‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫ﻋﻨﻮان ﮐﺘﺎب‪:‬‬

‫ﻣﻔﺘﺎح اﻟﺠﻨﺔ‬ ‫ﻋﻨﻮان اﺻﻠﯽ‪:‬‬

‫دﮐﺘﺮ ﻋﺒﺪاﻟﺮﺣﻤﻦ اﻟﻌﺮﯾﻔﯽ‬ ‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه‪:‬‬
‫ﻣﺤﻤﺪ اﻣﯿﻦ ﻋﺒﺪاﻟﻠﻬﯽ‬ ‫ﻣﺘﺮﺟﻢ‪:‬‬
‫اﺧﻼق اﺳﻼﻣﯽ ‪ -‬ﺣﮑﺎﯾﺖﻫﺎی اﺧﻼﻗﯽ و داﺳﺘﺎنﻫﺎی ﭘﻨﺪآﻣﯿﺰ‬ ‫ﻣﻮﺿﻮع‪:‬‬
‫اﺳﻔﻨﺪ )ﺣﻮت( ‪ ۱۳۹۴‬ﺷﻤﺴﯽ ﺟﻤﺎدی اﻻول ‪ ۱۴۳۷‬ﻫﺠﺮی‬ ‫ﻧﻮﺑﺖ اﻧﺘﺸﺎر‪:‬‬
‫وبﺳﺎﯾﺖ رﺳﻤﯽ دﮐﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ اﻟﻌﺮﯾﻔﯽ ‪www.Arefe.com‬‬ ‫ﻣﻨﺒﻊ‪:‬‬

‫اﯾﻦ ﮐﺘﺎب از ﺳﺎﯾﺖ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﮥ ﻋﻘﯿﺪه داﻧﻠﻮد ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪www.aqeedeh.com‬‬

‫‪book@aqeedeh.com‬‬ ‫اﯾﻤﯿﻞ‪:‬‬

‫ﺳﺎﯾﺖﻫﺎی ﻣﺠﻤﻮﻋﮥ ﻣﻮﺣﺪﯾﻦ‬

‫‪www.aqeedeh.com‬‬ ‫‪www.mowahedin.com‬‬
‫‪www.islamtxt.com‬‬ ‫‪www.videofarsi.com‬‬
‫‪www.shabnam.cc‬‬ ‫‪www.zekr.tv‬‬
‫‪www.sadaislam.com‬‬ ‫‪www.mowahed.com‬‬

‫‪contact@mowahedin.com‬‬
 ‫��ﻢ اﷲ ا����ﻦ ا����ﻢ‬

‫ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ‬

‫ﻓﻬﺮﺳﺖ ﻣﻄﺎﻟﺐ ‪ .......................................................‬أ‬

‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ ‪١ ..........................................................‬‬

‫ﮐﺸﺘﯽ ﻧﺠﺎت ‪٦ ..... ................................ ................................‬‬
‫آﻏﺎز اﻧﺤﺮاف ‪٨ ...... ................................ ................................‬‬
‫ﯾﮏ داﺳﺘﺎن ‪١٠ .... ................................ ................................‬‬
‫اﻧﻮاع ﺷﺮک ‪١٦ ..... ................................ ................................‬‬
‫ﻧﺰد اﯾﻦ ﻗﺒﺮھﺎ ﭼﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؟ ‪١٧ ................. ................................‬‬
‫ﺷﺮک ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪ؟ ‪٢٠ .................. ................................‬‬
‫ﭼﻨﺪ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﻗﺒﺮﭘﺮﺳﺘﺎن ‪٢٤ ....................... ................................‬‬
‫از ﺟﻤﻠﻪ وﺳﺎﺋﻞ ﺷﺮک ‪٣٠ ......................... ................................‬‬
‫ﻋﻮاﻣﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻤﺎن ﺿﺮﺑﻪ وارد ﻣﯽﺳﺎزد ‪٣٨ ... ................................‬‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻣﺨﺼﻮص اﻟﻠﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ اﺳﻼم را ﺑﺮای ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ و دﻻﯾﻞ‬

‫ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن را ﺑﺮ اﻟﻮھﯿﺖ و رﺑﻮﺑﯿﺖ ﺧﻮد ﺑﺮﭘﺎ ﻧﻤﻮد و ﺑﻪ ﺑﯿﺎن آن ﭘﺮداﺧﺖ‪ ...‬و‬
‫ﺗﻨﮫﺎ ﭘﺮوردﮔﺎر ﺗﻮ ﺑﺮای ھﺪاﯾﺖ و ﯾﺎری ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ‪ ...‬او ﮐﻪ ﻓﺮزﻧﺪی ﺑﺮ ﻧﮕﺮﻓﺖ و‬
‫در ﭘﺎدﺷﺎھﯽاش ﺷﺮﯾﮑﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪ ....‬و او را ﺗﮑﺒﯿﺮ ﮔﻮی‪...‬‬
‫ﻋﻄﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﺎز ﻣﯽدارد‪ ...‬ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽآورد و ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ...‬ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﯽدھﺪ‬
‫و ﺟﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ...‬و درﺑﺎرهی ﺣﮑﻤﺶ و ﮐﺎرھﺎﯾﺶ ﻣﻮرد ﭘﺮﺳﺶ ﻗﺮار‬
‫ﻧﻤﯽﮔﯿﺮد‪ ...‬در ﭘﺎدﺷﺎھﯽاش ﺷﺮﯾﮏ ﻧﺪارد و در ُﺣﮑﻤﺶ ﺑﯽھﻤﺘﺎ اﺳﺖ‪ ...‬ﻧﻪ‬
‫ھﻤﮑﺎری دارد و ﻧﻪ وزﯾﺮی‪ ...‬و ﻧﻪ ﺷﺒﯿﮫﯽ و ﻧﻪ ﻧﻈﯿﺮی‪...‬‬
‫ﺟﺒﺎران در ﺑﺮاﺑﺮ ﻋﺰت او ذﻟﯿﻠﻨﺪ و ﻧﻔﺲھﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ ھﯿﺒﺘﺶ ﺷﮑﺴﺘﻪ و‬
‫ﻗﻠﺐھﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻋﻈﻤﺘﺶ ﻓﺮوﺗﻦ‪...‬‬
‫ﭘﺲ ﮔﻮاھﯽ ﻣﯽدھﻢ ﮐﻪ ﻣﻌﺒﻮدی ﺑﻪ ﺣﻖ ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺰ اﻟﻠﻪ ﮐﻪ واﺣﺪ اﺳﺖ و‬
‫ﺑﯽھﻤﺘﺎ‪ ،‬و ﮔﻮاھﯽ ﻣﯽدھﻢ ﮐﻪ ﻣﺤﻤﺪ‪ ،‬ﺑﻨﺪه و ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ او و ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه و ﺧﻠﯿﻞ‬
‫اوﺳﺖ‪...‬‬
‫درود و ﺳﻼم ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ او ﺑﺎد‪ ...‬اﻣﺎ ﺑﻌﺪ‪...‬‬
‫ﭘﯿﺸﻢ آﻣﺪ‪ ...‬اﻧﺪوھﮕﯿﻦ و ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد‪ ...‬ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﺷﯿﺦ‪ ،‬از ﻏﺮﺑﺖ ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪم‪...‬‬
‫ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬اﻣﯿﺪوارم ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ زودی ﺗﻮ را ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻨﺖ و ﻧﺰد‬
‫ﺧﺎﻧﻮادهات ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ‪...‬‬
‫اﺷﮏھﺎﯾﺶ ﺳﺮازﯾﺮ ﺷﺪ‪ ...‬ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻪ ﺧﺪا ﺷﯿﺦ اﮔﺮ ﺑﺪاﻧﯽ ﭼﻘﺪر دﻟﻢ‬
‫ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﺗﻨﮓ ﺷﺪه و ﭼﻘﺪر دﻟﺸﺎن ﺑﺮام ﺗﻨﮓ اﺳﺖ‪ ...‬ﺷﯿﺦ ﺑﺎور ﻣﯽﮐﻨﯽ‬
‫ﻣﺎدرم ﺑﯿﺶ از ﭼﮫﺎرﺻﺪ ﻣﺎﯾﻞ ﻣﺴﺎﻓﺖ را ﻃﯽ ﮐﺮده ﺗﺎ ﻧﺰد ﺿﺮﯾﺢ ﺷﯿﺦ ﻓﻼن‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۲‬‬

‫دﻋﺎ ﮐﻨﺪ و از او ﺑﺨﻮاھﺪ ﻣﻦ را ﺑﻪ ﻧﺰدﺷﺎن ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ؟!! او آدم ﺧﯿﻠﯽ ﻣﺒﺎرﮐﯽ‬

‫اﺳﺖ‪ ...‬دﻋﺎ ﭘﯿﺶ او ﻗﺒﻮل ﻣﯽﺷﻮد‪ ...‬ﺳﺨﺘﯽھﺎ رااز ﺑﯿﻦ ﻣﯽﺑﺮد و دﻋﺎی ﻣﺮدم‬
‫را ﻣﯽﺷﻨﻮد‪ ...‬ﺣﺘﯽ ﺑﻌﺪ از ﻣﺮﮔﺶ!‬
‫ﯾﮑﯽ از ﻣﺸﺎﯾﺦ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫در ﻋﺮﻓﺎت ﺑﻮدم‪ ...‬ﻣﺮدم در ﺣﺎل دﻋﺎ و ﮔﺮﯾﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ...‬ﻟﺒﺎس اﺣﺮام ﺑﻪ ﺗﻦ‬
‫داﺷﺘﻨﺪ و دﺳﺘﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﻮی آن ﭘﺎدﺷﺎه داﻧﺎ ﺑﻪ دﻋﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪...‬‬
‫در اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ‪ ،‬و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ در ﺧﺸﻮع و ﺧﻀﻮع ﺑﻮدﯾﻢ‪ ...‬و از ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫ﻧﺰول رﺣﻤﺖ را ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﯿﻢ‪...‬‬
‫ﻧﺎﮔﮫﺎن ﺣﻮاﺳﻢ ﺑﻪ ﭘﯿﺮﻣﺮدی ﺟﻠﺐ ﺷﺪ‪ ...‬ﭘﯿﺮی ﮐﻪ اﺳﺘﺨﻮانھﺎﯾﺶ ﺳﺴﺖ‬
‫ﺷﺪه ﺑﻮد و ﺑﺪﻧﺶ رو ﺑﻪ ﺿﻌﻒ ﻧﮫﺎده و ﭘﺸﺘﺶ ﻗﻮز ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺑﻮد و داﺋﻢ ﺗﮑﺮار‬
‫ﻣﯽﮐﺮد‪» :‬ای ﺷﯿﺦ ﻓﻼن! از ﺗﻮ ﻣﯽﺧﻮاھﻢ ﺳﺨﺘﯽام را ﺑﺮﻃﺮف ﮐﻨﯽ‪ ...‬ﺑﺮاﯾﻢ‬
‫ﺷﻔﺎﻋﺖ ﮐﻦ و ﻣﺮا ﻣﻮرد رﺣﻤﺖ ﺧﻮد ﻗﺮارده!« و در ھﻤﯿﻦ ﺣﺎل ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﮐﺮد‬
‫و ﻣﯽﻧﺎﻟﯿﺪ‪...‬‬
‫ﺑﺮ اﻓﺮوﺧﺘﻪ ﺷﺪم و ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬از ﺧﺪا ﺑﺘﺮس! ﭼﻄﻮر ﻏﯿﺮ ﺧﺪا را ﺑﻪ ﮐﻤﮏ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاھﯽ؟! اﯾﻦ وﻟﯽ ﺧﻮد ﺑﻨﺪهای ﺑﯿﺶ ﻧﯿﺴﺖ‪ ...‬ﻧﻪ ﺻﺪاﯾﺖ را ﻣﯽﺷﻨﻮد و ﻧﻪ‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻮ را اﺟﺎﺑﺖ ﮐﻨﺪ‪ ...‬ﺗﻨﮫﺎ از ﺧﺪای ﺑﯽﺷﺮﯾﮏ ﮐﻤﮏ ﺑﺨﻮاه‪...‬‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮی ﻣﻦ ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬وﻟﻢ ﮐﻦ ﭘﯿﺮﻣﺮد! ﺗﻮ ﻧﻤﯽداﻧﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺷﯿﺦ‬
‫ﭼﻪ ﻣﻘﺎﻣﯽ ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ دارد! ﻣﻦ ﯾﻘﯿﻦ دارم ﮐﻪ ﻗﻄﺮهای از آﺳﻤﺎن ﻧﻤﯽرﯾﺰد و‬
‫داﻧﻪای از زﻣﯿﻦ ﻧﻤﯽروﯾﺪ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ اﺟﺎزهی اﯾﻦ ﺷﯿﺦ!‬
‫ﺳﺒﺤﺎن اﻟﻠﻪ! اﯾﻦھﺎ ﮐﺠﺎﯾﻨﺪ؟! ﮐﺠﺎﯾﻨﺪ اﯾﻨﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﻣﻮﻻی ﺧﻮد ﭘﻨﺎه‬
‫ﺑﺮدهاﻧﺪ‪ ...‬ﻧﯿﺎزھﺎی ﺧﻮد را از ﻣﺮدﮔﺎن ﻣﯽﺧﻮاھﻨﺪ و ﺣﺎﺟﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ‬
‫اﺳﺘﺨﻮانھﺎﯾﯽ ﭘﻮﺳﯿﺪه و ﺑﺪنھﺎﯾﯽ ﺑﯽﺣﺮﮐﺖ ﻋﺮﺿﻪ ﻣﯽدارﻧﺪ‪ ...‬ﭘﺲ ﺧﺪا در‬
‫دﻋﺎی اﯾﻨﺎن ﮐﺠﺎﺳﺖ؟! ﺧﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺖ ﺟﻨﯿﻦ را ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ و دﻋﺎی ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪان‬
‫را در درﯾﺎی ﻣﺘﻼﻃﻢ ﻣﯽﺷﻨﻮد‪...‬‬
 ‫‪۳‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫* * *‬
‫ﺟﮫﺎن ﭘﺮ ﺑﻮد از ﻣﺸﺮﮐﺎن‪ ...‬اﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﺑﺘﯽ را ﺑﻪ ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ و دﯾﮕﺮی از‬
‫ﻗﺒﺮی اﻣﯿﺪ ﯾﺎری داﺷﺖ‪...‬‬
‫در ﻣﯿﺎن آﻧﺎن ﺳﺮوری از ﺳﺮوران ﻋﺮب ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺎم ﻋﻤﺮو ﺑﻦ َﺟﻤﻮح‪...‬‬
‫او ﺑﺘﯽ داﺷﺖ ﺑﻪ ﻧﺎم َﻣﻨﺎف‪ ...‬ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﻣﯽﺟﺴﺖ و در ﺑﺮاﺑﺮش ﺑﻪ‬
‫ﺳﺠﺪه ﻣﯽرﻓﺖ‪...‬‬
‫ﺑﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﻮدش از ﭼﻮب ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد اﻣﺎ آن را از ﺧﺎﻧﻮاده و اﻣﻮاﻟﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ‬
‫دوﺳﺖ داﺷﺖ‪...‬‬
‫اﯾﻦ روش او ﺑﻮد‪ ،‬از زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ دﻧﯿﺎ را ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ ...‬ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻦ ‪۶۰‬‬
‫ﺳﺎﻟﮕﯽ رﺳﯿﺪ‪...‬‬
‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج در ﻣﮑﻪ ﻣﺒﻌﻮث ﮔﺮدﯾﺪ و ﻣﺼﻌﺐ ﺑﻦ ُﻋﻤﯿﺮس را ﺑﻪ‬
‫ﻋﻨﻮان دﻋﻮﺗﮕﺮ و ﻣﻌﻠﻢ ﺑﻪ ﻧﺰد اھﻞ ﻣﺪﯾﻨﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎد‪ ،‬ﻓﺮزﻧﺪان ﻋﻤﺮو ﺑﻦ ﺟﻤﻮح ـ‬
‫ﺑﯽآﻧﮑﻪ ﺑﺪاﻧﺪ ـ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺷﺪﻧﺪ‪...‬‬
‫ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ای ﭘﺪر‪ ،‬ﻣﺮدم ﭘﯿﺮو او ﺷﺪهاﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻈﺮ ﺗﻮ ﭼﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﭘﯿﺮو او‬
‫ﺷﻮﯾﻢ؟ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﻨﯿﻦ ﻧﻤﯽﮐﻨﻢ ﺗﺎ آﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﻣﻨﺎف ﻣﺸﻮرت ﮐﻨﻢ!!‬
‫ﺳﭙﺲ ﻋﻤﺮو ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺑﻪ ﻧﺰد ﻣﻨﺎف رﻓﺖ و در ﺑﺮاﺑﺮ او اﯾﺴﺘﺎد و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ای ﻣﻨﺎف‪ ...‬از داﺳﺘﺎن اﯾﻦ ﺷﺨﺺ آ ﮔﺎه ﺷﺪی‪ ...‬او ﻣﺎ را از ﻋﺒﺎدت ﺗﻮ ﻧﮫﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ...‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﺸﻮرت ﺑﺪه ای ﻣﻨﺎف!‬
‫اﻣﺎ ﺑﺖ ﺑﻪ او ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺪاد‪ ...‬ﺑﺎز ﺳﺨﻨﺶ را ﺗﮑﺮار ﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎز ﭘﺎﺳﺨﯽ‬
‫ﻧﺸﻨﯿﺪ‪...‬‬
‫آﻧﮕﺎه ﻋﻤﺮو ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺷﺎﯾﺪ ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﺷﺪهای‪ ...‬ﭼﻨﺪ روز ﺳﺨﻨﯽ ﻧﻤﯽﮔﻮﯾﻢ ﺗﺎ‬
‫آﻧﮕﻪ ﺧﺸﻤﺖ ﻓﺮو ﻧﺸﯿﻨﺪ‪...‬‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۴‬‬

‫ﺳﭙﺲ او را رھﺎ ﮐﺮد و ﺑﯿﺮون رﻓﺖ‪ ...‬ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺷﺐ ﻓﺮا رﺳﯿﺪ‪،‬‬

‫ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﻣﻨﺎف رﻓﺘﻨﺪ و او را ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ و در ﭼﺎھﯽ ﮐﻪ ﺣﺎوی‬
‫ﻧﺠﺎﺳﺖ و ﻣﺮدار ﺑﻮد اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ‪...‬‬
‫ھﻨﮕﺎم ﺻﺒﺤﮕﺎه‪ ،‬ﻣﻨﺎف ﺑﺮ ﺑﺖ ﺧﻮد وارد ﺷﺪ اﻣﺎ او را ﻧﯿﺎﻓﺖ‪...‬‬
‫ﭘﺲ ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﻓﺮﯾﺎد زد‪ :‬وای ﺑﺮ ﺷﻤﺎ! ﭼﻪ ﮐﺴﯽ اﻣﺸﺐ ﺑﻪ ﺧﺪای ﻣﺎ‬
‫ﺗﻌﺪی ﻧﻤﻮده؟ اﻣﺎ ﺧﺎﻧﻮادهاش ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪﻧﺪ و ﭘﺎﺳﺦ ﻧﺪادﻧﺪ‪...‬‬
‫ﻋﻤﺮو ﺗﺮﺳﯿﺪ و ﻣﻀﻄﺮب ﺷﺪ و در ﺟﺴﺘﺠﻮی ﻣﻨﺎف ﺑﯿﺮون رﻓﺖ‪ ...‬اﻣﺎ آن را‬
‫ﺳﺮﻧﮕﻮن در ﭼﺎه ﯾﺎﻓﺖ! او را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺧﻮﺷﺒﻮ ﮐﺮد و ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﮔﺬاﺷﺖ‪ ...‬و‬
‫ﺧﻄﺎب ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ‪ :‬ای ﻣﻨﺎف‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ اﮔﺮ ﺑﺪاﻧﻢ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﭼﻨﯿﻦ‬
‫ﮐﺮده ﺑﯿﭽﺎرهاش ﻣﯽﮐﻨﻢ!‬
‫ﺷﺐ دوم ﺑﺎز ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ﺑﻪ ﻧﺰد ﺑﺖ رﻓﺘﻨﺪ‪ ،‬آن را ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ و در ھﻤﺎن‬
‫ﺣﻔﺮهی ﮔﻨﺪﯾﺪه اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ‪...‬‬
‫ﺻﺒﺢ ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﻪ ﻧﺰد ﺑﺖ ﺧﻮد رﻓﺖ اﻣﺎ آن را ﺳﺮ ﺟﺎﯾﺶ ﻧﯿﺎﻓﺖ‪...‬‬
‫ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﺷﺪ و ﺗﮫﺪﯾﺪ ﮐﺮد‪ ...‬ﺳﭙﺲ ﺑﺖ را از ﺣﻔﺮه ﺑﯿﺮون آورد و ﺷﺴﺖ‬
‫و ﺧﻮﺷﺒﻮ ﮐﺮد‪...‬‬
‫ﭘﺴﺮان او ھﺮ ﺷﺐ ھﻤﯿﻦ ﮐﺎر را ﺑﺎ آن ﺑﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و او ﻧﯿﺰ ھﺮ ﺻﺒﺢ آن را‬
‫از ﭼﺎﻟﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽآورد‪ ...‬وﻗﺘﯽ از اﯾﻦ ﮐﺎر ھﺮ روزه ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪ ﻗﺒﻞ از ﺧﻮاب‬
‫ﺑﻪ ﻧﺰد ﺑﺘﺶ رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬وای ﺑﺮ ﺗﻮ ای ﻣﻨﺎف! ﺣﺘﯽ ﺑﺰ ھﻢ از ﺧﻮدش دﻓﺎع‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ!« ﺳﭙﺲ در ﮔﺮدن ﺑﺖ ﺷﻤﺸﯿﺮی آوﯾﺨﺖ و ﮔﻔﺖ‪» :‬از ﺧﻮدت دﻓﺎع‬
‫ﮐﻦ!«‬
‫ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺷﺐ ﮐﻪ ﺳﺮ رﺳﯿﺪ‪ ،‬ﺟﻮاﻧﺎن ﺑﺖ را ﺑﺮداﺷﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﺳﮕﯽ ﻣﺮده ﺑﺴﺘﻨﺪ‬
‫و در ﭼﺎھﯽ ﭘﺮ از زﺑﺎﻟﻪ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ‪...‬‬
‫ﺻﺒﺢ ھﻨﮕﺎم‪ ،‬ﭘﯿﺮﻣﺮد ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮی ﻣﻨﺎف ﺑﺮآﻣﺪ اﻣﺎ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ او را در آن‬
‫ﺣﺎل دﯾﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
 ‫‪۵‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫ﭼﻪ ﭘﺮوردﮔﺎری اﺳﺖ ﮐﻪ روﺑﺎهھﺎ ﺑﺮ ﺳﺮش ادرار ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؟‬

‫ﺑﯿﭽﺎره اﺳﺖ آﻧﮑﻪ روﺑﺎهھﺎ ﺑﺮ او ﻣﯽﺷﺎﺷﻨﺪ!‬
‫ﺳﭙﺲ وارد دﯾﻦ ﺧﺪا ﺷﺪ و در ھﻤﻪی ﻋﺮﺻﻪھﺎی دﯾﻦ از ﺻﺎﻟﺤﺎن ﭘﯿﺸﯽ‬
‫ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ‪...‬‬
‫ﺑﻪ داﺳﺘﺎن او ﻧﮕﺎھﯽ ﺑﻨﺪاز‪ ،‬آن ھﻨﮕﺎم ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﻗﺼﺪ ﺧﺮوج ﺑﻪ ﺳﻮی‬
‫ﺑﺪر را داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﮐﮫﻮﻟﺖ ﺳﻦ و ﻟﻨﮕﯽ ﭘﺎﯾﺶ او را از رﻓﺘﻦ ﺑﺎز‬
‫داﺷﺘﻨﺪ‪...‬‬
‫ﺗﺎ آﻧﮑﻪ در ﻏﺰوهی اﺣﺪ‪ ،‬ﻋﻤﺮو ﻗﺼﺪ ﺟﮫﺎد ﻧﻤﻮد‪ ...‬اﻣﺎ ﺑﺎز او را از رﻓﺘﻦ ﻣﻨﻊ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺲ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ اﺷﮏ ﻣﯽرﯾﺨﺖ ﺑﻪ ﻧﺰد رﺳﻮل ﺧﺪا ج رﻓﺖ و ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫»ای رﺳﻮل ﺧﺪاوﻧﺪ! ﻓﺮزﻧﺪاﻧﻢ ﻣﯽﺧﻮاھﻨﺪ ﻣﺮا از ھﻤﺮاھﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ در ﺟﮫﺎد ﺑﺎز‬
‫دارﻧﺪ«‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﺗﻮ را ﻣﻌﺬور داﺷﺘﻪ اﺳﺖ«‬
‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ای ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا! ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ اﻣﯿﺪ دارم ﺑﺎ ھﻤﯿﻦ ﭘﺎی ﻟﻨﮕﻢ در‬
‫ﺑﮫﺸﺖ ﭘﺎی ﮔﺬارم!«‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ج ﺑﻪ او اﺟﺎزهی ﺷﺮﮐﺖ در ﺟﮫﺎد داد‪ ...‬ﭘﺲ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻣﯿﺪان ﻧﺒﺮد رﺳﯿﺪﻧﺪ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺟﺎن ارﺗﺶ ﺗﺎرﯾﮑﯽ اﻓﺘﺎد و ﺑﺎ ﺑﺖ‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ ﺗﺎ آﻧﮑﻪ ﺷﻤﺸﯿﺮھﺎ او را از ھﺮ ﺳﻮ در ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و ﺑﻪ‬
‫ﺷﮫﺎدت رﺳﯿﺪ‪...‬‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج او را ]در اﺣﺪ[ دﻓﻦ ﻧﻤﻮد‪...‬‬
‫ﭘﺲ از ‪ ۴۶‬ﺳﺎل ﺳﯿﻠﯽ ﺷﺪﯾﺪ ﺑﺮ ﻣﻘﺒﺮهی ﺷﮫﺪای اﺣﺪ ﺟﺎری ﺷﺪ و ﻗﺒﺮھﺎ‬
‫ﺑﻪ زﯾﺮ آب رﻓﺘﻨﺪ‪...‬‬
‫ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺑﻪ ﺳﺮﻋﺖ ﺷﺮوع ﺑﻪ اﻧﺘﻘﺎل اﺟﺴﺎد ﺷﮫﺪا ﻧﻤﻮدﻧﺪ‪ ...‬ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻗﺒﺮ ﻋﻤﺮو ﺑﻦ ﺟﻤﻮح را ﮔﺸﻮدﻧﺪ ﻧﺎﮔﮫﺎن او را در ﺣﺎﻟﯽ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ در‬
‫ﺧﻮاب اﺳﺖ‪ ...‬زﻣﯿﻦ ﭼﯿﺰی از ﺑﺪﻧﺶ را ﻧﭙﻮﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮد‪...‬‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۶‬‬

‫ﺑﺒﯿﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺣﻖ ﺑﺮاﯾﺶ آﺷﮑﺎر ﺷﺪ و ﺑﻪ آن ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ‬

‫ﻧﯿﺰ ﻋﺎﻗﺒﺖ او را ﺑﻪ ﺧﯿﺮ ﻧﻤﻮد؟‬
‫ﯾﺎ اﺻﻼ ﺑﺒﯿﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﮐﺮاﻣﺖ او را در دﻧﯿﺎ ـ ﭘﯿﺶ از آﺧﺮت ﺑﺮای‬
‫دﯾﮕﺮان آﺷﮑﺎر ﻧﻤﻮد؟ ﭼﺮا ﮐﻪ ﻻ إﻟﻪ إﻻ اﻟﻠﻪ را در زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد ﻣﺤﻘﻖ ﺳﺎﺧﺘﻪ‬
‫ﺑﻮد‪...‬‬
‫اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﮐﻪ آﺳﻤﺎنھﺎ و زﻣﯿﻦ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ آن آﻓﺮﯾﺪه ﺷﺪﻧﺪ و ﺧﺪاوﻧﺪ ھﻤﻪی‬
‫ﻣﺨﻠﻮﻗﺎت را ﺑﺮ آن ﺳﺮﺷﺘﻪ و ﺳﺒﺐ ورود ﺑﻪ ﺑﮫﺸﺖ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﮫﺸﺖ و آﺗﺶ ﺑﺮای ھﻤﯿﻦ ﺟﻤﻠﻪ آﻓﺮﯾﺪه ﺷﺪهاﻧﺪ و ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ھﻤﯿﻦ‬
‫ﮐﻠﻤﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻣﻦ و ﮐﺎﻓﺮ‪ ،‬و ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر و ﺑﺪﮐﺎر ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺷﺪﻧﺪ‪...‬‬
‫ﮔﺎمھﺎی ﺑﻨﺪﮔﺎن از ﺟﺎی ﺧﻮد ﺗﮑﺎن ﻧﺨﻮاھﺪ ﺧﻮرد ﻣﮕﺮ آﻧﮑﻪ از دو ﭼﯿﺰ‬
‫ﭘﺮﺳﯿﺪه ﺷﻮﻧﺪ‪» :‬ﭼﻪ ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯿﺪﯾﺪ؟ و در ﭘﺎﺳﺦ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان ﭼﻪ ﮔﻔﺘﯿﺪ؟«‬
‫* * *‬

‫ﮐﺸﺘﯽ ﻧﺠﺎت‬

‫ﭼﻪ ﺑﺴﯿﺎرﻧﺪ اﻧﺴﺎنھﺎﯾﯽ ﮐﻪ ھﻤﺮاه ھﻼک ﺷﺪﮔﺎن ﻧﺎﺑﻮد ﺷﺪﻧﺪ و ﺗﺎ روز‬

‫ﻗﯿﺎﻣﺖ ﻣﺴﺘﺤﻖ ﻧﻔﺮﯾﻦ ﮔﺮدﯾﺪﻧﺪ‪ ...‬ﺗﻨﮫﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﺒﺐ ﮐﻪ ﺗﻮﺣﯿﺪ را ﻣﺤﻘﻖ‬
‫ﻧﺴﺎﺧﺘﻨﺪ‪...‬‬
‫ﭼﺮا ﮐﻪ اﻟﻠﻪ‪ ،‬ﭘﺮوردﮔﺎر ﯾﮕﺎﻧﻪ اﺳﺖ‪ ...‬ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺣﻘﯿﻘﯽ ﺟﺰ ﺑﺮ او ﺗﻮﮐﻞ‬
‫ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺟﺰ ﺑﻪ او راﻏﺐ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ‪ ...‬و ﺟﺰ ﺑﻪ ﻧﺎم او ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻧﻤﯽﺧﻮرﻧﺪ و ﺟﺰ‬
‫ﺑﺮای او ﻧﺬر ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ‪...‬‬
‫اﯾﻦ اﺳﺖ ﻣﺤﻘﻖ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺷﮫﺎدت ﻻ إﻟﻪ إﻻ اﻟﻠﻪ‪ ...‬و ﺑﺮای ھﻤﯿﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ آﺗﺶ را ﺑﺮ اھﻞ ﮐﻠﻤﻪی »ﻻ إﻟﻪ إﻻ اﻟﻠﻪ« ﺣﺮام ﺳﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪...‬‬
 ‫‪۷‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫ُﻣﻌﺎذس ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج راه ﻣﯽرﻓﺖ‪ ...‬ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ﻧﺎﮔﮫﺎن ﺑﻪ او روی‬

‫ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ای ُﻣﻌﺎذ‪ ...‬آﯾﺎ ﻣﯽداﻧﯽ ﺣﻖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎن ﭼﯿﺴﺖ؟ و ﺣﻖ‬
‫ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺑﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﯿﺴﺖ؟«‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﺪا و ﭘﯿﺎﻣﺒﺮش آ ﮔﺎهﺗﺮﻧﺪ‪...‬‬
‫ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﺣﻖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎن اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﮫﺎ او را ﻋﺒﺎدت ﮐﻨﻨﺪ و‬
‫ﭼﯿﺰی را ﺑﺎ او ﺷﺮﯾﮏ ﻧﮕﺮداﻧﻨﺪ‪ ،‬و ﺣﻖ ﺑﻨﺪﮔﺎن ﺑﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺶ ﺷﺮﯾﮏ ﻧﯿﺎوردهاﻧﺪ ﻋﺬاب ﻧﺪھﺪ«‪.‬‬
‫در ﺣﺪﯾﺚ دﯾﮕﺮی آﻣﺪه ﮐﻪ ُﻣﻌﺎذس از رﺳﻮل ﺧﺪا ج ﭘﺮﺳﯿﺪ ﮐﻪ‪ :‬ای رﺳﻮل‬
‫ﺧﺪا‪ ...‬ﮐﺪام ﮔﻨﺎه ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ؟‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ج ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮای ﺧﺪاوﻧﺪ ھﻤﺘﺎﯾﯽ ﻗﺮار دھﯽ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ‬
‫او ﺗﻮ را آﻓﺮﯾﺪه«‪...‬‬
‫آری‪ ...‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮای ھﻤﯿﻦ ﺗﻮﺣﯿﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان را ﻓﺮﺳﺘﺎده اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫ۡ ُ ُ ْ َّ َ َ ۡ َ ُ ْ َّ ُ َ‬ ‫َ‬ ‫ً‬ ‫ُ‬ ‫ُّ‬ ‫َََ ۡ َََۡ‬
‫ٱل�ٰغوتۖ﴾‬ ‫� أ َّمةٖ َّر ُسو� أ ِن ٱ�بدوا ٱ� وٱجتنِبوا‬
‫﴿ولقد �عثنا ِ� ِ‬
‫]اﻟﻨﺤﻞ‪[۳۶ :‬‬
‫»و ﺑﯽﺷﮏ در ﻣﯿﺎن ھﺮ اﻣﺘﯽ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮی ﻓﺮﺳﺘﺎدﯾﻢ ﮐﻪ ﺗﻨﮫﺎ اﻟﻠﻪ را ﻋﺒﺎدت ﮐﻨﯿﺪ و‬
‫از ﻃﺎﻏﻮت دوری ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ«‬
‫ﻃﺎﻏﻮت ھﺮ ﭼﯿﺰی اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ اﻟﻠﻪ ﭘﺮﺳﺘﯿﺪه ﺷﻮد‪ ...‬ﺑﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﻗﺒﺮ‪...‬‬
‫ﺗﻮﺣﯿﺪ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ وﻇﯿﻔﻪی ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺎنﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل‬
‫ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫ٗ‬ ‫�ٔ ۡل َم ۡن أ ۡر َس ۡل َنا مِن َ� ۡبل َِك مِن ُّر ُسل َِنا ٓ أ َج َع ۡل َنا مِن ُدون َّ‬
‫ٱلر� َءال َِهة‬ ‫﴿ َو ۡ َ‬
‫ِ‬
‫َُُۡ َ‬
‫�عبدون‪] ﴾٤٥‬اﻟﺰﺧﺮف‪[۴۵ :‬‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۸‬‬

‫»و از ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان ﻣﺎ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از ﺗﻮ ﻓﺮﺳﺘﺎدﯾﻢ ﺑﭙﺮس‪ :‬آﯾﺎ ﺑﻪ ﺟﺰ ]ﭘﺮوردﮔﺎر[ رﺣﻤﺎن‪،‬‬

‫ﺧﺪاﯾﺎن دﯾﮕﺮی را ﻗﺮار دادﯾﻢ ﮐﻪ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺷﻮﻧﺪ؟«‬
‫ﭘﺬﯾﺮش ھﻤﻪی اﻋﻤﺎل ﻧﯿﮏ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺗﻮﺣﯿﺪ اﺳﺖ؛ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل‬
‫ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫َ َ ۡ َ ۡ َ ُ ْ َ َ َ َ ۡ ُ َّ َ ُ ْ َ ۡ ُ َ‬
‫�بِط �نهم ما �نوا �ع َملون‪] ﴾٨٨‬اﻷﻧﻌﺎم‪[۸۸ :‬‬ ‫﴿ولو أ��وا‬
‫»و اﮔﺮ ]در ﺣﻖ ﺧﺪاوﻧﺪ[ ﺷﺮک ﻣﯽآوردﻧﺪ ﻗﻄﻌﺎ ﮐﺎرھﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدادﻧﺪ ]از‬
‫ارزش[ ﺳﺎﻗﻂ ﻣﯽﺷﺪ«‬
‫ھﺮ ﮐﻪ ﺗﻮﺣﯿﺪ را ﻣﺤﻘﻖ ﺳﺎزد ﻧﺠﺎت ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎنﮐﻪ در ﺣﺪﯾﺜﯽ ﻗﺪﺳﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺗﺮﻣﺬی ﺗﺨﺮﯾﺞ ﻧﻤﻮده آﻣﺪه ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪» :‬ای ﻓﺮزﻧﺪ آدم‪،‬‬
‫اﮔﺮ ﺑﺎ ﮔﻨﺎھﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺰدﯾﮑﯽ زﻣﯿﻦ ﺑﻪ ﻧﺰد ﻣﻦ آﯾﯽ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﭼﯿﺰی را ﺑﺎ ﻣﻦ‬
‫ﺷﺮﯾﮏ ﻗﺮار ﻧﺪاده ﺑﺎﺷﯽ ﺑﺎ ﻣﻐﻔﺮﺗﯽ ﺑﻪ ﻧﺰدﯾﮑﯽ زﻣﯿﻦ ﺑﻪ ﻧﺰد ﺗﻮ ﺧﻮاھﻢ آﻣﺪ‪«...‬‬
‫و ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻋﻈﻤﺖ اﻣﺮ ﺗﻮﺣﯿﺪ‪ ،‬اﻧﺒﯿﺎء از ﻓﻘﺪان آن ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪﻧﺪ‪...‬‬
‫ﭘﺪر ﻣﻮﺣﺪان و وﯾﺮاﻧﮕﺮ ﺑﺖھﺎ و ﺑﺎﻧﯽ ﺑﯿﺖ اﻟﺤﺮام‪ ،‬اﺑﺮاھﯿﻢ÷ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻪ‬
‫درﮔﺎه آن ﭘﺎدﺷﺎه داﻧﺎ دﻋﺎ و ﺗﻀﺮع ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ‪:‬‬
‫ٱج ُن ۡب� َو َ� َّ َ َّ ۡ ُ َ ۡ َ ۡ َ َ‬
‫� أن �عبد ٱ�صنام‪] ﴾٣٥‬إﺑﺮاﻫﯿﻢ‪[۳۵ :‬‬
‫﴿ َو ۡ‬
‫ِ‬ ‫ِ‬
‫»و ﻣﻦ و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﻢ را از ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺑﺖھﺎ دور ﮔﺮدان«‬
‫ﭘﺲ از اﺑﺮاھﯿﻢ‪ ،‬دﯾﮕﺮ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺧﻮد را از اﯾﻦ ﺑﻼ در اﻣﺎن ﻣﯽداﻧﺪ؟‬
‫* * *‬

‫آﻏﺎز اﻧﺤﺮاف‬

‫ﺷﺮک ﺑﺮای ﺑﺎر ﻧﺨﺴﺖ در ﻣﯿﺎن ﻗﻮم ﻧﻮح رخ داد‪...‬‬

‫ﺳﭙﺲ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﻮح را ﺑﻪ رﺳﺎﻟﺖ ﻣﺒﻌﻮث ﺳﺎﺧﺖ‪ ...‬او آﻧﺎن را از ﺷﺮک ﺑﺎز‬
‫داﺷﺖ و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ از وی اﻃﺎﻋﺖ ﻧﻤﻮدﻧﺪ و ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﻪ ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ ﻋﺒﺎدت‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺠﺎت ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ‪...‬‬
 ‫‪۹‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫اﻣﺎ آﻧﺎﻧﮑﻪ ﺑﺮ ﺷﺮک ﺧﻮد ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ آنھﺎ را ﺑﺎ ﻃﻮﻓﺎن ﻧﺎﺑﻮد‬
‫ﺳﺎﺧﺖ‪...‬‬
‫ﻣﺮدم ﭘﺲ از ﻧﻮح ﺗﺎ ﻣﺪت زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﺗﻮﺣﯿﺪ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺳﭙﺲ اﺑﻠﯿﺲ ﺑﺎر‬
‫دﯾﮕﺮ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻓﺎﺳﺪ ﻧﻤﻮدن ﻋﻘﺎﯾﺪ و ﻧﺸﺮ ﺷﺮک ﻣﯿﺎن ﺑﻨﺪﮔﺎن ﻧﻤﻮد‪ ...‬ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫ﻧﯿﺰ ھﻤﭽﻨﺎن ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان را ـ ﮐﻪ ﺑﺸﺎرت دھﻨﺪه و ھﺸﺪارﮔﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ـ ﺑﻪ ﺳﻮی‬
‫ﻣﺮدم ﻓﺮﺳﺘﺎد‪...‬‬
‫آﻧﮕﺎه ﺧﺎﺗﻢ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان ج را ﻣﺒﻌﻮث ﻧﻤﻮد و اﻣﺖ اﺳﻼم ﺑﻪ ﺗﻮﺣﯿﺪ ﮔﺮاﯾﯿﺪﻧﺪ‪...‬‬
‫ﺗﺎ آﻧﮑﻪ ﺷﺮک از راه ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ اوﻟﯿﺎء و ﺻﺎﻟﺤﺎن ﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﯿﺎن اﻣﺖ‬
‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ‪...‬‬
‫ﺑﻨﺎھﺎ ﺑﺮ ﻗﺒﺮھﺎﯾﺸﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ و ﺑﻪ آﺳﺘﺎن آﻧﺎن دﻋﺎ ﮐﺮدﻧﺪ و ﻧﺬر ﻧﻤﻮدﻧﺪ‪،‬‬
‫و اﯾﻦ ﺷﺮک را »ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﺻﺎﻟﺤﺎن« ﻧﺎم ﻧﮫﺎدﻧﺪ و ادﻋﺎ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ‬
‫اﯾﻦ ﻗﺒﻮر‪ ،‬آﻧﺎن را ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽﺳﺎزد‪...‬‬
‫اﻣﺎ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺣﺠﺖ‪ ،‬دﻗﯿﻘﺎ اﺳﺘﺪﻻﻟﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﺸﺮﮐﺎن‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﻣﯽآوردﻧﺪ‪ ،‬آﻧﺠﺎ ﮐﻪ درﺑﺎرهی ﺑﺖھﺎﯾﺸﺎن ﮔﻔﺘﻨﺪ‪:‬‬
‫َ َ ۡ ُ ُ ُ ۡ َّ ُ َ ّ ُ َ ٓ َ َّ ۡ‬
‫ٱ�ِ ُزل َ ٰٓ‬
‫�﴾ ]اﻟﺰﻣﺮ‪[۳ :‬‬ ‫﴿ما �عبدهم إِ� ِ�ق ِر�ونا إِ�‬
‫»آﻧﺎن را ﻧﻤﯽﭘﺮﺳﺘﯿﻢ ﻣﮕﺮ آﻧﮑﻪ ھﺮ ﭼﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺎ را ﺑﻪ اﻟﻠﻪ ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ ﺳﺎزﻧﺪ«‬
‫آری‪ ،‬اﺑﻮﺟﮫﻞ و اﺑﻮﻟﮫﺐ ﺑﺮ اﯾﻦ اﻋﺘﻘﺎد ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ »اﻟﻠﻪ« ﺧﺪای ﺑﺰرﮔﺘﺮ‬
‫اﺳﺖ‪ ...‬اﻣﺎ ھﻤﺮاه ﺑﺎ او ﺧﺪاﯾﺎن دﯾﮕﺮ را ﻧﯿﺰ ﺷﺮﯾﮏ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﮔﻤﺎن ﮐﻪ‬
‫اﯾﻦ ﺧﺪاﯾﺎن ﺑﺎﻋﺚ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺧﺪای ﺑﺰرﮔﻨﺪ و ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﻧﺰد او ﺷﻔﺎﻋﺖ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪...‬‬
‫* * *‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۱۰‬‬

‫ﯾﮏ داﺳﺘﺎن‬

‫ﺑﯿﮫﻘﯽ و دﯾﮕﺮان رواﯾﺖ ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ ،‬ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ دﻋﻮت ﺧﻮد را در‬

‫ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم آﺷﮑﺎر ﺳﺎﺧﺖ‪ ،‬ﮐﻔﺎر ﻗﺮﯾﺶ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﻣﺮدم را از او ﻣﺘﻨﻔﺮ‬
‫ﺳﺎزﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬او ﺳﺎﺣﺮ اﺳﺖ‪ ...‬او ﮐﺎھﻦ اﺳﺖ‪ ...‬او دﯾﻮاﻧﻪ اﺳﺖ‪...‬‬
‫اﻣﺎ دﯾﺪﻧﺪ ﭘﯿﺮوان او ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﮐﻢ ﻧﻤﯽﺷﻮﻧﺪ‪...‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ھﻢرای ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ او را ﺑﺎ ﻣﺎل دﻧﯿﺎ ﻓﺮﯾﺐ دھﻨﺪ‪...‬‬
‫ﭘﺲ ﺣﺼﯿﻦ ﺑﻦ ﻣﻨﺬر ﺧﺰاﻋﯽ را ﮐﻪ از ﺑﺰرﮔﺎﻧﺸﺎن ﺑﻮد ﺑﻪ ﻧﺰد او ﻓﺮﺳﺘﺎدﻧﺪ‪...‬‬
‫ھﻨﮕﺎم ﮐﻪ ﺣﺼﯿﻦ ﺑﺮ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج وارد ﺷﺪ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ‪ :‬ای ﻣﺤﻤﺪ! ﺟﻤﻊ ﻣﺎ را‬
‫ﭘﺮاﮐﻨﺪه ﺳﺎﺧﺘﯽ و وﺣﺪت ﻣﺎ را از ﺑﯿﻦ ﺑﺮدی‪ ...‬ﺣﺎل اﮔﺮ ﻣﺎل ﻣﯽﺧﻮاھﯽ ﺑﻪ ﺗﻮ‬
‫ﺧﻮاھﯿﻢ داد‪ ،‬و اﮔﺮ زﻧﯽ را ﻣﯽﺧﻮاھﯽ ﺑﻪ ازدواﺟﺖ در ﺧﻮاھﯿﻢ آورد‪ ،‬و اﮔﺮ‬
‫ﭘﺎدﺷﺎھﯽ ﻣﯽﺧﻮاھﯽ ﺗﻮ را ﺑﻪ ﭘﺎدﺷﺎھﯽ ﻣﯽرﺳﺎﻧﯿﻢ‪ ...‬و ھﻤﭽﻨﺎن ﺑﻪ ﺗﻄﻤﯿﻊ‬
‫ﺧﻮد اداﻣﻪ داد و رﺳﻮل ﺧﺪا ج در اﯾﻦ ﺣﺎل ﺳﺎﮐﺖ ﺑﻮد و ﭼﯿﺰی ﻧﻤﯽﮔﻔﺖ‪...‬‬
‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺳﺨﻨﺶ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯿﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺣﺮﻓﺖ ﺗﻤﺎم‬
‫ﺷﺪ ای اﺑﺎ ﻋﻤﺮان؟«‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬آری‪...‬‬
‫ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭘﺲ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻮاﻻت ﻣﻦ ﭘﺎﺳﺦ ده‪ :‬ای اﺑﺎﻋﻤﺮان ﺗﻮ ﭼﻨﺪ ﺧﺪا را‬
‫ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯽ؟«‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ھﻔﺖ ﺧﺪا؛ ﺷﺶ ﺗﺎ در زﻣﯿﻦ و ﯾﮑﯽ در آﺳﻤﺎن!!‬
‫ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﺣﺎل اﮔﺮ ﻣﺎﻟﺖ را از دﺳﺖ دادی ﮐﺪام ﯾﮏ را ﺑﻪ دﻋﺎ ﻣﯽﺧﻮاﻧﯽ؟«‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬آن را ﮐﻪ در آﺳﻤﺎن اﺳﺖ‪...‬‬
‫ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬اﮔﺮ ﺑﺎران ﻧﺒﺎرﯾﺪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ را ﻣﯽﺧﻮاﻧﯽ؟«‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬آن را ﮐﻪ در آﺳﻤﺎن اﺳﺖ‪...‬‬
‫ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬اﮔﺮ ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺖ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺷﺪﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ را ﺑﻪ دﻋﺎ ﻣﯽﺧﻮاﻧﯽ؟«‬
 ‫‪۱۱‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫ﮔﻔﺖ‪ :‬آن را ﮐﻪ در آﺳﻤﺎن اﺳﺖ‪...‬‬

‫ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﺣﺎل آﯾﺎ او ﺑﻪ ﺗﻨﮫﺎﯾﯽ دﻋﺎی ﺗﻮ را ﻣﺴﺘﺠﺎب ﻣﯽﮐﻨﺪ ﯾﺎ ھﻤﻪی‬
‫ﺧﺪاﯾﺎن ﺑﺎ ھﻤﺪﯾﮕﺮ؟«‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﻪ؛ ﺗﻨﮫﺎ او دﻋﺎﯾﻢ را ﻣﺴﺘﺠﺎب ﻣﯽﮐﻨﺪ‪...‬‬
‫آﻧﮕﺎه ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﺗﻨﮫﺎ او دﻋﺎﯾﺖ را اﺳﺘﺠﺎﺑﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬و ﺗﻨﮫﺎ او ﺗﻮ را‬
‫ﻧﻌﻤﺖ ﻣﯽدھﺪ‪ ،‬و ھﻤﻪ را ﺑﺎ ھﻢ ﺷﮑﺮ ﻣﯽﮔﻮﯾﯽ؟ ﯾﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﻣﯽﺗﺮﺳﯽ آنھﺎ ﺑﻪ ﺿﺮر‬
‫ﺗﻮ ﺑﺮ او ﻏﻠﺒﻪ ﮐﻨﻨﺪ؟«‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﻪ؛ ﯾﺎرای ﺷﮑﺴﺖ او را ﻧﺪارﻧﺪ‪...‬‬
‫رﺳﻮل اﻟﻠﻪ ج ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ای ﺣﺼﯿﻦ‪ ...‬اﺳﻼم ﺑﯿﺎور ﺗﺎ ﺳﺨﻨﺎﻧﯽ را ﺑﻪ ﺗﻮ ﯾﺎد‬
‫دھﻢ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎ آن ﺑﻪ ﺗﻮ ﺳﻮد رﺳﺎﻧﺪ«‬
‫ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ او اﺳﻼم آورد و ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج دﻋﺎﯾﯽ را ﺑﻪ او ﯾﺎد داد‪...‬‬
‫ھﻤﭽﻨﯿﻦ در ﺻﺤﯿﺤﯿﻦ و دﯾﮕﺮ ﮐﺘﺐ ﺑﻪ ﻧﻘﻞ از اﺑﻮھﺮﯾﺮهس آﻣﺪه ﮐﻪ‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮج ﺳﻮاراﻧﯽ را ﺑﻪ ﺳﻮی ﻧﺠﺪ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﺗﺎ اوﺿﺎع دور و ﺑﺮ ﻣﺪﯾﻨﻪ را ﺗﺤﺖ‬
‫ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ‪...‬‬
‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ آﻧﺎن ﺳﻮار ﺑﺮ اﺳﺒﺎن ﺧﻮد در ﺣﺎل ﮔﺸﺖ زﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﺮدی را‬
‫دﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﻼح ﺑﺮ ﮔﺮدن داﺷﺖ و اﺣﺮام ﭘﻮﺷﯿﺪه ﺑﻮد و ﭼﻨﯿﻦ ﻟﺒﯿﮏ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫»ﻟﺒﯿﮏ ﺧﺪاﯾﺎ‪ ،‬ﻟﺒﯿﮏ! ﻟﺒﯿﮏ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺷﺮﯾﮑﯽ ﻧﺪاری‪ ،‬ﻣﮕﺮ ﺷﺮﯾﮑﯽ ﮐﻪ ﺧﻮد از آن‬
‫ﺗﻮﺳﺖ‪ ،‬و ﺻﺎﺣﺐ آﻧﯽ و ﺻﺎﺣﺐ ھﺮ ﭼﻪ دارد!« ‪ ١‬و ھﻤﭽﻨﺎن ﺗﮑﺮار ﻣﯽﮐﺮد‪:‬‬
‫»ﻣﮕﺮ ﺷﺮﯾﮑﯽ ﮐﻪ ﺧﻮد از آن ﺗﻮﺳﺖ‪ ،‬و ﺻﺎﺣﺐ آﻧﯽ و ﺻﺎﺣﺐ ھﺮ ﭼﻪ دارد«‪...‬‬
‫ﺻﺤﺎﺑﻪ ﺑﻪ ﺳﻮی او رﻓﺘﻨﺪ و ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻗﺼﺪ ﮐﺠﺎ دارد‪ ...‬ﺑﻪ آﻧﺎن ﮔﻔﺖ ﮐﻪ‬
‫ﻗﺼﺪ ﻣﮑﻪ دارد‪ ...‬درﺑﺎرهی او ﭘﺮس و ﺟﻮ ﮐﺮدﻧﺪ و داﻧﺴﺘﻨﺪ از ﺳﺮزﻣﯿﻦ‬
‫ﻣﺴﯿﻠﻤﻪی ﮐﺬاب ﮐﻪ ادﻋﺎی ﭘﯿﺎﻣﺒﺮی ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﯽآﯾﺪ‪.‬‬

‫ً‬
‫‪ -١‬ﻟﺒﯿﻚ اﻟﻠﮫﻢ ﻟﺒﯿﻚ‪ ،‬ﻟﺒﯿﻚ ﻻ ﺷﺮﯾﻚ ﻟﻚ‪ ،‬إﻻ ﺷﺮﯾﮑﺎ ھﻮ ﻟﻚ‪ ،‬ﺗﻤﻠﮑﮫﻮﻣﺎﻣﻠﻚ‪.‬‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۱۲‬‬

‫او را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و دﺳﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﺪﯾﻨﻪ آوردﻧﺪ ﺗﺎ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج او را ﺑﺒﯿﻨﺪ و‬

‫درﺑﺎرهاش ﺣﮑﻢ ﮐﻨﺪ‪...‬‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﮐﻪ او را دﯾﺪ ﮔﻔﺖ‪» :‬آﯾﺎ ﻣﯽداﻧﯿﺪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ را اﺳﯿﺮ ﮐﺮدهاﯾﺪ؟ او‬
‫ُ‬
‫ﺛﻤﺎﻣﺔ ﺑﻦ اﺛﺎل‪ ،‬ﺳﺮور ﺑﻨﯽﺣﻨﯿﻔﻪ اﺳﺖ«‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ اﻣﺮ ﮐﺮد ﺗﺎ او را ﮐﻨﺎر ﺳﺘﻮﻧﯽ از ﺳﺘﻮنھﺎی ﻣﺴﺠﺪ ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ و‬
‫ﮔﺮاﻣﯽاش ﺑﺪارﻧﺪ‪...‬‬
‫آﻧﮕﺎه ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪاش رﻓﺖ و ھﺮ ﭼﻪ ﺧﻮردﻧﯽ در ﺧﺎﻧﻪاش داﺷﺖ‬
‫ﺟﻤﻊ ﮐﺮد و ﺑﺮای او ﻓﺮﺳﺘﺎد‪...‬‬
‫او را ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از ﺳﺘﻮنھﺎی ﻣﺴﺠﺪ ﺑﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺳﭙﺲ رﺳﻮل اﻟﻠﻪ ج ﺑﻪ ﻧﺰد او‬
‫ُ‬
‫آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻪ داری ای ﺛﻤﺎﻣﺔ؟«‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﯿﺰ ﺧﻮﺑﯽ دارم ای ﻣﺤﻤﺪ‪ ...‬اﮔﺮ ﻣﺮا ﺑﮑﺸﯽ ﺧﻮنداری را ﮐﺸﺘﻪای‬
‫)ﯾﻌﻨﯽ ﻗﻮم ﻣﻦ ﺑﺮای ﺧﻮنﺧﻮاھﯽام اﻧﺘﻘﺎم ﺧﻮاھﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ( و اﮔﺮ ﻟﻄﻒ ﮐﻨﯽ ﺑﻪ‬
‫ﺳﭙﺎسﮔﺰاری ﻟﻄﻒ ﮐﺮدهای‪ ...‬و اﮔﺮ ﻣﺎل ﻣﯽﺧﻮاھﯽ ھﺮ ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاھﯽ ﺑﮕﻮ‪...‬‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج او را ﺗﺎ ﻓﺮدای آن روز رھﺎ ﮐﺮد‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ او ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻪ داری‬
‫ُ‬
‫ای ﺛﻤﺎﻣﻪ؟«‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ھﻤﺎﻧﯽ را دارم ﮐﻪ ﻗﺒﻼ ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬اﮔﺮ ﻣﺮا ﺑﮑﺸﯽ ﺧﻮنداری را‬
‫ﮐﺸﺘﻪای‪ ،‬و اﮔﺮ ﻟﻄﻒ ﮐﻨﯽ ﺑﻪ ﺳﭙﺎسﮔﺰاری ﻟﻄﻒ ﮐﺮدهای‪ ...‬و اﮔﺮ ﻣﺎل‬
‫ﻣﯽﺧﻮاھﯽ ھﺮ ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاھﯽ ﺑﮕﻮ‪...‬‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج او را ﺗﺎ روز ﺑﻌﺪ ﺗﻨﮫﺎ ﮔﺬاﺷﺖ‪ ...‬ﺳﭙﺲ ﻓﺮدای آن روز ﺑﻪ ﻧﺰد او‬
‫آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﭼﻪ داری ای ﺛﻤﺎﻣﺔ؟«‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ھﻤﺎﻧﯽ دارم ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ‪...‬‬
‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ دﯾﺪ او رﻏﺒﺘﯽ در اﺳﻼم آوردن ﻧﺪارد و ﻧﻤﺎز ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن‬
‫َ‬
‫را دﯾﺪه و ﺳﺨﻦ آﻧﺎن را ﺷﻨﯿﺪه و ﮐ َﺮم آﻧﺎن را ﺑﻪ ﭼﺸﻢ دﯾﺪه اﺳﺖ ﻓﺮﻣﻮد‪:‬‬
 ‫‪۱۳‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬
‫ُ‬
‫»ﺛﻤﺎﻣﺔ را آزاد ﮐﻨﯿﺪ«‪ ...‬او را آزاد ﮐﺮدﻧﺪ و ﺣﯿﻮاﻧﺶ را ﺑﻪ او دادﻧﺪ و ﺑﺎ او‬
‫ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮدﻧﺪ‪...‬‬
‫ﺛﻤﺎﻣﻪ ﺑﻪ آﺑﯽ ﮐﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﻮد رﻓﺖ و ﻏﺴﻞ ﻧﻤﻮد و ﺳﭙﺲ وارد‬
‫ﻣﺴﺠﺪ ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ‪ :‬أﺷﻬﺪ أن ﻻ إﻟﻪ إﻻ اﷲ و أﺷﻬﺪ أن ﳏﻤﺪا رﺳﻮل اﷲ‪...‬‬
‫ای ﻣﺤﻤﺪ! ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﺮ روی زﻣﯿﻦ ﭼﮫﺮهای از ﭼﮫﺮهی ﺗﻮ ﺑﺮاﯾﻢ‬
‫ﻣﻨﻔﻮرﺗﺮ ﻧﺒﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﻣﺮوز ﭼﮫﺮهی ﺗﻮ ﺑﺮاﯾﻢ ﻣﺤﺒﻮبﺗﺮﯾﻦ ﭼﮫﺮهھﺎ ﺷﺪه اﺳﺖ‪...‬‬
‫ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻧﺰد ﻣﻦ دﯾﻨﯽ ﻣﻨﻔﻮرﺗﺮ از دﯾﻦ ﺗﻮ ﻧﺒﻮد‪ ...‬اﻣﺎ اﻣﺮوز دﯾﻦ ﺗﻮ‬
‫ﻣﺤﺒﻮبﺗﺮﯾﻦ ادﯾﺎن ﻧﺰد ﻣﻦ اﺳﺖ‪...‬‬
‫ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﺮاﯾﻢ ﺳﺮزﻣﯿﻨﯽ ﻣﻨﻔﻮرﺗﺮ از ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﺗﻮ ﻧﺒﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﻣﺮوز‬
‫ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﺗﻮ ﻣﺤﺒﻮبﺗﺮﯾﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦھﺎ ﺑﺮای ﻣﻦ اﺳﺖ‪...‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﮔﻔﺖ‪ :‬ای رﺳﻮل ﺧﺪا! ﺳﻮاران ﺗﻮ ﻣﺮا در ﺣﺎﻟﯽ دﺳﺘﮕﯿﺮ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫ﻗﺼﺪ ﻋﻤﺮه داﺷﺘﻢ‪ ،‬اﮐﻨﻮن ﻧﻈﺮت ﭼﯿﺴﺖ؟‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ج ﺑﻪ او ﺑﺸﺎرت ﺧﯿﺮ داد و او را اﻣﺮ ﮐﺮد ﺗﺎ ﻣﺴﯿﺮ ﺧﻮد را ﺑﻪ‬
‫ﻣﮑﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﺎﻧﺪ و ﻋﻤﺮهاش را ﺑﻪ ﺟﺎی آورد‪...‬‬
‫ﭘﺲ ﺑﻪ ﻣﮑﻪ رﻓﺖ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﺣﺪاﻧﻪ‪ ،‬ﭼﻨﯿﻦ ﻟﺒﯿﮏ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪» :‬ﻟﺒﯿﮏ‬
‫اﻟﻠﮫﻢ ﻟﺒﯿﮏ‪ ...‬ﻟﺒﯿﮏ ﻻ ﺷﺮﯾﮏ ﻟﮏ‪«...‬‬
‫آری او اﺳﻼم آورد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﺪاوﻧﺪا ﻟﺒﯿﮏ‪ ،‬ﺗﻮ ﺷﺮﯾﮑﯽ ﻧﺪاری‪ ...‬ﻧﻪ ﻗﺒﺮی‬
‫ﮐﻪ ھﻤﺮاه ﺑﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻋﺒﺎدت ﺷﻮد و ﻧﻪ ﺑﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﯾﺶ ﻧﻤﺎز ﮔﺰارد و ﺑﺮاﯾﺶ‬
‫ﺳﺠﺪه َﺑ َﺮد‪...‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺛﻤﺎﻣﺔس وارد ﻣﮑﻪ ﺷﺪ و ﺳﺮان ﻗﺮﯾﺶ از ورود او آ ﮔﺎه ﺷﺪﻧﺪ و ﺑﻪ‬
‫ﻧﺰد او آﻣﺪﻧﺪ‪...‬‬
‫ﻧﺎﮔﮫﺎن ﻟﺒﯿﮏ او را ﺷﻨﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪» :‬ﻟﺒﯿﮏ ﻻ ﺷﺮﯾﮏ ﻟﮏ‪ ...‬ﻟﺒﯿﮏ ﻻ‬
‫ﺷﺮﯾﮏ ﻟﮏ‪«...‬‬
‫ﯾﮑﯽ از آﻧﺎن ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﯽدﯾﻦ ﺷﺪهای؟‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۱۴‬‬

‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻧﻪ‪ ...‬اﻣﺎ ھﻤﺮاه ﺑﺎ ﻣﺤﻤﺪ ج اﺳﻼم آوردهام‪...‬‬

‫ﻗﺼﺪ آزارش ﻧﻤﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺮ ﺳﺮﺷﺎن ﻓﺮﯾﺎد زد ﮐﻪ‪ :‬ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ از ﺳﻮی‬
‫ﯾﻤﺎﻣﻪ ﺣﺘﯽ ﯾﮏ داﻧﻪ ﮔﻨﺪم ﺑﻪ ﺳﻮی ﺷﻤﺎ ﻧﺨﻮاھﺪ آﻣﺪ ﻣﮕﺮ آﻧﮑﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ج‬
‫اﺟﺎزه دھﺪ!‬
‫در اﯾﻦ داﺳﺘﺎن ﺗﺎﻣﻞ ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ ﮐﻪ وی ﭘﯿﺶ از اﺳﻼم‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ھﻢ اﻟﻠﻪ را‬
‫ﺑﺰرگ ﻣﯽداﺷﺖ و ھﻢ ﺧﺪاﯾﺎن دﯾﮕﺮ را ھﻤﺮاه ﺑﺎ وی ﺑﺰرگ ﻣﯽداﺷﺖ و ﺑﻪ‬
‫ھﻤﯿﻦ ﺳﺒﺐ ﻣﺸﺮک ﺑﻮد‪...‬‬
‫آری‪ ...‬ﻣﺸﺮﮐﺎن آن دوران ﺧﺪاوﻧﺪ را ـ ﺑﯿﺶ از دﯾﮕﺮ ﺧﺪاﯾﺎن ـ ﺑﺰرگ‬
‫ﻣﯽداﺷﺘﻨﺪ‪...‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد‪ ،‬ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ﺗﻔﺎوت اﺑﻮﺟﮫﻞ و اﺑﻮﻟﮫﺐ ﺑﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﻣﺮوزه در ﮐﻨﺎر‬
‫ﻗﺒﺮھﺎ ذﺑﺢ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﺳﻮی ﻗﺒﺮ ﺳﺠﺪه ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﯾﺎ ﺑﺮای آن ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ و ﻃﻮاف‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﯾﺎ ﻧﺰد آﺳﺘﺎن ﯾﮏ وﻟﯽ ﻓﺮوﺗﻨﺎﻧﻪ و ﺑﺎ ﺧﺸﻮع ﻣﯽاﯾﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﭼﯿﺴﺖ؟‬
‫آﻧﺎن ﮐﻪ از اﺳﺘﺨﻮانھﺎﯾﯽ ﭘﻮﺳﯿﺪه ﺷﻔﺎی ﺑﯿﻤﺎر و ﺑﺎزﮔﺸﺖ ﻣﺴﺎﻓﺮﺷﺎن را‬
‫ﻣﯽﺧﻮاھﻨﺪ؟‬
‫ﻋﺠﯿﺐ اﺳﺖ ﮐﺎرﺷﺎن در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫َّ َ ٌ َ ۡ َ ُ ُ ۡ َ ۡ ُ ُ ۡ َ ۡ َ ۡ َ ُ ْ‬ ‫ُ‬ ‫َّ َّ َ َ ۡ ُ َ‬
‫جيبوا‬
‫ون ٱ�ِ عِباد أمثال�مۖ فٱدعوهم فليست ِ‬ ‫﴿إِن ٱ�ِين تدعون مِن د ِ‬
‫َ‬ ‫ُ ُۡ َ‬ ‫َ ُ ۡ‬
‫ل�م إِن كنتم � ٰ ِد�ِ�‪] ﴾١٩٤‬اﻷﻋﺮاف‪[۱۹۴ :‬‬
‫»ﺑﯽﺷﮏ ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺰ اﻟﻠﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽﺧﻮاﻧﯿﺪ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﯽ ھﺴﺘﻨﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ آﻧﺎن را ]در ﮔﺮﻓﺘﺎریھﺎ[ ﻓﺮا ﺑﺨﻮاﻧﯿﺪ؛ اﮔﺮ راﺳﺘﮕﻮﯾﯿﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺷﻤﺎ را‬
‫اﺟﺎﺑﺖ ﮐﻨﻨﺪ«‪.‬‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺮﮐﯽ ﮐﻪ ﻧﺰد ﻗﺒﺮھﺎ رخ ﻣﯽدھﺪ از ﺟﻤﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﺮدن ﺑﺮای آن و‬
‫ﺗﻘﺮب ﺟﺴﺘﻦ ﺑﻪ اھﻞ ﻗﺒﻮر‪ ،‬ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﮔﻨﺎھﺎن اﺳﺖ‪...‬‬
‫آری‪ ،‬ﺣﺘﯽ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﻧﻮﺷﯿﺪن ﺧﻤﺮ و ارﺗﮑﺎب زﻧﺎ‪ ،‬ﭼﺮاﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل‬
‫ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ‪:‬‬
 ‫‪۱۵‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬
‫ََ ٓ‬ ‫َۡ َ ُ َ َ َ‬ ‫ٱ� َ� َ� ۡغف ُر أَن � ُ ۡ َ َ‬
‫�ك بِهِۦ َو�غفِ ُر ما دون �ٰل ِك ل َِمن �شا ُء ۚ﴾ ]اﻟﻨﺴﺎء‪:‬‬
‫﴿إ َّن َّ َ‬
‫ِ‬ ‫ِ‬
‫‪ ۴۸‬و ‪[۱۱۶‬‬
‫»ﺑﯽﺷﮏ اﻟﻠﻪ اﯾﻦ را ﮐﻪ ﺑﻪ او ﺷﺮک ﺑﯿﺎورﻧﺪ ﻧﻤﯽﺑﺨﺸﺪ و ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از آن را ﺑﺮای ھﺮ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺨﻮاھﺪ ﻣﯽﺑﺨﺸﺎﯾﺪ‪«...‬‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﺮک را ﻣﻮرد آﻣﺮزش ﻗﺮار ﻧﻤﯽدھﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ‬
‫زﻧﺎﮐﺎران و ﻗﺎﺗﻼن و ﺟﺎﻧﯿﺎن را ﺑﯿﺎﻣﺮزد‪ ...‬اﻣﺎ ﺷﺮک ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﮔﻨﺎھﺎن اﺳﺖ و‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﺧﻮد ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ‪ ،‬ھﺮﮔﺰ آن را ﻧﻤﯽﺑﺨﺸﺪ‪:‬‬
‫يم‪] ﴾١٣‬ﻟﻘﻤﺎن‪[۱۳ :‬‬‫ٱل� َك لَ ُظ ۡل ٌم َع ِظ ‪ٞ‬‬
‫﴿إ َّن ّ ِ ۡ‬
‫ِ‬
‫»ھﻤﺎﻧﺎ ﺷﺮک‪ ،‬ﺳﺘﻤﯽ اﺳﺖ ﺑﺲ ﺑﺰرگ«‪.‬‬
‫ﺑﮫﺸﺖ ﻧﯿﺰ ﺑﺮ ﻣﺸﺮﮐﺎن ﺣﺮام اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫ۡ‬
‫ار ۖ َو َما‬ ‫ٱ� َعلَ ۡيهِ ۡ َ‬
‫ٱ� َّن َة َو َمأ َوٮ ٰ ُه ٱ�َّ ُ‬ ‫ٱ�ِ َ� َق ۡد َح َّر َم َّ ُ‬
‫َّ‬ ‫َّ ُ َ ُ ۡ ۡ‬
‫�ك ب ِ‬
‫﴿إِنهۥ من � ِ‬
‫َ َ‬ ‫َ‬ ‫َّ‬
‫ل ِل�ٰل ِ ِم� م ِۡن أنصارٖ‪] ﴾٧٢‬اﻟﻤﺎﺋﺪة‪[۷۲ :‬‬
‫»ھﻤﺎﻧﺎ ھﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ اﻟﻠﻪ ﺷﺮﯾﮏ آورد‪ ،‬اﻟﻠﻪ ﺑﮫﺸﺖ را ﺑﺮ وی ﺣﺮام ﺳﺎﺧﺘﻪ و‬
‫ﺟﺎﯾﮕﺎھﺶ آﺗﺶ اﺳﺖ و ﺳﺘﻤﮕﺮان ﯾﺎوری ﻧﺪارﻧﺪ«‪.‬‬
‫ھﺮ ﮐﻪ در ﺷﺮک واﻗﻊ ﺷﻮد‪ ،‬آن ﺷﺮک ھﻤﻪی ﻋﺒﺎدتھﺎﯾﺶ از ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻤﺎز و‬
‫روزه و ﺣﺞ و ﺟﮫﺎد و ﺻﺪﻗﻪ را ﻓﺎﺳﺪ ﻣﯽﺳﺎزد‪ .‬اﻟﻠﻪ ﻣﺘﻌﺎل ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ‪:‬‬
‫� ۡ� َ‬ ‫َ‬ ‫َ ََ ۡ ُ َ َۡ َ َ‬
‫�� َّٱ� َ‬
‫َ ُ َ‬ ‫ت ََ‬
‫� ۡح َب َط َّن � َملك‬ ‫ِين مِن َ� ۡبل َِك َل� ۡن أ ۡ َ‬ ‫و� إِ�ك‬‫﴿ولقد أ ِ‬
‫ِ‬
‫َ َ َ ُ َ َّ َ ۡ َ‬
‫�ٰ ِ� َ‬
‫�ن‪] ﴾٦٥‬اﻟﺰﻣﺮ‪[۶۵ :‬‬ ‫ِ‬ ‫و�كو�ن مِن ٱل‬
‫»و ﻗﻄﻌﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ و ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯿﮑﻪ ﭘﯿﺶ از ﺗﻮ ﺑﻮدﻧﺪ وﺣﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ اﮔﺮ ﺷﺮﮐﺒﯿﺎوری‬
‫ﺣﺘﻤﺎ ﮐﺮدارت ﺗﺒﺎه و ﺑﯽﺷﮏ از زﯾﺎﻧﮑﺎران ﺧﻮاھﯽ ﺷﺪ«‪.‬‬
‫* * *‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۱۶‬‬

‫اﻧﻮاع ﺷﺮک‬

‫ﺷﺮک اﻧﻮاع ﻣﺘﻌﺪدی دارد‪:‬‬

‫ﺑﺮﺧﯽ از اﻧﻮاع آن ﺑﺎﻋﺚ ﺧﺮوج از دﯾﻦ ﻣﯽﺷﻮد و ﺻﺎﺣﺐ ﺧﻮد را ـ اﮔﺮ ﺗﻮﺑﻪ‬
‫ﻧﮑﻨﺪ و در ھﻤﯿﻦ ﺣﺎل ﺑﻤﯿﺮد ـ در ﺟﮫﻨﻢ ﺟﺎوداﻧﻪ ﻣﯽﺳﺎزد‪...‬‬
‫از اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ‪ :‬ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪن ﻏﯿﺮ ﺧﺪا و ﺗﻘﺮب ﺑﻪ ﻏﯿﺮ اﻟﻠﻪ ـ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﺒﺮ ﯾﺎ ﺟﻦ ـ‬
‫از ﻃﺮﯾﻖ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ و ﻧﺬر و دﯾﮕﺮ ﻋﺒﺎدات‪ ،‬و ﺗﺮس از ﻣﺮدﮔﺎن ﯾﺎ ﺟﻨﯿﺎن و ﺷﯿﺎﻃﯿﻦ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ وی زﯾﺎﻧﯽ رﺳﺎﻧﻨﺪ ﯾﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﺑﯿﻤﺎری او ﺷﻮﻧﺪ‪...‬‬
‫ھﻤﭽﻨﯿﻦ اﻣﯿﺪ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﺧﺪا در ﻗﻀﺎی ﺣﺎﺟﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﺟﺰ اﻟﻠﻪ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ آن‬
‫را ﻧﺪارد‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ آﻧﭽﻪ ھﻢاﮐﻨﻮن ﻧﺰد ﻗﺒﻮر رخ ﻣﯽدھﺪ‪...‬‬
‫ﭼﺮا ﮐﻪ ﻗﺒﺮھﺎ در واﻗﻊ ﺑﺮای ﻋﺒﺮت ﮔﺮﻓﺘﻦ و دﻋﺎ ﺑﺮای ﻣﺮدﮔﺎن زﯾﺎرت‬
‫ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﭼﻨﺎنﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮﻣﺎن ج ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪» :‬ﻗﺒﺮھﺎ را زﯾﺎرت ﮐﻨﯿﺪ زﯾﺮا ﺷﻤﺎ را‬
‫ﺑﻪ ﯾﺎد آﺧﺮت ﻣﯽاﻧﺪازد«‪.‬‬
‫اﻣﺎ زﯾﺎرت ﻗﺒﻮر ﺑﺮای ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪن اھﻞ ﻗﺒﻮر ﯾﺎ ﻃﻠﺐ ﺣﺎﺟﺎت از آﻧﺎن‪ ،‬ﺷﺮک‬
‫اﮐﺒﺮ اﺳﺖ‪ ...‬ﻓﺮﻗﯽ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺒﺮ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ وﻟﯽ‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ ھﻤﻪی‬
‫آﻧﺎن اﻧﺴﺎنھﺎﯾﯽ ﺑﯿﺶ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺳﻮد و زﯾﺎن ﻧﺪارﻧﺪ و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل‬
‫ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﻣﺤﺒﻮبﺗﺮﯾﻦ ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ‪ ،‬ﻣﺤﻤﺪ ج ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫﴿قُل َّ�ٓ أَ ۡمل ُِك �ِ َ ۡف ِ� َ� ۡف ٗعا َو َ� َ ًّ‬
‫�ا﴾ ]اﻷﻋﺮاف‪[۱۸۸ :‬‬
‫»ﺑﮕﻮ‪ :‬ﻣﻦ ﺑﺮای ﺧﻮدم اﺧﺘﯿﺎر ﺳﻮد و زﯾﺎﻧﯽ ﻧﺪارم‪«...‬‬
‫ﮐﺎری ﮐﻪ ﺟﺎھﻼن ﻧﺰد ﻗﺒﺮ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج اﻧﺠﺎم ﻣﯽدھﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻓﺮﯾﺎد‬
‫ﺧﻮاﻧﺪن و ﯾﺎری ﻃﻠﺒﯿﺪن از او ﻧﯿﺰ ﺷﺎﻣﻞ ھﻤﯿﻦ اﻣﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪ ...‬ھﻤﯿﻨﻄﻮر ﻗﺒﺮ‬
‫ﺣﺴﯿﻦ ﺑﻦ ﻋﻠﯽ و ﺑﺪوی و ﮔﯿﻼﻧﯽ ﯾﺎ دﯾﮕﺮان‪...‬‬
‫اﻣﺎ زﯾﺎرت ﻗﺒﻮر ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﻧﻤﺎز در ﮐﻨﺎر آنھﺎ ﯾﺎ ﻗﺮآن ﺧﻮاﻧﺪن ﻧﺰد آن‪ ،‬ﺑﺪﻋﺖ‬
‫اﺳﺖ‪...‬‬
 ‫‪۱۷‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫ﺑﺴﯿﺎری از اﯾﻦ ﻗﺒﺮھﺎ ـ ﮐﻪ ﺑﺰرگ داﺷﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ـ دارای ﺧﺎدﻣﺎﻧﯽ ھﺴﺘﻨﺪ‬

‫ﮐﻪ در ﻇﺎھﺮ از ﺧﻮد ﺗﻘﻮا و ﭘﺮھﯿﺰﮔﺎری ﻧﺸﺎن ﻣﯽدھﻨﺪ و درﺑﺎرهی ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺒﺮ‬
‫دروغھﺎﯾﯽ از ﺧﻮد ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ و ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﺳﻮی ﺷﺮک ﻓﺮا ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ‪...‬‬
‫ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﮐﺎر را ﺑﺪﺗﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ آنھﺎ ﺗﻨﮫﺎ ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ‬
‫ﻣﺮدﮔﺎن اﮐﺘﻔﺎ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ اﻣﻮال ﺑﺴﯿﺎری را ﺻﺮف ﺗﺰﺋﯿﻦ ﻗﺒﻮر و ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺑﻨﺎ‬
‫ﺑﺮ روی آن ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪...‬‬
‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ج از اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺮﺣﺬر داﺷﺘﻪ و ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ‬
‫ﻋﻠﯽس ]در روز ﻓﺘﺢ ﻣﮑﻪ[ ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﻣﺠﺴﻤﻪای ﺑﺎﻗﯽ ﻣﮕﺬار ﻣﮕﺮ آﻧﮑﻪ آن را‬
‫ﻧﺎﻗﺺ ﺳﺎزی و ﻗﺒﺮی را ﻣﮕﺬار ﻣﮕﺮ آﻧﮑﻪ آن را ﺑﺎ زﻣﯿﻦ ھﻢﺳﻄﺢ ﮔﺮداﻧﯽ«‪.‬‬
‫و ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﻣﺎ ج از ﮔﭻﮐﺎری ﻗﺒﺮ و ﯾﺎ ﻧﺸﺴﺘﻦ ﺑﺮ روی آن و ﯾﺎ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺑﺮ‬
‫روی آن و ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺑﺮ آن ﻧﮫﯽ ﻧﻤﻮده و ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮ روی‬
‫آن ]ﯾﻌﻨﯽ ﻗﺒﺮھﺎ[ ﻣﺴﺠﺪ و ﭼﺮاغھﺎ ﻗﺮار ﻣﯽدھﻨﺪ‪ ،‬ﻟﻌﻨﺖ ﮐﻨﺪ« و ھﻤﭽﻨﯿﻦ‬
‫ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻟﻌﻨﺖ ﮐﻨﺪ ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﻗﺒﺮھﺎی ﭘﯿﺎﻣﺒﺮاﻧﺸﺎن را ﻣﺴﺠﺪ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ« و اﯾﻦ ﺷﺎﻣﻞ ﻗﺒﺮ ﺷﺮﯾﻒ اﯾﺸﺎن و ھﺮ ﻗﺒﺮ دﯾﮕﺮی ﻣﯽﺷﻮد و در دوران‬
‫ﺻﺤﺎﺑﻪ و ﺗﺎﺑﻌﯿﻦ ﺑﺮ روی ﻗﺒﺮ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﯾﺎ ھﯿﭻ ﮐﺲ دﯾﮕﺮی ﺑﻨﺎﯾﯽ وﺟﻮد‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ‪...‬‬
‫* * *‬

‫ﻧﺰد اﯾﻦ ﻗﺒﺮﻫﺎ ﭼﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؟‬

‫ﺑﺴﯿﺎری از ﻗﺒﺮﭘﺮﺳﺘﺎن در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮔﺎو و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ و اﻧﻮاع ﻏﺬاھﺎ و اﻣﻮال‬

‫ﺑﻪ ھﻤﺮاه دارﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﺰد ﺿﺮﯾﺢھﺎ ﻣﯽروﻧﺪ ﺗﺎ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺻﺎﺣﺐ ﺿﺮﯾﺢ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻠﮑﻪ‬
‫ﺑﺮﺧﯽ از آﻧﺎن ﻗﺒﺮ را ﻃﻮاف ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺧﺎک آن را ﺑﺮ ﺳﺮ و ﺻﻮرت ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ‪...‬‬
‫ﺑﺮﺧﯽ دﯾﮕﺮ را ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اوﻟﯿﺎ و ﺻﺎﺣﺒﺎن ﻗﺒﻮر ﺳﻮﮔﻨﺪ ﯾﺎد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و‬
‫ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﺪا ﻗﺴﻢ ﺑﺨﻮرﻧﺪ از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽﭘﺬﯾﺮﻧﺪ و آن را راﺳﺖ‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۱۸‬‬

‫ﻧﻤﯽﭘﻨﺪارﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﮐﺴﯽ از آﻧﺎن ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از اوﻟﯿﺎ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﯾﺎد ﮐﻨﺪ از وی‬
‫ﻣﯽﭘﺬﯾﺮﻧﺪ‪...‬‬
‫ﺑﺮﺧﯽ از آنھﺎ ﮐﻔﺶھﺎی ﺧﻮد را ﺑﻪ اﺣﺘﺮام ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺒﺮ از ﭘﺎ ﺑﯿﺮون‬
‫ﻣﯽآورﻧﺪ!‬
‫ﯾﺎ ﺑﺎ ﺿﺮﯾﺢ و ﮔﻨﺒﺪ آن ﺗﺒﺮک ﻣﯽﺟﻮﯾﻨﺪ و از ﺧﺎک آن ﺑﺮﻣﯽدارﻧﺪ و ﯾﺎ‬
‫دﺳﺘﺎن ﺧﻮد را ﺑﺮ روی ﻗﺒﺮ ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ و ﺑﺮ ﺑﺪن ﺧﻮد ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ‪ ...‬ﺣﺘﯽ‬
‫ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ زﻧﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﮐﻮدک ﺧﻮد را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدهاﻧﺪ و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺒﺮ را‬
‫ﺻﺪا ﻣﯽزﻧﻨﺪ ﮐﻮدک ﺧﻮد را ﺗﮑﺎن ﻣﯽدھﻨﺪ و ﺑﺮای او از آن ﻣﺮده ﺑﺮﮐﺖ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاھﻨﺪ! و ﺣﺘﯽ ﺑﺮﺧﯽ را ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻮی ﻗﺒﺮ ﺳﺠﺪه ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪...‬‬
‫ﺑﻌﻀﯽ ﻧﯿﺰﭼﻨﺪﯾﻦ روز در ﮐﻨﺎر ﻗﺒﺮ ﺑﻪ اﻋﺘﮑﺎف ﻣﯽﻧﺸﯿﻨﺪ ﺗﺎ آﻧﮑﻪ ﺷﻔﺎ ﯾﺎﺑﻨﺪ‬
‫ﯾﺎ ﺣﺎﺟﺘﺸﺎن ﻗﻀﺎ ﺷﻮد‪...‬‬
‫ھﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺮ ﭼﮫﺮهی زاﺋﺮان اﯾﻦ ﻗﺒﺮھﺎ ﺧﺸﻮع و ﻓﺮوﺗﻨﯽ و آراﻣﺶ و اﻧﺪوه‬
‫و ﮔﺮﯾﻪ ھﻮﯾﺪا اﺳﺖ‪ ،‬اﻧﮕﺎر اﯾﻦ ﺻﺎﺣﺒﺎن ﻗﺒﻮر‪ ،‬ﺧﺪاﯾﺎﻧﯽ ﺟﺰ ﺧﺪای ﯾﮕﺎﻧﻪاﻧﺪ در‬
‫ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ راﺿﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺣﺘﯽ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان ﯾﺎ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺑﻪ ھﻤﺮاه او‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺷﻮﻧﺪ ﭼﻪ رﺳﺪ ﺑﻪ دﯾﮕﺮان‪...‬‬
‫اﯾﻦ ﻣﺮدﮔﺎن ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺧﻮد ﯾﺎری رﺳﺎﻧﻨﺪ ﯾﺎ ﺳﻮدی ﺑﻪ ﺧﻮد‬
‫رﺳﺎﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﭼﻪ رﺳﺪ ﺑﻪ دﯾﮕﺮان‪...‬‬
‫ﭼﻪ ﺷﺒﯿﻪ اﺳﺖ ﺣﺎل اﯾﻨﺎن ﮐﻪ ﻗﺒﺮھﺎ را ﺑﺰرگ ﻣﯽدارﻧﺪ و از ﺻﺎﺣﺒﺎن ﻗﺒﻮر‬
‫ﻣﯽﺗﺮﺳﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﺎل ﻓﺮﺳﺘﺎدﮔﺎن ﺛﻘﯿﻒ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ اﯾﻤﺎن آوردﻧﺪ اﻣﺎ از ﺑﺘﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻧﺰد آﻧﺎن ﺑﻮد ﻣﯽﺗﺮﺳﯿﺪﻧﺪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ آن ﺑﺖ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﺳﻮد و زﯾﺎﻧﯽ ﻧﺒﻮد‪...‬‬
‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ اﺳﻼم در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ‪ ،‬ھﻤﻪی ﻗﺒﺎﺋﻞ ﻓﺮﺳﺘﺎدﮔﺎن‬
‫ﺧﻮد را ﮔﺴﯿﻞ ﻣﯽداﺷﺘﻨﺪ ﺗﺎ اﺳﻼم ﺧﻮد را در ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ج اﻋﻼم‬
‫ﮐﻨﻨﺪ‪...‬‬
 ‫‪۱۹‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫ﺑﯿﺶ از ده ﻧﻔﺮ از ﻣﺮدان ﻗﺒﯿﻠﻪی ﺛﻘﯿﻒ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻧﺰد ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج آﻣﺪﻧﺪ؛ وی‬
‫آﻧﺎن را در ﻣﺴﺠﺪ ﺳﮑﻨﯽ داد ﺗﺎ ﻗﺮآن را ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ‪ ...‬ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ‬
‫اﺳﻼم ﺧﻮد را اﻋﻼن ﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻧﮕﺎھﯽ اﻧﺪاﺧﺘﻨﺪ و ﯾﺎد ﺑﺘﯽ اﻓﺘﺎدﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫آن را ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯿﺪﻧﺪ و »رﺑﺔ« ﻧﺎم داﺷﺖ‪...‬‬
‫آﻧﮕﺎه از ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج درﺑﺎرهی رﺑﺎ و زﻧﺎ و ﺧﻤﺮ ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ھﻤﻪ را ﺑﺮای آﻧﺎن‬
‫ﺣﺮام اﻋﻼم ﮐﺮد‪...‬‬
‫در اﯾﻦ ﻣﻮارد از وی اﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺳﭙﺲ درﺑﺎرهی » ّرﺑﺔ« از وی‬
‫ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺎ آن ﭼﮑﺎر ﺧﻮاھﺪ ﮐﺮد؟‬
‫ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬آن را وﯾﺮان ﮐﻨﯿﺪ« ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ھﯿﮫﺎت! اﮔﺮ رﺑﻪ ﺑﺪاﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاھﯽ‬
‫وﯾﺮاﻧﺶ ﮐﻨﯽ اھﻞ ﻃﺎﺋﻒ و اﻃﺮاف آن را ﺧﻮاھﺪ ﮐﺸﺖ!‬
‫ﻋﻤﺮس ﺑﻪ آﻧﺎن ﮔﻔﺖ‪» :‬وای ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﭼﻘﺪر ﻧﺎداﻧﯿﺪ! رﺑﺔ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﯿﺶ‬
‫ﻧﯿﺴﺖ!«‬
‫ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ای رﺳﻮل ﺧﺪا! ﺧﻮدت وﯾﺮان ﮐﺮدن آن را ﺑﺮ ﻋﮫﺪه ﺑﮕﯿﺮ‪ ...‬ﻣﺎ ھﺮﮔﺰ‬
‫آن را وﯾﺮان ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﻢ!‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﮔﻔﺖ‪» :‬ﮐﺴﯽ را ﺑﻪ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ ﺧﻮاھﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را از وﯾﺮان‬
‫ﮐﺮدن آن ﮐﻔﺎﯾﺖ ﮐﻨﺪ«‪ ...‬ﺳﭙﺲ از وی ﺑﺮای ﺑﺎزﮔﺸﺖ اﺟﺎزه ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ‪...‬‬
‫آﻧﮕﺎه ﻗﻮم ﺧﻮد را ﺑﻪ اﺳﻼم ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪﻧﺪ و آﻧﺎن اﺳﻼم آوردﻧﺪ و ﭼﻨﺪ روز‬
‫ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻓﺮﺳﺘﺎدهی ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﻣﺎﻧﺪﻧﺪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ در دلھﺎﯾﺸﺎن ﺗﺮس آن ﺑﺖ ﺑﻮد!‬
‫ﺳﭙﺲ ﺧﺎﻟﺪ ﺑﻦ وﻟﯿﺪ و ﻣﻐﯿﺮة ﺑﻦ ﺷﻌﺒﺔ ﺑﻪ ھﻤﺮاه ﺗﻌﺪادی از ﺻﺤﺎﺑﻪ ﺑﻪ ﻧﺰد‬
‫آﻧﺎن آﻣﺪﻧﺪ‪ ،‬و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدان و زﻧﺎن و ﮐﻮدﮐﺎن ﺟﻤﻊ ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺳﻮی‬
‫آن ﺑﺖ رﻓﺘﻨﺪ‪...‬‬
‫ﻣﺮدم ﻃﺎﺋﻒ از ﺗﺮس ﻣﯽﻟﺮزﯾﺪﻧﺪ و ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺖ وﯾﺮان ﻧﻤﯽﺷﻮد و‬
‫ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﻗﺼﺪ وﯾﺮان ﮐﺮدﻧﺶ را دارﻧﺪ ﻣﯽﮐﺸﺪ!‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۲۰‬‬

‫ﻣﻐﯿﺮه ﺑﻪ ﺳﻮی ﺑﺖ رﻓﺖ و ﺗﺒﺮ را ﺑﺮداﺷﺖ و ﺑﻪ ﯾﺎراﻧﺶ ﮔﻔﺖ‪ :‬اﻣﺮوز ﮐﺎری‬

‫ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ از ﮐﺎر ﺛﻘﯿﻔﯿﺎن ﺑﻪ ﺧﻨﺪه آﯾﯿﺪ! ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺗﺒﺮ ﺿﺮﺑﻪای ﺑﻪ ﺑﺖ زد و‬
‫ﺧﻮد را اﻧﺪاﺧﺖ و ﭘﺎھﺎﯾﺶ را ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﮐﻮﺑﯿﺪ!‬
‫ﻣﺮدم ﻓﺮﯾﺎد ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و ﮔﻤﺎن ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﺖ او را ﮐﺸﺘﻪ اﺳﺖ!‬
‫ﺳﭙﺲ رو ﺑﻪ ﺧﺎﻟﺪ و ھﻤﺮاھﺎﻧﺶ ﮐﺮدﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ھﺮ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاھﺪ ﻧﺰدﯾﮏ‬
‫ﺷﻮد!‬
‫در اﯾﻦ ھﻨﮕﺎم ﻣﻐﯿﺮه ﺧﻨﺪهﮐﻨﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﮔﻔﺖ‪ :‬وای ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ای ﻣﺮدم‬
‫ﺛﻘﯿﻒ! اﯾﻦ ﺷﻮﺧﯽ ﺑﻮد! اﯾﻦ ﺑﺘﯽ ﺑﯿﺶ ﻧﯿﺴﺖ؛ ﺳﻨﮓ اﺳﺖ و ﮔﻞ! ﻋﺎﻓﯿﺖ‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﺪ و ﺗﻨﮫﺎ او را ﻋﺒﺎدت ﮐﻨﯿﺪ‪...‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺑﺖ ﺿﺮﺑﻪ زد و آن را ﺷﮑﺴﺖ؛ آﻧﮕﺎه ﺻﺤﺎﺑﻪ ﺑﺮ روی ﺑﺖ آﻣﺪﻧﺪ و‬
‫آن را ﺑﺎ ﺧﺎک ﯾﮑﺴﺎن ﮐﺮدﻧﺪ‪...‬‬
‫* * *‬

‫ﺷﺮک ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻣﺪ؟‬

‫اﮔﺮ ﻓﻄﺮت اﻧﺴﺎنھﺎ ﺑﺮ ﺗﻮﺣﯿﺪ ﺳﺮﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪ ،‬ﭘﺲ ﺷﺮک ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ وﺟﻮد‬
‫آﻣﺪ؟‬
‫اﮔﺮ ﺑﻪ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ اﯾﺠﺎد ﺷﺮک ﺑﺮ روی زﻣﯿﻦ ﺗﺎﻣﻞ ﮐﻨﯿﺪ ﺧﻮاھﯿﺪ دﯾﺪ ﺳﺮ‬
‫ّ‬
‫ﻣﻨﺸﺄ آن ﻏﻠﻮ در ﻣﻮرد ﺻﺎﻟﺤﺎن و ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﺮدن آﻧﺎن از ﻣﻨﺰﻟﺖ اﻧﺴﺎﻧﯽ آنھﺎ‬
‫اﺳﺖ‪...‬‬
‫در ﻗﻮم ﻧﻮح‪ ،‬ﻣﺮدم ﻣﻮﺣﺪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﺗﻨﮫﺎ اﻟﻠﻪ را ﺑﺪون ھﯿﭻ ﺷﺮﯾﮑﯽ ﻋﺒﺎدت‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ ﺷﺮک ﺑﺮ روی زﻣﯿﻦ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ‪...‬‬
‫َ‬
‫در ﻣﯿﺎن آﻧﺎن ﭘﻨﺞ ﻣﺮد ﺻﺎﻟﺢ ﺑﻮدﻧﺪ‪َ :‬ود و ُﺳﻮاع و َﯾﻐﻮث و ﯾﻌﻮق و ﻧﺴﺮ‪...‬‬
‫َ‬
‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ ﭘﻨﺞ ﺗﻦ از دﻧﯿﺎ رﻓﺘﻨﺪ ﻗﻮم آﻧﺎن ﺑﺴﯿﺎر اﻧﺪوھﮕﯿﻦ ﺷﺪﻧﺪ و‬
 ‫‪۲۱‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻋﺒﺎدت را ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﺎ ﻣﯽآوردﻧﺪ و ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻃﺎﻋﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ اﻣﺮ‬

‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬از ﺑﯿﻦ ﻣﺎ رﻓﺘﻨﺪ‪...‬‬
‫اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﯿﻄﺎن آﻧﺎن را وﺳﻮﺳﻪ ﻧﻤﻮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭼﻪ ﺧﻮب اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺗﺼﺎوﯾﺮ آﻧﺎن را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻧﺰد ﻣﺴﺎﺟﺪ ﺧﻮد ﻗﺮار دھﯿﺪ؛ اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ھﺮ ﮔﺎه‬
‫اﯾﻦ ﻣﺠﺴﻤﻪھﺎ را ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﺪ ﺑﻪ ﯾﺎد ﻋﺒﺎدت ﻣﯽاﻓﺘﯿﺪ و ﺑﺮای آن ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻣﯽﺷﻮﯾﺪ!‬
‫آﻧﺎن از ﺷﯿﻄﺎن اﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺖھﺎ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﻤﺎدھﺎﯾﯽ ﻗﺮار دادﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫ﻋﺒﺎدت و ﻧﯿﮑﻮﮐﺎری را ﺑﻪ ﯾﺎدﺷﺎن ﻣﯽآورد‪...‬‬
‫و ھﻤﯿﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﻮد‪ ...‬اﯾﻦ ﺑﺖھﺎ را ﻣﯽدﯾﺪﻧﺪ و ﺑﻪ ﯾﺎد ﻋﺒﺎدت ﻣﯽاﻓﺘﺎدﻧﺪ‪...‬‬
‫ﺳﺎلھﺎ ﮔﺬﺷﺖ و آن ﻧﺴﻞ از ﻣﯿﺎن رﻓﺘﻨﺪ و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺸﺎن ﭘﺲ از آنھﺎ ﺑﺰرگ‬
‫ﺷﺪﻧﺪ و ﭘﺪران ﺧﻮد را دﯾﺪﻧﺪ ﮐﻪ آن ﻣﺠﺴﻤﻪھﺎ را ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺰرگ‬
‫ﻣﯽدارﻧﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ آنھﺎ را ﺑﻪ ﯾﺎد ﻧﯿﮑﻮﮐﺎران ﻣﯽاﻧﺪازد‪...‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﻧﺴﻠﯽ دﯾﮕﺮ ﭘﺲ از آﻧﺎن آﻣﺪ و ﺷﯿﻄﺎن ﺑﻪ آنھﺎ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬
‫ﭘﯿﺶ از ﺷﻤﺎ ﺑﻮدﻧﺪ اﯾﻦ ﺑﺖھﺎ را ﻋﺒﺎدت ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و اﮔﺮ ﺧﺸﮑﺴﺎﻟﯽ ﭘﯿﺶ‬
‫ﻣﯽآﻣﺪ ﯾﺎ ﻧﯿﺎزی داﺷﺘﻨﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺑﺖھﺎ ﭘﻨﺎه ﻣﯽآوردﻧﺪ؛ ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺰ آنھﺎ را ﻋﺒﺎدت‬
‫ﮐﻨﯿﺪ!‬
‫آﻧﺎن ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺎ آﻧﮑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﻮح÷ را ﺑﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮی ﻣﺒﻌﻮث ﻧﻤﻮد و‬
‫آﻧﺎن را ﻧﮫﺼﺪ و ﭘﻨﺠﺎه ﺳﺎل ﺑﻪ ﺗﻮﺣﯿﺪ دﻋﻮت ﮐﺮد اﻣﺎ ﺟﺰ ﺗﻌﺪاد ﮐﻤﯽ ھﻤﺮاه او‬
‫اﯾﻤﺎن ﻧﯿﺎوردﻧﺪ‪ ...‬آﻧﮕﺎه ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ ﮐﺎﻓﺮان ﺧﺸﻢ آورد و ﺑﺎ ﻃﻮﻓﺎن ھﻼﮐﺸﺎن‬
‫ﻧﻤﻮد‪...‬‬
‫اﯾﻦ ﭼﯿﺰی ﺑﻮد ﮐﻪ در ﻗﻮم ﻧﻮح اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد‪...‬‬
‫اﻣﺎ اﻣﺮوز از واﺑﺴﺘﮕﺎن ﻗﺒﺮھﺎ ﻣﯽﭘﺮﺳﯿﻢ راﺑﻄﻪﺷﺎن ﺑﺎ اﯾﻦ ﻗﺒﺮھﺎ از ﮐﺠﺎ‬
‫ﺷﺮوع ﺷﺪه و ﭼﻄﻮر ﮐﺎرﺷﺎن را ﺑﻪ ﺷﺮک رﺳﺎﻧﺪه اﺳﺖ؟‬
‫ﮐﺎر آنھﺎ اول از ﺗﻘﺪﯾﺲ اﺷﺨﺎص ﺻﺎﻟﺢ و ﻣﺘﻘﯽ ﺷﺮوع ﺷﺪ‪...‬‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۲۲‬‬

‫ﺳﭙﺲ زﯾﺎرت اﯾﻦ اﻣﺎﮐﻦ را ﻣﺴﺘﺤﺐ داﻧﺴﺘﻨﺪ‪ ...‬ﻧﻪ ﺑﺮای ﯾﺎدآوری ﻣﺮگ و‬
‫آﺧﺮت‪ ...‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮای ﯾﺎدآوری ﻓﻼن ﺷﯿﺦ ﺻﺎﻟﺢ و دﻋﺎ ﮐﺮدن ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﺰد ﻗﺒﺮ او‬
‫ﺑﻪ اﻣﯿﺪ اﺳﺘﺠﺎﺑﺖ‪ ...‬ﺳﭙﺲ ﮐﺎر ﺑﻪ ﻟﻤﺲ ﻗﺒﺮ و دﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪن ﺑﻪ آن و واﺳﻄﻪ‬
‫ﻗﺮار دادن آن و وﺳﯿﻠﻪ و ﺷﻔﯿﻊ ﻗﺮار دادن آن ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ رﺳﯿﺪ‪...‬‬
‫ﮔﻤﺎن ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ اﯾﻦ ﺿﺮﯾﺢ ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ داری ﺟﺎه و ﻣﻘﺎم اﺳﺖ و‬
‫ﺧﻮدﺷﺎن ﮔﻨﺎھﮑﺎرﻧﺪ و ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎ از ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﯿﺰی ﺑﺨﻮاھﻨﺪ‪ ...‬ﺑﺮای‬
‫ھﻤﯿﻦ ﻻزم اﺳﺖ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺒﺮ را ﻣﯿﺎن ﺧﻮد و ﺧﺪاوﻧﺪ واﺳﻄﻪ ﮐﻨﻨﺪ!!‬
‫ﺳﭙﺲ ﺷﯿﻄﺎن در دل زاﺋﺮان اﯾﻦ ﻗﺒﻮر وﺳﻮﺳﻪ ﻣﯽاﻧﺪازد و ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪:‬‬
‫ﺣﺎل ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ اﯾﻦ ﻗﺒﺮ ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ ﮔﺮاﻣﯽ و ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻘﺎم اﺳﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫ﻧﯿﺰ ﺑﻪ او ﻗﺪرت ﺗﺼﺮف ﻋﻄﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ!‬
‫ذات ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺒﺮ را ﺑﺰرگ ﻣﯽدارد و ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎ از‬ ‫و اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ زاﺋﺮ ﻗﺒﺮ‪ِ ،‬‬
‫او ﻣﯽﺗﺮﺳﺪ و ﺑﻪ او اﻣﯿﺪ ﻣﯽﺑﻨﺪد‪...‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎ از ﺧﻮد ﻣﺮده ﺣﺎﺟﺖ ﻣﯽﺧﻮاھﺪ و ﺑﺮ ﻗﺒﺮ وی ﻣﺴﺠﺪ ﯾﺎ ﻗﺒﻪ‬
‫و ﺿﺮﯾﺢ ﻣﯽﺳﺎزد‪...‬‬
‫ﭘﺲ از آن ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﮐﺮاﻣﺎت و داﺳﺘﺎنھﺎی دروﻏﯿﻦ درﺑﺎرهی وی‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪...‬‬
‫زﻧﯽ از وی ﺣﺎﺟﺖ ﺧﻮاﺳﺘﻪ و آن وﻟﯽ ﺑﻪ وی ﺷﻮھﺮ ﺧﻮب ﻋﻄﺎ ﮐﺮده! زﻧﯽ‬
‫دﯾﮕﺮ ﺑﺎ درﺧﻮاﺳﺖ از وی ﺻﺎﺣﺐ ﻓﺮزﻧﺪ ﺷﺪه! و‪...‬‬
‫ﺣﺘﯽ ﺑﺮﺧﯽ از آﻧﺎن ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪ :‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻋﺘﺒﺎت و اﺿﺮﺣﻪ را زﯾﺎرت ﮐﻨﺪ ﻧﺎ‬
‫اﻣﯿﺪ ﻧﻤﯽﺷﻮد!‬
‫از ﺗﺎﺟﺮی ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ﭼﺮا ﺑﺮای ﻣﺸﺘﺮﯾﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻗﺒﺮ ﻓﻼن ﺷﯿﺦ ﻗﺴﻢ‬
‫ﻣﯽﺧﻮری اﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ ﯾﺎد ﻧﻤﯽﮐﻨﯽ؟‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬آﻧﺎن ﺑﻪ ﻗﺴﻢ ﺧﺪا راﺿﯽ ﻧﻤﯽﺷﻮﻧﺪ و ﺗﻨﮫﺎ ﺑﺎ ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﺿﺮﯾﺢ ﻓﻼﻧﯽ‬
‫راﺿﯽ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪...‬‬
 ‫‪۲۳‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫ﺑﺒﯿﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺿﺮﯾﺢ ﻧﺰد آﻧﺎن ﺟﺎﯾﮕﺎه واﻻﺗﺮی از ﺧﺪاوﻧﺪ دارد!‬

‫ﺣﺎل و روز اﯾﻨﺎن ﭼﻘﺪر ﺷﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﭼﯿﺰی اﺳﺖ ﮐﻪ اﺑﻮرﺟﺎء ﻋﻄﺎردیس از‬
‫دوران ﺟﺎھﻠﯿﺖ ﻧﻘﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪...‬‬
‫وی ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ :‬ﻣﺎ در ﺟﺎھﻠﯿﺖ ﺑﺖھﺎ و درﺧﺘﺎن و ﺳﻨﮓھﺎ را‬
‫ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯿﺪﯾﻢ‪...‬‬
‫ﯾﮑﯽ از ﻣﺎ ﺳﻨﮕﯽ را ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯿﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ھﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﮫﺘﺮ ﻣﯽﯾﺎﻓﺖ ﺳﻨﮓ‬
‫ﺧﻮد را دور ﻣﯽاﻧﺪاﺧﺖ و آن ﺳﻨﮓ را ﻋﺒﺎدت ﻣﯽﮐﺮد! و اﮔﺮ ﺳﻨﮕﯽ‬
‫ﻧﻤﯽﯾﺎﻓﺘﯿﻢ ﻣﻘﺪاری ﺧﺎک ﺟﻤﻊ ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ و ﺷﯿﺮ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ را ﺑﺮ آن‬
‫ﻣﯽدوﺷﯿﺪﯾﻢ ﺳﭙﺲ ﺑﺮ آن ﻃﻮاف ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ!‬
‫ﯾﮏ ﺑﺎر ﺑﻪ ﺳﻔﺮی رﻓﺘﯿﻢ و ﯾﮑﯽ از ﺧﺪاﯾﺎﻧﻤﺎن را ﮐﻪ ﺗﮑﻪ ﺳﻨﮕﯽ ﺑﻮد ھﻤﺮاه‬
‫ﺑﺮده ﺑﻮدﯾﻢ‪ ...‬ھﺮ ﮔﺎه ﺑﺮای ﭘﺨﺘﻦ ﻏﺬا آﺗﺸﯽ روﺷﻦ ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ و ﺑﺮای ﮔﺬاﺷﺘﻦ‬
‫زﯾﺮ دﯾﮓ ﺳﻨﮓ ﺳﻮﻣﯽ ﻧﻤﯽﯾﺎﻓﺘﯿﻢ ﺧﺪاﯾﻤﺎن را زﯾﺮ دﯾﮓ ﻣﯽﮔﺬاﺷﺘﯿﻢ و ﺑﺎ‬
‫ﺧﻮد ﻣﯽﮔﻔﺘﯿﻢ ﻧﺰدﯾﮏ آﺗﺶ ﺑﺎﺷﺪ ﮔﺮمﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮد!!‬
‫روزی در ﺟﺎﯾﯽ ﻣﻨﺰل ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ و ﺳﻨﮕﻤﺎن را از ﺧﻮرﺟﯿﻦ ﺑﯿﺮون آوردﯾﻢ‪...‬‬
‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ از آﻧﺠﺎ رﻓﺘﯿﻢ ﻧﺎﮔﮫﺎن ﺻﺪای ﯾﮑﯽ از ﻣﺮدم ﻗﻮم ﺧﻮد را ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪ :‬ﭘﺮوردﮔﺎرﻣﺎن ﮔﻢ ﺷﺪ! در ﺟﺴﺘﺠﻮﯾﺶ ﺑﺮآﯾﯿﺪ!‬
‫ﺳﭙﺲ ﺳﻮار ﺑﺮ ﺷﺘﺮ ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮی ﭘﺮوردﮔﺎرﻣﺎن ﭘﺮداﺧﺘﯿﻢ!‬
‫در ھﻤﯿﻦ ﺣﺎل ﻧﺎﮔﮫﺎن ﺻﺪای ﮐﺲ دﯾﮕﺮی را ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫ﭘﺮوردﮔﺎرﺗﺎن ـ ﯾﺎ ﭘﺮوردﮔﺎری ﺷﺒﯿﻪ آن ـ را ﯾﺎﻓﺘﻢ!‬
‫آﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﮐﺎرواﻧﻤﺎن ﺑﺮﮔﺸﺘﻢ و دﯾﺪم ﮐﻪ ﻗﻮم ﻣﻦ ﻧﺰد ﺑﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﺠﺪه‬
‫رﻓﺘﻪاﻧﺪ‪ ...‬ﻧﺰد آن ﺑﺖ رﻓﺘﻢ و ﺷﺘﺮ را در آﻧﺠﺎ ﻧﺸﺎﻧﺪم‪...‬‬
‫ﺣﺎل‬
‫ﺟﮫﻞ آﻧﺎن در ﺟﺎھﻠﯿﺖ ﭘﯿﺶ از اﺳﻼم‪ ،‬و ﻋﺠﯿﺐﺗﺮ از آن‪ِ ،‬‬ ‫ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮد ِ‬
‫اﯾﻨﺎن در ﺟﺎھﻠﯿﺖ اﻣﺮوز!‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۲۴‬‬

‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪا ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ‪ :‬ﺗﻔﺎوت ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺳﻨﮕﯽ را ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﺪ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻗﺒﺮی را ﻋﺒﺎدت ﻣﯽﮐﻨﺪ ﭼﯿﺴﺖ؟‬
‫ﻣﯿﺎن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﺟﺎت ﺧﻮد را از ﺑﺖھﺎ ﻣﯽﺧﻮاھﺪ و ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺎزھﺎﯾﺶ را‬
‫از ﺧﺎک و اﺳﺘﺨﻮان ﯾﮏ ﻣﺮده ﻃﻠﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ؟‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﻮر اوﻟﯿﺎء را ﻋﺒﺎدت ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﮔﻞ و آب را‪...‬‬
‫درﺳﺖ اﺳﺖ؛ ھﻤﻪی آنھﺎ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪ :‬آﻧﺎن را ﻧﻤﯽﭘﺮﺳﺘﯿﻢ ﻣﮕﺮ آﻧﮑﻪ ﺑﺎﻋﺚ‬
‫ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ ﺷﺪن ﻣﺎ ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﻮﻧﺪ!‬
‫* * *‬

‫ﭼﻨﺪ ﺗﻮﺟﯿﻪ ﻗﺒﺮﭘﺮﺳﺘﺎن‬

‫ﺗﻮﺟﯿﻪ ﻧﺨﺴﺖ‪:‬‬
‫ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺮﺧﯽ از آﻧﺎن ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ‪ :‬ﺷﻤﺎ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺳﺨﺖ ﻣﯽﮔﯿﺮﯾﺪ! ﭼﺮا ﮐﻪ ﻣﺎ‬
‫ﻣﺮدﮔﺎن را ﻧﻤﯽﭘﺮﺳﺘﯿﻢ‪ ...‬ﺻﺎﺣﺒﺎن اﯾﻦ ﻗﺒﻮر اوﻟﯿﺎﯾﯽ ﻧﯿﮑﻮﮐﺎرﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺰد اﻟﻠﻪ‬
‫ﻣﮑﺎن و ﻣﻨﺰﻟﺖ دارﻧﺪ و ﺑﺮای ﻣﺎ ﻧﺰد او ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪...‬‬
‫در ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ آﻧﺎن ﻣﯽﮔﻮﯾﯿﻢ‪ :‬اﯾﻦ دﻗﯿﻘﺎ ھﻤﺎن ﺷﺮک ﮐﻔﺎر ﻗﺮﯾﺶ در ﭘﺮﺳﺘﺶ‬
‫ﺑﺖھﺎ ﺑﻮد‪...‬‬
‫آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر‬
‫ِ‬ ‫زﯾﺮا ﻣﺸﺮﮐﺎن ﻋﺮب ﺑﻪ ﺗﻮﺣﯿﺪ رﺑﻮﺑﯿﺖ اﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ آﻧﮑﻪ‬
‫اﻣﻮر‬
‫ﺗﺪﺑﯿﺮﮔﺮ ﮐﺎر ﺟﮫﺎن ھﻤﺎن اﻟﻠﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻣﻮرد )ﯾﻌﻨﯽ ﺧﻠﻘﺖ و ﺗﺪﺑﯿﺮ ِ‬ ‫ِ‬
‫ﺟﮫﺎن( ﺷﺮﯾﮑﯽ ﻧﺪارد‪ ،‬ﭼﻨﺎنﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫َ‬ ‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫�ض أَ َّمن َ� ۡمل ُِك َّ‬ ‫ُ ۡ َ َ ۡ ُ ُ ُ ّ َ َّ ٓ ۡ َ‬
‫ٱلس ۡم َع َوٱ�بۡ�ٰ َر َو َمن‬ ‫ٱلس َماءِ َوٱ� ِ‬ ‫﴿قل من يرزق�م مِن‬
‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫ت َو ُ� ۡخر ُج ٱل ۡ َم ّي َ‬ ‫ۡ‬
‫َ ُ ُ َ‬ ‫ت م َِن ۡٱل َ ّ‬
‫� َو َمن يُ َدبّ ِ ُر ٱ� ۡم َر ۚ ف َس َيقولون‬ ‫ِ‬ ‫�ر ُج ۡٱل َ َّ‬
‫� م َِن ٱل َم ّي ِ ِ‬
‫ُۡ‬
‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬
‫َّ ُ َ ُ ۡ َ َ َ َ َّ ُ َ‬
‫ٱ�ۚ �قل أف� �تقون‪] ﴾٣١‬ﯾﻮﻧﺲ‪[۳۱ :‬‬
‫»ﺑﮕﻮ ﮐﯿﺴﺖ ﮐﻪ از آﺳﻤﺎن و زﻣﯿﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ روزی ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ ﯾﺎ ﮐﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﮐﻢ‬
‫ﺑﺮ ﮔﻮشھﺎ و دﯾﺪﮔﺎن اﺳﺖ و ﮐﯿﺴﺖ ﮐﻪ زﻧﺪه را از ﻣﺮده ﺑﯿﺮون ﻣﯽآورد و ﻣﺮده را از‬
 ‫‪۲۵‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫زﻧﺪه ﺧﺎرج ﻣﯽﺳﺎزد و ﮐﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﺎرھﺎ را ﺗﺪﺑﯿﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ؟ ﺧﻮاھﻨﺪ ﮔﻔﺖ اﻟﻠﻪ؛ ﭘﺲ‬
‫ﺑﮕﻮ آﯾﺎ ﭘﺮوا ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﺪ؟«‬
‫اﻣﺎ ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد‪ ،‬ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﺑﺎ آﻧﺎن ﺟﻨﮕﯿﺪ‪ ،‬زﯾﺮا آﻧﺎن ﺗﻤﺎم اﻧﻮاع ﻋﺒﺎدات را‬
‫ﺧﺎص ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﮑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ‪...‬‬
‫زﯾﺮا ﺷﺮک ﯾﻌﻨﯽ آﻧﮑﻪ ﺑﻨﺪه ﭼﯿﺰی را ﮐﻪ ﻣﺨﺘﺺ اﻟﻠﻪ ـ ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ و ﺗﻌﺎﻟﯽ ـ‬
‫اﺳﺖ ﺑﺮای ﻏﯿﺮ او اﻧﺠﺎم دھﺪ‪ ،‬ﺣﺎل ﺗﻔﺎوت ﻧﺪارد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻏﯿﺮ اﻟﻠﻪ ـ ﭼﻨﺎنﮐﻪ در‬
‫ﺟﺎھﻠﯿﺖ ﻧﺨﺴﺖ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ ـ ﺑﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﻧﺎم دﯾﮕﺮی ﺑﺮ آن ﻧﮫﺎده ﺷﻮد ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫وﻟﯽ و ﻗﺒﺮ و ﺿﺮﯾﺢ‪...‬‬
‫ﺗﻮﺟﯿﻪ دوم‪:‬‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮﺧﯽ از واﺑﺴﺘﮕﺎن ﻗﺒﻮر ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ‪ :‬ﻣﺎ ﺑﺮای ﻃﻠﺐ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﺻﺎﺣﺒﺎن‬
‫ﻗﺒﻮر ﮐﻪ از اوﻟﯿﺎء و ﺻﺎﻟﺤﺎﻧﻨﺪ ﺗﻘﺮب ﻣﯽﺟﻮﯾﯿﻢ‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺮدﮔﺎن ﮔﺮوھﯽ از‬
‫ﺻﺎﻟﺤﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ دارای ﺟﺎه و ﻣﻨﺰﻟﺖ ھﺴﺘﻨﺪ‪ ...‬ﺑﺮای ھﻤﯿﻦ از آﻧﺎن‬
‫ﻣﯽﺧﻮاھﯿﻢ ﺑﺮای ﻣﺎ ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪...‬‬
‫ﺧﻄﺎب ﺑﻪ آﻧﺎن ﻣﯽﮔﻮﯾﯿﻢ‪ :‬ﺷﻤﺎ را ﭼﻪ ﺷﺪه؟ دﻋﻮﺗﮕﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ را اﺟﺎﺑﺖ‬
‫ﮐﻨﯿﺪ و ﺑﻪ او اﯾﻤﺎن آورﯾﺪ‪ ...‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﺮار دادن ﺷﻔﯿﻌﺎن را ﺷﺮک ﻧﺎﻣﯿﺪه اﺳﺖ‪:‬‬
‫َّ َ َ َ ُ ُّ ُ ۡ َ َ َ َ ُ ُ ۡ َ َ ُ ُ َ َ ٰٓ ُ َ ٓ‬ ‫ُ‬ ‫ََُُۡ َ‬
‫�ؤ� ِء‬ ‫ون ٱ�ِ ما � ي�هم و� ينفعهم و�قولون‬ ‫﴿و�عبدون مِن د ِ‬
‫َۡ‬ ‫َّ َ َ َ َ‬ ‫َ َّ ُ ۡ َ ُ َ ّ ُ َ َّ َ َ َ َ ۡ َ‬ ‫ُ َ َ ٰٓ ُ َ‬
‫�ض‬‫ت و� ِ� ٱ� ِ �‬ ‫ٰ‬ ‫ٰ‬ ‫ُ‬
‫�ؤنا عِند ٱ�ِۚ قل ��ن ِ�ٔون ٱ� بِما � �علم ِ� ٱلس�� ِ‬ ‫شف‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫ُ ۡ َ ٰ َ ُ َ َ َ ٰ َ ٰ َ َّ ُ ۡ‬
‫��ون‪] ﴾١٨‬ﯾﻮﻧﺲ‪[۱۸ :‬‬ ‫� �ما � ِ‬ ‫سب�نهۥ وت�‬
‫»و ﺑﻪ ﺟﺎی اﻟﻠﻪ ﭼﯿﺰھﺎﯾﯽ را ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺑﻪ آﻧﺎن زﯾﺎن ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ وﻧﻪ ﺑﻪ‬
‫آﻧﺎن ﺳﻮد ﻣﯽدھﺪ و ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ اﯾﻦھﺎ ﻧﺰد اﻟﻠﻪ ﺷﻔﺎﻋﺖﮔﺮان ﻣﺎ ھﺴﺘﻨﺪ ﺑﮕﻮ آﯾﺎ اﻟﻠﻪ را‬
‫ﺑﻪ ﭼﯿﺰی ﮐﻪ در آﺳﻤﺎنھﺎ و در زﻣﯿﻦ ﻧﻤﯽداﻧﺪ آ ﮔﺎه ﻣﯽﮔﺮداﻧﯿﺪ او ﭘﺎک و ﺑﺮﺗﺮ اﺳﺖ‬
‫از آﻧﭽﻪ ]ﺑﺎ وی[ ﺷﺮﯾﮏ ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ«‪.‬‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۲۶‬‬

‫ھﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﯿﻢ‪ :‬ﻣﺎ ﻧﯿﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ اﯾﻦ اﻋﺘﻘﺎد دارﯾﻢ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ‬
‫اﻧﺒﯿﺎ و اوﻟﯿﺎی ﺧﻮد ﺷﻔﺎﻋﺘﯽ ﻋﻄﺎ ﮐﺮده‪ ،‬و آﻧﺎن ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮدم ﺑﻪ اوﯾﻨﺪ‪...‬‬
‫اﻣﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ را از درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮدن آﻧﺎن و دﻋﺎﯾﺸﺎن ﻧﮫﯽ ﻧﻤﻮده‪...‬‬
‫درﺳﺖ اﺳﺖ؛ اﻧﺒﯿﺎ و اوﻟﯿﺎ و ﺷﮫﺪا ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ دارای ﺷﻔﺎﻋﺘﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ اﯾﻦ‬
‫ﺷﻔﺎﻋﺖ در اﺧﺘﯿﺎر ﺧﻮد آﻧﺎن ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮای ھﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاھﻨﺪ ﺷﻔﺎﻋﺖ‬
‫ﮐﻨﻨﺪ و از ھﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﻧﺨﻮاھﻨﺪ ﺑﺎز دارﻧﺪ‪ ...‬ھﺮﮔﺰ‪ ...‬آﻧﺎن ﺗﻨﮫﺎ ﭘﺲ از اﺟﺎزهی‬
‫ﺧﻮد ﺧﺪاوﻧﺪ راﺿﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪...‬‬ ‫ﺧﺪاوﻧﺪ و ﺗﻨﮫﺎ ﺑﺮای آﻧﺎن ﮐﻪ ِ‬
‫ﺗﻮﺟﯿﻪ ﺳﻮم‪:‬‬
‫ﺷﺒﮫﻪای اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺷﯿﻄﺎن ﺑﻪ دل ﺑﺮﺧﯽ از ﻣﺮدم ﺑﯿﻨﺪازد و آن‬
‫اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺒﺮ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﺑﺪون اﻧﮑﺎری از ﺳﻮی ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﻧﺒﻮی‬
‫اﻓﺰوده ﺷﺪه اﺳﺖ و اﮔﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎری ﺣﺮام ﺑﻮد در آن دﻓﻦ ﻧﻤﯽﺷﺪ‪...‬‬
‫ﭘﺎﺳﺦ‪ :‬ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج در ھﻤﺎن ﺟﺎﯾﯽ دﻓﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ درﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد‪ ...‬در واﻗﻊ وی‬
‫در ﻣﺴﺠﺪ دﻓﻦ ﻧﺸﺪ ﺑﻠﮑﻪ در ﺟﺤﺮهی ﺧﻮد دﻓﻦ ﺷﺪ‪ ...‬آﻏﺎز ﮐﺎر ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻮد و‬
‫ﺻﺤﺎﺑﻪش وی را در ﺣﺠﺮهی ام اﻟﻤﻮﻣﻨﯿﻦ ﻋﺎﺋﺸﻪ دﻓﻦ ﮐﺮدﻧﺪ ﺗﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻌﺪھﺎ‬
‫ﻧﺘﻮاﻧﺪ آن را ﻣﺴﺠﺪ ﻗﺮار دھﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎنﮐﻪ در ﺣﺪﯾﺚ ﻋﺎﺋﺸﻪل آﻣﺪه ﮐﻪ رﺳﻮل‬
‫ﺧﺪا ج در ﺑﯿﻤﺎری وﻓﺎﺗﺶ ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﯾﮫﻮد و ﻧﺼﺎرا را ﻟﻌﻨﺖ ﮐﻨﺪ؛ ﻗﺒﻮر‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان ﺧﻮد را ﻣﺴﺠﺪ ﻗﺮار دادﻧﺪ« ام اﻟﻤﻮﻣﻨﯿﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ :‬اﮔﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﺒﻮد‬
‫ﻗﺒﺮش را ﺑﯿﺮون ]از ﺧﺎﻧﻪ[ ﻗﺮار ﻣﯽدادﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﺮﺳﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﻗﺮار داده‬
‫ﺷﻮد ]ﺑﻪ رواﯾﺖ ﺑﺨﺎری و ﻣﺴﻠﻢ[‪.‬‬
‫آری؛ اﯾﺸﺎن ج ﻧﺨﺴﺖ در ﺧﺎﻧﻪی ﻋﺎﺋﺸﻪل دﻓﻦ ﺷﺪﻧﺪ و ﺧﺎﻧﻪی ﻋﺎﺋﺸﻪ‬
‫از ﺳﻤﺖ ﺷﺮق ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﭼﺴﺒﯿﺪه ﺑﻮد‪...‬‬
‫ﺳﺎلھﺎ ﮔﺬﺷﺖ و ﻣﺮدم ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪﻧﺪ و ﺻﺤﺎﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ را از ھﻤﻪی ﺟﮫﺎت‬
‫ﮔﺴﺘﺮش ﻣﯽدادﻧﺪ ﻣﮕﺮ از ﺟﮫﺖ ﺷﺮق‪ ...‬ﻣﺴﺠﺪ از ﺳﻤﺖ ﻏﺮب و ﺷﻤﺎل و‬
 ‫‪۲۷‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫ﺟﻨﻮب ﺗﻮﺳﻌﻪ داده ﺷﺪ ﺑﻪ ﺟﺰ از ﺳﻤﺖ ﺷﺮق‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﻗﺒﺮ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج آﻧﺎن را از‬
‫ﺗﻮﺳﻌﻪی ﻣﺴﺠﺪ از آن ﺳﻤﺖ ﺑﺎز ﻣﯽداﺷﺖ‪...‬‬
‫ﺳﭙﺲ در ﺳﺎل ‪ ۸۸‬ھﺠﺮی‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ‪ ۷۷‬ﺳﺎل ﭘﺲ از وﻓﺎت ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ و ﺑﻌﺪ از‬
‫آﻧﮑﻪ ھﻤﻪی اﺻﺤﺎب ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﮐﻪ در ﻣﺪﯾﻨﻪ ﺑﻮدﻧﺪ درﮔﺬﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬وﻟﯿﺪ ﺑﻦ‬
‫ﻋﺒﺪاﻟﻤﻠﮏ‪ ،‬ﺧﻠﯿﻔﻪی اﻣﻮی دﺳﺘﻮر داد ﺗﺎ ﺑﺮای ﺗﻮﺳﻌﻪی ﻣﺴﺠﺪاﻟﻨﺒﯽ آن را‬
‫وﯾﺮان ﮐﺮدﻧﺪ و اﻣﺮ ﮐﺮد ﺗﺎ آن را از ھﻤﻪی ﺟﮫﺎت ﺗﻮﺳﻌﻪ دھﻨﺪ و ﺣﺠﺮهھﺎی‬
‫ھﻤﺴﺮان ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج را ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﯿﻔﺰاﯾﻨﺪ‪ ...‬ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﻣﺴﺠﺪ از ﺳﻤﺖ ﺷﺮق‬
‫ﻧﯿﺰ ﮔﺴﺘﺮش ﯾﺎﻓﺖ و ﺣﺠﺮهی ام اﻟﻤﻮﻣﻨﯿﻦ ﻋﺎﺋﺸﻪل ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ اﻓﺰوده ﺷﺪ‬
‫و ﻗﺒﺮ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ھﻤﺠﻮار ﻣﺴﺠﺪ ﮔﺮدﯾﺪ‪...‬‬
‫اﯾﻦ ﺑﻮد داﺳﺘﺎن ﻗﺒﺮ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ج و ﻣﺴﺠﺪ اﯾﺸﺎن‪...‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ واﻗﻌﻪای ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺻﺤﺎﺑﻪش رخ داده‬
‫اﺳﺘﺪﻻل ﻧﻤﺎﯾﺪ ﭼﺮا ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﺨﺎﻟﻒ اﺣﺎدﯾﺚ ﺛﺎﺑﺖ و ﺻﺤﯿﺢ و ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻓﮫﻢ‬
‫و ﻋﻤﻞ ﺳﻠﻒ اﻣﺖ اﺳﺖ‪ ...‬در واﻗﻊ وﻟﯿﺪ ﺑﻦ ﻋﺒﺪاﻟﻤﻠﮏ اﻣﻮی ـ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ از‬
‫او درﮔﺬرد ـ در وارد ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺣﺠﺮه ﺑﻪ داﺧﻞ ﻣﺴﺠﺪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج اﺷﺘﺒﺎه ﻧﻤﻮد‪،‬‬
‫زﯾﺮا ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج از ﺑﻨﺎ ﻧﻤﻮدن ﻣﺴﺎﺟﺪ ﺑﺮ ﻗﺒﺮھﺎ ﻧﮫﯽ ﮐﺮده اﺳﺖ و درﺳﺖ اﯾﻦ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﻣﺴﺠﺪ از دﯾﮕﺮ ﺟﮫﺎت ﺗﻮﺳﻌﻪ داده ﻣﯽﺷﺪ ﻧﻪ از ﺟﮫﺖ ﺣﺠﺮهی ام‬
‫اﻟﻤﻮﻣﻨﯿﻦ‪...‬‬
‫ﺑﺎز ﺑﻪ واﺑﺴﺘﮕﺎن ﻗﺒﻮر ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ‪ :‬دﻋﻮﺗﮕﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ را اﺟﺎﺑﺖ ﮐﻨﯿﺪ و ﺑﻪ او‬
‫اﯾﻤﺎن آورﯾﺪ‪...‬‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﺪا ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ‪ :‬آﯾﺎ ﺷﻨﯿﺪهاﯾﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ از ﺳﻠﻒ ﺻﺎﻟﺢ اﯾﻦ اﻣﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺿﺮﯾﺢ و ﻗﺒﻮر ﺗﻮﺳﻞ ﮐﻨﺪ؟ و از آن ﭘﺎدﺷﺎه داﻧﺎ ﻏﺎﻓﻞ ﺷﻮد؟‬
‫آﯾﺎ ﺷﻨﯿﺪهاﯾﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ از آنھﺎ ﻧﺰد ﻗﺒﺮ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﯾﺎ ﯾﮑﯽ از ﺻﺤﺎﺑﻪ ﯾﺎ اھﻞ‬
‫ﺑﯿﺖ ﺑﺎﯾﺴﺘﺪ و ﺣﺎﺟﺘﯽ ﺑﺨﻮاھﺪ ﯾﺎ ﺧﻮاھﺎن ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻠﯽ ﺷﻮد؟‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۲۸‬‬

‫ﺑﻨﮕﺮ ﮐﻪ در دوران ﻋﻤﺮس ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ آﻧﺎن ﺑﺮای ﻧﻤﺎز ﻃﻠﺐ ﺑﺎران ﺧﺎرج‬
‫ﺷﺪ‪ ،‬دﺳﺘﺎﻧﺶ را ﺑﻪ دﻋﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ﺧﺪاوﻧﺪا ﻣﺎ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ دﭼﺎر‬
‫ﺧﺸﮑﺴﺎﻟﯽ ﻣﯽﺷﺪﯾﻢ ﺑﻪ دﻋﺎی ﭘﯿﺎﻣﺒﺮﻣﺎن ﺗﻮﺳﻞ ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ و ﺑﺎران ﻣﯽﺑﺎرﯾﺪ‪...‬‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪا ]ھﻢاﮐﻨﻮن[ ﺑﻪ دﻋﺎی ﻋﻤﻮی ﭘﯿﺎﻣﺒﺮت ج ﺗﻮﺳﻞ ﻣﯽﺟﻮﯾﯿﻢ‪ .«...‬ﺳﭙﺲ‬
‫روی ﺑﻪ ﻋﺒﺎسس ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪» :‬ای ﻋﺒﺎس‪ ،‬ﺑﺮﺧﯿﺰ و از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺨﻮاه ﺑﻪ ﻣﺎ‬
‫ﺑﺎران ﻋﻄﺎ ﮐﻨﺪ« آﻧﮕﺎه ﻋﺒﺎس ﺑﺮﺧﺎﺳﺖ و ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﻪ دﻋﺎ ﺧﻮاﻧﺪ و ﻣﺮدم ﺑﺮای‬
‫دﻋﺎی او آﻣﯿﻦ ﮔﻔﺘﻨﺪ و ﮔﺮﯾﺴﺘﻨﺪ‪ ...‬ﺗﺎ آﻧﮑﻪ اﺑﺮھﺎ ﺑﺮ ﺑﺎﻻی ﺳﺮ آﻧﺎن ﺟﻤﻊ ﺷﺪﻧﺪ‬
‫و ﺑﺎرﯾﺪ‪...‬‬
‫ﭘﺲ ﺑﻨﮕﺮ ﺑﻪ ﺻﺤﺎﺑﻪی ﮔﺮاﻣﯽ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﮐﻪ ھﻢ ﻋﻠﻤﺸﺎن ﺑﯿﺶ از ﻣﺎ ﺑﻮد و ھﻢ‬
‫ﻣﺤﺒﺘﺸﺎن ﺑﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﺑﯿﺶ از ﻣﺤﺒﺖ ﻣﺎ‪ ،‬اﻣﺎ در ھﻨﮕﺎم ﺑﺮوز ﺳﺨﺘﯽھﺎ ﺑﻪ ﻧﺰد‬
‫ﻗﺒﺮ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﻧﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻧﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ای رﺳﻮل ﺧﺪا! ﺑﺮای ﻣﺎ ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﻔﺎﻋﺖ‬
‫ﮐﻦ!‬
‫ھﺮﮔﺰ‪ ...‬زﯾﺮا آﻧﺎن ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ دﻋﺎ ﺧﻮاﻧﺪن ﻣﺮدﮔﺎن ﺟﺎﯾﺰ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﺣﺘﯽ‬
‫اﮔﺮ آن ﻣﯿﺖ‪ ،‬ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪...‬‬
‫آه و ﺣﺴﺮت ﺑﺮ ﺑﯿﭽﺎرﮔﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﻣﺮوزه ﺑﺮ ﺧﺎک و اﺳﺘﺨﻮان ﻣﺮدﮔﺎن ﺟﻤﻊ‬
‫ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و از آن ﺧﻮاھﺎن ﻣﻐﻔﺮت و رﺣﻤﺖ ھﺴﺘﻨﺪ‪...‬‬
‫ای ﻗﻮم ﻣﺎ! ﮐﺠﺎ ﻣﯽروﯾﺪ؟ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ج از ﺑﺮﭘﺎ‬
‫داﺷﺘﻨﺪ ﺗﺼﺎوﯾﺮ و ﻣﺠﺴﻤﻪھﺎ ﻧﮫﯽ ﻧﻤﻮد‪ ،‬اﯾﻦ ﮐﺎرش ﺑﯿﮫﻮده و ﺑﯽھﺪف ﺑﻮد؟ ﯾﺎ‬
‫آﻧﮑﻪ ﺗﺮﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﺑﺎری دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺟﺎھﻠﯿﺖ ﻧﺨﺴﺖ ﺑﺎز ﮔﺮدﻧﺪ؟ ﺑﻪ‬
‫ﻋﺒﺎدت ﺗﺼﺎوﯾﺮ و ﻣﺠﺴﻤﻪھﺎ؟ و ﭼﻪ ﺗﻔﺎوﺗﯽ اﺳﺖ ﻣﯿﺎن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﺼﺎوﯾﺮ و‬
‫ﻣﺠﺴﻤﻪھﺎ را ﺑﺰرگ ﻣﯽدارد و ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻗﺒﺮھﺎ و ﺿﺮﯾﺢھﺎ را؟‬
‫* * *‬
‫از دﯾﮕﺮ وﺳﺎﺋﻞ ﺷﺮک‪ ،‬ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ اﻟﻠﻪ اﺳﺖ‪...‬‬
 ‫‪۲۹‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫ﺳﻮﮔﻨﺪ ﯾﺎد ﮐﺮدن ﺑﻪ ﮐﻌﺒﻪ و اﻣﺎﻧﺖ و ﺷﺮف و زﻧﺪﮔﯽ ﻓﻼن ﮐﺲ و ﻣﻘﺎم‬

‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ و ﻓﻼن وﻟﯽ‪ ،‬ھﯿﭽﮑﺪام ﺟﺎﯾﺰ ﻧﯿﺴﺖ و ھﻤﻪ ﺣﺮام اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪ‬
‫ﻧﻮﻋﯽ ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﮫﺎ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪی اﻟﻠﻪ اﺳﺖ‪...‬‬
‫اﻣﺎم اﺣﻤﺪ از اﺑﻦ ﻋﻤﺮ رواﯾﺖ ﮐﺮده اﺳﺖ ﮐﻪ رﺳﻮل اﻟﻠﻪ ج ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ھﺮ‬
‫ﮐﺲ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ اﻟﻠﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﯾﺎد ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺮک ورزﯾﺪه« و رﺳﻮل ﺧﺪا ج ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫»ھﺮ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاھﺪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﯾﺎد ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ اﻟﻠﻪ ﻗﺴﻢ ﺑﺨﻮرد ﯾﺎ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﻮد«‪...‬‬
‫اﮔﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﯾﺎ ﭼﯿﺰی ﻏﯿﺮ از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﯾﺎد ﮐﻨﺪ ﺑﺎ اﯾﻦ اﻋﺘﻘﺎد‬
‫ﺷﺮک اﮐﺒﺮ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ اﮔﺮ ﻣﻌﺘﻘﺪ‬‫ِ‬ ‫ﮐﺎر او‬
‫ﮐﻪ ﻋﻈﻤﺖ وی ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻟﻠﻪ اﺳﺖ‪ ،‬اﯾﻦ ِ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﻘﺎم وی ﭘﺎﯾﯿﻦﺗﺮ از ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺮک اﺻﻐﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻣﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ از روی ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﺧﺪا ﻗﺴﻢ ﯾﺎد ﮐﻨﺪﮐﻔﺎرهاش اﯾﻦ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﮕﻮﯾﺪ‪» :‬ﻻ إﻟﻪ إﻻ اﻟﻠﻪ«‪ ،‬ﭼﻨﺎنﮐﻪ ﺑﺨﺎری از ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ج رواﯾﺖ‬
‫ﻧﻤﻮده ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ھﺮ ﮐﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﯾﺎد ﮐﺮد و در ﺳﻮﮔﻨﺪش ﮔﻔﺖ‪ :‬ﻗﺴﻢ ﺑﻪ ﻻت‬
‫و ﻋﺰی‪ ،‬ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ :‬ﻻ إﻟﻪ إﻻ اﻟﻠﻪ«‪...‬‬
‫و ھﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﻮع ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻋﺎدت ﮐﺮده ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ ﺗﺮک آن ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ﺧﻮد‬
‫ﻣﺠﺎھﺪه ﮐﻨﺪ‪...‬‬
‫ھﻤﯿﻨﻄﻮر ﺑﺮﺧﯽ از اﻧﻮاع ﺷﺮکھﺎی ﻟﻔﻈﯽ ﺑﺮ زﺑﺎن ﺑﻌﻀﯽ از ﻣﺮدم ﺟﺎری‬
‫ﻣﯽﺷﻮد ﻣﺎﻧﻨﺪ اﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﮐﻪ‪ :‬ھﺮ ﭼﻪ ﺗﻮ و ﺧﺪا ﺑﺨﻮاھﯿﺪ‪ ،‬ﯾﺎ‪ :‬اﮔﺮ ﺧﺪا و ﻓﻼﻧﯽ‬
‫ﺑﺨﻮاھﻨﺪ‪ ...‬ﯾﺎ‪ :‬ﻣﻦ ﺟﺰ ﺧﺪا و ﺗﻮ ﮐﺴﯽ را ﻧﺪارم‪ ...‬ﯾﺎ اﯾﻦ از ﺑﺮﮐﺎت ﺧﺪا و ﺑﺮﮐﺎت‬
‫ﺷﻤﺎﺳﺖ‪...‬‬
‫اﻣﺎ ﺻﺤﯿﺢ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺜﻼ ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ :‬اﮔﺮ ﺧﺪا ﺑﺨﻮاھﺪ و ﺳﭙﺲ ﻓﻼﻧﯽ‬
‫ﺑﺨﻮاھﺪ‪ ...‬ﯾﺎ اﮔﺮ ﯾﺎری ﺧﺪا و ﺳﭙﺲ ﯾﺎری ﻓﻼﻧﯽ ﻧﺒﻮد‪...‬‬
‫* * *‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۳۰‬‬

‫از ﺟﻤﻠﻪ وﺳﺎﺋﻞ ﺷﺮک‬

‫آوﯾﺰان ﮐﺮدن ﺗﻌﻮﯾﺬ و ﻣﮫﺮه و ﻧﻮﺷﺘﻪھﺎ و دﻋﺎھﺎ ﺑﻪ ﺧﻮد از ﺗﺮس ﭼﺸﻢ زﺧﻢ‬
‫و دﯾﮕﺮ اﺳﺒﺎب‪ ،‬ﺷﺮک اﺳﺖ‪ ...‬ﺣﺎل اﮔﺮ ﺷﺨﺺ اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ اﯾﻦ ﮐﺎرھﺎ‬
‫ﺷﺮک اﺻﻐﺮ ﺧﻮاھﺪ‬‫ﺗﻨﮫﺎ اﺳﺒﺎﺑﯽ ﺑﺮای رﻓﻊ ﺑﻼ ﯾﺎ دور ﮐﺮدن آن اﺳﺖ‪ ،‬اﯾﻦ ﮐﺎر‪ِ ،‬‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ اﮔﺮ اﻋﺘﻘﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ اﯾﻦ ﺗﻌﻮﯾﺬھﺎ در ذات ﺧﻮد ﺑﻼ را دور ﻣﯽﮐﻨﺪ‪،‬‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎری ﺷﺮک اﮐﺒﺮ اﺳﺖ‪ ،‬زﯾﺮا ﺗﻌﻠﻖ و اﻣﯿﺪ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﺧﺪا اﺳﺖ و اﻋﺘﻘﺎد ﺑﻪ‬
‫اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﯿﺰی ﻏﯿﺮ از اﻟﻠﻪ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺗﺼﺮف در ﺟﮫﺎن را دارد‪...‬‬
‫ﺗﻤﯿﻤﻪ )ﺗﻌﻮﯾﺬ( ﺑﺮ دو ﻧﻮع اﺳﺖ‪:‬‬
‫اﯾﻨﮑﻪ از ﻗﺮآن ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺮ ﭘﺎرﭼﻪ ﯾﺎ ﭼﺮم ﯾﺎ ﻗﻄﻌﻪای ﻃﻼ ﯾﺎ ھﺮ‬
‫ﭼﯿﺰی دﯾﮕﺮ‪ ،‬آﯾﺎﺗﯽ از ﻗﺮآن را ﺑﻨﻮﯾﺴﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﺎﯾﺰ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬زﯾﺮا ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎری از‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج و اﺻﺤﺎب وی رواﯾﺖ ﻧﺸﺪه و ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ آوﯾﺰان ﮐﺮدن ﭼﯿﺰھﺎی دﯾﮕﺮ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد‪...‬‬
‫ﻧﻮع دوم ﺗﻤﯿﻤﻪھﺎی ﺣﺎوی ﻧﻮﺷﺘﻪھﺎﯾﯽ ﻏﯿﺮ از آﯾﺎت ﻗﺮآن اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺎمھﺎی ﺟﻨﯿﺎن و ﻋﻼﺋﻢ و رﻣﺰھﺎی ﺟﺎدوﮔﺮان را ﺑﻪ ﺧﻮد آوﯾﺰان‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ از اﺳﺒﺎب و وﺳﺎﺋﻞ ﺷﺮک اﺳﺖ‪...‬‬
‫اﺑﻦ ﻣﺴﻌﻮدس ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪» :‬ھﺮ ﮐﻪ ﺗﻤﯿﻤﻪای را از ]ﮔﺮدن[ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎز ﮐﻨﺪ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮدهای را آزاد ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ«‪...‬‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﻣﺮدی را دﯾﺪ ﮐﻪ ﺣﻠﻘﻪای آھﻨﯽ را در دﺳﺖ ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ او‬
‫ﮔﻔﺖ‪» :‬اﯾﻦ ﭼﯿﺴﺖ؟« ﮔﻔﺖ‪ :‬از »واھﻨﻪ« اﺳﺖ‪) .‬ﯾﻌﻨﯽ از ﺗﺮس ﺑﯿﻤﺎری(‪...‬‬
‫ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬آن را ﺑﯿﻨﺪازد ﭼﺮا ﮐﻪ ﺟﺰ ﺑﺮ »وھﻦ« )ﺳﺴﺘﯽ( ﺗﻮ ﻧﻤﯽاﻓﺰاﯾﺪ و اﮔﺮ‬
‫در ﺣﺎﻟﯽ ﺑﻤﯿﺮی ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﺮ دﺳﺖ ﺗﻮﺳﺖ رﺳﺘﮕﺎر ﻧﺨﻮاھﯽ ﺷﺪ«‪...‬‬
‫ھﻤﯿﻨﻄﻮر ادﻋﺎی ﻋﻠﻢ ﻏﯿﺐ از ﺟﻤﻠﻪی اﻧﻮاع ﺷﺮک اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﺟﺰ‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﮐﺴﯽ ﻏﯿﺐ را ﻧﻤﯽداﻧﺪ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
 ‫‪۳۱‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫َّ ُ‬ ‫ۡ َ ۡ َ َّ‬ ‫َۡ‬ ‫َّ َ َ‬ ‫ُ َّ َ ۡ َ َ‬

‫ت َوٱ� ِ‬
‫�ض ٱلغيب إِ� ٱ�ۚ﴾ ]اﻟﻨﻤﻞ‪[۶۵ :‬‬ ‫﴿قل � �عل ُم من ِ� ٱلس�ٰ� ٰ ِ‬
‫»ﺑﮕﻮ در آﺳﻤﺎنھﺎ و زﻣﯿﻦ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﺟﺰ اﻟﻠﻪ ﻏﯿﺐ را ﻧﻤﯽداﻧﺪ«‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ھﺮﮔﺰ اﻣﮑﺎن ﻧﺪارد ﮐﺴﯽ ﻏﯿﺐ را ﺑﺪاﻧﺪ؛ ﻧﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪای ﻣﻘﺮب و ﻧﻪ‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮی ُﻣ َ‬
‫ﺮﺳﻞ‪ ...‬ھﯿﭻﮐﺲ ﺟﺰ اﻟﻠﻪ ﻏﯿﺐ را ﻧﻤﯽداﻧﺪ‪...‬‬
‫ﻣﮕﺮ آﻧﮑﻪ آن ﮐﺲ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮی ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ وی ﻣﻘﺪاری از اﻣﻮر ﻏﯿﺐ‬
‫را وﺣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎنﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﯿﺮﻧﮓھﺎی ﮐﻔﺎر و ﻧﺸﺎﻧﻪھﺎی ﻗﯿﺎﻣﺖ و اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ‬
‫ﻣﺴﺎﺋﻞ را ﺑﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮش ج وﺣﯽ ﻧﻤﻮد‪...‬‬
‫ﭘﺲ ھﺮ ﮐﺲ‪ ،‬ﺑﻪ ھﺮ ﻋﻨﻮان ـ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻒ ﺧﻮاﻧﯽ ﯾﺎ ﻓﺎل ﻗﮫﻮه ﯾﺎ ﻧﻈﺮ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﯾﺎ ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ و ﺟﺎدو ـ ادﻋﺎی ﻋﻠﻢ ﻏﯿﺐ ﮐﻨﺪ دروﻏﮕﻮ و ﮐﺎﻓﺮ اﺳﺖ‪...‬‬
‫اﻣﺎ آﻧﭽﻪ از ﺑﺮﺧﯽ دﺟﺎﻻن و ﺟﺎدوﮔﺮان رخ ﻣﯽدھﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﯿﺪا ﺷﺪن‬
‫ﮔﻤﺸﺪهھﺎ ﺗﻮﺳﻂ آﻧﺎن ﯾﺎ ﻓﮫﻤﯿﺪن ﺳﺒﺐ ﺑﺮﺧﯽ از ﺑﯿﻤﺎریھﺎ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ اﺳﺘﺨﺪام‬
‫ﺟﻦ و ﺷﯿﺎﻃﯿﻦ اﺳﺖ‪...‬‬
‫ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺮﺧﯽ از اﺷﺨﺎص ﺿﻌﯿﻒ اﻻﯾﻤﺎن ﺑﻪ ﻧﺰد ﺳﺘﺎرهﺷﻨﺎﺳﺎن ﺑﺮوﻧﺪ‬
‫و درﺑﺎرهی آﯾﻨﺪه و ازدواج ﺧﻮد از آﻧﺎن ﺑﭙﺮﺳﻨﺪ‪ ،‬ﮐﻪ اﯾﻦ ﺣﺮام اﺳﺖ‪ ،‬و ھﺮ ﮐﻪ‬
‫ادﻋﺎی ﻋﻠﻢ ﻏﯿﺐ ﮐﻨﺪ ﯾﺎ ﺳﺨﻦ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ادﻋﺎی ﻋﻠﻢ ﻏﯿﺐ دارد را ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﻨﺪ‪،‬‬
‫ﮐﺎﻓﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪...‬‬
‫ھﻤﯿﻨﻄﻮر ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﺑﻪ ﻓﺎلھﺎی ﻣﺎھﯿﺎﻧﻪ در روزﻧﺎﻣﻪھﺎ و ﻣﺠﻼت ﯾﺎ ﺗﻤﺎس‬
‫ﺗﻠﻔﻨﯽ ﺑﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ادﻋﺎی ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻏﯿﺐ دارﻧﺪ ﯾﺎ ﭘﺮﺳﺶ از آﻧﺎن‪ ،‬ﮐﻪ ھﻤﻪی‬
‫اﯾﻦ ﮐﺎرھﺎ ﺣﺮام اﺳﺖ‪...‬‬
‫از دﯾﮕﺮ وﺳﺎﺋﻞ ﺷﺮک‪ ،‬ﺳﺤﺮ و ﮐﮫﺎﻧﺖ و ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﺳﺤﺮ از‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﮔﻨﺎھﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﻣﺎ ج ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪» :‬از ھﻔﺖ ﮔﻨﺎه ھﻼک ﮐﻨﻨﺪه‬
‫ﺑﭙﺮھﯿﺰﯾﺪ« ﮔﻔﺘﻨﺪ‪] :‬آنھﺎ[ ﭼﻪ ھﺴﺘﻨﺪ؟ ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﺷﺮک ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ و ﺟﺎدوﮔﺮی‬
‫و‪«...‬‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۳۲‬‬

‫ﭼﺮا ﮐﻪ ﺳﺤﺮ ﻣﺴﺘﻠﺰم ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﯿﺎﻃﯿﻦ و ﺗﻘﺮب ﺟﺴﺘﻦ ﺑﻪ آﻧﺎن‬

‫ﺑﺎ ﮐﺎرھﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ دوﺳﺖ دارﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ او درآﯾﻨﺪ‪ ،‬ھﻤﯿﻨﻄﻮر ادﻋﺎی‬
‫داﻧﺴﺘﻦ ﻏﯿﺐ ﮐﻪ ﺧﻮد ﮐﻔﺮ و ﮔﻤﺮاھﯽ اﺳﺖ؛ ﺑﺮای ھﻤﯿﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫َ ۡ ُ ََ‬ ‫﴿ َو َ� ُ� ۡفل ُِح َّ‬
‫ٱلساح ُِر حيث � ٰ‬
‫�‪] ﴾٦٩‬ﻃﻪ‪[۶۹ :‬‬
‫»و ﺟﺎدوﮔﺮ ھﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ رود رﺳﺘﮕﺎر ﻧﻤﯽﺷﻮد«‪.‬‬
‫ﺣﮑﻢ ﺳﺎﺣﺮ‪ ،‬ﻗﺘﻞ اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻨﺎنﮐﻪ ﮔﺮوھﯽ از ﺻﺤﺎﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫اﻣﺮوزه در ﺣﻖ ﺟﺎدوﮔﺮان ﺳﮫﻞاﻧﮕﺎری ﻣﯽﺷﻮد و آن را ھﻨﺮ ﻣﯽداﻧﻨﺪ و ﺑﺮای‬
‫آﻧﺎن ﺟﺸﻦھﺎ و ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ھﺰاران ﺗﻤﺎﺷﺎﮔﺮ در ﻧﻤﺎﯾﺶ آﻧﺎن‬
‫ﺣﺎﺿﺮ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺳﮫﻞاﻧﮕﺎری در اﻣﺮ ﻋﻘﯿﺪه اﺳﺖ‪ ،‬و ﭼﻪ زﯾﺒﺎﺳﺖ ﮐﺎری‬
‫ﮐﻪ اﺑﻮذر ﺑﺎ ﯾﮑﯽ از ﺟﺎدوﮔﺮان اﻧﺠﺎم داد‪...‬‬
‫ﯾﮏ ﺑﺎر اﺑﻮذر ﺑﺮ ﯾﮑﯽ از ﺧﻠﻔﺎ وارد ﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﺰد وی ﺟﺎدوﮔﺮی ﺑﺎ ﺷﻤﺸﯿﺮ‬
‫ﺧﻮد ﺑﺎزی ﻣﯽﮐﺮد و ﺑﻪ ﻣﺮدم ﭼﻨﯿﻦ واﻧﻤﻮد ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﺮ ﻣﺮدی را ﻗﻄﻊ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺳﭙﺲ ﺳﺮ وی را ﺑﻪ ﺟﺎﯾﺶ ﺑﺎز ﻣﯽﮔﺮداﻧﺪ و او را زﻧﺪه ﻣﯽﮐﺮد‪...‬‬
‫اﺑﻮذر روز ﺑﻌﺪ دوﺑﺎره ﺑﻪ ھﻤﺎن ﻣﺠﻠﺲ رﻓﺖ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ رداﯾﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪه‬
‫ﺑﻮد و ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺧﻮد را زﯾﺮ آن ﭘﻨﮫﺎن ﮐﺮده ﺑﻮد‪ ...‬ﺳﭙﺲ ﺑﺮ ﺧﻠﯿﻔﻪ وارد ﺷﺪ و‬
‫دﯾﺪ ھﻤﺎن ﺳﺎﺣﺮ در ﺣﺎل ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﯿﺮ اﺳﺖ‪ ...‬و در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮدم‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮی ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﺮدم از ﮐﺎر وی در ﺷﮕﻔﺘﻨﺪ! ﭘﺲ ﻧﺎﮔﮫﺎن ﺷﻤﺸﯿﺮ ﺧﻮد را‬
‫ﺑﯿﺮون آورد و ﺑﺮ ﮔﺮدن ﺳﺎﺣﺮ ﻓﺮود آورد و ﺳﺮش را از ﺗﻦ ﺟﺪا ﮐﺮد‪...‬‬
‫ﺳﺎﺣﺮ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎد‪ ...‬ﺳﭙﺲ اﺑﻮذر ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺷﻨﯿﺪم رﺳﻮل ﺧﺪا ج‬
‫ﻣﯽﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﺣﺪ ﺟﺎدوﮔﺮ‪ ،‬ﯾﮏ ﺿﺮﺑﻪی ﺷﻤﺸﯿﺮ اﺳﺖ« آﻧﮕﺎه رو ﺑﻪ ﺟﻨﺎزهی‬
‫ﺳﺎﺣﺮ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺣﺎﻻ ﺧﻮدت را زﻧﺪه ﮐﻦ! ﺧﻮدت را زﻧﺪه ﮐﻦ!‬
‫ھﻤﭽﻨﯿﻦ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ج ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪» :‬ھﺮ ﮐﻪ ﻧﺰد ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﯽ آﻣﺪ و ﺳﺨﻦ او‬
‫را ﺗﺼﺪﯾﻖ ﻧﻤﻮد ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﺑﺮ ﻣﺤﻤﺪ ﻧﺎزل ﺷﺪه ﮐﻔﺮ ورزﯾﺪه اﺳﺖ«‪.‬‬
 ‫‪۳۳‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫ﭼﯿﺰی ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ درﺑﺎرهاش ھﺸﺪار داد اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﺎدوﮔﺮان و ﮐﺎھﻨﺎن و‬

‫ﭘﯿﺸﮕﻮﯾﺎن ﮔﺎه ﺧﻮد را در ﻇﺎھﺮ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺻﺎﻟﺢ و اھﻞ دﯾﻦ ﺟﺎ ﻣﯽزﻧﻨﺪ و‬
‫ﺑﯿﻤﺎران ﺧﻮد را دﺳﺘﻮر ﻣﯽدھﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮای ﻏﯿﺮ ﺧﺪا ذﺑﺢ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﮐﻪ ﻣﺜﻼ‬
‫ﮔﻮﺳﻔﻨﺪی را ﺑﺎ ﻓﻼن اوﺻﺎف ذﺑﺢ ﮐﻨﻨﺪ ﯾﺎ ﻣﺮﻏﯽ را ﺳﺮ ﺑﺒﺮﻧﺪ‪...‬‬
‫و ﮔﺎه ﺑﻪ ﻧﺎم دﻋﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﮔﺮدن ﺑﯿﺎوﯾﺰﻧﺪ ﯾﺎ در ﺧﺎﻧﻪھﺎی ﺧﻮد آوﯾﺰان‬
‫ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮای آﻧﺎن ﻃﻠﺴﻢھﺎی ﺷﺮک آﻣﯿﺰ ﯾﺎ ﺗﻌﻮﯾﺬھﺎی ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﻨﺪ‪...‬‬
‫ﺑﺮﺧﯽ از اﯾﻦ ﺟﺎدوﮔﺮان ﺧﻮد را در ﻧﻘﺶ اوﻟﯿﺎء اﻟﻠﻪ ﮐﻪ دارای ﮐﺮاﻣﺎت و‬
‫ﺧﻮارق ﻋﺎدات ھﺴﺘﻨﺪ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدھﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺜﻼ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﻣﯽزﻧﻨﺪ ﯾﺎ زﯾﺮ‬
‫ﭼﺮخ اﺗﻮﻣﻮﺑﯿﻞ ﻣﯽﺧﻮاﺑﻨﺪ و آﺳﯿﺒﯽ ﻧﻤﯽﺑﯿﻨﻨﺪ‪ ...‬و از اﯾﻦ ﻧﻮع ﮐﺎرھﺎ ﮐﻪ در‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺟﺎدو و از ﻋﻤﻞ ﺷﯿﻄﺎن اﺳﺖ ﮐﮫﺒﻪ دﺳﺖ اﯾﻦ ﺟﺎدوﮔﺮان اﻧﺠﺎم‬
‫ﻣﯽدھﺪ و اﯾﻦ ﺷﯿﺎﻃﯿﻦ ﺑﺎ ﯾﺎد ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﯽﮔﺮﯾﺰﻧﺪ‪...‬‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ داﺳﺘﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎن ﺑﺮاﯾﻢ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮد‪ ...‬وی ﻣﯽﮔﻔﺖ‪ :‬در‬
‫ﯾﮑﯽ از ﺳﻔﺮھﺎﯾﻢ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺳﯿﺮک رﻓﺘﻢ‪...‬‬
‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﺎﯾﺶ آﻧﺎن را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽﮐﺮدم زﻧﯽ وارد ﺻﺤﻨﻪ ﺷﺪ و ﺑﺎ‬
‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﺑﺮ روی ﻃﻨﺎب راه رﻓﺖ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ روی دﯾﻮاری ﭘﺮﯾﺪ و ﻃﻮری‬
‫ﺑﺮ آن ﺑﺎﻻ رﻓﺖ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﻣﮕﺲ اﺳﺖ! ﻣﺮدم از دﯾﺪن ﮐﺎر او ﺑﺴﯿﺎر ﺗﻌﺠﺐ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ‪...‬‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﺎرھﺎﯾﯽ ﮐﻪ او ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺻﺮﻓﺎ ﺣﺮﮐﺎت‬
‫آ ﮐﺮوﺑﺎﺗﯿﮏ ﺑﺎﺷﺪ‪ ...‬درﺳﺖ اﺳﺖ ﻣﻦ ﮔﻨﺎھﮑﺎرم اﻣﺎ ﻣﻮﺣﺪ ھﺴﺘﻢ و ﭼﻨﯿﻦ‬
‫ﭼﯿﺰی را ﻧﻤﯽﭘﺴﻨﺪم‪ ...‬در ﺣﯿﺮت ﺑﻮدم ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ؟‬
‫ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﯾﺎدم آﻣﺪ در ﯾﮑﯽ از ﺧﻄﺒﻪھﺎی ﺟﻤﻌﻪ ﮐﻪ درﺑﺎرهی ﺟﺎدو و‬
‫ﺟﺎدوﮔﺮان ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻄﯿﺐ ﻣﯽﮔﻔﺖ ﺟﺎدوﮔﺮان از ﺷﯿﺎﻃﯿﻦ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ و‬
‫ﺷﯿﺎﻃﯿﻦ ﺑﺎ ذﮐﺮ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﯿﺮﻧﮕﺸﺎن ﺑﺎﻃﻞ ﻣﯽﺷﻮد و ﻗﺪرت ﺧﻮد را از دﺳﺖ‬
‫ﻣﯽدھﻨﺪ‪...‬‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۳۴‬‬

‫از ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﻮدم ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪم و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺳﮑﻮ رﻓﺘﻢ‪ ...‬ﻣﺮدم ﮐﻪ ﺷﮕﻔﺖزده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ دﺳﺖ ﻣﯽزدﻧﺪ و ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﻣﻦ از ﺷﺪت ھﯿﺠﺎن دارم ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾﮏ‬
‫ﻣﯽﺷﻮم‪...‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﮑﻮ رﺳﯿﺪم و ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪم ﻧﮕﺎھﻢ را ﺑﻪ او دوﺧﺘﻢ و ﺷﺮوع‬
‫َّ ُ َ ٓ َ ٰ َ َّ ُ َ ۡ َ ُّ ۡ َ ُّ ُ َ َ ۡ ُ ُ‬
‫وم ۚ � تأخذهُۥ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﺪن آﯾﺔ اﻟﮑﺮﺳﯽ ﮐﺮدم‪﴿ :‬ٱ� � إِ�ه إِ� هو ٱل� ٱلقي‬
‫َ‪ٞ َ َ ٞ‬‬
‫سِنة َو� ن ۡوم ۚ ‪] ﴾...‬اﻟﺒﻘﺮة‪[۲۵۵ :‬‬
‫ﻧﺎﮔﮫﺎن آن زن ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻟﺮزﯾﺪن ﮐﺮد‪ ...‬ﺑﻪ ﺧﺪا ﻗﺴﻢ ھﻨﻮز آﯾﻪ را ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن‬
‫ﻧﺮﺳﺎﻧﺪه ﺑﻮدم ﮐﻪ ﺑﻪ زﻣﯿﻦ اﻓﺘﺎد و ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺸﻨﺞ ﺑﻪ او دﺳﺖ داد‪ ...‬ﻣﺮدم‬
‫ﺗﺮﺳﯿﺪﻧﺪ و از ﺟﺎھﺎی ﺧﻮد ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪﻧﺪ و او را ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﺮدﻧﺪ‪...‬‬
‫راﺳﺖ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺧﺪاوﻧﺪﻷ ﮐﻪ‪:‬‬
‫َّ َ ۡ َ َّ ۡ َ َ َ َ ً‬
‫﴿إِن كيد ٱلشي�ٰ ِن �ن ض ِعيفا‪] ﴾٧٦‬اﻟﻨﺴﺎء‪[۷۶ :‬‬
‫»ھﻤﺎﻧﺎ ﻧﯿﺮﻧﮓ ﺷﯿﻄﺎن ﺿﻌﯿﻒ اﺳﺖ«‪.‬‬
‫و ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫� ۡٱل َ�ٰكِر َ‬
‫�ن‪] ﴾٥٤‬آل ﻋﻤﺮان‪[۵۴ :‬‬
‫ٱ�ۖ َو َّ ُ‬
‫ٱ� َخ ۡ ُ‬ ‫ََ َُ ْ ََ َ‬
‫ك َر َّ ُ‬ ‫﴿ومكروا وم‬
‫ِ‬
‫»و ﻣﮑﺮ آوردﻧﺪ و اﻟﻠﻪ ﻧﯿﺰ ﺗﺪﺑﯿﺮ ﻧﻤﻮد و اﻟﻠﻪ ﺑﮫﺘﺮﯾﻦ ﺗﺪﺑﯿﺮ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن اﺳﺖ«‪.‬‬
‫از دﯾﮕﺮ ﻋﻮاﻣﻞ ﺷﺮک‪ ،‬ﺑﺰرگ داﺷﺘﻦ ﺗﻤﺜﺎلھﺎ و ﺑﻨﺎھﺎی ﯾﺎدﺑﻮد اﺳﺖ‪...‬‬
‫ﺗﻤﺜﺎل ﺑﻪ ﻣﺠﺴﻤﻪھﺎﯾﯽ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ اﻧﺴﺎن ﯾﺎ ﺣﯿﻮان ﺳﺎﺧﺘﻪ‬
‫ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﺑﻨﺎھﺎی ﯾﺎدﺑﻮد ﻧﯿﺰ ﻣﺠﺴﻤﻪھﺎﯾﯽ ھﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ رھﺒﺮان و‬
‫ﺑﺰرﮔﺎن در ﻣﯿﺪانھﺎ ﯾﺎ ﭘﺎرکھﺎ و اﻣﺎﮐﻦ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﻧﺼﺐ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬و در زﻣﯿﻦ‬
‫ﺷﺮﮐﯽ ﺻﻮرت ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ھﻤﯿﻦ ﻣﺠﺴﻤﻪھﺎ‪...‬‬
‫آﯾﺎ ﻧﻤﯽﺑﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻗﻮم ﻧﻮح وﻗﺘﯽ ﻣﺠﺴﻤﻪھﺎﯾﯽ را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﺮدان ]ﺻﺎﻟﺢ[‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺪت زﻣﺎﻧﯽ ﻧﮕﺬﺷﺖ ﺗﺎ آﻧﮑﻪ آن ﻣﺠﺴﻤﻪھﺎ را ھﻤﺮاه ﺑﺎ ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫ﻋﺒﺎدت ﮐﺮدﻧﺪ؟‬
 ‫‪۳۵‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫ﺑﺮای ھﻤﯿﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ رﺳﻮل ﺧﺪا ج از ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻣﺠﺴﻤﻪھﺎ و ﮐﺸﯿﺪن‬

‫ﺗﺼﺎوﯾﺮ ]ﻣﻮﺟﻮدات روحدار[ ﻧﮫﯽ ﮐﺮده اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ اﯾﻦ اﯾﻦھﺎ ﻋﻮاﻣﻠﯽ‬
‫ھﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺮک ﻣﻨﺠﺮ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪...‬‬
‫ﺣﺘﯽ رﺳﻮل ﺧﺪا ج ﺗﺼﻮﯾﺮﮔﺮان را ﻧﻔﺮﯾﻦ ﻧﻤﻮده و ﺧﺒﺮ داده ﮐﻪ آﻧﺎن‬
‫ﺷﺪﯾﺪﺗﺮﯾﻦ ﻋﺬاب را در روز ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺧﻮاھﻨﺪ داﺷﺖ‪ ،‬و اﻣﺮ ﺑﻪ از ﺑﯿﻦ ﺑﺮدن‬
‫ﺗﺼﺎوﯾﺮ داده و ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن وارد ﺧﺎﻧﻪای ﮐﻪ در آن ﺗﺼﻮﯾﺮ وﺟﻮد‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻧﻤﯽﺷﻮﻧﺪ‪...‬‬
‫از دﯾﮕﺮ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﺷﺮک‪ ،‬ﺗﻮﺳﻞ ﻧﺎﻣﺸﺮوع اﺳﺖ‪ :‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﻣﻘﺎم‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﯾﺎ ﺑﻪ ذات آﻓﺮﯾﺪﮔﺎن ﯾﺎ ﺣﻖ آﻧﺎن‪ ...‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺟﺎﯾﺰ ﻧﯿﺴﺖ اﻧﺴﺎن در‬
‫دﻋﺎی ﺧﻮد ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ :‬ﺧﺪاوﻧﺪا ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﺟﺎه ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ از ﺗﻮ ﭼﻨﯿﻦ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاھﻢ‪ ...‬ﯾﺎ ﺑﻪ ﺣﻖ ﻓﻼن ﮐﺲ‪ ،‬ﯾﺎ ﺑﻪ روح ﻓﻼن ﻣﯿﺖ‪ ...‬ھﯿﭽﮑﺪام از اﯾﻦ‬
‫ﺗﻮﺳﻞھﺎ ﺟﺎﯾﺰ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﺗﻮﺳﻞ ﺟﺎﯾﺰ‪ ،‬ﺗﻮﺳﻞ اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﻧﺎمھﺎ و ﺻﻔﺎت ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ :‬ای رﺣﯿﻢ‪ ،‬ﻣﺮا ﻣﻮرد رﺣﻤﺖ ﺧﻮد ﻗﺮار ده‪ ،‬ﯾﺎ ﺑﮕﻮﯾﺪ‪:‬‬
‫ای ﻏﻔﻮر‪ ،‬ﻣﺮا ﺑﯿﺎﻣﺮز‪...‬‬
‫ھﻤﯿﻨﻄﻮر ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎ اﯾﻤﺎن و اﻋﻤﺎل ﺻﺎﻟﺢ‪ ،‬ﺟﺎﯾﺰ اﺳﺖ؛ ﻣﺜﻞ اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ :‬ﺧﺪاوﻧﺪا ﺑﻪ ﺳﺒﺐ اﯾﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ دارم و ﭘﯿﺎﻣﺒﺮاﻧﺖ را ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﺮدهام ﻣﺮا‬
‫ﺑﮫﺸﺘﯽ ﺑﮕﺮدان‪...‬‬
‫ھﻤﭽﻨﯿﻦ ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ دﻋﺎی ﺻﺎﻟﺤﺎن؛ ﻣﺜﻼ از ﺑﻨﺪهی ﺻﺎﻟﺤﯽ ﮐﻪ در ﻗﯿﺪ‬
‫ﺣﯿﺎت اﺳﺖ ﺑﺨﻮاھﺪ ﺗﺎ ﺑﺮای او از ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﯿﺰی ﺑﺨﻮاھﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ دﻋﺎی‬
‫ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺑﺮای ﺑﺮادرش در ﻏﯿﺎب او ﻣﺴﺘﺠﺎب اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ در ﺧﻮاﺳﺖ از ﻣﯿﺖ‬
‫ﻧﺰد ﻗﺒﺮ وی ﺟﺎﯾﺰ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬زﯾﺮا ھﻤﻪی ﻣﻮاردی ﮐﻪ ذﮐﺮ ﺷﺪ از ﺣﻘﻮق ﺧﺎص‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ و ﺻﺮف آن ﺑﺮای ﻏﯿﺮ وی ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﻧﯿﺴﺖ‪...‬‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۳۶‬‬

‫ﭘﺮوردﮔﺎر‬
‫ِ‬ ‫از ﺟﻠﻤﻪی اﯾﻤﺎن ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬اﻋﺘﻘﺎد ﺑﻪ اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ وی‬
‫ھﻤﻪ ﭼﯿﺰ اﺳﺖ و ﺗﻨﮫﺎ او ﻣﺴﺘﺤﻖ ﻋﺒﺎدت اﺳﺖ‪ ...‬و او دارای ﻧﺎمھﺎی ﻧﯿﮏ و‬
‫ﺻﻔﺎت واﻻ اﺳﺖ‪:‬‬
‫ۡ‬
‫يع ٱ�َ ِ ُ‬ ‫�ء‪َ ٞ‬و ُه َو َّ‬
‫ٱلس ِم ُ‬ ‫َ‬ ‫َ ۡ‬ ‫َۡ‬
‫ص�‪] ﴾١١‬اﻟﺸﻮری‪[۱۱ :‬‬ ‫﴿لي َس ك ِمثلِهِۦ ۡ ۖ‬
‫»ﭼﯿﺰی ﻣﺎﻧﻨﺪ او ﻧﯿﺴﺖ و او ﺷﻨﻮا و ﺑﯿﻨﺎ اﺳﺖ«‪.‬‬
‫و او ھﺮ ﮔﺎه ﺑﺨﻮاھﺪ ھﺮ ﺳﺨﻨﯽ را ھﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاھﺪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ ...‬و او ﺑﺎ‬
‫ذات و ﺻﻔﺎت ﺧﻮد ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎن ﻋﺎﻟﯽ و ﺑﻠﻨﺪ اﺳﺖ‪ ...‬ﺑﺮ ﻋﺮش ﺧﻮد ﻣﺴﺘﻮی‬
‫اﺳﺖ و از ﺣﺎل ﺑﻨﺪﮔﺎﻧﺶ آ ﮔﺎه اﺳﺖ‪ ،‬ﺳﺨﻨﺎﻧﺸﺎن را ﻣﯽﺷﻨﻮد و ﮐﺎرھﺎﯾﺸﺎن را‬
‫ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ‪...‬‬
‫و اﯾﻤﺎن دارﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﻮﻣﻨﺎن ﭘﺮوردﮔﺎر ﺧﻮد را در روز ﻗﯿﺎﻣﺖ ﻣﯽﺑﯿﻨﻨﺪ‪...‬‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫ُ ُ ‪ٞ َ َ ّ ٰ َ ٌ َ َّ َ ۡ َ ٞ‬‬
‫� َر�ِها ناظ َِرة‪] ﴾٢٣‬اﻟﻘﯿﺎﻣﺔ‪[۲۳-۲۲ :‬‬‫ا�ة‪ ٢٢‬إ ِ‬‫﴿وجوه يوم� ِ ٖذ ن ِ‬
‫»در آن روز ﭼﮫﺮهھﺎﯾﯽ ﺷﺎداب و ﻣﺴﺮور اﺳﺖ )‪ (۲۲‬و ﺑﻪ ﭘﺮوردﮔﺎرش‬
‫ﻣﯽﻧﮕﺮد«‪.‬‬
‫ھﻤﯿﻨﻄﻮر اﯾﻤﺎن ﺑﻪ ﻣﻼﺋﮑﻪ و ﮐﺘﺎبھﺎی آﺳﻤﺎﻧﯽ؛ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎور ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻗﺮآن را ﺑﺮ ﻣﺤﻤﺪ و ﺗﻮرات را ﺑﺮ ﻣﻮﺳﯽ و اﻧﺠﯿﻞ را ﺑﺮ ﻋﯿﺴﯽ و زﺑﻮر را‬
‫ﺑﺮ داوود ـ ﻋﻠﯿﮫﻢ اﻟﺼﻼة واﻟﺴﻼم ـ ﻧﺎزل ﻧﻤﻮد ﮐﻪ ھﻤﻪ ﮐﻼم ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫ھﺴﺘﻨﺪ‪...‬‬
‫و اﯾﻤﺎن ﺑﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان‪ ،‬ﻋﻠﯿﮫﻢ اﻟﺴﻼم ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎرﻧﺪ و ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮﺧﯽ را ﺑﺮای ﻣﺎ‬
‫ﻧﺎم ﺑﺮده و ﺑﺮﺧﯽ دﯾﮕﺮ را ﻧﺎم ﻧﺒﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫َّۡ‬ ‫ۡ‬ ‫ََ َ‬ ‫َ‬ ‫َ َ ۡ‬ ‫ٗ‬ ‫ََ َ ۡ‬
‫﴿ َولق ۡد أ ۡر َسل َنا ُر ُس� ّمِن � ۡبل ِك مِن ُهم َّمن ق َص ۡص َنا عل ۡيك َومِن ُهم َّمن لم‬
‫َۡ ُ ۡ َ َۡ َ‬
‫�قصص عليك ۗ﴾ ]ﻏﺎﻓﺮ‪[۷۸ :‬‬
‫»و ﺑﯽﺷﮏ ﭘﯿﺶ از ﺗﻮ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮاﻧﯽ را ﻓﺮﺳﺘﺎدﯾﻢ؛ ﺑﺮﺧﯽ از آﻧﺎن ]ﻣﺎﺟﺮاﯾﺸﺎن[ را ﺑﺮ‬
‫ﺗﻮ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﮐﺮدهاﯾﻢ و ﺑﺮﺧﯽ از آﻧﺎن را ﺑﺮ ﺗﻮ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻧﮑﺮدهاﯾﻢ‪«...‬‬
 ‫‪۳۷‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫و اﯾﻤﺎن ﺑﻪ آﺧﺮت‪...‬‬
‫ﯾﻌﻨﯽ آﻧﮑﻪ در ﮔﺎم ﻧﺨﺴﺖ ﺑﻪ ﻋﺬاب و ﻧﻌﯿﻢ ﻗﺒﺮ اﯾﻤﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﭼﺮا ﮐﻪ‬
‫اﯾﻦ اﯾﻤﺎن ﺑﺎ ﮐﺘﺎب و ﺳﻨﺖ ﺛﺎﺑﺖ اﺳﺖ‪...‬‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫ُ ٗ َ ٗ‬ ‫َّ ُ ۡ ُ َ َ َ‬ ‫ۡ َۡ َ ُ ُٓ َۡ َ‬ ‫َ َ َ‬
‫ار ُ�ع َرضون عل ۡي َها غ ُد ّو� َوعشِ ّيا ۚ‬ ‫اب‪ ٤٥‬ٱ�‬ ‫﴿وحاق � ِل ف ِرعون سوء ٱلعذ ِ‬
‫َ َ ۡ َ َ ُ ُ َّ َ ُ َ ۡ ُ ٓ ْ َ َ ۡ َ ۡ َ َ َ َّ ۡ َ َ‬
‫اب‪] ﴾٤٦‬ﻏﺎﻓﺮ‪[۴۶-۴۵ :‬‬ ‫و�وم �قوم ٱلساعة أدخِلوا ءال ف ِرعون أشد ٱلع ِ‬
‫ذ‬
‫»و ﻓﺮﻋﻮﻧﯿﺎن را ﻋﺬاب ﺳﺨﺖ ﻓﺮو ﮔﺮﻓﺖ )‪ (۴۵‬ﺻﺒﺢ و ﺷﺎم ﺑﺮ آﺗﺶ ﻋﺮﺿﻪ‬
‫ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و روزی ﮐﻪ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺑﺮﭘﺎ ﺷﻮد ]ﻧﺪا ﻣﯽآﯾﺪ ﮐﻪ[ آل ﻓﺮﻋﻮن را در ﺳﺨﺖﺗﺮﯾﻦ‬
‫ﻋﺬاب درآورﯾﺪ«‪.‬‬
‫ھﻤﭽﻨﯿﻦ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل درﺑﺎرهی ﻣﻨﺎﻓﻘﺎن ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫َ‬ ‫َ ُ َ ّ ُ ُ َّ َّ َ ۡ ُ َّ ُ َ ُّ َ َ ٰ َ َ‬
‫ي�‪] ﴾١٠١‬اﻟﺘﻮﺑﺔ‪[۱۰۱ :‬‬ ‫� �م يردون إِ� ع ٍ‬
‫اب ع ِظ ٖ‬‫ذ‬ ‫﴿سنعذِ�هم مر� ِ‬
‫»ﺑﻪ زودی آﻧﺎن را دو ﺑﺎر ﻋﺬاب ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻋﺬاﺑﯽ ﺑﺰرگ ﺑﺎز ﮔﺮداﻧﺪه‬
‫ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ«‪.‬‬
‫اﺑﻦ ﻣﺴﻌﻮد و دﯾﮕﺮان در ﺗﻔﺴﯿﺮ اﯾﻦ آﯾﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪ :‬ﻋﺬاب اول در دﻧﯿﺎ و‬
‫ﻋﺬاب دوم در ﻗﺒﺮ اﺳﺖ‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻋﺬاب ﺑﺰرگ در آﺗﺶ ﺟﮫﻨﻢ ﺑﺎز ﮔﺮداﻧﺪه‬
‫ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪...‬‬
‫اﻣﺎ اﺣﺎدﯾﺜﯽ ﮐﻪ درﺑﺎرهی اﺛﺒﺎت ﻋﺬاب و ﻧﻌﯿﻢ ﻗﺒﺮ وارد ﺷﺪه ﺑﺴﯿﺎر اﺳﺖ و‬
‫ﺣﺘﯽ اﺑﻦ ﻗﯿﻢ و دﯾﮕﺮان ﺑﻪ ﻣﺘﻮاﺗﺮ ﺑﻮدن آن ﺗﺼﺮﯾﺢ ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ ...‬در ﺳﻨﺖ ﺑﯿﺶ‬
‫از ﭘﻨﺠﺎه ﺣﺪﯾﺚ در اﯾﻦ ﺑﺎره وارد ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬از ﺟﻤﻠﻪ در ﺻﺤﯿﺤﯿﻦ ﺑﺨﺎری و‬
‫ﻣﺴﻠﻢ رواﯾﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج از ﮐﻨﺎر دو ﻗﺒﺮ ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬ﭘﺲ ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﺑﯽﺷﮏ‬
‫آن دو ﻋﺬاب ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺮای ﮐﺎر ﺑﺰرﮔﯽ ﻋﺬاب ﻧﻤﯽﺷﻮﻧﺪ؛ ﯾﮑﯽ از آن دو ﺧﻮد‬
‫را از ادرارش ﭘﺎک ﻧﻤﯽداﺷﺖ و دﯾﮕﺮی ﺳﺨﻦﭼﯿﻨﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪.«...‬‬
‫ھﻤﯿﻨﻄﻮر در ﺻﺤﯿﺤﯿﻦ رواﯾﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ رﺳﻮل ﺧﺪا ج در دﻋﺎی ﺧﻮد‬
‫ﻣﯽﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﺧﺪاوﻧﺪا از ﻋﺬاب ﻗﺒﺮ ﺑﻪ ﺗﻮ ﭘﻨﺎه ﻣﯽﺑﺮم‪«...‬‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۳۸‬‬

‫از ﺟﻤﻠﻪی اﯾﻤﺎن ﺑﻪ آﺧﺮت‪ ،‬اﯾﻤﺎن ﺑﻪ رﺳﺘﺎﺧﯿﺰ و زﻧﺪه ﺷﺪن ﻣﺮدﮔﺎن‬

‫ھﻨﮕﺎم دﻣﯿﺪه ﺷﺪن در ﺷﯿﭙﻮر اﺳﺖ‪ ...‬آﻧﮕﺎه ﻟﺨﺖ و ﭘﺎﺑﺮھﻨﻪ و ﺧﺘﻨﻪ ﻧﺸﺪه از‬
‫ﻗﺒﺮھﺎی ﺧﻮد ﺑﺮﻣﯽﺧﯿﺰﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎنﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫ُ ُ َ‬ ‫ۡ‬ ‫ُ َّ ُ‬ ‫َ‬ ‫َ َ َ‬ ‫ُ َّ ُ‬
‫﴿� َّم إِن�م َ� ۡع َد �ٰل ِك ل َم ّي ِ ُتون‪َّ � ١٥‬م إِن� ۡم يَ ۡو َم ٱل ِق َ�ٰ َمةِ � ۡب َعثون‪﴾١٦‬‬
‫]اﻟﻤﺆﻣﻨﻮن‪[۱۶-۱۵ :‬‬
‫»ﺳﭙﺲ ﺷﻤﺎ ]ﭘﺲ از آن[ ﺧﻮاھﯿﺪ ﻣﺮد )‪ (۱۵‬آﻧﮕﺎه ﺷﻤﺎ در روز ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺑﺮاﻧﮕﯿﺨﺘﻪ‬
‫ﺧﻮاھﯿﺪ ﺷﺪ«‪.‬‬
‫و اﯾﻤﺎن ﺑﻪ ﺣﺴﺎب و ﺟﺰا و ﺑﮫﺸﺖ و ﺟﮫﻨﻢ‪...‬‬
‫ھﻤﯿﻨﻄﻮر اﻋﺘﻘﺎد ﺑﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪھﺎی ﮐﻮﭼﮏ و ﺑﺰرگ ﻗﯿﺎﻣﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺮوج دﺟﺎل‬
‫و ﻧﺰول ﻋﯿﺴﯽ÷ از آﺳﻤﺎن و ﻃﻠﻮع ﺧﻮرﺷﯿﺪ از ﻣﻐﺮب و ﺧﺮوج داﺑﺔ اﻻرض‬
‫از ﺟﺎﯾﮕﺎھﺶ و دﯾﮕﺮ ﻧﺸﺎﻧﻪھﺎ‪...‬‬
‫ھﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﻪ ﺷﻔﺎﻋﺖ و ﺣﻮض و ﺗﺮازو و دﯾﺪن ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل و دﯾﮕﺮ اﻣﻮر‬
‫آﺧﺮت اﯾﻤﺎن دارﯾﻢ‪...‬‬
‫ﺑﺎور ﺑﻪ ﺗﻘﺪﯾﺮ ـ ﺧﯿﺮ و ﺷﺮ آن ـ ﺟﺰو اﯾﻤﺎن اﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻪ ]ھﺮ ﭼﻪ رخ ﻣﯽدھﺪ[‬
‫ﻣﻘﺪر و ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه از ﺳﻮی ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ‪...‬‬
‫* * *‬

‫ﻋﻮاﻣﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻤﺎن ﺿﺮﺑﻪ وارد ﻣﯽﺳﺎزد‬

‫ﻣﺴﺨﺮه ﮐﺮدن دﯾﻦ ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺎﻋﺚ ارﺗﺪاد از اﺳﻼم اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫ََ ُ‬ ‫ْ َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ُ ُ َ‬ ‫َ‬ ‫ُ ۡ َ َّ‬
‫نت ۡم � ۡس َت ۡه ِز ُءون‪ۡ � � ٦٥‬ع َتذ ُِروا ق ۡد �ف ۡرتم‬ ‫﴿قل أب ِٱ�ِ َو َءا�ٰتِهِۦ َو َر ُس ِ‬
‫و�ِۦ ك‬
‫َۡ َ َ ُ‬
‫�عد إِي�ٰن ِ� ۡ ۚم﴾ ]اﻟﺘﻮﺑﺔ‪[۶۶-۶۵ :‬‬
‫»ﺑﮕﻮ آﯾﺎ ﺑﺎ اﻟﻠﻪ و آﯾﺎﺗﺶ و ﭘﯿﺎﻣﺒﺮش ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻣﯽﮐﺮدﯾﺪ؟ )‪ (۶۵‬ﻋﺬر ﻧﯿﺎورﯾﺪ‪ ،‬ﭘﺲ‬
‫از اﯾﻤﺎﻧﺘﺎن ﮐﺎﻓﺮ ﺷﺪﯾﺪ«‪.‬‬
 ‫‪۳۹‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺮﺧﯽ ﺳﺨﻨﺎن ﮐﻪ ﻋﺪهای ﺑﺮ زﺑﺎن ﻣﯽآورﻧﺪ ﮐﻪ‪ :‬اﺳﻼم دﯾﻨﯽ ﻗﺪﯾﻤﯽ‬
‫اﺳﺖ و ﺑﻪ درد دوران ﻣﺎ ﻧﻤﯽﺧﻮرد! ﯾﺎ‪ :‬اﺳﻼم ارﺗﺠﺎع و ﻋﻘﺐﻣﺎﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ! ﯾﺎ‬
‫اﯾﻨﮑﻪ‪ :‬ﻗﻮاﻧﯿﻦ وﺿﻌﯽ ﺑﮫﺘﺮ از اﺳﻼم اﺳﺖ‪...‬‬
‫از ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻋﻮاﻣﻞ وارد ﺷﺪن اﺷﮑﺎل در ﻋﻘﯿﺪه‪ ،‬ﺣﮑﻢ ﺑﺮ اﺳﺎس ﭼﯿﺰی‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﺎزل ﻧﮑﺮده اﺳﺖ‪ ،‬زﯾﺮا ﯾﮑﯽ از ﻣﻘﺘﻀﯿﺎت اﯾﻤﺎن‪ ،‬ﺣﮑﻢ ﮐﺮدن‬
‫ﺑﺮ اﺳﺎس ﺷﺮﯾﻌﺖ او در ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮدار و اﺧﺘﻼﻓﺎت و ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺎﻟﯽ و دﯾﮕﺮ‬
‫ﺣﻘﻮق اﺳﺖ‪...‬‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫� ُدوا ْ ِ ٓ‬‫َ َ َ َ ّ َ َ ُ ۡ ُ َ َ َّ ٰ ُ َ ّ ُ َ َ َ َ َ َ ۡ َ ُ ۡ ُ َّ َ َ‬
‫�‬ ‫� �كِموك �ِيما شجر بينهم �م � ِ‬ ‫﴿ف� ور�ِك � يؤمِنون ح‬
‫َۡ ٗ‬ ‫ْ‬ ‫ّ‬ ‫نف ِ ۡ َ ٗ ّ َ َ ۡ َ ُ َ‬ ‫َ ُ‬
‫س ِهم ح َرجا م َِّما قضيت َو�سل ُِموا �سل ِيما‪] ﴾٦٥‬اﻟﻨﺴﺎء‪[۶۵ :‬‬ ‫أ‬
‫»وﻟﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﭘﺮوردﮔﺎرت ﻗﺴﻢ ﮐﻪ اﯾﻤﺎن ﻧﻤﯽآورﻧﺪ ﻣﮕﺮ آﻧﮑﻪ ﺗﻮ را در‬
‫ﻣﻮرد آﻧﭽﻪ ﻣﯿﺎن آﻧﺎن ﻣﺎﯾﻪی اﺧﺘﻼف اﺳﺖ داور ﮔﺮداﻧﻨﺪ ﺳﭙﺲ از ﺣﮑﻤﯽ ﮐﻪ‬
‫ﮐﺮدهای در دلھﺎﯾﺸﺎن اﺣﺴﺎس ﻧﺎراﺣﺘﯽ ]و ﺗﺮدﯾﺪ[ ﻧﮑﻨﻨﺪ و ﮐﺎﻣﻼ ﺳﺮت ﺳﻠﯿﻢ ﻓﺮود‬
‫آورﻧﺪ«‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ اﺳﺎس آﻧﭽﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﺎزل ﮐﺮده ﺣﮑﻢ ﻧﻤﻮد‪ ،‬در ھﻤﻪ ﭼﯿﺰ‪:‬‬
‫در ﺧﺮﯾﺪ و ﻓﺮوش‪ ...‬درﺑﺎرهی دزدی و زﻧﺎ و دﯾﮕﺮ اﻣﻮر‪ ،‬ﻧﻪ ﺗﻨﮫﺎ در اﺣﮑﺎم‬
‫ﻃﻼق و ازدواج و ﻗﻮاﻧﯿﻦ اﺣﻮال ﺷﺨﺼﯽ‪...‬‬
‫ھﺮ ﮐﻪ ﺑﺮای ﻣﺮدم ﻗﺎﻧﻮن ﮔﺰاری ﻧﻤﻮد و ادﻋﺎ ﻧﻤﻮد اﯾﻦ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻣﻨﺎﺳﺐﺗﺮ و‬
‫ﺑﮫﺘﺮ از ﺣﮑﻢ ﺧﺪاوﻧﺪ اﺳﺖ‪ ،‬دﭼﺎر ﮐﻔﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ ،‬زﯾﺮا ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل‬
‫ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫ُ‬ ‫َّ‬ ‫ۡ‬
‫َ ۡ َ ُ ۡ ُ َ َ ٰٓ ُ ْ َ َ ُ ْ َ ُ ّ َ ّ َ َ ۡ َ َ‬
‫ۢ‬
‫ِين ما لم يأذن بِهِ ٱ�ۚ﴾ ]اﻟﺸﻮری‪[۲۱ :‬‬
‫﴿أم لهم ��ؤا �عوا لهم مِن ٱ� ِ‬
‫»ﯾﺎ ﺑﺮای آﻧﺎن ﺷﺮﯾﮑﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در آﻧﭽﻪ اﻟﻠﻪ ﺑﺪان اﺟﺎزه ﻧﺪاده ﺑﺮاﯾﺸﺎن آﯾﯿﻨﯽ‬
‫ﻧﮫﺎدهاﻧﺪ؟«‬
‫و ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ‪:‬‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۴۰‬‬
‫َّ‬ ‫ۡ‬ ‫َّ‬ ‫َ‬ ‫ُۡ َ‬ ‫ۡ َ‬ ‫ََ ُ ۡ‬
‫ون َو َم ۡن أ ۡح َس ُن م َِن ٱ�ِ ُحك ٗما ل ِق ۡو ٖ�‬
‫﴿أفح� َم ٱل�ٰ ِهل َِّيةِ َ�بغ ۚ‬
‫ُ ُ َ‬
‫يوق ِنون‪] ﴾٥٠‬اﻟﻤﺎﺋﺪة‪[۵۰ :‬‬
‫»آﯾﺎ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺣﮑﻢ ﺟﺎھﻠﯿﺖاﻧﺪ؟ و ﺑﺮای ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ ﯾﻘﯿﻦ دارﻧﺪ‪ ،‬داوری ﭼﻪ‬
‫ﮐﺴﯽ از اﻟﻠﻪ ﺑﮫﺘﺮ اﺳﺖ؟«‬
‫ھﻤﭽﻨﯿﻦ در ﺣﺪﯾﺚ ﺻﺤﯿﺢ آﻣﺪه ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل آﯾﻪی‬
‫َّ‬ ‫َّ َ ُ ٓ ْ َ ۡ َ َ ُ ۡ َ ُ ۡ َ َ ُ ۡ َ ۡ َ ٗ ّ ُ‬
‫﴿ٱ�ذوا أحبارهم وره�ٰنهم أر�ا�ا مِن د ِ‬
‫ون ٱ�ِ﴾‪ ١‬را ]درﺑﺎرهی اھﻞ ﮐﺘﺎب[‬
‫ﻧﺎزل ﻧﻤﻮد‪ ،‬ﻋﺪی ﺑﻦ ﺣﺎﺗﻢس ]ﮐﻪ ھﻨﻮز ﻧﺼﺮاﻧﯽ ﺑﻮد[ ﮔﻔﺖ‪ :‬ای رﺳﻮل ﺧﺪا‪ ،‬ﻣﺎ‬
‫آﻧﺎن را ﻋﺒﺎدت ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﻢ‪ ...‬ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬آﯾﺎ ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ﺣﺮام ﺧﺪا را‬
‫ﺣﻼل ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ و در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺷﻤﺎ آن را ﺣﻼل ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ؟ و ﺣﻼل ﺧﺪا را ﺣﺮام‬
‫ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺷﻤﺎ آن را ﺣﺮام ﻣﯽداﻧﯿﺪ؟« ﮔﻔﺖ‪ :‬آری‪ .‬ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ھﻤﯿﻦ ﻋﺒﺎدت‬
‫ﮐﺮدن آنھﺎﺳﺖ«‪.‬‬
‫از دﯾﮕﺮ ﻧﻮاﻗﺾ اﯾﻤﺎن‪ ،‬دوﺳﺘﯽ ﺑﺎ ﮐﺎﻓﺮان و ﯾﺎ دﺷﻤﻨﯽ ﺑﺎ ﻣﻮﻣﻨﺎن اﺳﺖ‪...‬‬
‫ِ‬
‫ﺷﮑﯽ در اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن واﺟﺐ اﺳﺖ از ﻣﻮدت ﺑﺎ ﮐﺎﻓﺮان‬
‫دوری ﮐﻨﻨﺪ ﭼﻨﺎنﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫ۡ‬ ‫َ َ ُّ َ َّ َ َ َ ُ ْ َ َ َّ ُ ْ َ ُ ّ َ َ ُ َّ ُ ۡ َ ۡ َ ٓ َ ُ ۡ ُ َ َ‬
‫خذوا عدوِي وعدو�م أو ِ�اء تلقون إِ� ِهم‬ ‫���ها ٱ�ِين ءامنوا � �ت ِ‬ ‫﴿ ٰٓ‬
‫�م ّم َِن ٱ ۡ َ ّ‬
‫� ِق﴾ ]اﻟﻤﻤﺘﺤﻨﺔ‪[۱ :‬‬
‫ۡ َ َ َّ ِ َ َ ۡ َ َ ُ ْ َ َ ٓ َ ُ‬
‫ب ِٱلمودة وقد �فروا بِما جاء‬
‫»ای ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﯾﻤﺎن آوردهاﯾﺪ دﺷﻤﻦ ﻣﻦ و دﺷﻤﻦ ﺧﻮدﺗﺎن را ﺑﻪ دوﺳﺘﯽ ﺑﺮ‬
‫ﻣﮕﯿﺮﯾﺪ ]ﺑﻪ ﻃﻮری[ ﮐﻪ ﺑﺎ آنھﺎ اﻇﮫﺎر دوﺳﺘﯽ ﮐﻨﯿﺪ و ﺣﺎل آﻧﮑﻪ ﻗﻄﻌﺎ ﺑﻪ آن ﺣﻘﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮای ﺷﻤﺎ آﻣﺪه ﮐﺎﻓﺮﻧﺪ«‪.‬‬
‫و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬

‫‪» -١‬داﻧﺸﻤﻨﺪان و راھﺒﺎن ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺟﺎی اﻟﻠﻪ ﺑﻪ ﺧﺪاﯾﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪ «..‬ﺗﻮﺑﻪ‪۳۱ :‬‬
 ‫‪۴۱‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫ٱ� َو َر ُس َ ُ‬
‫ون َم ۡن َحا ٓ َّد َّ َ‬
‫ُ َ ٓ ُّ َ‬ ‫َ َّ ۡ‬ ‫ۡ‬ ‫َّ َ َ‬
‫و�ۥ‬ ‫� ُد ق ۡو ٗما يُؤم ُِنون ب ِٱ�ِ َوٱ�َ ۡو ِم ٱ�خ ِِر يواد‬
‫﴿� ِ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫َ َ ُ ْ َٓ ُ ۡ َۡٓ ُ ۡ ۡ َ َُ ۡ َ ََُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫َول ۡو �ن ٓوا َءابا َءه ۡم أو ��نا َءه ۡم أو إِخ�ٰ�ه ۡم أو عشِ ��ه ۡ ۚم﴾ ]اﻟﻤﺠﺎدﻟﺔ‪[۲۲ :‬‬
‫»ﻗﻮﻣﯽ را ﻧﯿﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻟﻠﻪ و آﺧﺮت اﯾﻤﺎن داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ]و[ ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﺑﺎ اﻟﻠﻪ‬
‫و ﭘﯿﺎﻣﺒﺮش ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮدهاﻧﺪ دوﺳﺖ ﺑﺪارﻧﺪ‪ ،‬ھﺮﭼﻨﺪ ﭘﺪراﻧﺸﺎن ﯾﺎ ﭘﺴﺮاﻧﺸﺎن ﯾﺎ‬
‫ﺑﺮادراﻧﺸﺎن ﯾﺎ ﻋﺸﯿﺮهی آﻧﺎن ﺑﺎﺷﻨﺪ‪«...‬‬
‫و ﻧﺸﺎﻧﻪھﺎ ھﻤﻪ دال ﺑﺮ ﮐﻔﺮ آﻧﺎن ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ و ﻧﯿﺮﻧﮕﺸﺎن ﻋﻠﯿﻪ اﺳﻼم و‬
‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن اﺳﺖ‪...‬‬
‫ﭼﻨﺎنﮐﻪ اﻟﻠﻪ ـ ﺳﺒﺤﺎﻧﻪ و ﺗﻌﺎﻟﯽ ـ ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫َ ُ‬ ‫َۡ ۡ َ ٓ ُ ۡ َۡ َٰ ۡ َ َ ُۡ ُ ُ ُ ُ ۡ َ ۡ َ ُ َ‬ ‫َۡ َ‬
‫�ۚ ق ۡد بَ َّي َّنا ل� ُم‬ ‫ت ٱ�غضاء ِمن أف�هِ ِهم وما � ِ� صدورهم أ�‬ ‫﴿قد بَد ِ‬
‫َ‬ ‫َ ُ َ ُ ُۡ‬ ‫َ ٰٓ َ ُ ُ َ ٓ ُ َ‬ ‫ُ ُ َ ُ َ‬ ‫َ‬
‫نت ۡم أ ْو�ءِ � ُِّبو� ُه ۡم َو� � ُِّبون� ۡم َوتؤم ُِنون‬ ‫نت ۡم � ۡعقِلون‪� ١١٨‬أ‬ ‫ت إِن ك‬ ‫ٱ�� ٰ ِ �‬
‫َ َ َ ْ َ ُّ ْ َ َ ُ ۡ َ َ َ‬ ‫َ َُ ُ َ ُ ْ‬ ‫ُّ‬ ‫ۡ َ‬
‫ب �ِهِۦ �ذا لقو� ۡم قال ٓوا َء َام َّنا �ذا خل ۡوا عضوا عل ۡي� ُم ٱ�نامِل م َِن‬ ‫ٰ‬
‫ب ِٱلك ِ‬
‫ِ�‬
‫ُ‬ ‫َ‬ ‫ِيم ۢ ب َذات ُّ‬ ‫ۡ َ ۡ � ُ ۡ ُ ُ ْ َ ۡ ُ ۡ َّ َّ َ َ‬
‫ٱلص ُدورِ‪ ١١٩‬إِن � ۡم َس ۡس� ۡم‬ ‫ٱ� عل ُ ِ ِ‬ ‫ٱلغي ِظ قل موتوا بِغي ِظ�مۗ إِن‬
‫َ ۡ ُ ْ َ ُ ْ َ‬ ‫ُ ۡ ُ ۡ َ ّ َ‪َ ْ ُ ََۡ ٞ‬‬ ‫َ َ َ‪ۡ ُ ۡ َُ ٞ‬‬
‫�وا َو� َّتقوا �‬ ‫حسنة �سؤهم �ن ت ِصب�م سيِئة �فرحوا بِهاۖ �ن تص ِ‬
‫َۡ ُ َ ُ ‪ٞ‬‬ ‫يَ ُ ُّ ُ َ ۡ ُ ُ َ ۡ ً َّ َّ َ‬
‫�� ۡم كيده ۡم ش�ٔاۗ إِن ٱ� ب ِ َما �ع َملون �ِيط‪] ﴾١٢٠‬آل ﻋﻤﺮان‪[۱۲۰-۱۱۸ :‬‬
‫»دﺷﻤﻨﯽ از ﻟﺤﻦ و ﺳﺨﻨﺸﺎن آﺷﮑﺎر اﺳﺖ و آﻧﭽﻪ ﺳﯿﻨﻪھﺎﯾﺸﺎن ﻧﮫﺎن ﻣﯽدارد‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮ اﺳﺖ؛ در ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪھﺎ]ی دﺷﻤﻨﯽ آﻧﺎن[ را ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ﺑﯿﺎن ﮐﺮدﯾﻢ اﮔﺮ‬
‫ﺗﻌﻘﻞ ﮐﻨﯿﺪ )‪ (۱۱۸‬ھﺎن ﺷﻤﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ھﺴﺘﯿﺪ ﮐﻪ آﻧﺎن را دوﺳﺖ دارﯾﺪ و ]ﺣﺎل آﻧﮑﻪ[‬
‫آﻧﺎن ﺷﻤﺎ را دوﺳﺖ ﻧﺪارﻧﺪ و ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ھﻤﻪ ﮐﺘﺎبھﺎ]ی ﺧﺪا[ اﯾﻤﺎن دارﯾﺪ و ﭼﻮن ﺑﺎ‬
‫ﺷﻤﺎ ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﻨﻨﺪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ اﯾﻤﺎن آوردﯾﻢ و ﭼﻮن ]ﺑﺎھﻢ[ ﺧﻠﻮت ﮐﻨﻨﺪ از ﺷﺪت‬
‫ﺧﺸﻢ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺳﺮاﻧﮕﺸﺘﺎن ﺧﻮد را ﻣﯽﮔﺰﻧﺪ ﺑﮕﻮ ﺑﻪ ﺧﺸﻢ ﺧﻮد ﺑﻤﯿﺮﯾﺪ ﮐﻪ اﻟﻠﻪ ﺑﻪ راز‬
‫درون ﺳﯿﻨﻪھﺎ داﻧﺎﺳﺖ )‪ (۱۱۹‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺧﻮﺷﯽ رﺳﺪ آﻧﺎن را ﺑﺪﺣﺎل ﻣﯽﮐﻨﺪ و اﮔﺮ‬
‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮔﺰﻧﺪی رﺳﺪ ﺑﺪان ﺷﺎد ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و اﮔﺮ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯿﺪ و ﭘﺮھﯿﺰﮔﺎری ﻧﻤﺎﯾﯿﺪ‬
‫ﻧﯿﺮﻧﮕﺸﺎن ھﯿﭻ زﯾﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤﯽرﺳﺎﻧﺪ ﯾﻘﯿﻨﺎ اﻟﻠﻪ ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ اﺣﺎﻃﻪ دارد«‪.‬‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۴۲‬‬

‫دوران ﻣﺎ‪،‬‬
‫ِ‬ ‫از ﻧﻤﻮﻧﻪھﺎی دوﺳﺘﯽ ﺑﺮﺧﯽ از ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﺑﺎ ﮐﺎﻓﺮان در‬
‫ھﻢﻧﺸﯿﻨﯽ و ﻣﻮدت ﺑﺎ آﻧﺎن ﺑﺪون ﻗﺼﺪ دﻋﻮت‪ ،‬و ﯾﺎ اﻗﺎﻣﺖ و ﺳﻔﺮ ﻏﯿﺮ ﺿﺮوری‬
‫ﺑﻪ ﮐﺸﻮرھﺎی آﻧﺎن و ﺷﺒﯿﻪ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺧﻮد ﺑﻪ ﮐﺎﻓﺮان در ﻟﺒﺎس و ﻇﺎھﺮ و روش‬
‫زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬و ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ﻏﯿﺮ ﺿﺮوری ﺑﻪ زﺑﺎن آنھﺎ اﺳﺖ‪...‬‬
‫ھﻤﭽﻨﯿﻦ از ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻧﻮاﻗﺾ اﯾﻤﺎن ﭘﺎﯾﯿﻦ داﻧﺴﺘﻦ ﺷﺄن و ﻣﻨﺰﻟﺖ اﺻﺤﺎب‬
‫رﺳﻮل ﺧﺪا ج ﯾﺎ دﺷﻨﺎم دادن ﺑﻪ آﻧﺎن و اھﺎﻧﺖ ﺑﻪ اھﻞ ﺑﯿﺖ ﺑﺰرﮔﻮار اﯾﺸﺎن‬
‫اﺳﺖ‪...‬‬
‫ﻣﺎ اﺻﺤﺎب رﺳﻮل ﺧﺪا ج را دوﺳﺖ ﻣﯽدارﯾﻢ و در ﻣﺤﺒﺖ ھﯿﭻﯾﮏ از آﻧﺎن‬
‫زﯾﺎدهروی ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬ﻧﻪ در ﻣﻮرد ﻋﻠﯽس و ﻧﻪ دﯾﮕﺮ اﺻﺤﺎب وی‪...‬‬
‫و از ھﯿﭻﯾﮏ از آﻧﺎن ﺑﺮاﺋﺖ ﻧﻤﯽﺟﻮﯾﯿﻢ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ از دﺷﻤﻨﺎن آﻧﺎن اﻇﮫﺎر‬
‫ﺑﯿﺰاری ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ و آن ﺑﺰرﮔﻮاران را ﺟﺰ ﺑﻪ ﻧﯿﮑﯽ ﯾﺎد ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﻢ‪ ...‬ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫َ‬
‫َ َ ۡ َ َ َّ َ َّ َ ُ ُ‬ ‫َ‬
‫﴿ َو َّ ٰ ُ َ ۡ َّ ُ َ َ ۡ ُ َ‬
‫وهم �ِإ ِ ۡح َ ٰ‬
‫� ٖن‬ ‫ٱل�بِقون ٱ�ولون مِن ٱلم� ٰ ِ‬
‫ج ِر�ن وٱ�نصارِ وٱ�ِين ٱ�بع‬
‫َّر ِ َ َّ ُ َ ۡ ُ ۡ ُ ْ َ ۡ ُ‬
‫� ٱ� �نهم َو َرضوا �نه﴾ ]اﻟﺘﻮﺑﺔ‪[۱۰۰ :‬‬
‫»و ﭘﯿﺸﮕﺎﻣﺎن ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ از ﻣﮫﺎﺟﺮان و اﻧﺼﺎر و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﯿﮑﯽ از آﻧﺎن ﭘﯿﺮوی‬
‫ﻧﻤﻮدﻧﺪ‪ ،‬اﻟﻠﻪ از آﻧﺎن ﺧﺸﻨﻮد اﺳﺖ و آﻧﺎن ]ﻧﯿﺰ[ از او ﺧﺸﻨﻮدﻧﺪ‪.«...‬‬
‫ﻣﺬھﺐ اھﻞ ﺳﻨﺖ و ﺟﻤﺎﻋﺖ درﺑﺎرهی اﺧﺘﻼﻓﺎت و ﺟﻨﮓھﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺎن‬
‫آﻧﺎن رخ داده‪ ،‬دﺳﺖ ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ از ﺳﺨﻦ در اﯾﻦ ﺑﺎره اﺳﺖ زﯾﺮا آﻧﺎن‬
‫اﻧﺴﺎنھﺎﯾﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﮔﺎه ﺑﻪ راه درﺳﺖ ﻣﯽروﻧﺪ و ﮔﺎه ﺑﻪ ﺧﻄﺎ‪ ،‬و ھﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﻤﺸﯿﺮھﺎی ﻣﺎ را از وارد ﺷﺪن ﺑﻪ آن ﻓﺘﻨﻪھﺎ دور ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻪ ﻣﺎ ﻧﯿﺰ‬
‫زﺑﺎنھﺎﯾﻤﺎن را از ورود ﺑﻪ آن ﺑﺎز ﻣﯽدارﯾﻢ و در اﯾﻦ ﺑﺎره ﻣﯽﮔﻮﯾﯿﻢ‪ :‬آنھﺎ‬
‫اﻧﺴﺎنھﺎﯾﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﺮوردﮔﺎری دارﻧﺪ ﮐﻪ در ﻗﯿﺎﻣﺖ ﯾﮑﺠﺎﯾﺸﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ و‬
‫ﻣﯿﺎﻧﺸﺎن داوری ﻣﯽﮐﻨﺪ‪...‬‬
 ‫‪۴۳‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫ھﻤﭽﻨﯿﻦ ﺧﻼﻓﺖ را ﭘﺲ از ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ج ﺑﺮای اﺑﻮﺑﮑﺮ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﯽداﻧﯿﻢ و‬

‫وی را ﺑﮫﺘﺮﯾﻦ اﻣﺖ ﭘﺲ از ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ و ﻣﻘﺪم ﺑﺮ ھﻤﻪ ﻣﯽداﻧﯿﻢ‪ ...‬ﺳﭙﺲ ﻋﻤﺮ‪،‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﻋﺜﻤﺎن ﺳﭙﺲ ﻋﻠﯽ‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ از ھﻤﻪی آﻧﺎن ﺧﺸﻨﻮد ﺑﺎد‪...‬‬
‫از دﯾﮕﺮ ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻤﺎن ﺿﺮﺑﻪ ﻣﯽزﻧﺪ ﺑﺪﻋﺖھﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ از‬
‫ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪاﻧﺪ و ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ ﺷﺪن آﻧﺎن ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﺸﻦ ﮔﺮﻓﺘﻦ روز ﺗﻮﻟﺪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج و ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن در اﺛﻨﺎی آن ]ﺑﻪ‬
‫زﻋﻢ ﺣﻀﻮر اﯾﺸﺎن[ وﮔﻔﺘﻦ ﺳﻼم ﺑﻪ وی در اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ اﺳﺖ‪ .‬ھﻤﯿﻨﻄﻮر ﺟﺸﻦ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ روز ﺗﻮﻟﺪ اوﻟﯿﺎ و ﺻﺎﻟﺤﺎن دﯾﮕﺮ‪ ،‬ﮐﻪ ھﻤﻪی اﯾﻦھﺎ ﺑﺪﻋﺖ در دﯾﻦ اﺳﺖ و‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج و ﺻﺤﺎﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎری ﻧﮑﺮدهاﻧﺪ و ﺑﻠﮑﻪ از رﺳﻮل ﺧﺪا ج ﺛﺎﺑﺖ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪» :‬ھﺮ ﮐﻪ در اﯾﻦ اﻣﺮ ﻣﺎ ﭼﯿﺰی ﻧﻮ ﺑﺴﺎزد ﮐﻪ از آن ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﭘﺲ آن‬
‫ﭼﯿﺰ ﻣﺮدود اﺳﺖ« و ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ھﺮ ﻧﻮآوری ]در دﯾﻦ[ ﺑﺪﻋﺖ اﺳﺖ و ھﺮ ﺑﺪﻋﺘﯽ‬
‫ﮔﻤﺮاھﯽ اﺳﺖ«‪.‬‬
‫و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫ضيتُ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫َ‬ ‫ۡ‬ ‫ۡ‬ ‫ََۡۡ َ ۡ َ ۡ ُ َ ُ ۡ َ ُ ۡ َ ۡ َ ۡ ُ َ َۡ ُ‬
‫َ‬
‫﴿ٱ�وم أ�ملت ل�م دِين�م و��ممت علي�م ن ِعم ِ� ور ِ‬
‫ٗ‬ ‫َ ُ ُ ۡ ۡ َ‬
‫ٱ�س� ٰ َم دِينا ۚ﴾ ]اﻟﻤﺎﺋﺪة‪[۳ :‬‬‫ل�م ِ‬
‫»اﻣﺮوز دﯾﻨﺘﺎن را ﺑﺮاﯾﺘﺎن ﮐﺎﻣﻞ ﮐﺮدم و ﻧﻌﻤﺘﻢ را ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ اﺗﻤﺎم رﺳﺎﻧﺪم و‬
‫اﺳﻼم را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان دﯾﻦ ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ﭘﺴﻨﺪﯾﺪم«‪.‬‬
‫آری؛ دﯾﻦ را ﺑﺮای ﻣﺎ ﮐﺎﻣﻞ ﻧﻤﻮد‪ ،‬و اﮔﺮ ﺟﺸﻦ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﻮﻟﻮد ﺟﺰو دﯾﻨﯽ‬
‫ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮای ﻣﺎ ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه اﺳﺖ ﺑﯽﺷﮏ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﻣﺎ ج آن را ﺑﺮای اﻣﺘﺶ‬
‫ﺑﯿﺎن ﻣﯽﮐﺮد‪...‬‬
‫ﻋﻠﻤﺎ ﺻﺮﯾﺤﺎ ﺟﺸﻦ ﻣﻮﻟﻮدی را اﻧﮑﺎر ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ وﯾﮋه اﮔﺮ در آن درﺑﺎرهی‬
‫رﺳﻮل ﺧﺪا ج ﻏﻠﻮ و زﯾﺎدهروی و اﺧﺘﻼط زﻧﺎن و ﻣﺮدان ﺻﻮرت ﮔﯿﺮد ﯾﺎ از‬
‫آﻻت ﻟﮫﻮ و ﻃﺮب اﺳﺘﻔﺎده ﺷﻮد‪...‬‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۴۴‬‬

‫ھﻤﯿﻨﻄﻮر اﺣﺘﻤﺎل دارد اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﻣﺮاﺳﻢھﺎ ﺑﺎ ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪن رﺳﻮل ﺧﺪا ج و‬

‫اﺳﺘﻐﺎﺛﻪ و ﻃﻠﺐ ﻣﺪد از او و اﻋﺘﻘﺎد ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ وی ﻏﯿﺐ ﻣﯽداﻧﺪ و دﯾﮕﺮ اﻣﻮر‬
‫ﮐﻔﺮی‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﺮک اﮐﺒﺮ ﻣﻨﺠﺮ ﺷﻮد‪...‬‬
‫اوﺻﺎﻓﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ داﻧﺴﺘﻦ ﻏﯿﺐ و ﻣﻐﻔﺮت در روز ﻗﯿﺎﻣﺖ و در دﺳﺖ داﺷﺘﻦ‬
‫اﻣﻮر دﻧﯿﺎ و آﺧﺮت‪ ،‬ﺟﺰ در ﺣﻖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻠﮑﻮت آﺳﻤﺎنھﺎ و زﻣﯿﻦ ﺑﻪ دﺳﺖ‬
‫اوﺳﺖ‪ ،‬ﺻﺤﯿﺢ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺴﺎﺋﻠﯽ در ﺟﺸﻦھﺎی ﺗﻮﻟﺪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﯾﺎ ﻣﻮﻟﺪ‬
‫دﯾﮕﺮ اوﻟﯿﺎء ﺑﻪ ﮐﺜﺮت رخ ﻣﯽدھﺪ‪...‬‬
‫ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﺴﯽ ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ :‬در اﯾﻦ ﺟﺸﻦھﺎ رﺳﻮل ﺧﺪا ج ﯾﺎد ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬و‬
‫ﺳﯿﺮﺗﺶ ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫در ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽﮔﻮﯾﯿﻢ‪ :‬اﯾﻦ ﺳﺨﻦ ﺧﻮﺑﯽ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﯽﺗﻮان رﺳﻮل ﺧﺪا ج را‬
‫ﺑﺮ روی ﻣﻨﺎﺑﺮ ﯾﺎ در ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽھﺎ و ﻣﺠﺎﻟﺲ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﯾﺎد ﮐﺮد و ﺳﯿﺮت او را ﺑﻪ‬
‫ﻣﺮدم ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﺑﺪون آﻧﮑﻪ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺗﻌﯿﯿﻦ زﻣﺎن و ﻣﮑﺎن ﻣﺸﺨﺺ در ﯾﮏ ﺳﺎل‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻓﺮﻣﻮده اﺳﺖ‪:‬‬
‫َ ۡ َ ُ ُّ ُ َ َّ‬ ‫َ َ ۡ‬
‫ٱ�ِ َو َّ ُ‬
‫ٱلرسو ِل﴾ ]اﻟﻨﺴﺎء‪[۵۹ :‬‬ ‫﴿فإِن ت َ�ٰ َز� ُت ۡم ِ� �ءٖ فردوه إِ�‬
‫»ﭘﺲ ھﺮﮔﺎه در ﭼﯿﺰی اﺧﺘﻼف ﻧﻈﺮ ﯾﺎﻓﺘﯿﺪ‪ ،‬آن را ﺑﻪ اﻟﻠﻪ و ﭘﯿﺎﻣﺒﺮش ﻋﺮﺿﻪ‬
‫ﺑﺪارﯾﺪ‪.«...‬‬
‫ﻣﺎ در ﻗﺮآن ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮدﯾﻢ‪ ،‬ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ ﺟﺎﯾﯽ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺎ را ﺑﻪ اﻧﺠﺎم‬
‫ﺟﺸﻦھﺎی ﺗﻮﻟﺪ اﻣﺮ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﻗﺮآن ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ دﯾﻦ ﮐﺎﻣﻞ ﺷﺪه؛ در‬
‫ﺳﻨﺖ ھﻢ ﮔﺸﺘﯿﻢ و در آن ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ رﺳﻮل ﺧﺪا ج ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺎری اﻧﺠﺎم داده‬
‫ﯾﺎ اﺻﺤﺎﺑﺶ را ﺑﻪ آن اﻣﺮ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪...‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺮای اﻧﺴﺎن ﻋﺎﻗﻞ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﯾﺐ ﺗﻌﺪاد زﯾﺎد ﮐﺴﺎﻧﯽ را‬
‫ﺑﺨﻮرد ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم ﻣﯽدھﻨﺪ‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪:‬‬
‫َّ‬ ‫�ض يُض ُّل َ‬
‫وك َعن َ‬ ‫َۡ‬ ‫ُ ۡ َ ۡ‬
‫�ََ‬
‫� َ‬
‫يل ٱ�ِۚ﴾ ]اﻷﻧﻌﺎم‪[۱۱۶ :‬‬
‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ب‬ ‫س‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ٱ�‬ ‫�‬‫ِ‬ ‫ن‬‫م‬ ‫﴿�ن ت ِطع أ‬
 ‫‪۴۵‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫»و اﮔﺮ از ﺑﯿﺸﺘﺮ اھﻞ زﻣﯿﻦ ﭘﯿﺮوی ﮐﻨﯽ ﺗﻮ را از راه اﻟﻠﻪ ﮔﻤﺮاه ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.«...‬‬
‫ﯾﮑﯽ از ﺷﮕﻔﺘﯽھﺎ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ از ﻣﺮدم ﺑﺮای ﺷﺮﮐﺖ در ﺟﺸﻦھﺎی‬
‫ﺑﺪﻋﺘﯽ ﮐﻮﺷﺶ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ اﻣﺎ از ﺣﻀﻮر در ﻧﻤﺎزھﺎی ﺟﻤﻌﻪ و ﺟﻤﺎﻋﺖ ﺗﺨﻠﻒ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ! و ﺑﻌﻀﯽ از آﻧﺎن ﮔﻤﺎن ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج در ﻣﺮاﺳﻢ ﻣﻮﻟﻮد‬
‫ﺣﺎﺿﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺑﺮای ھﻤﯿﻦ ﺑﺮای وی از ﺟﺎ ﺑﺮ ﻣﯽﺧﯿﺰﻧﺪ و ﺧﻮش آﻣﺪ‬
‫ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ!‬
‫ھﻤﻪ اﯾﻦ را ﻣﯽداﻧﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻤﺎن ﺑﻨﺪه ﮐﺎﻣﻞ ﻧﻤﯽﺷﻮد ﺗﺎ آﻧﮑﻪ رﺳﻮل ﺧﺪا ج‬
‫را دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ و او را ﮔﺮاﻣﯽ ﺑﺪارد‪ ،‬و ﻗﺮار دادن وی ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻣﺎم و رھﺒﺮ‪،‬‬
‫ﺑﺨﺸﯽ از اﯾﻦ ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮای ھﻤﯿﻦ از ﻋﺒﺎداﺗﯽ ﮐﻪ وی ﻣﺸﺮوع‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺗﺠﺎوز ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﻢ‪...‬‬
‫* * *‬
‫از دﯾﮕﺮ ﺑﺪﻋﺖھﺎی آﺷﮑﺎر‪ ،‬ﺟﺸﻦ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﺐ ‪ ۲۷‬رﻣﻀﺎن اﺳﺖ؛ رﺳﻮل‬
‫ﺧﺪا ج ﭼﻨﺎنﮐﻪ در ﺻﺤﯿﺤﯿﻦ رواﯾﺖ اﺳﺖ‪ ،‬ﻓﺮﻣﻮده‪» :‬ھﺮ ﮐﻪ رﻣﻀﺎن را از‬
‫روی اﯾﻤﺎن و اﺧﻼص ﺑﻪ ﻧﻤﺎز ﺑﺎﯾﺴﺘﺪ‪ ،‬ﮔﻨﺎھﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪاش آﻣﺮزﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد« و‬
‫»ھﺮ ﮐﻪ ﺷﺐ ﻗﺪر را از روی اﯾﻤﺎن و اﺧﻼص ﺑﻪ ﻧﻤﺎز اﯾﺴﺘﺪ ﮔﻨﺎھﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪاش‬
‫آﻣﺮزﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد«‪.‬‬
‫اﯾﻦ رھﻨﻤﻮد ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج درﺑﺎرهی رﻣﻀﺎن و ﺷﺐ ﻗﺪر اﺳﺖ‪ ...‬اﻣﺎ ﺟﺸﻦ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﺐ ﺑﯿﺴﺖ و ھﻔﺘﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻋﻨﻮان ﮐﻪ اﯾﻦ ﺷﺐ‪ ،‬ﺷﺐ ﻗﺪر اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺨﺎﻟﻒ‬
‫روش و رھﻨﻤﻮد ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا ج اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺟﺸﻨﯽ ﻧﻮآوری در دﯾﻦ‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ وﯾﮋه آﻧﮑﻪ ﺷﺐ ﻗﺪر ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺷﺐ ﺑﯿﺴﺖ و ھﻔﺘﻢ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬و ﻣﻤﮑﻦ‬
‫اﺳﺖ ﺷﺒﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪...‬‬
‫ﯾﮑﯽ دﯾﮕﺮ از ﺑﺪﻋﺖھﺎ‪ ،‬ﺟﺸﻦ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﺐ اﺳﺮاء و ﻣﻌﺮاج اﺳﺖ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ‬
‫ﮐﻪ درﺑﺎرهی ﺷﺐ اﺳﺮاء و ﻣﻌﺮاج و ﺗﺎرﯾﺦ آن در اﺣﺎدﯾﺚ ﺻﺤﯿﺢ ﭼﯿﺰی ﻧﯿﺎﻣﺪه‬
‫ﮐﻪ در ﻣﺎه رﺟﺐ ﯾﺎ ﻣﺎه دﯾﮕﺮی ﺑﻮده اﺳﺖ‪ ،‬و ﺣﺘﯽ اﮔﺮ ﺗﺎرﯾﺦ آن ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮد‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۴۶‬‬

‫ﺑﺎز ھﻢ ﻣﺨﺼﻮص ﮔﺮداﻧﺪن آن ﺑﻪ ﻋﺒﺎدت ﯾﺎ ﺟﺸﻦ ﺟﺎﯾﺰ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ‬

‫ﺧﺪا ج و اﺻﺤﺎﺑﺶ اﯾﻦ ﺷﺐ را ﺟﺸﻦ ﻧﮕﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ و ھﯿﭻ ﻋﺒﺎدت ﻣﺨﺼﻮﺻﯽ را‬
‫در آن اﻧﺠﺎم ﻧﺪادهاﻧﺪ و ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج رﺳﺎﻟﺖ را اﻧﺠﺎم داده و اﻣﺎﻧﺖ را ادا ﮐﺮده‬
‫اﺳﺖ و اﮔﺮ ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ اﯾﻦ ﺷﺐ از دﯾﻦ ﺧﺪا ﺑﻮد ﺣﺘﻤﺎ آن را ﺑﺮای ﻣﺎ ﺑﯿﺎن‬
‫ﻣﯽﻧﻤﻮد‪...‬‬
‫از دﯾﮕﺮ ﺑﺪﻋﺖھﺎ ﺟﺸﻦ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺷﺐ ﻧﯿﻤﻪی ﺷﻌﺒﺎن و روزه ﮔﺮﻓﺘﻦ روز آن‬
‫اﺳﺖ‪ ...‬ﺑﺮای ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰی ھﯿﭻ دﻟﯿﻞ ﺷﺮﻋﯽ وﺟﻮد ﻧﺪارد و درﺑﺎرهی ﻓﻀﯿﻠﺖ‬
‫آن اﺣﺎدﯾﺚ ﺿﻌﯿﻔﯽ وارد ﺷﺪه ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮان ﺑﻪ آن اﺳﺘﻨﺎد ﻧﻤﻮد‪ ،‬ﭼﻨﺎنﮐﻪ‬
‫ﺣﺎﻓﻆ اﺑﻦ رﺟﺐ و دﯾﮕﺮ ﻋﻠﻤﺎ ﺑﯿﺎن ﮐﺮدهاﻧﺪ‪...‬‬
‫زﯾﺪ ﺑﻦ اﺳﻠﻢ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ :‬ھﯿﭻ ﯾﮏ از ﻣﺸﺎﯾﺦ و ﻓﻘﮫﺎﯾﻤﺎن را ﻧﺪﯾﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺮای‬
‫ﺷﺐ ﻧﯿﻤﻪی ﺷﻌﺒﺎن اھﻤﯿﺖ ﺧﺎﺻﯽ ﻗﺎﺋﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪...‬‬
‫* * *‬
‫و در ﭘﺎﯾﺎن‪ ،‬ﺑﺪاﻧﯿﺪ ﮐﻪ ﺟﻨﺎﯾﺖ ﺑﺰرگ و ﻣﺼﯿﺒﺖ ﻋﻈﯿﻢ‪ ،‬ﺗﺮک ﻧﻤﺎز اﺳﺖ‪...‬‬
‫رﺳﻮل اﻟﻠﻪ ج در ﺣﺪﯾﺜﯽ ﮐﻪ ﻣﺴﻠﻢ رواﯾﺖ ﮐﺮده ﻣﯽﻓﺮﻣﺎﯾﺪ‪» :‬ﻓﺎﺻﻠﻪی‬
‫ﻣﯿﺎن ﺷﺨﺺ و ﮐﻔﺮ ﯾﺎ ﺷﺮک‪ ،‬ﺗﺮک ﻧﻤﺎز اﺳﺖ«‪...‬‬
‫و ﻧﺰد ﺗﺮﻣﺬی ﺑﺎ ﺳﻨﺪ ﺻﺤﯿﺢ از ﻋﺒﺪاﻟﻠﻪ ﺑﻦ ﺷﻘﯿﻖ از اﺑﻮھﺮﯾﺮهس رواﯾﺖ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ‪» :‬اﺻﺤﺎب رﺳﻮل ﺧﺪا ج ﺗﺮک ھﯿﭻ ﻋﻤﻠﯽ را ﮐﻔﺮ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ‬
‫ﻣﮕﺮ ﻧﻤﺎز‪.«...‬‬
‫اﺑﻦ ﻗﯿﻢ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ :‬ﯾﮑﯽ از ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اھﻞ ﮔﻨﺎه و ﺗﻘﺼﯿﺮ در ﺣﻖ ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬در ﺑﺴﺘﺮ ﻣﺮگ ﺑﻮد‪ ...‬ﻧﺎﮔﮫﺎن ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺮگ ﺑﻪ وی دﺳﺖ داد‪ ...‬اﻃﺮاﻓﯿﺎن‬
‫ھﺮاﺳﺎن ﺑﻪ ﺳﻤﺖ او آﻣﺪﻧﺪ و روﺑﺮوی او ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ و ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﻪ ﯾﺎد او آوردﻧﺪ‬
‫و ﺷﺮوع ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﻠﻘﯿﻦ ﻻ إﻟﻪ إﻻ اﻟﻠﻪ ﺑﺮای وی‪ ...‬او در اﯾﻦ ﺣﺎل اﺷﮏھﺎی‬
‫ﺧﻮد را ﭘﺎک ﻣﯽﮐﺮد‪ ...‬ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ روﺣﺶ از ﺑﺪن ﺧﺎرج ﻣﯽﺷﺪ ﺑﺎ ﺻﺪای‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﻓﺮﯾﺎد زد و ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﮕﻮﯾﻢ ﻻ إﻟﻪ إﻻ اﻟﻠﻪ؟! ﻻ إﻟﻪ إﻻ اﻟﻠﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ درد ﻣﻦ‬
 ‫‪۴۷‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫ﻣﯽﺧﻮرد در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﯾﺎدم ﻧﻤﯽآﯾﺪ ﺑﺮای ﺧﺪا ﯾﮏ ﻧﻤﺎز ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﺎﺷﻢ؟! ﺳﭙﺲ‬
‫ﮔﺮﯾﺴﺖ ﺗﺎ ﺟﺎن داد‪...‬‬
‫ﻋﺎﻣﺮ ﺑﻦ ﻋﺒﺪاﻟﻠﻪ ﺑﻦ زﺑﯿﺮ در ﺑﺴﺘﺮ ﻣﺮگ ﻧﻔﺲھﺎﯾﺶ ﺑﻪ ﺷﻤﺎره اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و‬
‫ﺧﺎﻧﻮادهاش در ﮐﻨﺎر او ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪...‬‬
‫در ھﻤﯿﻦ ﺣﺎل ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺮگ دﺳﺖ و ﭘﻨﺠﻪ ﻧﺮم ﻣﯽﮐﺮد ﺷﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻮذن اذان‬
‫ﻣﻐﺮب ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻧﻔﺲ در ﮔﻠﻮﯾﺶ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﺎﻻ ﻣﯽآﻣﺪ و ﺑﻪ‬
‫ﺳﺨﺘﯽ در ﺣﺎل ﺟﺎن دادن ﺑﻮد‪...‬‬
‫ھﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﺻﺪای اذان را ﺷﻨﯿﺪ ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ دور و ﺑﺮش ﺑﻮدﻧﺪ ﮔﻔﺖ‪:‬‬
‫دﺳﺘﻢ را ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ!!‬
‫ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ﺑﻪ ﮐﺠﺎ؟ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ‪...‬‬
‫ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ در اﯾﻦ ﺣﺎل ھﺴﺘﯽ؟!‬
‫ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺳﺒﺤﺎن اﻟﻠﻪ! ﻣﻨﺎدی ﻧﻤﺎز را ﺑﺸﻨﻮم و او را ﻟﺒﯿﮏ ﻧﮕﻮﯾﻢ؟ دﺳﺘﻢ را‬
‫ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ‪...‬‬
‫دو ﻣﺮد از دو ﺳﻮ او را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﺑﺮدﻧﺪ‪ ...‬ﯾﮏ رﮐﻌﺖ را ﺑﺎ اﻣﺎم‬
‫ﮔﺰارد ﺳﭙﺲ در ﺳﺠﺪه درﮔﺬﺷﺖ‪ ...‬آری در ﺣﺎﻟﯽ ﺟﺎن داد ﮐﻪ در ﺳﺠﺪه‬
‫ﺑﻮد!!‬
‫ھﺮ ﮐﻪ ﻧﻤﺎز را ﺑﻪ ﺟﺎی آورد و ﺑﺮ ﻃﺎﻋﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﺪ ﮐﺎرش ﺑﺎ‬
‫ﺧﺸﻨﻮدی ﺧﺪاوﻧﺪ ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ‪...‬‬
‫ﺳﻌﺪ ﺑﻦ ﻣﻌﺎذس اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺻﺎﻟﺢ و ﻣﺘﻘﯽ و اھﻞ ﻋﺒﺎدت ﺑﻮد‪ ...‬ﺷﺐ‪ ،‬او را ﺑﺎ‬
‫ﮔﺮﯾﻪی ﺳﺤﺮ ﻣﯽﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬و روز ﺑﺎ ﻧﻤﺎز و اﺳﺘﻐﻔﺎر‪...‬‬
‫در ﻏﺰوهی ﺑﻨﯽﻗﺮﯾﻈﻪ زﺧﻤﯽ ﺷﺪ‪ ...‬ﭼﻨﺪ روز ﺑﯿﻤﺎر ﺑﻮد ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﺣﺎل‬
‫ﻣﺮگ اﻓﺘﺎد‪...‬‬
‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج از وﺿﻊ وی آ ﮔﺎه ﺷﺪ ﺧﻄﺎب ﺑﻪ اﺻﺤﺎﺑﺶ ﻓﺮﻣﻮد‪:‬‬
‫»ﺑﻪ ﻧﺰد او ﺑﺮوﯾﻢ‪«...‬‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۴۸‬‬

‫ﺟﺎﺑﺮ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ :‬ﺑﯿﺮون رﻓﺖ و ﻣﺎ ﺑﻪ ھﻤﺮاه او ﺑﯿﺮون رﻓﺘﯿﻢ‪ ...‬و آﻧﻘﺪر ﺑﺎ‬
‫ﺷﺘﺎب ﻣﯽرﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﻨﺪھﺎی ﻧﻌﻠﯿﻦ ﻣﺎ ﺑﺮﯾﺪ و رداﯾﻤﺎن اﻓﺘﺎد‪ ...‬اﺻﺤﺎب از ﺷﺘﺎب‬
‫او ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬آﻧﮕﺎه ﻓﺮﻣﻮد‪:‬‬
‫»ﻣﯽﺗﺮﺳﻢ ﻣﻼﺋﮑﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﭘﯿﺸﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ و او را ﻏﺴﻞ ﮐﻨﻨﺪ ﭼﻨﺎنﮐﻪ ﺣﻨﻈﻠﻪ را‬
‫ﻏﺴﻞ ﮐﺮدﻧﺪ«‪.‬‬
‫ھﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ رﺳﯿﺪ دﯾﺪ ﮐﻪ او درﮔﺬﺷﺘﻪ و ﯾﺎراﻧﺶ در ﺣﺎل ﻏﺴﻞ‬
‫اوﯾﻨﺪ و ﻣﺎدرش ﻣﯽﮔﺮﯾﺪ‪ ...‬ﭘﺲ رﺳﻮل ﺧﺪا ج ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ھﺮ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻨﺪهای‬
‫دروغ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺟﺰ ﻣﺎدر ﺳﻌﺪ‪«...‬‬
‫ﺳﭙﺲ او را ﺑﻪ ﺳﻮی ﻗﺒﺮش ﺑﺮدﻧﺪ و ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﺑﺮای ﺗﺸﯿﯿﻊ او ﺑﯿﺮون آﻣﺪ‪...‬‬
‫ﻣﺮدم ﮔﻔﺘﻨﺪ‪ :‬ای رﺳﻮل ﺧﺪا‪ ،‬ﺗﺎﮐﻨﻮن ﻣﯿﺘﯽ ﺳﺒﮏﺗﺮ از او ﺣﻤﻞ ﻧﮑﺮده‬
‫ﺑﻮدﯾﻢ‪...‬‬
‫رﺳﻮل اﻟﻠﻪ ج ﻓﺮﻣﻮد‪» :‬ﭼﺮا ﺳﺒﮏ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ اﯾﻨﻘﺪر و اﯾﻨﻘﺪر ﻣﻼﺋﮑﻪ ﺑﻪ‬
‫زﻣﯿﻦ ﻓﺮود آﻣﺪهاﻧﺪ ـ ﮐﻪ ﺗﺎﮐﻨﻮن ﺑﻪ زﻣﯿﻦ ﻧﯿﺎﻣﺪهاﻧﺪ ـ و ھﻤﺮاه ﺑﺎ ﺷﻤﺎ او را‬
‫ﺑﺮداﺷﺘﻪاﻧﺪ‪ ...‬ﺑﻪ ﺧﺪا ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎن ﺑﺎ ]ﻣﻼﻗﺎت[ روح ﺳﻌﺪ ﺷﺎد ﺷﺪهاﻧﺪ‪...‬‬
‫و ﻋﺮش ﺑﺮای او ﺑﻪ ﻟﺮزه اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‪...‬‬
‫َ َ ۡ َ ُ ۡ َ َّ ُ ۡ ۡ َ ۡ ُ ُ ً‬ ‫﴿إ َّن َّٱ� َ َ ُ ْ َ ُ ْ َّ َ‬
‫ت �نت لهم ج�ٰت ٱلفِردو ِس نز�‪١٠٧‬‬ ‫ِين َءامنوا َوع ِملوا ٱل�ٰل ِ�ٰ ِ‬ ‫ِ‬
‫َ َ َ َۡ ُ َ َ َۡ َٗ‬ ‫َ‬
‫� ٰ ِ�ِين �ِيها � �بغون �نها حِو�‪] ﴾١٠٨‬اﻟﮑﻬﻒ‪[۱۰۸-۱۰۷ :‬‬
‫»ﺑﯽﺷﮏ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﯾﻤﺎن آوردﻧﺪ و ﮐﺎرھﺎی ﺻﺎﻟﺢ اﻧﺠﺎم دادﻧﺪ ﺑﺎغھﺎی ﻓﺮدوس‬
‫ﻣﺤﻞ ﭘﺬﯾﺮاﯾﯽ آنھﺎﺳﺖ )‪ (۱۰۷‬ﺟﺎوداﻧﻪ در آن ﺧﻮاھﻨﺪ ﻣﺎﻧﺪ و ﺧﻮاھﺎن اﻧﺘﻘﺎل از‬
‫آﻧﺠﺎ ﻧﺨﻮاھﻨﺪ ﺑﻮد«‪.‬‬
‫* * *‬
‫ﯾﮑﯽ از ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﮔﻨﺎھﺎن‪ ،‬ﻧﺪادن زﮐﺎت اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﺮا ﮐﻪ زﮐﺎت ﺳﻮﻣﯿﻦ رﮐﻦ از‬
‫ارﮐﺎن اﺳﻼم اﺳﺖ و در ﺻﺤﯿﺢ ﻣﺴﻠﻢ رواﯾﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ رﺳﻮل ﺧﺪا ج ﻓﺮﻣﻮد‪:‬‬
 ‫‪۴۹‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫»ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﻃﻼ و ﻧﻘﺮهای ﺑﺎﺷﺪ و ﺣﻖ آن را ﻧﺪھﺪ ﻣﮕﺮ آﻧﮑﻪ در‬

‫روز ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺑﺮاﯾﺶ ﺷﻤﺸﯿﺮھﺎﯾﯽ ﭘﮫﻦ از آﺗﺶ ﻣﮫﯿﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و آن را در آﺗﺶ‬
‫ﺟﮫﻨﻢ داغ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﭘﮫﻠﻮ و ﭘﯿﺸﺎﻧﯽ و ﭘﺸﺖ او را ﺑﺎ آن داغ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ھﺮ ﮔﺎه‬
‫ﺳﺮد ﺷﺪ دوﺑﺎره اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺗﮑﺮار ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ؛ در روزی ﮐﻪ اﻧﺪازهی آن ﭘﻨﺠﺎه‬
‫ھﺰار ﺳﺎل اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺎ آﻧﮑﻪ ﻣﯿﺎن ﺑﻨﺪﮔﺎن داوری ﺷﻮد و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺧﻮ را ﺑﺪاﻧﺪ‪ :‬ﯾﺎ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮی ﺑﮫﺸﺖ و ﯾﺎ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺟﮫﻨﻢ«‪.‬‬
‫ھﻤﭽﻨﯿﻦ اﻣﺎم ﺑﺨﺎری رواﯾﺖ ﮐﺮده ﮐﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﻓﺮﻣﻮدﻧﺪ‪» :‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﻪ او ﺛﺮوت داده اﺳﺖ اﮔﺮ زﮐﺎت ﻣﺎﻟﺶ را ﭘﺮداﺧﺖ ﻧﮑﻨﺪ‪ ،‬روز ﻗﯿﺎﻣﺖ‪،‬‬
‫ﻣﺎﻟﺶ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ اژدھﺎﯾﯿﺴﻤﯿﮑﮫﺪاراﯾﺪ و ﻧﯿﺶ زھﺮآ ﮔﯿﻦ اﺳﺖ‪ ،‬درﻣﯽآﯾﺪ و ﺑﻪ‬
‫ﮔﺮدن او ﻣﯽﭘﯿﭽﺪ و دو ﻃﺮف ﭼﮫﺮهاش )ﮔﻮﻧﻪھﺎﯾﺶ( را ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ :‬ﻣﻦ‬
‫ﻣﺎل و ﺧﺰاﻧﻪی ﺗﻮ ھﺴﺘﻢ«‪ .‬ﺳﭙﺲ‪ ،‬رﺳﻮل اﻟﻠﻪ ج اﯾﻦ آﯾﻪ را ﺗﻼوت ﮐﺮد‪:‬‬
‫ۡ‬ ‫َّ‬ ‫َ َ َ ۡ َ َ َّ َّ َ َ ۡ َ ُ َ‬
‫ون ب َما ٓ َءاتَٮ ٰ ُه ُم َّ ُ‬
‫ٱ� مِن فَ ۡضلِهِۦ ُه َو َخ ۡ ٗ‬
‫�� ل ُهم� بَل‬ ‫﴿و� �س� ٱ�ِين �بخل ِ‬
‫َ َ ۡ َ‬ ‫ُ َ َ ّ ‪ْ ُ َ َ َ ُ َ َ ۡ ُ َّ ٞ‬‬
‫� لهمۖ س ُيط َّوقون ما �ِلوا بِهِۦ ي ۡوم ٱلقِ�ٰ َمةِ�﴾ ]آل ﻋﻤﺮان‪[۱۸۰ :‬‬ ‫هو‬
‫»و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ آﻧﭽﻪ اﻟﻠﻪ از ﻓﻀﻞ ﺧﻮد ﺑﻪ آﻧﺎن ﻋﻄﺎ ﮐﺮده ﺑﺨﻞ ﻣﯽورزﻧﺪ ھﺮﮔﺰ‬
‫ﺗﺼﻮر ﻧﮑﻨﻨﺪ ﮐﻪ آن ]ﺑﺨﻞ[ ﺑﺮای آﻧﺎن ﺧﻮب اﺳﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﺑﺪ اﺳﺖ؛ ﺑﻪ زودی‬
‫آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ آن ﺑﺨﻞ ورزﯾﺪهاﻧﺪ روز ﻗﯿﺎﻣﺖ ﻃﻮق ﮔﺮدﻧﺸﺎن ﻣﯽﺷﻮد«‪.‬‬
‫* * *‬
‫و در ﭘﺎﯾﺎن‪...‬‬
‫ای ﻗﻮم ﻣﺎ‪ ،‬دﻋﻮﺗﮕﺮ ﺧﺪا را اﺟﺎﺑﺖ ﮐﻨﯿﺪ و ﺑﻪ او اﯾﻤﺎن آورﯾﺪ ﺗﺎ ﮔﻨﺎھﺎنﺗﺎن‬
‫را ﺑﺮاﯾﺘﺎن ﺑﯿﺎﻣﺮزد و ﺷﻤﺎ را از ﻋﺬاﺑﯽ دردﻧﺎک ﻧﺠﺎت دھﺪ‪ ...‬ﺑﻪ ﺧﺪا ﻗﺴﻢ ﻣﻦ‬
‫دﻟﺴﻮز ﺷﻤﺎﯾﻢ‪ ...‬ﺣﻖ آﺷﮑﺎر اﺳﺖ و دﯾﻦ ﯾﮑﯽ اﺳﺖ و ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ ...‬ﭼﺮا‬
‫ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﯾﮑﯽ اﺳﺖ و ﺑﯽﻧﯿﺎز‪ ،‬و راﺿﯽ ﻧﻤﯽﺷﻮد ﮐﺴﯽ ﺑﺎ وی ﺷﺮک ﻗﺮار‬
‫داده ﺷﻮد‪...‬‬
‫از ﺟﻤﻠﻪی ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻣﺒﺎش ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ‪:‬‬
 ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬ ‫‪۵۰‬‬
‫ُّ ۡ َ ُ َ‬
‫� َءا� ٰ ِرهِم مقتدون‪] ﴾٢٣‬اﻟﺰﺧﺮف‪[۲۳ :‬‬
‫َ‬ ‫َّ َ َ‬ ‫َ ۡ َ ٓ َ ٓ َ َ َ ُ َّ‬
‫﴿إِنا َوجدنا َءابا َءنا ٰٓ‬
‫� أمةٖ �نا ٰٓ‬ ‫َّ‬
‫»ﻣﺎ ﭘﺪران ﺧﻮد را ﺑﺮ آﯾﯿﻨﯽ ]و راھﯽ[ ﯾﺎﻓﺘﻪاﯾﻢ و ﻣﺎ از ﭘﯿﺎﯾﺸﺎن راھﺴﭙﺮﯾﻢ«‬
‫ﺑﺴﯿﺎر‬
‫ِ‬ ‫ﺟﻤﻊ‬
‫ﺑﻠﮑﻪ ﺑﮕﻮ‪ :‬ﻣﺎ ﻣﻮﺣﺪﯾﻢ و ﻣﻄﯿﻊ و ﭘﯿﺮو ﺧﺪا و ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ اوﯾﯿﻢ‪ ...‬و ِ‬
‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺰد ﻗﺒﺮھﺎ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﯾﺎ ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺷﺮک ﻣﯽورزﻧﺪ ﺗﻮ را ﻓﺮﯾﺐ‬
‫ﻧﺪھﺪ و داﺳﺘﺎنھﺎﯾﯽ ﮐﻪ درﺑﺎرهی ﻣﺮدﮔﺎﻧﺸﺎن ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ و ﻧﻘﻞ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺗﻮ را‬
‫ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮار ﻧﺪھﺪ‪...‬‬
‫ﺑﻪ اﺑﻮﻃﺎﻟﺐ ﻋﻤﻮی ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﺑﻨﮕﺮ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ را ﯾﺎری ﻣﯽداد و از او‬
‫دﻓﺎع ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد در ﺣﺎل ﮐﻔﺮ از دﻧﯿﺎ رﻓﺖ‪ ...‬ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ج ﻓﺮﻣﻮد‪:‬‬
‫»ﺗﺎ وﻗﺘﯽ از اﯾﻦ ﮐﺎر ﻧﮫﯽ ﻧﺸﻮم ﺑﺮاﯾﺖ اﺳﺘﻐﻔﺎر ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ «...‬آﻧﮕﺎه ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫ﻣﺘﻌﺎل ﭼﻨﯿﻦ ﻧﺎزل ﮐﺮد ﮐﻪ‪:‬‬
‫ُ‬ ‫ْ‬ ‫َ َ‬ ‫َ‬
‫َ َ َ َّ ّ َ َّ َ َ َ ُ ٓ ْ َ ۡ َ ۡ ُ ْ ۡ ُ ۡ‬
‫�‬‫ِ� َول ۡو َ�نُ ٓوا أ ْو ِ� قُ ۡر َ ٰ‬ ‫� وٱ�ِين ءامنوا أن �ستغ ِفروا ل ِلم ِ‬
‫��‬ ‫﴿ما �ن ل ِلن ِ ِ‬
‫َ‬ ‫َ‬
‫حي ِم‪] ﴾١١٣‬اﻟﺘﻮﺑﺔ‪[۱۱۳ :‬‬ ‫ب َۡ‬
‫ٱ� ِ‬
‫� ل َ ُه ۡم � َّ� ُه ۡم أ ۡص َ‬
‫�ٰ ُ‬ ‫ِم ۢن َ� ۡع ِد َما تَبَ َّ َ‬
‫»ﺑﺮ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﯾﻤﺎن آوردهاﻧﺪ ﺳﺰاوار ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮای ﻣﺸﺮﮐﺎن ﭘﺲ از‬
‫آﻧﮑﻪ ﺑﺮاﯾﺸﺎن آﺷﮑﺎر ﮔﺮدﯾﺪ ﮐﻪ آﻧﺎن اھﻞ دوزﺧﻨﺪ‪ ،‬ﻃﻠﺐ آﻣﺮزش ﮐﻨﻨﺪ ھﺮﭼﻨﺪ‬
‫ﺧﻮﯾﺸﺎوﻧﺪ ]آﻧﺎن[ ﺑﺎﺷﻨﺪ«‪.‬‬
‫ﺑﻠﮑﻪ آن ﺑﺖﺷﮑﻦ و ﺑﺎﻧﯽ ﺑﯿﺖ اﻟﻠﻪ اﻟﺤﺮام‪ ،‬اﺑﺮاھﯿﻢ÷ را ﺑﺒﯿﻦ‪ ...‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬
‫در راه ﻣﻮﻻﯾﺶ آزﻣﺎﯾﺶ ﺷﺪ و در راه ﺧﺪا ﺷﮑﻨﺠﻪ دﯾﺪ‪ ...‬اﻣﺎ ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد‬
‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ در روز ﻗﯿﺎﻣﺖ ﺳﻮدی ﺑﻪ ﭘﺪرش ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﭼﺮا ﮐﻪ ﭘﺪرش در ﺣﺎل‬
‫ﺷﺮک از دﻧﯿﺎ رﻓﺖ‪...‬‬
‫ﺑﻪ ھﻤﻪی اﯾﻦھﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻦ و ﺑﻪ ﯾﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎش‪:‬‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ‬
‫ِ�‬
‫ُّ‬
‫ل‬ ‫‪٣٦‬‬‫ِ‬ ‫ه‬ ‫ي‬‫ِ‬ ‫ن‬ ‫ح َبتِهِۦ َو َ‬
‫�‬ ‫ِ‬ ‫﴿يَ ۡو َم يَفِ ُّر ٱل ۡ َم ۡر ُء م ِۡن أخِيهِ‪َ ٣٤‬وأ ّ ِمهِۦ َوأ�ِيهِ‪َ ٣٥‬و َ� ٰ‬
‫ِ‬
‫ُّۡ ۡ َ َ َ ۡ ‪ُۡ ٞ‬‬ ‫ۡ‬
‫ٱم ِر ٖٕي مِنهم ي ۡوم� ِ ٖذ شأن �غن ِيهِ‪] ﴾٣٧‬ﻋﺒﺲ‪[۳۷-۳۴ :‬‬
 ‫‪۵۱‬‬ ‫ﮐﻠﯿﺪ ﺑﻬﺸﺖ‬

‫»روزی ﮐﻪ اﻧﺴﺎن از ﺑﺮادرش ﻣﯽﮔﺮﯾﺰد )‪ (۳۴‬و ]ھﻤﭽﻨﯿﻦ[ از ﻣﺎدرش و ﭘﺪرش‬

‫)‪ (۳۵‬و ھﻤﺴﺮش و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ )‪ (۳۶‬در آن روز ھﺮ ﮐﺴﯽ از آﻧﺎن را ﮐﺎری اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫او را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﺸﻐﻮل ﻣﯽﮐﻨﺪ«‬
‫َ‬ ‫َّ َ َ ۡ‬ ‫ۡ‬ ‫ََ‬ ‫َّ َ‬ ‫َ َُ َ‬
‫َ‬ ‫ُ‬ ‫َ ‪ٞ‬‬ ‫ۡ‬‫َ َ َ َ َ‬
‫ِي�‪] ﴾٨٩‬اﻟﺸﻌﺮاء‪:‬‬
‫ب سل ٖ‬
‫﴿يوم � ينفع مال و� �نون‪ ٨٨‬إِ� من �� ٱ� بِقل ٖ‬
‫‪[۸۹-۸۸‬‬
‫»روزی ﮐﻪ ﻣﺎل و ﻓﺮزﻧﺪان ﺳﻮدی ﻧﺪارد )‪ (۸۹‬ﻣﮕﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ دﻟﯽ ﭘﺎک ﺑﻪ ﻧﺰد‬
‫اﻟﻠﻪ َآو َرد«‪.‬‬
‫از ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎش ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻮی ﺣﻖ ﺑﺎز ﻣﯽﮔﺮدﻧﺪ‪ ...‬ﺑﺮای دﯾﮕﺮان ﻧﺼﯿﺤﺖﮔﺮ‬
‫و دﻟﺴﻮز‪ ،‬و ﺑﻪ ﺳﻮی ﺗﻮﺣﯿﺪ دﻋﻮﺗﮕﺮ ﺑﺎش‪...‬‬
‫از ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮای ھﻤﻪ ھﺪاﯾﺖ ﻣﯽﺧﻮاھﻢ و ﺧﺪاوﻧﺪ ﻣﺘﻌﺎل آ ﮔﺎهﺗﺮ اﺳﺖ و‬
‫درود و ﺳﻼم و ﺑﺮﮐﺎت ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺮ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺧﺪا‪...‬‬

‫دﮐﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪ اﻟﻌﺮﯾﻔﯽ‬