Σχεδιασμός ∆ομικών Στοιχείων

Οπλισμένου Σκυροδέματος

ΠΠΜ-340

Οριακή Κατάσταση Αστοχίας

σε Κάμψη και Ορθή ∆ύναμη

Κάμψη με/χωρίς Αξονική ∆ύναμη

• Παλαιότερα σε κατασκευές από
άοπλο σκυρόδεμα και λιθοδομή, ή
μεταφορά των φορτίων στις στηρίξεις
πραγματοποιούνταν με κατάλληλη
μόρφωση του φορέα έτσι ώστε να
ελαχιστοποιηθεί ο εφελκυσμός
• Στα στοιχεία από οπλισμένο
σκυρόδεμα ο εφελκυσμός
παραλαμβάνεται από τον διαμήκη οπλισμό – τα φορτία
μεταφέρονται προς τις στηρίξεις, μέσω κάμψης χωρίς (δοκοί/πλάκες)
ή με (υποστυλώματα) αξονική δύναμη, ή/και διάτμησης
• Κατά το σχεδιασμό σε κάμψη με αξονική δύναμη πρέπει να:
– Σχεδιαστούν οι κρίσιμες διατομές του στοιχείου – οι διατομές
που φέρουν τους πλέον δυσμενείς συνδυασμούς Μ και Ν
– Σχεδιαστεί το στοιχείο καθ’ όλο το μήκος του – υπολογίζεται οι
θέσεις καμπής των οπλισμών κατά μήκους των στοιχείων και ο
απαιτούμενος εγκάρσιος οπλισμός
 Κάμψη με/χωρίς Αξονική ∆ύναμη
• Ανάλογα με τα δεδομένα του
προβλήματος τίθενται δύο
διαφορετικά προβλήματα:
• Ανάλυση: δίδεται η διατομή του δομικού στοιχείου, και οι
μηχανικές ιδιότητες των υλικών που απαρτίζουν της διατομής
και ζητείται να υπολογιστεί η φέρουσα ικανότητα του δομικού
στοιχείου σε κάμψη και ορθή δύναμη
• Σχεδιασμός: να διαστασιολογηθεί η διατομή δομικού στοιχείου
έτσι ώστε η φέρουσα ικανότητα του να υπερβαίνει δεδομένες
εντατικές καταστάσεις
• Και στους δύο υπολογισμούς εφαρμόζονται οι ίδιες βασικές
αρχές, όμως ο σχεδιασμός είναι δυσκολότερη διαδικασία διότι
προϋποθέτει επιλογές και αποφάσεις του μελετητή ως προς τις
διαστάσεις της διατομής, εμβαδόν και θέση του οπλισμού, ενώ
στην περίπτωση της ανάλυσης αυτά είναι δεδομένα
Βασικές Αρχές Υπολογισμού - Ισορροπία
• Οι βασικές αρχές που χρησιμοποιούνται
κατά τους υπολογισμούς είναι:
– Ισορροπία
– Συμβατό των παραμορφώσεων
– Μηχανική συμπεριφορά των υλικών
(διαγράμματα σ-ε)
• Έστω δοκός ομοιόμορφα φορτισμένη, τα φορτία της
οποίας την καταπονούν σε ροπή Μ
• Η δοκός αντιστέκεται αναπτύσσοντας ίση και
αντίθετη ροπή αντίδρασης
• Η ροπή ισοδυναμεί με ζεύγος εσωτερικών
δυνάμεων μία θλιπτική C και μία εφελκυστική T με
μοχλοβραχίονα z
• Οι δυνάμεις C, T Ισορροπούν άρα: 1

• Ισορροπία ροπών δίνει: 2

Βασικές Αρχές - Ισορροπία

• Εάν η δοκός φέρει ταυτόχρονα και
σημαντικό αξονικό φορτίο Ν τότε η
ισορροπία επηρεάζεται από την
παρουσία του Ν
• Η ισορροπία επιβάλει ότι το αλγεβρικό άθροισμα της
συνισταμένης θλιπτικής δύναμης C (θλιβόμενη ζώνη) και
εφελκυστικής T (εφελκυόμενη ζώνη) και του αξονικού φορτίου,
πρέπει να είναι μηδέν, άρα:

• Η εσωτερική ροπή βρίσκεται σε Μ ισορροπία βρίσκεται σε

ισορροπία με το αλγεβρικό άθροισμα των επιμέρους ροπών
που δίνουν ως προς τυχαίο σημείο οι δυνάμεις της διατομής C,
Τ, Ν
Συμβατότητα των Παραμορφώσεων
• Αντίθετα με την ισορροπία, που αποτελεί αδιάβλητη αρχή, οι
οποιεσδήποτε σχέσεις υιοθετηθούν για την περιγραφή των
παραμορφώσεων είναι απλώς παραδοχές
• Η συνήθης παραδοχή για την ανάλυση στοιχείων σε κάμψη
είναι αυτή της επιπεδότητας των διατομών
• Είναι γνωστή ως υπόθεση Bernoulli
και συγκεκριμένα αναφέρει ότι
‘διατομές επίπεδες και κάθετες πριν την
κάμψη παραμένουν επίπεδες και
κάθετες μετά τη κάμψη’
• Η παραδοχή υποκινείται από τη
παρατήρηση ότι αν επιβληθεί σταθερή
ροπή σε ευθύγραμμο στοιχείο μήκους
s, τότε αυτό θα καμπυλωθεί σε τέλειο
τόξο κύκλου μήκους s

Συμβατότητα των Παραμορφώσεων

• Η ακτίνα του τόξου, R, είναι αντίστροφη
της γωνίας φ που δημιουργείται μεταξύ
δύο διαδοχικά παραλλήλων γειτονικών
διατομών του στοιχείου
• Η γωνία φ ονομάζεται
καμπυλότητα της διατομής
• Η παραμόρφωση οποιοδήποτε
σημείου της διατομής δίνεται από
την απόσταση του σημείου αυτού
από τον ουδέτερο άξονα της διατομής επί την καμπυλότητα φ
• Το διάγραμμα των παραμορφώσεων καθ’ ύψος της διατομής
είναι ευθεία γραμμή
• Ξεκινά από την μέγιστη θλιπτική παραμόρφωση ε(ymaxc) από
την ακραία θλιβόμενη ίνα, διέρχεται από το μηδέν στον
ουδέτερο άξονα και καταλήγει στη μέγιστη εφελκυστική
παραμόρφωση ε(ymaxt) στην ακραία εφελκυόμενη ίνα
Συμβατότητα των Παραμορφώσεων
• Για να προσδιοριστεί πλήρως η
κατανομή των παραμορφώσεων
στη διατομή αρκούν οι
συνδυασμοί δύο πληροφοριών
(ομοιότητα τριγώνων) π.χ. η
καμπυλότητα φ και η θέση του ουδέτερο άξονα - η καμπυλότητα
φ και μία από τις δύο ακραίες παραμορφώσεις – οι δύο ακραίες
παραμορφώσεις κτλ.)
• Για να ισχύει η παραδοχή της επιπεδότητας των διατομών στο
οπλισμένο σκυρόδεμα θεωρείται ότι υπάρχει πλήρη συνεργασία
μεταξύ οπλισμού – σκυροδέματος
• Άρα υποθέτουμε ότι δεν υπάρχει ολίσθηση μεταξύ τους και
συγκεκριμένα στη θέση του οπλισμού ys ισχύει εs(ys)= εc(ys)
• Η παραπάνω υπόθεση δεν ισχύει στην πραγματικότητα, αλλά
πειραματικά δεδομένα με υπολογισμούς που υιοθετούν
επιπεδότητα διατομών, δείχνουν να συμφωνούν

Μηχανικές Ιδιότητες Υλικών - Σκυρόδεμα

• Μπορούν να χρησιμοποιηθούν διάφορα μοντέλα που
συσχετίζουν τις τάσεις με τις παραμορφώσεις
• Για παράδειγμα για το σκυρόδεμα οι
ευρωπαϊκοί κανονισμοί επιτρέπουν τη
χρήση του ανιόντα κλάδου της παραβολής
Hognestad μέχρι την μέγιστη τάση – μετά
η τάση παραμένει σταθερή και ίση με την
αντοχή του σκυροδέματος μέχρι και
παραμόρφωση εcu
• Η οριακή παραμόρφωση είναι εcu=0,0035 για υπολογισμούς
διατομών σε κάμψη και ορθή δύναμη και εcu=0,0020 για διατομές
σε θλίψη μόνο
• Το διάγραμμα δεν περιλαμβάνει τον φθίνοντα κλάδο της
παραβολής Hognestad αλλά η παραμόρφωση θραύσης είναι
μικρότερη και σαν αντοχή χρησιμοποιείται η αντοχή
σχεδιασμού: 4 όπου γc=1.5
 Μηχανικές Ιδιότητες Υλικών - Σκυρόδεμα
• Έτσι η μηχανική συμπεριφορά του σκυροδέματος συνοψίζεται σε:

• Θέτοντας όπου εc=0.002 ο ανιόντας κλάδος απλοποιείται σε:

6

• Ο συντελεστής 0,85 είναι μειωτικός συντελεστής που λαμβάνει

υπόψη την μείωση της θλιπτικής αντοχής που προκαλούν
μακροχρόνια (ερπυσμός) και επαναλαμβανόμενα (κόπωση)
φορτία – δεν είναι όμως συντελεστής ασφαλείας
• Το διάγραμμα των κανονισμών δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί
για εύρεση του μέτρου ελαστικότητας σκυροδέματος

Μηχανικές Ιδιότητες Υλικών - Χάλυβας

• Η συμπεριφορά του οπλισμού από χάλυβα περιγράφεται μέσω
ενός διγραμμικού (ελαστοπλαστικού) διαγράμματος σ,ε για
εφελκυσμό και για θλίψη
• Ως αντοχή χρησιμοποιείται η αντοχή σχεδιασμού:
7 όπου γs=1.15
• Η μείωση της αντοχής αντίθετα με τις (5), (6) δεν επηρεάζει την
κλήση του διαγράμματος σ,ε του χάλυβα και είναι ίση με
Εs=200GPa αλλά επηρεάζεται η παραμόρφωση διαρροής
εyd=fyd/200000
• Σε θλίψη επιβάλλεται όριο
παραμόρφωσης 0,0035 λόγω
λυγισμού
• Σε εφελκυσμό δεν υπάρχει τέτοιο
όριο και η μέγιστη παραμόρφωση
=0,02
 ∆ιαδικασία Ανάλυσης - Παράδειγμα
• Έστω τετραγωνικό υποστύλωμα
σκυροδέματος C25 διατομής 500x500 mm
περιμετρικά οπλισμένο με 8Φ20/S400
• Ακραία ίνα στη θλιβόμενη ζώνη βρίσκεται σε
παραμόρφωση 0,0035
• Έστω ότι η ακραία εφελκυόμενη ίνα
παίρνει τις τιμές [(-) εφελκυσμός)]: α.
-0,020, β. -0,008, γ. -0,003, δ. -0,002, ε.
-0,001, ζ. 0,0, η. 0,0005, θ. 0,001, ι.
0,002
• Κάθε μία από τις (α-ι) δίδει διαφορετική θέση του ουδέτερου
άξονα που μπορεί να προσδιοριστεί από το ύψος της
θλιβόμενης ζώνης:
8

h: συνολικό ύψος διατομής, εt, εc: παραμόρφωση ακραίας εφελκυόμενης και

θλιβόμενης ίνας,

∆ιαδικασία Ανάλυσης - Παράδειγμα

• Χρήση της (8) δίνει: xα=0,148·h,
xβ=0,3·h, xγ=0,53·h, xδ=0,63·h,
xε=0,77·h, xζ=h, xη=1,16·h, xθ=1,4·h,
xι=2,33·h (τιμές x/h=1 δηλώνουν
διατομή υπό θλίψη και x/h>1
ουδέτερο άξονα έξω από τη διατομή)
• Η φυσική σημασία των παραπάνω γίνεται ορατή όταν
υπολογιστούν οι Μ και Ν που προκαλούν τις παραπάνω
παραμορφώσεις, σύμφωνα με την παρακάτω διαδικασία:
– Από την κατανομή των παραμορφώσεων και τις σχέσεις σ,ε των υλικών
υπολογίζονται οι τάσεις σε κάθε σημείο της διατομής
– Υπολογίζονται οι δυνάμεις ολοκληρώνοντας τις τάσεις (οι εφελκυστικές
τάσεις του σκυροδέματος αγνοούνται)
– Η συνισταμένη αξονική δύναμη και ροπή υπολογίζεται από το άθροισμα
των δυνάμεων που ασκούνται στη διατομή
– Η συνισταμένη ροπή υπολογίζεται με άθροιση των ροπών των επί
μέρους δυνάμεων
∆ιαδικασία Ανάλυσης - Παράδειγμα

∆ιαδικασία Ανάλυσης - Παράδειγμα

• ∆εδομένης της θλιπτικής
παραμόρφωσης στην ακραία ίνα
(=0.0035)
• Η καμπυλότητα μειώνεται καθώς
μειώνεται η εφελκυστική
παραμόρφωση στην ακραία ίνα
• Όσο μειώνεται η καμπυλότητα η
κατανομή των παραμορφώσεων
τείνει να γίνει ομοιόμορφη θλιπτική
• Όσο μεγαλύτερη είναι η
καμπυλότητα τόσο μειώνεται το ύψος
του ουδέτερου άξονα κα τόσο
μεγαλύτερη είναι η εφελκυστική
παραμόρφωση στο απέναντι άκρο
της διατομής
 ∆ιάγραμμα Αλληλεπίδρασης
• Αν οι συνδυασμοί Ν, Μ παρασταθούν
σε διάγραμμα Μ, Ν δημιουργείται μία
περιβάλλουσα αστοχίας
• Η περιβάλλουσα θα αναφέρεται σε:
– διατομή υπό θλίψη απλής
εκκεντρότητας (ροπή περί ένα άξονα)
– και αστοχία του σκυροδέματος στη θλιβόμενη ζώνη σε εcmax=0,0035
που μπορεί να συνοδεύεται με διαρροή οπλισμού εsmax>εy
• Η περιβάλλουσα ονομάζεται διάγραμμα αλληλεπίδρασης Μ
και Ν
• Κάθε σημείο της περιβάλλουσας αντιστοιχεί σε αστοχία ενός εκ
των δύο υλικών κάτω από συνδυασμό Ν, Μ
• Οι συνδυασμοί που βρίσκονται κάτω από την καμπύλη
μπορούν να μεταφερθούν με ασφάλεια από το υποστύλωμα και
αντίστροφα για αυτά που βρίσκονται εκτός

Ισόρροπη ∆ιατομή
• Στο παράδειγμα καθώς μειωνόταν η
καμπυλότητα αυξάνονταν και το
αξονικό φορτίο και η καμπτική ροπή
που δρα πάνω στη διατομή μέχρι
κάποια οριακή τιμή (που αντιστοιχεί
περίπου στην περίπτωση δ)
• ∆ηλαδή η στιγμή που ο οπλισμός μπαίνει στην πλαστική
περιοχή
• Όταν ο οπλισμός διαρρέει και ταυτόχρονα το σκυρόδεμα
βρίσκεται στην οριακή θλιπτική παραμόρφωση 0,0035 τότε η
διατομή λέγεται ισόρροπη
• Για θλιπτικά φορτία μεγαλύτερα από τα ισόρροπα Νbal η
φέρουσα ικανότητα σε κάμψη μειώνεται σταδιακά ώσπου
μηδενίζεται
• Η καμπυλότητα φbal και το ύψος της θλιβόμενης ζώνης xbal είναι
γνωστά χωρίς υπολογισμούς
 Ισόρροπη ∆ιατομή
• Έτσι:
9

10

h: συνολικό ύψος διατομής, d1: επικάλυψη οπλισμών μετρούμενη από το κέντρο

βάρους τους, d: απόσταση του κέντρου βάρους των εφελκυόμενων
οπλισμών από την ακραία θλιβόμενη ίνα (=h-d1) ή αλλιώς γνωστό ως
στατικό ύψος διατομής
• Η ισόρροπη διατομή αποτελεί
σημείο αναφοράς για τις άλλες
εντατικές καταστάσεις
• Για συνδυασμούς (Μ, Ν) που
βρίσκονται πάνω από (Μbal, Νbal)
(δηλαδή για x>0.64·d) ο
εφελκυόμενος οπλισμός δεν θα
έχει διαρρεύσει κατά τη θραύση

Ισόρροπη ∆ιατομή
• Η αστοχία επέρχεται από θραύση
του σκυροδέματος μόνο και είναι
ψαθυρή
• Αντίθετα για συνδυασμούς (Μ, Ν)
που βρίσκονται κάτω από (Μbal, Νbal)
(δηλαδή για x<0.64·d) ο
εφελκυόμενος οπλισμός θα έχει
διαρρεύσει κατά τη θραύση και θα
έχουν αναπτυχθεί μεγάλες
ανελαστικές παραμορφώσεις
• Όσο μικρότερο είναι το βάθος της θλιβόμενης ζώνης τόσο
μεγαλύτερες θα είναι οι ανελαστικές παραμορφώσεις του
εφελκυόμενου οπλισμού (Ν→0 προς καθαρή κάμψη) και άρα
τόσο πιο πλάστιμη η συμπεριφορά του στοιχείου
• Οι μεγάλες πλαστικές παραμορφώσεις είναι επιθυμητές για
ανακατανομή εντάσεων και προειδοποίηση πριν τη θραύση
 ∆ιαγράμματα Ροπών Καμπυλοτήτων
• Καθώς αυξάνεται η παραμόρφωση του σκυροδέματος (από
0→0,0035) τόσο αυξάνεται η καμπυλότητα της διατομής φ, και η
ροπή Μ που απαιτείται για ισορροπία της διατομής
• Η σχέση Μ-φ έχει ιδιαίτερη πρακτική σημασία π.χ. για επιμήκεις
δοκούς ισχύει ότι Μ=Ε·Ι·φ, άρα η δυσκαμψία της διατομής (που
χρησιμοποιείται στον υπολογισμό βέλων κάμψης και
μετακινήσεων) δίνεται από την κλήση του διαγράμματος (φ, Μ)
• Για τον υπολογισμό του (φ, Μ) πρέπει να επιλυθεί η εντατική
κατάσταση της διατομής για ενδιάμεσες τιμές της ακραίας
θλιπτικής παραμόρφωσης
• Το προηγούμενο υποστύλωμα λύνεται
για τιμές της ακραίας θλιπτικής
παραμόρφωσης: α. εcmax=0.0005, β.
εcmax=0.001, γ. εcmax=0.0015, δ. εcmax=0.002,
γ. εcmax=0.0025, γ. εcmax=0.0035

∆ιαγράμματα Ροπών Καμπυλοτήτων

• Για τον υπολογισμό των παραμορφώσεων της διατομής
χρειάζονται 2 δεδομένα του προφίλ – εδώ χρησιμοποιούνται τα
α. μέγιστη θλιβόμενη παραμόρφωση σκυροδέματος και β. την
τιμή του αξονικού φορτίου που δρα στο κέντρο βάρος της
διατομής
• Οι υπολογισμοί θα γίνουν για αξονικά φορτία: 1. Ν=0, 2.
Ν=15%·Ν0=664kN, 3. Ν=30%·Ν0=1328kN, (Ν0:η μέγιστη θλιπτική
δύναμη που μπορεί να αναλάβει η διατομή)
• Στο παράδειγμα αυτό η κατανομή των παραμορφώσεων δεν
είναι πλήρως γνωστή
• Είναι γνωστή η εcmax αλλά άγνωστη η ακραία εφελκυόμενη
παραμόρφωση εsmax οπότε πρέπει να υποτεθεί
• Μέσω των εcmax, εsmax υπολογίζεται το προφίλ των ε, το ύψος του
ουδέτερου άξονα x, η καμπυλότητα φ
• Μέσω των μηχανικών ιδιοτήτων των υλικών υπολογίζεται η
τάση και άρα η δύναμη σε κάθε φέτα της διατομής
 ∆ιαγράμματα Ροπών Καμπυλοτήτων
• Αθροίζοντας αλγεβρικά όλες τις δυνάμεις που ασκούνται σε
κάθε φέτα θα πρέπει η συνισταμένη δύναμη Ν0 να ισούται με
την δεδομένη εξωτερική δύναμη που ασκείται στη διατομή Ν
• Εάν Ν0≠Ν τότε η αρχική υπόθεση της εsmax είναι εσφαλμένη και
πρέπει να υποτεθεί καινούργια τιμή
• Εάν Ν0-Ν>0 τότε σημαίνει ότι το πραγματικό θλιπτικό φορτίο
είναι μικρότερο από αυτό που υπολογίστηκε και άρα πρέπει να
μειωθεί η τιμή της υπόθεσης για την εsmax
• Αντίστροφα για Ν0-Ν<0 το πραγματικό θλιπτικό φορτίο είναι
μεγαλύτερο από αυτό που υπολογίστηκε και άρα πρέπει να
αυξηθεί η τιμή της εsmax
• Όταν Ν0-Ν≈0 τότε έχει βρεθεί η λύση
• Η διατομή λύνεται για κάθε καμπυλότητα με την παραπάνω
επαναληπτική διαδικασία

∆ιαγράμματα Ροπών Καμπυλοτήτων

• Αριστερά του πίνακα γίνεται επίλυση για εcmax=0.0015 και
Ν=664kΝ, η υπόθεση εsmax=0.00193 έδωσε Ν0-Ν=3,55kN που
είναι ικανοποιητικό
 ∆ιαγράμματα Ροπών Καμπυλοτήτων
• Τα διαγράμματα Μ-φ δείχνουν
αρχικά σταθερή κλίση που
αντιπροσωπεύει την ακαμψία
της αρχικά ελαστικής διατομής
• Ο οπλισμός στη συνέχεια
διαρρέει και το διάγραμμα
αλλάζει απότομα κλίση
• Η ροπή στη συνέχεια
μεταβάλλεται με αργό ρυθμό
μέχρι να επέλθει η θραύση σε
εcmax=0.0035
• Όσο αυξάνεται το αξονικό φορτίο στη διατομή τόσο:
– μειώνεται η πλαστιμότητα της διατομής, και
– τόσο αυξάνεται η δυσκαμψία και η ροπή θραύσης της
διατομής

Απλοποιημένη Ανάλυση ∆ιατομών

• Η αριθμητική μέθοδος ανάλυσης που παρουσιάστηκε
προηγουμένως μπορεί να εφαρμοστεί σε οποιαδήποτε διατομή
• Για σχηματικά απλές διατομές και ειδικά για ορθογωνικές
θλιβόμενες ζώνες μπορεί να επιλυθεί η διατομή χωρίς τη χρήση
υπολογιστή, αλλά με απευθείας ολοκλήρωση του στερεού των
τάσεων
• Από επιπεδότητα διατομών
(συμβιβαστότητα των παραμορφώσεων)
οι παραμορφώσεις α. στο σκυρόδεμα
σε απόσταση y από τον ουδέτερο
άξονα, β. στο εφελκυόμενο και γ.
θλιβόμενο οπλισμό είναι αντίστοιχα:
11 12

13
φ: καμπυλότητα διατομής, d: στατικό ύψος διατομής, x: βάθος ουδέτερου άξονα,
h: ύψος διατομής, d2: διαφορά h-d, y: απόσταση από ουδέτερο άξονα
 Απλοποιημένη Ανάλυση ∆ιατομών
• Από τις σχέσεις (σ,ε) (μηχανικές
ιδιότητες υλικών) υπολογίζονται οι
τάσεις του σκυροδέματος σc(εc), και του
χάλυβα στις στάθμες του διαμήκους
οπλισμού σs1(εs1), σs2(εs2) από τις αντίστοιχες παραμορφώσεις
εc, εs1, εs2
• Οι τάσεις του θλιβόμενου σκυροδέματος ξεκινούν από
μηδενικές στον ουδέτερο άξονα και φτάνουν στη μέγιστη τους
τιμή στην ακραία θλιβόμενη ίνα
• Η συνισταμένη δύναμη των τάσεων του σκυροδέματος Fc και η
συνισταμένη δύναμη της διατομής N:
14
A: επιφάνεια διατομής,
b: πλάτος διατομής

15

As1, As2: επιφάνεια εφελκυόμενου και θλιβόμενου οπλισμού

Απλοποιημένη Ανάλυση ∆ιατομών

• Το ολοκλήρωμα της (12) λόγω της (11)
είναι πολλαπλάσιο (·1/φ) του εμβαδού
του διαγράμματος σκυροδέματος (σ,ε)
από εc=0→εcmax
• Για απλοποίηση και γενίκευση των υπολογισμών εισάγεται η
ιδέα του ανηγμένου ύψους θλιβόμενης ζώνης ξ, που είναι
αδιάστατος αριθμός και ορίζεται ως:
16

• Το x μπορεί να εκφραστεί ως (τα ε εισάγονται με τα πρόσημά τους):

17

• Η (16) λόγω της (17):

18
 Απλοποιημένη Ανάλυση ∆ιατομών
• Το ολοκλήρωμα της (12) λόγω της (6) για εcmax≤0.002:
19

• Εισάγοντας ανηγμένη μεταβλητή ŷ=y/d και αντικαθιστώντας στη

(19) όπου y=ŷ·d, dy=dŷ·d, x=ξ·d, εcmax=φ·ξ·d:

20

• Παρομοίως για εcmax>0.002, το ολοκλήρωμα της (12) λόγω της

(5) και (20):

21

• Άρα η συνισταμένη δύναμη σκυροδέματος Fc μπορεί να

υπολογιστεί απευθείας συνάρτηση των x, εcmax

Απλοποιημένη Ανάλυση ∆ιατομών

• Άρα για πρακτικές εφαρμογές αντί για ολοκλήρωση γίνεται
απλή αντικατάσταση:
22

όπου 23

• Το αλγεβρικό άθροισμα των ροπών των συνιστωσών δυνάμεων

ως προς το κέντρο βάρους της διατομής:
23
a: απόσταση από το σημείο εφαρμογής
της Fc μέχρι ακραία θλιβόμενη ίνα
• Η Fc ασκείται στο κέντρο βάρος
του στερεού των τάσεων του
σκυροδέματος
 Απλοποιημένη Ανάλυση
∆ιατομών
• Για τον υπολογισμό του a
χρησιμοποιούμε τη ροπή του
διαγράμματος τάσεων ως προς
ακραία θλιβόμενη ίνα:

24

• Η (24) λόγω των (5) και (6):

25

Ισοδύναμο Ορθογωνικό ∆ιάγραμμα

Τάσεων
• Οι προηγούμενοι υπολογισμοί
παρά τις απλοποιήσεις διατηρούν
την πολυπλοκότητά τους λόγω
της μη-γραμμικής σχέσης στη
σχέση σ-ε
• Για τις οριακές καταστάσεις αστοχίας
οι κανονισμοί επιτρέπουν την
αντικατάσταση του μη-γραμμικού
διαγράμματος σ-ε μένα ισοδύναμο
ορθογωνικό που καλύπτει μόνο το
80% της θλιβόμενης ζώνης και έχει
ύψος 0,8·x (μετρούμενο από την ακραία θλιβόμενη ίνα) και
σταθερή ένταση α·fcd (α: =0,85 για διατομή σταθερού ή
αυξανόμενου πλάτους προς τη θλιβόμενη ζώνη, και = 0,80 για
διατομή που που μειώνεται προς τη θλιβόμενη ζώνη
 Ισοδύναμο Ορθογωνικό ∆ιάγραμμα
Τάσεων
• Για ορθογωνική διατομή η
συνισταμένη δύναμη ισούται με:
Fc=α·fcd·0.8·x·b=0.85·fcd·0.8·ξ·d·b=
0.68·fcd·ξ·d·b
και ασκείται στο μέσο του ύψους του
ορθογωνικού διαγράμματος τάσεων
άρα a=0.4·x= 0.8·ξ·d
• Το ορθογωνικό διάγραμμα αν και αρκετά απλό δίνει πολύ
ικανοποιητικά αποτελέσματα για οριακές συνθήκες αντοχής
• π.χ. για εcmax=0,0035 από (23): α=(3·0,0035-0,002)/(3·0,0035)=0,85
και άρα από (22)→ Fc=0,8·fcd·0.85·x·b αποτέλεσμα ίδιο με αυτό
του ορθογωνικού διαγράμματος
• Επίσης: από (25): a=x·(0.0035·(3·0,0035-2·0,002)+0.0022)/
(2·0.0035·(3·0,0035-0,002))=0,41·x, που είναι πολύ κοντά στη τιμή
του ορθογωνικού διαγράμματος =0,40·x