Przetłumaczone: angielski - polski - www.onlinedoctranslator.

com

Dostęp publiczny HHS

Rękopis autora
J Dev Behav Pediatra. Rękopis autora; dostępne w PMC 2018 01.04.
Autor rękopisu

Opublikowane w ostatecznej zredagowanej formie jako:

J Dev Behav Pediatra. 2017 kwiecień ; 38(3): 197-207. doi:10.1097/DBP.0000000000000429.

Zaburzenia ze spektrum autyzmu u mężczyzn z aneuploidią

chromosomów płci: zespół XXY/Klinefeltera, XYY i XXYY

Nicole R. Tartaglia, MD1,2,***, Rebecca Wilson, PsyD2, dr Judith S. Miller3, Jessica Rafałko4,
Lisa Cordeiro, MS1,2, Shanlee Davis, MD1,2, dr David Hessl5,6, oraz dr Judith Ross4

1University of Colorado School of Medicine, Department of Pediatrics

Autor rękopisu

2NIEZWYKŁA KLINIKA DLA DZIECI, Pediatria Rozwojowa, Szpital Dziecięcy Kolorado, Aurora,
Kolorado

3Perelman School of Medicine, University of Pennsylvania, Department of Psychiatry,

Philadelphia, Pennsylvania

4Szpital Nemours/DuPont dla dzieci, Uniwersytet Thomasa Jeffersona, Wydział Pediatrii,

Filadelfia, Pensylwania

5University of California Davis Medical Center, MIND Institute, Sacramento, Kalifornia

6University
of California Davis School of Medicine, Wydział Psychiatrii i Nauk
Behawioralnych
Autor rękopisu

Abstrakcyjny

Cel-Problemy neurorozwojowe u mężczyzn z aneuploidią chromosomów płciowych (SCA) (zespół XXY/

Klinefeltera, XYY i XXYY) obejmują wiele objawów obserwowanych w zaburzeniach ze spektrum autyzmu (ASD),
takich jak zaburzenia mowy i języka, werbalne deficyty poznawcze i trudności społeczne. Niewiele jest badań
wykorzystujących standaryzowane metody oceny ASD w NZK, a wskaźniki diagnozowania ASD w NZK przy użyciu
kryteriów DSM-5 dla ASD nie zostały zbadane. Naszym celem było: (1) ocena cech ASD w kohortach badawczych
mężczyzn z NZK za pomocą standaryzowanych ocen według DSM-IV w porównaniu z kryteriami DSM-5 oraz (2)
analiza, czy rodzaj NZK, diagnoza prenatalna vs. postnatalna, zdolności poznawcze, funkcjonowanie adaptacyjne
oraz status społeczno-ekonomiczny są związane z diagnozą ASD.

Metody—Uczestnicy z dwóch ośrodków z XXY/KS (n=20), XYY (n=57) i XXYY (n=21) byli oceniani przy
Autor rękopisu

użyciu protokołów obejmujących historię medyczną, testy poznawcze, funkcjonowanie adaptacyjne,

Kwestionariusz Komunikacji Społecznej, Skalę Responsywności Społecznej, Autism Diagnostic
Observations Schedule (ADOS), Autism Diagnostic Interview-Revised (ADI-R) oraz kryteria DSM dla ASD.
Wrażenia kliniczne kategorii diagnostycznej ASD za pomocą kryteriów ADOS i DSM-IV porównano z
kryteriami ADOS-2 i DSM-5. Do porównania wykorzystano testy T

Autor do korespondencji, imię i nazwisko/adres do korespondencji: Nicole Tartaglia, MD, University of Colorado School of Medicine, Dept.
***

of Pediatrics, Developmental Pediatrics, Children's Hospital Colorado, Aurora, Colorado, 13123 East 16th Ave, B140, Aurora, Colorado
80045, 720 -777-8087 (telefon), 720-777-7311 (faks), Nicole.tartaglia@childrenscolorado.org.
Autorzy deklarują brak konfliktów interesów związanych z tym projektem
 Tartaglia i in. Strona 2

Rozpoznanie poznawcze, adaptacyjne, SES i prenatalne vs. postnatalne pomiędzy ASD a grupami bez ASD
Autor rękopisu

określone według kryteriów DSM-5.

Wyniki-Wskaźniki ASD w tych kohortach badawczych stosujących kryteria DSM-IV wynosiły 5% w XXY/KS, 33% w
XYY i 43% w XXYY. Wskaźniki 10% w XXY/KS, 38% w XYY i 52% w XXYY przy zastosowaniu kryteriów ADOS-2 i
DSM-5 nie były statystycznie wyższe. Zarówno w grupie XYY, jak i XXYY grupa z ASD miała niższe IQ werbalne i
funkcjonowanie adaptacyjne w porównaniu z grupą bez ASD. Wiele dzieci z NZK, które nie spełniały pełnych
kryteriów ASD, wykazywało pewne deficyty w umiejętnościach komunikacji społecznej lub interakcji
społecznych.

Wniosek-Wskaźnik ASD u dzieci z NZK w tym badaniu był wyższy niż oczekiwano w porównaniu
z populacją ogólną. Mężczyźni z aneuploidią chromosomu Y (XYY i XXYY) byli 4,8 razy bardziej
narażeni na diagnozę ASD niż grupa XXY/KS i 20 razy częściej niż mężczyźni w populacji ogólnej
na podstawie danych Centers for Disease Control (CDC) z 2010 r. szacuje się, że 1 na 42
mężczyzn. ASD jest ważnym czynnikiem podczas oceny trudności społecznych dzieci z NZK.
Autor rękopisu

Badania mężczyzn z genami SCA i chromosomu Y mogą dostarczyć informacji na temat

idiopatycznego ASD i przewagi mężczyzn w ASD.

Słowa kluczowe

XXY; zespół Klinefeltera; XYY; XXYY; zaburzenie ze spektrum autyzmu; Chromosom Y

Wstęp
Zaburzenie ze spektrum autyzmu (ASD) jest behawioralnie zdefiniowanym zaburzeniem
neurorozwojowym charakteryzującym się różnym stopniem deficytów w dziedzinach komunikacji
społecznej, wzajemnych interakcji społecznych oraz ograniczonych, powtarzalnych wzorców zachowań.
Wraz z publikacją DSM-5 w maju 2013 r. nastąpiła znacząca zmiana w kryteriach diagnostycznych ASD,
Autor rękopisu

aby odzwierciedlić podobieństwa i wzajemne powiązania tych podstawowych objawów w szerokim

spektrum nasilenia, a wszystkie przypadki są teraz klasyfikowane w ramach jednej diagnozy autyzm,
zespół Aspergera i Całościowe Zaburzenie Rozwojowe – Nie Określone Inaczej (PDD-NOS). Ponadto
kryteria diagnostyczne DSM-5 podkreślają również znaczenie czynników neurobiologicznych i
genetycznych, które mogą leżeć u podstaw objawów ASD, a obecność jakichkolwiek zaburzeń
genetycznych lub innych stanów medycznych, o których wiadomo, że są związane z ASD, są teraz częścią
„specyfikatorów”, które należy uwzględnić w opisie diagnostycznym. Doprowadziło to do zwiększonego
zainteresowania zaburzeniami genetycznymi o fenotypach behawioralnych, które obejmują zwiększone
wskaźniki ASD i inne upośledzenia społeczne i/lub komunikacyjne.

Badania genetyczne u dzieci z ASD identyfikują diagnozę etiologiczną w około 10 do 40%

Autor rękopisu

przypadków, na przykład duplikacje i delecje chromosomów, zespół łamliwego chromosomu

X oraz mutacje w określonych genach, takie jak mutacje MECP2 lub PTEN [1]. W wielu
badaniach oceniających etiologię genetyczną w kohortach dzieci z ASD zidentyfikowano
przypadki aneuploidii chromosomów płci (SCA), w tym zespół XXY/Klinefeltera (XXY/KS), XYY i
XXYY [2-4]. Istnieje również wiele opisów przypadków i serii przypadków zaburzeń ze
spektrum autyzmu u mężczyzn z XXY/KS, XYY i XXYY [5-8].

J Dev Behav Pediatra. Rękopis autora; dostępne w PMC 2018 01.04.

 Tartaglia i in. Strona 3

XXY/KS, XYY i XXYY to trzy najczęstsze formy aneuploidii chromosomów płci u mężczyzn. XXY/KS
występuje u około 1/650 urodzeń mężczyzn [9, 10] i charakteryzuje się medycznymi cechami
Autor rękopisu

wysokiego wzrostu, hipogonadyzmem (mikroorchidyzm i niedobór testosteronu) oraz obniżoną

płodnością. Badania podłużne kohort urodzeniowych scharakteryzowały szerokie spektrum
fenotypu psychologicznego i behawioralnego u mężczyzn z XXY/KS. Wczesne opóźnienia mowy i
języka występują nawet u 70% dzieci z XXY/KS, a zdolności poznawcze są zazwyczaj w średnim
zakresie, ale często wykazują trudności w uczeniu się w oparciu o język i niższy werbalny IQ [11-13].
Cechy behawioralne, w tym nieśmiałość, Powszechnie opisuje się niedojrzałość społeczną, lęk i inne
trudności społeczne [14].

Nowsze badania, w szczególności oceniające funkcjonowanie społeczne w XXY/KS, wykazały zwiększony odsetek deficytów, które nakładają się

na te obserwowane w zaburzeniach ze spektrum autyzmu. Na przykład Van Rijn i in. opisali deficyty w społecznym funkcjonowaniu poznawczym

i zwiększone cechy autyzmu u dorosłych mężczyzn z XXY/KS stwierdzone przez grupy wsparcia [15]. Biskup i in. zgłosił wcześniejsze rozpoznanie
Autor rękopisu

kliniczne ASD u 11% z 19 chłopców z prenatalnym rozpoznaniem XXY/KS [16], a w 2012 r. podobny odsetek 12% pozytywnych wyników w

badaniu przesiewowym autyzmu (Kwestionariusz Komunikacji Społecznej; SCQ) w kohorta 34 pacjentów pediatrycznych z XXY/KS.[17] Podobny

wskaźnik 11,6% został od tego czasu zgłoszony przez Samango-Sprouse et al. w oddzielnej kohorcie chłopców z prenatalną diagnozą XXY/KS

przy użyciu innej metody przesiewowej (wynik w Skali Oceny Autyzmu Gilliam „bardzo prawdopodobne”) [18]. W 2009 roku Bruining i in. opisał w

badaniu 51 mężczyzn w wieku 6-20 lat z XXY/KS w Holandii, którzy byli oceniani za pomocą Autism Diagnostic Interview – Revised (ADI-R), i w tej

grupie 27% zostało zidentyfikowanych jako mających możliwe ASD [19] . Według naszej wiedzy, Bruining et al. Badanie było jedynym badaniem,

które wyszło poza kwestionariusze przesiewowe ASD i bezpośrednio oceniło cechy ASD w XXY/KS przy użyciu narzędzia o złotym standardzie. w

tej grupie 27% zostało zidentyfikowanych jako osoby z możliwym ASD [19]. Według naszej wiedzy, Bruining et al. Badanie było jedynym

badaniem, które wyszło poza kwestionariusze przesiewowe ASD i bezpośrednio oceniło cechy ASD w XXY/KS przy użyciu narzędzia o złotym

standardzie. w tej grupie 27% zostało zidentyfikowanych jako osoby z możliwym ASD [19]. Według naszej wiedzy, Bruining et al. Badanie było

jedynym badaniem, które wyszło poza kwestionariusze przesiewowe ASD i bezpośrednio oceniło cechy ASD w XXY/KS przy użyciu narzędzia o

złotym standardzie.
Autor rękopisu

Zespół XYY występuje u około 1/1000 urodzeń mężczyzn i łączy cechy wysokiego wzrostu, wczesnych
opóźnień mowy i motoryki oraz częste występowanie trudności w uczeniu się języka w przypadku XXY/KS
[20]. Jednak mężczyźni z XYY zazwyczaj nie mają hipogonadyzmu ani problemów z płodnością, jak to ma
miejsce w XXY/KS. Prospektywne badania kohort urodzeniowych zidentyfikowały średnie zdolności
poznawcze i cechy behawioralne, w tym nadpobudliwość i niską tolerancję na frustrację. Słabe
pokrewieństwo społeczne, ADHD, Całościowe Zaburzenia Rozwojowe – Nie inaczej Specyficzne i
zachowania autystyczne były zgłaszane w innych badaniach behawioralnych i opisach przypadków w
zespole XYY, przy czym niektóre kohorty zgłaszały wskaźniki wcześniejszych diagnoz klinicznych ASD
wahające się od 20 do 30% [21, 22]. Podanie kwestionariusza przesiewowego SCQ kohorcie 22 pacjentów
pediatrycznych z XYY doprowadziło do pozytywnych wyników w 50% [17]. Jednak badanie obejmujące
bezpośrednią ocenę diagnostyczną dzieci z XYY przy użyciu standaryzowanych narzędzi oceny autyzmu
Autor rękopisu

nie było wcześniej zgłaszane.

Zespół XXYY występuje u około 1/18 000 urodzeń mężczyzn. Pierwotnie opisywany jako wariant zespołu
Klinefeltera (XXY) ze względu na wspólne cechy wysokiego wzrostu i hipogonadyzmu [23], obecnie
uznaje się, że XXYY wiąże się z bardziej znaczącymi deficytami poznawczymi i zaburzeniami
behawioralnymi, a także z wyższym odsetkiem powiązanych medycznych problemy, takie jak drgawki
czy wady wrodzone [24]. Niska częstość występowania XXYY uniemożliwiła prospektywne badania
kohort urodzeniowych, takich jak XXY/KS i XYY. Ogólne poznawcze

J Dev Behav Pediatra. Rękopis autora; dostępne w PMC 2018 01.04.

 Tartaglia i in. Strona 4

zdolności w zespole XXYY są zazwyczaj w zakresie granicznym, jednak zdolności werbalnego

poznania i języka są zwykle znacznie niższe niż zdolności wzrokowo-przestrzenne.
Autor rękopisu

Wcześniejsze badania opisywały cechy behawioralne, w tym impulsywność, trudności w

relacjach społecznych, lęk i zachowania autystyczne [25-27]. W dużym przeglądzie 95 osób z
XXYY przez naszą grupę, 23% było wcześniej zdiagnozowanych z ASD po zgłoszeniu do
badania [24].

Podsumowując, poprzednie badania wykazały, że behawioralny fenotyp mężczyzn z NZK obejmuje

wiele cech, które nakładają się na te związane również z ASD, w tym zaburzenia mowy/języka,
werbalne deficyty poznawcze, deficyty społeczne i inne zachowania autystyczne. Co więcej,
wskaźniki cech ASD w NZK są wyższe niż oczekiwano w porównaniu z ogólną populacją, gdy stosuje
się środki przesiewowe w kierunku ASD. Jednak z wyjątkiem jednego badania dotyczącego XXY/KS,
poprzednie badania nie oceniały i nie porównywały dzieci z NZK za pomocą standaryzowanych
metod diagnostycznych ASD. Miary przesiewowe stosowane we wcześniejszych badaniach zostały
Autor rękopisu

opracowane do stosowania z uwzględnieniem kryteriów diagnostycznych DSM-IV, a kryteria

diagnostyczne dla ASD uległy zmianie wraz z publikacją DSM-5 w 2013 roku [28]. Dalej, najczęściej
używane standardowe narzędzie oceny ASD o nazwie Autism Diagnostic Observation Schedule
(ADOS) zostało zaktualizowane i wydane ze zmienionymi algorytmami punktacji jako ADOS-2 w
2012 roku w oczekiwaniu na zmiany kryteriów DSM-5 [29]. Te zmiany zarówno w kryteriach
diagnostycznych, jak i środkach oceny rodzą pytanie, w jaki sposób nowe kryteria wpłynęły na
wskaźniki diagnostyczne ASD u mężczyzn z NZK.

W tym projekcie chcieliśmy opisać dwa badania, które bezpośrednio oceniały wskaźniki
diagnostyczne i cechy ASD w kohortach badawczych mężczyzn z NZK przy użyciu
standaryzowanych ocen według kryteriów DSM-IV. Naszym celem było porównanie
Autor rękopisu

wskaźników diagnostycznych w tych samych kohortach przy użyciu zaktualizowanych

kryteriów diagnostycznych DSM-5 i algorytmów oceny ADOS-2. Postawiliśmy hipotezę, że
wskaźniki ASD byłyby: (1) wyższe u mężczyzn z NZK w porównaniu z populacją ogólną, (2)
podobne w dwóch stanach trisomii (XXY/KS i XYY), ale (3) wyższe w wieku XXYY w
porównaniu do trisomie z cięższym zajęciem neurorozwojowym. Ponadto postawiliśmy
hipotezę, że więcej mężczyzn z NZK spełnia kryteria DSM-5 dla ASD w porównaniu z DSM-IV.
Naszym celem było również przeanalizowanie czynników, które mogą mieć związek z
diagnozą ASD DSM-5 (w tym podgrupa SCA,

Metody
Witryny badawcze
Autor rękopisu

Opisane badania zostały niezależnie zainicjowane i przeprowadzone na

Uniwersytecie Kalifornijskim (UC) Davis MIND Institute w Sacramento w Kalifornii
oraz na Uniwersytecie Thomasa Jeffersona (TJU) w Filadelfii w Pensylwanii. zmiana
instytucji badacza (NT). Po odkryciu podobnych wysiłków badawczych i protokołów
podczas zbierania danych badacze podjęli współpracę, aby połączyć wyniki obu
badań w celu zwiększenia wielkości próby. Niewielkie różnice w protokołach badań
między ośrodkami opisano poniżej i na rycinie 1.

J Dev Behav Pediatra. Rękopis autora; dostępne w PMC 2018 01.04.

 Tartaglia i in. Strona 5

Tematy
Autor rękopisu

Zgoda IRB została uzyskana we wszystkich instytucjach, rodzice lub główni opiekunowie podpisali
formularze zgody, a uczestnicy podpisali formularze zgody odpowiednio do wieku i poziomu
rozwoju. W obu badaniach uczestnicy byli rekrutowani do udziału w przyszpitalnych przychodniach
i krajowych organizacjach wspierających SCA. Aby zminimalizować skłonność do rekrutacji w
kierunku bardziej dotkniętych osób lub osób z obawami związanymi z autyzmem, materiały
rekrutacyjne wskazywały, że badania oceniały cechy zdrowia i rozwoju w NZK i nie zawierały
konkretnego sformułowania, że oceniane są zaburzenia związane z autyzmem. Włączenie
wymagało potwierdzenia wyników badań genetycznych wykazujących kariotyp niemozaikowy XXY/
KS, XYY lub XXYY. W badaniu UC Davis/Colorado 63 dzieci płci męskiej i młodych dorosłych w wieku
od 3 do 25 lat z XXY/KS (n=20), XYY (n=22) lub XXYY (n=21). U jednego mężczyzny z XYY stwierdzono
również inne zaburzenie genetyczne (zespół delecji dystalnej 22q11.2) i został on wykluczony z
badania [30], pozostawiając łącznie 62 uczestników. W TJU wzięło udział 41 mężczyzn z XYY. Pięciu
Autor rękopisu

uczestników uczestniczących w obu badaniach oraz dane z UC Davis/Colorado wykorzystano w

analizie, pozostawiając w sumie 36 uczestników w badaniu TJU.

Oceny badań
Po tym, jak uczestnicy i/lub ich rodzice wyrazili świadomą zgodę, uczestnicy byli oceniani za pomocą
protokołów składających się z dwóch głównych elementów: (1) oceny psychologicznej, która obejmowała
testy poznawcze i oceny autyzmu przez wiarygodnych w badaniach ewaluatorów nieznających grupy SCA
oraz (2) wywiad medyczny, wywiad rozwojowo-behawioralny oraz badanie fizykalne dla wszystkich
uczestników.

Oceny psychologiczne
Autor rękopisu

Badanie UC Davis/Kolorado: W badaniu UC Davis/Colorado poziomy poznawcze

oszacowano za pomocą Skali Wczesnego Nauczania Mullena (MSEL) dla dzieci w wieku 3-5
lat oraz skróconej skali inteligencji Wechslera (WASI) dla dzieci w wieku 6 lat i starszych.
MSEL jest standaryzowaną oceną rozwoju, która obejmuje podskale rozwoju (odbiór
wzrokowy, motoryka mała, ekspresyjny język, język receptywny) i pozwala na obliczenie
wyniku sumarycznego [31]. WASI to skrócona ocena poznawcza, która obejmuje cztery
podskale i zapewnia oszacowanie IQ werbalnego (VIQ), IQ wydajnościowego (PIQ) i IQ w
pełnej skali (FSIQ) [32]. Wykazano, że wyniki WASI VIQ, PIQ i FSIQ wykazują dobrą korelację z
bardziej rozszerzoną skalą inteligencji Wechslera dla dzieci – wydanie czwarte (WISC-IV)
(odpowiednio r = 0,85, 0,78 i 0,86) [ 32].

Funkcjonowanie adaptacyjne oceniano za pomocą skal Vineland Adaptive Behaviour Scales, 2znaleźć
Autor rękopisu

Wydanie Wydanie wywiadu. Skala jest odniesiona do normy i wystandaryzowana na próbie krajowej i

dostarcza ustandaryzowanych wyników funkcjonowania adaptacyjnego w dziedzinach komunikacji,

umiejętności życia codziennego i umiejętności społecznych [33].

Status społeczno-ekonomiczny (SES) oceniano za pomocą dwuczynnikowego modelu edukacji i

zawodu rodziców według Hollingsheada [34].

J Dev Behav Pediatra. Rękopis autora; dostępne w PMC 2018 01.04.

 Tartaglia i in. Strona 6

Oceny specyficzne dla ASD—Ocena pod kątem ASD według kryteriów DSM-IV została przeprowadzona przez interdyscyplinarny zespół obejmujący Pediatrię Rozwojowo-
Autor rękopisu

Behawioralną, Psychologię Dziecięcą oraz Licencjonowanego Klinicznego Pracownika Socjalnego. Wszyscy uczestnicy byli oceniani za pomocą Kwestionariusza Komunikacji

Społecznej (SCQ), Skali Responsywności Społecznej (SRS) oraz Harmonogramu Obserwacji Diagnostyki Autyzmu (ADOS). SCQ jest 40-punktowym kwestionariuszem raportu

rodzicielskiego przeznaczonym do przesiewania cech diagnostycznych ASD na podstawie ADI-R u dzieci w wieku 4 lat i starszych [35]. Wynik 15 lub wyższy ma wysoką czułość i

swoistość dla ASD i wskazuje na potrzebę dalszej oceny ASD. SRS to kwestionariusz dla rodziców w wieku 4 lat i powyżej, który ocenia zachowania społeczne w wielu

domenach, jakie występują w naturalnych warunkach społecznych, aby zidentyfikować obecność i stopień deficytów społecznych oraz określić, czy objawy są zgodne z

objawami obserwowanymi w ASD [36]. . SRS daje pięć podskal wyników T w domenach świadomości społecznej, poznania społecznego, komunikacji społecznej, motywacji

społecznej i manierów autystycznych oraz wynik całkowity SRS. Jeśli badanie przesiewowe na SCQ było pozytywne (wynik 15 lub wyższy), jeśli wyniki ADOS mieściły się w

zakresie ASD lub jeśli wcześniejsza obawa o zaburzenia ze spektrum autyzmu była zgłoszona przez specjalistę ds. edukacji, medycyny lub psychologa, Diagnostyka Autyzmu

Zrewidowano również wywiad (ADI-R). SRS daje pięć podskal wyników T w domenach świadomości społecznej, poznania społecznego, komunikacji społecznej, motywacji

społecznej i manierów autystycznych oraz wynik całkowity SRS. Jeśli badanie przesiewowe na SCQ było pozytywne (wynik 15 lub wyższy), jeśli wyniki ADOS mieściły się w

zakresie ASD lub jeśli wcześniejsza obawa o zaburzenia ze spektrum autyzmu była zgłoszona przez specjalistę ds. edukacji, medycyny lub psychologa, Diagnostyka Autyzmu

Zrewidowano również wywiad (ADI-R). SRS daje pięć podskal wyników T w domenach świadomości społecznej, poznania społecznego, komunikacji społecznej, motywacji
Autor rękopisu

społecznej i manierów autystycznych oraz wynik całkowity SRS. Jeśli badanie przesiewowe na SCQ było pozytywne (wynik 15 lub wyższy), jeśli wyniki ADOS mieściły się w

zakresie ASD lub jeśli wcześniejsza obawa o zaburzenia ze spektrum autyzmu była zgłoszona przez specjalistę ds. edukacji, medycyny lub psychologa, Diagnostyka Autyzmu

Zrewidowano również wywiad (ADI-R).

ADOS jest częściowo ustrukturyzowaną sesją interakcji wykorzystującą odpowiednie rozwojowe interakcje
społeczne i oparte na zabawie oraz standardowe czynności w sesji 40-60 minutowej, zaprojektowanej tak,
aby umożliwić obserwację zachowań istotnych dla diagnozy zaburzeń ze spektrum autyzmu. Różne
moduły są wybierane na podstawie wieku uczestników i poziomu języka, a wszystkie 4 moduły zostały
wykorzystane w tym badaniu. ADOS został zweryfikowany w szerokim zakresie wieku i stopnia
zaawansowania autyzmu z właściwościami psychometrycznymi wykazującymi dobrą wiarygodność
międzyrasową [37]. Oryginalne algorytmy punktacji ADOS zostały wykorzystane w czasie oceny autyzmu
dla wszystkich uczestników badania UC Davis. W algorytmach ADOS klasyfikacja zaburzeń autystycznych
Autor rękopisu

lub ASD wymagała osiągnięcia punktu odcięcia w dwóch domenach komunikacji i wzajemnej interakcji
społecznej.

ADOS-2 został wydany w 2012 roku w oczekiwaniu na zmiany kryteriów diagnostycznych ASD wraz
z publikacją DSM-5 [29]. ADOS-2 wykorzystuje ten sam częściowo ustrukturyzowany protokół
interakcji oparty na zabawie, co oryginalny ADOS, jednak istnieją poprawione algorytmy punktacji,
które dają ogólny wynik składający się z domeny Afektu Społecznego (połączenie elementów
komunikacji i wzajemnych interakcji społecznych) oraz Zastrzeżonych , Repetitive Behaviour score
(który nie był uwzględniony w oryginalnych algorytmach punktacji ADOS) [38, 39]. ADOS-2
wprowadził również nowy wskaźnik nasilenia klinicznego (CSS), który pozwala na klasyfikację i
porównywanie nasilenia objawów ASD między osobami i śledzenie w czasie [38, 40]. System
scoringowy CSS uwzględnia wiek i poziom języka (administrowany Moduł ADOS-2), a wyniki są
Autor rękopisu

następnie klasyfikowane według poziomów nasilenia jako brak ASD (0-3), ASD nieautystyczne (4-5) i
autyzm (6-10). Wszystkie oceny ADOS zostały ponownie ocenione przy użyciu algorytmów ADOS-2
w celu określenia, czy klasyfikacja ASD uległa zmianie przy użyciu zmienionych algorytmów. Co
więcej, dla każdego dziecka obliczono punktację nasilenia klinicznego na podstawie punktacji
ADOS-2 w celu określenia i porównania nasilenia objawów ASD (ryc. 2).

J Dev Behav Pediatra. Rękopis autora; dostępne w PMC 2018 01.04.

 Tartaglia i in. Strona 7

ADI-R jest częściowo ustrukturyzowanym, standaryzowanym wywiadem z rodzicami opracowanym w celu

Autor rękopisu

oceny obecności i nasilenia zachowań autystycznych w okresie dzieciństwa [41]. Klasyfikacja autyzmu
wymaga osiągnięcia punktów odcięcia w trzech domenach: jakościowych nieprawidłowości we
wzajemnych interakcjach społecznych, jakościowych nieprawidłowości w komunikacji oraz ograniczonych,
powtarzalnych i stereotypowych wzorców zachowań. ADI-R został dokładnie sprawdzony w szerokim
zakresie wieku i poziomów dotkliwości. Ze względu na wymagania czasowe ADI-R, tylko uczestnicy z
pozytywnym wynikiem SCQ, wynikami ADOS w zakresie ASD lub osoby z wcześniejszymi obawami lub
diagnozą ASD wypełnili ADI-R w badaniu UC Davis.

Studium TJU: W badaniu TJU uczestnicy byli w wieku 4-14 lat, a ocenę poznawczą przeprowadzono
za pomocą Skali Zdolności Różnicowych – 2znaleźćWydanie (DAS-2) [42]. DAS-2 daje ogólny wynik
(Ogólne Zdolności Konceptualne; GCA), jak również werbalne, niewerbalne i przestrzenne wyniki
złożone.
Autor rękopisu

Złożone wyniki na DAS-2 są silnie skorelowane (r = 0,71 do 0,84) z odpowiednimi domenami

WISC-IV, tj. wynikami werbalnymi i VIQ, niewerbalnymi i PIQ oraz GCA i FSIQ. SES mierzono
przy użyciu tego samego dwuczynnikowego modelu Hollingsheada [34]. Ocena autyzmu w
TJU obejmowała historię neurorozwojową, SCQ i SRS dla wszystkich uczestników.
Standaryzowane oceny autyzmu w TJU obejmowały ADI-R i/lub ADOS (ADI-R + ADOS n=15,
ADI-R tylko n=12, ADOS tylko n=9).

W obu ośrodkach zespoły badawcze najpierw oceniły wyniki wszystkich pomiarów w zestawie
ocen i zapisach dostępnych dla każdego uczestnika i ustaliły przydział w drodze konsensusu
zespołu do jednej z trzech grup: brak ASD, Całościowe Zaburzenie Rozwojowe – Nie Określone
Inaczej (PDD-NOS) lub zaburzenie autystyczne (AUT). Żadna osoba nie spełniała kryteriów
Autor rękopisu

zespołu Aspergera, ponieważ wczesne opóźnienia językowe występowały u wszystkich dzieci

spełniających kryteria ASD. Protokoły zostały następnie przejrzane i ponownie ocenione przez
zespoły badawcze przy użyciu zarówno algorytmów ADOS-2, jak i zmienionych kryteriów
DSM-5, a następnie przeklasyfikowane do jednej z dwóch grup diagnostycznych: ASD i bez
ASD. Rysunek 1 przedstawia schemat składników baterii oceny ASD i reklasyfikacji w każdym
miejscu. Tabela 2 zawiera wyniki tych analiz.

Historia medyczna/rozwojowa i badanie fizykalne:W obu ośrodkach przeprowadzono wywiad

medyczny i rozwojowo-behawioralny u każdego osobnika, aby scharakteryzować kamienie milowe
w rozwoju, historię neurorozwojową oraz zidentyfikować inne czynniki, które mogą wpływać na
rozwój układu nerwowego, takie jak wcześniactwo lub inne przewlekłe schorzenia. Przejrzano
wyniki testów genetycznych i zarejestrowano wiek w momencie rozpoznania NZK w celu oceny
Autor rękopisu

różnic między wynikami stwierdzonymi w okresie prenatalnym i postnatalnym. Odnotowano

rodzinną historię ASD i innych zaburzeń neurorozwojowych.

Analiza danych-Przed testowaniem hipotez przeprowadzono jednowymiarowe i dwuwymiarowe

sprawdzenia rozstępów i logiki wszystkich zmiennych, stosując zarówno podsumowania liczbowe, jak i
graficzne. Statystyki opisowe obliczono dla każdej grupy SCA w każdym ośrodku dla wieku, IQ, SES i
wyników oceny psychologicznej. W badaniu UC Davis jednokierunkowa analiza wariancji

J Dev Behav Pediatra. Rękopis autora; dostępne w PMC 2018 01.04.

 Tartaglia i in. Strona 8

(ANOVA) przeprowadzono w celu oceny istotnych różnic między trzema grupami

SCA pod względem wieku, IQ i domen adaptacyjnych oraz SES. W przypadku osób z
Autor rękopisu

istotnością p < 0,05 przeprowadzono analizy post hoc Tukeya lub Gamesa-Howella
w celu określenia, które różnice w parach były statystycznie istotne (Tabela 1).
Wyniki w grupach XYY w dwóch lokalizacjach badania porównano za pomocą
niezależnych testów t (wiek, podskale IQ, SES, SCQ) oraz dokładnego testu Fishera
(odsetki ASD; diagnoza prenatalna w porównaniu z postnatalną) (Tabela 1).
Wskaźniki ASD w trzech grupach SCA porównano za pomocą Chi Square z istotną
wartością p równą lub mniejszą niż 0,05 (Tabela 2). Dane z grup XYY z dwóch badań
połączono i zastosowano niezależne testy t do porównania wieku, SES, podskal
poznawczych,

Wyniki
Autor rękopisu

Tematy
Do analizy danych włączono 62 uczestników (20 XXY/KS, 21 XYY i 21 XXYY) w badaniu UC
Davis/Colorado oraz 36 uczestników z XYY z badania TJU. Dane demograficzne, podskale
poznawcze i czas potwierdzenia (prenatalna lub poporodowa) przedstawiono w Tabeli 1.
Nie było istotnych różnic między grupami XYY z dwóch ośrodków badawczych według
wieku, SES i czasu diagnozy.

W badaniu UC Davis/Colorado nie było ogólnie istotnych różnic w wieku między trzema grupami (K
(2,59)=2,89, p=0,064). Wskaźniki prenatalnej diagnozy w porównaniu do postnatalnej diagnozy nie
różniły się istotnie między XXY/KS i XYY; wszystkie osoby w grupie XXYY zostały zdiagnozowane po
urodzeniu. Nie było znaczących różnic w SES lub pochodzeniu etnicznym między trzema grupami
SCA. Większość uczestników była rasy białej.
Autor rękopisu

Wyniki oceny poznawczej za pomocą WASI u uczestników w wieku 6 lat i starszych z UC Davis/
Colorado wykazały średnie IQ w pełnej skali 104,7 (SD10,6) w grupie XXY/KS, które było
wyższe niż średni FSIQ w grupie XYY 96,4 (SD15,4), chociaż ta różnica nie osiągnęła istotności
(p=0,16). Werbalne IQ było znacząco niższe w grupie XYY w porównaniu z XXY/KS (p=0,03),
podczas gdy Performance IQ nie było (p=0,76). Zgodnie z oczekiwaniami, ze względu na
dodatkowe efekty dawkowania genów stanu tetrasomii XXYY, wyniki poznawcze i adaptacyjne
w grupie XXYY były znacznie niższe w porównaniu z XXY/KS i XYY (dla FSIQ i VIQ, p < 0,001; dla
PIQ, p= 0,01). We wszystkich 3 grupach średni wynik adaptacyjny był niższy niż zmierzone
wyniki poznawcze (XXY/KS 16,6 punktu; XYY 15,2 punktu; XXYY 8,2 punktu).

Ocenę poznawczą w badaniu TJU przeprowadzono za pomocą DAS-II, miernika, który ma silną
Autor rękopisu

trafność równoległą ze skalami Weschlera (r = 0,71 do 0,84). Średni wynik Ogólnych Zdolności
Pojęciowych w grupie XYY wyniósł 89,2 (SD 14,8). Nie było istotnych różnic w wynikach
poznawczych werbalnych, niewerbalnych lub pełnej skali w grupach XYY między ośrodkami.

Ocena autyzmu
Wyniki oceny autyzmu w trzech podgrupach SCA z obu lokalizacji badania przedstawiono w
Tabeli 2, która porównuje wyniki klasyfikacji diagnostycznej wszystkich badań

J Dev Behav Pediatra. Rękopis autora; dostępne w PMC 2018 01.04.

 Tartaglia i in. Strona 9

uczestnicy podczas korzystania z oryginalnej baterii oceny (DSM-IV/ADOS) w porównaniu z

reklasyfikacją przy użyciu kryteriów DSM-5/ADOS-2 zastosowanych w każdym przypadku
Autor rękopisu

(patrz Rysunek 1). W badaniu UC Davis/Colorado wystąpiła znacząca różnica w ogólnej

częstości ASD między trzema stanami SCA przy użyciu obu DSM-IV (χ.2 7,93, p = 0,016) i
porównania DSM-5 (χ.2 8,79, p=0,012), z analizą post-hoc pokazującą różnicę z powodu XYY i
XXYY >XXY/KS. Korzystając z oryginalnych wyników DSM-IV, tylko jeden uczestnik (5%) z grupy
XXY/KS spełnił kryteria ASD, w porównaniu z 33% (7/21) w grupie XYY i 43% (9/21) w grupie
XXYY Grupa. Po reklasyfikacji przy użyciu kryteriów ADOS-2 i DSM-5, współczynniki te
nieznacznie wzrosły do 10% dla XXY/KS, 43% dla XYY i 52% dla XXYY. Badanie TJU wykazało
te same wyniki w ich oddzielnej kohorcie XYY, z 33% (12/36) spełniającymi kryteria DSM-IV i
36% (13/36) spełniającymi kryteria DSM-5 dla ASD. Łącząc dane z obu badań, mężczyźni z
aneuploidią chromosomu Y (XYY i XXYY) byli 4,8 razy bardziej narażeni na diagnozę ASD niż
grupa z dodatkowym X (XXY/KS), i 20 razy częściej mają diagnozę ASD niż mężczyźni w
populacji ogólnej na podstawie badań CDC z 2014 roku szacujących wskaźnik ASD u 1 na 42
Autor rękopisu

mężczyzn. [CDC, 2014]

Kiedy konkretnie porównaliśmy wyniki ADOS z wynikami ADOS-2 u 86 uczestników, którzy

otrzymali ten pomiar, 75 (87,2%) utrzymało swój pierwotny wynik braku ASD, ASD lub
autyzmu, a 78 (90,7%) utrzymało szerszą klasyfikację ASD lub Brak ASD. Było 11 uczestników,
których klasyfikacja ADOS zmieniała się między algorytmami ADOS i ADOS-2. Siedmiu
uczestników zmieniło się z diagnozy braku ASD na ASD z powodu włączenia domeny
stereotypowych zachowań / ograniczonych zainteresowań (1 XXY/KS, 4 XYY, 2 XXYY), 3
pozostało w spektrum autyzmu, jednak wzrosła z nasilenia ASD do AUT z powodu włączenia
domeny zachowań stereotypowych/ograniczonych zainteresowań (2 XYY, 1 XXYY), a 1 pacjent
z XYY zmienił klasyfikację ADOS z ADOS na Brak ASD w ADOS-2 z powodu eliminacji pozycji A6
(korzystanie z innej osoby) ' ciało jako narzędzie) oraz B4 (integracja kontaktu wzrokowego ze
Autor rękopisu

słowami/wokalizacją podczas interakcji społecznych) z algorytmu modułu 1. Ogólnie rzecz

biorąc, wyniki te sugerują, że ADOS-2 może klasyfikować nieco więcej dzieci z NZK w zakresie
ASD w porównaniu z oryginalnym algorytmem ADOS (głównie ze względu na uwzględnienie
w wyniku ogólnym zachowań stereotypowych/ograniczonych zainteresowań), jednak różnice
w pozytywnych Wskaźniki ASD porównujące obie wersje nie osiągnęły istotności
statystycznej.

Należy zauważyć, że ogólne wyniki ASD przedstawione w Tabeli 2 są oparte na konsensusie

zespołu badawczego po rozważeniu wyników ADOS w połączeniu z innymi dostępnymi miarami, w
tym SCQ, ADI-R, SRS i zastosowaniem DSM-IV oraz kryteria DSM-5 do zachowań. Tak więc dla
niektórych uczestników zmiana kategorii diagnostycznej ADOS pomiędzy ADOS a ADOS-2 nie
zmieniła ogólnego konsensusu diagnostycznego wrażenia braku ASD w porównaniu z ASD. U
Autor rękopisu

uczestników, którzy zmienili klasyfikację diagnostyczną z braku ASD na ASD, zastosowanie

zrewidowanych kryteriów DSM-5 do historii behawioralnej uczestnika było również ważne we
wspieraniu zmiany w diagnozie, zwłaszcza u starszych pacjentów, u których kryteria DSM-5 lepiej
wyjaśniają objawy objawów w grupach wiekowych od młodzieży do dorosłych, jak również ze
względu na włączenie wrażliwości sensorycznej jako składowej fenotypu, która jest powszechna w
NZK. Ogólnie rzecz biorąc, odsetek badanej grupy z końcową klasyfikacją ASD nieznacznie wzrósł z
29,6% do 35,7% z

J Dev Behav Pediatra. Rękopis autora; dostępne w PMC 2018 01.04.

 Tartaglia i in. Strona 10

zaktualizowanych narzędzi diagnostycznych, jednak różnica ta nie była istotna statystycznie

Autor rękopisu

(p=0,44).

Następnie zbadaliśmy wyniki porównania ADOS-2 między trzema grupami SCA, jak pokazano na
Ryc. 2. Ogólnie rzecz biorąc, średnie nasilenie objawów autyzmu u chłopców z XYY i XXYY było
wyższe w porównaniu z XXY/KS zarówno w grupach bez ASD, jak i ASD. (Brak ASD: K (2,55)=4,20,
p=0,020; ASD: K (2,48)=2,90, p=0,046). Wyniki w grupie bez ASD są prawdopodobnie niższe w
porównaniu z grupą z ASD, jednak ważne jest, aby zauważyć nieco podwyższone średnie wyniki
również w grupach bez ASD. W tej grupie bez ASD 40% mieściło się w zakresie ASD lub AUT w
jednej domenie ADOS-2, jednak ogólne wyniki lub nasilenie objawów nie wspierały diagnozy.

Aby lepiej zrozumieć czynniki związane z rozpoznaniem ASD w grupach XYY i XXYY,
porównaliśmy wiek, SES, diagnozę prenatalną i postnatalną, czynniki poznawcze (VIQ, PIQ,
Autor rękopisu

FSIQ) oraz wyniki adaptacyjne między osobami z ASD i bez ASD jako pokazano w Tabeli 3.
Ponieważ nie było istotnych różnic między grupami XYY w dwóch lokalizacjach badania, dane
z dwóch badań połączono do analizy XYY. XXY/KS nie został uwzględniony ze względu na
małą wielkość próbki z ASD. Wyniki wykazały, że zarówno w grupach XYY, jak i XXYY, grupa z
ASD miała istotnie niższy IQ werbalny (XYY 84,6 vs 93,7, p=0,03 i XXYY 68,9 vs 83,3, p=0,03)
oraz wyniki funkcjonowania adaptacyjnego (XYY 71,0 vs 91,0 , p=0,009 i XXYY 65,6 vs 81,
p=0,008 w porównaniu z grupą bez ASD. Nie było istotnych różnic w wieku, SES, IQ
sprawności, lub IQ na pełną skalę pomiędzy grupami XYY zi bez ASD. W grupie z diagnozą
prenatalną (31%) w porównaniu z grupą z diagnozą postnatalną (42%) odnotowano mniejszy
odsetek rozpoznań ASD, jednak różnica ta nie była istotna statystycznie (p=0,44). Ponieważ
cała grupa XXYY (ASD i brak ASD) została zdiagnozowana w okresie poporodowym, w tej
grupie nie można było dokonać porównań między cechami w diagnozach pre- i
Autor rękopisu

postnatalnych.

Dyskusja
Niniejszy raport opisuje wyniki badań z 2 ośrodków oceniających zaburzenia ze spektrum autyzmu
u mężczyzn z aneuploidią chromosomów płci (SCA) przy użyciu standaryzowanych metod oceny
autyzmu. Podsumowując, wyniki pokazują, że w dwóch oddzielnych kohortach badawczych dzieci z
XYY występowały podobne wskaźniki ASD (około jedna trzecia grupy), a grupy SCA z aneuploidią
chromosomu Y (XYY i XXYY) częściej spotykały się z DSM -5 kryteriów dla ASD w porównaniu z
mężczyznami z XXY/KS. Obecność ASD była związana z niższymi werbalnymi zdolnościami
poznawczymi i niższymi wynikami funkcjonowania adaptacyjnego. W porównaniu z zastosowaniem
kryteriów DSM-IV i algorytmów ADOS, zastosowanie kryteriów DSM-5 i zrewidowanych algorytmów
ADOS-2 pozwoliło zidentyfikować nieco więcej osób z SCA, które spełniały kryteria ASD; różnica ta
Autor rękopisu

nie była istotna statystycznie.

Wcześniejsze badania wykazały, że częstość ASD w próbie mężczyzn z XYY wynosi 19% w oparciu o
historię kliniczną [21] lub 20% w oparciu o klasyfikację edukacyjną [16]. Nasze badanie opiera się na tych
wynikach, bezpośrednio oceniając pacjentów przy użyciu standaryzowanych miar autyzmu, z bardzo
podobnymi wynikami w obu kohortach XYY i ogólnym odsetkiem 38% dla grupy połączonej. Nasze stawki
mogą być nieco wyższe niż w poprzednich badaniach ze względu na identyfikację

J Dev Behav Pediatra. Rękopis autora; dostępne w PMC 2018 01.04.

 Tartaglia i in. Strona 11

więcej objawów ASD poprzez bezpośrednią ocenę, a także ze względu na zmianę kryteriów ASD
oraz wzrost świadomości i wskaźników diagnostycznych ASD w populacji ogólnej w ciągu
Autor rękopisu

ostatnich 20 lat.

To badanie oraz Geerts et al. raport (2003) porównuje wskaźniki ASD w prenatalnych i
postnatalnie stwierdzonych przypadkach XYY [21], ponieważ to porównanie jest ważne ze
względu na błąd w ocenie i istotne dla prenatalnego poradnictwa genetycznego. Chociaż
nasze wyniki wskazują na nieco wyższy odsetek ASD u osób ze stwierdzonym po porodzie
(32% w okresie prenatalnym w porównaniu do 43% w okresie poporodowym), różnica ta nie
była istotna statystycznie. Biskup i in. W badaniu opisano częstość ASD na poziomie 20% w
prenatalnej próbie XYY [16]. Łącznie wyniki te potwierdzają, że podwyższone ryzyko ASD
istnieje nawet w grupie z XYY, u której zdiagnozowano prenatalnie. Należy zauważyć, że te
zgłoszone wskaźniki 20-32% są prawdopodobnie nieco wyższe niż można by się spodziewać
po prawdziwej kohorcie urodzeniowej prenatalnej,
Autor rękopisu

W porównaniu do poprzednich badań cech autyzmu u mężczyzn z zespołem XXY/

Klinefeltera, Bruining i in. (2009) ocenili 51 dzieci z XXY/KS w wieku 6-19 lat za
pomocą wywiadu ADI-R z rodzicami, z wynikami wskazującymi, że 27% spełniało
kryteria ASD [19]. W naszym badaniu tylko 3 uczestników z XXY/KS z wysokimi
wynikami SCQ otrzymało ADI-R, a 1 z 3 (33%) uzyskał wynik pozytywny. Wskaźnik
ten wynoszący 33% jest znacznie wyższy niż nasze ostateczne diagnozy wynoszące
5-10% uzyskane po bardziej kompleksowej ocenie obejmującej kryteria ADOS/
ADOS-2, DSM i konsensus zespołu.
Autor rękopisu

Innym ważnym odkryciem naszego badania jest to, że wyniki nasilenia autyzmu były podwyższone nawet w grupach z SCA bez ASD, a ponad jedna trzecia osób z SCA bez ASD

spełniała kryteria w jednej domenie ADOS. Wyniki te wskazują, że dzieci z NZK mogą mieć fenotyp behawioralny, który pokrywa się z zachowaniami obserwowanymi w ASD.

Wiele z tych nakładających się zachowań, w tym opóźnienia językowe, słaby kontakt wzrokowy, nadwrażliwość na bodźce czuciowe, słabe powiązania społeczne i ograniczone

zainteresowania, było wcześniej zgłaszanych u dzieci z NZK [43, 44]. Badanie przeprowadzone przez van Rijna i wsp. z 2008 r. objęło 31 osób dorosłych z XXY/KS zgłaszało

znacznie większy stres podczas interakcji społecznych, rzadsze interakcje społeczne i bardziej autystyczne cechy, w tym trudności z komunikacją, wyobraźnią i umiejętnościami

społecznymi [15]. To zwiększone ryzyko ASD może być wynikiem podobnych leżących u podstaw różnic neurorozwojowych w kluczowych obszarach, o których również

wiadomo, że są dotknięte w NZK (w tym język, poznanie werbalne i funkcje wykonawcze). Istnieją jednak również dowody wskazujące na różnice zarówno w

neuroanatomicznym, jak i funkcjonalnym MRI między mężczyznami z XXY/KS i idiopatycznym autyzmem, pomimo podobnych wyników w skalach oceny klinicznej, takich jak SRS

[45, 46]. Sugeruje to, że przynajmniej niektóre z podstawowych nieprawidłowości neurobiologicznych prowadzących do klinicznych objawów ASD mogą być różne w XXY/KS.
Autor rękopisu

Przyszłe podobne badania będą również ważne w innych SCAs z wyższymi zgłaszanymi wskaźnikami ASD, takich jak XYY i Istnieją jednak również dowody wskazujące na różnice

zarówno neuroanatomiczne, jak i funkcjonalne MRI między mężczyznami z XXY/KS i idiopatycznym autyzmem, pomimo podobnych wyników w skalach oceny klinicznej, takich

jak SRS [45, 46]. Sugeruje to, że przynajmniej niektóre z podstawowych nieprawidłowości neurobiologicznych prowadzących do klinicznych objawów ASD mogą być różne w XXY/

KS. Przyszłe podobne badania będą również ważne w innych SCAs z wyższymi zgłaszanymi wskaźnikami ASD, takich jak XYY i Istnieją jednak również dowody wskazujące na

różnice zarówno neuroanatomiczne, jak i funkcjonalne MRI między mężczyznami z XXY/KS i idiopatycznym autyzmem, pomimo podobnych wyników w skalach oceny klinicznej,

takich jak SRS [45, 46]. Sugeruje to, że przynajmniej niektóre z podstawowych nieprawidłowości neurobiologicznych prowadzących do klinicznych objawów ASD mogą być różne

w XXY/KS. Przyszłe podobne badania będą również ważne w innych SCAs z wyższymi zgłaszanymi wskaźnikami ASD, takich jak XYY i

J Dev Behav Pediatra. Rękopis autora; dostępne w PMC 2018 01.04.

 Tartaglia i in. Strona 12

XXYY. Ważna jest dalsza ocena innych czynników genetycznych lub środowiskowych prowadzących do
Autor rękopisu

wyższego ryzyka ASD we wszystkich podtypach SCA.

Z perspektywy klinicznej wyniki te potwierdzają, że dzieci z NZK są bardziej narażone na ASD i że

ASD należy brać pod uwagę przy ocenie problemów behawioralnych, społecznych, edukacyjnych i
emocjonalnych. Cechy neurorozwojowe u niektórych osób z NZK mogą być złożone i obejmować
deficyty poznawcze/uczenie się, językowe i wykonawcze, które pokrywają się z cechami ASD.
Oparte na dowodach metody leczenia ASD powinny być oferowane dzieciom z objawami NZK i
ASD, jednak konieczne są badania w celu ustalenia, czy standardowe terapie ASD wymagają
modyfikacji w przypadku NZK. Wiele usług i programów jest dobrze ugruntowanych w
społecznościach, aby wspierać dzieci z ASD i ich rodziny, a usługi te mogą być potencjalnie
korzystne również dla SCA.

Wyniki naszych badań potwierdzają, że mężczyźni z aneuploidią chromosomu Y (XYY i XXYY)

Autor rękopisu

mają zwiększoną częstość występowania ASD w porównaniu z mężczyznami z XXY/KS i

mężczyznami XY w populacji ogólnej. Znajduje to odzwierciedlenie nie tylko w wyższych
wskaźnikach ASD w grupach XYY i XXYY, ale także w wyższych ocenach nasilenia klinicznego
w grupach bez ASD, gdzie grupa XYY była wyższa w porównaniu z grupą XXY/KS. Rola genów
chromosomu Y, które przyczyniają się do podatności na ASD i ich mechanizm w prowadzeniu
do zmian neurorozwojowych, jest ważna dla zrozumienia patogenezy ASD i może być bardzo
ważna dla zrozumienia przewagi mężczyzn w ASD. Przeprowadzono ograniczone badania
ASD nad genami specyficznymi dla chromosomu Y. Polimorfizmy w neuroliginie 4Y (NLGN4Y)
gen zaangażowany w rozwój układu nerwowego i funkcje synaptyczne powiązano z ASD [47,
48], a Ross et al. niedawno opublikowane dane genetyczne wykazujące pozytywną korelację
międzyNLGN4Yekspresja i objawy ASD u dzieci z XYY [49].
Autor rękopisu

Innym ważnym genem specyficznym dla Y jest SRY, który jest dobrze znany ze
swojej ważnej roli w wyzwalaniu różnicowania płciowego. Jednak SRY jest również
wyrażany w regionach mózgu człowieka w wieku dorosłym i wykazano, że
bezpośrednio moduluje enzymy zaangażowane zarówno w produkcję, jak i rozkład
ważnych neuroprzekaźników katecholamin. Dokładniej, wykazano, że SRY zwiększa
aktywność hydroksylazy tyrozynowej (enzymu ograniczającego szybkość syntezy
katecholamin dopaminy, epinefryny i norepinefryny), produkcji beta-endorfin i
oksydazy monoaminowej-A (MAO-A), enzymu, który rozkłada w dół
neuroprzekaźników monoaminowych, w tym katecholamin i serotoniny. [50-53]
Polimorfizmy w MAO-A i nieprawidłowe poziomy katecholamin, serotoniny,
Autor rękopisu

Błąd potwierdzenia jest ograniczeniem w tym badaniu i ważnym czynnikiem we wszystkich badaniach
SCA. Stronniczość istnieje zarówno w ustaleniu (diagnozowaniu) pacjentów z NZK ze względu na cięższe
objawy kliniczne (a więc w populacji ogólnej rozpoznaje się osoby z większym zaangażowaniem), jak i
stronniczość tych, którzy zdecydują się na udział w naszym badaniu.

J Dev Behav Pediatra. Rękopis autora; dostępne w PMC 2018 01.04.

 Tartaglia i in. Strona 13

badania naukowe lub do kogo docieramy poprzez reklamy poprzez organizacje wspierające.
Ważne jest, aby opisać, że w obu badaniach rekrutacja nie pochodziła z próby klinicznej, a
Autor rękopisu

ulotki rekrutacyjne nie wspominały o ocenie pod kątem ASD, ale o bardziej ogólnym badaniu
zdrowia i rozwoju. Chociaż wielkość próby i ograniczona różnorodność rasowa/etniczna
stanowią dodatkowe ograniczenia w tym badaniu, jest to ważne badanie, ponieważ jest to
największe badanie, w którym wykorzystuje się i porównuje standaryzowaną ocenę kliniczną
ASD w badanej kohorcie mężczyzn z NZK. Potrzebne są większe badania na próbce ustalonej
prenatalnie i śledzonej prospektywnie, a wkrótce mogą być możliwe dzięki niedawnym
postępom w prenatalnych badaniach genetycznych, które mogą identyfikować NZK na
podstawie badań genetycznych próbek krwi matki.

Podsumowując, wyniki potwierdzają, że ASD należy rozważyć u mężczyzn z NZK z trudnościami

społecznymi, aby pomóc w ukierunkowaniu zaleceń terapeutycznych, chociaż należy wziąć pod
uwagę inne aspekty fenotypu, w tym zaburzenia języka i uczenia się, funkcje wykonawcze, deficyty
Autor rękopisu

uwagi i czynniki emocjonalne w trakcie procesu diagnostycznego i przy opracowywaniu planu

leczenia. Porównując podtypy SCA, wykazaliśmy, że polisomie Y są bardziej podatne na autyzm w
porównaniu z polisomią chromosomu X, co wskazuje na znaczenie przyszłych badań genów
chromosomu Y i dawki genów chromosomu Y dla potencjalnego zrozumienia etiologii i męskiej
przewagi ASD.

Podziękowanie
Badanie to było wspierane przez The Children's Miracle Network of the UC Davis Medical Center, NIH/NCATS Colorado
CTSA Grant Number UL1 TR001082, NIH Pediatric LRP i NINDS K23NS070337 dla NRT; i NIH MH77554 dla DH.JR
potwierdza wsparcie przyznane przez Thomas Jefferson University Dean's Transformational Science Award, CDMRP
AR140197 Departamentu Obrony USA oraz 1 R21 MH109158. Treści są wyłączną odpowiedzialnością autorów i
niekoniecznie reprezentują oficjalne poglądy NIH.
Autor rękopisu

Bibliografia
1. Schaefer GB, Mendelsohn NJ. Komitet PPaG. Ocena genetyki klinicznej w identyfikacji etiologii
zaburzeń ze spektrum autyzmu: nowelizacje wytycznych z 2013 roku. Genet Med. 2013; 15(5):399–
407. [PubMed: 23519317]
2. Hagerman, RJ. Zaburzenia neurorozwojowe: diagnostyka i leczenie. Nowy Jork: Oxford
University Press; 1999.
3. Konstantareas M, Homatidis S. Nieprawidłowości chromosomalne w grupie dzieci z zaburzeniami
autystycznymi. Dziennik Autyzmu i Zaburzeń Rozwojowych. 1999; 29(4):275-285. [PubMed:
10478727]
4. Kielinen M i in. Powiązane zaburzenia medyczne i niepełnosprawność u dzieci z zaburzeniami autystycznymi –
badanie populacyjne. Autyzm. 2004; 8(1):49–60. [PubMed: 15070547]
5. Stuart SW, King CH, Pai GS. Zaburzenia ze spektrum autyzmu, zespół Klinefeltera i duplikacja
chromosomu 3p21.31: opis przypadku. MedGenMed. 2007; 9(4):60.
Autor rękopisu

6. Nicolson R, Bhalerao S, Sloman L. 47, kariotypy XYY i wszechobecne zaburzenia rozwojowe. Czy J
Psychiatria. 1998; 43:619–22. [PubMed: 9729690]
7. Merhar SL, Manning-Courtney P. Dwóch chłopców z 47, XXY i autyzmem. J Autism Dev Disord. 2007;
37(5):840–6. [PubMed: 16927010]
8. Jha P, Sheth D, Ghaziuddin M. Zaburzenie ze spektrum autyzmu i zespół Klinefeltera. Eur Child
Adolesc Psychiatria. 2007; 16(5):305-8. [PubMed: 17401614]
9. Kawa B, et al. Częstość występowania zespołu łamliwego chromosomu X w badaniach przesiewowych noworodków pod kątem

zmetylowanego DNA FMR1. Am J Hum Genet. 2009; 85(4):503–14. [PubMed: 19804849]

J Dev Behav Pediatra. Rękopis autora; dostępne w PMC 2018 01.04.

 Tartaglia i in. Strona 14

10. Bojesen A, Juul S, Gravholt CH. Prenatalna i postnatalna prewalencja zespołu Klinefeltera:
badanie krajowego rejestru. J Clin Endocrinol Metab. 2003; 88(2):622–6. [PubMed: 12574191]
Autor rękopisu

11. Bender B, et al. Rozwój mowy i języka u 41 dzieci z anomaliami chromosomów płci.
Pediatria. 1983; 71(2):262–7. [PubMed: 6823432]
12. Boada R i in. Fenotyp poznawczy w zespole Klinefeltera: przegląd piśmiennictwa uwzględniający
czynniki genetyczne i hormonalne. Dev Disabil Res Rev. 2009; 15(4):284-94. [PubMed: 20014369]

13. Pennington BF i in. Trudności w uczeniu się u dzieci z anomaliami chromosomów płci. Dev.
1982; 53(5):1182–92. [PubMed: 7140426]
14. Geschwind D, Dykens E. Zagadnienia neurobehawioralne i psychospołeczne w zespole klinefeltera. Badania i
praktyka w zakresie trudności w uczeniu się. 2004; 19(3):166-173.

15. Van Rijn S i in. Zachowania społeczne i cechy autyzmu w zaburzeniu chromosomu płciowego: zespół
Klinefeltera (47XXY). J Autism Dev Disord. 2008; 38(9):1634–41. [PubMed: 18324463]
16. Biskup DV i in. Autyzm, język i komunikacja u dzieci z trisomią chromosomów
płci. Arch Dis Child. 2011; 96(10):954–9. [PubMed: 20656736]
17. Ross JL i in. Fenotypy behawioralne i społeczne u chłopców z zespołem 47, XYY lub 47, XXY
Autor rękopisu

Klinefelter. Pediatria. 2012; 129(4):769–78. [PubMed: 22412026]

18. Samango-Sprouse CA, et al. Czy to wszystko X: dysfunkcja rodzinnego uczenia się i wpływ
behawioralnych aspektów prezentacji fenotypowej XXY? Am J Med Genet C Semin Med Genet. 2013;
163C(1):27–34. [PubMed: 23359595]
19. Bruining H, et al. Charakterystyka psychiatryczna w wybranej przez siebie grupie chłopców z zespołem
Klinefeltera. Pediatria. 2009; 123(5):e865–70. [PubMed: 19364768]
20. Ratcliffe S. Długoterminowy wynik u dzieci z nieprawidłowościami chromosomów płci. Arch Dis Child.
1999; 80(2):192-5. [PubMed: 10325742]
21. Geerts M, Steyaert J, Fryns JP. Zespół XYY: badanie kontrolne na 38 chłopcach. Genet radcy. 2003;
14(3):267–79. [PubMed: 14577671]
22. Biskup DV i in. Autyzm, język i komunikacja u dzieci z trisomią chromosomów płci. Arch Dis Child.
2010 s. wydanie elektroniczne przed papierowym.
23. Muldal S, Ockey CH. Podwójny mężczyzna: Nowa konstytucja chromosomowa w zespole Klinefeltera.
Lancet. 1960; 2:492–3.
Autor rękopisu

24. Tartaglia N, et al. Nowe spojrzenie na zespół XXYY: cechy medyczne i psychologiczne. American
Journal of Medical Genetics Część A. 2008; 146A(12):1509–22. [PubMed: 18481271]
25. Schlegel RJ i in. Badania nad chłopcem z konstytucją chromosomu Xxyy. Pediatria. 1965;
36:113-9. [PubMed: 14313354]
26. Sorensen K i in. Zespół 48, XXYY. J Ment Defic Res. 1978; 22(3):197-205. [PubMed:
568179]
27. Fryns JP i in. Zespół XYY i inne polisomie chromosomu Y. Stan psychiczny a funkcjonowanie
psychospołeczne. Genet radcy. 1995; 6(3):197–206. [PubMed: 8588846]
28. Stowarzyszenie, AP. Podręcznik diagnostyczny i statystyczny zaburzeń psychicznych (wyd. 5)
(DSM-5). Arlington, VA: American Psychiatric Publishing; 2013.
29. Lord, C., Rutter, M. Skale obserwacji diagnostycznej autyzmu - wydanie 2 (ADOS-2). Torrance, Kalifornia:
Zachodnie Służby Psychologiczne; 2012.
30. Ben-Shachar S, et al. 22q11.2 dystalna delecja: nawracające zaburzenie genomowe odrębne od
zespołu DiGeorge'a i zespołu velocardiofacial. American Journal of Human Genetics. 2008; 82(1):214–
Autor rękopisu

221. [PubMed: 18179902]

31. Mullen, E. Mullen Skale wczesnego uczenia się. Cranston, RI: TOTAL Child, Inc; 1989.
32. Wechsler, D. Weschler Skrócona skala inteligencji. San Antonio: Korporacja
Psychologiczna; 1999.
33. Sparrow, S., Cicchetti, D., Balla, D. Vineland Adaptive Behaviour Scales - 2. edycja. Circle Pines,
Minnesota: American Guidance Service; 2005.
34. Hollingshead, A., Redlich, F. Klasa społeczna - 2-czynnikowy wskaźnik pozycji społecznej. Nowy Jork: John Wiley;
1958.

J Dev Behav Pediatra. Rękopis autora; dostępne w PMC 2018 01.04.

 Tartaglia i in. Strona 15

35. Rutter, M. i in. Kwestionariusz Komunikacji Społecznej (SCQ). Los Angeles, Kalifornia: Zachodnie
Służby Psychologiczne; 2003.
Autor rękopisu

36. Konstantyn, JN. Skala Responsywności Społecznej. Los Angeles, Kalifornia: Zachodnie Służby
Psychologiczne; 2005.
37. Lord C. Harmonogram obserwacji diagnostycznych autyzmu – ogólny: standardowa miara deficytów
społecznych i komunikacyjnych związanych ze spektrum autyzmu. J Autism Dev Disord. 2000; 30(3): 205–23.
[PubMed: 11055457]
38. Hus V, Lord C. Harmonogram obserwacji diagnostycznych autyzmu, moduł 4: poprawiony algorytm i
ustandaryzowane oceny nasilenia. J Autism Dev Disord. 2014; 44(8): 1996-2012. [PubMed: 24590409]
39. Gotham K i in. Harmonogram obserwacji diagnostycznych autyzmu: poprawione algorytmy w celu
poprawy trafności diagnostycznej. J Autism Dev Disord. 2007; 37(4):613–27. [PubMed: 17180459]
40. Gotham K, Pickles A, Lord C. Standaryzacja wyników ADOS dla miary nasilenia zaburzeń ze
spektrum autyzmu. J Autism Dev Disord. 2009; 39(5):693–705. [PubMed: 19082876]
41. Lord C. Autism Diagnostic Interview - Revised: poprawiona wersja wywiadu diagnostycznego dla
opiekunów osób z możliwymi rozległymi zaburzeniami rozwojowymi. J Autism Dev Disord. 1994;
24(5):659–85. [PubMed: 7814313]
Autor rękopisu

42. Elliott, C. Skale Zdolności Różnicowych - Wydanie II (DAS-II). San Antonio, Teksas: Pearson; 2007.
43. Geschwind DH, et al. Fenotyp neurobehawioralny zespołu Klinefeltera. Ment Retard Dev Disabil
Res Rev. 2000; 6(2):107-16. [PubMed: 10899803]
44. van Rijn S, et al. Zachowania społeczne i cechy autyzmu w zaburzeniu chromosomów płci: zespół
Klinefeltera (47XXY). J Autism Dev Disord. 2008; 38(9):1634–41. [PubMed: 18324463]
45. van Rijn S, et al. Poznanie społeczne i leżące u podstaw mechanizmy poznawcze u dzieci z dodatkowym
chromosomem X: porównanie z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Geny zachowania mózgu. 2014;
13(5):459–67. [PubMed: 24655419]
46. Brandenburg-Goddard MN i in. Porównanie neuronalnych korelatów leżących u podstaw poznania społecznego w
zespole Klinefeltera i autyzmie. Soc Cogn wpływa na układ nerwowy. 2014; 9(12):1926-33. [PubMed: 24396006]

47. Serajee FJ, Mahbubul Huq AH. Związek haplotypów chromosomu Y z autyzmem. J Neurol
dziecięcy. 2009; 24(10):1258–61. [PubMed: 19605777]
48. Yan J, et al. Analiza genu neuroliginy 4Y u pacjentów z autyzmem. Psychiatr Genet. 2008;
Autor rękopisu

18(4):204-7. [PubMed: 18628683]

49. Ross JL i in. Fenotypy behawioralne u mężczyzn z XYY i możliwa rola zwiększonej ekspresji NLGN4Y w
cechach autyzmu. Geny zachowania mózgu. 2015; 14(2):137–44. [PubMed: 25558953]
50. Cohen I i in. Związek nasilenia autyzmu z monoaminooksydazą Polimorfizm
funkcjonalny. Genetyka kliniczna. 2003; 64:190-197. [PubMed: 12919132]
51. Mayer A i in. Geny chromosomu Y SRY i ZFY są transkrybowane w mózgu dorosłego człowieka.
Neurogenetyka. 1998; 1(4):281–8. [PubMed: 10732804]
52. Wu JB i in. Regulacja monoaminooksydazy A przez gen SRY na chromosomie Y. FASEB
J. 2009; 23(11):4029–38. [PubMed: 19661285]
53. Milsted A i in. Regulacja transkrypcji genu hydroksylazy tyrozynowej przez Sry. Neurosci Lett. 2004;
369(3):203–7. [PubMed: 15464265]
54. Tassone A i in. Warianty MAOA, DBH i SCL6A4 w CHARGE: badanie kliniczno-kontrolne zaburzeń ze
spektrum autyzmu. Autyzm Res. 2011; 4(4):250-61. [PubMed: 21538940]
55. Cohen I i in. Nasilenie autyzmu jest związane z genotypami MAOA dziecka i matki. Genetyka
Autor rękopisu

Clin. 2011; 79(4):355–62.

56. Muller C, i in. Układ serotoninowy w zaburzeniu ze spektrum autyzmu: od biomarkera do modelu
zwierzęcego. Neuronauka. 2016 maj; 3(321):24–41.
57. Piosenka Y i in. Nieinwazyjne badania prenatalne w kierunku aneuploidii płodu w pierwszym trymestrze
ciąży. USG Obstet Gynecol. 2014
58. Zimmermann B, et al. Nieinwazyjne prenatalne badanie aneuploidii chromosomów 13, 18, 21, X i
Y, stosując ukierunkowane sekwencjonowanie loci polimorficznych. Diagnoza prenat. 2012; 32(13): 1233–41. [PubMed:
23108718]

J Dev Behav Pediatra. Rękopis autora; dostępne w PMC 2018 01.04.

 Tartaglia i in. Strona 16

Skróty
Autor rękopisu

SCA Aneuploidia chromosomów płciowych

ASD Zaburzenia ze spektrum autyzmu

PDD-NOS Całościowe zaburzenie rozwojowe – nieokreślone inaczej

VIQ Iloraz inteligencji werbalnej

PIQ Iloraz inteligencji wydajności

FSIQ Iloraz inteligencji pełnej skali

SES Status społeczno ekonomiczny

Autor rękopisu
Autor rękopisu
Autor rękopisu

J Dev Behav Pediatra. Rękopis autora; dostępne w PMC 2018 01.04.

 Tartaglia i in. Strona 17
Autor rękopisu
Autor rękopisu

Rysunek 1.

Elementy oceny ASD i reklasyfikacja z kryteriów DSM-IV na DSM-5 w każdym

miejscu.
Autor rękopisu
Autor rękopisu

J Dev Behav Pediatra. Rękopis autora; dostępne w PMC 2018 01.04.

 Tartaglia i in. Strona 18
Autor rękopisu
Autor rękopisu

Rysunek 2.

Wyniki porównania nasilenia ADOS-2 dla XXY (Brak ASD n=18, ASD n=2), XYY (Brak ASD n=35; ASD
n=22), XXYY (Brak ASD n=10; ASD n=11). Średnie wyniki w grupie bez ASD są zgodne z
oczekiwaniami w zakresie bez ASD, jednak nadal są nieco podwyższone, szczególnie dla XYY i
XXYY.
Autor rękopisu
Autor rękopisu

J Dev Behav Pediatra. Rękopis autora; dostępne w PMC 2018 01.04.

 Tartaglia i in. Strona 19

Tabela 1

Opis uczestników – demograficzne i psychologiczne oceny.

Autor rękopisu

XXY/KS XYYa XXYY Porównanie statystyczne

UC Davis/Kolorado

n 20 21 21
Średni wiek (SD) 9.11 (4.13) 9,44 (4,60) 12,47 (5,77) F (2,59) = 2,89, p=0,064

Zakres wieku 3-17 3-21 3-22

Średnia SES 53,4 50,8 (9,2) 51,6 F (2,59) = 0,20, p=0,812

Rasa (% rasy kaukaskiej) 95 90,5 95,2

Diagnoza NZK:

Prenatalny 12 8 0 XXY/KS vs. XYY:

Pourodzeniowy 8 13 21 x2 (1) = 1,19, p=0,28b

IQ (WASI), n 15 16 17
Autor rękopisu

Werbalne – M (SD) 102,7 (11,3) 90,3 (15,2) 79,3 (11,8) F (2,45) = 14,62, p<0,01C

Zakres słowny 76-118 56-113 64-98

Wydajność – M (SD) 105,9 (11,0) 102,2 (17,4) 91,7 (12,4) F (2,45) = 4,57, p=0,015D

Zakres wydajności 89-129 73-136 65-108

Pełna skala – M (SD) 104,7 (10,6) 96,4 (15,4) 83,2 (10,8) F (2,45) = 12,43, p<0,01D

Zakres pełnej skali 81-125 66-127 61-98

Wczesna nauka

Kompozyt (MSEL), n 5 5 4
ELC – M (SD) 100,4 (5,7) 85,2 (15,0) 77,0 (24,5) F (2,11) = 2,50, p=0,127

Zakres ELC 91-106 68-103 49-103

Adaptacyjna (Vineland), n 20 21 21
Autor rękopisu

ABC – M (SD) 89,7 (10,4) 83,6 (16,4) 74,4 (13,9) F (2,59) = 6,37, p<0,01mi

Zakres ABC 67-107 59-119 50-101

Uniwersytet Thomasa Jeffersona

n -- 36 --
Średni wiek (SD) -- 9,6 (3,9)

Zakres wieku 4-14,9 --

Średnia SES (SD) -- 50,4 (10,2) --
Rasa (% rasy kaukaskiej) -- 80% --
Diagnoza NZK:

Prenatalny -- 14 --
Pourodzeniowy -- 22 --
IQ (DAS-2), n -- 36 --
Autor rękopisu

Werbalne – M (SD) -- 87,2 (15,3) --

Zakres słowny 53-115

Niewerbalne – M (SD) -- 93,5 (17,7) --

Zakres niewerbalny 56-134

J Dev Behav Pediatra. Rękopis autora; dostępne w PMC 2018 01.04.

 Tartaglia i in. Strona 20

XXY/KS XYYa XXYY Porównanie statystyczne

GCA – M (SD) -- 89,2 (14,8) --

Autor rękopisu

Zakres GCA 58-124

a
Nie było istotnych różnic między ośrodkami pod względem wieku (p=0,82), SES (p=0,94), VIQ (p=0,55), PIQ (p=0,13), FSIQ/GCA (p=0,16) lub
proporcja z diagnozą prenatalną (p=0,99). b

Z-test proporcji (zastosowano kontrolę Bonferroniego dla porównań wielokrotnych, istotne zależności p<0,0167): XXY/KS vs. XYY (z=1,44,
p=1,51), XXY/KS vs XXYY (z=5,48, p=0,000), XYY vs XXYY (z=3,60, p=0,000) C

Post-hoc TukeyXXY/KS > XYY > XXYY

D
Post-hoc Tukey XXY/KS, XYY > XXYY

mi
Gry post-hoc – Howell XXY/KS vs. XYY ns (p=0,35), XXY/KS > XXYY (p<0,01), XYY vs. XXYY ns (p=0,13)
Autor rękopisu
Autor rękopisu
Autor rękopisu

J Dev Behav Pediatra. Rękopis autora; dostępne w PMC 2018 01.04.

 Autor rękopisu Autor rękopisu Autor rękopisu Autor rękopisu

Tabela 2
Porównanie wskaźników ASD u uczestników badania z XXY/KS, XYY i XXYY

XXY/KS XYY XXYY

Tartaglia i in.

DSM-IV DSM-5 DSM-IV DSM-5 DSM-IV DSM-5

UC Davis/Kolorado

Brak ASD 19/20 (95%) 18/20 (90%) 14/21 (67%) 12/21 (57%) 12/21 (57%) 10/21 (48%)

PDD 1/20 (5%) PDD 6/21 (29%) PDD 6/21 (14%)

ASD AUT 0/20 (0%) ASD 2/20 (10%) AUT 1/21 (4,7%) ASD 9/21 (43%) AUT 3/21 (25%) ASD 11/21 (52%)

RAZEM 1/20 (5%) RAZEM 7/21 (33%) RAZEM 9/21 (43%)

TJU

Brak ASD NA 24/36 (67%) 23/36 (64%) NA

PDD 5/36 (14%)

ASD NA AUT 7/36 (19%) ASD 13/36 (36%) NA

RAZEM 12/36 (33%)

POŁĄCZONA WITRYNATOTAL ASD* 1/20 (5%) 2/20 (10%) 19/57 (33%) 22/57 (38%) 9/21 (43%) 11/21 (52%)

PDD = Całościowe zaburzenie rozwoju – nieokreślone inaczej, AUT = zaburzenie autystyczne,

ASD = zaburzenie ze spektrum autyzmu, NA = nie dotyczy.

*
Dla połączonych witryn całkowity wskaźnik ASD (DSM-5): X2 8,79, p=0,012, wyniki post-hoc wykazały XYY i XXYY > XXY/KS.

J Dev Behav Pediatra. Rękopis autora; dostępne w PMC 2018 01.04.

Strona 21
 Autor rękopisu Autor rękopisu Autor rękopisu Autor rękopisu

Tabela 3
Porównanie ASD z brakiem ASD w XYY i XXYY na podstawie wyników DSM-5

XYY XXYY
Tartaglia i in.

Oznaczać ASD (n=22) Brak ASD (n=35) P ASD (n=11) Brak ASD (n=10) P

Wiek 9.16 9.88 0,50 13,7 11,5 0,38

SES 52,1 49,4 0,35 52,3 50,1 0,42

Werbalne IQ 84,6 93,7 0,03* 68,9 83,3 0,03*

Wydajność IQ 91,0 99,5 0,10 86,5 94,6 0,21

Pełna skala IQ 87,2 94,0 0,11 76,0 86,3 0,09

Adaptacyjne funkcjonowanie 71,0 91,0 <0,01* 65,6 81,0 <0,01*

StwierdzeniePre=prenatalna Post=Poporodowa Przed: 7/22 Po: 15/22 Przed: 15/35 Po: 20/35 0,44 Post:11/11 Post:10/10

J Dev Behav Pediatra. Rękopis autora; dostępne w PMC 2018 01.04.

Strona 22