Αντισεισμικός Σχεδιασμός ΙΙ

8η Διάλεξη:
Μέθοδος Ανάλυσης Οριζόντιας Φόρτισης - Ανακεφαλαίωση

Δρ. Μιχάλης Φραγκιαδάκης

Εργαστήριο Αντισεισμικής Τεχνολογίας

Σχολή Πολιτικών Μηχανικών, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
 η μέθοδος ανάλυσης οριζόντιας φόρτισης

Ο αντισεισμικός σχεδιασμός των κατασκευών μπορεί να γίνει με δύο

μεθόδους:
α. με τη μέθοδο ανάλυσης φάσματος απόκρισης
β. με τη μέθοδο ανάλυσης οριζόντιας φόρτισης

• Η πρώτη μέθοδος (φάσματος απόκρισης) είναι γενική και εφαρμόζεται σε

όλες τις περιπτώσεις.
• Η δεύτερη μέθοδος (ανάλυσης οριζόντιας φόρτισης) είναι απλοποίηση της
πρώτης μεθόδου και βασίζεται στην πρώτη (θεμελιώδη) ιδιομορφή.
• άρα η μέθοδος ανάλυσης οριζόντιας φόρτισης δίνει καλά αποτελέσματα σε
κτήρια που η απόκριση (για την εξεταζόμενη διεύθυνση) επηρεάζεται
κυρίως από την 1η ιδιομορφή, π.χ. περίπου συμμετρικά κτήρια.

2
 η μέθοδος ανάλυσης οριζόντιας φόρτισης

Προϋποθέσεις εφαρμογής:
Σύμφωνα με τον ΕΚ8, η μέθοδος ανάλυσης οριζόντιας φόρτισης εφαρμόζεται
όταν:

• Η θεμελιώδης ιδιομορφή στις δύο κύριες διευθύνσεις ταλάντωσης είναι

μικρότερη από: ì 4TC
T1 £ í
î2.0sec

Tην ΤC την ορίσαμε μαζί με το ελαστικό φάσμα του ΕΚ8, είναι η περίοδος για την οποία αρχίζει ο
φθίνων κλάδος του φάσματος (όριο περιοχής σταθερών επιταχύνσεων και περιοχής σταθερών
ταχυτήτων)

• Ικανοποιούνται τα κριτήρια κανονικότητας που ορίζονται κατά τον ΕΚ8

(§4.2.3.3)

3
 η μέθοδος ανάλυσης οριζόντιας φόρτισης

Όταν χρησιμοποιούμε την μέθοδο ανάλυσης οριζόντιας φόρτισης, οι μετακινήσεις

και τα εντατικά μεγέθη προκύπτουν από την στατική επίλυση της κατασκευής με
σεισμικά φορτία Fi.

Σύμφωνα με τη μέθοδο ανάλυσης οριζόντιας φόρτισης, στον όροφο i ασκούνται οι

σεισμικές δυνάμεις:
mi ji
Fi = Fb
å m jj j
j

• όπου φi η τιμή της ιδιομορφής στον όροφο i

• mi η μάζα του ορόφου i
• Fb η σεισμική τέμνουσα βάσης (Fb=Σ Fi) (επόμενη διαφάνεια)

4
 η μέθοδος ανάλυσης οριζόντιας φόρτισης

Η σεισμική τέμνουσα βάσης Fb δίνεται από τη σχέση:

Fb = mtot λ Se(T1,ζ)
• mtot η συνολική μάζα της κατασκευής
• λ = 0.85, εάν Τ1 ≤ 2ΤC και το κτήριο έχει περισσότερους από 2 ορόφους. Σε
όλες τις άλλες περιπτώσεις λ = 1.
• Se(T1,ζ) η φασματική επιτάχυνση από φάσμα σχεδιασμού του ΕΚ8

• To γινόμενο λmtot πρακτικά αντιστοιχεί στην ιδιομορφική μάζα της πρώτης

ιδιομορφής
• Σε 2-ώροφα κτίρια θεωρούμε ότι συμμετέχει η 1η ιδιομορφή στο 100%

5
 η μέθοδος ανάλυσης οριζόντιας φόρτισης

• Κατά κανόνα η θεμελιώδης ιδιομορφή φi δεν

είναι γνωστή

• Για αυτό τον λόγο θέτουμε φi = zi/Η και τα F4 m4

σεισμικά φορτία προκύπτουν ως:
F3 z4 m3
mi zi
Fi = Fb F2 z3 m2
å mj z j
j z2
F1 m1
z1
• zi η απόσταση του ορόφου i από το έδαφος (βλ.
Σχήμα) (όχι από τη στάθμη θεμελίωσης)

• Η κατανομή αυτή είναι γνωστή ως τριγωνική

κατανομή.

6
 θεμελιώδης ιδιοπερίοδος

Η μέθοδος ανάλυσης οριζόντιας φόρτισης είναι μία προσεγγιστική μέθοδος

που βασίζεται στη θεμελιώδη ιδιομορφή (σε κάθε διεύθυνση)

Όταν δεν γνωρίζουμε το Τ1 μπορούμε να το εκτιμήσουμε (προκειμένου να

αποφύγουμε την ιδιομορφική ανάλυση)

Προσεγγιστικά το Τ1 υπολογίζεται:
1. με το πηλίκο Rayleigh,
2. με εμπειρικές σχέσεις του ΕΚ8.

7
 θεμελιώδης ιδιοπερίοδος

Wj =mj g
Το πηλίκο του Rayleigh:

Η θεμελιώδης ιδιοσυχνότητα υπολογίζεται

με το πηλίκο του Rayleigh:

Wj: το βάρος του ορόφου j

• δj είναι η μετακίνηση του ορόφου j εάν σε κάθε όροφο (στα Κ.Μ.) ασκηθούν
πλευρικές δυνάμεις: Wj = mjg

• η ακρίβεια μπορεί να βελτιωθεί

• με επαναλήψεις (προαιρετικά)

• Εάν οι δ υπολογιστούν εφαρμόζοντας δυνάμεις ανάλογες προς την 1η

ιδιομορφή, π.χ: 𝑚! 𝑧!
𝑊! =
∑" 𝑚" 𝑧" 8
 Ανακεφαλαίωση

Έστω ένα πολυώροφο κτιρίου από ΩΣ το οποίο θα σχεδιαστεί σύμφωνα με τον ΕΚ8.
Θα δούμε αναλυτικά τους εξής υπολογισμούς:
• Το κτίριο και οι δράσεις (σεισμικές και κατακόρυφες)
• Το δομικό προσομοίωμα
• Κανονικότητα σε κάτοψη και καθ΄ ύψος
• Μέθοδος ανάλυσης φάσματος απόκρισης
• Μέθοδος ανάλυσης οριζόντιας δύναμης
Όλες οι αναλύσεις έχουν γίνει με το λογισμικό ETABS
 βιβλιογραφία

Το σημερινό παράδειγμα θα το βρείτε στη

βιβλιογραφική πηγή:
P. Fajfar and M. Kreslin 2011. “Introduction
to the RC building example. Modeling and
analysis of the design example” JRC Scientific
Technical Reports.
 Το κτίριο

• Το κτίριο έχει 6 ορόφους και 2 υπόγεια

• Το συνολικό ύψος είναι 19m
• Το ύψος του 1ου ορόφου είναι 4m και των υπολοίπων
ορόφων είναι 3m
• Στο υπόγειο έχουν κατασκευαστεί περιμετρικά τοιχία
• To εμβαδόν των υπογείων είναι 30m x 21m
• Το εμβαδόν των ορόφων είναι 30m x 14m
• Η θεμελίωση του κτιρίου έχει γίνει με πέδιλα και
συνδετήριες δοκούς
• Υλικό C25/30, Ecm = 31 GPa
• Λόγος Poisson ίσος με ν = 0 (ρηγματωμένο
σκυρόδεμα)
• χάλυβας S500, κατηγορίας C
Σχηματική τομή κτιρίου
• Το κτίριο θα σχεδιαστεί για ΜΚΠ (μέση κατηγορία
πλαστιμότητας)
 Το κτίριο

(α) (β)
Τυπικές κατόψεις: (α) υπογείου και (β) ορόφου
 Σεισμικές δράσεις

Η κατασκευή σχεδιάζεται για:

• μέγιστη εδαφική επιτάχυνση αναφοράς
agR = 0.25g,
• έδαφος κατηγορίας Β (TB = 0.15 sec, TC =
0.5 sec, TD = 2 sec και S = 1.2)
• συνήθη σπουδαιότητα, γΙ = 1.0
• μέγιστη εδαφική επιτάχυνση ag = γΙ*agR
= 0.25g, και
• συντελεστή συμπεριφοράς q = 3. Ελαστικό φάσμα και φάσμα σχεδιασμού
 Κατακόρυφα φορτία

Μόνιμα φορτία:
• Ομοιόμορφα κατανεμημένο φορτίο 5.23 kN/m2 σε κάθε όροφο
• Πρόσθετο μόνιμο φορτίο 2 kN/m2 σε κάθε όροφο
• Συνολικά, G = 5.23 + 2 = 7.23 kN/m2

Κινητά φορτία:
• Ομοιόμορφα κατανεμημένο φορτίο Q = 2 kN/m2 σε κάθε όροφο (ΕΝ 1991/
Πίνακας 6.2) για κτήριο κατηγορίας Β – χώροι γραφείων (ΕΝ 1991/ Πίνακας 6.1)

Σεισμικός συνδυασμός φόρτισης:

• G + ψ2i Q, όπου ψ2i = 0.3 (EN1990/ Πίνακας Α.1.1)
 Μάζα και ροπές αδρανείας

• Οι μάζες και οι ροπές αδρανείας των ορόφων υπολογίστηκαν σύμφωνα με ΕΝ

1998-1/3.4.2 για τον συνδυασμό φόρτισης G + ψEIQ
• ψEI = φ ψ2i = φ 0.3, όπου φ = 1 για τον τελευταίο όροφο και 0.5 για τους
υπόλοιπους ορόφους (EN 1998-1/4.24)
• Η ροπή αδρανείας (ΡΑ) ορόφου υπολογίζεται από τη σχέση
ΡΑ = m lS2

όπου m μάζα ορόφου και lS η ακτίνα αδρανείας της μάζας της πλάκας ορόφου σε
κάτοψη
• lS = 9.56 m για όλους τους ορόφους (πάνω από τη στάθμη του εδάφους, βλ.
επόμενη διαφάνεια)
• Οι μάζες των υπογείων δεν επηρεάζουν τα αποτελέσματα λόγω της πολύ μικρής
μετακίνησης των τοιχίων και άρα τις παραλείψαμε.
 Μάζα και ροπές αδρανείας

Πίνακας: Μάζες και ροπές αδρανείας μάζας ορόφων

Προσομοίωμα

• Προσομοίωμα του κτιρίου έγινε στο λογισμικό ΕΤΑΒS

κατά EN 1998-1/4.3.1-2
• Όλα τα μέλη, συμπεριλαμβανομένων των τοιχίων
έχουν προσομοιωθεί με γραμμικά στοιχεία (line
elements). Τα περιμετρικά τοιχία προσομοιώθηκαν με
χρήση γραμμικών στοιχείων και άκαμπτης δοκού (rigid
beam) πάνω από κάθε στοιχείο
• Τα συνεργαζόμενα πλάτη δοκών (beff) υπολογίστηκαν
κατά ΕΝ 1992
• Τα κατακόρυφα στοιχεία είναι πλήρως πακτωμένα
στην θεμελίωση στο Επίπεδο -2
• Tα πλαίσια και τα τοιχία είναι συνδεδεμένα μεταξύ
τους μέσω άκαμπτων διαφραγμάτων σε κάθε όροφο
(ΕΝ 1998-1/4.3.1(3)). Οι πλάκες δεν έχουν
συμπεριληφθεί στο μοντέλο
• Οι μάζες και οι ροπές αδρανείας των ορόφων είναι
συγκεντρωμένες στα κέντρα μάζας
(ΕΝ 1998-1/4.3.1(4)).
Προσομοίωμα

• Γίνεται απομείωση των χαρακτηριστικών λόγω

ρηγματωμένης διατομής (ΕΝ 1998-1/4.3.1(6))
• Όπως αναφέρεται στον ΕΝ 1998-1/4.3.1(7):
τα ελαστικά καμπτικά και διατμητικά
χαρακτηριστικά των ρηγματωμένων στοιχείων από
σκυρόδεμα μπορούν να ληφθούν ίσα με το μισό
των αντίστοιχων τιμών των μη ρηγματωμένων
διατομών. Έτσι, η ροπή αδρανείας και η επιφάνεια
διάτμησης (shear area) της αρηγμάτωτης διατομής
έχουν πολλαπλασιαστεί με 0.5.

Επίσης, η στρεπτική δυσκαμψία της ρηγματωμένης

διατομής έχει τεθεί ίση με το 10% της στρεπτικής
δυσκαμψίας της αρηγμάτωτης διατομής.

Οι τοιχοπληρώσεις δεν έχουν συμπεριληφθεί στο

προσομοίωμα.
 Προσομοίωμα: δοκοί

• Τα συνεργαζόμενα πλάτη των

δοκών υπολογίστηκαν κατά ΕΝ
1992/5.3.2.1

• Έχουν οριστεί δυο διαφορετικά

πλάτη για τις εσωτερικές δοκούς
(ΒΙΝΤ1, ΒΙΝΤ2) και δυο διαφορετικά
πάχη για τις εξωτερικές δοκούς
(ΒEXT1, ΒEXΤ2)

• Τα πλάτη είναι σταθερά κατά μήκος

κάθε ανοίγματος

• Τα μήκη l0 (το μήκος της δοκού από

μηδέν σε μηδέν ροπής) είναι ίσα με
το 70% του μήκους του στοιχείου
(ΕΝ 1992/Σχ. 5.2). Συνεργαζόμενα πλάτη δοκών
 Προσομοίωμα: τοιχία

• Τα περιμετρικά τοιχία προσομοιώθηκαν

με χρήση γραμμικών στοιχείων και μιας
άκαμπτης δοκού (rigid beam) πάνω από
κάθε στοιχείο.
• Οι άκαμπτες δοκοί (rigid beams)
προσομοιώθηκαν ως τετραγωνικές
διατομές 0.5m×0.5m και τα
χαρακτηριστικά τους (εμβαδόν,
επιφάνεια διάτμησης (shear area),
ροπή αδρανείας, συντελεστής
δυστρεψίας) πολλαπλασιάστηκαν
με 100.
• Για την προσομοίωση των περιμετρικών
τοιχίων χρησιμοποιήθηκαν
8 πλασματικά υποστυλώματα στη
διεύθυνση Χ (WB1), 4 στη διεύθυνση Υ
Προσομοίωση περιμετρικών
(WB2) και 4 στις γωνίες (WECOR).
τοιχίων υπογείου
 Κριτήρια κανονικότητας

• Η κανονικότητα της κατασκευής σε κάτοψη και καθ΄ ύψος επηρεάζει τον απαιτούμενο τύπο
προσομοιώματος (επίπεδο ή χωρικό), τη μέθοδο ανάλυσης και την τιμή του συντελεστή
συμπεριφοράς q (ΕΝ 1998-1/4.2.3.1).

• Η μη κανονικότητα σε κάτοψη μπορεί να επηρεάσει το μέγεθος της σεισμικής δράσης μέσω

του λόγου υπεραντοχής του κτιρίου αu/α1. Στο παράδειγμά μας δεν εφαρμόζεται ο λόγος
υπεραντοχής και δεν υπάρχει διαφορά στο μέγεθος της σεισμικής δράσης σε κανονική ή μη-
κανονική κάτοψη.

• Όπως θα δούμε και παρακάτω αναλυτικά, το κτίριο είναι κανονικό σε κάτοψη και σε όψη. Σε
αυτές τις περιπτώσεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν και απλούστερες μέθοδοι ανάλυσης
(μέθοδος ανάλυσης οριζόντιας φόρτισης, επίπεδο πλαίσιο) και επίσης μπορεί να ληφθεί η
βασική τιμή του συντελεστή συμπεριφοράς q0.

Παρόλα αυτά, εμείς θα εξετάσουμε την εφαρμογή της μεθόδου ανάλυσης φάσματος
απόκρισης με τη χρήση χωρικού προσομοιώματος.
 Κανονικότητα σε κάτοψη

Τα κριτήρια κανονικότητας σε κάτοψη ορίζονται από τον ΕΝ 1998-1 (4.2.3.2):

• Η λυγηρότητα του κτιρίου σε κάτοψη δεν πρέπει να είναι μεγαλύτερη του 4
(λ = Lmax/Lmin)
• H στατική εκκεντρότητα πρέπει να είναι μικρότερη από το 30% της ακτίνας
δυστρεψίας (e0X ≤ 0.30rX, e0Y ≤ 0.30rY)
• H ακτίνα δυστρεψίας πρέπει να είναι μεγαλύτερη από την ακτίνα αδρανείας της
μάζας της πλάκας ορόφου σε κάτοψη (rX ≥ IS, rY ≥ IS).

Στην περίπτωση που εξετάζουμε:

• η λυγηρότητα των υπογείων είναι λ = 30 / 21 = 1.43 < 4
• η λυγηρότητα των ορόφων πάνω από το «επίπεδο 0» είναι λ = 30/14 = 2.14 < 4.
 Κανονικότητα σε κάτοψη: στατικές εκκεντρότητες

Η διαδικασία υπολογισμού του κέντρου δυσκαμψίας στον ΕΚ8 διαφέρει από την διαδικασία
του ΕΑΚ. Το παράδειγμα ακολουθεί τη διαδικασία του ΕΚ8.
Η στατική εκκεντρότητα (e0X, e0Y) είναι η απόσταση μεταξύ του κέντρου δυσκαμψίας (XCR, YCR)
και του κέντρου μάζας (XCM, YCM). Υπολογίζεται για κάθε όροφο i ω εξής:

όπου:
RZ,i(FY,i = 1): η στροφή ορόφου i περί κατακόρυφου άξονα λόγω μοναδιαίου φορτίου στο Κ.Μ.
στην διεύθυνση Υ,
RZ,i(FX,i = 1): η στροφή ορόφου i περί κατακόρυφου άξονα λόγω μοναδιαίου φορτίου στο Κ.Μ.
στην διεύθυνση X,
RZ,i(M = 1): η στροφή ορόφου i περί κατακόρυφου άξονα λόγω μοναδιαίας στρεπτικής ροπής
στο Κ.Μ.
Το κέντρο μάζας (XCM, YCM) ταυτίζεται με την αρχή του (καθολικού) συστήματος αξόνων για
τους ορόφους πάνω από το επίπεδο 0, ενώ για το κέντρο δυσκαμψίας ισχύει:
 Κανονικότητα σε κάτοψη: στατικές εκκεντρότητες

Οι συντεταγμένες του κέντρου μάζας (XCM, YCM), η στροφή RZ λόγω FX = 106 kN, FY = 106 kN
και M = 106 kNm, στατικές εκκεντρότητες (e0X, e0Y) και οι συντεταγμένες του κέντρου
δυσκαμψίας (XCR, YCR) δίνονται στον παρακάτω Πίνακα:

απαιτήθηκαν 3×8 = 24 φορτίσεις

 Κανονικότητα σε κάτοψη

Πίνακας: Κριτήρια κανονικότητας σε κάτοψη σύμφωνα με τον EN 1998

(όλες οι διαστάσεις είναι σε m)

Άρα, το κτίριο είναι κανονικό σε κάτοψη σύμφωνα με τον ΕΝ 1998.

 Κανονικότητα σε κάτοψη: πλασματικός άξονας

Υπενθύμιση:
Σύμφωνα με τον ΕΑΚ θα έπρεπε να βρούμε τον πλασματικό ελαστικό άξονα
 Κανονικότητα σε κάτοψη: ακτίνες δυστρεψίας

Η ακτίνα δυστρεψίας rX (rY) δίνεται από τη σχέση:

όπου:
ΚM,i η στροφική δυσκαμψία ορόφου i,
ΚFY,i η μεταφορική δυσκαμψία ορόφου i στη διεύθυνση Y,
ΚFX,i η μεταφορική δυσκαμψία ορόφου i στη διεύθυνση X

Εφαρμόζονται μοναδιαίες φορτίσεις FTX, FTY και MT στο κέντρο δυσκαμψίας κάθε ορόφου,
υπολογίζονται οι στροφικές και οι μεταφορικές δυσκαμψίες ως εξής:

όπου
RZ,i(MT,i = 1): η στροφή ορόφου i λόγω μοναδιαίας στρεπτικής ροπής στο Κ.Δ.,
UX,i(FTX,i = 1): η μετακίνηση ορόφου i λόγω μοναδιαίου φορτίου στο Κ.Δ. κατά τη διεύθυνση X
UΥ,i(FTΥ,i = 1): η μετακίνηση ορόφου i λόγω μοναδιαίου φορτίου στο Κ.Δ. κατά τη διεύθυνση Υ
 Κανονικότητα σε κάτοψη: ακτίνες δυστρεψίας

Οι μετακινήσεις (UX, UY), η στροφή (RZ) (λόγω FΤΧ = 106 kN, FΤΥ = 106 kN και MT = 106
kNm), η στροφική δυσκαμψία (ΚΜ), η μεταφορική δυσκαμψία (KFX, KFY) και η ακτίνα
δυστρεψίας (rX, rY)

Απαιτήθηκαν 3×8 = 24 φορτίσεις

 Κανονικότητα σε κάτοψη: ακτίνες αδρανείας μάζας

Η ακτίνα αδρανείας της μάζας της πλάκας ορόφου ΙS σε κάτοψη είναι η ρίζα του λόγου της
πολικής ροπής αδρανείας της μάζας πλάκας ως προς το κέντρο μάζας προς μάζα ορόφου.

Σε περίπτωση ορθογωνικής κάτοψης διαστάσεων l×b και ομοιόμορφα κατανεμημένη μάζα

στον όροφο η ακτίνα αδρανείας ΙS υπολογίζεται από τη σχέση:

Στο κτίριο που εξετάζουμε η ακτίνα αδρανείας ΙS των υπογείων είναι 10.57 m και των
υπολοίπων ορόφων είναι 9.57 m.
 Κανονικότητα καθ ύψος

• Το εξεταζόμενο κτίριο πληροί όλες τις προϋποθέσεις της κανονικότητας σε όψη

σύμφωνα με τον ΕΝ 1998 – 1/4.2.3.3.
• Πρέπει σημειωθεί ότι μόνο οι όροφοι πάνω από το επίπεδο 0, αφού οι σεισμικές
δράσεις στο υπόγειο είναι αμελητέες.
• Άλλες προσεγγίσεις στην επίλυση θα μπορούσαν να είναι αποδεκτές, π.χ. θα μπορούσε
κανείς να θεωρήσει συντηρητικά ότι το κτίριο είναι μη-κανονικό σε όψη λαμβάνοντας
υπόψιν και τα υπόγεια.
 Κατάταξη κτιρίου

• Η κατάταξη του κτιρίου γίνεται με βάση το δομικό προσομοίωμα.

• Σύμφωνα με τον ΕΝ 1998-1/5.1.2, το εξεταζόμενο κτίριο χαρακτηρίζεται σαν τοιχωματικό
σύστημα ως προς τις δυο οριζόντιες διευθύνσεις. Επειδή πρόκειται για στατικό σύστημα
με συζευγμένα ή ασύζευκτα τοιχώματα, των οποίων η συνολική διατμητική αντοχή στη
βάση είναι μεγαλύτερη ή ίση με το 65% της συνολικής διατμητικής αντοχής του κτιρίου
στη βάση.
• Ο ΕΝ 1998 επιτρέπει την αντικατάσταση του όρου «διατμητική αντοχή» με τον όρο
«διατμητική σεισμική δύναμη», καθώς δεν είναι δυνατός ο προσδιορισμός της
διατμητικής αντοχής πριν τον τελικό σχεδιασμό.
• Στο εξεταζόμενο κτίριο, η τέμνουσα δύναμη στη βάση (πάνω από το υπόγειο) που
παραλαμβάνεται από τα τοιχώματα είναι ίση με το 72% της συνολικής τέμνουσας
δύναμης στη βάση κατά τη διεύθυνση X και 92% κατά τη διεύθυνση Υ.
• Πρέπει να σημειωθεί ότι το κτίριο θα μπορούσε να καταταγεί και στην κατηγορία «διπλό
σύστημα που συμπεριφέρεται ως τοιχωματικό».
 Συντελεστής συμπεριφοράς

Σύμφωνα με τον ΕΝ 1998-1/5.1, ο συντελεστής συμπεριφοράς q μπορεί να υπολογιστεί από

τη σχέση:
q = q0×kW
όπου
q0 : η βασική τιμή του συντελεστή συμπεριφοράς και
kW : συντελεστής που σχετίζεται με την κύρια μορφή αστοχίας του δομικού συστήματος

• Το κτίριο κατατάσσεται ως τοιχωματικό σύστημα ως προς τις δυο οριζόντιες διευθύνσεις

και θα σχεδιαστεί για ΚΠΜ.
• Σύμφωνα με ΕΝ 1998-1/Πίν.5.1 η βασική τιμή του συντελεστή συμπεριφοράς q0 = 3.
• Η τιμή της q0 εξαρτάται από την κανονικότητα σε όψη. Αν θεωρούσαμε ότι το κτίριο δεν
είναι κανονικό σε όψη, το q0 θα έπρεπε να μειωθεί κατά 20%.
• Σύμφωνα με ΕΝ 1998-1/5.2.2.2(11) ο συντελεστής kW = 1.
• Ο συντελεστής συμπεριφοράς q = q0 = 3 ως προς τις διευθύνσεις X και Υ.
 Μέθοδος ανάλυσης φάσματος απόκρισης

• Η μέθοδος ανάλυσης φάσματος απόκρισης έχει εφαρμοστεί ξεχωριστά για τις διευθύνσεις
X και Y.
• To φάσμα σχεδιασμού έχει χρησιμοποιηθεί και στις δυο διευθύνσεις.

• O συνδυασμός των ιδιομορφικών αποκρίσεων έχει γίνει με τον κανόνα CQC (EN 1998-
1/4.3.3.3.2(3)).
• Oι χωρική επαλληλία των αποτελεσμάτων της ιδιομορφικής ανάλυσης για τις δυο
διευθύνσεις έχει γίνει με τον κανόνα SRSS (EN 1998-1/4.3.3.5.1(2a)).
• Έχουν ληφθεί υπόψιν οι τυχηματικές στρεπτικές δράσεις μέσω στρεπτικών ροπών περί
κατακόρυφου άξονα σύμφωνα με τον EN 1998-1/4.3.3.3.3.
• Ο συνδυασμός των σεισμικών φορτίων και των φορτίων βαρύτητας έχει γίνει σύμφωνα με
τον EN 1990/6.4.3.4.
 Ιδιομορφές δρώσες μάζες

• Χρησιμοποιήθηκαν και οι 18 ιδιομορφές ταλάντωσης κατά την ανάλυση, δηλαδή η

συνολική δρώσα ιδιομορφική μάζα ήταν ίση με την συνολική μάζα της κατασκευής.
• Η χρήση των πρώτων 6 ιδιομορφών θα ήταν επίσης αποδεκτή, αφού η συνολική δρώσα
ιδιομορφική μάζα είναι μεγαλύτερη από το 90% της συνολικής μάζας (EN 1998-
1/4.3.3.3(3))

Πίνακας: Ιδιοπερίοδοι (Τ) και δρώσες μάζες (Meff)

Ιδιομορφές δρώσες μάζες

Τρεις πρώτες ιδιομορφές

 Τυχηματικές στρεπτικές δράσεις

• Οι τυχηματικές στρεπτικές δράσεις έχουν ληφθεί υπόψιν μέσω στρεπτικών ροπών

(ΜXi, MYi) περί κατακόρυφου άξονα σύμφωνα με τον EN 1998-1/4.3.3.3.3.
• Oι στρεπτικές ροπές (ΜXi, MYi) υπολογίστηκαν πολλαπλασιάζοντας τις τυχηματικές
εκκεντρότητες (eXi, eYi) με τις οριζόντιες δυνάμεις (FXi, FYi).
• Οι οριζόντιες δυνάμεις (FXi, FYi) προέκυψαν από τη μέθοδο ανάλυσης οριζόντιας φόρτισης
(παρακάτω).
• Οι τυχηματικές εκκεντρότητες (eXi, eYi) είναι ίσες με το 5% των διαστάσεων του ορόφου
(LXi, LYi).
• Τα υπόγεια δεν έχουν συμπεριληφθεί στην ανάλυση.

Πίνακας: Στρεπτικές ροπές

 Τυχηματικές στρεπτικές δράσεις

Στον ΕΝ 1998 δεν έχει οριστεί κάποια μεθοδολογία συνδυασμού των στρεπτικών ροπών λόγω
τυχηματικής εκκεντρότητας και των αποτελεσμάτων της ανάλυσης φάσματος απόκρισης που δεν
λαμβάνεται υπόψιν η τυχηματική εκκεντρότητα.

Ο συνδυασμός στο παράδειγμα γίνεται με δυο εναλλακτικούς τρόπους:

• 1ος τρόπος: Η περιβάλλουσα των στρεπτικών ροπών (+ΜXi, - ΜXi, +Myi , - Myi ) έχει προστεθεί
στα συνδυασμένα αποτελέσματα (SRSS) των σεισμικών δράσεων της μέθοδου ανάλυσης
φάσματος απόκρισης στις δυο κάθετες διευθύνσεις. Οι στρεπτικές ροπές λόγω της
οριζόντιας φόρτισης κατά Υ (Myi ) είναι μεγαλύτερες από τις Μxi . Συνεπώς, οι τελικές
στρεπτικές δράσεις ορίζονται από την περιβάλλουσα των στρεπτικών ροπών ΜΥi με θετικό
και με αρνητικό πρόσημο φόρτισης.
• 2ος τρόπος: Οι στρεπτικές δράσεις λόγω σεισμικής διέγερσης στη μια σεισμική διεύθυνση με
θετικό και αρνητικό πρόσημο φόρτισης συνδυάζονται με τα αποτελέσματα της μεθόδου
ανάλυσης φάσματος απόκρισης στην ίδια διεύθυνση. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται και για
την άλλη διεύθυνση και τα αποτελέσματα των δυο διευθύνσεων συνδυάζονται με τον
κανόνα SRSS.
 Τυχηματικές στρεπτικές δράσεις

Στρεπτικές δράσεις σε μορφή κανονικοποιημένων μετακινήσεων οροφής για τις διευθύνσεις

X και Y

Επιλέγεται ο 1ος τρόπος συνδυασμού.

 Σεισμικές δράσεις

Σεισμικές δυνάμεις στους ορόφους κατά τις διευθύνσεις Χ και Υ, σύμφωνα με

τη μέθοδο ανάλυσης φάσματος απόκρισης.

Εάν τις αθροίσουμε μπορούμε, για έλεγχο, με να τις συγκρίνουμε με το

μέγιστο και το ελάχιστο όριο της τέμνουσας βάσεως (επόμενη διαφάνεια).
 Τέμνουσες βάσης

Πίνακας: Τέμνουσες βάσης

Άνω όριο τέμνουσας βάσης (αντιστοιχεί σε μάζα mtot):

Μ = 2362 ton × Sd(T = 0.92 sec) = 0.14g (Χ διεύθυνση)
Μ = 2362 ton × Sd(T = 0.68 sec) = 0.18g (Υ διεύθυνση)

Κάτω όριο τέμνουσας βάσης (αντιστοιχεί σε μάζα επί το ποσοστό συμμετοχής

της 1ης ιδιομορφής) :
Μeff = 0.802 × 2362 ton × Sd(T = 0.92 sec) = 0.14g (Χ διεύθυνση)
Μeff = 0.763 × 2362 ton × Sd(T = 0.68 sec) = 0.18g (Υ διεύθυνση)
 Μετακινήσεις

Σύμφωνα με ΕΝ 1998-1, οι πραγματικές μετακινήσεις της κατασκευής (ds) υπολογίζονται

πολλαπλασιάζοντας τις μετακινήσεις (de) που προκύπτουν από τη μέθοδο ανάλυσης
φάσματος απόκρισης (όπου λαμβάνονται υπόψιν οι στρεπτικές δράσεις) με τον
συντελεστή συμπεριφοράς (q).

Πίνακας: Μετακινήσεις στα Κ.Μ. ορόφων στις διευθύνσεις Χ και Υ

 Μετακινήσεις

Οι πραγματικές μετακινήσεις (ds) στα Κ.Μ. ορόφων:

 Περιορισμός βλαβών

H απαίτηση περιορισμού βλαβών θα ελεγχθεί μέσω της σχετικής μετακίνησης των ορόφων
(dr) (EN 1998 1/4.4.3.2) χρησιμοποιώντας τη σχέση:

• Οι σχετικές μετακινήσεις των ορόφων (dr) έχουν υπολογιστεί από τις πραγματικές
μετακινήσεις των ορόφων (ds) στα Κ.Μ. ορόφων
• Οι σχετικές μετακινήσεις υπολογίζονται ξεχωριστά για κάθε ιδιομορφή και τελική τιμή
προκύπτει από τον συνδυασμό με τον κανόνα CQC
• h ύψος ορόφου
• v μειωτικός συντελεστής που εκφράζει την μικρότερη περίοδο επαναφοράς της
σεισμικής δράσης που αναφέρεται στην «απαίτηση περιορισμού βλαβών» έναντι της
σεισμικής δράσης που αντιστοιχεί στην απαίτηση «οριακής κατάστασης αστοχίας» (EN
1998-1/4.4.3.2(2))
• α συντελεστής που λαμβάνει υπόψιν τον τύπο των μη-δομικών στοιχείων και τη
διάταξη τους μέσα στο κτίριο.
 Περιορισμός βλαβών

Πίνακας: Σχετικές μετακινήσεις (drifts) ορόφων στις διευθύνσεις Χ και Υ

 Περιορισμός βλαβών

Όρια σχετικών μετακινήσεων (drift controls) ορόφων

 Φαινόμενα β΄ τάξης

Σύμφωνα με τον EN 1998-1/4.4.2.2(2), τα φαινόμενα δεύτερης τάξης (P-Δ effects)

λαμβάνονται υπόψιν ανάλογα με την τιμή του συντελεστή θ που δίνεται από τη
σχέση:

όπου
• h : ύψος ορόφου,
• Vtot : η σεισμική δύναμη ορόφου,
• Ptot : δυνάμεις βαρύτητας στον όροφο για τον συνδυασμό φόρτισης G + 0.3*Q
 επιρροές 2ας τάξεως

Συντελεστής θ (drift sensitivity coefficient)

 επιρροές 2ας τάξεως

Συντελεστής θ (drift sensitivity coefficient) κατά τις διευθύνσεις Χ και Υ

 εντατικά μεγέθη

Τα εντατικά μεγέθη έχουν υπολογιστεί για τον σεισμικό συνδυασμό φόρτισης σύμφωνα με EN
1990/6.4.3.4:

όπου
• G : μόνιμα φορτία,
• Q : κινητά φορτία,
• ψ2i = 0.3
• EXY : σεισμική δράση που προκύπτει από τον συνδυασμό των αποτελεσμάτων της
ανάλυσης φάσματος απόκρισης για κάθε διεύθυνση σεισμού (χωρική επαλληλία) που
συμπεριλαμβάνει και τις στρεπτικές δράσεις.

Πρέπει να σημειωθεί ότι το πρόσημο των εντατικών μεγεθών έχει «χαθεί» λόγω των κανόνων
συνδυασμού.
 Εντατικά μεγέθη

Τέμνουσες δυνάμεις στο εσωτερικό πλαίσιο Β κατά τη διεύθυνση Χ

 Εντατικά μεγέθη

Καμπτικές ροπές στο εσωτερικό πλαίσιο Β κατά τη διεύθυνση Χ

 Εντατικά μεγέθη

Τέμνουσες δυνάμεις και καμπτικές ροπές στο τοιχίο Ν1

(διεύθυνση Χ)
 Εντατικά μεγέθη

Τέμνουσες δυνάμεις και καμπτικές ροπές στο τοιχίο Ν1

(διεύθυνση Υ)
 Μέθοδος ανάλυσης οριζόντιας φόρτισης

Στο εξεταζόμενο κτίριο θα εφαρμοστεί και η μέθοδος ανάλυσης οριζόντιας φόρτισης για
λόγους σύγκρισης αποτελεσμάτων και άντλησης πληροφορίας για τα πρόσημα των εντατικών
μεγεθών.

Η θεμελιώδης ιδιοπερίοδος (T1) υπολογίζεται ξεχωριστά κατά τις διευθύνσεις Χ και Υ μέσω του
πηλίκου Rayleigh:
Υπολογισμός πηλίκου Rayleigh

όπου
• n = 6 όροφοι
• m = μάζα ορόφου,
• fi = οριζόντιες δυνάμεις στα Κ.Μ. ορόφων
• si = μετακινήσεις ορόφων λόγω fi
Προκύπτουν Τ1 = 0.91s κατά Χ και T1 = 0.72s
κατά Υ.
 Μέθοδος ανάλυσης οριζόντιας φόρτισης

Σεισμικές δυνάμεις σύμφωνα με τη μέθοδο ανάλυσης οριζόντιας φόρτισης

 Σεισμικές δυνάμεις

Κατανομή των οριζόντιων δυνάμεων και τέμνουσες δυνάμεις σε μεμονωμένα πλαίσια

και τοιχία (διεύθυνση Χ)
 Σεισμικές δυνάμεις

Κατανομή των οριζόντιων δυνάμεων και τέμνουσες δυνάμεις σε μεμονωμένα πλαίσια

και τοιχία (διεύθυνση Υ)