Szklarska Poręba Duch Gór

Duch Gór, zwany Karkonoszem, Rzepiórem i Liczyrzepą.

Wyobrażenie o Duchu Gór zmieniało się przez stulecia. Najstarszy wizerunek to głowa orła z wijącym
się żmijowatym językiem, z jelenim porożem i na koźlich nogach. Z korpusem lwa i dwuczłonowym
lwim ogonem. Z czasem postać ta przeradza się w włóczącego się po górach starca z długą, siwą
brodą i nieodłącznym atrybutem – potężnym kosturem.

Nieprzewidywalny jak siły natury. Czasem bezlitosny, ale bywał także łaskawy i opiekuńczy. Pilnie
strzegł podziemnych skarbów i opiekował się żywymi stworzeniami mieszkającymi w górach. Duch
Gór, pełni rolę strażnika przyrody a tym, którzy naturze nie okazują należnego szacunku płata,
wyrafinowane w skutkach, figle.

Kopalnia w Libiążu
Skarbnik to, wg tradycyjnych wierzeń,  dobry duch kopalni, który latarnią oświetla górnikom ciemne
korytarze. 
Skarbnik był postacią przychylną ludziom, ostrzegał górników przed grożącym tąpnięciem, zalaniem i
pożarem, mógł także zaprzyjaźnić się z górnikami. Wobec osób które były leniwe, niesolidne i skąpe,
skarbnik bywał jednak bardzo zawzięty i mściwy. Ukazywał się najczęściej pod postacią starego,
brodatego górnika z kagankiem w ręku, potrafił też przybrać kształt kozy, konia, psa, myszy, żaby,
pająka, muchy. Mógł także pozostawać niewidzialny, wówczas górnik mógł wyczuć jego obecność
bądź słyszeć stukanie.

Darłowski Zamek - opiekuńczy duch księżnej Zofii

Jak głosi legenda, do dziś duch pięknej Zofii odwiedza jej ulubioną siedzibę - darłowski zamek. Biała
postać księżnej wyłania się ze ścian, stąpając w lekkich pantofelkach. Chociaż jest zjawą, każdy może
ją rozpoznać. Ubrana jest w długą, falistą suknię ozdobioną bursztynowym naszyjnikiem. W ręku
trzyma lichtarz. Płonącą świecą daje znać, że jest i czuwa nad darłowską krainą.

„Biała Dama” - księżna Zofia zawsze była dobrym i opiekuńczym duchem darłowskiego zamku. Duch
tej szlachetnej i mądrej pani dopilnował, aby jej wdowie uposażenie przejęli Polacy 7 marca 1945 r.
 

Zamek Książ - księżniczka Daisy

Najsłynniejszą postacią związaną z zamkiem jest księżna Daisy. Żona Jana Henryka XV Hochberga,
jedna z najpiękniejszych księżniczek Europy. Księżniczka Daisy podczas miesiąca miodowego w
Paryżu otrzymała od swojego męża długi sznur pereł. Wymyślona w latach 80. ubiegłego wieku
legenda przypisywała im klątwę, która rzekomo zamieniła życie księżnej w pasmo nieszczęść.

tam też umiera 29 czerwca 1943 roku. I tutaj pojawia się początek tajemnicy słynnego sznura pereł. To z nim
prawdopodobnie została pochowana. Gdy w 1945 roku do Książa zbliżała się armia radziecka służba przeniosła trumnę
mauzoleum w nieznane miejscu, obawiając się sprofanowania grobu.  Dzisiaj nie wiemy gdzie jest grób Daisy, jak
również i jej słynne perły, może i dobrze, ponieważ te dwa pytania nurtują nie tylko historyków, ale i na pewno rabusi,
poszukiwaczy skarbów.

Księżniczka Daisy przeszła do legendy jako „dobry duch” Zamku Książ. Podobno do dzisiaj Księżna
Daisy chodzi po zamku i szuka swojego sznura pereł.