Życiorys

Był pierworodnym synem Kazimierza Odnowiciela i Dobroniegi, córki Włodzimierza I

Wielkiego, wielkiego księcia kijowskiego. Brat Władysława I Hermana. Imię otrzymał
po swoim pradziadzie ojczystym Bolesławie I Chrobrym.

Dokładna data urodzenia Bolesława II nie jest znana. Historycy zwykle opowiadają
się za rokiem 1042[1]. Po śmierci ojca został w 1058 księciem polskim. Prowadził
politykę zmierzającą do wzmocnienia pozycji państwa na arenie międzynarodowej i
uniezależnienia od Cesarstwa. Ingerował w wewnętrzne sprawy sąsiadów (Czech, Węgier
i Rusi). W wielkim sporze o inwestyturę dołączył do obozu papieskiego, co
umożliwiło mu w 1076 koronację królewską. W 1079 skazał na obcięcie członków
biskupa krakowskiego Stanisława, czym wywołał bunt możnych i musiał uciekać z
kraju.

Zmarł na Węgrzech w 1081 lub 1082 roku. Miejsce jego pochówku jest
nieznane[2]1050), jednak na zjeździe w Kwedlinburgu w 1054 zgodził się płacić za
niego Czechom coroczny trybut.dbicie w dokumencie znanym jako „Dagome Iudex”.