Professional Documents
Culture Documents
ΒΕΔΥΕΡΟΣ ΕΞΕΔΩΚΕΝ
εἰσαγωγή
εἰσαγωγή, ἡ ← εἰς + ἄγω
πάντες οἱ ἐνταῦθα λόγοι δη-
λοῦνται ἢ διὰ εἰδέων ἢ διὰ τῶν
ἐν τῷδε τῷ τόπῳ λόγων ·
http://dcc.dickinson.edu/
greek-core-list
ἐὰν δὲ ἁμάρτω τι, γράψετε πρὸς
ἐμέ. χάριν δὴ ἔχω ὑμῖν. μάλιστα
δὲ χάριν οἶδα τῷ ἀρίστῳ Ῥαν-
δάλῳ Γίββονς ὅτι πολὺ ἐβοήθη-
σέν μοι.
Βεδυερός
bedwere@yahoo.com
λόγοι
ὧν τὰ ἐνόντα κοινά.
ἔνειμι = ἐν + εἰμί
1 χαῖρε.
ὦ χαῖρε!
χαῖρ’ ὦ Κάρολε!
καὶ σύγε, ὦ Γούσταβε! σύγε = σύ γε
φίλτατε!
ὦ χαῖρε, τί φέρεις;
ὦ χαῖρε, Περίκλεις, τί ἔστιν;
λέγεται τί καινόν; (νεώτερον.) καινός, ή, όν = νέος
νεώτερον · λέγομεν περὶ κακοῦ
χαίρετε, ὦ φίλοι (ὦ δέσποιναι)! ὦ κό- τινος
2 τί πράττεις;
τί πράττεις; = τί ποιεῖς; ἢ πῶς
ἐχεις;
τί πράττεις; χθές σήμερον αὔριον
3 τί πάσχεις;
τί πάσχεις;
πάσχω θαυμαστόν. στένω δυσφορέω
τί κάμνεις; σκυθρωπάζω
ἄχθομαι
τί ἔπαθες; ἐνθάδε = ἐνταῦθα
τί πέπονθας;
τί στένεις;
τί δυσφορεῖς;
μὴ σκυθρώπαζε, ὦ τέκνον!
ἄχθομαι ἐνθάδε παρών.
ῥιγέω ἰλιγγιάω
ῥιγῶν μοι δοκεῖς. ἀλγέω = πόνον ἔχω
ἰλιγγιῶ. κραιπαλάω = πολὺ πεπόμενος
ἀλγῶ
ἀλγῶ τὴν κεφαλήν. νοσέω = νόσον ἔχω
κόρυζά σε λαμβάνει.
Ζεῦ σῶσον!
ὀφθαλμιῶ.
ἆρα κέκμηκας;
ἀλγῶ τὰ σκέλη μακρὰν ὁδὸν διεληλυ-
θώς. κόρυζα, ης, ἡ ὡρακιάω
4 ὑγίαινε!
ὑγιαίνω = οὐ νοσῶ. λέγομεν δὲ τὸ
ὑγίαινε! “ὑγίαινε!” πρός τινα λείποντες τὸν
τόπον ἢ τὴν οἰκίαν ἡμῶν
ἀλλ’ εἶμι, σὺ δ’ ὑγίαινε! ἐμβάλλω = ἐν + βάλλω
καὶ σύγε!
χαῖρε πολλά!
ἔμβαλέ μοι τὴν δεξιάν!
τοὺς θεοὺς εὔχομαί σοι διδόναι χείρ, ἡ εὔχομαι
πολλὰ κἀγαθά. κἀγαθά = καὶ ἀγαθά
ὑγίεια, ἡ = τὸ ὑγιαίνειν
τοὺς θεοὺς εὔχομαί σοι διδόναι σωτηρία, ἡ = τὸ σῴζεσθαι
ὑγίειαν καὶ σωτηρίαν καὶ ἀγαθὰ εἰς αὖθις = ὀψόμεθα ἀλλήλους
μιμνήσκω, μνήσω, έμνησα, μέμνη-
πολλά. μαι, ἐμνήσθην = πάλιν καλῶ τι εἰς
ἀλλὰ χαῖρε πολλὰ καὶ μέμνησό μου! τὸν νοῦν
εὐψυχέω = εὖ ἔχω τὴν ψυχήν (←
εἰς αὖθις! εὖ + ψυχή, ἡ). λέγομεν τοῦτο καὶ
τὸ ἑπόμενον τῷ τεθνηκότι
ἴθι χαίρων! κοῦφος, η, ον = οὐ βαρύς
χθών, ἡ, χθονός = ἡ γῆ
ὑγίαινε! καὶ τῇ ἄρχῃ τῆς ἡμέρᾳ λέγει τις λείπων τὴν οἰκίαν ἐπάνωθε = ἐν τοῖς ἄνω μέρεσιν
εὐψύχει!
κούφα σοι χθὼν ἐπάνωθε πέσοι.
7
5 ἀντιβολῶ!
ἀντιβολέω = αἰτέω
συγγνώμην ἔχε! συγγνώμην ἔχε = σύγγνωθί μοι
= μὴ γνῷς με αἴτιον ὄντα. σύν +
σύγγνωθί μοι! γιγνώσκω → συγγνώμη
ἐστὶ τὸ ἐμόν. ἀλλὰ δός μοι, ἀντι-
βολῶ!
δός μοι πρὸς τῶν θεῶν!
πρὸς τοῦ ∆ιός, ἀντιβολῶ σε!
πρὸς πάντων θεῶν!
ἀλλὰ μένε καὶ μὴ ἄλλως ποίει!
χάρισαί μοι! χαρίζομαι = λέγω ἢ ποιῶ ἡδύ τι
(← χάρις, ἡ)
ἀλλὰ χάρισαι ἡμῖν!
χάρισαι βραχύ τί μοι!
τί σοι χαρίσωμαι; ταῦτα! = ταῦτα ἔσται
κεχάρισαί μοι.
πόλλ’ ἀγαθὰ γένοιτό σοι!
8 ΑΡΑ ΑΤΤΙΚΙΣΤΙ ΛΕΓΕΙΣ;
καλῶς!
κάλλιστα· ἐπαινῶ.
εὖγε! εὖγε!
ὡς ἡδύ!
ἀλαλαί! ἀλαλαί · τοῦτο λέγομεν διὰ πολ-
λὴν ἡδονήν
οὐδὲν διαφέρει.
ὀλίγον μέλει μοι. μέλει, μελήσει, ἐμέλησε, μεμέληκε
· μέλει μοι = περὶ πολλοῦ ποιοῦμαι
τί δ’ ἐμοὶ ταῦτα;
τί σοὶ τοῦτο;
σοὶ δ’ ἴσως οὐδὲν μέλει. ἴσως (← ἴσος, η, ον) = ἐάν πως
ληνιστί;
ἐπίστασαι ἑλληνίζειν;
ὀλίγον τι.
εἰκότως γε! εἰκότως (← ἔοικα) = ὡς ἔοικε
μάλιστα!
ἔγωγε νὴ ∆ία! νὴ ∆ία = ναί
καλῶς!
διαλεχθῶμεν οὖν ἑλληνικῶς! διαλέγομαι (← διά + λέγω) = σὺν
ἄλλῳ λαλῶ
οὐδὲν κωλύει.
ἀρξώμεθα!
τί λέγεις;
ξυνίης τὰ λεγόμενα; συνίημι (← σύν ἵημι) = τῇ γνώμῃ
αἰσθάνομαι
ξυνῆκας, ὃ λέγω;
οὐ ξυνίημι μὰ ∆ία. μὰ ∆ία = πρὸς τοῦ Διός
8 ἐρωτήματα.
ἐρώτημα, τό ← ἐρωτάω
τί δ’ ἔστιν;
τί λέγεις;
τί δή;
τί δαί; δαί = δή
πῶς δή;
πῶς δαί;
ὁτιὴ τί δή; τιὴ τί δή; ὁτιή = ὅτι ἢ. τιή = τί
τίνος ἕνεκα;
τίνι τρόπῳ; ποῖ; = εἰς ποῖον τόπον;
ποῖ;
πόθεν;
πηνίκα;
κολάζει αὐτόν.
τί δράσαντα; κολάζω
τίς δ’ εἶ σύ;
σὺ δ’ εἶ τίς ἐτεόν; ἐτεόν = ἀληθῶς (← ἀληθής, ές)
χθές, ἐχθές.[§2]
→ →
αὔριον. νεωστί ← νέος, νέα, νέον
ἕνης, εἰς ἕνην.
τρίτην ἡμέραν. (νεωστί.)
ἐς τίνα ἡμέραν;
ἐς αὐτίκα μάλα.
τὸ ἔναγχος.
ἱκανὸν χρόνον.
12 ΑΡΑ ΑΤΤΙΚΙΣΤΙ ΛΕΓΕΙΣ;
χειμῶνος ὄντος.
ἡ ἑορτή.
τὰ Χριστούγεννα.∗ φθινόπωρον, τό χειμών, ῶνος, ὁ
τὰ γενέθλια.
οἶδα τὴν τήμερον (αὔριον) ἡμέραν οὖ-
αἱ ἀπόκρεω
σαν γενέθλιόν σου. = αἱ ἀπό-
κρεως ἡμέραι
ἡ ἐπέτειος ἑορτή. (ἀπόκρεως,∗
οἱ μῆνες· Ἰανουάριος. Φεβρουάριος. ω, ἡ)
ἡ μεγάλη παρασκευή = ἡ τρίτη
Μάρτιος. Ἀπρίλιος. Μάïος. Ἰούνιος. ἡμέρα πρὸ τοῦ πάσχα (παρασκευή,
ἡ ← παρασκευάζω)
Ἰούλιος. Αὔγουστος. Σεπτέμβριος. πεντηκοστή, ἡ = ἡ ἑορτὴ ἡ πεντή-
Ὀκτώβριος. Νοέμβριος. ∆εκέμβριος. κοντα (50) ἡμέρας μετὰ τὸ πάσχα
γενέθλιος, ον = τῆς ἡμέρας ὢν
ὅποτέ τις ἐγένετο
ἐπέτειος, ον = ἐπὶ ἔτει ὤν
13 ὁ ἀήρ.
ἀήρ, ἀέρος = ὁ περὶ τὴν γῆν
ποῖος ὁ ἀὴρ τὸ νῦν; εὐδία, ἡ ← εὖ + Ζεύς
ἀνατολικός, ή, όν
ἄνεμος γίγνεται βόρειος, νότιος, ἀνα-
δυτικός, ή, όν
τολικός, δυτικός.
ξυννεφεῖ.
ψακάζει. νότιος, α, ον
ὕει.
ὄμβρος πολὺς γίγνεται.
βροντᾷ.
βρονταὶ γίγνονται καὶ κεραυνοί. ξυννεφεῖ ψακάζει
(← συννεφέω) (← ψακάζω)
ἀστράπτει πολὺ νὴ ∆ία.[§7]
ἔπεσε σκηπτός. ἔπεσε κεραυνός.
ψῦχός ἐστιν. (ψ. ἐστι μέγιστον.)
νίφει· βαβαιάξ! ὕει (← ὕω) ὄμβρος, ὁ
14 ἔξοδος.
ἔξοδος, ἡ = τὸ ἔξω ἰέναι (← ἐκ, ἐξ
+ ὁδός, ἡ)
ἆρ’ ἔχεις ἐφόδιον ἱκανὸν; ἐφόδιον, τό = ὃ δεῖ ἔχειν ἐπὶ τῆς
πότε ἄπει εἰς Βερόλινον∗ (Λόνδι- ὁδοῦ, ὥσπερ τὸ ἀργύριον (← ἐπί +
ὁδός, ἡ)
νον, Βιέννην, Γαστάïν∗ , Παρισί- Βερόλινον κ.τ.λ. · ὅρα τὸ σχῆμα 1
14 ΑΡΑ ΑΤΤΙΚΙΣΤΙ ΛΕΓΕΙΣ;
15 τὸ ἔρχεσθαι. ἡ ὁδός.
ἕπου!
ἕπου μετ’ ἐμοῦ! μακράν ← μακρός, ά, όν
ἄποθεν = ἀπὸ τούτου τοῦ τόπου
ἔστ’ οὐ μακρὰν ἄποθεν ὁ σταθμός. χωρέω = πορεύομαι
ἄγε νυν ἴωμεν. προέρχομαι = ἔρχομαι πρό τινος
(← πρό + ἔρχομαι)
ἀπίωμεν.
χωρῶμεν.
χώρει!
ὀχοῦνται (← λεωφορεῖον,∗ τό
προίωμεν ὑμῶν. ὀχέω) ἐπὶ τῆς
ἁμάξῃ χρήσομαι. ἁμάξης (←
ἅμαξα, ἡ)
ἐγὼ μὲν οὖν χρήσομαι τῷ
16 ΑΡΑ ΑΤΤΙΚΙΣΤΙ ΛΕΓΕΙΣ;
λεωφορείῳ.∗
βαδίζω[§3] ἔγωγε.
ὀχεῖ. ὅπῃ = πῶς
ὦ φίλοι θεοί!
ἴθι τὴν ὁδὸν ταυτηνὶ καὶ εὐθὺς ἐπὶ
τὴν ἀγορὰν ἥξεις.
εἶτα τί; βαδιστέα (← βαδιστέον) = δεῖ
βαδίζειν
εἶτα βαδιστέα σοι ἐπὶ δεξιά (ἐπ’ ἀρι- δεξιός, ά, όν ← δεξιά, ἡ [§4]
ἀριστερός, ά, όν ← ἀριστερά, ἡ [§4]
στερά).
ὀρθήν! ὀρθήν = ἐπὶ τὴν ὀρθὴν ὁδόν
πόσος, η, ον (← ὅσος, η, ον) ·
πόση τις ἡ ὁδός; πόσος; = τίς ἐστιν ὁ ἀριθμὸς ἢ τί
ἐστι τὸ μέγεθος;
καλῶς. σπεύδω = ταχὺ ποιέω ἢ ἔρχομαι
ἀλλὰ σπεύδωμεν.
χώρει![§15] χωρέω = πορεύομαι
16 μεῖνον!
ἐπίσχες, οὗτος! ἐπίσχω (← ἐπί + ἔχω) = μένω
ἀλλὰ περιμενοῦμεν.
ἰδού, πάρειμι.
ἥκεις; μῶν = μὴ οὖν
17 δεῦρ’ ἐλθέ!
δεῦρο = πρὸς τούτον τὸν τόπον
δεῦρ’ ἐλθέ!
ἐλθὲ δεῦρο!
χώρει[§15] δεὖρο!
βάδιζε[§3] δεῦρο, ὡς ἐμέ! ὡς ἐμέ = πρὸς ἐμέ
ποῖ[§8] βαδίζεις;
οὐ παραμενεῖς;
οὐ σ’ ἀφήσομεν.
βούλομαι εἰς τὸ κουρεῖον.
οὐκ ἀφήσομέν σε μὰ ∆ία[§7] οὐδέποτε. κουρεῖον,
μέθεσθέ μου! τό
μεθίημι (← μετά + ἵημι) = ἀφίημι
ἴτε δεῦρ’ ὡς ἐμὲ[§17] ταχέως.
εἰς ἑσπέραν[§11] ἥξω. φροῦδος, η, ον = ἀπεληλυθώς (←
ἀπέρχομαι [§14]
φροῦδός ἐστιν.
18 ΑΡΑ ΑΤΤΙΚΙΣΤΙ ΛΕΓΕΙΣ;
οἴκαδ’ ἔρχεται.
ἀπίωμεν οἴκαδ’ αὖθις. ἀπαντάω = ἔρχομαι πρός τινα
ὥστε ἰδεῖν αὐτόν
ἀπαντῆσαι αὐτοῖς βούλεται. συναντάω = ἀπαντάω
ξυνήντησεν αὐτῇ.
ποῖ ἀπαντησόμεθα;
ἐνθάδε.[§3]
ἔκπωμα ζύ-
θου (ἔκπωμα,
ατος, τό =
ποτήριον, τό)
18 φέρε ζῦθον! (ζῦθος, ου, ὁ)
παίδων;
οὗτος σὺ, παῖ, ποῖ θεῖς; – Ἐπ’ ἐκπώ-
λαγώς, λαγώ,
ματα. ὁ. → λαγῷος,
α, ον. τὰ λα-
ἐλθὲ δεῦρο! γῷα = τροφὴ
ἔνεγκέ μοι ταχέως ζῦθον καὶ λαγῷα. ἐκ λαγώ
νου.
κακὸν τὸ πίνειν!
κραιπάλη γίγνεται ἀπὸ τοῦ ζύθου. κραιπάλη, ἡ = τὸ μεθύσκεσθαι
19
19 πεινῶ.
λιμός με λαμβάνει. ἐσθίω, ἔδο-
μαι, ἔφαγον,
οὐκ ἔχω καταφαγεῖν. ἐδήδοκα
πεινάω · ὅταν τις διὰ χρόνου μὴ
βουλιμιᾷ. φάγῃ, πεινᾷ
ἀπόλωλα ὑπὸ λιμοῦ. λιμός, οῦ, ὁ = τὸ πεινᾶν
κατεσθίω (← κατά + ἐσθίω) =
φέρε τί σοι δῶ φαγεῖν; (πιεῖν;) ἐσθίω πάντα
βουλιμιάω = ὡς μάλιστα ἐσθίω
δός μοι φαγεῖν! φέρε τί σοι κ.τ.λ. · βούλει με φέ-
βαδιοῦμαι[§3] ἐπὶ δεῖπνον. ρειν τι ἵνα φάγῃς; (πίῃς;)
δεῖπνον, τό · ὅταν οἱ ἄνθρωποι
οὔπω[§14] δεδείπνηκας; τῆς ἑσπέρας [§11] ἐσθίωσιν, [§19]
δειπνῶσιν (← δειπνέω)
μὰ ∆ι’[§7] ἐγὼ μὲν οὔ. ἐπισκευάζω = παρασκευάζω
δεῖ με χωρεῖν[§15] ἐπὶ δεῖπνον.
ἀλλ’ ἐπὶ δεῖπνον ταχὺ βάδιζε!
ἐπὶ δεῖπνον ἔρχεται.
τὸ δεῖπνον ἐστ’ ἐπεσκευασμένον.
20 ΑΡΑ ΑΤΤΙΚΙΣΤΙ ΛΕΓΕΙΣ;
τὸ κύπελλον.
τὸ λεκάνιον.
τὸ τρυβλίον.
τὸ μαχαίριον.
τὸ περόνιον.∗
τὸ χειρόμακτρον. α’ κύπελλον, τό. β’ λεκάνιον, τό. γ’
τρυβλίον, τό. δ’ μαχαίριον, τό. ε’
περόνιον,∗ τό. ϛ’ χειρόμακτρον, τό
20 τὸ δεῖπνον.
ἄριστον, τό · ὅταν οἱ ἄνθρωποι
περὶ τῆς μεσημβρίας ἐσθίωσιν,
ἐπ’ ἄριστον καλῶ σε. ἀριστῶσιν (← ἀριστάω)
τί ἐπιδειπνήσομεν;
παράθες ἔτι ὀλίγον τι ἄρτου[§18] πυρί-
νου μετὰ τυροῦ ἑλβητικοῦ! πέσσω = παρασκευάζω πυρὶ ἄρτον
πόπανα πέττεται. ἢ πόπανον κ.τ.λ.
τόμος, ὁ = μέρος τι ὃ τέτμηται (←
λαβὲ καὶ πλακοῦντος πίονος τόμον. τέμνω)
κάλλιστα· ἐπαινῶ.[§6] λέγει ἐπαινῶ ὅτι οὐ βούλεται
λαβεῖν
κἀμοί[§18] γ’ ἅλις. ἅλις = ἱκανόν
22 ΑΡΑ ΑΤΤΙΚΙΣΤΙ ΛΕΓΕΙΣ;
τί χρήσομαι τούτῳ;
ἴθι λαβὼν τοῦτο.
ἐν τῷ γυμνασίῳ.
γυμνάσιον, τό · ὅπου οἱ παῖδες
22 ὕστερος παρών.
ἀποτρόπαιος, ον = ποιῶν τὰ κακὰ
φεύγειν
ἀλλ’ εὐχώμεθα![§4] οἴμοι · λέγομεν οἴμοι διὰ τὸν
23 τὸ γράφειν.
φέρ’ ἴδω, τί οὖν ἔγραψες. κυκλομόλυβδος,
ἴδού. ὁ
μοχθηρός, ά, όν = πεπονημένος
ἐστὶ δὲ περὶ τοῦ τὰ γεγραμμένα; ἐπιμελής, ές = περὶ πολλοῦ ποιοῦ-
φέρε τὸ βιβλίον, ἵν’ ἀναγνῶ.[§21] μενος
συντάσσω ← σύν + τάσσω
φέρ’ ἴδω, τί ἔνεστιν. διορθόω = ποιῶ τι ὀρθόν
ἐπέρχομαι ← ἐπί + ἔρχομαι
ἔχεις κυκλομόλυβδον; παρέρχομαι ← παρά + ἔρχομαι
τὸ ῥῶ τουτὶ[§18] μοχθηρόν. κοὐδέν = καὶ οὐδέν
γοῦν = γε οὖν
τουτὶ τί ποτ’ ἐστὶ γράμμα;
οὐκ ἐπιμελὴς εἶ.
αὐτὸς σὺ ταῦτα ἔγραφες; καθεύδω
συντέτακται μὲν ταῦτα ὑπ’ ἐμοῦ, δι- διαπονέω ← διά + πονέω
24 ΑΡΑ ΑΤΤΙΚΙΣΤΙ ΛΕΓΕΙΣ;
24 ἡ γραμματική.
γραμματική, ἡ = ἡ τῶν γραμμάτων
ἴθι νυν. ἐπιστήμη ἢ τέχνη
πεῖρα, ας, ἡ · λαμβάνω πεῖραν =
βούλομαι λαβεῖν σου πεῖραν, ὅπως πειρῶμαι
λέξις, εως, ἡ (← λέγω) · ὥσπερ ὁ
ἔχεις περὶ τῶν ῾Ελληνικῶν. ἀδελφός, ἡ δόξα, τό ὕδωρ, κ.τ.λ.
ποία ἐστὶν ἡ γενικὴ ταύτης τῆς λέ- ὀνομαστική, ἡ ὁ ἀδελφός
γενική, ἡ τοῦ ἀδελφοῦ
ξεως; δοτική, ἡ τῷ ἀδελφῷ
αἰτιατική, ἡ τὸν ἀδελφόν
ἡ ὀνομαστική, δοτική, αἰτιατική, κλη- κλητική, ἡ ὦ ἄδελφε
λέξον μέγα. π.χ. Ἀρ., Σφ. 963, καὶ Πλάτ., Πρωτ. 310 B. ἀποκινδυνεύω = λαμβάνομαι
κίνδυνον, πειρῶμαι
ἀποκινδύνευε λεπτόν τι καὶ σοφὸν λεπτός, ή, όν = μικρὸς ἀλλὰ λαμ-
πρός
λέγειν.
λέγοις ἂν ἄλλο.
λέγε, ὦ ᾽γαθέ!
ἀλλ᾽ οὐκ ἔχειν ἔοικας, ὅτι λέγῃς. σιωπάω = σιγάω = οὐ λέγω
τί σιωπᾷς;
εἰπέ μοι, ὅτι λέγεις. ληρέω = οὐ σοφῶς λέγω ἢ πράσσω
οὐ ταὐτόν, ὦ τᾶν!
οὐ τοῦτ᾽ ἐρωτῶ σε. ἐπερωτάω ← ἐπί + ἐρωτάω
μὴ λάλει!
26 ΑΡΑ ΑΤΤΙΚΙΣΤΙ ΛΕΓΕΙΣ;
{
σίγα!
σιώπα!
οὐ σιγήσει;
ὦ μῶρε σύ! μωρός, ά, όν ↔ σοφός
βλέπετε ἄνω!
ποῖ[§8] βλέπεις; ἑτέρωσε = εἰς τὸν ἕτερον τόπον
27 ἑλληνικοὶ ποιηταί.
ῥῆσις, εως, ἡ (← ἐρῶ) = λόγος
ἀπολέγω (← ἀπό + λέγω) = αἱροῦ-
ἐκ τῆς Ἀντιγόνης τὸ νῦν εἰπὲ τὴν καλ- μαι
λίστην ῥῆσιν ἀπολέγων.
τὸ πρῶτον τῆς Ὀδυσσείας. νοέω (← νοῦς (νόος), νοῦ (νόου),
ὁ) = σημαίνω [§22]
τί νοεῖ τοῦτο; κακοδαιμονάω (← κακός + δαί-
μων) = ἔχω κακὸν δαίμονα
κακοδαιμονᾷς. εὐηθ-ικός, ή, όν ↔ σοφός
ὡς εὐηθικῶς!
ποῦ τὸν νοῦν ἔχεις; παραφρονέω (← παρά + φρονέω) =
ἔχω παρὰ νοῦν
παραφρονεῖς! ὑπολαμβάνω (← ὑπό + λαμβάνω)
τὴν ῥῆσιν ταύτην οὐχ οὕτω Σοφοκλῆς = αἰσθάνομαι
ὑπελάμβανεν, ὡς σὺ ὑπολαμβάνεις.
27
ὅρα δὴ βέλτιον.
σκόπει τὸ ῥῆμα τοῦτο! ἥκω = κατέρχομαι ← κατά +
ἔρχομαι
ἥκω ταὐτόν ἐστι τῷ κατέρχομαι.
τίς ὁ νοῦς; φρόνιμος, ον = εὖ φρονῶν
28 τὸ μεταβάλλειν.
μεταβάλλω ← μετά + βάλλω
ζητήσατε τὸ περὶ Σωκράτους λαβόν-
τες τὸ βιβλίον.[§21] ἐστὶ δὲ τὸ ἑκατο-
στὸν καὶ ἕβδομον.
ἀλλὰ προσέχετε[§25] τὸν νοῦν.
λέγωμεν ἑλληνικῶς ταῦτα μεταβάλ-
λοντες.
ἴθι δὴ, λέγε, ὦ Ν.
ταῦτά μ’ ἤρεσας[§18] λέγων.
τίς σ’ ἐδίδαξε τὴν ἑλληνικὴν φωνήν; δεξιός, ά, όν = σοφός
λέγε. ἐνεστὼς τῆς προστακτικῆς. [§24]
τοῦτ’ αὖ δεξιόν.[§15] σκαιός, ά, όν = ἀριστερός, [§15]
λέγε δὴ σύ, ὦ ’γαθέ. τοῦτ’ ἐστιν οὐ καλός
Ἰωνικός, ή, όν = τῶν Ἰώνων ὤν.
σκαιῶς ταῦτα λέγεις. οἱ δ’ Ἰώνες (← Ἴων, ωνος, ὁ)
καὶ μεταγράφετε αὐτὸ τοῦτο ἑλληνι- ἑξῆς = ὁ εἷς μετὰ τὸν ἄλλον, κατὰ
στί! τάξιν
χάρτης, ου, ὁ · οἱ χάρται = τό
καὶ τὸ ἑξῆς. Πλάτ. Μενέξ. 241 A βιβλίον
μανθάνετε;
πάνυ μανθάνομεν.
τὸ ἔργον.
λαβὲ τὸ βιβλίον[§21] καὶ λέγε! κόραξ, ακος, ὁ γραφεῖον, τό
ἐς κόρακας = εἰς θάνατον
ἐς κόρακας! ὡς ἄχθομαι,[§3] ὁτιὴ[§8] ἐπιλανθάνω ← ἐπί + λανθάνω
προσφέρω ← πρός + φέρω
ἐπελαθόμην τοὺς χάρτας (τὸ βι-
29
βλίον) προσφέρειν.
χρῆσόν τί μοι γραφεῖον καὶ χάρταν. χράω (→ χράομαι) = δίδωμι
29 ἄσχολος.
πᾶς χωρεῖ[§15] πρὸς ἔργον. νῷν = ἡμῖν δύο
ἄσχολος, ον = οὐκ ἔχων σχολήν
ἄγε δή, τί νῷν ἔντευθενὶ ποιητέον; (← σχολή, ἡ) = δεῖ αὐτὸν ἐργάζε-
ταυτὶ δέδραται. σθαι
ἐντευθενί = ἐντεῦθεν = ἐκ τούτου
ταῦτα δράσω. τοῦ τόπου ἢ χρόνου
ταυτί = ταῦτα
μελήσει[§6] μοι ταῦτα.
ἰδοὺ πάντα, ὧν δέει.
ἆρ’ ἔχεις ἅπαντα, ἃ δεῖ;
πάντα νὴ ∆ία πάρεστί μοι, ὅσων δέο-
μαι.
φαυλότατον[§2] ἔργον.
ἵνα δὴ τί τοῦτο δρᾶτε;
χωρεῖ τὸ πρᾶγμα οὕτω πολλῷ μᾶλ-
λον.
τῷ ἔργῳ πρόσεχε.[§25]
μὴ ποίει, ἅπερ οἱ ἄλλοι δρῶσι!
οὐ χωρεῖ[§15] τοὖργον.
τί δαὶ[§8] ποιήσεις;
ὑμέτερον ἐντεῦθεν ἔργον. συλλαμβάνω (← σύν + λαμβάνω).
συλλαμβάνομαι = βοηθέω
συλλαμβάνου, εἰ μὴ σέ τι κωλύει!
οὐ σχολή (μοι).
31 τὸ ᾄδειν.
ᾆσόν[§27] τι!
31
ἔασόν με μονῳδῆσαι.
ἀλλ’ ᾆδ’ ὁπόσα βούλει.
παῦσαι μελῳδῶν!
οὐδὲν γὰρ ᾄδεις πλὴν οἶνον.[§20]
τουτί[§18] μ’ ἀρέσκει.
σὲ δὲ τοῦτ’ ἀρέσκει; ἄρτι = τὸ παρόν
32 ἡ τῶν πολεμικῶν
ἄσκησις.
πολεμικός, ή, όν ← πόλεμος, ὁ
ἄγε εἰς τὰ ὅπλα! ἄσκησις, εως, ἡ ← ἀσκέω = διὰ
πόνον παρασκευάζομαι
εἰς τὰς τάξεις καθίστασθε!
σιωπῇ!
διάστηθι! διίστημι (← διά + ἵστημι) = ἵστημί
τινας ἤ τινα ἀπὸ ἀλλήλων
ζύγει! ζυγέω = ἵσταμαι παρὰ τοῖς ἄλλοις
ἄνω τὰ ὅπλα! (στρατιώταις)
33 εὖ λέγεις.
εὖ λέγεις. τοι = ἦ
εὖ τοι λέγεις.
ἴσως ἄν τι λέγοις.
εὖ πάνυ λέγεις.
εὖ λέγειν σὺ φαίνει.
εὖ γέ µοι δοκεῖς λέγειν. συνδοκέω ← σύν + δοκέω
τοῦτο περιφανέστατον.
δίκαιος ὁ λόγος.
πείθοµαι.
ὡς ἔοικεν. τεκμήριον, τό = φανερὸν σημεῖον
34 ναί.
νὴ ∆ία.[§7]
νὴ τοὺς θεούς! – νὴ τὸν Ποσειδῶ!
µάλιστά γε. – πάνυ! κοµιδῇ = ὀρθῶς
εὖ ἴσθ’ ὅτι!
ἐγώ; σὺ µέντοι!
οὐκ οἶδα.
ἔοικεν! κοὐ = καὶ οὐ
θαῦμα, ατος, τό = ὃ θαυμάζομεν
κοὐ θαῦµά γε!
καὶ θαῦµά γ’ οὐδέν!
εὖ λέγεις!
οὐκ οἶσθα;
35 οὔ.
οὐ µὰ ∆ία![§7]
µὰ ∆ι’ ἐγὼ µὲν οὔ.
οὔκ · ἀλλὰ …
µὴ δῆτα![§5]
µή νυν ποιήσῃς!
µὴ δῆτά πώ γε. ἤν = ἐάν
μηδαμῶς = κατὰ μηδένα τρόπον
οὔκ, ἢν µὴ (τοῦτο γένηται). ὀφείλω = δεῖ με ἀποδίδομαι
µηδαµῶς! σωφρονέω = ὀρθῶς φρονέω
ἥκιστος, η, ον
οὐδὲν δεῖ!
µὰ ∆ί’ οὐ µέντοι.
εἰ γὰρ ὤφελ(ον)!
σωφρονεῖς! – δεξιὸς[§15] εἶ!
ἥκιστα!
ἥκιστά γε!
ἥκιστα πάντων! κρεμάννυμι → ἡ εἰκὼν κρεμάννυ-
ται
οὐκ ἂν µὰ ∆ία, εἰ κρέµαισθέ γε ὑµεῖς! λῆρος, ὁ = ὁ μὴ ἄξιος μηδενός
οὐδὲν λέγεις!
ἀλλ’ οὐ ταὐτόν!
ἀλλ’ οὐκ εἶπας ὅµοιον!
οὐ πείθοµαι!
τὰ κοινωνήματα.
κοινώνημα, ατος, τό ← κοινός, ή,
36 αἰτεῖ ἀργύριον. όν
µάρκας!∗
ἡ ἀνάγκη µε πιέζει.
µὰ ∆ί’[§7] ἐγὼ µὲν οὔ.
ἔχεις ὧν δέει. ἀρήγω = βοηθέω
οὐκ ἀρήξεις;
τί χρήσει τῷ ἀργυρίῳ;
ἀποδώσω τῷ σκυτοτόµῳ.
πόθεν τὸ ἀργύριον λήψοµαι;
πιέζω σκυτότομος, ὁ
ἰδοὺ τουτὶ[§18] λαβέ!
εὖ γ’ ἐποίησας!
πόλλ’ ἀγαθὰ γένοιτό σοι!
µὴ ἀγανάκτει,[§22] ὦ ’γαθέ! διαλέγομαι (← διά + λέγω) = διὰ
χρόνου λέγω μετά τινος
οἶσθ’ ὃ δρᾶσον; µὴ διαλέγου περὶ τού-
35
του µηδέν!
ἀλλ’ ὦ ’γαθέ – !
37 ὁ κάπηλος.
κάπηλος, ὁ = ὁ ἀποδιδόμενός τι
[§20]
καὶ µὴν ὁδὶ ἐκεῖνος ὁ Ἰουδαῖος! ἀντὶ ἀργυρίου
βαλ(λ)άντιον, τό = ὁδὸν ποιοῦν-
βαλάντια καλά! λαιµοδέτια!∗ τες φέρομεν ἀργύριόν τι ἐν τῷ
βαλλαντίῳ
µαχαίρια![§19] λαιµο-
ταῦτα δή.
ἀπέδωκα ὀφείλων[§35] τρεῖς µάρκας.
ἐν Λειψίᾳ∗[§2] πωλοῦνται κατὰ δώδεκα
εἴκοσι µαρκῶν. τοδί = τόδε
πήλῳ. τιον,
τό, β’ ·
βράκαι,
ῶν, αἱ,
χαῖρε! γ’ χιτών,
ῶνος, ὁ,
χαῖρε καὶ σύ! δ’ · πῖ-
λος, ὁ, ε’
ἥκεις δὲ κατὰ τί; · ἐπάνω
ἱµάτιον,
τοῦ δέει; τό, ϛ’ ·
δέοµαι ἱµατίου τε καὶ βρακῶν. ὑπόδημα,
ατος, τό,
ὁ χιτών. ζ’ · περι-
κνηµίς,
ὁ πῖλος. ῖδος, ἡ,
η’ · ῥινό-
τὸ ἐπάνω ἱµάτιον. μακτρον,
τό, θ’ ·
τὰ ὑποδήµατα. ἐμβάς,
ἡ περικνηµίς. άδος, ἡ
καθάπερ = καθ᾽ ἅ περ
τὸ ῥινόµακτρον. τέως = ἐν τῷ χρόνῳ εἰς τούτον
νιον.
ποίαν ἤδη ἔχεις σκευήν! σκευή, ἡ = ἱμάτιον καὶ βράκαι
οὐ πρέπει µοι.
39 τὰ ὑποδήματα.[§38]
ὑποδηµάτων δεῖ. τἀµὰ ταυτί = τὰ ἐμὰ ταῦτα
ἆρ’ ἁρµόττουσιν;
νὴ ∆ί’[§7] , ἀλλ’ ἄριστ’ ἔχει. ζεῦγος, εος, τό = τὸ δύο
φορέω (← φέρω) = μένω φέρων
πόθεν[§8] πριάµενος[§37] τὸ ζεῦγος ἐµβά-
δων τουτὶ[§18] φορεῖς;
ἐν ἀγορᾷ.[§15]
καὶ πόσου;[§15]
ἑκκαίδεκα µαρκῶν∗[§36]
κάστανα. κάστανον, τό · ζ’
κέρασα. κέρασον, τό · η’
κάρυα. κάρυον, τό · θ’
λεπτοκάρυα. λεπτοκάρυον, τό · ι’
περσικά (µῆλα).
κοκκύµηλα. κοκκύµηλον, τό · ια’
∗
πορτοκάλια. ∗
πορτοκάλιον, τό · ιβ’
∗
φραγκοστάφυλα. ∗
φραγκοστάφυλον, τό · ιγ’
πάντα.
πόσον [§15] δίδως δῆτα[§5] τἀργυρίου; ἀγοράζω = ὠνέομαι
πεντεκαίδεκα τῆς µάρκης.∗[§36] βούτυρος, ὁ · ιε’
τὰ ἐν συνουσίᾳ.
συνουσία, ἡ (←σύν + εἰμί) · ὅταν
42 μῦθός τις.
μῦθος, ὁ = ἔπος, τό, λόγος, ὁ
43 οὐκ οἶδα.
οὐκ οἶδα.
οὐκ ἔχω φράσαι.
ποῖ[§8] τις ἂν τρέποιτο;
γνώσομαι ἔγωγε.
οὐκ οἶδ’ ἀκριβῶς.
οὐχ, ὅσον γέ μ’ εἰδέναι.
οὐ σάφ’ οἶδα, ὅπως ἔχει. τοι = μήν
οἶδά τοι.
μεμνήμεθα!
οἶδα μέντοι!
41
45 ὁ Σχούλζιος.
Σχούλζιος αὐτῷ ὄνομα; ποῖος οὗτος ὁ
Σχούλζιος;
οὐκ οἶσθα αὐτόν; (οὐ γιγνώσκεις αὐ-
τόν;)
οὐ μὰ ∆ία[§7] ἔγωγε, ξένος γάρ εἰμι ἀρ-
ὁ τραπεζίτης καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ
τίως ἀφιγμένος. (τραπεζίτης, ου, ὁ)
πράττει τὰ μέγιστα ἐν τῇ πόλει. ἀρτίως = τὸ παρόν
πώγων, ωνος, ὁ = ὁ φυόμενος ἐπὶ
ἔχει δὲ πώγωνα. τοῦ προσώπου τῶν ἀνδρῶν
μαθητής.[§30]
43
46 πηλίκη;
πηλίκος, η, ον = πόσον [§15]
μέγας;
θυγάτηρ αὐτῷ μόνη οὖσα τυγχάνει.
ἐνιαυτός, ὁ = ἔτος, τό
πηλίκη ἐστίν;
πλεῖν ἢ ἐνιαυτῷ σου πρεσβυτέρα
ἐστίν.
ὑπὲρ εἴκοσιν ἔτη γεγονυῖα.
σὺ δὲ ἀνὴρ νέος εἶ ἐννεακαίδεκα
ἐντός = ἔλασσον ἤ
ἐτῶν.
δεῖ οὖν ὀρχεῖσθαί[§41] σε μετὰ τῶν ἐν-
κάθημαι = κεκάθικα [§22] ἐμαυτόν
τὸς εἴκοσιν.
ἐνταῦθα κάθηται παρὰ ταῖς πρεσβυτέ-
ραις γυναιξίν.
ποῦ; δεῖξον!
ποίαν τιν’ ἔχει σκευήν;[§38]
τέθνηκεν ἡ μήτηρ αὐτῆς ἔτη δέκα.
(ἔτος τουτὶ[§18] ἑνδέκατον.) ἑξηκοντέτης, ου, ὁ = ὁ ἑξήκοντα
(60) ἔτη γεγονώς
ἑξηκοντέτης ἐστὶν αὐτῆς ὁ πατήρ.
ὁ οἶκος.
44 ΑΡΑ ΑΤΤΙΚΙΣΤΙ ΛΕΓΕΙΣ;
47 ἵμερος ἢ πόθος.
ἵμερος, ὁ = πόθος, ὁ = τὸ μάλα
[§44] βούλεσθαι
τί οὖν ἐρεῖς περὶ τῆς μείρακος; τἆλλα = κατὰ τὰ ἄλλα
48 τί ποιήσω;
διανοέομαι (← διά + νοῦς) = ἐν
νῷ ἔχω
τί ποιεῖν διανοεῖ;
τί μέλλεις δρᾶν; χρηστός, ή, όν = χρήσιμος
συμβουλεύω (← σύν + βουλεύω) =
χρηστόν τι συμβούλευσον! βουλὴν δίδωμί τινι
τί ποιήσω; μεταμέλομαι = κακῶς ἔχω ὅτι
κακόν τι ἐποίησα
οἶμαί σοι τοῦτο μεταμελήσειν. εὐλαβέομαι = φυλάσσομαι
ἐκφεύγω ← ἐκ + φεύγω
εὐλαβοῦ μὴ ἐκφύγῃ σ’ ἐκείνη.
σὸν ἔργον τἆλλα ποιεῖν.
τί οὖν κελεύεις δρᾶν με; διαλέγομαι = λαλῶ μετά τινος
49 εἶα δή!
εἶα = ἄγε
[§15]
σπεῦδέ νυν! ἔπειγέ νυν! ἐπείγω = πιέζω [§36], ἀλλὰ ἐν-
ταῦθα ὥσπερ τὸ σπεύδω
οὔκουν ἐπείξει; οὔκουν ← οὐκ + οὖν
μὴ βράδυνε! βραδύνω↔ σπεύδω [§15]
46 ΑΡΑ ΑΤΤΙΚΙΣΤΙ ΛΕΓΕΙΣ;
οὐκ ἀνύσεις;[§28]
οὐ μέλλειν χρή σε.
μὴ διατρίβωμεν.[§21]
οὐ μὴ διατρίψεις;
νῦν ὁ καιρός!
ἀλλ’ οὖν πεπειράσθω γε. π.χ. Ἀρ., Σφ. 1129 πίσυνος, ον = πειθόμενος
51 ἡ πενθερά.
τί τὸ πρᾶγμα; – τουτὶ[§18] τί ἐστιν;
ὦ Ζεῦ βασιλεῦ! πενθερά, ἡ
= ἡ μήτηρ
οἴμοι[§22] κακοδαίμων![§22] τῆς γυναι-
κὸς τοῦ
προδεδόμεθα! ἀνδρός
προδίδωμι (← πρό + δίδωμι)
οὗτος ὁ πανοῦργος! = δίδωμί τι πολλῆς τίμης (τὴν
πόλιν, τοὺς φίλους κ.τ.λ.) πρὸ τῶν
τί ποιεῖς; πολεμίων
τί πάσχεις; πανοῦργος, ον = πονηρός
βδελυρός, ά, όν = μάλα αἰσχρός
ὦ βδελυρὲ σύ!
μὴ πρὸς ὀργήν!
ἀνόσια ἐπάθομεν!
ἆρ’ οὐχ ὕβρις ταῦτ’ ἐστὶ πολλή;
παῦε! ὀργή, ἡ · τὸ
ἄπιθ’[§14] ἐκποδών; ζῷον ὀργῇ
χρῆται
οὐκ εἶ θύραζε; ἀνόσιος, ον ↔ ὅσιος, α, ον =
παραπαίεις, ὦ γύναι.
ὦ γύναι, ὡς παραπαίεις! ὑβρίζω = ὕβριν ποιῶ τινι
52 ὡς χαλεπόν!
κύπτω = κλίνω [§32] πρόσω
πρόσω ← πρός
τί κύπτεις; αἰσχύνω (αἰσχυνῶ, ᾔσχυνα, ᾐσχύν-
αἰσχύνομαι. θην) = ποιῶ τινα αἰσχρόν
αἰσχρός → αἰσχίων, αἴσχιστος
αἴσχιστά τοί σ’ εἰργάσατο ἡ γυνή.
ὀργὴν[§51] ἡμῖν ἔχει πολλήν. ἀλγεινός, ή, όν (→ ἀλγίων, ἄλγι-
στος) = ποιῶν τινα ἀλγεῖν [§3]
τοῦτ’ ἔστ’ ἄλγιστον ἡμῖν.
πόλλ’ ἄχθομαι,[§3] ὅτι ἔδρασα τοῦτο! ἐλπίζω = ἔχω ἐλπίδα
τῆς μωρίας!
ὡς οὐκ ὀρθῶς τοῦτ’ ἔδρασας!
τοῦτ’ οὐκ ὀρθῶς ἐποίησας. ἐπικαλέω = καλῶ τινα ἐπί τι
ταῦτ’ ἐπικαλεῖς;
ἀλλ’ οὐκ ἦν παρὰ ταῦτ’ ἄλλα.
49
53 μὴ σκῶπτε!
σκώπτω = γελῶ [§44] κατά τινος
ὡς καταγέλαστον ἐφάνη τὸ πρᾶγμα! = καταγελάω
καταγέλαστος, ον (← καταγε-
τοῦτο πάνυ γελοῖον! λάω) = οὗ καταγελῶμεν, οὗτος
καταγέλαστός ἐστιν
πρὸς ἐμὲ ταῦτ’ ἐστίν. γελοῖος, α, ον (← γελάω) = ποιῶν
σκώπτει. γελᾶν
μὴ σκῶπτε!
μὴ σκῶπτέ με!
μῶν[§16] με σκώπτεις ὁρῶν τοῦτο;
καταγέλαστος εἶ.
οὐ σοῦ καταγελῶμεν.
ἀλλὰ τοῦ;
ἐπὶ τῷ γελᾷς;[§44]
παῦε! – σιώπα![§25]
βούλει μὴ προσαγορεύειν[§47] ἐμέ;
54 τέλος καλόν, τὰ
ὕστερα καλά.
ἴσως
{ ἂν εὖ γένοιτο. εἰρήσεται = μέλλει λεχθῆναι
ὡς εὐτυχὴς εἶ!
εὐτυχέστατα πέπραγεν.
τίνι τρόπῳ;
παῖδα κόρην[§1] γεγάμηκεν.
πλούσιος[§45] γεγένηται. ἥβη, ἡ = τὸ νέος εἶναι
ἀπολαύω, ἀπολαύσομαι, ἀπέ-
ἔχει τῆς ἥβης ἀπολαῦσαι. λαυσα, ἀπολέλαυκα = χαίρων
χρῶμαι τινι
εἶτα τί τοῦτο; ποθεινός, ή, όν (← ποθέω [§20]) =
ποθεινός ἐστι τοῖς φίλοις. ποθούμενος
οἴκοι.
οἴκοι = ἐν τῇ οἰκίᾳ
55 ἐνταῦθα οἰκεῖ.
Λειψανός, ή, όν = ὢν τῆς Λειψίας
∗
ἔχοις ἂν φράσαι μοι (τὸν κύριον ) [§2]
μετοικίζω = ἄγω τινὰ πρὸς τὴν
Μύλλερον, ὅπου ἐνθάδε[§3] οἰκεῖ; νέαν οἰκίαν αὐτοῦ
ἐξοικίζω = ἄγω τινὰ ἐκ τῆς οἰκίας
ἡδέως ἂν μάθοιμι, ποῦ Μύλλερος οἰ- αὐτοῦ
κεῖ.
τοῦτό με δίδαξον! θυρίς, ίδος,
ἐν τῇ Λειψανῇ∗ ὁδῷ. ἡ
παρακύπτω = κλίνω [§32] ἵνα
μετοικίζεται. βλέπω
56 πρῴ.
ἐγείρω, ἐγερῶ, ἤγειρα, ἐγρήγορα,
πρῲ ἐγείρομαι. ἐγήγερμαι, ἠγέρθην = κινέω
φάος, φάεος, τό = φῶς
πρὸ φάους. ἀνατέλλω, ἀνέτειλα · ἕως εστὶν
ὅταν ὁ ἥλιος ἀνατέλλῃ, τοῦτ’
ἥλιος ἀνέτειλεν. ἐστιν ὅταν γιγνήται ἡ ἀνατολή
(ἀνατολή, ἡ → ἀνατολικός [§13])
ἡλίου ἀνατολή. δωμάτιον, τό = μέρος τῆς οἰκίας
ἐστὶν ἐν τῷ δωματίῳ. ὅπου μένομεν διὰ τῆς νυκτός
στρώματα, τά · μένομεν ἐν τοῖς
τὰ στρώματα. στρώμασιν ἐν τῷ δωματίῳ οὖσι
ἐν τοῖς στρώμασιν. διὰ τῆς νυκτός
εὕδω, καθεύδω, ἐκάθευδον, καθηῦ-
οὔπω ἐγέρθη ἐκ τῶν στρωμάτων (ἐκ δον, καθευδήσω · καθεύδομεν ἐν
τοῖς στρώμασιν ἐν τῷ δωματίῳ
τῆς κλίνης). ἐγρηγόρει · ὑπερσυντελικὸς [§24]
οἴκοι[§55] μενῶ.
ἔνδον[§55] παρ’ ἐμοὶ διατρίψομεν[§21]
τράπεζα,
(περὶ τὰ μαθήματα). ης, ἡ
παρὰ σοί; μάθημα, ατος, τό = ἐκεῖνο ὃ μαν-
θάνει τις
πάνυ.
παρ’ ἐμοὶ χθὲς[§2] ἦσθα.
ἥκετ’ εἰς ἐμοῦ τήμερον![§2]
57 καθῆσθαι.[§46] στῆναι
ἀποδύου![§38] ἐκδύω = ἀποδύω [§38]
ποῦ καθιζησόμεθα;
κάθησθε![§46]
κάθιζε![§22]
εἰ ταῦτα δοκεῖ!
ἰδού· κάθημαι.[§22]
κάθημαι[§46] ’γὼ πάλαι.[§14]
οὐ καθίζεις[§22] ἐν καλῷ.
οὐκ ἔχεις καταφαγεῖν;[§19]
53
κατακλίνει τὰ παιδία.
καιρὸς δέ.
ἱκανὸν χρόνον ἐπαίζετε.[§25]
κυβεύουσιν – περὶ τοῦ; κόσμιος, α, ον = ἔχων κόσμον
κοσμίως ἔχε!
μηδαμῶς[§35] τοῦτ’ ἐργάσῃ! θεάομαι = βλέπω
ἰδού· θέασαι!
54 ΑΡΑ ΑΤΤΙΚΙΣΤΙ ΛΕΓΕΙΣ;
60 ἡ παιδεία.
τίς οὗτος ὁ ἔνδον[§55] θόρυβος;[§59]
55
τί φῄς;
ἡ δ’ αἰτία τίς ἦν; τιή = τί
τὰ πολιτικά.
οἱ καινοτομοῦντες.
οἱ συντηρητικοί.∗ ἐπίτροπος, ον = ἐπιμελούμενος
οἱ δημοκρατικοί. πράγματός τινος
βουλευτής, οῦ, ὁ = ὁ ἐν τῇ βουλῇ
ἡ βουλή. ὑπόψηφος, ὁ · ὁ δῆμος αἱρεῖται
οἱ ἐπίτροποι. τοὺς ἄρχοντας ἐκ τῶν ὑποψήφων
πλείων, πλεῖον = πλέων, πλέον
ὁ βουλευτής. μείων ↔ πλέων
ὁ ὑπόψηφος. ἐπιστατέω = ὁ πρόεδρός εἰμι, ὁ
οἱ πλείονες. πρῶτος κάθημαι [§46]
62 ὁ τοῦ δήμου
σύλλογος.[§61]
ἀθλίως πεπράγαμεν.
64 τὸ παμμέγιστον.
παμμέγιστον, τό (← πᾶς, πᾶσα,
τὸ παμμέγιστον. πᾶν + μέγας, μεγάλη, μέγα) =
παιδιὰ [§62] τῆς Γεργμανίας [ὅρα
A. τίς ὁ διαδώσων;[§63] τὸ σχῆμα 1]
B. αὐτὸς σύ.
Γ. ὁ ἀεὶ ἐρωτῶν. πώποτε = ποτε
Γ. παραχωρῶ ἔγωγε.
A. κἀγώ.
B. τὸ παμμέγιστον. ἐξάρχω ← ἐκ + ἄρχω
δ’ ὁ καιρὸς ἐπιδοῦναι!
B. μὴ δῆτα[§5] – οὐ γὰρ ἔστι λαλεῖν τῷ
παίζοντι.[§25]
Γ. ἰδοὺ καὶ τοῦτο ἡμῖν!
τὸ μέσον καλῶς τετμήκαμεν!
A. ἕξομεν ἔτι πολλῷ πλέον, ὦ τᾶν.[§25]
B. οὐκ ἄλλ’ οὐδὲ ἕν. ἐμὰ γὰρ τὰ
λοιπά!
A. καὶ Γ. οὐδὲν λέγεις! – μὰ τὸν Δί’[§7]
οὐ τοίνυν! ὑπερέχω = νικάω, ἀλλὰ ὅρα καὶ
[§13]
A. πῶς ἄρ’ οὖν ἐπὶ ταῦτα ἦλθες; ἐμέλ-
λομεν γάρ τοι σφοδρῶς[§41] ὑπερέ-
χειν!
ἐγὼ δὲ κάθημαι[§46] οὕτω πάντα τὰ
φυλλεῖα[§63] ἔχων. ὑπερβάλλω (← ὑπέρ + βάλλω) =
βάλλω τι ὑπὲρ ἄλλο τι ἵνα νικῶ
Γ. ἄληθες; τί δὴ παθὼν οὐχ ὑπερέβα-
λες σύ; εὖ γὰρ ἐποίησα ἔγωγε. – σὺ
δὲ τούτου αἴτιος! ἑξήκοντα = 60
65 παροιμίαι.
μὴ σεαυτὸν ἔσθιε,[§19] ὦ ’γαθέ! μὴ ἀγανά-
κτει [§22]
γλαῦξ, χελιδών, όνος, ἡ
πρὶν ἂν ἀμφοῖν μῦθον[§42] ἀκούσῃς, γλαυκός, ἡ
ἀνθρώπους
πλέον θάτερον ποιεῖν. ποιεῖν τὸ κακὸν καὶ χεῖρον ἀποτίκτω ← ἀπό + τίκτω
θάτερον = τὸ ἕτερον
σπεῦδε[§15] βραδέως![§30] μὴ τάχιον ποίει
πλέον ἥμισυ[§10] παντός! τὸ ἥμισυ ἔστω σοι ἱκανόν
64 ΑΡΑ ΑΤΤΙΚΙΣΤΙ ΛΕΓΕΙΣ;
τῶν ἐσωτερικῶν.
τῶν οἰκονομικῶν.
τῆς δικαιοσύνης.
τῶν στρατιωτικῶν. στρατιωτικός, ή, όν = ὢν τῶν
στρατιωτῶν
τῶν ἐκκλησιαστικῶν. ἐκκλησιαστικός, ή, όν ← ἐκκλη-
τῆς δημοσίας ἐκπαιδεύσεως. σία, ἡ = ὁ λαὸς τοῦ Χριστοῦ
δημόσιος, α, ον = ὢν τοῦ δήμου
ὁ ἔπαρχος. ἐκπαίδευσις, εως, ἡ = παιδεία
[§60]
ὁ πρόεδρος.[§61] ἔπαρχος, ὁ = ὁ ἄρχων πρὸ τοῦ
ἡ κυβέρνησις. βασιλέως
κυβέρνησις, εως ἡ = ἀρχή
τὸ κυβερνητικὸν κόμμα. κυβερνητικός, ή, όν ← κυβέρνησις,
εως ἡ
ἡ ἐφημερίς. ἐφημερίς, ίδος, ἡ = βιβλίον ἐφ’
οἱ Καιροί. ἑκάστης ἡμέρας γεγραμμένον
ζήτημα, ατος, τό = τὸ ζητούμενον,
τὸ ζήτημα τὸ ἀνατολικόν.[§13] τὸ λυτέον
τὸ ἀτμόπλοιον.∗
τὸ ἱστιοφόρον. ἀτμόπλοιον, τό ἱστιοφόρον, τό
65
τὸ λεωφορεῖον.∗ [§15]
λεωφορείων κ.τ.λ.
ἀπεργία, ἡ = τὸ μὴ ἐργάζεσθαι τοῦ
τὸ δρομολόγιον.∗ πλέον κερδαίνειν [§37]
ἀρχιτέκτων, ονος, ὁ = ὁ ἄρχων
τῶν τὰς οἰκίας καὶ ἄλλα πολλὰ
ποιούντων
ὁ φαρμακοπώλης.[§45] γραμματοφόρος, ὁ = ὁ φέρων τὰ
γράμματα καὶ ἄλλα πολλὰ πρὸς
ὁ ἐργάτης.[§45] ἕκαστον οἶκον
τυπογράφος.∗
ἁμαξηλάτης, ου, ὁ = ὁ τὴν ἅμαξαν
ὁ [§15] ἐλαύνων
τεχνίτης, ου, ὁ = ὁ χρώμενος
ὁ βιβλιοπώλης. τέχνῃ τινί
ὁ ἁμαξηλάτης.∗
ὁ τεχνίτης.
ὁ ἐφημεριδογράφος.∗
ὁ παντοπώλης. μηχανικός, ὁ ἀξιωματικός, ὁ
ἐφημεριδογράφος, ὁ = ὁ γράφων
ὁ διδάσκαλος.[§41] τὰ ἐφ᾽ ἡμέρᾳ γιγνόμενα
τὸ δημαρχεῖον.∗
περίπατος, ὁ = τὸ βαίνειν περὶ
τόπον τινά
τὸ πανεπιστήμιον.∗
λεως τόπος
πανεπιστήμιον, τό = ὅπου οἱ ἄρι-
τὸ μελανοδοχεῖον. δ’ · μελανοδοχεῖον, τό
ἡ ψήκτρα. ϛ’ · ψήκτρα, ἡ
ὁ κάδος. ζ’ · κάδος, ὁ
τὸ παραθύριον.
τὸ κωδώνιον. η’ · κωδώνιον, τό
κωδωνίζειν.
ξύλα, ἄνθρακες. θ’ · ξύλον, τό. ι’ · ἄνθραξ, ακος, ὁ
τὰ ἔπιπλα.
ἡ ἑστία. ια’ · ἑστία, ἡ παραθύριον, τό = θυρίς [§55]
κωδωνίζω ← κωδώνιον
τὸ κλειδοκύμβαλον.∗ ιβ’ · κλειδοκύμβαλον, τό ἔπιπλα, τά = τὰ ἐν τῇ οἰκίᾳ ὡς ἡ
τραπέζα [§56] κ.τ.λ.
67
ἡ δευτέρα.
ἡ τρίτη.
ἡ τετάρτη.
ἡ πέμπτη. παρασκευή, ἡ (← παρασκευάζω) =
ἡ ἕκτη ἡμέρα
(ἡ) παρασκευή.
(τὸ) σάββατον.
αὐτοκράτωρ, ορος, ὁ = βασιλεύς
οἱ Ἄγγλοι.∗
(πρίγκιψ,
ιπος, ὁ =
Ῥωσία.∗
ἄρχων)
οἱ Ῥῶσοι.∗
68 ΑΡΑ ΑΤΤΙΚΙΣΤΙ ΛΕΓΕΙΣ;
Γαλλία.
οἱ Γάλλοι.
Δανία.∗
Ἰταλία.
Ἱσπανία.
Τουρκία.∗
Βερόλινον.∗
Βιέννη.∗
Πετρούπολις.∗
Παρίσιοι.∗
Λόνδινον.
τὸ συνέδριον.
ὁ πρίγκιψ Βίσμαρκ.
οἱ νέοι τῆς Γερμανίας ζήτωσαν καὶ
χαιρέτωσαν καὶ ἐρρώσθωσαν![§36]
παραβολή, ἡ ← παρά + βάλλω
67 παραβολαὶ κ.τ.λ.
αἱ ἐννέα Μοῦσαι Μοῦσα, ης, ἡ
προφερής, ές = προφερόμενος ←
Κλειώ τ’ Εὐτέρπη τε θάλειά τε’ Μελ- πρό + φέρω
πομένη τε
Τερψιχόρη τ’ Ἐρατώ τε Πολύμνιά τ’
Οὐρανίη τε,
Καλλιόπη θ’· ἡ δὲ προφερεστάτη
ἐστὶν ἁπασέων.
ῥωμαϊστὶ [§7] μιμνήσκεται ὧδε · TUM PECCET (Ἡσίοδ., Θ. 77.)
ἐρατεινή.
(Ἡσίοδ., Θ. 909)
69
νον [§67]
ΝΑΠΟΛΕΩΝ
Ναπολέων ἀπολέων πόλεων ὁλέων
λέων ἑῶν ὤν
τὸ δένδρον τῆς Ναπολέων,
οἱ ἑπτὰ σοφοί μελίας (μελία, ντος, ὁ
Ἑπτὰ σοφῶν, Κλεόβουλε, σὲ μὲν τε- ἡ)
μερίζω ← μέρος
κνώσατο Λίνδος · ἑός, ἑή, ἑόν = ἑαυτοῦ
τεκνόω = τέκνον ποιῶ
φατὶ δὲ Σισυφία χθὼν Περίανδρον φατί = φησί
ἔχειν · Σισύφια χθών, ἡ = ἡ γῆ Κορίνθου
(← Σίσυφος, ὁ) ὅρα τὸ σχῆμα 3
Πιττακὸν ἁ Μυτιλάνα· Βίαντα δὲ δῖα ἁ=ἡ
Πριήνη·
Μίλητος δὲ Θαλῆν, ἄκρον ἔρεισμα Δί-
κας ·
ἁ Σπάρτα Χίλωνα· Σόλωνα δὲ Κεκρο-
πὶς αἶα.
πάντας ἀριζάλου σωφροσύνας φύλα-
κας.
οἱ ἑπτὰ σοφοὶ ἀμφὶ Καλλιόπην
ἄκρος, α, ον = ὑπὸ πάντων ὤν
γραμματισμός ·
ΝΙΨΟΝΑΝΟΜΗΜΑΜΗΜΟΝΑΝΟΨΙΝ
νίψον[§56] ἀνόμημα, μὴ μόναν ὄψιν.[§56]
οὗτος ὁ ἀναγραμματισμὸς γέγονεν ἐν τῇ Κωνσταντινουπόλει, ὅπου γεγραμ-
μένος ἐστι ἐπὶ μεγάλῳ νιπτῆρι [§66] ἐν τῷ προθύρῳ τῆς Ἁγίας Σοφίας
ἀναγραμματισμός, ὁ
(ὅρα Zeitschrift für christicle Arch. und Kunst I 35. 232). ἀνόμημα, ατος, τό = τὸ παρὰ τόν
νόμον
ἡ κατάρα τοῦ ἀργυρίου πρόθυρον, τό = δωμάτιον [§56]
πρὸ τῶν θυρῶν [§41]
οὐδὲν γὰρ ἀνθρώποισιν οἷον ἄργυρος κατάρα, ἡ = λόγος καλῶν κακὸν
ἐπί τινα
κακὸν νόμισμ’ ἔβλαστε. τοῦτο καὶ πό- ἄργυρος, ὁ → ἀργύριον
νόμισμα, ατος, τό = τὸ κατὰ νόμον
λεις βλαστάνω, ἔβλαστον, βεβλάστηκα
πορθεῖ, τόδ’ ἄνδρας ἐξανίστησιν δό- = φύω
πορθέω = ἀπόλλυμι
μων· ἐξανίστημι ← ἐκ, ἐξ + ἀνά +
ἵστημι
τόδ’ ἐκδιδάσκει καὶ παραλλάσσει δόμος, ὁ = οἰκία
φρένας ἐκδιδάσκω ← ἐκ, ἐξ + διδάσκω
παραλλάσσω = μεταβάλλω [§28]
χρηστὰς[§48] πρὸς αἰσχρὰ πράγμαθ’ φρήν, φρενός, ἡ = νοῦς, καρδία
ἵστασθαι βροτῶν. [§50]
βροτός, ὁ = ἄνθρωπος
πανουργίας δ’ ἔδειξεν ἀνθρώποις πανουργία, ἡ ← πανοῦργος, ον
[§51]
ἔχειν δυσσέβεια, ἡ = τὸ τοὺς θεοὺς μὴ
καὶ παντὸς ἔργου δυσσέβειαν εἰδέναι. τιμᾶν
Δελφικός ,ή, όν ← Δελφοί, οἱ. ὅρα
(Σοφ. Ἀντ. 295-301) τὸ σχῆμα 3
χρησμός, ὁ = παρὰ θεοῦ λόγος
τατος.
(Σχόλ. Ἀρ. Νεφ. 144.)
λόγοι Ἀρχιμήδους
Εὕρηκα! Ἀρχιμήδης λέγει Καῖσαρ
Εὕρηκα Σεβαστός
72 ΑΡΑ ΑΤΤΙΚΙΣΤΙ ΛΕΓΕΙΣ;
μὴ φροντίζει![§21]
τὸ σήμερον μέλει[§6] μοι,
τὸ δ’ αὔριον[§2] τίς οἶδεν;
(Ἀνακρ.)
ἤτοι = ἤ
εἰσαγωγή 3
λόγοι 4
Ἀθήναζε . . . . . . . . . 61 Λειψαηός, ή, όν 50 71
Ἀρχιμήδης, ους, ὁ Λειψία, ἡ 5, 36, 50 Σπάρτη, ἡ . . . . . . . 70
71 Λίνδος, ἡ. . . . . . . .70 Σωκράτης, ους, ὁ
Βίας, αντος, ὁ . . 70 Μιλήσιος, α, ον 63 71
Γοργώ, Γοργοῦς, ἡ Μίλητος, ἡ. . . . . .70 Χίλων, ονος, ὁ. .70
69 Μοῖρα, ας, ἡ . . . . 69 Χριστούγεννα,∗ τά
Γράγχος, ὁ . . . . . . 69 Μοῦσα, ης, ἡ . . . 68 12
Δελφικός ,ή, όν.71 Μυσός, ὁ . . . . . . . .63 ἄγαν. . . . . . . . . . . . .70
Δελφοί, οἱ. . . . . . .71 Μυτιλήνη, ἡ . . . . 70 ἀγανακτέω 23, 34,
Εὐριπίδης, ου, ὁ71 Ναπολέων, οντος, 48, 55, 57, 63
Ζεῦ σῶσον! . . . . . . 6 ὁ . . . . . . . . . . . . 70 ἀγορά, ἡ . . . . 16, 37
Θαλῆς, Θάλεω, ὁ Νέστωρ, ορος, ὁ69 ἀγοράζω . . . . . . . . 38
70 Νομαντία, ἡ . . . . 69 ἀγορεύω . . . . . . . . 57
Ἴλιος, ου, ἡ . . . . . 69 Περίανδρος, ὁ . . 70 ἀγρός, οῦ, ὁ . . . . 15,
Ἴων, ωνος, ὁ . . . 28 Πιττακός, ὁ. . . . .70 43, 66
Ἰωνικός, ή, όν . . 28 Πολωνικόν, τό . 39 ἀγχίνοος, ον. . . .30
Καῖσαρ Σεβαστός, Πρίαμος, ὁ . . . . . . 70 ᾁδω . . . . . . . . . 27, 30
αρος, ὁ. . . . . .71 Πριήνη, ἡ . . . . . . . 70 ἀήρ, ἀέρος . . . . . . 12
Καληδονικόν, τό Ῥόδος, ἡ . . . . . . . . 63 ἄθλιος, α, ον . . . 60
39 Σισύφια χθών, ἡ αἰβοί . . . . . . . . . . . . 47
Κεκροπὶς αἶα, ἡ 70 70 αἴθουσα, ἡ . . . . . . 66
Κικέρων, ονος, ὁ Σκηπίων, ωνος, ὁ αἰνιγμός, ὁ . . . . . 25
69 69 αἰσχύνω . . . . . . . . 48
Κλεόβουλος, ὁ . . 70 Σόλων, ωνος, ὁ.70 αἰτιατική, ἡ. . . . .24
Λάκαινα, ἡ. . . . . .72 Σοφοκλῆς, έους, ὁ αἰχμητής, οῦ, ὁ . 69
εὑρετήριον 75