Თეიმურაზის ქცევის მოტივები, პრობლემა,დავაკავშიროთ არსებული

პრობლემა დღევანდელობასთან

Თე-20 საუკუნის საქართველო მოიცვა ჩვენთვის ნაცნობმა ნიჰილიზმმა.

Თვეყვის სულიერი ატმოსფეტო გაჟღენთლი იყო ნიჰილისტური
იდეოლოგიით,რომელსაც პიროვნება მიჰყავდა
არარაობისკენ,ყველაფერის უარყოფისკენ,უკიდურეს პესიმიზმამდე.ის
უარყოფს ღირებულებებს ,პიროვნებას სულიერად ანადგურებს და
აზროვნებას უქვეითებს.
Თოცემული პრობლემა ასახა მ.ჯავახიშვილმა თავის ნაწარმოებში ‘’ჯაყოს
ხიზნები’’. Თრთ- ერთ ეპიზოდში ვეცნობით ხევისთავის
დამოკიდებულებას ქვეყნის მდგომარეობისადმი და ბედს ქართველად
ყოფნაზე შესჩივის. Თეიმურაზს რწმენა დაეკარგა,სიცოცხლის უნარი
დაუჩლუნგდა, ნებისყოფა გამოეცალა.თეიმურაზის სიტყვები:- “ღმერთმა
სასტიკად დამსაჯა მეთქი,როცა ქარ...რთველად გამაჩინა” ხაზს უსვამს
მის უკიდურესად ზნედაცემულ, ნიჰილისტურ განწობას.მსგავს
დამოკიდებულაბეზე დიდი გავლენა იქონია ქვეყანაში დანერგილმა
სისტემამ. Თვეყანაში, სადაც ურწმუნოების და ყალბი რწმენის საკითხი
ბობოქრობდა, ყველა მოჩვეენებით საქმიანობას ეწეოდა. Თარს ამბობდნენ
საკუთარ ღირებულებებზე, კარგავდნენ პიროვნულ სახეს, ხასიათს
,ქმნიდნენ ერთგვარ მასას, სადაც ინდივიდის სახე მოშლილი იყო. Თსეთი
ერფეროვანი იყო საზოგადოების უდიდესი ნაწილი. Თანარჩენ ნაწილს კი
შეადგენდნენ თეიმურაზის ნაირი განჯგონებული ინდივიდები,
რომლემბაც ვერ იწამეს ახალი სისტემის, და შედეგად სისტემამ
საბოლოოდ იმსხვერპლა ისინი. Თრთადერთ გამოსავლად კი
ნიჰილისტური დამოკიდებულებ და უმოქმედობა რჩებოდა. Თეგვიძლია
ვთქვათ,რომ Თპოქის მოშხამული ატმოსფერო ყველას შეეხო მაგრამ
სხვადასხვა ფორმით . ზოგს ინდივიდუალიზმის მოეშალა, ზოგი კი
უკიდურეს პესიმიზმს მიეცა. თეიმურაზის ქმედებით ვიგებთ, თუ
სანამდე მიჰყავს უპიროვნო ელემენტი უმოქმედობას, ურწმუნოებას.
სწორედ რომ მორჩილ, ქედის მომხრელ, გულუბრყვილო ინდივიდებს
ეძებს ნიჰილიზმის და უბრძოლველად იმონებს მათ. ნიჰილიზმმა ყველა
სხვა პრობმლემასთან ერთად მოშალა თეიმურაზის ეროვნული
სულისკვეთება. ის ზურგს აქცევს საკუთარ ხალხს, ქვეყანას და
ისტორიას. Თკიდურესი პესიმიზმი არ აძლევსმას რაციონალურად
აზრივნების უნარს, და ის ეროვნული ტრაგედიაშიც გადაიზარდა.ერთნი
თავიანთი ბანალური ყოფიერებით შლიდნენ ქვეყნის ეროვნულ სახეს,
ხოლო თეიმურაზის მსგავსი ხალხი უიმედობით, სასოწარკვეთილებით
უწყობნენ ხელს ქვეყნის იდენტობის დაკარგვას. ადამიანი ვალდებულია
გაიაზროს პიროვნული ღირებულებები, პაოტრიოტიზმი კი შინაგანი
მორალის გამოძახილი უნდა იყოს.ადამმიანსუნდა ჰქონდეს რწმენა
,ნებისყოფა, ბრძოლის უნარიანობა. თეიმურაზი მსგავსი
დამოკიდებულებით ანადგურებს საკუთარ თავსაც და ქვეყანასაც.
Თეიმურაზი თავს უსამართ₾ობის მსხვერპლად მიიჩნევს. ხშირად
ადამიანები თვლიან რომე მათ ააქვთ კანონიერი უფლება ბედნიერებაზე
და ტკბობაზე,და თუ ,როგორც ეს ჩვეულებრივ ხდება ხოლმე, ბედნიერება
არ ხვდება წილად, ის ვარდება სასოწარკვეთილებაში და მიეცემა
უიმედობას. Თეიმურაზი ამის ნათელი მაგალითია.მართალია,ბევრი
უსამართლობაა ქვეყანაზე მაგრამ არა იმისთის რომ უარყოფილ იქნას,
არამედ იმისთვის რომ დაიძლიოს.
Თმრიგად, Თიჰილიზმი კაცობრიობის უდიდეს პრობლემად რჩება, და
დღესაც მყარად ააქვს ფესვები გადმული საზოგადოებაში. Თმა თუ იმ ერის
შვილები თაკილობენ საკუთარ ეროვნებას, აქვთ მჩატე ოპტიმისტური
განწყობა,და თავს იკავებენ ქვეყნის მდგომარეობის გამოსწორებისგან.
Თულგრილი ინდივიდები ხელს უწყობენ ქვეყნის უკუგანვითარებას, და
გასაკვირი არაა რომ ასეთი ინდივიდების მკვიდრი ქვეყანა ,
განვითარების სიტკბოებას ვერასდროს იგემებს. ინდიფერენტული
განწყობა უბიძგებთ ახალგაზრდებს განერიდონ თავიანთ ქვეყანას, და
სხვაგან ეძიონ დასამკვიდრებელი ადგილი. Თართალია ქვეყნის
მმართველობა ამაში უმთავრეს როლს თამაშობს. Თნიშვნელოვანია
გავიაზროთ საკუთარი ეროვნული ღირებულებები, შევისისხლსორცოთ
და ვამაყობდეთ მისით. Თამაყობდეთ არა მხოლოდ საკუთარი ერით,
არამედ ჩვენი საქმიანობით, რომელიც ქვეყანას სიცოცხლის უნარს
შემატებს, და ვერიდოთ ნიჰილისტურ დამოკიდებულებას, რადგან ის
შლის ინდივიდს , საზოგადოებას, და ჩვენი შინაგანი განწყობა,აისახება
ქვეყნის ზოგად სახეზეც.