺗش ﮐﺷﯾد ازﻏﺿب‬ ‫ﺧﺷﺎﯾﺎرﺷﺎھﯽ ﺑﯽ اﺻل وﻧﺻب‬

‫ﮐﮫ ﺗﻠﺧش ﺷود ﻗﻧد ﺷﯾرﯾن‬ ‫زاﯾران ﺑﮕﯾرم ﭼﻧﺎن اﻧﺗﻘﺎم‬

‫دﻣﺎرآرم از روزﮔﺎرش ھﻣﯽ‬ ‫آﭘوﻟﻠوﺷود ﯾﺎرﻣن ﮔرد ﻣﯽ‬

‫ﮐﻧون دارﯾوش آﻣده ﺟﻧﮓ ﻣن ﮐﮫ اﻓﺗد ﭼوﻣوﺷﯽ درا ﯾن ﭼﻧﮓ ﻣن‬

‫ﺻداﯾش ﮐﻧم درﮔﻠوﯾش ﺧﻣوش‬ ‫ﺑدﯾن ﮔرزﮐوﺑم ﺳردارﯾوش‬

‫ﮐﻧم ﻣﺗﺣد ﺷرق وﻏرب ﺟﮭﺎن‬ ‫ﺑدﺳت آورم ﺗﺎج وﺗﺧت ﺷﮭﺎن‬

‫ﺗﻣﺎم ﺟﮭﺎن را ﺑﯾﺂرم ﺑﮫ ﭼﻧﮓ‬ ‫ﺑﮫ ﺷﻣﺷﯾروزوﺑﯾن وﮔرزوﺧدﻧﮓ‬

‫ﮐﻧم ﺗﺎروﻣﺎرش زاﯾران ﺑﺗر‬ ‫ﺑﮫ آﺗش زﻧم ﺧﺎک ُﺗرک وﺗﺗر‬

‫ﺑﮫ اﯾران وھﻧد وﺑﮫ ﺗوران زﻧم‬ ‫ﺑﮫ ھرﺟﺎ روم ُﻣﮭرﯾوﻧﺎن زﻧم‬

‫ﮐزوﻧﺎم ﻣن ﺗﺎ اﺑد زﻧده ﺑﺎد‬ ‫ﺑﻧﺎ ﻣﯾﮑﻧم ﺷﮭری آﺑﺎد وﺷﺎد‬

‫ﺑﯾﺎد ﺟواﻧﯽ‬
‫زھردرد وﻏﻣﯽ آزاد ﺑودم‬ ‫ﺑوﻗت ﻧوﺟواﻧﯽ ﺷﺎد ﺑودم‬

‫رﺧم ﻣﮭﭘﺎرۀ ِﻣﮭرو وﻓﺎ ﺑود‬ ‫دﻟم ﮔﻠزاری ازﻋﺷﻖ و ﺻﻔﺎ ﺑود‬

‫دو دﯾده ﭼون دوﺧورﺷﯾد درﺧﺷﺎن دھﺎن درﮔﻔﺗﮕو ﮐﺎن ُدراﻓﺷﺎن‬

‫دوان ﭘﯾوﺳﺗﮫ ﭘرﺧﻧده ﭘرآواز‬ ‫ﺧراﻣﺎن درﭼﻣن ﭼون ﮐﺑﮏ ﭘرﻧﺎز‬

‫زﻣﺎن ﺑﮕذﺷت ﻣن اﻓﺳرده ﮔﺷﺗم ﺑﮫ ﺻﺣرا ﭼون ﮔﻠﯽ ﭘژﻣرده ﮔﺷﺗم‬

‫ﯾﺎرﻧﺎ ﻣﮭرﺑﺎن‬
‫ﺧدا داﻧد ﮐﮫ ﺑﺎ ﻣن او ﭼﮭﺎﮐرد‬ ‫ﺑﮫ ﻣن آﺷﻔﺗﮫ زﻟﻔﯽ اﯾن ﺟﻔﺎ ﮐرد‬

‫ﺑﮫ آﺷﮑﺎرﻣرا آزارﻣﯽ داد‬ ‫ﺑﮫ ﭘﻧﮭﺎﻧﯽ ﻧﮕﺎھش ﺑﺎرﻣﯽ داد‬

‫دﻟم ﭘﯾوﺳﺗﮫ درﭼﻧﮕش ﮔرﻓﺗﺎر‬ ‫ﭼوﺷﺎھﯾن ﺗﯾزﺑﯾن وﺗﯾزرﻓﺗﺎر‬

‫وﺣداﻧﯾت ِاﻟﮭﯽ‬
‫ﺑزﻣﺎن ﻻﺑداﯾت ﮐﮫ ﻧﺑود ﮐﺎﺋﻧﺎﺗﯽ‬

‫ﺗوﭼوروح ﺧﻠﻖ ﮔﺷﺗﯽ زﻣﺣﺑت ِاﻻھت‬

‫ﺳﭘس آﻣدی ﺑدﻧﯾﺎﭼوﺗﺟﻠﯽ ﺿﯾﺎﺋﯽ‬

‫ﺑﮫ آﺋﯾﻧﮫ ﺗراﺑﯽ ز ﺗراب اﻣر ﺷﺎھت‬

‫ﭼﮫ ﻋﮭود ﺑﯽ ﺷﻣﺎری ﺑﮫ ﺗﻼش وﺳﻌﯽ ﺳرﺷد‬

‫ﮐﮫ ﮔذر ﮐﻧﯽ ﻣﻧﺎزل ﺑرھﯽ زﭼﺎه راھت‬

‫ﺑرﺳول ﺧوﯾش ﮔﻔﺗم زﺷﻌﺎع ﻧوردرﻧﺎر‬

‫ﻧﺑُود ﺗرا ﻣﯾﺳر ﺑﮫ ﺟﻣﺎل ﻣن ﻧﮕﺎھت‬

‫ﺗو ﺑرو ﺑﮕو ﺑﮫ ﻓرﻋون ﻧﮑﻧد ﻓﺳﺎد درارض‬

‫ﻧدھد ﺗرا رھﺎﺋﯽ ھﻣﮥ ﺷﮑوه و ﺟﺎھت‬

‫ﮔذری ﺑﮫ ﻧﯾﻧوا ﮐن ﺑﮫ ﺳﺗﻣﮕرآﺷورﮔو‬

‫ﮐﮫ ﺷود ﺷﮑﺳﺗﮫ وﺧوارھﻣﮫ ﻟﺷﮕروﺳﭘﺎھت‬

‫ﺑﮫ ﺳران ﺑرج ﺑﺎﺑل ﺑﮫ ﺷﮭﺎن ﺷوش واﯾﻼم‬

‫ﺗوﺑﮕوﺧراﺑﮫ ﮔردد ھﻣﮫ ﮐﺎخ وﺑﺎرﮔﺎھت‬

‫ﺗوﺑﮕوﺑﮫ ﺑت ﭘرﺳﺗﯽ ﮐﮫ ﺑﮭرﮐﺟﺎی ﺑﺎﺷد‬

‫ﻧﮑﻧد اﺛرﺑدان ﺑت ﺷب وروزآه واھت‬

‫ﺗوﮐﻧﯽ اﮔرھزاران ﺷب و روزآه زاری‬

‫ﻧﺷود ﺧﻼص ﭘﺎﯾت زِﮔِل دل ﺗﺑﺎھت‬

‫ﻧﮫ زﺋوس درا ُﻟﻣﭘوس ﻧﮫ ژوﭘﯾﺗروآﮔوﺳﺗوس‬

‫ﻧﮑﻧﻧد ﯾﺎری ﺗوﻧﺷوﻧد ﻧورراھت‬

‫ﺑﮫ ﮐﻧﺎرﮔﺎﻧژواﯾﻧدوس ﺑﻔرات ودﺟﻠﮫ وﻧﯾل‬

‫ﺑت ﺑﯽ زﺑﺎن ﻋﺎﺟزﻧﮑﻧد ﺳﻔﯾد ﺳﺎھت‬

‫ﻋﺑﯾد آﺗش‬
‫ﻧﮫ ﺑرھﻣن ﮔداَوش ﻧﮫ ُﻣﻎ ُ‬

‫ﻧدھد ﺻﻔﺎ ﺑﮫ روﺣت ﻧﮑﻧد رھﺎ زﭼﺎھت‬

‫ﻧﮫ ﺑﮫ ﺳﺣرورﻣل وﺟﺎدوﻧﮫ ﺑﮫ ھدﯾﮥ زروﺳﯾم‬

‫ﻧﺷوی ﺧﻼص ازﻏم زﻏم دو ﺻد ﮔﻧﺎھت‬

‫ﻣﮕر اﯾﻧﮑﮫ ﭼﮭرۀ ﺧوﯾش ﺑﮫ ﻧﮭﯽ ﺑﮫ آﺳﺗﺎﻧش‬

‫ﺑﮫ ﻧﻣﺎﺋﯽ از ﺗﮫ دل ﺑﮫ ﺧداﯾت آه و واھت‬

 ‫اﺷﺗﯾﺎق‬
‫ﺑﺳوی ﺗواﮔر ﭼﮫ ﺑﯽ ﺑﮭﺎﯾم‬ ‫زﺗوﺑودم دوﺑﺎره ﺧواھم آﯾم‬

‫ﺗوﻟﯾﻼﺋﯽ وﻣن ﻣﺟﻧون ﺑودم‬ ‫ﻣن اﻧدرذات ﺗو ﻣﮑﻧون ﺑودم‬

‫ﺷود ﺧواروﭘرﯾﺷﺎن وذﻟﯾﻠﯽ‬ ‫اﮔرﻣﺟﻧون دوراﻓﺗد زﻟﯾﻠﯽ‬

‫ﺧزان ﮔﺷﺗﮫ ﺑﮭﺎر زﻧدﮔﺎﻧﯽ‬

‫ﻧﻣﺎﯾد ﺟﻠوه دراﻧظﺎرﭼون ﻣﮭر‬ ‫ﺟواﻧﯽ وﺟﻣﺎل وﺷوردرﭼﮭر‬

‫رودازﭼﮭره ﺷور زﻧدﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼوﮔردد ﺑﺳﭘری دورﺟواﻧﯽ‬

‫زھر ﺳو ﻣﯽ وزد ﺑﺎد ﺧزاﻧﯽ‬ ‫ﺧزان ﮔردد ﺑﮭﺎر زﻧدﮔﺎﻧﯽ‬

‫ﮐﻧد ﮔﻠزار دل را ﺳﻧﮕﺳﺎران‬ ‫ﺧﻧﮏ ﺑﺎدی وزد از ﮐوھﺳﺎران‬

‫ﺷوداﺑردودﯾده اﺷﮏ رﯾزان‬ ‫زﺳوزﮔردوﺧﺎک ﺑﺎد ﺳوزان‬

‫ﻧﮫ درﭼﮭره ﺳرورواﻧﺑﺳﺎطﯽ‬ ‫ﻧﻣﺎﻧد دردل ودﯾده ﻧﺷﺎطﯽ‬

‫ﻧﺷﯾﻧد ﺑرف ﺑرﺻﺣرا وﺑﺳﺗﺎن‬ ‫ﭼو آﯾد ﻓﺻل ﺳرﻣﺎی زﻣﺳﺗﺎن‬

‫ﯾﮑﯽ ﮐﻠﯾﮫ دراوﺷﻣﻊ و ﺷﺑﺳﺗﺎن‬ ‫ﺑزﯾرﺑرﻓﮭﺎ اﻧدرﮐﮭﺳﺗﺎن‬

‫ﻣﻧم آن ﮐﻠﺑﮫ دردل ﻣﮭرﭼون ﺷﻣﻊ ﺑﻧورم روﺷﻧﯽ ﺑﺧﺷم ﺑﮫ ھرﺟﻣﻊ‬

‫ﺗوای ﮔم ﮐرده ره اﻧدرﺷب ﺗﺎر زﺑرف وﺑﺎدوﺑﺎران ﮔﺷﺗﮫ ﺑس زار‬

‫ﻧوای ﻣﮭرﻣن ﺳﺎزاﺳت ﺑرﺗو‬ ‫ﺑﯾﺎ آﻏوش ﻣن ﺑﺎزاﺳت ﺑرﺗو‬

‫ﺑﮫ ﺧدا ﻣن ﻣﮭرﺑﺎﻧم‬

‫دﻟت ﺧﺎﻟﯽ ﺑَُود ازھرﺻﻔﺎﺋﯽ‬ ‫ﺑﻣن ﮔوﯾﻧد ﺑﯽ ﻣﮭرو وﻓﺎﺋﯽ‬

‫ﺗﺑﺎھﯽ وﻓﺳﺎد وﻓﺳﻖ وﺷﮭوت‬ ‫ﻏروروﺧود ﭘﺳﻧدی ﮐﺑروﻧﺧوت‬

‫زﯾﺎدت ﺑرده ﺣﻖ دوﺳﺗﺎﻧت‬ ‫اﺳﯾرﺧوﯾش ﮐرده ﺟﺳم وﺟﺎﻧت‬

‫ﻧﮫ ﺷرﻣﯽ ﻣﺎﻧده درروﯾت ﻧﮫ ﻋﺎری ﻧﮫ درﭼﮭره ﻧﮫ درھﯾﮑل وﻗﺎری‬

‫ﻧﮫ ﻟﺑﺧﻧدی ﺑﮫ ﻟب درﻋﯾد داری‬ ‫ﻧﮫ ﭘﺎی ﻣﮭراﻧدرﻗﯾد داری‬

‫ﻣﻧزهّ ازﻋﻧﺎد وﮐﯾن وﻗﮭراﺳت‬ ‫ﻧﻣﯽ داﻧﻧد ﮐﺎﯾن دل ﭘُرزِﻣﮭراﺳت‬

‫وﺟﺳﻣم ﺧﺳﺗﮫ ازاﺳﻘﺎم ﮔﺷﺗﮫ‬ ‫دﻟم اﻗﺳرده ازآﻻم ﮔﺷﺗﮫ‬

 ‫ﻧﻣﺎﻧده ﺷرم ﺑرﭼﮭره زﺧذﻻن‬ ‫ﺳرورﺧوﯾش ﮔم ﮐرده زاﺣزان‬

‫ﺣﻧﯾن و زاری ﺷﺑﮕﺎھﯽ ﻣن‬ ‫ﻧﻣﯽ ﺑﯾﻧﻧداﯾن ﺗﻧﮭﺎﺋﯽ ﻣن‬

‫ﺑدوراﻓﺗﺎده ام ازآﺷﻧﺎﯾﺎن‬ ‫ﻓﺗﺎده ام زﭼﺷم ﺧوﯾش وﯾﺎران‬

‫اﺳﯾردرد ﺑﯽ درﻣﺎن ﺧوﯾﺷم‬ ‫زﯾﺎدم رﻓﺗﮫ آﺷﻧﺎوﺧوﯾﺷم‬

‫ﺑﻔﮑرآب وﻧﺎن وﺗوﺷﮥ ﺧوﯾش‬ ‫ﺧﻣوش و ﺑﯽ ﺻدا درﮔوﺷﮥ ﺧوﯾش‬

‫ﺑﮫ اﻣﯾد ﺻﻠﺢ‬

‫ﺑﮑﺎرھﯾﭻ ﮐس ﮐﺎری ﻧدارم‬ ‫ﻣن اﻧدراﯾن ﺟﮭﺎن ﯾﺎری ﻧدارم‬

‫دل ﺑﺷﮑﺳﺗﮫ از ﯾﺎران ﺑرﯾده‬ ‫ﺑﮫ ﺗﻧﮭﺎﺋﯽ ﺑﮫ ﮐﻧﺟﯽ درﺧزﯾده‬

‫ﺑﻣن ﭼﮫ زﯾﻧﮭﻣﮫ ﺧون وھﻼﮐت‬ ‫ﺑﻣن ﭼﮫ زﯾﻧﮭﻣﮫ ﺟﻧﮓ وﻓﻼﮐت‬

‫اﺳﯾرﺟﻧﮓ وﮐﺷﺗﺎراﺳت اﯾﻧﺳﺎن‬ ‫ھزاران ﺳﺎل ﺑﮕذﺷت ﻧوع اﻧﺳﺎن‬

‫ﻧﮫ رﻧﺞ ﺧﻠﻖ ازظﻠم ﺳﺗﻣﮑﺎر‬ ‫ﻧﮫ ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽ ﭘذﯾرد ﺟﻧﮓ و ﭘﯾﮑﺎر‬

‫ﻧﮫ ﻓرﯾﺎد وﻓﻐﺎن ﺑﯽ ﭘﻧﺎھﺎن‬ ‫ﻧﮫ آه واﺷﮏ ﭼﺷم ﺑﯾﮕﻧﺎھﺎن‬

‫ﻧﮫ ﺧوﻧﺳردی ﺳرداران ﺑﯽ ﻋﺎر‬ ‫ﻧﮫ ﺣرص و آز ُﺣّﮑﺎم زﻣﯾﻧﺧوار‬

‫زﻣﺷرق ﺗﺎ ﺑﮫ ﻣﻐرب ﭘﮭﻧﮥ ا رض ﺗو ﺑﯾﻧﯽ ﭘﺎره ﮔﺷﺗﮫ ﺑﺎ دوﺻد ﻣرز‬

‫زﻣﯾن ﮔردﯾد ﮔﻠﮕون ﺑﺎ َدِم ﭘﺎک‬ ‫ﺑرای ﺧﺎطر ﯾﮏ ﭘﺎره ازﺧﺎک‬

‫ﺗوﮔوﺋﯽ ﺳرﺧوﺷم ازﺑﺎدۀ ﻧﺎب‬ ‫ﺗﻣﺎم ﻋﻣرﻣن ﺑﮕذﺷت درﺧواب‬

‫زﺑَﻌِد ظﻠﻣت ﺷب ﺻﺑﺢ آﯾد‬ ‫ﺑﮫ اﻣﯾد َدﻣﯽ ﮐﮫ ﺻﻠﺢ آﯾد‬

‫آوارۀ ﻣﯾﮕﺳﺎ ر‬
‫زﻋﺷﻖ روی ﺧود ﺑﯾﺟﺎره ﮐردی‬ ‫ﮐﺟﺎ رﻓﺗﯽ ﻣرا آواره ﮐردی‬

‫ﺑﮭرﺟﺎ رﻓﺗم و ﭘﯾدات ﻧﮑردم ﺑﺧوردم ِﻣﯽ ﺗوام ﻣﯾﺧواره ﮐردی‬

‫ﺑﯾﭼﺎره ﻣن‬
‫ﺗﯾﻐﯽ ﻓرود آﻣدودﺳﺗم زﺑن اﻧداﺧت‬ ‫ﺧواﺳﺗم ﮔﻠﯽ ﭼﯾﻧم ازﮔﻠزار زﻧدﮔﯽ‬

‫ﻓﺎﺳﻘﯽ آﻣدو زﺑزﻣم ﺑرون اﻧداﺧت‬ ‫ﭼﻧدی درون ﺷدم ﺑﮫ ﺑزم ﻋﺎﺷﻘﺎن‬

‫زاھدی آﻣدوزآﺳﺗﺎﻧم ﺑرون اﻧداﺧت‬ ‫ﯾﮏ ﭼﻧد ﻣﻌﺗﮑف آﺳﺗﺎن ﺧدا ﮔﺷﺗم‬
‫ﺻﺑرم ﺳرآﻣدواﺳرارم ﺑرون اﻧداﺧت‬ ‫ﺳرﻓﮑﻧده ﺑرﻓﺗم ﺑﮫ ﻣﺟﻠس ﺧﺎﻣوﺷﺎن‬

‫دﺷﻣﻧﯽ آﻣدوزﻣﺣﻔﻠم ﺑرون اﻧداﺧت‬ ‫ﺧوﺷﺣﺎل داﺧل ﺷدم ﺑﮫ ﻣﺣﻔل ﻣﺣﺑوﺑﺎن‬

‫ﺟﺎھﻠﯽ آﻣد و از دﯾﺎرم ﺑرون اﻧداﺧت‬ ‫ﭼﻧدی ھوس ﮐردم اﻧدر دﯾﺎرﻋﻠوم‬

‫ﺧﺎﺋﻧﯽ آﻣد از وطن ﺑرون اﻧداﺧت‬ ‫ﻣن ﻋﺎﺷﻖ وطن ﺑودم و ﺧﺎدم وطن‬

‫ﭘﺎﺳﺑﺎﻧم ﮔرﻓت و ﺑزﻧدان درون اﻧداﺧت‬ ‫رﻓﺗم ﺑﮫ ﺷﮭرﻋرﺑده ﮐﻧﺎن ﭘﮕﺎه ﺷب‬

‫ﻓرﯾﺎد ﮐﺷﯾدم وﻧﺎﻟﮫ ھﺎﮐردم وﻓﻐﺎن دﺳﺗﯽ ﮔﻠوﯾم ﮔرﻓت وﺑﮕوﺷﮫ ای زﺑون اﻧداﺧت‬

‫ﺷﻣﻊ و ﭘرواﻧﮕﺎن‬
‫اﻣﺷب ﺗو ﺷﻣﻌﯽ و ﻣﺎ ﭘرواﻧﮕﺎن ﺑﮫ دور ﺷﻣﻊ‬

‫ﻣﯽ ﺳوزﯾم ﺑﮫ ﺷﻌﻠﮥ ﺗو ھﻣﮥ اھل ﺟﻣﻊ‬

‫ای ﺷﻣﻊ ﺑﯾﺎ و رﺣﻣﯽ ﮐن ﻧﺳوز ﺑﺎل و ﭘر ﻣﺎ‬

‫ﭼون ﺳوزی ﺑﺎل و ﭘر ﻣﺎ دﯾﮕر ﻧﮕردﯾم ﺑِﮕرد ﺷﻣﻊ‬

‫ﺟﻔﺎی ﻋﺷﻖ‬
‫اﺑر ﻣﯽ ﮔرﯾد و زا آن ﮔرﯾﮫ ﮔﻠﺳﺗﺎن ﺧﻧدد‬

‫ﺷﻣﻊ ﻣﯽ ﺳوزد وزآن ﺳوز ﺷﺑﺳﺗﺎن رﺧﺷد‬

‫ﻣن ھﻣﯽ ﮔرﯾم و زﯾن ﮔرﯾﮫ ﺗوأم ﻣﯽ ﺧﻧدی‬

‫ﺗوھﻣﯽ ﺧﻧدی و زآن ﺧﻧده دﻟم ﻣﯽ ﮔرﯾد‬

‫ﺑﯾﺎ‬
‫آﺗش ﻋﺷﻖ ﺗوأم ﺳوﺧﺗﮫ ﭼون ﺷﻣﻊ ﺑﯾﺎ‬

‫ﺷب ھﺟران ﺗوأم ﺳﺎﺧﺗﮫ ﻣﺟﻧون ﺑﯾﺎ‬

‫ﻣرغ دل در ﻗﻔس ﻋﺷﻖ ﺗو ﻣﺣﺑوس ﺑﯾﺎ‬

‫رﺣم ﮐن ﺑر ﻣن دﯾواﻧﮥ آواره ﺑﯾﺎ‬

‫ﺳّر ﻋﺷﻖ‬
‫اﯾن ﭼﮫ رؤﯾﺎﺳت ﮐﮫ ﻣن دﯾدم و دﯾواﻧﮫ ﺷدم‬

‫اﯾن ﭼﮫ ﺷﮭدی اﺳت ﮐﮫ ﻣن ﺧوردم و ﻣﺳﺗﺎﻧﮫ ﺷدم‬

 ‫اﯾﮑﮫ ﮔوﺋﯽ ز اﺳرار ﺟﮭﺎن ﺑﺎ ﺧﺑری‬

‫اﯾن ﭼﮫ ﺳّری اﺳت ﮐﮫ ﻣن ﻋﺎﺷﻖ ﺟﺎﻧﺎﻧﮫ ﺷدم‬

‫ﺣﺳرت‬
‫ﮐﻧد ﺑﻠﺑل ﺑﮫ ﺣﺳرت ﻟﺣظﮫ ای ﯾﺎد‬ ‫ز ﮔﻠﮭﺎی ﭘرﯾﺷﺎن ﮔﺷﺗﮫ در ﺑﺎد‬

‫َﭘرد ﺳو ﮔﻠﺷﻧﯽ ﺑﺎ ﺳرﻋت ﺑﺎد‬ ‫ﺳﭘس در ﺟﺳﺗﺟوی ﻧوﮔﻠﯽ ﻧﺎز‬

‫طﻠب رﺣﻣت‬
‫ﭼوﺑﮫ ﺑﯾﻧم اﯾن ﺟﮭﺎن را ﭼو ﺧﺳﯽ ﮔرﻓﺗﮫ آﺗش‬

‫ز ﺳﻣﺎی ﺣﻖ ﻧﻣﺎﯾم طﻠب ﻧزول آﺑش‬

‫ﮐﮫ ز آﺳﻣﺎن رﻓﻌت ﺑﮫ ﻓرﺳﺗد آب رﺣﻣت‬

‫ﺑﮫ ﻧﻔوس رﻧﺟدﯾده ﺑﮫ ﮐﻧد ﻋطﺎ ﻧﺟﺎﺗش‬

‫ﺑﮫ ﺗﻣﺎم درد ﻣﻧدان طﻠب دوا ﻧﻣﺎﯾم‬

‫ﺑﮫ ﺗﻣﺎم ﺑﯽ ﭘﻧﺎھﺎن ﻧظری ز ﺑﺎر ﮔﺎھش‬

‫ﺑﮫ ﺳﻣﺎء ﺑﻠﻧد ﮔﺷﺗﮫ ز ﻧﻔﯾر ﺧﻠﻖ ﻓرﯾﺎد‬

‫زھﻣﮫ ﺟﮭﺎت دﻧﯾﺎ ز ﺗﻣﺎم ﺳﺎﮐﻧﺎﻧش‬

‫ﺷﺑﺣﯽ ز ﺧﺎک ﺧود را ﺷﮫ اﯾن ﺟﮭﺎن ﻧﻣوده‬

‫ﺑﮫ ﮐﻣﻧد ظﻠم ﺑﺳﺗﮫ دل و دﺳت ﻣردﻣﺎﻧش‬

‫ﺑﮫ ﻏذ ای ﺧور ﻧﻣﯾری ﺑﮫ ﻧﺑردھﺎ ﻓرﺳﺗد‬

‫ﮐﮫ ُﮐﺷﻧد ﯾﮑدﮔر را ﺑﮫ ﺑﮭﺎی ﺗﺧت و ﺗﺎﺟش‬

‫در ﻓﮑر وﺻﺎل ﯾﺎر‬

‫ﺑﺎ ﭼﻧد رﻓﯾﻖ ﺧﻣﺎر ﺑودم‬ ‫در ﻣزرع ﺳﺑز دﻟرﺑﺎﺋﯽ‬

‫آﺳوده ز روزﮔﺎر ﺑودم‬ ‫ﭼون ﺑﯽ ﺧﺑران ﺑﯽ ﻏﻣﺎﻧﯽ‬

‫ﺳرﺧوش زﻣﯽ و ﺳﯾﮕﺎر ﺑودم‬ ‫ﺷب ﺑود ﺷب ﺧوش ﺑﮭﺎری‬

‫ﻣﺷﻐول ُﻣل و ﻗﻣﺎر ﺑودم‬ ‫ﻣﮭﺗﺎب و ﭼﻣن ﮔل و ﻧواﺋﯽ‬

‫در ﻓﮑر وﺻﺎل ﯾﺎر ﺑودم‬ ‫ﺑﺎ اﯾﻧﮭﻣﮫ ﻋﯾش وﻧوش وﺷﺎدی‬
 ‫ﻣرﺣﻣت‬
‫زﺑﯽ آﺑﯽ ﺷده ﻏﻣﮕﯾن و ﺑﯽ روح‬ ‫اﮔر ﺑﯾﻧم ﻧﮭﺎﻟﯽ ﺑر ﺳر ﮐوه‬

‫ورا ﺳﺎزم ز ﻟطف ﺧوﯾش ﺷﺎداب‬ ‫زﻋﻣﻖ دّره ﺑر دوﺷم ﮐﺷم آب‬

‫زﻣﺳﺗﺎن ﻣﯽ ﮐﻧم از وی ﺑﮫ ﻏم ﯾﺎد‬ ‫ﭼو ﺳﺑز و ﺧرّﻣش ﺑﯾﻧم ﺷوم ﺷﺎد‬

‫آزادی‬
‫ﺟوﺋﯽ ﺑﮫ ﺟﮭﯾد ﺻﺎف و زﯾﺑﺎ‬ ‫از داﻣن ﺳﺑز رﻧﮓ ﮐوھﯽ‬

‫ﭼون ُد ّر ﮔراﻧﺑﮭﺎی ﻣﯾﻧﺎ‬ ‫آرام ﺑﮫ ﺳوی دﺷت ﺟﺎری‬

‫ﭼون اﺷﮏ ﯾﺗﯾم دﯾده رؤﯾﺎ‬ ‫از ﺻﺎﻓﯽ او اﮔر ﺑﮫ ﭘوﺋﯽ‬

‫ﻣﯽ رﻓت ﺧراﻣﺎن ﭼو ُدرﻧﺎ‬ ‫ﺑﺎ ﺷﺎدی و ﺷورو ﺧﻧده روﺋﯽ‬

‫از دﯾدن اﯾن ﻟُﻌﺑت رﻋﻧﺎ‬ ‫ﮐﮭﺳﺎر و دﻣن َو دﺷت ﮔوﺋﯽ‬

‫ﻣﺳرورو ﺳﻌﯾد زﺧﺎطری ﺷﺎد‬

‫ﮐزﺧﺎک ُرِس ﮔذر ِﮔل آﻟود‬ ‫ﻧﺎ ﮔﺎه رﺳﯾد ﺑﮫ رودﺧﺎﻧﮫ‬

‫ﮐوراز ِﮔل آب ﺧﺎک آﻟود‬ ‫ﺧﺳت از ره دور ﮐوه ﭘﺎﯾﮫ‬

‫ﺷﺎداﺑﯽ و ﺷور ﺷد ﻏم آ ﻟود‬ ‫ﺟوی دﺳت ﮐﺷﯾد ز ﺳود و ﻣﺎﯾﮫ‬

‫اﻓﺗﺎد ﺑرون ﺑﮫ ِﮔل ﺑﯾﺂ ﻟود‬ ‫اﺷﮏ از دﯾدۀ ﺟوی داﻧﮫ داﻧﮫ‬

‫رﻓت ازﺳرﺟوی زﻧده ﻧﺎﺑود‬ ‫آزادی و ﺷور ﺟﺎوداﻧﮫ‬

‫ﻓرﯾﺎد ﮐﺷﯾد ز ﺟور و ﺑﯾداد‬

‫ﺗﺑﺎﯾن‬
‫ﺻور‬
‫ھزاران ﺗﺎﺑﻠوی زﯾﺑﺎ ﻣ ّ‬ ‫در اﯾن دﻧﯾﺎی دّوار ﻣدّور‬

‫ﺑﺟوﺷد ﻣوج درﯾﺎھﺎی آﺑﯽ‬ ‫ﺳواﺣل ﻏرق ﻧور آﻓﺗﺎ ﺑﯽ‬

‫ﺑدﯾﮕر ﺳو زﻣﯾن ﮔﻠزار و ﮔﻠﺷن‬ ‫ﺑﮫ ﯾﮏ ﺳو ﺟﻧﮕل ﺳر ﺳﺑز و روﺷن‬

‫ﺑرﻗﺻد ﺑرﮔﮭﺎی ﺷﺎﺧﺳﺎران‬ ‫ﻧﺳﯾﻣﯽ ﻣﯽ وزد از ﮐوھﺳﺎران‬

‫ﮐﻧد ﺑﯽ ھوﺷم از دﻧﯾﺎی ھوﺷم‬ ‫ﻧوای ﻧﯽ ﻟﺑﮏ آﯾد ﺑﮕوﺷم‬

‫ﺑﮫ ﭘﺷت اﺷﺗران ﺗﺧت رواﻧﮭﺎ‬ ‫ﺑﮫ ﺻﺣرا دﻧﮓ دﻧﮓ ﮐﺎروا ﻧﮭﺎ‬
 ‫رﮐﺎﺑش را ﮔرﻓﺗﮫ ﭘﺎی ﺑوﺳﯽ‬ ‫ﺑﮫ ھر ﺗﺧت روان ﺗﺎزه ﻋروﺳﯽ‬

‫ﮐﻧﺎرھم ﺳﺗﺎده ﭼون ﺻف ﻣور‬ ‫ھزاران ﻣرد وزن در ﺧﺎور دور‬

‫ھﻣﮫ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺻدا آواز ﺧوﻧﻧد‬ ‫ﻧﮭﺎﻻن ﺑرﻧﺞ و ﭼﺎی ﮐﺎرﻧد‬

‫زدﻟﮭﺎ ﻣﯽ زداﯾد درد و آﻻم‬ ‫ھزاران ھﯾﮑل ﺑود ای آرام‬

‫دﻟم ﺧون ﮔرﯾد از ﺑﯽ رﺣﻣﯽ و ﮐﯾن‬ ‫ﺑﮫ ﺷرق اوﺳط از ﻓرﯾﺎد ﺧوﻧﯾن‬

‫زاﺑر ﺗﯾره و ﺗﺎر ﺟﮭﺎﻟت‬ ‫ﺳﯾﮫ ﺷد ﻣﮭر ﭘر ﻧورﻋداﻟت‬

‫ﻣﺑدل ﮔﺷﺗﮫ ﺑر ﯾﺄس ﻧﮭﺎﻧﯽ‬ ‫اﻣﯾد واھﯽ ﺻﻠﺢ ﺟﮭﺎﻧﯽ‬

‫اﺷﺗﯾﺎق‬
‫ﺑﮫ ﺷﯾرﯾن دﺧﺗری ﻓرھﺎد ﺑودم‬ ‫زﻣﺎﻧﯽ ﻣن ﺟواﻧﯽ ﺷﺎد ﺑودم‬

‫ﺑروی ﺳﺑزه ھﺎ ھﻣراه ﯾﺎران‬ ‫ﺑﮭﺎران در ﮐﻧﺎر ﺟوﯾﺑﺎران‬

‫ز ﻣﺳﺗﯽ ﮔوﺋﯾﺎ در ﺣﺎل ﭘروا ز‬ ‫ﺑﮫ ﻧوﺷﺎ ﻧوش ﻣﯽ ﺑﺎ ﺳﺎ زو آوا ز‬

‫طﻧﯾن اﻧداز اﻧدر دﺷت و ﻣﺎھور‬ ‫ﺻدای ﻗﮭﻘﮭﮫ ﻣﯽ رﻓت ﺗﺎ دور‬

‫ﺳرور و ﺷﺎدی و اوﻗﺎت ﭘرﻗﺎ ل‬ ‫ﮐﺟﺎ رﻓت آﻧﮭﻣﮫ ﯾﺎران ﺧوﺷﺣﺎ ل‬

‫ھﻣﮫ آواره ﮔردﯾدﻧد ﻧﺎﮔﺎه‬ ‫اﺳﯾر ﺑﺎد ھﻣﭼون ﺗودۀ ﮐﺎه‬

‫زﯾﺎد ﯾﮑد ﮔر ﮔﺷﺗﮫ ﻓرا ﻣوش‬ ‫ﮐﻧون ھر ﯾﮏ ﺑﮫ ﮐﻧﺟﯽ ﮔﺷﺗﮫ ﺧﺎﻣوش‬

‫ﮐﻧون ﮔرﯾم ﭼو اﺑری در ﺑﮭﺎران‬ ‫ﺑﮫ ﯾﺎد ﻣﮭرﺑﺎﻧﯾﮭﺎی ﯾﺎران‬

‫ﭘﺎک ﺑﺎﺧﺗﮫ‬
‫ﮔوﺋﯾﺎ ﮔم ﮐرده زﯾﺑﺎ دﻟﺑرش‬ ‫ﮐﯾﺳت اﯾن ﮔرﯾﺎن ﺑﺎ آه و ﻓﻐﺎن‬

‫دﺳﺗﮥ ﮔﻠﮭﺎی ﺻد رﻧﮓ و ﭘرش‬ ‫داده ﺑر ﺳﯾﻼب وﺣﺷﯽ ﻧﺎ ﮔﮭﺎن‬

‫ﺧﺎک ﺻﺣرا ﻣﯽ ﺑرﯾزد ﺑر ﺳرش‬ ‫ﭘﺎی ﻋرﯾﺎن در ﺑﯾﺎﺑﺎﻧﮭﺎ روان‬

‫ﺗوده ﺷﻧﮭﺎ ﺧﯾس از اﺷﮏ ﺗرش‬ ‫ﮔرﯾﮫ ﮐرده ﺑﺳﮑﮫ از ھﺟران ﯾﺎر‬

‫ﮔم ﻧﻣوده دﯾده اش ﻧور و ﻓرش‬ ‫ﺧﺷﮏ ﮔﺷﺗﮫ اﺷﮑﮭﺎ ﺑر دﯾده اش‬

‫ﻣﯽ ﻧﺑﯾﻧد زﻧده ای دور و ﺑرش‬ ‫اﯾﻧورو آﻧورﺷﺗﺎﺑﺎن ﻣﯽ دود‬

‫ﻣﯽ زﻧد ﻣﯽ ﺑﺷﮑﻧد ﺑﺎل و ﭘرش‬ ‫ﺑﺎد ﭘر ﮔردو ﻏﺑﺎری ﻣﯽ وزد‬

‫ﮔﺷﺗﮫ ﻣدﻓون زﯾر ﺷﻧﮭﺎ ﭘﯾﮑرش‬ ‫ﺧﺳﺗﮫ ﮔﺷﺗﮫ ﮔوﺷﮫ ای اﻓﺗﺎده اﺳت‬

‫وﺣدت ا ﻟوﺟود‬
‫ﻓﻠﮏ دّوار ﺑﮭر ﺧﺎطرﺗو‬ ‫ﺗو ای دو ﭼﺷم ﻋﺎﻟم ﻧﺎظرﺗو‬

‫ﺑﮫ ﻏﯾرت ﻧﺎظر و ﻣﻧظور ﻧﺑﺎﺷد‬ ‫ﮐﻧون ﮐﮫ ﻏﯾر ﺗو ﭼﯾزی ﻧﺑﺎﺷد‬

‫ھﻣﯽ ﻧﺎﻟﻧد از درد وﺗب و ﺳوز‬ ‫ﺗو ای ﻋ ّ‬

‫ﺷﺎق روﯾت در ﺷب وروز‬

‫ﺑﮫ ﻏﯾرت ﻋﺎﺷﻖ و ﻣﻌﺷوق ﻧﺑﺎﺷد‬ ‫ﮐﻧون ﮐﮫ ﻏﯾرﺗو ﭼﯾزی ﻧﺑﺎﺷد‬

‫ﻧﻔﮭﻣﯾدﻧد از ﺗو ﻏﯾر آﺛﺎر‬ ‫ھﻣﮫ ﻋﻼّﻣﮫ ھﺎی ﮐّل اﻋﺻﺎ ر‬

‫ﺑﮫ ﻏﯾرت ﻋﺎِﻟم و ﻣﻌﻠوم ﻧﺑﺎﺷد‬ ‫ﮐﻧون ﮐﮫ ﻏﯾر ﺗو ﭼﯾری ﻧﺑﺎﺷد‬

‫ﺑﮫ اﻣر ﺗو ﻣﻌﻠّﻖ ﮐّل ﮐّرات‬ ‫ﺑﮫ ھر آن ذﮐر ﺗو ﮔوﯾﻧد ذّرات‬

‫ﺑﮫ ﻏﯾرت ذاﮐر و ﻣذﮐور ﻧﺑﺎﺷد‬ ‫ﮐﻧون ﮐﮫ ﻏﯾر ﺗو ﭼﯾزی ﻧﺑﺎﺷد‬

‫ﺟواﻧﯽ و ﭘﯾری‬
‫ازاﯾن دﻧﯾﺎی ﻓﺎﻧﯽ ﺳﯾرﮔﺷﺗم‬ ‫ﺟواﻧﯽ ﭼون ﺑرﻓت و ﭘﯾرﮔﺷﺗم‬

‫ﻧﮫ ﺑﯾﻧم ﻏﯾر زﺷﺗﯽ ﺑﮭرۀ ﺧوﯾش‬ ‫در آﺋﯾﻧﮫ ﭼو ﺑﯾﻧم ﭼﮭرۀ ﺧوﯾش‬

‫ﭼرا ﺑر ﮔﺷت ﯾﮑﺳر ﺑﺧت و اﻗﺑﺎ ل‬ ‫ﮐﺟﺎ رﻓت آن ھﻣﮫ ﺷور و ﺷر و ﺣﺎل‬

‫رﻗﯾﺑﺎن ﻏرق وﺣﺷت از ﺟﻼﻟم‬ ‫درﺧﺷﺎن ﺑود روزی اﯾن ﺟﻣﺎﻟم‬

‫ﺣﺳودان از ﺣﺳد در ﺣﺎل ﻧﺟوی‬ ‫ﺟواﻧﯽ و ﺟﻣﺎل و ھوش و ﺗﻘوی‬

‫ﭼﮕوﻧﮫ ﮔوﺷﮫ ای ﮔﺷﺗم ﻓراﻣوش‬ ‫ﮐﺟﺎ رﻓت آن ھﻣﮫ زﯾﺑﺎﺋﯽ و ھوش‬

‫ﺑﮫ ﺑﯾن آﺧرﮐﺟﺎھﺎ ﻣن ﻓﺗﺎدم‬ ‫ﻓﺗﺎدم ﻣن ﻓﺗﺎدم ھﯽ ﻓﺗﺎدم‬

‫ﻏرﯾﻖ اﻓﺗﺎده ام ﭼون ﻣرده ﻣﺎھﯽ‬ ‫ﮐﻧون در ﺑﺣر اﻋﻣﺎل ﺗﺑﺎھﯽ‬

‫درﺳوﮔواری رﺳﺗم ﻓّرخ زاد ﻓرﻣﺎﻧده ﺳﭘﺎه اﯾران‬

‫د رﺟﻧﮓ ﻗﺎدﺳﯾﮫ‬
‫ﺑﮫ زﯾر ﺧﺎﮐﮭﺎی ﺗﯾره و ﺳرد‬ ‫ﮐﺟﺎ ﺧواﺑﯾده آن ﺟﻧﮕﺎور ﻣرد‬

‫ﺑﮫ ﻏﯾرازﻣﺎدر ﭘﯾرش ﮐﮫ ﺑﺎﺷد‬ ‫زن ﮔرﯾﺎن ﺳر ﮔورش ﮐﮫ ﺑﺎﺷد‬

‫ﻧﮭﺎده ﺳر ﺑﮫ روی ﮔور آن ﺷﯾر‬ ‫زﮔرﯾﮫ ﺧﺳﺗﮫ ﮔﺷﺗﮫ آن زن ﭘﯾر‬

‫ﮐﻧﺎرش دﻓن ﮔﺷﺗﮫ ﺗﯾر و ﺷﻣﺷﯾر‬ ‫ﺑﮫ زﯾر ﺧﺎک ﺧواﺑﯾده ﯾﮑﯽ ﺷﯾر‬

‫ﮐﻧد آﺷﻔﺗﮫ زﻟف ﻣﺎم دل ﭼﺎک‬ ‫زﺻﺣرا ﻣﯽ وزد ﺑﺎدی ﭘرازﺧﺎک‬

‫ﭼو ﻣﺎم رﺳﺗم اﻧدرﺣزن ﮔرﯾﺎن‬ ‫ﺑروی ﺧﺎک وﯾران ﻣﺎم اﯾران‬

‫ﮐﺷد ﺟورو ﺟﻔﺎ از دﺳت اﯾﺎم‬ ‫ھزارواﻧد ﺳﺎل ﺑﺎﯾد ﮐﮫ اﯾن ﻣﺎم‬

‫زاﯾران ﻗﺎﺋﻣﯽ ﺑﺎﺑﯽ ﮔﺷﺎﯾد‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺎ ﯾوم ﻗﯾﺎﻣت ﺑﺎزآﯾد‬

‫ﺑﮭﺎر زﻧدﮔﺎﻧﯽ ﺑﺎز آﯾد‬ ‫دری ﺳو ﺑﺎغ اﺑﮭﯽ ﭼون ﮔﺷﺎﯾد‬

‫ﺷب و روزﻋﯾد‬
‫ﻣن اﻧدرﮐﻠﺑﮫ ام ﺗﻧﮭﺎ ﻧﺷﺳﺗﮫ‬ ‫ﺷب ﻋﯾد اﺳت ﺷﮭر آذﯾن ﺑﺳﺗﮫ‬

‫دو زاﻧو در ﺑﻐل ﺑﮕرﻓﺗﮫ ﻏﻣﻧﺎک‬ ‫ﺑﮫ ﮐﻧﺞ ﮐﻠﺑﮫ ای ﺗﺎرﯾﮏ و ﻧﻣﻧﺎک‬

‫ﺑروی ﺷﮭر ﮔﺷﺗﮫ ﻧور اﻓﺷﺎ ن‬ ‫ﺑروزﻋﯾد ﺧورﺷﯾد درﺧﺷﺎ ن‬

‫روان ﻣردم ﺧوش و ﺷﺎداب ﭼون ﻧﮭر‬ ‫ﮐﻧون در ﮐوﭼﮫ و ﺑﺎزار ﭼﮥ ﺷﮭر‬

‫ﺑﻐﻠﮭﺎ ﭘرزھد ﯾﮫ ﺑﺳﺗﮫ ﺑﺳﺗﮫ‬ ‫ز ﺳوﺋﯽ ﺳوی د ﯾﮕردﺳﺗﮫ دﺳﺗﮫ‬

‫ﺑﮫ ھﺎﯾﮭوی ﻣردم ﮔﺷﺗﮫ ھﻣﺳﺎ ز‬ ‫ﺻدای ﻣوﺳﯾﻘﯽ و رﻗص وآواز‬

‫دل از دﺗﯾﺎ ودﻧﯾﺎﺋﯽ ﺑﺷﺳﺗﮫ‬ ‫ﻣن اﯾن ﮔوﺷﮫ ﺑﮫ ﺗﻧﮭﺎ ﺋﯽ ﻧﺷﺳﺗﮫ‬

‫ﺑدل ﺑرﻋﯾدھﺎ ﻗﯾدی ﻧدﯾدم‬ ‫ﻣن اﻧدرﻋﻣر ﺧود ﻋﯾدی ﻧدﯾدم‬

‫ﻋﻣر رﻓت و ِزﯾد آﻣد‬

‫ﺑﻣن ﭼﮫ َ‬ ‫ﺑﮫ ﺧود ﮔﻔﺗم ﺑﮫ ﻣن ﭼﮫ ﻋﯾد آﻣد‬

‫ﺣﻣد و ﺛﻧﺎ‬
‫ھﻣﮫ ذّرات ﺟﮭﺎن ﺣﻣد و ﺛﻧﺎی ﺗوﮐﻧد‬

‫ﻣﺳت از ِﻣﯽ طﻠب وﺻل ﻟﻘﺎی ﺗو ﮐﻧد‬

‫ھرﮐﮫ ھﺷﯾﺎر ﺑَُود ﺑﺎ ھﻣﮫ ﻣﺳﺗﯽ ز ﺷراب‬

‫در ﺑﯾﺎﺑﺎن ﻓراق ﻣﯽ رھد از دام ﺳراب‬

‫ھرﮐﮫ در راه ﺗو از ﺟﺎن و ﺳرو دل ﻧﺷود‬

‫در ﺷب وﺻل ﺑﮫ ﺧﻠوﺗﮑده داﺧل ﻧﺷود‬

‫ﻣﺎه و ﺧورﺷﯾد و ﮐواﮐب ھﻣﮫ ﻧور اﻓﺷﺎﻧﻧد‬

‫ﺑﺎد و ﺑﺎران و ﻣﮫ واﺑر ھﻣﮫ درﮐﺎرﻧد‬

‫ﺗﺎ ﮐﮫ ھر ذّزه ﺗواﻧد ﺑﮫ ﻟﻘﺎی ﺗو رﺳد‬

‫از ﻣن ﺧوﯾش ﮔذﺷﺗﮫ ﺑﮫ ﺑﻘﺎی ﺗو رﺳد‬

‫زﯾر اطﺑﺎق زﻣﯾن ذّرۀ ﺳوزان زﻓراق‬

‫ﮔر ﺑَُود طﺎﻟب وﺻل ﺗو ﻣﻧّزه زﻧﻔﺎق‬

‫ﺑﺎ زﻣﯾن ﻟرزه ای آﯾد رود اﻧدرﻋﻠﻔﯽ‬

‫ﺟﺎن ﺑدﺳت آرد و ﮔﯾرد زﻧﺑﺎﺗﯽ ﺷرﻓﯽ‬

‫وﯾن ﻧﺑﺎ ﺗﯽ اﮔر از ھﺟر ﺑﻧﺎﻟد ﺷب و روز‬

‫ﺳﺑز و ﺧرم ﺷود او ﺑﺎھﻣﮫ درد و ﺗب و ﺳوز‬

‫طﻌﻣﮫ ای ﻧﯾﮏ ﺷود ﺑﮭر دواﺑﯽ ﺧوش ﮔوﺷت‬

‫ﺑﻌد در ﺟﺳم ﺑﺷر رﻓﺗﮫ و ﮔردد رگ و ﭘوﺳت‬

‫ﭼون دو دﺳت ﺑﺷر آﯾد ﺑدﻋﺎ ﺣﯾن ﻧﻣﺎ ز‬

‫ذّرۀ زﯾر زﻣﯾﻧﯽ ﮐﻧدت راز و ﻧﯾﺎ ز‬

‫ﺗﻧﮭﺎﺋﯽ‬
‫ﻧداﻧم ﭼﯽ ﻧوﯾﺳم ﻣن ﺑﮫ ﺧوﯾﺷﺎن‬ ‫ﻗﻠم در دﺳت اﻓﮑﺎرم ﭘرﯾﺷﺎن‬

‫ﮐﺷﯾدم درد ورﻧﺞ وظﻠم ﺑﺳﯾﺎر‬ ‫ز دﺳت ﻗوم وﺧوﯾش وﯾﺎرواﻏﯾﺎر‬

‫ب ﺑﮕﺳﺳت‬
‫ﺗﻣﺎم ﺑﻧدھﺎی ُﺣ ّ‬ ‫ﻧﮭﺎﯾت ﺟﺎم دل اﻓﺗﺎد و ﺑﺷﮑﺳت‬

‫ﺑرون ازﺟﻣﻊ اﻧﺳﺎﻧﮭﺎ ﻓﺗﺎدم‬ ‫ﺑﮫ ﮐﻧﺟﯽ درﺟﮭﺎن ﺗﻧﮭﺎ ﻓﺗﺎدم‬

‫ﻧﮫ دو ﻧﮭر روان از دﯾدﮔﺎﻧم‬ ‫ﻧﮫ آه و داد و ﻓرﯾﺎد و ﻓﻐﺎﻧم‬

‫ﻣﮕر ﺑﯽ ﺑﺎک ﺗر ﮔردﯾد ﺑﯽ ﺑﺎک‬ ‫ﺑرﺣم آورد ﻗﻠب ﻗوم ﺳﻔﺎ ّک‬

‫زﺟورظﺎﻟﻣﺎن ﮐردم ﺷﮑﺎﯾت‬ ‫ﭼوازدرد ﻧﮭﺎن ﮐردم ﺣﮑﺎﯾت‬

‫زﺑﺎن ﺑر طﻌن ﯾﺎران ﻣﯽ ﮔﺷﺎﯾد‬ ‫ﺑﮫ ﻣن ﮔﻔﺗﻧد ﮐو ﻏﯾﺑت ﻧﻣﺎﯾد‬

‫ﻧﮕو ﺑﺎ ﻣﺎر ھم آﻏوش ﮔﺷﺗم‬ ‫ﭼو دم ﺑﺳﺗم ﻓرو ﺧﺎﻣوش ﮔﺷﺗم‬

‫ﮐﮫ درﺧﻠوت ﮐﻧم ﺧﺎﻟﯽ دﻟم را‬ ‫روان ﮔﺷﺗم ﺑﮫ ﺳوی دﺷت و ﺻﺣرا‬

‫ﺑدوﮔﻔﺗم ھﻣﮫ ﻏﻣﮭﺎی ﺧودرا‬ ‫ﭼﮭﯽ دﯾدم ﺳِر راھم ﺑﮫ ﺻﺣرا‬

‫ﺑرون آﻣد زﺧﺎﮐش ُﺑوﺗﮥ ﻧِﯽ‬ ‫ﺧراﺑﮫ ﮔﺷت آن ﭼﮫ ﺑﻌِد ﻗرﻧﯽ‬

‫زآ وازش ﻋﯾﺎن ﮔردﯾد ﺻد راز‬ ‫ﺑدﺳت ِﻧﯽ زﻧﯽ ِﻧﯽ ﺷد ُﭘرآواز‬

‫زﺟور ظﺎﻟﻣﺎن ﻓرﯾﺎد ﻣﯾﮑرد‬ ‫زﻏﻣﮭﺎی ﮔذﺷﺗﮫ ﯾﺎد ﻣﯾﮑرد‬

‫اﺳم اﻋظم‬
‫ز ﭘﺷت اﺑرھﺎی ﺗﯾره ﺑر ﺗﺎب‬ ‫ﺗو ای ﻓرزﻧد ﺧورﺷﯾد ﺟﮭﺎن ﺗﺎب‬

‫ودرﻋﻣﻖ دﻟم ﺷﮭر ﻧﮭﺎن را‬ ‫ﺑﮫ ﻧورﺧوﯾش روﺷن ﮐن ﺟﮭﺎن را‬

‫ﺑدان ﺧﺎﻧﮫ ﻧﮭﺎن ﮔﻧﺟﯾﻧﮫ ای ھﺳت‬ ‫ﺑدﯾن ﺷﮭرک ﺧراﺑﮫ ﺧﺎﻧﮫ ای ھﺳت‬

‫طﻼﺋﯽ ﻟوﺣﮫ ای ﺑﮕرﻓﺗﮫ درﺑر‬ ‫ﺑدﯾن ﮔﻧﺞ ﻧﮭﺎن ﺻﻧدوﻗﯽ اززر‬

‫دراو ﺑﺎ ﺧ ّ‬
‫ط ﺳﯾﻣﯾﻧﯽ ﻧوﺷﺗﮫ‬ ‫ﺳﮫ ﺣرف اﺳم اﻋظم را ﻓرﺷﺗﮫ‬

‫رﻣوز داﻧش ﻣﮑﻧون ﺑداﻧﯽ‬ ‫ب و ه و اﻟف را ﭼون ﺑﺧواﻧﯽ‬

‫وﺣدت ﺣﯾﺎت‬
‫ﺧواه ﭘﯾدا ﯾﺎ ﮐﮫ از دﯾده ﻧﮭﺎن‬ ‫ﮐّل ﻣوﺟودات زﻧده در ﺟﮭﺎن‬

‫ﺑوده وھﺳﺗﻧد از ﯾﮏ ﺧﺎ ﻧﻣﺎن‬ ‫زاﺑﺗدای ﺧﻠﻘﺷﺎن ﺗﺎ اﯾن زﻣﺎن‬

‫ﺣﺟره ای در ﺑﺣر اّول در ﺑدر‬ ‫ﺑود ﮐّل ﺧﺎﻧدان را ﯾﮏ ﭘدر‬

‫ﺣﺟره ﭼون داﻧﮫ ﻧﮭﺎن در وی درﺧت ﺷد درﺧﺗﯽ از ﭘس ادوار ﺳﺧت‬

‫وای ﺑراﻧﺳﺎن زﻧد ﮔر ﺗﯾﺷﮫ اش‬ ‫ﻋﺎﻟم ﻧﺎﻣﯽ ﺑَُود ﭼون رﯾﺷﮫ اش‬

‫ﻋﺎﻟم اﻧﺳﺎن ﺑَُود ﭼون ﻣﯾوه ھﺎش‬ ‫ﻋﺎﻟم ﺣﯾوان ﭼو ﺑرگ و ﺷﺎﺧﮫ ھﺎش‬

‫ﺑﯾن ﺟﺎﻧداران اﻧدر ﺑﯾﺷﮫ ھﺎ‬ ‫ﺑﯾن ﺑﺎر و ﺷﺎخ و ﺑرگ و رﯾﺷﮫ ھﺎ‬

‫ﺑﯾن ﺧﺎک و آب و ﺟّو و آﻓﺗﺎب‬ ‫ﺑﯾن ﺣﯾوان و ﻧﺑﺎت و ﺧﺎک و آب‬

‫رﻓت وآﻣد ﺑﯾن زﯾرو رو ﺑَُود‬ ‫ﺟرﯾﺎن ﻣﺎّده و ﻧﯾرو ﺑَُود‬

‫ﺧدﻣت ﺧﻠﻖ‬
‫ﻣﮑن ﺗزوﯾر ﺑﺎ ﺳّﺟﺎده ودﻟﻖ‬ ‫اﮔر ﺧواھﯽ ﻧﻣﺎﺋﯽ ﺧدﻣت ﺧﻠﻖ‬

‫ﺑﮫ راﺳﺗﯽ ھرﻋﻣل را ﺧواﺳﺗﯽ ﮐن‬ ‫ﺑﮫ دﯾن و دل َو دﻧﯾﺎ راﺳﺗﯽ ﮐن‬

‫ﺑﮫ ﺣﻘد و ﺣﯾﻠﮫ و ﻣﮑرو ﺧﺑﺎﺛت‬ ‫ب رﯾﺎﺳت‬

‫ﺑﮫ ﺷﮭرت ﺟوﺋﯽ و ُﺣ ّ‬
 ‫ﻧﻣﺎﻧد ﻧﺎم ﻧﯾﮑﯽ از ﺗو در ﯾﺎد‬ ‫ﺑﮫ ھﺎﯾﮭوی و ﻗﯾل و ﻗﺎل و ﻓرﯾﺎد‬

‫ﺳّر ﻧﮭﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﮫ او ﻣﺣﺗﺎج ﺑﺎﺷد ﮐّل ذّرات‬ ‫ﺣﻘﺳت ﺧود ﺑس ﺗوﺋﯽ ﻣﺣﺗﺎج آن ذات‬

‫ﺑﮫ آن دﯾﮕراز ﻧو ھﺳت ﺳﺎزد‬ ‫اﮔر ﺧواھد ﺑﮫ آﻧﯽ ﻧﯾﺳت ﺳﺎزد‬

‫وھرﺟﺎﻧدار ﻧﺎ ﮔﮫ ﭘﻧﺟﮥ ﻣرگ‬ ‫ﺑﮫ اذﻧش ﻣﯽ ﻓﺗد از ﺷﺎخ ھر ﺑرگ‬

‫ﺑﮫ ﺻﺎد آن ﺻﻣد ﺳّر ﻧﮭﺎن ﺑﯾن‬ ‫ﺗو ﷲ اﻟﺻﻣد اﯾﻧﺟﺎ ﻋﯾﺎن ﺑﯾن‬

‫ﻋﻠم و دﯾن‬
‫دو و دو را ﺟﻣﻊ ﮐﻧﯽ ﺑﮑﻧد ﭼﮭﺎر‬ ‫آﻧﮑﮫ ﮔﻔﺗﺎ اﺑﺗدا ﺑر اھل ﻏﺎر‬

‫ﺟﻣﻌﺗﺎن را ﻣﯽ ﺑرد ﺳوی ﻓﻧﺎ‬ ‫ﺑﻌد ﮐﻔﺗﺎ ﮐذب و دزدی و زﻧﺎ‬

‫ﭼون ظﮭوری ﺑود از ﺣّﻖ ﻣﺑﯾن‬ ‫ﺧواﻧد ﻟوح ﻋﻠم واﻧﮕﮫ ﻟوح دﯾن‬

‫ﻣرﺛﯾﮫ‬
‫در ﺳوﮔواری ﺑرای ﺳﻘوط و ﺧراﺑﯽ ﺷﮭری ﺑﺎ ﻋظﻣت‪،‬‬
‫ذﻟّت و اﺳﺎرت ﻓرﻣﺎن روا و ﻣرﻣﺎﻧش‬
‫ﺗروا‪-‬ﺳﺎﻣﺎرا‪-‬اورﺷﻠﯾم‪ -‬ﻧﯾﻧوا‪ -‬ﺑﺎﺑل‪ -‬ﺗﺧت ﺟﻣﺷﯾد‪ -‬ﻣداﯾن‪ -‬ﮐﺎرﺗﺎژ‪ُ -‬رم‪ -‬ﻗﺳطﻧطﻧﯾﮫ –ﺑرﻟﯾن‬

‫ﺑﻠﮕراد و ﺑﻐداد‬

‫‪1‬‬
‫در ھﻣﮫ آﻓﺎق ﻋﺎﻟم ﻣﯽ زﻧد‬ ‫ﮐوس رﺳواﺋﯾت اﯾﻧﮏ دﺳت ﻏﯾب‬

‫ﺗﺎرھﺎی ﺗوی در ﺗو ﻣﯽ طﻧد‬ ‫ِﮔرد دﺳت و ﭘﺎ ھزاران ﻋﻧﮑﺑوت‬

‫ﭼﺎه ھﺎی ﺑس ﻋﻣﯾﻘﯽ ﻣﯽ ﮐﻧد‬ ‫زﯾر ﭘﺎﯾت ﺻد ھزاران ﻣوش ﮐور‬

‫‪2‬‬
‫ﮐﺎﺧﮭﺎی ظﻠم وﯾران ﻣﯽ ﺷود‬ ‫ﭼون ﺑﮫ ﭘﺎﯾﺎن آﻣد اﮐﻧون دورﺗو‬
‫ﮔﻠﮫ ﻣوﺷﯽ ﺗﯾز دﻧدان ﻣﯽ ﺟود‬ ‫ﺑﻧدھﺎی ﻋّزت و ﺟﺎه ﺗورا‬

‫ﺑﺎ ﺗو اﻧدرﮔورﺑﺎھم ﻣﯽ رود‬ ‫آن ھﻣﮫ ﺧﯾل وﺣﺷم ﻣﺎل ودرم‬

‫‪3‬‬
‫از ﺳرﺷﺎن ﻋﻘل ﺑﯾرون ﻣﯽ ﭘرد‬ ‫ﻋﺎﻗﻼن ﺑﯾﻧﻧد ﭼون ﺣﺎل ﺗورا‬

‫ﮐرﻣﮭﺎ ﻣﻐز و دﻟت را ﻣﯽ ﺧورد‬ ‫اﯾﻧﮏ اﻧدر ﮔور زﯾر ﺧﺎﮐﮭﺎ‬

‫ﻓرد ﻓرد اھل ﺑﯾﺗت را ِدَرد‬ ‫ﻟﺷﮕر دﺷﻣن ﭼو ﮔرگ ﺧﺷﻣﮕﯾن‬

‫‪4‬‬
‫ﮔوﺷﮭﺎی آﺳﻣﺎن ﮐر ﻣﯽ ﮐﻧد‬ ‫آه و ﻓرﯾﺎد و ﻓﻐﺎن اھل ﺑﯾت‬

‫ﮐﺎﺧﮭﺎی ظﻠم آﺗش ﻣﯾزﻧد‬ ‫ﺷﻌﻠﮥﺧﺷم ﺧﻼﯾﻖ ازﺳﺗم‬

‫ﺷﮭر را از ﺑﯾﺦ و ﺑُن ﺑر ﻣﯽ َﮐﻧد‬ ‫آﺗش از ﮐﺎﺧﯽ ﺑﮫ ﮐﺎﺧﯽ ﺑﻌد ﺷﮭر‬

‫‪5‬‬
‫ﭘﺎ ﺑرھﻧﮫ اﯾﻧور آﻧور ﻣﯽ دود‬ ‫زﯾر آﺗش دﺧﺗر زﯾﺑﺎی ﺗو‬

‫دﺳﺗﮫ دﺳﺗﮫ ﻏرﻗﮫ درﺧون ﻣﯽ ﺷود‬ ‫ﭘﯾرھﺎ و ﺑﭼﮫ ھﺎی ﺑﯽ ﮔﻧﺎه‬

‫دﺳت ﺑﺳﺗﮫ در اﺳﺎرت ﻣﯽ رود‬ ‫دﺧﺗران زﯾب و ﻣردان ﺟوان‬

‫‪6‬‬
‫ﮔوﺳﻔﻧدان و اﺳﯾران ﻣﯽ ﺑرد‬ ‫ﻟﺷﮕرﯾﺎن ﺳوی ﮐﺷورھﺎی دور‬

‫در ﻣﯾﺎدﯾن آن اﺳﯾران ﻣﯾﺧرد‬ ‫ﻣردھﺎی ﻣﺳت از ﺟﺎم ﺷراب‬

‫درﭼراﮔﺎھﮭﺎی دﺷﻣن ﻣﯽ ﭼرد‬ ‫ﮔوﺳﻔﻧدان و ﭼﮭﺎر ﭘﺎﯾﺎن ﺗو‬

‫‪7‬‬
‫ظﻠم ﺑﯾﻧد آﺷﮑﺎرا و ﻧﮭﺎن‬ ‫ھر ﮐﮫ ظﻠﻣﯽ ﮐرد اﻧدراﯾن ﺟﮭﺎن‬

‫ﺧواﻧدﻣش ﯾوﻣﯽ ز اﯾّﺎم ﺷﺑﺎب‬ ‫ﺷﻌری آﻣد ﯾﺎد ﮐﮫ درﺷﮭرﺑﻧﺎب‬

‫) ای ﮐﺷﺗﮫ ﮐرا ﮐﺷﺗﯽ ﺗﺎ ﮐﺷﺗﮫ ﺷوی زار‬

‫ﺗﺎ ﺑﺎز ﮐﺟﺎ ﮐﺷﺗﮫ ﺷود آﻧﮑﮫ ﺗرا ﮐﺷت‬

 ‫اﻧﮕﺷت ﻣﮑن ﺿرﺑﮫ ﺑﮫ درﮐوﻓﺗن ﮐس‬

‫ﺗﺎ ﮐس ﻧﮑﻧد ﺿرﺑﮫ ﺑﮫ درﮐوﻓﺗﻧت ﻣﺷت(‬

‫ﻗﮭرﻣﺎﻧﺎن ﻣﯾﺎدﯾن ﻧﺑرد‬

‫ﺟﺎن دھد در ﺧدﻣت ﻣردی ﺗﺑﮫ‬ ‫ﺣﮑﻣﺗﯽ ﺑﺎﺷد در اﯾﻧﮑﮫ ﺑﯽ ﮔﻧﮫ‬

‫ﻋﻠم ﺣﻖ اﻟﺑﺗ ّﮫ ﮐﮫ ﻣطﻠﻖ ﺑَُود‬ ‫ﺣﮑﻣﺗش ز اﺳرار ﻋﻠم ﺣﻖ ﺑَُود‬

‫ھﻣﭼو ذّره ﮔﯾﺞ در اﻓﻼک اﺳت‬ ‫ﻋﻘل اﻧﺳﺎن ﻋﺎﺟز از ادراک اﺳت‬

‫ِھﯽ ﮐﻧد ﺗﻣﺟﯾد ﮐﺷﺗﮫ ﮔﺎن ﺟﻧﮓ‬ ‫اﯾن ﭼﻧﯾن اﻧﺳﺎن ﮔﺷﺗﮫ ﮔﯾﺞ و ﻣﻧﮓ‬

‫آﻧﭼﮫ را ھرﮔز ﻧﮕوﯾد در ﺣﯾﺎت‬ ‫ﮔوﯾد او در وﺻف آﻧﺎن در ﻣﻣﺎت‬

‫در ﺳﺑﯾل ﺣّﻖ ﯾﺎ ﺧﻠﻖ ﺧدا‬ ‫ھرﮐﮫ ﺟﺎن ﺧوﯾش را ﺑﮑﻧد ﻓدا‬

‫ﮔردد آزاد از ھﻣﮫ ﺑﺎر و ﺑُﻧﮫ‬ ‫ﭘﺎک ﮔردد از ھﻣﮫ ذﻧب و ﮔﻧﮫ‬

‫در ﻧﮭﺎﯾت ﺳرﻋﺗﯽ ﺑﯽ ھر ﺳﺋوال‬ ‫طﯽ ﺑﮑﻧد راه را ﺳوی ﮐﻣﺎل‬

‫زودﺗر از ﻋﺑدۀ ُزھد و ﺗ ُﻘﺎ‬ ‫ﺗﺎ ﮐﮫ ﮔردد داﺧل ﺷﮭر ﺑﻘﺎ‬

‫ﮐﺷﺗﮫ ﯾﺎ زﺧﻣﯽ اﺳﯾر رﻧﺞ و درد‬ ‫ﻗﮭرﻣﺎﻧﺎن ﻣﯾﺎدﯾن ﻧﺑرد‬

‫از ﻓراز ﻗُﻠّﮥ ﮐوه ﺷرف‬ ‫ﻧور اﻓﺷﺎﻧﻧد ﺳوی ھر طرف‬

‫ﺗﺎ ﮐﮫ ﺟﺎﻧﮭﺎی دﮔر ﻣﺎﻧد اﻣﯾن‬ ‫ای ﺑﺳﺎ ﺟﺎﻧﮭﺎ ﻓدا ﮔردد ﭼﻧﯾن‬

‫ﻣﻘﺻد اﻧﺳﺎن ﭼﯾﺳت؟‬

‫وﯾن ھﻣﮫ اﻧدﯾﺷﮫ ھﺎ و ﺷور و ﺷر‬ ‫اﯾن ھزاران ﺳﺎل ﺗﺎرﯾﺦ ﺑﺷر‬

‫ھﯾﭻ در ھﯾﭻ ﻋﻣر آدﻣﯽ اﺳت‬ ‫در زﻣﺎن ﺑﯽ ﻧﮭﺎﯾت ﭼون َدﻣﯽ اﺳت‬

‫ﺻد ھزاران ﻋﺎِﻟم ﻋﻠُم اﻟﯾﻘﯾن‬ ‫ﺻد ھزاران ﺳﺎل آﯾد ﺑﻌد از اﯾن‬

‫ﻟﯾﮏ ﻋﺟز آرﻧد از ادراک ﺣﻖ‬ ‫ﭘرده ﺑر دارﻧد از اﺳرار ﺧﻠﻖ‬

‫درک ﺧﻠﻖ اﯾن ﻣﮑﺎن و آﺳﻣﺎن‬ ‫درک ذات ﺧﺎﻟﻖ و ﺧﻠﻖ زﻣﺎن‬

‫ﺑﺎ وﺟود ﻋﻘل و ھوش و ﺷور و ﺷر‬ ‫ھﺳت اﻟﺑت ﻏﯾر ﻣﻣﮑن ﺑر ﺑﺷر‬

‫درک ﺳّر ﮐﮭﮑﺷﺎﻧﮭﺎ و ُﮐرات‬ ‫ﻟﯾﮏ اﻧﺳﺎن ﺑﮭِر درک ﮐﺎﺋﻧﺎت‬

‫ﺗﺎ رود ﺳوی درﺧﺷﺎن آﻓﺗﺎب‬ ‫داﺋم اﻧدرﺳﻌﯽ و ﮐﺎرﺳت و ﺷﺗﺎب‬

‫ﻣﻘﺻد دﯾﮕر ﺷود ﻧو ﻣﻘﺻدی‬ ‫اﺑن اﻧﺳﺎن ﭼون رﺳد ﺑر ﻣﻘﺻدی‬

‫ِھﯽ رود ﺑﯽ آﻧﮑﮫ ﺑر ﻣﻘﺻد رﺳد‬ ‫در ﻣﮑﺎن ﺑﯽ ﻧﮭﺎﯾت ﺗﺎ اﺑد‬

‫ﮐس ﻧداﻧد ﺳّر ﻣﻘﺻد در ﺟﮭﺎن‬ ‫راه ﺑس دور اﺳت ﻣﻘﺻد ﺑس ﻧﮭﺎن‬

‫ﺳر ﻓرود آرد ھﻣﯽ ﺑﺎﺷد ﺣﻠﯾم‬ ‫ﺑﮭﺗر آن ﺑﺎﺷد ﮐﮫ اﻧﺳﺎن ﺣﮑﯾم‬

‫ﻏرﻗﮫ اﻧدر ﺑﺣر اﺳرار ﻧﮭﺎن‬ ‫ﮔوﺷﮫ ای ﺑﮫ ﻧﺷﯾﻧد اﻧدر اﯾن ﺟﮭﺎن‬

‫ﺳﺣور‬
‫ﻋﺎﺑد و ﺳﺎﺟد ﻟﯾﺎﻟﯽ و ُ‬ ‫ﺳﺎﮐت و ﺻﺎﻣت ﭼو اﻋﻣﺎق ﺑﺣور‬

‫ﺗﺎ ﮐﮫ زﻧده ﮔردد از ﺑﻌِد ﻣﻣﺎت‬ ‫ﻣﻧﺗظر ﻣﺎﻧد ﺑﮫ ﭘﺎﯾﺎن ﺣﯾﺎت‬

‫ﻣﯽ رود ﺳو ﻋﺎﻟَم ﺳّر ﻧﮭﺎن‬ ‫روح ﭼون آزاد ﮔردد زﯾن ﺟﮭﺎن‬

‫ﺑرھﻣﮫ اﺳرار وی داﻧﺎ ﺷود‬ ‫ﭼون ﻣﺣﯾط ﻋﺎﻟَم ادﻧﯽ ﺷود‬

‫ﮔﻧﺎھﯽ ﮐﺑﯾر ﺑﮫ ﻧﺎم اﻧﻘﻼب ‪57‬‬

‫دل ﻣن از ﮔﻧﮭﮑﺎری ﺗﺑﮫ ﻧﯾﺳت‬ ‫ﻧﻣﯽ داﻧد ﮐﺳﯽ دردم ﮔﻧﮫ ﻧﯾﺳت‬

‫ﮐﮫ ﻋﻣری رﻓت در ﻏﻔﻠت ﺑﯽ آﮔﺎه‬ ‫دل ﻣن ﻏرق ﺣﺳرت ﺑﺎﺷد و آه‬

‫ﭘرﯾد و رﻓت ﻣرغ زﻧدﮔﺎﻧﯽ‬ ‫ﺧزان ﺷد ﻧﺎﮔﮭﺎن ﺑﺎغ ﺟواﻧﯽ‬

‫ﻧﮫ آواز ِﻧﯽ و ﺗﺎری ﺧوش اﻟﺣﺎن‬ ‫ﻧﮫ ﮔل در ﻧﺎز ِﻧﯽ ﺑﻠﺑل ﻏزﻟﺧوان‬

‫ﮐﻧد ﮔﻠﮭﺎی ﺧوش را ﺳﻧﮕﺳﺎران‬ ‫ﺧﻧﮏ ﺑﺎدی وزد از ﮐوھﺳﺎران‬

‫زﯾﺎد ﺑﺎﻏﺑﺎن ﮔﺷﺗﮫ ﻓراﻣوش‬ ‫ﺑﮫ ﮐﻧﺟﯽ ﮐﻠﺑﮫ ای ﺗﻧﮭﺎ و ﺧﺎﻣوش‬

‫ز ﺑﺎران ﺳﻘﻔش اﻓﺗﺎده ﭼو آوار‬ ‫درش را ﺑﺎد ﻣﯽ ﮐوﺑد ﺑﮫ دﯾوار‬

‫ﺻدای ﺑﺎد اﻧدر دﺷت و ﻣﺎھور‬ ‫ﺻدای زوزه ھﺎی ُﮔرﮔﯽ از دور‬

‫ﺻذای ﺑرﮔﮭﺎی ﺧﺷﮏ و ﺧﺎﺷﺎک‬ ‫ﺻدای ﮐوﺑش ﺑﺎران ﺑر ﺧﺎک‬

‫ﮐﮫ در ﻗﻠب ﺣزﯾن ﻣن وزان اﺳت‬ ‫ھﻣﮫ آوای ﻣﺣزون ﺧزان اﺳت‬

‫ﻧﺧوردم ﻣﯾوه از ﺷﺎخ ﺟواﻧﯽ‬ ‫ﻧﭼﯾدم ﮔل ز ﺑﺎغ زﻧدﮔﺎﻧﯽ‬

‫ﮐﻧون درﮔورﺧود ﺧواﺑﯾده آرام‬ ‫ﻋروس ﻧو ﺟواﻧم ُﻣرد ﻧﺎﮐﺎم‬

‫دل از دﻧﯾﺎ و ﻣﺎ ﻓﯾﮭﺎ ﺑﺷﺳﺗﮫ‬ ‫ﻣن ﺑﯾوه ﺳِر ﮔورش ﻧﺷﺳﺗﮫ‬

‫ﻏﺑﺎر ﺧﺎک ﮔورش ﺳر ﺑرﯾزم‬ ‫ﺑﮕرﯾم ھﺎی ھﺎی و اﺷﮏ رﯾزم‬

‫ﺳِر ﮔورش ﮐﺷم ﺻد آه و واھﯽ‬ ‫ﺑﮕورﺳﺗﺎن روم ھر ﺷﺎﻣﮕﺎھﯽ‬

‫ھزاران ﻣﺎدر ﮔرﯾﺎن از ﻏم‬ ‫ھزاران ﮔور ﺑﯾﻧم ﭘﺷت ﺳرھم‬

‫ﻧﮕﺎه ھﺎی ﻣﺎت ُﺧرد ﺳﺎﻻن‬ ‫ھزاران ﺧواھر ﮔرﯾﺎن و ﻧﺎﻻن‬

‫ﺻدای روﺿﮫ ﺧوان و زوزۀ ﺑﺎد‬ ‫ﺻدای ﮔرﯾﮫ ھﺎ و آه و ﻓرﯾﺎد‬

‫ﺑﮭﺷت ﻓﺎطﻣﮫ زھراﺳت اﯾﻧﺟﺎ‬ ‫ﺗو ﮔوﺋﯽ روز ﻣﺣﺷر ھﺳت اﯾﻧﺟﺎ‬

‫ﺳوی ﺣﻖ روح ھﺎی ﭘﺎک رﻓﺗﮫ‬ ‫ﺟواﻧﺎن وطن در ﺧﺎک رﻓﺗﮫ‬

‫ھﻣﮫ ﺷﺎن ﻻﻟﮫ ھﺎی ﻣﯾﮭن ﻣﺎﺳت‬ ‫ﻧﮕوﯾم اﯾن ﭼپ اﺳت و آن دﮔر راﺳت‬

‫دﻣﺎدم ﺧون ﺑﺑﺎرد ﻻﻟﮫ رﻧﮕﯾن‬ ‫اﻓﻖ ﺧوﻧرﻧﮓ ﮔﺷﺗﮫ زاﺑرﺧوﻧﯾن‬

‫ﺗو ای ﻓرﻣﺎﻧده ﺟﺎن و رواﻧﮭﺎ‬ ‫ﺗو ای ﺧّﻼ ق ارض و آﺳﻣﺎﻧﮭﺎ‬

‫ﺑرای ﺗوﺑﮫ و رﺟﻌت زﻣﺎن ده‬ ‫ﺧداوﻧدا ﺑرﺣم آی و اﻣﺎن ده‬

‫ز داﻣن ﭘﺎک ﮐن ﻟوث ﮔﻧﺎھش‬ ‫ﺑﮫ اﯾن ﻣﻠت ﻧظر ﮐن ﺑﺷﻧو آھش‬

‫ﮐزو ﺟﺎری ﺷده ﺳﯾﺣون و ﺟﯾﺣون‬ ‫ﻣﮕر ﮐﺎﻓﯽ ﻧﺑﺎﺷد اﯾﻧﮭﻣﮫ ﺧون‬

‫ز ﺧون ﺑﯾﮕﻧﺎه اﯾن دﻟﯾران‬ ‫ﺷده ﮔﻠﮕون ﺳراﺳر ﺧﺎک اﯾران‬

‫وطن از ﻧور ِﮐﯽ روﺷن ﺷود ِﮐﯽ‬ ‫ﺷب دﯾﺟور ِﮐﯽ آﺧر ﺷود ِﮐﯽ‬

‫ﻓرﯾدون ِﮐﯽ ﺷود ﺧوﺷدل ز ﺑﺧﺗش‬ ‫ﺿﺣﺎک ﭘﯾر ِﮐﯽ اﻓﺗد ز ﺗﺧﺗش‬

‫ﻧﮫ ﺟﺎی ﭘﺎﯾداری ِﻧﯽ ﻓراری‬ ‫ﻧﮫ ﺻﺑری ﻣﺎﻧده در دل ِﻧﯽ ﻗراری‬

‫دﻣﺎر از روزﮔﺎر رﯾش در آر‬ ‫ﯾد ﻗدرت ز ﺟﯾب ﺧوﯾش در آر‬

‫ﭼو ﻣﺎھﯽ در ﺷب دﯾﺟور در آی‬ ‫ﺗو ای ﻓرزﻧد ﺟم از ﻏﺎر در آی‬

‫ﮐﮭن ﺷﻣﺷﯾر رﺳﺗم آﺧﺗﮫ ﮔردان‬ ‫درﻓش ﮐﺎوﯾﺎن اﻓراﺧﻧﮫ ﮔردان‬

‫ﺑﮫ ﮔرزی ﻟﮫ ﻧﻣﺎ ﻗوم ﺧراﺗﯾن‬ ‫ﺑزن ﺑر ﮔردن ﺷﯾﺦ ﺷﯾﺎطﯾن‬

‫ﮐﮫ ﺗﺎ آﺧر رﺳد اﯾن آه و ﻓرﯾﺎ د‬ ‫ﮐﮫ ﺗﺎ اﯾران ﺷود آزاده و ﺷﺎ د‬

‫اﯾّﺎم ﺷورش‬
‫ﻓرو رﯾزﻧد از ھرﺳو ﺑﻼﯾﺎ‬ ‫در اﯾن اﯾﺎ ّم ﭘرﺗﻌب و رزاﯾﺎ‬

‫ﻓرﯾﻔﺗﮫ ﺑﺎ رﯾﺎ و ﻣﮑر اﯾن ﺧﻠﻖ‬ ‫ﮐﮫ اﯾن ﻋّﻣﺎ ﻣﮫ و ﺳﺟﺎ ّ ده و دﻟﻖ‬

‫ﻓرﯾﺑد ﮔﮫ ﺳراب ﮔﮫ ﺷن ﻏرﯾﺑﺎن‬ ‫ﻣﮕر ﻧﺷﻧﯾده ای ﮐﺎﻧدر ﺑﯾﺎ ﺑﺎن‬

‫ﺷن و ﺑﺎد و ﺳراﺑﮭﺎی ﭘرﻏم‬ ‫ز ﺻﺣرا آﻣده ﺳو ﮐﺷور ﺟم‬

‫ﻧﻣﺎﯾد ﭘﺷت ﺑر ﻋّﻣﺎﻣﮫ و دﻟﻖ‬ ‫ﺷود آزا ده ﮔر وﻗﺗﯽ ﮐﮫ اﯾن ﺧﻠﻖ‬

‫ﺑﯾﺎد ھوﻣن ﻋزﯾز‬

‫اﻧدر اﯾن دوران ﺳﯾﺎه ﭼﮫ ﺧوﺷﻧد اھل ﮔﻧﺎه‬

‫اﻓﺗﺎده ھﻣﺎی ﻋﺷﻖ ﺑﮫ ﭼﻧﮓ اھل ﮔﻧﺎه‬

‫ﻧﻣﺎﻧده ﻣرﺣﻣﺗﯽ اﻧدر دل ﻣﺳﻠﻣﺎﻧﺎن‬

‫ﮔروه ﺑﯽ دﯾن ﮐرده دﯾن را آﻟت ﮔﻧﺎه‬

‫اﺳﯾر طﻧطﻧﮥ اﻟﻔﺎظ ﮔﺷﺗﮫ ﻣﻠﺗﯽ‬

‫ﻏرﯾﻖ ﺧون ﮔﺷﺗﮫ ھزاران ﺟوان ﺑﯽ ﮔﻧﺎه‬

‫ﯾﮑﺳﺎل ﭼو ﺻد ﺳﺎل ﺑﮕذرد اﻧدراﯾن دوران‬

‫ﭼﮕوﻧﮫ آﺧر رﺳد ﯾﺎ رب اﯾن دوران ﺳﯾﺎه‬

‫ﻓرﯾب ﻣﮑر ﺳﯾّد و ُﻣّﻼ ﺧورده ﻣﻠﺗﯽ‬

‫ﻧﻣوده ﺣﺎل و آﯾﻧدۀ ﺧود را ﺑﮑﻠّﯽ ﺗﺑﺎه‬

‫ﮔروھﯽ ﮐﺷﺗﮫ و ﮔروھﯽ ﺗرک وطن ﮐرده‬

‫ﺗو ﺧود ﭘﻧﺎه ده ﯾﺎ رب ﺑﮫ اﯾن ﻣﻠت ﺑﯽ ﭘﻧﺎه‬

‫آه و ﻓﻐﺎن ﻣﺎدران ﮐر ﮐرده ﮔوش ﺳﭘﮭر‬

‫ﮔوﺋﯽ ﻧﺷﻧود ﺧدا ﻓرﯾﺎد ﯾﺎ اِﻻه‬

‫ھوﻣن آن ﻧوﺟوان ﻋزﯾز و ﺳﺎده و زﯾﺑﺎ‬

‫ﭼو ﺑّرۀ ﻧوزادی ﺗﻣﯾز و ﭘﺎک وﺑﯾﮕﻧﺎه‬

‫ﻧور ﭼﺷم ﭘدر ﺑود و ﺧون دل ﻣﺎدر‬

‫آن ﻧور دﯾده ﺳﯾﺎه ﺷد و آن ﺧون دل ﺗﺑﺎه‬

‫واﻟدﯾن ﺷرﯾﻔش از ﺣﺳد ﺑر ﺑﯽ ﺷرﻓﺎن‬

‫ﯽ اﻧﻘﻼب ﺳﯾﺎه‬
‫ﻓرﯾب ﺧورده و رﻓﺗﻧد از ِﭘ ِ‬

‫|‬