Promień fali - wektor prostopadły do powierzchni falowych
Czoło fali - najbardziej odległa od źródła drgań powierzchnia falowa
Powierzchnia falowa - to powierzchnie w których punkty drgają w
zgodnych fazach. W zależności od kształtu powierzchni falowej wyróżniamy:
- fale płaskie - fale kuliste
PRAWO ODBICIA
alfa - kąt padania , beta - kąt odbicia
KĄT ODBICIA JEST RÓWNY KĄTOWI PADANIA. Oba te kąty leżą na
jednej płaszczyźnie Rozproszenie fali ROZPROSZENIE FALI Gdy fala się odbija od nieregularnej powierzchni ulega rozproszeniu tzn. jej promienie odbijają się w różne strony
Fala ulega także rozproszeniu na niejednorodnośćach ośrodka w
którym się rozchodzi.
Niebo jest w dzień jasne ponieważ światło słoneczne rozprasza się na
niejednorodnosciach w atmosferze. Światło niebieskie ulega silniejszemu rozproszeniu dlatego niebo jest niebieskie. Gdy słońce znajduje się nad horyzontem jego światło przebywa dłuższą drogę i w większym stopniu ulega rozproszeniu dlatego dociera do nas głównie światło czerwone
ZAŁAMANIE FALI Zjawisko załamania światła
Gdy fala przechodzi do ośrodka w którym się rozchodzi z inną
prędkością zmienia się jej długość a częstotliwość pozostaje bez zmian. Przy takiej zmianie ośrodka fala się załamuje czyli ZMIENIA KIERUNEK Gdy fala przechodzi do ośrodka, w którym rozchodzi się wolniej to kąt załamania jest mniejszy od kąta padania
alfa < beta
Jeżeli odwrotnie to beta > alfa
Załamanie nie zachodzi gdy fala pada na granicy ośrodków
prostopadle do niej
CAŁKOWITE WEWNĘTRZNE ODBICIE
Gdy światło przechodzi do ośrodka w którym rozchodzi się szybciej (z wody do powietrza, z wody do szkła) załamuje się i jednocześnie odbija
Gdy kąt załamania zbliża się do 90 stopni coraz większą część światło się odbija a coraz mniejsza załamuje.
Pod kątem padania granicznym lub większym światło w całości ulega
odbiciu bez załamania mówimy wówczas o całkowitym wewnętrznym odbiciu