Soalan B

3) Huraikan dua bagaimana Akta/ Undang-undang yang dipilih berupaya menangani

kes yang dinyatakan dalam perkara (ii)

Akta Komunikasi dan Multimedia 1998 (AKM) ialah undang-undang Malaysia yang

digubal untuk memperuntukkan dan mengawal selia industri komunikasi dan multimedia

yang bertumpu, dan untuk perkara sampingan. Terdapat pelbagai kes yang dapat dikenalpasti

dalam komunikasi yang berlaku di Malaysia sehingga tertubuhnya Dasar-dasar Komunikasi

di Malaysia. Antaranya ialah penyebaran bahan-bahan negatif di internet.

Antara langkah yang diguna pakai oleh AKM dalam menangani kes seperti dalam

perkara (ii) iaitu penyebaran bahan-bahan negatif di internet ialah dengan menggunakan

Seksyen 211 dan 233. Langkah kedua pula ialah Suruhanjaya Komunikasi dan Multimedia

Malaysia (SKMM) mengawal selia bahan internet di Malaysia dengan menyekat kandungan

yang berunsurkan negative.

Baru-baru ini, terdapat banyak kandungan yang menyinggung perasaan tersedia di

internet. Oleh itu, cabaran undang-undang baharu telah timbul, dan banyak penggubal

undang-undang telah mengemas kini undang-undang sedia ada untuk menjenayahkan

kandungan yang menyinggung perasaan di internet. Di Malaysia, seksyen 211 dan 233 Akta

Komunikasi dan Multimedia 1998 mengawal kandungan yang menyinggung perasaan di

internet. Walau bagaimanapun, kedua-dua peruntukan ini telah dikritik kerana ia boleh

digunakan untuk menutup mulut pengkritik dan komen mengenai isu politik, serta

pelanggaran kebebasan bersuara.

Kandungan yang menyinggung ditakrifkan sebagai "sebarang kandungan yang

diterbitkan atau disiarkan (seperti artikel, gambar, filem atau tapak web) yang

berkemungkinan menjengkelkan, menghina atau tidak menyenangkan sesetengah atau

kebanyakan orang" (Definisi dan Maksud Bahan Menyinggung, 2017). Di Malaysia,

mengenai kandungan yang menyinggung perasaan di Internet, seksyen 211 dan seksyen 233

AKM adalah peruntukan utama yang membolehkan tindakan undang-undang diambil

terhadap penyedia kandungan yang menyinggung perasaan di Internet. Seksyen 211 AKM

memperuntukkan bahawa:

“(1) Tiada pembekal perkhidmatan aplikasi kandungan, atau orang lain yang menggunakan

perkhidmatan aplikasi kandungan, boleh menyediakan kandungan yang tidak senonoh, lucah,

palsu, mengancam atau menyinggung dalam perwatakan dengan niat untuk mengganggu,

menyalahgunakan, mengancam. atau mengganggu mana-mana orang”.

(2) Seseorang yang melanggar subseksyen (1) melakukan suatu kesalahan dan boleh, apabila

disabitkan, didenda tidak melebihi lima puluh ribu ringgit atau dipenjarakan selama tempoh

tidak melebihi satu tahun atau kedua-duanya dan boleh juga denda selanjutnya sebanyak satu

ribu ringgit bagi setiap hari atau sebahagian daripada sehari selama kesalahan itu diteruskan

selepas sabitan.”

Mengenai istilah "kandungan yang menyinggung", AKM tidak memberikan definisi

khusus. Walau bagaimanapun, istilah 'kandungan' ditakrifkan dalam bahagian 6 AKM

sebagai: "sebarang bunyi, teks, gambar pegun, gambar bergerak atau perwakilan audio-visual

lain, perwakilan sentuhan atau mana-mana gabungan sebelumnya yang mampu dicipta. ,

dimanipulasi, disimpan, diambil semula atau dikomunikasikan secara elektronik."

 Sehubungan itu, Seksyen 211 AKM menetapkan lima kategori untuk kandungan

internet menjadi kesalahan iaitu; kandungan tidak senonoh, kandungan lucah, kandungan

palsu, kandungan mengancam dan perwatakan yang menyinggung perasaan, juga tiada

definisi untuk jenis kandungan yang menyinggung ini di internet disediakan di bawah

Seksyen 211. Walau bagaimanapun, Kod Kandungan Komunikasi dan Multimedia Malaysia

telah mengklasifikasikan kandungan yang menyinggung perasaan ini kepada sembilan

kategori; mereka ialah; Kandungan Tidak Senonoh, Kandungan Lucah, Keganasan,

Kandungan Mengancam, Bahasa Buruk, Kandungan Palsu, Kandungan Kanak-kanak, Nilai

Keluarga, Orang Kurang Upaya (Kod kandungan, 2001). Sebagai contoh, pada tahun 2013,

Fila Syahida Zulkipli didakwa mengikut seksyen 292 Kanun Keseksaan oleh Mahkamah

Majistret Mukah. Dia mengaku bersalah merakam video lucah seorang gadis berusia 15 tahun

menggunakan telefon bimbitnya dan didenda kerana menghasilkan video lucah itu (Akhbar

Malaysia)

Hak kebebasan bersuara tidak mutlak, ini dapat dilihat dalam undang-undang

antarabangsa, di mana Perkara 19(3) ICCPR memperuntukkan dua batasan ke atas hak yang

diiktiraf dalam artikel 19(2), iaitu: hak mesti disediakan mengikut undang-undang dan mesti

menghormati hak reputasi, keselamatan negara, ketenteraman awam, atau kesihatan atau

moral awam. (ICCPR, n.d). Di samping itu, Artikel 17 ICCPR melindungi sebarang tindakan

daripada campur tangan sewenang-wenang atau menyalahi undang-undang dan serangan

yang menyalahi undang-undang terhadap reputasi (Tertakluk, n.d).

Oleh itu, menurut ilustrasi di atas, boleh dikemukakan bahawa, pertama, tidak boleh

dikatakan bahawa s 211 dan s233 CMA melanggar kebebasan bersuara, kerana kebebasan

bersuara bukanlah hak mutlak, ia mempunyai had dan seperti yang ditentukan oleh

perlembagaan dan undang-undang. Selain itu, kebebasan bersuara tidak boleh menyinggung

perasaan orang lain, ia mesti mengikut undang-undang. Kedua, disebabkan keseriusan

jenayah siber, yang tidak mempunyai had geografi dengan kesan luas yang mungkin tidak

dapat diperbaiki, Seksyen 211 dan Sekyen 233 AKM sesuai untuk menghalang orang yang

mempunyai kecenderungan jenayah. Ketiga, kandungan yang menyinggung perasaan tidak

boleh dihadkan kepada tindakan tertentu, kerana kandungan yang menyinggung perasaan

mungkin berbeza antara satu komuniti dengan komuniti yang lain. Selanjutnya, Kod

Kandungan Komunikasi dan Multimedia Malaysia menerangkan kandungan yang

menyinggung ke dalam kategori. Keempat, Seksyen 211 dan Seksyen 233 CMA direka

bentuk untuk melindungi hak dengan tafsiran luas yang terdiri daripada sebarang kandungan

yang menyinggung perasaan di Internet (Elad, Ngan & Bongbee, 2017).

Kedua iala kerajaan perlu memberi kuasa kepada Suruhanjaya Komunikasi dan

Multimedia Malaysia (MCMC) untuk memadam paparan maklumat berunsur porno, fitnah

dan berbaur perkauman di media sosial. Berdasarkan apa yang berlaku pada hari ini, dengan

penyakit baharu media dan komunikasi yang dikenali sebagai infodemik. Kebanjiran pantas

maklumat yang mengandungi pelbagai bentuk berita palsu telah menyebabkan keadaan panik

dalam kalangan masyarakat umum (Menteri Komunikasi dan Multimedia Tan Sri Annuar

Musa, 2022)

Oleh itu, kementerian telah menjalankan usaha untuk menjadikan komunikasi lebih

cekap bagi mengurangkan kesan maklumat salah dan salah maklumat. Pertama, kita

mempunyai apa yang dipanggil kerjasama media sosial dengan semua kementerian.

Kerjasama itu akan digunakan untuk menggalakkan rakyat berhubung dan mengambil

bahagian secara aktif dengan kerajaan kerana media sosial mengikut definisinya berkisar

pada interaksi dan perbualan. Kedua, dari segi penglibatan, pihak komunikasi perlu beralih
daripada model beritahu dan jual tradisional kepada pendekatan yang lebih partisipatif dan

inklusif untuk memupuk komunikasi dan penglibatan dua hala yang bermakna. Ketiga, pihak

berwajib iaitu SKMM sebenarnya sedang meminimumkan jurang digital. Kerajaan komited

untuk memastikan semua sektor penduduk mendapat akses yang sama kepada media sosial.

Kita tidak mahu hanya sekumpulan orang tertentu sahaja yang mendapat akses kepada

maklumat ini melalui media. Keempat, melalui program Info On Wheels di bawah Jabatan

Penerangan iaitu usaha menyebarkan maklumat fakta kepada orang ramai tentang sesuatu isu

dengan mengunjungi tempat-tempat yang sering dikunjungi orang ramai seperti kampung,

pasar malam, pasar raya secara berkala serta menerangkannya kepada pihak orang

bersemuka. Akhir sekali, melalui semakan berkala ke atas undang-undang sedia ada. Kita

mempunyai undang-undang ini di bawah Akta Kanun Keseksaan 574 dan Akta Komunikasi

dan Multimedia 1998. Jadi, kita melakukannya secara berterusan untuk memastikan

peruntukan undang-undang terus kekal relevan masa kini semasa.

Selain itu pada ketika ini, ditegaskan bahawa Akta Komunikasi dan Multimedia 1998

di bawah bidang kuasa kementerian, kini sedang menjalani proses semakan. Kementerian

telah mengadakan beberapa rundingan dengan pihak berkepentingan yang berbeza dalam

meneliti kesesuaian peruntukan di bawah akta tersebut dalam memastikan keselamatan orang

ramai dalam melibatkan diri melalui platform dalam talian di samping memastikan ia tidak

menyekat hak rakyat untuk menikmati kebebasan bersuara dan ekspresi. Menteri Komunikasi

dan Multimedia Tan Sri Annuar Musa menyatakan bahawa pengeluaran Ordinan Darurat

(Kuasa-Kuasa Penting) (No. 2) 2021 bertujuan untuk digunakan hanya untuk masa dan

situasi tertentu bagi membendung penyebaran meluas maklumat palsu dan mengelirukan

berkaitan Covid-19 atau pelbagai rawatan. dan dasar vaksin yang akan menyebabkan

kesusahan terhadap masyarakat. Hal ini sebenarnya bukan untuk menyekat kebebasan
bersuara. Apabila keadaan ini bertambah baik dan kita tidak lagi memerlukan ordinan

darurat, Dewan Negara sebulat suara meluluskan usul untuk membatalkan Ordinan Darurat

(Kuasa-Kuasa Perlu) (No. 2) 2021.

4) Huraikan dua implikasi akta/undang-undang yang dipilih berdasarkan konteks yang sesuai
(sama ada terhadap masyarakat, kerajaan, NGO atau industri). Implikasi akta berkaitan
dengan kes dalam perkara (ii).

Terdapat dua implikasi jika kesalahan di dalam kandungan internet yang membawa
kepada unsur negatif pertama ialah penyebaran berita palsu di Internet adalah punca
kebimbangan besar bagi semua anggota masyarakat, termasuk kerajaan, penggubal dasar,
organisasi, perniagaan dan rakyat. Berita palsu direka khusus untuk menanam benih
ketidakpercayaan dan memburukkan lagi dinamik sosial dan budaya yang sedia ada dengan
menyalahgunakan arus politik, wilayah dan agama (Wardle dan Derakhshan, 2017). Shu et al.
(2017) berpendapat bahawa berita palsu memberi kesan buruk kepada individu dan
masyarakat kerana ia sengaja memujuk pengguna untuk menerima kepercayaan palsu yang
dikongsi untuk memajukan agenda tertentu. Peredaran berita palsu menimbulkan cabaran
besar bagi organisasi dan jenama. Malah, berita palsu yang mempromosikan pandangan atau
pendapat khusus tentang produk, jenama atau organisasi, yang mungkin tidak benar, boleh
direka bentuk secara sengaja untuk mengelirukan pengguna (cth., Potthast et al., 2017).
Sebagai contoh, pengguna mengancam untuk memboikot McDonald's selepas berita palsu
mengenai penggunaan pengisi cacing tanah dalam burgernya menjadi viral (Taylor, 2016).

Beberapa kajian baru-baru ini juga telah menyatakan kesan berita palsu terhadap
jenama dan organisasi (cth. Cheng dan Chen, 2020; Visentin et al., 2019). Maklumat palsu
tersebut berpotensi membahayakan kepentingan peruncit dengan mempengaruhi niat
pengguna untuk membeli secara negatif. Sebaliknya, pengguna juga mungkin terkeliru untuk
membeli produk tertentu berdasarkan ulasan palsu, yang telah diakui sebagai satu bentuk
pemalsuan dalam talian (Martens dan Maalej, 2019). Oleh itu, berita palsu dan penyebaran
virusnya telah menjadi kebimbangan besar dalam era media sosial, di mana kerahsiaan,
kandungan yang dijana pengguna dan jarak geografi boleh menggalakkan tingkah laku
perkongsian berita palsu.

Implikasi kedua media massa yang tidak terkawal akan menyebabkan

penyebaran video porno berleluasa dan masyarakat akan mudah untuk menonton.
Pada masa kini, video lucah sangat mudah untuk diakses. Menonton video lucah yang
berlebihan akan membawa kesan negative kepada masyarakat amnya. Terdapat banyak kesan
antaranya kesihatan manusia. Selama tiga jam menonton video lucah seminggu boleh
menyebabkan pengurangan ketara dalam bahan kelabu di kawasan utama otak. Apabila
sambungan otak terlibat, ini bermakna ia memberi kesan kepada tingkah laku dan mood.
Ketagihan yang kerap pada lucah internet tegar boleh menyebabkan sesetengah pengguna
mengalami masalah kesihatan mental, penggunaan kompulsif, malah ketagihan. Ini sangat
mengganggu kehidupan seharian dan matlamat hidup. Pengguna sering bercakap tentang rasa
'mati rasa' terhadap keseronokan seharian.

Selain itu, jika bahan ini senang untuk diakses akan menyebabkan peningkatan dalam
pengunaan teknologi. Ramai di antara kita terpaku pada peranti elektronik kita dari apabila
kita bangun sehingga kita tertidur pada waktu malam. Kita hidup dalam masyarakat yang
menggalakkan tabiat ini. Ketagihan lucah dan ketagihan Internet boleh berjalan seiring.
Remaja mungkin menarik diri daripada rakan dan keluarga untuk "bersembunyi" dengan
peranti elektronik mereka. Sudah tentu, ini boleh menghalang hubungan sosial, menjejaskan
peraturan emosi, dan memburukkan lagi masalah kesihatan mental. Selain itu aktiviti rogol
akan mudah berlaku. Pornografi boleh menjadi sangat grafik dan ganas, dan orang yang
bergelut dengan ketagihan boleh menyedari bahawa jenis seks ini boleh diterima. Akibatnya,
orang mungkin lebih memaksa dan memaksa dengan pasangan mereka. Begitu juga, rakan
kongsi mungkin lebih cenderung untuk mengambil peranan yang tunduk dengan berpura-pura
bahawa ini adalah perkara yang "sepatutnya mereka lakukan."
Kesimpulan

Sebagai kesimpulan, seksyen 211 AKM menerangkan bahawa kandungan di Internet

adalah menyinggung perasaan jika kandungannya: tidak senonoh, lucah, palsu, mengancam
atau berperwatakan menyinggung perasaan dengan niat untuk menjengkelkan,
menyalahgunakan, mengugut atau mengganggu mana-mana orang. Kandungannya boleh
berupa bunyi, teks atau gambar. Sebenarnya, sukar untuk mengeluarkan definisi yang
komprehensif, kerana kandungan yang boleh dianggap menyinggung perasaan di negara, adat
atau kaum tertentu mungkin bukan untuk orang lain. Ia juga berbeza dan berbeza dari zaman
ke zaman, wilayah ke wilayah, dari budaya ke budaya dan mungkin agama ke agama. Selain
itu, nampaknya kandungan yang menyinggung di internet di bawah seksyen 211 dan 233
AKM adalah sangat luas tetapi, pada akhirnya, ia tertakluk kepada penilaian mahkamah sama
ada kandungan tersebut termasuk di bawah jenis kandungan yang menyinggung yang
diterangkan dalam seksyen 211 dan seksyen 233 daripada CMA. Akhir sekali, boleh
dikemukakan bahawa seksyen 211 dan 233 AKM tidak melanggar hak kebebasan bersuara,
kerana terdapat had kebebasan bersuara dan prinsip ini bukan hak mutlak; kebebasan
bersuara tidak bermakna hak untuk menyinggung perasaan orang lain. Selain itu, seksyen 211
dan 233 AKM direka untuk melindungi hak orang ramai dengan tafsiran yang luas untuk
terdiri daripada sebarang kandungan yang menyinggung perasaan di Internet pada masa
hadapan, seperti yang dinilai oleh mahkamah.
Rujukan

Article 20 of the ICCPR states: (1) Any propaganda for war shall be prohibited by

law. (2) Any advocacy of national, racial or religious hatred that constitutes incitement

to discrimination, hostility or violence shall be prohibited by law.

Article 17 of the ICCPR provides (1) No one shall be subjected to arbitrary or

unlawful interference with his privacy, family, home or correspondence, nor to unlawful

attacks on his honour and reputation. (2) Everyone has the right to the protection of the law

against such interference or attacks.

Elad, F., Ngan, W., & Bongbee, N. (2017). The Role of board characteristics in

effective corporate governance: The case of Airbus Group