‫ﻣﻨﺪاﯾﯿﺎن از زﺑﺎن ﻣﻨﺪاﯾﯿﺎن‬

‫آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ آداب و رﺳﻮم و ﻣﻨﺎﺳﮏ ﻣﻨﺪاﯾﯿﺎن‬

‫ﮐﻠﯾﺎت ‪ ........................................................................................................‬ص ‪٤‬‬

‫ﺑرﮔﯽ از ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﻧداﯾﯽ ‪ .....................................................................................‬ص ‪٧‬‬

‫ارﮐﺎن اﺻﻠﯽ ﺷرﯾﻌت ﻣﻧداﯾﯽ ‪ ............................................................................‬ص ‪١٤‬‬

‫ﭘﯾﺎﻣﺑران ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ‪ ................................................................................‬ص ‪٢١‬‬

‫ﮐﺗب ﻣﻘدس ﻣﻧداﯾﯾﺎن ‪ .....................................................................................‬ص ‪٢٣‬‬

‫درﺟﺎت دﯾﻧﯽ روﺣﺎﻧﯾت ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ‪ .................................................................‬ص ‪٢٥‬‬

‫اﻟﻔﺑﺎی ﻣﻧداﯾﯽ )آ ﺑﺎ ﮔﺎ دا(‪ ................................................................................‬ص ‪٣٢‬‬

‫ﻧﺎم دﯾﻧﯽ( ‪ .......................................................................................‬ص ‪٣٣‬‬

‫َﻣﻠواﺷﮫ ) ِ‬
‫ﻗﺑﻠﮫ ﻣﻧداﺋﯾﺎن )اواﺛر( ‪ ....................................................................................‬ص ‪٣٦‬‬

‫درﻓش )ﭘرﭼم و ﻧﻣﺎد دﯾﻧﯽ( ‪ .............................................................................‬ص ‪٣٧‬‬

‫ھِﻣﯾﺎﻧِﮫ ‪ ....................................................................................................‬ص ‪٣٩‬‬

‫ﻓرق ھِﻣﯾﺎﻧﮫ و درﻓش ‪ ....................................................................................‬ص ‪٤٢‬‬

‫رﺳﺗﮫ )ﻟﺑﺎس دﯾﻧﯽ( ‪ ......................................................................................‬ص ‪٤٢‬‬

‫ﭘﻧداﻣﮫ ‪ .....................................................................................................‬ص ‪٤٤‬‬

‫اھﻣﯾت آب در ﺷرﯾﻌت ﻣﻧداﯾﯽ ‪ ...........................................................................‬ص ‪٤٥‬‬

‫آب ﺣﯾﺎت ) ِﻣ ّﯾﺎ ھ ّﯾﯽ( ‪ .....................................................................................‬ص ‪٤٦‬‬

‫اﺣﮑﺎم ﻣرﺗﺑط ﺑﺎ آبھﺎ در ﺷرﯾﻌت ﻣﻧداﯾﯾﺎن ‪ ............................................................‬ص ‪٤٨‬‬

‫ُطﻣﺎﺷﮫ )ﻏﺳل‪ /‬آﺑﮑﺷﯽ( ‪ .................................................................................‬ص ‪٤٩‬‬

‫ﺻو ّﺗﺎ( ‪ ..................................................................................‬ص ‪٥١‬‬

‫ﺗﻌﻣﯾد ) َﻣﺻﺑِ ّﺗﺎ‪َ /‬ﻣ ِ‬

‫‪١‬‬
 ‫ھرﯾﺛﺎ و ﺗﻌﻣﯾد ُ‬
‫ﺷﻣِﯾﺛﺎ ‪ ............................................................................‬ص ‪٥٣‬‬ ‫ﺗﻌﻣﯾد ُز ِ‬
‫َرﺷﺎﻣﮫ )وﺿو( ‪ ...........................................................................................‬ص ‪٧١‬‬

‫َﺑراﺧﮫ )ﻧﻣﺎز‪ ،‬دﻋﺎ و ﻧﯾﺎﯾش( ‪ ............................................................................‬ص ‪٧٥‬‬

‫ﺻﻣﺎ )روزه( ‪ .............................................................................................‬ص ‪٨٩‬‬

‫ُ‬
‫اﻣ َﺑ َطﻼت ‪ ...................................................................................................‬ص ‪٩٠‬‬

‫ﻣﺣرﻣﺎت ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ‪ ................................................................................‬ص ‪٩٣‬‬

‫اﻋﯾﺎد و ﻣﻧﺎﺳﺑتھﺎی ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ‪ .................................................................‬ص ‪١٠١‬‬

‫اﯾﺎم ﭘرواﻧﺎﯾﯽ )ﭘﻧﺟﮫ ﻣﻘدس( ‪ ..........................................................................‬ص ‪١٠٣‬‬

‫دِھوا اِد دﯾﻣﺎﻧﺎ )ﺳﺎﻟروز وﻻدت ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ( ‪ ......................................................‬ص ‪١١٤‬‬

‫ﺧﻼﺻﮫ زﻧدﮔﯾﻧﺎﻣﮫ ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ﯾﮭﯾﺎ ﯾﮭﺎﻧﺎ( ﺑر ﻣﺑﻧﺎی ﻣﺗون ﻣﻧداﯾﯽ ‪ .............................‬ص ‪١١٦‬‬

‫ﭼﮕوﻧﮕﯽ ﻋروج ﻧِﺷ ِﻣﺗﺎی »ﯾﮭﯾﺎ ﯾﮭﺎﻧﺎ« ﺑﮫ ﻋﺎﻟم ﻧور از ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس »ﮔﻧزا ر ّﺑﺎ« ‪ ...............‬ص ‪١٢١‬‬

‫َﮐﻧﺷو و َزھﻠﯽ‪ ،‬دِھوا ر ّﺑﺎ و ﺗﮑرﯾص ‪ .................................................................‬ص ‪١٢٣‬‬

‫ﮐﻧﺷو و زھﻠﯽ )ﮐﻧﺷﯽ و زھﻠﯽ( ‪ .......................................................................‬ص ‪١٢٤‬‬

‫دِھوا ّرﺑﺎ )ﻧوروز ر ّﺑﺎ‪ ،‬ﻋﯾد ﺑزرگ( ‪ ...................................................................‬ص ‪١٢٥‬‬

‫ﺗﮑرﯾص‪ ،‬ﮐراص‪ ،‬اﻋﺗﮑﺎف ‪ ............................................................................‬ص ‪١٢٦‬‬

‫دِھوا زوطﺎ‪ ،‬ﻋﯾد ﺷﯾﺷﯾﺎن )ﻧوروز ﮐوﭼﮏ( ‪ ..........................................................‬ص ‪١٣٦‬‬

‫اِﮐﻠﯾل‪ ،‬ﺳﻣﺑل ﻧور و روﺷﻧﺎﯾﯽ ‪ .........................................................................‬ص ‪١٤٠‬‬

‫ﺟﺷن ﻓِل؛ ﺷروع ﺧﻠﻘت و آﻣﺎده ﻧﻣودن ﺣﯾﺎت ﺑر روی زﻣﯾن ‪ ......................................‬ص ‪١٤٣‬‬
‫ِ‬
‫دِھوا ُﺣﻧﯾﻧﺎ )دِھوا اِد طرﻣﺎ‪ /‬ﻋﯾد ﮐوﭼﮏ( ‪ ............................................................‬ص ‪١٤٧‬‬

‫ﻛﺎرﺑرد ﻛﻧﺟد و ﺧرﻣﺎ در ﻣراﺳم ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﻰ ‪ .....................................................‬ص ‪١٤٩‬‬

‫ﻋﺎﺷورﯾﮫ )اﺑواﻟﮭرﯾس(‪ ،‬واﻗﻌﮫ طوﻓﺎن ﻧوح ‪ .........................................................‬ص ‪١٥٠‬‬

‫ﻣراﺳم ﻟُوﻓﺎﻧﯽ و دُﺧراﻧﯽ و ﺷرح ﮐﺎﻣل آن ‪ ...........................................................‬ص ‪١٥٣‬‬

‫ﻣراﺳم »اِھﺎوا اِد ﻣﺎﻧﯽ«‪ ،‬ﻗﻣﺎﺷﯽ دادن ﺑرای ﻣﺗوﻓﯽ ‪ ................................................‬ص ‪١٥٨‬‬
‫ِ‬
‫‪٢‬‬
‫اﺷﺧﻧﺗﺎ و ﭼﮕوﻧﮕﯽ ﺗﻘدﯾس آن )ﺗراﺳﮫی اﺷﺧﻧﺗﺎ( ‪ ...................................................‬ص ‪١٥٩‬‬

‫ﺷرح ﻣراﺳم »ﺗراﺳﮫی اﺷﺧﻧﺗﺎ« )ﻣﻘدس ﻧﻣودن اﺷﺧﻧﺗﺎ( ‪ .........................................‬ص ‪١٦٠‬‬

‫ِﺷوﻟﯾﺎ«؛ ﻣراﺳم »ﺗرﻣﯾدا« ﺷدن ﯾﮏ »اﺷﮑﻧدا« ‪ .......................‬ص ‪١٦٢‬‬

‫ﺷرح ﻣراﺳم »ﺗراﺳﮫی ا َ‬
‫ﺷرح ﻣراﺳم » َﻣ ّ‬
‫ﺷﺎ دﺧﯾﺎ« )روﻏن ﭘﺎک(؛ ﻣراﺳم »ﮔﻧزورا« ﺷدن ﯾﮏ »ﺗرﻣﯾدا« ‪ ...............‬ص ‪١٦٧‬‬

‫ذﺑﺢ ﺣﯾواﻧﺎت )ﻧِﺧﺎﺳﺎ( ‪ .................................................................................‬ص ‪١٦٩‬‬

‫ﭼﮕوﻧﮕﯽ ذﺑﺢ ﺣﯾواﻧﺎت ﻧزد ﻣﻧداﯾﯾﺎن ‪ .................................................................‬ص ‪١٦٩‬‬

‫ﮔوﺷت ﺣﻼل ﻧزد ﻣﻧداﯾﯾﺎن ‪ .............................................................................‬ص ‪١٧٢‬‬

‫ازدواج )ﻗﺎﺑﯾن( ‪ .........................................................................................‬ص ‪١٧٧‬‬

‫طﻼق ‪ ....................................................................................................‬ص ‪١٨٣‬‬

‫ﻣرگ از دﯾدﮔﺎه ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ‪ .......................................................................‬ص ‪١٨٣‬‬

‫وظﺎﯾف ﯾﮏ ﻣﻧداﯾﯽ در ﻗﺑﺎل ﺷﺧص ﻣﺣﺗﺿر ‪ ........................................................‬ص ‪١٨٦‬‬

‫ﻟوازم ﺣﻣل ﺟﻧﺎزه ‪ ...........................................................................‬ص ‪١٨٦‬‬

‫ِ‬ ‫وﺳﺎﯾل و‬

‫ﻣﻧدﻟﺗﺎ و ﭼﮕوﻧﮕﯽ ﺳﺎﺧت آن ‪ .........................................................................‬ص ‪١٨٧‬‬

‫طرﯾﻘﮫ ﺣﻣل ﺟﻧﺎزه و ﭼﮕوﻧﮕﯽ دﻓن آن ‪ ..............................................................‬ص ‪١٨٩‬‬

‫ﺳﮑﯾندوﻻ ‪ ..............................................................................................‬ص ‪١٩٠‬‬

‫اﺣﮑﺎم ُطﻣﺎﺷﮫ ﺷﺧص ﻣﺣﺗﺿر ‪ ........................................................................‬ص ‪١٩٣‬‬

‫اﺣﮑﺎم دﯾﻧﯽ ﺣﻣل ﺟﻧﺎزه ‪ ...............................................................................‬ص ‪١٩٥‬‬

‫ﺗﻘوﯾم و ﮔﺎھﺷﻣﺎری ﻣﻧداﯾﯾﺎن ‪ ..........................................................................‬ص ‪١٩٩‬‬

‫‪٣‬‬
 ‫ﮐﻠﯿﺎت‬

‫ﺻﺑّﯽھﺎ‪ ،‬ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧدﮔﺎن‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾدﮐﻧﻧدﮔﺎن ﯾﺎ ﺗﻌﻣﯾدﯾون )اھل ﺗﻌﻣﯾد(‪ ،‬ﮐﮫ ﭘﯾروان ﯾﺣﯾﺎی‬
‫ﺻﺎﺑﺋﯾن‪ ،‬ﯾﺎ ُ‬
‫ِ‬
‫ﺗﻌﻣﯾد دھﻧده )ﯾﺣﯾﯽ ﻣﻌﻣدون( ﻓرزﻧد زﮐرﯾﺎ ھﺳﺗﻧد و ﺗﻌﻣﯾد رﮐن اﺻﻠﯽ و ﻣﮭم دﯾن آنھﺎﺳت و ﺑﮫ ﻧﺎم ﻣُﻐﺗﺳﻠﮫ‬
‫)ﺳر و ﺗن ﺷوﯾﻧدﮔﺎن( ﻧﯾز ﺷﻧﺎﺧﺗﮫ ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬واژه ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﺄﺧوذ از زﺑﺎن آراﻣﯽ ﺷرﻗﯽ‪ ،‬و ﺑُنْ واژهی آن‬
‫ﺻﺑﺎ« ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﺗﻌﻣﯾد در آب ﺟﺎری اﺳت‪ .‬ﺻﺎﺑﺋﯾن در ﻣﻧﺎﺑﻊ ﺗﺎرﯾﺧﯽ ﺑﮫ دو دﺳﺗﮫ اطﻼق ﻣﯽﺷدهاﻧد‪ :‬ﯾﮏ‬ ‫» َ‬
‫دﺳﺗﮫ ﺻﺎﺑﺋﯾن راﺳﺗﯾناﻧد ﮐﮫ اﻣروزه‪ ،‬اﻓزونﺑر ﻧﺎم اﺻﻠﯽﺷﺎن‪ ،‬ﺑﮫ ﻧﺎم ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻧﯾز ﺷﻧﺎﺧﺗﮫ ﻣﯽﺷوﻧد و‬
‫ﺻﺑّﯽ« ھم ﯾﺎد ﻣﯽﮐﻧﻧد؛ دﺳﺗﮫ دﯾﮕر‪ ،‬ﮐﺳﺎﻧﯽاﻧد ﮐﮫ در‬ ‫ھﻣﺳﺎﯾﮕﺎﻧﺷﺎن در ﻋراق و اﯾران از آﻧﺎن ﺑﺎ ﻧﺎم » ُ‬
‫ﺣرّ ان زﻧدﮔﯽ ﻣﯽﮐردﻧد و ﺑﮫ ﺣرّ اﻧﯾﺎن ﻣﺷﮭور ﺑودﻧد و ﺑرای رھﺎﯾﯽ از ﮐﺷﺗﺎر‪ ،‬ﻧﺎم ﺻﺎﺑﺋﯾن را ﺑر ﺧود‬
‫ﻧﮭﺎدﻧد‪.‬‬

‫ﺻﺎﺑﺋﯾن )ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧدﮔﺎن(‪ ،‬از ﮐﻠﻣﮫ »ﺻﺑﺎ«‪ ،‬ﺑﮫ ﻣﻌﻧﯽ ﻏﺳل ﺗﻌﻣﯾد و ﻓرو رﻓﺗن در آب ﮔرﻓﺗﮫ ﺷده اﺳت‪.‬‬
‫ﻣﻧداﯾﯽ )ﺻﺎﺣب ﻋرﻓﺎن(‪ ،‬از دو ﺟزء »ﻣﻧدا« ﺑﮫ ﻣﻌﻧﯽ ﻋرﻓﺎن اﻟﮭﯽ و »ی« ﻣﺎﻟﮑﯾت ﺗﺷﮑﯾل ﻣﯽﺷود‪ ،‬و‬
‫اﺷﺎره ﺑﮫ ﮐﺳﯽ اﺳت ﮐﮫ ﺻﺎﺣب ﻋﻠم و ﻣﻌرﻓت اﻟﮭﯽ اﺳت‪.‬‬

‫ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻗرﯾب ‪ ٢٠٠٠‬ﺳﺎل ﭘﯾش ﺗﺣت ﺗﻌﻠﯾم ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ ﺗﻌﻣﯾددھﻧده )اَﺳوﺛﺎ و َزﮐوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ( ﯾﻌﻧﯽ ]ﺳﻼم و‬
‫درود ﺧداوﻧد ﺑر او ﺑﺎد ﮐﮫ ﺑﮫ اﺧﺗﺻﺎر )اس( ﯾﺎ )ا ز ن( ﻧوﺷﺗﮫ ﻣﯽﺷود[ در ﮐﻧﺎر رود اُردن اوﻟﯾن ﺗﺟﻣﻊ ﻣﺗﺷﮑل ﺧود‬
‫را ﺑﮫ ﻗﺻد ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬آﻣرزش‪ ،‬ﺑﺧﺷش ﮔﻧﺎھﺎن و ﻓراﺧواﻧﯽ آﻣوزهھﺎی ﻣﻧداﯾﯽ ﺑرﭘﺎ ﮐردﻧد‪ .‬ﺗﺎ اﯾن زﻣﺎن ﺻﺎﺑﺋﯾن‬
‫روان ﺣﺿرت‬
‫ِ‬ ‫ﻣﻠﮑوﺗﯽ‬
‫ِ‬ ‫ﻣﻧداﯾﯽ در ﺟوار ﯾﮭودﯾﺎن در اورﺷﻠﯾم زﻧدﮔﯽ ﻣﯽﮐردﻧد‪ .‬ﺷﺻت ﺳﺎل ﭘس از ﻋروج‬
‫ﯾﺣﯾﯽ ﺗﻌﻣﯾددھﻧده‪ ،‬ﻣﮭﺎﺟرت ﺗﺎرﯾﺧﯽ و ﮔﺳﺗرده ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑﮫ رھﺑری ﻣﻠﮏ اردوان آﻏﺎز ﮔﺷت‪.‬‬

‫ﻣﮭﺎﺟرت ﺑﮫ ﺳوی ﺳرزﻣﯾنھﺎی ﭘُر آب و آﺑﺎد ھﻣﭼون اﻣﭘراﺗوری اﺷﮑﺎﻧﯾﺎن‪ ،‬رودھﺎی دﺟﻠﮫ و ﻓرات‪،‬‬
‫ﮐﺎرون و ﮐرﺧﮫ‪ .‬اوﻟﯾن اﻗﺎﻣﺗﮕﺎه ﺣرّ ان ﺑود ﮐﮫ ﺑﻌﺿﯽ از ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﺑرای ﻣدﺗﯽ در آن اﻗﺎﻣت ﮔزﯾدﻧد‪.‬‬
‫ﮔﺳﺗرش ﻣﻧداﯾﯾﺎن از ﺷﻣﺎل ﺑﮫ ﺟﻧوب ﺑﮫ ﻣوازات دو رودﺧﺎﻧﮫ دﺟﻠﮫ و ﻓرات در طول ﺗﻘرﯾﺑﺎ ً ھﻔﺗﺻد ﺳﺎل‬
‫ﺻورت ﮔرﻓت‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن روی ﺑﮫ ﺷرق ﻧﮭﺎده و در ﻣﯾﺎﻧﮫ ﺑﯾناﻟﻧﮭرﯾن و ھﻣﭼﻧﯾن دﺷت ﻣﯾﺳﺎن )دﺷت ﻣﯾﺷﺎن‪/‬‬
‫دﺷت آزادﮔﺎن ﮐﻧوﻧﯽ( ﮔﺳﺗرش ﯾﺎﻓﺗﻧد‪ ،‬ﻣﮑﺎنھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ھمﮐﯾﺷﺎن آنھﺎ وﺟود داﺷﺗﻧد‪ .‬اﻧدﯾﺷﮫ ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﺳﯾﺎر‬
‫ﺳرﯾﻊ ﮔﺳﺗرش ﯾﺎﻓت‪ .‬ﺟﻧﺑش دﯾﻧﯽ ﻣﺎﻧﯽ در ﻋﺻر ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ دﻟﯾل اﯾن ﻣدﻋﺎ اﺳت‪ .‬اﻣﭘراﺗوری اﺷﮑﺎﻧﯽ و‬
‫ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﺑﺎ اﻧدﯾﺷﮫ ﻣﻧداﯾﯽ ﺑرﺧورد ﻣﺗﻔﺎوت داﺷﺗﻧد‪ .‬دوﻟت اﺷﮑﺎﻧﯽ ﺑﮫ ﻣﻧداﯾﯾﺎن اﺟﺎزه و اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ داد‬
‫و آنھﺎ را آزاد ﮔذاﺷت وﻟﯽ دوﻟت ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺑر ﺑﻧﯾﺎدھﺎی دﯾن زردﺷت ﺗﺄﺳﯾس ﺷده ﺑود‪ ،‬ﺑﺎ آن ﻣﻘﺎﺑﻠﮫ ﮐرد‪.‬‬
‫ﮔوﯾﺎ ﮔﺳﺗرش اوﻟﯾﮫ و ﻣﻧداﯾﯾت در ﻋﺻر اﺷﻛﺎﻧﯽ ﭘس از روی ﮐﺎر آﻣدن ﺳﺎﺳﺎﻧﯾﺎن ﻣﺗوﻗف ﮔﺷت‪.‬‬

‫ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ در ﻋﺻر اﺳﻼﻣﯽ در ﺟﻧوب ﺑﯾناﻟﻧﮭرﯾن و ﺷﮭرھﺎی اﯾﺎﻟت ﺧوزﺳﺗﺎن ﺳﮑوﻧت داﺷﺗﻧد و‬
‫ھﻣﭼﻧﺎن دارﻧد‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن در ﺗﻣﺎﻣﯽ دوران اﺳﻼﻣﯽ ﺑﮫ ﺟز ﭼﻧد ﺑرﺧورد ﻣﺣﻠﯽ ﮐﮫ در ﺷﮭرھﺎی ھوﯾزه‪،‬‬
‫ﺷوﺷﺗر‪ ،‬دزﻓول و ﺷﺎدﮔﺎن ﺑرای آنھﺎ ﭘﯾش آﻣد‪ ،‬از ﺗﻣﺎﻣﯽ ﺣﻘوق ﻣدﻧﯽ ﺑرﺧوردار ﺑوده و ﺑﺎ ﻓﺗوای اﺧﯾر‬
‫آﯾتﷲ ﺧﺎﻣﻧﮫای رھﺑر اﻧﻘﻼب اﺳﻼﻣﯽ‪ ،‬زﻣﯾﻧﮫ ﻣﺳﺎﻋد ﺑرای رﺳﻣﯾت ﺑﺧﺷﯾدن ﺑﮫ دﯾن ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﻣﮭﯾﺎ‬
‫ﮔﺷﺗﮫ اﺳت‪.‬‬

‫‪٤‬‬
‫اﻧدﯾﺷﮫ دﯾﻧﯽ ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻣﺑﺗﻧﯽ ﺑر ﺗوﺣﯾد اﺳت‪» .‬ھﯾّﯽ« )ﺧداوﻧد( ﺑﺎﻻﺗرﯾن درﺟﮫ ھﺳﺗﯽ ﻣﺗﻌﺎل اﺳت ﮐﮫ‬
‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن او را ﺧﺎﻟق ھﺳﺗﯽ‪ ،‬ﻓرﺷﺗﮕﺎن و اﻧﺳﺎن ﻣﯽداﻧﻧد‪ .‬ﺑﻌد از »ھﯾّﯽ« )ﺧداوﻧد( ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﺑزرگ ﻗرار‬
‫دارﻧد‪.‬‬

‫ﻣﻌﻧﯽ »ﮔﻧﺞ ﺑزرگ ﺧداوﻧد« اﺳت ﮐﮫ ﺗوﺳط ﻓرﺷﺗﮫ »ﻣﻧدادھﯾّﯽ« و‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﻣﻧداﯾﯾﺎن »ﮔﻧزا رﺑّﺎ« ﺑﮫ‬
‫»ھﯾﺑل زﯾوا« )ﺟﺑرﺋﯾل رﺳول( ﺑﮫ ﺣﺿرت آدم وﺣﯽ و ﺗﻌﻠﯾم داده ﺷد‪ .‬در دﯾﮕر ادﯾﺎن ﺑﮫ ﻧﺎم »ﮐﺗﺎب آدم‪/‬‬
‫ﻣُﺻﺣف آدم‪ /‬ﺻُﺣف آدم« و »ﮐﺗﺎب ﻧوح‪ /‬ﻣﺻﺣف ﻧوح‪ /‬ﺻﺣف ﻧوح« ﻣﻌروف اﺳت‪ .‬اﯾن ﮐﺗﺎب ﺑﺎ ﻧﺎم‬
‫»ﺳدرة رﺑّﺎ‪ /‬ﺳﯾدرا َرﺑّﺎ« )ﮐﺗﺎب ﺑزرگ( و »ﮐﻼم اول« ﻧﯾز ﺷﻧﺎﺧﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ب دوره ﻗﯾد ﺷدهاﻧد و ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑﮫ دﺳﺗورات آﻧﮭﺎ ﻋﻣل ﻣﯽﻧﻣﺎﯾﻧد‪،‬‬

‫ﭘﯾﺎﻣﺑران و رھﺑران ﻗوم ﻣﻧداﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ﺗرﺗﯾ ِ‬
‫ﻋﺑﺎرﺗﻧد از‪ :‬ﺣﺿرت آدم‪ ،‬ﺷﯾﺗل )ﺷﯾث(‪ ،‬ﻧوح‪ ،‬ﺳﺎم و ﯾﺣﯾﻰ ﻋﻠﯾﮭماﻟﺳﻼم‪.‬‬

‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺣﺿرت ﺷﯾﺗل )اس( را ﻣﻧﺟﯽ ﻋﺎﻟم ﻣﯽداﻧﻧد و ﻣﻌﺗﻘدﻧد زﻣﺎﻧﯽﮐﮫ دﻧﯾﺎ ﮐﺎﻣﻼً ﻓﻧﺎ ﺷود و ﺣﯾﺎب ﺑﮫطور‬
‫ﮐﺎﻣل از ﺑﯾن ﺑرود‪ ،‬ﺣﺿرت ﺷﯾﺗل ﻣﺟدد ﺑﺎزﻣﯽﮔردد‪.‬‬

‫ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ‪ ،‬ﺣﺿرت آدم )ع( را ﭘﺎﯾﮫﮔذار و ﻣﺑﺷر دﯾن ﻣﻧداﯾﯽ و ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ع( را ﮐﮫ ﭘﯾش از‬
‫ت ﻣﻧداﯾﯽ )ﻣﺣﯾﯽاﻟدﯾن( ﻣﯽداﻧﻧد‪.‬‬
‫ﺣﺿرت ﻋﯾﺳﯽ ﻣﺳﯾﺢ )ع( ﻣﯽزﯾﺳﺗﮫ‪ ،‬اﺣﯾﺎﮐﻧﻧده ﺷرﯾﻌ ِ‬
‫ﻧژاد ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﮐﻧوﻧﯽ )ﻣﻧظور ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑﻌد از ﺣﺿرت ﻧوح( ﺑﮫ ﺳﺎم ﻓرزﻧد ﻧوح )ع( ﻣﯽرﺳد و ﻗوﻣﯽ ﺳﺎﻣﯽ‬
‫ﻧژادﻧد‪.‬‬

‫ﺻو ّﺗﺎ«‪ :‬اﺻﻠﯽﺗرﯾن رﮐن ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ‪ ،‬ﻏﺳل ﺗﻌﻣﯾد در آبھﺎی ﺟﺎری اﺳت‪ .‬ﺑﻌد از آن‬‫ﺻﺑ ّﺗﺎ‪َ /‬ﻣ ِ‬
‫ﺗﻌﻣﯾد » َﻣ ِ‬
‫» َرﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ« )وﺿو و ﻧﻣﺎز( و دﯾﮕر ﺑرﭘﺎﯾﯽ و ﺑزرﮔداﺷت اﯾﺎم ﻣﺑﺎرک ﺳﺎل )اﻋﯾﺎد( ﮐﮫ ﻋﺑﺎرﺗﻧد از‪:‬‬

‫‪» -١‬دِھوا رﺑّﺎ« ﻋﯾد ﺑزرگ‪ ،‬ﻋﯾد ﺳﺎﻟﮕرد ﻣﯾﻼد ﺣﺿرت آدم )ع(‪.‬‬

‫‪» -٢‬دِھوا ﺣُﻧﯾﻧﺎ« ﻋﯾد ﮐوﭼﮏ )ﺳﺎﻟﮕرد ﺗﮑﻣﯾل دﻧﯾﺎی ﺧﺎﮐﯽ ﺑﮫ اﻣر ﺧداوﻧد ﺗوﺳط ﻓرﺷﺗﮫ ھﯾﺑل زﯾوا و روز‬
‫ﺑرداﺷت ﻣﺣﺻول(‪.‬‬

‫‪» -٣‬دِھوا ﭘرواﻧﺎﯾﯽ« ﻋﯾد ﭘﻧﺟﮫ )اﺟرای ﻣراﺳم ﺑﮫ ﯾﺎد ﻣُردﮔﺎن(‬

‫‪» -۴‬دِھوا اِد ﻣﺎﻧﺎ« ﻋﯾد ﻣﯾﻼد ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ع(‪.‬‬

‫‪» -۵‬ﻋﯾد ﺷﯾﺷﯾﺎن«‬

‫‪» -۶‬ﻋﺎﺷورﯾﮫ« )اﺑواﻟﮭرﯾس( ﮐﮫ ﻣﻧﺎﺳﺑت اﺳت‪.‬‬

‫ﻣﻧﺎﺳﺑتھﺎی ﻓوق ﺑﮫ دﻟﯾل ارزش ﺗﺎرﯾﺧﯽﺷﺎن ﮐﮫ ﯾﺎدآور ﺗﺎرﯾﺦ ﭘُر ﻓراز و ﻧﺷﯾب ﻣﻧداﯾﯾﺎن اﺳت ﺑﺎ ارزش و‬
‫ﻣﮭم ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬ﺑطور ﻣﺛﺎل‪» :‬ﻋﺎﺷورﯾﮫ« ﺑرای ﺑزرﮔداﺷت ﻏرقﺷدﮔﺎن طوﻓﺎن ﻧوح و »دِھوا اِد ﻣﺎﻧﺎ«‬
‫ﺑرای ﺑزرﮔداﺷت وﻻدت ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ع( و »دِھوا رﺑّﺎ« ﺑرای ﺑزرﮔداﺷت اوﻟﯾن روز ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯽ‬
‫اﺳت‪.‬‬
‫‪٥‬‬
‫ﺻﺎﺑﺋﯾن ﺑﮫ ﺧدای واﺣد ازﻟﯽ و اﺑدی ﮐﮫ ﺷرﯾﮑﯽ ﻧدارد‪ ،‬دﮔرﮔون ﻧﻣﯽﺷود و ﺑﯽﺣد اﺳت‪ ،‬اﻋﺗﻘﺎد دارﻧد‪ .‬آﻧﺎن‬
‫ﺑﮫ ﺟﮭﺎن آﺧرت ﺑﺎور دارﻧد و ﻣﻌﺗﻘدﻧد روان ھﻣﮫ اﻧﺳﺎنھﺎ ﺑﻌد از ﻣرگ ﺑﮫ آن ﺟﮭﺎن ﻣﯽرود و ھرﮐس ﻧﺳﺑت‬
‫ﺑﮫ اﻋﻣﺎﻟش ﺳﻧﺟﯾده ﺧواھد ﺷد؛ اﮔر اﻋﻣﺎل ﻧﯾﮑﺷﺎن ﺳﻧﮕﯾن ﺑﺎﺷد‪ ،‬در دﻧﯾﺎی ﻧور ﺟﺎی ﻣﯽﮔﯾرﻧد و اﮔر اﻋﻣﺎل‬
‫ﺑدﺷﺎن ﺳﻧﮕﯾﻧﯽ ﮐﻧد‪ ،‬در ﺟﮭﺎن ظﻠﻣت ﺟﺎی ﺧواھﻧد ﮔرﻓت‪.‬‬

‫ﺻﺎﺑﺋﯾن اﻣروزی ھﯾﭻﮔﺎه ﺧود را )در ﻣﺗوﻧﺷﺎن( ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻌرﻓﯽ ﻧﮑردهاﻧد‪ .‬آﻧﮭﺎ در ﺗﻣﺎﻣﯽ ﻣﺗون‪ ،‬اﻋم از‬
‫ﻣﻧداﯾﯽ ﻧﺎﺻوراﯾﯽ ﻣﻌرﻓﯽ ﮐردهاﻧد‪.‬‬
‫ِ‬ ‫ﮐﺗﺎبھﺎی اﺻﻠﯽ و ﯾﺎ ﻓرﻋﯽ )ﻣوﺳوم ﺑﮫ طوﻣﺎر ﯾﺎ دﯾوان( ﺧود را‬
‫ﻧﺎﺻوراﯾﯽ ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﻣﺣﺎﻓظ دﯾن‪ ،‬ﻣؤﻣن‪ ،‬ﻣﺗﻘﯽ و اھل ﻋﺑﺎدت و واژهای از زﺑﺎن آراﻣﯽ ﺷرﻗﯽ اﺳت‪ .‬ﻣﻧدا‬
‫ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﻋﻠم‪ ،‬ﺷﻧﺎﺧت‪ ،‬ادراک و ﯾﺎ ﻋرﻓﺎن‪ ،‬واژهای از زﺑﺎن آراﻣﯽ ﺷرﻗﯽ اﺳت‪ .‬ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﭘﯾروان‬
‫ﻋرﻓﺎن‪ ،‬ﭘﯾروان ﻋﻠم اﻟﮭﯽ ﯾﺎ ﺷﻧﺎﺧت ھﺳﺗﯽ اﺳت‪ .‬ﻣﻧداﯾﯽ ﯾﻌﻧﯽ ﮐﺳﯽ ﮐﮫ ﻣﻧﺳوب ﺑﮫ ﻋرﻓﺎن ﻣﯽﺑﺎﺷد و‬
‫ﺑﻌﺿﯽ ﮔﻔﺗﮫاﻧد ﮐﮫ ﻣﻧدا ﺻورت دﯾﮕر واژه ﻣُدا ﯾﺎ ﻣذﺑﺢ اﺳت ﮐﮫ در آراﻣﯽ ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﻓرﺷﺗﮫ ﯾﺎ ﻣﻧﺟﯽ آﻣده و‬
‫در ﯾوﻧﺎﻧﯽ ﺑﮫ آن ﮔﻧوﺳﯾس ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﻧﺎم ﺻﺎﺑﺋﯾن در ﮐﺗﺎبھﺎی دﯾﻧﯽ ﻣﺧﺗﻠف از ﺟﻣﻠﮫ ﺳﮫﺑﺎر در ﻗرآن و در آﯾﮫھﺎی ‪ ۶٢‬ﺳوره ﺑﻘره‪ ۶٩ ،‬ﺳوره‬
‫ﻣﺎﺋده و ‪ ١٧‬ﺳوره ﺣﺞ آﻣده اﺳت‪.‬‬

‫ﺻﺎﺑﺋﯾن در روزھﺎی ﯾﮏﺷﻧﺑﮫ در آب ﺟﺎری ﮐﺎرون ﻏﺳل ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﻗﺑﻠﮫاﺷﺎن ﺳﻣت ﺷﻣﺎل آﺳﻣﺎﻧﯽ‬
‫اﺳت‪ .‬ﻧﻣﺎزﺷﺎن رﮐوع و ﺳﺟود ﻧدارد‪ .‬ﺳﮫﺑﺎر در روز و دو ﺑﺎر در ﺷب‪ ،‬ﻧﻣﺎز ﻣﯽﺧواﻧﻧد ﮐﮫ ﺑﮫ آن‬
‫» َﺑراﺧﮫ« ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪ .‬ازدواج دارﻧد اﻣﺎ طﻼق ﻧدارﻧد‪ .‬ﺧﺗﻧﮫ ﻧدارﻧد و ﺧﺗﻧﮫ را ﺣرام ﻣﯽداﻧﻧد‪ .‬دروغ ﻧﻣﯽﮔوﯾﻧد‬
‫و ﺑﺳﯾﺎر آرام و ﻣﺗﯾن ھﺳﺗﻧد‪ .‬ﺑﮫ ﻏذاھﺎی ﮔﯾﺎھﯽ و ﻣﺎھﯽ ﻋﻼﻗﮫ دارﻧد‪ .‬ذﺑﺢﺷﺎن ﺑﺎ ﭼﺎﻗو اﺳت‪.‬‬

‫ﻋروس و داﻣﺎد ﻣﻧداﯾﯽ ﻗﺑل از ﻣﺣرم ﺷدن ﺑﺎﯾد ﻏﺳل ﺗﻌﻣﯾد ﺷوﻧد و ﯾﮑﯽ از ﻗﺳﻣتھﺎی ﺟﺎﻟب ﻋروﺳﯽ آنھﺎ‬
‫اﯾن اﺳت ﮐﮫ روﺣﺎﻧﯽ ﺳر ﻋروس و داﻣﺎد را ﺳﮫ ﺑﺎر ﺑﮫ آھﺳﺗﮕﯽ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﮫ ﭘﺷت ﺑﮫ ھم ﻧﺷﺳﺗﮫاﻧد ﺑﮫ ھم‬
‫ﻣﺗﺻل ﻣﯽﮐﻧد ﮐﮫ ﻧﻣﺎدی از وﺻل روﺣﺎﻧﯽ آنھﺎﺳت‪ .‬ﯾﻌﻧﯽ اﯾﻧﮑﮫ ﭘﺷت ھم را ﺑﮕﯾرﯾد و اﻓﮑﺎرﺗﺎن ﺑﺎﯾد ﯾﮑﯽ‬
‫ﺷود‪ .‬دو ﺟﺳم وﻟﯽ ﯾﮏ روح و روان‪.‬‬

‫ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ در ﺳﺎل ‪ ٣۶‬روز روزه ﻣﯽﮔﯾرﻧد ﮐﮫ در زﺑﺎن ﺧودﺷﺎن ﺑﮫ آن »اﻣﺑطل« ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬اﯾن‬
‫اﯾﺎم در طول ﺳﺎل ﭘراﮐﻧده اﺳت )‪ ١٢‬روز اﻣﺑطل ﺳﻧﮕﯾن و ‪ ٢۴‬روز اﻣﺑطل ﺳﺑﮏ(‪ .‬در اﻣﺑطﻼت اﺟﺎزه‬
‫اﻧﺟﺎم ھﯾﭻ ﻧوع ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ را ﻧدارﻧد‪ .‬ﺑرای ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧدﮔﺎن طوﻓﺎن ﻧوح ﯾﮏ ﻏذای ﻣﺗﺑرک ﻣﺛل ﺧﯾرات‬
‫درﺳت ﻣﯽﮐﻧﻧد ﮐﮫ ﺣرﯾﺻﮫ )ھرﯾس( ﻧﺎم دارد و ﺑﺎ ھﻔت ﻧوع از ﺣﺑوﺑﺎت ﺗﮭﯾﮫ ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﻟﺑﺎس ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد ھﻣﮕﯽ ﺳﻔﯾد و از ﺟﻧس ﮐﺗﺎن اﺳت‪ .‬در ﺣﯾن ﺗﻌﻣﯾد روﺣﺎﻧﯽ ﺗﻌﻣﯾدﮐﻧﻧده ﺑﺎﯾد ﻋﺻﺎﯾﯽ از‬
‫درﺧت زﯾﺗون ) َﻣرﮔِﻧﺎ( ﮐﮫ ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﺻﻠﺢ در ﺟﮭﺎن ﺛﺑت ﺷده اﺳت در دﺳت داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﻣﻌﺑد ﯾﺎ ﻣﺳﺟد آنھﺎ »اﺷﺧﻧﺗﺎ« ﻧﺎم دارد ﮐﮫ در واﻗﻊ ﻣﺣل اﻧﺟﺎم ﻣﻧﺎﺳﮏ و ﻓراﯾض دﯾﻧﯽ اﺳت ﮐﮫ از ﻧﯽ و‬
‫ﺣﺻﯾر ﺗﮭﯾﮫ ﻣﯽﺷود و ﺑﺎﯾد ﺑﮫ ﺳﻣت ﺷﻣﺎل آﺳﻣﺎﻧﯽ )اواﺛر( ﺑﺎﺷد اﻣﺎ ﻣﻧدی ﮐﮫ ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﻋﻘل و ﻋرﻓﺎن اﺳت‪،‬‬
‫ﻣﺣل اﺟﺗﻣﺎﻋﺎت و ﻣراﺳﻣﺎت ﻣﻧداﯾﯾﺎن‪ ،‬ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫‪٦‬‬
‫ﺳﺎزﻣﺎن دﯾﻧﯽ ﺻﺎﺑﺋﯾن ﺳﺎده اﺳت‪ .‬رھﺑر ﻣذھﺑﯽ ﮐﮫ ﺑﺎﻻﺗرﯾن ﻣﻘﺎم را در ﻣﯾﺎن ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ دارد »رﯾﺷﺎ اِد‬
‫ِاﻣّﺎ« و ﺑﻌد آن درﺟﮫ »رﺑّﺎﻧﯽ« ﻗرار دارد‪» .‬ﮔﻧزورا« ﻋﻧوان ﺑزرﮔﺗرﯾن ﻣرﺟﻌﯾت دﯾﻧﯽﺷﺎن اﺳت‪ .‬ﻗﺑل از‬
‫رﺗﺑﮫ ﮔﻧزورا‪ ،‬رﺗﺑﮫ »ﺗرﻣﯾدا« اﺳت و در اﺑﺗدا رﺗﺑﮫ »اﺷﮑﻧدا« )ﯾﺎور‪ ،‬ﻣﺳﺎﻋد( ﻗرار دارد‪.‬‬

‫ﻧﺎمھﺎی اﯾراﻧﯽ ﺑﺎﺳﺗﺎن در ﺑﯾن آﻧﮭﺎ ﻣﺗداول اﺳت‪ .‬زﻧﺎن ﺑﺎ ﻣردان ﺑراﺑر ھﺳﺗﻧد و ﺟﺎﻟب اﯾﻧﮑﮫ ھر ﻣﻧداﯾﯽ ﯾﮏ‬
‫ﻧﺎم ﺷﻧﺎﺳﻧﺎﻣﮫای دارد و ﯾﮏ ﻧﺎم دﯾﻧﯽ ) َﻣﻠواﺷﮫ( ﮐﮫ ﻧﺎم دﯾﻧﯽ ﺑر اﺳﺎس ﺳﺎﻋت و ﻣﺎه ﺗوﻟ ِد ﻣﻧداﯾﯽ و ﻧﺎم دﯾﻧﯽ‬
‫ﻣﺎدر ﮐﮫ َﻣﻠواﺷﮫ ﻧﺎم دارد‪ ،‬ﺑدﺳت ﻣﯽآﯾد‪ .‬زﺑﺎن ﻣﻧداﯾﯽ ﺷﺎﺧﮫای از زﺑﺎن آراﻣﯽ ﻗدﯾﻣﯽ اﺳت‪ .‬ﺧط ﻣﻧداﯾﯽ ھم‬
‫در ﻧوع ﺧود ﺟﺎﻟب اﺳت ﮐﮫ ‪ ٢٣‬ﺣرف دارد و از راﺳت ﺑﮫ ﭼپ ﻧوﺷﺗﮫ و ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﮫ ﺳﯾﺎﺳت ھﯾﭻ ﻋﻼﻗﮫای ﻧدارﻧد‪ .‬ﺳﺎزﻣﺎن ﺳﯾﺎﺳﯽ و ﺳﺎزﻣﺎن ﻗﺿﺎﯾﯽ ﺑﻧﺎ ﺑﮫ ﺗﻌﺎﻟﯾم ﺳﺎم ﻓرزﻧد‬
‫ﺣﺿرت ﻧوح ﮐﮫ در ﮐﺗﺎب » ِادراﺷﯽ اِد ِﯾﮭﯾﯽ« )ﺗﻌﺎﻟﯾم ﯾﺣﯾﯽ( آﻣده‪ ،‬ﻣﻣﻧوع اﺳت‪ .‬ﺗﺑﻠﯾﻎ و ﺗﺑﺷﯾر و‬
‫ﻋﺿوﮔﯾری در اﯾن دﯾن وﺟود ﻧدارد ﯾﻌﻧﯽ ورود ﻣﻣﻧوع و ﺧروج آزاد اﺳت‪.‬‬

‫اﻣروزه ﮔروه اﻧدک ﺻﺎﺑﺋﯾن در ﻋراق و اﯾران زﻧدﮔﯽ ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ در اﯾران ھم اﮐﻧون در‬
‫ﺷﮭرھﺎی اھواز‪ ،‬ﺧرﻣﺷﮭر‪ ،‬آﺑﺎدان‪ ،‬ھوﯾزه‪ ،‬ﺳوﺳﻧﮕرد‪ ،‬ﺑﺳﺗﺎن‪ ،‬ﺣﻣﯾدﯾﮫ‪ ،‬ﻣﺎھﺷﮭر‪ ،‬ﺳرﺑﻧدر‪ ،‬ﺷﺎدﮔﺎن‪،‬‬
‫ﺷﯾراز‪ ،‬ﺗﮭران و ﮐرج زﻧدﮔﯽ ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﺧﺎﻧوادهھﺎی ﺑﺳﯾﺎری ﻧﯾز در ﮐﺷورھﺎی ﺣﺎﺷﯾﮫ ﺧﻠﯾﺞ ﻓﺎرس و‬
‫ھﻣﭼﻧﯾن در اروﭘﺎ و آﻣرﯾﮑﺎ و اﺳﺗراﻟﯾﺎ زﻧدﮔﯽ ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﻣرﮐز روﺣﯽ ‪ -‬ﻣﻌﻧوی و ﮐرﺳﯽ رﺳوﻟﯽ ﺻﺎﺑﺋﯾن‬
‫ﻣﻧداﯾﯽ اﯾران‪» ،‬ﮔﻧزورا ﻧﺟﺎح ﭼُﺣﯾﻠﯽ« در اﯾن‬
‫ِ‬ ‫در اﯾران‪ ،‬ﺷﮭر اھواز اﺳت‪ .‬ﺑﺎﻻﺗرﯾن ﻣﻘﺎم روﺣﺎﻧﯽ ﺻﺎﺑﺋﯾن‬
‫ﺷﮭر ﻣﺳﺗﻘر اﺳت‪.‬‬

‫در ﺳﺎل ‪ ١٣٧۵‬ﺧورﺷﯾدی آﯾتﷲ ﺳﯾد ﻋﻠﯽ ﺧﺎﻣﻧﮫای رھﺑر اﯾران طﯽ ﻓﺗواﯾﯽ‪ ،‬ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ را ﺑﮫ ﻋﻧوان‬
‫»اھل ﮐﺗﺎب« اﻋﻼم ﻧﻣودﻧد‪.‬‬

‫ﺑﺮﮔﯽ از ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﻨﺪاﯾﯽ‬

‫زﻣﯾن در اواﯾل ﺣﺎﻟت ﻣذاب داﺷﺗﮫ و ﺑﮫ ﺻورت ﮔﻠوﻟﮫای آﺗﺷﯾن ﻣﯽﻧﻣود و آﺑﺎدی ﻧﯾز ﺑر روی آن وﺟود‬
‫ﻧداﺷت‪ ،‬اﻣﺎ ﺑﻌدھﺎ ﺳرد ﮔردﯾده و روی آن را آب ﻣﺗﻌﻘن و ﮔﻧدﯾده ﺑﮫ ﻧﺎم »ﻣﯾﺎ ﺳﯾﺎوی« )آب ﺳﯾﺎه(‬
‫ب ﮔﻧدﯾده ﻣوﺟودات رﯾزی ﮐﮫ ھر ﮐداﻣﺷﺎن ﺑﮫ ھزاران ھزار ﭼون ﺧوﯾش ﺗﮑﺛﯾر‬ ‫ﻓراﮔرﻓت‪ ،‬آﻧﮕﺎه از اﯾن آ ِ‬
‫ﻣﯽﯾﺎﻓﺗﻧد‪ ،‬ﺳر ﺑرآوردﻧد‪] .‬ﻋﺎﻟم ظﻠﻣﺎﻧﯽ در آبھﺎی ﺳﯾﺎه ﺷﮑل ﮔرﻓت‪.‬ھزاران ھزار ﻣوﺟود )ﻣﻼﺧﯽ‪:‬‬
‫ﻓرﺷﺗﮫھﺎی ظﻠﻣﺎﻧﯽ( ﭘدﯾد آﻣدﻧد و روﺣﺎ )ﺷﯾطﺎن( رﺋﯾس ﻋﺎﻟم ظﻠﻣﺎﻧﯽ ﺑود‪ .‬زﻣﯾن ﺳرد ﻧﺑود ودر ﮔدازهھﺎی‬
‫آﺗش ﻗرار داﺷت[‪) .‬اﯾن ﻧﮑﺗﮫ ﻣﮭم را ﺑﺎﯾد ﺗوﺟﮫ داﺷت ﮐﮫ ﺧﻠﻔت زﻣﯾن ﺑﮫ اﻣر ﺧداوﻧد ﻋزوﺟل ﺗوﺳط‬
‫ﻓرﺷﺗﮕﺎن‪ ،‬ﻣﯾﻠﯾونھﺎ ﺳﺎل ﭘﯾﺷﺗر از ﺧﻠﻘت آدﻣﯽ اﻧﺟﺎم ﭘذﯾرﻓت و آنطور ﮐﮫ از ﮐﺗب ﻣﻘدس ﻣﻧداﺋﯾت اﺳﺗﻧﺗﺎج‬
‫ﻣﯽﺗوان ﮐرد‪ ،‬ﻣﻧظور از ﺧﻠﻘت زﻣﯾن از ﺟﺎﻧب ﭘروردﮔﺎر ﺑﮫ ﺧﺎطر وﺟود ﺑﺷر ﺑوده ﺗﺎ ﺑر روی آن ﺳﺎﮐن‬
‫ﺷود و ﺑﮫ ازدﯾﺎد ﻧﺳل ﺑﭘردازد(‪.‬‬

‫‪٧‬‬
‫»ھ ّﯾﯽ ر ّﺑﯽ ﻗدﻣﺎﯾﯽ« )ﺧداوﻧد ﻣﺗﻌﺎل( ﺑﮫ ﻣﻠﮑﺎ »ھﯾﺑلزﯾوا« )ﺟﺑرﺋﯾل رﺳول( و ھﻣراھﺎﻧش »ﻣﻠﮑﺎ ﺷﯾﺗل و‬
‫ﻣﻠﮑﺎ اَ ُﻧش و ﻣﻠﮑﺎ اﭘﺛﺎھﯾل« دﺳﺗور داد ﺗﺎ زﻣﯾن و ھﻔت طﺑﻘﮫ ﺑﺎﻻ و دو طﺑﻘﮫ زﯾرﯾن را ﺑﻧﺎ ﮐﻧﻧد‪ .‬ﭘس‬
‫ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﺑﮫ اﻣر ﺧداوﻧد ﻣﻌظم دﺳت ﺑﮫ ﮐﺎر ﺷدﻧد و ھﻣﭼﻧﺎﻧﮑﮫ در ﺑوﺛﮫ »ادﻗﺷش« آﻣده اﺳت‪ :‬ھﻔت ﻣﯾﻠﯾﺎرد‬
‫و ھﻔﺗﺻد ﻣﯾﻠﯾون ﺳﺎل طول ﮐﺷﯾد ﺗﺎ زﻣﯾن و ھﻔت طﺑﻘﮫ ﺑﺎﻻ و دو طﺑﻘﮫ زﯾرﯾن را ﺑﮫ ﻧﺣو ﮐﺎﻣل ﺗﮑﻣﯾل‬
‫ﮭوت اَرا اد اﻣﺳوﺛﺎ( ﻣﻧﺟﻣد ﮐردﻧد‪ .‬ﺳﭘس ﮐم ﮐم )ﻣﯾﺎ ﺳﯾﺎوی( »آﺑﮭﺎی‬ ‫ﮐردﻧد و زﻣﯾن را ﮐﮫ ﺟﺎﻣد ﻧﺑود )ﻟَ َ‬
‫ﻣﺗﻌﻔن و ﺑدﺑو« وارد ﭘﺳﺗﯽ و ﺑﻠﻧدیھﺎی زﻣﯾن ﺷده و ﮐم ﺷدﻧد‪ .‬آﻧﮕﺎه ﻧﺑﺎﺗﺎت و درﺧﺗﺎن و ﺣﯾواﻧﺎت ﻣﺧﺗﻠف‬
‫روان »ﻧِﺷﻣﺗﺎ« ﺣﺿرت آدم »آدم ﮔورا ﻗدﻣﺎﯾﺎ« )آدم اوﻟﯾن ﻣرد(‬
‫ِ‬ ‫ﺧﻠق ﮔﺷﺗﻧد و ﺑﻌد از ﺗﮑﻣﯾل ھﻣﮫی اﯾﻧﮭﺎ ﺑﮫ‬
‫از طرف ﺧداوﻧد ﻣﺄﻣورﯾت داده ﺷد ﮐﮫ ﺑر زﻣﯾن ھﺑوط ﮐرده و ﺣﯾﺎت ﺑﺷری را ﺑﻧﺎ ﻧﮭد‪.‬‬

‫ﻓرﺷﺗﮕﺎن‪ ،‬ﻣﻠﮑﺎ ھﯾﺑلزﯾوا و ﻣﻠﮑﺎ اﭘﺛﺎھﯾل از ﮔِل اﯾن زﻣﯾن ھﯾﮑﻠﯽ )دﻣوﺛﺎ( را ﺳﺎﺧﺗﻧد‪ .‬ھﻣﭼﻧﺎﻧﮑﮫ در ﮐﺗﺎب‬
‫ﻣﻘدس ﺻﺎﺑﺋﯾن آﻣده اﺳت )آدم ﻣِن طﯾﻧﺎ ھُوا( »آدم از ﮔِل ﺑود«‪ .‬ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﺑﮫ دﺳﺗور ﺧداوﻧد ھﯾﮑل آدم را‬
‫روان آدم )ﻧِﺷﻣﺗﺎ( ﺗوﺳط‬
‫ِ‬ ‫درﺳت ﮐرده و ﻣورد ﺗﺄﯾﯾد ﺧداوﻧد ﺗواﻧﺎ ﻗرار ﮔرﻓت‪ .‬ﺳﭘس ﺑﮫ اﻣر ﺧداوﻧد‬
‫ﻓرﺷﺗﮕﺎن در اﯾن ﮐﺎﻟﺑد دﻣﯾده ﺷد و ﮐﺎﻟﺑد ﺑﮫ ﺣرﮐت درآﻣد و زﻧده ﺷد و ﺑﻌد از آن ﺑﮫ دﺳﺗور »ھﯾﯽ رﺑﯽ‬
‫ﻗدﻣﺎﯾﯽ« از ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﮫ آدم را درﺳت ﮐرده ﺑودﻧد‪ ،‬ﺣوا )ھُوّ ا( را ﻧﯾز درﺳت ﮐردﻧد ﺗﺎ ﻣوﻧس وی ﻗرار‬
‫ﮔﯾرد‪.‬‬

‫»ﺣوا« )ھُوّ ا( ﺳﮫ ﺑﺎر از ﺣﺿرت آدم ﺑﺎردار ﺷد ﮐﮫ ھر ﺳﮫ ﺑﺎر دو ﻗﻠو‪ ،‬ﯾﮏ ﭘﺳر و ﯾﮏ دﺧﺗر ﺑﮫ دﻧﯾﺎ‬
‫آورد‪ .‬ﮐﺗب ﻣﻘدﺳﮫ ﻣﻧداﯾﯽ ﭘﺳران ﺣﺿرت آدم و ﺣوا را ﺑﺎ ﻧﺎمھﺎی »ھﯾول« و »ﺷﯾﺗل« و »اﻧش« ﻣﻌرﻓﯽ‬
‫ﻧﻣوداﻧد اﻣﺎ از دﺧﺗران آﻧﺎن اﺳﻣﯽ ﻧﺑردهاﻧد‪ .‬ﮐم ﮐم ﻓرزﻧدان ﺣﺿرت آدم و ﺣوا ﺑزرگ و ﺑزرگﺗر ﺷده و‬
‫راه و روش ﭘدر و ﻣﺎدر ﺧوﯾش را آﻣوﺧﺗﻧد و ﺑرای اﻣرار ﻣﻌﺎش ﺑﮫ ﮐﺷﺎورزی ﻣﺷﻐول ﺷدﻧد و ھر روز‬
‫ﮐﮫ ﻣﯽﮔذﺷت ﺑر ﺳنﺷﺎن اﻓزوده ﻣﯽﮔردﯾد ﺗﺎ آﻧﺟﺎ ﮐﮫ ھر ﮐداﻣﺷﺎن ﻧﯾﺎزﻣﻧد ﯾﮏ زوج ﮔردﯾد‪ .‬ﭘس ﺣﺿرت‬
‫آدم وﻗﺗﯽ ﻓرزﻧدان ﺧوﯾش را آﻣﺎده ازدواج ﻣﺷﺎھده ﻧﻣود از ﺧداوﻧد ﭼﺎره اﯾن ﻣﺷﮑل را ﺟوﯾﺎ ﺷد‪ ،‬زﯾرا طﺑق‬
‫ﺷرﯾﻌت ﻣﻧداﺋﯾت ﮐﮫ ﺣﺿرت آدم ﭘﺎﯾﮫﮔذار آن ﺑود‪ ،‬ﺟﺎﯾز ﻧﺑوده و ﻧﯾﺳت ﮐﮫ ﺧواھر و ﺑرادر ﺑﺎ ھم ازدواج‬
‫ﮐﻧﻧد‪ ،‬ﭘس اﯾن ﻣﺷﮑل ﻣﯽﺑﺎﯾﺳت ﺣل ﻣﯽﺷد و اﯾن ﻣﺳﺋﻠﮫ را ﮐﺳﯽ ﺟز ﺧدای ﻻﯾزال ﻧﻣﯽﺗواﻧﺳت ﺣل ﻧﻣﺎﯾد‬
‫ﭘس ﺧداوﻧد ﺑﮫ ﺣﺿرت آدم ﻓرﻣود ﮐﮫ ﭼﺎره اﯾن ﻣﺷﮑل ﺑﺎ ﻣن اﺳت و ﺑﮫ وی وﻋده داد ﺗﺎ او را ﮐﻣﮏ ﮐﻧد‪،‬‬
‫ﺷوﻧﯽ ُﮐﺷطﺎ« )دﻧﯾﺎی اﻧوار ‪-‬‬‫و ﺑﺎریﺗﻌﺎﻟﯽ ﺗﻌدادی »اُﺛرا« )ﻓرﺷﺗﮫ( را ﺑﺎ ھﯾﺋت و ﺷﮑل اﻧﺳﺎﻧﯽ از »اِﻣ ُ‬
‫ﻣﮑﺎن ﺣﻘﯾﻘت( ﺑﮫ ﺳوی زﻣﯾن ﻓرﺳﺗﺎد ﺗﺎ ﺑﺎ آدم و ﻓرزﻧداﻧش ﻣﻌﺎﺷرت ﻧﻣوده و ﺑﺎ ﻓرزﻧدان او ازدواج ﮐرده و‬
‫ﻧﺳل وی را ازدﯾﺎد ﺑﺧﺷﻧد‪ .‬اﯾن ﻓرﺷﺗﮕﺎن )اُﺛراھﺎ( طﺑق رواﯾﺎت ﮐﺗب ﻣﻘدﺳﮫ ﻣﻧداﺋﯾﺎن‪ ،‬ﻋﺑﺎرت از ﺷﺻت‬
‫ﺑرادر ﺑﮫ اﺗﻔﺎق ﺧﺎﻧوادهھﺎﯾﺷﺎن ﺑودﻧد ﮐﮫ ﺑﮫ ﺻورت اﻧﺳﺎن ﺑر زﻣﯾن ﻓرود آﻣده و ﺑﺎ ﻓرزﻧدان ﺣﺿرت آدم‬
‫ازدواج ﻧﻣوده و ﻧﺳل اﯾﺷﺎن را ازدﯾﺎد ﺑﺧﺷﯾدﻧد‪ .‬ﮐﺗب ﻣﻧداﺋﯾت اﯾن ﺷﺻت ﺑرادر و ﺧﺎﻧوادهھﺎﯾﺷﺎن را از‬
‫اﺳﺗﺧوانﺑﻧدی ﺟﺎﻣﻌﮫ ﺑﺷری و ﺑﮫوﯾژه ﺟﺎﻣﻌﮫ ﻣﻧداﺋﯾﺎن ﻣﯽداﻧﻧد‪ .‬اﺛراھﺎ »ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﻋﺎم در ﻋﺎﻟم ﺑﺎﻻﯾﯽ‬
‫ھﺳﺗﻧد«‪.‬‬

‫ﺑﻌد از ﮔذﺷت ھزاران ﺳﺎل و ﮔﺳﺗرش ﺧﺎﻧوادهی آدم ﺑﮫ ﺗﻣﺎم ﺟﺎھﺎ‪ ،‬ﮐم ﮐم اﺧﺗﻼف و ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎری ﺑﯾن‬
‫ﻓرزﻧدان آدم ﺑوﺟود آﻣد و اﯾن اﺧﺗﻼﻓﺎت و ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎریھﺎ و ﮐﻔران ﻧﻌﻣت و ظﻠم و اﻟﺣﺎد آﻧﻘدر زﯾﺎد ﺷد ﮐﮫ‬
‫ﻣﻧﺟر ﺑﮫ ﺟﻧﮓ ھﻣﮕﺎﻧﯽ ﺷد‪.‬‬

‫‪٨‬‬
‫در اﺛر اﯾن ﺟﻧﮓ ھﻣﮕﯽ ﺑﮫ ﺟز دو ﻧﻔر از ﺑزرﮔﺎن ﺑﮫ ﻧﺎم »رام و رود« و ﻣﻌدودی ھﻣراھﺎن آﻧﺎن‪ ،‬ﮐﺳﯽ‬
‫زﻧده ﻧﻣﺎﻧد و اﯾﻧﺎن زﻧدﮔﯽ و ﺳﺎزﻧدﮔﯽ را از ﻧو ﺷروع ﮐردﻧد‪.‬‬

‫ﭘس از ﮔذﺷت زﻣﺎن رام و رود ﺑﺎز ھم آﺗش ﮐﯾﻧﮫ و ﻧﻔﺎق و ﻋداوتھﺎ و ﻧﺎﻓرﻣﺎﻧﯽھﺎ و ﺑدﺑﯾﻧﯽ و اﻟﺣﺎد ھﻣﮫ‬
‫ﺟﺎ را ﻓرا ﮔرﻓت ﺗﺎ آﻧﺟﺎ ﮐﮫ ﺧداوﻧد ﻣﻌظم ﺗﺻﻣﯾم ﺑﮫ ﺗﻧﺑﯾﮫ ﺑﺷر ﺧﺎطﯽ ﮔرﻓت؛ ﭘس دﻧﯾﺎ را آﺗش ﻓرا ﮔرﻓﺗﮫ و‬
‫ﺷرﺑﺎی و ﺷرھﺑﯾﯾل« و ﺗﻌداد ﻣﻌدودی‬ ‫اﮐﺛرﯾت ﻣردم در آﺗش ﺳوﺧﺗﻧد‪ .‬از ھﻣﮫی اﻧﺳﺎنھﺎ دو ﻧﻔر ﺑﮫ ﻧﺎم » ُ‬
‫ھﻣراھﺎن آﻧﮭﺎ زﻧده ﻣﺎﻧدﻧد و ﺑﮫ ﺣﯾﺎت ﺑﺷری اداﻣﮫ داده و ﺑﺎ ارﺷﺎد ﻣردم و ھداﯾت آﻧﺎن ﺑﮫ ﺳوی ﺗوﺣﯾد و‬
‫ﺧداﭘرﺳﺗﯽ ﺟﺎﻣﻌﮫای ﻣوﻓق و ﺳرﺑﻠﻧد ﺑوﺟود آوردﻧد‪.‬‬

‫ﺑﺎز ﺑﻌد از ﮔذﺷت ھزاران ھزار ﺳﺎل ﮐم ﮐم ﺑﺷر راه ﻋﻧﺎد و ﮐﻔر و اﻟﺣﺎد را ﭘﯾش ﮔرﻓت و روز ﺑﮫ روز ﺑر‬
‫ﺗﻌداد ﮐﻔﺎر اﻓزوده ﮔﺷت ﺗﺎ آﻧﮑﮫ در اﯾن ھﻧﮕﺎم ﺧداوﻧد ﭘﯾﺎﻣﺑری ﺻﺎﻟﺢ ﺑرای ھداﯾت ﺑﺷر ﻓرﺳﺗﺎد‪ .‬اﯾن ﭘﯾﺎﻣﺑر‬
‫»ﺣﺿرت ﻧوح )ع(« اﺳت‪) .‬ﻧﺎم ﺣﺿرت ﻧوح در ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﻣﻧداﯾﯾﺎن » ُﻧو« آﻣده اﺳت(‪.‬‬
‫ﺑﮫ اراده اﻟﮭﯽ‪ ،‬آدم و ﺣوا ھزار ﺳﺎل در اﯾن ﺟﮭﺎن ﻣﯽزﯾﻧد و از ﻧﺳل آنھﺎ اﺑﻧﺎ ﺑﺷر ﻣﺗوﻟد ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬ﺳﭘس ﺑﺎ ﻣرگ آدم و ﺣوا‬
‫او و ﺑﻘﯾﮫ ﻧﺳﻠش ﺑﮫ ﺟﮭﺎن ﻧور ﺑﺎز ﻣﯽﮔردﻧد‪ .‬اﻣﺎ از اﯾن ﻧﺳل‪ ،‬دو اﻧﺳﺎن ﺑﮫ ﻧﺎمھﺎی »رام« )ﻣرد( و »رود« )زن( ﺑﺎﻗﯽ‬
‫ﻣﯽﻣﺎﻧﻧد‪ .‬از زﻣﺎن آدم ﺗﺎ رود ﺳﯽ دوره طﯽ ﻣﯽﺷود‪ .‬دوره رام و رود‪ ،‬دوﻣﯾن ﻣرﺣﻠﮫ از ﺣﯾﺎت و ﺧﻠﻘت ﺑﺷر اﺳت‪ .‬ﭘس از‬
‫آن ﻋﺎﻟم در آﺗش ﺷﻌﻠﮫور ﻣﯽﺷود و ﭘس از ﮔذﺷت ‪ ٢٥‬دوره‪» ،‬ﺷورﺑﺎی« )ﻣرد( و »ﺷرھﺎﺑﯾﯾل« )زن( ﺑﮫ وﺟود ﻣﯽآﯾﻧد‪ .‬ﭘس‬
‫از آن ‪ ١٥‬دوره ﺑر زﻣﯾن ﻣﯽﮔذرد و طوﻓﺎﻧﯽ ﺑزرگ ﻋﺎﻟم را ﻓرا ﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬اﯾن ھﻣﺎن »طوﻓﺎن ﻧوح« اﺳت‪.‬‬

‫ﺣﺿرت ﻧوح )ع( ﺑﺳﯾﺎر ﺳﻌﯽ ﮐرد ﺗﺎ ﻣردم را ﺑﮫ راه راﺳت ھداﯾت ﮐﻧد و ﺟﺎﻣﻌﮫای ﻣوﻓق و ﻣوﺣد ﺑوﺟود‬
‫آورد‪ .‬در اواﯾل ﻣوﻓق ﺷد و ﻣردم ارﺷﺎدات و راھﻧﻣﺎﯾﯽھﺎی وی را اﺟرا ﻣﯽﮐردﻧد و اﻣﺗﯽ ﺧداﭘرﺳت و ﺑﺎ‬
‫اﯾﻣﺎن ﺑوﺟود آﻣده ﺑود‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﻌد از ﮔذﺷت ﺳﺎلھﺎ‪ ،‬ﻣردم دﺳﺗورات ﺣﺿرت ﻧوح را اﺟرا ﻧﻣﯽﮐردﻧد و‬
‫ﻋدهای از ﺑﯽدﯾﻧﺎن وی را ﻣﺳﺧره و اﺳﺗﮭزاء ﻣﯽﮐردﻧد؛ ﺗﺎ آﻧﺟﺎ ﮐﮫ ﺣﺿرت ﻧوح )ع( ﺑﺎ آن ھﻣﮫ ﺑردﺑﺎری و‬
‫ﺷﮑﯾﺑﺎﯾﯽ دﺳت دﻋﺎ ﺑﮫ درﮔﺎه ﺧداوﻧد ﺑزرگ ﺑرداﺷت و ﮔﻔت‪» :‬ﺑﺎر اﻻھﺎ ﺗﺎ ﮐﯽ اﯾن وﺿﻊ اداﻣﮫ دارد‪ .‬اﯾن‬
‫ﻣردم ﻣﺗﻣرد اﺻﻼح ﻧﻣﯽﺷوﻧد و ﺑﮫ ﺳﺧﻧﺎن ﻣن ﮔوش ﻧﻣﯽدھﻧد‪ .‬ﻧﻣﯽداﻧم ﭼﮫ ﮐﻧم«‪ .‬در اﯾن ﻣوﻗﻊ ﺻداﯾﯽ ﺑﮫ‬ ‫ِ‬
‫َ‬
‫ﺣﺿرت ﻧوح ﻓرﻣود‪» :‬ﯾﺎ ﻧو اِﺑﻧﯽ ﮐوﯾﻼ« )ای ﻧوح ﮐﺷﺗﯽ ﺑﺳﺎز( و اﯾن اﺑﻌﺎد را ﺑﮫ ﮐﺎر ﺑﺑر‪ :‬طول ‪٣٠٠‬‬
‫اﻣﯾﺎ )واﺣد اﻧدازهﮔﯾری‪ ،‬ھر اﻣﯾﺎ ‪ ٥٢/٧‬ﻣﺗر اﺳت؛ ﺑر اﺳﺎس ﻧوﺷﺗﮫھﺎی ﻣﻧداﯾﯽ(‪ ،‬ﻋرض ‪ ۵٠‬اﻣﯾﺎ و ﺑﻠﻧدی‬
‫‪ ٣٠‬اﻣﯾﺎ؛ و ﺧداوﻧد ﻣﻌظم ﺑﮫ ﻧوح ﻓرﻣود ﺑﻌد از ﺳﺎﺧﺗن ﮐﺷﺗﯽ از ھﻣﮫ ﻣوﺟودات زﻧده دﻧﯾﺎ‪ ،‬ﺟﻔت ﺟﻔت ﺑﮫ‬
‫ﮐﺷﺗﯽ ﺑﺧوان؛ و ﻧوح ﭼﻧﯾن ﮐرد‪ .‬از اﻧﺳﺎنھﺎ ﺗﻌداد ﻣﻌدودی ﮐﮫ ﻣواﻓق ﺑودﻧد ﺑﺎ اﯾﺷﺎن ﻣﻧﺟﻣﻠﮫ ﺟﻧﺎب ﺳﺎم‪،‬‬
‫ﻓرزﻧد ﺣﺿرت ﻧوح‪ ،‬ﺳوار ﮐﺷﺗﯽ ﺷدﻧد‪) .‬ﺣﺿرت ﻧوح ﭼﮭﺎر ﻓرزﻧد داﺷت ﮐﮫ ﻋﺑﺎرت ﺑودﻧد از ﺳﺎم‪ ،‬ﯾﺎم‪،‬‬
‫ﺣﺎم و ﯾﺎﻓث‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻧﮭﺎ ﺳﺎم ﺑود ﮐﮫ ﻗﺑل از طوﻓﺎن ﺑﮫ دﻧﯾﺎ آﻣده و ﺳﮫ ﭘﺳر دﯾﮕر ﺣﺿرت ﻧوح )ع( در‬
‫ﺳرزﻣﯾن ﺟدﯾد ﻣﺗوﻟد ﺷدﻧد(‪.‬‬

‫ﺑﮫ اﻣر ﺧداوﻧد ﺑزرگ ‪ ۴٢‬ﺷﺑﺎﻧﮫروز از آﺳﻣﺎن ﺑﺎران ﺑﺎرﯾد و از زﻣﯾن ﺑﮫ ﺷﮑل ﭼﺷﻣﮫ آب ﺟوﺷﯾدن ﮔرﻓت‪.‬‬
‫ﺗﻣﺎم ﺳطﺢ زﻣﯾن را آب ﻓرا ﮔرﻓت و ﺧﺷﮑﯽ دﯾﮕر دﯾده ﻧﻣﯽﺷد‪ .‬ﻣدت ‪ ١١‬ﻣﺎه ھوا و آب طوﻓﺎﻧﯽ و ﻣﺗﻼطم‬
‫ﺑود و ﺑﻌد از ﮔذﺷﺗن ﯾﺎزده ﻣﺎه ھوا ﺻﺎف ﮔﺷت و آﻓﺗﺎب ظﺎھر ﮔردﯾد و آبھﺎ ﻓروﮐش ﮐرد‪ .‬در اﯾن ﻣوﻗﻊ‬
‫ﺣﺿرت ﻧوح ﺑﮫ ﮐﻼغ )اورﺑﺎ( ﻣﺄﻣورﯾت داد ﮐﮫ ﺑرود و اطراف و اوﺿﺎع را ﺑررﺳﯽ ﮐﻧد و اﮔر ﺧﺷﮑﯽ‬

‫‪٩‬‬
‫ﭘدﯾدار ﺷده ﺧﺑر دھد‪ .‬ﮐﻼغ ﺑﮫ دﻧﺑﺎل ﻣﺄﻣورﯾت رﻓت‪ .‬ﻣدتھﺎ ﮔذﺷت و از ﮐﻼغ ﺧﺑری ﻧﺷد‪ .‬ﺣﺿرت ﻧوح‬
‫ﺑﮫ ﮐﺑوﺗر )ﯾوﻧﺎ‪ /‬ھﯾوﻧﺎ( ﮔﻔت ﮐﮫ ﺑرود و ﺑﺑﯾﻧد ﭼﮫ ﺑر ﺳر ﮐﻼغ آﻣده اﺳت‪.‬‬

‫ﭘس ﮐﺑوﺗر ﺑﮫ ﭘرواز درآﻣد و ﺑﻌد از ﻣدﺗﯽ ﺑرﮔﺷت و در ﺣﺎﻟﯽﮐﮫ ﺷﺎﺧﮫ زﯾﺗوﻧﯽ را ﺑﮫ دھﺎن ﮔرﻓﺗﮫ ﺑود ﺑﮫ‬
‫ﺣﺿرت ﻧوح ﭼﻧﯾن ﮔﻔت‪» :‬ﮐﻼغ را دﯾده ﺑر ﻻﺷﮫای ﻧﺷﺳﺗﮫ و از آن ﻻﺷﮫ ﻣﯽﺧورد و دﯾﮕر اﯾﻧﮑﮫ ھﻣﺎن‬
‫ﻧزدﯾﮑﯽھﺎ ﺧﺷﮑﯽ را دﯾده و ھﻣﭼﻧﯾن درﺧﺗﺎن زﯾﺗون ﮐﮫ ﺷﺎﺧﮫای از آن را ﺑﮫ ھﻣراه آورد«‪ .‬در اﯾن ھﻧﮕﺎم‬
‫ﺣﺿرت ﻧوح )ع( ﺑﮫ ﺻدا درآﻣد و ﮐﻼغ را ﻧﻔرﯾن ﮐرد و ﮐﺑوﺗر را ﺑرﮐت داد و دﻋﺎ ﮐرد‪.‬‬

‫ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﮐﺷﺗﯽ ﺑﮫ ﺧﺷﮑﯽ ﻧﺷﺳت در ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﮔﻧزارﺑﺎ ﺑﮫ ﻧﺎم ﮐوه »ﻗﺎردون« )آرارات ﺗرﮐﯾﮫ ﮐﻧوﻧﯽ(‬
‫ذﮐر ﺷده اﺳت‪ .‬ﭘس ﺣﺿرت ﻧوح و ھﻣراھﺎن از ﮐﺷﺗﯽ ﭘﯾﺎده ﺷده و از ﺣﺑوﺑﺎﺗﯽ ﮐﮫ ﺑرای آﻧﮭﺎ ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧده ﺑود‬
‫ﻏذاﯾﯽ ﺑﻧﺎم »ھرﯾس« ﭘﺧﺗﻧد و ﻣراﺳم » ُدﺧراﻧﯽ و ﻟوﻓﺎﻧﯽ« )ﻣراﺳم ﻏذای آﻣرزش( را ﺑرای ﮐﺳﺎﻧﯽﮐﮫ در‬
‫آب ﻏرق ﺷدﻧد ﺑﮫ ﺟﺎی آوردﻧد‪ .‬آﻧﮕﺎه ﺣﺿرت ﻧوح و ھﻣراھﺎن ﺑرای ﺧوﯾش ﭘﻧﺎھﮕﺎهھﺎﯾﯽ ﺳﺎﺧﺗﮫ و در آن‬
‫ﺳﺎﮐن ﺷدﻧد و در آن ﺳرزﻣﯾن ﻣﺷﻐول ﮐﺷﺎورزی و داﻣﭘروری ﮔﺷﺗﻧد و ﻏذای ﺧوﯾش را از اﯾن راه ﺑدﺳت‬
‫ﻣﯽآوردﻧد‪) .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺧود را از ھﻣراھﺎن و ﺑﺎزﻣﺎﻧدهﮔﺎن طوﻓﺎن ﻧوح ﻣﯽداﻧﻧد(‪.‬‬

‫ﺣﺿرت ﻧوح )ع( ﺳﺎلھﺎی ﺑﺳﯾﺎری ﺑﮫ ارﺷﺎد ﻣردم ﭘرداﺧت و ﻧﺳل ﺑﺷر ﺑﮫ ﺗدرﯾﺞ ﺗﮑﺛﯾر ﯾﺎﻓﺗﮫ و اﻣت‬
‫ﻋظﯾﻣﯽ را ﺗﺷﮑﯾل داد‪ .‬ﺑﻌد از آنﮐﮫ ﺣﺿرت ﻧوح دار ﻓﺎﻧﯽ را ﺗرک ﮐرد ﻓرزﻧد ارﺷدش ﺣﺿرت ﺳﺎم‬
‫)اَﺳوﺛﺎ و َزﮐوﺛﺎ ِﻧﮭوﯾﻠﯽ = ﺳﻼم و درود ﺧداوﻧد ﺑر او ﺑﺎد( ھداﯾت و راھﻧﻣﺎﯾﯽ ﻣردم را ﺑﮫ ﻋﮭده ﮔرﻓت‪.‬‬

‫ﺣﺿرت ﺳﺎم )اس( در ﻣﯾﺎن ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﻣﻘﺎم ﺷﺎﻣﺧﯽ را دارا ﻣﯽﺑﺎﺷد زﯾرا وی را ﭘدر اﺻﯾل ﺧوﯾش و‬
‫ﺧود را از ﺗﺑﺎر وی ﻣﯽداﻧﻧد‪ .‬ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ از اوﻟﯾن اﻗوام ﺳﺎﻣﯽ ﺑﮫ ﺷﻣﺎر ﻣﯽآﯾﻧد‪ .‬ﺣﺿرت ﺳﺎم ﺗﻌﺎﻟﯾم‬
‫زﯾﺎدی دارد‪ .‬ﻧﺎم ﺣﺿرت ﺳﺎم )اس( در ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﮔﻧزارﺑﺎ »ﺷوم َﺑر ﻧو« ﻧوﺷﺗﮫ ﺷده اﺳت‪ .‬ﯾﻌﻧﯽ ﺳﺎم‬
‫زﻧﺎن ﻣﻧداﯾﯽ اﺳت ﮐﮫ ﺑﮫ ﮐرات‬
‫ِ‬ ‫ﻓرزﻧد ﻧوح و ھﻣﺳرش ﺑﮫ ﻧﺎم »ﻧورﯾﺛﺎ« ﺧواﻧده ﺷده اﺳت‪ .‬وی از ﻣﻌدود‬
‫اﺳم او در ﮐﺗب ﻣﻘدﺳﮫی ﻣﻧداﯾﯽ آﻣده و ﺑﮫ ﺗﻘوی و ﭘرھﯾزﮔﺎری ﻣﺷﮭور ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬در ﻣﺗون ﻣﻧداﯾﯽ در‬
‫ﺧﺻوص ھداﯾت ﻣردم ﺑﻌد از ﺣﺿرت ﻧوح )ع( ﭼﻧﯾن آﻣده اﺳت‪ُ » :‬‬
‫ﺷم ﺑر ﻧو او َزوّ ی ﻧورﯾﺛﺎ«‪ .‬در ﻗﺳﻣت‬
‫ﯾﻣﯾن ﮐﺗﺎب ﮔﻧزا رﺑﺎ آﻣده اﺳت ﮐﮫ‪» :‬ﺷوم ﺑر ﻧو رﯾﺷﺎ اد ﮐﻠﯽ ﺷورﺑﺗﺎ« ﯾﻌﻧﯽ ﺣﺿرت ﺳﺎم ﺑن ﻧوح ﻧﯾﺎی‬
‫ﺑزرگ ﺗﻣﺎم ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﮐﻧوﻧﯽ اﺳت‪.‬‬

‫ﺣﺿرت ﺳﺎم )اس( ﻣﺎﻧﻧد ﭘدرش ﺣﺿرت ﻧوح ﺳﺎلھﺎی ﺑﺳﯾﺎری ﺑﮫ ھداﯾت و ارﺷﺎد ﻣردم ﭘرداﺧت و ﺑﻌد‬
‫دﻋوت ﺣق را ﻟﺑﯾﮏ ﮔﻔت‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺧود را ﻓرزﻧدان ﺳﺎم ﻣﯽداﻧﻧد و از او ﺑﮫ ﻋﻧوان »ﭘدرﻣﺎن« ﯾﺎد‬
‫ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫در ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﮔﻧزارﺑﺎ )ﺻﺣف آدم( ﯾﺎد ﺷده ﮐﮫ ھﺷت ھزار ﺳﺎل ﺑﻌد از واﻗﻌﮫ طوﻓﺎن ﻧوح »ﺣﺿرت‬
‫اﺑراھﯾم« ظﮭور ﮐرد ﮐﮫ ﭘدر ﺗﻣﺎم اﻧﺑﯾﺎء ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود و از اﯾن ﺗﺎرﯾﺦ دﯾن ﯾﮭود اﯾﺟﺎد ﺷد‪ .‬ﺑﻌد از ﺳﺎلھﺎی‬
‫طوﻻﻧﯽ در ﻣﺻر‪ ،‬ﺳرزﻣﯾن ﻧﯾل ﭘﯾﺎﻣﺑری ﺑﮫ ﻧﺎم ﻣوﺳﯽ )ع( ﺑرای ﻧﺟﺎت ﻗوم ﺑﻧﯽاﺳراﺋﯾل از دﺳت »ﭘرا‬
‫ﻣﻠﮑﺎ« ﯾﺎ ﻣﻠﮏ ﻓرﻋون ﮐﮫ ﺑﮫ ﺑدی ﺑﺳﯾﺎر ﻣﺷﮭور ﺑود‪ ،‬ظﮭور ﮐرد‪ .‬ﯾﮭودﯾﺎن ﺑﮫ دﻧﺑﺎل راه ﻓراری ﻣﯽﮔﺷﺗﻧد‬
‫ﺗﺎ از ﺳرزﻣﯾن ﻣﺻر ﺧﺎرج ﺷوﻧد‪ .‬ﺑﻌد از ﻣدﺗﯽ ﻓرﺻﺗﯽ ﭘﯾش آﻣد و ﯾﮭودﯾﺎن ﺑﮫ رھﺑری ﺣﺿرت ﻣوﺳﯽ‬

‫‪١٠‬‬
‫)ع( از رود ﻧﯾل ﮔذﺷﺗﮫ و ﺳواران و ﺟﻧﮕﺟوﯾﺎن ﻓرﻋون ﮐﮫ ﺑﮫ دﻧﺑﺎل آﻧﺎن آﻣده ﺑودﻧد ﮔرﻓﺗﺎر طوﻓﺎن ﺷده و‬
‫ﻏرق ﮔﺷﺗﻧد‪ .‬ﯾﮭودﯾﺎن ﺑﺎ ﻣﺷﻘت ﺗﻣﺎم و ﮔذﺷﺗن از ﺳرزﻣﯾنھﺎی ﻣﺧﺗﻠف ﻣﻧﺟﻣﻠﮫ ﮐﻧﻌﺎن‪ ،‬آﺧراﻻﻣر ﺑﮫ‬
‫ﺳرزﻣﯾن آﺑﺎد و ﺳرﺳﺑز ﻓﻠﺳطﯾن ﺑﮫ ﮔرﻣﯽ ﭘذﯾرﻓﺗﮫ ﺷدﻧد و اﻗوام ﻣوﺟود و ﺑﮫوﯾژه ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ آﻧﺎن را‬
‫ﻣورد ﺣﻣﺎﯾت ﻗرار دادﻧد‪ .‬اﻣﺎ ﯾﮭودﯾﺎن ﮐم ﮐم ﺑﮫ ﻓﮑر ﮔﺳﺗرش ﺣوزهی ﻓرﻣﺎﻧرواﯾﯽ ﺧوﯾش اﻓﺗﺎدﻧد‪.‬‬

‫آن ﺧوﯾش ﺳﺎزﻧد و ھﻣزﻣﺎن ﺑﺎ آن‬ ‫ﺑﻌد از آﻧﮑﮫ ﯾﮭودﯾﺎن ﺑﮫ ﺧوﺑﯽ ﻗدرﺗﻣﻧد ﺷدﻧد‪ ،‬ﺗواﻧﺳﺗﻧد ﻓﻠﺳطﯾن را از ِ‬
‫ﺑرای ﺗﺿﻌﯾف ﺑﺎﻗﯽ اﻗوام ﺑﮫ اذﯾت و آزارﺷﺎن ﭘرداﺧﺗﻧد‪ .‬آﻧﺎن ﺑﮫوﯾژه ﺑﮫ ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﮐﮫ در آن زﻣﺎن‬
‫ﺳﺎﮐن ﻓﻠﺳطﯾن ﺑودﻧد ﻓﺷﺎر ﺑﺳﯾﺎر آوردﻧد؛ ﺑر اﺛر اﯾن ﻓﺷﺎرھﺎ ﺻﺎﺑﺋﯾن ﺑﯽاﻧدازه ﺗﺿﻌﯾف ﮔردﯾدﻧد‪ ،‬ﺗﺎ آﻧﺟﺎ ﮐﮫ‬
‫آزاداﻧﮫ ﻧﻣﯽﺗواﻧﺳﺗﻧد ﻣراﺳم ﺧود را اﻧﺟﺎم دھﻧد و ﮐﺎر ﺑﮫ آﻧﺟﺎ رﺳﯾد ﮐﮫ ﺑﻌﺿﯽھﺎ از ﺗرس‪ ،‬ﺧود را ﯾﮭودی‬
‫ﻣﻌرﻓﯽ ﻣﯽﮐردﻧد ﺗﺎ اﯾﻧﮑﮫ ﺑﻌد از ﻣدتھﺎ ﮐﮫ از ﻣﮭﺎﺟرت ﯾﮭودﯾﺎن ﺑﮫ ﺳرزﻣﯾن ﻓﻠﺳطﯾن ﮔذﺷت ﺑﮫ ﻓرﻣﺎن‬
‫ﺧداوﻧد ﻣﻌظم ﺑرای ﻧﺟﺎت ﻗوم ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﭘﯾﻐﻣﺑری ظﮭور ﻧﻣود ﮐﮫ ﺑﮫ ﻓرﻣﺎن ﺧداوﻧد » ِﯾﮭﯾﯽ ﯾﮭﺎﻧﺎ«‬
‫)ﯾﺣﯾﯽ ﯾوﺣﻧﺎ ‪ -‬ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ( اَﺳوﺛﺎ و َزﮐوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ )ﺳﻼم و درود ﺧدا ﺑر او ﺑﺎد( ﻧﺎم ﮔرﻓت و ھﻣﭼﻧﺎنﮐﮫ‬
‫در ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس »ﮔﻧزارﺑﺎ« )ﺻُﺣُف آدم( و ﮐﺗﺎب »ادراﺷﯽ اِد ﯾﮭﯾﯽ« )ﺗﻌﺎﻟﯾم ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ( آﻣده از ﭘدر‬
‫و ﻣﺎدری ﭘﯾر زاده ﻣﯽﺷود‪ .‬از ﺳن ﭘدر ‪ ٩٩‬ﺳﺎل و از ﺳن ﻣﺎدر ‪ ٨٨‬ﺳﺎل ﻣﯽﮔذﺷت‪ .‬ﻣﺎدرش »اﯾﻧﺷوی« ﯾﺎ‬
‫»اﻟﯾﺻﺎﺑﺎت ‪ -‬ﯾﮭود« ﯾﺎ »اﻟﯾزاﺑت ‪ -‬ﻧﺻﺎری« ﻋﻘﯾم و ﻧﺎزا ﺑود ﻟﯾﮑن ﺑﮫ ﻗدرت ﭘروردﮔﺎر ﺑﺎردار ﺷده و‬
‫ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )اس( را ﻣﺗوﻟد ﻧﻣود‪ .‬در ﮐﺗﺎب ﺗﻌﺎﻟﯾم ﯾﺣﯾﯽ ﭼﻧﯾن ﻧوﺷﺗﮫ ﺷده ﮐﮫ ﻣوﻗﻊ ﺗوﻟد ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ‬
‫)اس( ھﻣﮕﯽ ﮐﺎھﻧﯾن ﯾﮭود و ﺑزرﮔﺎن در ﺧﺎﻧﮫی ﺣﺿرت زﮐرﯾﺎ )اس( ﺟﻣﻊ ﺷدﻧد و ﺑﮫ وی ﭼﻧﯾن ﮔﻔﺗﻧد‪:‬‬
‫»ای زﮐرﯾﺎ آرزو ﮐرده ﺑودی ﮐﮫ ﺧداوﻧد ﺑﮫ ﺗو ﻓرزﻧدی ﻋطﺎ ﮐﻧد؛ اﯾﻧﮏ ﮐﮫ آرزوﯾت ﺑرآورده ﺷد ﻧﺎﻣش را‬
‫ﭼﮫ ﻣﯽﮔذاری؟ آﯾﺎ ﻧﺎﻣش را "ﯾﺎﻗﯾف" ﯾﻌﻧﯽ ﯾﻌﻘوب ﻣﯽﮔذاری ﮐﮫ از ﻣردان ﺻﺎﻟﺢ و داﻧﺷﻣﻧد اﺳت ﯾﺎ اﯾﻧﮑﮫ‬
‫ﻧﺎﻣش را "زﺗﺎن اﺳطوﻧﺎ" ﻣﯽﮔذاری ﮐﮫ ﯾﮭودﯾﺎن ﺑﮫ آن ﻗﺳم ﻣﯽﺧورﻧد و دروغ ﻧﻣﯽﮔوﯾﻧد؟« در اﯾن ﻣوﻗﻊ‬
‫اﯾﻧﺷوی ﻣﺎدر ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )اس( ﮐﮫ در اﺗﺎق دﯾﮕر ﺑود و ﺳﺧﻧﺎن آﻧﺎن را ﺷﻧﯾده ﺑود ﻓرﯾﺎد ﺑرآورد ﮐﮫ از‬
‫ﺗﻣﺎم اﯾن اﺳﺎﻣﯽ ﮐﮫ ﺑر زﺑﺎن آوردهاﯾد ھﯾﭻﮐدام را ﻧﻣﯽﭘﺳﻧدم‪ ،‬ﻓﻘط ﯾﮏ ﻧﺎم ﻻﯾق او اﺳت ﮐﮫ ﺧداوﻧد ﺑﮫ او‬
‫ﻋطﺎ ﮐرده اﺳت و آن ﻧﺎم » ِﯾﮭﯾﯽ ﯾﮭﺎﻧﺎ« ﮐﮫ ﻣﻌﻧﺎﯾش اﺣﯾﺎ ﮐﻧﻧده اﺳت ) َﻣﻠواﺷﮫ اﯾﺷﺎن » ِﯾﮭﯾﺎ ﯾﮭﺎﻧﺎ َﺑر اﯾﻧﺷوی‬
‫ﻗﯾﻧﺛﺎ« اﺳت(‪ .‬ﯾﮭودﯾﺎن وﻗﺗﯽ اﯾن را ﺷﻧﯾدﻧد ﺑﺎ ﺧود ﮔﻔﺗﻧد ﮐﮫ ﭼﮫ ﺗدﺑﯾری ﺑﺎﯾد ﺑرای اﯾن ﺑﭼﮫ و ﻣﺎدرش‬
‫اﻧدﯾﺷﯾد‪ .‬اﻣﺎ ﺳوای اﯾن ﮐﺷﻣﮑشھﺎ و ﺑﮕوﻣﮕوھﺎی ﺑزرﮔﺎن ﻗوم ﯾﮭود ﺑﺎ زﮐرﯾﺎی ﭘﯾر و اﯾﻧﺷوی‪ ،‬وﻗﺗﯽ ﮐﮫ‬
‫ﺧداوﻧد از ﺗﺻﻣﯾم ﺑد ﺑزرﮔﺎن ﯾﮭود ﺑرای ﺳر ﺑﮫ ﻧﯾﺳت ﮐردن ﻣوﻟود ﻣﻘدس آﮔﺎه ﮔردﯾد ﺗوﺳط ﻓرﺷﺗﮫ »اَ ُﻧش‬
‫اﺛرا« ﯾﮭﯾﯽ ﯾﮭﺎﻧﺎ را ﺑﮫ ﮐوه ﺳﻔﯾد »ﭘروان« ﺑرد‪ .‬ﻓرﺷﺗﮫ اﻧش اﺛرا‪ ،‬ﯾﮭﯾﯽ ﯾﮭﺎﻧﺎ را در ﮐوه ﺳﻔﯾد ﭘروان ﺑﮫ‬
‫وﺳﯾﻠﮫ ﺷﯾرهی درﺧﺗﯽ ﺑﮫ ﻧﺎم »اﯾﻼﻧﺎ اد اﻣرﺑﯾﺎ ﯾﺎﻧﻘﺎ« )درﺧﺗﯽ ﮐﮫ ﻧوزادان را ﺑزرگ ﻣﯽﮐﻧد( ﭘرورش و‬
‫ﺗﻐذﯾﮫ ﻧﻣود و ﭘس از ﻣدﺗﯽ ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﺧداوﻧد ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ را ﺗﻌﻣﯾد دادﻧد و آن ﺣﺿرت از ﺷﯾرهی آن‬
‫درﺧت ﺑﮫ ﺟﺎی ﺷﯾر ﻣﺎدر ﻣﯽﺧورد ﺗﺎ ﺑزرگ ﺷد و ﭘس از آﻧﮑﮫ ﺑﮫ ﺳن ھﻔت ﺳﺎﻟﮕﯽ رﺳﯾد ﺑﮫ دﺳﺗور‬
‫ﺧداوﻧد ﻣﻌظم‪ ،‬ﻓرﺷﺗﮫ »اﻧش اﺛرا« ﺣروف ﻣﻧداﯾﯽ )آ ‪ -‬ﺑﺎ ‪ -‬ﮔﺎ ‪ -‬دا( را ﺑﮫ وی آﻣوﺧت‪ .‬در ﺳن ﭘﺎﻧزده‬
‫ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )اس( ﺗﻣﺎم ﮐﺗب ﻣﻘدﺳﮫ ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ را ﺧواﻧد و از ﺣﻔظ ﮐرده و ھﻣﭼﻧﯾن‬
‫ﺗﻔﺳﯾرات آﻧﺎن را ﯾﺎد ﮔرﻓت و ﺑﻌد از آن ﺑﮫ ﺗﻣﺎم آداب و ﺳﻧن و ﻓرھﻧﮓ ﺳﺎﯾر ﻣﻠل آﺷﻧﺎ ﮔﺷﺗﮫ و از ھﻣﮫ ﻧظر‬
‫ﻣﺟﮭز و ﮐﺎﻣل ﮔﺷﺗﮫ و ﻋﻣﻼً ﯾﮏ ﻓرد روﺣﺎﻧﯽ ﺑﺎ درﺟﮫ »ﺗرﻣﯾدا« و ﺑﻌداً درﺟﮫ »ﮔﻧزورا« و ھﻣﭼﻧﯾن‬
‫درﺟﺎت دﯾﮕر ﻣﺛل »رﯾﺷﺎ اِد ِاﻣّﺎ« و »رﺑّﺎﻧﯽ« را ﭘﯾدا ﻧﻣﺎﯾد‪.‬‬

‫‪١١‬‬
‫در ﺳن ‪ ٢٢‬ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﮫ دﺳﺗور ﺧداوﻧد ﻣﻌظم روز ﯾﮏﺷﻧﺑﮫ ﺳﺎﻋت ‪ ٧‬ﺳوار ﺑر اﺑری ﻧوراﻧﯽ ﺑﮫ ﺷﮑل‬
‫زورﻗﯽ درﺧﺷﺎن وارد ﺷﮭر اورﺷﻠﯾم ﻣﯽﺷود‪ .‬از ﻗﺑل ﻣردم اورﺷﻠﯾم و ﻣﺧﺻوﺻﺎ ً ﺧﺎﻧوادهی ﺣﺿرت‬
‫زﮐرﯾﺎ ﮐﮫ ﻣﻧﺗظر ﮔﻣﺷده ﺧودﺷﺎن ﺑودﻧد و ﻣوﻗﻌﯽ ﮐﮫ زورق ﺑﮫ ﮐﻧﺎر ﺳﺎﺣل رﺳﯾد ﻣردم آن ﺣدود ﮐﮫ‬
‫ﻣﯽدﯾدﻧد ﺟواﻧﯽ ﺑﺎ ﻟﺑﺎس ﺳﻔﯾد ﺳوار ﺑر زورق ﺑﮫ ﺳﺎﺣل ﻧزدﯾﮏ ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﺗﺟﻣﻊ ﻧﻣودﻧد و ﻟﺣظﮫ ﺑﮫ ﻟﺣظﮫ‬
‫ﺑﯾﺷﺗر ﺷده و ھﻣﭼﻧﺎن ﺑر ﺗﻌداد آﻧﮭﺎ اﺿﺎﻓﮫ ﻣﯽﺷد از ﺟﻣﻠﮫ ﺧدﻣﺗﮑﺎر ﺧﺎﻧوادهی زﮐرﯾﺎ اﯾن ﺟرﯾﺎن را دﯾده ﺑود‬
‫و از ﻣﺷﺎھده ﭼﮭره ﺟوان ﮐﮫ ﺷﺑﺎھت ﻋﺟﯾﺑﯽ ﺑﮫ ﺧﺎﻧم و آﻗﺎﯾش داﺷت دوان دوان ﺑﮫ ﺧﺎﻧﮫ ﺑرﮔﺷت و ھﻣﮫ‬
‫ﭼﯾز را ﺗﻌرﯾف ﮐرد‪ .‬اﯾﻧﺷوی ﮐﮫ ﺳﺧﻧﺎن وی را ﺷﻧﯾد‪ ،‬ﺑدون ﺳرﭘوش از ﺧﺎﻧﮫ ﺑﯾرون دوﯾد ﺗﺎ ﺧود را ﺑﮫ‬
‫ﻓرزﻧد دﻟﺑﻧد و ﮔﻣﺷدهاش ﺑرﺳﺎﻧد‪ .‬وﻟوﻟﮫی ﻋظﯾﻣﯽ ﺷﮭر اورﺷﻠﯾم را ﮔرﻓﺗﮫ ﺑود و ھﻣﮕﯽ دﭼﺎر ﯾﮏ ﻧوع‬
‫اﺣﺳﺎس ﺧوﺷﺣﺎﻟﯽ ﺗوأم ﺑﺎ ﺗرس ﺷده ﺑودﻧد و ﺣس ﻣﯽﮐردﻧد ﮐﮫ ﯾﮏ دﮔرﮔوﻧﯽ ﭘﯾش آﻣده اﺳت‪ .‬ھﻧﮕﺎﻣﯽﮐﮫ‬
‫اﯾﻧﺷوی ﺑﮫ ﮐﻧﺎر رودﺧﺎﻧﮫ رﺳﯾد در ھﻣﺎن ﻧﮕﺎه اول ﻓرزﻧدش را ﺷﻧﺎﺧت ؛ ﻓرزﻧد ﻧﯾز ﻣﺎدرش را ﺷﻧﺎﺧت و‬
‫ھر دو ھﻣدﯾﮕر را در آﻏوش ﮐﺷﯾدﻧد و ﻣدﺗﯽ ﺑﮫ ھﻣﺎن ﺣﺎل ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧدﻧد‪ .‬ھﯾﭻ ﺻداﯾﯽ از ﺟﻣﻌﯾت ﺷﻧﯾده‬
‫ﻧﻣﯽﺷد؛ ﮔوﯾﯽ ھﯾﭻﮐس وﺟود ﻧدارد‪ .‬ھﻣﮕﯽ ﻣﺣو ﺗﻣﺎﺷﺎی اﯾن ﻣﻧظرهی دلاﻧﮕﯾز ﺷده ﺑودﻧد‪ .‬ﻓرﺷﺗﮫ »اﻧش‬
‫اﺛرا« ﮐﮫ ﻣﺄﻣورﯾت ﺧود را ﺑﮫ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﺎﻧده ﺑود آﻧﺟﺎ را ﺗرک ﻧﻣود و ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ را ﺑﺎ اﻧﺑوھﯽ از‬
‫ﻧﺎﺑﺳﺎﻣﺎﻧﯽھﺎ و ﺑﯽاﯾﻣﺎﻧﯽھﺎ و ظﻠمھﺎ رھﺎ ﮐرد و از اﯾﻧﺟﺎ ﺑﮫ ﺑﻌد ﻣﺄﻣورﯾت اﺻﻠﯽ ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )اس(‬
‫ﺷروع ﺷد‪.‬‬

‫در آن ﻣوﻗﻊ ‪ ٢٢‬ﺳﺎل از ﻋﻣر ﻣﺑﺎرک ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ازن = اَﺳوﺛﺎ و َزﮐوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ( ﻣﯽﮔذﺷت‪ .‬ﻣردم ﺑﮫ‬
‫دﯾده اﺣﺗرام ﺑﮫ وی ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐردﻧد‪ .‬ﺑﻌد از ﮔذﺷت ﻣدﺗﯽ‪ ،‬ﻣﺄﻣورﯾت اﺻﻠﯽ وی ﺷروع ﺷد ﮐﮫ آن‪ ،‬اﺣﯾﺎی‬
‫ﺗﻌﻣﯾد در آب ﺟﺎری ﺑود‪ ،‬ﻋدهای ﻣردد ﺑودﻧد‪ ،‬ﺑﮫ طرﻓش ﺑروﻧد ﯾﺎ ﻧروﻧد؛ اﻣﺎ ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣظﻠوﻣﯽ ﮐﮫ از ﺗرس‬
‫ﻗﺎدر ﺑﮫ اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم ﺧود ﻧﺑودﻧد‪ ،‬ﻣﯽدﯾدﻧد ﮐﮫ اﯾن ﺷﺧﺻﯾت ﺑزرگ ﻣﮭمﺗرﯾن ﻣراﺳم آﻧﺎن را ﮐﮫ ﺗﻌﻣﯾد اﺳت‬
‫اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد؛ ﺑﮫ زﺑﺎن ﻣﻧداﯾﯽ ﮐﮫ زﺑﺎن ﻣﺎدری آﻧﺎن اﺳت‪ ،‬ﺻﺣﺑت ﻣﯽﮐﻧد و ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس »ﮔﻧزارﺑﺎ« در‬
‫دﺳﺗش ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫روزھﺎی اول ﻋده ﮐﻣﯽ ﺑﮫ طرﻓش ﻣﯽرﻓﺗﻧد و ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﺷدﻧد؛ روز ﺑﮫ روز ﺗﻌداد ﺗﻌﻣﯾدﺷدﮔﺎن ﺑﯾﺷﺗر‬
‫ﻣﯽﺷد‪ .‬ھﻣﭼﻧﺎن ﺗﻌداد ﻣراﺟﻌﮫ ﮐﻧﻧدﮔﺎن ﺑﯾﺷﺗر و ﺑﯾﺷﺗر ﻣﯽﺷد ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )اس( ﻧﻣﯽﺗواﻧﺳت‬
‫ﺟواﺑﮕوی اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد آﻧﺎن ﺷود؛ ﭼون ﺷﮭرت ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ازن( آن ﻗدر زﯾﺎد ﺷد ﮐﮫ از ﺗﻣﺎم‬
‫ﺷﮭرھﺎی ﻓﻠﺳطﯾن اﻋم از ﻣﻧداﯾﯽ و ﯾﮭودی و روﻣﯽ و ﻣردﻣﺎن دﯾﮕر ﻣﯽآﻣدﻧد و ﺑﮫ وﺳﯾﻠﮫ ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ‬
‫)اس( ارﺷﺎد ﻣﯽﺷدﻧد‪ .‬ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ازن( ﺗﻌداد زﯾﺎدی اﻓراد ﻣﺗدﯾن و واﺟد ﺷراﯾط را ﺗرﺑﯾت ﮐرد و ﺑﮫ‬
‫درﺟﮫ ﺗرﻣﯾدا و ﺑﻌد درﺟﺎت ﮔﻧزوراﯾﯽ رﺳﺎﻧد‪ .‬ﭼون ﻣراﺟﻌﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﺟﮭت ﺗﻌﻣﯾد ﺑﺳﯾﺎر زﯾﺎد ﺷده ﺑودﻧد از‬
‫اﯾن رو ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ دﺳت ﺑﮫ دﻋﺎ ﺑرداﺷت و از ﺧداوﻧد ﺑزرگ ﭼﺎرهﺟوﯾﯽ ﮐرد‪ .‬در اﯾن ﻣوﻗﻊ از ﺟﺎﻧب‬
‫ﭘروردﮔﺎر ﻣﻌظم ﺑﮫ وی وﺣﯽ رﺳﯾد‪» :‬ﻣردم را ﺑطور دﺳﺗﮫﺟﻣﻌﯽ ﺗﻌﻣﯾد ﮐن« و ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ ﻧﯾز ﭼﻧﯾن‬
‫ﮐرد‪.‬‬

‫ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد از ﺻﺑﺢ زود ﺷروع ﻣﯽﺷد و ﺗﺎ ﻗﺑل از ﻏروب آﻓﺗﺎب اداﻣﮫ داﺷت و ﺑﻌد از آن در ﻣﺣوطﮫای‬
‫وﺳﯾﻊ ﺑر روی ﺗﭘﮫای ﻣﯽاﯾﺳﺗﺎد و ﻣوﻋظﮫ ﻣﯽﮐرد‪ .‬ﺗﻌﺎﻟﯾم و ارﺷﺎداﺗش آﻧﻘدر ﮔﯾرا و ﻣﺳﺗدل ﺑودﻧد ﮐﮫ ھﻣﮫ‬
‫ﻣﺣو ﺳﺧﻧﺎﻧش ﻣﯽﺷدﻧد و روز ﺑﮫ روز ﺑر ﺗﻌداد طرﻓداراﻧش اﻓزوده ﻣﯽﮔردﯾد و اﯾن وﺿﻊ ھﻣﭼﻧﺎن اداﻣﮫ‬

‫‪١٢‬‬
‫ﺳﺎل ﺗﻣﺎم ارﺷﺎد و ھداﯾت ﻣردم آن ﺧطﮫ را ﺑﮫ ﻋﮭده‬
‫ِ‬ ‫داﺷت ﺗﺎ ﺑﮫ ﺳن ‪ ۶۴‬ﺳﺎﻟﮕﯽ رﺳﯾد؛ ﯾﻌﻧﯽ ﻣدت ‪۴٢‬‬
‫داﺷت ﻣﺧﺻوﺻﺎ ً ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ را ﮐﮫ دوﺑﺎره ﻣﻠﺗﯽ ﺑزرگ ﺑﺎ داﺷﺗن آداب و رﺳوﻣﯽ ﮐﺎﻣل ﺷدﻧد‪.‬‬

‫روزی ﻣطﺎﺑق ﻣﻌﻣول‪ ،‬ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ع( ﺟﮭت اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد ﺑﮫ طرف رودﺧﺎﻧﮫ روان ﺷد‪ ،‬ﺑﻌد از‬
‫ﭘﺎﯾﺎن روز‪ ،‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﻣﯽﺧواﺳت ﺑﮫ ﺧﺎﻧﮫ ﺑﺎزﮔردد طﻔﻠﯽ ﺳﮫ ﺳﺎﻟﮫ ﺟﻠو آﻣد و از ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﮐرد‬
‫ﮐﮫ وی را ﺗﻌﻣﯾد ﮐﻧد‪ .‬ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ع( ﺑﺎ آن طﻔل ﺑﮫ ﻣﮭرﺑﺎﻧﯽ و رأﻓت ﺻﺣﺑت ﮐرد و ﮔﻔت‪" :‬ﻓرزﻧدم‬
‫دھﺎﻧم ﺗﺷﻧﮫی آب و ﺷﮑﻣم ﮔرﺳﻧﮫی ﻏذا و ﺟﺳﻣم اﺣﺗﯾﺎج ﺑﮫ اﺳﺗراﺣت دارد و اﯾﻧﮏ آﻓﺗﺎب ﻧﯾز در ﺣﺎل‬
‫ﻏروب ﮐردن اﺳت‪ ،‬ﻣﯽداﻧﯽ ﮐﮫ ﻣﻧداﯾﯽھﺎ ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد را در ﺷب اﻧﺟﺎم ﻧﻣﯽدھﻧد‪ ،‬ﻓردا ﺑﯾﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﻣﺎل ﻣﯾل‬
‫ﺗو را ﺗﻌﻣﯾد ﺧواھم ﮐرد‪.‬‬

‫طﻔل ﻗﺑول ﮐرده ﺑﮫ ﮐﻧﺎری رﻓت و از ﺧداوﻧد درﺧواﺳت ﮐرد ﮐﮫ در ﯾﮏ ﭼﺷم ﺑﮫ ھم زدن دوازده ﺳﺎﻋت‬
‫روز و دوازده ﺳﺎﻋت ﺷب را ﺑﮕذراﻧد و ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ اﺣﺳﺎس راﺣﺗﯽ ﮐﻧد؛ دﻋﺎی طﻔل ﻣﺳﺗﺟﺎب ﺷد‪ ،‬ﭘس‬
‫ﮐودک ﺑﻌد از ﺳﻼم ﺗﻘﺎﺿﺎی ﺧود را دوﺑﺎره ﺗﺟدﯾد ﮐرد‪ ،‬ﮐﮫ ﻣﯽﺧواھد ﺗﻌﻣﯾد ﺷود‪ .‬در اﯾن ﻣوﻗﻊ ﺣﺿرت‬
‫ﯾﺣﯾﯽ )ع( ﻣﺗوﺟﮫ ﺷد ﮐﮫ ﻓﺿﺎی اطراف ﺟﻠوهای ﺧﺎص ﭘﯾدا ﮐرده اﺳت‪ .‬ﭘرﻧدﮔﺎن زﯾﺎدی ﺑﺎﻻی ﺳر آﻧﮭﺎ ﺟﻣﻊ‬
‫ﺷده و آواز ﻣﯽﺧواﻧﻧد؛ ﻣﺎھﯽھﺎی رودﺧﺎﻧﮫ از زﯾر آب ﺟﺳتوﺧﯾز ﮐﻧﺎن ﺑﮫ ﺳطﺢ آب ﻣﯽآﻣدﻧد و ﺧوب ﮐﮫ‬
‫دﻗت ﮐرد‪ ،‬ﺷﻧﯾد ﮐﮫ ھﻣﮕﯽ ﻧﺎم »ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾّﯽ« را ﺑر زﺑﺎن ﻣﯽآورﻧد‪ .‬ﻣﺎت و ﻣﺑﮭوت ﺷده ﺑود‪ ،‬ﺻدای‬
‫ﭘﺳر ﺳﮫ ﺳﺎﻟﮫ ﮐﮫ ﻣﯽﮔﻔت »ﻣرا ﺗﻌﻣﯾد ﮐن« را ﺷﻧﯾد‪ .‬ﺑﮫ طرف ﺻدا ﺑرﮔﺷت و از آﻧﭼﮫ ﺑﺎﯾد آﮔﺎه ﻣﯽﺷد‪،‬‬
‫آﮔﺎه ﺷد و ﮔﻔت‪» :‬ای ﺻﺎﺣب ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ﭼﮕوﻧﮫ ﻣن ﻣﯽﺗواﻧم ﺗو را ﺗﻌﻣﯾد دھم‪ ،‬در ﺻورﺗﯽﮐﮫ در ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ﺑﻌد از ﻧﺎم ﺧداوﻧد‪ ،‬ﻧﺎم ﺗو را ای ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾﯽ ﺑر زﺑﺎن ﻣﯽآورم؛ اﯾن ﻣن ھﺳﺗم ﮐﮫ ﺑﺎﯾد ﺑﮫ دﺳت ﺗو ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ﺷوم«‪.‬‬

‫وﻗﺗﯽ اﯾن ﺳﺧﻧﺎن ﺑﯾن آﻧﺎن رد و ﺑدل ﺷد ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾﯽ ﮔﻔت‪» :‬ﺣﺎل ﮐﮫ ﻣرا ﺷﻧﺎﺧﺗﯽ ﻣن از ﺟﺎﻧب ﺧداوﻧد‬
‫ﺟﮭت ﻋروج دادن رواﻧت آﻣدهام‪ ،‬ﭼون ﻣﺄﻣورﯾت ﺗو ﺗﻣﺎم ﺷده اﺳت«‪ .‬ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ع( ﮔﻔت‪» :‬ﺧدای‬
‫ﻣﻌظم را ھزاران ﺑﺎر ﺷﮑر ﮐﮫ ﻣﺄﻣورﯾﺗم را ﺑﺎ ﮐﻣﺎل ﺧﻠوص اﻧﺟﺎم دادم و ﭼﮫ از اﯾن ﺑﮭﺗر ﮐﮫ ﺑﮫ دﺳت ﺷﻣﺎ‬
‫ﻗﻔس ﺑدن آزاد ﺷوم«‪ .‬ﭘس ﺧود را ﻣﮭﯾﺎ ﻧﻣود و ﺑﻌد از‬
‫ای ﻓرﺷﺗﮫی ﻣﻘدس و ﻣﻘرب درﮔﺎه ﺧداوﻧد‪ ،‬از اﯾن ِ‬
‫ﻣراﺳم رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ )وﺿو و ﻧﻣﺎز( ﺑﮫ ﻣﺣض اﯾﻧﮑﮫ »ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾﯽ« ﺑﺎ وی دﺳت ﮐﺷطﺎ داد‬ ‫ِ‬ ‫اﻧﺟﺎم‬
‫)دﺳت ﺗﻌﮭد( رواﻧش آزاد ﮔﺷﺗﮫ و ﺟﺳم وی ﮐﻧﺎر آب اﻓﺗﺎد و دﻓﺗر زﻧدﮔﯽ دﻧﯾوی ﭘﯾﻐﻣﺑری ﺑزرگ ﺑﺳﺗﮫ ﺷد‪.‬‬

‫در ﯾﮑﯽ از آﯾﺎت ﻗرآن )ﺳوره ﻣرﯾم آﯾﮫ ‪ (١٢‬ﺧطﺎب ﺑﮫ ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ع( ﭼﻧﯾن آﻣده اﺳت‪» :‬ﯾﺎ َﯾﺣْ ﯾﻲ ُﺧ ِذ‬
‫ِﺗﺎب ِﺑﻘُ ﱠو ٍة َو آ َﺗﯾْﻧﺎهُ ْاﻟﺣُ ﮑْ َم َ‬
‫ﺻ ِﺑ ًّﯾﺎ«‪ .‬ﯾﻌﻧﯽ‪» :‬ای ﯾﺣﯾﯽ‪ ،‬ﮐﺗﺎب ]ﺧدا[ را ﺑﮫ ﺟد و ﺟﮭد ﺑﮕﯾر‪ ،‬و از ﮐودﮐﯽ ﺑﮫ‬ ‫ْاﻟﮑ َ‬
‫او ﻧﺑوّ ت دادﯾم«‪.‬‬

‫ذﻛر اﯾن ﻧﻛﺗﮫ ﺣﺎﺋز اھﻣﯾت ﻣﯽﺑﺎﺷد ﻛﮫ ﺑر ﺧﻼف ﺑﻌﺿﻰ رواﯾﺎت ﻛﮫ ﻣرگ ﻣﻠﻛﺎ » ِﯾﮭﯾﺎ ﯾﮭﺎﻧﺎ« را ﺑﺎ ﺟدا‬
‫ﻛردن ﺳر از ﺗﻧش ﻧﻘل ﻛردهاﻧد‪ ،‬طﺑق ﻛﺗب ﻣﻧداﺋﯾﺎن رد ﺷده و ﻏﯾرﻣﻣﻛن اﺳت‪.‬‬

‫ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﺳﺎﻟﯾﺎن درازی در ﮐﻣﺎل ﺻﻠﺢ و آراﻣش زﻧدﮔﯽ ﮐردﻧد و ﺗرﻣﯾداھﺎ و ﮔﻧزوراھﺎی ﺑﺳﯾﺎری‬
‫اﻗوام ھمﺟوار‪ ،‬دوﺑﺎره ﺳﺑب ﻧﺎراﺣﺗﯽ ﺷده‬
‫ِ‬ ‫داﺷﺗﻧد‪ ،‬ﻣﻧدیھﺎی زﯾﺎدی ﻧﯾز در اﯾن دوره ﺑﻧﺎ ﮐردﻧد‪ .‬ﺑﻌﺿﯽ از‬

‫‪١٣‬‬
‫ﺷروع ﺑﮫ آزار ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﻧﻣودﻧد و اﯾن ﺑرﻧﺎﻣﮫ ﻣدتھﺎ اداﻣﮫ ﭘﯾدا ﮐرد و ﻣﯽرﻓت ﮐﮫ دوﺑﺎره ﻗوم‬
‫ﺻﺎﺑﺋﯾن اﺳﯾر ﮔﺷﺗﮫ و ﺑﮫ ذﻟت ﺑﯾﻔﺗﻧد‪ ،‬اﻣﺎ اﯾنﺑﺎر ﻗﺑل از آﻧﮑﮫ ﮐﺎر ﺑﮫ ﺟﺎھﺎی ﺑﺎرﯾﮏ ﺑﮑﺷد »اردوان ﻣﻠﮑﺎ«‬
‫ﮐﮫ در آن ﻣوﻗﻊ رھﺑرﯾت ﻗوم ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ را ﺑﮫ ﻋﮭده داﺷت ﺑﮫ ھﻣراه ﺷﺻتھزار ﻧﺎﺻوراﯾﯽ )اﺷﺧﺎص‬
‫ﻣﺗدﯾن و ﺣﺎﻓظ دﯾن( ﮐﮫ در ﻓﻠﺳطﯾن ﺑودﻧد ﺗﺻﻣﯾم ﺑﮫ ﻣﮭﺎﺟرت دﺳﺗﮫﺟﻣﻌﯽ ﮔرﻓﺗﻧد و از اﯾن زﻣﺎن ﻧﻘطﮫ‬
‫ﻋطﻔﯽ در ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﻠت ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﭘدﯾدار ﮔﺷت‪ .‬اﯾن ﻣﮭﺎﺟرت دﺳﺗﮫﺟﻣﻌﯽ از ﻓﻠﺳطﯾن ﺷروع ﺷد و‬
‫ﻣﺳﯾر آنھﺎ از ﺷﮭر ﺣرّ ان ﮐﮫ در آن ﻣوﻗﻊ از ﻧظر ﻋﻠﻣﯽ و دﯾﻧﯽ‪ ،‬ﺷﮭری آزاد ﺑود‪ ،‬ﺗوﻗف ﮐردﻧد و ﺑﻌد از‬
‫ﺧروج از ﺷﮭر ﺣرّ ان ﺑﮫ ﺷﮭرھﺎ و ﻗﺻﺑﺎت ﺑﯾناﻟﻧﮭرﯾن و دﺷت ﻣﯾﺳﺎن )ﻣﯾﺷﺎن( و ﯾﺎ دﺷتآزادﮔﺎن ﺳرازﯾر‬
‫ﺷدﻧد و ھر ﮐﺟﺎ ﮐﮫ آب ﺟﺎری و رودﺧﺎﻧﮫھﺎی ﭘر آب وﺟود داﺷت ﭘراﮐﻧده ﺷده و ﻣﺳﮑن ﮔزﯾدﻧد؛ از ﺟﻣﻠﮫ‬
‫در ﺟوار رودﺧﺎﻧﮫھﺎی دﺟﻠﮫ‪ ،‬ﻓرات‪ ،‬ﮐﺎرون‪ ،‬دز‪ ،‬دﺟﯾل‪ ،‬دودﻧﮕﺎ‪ ،‬ﮐرﺧﮫ‪ ،‬ﺟراﺣﯽ‪ ،‬ﮔرﮔر و ھﻣﭼﻧﯾن در‬
‫اطراف ھورھﺎ ﺳﺎﮐن ﺷدﻧد‪.‬‬
‫ﺳﻼطﯾن اﺷﮑﺎﻧﯽ ﺑﮫ ﮔرﻣﯽ از آﻧﮭﺎ اﺳﺗﻘﺑﺎل ﺷد‪ .‬آنھﺎ ﺧﺻوﺻﺎ ً‬
‫ِ‬ ‫ﺳرزﻣﯾن اﯾران از طرف‬
‫ِ‬ ‫در ﻣوﻗﻊ ورود ﺑﮫ‬
‫در ﻧزدﯾﮑﯽھﺎی دزﻓول و ﺷوﺷﺗر ﻣﻧدیھﺎی زﯾﺎدی ﺑﻧﺎ ﮐردﻧد و ﺻدھﺎ ﺳﺎل ﺑﺎ ﮐﻣﺎل آزادی و آراﻣش ﺑﮫ‬
‫اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ ﺧود اﺷﺗﻐﺎل داﺷﺗﮫ‪ ،‬زﻧدﮔﯽ آراﻣﯽ را ﻣﯽﮔذراﻧﻧد‪ .‬ھﻣﭼﻧﯾن در ﺷﮭرھﺎی ھوﯾزه‪ ،‬ﺷﺎدﮔﺎن‪،‬‬
‫ﺑوﺳﺗﺎن‪ ،‬ﺳوﺳﻧﮕرد و ﮐﻧﺎره رودﺧﺎﻧﮫ ﮐرﺧﮫ ﻧﯾز ﻣﻧدیھﺎﯾﯽ داﺷﺗﻧد‪ .‬در ﺷﮭر ﺷوش‪ ،‬ﻧزدﯾﮏ زﯾﺎرﺗﮕﺎه داﻧﯾﺎل‬
‫ﻧﺑﯽ )ع(‪ ،‬ﻣﺣل ﺗﻌﻣﯾد ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ در زﻣﺎنھﺎی ﻗدﯾم ﺑوده اﺳت‪ .‬ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﻣدتھﺎی ﺑﺳﯾﺎر طوﻻﻧﯽ‬
‫در ﺷﮭرھﺎی ﺷوﺷﺗر و دزﻓول ﻣﺳﮑن داﺷﺗﻧد؛ ﻣﺣﻠﮫھﺎی ﺻﺎﺑﺋﯾن در اﯾن دو ﺷﮭر ﺑﺳﯾﺎر ﻣﺷﮭور اﺳت‪ .‬در‬
‫ﺷﮭر دزﻓول ﻣﺳﺟدی ﻣﻌروف ﺑﮫ ﻣﺳﺟد ﺻﺎﺑﺋﯾن ھﺳت ﮐﮫ ﺗﺎﮐﻧون ﻧﯾز ﻣﻌروف اﺳت؛ ﮔوﯾﺎ ﻗﺑﻼً ﻣﺣل ﺗﺟﻣﻊ‬
‫و ﻋﺑﺎدﺗﮕﺎه ﺻﺎﺑﺋﯾن ﺑوده اﺳت‪.‬‬

‫ﺗﺎ اﯾن ﺗﺎرﯾﺦ ﮐﮫ ﺗﻘرﯾﺑﺎ ً ﺣدود دو ھزار ﺳﺎل از ﻣﮭﺎﺟرت ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ از ﺳرزﻣﯾن آﺑﺎء و اﺟدادی‬
‫ﺧودﺷﺎن ﻓﻠﺳطﯾن‪ ،‬و ورود ﺑﮫ ﻣﯾﮭن دوﻣﺷﺎن اﯾران ﻋزﯾز‪ ،‬ﻣﯽﮔذرد‪ .‬در اﯾران از طرف ﻣردم ﺑﺎ ﮐﻣﺎل‬
‫ﮔرﻣﯽ و ﻣﮭرﺑﺎﻧﯽ از آﻧﺎن اﺳﺗﻘﺑﺎل ﺷده اﺳت؛ ھﻣﭼﻧﯾن در زﻣﺎن ظﮭور ﭘﯾﻐﻣﺑر اﺳﻼم )ص( و ﻗﺑول دﯾﺎﻧت‬
‫اﺳﻼم از طرف ﻣردم اﯾران‪ ،‬ﺻﺎﺑﺋﯾن ﭼون دارای دﯾن ﺗوﺣﯾدی ﺑودﻧد در ﮐﻣﺎل آزادی ﺑﮫ زﻧدﮔﯽ ﺧودﺷﺎن‬
‫دﯾﻧﯽ اھل ﮐﺗﺎب‪ ،‬ﺑﮫ‬
‫ِ‬ ‫اداﻣﮫ دادﻧد‪ .‬در ﻗرآن ﮐرﯾم‪ ،‬ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﻣﺳﻠﻣﯾن‪ ،‬ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻧظﯾر ﺳﺎﯾر اﻗﻠﯾتھﺎی‬
‫دﯾﻧﯽ ﺻﺎﺣب ﮐﺗﺎب ﻣﻌرﻓﯽ ﺷدﻧد‪.‬‬
‫ِ‬ ‫رﺳﻣﯾت ﺷﻧﺎﺧﺗﮫ ﺷده و ﺟزو اﻗﻠﯾتھﺎی‬

‫ارﮐﺎن اﺻﻠﯽ ﺷﺮﯾﻌﺖ ﻣﻨﺪاﯾﯽ‬

‫دﯾن ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ دارای ﺷش رﮐن اﺻﻠﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷد ﮐﮫ ﻋﺑﺎرﺗﻧد از‪:‬‬

‫‪ -١‬اﯾﻣﺎن ﺑﮫ ﺧدای واﺣد و ﯾﮕﺎﻧﮫ )ﺗوﺣﯾد(‪.‬‬

‫‪ -٢‬ﻣﻌﺎد )آﺧرت(‪.‬‬

‫‪١٤‬‬
 ‫‪َ -٣‬ﻣﺻﺑ ّﺗﺎ )ﺗﻌﻣﯾد(‪.‬‬

‫‪َ -۴‬رﺷﺎﻣﮫ و َﺑراﺧﮫ )وﺿو و ﻧﻣﺎز(‪.‬‬

‫‪ -۵‬ﺻُﻣﺎ )روزه(‪.‬‬

‫‪ِ -۶‬زدﻗﺎ )ﺧﯾرات و ﺻدﻗﮫ(‪.‬‬

‫ﺗوﺣﯾد و ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ ﺧداوﻧد‬

‫ﯾﮑﯽ از ارﮐﺎن دﯾن ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ »ﺗوﺣﯾد« اﺳت‪ .‬ﺗوﺣﯾد ﯾﻌﻧﯽ اﻋﺗﻘﺎد ﺑﮫ وﺣداﻧﯾت و ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ »ھﯾّﯽ رﺑّﯽ‬
‫ﻗدﻣﺎﯾﯽ« )ﺧداوﻧد ﻣﻌظم ازﻟﯽ(‪ .‬و ﯾﮑﯽ از ﻣﮭم ﺗرﯾن اﺻول اﻋﺗﻘﺎدی ﻣﻧداﯾﯾﺎن اﺳت‪.‬‬

‫ﺻﺎﺑﺋﯾن ﺑﮫ ﺧدای واﺣد ازﻟﯽ و اﺑدی ﮐﮫ ﺷرﯾﮑﯽ ﻧدارد‪ ،‬دﮔرﮔون ﻧﻣﯽﺷود و ﺑﯽﺣد اﺳت‪ ،‬اﻋﺗﻘﺎد دارﻧد‪ .‬آﻧﺎن‬
‫ﺑﮫ ﺟﮭﺎن آﺧرت ﺑﺎور دارﻧد و ﻣﻌﺗﻘدﻧد روان ھﻣﮫ اﻧﺳﺎنھﺎ ﺑﻌد از ﻣرگ ﺑﮫ آن ﺟﮭﺎن ﻣﯽرود و ھرﮐس ﻧﺳﺑت‬
‫ﺑﮫ اﻋﻣﺎﻟش ﺳﻧﺟﯾده ﺧواھد ﺷد؛ اﮔر اﻋﻣﺎل ﻧﯾﮑﺷﺎن ﺳﻧﮕﯾن ﺑﺎﺷد‪ ،‬در دﻧﯾﺎی ﻧور ﺟﺎی ﻣﯽﮔﯾرﻧد و اﮔر اﻋﻣﺎل‬
‫ﺑدﺷﺎن ﺳﻧﮕﯾﻧﯽ ﮐﻧد‪ ،‬در ﺟﮭﺎن ظﻠﻣت ﺟﺎی ﺧواھﻧد ﮔرﻓت‪ .‬ﺻﺎﺑﺋﯾن ﺑﮫ رﺳوﻻن ٰاﻟﮭﯽ از ﺣﺿرت آدم ﺗﺎ‬
‫ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﻰ اﻋﺗﻘﺎد دارﻧد‪.‬‬

‫»ﺗوﺣﯾد« در ﻟﻐت ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﯾﮑﯽ داﻧﺳﺗن و در اﺻطﻼح اھل ﮐﻼم‪ ،‬ﯾﮕﺎﻧﮫ داﻧﺳﺗن و ﯾﮑﺗﺎ ﺷﻣردن ﺣقﺗﻌﺎﻟﯽ‬
‫اﺳت و در ﻧﻘطﮫی ﻣﻘﺎﺑل آن‪ ،‬ﺷرک ﺑﮫ ﺧداوﻧد ﻗرار دارد‪ .‬ﻧﻔﯽ ھرﮔوﻧﮫ ﺷرک و ﺷﺑﯾﮫ و ﻧظﯾر و ھرﮔوﻧﮫ‬
‫ﺗرﮐﯾب ﻋﻘﻠﯽ ﺧﺎرﺟﯽ و وھﻣﯽ از ﺧداوﻧد و اﺛﺑﺎت ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ ﺑﺎریﺗﻌﺎﻟﯽ‪ ،‬در داﯾره اﺛﺑﺎت ﯾﮑﺗﺎﯾﯽ و ﺗوﺣﯾد‬
‫ﺣقﺗﻌﺎﻟﯽ ﻣﯽﮔﻧﺟد‪.‬‬

‫دﻻﯾل ﻋﻘﻠﯽ ﻣﺗﻌددی ﺑر ﺗوﺣﯾد و ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ ﺧداوﻧد وﺟود دارد‪ ،‬ﻣﺎﻧﻧد‪ :‬ﺑرھﺎن وﺣدت‪ ،‬ﺑرھﺎن ﻧظم )ھﻣﺎھﻧﮕﯽ‬
‫ﻋﺎﻟم(‪ ،‬ﺑرھﺎن وﺣدت اﻧﺑﯾﺎ‪ ،‬ﺑرھﺎن ﻧﻔﯽ ﺷﺑﯾﮫ‪ ،‬ﻣﺛل و ﻧظﯾر ﺑرھﺎن ﺑﯽﻧﯾﺎزی ﺧداوﻧد و ﺑرھﺎن وﺣداﻧﯾت و ﻋدم‬
‫ﻣﺣدودﯾت ﺧداوﻧد‪ .‬در اﯾن ﺑﯾن آﻧﭼﮫ ﻣﯽﺗواﻧد آﺳﺎنﺗر ﻣﺎ را ﺑﮫ ﯾﮕﺎﻧﮕﯽ ﺧداوﻧد ﺑرﺳﺎﻧد‪ ،‬ﺷﻧﺎﺧت اﯾن ﻧﮑﺗﮫ‬
‫اﺳت ﮐﮫ ﺣﺿرت ﺣق ھﯾﭻﮔوﻧﮫ ﻣﺎھﯾت و ﺣد وﺟودی ﺑرای آن ﻣطرح ﻧﯾﺳت و ھﯾﭻ ﺷرﯾﮑﯽ ﻧدارد‪.‬‬

‫ﺑوﺛﮫای )آﯾﮫ( از ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس »ﮔﻧزارﺑﺎ« اﯾن اﻣر را ﺑﮫ اﺛﺑﺎت ﻣﯽرﺳﺎﻧد‪:‬‬

‫ﺧداوﻧد ھﻣﮫی ﻋﺎﻟمھﺎی ﻧور‪ ،‬ﺑﺎﻻﯾﯽ‪ ،‬ﻣﯾﺎﻧﯽ و ﺗﺣﺗﺎﻧﯽ‪ .‬ﭼﮭرهی ﺑزرگ وﻗﺎر ﮐﮫ دﯾده ﻧﻣﯽﺷود و ﺣدی ﻧدارد‪.‬‬
‫در ﺗﺎﺟش دوﺳت و رﻓﯾق‪ ،‬و در ﺳﻠطﻧﺗش ﺷرﯾﮑﯽ ﻧدارد‪ .‬ﮐﺳﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ او اﻋﺗﻣﺎد ﮐﻧد ﺳراﻓﮑﻧده ﻧﻣﯽﺷود‪ ،‬و‬
‫ﮐﺳﯽ ﮐﮫ ﻧﺎﻣش را ﺑﺎ ﺣﻘﯾﻘت ﺳﺗﺎﯾش ﮐﻧد‪ ،‬ﻧﻣﯽاﻓﺗد‪.‬‬

‫‪١٥‬‬
‫ﺑوﺛﮫای دﯾﮕر از ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﮐﮫ ﻧﺷﺎن از ﻋﻣق و ﺷدت ﺗوﺣﯾد ﻧزد ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ اﺳت ﻣﯽﻓرﻣﺎﯾد‪:‬‬

‫ﺧوﺷﺎ ﺑﮫ ﺣﺎل ﮐﺎﻣلھﺎ ﮐﮫ ﺗو را ﺑﺎ ﻗﻠﺑﯽ ﭘﺎک ﺷﻧﺎﺧﺗﻧد و ﺑﺎ اﻧدﯾﺷﮫای راﺳﺗﯾن ﺗو را ﯾﺎد ﻣﯽﮐﻧﻧد و ﺑﺎ‬
‫وﺟدانھﺎی ﺳﺎﻟم ﺑﮫ ﺗو اﯾﻣﺎن آوردﻧد و ﺗﻘدﯾﺳت ﻣﯽ ﮐﻧﻧد ﺑﺎ دھﺎﻧﯽ ﮐﮫ ھﻣﮫاش ﻧﯾﺎﯾش اﺳت و ﺑﺎ زﺑﺎﻧﯽ ﺻﺎدق‬
‫و راﺳﺗﯾن ﺗو را ﺳﺗﺎﯾش ﻧﻣودﻧد و ﺑﮫ ﺗو اﯾﻣﺎن آوردﻧد و ﻣﯽﮔوﯾﻧد ﯾﮑﺗﺎ اﺳت او‪ ،‬ﻣﺎﻟﮏ ﻧور در ﺣﮑوﻣﺗش‪ .‬و‬
‫ﺑزرﮔﺗر از او ﻧﯾﺳت‪.‬‬

‫در ﺑوﺛﮫی دﯾﮕری از ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس »ﮔﻧزارﺑّﺎ« آﻣده اﺳت ﮐﮫ ﺑﮫ ﺷﯾطﺎن ﺳﺟده ﻧﮑﻧﯾد و ﺑتھﺎ و ﻏﯾر ﺧدا را‬
‫ﻧﭘرﺳﺗﯾد‪:‬‬

‫ﻋﺑﺎدت ﻧﮑﻧﯾد ﺷﯾطﺎن و ﺑتھﺎ و اﺷﮑﺎل را‪ ،‬ﻧﺎدرﺳﺗﯽ‪ ،‬ﮐﺟﯽ و آﺷوب اﯾن ﻋﺎﻟم را ﻋﺑﺎدت ﻧﮑﻧﯾد‪ .‬ھر ﮐس‬
‫ﺷﯾطﺎن را ﺳﺗﺎﯾش ﮐﻧد در آﺗش ﮔداﺧﺗﮫ ﻣﯽاﻓﺗد‪ .‬ﺗﺎ روز داوری و ﺗﺎ ﻟﺣظﮫی ﻧﺟﺎت‪ ،‬ﺗﺎ اﯾﻧﮑﮫ ﻣﺎﻟﮏ اﻋﻠﯽ ﻧور‬
‫اراده ﻧﻣﺎﯾد ﮐﮫ ھﻣﮫی ﻋﺎﻟﻣﯾﺎن را داوری ﮐﻧد‪ .‬ھر ﮐس را ﺑﮫ ﻣوﺟب اﻋﻣﺎل دﺳﺗش داوری ﻧﻣﺎﯾد‪.‬‬

‫در »ﺑوﺛﮫ ﺗوﺣﯾد« ﮐﮫ در اﺑﺗدای ﺑراﺧﮫھﺎ ﺧواﻧد ﻣﯽﺷود‪ ،‬آﻣده اﺳت‪:‬‬

‫ِﺑﺳﮭدو َﺛﺦ اِد‬

‫ﻣﺎرى اِﻛﺎ ﻣﻧدادھﯾّﻰ اِﻛﺎ َﺑ َﺛر اِﻧﮭورا ا َ‬ ‫ﺑﺷﻣﯾﮭون ادھﯾّﯽ رﺑّﯽ‪ .‬اِﻣ َﺷﺑّﺎ ِ‬
‫ﻣﺎرى اِﺑﻠِﺑﺎ دَ ﺧﯾﺎ اِﻛﺎ ھﯾّﻰ اِﻛﺎ ِ‬
‫ِﺑﺳﮭدو َﺛﺦ اِد َﻣﻠﻛﺎ راﻣﺎ رﺑّﺎ دِﻧﮭورا اِﻻھﺎ رﺑّﺎ اِد ﻣِن ﻧﺎﻓﺷﻰ ا ِ‬
‫ِﻓرش اِد َل ﺑﺎطِ ل و َل ﻣﺑَطِ ل اِﺷ َﻣﺦ ﯾﺎ ھﯾّﻰ‬ ‫ھﯾّﻰ و ا َ‬
‫ﻣﺎرى و ﻣﻧدادھﯾّﻰ‪.‬‬‫و ِ‬
‫ﺑﻧﺎم ﺧدای ﺑزرگ‪ .‬ﭘروردﮔﺎر وﺟود دارد‪ ،‬ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾﯽ ﻓرﺷﺗﮫی ﻣﻘرب درﮔﺎه اﺣدﯾت وﺟود دارد‪ .‬ﺑﮫ‬
‫ﺷﮭﺎدت ﺗو ای ﺧدای ﺟﺎوﯾدان ﮐﮫ ﻣﺎﻟﮏ ﻋﺎﻟم اﻧواری و از ذات ﺧوﯾش ﻣﻧﺑﻌث ﺷده و ﮐﺳﯽ را در ﺑوﺟود‬
‫آﻣدﻧت دﺧﺎﻟﺗﯽ ﻧﺑوده و ﻧﯾﺳت‪ ،‬ﻧﺎم ﺗو ھﯾﭼﮕﺎه از ﺑﯾن ﻧﺧواھد رﻓت‪.‬‬

‫ﻛﺗﺎب ﻣﻘدس ﻣﻧداﯾﯾﺎن »ﮔﻧزا ر ّﺑﺎ« ﺑﺎ ﺑوﺛﮫ زﯾر آﻏﺎز ﻣﯽﺷود‪:‬‬

‫ﺑﺷﻣﯾﮭون ادھﯾّﯽ رﺑﯽ‬

‫ﺑﻧﺎم ﺧداوﻧد ﻣﻌظم‬

‫ﺳﺗﺎﯾش ﺑﺎد ﺧداﯾم ﺑﺎ ﻗﻠﺑﯽ ﭘﺎک‪ ،‬ﺧدای ھﻣﮫی ﻋﺎﻟمھﺎ‪.‬‬

‫ﺳﺗﺎﯾش ﺑﺎد ﺗرا ای ﻣﺗﺑرک‪ ،‬و ﺳﺗﺎﯾش و ﺗﻌظﯾم و ﺗوﻗﯾر‪ .‬ﭘﺎﺑرﺟﺎ ﺑﺎد ﺧداوﻧد ﺑزرگ و رﻓﯾﻊ و ﺳﺗﺎﯾشﺷده‪.‬‬

‫ﻣﺎﻟﮏ اﻋﻼی ﻧور‪ ،‬ﺧداوﻧد ﺣﻘﯾﻘﯽ ﮐﮫ ﻗدرﺗش وﺳﯾﻊ و ﺑﯽﭘﺎﯾﺎن اﺳت‪.‬‬

‫درﺧﺷش ﭘﺎک و ﻧور ﺑزرﮔﯽ ﮐﮫ ﺑﺎطل ﻧﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫‪١٦‬‬
 ‫ﺷﻔﯾق و ﺗوّ اب‪ ،‬رﺣﯾم و ﻣﮭرﺑﺎن‪ ،‬ﻣﻧﺟﯽ ھﻣﮫی ﻣؤﻣﻧﯾن و ﻗﺎﺋمﮐﻧﻧده ﺗﻣﺎم ﺧوﺑﺎن‪.‬‬

‫ﺧدای ﺑزرگ ھﻣﮫی ﻣﻼﺋﮏ‪،‬‬

‫ھﯾﭻﭼﯾز ﻧﺑود ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ او ﻧﺑود‪ ،‬و ھﯾﭻﭼﯾز ﻧﯾﺳت ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ او ﻧﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﻣرگ ﺑر او ﻗرار ﻧﻣﯽﮔﯾرد و ﺑطﻼﻧﯽ ﺑرای او ﻧﯾﺳت‪.‬‬

‫ﻣﻧور اﺳت ﻧورش‪ ،‬و ﭘرﺗواﻓﺷﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻧد درﺧﺷشاش ﺑر ھﻣﮫی ﻋﺎﻟمھﺎ و ﻣﻼﺋﮏ ﮐﮫ ﺟﻠوﯾش ﻣﯽاﯾﺳﺗﻧد و ﻣﯽدرﺧﺷﻧد در‬
‫درﺧﺷﻧدﮔﯽﺷﺎن و در ﻧور ﺑزرﮔﯽ ﮐﮫ ﺑر آﻧﺎن ﻗرار دارد‪.‬‬

‫ﺑﮫ آنھﺎ اﻋطﺎ ﻧﻣود دﻋﺎ و ﺳﺗﺎﯾﺷﯽ ﮐﮫ در ﻗﻠﺑﺷﺎن ﻗرار ﮔرﻓت‪ ،‬در اﺑرھﺎی ﻧور ﻣﯽاﯾﺳﺗﻧد‪ ،‬ﻋﺑﺎدت و ﺳﺗﺎﯾش ﻣﯽﮐﻧﻧد و ﺗﺻدﯾق‬
‫و ﻓروﺗﻧﯽ ﻣﯽﻧﻣﺎﯾﻧد ﺧدای ﻋظﻣت را‪ ،‬ﻣﺎﻟﮏ اﻋﻼی ﻧور‪ ،‬ﮐﮫ ﭘﯾﻣﺎﻧﮫ و ﺷﻣﺎرش و ﺣدودی ﺑرای درﺧﺷش و ﺑرای ﻧور و‬
‫ﺟﻼﻟش ﻧﯾﺳت‪ ،‬ھﻣﮫاش درﺧﺷش‪ ،‬ﻧور و روﺷﻧﯽ‪ ،‬ﺣﯾﺎت‪ ،‬ﻣﺣﺑت‪ ،‬ﺷﻔﻘت و ﺑﺧﺷش و ﺑﺻﯾرت و ھﻣﮫاش ﺑﯾﻧشھﺎ و ﭼﮭرهھﺎی‬
‫ﺳﺗﺎﯾشﺷدهی زﯾﺑﺎﯾﯽ و آﮔﺎھﯽ و داﻧﺎﯾﯽ و ﺗﺟﻠﯽ و ھﻣﮫاش ﺻﺎﺣب اﺳمھﺎی ﺟﻼل اﺳت‪.‬‬

‫ﺧدای ﺑزرگ اﻋﻠﯽ و ﺳﺗﺎﯾشﺷده‪ ،‬ﮐﮫ ﻗدرﺗش را ﮐﺳﯽ اﻧدازه ﻧﮕرﻓﺗﮫ و ﻣﺣدود ﻧﮑرده اﺳت‪.‬‬

‫ھﯾﭻﮐس درک ﻧﻣﯽﮐﻧد ﻗدرت او و ھﻣﮫ ﻋﺎﻟمھﺎﯾش را‪.‬‬

‫اوﺳت ﻣﺎﻟﮏ اﻋﻼی ﻧور‪ ،‬ﺗﺑرک ﺷده اﺳت ﺑﺎ ھﻣﮫ ﺗﺑرکھﺎ از ازل ﺗﺎ اﺑد‪ ،‬اول اﺳت از ﺳرﺗﺎﺳر‪،‬‬

‫ﺧﺎﻟق ھﻣﮫی اﺷﮑﺎل‪ ،‬ﺻﺎﻧﻊ زﯾﺑﺎﯾﯽھﺎ‪.‬‬

‫در ﺣﮑﻣﺗش ﻣﺣﻔوظ و ﭘﻧﮭﺎن اﺳت و آﺷﮑﺎر ﻧﯾﺳت‪.‬‬

‫اوﺳت ﻣﺎﻟﮏ اﻋﻼی ﻧور‪ ،‬ﺧدای ھﻣﮫی ﻋﺎﻟمھﺎی ﻧور‪ ،‬رﻓﯾﻊ ﻣﺎﻓوق ھﻣﮫی اُﺛرھﺎ‪،‬‬

‫ﺧدای ﻣﺎﻓوق ھﻣﮫ‪ ،‬ﻣﺎﻟﮏ ﻓرﺷﺗﮕﺎن و ﺳرور ﺑزرگ ھﻣﮫی ﻣﻼﺋﮏ‪،‬‬

‫درﺧﺷﺷﯽ ﮐﮫ ﺗﻐﯾﯾر ﻧﻣﯽﯾﺎﺑد‪ ،‬ﻧوری ﮐﮫ ﻏروب ﻧﻣﯽﮐﻧد‪ ،‬زﯾﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬درﺧﺷﻧدﮔﯽ و ﺟﻼﻟﯽ ﮐﮫ ﺗﺣﻘﯾرآﻣﯾز ﻧﯾﺳﺗﻧد‪.‬‬

‫ﺣﯾﺎﺗﯽ ﮐﮫ ﻣﺎﻓوق ﺣﯾﺎتھﺎﺳت‪ ،‬درﺧﺷﺷﯽ ﮐﮫ ﻣﺎﻓوق درﺧﺷشھﺎﺳت‪ ،‬و ﻧوری ﮐﮫ ﻣﺎﻓوق ﻧورھﺎﺳت‪.‬‬

‫در او ﻧﻘص و ﻋﯾﺑﯽ ﻧﯾﺳت‪ ،‬ﻧور اﺳت ﮐﮫ ظﻠﻣت در او ﻧﯾﺳت‪ .‬ﺣﯾﺎت اﺳت ﮐﮫ در او ﻣرگ ﻧﯾﺳت‪ .‬ﻧﯾﮏ اﺳت ﮐﮫ در او ﺑدی‬
‫ﻧﯾﺳت‪ .‬آرام اﺳت ﮐﮫ در او ﺗﻣ ّرد و ﺧﺷم ﻧﯾﺳت‪ .‬ﺧوﺷﺎﯾﻧد اﺳت ﮐﮫ در او زھر و ﺗﻠﺧﯽ ﻧﯾﺳت‪.‬‬

‫ﺷﻣﺎل ﻣرﺗﻔﻊ ﻣﯽﻧﺷﯾﻧد‪ ،‬ﻗدرﺗﻣﻧد‪ ،‬زﯾﺑﺎ و ﺑﺎﺷﮑوه اﺳت‪ ،‬ﺳرﭼﺷﻣﮫی ھﻣﮫی ﻣﻧورھﺎ و ﭘدر ھﻣﮫی اُﺛرھﺎﺳت‪.‬‬
‫ِ‬ ‫در‬

‫او ﺑرﮐت ﻣﯽدھد ھﻣﮫی ﻋﺎﻟمھﺎ را و ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرد ﺑر ھﻣﮫی ﮐﺎﻣلھﺎ‪ ،‬راﺳﺗﯾنھﺎ و ﻣؤﻣﻧﯾﻧﯽ ﮐﮫ ﻧﺎﻣش در دھﺎﻧﺷﺎن ﺑر ﻗرار‬
‫اﺳت‪.‬‬

‫ﻣﺎﻟﮏ ﺷﮭر ﺣﯾﺎت اﺳت ﮐﮫ در ﺳﮑوﻧتﮔﺎهھﺎی ﻣﻠﮑوت ﺳﺎﮐن اﺳت‬

‫ﭘﺎﺑرﺟﺎﺳت و درﺧﺷشاش ﺗﺎﺑﺎن اﺳت و ﻣﻧور ﻣﯽﮐﻧد ‪...‬‬

‫ﺳﺗﺎﯾش ﺑﺎد ﺧداﯾم ﺑﺎ ﻗﻠﺑﯽ ﭘﺎک‪،‬‬

‫‪١٧‬‬
 ‫ﺧدای ھﻣﮫی ﻋﺎﻟمھﺎ‪.‬‬

‫ﮔزﯾدهھﺎﯾﯽ از ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس »ﮔﻧزا ر ّﺑﺎ« در وﺣداﻧﯾت ﺧدا‪:‬‬

‫‪ -‬ﻣﺎﻟﮏ اﻋﻼی ﻧور‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧداوﻧدی ﮐﮫ ﻗدرﺗش وﺳﯾﻊ و ﺑﯽﭘﺎﯾﺎن اﺳت‪.‬‬

‫‪ -‬درﺧﺷش ﭘﺎک و ﻧور ازﻟﯽ ﮐﮫ از ﺑﯾن ﻧﻣﯽرود‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﮭرﺑﺎن‪ ،‬ﻗﺑول ﮐﻧﻧدهی ﺗوﺑﮫ‪ ،‬رﺣﯾم و ﻧﺟﺎت دھﻧدهی ھﻣﮫی ﻣؤﻣﻧﯾن‪.‬‬

‫‪ -‬ﻗدرﺗﻣﻧد‪ ،‬ﺣﮑﯾم‪ ،‬داﻧﺎ‪ ،‬ﺑﯾﻧﺎ و ﺑﺻﯾر‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺳﻠط ﺑر ھﻣﮫ ﭼﯾز‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧداوﻧد ھﻣﮫ ﻋﺎﻟمھﺎی ﻧور ﻓوﻗﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻣﯾﺎﻧﯽ و زﯾرﯾن‪.‬‬

‫‪ -‬ﺳﯾﻣﺎی ﺑﺎ ﻋظﻣت ﮐﮫ ﻧﻣﯽﺗوان دﯾد و ﻧﮫ ﺣدود دارد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺷرﯾﮏ ﻧدارد‪.‬‬

‫‪ -‬ﭘﻧﺎه و ﺗﮑﯾﮫﮔﺎه ﻣﻌﺗﻣدﯾن ﺑﮫ وی و ﺳﺗﺎﯾشﮐﻧﻧدﮔﺎن واﻗﻌﯽ او‪.‬‬

‫‪ -‬ﺣﻣﺎﯾتﮐﻧﻧدهی ﻗﯾﺎمﮐﻧﻧدﮔﺎن در راه وی‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑدون وی ھﯾﭻ ﭼﯾز ﻧﺧواھد ﺑود‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣرگ ﺑرای وی ﺗﻌرﯾف ﻧﺷده اﺳت و ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﻧدارد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻧور و درﺧﺷش وی ﺑرای ﺗﻣﺎم ﻋﺎﻟمھﺎ؛ ﻣﻼﺋﮏ ﺧواھد ﺑود‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑرای وی زﻣﺎن و ﮔذﺷت ﻋﻣر وﺟود ﻧدارد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑرای ﻧور و درﺧﺷش و ﺟﻼل وی ﺣدودی ﻧﯾﺳت‪.‬‬

‫‪ -‬ھرﭼﮫ ھﺳت درﺧﺷش‪ ،‬ﻧور‪ ،‬روﺷﻧﯽ‪ ،‬ﺣﯾﺎت و زﻧدﮔﯽ‪ ،‬ﻣﺣﺑت‪ ،‬ﺷﻔﻘت‪ ،‬ﺑﺧﺷش‪ ،‬ﺑﺻﯾرت‪ ،‬ﺑﯾﻧش‪ ،‬آﮔﺎھﯽ‪ ،‬داﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬زﯾﺑﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫ﺗﺟﻠﯽ و ﺻﺎﺣب ﻧﺎمھﺎی واﻻ اﺳت‪.‬‬

‫‪ -‬ﺗرس و ھراس ﺑرای او ﻣﻌﻧﯽ ﻧدارد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺗرس و ھراس ﻓرزﻧدان ظﻠﻣت ھﺳﺗﻧد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺧﺷم و ﻟرزه ﺑر وی ﻧﺧواھد ﺑود‪.‬‬

‫‪ -‬اُﺛراھﺎ )ﻓرﺷﺗﮕﺎن( و رﺳوﻻن ﺑﺳﯾﺎر در اﺧﺗﯾﺎر وی ھﺳﺗﻧد‪.‬‬

‫‪١٨‬‬
 ‫‪ -‬ﺷﺎد اﺳت ﺗﻣﺎم ﺣﮑﻣراﻧﯽ وی‬

‫‪ -‬زاده ﻧﺷده اﺳت‪.‬‬

‫‪ -‬ﻗﺑل از او ﺗوﻟدی ﻧﺑوده اﺳت‪.‬‬

‫‪ -‬ﺷرﯾﮏ و ﺑرادری ﻧدارد‪.‬‬

‫‪ -‬ھﻣﺗﺎﯾﯽ ﻧدارد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺗﻘﺳﯾم ﻧﻧﻣوده اﺳت ﺣﮑﻣراﻧﯽ ﺧودش را‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑرای وی ﻗرﺑﺎﻧﯽ اﻧﺟﺎم ﻧﺧواھد ﺷد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻣﺣﺗﺎج ﻏذا ﻧﯾﺳت‪.‬‬

‫‪ -‬ﺷراب ﻧﻣﯽﻧوﺷد‪.‬‬

‫‪ -‬آواز ﺑد ﺑرای وی ﻧواﺧﺗﮫ ﻧﺧواھد ﺷد‪.‬‬

‫‪ -‬ﭘوﺷش وی ﺳﯾﺎه ﻧﻣﯽﮔردد‪.‬‬

‫‪ -‬اﮐﻠﯾﻼی وی ھﻣﯾﺷﮫ طراوت دارد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺷﯾون در ﺳرزﻣﯾﻧش وﺟود ﻧدارد‪.‬‬

‫‪ -‬ھﻣﮫ در ﻣﻘﺎﺑﻠش آﻓرﯾﻧش وی ھﺳﺗﻧد‪.‬‬

‫‪ -‬ھﻣﮫ در ﻣﻘﺎﺑل وی ﺣﯾﺎت ﺧواھﻧد داﺷت ‪).‬ﺟﺳد ﻧﯾﺳﺗﻧد(‬

‫‪ -‬در اﻗﺎﻣﺗﮕﺎه وی ﻣُرده وﺟود ﻧدارد‪.‬‬

‫‪ -‬ھﯾﭻ ﺟﻧﮕﯽ را اﻧﺟﺎم ﻧداده اﺳت‪.‬‬

‫‪ -‬ھﯾﭻ ﺗرﺳﯽ ﺑرای وی ﻧﯾﺳت‪.‬‬

‫‪ -‬ﺷﺎدی وی‪ ،‬وﺟود ﻓرزﻧدان ﻧور )ﻣوﻣﻧﯾن( اﺳت‪.‬‬

‫‪ -‬آﻧﮭﺎ را ﻓراﻣﯽﺧواﻧد و ھزاران ﺑﮫ او ﭘﺎﺳﺦ ﺧواھﻧد داد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﺎ دﺳﺗورش اُﺛراھﺎ ﺧﻠق ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺑﮫ اﻣر وی ﮐﺎﻣلھﺎ ﺑوﺟود ﻣﯽآﯾﻧد‪.‬‬

‫‪ -‬ﺳﺗمﮔران را ﺷﮑﺳت ﻣﯽدھد‪.‬‬

‫‪ -‬ﻗدرﺗﯽ ﺑﺎﻻﺗر از ھﻣﮫ ﻣﺗﻣردﯾن‪.‬‬

‫‪ -‬ﻋﺑﺎدت و ﺳﺗﺎﯾش ﺷوﻧدهای در طول زﻣﺎن و ﺗﺎ اﺑد‪.‬‬

‫‪١٩‬‬
 ‫ﻣﻌﺎد )آﺧرت( ﻧزد ﻣﻧداﯾﯾﺎن‪:‬‬

‫ﻣﻌﺎد ﯾﻌﻧﯽ ﻋودت و ﺑﺎزﮔﺷﺗن ﺑﮫ ﺣﯾﺎت و زﻧدﮔﺎﻧﯽ اﺧروی‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑﮫ آﺧرت ﯾﺎ ھﻣﺎن ﻣﻌﺎد ﮐﮫ ﺑﺎزﮔﺷت‬
‫ﺑرای ﺣﺳﺎب و ﮐﺗﺎب اﺳت اﻋﺗﻘﺎد راﺳﺦ دارﻧد‪.‬‬

‫ﻣﻌﺎد در ﻧزد ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﺳﯾﺎر ﻣورد ﺗوﺟﮫ اﺳت و ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑﮫ ﺟﮭﺎﻧﯽ ﻏﯾر از ﺟﮭﺎن ﻣﺎدی اﻋﺗﻘﺎد دارﻧد‪.‬‬
‫آﻧﺎن اﯾن دﻧﯾﺎ را ﻓﺎﻧﯽ و ﻧﺎﭘﺎﯾدار ﻣﯾداﻧﻧد و ﺑﮫ اﻋﺗﻘﺎد آﻧﺎن دﻧﯾﺎﯾﯽ اﺑدی و ﺟﺎوﯾدان ﻏﯾر از اﯾن دﻧﯾﺎی ﺧﺎﮐﯽ‬
‫ﻣوﺟود ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ ،‬ﮐﮫ ﺗﻣﺎم روانھﺎی ﺧوب و ﺑدھﺎ ﺑﻌد از ﭘﺎک ﺷدن ﮔﻧﺎھﺎن ﺑﮫ آﻧﺟﺎ ﻣﯽروﻧد‪.‬‬

‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن اﻋﺗﻘﺎد دارﻧد ﮐﮫ ﻧِﺷﻣﺗﺎی )روان( ھر ﻓردی ﭘس از ﻣرگ ﺑرای ﺳﻧﺟش ﮔﻧﺎھﺎن و ھﻣﭼﻧﯾن‬
‫ﺧوﺑﯽھﺎﯾش از آﻏﺎز ﺣﯾﺎﺗش ﺗﺎ رﻓﺗن ﺑﮫ ﺟﺎﯾﮕﺎه اﺑدﯾﺗش ﺑﮫ ﺟﺎﯾﯽ ﺑﮫ ﻧﺎم »اواﺛر ﻣوزﻧﯾﺎ« )ﺗرازوی ﻋداﻟت‪/‬‬
‫اواﺛر ﻣُزﻧﯾﺎ‪ ،‬ﯾﺎ ﺷﻣﺎل ﺟﻐراﻓﯾﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺟﺎی ﻣﻘدﺳﯽ از دﻧﯾﺎی دﯾﮕر اﺳت ﮐﮫ در آن ﻣﮑﺎن ﻣﻘدس‪ ،‬ﻧﯾﮑﯽھﺎ و‬
‫ﺑدیھﺎی اﻓراد وزن و ﺳﻧﺟﯾده ﺷده و ﺣﮑم ﻧﮭﺎﯾﯽ درﺑﺎرهی اﻓراد و اﻋﻣﺎﻟﺷﺎن ﺻﺎدر ﻣﯽﮔردد‪ .‬اﻣروزه‬
‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن از اﯾﻧﮑﮫ اﯾن ﻋﻣل ﺑﺎ ﻣوﺿوع ﺳﺗﺎرﮔﺎن ﺗﻌﺑﯾر ﮔردد ﺑﮫ ﺷدت ﺗﺑری ﻣﯽﺟوﯾﻧد‪ (.‬ﻣﯽرود اﻣﺎ ﻗﺑل از‬
‫رﺳﯾدن ﺑﮫ اواﺛر‪ ،‬ﻧﺷﻣﺗﺎ از ھﻔت ﻣطراﺛﺎ )طﺑﻘﺎت ظﻠﻣﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﺷﮑﻧﺟﮫﮔﺎهھﺎ( ﮐﮫ ﺑﯾن زﻣﯾن و دﻧﯾﺎی ﻧور ﻗرار‬
‫دارﻧد‪ ،‬و روان ﺑﻌد از ﻓوت ﺑﮫ ﻣدت ﭼﮭل و ﭘﻧﺞ روز ﺑﺎﯾد اﯾن ﻣﺳﯾر را طﯽ ﮐﻧد ﺗﺎ ﺑﮫ ﺟﺎی ﺗرازو )ﻣﯾزان‬
‫ﻋدل اﻟﮭﯽ( ﺑرﺳد و ﻣورد ﺑﺎزﺧواﺳت ﻗرار ﺑﮕﯾرد‪.‬‬

‫اواﺛر در ﻋﯾن ﺣﺎل ﻧﺎم ﯾﮏ ﻣﻠﮑﺎ ﯾﺎ ﻣوﺟودی ﻧوراﻧﯽ اﺳت ﮐﮫ ﺑﮫ ﺣﺳﺎب و ﮐﺗﺎب ارواح ﻣُردﮔﺎن ﭘرداﺧﺗﮫ و‬
‫ﺑد و ﻧﯾﮏ روانھﺎ را ﺣﺳﺎب ﻣﯽﮐﻧد و ارواح ﺑرای ﺳﻧﺟش ﻧﺎﭼﺎرﻧد ﮐﮫ ﺑﮫ آﻧﺟﺎ ﺑروﻧد‪ .‬ھر ﻧﺷﻣﺗﺎﯾﯽ ﺑر‬
‫ﺣﺳب اﻋﻣﺎﻟش آﻧﺟﺎ ﻣورد ﺑﺎزﺧواﺳت ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرد و ﺑر ﺣﺳب ﮔﻧﺎھﯽ ﮐﮫ ﻣرﺗﮑب ﺷده اﺳت ﺑﮫ ﯾﮑﯽ از‬
‫طﺑﻘﺎت ﻣطراﺛﺎ )طﺑﻘﮫ ظﻠﻣﺎت( ﺑر ﻣﯽﮔردد ﺗﺎ ﮔﻧﺎھﺎن او ﭘﺎک ﺷود و ﻣورد ﻣرﺣﻣت و ﺑﺧﺷش ﺧداوﻧد ﻗرار‬
‫ﮔﯾرد و ﺑﮫ و ﻋﺎﻟم ﻧور ﺑﺎز ﮔردد‪ .‬ﻧﺎﮔﻔﺗﮫ ﻧﻣﺎﻧد ﮐﮫ طﺑق ﻧوﺷﺗﮫ ﮐﺗب ﻣﻧداﯾﯾﺎن‪ ،‬روانھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺧﯾﻠﯽ ﮔﻧﺎھﮑﺎر‬
‫ھﺳﺗﻧد ﺑﮫ اﻧﺗﮭﺎ ﻓرﺳﺗﺎده ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬

‫ﺑﻌد از ﻣرگ ﺳوالھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺗوﺳط ﻓرﺷﺗﮕﺎن از ﯾﮏ ﻣﻧداﯾﯽ ﭘرﺳﯾده ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﺑﮫ ﻗرار زﯾر ھﺳﺗﻧد‪:‬‬

‫ﻣﺎھواﺷﻣﺦ؟ اﺳم )ﻣﻠواﺷﮫ(‬

‫روﺷﻣﺦ؟ رﺷﺎﻣﮫات )وﺿو(‬

‫ﺑرﺧﺗﺦ؟ ﺑراﺧﮫات )ﻧﻣﺎز(‬

‫زدﻗﺦ؟ ﺻدﻗﮫات‬

‫اﯾوادخ؟ اﻋﻣﺎﻟت‬

‫ﻣﺻوﺗﺦ؟ ﺗﻌﻣﯾدت‬

‫‪٢٠‬‬
‫در ﻋﻘﯾده ﻣﻧداﯾﯾت‪ ،‬ﺑﻌد از وداع از اﯾن دﻧﯾﺎ و ﺑرﮔﺷت ﺑﮫ ﺟﺎﯾﮕﺎه اﺻﻠﯽ و اوﻟﯽ در ﻋﺎﻟم ﻧور )آﻟﻣﺎ دِﻧﮭورا(‪ ،‬از ھﻔت طﺑﻘﮫ‬
‫ﺷوﻧﯽ اِد ُﮐﺷطﺎ« )ﻣﮑﺎن ﺣﻘﯾﻘت( ﻣﯽرﺳﻧد و ﺑﻌد از آن‬ ‫ﻣطراﺛﺎ ﺑﺎﻻی زﻣﯾن ﺑﺎﯾد ﮔذر ﮐﻧﻧد‪ ،‬ﺑﻌد از آن ﺑﮫ ﻣﻧطﻘﮫای ﺑﮫ اﺳم »اِﻣ ُ‬
‫درﯾﺎﯾﯽ ھﺳت ﺑﮫ اﺳم » َھﻔﯾﻘﯽ ِﻣﯾّﺎ« ﮐﮫ از ھر ھزار ﻧﻔر ﯾﮏ ﻧﻔر رد ﻣﯽﺷود و ﮐﺳﺎﻧﯽ ﺣق ﻋﺑور دارﻧد ﮐﮫ » ِزدﻗﺎ« )ﺻدﻗﮫ(‬
‫ﭘرداﺧت ﮐرده ﺑﺎﺷﻧد و ﺑﻌد از آن و در ﻣرﺣﻠﮫ آﺧر وارد آﻟﻣﺎ دِﻧﮭورا )ﺑﮭﺷت( ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬

‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮان ﺻﺎﺑﺌﯿﻦ ﻣﻨﺪاﯾﻰ‬

‫اﻧدﯾﺷﮫ دﯾﻧﯽ ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻣﺑﺗﻧﯽ ﺑر ﺗوﺣﯾد اﺳت‪» .‬ھﯾّﯽ« ﺑﺎﻻﺗرﯾن درﺟﮫ ھﺳﺗﯽ ﻣﺗﻌﺎل اﺳت ﮐﮫ ﻣﻧداﯾﯾﺎن او را‬
‫ﺧﺎﻟق ھﺳﺗﯽ‪ ،‬ﻓرﺷﺗﮕﺎن و اﻧﺳﺎن ﻣﯽداﻧﻧد‪ .‬ﺑﻌد از »ھﯾّﯽ«‪ ،‬ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﺑزرگ ﻗرار دارﻧد‪.‬‬

‫ﻣﻧداﺋﯾﺎن ﺑرای ﻧﺎم ﺑردن از ﺧداوﻧد از واژه »ھﯾّﯽ‪ /‬ﺣﯾّﯽ« اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﮐﻧﻧد و ﻣﻧظور آﻧﺎن از ھﯾّﯽ‪ ،‬ﺧداوﻧد‬
‫ﺧﺎﻟق ﺟﮭﺎن ھﺳﺗﯽ اﺳت و ھرﺟﺎ ﮐﮫ ﺑﮫ واژه »ھﯾّﯽ« ﻣﯽرﺳﻧد‪ ،‬اﮐﺛراً آن را ﺑﮫ ﺧداوﻧد ﻣﻌﻧﺎ ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬
‫»ھﯾﯽ« دارای ﺧﺎﻟﻘﯾت و وﺣداﻧﯾت اﺳت‪.‬‬

‫ﻏﺿﺑﺎن روﻣﯽ ﮐﮫ ﺧود از ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﻋراق اﺳت‪ ،‬در ﮐﺗﺎب »اﻟﺻﺎﺑﺋﮫ« ﻣﯽﻧوﯾﺳد‪ :‬دﯾن ﺻﺎﺑﺋﯾن ھرﮔز‬
‫ﯾﮏ دﯾن وﺛﻧﯽ )ﺑتﭘرﺳﺗﯽ‪ ،‬ﻣﺷرک( ﻧﯾﺳت‪ ،‬ﺑﻠﮑﮫ دﯾﻧﯽ اﺳت ﮐﮫ ﺑﮫ ﺧدای زﻧده رزاق ازﻟﯽ و ﺑﮫ روز ﻗﯾﺎﻣت‬
‫ﻣﻌﺗﻘد اﺳت و اﻋﺗﻘﺎد آنھﺎ ﺑﮫ ﺧداوﻧد ﮐﮫ ﺷرﯾﮏ ﻧدارد‪ ،‬ﻣﺎﻧﻧد اﻋﺗﻘﺎد ادﯾﺎن ﺗوﺣﯾدی دﯾﮕر اﺳت و ﺻﺎﺑﺋﯾن‬
‫ﺳﺗﺎرﮔﺎن را ﺗﻌظﯾم ﻧﻣﯽﮐﻧﻧد و اﯾﻧﮑﮫ آنھﺎ را ﻣﺗﮭم ﺑﮫ ﮐﻔر و ﭘرﺳﺗش ﺳﺗﺎرﮔﺎن ﮐردهاﻧد‪ ،‬ﺑﮫ ﺳﺑب اﺷﺗﺑﺎه ﻣﯾﺎن‬
‫آنھﺎ و ﺑﻌﺿﯽ از اﺻﻧﺎف دﯾﮕر ﺻﺎﺑﺋﯾن ﮐﮫ ﻓرﻗﮫھﺎی ﻣﺗﻌددی ھﺳﺗﻧد‪ ،‬ﺑوده اﺳت‪ .‬آنھﺎ رو ﺑﮫ ﺷﻣﺎل ﻋﺑﺎدت‬
‫ﻣﯽﮐﻧﻧد؛ زﯾرا ﻗﺑﻠﮫ آﻧﮭﺎ ﺷﻣﺎل اﺳت‪ .‬ﺳﺗﺎره ﻗﺑطﯽ در آﻧﺟﺎﺳت و ﺑﮫ ﻋﻘﯾده آﻧﮭﺎ دری از درھﺎی ﺑﮭﺷت اﺳت‪.‬‬
‫ﺧورﺷﯾدﭘرﺳﺗﯽ‪ ،‬ﺳﺗﺎرهﭘرﺳﺗﯽ‪ ،‬ﻣﺎهﭘرﺳﺗﯽ و ﺑتﭘرﺳﺗﯽ ﻣﺣﮑوم ﺷده اﺳت‪ .‬ﭘرﺳﺗش ھر ﮐوﮐﺑﯽ ﺑﮫ ﻣﻧزﻟﮫ‬
‫ارﺗداد از دﯾن ﻣﻧداﺋﯾﺎن ﺗﻠﻘﯽ ﺷده و ﻧﯾز ﭘﯾﺷﮕوﯾﯽ و ﭘﯾشﺑﯾﻧﯽ ﺑر اﺳﺎس ﻣﻧﺎﺳﺑﺎت ﻧﺟوﻣﯽ ﻧﯾز ﺑﺎطل و ﻣذﻣوم‬
‫اﺳت‪ .‬ﻣﻌﺎﺑد ﻣﻧداﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ آن »ﻣﻧدی‪ /‬اﺷﺧﻧﺗﺎ« ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود ﺧﺎﻟﯽ از ھر ﻧوع ﺗﻣﺛﺎل ﯾﺎ ﺑﺗﯽ اﺳت‪.‬‬

‫ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﻣﻧداﯾﯾﺎن »ﮔﻧزارﺑﺎ« ﮔﻧﺞ ﺑزرگ ﺧداوﻧد )ﮐﺗﺎب آﺳﻣﺎﻧﯽ ﻣﻧداﯾﯾﺎن( اﺳت ﮐﮫ ﺗوﺳط ﻓرﺷﺗﮫ‬
‫»ﻣﻧدادھﯾّﯽ« و »ھﯾﺑل زﯾوا« )ﺟﺑرﺋﯾل رﺳول( ﺑﮫ ﺣﺿرت آدم وﺣﯽ و ﺗﻌﻠﯾم داده ﺷد‪» .‬ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾّﯽ«‬
‫ﮐﮫ ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﺑﯽﺷﻣﺎری ﺑﮫ ﻓرﻣﺎن اوﯾﻧد‪ ،‬راﺑط ﻣﯾﺎن ﺧداوﻧد و ﺣﺿرت آدم »اَﺳوﺛﺎ و َزﮐوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ« )ﺳﻼم‬
‫و درود ﺧداوﻧد ﺑر او ﺑﺎد( اﺳت‪.‬‬

‫ﭘﯾﺎﻣﺑران و رھﺑران ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﮐﮫ در ِﮔﻧزارﺑﺎ آﻣدهاﻧد ﻋﺑﺎرﺗﻧد از‪:‬‬

‫‪ -١‬آدم ﮔورا ﻗدﻣﺎﯾﺎ )آدم اوﻟﯾن ﻣرد(؛ ﭘﺎﯾﮫﮔذار و ﻣﺑ ّﺷر ﺷرﯾﻌت ﻣﻧداﯾﯽ‬

‫‪ -٢‬ﺷﯾﺗل ﻓرزﻧد آدم )ﺷﯾث(‬

‫‪ -٣‬رام‬
‫‪٢١‬‬
 ‫‪ُ -۴‬‬
‫ﺷرﺑﺎی‬

‫‪ -۵‬ﺣﺿرت ﻧوح ) ُﻧو(‬

‫‪ -۶‬ﺷوم ﺑر ﻧو )ﺳﺎم ﻓرزﻧد ﻧوح(‬

‫‪ِ -٧‬ﯾﮭﯾﯽ ﯾﮭﺎﻧﺎ )ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ(‬

‫ﭘﯾﺎﻣﺑران و رھﺑران ﻗوم ﻣﻧداﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ﺗرﺗﯾ ِ‬

‫ب دوره ﻗﯾد ﺷدهاﻧد و ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑﮫ دﺳﺗورات آﻧﮭﺎ ﻋﻣل ﻣﯽﻧﻣﺎﯾﻧد‬
‫ﻋﺑﺎرﺗﻧد از‪:‬‬

‫‪ -١‬آدم )آدم ﮔورا ﻗدﻣﺎﯾﺎ( ﮐﮫ ﺑﻧﺎ ﺑر ﺗﻘوﯾم ﻣﻧداﺋﯾﺎن‪ ،‬از ﺗوﻟد وی ﺗﺎ ﺳﺎل ‪ ٢٥‬ﺗﯾر ﺳﺎل ‪ ١٤٠٠‬ﺧورﺷﯾدی‪،‬‬
‫‪ ۴۴۵٣٩٠‬ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯽ ﻣﯽﮔذرد‪ .‬ﺣﺿرت آدم )اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ِﻧﮭوﯾﻠﯽ( ﮐﮫ در ﻣﻧداﺋﯾت ﺑﺎ ﻧﺎم »آدم ﮔورا‬
‫ﻗدﻣﺎﯾﯽ« ﯾﻌﻧﯽ آدم اوﻟﯾن ﻣرد دﻧﯾﺎ ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود‪ ،‬اوﻟﯾن ﻣﺑﺷر و ﭘﯾﺎﻣﺑر ﻣﻧداﺋﯾﺎن و ﺻﺎﺣب ﮐﺗﺎب »ﮔﻧزارﺑﺎ‪،‬‬
‫ﮐﻼم اول« )ﺻﺣف آدم( ﮐﮫ ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﮔﻧﺞ ﺑزرگ اﺳت‪ ،‬ﻣﯽﺑﺎﺷد ‪.‬‬

‫‪َ -٢‬ﺷ ْﯾﺗِل ﻓرزﻧد آدم ) َﺷ ْﯾﺗِل َﺑر آدم ﮔورا ﻗدﻣﺎﯾﺎ‪َ /‬ﺷ ْﯾﺗِل ﺑن آدم ﮐﮫ ھﻣﺎن ﺷﯾث ﻧزد ﻣﺳﻠﻣﺎﻧﺎن اﺳت(‪ .‬وی ﺗﻧﮭﺎ‬
‫ﭘﯾﺎﻣﺑر ﻣﻧداﯾﯽ اﺳت ﻛﮫ ازدواج ﻧﻛرده اﺳت‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺣﺿرت »ﺷﯾﺗل« را ﻣﻧﺟﯽ ﻋﺎﻟم ﻣﯽداﻧﻧد و ﻣﻌﺗﻘدﻧد‬
‫زﻣﺎﻧﯽﻛﮫ دﻧﯾﺎ ﻛﺎﻣﻼً ﻓﻧﺎ ﺷود و ﺣﯾﺎت ﺑﮫطور ﻛﺎﻣل از ﺑﯾن رود‪ ،‬ﺣﺿرت ﺷﯾﺗل ﻣﺟدد ﺑﺎزﻣﯽﮔردد‪.‬‬

‫‪ -٣‬ﻧوح ) ُﻧو(‬

‫‪ -۴‬ﺳﺎم ﻓرزﻧد ﻧوح )ﺷوم َﺑر ﻧو‪ /‬ﺳﺎم ﺑن ﻧوح(‪ .‬ﺣﺿرت ﺳﺎم )اَﺳوﺛﺎ و َزﮐوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ( در ﻣﯾﺎن ﺻﺎﺑﺋﯾن‬
‫ﻣﻧداﯾﯽ ﻣﻘﺎم ﺷﺎﻣﺧﯽ را دارا ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن وی را ﭘدر اﺻﯾل ﺧوﯾش و ﺧود را از ﺗﺑﺎر و ﻧژاد وی‬
‫ﻣﯽداﻧﻧد‪.‬‬

‫ﺑﮫ ﻋﻘﯾده ﻣﻧداﯾﯾﺎن‪ ،‬ﭘس از ﺣﺿرت ﻧوح‪ ،‬ﭘﺳر ارﺷد او ﺣﺿرت ﺳﺎم ھداﯾت و راھﻧﻣﺎﯾﻰ ﻣردم را ﺑﻌﮭده‬
‫ﻧورﯾﺛﺎ«‬
‫ﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬ﻣﻧداﺋﯾﺎن ﺧود را از ﺗﺑﺎر و ﻧژاد ﺳﺎم ﻣﯽداﻧﻧد‪ .‬ﻧﺎم ھﻣﺳر ﺣﺿرت ﺳﺎم در ﮔﻧزا رﺑﺎ‪ِ » ،‬‬
‫ذﻛر ﺷده اﺳت‪.‬‬

‫دﯾﻧﯽ( اﯾﺷﺎن » ِﯾﮭﯾﺎ‬

‫ِ‬ ‫‪ -۵‬ﯾﺣﯾﯽ ﺑن زﮐرﯾﺎ )ﯾﮭﯾﺎ ﯾﮭﺎﻧﺎ‪ /‬ﯾﮭﯾﯽ ﯾوھﻧﺎ( ﻓرزﻧد زﮐرﯾﺎ و اﯾﻧﺷوی ﮐﮫ َﻣﻠواﺷﮫ )ﻧﺎم‬
‫ﯾﮭﺎﻧﺎ َﺑر اﯾﻧﺷوی ﻗﯾﻧﺛﺎ« ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬ﺑﮫ ﻧصّ ﮔﻧزا رﺑّﺎ‪ ،‬ﯾﺣﯾﯽ ﻓرزﻧدﺧواﻧدهی زﮐرﯾﺎﺳت و ﻣﺎﻧﻧد ﻋﯾﺳﯽ‪ ،‬ﻧطﻔﮫی‬
‫وی ﺗوﺳط ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﻧﺎزل ﺷده؛ ﻧﮫ از ھﻣﺑﺳﺗری زﮐرﯾﺎ ﺑﺎ ھﻣﺳرش اﯾﻧﺷوی‪ /‬اﻟﯾﺻﺎﺑﺎت‪ /‬اﻟﯾزاﺑت‪.‬‬

‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ را اﺣﯾﺎﮐﻧﻧده ﺷرﯾﻌت ﻣﻧداﯾﯽ )ﻣﺣﯾﯽاﻟدﯾن( ﻣﯽداﻧﻧد‪.‬‬

‫در ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﻣﻧداﺋﯾﺎن »ﮔﻧزارﺑﺎ« آﻣده ﮐﮫ در اورﺷﻠﯾم ‪ ٣۶٠‬ﻧﺑﯽ وﺟود داﺷﺗﮫ ﮐﮫ ﺑﮫ ﺧدای واﺣد اﯾﻣﺎن داﺷﺗﮫ و آﻧﮕﺎه از‬
‫اورﺷﻠﯾم ﺧﺎرج ﺷدهاﻧد و اﯾن ﺷﮭر ﺑﮫ دﻟﯾل اﯾﻧﮑﮫ ﻣﺣل ظﮭور ﭘﯾﺎﻣﺑران ﺑزرﮔﯽ ﭼون ﻣوﺳﯽ ﺑن ﻋﻣران‪ ،‬اﺑراھﯾم‪ ،‬ﺑﻧﯾﺎﻣﯾن و‬
‫ﯾﻌﻘوب ﺑوده‪ ،‬ﻣورد اﺣﺗرام ﻣﻧداﺋﯾﺎن اﺳت‪ .‬ﯾﺣﯾﯽ ‪ -‬آﺧرﯾن رﺳول ﻣﻧداﺋﯾﺎن ‪ -‬در اورﺷﻠﯾم ﺑﮫ دﻧﯾﺎ آﻣده و در آﻧﺟﺎ ﺑزرگ ﺷده‬

‫‪٢٢‬‬
‫اﺳت‪ .‬ﻣردم را در رود اردن ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽداده و دوران زﯾﺎدی از ﺣﯾﺎت ﺧوﯾش را در اورﺷﻠﯾم ﮔذراﻧده اﺳت‪ .‬در ﮐﺗﺎب ﮔﻧزارﺑﺎ‬
‫ﺑﮫ طور ﻣﻔﺻل ﺑﮫ زﻧدﮔﯽ ﭘﯾﺎﻣﺑر اﺳﻼم ﭘرداﺧﺗﮫ ﻧﺷده اﺳت‪ .‬ﯾﮏﺑﺎر از اﯾﺷﺎن ﺑﮫ ﻧﺎم » ِاﺣﻣﺎط« ﯾﺎد ﺷده اﺳت )ﻣﺳﻌود‬
‫ﻓروزﻧده‪ ،‬ﺗﺣﻘﯾﻘﯽ در دﯾن ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ‪ ،١٣٧٧ ،‬ص ‪ .(١٩۴‬ﻣﻧداﺋﯾﺎن ﭘﻧﺞ ﻧﺑﯽ را ﺑﮫ ﻋﻧوان ﭘﯾﺎﻣﺑران ﺧوﯾش ﻗﺑول دارﻧد‪،‬‬
‫ﺣﺿرت آدم و ﺷﯾث ﻓرزﻧد او‪ ،‬ﺣﺿرت ﻧوح و ﺳﺎم ﻓرزﻧد او و ﯾﺣﯾﯽ ﺑن زﮐرﯾﺎ ﮐﮫ در ﻣﺗون ﻣﻧداﺋﯾﺎن ﻧﺳﺑت ﺑﮫ ﺳﺎﯾر‬
‫ﭘﯾﺎﻣﺑران ﺑﺎ اﺣﺗرام و ﺗﮑرﯾم ﯾﺎد ﻣﯽﺷود‪ .‬از اﺑراھﯾم‪ ،‬داود‪ ،‬ﺳﻠﯾﻣﺎن و ﻣوﺳﯽ ﺑن ﻋﻣران ھﻣﮫ ﺑﮫ ﻧﯾﮑﯽ ﯾﺎد ﻣﯽﺷود‪ .‬ﻣﻧداﺋﯾﺎن ﺑﮫ‬
‫دو ﭘﯾﻐﻣﺑر ﺣﺿرت آدم و ﯾﺣﯾﯽ ﺑﯾش از دﯾﮕران اﻋﺗﻘﺎد دارﻧد‪ .‬ﺣﺿرت آدم را ﻣﺎﻧﻧد ﭘﯾروان ﺳﺎﯾر ادﯾﺎن اﻟﮭﯽ‪ ،‬ﻧﺧﺳﺗﯾن ﺑﺷر و‬
‫ﭘﯾﻐﻣﺑر در روی زﻣﯾن ﻣﯽداﻧﻧد و ﻣﻌﺗﻘدﻧد ﮐﮫ ﺟﺑرﺋﯾل )ﻣﻠﮑﺎ ھﯾﺑل زﯾوا( ﺑﮫ زﻣﯾن ﻧﺎزل ﺷد و آدم را ﺑﮫ ﺷﮑل ﺧود از ﺧﺎک‬
‫آﻓرﯾد‪ .‬در ﻣورد ﺣﺿرت اﺑراھﯾم در ﻣﻧﺎﺑﻊ ﺻﺎﺑﺋﺎن ﻣﻧداﯾﯽ دو ﻗﺿﺎوت ﻣﺗﺿﺎد ﻧﻘل ﺷده اﺳت و ﺑﮫ ﮔﻔﺗﮫ »ﻏﺿﺑﺎن روﻣﯽ«‬
‫)ﮐﮫ ﺧود از ﺻﺎﺑﺋﯾن اﺳت( آﻧﮭﺎ ﻣﻌﺗﻘدﻧد ﮐﮫ اﺑراھﯾم ﻧﺧﺳﺗﯾن ﺗﻌﻣﯾد دھﻧده و ھداﯾت ﮐﻧﻧده آﻧﮭﺎ ﺑﮫ ﺣﻧﻔﯾت اوﻟﯽ اﺳت و ھر‬
‫ﺻﺎﺑﺋﯽ در ﻣﻘﺎم ﺗﻌﻣﯾد وﻗﺗﯽ ﺧود را ﺑﺎ آب ﻣﯽﺷوﯾد‪ ،‬ﻣﯽﮔوﯾد‪» :‬ﺗﻌﻣﯾد ﮐردم ھﻣﺎﻧﻧد ﺗﻌﻣﯾد اﺑراھﯾم ﺑزرگ« )ﻏﺻﺑﺎن روﻣﯽ‪،‬‬
‫اﻟﺻﺎﺑﺋﮫ‪ ،‬ص ‪ .(٧١‬وﻟﯽ ﺑﮫ ﺧﺎطر ﺧﺗﻧﮫ ﮐردﻧش از او اﻧﺗﻘﺎد ﮐرده و ﺗﺑ ّری ﺟﺳﺗﮫاﻧد و ﻣﻌﺗﻘدﻧد ﮐﮫ ﺧداوﻧد در ﺟﺳم اﻧﺳﺎن‬
‫ﻋﺿو زاﯾدی ﻧﯾﺎﻓرﯾده اﺳت‪ .‬ﻗﺑﯾﻠﮫ اﺑراھﯾم روزﮔﺎری در ﮐﺷور ﺑﺎﺑل )ﺑﯾناﻟﻧﮭرﯾن( ﻧزدﯾﮏ ﻣﺣﻠﯽ ﺑﮫ ﻧﺎم اور ﮐﮫ ﺷﮭری در‬
‫ﮐﻠده ﺑوده اﺳت‪ ،‬ﺳﮑوﻧت اﺧﺗﯾﺎر ﮐردهاﻧد و در اﯾن ﻣﺣل ﺑوده ﮐﮫ اﺑراھﯾم ﻣﺗوﻟد ﺷده اﺳت‪ .‬طﺎﯾﻔﮫ او ﺑﻌد از ﻣﮭﺎﺟرت ﺑﮫ ﻏرب‬
‫ﺑﮫ ﺳرزﻣﯾن ﺣران ﮐﮫ ﻣﮑﺎﻧﯽ اﺳت ﻧﺳﺑﺗﺎ ً ﺧﺷﮏ و ﺧﺎﻟﯽ از آﺑﺎدی ﮐﮫ در ﻣﻧﺗﮭﺎی ﺳرﺣد ﺷﻣﺎﻟﯽ ﺑﯾﺎﺑﺎن ﻋرﺑﺳﺗﺎن ﻗرار دارد‬
‫)ﺟﺎن ﻧﺎس‪ ،‬ﺗﺎرﯾﺦ ﺟﺎﻣﻊ ادﯾﺎن‪ ١٣٨۴ ،‬ش‪ ،‬ص ‪ .(۴٨٨‬ﻏﺿﺑﺎن روﻣﯽ در اﯾن ﺑﺎره ﻣﯽﻧوﯾﺳد‪» :‬ﺻﺎﺑﺋﺎن‪ ،‬ﺣﺿرت اﺑراھﯾم را‬
‫دوﺳت ﻣﯽداﺷﺗﻧد و او را ﯾﮑﯽ از ﻗدﯾﺳﯾن ﻣﯽداﻧﺳﺗﻧد و در ﻧﻣﺎزھﺎی ﺧود او را ﺗﻘدﯾس ﻣﯽﮐردﻧد و ﺑر او طﻠب ﻣﻐﻔرت‬
‫ﻣﯽﻧﻣودﻧد‪ ،‬اﻣﺎ ﭼون اﺑراھﯾم ﺑﮫ ﺧﺎطر ﻧﺟﺎت از ﯾﮏ ﺑﯾﻣﺎری ﺧﺗﻧﮫ ﮐرد‪ ،‬از او ﺑﮫ ﺷدّت اﻧﺗﻘﺎد ﮐردﻧد و ﺗﺑ ّری ﺟﺳﺗﻧد«‪ .‬ﺑﮫ ﮔﻔﺗﮫ‬
‫ﯾﮑﯽ از ﻋﻠﻣﺎی ﺻﺎﺑﺋﯽ ﻣﻧداﯾﯽ‪» :‬اﺑراھﯾم ﺑر ﻣذھب ﺻﺎﺑﺋﺎن ﺑود و او را )ﺑﮭرام رﺑﺎ( ﻣﯽﻧﺎﻣﯾدﻧد‪ ،‬ﺑﻠﮑﮫ او ﯾﮏ ﻧﺎﺻوراﯾﯽ ﺑود‪،‬‬
‫ﺗﺎ اﯾﻧﮑﮫ در اﺛر ﯾﮏ ﺑﯾﻣﺎری او ﺧﺗﻧﮫ ﮐرد؛ ﭼون ﺧﺗﻧﮫ ﮐردن در ﻧظر ﺻﺎﺑﺋﺎن ﺣرام ﺑود‪ ،‬ﺻﺎﺑﺋﺎن‪ ،‬اﺑراھﯾم را ﺑﮫ ﺧﺎطر اﯾن‬
‫ﮐﺎر از ﺧود طرد ﮐردﻧد و اﺑراھﯾم ﺑﮫ ﻧﺎﭼﺎر ﺷﮭر را ﺗرک ﮔﻔت و ﺟﻣﻌﯽ از ﺻﺎﺑﺋﺎن ﺑﯽﭘروا ﺑﮫ او ﭘﯾوﺳﺗﻧد و ﻣﯾﺎن آﻧﮭﺎ و‬
‫ﺻﺎﺑﺋﺎن ﭘرھﯾزﮔﺎر‪ ،‬درﮔﯾری اﺗﻔﺎق اﻓﺗﺎد ﮐﮫ ﻧزدﯾﮏ ﺑود ﺑﮫ ﺟﻧﮓ ﻣﻧﺟر ﺷود‪ .‬ﺣﺿرت اﺑراھﯾم ﺑﺎ ﭘﯾروان ﺧود ﺑﮫ ﺣرّ ان رﻓﺗﻧد‬
‫و در آن ﺷﮭر ﻣﺳﺗﻘر ﺷدﻧد و ﭘس از ﻣدﺗﯽ ﺧود اﺑراھﯾم ﺑﮫ ﻣﺻر رﻓت‪ .‬وﻟﯽ ﻗوم او در ﺣ ّران ﻣﺎﻧدﻧد« )داود اﻟﮭﺎﻣﯽ‪ ،‬ﺗﺣﻔﯾﻘﯽ‬
‫درﺑﺎره ﺻﺎﺑﺋﺎن‪ ١٣٧٩ ،‬ش‪ ،‬ص ‪ .(٩٩‬اﯾن طﺎﯾﻔﮫ ﺑﺎ آﻧﮑﮫ ﯾﺣﯾﯽ ﺗﻌﻣﯾد دھﻧده را در واﻗﻊ ﭘﯾﻐﻣﺑر ﺧود ﻣﯽ‪-‬ﺷﻣﺎرﻧد‪ ،‬ﺑﮫ ھﯾﭻ‬
‫وﺟﮫ او را ﻣؤﺳس آﺋﯾن ﺧوﯾش ھم ﻧﻣﯽداﻧﻧد‪ ،‬اﻣﺎ او را ﺗﺟﻠﯾل ﺑﺳﯾﺎر ﻣﯽﮐﻧﻧد و ﺑراﯾش ﻣﻌﺟزات و ﮐراﻣﺎت ﻗﺎﺋﻠﻧد‪ .‬در ﺣﻘﯾﻘت‬
‫او را از ﻧﺻورﯾﺎن ﺧﺎﻟص و ﻗدﯾم و ﺻدﯾق ﻣﯽﺷﻣﺎرﻧد )ﻋﺑداﻟﺣﺳﯾن زرﯾن ﮐوب‪ ،‬ﺟﺳﺗﺟو در ﺗﺻوف‪ ١٣٨٣ ،‬ش‪ ،‬ﺟﻠد اول‪،‬‬
‫ص ‪ .(١٣‬در ﻣورد ﺣﺿرت ﻋﯾﺳﯽ ﺑﮫ ﭼﺷم اﻧﮑﺎر ﻣﯽﻧﮕرﻧد و ﻣﯽﮔوﯾﻧد ﮐﮫ او ھم از ﻧﺻورﯾﺎن ﺑوده اﺳت و ﺑﻌدھﺎ ﻋﺎﺻﯽ‬
‫ﮔﺷﺗﮫ اﺳت و ﻋﻘﺎﯾد و ﺗﻌﺎﻟﯾم ﺳﮭل و ﺗﺎزه‪-‬ای آورده اﺳت و ﺳﺑب ﮔﻣراھﯽ ﺧﻠق ﮔﺷﺗﮫ اﺳت )ﻋﺑداﻟﺣﺳﯾن زرﯾن ﮐوب‪ ،‬ﺟﺳﺗﺟو‬
‫در ﺗﺻوف‪ ١٣٨٣ ،‬ش‪ ،‬ﺟﻠد اول‪ ،‬ص ‪ .(١٣‬ﭘس ﻋﯾﺳﯽ ﭼون ﯾﮏ ﻣﻧداﺋﯽ ﻣرﺗد ﺑود‪ ،‬ﻣﺣﮑوم اﺳت )ﯾﺎﮐوﺑﺳن ﺑﺎﮐﻠﯽ‪ ،‬آﯾﯾن‬
‫زاھدان ﻗدﯾم‬
‫ِ‬ ‫ﻣﻧداﯾﯽ؛ آﯾﯾن ﮔﻧوﺳﯽ و ﻣﺎﻧوی‪ ١٣٧٣ ،‬ش‪ ،‬ص ‪ .(٩٧‬ﻟﻔظ ﻧﺻوراﺋﯽ ﺑﮫ ﻣﻌﻧﯽ ﻣﺣﺎﻓظ ﻗﺎﻧون‪ ،‬ﻋﻧوان ﮐﺎھﻧﺎن و‬
‫ﻣﻧداﺋﯽ ﺑوده اﺳت و آن را ﺑر ﮐﺳﺎﻧﯽ از ﻗدﻣﺎی ﺧوﯾش ﮐﮫ در اﺟرای ﻣﻧﺎﺳﮏ دﯾﻧﯽ دﻗت و اھﺗﻣﺎم واﻓر داﺷﺗﮫاﻧد‪ ،‬اطﻼق‬
‫ﻣﯽﮐردهاﻧد‪.‬‬

‫ﮐﺘﺎبﻫﺎي ﻣﻘﺪس ﺻﺎﺑﺌﯿﻦ ﻣﻨﺪاﺋﯽ‬

‫‪ -١‬ﮔِﻧزا َرﺑّﺎ ﺑﮫ ﻣﻌﻧﯽ ﮔﻧﺞ ﺑزرگ‪ .‬اﯾن ﮐﺗﺎب ﻣﮭمﺗرﯾن و ﻣﻘدسﺗرﯾن ﮐﺗﺎب ﻣﻧداﯾﯾﺎن اﺳت‪ .‬دﺳﺗورات ﺧداوﻧد‬
‫ﮐﮫ ﺗوﺳط ﻣﻠﮑﺎ »ﻣﻧدادھﯾّﯽ« و ﻣﻠﮑﺎ »ھﯾﺑل زﯾوا« )ﺟﺑراﺋﯾل( ﺑﮫ ﺣﺿرت آدم وﺣﯽ ﺷد و ﺑﮫ »ﮐﻼم اول«‬
‫ﻣﻌروف اﺳت‪ ،‬ھﻣﺎن »ﮔﻧﺞ ﺑزرگ« و ﮐﺗﺎب »ﮔﻧزارﺑّﺎ« اﺳت ﮐﮫ ﻣﻧداﺋﯾﺎن آﻧرا در اﺧﺗﯾﺎر دارﻧد و ﺗﺎ ﺑﮫ‬
‫اﻣروز ﺗﺎﺑﻊ ھﻣﺎن اﺣﮑﺎم اﻟﮭﯽ ﮐﮫ ﺑرای ﺑﺷر ﻧﺎزل ﺷده ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻧد‪.‬‬

‫‪٢٣‬‬
‫ﮔﻧزا رﺑّﺎ ﮐﮫ ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﮔﻧﺞ ﺑزرگ اﺳت‪ ،‬ﻣﻌﺗﺑرﺗرﯾن ﮐﺗﺎب اﯾن ﻗوم ﮐﮭن اﺳت‪ .‬در دﯾﮕر ادﯾﺎن اﯾن ﮐﺗﺎب ﺑﮫ‬
‫ﻧﺎم ﻣﺻﺣف ﻧوح ﯾﺎ ﮐﺗﺎب ﻧوح‪ /‬ﻣﺻﺣف آدم )ﺻُﺣُف آدم‪ /‬ﮐﺗﺎب آدم( ﻣﻌروف اﺳت‪ .‬اﯾن ﮐﺗﺎب ﺑﺎ ﻧﺎم »ﺳدرة‬
‫رﺑّﺎ‪ /‬ﺳﯾدرا َرﺑّﺎ« )ﮐﺗﺎب ﺑزرگ( ﻧﯾز ﺷﻧﺎﺧﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬ﮐﺗﺎب ﮔﻧزا ﺷﺎﻣل دو ﻗﺳﻣت ﯾﻣﯾن )راﺳت( و اﺳﻣﺎل‬
‫)ﭼپ( اﺳت ﮐﮫ ﯾﻣﯾن دارای ھﺟده ﮐﺗﺎب و اﺳﻣﺎل دارای ﭘﻧﺞ ﮐﺗﺎب اﺳت‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻣﻌﺗﻘدﻧد از ﻣﻌﺟزات اﯾن‬
‫ﮐﺗﺎب اﯾن اﺳت ﮐﮫ ﺷﻣﺎ از ھر طرف ﮐﮫ ﺑﺎز ﮐﻧﯾد ﺑﺎﯾد از ﺳﻣت راﺳت ﺑﺎز ﺷود و اﮔر دو ﻧﻔر روﺑروی ھم‬
‫ﺑﺷﯾﻧﻧد ﺑرای ھر دو ﺷﺧص از ﺳﻣت راﺳت ﺑﺎز ﻣﯽﺷود و ھر دو ﺷﺧص ﻣﯽﺗواﻧﻧد اﯾن ﮐﺗﺎب را ﺑﺧواﻧﻧد‪.‬‬
‫اﯾن ﮐﺗﺎب ﺣدود ‪ ۶٨۵‬ﺻﻔﺣﮫ اﺳت ﮐﮫ ﺑﺧش ﯾﻣﯾن آن ﺷﺎﻣل اﺳﻣﺎء ﻣﺗﺑرک ﺣُ ﺳﻧﯽ ﺧداوﻧد و ﺻﻔﺎت‬
‫ﻓرﺷﺗﮕﺎن‪ ،‬اﺣﮑﺎم‪ ،‬ﭼﮕوﻧﮕﯽ ﺧﻠﻘت ﻋواﻟم و ﻧظم دادن ﺑﮫ ﮐرات و ﻣﻧﺟﻣد ﮐردن و ﺷﮑل دادن ﺑﮫ زﻣﯾن و‬
‫آﺳﻣﺎن و ﻓرﺷﺗﮕﺎن‪ ،‬ﭼﮕوﻧﮕﯽ ﺣﯾﺎت در زﻣﯾن‪ ،‬ﭼﮕوﻧﮕﯽ ﺧﻠﻘت ﺟﺳم آدم و ﺣوا‪ ،‬ﺗﺎرﯾﺦ‪ ،‬ظﮭور ﺣﺿرت‬
‫ﯾﺣﯾﯽ )ع(‪ ،‬ﭼﮕوﻧﮕﯽ ﺑوﺟود آﻣدن ﻗﯾﺎﻣت و آﺧرت در روی زﻣﯾن و ﻣﻧﺎﺟﺎت‪ .‬در ﻗﺳﻣت اﺳﻣﺎل )ﭼپ(؛‬
‫ﭼﮕوﻧﮕﯽ اﯾﺟﺎد ﻣرگ در زﻣﯾن‪ ،‬ﻣﺟﺎزات ﮐل ﻣردم ﺑر ﺣﺳب ﮔﻧﺎهھﺎﯾﺷﺎن و دﻋﺎھﺎی ﻣﺧﺗﻠف ﺑرای ِﻧﺷﻣﺗﺎی‬
‫)روان( ﻣﺗوﻓﯾﺎن ﻧوﺷﺗﮫ ﺷده اﺳت‪.‬‬

‫‪ -٢‬اِدراﺷﮫ اِد ِﯾﮭﯾﺎ‪ِ /‬ادراﺷﯽ اِد ﯾﮭﯾﺎ؛ ﮐﺗﺎب ﺗﻌﺎﻟﯾم ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ؛ اﯾن ﮐﺗﺎب در ﻣورد ﺗوﻟد‪ ،‬زﻧدﮔﯽ‪ ،‬وﻓﺎت و‬
‫ﺗﻌﺎﻟﯾم ﻓراوان ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )اس( ﻧﮕﺎﺷﺗﮫ ﺷده اﺳت‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن "ﯾﺣﯾﯽ" را » ِﯾﮭﯾﺎ« ﺗﻠﻔظ ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﻣﻧداﺋﯾﺎن‬
‫ﻣﻌﺗﻘدﻧد ﻛﮫ ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ ﻋﻠﯾﮫاﻟﺳﻼم ﻛﺳﯽ ﺑود ﻛﮫ ﻛﺗﺎبھﺎی ﭘراﻛﻧده ﺷده ﻣﻧداﯾﯽ را ﺟﻣﻊآوری ﻛرد و‬
‫ﻛﺗﺎب »اِدراﺷﯽ اِد ﯾﮭﯾﺎ« را از ﺧود ﺑﮫ ﺟﺎی ﮔذاﺷت‪.‬‬

‫ﺗﻠﻘﯾن اﻣوات و ﭼﮕوﻧﮕﯽ‬

‫ِ‬ ‫‪ -٣‬ﺳﯾدرا إد ﻧِﺷﻣﺎﺛﺎ؛ ﮐﺗﺎب روانھﺎ‪ /‬ﮐﺗﺎب َﻧﻔسھﺎ؛ اﯾن ﮐﺗﺎب درﺑﺎره ﺳﻧن و آداب‬
‫دﻓن و ﺟداﯾﯽ روح از ﺑدن‪ ،‬دﻋﺎھﺎی روزاﻧﮫ و ﭼﮕوﻧﮕﯽ ﻣراﺳم را ﺑﯾﺎن ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬ﯾﮏ ﺣﻼﻟﯽ ﯾﺎ اﺷﮑﻧدا ﺑرای‬
‫ﺗرﻣﯾدا ﺷدن ﺑﺎﯾد اﯾن ﮐﺗﺎب را ﺣﻔظ و از ﺑر ﮐرده و ﺑﮫ ﻣﺗن آن ﻣﺳﻠط ﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﺻو ّﺗﺎ؛ ﮐﺗﺎب اﺣﮑﺎم و اﻗﺳﺎم ﺗﻌﻣﯾد ﺑﺎ ذﮐر ﺟزﺋﯾﺎت آن‪.‬‬

‫‪ -٤‬ﺳﯾدرا اِد َﻣ ِ‬
‫ﭼﮕوﻧﮕﯽ اﻧﺗﺧﺎب ﻧﺎم دﯾﻧﯽ ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﺑر اﺳﺎس‬
‫ِ‬ ‫‪ -٥‬اَﺳ َﻔر َﻣﻠواﺷﮫ‪ /‬اﺳﻔﺎر ﻣﺎﻻﺷﯾﺎ؛ اﯾن ﮐﺗﺎب‪ ،‬ﮐﺗﺎ ِ‬
‫ب‬
‫ﻣﺣﺎﺳﺑﺎت ﻧﺟوﻣﯽ اﺳت‪.‬‬

‫‪ -٦‬اِﻧﯾﺎﻧﯽ‪ /‬اﻧﺎﺷﯾد؛ ﮐﺗﺎب رﺳوم دﻋﺎ و ﻧﯾﺎﯾش و ﻋﺑﺎدت و ﻧﻣﺎز و ﻧﯾز اﺣﮑﺎﻣﯽ درﺑﺎره ﻣﯾّت‪.‬‬

‫‪ -٧‬اَﻟف ﺗ َِر َﺳر َﺷﯾﺎﻟﮫ‪ /‬اَﻟف ِاﺗ َِر َﺳر َﺷﯾﺎﻻ؛ ﯾﮏھزار و دوازده ﺳوال و ﺟواب و ﺗوﺿﯾﺢ و ﺷرح ﻣراﺳم؛‬
‫ﻣطﺎﻟﺑﯽ درﺑﺎره ادﻋﯾﮫ و اوراد و اذﮐﺎر‪ .‬اﯾن ﮐﺗﺎب ﻣورد ﻣراﺟﻌﮫ روﺣﺎﻧﯾون ﻣﻧداﯾﯽ اﺳت و ﺑﮫ ﭘرﺳشھﺎی‬
‫آنھﺎ ﺑرای ﺣل ﻣﻌﺿﻼت دﯾﻧﯽ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽدھد‪ .‬ﺻﺎﺑﺋﯾن اﻋﺗﻘﺎد دارﻧد اﮔر اذﮐﺎر اﯾن ﮐﺗﺎب ﺑﮫ ھﻣراه ھر ﮐس‬
‫ﺑﺎﺷد‪ ،‬ھﯾﭻ ﺳﻼح ﺳرد و ﮔرﻣﯽ در او ﮐﺎرﮔر ﻧﯾﺳت‪.‬‬

‫‪ُ -٨‬ﻗ َﻠﺳﺗﺎ‪ِ /‬ﻗﻠِﺳﺗﺎ؛ )ﻗﺎﺑﯾن ﺷﯾﺷﻼم(‪ ،‬ﮐﺗﺎب آداب و اﺣﮑﺎم و ﻗواﻧﯾن ازدواج‪ .‬از اﯾن ﮐﺗﺎب در ﻣراﺳم ﻋروﺳﯽ‬
‫اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﺷود‪ ،‬زﯾرا ﺗﻣﺎم ﻣراﺳم ﻋﻘد و ازدواج و ﭼﮕوﻧﮕﯽ ﺑرﻗراری آن در اﯾن ﮐﺗﺎب آﻣده اﺳت‪.‬‬

‫‪ -٩‬دﯾوﻧﺎن‪ :‬ﻣﺟﻣوﻋﮫی اﻋﺗﻘﺎدات و ﺳﻧتھﺎی اﯾن ﻗوم در اﯾن ﮐﺗﺎب آورده ﺷده اﺳت‪.‬‬

‫‪٢٤‬‬
‫‪ -١٠‬ﺗﻔﺳﯾر َﭘﻐره ﯾﺎ َﭘﻐرا‪ :‬اﯾن ﮐﺗﺎب درﺑﺎره ﺗﺣوﻻت ﺟﺳﻣﯽ اﻧﺳﺎن و ﭼﮕوﻧﮕﯽ ﺳﺎﺧﺗﻣﺎن آن ﺑﺣث ﻣﯽﮐﻧد‪.‬‬
‫در زﺑﺎن ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﮫ ﺟﺳم اﻧﺳﺎن » َﭘﻐره« و ﺑﮫ روان اﻧﺳﺎن »ﻧِﺷﻣﺗﺎ‪ /‬ﻧِﺷﻣﺛﺎ‪ /‬ﻧِﺷﻣﺎﺛﺎ« ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪.‬‬

‫ﻋﻼوه ﺑر اﯾنھﺎ ﻧوﺷﺗﮫھﺎی دﯾﮕری ﻧﯾز ﻣوﺟود اﺳت‪ .‬از آن ﺟﻣﻠﮫ »آﻟﻣﺎ رﯾﺷﺎﯾﺎ َرﺑّﺎ« ﮐﮫ درﺑﺎرهی ﺗﮑوﯾن و‬
‫ﺑﮫ وﺟود آﻣدن دﻧﯾﺎ ﺑﺣث دارد‪ .‬طوﻣﺎر » َﺣرّ ان ُﮔوﺑﯾﺛﺎ« ﮐﮫ درﺑﺎرهی ﺳرﮔذﺷت و ﭼﮕوﻧﮕﯽ ﻣﮭﺎﺟرت‬
‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن از ﻓﻠﺳطﯾن ﻧوﺷﺗﮫ ﺷده اﺳت‪ .‬طوﻣﺎرھﺎی »ﻗﻣﺎھﺎ« و »زرزﺗﺎھﺎ« ﮐﮫ ﺷﺎﻣل دﻋﺎھﺎﯾﯽ ﺑرای ﺣﻔﺎطت‬
‫از ﺷرّ و ﺑﻼھﺎ اﺳت )ﻗﻣﺎھﺎ در ﻣﻧداﯾﯽ ﯾﻌﻧﯽ »ﮔره ﺧوردن« و زرز ﯾﻌﻧﯽ »ﻣﺳﻠﺢ ﺷدن«(‪.‬‬

‫ﻣﺗن ﮐﺗﺎبھﺎی ﻣﻧداﯾﯽ ﺳرودھﺎﯾﯽ ﻣذھﺑﯽاﻧد؛ ﺑوﺛﮫھﺎی اﻧﯾﺎﻧﯽ‪َ ،‬رﺷﺎﻣﮫ )وﺿو(‪َ ،‬ﺑراﺧﮫ )ﻧﻣﺎز‪ ،‬ﻧﯾﺎﯾش( و‬
‫دﻋﺎھﺎ‪ ،‬ھﻣﮫ ﭼوﻧﺎن ﺳرودهھﺎﯾﯽ ﻣذھﺑﯽاﻧد‪ .‬ﺑوﺛﮫ‪ ،‬ﺷﺑﯾﮫ ﯾﮏ آﯾﮫ از ﻗران اﺳت‪ .‬ﺑوﺛﮫ در ﺗﻌﺑﯾر دﯾﻧﯽ‪ ،‬آﯾﺎﺗﯽ از‬
‫ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﻣﻧداﺋﯽ اﺳت‪ .‬ﻣﺗون ﻣﻧداﺋﯾﺎن‪ ،‬ﺑﮫ زﺑﺎن آراﻣﯽ ﺷرﻗﯽ ‪ -‬زﺑﺎن ﻣﻧداﯾﯽ ‪ -‬ﻧﮕﺎرش ﯾﺎﻓﺗﮫ اﺳت‪.‬‬

‫درﺟﺎت دﯾﻨﯽ روﺣﺎﻧﯿﺖ ﺻﺎﺑﺌﯿﻦ ﻣﻨﺪاﯾﯽ‬

‫ھر ﻗوم و ﻣﻠﺗﯽ ﮐﮫ ﺗﺎﺑﻊ دﯾﻧﯽ از ادﯾﺎن اﻟﮭﯽ و دارای ﮐﺗﺎب آﺳﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﺑرای اﺟرای اﺣﮑﺎم اﯾن دﯾن و‬
‫ب آن‪ ،‬اﺷﺧﺎﺻﯽ ﮐﮫ اﯾن ﻣﮭم را ﺑﮫ ﻋﮭده دارﻧد »روﺣﺎﻧﯾﺎن« ﺧطﺎب ﻣﯽﮐﻧﻧﻧد‪ .‬روﺣﺎﻧﯾﺎن ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ‬ ‫ﮐﺗﺎ ِ‬
‫ﺑﮫ ﻧﺎم »ﻧﺎﺻوراﺋﯾﺎن« )اﺷﺧﺎص ﻣﺗدﯾن و ﺣﺎﻓظ دﯾن( ﻧﯾز ﺧواﻧده ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬ﺑﻌﺿﯽ از اﯾن »ﻧﺎﺻوراﺋﯾﺎن«‬
‫دارای درﺟﺎت دﯾﻧﯽ رﺳﻣﯽ ھﺳﺗﻧد‪ .‬ﺑرای رﺳﯾدن ﺑﮫ درﺟﺎت روﺣﺎﻧﯾت ﺑﻌد از ﯾﺎدﮔﯾری ﺧط و زﺑﺎن ﻣﻧداﯾﯽ‬
‫و آﺷﻧﺎ ﺷدن ﺑﮫ اﻧﺟﺎم رﺳوم و ﮐﺳب ﺻﻼﺣﯾت ﻻزم‪ ،‬ﺑﺎ دادن اﻣﺗﺣﺎن ﻋﻣﻠﯽ ﺑﮫ درﺟﺎت دﯾﻧﯽ ﻣﻔﺗﺧر‬
‫ﻣﯽﺷوﻧد‪ ،‬اﯾن درﺟﺎت ﺑﮫ ﺗرﺗﯾب »اﺷﻛﻧدا«‪» ،‬ﺗرﻣﯾدا«‪» ،‬ﮔﻧزورا« و »رﯾﺷﺎ اِد ِاﻣّﺎ« ھﺳﺗﻧد‪ .‬ﺑﻌﺿﯽ دﯾﮕر‬
‫از »ﻧﺎﺻوراﺋﯾﺎن« ﺑﺎ اﯾﻧﮑﮫ ھﻧوز درﺟﮫ دﯾﻧﯽ رﺳﻣﯽ ﮐﺳب ﻧﮑردهاﻧد ﻟﯾﮑن در اﺛر ﻣطﺎﻟﻌﺎت ﺑﺳﯾﺎر و‬
‫ﭘرھﯾزﮐﺎری و اﺟرای ﺑﮫ ﻣوﻗﻊ ﻣراﺳم و اﻧﺟﺎم دﺳﺗورات ﺧداوﻧد ﻗرب و ﻣﻧزﻟﺗﯽ ﻧزد ﺧداوﻧد ﭘﯾدا ﻣﯽﮐﻧﻧد و‬
‫ﻣردم ﻧﯾز ﺑﮫ دﯾده اﺣﺗرام ﺑﮫ آنھﺎ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ ،‬ھﻣﭼﻧﯾن اﯾن اﺷﺧﺎص ﮐﻣﮏ و ﻣﺳﺎﻋدﯾن روﺣﺎﻧﯾﺎن ھﺳﺗﻧد‪.‬‬

‫ِﺷوﻟﯾﺎ )داﻧﺷﺟو؛ اﺷﮑﻧداﯾﯽ ﮐﮫ آﻣﺎده ﻣﯽﺷود ﺑرای ﺗرﻣﯾدا ﺷدن(‪ ،‬ﺗرﻣﯾدا‪،‬‬

‫ﺣﻼﻟﯽ واﺟد ﺷراﯾط(‪ ،‬ا َ‬ ‫ِ‬ ‫اﺷﻛﻧدا )‬
‫ﮔﻧزورا‪ ،‬رﯾﺷﺎ اِد ِا ّﻣﺎ )رھﺑر( درﺟﺎت دﯾﻧﯽ روﺣﺎﻧﯾﺎن ﻣﻧداﯾﯽ اﺳت‪.‬‬

‫ﺷروط اﺻﻠﯽ ﺑرای رﺳﯾدن ﺑﮫ درﺟﺎت ﺑﺎﻻی دﯾﻧﯽ )ﺗرﻣﯾدا و ﮔﻧزورا(‪:‬‬

‫‪ -١‬ﻋدم ﻧﻘص ﻋﺿو؛ اﮔر ﮐﺳﯽ دارای ﻧﻘص ﻋﺿو ﺑﺎﺷد )ﭼﮫ طﺑﯾﻌﯽ و ﭼﮫ ﻏﯾرطﺑﯾﻌﯽ( ﻧﻣﯽﺗواﻧد ﺑﮫ‬
‫درﺟﺎت ﺑﺎﻻی دﯾﻧﯽ ﺑرﺳد‪ .‬ﺑﮫﻓرض ﻣﺛﺎل اﺷﮑﻧداﯾﯽ ﮐﮫ ﻣﯽﺧواد ﺗرﻣﯾدا ﺷود‪ ،‬اﮔر ﺳرش ﻣو ﻧداﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪،‬‬
‫ﻧﻣﯽﺗواﻧد طراﺳﮫ )روﺣﺎﻧﯽ( ﺷود و ﺑﮫ ﻣرﺣﻠﮫ ﺑﺎﻻﺗر رود‪.‬‬

‫ﻣﻧداﯾﯽ ﺧﺎﻟص ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﻣﻧظور اﯾن اﺳت ﮐﮫ ﺣداﻗل ﺗﺎ ﺳﮫ ﻧﺳل‬

‫ِ‬ ‫‪ -٢‬اﺻﺎﻟت ﺧون؛ ﺷﺧص ﺑﺎﯾد ﻧﺳل در ﻧﺳل‬
‫ھﯾﭼﮑدام از واﻟدﯾن ﻧﺑﺎﯾد از دﯾن ﺧﺎرج ﺷده ﺑﺎﺷﻧد‪.‬‬
‫‪٢٥‬‬
 ‫‪ -٣‬ﺣداﻗل ﺗﺎ ﺳﮫ ﻧﺳل ھﯾﭻﯾﮏ از ﭘدران ﺷﺧص ﻧﺑﺎﯾد ﺑﺎ زن ﺑﯾوه ﯾﺎ ﺑﺎ دو زن ازدواج ﮐرده ﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫اِﺷﻛﻧدا‪» :‬اﺷﮑﻧدا« ﺑﮫ ﻣﻌﻧﯽ ﻗﺎﺻد و ﻣﺳﺎﻋد روﺣﺎﻧﯾﺎن در اﻧﺟﺎم ﮐﺎرھﺎی دﯾﻧﯽ اﺳت‪ .‬ﺑﮫ اﺷﮑﻧدا در زﺑﺎن‬
‫ﻣﺣﻠﯽ ﻣﻧداﯾﯽ »ﺣﻼﻟﯽ« ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬اﺷﮑﻧدا‪ ،‬ﺣﻼﻟﯽ اﺳت ﮐﮫ از ﭘدر و ﻣﺎدری ﺣﻼﻟﯽ ﻣﺗوﻟد ﺷده و اﺟداد‬
‫وی ﻧﯾز ھﻣﮕﯽ ﺣﻼﻟﯽ ﺑوده و ھﯾﭻﮔوﻧﮫ ﻧﻘص ﺑدﻧﯽ ھﻣﭼﻧﯾن ﻣﺑﺗﻼ ﺑﮫ ﺑرص )ﭘﯾﺳﮫ( ﻧﺷده ﺑﺎﺷد‪ .‬اﻋﺿﺎء ﺑدن‬
‫وی ﺳﺎﻟم ﺑوده و در اﻧﮕﺷﺗﺎن دﺳت و ﭘﺎھﺎﯾش ﮐم ﯾﺎ زﯾﺎدی ﻧﺑﺎﺷد‪ ،‬اﺟداد و ﺗﺑﺎر وی ﻧﯾز دارای ھﻣﯾن‬
‫ﺧﺻوﺻﯾﺎت ﺑﺎﺷﻧد‪ .‬ﺷﺧص اﺷﻛﻧدا ﺑﺎﯾد ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺣرﻣﺎت و ﻣﺣﻠﻼت را رﻋﺎﯾت ﮐﻧد‪ ،‬روزھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﺎﯾد روزه‬
‫ﺑﮕﯾرد را ﮐﺎﻣﻼً اﻧﺟﺎم دھد‪ ،‬ﮔوﺷﺗﯽ را ﮐﮫ ﺑر طﺑق ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ ذﺑﺢ ﻧﺷده ﺗﻧﺎول ﻧﻧﻣﺎﯾد‪ ،‬ﻣوی ﺻورت ﺧود‬
‫را ﻧﺗراﺷد‪ ،‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ اﯾن اﻋﻣﺎل را اﻧﺟﺎم ﻧدھد از درﺟﮫ اﺷﮑﻧداﯾﯽ ﺳﻘوط ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬در ﮐﺗﺎب »ﮔﻧزارﺑّﺎ« و‬
‫»ادراﺷﯽ اد ﯾﮭﯾﯽ« )ﺗﻌﺎﻟﯾم ﯾﺣﯾﯽ( و »دﯾوانھﺎ« )طوﻣﺎرھﺎ( آﻣده اﺳت‪ :‬اﺷﮑﻧداﯾﯽ ﮐﮫ ﺑرﺧﻼف ﺗوﺻﯾﮫ‬
‫ی‬
‫ﺧداوﻧد ﻋﻣل ﻧﻣﺎﯾد و ﻣوی ﺻورت ﺧود را ﺑﺗراﺷد در »دﻧﯾﺎی اواﺛر‪ /‬اواﺛر ﻣوزﻧﯾﺎ« )دﻧﯾﺎی ﺗرازو ِ‬
‫ﻣﮑﺎن ﻣﻘدس‪ ،‬ﻧﯾﮑﯽھﺎ و‬‫ِ‬ ‫ﻋداﻟت‪ .‬اواﺛر ﻣُزﻧﯾﺎ‪ ،‬ﯾﺎ ﺷﻣﺎل‪ ،‬ﺟﺎی ﻣﻘدﺳﯽ از دﻧﯾﺎی دﯾﮕر اﺳت ﮐﮫ در آن‬
‫ﺑدیھﺎی اﻓراد وزن و ﺳﻧﺟﯾده ﺷده و ﺣﮑم ﻧﮭﺎﯾﯽ درﺑﺎرهی اﻓراد و اﻋﻣﺎﻟﺷﺎن ﺻﺎدر ﻣﯽﮔردد‪ .‬اﻣروزه‬
‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن از اﯾﻧﮑﮫ اﯾن ﻋﻣل ﺑﺎ ﻣوﺿوع ﺳﺗﺎرﮔﺎن ﺗﻌﺑﯾر ﮔردد ﺑﮫ ﺷدت ﺗﺑری ﻣﯽﺟوﯾﻧد‪ (.‬ﻣورد ﺑﺎزﺧواﺳت و‬
‫ﮐﯾﻔر ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرد‪) .‬ﺗوﺿﯾﺢ اﯾﻧﮑﮫ اﯾن دﺳﺗور درﺑﺎره ﮐﻠﯾﮫ اﺷﺧﺎﺻﯽ ﮐﮫ دﺳت ﺑﮫ اﯾن ﻋﻣل ﻣﯽزﻧﻧد ﺻﺎدق‬
‫اﺳت‪ ،‬ﺣﺗﯽ اﮔر اﺷﮑﻧدا ﻧﺑﺎﺷﻧد(‪ ،‬ﺧداوﻧد راه ﺗوﺑﮫ ﮐردن را ﺑﺎز ﮔذارده و ﺷﺧص ﺧطﺎﮐﺎر ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺗوﺑﮫ ﻧﻣﺎﯾد‬
‫و ﻋﻣل ﺧﻼف ﺧود را ﺗﮑرار ﻧﻧﻣﺎﯾد ﻣﯽﺗواﻧد ﺑﺎ ﺗﻌﻣﯾد ﺧطﺎھﺎی ﺧود را ﭘﺎک ﻧﻣﺎﯾد‪) .‬ﺷﺧص ﺗوﺑﮫﮐﻧﻧده اﮔر‬
‫در ﭼﮭﺎر ﻋﯾد ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﺎ ﭼﮭﺎر رﺳﺗﮫ ﻧو ﺗﻌﻣﯾد ﺷود واﺟد ﺷراﯾط ﺑوده‪ ،‬ﻣﯽﺗوان ﺑﮫ او اﺷﻛﻧدا ﺧطﺎب ﻧﻣود(‪.‬‬

‫وظﺎﯾف اﺷﻛﻧدا ﻏﯾر از ﻣﺳﺎﻋد ﺑودن ﺑرای روﺣﺎﻧﯾﺎن‪ ،‬ﻣﯽﺗواﻧد در ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد »ﭘدرﺧواﻧدهی اطﻔﺎﻟﯽ«‬
‫ﺑﺎﺷد ﮐﮫ ھﻧوز ﺻﺣﺑت ﻧﻣﯽﮐﻧﻧد‪ ،‬ھﻣﭼﻧﯾن در ﻣراﺳم ﻋﻘد ازدواج ﻧﯾز »ﭘدرﺧواﻧده ﻋروس« و در ﻣراﺳم‬
‫ﺷدن اﺷوﻟﯾﺎ و ﺗﻘدﯾس ﻣﻧدی ﺑﺎ ﻋﻠﻣﺎی دﯾﻧﯽ ﺷرﮐت ﻧﻣﺎﯾد‪ .‬دﯾﮕر از وظﺎﯾف اﺷﻛﻧدا ذﺑﺢ ﮐردن ﮔوﺳﻔﻧد‬
‫ِ‬ ‫ﺗرﻣﯾدا‬
‫ﻧر و ﭘرﻧدﮔﺎن ﺣﻼل ﮔوﺷت ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬در اﺟرای ﮐﻠﯾﮫ دﺳﺗورات ﺧداوﻧد ﮐوﺷﺎ ﺑﺎﺷد‪َ .‬رﺷﺎﻣﮫ و َﺑراﺧﮫ )وﺿو‬
‫و ﻧﻣﺎز( را ﺑﮫ ﻣوﻗﻊ اﻧﺟﺎم داده و اﻣ َﺑ َطﻼت )روزهھﺎ( و طﮭﺎرت ﺟﺳﻣﯽ و روﺣﯽ را رﻋﺎﯾت ﻧﻣﺎﯾد‪.‬‬

‫ﺧﺻوﺻﯾﺎت ِاﺷﮑﻧدا‪:‬‬

‫‪ -١‬از ﺧﺎﻧواده »ﺣﻼﻟﯽ« ﺑﺎﺷﻧد‪) .‬ﻧﺳل ﺑﮫ ﻧﺳل(‬

‫‪ -٢‬ﻣﺷﮑل رواﻧﯽ و ﺟﺳﻣﺎﻧﯽ ﻧداﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪) .‬ﻧﻘص ﻋﺿو و ﭘﯾﺳﯽ ﻧداﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد؛ ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺑﺎ زن ﺑﯾوه ﻣﻧداﯾﯽ‬
‫ازدواج ﻧﻣوده اﺳت‪ ،‬ﻧﻣﯽﺗواﻧد اﺷﮑﻧدا ﺑﺎﺷد ﻣﮕر ﺑﻌد از ﺳﮫ ﻧﺳل ﺑﮫ ﺷرطﯽ ﮐﮫ ازدواج ﺣﻼﻟﯽ ﮐرده ﺑﺎﺷد(‪.‬‬

‫‪ -٣‬در ﭼﮭﺎر »دِھوا« )ﻋﯾد( ﺑﺎ رﺳﺗﮫی ﻧو ﺗﻌﻣﯾد ﺷده ﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫‪٢٦‬‬
 ‫‪ -۴‬رﻋﺎﯾت ﺻﺣﯾﺢ َطﻣﺎﺷﮫ ﻧﻣودن دﺳتھﺎ و ﺻورت در آب َﯾردﻧﺎ )رودﺧﺎﻧﮫ(‪.‬‬

‫‪ -۵‬رﻋﺎﯾت اﺻول ﺻﺣﯾﺢ روزه ﮔرﻓﺗن‪.‬‬

‫‪ -۶‬رﻋﺎﯾت اﺻول ﻧظﯾف آﺷﺎﻣﯾدن و ﺧوردن از َﯾردﻧﺎ ﺑﮫ وﯾژه در اﯾﺎم اﻋﯾﺎد‪.‬‬

‫‪ -٧‬ﯾﺎدﮔﯾری ﺧط و زﺑﺎن ﻣﻧداﯾﯽ )ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺑﺧواھد اِﺷوﻟﯾﺎ ﺷود(‪.‬‬

‫‪ -٨‬ﭘرھﯾز از ﺗﻧﺎول طﻌﺎم ﻧﺎزل ﺑﮫ وﯾژه ﮔوﺷت ﻧﺎزل‪.‬‬

‫‪ -٩‬ﭘرھﯾز از ﻧوﺷﯾدن ﻣﺷروﺑﺎت اﻟﮑﻠﯽ و ﻋدم اﺳﺗﻔﺎده از ﻣواد ﻣﺧدر‪.‬‬

‫‪ -١٠‬اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم َرﺷﺎﻣﮫ و َﺑراﺧﮫ ﯾوﻣﯾﮫ‪.‬‬

‫وظﺎﯾف ِاﺷﮑﻧدا‪:‬‬

‫‪ -١‬اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم ﻧﺧﺎﺳﺎ )ذﺑﺢ ﻧﻣودن ﭘرﻧده ﯾﺎ ﮔوﺳﻔﻧد( طﺑق دﺳﺗورات ﻣوﺟود‪.‬‬

‫‪ -٢‬ھﻣراه ﺑودن اﯾﺷﺎن ﺑﺎ ﮔﻧزﺑرا و ﺗرﻣﯾدا ﺑرای ﺑرﮔزاری رھﻣﯽ اﻧﯾﺎﻧﯽ و رھﻣﯽ ﺗﻌﻣﯾد‪.‬‬

‫‪ -٣‬ﻣﺷﺎرﮐت در ﻋﻘد ﺑﮫ ﻋﻧوان »ﭘدرﺧواﻧد« ﻋروس‪.‬‬

‫‪» -۴‬ﭘدرﺧواﻧده« ﺷدن ﺑرای ﺗﻌﻣﯾد ﻧوزادن‪.‬‬

‫‪ -۵‬ﻣﺷﺎرﮐت در طراﺳﮫ اِﺷوﻟﯾﺎ )اﺷﮑﻧداﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ درﺟﮫ ﺗرﻣﯾداﯾﯽ ﻧﺎﺋل آﯾد(‪.‬‬

‫‪ -۶‬ﻣﺷﺎرﮐت در ﻣراﺳم ﻣﺳﻘﺗﺎ ﮐﮫ ﯾﮏ اﺷوﻟﯾﺎ ﺑرای رﺑّﯽ ﺧود )ﮔﻧزﺑراﯾﯽ ﮐﮫ اﯾﺷﺎن را طراﺳﮫ ﻧﻣوده اﺳت(‬
‫و ھﻣﭼﻧﯾن ﺑرای ﻣﺳﻘﺗﺎی ﻣﺧﺻوص ﻣﺗوﻓﯾﺎن‪.‬‬

‫‪ -٧‬ﻣﺷﺎرﮐت در اﻣر ﻣﮭم ﺑﻠﻧد ﻧﻣودن ﺟﻧﺎزه ﻣﺗوﻓﯽ‪.‬‬

‫‪ -٨‬اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم ُدﺧراﻧﯽ ﺑرای ﻣﺗوﻓﯾﺎن‪.‬‬

‫‪ -٩‬ﻣﺷﺎرﮐت در ﻣراﺳم ﺧطﯾر » َﻣﺷﺎ دﺧﯾﺎ‪َ /‬ﻣ ّﺷﺎ دﮐﯾﺎ« ﮐﮫ ﺗرﻣﯾداﯾﯽ داوطﻠب ﻣﯽﺧواھد ﺑﮫ درﺟﮫ ﮔﻧزﺑراﯾﯽ‬
‫ﺑرﺳد‪.‬‬

‫‪ -١٠‬ﻣﺷﺎرﮐت در ﻣراﺳم »ﻟوﻓﺎﻧﯽ« ھﻧﮕﺎم ﺧواﻧدن ﮔﻧزا رﺑّﺎ ﺑرای ﻣﺗوﻓﯽ در آراﻣﮕﺎه در زﻣﺎن ﺗﻌﯾﯾن ﺷده‬
‫ﺑرای اﻧﺟﺎم آن‪.‬‬

‫‪ -١١‬ﻣﺷﺎرﮐت در طﻣﺎﺷﮫی ﺷﺧص ﻣﺣﺗﺿر ﻗﺑل از وﻓﺎت‪.‬‬

‫‪ -١٢‬ﻣﺷﺎرﮐت در ﺗﺟﮭﯾز اﻣورات ﻣرﺑوط ﺑﮫ ﻣﺗوﻓﯽ ﺑطور ﮐﺎﻣل‪.‬‬

‫‪٢٧‬‬
 ‫‪ -١٣‬ﻣﺷﺎرﮐت در ﻣراﺳم »ﻗﻣﺎﺷﯽ« ﻣﺧﺗص ﻣﺗوﻓﯾﺎن در اﯾﺎم ﭘرواﻧﺎﯾﺎ )ﭘﻧﺟﮫ ﻣﻘدس(‪.‬‬

‫ھر اﺷﮑﻧدا ﻣوظف ﻣﯽﺑﺎﺷد ﮐﮫ اﺻول ﻣرﺑوط ﺑﮫ اﺷﮑﻧداﯾﯽ را ﺑطور ﺻﺣﯾﺢ آﻣوﺧﺗﮫ و از ﻣواردی ﮐﮫ‬
‫ﻣوﺟب اﺑطﺎل آن ﻣﯽﺷود آﮔﺎھﯽ ﮐﺎﻣل داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪ .‬ﺑﺎ ﺗوﺟﮫ ﺑﮫ ﻣوارد ﻓوقاﻟذﮐر‪ ،‬درﺟﮫ اﺷﮑﻧداﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ‬
‫ﻋﻧوان ﻣﺳﺎﻋد ﯾﺎ ﺗﮑﻣﯾلﮐﻧﻧده ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ ﺑوده‪ ،‬ﯾﮏ وظﯾﻔﮫی ﮐﺎﻣل و ﻧﯾﺎزﻣﻧد ﺑﮫ دﻗت و اﺗﺧﺎذ ﺗداﺑﯾر ﺻﺣﯾﺢ‬
‫ﺟﮭت اﻧﺟﺎم آنھﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬در ﺻورﺗﯽﮐﮫ ﺑﺗواﻧد دروس ﻣﺗﻌﻠق ﺑﮫ ﺗرﻣﯾدا ﺷدن را ﺑﯾﺎﻣوزد‪ ،‬ﺑﻌد از ﯾﮏ‬
‫اﻣﺗﺣﺎن ﻋﻣﻠﯽ‪ ،‬از اﺷﮑﻧداﯾﯽ ﺑﮫ درﺟﮫی ﺗرﻣﯾداﯾﯽ ﺧواھد رﺳﯾد و ﻓردی ﮐﺎﻣل ﺑﺎ ﺧﺻوﺻﯾﺎت ﺧﺎص ﺧود و‬
‫در ﯾﮏ ﭼﮭﺎرﭼوب ﻣﺗﻌﻠق ﺑﮫ ﻣﺣﯾطﯽ روﺣﺎﻧﯽ و ﻣﻌﻧوی ارﺗﻘﺎء ﻣﯽﯾﺎﺑد‪.‬‬

‫ِﺷوﻟﯾﺎ‪ :‬اﺷﮑﻧداﯾﯽ ﮐﮫ ﺧود را ﺑرای ﺗرﻣﯾدا ﺷدن آﻣﺎده ﻣﯽﻛﻧد ﺗﺎ در زﻣﺎن ﻣﻧﺎﺳب ﺑﮫ اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم ﺗرﻣﯾداﯾﯽ‬
‫ا َ‬
‫ﺑﭘردازد اِﺷوﻟﯾﺎ ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪ .‬ﺑﮫ ﻋﺑﺎرت دﯾﮕر‪ ،‬ﺑﮫ ﺷﺧﺻﯽ ﮐﮫ ﺑﻌد از درﺟﮫ اِﺷﮑﻧداﺋﯽ ﺷروع ﺑﮫ ﯾﺎدﮔﯾری ﻣﺗون‬
‫ﻣﻧداﺋﯽ ﻣﯽﮐﻧد اﺷوﻟﯾﺎ ﯾﻌﻧﯽ داﻧﺷﺟو ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪ .‬ﺑﮫ اﺷﻛﻧدا ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺳواد ﮐﺎﻣل ﺧواﻧدن و ﻧوﺷﺗن زﺑﺎن ﻣﻧداﯾﯽ‬
‫را ﺑداﻧد و ﺑرای روﺣﺎﻧﯽ ﺷدن ﻧﯾز آﻣﺎده ﺑﺎﺷد »اﺷوﻟﯾﺎ« ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﺗرﻣﯾدا‪ :‬اِﺷوﻟﯾﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﻣراﺳم طراﺳﮫ )ﺗﻘدﯾس( را ﮐﮫ از ﯾك روز ﺷﻧﺑﮫ ﺷروع ﻣﯽﺷود و ﺗﺎ ﯾﮑﺷﻧﮫ ھﻔﺗﮫ ﺑﻌدى‬
‫اداﻣﮫ دارد‪ ،‬ﺑﮫ اﺗﻣﺎم ﺑرﺳﺎﻧد‪ .‬در اﯾن ‪ ٩‬روز ﻣراﺳم ﺧﺎﺻﻰ اﻧﺟﺎم ﻣﯽﺷود و اﺷوﻟﯾﺎ دو ﺑﺎر ﻛﺗﺎب »ﺳﯾدرا اد‬
‫ﻧﺷﻣﺎﺛﺎ« را ﻣﯽﺧواﻧد‪ .‬ﺑﺎر اول روز ﺷﻧﺑﮫ ﺑﻌد از ﺗﻌﻣﯾد ﺷدن و ﺑﺎر دوم ﯾﻛﺷﻧﺑﮫ ﺻﺑﺢ و در طﻰ ﺧواﻧدن‪،‬‬
‫ﺗﺎﻏﺎ و ﻣرﮔﻧﺎ و اﻧﮕﺷﺗر ﺷوم ﯾﺎور را ﺑﮫ اﺷوﻟﯾﺎ ھدﯾﮫ ﻣﯽدھﻧد و ﺑﻌد از آن ﺑﮫ ﻣدت ‪ ٦٠‬روز و ھر روز ﺳﮫ‬
‫روز ﯾﮑﺷﻧﺑﮫ ﺑﺎ ﺗﻌﻣﯾد رﺑﯽ ﺧود )ﻣرﺑﯽ(‬
‫ِ‬ ‫ﺑﺎر رھﻣﻰ اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد و ﺑﻌد از ﺗﻣﺎم ﺷدن ‪ ١٨٠‬رھﻣﻰ‪ ،‬در ﯾك‬
‫ﺑﮫ درﺟﮫ ﺗرﻣﯾداﯾﻰ ﻣﯽرﺳد و وظﯾﻔﮫ او ﺗﻌﻣﯾد و ﮐﻣﮏ ﺑﮫ ﮔﻧزورا در ﻋﻘد و ﻗﻣﺎﺷﯽ و ﻣﺳﺧﺗﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬
‫اِﺗراﺻﺎ اِد ﺗﺎﻏﺎ‪ :‬ﺗﺎﺟﮕذاری ‪ -‬ﻣراﺳﻣﯽ ﮐﮫ ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ ﺑرای ارﺗﻘﺎء درﺟﮫی ﯾﮏ اﺷﮑﻧدا ﺑﮫ ﺗرﻣﯾدا اﻧﺟﺎم‬
‫ﻣﯽدھﻧد‪ .‬ﺑﮫ ﻋﺑﺎرت دﯾﮕر‪ ،‬ﺑﮫ اﺷﮑﻧداﯾﯽ )اﺷوﻟﯾﺎﯾﯽ ﮐﮫ آﻣﺎده ﻣﯽﺷود ﺑرای ﺗرﻣﯾدا ﺷدن( ﮐﮫ ﻣراﺳم‬
‫ﺗﺎﺟﮕذاری را ﺑراﯾش اﻧﺟﺎم داده ﺑﺎﺷﻧد »ﺗرﻣﯾدا« ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬ﯾﮏ »ﺗرﻣﯾدا« ﻣﯽﺗواﻧد ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد را‬
‫اﻧﺟﺎم دھد‪ ،‬در ﻣراﺳم ﻋﻘد ازدواج ﺑﺎ ﮔﻧزﺑرا )ﮔﻧزورا( ﺷرﮐت ﻧﻣﺎﯾد‪ ،‬ھﻧﮕﺎم ﻣرگِ اﺷﺧﺎص ﻣﯽﺗواﻧد ﻣراﺳم‬
‫ﺷﺧص ﻣﺗوﻓﯽ اﻧﺟﺎم دھد‪ ،‬در ﻣراﺳم ﻗﻣﺎﺷﯽ دادن ھﻣراه ﮔﻧزﺑرا اﻧﺟﺎم وظﯾﻔﮫ‬ ‫ِ‬ ‫ﺧواﻧدن »ﮔﻧزارﺑﺎ« را ﺑﮫ ﻧﺎم‬
‫ﻧﻣﺎﯾد‪ ،‬در ﺗراﺳﮫی ﻣﻧدی »ﺗراﺳﺎ اِد اِﺷﺧِﻧﺎﺗﺎ‪ /‬ﺗراﺳﺎ اِد ﺑﻣﻧدا«‪) ،‬ﻣراﺳم ﺗﺑرّ ک و ﺗﻘدﯾس ﻣﻧدی( ﺑﺎ ﮔﻧزﺑرا‬
‫ﻣﺳﺎﻋدت ﮐﻧد‪.‬‬

‫ﮔﻧزورا‪ /‬ﮔﻧزﺑرا‪ :‬ﺗرﻣﯾداﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﺧواھد ﮔﻧزورا ﺷود ﺑﺎﯾد اﺑﺗدا ﺷﺧﺻﯽ را ﺑﮫ درﺟﮫ اﺷﮑﻧداﺋﯽ و ﺳﭘس ﺑﮫ‬
‫درﺟﮫ ﺗرﻣﯾداﺋﯽ ﺑرﺳﺎﻧد‪ .‬ﭘس از آن ﺑﺎ اﻧﺟﺎم دادن ﻣراﺳم ﻣِﺷﺎ دﺧﯾﺎ ﯾﺎ اﻧﮕرﺗﺎ )ﻧﺎﻣﮫ( ]ﻣﺷﺎء ﯾﻌﻧﯽ روﻏن و‬
‫دﺧﯾﺎ ﯾﻌﻧﯽ ﭘﺎک[ ﻣراﺳﻣﻰ ﮐﮫ روی روﻏن ﮐﻧﺟد ﺑوﺛﮫھﺎﯾﯽ در اِﺷﺧﻧﺗﺎ ﻣﻧدی اﺻﯾل ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود و در ﯾﮏ‬
‫ﺷﯾﺷﮫ ﮐوﭼﮏ ﮔذاﺷﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ ،‬طﻰ ﻣراﺳﻣﻰ و ﺗوﺳط ﯾﮏ ﻣﺣﺗﺿر ﭘﺎک )ﻣﺣﺗﺿری ﮐﮫ در ﺷرف ﻣرگ‬

‫‪٢٨‬‬
‫اﺳت( ﺑﮫ »اواﺛر ﻣوزﻧﯾﺎ« ﻣﯽﻓرﺳﺗد و ﺑﻌد از اﯾن ﻋﻣل و ﺗﺷﯾﯾﻊ آن ﺑﺎ ﺳﯾدرا و ﺑﻌد از ‪ ۴۵‬روز ُدﺧراﻧﯽ‬
‫درﺳت ﮐردن ﺑرای ﻣﺗوﻓﯽ و ﺳﭘس ﺑﺎ اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم ﻋﻘد‪ ،‬ﯾك روﺣﺎﻧﯽ ﺑﮫ درﺟﮫ ﮔﻧزوراﺋﯽ ﻣﻰرﺳد و اﯾن‬
‫روﺣﺎﻧﯽ ﺑﺎﯾد ﺑﮫ ﮐﻠﯾﮫ اﻣور دﯾﻧﯽ ﻣﺳﻠط ﺑﺎﺷد‪ .‬ﺑﮫ ﻋﺑﺎرت دﯾﮕر‪» ،‬ﮔﻧزورا« ﯾﮑﯽ از درﺟﮫھﺎی دﯾﻧﯽ‬
‫روﺣﺎﻧﯾت ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ اﺳت ﮐﮫ ﻣﻘﺎم آن ﺑﺎﻻﺗر از درﺟﮫی ﺗرﻣﯾداﯾﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬ﮐﻠﯾﮫی روﺣﺎﻧﯾﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ‬
‫درﺟﮫی ﮔﻧزورا ﻣﯽرﺳﻧد ﻏﯾر از اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ﻣوارد دﯾﻧﯽ دﯾﮕر‪ ،‬ﻣﻧﺟﻣﻠﮫ اﻧﺟﺎم ﻋﻘد ازدواج‪،‬‬
‫ﺗراﺳﮫی ﻣﻧدی )ﻣراﺳم ﺗﻘدﯾس ﻣﻧدی(‪ ،‬اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم ﻗﻣﺎﺷﯽ دادن ﺑﮫ اﺷﺧﺎﺻﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ﻋﻠتھﺎی ﻣﺧﺗﻠف ﻗﺑل‬
‫از ﻓوت ُ‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﻧﺷده و ﻟﺑﺎس ﻗﻣﺎﺷﯽ ﺑﮫ آنھﺎ ﭘوﺷﺎﻧده ﻧﺷده و ﯾﺎ اِﮐﻠﯾل زﯾر ﻋﻣﺎﻣﮫی آنھﺎ ﻗرار داده ﻧﺷده‬
‫اﺳت‪» ،‬ﺗراﺳﮫی اﺷوﻟﯾﺎ« ﺟﮭت ﺗرﻣﯾدا ﺷدن‪ .‬از ﻧظر اﺟﺗﻣﺎﻋﯽ‪ ،‬ھداﯾت ﮐردن ﻗوم ﻣﻧداﯾﯽ ﺗﺎ از ﺟﺎده‬
‫ﺻداﻗت و راﺳﺗﯽ ﺧﺎرج ﻧﺷوﻧد‪ ،‬ﻣﺳﺎﺋل دﯾﻧﯽ و واﺟﺑﺎت را ﺑرای ﻣردم ﺗﺷرﯾﺢ ﻧﻣوده و دﻋوت ﻣﯽﻧﻣﺎﯾد ﮐﮫ‬
‫از اﯾن راه ﻋدول ﻧﮑﻧﻧد‪ .‬ﺑرای رﺳﯾدن ﯾﮏ ﺗرﻣﯾدا ﺑﮫ درﺟﮫ ﮔﻧزوراﯾﯽ اﺑﺗدا ﺗﺳﻠط داﺷﺗن ﮐﺎﻣل ﺑﮫ ﮐﺗب دﯾﻧﯽ‬
‫و ﺑﻌد اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم »ﻣﺷﺎ دﺧﯾﺎ« ﻻزم اﺳت‪.‬‬

‫رﺳﯾدن ﺑﮫ درﺟﮫی ﮔﻧزورا‪ ،‬ﺑﮫ ﻓﺿل و دراﯾت و داﻧش و ﺗواﻧﺎﯾﯽ زﯾﺎدی ﺑرای ﻓﮭم دﯾن و اﺳﺗﺧراج اﺣﮑﺎم و‬
‫ﺗﻔﺳﯾر و ﺷرح ﮐﺗﺎبھﺎی دﯾﻧﯽ ﻧﯾﺎزﻣﻧد اﺳت‪ .‬از ﺑر ﮐردن ﮐﺗﺎب ﮔﻧزا رﺑّﺎ‪ ،‬ازدواج ﮐردن و ﻧﺎزا ﻧﺑودن از‬
‫ﺷراﯾط دﺳﺗﯾﺎﺑﯽ ﺑﮫ اﯾن ﻣﻘﺎم اﺳت‪ .‬ﮔﻧزورا ﯾﻌﻧﯽ ﮔﻧﺟور؛ ﮐﺳﯽ ﮐﮫ ﺗواﻧﺎﯾﯽ ﺧواﻧدن و درک ﮐﺎﻣل ﮐﺗﺎب‬
‫»ﮔﻧزا رﺑّﺎ« را داراﺳت‪ .‬ﺗﻧﮭﺎ ﯾﮏ ﮔﻧزورا ﻣﯽﺗواﻧد ﻣراﺳم ازدواج را اﻧﺟﺎم دھد‪.‬‬

‫ﯾﮏ ﮔﻧزورا‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻌﻧﯽ ﻟﻐوی ﮔﻧﺞدار ﺑر اﻣور دﯾﻧﯽ ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻧظﺎرت دارد و ھرﮔز وارد ﻣﺳﺎﯾل ﻋﻣوﻣﯽ‬
‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻧﻣﯽﺷود‪ .‬ﮔﻧزورا‪ ،‬ﻣﻘﺎم رھﺑری ﺑر ﺟﺎﻣﻌﮫ ﻣﻧداﯾﯽ ﻧدارد و ھرﮔز ھﯾﭻﮐس در آﯾﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﻧﻣﯽﺗواﻧد‬
‫رھﺑری دﯾﻧﯽ ﺟﺎﻣﻌﮫ را ﺑر ﻋﮭده ﺑﮕﯾرد‪.‬‬

‫ﯾﮏ ﮔﻧزورا ﺑﺎﯾد ﺣﻼﻟﯽ ﺑﺎﺷد ﺗﺎ ﺑﺗواﻧد ﺑﮫ ﻣﻘﺎم ﮔﻧزوراﯾﯽ ﺑرﺳد‪ .‬ﯾﻌﻧﯽ ھم ﻣﺎدر و ھم ﭘدرش ﺑﺎﯾد از ﺧﺎﻧواده‬
‫دﯾﻧﯽ ﺑﺎﺷﻧد‪ .‬ﮔﺎه در ﻣﯾﺎن ﻣﻧداﯾﯾﺎن اﯾن ﮐﻠﻣﮫ ﺣﻼﻟﯽ ﭼون ﺳﯾد در ﻣﯾﺎن ﻋربھﺎ و ﺷﯾﻌﯾﺎن ھم ﺑﮑﺎر ﻣﯽرود‪.‬‬

‫ﯾﮏ ﮔﻧزورا اﻣور اﺻﻠﯽ آﯾﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﮐﮫ از ﺣﺿرت آدم ﺑر ﻓرزﻧداﻧش اﻣر ﺷده ﺑرﭘﺎ و ﻧظﺎرت ﻣﯽﮐﻧد؛‬
‫ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ازدواج و ﻣرگ؛ ﺳﮫ رﮐن اﺻﻠﯽ آﯾﯾن ﻣﻧداﯾﯽ اﺳت ﮐﮫ ﺑرای اﺟرای آن ﺑﮫ وﺟود ﯾﮏ ﮔﻧزورا ﻧﯾﺎز‬
‫اﺳت‪.‬‬

‫ﯾﮏ ﮔﻧزورا ﺑﺎﯾد ﻧﻣﺎزھﺎی ﺳﮫﮔﺎﻧﮫ و دﻋﺎھﺎی روزاﻧﮫ را ﺑرﭘﺎ ﮐﻧد‪ ،‬ﻣوی ﺳر و ﺻورت ﺧود را از زﻣﺎن‬
‫ﺑﻠوغ ﻧﺗراﺷد‪ ،‬اﮔر ھر ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﮫ ﮐﻣﮑش اﺣﺗﯾﺎج داﺷت ﯾﺎریاش ﮐﻧد‪ .‬ﻣراﺳم ازدواج و ﻣرگ و ﺗﻌﻣﯾد را‬
‫ﺑرای ﻣوﻣﻧﺎن ﺑرﭘﺎ ﮐﻧد و از ﻣﺗون دﯾﻧﯽ ﻣﺣﺎﻓظت ﮐﻧد‪.‬‬

‫ﺷﻣﺎ‪ :‬رﺋﯾس اﻣت ﯾﺎ رھﺑر‪ ،‬ھﻣﺎﻧطور ﮐﮫ از ﻣﻌﻧﺎی آن‬ ‫رﯾﺷﺎ اِد ِا ّﻣﺎ‪ /‬رﯾش اِد ِا ّﻣﺎ‪ /‬رﯾش اﻣﮫ‪ /‬رﯾش أ ّﻣﺎ‪ /‬رﯾ ّ‬
‫ﻣﺷﺧص اﺳت ﺑﺎﯾد از ھر ﻧظر ﮐﺎﻣل و ﺑﮫ ھﻣﮫ اﻣور دﯾﻧﯽ و اﺟﺗﻣﺎﻋﯽ ﻣﺳﻠط و اﻣﯾن ھﻣﮫ اﻣت ﺑﺎﺷد و ھر‬
‫ﺷﺧﺻﯽ ﮐﮫ اﯾن اوﺻﺎف را داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد روﺣﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﻏﯾر روﺣﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻣﯽﺗواﻧد درﺟﮫ رﯾﺷﺎ اد اﻣﺎ را ﻛﺳب ﻛﻧد‪.‬‬
‫ﺑﮫ ﻋﺑﺎرﺗﯽ‪ ،‬ﺷﺧﺻﯽ ﮐﮫ ﺑﺗواﻧد ﺑر ﻧﻔس و ﻓﮑر و ﺣرف ﻣردم ﻏﻠﺑﮫ ﮐﻧد و ﻣردم ﺳﺧﻧش را ﺑﮫ ﻋﻧوان ﯾﮏ‬

‫‪٢٩‬‬
 ‫ﭘﯾﺎم از ﺟﺎﻧب ﺧداوﻧد در زﻣﺎن ﺧودش ﻗﺑول داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷﻧد ﻣﯽﺗواﻧد ﺑﮫ اﯾن درﺟﮫ ﺑرﺳد‪ .‬ﺑﮫ ﻋﺑﺎرت دﯾﮕر‪،‬‬
‫»رﯾﺷﺎ اِد ِاﻣّﺎ« )رﺋﯾس اﻣت ﯾﺎ رھﺑر( ﺑﮫ ﺷﺧﺻﯽ ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود ﮐﮫ ﺑﮫ ﻋﻠم »ﻧﺎﺻﯾروﺛﺎ« )داﻧش اﻟﮭﯽ( و‬
‫ﻣﺳﺎﺋل دﯾﻧﯽ آﮔﺎھﯽ ﮐﺎﻣل دارد و ھﻣﭼﻧﯾن ﺑﮫ ﻣﺳﺎﺋل اﺟﺗﻣﺎﻋﯽ ﻗوم ﺧودش ﮐﺎﻣﻼً وارد ﺑوده و ھداﯾت و‬
‫رھﺑری ﺳﺎﻟﻣﯽ را ﺑرای اﻣﺗش اﻧﺟﺎم دھد‪ .‬ﺧط و زﺑﺎن ﻣﻧداﯾﯽ را ﺑﮫ اﺷﮑﻧداھﺎی ﻣﺗﻌددی آﻣوزش داده و‬
‫ﺑﻌﺿﯽ از آﻧﮭﺎ را ﺑرای ﺗرﻣﯾدا ﺷدن آﻣﺎده ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬در ﺑﯾن اﻣت‪ ،‬ﮔﻧزوراﻧﯽ ﮐﮫ ھﻔت اﺷوﻟﯾﺎ را ﺑﮫ درﺟﮫ‬
‫اﺷوﻻﻧﯽ« ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪ .‬رھﺑری ﮐﮫ ھداﯾت ﻗوﻣﯽ‬ ‫ﺗرﻣﯾداﯾﯽ ﺑرﺳﺎﻧد ﺑﮫ او ﺻﺎﺣب ھﻔت اﺷوﻟﯾﺎ »ﻣﺎری اد ﺷوّ ا َ‬
‫را ﺑﮫ ﻋﮭده ﻣﯽﮔﯾرد از ھﻣﮫ ﻧظر ﺻﺎﺣب ﮐﻣﺎﻻت ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﺑﮫ طوریﮐﮫ در ﻗﺑﺎل ﻧﺎﻣﻼﯾﻣﺎت و ﺳﺧﺗﯽھﺎ‬
‫ھﻣﺎﻧﻧد ﮐوھﯽ اﺳﺗوار و ﻣﻘﺎوم ﺑوده و ﺑﺎ ﮐﻣﺎل ﺻﺑر و ﺣوﺻﻠﮫ ﺑﮫ ﺧواﺳﺗﮫھﺎی اﻣﺗش ﮔوش ﻣﯽدھد و ﻧﮭﺎﯾﺗﺎ ً‬
‫ﺗﺻﻣﯾﻣﯽ را ﮐﮫ ﻣﯽﮔﯾرد ﺑرای ﻣﻠت‪ ،‬ﺣﺟت اﺳت‪ ،‬زﯾرا ﮐﮫ ھﯾﭻﮔﺎه ﺗﺻﻣﯾﻣﯽ ﺧﻼف و ﺑﮫ دور از ﻣﺻﻠﺣت‬
‫ﻗوم ﻧﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬او اﻧﯾس‪ ،‬ﻣوﻧس و ﻏﻣﺧوار اﻣت ﺧود ﺑوده و ﺑﺎ ﺗﻣﺎم وﺟود ﺑﮫ ﺣرفِ دل آﻧﮭﺎ ﮔوش داده و در‬
‫ﺣد ﻧﮭﺎﯾت ﺗواﻧش آنھﺎ را ﮐﻣﮏ ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬رھﺑر را ھﻣﮫی اﻓراد ﻗوم ﻋزت و ارج ﻣﯽﻧﮭﻧد و ﺧﺎﻧﮫی وی ﺑﮫ‬
‫روی ھﻣﮫی ﻣردم‪ ،‬ﮐوﭼﮏ و ﺑزرگ ھﻣﯾﺷﮫ ﺑﺎز اﺳت‪ ،‬ﻣردم ﻧﯾز ھﻣﯾﺷﮫ ﺧود را در ﮐﻧف ﺣﻣﺎﯾت ﻣﻌﻧوی و‬
‫دﯾﻧﯽ وی ﻗرار ﻣﯽدھﻧد و از وی ﺗﺑرک ﻣﯽﺧواھﻧد و دﻋﺎی وی ﺑراﯾﺷﺎن آراﻣش و اطﻣﯾﻧﺎن ﻣﯽآورد‪.‬‬

‫رﺑﺎﻧﯽ‪ :‬ﮐﻠﻣﮫی »رﺑﺎﻧﯽ« ﮐﮫ ﺑﯾن ﻣردم ﻣرﺳوم اﺳت ﺑﮫ ﭘﯾﺎﻣﺑران ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود و از ﻧظر ﮐﺗﺎﺑﯽ ﺑﮫ ﻣﻌﻧﯽ‬
‫ﮐﺳﺎﻧﯽﮐﮫ ﺑزرگ ھﺳﺗﻧد ﻣﯽﺑﺎﺷد و ﭼون ﺑﺎﻻﺗر از رﯾﺷﺎ اِد ِاﻣّﺎ )رھﺑر(‪ ،‬ﭘﯾﺎﻣﺑران ﻗرار دارﻧد ﺑﮫ ھﻣﯾن ﺧﺎطر‬
‫»رﺑﺎﻧﯽ« ﺧواﻧده ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬

‫رﺑﯽ‪ :‬ﺑﮫ ﮔﻧزوراﯾﯽ ﮐﮫ ﯾﮏ اﺷوﻟﯾﺎ را ﺑﮫ درﺟﮫی ﺗرﻣﯾداﯾﯽ ﺑرﺳﺎﻧد‪ ،‬رﺑّﯽ ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪.‬‬

‫ﯾﻠوﻓﺎ‪ :‬ﺑﮫ ﺷﺧﺻﯽ ﮐﮫ ﻣﺗون دﯾﻧﯽ را ﻓراﮔرﻓﺗﮫ ﺑﺎﺷد و ﺑﺗواﻧد آنھﺎ را ﺑﮫ ﺷﺧص دﯾﮕر اﻧﺗﻘﺎل دھد »ﯾﻠوﻓﺎ«‬
‫ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪ .‬ﯾﻠوﻓﯽ )ﺣﻼﻟﯽ( ﯾﻌﻧﯽ ﺑﺎ ﺳواد‪ ،‬ﺑﮫ ﮐﺳﯽ ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود ﮐﮫ ﮐﺎرھﺎی دﯾﻧﯽ ﻣردم را اﻧﺟﺎم دھد‪.‬‬

‫ﻧﺎﺻوراﯾﯽ‪ :‬ﻧﺎﺻوراﯾﯽ ﺷﺧﺻﯽ اﺳت ﮐﮫ ﺑﮫ ﻣﻧداﺋﯾت وﻓﺎدار ﺑﺎﺷد و ﻣﻧداﺋﯾت را از ﻧﺎﺑودی ﺣﻔظ ﮐﻧد‪.‬‬
‫ﻧﺎﺻوراﯾﯽ ﺑر ﮐﺳﺎﻧﯽ اطﻼق ﻣﯽﺷود ﮐﮫ ﻣﺑﻠّﻎ دﯾن و ﺧط و زﺑﺎن ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﻣﻌرﻓت ﺣﻘﯾﻘﯽ دﯾن را ﺑداﻧد‪،‬‬
‫ﻣﺣﺎﻓظ دﯾن‪ ،‬ﻣؤﻣن‪ ،‬ﻣﺗﻘﯽ و اھل ﻋﺑﺎدت ﺑﺎﺷد‪ .‬ﻧﺎﺻوراﯾﯾﺎن »ﺣﺎﻓظﺎن دﯾن«‪ ،‬روﺣﺎﻧﯽ وﻏﯾرروﺣﺎﻧﯽ‪ ،‬زن و‬
‫ﻣرد وازﻋﻣوم ﻣردم ﻣﻧداﯾﯽ ﻣﯽﺗواﻧﻧد ﺑﺎﺷﻧد‪ ،‬ﮐﮫ ﺑﺎ ھﻣت و اﯾﻣﺎن واﻻ و اطﻼع ﮐﺎﻣل ﺑﮫ دﺳﺗورات اﻟﮭﯽ و‬
‫ﮐﺗب ﻣﻘدس در ﺟﮭت اﻋﺗﻼی ﻣﻧداﯾﯾت ﻣﯽﮐوﺷﻧد‪.‬‬

‫‪٣٠‬‬
‫از ﻣﯾﺎن اﻟﻘﺎب و درﺟﺎﺗﯽ ﮐﮫ در ﺑﺎﻻ ذﮐر ﺷد‪ ،‬ﻓﻘط درﺟﺎت دﯾﻧﯽ اﺷﮑﻧدا‪ ،‬ﺗرﻣﯾدا و ﮔﻧزورا دارای ﻓرآﯾﻧد‬
‫ﻋﻣﻠﯾﺎت دﯾﻧﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﻧد و ﺷﺧص ﺑرای ﮐﺳب اﯾن درﺟﺎت ﺑﺎﯾد ﻣراﺣل دﯾﻧﯽ را طﯽ ﮐﻧد‪.‬‬

‫روﺣﺎﻧﯾون ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﮫ ﻟﺣﺎظ ظﺎھری ﻣﯽﺑﺎﯾﺳت از زدن ﻣوھﺎی ﺑدن‪ ،‬ﺑﮫ ﺧﺻوص ﻣوھﺎ ﺳر و ﺻورت‬
‫)رﯾش( اﺟﺗﻧﺎب ﻛﻧﻧد )در ﻋرﻓﺎن و ﻓﻠﺳﻔﮫی دﯾﻧﯽ ﺻﺎﺑﺋﯾن‪ ،‬ﻣوی ﺳر و رﯾش‪ ،‬ﻣﻧﺷﺎء ﻧوراﻧﯽ دارﻧد و ﮐوﺗﺎه‬
‫ﮐردن آنھﺎ ﮔﻧﺎه اﺳت و ﺷﺧص ﻣﻧداﯾﯽ را ﻧﺎﻗص ﻣﯽﮐﻧد(‪ .‬ھﻣﭼﻧﯾن اﻧﺟﺎم ﺧﺗﻧﮫ ﺑرای اﯾﺷﺎن ﺣرام اﺳت‬
‫)ﺧﺗﻧﮫ ﺑرای ھﻣﮫی ﻣﻧداﺋﯾﺎن ﺣرام اﺳت و اﮔر ﯾﮏ ﻣﻧداﯾﯽ ﺧﺗﻧﮫ ﮐﻧد دﯾﮕر ﻣﻧداﯾﯽ ﻣﺣﺳوب ﻧﻣﯽﺷود(‪ .‬ﺑﮫ اﯾن‬
‫ﺗرﺗﯾب دﺳت ﺑردن در وﺿﻌﯾت طﺑﯾﻌﯽ ﺑدن ﺟﺎﯾز ﻧﯾﺳت‪ .‬وﺿﻌﯾت طﺑﯾﻌﯽ ﺑدن‪ ،‬وﺿﻌﯾﺗﯽ اﺳت ﻛﮫ ﺑدن ﺑﮫ‬
‫آن ﺻورت ﺧﻠق ﺷده اﺳت و ﻟذا دﺳت زدن ﺑﮫ آن ﻋﻣﻠﯽ ﺧﻼف و ﮔوﻧﮫای دﺳﺗﻛﺎری در وﺿﻌﯾت طﺑﯾﻌﯽ‬
‫اﺳت )اﻟﺑﺗﮫ ﻓﻘط ﺑرای روﺣﺎﻧﯾون ﻣﻧداﺋﯽ(‪ .‬وﺿﻌﯾت دﺳتﻧﺎﺧورده‪ ،‬وﺿﻌﯾت طﺑﯾﻌﯽ و وﺿﻌﯾﺗﯽ اﺳت ﻛﮫ‬
‫ﺧدا ﺧﻠق ﻛرده و وﺿﻌﯾت دﺳت ﺧورده‪ ،‬اﯾﺟﺎد اﺧﻼل و ﺗﻐﯾﯾر در ﺧﻠق ﺧدا و وﺿﻌﯾت طﺑﯾﻌﯽ اﺳت‪ .‬اﯾن‬
‫ﺗﻘﺎﺑل را ﻣﯽﺗوان ﺗﻘﺎﺑل دﺳت ﻧﺎﺧوردهﮔﯽ‪ /‬دﺳﺗﮑﺎری و ﯾﺎ ﺧﻠﻘت‪ /‬ﺻﻧﻌت داﻧﺳت ﻛﮫ ﻗﺎﺑل ﺗﺑدﯾل ﺑﮫ ﺗﻘﺎﺑل ﻧور‪/‬‬
‫ظﻠﻣت و ﭘﺎﻛﯽ‪ /‬ﻧﺎﭘﺎﻛﯽ اﺳت‪.‬‬

‫اﯾن ﺗﻘﺎﺑل را ﻣﯽﺗوان در ﺟﺎھﺎی دﯾﮕر ﻧﯾز ﺑﮫ روﺷﻧﯽ ﻣﺷﺎھده ﻛرد‪ .‬ﻣﻧﺎﺳك ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﺎ ﺣداﻗل ﻓﻧﺎوری و‬
‫ﻓرآوری ﺗﮭﯾﮫ ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬ظروف ﮔﻠﯽ ﻧﭘﺧﺗﮫ‪ ،‬اطﺎﻗك ﻧﺋﯾن ﺳﺎده )اﺷﺧﻧﺗﺎ(‪ ،‬ﻣﻧدﻟﺗﺎ )ﺳﺎزهای از ِﮔل و ﻧﯽ ﻛﮫ در‬
‫طﺑﯾﻌﯽ در‬
‫ِ‬ ‫ﺗﺷﯾﯾﻊ ﺟﻧﺎزه ﺑﮫ ﻛﺎر ﻣﯽرود( ھﻣﮕﯽ وﺳﺎﯾﻠﯽ ھﺳﺗﻧد ﻛﮫ ﺑﺎ ﺣداﻗل ﻓﻧﺎوری و ﻓرآوری و ﺑﺎ ﻣواد‬
‫دﺳﺗرس ﺳﺎﺧﺗﮫ ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬ﺣﺗﯽ در ﺟﺎﯾﯽ ﻛﮫ ﺑرای ﻣﻧﺎﺳك‪ ،‬ﺑﮫ ﭘﺧت و ﭘز اﺣﺗﯾﺎج اﺳت ﻣﺛﻼً ﺑرای ﭘﺧﺗن ِ‬
‫ﻧﺎن‬
‫ﻣﻘدس )ﭘﮭﺛﺎ( ﺑرای ﺗﻌﻣﯾد و ﯾﺎ ﭘﺧﺗن ﻣﺎھﯽ ﯾﺎ ﮔوﺷت ﺑرای ﻣراﺳم »ﻟوﻓﺎﻧﯽ و دﺧراﻧﯽ« اﯾن ﭘﺧت و ﭘز ﺑﺎ‬
‫ﺣداﻗل ﺗﻛﻧﯾكھﺎی ﭘﺧت و ﭘز و ﺑﺎ ﻗرار دادن ﻣواد ﺧوراﻛﯽ ﻣﺳﺗﻘﯾﻣﺎ ً روی آﺗش ﺑدون ظرف ﯾﺎ وﺳﯾﻠﮫای ﻣﺛل‬
‫ﺳﯾﺦ ﯾﺎ ﺳﺎج اﻧﺟﺎم ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﯾﻌﻧﯽ ﺑدون ﺻﻧﻌت و ﺑدون ﭘﯾﭼﯾدﮔﯽ ﻓﻧﯽ‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﺎدﮔﯽ ھر ﭼﮫ ﺑﯾﺷﺗر و ﻧزدﯾﻛﯽ‬
‫ﮐﺎﻣل ﺑﮫ طﺑﯾﻌت‪.‬‬

‫ی ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ اﺷﺗﺑﺎه ﮐﻧﻧد ﯾﺎ اﻋﻣﺎﻟﯽ ﻣﻐﺎﯾر ﺑﺎ اﺣﮑﺎم و ﻗواﻧﯾن دﯾﻧﯽ اﻧﺟﺎم‬
‫روﺣﺎﻧﯾون در ﺻورﺗﯽﮐﮫ در اﺟرا ِ‬
‫دھﻧد از درﺟﺎت دﯾﻧﯽ ﺳﻘوط ﺧواھﻧد ﮐرد )ﺳﺎﻗط ﺧواھﻧد ﺷد( و اﯾن اﺷﺗﺑﺎھﺎت ﻓﻘط ﺑﺎ ‪ ٣٦٠‬ﺗﻌﻣﯾد ﻗﺎﺑل‬
‫اﺻﻼح ھﺳﺗﻧد و رﻓﻊ ﻣﯽﺷوﻧد )ﺑﺎ ﮐﺎرھﺎی دﯾﮕر اﺷﺗﺑﺎھﺎﺗﺷﺎن ﻣرﺗﻔﻊ ﻧﻣﯽﺷود(‪.‬‬

‫ﺑرای ﻋﻣل ﺑﮫ اﯾن ﺣﮑم )‪ ٣٦٠‬ﺗﻌﻣﯾد(‪ ،‬از اﻋﯾﺎدی ﺑﮭره ﺑرده ﻣﯽﺷود ﮐﮫ ھر ﺗﻌﻣﯾد در آن اﯾﺎم ﻣﻌﺎدل ‪ ۵٠‬ﯾﺎ‬
‫‪ ۶٠‬ﯾﺎ ‪ ٧٠‬ﺗﻌﻣﯾد ﻣﺣﺎﺳﺑﮫ ﻣﯽﮔردد‪ .‬ﺑطور ﻣﺛﺎل ﺗﻌﻣﯾد در روز دِھوا دﯾﻣﺎﻧﺎ )وﻻدت ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ؛ ﯾﮑم ﻣﺎه‬
‫ھطﯾﺎ( ﺑﺎ رﺳﺗﮫی ﻧو ارزش ﺷﺻت ﺑﺎر )‪ ۶٠‬ﺑﺎر( ﺗﻌﻣﯾد را دارد؛ اﻣﺎ در ﺑﻘﯾﮫ اﻋﯾﺎد‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد ﺑﺎ رﺳﺗﮫی ﻧو‬
‫ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯽ؛ ﺳﯽاُم ﻣﺎه ﮔدﯾﺎ(‬
‫روز ِ‬
‫ِ‬ ‫ﭘﻧﺟﺎه ﺑﺎر )‪ ۵٠‬ﺑﺎر( ﺣﺳﺎب ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺗﻌﻣﯾد در روز ﮐﻧﺷوزھﻠﯽ )آﺧرﯾن‬
‫ت ﻋﯾد ﺑزرگ )دِھوا رﺑّﺎ( ﻧﺑﺎﺷد‪ ،‬ارزش ھﻔﺗﺎد ﺑﺎر )‪ ٧٠‬ﺑﺎر(‬ ‫در ﺻورﺗﯽﮐﮫ ﺑرای ﻧزوﻟﯾت در ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋ ِ‬
‫ﺗﻌﻣﯾد را دارد‪.‬‬

‫‪٣١‬‬
 ‫اﻟﻔﺒﺎي ﻣﻨﺪاﯾﯽ )آ ﺑﺎ ﮔﺎ دا(‬

‫ﺣروف ﻣﻧداﯾﯽ از ﻧﮕﺎه ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ‪ ،‬ﻣﻘدساﻧد و ھر ﯾﮏ ﻧﯾروﯾﯽ از زﻧدﮔﯽ و ﻧور را در ﺑردارد‪ .‬اﻟﻔﺑﺎی‬
‫ﺧط ﺻﺎﺑﺋﯾن )ﻣﻧداﯾﯽ( ﻣﺗﺷﮑل از ‪ ٢٣‬ﺣرف اﺳت و از راﺳت ﺑﮫ ﭼپ ﻧوﺷﺗﮫ و ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود‪ .‬اﯾن ﺣروف‬
‫ﻋﺑﺎرﺗﻧد از‪:‬‬

‫آ‪ :‬ﮐﻣﺎل و ﻧور و زﻧدﮔﯽ‪ ،‬آﻏﺎز و ﭘﺎﯾﺎن ھر ﭼﯾز؛‬

‫ﺑﺎ‪ :‬ﭘدر ﺑزرگ؛‬

‫ﮔﺎ‪ :‬ﮔﺑرﺋﯾل‪ /‬ﺟﺑرﺋﯾل رﺳول؛‬

‫دا‪ :‬راه و ﻗﺎﻧون؛‬

‫ھﺎ‪ :‬ﺣﯾﺎت ﺑزرگ؛‬

‫وا‪ :‬ﭼﺎه َوﯾل ﺑرای ھر ﮐس ﮐﮫ ﺑﮫ دﺳﺗور ﺧداوﻧد ﮔوش ﻓرا ﻧدھد؛‬

‫زا‪ :‬ﭘرﺗو و ﻧور ﮐﻧشﻣﻧد؛‬

‫ھﮫ‪ :‬ﭼﺷم ﺧداوﻧد ‪ -‬ﮐﮫ اﻟﺑﺗﮫ از اﯾن ﺣرفِ ﻣﻘدس ﮐﻣﺗر اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﮐﻧﻧد؛‬

‫طﺎ‪ :‬ﻧﯾﮑﯽ و ﺧوﺑﯽ؛‬

‫ﯾﺎ‪ :‬روز؛‬

‫ﮐﺎ‪ :‬ﺗﺎج و اِﮐﻠﯾل درﺧت ﻣﻘدس آس )ﻣُورد(؛‬

‫ﻻ‪ :‬زﺑﺎﻧﯽ ﺛﻧﺎﮔوی؛‬

‫ﻣﺎ‪ :‬ﺧ َِرد ﻧﺧﺳت ﮐﻼن ﯾﺎ روح؛‬

‫ﻧﺎ‪ :‬ﻧور؛‬

‫ﺳﺎ‪ :‬ﻣﺎدر ھﻣﮫی زﻧدﮔﯽ؛‬

‫أی‪ :‬ﭼﺷم و ﯾﺎ ﭼﺷﻣﮫی آب؛‬

‫ﺑﺎ‪ :‬درﺧت زﻧدﮔﯽ؛‬

‫ﺻﺎ‪ :‬ﺻدای ﻧﺧﺳت ﺗوﯾﯽ؛‬

‫ﻗﺎ‪ :‬ﺳﺧن زﻧدﮔﯽ ﻧﺧﺳت ﺗوﯾﯽ؛‬

‫‪٣٢‬‬
 ‫ﺷﺎ‪ :‬ﺧورﺷﯾد؛‬

‫ﺗﺎ‪ :‬ﺗوﺑﮫ؛‬

‫ِاد‪ :‬از ﺣروف اﺿﺎﻓﮫ؛‬

‫آ‪ :‬ھﻣﺎن ﻧﺧﺳﺗﯾن ﺣرف اﺳت‪.‬‬

‫در زﺑﺎن ﻣﻧداﯾﯽ‪ ،‬ﺣروف ﺣﻠﻘﯽ وﺟود ﻧدارد و ھﺎء ﺑﮫ ﺟﺎی ه‪ ،‬ح‪ ،‬ع ﻋﻣل ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬ﻧﯾز‪ ،‬ﺗﺷﺧﯾص س‪ ،‬ص‪،‬‬
‫خ و ک از »ق« ﻣﯾﺳر ﻧﯾﺳت‪ .‬در ﮔذﺷﺗﮫ ﺣروﻓﯽ ﭼون غ‪ ،‬ع‪ ،‬ﺿﺎ ﯾﻌﻧﯽ ذا ‪ -‬ﺟﺎ ‪ -‬ﻓﺎ اﺿﺎﻓﮫ ﺷده‪ ،‬ﮐﮫ اﻟﺑﺗﮫ‬
‫در ﮐﺗب دﯾﻧﯽ وﺟود ﻧدارﻧد‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻣﻌﺗﻘدﻧد ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )اس(‪ ،‬اﻟﻔﺑﺎی ﻣﻧداﯾﯽ‪ /‬آﺑﺎﮔﺎدا )‪ (A.B.G.D‬را‬
‫در ﺳن ھﻔت ﺳﺎﻟﮕﯽ از ﻓرﺷﺗﮫای ﺑﮫ ﻧﺎم »اَ ُﻧش ا ُﺛرا« ﻓراﮔرﻓت‪.‬‬

‫دﯾﻧﯽ دﻧﯾﺎ« ﻣﯽداﻧﻧد‪.‬‬

‫ِ‬ ‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺧط و زﺑﺎن ﻣﻧداﯾﯽ را »اوﻟﯾن ﺧط و زﺑﺎن‬

‫ﻣ‪‬ﻠﻮاﺷﻪ )ﻧﺎم دﯾﻨﯽ(‬

‫ھرﯾﮏ از ﺻﺎﺑﺋﯾن ﺑﮫﺟز ﻧﺎم ﺷﻧﺎﺳﻧﺎﻣﮫای و راﯾﺞ ﺧود‪ ،‬ﻧﺎم دﯾﮕری دارﻧد ﮐﮫ ﺑﮫ آن اﺳم دﯾﻧﯽ ﯾﺎ » َﻣﻠواﺷﮫ«‬
‫دﯾﻧﯽ ﻣﻧداﯾﯽ‪ ،‬ﯾﮑﯽ از ارﮐﺎن ﻣﻧداﯾﯽ ﺑودن ﺑﮫ ﺣﺳﺎب ﻣﻰآﯾد‪ .‬ھر ﺷﺧص ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﺎﯾد‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪ .‬ﻣﻠواﺷﮫ ﯾﺎ ﻧﺎم‬
‫اﯾن ﻧﺎم را داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﺑﺎ اﯾن ﻧﺎم ﻣورد ﻣﻌرﻓﯽ ﭘروردﮔﺎر ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرد و ﺑﺎ اﯾن ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺷﺎن و ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﺷود‬
‫ﻧﺎم دﯾﻧﯽ‬
‫و ازدواج ﻣﯽﮐﻧد و ﺑﮫ ﺧﺎک ﺳﭘرده ﻣﯽﺷود و از ﻧظر دﯾﻧﯽ دارای اھﻣﯾت ﺑﺎﻻﯾﯽ اﺳت‪ .‬ﺑدون اﯾن ِ‬
‫اﺻوﻻً اﺟرای ﻣراﺳﻣﯽ ﻣﺎﻧﻧد ﺗﻌﻣﯾد و ازدواج ﺑرای ﯾﮏ ﻣﻧداﯾﯽ ﻣﻣﮑن ﻧﯾﺳت و در ﺑﺧشھﺎﯾﯽ از ﻣﻧﺎﺳﮏ‬
‫دﯾﻧﯽ ﻻزم اﺳت ﮐﮫ در ﺣﯾن ﻗراﺋت ﺑوﺛﮫھﺎ‪ ،‬ﻣﻠواﺷﮫی ﻓرد ذﮐر ﺷود‪ .‬در ﻣراﺳﻣﯽ ﻣﺛل ﺗﻌﻣﯾد ﮐﮫ ﻣﮭﻣﺗرﯾن‬
‫ﻣﻧﺎﺳﮏ دﯾﻧﯽ ﻣﻧداﯾﯽ ﻣﺣﺳوب ﻣﯽﺷود‪ ،‬روﺣﺎﻧﯽ ﻣﻠواﺷﮫی ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده را ﻣﯽﭘرﺳد و اﮔر او ﻧﺗواﻧد‬
‫ﻣﻠواﺷﮫی ﺧود را ﺑﮕوﯾد‪ ،‬اﺻوﻻً ﻧﻣﯽﺗوان ﺑرای او ﺗﻌﻣﯾد اﻧﺟﺎم داد‪ .‬ﺑﮫ ﻋﺑﺎرت دﯾﮕر‪ ،‬ھر ﺷﺧص ﻣﻧداﯾﯽ از‬
‫وﻗت ﺗوﻟد ﮐﮫ اوﻟﯾن ﺗﻌﻣﯾد ﺧود را ﺑﻌد از ﺳﯽ روز ﺑﺎﯾد اﻧﺟﺎم دھد‪ ،‬در ﻣدت ﺣﯾﺎت ﺧود ﮐﮫ ﺷﺎﻣل‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد‪،‬‬
‫رﺷﺎﻣﮫ ﮐردن‪ ،‬ﺑراﺧﮫ ﺧواﻧدن‪ ،‬دﻋﺎ ﮐردن‪ ،‬ﻋﻘد ﮐردن‪ ،‬ﺧﺎﮐﺳﭘﺎری و ﺑﻌد از ﻓوت ﻓﻘط ﺑوﺳﯾﻠﮫ ﻣﻠواﺷﮫ ﺧود‬
‫ﯾﺎد ﻣﯽﺷود و ﻣراﺳم ﻟوﻓﺎﻧﯽ و دﺧراﻧﯽ و ﻣﺳﻘﺗﺎ و ﻗﻣﺎﺷﯽ و ﯾﺎ ﺧواﻧدن »ﺑوﺛﮫ ارواھﺎ« ﺑراﯾش ﺻورت‬
‫ﻣﯽﮔﯾرد و اﮔر ﮐﺳﯽ ﻧداﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد ﯾﺎ ﺗﻌﻣﯾدی ﻧﮑرده ﺑﺎﺷد ھﯾﭻ ﻣراﺳﻣﯽ ﺑراﯾش اﻧﺟﺎم ﻧﺧواھد ﺷد و ﯾﮏ‬
‫روزﮔﯽ ﺗوﻟد ﺷﺧص ﺗﺎ ﺳﺎلھﺎی ﺳﺎل و ﺑﻌد از ﻓوت ﺑرای‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻧداﯾﯽ ﻣﺣﺳوب ﻧﺧواھد ﺷد‪ .‬ﻣﻠواﺷﮫ از ﺑﻌد ﺳﯽ‬
‫ﯾﺎد ﮐردن آن ﻣﺗوﻓﯽ ﻣورد اﺳﺗﻔﺎده ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬ﻓﻘط ﯾﮏ ﻣﻧداﯾﯽ اﯾن ﻣﻠواﺷﮫ و ﻧﺎم دﯾﻧﯽ را دارد‪.‬‬

‫»ﻣﻠواﺷﮫ« ﻧﺎﻣﯽ ﻣرﮐب از ‪ ٣‬ﺑﺧش اﺳت‪ .‬ﺑﺧش اول ﻧﺎﻣﯽ اﺳت ﮐﮫ ﺑﺎ ﺗرﺗﯾﺑﯽ وﯾژه و ﺑﺎ ﻣﺣﺎﺳﺑﺎت‬
‫ﻣﻧطﻘﮫاﻟﺑروﺟﯽ و ﺑﺎ ﺗوﺟﮫ ﺑﮫ ﻧﺎم دﯾﻧﯽ ﻣﺎدر‪ ،‬ﺑرای ﻓرد اﻧﺗﺧﺎب ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺑﺧش آﺧر ﻣﻠواﺷﮫ ھم‪ ،‬ﺑﺧش اول‬
‫ﻣﺎدر ﻓرد اﺳت و ﺑﺧش ﻣﯾﺎﻧﯽ ﻣﻠواﺷﮫ ﮐﻠﻣﮫی » َﺑر« ﺑرای ﻣذﮐر و » َﭘث« ﺑرای ﻣوﻧث اﺳت ﮐﮫ‬
‫ِ‬ ‫دﯾﻧﯽ‬
‫ِ‬ ‫ﻧﺎم‬
‫‪٣٣‬‬
‫ﻧﺳﺑت ﻓرد را ﺑﺎ ﻣﺎدرش ﺑﺎزﮔو ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬ﻣﺎﻧﻧد‪» :‬ﯾﺎﺳﻣن َﭘث ﺷﺎرت« )ﯾﻌﻧﯽ ﯾﺎﺳﻣن دﺧﺗر ﺷﺎرت( ﯾﺎ » ِﯾﮭﯾﺎ َﺑر‬
‫ﺷﺎرت« )ﯾﻌﻧﯽ ِﯾﮭﯾﯽ ﭘﺳر ﺷﺎرت(‪.‬‬

‫ت وﻻدت‪ ،‬دوّ م ﻣﺎ ِه وﻻدت و ﺳوّ م ﻧﺎم دﯾﻧﯽ ﻣﺎدر‪.‬‬

‫در ﺗﻌﯾﯾن ﻣﻠواﺷﮫ ﺳﮫ ﻋﺎﻣل اﺻﻠﯽ ﺗﺄﺛﯾر دارد؛ اوّ ل ﺳﺎﻋ ِ‬
‫ﺑﻧﺎﺑراﯾن ﯾﮑﯽ از ﻣﺑﺎﻧﯽ ﺗﻌﯾﯾن ﻣﻠواﺷﮫ‪ ،‬ﻣﻼﺣظﺎت ﻧﺟوﻣﯽ )ﺳﺎﻋت و ﻣﺎه ﺗوﻟد( اﺳت اﻣّﺎ ﻣﺑﻧﺎی دﯾﮕر آن ﮐﮫ‬
‫ﻣﻠواﺷﮫی ﻣﺎدر اﺳت‪ ،‬ﻣﺑﻧﺎی دﯾﻧﯽ ﺗﻌﯾﯾن ﻣﻠواﺷﮫ ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬ﺑر اﯾن اﺳﺎس‪ ،‬ﺑرای ﺗﻌﯾﯾن ﻣﻠواﺷﮫ ﻻزم اﺳت ﮐﮫ‬
‫ﻣﻠواﺷﮫی ﻣﺎدر ﻣﺷﺧص ﺑﺎﺷد و ﻣﻠواﺷﮫی ﻣﺎدر ﺧود ﺗﺎﺑﻌﯽ اﺳت از ﻣﻠواﺷﮫ ﻣﺎدرش و اﻟﯽ آﺧر‪ .‬ﺑﻧﺎﺑراﯾن‪،‬‬
‫ﺗﻧﮭﺎ ﮐﺳﯽ ﻣﯽﺗواﻧد ﻣﻠواﺷﮫ داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد ﮐﮫ از طرف ﻣﺎدر ﭘﺷت ﺑﮫ ﭘﺷت ﻣﻧداﯾﯽ ﺑوده ﺑﺎﺷد‪ .‬از آن ﺟﮭت‬
‫ﺑدون ﻣﻠواﺷﮫ اﻣﮑﺎن اﺟرای ﻣﻧﺎﺳﮏ دﯾﻧﯽ )رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ازدواج‪ ،‬ﻣراﺳم ﻓوت و ‪ (...‬ﻣﻧﺗﻔﯽ اﺳت‬
‫و ﺷﺧص ﻣﻧداﯾﯽ ﻧﻣﯽﺑﺎﺷد و داﺷﺗن ﻣﻠواﺷﮫ ﻣﺳﺗﻠزم ﺑﮫ دﻧﯾﺎ آﻣدن از ﻣﺎدری ﻣﻧداﯾﯽ اﺳت و آن ﻣﺎدر اﻟزاﻣﺎ ً‬
‫ﺑﺎﯾﺳﺗﯽ ﺑﺎ ﭘدری ازدواج ﮐرده ﺑﺎﺷد ﮐﮫ او ھم دارای ﻣﻠواﺷﮫ ﺑﺎﺷد‪ .‬ﺑﺎ ﺗوﺟﮫ ﺑﮫ ﻣوارد ذﮐر ﺷده‪ ،‬ﻣﻧداﺋﯾت ﺑﮫ‬
‫ﻣﻧداﯾﯽ‬
‫ِ‬ ‫ﻟﺣﺎظ دﯾﻧﯽ ﻧﻣﯽﺗواﻧد ﺗﺑﺷﯾری ﺑﺎﺷد‪ .‬ﻣﻠواﺷﮫ ﻓﻘط ﺑرای ﻓر ِد ﻣﻧداﯾﯽ ﺗﻌﯾﯾن ﻣﯽﺷود ﮐﮫ از ﭘدر و ﻣﺎدر‬
‫ی ﻣﻠواﺷﮫ زاده ﺷده ﺑﺎﺷد و ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ھر ﮔوﻧﮫ ﻧﻘﺻﯽ در اﯾن ﭼرﺧﮫ وﺟود داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪» ،‬ﻣوﻟود« ﻣﻧداﯾﯽ‬ ‫دارا ِ‬
‫ﺑﮫ ﺣﺳﺎب ﻧﻣﯽآﯾد و ﻣﻠواﺷﮫای ﺑرای او ﺗﻌﯾﯾن ﻧﻣﯽﮔردد‪.‬‬

‫ھﻣﺎﻧطور ﮐﮫ ﮔﻔﺗﯾم‪ ،‬ﻣﻠواﺷﮫ از ﺳﺎﻋت دﻗﯾق ﺗوﻟد و ﻣﺎه ﻣﻧداﯾﯽ آن و ﺑﺎ اﺳﺗﻔﺎده از ﻣﻠواﺷﮫ ﻣﺎدر ﺑدﺳت ﻣﯽآﯾد‪.‬‬
‫ﻣﻠواﺷﮫ ﻣﺎدر از اﯾن ﺳﯾزده ﻧﺎم ﺧﺎرج ﻧﯾﺳت‪ :‬ھوا‪ ،‬ﺷﺎرت‪ ،‬ﯾﺎﺳﻣن‪ ،‬ﻣدﻟل‪ ،‬اﻧﮭر‪ ،‬ﻣﮭﻧش‪ ،‬ﺳﯾﻣت‪ ،‬ھوا ﺳﯾﻣت‪،‬‬
‫ﺷﺎرت ﺳﯾﻣت‪ ،‬ﻣﺎﻣﺎﻧﯽ‪ ،‬ھوا ﻣﺎﻣﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻣﻠﯾﺣﮫ و ﻧرﮔس‪.‬‬

‫ﺑرای ﺑدﺳت آوردن ﻣﻠواﺷﮫ ﺑﺎﯾد ﺑﮫ ﻣوارد زﯾر دﺳﺗرﺳﯽ داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷﯾم‪:‬‬

‫‪ -١‬ﺷﺧص وارد ﺑﮫ در آوردن ﻣﻠواﺷﮫ‬

‫‪ -٢‬ﺟدول ﻣﺧﺻوص در آوردن ﻣﻠواﺷﮫ‬

‫‪ -٣‬ﻣﻠواﺷﮫ دﻗﯾق ﻣﺎدر ﻧوزاد‬

‫‪ -۴‬ﺳﺎﻋت دﻗﯾق ﺗوﻟد ﻧوزاد‬

‫‪ -۵‬ﻣﺎه ﺗوﻟد ﻧوزاد‬

‫‪ -۶‬ﯾﮏ ﺗﻘوﯾم ﻣﻧداﯾﯽ‬

‫ﺑﮫ اﯾن ﺷش ﻣورد ﺑرای در آوردن ﻣﻠواﺷﮫ اﺣﺗﯾﺎج اﺳت ﺗﺎ ﺑﺗوان ﯾﮏ ﻣﻠواﺷﮫ درﺳت و ﺻﺣﯾﺢ را در آورد‪.‬‬

‫‪٣٤‬‬
 ‫طرز ﺗﻌﯾﯾن َﻣﻠواﺷﮫ )ﻧﺎم دﯾﻧﯽ(‪:‬‬

‫اﻟف‪ -‬اﺳﺎﻣﯽ ﻣﺎهھﺎی ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﮫﺗرﺗﯾب‪ :‬ﻣﺎهھﺎی ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﮫ ﺗرﺗﯾب ﻋﺑﺎرﺗﻧد از‪ -١ :‬اِﻣﺑرا‪ -٢ ،‬ﺗورا‪-٣ ،‬‬
‫ﺻِ ﻠﻣﯽ‪َ -۴ ،‬ﺳرطﺎﻧﺎ‪ -۵ ،‬اَرﯾﺎ‪ُ -۶ ،‬‬
‫ﺷﻣﺑُﻠﺗﺎ‪ -٧ ،‬ﻗِﯾﻧﺎ‪ -٨ ،‬اَرﻗوا‪ -٩ ،‬ھﯾطﺎ‪ -١٠ ،‬ﮔدﯾﺎ‪ -١١ ،‬دوﻻ‪ -١٢ ،‬ﻧوﻧﺎ‪.‬‬
‫ب اﺻﻠﯽ و رﺳﻣﯽ ﻣﺎهھﺎی ﻣﻧداﯾﯽ اﺳت و ﺑﺎ ﺗرﺗﯾب ﻣﺎهھﺎ در آﻏﺎز ﺳﺎل ﺑﺎ ﻣﺑدأ ھﺑوط آدم و ﻣﯾﻼ ِد‬ ‫اﯾن ﺗرﺗﯾ ِ‬
‫ﯾﺣﯾﺎﯾﯽ ﻣﺗﻔﺎوت اﺳت‪.‬‬

‫ب‪ -‬ﺣﻔظ ﺳﮭمھﺎ ﮐﮫ ھﻣﺎن ﺳﺎﻋﺎت ﺷﺑﺎﻧﮫروز ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬ھر ﺳﮭم دو ﺳﺎﻋت و ھر ﺷﺑﺎﻧﮫروز دوازده ﺳﮭم‬
‫اﺳت‪ .‬ﺳﺎﻋت ‪ ۶‬ﺻﺑﺢ ﺳﮭم اول‪ ٨ ،‬ﺻﺑﺢ ﺳﮭم دوم و ﺑﮫ ﺗرﺗﯾب اداﻣﮫ دارد ﺗﺎ ﺳﺎﻋت ‪ ۴‬ﺻﺑﺢ ﮐﮫ ﺳﮭم‬
‫دوازدھم ﻣﺣﺳوب ﻣﯽﮔردد‪.‬‬

‫ﻧوزادی ﮐﮫ ﻣﺗوﻟد ﻣﯽﺷود ﺑﺎﯾد دﻗت ﮐﻧﯾم ﮐﮫ در ﭼﮫ ﺳﺎﻋﺗﯽ و ﭼﮫ ﺳﮭﻣﯽ و ﮐدام ﻣﺎه ﻣﻧداﯾﯽ ﻣﺗوﻟد ﺷده اﺳت‪.‬‬

‫اﯾﻧﮏ ﭼﮭﺎر ﻣرﺣﻠﮫ را ﺑرای ﺑدﺳت آوردن ﻣﻠواﺷﮫ ﺑﺎﯾد طﯽ ﮐﻧﯾم‪:‬‬

‫ﻣرﺣﻠﮫ اول‪ :‬اﺑﺗدا ﺑﺎﯾد ﺑﺑﯾﻧﯾم ﺷﻣﺎره ﺳﮭم ﭼﻧد اﺳت‪ .‬ﺳﭘس ﻣﺎھﯽ ﮐﮫ ﻧوزاد در آن ﺑدﻧﯾﺎ آﻣده را در ﻧظر‬
‫ﻣﯽﮔﯾرﯾم و ﺑﮫ ﺗﻌداد ﺳﮭمھﺎ از ﻣﺎه ﺗوﻟد ﻧوزاد ﺟﻠو ﻣﯽروﯾم‪ .‬ﺑﮫ ھر ﻣﺎھﯽ ﮐﮫ رﺳﯾدﯾم آن ﻣﺎه ﻣﯽﺷود طﺎﻟﻊ‬
‫ﻧوزاد‪.‬‬

‫ﺣﺎل ﺑرای ﺑدﺳت آوردن ﻣﻠواﺷﮫ ﻧوزاد‪ ،‬ﻣﻠواﺷﮫ ﻣﺎدر ﻧوزاد ھم ﻻزم اﺳت‪:‬‬

‫)ﻣﻠواﺷﮫ ﻧوزاد = ﻣﻠواﺷﮫ ﻣﺎدر ‪ +‬طﺎﻟﻊ ﻧوزاد(‬

‫ﻣﺛﻼً ﺷﻣﺎرهی طﺎﻟﻊ‪ ،‬دوﻻ اﺳت )دوﻻ ﺷﻣﺎره ‪ ١١‬اﺳت(‪ .‬ﺣﺎل ﻣﯽﺑﯾﻧﯾم ﻣﻠواﺷﮫ ﻣﺎدر ﭼﻧد اﺳت‪ .‬اﮔر ﺷﻣﺎرهی‬
‫طﺎﻟﻊ ﻧوزاد ﮐﺳر ﻣﯽﮐﻧﯾم و ھر‬
‫ِ‬ ‫طﺎﻟﻊ ﻣﺎدر را از‬
‫ِ‬ ‫طﺎﻟﻊ ﻣﺎدر ﺑﺎﺷد‪ .‬ﺷﻣﺎرهی‬
‫ِ‬ ‫طﺎﻟﻊ ﻧوزاد ﺑزرﮔﺗر از ﺷﻣﺎرهی‬
‫ِ‬
‫ﭼﮫ ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧد از روی ﺟدول ﻧﺎم آن ﺷﻣﺎره را ﭘﯾدا ﻣﯽﮐﻧﯾم‪.‬‬

‫ﺳﮭم ﻧوزاد ﺑﺎﺷد )ﻣﻧظور از ﺳﮭم‪ ،‬ﺳﺎﻋﺎت‬

‫ِ‬ ‫ﻣرﺣﻠﮫ دوم‪ :‬اﮔر ﻣﻠواﺷﮫ ﻣﺎدر ﺳﮭﻣش ﮐوﭼﮑﺗر از ﺷﻣﺎرهی‬
‫ﺷﺑﺎﻧﮫروز اﺳت(‪ ،‬ﻣﯽﺑﯾﻧﯾم ﭼﻧد ﻋدد از ‪ ١٢‬ﮐم دارد‪ .‬ھﻣﺎن ﻣﻘدار را ﺑﺎ طﺎﻟﻊ ﺟﻣﻊ ﻣﯽﮐﻧﯾم‪ .‬ﻋددی ﮐﮫ ﺑﮫ‬
‫دﺳت ﻣﯽاﯾد از روی ﺟدول اﺳﻣش را اﻧﺗﺧﺎب ﻣﯽﮐﻧﯾم‪.‬‬

‫ﻣرﺣﻠﮫ ﺳوم‪ :‬اﮔر ﻋدد طﺎﻟﻊ ﻣﻠواﺷﮫی ﻣﺎدر و ﻧوزاد ﻣﺳﺎوی ﺑﺎﺷﻧد‪ ،‬دوازدھﻣﯾن ﻧﺎم را در ﺟدول اﻧﺗﺧﺎب‬
‫ﻣﯽﮐﻧﯾم‪.‬‬

‫‪٣٥‬‬
‫ﻣرﺣﻠﮫ ﭼﮭﺎرم‪ :‬اﮔر ﻧوزاد در ‪ ۵‬روز ﺑﻧﺟﮫ )اﯾﺎم ﭘرواﻧﺎﯾﯽ‪ /‬ﭘﻧﺟﮫ ﻣﻘدس‪ /‬ﺑﻧﯾﮫ( ﺑدﻧﯾﺎ آﻣده ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﭘﻧﺞ روز‬
‫ﺑﻧﺟﮫ را ﺑﮫ دو ﻗﺳﻣت ﻣﺳﺎوی ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽﻛﻧﻧد ﯾﻌﻧﻰ روز اول و دوم و روز ﺳوم ﺗﺎ ﻗﺑل از ﺳﺎﻋت ﺷش ﻋﺻر‬
‫رو ﺑﺎ ﻣﺎه ﺷﻣﺑﻠﺗﺎ ﺣﺳﺎب ﻣﯽﻛﻧﻧد و از ﺳﺎﻋت ﺷش ﻋﺻر ﺑﮫ ﺑﻌد روز ﺳوم و روز ﭼﮭﺎرم و روز ﭘﻧﺟم ﺑﻧﺟﮫ‬
‫رو ﺑﺎ ﻣﺎه ﻗﯾﻧﺎ ﺣﺳﺎب ﻣﯽﻛﻧﻧد و ﺳﭘس ﻣﻠواﺷﮫ ﻧوزاد را طﺑق روال ﻋﺎدى ﺳﮭم ھﺎ ﺣﺳﺎب ﻣﯽﻛﻧﻧد‪.‬‬
‫ﻋﺻر روز ﺳوم ﺑدﻧﯾﺎ ﺑﯾﺎﯾد از ﻣﺎه ُ‬
‫ﺷﻣﺑُﻠﺗﺎ ﺣﺳﺎب ﻣﯽﮐﻧﻧد و اﮔر‬ ‫ِ‬ ‫اول ﭘﻧﺟﮫ ﺗﺎ ﺳﺎﻋت ‪۶‬‬
‫روز ِ‬
‫ِ‬ ‫ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ در ﺳﮫ‬
‫ﭘﻧﺟم ﭘﻧﺟﮫ ﺑدﻧﯾﺎ آﻣده ﺑﺎﺷد از ﻣﺎه ﻗﯾﻧﺎ ﺣﺳﺎب‬
‫ِ‬ ‫ﭘﺎﯾﺎن روز‬
‫ِ‬ ‫از آن ﺳﺎﻋت ﺑﮫ ﺑﻌد و در روزھﺎی ﺑﻌدی ﺗﺎ‬
‫ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺗوﺟﮫ ﺑﮫ اﯾﻧﮑﮫ اﯾن ﻧﺎم‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻧﺎﺳﺑﺎت ﻧﺟوﻣﯽ ﺧﺎﺻﯽ ﺗﻌﯾﯾن ﻣﯽﺷود‪ ،‬دارای ﻣﻘدرات ﺧﺎﺻﯽ اﺳت‪ .‬ﺑﮫ اﯾن‬
‫ﻣﻌﻧﯽ ﮐﮫ ﺳﻌد و ﻧﺣس ﺧﺎﺻﯽ را ﺑﯾﺎن ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬اﯾن ﺳﻌد و ﻧﺣس‪ ،‬ﺗﺎ ﺣدود زﯾﺎدی ﺑﺎ ﺗوﺟﮫ ﺑﮫ ﮐﺗﺎب »ﻗﻠﺳﺗﺎ«‪،‬‬
‫ﻋﺎﻣﻠﯽ ﺑرای ﺗﻌﯾﯾن زﻣﺎن ﺑرای ﮐﺎرھﺎ و اﻣور ﻣﮭﻣﯽ ﭼون ازدواج و ‪ ...‬ﻣﺣﺳوب ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﻗﺒﻠﻪ ﻣﻨﺪاﺋﯿﺎن )اُواﺛﺮ(‬

‫ﻗﺑﻠﮫ ﻣﻧداﯾﯾﺎن رو ﺑﮫ ﺷﻣﺎل ﺟﻐراﻓﯾﺎﯾﯽ اﺳت‪ .‬ﻣﻧداﺋﯾﺎن ﻗﺑﻠﮫی ﺧود را ﺷﻣﺎل آﺳﻣﺎﻧﯽ )ھﯾون‪ /‬ﺑﮭﺷت( ﻣﯽداﻧﻧد و‬
‫ﺑﮫ آن طرف ﻧﻣﺎز ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪ .‬آنھﺎ ﺑﮫ ﺧﺎطر اﯾنﮐﮫ ﺷﻣﺎل آﺳﻣﺎﻧﯽ را ﭘﯾدا ﮐﻧﻧد‪ ،‬از ﺳﺗﺎره ﻗطﺑﯽ‪ /‬ﺳﺗﺎره ﺟدی‬
‫ﮐﻣﮏ ﻣﯽﮔﯾرﻧد و رو ﺑﮫ آن ﺳﺗﺎره ﻣﯽاﯾﺳﺗﻧد‪.‬‬

‫َﺑراﺧﮫ ﯾﺎ ﻧﻣﺎز )ﻧﯾﺎﯾش(‪ ،‬دﻋﺎﯾﯽ اﺳت ﮐﮫ ﭘس از ھر َرﺷﺎﻣﮫ )وﺿو( اﻧﺟﺎم ﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬ﺧود ﮐﻠﻣﮫ ﯾﻌﻧﯽ ﻣﺑﺎرک‬
‫داﻧﺳﺗن‪َ .‬ﺑراﺧﮫ ھر روز ﺳﮫﺑﺎر ﯾﻌﻧﯽ ﺻﺑﺢ و ظﮭر و ﺑﻌدازظﮭر ﺑﻌد از اﻧﺟﺎم ھر َرﺷﺎﻣﮫ ﺑرﻗرار ﻣﯽﮔردد‪.‬‬
‫ﺑراﺧﮫ را در ھر ﻣﮑﺎن ﮐﮫ ﻣﻘدور ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﻣﯽﺗوان اﻧﺟﺎم داد‪ .‬ھر ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﺎﯾد ﺳﮫﺑﺎر در روز ﺻﺑﺢ و ظﮭر و‬
‫ﻋﺻر ﻗﺑل از ﻏروب آﻓﺗﺎب‪ ،‬ﻋﻣل رﺷﺎﻣﮫ را اﻧﺟﺎم دھد‪ .‬ﻧﻣﺎز ﻣﻧداﯾﯽ ﯾﺎ ﺑراﺧﮫ ﻣﻧﺣﺻر اﺳت ﺑﮫ ﻗﯾﺎم و‬
‫رﮐوع و ﻧﺷﺳﺗن ﺑر زﻣﯾن‪ ،‬ﻧﻣﺎز آﻧﮭﺎ ﺳﺟده ﻧدارد و ھﻔت ﻗراﺋت دارد ﮐﮫ ﻧﺧﺳﺗﯾن آﻧﮭﺎ »ﺑوﺛﮫ«ای اﺳت ﺑﮫ‬
‫ﻧﺎم ﺑوﺛﮫ ﺗوﺣﯾد ﮐﮫ در آﻧﮭﺎ ﺑﮫ ﺗﻣﺟﯾد ﭘروردﮔﺎر و طﻠب ﻋﻔو و ﺷﻔﺎ و طﻠب وﺻول ﺑﮫ ﻋﺎﻟم اﻧوار ﭘرداﺧﺗﮫ‬
‫ﻣﯽﺷود‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن در ﺣﺎل ﻧﻣﺎز ﺑﮫ طرف ﺳﺗﺎره ﺟدی در ﺷﻣﺎل ﺟﻐراﻓﯾﺎﯾﯽ آﺳﻣﺎن ﻣﯽاﯾﺳﺗﻧد‪.‬‬

‫ﺷﻣﺎل آﺳﻣﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺑﻌد از زﻣﯾن ﮐﮫ ﺟزء‬

‫ِ‬ ‫در روی زﻣﯾن ﺟﺎی ﻣﻘدﺳﯽ ﺑرای ﻣﻧداﯾﯾﺎن وﺟود ﻧدارد‪ .‬در ﻗﺳﻣت‬
‫ﻋواﻟم ظﻠﻣت اﺳت‪ ،‬ھﻔت طﺑﻘﮫ وﺟود دارد ﮐﮫ ﺑﮫ اﻧﮭﺎ »ﻣطراﺛﺎ« ﻣﯽﮔوﯾﻧد و ﺑﻌد از آن ﻣﻧطﻘﮫای وﺟود دارد‬
‫ﺷوﻧﯽ اِد ُﮐﺷطﺎ«‪.‬‬
‫ﺑﮫ اﺳم » ِاﻣ ُ‬

‫ِاﻣ ُ‬
‫ﺷوﻧﯽ‪ :‬ﻣﮑﺎن‬

‫‪٣٦‬‬
 ‫اِد‪ :‬ﺣرف رﺑط‪ ،‬ﮐﻠﻣﮫای را ﺑﮫ ﮐﻠﻣﮫی دﯾﮕر رﺑط دادن‪.‬‬

‫ُﮐﺷطﺎ‪ :‬ﺣﻘﯾﻘت‬

‫ب‬
‫ﻣﺳﺋول ﺣﺳﺎب و ﮐﺗﺎ ِ‬
‫ِ‬ ‫ﮐﮫ در اﯾن ﻣﮑﺎن ﻧوراﻧﯽ ﻓرﺷﺗﮫی »اواﺛر ﻣوزﻧﯾﺎ« )ﻣﻠﮑﺎ اواﺛر ﻣوزﻧﯾﺎ ﻓرﺷﺗﮫی‬
‫اﻋﻣﺎل اﻧﺳﺎن در آﺧرت‪ -+‬ﻣﯽﺑﺎﺷد؛ »اواﺛر ُﻣزﻧﯾﺎ«‪ ،‬ﯾﺎ ﺷﻣﺎل‪ ،‬ﺟﺎی ﻣﻘدﺳﯽ از دﻧﯾﺎی دﯾﮕر اﺳت ﮐﮫ در آن‬
‫ﻣﮑﺎن ﻣﻘدس‪ ،‬ﻧﯾﮑﯽھﺎ و ﺑدیھﺎی اﻓراد وزن و ﺳﻧﺟﯾده ﺷده و ﺣﮑم ﻧﮭﺎﯾﯽ درﺑﺎرهی اﻓراد و اﻋﻣﺎﻟﺷﺎن ﺻﺎدر‬
‫ﻣﯽﮔردد‪ .‬اﻣروزه ﻣﻧداﯾﯾﺎن از اﯾﻧﮑﮫ اﯾن ﻋﻣل ﺑﺎ ﻣوﺿوع ﺳﺗﺎرﮔﺎن ﺗﻌﺑﯾر ﮔردد ﺑﮫ ﺷدت ﺗﺑری ﻣﯽﺟوﯾﻧد(‬
‫ﻗرار ﮔرﻓﺗﮫ ﮐﮫ ﺑﮫ اﻋﻣﺎل ﺗﻣﺎم اﻧﺳﺎنھﺎ رﺳﯾدﮔﯽ ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬ھﻧﮕﺎﻣﯽﮐﮫ ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺣﯾواﻧﯽ را ذﺑﺢ ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ ،‬ﯾﺎ‬
‫ﻣﯽﺧواھﻧد ﺷﺧﺻﯽ را دﻓن ﮐﻧﻧد‪ ،‬ﯾﺎ ﻣراﺳم ﻏﺳل ﺗﻌﻣﯾد اﻧﺟﺎم دھﻧد‪ ،‬ﯾﺎ ﻧﻣﺎز ﺑﺧواﻧﻧد‪ ،‬ﯾﺎ ﻣﺣﺗﺿری را ﻏﺳل‬
‫ﺑدھﻧد‪ ،‬ﯾﺎ دﻋﺎﯾﯽ را ﺑﺧواﻧﻧد‪ ،‬ﺑﮫ ﺳﻣت ﺷﻣﺎل ﺟﻐراﻓﯾﺎﯾﯽ در ﺳرﺗﺎﺳر دﻧﯾﺎ ﻣﯽاﯾﺳﺗﻧد و ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ را اﻧﺟﺎم‬
‫ﻣﯽدھﻧد‪.‬‬

‫ﺷﻣﺎل ﺟﻐراﻓﯾﺎﯾﯽ( ﺑرﻣﯽﮔردد‪.‬‬

‫ِ‬ ‫روح و روان ﺷﺧص ﻣﺗوﻓﯽ ﺑﻌد از ﺗرک اﯾن دﻧﯾﺎ از ﺳﻣت ﺷﻣﺎل )‬

‫درﻓﺶ )ا‪‬در‪‬وﺷﺎ‪ /‬ا‪‬در‪‬ﺑﺸﺎ‪ /‬ا‪‬دراﺑﺸﺎ(‬

‫دﯾﻧﯽ ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﻰ اﺳت‪ .‬ﺟﻧس آن از اﺑرﯾﺷم ﺧﺎﻟص و ﺑﺎ ﺑﺎﻓت ﻣﺧﺻوﺻﻰ ﺑﻧﺎم‬
‫ِ‬ ‫درﻓش‪ ،‬ﺳﻣﺑل‬
‫ﺷﺻتﺑﻧدی )‪ ٦٠‬ﺑﻧدى( ﺑﺎﻓﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫درﻓش را »ﻣﻠﻛﺎ ھﯾﺑل زﯾوا« )ﺟﺑرﺋﯾل رﺳول( ﺑﻌد از اﯾﻧﻛﮫ ﺑﮫ ھﻣراه دو ﻓرﺷﺗﮫ دﯾﮕر )ﺑرادراﻧش( »ﻣﻠﻛﺎ‬
‫ﺷﯾﺗل« و »ﻣﻠﻛﺎ اَ ُﻧش« ﺑﮫ ﻋﻣق زﻣﯾن رﻓﺗﮫ و آﻧﺟﺎ را ﻣﻘﯾد و در ﺑﻧد ﻧﻣودﻧد ﺗﺎ ﮔزﻧدى ﺑﮫ اﻧﺳﺎنھﺎ ﻧرﺳﺎﻧﻧد‬
‫)ﻋﯾد ﻓِل ﺑﮫ ھﻣﯾن ﻣﻧﺎﺳﺑت ﺟﺷن ﮔرﻓﺗﮫ ﻣﯽﺷود( ﺑﮫ روى زﻣﯾن ﺑرﮔﺷﺗﮫ و ﺑﮫ اﻣر ﺧداوﻧد زﻣﯾن را از ﺣﺎﻟت‬
‫ﻣذاب‪ ،‬ﺟﺎﻣد ﻛرده و ﺑر روى آن آبھﺎى ﺣﯾﺎت ﺟﺎرى ﻧﻣودﻧد و آنرا از ھﻣﮫ ﻧظر ﺑراى زﻧدﮔﻰ ﺑﺷرﯾت‬
‫ﻛﺎﻣل ﻛردﻧد )دھوا ﺣﻧﯾﻧﺎ‪ /‬دِھوا اِد طِ رﻣﺎ‪ /‬ﻋﯾد ﻛوﭼك ﺑﮫ ھﻣﯾن ﻣﻧﺎﺳﺑت ﺟﺷن ﮔرﻓﺗﮫ ﻣﯽﺷود( ﻣوﻗﻊ ﺑرﮔﺷﺗن‬
‫ﺑﮫ ﻋرش اﻋﻠﻰ‪ ،‬درﻓش را ﺑﮫ ﯾﺎدﮔﺎر ﺑر روى زﻣﯾن ﮔذاﺷﺗﻧد‪ .‬ﺑﮫ ﻋﺑﺎرﺗﯽ‪ ،‬درﻓش ﭘرﭼم دﯾﻧﻰ اﺳت ﻛﮫ ﻣﻠﻛﺎ‬
‫ى ﺗﯾﺑل »دﻧﯾﺎی ﺧﺎﮐﯽ« )دھوا اد طِ رﻣﺎ(‪ ،‬آن را ﺑر روى زﻣﯾن ﺑﮫ‬ ‫ھﯾﺑل زﯾوا ﺑﻌد از ﺗﻛﻣﯾل ﻧﻣودن دﻧﯾﺎ ِ‬
‫ﯾﺎدﮔﺎر ﺑﺎﻗﻰ ﮔذارد‪.‬‬

‫ی اﺑرﯾﺷﻣﯽ را ﺑر روی دار ﺑﺎﻓت درﻓش‬ ‫درﻓش از ﻧﺦ اﺑرﯾﺷم ﺧﺎم ﺗﮭﯾﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬ﭼﻧد دﺳﺗﮫ ﻧﺦھﺎی ‪ ۶٠‬ﺑﻧد ِ‬
‫ﻣﺧﺻوص اﯾن ﮐﺎر‪ ،‬و طﺑق ﺑﺎﻓت ﺧﺎﺻﯽ‪ ،‬درﻓش را ﻣﯽﺑﺎﻓﻧد‪ .‬ھر ﭼﮫ ﺗﻌداد‬ ‫ِ‬ ‫ﺳر ﻣﯽاﻧدازﻧد و ﺑﺎ ﺷﺎﻧﮫای‬
‫دﺳﺗﮫھﺎی ‪ ۶٠‬ﺑﻧدی ﺑﯾﺷﺗر ﺑﺎﺷد‪ ،‬درﻓش ﺑﺎﻓﺗﮫ ﺷده ﭘﮭنﺗر ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺑﻠﻧدای درﻓش ﻧﯾز ﺣدود ‪ ۴‬ﻣﺗر ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬
‫ت درﻓش‪ ،‬آن را از دار ﺟدا ﮐرده و ﺑﮫ اﻧدازهی ﻧﯾمﻣﺗر از آن را ﺗﺎ ﮐرده‪ ،‬ﯾﻘﮫای ﺑراﯾش در‬ ‫ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺎﻓ ِ‬
‫ِ‬ ‫ﺑﻌد از‬
‫ﻣﯽ آورﻧد‪ .‬ﺳﭘس ﯾﮏ د ّﺷﺎ )ﺟﯾب ﮐوﭼﮑﯽ ﮐﮫ ﺑر ﯾﻘﮫی ﭘﯾراھن رﺳﺗﮫ ﻧﯾز دوﺧﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ (.‬ﻣﯽدوزﻧد و ﺑﻌد‬
‫از آن دو طرف اﯾن ﻗﺳﻣت از درﻓش را ﻧﯾز ﻣﯽدوزﻧد‪ .‬ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ ھﻧﮕﺎم اﺳﺗﻔﺎده از درﻓش‪ ،‬آنرا‬

‫‪٣٧‬‬
‫روی دو ﭼوب ﮐﮫ از ﺟﻧس ﻧﯽ ھﺳﺗﻧد و ﺑﮫ ﺻورت ﺑﻌﻼوه )‪ (+‬ﺑر ھم ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرﻧد‪ ،‬ﻗرارش ﻣﯽ دھﻧد و‬
‫‪ ٧‬ﺷﺎﺧﮫ ﯾﺎس را ﻧﯾز در ﻣﺣل ﺗﻘﺎطﻊ اﯾن دو ﭼوب‪ ،‬ﺑﮫ وﺳﯾﻠﮫ ﯾﮏ ﺑﻧد‪ ،‬ﻣﯽﺑﻧدﻧد‪.‬‬

‫ﻣواﻗﻊ ﻧﺻب درﻓش‬

‫ھﻧﮕﺎم ﺗﻌﻣﯾد در اﻋﯾﺎد و ﺑﻌﺿﯽ ﻣﻧﺎﺳﺑتھﺎ‪ ،‬روﺣﺎﻧﯾﺎن )ﺗرﻣﯾدا ‪ -‬ﮔﻧزورا( آن را ﻧﺻب ﻣﯽﮐﻧﻧد و ﻗﺑل از‬
‫ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ﺑوﺛﮫھﺎی ﻣﺧﺻوص ﺑﮫ آن را ﻣﯽﺧواﻧﻧد و ﺑرای ﺗﻌﻣﯾد ﺷدن آﻣﺎده ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬

‫ِدرﺑﺷﺎ( در ﻣراﺳم »ﺗﻌﻣﯾ ِد اﻋﯾﺎد« )ﮐﻧﺷوزھﻠﯽ‪ ،‬دِھوا ﺣُﻧﯾﻧﺎ‪ ،‬دِھوا اِد ﻣﺎﻧﺎ و اﯾﺎم‬ ‫ِدروﺷﺎ ‪ -‬ا َ‬‫درﻓش )ا َ‬
‫ﭘرواﻧﺎﯾﯽ(‪ ،‬در ﻣراﺳم » َرھﻣﯽ« ھﻧﮕﺎﻣﯽﮐﮫ ﮔﻧزا رﺑّﺎ ﺑرای ﻣﺗوﻗﯾﺎن ﻗراﺋت ﻣﯽﺷود‪ ،‬در ﻣراﺳم »ﺗراﺳﮫی‬
‫ِﺷوﻟﯾﺎ« ﻣﯽﺧواھد ﺗرﻣﯾدا ﺷود ﯾﻌﻧﻰ روﺣﺎﻧﯽ ﺷدن اﺷوﻟﯾﺎ‪،‬‬ ‫ِﺷوﻟﯾﺎ« ھﻧﮕﺎﻣﻰﻛﮫ ﯾﮏ »ا َ‬ ‫اﺷوﻟﯾﺎ‪ /‬اِﺗراﺳﺎ اِد ا َ‬
‫ھﻧﮕﺎم اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم »اھﺎوا اِد ﻣﺎﻧﯽ« ﯾﺎ »ﻗﻣﺎﺷﯽ دادن« ﯾﻌﻧﯽ دادن ﻟﺑﺎس دﯾﻧﯽ در راﺑطﮫ ﺑﺎ ﻣﺗوﻗﯽ‪ ،‬ھﻧﮕﺎم‬
‫اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم »ﺗراﺳﮫاﺷﺧﻧﺗﺎ‪ /‬اِﺗراﺳﺎ اِد ِﺑ َﻣﻧدا« ﯾﻌﻧﯽ ﺗﻘدس ﻧﻣودن ﻣﻧدی )ﻣﺣل ﻋﺑﺎدت ﻣﻧداﯾﯾﺎن(‪ ،‬ھﻧﮕﺎم اﻧﺟﺎم‬
‫ﻣراﺳم » ِزدﻗﺎ اِﺑرﯾﺧﺎ« )ﻏذای ﻣﺗﺑرک( در راﺑطﮫ ﺑﺎ اﻓراد روﺣﺎﻧﯽ‪ ،‬ھﻧﮕﺎم ﺗﻌﻣﯾد ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ )ﺗرﻣﯾداھﺎ‬
‫و ﮔﻧزوراھﺎ(‪ .‬در ﺗﻣﺎم اﯾن ﻣراﺳم ﺑﺎﯾﺳﺗﯽ اﻓراﺷﺗﮫ ﺷود‪.‬‬

‫ھﻧﮕﺎم ﻧﺻب و ﺑرداﺷﺗن )ﺟﻣﻊ ﻛردن( درﻓش‪ ،‬ﻋﻠﻣﺎى روﺣﺎﻧﻰ ﺑوﺛﮫھﺎى ﻣﺧﺻوﺻﻰ رو ﻗراﺋت ﻣﯽﻛﻧﻧد‪.‬‬

‫ﺑوﺛﮫ درﻓش‬

‫ﭘس از ﻧﺻب درﻓش‪ ،‬در ﺣﺎﻟت ﻧﺷﺳﺗﮫ‪ ،‬ﻗﺳﻣت ﭘﺎﯾﯾن درﻓش را ﻣﯽﮔﯾرﻧد و ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪:‬‬

‫زﯾوخ ﻣﻠﻛﺎ اد اُﺛرى اَﺛﺎ اِل اُﺛرى ِول اﺷﺧﯾﻧﺎﺛﺎ اِدﻧﺎ‪ ،‬اُﺛرى ِوﺷﺧﯾﻧﺎﺛﺎ اد ھِزﯾوى اِل‬
‫ِﺑﺷﻣِدھﯾﻰ رﺑﻰ اِدﻧﺎ اِدﻧﺎ َ‬
‫زﯾوخ ُﻛﻠﮭُن ﺑﯾرﺧﺗﺎ اِب دﯾﻠَﺦ ﺑﺎرﺧﻰ‪ ،‬ﺑﯾرﺧﺗﺎ ﺑﺎرﺧﻰ اب دﯾﻠَﺦ ِوﻣ َﯾﻘرﻟَﺦ اُﺛرى اَﻣ ُ‬
‫ِﻧطل اد اَﻧﺎت ﻣِن اﯾدا اد ﻣﻠﻛﺎ‬ ‫َ‬
‫ِ‬ ‫ِ‬
‫ِﻧﮭﯾر ُﻧن ﻻﻟﻣﻰ‬
‫اﻟدﯾل ھﯾﺑل زﯾوا اِل ﻣ ِ‬
‫ِ‬ ‫اﯾﮭﺎول‬
‫ِ‬ ‫اﯾﮭﺎول‪،‬‬
‫ِ‬ ‫دﯾل ھﯾﺑل زﯾوا‬
‫ﺑﯾرﺧﺗﺎ َرﺑﺗﻰ ِول ِ‬
‫رﺧﺦ اب ِ‬ ‫ِھوت‪ ،‬ﻣﻠﻛﺎ ِﺑ َ‬‫ا ِ‬
‫رﺧﺦ اب ﺑﯾرﺧﺗﺎ َرﺑﺗﻰ ِول آدم َﻛﺳﯾﺎ‬ ‫ِول ﻣﻠﻛﻰ ِول ﯾردﻧﻰ ِول اﺷﺧﯾﻧﺎﺛﺎ ُﻛﻠﮭُن ﻣِن رﯾش اب رﯾش‪ ،‬ھﯾﺑل ِﺑ َ‬
‫ﻧﮭﯾر ُﻧن ِول ﻣﯾ َﺗﻘِﻧﻧون‬
‫رﺧﺦ اب ﺑﯾرﺧﺗﺎ َرﺑﺗﻰ ِول اِﺑﮭﯾرى ِزدﻗﺎ ﯾﮭوخ ﯾﮭوخ ال اﺑﮭﯾری زدﻗﺎ ال َﻣ ِ‬ ‫ﮭوخ‪ ،‬آدم ِﺑ َ‬ ‫َﯾ َ‬
‫واﺛن ﻣن رﯾش اب رﯾش‪.‬‬ ‫ﻟِد َﻣ ُ‬

‫ﺑﻧﺎم ﺧداى ﺑزرگ ﺗﺎﺑﯾد ﺗﺎﺑﯾد درﺧﺷشات‪ ،‬ﭘﺎدﺷﺎه اُﺛراھﺎ آﻣد‪ ،‬آﻣد ﺑر اُﺛراھﺎ و اﺷﺧﻧﺗﺎھﺎ ﺗﺎﺑﯾد اﺛراھﺎ و‬
‫اﺷﺧﻧﺗﺎھﺎ وﻗﺗﻰ ﻛﮫ دﯾدﻧد درﺧﺷشات را ھﻣﮫ دﻋﺎى ﺑرﻛت ﺑﮫ ﺗو ادا ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ ،‬دﻋﺎى ﺑرﻛت ادا ﻣﯽﻛﻧﻧد ﺑﮫ ﺗو‬
‫و اﺛراھﺎ ﺗو را ﻣوﻗر ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ ،‬ﺑﺧﺎطر اﯾﻧﻛﮫ ﺗو از دﺳت ﻣﻠﻛﺎ ﺑوﺟود آﻣدى‪ ،‬ﻣﻠﻛﺎ ﺗو را ﺗﺑرك ﻧﻣود ﺑﺎ ﺗﺑرﻛﻰ‬
‫ﺑزرگ و ﺑﮫ ﻣن ھﯾﺑل زﯾوا داد‪ ،‬آن ا داد ﺑﮫ ﻣن ھﯾﺑل زﯾوا ﺑراى ﻧور دادن ﺑﮫ ﻋﺎﻟمھﺎ و ﻓرﺷﺗﮕﺎن و ﯾردﻧﺎھﺎ‬
‫و اﺷﺧﻧﺗﺎھﺎ ھﻣﮕﻰ از ﺳر ﺗﺎ ﺳر‪ ،‬ھﯾﺑل ﺗو را ﺗﺑرك ﻧﻣود ﺑﺎ ﺗﺑرﻛﻰ ﺑزرگ و ﺑﮫ آدم َﻛﺳﯾﺎ داد‪ ،‬آدم ﺗو را‬

‫‪٣٨‬‬
‫ﺗﺑرك ﻧﻣود ﺑﺎ ﺗﺑرﻛﻰ ﺑزرگ و ﺑﮫ ﺑرﮔزﯾدﮔﺎن ﻧﯾﻛوﻛﺎر داد‪ ،‬ﺗو را داد ﺑﮫ ﺑرﮔزﯾدﮔﺎن ﻧﯾﻛوﻛﺎر ﺑراى ﻣﻧور‬
‫ﻛردن و ﭘﺎﺑرﺟﺎ ﻧﻣودن ﺷﻛلھﺎﯾﺷﺎن از ﺳر ﺗﺎ ﺳر‪.‬‬

‫ﺳﭘس اﯾﺳﺗﺎده و ﻗﺳﻣت ﺑﺎﻻى درﻓش رو ﻣﯽﮔﯾرﻧد و ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪:‬‬

‫زﯾوخ ال ﯾردﻧﺎ‬ ‫زﮔن و ﺗِرﺻُﺦ ال ﻣﯾدﻧﺎ َ‬ ‫ِﻐطﺦ ِول ﯾردﻧﺎ اد ﻣِﯾﺎ ھﯾﻰ اَ ُ‬
‫اﺑﮭﯾرى زدﻗﺎ َﻗم اِل ﻟِﻐرﯾﮭُن ِوب َﯾﻣﯾ ُﻧن ﻟ ُ‬
‫ِ‬
‫زﯾوخ ﻣﯾﺗ َﻛرﺧﻰ ِﺑﮭدادى ِول ﺷﻠﻣﻰ و ﻧدوى ﻣﯾ َﺗوزﯾﻔﻰ‪َ ،‬ھﻠِن ِھ ُﻧن‬ ‫َ‬ ‫و‬ ‫ِﯾﺎ‬
‫ﻣ‬ ‫رﺧﻰ‪،‬‬ ‫ﻛ‬‫َ‬ ‫ﻣﯾﺗ‬ ‫زﯾوخ ِﺑﮭدادى‬‫ﻣِﯾﺎ و َ‬
‫طر ُﻧن و ﻗِﯾ ِﻣ ُﻧن و اَﺳِ ق َﻣﺻوُ ﺗِﯾﮭُن اﻟرﯾش‪ .‬ھﯾﻰ‬
‫زﯾوخ دﯾﻠَﺦ ﻣﯾﻧِﮭرى‪ ،‬اَﻧﺎت َﻧ ِ‬
‫اﺑﮭﯾرى زدﻗﺎ اد اﻟﯾردﻧﺎ َﻣزﮔِن اب َ‬
‫َزﻛِن‪.‬‬

‫ﺑرﮔزﯾدﮔﺎن ﻧﯾﻛوﻛﺎر ﺑر ﭘﺎھﺎﯾﺷﺎن ﻗﯾﺎم ﻧﻣودﻧد و ﺑﺎ دﺳت راﺳﺗﺷﺎن ﺗو را ﮔرﻓﺗﻧد و ﺑﺳوى ﯾردﻧﺎى آب ﺣﯾﺎت‬
‫رﻓﺗﻧد و ﺗو را ﺑرﭘﺎ ﻛردﻧد‪ ،‬ﺑراى ﺗﺎﺑﯾدن درﺧﺷشات ﺑر ﯾردﻧﺎ‪ ،‬آب و درﺧﺷشات ﺑﺎ ھﻣدﯾﮕر ﻣﯽآﻣﯾزﻧد‪ ،‬آب‬
‫و درﺧﺷشات ﻣﯽآﻣﯾزﻧد ﺑﺎ ھﻣدﯾﮕر و درﺧﺷش ﺷﻠﻣﻰ و ﻧدوى را ﻣﯽاﻓزاﯾﻧد‪ ،‬اﯾن ﺑرﮔزﯾدﮔﺎن ﻧﯾﻛوﻛﺎر ﻛﮫ‬
‫ﺑﺳوى ﯾردﻧﺎ ﻣﯽروﻧد ﺑﺎ درﺧﺷﺷت ﻣﻧور ﻣﯽﺷوﻧد‪ ،‬آﻧﮭﺎ را ﻣﺣﺎﻓظت ﻛن و اﺳﺗوار ﻧﻣﺎ و ﺑﺎﻻ ﺑﺑر ﺗﻌﻣﯾدﺷﺎن‬
‫را ﺑﮫ ﻋرش‪ .‬ﺧداوﻧد ﭘﯾروز اﺳت‪.‬‬

‫ﺗوﺟﮫ‪ :‬ھﻣﺎﻧطور ﮐﮫ ﮔﻔﺗﯾم‪ ،‬درﻓش در اﻋﯾﺎد ﺑراﻓراﺷﺗﮫ ﻣﯽﺷود و ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧدﮔﺎن ھﻧﮕﺎم ﺗﻌﻣﯾد در اﻋﯾﺎد ﻗﺑل‬
‫از ورود ﺑﮫ آب‪ ،‬اﺑﺗدا ﺑوﺛﮫی درﻓش را ﻗراﺋت ﮐرده‪ ،‬ﺳﭘس ﺑوﺛﮫی ورود ﺑﮫ آب را ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪.‬‬

‫ﻫ‪‬ﻤﯿﺎﻧ‪‬ﻪ‬

‫در ﺑوﺛﮫای از ﮐﺗﺎب ﻗُﻠَﺳﺗﺎ ﭼﻧﯾن آﻣده اﺳت‪:‬‬

‫ﺑﮫ ﻧﺎم ﺧداوﻧد ﻋظﯾم‬

‫در روزی ﮐﮫ ﺑﺳﺗﮫ ﺷد ھﻣﯾﺎﻧﺎ ﺑرای ﻣﻧدادھﯾّﯽ‪ ،‬ﺷﻌﺎع درﺧﺷشاش ﺗﺎﺑﯾد ﺑر اُﺛراھﺎ و ﻣﮑﺎنھﺎی ﻣﻘدس‪.‬‬
‫اُﺛراھﺎ و ﻣﮑﺎنھﺎی ﻣﻘدس ﮐﮫ دﯾدﻧد درﺧﺷش ﻣﻧدادھﯾﯽ را‪ ،‬ھﻣﮕﯽ از درﺧﺷشاش ﺑﮭت زده ﺷدﻧد‪ .‬ھﻣﮕﯽ‬
‫ﯾﻣﯾن ﭘﺎﮐﺷﺎن را‬
‫ِ‬ ‫ﺑﮭت زده ﺷدﻧد از درﺧﺷش‪ ،‬و ھﻣﮕﯽ دور او ﺟﻣﻊ ﮔﺷﺗﮫ‪ ،‬ھﻣﮕﯽ ﺑﮫ دورش ﺟﻣﻊ ﺷدﻧد و‬
‫ﺑر او ﻧﮭﺎدﻧد و او را ﺗﺑرک ﻧﻣودﻧد و ﺑﮫ او ﻣﯽﮔوﯾﻧد ﻣﺑﺎرک ﺑﺎﺷﯽ ﺗو ای ﭘدرﻣﺎن ﻣﻧدادھﯾّﯽ و ﻣﺑﺎرک ﺑﺎﺷد‬
‫اﯾن ھﻣﯾﺎﻧﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺑراﯾت ﺑﺳﺗﮫ ﺷد‪.‬‬

‫‪٣٩‬‬
‫ھِﻣﯾﺎﻧِﮫ ﻛﻣرﺑﻧدى از ﭘﺷم ﺧﺎﻟص اﺳت ﻛﮫ از دﻧﯾﺎى ﻧور ﺑﮫ ﻓرﺷﺗﮫ ﻋرﻓﺎن ﺣﯾﺎت )ﻣﻠﻛﺎ ﻣﻧدادھﯾﻰ( ھدﯾﮫ ﺷد ﺗﺎ‬
‫ﺑﮫ ﻋﻧوان ﻧﺷﺎﻧﮫاى از ﭘﯾوﻧد و ارﺗﺑﺎط ﺑﯾن دﻧﯾﺎى ﻧور و دﻧﯾﺎى ﺧﺎﻛﻰ )ﺗﯾﺑل( ﺑراى ﻧﺳل آدم روى زﻣﯾن ﺑﺎﺷد‪.‬‬
‫ﺑﮫ اﯾن ﻣﻌﻧﻰ ﻛﮫ ھﻣﮫ از ﺧدا ھﺳﺗﻧد و دوﺑﺎره ﺑﮫ او ﺑﺎز ﻣﯽﮔردﻧد‪» .‬ﻣن رﯾش اب رﯾش« )از ﺳر ﺗﺎ ﺳر(‪.‬‬

‫ھﻣﯾﺎﻧﮫ از ‪ ۶٠‬ﺑﻧ ِد ﭘﺷﻣﯽ ﺳﻔﯾد ﺗﺷﮑﯾل ﺷده اﺳت‪ .‬وﺳﺎﯾل ﻣورد ﻧﯾﺎز ﺑرای ﺑﺎﻓت ھﻣﯾﺎﻧﮫ‪ ،‬ﯾﮏ ﭼوب ﮐﮫ دو ﺳر‬
‫آن ﺷﮑﺎﻓﺗﮫ ﺷده و ﺑﻠﻧدای آن ﺑرای اﻧدازهھﺎی ﻣﺧﺗﻠف‪ ،‬ﻣﺗﻔﺎوت اﺳت )ﺑرای ھﻣﯾﺎﻧﮫ ﺑزرگ ﺣدود ‪ ٢/۵‬ﻣﺗر و‬
‫ﺑرای ھﻣﯾﺎﻧﮫ ﮐوﭼﮏ ﺣدود ‪ ١/۵‬ﻣﺗر ﻣﯽﺑﺎﺷد(‪ .‬ھﻣﭼﻧﯾن ﺷﺎﻧﮫی ﻣﺧﺻوص ﺑﺎﻓت ھﻣﯾﺎﻧﮫ‪ .‬ﺑرای ﺑﺎﻓت ھﻣﯾﺎﻧﮫ‪،‬‬
‫اﯾن ‪ ۶٠‬ﺑﻧد را دور اﯾن ﭼوب ﻣﯽﭘﯾﭼﺎﻧﻧد و ﺳﭘس ﺑﺎ طرﯾﻘﮫای ﺧﺎص اﯾن ‪ ۶٠‬ﺑﻧد را ﺗﻘﺳﯾم ﮐرده و آنرا‬
‫ﻣﯽﺑﺎﻓﻧد‪ .‬ﺑﻌد از اﯾﻧﮑﮫ ﺑﺎﻓت آن ﮐﺎﻣل ﺷد‪ ،‬ﺑﻧدھﺎی اﺿﺎﻓﯽ را ﺑرﯾده و ھﻣﯾﺎﻧﮫی ﺑﺎﻓﺗﮫ ﺷده را ﺑرﻣﯽﮔرداﻧﻧد و‬
‫دو ﺳر آنرا ﯾﻌﻧﯽ ﺣﻠﻘﮫ ﮐﮫ ﺳر ھﻣﯾﺎﻧﮫ اﺳت و ﮐرﮐوﺷﮫ ﮐﮫ اﻧﮭﺎی ھﻣﯾﺎﻧﮫ اﺳﺎ را ﻧﯾز درﺳت ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫ھﻣﯾﺎﻧﮫ از ﭼﻧﺎن ارزش ﻣﻌﻧوى ﺑﺎﻻﯾﻰ ﻧزد ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑرﺧوردار اﺳت ﻛﮫ در ﻣﻘدسﺗرﯾن و روﺣﺎﻧﻰﺗرﯾن‬
‫ﻣراﺳم ﻣذھﺑﻰ‪ ،‬ﺑﺳﺗن آن ﺑﺎ روش ﻣﺧﺻوص ﺧود اﻟزاﻣﻰ ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬از اﯾن رو ﺑﺎﯾد ﻓﻛر و روان و ﺑﮫ ﭘﯾرو‬
‫آﻧﮭﺎ ﺟﺳم ﺧود را ﺑﮫ زﯾﺑﺎﯾﻰ ﻣﻌﻧوى و روﺣﺎﻧﻰ ﻣﻌطوف ﻛﻧﯾم و ﺑﮫ زﯾﺑﺎﯾﻰھﺎ و زﯾﻧتھﺎى دﻧﯾوى ﺑﯽﺗوﺟﮫ‬
‫ﺷوﯾم و ﺑﺎ ﭘوﺷش ﺗن و ﺑﺧﺻوص ﺳر ﺑﺎ ﻟﺑﺎس ﺳﻔﯾد ﻛﮫ طﯾﻔﻰ از رﻧﮓھﺎ را درﺑرﻣﯽﮔﯾرد ﺑﮫ ھﻣﯾﺎﻧﮫ اداى‬
‫اﺣﺗرام ﻛﻧﯾم و ارزش ﻣﻌﻧوى آن را ﺑﺎﻻﺗر ﺑﺑرﯾم‪ .‬ﻧﺣوه ﺑﺳﺗن ھﻣﯾﺎﻧﮫ ﻧﯾز ﻣﺎﻧﻧد ﺧود ھﻣﯾﺎﻧﮫ از اھﻣﯾت زﯾﺎدى‬
‫ﺑرﺧوردار اﺳت‪.‬‬

‫ھﻣﯾﺎﻧﮫ دو ﺳر دارد ﯾك ﺣﻠﻘﮫ و ﯾك ﻛرﻛوﺷﮫ‪ .‬اﮔر ﺣﻠﻘﮫ را ﺑﮫ ﻋﻧوان ﻧﻣﺎد ﯾﮕﺎﻧﮕﻰ و وﺣدت و ﻛرﻛوﺷﮫ را ﺑﮫ‬
‫ﻋﻧوان ﭼﻧدﮔﺎﻧﮕﻰ و ﺟداﯾﻰ در ﻧظر ﺑﮕﯾرﯾم در ﯾك دﯾد ﻛﻠﻰ ﺑرﺗرى ﺣﻠﻘﮫ ﻧﺳﺑت ﺑﮫ ﻛرﻛوﺷﮫ ﻣﺷﺧص‬
‫ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﻣراﺣل ﺑﺳﺗن ھِﻣﯾﺎﻧِﮫ ﺑﺎ ﮔرﻓﺗن ﺻﺣﯾﺢ آن در دو دﺳت ﺷروع ﻣﯽﺷود‪ .‬زﯾرا ھر ﻛﺎر و ﺣرﻛت ﻣﻌﻧوى‬
‫ﺷروع و ﭘﺎﯾﺎﻧﻰ دارد‪:‬‬

‫ﻣرﺣﻠﮫ اول‪ :‬ﺑﺎ دﺳت راﺳت ﻛرﻛرﺷﮫ و ﺑﺎ دﺳت ﭼپ ﺣﻠﻘﮫ را ﻣﯽﮔﯾرﯾم‪.‬‬

‫ﻣرﺣﻠﮫ دوم‪ :‬ﺳﭘس ھﻣﯾﺎﻧﮫ را در ﺣد ﻓﺎﺻل ﺑﯾن دو ﻧﯾمﺗﻧﮫی ﺑﺎﻻﯾﻰ و ﭘﺎﯾﯾﻧﻰ روى ﺷﻛم ﻗرار ﻣﯽدھﯾم‪ .‬ﻧﯾمﺗﻧﮫ‬
‫ﺑﺎﻻﯾﻰ ﺑﺎ ﻛﻣﺎل ‪ -‬آﮔﺎھﻰ ‪ -‬اﻟﮭﺎم ‪ -‬ﻋﺷق و ﺧرد و ﻧﯾمﺗﻧﮫ ﭘﺎﯾﯾﻧﻰ ﺑﮫ دﻧﯾﺎى ﻣﺎدى و ﺷﮭوت ارﺗﺑﺎط دارد‪.‬‬

‫ﻣرﺣﻠﮫ ﺳوم‪ :‬ﺑﻌد از آن دو ﺳر ھﻣﯾﺎﻧﮫ را از روی ﺷﻛم ﺑﮫ طرف ﻛﻣر دور ﻣﯽزﻧﯾم و در ﺟﺎﯾﻰ ﻛﮫ روی‬
‫ﻛﻣر ﺑﺎ ھم ﺑرﺧورد ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ ،‬ﺣﻠﻘﮫ روى ﻛرﻛوﺷﮫ ﻗرار ﻣﯽدھﯾم‪ .‬ﺑﮫ اﯾن ﻣﻌﻧﺎ ﻛﮫ در ﻣﺑﺎرزه و رﻗﺎﺑت ﺑﯾن‬
‫اﺗﺣﺎد و ﯾﮕﺎﻧﮕﻰ و ﺟداﯾﻰ و ﭼﻧدﮔﺎﻧﮕﻰ‪ ،‬ﻓﻘط اﺗﺣﺎد و ﯾﮕﺎﻧﮕﻰ ﻏﺎﻟب اﺳت‪.‬‬

‫ﻣرﺣﻠﮫ ﭼﮭﺎرم‪ :‬ﺳﭘس ھﻧﮕﺎﻣﯽﮐﮫ دو ﺳر ھﻣﯾﺎﻧﮫ از ﻛﻣر ﺑﮫ طرف ﺷﻛم ﻣﯽروﻧد‪ ،‬ﯾك ﺑﺎر دﯾﮕر ﺣﻠﻘﮫ روى‬
‫ﻛرﻛوﺷﮫ ﮔذاﺷﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫‪٤٠‬‬
‫ﻣرﺣﻠﮫ ﭘﻧﺟم‪ :‬ﺑﻌد از آن ﻛرﻛوﺷﮫ از ﺑﺎﻻ ﺑﮫ ﭘﺎﯾﯾن ﻣﻰآﯾد )از ﺑﺎﻻ ﺑﮫ ﭘﺎﯾﯾن ﻋﺑور ﻣﻲﻛﻧد(‪ .‬ﺑﮫ اﯾن ﻣﻌﻧﺎ ﻛﮫ ھم‬
‫‪ ۶٠‬ﺧﺎﻧوادهای ﻛﮫ از دﻧﯾﺎى ﺑﺎﻻ روى زﻣﯾن آﻣدﻧد و ھم ﺗﻣﺎم اﻧﺳﺎنھﺎ ﻛﮫ در اﺻل ﻧﺷﻣﺗﺎى )ﺷرﯾفﺗرﯾن ﺑُﻌد‬
‫روﺣﺎﻧﯽ اﻧﺳﺎن( آﻧﮭﺎ از دﻧﯾﺎى ﻧور اﺳت‪ ،‬روى زﻣﯾن آﻣدهاﻧد ﺗﺎ ﻧﺳل آدم ﺗداوم ﯾﺎﺑد و ھم ﺑﮫ ﺗﻌﺑﯾرى دﯾﮕر‬
‫ﺟداﯾﻰ و ﭼﻧدﮔﺎﻧﮕﻰ ﺑراى اﺳﺗﻘرار و ﺟﺎﯾﮕزﯾﻧﻰ وﺣدت و ﯾﮕﺎﻧﮕﻰ ﺑﺎﯾد ﺗﻧزل ﯾﺎﺑﻧد ﯾﻌﻧﻰ ﺳﻘوط ﺟداﯾﻰ‪.‬‬

‫ﻣرﺣﻠﮫ ﺷﺷم‪ :‬ﺑﻌد از آن ﺣﻠﻘﮫ ﺑرای ﺑﺎر ﺳوم روى ﻛرﻛوﺷﮫ ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرد‪) .‬اﺗﺣﺎد ﺑر ﺟداﯾﻰ ھﻣﯾﺷﮫ ﻏﺎﻟب‬
‫اﺳت(‪.‬‬

‫ﻣرﺣﻠﮫ ھﻔﺗم‪ :‬ﺳﭘس ﺣﻠﻘﮫ از ﭘﺎﯾﯾن ﺑﮫ ﺑﺎﻻ ﺑرده ﻣﯽﺷود و ﮔره ﻧﮭﺎﯾﻰ و ﻣﺣﻛﻣﻰ را ﺑوﺟود ﻣﻰآورد ﻛﮫ در ﯾك‬
‫ﻧﮕﺎه‪ ،‬ﺣﻠﻘﮫ ﺳﻣت راﺳت روى ﻛرﻛوﺷﮫ ﮐﮫ در ﺳﻣت ﭼپ اﺳت ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬ﯾﻌﻧﻰ ﺗﻧﮭﺎ وﺣدت و ﯾﮕﺎﻧﮕﻰ‬
‫ﺻﻌود ﻣﯽﻛﻧد و ﺑر ﺟداﯾﻰ ﺑرﺗرى دارد‪.‬‬

‫اﯾن ﺗﻔﺳﯾر ﺑﺳﯾﺎر ﺳﺎدهاى از ھﻣﯾﺎﻧﮫ و ﺑﺳﺗن آن اﺳت ﺗﺎ ﻧﺷﺎﻧﻰ ﺑﺎﺷد ﺑﮫ اﯾن ﻣﻌﻧﺎ ﻛﮫ ھﻣﮫ اﻋﺿﺎى ﯾك ﺧﺎﻧواده‬
‫ھﺳﺗﯾم و ھﻣﮫ از ﯾﻛﻰ ﺑوﺟود آﻣدهاﯾم و ﺳراﻧﺟﺎم ﺑﮫ او ﺧواھﯾم ﭘﯾوﺳت‪» .‬ﻣن رﯾش ابرﯾش« )از ﺳر ﺗﺎ‬
‫ﺳر(‪.‬‬

‫ب ﻣﻘدس »ﮔِﻧزا رﺑّﺎ« ﻗﺳﻣت ﯾﻣﯾن ﺻﻔﺣﮫ ‪ ۵۵‬در راﺑطﮫ ﺑﺎ » ِھﻣﯾﺎﻧﺎ« آﻣده اﺳت‪:‬‬
‫در ﮐﺗﺎ ِ‬

‫»اﺗرص اﺑرﯾﺷﯾﺧون ﺑرزﻧﻘﺎ ھوارا ﺑدﻣو ﮐﻠﯾﻠﯽ اد زﯾوا اد ﻣﻠﮑﯽ اد زﯾوا اﺑرﯾﺷﯾون اﺗراﺻﻠون اﺳر اب‬
‫ھﻠﺻﯾﺧون ھﻣﯾﺎﻧﯽ ﺑدﻣو ﻗوﻣﺑﯽ اد زﯾوا اد اُﺛری دﻧﮭورا«‪.‬‬

‫»ﺑر ﺳرھﺎﯾﺗﺎن ﺑرزﻓﻘﺎی ﺳﻔﯾد ﺑﮫ ﺷﮑل اِﮐﻠﯾلھﺎی درﺧﺷش ﮐﮫ ﻣﻼﺋﮏ ﻧور ﺑر ﺳرھﺎﯾﺷﺎن ﻗرار ﻣﯽدھﻧد‪،‬‬
‫ﻗرار دھﯾد و ﺑﮫ ﮐﻣرھﺎﯾﺗﺎن ھﻣﯾﺎﻧﺎھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﺷﮑل ﻗوسھﺎی ﻣﻧور ﮐﮫ اُﺛراھﺎی ﻧور ﺑﮫ ﮐﻣرھﺎﯾﺷﺎن ﻣﯽﺑﻧدﻧد‪،‬‬
‫ﺑﺑﻧدﯾد«‬

‫و دﯾوان »اﻟف اﺗرﺳر ﺷﯾﺎﻻ« ﺻﻔﺣﮫ ‪ ۶٠‬ﻣﯽﻓرﻣﺎﯾد‪:‬‬

‫»آن )ھِﻣﯾﺎﻧﺎ( ﯾﮏ ﻣﯾﺻرای ﻋظﯾم ﺧواھد ﺑود ﻣﺎ ﺑﯾن ﻧور و ظﻠﻣت«‪.‬‬

‫طﺑق دﺳﺗورات دﯾوان »اﻟف اﺗرﺳر ﺷﯾﺎﻻ« ﺻﻔﺣﮫ ‪:۶١‬‬

‫ھر ﮐس ھﻣﯾﺎﻧﺎ را ﻗطﻊ ﮐﻧد ﯾﺎ در آﺗش ﺑﺳوزاﻧد و ﯾﺎ آن را ﺑﺟوﺷﺎﻧد ﺳﮭﻣﯽ در ﻧور ﻧﺧواھد داﺷت‪ .‬ھر ﮐس‬
‫ھﻣﺎﻧﺎ را ﭘوﺷﯾده ﯾﺎ ﺑﺳﺗﮫ ﺑدور ﮐﻣر ﺑﺎﺷد و ﻗﺳم دروغ ﺑﺧورد‪ ،‬ﺧواھد اﻓﺗﺎد و ﺑرﺧﺎﺳﺗﻧﯽ ﻧﺧواھد داﺷت‪.‬‬

‫‪٤١‬‬
 ‫ﻓﺮق ﻣﯿﺎن ﻫ‪‬ﻤﯿﺎﻧ‪‬ﻪ و درﻓﺶ‬

‫ھﻣﯾﺎﻧﮫ از ﭘﺷم ﺳﻔﯾد و روﺷن ﮔوﺳﻔﻧد درﺳت ﻣﯽﺷود‪ .‬درﻓش از اﺑرﯾﺷم ﺧﺎم ﺗﮭﯾﮫ ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ھﻣﯾﺎﻧﮫ ﺟزء رﺳﺗﮫ )ﻟﺑﺎس دﯾﻧﯽ‪ /‬اﺳطﻠﯽ( ﻣﻧداﯾﯾﺎن اﺳت و ھﻧﮕﺎم ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ‪ ،‬ذﺑﺢ‪ ،‬ﻣراﺳم‬
‫دﺧراﻧﻰ و ‪ ...‬ﺑﺳﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬درﻓش ھﻧﮕﺎم ﺗﻌﻣﯾد در اﻋﯾﺎد‪ ،‬و وﻗﺗﻰ در راﺑطﮫ ﺑﺎ ﻣﯾت »ﮔﻧزا رﺑﺎ«‬
‫ﻣﯽﺧواﻧﻧد و ھﻧﮕﺎم روﺣﺎﻧﻰ ﺷدن ﯾك اِﺷوﻟﯾﺎ )طراﺳﮫ اﺷوﻟﯾﺎ( و ﺗﻌﻣﯾد ﻋﻠﻣﺎى روﺣﺎﻧﻰ‪ ،‬ﻧﺻب ﻣﯽﻛﻧﻧد‪.‬‬

‫ھﻣﯾﺎﻧﮫ ‪ ۶٠‬ﺑﻧدی اﺳت و ﺑﺎ ﯾﮏ ﺑﻧد دﯾﮕر ﺑﺎﻓﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬درﻓش از ﭼﻧد ‪ ۶٠‬ﺑﻧدی ﺗﺷﮑﯾل ﺷده اﺳت و ﺑﺎ‬
‫دﺳﺗﮕﺎه ‪ ۶٠‬ﺑﻧدى ﺑﺎﻓﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ھﻣﯾﺎﻧﮫ را ﺑﮫ ﻣﻠﻛﺎ ﻣﻧدادھﯾﻰ اھدا ﻛردﻧد‪ .‬درﻓش ﭘرﭼم دﯾﻧﻰ ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ اﺳت ﻛﮫ ﻣﻠﻛﺎ ھﯾﺑلزﯾوا‬
‫)ﺟﺑرﺋﯾل( ﺑﻌد از ﺗﻛﻣﯾل ﻧﻣودن دﻧﯾﺎى ﺗﯾﺑل )دﻧﯾﺎی ﺧﺎﮐﯽ(‪ ،‬آن را ﺑر روى زﻣﯾن ﺑﮫ ﯾﺎدﮔﺎر ﺑﺎﻗﻰ ﮔذاﺷت‪.‬‬

‫ی ھﻣﯾﺎﻧﮫ و درﻓش‪ ،‬ﺑﺎ ‪ ۶٠‬ﺧﺎﻧوادهای ﮐﮫ ﺑﮫ ﺷﮑل آدم و ﺣوا ﺑﻌد از ﺑزرگ ﺷدن‬ ‫ﺑﮫ ﻧظر ﻣﯽآﯾد ﺑﺎﻓت ‪ ۶٠‬ﺑﻧد ِ‬
‫ﻓرزﻧدان ﺣﺿرت آدم ﺑر روی زﻣﯾن ﻓرﺳﺗﺎده ﺷدﻧد )ﻣرد و زن و ﻓرزﻧداﻧﺷﺎن( ﺗﺎ ﺑﺎ ﺧﺎﻧوادهی ﺣﺿرت آدم‬ ‫ِ‬
‫ﺗﺷﮑﯾل اﺟﺗﻣﺎع اوﻟﯾﮫ ﺑﺷری را ﺑدھﻧد‪ ،‬ارﺗﺑﺎطﯽ داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد ﮐﮫ اﯾن ھﻣﺑﺳﺗﮕﯽ و اﺗﺣﺎد ﺗﺎ اﮐﻧون اداﻣﮫ دارد‪.‬‬
‫)ﺣﺿرت آدم ﺳﮫ دﺧﺗر و ﺳﮫ ﭘﺳر داﺷت‪ .‬ﭘس ﺑرای ازدواج ﻓرزﻧدان از ﺧدا طﻠب راه ﺣل ﮐرد و‬
‫ﭘروردﮔﺎر ﺑرای ﻓرزﻧدان آدم از ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺑﮫ ﻧﺎم »اﻣﺷوﻧﯽ ﮐﺷطﺎ« )ﻣﮑﺎن ﺣﻘﯾﻘت( ﺷﺻت ﺧﺎﻧواده را ﺑﮫ‬
‫زﻣﯾن ﻓرﺳﺗﺎد ﺗﺎ ﺑﺎ ﻓرزﻧدان آدم وﺻﻠت ﮐﻧﻧد(‪.‬‬

‫ﺷﺮح ﻟﺒﺎس دﯾﻨﯽ )اﻟﻮﺷﺎ( ﻣﻨﺪاﯾﯿﺎن‬

‫ﺧداوﻧد ﻋظﯾم‪ ،‬ﻣﻠﻛﺎ ﻣﻧدادھﯾّﯽ )اَﺳوﺛﺎ و َزﮐوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ = ﮐﮫ ﺳﻼم و درود ﺧداوﻧد ﺑر او ﺑﺎد( را ﺑﺎ ﺑﮭﺗرﯾن و‬
‫ﭘوﺷش ﻧوراﻧﯽ‪ ،‬آﻧﻘدر وﺳﯾﻊ و ﮔﺳﺗرده اﺳت ﮐﮫ ﺗﻣﺎم ﻋﺎﻟم‬
‫ِ‬ ‫ﻧوراﻧﯽﺗرﯾن ﭘوﺷش ﻣﺟﮭز ﻧﻣود ﮐﮫ ﺷﻌﺎعھﺎی اﯾن‬
‫از آن ﻣﻧور ﻣﯽﮔردد‪ .‬اﯾن ھدﯾﮫ ﻋظﯾم و ﮔراﻧﺑﮭﺎ‪ ،‬ﻧظﯾر و ھﻣﺎﻧﻧدی ﻣﺛل آن ﻧﺧواھد ﺑود‪ .‬ﭼرا ﮐﮫ ھر ﮐدام از‬
‫اﺟزای آن دارای ﺻﻔﺎﺗﯽ ﺟداﮔﺎﻧﮫ اﺳت و ھر ﺟزء آن ﻣﻧﺷﺄ ﻧوراﻧﯽ دارد و ﻣﻧداﻧﯾﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺑر ﻋﻘﯾده ﺧود‬
‫راﺳﺦ و ﭘﺎﯾﺑﻧد ھﺳﺗﻧد ﻣﯽﺗواﻧﻧد ﺧود را ﺑﺎ اﯾن ﭘوﺷش ﺳﻔﯾ ِد ﻧوراﻧﯽ ﺑﭘوﺷﺎﻧﻧد و از ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺑﮫ روﺷﻧﺎﯾﯽ‬
‫ﺣﻘﯾﻘﯽ ﺳوق داده ﺷوﻧد و ﮐﺳب اﯾن ﻧور و درﺧﺷش ﻓﻘط در ﺗﻘوﯾت اﯾﻣﺎن و ﺗﻘرب ﺑﮫ ﺧداوﻧد طﺑق ﻣراﺳم‬
‫دﯾﻧﯽ ﺣﺎﺻل ﻣﯽﺷود‪ .‬در ﺻورت ﻋدم وﺟود اﯾن ﭘوﺷش ﻧوراﻧﯽ‪ ،‬ھﯾﭻﮐدام از ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ اﻧﺟﺎم ﭘذﯾر‬
‫ﻧﺧواھد ﺑود و اﮔر ﮐم و ﮐﺎﺳﺗﯽ در آن ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﻣورد ﻗﺑول ﺷرﻋﯽ ﻧﯾﺳت‪ ،‬و ﺑﺎﯾد ﺑﮫ ﺻورت ﮐﺎﻣل و ﺑدون‬
‫ﻧﻘص ﺑﺎﺷد‪ .‬زﯾرا اﺟزاء اﯾن ﭘوﺷش ﺑﮫ ھﻣدﯾﮕر ﻣرﺑوط ﺑوده و ﻣﮑﻣل ھﻣدﯾﮕر ﺧواھﻧد ﺑود‪.‬‬

‫اﺳطﻠﯽ )اﺻطﻠﯽ‪ /‬اﺳطﻠﯽ اِد زﯾوا‪ /‬ﻟﺑﺎس ﺗﻌﻣﯾد‪ /‬ﻟﺑﺎس درﺧﺷش‪ /‬ﻟﺑﺎس دﯾﻧﯽ ﯾﺎ ﺑﮫ اﺻطﻼح ﻋﺎﻣﯾﺎﻧﮫ رﺳﺗﮫ‬
‫رزﻧﻘﺎ‪َ ،‬ﻧﺻﯾﻔﺎ‪ ،‬ھِﻣﯾﺎﻧﺎ‪،‬‬
‫ﯾﺎ رﺳﺗﺎ( ﭘﺎرﭼﮫای اﺳت از اﻟﯾﺎف طﺑﯾﻌﯽ ﺑﮫ رﻧﮓ ﺳﻔﯾد ﮐﮫ ﺷﺎﻣل ﭘﻧﺞ ﻗﺳﻣت‪َ :‬ﺑ ِ‬
‫ﮐﺳوﯾﺎ و َ‬
‫ﺷرواﻻ ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬
‫‪٤٢‬‬
‫رزﻧﻘﺎھِوارا )ﻋﻣﺎﻣﮫ‪ /‬دﺳﺗﺎر‪ /‬دﺳﺗﺎرﯾﺎ‪ /‬روﺳری( ﮐﮫ ﺳر را ﻣﯽﭘوﺷﺎﻧد و ﺷﮑوه و وﻗﺎر را ﺑﮫ‬ ‫رزﻧﻘﺎ‪َ /‬ﺑ ِ‬
‫َﺑ ِ‬
‫رزﻧﻘﺎ دﺳﺗﺎر ﯾﺎ ﻋﻣﺎﻣﮫای اﺳت ﮐﮫ روی ﺳر ﻗرار داده ﻣﯽﺷود و ﺑﺎﯾد ﺣداﻗل ﯾﮏ طرف آن‬
‫ﺷﺧص ﻣﯽدھد‪َ .‬ﺑ ِ‬
‫ﻟﺑﮫدار و اﻧدازه آن ‪ ٢‬ﻣﺗر ﺑﺎﺷد ﮐﮫ ﺑﺗوان ﺻﺣﯾﺢ روی ﺳر ﻗرار داد و ﭘﯾﭼﯾده ﺷود‪ .‬اﻟﺑﺗﮫ ﻗﺳﻣت راﺳت آن‬
‫دور ﺳر ﭘﯾﭼﺎﻧده ﺷود و ﻗﺳﻣت ﭼپ روی ﮐﺗف ﺳﻣت ﭼپ آوﯾزان ﮔردد‪ ،‬وﻟﯽ ﺑرای ﺑﺎﻧوان ﺑﺎﯾد ﻓﻘط ﮔردی‬
‫ﺻورت ﻣﺷﺧص ﺑﺎﺷد و ﺗﻣﺎم ﺳر و ﮔردن آنھﺎ را ﻣﺳﺗور و ﺑﭘوﺷﺎﻧد ﮐﮫ اﯾن ﯾﮏ ﻧوع ﺗﺄﮐﯾد ﺑر ﺣﺟﺎب‬
‫ﺑﺎﻧوان ﺧواھد ﺑود‪.‬‬

‫َﻧﺻﯾﻔﺎ ) َﻧﺻﯾﻔِﮫ‪ /‬ﻗﺑوﻋﮫ؛ ﭘﺎرﭼﮫای ﮐﮫ ﺑﮫ ﺷﮑل ﺷﺎل روی دو ﮐﺗف ﻣﯽﻧﺷﯾﻧد( ﺷﺎﻟﯽ اﺳت ﮐﮫ ﺑر روی ﮔردن و‬
‫در دو طرف ﺷﺧص ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرد و ﻣﺎﻧﻧد دو ﺳﺗون در ﮐﻧﺎر ھم ﺻﺎﺑﺋﯾن را در اﯾن ﻋﺎﻟم دﻧﯾوی اﺳﺗوار‬
‫ت ﮔردن ﺑﮫ دو‬
‫ﻧﮕﮫ ﻣﯽدارد‪ .‬ﻧﺻﯾﻔﺎ‪ ،‬ﯾﮏ ﺗﮑﮫ ﭘﺎرﭼﮫ ﯾﮫ طول ﺣداﻗل ‪ ٢‬ﻣﺗر و دارای ﯾﮏ ﻟﺑﮫ اﺳت ﮐﮫ از ﭘﺷ ِ‬
‫ﻗﺳﻣت راﺳت و ﭼپ و در زﯾر ھﻣﯾﺎﻧﺎ ﭘﯾﭼﯾده ﻣﯽﺷود ﯾﺎ ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرد‪.‬‬

‫ھِﻣﯾﺎﻧﺎ )ھِﻣﯾﺎﻧِﮫ‪ُ /‬ز ّﻧﺎر( ﮐﮫ ﺑﮫ دور ﮐﻣر‪ ،‬ھﻣﺎﻧﻧد ﮐﻣرﺑﻧد ھﻣت ﺑﺳﺗﮫ ﻣﯽﺷود و از ﺷر و ﺑدیھﺎی دﻧﯾوی‬
‫ﻣﺣﺎﻓظت ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬ھﻣﯾﺎﻧﮫ ﯾﮏ ﮐﻣرﺑﻧد ﭘﺷﻣﯽ اﺳت ﮐﮫ از ﭘﺷم ﮔوﺳﻔﻧد ﺑﺎﻓﺗﮫ ﻣﯽﺷود و دارای ‪ ۶٠‬ﻧﺦ )ﺑﻧد( و‬
‫دو ﺳر اﺳت ﮐﮫ ﯾﮏ ﺳر آن ﻋروه »ﺣﻠﻘﮫ« و ﺳر دﯾﮕر آن »ﮐرﮐوﺷﮫ« ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﮐﺳوﯾﺎ ﯾﺎ ﺳُدرا )ﭘﯾراھن‪ /‬دِﺷداﺷِ ﮫ( ﮐﮫ ﺑﮫ وﺳﯾﻠﮫی آن‪ ،‬ﺟﺳم ﮐﮫ ﯾﮑﯽ از رازھﺎی ﺧﻠﻘت ﺧداوﻧد اﺳت ﻣﺳﺗور‬
‫ﻣﯽﺷود و از وﺳوﺳﮫھﺎی ﺷﯾطﺎﻧﯽ ﻣﺣﺎﻓظت ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬ﮐﺳوﯾﺎ رداﯾﯽ ﺑﻠﻧد اﺳت ﮐﮫ ﺣداﻗل ﺑﺎﯾد ﺗﺎ ﭘﺎﯾﯾن زاﻧو‬
‫طول داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﺑﺎ آﺳﺗﯾنھﺎی ﺑﻠﻧد ﮐﮫ در ﺳﻣت راﺳت ﯾﻘﮫی آن ﯾﮏ ﺟﯾب ﮐوﭼﮏ ﺑﮫ ﻧﺎم »دﺷﺎ« ﻗرار داده‬
‫ﺷده اﺳت‪.‬‬

‫َﺷروارا ) َﺷروال‪َ /‬ﺷرواﻻ‪َ /‬ﺷﻠوار( ﮐﮫ ھﻣﭼون ﮐﺳوﯾﺎ ﻋﻣل ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬ﺷرواﻻ ﺑﮫ ﺻورت ﺳﺎده ﺑدون ﺟﯾب‬
‫اﺻول ﺷرع دوﺧﺗﮫ ﻣﯽﺷود و ﺣداﻗل اﻧدازهی آن ﺑﺎﯾد ﺗﺎ ﻣﭻ ﭘﺎ ﺑﺎﺷد و دارای ﯾﮏ ﮐﻣرﺑﻧد‬ ‫ِ‬ ‫وﻟﯽ طﺑق‬
‫ﭘﺎرﭼﮫای دوﻻ ﺑﻧﺎم »ﺗﺧﺗﺎ« )ﺑﻧد ﺷﻠوار( ﺑوده ﮐﮫ ﺑﮫ وﺳﯾﻠﮫ آن ﺷﻠوار ﻣﺣﮑم دور ﮐﻣر ﻧﮕﮫ داﺷﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫و دو ﻗطﻌﮫ ﺗﻧﮭﺎ ﺑرای روﺣﺎﻧﯾت ﻣﻧداﯾﯽ؛ ﯾﮑﯽ ﺷوم ﯾﺎور )ﺣﻠﻘﮫای از ﺟﻧس طﻼ ﮐﮫ در اﻧﮕﺷت ﮐوﭼﮏ‬
‫دﺳت راﺳت ﻣﯽﮔذارﻧد( و دﯾﮕری ﺗﺎﻏﮫ )ﺗﺎج‪ ،‬ﮐﮫ ﺣﻠﻘﮫای اﺳت ُﺗوﺧﺎﻟﯽ از ﺟﻧس ﺣرﯾر ﺳﻔﯾد ﯾﺎ ﭘﺎرﭼﮫی‬
‫ﭘﻧﺑﮫای(‪.‬‬

‫‪٤٣‬‬
‫اﯾن ﭘﻧﺞ ﺟزء ﻓوقاﻟذﮐر‪ ،‬ﯾﮏ ﭘوﺷش ﮐﺎﻣل دﯾﻧﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷد و ﺑرای ھر ﻓرد ﻣﻧداﻧﯽ ﻣرد و زن ﻣورد اﺳﺗﻔﺎده‬
‫ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرد و در ﻋﺎﻣﯾﺎﻧﮫ اﯾن ﭘوﺷش ﻣﻘدس »رﺳﺗﺎ« )رﺳﺗﮫ‪ /‬ﻟﺑﺎس دﯾﻧﯽ( ﻧﺎﻣﯾده ﻣﯽﺷود‪» .‬رﺳﺗﺎ« در‬
‫ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ از ﻗﺑﯾل‪ :‬ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ﻋﻘد‪ ،‬ذﺑﺢ ﮐردن‪ ،‬ﺑﻠﻧد ﮐردن ﺟﻧﺎزه ﻣﺗوﻓﯽ‪ ،‬ﻟﺑﺎس ﻧﻔﺎﻗﺎ‪ ،‬ﻗﻣﺎﺷﯽ و دﯾﮕر اﻣورات‬
‫ﺷرﻋﯽ ﻣورد اﺳﺗﻔﺎده ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬و ﭘوﺷﯾدن آن در اﻋﯾﺎد ﻧﯾز دارای ﻗداﺳت ﺧﺎﺻﯽ ﺧواھد ﺑود‪.‬‬

‫ﻗﺑل از ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﻣﯽﺑﺎﯾﺳت ﺑﻌد از ﭘوﺷﯾدن ﻟﺑﺎس دﯾﻧﯽ )رﺳﺗﮫ(‪ ،‬اِﮐﻠﯾل ﺑﮫ دﺳت )اﻧﮕﺷﺗری ازﺷﺎﺧﮫ‬
‫آس‪ /‬ﯾﺎس( ﺑﮫ طرف َﯾردﻧﺎ رﻓﺗﮫ‪ ،‬ﻣراﺳم رﺷﺎﻣﮫ )وﺿو( را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد‪.‬‬

‫ِﺷوﻟﯾﺎ‪ /‬روﺣﺎﻧﯽ ﺷدن‬

‫ِﺷوﻟﯾﺎ« )طراﺳﮫ ا َ‬
‫ﺷوم ﯾﺎور زﯾوا‪ :‬اﻧﮕﺷﺗرى اﺳت ﻛﮫ آن را در ﻣراﺳم »اِﺗراﺳﺎ اِد ا َ‬
‫ِﺷوﻟﯾﺎ اھدا ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ .‬ﻣﻌﻣوﻻً ﺟﻧس آن از طﻼ ﻣﯽﺑﺎﺷد و ﺑر روى آن »ﺷوم ﯾﺎور زﯾوا« )ﯾﻛﻰ از‬
‫ِﺷوﻟﯾﺎ( ﺑﮫ ا َ‬
‫ا َ‬
‫اﻟﻘﺎب ﺧداوﻧد( ﺣك ﺷده اﺳت‪ .‬اﯾن اﻧﮕﺷﺗر ﻣدام در اﻧﮕﺷت ﻛوﭼكِ دﺳت راﺳت ﻋﻠﻣﺎى روﺣﺎﻧﻰ ﻗرار دارد‪.‬‬

‫ﭘوﺷش ﻧوراﻧﯽ اﺳت و اﺣﺗرام ﺑﮫ آن ﻣوﺟب‬‫ِ‬ ‫اﺑزار ﯾﮏ‬

‫ِ‬ ‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻣﻌﺗﻘدﻧد »رﺳﺗﺎ« ﺑﮭﺗرﯾن و ﻣﻘدسﺗرﯾن‬
‫ﺑﺧﺷش ﮔﻧﺎھﺎن ﺧواھد ﺑود‪ .‬آﻧﮭﺎ ﻋظﯾمﺗرﯾن ﺳﻼح ھر ﻣﻧداﯾﯽ را‬
‫ِ‬ ‫ﻧﺟﺎت از ﺑﻼھﺎ و ازدﯾﺎد ﺧﯾر و ﺑرﮐت و‬
‫ﻣﺳﺗور ﺷدن و ﭘﻧﺎه ﺑردن ﺑﺳوی ھﻣﯾن ﭘوﺷش ﻧوراﻧﯽ )رﺳﺗﺎ( ﻣﯽداﻧﻧد ﮐﮫ ﻣﯽﺗواﻧد ﺧود را از ﺷر اھرﯾﻣن‬
‫ﻣﺻون دارد‪.‬‬

‫ﭘﻨﺪاﻣﻪ‬

‫ھﻧﮕﺎﻣﯽ ﮐﮫ ﺑرزﻧﻘﺎ )ﻋﻣﺎﻣﮫ( ﺑﺳﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ ،‬اداﻣﮫی آنرا ﮐﮫ در ﺳﻣت ﺷﺎﻧﮫی ﭼپ ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرد‪ ،‬در ﺑﻌﺿﯽ‬
‫اﺿﺎﻓﯽ دﺳﺗﺎر(‬
‫ِ‬ ‫زﯾر ﺑﯾﻧﯽ و روی دھﺎن ﭘﯾﭼﺎﻧده و ﺑﺳﺗﮫ ﻣﯽﺷود را ﭘﻧداﻣﮫ )‬ ‫ِ‬ ‫ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ ﻣﺎﻧﻧد ﺗﻌﻣﯾد‪،‬‬
‫ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪ .‬روﺣﺎﻧﯾﺎن )ﺗرﻣﯾدا و ﮔﻧزورا( ﺟز در ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ھﻧﮕﺎم ﺑﻠﻧد ﮐردن ﮔﻧزا )ﻣﻧظور ﺧواﻧدن ﮐﺗﺎب‬
‫ِﮐور« ﭘﻧداﻣﮫ‬
‫ﻣﻘدس ﮔﻧزارﺑّﺎ( ﺑرای ﺷﺧص ﻣﺗوﻓﯽ‪ ،‬اﻧﺟﺎم دادن ﻣراﺳم ﻣﺳﻘﺗﺎ و ‪ ...‬ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫی » َھﯾﺎل ا َ‬
‫را ﻣﯽﺑﻧدﻧد و ﭘس از ﭘﺎﯾﺎن ﻣراﺳم آن را ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫی » َﻣﻠﱢل ِوﭘﺛﺎ ھﯾّﯽ رﺑّﯽ« ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫در ﻣراﺳم ﺧﺎﮐﺳﭘﺎری‪ ،‬ﻋﺎﻟِم روﺣﺎﻧﯽ ﺧواﻧدن ﮔﻧزا را ﺑﺎ ﭘﻧداﻣﮫی ﺑﺳﺗﮫ ﺷده اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد و ﺑﺎز ﮐردن ﭘﻧداﻣﮫ‬
‫ﺑﺎﯾد ﺑﺎ ھﻣﺎھﻧﮕﯽ ﺑﺎ ﺳﺎﻣراﯾﯽھﺎ )ﭼﮭﺎر اﺷﻛﻧدا ‪ -‬ﺣﻼﻟﯽھﺎ( و ﺑﮫ ﺻورت دﺳﺗﮫﺟﻣﻌﯽ ﺻورت ﮔﯾرد‪.‬‬

‫ﺑﺳﺗن ﭘﻧداﻣﮫ ﺟز در ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ﺑﮫ وﺳﯾﻠﮫ ﭼﮭﺎر ﺳﺎﻣراﯾﯽ ﮐﮫ وظﯾﻔﮫی ﺑﺳﺗن ﺗﺧت و ﺑﻠﻧد ﮐردن ﻣﺗوﻓﯽ را‬
‫دارﻧد‪ ،‬ﺑﺳﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬در اﺑﺗدای ﮐﺎر ﺳﺎﻣراﯾﯽھﺎ ﺑﮫ ﺳﻣت اواﺛر )ﻗﺑﻠﮫ ﻣﻧداﯾﯾﺎن( ﻣﯽاﯾﺳﺗﻧد و ﭘدر )رﯾﺷﺎ ‪-‬‬
‫رﺋﯾس ﺳﺎﻣراﯾﯽھﺎ(‪ ،‬ﺷﺧﺻﯽ ﮐﮫ ﺳﮑﯾندوﻻ را در دﺳت دارد‪ ،‬ﺳﻣت راﺳت و ﺑﮫ ﺗرﺗﯾب ﻣﯽاﯾﺳﺗﻧد‪ .‬ﺑﻌد‬

‫‪٤٤‬‬
‫ارﯾﺎح طﺑﯾﻌﯽ ﻣﺎﻧﻧد دارﭼﯾن را در ﻗﺳﻣﺗﯽ از ﭘﻧداﻣﮫ ﻗرار داده و زﯾر ﺑﯾﻧﯽ و روی دھﺎن ﭘﯾﭼﺎﻧده و ﻣﯽﺑﻧدﻧد‬
‫ﮐﮫ اﯾن ﻋﻣل ﺗوﺳط ﭼﮭﺎر ﺳﺎﻣراﯾﯽ )ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫی ارواھﺎ( ﺻورت ﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬ﺑﻌد از ﺑﺳﺗن ﭘﻧداﻣﮫ‪ ،‬ﻣﺣﯾط‬
‫ﺑﺳﺗن ﺗﺧت ﮐﻣﮏ ﻧﻣﺎﯾد‪ ،‬طﻣﺎﺷﮫی ﮐﺎﻣل ﺑدن ﺑراﯾش اﻟزاﻣﯽ اﺳت‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫ﺻورﺛﺎ ﻣﯽﺷود و ھر ﮐﺳﯽ ﮐﮫ در‬

‫ﭘﻧداﻣﮫ ھﻣﯾﺷﮫ ﺑﻌد از اﻧﺟﺎم ﮐﺎر ﺧﺎﮐﺳﭘﺎری و ﻣُﮭر ﮐردن ﻗﺑر‪ ،‬ﺑﺎز ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺳﺎﻣراﯾﯽھﺎ ﺑﮫ ﺗرﺗﯾﺑﯽ ﮐﮫ در‬
‫ﺑﺳﺗن ﭘﻧداﻣﮫ اﯾﺳﺗﺎده ﺑودﻧد‪ ،‬ﻣﯽاﯾﺳﺗﻧد و رو ﺑﮫ اواﺛر )ﻗﺑﻠﮫ ﻣﻧداﯾﯾﺎن( ﺑﺎ ﻗراﺋت ﺑوﺛﮫی واﺟب‪ ،‬ﭘﻧداﻣﮫ را ﺑﺎز‬
‫ﻣﯽﻧﻣﺎﯾﻧد‪.‬‬

‫ﺑوﺛﮫی ﺑﺎز ﮐردن ﭘﻧداﻣﮫ‬

‫» َﻣﻠﱢل ِوﭘﺛﺎ ھﯾّﯽ رﺑّﯽ‪ ،‬اِب ُﭘﻣﱢﯾﮭُن اِب زﯾوا ِو ﻧﮭورا و اﯾﻘﺎرا اِد ﻧﺎﻓﺷِ ﯾﮭُن ِو ﻣ َﺷﺑﱢن ھﯾّﯽ«‪.‬‬

‫»ﻓرﻣود و ﮔﺷود ﺧداوﻧد ﺑزرگ دھﺎن آنھﺎ را در درﺧﺷش و ﻧور و ﺟﻼل ﺧودﺷﺎن و ﺳﺗﺎﯾش ﺑﺎد ﺧداوﻧد«‪.‬‬

‫اﻫﻤﯿﺖ آب در ﺷﺮﯾﻌﺖ ﻣﻨﺪاﯾﯽ‬

‫در ﺷرﯾﻌت ﺻﺎﺑﺋﯾن‪ ،‬آب از اھﻣﯾت وﯾژهای ﺑرﺧوردار اﺳت و ﺗﻌﻣﯾد ﺗﻧﮭﺎ در آبھﺎی ﺟﺎری ﻣﺎﻧﻧد آب‬
‫رودﺧﺎﻧﮫ‪ ،‬ﭼﺷﻣﮫ و ﻗﻧﺎت ﻣﻌﻧﺎ دارد‪ .‬ﺻﺎﺑﺋﯾن آب را ھﺳﺗﯽﺑﺧش ﻋﺎﻟم ھﺳﺗﯽ ﻣﯽداﻧﻧد و ﻣﯽﮔوﯾﻧد در آبھﺎی‬
‫ی روی زﻣﯾن را ﻧﻣﺎدی از آبھﺎی آﺳﻣﺎﻧﯽ‬ ‫روان ﻧور ھزاران ﻓرﺷﺗﮫ اﺳﺗﻘرار ﯾﺎﻓﺗﮫ اﺳت و آبھﺎی ﺟﺎر ِ‬
‫ﻣﯽداﻧﻧد‪ .‬ﺑﮫ اﻋﺗﻘﺎد آنھﺎ‪ ،‬از طرﯾق ﺗﻌﻣﯾد در آب ﺟﺎری‪ ،‬اﻧﺳﺎن ﻣﯽﺗواﻧد ﺑﮫ ﺧداوﻧد ﻧزدﯾﮏ ﺷود‪ .‬ﺑﮫ ﺑﺎور‬
‫آﻧﮭﺎ‪ ،‬ﻣﺎﻟﮑﯾت آبھﺎی روان ﺗﻧﮭﺎ از آن ﺧداوﻧد اﺳت‪ .‬در ﺷرﯾﻌت ﺻﺎﺑﺋﯾن‪ ،‬آﻟودهﮐردن آب ﺑﮫھرﺷﮑل ﻣﻣﻧوع‬
‫اﺳت‪ .‬آنھﺎ اﺳﺗﻔﺎده از آب ﺟﺎری ﺑرای ﮐﺎرھﺎی ﺑد و ﺣرام را ﺟﺎﯾز ﻧﻣﯽداﻧﻧد‪.‬‬

‫آب؛ ﻣظﮭر ﺣﯾﺎت‪ ،‬زﯾﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭘﺎﮐﯽ و طﮭﺎرت‪ ،‬ﻧور و ﻣرﮐز اﻧوار اﻟﮭﯽ‪ ،‬ﻣﮭمﺗرﯾن ﻋﺎﻣل در اﺟرای ﻣﻧﺎﺳﮏ‬
‫ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﻣﺣﺳوب ﻣﯽﮔردد‪ .‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﻣﺣور ﻣﻧﺎﺳﮏ آنھﺎ‪ ،‬آب و ﺗﻌﻣﯾد در رودﺧﺎﻧﮫ اﺳت‪ .‬زﻧدﮔﯽ در‬
‫طﻣﺎﺷﮫ‪ ،‬ذﺑﺢ ﺣﯾواﻧﺎت‪ ،‬ﻧﻘش آب در‬‫ﺻو ّﺗﺎ(‪َ ،‬رﺷﺎﻣﮫ‪ُ ،‬‬
‫ﺻﺑ ّﺗﺎ‪َ /‬ﻣ ِ‬
‫ب روان ) َﻣ ِ‬
‫ﺟوار آبھﺎی روان‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد در آ ِ‬
‫ﻣراﺳم ﻋﻘد و ازدواج و ‪ ...‬ھﻣﮕﯽ از وﺟوه واﺑﺳﺗﮕﯽ ﺣﯾﺎت دﯾﻧﯽ آنھﺎ ﺑﺎ آبھﺎی روان اﺳت‪.‬‬

‫ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ در ﯾﮑﯽ از ﺑوﺛﮫھﺎی ﻣرﺑوط ﺑﮫ » َرﺷﺎﻣﮫ« ﻣﯽﺧواﻧﯾم‪:‬‬

‫ِﻻوی ﻟَﮭوا اِﺑﻧورا و ﻟَﮭوا اِﺑﻣِﺷﺎ و ﻟَﮭوا اِد اِﻣﺷﯾﮭﺎ‪ ،‬اِﻣﺷﺎ روﺷﻣِﯽ اِﺑ َﯾردﻧﺎ رﺑّﺎ اِد ِﻣﯾّﺎ ھﯾّﯽ‪ ،‬دِﻧش‬
‫»روﺷﻣِﯽ ا ِ‬
‫ِﺑﮭﯾﻠﯽ ﻻﻣﺻﯽ‪.«... ،‬‬
‫ا ِ‬

‫‪٤٥‬‬
‫ی ﭘﺎک ﮐﮫ ﺑﮫ ﻓرﻣﺎن‬
‫»رﺳوﻣم ﺑﺎ آﺗش اﻧﺟﺎم ﻧﭘذﯾرﻓﺗﮫ و ﯾﮭودی و ﻣﺳﯾﺣﯽ ﻧﯾﺳﺗم‪ ،‬ﺑﻠﮑﮫ رﺳوﻣم ﺑﺎ آب ﺟﺎر ِ‬
‫ﺧداوﻧد ﺑرای ﻧظﺎﻓت اﻧﺳﺎنھﺎ و ﺣﯾﺎت ﺑﺧﺷﯾدن ﺑﮫ آﻧﺎن ﺟﺎری ﮔﺷﺗﮫ اﺳت‪ ،‬اﻧﺟﺎم ﻣﯽﮔﯾرد‪ ،‬آﺑﯽ ﮐﮫ ﻗدرﺗﯽ‬
‫اﻧﮑﺎرﻧﺎﭘذﯾر در ﺗطﮭﯾر ﻣن و از ھرﮔوﻧﮫ ﻧﺎﭘﺎﮐﯽھﺎی ﻣﺎدی و ﻣﻌﻧوی دارد‪.«... ،‬‬

‫ﻣﮭمﺗرﯾن زﻣﯾﻧﮫی وﺟودی آب‪ ،‬ﭘﺎﮐﯽﺑﺧﺷﯽ آن اﺳت‪ ،‬ﺑﻧﺎﺑراﯾن‪ ،‬آﻟودﮔﯽ ﺑﺎ آب و در ارﺗﺑﺎط ﺑﺎ آن زدوده‬
‫ﺻو ّﺗﺎ(‪ ،‬ﻣﮭمﺗرﯾن آﯾﯾﻧﯽ ﮐﮫ ﭘﺎﮐﯽ را ﺑﮫ ارﻣﻐﺎن ﻣﯽآورد ﺗﻠﻘﯽ ﻣﯽﮔردد‪.‬‬
‫ﺻﺑ ّﺗﺎ‪َ /‬ﻣ ِ‬
‫ﻣﯽﮔردد و ﺗﻌﻣﯾد ) َﻣ ِ‬
‫ﺻﺎﺑﺋﯾن آب را ھﺳﺗﯽﺑﺧش ﻋﺎﻟم ھﺳﺗﯽ ﻣﯽداﻧﻧد و ﻣﯽﮔوﯾﻧد در آبھﺎی روان‪ ،‬ﻧور ھزاران ﻓرﺷﺗﮫ اﺳﺗﻘرار‬
‫ی روی زﻣﯾن را ﻧﻣﺎدی از آبھﺎی آﺳﻣﺎﻧﯽ ﻣﯽداﻧﻧد‪ .‬ﺑﮫ اﻋﺗﻘﺎد آﻧﮭﺎ‪ ،‬از طرﯾق‬ ‫ﯾﺎﻓﺗﮫ اﺳت و آبھﺎی ﺟﺎر ِ‬
‫ﺗﻌﻣﯾد در آب ﺟﺎری‪ ،‬اﻧﺳﺎن ﻣﯽﺗواﻧد ﺑﮫ ﺧداوﻧد ﻧزدﯾﮏ ﺷود‪.‬‬

‫»ﻣ‪‬ﯿ‪‬ﺎ ﻫﯿ‪‬ﯽ« )آب ﺣﯿﺎت(‬

‫ھﻣﮫ ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑﮫ آبھﺎی ﺟﺎری ﺑﮫ دﯾده اﺣﺗرام ﻣﯽﻧﮕرﻧد‪ .‬آب در دﯾن ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﻣﻘدس اﺳت‪ .‬ﺗﻘدﯾس‬
‫ب روان ﻧﮫ ﺗﻧﮭﺎ ﻧور‪ ،‬ﺑﻠﮑﮫ‬
‫آب ﺑﮫ اﯾن ﻋﻠت اﺳت ﮐﮫ ﺣﯾﺎت ﺑﮫ آن واﺑﺳﺗﮫ اﺳت‪ .‬آب‪ ،‬ﺣﯾﺎتﺑﺧش اﺳت‪ .‬در آ ِ‬
‫ﻧوراﻧﯽ ﺧداوﻧد اﺳﺗﻘرار ﯾﺎﻓﺗﮫاﻧد‪ .‬ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ آبھﺎی ﺟﺎری ﺑر روی زﻣﯾن را‬
‫ِ‬ ‫ھزاران ھزار ﻓرﺷﺗﮫھﺎی‬
‫ﺳﻣﺑﻠﯽ از »آبھﺎی آﺳﻣﺎﻧﯽ« ﻣﯽداﻧﻧد‪ .‬آﻧﺎن ﺑﺎ ﺗﻌﻣﯾد در اﯾن آبھﺎ اﻋﺗﻘﺎد دارﻧد ﮐﮫ ﺑﮫ ﺧداوﻧد ﻧزدﯾﮏﺗر‬
‫ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬در ﻗﺳﻣﺗﯽ از ﺑوﺛﮫھﺎی )آﯾﮫھﺎی( ﻣرﺑوط ﺑﮫ ﺗﻌﻣﯾد آﻣده اﺳت‪:‬‬

‫ﺑوﺛﮫ ورود ﺑﮫ َﯾردﻧﺎ ھﻧﮕﺎم ﺗﻌﻣﯾد‪:‬‬

‫ِﻧﮭث اِب َﯾردﻧﺎ و اِﺻطوا‪َ ،‬ﻗﺑﱢل دَ ﺧﯾﺎ‬ ‫»ﺑﺷﻣﯾﮭون اِد ھﯾّﻰ رﺑﻰ‪ ،‬اَﻧﺎ اِﺗ َﺑن ھِﯾﻼ و ھِﯾﻠﻰ َﯾردﻧﺎ ا ِ‬
‫ِﻻوى اِﺷرى‪ ،‬اﯾﺛﻰ ا ِ‬
‫دﺧر ِاﻟِﻰ«‪.‬‬ ‫ﺗرص اِب رﯾﺷِ ﻰ اِﻛﻠﯾﻼ راوزى‪ ،‬اِﺷﻣِدھﯾّﻰ و اِﺷﻣِدﻣﻧدادھﯾّﻰ َﻣ َ‬‫ِﻟوش اِﺻطِ ﻠﻰ اِد زﯾوا ِو ِ‬ ‫روﺷﻣﺎ‪ ،‬ا ِ‬
‫ﻧﮭر روان( ﺑر روی‬
‫»ﺑﻧﺎم ﺧداوﻧد ﻣﻌظم‪ .‬در ﻣن ﻗدرت ھﺳت و ﺑﺎ ﻗدرت )ﺧداوﻧد( » َﯾردﻧﺎ« )رود ﺟﺎری‪ِ ،‬‬
‫ﻟﺑﺎس‬
‫ِ‬ ‫ﻣن ﮔﺷوده ﺷد‪ .‬ﺑﮫ »ﯾردﻧﺎ« ﻧزول ﻣﯽﮐﻧم و ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﺷوم‪ ،‬ﻗﺑول ﻣﯽﮐﻧم ﻧﺷﺎن ﭘﺎک را‪ ،‬ﭘوﺷﯾدهام‬
‫درﺧﺷش و ﺑر ﺳرم ﻗرار دادهام اِﮐﻠﯾل ﺷﺎداب را‪ .‬ﻧﺎم ﺧداوﻧد و ﻋرﻓﺎن ﺧداوﻧد ﺑر ﻣن ﯾﺎد ﺑﺎد«‪.‬‬

‫و در ﺟﺎی دﯾﮕر آﻣده اﺳت‪» :‬ﺑﯽ و اﺷﮑﺎ؛ اﻣر و اﺷﺗﻣﺎ« ﯾﻌﻧﯽ‪» :‬ﺑﺧواه‪ ،‬ﻣﯽﯾﺎﺑﯽ ﺑﮕو‪ ،‬ﺷﻧﯾده ﻣﯽﺷوی«‪.‬‬

‫دو آﯾﮫ ﻓوق اﺷﺎره ﺑﮫ دو ﻣوﺿوع دارد؛‬

‫‪٤٦‬‬
 ‫‪ -١‬اول اﯾﻧﮑﮫ ﺗﻌﻣﯾد و ﻓرو رﻓﺗن در آب ﯾﮏ ﺳﻧت اﻟﮭﯽ اﺳت ﮐﮫ ﭘﺎﮐﯽ و ﻧوراﻧﯾت را ﺑﮫ ھﻣراه دارد‪.‬‬

‫‪ -٢‬دوم اﯾﻧﮑﮫ ﺧداوﻧد وﻋده داده اﺳت ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﺑﮫ ﺣﻘﺎﯾق آﺳﻣﺎﻧﯽ ﻧﺎﯾل ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن در ﻣراﺳم ﻏﺳل ﺗﻌﻣﯾد و ادای ﺑوﺛﮫھﺎ‪ ،‬ﻧوﻋﯽ ﮔﻔﺗﮕو ﺑﺎ آب ﻣﻘدس اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد‪ .‬اﯾن ﮔﻔﺗﮕو ﺑﺳﯾﺎر‬
‫ﺳﺎده وﻟﯽ ﻣﺗﺿﻣن ﻣﻔﺎھﯾم ﻋرﻓﺎﻧﯽ اﺳت‪.‬‬

‫ﺑوﺛﮫی »ﺑﯽ و اﺷﮑﺎ؛ اﻣر و اﺷﺗﻣﺎ« )ﺑﺧواه‪ ،‬ﻣﯽﯾﺎﺑﯽ‪ ،‬ﺑﮕو‪ ،‬ﺷﻧﯾده ﻣﯽﺷوی(‪ ،‬از ﺳوی ﺗﻌﻣﯾدﮐﻧﻧده ادا‬
‫ﻣﯽﺷود و در ﺟواب ﺟﻣﻠﮫای اﺳت ﮐﮫ ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﺑر زﺑﺎن ﻣﯽراﻧد‪ .‬او ﻣﯽﮔوﯾد‪» :‬ﻛﺷطﺎ اﺳﯾﺦ ﻗﯾﻣﺦ«‬
‫)ﺣﻘﯾﻘت ﺗو را ﺷﻔﺎ ﻣﯽدھد(‪.‬‬

‫ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﺎ ﭘﺎکﺗرﯾن و ﺳﺎدهﺗرﯾن وﺳﯾﻠﮫ آب ﺣﯾﺎت »ﻣﯾﺎ ھﯾﯽ« ﺑﮫ ﺑﮭﺗرﯾن ﻧوع ﺑﮫ ﺑﮭرهوری ﻋﺎرﻓﺎﻧﮫ‬
‫از طﺑﯾﻌت ﻧﺎﺋل آﻣدهاﻧد‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن در اﺟزاء ھﺳﺗﯽ ﭘﯾراﻣون ﺧود ﻣرﺗﺑﺎ ً ﮐﻧﮑﺎش ﻣﯽﮐﻧﻧد؛ ﺟﺳﺗﺟو ﻣﯽﮐﻧﻧد ﺗﺎ‬
‫ذات ﺑﺎریﺗﻌﺎﻟﯽ را درﯾﺎﺑﻧد‪ .‬آنھﺎ در ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد ﻟﺑﺎس ﺳﻔﯾد ﺑر ﺗن ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﺳﻣﺑﻠﯽ از ﭘﺎﮐﯽ‪ ،‬ﻟﺑﺎﺳﯽ ﺑﮫ ﻧﺎم‬
‫»رﺳﺗﮫ« ﮐﮫ از ﭘﺎرﭼﮫ ﭘﻧﺑﮫای ﺗﮭﯾﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬ﻧوع دوﺧت اﯾن ﻟﺑﺎس ﺑرای روﺣﺎﻧﯽ ﻋﺎﻟﯽرﺗﺑﮫ و ﺳﺎﯾر‬
‫روﺣﺎﻧﯾﺎن درﺟﺎت ﮐﻣﺗر و زﻧﺎن و ﻣردان و اطﻔﺎل ﭘﺳر و دﺧﺗر و ﻧوزادان ﮐﮫ ھﻣﮕﯽ ھﻧﮕﺎم ﺗﻌﻣﯾد اﯾن ﻟﺑﺎس‬
‫را ﻣﯽﭘوﺷﻧد و ھﯾﭻ ﻓرﻗﯽ در ﻧوع و طرﯾﻘﮫ دوﺧت آن ﻧﯾﺳت‪ .‬رﺋﯾس و روﺣﺎﻧﯽ ﺑزرگ و دﯾﮕر روﺣﺎﻧﯾﺎن‬
‫ﯾﮏ ﻋﺻﺎ از درﺧت زﯾﺗون ﺑﮫ ﻧﺎم » َﻣرﮔِﻧﺎ« در دﺳت ﻣﯽﮔﯾرﻧد؛ ﯾﮏ ﺳﻣﺑل ﺻﻠﺢ‪.‬‬

‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ھر ﻧوع آب ﺟﺎری ﺑر زﻣﯾن را ﺳﻣﺑﻠﯽ از » َﯾردﻧﺎی آﺳﻣﺎﻧﯽ« ﻣﯽداﻧﻧد‪ .‬رود اردن ﺧود ﺳﻣﺑﻠﯽ از‬
‫» َﯾردﻧﺎ« اﺳت‪ .‬رود اردن ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺗﺑﻠﯾﻎ و ﻣوﻋظﮫ ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ ﺗﻌﻣﯾددھﻧده )ع( ﺑود‪ .‬ﯾﺣﯾﯽ ﺗﻌﻣﯾددھﻧده‬
‫)ع( ﻋﻣوم ﻣﻧداﯾﯾﺎن و ﯾﮭودﯾﺎن ﺷﮭر اورﺷﻠﯾم را ﺑﮫ ﭘﺎﮐﯽ‪ ،‬راﺳﺗﮕوﯾﯽ و ﻋﻣل ﺻﺎﻟﺢ دﻋوت ﻣﯽﮐرد‪ .‬او‬
‫ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ را ﺑﺎ آب رود اردن ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽداد ﺗﺎ آﻧﮭﺎ ﺑﮫ ﺣﻘﯾﻘت آﺳﻣﺎﻧﯽ ﻧﺎﺋل ﺷوﻧد‪ .‬اﯾن ﮐﺎر ﺑﮫ اﯾن ﺧﺎطر‬
‫ﺑود ﮐﮫ در ﻋﺻر ﯾﺣﯾﯽ ﻋﻠﯾﮫاﻟﺳﻼم ﻣردم اورﺷﻠﯾم ﺑﮫ اﻧﺣراف ﮐﺷﯾده ﺷده ﺑودﻧد‪ .‬ﻣردم ﺷﮭر اورﺷﻠﯾم ﺑﮫ‬
‫دروﻏﮕوﯾﯽ و رﺑﺎﺧواری و ظﻠم و ﺳرﭘﯾﭼﯽ از ﺷرﯾﻌت دﯾﻧﯽ ﮔرﻓﺗﺎر ﺑودﻧد‪ .‬ﯾﺣﯾﯽ ﺗﻌﻣﯾددھﻧده ﺑﮫ ﻧﺎم‬
‫»ھﯾّﯽ« )ﺧداوﻧد( ﻣردم را ﺑﺎ آب رودﺧﺎﻧﮫ ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﮐرد‪ .‬آب ﺣﯾﺎت ﯾﺎ آب ﺧداوﻧد‪ ،‬ﻧﺎم دﯾﮕر آب ﺟﺎری‬
‫رودﺧﺎﻧﮫ اﺳت و اﺻوﻻ آبھﺎی ﺟﺎری ﺑﮫ آب ﺣﯾﺎت ﯾﺎ آب ﺧداوﻧد ﻧﺎﻣﮕذاری ﺷدهاﻧد‪ .‬ﺑﻌدھﺎ ﺑﺎ ﻣﮭﺎﺟرت‬
‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑﮫ ﺷﮭر ﺣرّ ان و ﺟﻧوب ﺑﯾناﻟﻧﮭرﯾن‪ ،‬رودﺧﺎﻧﮫھﺎی دﺟﻠﮫ و ﻓرات و ﮐﺎرون ﻣﺣل ﻣﺳﮑن و ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﮔﺷت‪.‬‬

‫ﺻو ّﺗﺎ(‪ ،‬ازدواج‪ ،‬ﺗدﻓﯾن‪،‬‬

‫ﺻﺑ ّﺗﺎ‪َ /‬ﻣ ِ‬
‫ﮐﻠﯾﮫ ﺳﻧتھﺎی ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﮫ آب ﺟﺎری » َﯾردﻧﺎ« ﻣرﺗﺑط ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺗﻌﻣﯾد ) َﻣ ِ‬
‫ارﺗﻘﺎء درﺟﮫ روﺣﺎﻧﯾت‪َ ،‬رﺷﺎﻣﮫ )وﺿو(‪َ ،‬ﺑراﺧﮫ )ﻧﻣﺎز(‪ ،‬ﻋﯾد ﭘﻧﺟﮫ )اﯾﺎم ﭘرواﻧﺎﯾﯽ(‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد ﮐودک ﯾﮏ ﻣﺎه‬
‫ﺑﻌد از زاﯾﻣﺎن‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد زن زاﺋو ﯾﮏ ﻣﺎه ﺑﻌد از زاﯾﻣﺎن‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد ظروف ﺧﺎﻧﮫ ﻣﺧﺻوﺻﺎ ً ظروف ﻣﺳﯽ ﮐﮫ ﺑﺎ‬
‫ﻗﻠﻊ اﻧدود ﺷدهاﻧد‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد ﺷﺧص ﮔﻧﺎھﮑﺎر و دﯾﮕر رﺳوم ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﮫ ﻧﺣوی ﺑﺎ ﺗﻌﻣﯾد در آب ﺟﺎری اﻧﺟﺎم‬
‫ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫‪٤٧‬‬
‫آب در زﻧدﮔﯽ روزاﻧﮫ ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻧﺷﺎﻧﮫ ﭘﺎﮐﯽ اﺳت‪ ،‬ﺑﮫ ھﻣﯾن ﺧﺎطر ظروف ﻣﻧزل ﺑﺎﯾﺳﺗﯽ در آب ﺟﺎری ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ﺷوﻧد‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻧﻣﯽﺗواﻧﻧد در آبھﺎی ﺷور و راﮐد و ﺑدﺑو ﺗﻌﻣﯾد ﻧﻣﺎﯾﻧد‪ .‬ﺑر طﺑق ﺗﻌﺎﻟﯾم »ﮔﻧزارﺑﺎ« )ﺻُﺣُف‬
‫آدم( ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ‪ ،‬آبھﺎی ﺷور و ﺑدﺑو ﺑرای ﺗﻌﻣﯾد ﻣﻧﺎﺳب ﻧﯾﺳﺗﻧد‪ .‬ﺑر اﺳﺎس ﺗﻌﺎﻟﯾم‬
‫»ﮔﻧزارﺑﺎ« ﻣﺎ ﻣﯽﺗواﻧﯾم درک ﻧﻣﺎﯾﯾم ﮐﮫ آب ﺑﺎران ﮐﮫ در ﻻﯾﮫھﺎی زﯾرزﻣﯾﻧﯽ ﺟﻣﻊ ﻣﯽﺷوﻧد ﺗﻔﺎوﺗﯽ ﺑﺎ آب‬
‫ﺷﯾرﯾن رودﺧﺎﻧﮫ ﻧدارﻧد‪ .‬اﻟﺑﺗﮫ اﻧﺟﺎم ﻏﺳل ﻣﻌﻣوﻟﯽ ﻣرﺳوم ﺑﮫ »طﻣﺎﺷﮫ« ﺑﺎ آب ﺧﺎﻧﮕﯽ ﯾﻌﻧﯽ آبھﺎﯾﯽ ﮐﮫ از‬
‫طرﯾق ﺳﯾﺳﺗم ﻟوﻟﮫﮐﺷﯽ ﺳﺎزﻣﺎن آب ﺑﮫ ﻣﻧﺎزل ﻣﯽآﯾد ﺑدون اﺷﮑﺎل اﺳت‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﺎ اﯾن آب ﻧﻣﯽﺗوان ﺗﻌﻣﯾد‬
‫رﺳﻣﯽ را اﻧﺟﺎم داد‪.‬‬

‫اﺣﮑﺎم ﻣرﺗﺑط ﺑﺎ آبھﺎ در ﺷرﯾﻌت ﻣﻧداﯾﯾﺎن‪:‬‬

‫‪ -١‬ﮐﺳﯽ ﺣق ﺗوھﯾن ﺑﮫ آب ﺟﺎری را ﻧدارد‪ .‬رﯾﺧﺗن ﻛﺛﺎﻓﺎت‪ ،‬ادرار و ﻻﺷﮫی ﺣﯾواﻧﺎت ﻣُرده و ﯾﺎ آﺷﻐﺎل در‬
‫آب ﺟﺎری ﻣﻣﻧوع اﺳت‪.‬‬

‫‪ -٢‬آبھﺎی ﺟﺎری ﻣﺗﻌﻠق ﺑﮫ ﺧداوﻧد ھﺳﺗﻧد و ﮐﺳﯽ ﺣق ﻣﺎﻟﮑﯾت ﺑر آبھﺎی ﻣﻘدس را ﻧدارد‪ .‬اﻟﺑﺗﮫ ﻣﺎﻟﮑﯾت‬
‫ﻋﻣوﻣﯽ دوﻟتھﺎ‪ ،‬ﻣﺣﺗرم اﺳت‪ .‬دﻟﯾل آن ﺑوﺛﮫھﺎی ﻣﺧﺗﻠف »ﮔﻧزارﺑﺎ« و » َﻣﺻﺑﺗﺎ« اﺳت ﮐﮫ اﯾن آب را آب‬
‫ﺧداوﻧد ﺧواﻧدهاﻧد‪ِ » ،‬ﻣ ّﯾﺎ ھ ّﯾﯽ«‪.‬‬

‫‪ -٣‬اﺳﺗﻔﺎده از آبھﺎی ﺟﺎری ﺑرای ﻓﻌل ﺣرام ﻣﻣﻧوع اﺳت‪.‬‬

‫‪ -۴‬ﺻﯾد ﻣﺎھﯽ از آبھﺎی ﺟﺎری ﺣﻼل اﺳت ﺑﮫ ﺷرطﯽ ﮐﮫ ﻣوﺟب زﯾﺎن رﺳﺎﻧدن ﺑﮫ آب ﻧﺷوﻧد‪.‬‬

‫‪ -۵‬رﯾﺧﺗن ﻧﻔت‪ ،‬ﮔﺎزوﺋﯾل و ﻓرآوردهھﺎی ﺷﯾﻣﯾﺎﯾﯽ ﮐﺎرﺧﺎﻧﮫھﺎ ﻣوﺟب آﻟودﮔﯽ آبھﺎی ﺟﺎری رودﺧﺎﻧﮫھﺎ‬
‫ﻣﯽﮔردد و اﯾن از ﻧظر ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻣﻣﻧوع اﺳت‪.‬‬

‫‪ -۶‬روﺣﺎﻧﯾﺎن ﺑﺎﯾد آب روزاﻧﮫ ﺧود را از آب ﺟﺎری ) َﯾردﻧﺎ( ﺗﺄﻣﯾن ﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫‪ -٧‬آبھﺎی اﻗﯾﺎﻧوس ﮐﮫ ﺷور ھﺳﺗﻧد ﻧﻣﯽﺗواﻧﻧد ﻣورد اﺳﺗﻔﺎده ﻗرار ﮔﯾرﻧد‪.‬‬

‫‪ -٨‬آب راﮐد ﻏﺎرھﺎ و ﻣردابھﺎ و درﯾﺎﭼﮫھﺎ ﻧﻣﯽﺗواﻧﻧد ﻣورد اﺳﺗﻔﺎده ﻗرار ﮔﯾرﻧد‪.‬‬

‫‪ -٩‬آب ﻣورد اﺳﺗﻔﺎده ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑﺎﯾد ﭼﮭﺎر ﺷرط داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪ :‬اﻟف‪ -‬ﺟﺎری ﺑﺎﺷد‪ .‬ب‪ -‬زﻻل ﺑﺎﺷد‪ .‬ج‪ -‬ﺑدﺑو‬
‫ﻧﺑﺎﺷد‪ .‬د‪ -‬ﺷﯾرﯾن ﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻣﻌﺗﻘدﻧد ﻧوﺷﯾدن آب َﯾردﻧﺎ ﻣوﺟب ﭘﺎﮐﯽ و اﺗﺻﺎل ﺑﮫ ﻋﻘل اﻟﮭﯽ ﻣﯽﮔردد‪ .‬ﻏوطﮫوری در » َﯾردﻧﺎ«ی‬
‫زﻣﯾﻧﯽ )رودﺧﺎﻧﮫ( ﻣوﺟب رﺣﻣت و ﺷﻔﺎ و ﺑرﮐت ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺑدﯾن ﻟﺣﺎظ ﺷرﯾﻌت ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ در آب اﺟرا‬
‫ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫‪٤٨‬‬
‫ﻣﺳﺢ ﭘﯾﺷﺎﻧﯽ ﺑﺎ آبھﺎی ﺟﺎری‪ ،‬ﭘﺎﺷﯾدن آب ﺑر ﺳر و روی ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده‪ ،‬ﻧﯾمﺧﯾز ﺷدن در آب و ﺳﭘس‬
‫ﺷﮭﺎدت ﮔرﻓﺗن از » َﯾردﻧﺎ« )ﺑﮫ ﻣﻧزﻟﮫ اﻧﺟﺎم ﺻﺣﯾﺢ اﻋﻣﺎل( ھﻣﮕﯽ ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی اﺻﺎﻟت آبھﺎی آﺳﻣﺎﻧﯽ در‬
‫ﺷرﯾﻌت ﻣﻧداﯾﯽ اﺳت‪.‬‬

‫ﻃُﻤﺎﺷﻪ )ﻏﺴﻞ ‪ -‬آﺑﮑﺸﯽ(‬

‫طﮭﺎرت و ﭘﺎﮐﯽ در دﯾن ﻣﻧداﯾﯽ و ﺑﺧﺻوص در ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ ﺟﺎﯾﮕﺎه وﯾژهای دارد‪ .‬ﺑﺎ ﻧﮕﺎھﯽ ﮐوﺗﺎه وﻟﯽ‬
‫ﻋﻣﯾق و ﻣﻌﻧﯽدار ﻣﻼﺣظﮫ ﻣﯽﺷود ﮐﮫ در ﺗﻣﺎﻣﯽ ﻣراﺳم و آﯾﯾنھﺎی ﻣذھﺑﯽ ﻣﻧداﯾﯾﺎن‪ ،‬اﺻول ﮐﻠّﯽ ﺑﮭداﺷت‬
‫ﻣدِﻧظر ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬ھر ﮐدام از اﯾن ﻣوارد ﻋﻼوه ﺑر اﯾﻧﮑﮫ ﺑﺎ ھدف ﺣﻔظ ﺳﻼﻣﺗﯽ ﺟﺳم و اﺣﺗرام ﺑﮫ‬
‫ﺷﻌﺎﺋر ﻣذھﺑﯽ ﺻورت ﻣﯽﮔﯾرد‪ ،‬ﻣﻌﻧﯽ و ﻣﻔﮭوم ﺧﺎص دﯾﮕری دارﻧد ﮐﮫ ﺗﻔﺳﯾر و ﺗوﺿﯾﺢ دﯾﻧﯽ آﻧﮭﺎ‪ ،‬ﻣﺑﯾن‬
‫اﺻول طﮭﺎرت اﺳت و ﻣﻐﺎﯾر ﺑﺎ اﯾن اﺻول‪ ،‬ﻏﯾرطﺎھر ﺑﮫ ﺣﺳﺎب ﻣﻰآﯾد ﮐﮫ ﺑﮫ آﻧﮭﺎ ﻧﺟﺎﺳﺎت )ﻧﺎﭘﺎﮐﯽھﺎ(‬
‫ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪.‬‬

‫ھر آن ﭼﯾزی ﮐﮫ ﺳﺑب ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ ﺷدن ﯾﮏ ﻓرد ﻣﻧداﯾﯽ ﻣﯽﺷود ﯾﺎ ﺑﮫ ﻧﺣوی ﺑﮫ طﮭﺎرت او ﺧدﺷﮫ آورد‪ ،‬ﺷﺧص‬
‫ﻣﻧداﯾﯽ را ﺑﮫ اﺻطﻼح ﻧﺎزل ﻣﯽﺳﺎزد )ﯾﻌﻧﯽ از طﮭﺎرت و ﭘﺎﮐﯽ ﺳﻘوط ﮐرده( و ﻻزم اﺳت ﺑﺎ ﻏﺳل و‬
‫آﺑﮑﺷﯽ )طﻣﺎﺷﮫ( ﺗرﺟﯾﺣﺎ ً در آب ﺟﺎری و ﻗراﺋت ﺑوﺛﮫ ﻣﺧﺻوص )آﯾﮫ ﻣﺧﺻوص( )ﯾﺎ ﺑﺎ ﺗﺳﺎﻣﺢ در ﺣﻣﺎم و‬
‫زﯾر دوش آب( ﺑﮫ ﺣﺎﻟت ﭘﺎﮐﯽ اوﻟﯾّﮫ ﺑﺎزﮔردد‪) .‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺷﺧص در زﻣﺎن ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ ﻗﺑل از ﻏﺳل‪ ،‬ﻟب ﺑﮫ ﻏذا و‬
‫آب ﺑزﻧد ﻣﺳﺗﻠزم ﻏﺳل ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.(.‬‬

‫ﺑر اﺳﺎس دﺳﺗورات دﯾﻧﯽ‪ ،‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑﺎﯾد در ﻣوارد زﯾر اﻗدام ﺑﮫ ﻏﺳل ﯾﺎ طﮭﺎرت ﮐﺎﻣل ﮐﻧﻧد‪:‬‬

‫‪ -١‬ﺑﻌد از اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم زﻧﺎﺷوﯾﯽ )ﻧزدﯾﮑﯽ(‪.‬‬

‫‪ -٢‬ﺧروج ﯾﺎ ﻟﻣس ﺗرﺷﺣﺎت ﻣرداﻧﮫ‪.‬‬

‫‪ -٣‬ھﻧﮕﺎم ﻋﺎدت ﻣﺎھﺎﻧﮫ زﻧﺎن )ﻟﺣظﮫ اول ﭘرﯾودی و ﺑﻌد از ﭘﺎک ﺷدن ﮐﺎﻣل(‪.‬‬

‫‪ -۴‬زن زاﺋو و ﻧوزاد روز ھﻔﺗم و روز ﺳﯽ و ﯾﮑم‪.‬‬

‫‪ -۵‬ﻟﻣس ﻣﯾّت‪.‬‬

‫‪ -۶‬ﻟﻣس زن زاﺋو و ﻧوزادش ﺗﺎ ﯾﮏ ھﻔﺗﮫ ﺑﻌد از زاﯾﻣﺎن‪.‬‬

‫‪ -٧‬ﻟﻣس ﻋروس و داﻣﺎد در ھﻔﺗﮫ ازدواج‪.‬‬

‫‪٤٩‬‬
 ‫‪ -٨‬اﺷﺧﺎﺻﯽ ﮐﮫ در ﺣﻣل ﺟﻧﺎزه و ﺗدﻓﯾن ﮐﻣﮏ ﻧﻣﺎﯾﻧد‪.‬‬

‫ﺑرای طﻣﺎﺷﮫ )ﻏﺳل( ﮐﺎﻣل ﺷﺧص ﺑﺎﯾد ﺳﮫ ﺑﺎر در آب ﺟﺎری ﻓرو رﻓﺗﮫ ﯾﺎ زﯾر دوش ﺣﻣﺎم ﻗرار ﮔﯾرد و ھر‬
‫ﺑﺎر ﺑوﺛﮫ )آﯾﮫ( طﻣﺎﺷﮫ را ﻗراﺋت ﻧﻣﺎﯾد‪.‬‬

‫ﺑوﺛﮫی طﻣﺎﺷﮫ‪:‬‬

‫ﺻو ﱢﺗﻰ‬ ‫ﺻو ّﺗﺎ اِد ِﺑ َ‬

‫ﮭرم رﺑّﺎ َﺑر رورﺑﻰ َﻣ ِ‬ ‫دﯾﻧﯽ ﻏﺳلﻛﻧﻧده ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود( اِﺻوﯾﻧﺎ اِﺑ َﻣ ِ‬ ‫ِ‬ ‫»اَﻧﺎ )ﻣﻠواﺷﮫ ﯾﺎ ﻧﺎم‬
‫ِﻧﺎطرى و ِﺗﺳﱠق اِﻟرﯾش‪ ،‬اِﺷﻣِد ھﯾّﻰ و اِﺷﻣِد ﻣﻧدادھﯾّﻰ َﻣ َ‬
‫دﺧر ِاﻟِﻰ‪«.‬‬ ‫ﺗ ِ‬

‫دﯾﻧﯽ ﻏﺳلﮐﻧﻧده ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود( ﺗﻌﻣﯾد ﺷدهام ﺑﺎ ﺗﻌﻣﯾد ﺑﮭرم ﺑزرگ ﻣﺧﻠوق ﺧداوﻧد ﻋظﯾم‪،‬‬
‫ِ‬ ‫»ﻣن )ﻣﻠواﺷﮫ ﯾﺎ ﻧﺎم‬
‫ﺗﻌﻣﯾدم ﻣرا ﺣﻔﺎظت ﻛرده و ﺑﮫ ﺑﺎﻻ ﺻﻌود ﺧواھد ﻧﻣود ﻧﺎم ﺧداوﻧد و ﻧﺎم ﻣﻧدادھﯾﻰ ﺑر ﻣن ﯾﺎد ﺷده اﺳت‪«.‬‬

‫طﻣﺎﺷﮫھﺎی ﺟزﺋﯽ ﯾﺎ آﺑﮑﺷﯽ )ﮐﮫ ﺷﺎﻣل اﻋﺿﺎء ﺑدن و اﺷﯾﺎء ﺑﮫ ﮐﺎر ﻣﯽرود( ھم در دو ﺣﺎﻟت ﻻزم ﻣﯽﺷود‪:‬‬
‫اول اﯾﻧﮑﮫ ﻓرد ﯾﺎ ﺷﯽء ﺑﺎ ﻣﺎدهی آﻟودهﮐﻧﻧدهای ﺗﻣﺎس ﯾﺎﺑد؛ ﻣﺎﻧﻧد ﺧون‪ ،‬ادار‪ ،‬ﻣدﻓوع ﯾﺎ ﭘﺳﺎب‪ .‬ﺣﺎﻟت دﯾﮕر‬
‫وﻗﺗﯽ اﺳت ﮐﮫ ﮐﺳﯽ ﯾﺎ ﭼﯾزی را ﮐﮫ ﻣوﻗﻌﯾّت ﻧﺎزل از ﻧظر طﮭﺎرت دارد ﻟﻣس ﺷود‪ ،‬ﻣﺎﻧﻧد‪:‬‬

‫‪ -١‬ﻣﺎدر و ﻧوزاد ﺑﻌد از ھﻔﺗﮫی اول زاﯾﻣﺎن ﺗﺎ روز ﺳﯽاُم ﻧﯾﺎز ﺑﮫ طﻣﺎﺷﮫ ﺟزﺋﯽ دارد‪.‬‬

‫‪ -٢‬ﻟﻣس زن ﯾﺎ دﺧﺗر در دوران ﻗﺎﻋدﮔﯽ )ﺑﻌد از طﻣﺎﺷﮫ اول( ﻧﯾﺎز ﺑﮫ طﻣﺎﺷﮫ ﺟزﺋﯽ دارد‪.‬‬

‫‪ -٣‬ﻣﺗدﯾﻧﯾن )ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ( ھﻣﯾﺷﮫ ﻗﺑل از ﺻرف ﻏذا‪ ،‬دﺳتھﺎﯾﺷﺎن را طﻣﺎﺷﮫ ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫طﻣﺎﺷﮫ ﺑرای روﺣﺎﻧﯾون از ﻣﭻ دﺳت ﺗﺎ آرﻧﺞ را ﺷﺎﻣل ﻣﯽﺷود‪ .‬اﻣﺎ ﺑرای اﻓراد‬ ‫ﺷﺳﺗن دﺳت ﯾﺎ ُ‬
‫ﻏﯾرروﺣﺎﻧﯽ‪ُ ،‬‬
‫طﻣﺎﺷﮫ از ﻣﭻ دﺳت ﺗﺎ ﻣﯾﺎﻧﮫی ﺳﺎﻋد ﺻورت ﻣﯽﮔﯾرد‪.‬‬

‫ﻧﮑﺗﮫی ﻣﮭم اﯾﻧﮑﮫ در طﻣﺎﺷﮫی ﺟزﺋﯽ ﮐﮫ در آب ﺟﺎری ﯾﺎ زﯾر ﺷﯾر آب اﻧﺟﺎم ﻣﯽﺷود ﺧواﻧدن ﺳﮫ ﻣرﺗﺑﮫ‬
‫ﺑوﺛﮫی »اِﺷﻣِد ھﯾّﯽ و اِﺷﻣِد ﻣﻧدادھﯾّﯽ َﻣ َ‬
‫دﺧر ِاﻟِﯽ« ﺑرای ﺧود ﺷﺧص و ﺑرای طﻣﺎﺷﮫی اﺷﯾﺎء »اِﺷﻣِد ھﯾّﯽ و‬
‫دﺧر اِﻟﺦ« اﻟزاﻣﯽ اﺳت‪ .‬ھﻣﺎﻧﮕوﻧﮫ ﮐﮫ ﻣﺳﺗﻔﺎد ﻣﯽﮔردد‪ ،‬طﻣﺎﺷﮫ ﯾﻌﻧﯽ ﺷﺳﺗن و ﭘﺎک ﮐردن‬ ‫اِﺷﻣِد ﻣﻧدادھﯾّﯽ َﻣ َ‬
‫زدودن ھر آﻧﭼﮫ ﺑﮫ ﻧﺣوی ﻣﻣﮑن اﺳت ﺑﺎﻋث ﻧﺎﺳﻼﻣﺗﯽ ﺷﺧص ﮔردد و از آﻧﺟﺎﯾﯽ ﮐﮫ آب ﺳﺎﻟم و ﺟﺎری‬ ‫ِ‬ ‫و‬
‫ﻧزد ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻣظﮭر طﮭﺎرت و ﭘﺎﮐﯽ اﺳت‪ ،‬ھﻣﯾن آب ﻧﯾز ﻣﯽﺗواﻧد ﻧﺎﭘﺎﮐﯽھﺎ را طﺎھر و ﻧور و درﺧﺷش را‬
‫ﺑﮫ اﻧﺳﺎن ھدﯾﮫ ﻧﻣﺎﯾد‪.‬‬

‫‪٥٠‬‬
 ‫ﺗﻌﻤﯿﺪ )ﻣ‪‬ﺼﺒِﺘّﺎ‪ /‬ﻣ‪‬ﺼﻮِﺗّﺎ(‬

‫ﺻو ّﺗﺎ«‬
‫ﺻﺑ ّﺗﺎ« ﯾﺎ » َﻣ ِ‬
‫ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬اﺻﻠﯽﺗرﯾن و ﻣﺣوریﺗرﯾن آﯾﯾن ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ اﺳت ﮐﮫ در زﺑﺎن ﻣﻧداﯾﯽ » َﻣ ِ‬
‫ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود و ﻣﻌﻧﯽ آن ﻓرو رﻓﺗن در آب ﺟﺎری ﺑﮫ ﻣﻧظور ﻏﺳل ﮐردن اﺳت‪ .‬ﮐﻠﻣﮫی ﻣﺻﺑﺗﺎ ﯾﺎ ﺗﻌﻣﯾد در‬
‫رﯾﺷﮫی زﺑﺎن آراﻣﯽ و ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﻏوطﮫور ﺷدن در آب و در ﻓرھﻧﮓ ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﮫ ﻧوع ﺧﺎﺻﯽ از‬
‫ﻣراﺳم ﻣذھﺑﯽ ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود ﮐﮫ در َﯾردﻧﺎ )رودﺧﺎﻧﮫ( اﻧﺟﺎم ﻣﯽﭘذﯾرد‪ .‬ﺗﻌﻣﯾد ﺟزء اﺻول دﯾن ﻣﻧداﯾﯾﺎن اﺳت و‬
‫ﺑﺎﻟطﺑﻊ ﺑر ھر ﻓرد ﻣﻧداﯾﯽ واﺟب اﺳت‪ .‬ﺑﮫ اﻋﺗﻘﺎد ﺻﺎﺑﺋﯾن‪ ،‬ﻧﺧﺳت ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﺑﮫ ﺣﺿرت آدم ﺗﻌﻣﯾد را‬
‫آﻣوﺧﺗﻧد و ﺳﭘس وی آنرا ﺑﮫ ﭘﯾروان ﺧود آﻣوزش داد‪.‬‬

‫اھﻣﯾت ﻣﺻﺑ ّﺗﺎ در دﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﮫ ﺣدی اﺳت ﮐﮫ اﮔر ﻓرزﻧدی از ﭘدر و ﻣﺎدر ﻣﻧداﯾﯽ ﻣﺗوﻟد ﺷود و ﻣراﺳم‬
‫ﺗﻌﻣﯾد ﺑراﯾش اﺟرا ﻧﺷود در ﺷﻣﺎر ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑﮫ ﺣﺳﺎب ﻧﻣﯽآﯾد و ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﮐودکِ ﺗﻌﻣﯾد ﻧﮑرده‪ ،‬ﺑﮫ دﻻﯾﻠﯽ ﻓوت‬
‫ﻧﻣﺎﯾد‪ ،‬ھﯾﭻ ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ و ﻣذھﺑﯽ را ﻧﻣﯽﺗوان ﺑراﯾش اﻧﺟﺎم داد‪ ،‬ﺣﺗﯽ ﻧﻣﯽﺗوان »ﺑوﺛﮫی ارواھﺎ« را ﺑراﯾش‬
‫ﺧواﻧد‪ .‬در ﻧﺗﯾﺟﮫ‪ ،‬اﮔر ﮐﺳﯽ ﺗﻌﻣﯾد را ﺑﮫ ﺟﺎی ﻧﯾﺎورد‪ ،‬ﻋﺿوی از ﺷرﯾﻌت ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﮫ ﺷﻣﺎر ﻧﻣﯽرود‪.‬‬

‫ھر ﻣﻧداﯾﯽ‪ ،‬اﻋم از زن و ﻣرد‪ ،‬ﺣداﻗل ﯾﮏﺑﺎر ﺑﺎﯾد ﺗﻌﻣﯾد ﺷود‪ .‬ﻧوزاد ‪ ٣٠‬روز ﭘس از ﺗوﻟد‪ ،‬زﻧﺎن ‪ ٣٠‬روز‬
‫ﭘس از زاﯾﻣﺎن‪ ،‬ﻋروس و داﻣﺎد ﻗﺑل و ﭘس از ازدواج‪ ،‬ھر ﯾﮏ ﺑﺎﯾد ﺗﻌﻣﯾد ﺷوﻧد‪ .‬ﮔﺎه ﺗﻌﻣﯾد ﺑﮫ ﻋﻧوان‬
‫اﻋﻣﺎل ﺧﻼف و ﮔﻧﺎھﺎن ﻧﯾز اﻧﺟﺎم ﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬ھر ﻣﻧداﯾﯽ ﭘس از ﺗوﺑﮫی واﻗﻌﯽ از ھر ﻋﻣل ﺧﻼﻓﯽ‪،‬‬ ‫ِ‬ ‫ﮐﻔﺎرهی‬
‫ﻻزم اﺳت ﺑر اﺳﺎس دﺳﺗور ﻣذھﺑﯽ ﮔﺎه ﺑﮫ دﻓﻌﺎت ﺗﻌﻣﯾد ﺷود‪ .‬ﺑﮫ ﻋﻧوان ﻧﻣوﻧﮫ؛ روزهﺧواری ﻧﺎﺧواﺳﺗﮫ‪،‬‬
‫ﺗﻌﻣﯾددھﻧدهای ﮐﮫ ﻣﺗوﺟﮫ دﻗﯾق و ﮐﺎﻣل ﭘوﺷﯾده ﻧﺷدن َرﺳﺗﮫ و ﻟﺑﺎس ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﻧﺷده ﺑﺎﺷد‪ ،‬ذﺑﺢﮐﻧﻧده ﺣﯾوان‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﮐﺎﻣل ﺣﯾوان ﺷده ﺑﺎﺷد و ‪ ....‬ﭘس از ﺗوﺑﮫ ﻻزم اﺳت‬ ‫ﭘس از ذﺑﺢ آﯾﯾﻧﯽ ﻣﺗوﺟﮫ وﺟود ﻣﺎﻧﻌﯽ ﺑرای ُ‬
‫ِ‬
‫ﺗﻌﻣﯾد ﺷوﻧد‪ .‬ﻋﻼوه ﺑر آن‪ ،‬ﮔﺎه ﺑرای ﺑرﺧﯽ از ﮔﻧﺎھﺎن ﺗﺎ ‪ ٣۶٠‬ﺗﻌﻣﯾد در ﻧظر ﮔرﻓﺗﮫ ﺷده اﺳت‪ .‬ﺑرای ﻋﻣل‬
‫ﺑﮫ اﯾن ﺣﮑم‪ ،‬از اﻋﯾﺎدی ﺑﮭره ﺑرده ﻣﯽﺷود ﮐﮫ ھر ﺗﻌﻣﯾد در آن اﯾﺎم ﻣﻌﺎدل ‪ ۵٠‬ﯾﺎ ‪ ۶٠‬ﯾﺎ ‪ ٧٠‬ﺗﻌﻣﯾد ﻣﺣﺎﺳﺑﮫ‬
‫ﻣﯽﮔردد‪ .‬ﺑطور ﻣﺛﺎل ﺗﻌﻣﯾد در روز دِھوا دﯾﻣﺎﻧﺎ )وﻻدت ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ؛ ﯾﮑم ﻣﺎه ھطﯾﺎ( ﺑﺎ رﺳﺗﮫی ﻧو‬
‫ارزش ﺷﺻت ﺑﺎر )‪ ۶٠‬ﺑﺎر( ﺗﻌﻣﯾد را دارد؛ اﻣﺎ در ﺑﻘﯾﮫ اﻋﯾﺎد‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد ﺑﺎ رﺳﺗﮫی ﻧو ﭘﻧﺟﺎه ﺑﺎر )‪ ۵٠‬ﺑﺎر(‬
‫ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯽ؛ ﺳﯽاُم ﻣﺎه ﮔدﯾﺎ( در ﺻورﺗﯽﮐﮫ ﺑرای‬‫روز ِ‬
‫ِ‬ ‫ﺣﺳﺎب ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺗﻌﻣﯾد در روز ﮐﻧﺷوزھﻠﯽ )آﺧرﯾن‬
‫ت ﻋﯾد ﺑزرگ )دِھوا رﺑّﺎ( ﻧﺑﺎﺷد‪ ،‬ارزش ھﻔﺗﺎد ﺑﺎر )‪ ٧٠‬ﺑﺎر( ﺗﻌﻣﯾد را دارد‪.‬‬
‫ﻧزوﻟﯾت در ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋ ِ‬

‫ﭼﮕوﻧﮕﯽ ﻣراﺳم و ﻟﺑﺎس ﻣﺧﺻوص )ﻟﺑﺎس دﯾﻧﯽ ﯾﺎ َرﺳﺗﮫ ﯾﺎ ﻟﺑﺎس ﺗﻌﻣﯾد(‪ ،‬ﺑرای زﻧﺎن و ﻣردان ﺗﻔﺎوﺗﯽ‬
‫ﺻﺎﺑﺋﯽ اﯾراﻧﯽ ﻣﻌﻣوﻻً ﺑرای رﻋﺎﯾت ﻋرف و از آن ﺟﮭت ﮐﮫ ﻣراﺳم در ﻣرﮐز ﺷﮭر‬
‫ِ‬ ‫ﻧدارد‪ .‬ﺟز اﯾنﮐﮫ زﻧﺎن‬
‫و در ﮐﻧﺎر رودﺧﺎﻧﮫ اﻧﺟﺎم ﻣﯽﮔﯾرد‪ ،‬ﻋﺑﺎﯾﯽ ﺑر ﺳر ﯾﺎ دوش ﻣﯽﮔذارﻧد‪.‬‬

‫ﺑر طﺑق ﺗﻌﺎﻟﯾم »ﮔﻧزارﺑﺎ« )ﺻُﺣُف آدم( ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ‪ ،‬آبھﺎی ﺷور و ﺑدﺑو و راﮐد ﺑرای‬
‫ﺗﻌﻣﯾد ﻣﻧﺎﺳب و ﺟﺎﯾز ﻧﯾﺳﺗﻧد‪ .‬ﺗﻌﻣﯾد در آبھﺎﯾﯽ ﮐﮫ از زﯾرزﻣﯾن ﻣﯽﺟﮭﻧد و ﺑﯾرون ﻣﯽآﯾﻧد ﻣﺎﻧﻧد ﻗﻧﺎت و‬
‫ﭼﺷﻣﮫ ﮐﮫ اﯾنھﺎ ﻣﯽﺗواﻧﻧد ﺑﺻورت رودﺧﺎﻧﮫ ﯾﺎ ﻧﮭر ﮐوﭼﮏ ﺟﺎری ﺑﺎﺷﻧد‪ ،‬ﺟﺎﯾز اﺳت‪ .‬در درﯾﺎ و ﯾﺎ ﺑرﮐﮫای‬
‫ﮐﮫ آب آن ﺳﺎﮐن ﺑﺎﺷد ﺗﻌﻣﯾد ﺟﺎﯾز ﻧﯾﺳت‪ .‬ﺗﻌﻣﯾد ﻓﻘط ﺗوﺳط روﺣﺎﻧﯾون و در ﺣﺎل ﺣﺎﺿر‪ ،‬ﻣﻌﻣوﻻً‪ ،‬روزھﺎی‬
‫ﯾﮏﺷﻧﺑﮫ و روزھﺎی اﻋﯾﺎد ﺑﮫﺻورت ﻓردی و ﯾﺎ ﮔروھﯽ اﻧﺟﺎم ﻣﯽﺷود‪ .‬اﻓرادی ﮐﮫ ﻣﯽﺧواھﻧد ﺗﻌﻣﯾد ﺷوﻧد‪،‬‬

‫‪٥١‬‬
‫ﺻﺑﺢ ﺑﺎ ﻟﺑﺎس رﺳﺗﮫ ﺑﮫ ھﻣـراه روﺣﺎﻧﯾﺎن در ﮐﻧﺎر رودﺧﺎﻧﮫ ﺣﺎﺿر ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬ﻧﺧﺳت‪ ،‬ﻓرد روﺣﺎﻧﯽ ﺑﺎ‬
‫ﻋﺻﺎﯾﯽ ) َﻣرﮔِﻧﺎ( ﮐﮫ در دﺳت دارد‪ ،‬ﺗﺎ زاﻧو وارد آب ﻣﯽﺷود و رو ﺑﮫ ﺟﮭﺎن ﻧور )اواﺛر ‪ -‬ﻗﺑﻠﮫ ﺻﺎﺑﺋﯾن(‬
‫ﻣﯽاﯾﺳﺗد‪ .‬اﻓراد ﺑﮫﺗرﺗﯾب وارد آب ﻣﯽﺷوﻧد و ﺑﮫ دور روﺣﺎﻧﯽ ﭼرﺧﯽ ﻣﯽزﻧﻧد و رو ﺑﮫ ﺟﮭﺎن ﻧور‪ ،‬ﺗﺎ ﺳﯾﻧﮫ‬
‫در آب ﻓروﻣﯽروﻧد‪ .‬روﺣﺎﻧﯽ ﺑر ﺳرﺷﺎن ﻣﻘداری آب ﻣﯽرﯾزد و ﺑﮫ آﻧﺎن اذﮐﺎری ﻣﯽﮔوﯾد و ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧدﮔﺎن‬
‫آن را ﺗﮑرار ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﺳﭘس‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧدﮔﺎن از آب ﺧﺎرج ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬آﻧﮭﺎ ﺑﺎر دﯾﮕر رو ﺑﮫ ﺟﮭﺎن ﻧور‬
‫ﻣﯽﻧﺷﯾﻧﻧد و روﺣﺎﻧﯽ ﺑﮫ ھرﮐدام ﻣﻘداری از آب رودﺧﺎﻧﮫ ﻣﯽدھد ﮐﮫ ﺑﮫ آن »آب ﻣﻘدس« )ﻣﻣﺑو( ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪.‬‬
‫در ﭘﺎﯾﺎن‪ ،‬او ﭘﯾﺷﺎﻧﯽ ھرﮐدام را ﺑﺎ روﻏن ﻣﺳﺢ ﻣﯽﮐﻧد‪.‬‬

‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻣﻌﺗﻘدﻧد ھر ﻓرد ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﺎ ﺗﻌﻣﯾد ﺷدن‪ ،‬از ﮔﻧﺎھﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﻧداﻧﺳﺗﮫ اﻧﺟﺎم داده اﺳت ﺑﺧﺷوده ﻣﯽﺷود و‬
‫ﺷﺧص ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ھﻧﮕﺎم ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ﺑﺎ ﮔرﻓﺗن درﻓش و ﺧواﻧدن‬
‫ِ‬ ‫ﺧود را ﺑﮫ ﭘروردﮔﺎرش ﻧزدﯾﮏﺗر ﻣﯽﮐﻧد‪.‬‬
‫ﺑوﺛﮫی )آﯾﮫ( ﻣرﺑوط ﺑﮫ آن و ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫی ورود ﺑﮫ آب‪ُ ،‬ﮐﺷطﺎ دادن ﺑﮫ روﺣﺎﻧﯽ )ﺗﻌﮭد دادن(‪ ،‬ﺧواﻧدن‬
‫ﺑوﺛﮫ دور طرﯾﺎﻧﺎ‪ ،‬ﺷﮭﺎدت ﮔرﻓﺗن َﯾردﻧﺎ )رود ﺟﺎری(‪ ،‬دﻋﺎ ﺧواﻧدن‪ ،‬ﺧوردن ﭘﮭﺛﺎ )ﻧﺎن ﻣﻘدس(‪ ،‬ﻧوﺷﯾدن‬
‫ﻣﻣﺑوھﺎ )آب ﻣﻘدس( و ﺗﻌﮭد ﻧﺳﺑت ﺑﮫ اﺟرای اﯾن ﻣراﺳم‪ ،‬ﺗﺟدﯾد ﻋﮭد و ﭘﯾﻣﺎن ﺑﺎ »ھﯾﯽ رﺑﯽ ﻗدﻣﺎﯾﯽ«‬
‫)ﺧداوﻧد ﻣﺗﻌﺎل( را ﺑﮫ ﺟﺎی ﻣﻰآورد‪ .‬در اﻋﯾﺎد‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﭘس از ﭘوﺷﯾدن رﺳﺗﮫ و ﻗرار دادن اِﮐﻠﯾل در‬
‫اﻧﮕﺷت ﮐوﭼﮏ دﺳت راﺳت و َرﺷﺎﻣﮫ ﮐردن‪ ،‬اﺑﺗدا ﺑﺎ ﮔرﻓﺗن درﻓش‪ ،‬ﺑوﺛﮫ ﻣرﺑوط ﺑﮫ درﻓش را ﻣﯽﺧواﻧد و‬
‫ﺳﭘس ﺑوﺛﮫھﺎی ﺗﻌﻣﯾد را ﻗراﺋت ﻣﯽﻧﻣﺎﯾد‪.‬‬

‫ﺻوﺗﺎ« )ﮐﺗﺎب اﺣﮑﺎم و اﻗﺳﺎم ﺗﻌﻣﯾد ﺑﺎ ذﮐر ﺟزﺋﯾﺎت آن( ﻧوﺷﺗﮫ ﺷده‬
‫ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد در ﮐﺗﺎب »ﺳﯾدرا ِاد َﻣ ِ‬
‫اﺳت‪.‬‬

‫ﺑﮫ طور ﮐﻠﯽ ﺗﻌﻣﯾد ﺑر دو ﻧوع اﺳت‪:‬‬

‫طﻣﺎﺷﮫ ﻧﺎم دارد ﮐﮫ ﺑدون ﻟﺑﺎس ﻣذھﺑﯽ )رﺳﺗﮫ( و در راﺑطﮫ ﺑﺎ ﻧﺟﺎﺳﺎت ﻣﺎﻧﻧد‪:‬‬ ‫ﻧوع اول‪ :‬ﻏﺳل ﮐردن ﯾﺎ ُ‬
‫اﺣﺗﻼم‪ ،‬ﻧزدﯾﮑﯽ ﮐردن‪ ،‬ﻋﺎدت ﻣﺎھﯾﺎﻧﮫ ﺑرای ﺧﺎﻧمھﺎ‪ ،‬ﻟﻣس ﻣﯾّت و ﯾﺎ ﺷرﮐت ﻣﺳﺗﻘﯾم ﺷﺧص در ﻣراﺳم‬
‫ﺗدﻓﯾن‪ ،‬دﺳت زدن ﺑﮫ ﺷﺧص ﺻورﺛﺎ )زن زاﺋو در ھﻔت روز اول‪ ،‬ﻋروس و داﻣﺎد در ھﻔت روز ﺑﻌد از‬
‫ﻣراﺳم ﻋﻘدﺷﺎن(‪ .‬طﻣﺎﺷﮫ ﺑر ھﻣﮫ ﻣﻧداﺋﯾﺎن در ﺗﻣﺎم اﻋﯾﺎد ﭼﮫ در آﻏﺎز و اﻧﺟﺎم آﻧﮭﺎ واﺟب اﺳت‪ .‬اﯾن ﻧوع‬
‫دوش ﺣﻣﺎم )ﭼﮫ ﺳرد و ﭼﮫ ﮔرم( اﻧﺟﺎم‬
‫ِ‬ ‫ی رودﺧﺎﻧﮫ و ﯾﺎ در ﻣﻧزل زﯾر آب‬ ‫ﻏﺳل ﮐردن ﻣﯽﺗواﻧد در آب ﺟﺎر ِ‬
‫ﮔﯾرد و ﺷﺧص ﺑﺎﯾد ﺳﮫ ﻣرﺗﺑﮫ ﺑطور ﮐﺎﻣل زﯾر آب ﻓرو رود و ﺑدن ﺧود را ﺧﯾس ﻧﻣﺎﯾد و در ھر ﺑﺎر ﺑوﺛﮫی‬
‫ﻣرﺑوط ﺑﮫ طﻣﺎﺷﮫ را ﺑﺧواﻧد‪.‬‬
‫ﺑوﺛﮫ ُ‬
‫طﻣﺎﺷﮫ )ﻏﺳل(‪:‬‬

‫ﺻو ﱢﺗﻰ‬ ‫ﺻو ّﺗﺎ اِد ِﺑ َ‬

‫ﮭرم رﺑّﺎ َﺑر رورﺑﻰ َﻣ ِ‬ ‫»اَﻧﺎ ) َﻣﻠواﺷﮫ ﯾﺎ ﻧﺎم دﯾﻧﯽ ﻏﺳلﮐﻧﻧده ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود( اِﺻوﯾﻧﺎ اِﺑ َﻣ ِ‬
‫ِﻧﺎطرى و ِﺗﺳﱠق اِﻟرﯾش‪ ،‬اِﺷﻣِدھﯾّﻰ و اِﺷﻣِد ﻣﻧدادھﯾّﻰ َﻣ َ‬
‫دﺧر اِﻟﻰ«‪.‬‬ ‫ﺗ ِ‬

‫‪٥٢‬‬
‫ﮭرم ﺑزرگ‪ ،‬ﻣﺧﻠوق ﺧداوﻧد ﻋظﯾم‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾدم ﻣرا‬ ‫دﯾﻧﯽ ﻏﺳلﮐﻧﻧده( ﺗﻌﻣﯾد ﺷدهام ﺑﺎ ﺗﻌﻣﯾد ِﺑ َ‬
‫ِ‬ ‫»ﻣن )ﻣﻠواﺷﮫ ﯾﺎ ﻧﺎم‬
‫ﺣﻔﺎظت ﻛرده و ﺑﮫ ﻋرش ﺻﻌود ﺧواھد ﻧﻣود؛ ﻧﺎم ﺧداوﻧد و ﻧﺎم ﻋرﻓﺎن ﺧداوﻧد )ﻣﻧدادھﯾﻰ( ﺑر ﻣن ﯾﺎد ﺷده‬
‫اﺳت«‪.‬‬

‫ﻧوع دوم‪ :‬ﺗوﺳط ﻋﺎﻟم روﺣﺎﻧﯽ )ﺗرﻣﯾدا ﯾﺎ ﮔﻧزورا( ﺑرای ﺷﺧص ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده اﻧﺟﺎم ﻣﯽﮔﯾرد ﮐﮫ ھﻣراه ﺑﺎ‬
‫ﭘوﺷﯾدن رﺳﺗﮫ )ﻟﺑﺎس ﻣذھﺑﯽ( ﻣﯽﺑﺎﺷد و در اﯾن ﺗﻌﻣﯾد ھﻣﮕﯽ اﻋم از ﻣرد و زن‪ ،‬ﮐودک و روﺣﺎﻧﯽ ﯾﮏ‬
‫ﻧوع رﺳﺗﮫ ﻣﯽﭘوﺷﻧد و در آب ﺟﺎری ﻣراﺳم را اﺟرا ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫ﺗوﺳط ﻋﺎﻟم روﺣﺎﻧﯽ ھﻣراه ﺑﺎ ﭘوﺷﯾدن رﺳﺗﮫ )ﻟﺑﺎس ﻣذھﺑﯽ( ﺑرای ﺷﺧص اﻧﺟﺎم ﻣﯽﮔﯾرد‪.‬‬

‫اﯾن ﻧوع ﺗﻌﻣﯾد ﮐﮫ ﺗوﺳط ﻋﺎﻟم روﺣﺎﻧﯽ اﻧﺟﺎم ﻣﯽﮔﯾرد‪ ،‬ﺧود دو ﻧوع اﺳت‪:‬‬
‫ب‪ :‬ﺗﻌﻣﯾد ُ‬
‫ﺷﻣِﯾﺛﺎ‬ ‫اﻟف‪ :‬ﺗﻌﻣﯾد ُز ِ‬
‫ھرﯾﺛﺎ‬

‫ھرﯾﺛﺎ‪ :‬اﯾن ﻧوع ﺗﻌﻣﯾد ﺑرای اﺷﺧﺎﺻﯽ اﺳت ﮐﮫ ﺑرای ﺑﺎر اول ﻣﯽﺧواھﻧد ﺗﻌﻣﯾد ﺷوﻧد )ﻣﺛل‬ ‫اﻟف‪ -‬ﺗﻌﻣﯾد ُز ِ‬
‫ﺗﻌﻣﯾد ﻧوزادان( و ھﻣﭼﻧﯾن ﺑرای ﻋروس و داﻣﺎد ﮐﮫ ﺑﻌد از ھﻔت روز ازدواج ﻣﯽﺧواھﻧد ﺗﻌﻣﯾد ﺷوﻧد‬
‫روز‬
‫ِ‬ ‫)ﺗﻌﻣﯾ ِد دوم ﻋروس و داﻣﺎد(؛ و ﻧﯾز ﺗﻌﻣﯾدی ﮐﮫ در روز »دِھوا ِاد دﯾﻣﺎﻧﺎ« )ﯾﮑم ﻣﺎه ھطﯾﺎی ﻣﻧداﯾﯽ؛‬
‫آﻣوﺧﺗن ﺗﻌﻣﯾد ﺑﮫ ﺣﺿرت آدم ﺗوﺳط ﻓرﺷﺗﮕﺎن و ﻣﯾﻼد ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ( اﻧﺟﺎم ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﺑطور ﮐﻠﯽ ﺗﻌﻣﯾد ُز ِ‬

‫ھرﯾﺛﺎ در ﻣوارد زﯾر واﺟب اﺳت‪:‬‬

‫‪ -١‬ﺑرای ﻧوزادان ﺑﻌد از ﺻورﺛﺎ ﮐﮫ ‪ ٣٠‬روز اﺳت‪ ،‬واﺟب ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫‪ -٢‬ﺗﻌﻣﯾد دوم ﻋروس و داﻣﺎد ﮐﮫ ﺑﻌد از ﯾﮏ ھﻔﺗﮫی ﻋﻘد ﺻورت ﻣﯽﮔﯾرد‪ ،‬واﺟب اﺳت‪.‬‬

‫‪ -٣‬ﺗﻌﻣﯾد روز » ِدھوا ِاد دﯾﻣﺎﻧﺎ«‪.‬‬

‫ھرﯾﺛﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷﻧد و ﻓﻘط در اﯾن ﺳﮫ ﻣورد ﺗﻌﻣﯾد ُز ِ‬

‫ھرﯾﺛﺎ اﻧﺟﺎم ﻣﯽﺷود‪) .‬اﻟﺑﺎﻗﯽ ﺗﻌﻣﯾدھﺎ‬ ‫ھﻣﮫی اﯾﻧﮭﺎ ﺗﻌﻣﯾد ُز ِ‬
‫ھﻣﮕﯽ ﺗﻌﻣﯾد ُ‬
‫ﺷﻣِﯾﺛﺎ ھﺳﺗﻧد(‪.‬‬

‫ﺷﻣِﯾ ّﺛﺎ‪ :‬ھﻣﺎن ﺗﻌﻣﯾدی اﺳت ﮐﮫ ﺗوﺳط روﺣﺎﻧﯾون اﻧﺟﺎم ﻣﯽﮔﯾرد ﺑﺎ اﯾن ﺗﻔﺎوت ﮐﮫ ﻧﺳﺑت ﺑﮫ ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ب‪ -‬ﺗﻌﻣﯾد ُ‬
‫ُز ِ‬
‫ھرﯾﺛﺎ ﺑوﺛﮫھﺎی )آﯾﺎت( ﮐﻣﺗری ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود‪.‬‬
‫ھرﯾﺛﺎ دو ﺑوﺛﮫ ﺑﯾﺷﺗر از ﺗﻌﻣﯾد ُ‬
‫ﺷﻣِﯾﺛﺎ‬ ‫ﺷﻣِﯾﺛﺎ ﻓﻘط در اﯾن اﺳت ﮐﮫ در ﺗﻌﻣﯾد ُز ِ‬
‫ھرﯾﺛﺎ و ُ‬
‫ﻓرق ﺑﯾن ﺗﻌﻣﯾد ُز ِ‬
‫ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫‪٥٣‬‬
 ‫ﺑطور ﮐﻠﯽ ﺗﻌﻣﯾد ُ‬
‫ﺷﻣِﯾﺛﺎ در ﻣوارد زﯾر واﺟب اﺳت‪:‬‬

‫‪ -١‬ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ﻧوﻋﯽ اﻣﺑطل ﻣﯽﺷوﻧد‪ ،‬ﺑر ﺣﺳب ﺗﻌداد ﺗﻌﻣﯾدھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﺎﯾد اﻧﺟﺎم دھﻧد‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ﺷﻣﯾﺛﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫‪ -٢‬اﻓرادی ﮐﮫ ﺣﻣل ﺟﻧﺎزه را اﻧﺟﺎم دادهاﻧد )ﺳﺎﻣراﯾﯽھﺎ ‪ -‬ﭼﮭﺎرﺣﻼﻟﯽ(‪.‬‬

‫‪ -٣‬ﺗﻌﻣﯾد ﺑرای زن زاﺋو ﺑﻌد از ﺻورﺛﺎ و ﭘﺎک ﺷدن )‪ ٣٠‬روز ﭘس از زاﯾﻣﺎن(‪.‬‬

‫‪ -۴‬ﺗﻌﻣﯾد ﺑرای ﻋروس و داﻣﺎد‪ ،‬دو ﺑﺎر ﻗﺑل از اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم ﻋﻘد )ھر ﮐدام دو ﺑﺎر(‪.‬‬

‫‪ -۵‬ھﻧﮕﺎم ﺗﻌﻣﯾد ﻧوزادان‪» ،‬ﭘدرﺧواﻧده« )اﺷﮑﻧدا( ﺑﺎﯾد ﺗﻌﻣﯾد ﺷود‪.‬‬

‫‪ -٦‬ﺗﻌﻣﯾد ﺑر ﺷﺧﺻﯽ ﮐﮫ در ﻗﺑل از ﯾﮏ ھﻔﺗﮫ ﺑﮫ زن زاﺋوﯾﯽ دﺳت ﺑزﻧد‪ ،‬واﺟب اﺳت‪.‬‬

‫‪ -٧‬ﺗﻌﻣﯾد ﺑرای اﺷﺧﺎﺻﯽ ﮐﮫ در اﻣﺑطﻼت‪ ،‬ذﺑﺢ ﮐﻧﻧد؛ ﯾﺎ در اﻣﺑطﻼت ﺳﻧﮕﯾن‪ ،‬ﮔوﺷت و ﻣﺎھﯽ و ﺗﺧمﻣرغ‬
‫ﺑﺧورﻧد‪.‬‬

‫‪ -٨‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺷﺧﺻﯽ ﺑﮫ ﻧوﻋﯽ ﻧﺎزل ﺷود ﻣﺎﻧﻧد دﺳت زدن ﺑﮫ ﺟﻧﺎزه‪ ،‬دﺳت زدن ﺑﮫ ﺣﻣل ﺟﻧﺎزه و ﮐﻣﮏ‬
‫ﺑﺳﺗن ﺗﺧت ﺟﻧﺎزه‪ ،‬دﺳت زدن ﺑﮫ دﺧﺗر ﯾﺎ ﺧﺎﻧﻣﯽ ﮐﮫ در اﺑﺗدای‬
‫ِ‬ ‫ﮐردن ﺑﮫ ﺣﺎﻣﻠﯾن ﺟﻧﺎزه‪ ،‬ﮐﻣﮏ ﮐردن در‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﻧﮑرده اﺳت‪ ،‬دﺳت زدن ﺑﮫ ﻋروس و داﻣﺎد در ﯾﮏ ھﻔﺗﮫی ﻋﻘد‪ ،‬ﻣرد ﯾﺎ‬ ‫ﭘرﯾودی اﺳت و ھﻧوز ُ‬
‫ﭘﺳری ﮐﮫ دﭼﺎر ُﺟ ُﻧب ﺷود؛ اﮔر ھﻣﮕﯽ در اﯾن ﺷراﯾط ﺑودﻧد و ﻟب ﺑﮫ ﻏذا ﯾﺎ آب ﺑزﻧﻧد و ﺑﺧورﻧد‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﻛردن ﭼﯾزى ﺑﺧورد ﯾﺎ‬ ‫ﺷﻣﯾﺛﺎ ﺑر آﻧﮭﺎ واﺟب اﺳت‪) .‬اﮔر ﺷﺧﺻﻰ ﺑﮫ ھر ﻋﻠﺗﻰ ﻧﺎزل ﺷود و ﻗﺑل از ُ‬
‫ﺑﯾﺎﺷﺎﻣد‪ ،‬ﺑﺎﯾد ﺗﻌﻣﯾد ﺷﻣﯾﺛﺎ ﺷود(‪.‬‬

‫‪ -٩‬ﺗﻌﻣﯾد در ھﻣﮫی اﻋﯾﺎد و ﭘﻧﺟﮫ ﻣﻘدس ﺑﮫ ﻏﯾر از روز » ِدھوا ِاد دﯾﻣﺎﻧﺎ« ﺗﻌﻣﯾد ﺷﻣﯾﺛﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷﻧد‪.‬‬

‫‪ -١٠‬ھر ﮐﺳﯽ ﺑﮫ ﻧوﻋﯽ دوﺳت داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد در روزھﺎی ﻣﻌﻣوﻟﯽ ﺗﻌﻣﯾد ﺷود‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾدش ﺷﻣﯾﺛﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫‪ -١١‬اﺷﺧﺎﺻﯽ ﮐﮫ در ﻋﯾد ﺑزرگ ﻧﺎزل ﻣﯽﺷوﻧد و ﻧﻣﯽﺗواﻧﻧد روزه ﺑﮕﯾرﻧد و ﻏذا ﻣﯾل ﻣﯽﮐﻧﻧد در‬
‫ﮐﻧﺷوزھﻠﯽ ﺳﺎل ﺑﻌد ﺗﻌﻣﯾد ﺷﻣﯾﺛﺎ ﺑر آﻧﮭﺎ واﺟب اﺳت‪) .‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺷﺧص در ‪ ٣٦‬ﺳﺎﻋت ﺣﯾﺻﺎر ﻋﯾد ﺑزرگ‬
‫ِ‬
‫)ﺗﮑرﯾص( ﻧﺎزل ﺷود و ﺑﻌد از ﻧﺎزل ﺷدن ﭼﯾزى ﺑﺧورد ﯾﺎ ﺑﯾﺎﺷﺎﻣد‪ ،‬ﺑﺎﯾد در روز ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ ﺑﺎ ﯾك رﺳﺗﮫ‬
‫ﻧو ﺗﻌﻣﯾد ﺷود(‪.‬‬

‫‪ -١٢‬ﻋﻠﻣﺎى روﺣﺎﻧﻰ و اﺷﻛﻧداھﺎ‪ ،‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﻣوﻗﻊ اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم اﺷﺗﺑﺎه ﯾﺎ ﺧطﺎﯾﻰ ﭘﯾش ﺑﯾﺎﯾد‪ ،‬ﺑﺎﯾد ﺗﻌﻣﯾد ﺷوﻧد‪.‬‬

‫ِﺷوﻟﯾﺎﯾﻰ ﻛﮫ ﺑﺧواھد ﺑﮫ رﺗﺑﮫ ﺗرﻣﯾداﯾﻰ ارﺗﻘﺎ ﺑرﺳد‪) .‬دو ﺑﺎر(‬

‫‪ -١٣‬ا َ‬

‫‪٥٤‬‬
 ‫ﭼﮫ اﺷﺧﺎﺻﯽ ﻧﻣﯽﺗواﻧﻧد ﺗﻌﻣﯾد ﺷوﻧد؟‬

‫‪ -١‬زﻧﺎن و دﺧﺗراﻧﯽ ﮐﮫ در دورهی ﻋﺎدت ﻣﺎھﺎﻧﮫ ھﺳﺗﻧد )ﭘرﯾودی(‪.‬‬

‫‪ -٢‬ﺧﺎﻧمھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ھﻧوز از ‪ ٣٠‬روز ﺻورﺛﺎ ﺧﺎرج ﻧﺷدﻧد و ﭘﺎک ﻧﯾﺳﺗﻧد‪.‬‬

‫‪ -٣‬ﺧﺎﻧمھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﺎردار ھﺳﺗﻧد‪.‬‬

‫زن زاﯾﻣﺎن ﮐردهای ﮐﮫ در ‪ ٣٠‬روز ﺻورﺛﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬اﯾن اﻓراد ﮐﻼً ھﯾﭻﮔوﻧﮫ ﻣراﺳم‬
‫ﻓرزﻧدان ِ‬
‫ِ‬ ‫‪ -۴‬ھﻣﺳر و‬
‫دﯾﻧﯽ را ﻧﻣﯽﺗواﻧﻧد اﻧﺟﺎم دھﻧد‪.‬‬

‫»ﻗﺎﺑل ذﮐر اﺳت ﮐﮫ ﺗرﻣﯾدا و ﮔﻧزورا ھم ﻧﻣﯽ ﺗواﻧد »ھﻣﺳر« ﺧود را ﺗﻌﻣﯾد دھد«‪.‬‬

‫اﻋﻣﺎل واﺟب در ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد ‪. . .‬‬

‫در اﺑﺗدا ﺑﺎﯾد ﻣﻠواﺷﮫی ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﺻﺣﯾﺢ و ﻣﻠواﺷﮫی ﺧو ِد ﺷﺧص ﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫‪ -١‬ﺑﺎﯾد ﮐل ﻟﺑﺎسھﺎی ﺧود را در ﺑﯾﺎورﯾم و رﺳﺗﮫ را ﺑﭘوﺷﯾم‪ ،‬ﺑدن ﺑﺎﯾد ﺑدون ھﯾﭻ ﺷﯽء اﺿﺎﻓﯽ ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﻣﺛﻼ‬
‫ﮐش ﻣوی ﺳر ﺑﺎﯾد ﺑﺎز ﺷود و ﻣوھﺎ را ﺑﺎ ﯾﮏ ﻧﺦ ﭘﺎرﭼﮫای ﺑﺎ ﯾﮏ ﺗﮑﮫ ﭘﺎرﭼﮫ ﺳﻔﯾد ﺑﺳت و ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﮐش ﻣو‬
‫ﺑﺎﺷد ﺗﻌﻣﯾد ﻣورد ﻗﺑول ﻧﺑوده و ﺑﺎﯾد از ﻧو ﺗﻌﻣﯾد ﺷوﻧد‪.‬‬

‫‪ -٢‬اطﻣﯾﻧﺎن از درﺳت ﭘوﺷﯾدن رﺳﺗﮫ‪.‬‬

‫‪ -٣‬ﺧﺎﻧمھﺎ ﺑﺎﯾد ﻻک اﻧﮕﺷﺗﺎن ﺧود را ﭘﺎک ﮐﻧﻧد و ﻧﺎﺧنھﺎی ﻣﺻﻧوﻋﯽ را از اﻧﮕﺷت ﺟدا ﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫‪ -۴‬در ﻣوﻗﻊ ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ﻣو ﺑﺎﯾد ﺑدون رﻧﮓ‪ ،‬و ﺻورت ﺑدون ھﯾﭻﮔوﻧﮫ آراﯾﺷﯽ ﺑﺎﺷد‪ ،‬در اﺻل ﺑﺎﯾد ﺗﻌﻣﯾد ﺑدون‬
‫ھﯾﭻ ﻣواد ﻣﺻﻧوﻋﯽ ﺑﺎﺷد ﺗﺎ ﻣورد ﻗﺑول ﮔردد‪.‬‬

‫‪ -۵‬دادن زدﻗﺎی ﺗﻌﻣﯾد از واﺟﺑﺎت اﺳت و ﺑﺎﯾد ﻗﺑل از ورود ﺑﮫ آب زدﻗﺎ داده ﺷود و دﺳﺗور آن در ﮐﺗب‬
‫ﻣﻧداﯾﯽ ﻣوﺟود اﺳت‪.‬‬

‫‪ -۶‬ﺑرداﺷﺗن ﯾﮏ اِﮐﻠﯾل و ﮔذاﺷﺗن آن در اﻧﮕﺷت ﮐوﭼﮏ دﺳت راﺳت‪.‬‬

‫‪ -٧‬اِﮐﻠﯾل ﻣورد اﺳﺗﻔﺎده ﺑﺎﯾد ﻧو و ﻣورد اﺳﺗﻔﺎده ﻧﺷده ﺑﺎﺷد‪ .‬اِﮐﻠﯾل اﺳﺗﻔﺎده ﺷده را ﻧﻣﯽﺗوان ﺑرای ﺗﻌﻣﯾد‬
‫دﯾﮕری اﺳﺗﻔﺎده ﮐرد‪.‬‬

‫‪ -٨‬ﻗﺑل از ﺗﻌﻣﯾد ﺑﺎ اِﮐﻠﯾل ﺑﺎﯾد َرﺷﺎﻣﮫ ﮐرد‪.‬‬

‫‪ -٩‬اﯾﺳﺗﺎدن ﮐﻧﺎر َﯾردﻧﺎ )رودﺧﺎﻧﮫ( و ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫ »ورود ﺑﮫ ﺑردﻧﺎ« در ﺗﻌﻣﯾد از واﺟﺑﺎت اﺳت و ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ‬
‫ﮐﺳﯽ آن را ﻧﺧواﻧد‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾدش ﻣورد ﻗﺑول ﻧﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫‪٥٥‬‬
‫‪ -١٠‬اﮔر ﺗﻌﻣﯾد در روز ﻋﯾد ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﺑﺎﯾد درﻓش را ﺑﮕﯾرد و ﺗﻣﺎم ﺑوﺛﮫ ﻣﺧﺻوص ﮔرﻓﺗن درﻓش‬
‫را ﺑﮕوﯾد و ﺗﮑرار ﻧﻣﺎﯾد و ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ درﻓش را ﻧﮕﯾرد و ﮐﻠﻣﺎت را ﺗﮑرار ﻧﮑﻧد ﺗﻌﻣﯾد ﺷﺧص ﻣورد ﻗﺑول‬
‫ﻧﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫‪ -١١‬در َﯾردﻧﺎ ﺑﻌد از آﻧﮑﮫ رو ﺑﮫ اواﺛر )ﻗﺑﻠﮫ ﻣﻧداﯾﯾﺎن( و ﭘﺷت ﺑﮫ ﻋﺎﻟم روﺣﺎﻧﯽ ﻧﺷﺳﺗﯾم‪ ،‬و ﻣﺎ را طﻣﺎﺷﮫ‬
‫ﮐرد ھﻧﮕﺎم ﺑﻠﻧد ﺷدن دﺳت راﺳتﻣﺎن را ﺑﺎﯾد در دﺳت ﭼپ روﺣﺎﻧﯽ ﺑﮕذارﯾم‪.‬‬

‫‪ -١٢‬وﻗﺗﯽ ﻋﺎﻟم روﺣﺎﻧﯽ ﭘﯾﺷﺎﻧﯽ ﻣﺎ را َرﺷﺎﻣﮫ ﻣﯽﮐﻧد‪ ،‬ﻣﺎ ھم ﻣﯽﺗواﻧﯾم ﭘﯾﺷﺎﻧﯽ ﺧود را ھم زﻣﺎن ﺑﺎ ھر ﺑﺎر‬
‫َرﺷﺎﻣﮫ ﮐردن‪َ ،‬رﺷﺎﻣﮫ ﮐﻧﯾم‪.‬‬

‫‪ -١٣‬ﺑﻌد از ﺑﯾرون رﻓﺗن از َﯾردﻧﺎ‪ ،‬ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﮫ ﯾﮏ دور از راﺳت ﺑﮫ طرف ﭼپ دور َطرﯾﺎﻧﺎی ) َﺗرﯾﺎﻧﺎ(‬
‫ﻣورد ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽزﻧﯾم و ﺑوﺛﮫ »دور طرﯾﺎﻧﺎ« را ﻣﯽﺧواﻧﯾم‪.‬‬

‫‪ -١۴‬ھﻧﮕﺎم ﻧﺷﺳﺗن در ﺗﻌﻣﯾد ﻧﺑﺎﯾد ﺻﺣﺑت ﮐﻧﯾم‪ ،‬و ﺑﮫ ﺧﺎطر ﻗداﺳت ﺗﻌﻣﯾد ﺳﺎﮐت ﺑﺎﺷﯾم و ﻓﻘط ﺑﺎ ﺧداوﻧد راز‬
‫و ﻧﯾﺎﯾش ﮐﻧﯾم و ﺑﮫ اﻋﻣﺎﻟﻣﺎن ﻓﮑر ﮐﻧﯾم و از ﺧداوﻧد طﻠب ﺑﺧﺷش و ﻣﻐﻔرت ﮐﻧﯾم‪.‬‬

‫طﻣﺎﺷﮫ ﻣﯽﮐﻧﯾم‪ ،‬ﻧﺑﺎﯾد ﺣرف ﺑزﻧﯾم و ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ دﺳتﻣﺎن ﺑﮫ‬ ‫‪ -١۵‬ھﻧﮕﺎﻣﯽﮐﮫ در ﺗﻌﻣﯾد دﺳت راﺳتﻣﺎن را ُ‬
‫ﺟﺎﯾﯽ ﺑرﺧورد ﮐﻧد‪ ،‬ﻧﺎزل ﻣﯽﺷود و دﺳت ﺑﺎﯾد از ﻧو ُ‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﺷود‪ ،‬آﺳﺗﯾن رﺳﺗﮫ را ﺑﺎﯾد ﺗﺎ ﺑﺎزو ﺑﺎﻻ ﺑرد‪.‬‬
‫ت ُ‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﺷده ﺑﮕﯾرﯾم و‬ ‫‪ -١۶‬ﻣﻣﺑوھﺎ )آب ﻣﻘدس( را ﮐﮫ ﻋﺎﻟم روﺣﺎﻧﯽ ﺑﮫ ﻣﺎ ﻣﯽدھد‪ ،‬ﺑﺎﯾد ﺑﺎ دﺳت راﺳ ِ‬
‫دوﺑﺎر ﺑﺧورﯾم و ﺑﺎر ﺳوم آب را ﺳﻣت ﺷﺎﻧﮫی ﭼپ ﺑرﯾزﯾم‪.‬‬
‫ت ُ‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﺷده ﺑﺎﯾد ﺑﮕﯾرﯾم و ﺑﺧورﯾم و‬ ‫‪ -١٧‬ﭘﮭﺛﺎ )ﻧﺎن ﻣﻘدس( را ﮐﮫ ﻋﺎﻟم روﺣﺎﻧﯽ ﺑﮫ ﻣﺎ ﻣﯽدھد را ﺑﺎ دﺳ ِ‬
‫ﻣواظب ﺑﺎﺷﯾم از دﺳتﻣﺎن ﻧﯾﻔﺗد‪.‬‬

‫‪ -١٨‬در ﮔرﻓﺗن ﺷﮭﺎدت َﯾردﻧﺎ وﻗﺗﯽ ﮐﮫ دﺳﺗﻣﺎن ﺳﻣت َﯾردﻧﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷد روﺣﺎﻧﯽ ﮐﻠﻣﺎﺗﯽ را ﻣﯽ ﮔوﯾد ﮐﮫ ﻣﺎ ﺑﺎﯾد‬
‫آﻧﮭﺎ را ﮐﻠﻣﮫ ﺑﮫ ﮐﻠﻣﮫ ﺗﮑرار ﮐﻧﯾم‪.‬‬

‫‪ -١٩‬در ﺗﻌﻣﯾد وﻗﺗﯽ ﻋﺎﻟم روﺣﺎﻧﯽ ﻣﯽﮔوﯾد‪» :‬طﺎو طﺎوا اﻟطﺎوی«؛ ﺑﻠﻧد ﺷوﯾد و ﺑﻧﺷﯾﻧﯾد‪ ،‬اﯾﻧﺟﺎ ﺑوﺛﮫی‬
‫ﮐوﭼﮏ »طﺎو طﺎو اﻟطﺎوی« ﺑﺎﯾد ﺧواﻧده ﺷود‪.‬‬

‫‪ -٢٠‬ﺑﻌد از اﯾﻧﮑﮫ ﺑﻠﻧد ﺷدﯾم و اﯾﺳﺗﺎدﯾم‪ ،‬ﻋﺎﻟم روﺣﺎﻧﯽ ﻣﯽﮔوﯾد‪" :‬دﻋﺎ ﮐﻧﯾد" در اﯾﻧﺟﺎ ﺗﻌﻣﯾد ﺷوﻧده ﺑوﺛﮫی‬
‫واﺟب ﻣﺧﺻوص ﺧودش )اﯾرﯾﺧﺗن وﻣﺷن( ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫‪ -٢١‬وﻗﺗﯽ اﺷﮑﻧدا دﺳت ﻋﺎﻟم روﺣﺎﻧﯽ را ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻧد‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد ﻣﺎ ﺑﮫ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯾده اﺳت‪ .‬و وﻗﺗﯽ ﻋﺎﻟم روﺣﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﮫ ﻣﺎ ﻣﯽﮔوﯾد »ﻣﺑﺎرک ﺑﺎﺷد« ﻣﺎ ﺑﻠﻧد ﻣﯽﺷوﯾم‪.‬‬

‫‪ -٢٢‬ﺑﻌد از اﺗﻣﺎم ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬اِﮐﻠﯾل را از ﺳر در آورده‪ ،‬ﻣﯽﺑوﺳﯾم و در َﯾردﻧﺎ ﻣﯽاﻧدازﯾم‪.‬‬

‫‪ -٢٣‬از ﻣوﻗﻌﯽ ﮐﮫ اِﮐﻠﯾل را در دﺳت ﮔذاﺷﺗﯾم ﺗﺎ آﺧر ﺗﻌﻣﯾد ﻧﺑﺎﯾد ﻟب ﺑﮫ آب‪ ،‬ﻏذا ﯾﺎ ﻣﯾوه و ھرﮔوﻧﮫ‬
‫ﺧوردﻧﯽ ﺑزﻧﯾم و ﺑﺎﯾد ﻣواظب ﺑﺎﺷﯾم ﮐﮫ زﺧﻣﯽ ﻧﺷوﯾم و ﺧوﻧﯽ از ﺑدﻧﻣﺎن ﺧﺎرج ﻧﺷود‪ ،‬در ﭼﻧﯾن ﺷراﯾطﯽ‬
‫‪٥٦‬‬
‫ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد ﺧود را ﺑﺎﯾد ﺗرک ﻧﻣﺎﯾد‪ .‬در ﺿﻣن در ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﺗواﻧﯾم از ﻧوﺷﺗﮫ ﯾﺎ ﮐﺗﺎب ﺑوﺛﮫھﺎی ﺗﻌﻣﯾد‬
‫اﺳﺗﻔﺎده ﮐرده و آنھﺎ را ﺑﺧواﻧﯾم‪.‬‬

‫ھﻣﺎﻧطور ﮐﮫ ﮔﻔﺗﯾم‪ ،‬ﻣﮭمﺗرﯾن و ﺑﺎﺷﮑوهﺗرﯾن ﻣراﺳم ﻣﻧداﯾﯾﺎن‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد اﺳت ﮐﮫ ﻓﻘط در آب ﺟﺎری ) َﯾردﻧﺎ(‬
‫ﺻورت ﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬ﺗﻌﻣﯾد ﺗوﺳط ﺗرﻣﯾدا و ﮔﻧزورا ﺻورت ﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬اﺷﺧﺎص ﺗﻌﻣﯾدﮐﻧﻧده )ﺗرﻣﯾدا و ﮔﻧزورا(‬
‫و ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﺑﺎﯾد ﻟﺑﺎس ﻣذھﺑﯽ رﺳﺗﮫ )اﺳطﻠﯽ اِد زﯾوا( را ﺑﭘوﺷﻧد و ﭘس از آن ﺑﮫ اﺟرای ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ﺑﭘردازﻧد‪ .‬رﺳﺗﮫ ﻟﺑﺎﺳﯽ اﺳت ﮐﮫ ﺻﺎﺑﺋﯾن ھﻧﮕﺎم اﻧﺟﺎم ﻣﻧﺎﺳﮏ آن را ﺑر ﺗن ﻣﯽﮐﻧﻧد؛ ﺟﻧس آن از ﭘﺎرﭼﮫی‬
‫ﭘﻧﺑﮫای و رﻧﮕش ﺳﻔﯾد‪ ،‬و ﺷﺎﻣل ‪ ۵‬ﻗطﻌﮫی اﺻﻠﯽ و دو ﻗطﻌﮫی ﻓرﻋﯽ اﺳت‪ ۵ .‬ﻗطﻌﮫ اﺻﻠﯽ ﻋﺑﺎرتاﻧد از‪:‬‬
‫ﭘﯾراھن‪ ،‬ﺷﻠوار‪ ،‬ھِﻣﯾﺎﻧﮫ )ﮐﻣرﺑﻧد(‪ ،‬ﻋﻣﺎﻣﮫ ﯾﺎ روﺳری و روﺑﺎﻧﯽ ﺑﮫ ﻧﺎم َﮐﺳوﯾﺎ ﯾﺎ َﻧﺳﯾﻔﺎ ﺑﮫ طول ﺣدود ‪١/٥‬‬
‫ﻓرﻋﯽ‬
‫ِ‬ ‫ﻣﺗر و ﭘﮭﻧﺎی ‪ ١٠‬ﺳﺎﻧﺗﯽﻣﺗر ﮐﮫ آن را ﭘﺷت ﮔردن و روی ﻋﻣﺎﻣﮫ ﯾﺎ روﺳری ﻗرار ﻣﯽدھﻧد‪ .‬دو ﻗطﻌﮫ‬
‫رﺳﺗﮫ ﻋﺑﺎرتاﻧد از‪ :‬ﺑﻧد ﺷﻠوار و ﺟﯾب ﮐوﭼﮑﯽ ﺑﮫ ﻧﺎم دَ ﺷﺎ ﮐﮫ ﺳﻣت راﺳت ﯾﻘﮫ ﭘﯾراھن دوﺧﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫وﺳﺎﯾل ﻣورد ﻧﯾﺎز ھﻧﮕﺎم ﺗﻌﻣﯾد ﻋﺑﺎرﺗﻧد از‪:‬‬

‫َﻗﻧﯾﻧﺎ‪ :‬ﺑطرى ﻛوﭼﻛﯽ از ﺑﻠور ﺳﻔﯾد اﺳت‪ .‬ﺗﻌﻣﯾدﻛﻧﻧده ھﻧﮕﺎم ﺗﻌﻣﯾد درون آن آب ﻣﯽﮔذارد و ﺑﺎ ﺧواﻧدن دو‬
‫ﺑوﺛﮫى » ِﺑرﯾﺎوﯾش َﻛﻧﺎ« و »اِﺷ َﻣﺦ َﯾﺗِر ھﯾّﯽ« ﺑر روى آن ﺑﮫ » َﻣﻣﺑوھﺎ« )آب ﻣﻘدس( ﺗﺑدﯾل ﻣﯽﺷود ﻛﮫ‬
‫ﺿﻣن ﺗﻌﻣﯾد در ﺟﺎھﺎى ﻻزم ﺑﮫ ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﻣﯽدھد ﻛﮫ ﺑﻧوﺷد‪.‬‬

‫َﻛﭘﺛﺎ‪ :‬ﻛﺎﺳﮫاى ﻛوﭼك ﻛﮫ ﺟﻧس آن ﻣﻌﻣوﻻً از ﺑرﻧز اﺳت‪.‬‬

‫ﻛﺎرﺑرد َﮐﭘﺛﺎ در ﺗﻌﻣﯾد‪:‬‬

‫اﻟف( ﻋﺎﻟم روﺣﺎﻧﻰ ﺑﺎ َﻛﭘﺛﺎ ﺳﮫﺑﺎر ﺑﮫ ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده آب ﻣﻘدس ﻣﻣﺑوھﺎ را ﻣﯽدھد ﻛﮫ ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده دو ﺑﺎر آب را‬
‫ﻣﯽﻧوﺷد و ﺑﺎر ﺳوم از روى ﺷﺎﻧﮫ در ﺳﻣت ﭼپ ﺧود ﻣﯽرﯾزد‪.‬‬

‫ب( ﺗﻌﻣﯾدﻛﻧﻧده ﺑراى ﺗﮭﯾﮫ روﻏن ﻛﻧﺟد‪ ،‬ﻣﻘدارى ﻛﻧﺟد را درون َﻛﭘﺛﺎ رﯾﺧﺗﮫ و ﺑﺎ ﭘﺷت ﻧﺎﺧن اﻧﮕﺷت ﺷﺳت‬
‫ﺧود ﻟﮫ ﻛرده روﻏﻧﻰ را ﺗﮭﯾﮫ ﻣﯽﻛﻧد ﻛﮫ ﺑﺎ آن ﭘﯾﺷﺎﻧﻰ اﺷﺧﺎص ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده را ﺑﺎ ﻧﺎم دﯾﻧﯽاﺷﺎن ) َﻣﻠواﺷﮫ(‬
‫َرﺷﺎﻣﮫ ﻣﯽﻛﻧد‪.‬‬

‫اِﺑرﯾﮭﻰ‪ :‬آﺗﺷدان ﻛﮫ از ﮔِل رُس ﺗﮭﯾﮫ ﺷده اﺳت‪.‬‬

‫‪٥٧‬‬
‫َﻗوﻗﺎ‪ :‬ﺑﮫ ﺷﻛل ﻣﻛﻌب ﻣﺳﺗطﯾﻠﻰ اﺳت ﻛﮫ ﺑﺎﻻى آن ﻛﻣﻰ ﮔود ﺷده اﺳت‪ .‬ﺟﻧس آن از ﮔِل رُس ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬ﭘودر‬
‫ﺑﺧور َﺳﻧدِﻟوس را درون آن ﻗرار ﻣﯽدھﻧد و در ﺑوﺛﮫھﺎى ﻻزم ﻣﺎﻧﻧد ﺑوﺛﮫى »رﯾﮭﺎ اِد ﺑﺎﺳِ م‪ ،‬رﯾﮭﺎ اِد ﺑﺎﺳِ م«‬
‫)ﺑﺧورى ﻛﮫ ﺧوﺷﺑوﺳت؛ ﺑﺧورى ﻛﮫ ﺧوﺷﺑوﺳت(‪ ،‬ﻣﻘدار ﻛﻣﻰ از ﺑﺧور را ﺑرداﺷﺗﮫ و ﺑر روى زﻏﺎلھﺎى‬
‫ﮔداﺧﺗﮫ ﺷده ﻣﯽرﯾزﻧد و ﻓﺿﺎى اطراف را ﻋطرآﮔﯾن ﻣﯽﻛﻧﻧد‪.‬‬

‫َطرﯾﺎﻧﺎ ) َﺗرﯾﺎﻧﺎ(‪ :‬ظرف ﮔِﻠﻰ ﻛﮫ از ﮔِل رس ﺗﮭﯾﮫ ﺷده اﺳت‪ .‬اﯾن ظرف ﺑﮫ دو ﻗﺳﻣت ﻧﺎﻣﺳﺎوى ﺗﻘﺳﯾم ﺷده‬
‫اﺳت ﻛﮫ »اِﺑرﯾﮭﻰ« را در ﯾك ﺳﻣت و » َﻗوﻗﺎ« را در ﺳﻣت دﯾﮕر آن ﻗرار ﻣﯽدھﻧد‪.‬‬

‫ﻛﯾﻧﺛﺎ‪َ :‬طرﯾﺎﻧﺎﯾﻰ ﺑﮫ ﺷﻛل ﻣﻛﻌب ﻣﺳﺗطﯾل ﻛﮫ داراى درب ﻣﯽﺑﺎﺷد‪» .‬اِﺑرﯾﮭﻰ« )آﺗﺷدان( و » َﻗوﻗﺎ« را ﺑر‬
‫روى آن ﻗرار ﻣﯽدھﻧد‪ .‬در اﻋﯾﺎد و ﺑرﺧﻰ روزھﺎى ﺧﺎص‪ ،‬ﻋﺎﻟِم روﺣﺎﻧﻰ ﺑﮫ ﺟﺎى َطرﯾﺎﻧﺎى ﻣﻌﻣوﻟﻰ از‬
‫»ﻛﯾﻧﺛﺎ« اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﻛﻧد‪ .‬ﻻزم ﺑﮫ ذﻛر اﺳت ﻛﮫ در اﯾﺎﻣﻰ ﻛﮫ درﻓش را ﻧﺻب ﻣﯽﻛﻧﻧد از ﻛﯾﻧﺛﺎ اﺳﺗﻔﺎده‬
‫ﻣﯽﻛﻧﻧد و در ﺳﻣت ﭼپ درﻓش ﮔذاﺷﺗﮫ ﻣﯽﺷود ‪.‬‬

‫َﻛﻧﮕِﻧﺎ‪ :‬ﭘﺎﯾﮫاى ﺑراى َطرﯾﺎﻧﺎى ﻣﻌﻣوﻟﻰ و ﻛﯾﻧﺛﺎ اﺳت‪ .‬ﺟﻧس آن از ﮔِل رُ س ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫اِﻛﻠﯾل‪ :‬اِﮐﻠﯾل ﺳﻧﺑل ﻧور و روﺷﻧﺎﯾﻰ اﺳت‪» .‬اِﻛﻠﯾل« را از ﺷﺎﺧﮫى آﺳﺎ‪ /‬ﯾﺎس )ﻣورد ﺑودار( ﺗﮭﯾﮫ ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ .‬در‬
‫ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﻗﺑل از ورود ﺑﮫ آب‪ ،‬اِﻛﻠﯾل را در اﻧﮕﺷت ﻛوﭼك دﺳت راﺳت ﺧود ﻗرار ﻣﯽدھد‬
‫و ﻣراﺳم َرﺷﺎﻣﮫ را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد؛ ﺑﻌد از آن‪ ،‬ﺑوﺛﮫى ورود ﺑﮫ ﯾردﻧﺎ را ﻣﯽﺧواﻧد و وارد َﯾردﻧﺎ ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺑﻌد‬
‫از اﯾﻧﻛﮫ ﻋﺎﻟِم روﺣﺎﻧﻰ ﺑر وى آب ﭘﺎﺷﯾده و ﻏﺳل ﻧﻣود‪ ،‬دﺳﺗش را ﻣﯽﮔﯾرد و ﺑﺎ ﺗﻼوت ﺑوﺛﮫھﺎﯾﻰ اِﻛﻠﯾل را‬
‫رزﻧﻘﺎ« )ﻋﻣﺎﻣﮫ( ﻗرار ﻣﯽدھد‪ .‬در ﭘﺎﯾﺎن ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد‪،‬‬‫از اﻧﮕﺷت ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده درﻣﻰآورد و آن را زﯾر » َﺑ ِ‬
‫رزﻧﻘﺎ« درﻣﻰآورد‪ ،‬ﭼﻧدﯾن ﻣرﺗﺑﮫ ﻣﯽﺑوﺳد ﺑر روی ﭼﺷﻣﺎن ﺧود ﻗرار‬ ‫ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده اِﻛﻠﯾل را از زﯾر » َﺑ ِ‬
‫ﻣﯽدھد و ﺑﻌد آن را در َﯾردﻧﺎ ﻣﻰاﻧدازد‪.‬‬

‫ِﺷوﻟﯾﺎ )ﺷﺧﺻﻰ ﻛﮫ‬ ‫ِﺷوﻟﯾﺎ« ﺑﮫ ا َ‬

‫ﺗﺎﻏﺎ‪ :‬ﺗﺎﺟﻰ اﺳت ﺑراى ﻋﻠﻣﺎى روﺣﺎﻧﻰ ﻛﮫ آنرا در ﻣراﺳم »اِﺗراﺳﺎ اِد ا َ‬
‫ﻣﯽﺧواھد ﺑﮫ درﺟﮫ ﺗرﻣﯾداﯾﻰ ﺑرﺳد( ھدﯾﮫ ﻣﯽﻛﻧﻧد‪) .‬اِﺗراﺻﺎ اِد ﺗﺎﻏﺎ‪ :‬ﺗﺎﺟﮕذاری ‪ -‬ﻣراﺳﻣﯽ ﮐﮫ ﻋﻠﻣﺎی‬
‫روﺣﺎﻧﯽ ﺑرای ارﺗﻘﺎء درﺟﮫی ﯾﮏ اﺷﮑﻧدا ﺑﮫ ﺗرﻣﯾدا اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد(‪ .‬ﺟﻧس آن از ﭘﺎرﭼﮫ ﭘﻧﺑﮫاى ﺳﻔﯾد ﻣﺎﻧﻧد‬
‫ﻣﺗﻘﺎل‪ ،‬ﭼﻠوار ‪ ...‬اﺳت‪ .‬ھر ﺗرﻣﯾدا و ﮔﻧزورا ﻗﺑل از اﺟراى ھر ﻛدام از ﻣراﺳم دﯾﻧﻰ اﺑﺗدا ﺑﺎ ﺧواﻧدن‬
‫ﺑوﺛﮫھﺎﯾﻰ‪ ،‬ﺗﺎﻏﺎ را ﺑر ﺳر ﻗرار ﻣﯽدھد و در ﭘﺎﯾﺎن ﻣراﺳم ﻧﯾز ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎى ﻣرﺑوط ﺑﮫ آن‪ ،‬ﺗﺎﻏﺎ را از‬

‫‪٥٨‬‬
‫ﺳر ﺑرداﺷﺗﮫ و در آﺳﺗﯾن راﺳت ﭘﯾراھن رﺳﺗﮫى ﺧود ﻗرار ﻣﯽدھد‪) .‬اﺗراﺳﺎ‪ /‬اﺗراﺻﺎ و ﺗراﺳﮫ‪ /‬طراﺳﮫ‪،‬‬
‫ھﻣﮕﯽ درﺳت ﻣﯽﺑﺎﺷﻧد(‪.‬‬

‫ِﺷوﻟﯾﺎ« ﺑﮫ ﺗرﻣﯾدا اھدا ﻣﯽﻛﻧﻧد از »اﺑرﯾﺷم ﺧﺎم« اﺳت‪.‬‬

‫ﺟﻧس اوﻟﯾن ﺗﺎﻏﺎﯾﻰ ﻛﮫ در ﻣراﺳم »اِﺗراﺳﺎ اد ا َ‬

‫َﻣرﮔِﻧﺎ‪ :‬ﻋﺻﺎﯾﻰ اﺳت ﻛﮫ ﻋﻠﻣﺎى روﺣﺎﻧﻰ ھﻧﮕﺎم اﺟراى ﺗﻣﺎم ﻣراﺳم دﯾﻧﻰ در دﺳت دارﻧد‪َ .‬ﻣرﮔِﻧﺎ را از‬
‫ﺷﺎﺧﮫ درﺧت زﯾﺗون ﺗﮭﯾﮫ ﻣﯽﻛﻧﻧد‪.‬‬

‫ِﺷوﻟﯾﺎ« )طراﺳﮫی اﺷوﻟﯾﺎ‪ /‬روﺣﺎﻧﯽ ﺷدن اﺷوﻟﯾﺎ( ﺑﮫ او اھدا ﻣﯽﻛﻧﻧد‪.‬‬

‫َﻣرﮔﻧﺎ را ﻧﯾز در ﻣراﺳم »اِﺗراﺳﺎ اد ا َ‬
‫در ﻛﻠﯾﮫ ﻣراﺳم دﯾﻧﻰ ﻋﻠﻣﺎى روﺣﺎﻧﻰ َﻣرﮔﻧﺎ را ﺑﺎ دﺳت ﭼپ و ﺑر ﻛﺗف ﺧود ﺗﻛﯾﮫ ﻣﯽدھﻧد و در ﺑرﺧﻰ ﺟﺎھﺎ‬
‫ﺑﺎ دﺳت راﺳت ﮔرﻓﺗﮫ و ﺑر ﻛﺗف راﺳت ﺗﻛﯾﮫ ﻣﯽدھﻧد‪.‬‬

‫ﻗﺎﺑل ذﻛر اﺳت ﻛﮫ ﺷﺎﺧﮫى زﯾﺗون ﻧﺷﺎﻧﮫى ﻋداﻟت و ﺻﻠﺢ اﺳت و ھر ﺗرﻣﯾدا و ﮔﻧزورا ﺑﺎ داﺷﺗن اﯾن ﻋﺻﺎ‬
‫ﻋداﻟت و ﺑراﺑرى را در ﺟﺎﻣﻌﮫى ﺧود ﺑرﻗرار ﻣﯽﻛﻧد‪.‬‬

‫ِﺷوﻟﯾﺎ« ﺑﮫ اﺷوﻟﯾﺎ اھدا ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ .‬ﻣﻌﻣوﻻً‬

‫ﺷوم ﯾﺎور زﯾوا‪ :‬اﻧﮕﺷﺗرى اﺳت ﻛﮫ آن را در ﻣراﺳم »اِﺗراﺳﺎ اد ا َ‬
‫ﺟﻧس آن از طﻼ ﻣﯽﺑﺎﺷد و ﺑر روى آن »ﺷوم ﯾﺎور زﯾوا« )ﯾﻛﻰ از اﻟﻘﺎب ﺧداوﻧد( ﺣك ﺷده اﺳت‪ .‬اﯾن‬
‫اﻧﮕﺷﺗر ﻣدام در اﻧﮕﺷت ﻛوﭼك دﺳت راﺳت ﻋﻠﻣﺎى روﺣﺎﻧﻰ ﻗرار دارد‪.‬‬

‫ﺑوﺛﮫھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺑر ھر ﺷﺧص ﻣﻧداﯾﯽ واﺟب اﺳت ھﻧﮕﺎم ﺗﻌﻣﯾد آنھﺎ را ﺑداﻧد‪:‬‬

‫ﺑوﺛﮫ ُطﻣﺎﺷﮫ )ﻏﺳل(‬

‫ﺻو ﱢﺗﻰ‬ ‫ﺻو ّﺗﺎ اِد ِﺑ َ‬

‫ﮭرم رﺑّﺎ َﺑر رورﺑﻰ َﻣ ِ‬ ‫»اَﻧﺎ )ﻣﻠواﺷﮫ ﯾﺎ ﻧﺎم دﯾﻧﯽ ﻏﺳلﮐﻧﻧده ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود( اِﺻوﯾﻧﺎ اِﺑ َﻣ ِ‬
‫ِﻧﺎطرى و ِﺗﺳﱠق اِﻟرﯾش‪ ،‬اِﺷﻣِدھﯾّﻰ و اِﺷﻣِد ﻣﻧدادھﯾّﻰ َﻣ َ‬
‫دﺧر اِﻟﻰ«‪.‬‬ ‫ﺗ ِ‬
‫ﮭرم ﺑزرگ‪ ،‬ﻣﺧﻠوق ﺧداوﻧد ﻋظﯾم‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾدم ﻣرا‬ ‫دﯾﻧﯽ ﻏﺳلﮐﻧﻧده( ﺗﻌﻣﯾد ﺷدهام ﺑﺎ ﺗﻌﻣﯾد ِﺑ َ‬
‫ِ‬ ‫»ﻣن )ﻣﻠواﺷﮫ ﯾﺎ ﻧﺎم‬
‫ﺣﻔﺎظت ﻛرده و ﺑﮫ ﻋرش ﺻﻌود ﺧواھد ﻧﻣود؛ ﻧﺎم ﺧداوﻧد و ﻧﺎم ﻋرﻓﺎن ﺧداوﻧد )ﻣﻧدادھﯾﻰ( ﺑر ﻣن ﯾﺎد ﺷده‬
‫اﺳت«‪.‬‬

‫ﺑوﺛﮫ درﻓش‬

‫ﭘس از ﻧﺻب درﻓش‪ ،‬در ﺣﺎﻟت ﻧﺷﺳﺗﮫ‪ ،‬ﻗﺳﻣت ﭘﺎﯾﯾن درﻓش را ﻣﯽﮔﯾرﻧد و ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪:‬‬

‫‪٥٩‬‬
‫زﯾوخ ﻣﻠﻛﺎ اِد اُﺛرى اَﺛﺎ اِل اُﺛرى ِول اِﺷﺧﯾﻧﺎﺛﺎ اِدﻧﺎ‪ ،‬اُﺛرى ِوﺷﺧﯾﻧﺎﺛﺎ اد ھِزﯾُﻰ اِل‬ ‫» ِﺑﺷﻣِدھﯾّﻰ رﺑّﻰ اِدﻧﺎ اِدﻧﺎ َ‬
‫ُ‬
‫ﻘرﻟَﺦ اُﺛرى اَﻣِﻧطل اِد اَﻧﺎت ﻣِن اﯾدا اِد َﻣﻠﻛﺎ‬
‫ﺑﯾرﺧﺗﺎ ﺑﺎرﺧﻰ اِب دﯾﻠَﺦ ِوﻣ َﯾ ِ‬ ‫ﺑﯾرﺧﺗﺎ اِب دﯾﻠَﺦ ﺑﺎرﺧﻰ‪ِ ،‬‬ ‫زﯾوخ ُﻛﻠﮭُن ِ‬ ‫َ‬
‫ِﻧﮭﯾر ﱡﻧن ﻻﻟﻣﻰ‬‫ِﻟدﯾل ھﯾﺑل زﯾوا اِل ﻣ ِ‬
‫اﯾﮭﺎول ا ِ‬
‫ِ‬ ‫اﯾﮭﺎول‪،‬‬
‫ِ‬ ‫دﯾل ھﯾﺑل زﯾوا‬
‫ﺑﯾرﺧﺗﺎ َرﺑﺗﻰ ِول ِ‬ ‫رﺧﺦ اِب ِ‬ ‫ِھوت‪َ ،‬ﻣﻠﻛﺎ ِﺑ َ‬
‫ا ِ‬
‫ﺑﯾرﺧﺗﺎ َرﺑﺗﻰ ِول آدم َﻛﺳﯾﺎ‬ ‫رﺧﺦ اب ِ‬ ‫ﻠﮭن ﻣِن رﯾش اِب رﯾش‪ .‬ھﯾﺑل ِﺑ َ‬ ‫ِول َﻣﻠﻛﻰ ِول َﯾردﻧﻰ ِول اﺷﺧﯾﻧﺎﺛﺎ ُﻛ ِ‬
‫ﻧﮭﯾر ﱡﻧن ِول ﻣﯾ َﺗﻘِﻧ ﱡﻧن‬
‫ﮭوخ اِل اِﺑﮭﯾری ِزدﻗﺎ اِل َﻣ ِ‬ ‫ﮭوخ‪َ ،‬ﯾ َ‬‫ﺑﯾرﺧﺗﺎ َرﺑﺗﻰ ِول اِﺑﮭﯾرى ِزدﻗﺎ َﯾ َ‬
‫رﺧﺦ اِب ِ‬ ‫ﮭوخ‪ ،‬آدم ِﺑ َ‬ ‫َﯾ َ‬
‫واﺛن ﻣن رﯾش اِب رﯾش‪.‬‬ ‫ﻟِد َﻣ ُ‬

‫»ﺑﻧﺎم ﺧداى ﺑزرگ ﺗﺎﺑﯾد ﺗﺎﺑﯾد درﺧﺷشات‪ ،‬ﭘﺎدﺷﺎه اُﺛراھﺎ آﻣد‪ ،‬آﻣد ﺑر اُﺛراھﺎ و اﺷﺧﻧﺗﺎھﺎ ﺗﺎﺑﯾد‪ .‬اُﺛراھﺎ و‬
‫اﺷﺧﻧﺗﺎھﺎ وﻗﺗﻰ ﻛﮫ دﯾدﻧد درﺧﺷشات را‪ ،‬ھﻣﮫ دﻋﺎى ﺑرﻛت ﺑﮫ ﺗو ادا ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ .‬دﻋﺎى ﺑرﻛت ادا ﻣﯽﻛﻧﻧد ﺑﮫ ﺗو‬
‫و اُﺛراھﺎ ﺗو را ﺗوﻗﯾر ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ ،‬ﺑﺧﺎطر اﯾﻧﻛﮫ ﺗو از دﺳت ﻣﻠﻛﺎ ﺑوﺟود آﻣدى‪ ،‬ﻣﻠﻛﺎ ﺗو را ﺗﺑرك ﻧﻣود ﺑﺎ ﺗﺑرﻛﻰ‬
‫ﺑزرگ و ﺑﮫ ﻣن ھﯾﺑل زﯾوا داد‪ ،‬آن را داد ﺑﮫ ﻣن ھﯾﺑل زﯾوا ﺑراى ﻧور دادن ﺑﮫ ﻋﺎﻟمھﺎ و ﻓرﺷﺗﮕﺎن و‬
‫ﯾردﻧﺎھﺎ و اﺷﺧﻧﺗﺎھﺎ ھﻣﮕﻰ از ﺳر ﺗﺎ ﺳر‪ .‬ھﯾﺑل ﺗو را ﺗﺑرك ﻧﻣود ﺑﺎ ﺗﺑرﻛﻰ ﺑزرگ و ﺑﮫ آدم َﻛﺳﯾﺎ )ﭘﻧﮭﺎن(‬
‫داد‪ ،‬آدم ﺗو را ﺗﺑرك ﻧﻣود ﺑﺎ ﺗﺑرﻛﻰ ﺑزرگ و ﺑﮫ ﺑرﮔزﯾدﮔﺎن ﻧﯾﻛوﻛﺎر داد‪ ،‬ﺗو را داد ﺑﮫ ﺑرﮔزﯾدﮔﺎن ﻧﯾﻛوﻛﺎر‬
‫ﺑراى ﻣﻧور ﻛردن و ﭘﺎﺑرﺟﺎ ﻧﻣودن ﺷﻛلھﺎﯾﺷﺎن از ﺳر ﺗﺎ ﺳر‪.‬‬

‫ﺳﭘس اﯾﺳﺗﺎده و ﻗﺳﻣت ﺑﺎﻻى درﻓش رو ﻣﯽﮔﯾرﻧد و ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪:‬‬

‫زﯾوخ اِل َﯾردﻧﺎ‬

‫زﮔن و ﺗِرﺻُﺦ اِل ﻣﯾدﻧﺎ َ‬ ‫ِﻐطﺦ ِول َﯾردﻧﺎ اِد ِﻣﯾّﺎ ھﯾّﻰ اَ ُ‬
‫اِﺑﮭﯾرى زدﻗﺎ َﻗم اِل ﻟِﻐرﯾﮭُن ِوب َﯾﻣﯾ ُﻧن ﻟ ُ‬
‫ِ‬ ‫ِ‬
‫ُ‬ ‫ﱢ‬ ‫َ‬
‫ِدوى ﻣﯾﺗوزﯾﻔﻰ‪َ ،‬ھﻠن ِھﻧن‬ ‫زﯾوخ ﻣﯾﺗﻛرﺧﻰ ِﺑﮭدادى ِول ﺷِ ﻠﻣِﻰ و ﻧ ِ‬ ‫َ‬ ‫َ‬
‫زﯾوخ ِﺑﮭدادى ﻣﯾﺗﻛرﺧﻰ‪ِ ،‬ﻣﯾّﺎ و َ‬ ‫ِﻣﯾّﺎ و َ‬
‫زﯾوخ دﯾﻠَﺦ ﻣﯾﻧِﮭرى‪ ،‬اَﻧﺎت َﻧ ِ‬
‫طر ﱡﻧن و ﻗِﯾ ِﻣ ﱡﻧن و اَﺳِ ق َﻣﺻوُ ﺗِﯾﮭُن اﻟرﯾش‪.‬‬ ‫اِﺑﮭﯾرى ِزدﻗﺎ اد اِل َﯾردﻧﺎ َﻣزﮔِن اِب َ‬
‫ھﯾﻰ َزﻛِن«‪.‬‬

‫ﺑرﮔزﯾدﮔﺎن ﻧﯾﻛوﻛﺎر ﺑر ﭘﺎھﺎﯾﺷﺎن ﻗﯾﺎم ﻧﻣودﻧد و ﺑﺎ دﺳت راﺳﺗﺷﺎن ﺗو را ﮔرﻓﺗﻧد و ﺑﺳوى ﯾردﻧﺎى آب ﺣﯾﺎت‬
‫رﻓﺗﻧد و ﺗو را ﺑرﭘﺎ ﻛردﻧد‪ ،‬ﺑراى ﺗﺎﺑﯾدن درﺧﺷشات ﺑر ﯾردﻧﺎ‪ .‬آب و درﺧﺷشات ﺑﺎ ھﻣدﯾﮕر ﻣﯽآﻣﯾزﻧد‪ ،‬آب‬
‫و درﺧﺷشات ﻣﯽآﻣﯾزﻧد ﺑﺎ ھﻣدﯾﮕر و درﺧﺷش ﺷﻠﻣﻰ و ﻧدوى را ﻣﯽاﻓزاﯾﻧد‪ .‬اﯾن ﺑرﮔزﯾدﮔﺎن ﻧﯾﻛوﻛﺎر ﻛﮫ‬
‫ﺑﺳوى ﯾردﻧﺎ ﻣﯽروﻧد ﺑﺎ درﺧﺷﺷت ﻣﻧور ﻣﯽﺷوﻧد‪ ،‬آﻧﮭﺎ را ﻣﺣﺎﻓظت ﻛن و اﺳﺗوار ﻧﻣﺎ و ﺑﺎﻻ ﺑﺑر ﺗﻌﻣﯾدﺷﺎن‬
‫را ﺑﮫ ﻋرش‪ .‬ﺧداوﻧد ﭘﯾروز اﺳت«‪.‬‬

‫ﺗوﺟﮫ‪ :‬درﻓش در اﻋﯾﺎد ﺑراﻓراﺷﺗﮫ ﻣﯽﺷود و ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧدﮔﺎن ھﻧﮕﺎم ﺗﻌﻣﯾد در اﻋﯾﺎد‪ ،‬ﻗﺑل از ورود ﺑﮫ آب‪،‬‬
‫اﺑﺗدا ﺑوﺛﮫی درﻓش را ﻗراﺋت ﮐرده و ﺳﭘس ﺑوﺛﮫی ورود ﺑﮫ آب را ﻣﯽﺧوﻧﻧد‪.‬‬

‫ﺑوﺛﮫ ورود ﺑﮫ َﯾردﻧﺎ ھﻧﮕﺎم ﺗﻌﻣﯾد‬

‫ِﻧﮭث اِب َﯾردﻧﺎ و اِﺻطوا‪َ ،‬ﻗﺑﱢل دَ ﺧﯾﺎ‬ ‫»ﺑﺷﻣﯾﮭون اِد ھﯾّﻰ رﺑﻰ‪ ،‬اَﻧﺎ اِﺗ َﺑن ھِﯾﻼ و ھِﯾﻠﻰ َﯾردﻧﺎ ا ِ‬
‫ِﻻوى اِﺷرى‪ ،‬اﯾﺛﻰ ا ِ‬
‫دﺧر ِاﻟِﻰ«‪.‬‬ ‫ﺗرص اِب رﯾﺷِ ﻰ اِﻛﻠﯾﻼ راوزى‪ ،‬اِﺷﻣِدھﯾّﻰ و اِﺷﻣِدﻣﻧدادھﯾّﻰ َﻣ َ‬‫ِﻟوش اِﺻطِ ﻠﻰ اِد زﯾوا ِو ِ‬ ‫روﺷﻣﺎ‪ ،‬ا ِ‬
‫‪٦٠‬‬
‫»ﺑﻧﺎم ﺧداوﻧد ﺑزرگ‪ ،‬ﻣن ﺑﺎ اﺗﻛﺎ ﺑﮫ ﻗدرت ﺧداوﻧد ﺑﮫ ﺟﺎﻧب َﯾردﻧﺎ )آب روان( رﻓﺗم‪ ،‬ﯾردﻧﺎ ﺑراﯾم ﮔﺷوده ﺷد‪،‬‬
‫آﻣدم‪ ،‬ﻧزول ﻛردم ﺑﮫ ﯾردﻧﺎ و ﺗﻌﻣﯾد ﺷدم‪ ،‬ﭘذﯾرا ﮔﺷﺗم ﻣراﺳم ﭘﺎك را‪ ،‬ﭘوﺷﯾدم ﻟﺑﺎس ﻣذھﺑﻰ و ﻗرار دادم ﺑر‬
‫ﺳرم اِﻛﻠﯾل درﺧﺷﺎن را‪ ،‬ﻧﺎم ﺧداوﻧد و ﻧﺎم ﻣﻧدادھﯾﻰ )ﻋرﻓﺎن ﺧداوﻧد( ﺑر ﻣن ﯾﺎد ﺑﺎد«‪.‬‬

‫ﺑوﺛﮫ دور َطرﯾﺎﻧﺎ ) َﺗرﯾﺎﻧﺎ(‬

‫دور َطرﯾﺎﻧﺎ ِ‬
‫ی ﻣورد ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽزﻧﯾم و‬ ‫ﺑﻌد از ﺑﯾرون رﻓﺗن از َﯾردﻧﺎ‪ ،‬ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﮫ ﯾﮏ دور از راﺳت ﺑﮫ ﭼپ ِ‬
‫ﺑوﺛﮫی زﯾر را ﻣﯽﺧواﻧﯾم؛‬

‫ِﮭوﯾﻠﺧن ﯾﺎ َﻣﻠﻛﻰ و اُﺛرى و َﻣﺷﻛﻧﻰ و َﯾردﻧﻰ ِورھﺎطﻰ ِوﺷﺧﯾﻧﺎﺛﺎ اِد آﻟﻣﻰ دِﻧﮭورا ُﻛﻠﱢﯾ ُﺧن«‪.‬‬
‫ُ‬ ‫»اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧ‬

‫»ﺷﻔﺎ و ﭘﯾروزى ﺑر ﺷﻣﺎ ﺑﺎد اى ﻣﻼﺋك و اُﺛراھﺎ و ﺳﻛوﻧﺗﮕﺎهھﺎى ﻣﻘدس و َﯾردﻧﺎھﺎ و ﻧﮭرھﺎى روان و‬
‫ﻣﺳﻛنھﺎى ﻋﺎﻟمھﺎى ﻧور‪ ،‬ھﻣﮕﻰ«‪.‬‬

‫ﻻزم ﺑﮫ ﺗذﮐر و ﯾﺎدآوری اﺳت ﮐﮫ اﺟرای ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد در ھر ﻣوﻗﻌﯾﺗﯽ )ﻣﺛل زﻣﺳﺗﺎن( اﻟزاﻣﯽ ﻧﯾﺳت وﻟﯽ‬
‫اﮔر ﺷﺧص ﺑﺧواھد اﻧﺟﺎم دھد‪ ،‬ھﯾﭻ ﻣﻧﻌﯽ از ﻧظر ﻣﺗون دﯾﻧﯽ ﻧدارد‪.‬‬

‫دﺳﺗورات و اﺣﮑﺎم دﯾﻧﯽ ﺗﻌﻣﯾد‬

‫در ﺗﻌﻣﯾد » ُز ِ‬
‫ھرﯾﺛﺎ« ﮐودﮐﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﻗﺎدر ﺑﮫ ﺻﺣﺑت ﮐردن و ﯾﺎ ﺟواب دادن ﻧﯾﺳﺗﻧد ﭼﮫ ﮐﺎری ﺑرای آﻧﮭﺎ ﺑﺎﯾد‬
‫اﻧﺟﺎم داد؟‬

‫ﺑرای آﻧﮭﺎ اﺷﮑﻧدا ﯾﺎ »ﭘدرﺧواﻧده« اﺧﺗﯾﺎر ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫اﺷﮑﻧدا ﺑﮫ ﭼﮫ ﺻورت ﺑرای ﮐودک‪ ،‬ﭘدرﺧواﻧده ﻣﯽﺷود؟‬

‫اﺷﮑﻧدا اﺑﺗدا در ھﻣﺎن روز‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد ﺷده و ﺑدون اﯾﻧﮑﮫ رﺳﺗﮫ و اِﮐﻠﯾل ﺧود را درآورد ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾ ِد ﮐودک را‬
‫ﺑﮫ ﻧﯾﺎﺑت از وی ﺑﺟﺎ ﻣﯽآورد‪ .‬اﺑﺗدا ﮐودک را ﺑﻐل ﮔرﻓﺗﮫ و ﺑوﺛﮫھﺎی ورود ﺑﮫ آب ﺟﺎری‪ ،‬طﻣﺎﺷﮫ‪ ،‬دور‬
‫طرﯾﺎﻧﺎ و ﮔﻔﺗن ﮐﻠﻣﮫی » ُﮐﺷطﺎ اَﺳ َﯾﺦ ﻗِﯾ َﻣﺦ« ﺑﮫ روﺣﺎﻧﯽ را از طرف ﮐودک اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد‪ .‬ﻻزم ﺑﮫ ذﮐر‬
‫اﺳت ﮐﮫ ﭘﮭﺛﺎ )ﻧﺎن ﻣﻘدس( و ﻣﻣﺑوھﺎ )آب ﻣﻘدس( را ﮐودک ﻣﯽﺧورد و در اﻋﯾﺎد ﺑوﺛﮫی ﻣرﺑوط ﺑﮫ درﻓش‬
‫را اﺷﮑﻧدا )ﭘدرﺧواﻧده( ﻣﯽﺧواﻧد‪.‬‬

‫‪٦١‬‬
 ‫آﯾﺎ در ﯾﮏ زﻣﺎن اﺷﮑﻧدا ﻣﯽﺗواﻧد ﺑرای ﭼﻧد ﮐودک »ﭘدرﺧواﻧده« ﺷود؟‬

‫ﺑﻠﯽ‪ .‬ﭘس از اﯾﻧﮑﮫ ﮐودک را در ﺑﻐل ﮔرﻓت و ﺑﮫ ﺟﺎی وی ﺻﺣﺑت ﮐرد او را ﺑﮫ ﭘدر ﯾﺎ ﻣﺎدر و ﯾﺎ‬
‫ﻧزدﯾﮏﺗرﯾن ﺧوﯾﺷﺎوﻧدی ﮐﮫ ﮐودک ﻧزدش آرام ﮔﯾرد‪ ،‬ﺗﺣوﯾل داده و ﺑﮫ ﺳراغ ﮐودک دﯾﮕری ﻣﯽرود و ﺑﮫ‬
‫ھﻣﯾن ﺗرﺗﯾب ﯾﮏ اﺷﮑﻧدا ھمزﻣﺎن ﺑرای ﭼﻧد ﮐودک »ﭘدرﺧواﻧده« ﻣﯽﺷود‪ .‬ﻻزم ﺑﮫ ذﮐر اﺳت ﮐﮫ ﺑرای‬
‫ﻧوزادان دﺧﺗر ﺟدا و ﻧوزادان ﭘﺳر ھم ﺟداﮔﺎﻧﮫ ﺑرای آﻧﮭﺎ »ﭘدرﺧواﻧده« ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﺗﻌﻣﯾد ﺗوﺳط ﭘدرﺧواﻧده‪ ،‬ﻧﺻفدار )دوره( ﺣﺳﺎب ﻣﯽﺷود؟‬

‫ﺧﯾر‪ .‬ﯾﮏ ﺗﻌﻣﯾد ﮐﺎﻣل ﺑﮫ ﺣﺳﺎب ﻣﯽآﯾد؛ ھﻣﯾنطور ﮐﮫ اﮔر اﯾن طﻔل ﻗﺻد ﺗﻌﻣﯾد ﺑرای ﺑﺎر دوم را داﺷﺗﮫ‬
‫ﺑﺎﺷد اﻟزاﻣﺎ ً ﺗﻌﻣﯾد او از ﻧوع ﺷﻣﯾﺛﺎ ﺧواھد ﺑود‪.‬‬

‫ﮐودﮐﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺑﺎ اﺷﮑﻧدا ﺗﻌﻣﯾد ﺷدهاﻧد‪ ،‬ﻣﯽﺗواﻧﻧد در ﻣراﺳم ﻣذھﺑﯽ ﻣﺎﻧﻧد ﻋﯾد ﺑزرگ‪ ،‬ﭘﻧﺟﮫ و ﻏﯾره ﺷرﮐت‬
‫ﻧﻣﺎﯾﻧد؟‬

‫ﺑﻠﯽ ﻣﯽﺗواﻧﻧد در ﺗﻣﺎﻣﯽ ﻣراﺳم ﻣذھﺑﯽ ﺷرﮐت ﻧﻣﺎﯾﻧد‪.‬‬

‫ﭼﮫ ﺳﻧﯽ ﺑرای ﺗﻌﻣﯾد ﻧوزادان ﻣﻧﺎﺳب اﺳت؟‬

‫در ﮐﺗﺎب »اﻟف اﺗرﺳر ﺷﯾﺎﻻ« )ﯾﮏھزار و دوازده ﺳوال( ذﮐر ﺷده اﺳت ﮐﮫ ﻧوزاد ﭘس از ﺧﺎرج ﺷدن از‬
‫اﯾﺎم ﺻورﺛﺎ )ﺳﯽ روز‪ ،‬ﺑرای دﺧﺗر و ﭘﺳر ﯾﮑﯽ اﺳت( ﺑﺎﯾد ﺗﻌﻣﯾد ﮔردد‪ .‬ﺑرای ﻧوزاد‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد زھرﯾﺛﺎ اﻧﺟﺎم‬
‫ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﻧوزادى ﻛﮫ ﺑراى ﺑﺎر اول ﺗﻌﻣﯾد ﻣﻰﺷود از رﺳﺗﮫى ﻧو )ﺟدﯾد( اﺳﺗﻔﺎده ﻧﻣﺎﯾد ﯾﺎ رﺳﺗﮫى اﺳﺗﻔﺎده ﺷده؟‬

‫ﺗرﺟﯾﺣﺎ ً ﺑﺎ رﺳﺗﮫى ﻧو ﺗﻌﻣﯾد ﺷود‪ ،‬وﻟﻰ ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺗﮭﯾﮫى رﺳﺗﮫى ﻧو ﻣﻘدور ﻧﺑﺎﺷد ﺗﻌﻣﯾد ﺑﺎ رﺳﺗﮫى اﺳﺗﻔﺎده ﺷده‬
‫اﺷﻛﺎﻟﻰ ﻧدارد‪ .‬ﻻزم ﺑﮫ ذﻛر اﺳت ﻛﮫ ﺗﻌﻣﯾد ﺑﺎ رﺳﺗﮫى ﻧو ارزش ﻣﻌﻧوی ﺑﯾﺷﺗرى ﻧﺳﺑت ﺑﮫ رﺳﺗﮫى اﺳﺗﻔﺎده‬
‫ﺷده دارد‪.‬‬

‫»اﯾد ُﻛﺷطﺎ« ﮔرﻓﺗن در ﺗﻌﻣﯾد ﯾﻌﻧﻰ ﭼﮫ؟‬

‫ﺑﮫ ﻣﻌﻧﻰ ﺗﻌﮭد دادن‪ ،‬ﻋﮭد ﺑﺳﺗن ﯾﺎ ﭘﺎﯾﺑﻧد ﺑودن ﺑﮫ ﭘﯾﻣﺎن ﯾﺎ ﻣراﺳﻣﻰ ﻛﮫ در ﺣﺎل اﻧﺟﺎم اﺳت‪ .‬ﻋﻣل »اﯾد‬
‫ﻛﺷطﺎ« )ﻋﮭد دادن( ﺷﺎﻣل ﺗﻣﺎﻣﻰ ﻣﻧداﺋﯾﺎن ھﻧﮕﺎم ﺗﻌﻣﯾد ﻣﻰﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫‪٦٢‬‬
‫اﮔر ﻧوزادى ﺗوﺳط ﭘدرﺧواﻧده ﺗﻌﻣﯾد ﺷده ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﻧوزاد ﻓوت ﻧﻣﺎﯾد‪ ،‬آﯾﺎ ﻣﻰﺗوان ﺑراﯾش ﻣراﺳم دﺧراﻧﻰ‬
‫را اﻧﺟﺎم داد؟‬

‫ﺑﻠﻰ‪ ،‬ﭼون ﺗﻌﻣﯾد اﻧﺟﺎم ﺷده‪ ،‬ﯾك ﺗﻌﻣﯾد ﻛﺎﻣل ﺑﮫ ﺣﺳﺎب ﻣﻰآﯾد؛ ﻟذا ﻣﻰﺗوان ﺗﻣﺎﻣﻰ ﻣراﺳم ﻣرﺑوط ﺑﮫ ﻣﯾت و‬
‫دﺧراﻧﻰ را ﺑراى او اﻧﺟﺎم داد‪ .‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﻧوزادى ﺑدون ﺗﻌﻣﯾد ﻓوت ﻧﻣﺎﯾد‪ ،‬ھﯾﭻ ﻣراﺳﻣﻰ را ﻧﻣﯽﺗوان در اﯾن‬
‫دﻧﯾﺎ ﺑراﯾش اﻧﺟﺎم داد‪.‬‬

‫اﮔر ﻛﺳﻰ ﺑﮫ ھر دﻟﯾﻠﻰ ﻧﺗواﻧد ﺟﮭت ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد ﺣﺎﺿر ﺷود‪ ،‬آﯾﺎ ﻣﻰﺗواﻧد ﺷﺧص دﯾﮕرى را ﺟﺎى ﺧود‬
‫ﺑراى ﺗﻌﻣﯾد ﺑﻔرﺳﺗد؟‬

‫ﺧﯾر‪ ،‬ﻓﻘط ﺧود ﺷﺧص ﺑﺎ ﻣﻠواﺷﮫى ﺧودش ﻣﻰﺗواﻧد ﺑراى ﺗﻌﻣﯾد ﺣﺎﺿر ﺷود‪.‬‬

‫اﮔر ﯾك ﻓرد ﻣﻧداﯾﻰ ﻻل ﺑﺎﺷد و ﻧﺗواﻧد ﺟواب دھد‪ ،‬ﺑراى ﺗﻌﻣﯾد ﺷدن ﭼﮫ ﻛﺎرى را ﺑﺎﯾد اﻧﺟﺎم دھد؟‬

‫ﻣﻰﺗواﻧد از ﭘدرﺧواﻧده ﻛﻣك ﺑﮕﯾرد‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﭘدرﺧواﻧده ﺑﺎﯾد ﻣرد ﺑﺎﺷد؟ ﺑﻠﯽ‪.‬‬

‫زﻧﻰ ﻛﮫ ﺑﺎردار اﺳت ﻣﻰﺗواﻧد ﺗﻌﻣﯾد ﺷود؟ ﺧﯾر‪ ،‬ﭼون دو ﻧﻔر ﻣﺣﺳوب ﻣﻰﺷود‪.‬‬

‫زن ﯾﺎ دﺧﺗرى ﻛﮫ در ﻋﺎدت ﻣﺎھﺎﻧﮫ اﺳت ﻣﻰﺗواﻧد ﺗﻌﻣﯾد ﺷود؟‬

‫ﺧﯾر ﺗﺣت ھﯾﭻ ﺷراﯾطﻰ ﻧﻣﻰﺗواﻧد ﺗﻌﻣﯾد ﺷود‪ ،‬و در ﺻورﺗﻰ ﻛﮫ اﻗدام ﺑﮫ اﯾن ﻛﺎر ﻧﻣﺎﯾد ﮔﻧﺎه ﺑزرﮔﻰ ﻣرﺗﻛب‬
‫ﺧواھد ﺷد ﻛﮫ ﻧﮫ ﻓﻘط ﺑرای روﺣﺎﻧﯽ و اﻓراد دﯾﮕر ﻣﺿر اﺳت‪ ،‬ﺑﻠﮑﮫ ﺑرای ﺧود ﺷﺧص ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﻧﯾز‬
‫ﺑﺳﯾﺎر ﺿرر دارد‪ ،‬زﯾرا ﻛﮫ روﺣﺎﻧﻰ را اﻣﺑطل ﻣﻰﻛﻧد و ﻻزم ﺑﮫ ذﻛر اﺳت ﻛﮫ ﯾك روز ﭘس از ﭘﺎك ﺷدن‬
‫ﻣﯽﺗواﻧد ﺗﻌﻣﯾد ﺷود‪.‬‬

‫آﯾﺎ زﻧﻰ ﻛﮫ ﺑﮫ ﻏﯾر از زاﯾﻣﺎن طﺑﯾﻌﻰ وﺿﻊ ﺣﻣل ﻧﻣﺎﯾد‪ ،‬ﻣﺎﻧﻧد ﺳﻘط ﺟﻧﯾن‪ ،‬ﻛورﺗﺎژ و ﯾﺎ ﺳزارﯾن‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ﺻورﺛﺎ ﻻزم اﺳت؟‬

‫‪٦٣‬‬
‫ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ زﻧﻰ ﺣﺎﻣﻠﮫ ﺷود و ﺣﺎﻣﻠﮕﻰ او ﺑﮫ وﺳﯾﻠﮫ آزﻣﺎﯾﺷﺎت ﻣﺧﺗﻠف ﭘزﺷﻛﻰ ﺗﺄﺋﯾد ﺷود‪ ،‬ﺑﮫ ھر ﺗرﺗﯾﺑﻰ ﻛﮫ‬
‫زاﯾﻣﺎن ﻧﻣﺎﯾد‪ ،‬ﺻورﺛﺎ ﺧواھد ﺑود و ﭘس از ﺳﭘرى ﺷدن ﺳﻰ روز اﺣﺗﯾﺎج ﺑﮫ ﺗﻌﻣﯾد دارد‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﻛﺳﺎﻧﻰ ﻛﮫ ﺟﮭت ﻛﻣك ﻛردن‪ ،‬ﺑﮫ زن زاﺋو ﯾﺎ ﻧوزاد وى دﺳت ﺑزﻧﻧد ﺗﻌﻣﯾد ﻻزم دارﻧد؟‬

‫ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺷﺧﺻﻰ ﺑﮫ زاﺋو ﯾﺎ ﻧوزادش در ھﻔﺗﮫ اول دﺳت ﺑزﻧد وﻟﻰ ﺗﺎ ﻟﺣظﮫ طﻣﺎﺷﮫ )ﻏﺳل( ﻧﮫ آﺑﻰ ﺑﻧوﺷد و‬
‫ﻧﮫ ﻏذاﺋﻰ ﺗﻧﺎول ﻛﻧد اﺣﺗﯾﺎج ﺑﮫ ﺗﻌﻣﯾد ﻧدارد‪ ،‬در ﻏﯾر اﯾن ﺻورت ﺑﺎﯾد ﺗﻌﻣﯾد ﺷود؛ اﻣﺎ ﭼﻧﯾن ﺷﺧﺻﻰ ﺑﺎﯾد‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﻧﻣﺎﯾد‪ .‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺷﺧﺻﻰ ﺑﻌد از ھﻔﺗﮫ اول زاﯾﻣﺎن ﺗﺎ ﺳﻰ روز‪ ،‬ﺑﮫ زاﺋو و ﯾﺎ ﻧوزادش دﺳت ﺑزﻧد ﻓﻘط‬
‫دﺳﺗﮭﺎﯾش ﯾﺎ ھر ﺟﺎی ﺑدن ﺗﻣﺎس ﺑﮕﯾرد‪ ،‬آﻧﺟﺎ را طﻣﺎﺷﮫ ﻣﻰﻛﻧد‪.‬‬

‫ﺗﻌﻣﯾد در ﭼﮫ آبھﺎﯾﻰ ﻣﺟﺎز اﺳت؟‬

‫ﻛﻼً آبھﺎﯾﻰ ﻛﮫ از ِ‬
‫زﯾر زﻣﯾن ﻣﻰﺟﮭﻧد و ﺑﯾرون ﻣﻰآﯾﻧد ﻣﺎﻧﻧد ﻗﻧﺎت و ﭼﺷﻣﮫ ﻛﮫ اﯾنھﺎ ﻣﯽﺗواﻧﻧد ﺑﮫ ﺻورت‬
‫رودﺧﺎﻧﮫ و ﯾﺎ ﻧﮭر ﻛوﭼك ﺟﺎرى ﺑﺎﺷﻧد‪ ،‬وﻟﻰ درﯾﺎ و ﯾﺎ ﺑرﻛﮫاى ﻛﮫ آب آن ﺳﺎﻛن ﺑﺎﺷد ﺑراى ﺗﻌﻣﯾد ﺟﺎﯾز‬
‫ﻧﯾﺳت‪.‬‬

‫ﺣﻼﻟﻰ ﯾﺎ اﺷﻛﻧدا ﻛﮫ ﺑﮫ ﻧوﻋﻰ اﻣﺑطل ﺑﺎﺷد و ﺑﺧواھد »اِﺗﻼﺛﺎدارى« ﺑﺷود ﭼﻧد ﺑﺎر ﺑﺎﯾد ﺗﻌﻣﯾد ﺷود؟‬

‫در ﻛﺗﺎب »اﻟفﺗرﺳر ﺷﯾﺎﻻ« )ﯾﮏھزار و دوازده ﺳؤال( ﻧوﺷﺗﮫ ﺷده اﺳت ﻛﮫ ھر اﺷﻛﻧدا اﮔر اﻣﺑطل ﺷود‬
‫ﺑﺎﯾد ﺗﻌﻣﯾد ﮔردد و ھر اﺷﻛﻧدا اﮔر ﺑﺧواھد اِﺗﻼﺛﺎدارى ﺷود ﺑﺎﯾد دو ﺑﺎر ﭘﯾﺎﭘﻰ ﺗﻌﻣﯾد ﮔردد‪ ،‬ﭘس اﺷﻛﻧداى ﻓوق‬
‫ﯾكﺑﺎر ﺑراى رﻓﻊ اﻣﺑطل ﺧود و دو ﺑﺎر ﭘﯾﺎﭘﻰ ﺑراى اِﺗﻼﺛﺎدارى ﺷدن ﺑﺎﯾد ﺗﻌﻣﯾد ﮔردد‪.‬‬

‫ﺗوﺿﯾﺢ‪ :‬ھر اﺷﻛﻧدا ﺑﺎ اِﺗﻼﺛﺎدارى ﺷدن ﻣﻰﺗواﻧد ﺑﺎ رﺟﺎل دﯾن ھمﺧوراك ﺷده و اﻟزاﻣﺎ ً دﺳﺗﺎن ﺧود را ﺑﺎﯾد ﺗﺎ‬
‫آرﻧﺞ طﻣﺎﺷﮫ ﻛﻧد‪ .‬ﻻزم ﺑﮫ ﺗوﺿﯾﺢ اﺳت ﮐﮫ »اِﺗﻼﺛﺎداری« ﯾﺎ »ﮐﻼﺛﺎداری« ﺣﺎﻟﺗﯽ اﺳت ﮐﮫ ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ‬
‫دوﺑﺎر ﭘﯾﺎﭘﯽ ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬
‫ِ‬ ‫ﯾﮏﺑﺎر ﺗﻌﻣﯾد و اﺷﮑﻧداھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﻣﯽﺧواھﻧد ﺑﮫ ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ ﮐﻣﮏ ﮐﻧد‪،‬‬

‫ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﭘس از ﺗﻌﻣﯾد از ﭼﮫ ﻛﺎرھﺎﯾﻰ ﺑﺎﯾد ﭘرھﯾز ﻛﻧد و ﺗﺎ ﭼﮫ ﻣدت؟‬

‫ﺟﮭت ﻗداﺳت ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد و اھﻣﯾت آن ﺑراى ﯾك ﻧﺷﻣﺗﺎى ﻣﻧداﯾﻰ ﺑﺎﯾد ﺑﮫ ﻣدت ﯾكروز از اﻧﺟﺎم ﺑﻌﺿﻰ‬
‫ﻛﺎرھﺎ ﭘرھﯾز ﻛرد‪ ،‬ﻣﺎﻧﻧد رﻓﺗن ﺑﮫ ﺑﺎزار‪ ،‬رﻓﺗن ﺑﮫ ﺳر ﻛﺎر و ﻧزدﯾﻛﻰ ﻛردن‪) .‬اﻟﺑﺗﮫ روزهداری ﺑرای ﯾﮏ‬
‫ﺷﺧص ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﺑﻌد از ﺗﻌﻣﯾد ﯾﮏروز در ﻗداﺳت ﺗﻌﻣﯾد ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻣﺎﻧد(‪.‬‬

‫‪٦٤‬‬
 ‫ﺗﻌﻣﯾد ﺑﺎ رﺳﺗﮫ ﻧو و ﺗﻌﻣﯾد ﺑﺎ رﺳﺗﮫ اﺳﺗﻔﺎده ﺷده ﭼﮫ ﻓرﻗﻰ ﺑﺎ ﯾﻛدﯾﮕر دارﻧد؟‬

‫ﺗﻌﻣﯾد ﺑﺎ رﺳﺗﮫ ﻧو ارزش واﻻﺗرى دارد‪ .‬در اﻋﯾﺎد ﺛواب ﭘﻧﺟﺎه )‪ (۵٠‬ﺗﻌﻣﯾد و در ﻋﯾد دھو دﯾﻣﺎﻧﺎ ﺛواب‬
‫ﺷﺻت )‪ (۶٠‬ﺗﻌﻣﯾد را ﺧواھد داﺷت و ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ در ﻋﯾد ﺑزرگ ﺗﻌﻣﯾد ﺑدھﮑﺎر ﻧﺑﺎﺷد‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد در اﯾن ﻋﯾد‬
‫ﻣﻌﺎدل ھﻔﺗﺎد )‪ (٧٠‬ﺗﻌﻣﯾد اﺳت‪ .‬در روزھﺎى ﻋﺎدى ﯾك ﺗﻌﻣﯾد ﺑﮫ ﺣﺳﺎب ﻣﻰآﯾد‪ .‬ﻣﻌﻣوﻻً ﻋروس و داﻣﺎد و‬
‫ﻧوزادان ﺑﺎ رﺳﺗﮫ ﻧو ﺗﻌﻣﯾد ﻣﻰﺷوﻧد‪.‬‬

‫آﯾﺎ در ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻣﺗدﯾن ﻣﯽﺗواﻧﻧد ھم ردﯾف ﺑﺎ اﺷﮑﻧداھﺎ ﺗﻌﻣﯾد ﺷوﻧد؟ ﺑﻠﯽ‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﺗﻌﻣﯾد ﺑراى اﻓرادى ﻛﮫ ﺗﺣت ﻋﻣل ﺟراﺣﻰ ﻗرار ﮔرﻓﺗﮫاﻧد واﺟب اﺳت؟‬

‫ﺑﻠﯽ‪ ،‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﻋﻣل ﺟراﺣﯽ ﻧﻣوده و ﯾﺎ ﭘﯾوﻧد اﻋﺿﺎء اﻧﺟﺎم داده ﺑﺎﺷﻧد‪ ،‬اﺣﺗﯾﺎج ﺑﮫ ﺗﻌﻣﯾد دارﻧد‪.‬‬

‫زﻧﻰ ﻛﮫ ﻣدت ﺻورﺛﺎى آن ﺗﻣﺎم ﺷده ﺑﺎﺷد )‪ ٣٠‬روز(‪ ،‬آﯾﺎ ﻗﺑل از ﺗﻌﻣﯾد ﺷدن و رﻓﻊ ﺻورﺛﺎى ﺧود ﻣﻰﺗواﻧد‬
‫ﺑﺎردار ﺷود؟‬

‫ﺧﯾر‪ ،‬زﯾرا ﯾك زوج ﻣﻌﺗﻘد ﺑﮫ اﺻول دﯾن ﻣﻧداﯾﻰ ﻗﺑل از ﺗﻌﻣﯾد و رﻓﻊ ﺻورﺛﺎ ﻧﺑﺎﯾد ﺑﺎ ھم ﻧزدﯾﻛﻰ ﻧﻣﺎﯾﻧد‪ .‬در‬
‫دﯾوان »اﻟفﺗرﺳر ﺷﯾﺎﻻ« ذﻛر ﺷده اﺳت ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﻗﺑل از ﺗﻌﻣﯾد و رﻓﻊ ﺻورﺛﺎ ﺑﺎ ھﻣﺳر ﺧود ﻧزدﯾﻛﻰ ﻧﻣﺎﯾﻧد‬
‫و ﯾﺎ زن ﺣﺎﻣﻠﮫ ﺷود ﺑراى آﻧﺎن ﺧﻔت اﺳت و در دﻧﯾﺎى آﺧرت ﺗﻧﺑﯾﮭﻰ ﺑراى آﻧﺎن در ﻧظر ﻣﻰﮔﯾرﻧد‪.‬‬

‫زﻧﻰ ﻛﮫ ﭼﻧدﯾن ﺻورﺛﺎ داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﺑﺎﯾﺳﺗﻰ ﭼﻧد ﺑﺎر ﺗﻌﻣﯾد ﺷود؟‬

‫ﺑﮫ ازاى ھر ﺻورﺛﺎ ﯾك ﺗﻌﻣﯾد ﻻزم اﺳت‪.‬‬

‫آﯾﺎ زﻧﻰ ﻛﮫ ﺻورﺛﺎ دارد ﻣﻰﺗواﻧد در اﻋﯾﺎد ﺑﺎ رﺳﺗﮫى ﻧو ﺗﻌﻣﯾد ﺷود؟‬

‫ﺧﯾر‪ ،‬اﺻوﻻً اﺑﺗدا ﺑﺎﯾد ﺗﻌﻣﯾد ﺻورﺛﺎى ﺧود را اﻧﺟﺎم دھد‪ ،‬ﺑﻌد ﺗﻌﻣﯾد ﻋﯾد را‪.‬‬

‫ﺗﻌﻣﯾد ﭼﮫ ﻧوع ﮔﻧﺎھﻰ را ﭘﺎك ﻣﯽﻛﻧد؟‬

‫‪٦٥‬‬
‫ﺗﻌﻣﯾد ﮔﻧﺎھﺎﻧﻰ را ﻛﮫ ﺳﮭواً و ﺑدون ﻏرض ﺑﺎﺷﻧد را رﻓﻊ ﻣﻰﻛﻧد‪ .‬ﺷﺧص ﮔﻧﺎھﻛﺎر )ﺑﻐﯾر از ﮔﻧﺎھﺎن ﻛﺑﯾره(‬
‫ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺗوﺑﮫ ﻛﻧد و دﯾﮕر ﮔﻧﺎه ﻧﻛﻧد از ﺟﺎﻧب ﺧداوﻧد ﺑﺧﺷوده ﻣﻰﺷود‪.‬‬

‫زن ﺻورﺛﺎ و ﻧوزادى ﻛﮫ ھﻧوز ﺗﻌﻣﯾد ﻧﺷدهاﻧد در ﭼﮫ اﻋﯾﺎدى ﻣﻰﺗواﻧﻧد ﺗﻌﻣﯾد ﺷوﻧد؟‬

‫زن ﺻورﺛﺎ در روزھﺎی ﻋﺎدی و ﻧوزاد در دھوا اد ﻣﺎﻧﺎ و ﯾﺎ روزھﺎی ﻋﺎدی ﻣﻰﺗواﻧﻧد ﺗﻌﻣﯾد ﺷوﻧد‪ ،‬ﭼون‬
‫ﺗﻌﻣﯾد ﻧوزاد ﺑرای ﺑﺎر اول زھرﯾﺛﺎ اﺳت و ﻓﻘط ﺗﻌﻣﯾد اﯾن ﻋﯾد زھرﯾﺛﺎ ﻣﻰﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫آﯾﺎ در ﺗﻌﻣﯾد دﺳﺗﮫﺟﻣﻌﻰ ﻛﺳﺎﻧﻰ ﻛﮫ ﻣﺗدﯾنﺗرﻧد‪ ،‬ﻣﻘدمﺗرﻧد؟‬

‫ﺑﻠﻰ‪ ،‬ﭼون در ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ﺑﮫ ﺷﺧص ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﻛﭘﺛﺎ )ﺟﺎم ﮐوﭼﮏ از ﺟﻧس ﺑرﻧز( داده ﻣﻰﺷود ﺗﺎ ﺑﺎ آن‬
‫ﻣﻣﺑوھﺎ )آب ﻣﻘدس( ﺑﻧوﺷد‪ ،‬ﺣﺎل اﮔر ﺷﺧص ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده اﻣﮭﯾﻣن )ﻣﺗدﯾن( ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺷﺧص ﻗﺑﻠﻰ‬
‫اﻣﮭﯾﻣن ﻧﺑﺎﺷد‪ ،‬ﺷﺧص اﻣﮭﯾﻣن ﻣﻰﺗواﻧد »ﻛﭘﺛﺎ« را طﻣﺎﺷﮫ ﻧﻣﺎﯾد و »ﻣﻣﺑوھﺎ« را ﺑﻧوﺷد‪.‬‬

‫اﮔر در ﺣﯾن ﺗﻌﻣﯾد ﻣﺷﺎھده ﺷود ﻛﮫ در ﻟﺑﺎس ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده اﺷﻛﺎﻟﻰ ﺑﺎﺷد ﭼﮫ ﺑﺎﯾد ﻛرد؟‬

‫دو ﺣﺎﻟت وﺟود دارد‪.‬‬

‫اﻟف‪ :‬اﮔر ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﯾك ﻧﻔر ﺑﺎﺷد و ﻗﺑل از ﺧروج روﺣﺎﻧﻰ از ﯾردﻧﺎ ﻣﺗوﺟﮫ اﺷﻛﺎل ﺷوﻧد‪ ،‬ﻣﻰﺗواﻧﻧد ﺑﺎ رﻓﻊ‬
‫اﺷﻛﺎل دوﺑﺎره ﺗﻌﻣﯾد را ﺗﻛرار ﻛﻧﻧد؛ اﻣﺎ اﮔر ﺑﻌد از ﺧروج روﺣﺎﻧﻰ از ﯾردﻧﺎ ﻣﺗوﺟﮫ اﺷﻛﺎل ﺷوﻧد‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد ﺑﮫ‬
‫روﺣﺎﻧﻰ ﺗﻌﻣﯾدﻛﻧﻧده ﺑﺎﯾد ﺗوﺳط روﺣﺎﻧﻰ دﯾﮕرى ﺗﻌﻣﯾد ﺷود‪.‬‬
‫ِ‬ ‫ﺣﺳﺎب ﻧﻣﻰآﯾد و‬

‫ب‪ :‬در ﺗﻌﻣﯾد دﺳﺗﮫﺟﻣﻌﻰ )ھﻠن ﻧﺷﻣﺎﺛﺎ( در ﺻورت ﻣﺷﺎھده اﺷﻛﺎل‪ ،‬ﺷﺧص ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده از ﺟﻣﻊ‬
‫ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧدﮔﺎن ﺧﺎرج ﻣﻰﺷود و ھﯾﭻﮔوﻧﮫ ﻣﺷﻛﻠﻰ ﺑراى روﺣﺎﻧﻰ ﺑوﺟود ﻧﻣﻰآﯾد‪.‬‬

‫ﺗﻌﻣﯾدھﺎى واﺟب را ﻧﺎم ﺑﺑرﯾد؟‬

‫ﺗﻌﻣﯾد ﺑراى اﺷﻛﻧداھﺎﯾﻰ ﻛﮫ ﺟﻧﺎزه را ﺣﻣل ﻣﻰﻛﻧﻧد‪ ،‬زن زاﺋو ﺑﮫ ھﻣراه ﻧوزاد )ﯾك ﻣﺎه ﺑﻌد از زاﯾﻣﺎن(‪،‬‬
‫ﻋروس و داﻣﺎد ﻗﺑل از ﻋﻘد ) دو ﺑﺎر(‪ ،‬ھﻣﭼﻧﯾن ﺑﻌد از ھﻔت روز ﻋروﺳﻰ )ﻋﻘد( ﯾﮏﺑﺎر‪ ،‬اﺷﺗﺑﺎه ﺳﮭوى‬
‫ﮔﻧزورا‪ ،‬ﺗرﻣﯾدا ﯾﺎ اﺷﮑﻧدا‪ ،‬اﺷﺧﺎﺻﻰ ﻛﮫ روزهﺧوارى ﻣﻰﻛﻧﻧد‪ ،‬اﺷﺧﺎﺻﻰ ﻛﮫ ﺑﺧواھﻧد اﻣﮭﯾﻣن )ﻣﺗدﯾن(‬
‫ﺷوﻧد‪ ،‬اﺷﺧﺎﺻﻰ ﻛﮫ ﻣﻰﺧواھﻧد از ﮔﻧﺎھﺎن و ﺧطﺎھﺎ ﺗوﺑﮫ ﻛﻧﻧد‪ ،‬اﺷﺧﺎص ﻧﺎزﻟﻰ ﻛﮫ ﻗﺑل از طﻣﺎﺷﮫ ﻛردن‪،‬‬
‫ﻣراﺳم ذﺑﺢ‪ ،‬دﭼﺎر ﻣﺷﻛل ﺷود‪.‬‬
‫ِ‬ ‫ﻏذا ﯾﺎ آب ﻣﻰﻧوﺷﻧد‪ ،‬ذﺑﺢﻛﻧﻧدهاى ﻛﮫ ھﻧﮕﺎم‬

‫‪٦٦‬‬
‫اﺷﺧﺎﺻﻰ ﻛﮫ در دھوا رﺑﺎ )ﻋﯾد ﺑزرك( ﻧﺎزل ﺷوﻧد و ﭘس از آن ﺑﺧورﻧد و ﺑﯾﺎﺷﺎﻣﻧد‪ ،‬در ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ ﺳﺎل‬
‫ﺑﻌد ﺑﺎﯾد ﺗﻌﻣﯾد ﻛﻧﻧد‪.‬‬

‫آﯾﺎ در ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻣﺗدﯾن ﻣﯽﺗواﻧﻧد ھم ردﯾف ﺑﺎ اﺷﮑﻧداھﺎ ﺗﻌﻣﯾد ﺷوﻧد؟ ﺑﻠﯽ‪.‬‬

‫اﮔر در ﺣﯾن ﺗﻌﻣﯾد ﭘﺎی ﺷﺧص ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده زﺧم و ﺧون ﺟﺎری ﺷود و ﯾﺎ اﯾﻧﮑﮫ ﺧوندﻣﺎغ ﺷود‪ ،‬ﭼﮫ ﺑﺎﯾد‬
‫ﮐرد؟‬
‫ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺗرﻣﯾدا ھﻧوز در آب ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﺑﻌد از ﺑﻧد آﻣدن ﺧون‪ ،‬ﻋﺿو زﺧﻣﯽ ﺷده ﺑﺎﯾد ُ‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﺷود و ﺗﻌﻣﯾد را از‬
‫اول ﺷروع ﮐﻧد‪.‬‬

‫اﮔر ﺷﺧﺻﯽ ﺑﻌد از ﺗﻌﻣﯾد ﻣﺗوﺟﮫ اﺷﺗﺑﺎه ﺑودن ﻣﻠواﺷﮫ )ﻧﺎم دﯾﻧﯽ( ﺧود ﺷود‪ ،‬ﭼﮫ ﺑﺎﯾد ﺑﮑﻧد؟‬

‫اﮔر ﺗﻌﻣﯾد ﺑﮫ ﺻورت اﻧﻔرادی ﺑوده ﺑرای ﺷﺧص ﺑﮫ ﺣﺳﺎب ﻧﻣﯽآﯾد و ﺷﺧص ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﺑﺎ ﻣﻠواﺷﮫ ﺻﺣﯾﺢ‬
‫دوﺑﺎره ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﺷود‪ .‬اﮔر ﺗﻌﻣﯾد دﺳﺗﮫﺟﻣﻌﯽ ﺑﺎﺷد و ﺷﺧص ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﭘﯽ ﺑﮫ اﺷﺗﺑﺎه ﺑودن ﻣﻠواﺷﮫ ﺧود‬
‫ﺑﺑرد از ﺻف ﺗﻌﻣﯾدﺷدﮔﺎن ﺧﺎرج ﻣﯽﺷود و ﺑﻌد ﺑﺎ ﻣﻠواﺷﮫ ﺻﺣﯾﺢ دوﺑﺎره ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﻧوزاداﻧﯽ ﮐﮫ ﺑرای ﺑﺎر اول و ﺑﺎ رﺳﺗﮫ ﻧو در ﻋﯾد »دِھوا اِد ﻣﺎﻧﺎ« )روز وﻻدت ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ( ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ﻣﯽﺷوﻧد‪ ،‬آﯾﺎ ﺗﻌﻣﯾد آنھﺎ ﺛواب ﺷﺻت ﺗﻌﻣﯾد را دارد؟‬

‫روز دھوا اد ﻣﺎﻧﺎ ﺛواب ﺷﺻت ﺗﻌﻣﯾد را دارد‪.‬‬

‫ِ‬ ‫ﺑﻠﯽ‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد در‬

‫ﺗﻌﻣﯾد اﺷﺧﺎﺻﯽ ﮐﮫ دﻧدان ﻣﺻﻧوﻋﯽ دارﻧد ﺑﮫ ﭼﮫ ﺻورت اﺳت؟‬

‫دﻧدانھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﻗﺎﺑل در آوردن ﺑﺎﺷﻧد )ﮐﮫ ﻋﻣدﺗﺎ ً ﺟﻧﺳﺷﺎن از ﭘﻼﺳﺗﯾﮏ اﺳت( ﻗﺑل از ﺗﻌﻣﯾد ﺑﺎﯾد از دھﺎن‬
‫ﺧﺎرج ﺷوﻧد‪ ،‬و آﻧﮭﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﮐﺎﺷﺗﮫ ﺷده ﺑﺎﺷﻧد )ﮐﮫ ﻣﻌﻣوﻻً از ﺟﻧس ﭼﯾﻧﯽ اﺳت( ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﻧد‪.‬‬

‫اﺷﺧﺎﺻﯽ ﮐﮫ ﺟﮭت ﺗرﻣﯾم اﺳﺗﺧوان در ﺑدﻧﺷﺎن ﭘﻼﺗﯾن ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد آنھﺎ اﺷﮑﺎﻟﯽ دارد؟‬

‫ﺧﯾر‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد ھﯾﭻ اﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧدارد‪.‬‬

‫‪٦٧‬‬
 ‫ﺗﻌﻣﯾد ﮔﻧزورا ﺗوﺳط ﭼﮫ ﮐﺳﺎﻧﯽ اﻧﺟﺎم ﻣﯽﮔﯾرد؟‬

‫ﺗوﺳط ﯾﮏ روﺣﺎﻧﯽ ﺗرﻣﯾدا ﯾﺎ ﮔﻧزورای دﯾﮕر‪.‬‬

‫در ﭼﮫ ﻣواردی ﺗﻌﻣﯾد روﺣﺎﻧﯾﺎن واﺟب اﺳت؟‬

‫در ﭘﻧﺞ روز ﭘﻧﺟﮫ ﺑرای ﺗﺟدﯾددار‪ ،‬در ﺑﻘﯾﮫ اﻋﯾﺎد در ﺻورت ﻧﯾﺎز‪ ،‬اﺷﺗﺑﺎه ﯾﺎ ﺧطﺎ ﮐردن ﺳﮭوی ﻧﯾز ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬

‫اﮔر ﺷﺧص ﻣرﯾﺿﯽ در ﺣﯾن ﺗﻌﻣﯾد دﭼﺎر ادرار ﺷود ﯾﺎ ﺑﺎدی از ﺷﮑﻣش ﺧﺎرج ﺷود‪ ،‬ﺣﮑم ﭼﯾﺳت؟‬

‫در ﻣورد ادرار ﺗﻌﻣﯾد ﺣﺳﺎب ﻧﻣﯽﺷود و دوﺑﺎره ﺑﺎﯾد ﺗﻌﻣﯾد ﺷود‪ ،‬وﻟﯽ در ﻣورد ﺑﺎد ﺷﮑم اﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧدارد‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﺻف ﻧﺷﺳﺗن در ﺗﻌﻣﯾدھﺎی دﺳﺗﮫﺟﻣﻌﯽ ھﻣﺎﻧﻧد ﺗرﺗﯾب وارد ﺷدن در آب اﺳت؟‬

‫ﻣﻌﻣول اﺳت ﮐﮫ ﺑﮫ ﺗرﺗﯾب ﺑﻧﺷﯾﻧﻧد‪ ،‬اﻣﺎ در ﺻورت اﺷﺗﺑﺎه ﺑﮫ طوری ﮐﮫ ﺗﻌﻣﯾدﮐﻧﻧده و ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﻣﺗوﺟﮫ‬
‫ﻧﺷدﻧد‪ ،‬اﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧدارد‪.‬‬

‫ﺗﻌﻣﯾد ظروف ﺑﮫ ﭼﮫ ﺻورت اﺳت؟‬

‫روﺣﺎﻧﯽ ﭘس از ﺗﻌﻣﯾد اﺷﺧﺎص و ﻗﺑل از ﺑﯾرون آﻣدن از َﯾردﻧﺎ ظروف را ﺑﮫ ﺷﮑل زﯾر ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﮐﻧد‪:‬‬

‫اﻟف‪ :‬اﮔر ظروف »ﺻورﺛﺎ ﻧﺑﺎﺷﻧد« آنھﺎ ﮐﮫ از ﯾﮏ ﺟﻧس ھﺳﺗﻧد ﻣﺛﻼً آﻟوﻣﯾﻧﯾوم‪ ،‬ھر ﺗﻌدادی را ﮐﮫ ﺗرﻣﯾدا‬
‫ﻣﯽﺗواﻧد ﺑﺎ دﺳت ﺑﮕﯾرد و ﺗﻌﻣﯾد ﻧﻣﺎﯾد را ﺑﮫ ﺻورت ﺗﮏ ﺗﮏ ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫ و ذﮐر ﻧﺎم ظروف‪ ،‬آنھﺎ را‬
‫ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﮐﻧد‪.‬‬

‫ب‪ :‬اﮔر ظروف »ﺻورﺛﺎ ﺑﺎﺷﻧد« آنھﺎ را در ﯾﮏ ﭘﺎرﭼﮫ ﻧﺧﯽ ﺳﻔﯾد ﮔذاﺷﺗﮫ و ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫ و ذﮐر ﻧﺎم‬
‫ﮐﻠﯽ‪ ،‬ظروف ﻣذﮐور را ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽ ﮐﻧد‪) .‬ﻻزم ﺑﮫ ذﮐر اﺳت ﮐﮫ ﺑوﺛﮫ ﺧواﻧده ﺷده در دو ﺣﺎﻟت ﯾﮑﯽ اﺳت(‪.‬‬

‫ﭘس از ﺗﻌﻣﯾد ظروف ﯾﮏ ﺷﺧص ﺑﺎطﻣﺎﺷﮫ ﮐردن دﺳتھﺎﯾش آﻧﮭﺎ را از دﺳت روﺣﺎﻧﯽ ﺗﺣوﯾل ﻣﯽﮔﯾرد و ﺗﺎ‬
‫ﺧﺎﺗﻣﮫ ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد در ﮔوﺷﮫای ﮔذاﺷﺗﮫ ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﺗﻌﻣﯾد روﺣﺎﻧﯾﺎن ﺑﺎ اﻓراد ﻋﺎدی ﺗﻔﺎوت دارد؟ ﺧﯾر‪ ،‬ھﯾﭻﮔوﻧﮫ ﻓرﻗﯽ ﻧدارد‪.‬‬

‫‪٦٨‬‬
 ‫آﯾﺎ ﭘس از اﺗﻣﺎم ﺗﻌﻣﯾد ﻻزم اﺳت ﮐﮫ ﮐِﻠﯾﻠﮫ )اِﮐﻠﯾل( را در رودﺧﺎﻧﮫ اﻧداﺧت؟‬

‫ﺑﻠﯽ‪ ،‬ﭘس از ﺑوﺳﯾدن ﮐِﻠﯾﻠﮫ آنرا در آب رودﺧﺎﻧﮫ ﻣﯽاﻧدازﻧد‪.‬‬

‫اﮔر در ھﻧﮕﺎم اﺟرای ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد و ﻓرو رﻓﺗن در آب‪ ،‬ﻋﻣﺎﻣﮫ ﺷﺧص ﺑﺎز ﺷود ﭼﮫ ﺑﺎﯾد ﮐرد؟‬

‫اﮔر ﻋﻣﺎﻣﮫ ﻓﻘط ﺑﺎز ﺷود و از ﺳرش ﻧﯾﻔﺗد‪ ،‬آنرا ﺧوب ﺑﺳﺗﮫ‪ ،‬ﻣﺣﮑم ﻣﯽﮐﻧد و ﻣراﺳم را اداﻣﮫ ﻣﯽدھد‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫اﮔر ﮐﺎﻣﻼً از ﺳرش ﺑﯾﻔﺗد از اول ﻣراﺳم را ﺷروع ﻣﯽﮐﻧد؛ ﯾﻌﻧﯽ َرﺷﺎﻣﮫ را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد‪ ،‬و اﮔر در اﻋﯾﺎد‬
‫ﺑﺎﺷد‪ ،‬اﺑﺗدا درﻓش را ﺑﮫ دﺳت ﮔرﻓﺗﮫ و ﺑوﺛﮫی ﻣرﺑوط ﺑﮫ آن را ﻣﯽ ﺧواﻧد و ﭘس از آن ﺑوﺛﮫی ورود ﺑﮫ‬
‫َﯾردﻧﺎ را ﻗراﺋت ﻧﻣوده و ﺑﻘﯾﮫ ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد اداﻣﮫ داده ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫زﻧﯽ ﮐﮫ ﺻورﺛﺎ دارد ﻣﯽﺗواﻧد در ﺗﻌﻣﯾد دﺳﺗﮫﺟﻣﻌﯽ ﺷرﮐت ﮐﻧد؟‬

‫زﻧﺎن ﺻورﺛﺎ‪ ،‬ﻣﯽﺗواﻧد ﺗﻌﻣﯾد ﺷود )ﺗﻌﻣﯾد ُ‬
‫ﺷﻣِﯾﺛﺎ(‪ .‬وﻟﯽ اﮔر ﺑﺧواھد در‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﻠﯽ‪ ،‬در ﺗﻌﻣﯾد دﺳﺗﮫﺟﻣﻌﯽ ﻣرﺑوط ﺑﮫ‬
‫ﺗﻌﻣﯾدھﺎی دﺳﺗﮫﺟﻣﻌﯽ اﻋﯾﺎد )ﺑﺎ ﮔرﻓﺗن درﻓش( ﺗﻌﻣﯾد ﺷود‪ ،‬اﺑﺗدا ﺑﺎﯾد ﺗﻌﻣﯾد ﻣرﺑوط ﺑﮫ ﺻورﺛﺎی ﺧود را‬
‫اﻧﺟﺎم دھد ﺳﭘس در ﺗﻌﻣﯾد اﻋﯾﺎد ﺷرﮐت ﮐﻧد‪.‬‬

‫اﻋﻣﺎﻟﯽ ﮐﮫ ﺷﺧص ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﻗﺑل از اﺟرای ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد ﺧودش ﺑﺎﯾد اﻧﺟﺎم دھد ﭼﯾﺳت؟‬

‫ﮔذاﺷﺗن اِﮐﻠﯾل در اﻧﮕﺷت ﮐوﭼﮏ دﺳت راﺳت‪َ .‬رﺷﺎﻣﮫ ﮐردن‪ .‬ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫی ورود ﺑﮫ َﯾردﻧﺎ‪ .‬ﺧواﻧدن‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ھﻧﮕﺎم ﻓرورﻓﺗن در آب‪ .‬ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫی رﺷﺎﻣﮫ ﮐردن ﭘﯾﺷﺎﻧﯽ‪ ،‬اﯾد ُﮐﺷطﺎ )دﺳت ﺗﻌﮭد( دادن‬ ‫ﺑوﺛﮫی ُ‬
‫ﺑﮫ روﺣﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫی دور َطرﯾﺎﻧﺎ‪ .‬اﺷﺎره ﮐردن ﺑﮫ َﯾردﻧﺎ و ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫی ﻣرﺑوط ﺑﮫ آن‪ ،‬ﺧوردن‬
‫ﭘﮭﺛﺎ )ﻧﺎن ﻣﻘدس( و ﻧوﺷﯾدن ﻣﻣﺑوھﺎ )آب ﻣﻘدس(‪ .‬دﻋﺎ و ﻧﯾﺎﯾش ﮐردن و ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫی ﺗوﺑﮫ‪.‬‬

‫اﮔر ﺑﻌد از اﺗﻣﺎم ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬روﺣﺎﻧﯽ ﻣﺗوﺟﮫ ﺷود ﮐﮫ ﯾﮑﯽ از ﻣراﺣل ﺗﻌﻣﯾد را ﻓراﻣوش ﮐرده ﭼﮫ ﺑﺎﯾد‬
‫ﮐرد؟‬

‫ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد ﺑرای ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﺑﮫ ﺣﺳﺎب ﻧﻣﯽآﯾد‪ ،‬و روﺣﺎﻧﯽ ﺑﺎﯾد ﺗﻌﻣﯾد ﺷود‪.‬‬

‫در ھﻧﮕﺎم اﺟرای ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬اﺷﺧﺎص ﻣﺗﻔرﻗﮫ دﯾﮕری ﻣﯽﺗواﻧﻧد ﺑﮫ ﺷﺧص ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده دﺳت ﺑزﻧﻧد؟‬

‫در ﺻورت ﭘﺎک ﺑودن اﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧدارد‪.‬‬

‫‪٦٩‬‬
 ‫در ﭼﮫ ﻣواﻗﻌﯽ ﻧﺻب درﻓش ﺑرای اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد واﺟب اﺳت؟‬

‫ب درﻓش ھﻧﮕﺎم ﺗﻌﻣﯾد در اﻋﯾﺎد و ھﻧﮕﺎم ﺗﻌﻣﯾد روﺣﺎﻧﯾﺎن واﺟب اﺳت‪ ،‬در اﯾﺎم ﻋﺎدی درﻓش ﻧﺻب ﻧﻣﯽ‬
‫ﻧﺻ ِ‬
‫ﺷود‪.‬‬

‫ھﻧﮕﺎم ﺗﻌﻣﯾد ﺻﺣﺑت ﮐردن ﺑﺎ اﻓراد دﯾﮕر ﺟﺎﯾز اﺳت؟‬

‫ﺗرﺟﯾﺣﺎ ً ﻧﺑﺎﯾد ﺻﺣﺑت ﮐرد و ﺷﺧص ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﻻزم اﺳت در ھﻧﮕﺎم ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد از ﻧظر ﻓﮑری ﺑﮫ‬
‫ﭘروردﮔﺎر ﺧود ﻓﻛر ﻧﻣوده و ﺗﻣرﮐز داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪ .‬اﮔر ﺿرورت داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﻣﯽﺗواﻧد ﺧﯾﻠﯽ ﻣﺧﺗﺻر‬
‫ﺻﺣﺑت ﺧود را ادا ﻧﻣﺎﯾد‪.‬‬

‫ﺷﺧﺻﯽ ﮐﮫ ھﻣﺳر ﯾﺎ ﻣﺎدرش وﺿﻊ ﺣﻣل ﮐرده و در ﻣدت ﺻورﺛﺎی ﺧود ﺑﺎﺷﻧد‪ ،‬ﻣﯽﺗواﻧد ﺗﻌﻣﯾد ﺷود؟‬

‫ﺧﯾر‪ ،‬آن ﺷﺧص ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﻣدت ﺻورﺛﺎی ھﻣﺳر ﯾﺎ ﻣﺎدرش )‪ ٣٠‬روز(‪ ،‬ﻧﻣﯽﺗواﻧد ﺗﻌﻣﯾد ﺷود و ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ‬
‫ﻧداﻧﺳﺗﮫ ﻣرﺗﮑب اﯾن ﻋﻣل ﺷود‪ ،‬روﺣﺎﻧﯽ را اﻣﺑطل ﻣﯽﮐﻧد‪.‬‬

‫آﯾﺎ روز»دِھوا اِد ﻣﺎﻧﺎ« )روز وﻻدت ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ( از اﯾﺎم ﭘﺎک ﻣﻧداﯾﯾﺎن اﺳت؟‬

‫ﺑﻠﯽ‪ ،‬روز »دھوا اد ﻣﺎﻧﺎ« ﯾﮑﯽ از ھﺷت روز ﭘﺎک و ﻣﻘدس در طﯽ ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯾﺎن اﺳت و ﺑر ھﻣﮫی‬
‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن واﺟب اﺳت ﮐﮫ ﺧوراک ﺧود را ﺑﺎ آب َﯾردﻧﺎ ﺗﮭﯾﮫ و اﺳﺗﻔﺎده ﮐﻧﻧد‬

‫ﺗﻌﻣﯾد در روز »دھوا اد ﻣﺎﻧﺎ« ﺑﺎ رﺳﺗﮫی ﻧو‪ ،‬ﺛواب ﭼﻧد ﺗﻌﻣﯾد را دارد؟‬

‫ب ﺷﺻت ﺗﻌﻣﯾد )‪ ۶٠‬ﺗﻌﻣﯾد( را دارد‪.‬‬

‫ﺗﻌﻣﯾد ﺑﺎ رﺳﺗﮫی ﻧو در روز »دھوا اد ﻣﺎﻧﺎ« ﺛوا ِ‬

‫آﯾﺎ ﺗﻌﻣﯾد روز دھوا اد ﻣﺎﻧﺎ » ُز ِ‬

‫ھرﯾﺛﺎ« اﺳت؟‬

‫ﺑﻠﯽ‪ .‬ﺑﮫ ھﻣﯾن دﻟﯾل ﻣﯽﺗوان ﻧوزاداﻧﯽ را ﮐﮫ ﺑرای ﺑﺎر اول ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﺷوﻧد را در اﯾن روز ﺑزرگ ﺗﻌﻣﯾد داد‪.‬‬

‫آﯾﺎ در روز »دھوا اد ﻣﺎﻧﺎ« ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﺑﻌد از ﮔذاﺷﺗن اِﮐﻠﯾل در اﻧﮕﺷت ﮐوﭼﮏ دﺳت راﺳﺗش و َرﺷﺎﻣﮫ‬
‫ﮐردن ﺑﺎﯾد ﺑوﺛﮫی درﻓش را ﺑﺧواﻧد؟‬

‫‪٧٠‬‬
‫ﺑﻠﯽ‪ .‬ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﺑﻌد از ﮔذاﺷﺗن اِﮐﻠﯾل و َرﺷﺎﻣﮫ ﮐردن اﺑﺗدا ﺑﺎﯾد درﻓش را ﺑﮕﯾرد و ﺑوﺛﮫی درﻓش را ﺑﺧواﻧد‬
‫و ﭘس از آن ﺑﮫ ﮐﻧﺎر َﯾردﻧﺎ ﺑرود و طﺑق دﺳﺗور ﻋﺎﻟم روﺣﺎﻧﯽ )ﺗرﻣﯾدا ‪ -‬ﮔﻧزورا( ﻋﻣل ﻧﻣﺎﯾد و ﺗﻌﻣﯾد ﺷود‪.‬‬

‫آﯾﺎ زﻧﯽ ﮐﮫ ﺻورﺛﺎی زاﯾﻣﺎن دارد ﻣﯽﺗواﻧد در روز »دھوا اد ﻣﺎﻧﺎ« ﺗﻌﻣﯾد ﺷود؟‬
‫ﺷﻣ ّ‬‫زن ﺻورﺛﺎ » ُ‬
‫ِﯾﺛﺎ« ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬ ‫ﺧﯾر‪ .‬زﯾرا ﺗﻌﻣﯾد اﯾن روز » ُز ِ‬
‫ھرﯾﺛﺎ« اﺳت و ﺗﻌﻣﯾد ِ‬

‫آﯾﺎ ﻋروس و داﻣﺎد ﺑﻌد از ﯾﮏ ھﻔﺗﮫی ﻋﻘد ﻣﯽﺗواﻧﻧد در روز »دھوا اد ﻣﺎﻧﺎ« ﺗﻌﻣﯾد ﺻورﺛﺎﯾﺷﺎن را ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ﺷوﻧد؟‬

‫ﺑﻠﯽ‪ .‬ﺗﻌﻣﯾد ﻋروس و داﻣﺎد ﺑﻌد از ﯾﮏ ھﻔﺗﮫى ﻋﻘد » ُز ِ‬

‫ھرﯾﺛﺎ« اﺳت‪.‬‬

‫روز ﺑﻌد از »دھوا اد ﻣﺎﻧﺎ«‪ ،‬ﯾﻌﻧﯽ دوم ﻣﺎه ھطﯾﺎ اﻣﺑطل اﺳت؟‬

‫ﺑﻠﯽ‪ .‬اﻣﺑطل ﺳﻧﮕﯾن اﺳت و ﺑﺎﯾد از ﺧوردن ﮔوﺷت‪ ،‬ﻣﺎھﯽ و ﺗﺧم ﭘرﻧدﮔﺎن ﺧودداری ﮐرد‪.‬‬

‫ر‪‬ﺷﺎﻣﻪ )وﺿﻮ(‬

‫» َرﺷﺎﻣﮫ و َﺑراﺧﮫ« ﯾﮑﯽ از ﻣﮭمﺗرﯾن اﺻول و ﯾﮑﯽ از ارﮐﺎن اﺻﻠﯽ دﯾن ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﻧد‪.‬‬
‫»رﺷﺎﻣﮫ« ﺑﮫ ﻣﻌﻧﯽ طﮭﺎرت و ﭘﺎﮐﯾزﮔﯽ اﺳت‪ .‬رﺷﺎﻣﮫ ﺑﺎﻋث طﮭﺎرت ﺟﺳم‪ ،‬روح و روان ﺑرای ﺣﺿور در‬
‫ﭘﯾﺷﮕﺎه ﻣﺣﺑوب ﺣﻘﯾﻘﯽ و ﻣﻘدﻣﮫ ﻣﻌراج آدﻣﯽ اﺳت از ﺧﺎک ﺑﮫ ﻣﻠﮑوت‪ .‬ﯾﮏ ﺷﺧص ﻣﺗدﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ھﻧﮕﺎم‬
‫اﻧﺟﺎم رﺷﺎﻣﮫ ﺑﺎﯾد ﭘﺎک و ﺳرﺣﺎل ﺑﺎﺷد و ﺧود را ﺑرای ﺳﺧن ﮔﻔﺗن ﺑﺎ ﺧدای ﺧوﯾش آﻣﺎده ﺳﺎزد‪.‬‬

‫اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ )وﺿو و ﻧﻣﺎز( ﺑر ھر ﻓرد ﻣﻧداﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ﻗدرت ﺗﺷﺧﯾص و درک ﻣﯽرﺳد‪،‬‬
‫واﺟب اﺳت‪.‬‬

‫رﺷﺎﻣﮫ )وﺿو( ﺷﺎﻣل ‪ ١٢‬ﺑوﺛﮫ )آﯾﮫ( ﻣﯽﺑﺎﺷد ﮐﮫ ھر ﮐدام از ﺑوﺛﮫھﺎ ﻣﺧﺗص ﺑﮫ ﯾﮑﯽ از اﻋﺿﺎی ﺑدن ھﺳﺗﻧد‬
‫و ھﻧﮕﺎم ﺧواﻧدن ھر ﮐدام از ﺑوﺛﮫھﺎ ﻋﻣل ﻣرﺑوط ﺑﮫ آن ﻋﺿو اﻧﺟﺎم ﻣﯽﺷود ﻣﺛﻼً ﺑوﺛﮫی ﺷﺳﺗن دﺳتھﺎ‪،‬‬
‫ھمزﻣﺎن ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫ‪ ،‬دﺳتھﺎﯾﻣﺎن را ﻧﯾز ﻣﯽﺷوﯾﯾم و ‪...‬‬

‫طﺑق دﺳﺗور ﮐﺗﺎب اِﻧﯾﺎﻧﯽ )ﮐﺗﺎب دﻋﺎ و ﻧﯾﺎﯾش(‪ ،‬ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎی رﺷﺎﻣﮫ‪ ،‬ھر ﺟﺎ ﮐﮫ ‪ ٣‬ﻣرﺗﺑﮫ ﮔﻔﺗﮫ ﺷده‪ ،‬ﺑﺎﯾد‬
‫ﺑوﺛﮫ ‪ ٣‬ﺑﺎر ﺧواﻧده ﺷود و ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﭼﯾزی ذﮐر ﻧﺷده ﺑﺎﺷد ﺑوﺛﮫ ﯾﮏﺑﺎر ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫‪٧١‬‬
‫رزﻧﻘﺎی ﺳﻔﯾد )ﻋﻣﺎﻣﮫ ﯾﺎ روﺳری( ﭘوﺷﺎﻧد و ﺳﭘس ھﻣﯾﺎﻧﮫ‬
‫ﻗﺑل از اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم رﺷﺎﻣﮫ‪ ،‬ﺑﺎﯾد اﺑﺗدا ﺳر را ﺑﺎ َﺑ ِ‬
‫)ﮐﻣرﺑﻧد ﭘﺷﻣﯽ( را ﺑﮫ ﮐﻣر ﺑﺳت‪ .‬ﺑﺳﺗن ھﻣﯾﺎﻧﮫ ﺑرای اﻧﺟﺎم رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﺑﮫ ﻏﯾر از روزھﺎی اﻣﺑطل‬
‫ﺳﻧﮕﯾن واﺟب اﺳت‪ .‬ﻣوﻗﻊ اﻧﺟﺎم رﺷﺎﻣﮫ؛ ﺟوراب‪ ،‬ﮐﻔش و دﻣﭘﺎﯾﯽ ﺑﺎﯾد از ﭘﺎھﺎ ﺧﺎرج ﺷوﻧد‪ ،‬وﻟﯽ ﭘوﺷﯾدن‬
‫ﺻﻧدل ﭼوﺑﯽ )ﮐﺑﮑﺎب( ﺑﻼﻣﺎﻧﻊ اﺳت‪ .‬ﻗﺑل از اﻧﺟﺎم رﺷﺎﻣﮫ ﺑﺎﯾد زﯾورآﻻت را از دﺳتھﺎ ﺑﯾرون آورد‪.‬‬
‫ھﻣﭼﻧﯾن ﭘوﺳت ﺻورت‪ ،‬دﺳتھﺎ‪ ،‬ﭘﺎھﺎ و ﻧﺎﺧنھﺎ ﺑﺎﯾد از ﻣواد آراﯾﺷﯽ ﭘﺎک ﺷوﻧد‪.‬‬

‫ھر ﺷﺧص ﺑﺎﯾد رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﺧود را ﺑﺎ ﻧﺎم دﯾﻧﯽ ﺧودش ) َﻣﻠواﺷﮫ( ﺑﺧواﻧد و اﻧﺟﺎم دھد‪ .‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺑوﺛﮫھﺎی‬
‫ب رﺷﺎﻣﮫ )وﺿو( ﺑﺎﯾد روان ﺑﺎﺷد و‬ ‫رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﺑﮫ ﺗرﺗﯾب ﺧواﻧده ﻧﺷوﻧد‪ ،‬ﺑﺎﯾد آنھﺎ را از اول ﺧواﻧد‪ .‬آ ِ‬
‫ﻗطﻊ ﻧﺷود ﻣﺛل آب رودﺧﺎﻧﮫ و ﯾﺎ آﺑﯽ ﮐﮫ ﺗوﺳط ﺷﺧص دﯾﮕری ﺑرای اﻧﺟﺎم رﺷﺎﻣﮫ روی دﺳت رﺷﺎﻣﮫﮐﻧﻧده‬
‫رﯾﺧﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬در زﻣﺎن اﻧﺟﺎم دادن رﺷﺎﻣﮫ‪ ،‬ﺻﺣﺑت ﮐردن و ﯾﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫی اﺿﺎﻓﯽ‪ ،‬رﺷﺎﻣﮫ را ﺑﺎطل‬
‫ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬ﻋﯾﻧﮏ زدن ﺑﻌد از رﺷﺎﻣﮫ و زﻣﺎن ﺑراﺧﮫ اﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧدارد‪ .‬ھﻣﭼﻧﯾن ﻋطﺳﮫ‪ ،‬ﺳرﻓﮫ و ﺧﻣﯾﺎزه رﺷﺎﻣﮫ‬
‫و ﺑراﺧﮫ را ﺑﺎطل ﻧﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬اﻧﺟﺎم دادن رﺷﺎﻣﮫ ﻗﺑل از ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد ﺑر ھر ﻓرد ﻣﻧداﯾﯽ واﺟب اﺳت‪ .‬ﻗﺑل از‬
‫ﺗﻌﻣﯾد اﺑﺗدا ﺑﺎﯾد اِﮐﻠﯾل را در اﻧﮕﺷت ﮐوﭼﮏ دﺳت راﺳت ﻗرار داد و ﺳﭘس رﺷﺎﻣﮫ ﮐرده و آﻧﮕﺎه ﺑﮫ ﻣراﺳم‬
‫ﺗﻌﻣﯾد ﭘرداﺧت‪.‬‬

‫ﺗرﺗﯾب اﻧﺟﺎم دادن ﺑوﺛﮫھﺎی َرﺷﺎﻣﮫ )ﺷﺎﻣل ‪ ١٢‬ﺑوﺛﮫ(‪:‬‬

‫‪ -١‬در ﮐﻧﺎر آب ﺟﺎری اﯾﺳﺗﺎده و ﺑوﺛﮫ زﯾر را ﯾﮏﺑﺎر ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪:‬‬

‫ِﺑﺷﻣِد ھﯾّﯽ و ِﺑﺷﻣِد ﻣﻧدادھﯾّﯽ ﻣِدﺧر اﻟﯽ‪:‬‬

‫ﯾﺎد ﺧداوﻧد ﺑزرگ و ﻧﺎم ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾﯽ ﻓرﺷﺗﮫی ﻣﻘرب درﮔﺎھش ﺑر ﻣن ﯾﺎد ﺑﺎد‪.‬‬

‫ﻣﺎری ُﻛﺷطﺎ اَﺳِ ﻧِ ُﺧن‪ِ ،‬ﺑﺷﻣﯾﮭون اِدھﯾّﯽ رﺑّﯽ‪ ،‬اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧﮭوﯾﻠَﺦ ﯾﺎ آو‬
‫اِﺑرﺧت َﯾردﻧﺎ َرﺑّﺎ اِد ِﻣﯾّﺎ ھﯾّﯽ‪ ،‬اِﻣ َﺷﺑﺎ ِ‬
‫اَوُ ھُن َﻣﻠﻛﺎ ِﭘرﯾﺎوﯾس َﯾردﻧﺎ رﺑّﺎ اِد ِﻣﯾّﺎ ھﯾّﯽ‪.‬‬

‫ﭘﺎﯾﺎن ﺧداوﻧد ﺑزرگ ﺑر ﺗو ﺑﺎد ای‬

‫ﺑﺎ ﻋزﻣﯽ راﺳﺦ ﺑﮫ ﺳﺗﺎﯾش ﭘروردﮔﺎر ﺑرﺧﺎﺳﺗﮫاﯾم‪ .‬ﺳﻼم و درود ﺑﯽ ِ‬
‫ﭘرﯾﺎوﯾس ﻓرﺷﺗﮫی ﻣﻘرب درﮔﺎه اﺣدی و ﻧﮕﺎھﺑﺎن آبھﺎی ﺟﺎری‪.‬‬

‫‪ -٢‬ﺳﭘس ﻣﯽﻧﺷﯾﻧﻧد و ھﻣرا ﺑﺎ ﺷﺳﺗن دو دﺳت ﺧود از اﻧﮕﺷﺗﺎن ﺗﺎ آرﻧﺞھﺎ )اﺑﺗدا ﺑﺎ دﺳت راﺳت از اﻧﮕﺷﺗﺎن‬
‫ﺗﺎ آرﻧﺞ دﺳت ﭼپ را آب ﻣﯽﮐﺷﻧد و ﺳﭘس ﺑﺎ دﺳت ﭼپ از اﻧﮕﺷﺗﺎن ﺗﺎ آرﻧﺞ دﺳت راﺳت را آب ﻣﯽﮐﺷﻧد(‪،‬‬
‫ﺑوﺛﮫ زﯾر را ﯾﮏﺑﺎر ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪:‬‬

‫ِﺑﮭﯾ َﻣﻧوﺛﺎ و َﻣﻠَﻠﻧﯾن اِﺑ َﻣﻼﻟﯽ اِد زﯾوا و اِﺳﮭﯾطﺎ ﺑُن‬

‫ِﺑﺷﻣِﯾﮭون اِد ھﯾّﯽ رﺑّﯽ َھﻠَﻠﻧﯾن اﯾدَن اِﺑ ُﻛﺷطﺎ و اِﺳ َﻔن ا ِ‬
‫اِباوﺻری دِﻧﮭورا‪.‬‬

‫‪٧٢‬‬
‫ﺑﻧﺎم ﺧدای ﺑزرگ دﺳتھﺎﯾﻣﺎن را طﺎھر ﻧﻣوده و ﺑﻧﺎ ﺑﮫ اﯾﻣﺎﻧﻣﺎن ﻟﺑﮭﺎﯾﻣﺎن را ﺑرای راز و ﻧﯾﺎز ﺑﺎ ﺧداوﻧ ِد‬
‫ﺗواﻧﺎ ﮔﺷودﯾم‪.‬‬

‫ﺷﺳﺗن‬
‫ِ‬ ‫‪ -٣‬آﻧﮕﺎه در ھﻣﺎن ﺣﺎﻟت ﻧﺷﺳﺗﮫ ﺻورت ﺧود را ﺳﮫ ﺑﺎر ﺑﺎ آب ﺟﺎری ﻣﯽﺷوﯾﻧد و ھر ﺑﺎر ﺣﯾن‬
‫ﺻورت‪ ،‬ﺑوﺛﮫ زﯾر را ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪:‬‬

‫ِﺑرخ و اِﻣ َﺷﺑﺎ ھﺎخ َﭘرﺻوﻓﺎ رﺑّﺎ اِد اﯾﻘﺎرا اِد ﻣِن ﻧﺎﻓﺷﯽ ا ِ‬
‫ِﻓرش‪.‬‬ ‫ِﺑرخ اِﺷ َﻣﺦ و اِﻣ َﺷﺑّﺎ اِﺷ َﻣﺦ ِ‬
‫ﻣﺎری ﻣﻧدادھﯾّﯽ ا ِ‬ ‫ا ِ‬
‫ﻣﺑﺎرک ﺑﺎد ﻧﺎﻣت ای ﺣﯾّﯽ ﻗﯾوم و ﻣﻌظم ﺑﺎد ﻧﺎم ﻓرﺷﺗﮫی ﻣﻘرب درﮔﺎھت ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾّﯽ‪ .‬ﺳﺗﺎﯾش و درود ﺑﺎد‬
‫آن ﭼﮭرهی ﺑزرگ و ﻧوراﻧﯽ )ﺗﺻوری ﮐﮫ از وﺟود ﺧداوﻧد در اذھﺎن آدﻣﯾﺎن ﻣوﺟود اﺳت( و وﺟودی ﮐﮫ‬
‫ﮐﺳﯽ را در ﺑوﺟود آﻣدﻧش دﺧﺎﻟﺗﯽ ﻧﺑوده و ﻧﯾﺳت‪ ،‬ﮐﺳﯽ ﮐﮫ ﻣﺎﻟﮏ ھﻣﮫ ﮐس و ھﻣﮫ ﭼﯾز اﺳت و از ﺧوﯾش‬
‫ﻣﻧﺑﻌث ﮔﺷﺗﮫ اﺳت‪.‬‬

‫‪ -۴‬ﺳﭘس‪ ،‬اﻧﮕﺷﺗﺎن دﺳت راﺳت را در آب ﻓرو ﺑرده و ﺑﮫ ﭘﯾﺷﺎﻧﯽ ﺧود از ﺳﻣت راﺳت ﺑﮫ ﺳﻣت ﭼپ‬
‫ﻣﯽﮐﺷﻧد )ﯾﻌﻧﯽ در ﺣﻘﯾﻘت ﭘﯾﺷﺎﻧﯽ ﺧوﯾش را ﻣﺳﺢ ﻣﯽﮐﻧﻧد(‪ .‬اﯾن ﻋﻣل را ﺳﮫﺑﺎر اﻧﺟﺎم داده و ھر ﺑﺎر اﯾن‬
‫ﺑوﺛﮫ زﯾر را ﻣﯽ ﺧواﻧﻧد‪:‬‬
‫اَﻧﺎ )ﻣﻠواﺷﮫ دﻋﺎﮐﻧﻧده( اِرﺷﻣﻧﺎ اِﺑروﺷﻣﺎ اِد ھﯾّﯽ‪ ،‬اِﺷﻣِد ھﯾّﯽ و اِﺷﻣِد ﻣﻧدادھﯾّﯽ َﻣ َ‬
‫دﺧر ِاﻟِﯽ‪.‬‬

‫ﻣن )ﻣﻠواﺷﮫ( رﺳوم ﺧود را طﺑق اﺻل و ﻗواﻧﯾن اﻟﮭﯽ دﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﺟﺎ آوردم‪ .‬ﻧﺎم ﺧدای ﺟﺎوﯾدان و ﻧﺎم ﻣﻠﮑﺎ‬
‫ﻣﻧدادھﯾﯽ ﻓرﺷﺗﮫی ﻣﻘرب درﮔﺎھش ﺑر ﻣن ﯾﺎد ﺑﺎد‪.‬‬

‫‪ -۵‬آﻧﮕﺎه ﻧوک اﻧﮕﺷﺗﺎن اﺷﺎره دو دﺳت ﺧود را در آب ﻓرو ﮐرده و ﻧزدﯾﮏ ﮔوشھﺎ ﻣﯽﺑرﻧد‪ .‬اﯾن ﻋﻣل را‬
‫ﺳﮫﺑﺎر ﺗﮑرار ﻣﯽﮐﻧﻧد و ھر ﺑﺎر ﺑوﺛﮫ زﯾر را ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪:‬‬

‫اُدﻧِﯽ َﺷﻣﱡن ﻗﺎﻻ اِد ھﯾّﯽ‪.‬‬

‫ﮔوشھﺎﯾم ﻓﻘط ﺻدای ﺧداوﻧد را ﺧواھﻧد ﺷﻧﯾد‪.‬‬

‫‪ -۶‬ﺑﺎ ﮐف دﺳت راﺳت ﻣﻘداری آب ﺑرداﺷﺗﮫ ﻧزدﯾﮏ ﺑﯾﻧﯽ ﺑرده و اﺳﺗﺷﻣﺎم ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬اﯾن ﻋﻣل را ﺳﮫﺑﺎر‬
‫اﻧﺟﺎم اﯾن ﻋﻣل‪ ،‬ھر ﺑﺎر ﺑوﺛﮫ زﯾر را ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪:‬‬
‫ِ‬ ‫اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد و در ﺣﯾن‬

‫‪٧٣‬‬
 ‫ِﻧﮭﯾری اَرﱢ ه رﯾﮭﺎ اِد ھﯾّﯽ‪.‬‬
‫ا ِ‬
‫ﺑﯾﻧﯽام ﻓﻘط ﺑوی ﺧوش ﺧداوﻧدی را اﺳﺗﺷﻣﺎم ﺧواھﻧد ﻧﻣود‪) .‬ﮐﻧﺎﯾﮫ از اﯾن اﺳت ﮐﮫ ﻣن ﺑﯾﻧﯽ ﺧود را ﺑﮫ‬
‫ﺑوھﺎی ﺑد و ﺣرام آﻟوده ﻧﮑرده و آنھﺎ را اﺳﺗﺷﻣﺎم ﻧﺧواھم ﮐرد(‪.‬‬

‫‪ -٧‬آﻧﮕﺎه در ﺣﺎﻟﯽﮐﮫ ﻧﺷﺳﺗﮫاﻧد ﺑﺎ ﮐف دﺳت راﺳت روی ﮐف دﺳت ﭼپ آب ﻣﯽرﯾزﻧد و در ﺣﯾن اﻧﺟﺎم اﯾن‬
‫ﻋﻣل‪ ،‬ﯾﮏﺑﺎر ﺑوﺛﮫ زﯾر را ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪ .‬اﯾن ﮐﺎر را اداﻣﮫ ﻣﯽدھﻧد ﺗﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫ ﺑﮫ اﺗﻣﺎم ﺑرﺳد‪:‬‬

‫ِﻻوی ﻟَﮭوا اِﺑﻧورا و ﻟَﮭوا اِﺑﻣِﺷﺎ و ﻟَﮭوا اِد اِﻣﺷﯾﮭﺎ‪ ،‬اِﻣﺷﺎ روﺷﻣِﯽ اِﺑ َﯾردﻧﺎ رﺑّﺎ اِد ِﻣﯾّﺎ ھﯾّﯽ‪ ،‬دِﻧش‬
‫روﺷﻣِﯽ ا ِ‬
‫ِﺗرس اِﻧﮭورا‪ ،‬اِﺷﻣِد ھﯾّﯽ و اِﺷﻣِد‬ ‫ِﻛوش اِھﺷوﺧﺎ و ا ِ‬ ‫ِﺑﮭﯾﻠﯽ ﻻﻣﺻﯽ‪ ،‬اِﺷﻣِد ھﯾّﯽ و اﺷﻣِد ﻣﻧدادھﯾّﯽ َﻣ َ‬
‫دﺧر ِاﻟِﯽ‪ ،‬ا ِ‬ ‫ا ِ‬
‫ﻣﻧدادھﯾّﯽ ﻣ َ‬
‫ِدﺧر ِاﻟِﯽ‪.‬‬

‫ی ﭘﺎک ﮐﮫ ﺑﮫ ﻓرﻣﺎن‬ ‫رﺳوﻣم ﺑﺎ آﺗش اﻧﺟﺎم ﻧﭘذﯾرﻓﺗﮫ و ﯾﮭودی و ﻣﺳﯾﺣﯽ ﻧﯾﺳﺗم‪ ،‬ﺑﻠﮑﮫ رﺳوﻣم ﺑﺎ آب ﺟﺎر ِ‬
‫ﺧداوﻧد ﺑرای ﻧظﺎﻓت اﻧﺳﺎنھﺎ و ﺣﯾﺎت ﺑﺧﺷﯾدن ﺑﮫ آﻧﺎن ﺟﺎری ﮔﺷﺗﮫ اﺳت‪ ،‬اﻧﺟﺎم ﻣﯽﮔﯾرد‪ ،‬آﺑﯽ ﮐﮫ ﻗدرﺗﯽ‬
‫اﻧﮑﺎرﻧﺎﭘذﯾر در ﺗطﮭﯾر ﻣن و از ھرﮔوﻧﮫ ﻧﺎﭘﺎﮐﯽھﺎی ﻣﺎدی و ﻣﻌﻧوی دارد‪ ،‬ﻧﺎم ﭘروردﮔﺎر ﯾﮑﺗﺎ و ﺑزرگ و‬
‫ﻧﺎم ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾﯽ ﻓرﺷﺗﮫی ﻣﻘرب درﮔﺎه اﺣدﯾﺗش ﺑر ﻣن ﯾﺎد ﺑﺎد‪ .‬ﻣن از ﺑدیھﺎ دور ﺷده و ﮔﻔﺗﮫھﺎ و ﻓراﻣﯾن‬
‫اﻟﮭﯽ را ﺑﮫ دل ﻣﯽﺳﭘﺎرم و از آنھﺎ ﭘﻧد ﮔرﻓﺗﮫ و راه ﺣق را ﭘﯾﺷﮫی ﺧود ﻣﯽﺳﺎزم‪ ،‬ﻧﺎم ﺧداوﻧد ﻣ ّﻧﺎن و ﻧﺎم‬
‫ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾﯽ ﻓرﺷﺗﮫی ﻣﻘرب درﮔﺎھش ﺑر ﻣن ﯾﺎد ﺑﺎد‪.‬‬

‫‪ -٨‬ﺑﺎ ﮐف دﺳت راﺳت ﮐﻣﯽ آب ﺑرداﺷﺗﮫ و آﻧرا ﺑﺎ دھﺎن ﻣﺿﻣﺿﮫ ﻣﯽﮐﻧﻧد و ﺑﮫ ﺳﻣت ﭼپ ﺧود دور‬
‫ﻣﯽرﯾزﻧد‪ .‬اﯾن ﻋﻣل را ﺳﮫﺑﺎر ﺗﮑرار ﻣﯽﮐﻧﻧد و ھر ﺑﺎر ﺑوﺛﮫ زﯾر را ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪:‬‬

‫ُﭘﻣﱢﯽ ﺑوﺛﺎ و ُﺗ ِ‬
‫ﺷﺑﮭﺛﺎ اِﻣﻼ‪.‬‬

‫دھﺎﻧم ﻣﻣﻠو از آﯾﺎت اﻟﮭﯽ ﺑﺎد‪.‬‬

‫‪ -٩‬اﻧﮕﺷﺗﺎن دو دﺳت را در آب ﮔذاﺷﺗﮫ و ﺳﭘس ﺑﮫطرف زاﻧوھﺎی ﺧود اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻧﻧد و ﺑﮫ ﻋﺑﺎرﺗﯽ‬
‫زاﻧوھﺎﯾﺷﺎن را ﻣﺳﺢ ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬اﯾن ﻋﻣل را ﺳﮫﺑﺎر ﺗﮑرار ﮐرده و ھر ﺑﺎر ھﻧﮕﺎم اﻧﺟﺎم اﯾن ﻋﻣل‪ ،‬ﺑوﺛﮫ زﯾر‬
‫را ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪:‬‬

‫ﺑُرﻛِﯽ َﻣﺑرﯾﺧﺎ و ﺳﺎﻏدا اِل ِھﯾّﯽ َرﺑّﯽ َﻗدﻣﺎﯾﯽ‪.‬‬

‫زﻧواﻧم ﺑرای ﻧﯾﺎﯾش ﺧداوﻧد ﺑزرگ در ﺳﺟدهاﻧد‪) .‬ﮐﻧﺎﯾﮫ از آن اﺳت ﮐﮫ زاﻧواﻧﺷﺎن ھﯾﭼﮕﺎه در ﻗﺑﺎل ﮐﺳﯽ ﺟز‬
‫ﺧداوﻧد ﺧم ﻧﺧواھد ﺷد(‪.‬‬

‫‪٧٤‬‬
‫‪ -١٠‬اﻧﮕﺷﺗﺎن دو دﺳت را در آب ﻓرو ﮐرده و ﺑطرف ﺳﺎق ﭘﺎھﺎی ﺧود اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻧﻧد و ﺳﺎق ﭘﺎھﺎﯾﺷﺎن را‬
‫ﻟﻣس ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬اﯾن ﻋﻣل را ﺳﮫﺑﺎر ﺗﮑرار ﮐرده و ھر ﺑﺎر ھﻧﮕﺎم اﻧﺟﺎم اﯾن ﻋﻣل‪ ،‬ﺑوﺛﮫ زﯾر را ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪:‬‬

‫ِﻐری َﻣدرﯾﺧﺎ اِﺑدِرﻛﯽ اِد ُﻛﺷطﺎ و ھِﯾ َﻣﻧوﺛﺎ‪.‬‬

‫ﻟ ِ‬
‫ﺑﻧﺎﺑر ﻋﮭدی ﮐﮫ ﺑﮫ ﺧدا دادهام‪ ،‬ﭘﺎھﺎﯾم را ﻓﻘط در راه ﺣق ﮔذاﺷﺗﮫ و ھﻣﯾﺷﮫ در اﯾن راه طﯽ طرﯾق ﻣﯽﻧﻣﺎﯾم‪.‬‬

‫‪ -١١‬اﻧﮕﺷﺗﺎن دو دﺳت را در آب ﻓرو ﻣﯽﺑرﻧد و در آن ﻧﮕﮫ ﻣﯽدارﻧد و ھﻧﮕﺎم اﻧﺟﺎم اﯾن ﻋﻣل‪ ،‬ﯾﮏﺑﺎر ﺑوﺛﮫ‬
‫زﯾر را ﻣﯽﺧواﻧﻧد و در ﭘﺎﯾﺎن‪ ،‬ﺳﮫﺑﺎر دﺳتھﺎی ﺧود را از آب ﺑﯾرون آورده و دوﺑﺎره در آب ﻓرو ﻣﯽﺑرﻧد‬
‫)ﺑوﺛﮫ زﯾر را ﯾﮏﺑﺎر ﻣﯽﺧواﻧﻧد و ھﻣرا ﺑﺎ آن‪ ،‬ﺳﮫﺑﺎر اﻧﮕﺷﺗﺎن دو دﺳت را در آب ﻧﮭﺎده و ﺑﯾرون ﻣﯽﮐﻧﻧد(‪:‬‬

‫ِﯾﺳق‬ ‫ﺻو ﱢﺗﯽ ﺗ ِ‬

‫ِﻧﺎطری و ﺗ َ‬ ‫ﮭرم َرﺑّﺎ َﺑر رورﺑﯽ َﻣ ِ‬ ‫اَﻧﺎ )ﻣﻠواﺷﮫ دﻋﺎﮐﻧﻧده( ﻧِﮭﺛﯾت اِﺑ َﯾردِﻧﺎ اَﺻطﯾوﯾت اِﺑ َﻣ ِ‬
‫ﺻوﺗﺎ اِد ِﺑ َ‬
‫اِﻟرﯾش‪ ،‬اِﺷﻣِد ھﯾّﯽ و اِﺷﻣِد ﻣﻧدادھﯾّﯽ َﻣ َ‬
‫دﺧر ِاﻟِﯽ‪.‬‬

‫ی ﭘﺎک ﻓرو رﻓﺗﮫ و طﺑق ﺗﻌﻣﯾد ﺑﮭرام ﺑزرگ اوﻟﯾن رھرو اﯾن طرﯾﻘت ﺗﻌﻣﯾد ﯾﺎﻓﺗم‪،‬‬
‫ب ﺟﺎر ِ‬
‫ﻣن )ﻣﻠواﺷﮫ( در آ ِ‬
‫ﺗﻌﻣﯾدم ﻣرا از ﺷر ﻧﺎﭘﺎﮐﯽھﺎ ﺣﻔﺎظت ﻧﻣوده و ﺑر اﯾﻣﺎﻧم اﻓزوده و ﺑﮫ ﻋرش اﻋﻠﯽ ﻋروﺟم ﺧواھد داد‪ ،‬ﻧﺎم‬
‫ﺧدای ﺗواﻧﺎ و ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾﯽ ﻓرﺷﺗﮫی ﻣﻘرب درﮔﺎھش ﺑر ﻣن ﯾﺎد ﺑﺎد‪.‬‬

‫‪ -١٢‬ﺳﭘس ﻣﯽاﯾﺳﺗﻧد و اﺑﺗدا اﻧﮕﺷﺗﺎن ﭘﺎی راﺳت را در آب ﻧﮭﺎده و ﺿﻣن آن ﺑوﺛﮫ زﯾر را ﯾﮏﺑﺎر‬
‫ﻣﯽﺧواﻧﻧد و ﭘس از ﭘﺎﯾﺎن ﺑوﺛﮫ‪ ،‬ﺑﺎ اﻧﮕﺷﺗﺎن ﭘﺎ ﮐﻣﯽ آب را ﺑﮫ طرف ﻣﻘﺎﺑل ﭘرت ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ھﻣﯾن ﻋﻣل را‬
‫ﺑرای ﭘﺎی ﭼپ ﺿﻣن ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫ اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد‪:‬‬
‫ِﺗر َﺳر ﻻﺗﯾﺷ َﺗﻠَط ِاﻟِﯽ اِﺷﻣِد ھﯾّﯽ و اِﺷﻣِد ﻣﻧدادھﯾّﯽ َﻣ َ‬
‫دﺧر ِاﻟِﯽ‪.‬‬ ‫ِﻐری اﯾدِﯾﮭُن اِد ُ‬
‫ﺷوّ ا و ا ِ‬ ‫ﻟ ِ‬
‫ﺧداوﻧدا ﭘﺎھﺎ و دﺳﺗﺎﻧم را از ﺗﺣت اﺧﺗﯾﺎر ﺷﯾﺎطﯾن و اھرﯾﻣﻧﺎن ﺑدر آور‪ .‬ﻧﺎم ﺧداوﻧد ﺗواﻧﺎ و ﺑزرگ و ﻧﺎم‬
‫ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾﯽ ﻓرﺷﺗﮫی ﻣﻘرب در ﮔﺎھش ﺑر ﻣن ﺑﺎد ﺑﺎد‪.‬‬

‫ﺑ‪‬ﺮاﺧ‪‬ﻪ ) ﻧﻤﺎز‪ ،‬دﻋﺎ‪ ،‬ﻧﯿﺎﯾﺶ(‬

‫» َﺑراﺧﮫ« ﯾﺎ ﻧﻣﺎز دﻋﺎﯾﯽ اﺳت ﮐﮫ ﭘس از ھر رﺷﺎﻣﮫ )وﺿو( اﻧﺟﺎم ﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬ﺑراﺧﮫ ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﭘرﺳﺗش و‬
‫ادای طﺎﻋت اﯾزد ﻣﺗﻌﺎل و ﻋرض ﻧﯾﺎز ﺑﮫ ﺳوی ﺧدای ﻋﺎﻟﻣﯾﺎن اﺳت‪ ،‬ﺑﮫ طرﯾﻘﯽ ﮐﮫ در ﺷرﯾﻌت ﭘﯾﺎﻣﺑران‬
‫وارد ﺷده اﺳت‪ .‬اﺻوﻻً ﺧو ِد ﮐﻠﻣﮫی ﺑراﺧﮫ ﺑﮫ ﻣﻌﻧﯽ ﻣﺑﺎرک داﻧﺳﺗن ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ ،‬زﯾرا وﻗﺗﯽ ﺑﮫ ﮐﺳﯽ اطﻼق‬
‫ﻣﯽﺷود » َﺑ ِرخ« )ﯾﻌﻧﯽ ﻣراﺳم ﺑراﺧﮫ را ﺑﺟﺎ آورد( ﻣﻌﻧﺎﯾش اﯾن اﺳت ﮐﮫ او ﻣﺑﺎرک داﻧﺳت وﺟود ﺧدواﻧد را‬

‫‪٧٥‬‬
‫ﺑﮫ وﺳﯾﻠﮫ دﻋﺎ و ﺳﺗﺎﯾش ﮐردن‪ .‬ﭘس ﻣﻧظور از اطﻼق ﻧﺎم ﺑراﺧﮫ ﺑﮫ ﻧﻣﺎز و دﻋﺎی ﻣﻧداﯾﯾﺎن آن اﺳت ﮐﮫ ﺑﺎ‬
‫اﻧﺟﺎم اﯾن ﻋﻣل وﺟود ﺧداوﻧد ﻣﺑﺎرک داﻧﺳﺗﮫ ﺷده و ﻣورد ﺳﺗﺎﯾش ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرد‪.‬‬

‫ﺑوﺛﮫای )آﯾﮫ( از ﮐﻼم ﺧداوﻧد در ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﮔﻧزارﺑﺎ )ﺳﺗﺎﯾش ﺑﺎد ﻧﺎﻣش( ﻓرﻣودﻧد‪:‬‬

‫ﻗﯾﺎم ﮐﻧﻧد و ﺳﺗﺎﯾش ﻧﻣﺎﯾﻧد ﻣﺎﻟﮏ اﻋﻼی ﻧور را؛ ﺧداوﻧدﮔﺎر ھﻣﮫ ﻋﺎﻟمھﺎ را ﺳﮫﺑﺎر در روز و دوﺑﺎر در ﺷب‪.‬‬

‫ﺑرای اﻧﺟﺎم دادن ﺑراﺧﮫ ﺑﺎﯾد رو ﺑﮫ اواﺛر )ﻗﺑﻠﮫ ﻣﻧداﯾﯾﺎن(‪ ،‬ﺟﮭت ﺷﻣﺎل ﺟﻐراﻓﯾﺎﯾﯽ ﺑﮫ ﺣﺎﻟت ﻋﺎدی اﯾﺳﺗﺎد و‬
‫ﺑوﺛﮫھﺎی ﻣرﺑوط ﺑﮫ ھر زﻣﺎن )ﺻﺑﺢ‪ ،‬ظﮭر و ﻋﺻر( را ﺧواﻧد‪.‬‬

‫ھﻧﮕﺎم ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫی »اﺳوت ﻣﻠﮑﺎ« )ﺳﻼم و درود ﺑر ﻓرﺷﺗﮕﺎن( ﮐﮫ ﺣدود ‪ ٧٠‬ﺑوﺛﮫ ﻣﯽﺑﺎﺷد و ﺑوﺛﮫی‬
‫ُ‬
‫ِﮭوﯾﻠﺧن ﯾﺎ َﻣﻠﮑﯽ و اُﺛری و َﻣﺷﮑﻧﯽ و َﯾردِﻧﯽ و اِرھﺎطﯽ و اِﺷﺧﯾﻧﺎﺛﺎ إد آﻟﻣﯽ‬
‫»دور ﺗرﯾﺎﻧﺎ« )آﺳوﺛﺎ و َزﮐوﺛﺎ ﻧ‬
‫ِﯾﺧن(‪ ،‬ﮐﻣﯽ ﺗﻌظﯾم ﻣﯽﮐﻧﻧد و زﻣﺎﻧﯽﮐﮫ ﺑﮫ ﮐﻠﻣﮫ )ﺳﻐدﻧﺎ( ﻣﯽرﺳﻧد ﺗﻌظﯾم ﮐﺎﻣل ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬طﺑق‬ ‫دِﻧﮭورا ُﮐﻠ ُ‬
‫ﻓرﻣودهی ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﮔﻧزارﺑﺎ ﺑر ھر ﻣﻧداﯾﯽ واﺟب اﺳت ﮐﮫ ھﯾّﯽ رﺑّﯽ ﻗدﻣﺎﯾﯽ )ﺧداوﻧد ﻋﺎﻟﻣﯾﺎن( را ﺳﮫﺑﺎر‬
‫در روز و دو ﺑﺎر در ﺷب ﻋﺑﺎدت ﮐﻧد‪») .‬ای ﺑرﮔزﯾدﮔﺎن‪ ،‬رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫی ﺧود را ﺳﮫﺑﺎر در روز و‬
‫دوﺑﺎر در ﺷب اﻧﺟﺎم دھﯾد«(‪ .‬ﻣراﺳم رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫی ﺻﺑﺢ ھﻧﮕﺎم طﻠوع آﻓﺗﺎب‪ ،‬ظﮭر ﺣدوداً ﯾﮏﺳﺎﻋت‬
‫ﺑﻌد از ظﮭر و ﻋﺻر ﮐﻣﯽ ﻗﺑل از ﻏروب آﻓﺗﺎب اﻧﺟﺎم ﻣﯽﮔﯾرد‪.‬دﻧﻣﺎزھﺎی ﺷﺑﺎﻧﮫ ﻧدارﻧد اﻣﺎ ﺧواﻧدن دو‬
‫دﻋﺎی ﺷب و ﭘﯾش از ﺳﺣر ﺑﮫ آنھﺎ ﺗوﺻﯾﮫ ﺷده اﺳت‪.‬‬

‫ﻻزم ﺑﮫ ﺗوﺿﯾﺢ اﺳت ﻧﻣﺎز ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑﮫ ﺳﺑﮏ ﻣﺳﻠﻣﺎﻧﺎن رﮐوع و ﺳﺟود ﻧدارﻧد‪ .‬اﻣﺎ ﮔﺎه ﺑﺎ آوردن ﻧﺎم »ھﯾّﯽ«‬
‫)ﺧداوﻧد( و ﯾﺎ ﺑرﺧﯽ ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﺑزرگ‪ ،‬ﺣﺎﻟﺗﯽ از ﺗﻌظﯾم ﺑﮫ ﺧود ﻣﯽﮔﯾرﻧد‪.‬‬

‫ﻣﻘدس ﭘرواﻧﺎﯾﯽ )ﭘﻧﺟﮫ ﻣﻘدس( ﺑﻌد از رﺷﺎﻣﮫ ﮐردن ﻓﻘط ﺑوﺛﮫھﺎی‬

‫ِ‬ ‫ﺗﻣﺎم ﭘﻧﺞ روز‬
‫ﻻزم ﺑﮫ ﯾﺎدآوری اﺳت در ِ‬
‫ﺑراﺧﮫی ﺻﺑﺢ ﺧواﻧده ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬

‫ھﻣﺎﻧطور ﮐﮫ ﮔﻔﺗﯾم؛ ﺑﻌد از رﺷﺎﻣﮫ ﻛردن )وﺿو( ﺑﺳﻣت اواﺛر )ﻗﺑﻠﮫ( ﻛﮫ ﺟﮭت ﺷﻣﺎل ﺟﻐراﻓﯾﺎﯾﻰ اﺳت‬
‫اﯾﺳﺗﺎده ﺗﺎ ﺑراﺧﮫى )دﻋﺎ( ﻣرﺑوطﮫ را اﻧﺟﺎم دھﯾم‪:‬‬

‫ﺑوﺛﮫی اول ﺑراﺧﮫ )ﺑوﺛﮫ ﺗوﺣﯾد( و ﺑوﺛﮫی ﺳﻼم ﺑﮫ ﻣﻠﻛﯽھﺎ ﮐﮫ ﺑﮫ ﺑوﺛﮫی »اﺳوت ﻣﻠﮑﺎ« ﻣﻌروف اﺳت‬
‫)ﺳﻼم و درود ﺑر ﻓرﺷﺗﮕﺎن( در ھر ﺳﮫ ﺑراﺧﮫی روزاﻧﮫ ) ﺻﺑﺢ ‪ -‬ظﮭر ‪ -‬ﻋﺻر ( ﺧواﻧده ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬

‫ﺗذﻛر‪ :‬ﻣوﻗﻊ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫ ﻣﻠﻛﯽھﺎ ﺑﺎ ﮔﻔﺗن ھر اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ‪ ...‬ﺳر را ﻛﻣﻰ ﺑﮫ ﺳﻣت ﺟﻠو ﺧم ﻣﯽﻛﻧﯾم‪.‬‬

‫‪٧٦‬‬
 ‫ﻣراﺳم ﺑراﺧﮫ ﺻﺑﺢ و ظﮭر و ﻋﺻر ﺑﺎ ﺑوﺛﮫ زﯾر ﮐﮫ »ﺑوﺛﮫ ﺗوﺣﯾد« ﻧﺎﻣﯾده ﻣﯽﺷود‪ ،‬آﻏﺎز ﻣﯽﮔردد‪:‬‬

‫ِﺑﺳﮭدو َﺛﺦ اِد‬

‫ﻣﺎرى اِﻛﺎ ﻣﻧدادھﯾّﻰ اِﻛﺎ َﺑ َﺛر اِﻧﮭورا ا َ‬ ‫ﺑﺷﻣﯾﮭون ادھﯾّﯽ رﺑّﯽ‪ .‬اِﻣ َﺷﺑّﺎ ِ‬
‫ﻣﺎرى اِﺑﻠِﺑﺎ دَ ﺧﯾﺎ اِﻛﺎ ھﯾّﻰ اِﻛﺎ ِ‬
‫ِﺑﺳﮭدو َﺛﺦ اِد َﻣﻠﻛﺎ راﻣﺎ رﺑّﺎ دِﻧﮭورا اِﻻھﺎ رﺑّﺎ اِد ﻣِن ﻧﺎﻓﺷﻰ ا ِ‬
‫ِﻓرش اِد َل ﺑﺎطِ ل و َل ﻣﺑَطِ ل اِﺷ َﻣﺦ ﯾﺎ ھﯾّﻰ‬ ‫ھﯾّﻰ و ا َ‬
‫ﻣﺎرى و ﻣﻧدادھﯾّﻰ‪.‬‬‫و ِ‬
‫ﺑﻧﺎم ﺧدای ﺑزرگ‪ .‬ﭘروردﮔﺎر وﺟود دارد‪ ،‬ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾﯽ ﻓرﺷﺗﮫی ﻣﻘرب درﮔﺎه اﺣدﯾت وﺟود دارد‪ .‬ﺑﮫ‬
‫ﺷﮭﺎدت ﺗو ای ﺧدای ﺟﺎوﯾدان ﮐﮫ ﻣﺎﻟﮏ ﻋﺎﻟم اﻧواری و از ذات ﺧوﯾش ﻣﻧﺑﻌث ﺷده و ﮐﺳﯽ را در ﺑوﺟود‬
‫آﻣدﻧت دﺧﺎﻟﺗﯽ ﻧﺑوده و ﻧﯾﺳت‪ ،‬ﻧﺎم ﺗو ھﯾﭼﮕﺎه از ﺑﯾن ﻧﺧواھد رﻓت‪.‬‬

‫آﻧﮕﺎه ﺑﻌد از ﺧداوﻧد ﻧوﺑت ادای اﺣﺗرام ﻧﺳﺑت ﺑﮫ ﭘﯾﺎﻣﺑران و ﻣﻘدﺳﯾن ﻣﯽﺑﺎﺷد ﮐﮫ در ﺑوﺛﮫ زﯾر »ﺑوﺛﮫی‬
‫ﻣﻠﮑﯽھﺎ« آﻣده اﺳت‪:‬‬

‫ﻣﺎرى ُﻛﺷطﺎ اَﺳِ ِﻧ ُﺧن‬

‫اِﻣﺷﺑﱠﺎ ِ‬
‫ﺑﺎ ﻋﮭدی اﺳﺗوار ﺑﮫ ﺳﺗﺎﯾش ﺧداوﻧد ﻣﯽﭘردازﯾم‬

‫ﺑﺷﻣﯾﮭون ادھﯾّﯽ رﺑّﯽ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ ﯾﺎ واوا رﺑّﺎ اِد ﺑﯾت َرھﻣﻰ َﯾﻘﯾرى‬

‫ﻧﮭوﯾﻠﺧن اَواھﺎ َﺛن َﻗدﻣﺎﺋﻰ َﯾﻘﯾرى‬

‫ُ‬ ‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ ﮔِﻧزا اِد ھﯾّﻰ رﺑّﻰ َﻗدﻣﺎﺋﻰ َﯾﻘﯾرى‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ ﻣﺎرا اِد َرﺑوﺛﺎ اِﻟﯾِﺛﺎ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ ﯾوﺷﺎﻣِن دَ ﺧﯾﺎ َﺑر ﻧﯾﺻِ ﺑ ُﺗن‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ ﻣﻧدادھﯾّﻰ َﺑر ﻧﯾﺻِ ﺑ ُﺗن‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ ھﯾﺑل زﯾوا‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ اَ ُﻧش اُﺛرا‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ ﺷﯾﺷﻼم رﺑّﺎ‬

‫‪٧٧‬‬
 ‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ ا َ‬
‫ِﺳﺣق زﯾوا رﺑّﺎ َﻗدﻣﺎﯾﺎ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ ﺳﺎم زﯾوا دَ ﺧﯾﺎ ﺑُﺧرا َﺣﺑﯾﺑﺎ رﺑّﺎ َﻗدﻣﺎﯾﺎ‬

‫ِﮭوﯾﻠﺧن ھﯾول و ﺷﯾﺗل و اَ ُﻧش‬

‫ُ‬ ‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧ‬
‫ُ‬ ‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧ‬
‫ِﮭوﯾﻠﺧن اَدَ ﺛﺎن و َﯾدَ ﺛﺎن‬

‫ِدوي اُﺛرى ﻧﺎطرى اِد َﯾردﻧﺎ‬ ‫ِﮭوﯾﻠﺧن ُ‬

‫ﺷﻠﻣِﻲ و ﻧ ِ‬ ‫ُ‬ ‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧ‬
‫ُ‬
‫ِﮭوﯾﻠﺧن اِﺳرﯾن و آرﺑﺎ اُﺛرى اِﺑﻧﻰ اِﻧﮭورا‬
‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧ‬

‫ِﮭوﯾﻠﺧن آرﺑﺎ َﮔوري اِﺑﻧﻰ اِﺷﻼﻣﺎ‬

‫ُ‬ ‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧ‬
‫ُ‬
‫ِﮭوﯾﻠﺧن اَﻧﺻﺎو و اَ َﻧن اَﻧﺻﺎو‬
‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧ‬
‫ُ‬ ‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧ‬
‫ِﮭوﯾﻠﺧن ﺳﺎر و َﺳروان‬
‫ُ‬
‫ِﮭوﯾﻠﺧن اِزھﯾر و َزھرون و اِﺑﮭﯾر و ِﺑﮭرون و ﺗﺎر و َﺗروان‬
‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧ‬
‫ُ‬ ‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧ‬
‫ِﮭوﯾﻠﺧن ﯾوﻓﯾن ﯾوﻓﺎﻓﯾن‬
‫ُ‬ ‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧ‬
‫ِﮭوﯾﻠﺧن آرﻓﯾﯾل و ﻣﺎرﻓﯾﯾل‬
‫ُ‬
‫ِﮭوﯾﻠﺧن ھِو َﺷﺑّﺎ و َﻛﻧﺎ اِد ِزدﻗﺎ‬
‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ ﺷِ ﮭﻠون اُﺛرا‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ ِﺑﮭرون ﻛﺎن ﻓﯾﯾل‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ اِد روﺷﻰ و ﺗﺎﻗﻧﻰ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ ھِﻠوُ ن اُﺛرا‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ ِﺑر ﺑﺎغ اُﺛرا‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ ﺷِ ﻧﮕِﻼن اُﺛرا‪.‬‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ ﻟِﮭداﯾﺎ رﺑّﺎ َزدﯾﻘﺎ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ اﯾﺗِﻧﺻِ ب زﯾوا‬

‫‪٧٨‬‬
 ‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ اِدَ ﻛﺎس ﻣﺎﻧﺎ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ آ َﯾر دَ ﺧﯾﺎ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ آ َﯾر َﺳﻐﯾﺎ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ َﻣﮭزﯾﯾل َﻣﻼﻻ‬

‫ِﻛور‬ ‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ َ‬

‫ﯾﺎور ا َ‬
‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ ﯾﺎور رﺑّﺎ‬

‫ﯾوﺧﺎور رﺑّﺎ‬
‫َ‬ ‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ ﯾوﺧﺎ َﺷر َﻛ ّﻧﺎ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ اِﻧﺑﺎط زﯾوا رﺑّﺎ ﻗدﻣﺎﯾﺎ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ ﺳﺎم ﻣﺎﻧﺎ ِو ﺳﻣﯾرا‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ اَوا رﺑّﺎ اد اﯾﻘﺎرا‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ َﭘرﺻوﻓﺎ رﺑّﺎ اد اﯾﻘﺎرا‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ آدم ا َ‬

‫ِﺳﺣق زﯾوا‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ ِﺑ َ‬

‫ﮭرم رﺑّﺎ‬
‫َ‬
‫ﯾوزاطق ﻣﻧدادھﯾّﻰ‬ ‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ ﯾﺎور ﮔِﻧزﯾﯾل اُﺛرا‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ ِزھرون رازا َﻛﺳﯾﺎ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ َﺳ َﻣﻧدَ رﯾﯾل اُﺛرا‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ َ‬

‫ﺻﻧﺎﺻﯾﯾل اُﺛرا‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ ﺗﺎورﯾﯾل اُﺛرا‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ َﮔوران اُﺛرا‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠِﺦ ﺳﯾﻣﺎت ھﯾّﻰ‬

‫‪٧٩‬‬
 ‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠِﺦ اِزﻻت َرﺑﺗﻰ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠِﺦ َ‬

‫ﺷﺎرت ﻧﯾطوﻓﺗﺎ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠِﺦ ِﺑﮭرات اَﻧﺎﻧﺎ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠِﺦ ﻛﺎﻧﺎت ﻧﯾطوﻓﺗﺎ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠِﺦ َﻣر َﮔ ِﻧﯾﺛﺎ دَ ﻛِﯾﺛﺎ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ اَوا َﺛر راﻣﺎ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ اُﺻطوﻧﺎ رﺑّﺎ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ اَوا َﺛر َ‬
‫ﻣوزﻧﯾﺎ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ اِﭘﺛﺎھﯾل َﺑر زاھرﯾﯾل‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ ﯾﮭﯾﻰ ﯾُﮭﺎﻧﺎ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ آدم َﮔورا َﻗدﻣﺎﯾﺎ‬

‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ َﻣﻠﻛﺎ ﺷﯾﺗل َﺑر آدم َﮔورا ﻗدﻣﺎﯾﺎ‬

‫ﺣﺎل ﺑوﺛﮫی دور ﺗرﯾﺎﻧﺎ ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود‪:‬‬

‫ِﮭوﯾﻠﺧن ﯾﺎ َﻣﻠﻛﻰ و اُﺛرى و َﻣﺷﻛﻧﻰ و َﯾردِﻧﻰ و اِرھﺎطﻰ و اِﺷﺧﯾﻧﺎﺛﺎ اِد آﻟﻣﻰ دِﻧﮭورا ُﻛﻠ ُ‬
‫ِﯾﺧن‪.‬‬ ‫ُ‬ ‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ﻧ‬

‫ﺷﻔﺎ و ﭘﯾروزی ﺑر ﺷﻣﺎ ﺑﺎد ای ﻣﻼﺋﮏ و اُﺛراھﺎ و ﺳﮑوﻧﺗﮕﺎهھﺎی ﻣﻘدس و َﯾردﻧﺎھﺎ و ﻧﮭرھﺎی روان و‬
‫ﻣﺳﮑنھﺎی ﻋﺎﻟمھﺎی ﻧور‪ ،‬ھﻣﮕﯽ‪.‬‬

‫دﯾل )ﻣﻠواﺷﮫ دﻋﺎ ﻛﻧﻧده‪ /‬ﻣﻠواﺷﮫ ﺑراﺧﮫﮔر( اِد ھﺎزا ﺑوﺛﺎ‬

‫ت ِ‬ ‫ِﮭوﯾل اِﻟﮭﺎزا ﻧِﺷِ ﻣ ِ‬
‫ﺷﺎوق َھطﺎﺋﻰ ﻧ ِ‬ ‫اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ و ِ‬
‫ﺷﺎوق َھطﺎﺋﻰ ﻧِﮭوﯾﻠِﻰ‪.‬‬
‫و َرھﻣﻰ ﺑﯾت ِ‬

‫‪٨٠‬‬
 ‫ﺑوﺛﮫھﺎى ﺑراﺧﮫی ﺻﺑﺢ ﺑﻌد از ﺑوﺛﮫ ﻣﻠﻛﯽھﺎ )ﺳﻼم ﺑﮫ ﻓرﺷﺗﮕﺎن(‪) :‬ﺷﺎﻣل ﭘﻧﺞ ﺑوﺛﮫ(‬

‫ﺑوﺛﮫ اول ﺑراﺧﮫ ﺻﺑﺢ‪:‬‬

‫ِﻣﮭﯾﻣﻧﻰ ﻗُم اَﺳ ُﻐد و َﺷﺑّﺎ اِﻟﮭﯾّﻰ رﺑّﻰ َﻗدﻣﺎﺋﻰ و ﺷﺑّﺎ اِل‬
‫ﺑﺷﻣﯾﮭون اد ھﯾّﻰ رﺑّﻰ ﻗُم ﻗُم اِﺑﮭﯾرى ِزدﻗﺎ ﻗُم َﺷﻠﻣﺎﻧﻰ و ا ِ‬
‫ﯾﺎور رﺑّﺎ و اِزﻻت َرﺑﺗﻰ و ﺷﺑّﺎ اِل ﺳﯾﻣﺎت ھﯾّﻰ اِد ﻣ َِن‬ ‫َﻣﻠﻛﺎ ﺷﯾﺷﻼم رﺑّﺎ و ﺷﺑّﺎ اِﻟ َﺗﻧﺎ َﻛﺳﯾﺎ ھﺎم زﯾوا و ﺷﺑّﺎ اِل َ‬
‫ھُن ُﻛﻠﮭُن آﻟﻣﻰ و ﺷﺑّﺎ اِل اِﯾﻧﺎ و ﺳِ ﻧدِرﻛﺎ اِد اَوا اِد اُﺛرى اِد ﻣ َِن اِھوا اَﻧﺎ ﺳﺎﻏدﯾﻧﺎﻟﻰ ِوﻣ َﺷﺑﯾﻧﺎﻟﻰ اِﻟﮭﺎھو َﻣﻠﻛﺎ راﻣﺎ‬
‫رﺑّﺎ دِﻧﮭورا َھﯾﺎﺳﺎ دَ ﻣﻠﻰ َرھﻣﻰ‪.‬‬

‫ﺑوﺛﮫ دوم ﺑراﺧﮫ ﺻﺑﺢ‪:‬‬

‫ﺑﺷﻣﯾﮭون اد ھﯾّﻰ رﺑّﻰ اِﺷﻛﻧدِى طﺎوا دِﻧﮭورا اِد َﻣزﮔﻰ اِﻟﺑﯾت َرھﻣﻰ اَﺛﺎ و ا‬
‫ِﺗراﺻل َﻣﻼﻟِﻰ و ِﭘﮭﺛﻰ اِﻟ ُﭘﻣِﻰ‬
‫ِ‬
‫ﺷﺑﮭﺛﺎ و اﯾ َﺷ ِﺑ ُﻧن اِﻟﮭﯾّﻰ رﺑّﻰ ﻣِن رﯾش اﺑرﯾش‪.‬‬
‫اِﺑ ُﺗ ِ‬

‫ﺑوﺛﮫ ﺳوم ﺑراﺧﮫ ﺻﺑﺢ‪:‬‬

‫ﻣﺎرى ﻣﻧدادھﯾّﻰ اِﻣ َﺷﺑﺎﻧﺎ ِو ﻟﮭﺎخ َﭘرﺻوﻓﺎ رﺑّﺎ اِد اﯾﻘﺎرا اِد ﻣِن ﻧﺎﻓﺷﻰ‬
‫ﺑﺷﻣﯾﮭون اد ھﯾّﻰ رﺑّﻰ اِﻟﮭﯾّﻰ َﺳﻐِدﻧﺎ و اِل ِ‬
‫ِﻓرش‪.‬‬
‫ا ِ‬

‫ﺑوﺛﮫ ﭼﮭﺎرم ﺑراﺧﮫ ﺻﺑﺢ‪:‬‬

‫ﻣﺎری ُﻛﺷطﺎ اَﺳِ ّﻧـِ ُﺧن ﺑﺷﻣﯾﮭون اد ھﯾّﻰ رﺑّﻰ ﻗدﻣﺎﺋﻰ ُﻧﺧراﺋﻰ ﻣِن آﻟﻣﻰ دِﻧﮭورا َﯾﺗﯾرى اِد اﯾﻼوى و ُﻛﻠﮭُن‬
‫اِﻣﺷﺑﺎ ِ‬
‫ِﮭوﯾل اِﻟدﯾﻠِﻰ )ﻣﻠواﺷﮫ دﻋﺎ‬
‫ﺷﺎوق َھطﺎﺋﻰ ﻧ ِ‬ ‫اﯾوادى اَﺳوﺛﺎ و َزﻛوﺛﺎ ھِﯾﻼ و اِﺷرارا و اﯾﻣرا و ﺷﯾﻣﺎ َھ َ‬
‫دوت ﻟِﺑّﺎ و ِ‬
‫ِﺑﮭﯾﻼ اِد ﯾﺎور زﯾوا و ﺳﯾﻣﺎت ھﯾّﻰ‪.‬‬‫ِﮭوﯾل ا ِ‬
‫ﺷﺎوق َھطﺎﺋﻰ ﻧ ِ‬ ‫ﻛﻧﻧده‪ /‬ﻣﻠواﺷﮫ ﺑراﺧﮫﮔر( اِد ھﺎزا ﺑوﺛﺎ و َرھﻣﻰ ﺑﯾت ِ‬

‫در اﯾﻧﺟﺎ دﺳتھﺎ را ﺑﮫ ﺣﺎﻟت دﻋﺎ ﻣﯽﮔﯾرﻧد و ﺑوﺛﮫى زﯾر را ﺑر زﺑﺎن ﺟﺎرى ﻣﯽﻧﻣﺎﯾﻧد‪:‬‬

‫ﺑوﺛﮫ ﭘﻧﺟم ﺑراﺧﮫ ﺻﺑﺢ‪:‬‬

‫ِدوى اُﺛرى ﻧﺎطرى اِد َﯾردِﻧﺎ ﯾﺎ ھِو َﺷﺑّﺎ‬ ‫ﺷﻠﻣِﻰ و ﻧ ِ‬‫ﯾﺎ َﻣﻠﻛﺎ اِد ُﻛﻠﮭُن َﻣﻠﻛﻰ ﯾﺎ اَوا اِد ُﻛﻠﮭُن اُﺛرى ﯾﺎ اَدَ ﺛﺎن و َﯾدَﺛﺎن ﯾﺎ ُ‬
‫رﺑّﺎ ﯾﺎ ھﯾﺑل زﯾوا رﺑّﺎ َﻣﻼﯾﺎ اِﻣ َﭘرﻗﺎﺗﻠَن ﻣِن ُﻛل اِد ﺑﯾش و اِﺳﻧﻰ ﯾﺎ َﻣﻠﻛﺎ راﻣﺎ رﺑّﺎ دِﻧﮭورا اِھوا َﺗن َﺷﺑﯾوت َﭘﻐرى‬
‫ِﺗرھﻣِت ِاﻟَن و ﺻﺎﻣﺧِت ﻟِﺑﱠن ﯾﺎ َﻣﻠﻛﺎ راﻣﺎ رﺑّﺎ دِﻧﮭورا‪.‬‬ ‫و ﻣِﻠﯾوت اﯾدى و ﺗﺎرﺻِ ت اﯾ َﻧن و ا َ‬

‫‪٨١‬‬
‫ِدوی‪ ،‬ھوﺷﺑﺎ رﺑّﺎ و ھﯾول زﯾوا رﺑﺎ ﻣﻼﯾﺎ ﻣﺎ را از‬ ‫ﭘروردﮔﺎرا ﺑﮫوﺳﯾﻠﮫی ﻓرﺷﺗﮕﺎﻧت اَدَﺛﺎن و َﯾدَ ﺛﺎن‪ُ ،‬‬
‫ﺷﻠﻣِﯽ و ﻧ ِ‬
‫ﺷر اھرﯾﻣﻧﺎن و ﺑدیھﺎ ﺣﻔظ ﺑﻔرﻣﺎ‪ .‬اﻻھﺎ ﺑﮫ ﻣﺎ ﺑدﻧﯽ ﺗﻧدرﺳت و دﺳﺗﯽ ﭘر ﻧﻌﻣت و ﺑرﮐت ﻋطﺎ ﺑﻔرﻣﺎ‪ ،‬ﺧداﯾﺎ‬
‫ﭼﺷﻣﺎن ﻣﺎ را از زﯾﺑﺎﯾﯽھﺎ ﭘر ﮐن و ﻧﺳﺑت ﺑﮫ ﻣﺎ رﺣﻣت آورده‪ ،‬ﻗﻠبھﺎﯾﻣﺎن را ﻗوی دار‪ ،‬ای ﺧﺎﻟق ﯾﮑﺗﺎ و‬
‫ای ﻣﺎﻟﮏ ﺟﮭﺎن روﺷﻧﺎﯾﯽ‪.‬‬

‫ﺑوﺛﮫھﺎى ﺑراﺧﮫی ظﮭر ﺑﻌد از ﺑوﺛﮫ ﻣﻠﻛﯽھﺎ )ﺳﻼم ﺑﮫ ﻓرﺷﺗﮕﺎن(‪) :‬ﺷﺎﻣل ﺳﮫ ﺑوﺛﮫ(‬

‫ﺑﻌد از ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫ ﺗوﺣﯾد و ﺑوﺛﮫ ﻣﻠﮑﯽھﺎ ﮐﮫ ﮔﻔﺗﯾم در اﺑﺗدای ھر ﺳﮫ وﻗت ﺑراﺧﮫ ﺑﺎﯾد ﺧواﻧده ﺷود‪ ،‬ﺑوﺛﮫ‬
‫زﯾر را ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪:‬‬

‫ﺑوﺛﮫ اول ﺑراﺧﮫ ظﮭر‪:‬‬

‫ِﻟﻣﺎرى ﻣﻧدادھﯾّﻰ اِﻣ َﺷﺑّﺎﻧﺎ ِو ﻟﮭﺎخ َﭘرﺻوﻓﺎ رﺑّﺎ اِد اﯾﻘﺎرا اِد ﻣِن ﻧﺎﻓﺷﻰ‬
‫اﺷﻣد ھﯾّﯽ اَﻧﺎ اِﻟﮭﯾّﻰ َﻗدﻣﺎﺋﻰ َﺳﻐِدﻧﺎ و ا ِ‬
‫ِﻓرش‪.‬‬
‫ا ِ‬

‫ﺑﻌد از ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫ ﻓوق‪ ،‬در اداﻣﮫ؛ ﺑوﺛﮫھﺎی ﭼﮭﺎرم و ﭘﻧﺟم ﺑراﺧﮫی ﺻﺑﺢ را ﺑﮫ ھﻣﺎن ﺗرﺗﯾﺑﯽ ﮐﮫ در ﺑﺎﻻ‬
‫آﻣده در ﺑراﺧﮫ ظﮭر ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪.‬‬

‫ﺑوﺛﮫھﺎى ﺑراﺧﮫی ﻋﺻر ﺑﻌد از ﺑوﺛﮫ ﻣﻠﻛﯽھﺎ )ﺳﻼم ﺑﮫ ﻓرﺷﺗﮕﺎن(‪) :‬ﺷﺎﻣل ﭘﻧﺞ ﺑوﺛﮫ(‬

‫ﺑﻌد از ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫ ﺗوﺣﯾد و ﺑوﺛﮫ ﻣﻠﮑﯽھﺎ ﮐﮫ ﮔﻔﺗﯾم در اﺑﺗدای ھر ﺳﮫ وﻗت ﺑراﺧﮫ ﺑﺎﯾد ﺧواﻧده ﺷود‪ ،‬ﺑوﺛﮫ‬
‫زﯾر را ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪:‬‬

‫ﺑوﺛﮫ اول ﺑراﺧﮫ ﻋﺻر‪:‬‬

‫ِﺑﺷﻣد ھﯾّﻰ رﺑّﻰ اﯾدان اﯾدان اِد َرھﻣﻰ ﻣﺎطﻰ و اﯾدان اِد راب َﺑواﺛﺎ اِﻣطﺎ َﻣ َﯾراﻧِﻰ ھﯾول و درﺷﺎﺋﻰ ﺷﯾﺗل و‬
‫ِدوى‪.‬‬ ‫ﺻوﺗِﻰ ُ‬
‫ﺷﻠﻣِﻰ و اِﻣﻘِﯾﻣﺎﻧﺎ اِد َﺑواﺛﺎ ﻧ ِ‬ ‫راﻣﻰ اِﻧﯾﺎﻧﻰ اَ ُﻧش ﺻﺎوا اِب َﻣ ِ‬
‫ﺑﻌد از ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫ ﻓوق‪ ،‬در اداﻣﮫ؛ ﺑوﺛﮫھﺎی دوم و ﺳوم و ﺟﮭﺎرم و ﭘﻧﺟم ﺑراﺧﮫی ﺻﺑﺢ را ﺑﮫ ھﻣﺎن‬
‫ﺗرﺗﯾﺑﯽ ﮐﮫ در ﺑﺎﻻ آﻣده در ﺑراﺧﮫ ﻋﺻر ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪.‬‬

‫‪٨٢‬‬
 ‫داﻧﺳﺗﻧﯽھﺎی دﯾﻧﯽ ) َرﺷﺎﻣﮫ و َﺑراﺧﮫ(‬

‫ھﻧﮕﺎم رﺷﺎﻣﮫ ﮐردن ﻣﯽﺗوان ﺑﮫ ھر ﺳﻣت )ﺷﻣﺎل ‪ -‬ﺟﻧوب ‪ -‬ﻣﺷرق ‪ -‬ﻣﻐرب( ﻧﺷﺳت و َرﺷﺎﻣﮫ را اﻧﺟﺎم‬
‫داد‪.‬‬

‫ﺷﻣﺎل ﺟﻐراﻓﯾﺎﯾﯽ ‪ -‬ﻗﺑﻠﮫ ﻣﻧداﯾﯾﺎن( ﺑﺎﯾﺳﺗﯾم و دﺳتھﺎ ﺑﮫ ﺣﺎﻟت‬

‫ِ‬ ‫ﻣوﻗﻊ ﺧواﻧدن َﺑراﺧﮫ ﺑﺎﯾد رو ﺑﮫ اواﺛر )ﺟﮭت‬
‫ﻋﺎدی در دو طرف ﻗرار ﮔﯾرد‪.‬‬

‫ھﻧﮕﺎم ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫی آﺳوث ﻣﻠﻛﺎ )ﺳﻼم و درود ﺑر ﻓرﺷﺗﮕﺎن( و ﺑوﺛﮫی دور َﺗرﯾﺎﻧﺎ )آﺳوﺛﺎ و َزﮐوﺛﺎ‬
‫ِﮭوﯾﻠﺧن ﯾﺎ َﻣﻠﮑﯽ و اُﺛری و َﻣﺷﮑﻧﯽ و َﯾردِﻧﯽ و اِرھﺎطﯽ و اِﺷﺧﯾﻧﺎﺛﺎ اِد آﻟﻣﯽ دِﻧﮭورا ُﮐﻠِﯾ ُﺧن(‪ ،‬ﮐﻣﯽ ﺗﻌظﯾم‬
‫ُ‬ ‫ﻧ‬
‫ﻣﯽﮐﻧﯾم و در ﺟﺎھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ﮐﻠﻣﮫی ) َﺳﻐِدﻧﺎ( ﻣﯽرﺳﯾم ﺗﻌظﯾم ﮐﺎﻣل ﻣﯽﮐﻧﯾم‪.‬‬

‫اﮔر ﺣﺎدﺛﮫ ﯾﺎ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﺑﯾﻔﺗد و ﯾﺎ ﯾﮏ ﻣوﺿوع ﺣﯾﺎﺗﯽ ﭘﯾش آﯾد ﻣﯽﺗوان رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ را ﺗرک ﮐرد و ﺑﺎر‬
‫دﯾﮕر از اﺑﺗدا رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ را اﻧﺟﺎم داد‪.‬‬

‫اﮔر ﺑوﺛﮫھﺎی ﺑراﺧﮫ ﺑﮫ ﺗرﺗﯾب ﺧواﻧده ﻧﺷود‪ ،‬ﺑﺎﯾد ﺑراﺧﮫ را از اول ﺧواﻧد‪.‬‬

‫در ﺻورت ﺑﯾﻣﺎری ﯾﺎ ﻧﺎﺗواﻧﯽ ﻣﯽﺗوان ﺑراﺧﮫ را ﻧﺷﺳﺗﮫ ﺧواﻧد‪.‬‬

‫ھر ﺷﺧص ﺑﺎﯾد رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﺎی ﺧود را ﺑﺎ ﻧﺎم دﯾﻧﯽاش ﺑﺧواﻧد و اﻧﺟﺎم دھد‪.‬‬

‫ﻋﯾﻧﮏ زدن ﺑﻌد از رﺷﺎﻣﮫ و زﻣﺎن ﺑراﺧﮫ اﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧدارد‪.‬‬

‫ﺧواﻧدن ﺑراﺧﮫ در اﺗﺎق روی ﻓرش اﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧدارد‪.‬‬

‫ﺑرای اﻧﺟﺎم رﺷﺎﻣﮫ رﻋﺎﯾت ﻧﮑﺎت زﯾر واﺟب اﺳت‪:‬‬

‫ﺑدن و ﻟﺑﺎس رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫﮐﻧﻧده از ھر ﺟﮭت ﺑﺎﯾد ﭘﺎک ﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﺑﮭﺗر اﺳت ھﻣﯾﺎﻧﮫ روی ﻟﺑﺎس ﺳﻔﯾد و ﭘﻧﺑﮫای ﺑﺳﺗﮫ ﺷود؛ در ﺻورﺗﯽ ﮐﮫ ﻟﺑﺎس ﺳﻔﯾد در دﺳﺗرس ﻧﺑود‬
‫ﻣﯽﺗوان از ﻟﺑﺎس ﻧزدﯾﮏ ﺑﮫ ﺳﻔﯾد اﺳﺗﻔﺎده ﮐرد‪.‬‬

‫ﭘوﺷﯾدن ﻟﺑﺎس ﺳﯾﺎه و ﺳُرﻣﮫای زﯾر و روی ھﻣﯾﺎﻧﮫ ﺟﺎﯾز ﻧﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﺳرﭘوش )روﺳری ‪ -‬ﻋﻣﺎﻣﮫ( ﻗﺑل از ﺑﺳﺗن ھﻣﯾﺎﻧﮫ واﺟب اﺳت ﺑر ﺳر ﻗرار ﮔرﻓﺗﮫ و ﺑﺎﯾد ﺳﻔﯾد ﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ھﻣﯾﺎﻧﮫ ﺑﺳﺗن ﺑرای اﻧﺟﺎم رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ واﺟب اﺳت‪ ،‬ﺑﮫ ﻏﯾر از روزھﺎی اﻣﺑطل ﺳﻧﮕﯾن‪.‬‬

‫ﺑدن ﺑرای رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﮐردن ﺑﺎﯾد ﮐﺎﻣﻼً ﭘوﺷﯾده ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﻣﺛل زﻣﺎن ﭘوﺷﯾدن رﺳﺗﮫ‪.‬‬

‫‪٨٣‬‬
‫اﻧﺟﺎم رﺷﺎﻣﮫ ﻗﺑل از ﺗﻌﻣﯾد ﺑر ھر ﻣﻧداﯾﯽ واﺟب اﺳت و ﺑﺎﯾد ھﻧﮕﺎم اﻧﺟﺎم رﺷﺎﻣﮫ‪ ،‬اِﮐﻠﯾل در اﻧﮕﺷت ﮐوﭼﮏ‬
‫دﺳت راﺳت ﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫در زﻣﺎن اﻧﺟﺎم دادن رﺷﺎﻣﮫ‪ ،‬ﺻﺣﺑت ﮐردن ‪ -‬اﺷﺎره ﮐردن و ﺣرﮐﺎت اﺿﺎﻓﯽ‪ ،‬رﺷﺎﻣﮫ را ﺑﺎطل ﻣﯽﮐﻧد‪.‬‬

‫ﻋواﻣﻠﯽ ﮐﮫ رﺷﺎﻣﮫ را ﺑﺎطل ﻣﯽﮐﻧﻧد ﻋﺑﺎرﺗﻧد از‪ -١ :‬ﺷﺧص ﺑﮫ ھر دﻟﯾل ﻧﺎزل ﺷود‪ -٢ .‬ﻋﺎﻣل ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ‬
‫)ﻧﺟﺳﯽ( ﺑﺎ او ﺗﻣﺎس ﭘﯾدا ﮐﻧد‪.‬‬

‫ﻣوﻗﻊ اﻧﺟﺎم رﺷﺎﻣﮫ ﺟوراب‪ ،‬ﮐﻔش و دﻣﭘﺎﯾﯽ ﺑﺎﯾد از ﭘﺎھﺎ ﺧﺎرج ﺷود‪ ،‬وﻟﯽ ﺻﻧدل ﭼوﺑﯽ )ﮐﺑﮑﺎب( اﺷﮑﺎﻟﯽ‬
‫ﻧدارد‪.‬‬

‫رﺷﺎﻣﮫﮐﻧﻧده ھﻧﮕﺎم رﺷﺎﻣﮫ ﻧﺑﺎﯾد وارد آب ﺷود‪.‬‬

‫ﻗﺑل از رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﭘوﺳت ﺻورت‪ ،‬دﺳتھﺎ‪ ،‬ﭘﺎھﺎ و ﻧﺎﺧنھﺎ ﺑﺎﯾد از ﻣواد آراﯾﺷﯽ ﭘﺎک ﺑﺎﺷﻧد‪.‬‬

‫ب رﺷﺎﻣﮫ ﺑﺎﯾد روان ﺑﺎﺷد )ﻣﺛل َﯾردﻧﺎ( و آﺑﯽ ﮐﮫ‬

‫زﯾورآﻻت ھﻧﮕﺎم رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﺑﺎﯾد ﺧﺎرج ﺷود و آ ِ‬
‫ﺗوﺳط ﺷﺧص دﯾﮕری ﺑرای اﻧﺟﺎم رﺷﺎﻣﮫ روی دﺳت رﺷﺎﻣﮫﮐﻧﻧده رﯾﺧﺗﮫ ﻣﯽﺷود ﻧﺑﺎﯾد ﻗطﻊ ﺷود‪.‬‬

‫رﺷﺎﻣﮫ در روزھﺎی اﻣﺑطل ﺳﻧﮕﯾن ﺑدون ﺑﺳﺗن ھﻣﯾﺎﻧﮫ ﮐﺎﻣل اﻧﺟﺎم ﻣﯽﺷود‪ .‬وﻟﯽ ﺑراﺧﮫ ﻓﻘط ﺑوﺛﮫھﺎی اول و‬
‫آﺧر ﺧواﻧده ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬

‫اﻧﺟﺎم رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ در اﻣﺑطل ﺳﺑﮏ ھﯾﭻ ﻓرﻗﯽ ﺑﺎ روزھﺎی ﻋﺎدی ﻧدارﻧد‪.‬‬

‫طﺑق دﺳﺗور اﻧﯾﺎﻧﯽ‪ ،‬دﺳﺗور ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎی رﺷﺎﻣﮫ‪ ،‬ھر ﺟﺎ ﺳﮫﻣرﺗﺑﮫ آﻣده‪ ،‬ﺑﺎﯾد ﺳﮫﺑﺎر ﺧواﻧده ﺷود و اﮔر‬
‫ﮔﻔﺗﮫ ﻧﺷد ﯾﮏ ﺑﺎر ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﺑﻌد از رﺷﺎﻣﮫ ﺑﺎﯾد ﺑراﺧﮫ اﻧﺟﺎم ﮔﯾرد‪.‬‬

‫زﻣﺎن اﻧﺟﺎم رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﺻﺑﺢ ﺑﺎ روﺷن ﺷدن ھوا‪ ،‬ظﮭر ﺣدود ﺳﺎﻋت ﯾﮏ ظﮭر‪ ،‬ﻋﺻر ﻗﺑل از ﺗﺎرﯾﮏ‬
‫ﺷدن ھوا اﺳت؛ ھﻣﭼﻧﯾن دو ﺑﺎر دﻋﺎی ﺷب ﺧواﻧده ﻣﯽ ﺷود‪.‬‬

‫رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﺑر ھر ﺷﺧص ﻣﻧداﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ﻗدرت ﺗﺷﺧﯾص و درک ﻣﯽرﺳد واﺟب اﺳت‪.‬‬

‫در اﯾﺎم ﭘﻧﺟﮫ در ﺗﻣﺎم ﻣدت ﺷﺑﺎﻧﮫروز ﺑﻌد از رﺷﺎﻣﮫ ﮐردن ﻓﻘط ﺑراﺧﮫی ﺻﺑﺢ را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﯾم‪.‬‬

‫ﻋطﺳﮫ‪ ،‬ﺳرﻓﮫ و ﺧﻣﯾﺎزه َرﺷﺎﻣﮫ و َﺑراﺧﮫ را ﺑﺎطل ﻧﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫داﻧﺳﺗﻧﯽھﺎی دﯾﻧﯽ و اﺣﮑﺎم َرﺷﺎﻣﮫ و َﺑراﺧﮫ‬

‫رﺷﺎﻣﮫ ﺷﺎﻣل ﭼﻧد ﺑوده اﺳت؟ دوازده ﺑوﺛﮫ‬

‫‪٨٤‬‬
 ‫ﻗﺑل از رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ )وﺿو و ﻧﻣﺎز( ﭼﮫ ﺑﺎﯾد ﮐرد؟‬

‫اﺑﺗدا ﺳر را ﺑﺎ ﻋﻣﺎﻣﮫ ﯾﺎ روﺳری ﺳﻔﯾد ﻣﯽﭘوﺷﺎﻧﯾم ﺑﻌد ھﻣﯾﺎﻧﮫ )ﮐﻣرﺑﻧد ﭘﺷﻣﯽ( را ﺑﮫ ﮐﻣر ﻣﯽﺑﻧدﯾم و اﺑﺗدا‬
‫رﺷﺎﻣﮫ ﺳﭘس ﺑراﺧﮫ را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﯾم‪ .‬ﺑﻌد از اﺗﻣﺎم‪ ،‬اﺑﺗدا ھﻣﯾﺎﻧﮫ را ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻧﯾم ﺳﭘس ﻋﻣﺎﻣﮫ ﯾﺎ روﺳری را‬
‫از ﺳر ﺑر ﻣﯽدارﯾم‪.‬‬

‫ﭼرا اول رﺷﺎﻣﮫ را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﯾم و ﺑﻌد ﺑراﺧﮫ را؟‬

‫ﺑﺎ اﻧﺟﺎم دادن رﺷﺎﻣﮫ‪ ،‬اﻋﺿﺎی ﺑدن ﺑرای ﺑراﺧﮫ طﺎھر ﻣﯽﮔردد‪.‬‬

‫آﯾﺎ رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﺑر ھﻣﮫی ﻣردان و زﻧﺎن ﻣﻧداﯾﯽ واﺟب اﺳت؟ ﺑﻠﮫ‪.‬‬

‫آﯾﺎ در ﺳﻔر ﻣﯽﺗوان رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ را اﻧﺟﺎم داد؟‬

‫ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ آب ﺟﺎری و ﻣﮑﺎن ﺑراﺧﮫ ﻣﻧﺎﺳب و ﭘﺎک ﺑﺎﺷد ﻣﯽﺗوان رﺷﺎﻣﮫ و ﭘراﺧﮫ ﮐرد‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﻣوﻗﻊ اﻧﺟﺎم رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ‪ ،‬ﺑوﺛﮫھﺎ ﺑﺎﯾد ﺑﮫ ﺗرﺗﯾب ﺧواﻧده ﺷوﻧد؟ ﺑﻠﮫ‪.‬‬

‫در ﺑراﺧﮫ ﭼﻧد ﻣﻠﮑﯽ )ﻓرﺷﺗﮫ( ﻧﺎم ﺑرده ﻣﯽﺷود؟ ﺣدود ھﻔﺗﺎد ﻣﻠﮑﯽ‪.‬‬

‫ﮐدام ﺑوﺛﮫی ﻣﺳﺗﺣب اﺳت ﮐﮫ ﺑﮫ ﺑوی ﺧوش اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻧد؟‬

‫ِﻧﮭﯾری اَ ِره‪ ،‬ﻧِﺷِ ﻣﺗِﯽ َل‬

‫ﺑوﺛﮫی ﺑوی ﺧوش »ﺑﺎﺳِ م رﯾﮭﺎ اِد ھﯾّﯽ و ﻣﻧدادھﯾّﯽ« و ﺑوﺛﮫی ﺑوی ﺑد و ﻧﺎﺧوش »ا ِ‬
‫َﻗﺑﻠَت« اﺳت‪.‬‬

‫اﮔر در وﻗت رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ھﻣﯾﺎﻧﮫ ﯾﺎ ﻋﻣﺎﻣﮫ )ﺷﺎل( ﻧﺑﺳﺗﮫ ﺑﺎﺷﯾم ﭼﮫ ﺗﺄﺛﯾری دارد؟‬

‫رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﻧﺎﻗص اﺳت‪.‬‬

‫ﭼرا ﻧﻣﯽﺗواﻧﯾم رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ را ﺑﺎ دﻣﭘﺎﯾﯽ ﭘﻼﺳﺗﯾﮑﯽ ﺑﺧواﻧﯾم؟‬

‫‪٨٥‬‬
‫ﭼون ﻣواد ﭘﻼﺳﺗﯾﮏ از ﻧظر دﯾﻧﯽ ﻗﺎﺑل ﻗﺑول ﻧﯾﺳت‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﺎی ﺑرھﻧﮫ ﯾﺎ ﺑﺎ ﺻﻧدل ﭼوﺑﯽ )ﮐﺑﮑﺎب( رﺷﺎﻣﮫ و‬
‫ﺑراﺧﮫ را اﻧﺟﺎم داد‪.‬‬

‫ﺑوﺛﮫھﺎی ﻣﺳﺗﺣب ﺑﺎ ﺑراﺧﮫ ﭼﮫ ﻓرﻗﯽ ﻣﯽﮐﻧﻧد؟‬

‫در ﺑراﺧﮫ ﺑوﺛﮫھﺎﯾﯽ ھﺳت ﮐﮫ واﺟب ھﺳﺗﻧد و ﺑﺎﯾد ﺧواﻧده ﺷوﻧد در ﺻورﺗﯽ ﮐﮫ ﺑوﺛﮫھﺎی ﻣﺳﺗﺣب ﺑﮫ دﻟﺧواه‬
‫ﺧواﻧده ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬

‫اﮔر وﺳط رﺷﺎﻣﮫ ﺑوﺛﮫھﺎ را ﻗطﻊ ﮐﻧﯾم ﻗﺑول اﺳت ﯾﺎ ﺑﺎﯾد از اول ﺑﺧواﻧﯾم؟‬

‫ﺑﺎﯾد از اول ﺧواﻧده ﺷوﻧد‪.‬‬

‫ﺑرای دﺧﺗر و ﭘﺳر ‪ ١٢ - ١١‬ﺳﺎﻟﮫ واﺟب اﺳت ﮐﮫ ﺳﮫﻣرﺗﺑﮫ در روز رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ را ﺑﺧواﻧد ﯾﺎ ﯾﮏ ﯾﺎ‬
‫دو ﺑﺎر ﮐﺎﻓﯽ اﺳت؟ ﺑﺎﯾد ﺳﮫ ﻣرﺗﺑﮫ ﺑﺧواﻧد‪.‬‬

‫آﯾﺎ ھﻧﮕﺎم رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﻣﯽﺗوان ﺻﺣﺑت ﮐرد؟‬

‫ھﻧﮕﺎم اﻧﺟﺎم ﺑوﺛﮫھﺎی رﺷﺎﻣﮫ ﻧﻣﯽﺗوان ﺻﺣﺑت ﮐرد‪ .‬ﻗﺑل از ﺷروع ﺑراﺧﮫ ﻣﯽﺗوان ﺟواب ﮐوﺗﺎه داد‪.‬‬

‫ﭼرا ﻣوﻗﻊ اﻧﺟﺎم رﺷﺎﻣﮫ ﺑﺎﯾد در ﺣﯾﺎط ﺑﺎﺷﯾم؟‬

‫ھر ﺟﺎ آب و ﻣﮑﺎن ﭘﺎک ﺑرای رﺷﺎﻣﮫ ﮐردن ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﻣﯽﺗوان رﺷﺎﻣﮫ را اﻧﺟﺎم داد‪.‬‬

‫ﭼرا ﺣﺗﻣﺎ ً ﺑﺎ آب ﺟﺎری اﯾن ﻋﻣل اﻧﺟﺎم ﻣﯽﺷود؟‬

‫طﺑق دﺳﺗور ﺻرﯾﺢ ﮐﺗب دﯾﻧﯽ ﺑﺎﯾد ﺑﺎ آب روان رﺷﺎﻣﮫ ﮐرد‪.‬‬

‫ﭼرا ﺑﺎﯾد اول ﻋﻣﺎﻣﮫ را ﺑﮕذارﯾم و ﺑﻌد ھﻣﯾﺎﻧﮫ را ﺑﺑﻧدﯾم؟‬

‫ھﻧﮕﺎم ﺑﺳﺗن و ﺑﺎز ﮐردن ھﻣﯾﺎﻧﮫ‪ ،‬اﻋﺿﺎی ﺑدن ﻧظﯾر ﺳر ﺑﺎﯾد ﭘوﺷﯾده ﺷوﻧد‪.‬‬

‫‪٨٦‬‬
 ‫ﭼرا ﺑﺎﯾد ﺳر ﺧودﻣﺎن را ﺑﺎ ﭘﺎرﭼﮫای ﺳﻔﯾد ﺑﭘوﺷﺎﻧﯾم؟ دﺳﺗور ﺻرﯾﺢ ﮐﺗب دﯾﻧﯽ اﺳت‪.‬‬

‫آﯾﺎ اﺷﮑﺎﻟﯽ دارد رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ را ﺑﺎ ﻋﯾﻧﮏ اﻧﺟﺎم دھﯾم؟‬

‫ھﻧﮕﺎم رﺷﺎﻣﮫ ﻋﯾﻧﮏ را ﺑرداﺷﺗﮫ و ﺑرای ﺑراﺧﮫ اﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧدارد‪.‬‬

‫در طﯽ روز ﭼﮫ ﻣواﻗﻌﯽ ﻣﯽﺗواﻧﯾم رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ اﻧﺟﺎم دھﯾم؟‬

‫طﺑق ﮔﻔﺗﮫ ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﮔﻧزارﺑﺎ ﺳﮫ ﺑﺎر در روز و دو ﺑﺎر در ﺷب ﺑﺎﯾد ﺧداوﻧد را ﻋﺑﺎدت ﮐرد‪ .‬ﺻﺑﺢ ﺑﺎ‬
‫طﻠوع ﺧورﺷﯾد‪ ،‬ظﮭر ﺣدود ﺳﺎﻋت ﯾﮏ و ﻋﺻر ﻗﺑل از ﻏروب آﻓﺗﺎب‪ ،‬رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﻣﯽﮐﻧﯾم‪.‬‬

‫ھﻧﮕﺎﻣﯽﮐﮫ رﺷﺎﻣﮫ را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﯾم‪ ،‬ﻣﯽﺗواﻧﯾم آب ﯾﺎ ﻏذا ﺑﺧورﯾم؟‬

‫ﺧﯾر‪ .‬ﺑﻌد از رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﮐﺎﻣل ﻣﯽﺗوان آب ﯾﺎ ﻏذا ﺧورد‪.‬‬

‫اﮔر ﺷﺧﺻﯽ ﻧﺎزل ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﻣﯽﺗواﻧد رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﮐﻧد؟‬

‫ﺧﯾر‪ .‬ﺑﺎﯾد ﭘﺎک و طﺎھر ﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫اﺷﺧﺎﺻﯽ ﮐﮫ رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﻧﻣﯽﮐﻧﻧد ﻣرﺗﮑب ﮔﻧﺎه ﻣﯽﺷوﻧد؟‬

‫ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺑﮫ ادراک ﺑرﺳﻧد و رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ را اﻧﺟﺎم ﻧدھﻧد ﻣرﺗﮑب ﮔﻧﺎه ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬

‫ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ در طﯽ روز در ﻣﻧزل ﻧﺑﺎﺷﯾم و ﻧﺗواﻧﯾم رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﮐﻧﯾم‪ ،‬ﺗﮑﻠﯾف ﭼﯾﺳت؟‬

‫ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﻧﺑودن در ﻣﻧزل ﺿروری و ﻣوﺟﮫ ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﮔﻧﺎھﯽ ﻣرﺗﮑب ﻧﻣﯽﺷوﯾد‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﻻک ﻧﺎﺧن و زﯾورآﻻت رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ را ﺑﺎطل ﻣﯽﮐﻧد؟ ﺑﻠﮫ‪.‬‬

‫‪٨٧‬‬
 ‫ﭼﻧﺎﭼﮫ ﺷﺧﺻﯽ ﺗﻌﻣﯾد ﻧﺷده ﺑﺎﺷد ﻣﯽﺗواﻧد رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﮐﻧد؟ ﺑﻠﮫ‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﻣﯽﺗوان ﺑﺎ روﺳری رﻧﮕﯽ رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﮐرد؟ ﺧﯾر‪.‬‬

‫ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ھﻧﮕﺎم ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎی ﺑراﺧﮫ اﺷﺗﺑﺎھﯽ ﺷود‪ ،‬رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ھر دو ﺑﺎطل ھﺳﺗﻧد؟‬

‫ﺧﯾر‪ .‬ﻓﻘط ھﻧﮕﺎم ﺧواﻧدن ﺑراﺧﮫ‪ ،‬در ھر ﺟﺎی ﺑوﺛﮫای اﺷﺗﺑﺎه ﺧواﻧده ﺷود‪ ،‬ھﻣﺎن ﺑوﺛﮫ را از اﺑﺗدا ﻣﯽﺧواﻧﯾم‪.‬‬

‫ﭼرا ﺑﻌد از ﺑوﺛﮫی دھن‪ ،‬آب دھﺎﻧﻣﺎن را ﺳﻣت ﭼپ ﻣﯽرﯾزﯾم؟‬

‫اﻧداﺧﺗن آب دھﺎن در رودﺧﺎﻧﮫ ﮔﻧﺎه و ﺑﮭﺗر اﺳت ﺳﻣت ﭼپ رﯾﺧﺗﮫ ﺷود‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﻣﯽﺗوان اول ﻏذا ﺧورد ﺑﻌد رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﮐرد؟‬

‫ھﻧﮕﺎم رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﺻﺑﺢ‪ ،‬ﺧﯾر‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﻣﯽﺗوان در طﯽ روز ﻓﻘط ﺑراﺧﮫی ﺻﺑﺢ را ﺧواﻧد؟‬

‫ﺧﯾر‪ .‬در ھر وﻋده ﺑوﺛﮫھﺎی ھﻣﺎن وﻋده را ﺑﺎﯾد ﺑﺧواﻧﯾم‪ .‬ﻓﻘط در اﯾﺎم ﭘﻧﺟﮫی ﻣﻘدس در ﺗﻣﺎم ﺷﺑﺎﻧﮫروز )‪٢۴‬‬
‫ﺳﺎﻋت( ﺑراﺧﮫ ﺻﺑﺢ ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﭼرا ﺑﺎﯾد ھﻣﯾﺎﻧﮫ ﺑﺳت؟‬

‫ھﻣﯾﺎﻧﮫ ﯾﮑﯽ از اﺟزای ﻟﺑﺎس دﯾﻧﯽ اﺳت و ﺣﮑم اﺳت ﮐﮫ ھﻧﮕﺎم رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﮐردن آن را ﺑﺑﻧدﯾم‪ .‬ھﻣﯾﺎﻧﮫ‬
‫ﻣﺎ را ﺑﺎ دﻧﯾﺎی ﻧور ارﺗﺑﺎط ﻣﯽدھد و از ﺑﻼھﺎ ﻣﺣﺎﻓظت ﻣﯽﮐﻧد‪.‬‬

‫ﺷﺧص ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﻌد از ﺑﮫ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﯾدن رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫاش ﭼﮫ ﻋﻣﻠﯽ را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد؟‬

‫اﯾن ﺷﺧص اﺑﺗدا ھﻣﯾﺎﻧﮫاش را ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻧد و ﭼﻧدﯾن ﻣرﺗﺑﮫ آن را ﻣﯽﺑوﺳد و ﺑر ﭼﺷﻣﺎﻧش ﻣﯽﮔذارد ﺳﭘس‬
‫ﺳرﭘوش ﺧود )روﺳری ‪ -‬ﻋﻣﺎﻣﮫ( را ﺑر ﻣﯽدارد‪.‬‬

‫‪٨٨‬‬
 ‫ﺻ‪‬ﻤﺎ )روزه(‬

‫ذﯾن ﻣِنْ َﻗ ْﺑﻠِﮑُ ْم ﻟَ َﻌﻠﱠﮑُ ْم َﺗ ﱠﺗﻘُ َ‬

‫ون«‪) .‬آﯾﮫ ‪ ١٨٣‬ﺳوره ﺑﻘره(‬ ‫ِب َﻋﻠَﯽ اﻟﱠ َ‬
‫ِب َﻋﻠَ ْﯾﮑُ ُم اﻟﺻﱢﯾﺎ ُم َﮐﻣﺎ ُﮐﺗ َ‬ ‫»ﯾﺎ أَ ﱡﯾ َﮭﺎ اﻟﱠ َ‬
‫ذﯾن آ َﻣ ُﻧوا ُﮐﺗ َ‬
‫ﺗرﺟﻣﮫ‪ :‬ای ﮐﺳﺎﻧﯽﮐﮫ اﯾﻣﺎن آوردهاﯾد‪ ،‬روزه ﺑر ﺷﻣﺎ ﻧوﺷﺗﮫ و ﻣﻘرر ﺷده‪ ،‬ھﻣﺎنﮔوﻧﮫ ﮐﮫ ﺑر ﮐﺳﺎﻧﯽﮐﮫ ﻗﺑل از‬
‫ﺷﻣﺎ ﺑودﻧد ﻧوﺷﺗﮫ ﺷد ﺗﺎ ﭘرھﯾزﮐﺎر ﺷوﯾد‪.‬‬

‫ی ﻗﺑل از اﺳﻼم ھم روزه واﺟب‬

‫آﯾﮫ ﻓوﻗﺎﻧﯽ ﻗرآن ﮐرﯾم اﯾن ﻣﻌﻧﯽ را ﻣﯽرﺳﺎﻧد ﮐﮫ ﺑر ﻣردﻣﺎن دﯾنھﺎی ﺗوﺣﯾد ِ‬
‫ﺑوده اﺳت‪ ،‬اﻣﺎ روزه در ھر ﯾﮏ از ادﯾﺎن ﺗوﺣﯾدی ﺑﮫ ﺷﮑﻠﯽ ﺑرﻗرار ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﺻُﻣﺎ )روزه( از ﻧظر ﻣﻧداﯾﯾﺎن دارای اھﻣﯾت ﺑﺳﯾﺎر و ﯾﮑﯽ از ﺷش رﮐن ﻣﮭم و اﺻﻠﯽ دﯾﺎﻧت آﻧﺎن اﺳت‪.‬‬

‫در ﺷرﯾﻌت ﻣﻧداﯾﯽ‪ ،‬روزه ﺑﮫ ﻣﻔﮭوم وﺳﯾﻊ و ﻋﺎم ﮐﻠﻣﮫ ﯾﻌﻧﯽ »اﺣﺗراز از ﺧوردن و آﺷﺎﻣﯾدن و ﻣﻔطرات‬
‫دﯾﮕر از طﻠوع ﺻﺑﺢ ﺗﺎ ﻏروب ﺧورﺷﯾد« راﯾﺞ ﻧﯾﺳت‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن در روزھﺎی ﺑﺧﺻوﺻﯽ از ﺳﺎل )‪٣۶‬‬
‫روز( ﮐﮫ آنھﺎ را »اﻣ َﺑ َطل« )اﻣﺑطل ﺳﺑﮏ و ﺳﻧﮕﯾن( ﻣﯽﻧﺎﻣﻧد و در آن اﺟﺎزه اﻧﺟﺎم ذﺑﺢ و ھﯾﭻ ﻣراﺳم‬
‫دﯾﻧﯽ را ﻧدارﻧد‪ ،‬ﺑﮫ ﻧوﻋﯽ ﺑﮫ روزهداری ﻣﯽﭘردازﻧد ﮐﮫ در اداﻣﮫ ﺑﮫ آن ﺧواھﯾم ﭘرداﺧت‪ .‬آﻧﮭﺎ ﻧﮭﯽ از‬
‫ﺧوردن و آﺷﺎﻣﯾدن را روزهی واﻗﻌﯽ ﻧﻣﯽداﻧﻧد ﺑﻠﮑﮫ روزهی ﺑزرگ را روزهدار ﺑودن اﻋﺿﺎ و ﺟوارح‬
‫ﺻﺣُف آدم( ﻗﺳﻣت ﯾﻣﯾن ﺑﺧش‬ ‫آدﻣﯽ و دل و ﻋﻘل و وﺟدان ﻣﯽداﻧﻧد‪ .‬در ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﻣﻧداﯾﯾﺎن »ﮔﻧزا رﺑّﺎ« ) ُ‬
‫اﻧدرزھﺎ؛ درﺑﺎرهی روزهی ﺑزرگ ﭼﻧﯾن آﻣده اﺳت‪:‬‬

‫ﺑراﯾﺗﺎن ﻣﯽﮔوﯾم ای ﺑرﮔزﯾدﮔﺎﻧم‪ ،‬ﺑراﯾﺗﺎن ﺷرح ﻣﯽدھم ای ﻣؤﻣﻧﯾﻧم‪ ،‬روزه ﺑﮕﯾرﯾد روزهی ﺑزرگ ﮐﮫ آن‬
‫ﻧﮭﯽ از ﺧوردن و آﺷﺎﻣﯾدن اﯾن دﻧﯾﺎ ﻧﯾﺳت‪ ،‬ﺑﻠﮑﮫ روزهی دل و ﻋﻘل و وﺟدان اﺳت‪.‬‬

‫ﭼﺷﻣﺎﻧﺗﺎن از ﻧﮕﺎه ﺑد و ﻧﺎﭘﺎک روزه ﺑﮕﯾرﻧد‪.‬‬

‫ﮔوشھﺎﯾﺗﺎن از ﺷﻧﯾدن ﺑدی و ﮔوش ﮐردن در ﭘﺷت دربھﺎ روزه ﺑﮕﯾرﻧد‪.‬‬

‫دھﺎنھﺎﯾﺗﺎن از ﮔﻔﺗن دروغ روزه ﺑﮕﯾرﻧد و ﻓﺗﻧﮫ و رﯾﺎ را ھﯾﭻﮔﺎه ﻧﭘﺳﻧدﯾد‪.‬‬

‫ﻗﻠبھﺎﯾﺗﺎن از اﻧدﯾﺷﮫھﺎی ﺑد روزه ﺑﮕﯾرﻧد و ﺣﺳد و ﮐﯾﻧﮫ و ﻧﻔﺎق در آنھﺎ ﻧﺑﺎﺷد‪ .‬ﮐﺳﯽ ﮐﮫ ﮐﯾﻧﮫ داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪،‬‬
‫ﮐﺎﻣل و ﺳﺎﻟم ﻧﺧواھد ﺷد‪ .‬ھر ﮐس ﮐﮫ رﯾﺎ داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد و اﻓﮑﺎرش را ﺑﺎ ﺣﻘﯾﻘت ﭘﺎک ﻧﻧﻣﺎﯾد‪ ،‬دﻋﺎ و ﻧﯾﺎﯾش‪،‬‬
‫آﺗش ﺷﻌﻠﮫور ﺧواھد اﻓﺗﺎد‪.‬‬
‫ﭘﺎداش و ﺧﯾرات ﺑراﯾش ﻣﺣﺎﺳﺑﮫ ﻧﻣﯽﺷود و در ِ‬
‫دﺳتھﺎﯾﺗﺎن از ارﺗﮑﺎب ﻗﺗل و دزدی روزه ﺑﮕﯾرﻧد‪.‬‬

‫ﺑدنھﺎﯾﺗﺎن از ﻣﻌﺎﺷرت ﺑﺎ ھﻣﺳر ﻓرد دﯾﮕری روزه ﺑﮕﯾرﻧد‪.‬‬

‫زاﻧواﻧﺗﺎن از ﺳﺟده ﮐردن در ﻣﻘﺎﺑل ﺷﯾطﺎن و ﺑتھﺎی دروﻏﯾن روزه ﺑﮕﯾرﻧد‪.‬‬

‫‪٨٩‬‬
 ‫آن ﺷﻣﺎ ﻧﯾﺳت روزه ﺑﮕﯾرﻧد‪.‬‬
‫ﭘﺎھﺎﯾﺗﺎن از رﻓﺗن ﺑﮫ ﺳوی ﭼﯾزی ﮐﮫ از ِ‬
‫روزهی ﺑزرگ اﯾن اﺳت و ﺗﺎ روزی ﮐﮫ رواﻧﺗﺎن از ﺟﺳم ﺧﺎرج ﺷود‪ ،‬آﻧرا ﺗرک ﻧﻧﻣﺎﯾد‪ .‬اﻋﺗﻣﺎد ﮐﻧﯾد ﺑر‬
‫اﻋﻣﺎل ﺧوﺑﯽ ﮐﮫ اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﯾد؛ وﻗﺗﯽ از ﺟﺳﻣﺗﺎن ﺧﺎرج ﻣﯽﺷوﯾد ﻣﯽﺗواﻧﯾد ﺑر اﯾن اﻋﻣﺎل ﺧوب ﺗﮑﯾﮫ ﮐﻧﯾد‪.‬‬

‫ھر ﮐس ﮐﮫ ﮔﻧﺎه ﮐﻧد و ﺗوﺑﮫ ﻧﻣﺎﯾد و دﯾﮕر ﻣرﺗﮑب ﮔﻧﺎھﯽ ﻧﺷود‪ ،‬ﺑﺧﺷش ﺧداوﻧد ﺷﺎﻣل ﺣﺎل او ﺧواھد ﺷد‪،‬‬
‫زﯾرا ﮐﮫ ﭘروردﮔﺎر ﻣﺎﻟﮏ اﻋﻼی ﻧور‪ ،‬ﺑﺧﺷﻧده‪ ،‬ﻣﮭرﺑﺎن و ﺗوﺑﮫﭘذﯾر اﺳت‪.‬‬

‫اﻣﺒ‪‬ﻄَﻼت )روزه ﻣﻨﺪاﯾﯿﺎن(‬

‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن در اﻣ َﺑ َطﻼت‪ ،‬اﺟﺎزه اﻧﺟﺎم ھﯾﭻ ﻣراﺳم دﯾﻧﻰ ﻧظﯾر ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ذﺑﺢ‪ ،‬ﻋﻘد ازدواج‪ ،‬ﻣﺳﻘﺗﺎ‪ ،‬طراﺳﮫی‬
‫ﺻﺑﺢ ھﻣﺎن روز ﺷروع ﻣﯽﺷود و‬
‫ِ‬ ‫ِﺷوﻟﯾﺎ( و ‪ ...‬را ﻧدارﻧد‪ .‬ﺳﺎﻋﺎت روزهداری از ‪٦‬‬
‫ِﺷوﻟﯾﺎ )روﺣﺎﻧﯽ ﺷدن ا َ‬
‫ا َ‬
‫ﺑﮫ ﻣدت ‪ ٢٤‬ﺳﺎﻋت ﯾﻌﻧﯽ ﺗﺎ ‪ ٦‬ﺻﺑﺢ روز ﺑﻌد اداﻣﮫ دارد‪.‬‬

‫روزھﺎى اﻣﺑطل ﺳﯽوﺷش روز )‪ ٣۶‬روز( اﺳت و ﺑﮫ دوازده روز )‪ ١٢‬روز( اﻣ َﺑ َطل ﺳﻧﮕﯾن و ﮐﺎﻣل و‬
‫روز اﻣﺑطل‪ ،‬رازھﺎﯾﯽ از‬
‫ِ‬ ‫ﺑﯾﺳتوﭼﮭﺎر روز )‪ ٢۴‬روز( اﻣ َﺑ َطل ﺳﺑﮏ و ﺧﻔﯾف ﺗﻘﺳﯾم ﺷدهاﻧد‪ .‬ﺳﯽ و ﺷش‬
‫روز ﺳﺎل( ھﺳﺗﻧد‪.‬‬
‫ِ‬ ‫ﺳﯾﺻدوﺷﺻت روز ﺳﺎل )‪٣۶٠‬‬

‫دﻗﯾﻘﺎ اﯾن ﺳﯽوﺷش روز اﻣﺑطل در طوﻣﺎر »اﻟف اﺗرﺳر ﺷﯾﺎﻻ« )ﯾﮏھزار و دوازده ﺳؤال و ﺟواب( ﯾﺎد‬
‫ت »آدم« اَﺳوﺛﺎ و َزﮐوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ )ﺳﻼم و درود ﺧدا ﺑر او ﺑﺎد( از ﺟﺎﻧب »ھﯾّﯽ رﺑّﯽ‬
‫ﺷدهاﻧد و ﻗﺑل از ﺧﻠﻘ ِ‬
‫ﻗدﻣﺎﯾﯽ« )ﺧداوﻧد ﻣﺗﻌﺎل( ﭘﯾشﺑﯾﻧﯽ ﺷده و از ﻣﺎ ﺑﻘﯽ روزھﺎی ﺳﺎل ﻣﺟزا ﺷدهاﻧد ﺑﮫ طوری ﮐﮫ ﻧﻣﯽﺗوان در‬
‫ِﺷوﻟﯾﺎ( و ‪...‬‬
‫اﯾن روزھﺎ ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ ﭼون ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ذﺑﺢ‪ ،‬ازدواج‪ ،‬ﻣﺳﻘﺗﺎ‪ ،‬طراﺳﮫی اﺷوﻟﯾﺎ )روﺣﺎﻧﯽ ﺷدن ا َ‬
‫اﻧﺟﺎم داد‪.‬‬

‫در اﻣﺑطل ﺳﺑك ﻓﻘط ﻣراﺳم دﯾﻧﻰ )ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ﻋﻘد‪ ،‬ذﺑﺢ‪ ،‬ﻣﺳﻘﺗﺎ‪ ،‬طراﺳﮫ اِﺷوﻟﯾﺎ و ‪ (...‬اﻧﺟﺎم ﻧﻣﯽﺷود وﻟﻰ َرﺷﺎﻣﮫ‬
‫و َﺑراﺧﮫ )وﺿو و ﻧﻣﺎز( را ﻛﮫ از ﻛﺎرھﺎى واﺟب روزاﻧﮫ اﺳت‪ ،‬اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد‪ .‬در روزھﺎی اﻣﺑطل ﺳﺑﮏ‪،‬‬
‫ﻣﻧﻌﯽ در ﺧوردن ﺧوراک ﻧﯾﺳت و ﻣﯽﺗوان ﮔوﺷت ذﺑﺢ ﺷدهای ﮐﮫ ﻗﺑل از اﻣﺑطل ﺗﮭﯾﮫ ﺷده اﺳت را ﺗﻧﺎول‬
‫ﻧﻣود‪.‬‬

‫در اﻣﺑطﻼت ﺳﻧﮕﯾن )ﮐﺎﻣل( ﻋﻼوه ﺑر اﻧﺟﺎم ﻧدادن ﻣراﺳم دﯾﻧﻰ‪ ،‬اﺟﺎزه ﺧوردن ﮔوﺷت‪ ،‬ﻣﺎھﻰ و ﺗﺧمﻣرغ‬
‫)ﻛﻼً ﺗﺧم اﻧواع ﭘرﻧدﮔﺎن( و ﺗﻣﺎم ﺧوراﮐﯽھﺎﯾﻰ ﻛﮫ ﺑﮫ ﻧوﻋﻰ از اﯾن ﻣواد اﺳﺗﻔﺎده ﺷده را ﻧﯾز ﻧدارﻧد‪ .‬ﻓﻘط‬
‫ﺧوردن ﺳﺑزﯾﺟﺎت‪ ،‬ﺣﺑوﺑﺎت‪ ،‬آﺟﯾل‪ ،‬ﺧرﻣﺎ ﺑﮫ ھﻣراه ﻣﯾوهﺟﺎت ﺟﺎﯾز اﺳت‪ .‬ﺧوردن ﮔوﺷت و ﻣﺎھﯽ و‬
‫ﺑﺎﻧﯽ‬
‫ِ‬ ‫ﺗﺧمﻣرغ ﺑﮫ اﯾن دﻟﯾل در اﯾن اﯾﺎم ﺟﺎﯾز ﻧﯾﺳت ﮐﮫ اﯾن ﺳﮫ ﻣورد از زاد و وﻟد ﺣﺎﺻل ﺷدهاﻧد ﯾﻌﻧﯽ‬

‫‪٩٠‬‬
‫اﺳﺎﺳﯽ اﯾﺟﺎد آنھﺎ از ﮔوﺷت‪ ،‬ﺧون و روح اﺳت و اﯾنھﺎ در ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ ﻣﺛل ﻟوﻓﺎﻧﯽ و ُدﺧراﻧﯽ )از‬ ‫ِ‬
‫ﺗﺧمﻣرغ ﺑﮫ ﻏﯾر از ﻣرغ‪ ،‬ﻣﺎھﯽ و ﮔوﺷت(‪ ،‬ﻋﻘد )از ﻣﺎھﯽ(‪ ،‬ﻣﺳﻘﺗﺎ )از ﮔوﺷت ﮐﺑوﺗر و ﮐﻼً ﺧود ﮐﺑوﺗر( و‬
‫َزدﻗﺎ اِﺑرﯾﺧﺎ )از ﻣﺎھﯽ و ﭘﯾﮫ ﮔوﺳﻔﻧد( ﮐﮫ زدﻗﺎ اﺑرﯾﺧﺎ طﻌﺎم ﺧﺎص ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ اﺳت‪ ،‬اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬

‫ﻧﮑﺗﮫ ﻣﮭم دﯾﮕر در اﻣﺑطﻼت ﺳﻧﮕﯾن اﯾن اﺳت ﮐﮫ اﺳﺗﻔﺎده از ﺑﯾﺳﮑوﯾتھﺎ‪ ،‬ﺷﯾرﯾﻧﯽھﺎی ﺗر‪ ،‬ﺷﮑﻼت و ھر‬
‫آﻧﭼﮫ ﮐﮫ در آن ﺗﺧمﻣرغ ﺑﮑﺎر رﻓﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﺟﺎﯾز ﻧﯾﺳت و اﺳﺗﻔﺎده از آنھﺎ ﺑراﺑر ﺑﺎ ﺗﻌﻣﯾد ﺷدن ﺧواھد ﺑود‪.‬‬

‫دﯾﮕر آنﮐﮫ اﺳﺗﻔﺎده از ظروف ﻓﻠزی ﮐﮫ در آنھﺎ ﺗﺧمﻣرغ‪ ،‬ﻣﺎھﯽ و ﮔوﺷت ﭘﺧت و ﭘز ﺷده ﺑﺎﯾد ﻗﺑل از‬
‫اﺳﺗﻔﺎده ﮐردن ﺳوزاﻧده ﺷده ﺗﺎ ﭼرﺑﯽ در آنھﺎ از ﺑﯾن ﺑرود‪ ،‬زﯾرا ﺣرارت ﺑﺎﻋث از ﺑﯾن رﻓﺗن ﭼرﺑﯽای ﮐﮫ‬
‫در ظروف ﻓﻠزی ﻣﺗﻧﺎﻓذ ﺷده اﺳت‪ ،‬ﻣﯽﺷود )ﺑﮫوﯾژه ظروف آﻟﻣﯾﻧﯾوﻣﯽ ﮐﮫ ﺟذبﮐﻧﻧدهی ﭼرﺑﯽ ﺑﮫ ﺧود‬
‫اﺳت(‪.‬‬

‫ب ﻣﻐﻔرت و‬ ‫ھﻣﺎﻧطور ﮐﮫ ﮔﻔﺗﯾم‪ ،‬اﻧﺟﺎم ھرﮔوﻧﮫ ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ در اﯾن اﯾﺎم ﺑﺎطل اﺳت و ﻓﻘط ﺑﮫ دﻋﺎی طﻠ ِ‬
‫ﺳﻼﻣﺗﯽ از »ھﯾّﯽ رﺑّﯽ ﻗدﻣﺎﯾﯽ« )ﺧداوﻧد ﻋﺎﻟﻣﯾﺎن( اﮐﺗﻔﺎ ﻣﯽﺷود‪ .‬در اﯾن روزھﺎ ﺑدون ﺑﺳﺗن ھﻣﯾﺎﻧﮫ‪َ ،‬رﺷﺎﻣﮫ‬
‫را ﮐﺎﻣل اﻧﺟﺎم داده و َﺑراﺧﮫ ﻣﺧﺗﺻر ﻣﯽﺧواﻧﻧد؛ ﻓﻘط ﺑوﺛﮫ اول َﺑراﺧﮫ )اﻣﺷﺑﺎ ﻣﺎری اﺑﻠﺑﺎ دﺧﯾﺎ ‪ (...‬و ﺑوﺛﮫ‬
‫آﺧر َﺑراﺧﮫ )ﯾﺎ ﻣﻠﻛﺎ اد ﮐﻠﮭون ﻣﻠﮑﯽ ‪ (...‬ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود‪ .‬اﯾن دو ﺑوﺛﮫ ﺑرای ﺣﻔظ ﺳﻼﻣﺗﯽ از »ھﯾّﯽ رﺑّﯽ‬
‫ﻗدﻣﺎﯾﯽ« ﺑرای ﺷﺧص ﻣﯽﺑﺎﺷد‪:‬‬

‫ﺑوﺛﮫی اول َﺑراﺧﮫ )ﺑوﺛﮫ ﺗوﺣﯾد(‬

‫ِﺑﺳﮭدو َﺛﺦ اِد‬

‫ﻣﺎرى اِﻛﺎ ﻣﻧدادھﯾّﻰ اِﻛﺎ َﺑ َﺛر اِﻧﮭورا ا َ‬ ‫ﺑﺷﻣﯾﮭون ادھﯾّﯽ رﺑّﯽ ‪».‬اِﻣ َﺷﺑّﺎ ِ‬
‫ﻣﺎرى اِﺑﻠِﺑﺎ دَ ﺧﯾﺎ اِﻛﺎ ھﯾّﻰ اِﻛﺎ ِ‬
‫ِﺑﺳﮭدو َﺛﺦ اِد َﻣﻠﻛﺎ راﻣﺎ رﺑّﺎ دِﻧﮭورا اِﻻھﺎ رﺑّﺎ اِد ﻣِن ﻧﺎﻓﺷﻰ ا ِ‬
‫ِﻓرش اِد َل ﺑﺎطِ ل و َل ﻣﺑَطِ ل اِﺷ َﻣﺦ ﯾﺎ ھﯾّﻰ‬ ‫ھﯾّﻰ و ا َ‬
‫ﻣﺎرى و ﻣﻧدادھﯾّﻰ«‪.‬‬ ‫و ِ‬
‫ﺑﻧﺎم ﺧدای ﺑزرگ‪» .‬ﭘروردﮔﺎر وﺟود دارد‪ ،‬ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾﯽ ﻓرﺷﺗﮫی ﻣﻘرب درﮔﺎه اﺣدﯾت وﺟود دارد‪ .‬ﺑﮫ‬
‫ﺷﮭﺎدت ﺗو ای ﺧدای ﺟﺎوﯾدان ﮐﮫ ﻣﺎﻟﮏ ﻋﺎﻟم اﻧواری و از ذات ﺧوﯾش ﻣﻧﺑﻌث ﺷده و ﮐﺳﯽ را در ﺑوﺟود‬
‫آﻣدﻧت دﺧﺎﻟﺗﯽ ﻧﺑوده و ﻧﯾﺳت‪ ،‬ﻧﺎم ﺗو ھﯾﭼﮕﺎه از ﺑﯾن ﻧﺧواھد رﻓت«‪.‬‬

‫ﺑوﺛﮫی آﺧر َﺑراﺧﮫ‬

‫ِدوى اُﺛرى ﻧﺎطرى اِد َﯾردِﻧﺎ ﯾﺎ‬ ‫ﺷﻠﻣِﻰ و ﻧ ِ‬ ‫»ﯾﺎ َﻣﻠﻛﺎ اِد ُﻛﻠﮭُن َﻣﻠﻛﻰ ﯾﺎ اَوا اِد ُﻛﻠﮭُن اُﺛرى ﯾﺎ اَدَ ﺛﺎن و َﯾدَ ﺛﺎن ﯾﺎ ُ‬
‫ھِو َﺷﺑّﺎ رﺑّﺎ ﯾﺎ ھﯾﺑل زﯾوا رﺑّﺎ َﻣﻼﯾﺎ اِﻣ َﭘرﻗﺎﺗﻠَن ﻣِن ُﻛل اِد ﺑﯾش و اِﺳﻧﻰ ﯾﺎ َﻣﻠﻛﺎ راﻣﺎ رﺑّﺎ دِﻧﮭورا اِھوا َﺗن َﺷﺑﯾوت‬
‫ِﺗرھﻣِت ِاﻟَن و ﺻﺎﻣﺧِت ﻟِﺑﱠن ﯾﺎ َﻣﻠﻛﺎ راﻣﺎ رﺑّﺎ دِﻧﮭورا«‪.‬‬‫َﭘﻐرى و ﻣِﻠﯾوت اﯾدى و ﺗﺎرﺻِ ت اﯾ َﻧن و ا َ‬
‫ِدوی‪ ،‬ھو َﺷ ّﺑﺎ رﺑّﺎ و ھﯾول زﯾوا ر ّﺑﺎ َﻣﻼﯾﺎ ﻣﺎ را‬ ‫»ﭘروردﮔﺎرا ﺑﮫوﺳﯾﻠﮫی ﻓرﺷﺗﮕﺎﻧت اَدَ ﺛﺎن و َﯾدَ ﺛﺎن‪ُ ،‬‬
‫ﺷﻠﻣِﯽ و ﻧ ِ‬
‫از ﺷر اھرﯾﻣﻧﺎن و ﺑدیھﺎ ﺣﻔظ ﺑﻔرﻣﺎ‪ .‬اﻻھﺎ ﺑﮫ ﻣﺎ ﺑدﻧﯽ ﺗﻧدرﺳت و دﺳﺗﯽ ﭘر ﻧﻌﻣت و ﺑرﮐت ﻋطﺎ ﺑﻔرﻣﺎ‪،‬‬
‫‪٩١‬‬
‫ﺧداﯾﺎ ﭼﺷﻣﺎن ﻣﺎ را از زﯾﺑﺎﯾﯽھﺎ ﭘر ﮐن و ﻧﺳﺑت ﺑﮫ ﻣﺎ رﺣﻣت آورده‪ ،‬ﻗﻠبھﺎﯾﻣﺎن را ﻗوی دار‪ ،‬ای ﺧﺎﻟق‬
‫ﯾﮑﺗﺎ و ای ﻣﺎﻟﮏ ﺟﮭﺎن روﺷﻧﺎﯾﯽ«‪.‬‬

‫در ﻣورد اﻣﺑطﻼت ﺳﻧﮕﯾن در ﮐﺗب دﯾﻧﯽ ﻧوﺷﺗﮫ ﺷده‪» :‬ﻟﺗﯾودون ﮐل ﻣﻧدام ﻣن رازی دﻧﮭورا اﺑﮭﻠن ﯾوﻣﯽ‬
‫دﻣطﻧﻔﯽ« )در اﯾن روزھﺎی آﻟوده و ﺗﺑﺎه ﺷده ھﯾﭻ ﻣراﺳﻣﯽ ﯾﺎ ﻋﻣل دﯾﻧﯽ ﮐﮫ ﻣرﺑوط ﺑﮫ رازھﺎی ﻧور ﯾﺎ از‬
‫ﺳﮭم رازھﺎی دِﻧﮭورا ھﺳﺗﻧد را اﻧﺟﺎم ﻧدھﯾد(‪.‬‬

‫و ﺗﻧﮭﺎ در ﻧصھﺎی دﯾﻧﯽ اﻧﺟﺎم ﮐﺎر »ﻧﻔﺎﻗﺎ« را ﻣﺟﺎز داﻧﺳﺗﮫاﻧد‪ .‬در اﻣﺑطﻼت ﺳﻧﮕﯾن ﺑرای ﻧﻔﺎﻗﺎ )ﺟﻧﺎزه ‪-‬‬
‫دﯾﻧﯽ رﺳﺗﮫ را ﻣﯽﭘوﺷﻧد و ﻣراﺳم‬
‫ِ‬ ‫ﺷﺧﺻﯽ ﮐﮫ ﻓوت ﻣﯽﮐﻧد(؛ اﺷﻛﻧداھﺎ )ﺳﺎﻣراﯾﯽھﺎ ‪ -‬ﭼﮭﺎر ﺣﻼﻟﯽ( ﻟﺑﺎس‬
‫ﮐﻔن و دﻓن ﻣﯾت را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد و ُدﺧراﻧﯽ ﺑراﯾش اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد و در اوﻟﯾن ﻓرﺻت ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬

‫و در ﺑوﺛﮫی دﯾﮕری در ﻣورد اﻣﺑطﻼت ﺳﻧﮕﯾن ﭼﻧﯾن ﻧوﺷﺗﮫ ﺷده‪» :‬ﻟﺗﯾروف ھﻣﯾﺎﻧﺎ اﻟﺑر ﻣن ﻧﻔﺎﻗﺎ« )ھﻣﯾﺎﻧﺎ‬
‫را ﻧﺑﻧدﯾد ﻓﻘط ﺑرای ﻣﺣﺗﺿر ﯾﺎ ﻧﻔﺎﻗﺎ(‪.‬‬

‫روزھﺎی اﻣﺑطل ﺳﺑﮏ )اﻣﺑطل ﺧﻔﯾف ‪ ٢٤ -‬روز( در ﺗﻘوﯾم ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻋﺑﺎرﺗﻧد از‪:‬‬

‫روزھﺎی ‪ ١۴ ،١٣ ،١٢ ،١١ ،١٠ ،٩ ،٨ ،۵ ،۴ ،٣ ،٢ ،١‬و ‪ ٢٢‬از ﻣﺎ ِه دوﻻ‪.‬‬

‫روز ‪ ٢۵‬از ﻣﺎه ﻧوﻧﺎ‪.‬‬

‫روز ‪ ٣ ،٢ ،١‬و ‪ ۴‬از ﻣﺎ ِه ﺗورا‬

‫روز ‪ ١۵ ،٩‬و ‪ ٢٣‬از ﻣﺎ ِه ﺳرطﺎﻧﺎ‪.‬‬

‫روز ‪ ١‬از ﻣﺎ ِه ﻗﯾﻧﺎ‪.‬‬

‫روز ‪ ٢٨‬و ‪ ٢٩‬از ﻣﺎ ِه ﮔِدﯾﺎ‪.‬‬

‫روزھﺎی اﻣﺑطل ﺳﻧﮕﯾن )اﻣﺑطل ﮐﺎﻣل ‪ ١٢ -‬روز( در ﺗﻘوﯾم ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻋﺑﺎرﺗﻧد از‪:‬‬

‫روز ﻋﯾد ﺷﯾﺷﯾﺎن(‬

‫ِ‬ ‫روزھﺎی ‪ ۶‬و ‪ ٧‬از ﻣﺎ ِه دوﻻ )دو‬
‫روزھﺎی ‪ ٢٩ ،٢٨ ،٢٧ ،٢۶‬و ‪ ٣٠‬از ﻣﺎ ِه ُ‬
‫ﺷﻣﺑُﻠﺗﺎ )ﭘﻧﺞ روز ﻗﺑل از آﻏﺎز اﯾﺎم ﭘرواﻧﺎﯾﯽ ﯾﺎ ﭘﻧﺟﮫ ﻣﻘدس(‬

‫روز ﺑﻌد از ﻋﯾد ﻣﯾﻼد ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ(‪.‬‬

‫روز ‪ ٢‬از ﻣﺎ ِه ھطﯾﺎ ) ِ‬
‫ِ‬
‫‪٩٢‬‬
 ‫ﭼﮭﺎر روز دﯾﮕر در طﻰ ﺳﺎل ﻣﺷﺧص ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬

‫ذﮐر اﯾن ﻧﮑﺗﮫ ﺿروری اﺳت ﮐﮫ ﻧزد روﺣﺎﻧﯾت ﻣﻧداﯾﯽ‪ ،‬ﺗﻘﺳﯾمﺑﻧدی اﻣﺑطﻼت ﺑﮫ دو اﻣﺑطل ﺳﺑﮏ و ﺳﻧﮕﯾن‬
‫ﻣﻌﻧﺎ ﻧدارد و آنھﺎ )روﺣﺎﻧﯾون( در ﺗﻣﺎم اﻣﺑطﻼت )ﭼﮫ ﺳﺑﮏ و ﺳﻧﮕﯾن( ﻣﻠزم ﺑﮫ رﻋﺎﯾت ﺷراﯾط ذﮐر ﺷده‬
‫در اﻣﺑطﻼت ﺳﻧﮕﯾن ھﺳﺗﻧد‪.‬‬

‫ﻣﺤﺮﻣﺎت ﺻﺎﺑﺌﯿﻦ ﻣﻨﺪاﯾﯽ‬

‫در ﻛﺗﺎب ﻣﻘدس ﮔﻧزا رﺑﺎ‪ ،‬دورى و ﭘرھﯾز ﻛردن از ﻛﺎرھﺎى ﺑد و ﻧﺎﭘﺳﻧد زﯾﺎد ﺳﻔﺎرش ﺷده اﺳت‪ ،‬از ﺟﻣﻠﮫ‪:‬‬

‫‪ -١‬ﺧﺗﻧﮫ ﺣرام اﺳت )ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻣﻌﺗﻘدﻧد ﮐﮫ ﺧداوﻧد در ﺟﺳم اﻧﺳﺎن ﻋﺿو زاﯾدی ﻧﯾﺎﻓرﯾده اﺳت(‪ .‬ﻏﺿﺑﺎن‬
‫روﻣﯽ ﻧوﯾﺳﻧده ﮐﺗﺎب »اﻟﺻﺎﺑﺋﮫ« ﮐﮫ ﺧود ﯾﮑﯽ از ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻋراق اﺳت‪ ،‬ﻣﯽﻧوﯾﺳد‪» :‬ﺻﺎﺑﺋﺎن‪ ،‬ﺣﺿرت‬
‫اﺑراھﯾم را دوﺳت ﻣﯽداﺷﺗﻧد و او را ﯾﮑﯽ از ﻗدﯾﺳﯾن ﻣﯽداﻧﺳﺗﻧد و در ﻧﻣﺎزھﺎی ﺧود او را ﺗﻘدﯾس ﻣﯽﮐردﻧد‬
‫و ﺑر او طﻠب ﻣﻐﻔرت ﻣﯽﻧﻣودﻧد‪ ،‬اﻣﺎ ﭼون اﺑراھﯾم ﺑﮫ ﺧﺎطر ﻧﺟﺎت از ﯾﮏ ﺑﯾﻣﺎری ﺧﺗﻧﮫ ﮐرد‪ ،‬از او ﺑﮫ‬
‫ﺷ ّدت اﻧﺗﻘﺎد ﮐردﻧد و ﺗﺑرّ ی ﺟﺳﺗﻧد«‪.‬‬

‫‪ -٢‬ازدواج ﺑﺎ ﻏﯾرﻣﻧداﯾﯽ )ﻏﯾرھمﮐﯾش( ﺣرام اﺳت و ﺑﺎﻋث ﺧروج از دﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﺷده و ورود ﻣﺟدد دﯾﮕر‬
‫ﻏﯾرﻣﻣﮑن ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﻧﻔس ﻋﻣدى ﯾﻛﻰ از ﺑزرﮔﺗرﯾن ﮔﻧﺎھﺎن در دﯾن ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ اﺳت‪ .‬در ﮔﻧزا رﺑﺎ آﻣده‪،‬‬
‫‪ -٣‬ﻗﺗل ﻧﻔس‪ :‬ﻗﺗل ِ‬
‫ﻛﺳﻰ ﻛﮫ ﻣرﺗﻛب ﻗﺗل ﻧﻔس ﻣﯽﺷود‪ ،‬اﺳﻣش ﺑﮫﻛﻠﻰ از ﻣﻧداﺋﯾت ﭘﺎك ﻣﯽﺷود و دﯾﮕر ﻣﻧداﯾﻰ ﺑﺣﺳﺎب ﻧﻣﯽآﯾد‪.‬‬

‫دھﻧدﮔﺎن اﯾن ﻋﻣل ﺑﮫ واﺳطﮫ‬

‫ِ‬ ‫‪ -۴‬زﻧﺎ‪ :‬زﻧﺎ ﻧﯾز ﯾﻛﻰ از ﻛﺎرھﺎى ﺣرام و ﻧﺎروا و ﻣﻛروھﻰ اﺳت ﻛﮫ اﻧﺟﺎم‬
‫رواج دادن ﻓﺳﺎد در ﺟﺎﻣﻌﮫ ﻣﻧﻔور ھﺳﺗﻧد و ﻣرﺗﻛﺑﯾن اﯾن ﮔﻧﺎه ﻧﯾز ﺑﺧﺷوده ﻧﺧواھﻧد ﺷد‪.‬‬

‫‪ -۵‬ﻣﺳﻛرات‪ :‬ﺗﻣﺎم ﻧوﺷﯾدﻧﯽھﺎ و ﭼﯾزھﺎﯾﻰ ﻛﮫ ﻣﺳتﻛﻧﻧده ھﺳﺗﻧد ﻣﺎﻧﻧد ﺷراب و ﺧﻣر و ﻏﯾره ﻛﮫ ﺧوردن و‬
‫ﻧوﺷﯾدﻧﻰ آﻧﮭﺎ ﺑﺎﻋث ﻣﺳﺗﻰ و از ﺧود ﺑﯽﺧود ﺷدن ﻣﯽﺷوﻧد ﺣرام ھﺳﺗﻧد‪ ،‬در ﻛﺗﺎب ﮔﻧزا رﺑﺎ ﺻرﯾﺣﺎ ً‬
‫ﺑوﺛﮫھﺎﯾﻰ در اﯾن راﺑطﮫ ذﻛر ﺷده‪ ،‬ﯾﻛﻰ از اﯾن ﺑوﺛﮫھﺎ اﯾنﭼﻧﯾن ﻣﯽﺑﺎﺷد‪:‬‬

‫ﺷﺎﯾت َھﻣرا و ﯾﺎﺗِب اِب َطﺑﻼ ِوزﻣورى اِﺧﻼﻟﻰ ﻧورا اد ﯾﺎﻗدا«‬

‫» ُﻛﻠ َﻣن ِ‬
‫»ھر ﻛس ﻛﮫ ﺷرابﺧوارى ﻧﻣوده و ﺧﻣر ﺑﻧوﺷد و ﺑﮫ ﻟﮭو و ﻟﻌب ﭘرداﺧﺗﮫ و ﺑﮫ ﺟﺎھﺎى ﻧﺎﭘﺎك ﭘﺎ ﺑﮕذارد‪ ،‬در‬
‫دھﺎﻧش آﺗش ﮔداﺧﺗﮫ ﺧواھﻧد رﯾﺧت و ﺳﮭم ﺟﮭﻧم ﺧواھد ﺷد‪«.‬‬

‫‪٩٣‬‬
‫‪ -۶‬دروغ‪ :‬دروغ ﻧﯾز ﯾﻛﻰ دﯾﮕر از ﻛﺎرھﺎى ﻧﺎﭘﺳﻧدى اﺳت ﻛﮫ ﺑﺷ ّدت ﻣﻧﻊ ﺷده‪ ،‬در ﻛﺗﺎب ﻣﻘدس ﺳﻔﺎرش‬
‫ﺑﺳﯾﺎری ﺷده ﻛﮫ ﺧودﺗﺎن را ھﻲﭼوﻗت ﺑﮫ ﻛﺎرھﺎﯾﻰ از ﻗﺑﯾل دروغ ﮔﻔﺗن‪ ،‬ﺳﺧنﭼﯾﻧﻰ‪ ،‬ﺗﻘﻠب‪ ،‬ﻧﻔﺎق و ﻏﯾره‬
‫آﻟوده ﻧﻛﻧﯾد‪.‬‬

‫‪ -٧‬رﺑﺎﺧوارى‪ :‬رﺑﺎﺧوارى ﯾﻛﻰ از اﻋﻣﺎﻟﻰ ﻣﯽﺑﺎﺷد ﻛﮫ اﻧﺟﺎم آن ﻣﻧﻊ ﺷده و ﻣﺟﺎزات ﺷدﯾدى در آن دﻧﯾﺎ‬
‫ﺑراى رﺑﺎﺧواران در ﻛﺗب دﯾﻧﻰ ﺑﯾﺎن ﺷده اﺳت‪.‬‬

‫‪ -٨‬ازدواج‪ :‬ﺑﻧﺎ ﺑر آﯾﯾن ﻗوم ﻣﻧداﯾﯽ ازدواج ﺑﺎ ﺧواھر‪ ،‬ﻋﻣّﮫ‪ ،‬ﺧﺎﻟﮫ‪ ،‬ﺟ ّده‪ ،‬ﺧواھرزاده‪ ،‬ﺧواھران ﻧﺎﺗﻧﯽ و‬
‫ﺧواھران زن ﺗﺎ ﭘﯾش از ﻣرگ زن‪ ،‬ﺑرای ﻣردان ﺣرام اﺳت و ازدواج ﺑﺎ ﺑرادر‪ ،‬داﯾﯽ‪ ،‬ﻋﻣو‪ ،‬ﭘدرﺑزرگ‪،‬‬
‫ﻣﺎدرﺑزرگ‪ ،‬ﺑرادرزاده و ﺑرادر ﻧﺎﺗﻧﯽ ﺑرای زﻧﺎن ﺣرام اﺳت‪ .‬ازدواج ﺑﺎ ﺑرادر ﺷوھر ﺣﺗﯽ ﺑﻌد از ﻣرگ‬
‫ﺷوھر‪ ،‬ﺣرام و ﻏﯾرﻣﺟﺎز اﺳت‪ .‬ﺿﻣن اﯾﻧﻛﮫ ﺑﮫطورﻛﻠﯽ ازداوج ﺑﺎ ﻏﯾر ﻣﻧداﯾﯽ )ﻏﯾر ھمﻛﯾش( ﺣرام اﺳت‪.‬‬

‫‪ -٩‬ﺳِ ﺣر و ﺟﺎدو‪ :‬ﺗوﺻﯾﮫھﺎى زﯾﺎدى در راﺑطﮫ ﺑﺎ ﯾﺎد ﻧﮕرﻓﺗن و اﻧﺟﺎم ﻧدادن ﺳِ ﺣر و ﺟﺎدو در ﻛﺗﺎب ﻣﻘدس‬
‫آﻣده و اﯾن ﻛﺎر ﺑﺳﯾﺎر ﺑد و ﻧﺎروا ﺷﻣرده ﺷده اﺳت‪ ،‬در ﯾﻛﻰ از ﺑوﺛﮫھﺎ اﯾﻧﭼﻧﯾن آﻣده اﺳت‪:‬‬

‫» َل ﺗﯾﻠﻔُن َھرﺷﻰ اد َﺳطﺎﻧﺎ و َﺳﮭدوﺛﺎ اد َﻛذﺑﺎ َل ﺗﯾﺳِ ﮭ ُدن«‬

‫»از ﯾﺎد ﮔرﻓﺗن ﺳِ ﺣر و ﻓرﯾب ﺷﯾطﺎن ﭘرھﯾز ﻧﻣوده و ﺑﮫ دروغ ﺷﮭﺎدت ﻧدھﯾد‪«.‬‬

‫‪ -١٠‬ﺧوردن ﮔوﺷت ﺧوك‪ ،‬ﮔراز و ﺗﻣﺎم ﺣﯾواﻧﺎت وﺣﺷﻰ و درﻧده و ﻛﻼً ھﻣﮫى ﺣرام ﮔوﺷتھﺎ‪ ،‬ﺣرام‬
‫اﺳت‪.‬‬

‫‪ -١١‬ﻛﺎرھﺎﯾﻰ از ﻗﺑﯾل ﻓﺧرﻓروﺷﻰ‪ ،‬ظﻠم‪ ،‬ﭼﭘﺎول‪ ،‬ﺗﺟﺎوز ﺑﮫ ﺣرﯾم دﯾﮕران و ﻏﯾره از اﻋﻣﺎل ﻧﺎﭘﺳﻧد ھﺳﺗﻧد‪.‬‬

‫دﻋﺎﻧوﯾﺳﯽ و ﺟﺎدوﮔری در ﺷرﯾﻌت ﺻﺎﺑﺋﯾن ﺣرام ﺷﻣرده ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺑﮫ اﻋﺗﻘﺎد آﻧﮭﺎ‪ ،‬ﮐﺳﯽﮐﮫ دﻋﺎﻧوﯾﺳﯽ ﮐﻧد‪،‬‬
‫ﺟﺎﯾﮕﺎھش در آﺗش ﺟﮭﻧم اﺳت‪ .‬ﻣﻧظور از دﻋﺎﻧوﯾﺳﯽ‪ ،‬ﭘرداﺧﺗن ﺑﮫ اﻣور ﺷر و ارﺗﺑﺎط ﺑﺎ ﺷﯾطﺎن و ﺳﺎﺣران‬
‫اﺳت‪.‬‬

‫ﺗوﺻﯾﮫھﺎى زﯾﺎدى در راﺑطﮫ ﺑﺎ ﯾﺎد ﻧﮕرﻓﺗن و اﻧﺟﺎم ﻧدادن ﺳِ ﺣر و ﺟﺎدو در ﻛﺗﺎب ﻣﻘدس ﻣﻧداﯾﯾﺎن آﻣده و اﯾن ﻛﺎر‪ ،‬ﺑﺳﯾﺎر ﺑد و‬
‫ﻧﺎروا ﺷﻣرده ﺷده اﺳت‪ ،‬در ﯾﻛﻰ از ﺑوﺛﮫھﺎ اﯾﻧﭼﻧﯾن آﻣده اﺳت‪:‬‬

‫» َل ﺗﯾﻠﻔُن َھرﺷﻰ اد َﺳطﺎﻧﺎ و َﺳﮭدوﺛﺎ اد َﻛذﺑﺎ َل ﺗﯾﺳِ ﮭ ُدن« ﯾﻌﻧﯽ »از ﯾﺎد ﮔرﻓﺗن ﺳِ ﺣر و ﻓرﯾب ﺷﯾطﺎن ﭘرھﯾز ﻧﻣوده و ﺑﮫ دروغ‬
‫ﺷﮭﺎدت ﻧدھﯾد«‪.‬‬

‫ﺻﺎﺑﺋﯾن ﺗﻧﮭﺎ در ھﻧﮕﺎم اﺟرای ﺑرﺧﯽ از ﻣﻧﺎﺳﮏ ﭼون اﻋﯾﺎد و ازدواج‪ ،‬ﻟﺑﺎس رﺳﺗﮫ ﻣﯽﭘوﺷﻧد‪ ،‬وﻟﯽ در‬
‫دﯾﮕر ﻣوارد‪ ،‬ﻟﺑﺎس آﻧﺎن ھﻣﺎﻧﻧد دﯾﮕر ﻣردم ﺧوزﺳﺗﺎن اﺳت‪ .‬آنھﺎ ﻣدارس ﻣﺧﺻوص ﺑﮫ ﺧود ﻧدارﻧد و در‬
‫ﻣدارس ﺷﮭر اھواز و دﯾﮕر ﺷﮭرھﺎﯾﯽ ﮐﮫ زﻧدﮔﯽ ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ ،‬درس ﻣﯽﺧواﻧﻧد؛ ﺑﺎ اﯾن ﺗوﺿﯾﺢ ﮐﮫ آنھﺎ در‬
‫اھواز‪ ،‬ﮐﻼسھﺎی آﻣوزش ﮐﺗﺎبھﺎی ﻣﻘدس‪ ،‬زﺑﺎن و ﺟز آن را ﮐﮫ ﻣﺧﺻوص ﺻﺎﺑﺋﯾن اﺳت‪ ،‬در ﻣﻧدی‬
‫ﺑرﮔزار ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫‪٩٤‬‬
‫در ﻣﯾﺎن ﺻﺑﯽھﺎ‪ِ » ،‬ز ْدﻗﺎ« ﺑﮫ ﻣﻌﻧﯽ ﺧﯾراتدادن و ﻣﺷﺎرﮐت درﺳت در اﻋﻣﺎل ﺧداﭘﺳﻧداﻧﮫ اﺳت و در دو‬
‫ﺟﮭت زﺑﺎﻧﯽ و ﻋﻣﻠﯽ ﺧﻼﺻﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬اﻧﺳﺎن ﺑﺎ زﺑﺎن ﺧود ﻣﯽﺗواﻧد دﯾﮕران را در ﺟﮭت اﻧﺟﺎم ﮐﺎرھﺎی ﺧﯾر‬
‫ھداﯾت ﮐﻧد ﮐﮫ اﯾن ﻧﯾز ﻧوﻋﯽ ﺧﯾراتدادن ﻣﺣﺳوب ﻣﯽﮔردد‪ِ » .‬زدﻗﺎ« )ﺧﯾرات( در ﻋﻣل ﻣﯽﺗواﻧد ﻣواردی‬
‫ﭼون رﻓﻊ ﮔرﺳﻧﮕﯽ‪ ،‬ﭘوﺷﺎﻧدن اﻓراد ﻋرﯾﺎن و ﻧﯾﺎزﻣﻧد را ﺷﺎﻣل ﺷود‪.‬‬

‫ﺑرﮔزﯾدهاى از ﺗﻌﺎﻟﯾم »ﮔﻧزا ر ّﺑﺎ«‪ ،‬ﻗﺳﻣت ﯾﻣﯾن‪ ،‬ﺑوﺛﮫ اﻧدرزھﺎ‬

‫ﺑﺷﻣﯾﮭون ادھﯾّﯽ رﺑّﯽ )ﺑﻧﺎم ﺧداوﻧد ﻣﻌظم(‬

‫ای ﺑﻧدﮔﺎﻧم زﻧﺎ ﻧﮑﻧﯾد‪ ،‬دزدی ﻧﮑﻧﯾد‪ ،‬ﻓرزﻧدان ﻣردم را ﺑﮫ ﻗﺗل ﻧرﺳﺎﻧﯾد‪ ،‬رﯾﺎ و دروغ را دوﺳت ﻧداﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷﯾد‪ ،‬و ﺑﮫ ﺣﻘوق ﻣردم‬
‫اﺣﺗرام ﺑﮕذارﯾد‪.‬‬

‫ﺷﯾطﺎن را ﺳﺟده ﻧﮑﻧﯾد و ﺑتھﺎ و اﺷﮑﺎل را ﭘرﺳﺗش ﻧﻧﻣﺎﺋﯾد‪.‬‬

‫ھر ﮐس ﮐﮫ ﺷﯾطﺎن را ﭘرﺳﺗش ﮐﻧد ﺑﮫ آﺗش ﺟﮭﻧم ﮔرﻓﺗﺎر ﺧواھد آﻣد و ﺗﺎ روز داوری و ﻟﺣظﮫی رھﺎﯾﯽ در آﻧﺟﺎ ﺧواھد ﻣﺎﻧد‪.‬‬

‫روز داوری آن روزیﺳت ﮐﮫ ﻣﺎﻟﮏِ اﻋﻼی ﻧور اراده ﻧﻣوده‪ ،‬و ﺑر ھﻣﮫی ﻋﺎﻟﻣﯾﺎن داوری ﺧواھد ﮐرد‪.‬‬

‫در آن روز‪ ،‬روانھﺎ ﺑر ﺣﺳب اﻋﻣﺎﻟﺷﺎن داوری ﺧواھﻧد ﺷد ‪...‬‬

‫ای ﮐﺎﻣﻠﯾن و ای ﻣؤﻣﻧﺎن‪،‬‬

‫ﺑﮫ ﭘدر و ﻣﺎدر و ﺑرادران ﺑزرﮔﺗر ﺧود اﺣﺗرام ﺑﮕذارﯾد‪،‬‬

‫ﻓرزﻧدی ﮐﮫ ﺑﮫ ﭘدر و ﻣﺎدرش اﺣﺗرام ﻧﮕذارد‪ ،‬در روز داوری ﮔﻧﺎھﮑﺎر ﺷﻣرده ﺧواھد ﺷد‪.‬‬

‫ﭼﯾزی را ﻧﺧواھﯾد ﮐﮫ از آن ﺷﻣﺎ ﻧﯾﺳت‪ ،‬ﺑﮫ آن طﻣﻊ ﻧورزﯾد و اﮔر ﺑرای ﺗﺻﺎﺣب آن ﺳﺗﯾزه ﮐﻧﯾد‪ ،‬ﮔﻧﺎھﮑﺎر ﺷﻣرده ﺧواھﯾد‬
‫ﺷد‪ ،‬زﯾرا ﮐﮫ ھﻣﮫی ﻧﻌﻣتھﺎ ﺑﮫ اراده ﺧداوﻧد ﺑﺧﺷﯾده ﺷدهاﻧد ‪...‬‬

‫اﮔر ﺑﮫ ﺷﻣﺎ ﺷرارﺗﯽ ﺑرﺳد ﺗﺣﻣّل ﮐﻧﯾد و در اﯾﻣﺎﻧﺗﺎن اﺳﺗوار ﺑﺎﺷﯾد‪،‬‬

‫ﻣﻘﺎﺑل ھﯾﭻﮐس زاﻧواﻧﺗﺎن را ﺧم ﻧﻧﻣﺎﺋﯾد و ﺳرھﺎﯾﺗﺎن را ﺑﮫ ﺗﻌظﯾم ﻓرود ﻧﯾﺎورﯾد‪.‬‬

‫ِ‬ ‫در‬

‫ﺷﯾطﺎن رﺟﯾم را ﺳﺗﺎﯾش ﻧﮑﻧﯾد‪،‬‬

‫از ﮐﺳﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺑتھﺎ و ﺗﺻﺎوﯾر را ﻣﯽﭘرﺳﺗﻧد ﭘرھﯾز ﻧﻣﺎﺋﯾد ‪...‬‬

‫‪٩٥‬‬
 ‫ای ﭘﺎﮐﺎن و ای ﻣؤﻣﻧﺎن‬

‫ﺑﮫ ﻓﻘرا ﮐﻣﮏ ﮐﻧﯾد و ﻧﺎﺑﯾﻧﺎﯾﺎن را راھﻧﻣﺎﯾﯽ ﻧﻣﺎﺋﯾد‪.‬‬

‫اﮔر ﺻدﻗﮫ ﻣﯽدھﯾد‪ ،‬در ﻣورد آن ﺻﺣﺑﺗﯽ ﻧﮑﻧﯾد‪.‬‬

‫اﮔر ﺑﺎ دﺳت راﺳتﺗﺎن ﺻدﻗﮫ ﻣﯽدھﯾد ﺑﮫ دﺳت ﭼپ ﺧود ﭼﯾزی ﻧﮕوﯾﯾد و اﮔر ﺑﺎ دﺳت ﭼپﺗﺎن ﺻدﻗﮫ ﻣﯽدھﯾد ﺑﮫ دﺳت راﺳت‬
‫ﺧود ﭼﯾزی اﺑراز ﻧدارﯾد‪.‬‬

‫ھرﮐس ﮐﮫ ﺻدﻗﮫ ﺑدھد و در ﻣورد آن ﺻﺣﺑت ﻛﻧد‪ ،‬آن ﺻدﻗﮫ در ﺑﺎرﮔﺎه اﻟﮭﯽ ﺑﮫﺣﺳﺎب ﻧﻣﯽآﯾد و اﯾن ﻓرد ﻋﺎﻗﺑت ﺑدی ﺧواھد‬
‫داﺷت‪.‬‬

‫ای ﺑرﮔزﯾدﮔﺎﻧم!‬

‫اﮔر ﮔرﺳﻧﮫای را دﯾدﯾد ﺑﮫ او ﻏذا دھﯾد‪ ،‬اﮔر ﺗﺷﻧﮫای را دﯾدﯾد ﺳﯾراﺑش ﮐﻧﯾد و اﮔر ﺑرھﻧﮫای را دﯾدﯾد ﺑﮫ او ﻟﺑﺎس ﺑﭘوﺷﺎﻧﯾد‪،‬‬

‫زﯾرا ھرﮐس ﻧﯾﮑﯽ ﮐﻧد و ﺧﯾرات دھد‪ ،‬ﭘﺎداش ﺑزرﮔﯽ ﺧواھد ﮔرﻓت‪ ،‬و ھرﮐس ﺑﮫ ﺗن ﺑرھﻧﮫای ﻟﺑﺎس ﺑﭘوﺷﺎﻧد‪ ،‬ﺑﺎ ﺟﺎﻣﮫی‬
‫ﻧوراﻧﯽ ﭘوﺷﺎﻧده ﺧواھد ﺷد‪ ،‬و ھرﮐس ﮔرﻓﺗﺎری را ﻧﺟﺎت دھد‪ ،‬ﻓرﺳﺗﺎدﮔﺎن ﺧدا ﺑﮫ اﺳﺗﻘﺑﺎﻟش ﺧواھﻧد رﻓت‪.‬‬

‫اى ﺑرﮔزﯾدﮔﺎﻧم و اى ﻛﺳﺎﻧﻰﻛﮫ اﯾﻣﺎن آوردهاﯾد!‬

‫آﺷﺎﻣﯾدﻧﯽ اﯾن ﻋﺎﻟم ﻧﯾﺳت‪ ،‬ﺑﻠﮑﮫ روزهی دل و ﻋﻘل و وﺟدان اﺳت‪.‬‬

‫ِ‬ ‫روزهی ﺑزرگ ﺑﮕﯾرﯾد ﮐﮫ آن روزهی ﺧوراﮐﯽ و‬

‫ﭼﺷﻣﺎﻧﺗﺎن از ﻧﮕﺎه ﻧﺎﭘﺎک روزه ﺑﮕﯾرﻧد‪.‬‬

‫ﮔوشھﺎﯾﺗﺎن از ﺷﻧﯾدن ﺑدی و ﮔوش ﮐردن در ﭘﺷت دربھﺎ روزه ﺑﮕﯾرﻧد‪.‬‬

‫دھﺎنھﺎﯾﺗﺎن از ﮔﻔﺗن دروغ روزه ﺑﮕﯾرﻧد و ﻓﺗﻧﮫ و رﯾﺎ را ھﯾﭻﮔﺎه ﻧﭘﺳﻧدﯾد‪.‬‬

‫ﻗﻠبھﺎﯾﺗﺎن از اﻧدﯾﺷﮫھﺎی ﺑد روزه ﺑﮕﯾرﻧد و ﺣﺳد و ﮐﯾﻧﮫ و ﻧﻔﺎق در آنھﺎ ﻧﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫دﺳتھﺎﯾﺗﺎن از ارﺗﮑﺎب ﻗﺗل و دزدی روزه ﺑﮕﯾرﻧد‪.‬‬

‫ﺑدنھﺎﯾﺗﺎن از ﻣﻌﺎﺷرت ﺑﺎ ھﻣﺳر ﻓرد دﯾﮕری روزه ﺑﮕﯾرﻧد‪.‬‬

‫زاﻧواﻧﺗﺎن از ﺳﺟده ﮐردن در ﻣﻘﺎﺑل ﺷﯾطﺎن و ﺑتھﺎی دروﻏﯾن روزه ﺑﮕﯾرﻧد‪.‬‬

‫آن ﺷﻣﺎ ﻧﯾﺳت روزه ﺑﮕﯾرﻧد‪.‬‬

‫ﭘﺎھﺎﯾﺗﺎن از رﻓﺗن ﺑﮫ ﺳوی ﭼﯾزی ﮐﮫ از ِ‬
‫روزهی ﺑزرگ اﯾن اﺳت و ﺗﺎ روزی ﮐﮫ رواﻧﺗﺎن از ﺟﺳم ﺧﺎرج ﺷود‪ ،‬آﻧرا ﺗرک ﻧﻧﻣﺎﯾد‪.‬‬

‫ھر ﮐس ﮐﮫ ﮔﻧﺎه ﮐﻧد و ﺗوﺑﮫ ﻧﻣﺎﯾد و دﯾﮕر ﻣرﺗﮑب ﮔﻧﺎھﯽ ﻧﺷود‪ ،‬ﺑﺧﺷش ﺧداوﻧد ﺷﺎﻣل ﺣﺎل او ﺧواھد ﺷد‪ ،‬زﯾرا ﮐﮫ‬
‫ﭘروردﮔﺎر‪ ،‬ﻣﺎﻟﮏ اﻋﻼی ﻧور‪ ،‬ﺑﺧﺷﻧده‪ ،‬ﻣﮭرﺑﺎن و ﺗوﺑﮫﭘذﯾر اﺳت‪.‬‬

‫‪٩٦‬‬
 ‫اى ﺑرﮔزﯾدﮔﺎﻧم و اى ﻛﺳﺎﻧﻰﻛﮫ اﯾﻣﺎن آوردهاﯾد!‬

‫زورﮔوﯾﺎن اﯾن ﻋﺎﻟم اﻋﺗﻣﺎد ﻧﻧﻣﺎﯾﯾد‪.‬‬

‫ِ‬ ‫ﺑﮫ ﭘﺎدﺷﺎھﺎن و ﺳﻠطﮫﮔران و‬

‫ﻧﮫ ﺑﮫ آنھﺎ اﻋﺗﻣﺎد ﮐﻧﯾد‪ ،‬و ﻧﮫ ﺑﮫ اﺳﻠﺣﮫ و ﺳﭘﺎھﯾﺎﻧﺷﺎن‪ ،‬و ﻧﮫ ﺑﮫ طﻼ و ﻧﻘرهای ﮐﮫ ﺟﻣﻊ آوردهاﻧد‪،‬‬

‫زﯾرا ﮐﮫ اﯾن ﭼﯾزھﺎ ﺳﺑب ھﻣﮫی ﺑﻼھﺎ ھﺳﺗﻧد‪.‬‬

‫روزی ﻣﯽرﺳد ﮐﮫ آنھﺎ ھﻣﮫی اﯾن ﭼﯾزھﺎ را در ﻋﺎﻟم ﺗرک ﻣﯽﮐﻧﻧد و ﺑﮫ آﺗش ﺟﮭﻧم ﻓرو ﻣﯽروﻧد‪،‬‬

‫در آﻧﺟﺎ ﺑﺎ دﺳتھﺎﯾﺷﺎن زﻏﺎلھﺎی اﻓروﺧﺗﮫ را ﻣﯽﮔﯾرﻧد و ﺑﺎ دھﺎﻧﺷﺎن ﺑر آﺗش آﻧﮭﺎ ﻣﯽدﻣﻧد‪.‬‬

‫ﻗدرت و ﺣﺎﮐﻣﯾت آنھﺎ ﺳراﻧﺟﺎم روزی ﺑﮫ ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽرﺳد و ﻏرورﺷﺎن از ﺑﯾن ﺧواھد رﻓت‪.‬‬

‫ﺛروت و داراﯾﯽھﺎﯾﺷﺎن ﺑﮫ آنھﺎ ﮐﻣﮑﯽ ﻧﺧواھد ﮐرد و ﻧﺟﺎﺗﺷﺎن ﻧﺧواھد داد‪.‬‬

‫ای ھﻣﮫی ﮐﺳﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﻧدای ﺧداوﻧد را ﻣﯽﺷﻧوﯾد‪،‬‬

‫در ھﻧﮕﺎم ﻧﺷﺳﺗن و ﺑرﺧﺎﺳﺗن‪ ،‬ﻋزﯾﻣت ﻧﻣودن و ﺑﺎزﮔﺷﺗن‪ ،‬ﻏذا ﺧوردن و آﺷﺎﻣﯾدن‪ ،‬اﺳﺗراﺣت و ﯾﺎ ﮐﺎر ﮐردن‪ ،‬ﻧﺎم ﻣﺎﻟﮏ‬
‫اﻋﻼی ﻧور را ذﮐر ﮐﻧﯾد و او را ﺳﺗﺎﯾش ﻧﻣﺎﺋﯾد‪.‬‬

‫ای ﻣرداﻧﯽ ﮐﮫ ﺑرای ﺧوﯾش ھﻣﺳر ﻣﯽﮔزﯾﻧﯾد‪،‬‬

‫ﻣردم ﺧودﺗﺎن اﻧﺗﺧﺎب ﮐﻧﯾد و آنھﺎ را دوﺳت ﺑدارﯾد‪ ،‬و ھﻣﭼون ﭼﺷم ﺑرای ﭘﺎ ﻣواظب ھﻣدﯾﮕر ﺑﺎﺷﯾد‪.‬‬
‫ِ‬ ‫ﻣﯾﺎن‬
‫ِ‬ ‫ھﻣﺳر ﺧود را از‬

‫اﮔر ﯾﮑدﯾﮕر را دوﺳت داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷﯾد و از ھﻣدﯾﮕر ﺣﻣﺎﯾت ﮐﻧﯾد‪ ،‬از درﯾﺎی ﺑزرگ ﺳوف ﻋﺑور ﺧواھﯾد ﮐرد‪.‬‬

‫ای ﺑرﮔزﯾدﮔﺎﻧم!‬

‫ﺑﮫ آﻧﭼﮫ ﮐﮫ ﺑﮫ ﺷﻣﺎ دﺳﺗور دادم ﮔوش ﻓرا دھﯾد و ﻋﻣل ﮐﻧﯾد‪.‬‬

‫اﮔر ﮔوش ﻧدھﯾد‪ ،‬و ﯾﺎ ﮔوش دھﯾد و ﻋﻣل ﻧﮑﻧﯾد‪ ،‬ﺑﮫ ظﻠﻣﺗﯽ ﮐﮫ اﺷرار در آن ھﺳﺗﻧد ﺧواھﯾد رﻓت‪ .‬ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﮫ در آﻧﺟﺎ ﺑرای‬
‫ﻣﻘﯾﻣﺎن آن ھﯾﭻﮔﺎه ﺑﮫ ﻋﺎﻟم ﻧور راه ﻧﺧواھﻧد ﯾﺎﻓت‪.‬‬
‫ِ‬ ‫ھﻣﯾﺷﮫ ﺳﺎﮐن ﺧواھﯾد ﺑود‪ ،‬و‬

‫ی ﺣﻘﯾﻘﯽ ﭘﺎﺑرﺟﺎ ﻣﯽﻣﺎﻧد‪.‬‬

‫ی ﺧوﻧﯽ ﺑﺎطل ﻣﯽﺷود‪ ،‬اﻣﺎ ﺑرادر ِ‬
‫ﺑرادر ِ‬
‫ای ﺑرادران ﺣﻘﯾﻘﯽ‪ ،‬ﺑر اﯾﻣﺎن و ﻣﺣﺑﺗﺗﺎن ﺑﮫ ﯾﮑدﯾﮕر اﺳﺗوار و ﭘﺎﺑرﺟﺎ ﺑﻣﺎﻧﯾد‪.‬‬

‫ﻧﺎم ﻣﺎﻟﮏ اﻋﻼی ﻧور در اﻧدﯾﺷﮫﺗﺎن ﻗرار ﮔرﻓﺗﮫ‪ ،‬و ﺑﺎ آب ﺣﯾﺎت ﻧﺷﺎن ﺷدﯾد‪ .‬آن ﻧﺷﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺑﺎ آن‪ ،‬ﺑﮫ ﻣﮑﺎن ﻧور ﺻﻌود ﺧواھﯾد‬
‫ﻧﻣود‪.‬‬

‫‪٩٧‬‬
 ‫ﺧوﺷﺎ ﺑﮫ ﺣﺎل ﮐﺳﯽ ﮐﮫ ﮔوش ﻓرا داد و ﺑﮫ ﻋﮭدش وﻓﺎدار ﻣﺎﻧد‪ ،‬و وای ﺑر ﮐﺳﯽ ﮐﮫ در ﺧواب ﻏﻔﻠت ﻣﺎﻧد‪.‬‬

‫ای ﺑرﮔزﯾدﮔﺎﻧم!‬

‫ﺷﺧص ﻣﺗﮑﺑّر از ﻋﺎﻟم ﻧور ﻣﺣو ﺧواھد ﺷد‪.‬‬

‫ِ‬ ‫ھﯾﭻﮔﺎه ﺗﮑﺑّر ﻧﮑﻧﯾد و ﺑﺎ طﻼ و ﻧﻘرهای ﮐﮫ دارﯾد ﺣﻣﺎﻗت ﻧﻧﻣﺎﺋﯾد‪ ،‬زﯾرا ﻧﺎم‬

‫اى ﺑرﮔزﯾدﮔﺎﻧم و اى ﻛﺳﺎﻧﻰ ﻛﮫ اﯾﻣﺎن آوردهاﯾد‪،‬‬

‫ﺑرای ﮐﺳﯽ ﮐﮫ ﻓوت ﮐرده اﺳت‪ ،‬ﮔرﯾﮫ ﻧﮑﻧﯾد و ﻋزا ﻧﮕﯾرﯾد و ﺑراى او ﻧﺎن ﺗﺷرﯾﻔﺎﺗﻰ ﺟﻣﻊآوری ﻧﻧﻣوده و ﻧﺧورﯾد‪.‬‬

‫ﺷﺧص درﮔذﺷﺗﮫ‪ ،‬ﺳﯾﻼبھﺎی آب‪ ،‬ﺟﺎری ﮔردﻧد‪ ،‬و آنﮐس ﮐﮫ‬ ‫ِ‬ ‫روان‬
‫ِ‬ ‫ھرﮐس ﮐﮫ ﺑر ﻣُرده ﮔرﯾﮫ ﮐﻧد ﺳﺑب ﻣﯽﺷود ﮐﮫ در را ِه‬
‫ﻟﺑﺎس ﻓر ِد ﻓوت ﺷده‪ ،‬ﺳﺑب ﻧﻘص ﺧواھد ﺷد‪ ،‬و ھرﮐس ﮐﮫ در اﯾن اﻧدوه ﻣوی ﺳر ﺧود‬ ‫ِ‬ ‫ﺟﺎﻣﮫاش را در ﻋزای ﻣُرده ِﺑدَرد‪ ،‬در‬
‫را ﺑﮑَ َﻧد‪ ،‬ﺳﺑب ﺧواھد ﺷد ﮐﮫ روان ﻣﺗوﻓﯽ را در ﮐوه ﺗﺎرﯾﮏ اﺳﯾر ﻧﻣﺎﯾﻧد‪.‬‬

‫ای ﻓﻘرا و ﻣﺳﮑﯾﻧﺎن و ای ﮐﺳﺎﻧﯽﮐﮫ ﺗرس دارﯾد‪ ،‬ﺑروﯾد ﺑﮫﺣﺎل ﺧودﺗﺎن ﮔرﯾﮫ ﮐﻧﯾد‪ ،‬زﯾرا ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽﮐﮫ در اﯾن دﻧﯾﺎ ھﺳﺗﯾد ﺑر‬
‫ﮔﻧﺎھﺎﻧﺗﺎن اﻓزوده ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﺑرای روانھﺎی اﻓرادی ﮐﮫ دار ﻓﺎﻧﯽ را وداع ﮔﻔﺗﮫاﻧد ﺷﯾون و زاری ﻧﮑﻧﯾد‪ ،‬زﯾرا از ﻏم و اﻧدوه‪ ،‬ارواح ﺷِ رﯾر ﺑوﺟود ﻣﯽآﯾﻧد‬
‫و در ﻣطرﺛﺎھﺎ )طﺑﻘﺎت ھﻔﺗﮕﺎﻧﮫ( ﻧِﺷﻣﺗﺎ )روان( را ﺧواھﻧد ﺗرﺳﺎﻧد‪ .‬اﮔر آنھﺎ را دوﺳت ﻣﯽدارﯾد‪ ،‬ﺑراﯾﺷﺎن طﻠب آﻣرزش‬
‫ﻧﻣﺎﺋﯾد‪ .‬ﺑرای آنھﺎ دﻋﺎ و ﻧﯾﺎﯾش ﮐﻧﯾد و ﮐﺗﺎبھﺎی ﻣﻘدس دﯾﻧﯽ ﺑﺧواﻧﯾد‪ .‬ﺑراﯾﺷﺎن ﻣﺳﻘﺗﺎ اﻧﺟﺎم دھﯾد ﺗﺎ رﺣﻣت ﺧداوﻧ ِد ﺑزرگ‬
‫ﺷﺎﻣل ﺣﺎل آﻧﺎن ﺷود‪ ،‬ﭼرا ﮐﮫ در اﯾن ﺣﺎﻟت‪ ،‬درﺧﺷش در ﭘﯾش روﯾﺷﺎن‪ ،‬و ﻧور در ﭘﺷت ﺳرﺷﺎن ﻗرار ﺧواھد ﮔرﻓت‪.‬‬
‫پ آنھﺎ ﺟﺎی ﺧواھﻧد ﯾﺎﻓت ﺗﺎ آنھﺎ از ﻣطرﺛﺎھﺎ و از دﯾﮓھﺎی‬ ‫ﻓرﺳﺗﺎدﮔﺎن ﺧدا در ﺳﻣت راﺳت و ﻣﻼﺋﮏ ﻧور در ﺳﻣت ﭼ ِ‬
‫ﺟوﺷﺎن‪ ،‬ﻧﺟﺎت ﯾﺎﺑﻧد‪.‬‬

‫ﺑﮫ ﻣردم ﺑﯾﺎﻣوزﯾد ﮐﮫ ﻗﻠبھﺎﯾﺷﺎن ھراﺳﺎن ﻧﺷود‪ .‬ﺳﺧﻧﺎن آرام و دﻋﺎھﺎﯾﯽ ﮐﮫ از ﻣﮑﺎن ﻧور ﺑراﯾﺗﺎن آوردهام را ﺑﮫ ﺳﻣﻊ آﻧﺎن‬
‫ﺑرﺳﺎﻧﯾد ﺗﺎ ﺷﮭﺎدت )ﮔواھﯽ( دھﻧد و اطﻣﯾﻧﺎن ﯾﺎﺑﻧد‪.‬‬

‫ﺧوﺷﺎ ﺑﮫﺣﺎل ﮐﺳﯽ ﮐﮫ ﮔوش ﻓرا دھد و اﯾﻣﺎن ﺑﯾﺎورد زﯾرا او ﭘﯾروزﻣﻧداﻧﮫ ﺑﮫ ﻣﮑﺎن ﻧور راه ﺧواھد ﯾﺎﻓت‪.‬‬

‫اى ﺑرﮔزﯾدﮔﺎﻧم و اى ﻛﺳﺎﻧﻰﻛﮫ اﯾﻣﺎن آوردهاﯾد!‬

‫ﺑﮫ ﻣردم ﻓﻘﯾر و ﺗﮭﯾدﺳت و آزاردﯾده‪ ،‬ﻧﺎن و آب و ﻣﺳﮑن ﺑدھﯾد‪ .‬ﺑﺎ اﻧﺻﺎف ﺑﺎﺷﯾد و ھﻣدﯾﮕر را دوﺳت ﺑدارﯾد ‪...‬‬

‫از ﺷرﯾﮏ ﺧود ﺳرﻗت ﻧﮑﻧﯾد‪ ،‬و دوﺳﺗﺎﻧﺗﺎن را ﻓرﯾب ﻧدھﯾد‪ .‬ھرﮐس ﮐﮫ از ﺷرﯾﮏ ﯾﺎ دوﺳت ﺧود ﺳرﻗت ﮐﻧد‪ ،‬ﭼﺷﻣﺎﻧش ﻧور‬
‫را ﻧﺧواھﻧد دﯾد‪.‬‬

‫اﮔر دﺳت ﻋﮭد )اﯾد ُﮐﺷطﺎ( ﻣﯽدھﯾد‪ ،‬دﺳت راﺳت را ﺑﮫ ﯾﮑدﯾﮕر ﺑدھﯾد و ھﯾﭻﮔﺎه ﻋﮭدﺗﺎن را ﻧﺷﮑﯾد‪ ،‬زﯾرا ﮐﮫ اُﺛراھﺎ و‬
‫ﻣﻼﺋﮏ ﻧور‪ ،‬ﺑﮫ ھﻣدﯾﮕر وﺣدت و راﺳﺗﯽ ﻣﯽﺑﺧﺷﻧد‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﻣﻌﻠﻣﯾن ﺧود ﻣﮭرﺑﺎن و ﻣﺗواﺿﻊ ﺑﺎﺷﯾد و ﺑﺎ اﯾﺷﺎن ﺑﺎ ﺗﮑﺑّر ﺑرﺧورد ﻧﮑﻧﯾد‪ ،‬زﯾرا ﮐﮫ آﻧﺎن درﺳﺗﮑﺎری و داﻧش ﺣﻘﯾﻘﯽ را ﺑﮫ‬
‫ﺷﻣﺎ ﻣﯽآﻣوزﻧد‪.‬‬

‫‪٩٨‬‬
 ‫ﺑﯾﻧﺎن دروﻏﮕو ﻧروﯾد‪ ،‬زﯾرا ﮐﮫ اﯾﻧﺎن ﺳﮑوﻧﺗﮕﺎھﺷﺎن در ﺗﺎرﯾﮑﯽ اﺳت‪.‬‬
‫ﺑﮫ ﺳوی ﻓﺎلﮔﯾران و طﺎﻟﻊ ِ‬
‫ﻗﺳم دروغ ﻧﺧورﯾد و اﮔر ﺳوﮔﻧدی ﯾﺎد ﮐردﯾد‪ ،‬ﺑﮫ آن وﻓﺎدار ﺑﻣﺎﻧد‪ .‬از رﺑﺎﺧواری ﺑﭘرھﯾزﯾد ‪...‬‬

‫ای ﺑرﮔزﯾدﮔﺎﻧم!‬

‫زﻧﺎ ﻧﮑﻧﯾد و ﻋﻣل زﺷت اﻧﺟﺎم ﻧدھﯾد‪ .‬دلھﺎﯾﺗﺎن را ﺑﮫ اﻋﻣﺎل و وﺳوﺳﮫھﺎی ﺷﯾطﺎﻧﯽ ﮔرﻓﺗﺎر ﻧﻧﻣﺎﺋﯾد‪ ،‬زﯾرا ﻧﺎدان و ﮔﻣراه‬
‫ﺧواھﯾد ﺷد‪.‬‬

‫ھﻣواره ﻣﺟﮭز و ﻣواظب ﺑﺎﺷﯾد‪ ،‬و آزار اﯾن ﻋﺎﻟم را ﺗﺣﻣل ﮐﻧﯾد و اﺳﺗوار ﺑﻣﺎﻧﯾد‪ .‬از ﯾﮑدﯾﮕر ﺣﻣﺎﯾت ﮐﻧﯾد ﺗﺎ وﻗﺗﯽ ﮐﮫ اﺟﻠﺗﺎن‬
‫ﻓرا رﺳد‪.‬‬

‫ﺧﺷم ﻧﮕﯾرﯾد و ھﯾﺟﺎنزده ﻧﺷوﯾد‪ ،‬زﯾرا ﺧﺷم و ﻏﺿب ﻣﻣﻠو از وﺳوﺳﮫھﺎی ﺷﯾطﺎﻧﯽ ھﺳﺗﻧد و ﺑﺎ دﻋﺎ و ﻧﯾﺎﯾش و اﯾﻣﺎن ﺑر آنھﺎ‬
‫ﭼﯾره ﮔردﯾد‪.‬‬

‫اﮔر ﺷﺧص ﺧوﺑﯽ را دﯾدﯾد ﮐﮫ داﻧﺎﺳت‪ ،‬ﺑﮫ او ﻧزدﯾﮏ ﺷوﯾد و از ﺣﮑﻣﺗش ﯾﺎد ﺑﮕﯾرﯾد‪ .‬اﮔر ﺷﺧص ﺷروری را دﯾدﯾد ﮐﮫ‬
‫ﺑدآﻣوزی ﻣﯽﮐﻧد‪ ،‬از او دوری ﺟوﺋﯾد و از ﺣﮑﻣﺗش ﻧﯾﺎﻣوزﯾد‪ ،‬و اﻋﻣﺎﻟش را ﺳرﻣﺷق ﻗرار ﻧدھﯾد و ﺑراھش ﻧروﯾد‪.‬‬

‫ای ﻣؤﻣﻧﺎن و ای ﮐﺎﻣﻠﯾن‪،‬‬

‫ھر آﻧﭼﮫ ﮐﮫ ﺑراﯾﺗﺎن ﺧوب اﺳت ﺑرای دوﺳﺗﺎﻧﺗﺎن ﻧﯾز ﺑﺧواھﯾد و ھر آﻧﭼﮫ ﮐﮫ ﺑراﯾﺗﺎن ﻧﺎﺧوﺷﺎﯾﻧد ﻣﯽ ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﺑرای آنھﺎ ﻧﯾز‬
‫آرزو ﻧﮑﻧﯾد‪.‬‬

‫ﮐﺎرھﺎی ﻧﯾﮏ اﻧﺟﺎم دھﯾد و ﺗوﺷﮫای ﺑرای راھﺗﺎن ﮔردآوری ﮐﻧﯾد‪ .‬ﺑﺑﯾﻧﯾد و ﺑﺷﻧوﯾد و اﯾﻣﺎن آورﯾد و ﺳﺧﻧﺎن ﭘروردﮔﺎر را‬
‫ﺑﭘذﯾرﯾد ‪...‬‬

‫ﺑﺎ دﺳتھﺎﯾﺗﺎن ِزدﻗﺎ و َطﺑوﺛﺎ )ﺧﯾرات و ﻧﯾﮑﯽ( اﻧﺟﺎم دھﯾد‪ ،‬و ﺑﮫ آﻧﭼﮫ ﮐﮫ ﺧواﺳت ﺧداوﻧد اﺳت‪ ،‬ﻧﮫ ﺑﮫ آﻧﭼﮫ ﮐﮫ ﺧواﺳت‬
‫ﺷﯾطﺎن اﺳت‪ ،‬ﻋﻣل ﮐﻧﯾد‪.‬‬

‫ﺑﮫ زﯾﺑﺎﯾﯽ ﭘﯾﮑرھﺎ اﻋﺗﻣﺎد ﻧﮑﻧﯾد و ﻣﺗﺣﯾر ﻧﺷوﯾد‪ ،‬زﯾرا اﯾن زﯾﺑﺎﯾﯽھﺎ ﺑطور ﻧﺎﮔﮭﺎﻧﯽ ﺗﺑﺎه ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬

‫ﻣﺎﻟﮏ اﻋﻼی ﻧور را دﻋﺎ و ﺳﺗﺎﯾش ﮐﻧﯾد ﺗﺎ ﮔﻧﺎھﺎن و ﻣﻌﺻﯾتھﺎی ﺷﻣﺎ ﺑﺧﺷوده ﺷوﻧد‪.‬‬

‫دروﻏﯾن اﯾن ﻋﺎﻟم را ﻋﺑﺎدت ﻧﮑﻧﯾد‪ ،‬زﯾرا ھر ﭼﯾزی ﮐﮫ ﻣﺗوﻟد ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﺳراﻧﺟﺎم روزی ﻣﯽﻣﯾرد‪ ،‬و‬
‫ِ‬ ‫ھرﮔز ﺷﯾطﺎن و ﺑتھﺎی‬
‫ھر آﻧﭼﮫ ﮐﮫ ﺑﺎ دﺳتھﺎ ﺳﺎﺧﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﺳراﻧﺟﺎم روزی ﺗﺑﺎه ﻣﯽﮔردد‪.‬‬

‫آری روزی‪ ،‬ھﻣﮫ اﯾن ﻋﺎﻟم ﺑﮫ اﻧﺗﮭﺎ ﻣﯽرﺳد و اﻟوھﯾت آن ﺑﺎطل ﻣﯽﮔردد‪.‬‬

‫ﭘس ﺑﮫ آن اﻋﺗﻣﺎد ﻧﮑﻧﯾد‪ ،‬زﯾرا ﻛﮫ از آن ﺷﻣﺎ ﻧﯾﺳت‪.‬‬

‫اى ﻣؤﻣﻧﺎن و اى ﻛﺎﻣﻠﯾن؛‬

‫‪٩٩‬‬
‫ﻋﺻﺎی دﺳت ﺷﻣﺎ در روز ﺣﺳﺎب‪ ،‬اﻋﻣﺎل ﻧﯾﮑﯽ اﺳت ﮐﮫ در اﯾن ﻋﺎﻟم اﻧﺟﺎم دادهاﯾد‪ .‬اﯾن اﻋﻣﺎل ھﺳﺗﻧد ﮐﮫ ﺗﮑﯾﮫﮔﺎه ﺷﻣﺎ ﺧواھﻧد‬
‫ﺷد‪.‬‬

‫ای ﺑرﮔزﯾدﮔﺎﻧم! ﺑﮫ دﺳﺗوراﺗﯽ ﮐﮫ ﺧداوﻧد ﺑﮫ ﺷﻣﺎ ﻓرﻣوده اﺳت‪ ،‬ﺑﯽﺣرﻣﺗﯽ ﻧﻧﻣﺎﺋﯾد‪ ،‬و ﺑﺎ اﻧﺻﺎف‪ ،‬ﻣطﯾﻊ و ﻓروﺗن ﺑﺎﺷﯾد‪ ،‬زﯾرا‬
‫ﮐﮫ اﯾن ﺻﻔﺎت از طﺑﯾﻌت ﻧور ھﺳﺗﻧد‪.‬‬

‫ﺑﺧﺷﻧده‪ ،‬ﺷﻔﯾق‪ ،‬ﻣﮭرﺑﺎن و ﺑﺎﻣﺣﺑت ﺑﺎﺷﯾد‪ ،‬زﯾرا ﮐﮫ اﯾن ﺻﻔﺎت‪ ،‬از ﺧﺻﻠتھﺎی ﻧور ھﺳﺗﻧد‪.‬‬

‫ای ﻣرداﻧﻰ ﻛﮫ ھﻣﺳر اﺧﺗﯾﺎر ﻣﯽﻛﻧﯾد‪ ،‬و اى زﻧﺎﻧﻰ ﻛﮫ ھﻣﺳر ﻣﯽﺷوﯾد‪ ،‬اﻧﺗﺧﺎب ﻛﻧﯾد‪ ،‬ازدواج ﻧﻣﺎﺋﯾد و ﺻﺎﺣب ﻓرزﻧدان ﺷوﯾد‪،‬‬
‫زﯾرا ﻛﮫ ازدواج‪ ،‬ﺷﻣﺎ را از اﻋﻣﺎل زﺷت ﺑﺎز داﺷﺗﮫ و از ﺑﯾﻣﺎرى دور ﻧﮕﮫ ﻣﯽدارد‪.‬‬

‫ای زﻧﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺑرای ﻣردان ھﻣﺳر ﻣﯽﺷوﯾد‪ ،‬از زﻧﺎ و دزدی ﺑرﺣذر ﺑﺎﺷﯾد ‪...‬‬

‫از ﺟﺎدو ﺑﭘرھﯾزﯾد‪ ،‬ﮐﮫ اﯾن از اﻋﻣﺎل ﺷﯾطﺎن اﺳت‪.‬‬

‫ھﻣﺳری ﮐﮫ ﺻداﻗت دارد‪ ،‬ﻣﺣﺑت واﻗﻌﯽ ﺑﮫ ھﻣﺳرش ﺧواھد داﺷت‪ .‬ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﻋﻣر از ھﻣﺳرﺗﺎن ﺟدا ﻧﺷوﯾد‪.‬‬

‫ﮐﺳﯽﮐﮫ ھﻣﺳرش را ﮐﮫ ﻋﯾب و ﻧﻘﺻﯽ ﻧدارد‪ ،‬ﻓرﯾب دھد‪ ،‬و ﺷﮭوتراﻧﯽ ﮐﻧد‪ ،‬ﻣورد ﻗﺿﺎوت ﻗرار ﺧواھد ﮔرﻓت‪.‬‬

‫ﻓرزﻧداﻧﺗﺎن را ﺧوب ﺗرﺑﯾت ﮐﻧﯾد ﺗﺎ ﺷﺎﯾﺳﺗﮫ ﺷوﻧد‪ .‬ﺑﮫ آنھﺎ داﻧش ﺑﯾﺎﻣوزﯾد و آﻧﺎنرا ﺑﮫ راه راﺳت ھداﯾت ﻧﻣﺎﺋﯾد ﺗﺎ ﺑﺎ اﯾﻣﺎن‬
‫ﺷوﻧد‪.‬‬

‫آنﮐس ﮐﮫ ﻓرزﻧداﻧش را درﺳت ﺗرﺑﯾت ﻧﮑﻧد و آنھﺎ را راھﻧﻣﺎﯾﯽ ﻧﻧﻣﺎﯾد‪ ،‬ﻣورد ﺑﺎزﺧواﺳت ﻗرار ﺧواھد ﮔرﻓت‪ ،‬و آﻧﮑس ﮐﮫ‬
‫در ﺗرﺑﯾت ﻓرزﻧداﻧش ﺑﮑوﺷد وﻟﯽ ﻓرزﻧدان او ﺗرﺑﯾت درﺳت را ﻧﯾﺎﻣوزﻧد‪ ،‬ﺧود آنھﺎ ﻣﻘﺻر ﺷﻣرده ﺧواھﻧد ﺷد‪.‬‬

‫ھﯾﭻﮔﺎه ﻓرد ﻣﻌﻠول را ﺗﻣﺳﺧر ﻧﻧﻣﺎﺋﯾد و ﺷﺧص آﺳﯾبدﯾده اﺳﺗﮭزاء ﻧﮑﻧﯾد‪ ،‬زﯾرا ﺑدنھﺎ ﺑﮫ درد و ﻧﻘص ﮔرﻓﺗﺎر ﻣﯽﺷوﻧد‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫روانھﺎ ﺑﺎ اﻋﻣﺎل زﺷﺗﯽ ﮐﮫ ﻣرﺗﮑب ﻣﯽﺷوﻧد‪ ،‬ﺧوار و زﺑون ﻣﻰﮔردﻧد‬

‫اى ﺑرﮔزﯾدﮔﺎﻧم و ای ﻣؤﻣﻧﺎن‪،‬‬

‫ﺑراﯾﺗﺎن ﺑﺎز ﻣﯽﮔوﯾم ﮐﮫ ﺳﯾﺎرات ھﻔتﮔﺎﻧﮫ و ﺳﺗﺎرﮔﺎن را ﭘرﺳﺗش ﻧﮑﻧﯾد‪ ،‬ﺧورﺷﯾد و ﻣﺎه را ﭘرﺳﺗش ﻧﮑﻧﯾد و ﺑﮫ ﺳﺗﺎﯾش آنھﺎ‬
‫ﮔﻣراه ﻧﺷوﯾد‪ ،‬زﯾرا ﺑﮫ دﺳﺗور ﺣﯽّ ﺑزرگ‪ ،‬ﺑر ﺟﺎی ﺧود ﻗرار ﮔرﻓﺗﻧد و ﻣﻧوّ ر ﺷدﻧد ﺗﺎ ﺗﺎرﯾﮑﯽ اﯾن ﻋﺎﻟم را روﺷن ﻧﻣﺎﯾﻧد‪ .‬ﺑﮫ‬
‫ارادهی او ھﻣﮫی آﻧﮭﺎ ﺑﮫ ظﻠﻣت ﺧواھﻧد رﻓت‪.‬‬

‫ھرﮔز ﺑﮫ آنھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ آدوﻧﺎی ﺳﺟده ﻣﯽﮐﻧﻧد و ﺳﺧن اول )ﮔﻧزا رﺑّﺎ( را ﺗﺣرﯾف ﻧﻣوده و ﺑرای ﺧود ﮐﺗﺎب ﻧوﺷﺗﻧد‪ ،‬ﻣﻠﺣق‬
‫ﻧﺷوﯾد‪ .‬ﺧﺗﻧﮫ ﻧﮑﻧﯾد‪ ،‬و ﺑﮫ راه آنھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ﻗول ﺧود ﻋﻣل ﻧﻣﯽﮐﻧﻧد ﻧروﯾد‪.‬‬

‫ﻣردﻣﺎن ﺑﺳﯾﺎری ﭘﯾرو آنھﺎ ﺧواھﻧد ﺷد و ﭘﯾﺎﻣﺑران دروﻏﯾن ﻧﯾز از ﻣﯾﺎن آنھﺎ ظﺎھر ﻣﯽﮔردﻧد ﮐﮫ ﺣﮑﻣت را از دل ﻣردم‬
‫ﻣﯽرﺑﺎﯾﻧد و ﺧود را »اﻟﮫ« ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪ ،‬ﺑدﻋت ﮔذاری ﻣﯽﮐﻧﻧد و ﮐﺗﺎبھﺎی دروﻏﯾن ﻣﯽﻧوﯾﺳﻧد و ﻓﺗﻧﮫ و دروغ را ﺑﯾن ﻣردم‬
‫رواج ﻣﯽدھﻧد‪.‬‬

‫ﻣن ﻓرﺳﺗﺎدهی اول ھﺳﺗم و ﺑﮫ ھﻣﮫ ﻧﺎﺻوراﺋﯾﺎن ﻣﯽﮔوﯾم ﻛﮫ آﮔﺎه ﺑﺎﺷﯾد و ﺑﮫ ﺳﺧﻧﺎن دروﻏﯾن آنھﺎ ﮔوش ﻓرا ﻧدھﯾد و از‬
‫ﺳﺗﺎﯾش ﺣﯽّ ﺑزرگ ﻣﻧﺣرف ﻧﺷوﯾد‪ .‬آﻧﮭﺎ ﺑر ﻋﻠﯾﮫ ھﻣدﯾﮕر دروغ ﻣﯽﮔوﯾﻧد و ﺣﺎﮐﻣﯽ در ﻣورد ﺣﺎﮐم دﯾﮕر و ﭘﯾﺎﻣﺑری درﺑﺎره‬
‫ﭘﯾﺎﻣﺑر دﯾﮕر ﺳﺧن ﺧﻼف ﺑر زﺑﺎن ﻣﯽراﻧد‪.‬‬

‫‪١٠٠‬‬
‫ﺑﺎ ﻓرزﻧدان ﻣردم دوﺳت ﻣﯽﺷوﻧد و ﺑﺎ طﻼ و ﻧﻘره‪ ،‬آواز و ﺷﺎدی‪ ،‬و ﭘﯾﮑرهھﺎی ﮔِل و ﭼوب آنھﺎ را از راه راﺳت ﻣﻧﺣرف‬
‫ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫ﺑﻌﺿﯽ از آنھﺎ ﺑﺎ ﺧﻧﺟر و ﺷﻣﺷﯾر‪ ،‬و ﻧﯾزه و ﭼﻣﺎق‪ ،‬و ﺟﻧﮓ و ﻧزاع و وﺣﺷت ﺑر ﻣردم ﺗﺳﻠط ﭘﯾدا ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ ،‬و ﺑﺎ ﺑﯽﻋداﻟﺗﯽ و‬
‫ﺑﯽرﺣﻣﯽ ﺑر ﻣردﻣﺎن اﻣر ﻣﯽﮐﻧﻧد و آﻧﺎن را ﺑرده ﻣﯽﺳﺎزﻧد‪.‬‬

‫ﺑﻌﺿﯽ از آنھﺎ ﺑﺎ ﺗﻣﻠّق‪ ،‬ﺣﯾﻠﮫ و ﻧﯾرﻧﮓ ﻓرزﻧدان آدم را ﮔﻣراه ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﻧﺎم ﺧدا را ﺑر زﺑﺎن ﻣﯽآورﻧد اﻣّﺎ دروغ ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪.‬‬
‫اﯾﻧﺎن ادﻋﺎ ﻣﯽﮐﻧﻧد ﮐﮫ ﮔﻔﺗﺎرﺷﺎن دﺳﺗور و ﮐﺗﺎب ﺧداوﻧد ﻣﻌظم اﺳت‪ ،‬اﻣﺎ دﺳﺗورات اﻟﮭﯽ را زﯾر ﭘﺎ ﻣﯽﮔذراﻧد‪.‬‬

‫ﻣن ﻓرﺳﺗﺎدهی ﭘﺎک ﺣﯽّ ﺑزرگ ھﺳﺗم و ﺑﮫ ﺷﻣﺎ ﻣﯽﮔوﯾم ﮐﮫ ﺑﮫ ﻧدای ﭘﯾﺎﻣﺑران دروﻏﯾن ﮔوش ﻧدھﯾد‪ ،‬زﯾرا اﯾﻧﺎن ﺗﻧﮭﺎ ﺑﮫ دروغ‬
‫ﺗظﺎھر ﻣﯽﮐﻧﻧد ﮐﮫ ھﻣﺎﻧﻧد ﺳﮫ اُﺛرای )ﻓرﺷﺗﮫ( ﻓرﺳﺗﺎده ﺷده ﺑﮫ اﯾن ﻋﺎﻟم ھﺳﺗﻧد‪ .‬درﺧﺷش و ﺟﺎﻣﮫ آنھﺎ ﺣﻘﯾﻘﯽ ﻧﯾﺳت‪...‬‬

‫ای ﺑرﮔزﯾدﮔﺎﻧم و ای ﻣؤﻣﻧﺎن!‬

‫ﺳر ﺧود دﺳﺗﺎر ﺳﻔﯾد‬

‫ﻟﺑﺎس ﺳﻔﯾد ﺑر ﺗن ﮐﻧﯾد و ﺧود را ﺑﺎ ردای ﺳﻔﯾد ﺑﭘوﺷﺎﻧﯾد زﯾرا ﮐﮫ ﺑﮫ ﻧور ﻣﯽﻣﺎﻧد‪ .‬ھﻣﭼون اِﮐﻠﯾل زﯾﺑﺎ‪ ،‬ﺑر ِ‬
‫ﺑﮕذارﯾد‪.‬‬

‫ھﻣﭼون اُﺛراھﺎ ﮐﮫ ھِﻣﯾﺎﻧِﮫ آب زﻧده ﺑدور ﮐﻣر ﺧوﯾش ﺑﺳﺗﮫاﻧد‪ ،‬ﺷﻣﺎ ﻧﯾز ھِﻣﯾﺎﻧِﮫ ﺑﺑﻧدﯾد ‪...‬‬

‫ای ﻣؤﻣﻧﺎن و ای ﻧﯾﮑوﮐﺎران!‬

‫ھرﮔز ﭼﯾزی را ﮐﮫ ﻧﻣﯽداﻧﯾد ادﻋﺎ ﻧﮑﻧﯾد‪ ،‬و وﺣﯽ و آﻧﭼﮫ ﮐﮫ ﺑراﯾﺗﺎن آﺷﮑﺎر ﻧﯾﺳت را ذﮐر ﻧﻧﻣﺎﺋﯾد‪ ،‬زﯾرا ﺗﻧﮭﺎ ﺧداوﻧد ﺑزرگ و‬
‫ﻣﺗﻌﺎل اﺳت ﮐﮫ ﺑﮫ ھﻣﮫ ﭼﯾز آﮔﺎه اﺳت‪ .‬اوﺳت ﮐﮫ ﺑر ھﻣﮫ ﭼﯾز داﻧﺎ اﺳت‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺳﻼﺣﯽ ﮐﮫ از آھن ﻧﯾﺳت‪ ،‬ﺧود را ﻣﺟﮭز ﮐﻧﯾد‪ .‬ﺳﻼﺣﺗﺎن‪ ،‬ﻋﻠم ﻧﺎﺻﯾروﺛﺎ و ﮐﻼم راﺳﺗﯾن ﻋﺎﻟم ﻧور ﺑﺎﺷد ‪...‬‬

‫ھﻣﭼﻧﺎﻧﮑﮫ ﭼﺷﻣﺎﻧﺗﺎن )ﻧﯾﮑﯽھﺎ را( ﻣﯽﺑﯾﻧﻧد و دھﺎﻧﺗﺎن )ﺑﮫ ﻧﯾﮑﯽ( ﺳﺧن ﻣﯽﮔوﯾد و ﮔوشھﺎﯾﺗﺎن )ﺳﺧن ﻧﯾﮏ را( ﻣﯽﺷﻧوﻧد‪ ،‬ﺑﺎ‬
‫دﺳتھﺎﯾﺗﺎن ﻧﯾز اﻋﻣﺎل ﻧﯾﮏ و ﺷﺎﯾﺳﺗﮫ اﻧﺟﺎم دھﯾد‪ .‬ھﻣﭼون ﮔﯾﺎه ﺑدی ﻧﺑﺎﺷﯾد ﮐﮫ آب ﻣﯽﻧوﺷﻧد اﻣﺎ ﺑﮫ ﺻﺎﺣﺑش ﺛﻣر ﺧوﺑﯽ‬
‫ﻧﻣﯽدھد‪.‬‬

‫ھﯾّﯽ زﮐن )ﺧداوﻧد ﭘﯾروز اﺳت(‬

‫اﻋﯿﺎد و ﻣﻨﺎﺳﺒﺖﻫﺎي ﺻﺎﺑﺌﯿﻦ ﻣﻨﺪاﯾﯽ‬

‫در ﻣﯾﺎن ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ‪ ،‬ﺑﻌد از ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬اﻋﯾﺎد از ﻣﮭمﺗرﯾن ﻣﻧﺎﺳﮏ ﺑﮫ ﺷﻣﺎر ﻣﯽروﻧد‪.‬‬

‫ِﻻوخ« ﺑرای ﻣذﮐر‪» ،‬دِھو طﺎو‬

‫در زﺑﺎن ﻣﻧداﯾﯽ ﻋﯾد را »دِھوا« ﻣﯽﮔوﯾﻧد و ﻋﯾد ﻣﺑﺎرﮐﯽ را »دِھو طﺎو ا َ‬
‫ِﻻوخ« ﺑرای ﻣؤﻧث و »دِھو طﺎو اِﻻو ُﺧن« ﺑرای ﺟﻣﻊ ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺑرای ﺟواب ھر ﮐدام‪» :‬دِھو طﺎو‬ ‫ا ِ‬

‫‪١٠١‬‬
‫ِﻻوخ« ﺑرای ﻣؤﻧث و »دِھو طﺎو ﺧود ﺷﺎو اِﻻو ُﺧن«‬
‫ِﻻوخ« ﺑرای ﻣذﮐر‪» ،‬دِھو طﺎو ﺧود ﺷﺎو ا ِ‬
‫ﺧود ﺷﺎو ا َ‬
‫ﺑرای ﺟﻣﻊ ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﭼﮭﺎر ﻋﯾد ﻣﻘدس دارﻧد ﮐﮫ ﺑﮫ ﺗرﺗﯾب ﻋﺑﺎرﺗﻧد از‪:‬‬

‫ت ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﻣﻘرب ﺗوﺳط ﺧداوﻧد ازﻟﯽ‪ ،‬ﭘﻧﺟﮫ ﻣﻘدس؛ ﺑﯾن ﻣﺎهھﺎی ُ‬
‫ﺷﻣ ُﺑﻠﺗﺎ و‬ ‫آﻏﺎز ﺧﻠﻘ ِ‬
‫‪ -١‬دِھوا اِد ﭘرواﻧﺎﯾﺎ ) ِ‬
‫ﻗﯾﻧﺎ؛ اوﻟﯾن ﻋﯾد ﻣﻧداﯾﯾﺎن؛ اواﺧر اﺳﻔﻧدﻣﺎه ﺷﻣﺳﯽ(‪.‬‬

‫دِھوا = ﻋﯾد‬

‫اِد = ﺣرف رﺑط )ﮐﻠﻣﮫای را ﺑﮫ ﮐﻠﻣﮫ دﯾﮕر رﺑط دادن(‬

‫ﭘرواﻧﺎﯾﺎ = ﺧﺎرج ﺷدن از ﺣﺎﻟت ﻣﺎدی و وارد ﺷدن ﺑﮫ ﺣﺎﻟت ﻣﻌﻧوی‬

‫‪ -٢‬دِھوا اِد دﯾﻣﺎﻧﺎ )ﻣﯾﻼد ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ‪ ،‬ﻋﯾد ﻓرﺷﺗﮫ‪ ،‬ﻋﯾد ﺗﻌﻣﯾد اطﻔﺎل و ﺳﺎﻟروز آﻣوﺧﺗن ﺗﻌﻣﯾد ﺑﮫ‬
‫ﺣﺿرت آدم ﺗوﺳط ﻓرﺷﺗﮕﺎن؛ ﯾﮑم ﻣﺎه ھطﯾﺎ؛ دوﻣﯾن ﻋﯾد ﻣﻧداﯾﯾﺎن؛ اواﺧر اردﯾﺑﮭﺷتﻣﺎه ﺷﻣﺳﯽ(‪.‬‬

‫‪ -٣‬دِھوا رﺑﺎ )ﺳﺎﻟروز ﻣﯾﻼد و ھﺑوط ﺣﺿرت آدم‪ ،‬ﻋﯾد ﺑزرگ‪ ،‬ﯾﮑم ﻣﺎه دوﻻ؛ ﺳوﻣﯾن ﻋﯾد ﻣﻧداﯾﯾﺎن؛ اواﺧر‬
‫ﺗﯾرﻣﺎه ﺷﻣﺳﯽ(‪.‬‬

‫اﺗﻣﺎم‬
‫ِ‬ ‫روز‬
‫ِ‬ ‫‪ -۴‬دِھوا ﺣﻧﯾﻧﺎ‪ /‬دِھوا اِد طرﻣﺎ‪ /‬ﻋﯾد طرﻣﺎ )ﻋﯾد ﺷﮑوﻓﺎﯾﯽ و ﺗﮑوﯾن زﻣﯾن‪ ،‬ﻋﯾد ﮐوﭼﮏ‪،‬‬
‫ت ﻓرﺷﺗﮫ ھﯾﺑل زﯾوا ﺟﮭت آﻣﺎده و ﻣﮭﯾﺎ ﻧﻣودن زﻣﯾن ﺑرای زﻧدﮔﯽ آدم و ﺣوا و ﻧﺳل ﺑﺷرﯾت؛ ‪١٨‬‬ ‫ﻣﺄﻣورﯾ ِ‬
‫اول آﺑﺎنﻣﺎه ﺷﻣﺳﯽ(‪ .‬اﯾن ﻋﯾد ﺑﮫ روز »ﻣﻠﮑﺎ ھﯾﺑل زﯾوا«‬
‫اواﺧر دھﮫی ِ‬
‫ِ‬ ‫ﻣﺎه ﺗورا؛ ﭼﮭﺎرﻣﯾن ﻋﯾد ﻣﻧداﯾﯾﺎن؛‬
‫)ﺟﺑرﺋﯾل رﺳول( ﻣﻌروف اﺳت و ھﻔده روز ﺑﻌد از ﻋﯾد ﻓِل ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﺑﮫ ﻏﯾر از ﭼﮭﺎر ﻋﯾد ﻣﮭم ذﮐر ﺷده در ﻓوق‪ ،‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﭼﮭﺎر ﻣﻧﺎﺳﺑت دﯾﮕر ﻧﯾز دارﻧد‪ ،‬ﮐﮫ ﻋﺑﺎرﺗﻧد از‪:‬‬

‫ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯽ‪ ،‬ﺳﯽاُم ﻣﺎه ﮔدﯾﺎ( ﮐﮫ ﺑﺎ آداب ﺧﺎﺻﯽ ھﻣراه اﺳت‪.‬‬

‫َﮐﻧﺷو و َزھﻠﯽ )روز ﭘﺎﯾﺎن ِ‬
‫ﻋﯾد ﺷﯾﺷﯾﺎن ﮐﮫ »ﻧوروز ﮐوﭼﮏ« ﻧﺎﻣﯾده ﻣﯽﺷود و در روزھﺎی ﺷﺷم و ھﻔﺗم از ﻣﺎ ِه دوﻻ واﻗﻊ ﺷده اﺳت‪.‬‬

‫روز آﻏﺎز ﻣﺄﻣورﯾت ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﻣﻘرب ﺧداوﻧد ﺟﮭت آﻣﺎده ﻧﻣودن زﻣﯾن ﺑرای زﻧدﮔﯽ‬
‫ِ‬ ‫ﺟﺷن ﻓِل ﺑﮫ ﻣﻧﺎﺳﺑت‬
‫ِ‬
‫آدم و ﺣوا و ﻧﺳل ﺑﺷر‪.‬‬

‫ﻋﺎﺷورﯾﮫ ﯾﺎ اﺑواﻟﮭرﯾس ﺑﮫ ﻣﻧﺎﺳﺑت ﭘﺎﯾﺎن طوﻓﺎن ﻧوح و ﯾﺎدﺑود ﻏرقﺷدﮔﺎن آن‪.‬‬

‫‪١٠٢‬‬
 ‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن در طول ﺳﺎل‪ ،‬ھﺷت رو ِز ﭘﺎک و ﻣﺗﺑرک دارﻧد ﮐﮫ ﻋﺑﺎرﺗﻧد از‪:‬‬
‫‪ -‬ﭘﻧﺞ روز اﯾﺎم ﭘروﻧﺎﯾﯽ )ﭘﻧﺟﮫ ﻣﻘدس ‪ -‬ﺑﯾن دو ﻣﺎه ُ‬
‫ﺷﻣﺑُﻠﺗﺎ و ﻗﯾﻧﺎ ﯾﻌﻧﯽ ﻣﺎهھﺎی ﺷﺷم و ھﻔﺗم ﻣﻧداﯾﯽ واﻗﻊ ﺷده‬
‫اﺳت(؛‬

‫ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯽ؛ ﺳﯽاُم ﻣﺎه ﮔدﯾﺎ(؛‬ ‫َ‬

‫ﻧﺷوزھﻠﯽ )ﭘﺎک ﮐردن و ﻣﻧور ﻧﻣودن ‪ -‬آﺧرﯾن روز ِ‬ ‫‪ -‬روز َﮐ‬

‫‪ -‬دھوا اِد طِ رﻣﺎ »دھوا ﺣﻧﯾﻧﺎ« )ﻋﯾد ﮐوﭼﮏ‪ ،‬ھﺟدھم ﻣﺎه ﺗورا ‪ -‬روز ﺗﮑﻣﯾل و آﻣﺎده ﻧﻣودن دﻧﯾﺎی ﺧﺎﮐﯽ‬
‫ﺑﺷر ﻣﺧﻠوق ﺧداوﻧد[(؛‬
‫ﺟﮭت ﻧزول آدم ﮔورا ﻗدﻣﺎﯾﯽ ]ﺣﺿرت آدم اوﻟﯾن ِ‬
‫‪ -‬روز دھوا اِد ﻣﺎﻧﺎ‪ /‬دھوا دﯾﻣﺎ‪ /‬دھوا دﯾﻣﺎﻧﺎ )ﯾﮑم ﻣﺎه ھطﯾﺎ؛ ﺳﺎﻟروز ﻣﯾﻼد ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ؛ ﺳﺎﻟروز آﻣوﺧﺗن‬
‫ﺗﻌﻣﯾد ﺑﮫ ﺣﺿرت آدم ﺗوﺳط ﻓرﺷﺗﮕﺎن(‪.‬‬

‫ﺑر ھﻣﮫی ﻣﻧداﯾﯾﺎن واﺟب اﺳت ﮐﮫ اﺣﺗرام و ﻗداﺳت اﯾن ھﺷت روز را ﺣﻔظ ﻧﻣﺎﯾﻧد‪.‬‬

‫د‪‬ﻫﻮا ا‪‬د ﭘﺮواﻧﺎﯾﯽ ) ﭘﻨﺠﻪ ﻣﻘﺪس(‬

‫در ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﻣﻧداﯾﯾﺎن آﻣده اﺳت‪:‬‬

‫»ھﻣﺷﺎ ﯾوﻣﯽ اِد ﭘرواﻧﺎﯾﯽ ﯾوﻣﺎ اِد ﺑﻧﯾﺎﻧﺎ« ﯾﻌﻧﯽ »ﭘﻧﺞ روز ﭘرواﻧﺎﯾﯽ روزھﺎی ﺳﺎﺧﺗن ھﺳﺗﻧد«‪.‬‬

‫ﭘﻧﺟﮫ ﻣﻘدس‪ ،‬ﯾﮑﯽ از اﻋﯾﺎد ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ اﺳت ﮐﮫ در زﺑﺎن ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﮫ آن ﭘﻧﺟﮫ ﭘرواﻧﺎﯾﯽ ) َھﻣﺷﺎ ﯾوﻣﯽ اِد‬
‫ﭘرواﻧﺎﯾﯽ( ﯾﺎ َط ْﻧﺟﺎ ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪ .‬اﯾن اﯾﺎم ﻣﻘدس ﺑﮫ ﻧﺎمھﺎی ﻋﯾد ﺑﻧﺟﮫ‪ ،‬ﻋﯾد ﺑﻧﯾﮫ‪ ،‬اﯾﺎم ﭘروﻧﺎﯾﯽ ﯾﺎ دِھوا اِد ﭘروﻧﺎﯾﯽ‬
‫ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯾﺎن اﺳت‪ .‬ﭘﻧﺞ روز ﻋﯾد ﭘرواﻧﺎﯾﯽ‬ ‫ی ِ‬ ‫ﻧﯾز ﻧﺎﻣﯾده ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬و در واﻗﻊ ﺗﮑﻣﯾلﮐﻧﻧدهی ‪ ۵‬روز ﮐﺳر ِ‬
‫ﺷﻣﺑُﻠﺗﺎ و ﻗﯾﻧﺎی ﻣﻧداﯾﯽ ﯾﻌﻧﯽ ﻣﺎهھﺎی ﺷﺷم و ھﻔﺗم ﻗرار دارﻧد )از روز ﺑﻌد از ﺳﯽاُم ﻣﺎه ُ‬
‫ﺷﻣﺑُﻠﺗﺎ‬ ‫ﺑﯾن دو ﻣﺎه ُ‬
‫ﺷروع ﺷده و ﺗﺎ روز ﻗﺑل از ﯾﮑم ﻣﺎه ﻗﯾﻧﺎ اداﻣﮫ دارﻧد( ﮐﮫ ﺑﮫ دﻟﯾل ﻗداﺳت واﻻی آنھﺎ‪ ،‬اﯾن اﯾﺎم ﺟزء‬
‫روزھﺎی ﻧور ﺑﮫ ﺣﺳﺎب ﻣﯽآﯾﻧد و ﺟﺎﯾﮕﺎھﯽ در ﺷﻣﺎرش ‪ ١٢‬ﻣﺎه ﺳﺎل ﻧدارﻧد ﺑﮫ ﻋﺑﺎرﺗﯽ‪ ،‬در ﺟﻣﻊ اﯾﺎم ﺳﺎل‬
‫ﺑﺷﻣﺎر ﻣﻰ ٓاﯾﻧد وﻟﻰ در ﺟﻣﻊ روزھﺎى ﻣﺎه ﺷﻣرده ﻧﻣﯽﺷوﻧد زﯾرا ﻣﻌﺗﻘدﻧد اﯾن روزھﺎ ﻣرﺑوط ﺑﮫ اﯾن ﻋﺎﻟم‬
‫ﻧﯾﺳﺗﻧد و در واﻗﻊ ﻣﺗﻌﻠق ﺑﮫ ﻋﺎﻟمھﺎی ﻧور ﻣﯽﺑﺎﺷﻧد‪ .‬ﺑر ھر ﻣﻧداﯾﯽ واﺟب اﺳت ﮐﮫ ﮐﮫ اﺣﺗرام و ﻗداﺳت اﯾن‬
‫روز ﺗﻣﺎم ﺗﺷﮑﯾل ﺷده ﮐﮫ ﺷﺎﻣل ‪ ١٢‬ﻣﺎ ِه ﺳﯽ روزی ﺑﻌﻼوه ﭘﻧﺞ‬ ‫ِ‬ ‫روزھﺎ را ﺣﻔظ ﮐﻧد‪) .‬ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯾﺎن از ‪٣۶۵‬‬
‫روز ﭘﻧﺟﮫ ﭘرواﻧﺎﯾﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬ﻣﺎهھﺎی ﺗﻘوﯾم ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﮫﺗرﺗﯾب ﻋﺑﺎرﺗﻧد از‪ :‬آﻣﺑرا ‪ -‬ﺗورا ‪ -‬ﺻﻠﻣﯽ ‪ -‬ﺳرطﺎﻧﺎ ‪-‬‬
‫ﺷﻣﺎرش ﻣﺎهھﺎ در ﺗﻘوﯾم‬
‫ِ‬ ‫ب‬ ‫اَرﯾﺎ ‪ُ -‬‬
‫ﺷﻣﺑُﻠﺗﺎ ‪ -‬ﻗﯾﻧﺎ ‪ -‬ارﻗوآ ‪ -‬ھطﯾﺎ ‪ -‬ﮔدﯾﺎ ‪ -‬دوﻻ ‪ -‬ﻧوﻧﺎ؛ اﯾن ﺗرﺗﯾب ﻣﺎهھﺎ ﺑﺎ ﺗرﺗﯾ ِ‬
‫ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﺎ ﻣﺑدأ ھﺑوط ﺣﺿرت آدم و ﻣﯾﻼد ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ ﻓرق دارﻧد(‪.‬‬

‫در ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﻣﻧداﯾﯾﺎن »ﮔﻧزا رﺑﺎ« و در دﯾوﻧﺎنھﺎ درﺑﺎره ﭘﻧﺟﮫی ﻣﻘدس ﭼﻧﯾن آﻣده اﺳت‪» :‬اﺑﺗدا ﻓﻘط‬
‫ت ﺧداوﻧد را در اﯾن‬
‫ﺷروع ﺧﻠﻘ ِ‬
‫ِ‬ ‫ﺧداوﻧد ﺑود و ھﯾﭻ ﻧﺑود‪ .‬ﺧداوﻧد ﺧواﺳت ﺧﻠﻘت را آﻏﺎز ﻧﻣﺎﯾد«‪ .‬ﻟذا ﻣﻧداﯾﯾﺎن‬
‫اﯾﺎم ﻣﯽداﻧﻧد‪ .‬ﺑر ھﻣﯾن اﺳﺎس آنھﺎ ﻣﻌﺗﻘدﻧد‪» ،‬ھﯾّﻰ رﺑّﻰ ﻗدﻣﺎﯾﻰ« )ﺧداوﻧد ﻣﺗﻌﺎل( وﻗﺗﻰ اﻧدﯾﺷﮫ ﻧﻣود ﻛﮫ‬

‫‪١٠٣‬‬
‫روز واﻻى ﭘرواﻧﺎﯾﻰ ﺑوده اﺳت‪ ،‬ﯾﻌﻧﯽ اوﻟﯾن ﺧﻠﻘت ﺧداوﻧد‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﻠﻘت را ٓاﻏﺎز ﻧﻣﺎﯾد‪ ،‬ﺷروع ﺧﻠﻘت در اﯾن ﭘﻧﺞ‬
‫ﮐﮫ ﻓرﺷﺗﮕﺎن طراز اول ﺑودﻧد‪ ،‬در اﯾن اﯾﺎم واﻗﻊ ﺷده اﺳت ﮐﮫ ھﻣﯾن اﻣر ﺳﺑب ﺑرﮐت و ﭘُرﺑﺎری اﯾن‬
‫ﻓرﺷﺗﮕﺎن »آﻟﻣﺎ دِﻧﮭورا« )ﻋﺎﻟمھﺎی ﻧور( ﻣﯽﺗوان‪َ :‬ﻣﻠﮑﺎ »ﻣﺎرا اِد َرﺑوﺛﺎ ا ِِﻟﯾﺛﺎ«‪َ ،‬ﻣﻠﮑﺎ‬
‫ِ‬ ‫روزھﺎﺳت‪ .‬از اﯾن‬
‫»ﯾوﺷﺎ ِﻣن دَ ﺧﯾﺎ َﺑر ﻧﯾﺻِ ﺑ ُﺗن«‪َ ،‬ﻣﻠﮑﺎ »ﻣﻧدادھﯾّﯽ َﺑر ﻧﯾﺻِ ﺑ ُﺗن«‪َ ،‬ﻣﻠﮑﺎ »اواﺛر رﺑّﺎ« و َﻣﻠﮑﺎ »ﺷﯾﺷﻼم رﺑّﺎ« را‬
‫ﻧﺎم ﺑرد‪ .‬از ﺑﯾن آنھﺎ‪» ،‬ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾّﯽ« ﮐﮫ ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﺑﯽﺷﻣﺎری ﺑﮫ ﻓرﻣﺎن اوﯾﻧد‪ ،‬راﺑط ﻣﯾﺎن ﺧداوﻧد و‬
‫ﺣﺿرت آدم »اَﺳوﺛﺎ و َزﮐوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ« )ﺳﻼم و درود ﺧداوﻧد ﺑر او ﺑﺎد( اﺳت‪ .‬ﺧداوﻧد ﺑﮫ ھﻣﮫی اﯾن‬
‫ﻓرﺷﺗﮫھﺎ ﻟﻘب »ﻣﺎرا اِد َرﺑوﺛﺎ« ﻣﯽدھد‪ .‬اﯾن ﻟﻘب ﺑﮫ ﻣﻌﻧﯽ ﺻﺎﺣب ﻋظﻣت اﺳت؛ وﻟﯽ ھﻣﺎﻧﺎ ﺻﺎﺣب ﻋظﻣت‬
‫روز از اﯾن ﭘﻧﺞ ﺷﺑﺎﻧﮫروز )ﭘﻧﺟﮫ ﻣﻘدس( ﺑﮫ ﺗرﺗﯾب ﺑﮫ ﻧﺎمھﺎی اﯾن‬ ‫ِ‬ ‫ﺑزرگ و اﺻﻠﯽ ﺧداوﻧد اﺳت‪ .‬ھر‬
‫ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﻧﺎﻣﮕذاری ﺷدهاﻧد‪.‬‬

‫ﺑﻌد از ﺧﻠق ﻓرﺷﺗﮕﺎن در اﯾن ﭘﻧﺞ روز‪ ،‬ﺗداوم ﺧﻠﻘت ﺑﮫ دﺳﺗور ﺧداوﻧد و ﺑﺎ ﻛﻼم اﯾﺷﺎن اداﻣﮫ ﯾﺎﻓت و ھﻣﮫ‬
‫ﭼﯾز ﺑﺎ ﻛﻼﻣش اﯾﺟﺎد ﺷد‪ ،‬ﺗﺎ اﯾﻧﻛﮫ ﻛﺎﺋﻧﺎت و دﻧﯾﺎھﺎى ﻧور »آﻟﻣﺎ دِﻧﮭورا« و دﻧﯾﺎھﺎى ﻣﯾﺎﻧﯽ »ﻣطراﺛﺎ‪/‬‬
‫ﻣﯾﺎن »اَرا اِد ِ‬
‫ﺗﯾﺑل« )دﻧﯾﺎى ﺧﺎﻛﻰ( و » ٓاﻟﻣﺎ اِد اواﺛر« )دﻧﯾﺎی ﺗﻌﯾﯾن ﺛواب و‬ ‫ِ‬ ‫ﻣطرﺛﺎھﺎ« )طﺑﻘﺎت ھﻔﺗﮕﺎﻧﮫ(‪،‬‬
‫ﮔﻧﺎ ِه روانھﺎ( و ھﻣﭼﻧﯾن »آﻟﻣﺎ ِدھﺷوﺧﺎ« )ﻋواﻟم ظﻠﻣت‪ /‬دﻧﯾﺎھﺎی ﺗﺣﺗﺎﻧﯽ( ﺑوﺟود آﻣدﻧد‪ ،‬ﺑﮫ ھﻣﯾن ﻋﻠت ﭘﻧﺞ‬
‫روز »ﺑﻧﯾﮫ« ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺧﺎص و ﻣﻘدﺳﻰ در ﻣﯾﺎن روزھﺎ دارﻧد‪.‬‬

‫ﺗﻣﺎم اوﻗﺎت اﯾن ﭘﻧﺞ ﺷﺎﻧﮫروز ﻧزد ﻣﻧداﯾﯾﺎن‪ ،‬ھﻧﮕﺎم ﺳﭘﯾده دم ﻣﻌﻧوی اﺳت‪ .‬ﺑﮫ ﻋﺑﺎرﺗﯽ‪ ،‬ﺗﻣﺎم ﺳﺎﻋﺎت اﯾن ﭘﻧﺞ‬
‫ﺷﺑﺎﻧﮫروز )‪ ١٢٠‬ﺳﺎﻋت(‪ ،‬ﺣﮑم روز را دارﻧد و ظﻠﻣت و ﺷب در آﻧﮭﺎ ﻧﯾﺳت؛ ﺑﮫ ﻋﺑﺎرﺗﯽ‪ ،‬اﯾن اﯾﺎم ھﻣﯾﺷﮫ‬
‫ﺻﺑﺢ و آﻏﺎز روز ﺷﻣرده ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬و اﮔر ﺷﺧص ﻣﻧداﯾﻰ ﺑﺧواھد در طﯽ اﯾﺎم ﭘرواﻧﺎﯾﯽ َرھﻣﯽ اﻧﺟﺎم دھد‬
‫)رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﮐﻧد( ﺑﺎﯾد ھر ﺳﮫ وﻋده‪ ،‬ﺑوﺛﮫھﺎی ﻣرﺑوط ﺑﮫ ﺑراﺧﮫی ﺻﺑﺢ )ﻧﻣﺎز ﺻﺑﺢ( را ﺑﺧواﻧد؛ ﺣﺗﻰ‬
‫اﮔر ﺷب ﺑﺎﺷد‪ .‬اﯾن اﯾﺎم ﭼﻧﺎن اﻟﮭﯽ ھﺳﺗﻧد ﮐﮫ ﻣﯽﺗوان ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ را ﺷبھﺎ ﻧﯾز اﻧﺟﺎم داد‪ ،‬ﺣﺎل آﻧﮑﮫ در‬
‫ﺑﻘﯾﮫ روزھﺎ‪ ،‬ﻣراﺳم ﻣذھﺑﯽ ﻧظﯾر ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ذﯾﺢ‪ ،‬ﻣﺳﻘﺗﺎ‪ ،‬ازدواج‪ ،‬طراﺳﮫ اﺷوﻟﯾﺎ )روﺣﺎﻧﯽ ﺷدن اﺷوﻟﯾﺎ( و ‪...‬‬
‫ﺑﺎﯾد ﺣﺗﻣﺎ ً در روﺷﻧﺎﯾﯽ روز اﻧﺟﺎم ﺷوﻧد‪ .‬ﺑﮫ ﻋﻠت ﻗداﺳت اﯾن اﯾﺎم‪ ،‬ﺣﺗﯽ اﮔر اﯾﺎم »اﻣﺑطل ﺳﻧﮕﯾن« در اﯾن‬
‫روزھﺎ واﻗﻊ ﺷوﻧد‪ ،‬اﻣﺑطل ﺑﮫ ﺣﺳﺎب ﻧﻣﯽآﯾﻧد‪.‬‬

‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن در اﯾن اﯾﺎم ﮐﮫ از اﯾﺎم ﻧوراﻧﯽ و ﻣﻌﻧوی ﺑﮫ ﺷﻣﺎر ﻣﯽآﯾﻧد‪ ،‬از ﺑرﺧﯽ ﮐﺎرھﺎ و اَﻋﻣﺎل ﻧظﯾر‬
‫ﮐردن ﻧﺎﺧن و ﺟز آن اﺟﺗﻧﺎب ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ ،‬اﻣﺎ از ﻧظﺎﻓت و ﭘﺎﮐﯾزﮔﯽ ﻏﺎﻓل ﻧﻣﯽﺷـوﻧد‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫آراﯾشﮐردن‪ ،‬ﮐوﺗﺎه‬
‫ھمﺑﺳﺗرﺷدن ﺑﺎ زﻧﺎن و ﺗراﺷﯾدن رﯾش از اﻋﻣﺎﻟﯽاﻧد ﮐﮫ در اﯾﺎم ﭘﻧﺟﮫ ﺣرام ﺷﻣرده ﺷدهاﻧد‪ .‬از طرف دﯾﮕر‪،‬‬
‫اﺳﺗﻔﺎده از ﺑوی ﺧوش در اﯾن اﯾﺎم ﭘﻧﺟﮫ ﺳﻔﺎرش ﺷده اﺳت؛ ﻏﺳلﮐردن‪ ،‬ﻣطﺎﻟﻌﮫی ﻣﺗون دﯾﻧﯽ و رھﺎﮐردن‬
‫ﺧود از ﻣﺗﻌﻠﻘﺎت ﺟﮭﺎن ﻣﺎدی از دﯾﮕر اﻋﻣﺎﻟﯽاﻧد ﮐﮫ ﻧﺳﺑت ﺑﮫ اﻧﺟﺎم آنھﺎ در اﯾﺎم ﭘﻧﺟﮫ اھﺗﻣﺎم ﻧﺷﺎن داده ﺷده‬
‫اﺳت‪ .‬از آﻧﺟﺎ ﮐﮫ ھﻣﮫ اﯾن ‪ ١٢٠‬ﺳﺎﻋت ﺣﮑم روز را دارﻧد ﻟذا ﻣوﻗﻊ ﺳﻼم ﻛردن در اﯾن ﭘﻧﺞ ﺷﺑﺎﻧﮫروز‪،‬‬
‫ِﻻوخ« ﺑراى ﻣؤﻧث‬ ‫ِﻻوخ« ﺑرای ﻣذﻛر و »ﺻﺑﺎح طﺎو ا ِ‬ ‫ھر ﻣوﻗﻊ ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﺷﺧص ﻣﯽﮔوﯾد‪» :‬ﺻﺑﺎح طﺎو ا َ‬
‫ِﻻوخ« ﺑراى ﻣذﻛر و »ﺻﺑﺎح‬ ‫ﯾﻌﻧﻰ‪ :‬ﺻﺑﺢ ﻧﯾﻛو ﺑر ﺗو ﺑﺎد‪ ،‬و در ﺟواب ﻣﯽﺷﻧود‪» :‬ﺻﺑﺎح طﺎو ﺧود ﺷﺎو ا َ‬
‫ِﻻوخ« ﺑراى ﻣؤﻧث ﯾﻌﻧﯽ‪ :‬ﺻﺑﺢ ﻧﯾﻛوﺗرى ﺑر ﺗو ﺑﺎد‪ .‬ﺑراى ﺣﺎﻟت ﺟﻣﻊ ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪» :‬ﺻﺑﺎح‬ ‫طﺎو ﺧود ﺷﺎو ا ِ‬
‫ﻻوﺧن« و ﺟواب آن »ﺻﺑﺎح طﺎو ﺧودﺷﺎو اِﻻو ُﺧن«‪.‬‬‫طﺎو ِا ُ‬

‫‪١٠٤‬‬
‫طﻣﺎﺷﮫ )ﻏﺳل ﺗﻌﻣﯾد( ﻧﻣﺎﯾد‪.‬‬‫در اﯾﺎم ﭘرواﻧﺎﯾﯽ ﺑر ھر ﻣﻧداﯾﯽ واﺟب اﺳت ھر روز ﺻﺑﺢ در آب رودﺧﺎﻧﮫ ُ‬
‫ﺑﮭﺗر اﺳت ھر ﻓرد ﻣﻧداﯾﯽ در اﯾن روزھﺎ ﺗﻌﻣﯾد ﺷود )ﻣﺛل ﺳﺎﯾر اﻋﯾﺎد(‪ .‬ﺗﻌﻣﯾد ﺑﺎ رﺳﺗﮫی ﻧو در اﯾن اﯾﺎم‬
‫ﺛواﺑش ﻣﻌﺎدل ﭘﻧﺟﺎه ﺗﻌﻣﯾد ﺷﻣرده ﻣﯽﺷود و ﺑﺎ رﺳﺗﮫی اﺳﺗﻔﺎده ﺷده ﯾﮏ ﺗﻌﻣﯾد ﻣﺣﺳوب ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﺗﻣﺎم ﺧورد و ﺧوراک و آﺷﺎﻣﯾدﻧﯽ اﯾن اﯾﺎم ﺑﺎﯾد ﺑﺎ آب رودﺧﺎﻧﮫ ﺗﮭﯾﮫ ﺷود‪.‬‬

‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑﺎور دارﻧد ﮐﮫ ﺗﻌﻣﯾ ِد ظروف در آب ﺟﺎری ﺳﺑب اﯾﺟﺎد ﻧوﻋﯽ ﺑرﮐت و ﻓزوﻧﯽ ﻣﻌﻧوی در‬
‫زﻧدﮔﯽﺷﺎن ﺧواھد ﺷد ﻟذا در اﯾن اﯾﺎم‪ ،‬ظروف ﮐوﭼﮏ و ﺑزرﮔﯽ ﮐﮫ در طول ﺳﺎل ﻣورد اﺳﺗﻔﺎده ﺧورد و‬
‫ﺧوراک ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرﻧد را ﺑﺎ آب رودﺧﺎﻧﮫ طﻣﺎﺷﮫ ﮐرده؛ ظرفھﺎی ﻣﺳﯽ را ﺳﻔﯾد )روﯾﮕری( ﻣﯽﮐﻧﻧد و‬
‫ظروف ﺷﯾﺷﮫای و اﺳﺗﯾل را ﺑﻌد از اﯾﻧﮑﮫ ﺑﮫﺧوﺑﯽ ﺷﺳﺗﻧد‪ ،‬در آب ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽدھﻧد؛ اﮔر ظروف از ﺟﻧس‬
‫آﻟوﻣﯾﻧﯾم و روی ﺑﺎﺷﻧد‪ ،‬ﺑﻌد از ﺷﺳﺗن‪ ،‬آﻧﮭﺎ را ﺑﺎ ﺷﻌﻠﮫی آﺗش ﺿدﻋﻔوﻧﯽ ﻣﯽﮐﻧﻧد و ﺑﻌد در آب ﺟﺎری ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ﻣﯽدھﻧد‪ .‬ﺑﮭﺗر اﺳت ظروف ُدﺧراﻧﯽ‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد ﺷده ﺑﺎﺷﻧد و ﻓﻘط ﻣﺧﺻوص ُدﺧراﻧﯽ ﺑﻣﺎﻧﻧد‪ .‬واﺟب اﺳت در‬
‫روز ﭘﻧﺟﮫ‪ ،‬ﺑﺧﺻوص روز آﺧر‪ ،‬ﻣراﺳم » ُدﺧراﻧﯽ« ﺑﮫ ﯾﺎد ﻣﺗوﻓﯾﺎن اﻧﺟﺎم ﺷود‪.‬‬
‫ِ‬ ‫ﺗﻣﺎم ﭘﻧﺞ‬

‫اﯾﺎم ﭘرواﻧﺎﯾﯽ ﻣﻌروف ﺑﮫ »روزھﺎی ُدﺧراﻧﯽ« ھﺳﺗﻧد‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻣراﺳم »ﻟوﻓﺎﻧﻰ و ُدﺧراﻧﯽ« را ﺑﮫ ﯾﺎد‬
‫ﻣُردﮔﺎن ﺧود اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد‪» .‬ﻟوﻓﺎﻧﯽ و دﺧراﻧﯽ« ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﺗﺟﻣﻊ و ﭘﯾوﺳﺗن و ﯾﺎدﻧﻣودن و درﺧواﺳت‬
‫آﻣرزش و ﺑﺧﺷﺎﯾش ﮔﻧﺎھﺎن و آﻣرزﯾدن ﻧﺷﻣﺗﺎ )روان( و روح ﻣﺗوﻓﯽ از ﺧداوﻧد ﻣﺗﻌﺎل اﺳت‪ .‬در دﯾوﻧﺎن‬
‫)طوﻣﺎر( »اﻟف اﺗر ﺳر ﺷﯾﺎﻻ« )ﯾﮏھزار و دوازده ﺳؤال( ﺧداوﻧد روز آﺧر ﭘﻧﺟﮫی ﻣﻘدس را »روز‬
‫ُدﺧراﻧﯽ« ﻧﺎم ﻧﮭﺎد و اﯾن روز را ﺑﮫ »ﻣﻠﮑﺎ ھﯾﺑل زﯾوا« )ﺟﺑرﺋﯾل رﺳول( اﺧﺗﺻﺎص داد‪.‬‬

‫در اﯾﺎم ﭘﻧﺟﮫ دو ﻣراﺳم ﺑﺳﯾﺎر ﻣﮭم اﻧﺟﺎم ﻣﯽﺷود ﮐﮫ در ﺑﺎﻗﯽ روزھﺎی ﺳﺎل‪ ،‬اﻧﺟﺎﻣﺷﺎن ﻣﻘدور ﻧﯾﺳت‪ .‬اﯾن‬
‫ﻣراﺳم »ﺗراﺳﺎ‬
‫ِ‬ ‫دو ﻣراﺳم ﮐﮫ ﺻرﻓﺎ ً ﺗوﺳط ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ و ﻣﺳﺎﻋدﯾن اﯾﺷﺎن ﺑﺎﯾد اﻧﺟﺎم ﺷوﻧد ﻋﺑﺎرﺗﻧد از‪:‬‬
‫ﺧ ْﻧﺗﺎ« )ﻣﻧدی ‪ -‬ﻣﮑﺎن ﻣﻘدس(‪ ،‬ﻣراﺳم ﺗﻘدﯾس و ﺗﺑرك ﻣﻧدى )ﻋﺑﺎدﺗﮕﺎه( و دﯾﮕری‬‫اِد ﺑﻣﻧدا« ﯾﺎ »ﺗراﺳﮫی اﺷ ِ‬
‫ﻣراﺳم » ِاھﺎوا اِد ﻣﺎﻧﯽ« ﯾﺎ »ﻗﻣﺎﺷﯽ دادن« ﺑرای ﻣُردﮔﺎن و درﮔذﺷﺗﮕﺎن‪.‬‬

‫ﻣﻌﻣوﻻً در اﯾﺎم ﭘﻧﺟﮫ‪ ،‬روﺣﺎﻧﯾت‪ ،‬دو روز اول را ﺑﮫ ﺗﻌﻣﯾد ھﻣدﯾﮕر و »طراﺳﮫی اﺷﺧﻧﺗﺎ« ﻣﯽﭘردازﻧد و در‬
‫روزھﺎی ﺳوم‪ ،‬ﭼﮭﺎرم و ﭘﻧﺟم‪ ،‬ﻣراﺳم »ﺗﻌﻣﯾد« و »ﻗﻣﺎﺷﯽ« ﺻورت ﻣﯽﮔﯾرد‪.‬‬

‫در روز اول ﭘﻧﺟﮫ ﺗوﺳط ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ )ﺗرﻣﯾداھﺎ و ﮔﻧزوراھﺎ( ﻣراﺳم َرھﻣﯽ اﻧﺟﺎم ﻣﯽﺷود‪ .‬ﻣراﺳم‬
‫رھﻣﯽ در روزھﺎی ﭘﻧﺟﮫ ﺷﺎﻣل ﺑرﭘﺎﯾﯽ درﻓش ﯾﺎ درﻓشھﺎ و ﮔذاﺷﺗن »ﻛﯾﻧﺛﺎ« )ﺗرﯾﺎﻧﺎی ﻣﺧﺻوص اﻋﯾﺎد ﮐﮫ‬
‫درﻓش ﺑﮫ ھﻣراه آن ﻧﺻب ﻣﯽﺷود( ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬ﻣرﺣﻠﮫی ﺑﻌد‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد ﺗﻣﺎم اﻓرادی اﺳت ﮐﮫ ﺑﺎ ھم در ﻣراﺳم‬
‫ﺗﻘدﯾس ﻣﻧدی ﻓﻌﺎﻟﯾت و ھﻣﮑﺎری ﻣﯽﮐﻧﻧد )ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ و اﺷﮑﻧداھﺎ( ﮐﮫ ﻣﻌﻣوﻻً ﻧﺻف روز ﺑﮫ طول‬
‫ﻣﯽاﻧﺟﺎﻣد‪ .‬ﺗرﻣﯾداھﺎ و ﮔﻧزوراھﺎ ﮐﮫ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿر »اﺗرﯾن داری« ھﺳﺗﻧد ﺑﺎ ﯾﮏ ﺗﻌﻣﯾد دﯾﮕر‬
‫»اﺗﻼﺛﺎداری« ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬اﺷﮑﻧداھﺎ دو ﺑﺎر ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﺷوﻧد ﺗﺎ ﻣﺎﻧﻧد ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ »اﺗﻼﺛﺎداری« ﺷوﻧد‪ .‬اﮔر‬

‫‪١٠٥‬‬
‫اﺷﻛﻧداﯾﯽ از ﺧوراک ﻣﻌﻣوﻟﯽ ﻣﺻرف ﻧﻧﻣﺎﯾد ﯾﻌﻧﯽ ﻣﺛل ﺗرﻣﯾداھﺎ و ﮔﻧزوراھﺎ ﺑﺧورد و ﺑﯾﺎﺷﺎﻣد ﻓﻘط ﯾﮏﺑﺎر‬
‫ﺗﻌﻣﯾد ﻧﯾﺎز دارد ﺗﺎ »اﺗﻼﺛﺎداری« ﺷود‪ .‬ﻣرﺣﻠﮫی ﺳوم »ﺗراﺳﮫی ﻣﺷﮑﻧﺎ ﯾﺎ اﺷﺧﻧﺗﺎ« )ﻣراﺳم ﺗﻘدﯾس ﮐردن‬
‫ﻣﻧدی( اﺳت ﮐﮫ ﻓﻘط در اﯾﺎم ﭘرواﻧﺎﯾﯽ اﻧﺟﺎم ﻣﯽﮔﯾرد و ﻣﻌﻣوﻻً از روز دوم ﺷروع ﻣﯽﺷود‪ .‬ﭘس از ﭘﺎک‬
‫ﮐردن و ﻣرﺗب ﻧﻣودن ﺑﯾرون و داﺧل اﺷﺧﻧﺗﺎ ﻣﻌﻣوﻻ دو ﻧﻔر از روﺣﺎﻧﯾﺎن و اﺷﮑﻧداھﺎ وارد آب ﺷده‪،‬‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﮐرده‪ ،‬ﮐمﮐم و ﺑﮫ ﺗرﺗﯾب ﻣﯾﺻراھﺎی )ﺣدود( اطراف اﺷﺧﻧﺗﺎ‪ ،‬ﺳﭘس ﺟﻠو و داﺧل اﺷﺧﻧﺗﺎ را طﻣﺎﺷﮫ‬
‫ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﭘس از آن ﺷروع ﺑﮫ طﻣﺎﺷﮫ ﮐردن ﻛﻠﯾﮫ وﺳﺎﯾﻠﯽ ﮐﮫ ﺑرای ﻣراﺳم ﺗﻘدﯾس ﻣﻧدی ﻣورد ﻧﯾﺎز اﺳت و‬
‫دو ﺑﺎر ﺗﻌﻣﯾد ﺷدهاﻧد از ﺟﻣﻠﮫ وﺳﺎﯾل ﻓﻠزی و ﺷﯾﺷﮫای و دﺳﺗور دﯾﻧﯽ ﺗراﺳﮫی ﻣﻧدی ﮐﮫ ﺑر روی ‪ ۶٧‬ﻟوح‬
‫آﻟوﻣﯾﻧﯾم ﺧﺷﮏ ﻧوﺷﺗﮫ ﺷده اﺳت را طﻣﺎﺷﮫ ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﺗﮭﯾﮫ آرد و روﻏن ﮐﻧﺟد ﻣﻘدس و ذﺑﺢ‬‫ِ‬ ‫ﻓﻠزی از ﺟﻧس‬
‫ﯾﮏ ﮔوﺳﻔﻧد از ﺟﻣﻠﮫ ﻣﮭمﺗرﯾن ﻣراﺳﻣﯽ اﺳت ﮐﮫ در روز اول اﻧﺟﺎم ﻣﯽﮔﯾرد ﭘس از آﻣﺎدهﺳﺎزی ﮐﻠﯾﮫ‬
‫ﻣﺎﯾﺣﺗﺎج ﺗوﺳط اﺷﮑﻧداھﺎ و ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ‪ ،‬روز ﺑﻌد ﯾﻌﻧﯽ روز دوم‪ ،‬ﺗرﻣﯾداھﺎ رھﻣﯽ اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد‪ .‬ﯾﮏ‬
‫ﮐﺑوﺗر اﺻﯾل و ﯾﮏ دﺳﺗﮫ آس )ﯾﺎس ‪ -‬ﻣورد ﺑودار( ﮐﮫ ﺗوﺳط اﺷﮑﻧدا ﺑﮫ روش ﻣﺧﺻوص طﻣﺎﺷﮫ و ﺗﺣوﯾل‬
‫ﮔﻧزورا داده ﻣﯽﺷوﻧد ﺗﺎ ﮐﻧﺎر درب اﺷﺧﻧﺗﺎ ذﺑﺢ ﮔردد‪ .‬از آن ﺑﮫ ﺑﻌد ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎ از روی ﻟوحھﺎی ﻓﻠزی‬
‫ﻣراﺳم ﺗراﺳﮫی اﺷﺧﻧﺗﺎ‪ ،‬ﻣراﺳم » ِزدﻗﺎ ِاﺑرﯾﺧﺎ« ﺑﮫ ﻧﺎم اوﻟﯾن‬
‫ِ‬ ‫ﭘﺎﯾﺎن‬
‫ِ‬ ‫»ﺗراﺳﮫی ﻣﻧدی« آﻏﺎز ﻣﯽﮔردد‪ .‬در‬
‫ﮐﺳﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺗراﺳﮫی ﻣﻧدی را اﻧﺟﺎم دادهاﻧد‪ ،‬ﺑرﮔزار ﻣﯽﺷود )اﯾن ﻣراﺳم را ﺑﻧﺎم »ﯾﮭﯾﯽ ﺑﮭرم َﺑر ﻣﺎﻣﺎﻧﯽ«‬
‫اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد(‪.‬‬

‫از دﯾﮕر ﻣراﺳﻣﯽ ﮐﮫ ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ ﻓﻘط در اﯾﺎم ﭘﻧﺟﮫ ﻣﯽﺗواﻧﻧد اﻧﺟﺎم دھﻧد‪ ،‬ﻣراﺳم »اھﺎوا اِد ﻣﺎﻧﯽ« ﯾﺎ‬
‫ھﻣﺎن »ﻗﻣﺎﺷﯽ دادن« ﻣﯽﺑﺎﺷد و در راﺑطﮫ ﺑﺎ ﻣﺗوﻓﯾﺎﻧﻰ اﺳت ﻛﮫ ﻗﺑل از اﯾﻧﻛﮫ ٓانھﺎ را طﻣﺎﺷﮫ )ﻏﺳل( ﻛﻧﻧد‬
‫و ﻟﺑﺎس »ﻗﻣﺎﺷﻰ« )ﻟﺑﺎس آﺧرت( را ﺑر ﺗن ٓانھﺎ ﺑﭘوﺷﺎﻧﻧد‪ ،‬ﻓوت ﻣﯽﻧﻣﺎﯾﻧد‪ .‬ﺑﮫطور ﻣﻌﻣول‪ ،‬ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ‬
‫اطراﻓﯾﺎن ﻓرد‬
‫ِ‬ ‫ﻓر ِد در ﺣﺎل اﺣﺗﺿﺎر را ﺑﺎ آداب و ﺷراﯾط ﺧﺎﺻﯽ آﻣﺎدهی رﻓﺗن ﺑﮫ دﯾﺎر ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬
‫ﻣﺣﺗﺿر وﻗﺗﯽﮐﮫ ﺑﮫ ﻣرگ او ﯾﻘﯾن ﺣﺎﺻل ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ ،‬او را ﺑﺎ ﻣﻘداری آب ﻏﺳل ﻣﯽدھﻧد و ﺳﭘس ﮐﻔن را ﮐﮫ‬
‫ھﻣﺎن رﺳﺗﮫ اﺳت‪ ،‬ﺑر وی ﻣﯽﭘوﺷﺎﻧﻧد و ﺑﻌد ﻣراﺣل اﻧﺗﻘﺎل او ﺑﮫ ﮔورﺳﺗﺎن را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد؛ اﻣﺎ اﮔر ﮐﺳﯽ‬
‫ﺑﮫﺻورت ﻧﺎﮔﮭﺎﻧﯽ‪ ،‬در اﺛر ﺗﺻﺎدف و ﯾﺎ ﺣﺎدﺛﮫای‪ ،‬از دﻧﯾﺎ ﺑرود و اﻣﮑﺎن ﻏﺳل و ﮐﻔن ﺑﺎ ﺷراﯾط ﮔﻔﺗﮫﺷده‬
‫ﻧﺑﺎﺷد‪ ،‬روﺣﺎﻧﯾون ﻣﻧداﯾﯽ در اﯾﺎم ﭘﻧﺟﮫ ﺑﮫ ﯾﺎد او ﻣراﺳﻣﯽ را ﺑرﭘﺎ ﻣﯽﮐﻧﻧد ﮐﮫ ﺑﮫ آن »ﻗُﻣﺎﺷﯽدادن« ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪.‬‬
‫ﺑﮫ ﻋﺑﺎرﺗﯽ دﯾﮕر‪ ،‬ﻗﻣﺎﺷﯽ ﺑرای ﻓوتﺷدﮔﺎﻧﯽ اﻧﺟﺎم ﻣﯽﺷود ﮐﮫ ﻗﺑل از ﻓوت‪ ،‬ﻗﻣﺎﺷﯽ ﺑﮫ آنھﺎ ﭘوﺷﺎﻧده ﻧﺷده و‬
‫‪ ۴۵‬روز از ﻓوت آﻧﮭﺎ ﮔذﺷﺗﮫ اﺳت‪ .‬اﻟﺑﺗﮫ اﮔر ﮐﺳﯽ در ﻟﺑﺎس ﺳﯾﺎه ﻓوت ﺷده ﺑﺎﺷد ﭘس از ‪ ٣۶٠‬روز از‬
‫ﻓوﺗش ﻣﯽﺗوان ﻣراﺳم »اھﺎوا اِد ﻣﺎﻧﯽ« را ﺑراﯾش اﻧﺟﺎم داد‪ .‬در اﯾن ﻣراﺳم روﺣﺎﻧﯾﺎن ﺑﺎ »ﻣﻠواﺷﮫ«ی )ﻧﺎم‬
‫دﯾﻧﻰ ھر ﻓرد ﻣﻧداﯾﯽ( ﻣﺗوﻓﯾﺎن‪ ،‬ﻣراﺳم »اھﺎوا اِد ﻣﺎﻧﻰ« را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد ﺗﺎ ﻣراﺳﻣﺷﺎن ﺗﻛﻣﯾل ﮔردد‪.‬‬

‫ﻣﻧداﯾﯽ ُ‬
‫ﺷﻣﺑُﻠﺗﺎ(‪،‬‬ ‫ِ‬ ‫ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﭘﻧﺞ روز ﭘﯾش از ﻓرارﺳﯾدن ﻋﯾد ﭘﻧﺟﮫ )ﯾﻌﻧﯽ روزھﺎی ‪ ٢۶‬ﺗﺎ ‪ ٣٠‬از ﻣﺎ ِه‬
‫ﻣﺑﺎدرت ﺑﮫ روزهداری ﻣﯽﮐﻧﻧد ﮐﮫ آن را روزهی ﮐﺎﻣل )اﻣﺑطل ﺳﻧﮕﯾن( ﻣﯽﻧﺎﻣﻧد و در طﯽ آن از ﺧوردن‬
‫ﮔوﺷت‪ ،‬ﻣﺎھﯽ‪ ،‬ﺗﺧمﻣرغ و ﺗﻣﺎم ﺧوراﮐﯽھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ﻧوﻋﯽ از اﯾن ﻣواد اﺳﺗﻔﺎده ﺷده‪ ،‬ﺑﺎﯾد ﭘرھﯾز ﻛﻧﻧد و‬
‫ﺧوردن آنھﺎ ﺑرای ھر ﻓرد ﻣﻧداﯾﯽ در ﺳرﺗﺎﺳر دﻧﯾﺎ ﺟﺎﯾز ﻧﯾﺳت‪.‬‬

‫‪١٠٦‬‬
 ‫ﺑطور ﺧﻼﺻﮫ اﺣﮑﺎم روزھﺎی ﭘرواﻧﺎﯾﯽ را ﻣﯽﺗوان ﺑﺻورت زﯾر ﻓﮭرﺳت ﮐرد‪:‬‬

‫‪ -١‬ﺑر ھر ﻣﻧداﯾﯽ واﺟب اﺳت ھر روز ﺻﺑﺢ در آب رودﺧﺎﻧﮫ طﻣﺎﺷﮫ ﻧﻣﺎﯾد‪.‬‬

‫‪ -٢‬ﺗﻣﺎم ﺧورد و ﺧوراک و آﺷﺎﻣﯾدﻧﯽ ﺑﺎﯾد در اﯾن اﯾﺎم از آب رودﺧﺎﻧﮫ ﺗﮭﯾﮫ ﺷوﻧد‪.‬‬

‫‪ -٣‬ﺗﻣﺎم ظروف ﮐوﭼﮏ و ﺑزرگ ﮐﮫ ﻣورد اﺳﺗﻔﺎده ﺧورد و ﺧوراک ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرﻧد ﺑﺎ آب رودﺧﺎﻧﮫ طﻣﺎﺷﮫ‬
‫ﮔردﻧد‪ ،‬اﻣﺎ ظروف دﺧراﻧﯽ ﺑﮭﺗر اﺳت ﺗﻌﻣﯾد ﺷده ﺑﺎﺷﻧد و ﻓﻘط ﻣﺧﺻوص دﺧراﻧﯽ ﺑﻣﺎﻧﻧد‪.‬‬

‫‪ -۴‬واﺟب اﺳت در ﺗﻣﺎم ﭘﻧﺞ روز ﭘﻧﺟﮫ ﺑﮫ ﺧﺻوص روز آﺧر »ﻣراﺳم دﺧراﻧﯽ« ﺑﮫ ﯾﺎد ﻣﺗوﻓﯾﺎن اﻧﺟﺎم‬
‫ﺷود‪.‬‬

‫‪ -۵‬اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ واﺟب اﺳت و ﺑﮭﺗر اﺳت دﻋﺎھﺎی ﻣﺳﺗﺣب و ﯾوﻣﯾﮫ ﻧﯾز ﺧواﻧده ﺷوﻧد‪ .‬در‬
‫ھﻧﮕﺎم ﺑراﺧﮫ ﻓﻘط ﺑوﺛﮫھﺎی ﺻﺑﺢ ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫‪ -۶‬ﮐﺳب و ﮐﺎر‪ ،‬ﻣﺳﺎﻓرت و ﮐﺎرھﺎی ﻣﺗﻔرﻗﮫ و ﻏﯾرﺿروری ﺣﺗﯽاﻻﻣﮑﺎن در اﯾن اﯾﺎم اﻧﺟﺎم ﻧﺷود‪.‬‬

‫‪ -٧‬روز اول ﭘرواﻧﺎﯾﯽ ﺗﻣﺎم ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ و اﺷﮑﻧداھﺎ ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﺷوﻧد‪ ،‬وﻟﯽ اﺷﮑﻧداھﺎی دﺳﺗﯾﺎر ﻋﻠﻣﺎی‬
‫روﺣﺎﻧﯽ دو ﺑﺎر ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﮔردﻧد‪.‬‬

‫‪ -٨‬ﺑﺎ ﺗوﺟﮫ ﺑﮫ اﯾﻧﮑﮫ ﺗﻣﺎم ﺳﺎﻋﺎت ﭘرواﻧﺎﯾﯽ روز ﻣﺣﺳوب ﻣﯽﺷوﻧد‪ ،‬ھﻣﮫی ﻣراﺳم را در ھر ﺳﺎﻋﺗﯽ‬
‫ﻣﯽﺗوان اﻧﺟﺎم داد )‪ ١٢٠‬ﺳﺎﻋت(‪.‬‬

‫‪ -٩‬اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم »اھﺎوا ﻣﺎﻧﯽ« )ﻗﻣﺎﺷﯽ ﺑرای ﻓوتﺷدﮔﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﻗﺑل از ﻓوت‪ ،‬ﻗﻣﺎﺷﯽ ﯾﺎ ﻟﺑﺎس آﺧرت ﺑﮫ آنھﺎ‬
‫ﭘوﺷﺎﻧده ﻧﺷده و ‪ ۴۵‬روز از ﻓوت آنھﺎ ﮔذﺷﺗﮫ اﺳت( در اﯾن اﯾﺎم اﻧﺟﺎم ﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬و ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﮐﺳﯽ ﺑﺎ ﻟﺑﺎس‬
‫ﺳﯾﺎه ﻓوت ﺷده ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﭘس از ‪ ٣۶٠‬روز از ﻓوﺗش ﻣﯽﺗوان ﻣراﺳم »اھﺎوا ﻣﺎﻧﯽ« را ﺑراﯾش اﻧﺟﺎم داد‪.‬‬

‫‪ -١٠‬ظروﻓﯽ ﮐﮫ ﺑرای اﻋﯾﺎد اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﺷوﻧد )ﻣﺳﯽ‪ ،‬آﻟوﻣﯾﻧﯾم‪ ،‬اﺳﺗﯾل ﺷﯾﺷﮫای ﯾﺎ ﺑﻠور ﺳﻔﯾد( ﺑدون ھﯾﭻ‬
‫رﻧﮕﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﻧد‪.‬‬

‫اﺣﻛﺎم اﯾﺎم ﭘرواﻧﺎﯾﻰ‬

‫رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ را در اﯾﺎم ﭘﻧﺟﮫ ﭼﮕوﻧﮫ اﻧﺟﺎم ﻣﻰدھﻧد؟‬

‫رﺷﺎﻣﮫ ﻛردن ﻓرﻗﻰ ﻧدارد اﻣﺎ ﻓﻘط ﺑوﺛﮫھﺎى ﻣرﺑوط ﺑﮫ ﺻﺑﺢ را در ﺑراﺧﮫ ﻣﻰﺧواﻧﻧد‪.‬‬

‫در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ ﭼﻧد ﺑﺎر ﻣﻰﺗوان رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﻛرد‬

‫‪١٠٧‬‬
 ‫ﺣداﻗل ﺳﮫﺑﺎر اﻣﺎ ﺑﯾﺷﺗر ھم ﻣﻰﺗوان اﻧﺟﺎم داد‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﺳﺎﻋت ﺧﺎﺻﻰ ﺟﮭت رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ ھﺳت؟‬

‫در ھر ﺳﺎﻋت ﻣﻰﺗوان رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﺻﺑﺢ را اﻧﺟﺎم داد ﺣﺗﻰ ﺷب‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﻣﻰﺗوان در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ ﻟﺑﺎسھﺎى ﻣﻌﻣوﻟﻰ طﻣﺎﺷﮫ ﺷده ﭘوﺷﯾد‪ ،‬و ﺑﺟﺎى ﮔداده از آﻧﮭﺎ اﺳﺗﻔﺎده ﻛرد‬

‫ﻧﺧﻰ طﻣﺎﺷﮫ ﺷده ﻣﻰﺗوان ﺑﮫ ﻋﻧوان ﮔداده اﺳﺗﻔﺎده ﻛرد‪.‬‬

‫ِ‬ ‫ﺧﯾر‪ ،‬ﻓﻘط از ﻟﺑﺎسھﺎى ﺳﻔﯾد‬

‫ﺷﺧص طﻣﺎﺷﮫ ﺷده در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ زﺧﻣﻰ ﺷود و ﺧون از او ﺟﺎرى ﮔردد ﺑﺎﯾد دوﺑﺎره طﻣﺎﺷﮫ‬
‫ِ‬ ‫در ﺻورﺗﯽﻛﮫ‬
‫ﻛﻧد؟‬

‫ﺟواب‪:‬‬

‫اﻟف‪ -‬اﮔر اﺷﺧﺎﺻﻰ در ﯾك ﻣﯾﺻرا )ﺣد و ﻣرز( ﺑﺎﺷﻧد ﭼون در ﻣﯾﺻرا ھﻣﮫ ﭼﯾز طﻣﺎﺷﮫ ﺷده اﺳت در آن‬
‫ﺣﺎﻟت اﮔر ﯾﻛﻰ از آن اﻓراد زﺧﻣﻰ ﺷود و ﺧون از او ﺟﺎرى ﮔردد‪ ،‬ھم ﺧود و ھم ﺑﻘﯾﮫ اﻓراد و ھم آن‬
‫ﭼﯾزھﺎﯾﻰ ﻛﮫ در ﻣﯾﺻرا ھﺳت ﻧﺎزل ﻣﯽﺷوﻧد‪ ،‬ﺑﻧﺎﺑراﯾن ﺑﻌد از ﺑﻧد آﻣدن ﺧون ﻣﺟدداً ﺑﺎﯾد ھﻣﮫ ﭼﯾز را‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﻧﻣﺎﯾﻧد‪.‬‬

‫ب‪ -‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺷﺧص طﻣﺎﺷﮫ ﻛرده و در طول روز ﺑﮫ ھر ﻋﻠﺗﻰ زﺧﻣﻰ ﺷود و ﺧون از او ﺟﺎرى ﮔردد‬
‫اﺣﺗﯾﺎج ﺑﮫ طﻣﺎﺷﮫ ﻣﺟدد دارد‪.‬‬

‫در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ ﻗﺑل از ﺧوردن ﭼﮫ ﺧوراﻛﻰ ﺑﺎﯾد طﻣﺎﺷﮫ ﻛرد؟‬

‫ﻓﻘط ﮔوﺷت‪ .‬ﻻزم ﺑﮫ ﺗذﻛر اﺳت ﻛﮫ ﺑﻘﯾﮫ ﺧوراﻛﯽھﺎ اﺣﺗﯾﺎج ﺑﮫ طﻣﺎﺷﮫ ﻛردن ﻧدارد‪ .‬اﻣﺎ در ﻣورد‬
‫روﺣﺎﻧﯾون‪ ،‬ھر ﭼﯾزى را ﻛﮫ ﻣﻰﺧواھﻧد ﻣﯾل ﻧﻣﺎﯾﻧد ﺑﺎﯾد ﺧودﺷﺎن از ﻗﺑل طﻣﺎﺷﮫ ﺷده ﺑﺎﺷﻧد‪.‬‬

‫اﻓرادى ﻛﮫ ذﺑﺢ ﻏﯾر ﻣﻧداﯾﻰ ﺑﺧورﻧد در ﺻورت ﺗﻌﻣﯾد ﺷدن در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ ﻣﻰﺗواﻧﻧد ﺑﺎ اﻓراد ﻣﺗدﯾن ﻏذا‬
‫ﺑﺧورﻧد؟‬

‫‪١٠٨‬‬
‫ﺧﯾر‪ .‬اﻓرادى ﻛﮫ ذﺑﺢ ﻏﯾر ﻣﻧداﯾﻰ ﺑﺧورﻧد و ﯾﺎ اﯾﺎم دﻛﯾوﺛﺎ )اﯾﺎم ﭘﺎک( ﻛﮫ ھﻣﺎن اﻋﯾﺎد ﻣﻰﺑﺎﺷﻧد و اﻣﺑطﻼت‬
‫را رﻋﺎﯾت ﻧﻛﻧﻧد در ﺻورت ﺗﻌﻣﯾد ﺷدن در ﭼﮭﺎر ﻋﯾد ﭘﯾﺎﭘﻰ ﺑﺎ رﺳﺗﮫ ﻧو ﻣﻰﺗواﻧﻧد ﺑﺎ اﻓراد ﻣﺗدﯾن ﻏذا‬
‫ﺑﺧورﻧد‪ .‬در ﺻورﺗﻰﻛﮫ ﺑﻌد از ﺗﻌﻣﯾد ﺷدن‪ ،‬ﺗوﺑﮫ ﻧﻣﺎﯾﻧد و ﻣﻠزم ﺑﮫ اﺟراى ﻣوارد ﻓوق ﺑﺎﺷﻧد ﻣﻰﺗواﻧﻧد ﺑﺎ‬
‫اﺷﺧﺎص ﻣﺗدﯾن ﻏذا ﺑﺧورﻧد‪.‬‬

‫اﺷﺧﺎص ﺑﯾﻣﺎر در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ ﭼﮕوﻧﮫ دارو ﻣﺻرف ﻣﻰﻛﻧﻧد؟‬

‫ﻣﺻرف دارو ﺑﮫ ﺻورت آﻣﭘول و ﭘﻣﺎد و ﻗطره ﭼﻛﺎﻧدن در ﭼﺷم و ﮔوش اﺷﻛﺎﻟﻰ ﻧدارد اﻣﺎ داروھﺎى‬
‫ﺧوراﻛﻰ در ﺻورت ﺿرورت‪ ،‬ﺑﺎﯾد ﻣﺻرف ﺷوﻧد وﻟﻰ در اﯾن ﻣورد ﺷﺧص را ﻧﺎزل ﻣﻰﻛﻧد و اﯾن‬
‫ﺷﺧص ﺑﺎ ﺟدا ﻛردن ظروف ﺧود از ﺑﻘﯾﮫ ﺑﮫ ﻧظﯾف ﺧوردن اداﻣﮫ ﻣﻰدھد‪ .‬اﮔر ﺑﮫ ﻋﻠت ﺧﺷﻛﻰ دﺳت ﯾﺎ‬
‫ﻟبھﺎ ﻣﺟﺑور ﺑﮫ اﺳﺗﻔﺎده از ﻛرم ﻣرطوبﻛﻧﻧده ﺷوﯾم ﻣﻰﺗوان ﺷب‪ ،‬ھﻧﮕﺎم ﺧواب از آن اﺳﺗﻔﺎده ﻛرد ﻣﺷروط‬
‫ﺑر اﯾﻧﻛﮫ وارد دھﺎن ﻧﺷود و ﺻﺑﺢ ﺷﺳﺗﮫ ﺷود‪.‬‬

‫زﻧﯽ ﻛﮫ ﭘرﯾود و ﯾﺎ در اﯾﺎم ﺻورﺛﺎ ﺑﺎﺷد ﭼﮕوﻧﮫ ﻣراﺳم ﺑﻧﺟﮫ را ﻣﻰﮔﯾرد؟‬

‫ﺑﺎ ﺟدا ﻛردن ظروف ﺧود از دﯾﮕران ﺑطور ﺟداﮔﺎﻧﮫ ﻣﻰﺗواﻧد ﻏذا ﺑﺧورد‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﻣﻰﺗوان در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ‪ ،‬ﺧود را آراﯾش ﻛرد )ﺷﺎﻣل ﻧﮕﺎه ﻛردن در آﯾﻧﮫ‪ ،‬ﺷﺎﻧﮫ ﻛردن‪ ،‬اﺻﻼح ﻛردن‪ ،‬ﻛوﺗﺎه‬
‫ﻛردن ﻧﺎﺧن(؟‬

‫آراﯾش ﻛردن و ﻛوﺗﺎه ﻛردن ﻧﺎﺧن در اﯾن اﯾﺎم ﺣرام اﺳت وﻟﻰ آراﺳﺗﮫ ﻛردن و ﻣرﺗب ﻛردن ﺧود ﻣﺟﺎز‬
‫اﺳت‪ .‬در دﯾن ﻣﻧداﯾﻰ ﺑﮫ ﻧظﺎﻓت و ﭘﺎﻛﻰ اھﻣﯾت زﯾﺎد داده ﺷده اﺳت‪ .‬ﺧﺎﻧمھﺎ در ﭘﻧﺞ روز ﺑﻧﺟﮫ از ﻻك زدن‬
‫ﻧﺎﺧنھﺎ و آراﯾش ﻣو و ﺻورت و ﻏﯾره ﺟداً ﺧودارى ﻧﻣﺎﯾﻧد‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﻣﻰﺗوان ﻗﺑل از ﻓرا رﺳﯾدن اﯾﺎم ﻣﺑﺎرك ﺑﻧﺟﮫ ﺗدارﻛﺎت ﻻزم را ﺟﮭت اﯾن اﯾﺎم اﺟرا ﻛرد؟‬

‫ﺑﻠﻰ‪ ،‬از ﭼﻧد روز ﻗﺑل ﻣﻰﺗوان آب ﭘُر ﻛرد و ﯾﺎ ﮔداده و ﯾﺎ ظروف ﺧود را طﻣﺎﺷﮫ ﻛرد‪.‬‬

‫در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ ﺷراﯾط اﺳﺗﻔﺎده از ﺷﺎﻣﭘو و ﺻﺎﺑون ﺟﮭت اﺳﺗﺣﻣﺎم ﭼﮕوﻧﮫ اﺳت؟‬

‫ﻣﻰﺗوان اﺳﺗﺣﻣﺎم ﻛرد و از ﺷﺎﻣﭘو ﻧﯾز اﺳﺗﻔﺎده ﻧﻣود ﺑﮫ ﺷرط اﯾﻧﻛﮫ آب وارد دھﺎن ﻧﺷود و ﯾﺎ ﺑﻌد از اﺳﺗﺣﻣﺎم‬
‫ﻛردن و اﺳﺗﻔﺎده از ﺷﺎﻣﭘو و ﺻﺎﺑون در آب رودﺧﺎﻧﮫ طﻣﺎﺷﮫ ﻛرد )ﺟﮭت اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم ﻣذھﺑﻰ(‪ .‬ﯾﺎ اﯾﻧﻛﮫ‬
‫‪١٠٩‬‬
‫ﺑﻌد از اﺳﺗﺣﻣﺎم ﺑراى ﺧوردن آب ﻧظﯾف و ﻣﯾوهﺟﺎت‪ ،‬ﻣﻰﺗوان دﺳتھﺎ و ﺻورت ﺧود را ﺑﺎ آب رودﺧﺎﻧﮫ‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﻛرد‪.‬‬

‫ﺑراى ﺗﻣﯾز ﻛردن ظروف ﺗﻌﻣﯾدﺷده در ﺑﻧﺟﮫ‪ ،‬از ﭼﮫ ﻣوادى اﺳﺗﻔﺎده ﻣﻰﻧﻣﺎﺋﯾم؟‬

‫ﭼون ﺑراى ﺗﻣﯾز ﻛردن ظروف ﺗﻌﻣﯾدﺷده ﻧﻣﻰﺗوان از ﻣﺎﯾﻊ ظرﻓﺷوﺋﻰ ﯾﺎ ﭘودر اﺳﺗﻔﺎده ﮐرد‪ ،‬ﺑﻧﺎﺑراﯾن‬
‫ﻣﻰﺗوان ﺑﺎ اﺳﺗﻔﺎده از آرد‪ ،‬ﺧﺎﻛﺳﺗر ﯾﺎ ﺷﻧﺎن )ﭼوﺑك(‪ ،‬ﺑﮫ اﯾن ﺻورت ﻛﮫ اﺑﺗدا ﭼرﺑﻰ آنھﺎ را ﺧوب ﮔرﻓﺗﮫ و‬
‫ﺳﭘس ﺑﺎ آب ﮔرم و ﺳﯾم ظرﻓﺷوﺋﻰ ﺗﻌﻣﯾدﺷده‪ ،‬آﻧﮭﺎ را ﺟﮭت اﺳﺗﻔﺎده ﻣﺟدد ﺗﻣﯾز ﻣﻰﻛﻧﯾم‪.‬‬

‫از ﺑﺧور و اﺳﭘﻧد در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ ﻣﻰﺗوان اﺳﺗﻔﺎده ﻛرد؟‬

‫ﺑﻠﻰ‪ ،‬در ﻛﺗب ﻣﻘدس ﻣﻧداﺋﯾﺎن اﺳﺗﻔﺎده از ﺑوى ﺧوش اھﻣﯾت ﺧﺎﺻﻰ دارد و ﻧﮫ ﺗﻧﮭﺎ در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ ﺑﻠﻛﮫ در‬
‫ﺗﻣﺎم اﯾﺎم ﺳﺎل ﺧﺻوﺻﺎ ً روزھﺎى ﯾﻛﺷﻧﺑﮫ و ﭘﻧﺞﺷﻧﺑﮫ ﺳﻔﺎرش ﺷده اﺳت‪ ،‬و ھﻧﮕﺎم اﺳﺗﺷﻣﺎم ﺑوى ﺧوش ﺑﺎﯾد‬
‫ﺑوﺛﮫى »ﺑﺎﺳم رﯾﮭﺎ اد ھ ّﯾﻰ و ﻣﻧدادھ ّﯾﻰ« را ﺑﮫ زﺑﺎن آورد‪ .‬ﻻزم ﺑﮫ ﯾﺎدآورى اﺳت ﻛﮫ در ﺟﺎھﺎﯾﻰ ﻛﮫ‬
‫ﻛﺗﺎبھﺎى ﻣﻘدس ﻧﮕﮭدارى ﻣﯽﺷود ﺑﺧور ﮔذاﺷﺗن در روزھﺎى ﯾكﺷﻧﺑﮫ و ﭘﻧﺞﺷﻧﺑﮫ واﺟب اﺳت‪.‬‬

‫اﮔر ھﻧﮕﺎم ﻏذا ﺧوردن در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ ﻣوى ﺳر ﯾﺎ ﺻورت ﺑﮫ دﺳتھﺎﯾﻣﺎن ﺑﺧورد ﭼﮫ ﺑﺎﯾد ﻛرد؟‬

‫اﮔر ﺻورت طﻣﺎﺷﮫ ﺷده ﺑﺎﺷد رﯾش آن ﻧظﯾف اﺳت و ﺑرﺧورد دﺳت ﺑﺎ آن اﺷﻛﺎﻟﻰ ﻧدارد‪ .‬اﮔر ﻣوھﺎى ﺳر‬
‫ﺑﺎ دﺳتھﺎ ﺑرﺧورد ﻛﻧد دﺳتھﺎ را ﺑﺎﯾد طﻣﺎﺷﮫ ﻛرد‪ .‬ﻓﻘط در ﺻورﺗﯽﻛﮫ ﻛﺎﻣل طﻣﺎﺷﮫ ﻛرده ﺑﺎﺷﯾم و ﺑدون‬
‫ﺑرﺧورد ﺑﺎ ﺷﯾﺊ ﻧﺎزﻟﻰ در ﯾك ﻣﯾﺻرا )ﺣد و ﻣرز( ﻗرار ﮔرﻓﺗﮫ ﺑﺎﺷﯾم و در آﻧﺟﺎ رﺳﺗﮫی طﻣﺎﺷﮫ ﺷده‬
‫ﭘوﺷﯾده ﺑﺎﺷﯾم‪ ،‬در اﯾن ﺣﺎﻟت ﺗﻣﺎم اﻋﺿﺎى ﺑدن و ﻣوى ﺳر و ﺻورت ﭘﺎك ﻣﻰﺑﺎﺷﻧد و ﺑرﺧورد دﺳت ﺑﮫ‬
‫آنھﺎ اﺷﻛﺎﻟﻰ ﻧدارد و ﻧﺎزل ﻧﻣﯽﻛﻧد‪.‬‬

‫اﮔر در ھﻧﮕﺎم آﻣﺎده ﻛردن ﻏذا‪ ،‬ﻣﺗوﺟﮫ ﺷوﯾم ﻛﮫ ﺗﺻﺎدﻓﺎ ً در آن ﻣو ھﺳت ﭼﮫ ﻛﺎر ﺑﺎﯾد ﻛرد؟‬

‫اﺑﺗدا ﻣو را از ﻏذا ﺧﺎرج ﻛرده و ﭼون اﯾن ﻣو ھﻣراه ﻣوادى ﻛﮫ ﻣورد ﻣﺻرف ﻗرار ﮔرﻓﺗﮫاﻧد ﻗﺑﻼً طﻣﺎﺷﮫ‬
‫ﺷده اﺳت اﺷﻛﺎﻟﻰ ﻧدارد‪.‬‬

‫اﮔر روى ﭘوﺳﺗﮫ ﺑﯾروﻧﻰ ﺗﺧمﻣرغ ﻟﻛﮫاى ﻣﺷﺎھده ﺷود ﭼﮫ ﺑﺎﯾد ﻛرد؟‬

‫‪١١٠‬‬
‫ﮔر آن ﻟﻛﮫ ﻣرﺑوط ﺑﮫ ﻣﺎرك ﯾﺎ ﭼﯾز ﻏﯾرطﺑﯾﻌﻰ ﺑﺎﺷد آن را ﻧﻣﯽﺗوان طﻣﺎﺷﮫ ﻛرد ﺑﻠﻛﮫ ﭘس از ﭘﺎك ﻛردن و‬
‫ﺗﻣﯾز ﻛردن ﻣﻰﺗوان آن را طﻣﺎﺷﮫ ﻛرد و اﻣﺎ اﮔر آن ﻟﻛﮫ طﺑﯾﻌﻰ ﺑﺎﺷد اﺷﻛﺎﻟﻰ ﻧدارد‪.‬‬

‫ﺗوﺟﮫ‪ :‬ﺑراى از ﺑﯾن ﺑردن ﻣﺎركِ روى ﺗﺧم ﻣرغ ﻣﯽﺗوان ﻗﺳﻣﺗﻰ را ﻛﮫ ﻣﺎرك دارد‪ ،‬در ﺳرﻛﮫ ﺧﯾﺳﺎﻧد و ﺑﻌد‬
‫آنرا ﺑﺎ دﺳﺗﻣﺎل ﯾﺎ ﭘﺎرﭼﮫى ﺳﻔﯾد ﭘﺎك ﻛرد )دﻗت ﻛﻧﯾد ﻛﮫ ﻛﺎﻣﻼً ﭘﺎك ﺷود(‪.‬‬

‫اﮔر ھﻧﮕﺎم اﺳﺗﻔﺎده از ﺗﺧمﻣرغ ﻣﺗوﺟﮫ ﺷوﯾم ﻛﮫ ﻟﻛﮫی ﺧوﻧﻰ در داﺧل آن ﺑﺎﺷد ﭼﮫ ﺑﺎﯾد ﻛرد؟‬

‫ﺑﺎﯾد آن را دور اﻧداﺧت و ظروف را درﺑﺎره طﻣﺎﺷﮫ ﻛرد‪.‬‬

‫ھﻧﮕﺎم طﻣﺎﺷﮫ ﻛردن دﺳتھﺎ‪ ،‬اﻟﻧﮕو و اﻧﮕﺷﺗر را ﭼﮫ ﺑﺎﯾد ﻛرد؟‬

‫ﺑﮭﺗر اﺳت ﻗﺑل از طﻣﺎﺷﮫ ﻛردن دﺳتھﺎ‪ ،‬اﻟﻧﮕو و اﻧﮕﺷﺗر را در ﺑﯾﺎورﻧد‪.‬‬

‫آﯾﺎ در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ‪ ،‬ﻗﺑل از ﻣراﺳم ُدﺧراﻧﻰ ﺑﺎﯾد طﻣﺎﺷﮫ ﻛرد؟‬

‫ﺑﻠﻰ‪ ،‬ﺑﺎﯾد طﻣﺎﺷﮫ ﺑﻛﻧد‪ .‬ﻻزم ﺑذﻛر اﺳت ﻛﮫ در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ ﺷﺧﺻﻰ ﻛﮫ طﻣﺎﺷﮫ ﻛرده و رﺳﺗﮫاش را ﭘوﺷﯾده‬
‫ﺑﺎﺷد و ﺧود را ﭘﺎك ﻧﮕﮫ دارد‪ ،‬ﻻزم ﺑﮫ طﻣﺎﺷﮫ ﻣﺟدد ﻧدارد‪.‬‬

‫اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم ُدﺧراﻧﻰ در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ ﺑﺎﯾد ﺑﺎ رﺳﺗﮫ ﺑﺎﺷد؟ ﺑﻠﻰ‪.‬‬

‫ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫ دﺧراﻧﻰ در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ ﭼﮫ ﺗﻔﺎوﺗﻰ ﺑﺎ ﺑﻘﯾﮫ روزھﺎ دارد؟‬

‫ھﻧﮕﺎم ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫ دﺧراﻧﻰ و ﺑوﺛﮫ ارواھﺎ‪ ،‬ﻛﻠﻣﮫ دﺧراﻧﺎ را اﺿﺎﻓﮫ ﻣﻰﻛﻧﻧد ﯾﻌﻧﻰ‪ :‬ھﺎزا ﻣﺳﻘﺗﺎ و دﺧراﻧﺎ …‬

‫آﯾﺎ ﻣﯽﺗواﻧﯾم در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ ﻣراﺳم ُدﺧراﻧﻰ را ﺷب اﻧﺟﺎم دھﯾم؟‬

‫ﺑﻘﯾﮫ ﻣراﺳم ﭼطور؟ ﺗﻣﺎم ﻣراﺳم دﯾﻧﻰ را ﻣﻰﺗوان در ﺷب و روز اﻧﺟﺎم داد ﭼون در اﯾن اﯾﺎم‪ ،‬ﺷب و روز‬
‫از ﻧظر ﻣﻧداﺋﯾﺎن ﯾﻛﺳﺎن اﺳت‪.‬‬

‫‪١١١‬‬
‫ﺗوﺟﮫ‪ :‬در ﻛﺗب ﻣﻘدس ﻣﻧداﯾﻰ ﺗوﺻﯾﮫ ﺷده‪ ،‬ﺧﺎﻧوادهھﺎ روز آﺧر ﺑﻧﺟﮫ‪ ،‬ﻣراﺳم دﺧراﻧﻰ را ﺑراى ﻣﺗوﻓﯾﺎن‬
‫ﺧود اﻧﺟﺎم دھﻧد‪ .‬ﺣﺗﻰ اﮔر در ﭼﮭﺎر روز ﻗﺑل اﯾن ﻣراﺳم اﻧﺟﺎم ﺷده ﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫آﯾﺎ در اﻣﺑطﻼت ﻗﺑل از ﺑﻧﺟﮫ ﻣﻰﺗوان آب و ظرفھﺎ را ﺑراى ﻣراﺳم ﺑﻧﺟﮫ آﻣﺎده ﻛرد؟ ﺑﻠﯽ‪.‬‬

‫ﭼرا ﻋﯾد ﭘﻧﺟﮫ را ﻋﯾد ﻣُردﮔﺎن ﻧﯾز ﻣﯽﻧﺎﻣﻧد؟‬

‫ﺑﮫ دﻟﯾل ﭘﺎك و ﻣﻘدس ﺑودن اﯾن اﯾﺎم و ارﺗﺑﺎط آﻧﮭﺎ ﺑﺎ ﻋﺎﻟم ﻧور‪ ،‬در اﯾن اﯾﺎم دﺧراﻧﻰ و ﻗﻣﺎﺷﻰ و ﻣﺳﻘﺗﺎ ﺑراى‬
‫ﻣردﮔﺎن اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد‪.‬‬

‫آﯾﺎ اﯾﺎم ﭘﻧﺟﮫ ﺟزء اﯾﺎم دﻛﯾوﺛﺎ )اﯾﺎم ﭘﺎک( اﺳت؟‬

‫ﺑﻠﮫ اﯾن ﭘﻧﺞ روز اﯾﺎم ﭘﺎﻛﻰ ھﺳﺗﻧد و ﺗﻣﺎم ﺳﺎﻋﺎت آﻧﮭﺎ ﭘﺎكاﻧد و ﻛﺎرھﺎﯾﻰ ﻣﺛل ﻧزدﯾﻛﻰ ﻛردن و آراﯾش ﻛردن‬
‫و رﯾش ﺗراﺷﯾدن ﺟﺎﯾز ﻧﯾﺳت‪.‬‬

‫در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ اﺷﻛﻧداﯾﻰ ﻛﮫ در ﻣراﺳم ذﺑﺢ ﺷرﻛت ﻣﯽﻛﻧد ﺑﺎﯾد رﺳﺗﮫ ﺑﭘوﺷد؟ ﺑﻠﯽ‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﻗﺑل از ﺷروع اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ ﻣﯽﺗوان آب رودﺧﺎﻧﮫ را ﺟﮭت اﯾن اﯾﺎم ﺗﮭﯾﮫ ﻛرد؟ ﺑﻠﯽ‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﭘﻧﺞ روز ﺑﻧﺟﮫ ﺟزء اﯾﺎم ﺳﻰ روز ﺻورﺛﺎ ﺑراى زاﺋو و ﯾﺎ ﭼﮭل و ﭘﻧﺞ روز ﺑراى ﻧﻔﺎﻗﺎ )ﻣﯾّت( ﺣﺳﺎب‬
‫ﻣﯽﺷوﻧد؟‬

‫ﺑﻠﮫ ﺣﺳﺎب ﻣﯽﺷوﻧد و ﺑراى ﺷﺧص ﻣﺗوﻓﻰ دﺧراﻧﻰ در اﯾن روزھﺎ درﺳت ﻣﯽﻛﻧﻧد و ﺑﻌد از ﭼﮭل و ﭘﻧﺞ‬
‫روز ﻧﯾﺎزى ﺑﮫ اﺿﺎﻓﮫ ﻛردن ﭘﻧﺞ روز ﺑﻌدى ﻧدارد و ھﻣﭼﻧﯾن ﺑراى ﺻورﺛﺎى زن زاﺋو و ﻧوزادش ﺳﻰ و‬
‫ﭘﻧﺞ روز ﺣﺳﺎب ﻧﻣﯽﺷود و ھﻣﺎن ﺳﻰ روز اﺳت‪.‬‬

‫در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ ﻛﺳﺎﻧﻰ ﻛﮫ در ﻣراﺳم ذﺑﺢ ﺷرﻛت ﻣﯽﻛﻧﻧد ﺑﺎﯾد طﻣﺎﺷﮫ ﻛﻧﻧد؟‬

‫‪١١٢‬‬
‫ﺑﻠﮫ ھﻣﮕﻰ ﺑﺎﯾد طﻣﺎﺷﮫ ﻧﻣﺎﯾﻧد‪ ،‬اﻋم از ﻛﺳﻰ ﻛﮫ ذﺑﺢ ﻣﯽﻛﻧد و ﻛﺳﻰ ﻛﮫ اﺷﻛﻧدا ﻣﯽﮔﯾرد و ﻛﺳﻰ ﻛﮫ ﭘرﻧده ﯾﺎ‬
‫ﺣﯾوان را طﻣﺎﺷﮫ و آﻣﺎده ذﺑﺢ ﻣﯽﻧﻣﺎﯾد و ھﻣﭼﻧﯾن ﻛﺳﻰ ﻛﮫ ﮔوﺷت را ﻣﯽﺧواھد ﺗﻧﺎول ﻛﻧد‪.‬‬

‫اﮔر ﻧوزادى در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ ﻣﺗوﻟد ﺷود‪ ،‬ﭼﮕوﻧﮫ ﻣﻠواﺷﮫاش را ﺣﺳﺎب ﻣﯽﻛﻧﻧد‬

‫در اﯾن ﻣورد ﭘﻧﺞ روز ﺑﻧﺟﮫ را ﺑﮫ دو ﻗﺳﻣت ﻣﯽﻛﻧﻧد ﯾﻌﻧﻰ روز اول و دوم و روز ﺳوم ﺗﺎ ﻗﺑل از ﺳﺎﻋت‬
‫ﺷﻣﺑﻠﺗﺎ ﺣﺳﺎب ﻣﯽﻛﻧﻧد و از ﺳﺎﻋت ﺷش ﻋﺻر ﺑﮫ ﺑﻌ ِد روز ﺳوم و روز ﭼﮭﺎرم و‬ ‫ﺷش ﻋﺻر رو ﺑﺎ ﻣﺎه ُ‬
‫ﭘﻧﺟم ﺑﻧﺟﮫ رو ﺑﺎ ﻣﺎه ﻗﯾﻧﺎ ﺣﺳﺎب ﻣﯽﻛﻧﻧد و ﺳﭘس ﻣﻠواﺷﮫ ﻧوزاد را طﺑق روال ﻋﺎدى ﺳﮭمھﺎ ﺣﺳﺎب ﻣﯽﻛﻧﻧد‪.‬‬
‫ِ‬

‫آﯾﺎ ﻣﯽﺗوان در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ از ﮔداده اﻋﯾﺎد ﻗﺑﻠﻰ اﺳﺗﻔﺎده ﻛرد؟‬

‫ﺑﻠﮫ‪ ،‬ﺑﺷرط آﻧﻛﮫ ﺗﻣﯾز و ﭘﺎك ﺑﺎﺷﻧد‪.‬‬

‫در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ ﺗﻣﺎم ﺧوراﻛﻰھﺎ )آرد‪ ،‬ﺑرﻧﺞ‪ ،‬ﻧﻣك و ‪ (...‬را ﺑدون اﺳﺗﺛﻧﺎ ﺑﺎﯾد طﻣﺎﺷﮫ ﻛرد؟‬

‫ﺧﯾر ﻓﻘط در ﺣﺎﻟت »اﺗﻼﺛﺎ دارى« ﯾﺎ »ﮐﻼﺛﺎ داری« ﺑﺎﯾد اﯾن ﺧوراﻛﻰھﺎ رو طﻣﺎﺷﮫ ﻛﻧﻧد‪ .‬ﻻزم ﺑﮫ ﺗوﺿﯾﺢ‬
‫اﺳت ﻛﮫ »اﺗﻼﺛﺎ دارى« ﺣﺎﻟﺗﻰ اﺳت ﻛﮫ ﻋﻠﻣﺎى روﺣﺎﻧﻰ ﯾكﺑﺎر ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬و اﺷﻛﻧداھﺎﯾﻰ ﻛﮫ ﻣﯽﺧواھﻧد ﺑﮫ‬
‫ﺑﺎر ﭘﯾﺎﭘﻰ ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬
‫ﻋﻠﻣﺎى روﺣﺎﻧﻰ ﻛﻣك ﻛﻧﻧد دو ِ‬

‫آﯾﺎ ﺷﺧﺻﻰ ﻛﮫ ﺻورﺛﺎ دارد ﻣﯽﺗواﻧد در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ ﺑﮫ دﯾﮕران ﻛﻣك ﻧﻣﺎﯾد ﯾﺎ ﺑﺎ آﻧﮭﺎ ﻏذا ﺑﺧورد؟‬

‫ﺧﯾر‪ ،‬ﻓﻘط در ﺻورﺗﻰﻛﮫ ﺗﻌﻣﯾد ﺷود و از ﺻورﺛﺎ ﺧﺎرج ﺷود ﻣﯽﺗواﻧد ﺑﺎ دﯾﮕران ﻏذا ﺑﺧورد‪.‬‬

‫آﯾﺎ در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ ﻣﯽﺗوان ﻋﻘد ﻛرد؟ ﺧﯾر‪.‬‬

‫آﯾﺎ در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ ﻣﯽﺗوان اِﺷوﻟﯾﺎ )ﺷﺧﺻﻰ ﻛﮫ ﺑراى ﺗرﻣﯾدا ﺷدن ﺗﻌﻠﯾم ﻣﯽﺑﯾﻧد( را ﺗرﻣﯾدا ﻛرد؟‬

‫ﺧﯾر در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ ﻣﯽﺗوان‪ ،‬اﺷﺧﻧﺗﺎ )ﻣﻧدى ﻛﮫ در آن ﻣراﺳم را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد( را طراﺳﮫ ﻛرد ﺗﺎ ﺑراى‬
‫ﻣراﺳم ﺗرﻣﯾدا ﺷدن اﺷوﻟﯾﺎ آﻣﺎده ﺷود‪.‬‬

‫‪١١٣‬‬
 ‫آﯾﺎ در اﯾﺎم ﺑﻧﺟﮫ ﻗرﺑﺎﻧﻰ ﻛردن ﺟﺎﯾز اﺳت؟‬

‫ﺧﯾر‪ ،‬در دﯾن ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﻗرﺑﺎﻧﻰ ﻛردن ﺟﺎﯾﮕﺎه و ﻣﻧزﻟﺗﻰ ﻧدارد ﺑﻠﻛﮫ ﺟﮭت اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم ُدﺧراﻧﻰ و‬
‫ﺧورد و ﺧوراك ذﺑﺢ ﻣﯽﻛﻧﻧد‪.‬‬

‫د‪‬ﻫﻮا ا‪‬د ﻣﺎﻧﺎ‪ /‬د‪‬ﻫﻮا دﯾﻤﺎﻧﺎ‪ /‬د‪‬ﻫﻮا دﯾﻤﺎﻧﻪ‪ /‬د‪‬ﻫﻮا دﯾﻤﺎ‬

‫ﺳﺎﻟروز وﻻدت »ﯾِﮭﯾﺎ ﯾﮭﺎﻧﺎ« اﺣﯾﺎﮐﻧﻧده دﯾن ﻣﻧداﯾﯽ‬

‫»دِھوا اِد ﻣﺎﻧﺎ« ﻣرﮐب از دو ﮐﻠﻣﮫ » ِدھوا« ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﻋﯾد و »ﻣﺎﻧﺎ« ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﻓرﺷﺗﮫ اﺳت‪ .‬اﯾن ﻋﯾد در‬
‫ﯾﮑم ﻣﺎه َھ ْطﯾﺎی ﻣﻧداﯾﯽ‪ ،‬ﻣﺻﺎدف ﺑﺎ اواﺧر اردﯾﺑﮭﺷت ﻗرار دارد‪.‬‬

‫روز »دھوا اد دﯾﻣﺎﻧﺎ« ﯾﺎدآور دو واﻗﻌﮫی ﻣﮭم در ﺗﺎرﯾﺦ ﺻﺎﺑﺋﯾن اﺳت‪ .‬ﻧﺧﺳت آﻧﮑﮫ ﺑراﺳﺎس اﺳﺎطﯾر آنھﺎ‪،‬‬
‫ﻓرﺷﺗﮕﺎن در اﯾن روز ﺑﮫ دﺳﺗور ﺧداوﻧد آداب ﺗﻌﻣﯾد را ﺑﮫ ﺣﺿرت آدم )ع( آﻣوﺧﺗﻧد و او آنرا ﺑﮫ ﻓرزﻧدان‬
‫ﺧود ﺗﻌﻠﯾم داد‪ .‬ﺻﺎﺑﺋﯾن ﺗﻌﻣﯾد را از آدم )ع( ﺑﮫ ارث ﺑردهاﻧد؛ ﺑﻧﺎﺑراﯾن‪ ،‬در روز »دھوا اد ﻣﺎﻧﺎ« از طﻠوع‬
‫آﻓﺗﺎب ﺑﺎ اﻓراﺷﺗن درﻓش و ﭘوﺷﯾدن رﺳﺗﮫی ﻧو در ﮐﻧﺎر رودﺧﺎﻧﮫ ﺑﮫ ﺗﻌﻣﯾد دﺳﺗﮫﺟﻣﻌﯽ ﻣﯽﭘردازﻧد‪ .‬دﯾﮕر‬
‫آﻧﮑﮫ ﺑﮫ ﺑﺎور ﺻﺎﺑﺋﯾن ﺗوﻟد ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﻰ )ع( در اﯾن روز اﺳت‪ .‬ﻧﺎم دﯾﮕر اﯾن ﻋﯾد‪» ،‬ﻋﯾد ﻓرﺷﺗﮫ« اﺳت؛‬
‫ﭼون ﻓرﺷﺗﮕﺎن در اﯾن ﻋﯾد ﻧﻘش ﻣﮭﻣﯽ دارﻧد‪ .‬ﺑﮫ آن »ﻋﯾد اطﻔﺎل« ﻧﯾز ﻣﯽﮔوﯾﻧد و ﮐودﮐﺎﻧﯽ را ﮐﮫ ﺗﺎﮐﻧون‬
‫ﺗﻌﻣﯾد ﻧﺷدهاﻧد‪ ،‬ﺑرای ﻧﺧﺳﺗﯾنﺑﺎر در اﯾن روز ﻏﺳل ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽدھﻧد‪.‬‬

‫در ﮐﺗب ﻣﻘدس ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﭼﻧﯾن آﻣده اﺳت‪:‬‬

‫ﻧطﻔﮫی ﮐودﮐﯽ از ﻋرش اﻋﻠﯽ ﮐﺎﺷﺗﮫ ﺷد‪ .‬راز او در اورﺷﻠﯾم آﺷﮑﺎر ﺷد‪ ،‬ﮐﺎھﻧﯾن ﺧوابھﺎی آﺷﻔﺗﮫای‬
‫دﯾدﻧد‪ ،‬آن ﺧوابھﺎ را ﺗﻌﺑﯾر ﮐردﻧد و ﯾﻘﯾن ﭘﯾدا ﮐردﻧد ﮐﮫ ﮐودﮐﯽ ﺑﮫ دﻧﯾﺎ ﻣﯽآﯾد و ﺻﺎﺣب َﯾردﻧﺎ ﻣﯽﺷود و‬
‫ﺗﻌﻣﯾد زﻧده در آب ﺟﺎری را اﺣﯾﺎء ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬ﭼﻧﯾن آﺷﮑﺎر ﺷد ﺑراﯾﺷﺎن ﮐﮫ آن ﮐودک » ِﯾﮭﯾﺎ ﯾﮭﺎﻧﺎ« اﺳت‪.‬‬
‫)ﻣﻧداﯾﯾﺎن »ﯾﺣﯾﯽ« را " ِﯾﮭﯾﺎ" ﺗﻠﻔظ ﻣﯽﮐﻧﻧد(‪.‬‬

‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑدﯾن ﺑﺎورﻧد ﮐﮫ »ﯾِﮭﯾﺎ ﯾﮭﺎﻧﺎ« )اَﺳوﺛﺎ و َزﮐوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ = ﺳﻼم و درود ﺧداوﻧد ﺑر او ﺑﺎد( ﭘﻧﺟﻣﯾن‬
‫ﭘﯾﺎﻣﺑر ﺑزرگ آنھﺎ اﺳت ﮐﮫ دﺳﺗورات ﺧداوﻧد را ﺑﺎ ﮐﻣﺎل ﻗدرت و دراﯾت ﺟﺎﻣﮫی ﻋﻣل ﭘوﺷﺎﻧﯾد‪» .‬دِھوا‬
‫دﯾﻣﺎﻧﮫ« ﯾﺎ ھﻣﺎن »دِھوا اِد ﻣﺎﻧﺎ« ﯾﮑﯽ از ﭼﮭﺎر ﻋﯾد اﺻﻠﯽ ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ ،‬ﮐﮫ ﮐﺗب ﻣﻧداﯾﯽ اﯾن‬
‫ﻋﯾد را‪ ،‬ﻋﯾد »ﺗﻌﻣﯾد اطﻔﺎل‪ /‬ﺗﻌﻣﯾد ﮐودﮐﺎن« ذﮐر ﻧﻣودهاﻧد و ﻣﻧداﯾﯾﺎن آن را »ﺳﺎﻟروز ﺗوﻟد ﯾﮭﯾﺎ ﯾﮭﺎﻧﺎ«‬
‫)اَﺳوﺛﺎ و َزﮐوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ( و ھﻣﭼﻧﯾن »ﺳﺎﻟروز آﻣوﺧﺗن ﺗﻌﻣﯾد ﺑﮫ ﺣﺿرت آدم ﺗوﺳط ﻓرﺷﺗﮕﺎن« ﻣﯽداﻧﻧد‪.‬‬
‫»دِھوا اِد ﻣﺎﻧﺎ« ﮐﮫ از ﮐﻠﻣﺎت دِھوا )ﻋﯾد(‪ ،‬اِد )ﺣرف رﺑط( و ﻣﺎﻧﺎ )ﻓرﺷﺗﮫ( ﺗﺷﮑﯾل ﺷده و ﺑﮫ ﻣﻌﻧﯽ »ﻋﯾد‬
‫ﻓرﺷﺗﮫ« ﻣﯽﺑﺎﺷد در اوﻟﯾن روز از ﻣﺎه ﻣﻧداﯾﯽ ھطﯾﺎ )ﻧﮭﻣﯾن ﻣﺎه ﻣﻧداﯾﯽ( ﮐﮫ دو ﻣﺎه ﺑﻌد از »اﯾﺎم ﭘراواﻧﺎﯾﯽ‪/‬‬
‫ﭘﻧﺟﮫ ﻣﻘدس« و دو ﻣﺎه ﻗﺑل از »دِھوا رﺑّﺎ‪ /‬ﻋﯾد ﺑزرگ« ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ ،‬ﺟﺎی ﺧود را در اﯾﺎم ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯽ ﻗرار‬

‫‪١١٤‬‬
‫داده اﺳت و ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد ﺑرای ﻋﻣوم ﻣﻧداﯾﺎن اﻧﺟﺎم ﻣﯽﺷود‪ .‬ﻗداﺳت اﻋﯾﺎد ﺑﮫ واﺳطﮫی ﻣﻧﺎﺳﺑتھﺎی دﯾﻧﯽ‬
‫اﺳت ﮐﮫ ﺧداوﻧد ﺳﺑﺣﺎن‪ ،‬ﭘﺎﮐﯽ و ﻣﻌﻧوﯾت ﻋﺎﻟمھﺎی ﻧور را در روزھﺎی ﻋﯾد اﻧﺗﺧﺎب ﮐرده اﺳت‪ .‬در ﺗﻣﺎﻣﯽ‬
‫اﻋﯾﺎد‪ ،‬درﻓش )ﭘرﭼم دﯾﻧﯽ(‪ ،‬ﺑر ﮐﻧﺎر ﺳﺎﺣل رودﺧﺎﻧﮫ ﺑراﻓراﺷﺗﮫ ﻣﯽﺷود و ﺗﻌﻣﯾد ﺗوﺳط روﺣﺎﻧﯾﺎن ﺑزرﮔوار‬
‫ﺻورت ﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬اﯾن روز ﺑﻧﺎم »ﻋﯾد ﺗﻌﻣﯾد« ﻧﯾز ﺷﻧﺎﺧﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫آﻧﭼﮫ ﺑر ﺷﮑوه ﻋﯾد »دھوا دﯾﻣﺎﻧﮫ« ﻣﯽاﻓزاﯾد ﺗﻌﻣﯾد ﺟﻣﻊ ﺑﺳﯾﺎری از ﮐودﮐﺎن و اطﻔﺎل اﺳت‪ .‬ﺗﻧﮭﺎ ﻋﯾدی ﮐﮫ‬
‫ﮐودﮐﺎن ﺗﻌﻣﯾد ﻧﺷده را ﺗﻌﻣﯾد داد »دِھوا دﯾﻣﺎﻧﮫ« اﺳت‪ .‬ﺑرای ﺗﻌﻣﯾد ﮐودﮐﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺗوان ﺻﺣﺑت‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﯽﺗوان‬
‫ﮐردن را ﻧدارﻧد ﻣﺳﺎﻋدﯾﻧﯽ ﻗرار ﻣﯽدھﻧد‪ ،‬اﯾن ﻣﺳﺎﻋدﯾن ھﻣﺎن »اﺷﻛﻧداھﺎ« ھﺳﺗﻧد‪ .‬اﻟﺑﺗﮫ آنھﺎ اﺑﺗدا ﺑﺎﯾد‬
‫ﺗﻌﻣﯾد ﺷوﻧد و ﺑﻌد از اﺗﻣﺎم ﺗﻌﻣﯾد ﻧﺑﺎﯾد »اِﮐﻠﯾل« )اِﮐﻠﯾل ﺑﺎﻓﺗﮫ ﺷده از ﺷﺎﺧﮫی درﺧت ﯾﺎس( را از ﺳرھﺎﯾﺷﺎن‬
‫ﭘدر ﮐودک ﺧواﻧده ﺷوﻧد )ﭘدرﺧواﻧده ﺷوﻧد(‪ .‬در واﻗﻊ ﮐﺎر‬ ‫ﺧﺎرج ﮐﻧﻧد‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﺗواﻧﻧد ﺑﮫ ھﻧﮕﺎم ﺗﻌﻣﯾد‪ِ ،‬‬
‫»اﺷﻛﻧداھﺎ« در روز »دھوا دﯾﻣﺎﻧﮫ« ﭼﻧﯾن اﺳت ﮐﮫ ﮐودﮐﺎن را ﺑﺎ ﻟﺑﺎس ﻣﻘدس » َرﺳﺗﮫ« ﻣﻠﺑس ﻣﯽﮐﻧﻧد و‬
‫اِﮐﻠﯾل ﻧور و ﺷﮑوه را در اﻧﮕﺷت ﮐوﭼﮏ دﺳت راﺳﺗﺷﺎن ﻗرار ﻣﯽدھﻧد و ﺑﺎ دﺳت راﺳتﺷﺎن‪ ،‬دﺳت راﺳت‬
‫ﮐودﮐﺎن را ﻣﯽﮔﯾرﻧد و ﺑﮫ ﺟﺎﻧب درﻓش ﻣﯽروﻧد و در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﮫ ﮐودﮐﺎن را در آﻏوش ﮔرﻓﺗﮫاﻧد »ﺑوﺛﮫی‬
‫درﻓش« را ادا ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﺳﭘس ﮐودﮐﺎن را ﺑﮫ ﮐﻧﺎر ﺳﺎﺣل رودﺧﺎﻧﮫ ﺑرده و ﺑوﺛﮫ ورود ﺑﮫ » َﯾردﻧﺎ«‬
‫طﻣﺎﺷﮫ« را ﺑﮫ ﻧﺎم »ﻣﻠواﺷﮫ« )ﻧﺎم‬ ‫)رودﺧﺎﻧﮫ( را ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪ .‬ﮐودک را وارد َﯾردﻧﺎ ﻣﯽﮐﻧﻧد و »ﺑوﺛﮫی ُ‬
‫دﯾﻧﯽ( ﮐودک ﻣﯽﺧواﻧد و آن ھﻧﮕﺎم‪ ،‬روﺣﺎﻧﯽ‪ ،‬ﮐودک را ﺑﮫ ﻧﺎم »ھﯾّﯽ رﺑّﯽ ﻗدﻣﺎﯾﯽ« )ﺧداوﻧد ﻣﺗﻌﺎل( و‬
‫»ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧداد ھﯾّﯽ« )ﻓرﺷﺗﮫ ﻣﻘرب ﺧداوﻧد( و رازھﺎی ﻧور ﮐﮫ در ﺗﻌﻣﯾد ﻧﮭﻔﺗﮫ اﺳت را ﺑﺎ ﻧﺷﺎن ﻋظﯾم‬
‫ﺧداوﻧد ﻧﺷﺎن ﻣﯽﮐﻧد و رﺳﻣﺎ ً ﮐودک »ﻣﻧداﯾﯽ« ﻣﯽﺷود و ﻧﺎم او در ﻣﻧزﻟﮕﮫ ﺧداوﻧد )ﺑﯾت ھﯾّﯽ( ﻣﺳﺟل‬
‫ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺗﻣﺎﻣﯽ ﺑوﺛﮫھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﺎﯾد ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ادا ﮐﻧد ﺗوﺳط »اﺷﮑﻧدا« ﺑﮫ ﺟﺎی ﮐودﮐﺎن ﻗراﺋت ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﺑﻌد از ﺧروج از آب‪ ،‬اﺷﮑﻧدا‪ ،‬ﮐودک را ﺑﮫ ﺧﺎﻧوادهاش ﺗﺣوﯾل ﻣﯽدھد و در ﺟﺎی دﯾﮕر ﮐﮫ ﻻزم اﺳت‬
‫ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﺟواب دھد ﯾﺎ دﺳت ُﮐﺷطﺎ ﺑدھد )اﯾد ُﮐﺷطﺎ‪ /‬دﺳت ﺗﻌﮭد ﺑدھد( ﮐﻣﺎﮐﺎن »اﺷﮑﻧدا« اﯾن ﻣراﺳم را‬
‫اﺟرا ﻣﯽ ﮐﻧد‪ .‬ﻻزم ﺑﮫ ذﮐر اﺳت ﮐﮫ ﺑﮫ ﻏﯾر از اﺷﮑﻧدا ﻧﻣﯽﺗوان ﮐس دﯾﮕری را ﺑرای ﮐودﮐﺎن ﺑﮫ ﻋﻧوان‬
‫»ﭘدرﺧواﻧده« ﺟﺎﯾﮕزﯾن ﮐرد‪.‬‬

‫روز ﺑﺎﺷﮑوه‪ ،‬ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ ھﻧﮕﺎم ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬درﻓش را ﻧﺻب ﻣﯽﮐﻧﻧد و ھر ﺷﺧﺻﯽ ﮐﮫ ﻣﯽﺧواھد‬ ‫ِ‬ ‫در اﯾن‬
‫ﺗﻌﻣﯾد ﮐﻧد‪ ،‬ﺑﻌد از ﭘوﺷﯾدن ﻟﺑﺎس رﺳﺗﮫ‪ ،‬ﮔذاﺷﺗن اِﮐﻠﯾل در اﻧﮕﺷت ﮐوﭼﮏ دﺳت راﺳت و اﻧﺟﺎم َرﺷﺎﻣﮫ‪ ،‬ﻻزم‬
‫ﻣﺧﺻوص درﻓش را ﺑﺧواﻧد و ﺑﻌد از آن ﺑﮫ ﺳﻣت‬ ‫ِ‬ ‫اﺳت ﮐﮫ ﺑﺎ دﺳت راﺳت درﻓش را ﺑﮕﯾرد و ﺑوﺛﮫھﺎی‬
‫َﯾردﻧﺎ ﺑرود ﺗﺎ ﺗﻌﻣﯾد ﺷود‪ .‬اﮔر ﺷﺧﺻﯽ در روز »دِھوا اِد ﻣﺎﻧﺎ« ﺑﺎ »رﺳﺗﮫ ﻧو« ﺗﻌﻣﯾد ﺷود‪ ،‬اﯾن ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ارزش ﺷﺻت ﺑﺎر ﺗﻌﻣﯾد )‪ ۶٠‬ﺗﻌﻣﯾد(‪ ،‬ﺣﺳﺎب ﻣﯽﺷود‪ ،‬اﻣﺎ در ﺑﻘﯾﮫ اﻋﯾﺎد ﺗﻌﻣﯾد ﺑﺎ رﺳﺗﮫ ﻧو ﭘﻧﺟﺎه ﺑﺎر ﺣﺳﺎب‬
‫ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺑﮫ ﺟز ﺗﻌﻣﯾد در روز ﮐﻧﺷوزھﻠﯽ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﮫ ﺑرای ﻧزوﻟﯾت در ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت ﻋﯾد ﺑزرگ )دِھوا‬
‫رﺑّﺎ( ﻧﺑﺎﺷد‪ ،‬ارزش ھﻔﺗﺎد ﺗﻌﻣﯾد )‪ ٧٠‬ﺗﻌﻣﯾد( را دارد‪ .‬ھﻣﭼﻧﯾن ﺗﻌﻣﯾد در روز »دِھوا اِد ﻣﺎﻧﺎ« ﺑﮫ ﺻورت‬
‫ھرﯾﺛﺎ« اﺳت‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﮫ ﺗﻌﻣﯾد در ﺑﻘﯾﮫ اﻋﯾﺎد ﺑﮫ ﺻورت ﻋﺎدی ﯾﺎ » َﺷﻣِﯾﺛﺎ« ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬ﻻزم ﺑﮫ ﺗوﺿﯾﺢ‬ ‫» ُز ِ‬
‫اﺳت ﮐﮫ در ﺗﻌﻣﯾد ُزھرﯾﺛﺎ ﺑوﺛﮫھﺎی ﺑﯾﺷﺗری ﻧﺳﺑت ﺑﮫ ﺗﻌﻣﯾد ﺷوﻣِﯾﺛﺎ ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺗﻣﺎم اﻓراد ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﮫ‬
‫ﻏﯾر از زﻧﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺻورﺛﺎی زاﯾﻣﺎن دارﻧد‪ ،‬ﻣﯽﺗواﻧﻧد در اﯾن روز ﺗﻌﻣﯾد ﺷوﻧد‪.‬‬

‫‪١١٥‬‬
‫ھﻣﺎﻧطور ﮐﮫ ﮔﻔﺗﯾم در اﯾن روز ﻣﺎﻧﻧد ﺑﻘﯾﮫ اﻋﯾﺎد ﺑرای اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬درﻓش ﺑراﻓراﺷﺗﮫ ﻣﯽﺷود و‬
‫ﺗﻌﻣﯾدھﺎی دﺳﺗﮫ ﺟﻣﻌﯽ ﯾﺎ »ﮐﯾﻧﺛﺎ‪ /‬ﮐﯾﻣﺛﺎ« اﻧﺟﺎم ﻣﯽﮔردد‪.‬‬

‫اﯾن روز از اﯾﺎم »ﭘﺎک و ﻣﻘدس« )دﮐﯾوﺛﺎ( ﻣﻧداﯾﯽ اﺳت و ﺑر ھﻣﮫ ﻣﻧداﺋﯾﺎن واﺟب اﺳت ﮐﮫ آنرا ﻣﺣﺗرم‬
‫روان َﯾردﻧﺎ ﺗﮭﯾﮫ و‬
‫ِ‬ ‫ﺑدارﻧد و ﺧوراﮐﯽ ﻧظﯾف ﺑﺧورﻧد )ﺑر ﺗﻣﺎم ﻣﻧداﯾﯾﺎن واﺟب اﺳت ﮐﮫ ﻏذای ﺧود را ﺑﺎ آب‬
‫ﺗﻧﺎول ﮐﻧﻧد(‪ .‬ﻣدت زﻣﺎن ﻧظﯾف ﺧوردن‪ ،‬از ﺳﺎﻋت ﺷش ﺻﺑﺢ روز اول ھطﯾﺎ ﺗﺎ ﺳﺎﻋت ﺷش ﺻﺑﺢ روز‬
‫ﺑﻌد ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬در اﯾن روز‪ ،‬ھر ﻓرد ﻣﻧداﯾﯽ اﺑﺗدا ﺑﺎﯾد ّطﻣﺎﺷﮫ ﮐﻧد و َرﺷﺎﻣﮫ و َﺑراﺧﮫاش را ﺑﮫ ﻣوﻗﻊ اﻧﺟﺎم‬
‫دھد‪ ،‬ﺧوراﮐﯽھﺎی ﻧظﯾف ﺑﺧورد‪ ،‬ﻣراﺳم ُدﺧراﻧﯽ را اﻧﺟﺎم دھد و در ﺻورت اﻣﮑﺎن ﺑﺎ رﺳﺗﮫ ﻧو ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ﺷود‪ .‬ﺑر ھر ﻓرد ﻣﻧداﺋﯽ واﺟب اﺳت ﮐﮫ ﺑﮫ اﯾن روز ارج و اھﻣﯾت ﺧﺎﺻﯽ ﺑدھد و آن را ﺑﺎ ﺑﻘﯾﮫ روزھﺎ‬
‫ﻓرق ﺑﮕذارد‪.‬‬

‫ﯾﮏ روز ﺑﻌد از »دھوا اد ﻣﺎﻧﺎ«‪ ،‬ﯾﻌﻧﯽ دوم ﻣﺎه ھطﯾﺎ‪ ،‬اﻣﺑطل ﺳﻧﮕﯾن )ﮐﺎﻣل( اﺳت‪ .‬در اﯾن روز ﻣراﺳم‬
‫دﯾﻧﯽ ﻧظﯾر ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ذﺑﺢ‪ ،‬ﻋﻘد ازدواج‪ ،‬ﻣﺳﻘﺗﺎ و ﻏﯾره ﺻورت ﻧﻣﯽﮔﯾرد‪ ،‬ھﻣﭼﻧﯾن از ﺧوردن ﮔوﺷت و ﻣﺎھﯽ‬
‫و ﺗﺧمﻣرغ )ﮐﻼً ﺗﺧم ﭘرﻧدﮔﺎن( و ﺗﻣﺎم ﺧوراﮐﯽھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ﻧوﻋﯽ از اﯾن ﻣواد اﺳﺗﻔﺎده ﺷدهاﻧد‪ ،‬ﺑﺎﯾد ﭘرھﯾز‬
‫ﮐرد‪.‬‬

‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن‪ ،‬ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ع( را »ﭘﺳر ﺧدا« و اﺣﯾﺎﮐﻧﻧده دﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﻣﯽداﻧﻧد‪.‬‬

‫ﺧﻼﺻﮫ زﻧدﮔﯾﻧﺎﻣﮫ ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ »ﯾِﮭﯾﺎ ﯾﮭﺎﻧﺎ« از ﻣﺗون ﻣﻧداﯾﯽ‬

‫در ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﮔﻧزارﺑﺎ )ﺻﺣف آدم( ﯾﺎد ﺷده ﮐﮫ ھﺷت ھزار ﺳﺎل ﺑﻌد از واﻗﻌﮫ طوﻓﺎن ﻧوح ﺣﺿرت‬
‫اﺑراھﯾم ظﮭور ﮐرد ﮐﮫ ﭘدر ﺗﻣﺎم اﻧﺑﯾﺎء ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود و از اﯾن ﺗﺎرﯾﺦ دﯾن ﯾﮭود اﯾﺟﺎد ﺷد‪ .‬ﺑﻌد از ﺳﺎلھﺎی‬
‫طوﻻﻧﯽ در ﻣﺻر‪ ،‬ﺳرزﻣﯾن ﻧﯾل ﭘﯾﺎﻣﺑری ﺑﮫ ﻧﺎم ﻣوﺳﯽ )ع( ﺑرای ﻧﺟﺎت ﻗوم ﺑﻧﯽاﺳراﺋﯾل از دﺳت »ﭘرا‬
‫ﻣﻠﮑﺎ« ﯾﺎ ﻣﻠﮏ ﻓرﻋون ﮐﮫ ﺑﮫ ﺑدی ﺑﺳﯾﺎر ﻣﺷﮭور ﺑود‪ ،‬ظﮭور ﮐرد‪ .‬ﯾﮭودﯾﺎن ﺑﮫ دﻧﺑﺎل راه ﻓراری ﻣﯽﮔﺷﺗﻧد‬
‫ﺗﺎ از ﺳرزﻣﯾن ﻣﺻر ﺧﺎرج ﺷوﻧد‪ .‬ﺑﻌد از ﻣدﺗﯽ ﻓرﺻﺗﯽ ﭘﯾش آﻣد و ﯾﮭودﯾﺎن ﺑﮫ رھﺑری ﺣﺿرت ﻣوﺳﯽ‬
‫)ع( از رود ﻧﯾل ﮔذﺷﺗﮫ و ﺳواران و ﺟﻧﮕﺟوﯾﺎن ﻓرﻋون ﮐﮫ ﺑﮫ دﻧﺑﺎل آﻧﺎن آﻣده ﺑودﻧد ﮔرﻓﺗﺎر طوﻓﺎن ﺷده و‬
‫ﻏرق ﮔﺷﺗﻧد‪ .‬ﯾﮭودﯾﺎن ﺑﺎ ﻣﺷﻘت ﺗﻣﺎم و ﮔذﺷﺗن از ﺳرزﻣﯾنھﺎی ﻣﺧﺗﻠف؛ ﻣﻧﺟﻣﻠﮫ ﮐﻧﻌﺎن‪ ،‬آﺧراﻻﻣر ﺑﮫ‬
‫ﺳرزﻣﯾن آﺑﺎد و ﺳرﺳﺑز ﻓﻠﺳطﯾن ﺑﮫ ﮔرﻣﯽ ﭘذﯾرﻓﺗﮫ ﺷدﻧد و اﻗوام ﻣوﺟود و ﺑﮫوﯾژه ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ آﻧﺎن را‬
‫ﻣورد ﺣﻣﺎﯾت ﻗرار دادﻧد‪ .‬اﻣﺎ ﯾﮭودﯾﺎن ﮐم ﮐم ﺑﮫ ﻓﮑر ﮔﺳﺗرش ﺣوزهی ﻓرﻣﺎﻧرواﯾﯽ ﺧوﯾش اﻓﺗﺎدﻧد و ‪...‬‬

‫آن ﺧوﯾش ﺳﺎزﻧد و ھﻣزﻣﺎن ﺑﺎ آن‬ ‫ﺑﻌد از آﻧﮑﮫ ﯾﮭودﯾﺎن ﺑﮫ ﺧوﺑﯽ ﻗدرﺗﻣﻧد ﺷدﻧد‪ ،‬ﺗواﻧﺳﺗﻧد ﻓﻠﺳطﯾن را از ِ‬
‫ﺑرای ﺗﺿﻌﯾف ﺑﺎﻗﯽ اﻗوام ﺑﮫ اذﯾت و آزارﺷﺎن ﭘرداﺧﺗﻧد‪ .‬آﻧﺎن ﺑﮫوﯾژه ﺑﮫ ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﮐﮫ در آن زﻣﺎن‬
‫ﺳﺎﮐن ﻓﻠﺳطﯾن ﺑودﻧد ﻓﺷﺎر ﺑﺳﯾﺎر آوردﻧد؛ ﺑر اﺛر اﯾن ﻓﺷﺎرھﺎ ﺻﺎﺑﺋﯾن ﺑﯽاﻧدازه ﺗﺿﻌﯾف ﮔردﯾدﻧد‪ ،‬ﺗﺎ آﻧﺟﺎ ﮐﮫ‬
‫آزاداﻧﮫ ﻧﻣﯽﺗواﻧﺳﺗﻧد ﻣراﺳم ﺧود را اﻧﺟﺎم دھﻧد و ﮐﺎر ﺑﮫ آﻧﺟﺎ رﺳﯾد ﮐﮫ ﺑﻌﺿﯽھﺎ از ﺗرس‪ ،‬ﺧود را ﯾﮭودی‬
‫ﻣﻌرﻓﯽ ﻣﯽﮐردﻧد ﺗﺎ اﯾﻧﮑﮫ ﺑﻌد از ﻣدتھﺎ ﮐﮫ از ﻣﮭﺎﺟرت ﯾﮭودﯾﺎن ﺑﮫ ﺳرزﻣﯾن ﻓﻠﺳطﯾن ﮔذﺷت ﺑﮫ ﻓرﻣﺎن‬
‫ﺧداوﻧد ﻣﻌظم ﺑرای ﻧﺟﺎت ﻗوم ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﭘﯾﻐﻣﺑری ظﮭور ﻧﻣود ﮐﮫ ﺑﮫ ﻓرﻣﺎن ﺧداوﻧد ﻧﺎم »ﯾﮭﯾﯽ ﯾﮭﺎﻧﺎ«‬

‫‪١١٦‬‬
‫)ﯾﺣﯾﯽ ﯾوﺣﻧﺎ( اَﺳوﺛﺎ و َزﮐوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ )ﮐﮫ ﺳﻼم و درود ﺧدا ﺑر او ﺑﺎد( ﻧﺎم ﮔرﻓت و طﺑق ﻛﺗﺎب ﻣﻘدس‬
‫»ﮔﻧزا رﺑﺎ« )ﺻُﺣُف آدم( و ﻛﺗﺎب »اِدراﺷﻰ اِد ﯾﮭﯾﺎ« )ﺗﻌﺎﻟﯾم ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﻰ(‪ ،‬ﻧطﻔﮫاش ﺑﮫ اﻣر ﺧداوﻧد از‬
‫ِﺷوی« )»اﻧﺷﺑوی«‪/‬‬ ‫ﻋﺎﻟم ﻧور آورده ﺷده و از طرﯾق آب روان )ﻣوﻗﻊ ﺷﺳﺗﺷو در ﯾردﻧﺎ( در رﺣم »اﯾﻧ ِ‬
‫»اﻟﯾﺻﺎﺑﺎت«‪» /‬اﻟﯾزاﺑت«(‪ ،‬ھﻣﺳر زﻛرﯾﺎ ﻛﮫ زﻧﻰ ﻋﻘﯾم‪ ،‬ﻧﺎزا و ﭘﯾر ﺑود ﻗرار ﮔرﻓت )»زﻛرﯾﺎ« ‪ ٩٩‬ﺳﺎﻟﮫ و‬
‫ِﺷوی« ‪ ٨٨‬ﺳﺎﻟﮫ و ﻧﺎزا(‪.‬‬
‫ﻋﻘﯾم ﺑود؛ »اﯾﻧ ِ‬
‫ﺟور ﻗوم ﯾﮭود‪ ،‬آواره ﻣﯽﺷود و ﭼون ﺑﺳﯾﺎری از ﭘﯾروان اﯾن آﺋﯾن از ﺑﯾم ﺟﺎن‪ ،‬ﺑﮫ‬ ‫ِ‬ ‫ﺑﮫ ﺑﺎور ﻣﻧداﺋﯾﺎن ﻗوم آﻧﺎن ﺑر اﺛر ظﻠم و‬
‫درﮔذﺷﺗﮕﺎن ﭘﺎک و‬
‫ِ‬ ‫اﻣﺎ‬ ‫‪.‬‬ ‫ﮔﯾرد‬ ‫ﻣﯽ‬ ‫ﻗرار‬ ‫اﻧﻘراض‬ ‫ﺧطر‬ ‫در‬ ‫ﻣﻧدا‬ ‫دﯾن‬ ‫ﺑودﻧد؛‬ ‫ﺳﭘرده‬ ‫ﺟﺎن‬ ‫ظﺎھر ﺗﻐﯾﯾر دﯾن داده ﯾﺎ زﯾر ﺷﮑﻧﺟﮫ‬
‫راﺳﺗﯾن اﯾن آﺋﯾن ﮐﮫ ﭘس از ﻣرگ ﺑﮫ ﻋﺎﻟم ﻧوراﻧﯽ )آﻟﻣﺎ دﻧﮭورا( وارد ﻣﯽﺷوﻧد‪ ،‬ﻧزد ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﻣﻘرب زﺑﺎن ﺑﮫ ﺷﮑﺎﯾت‬ ‫ِ‬
‫ﻣﯽﮔﺷﺎﯾﻧد و از ظﻠم و ﺧطر اﻧﻘراﺿﯽ ﮐﮫ در ﮐﻣﯾن دﯾن ﻣﻧدا ﻧﺷﺳﺗﮫ‪ ،‬ﺷﮑﺎﯾت ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬در اﯾن ھﻧﮕﺎم‪ ،‬اُﺛراﯾﯽ ﺑﮫ ﻧﺎم "ﻣﺎری اِد‬
‫درﮔذﺷﺗﮕﺎن دﯾن ﻣﻧدا را ﺑﮫ ﻣﻠﮑﯽ ﻣﻘرب ﺑﮫ ﻧﺎم "ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧداد ھﯾّﯽ" اﺑﻼغ ﻣﯽﮐﻧد و ﺑﮫ ﺧواﺳت و اراده‬
‫ِ‬ ‫ت‬‫رﺑوﺛﺎ" درﺧواﺳ ِ‬
‫ﭘرودﮔﺎر‪ ،‬ﻧطﻔﮫی ﯾﺣﯾﯽ در ﻋرش ﺑﺳﺗﮫ ﻣﯽﺷود و در ﺣﯾﺎت زﻣﯾﻧﯽ وارد رﺣم ﻣﺎدر او )اﯾﻧﺷوی( ﻣﯽﮔردد‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﺑﺳﺗن ﺷدن ﻧطﻔﮫی ﯾﺣﯾﯽ ﭘﯾﺎﻣﺑر‪ ،‬ﭘﯾﺷواﯾﯽ دﯾﻧﯽ ﺑﮫ ﻧﺎم "ﻋﺎزار" و ﺧوابﮔذاری ﯾﮭودی‪ ،‬در ﺧواب ﻣﯽﺑﯾﻧﻧد ﮐﮫ ھﻣﺳر زﮐرﯾﺎ‬
‫)اﯾﻧﺷوی( ﺻﺎﺣب ﻓرزﻧدی ﺷده ﮐﮫ ﺑﺎ ﺗوﻟد او ﺗﻐﯾﯾراﺗﯽ در دﯾن ﯾﮭود ﺑﮫ وﺟود ﺧواھد آﻣد و او از ﯾﮭودﯾﺎن ﺧواھد ﺧواﺳت ﮐﮫ‬
‫ﺗوﺑﮫ ﮐﻧﻧد و ﺑﮫ راه او ﺑﮕراﯾﻧد‪" .‬ﻋﺎزار" ﯾﮭودی ﺑﮫ ﺧﺎﻧﮫی زﮐرﯾﺎ ﻣﯽرود و او را از ﻣﺎﺟرا ﺧﺑر ﻣﯽﮐﻧد و از زﮐرﯾﺎ ﻣﯽﺧواھد‬
‫ﺗﺎ ﺣﻘﯾﻘت را ﺑﮕوﯾد‪ .‬زﮐرﯾﺎ ﻣﺎﺟرا را ﮐﺗﻣﺎن ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬اﻣﺎ ﭘس از ﭼﻧدی ﺑﮫ ﺧﺎﻧﮫی "ﻋﺎزار" ﻣﯽرود و "ﻋﺎزار" ﻣﯽﺑﯾﻧد ﮐﮫ‬
‫ﻧوری زﮐرﯾﺎ را در ﺑرﮔرﻓﺗﮫ اﺳت‪ .‬اﯾن ﻧور‪ ،‬ﻧور اﻟﮭﯽ ﺑوده ﮐﮫ از ﺗوﻟد ﯾﺣﯾﯽ ﺧﺑر ﻣﯽداده اﺳت‪ .‬ﻧوری ﮐﮫ زﮐرﯾﺎ را‬
‫درﺑرﮔرﻓﺗﮫ ﺑﺎ ﻧوری ﮐﮫ ﻋﺑدﷲ )ﭘدر ﭘﯾﺎﻣﺑر اﺳﻼم ﻣﺣﻣد( را در ھﻧﮕﺎم وﻻدت ﻣﺣﻣد ﭘﯾﺎﻣﺑر اﺣﺎطﮫ ﮐرده ﺑود‪ ،‬ﺷﺑﺎھت دارد‪.‬‬

‫داﺳﺗﺎن آﻓرﯾﻧش ﯾﺣﯾﯽ ﭘﯾﺎﻣﺑر ﺷﺑﺎھتھﺎی ﻓراواﻧﯽ ﺑﺎ داﺳﺗﺎن آﻓرﯾﻧش دﯾﮕر ﭘﯾﺎﻣﺑران و ﺳﺎﺣت دو وﺟﮭﯽ زﻧدﮔﯽ آﻧﺎن دارد‪:‬‬
‫ﯾﮑﯽ ﺳﺎﺣت روﺣﺎﻧﯽ و ﻧوراﻧﯽ‪ ،‬ﭼﻧﺎنﮐﮫ ﻣطﺎﺑق ﺑرﺧﯽ از اﺣﺎدﯾث اﺳﻼﻣﯽ‪ ،‬روح و ﻧور ﻣﺣﻣد ﭘﯾﺎﻣﺑر ﭘﯾش از ﺣﯾﺎت ﺧﺎﮐﯽاش‬
‫آﻓرﯾده ﺷده ﺑود‪ ،‬و دﯾﮕری ﺳﺎﺣت زﻣﯾﻧﯽ و اﻧﺳﺎﻧﯽ‪ .‬اﻓزون ﺑر اﯾن‪ ،‬ﯾﺣﯾﯽ ﮐﮫ از ﮐودﮐﯽ ﺑﮫ ﻣﻘﺎم ﻧﺑوت ﻣﯽرﺳد؛ در واﻗﻊ ﭘﯾش‬
‫زﻧدﮔﯽ زﻣﯾﻧﯽ ﺧود ﺗوﺳط ﭘدر و ﻣﺎدری آﺳﻣﺎﻧﯽ ﯾﻌﻧﯽ ﻣﻠﮑﺎ »ﻣﻧدا دھﯾّﯽ« و ﻣﻠﮑﺎ »ﻣﺎری اِد َرﺑوﺛﺎ« ﺗﻌﻠﯾم ﻣﯽﺑﯾﻧد و‬
‫ِ‬ ‫از آﻏﺎز‬
‫ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﺳﭘس ﺗوﺳط ﻣﻠﮑﺎ »ا ُ َﻧش اﺛرا« ﺑﮫ ﻋﺎﻟم ﺧﺎﮐﯽ ﻣﯽآﯾد و دﻋوت ﺧوﯾش را ﮐﮫ ھﻣﺎن اﺣﯾﺎی ﺗﻌﻣﯾد )رﺳم ﻓراﻣوش‬
‫ﺷده ﯾﺎ در ﺣﺎل اﻧﻘراﺿﯽ ﮐﮫ ﺗوﺳط آدم اﺑواﻟﺑﺷر ﭘﺎﯾﮫﮔذاری ﺷده ﺑود( و ھداﯾت ﺻﺎﺑﺋﯾن اﺳت‪ ،‬ﺑر ﻋﮭده ﻣﯽﮔﯾرد‪.‬‬

‫او ﻣﺛل دﯾﮕر ﻧوزادان‪ ،‬ﺑﻌد از ‪ ٩‬ﻣﺎه در ﺷﮭر اورﺷﻠﯾم ﻣﺗوﻟد ﺷد‪ ،‬ﺗوﻟد و ﺑرﯾدن ﻧﺎﻓش ﺑﮫ اﻣر »ھﯾّﻰ رﺑّﻰ‬
‫ﻗدﻣﺎﯾﻰ« )ﺧداوﻧد ﻋﺎﻟﻣﯾﺎن( ﺑﮫ ﺻورت طﺑﯾﻌﻰ و ﺑدون ﻛﻣك ﺷﺧص دﯾﮕرى اﻧﺟﺎم ﮔرﻓت‪ .‬در ﮐﺗﺎب ﺗﻌﺎﻟﯾم‬
‫ﯾﺣﯾﯽ ﭼﻧﯾن ﻧوﺷﺗﮫ ﺷده ﮐﮫ ﻣوﻗﻊ ﺗوﻟد ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ع( ھﻣﮕﯽ ﮐﺎھﻧﯾن ﯾﮭود و ﺑزرﮔﺎن در ﺧﺎﻧﮫی‬
‫ﺣﺿرت زﮐرﯾﺎ )ع( ﺟﻣﻊ ﺷدﻧد و ﺑﮫ وی ﭼﻧﯾن ﮔﻔﺗﻧد‪» :‬ای زﮐرﯾﺎ آرزو ﮐرده ﺑودی ﮐﮫ ﺧداوﻧد ﺑﮫ ﺗو‬
‫ﻓرزﻧدی ﻋطﺎ ﮐﻧد؛ اﯾﻧﮏ ﮐﮫ آرزوﯾت ﺑرآورده ﺷد ﻧﺎﻣش را ﭼﮫ ﻣﯽﮔذاری؟ آﯾﺎ ﻧﺎﻣش را "ﯾﺎﻗﯾف" ﯾﻌﻧﯽ‬
‫ﯾﻌﻘوب ﻣﯽﮔذاری ﮐﮫ از ﻣردان ﺻﺎﻟﺢ و داﻧﺷﻣﻧد اﺳت ﯾﺎ اﯾﻧﮑﮫ ﻧﺎﻣش را "زﺗﺎن اﺳطوﻧﺎ" ﻣﯽﮔذاری ﮐﮫ‬
‫ِﺷوی‪ ،‬ﻣﺎدر ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ع( ﮐﮫ در‬ ‫ﯾﮭودﯾﺎن ﺑﮫ آن ﻗﺳم ﻣﯽﺧورﻧد و دروغ ﻧﻣﯽﮔوﯾﻧد؟« در اﯾن ﻣوﻗﻊ اﯾﻧ ِ‬
‫اﺗﺎق دﯾﮕر ﺑود و ﺳﺧﻧﺎن آﻧﺎن را ﺷﻧﯾده ﺑود ﻓرﯾﺎد ﺑرآورد ﮐﮫ از ﺗﻣﺎم اﯾن اﺳﺎﻣﯽ ﮐﮫ ﺑر زﺑﺎن آوردهاﯾد‬
‫ھﯾﭻﮐدام را ﻧﻣﯽﭘﺳﻧدم‪ ،‬ﻓﻘط ﯾﮏ ﻧﺎم ﻻﯾق او اﺳت ﮐﮫ ﺧداوﻧد ﺑﮫ او ﻋطﺎ ﮐرده اﺳت و آن ﻧﺎم »ﯾﮭﯾﯽ ﯾﮭﺎﻧﺎ«‬
‫)ﯾﺣﯾﯽ ﯾوﺣﻧﺎ( ﮐﮫ ﻣﻌﻧﺎﯾش اﺣﯾﺎﮐﻧﻧده اﺳت ) َﻣﻠواﺷﮫ اﯾﺷﺎن » ِﯾﮭﯾﺎ ﯾﮭﺎﻧﺎ َﺑر اﯾﻧﺷوی ﻗﯾﻧﺛﺎ« اﺳت(‪ .‬ﯾﮭودﯾﺎن وﻗﺗﯽ‬
‫اﯾن را ﺷﻧﯾدﻧد ﺑﺎ ﺧود ﮔﻔﺗﻧد ﮐﮫ ﭼﮫ ﺗدﺑﯾری ﺑﺎﯾد ﺑرای اﯾن ﺑﭼﮫ و ﻣﺎدرش اﻧدﯾﺷﯾد‪ .‬اﻣﺎ ﺳوای اﯾن ﮐﺷﻣﮑشھﺎ‬
‫و ﺑﮕوﻣﮕوھﺎی ﺑزرﮔﺎن ﻗوم ﯾﮭود ﺑﺎ زﮐرﯾﺎی ﭘﯾر و اﯾﻧﺷوی‪ ،‬وﻗﺗﯽ ﮐﮫ ﺧداوﻧد از ﺗﺻﻣﯾم ﺑد ﺑزرﮔﺎن و‬
‫ﮐﺎھﻧﯾن ﯾﮭود ﺑرای ﺳر ﺑﮫ ﻧﯾﺳت ﮐردن ﻣوﻟو ِد ﻣﻘدس آﮔﺎه ﮔردﯾد ﺗوﺳط ﻓرﺷﺗﮫ »اُﻧش اُﺛرا«‪ ،‬ﯾﮭﯾﯽ ﯾﮭﺎﻧﺎ‬

‫‪١١٧‬‬
‫)اَﺳوﺛﺎ و َزﮐوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ = ﺳﻼم و درود ﺧداوﻧد ﺑر او ﺑﺎد( را ﺑﮫ ﮐوه ﺳﻔﯾد »ﭘروان« ﺑرد‪ .‬ﻓرﺷﺗﮫ »اَ ُﻧش‬
‫اُﺛرا«‪ِ ،‬ﯾﮭﯾﯽ ﯾﮭﺎﻧﺎ را در ﮐوه ﺳﻔﯾد ﭘروان ﺑﮫ وﺳﯾﻠﮫ ﺷﯾرهی درﺧﺗﯽ ﺑﮫ ﻧﺎم »اﯾﻼﻧﺎ اد اﻣرﺑﯾﺎ ﯾﺎﻧﻘﺎ« )درﺧﺗﯽ‬
‫ﮐﮫ ﻧوزادان را ﺑزرگ ﻣﯽﮐﻧد( ﭘرورش و ﺗﻐذﯾﮫ ﻧﻣود و ﭘس از ﻣدﺗﯽ ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﺧداوﻧد ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ را‬
‫ﺗﻌﻣﯾد دادﻧد و آن ﺣﺿرت از ﺷﯾرهی آن درﺧت ﺑﮫ ﺟﺎی ﺷﯾر ﻣﺎدر ﻣﯽﺧورد ﺗﺎ ﺑزرگ ﺷد و ﭘس از آﻧﮑﮫ ﺑﮫ‬
‫ﻣﻧداﯾﯽ )آ ‪ -‬ﺑﺎ ‪ -‬ﮔﺎ ‪ -‬دا( را ﺑﮫ‬
‫ِ‬ ‫ﺳن ھﻔت ﺳﺎﻟﮕﯽ رﺳﯾد ﺑﮫ دﺳﺗور ﺧداوﻧد ﻣﻌظم‪ ،‬ﻓرﺷﺗﮫ »اﻧش اﺛرا« ﺣروف‬
‫وی آﻣوﺧت‪ .‬در ﺳن ﭘﺎﻧزده ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ع( ﺗﻣﺎم ﮐﺗب ﻣﻘدﺳﮫ ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ را ﺧواﻧد و از‬
‫ﺣﻔظ ﮐرده و ھﻣﭼﻧﯾن ﺗﻔﺳﯾرات آﻧﺎن را ﯾﺎد ﮔرﻓت و ﺑﻌد از آن ﺑﮫ ﺗﻣﺎم آداب و ﺳﻧن و ﻓرھﻧﮓ ﺳﺎﯾر ﻣﻠل‬
‫آﺷﻧﺎ ﮔﺷﺗﮫ و از ھﻣﮫ ﻧظر ﻣﺟﮭز و ﮐﺎﻣل ﮔﺷﺗﮫ و ﻋﻣﻼً ﯾﮏ ﻓرد روﺣﺎﻧﯽ ﺑﺎ درﺟﮫ »ﺗرﻣﯾدا« و ﺑﻌداً درﺟﮫ‬
‫»ﮔﻧزورا« و ھﻣﭼﻧﯾن درﺟﺎت دﯾﮕر ﻣﺛل »رﯾﺷﺎ اد اﻣّﺎ« و »رﺑّﺎﻧﯽ« را ﭘﯾدا ﻧﻣﺎﯾد‪.‬‬

‫در ﺳن ‪ ٢٢‬ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﮫ دﺳﺗور ﺧداوﻧد ﻣﻌظم در ﯾﮏ روز ﯾﮏﺷﻧﺑﮫی ﻣﻘدس ﺳﺎﻋت ‪ ٧‬ﺻﺑﺢ ﺳوار ﺑر اﺑری‬
‫ﻧوراﻧﯽ ﺑﮫ ﺷﮑل زورﻗﯽ درﺧﺷﺎن وارد ﺷﮭر اورﺷﻠﯾم ﻣﯽﺷود‪ .‬از ﻗﺑل ﻣردم اورﺷﻠﯾم و ﻣﺧﺻوﺻﺎ ً‬
‫ﺧﺎﻧوادهی ﺣﺿرت زﮐرﯾﺎ ﮐﮫ ﻣﻧﺗظر ﮔﻣﺷده ﺧودﺷﺎن ﺑودﻧد و ﻣوﻗﻌﯽ ﮐﮫ زورق ﺑﮫ ﮐﻧﺎر ﺳﺎﺣل رﺳﯾد ﻣردم‬
‫آن ﺣدود ﮐﮫ ﻣﯽدﯾدﻧد ﺟواﻧﯽ ﺑﺎ ﻟﺑﺎس ﺳﻔﯾد ﺳوار ﺑر زورق ﺑﮫ ﺳﺎﺣل ﻧزدﯾﮏ ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﺗﺟﻣﻊ ﻧﻣودﻧد و ﻟﺣظﮫ‬
‫ﺑﮫ ﻟﺣظﮫ ﺑﯾﺷﺗر ﺷده و ھﻣﭼﻧﺎن ﺑر ﺗﻌداد آﻧﮭﺎ اﺿﺎﻓﮫ ﻣﯽﺷد از ﺟﻣﻠﮫ ﺧدﻣﺗﮑﺎر ﺧﺎﻧوادهی زﮐرﯾﺎ اﯾن ﺟرﯾﺎن‬
‫را دﯾده ﺑود و از ﻣﺷﺎھده ﭼﮭره ﺟوان ﮐﮫ ﺷﺑﺎھت ﻋﺟﯾﺑﯽ ﺑﮫ ﺧﺎﻧم و آﻗﺎﯾش داﺷت دواندوان ﺑﮫ ﺧﺎﻧﮫ ﺑرﮔﺷت‬
‫ِﺷوى ﮔﻔت‪ ،‬ﻓرزﻧدى آﻣده اﺳت ﻛﮫ دھﺎﻧش ﺑﮫ ﺗو ﺷﺑﯾﮫ اﺳت و ﻟبھﺎﯾش ﺑﮫ‬‫و ھﻣﮫ ﭼﯾز را ﺗﻌرﯾف ﮐرد‪ .‬ﺑﮫ اﯾﻧ ِ‬
‫زﻛرﯾﺎ‪ ،‬ﭼﺷﻣﺎﻧش ﺑﮫ ﺗو ﺷﺑﯾﮫ اﺳت و اﺑرواﻧش ﺑﮫ زﻛرﯾﺎ‪ ،‬ﺑﯾﻧﻰاش ﺑﮫ ﺗو ﺷﺑﯾﮫ اﺳت و دﺳﺗﺎﻧش ﺑﮫ زﻛرﯾﺎ؛‬
‫ِﺷوی وﻗﺗﯽ ﮐﮫ ﺳﺧﻧﺎن وی را ﺷﻧﯾد‪ ،‬ﺑدون ﺳرﭘوش از ﺧﺎﻧﮫ ﺑﯾرون دوﯾد ﺗﺎ ﺧود را ﺑﮫ ﻓرزﻧد دﻟﺑﻧد و‬ ‫اﯾﻧ ِ‬
‫ﮔﻣﺷدهاش ﺑرﺳﺎﻧد‪.‬‬

‫وﻟوﻟﮫی ﻋظﯾﻣﯽ ﺷﮭر اورﺷﻠﯾم را ﻓرا ﮔرﻓﺗﮫ ﺑود و ھﻣﮕﯽ دﭼﺎر ﯾﮏ ﻧوع اﺣﺳﺎس ﺧوﺷﺣﺎﻟﯽ ﺗوأم ﺑﺎ ﺗرس‬
‫ﺷده ﺑودﻧد و ﺣس ﻣﯽﮐردﻧد ﮐﮫ ﯾﮏ دﮔرﮔوﻧﯽ ﭘﯾش آﻣده اﺳت‪ .‬ھﻧﮕﺎﻣﯽﮐﮫ اﯾﻧﺷوی ﺑﮫ ﮐﻧﺎر رودﺧﺎﻧﮫ رﺳﯾد‬
‫در ھﻣﺎن ﻧﮕﺎه اول ﻓرزﻧدش را ﺷﻧﺎﺧت ؛ ﻓرزﻧد ﻧﯾز ﻣﺎدرش را ﺷﻧﺎﺧت و ھر دو ھﻣدﯾﮕر را در آﻏوش‬
‫ﮐﺷﯾدﻧد و ﻣدﺗﯽ ﺑﮫ ھﻣﺎن ﺣﺎل ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧدﻧد‪ .‬ھﯾﭻ ﺻداﯾﯽ از ﺟﻣﻌﯾت ﺷﻧﯾده ﻧﻣﯽﺷد؛ ﮔوﯾﯽ ھﯾﭻﮐس وﺟود‬
‫ِﺷوى را ﺑوﺳﯾد‪ ،‬در اﯾن‬
‫ﻧدارد‪ .‬ھﻣﮕﯽ ﻣﺣو ﺗﻣﺎﺷﺎی اﯾن ﻣﻧظرهی دلاﻧﮕﯾز ﺷده ﺑودﻧد‪ .‬ﯾﮭﯾﺎ ﯾﮭﺎﻧﺎ ﻣﺎدرش اﯾﻧ ِ‬
‫زﻣﺎن ﻣﻠﻛﺎ اﻧش اﺛرا ﺑﮫ او ﮔﻔت‪ ،‬اى ﯾﺣﯾﻰ آﯾﺎ در ﻛﺗﺎﺑت ﺑراﯾت ﻧوﺷﺗﮫ ﺷده ﻛﮫ زن ﻏرﯾﺑﮫ را ﺑﺑوﺳﻰ‪ ،‬ﻣﻠﻛﺎ‬
‫ِﺷوى ﻣﺎدرم اﺳت و ﻣن ﻧﮫ ﻣﺎه در ﺷﻛﻣش‬ ‫ﯾﮭﯾﺎﯾﮭﺎﻧﺎ ﺑﮫ ﺳﺧن در ﻣﻰ آﯾد و ﺑﮫ ﻣﻠﻛﺎ اﻧش اُﺛرا ﻣﻲﮔوﯾد‪ ،‬اﯾﻧ ِ‬
‫ھﻣﭼون دﯾﮕر ﻧوزادان ﺳﺎﻛن ﺑودم‪ ،‬آن ﻣوﻗﻊ ﺑر او ﺳﻧﮕﯾﻧﻰ ﻧﻧﻣود‪ ،‬اﻛﻧون ﺑوﺳﯾدن او ﺑر ﻣن ﺳﻧﮕﯾﻧﻰ ﻧﻣﯾﻛﻧد‪،‬‬
‫ﺧوﺷﺎ ﺑﮫ ﻛﺳﻰ ﻛﮫ ﺑﮫ ﭘدر و ﻣﺎدرش اﺣﺗرام ﺑﮕذارد‪ ،‬ﻧظﯾرش در ﻋﺎﻟم ﻧﯾﺳت‪ ،‬ﺑﺎ اﯾن ﺟواب ﻣﻠﻛﺎ اﻧش اُﺛرا‬
‫داﻧﺳت ﻛﮫ او داراى ﺑﺻﯾرت و ﺣﻛﻣت اﺳت و ﻣﯾﺗواﻧد رﺳﺎﻟت ﺧود را ﻛﺎﻣﻼً اﺟرا ﻛﻧد و ﻣﻧداﺋﯾﺎن را از‬
‫ظﻠم و ﺳﺗم ظﺎﻟﻣﯾن ﻧﺟﺎت دھد‪ .‬ﻣﻠﮑﺎ »اَ ُﻧش اُﺛرا« ﮐﮫ ﻣﺄﻣورﯾت ﺧود را ﺑﮫ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﺎﻧده ﺑود آﻧﺟﺎ را ﺗرک‬
‫ﻧﻣود و ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ را ﺑﺎ اﻧﺑوھﯽ از ﻧﺎﺑﺳﺎﻣﺎﻧﯽھﺎ و ﺑﯽاﯾﻣﺎﻧﯽھﺎ و ظﻠمھﺎ رھﺎ ﮐرد‪.‬‬

‫در آن ﻣوﻗﻊ ‪ ٢٢‬ﺳﺎل از ﻋﻣر ﻣﺑﺎرک ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ع( ﻣﯽﮔذﺷت‪ .‬ﻣردم ﺑﮫ دﯾده اﺣﺗرام ﺑﮫ وی ﻧﮕﺎه‬
‫ﻣﯽﮐردﻧد‪ .‬ﺑﻌد از ﮔذﺷت ﻣدﺗﯽ‪ ،‬ﻣﺄﻣورﯾت اﺻﻠﯽ وی ﺷروع ﺷد ﮐﮫ آن‪ ،‬اﺣﯾﺎی ﺗﻌﻣﯾد در آب ﺟﺎری ﺑود‪،‬‬

‫‪١١٨‬‬
‫ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣظﻠوﻣﯽ ﮐﮫ از ﺗرس ﻗﺎدر ﺑﮫ اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم ﺧود‬
‫ِ‬ ‫ﻋدهای ﻣردد ﺑودﻧد‪ ،‬ﺑﮫ طرﻓش ﺑروﻧد ﯾﺎ ﻧروﻧد؛ اﻣﺎ‬
‫ﻧﺑودﻧد‪ ،‬ﻣﯽدﯾدﻧد ﮐﮫ اﯾن ﺷﺧﺻﯾت ﺑزرگ ﻣﮭمﺗرﯾن ﻣراﺳم آﻧﺎن را ﮐﮫ ﺗﻌﻣﯾد اﺳت اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد؛ ﺑﮫ زﺑﺎن‬
‫ﻣﻧداﯾﯽ ﮐﮫ زﺑﺎن ﻣﺎدری آﻧﺎن اﺳت‪ ،‬ﺻﺣﺑت ﻣﯽﮐﻧد و ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس »ﮔﻧزارﺑﺎ« در دﺳﺗش ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬ﺣﺿرت‬
‫ﯾﺣﯾﻰ اﺣﯾﺎﻛﻧﻧده دﯾن ﻣﻧداﺋﻰ ﻟﻘب داده ﺷد ﭼون ﻣﻧداﺋﯾﺎن ﻣﺗﻔرق ﺑودﻧد و در ﺧﻔﺎ زﻧدﮔﻰ ﻣﯽﻛردﻧد‪ ،‬روزھﺎی‬
‫اول ﻋده ﮐﻣﯽ ﺑﮫ طرﻓش ﻣﯽرﻓﺗﻧد و ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﺷدﻧد؛ روزﺑﮫروز ﺗﻌداد ﺗﻌﻣﯾدﺷدﮔﺎن ﺑﯾﺷﺗر ﻣﯽﺷد‪ .‬او از‬
‫اﻓرادى ﻛﮫ ﺑراى ﺗﻌﻣﯾد ﻣﻰ آﻣدﻧد‪ ،‬ﻣﯽﭘرﺳﯾد‪ ،‬اِﺷ َﻣﺦ و روﺷ َﻣﺦ )ﻧﺎم و ﻧﺷﺎﻧت( ﭼﯾﺳت و ﺳﭘس ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ﻣﯽﻛرد‪.‬ھﻣﭼﻧﺎن ﺗﻌداد ﻣراﺟﻌﮫﮐﻧﻧدﮔﺎن ﺑﯾﺷﺗر و ﺑﯾﺷﺗر ﻣﯽﺷد ﺗﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ع( ﻧﻣﯽﺗواﻧﺳت‬
‫ﺟواﺑﮕوی اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد آﻧﺎن ﺷود؛ ﭼون ﺷﮭرت ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ع( آن ﻗدر زﯾﺎد ﺷد ﮐﮫ از ﺗﻣﺎم‬
‫ﺷﮭرھﺎی ﻓﻠﺳطﯾن اﻋم از ﻣﻧداﯾﯽ و ﯾﮭودی و روﻣﯽ و ﻣردﻣﺎن دﯾﮕر ﻣﯽآﻣدﻧد و ﺑﮫ وﺳﯾﻠﮫ ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ‬
‫)ع( ارﺷﺎد ﻣﯽﺷدﻧد‪ .‬ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ع( ﺗﻌداد زﯾﺎدی اﻓراد ﻣﺗدﯾن و واﺟد ﺷراﯾط را ﺗرﺑﯾت ﮐرد و ﺑﮫ‬
‫درﺟﮫ »ﺗرﻣﯾدا« و ﺑﻌد درﺟﺎت »ﮔﻧزوراﯾﯽ« رﺳﺎﻧد‪ .‬ﭼون ﻣراﺟﻌﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﺟﮭت ﺗﻌﻣﯾد ﺑﺳﯾﺎر زﯾﺎد ﺷده‬
‫ﺑودﻧد از اﯾن رو ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ دﺳت ﺑﮫ دﻋﺎ ﺑرداﺷت و از ﺧداوﻧد ﺑزرگ ﭼﺎرهﺟوﯾﯽ ﮐرد‪ .‬در اﯾن ﻣوﻗﻊ‬
‫از ﺟﺎﻧب ﭘروردﮔﺎر ﻣﻌظم ﺑﮫ وی وﺣﯽ رﺳﯾد‪» :‬ﻣردم را ﺑطور دﺳﺗﮫﺟﻣﻌﯽ ﺗﻌﻣﯾد ﮐن« و ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ‬
‫ﻧﯾز ﭼﻧﯾن ﮐرد‪.‬‬

‫ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد از ﺻﺑﺢ زود ﺷروع ﻣﯽﺷد و ﺗﺎ ﻗﺑل از ﻏروب آﻓﺗﺎب اداﻣﮫ داﺷت و ﺑﻌد از آن در ﻣﺣوطﮫای‬
‫وﺳﯾﻊ ﺑر روی ﺗﭘﮫای ﻣﯽاﯾﺳﺗﺎد و ﻣوﻋظﮫ ﻣﯽﮐرد‪ .‬ﺗﻌﺎﻟﯾم و ارﺷﺎداﺗش آﻧﻘدر ﮔﯾرا و ﻣﺳﺗدل ﺑودﻧد ﮐﮫ ھﻣﮫ‬
‫ﻣﺣو ﺳﺧﻧﺎﻧش ﻣﯽﺷدﻧد و روز ﺑﮫ روز ﺑر ﺗﻌداد طرﻓداراﻧش اﻓزوده ﻣﯽﮔردﯾد و اﯾن وﺿﻊ ھﻣﭼﻧﺎن اداﻣﮫ‬
‫ﺳﺎل ﺗﻣﺎم ارﺷﺎد و ھداﯾت ﻣردم آن ﺧطﮫ را ﺑﮫ ﻋﮭده‬
‫ِ‬ ‫داﺷت ﺗﺎ ﺑﮫ ﺳن ‪ ۶۴‬ﺳﺎﻟﮕﯽ رﺳﯾد؛ ﯾﻌﻧﯽ ﻣدت ‪۴٢‬‬
‫داﺷت ﻣﺧﺻوﺻﺎ ً ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ را ﮐﮫ دوﺑﺎره ﻣﻠﺗﯽ ﺑزرگ ﺑﺎ داﺷﺗن آداب و رﺳوﻣﯽ ﮐﺎﻣل ﺷدﻧد‪.‬‬

‫روزی ﻣطﺎﺑق ﻣﻌﻣول‪ ،‬ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ع( ﺟﮭت اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد ﺑﮫ طرف رودﺧﺎﻧﮫ روان ﺷد‪ ،‬ﺑﻌد از‬
‫ﭘﺎﯾﺎن روز‪ ،‬زﻣﺎﻧﯽﮐﮫ ﻣﯽﺧواﺳت ﺑﮫ ﺧﺎﻧﮫ ﺑﺎزﮔردد طﻔﻠﯽ ﺳﮫ ﺳﺎﻟﮫ ﺟﻠو آﻣد و از ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﮐرد‬
‫ﮐﮫ وی را ﺗﻌﻣﯾد ﮐﻧد‪ .‬ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ع( ﺑﺎ آن طﻔل ﺑﮫ ﻣﮭرﺑﺎﻧﯽ و رأﻓت ﺻﺣﺑت ﮐرد و ﮔﻔت‪» :‬ﻓرزﻧدم‬
‫دھﺎﻧم ﺗﺷﻧﮫی آب و ﺷﮑﻣم ﮔرﺳﻧﮫی ﻏذا و ﺟﺳﻣم اﺣﺗﯾﺎج ﺑﮫ اﺳﺗراﺣت دارد و اﯾﻧﮏ آﻓﺗﺎب ﻧﯾز در ﺣﺎل‬
‫ﻏروب ﮐردن اﺳت‪ ،‬ﻣﯽداﻧﯽ ﮐﮫ ﻣﻧداﯾﯽھﺎ ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد را در ﺷب اﻧﺟﺎم ﻧﻣﯽدھﻧد‪ ،‬ﻓردا ﺑﯾﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﻣﺎل ﻣﯾل‬
‫ﺗو را ﺗﻌﻣﯾد ﺧواھم ﮐرد«‪.‬‬

‫طﻔل ﻗﺑول ﮐرده ﺑﮫ ﮐﻧﺎری رﻓت و از ﺧداوﻧد درﺧواﺳت ﮐرد ﮐﮫ در ﯾﮏ ﭼﺷم ﺑﮫ ھم زدن دوازده ﺳﺎﻋت‬
‫روز و دوازده ﺳﺎﻋت ﺷب را ﺑﮕذراﻧد و ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ اﺣﺳﺎس راﺣﺗﯽ ﮐﻧد؛ دﻋﺎی طﻔل ﻣﺳﺗﺟﺎب ﺷد‪ ،‬ﭘس‬
‫ﮐودک ﺑﻌد از ﺳﻼم ﺗﻘﺎﺿﺎی ﺧود را دوﺑﺎره ﺗﺟدﯾد ﮐرد‪ ،‬ﮐﮫ ﻣﯽﺧواھد ﺗﻌﻣﯾد ﺷود‪ .‬در اﯾن ﻣوﻗﻊ ﺣﺿرت‬
‫ﯾﺣﯾﯽ )ع( ﻣﺗوﺟﮫ ﺷد ﮐﮫ ﻓﺿﺎی اطراف ﺟﻠوهای ﺧﺎص ﭘﯾدا ﮐرده اﺳت‪ .‬ﭘرﻧدﮔﺎن زﯾﺎدی ﺑﺎﻻی ﺳر آﻧﮭﺎ ﺟﻣﻊ‬
‫ﺷده و آواز ﻣﯽﺧواﻧﻧد؛ ﻣﺎھﯽھﺎی رودﺧﺎﻧﮫ از زﯾر آب ﺟﺳتوﺧﯾز ﮐﻧﺎن ﺑﮫ ﺳطﺢ آب ﻣﯽآﻣدﻧد و ﺧوب ﮐﮫ‬
‫دﻗت ﮐرد‪ ،‬ﺷﻧﯾد ﮐﮫ ھﻣﮕﯽ ﻧﺎم »ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾﯽ« را ﺑر زﺑﺎن ﻣﯽآورﻧد‪ .‬ﻣﺎت و ﻣﺑﮭوت ﺷده ﺑود‪ ،‬ﺻدای‬
‫ﭘﺳر ﺳﮫ ﺳﺎﻟﮫ ﮐﮫ ﻣﯽﮔﻔت »ﻣرا ﺗﻌﻣﯾد ﮐن« را ﺷﻧﯾد‪ .‬ﺑﮫ طرف ﺻدا ﺑرﮔﺷت و از آﻧﭼﮫ ﺑﺎﯾد آﮔﺎه ﻣﯽﺷد‪،‬‬
‫آﮔﺎه ﺷد و ﮔﻔت‪» :‬ای ﺻﺎﺣب ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ﭼﮕوﻧﮫ ﻣن ﻣﯽﺗواﻧم ﺗو را ﺗﻌﻣﯾد دھم‪ ،‬در ﺻورﺗﯽﮐﮫ در ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد‬

‫‪١١٩‬‬
‫ﺑﻌد از ﻧﺎم ﺧداوﻧد‪ ،‬ﻧﺎم ﺗو را ای ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾﯽ ﺑر زﺑﺎن ﻣﯽآورم؛ اﯾن ﻣن ھﺳﺗم ﮐﮫ ﺑﺎﯾد ﺑﮫ دﺳت ﺗو ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ﺷوم«‪.‬‬

‫وﻗﺗﯽ اﯾن ﺳﺧﻧﺎن ﺑﯾن آﻧﺎن رد و ﺑدل ﺷد ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾﯽ ﮔﻔت‪» :‬ﺣﺎل ﮐﮫ ﻣرا ﺷﻧﺎﺧﺗﯽ ﻣن از ﺟﺎﻧب ﺧداوﻧد‬
‫ﺟﮭت ﻋروج دادن رواﻧت آﻣدهام‪ ،‬ﭼون ﻣﺄﻣورﯾت ﺗو ﺗﻣﺎم ﺷده اﺳت«‪ .‬ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ع( ﮔﻔت‪» :‬ﺧدای‬
‫ﻣﻌظم را ھزاران ﺑﺎر ﺷﮑر ﮐﮫ ﻣﺄﻣورﯾﺗم را ﺑﺎ ﮐﻣﺎل ﺧﻠوص اﻧﺟﺎم دادم و ﭼﮫ از اﯾن ﺑﮭﺗر ﮐﮫ ﺑﮫ دﺳت ﺷﻣﺎ‬
‫ﻗﻔس ﺑدن آزاد ﺷوم«‪.‬‬
‫ای ﻓرﺷﺗﮫی ﻣﻘدس و ﻣﻘرب درﮔﺎه ﺧداوﻧد‪ ،‬از اﯾن ِ‬
‫ﻣراﺳم َرﺷﺎﻣﮫ و َﺑراﺧﮫ )وﺿو و ﻧﻣﺎز( ﺑﮫ ﻣﺣض اﯾﻧﮑﮫ »ﻣﻠﮑﺎ‬
‫ِ‬ ‫ﭘس ﺧود را ﻣﮭﯾﺎ ﻧﻣود و ﺑﻌد از اﻧﺟﺎم‬
‫ﻣﻧدادھﯾﯽ« ﺑﺎ وی دﺳت ُﮐﺷطﺎ داد )دﺳت ﺗﻌﮭد( رواﻧش آزاد ﮔﺷﺗﮫ و ﺟﺳم وی ﮐﻧﺎر آب اﻓﺗﺎد و دﻓﺗر زﻧدﮔﯽ‬
‫دﻧﯾوی ﭘﯾﻐﻣﺑری ﺑزرگ ﺑﺳﺗﮫ ﺷد‪.‬‬

‫ذﻛر اﯾن ﻧﻛﺗﮫ ﺣﺎﺋز اھﻣﯾت ﻣﯽﺑﺎﺷد ﻛﮫ ﺑر ﺧﻼف ﺑرﺧﯽ رواﯾﺎت ﻛﮫ ﻣرگ ﻣﻠﻛﺎ » ِﯾﮭﯾﺎ ﯾﮭﺎﻧﺎ« را ﺑﺎ ﺟدا ﻛردن‬
‫ﺳر از ﺗﻧش ﻧﻘل ﻛردهاﻧد‪ ،‬طﺑق ﻛﺗب ﻣﻧداﺋﯾﺎن رد ﺷده و ﻏﯾرﻣﻣﻛن اﺳت‪.‬‬

‫ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﺋﯽ از ﻣﺎﺟرای ﻣرگ ﭘﯾﺎﻣﺑرﺷﺎن ﯾﺣﯾﯽ رواﯾت دﯾﮕری دارﻧد‪ .‬ﺑﮫ ﻋﻘﯾده آﻧﺎن ﯾﺣﯾﯽ ھرﮔز ﺑﮫ‬
‫ﺷﮭﺎدت ﻧرﺳﯾده ﺑﻠﮑﮫ آن ﮐﺳﯽ ﮐﮫ ﮐﺷﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﻓردی ﺷﺑﯾﮫ ﺑﮫ او ﺑوده اﺳت‪ .‬ﯾﺣﯾﯽ ﮐﮫ ﺑرای اﺟرای ﻣراﺳم‬
‫ﺗﻌﻣﯾد ﺑﮫ ﮐﻧﺎر رودﺧﺎﻧﮫ رﻓﺗﮫ ﺑوده‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﺳرﮐﯽ ﻣواﺟﮫ ﻣﯽﺷود ﮐﮫ از او درﺧواﺳت ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬ﯾﺣﯾﯽ ﺑﮫ‬
‫آب ﻣﯽرود و در ﭘس او ﭘﺳرک ﻧﯾز ﺑﮫ آب وارد ﻣﯽﺷود‪ .‬اﻣﺎ آب در ﺑراﺑر ﭘﺳرک ﺧود را ﭘس ﻣﯽﮐﺷد و‬
‫ﺑﮫ ﻋﻘب ﻣﯽرود‪ .‬ﯾﺣﯾﯽ از اﯾن ﮐﺎر ﻣﺗﻌﺟب ﻣﯽﺷود و ﭼﻧد ﺑﺎر از آب ﺑﯾرون ﻣﯽرود و ﺑﮫ آب ﻣﯽآﯾد اﻣﺎ‬
‫ھﻣﺎن داﺳﺗﺎن ﺗﮑرار ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺳراﻧﺟﺎم‪ ،‬درﻣﯽﯾﺎﺑد ﮐﮫ آن ﭘﺳرک ﭘدر آﺳﻣﺎﻧﯽ او »ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾّﯽ« اﺳت ﮐﮫ‬
‫ﺧود را ﺑﮫ آن ﺷﮑل درآورده اﺳت‪ .‬ﯾﺣﯾﯽ ﺑﺎ ﻟﻣس ﮐردن ﺑدن ﭘدر ﺧوﯾش ﮐﺎﻟﺑد اﻧﺳﺎﻧﯽ را ﺗرک ﻣﯽﮐﻧد و‬
‫ھﻣراه ﺑﺎ ﭘدر آﺳﻣﺎﻧﯽ ﺧود ﺑﮫ ﻋﺎﻟم ﻧور ﺑﺎز ﻣﯽﮔردد‪ .‬از اﯾن رو‪ ،‬ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﻣﻌﺗﻘدﻧد ﮐﮫ ﭘﯾﺎﻣﺑرﺷﺎن‬
‫ھرﮔز ﮐﺷﺗﮫ ﻧﺷده ﺑﻠﮑﮫ ﺑﺎ ﺗرک ﺑدن ﻣﺎدی ﺑﮫ زﻧدﮔﯽ ﺟﺎوداﻧﮫی ﺧود در ﻋﺎﻟم ﻧور اداﻣﮫ ﻣﯽدھد‪.‬‬

‫ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ع( ﺑرای ﺧود ھﻣﺳری اﻧﺗﺧﺎب ﻣﯽﮐﻧد ﺑﮫ اﺳم »اﻧﮭر« )ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﻧور ﯾﺎ ﻧوراﻧﯽ(‪» .‬اﻧﮭر«‬
‫ھﻣﺳر ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ )ع(‪ ،‬در ﺑﺎر اول ﮐﮫ زاﯾﻣﺎن ﻣﯽﮐﻧد ﺻﺎﺣب دو ﻓرزﻧد دوﻗﻠو ﺑﮫ اﺳم ﻓرزﻧد اول ﭘﺳر‬
‫»ھﻧدوان‪ /‬ھﻧدان« و ﻓرزﻧد دوم دﺧﺗر ﮐﮫ »ﺷﺎرت« ﻧﺎم داﺷت ﻣﯽﺷود‪ .‬در زاﯾﻣﺎن ﺑﻌدی ﻧﯾز ﺻﺎﺣب دوﻗﻠو‬
‫ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﮐﮫ ﻓرزﻧد ﺳوم ﭘﺳر ﺑﮫ اﺳم »ﺑﮭرام‪ /‬ﺑﮭرم« و ﻓرزﻧد ﭼﮭﺎرم دﺧﺗر ﺑﮫ اﺳم »رھﻣﺎت ھﯾﯽ« اﺳت‪.‬‬
‫در زاﯾﻣﺎن آﺧر ﺻﺎﺣب ﭼﮭﺎر ﻗﻠو ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﮐﮫ ﻓرزﻧد ﭘﻧﺟم ﭘﺳر »اﻧﺻﺎب‪ /‬اﻧﺻﺎو« ﻓرزﻧد ﺷﺷم ﭘﺳر‬
‫»ﺳﺎم« ﻓرزﻧد ھﻔﺗم دﺧﺗر ﺑﮫ اﺳم »اﻧﮭر زﯾوا« و ﻓرزﻧد ھﺷﺗم دﺧﺗر ﺑﮫ اﺳم »ﺷﺎر« اﺳت‪ .‬اﯾن ﻣﺗن طﺑق‬
‫ﻧوﺷﺗﮫ ﮐﺗب ﻣﻘدس ﺻﺎﺑﺋﯾن اﺳت‪.‬‬
‫در ﻣﺗون ﻣﻘدﺳﯽ ھﻣﭼون ﻗرآن‪ ،‬ﺗورات ﯾﺎ اﻧﺟﯾل اﺷﺎرهای ﺑﮫ ازدواج ﯾﺣﯾﯽ ﭘﯾﺎﻣﺑر ﻧﺷده اﺳت‪ .‬اﯾن ﻋدم اﺷﺎره ﺗﺎ آنﺟﺎ ﺑوده ﮐﮫ‬
‫ﺑﺳﯾﺎری در رواﯾت ﻗﺻص اﻧﺑﯾﺎ ﺑﮫ اﯾن ﻧﺗﯾﺟﮫ رﺳﯾدهاﻧد ﮐﮫ ﯾﺣﯾﯽ ﭘﯾﺎﻣﺑر ﺻﺎﺣب ھﻣﺳر و ﻓرزﻧدی ﻧﺑوده و ﺑﮫ ﺷﮭﺎدت رﺳﯾده‬
‫اﺳت‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺗون ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﺋﯽ رواﯾﺗﯽ دﯾﮕر ﺑﮫ دﺳت ﻣﯽدھﻧد‪ .‬ﻣطﺎﺑق اﯾن رواﯾﺎت‪ ،‬ﯾﺣﯾﯽ ﭘﯾﺎﻣﺑر ﻧﮫ ﺗﻧﮭﺎ ازدواج ﮐرده ﺑﻠﮑﮫ‬
‫ﻓرزﻧداﻧﯽ ھم داﺷﺗﮫ اﺳت‪ .‬در واﻗﻊ‪ ،‬اﺑﺗدا ﺑﮫ اﯾن ﻋﻠت ﮐﮫ ﯾﺣﯾﯽ زاھد ﭘﯾﺷﮫ ﺑوده‪ ،‬ﭘﯾرواﻧش ﻧﯾز ھﻣﭼون او از ازدواج‬
‫ﺧودداری ﻣﯽﮐردﻧد‪ .‬اﻣﺎ ﯾﺣﯾﯽ ﭘﯾﺎﻣﺑر ﺑرای ﺑﺎﻗﯾﻣﺎﻧدن ﻧﺳل ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﺋﯽ ازدواج ﻣﯽﮐﻧد ﺗﺎ ﭘﯾرواﻧش ھم ﺑﮫ ازدواج ﺗﺷوﯾق‬

‫‪١٢٠‬‬
‫ﺷوﻧد‪ .‬ﻧﺎم ھﻣﺳر ﯾﺣﯾﯽ ﭘﯾﺎﻣﺑر "اَﻧﮭر" ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی "ﻧور" ﯾﺎ "ﻧوراﻧﯽ" اﺳت‪ .‬ﺛﻣرهی اﯾن ازدواج ﭘﻧﺞ ﭘﺳر ﺑﮫ ﻧﺎمھﺎی "ھﻧدان"‪،‬‬
‫"ﺑﮭرم"‪" ،‬اﻧﺻﺎو"‪" ،‬ﺳﺎم"‪" ،‬ﺷﺎر" و ﺳﮫ دﺧﺗر ﺑﮫ ﻧﺎمھﺎی "ﺷﺎرت"‪" ،‬رﺣﻣﺎت ھﯾّﯽ" و "اﻧﮭر زﯾوا" ﺑوده اﺳت‪.‬‬

‫ﺣﺿرت ﯾﮭﯾﺎ ﯾﮭﺎﻧﺎ )اس ﯾﺎ ا ز ن = اَﺳوﺛﺎ و َزﮐوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ(‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾدﮐﻧﻧده در آب َﯾردﻧﺎ )رود ﺟﺎری( اﺳت ﮐﮫ‬
‫ﯾﮑﯽ از واﺟﺑﺎت ﻣﮭم در دﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬ﺑﮫ ﻋﻘﯾده ﻣﻧداﯾﯾﺎن‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد ﺑﺎﻋث ﺗطﮭﯾر ﺟﺳم‪ ،‬روح و روان‬
‫ﻣﻧداﯾﯽ ﺷده و او را از ھر ﮔوﻧﮫ ﮔﻧﺎه و ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ دور ﺧواھد ﺳﺎﺧت‪ .‬ﻋﯾﺳﯽ ﻣﺳﯾﺢ )ع( ﺗوﺳط ﺣﺿرت ﯾﮭﯾﺎ‬
‫ﯾﮭﺎﻧﺎ )اس( ﻣورد ﻏﺳل ﺗﻌﻣﯾد ﻗرار ﮔرﻓت و ﺑﮫ اﯾن ﺗرﺗﯾب در دو دﯾن ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ و ﻣﺳﯾﺣﯾت‪ ،‬ﻏﺳل‬
‫ﺗﻌﻣﯾد ﺑﮫ ﻣﻧزﻟﮫ ﭘﺎﻛﯽ ﺗن و روان و ﻧﻣﺎدی از اﻋﺗﻘﺎد و اﯾﻣﺎن ﺑﮫ رﺳﺗﮕﺎری و رھﺎﯾﯽ از ﮔﻔﺗﺎر و اﻋﻣﺎل‬
‫ﻧﺎﭘﺳﻧد ﺧواھد ﺑود‪ .‬ﺑﮫ دﻟﯾل اھﻣﯾت ﻏﺳل ﺗﻌﻣﯾد در دﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﮐﮫ در آب ﺟﺎری ﯾﻌﻧﯽ رودﺧﺎﻧﮫ ﺻورت‬
‫ﻣﯽﮔﯾرد‪ ،‬اﮐﺛر ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻧزدﯾﮏ ﺑﮫ رودﺧﺎﻧﮫ ﺳﮑﻧﺎ دارﻧد‪.‬‬

‫ﭼﮕوﻧﮕﯽ ﻋروج ﻧِﺷﻣِﺗﺎی "ﯾﮭﯾﺎ ﯾﮭﺎﻧﺎ" ﺑﮫ ﻋﺎﻟم ﻧور از ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس "ﮔﻧزا ر ّﺑﺎ ‪ -‬ﯾﻣﯾن"‬
‫ِ‬
‫ﺑﺷﻣﯾﮭون ادھﯾّﯽ رﺑّﯽ‬

‫ﺑﻧﺎم ﺧداوﻧد ﻣﻌظم‬

‫ﻣﻧدادھﯾّﯽ ﻧزد ﯾﮭﺎﻧﺎی ﺗﻌﻣﯾددھﻧده رﻓت و ﺑﮫ او ﮔﻔت‪" :‬ﯾﮭﺎﻧﺎ ﺑرﺧﯾز و ﺑﺎ ﻣﺻﺑﺗﺎﯾﯽ ﮐﮫ اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﯽ ﻣرا ﺗﻌﻣﯾد ﮐن و از‬
‫ﻧﺎمھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ذﮐر ﻣﯽﮐﻧﯽ ﺑر ﻣن ﯾﺎد ﮐن‪".‬‬

‫ﯾﮭﺎﻧﺎ ﺑﮫ ﻣﻧدادھﯾﯽ ﮔﻔت‪" :‬ﻣن اﮐﻧون ﮔرﺳﻧﮫ و ﺗﺷﻧﮫ ھﺳﺗم‪ ،‬و ﺑدﻧم ﺧﺳﺗﮫ اﺳت و ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺷب‪ ،‬ﺳﺑزهھﺎ را ﻓرا ﮔرﻓﺗﮫ اﺳت‪.‬‬
‫ﻧِﺷﻣِﺗﺎھﺎ )روانھﺎ( زﯾﺎد ﺑودﻧد و ﻣن اﺳﺗراﺣﺗﯽ ﻧداﺷﺗم‪ .‬ﻓردا ﺻﺑﺢ ﺑﯾﺎ و ﺗو را ﺗﻌﻣﯾد ﺧواھم داد‪.‬‬

‫ﺳﭘس ﻣﻧدادھﯾﯽ ﭼﺷﻣﺎﻧش را ﺑﮫﺳوی ﻣﮑﺎن ﺑزرﮔﯽ ﮐﮫ ھﻣﮫاش درﺧﺷش و ﻧور اﺳت ﺑﺎﻻ ﺑرده و دﻋﺎی ﺑزرﮔﯽ ﻧﻣود و ﮔﻔت‪:‬‬
‫"از ﺗو ای ﻣﺎﻟﮏ ﺑزرگ اﻋﻼی ﻧور‪ ،‬و ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﺑزرگ آن ﻣﮑﺎن‪ ،‬در اﯾن ﻟﺣظﮫ ﮐﮫ اﯾﺳﺗﺎدهام از ﺷﻣﺎ طﻠب ﺑزرﮔﯽ دارم ﺗﺎ‬
‫ﺳﺎﻋتھﺎی روز و ﺷب در ﯾﮏ َدم ﺑﮕذرﻧد‪ ،‬و ﮔردش ﺷب ﭘﯾش رﻓﺗﮫ و روز ﺟﻠوﺗر ﺑﯾﺎﯾد‪ ،‬ﺗﺎ ﯾﮭﺎﻧﺎ ﺑﺧواﺑد و اﺳﺗراﺣت ﻛﻧد و‬
‫رواﻧش ﺳرﺣﺎل ﮔﺷﺗﮫ و ﻣرا ﺗﻌﻣﯾد ﻧﻣﺎﯾد‪".‬‬

‫ﺑﮫ ارادهی ﺣﯽّ ﺑزرگ‪ ،‬اﯾنﭼﻧﯾن ﺷد‪ ،‬ﺷب در ﯾﮏ ﻟﺣظﮫ ﺳﭘری ﮔﺷت و ﯾﮭﺎﻧﺎ ﺧواﺑﯾد و ﺳﭘس ﺑﯾدار ﺷد‪ ،‬و از ﺧواب‬
‫ﺑرﺧﺎﺳت‪.‬‬

‫ﻣﻧدادھﯾﯽ ﮔﻔت‪" :‬ﺳﻼم ﺑر ﺗو ای ﯾﮭﺎﻧﺎی ﺑزرگ‪ ،‬و ای ﻣﻌﻠم‪ ،‬ﭘدر ﺑرﺟﺳﺗﮫ"‪.‬‬

‫ﯾﮭﺎﻧﺎ ﮔﻔت‪" :‬ﺧوش آﻣدی ای ﮐودک ﺧردﺳﺎل‪ ،‬ﻣن از دﯾروز ﺗو را ﺑﮫ َﯾردﻧﺎ )آب روان‪ ،‬رودﺧﺎﻧﮫ( دﻋوت ﻧﻣودم و اﻣروز ﺗرا‬
‫ﻧﺎاﻣﯾد ﻧﺧواھم ﺳﺎﺧت‪".‬‬

‫ﻣﻧدادھﯾﯽ ﮔﻔت‪" :‬در ﺟرﯾﺎن آب َﯾردﻧﺎ ﺑﺎﯾﺳت و ﻣرا در ﺑﯾن ﺑﺎزواﻧت ﺑﭘذﯾر‪ ،‬و ﺑﺎ ﺗﻌﻣﯾ ِد زﻧدهای ﮐﮫ اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﯽ‪ ،‬ﻣرا ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ﮐن و از ﻧﺎمھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﯾﺎد ﻣﯽﮐﻧﯽ‪ ،‬ﺑر ﻣن ﯾﺎد ﮐن‪".‬‬

‫ﯾﮭﺎﻧﺎ ﮔﻔت‪" :‬ﻣن ﭼﮭل و دو ﺳﺎل َﯾردﻧﺎ را ﮔرﻓﺗﮫ و ﻣردم را در آن ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﻧﻣﺎﯾم‪ ،‬در طﯽ اﯾن ﻣدت ﮐﺳﯽ ﻣرا ﺑﮫ آن ﻓرا‬
‫ﻧﺧواﻧد‪ .‬اﻣﺎ اﮐﻧون ﺑﺎ ﺗو‪ ،‬ﻧوﺟواﻧﯽ ﮐﮫ ﺳﮫ ﺳﺎل و ﯾﮏ روز ﻋﻣر داری‪ ،‬ﺧواھم رﻓت‪".‬‬

‫‪١٢١‬‬
 ‫ﻣﻧدادھﯾﯽ ﮔﻔت‪" :‬ﻣﺻﺑﺗﺎ را ﭼﮕوﻧﮫ اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﯽ؟"‬

‫ﯾﮭﺎﻧﺎ ﮔﻔت‪" :‬ﻣردم را در ﯾردﻧﺎ ﻗرار داده و ﺑﺎ ﮐف دﺳتھﺎﯾم ﺑر آﻧﮭﺎ آب ﻣﯽﭘﺎﺷم‪ ،‬و ﻧﺎم ﺣﯽّ ﺑزرگ را ﺑر آﻧﮭﺎ ﯾﺎد ﻣﯽﮐﻧم‪".‬‬

‫ﻣﻧدادھﯾّﯽ ﺑﮫ ﯾﮭﺎﻧﺎ ﮔﻔت‪" :‬در ھﻧﮕﺎم ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ﻧﺎم ﭼﮫ ﮐﺳﯽ را ﺑر ﻣردم ﯾﺎد ﻣﯽﮐﻧﯽ؟"‬

‫ھﻣﮫ ﺗرﻣﯾداھﺎ دھﺎﻧﺷﺎن را ﺑﺎز ﮐرده و ﺑﮫ ﯾﮭﺎﻧﺎ ﮔﻔﺗﻧد‪" :‬ای ﯾﮭﺎﻧﺎ ﭼﮭل و دو ﺳﺎل اﺳت ﮐﮫ ﻣردم را ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽدھﯽ‪ ،‬ﺑﮫ ﻏﯾر از‬
‫اﯾن ﮐودک ﺧردﺳﺎل ﮐﺳﯽ ﺗرا ﺑﮫ ﯾردﻧﺎ دﻋوت ﻧﮑرد‪ ،‬ﭘس درﺧواﺳت او را رد ﻧﮑن‪".‬‬

‫ﯾﮭﺎﻧﺎ ﺳﺧن ﺗرﻣﯾداھﺎ را ﺷﻧﯾد و ﺑﮫ ﺳﺎﺣل ﯾردﻧﺎ رﻓت‪ ،‬و در ﺟرﯾﺎن آب اﯾﺳﺗﺎد و ﺑﺎزواﻧش را ﺑﺎز ﻧﻣوده و ﻣﻧدادھﯾﯽ را دﻋوت‬
‫ﮐرد و ﮔﻔت‪" :‬ﺑﯾﺎ ای ﮐودک ﺧردﺳﺎﻟﯽ ﮐﮫ ﺳﮫ ﺳﺎل و ﯾﮏ روز ﻋﻣر دارد‪ .‬ای ﮐوﭼﮏ ﺑرادران و ﺑزرگ ﺧﺎﻧدان‪ ،‬و ای‬
‫ﮐودﮐﯽ ﮐﮫ ﺳﺧﻧﺎﻧش ﺑزرگ ھﺳﺗﻧد‪".‬‬

‫و ﻣﻧدادھﯾﯽ ﺑﮫ طرف ﯾﮭﺎﻧﺎ رﻓت‪.‬‬

‫ھﻧﮕﺎﻣﻰ ﻛﮫ ﯾردﻧﺎ درﺧﺷش ﻣﻧدادھﯾﯽ را دﯾد ﺑﮫ ﺗﻼطم اﻓﺗﺎده و اﻣواج ﺑﮫ ﺳﺎﺣل ﮐوﺑﯾد ﺷدﻧد‪ .‬در آن ﻟﺣظﮫ آب ﺗﺎ ﺑﺎﻻی ﻧﺎف‬
‫ﯾﮭﺎﻧﺎ رﺳﯾد و او ﺗواﻧﺎﯾﯽ اﯾﺳﺗﺎدن در ﺟرﯾﺎن آن را ﻧداﺷت‪ .‬ﻣﻧدادھﯾﯽ وﻗﺗﻰ ﻛﮫ ﯾﮭﺎﻧﺎ را در اﯾن ﺣﺎﻟت دﯾد‪ ،‬ﺳرﯾﻊﺗر ﺑﮫﺳوﯾش‬
‫رﻓت‪.‬‬

‫اﻣﺎ آب ﯾردﻧﺎ در ﻣﻘﺎﺑل درﺧﺷش ﻣﻧدادھﯾﯽ ﺑﮫ ﮐﻧﺎر رﻓت و ﯾﮭﺎﻧﺎ در ﺧﺷﮑﯽ اﯾﺳﺗﺎد‪.‬‬

‫وﻗﺗﯽ ﮐﮫ ﻣﻧدادھﯾﯽ ﺑﮫ ﻧزد ﯾﮭﺎﻧﺎ رﺳﯾد ﮔﻔت‪" :‬ﻣرا در ﺗﻌﻣﯾد ﭘﺎﮐت‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد ﮐن و از آن ﻧﺎمھﺎ ﺑر ﻣن ﯾﺎد ﮐن‪".‬‬

‫ﯾﮭﺎﻧﺎ ﮔﻔت‪" :‬ﻣن ھزاران ھزار از ﻣردم و ﮔروهھﺎی ﺑﯾﺷﻣﺎری از ﻧﺷﻣﺗﺎھﺎ را ﺑﮫ ﯾردﻧﺎ ﭘﺎﯾﯾن آورده و آنھﺎ را ﺗﻌﻣﯾد دادم‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫ﺷﺧﺻﯽ ﻧظﯾر ﺗو ﻧدﯾدم‪ .‬اﮐﻧون ﮐﮫ ﯾردﻧﺎ ﺧﺷﮏ ﮔردﯾد‪ ،‬ﭼﮕوﻧﮫ ﺗورا ﺗﻌﻣﯾد دھم؟"‬

‫ﻣﻧدادھﯾﯽ ﮔﻔت‪" :‬ھر ﭼﻘدر آب ﯾردﻧﺎ دور ﻣﯽرود‪ ،‬ﺑرو و ﻣن ﻧﯾز ﺑﺎ ﺗو ﺧواھم رﻓت‪ ،‬ﻣرا ﺑﺎ ﺗﻌﻣﯾد ﭘﺎﮐﯽ ﮐﮫ اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﯽ‬
‫ﺗﻌﻣﯾدم ﮐن و از ﻧﺎمھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ذﮐر ﻣﯽﮐﻧﯽ ﺑر ﻣن ﯾﺎد ﮐن‪".‬‬

‫ﺳﭘس ھر اﻧدازه ﮐﮫ آب ﯾردﻧﺎ دور ﻣﯽرﻓت و ﺧﺷﮑﯽ ﻣﯽﺷد‪ ،‬ﯾﮭﺎﻧﺎ و ﻣﻧدادھﯾﯽ ﺑﮫ دﻧﺑﺎل آن ﻣﯽرﻓﺗﻧد و درﺧﺷش ﻣﻧدادھﯾﯽ ﻧﯾز‬
‫ھر ﻟﺣظﮫ ﺑر ﯾردﻧﺎ اﻓزونﺗر ﻣﯽﮔﺷت‪.‬‬

‫و ﻣﺎھﯾﺎن از آبھﺎ و ﭘرﻧدﮔﺎن از دو ﺳﺎﺣل درﯾﺎ دھﺎﻧﺷﺎن را ﮔﺷوده و ﺑﮫ ﻣﻧدادھﯾﯽ درود ﻓرﺳﺗﺎدﻧد‪" :‬ﻣﺑﺎرک ﺑﺎد ﺗرا ای‬
‫ﻣﻧدادھﯾﯽ‪ ،‬ﻣﺑﺎرک اﺳت ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﮫ از آن آﻣدی و ﻣﺑﺎرک و اﺳﺗوار اﺳت ﻣﮑﺎن ﺑزرﮔﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ آن ﺧواھﯽ رﻓت‪".‬‬

‫ھﻧﮕﺎﻣﯽ ﮐﮫ ﺻدای ﻣﺎھﯾﺎن از آبھﺎ و ﺻدای ﭘرﻧدﮔﺎن از دو ﺳﺎﺣل ﺑﮫ ﮔوش ﯾﮭﺎﻧﺎ رﺳﯾد‪ ،‬او درﯾﺎﻓت اﯾن ﺷﺧص ﻣﻧدادھﯾﯽ‬
‫اﺳت ﻛﮫ ھﻣراه او ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﯾﮭﺎﻧﺎ ﺑﮫ ﻣﻧدادھﯾﯽ ﮔﻔت‪" :‬ﻣن در ﺗﻌﻣﯾد زﻧدهای ﮐﮫ اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھم ﻧﺎم ﺗو را ﯾﺎد ﻣﯽﮐﻧم‪ ،‬ھﻣﺎن ﻧﺎﻣﯽ اﺳت ﮐﮫ اﮐﻧون ﺑراﯾم آﺷﮑﺎر‬
‫ﺗﻘدﯾر آﻣدﻧش ﺑر ﻣن ﻣﺳﻠّم ﮔردﯾد‪ .‬دﺳت ُﮐﺷطﺎ و ﺷﻔﺎدھﻧدهی ﺑزرﮔت را ﺑر ﻣن ﺑﮕذار و ﺑر ﻣن ﯾﺎد ﮐن‪ ،‬زﯾرا ﻣن آن‬ ‫ِ‬ ‫ﺷده و‬
‫ﻧﮭﺎﻟﯽ ھﺳﺗم ﮐﮫ ﺗو ﮐﺎﺷﺗﯽ‪ .‬ﺑﺎ ﻧﺎم ﺗو اوﻟﯾنھﺎ و آﺧرﯾن ھﺎ اﺳﺗوار ﻣﯽ ﮔردﻧد‪".‬‬

‫ﻣﻧدادھﯾﯽ ﮔﻔت‪" :‬اﮔر دﺳﺗم را ﺑر ﺗو ﺑﮕذارم‪ ،‬از ﺟﺳﻣت ﺧﺎرج ﻣﯽﺷوی"‪.‬‬

‫ﯾﮭﺎﻧﺎ ﮔﻔت‪" :‬ﻣن ﭘس از دﯾدن ﺗو‪ ،‬دﯾﮕر ﻧﻣﯽﺧواھم در اﯾن ﻋﺎﻟم ﺑﺎﺷم‪ ،‬ﺗو را دﯾدم و ﺑﮫ ﺗو دﺳت ﯾﺎﻓﺗم‪ ،‬اﮐﻧون دﺳت ُﮐﺷطﺎ‬
‫)ﻋﮭد( از ﺗو طﻠب ﻣﯽﮐﻧم‪ ،‬از ﺧودت و از ﻣﮑﺎﻧﯽ ﺑزرﮔﯽ ﮐﮫ از آن آﻣده و ﺑﮫ آن ﺑﺎز ﺧواھﯽ ﮔﺷت‪ ،‬ﻣرا دور ﻣﮑن‪.‬‬

‫‪١٢٢‬‬
‫ﺑﺎ ﺗدارک‪ ،‬دﺳﺗور و ﻟطف ﺗو‪ ،‬رازھﺎی ﻣﻼﺋﮏ و ﺛﻣرهی ﺑزرگ ﻋﺎﻟم ﻧور‪ ،‬ﺗﮑﯾﮫﮔﺎه ﺳﻧدان زﻣﯾن و ﺛﻣرهھﺎی اﯾن ﻋﺎﻟم‪،‬‬
‫ﻣﺻدر آبھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺣرارت زﻧده از آنھﺎ ﺑوﺟود آﻣده اﺳت‪ ،‬ﭼﮕوﻧﮕﯽ ﺳﺎﮐن ﺷدن ﺣﯾﺎت‪ ،‬و ﭼﮫ ﮐﺳﯽ ﻗدﯾﻣﯽﺗر و ﺑزرگﺗر‬
‫اﺳت‪ ،‬ﺑرای ﻣن آﺷﮑﺎر ﻣﯽﮔردﻧد‪".‬‬

‫ﺧون ﺧود ﺧﺎرج‬

‫ِ‬ ‫ھﻧﮕﺎﻣﯽﮐﮫ ﯾﮭﺎﻧﺎ در ﺳﺎﺣل ﯾردﻧﺎ اﯾنﭼﻧﯾن ﮔﻔت‪ ،‬ﻣﻧدادھﯾﯽ دﺳﺗش را ﺑر او ﻧﮭﺎد‪ ،‬و ﯾﮭﺎﻧﺎ از ﭘوﺷش ﮔوﺷت و‬
‫ﮔردﯾده و ﭘوﺷش درﺧﺷش و ردای ﭘﺎک ﻧور را ﭘوﺷﯾد و ﺑﮫ ھﻣراه ﻣﻧدادھﯾﯽ ﺑﺳوی ﻣﮑﺎن ﺑزرگ درﺧﺷش و ﻧور رﻓت‪.‬‬

‫ﻣﺎھﯾﺎن و ﭘرﻧدﮔﺎن ﺑر ﺟﺳد ﯾﮭﺎﻧﺎ ﺟﻣﻊ ﺷده و آﻧرا اﺣﺎطﮫ ﮐردﻧد‪ .‬وﻗﺗﯽ ﮐﮫ ﯾﮭﺎﻧﺎ ﺑر ﺟﺳد ﺧود ﻧﮕرﯾﺳت ﻏﻣﮕﯾن ﮔﺷت‪.‬‬

‫در اﯾن ھﻧﮕﺎم ﻣﻧدادھﯾﯽ ﺑﮫ ﯾﮭﺎﻧﺎ ﮔﻔت‪" :‬آﯾﺎ ﺑرای آن ﺟﺳد ﻏﻣﮕﯾن ھﺳﺗﯽ؟ اﮔر ﻣﯽﺧواھﯽ‪ ،‬ﺗرا ﺑﮫ آن ﺑﺎز ﻣﯽﮔرداﻧم‪.‬‬

‫ﯾﮭﺎﻧﺎ ﮔﻔت‪" :‬ﻣﺑﺎرک و ﺳﺗﺎﯾش ﺑﺎد ﺷﺧﺻﯽ ﮐﮫ ﻣرا از ﻟﺑﺎس ﮔوﺷت و ﺧون ﺑرھﻧﮫ ﮐرده و از آن رھﺎﯾﯽ داد‪ ،‬و ﺳﺗﺎﯾش ﺷده‪،‬‬
‫ارﺟﻣﻧد‪ ،‬اﺳﺗوار و ﺑﺎﺷﮑوه اﺳت ﺷﺧص ﺑرﮔزﯾدهای ﮐﮫ ﺑﺎ ﭘوﺷش درﺧﺷش و ردای ﭘﺎک و ﻧوراﻧﯽ ﻣرا ﭘوﺷﺎﻧد‪ ،‬ﻣن ﺑر‬
‫ﻓرزﻧداﻧم ﻏﻣﮕﯾن ﺷدم‪ ،‬ﻓرزﻧدان ﺷﺎﯾﺳﺗﮫای ﮐﮫ ﻣن آنھﺎ را در آﻧﺟﺎ رھﺎ ﮐرده و ﮐﺳﯽ ﻧﯾﺳت ﺗﺎ آﻧﺎن را راھﻧﻣﺎﯾﯽ ﮐﻧد‪".‬‬

‫ﻣﻧدادھﯾﯽ ﮔﻔت‪" :‬اﯾﻣﺎﻧﯽ ﮐﮫ در اﻧدﯾﺷﮫ و ﻗﻠب ﺗو اﺳت‪ ،‬در اﻧدﯾﺷﮫ و ﻗﻠب آنھﺎ ﻧﯾز ﻗرار دارد‪ .‬ﭘﺳرم ﻣن ﻣﯽداﻧم ﮐﮫ اﻧدوه ﺗو‬
‫ﺑرای ﭼﮫ اﺳت‪".‬‬

‫ﯾﮭﺎﻧﺎ ﺑﮫ ﻣﻧدادھﯾﯽ ﮔﻔت‪" :‬ﺗو‪ ،‬ﺑر آﻧﭼﮫ ﮐﮫ در دلھﺎ و اﻓﮑﺎر اﺳت آﮔﺎھﯽ داری‪ ،‬در ﻣﻘﺎﺑﻠت ھﻣﮫ ﭼﯾز ﻣﺛل آﻓﺗﺎب روﺷن اﺳت‪،‬‬
‫ﻣوی را ﺷﮑﺎﻓﺗﮫ و درون آن را ﻣﯽﺑﯾﻧﯽ‪ ،‬ﺗو ﺑر آﻧﭼﮫ ﮐﮫ در ﻧور و ظﻠﻣت ﺟﺎری اﺳت‪ ،‬آﮔﺎھﯽ داری‪".‬‬

‫درﺣﺎﻟﯽﮐﮫ‪ ،‬ﺳﺧﻧﺎن ﭘﺎک و ﻧوراﻧﯽ آنھﺎ ﺑر ﺳطﺢ آب و اﻣواج آن ﻣﻧﻌﮑس ﻣﯽﮔردﯾد‪ ،‬ﻣﻧدادھﯾﯽ از ﺳﺎﺣل درﯾﺎ ﻣﺎﺳﮫ ﺑرداﺷﺗﮫ‬
‫و ﺑر ﭘﯾﮑر ﯾﮭﺎﻧﺎ ﻧﮭﺎد و آﻧﭼﮫ ﮐﮫ در دﻓن رﺳم ﺑود اﻧﺟﺎم ﺷد‪. ...‬‬

‫ﺳﺗﺎﯾش ﺷده و ﭘﯾروز اﺳت ﺧداوﻧد‪.‬‬

‫ﮐَﻨﺸﯽوز‪‬ﻫﻠﯽ‪ ،‬ﺗﮑﺮﯾﺺ و د‪‬ﻫﻮا رﺑ‪‬ﺎ‬

‫ﮐﻠﯾﺎت‪ :‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن آﻏﺎز و ﭘﺎﯾﺎن ﺳﺎل ﺧود را ﺑﺎ آداب و ﻣﻧﺎﺳﮏ وﯾژهای ﺑرﮔزار ﻣﯽﮐﻧﻧد؛ آﻧﮭﺎ آﺧرﯾن روز‬
‫ﺳﺎل را َﮐﻧﺷﯽو َزھﻠﯽ )ﮐﻧﺷﯽ زھﻠﯽ‪ /‬ﮐﻧﺷوزھﻠﯽ( ﻣﯽﻧﺎﻣﻧد ﮐﮫ ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﭘﺎکﺳﺎزی اﺳت‪ .‬در اﯾن روز‪،‬‬
‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑﮫ ﺗﻣﯾزﮐردن و ﭘﺎکﺳﺎزی ﺧﺎﻧﮫھﺎﯾﺷﺎن ﻣﯽﭘردازﻧد و ﭘﯾش از ﻏروب‪ ،‬ﻏﺳل ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﮐﻧﻧد؛ ﺑﻧﺎﺑر‬
‫دﺳﺗورات دﯾﻧﯽ‪ ،‬ﭘﯾش از ﻏروب آﻓﺗﺎب ﻧﺑﺎﯾد از ﺧﺎﻧﮫ ﺧﺎرج ﺷوﻧد و ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت در ﺧﺎﻧﮫھﺎی ﺧود ﻣﯽﻣﺎﻧﻧد‪.‬‬
‫ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﯽﮔوﯾﻧد ﺧداوﻧد ﺑرای زﻣﯾن‪ ،‬اﻧﺳﺎنھﺎ و آبھﺎی روان ﻧﮕﮭﺑﺎﻧﺎﻧﯽ از ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﮔﻣﺎﺷﺗﮫ اﺳت ﺗﺎ آﻧﺎن‬
‫ﺳﺎل‬
‫ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ِ‬
‫ِ‬ ‫را از ﺷر ﺣوادث و ﻣوﺟودات ﺷرﯾر ﺣﻔظ ﮐﻧد؛ ﺑﮫ ﺑﺎور آنھﺎ‪ ،‬ھﻣﮫی ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﻧﮕﮭﺑﺎن در روز‬
‫ﮐﮭﻧﮫ و آﻏﺎز ﺳﺎل ﻧو‪ ،‬ﺑﮫﻣدت ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت ﺑﮫ ﺟﮭﺎن ﻧور‪ ،‬ﻧزد ﺧداوﻧد ﺑرﻣﯽﮔردﻧد و ﮔزارﺷﯽ از آﻧﭼﮫ در‬
‫ﯾﮏ ﺳﺎل رُ خ داده اﺳت‪ ،‬ﺑﮫ ﺧداوﻧد اراﺋﮫ ﻣﯽدھﻧد‪ .‬ﺑﺎ رﻓﺗن ﻓرﺷﺗﮕﺎن‪ ،‬ﺟﮭﺎن ﻣﺎدی‪ ،‬ازﺟﻣﻠﮫ آبھﺎی ﺟﺎری‬
‫‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت ﺑدون ﻧﮕﮭﺑﺎن ﻣﯽﻣﺎﻧﻧد‪ .‬در اﯾن ﻣدت‪ ،‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن وظﺎﯾﻔﯽ دارﻧد ﮐﮫ ﺑﺎﯾد اﻧﺟﺎم دھﻧد؛ ﻣﮭمﺗرﯾن‬
‫وظﯾﻔﮥ آﻧﮭﺎ دﺳتﻧزدن ﺑﮫ آب ﺟﺎری اﺳت و اﯾن ﻧﮑﺗﮫای اﺳت ﮐﮫ در ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس آﻧﺎن‪ ،‬ﯾﻌﻧﯽ ﮔﻧزا َرﺑﺎ ﺑر آن‬
‫ﺗﺄﮐﯾد ﺷده اﺳت‪ .‬ﺻﺎﺑﺋﯾن ﺟﮭت ﺗﺄﻣﯾن آب ﺑرای اﯾن ﻣدت‪ ،‬از ﻗﺑ ْل ﻣﺧﺎزن را ﭘر از آب ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬از دﯾﮕر‬
‫وظﺎﯾف ﻣﻧداﯾﯾﺎن در اﯾن ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت‪ ،‬ذﮐر ﺧداوﻧد و دﻋﺎ و ﻧﯾﺎﯾش اﺳت‪ .‬ﻋﺻر روز ﮐﻧﺷﯽوزھﻠﯽ ھرﮐﺳﯽ‬
‫‪١٢٣‬‬
‫در ﻣﻧزﻟش ﺳﻔرهای ﭘﮭن ﻣﯽﮐﻧد و در آن ﺑرای ھر ﻓرد ﺧﺎﻧواده‪ ،‬ظرﻓﯽ از ﻣﯾوهھﺎی ﻓﺻل‪ ،‬ﺳﺑزی‪ ،‬ﻧﺎن‪ ،‬آب‬
‫و ﻧﻣﮏ ﻣﯽﮔذارد‪ .‬ﭘدر ﺧﺎﻧواده ﺑﮫ ﺗﺷرﯾﺢ ﻣﺳﺎﺋﻠﯽ ﻣﯽﭘردازد ﮐﮫ در ﺳﺎل ﮔذﺷﺗﮫ ﭘﺷت ﺳر ﻧﮭﺎدهاﻧد‪.‬‬

‫اﮔر در ﻣدت ﯾﺎدﺷده‪ ،‬ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻧﺎﮔزﯾر ﺑﮫ ﺗرک ﺧﺎﻧﮫ ﺷوﻧد‪ ،‬ﻧﺑﺎﯾد ﺑﮫ ﭼﯾزی دﺳت ﺑزﻧﻧد و ﺑﺎﯾد دﺳﺗﮑش ﺑﮫ‬
‫دﺳﺗﺷﺎن ﮐﻧﻧد ﺗﺎ ﺑﮫﺻورت ﻣﺳﺗﻘﯾم ﺑﺎ اﺷﯾﺎء ﺗﻣﺎس ﭘﯾدا ﻧﮑﻧﻧد؛ اﮔر ﻣﺟﺑور ﺷوﻧد درب ﻣﻧزل را ﺑﺎز ﮐﻧﻧد‪،‬‬
‫دﺳت را ﺑﺎ ﭘﺎرﭼﮫ ﻣﯽﭘوﺷﺎﻧﻧد؛ ھﻣﭼﻧﯾن‪ ،‬ﻧﺑﺎﯾد ﺑﺎ اﺷﺧﺎص ﺑﯾرون از ﻣﻧزل ﺗﻣﺎس ﺑرﻗرار ﮐﻧﻧد‪ .‬آﻧﮭﺎ ﭘس از‬
‫‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت ﺧﺎﻧﮫﻧﺷﯾﻧﯽ‪ ،‬ﻏﺳل ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ ،‬ﺑﮫ روش دﯾﻧﯽﺷﺎن وﺿو ﻣﯽﮔﯾرﻧد و ﺑرای ﻋرض ﺗﺑرﯾﮏ ﺑﮫ دﯾدن‬
‫ﺑزرگ ﺧﺎﻧواده ﻣﯽروﻧد؛ ﺳﭘس ﺑﮫﺻورت دﺳﺗﮫﺟﻣﻌﯽ ﺑﮫ َﻣﻧدی ﻣﯽروﻧد و ﻣﺷﻐول دﻋﺎ و ﻧﯾﺎﯾش ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬
‫ﭘس از ﭘﺎﯾﺎن ﻣراﺳم‪ ،‬ﺑﮫ اﺗﻔﺎق روﺣﺎﻧﯾون ﺑﮫ دﯾدن ﺧﺎﻧوادهھﺎﯾﯽ ﻣﯽروﻧد ﮐﮫ در ﺳﺎل ﮔذﺷﺗﮫ ﮐﺳﯽ را از دﺳت‬
‫دادهاﻧد‪.‬‬

‫ﮐَﻨﺸﻮز‪‬ﻫﻠﯽ )ﮐَﻨﺸﯽ و ز‪‬ﻫﻠﯽ(‬

‫ﻧﺷوزھﻠﻰ‪َ /‬ﮐﻧﺷو و َزھﻠﯽ‪َ /‬ﮐﻧﺷﯽ و َزھﻠﯽ« ﻧﺎم دارد ﻛﮫ در آن‬

‫َ‬ ‫ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﻰ » َﻛ‬
‫ﺳﻰام ﻣﺎ ِه ﮔدﯾﺎ آﺧرﯾن روز ِ‬
‫ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد و طﻣﺎﺷﮫ )ﻏﺳل ﮐردن( اﻧﺟﺎم ﻣﯽﺷود و ﻣﻧداﺋﯾﺎن ﺑراى ورود ﺑﮫ ﺳﺎل ﻧوى ﻣﻧداﯾﻰ ﺗدارﻛﺎت‬
‫ﻻزم را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد‪] .‬از ﺳﺎﻋت ‪ ١٨‬اﯾن روز )ﯾﻌﻧﯽ ﺳﯽاُم ﻣﺎ ِه ﮔدﯾﺎ(‪ ،‬ﺗﮑرﯾص )اﻋﺗﮑﺎف ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋﺗﮫ‬
‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن( آﻏﺎز ﻣﯽﮔردد‪[.‬‬

‫ﻛﻠﻣﮫ ﻛﻧﺷو ﺑﮫ ﻣﻌﻧﻰ ﺟﺎرو ﻛردن‪ ،‬ﺧﺎﻧﮫﺗﻛﺎﻧﻰ و ﭘﺎک ﻧﻣودن ﻣﯽﺑﺎﺷد و ﮐﻠﻣﮫ ز‘ھل ﯾﺎ زھﻠﻰ ﺑﮫ ﻣﻌﻧﻰ ﺟﻠوهﮔر‬
‫ﺷدن اﺳت و ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎى ﭘﺎﻛﺳﺎزى و ﺑﮫﺟﻠوه در آوردن ﻣﺣل زﻧدﮔﻰ ﺧود ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬ﺑﮫ ﻋﺑﺎرﺗﯽ‪،‬‬
‫ﮐﻧﺷو و زھﻠﯽ ﯾﻌﻧﯽ ﺗﻣﯾز و ﭘﺎک ﮐردن اﺳت و ھﻣﭼﻧﯾن ﭘﺎک ﮐردن روح و روان و ﺟﺳم )ﺑﺎ ﺗﻌﻣﯾد( ﮐﮫ‬
‫ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯽ(‬
‫ِ‬ ‫روز ﺳﯽاُم ﻣﺎ ِه ﮔدﯾﺎ )آﺧرﯾن روز‬
‫ِ‬ ‫زﻣﺎن آن ‪ ١٢‬ﺳﺎﻋت‪ ،‬از ﺳﺎﻋت ‪ ۶‬ﺻﺑﺢ اﻟﯽ ‪ ١٨‬ﻋﺻر‬
‫ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ ﺟزء »اﯾﺎم دﻛﯾوﺛﺎ« )اﯾﺎم ﭘﺎک( اﺳت‪ ،‬دک ﯾﺎ دﮐﯾﺎ ﯾﻌﻧﯽ ﭘﺎک و ﭘﺎﮐﯽ اﺳت و ﮐﻧﺷوزھﻠﯽ‪ ،‬روز‬
‫ﭘﺎﮐﯽ اﺳت و ﺗﻌﻣﯾد ﺑﺎ رﺳﺗﮫی ﻧو در اﯾن روز ﻣﻌﺎدل ﭘﻧﺟﺎه ﺑﺎر ﺗﻌﻣﯾد ﻣﺣﺳوب ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫طﻣﺎﺷﮫ )ﻏﺳل ﮐردن( در روز ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ و ﻗﺑل از ورود ﺑﮫ ﺗﻛرﯾص )اﻋﺗﮑﺎف( ﺑراى ھﻣﮫ واﺟب اﺳت‪.‬‬
‫در ﺻورت ﻋدم دﺳﺗرﺳﻰ ﺑﮫ َﯾردﻧﺎ‪ /‬رودﺧﺎﻧﮫ )آب ﺟﺎرى( ﻣﯽﺗوان در زﯾر دوش طﻣﺎﺷﮫ ﮐرد‪.‬‬
‫ﺗﻌﻣﯾد در اﯾن روز ُ‬
‫ﺷﻣﯾﺛﺎ )ﺗﻌﻣﯾد ﻋﺎدی( ﻧﺎم دارد‪.‬‬

‫اوﻟﯾن ﺗﻌﻣﯾد ﻧوزادان در اﯾن روز اﻧﺟﺎم ﻧﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم دﺧراﻧﻰ و ﯾﺎد ﻛردن از ﻧﺷﻣﺗﺎ )روان( در ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ ﻻزم اﺳت‪.‬‬

‫‪١٢٤‬‬
‫اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم دﺧراﻧﻰ ﺑﺎ ﭘوﺷﯾدن رﺳﺗﮫ ﻛﺎﻣل اﺳت وﻟﻰ اﻧﺟﺎم آن ﺑدون رﺳﺗﮫ ﻣﺷروط ﺑﮫ ﭘوﺷش ﺳر و ﺑﺳﺗن‬
‫ھﻣﯾﺎﻧﮫ‪ ،‬اﺷﻛﺎﻟﻰ ﻧدارد‪.‬‬

‫ﮔذاردن طرﯾﺎﻧﺎ )ظرف ﮔِﻠﯽ ﮐﮫ از ﮔِل رُ س ﺗﮭﯾﮫ ﺷده اﺳت( در ﻣﻧزل ﯾﮏ رﺳم دﯾﻧﯽ اﺳت‪ .‬در طرﯾﺎﻧﺎ‬
‫)ﺗرﯾﺎﻧﺎ( ﻣﯾوهﺟﺎت ﻓﺻل طﻣﺎﺷﮫ ﺷده‪ ،‬ﻧﺎن‪ ،‬آرد‪ ،‬ﻧﻣﮏ و آب ﮔذاﺷﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬از ظروف ﮐرﯾﺳﺗﺎل و‬
‫ﺷﯾﺎر‬
‫ﺷﯾﺷﮫای ﻣﯽﺗوان ﺑﺟﺎی ظرف ﮔِﻠﯽ )طرﯾﺎﻧﺎ‪ /‬ﺗرﯾﺎﻧﺎ( اﺳﺗﻔﺎده ﮐرد‪ ،‬در ﺻورﺗﯽﮐﮫ ظرف ﻣﯾﺻرا ) ِ‬
‫ﺟداﮐﻧﻧده‪ /‬ﻗﺳﻣتﺑﻧدی( داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪ .‬طرﯾﺎﻧﺎ ﺑﮫ ﺗﻌداد اﻓراد ﺧﺎﻧواده ﻗﺳﻣتﺑﻧدی ﺷده و در آن ﻗﺳﻣتھﺎ‬
‫ﺧوراﮐﯽ ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬طرﯾﺎﻧﺎ را در اﺑﺗدای ﺳﺎﻋت ﺗﮑرﯾص )اﻋﺗﮑﺎف( و ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت اﻋﺗﮑﺎف در‬
‫اول ﻋﯾدﻣﺑﺎرﮐﯽ آنرا ﺟﻣﻊ ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬
‫ﺟﺎﯾﯽ ﮐﮫ روﺷﻧﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷد ﻣﯽﮔذارﻧد و در روز ِ‬

‫د‪‬ﻫﻮا رﺑ‪‬ﺎ‪ /‬ﻧﻮروز رﺑ‪‬ﺎ‪ /‬ﻋﯿﺪ ﺑﺰرگ‬

‫دِھوا رﺑّﺎ‪ /‬ﻧوروز رﺑّﺎ‪ /‬ﻋﯾد ﺑزرگ‪ /‬ﻋﯾد ﮐﺑﯾر‪ /‬راس اﻟﺳﻧﺔ اﻟﻣﻧداﯾﯽ‪ /‬ﻋﯾد ﺧﻠﻘت )ھﺑوط( ﺣﺿرت آدم و روز‬
‫ت َﻣﻠﮑﺎ »ﻣﺎﻧﺎ رﺑّﺎ ﮐﺑﯾرا« )ﭘدر ﺗﻣﺎﻣﯽ ﻓرﺷﺗﮕﺎن(‪.‬‬
‫ﺧﻠﻘ ِ‬

‫ﺑﮫ اﻣر »ھ ّﯾﯽ ر ّﺑﯽ ﻗدﻣﺎﯾﯽ« )ﺧداوﻧد ﻣﺗﻌﺎل( در اداﻣﮫ ﺧﻠﻘت ﻛﮫ از روزھﺎی ﭘرواﻧﺎﺋﯽ )اﯾﺎم ﭘﻧﺟﮫ( ﺷروع‬
‫ﺷد‪ ،‬دﻧﯾﺎھﺎی ﻣﯾﺎﻧﯽ ﻧﯾز ﺧﻠق ﺷد و ﺑﻌد از ﺟﺎﻣد ﻛردن زﻣﯾن و ﻣرﺗب ﻧﻣودن ﻣطرﺛﺎھﺎ )طﺑﻘﺎت ھﻔﺗﮕﺎﻧﮫ( و‬
‫آﻓرﯾدن آبھﺎی ﺟﺎری و ﺷﯾرﯾن ﺑر روی زﻣﯾن‪ ،‬اﯾﺟﺎد ﺳﺑزیھﺎ‪ ،‬ﻧﮭﺎلھﺎ‪ ،‬درﺧﺗﺎن‪ ،‬ﺣﯾواﻧﺎت اھﻠﯽ و‬
‫ﺣﯾواﻧﺎت وﺣﺷﯽ‪ ،‬ﭘرﻧدﮔﺎن ﺑﺎﻟدار و ﻣﺎھﯾﺎن درﯾﺎھﺎ و رودﺧﺎﻧﮫھﺎ و وﻗﺗﯽﻛﮫ ھﻣﮫ ﭼﯾز ﺗﻛﻣﯾل ﺷد ﺑﮫ آدم ﮔورا‬
‫ﻗدﻣﺎﯾﺎ )روان آدم( ﻛﮫ در ﻋرش اﻋﻠﯽ ھﻣراه ﻧﯾﺎﻛﺎﻧش ﺑود دﺳﺗور دادﻧد ﻛﮫ ﺑﮫ زﻣﯾن ﻧزول ﻛﻧد و زﻧدﮔﯽ‬
‫ﺑﺷری را ﺷروع ﻧﻣﺎﯾد ﯾﻌﻧﯽ در ﺟﺳﻣﯽ ) َﭘﻐرا( ﻗرار ﮔﯾرد ﻛﮫ از آب و ﺧﺎك زﻣﯾن درﺳت ﺷده اﺳت ﺗﺎ اﯾﻧﻛﮫ‬
‫اﯾن ﺟﺳم ﺑﺗواﻧد ﺣرﻛت ﻛﻧد و ﺣرف ﺑزﻧد و ﻋﻣل ﻛﻧد‪ ،‬اﺑﺗدا روان آدم )ﻧِﺷﻣﺗﺎ( اﻣﺗﻧﺎع ﻧﻣود و ﮔﻔت‪ :‬ﭼرا ﻣن‬
‫در ﺟﺳﻣﯽ ﻗرار ﮔﯾرم ﻛﮫ ﻣرﺗﻛب ﮔﻧﺎه و ﺑدیھﺎ ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﺑﮫ او ﻣﯽﮔوﯾﻧد ﻛﮫ اﮔر ﺑﮫ دﺳﺗورات ﺧداوﻧد ﻣﺗﻌﺎل‬
‫)ﮔﻧزا رﺑﺎ( ﻛﮫ ﺑرای ﺗو ﻓرﺳﺗﺎده ﻣﯽﺷوﻧد ﻋﻣل ﻛﻧﯽ اﯾن ﺟﺳم ﻣرﺗﻛب ﮔﻧﺎه ﻧﺧواھد ﺷد و ﺑدیھﺎ ﺑر او ﻏﻠﺑﮫ‬
‫ﻧﺧواھﻧد ﻛرد‪ ،‬ﺳﭘس روان آدم ﻗﺑول ﻧﻣود و وارد ﺟﺳم ﺷد و زﻧدﮔﯽ ﺑﺷری را ﺷروع ﻧﻣود )روز ﺧﻠﻘت‬
‫ﺣﺿرت آدم‪ ،‬ﺑرای ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻋﯾد ﺑزرگ ﻧﺎﻣﯾده ﻣﯽﺷود(‪ .‬ﺑﻌد از ﺗﻌﻣﯾد ﺷدن ﺗوﺳط ﻓرﺷﺗﮫھﺎ و ﺧﻠق ھﻣﺳری‬
‫)ﺣوا‪ /‬ھُوّ ا( ﺑرای او و ﻋﻘد ﻧﻣودن آنھﺎ و دارای ﻓرزﻧداﻧﯽ ﺷدن و ﺑﻌد از ﺳﭘری ﺷدن ﯾكﺳﺎل‪ ،‬ﻓرﺷﺗﮕﺎن‬
‫ﺷﻠﻣﯽ و ِﻧدوی(‪ ،‬ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﻧﮕﮭﺑﺎن اﻧﺳﺎنھﺎ ھﻣﮕﯽ ﺑﮫ دﻧﯾﺎی‬ ‫ﻧﮕﮭﺑﺎن زﻣﯾن‪ ،‬ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﻧﮕﮭﺑﺎن آبھﺎی روان ) ُ‬
‫اﻋﻣﺎل اﻧﺳﺎن در آﺧرت( ﺻﻌود ﻧﻣودﻧد و از آﻧﺟﺎ ﺑﮫ ﻋﺎﻟمھﺎی ﻧور ﺻﻌود‬ ‫ِ‬ ‫ب‬‫ی ﺣﺳﺎب و ﮐﺗﺎ ِ‬
‫اواﺛر )دﻧﯾﺎ ِ‬
‫ﻛردﻧد ﺗﺎ ﮔزارش ﺳﺎﻻﻧﮫ را ﺑﮫ ﻋرض »ھ ّﯾﯽ ر ّﺑﯽ ﻗدﻣﺎﯾﯽ« )ﺧداوﻧد ﻣﺗﻌﺎل( ﺑرﺳﺎﻧﻧد در ﻧﺗﯾﺟﮫ »دﻧﯾﺎی‬
‫ﺧﺎﻛﯽ« )ارا اد ﺗﯾﺑل( ﺑدون ﻧﮕﮭﺑﺎن )ﻓرﺷﺗﮫھﺎ( ﺷد‪ .‬اﯾن ﺻﻌود ﻓرﺷﺗﮫھﺎ ﺑﮫ ﻣدت ﺳﯽ و ﺷش ﺳﺎﻋت )‪٣٦‬‬
‫ﺳﺎﻋت( ﻛﮫ ﻋﺑﺎرت از دو ﺷب و ﯾك روز اﺳت طول ﻛﺷﯾد‪ .‬ﺑﮫ اﻣر ﺧداوﻧد اﻧﺳﺎن ﻧﯾز در اﯾن ﺳﯽ و ﺷش‬
‫ﺳﺎﻋت )‪ ٣٦‬ﺳﺎﻋت( ﺑﺎﯾد در ﺧﺎﻧﮫ ﺧود ﻛﮫ دارای ﭼﮭﺎر دﯾوار و ﺳﻘف و درﺑﯽ ﺑﺎﺷد اﻋﺗﻛﺎف ﻧﻣوده‬
‫ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯽ(‪،‬‬
‫وزھﻠﯽ )آﺧرﯾن روز ِ‬ ‫)ﺗﮑرﯾص( و ﺑﮫ ذﻛر ﺧداوﻧد و دﻋﺎ و ﻧﯾﺎﯾش ﺑﭘردازد‪ .‬ﻋﺻر روز َﻛﻧﺷﯽ َ‬

‫‪١٢٥‬‬
‫َطرﯾﺎﻧﺎﯾﯽ را ﮐﮫ ﺑﮫ ﭼﻧد ﻗﺳﻣت ﺷده و در آن از ﻣﯾوهھﺎی ﻓﺻل‪ ،‬ﺳﺑزی‪ ،‬ﻧﺎن‪ ،‬آب و ﻧﻣك ﻣﯽﮔذارﻧد‪.‬‬
‫ھﻣﭼﻧﯾن وظﯾﻔﮫ ﺑزرگ ﺧﺎﻧواده )ﭘدر و ﻣﺎدر(‪ ،‬ﺗﺷرﯾﺢ ﺳﺎﻟﯽ را ﻛﮫ ﭘﺷت ﺳر ﮔذاردﻧد و ﻧﺗﯾﺟﮫای ﻛﮫ از آن‬
‫ﻋﺎﯾد ﺷد اﻋم از ﺧوﺑﯽ و ﯾﺎ ﺑدی و اﺻﻼح ﻧﺎرﺳﺎﯾﯽھﺎ و ﺧود را ﺑرای ﺳﺎل ﺟدﯾد آﻣﺎدهﻛردن‪ ،‬اﺳت‪ .‬ﺑﮫ اﻣر‬
‫ﺧداوﻧد ﺑﺷر در اﯾن ﺳﯽ و ﺷش ﺳﺎﻋت ﺑﺎﯾد ﺧودش را از ﮔزﻧد ﺣوادث ﺣﻔظ ﮐﻧد و دور از ﺣﯾواﻧﺎت ﺑﺳر‬
‫ﺑرد و ﺑﮫ آبھﺎی روان دﺳت ﻧزﻧد‪.‬‬

‫وزھﻠﯽ ﻛﮫ آﺧرﯾن روز ﺳﺎل اﺳت ﺑﮫ ﻣﻌﻧﯽ ﭘﺎﻛﺳﺎزی و ﻣﻧور ﻛردن ﻣﯽﺑﺎﺷد و ﻣﻧداﺋﯾﺎن ﺑﺎﯾد در آﺧرﯾن‬ ‫َﻛﻧﺷﯽ َ‬
‫ﺳﺎﻋﺎت روز ﻗﺑل از ﻏروب آﻓﺗﺎب ﻏﺳل ﺗﻌﻣﯾد ﻧﻣﺎﯾﻧد )طﻣﺎﺷﮫ ﻛﻧﻧد( و ﺑﻌد از ﺳﭘری ﺷدن ‪ ٣٦‬ﺳﺎﻋت ﻧﯾز‬
‫دوﺑﺎره طﻣﺎﺷﮫ ﻛﻧﻧد و ﺧود را ﺑرای دﯾد و ﺑﺎزدﯾد آﻣﺎده ﻛﻧﻧد‪.‬‬

‫در دﯾوان »اﻟف ﺗر ﺳر ﺷﯾﺎﻻ« آﻣده اﺳت‪:‬‬

‫»ﻋﯾد ﺑزرگ ﻧوروز؛ روز ﻋﯾد‪ ،‬ﻧوروز ﺑزرگ‪ ،‬ﺷب و روزش و ﺷب ﺑﻌدش‪ ،‬در آن ﺑﮫ وﺟود آﻣد »ﻣﺎﻧﺎ‬
‫رﺑّﺎ ﮐﺑﯾرا«؛ آن روز‪ ،‬روز ﺧوﺑﯽ اﺳت ﮐﮫ ﻋﺎﻟﻣﯾﺎن و دورانھﺎ ﺑﮫ آن ﻧظﺎرهﮔرﻧد«‪.‬‬

‫روز ﯾﮑم و دوم ﻣﺎ ِه دوﻻ )دِھوا رﺑّﺎ(‪ ،‬اﻣﺑطل ﺳﺑﮏ اﺳت‪.‬‬

‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن‪ ،‬در اﻣﺑطﻼت )روزه( اﺟﺎزه اﻧﺟﺎم ھﯾﭻ ﻣراﺳم دﯾﻧﻰ را ﻧدارﻧد‪.‬‬

‫در اﻣﺑطل ﺳﺑك )ﺧﻔﯾف( ﻓﻘط ﻣراﺳم دﯾﻧﻰ )ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ﻋﻘد‪ ،‬ذﺑﺢ‪ ،‬ﻣﺳﻘﺗﺎ‪ ،‬طراﺳﮫ اِﺷوﻟﯾﺎ و ‪ (...‬اﻧﺟﺎم ﻧﻣﯽﺷود‬
‫وﻟﻰ رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ )وﺿو و ﻧﻣﺎز( را ﻛﮫ از ﻛﺎرھﺎى واﺟب روزاﻧﮫ اﺳت‪ ،‬اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد‪.‬‬

‫در اﻣﺑطﻼت ﺳﻧﮕﯾن )ﮐﺎﻣل( ﻋﻼوه ﺑر اﻧﺟﺎم ﻧدادن ﻣراﺳم دﯾﻧﻰ‪ ،‬اﺟﺎزه ﺧوردن ﮔوﺷت‪ ،‬ﻣﺎھﻰ و ﺗﺧمﻣرغ‬
‫)ﻛﻼً ﺗﺧم اﻧواع ﭘرﻧدﮔﺎن( و ﺗﻣﺎم ﺧوراﮐﯽھﺎﯾﻰ ﻛﮫ ﺑﮫ ﻧوﻋﻰ از اﯾن ﻣواد اﺳﺗﻔﺎده ﺷده را ﻧﯾز ﻧدارﻧد‪.‬‬

‫ت ذﺑﺢ ﺷده ﻗﺑل از اﻣﺑطل را ﺗﻧﺎول ﻧﻣود وﻟﯽ در اﻣﺑطل ﺳﻧﮕﯾن‬‫در روزھﺎی اﻣﺑطل ﺳﺑﮏ ﻣﯽﺗوان ﮔوﺷ ِ‬
‫ﻧﻣﯽﺗوان ﮔوﺷت را ﺗﻧﺎول ﻧﻣود و ھﻣﭼﻧﯾن ﺑﮫ ﻏﯾر از ﮔوﺷت از ﻣﺎھﯽ و ﺗﺧم اﻧواع ﭘرﻧدﮔﺎن ﻧﯾز ﻧﻣﯽﺗوان‬
‫اﺳﺗﻔﺎده ﻧﻣود‪.‬‬

‫ﺗﮑﺮﯾﺺ‪ /‬ﺗﮑﺮﯾﺲ‪ /‬ﮐﺮاص‪ /‬ﮐﺮاﺻﺎ‪ /‬ﺣﺼﺎر‪ /‬اﻋﺘﮑﺎف‬

‫ﺑﻌد از ﮐﻧﺷوزھﻠﯽ ﻣوﻋد ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت ﻛراص )اﻋﺗﮑﺎف( اﺳت‪ .‬اﯾن ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت ﺑﺧﺎطر آدم و ﺣوا )ھُوّ ا(‬
‫اﺳت‪ .‬ﺗﮑرﯾص از ﺳﺎﻋت ‪ ١٨‬روز ﺳﯽاُم ﻣﺎ ِه ﮔدﯾﺎ ﺷروع ﻣﯽﺷود و ﺗﺎ ﺳﺎﻋت ‪ ۶‬ﺻﺑﺢ روز دوم ﻣﺎ ِه دوﻻ‬
‫اداﻣﮫ دارد‪.‬‬

‫‪١٢٦‬‬
‫ﺑﻌد از اﯾن ﮐﮫ ﺟﺳم آدم و ﺣوا ﺗوﺳط »ﻣﻠﮑﺎ اﭘﺛﺎھﯾل« اﺳوﺛﺎ و زﮐوﺛﺎ ﻧﮭوﯾﻠﯽ )ﺳﻼم و درود ﺧداوﻧد ﺑر او‬
‫ﺑﺎد( ﺳﺎﺧﺗﮫ ﺷد‪ .‬ﻣﻠﮑﺎ »اﭘﺛﺎھﯾل« روح را وارد ﺟﺳم آنھﺎ ﻧﻣود و ﺑﻌد ﺑﮫطرف ﻣﻠﮑﺎ »اواﺛر ﻣوزﻧﯾﺎ«‬
‫)ﻓرﺷﺗﮫ ﻣﺳﺋول ﺣﺳﺎب و ﮐﺗﺎب اﻋﻣﺎل اﻧﺳﺎن در آﺧرت( ﺑﺎﻻ رﻓت و ﺟرﯾﺎن را ﺑﮫ ﻣﻠﮑﺎ »اواﺛر ﻣوزﻧﯾﺎ«‬
‫ﻓرﻣود و ﻣﻠﮑﺎ »اواﺛر ﻣوزﻧﯾﺎ« ﺑﮫ ﻧوﺑﮫی ﺧود ﺑﺎﻻ رﻓت و ﺟرﯾﺎن را ﺑﮫ ﻣﻠﮑﺎ »ھﯾﺑل زﯾوا« )ﺟﺑرﺋﯾل‬
‫رﺳول( ﻓرﻣود و ﻣﻠﮑﺎ »ھﯾﺑل زﯾوا« و ﻣﻠﮑﺎ »اَ ُﻧش ا ُﺛرا« و ﻣﻠﮑﺎ »ﺷﯾﺗل«‪ِ » ،‬ﻧﺷﻣﺗﺎ« )روان( را ﺑرداﺷﺗﻧد‬
‫و ﺑﮫطرف زﻣﯾن ﺣرﮐت ﮐردﻧد‪ .‬وﻗﺗﯽ ﺑﮫ زﻣﯾن رﺳﯾدﻧد ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت طول ﻛﺷﯾد ﺗﺎ » ِﻧﺷﻣﺗﺎ« را وارد ﺟﺳم‬
‫آدم و ﺣوا ﻧﻣودﻧد و ﺑﻌد از آن آدم و ﺣوا زﻧده ﺷدﻧد‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن ھر ﺳﺎل اﯾن واﻗﻌﮫ را )ﻣﯾﻼد آدم و ﺣوا را(‬
‫ﺑﮫ ﻋﻧوان آﻏﺎز ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯽ ﺟﺷن ﻣﯽﮔﯾرﻧد‪ .‬ﮐﮫ در اﯾن ﻣدت ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت اﻋﺗﮑﺎف‪ /‬ﺗﮑرﯾص ﺑرﮔزار ﻣﯽﺷود‬
‫و ﺑﺎﯾد ﯾﮏ ﻣﻧداﺋﯽ در اﯾن ﻣدت ﻣﺷﻐول ﻋﺑﺎدت و راز و ﻧﯾﺎز ﺑﮫ درﮔﺎه »ھ ّﯾﯽ ر ّﺑﯽ ﻗدﻣﺎﯾﯽ« )ﺧداوﻧد ﺑزرگ‬
‫ازﻟﯽ( ﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﺣﻔظ و ﻧﮕﮭداری ﮐردن در ﯾﮏ ﭼﮭﺎر ﭼوب را ﺗﮑرﯾص ﮔوﯾﻧد‪ .‬در ﮐﺗب ﻣﻧداﯾﯽ ﻧوﺷﺗﮫ ﺷده »ھﻠوﻧﻰ ﮔواﯾﺎ‬
‫اب ھﻠوﻧﻰ ﺑﺛراﯾﺎ« ﯾﻌﻧﯽ اﯾﻧﮑﮫ ﺷﺧص ﻣﻧداﯾﯽ داﺧل اﺗﺎﻗﯽ ﮐﮫ در ﯾﮏ ﻣﻧزل ﺑﺎﺷد از ﺧود ﻣﺣﺎﻓظت ﮐﻧد و ﺑﮫ‬
‫ذﮐر ﺧداوﻧد ﺑﭘردازد‪.‬‬

‫ﮔﻧزا رﺑﺎ )ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﻣﻧداﯾﯾﺎن( ﻣﯽﮔوﯾد؛ ﺳﯽ و ﺷش ﺳﺎﻋت ﮐﮫ ﻋﺑﺎرت از دو ﺷب و ﯾﮏ روز اﺳت در‬
‫ﯾﮏ اطﺎق اﻋﺗﮑﺎف ﮐﻧﯾد و دﺳتھﺎ و ﺻورت ﺧود را ﺑﺎ آب » َﯾردﻧﺎ« ﻧﺷوﯾﯾد و ﮐﻼً ﺑﮫ َﯾردﻧﺎ دﺳت ﻧزﻧﯾد و‬
‫ﺧودﺗﺎن را ﺣﻔﺎظت ﮐﻧﯾد از ھرﭼﯾز ﺑد و ﺿرررﺳﺎن ﮐﮫ روﺣﺎﻧﯾﺎن ﺗﻔﺳﯾر ﻧﻣودﻧد دﻧﯾﺎی ﺑﯾرون ﺻورﺛﺎ‬
‫)ﻧﺎزل( ﻣﯽﺷود و ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑﺎﯾد از ھر ﭼﮫ ﮐﮫ زﻧده اﺳت از ﺣﯾواﻧﺎت و ﻧﺑﺎﺗﺎت و ﺣﺷرات ﺧوﺷﺎن را ﻣﺣﻔوظ‬
‫ﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫در ﺷرح »اﻟف اﺗرﺳر ﺷﯾﺎﻻ« آﻣده اﺳت‪:‬‬

‫ھر ﮐس ﮐﮫ در روز »ﻧوروز رﺑّﺎ« دﺳﺗش را ﺑﮫ » َﯾردﻧﺎ« ﺑزﻧد‪ ،‬ﺳﮭم آﺗش ﺧواھد ﺑود‪.‬‬

‫از ﻣطﻠب ﺑﺎﻻ ﭼﻧﯾن ﺑرﻣﯽآﯾد ﮐﮫ ﯾﮏ ﻣﻧداﯾﯽ‪ ،‬ﻣﮭمﺗرﯾن ﮐﺎری ﮐﮫ در ‪ ٣٦‬ﺳﺎﻋت ﺑﺎﯾد رﻋﺎﯾت ﻧﻣﺎﯾد‪ ،‬ﻋدم‬
‫ارﺗﺑﺎط ﺑﺎ آبھﺎی در ﺟرﯾﺎن )ﻧﮭرھﺎ‪ ،‬رودﺧﺎﻧﮫھﺎ‪ ،‬ﻟوﻟﮫ آب و ‪ (...‬اﺳت‪.‬‬

‫ﻣﺑل – دﭼﺎر‬
‫ﮐﺳﯽ ﮐﮫ در اوﻗﺎت ﯾﺎد ﺷده )‪ ٣٦‬ﺳﺎﻋت( از ﺧودش ﻣواظﺑت ﻧﻧﻣﺎﯾد و ﺑﮫ ﻧوﻋﯽ ﻧﺎزل ﺷود )اِﻣ َﮭ ِ‬
‫ﻣﺑل« ﺷدن ﺗﺎ ﺻﺑﺢ روز دوم ﻣﺎه دوﻻﮐﮫ ﺧروج از اﻋﺗﮑﺎف اﺳت‪،‬‬ ‫ﺿرﺑت ﻣﻌﻧوی ﺷود(؛ اﮔر ﺑﻌد از »اِﻣ َﮭ ِ‬
‫ﻧﺧورد و ﻧﯾﺎﺷﺎﻣد »اِﻣ َﮭﺛﺎﯾﯽ« )ﺿرﺑت ﻣﻌﻧوی( ﻣﺗوﺟﮭش ﻧﯾﺳت‪ ،‬وﻟﯽ اﮔر ﺧورد و ﻧوﺷﯾد‪ ،‬ﺑﺎﯾد ﺳﺎل ﺑﻌد در‬
‫روز »ﮐﻧﺷوزھﻠﯽ« ﺑﺎ رﺳﺗﮫی ﻧو ﺗﻌﻣﯾد ﻧﻣﺎﯾد ﺗﺎ اﯾن »اِﻣ َﮭﺛﺎ« )ﺿرﺑت ﻣﻌﻧوی( از او ﭘﺎک ﺷود‪ .‬در ﺟﺎی‬ ‫ِ‬
‫دﯾﮕر از ﺷرح »اﻟف اﺗرﺳر ﺷﯾﺎﻻ« آﻣده اﺳت ﮐﮫ‪:‬‬

‫»ھر ﮐس ﺧودش را ﺗﺎ ‪ ٣٦‬ﺳﺎﻋت ﮐﮫ ھﻣﺎن دو ﺷب و ﯾﮏ روز ھﺳﺗﻧد‪ ،‬ﻧﮕﮫ دارد‪ ،‬در ﺳﮭم ﺧودم‪ ،‬ﭘدر‬
‫اُﺛراھﺎ ﺧواھد ﺑود«‪.‬‬

‫‪١٢٧‬‬
‫ﻣدت زﻣﺎن ﺗﮑرﯾص ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت اﺳت و از ﻏروب روز ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ ﺷروع و ﺗﺎ ﺻﺑﺢ روز ﺳوم )دوم‬
‫دوﻻ( ﯾﻌﻧﻰ ﺑﮫ ﻣدت دو ﺷب و ﯾﮏ روز ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬ﺑﮫ ﻋﺑﺎرﺗﯽ دﯾﮕر‪ ،‬از ﺳﺎﻋت ‪ ١٨‬روز ﺳﯽاُم ﻣﺎه ﮔدﯾﺎ ﺗﺎ‬
‫ﺳﺎﻋت ‪ ۶‬ﺻﺑﺢ روز دوم ﻣﺎ ِه دوﻻ ﻣدت زﻣﺎن ﺗﮑرﯾص ﯾﺎ اﻋﺗﮑﺎف اﺳت‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑﺎﯾد زﻣﺎن ﺗﮑرﯾص ﺑﮫ‬
‫ت ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت ﺑﺎﯾد‬ ‫ﻣدت ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت در ﻣﻧزل ﺑﻣﺎﻧﻧد‪ .‬ﻗﺑل و ﺑﻌد از ﺗﮑرﯾص ﺑﺎﯾد طﻣﺎﺷﮫ ﮐﻧﻧد و در اﯾن ﻣد ِ‬
‫ﺑﮫ َﯾردﻧﺎ دﺳت ﻧزﻧﻧد‪.‬‬
‫ﺑﮫ اﻋﺗﻘﺎد ﻣﻧداﺋﯾﺎن‪ ،‬در اﯾن ﻣدت دﻧﯾﺎ ﻧﺎزل )ﺻورﺛﺎ( ﻣﯽﺷود و اﺛراھﺎى ﻧﮕﮭﺑﺎن َﯾردﻧﺎ ) ُ‬
‫ﺷﻠﻣﻰ و ِﻧدوى( ﺑﮫ‬
‫ﻋرش اﻋﻠﯽ ﺻﻌود ﻣﯽﻛﻧﻧد و ﺑﺎﯾد ﺑﺧﺎطر ﻣﺣﻔوظ ﻣﺎﻧدن از ﻛﻠﯾﮫى ﺷرارتھﺎ و ﺑدیھﺎ اﻋﺗﻛﺎف ﻛرد‪.‬‬

‫داﻧﺳﺗن ﻣوارد زﯾر در ﻣدت ﺗﮑرﯾص )اﻋﺗﮑﺎف( ﺿروری اﺳت‪:‬‬

‫در ﻣدت ﺗﮑرﯾص ﺑﮫ ﺗﻣﺎم اﺷﯾﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﺎﻋث ﻧﺎزل ﺷدن )ﺻورﺛﺎ ﺷدن( ﻣﯽﺷوﻧد اﻋم از اﺷﺧﺎص ﻧﺎزل‪،‬‬
‫ﺣﯾواﻧﺎت‪ ،‬ﮔﯾﺎھﺎن و ﺣﺷرات ﺑﮫ ﺟز )ﻣورﭼﮫ‪ ،‬ﻣﮕس‪ ،‬ﭘﺷﮫ‪ ،‬ﺟﯾرﺟﯾرک( و ھﻣﭼﻧﯾن ﺗﻣﺎس ﻣﺳﺗﻘﯾم ﺑﺎ اﺷﯾﺎی‬
‫ﺑﯾرون از ﻣﻧزل‪ ،‬ﻧﺑﺎﯾد دﺳت زد‪ .‬در ﻣدت ﺗﮑرﯾص اﮔر ﺷﺧص ﺑﮫ ھر ﻋﻠﺗﻰ ﻣﺟروح ﺷده و ﺧون ظﺎھر‬
‫ﺷود‪ ،‬ﻧﺎزل ﻣﻰﺷود و ﺑﺎﯾد ﺧود را از دﯾﮕران ﺟدا ﻛﻧد‪ .‬ﺑﮫ ﻋﺑﺎرﺗﯽ دﯾﮕر‪ ،‬ﺗﻣﺎس ﺑﺎ ﺣﯾواﻧﺎت و ﮔﯾﺎھﺎن ﺑﺎﻋث‬
‫ﻧﺎزل ﺷدن ﻓرد ﻣﻰﮔردد‪ .‬اﮔر ﺗﻣﺎس ﺑﺎ ﺣﯾوان ﯾﺎ ﮔﯾﺎھﻰ از طرﯾق ﭼوب و ﯾﺎ ﭘﺎرﭼﮫ ﺧﺷك ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﻓرد را‬
‫ﻧﺎزل ﻧﻣﻰﻛﻧد‪ .‬ﺣﺷراﺗﻰ ﻣﺎﻧﻧد ﻣورﭼﮫ‪ ،‬ﻣﮕس‪ ،‬ﭘﺷﮫ و ﺟﯾرﺟﯾرك ﻓرد را ﻧﺎزل ﻧﻣﻰﻛﻧﻧد‪ .‬ﻣﺷﺎھده ﻛردن ھر‬
‫اﻧدازه ﺧون از ﺑدن‪ ،‬ﻓرد را ﻧﺎزل ﻣﻰﻛﻧد‪.‬‬

‫در ﻣدت ﺗﮑرﯾص در ﺻورت ﺿرورت و ﺑﺎ ﺣﻔظ اﺣﺗﯾﺎط ﻻزم ﺑﺷرط آﻧﮑﮫ ﺑﮫ ﺷﯾﺋﯽ ﻧﺎزل ﺑرﺧورد ﻧﺷود‪،‬‬
‫ﻣﯽﺗوان از ﻣﻧزل ﺧﺎرج ﺷد‪.‬‬

‫درﺧﺗﺎن ﺧﺷﮏِ داﺧل ﺧﺎﻧﮫ ﺑرﺧورد ﮐﻧﻧد اﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧدارد و ﺷﺧص ﻧﺎزل‬
‫ِ‬ ‫در ﻣدت ﺗﮑرﯾص اﮔر ﺑﺎ ﺑرگرﯾز‬
‫ﻧﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫در ﻣدت ﺗﮑرﯾص اﮔر ﺑﮫ ھر ﻋﻠﺗﯽ ﺷﺧص ﻣﺟﺑور ﺑﮫ ﺑﺎز ﮐردن درب ﻣﻧزل ﺷود‪ ،‬در ﺻورت ﺿرورت‬
‫ﺑﺎﯾد آنرا ﺗوﺳط ﯾﮏ ﭘﺎرﭼﮫ ﺧﺷﮏ )ﯾﺎ دﺳﺗﮑش( ﺑﺎز ﮐﻧد و ﺑﺎ اﺷﺧﺎص ﺑﯾرون از ﻣﻧزل ﺗﻣﺎس ﻧداﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪.‬‬
‫ﺑﮫ ﻋﺑﺎرﺗﯽ‪ ،‬در ﻣدت ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت از ارﺗﺑﺎط ﺑﺎ اﻓراد ﺧﺎرج از ﻣﻧزل ﺑﺎﯾد ﭘرھﯾز ﮐرد‪.‬‬

‫در ﻣدت ﺗﮑرﯾص )اﻋﺗﮑﺎف( ﻧﻣﯽﺗوان ﺑطور ﻣﺳﺗﻘﯾم از آب ﻟوﻟﮫﮐﺷﯽ و ﮔﺎز ﺷﮭری اﺳﺗﻔﺎده ﮐرد وﻟﯽ‬
‫ﻣﯽﺗوان ﺑﺎ ﺟﻣﻊآوری آب در ظروف و ﻣﺧﺎزن ﻏﯾرﻣﺗﺻل ﺑﮫ ﻟوﻟﮫﮐﺷﯽ ﺷﮭری‪ ،‬آب ﻣﺻرف ﮐرد‪.‬‬

‫در ﻣدت ﺗﮑرﯾص ﺑدﻟﯾل ﻋدم ﺗﻣﺎس ﻣﺳﺗﻘﯾم ﺑﺎ ﺟرﯾﺎن اﻟﻛﺗرﯾﺳﯾﺗﮫ )ﺑرق( و ﺗﻠﻔن‪ ،‬ﻣﯽﺗوان از وﺳﺎﯾﻠﯽ ﮐﮫ ﺑﺎ‬
‫اﯾﻧﮭﺎ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻧﻧد اﺳﺗﻔﺎده ﮐرد‪ .‬اﻣﺎ در ﻣورد ﮔﺎز ﻣﯽﺗوان از ﮐﭘﺳول ﮔﺎز ﯾﺎ اﯾﻧﮑﮫ ﺑﺎ رﻋﺎﯾت ﻓﺎﺻﻠﮫ ﺑﯾن‬
‫ظرف و ﺷﻌﻠﮫ ﺗوﺳط آﺟر و ﻣﻧﺎﺻب ﮔﻠﯽ‪ ،‬از اﺟﺎق اﺳﺗﻔﺎده ﮐرد‪.‬‬

‫اﮔر ﺷﺧﺻﯽ در روز ﻛراص در ﻣﻌرض ﺑﺎران ﻗرار ﮔﯾرد‪ ،‬ﻧﺎزل ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫‪١٢٨‬‬
‫ﺷﺧﺻﻰ ﻛﮫ در ﺳﺎﻋﺎت اﻋﺗﻛﺎف ﻧﺎزل ﺷود‪ ،‬اﮔر ﻏذا ﺑﺧورد و ﯾﺎ آب ﺑﻧوﺷد ﺑر او ﺗﻌﻣﯾد در ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ ﺳﺎل‬
‫ﺑﻌد واﺟب ﻣﯽﺑﺎﺷد؛ و ﻓﻘط ﺗﻌﻣﯾد در روز ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ ﺻورﺛﺎى او )ﻧﺎزل ﺷدن او( را ﺑرطرف ﻣﻰﻛﻧد‪.‬‬

‫ت ﺗﮑرﯾص‪ ،‬ﻧﺎزل ﺷود و ﭼﯾزی ﺑﺧورد ﯾﺎ ﺑﯾﺎﺷﺎﻣد‪ ،‬ﺑﺎﯾد در روز ﮐﻧﺷوزھﻠﯽ‬‫اﮔر ﺷﺧﺻﯽ در ﻣدت ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋ ِ‬
‫ﺳﺎل ﺑﻌد ﺑﺎ رﺳﺗﮫ ﻧو ﺗﻌﻣﯾد ﺷود وﻟﯽ اﮔر در ﻣدﺗﯽ ﮐﮫ ﻧﺎزل ھﺳت ﭼﯾزی ﻧﺧورد و ﻧﯾﺎﺷﺎﻣد‪ ،‬ﻧﯾﺎزی ﺑﮫ ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ِ‬
‫ﻧﯾﺳت‪ .‬ﺑﮫ ﻋﺑﺎرت دﯾﮕر‪ ،‬اﺷﺧﺎﺻﻰ ﻛﮫ در اﯾن ﺳﺎﻋﺎت ﻧﺎزل ﺷوﻧد اﮔر ھﯾﭻﮔوﻧﮫ آب و ﻏذاﯾﻰ ﺗﻧﺎول ﻧﻛﻧﻧد‪،‬‬
‫ﺗﻌﻣﯾد ﺑر آﻧﮭﺎ واﺟب ﻧﻣﻰﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺑﺧواھﯾد در ﺳﺎﻋﺎت اﻋﺗﻛﺎف ﺷﺧص ﻧﺎزل ﺷدهاى را ﻏﺳل ﻧﻣﺎﯾﯾد‪ ،‬ﻧﺑﺎﯾد ﻗطرات آب ﺑر ﺷﻣﺎ ﭘﺎﺷﯾده‬
‫ﺷود؛ در ﻏﯾر اﯾن ﺻورت ﺷﻣﺎ ﻧﯾز ﻧﺎزل ﻣﻰﮔردﯾد‪.‬‬

‫ﻧﻛﺎت اﯾﻣﻧﯽ در ﺗﮑرﯾص )اﻋﺗﮑﺎف( ﮐﮫ ﺑﮫ اﺷﺧﺎص ﺗوﺻﯾﮫ ﻣﯽﺷود‪:‬‬

‫ﻗﺑل از ﺳﺎﻋﺎت اﻋﺗﻛﺎف‪ ،‬آب ﺑﮫ ﺣد ﻧﯾﺎز در ظروف زﯾﺎدى ذﺧﯾره ﻛﻧﯾد‪.‬‬

‫اطراف وﺳﺎﯾﻠﻰ را ﻛﮫ در اﯾن ﺳﺎﻋﺎت ﻧﺎزل ھﺳﺗﻧد و ﻧﻣﯽﺗوان از ﻣﺣل زﻧدﮔﻰ دورﺷﺎن ﻛرد را ﭘﺎرﭼﮫ‬
‫ﺑﻛﺷﯾد‪.‬‬

‫اﺷﯾﺎء ﺗﯾز و ﺑُرﻧده را در دﺳﺗرس ﻗرار ﻧدھﯾد و ﺗﺎ ﺣد اﻣﻛﺎن از آنھﺎ اﺳﺗﻔﺎده ﻧﻛﻧﯾد‪.‬‬

‫اﮔر روى ﭘوﺳت ﺧود زﺧمھﺎﯾﻰ دارﯾد ﻛﮫ اﺣﺗﻣﺎل ﻣﻰرود ﺧونرﯾزى ﻛﻧﻧد ﺑر آﻧﮭﺎ ﭼﺳب زﺧم ﺑﮕذارﯾد‪.‬‬

‫ﻧﺎﺧنھﺎﯾﺗﺎن را ﻗﺑل از زﻣﺎن اﻋﺗﻛﺎف ﻛوﺗﺎه ﻛﻧﯾد و ﻟﺑﮫھﺎى ﺗﯾزﺷﺎن را ﺑﺎ ﺳوھﺎن ﻧﺎﺧن ﺻﺎف ﻛﻧﯾد‪.‬‬

‫ﺑرق ﻣﻧزﻟﺗﺎن دﭼﺎر ﻣﺷﻛل ﻧﺷوﯾد‪.‬‬

‫ﻛﺑرﯾت و ﺷﻣﻊ را در دﺳﺗرس ﺧود ﻗرار دھﯾد ﺗﺎ ﺑﮫ ھﻧﮕﺎم ﻗطﻊ ِ‬
‫اﮔر ﻧﺎﭼﺎر ھﺳﺗﯾد در اﯾن ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت ﺑراى اﻧﺟﺎم ﻛﺎرى ﺑﮫ ﺣﯾﺎط ﺧﺎﻧﮫ ﺑروﯾد‪ ،‬ﺳر و دﺳتھﺎى ﺧود را‬
‫ﺑﭘوﺷﺎﻧﯾد‪.‬‬

‫ﺣﺗﻣﺎ ً از ﻧﺑودن ﺣﺷراﺗﻰ ﻛﮫ ﻓرد را ﻧﺎزل ﻣﯽﻛﻧﻧد ﻣطﻣﺋن ﺷوﯾد و در ﻣﻛﺎنھﺎﯾﻰ ﻛﮫ اﺣﺗﻣﺎل دارد ﻣﺣل ﺗﺟﻣﻊ‬
‫ﺣﺷرات ﺑﺎﺷﻧد ﺳم ﺑرﯾزﯾد‪.‬‬

‫اﺣﮑﺎم و داﻧﺳﺗﻧﯽھﺎی دﯾﻧﯽ ﮐﻧﺷوزھﻠﯽ و ﮐراﺻﺎ‬

‫ﻋﯾد را ﺑﮫ زﺑﺎن ﻣﻧداﯾﯽ ﭼﮫ ﻣﯽﻧﺎﻣﻧد؟‬

‫ِﻻوخ« ﺑرای ﻣذﮐر‪» ،‬دِھو طﺎو‬

‫در زﺑﺎن ﻣﻧداﯾﯽ ﻋﯾد را »دِھوا« ﻣﯽﮔوﯾﻧد و ﻋﯾد ﻣﺑﺎرﮐﯽ را »دِھو طﺎو ا َ‬
‫ِﻻوخ« ﺑرای ﻣؤﻧث و »دِھو طﺎو اِﻻو ُﺧن« ﺑرای ﺟﻣﻊ ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺑرای ﺟواب ھر ﮐدام‪» :‬دِھو طﺎو‬ ‫ا ِ‬

‫‪١٢٩‬‬
‫ِﻻوخ« ﺑرای ﻣؤﻧث و »دِھو طﺎو ﺧود ﺷﺎو اِﻻو ُﺧن«‬
‫ِﻻوخ« ﺑرای ﻣذﮐر‪» ،‬دِھو طﺎو ﺧود ﺷﺎو ا ِ‬
‫ﺧود ﺷﺎو ا َ‬
‫ﺑرای ﺟﻣﻊ ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﮐﻧﺷوزھﻠﯽ در ﮐدام ﻣﺎه از ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯽ اﺳت؟ و آﯾﺎ اﯾﺎم ﭘﺎک ﻣﺣﺳوب ﻣﯽﺷود؟‬

‫روز ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯽ اﺳت و ﯾﮑﯽ از ھﺷت روز ﭘﺎک و ﻣﻘدس در طﯽ ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯾﺎن‬ ‫ِ‬ ‫ﺳﯽاُم ﻣﺎه ﮔدﯾﺎ‪ ،‬آﺧرﯾن‬
‫اﺳت و ﺑر ھﻣﮫ واﺟب اﺳت ﮐﮫ ﺧوراک ﺧود را ﺑﺎ آب َﯾردﻧﺎ ﺗﮭﯾﮫ و اﺳﺗﻔﺎده ﮐﻧﻧد )ﻧظﯾف ﺑﺧورﻧد(‪ .‬ﺗﻌﻣﯾد ﺑﺎ‬
‫رﺳﺗﮫی ﻧو در اﯾن روز ﺛواب ﭘﻧﺟﺎه ﺑﺎر ﺗﻌﻣﯾد )‪ ۵٠‬ﺗﻌﻣﯾد( ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﻧظﯾف ﺧوردن در روز ﮐﻧﺷوزھﻠﯽ از ﭼﮫ ﺳﺎﻋﺗﯽ ﺷروع و ﭼﮫ ﺳﺎﻋﺗﯽ ﺗﻣﺎم ﻣﯽﺷود؟‬

‫روز ﻧزد ﻣﻧداﯾﯾﺎن از ﺳﺎﻋت ﺷرﻋﯽ ‪ ۶‬ﺻﺑﺢ ﺗﺎ ﺳﺎﻋت ﺷرﻋﯽ ‪ ۶‬ﺑﻌدازظﮭر ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ ،‬وﻟﯽ ﻣﻌﻣوﻻً ﺷروع‬
‫روز را از طﻠوع آﻓﺗﺎب و ﺗﺎ ﻏروب آﻓﺗﺎب ﻣﯽداﻧﻧد‪ ،‬در اﯾن ﻣدت ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ اﻧﺟﺎم ﻣﯽﮔﯾرد‪ ،‬ھﻣﭼﻧﯾن‬
‫ﺧوردن و آﺷﺎﻣﯾدن ﻧظﯾف )ﻏﯾر ﻧﺎزل( در روز ﮐﻧﺷوزھﻠﯽ ﺟﺎﯾز اﺳت‪ .‬ﻣﻧظور از طﻠوع آﻓﺗﺎب ھﻣﺎن‬
‫روﺷﻧﺎﯾﯽ اﺳت ﮐﮫ ﭼﺷم ﻣﺎ ﻗﺎدر ﺑﮫ دﯾدن و ﺗﺷﺧﯾص دادن ﻣﯽﺑﺎﺷد و ﻣﻧظور از ﻏروب آﻓﺗﺎب وﻗﺗﯽ ﮐﮫ ﭼﺷم‬
‫دﯾد ﮐﺎﻓﯽ ﻧداﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﺳﺎﻋﺎت ﺗﻛرﯾص از ﭼﮫ وﻗت ﺷروع و ﭼﮫ وﻗت ﺑﮫ اﺗﻣﺎم ﻣﯽرﺳد؟‬

‫ﻣدت آن ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت اﺳت‪ ١٢ .‬ﺳﺎﻋت آﺧرﯾن روز ﺳﺎل ﯾﻌﻧﻰ از ﺳﺎﻋت ‪ ۶‬ﺑﻌدازظﮭر ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ ﺷروع‬
‫ﻣﯽﺷود و ﺗﺎ ﺻﺑﺢ روز دوم ﻣﺎه دوﻻ ﯾﻌﻧﻰ ﺳﺎﻋت ‪ ۶‬ﺻﺑﺢ روز دﯾد و ﺑﺎزدﯾد؛ ﺑﮫ ﻣدت دو ﺷب و ﯾكروز‬
‫روز دوم ﻣﺎ ِه دوﻻ(‬
‫ِ‬ ‫ﻣﻰﺑﺎﺷد‪) .‬از ﺳﺎﻋت ‪ ۶‬ﺑﻌدازظﮭر روز ﺳﯽاُم ﻣﺎ ِه ﮔدﯾﺎ ﺗﺎ ﺳﺎﻋت ‪ ۶‬ﺻﺑﺢ‬

‫آﯾﺎ در ﮐﻧﺷوزھﻠﯽ ﻣﯽﺗوان »ﺗﻌﻣﯾد ُزھرّ ﯾﺛﺎ« اﻧﺟﺎم داد؟‬

‫ﺷﻣ ّ‬
‫ِﯾﺛﺎ« اﺳت و ﻧوزاداﻧﯽ ﮐﮫ ﺑرای ﺑﺎر اول ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﺷوﻧد ﻧﻣﯽﺗواﻧﻧد در اﯾن‬ ‫ﺧﯾر‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد در اﯾن روز » ُ‬
‫روز ﺗﻌﻣﯾد ﺷوﻧد‪.‬‬

‫ﭼرا در روز ﮐﻧﺷوزھﻠﯽ » َطرﯾﺎﻧﺎ« ﻣﯽﮔذارﻧد و آﯾﺎ ﻣﯽﺗوان از ظروف ﮐرﯾﺳﺗﺎل ﯾﺎ ﺷﯾﺷﮫ ﺑﮫ ﺟﺎی ظرف‬
‫ﮔِﻠﯽ طرﯾﺎﻧﺎ اﺳﺗﻔﺎده ﮐرد؟‬

‫‪١٣٠‬‬
‫زﯾرا ﯾﮏ رﺳم دﯾﻧﯽ اﺳت و در ﺻورﺗﯽﮐﮫ ظرف ﺷﯾﺷﮫای ﺑﺎ ﮐرﯾﺳﺗﺎل ﻣﯾﺻرا داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد )ﺷﯾﺎر ﺟداﮐﻧﻧده‬
‫داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد( ﻣﯽﺗوان ﺑﻌد از ُ‬
‫طﻣﺎﺷﮫ از آن ﺑﮫ ﺟﺎی َطرﯾﺎﻧﺎ اﺳﺗﻔﺎده ﮐرد‪.‬‬

‫در طرﯾﺎﻧﺎی روز ﮐﻧﺷوزھﻠﯽ ﭼﮫ ﭼﯾزھﺎﯾﯽ ﻣﯽﮔذارﻧد؟‬

‫ﻣﯾوهﺟﺎت ﻓﺻل‪ ،‬ﻧﺎن ﯾﺎ آرد‪ ،‬ﻧﻣﮏ و آب‪) .‬ﻣﯾوهﺟﺎت را ﺑﺎﯾد ﺑﺎ آب َﯾردﻧﺎ ُ‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﮐرد‪ ،‬ظرف آب ﻧظﯾف از‬
‫» َﯾردﻧﺎ« ﻧﯾز در داﺧل طرﯾﺎﻧﺎ ﻗرار داده ﻣﯽﺷود‪.(.‬‬

‫طرﯾﺎﻧﺎﯾﯽ ﮐﮫ در روز ﮐﻧﺷوزھﻠﯽ ﮔذاﺷﺗﮫ ﻣﯽﺷود ﺗﺎ ﭼﮫ ﻣدت ﻣﯽﻣﺎﻧد و ﭼﮫ ﻣوﻗﻊ ﺑرداﺷﺗﮫ ﻣﯽﺷود؟‬

‫در اﺑﺗدای ﺳﺎﻋﺎت اﻋﺗﮑﺎف )ﺗﮑرﯾس( آن را ﻣﯽﮔذارﻧد و ﺗﺎ اﺗﻣﺎم ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت و در روز اول ﻋﯾد ﻣﺑﺎرﮐﯽ‬
‫آن را ﺑر ﻣﯽدارﻧد‪ ،‬ﻣﻌﻣوﻻً طرﯾﺎﻧﺎ را در ﺟﺎﯾﯽ ﻣﯽﮔذارﻧد ﮐﮫ روﺷﻧﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﺷﺧص ﻧﺎزل در ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت ﻋﯾد‪ ،‬ﺑرای اﯾﻧﮑﮫ ﺑﮫ ﺗﻌﻣﯾد در ﺳﺎل ﺑﻌد اﺣﺗﯾﺎج ﭘﯾدا ﻧﮑﻧد‪ ،‬ﭼﮫ ﮐﺎری ﺑﺎﯾد اﻧﺟﺎم‬
‫دھد؟‬

‫آن ﺷﺧص در ﻣدت اﻋﺗﮑﺎف ﺑﺎﯾد روزه ﺑﮕﯾرد‪) .‬ﻧﺧوردن و ﻧﯾﺎﺷﺎﻣﯾدن(‬

‫اﮔر ﮐﺳﯽ در ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت اﻋﺗﮑﺎف ﻧﺎزل ﺷود و ﻧﺗواﻧد ﺧود را از ﻧظر ﺧورد و ﺧوراک ﻧﮕﮫ دارد ﭼﮫ ﮐﺎر‬
‫ﺑﺎﯾد ﺑﮑﻧد؟‬

‫ﺑﺎ رﺳﺗﮫ ﻧو در روز ﮐﻧﺷوزھﻠﯽ ﺗﻌﻣﯾد ﺷود ﺗﺎ ﮔﻧﺎھش ﭘﺎک ﺷود و ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﻧﺗواﻧد در ﺳﺎل ﺑﻌد ﺗﻌﻣﯾد ﺷود اﯾن‬
‫ﺷﺧص ﻣﯽﺗواﻧد در ﺳﺎلھﺎی ﺑﻌد در روز ﮐﻧﺷوزھﻠﯽ ﺑﺎ رﺳﺗﮫ ﻧو ﺗﻌﻣﯾد ﺷود‪ .‬اﮔر اﯾن ﺷﺧص اﺷﻛﻧدا ﺑﺎﺷد‬
‫ﺑﺧﺎطر اﯾﻧﮑﮫ ﯾﮏ ﺗﻌﻣﯾد ﻧﯾﺎز دارد‪ ،‬ﻧﻣﯽﺗواﻧد ﻣراﺳم رﺳﻣﯽ ﻣﺎﻧﻧد‪ :‬ذﺑﺢ‪ ،‬ﺑﻠﻧد ﮐردن ﺟﻧﺎزه و ‪ ...‬را در طﯽ‬
‫ﺳﺎل اﻧﺟﺎم دھد‪.‬‬

‫ﺗوﺟﮫ‪ :‬اﮔر ﺷﺧﺻﯽ در دو ﻋﯾد ﯾﺎ ﺑﯾﺷﺗر ﻧﺎزل ﺷود و ﺧود را ﻧﮕﮫ ﻧدارد )روزه ﻧﮕﯾرد(‪ ،‬ﺑﮫ ﺗﻌداد دﻓﻌﺎت‬
‫ﻧﺎزل ﺷده ﺑﺎﯾد ﺑﺎ رﺳﺗﮫ ﻧو در ﮐﺷورھﻠﯽ ﺗﻌﻣﯾد ﺷود‪.‬‬

‫ﺑﮫ ﭼﮫ دﻟﯾل اﯾن ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت را در ﮐرﺳﮫ ﯾﺎ ﺣﯾﺻﺎر ﻣﯽﮔذراﻧﯾم؟‬

‫‪١٣١‬‬
 ‫ﺑﮫ اﻋﺗﻘﺎد ﻣﺎ ﻣﻧداﯾﯾﺎن در اﯾن ﻣدت دﻧﯾﺎ ﻧﺎزل ﻣﯽﺷود )ﺻورﺛﺎ ﻣﯽﺷود( و اُﺛراھﺎی ﻧﮕﮭﺑﺎن َﯾردﻧﺎ ) ُ‬
‫ﺷﻠﻣِﯽ و‬
‫ِدوی( )ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﻧﮕﮭﺑﺎن آبھﺎی روان( ﺑﮫ ﻋرش اﻋﻠﯽ ﺻﻌود ﻣﯽﮐﻧﻧد و ﻣﺎ ﺑﺎﯾد ﺑﺧﺎطر ﻣﺣﻔوظ ﺷدن از‬ ‫ﻧ ِ‬
‫ﮐﻠﯾﮫ ﺷرارتھﺎ و ﺑدیھﺎ‪ ،‬در اﻋﺗﮑﺎف ﺑﮫ ﺳر ﺑﺑرﯾم‪.‬‬

‫آﯾﺎ در ﺣﯾﺻﺎر ﻣﯽﺗوان ﺑﮫ رودﺧﺎﻧﮫ ﻧزدﯾﮏ ﺷد؟‬

‫در ﮐﺗﺎب »اﻟف ﺗرﺳر ﺷﯾﺎﻻ« )ﯾﮏھزار و دوازده ﺳوال( آﻣده ﮐﮫ در ﻣدت ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت»ﻟَﺗﯾﺷدون اﯾد ُ‬
‫ِﯾﺧن‬
‫اب َﯾردﻧﺎ« ﯾﻌﻧﯽ دﺳتھﺎﯾﺗﺎن را در آب ﺟﺎری ﻧﮕذارﯾد‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﺑﭼﮫای ﮐﮫ ﺗﻌﻣﯾد ﻧﺷده ﺑﺎﺷد ﻣﯽﺗواﻧد ھﻣراه ﺧﺎﻧواده ﺧود در ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت ﺣﯾﺻﺎر ﺑﺎﺷد؟‬

‫ﺧﯾر‪ ،‬ﺑﮫ دﻟﯾل اﯾﻧﮑﮫ ﺗﻌﻣﯾد اول ﯾﺎ ھﻣﺎن »ﺗﻌﻣﯾد ُز ِ‬

‫ھرﯾﺛﺎ« را ھﻧوز اﻧﺟﺎم ﻧداده اﺳت‪.‬‬

‫آﯾﺎ طﻣﺎﺷﮫ در ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ ﺑراى ھﻣﮫ واﺟب اﺳت‪ ،‬ﭼﻧد ﺑﺎر؟‬

‫ﺑﻠﻰ‪ ،‬ﺑر ﺗﻣﺎم اﻓراد ﻣﻧداﯾﯽ واﺟب اﺳت و درﻛﺗﺎب اﻟف اﺗرﺳر ﺷﯾﺎﻻ )ﻛﺗﺎب ھزار و دوﯾﺳت ﺳؤال( آﻣده ﻛﮫ‬
‫ھر ﻓرد ﻣﻧداﯾﻰ ﻛﮫ ﻣراﺳم طﻣﺎﺷﮫ را در اﯾن روز اﻧﺟﺎم ﻧدھد‪ ،‬ﻣرﺗﻛب ﮔﻧﺎه ﺑزرﮔﻰ ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﯾك‬
‫ﺷﺧص در روز ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ طﻣﺎﺷﮫ ﺑﻛﻧد و ﺧود را ﺗﺎ ﺳﺎﻋت ورود ﺑﮫ ﺗﻛرﯾص‪ /‬ﺗﮑرﯾس‪ /‬ﮐراﺻﺎ )اﻋﺗﻛﺎف‬
‫ﯾﺎ ﺣﺻﺎر( ﭘﺎك ﻧﮕﮫ دارد‪ ،‬طﻣﺎﺷﮫ آن ﻛﺎﻓﻰ اﺳت و اﮔر ﻧﺗواﻧد ﺧود را ﭘﺎك ﻧﮕﮫ دارد‪ ،‬طﻣﺎﺷﮫ ﻛردن ﻗﺑل از‬
‫ورود ﺑﮫ ﺗﻛرﯾص ﺑر آن واﺟب اﺳت‪.‬‬

‫اﮔر ﺷﺧﺻﻰ ﺑﮫ ھر ﻋﻠﺗﻰ ﺑﮫ رودﺧﺎﻧﮫ دﺳﺗرﺳﻰ ﻧداﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد ﻣﻰﺗواﻧد زﯾر دوش طﻣﺎﺷﮫ ﻧﻣﺎﯾد؟‬

‫طﻣﺎﺷﮫ در آب ﺟﺎرى واﺟب اﺳت اﻣﺎ اﮔر ﻛﺳﻰ ﻧﺗواﻧد ﯾﺎ دﺳﺗرﺳﻰ ﺑﮫ آب ﺟﺎرى ﻧداﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﻣﯽﺗواﻧد در‬
‫زﯾر دوش طﻣﺎﺷﮫ ﻧﻣﺎﯾد‪.‬‬

‫آﯾﺎ در ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ ﺑﺎ رﺳﺗﮫ اﺳﺗﻔﺎده ﺷده ﻣﯽﺗوان ﺗﻌﻣﯾد ﺷد و ﺗﻌﻣﯾد ﺑﺎ رﺳﺗﮫ ﻧو ﺑراﺑر ﺑﺎ ﭼﻧد ﺗﻌﻣﯾد اﺳت؟‬

‫ﺑﻠﻰ‪ ،‬وﻟﻰ ﺣﻛم رﺳﺗﮫ ﻧو را ﻧدارد ﭼون ﺗﻌﻣﯾد ﺑﺎ رﺳﺗﮫ ﻧو ﺑراﺑر ﺑﺎ ﭘﻧﺟﺎه ﺑﺎر ﺗﻌﻣﯾد اﺳت‪.‬‬

‫‪١٣٢‬‬
 ‫آﯾﺎ در ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ ﻣﻰﺗوان ﺗﻌﻣﯾد ُز ِ‬
‫ھرﯾﺛﺎ )ﺗﻌﻣﯾد واﺟب( اﻧﺟﺎم داد؟‬
‫ﺧﯾر‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد در اﯾن روز ُ‬
‫ﺷﻣِﯾﺛﺎ )ﺗﻌﻣﯾد ﻋﺎدی( اﺳت و ﻧوزاداﻧﻰ ﻛﮫ ﺑراى ﺑﺎر اول ﺗﻌﻣﯾد ﻣﻰﺷوﻧد ﻧﻣﯽﺗواﻧﻧد‬
‫در اﯾن روز ﺗﻌﻣﯾد ﺷوﻧد‪.‬‬

‫ﭼرا ﻧﻣﻰﺗوان در ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ ﺑﮫ ﺳر ﻛﺎر رﻓت؟‬

‫ﭼون ﯾك روز ﭘﺎك و ﻣﻘدس اﺳت و ﺑر ھر ﻓرد ﻣﻧداﯾﻰ واﺟب اﺳت ﻛﮫ در اﯾن روز ﺑﮫ ﻋﺑﺎدت و اﻧﺟﺎم‬
‫ﻣراﺳم دﯾﻧﻰ ﺑﭘردازد‪.‬‬

‫آﯾﺎ اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم دﺧراﻧﻰ در ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ ﻻزم اﺳت؟‬

‫ﺑﻠﻰ‪ ،‬ﭼون روز ﭘﺎﻛﻰ اﺳت و ﯾﺎد ﻛردن ﻧِﺷﻣﺗﺎ )روان( در اﯾن روز ﻧﯾك اﺳت‪.‬‬

‫ﺑراى اﻧﺟﺎم دادن ﻣراﺳم دﺧراﻧﻰ در ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ ﺑﺎﯾد رﺳﺗﮫ ﭘوﺷﯾد؟‬

‫اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم دﺧراﻧﻰ ﺑﺎ ﭘوﺷﯾدن رﺳﺗﮫ ﻛﺎﻣلﺗر اﺳت وﻟﻰ اﻧﺟﺎم دادن ﺑدون رﺳﺗﮫ اﺷﻛﺎﻟﻰ ﻧدارد ﻣﺷروط ﺑر‬
‫اﯾﻧﻛﮫ‪ ،‬ﺳر ﭘوﺷﯾده و ھﻣﯾﺎﻧﮫ ﻧﯾز ﺑﺳﺗﮫ ﺷده ﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﭼرا در روز ﮐﻧﺷوزھﻠﻰ طرﯾﺎﻧﺎ را در ﻣﻧزل ﻣﻰﮔذارﻧد؟‬

‫آﯾﺎ ﻣﻰﺗوان از ظروف ﻛرﯾﺳﺗﺎل ﯾﺎ ﺷﯾﺷﮫای ﺑﺟﺎى ظرف ﮔِﻠﻰ طرﯾﺎﻧﺎ اﺳﺗﻔﺎده ﻛرد؟ زﯾرا ﯾك رﺳم دﯾﻧﻰ‬
‫ﻣﻰﺑﺎﺷد‪ .‬در ﺻورﺗﯽﮐﮫ ظرف ﺷﯾﺷﮫای ﯾﺎ ﮐرﯾﺳﺗﺎل ﻣﯾﺻرا داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد )ﻗﺳﻣتﺑﻧدی ﺷده ﺑﺎﺷد( ﻣﯽﺗوان ﺑﻌد‬
‫از ُ‬
‫طﻣﺎﺷﮫ از آن ﺑﮫ ﺟﺎی َطرﯾﺎﻧﺎ اﺳﺗﻔﺎده ﮐرد‪.‬‬

‫ى روز ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ ﭼﮫ ﭼﯾزى ﻣﯽﮔذارﻧد؟‬

‫در طرﯾﺎﻧﺎ ِ‬
‫ﻣﯾوهﺟﺎت ﻓﺻل‪ ،‬ﻧﺎن ﯾﺎ آرد‪ ،‬ﻧﻣك و آب‪ .‬ﻛﮫ اﺑﺗدا ﻣﯾوهﺟﺎت را ﺑﺎ آب ﺟﺎرى طﻣﺎﺷﮫ ﻛرده )ﻏﺳل داده( و‬
‫ظرف آب ﺑﮫ ﺻورت ﻧظﯾف )آب از َﯾردﻧﺎ( در داﺧل طرﯾﺎﻧﺎ ﻗرار داده ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﻧظﯾف ﺧوردن )ﻧﺎزل ﻧﺧوردن( در روز ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ از ﭼﮫ ﺳﺎﻋﺗﻰ ﺷروع و ﭼﮫ ﺳﺎﻋﺗﻰ ﺗﻣﺎم ﻣﻰﺷود؟‬

‫‪١٣٣‬‬
‫روز ﻧزد ﻣﻧداﺋﯾﺎن از ﺳﺎﻋت ‪ ۶‬ﺻﺑﺢ ﻣﻰﺑﺎﺷد‪ ،‬وﻟﻰ ﻣﻌﻣوﻻً ﺷروع روز را از طﻠوع آﻓﺗﺎب و ﺗﺎ ﻏروب‬
‫آﻓﺗﺎب ﻣﻰداﻧﻧد‪ ،‬در اﯾن ﻣدت ﻣراﺳم دﯾﻧﻰ اﻧﺟﺎم ﻣﻰﮔﯾرد‪ .‬ھﻣﭼﻧﯾن ﺧوردن و آﺷﺎﻣﯾدن ﻧظﯾف )ﻏﯾر ﻧﺎزل( در‬
‫اﯾن ﻣدت ﺟﺎﯾز اﺳت‪ .‬ﻣﻧظور از طﻠوع آﻓﺗﺎب ھﻣﺎن روﺷﻧﺎﺋﻰ اﺳت ﻛﮫ ﭼﺷم ﻣﺎ ﻗﺎدر ﺑﮫ دﯾدن و ﺗﺷﺧﯾص‬
‫دادن ﻣﻰﺑﺎﺷد و ﻣﻧظور از ﻏروب آﻓﺗﺎب وﻗﺗﻰ ﻛﮫ ﭼﺷم دﯾد ﻛﺎﻓﯽ ﻧداﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫آﯾﺎ زﻧﻰ ﻛﮫ ﺗﻌﻣﯾد ﺻورﺛﺎ ﻣﻰﺧواھد )ﺻورﺛﺎى آن ﺗﻣﺎم ﺷده اﻣﺎ ﺗﻌﻣﯾد ﻧﺷده( ﻣﻰﺗواﻧد در ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ﺷود؟‬

‫ﺑﻠﻰ‪ ،‬اﯾن زن ﺑﺎﯾد ﺑﮫ روﺣﺎﻧﻰ اطﻼع دھد و اﺑﺗدا ﺗﻌﻣﯾ ِد وى ﺑﮫﺻورت ﺟداﮔﺎﻧﮫ ﺑﺎ طرﯾﺎﻧﺎى ﻣﻌﻣوﻟﻰ )ﻧﮫ‬
‫ﻛﯾﻣﺛﺎ( اﻧﺟﺎم ﻣﻰﮔردد‪ ،‬ﺳﭘس ﺑﻌد از ﺗﻣﺎم ﻛردن اﯾن ﺗﻌﻣﯾد و ﺑﯾرون آﻣدن از ﺻورﺛﺎ )ﻧﺎزل( اﮔر در ﻋﯾدى‬
‫ﻧﺎزل ﺷده ﺑود‪ ،‬ﻣﻰﺗواﻧد ﺑﺎ رﺳﺗﮫ ﻧو و ﺑﺎ ﮔرﻓﺗن درﻓش ﺗﻌﻣﯾد ﺷود‪.‬‬

‫در ﻣدت ﺗﻛرﯾص ﺑﮫ ﭼﮫ ﺻورت از ﺑرق‪ ،‬ﮔﺎز‪ ،‬ﺗﻠﻔن ﻣﻰﺗوان اﺳﺗﻔﺎده ﻛرد؟‬

‫ﭼون ﺑﺎ ﺑرق و ﺗﻠﻔن ﺗﻣﺎس ﻣﺳﺗﻘﯾم ﻧدارﯾم ﻣﯽﺗوان از آﻧﮭﺎ اﺳﺗﻔﺎده ﻧﻣود و در ﻣورد ﮔﺎز ﺷﮭرى ﺑﮫ ﻋﻠت‬
‫ﻣﺗﺻل ﺑودن ﺑﮫ ﺑﯾرون از ﻣﻧزل ﺟﺎﯾز ﻧﯾﺳت اﺳﺗﻔﺎده ﺷود و ﻣﻌﻣوﻻً از ﻛﭘﺳول ﮔﺎز اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﻛﻧﻧد ﯾﺎ اﯾﻧﻛﮫ‬
‫ظرف ﭘﺧت و ﭘز را ﺑﺎ اﺳﺗﻔﺎده از ﭘﺎﯾﮫھﺎى ﮔِﻠﻰ از اﺟﺎق ﻓﺎﺻﻠﮫ ﺑدھﻧد و ﺑراى روﺷن ﻧﻣودن آن ﺑﺎ ﭘﺎرﭼﮫی‬
‫ﺧﺷك ﻣﻰﺗواﻧﻧد ﺷﯾر ﮔﺎز را ﺑﺎز ﻛﻧﻧد و اﺟﺎق را روﺷن ﻧﻣﺎﯾﻧد و اﺳﺗﻔﺎده ﻛﻧﻧد‪.‬‬

‫ﺗوﺟﮫ داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷﯾد ھﯾﭻ ﺗﻣﺎس ﺑدﻧﻰ ﯾﺎ ظرف و ظروﻓﻰ ﺑﮫ اﺟﺎق ﯾﺎ ﭼﯾزى ﻛﮫ ﺑﮫ اﺟﺎق وﺻل اﺳت ﻧﺑﺎﯾد‬
‫داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷﯾم )ﺑﮭﺗر اﺳت از ﭘﯾك ﻧﯾك اﺳﺗﻔﺎده ﻛﻧﯾم(‬

‫اﮔر ﺷﺧﺻﻰ ﺑﮫ ھر ﻋﻠﺗﻰ در ﻣدت ﺗﻛرﯾص ﻣﺟروح ﺷود و ﺧون ظﺎھر ﺷود ﺗﻛﻠﯾف ﭼﯾﺳت؟‬

‫ﺷﺧص ﻧﺎزل ﻣﻰﺷود و ﺑﺎﯾد ﺧود را از دﯾﮕران ﺟدا ﻛﻧد‪.‬‬

‫ﺧون ظﺎھر ﺷده ﺑﮫ ﭼﮫ ﺣدى ﺑﺎﯾد ﺑﺎﺷد ﺗﺎ ﺷﺧص ﻧﺎزل ﺷود؟‬

‫ِ‬
‫ﺑﮫ اﻧدازهاى ﻛﮫ اﮔر دﺳت ﺧود ﯾﺎ دﺳﺗﻣﺎل را ﺑر روى زﺧم ﺑﮕذارﻧد‪ ،‬ﺧوﻧﻰ ﺷود‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﺷﺧﺻﻰ ﻛﮫ ﻣﺟروح ﻣﯽﺷود ﺑﺎﯾد طﻣﺎﺷﮫ ﻧﻣﺎﯾد؟‬

‫‪١٣٤‬‬
‫ﺑﮭﺗر اﺳت طﻣﺎﺷﮫ ﻧﻣﺎﯾد و ﺑﻌد از طﻣﺎﺷﮫ از ﺑﻘﯾﮫ ﺟدا ﺷود و اﮔر ﺑﺗواﻧد ﭼﯾزى ﻧﺧورد و ﻧﯾﺎﺷﺎﻣد ﻧﯾﺎز ﺑﮫ‬
‫ﺗﻌﻣﯾد ﻧدارد‪.‬‬

‫در ﻣدت ﺗﻛرﯾص ﺑﮫ ﭼﮫ ﭼﯾزى ﻧﺑﺎﯾد دﺳت زد؟‬

‫ﺑﮫ ﺗﻣﺎم اﺷﯾﺎﺋﻰ ﻛﮫ ﺳﺑب ﻧﺎزل ﺷدن ﻣﺎ ﻣﻰﺷود ﻛﮫ ﺷﺎﻣل اﺷﺧﺎص ﻧﺎزل و ﺣﯾواﻧﺎت‪ ،‬ﮔﯾﺎھﺎن‪ ،‬ﺣﺷرات )ﺑﮫ‬
‫ﺟز ﻣورﭼﮫ‪ ،‬ﻣﮕس‪ ،‬ﭘﺷﮫ‪ ،‬ﺟﯾرﺟﯾرك( و ھﻣﭼﻧﯾن ﺗﻣﺎس ﻣﺳﺗﻘﯾم ﺑﺎ اﺷﯾﺎء ﺑﯾرون از ﻣﻧزل‪ ،‬آب و اﻧﺷﻌﺎﺑﺎت‬
‫آن‪.‬‬

‫ﻧﺣوه طﻣﺎﺷﮫ ﻛردن ﺷﺧص ﻧﺎزل در ﻣدت ﺗﻛرﯾص ﭼﮕوﻧﮫ اﺳت؟‬

‫ﺷﺧص ﻧﺎزل‬
‫ِ‬ ‫ب ﺟﻣﻊآورى ﺷده ﭘُر ﻧﻣوده و اﻗدام ﺑﮫ طﻣﺎﺷﮫ ﻛردن آن‬
‫ﺷﺧص دﯾﮕرى اﺑﺗدا ظرﻓﻰ را از آ ِ‬
‫ﻣﻰﻧﻣﺎﯾد ﺑﮫ ﺷرطﻰ ﻛﮫ آب روى ﺷﺧص ﻏﯾرﻧﺎزل ﻧﭘﺎﺷد و ﻧرﯾزد‪ .‬اﮔر آب ﺑﮫ ﺷﺧص ﻏﯾرﻧﺎزل ﺑﭘﺎﺷد‪ ،‬او ھم‬
‫ﻧﺎزل ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﺑﭼﮫاى ﻛﮫ ﺗﻌﻣﯾد ﻧﺷده ﺑﺎﺷد ﻣﻰﺗواﻧد ھﻣراه ﺧﺎﻧواده ﺧود در ﻣدت ﺗﻛرﯾص ﺑﺎﺷد؟‬

‫ﺧﯾر‪ ،‬ﺑدﻟﯾل اﯾﻧﻛﮫ ﺗﻌﻣﯾد اول ﯾﺎ ھﻣﺎن ﺗﻌﻣﯾد زھرﯾﺛﺎ )ﺗﻌﻣﯾد واﺟب( را ھﻧوز اﻧﺟﺎم ﻧداده اﺳت‪.‬‬

‫آﯾﺎ زﻧﯽ ﻛﮫ در ﻣدت ﺻورﺛﺎ )در ﻣدت ﺳﻰ روز( ﺑﺎﺷد و اﯾن اﯾﺎم ﻣﺻﺎدف ﺑﺎ ﻣدت ﺗﻛرﯾص ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﺑراى‬
‫ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ ﺳﺎل آﯾﻧده اﺣﺗﯾﺎج ﺑﮫ ﺗﻌﻣﯾد دارد؟ ﺑﻠﻰ‪.‬‬

‫زﻧﻰ ﻛﮫ در ﻣدت ﺗﻛرﯾص وﺿﻊ ﺣﻣل ﻧﻣﺎﯾد ﻣﻰﺗواﻧد در ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ ﺳﺎل ﺑﻌد ﺗﻌﻣﯾد ﺷود؟‬

‫ﺑﻠﻰ‪ .‬ﭼون ﻧﺎزل ﻣﻰﮔردد ﺑﺎﯾد ﺑﺎ رﺳﺗﮫ ﻧو در روز ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ ﺗﻌﻣﯾد ﮔردد‪ .‬ﺗوﺿﯾﺢ اﯾﻧﻛﮫ زن ﺻورﺛﺎ ﺑﻌد از‬
‫اﺗﻣﺎم ﻣدت ﺻورﺛﺎ ﻣﻰﺗواﻧد ﺗﻌﻣﯾد ﺻورﺛﺎى ﺧود را اﻧﺟﺎم دھد‪.‬‬

‫آﯾﺎ زﻧﻰ ﻛﮫ ﺻورﺛﺎ دارد )ﻣدت ﺳﻰ روز را ﺗﻣﺎم ﻛرده اﺳت( ﻣﻰﺗواﻧد در ﻣدت ﺗﻛرﯾص ﺑﺎ ﺑﻘﯾﮫ ﺧﺎﻧواده‬
‫ﺑﺎﺷد؟ ﺑﻠﻰ‪.‬‬

‫‪١٣٥‬‬
 ‫اول دﯾد و ﺑﺎزدﯾد )دوﻣﯾن روز ﻣﺎه دوﻻ( ﺑﺎﯾد طﻣﺎﺷﮫ ﻛرد؟‬
‫آﯾﺎ در روز ِ‬
‫ﺑﻠﯽ‪ .‬طﻣﺎﺷﮫ ﺑﻌد از ‪ ٣۶‬ﺳﺎﻋت واﺟب اﺳت‪.‬‬

‫اﮔر در روز ﺗﮑرﯾص ﯾﺎ ﺣﺻﺎر در ﻣﻌرض ﺑﺎران ﻗرار ﮔﯾرﯾم ﻧﺎزل ﻣﻰﺷوﯾم؟ ﺑﻠﻰ‪.‬‬

‫د‪‬ﻫﻮا زوﻃﺎ ﯾﺎ ﻋﯿﺪ ﺷﯿﺸﯿﺎن ﯾﺎ ﺷﻮﺷﯿﺎن‬

‫اﯾن ﻋﯾد در ﺷﺷم و ھﻔﺗم ﻣﺎه دوﻻ و ﭘﻧﺞ روز ﭘس از »دھوا رﺑﺎ« )ﻋﯾد ﺑزرگ( ﻣﯽﺑﺎﺷد و »ﻧوروز‬
‫ﮐوﭼﮏ« ﻧﯾز ﻧﺎﻣﯾده ﻣﯽﺷود‪ .‬اﯾن دو روز ﺟزو اﻣﺑطﻼت ﺳﻧﮕﯾن )روزه ﮐﺎﻣل( ﺳﺎل ﻣﺣﺳوب ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬در‬
‫اﻣﺑطﻼت ﺳﻧﮕﯾن )ﮐﺎﻣل(‪ ،‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن در ﺳرﺗﺎﺳر دﻧﯾﺎ‪ ،‬ﻋﻼوه ﺑر اﻧﺟﺎم ﻧدادن ﻣراﺳم دﯾﻧﻰ؛ اﺟﺎزه ﺧوردن‬
‫ﮔوﺷت‪ ،‬ﻣﺎھﻰ و ﺗﺧم ﻣرغ )ﻛﻼً ﺗﺧم ﭘرﻧدﮔﺎن( و ﺗﻣﺎم ﺧوراﻛﯽھﺎﯾﻰ ﻛﮫ ﺑﮫ ﻧوﻋﻰ از اﯾن ﻣواد اﺳﺗﻔﺎده ﺷده‬
‫را ﻧﯾز ﻧدارﻧد‪.‬‬

‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻣﻌﺗﻘدﻧد از ﻧوروز ﺑزرگ »دِھوا رﺑّﺎ« ﺗﺎ روز ﺷﺷم دوﻻ ﮐﮫ روز ﻧوروز ﮐوﭼﮏ »دِھوا زوطﺎ‪/‬‬
‫ﻋﯾد ﺷﯾﺷﯾﺎن‪ /‬ﻋﯾد ﺷوﺷﯾﺎن« اﺳت ﯾﮏ اُﺛر )ﻓرﺷﺗﮫ( ﺧﻠق ﺷد ﺑﻧﺎم »اﭘﺛﺎھﯾل« )ﻓرﺷﺗﮫی ﺳﺎزﻧده ﭘﯾﮑر اﻧﺳﺎن‬
‫از ﮔِل(‪.‬‬

‫ﺑﺎرزﺗرﯾن ﻣﻣﯾزهی »ﻋﯾد ﺷﯾﺷﯾﺎن« آن اﺳت ﮐﮫ در اﯾن روز‪ ،‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺷﺎﺧﮫای از ﺑﯾد )ﻣﻧداﯾﯾﺎن اﯾن ﺷﺎﺧﮫ‬
‫را ﺑﮫ ﻣﺎﻧﻧد ﺣﻠﻘﮫ در آورده و »ﮐِﻠﯾﻠﮫ ﯾﺎ اِﮐﻠﯾل« ﻣﯽﻧﺎﻣﻧد( ﮐﮫ ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ ﺑوﺛﮫھﺎﯾﯽ )آﯾﮫھﺎﯾﯽ( را ﺑرای‬
‫ﺗﺑرک ﺑر آن ﻣﯽﺧواﻧﻧد را ﺑر ﺳر در ﺧﺎﻧﮫھﺎﯾﺷﺎن ﻧﺻب ﻣﯽﻧﻣﺎﯾﻧد‪) .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن اِﮐﻠﯾل را ﻧﻣﺎد ﻋﻘل ﻣﯽداﻧﻧد(‪.‬‬

‫ھﻣﺎنطور ﮐﮫ ﮔﻔﺗﯾم‪ ،‬در روز ﺷﺷم ﻣﺎه دوﻻ )ﻋﯾد ﺷﯾﺷﯾﺎن( روﺣﺎﻧﯾون ﻣﻧداﯾﻰ ﺷﺎﺧﮫھﺎﯾﻰ از درﺧت ﺑﯾد‬
‫»ھﻼف« را ﺑﻌداز ﭼﯾدن و طﻣﺎﺷﮫ ﻛردن )ﻏﺳل دادن(‪ ،‬ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫ ﻣﺧﺻوص )آﯾﮫ ﻣرﺑوطﮫ(‪ ،‬آنھﺎ را‬
‫ﺑﮫ ﺻورت »اِﻛﻠﯾل« درﻣﻰآورﻧد و ﻣﻧداﺋﯾﺎن از آنھﺎ ﺟﮭت ﻧﺻب ﺑر درب ورودی ﻣﻧزل و ﮔذاﺷﺗن در‬
‫» َطرﯾﺎﻧﺎ« )ظرف ﮔِﻠﻰ ﻛﮫ از ﮔِل رُس ﺗﮭﯾﮫ ﺷده اﺳت( اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ .‬ﺑﮫ اِﮐﻠﯾل ﺑﺎﻓﺗﮫ ﺷده از درﺧت ﺑﯾد‬
‫»ﮐِﻠﯾﻼ اِد ھﻼﻓﺎ« )ﮐِﻠﯾﻼی ﺑﯾد( ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪.‬‬

‫ی ﻣﻧزل و‬
‫ﻻزم ﺑﮫ ذﻛر اﺳت ﻛﮫ ﺑراى ھر ﻣﻛﺎن ﻓﻘط دو ﻋدد اِﻛﻠﯾل ﻻزم اﺳت‪ ،‬ﯾﮏ ﻋدد ﺑرای درب ورو ِ‬
‫دﯾﮕری ﺑرای َطرﯾﺎﻧﺎ )ﺗرﯾﺎﻧﺎ( ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﻻزم اﺳت ﮐﮫ ﺧﺎﻧوادهھﺎی ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﺎ ﻣراﺟﻌﮫ ﺑﮫ ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ و ﺑردن »اِﮐﻠﯾل« و ﮔذاﺷﺗن ﺑﮫ درب‬
‫ورودی و داﺧﻠﯽ ﻣﻧزل از ﻧﻧﮓ ﺑزرﮔﯽ ﮐﮫ ﻣﻣﮑن اﺳت ﮔرﯾﺑﺎنﮔﯾرﺷﺎن ﺷود رھﺎﯾﯽ ﯾﺎﺑﻧد‪ .‬زﯾرا ﻣﻌﺗﻘدﻧد؛ در‬
‫اﯾن ھﻔت روز )ﯾﮑم ﺗﺎ ھﻔﺗم ﻣﺎ ِه دوﻻ(‪ ،‬ھﻔت راز ﺷﮑل ﮔرﻓﺗﮫ اﺳت ﮐﮫ ﻧﻣﺎﯾﺎﻧﮕر دوازده ﻣﺎه ھﺳﺗﻧد‪.‬‬

‫‪١٣٦‬‬
‫ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯽ‪ ،‬ﺳﯽاُم‬
‫ِ‬ ‫روز ﮐﺷﻧوزھﻠﯽ )روز‬
‫ِ‬ ‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن در اوﻟﯾن روز ﻋﯾد ﺷوﺷﯾﺎن )ﺷﺷم دوﻻ( ھﻣﺎﻧﻧد‬
‫ﻣﺎ ِه ﮔدﯾﺎ( و ﺑﮫ ﭘﺎس ﺷﮑر و ﺣﻣد »ﻣﻠﮑﺎ راﻣﺎ رﺑﺎ دﻧﮭورا« ﺻﺎﺣب و ﻣﺎﻟﮏ ﻋظﯾم دﻧﯾﺎھﺎی ﻧور‪ ،‬ﺧداوﻧد‬
‫ﻣﺗﻌﺎل ازﻟﯽ‪ ،‬ﻧﻌﻣتھﺎﯾﯽ ﻧظﯾر ﻣﯾوهھﺎی ﻓﺻل و ﺳﺑزﯾﺟﺎت‪ ،‬ﻧﻣﮏ‪ ،‬آرد و ﺧرﻣﺎ ﮐﮫ ھر ﮐدام از آنھﺎ ﺳﻣﺑل‬
‫ﯾﮏ راز ﻣﯽﺑﺎﺷﻧد‪ ،‬در طرﯾﺎﻧﺎ )ﺗرﯾﺎﻧﺎ( ﻗرار ﻣﯽدھﻧد و ﺑﺧور ﮐﮫ ﺧوشﺑو اﺳت را روﺷن و آن ﻓﺿﺎی‬
‫ﻣﻌﻧوی را ﻋطرآﮔﯾن ﻣﯽﮐﻧﻧد و ﻧﺎم »ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾﯽ« را ﺑرزﺑﺎن ﻣﯽآورﻧد و »اِﮐﻠﯾﻼی ھﻼﻓﺎ« را در‬
‫طرﯾﺎﻧﺎ ﻗرار ﻣﯽدھﻧد‪ .‬اﯾن طرﯾﺎﻧﺎ را ﺻﺑﺢ روز ھﻔﺗم دوﻻ )دوﻣﯾن روز ﻋﯾد ﺷﯾﺷﯾﺎن( ﺟﻣﻊ ﻣﯽﮐﻧﻧد و از‬
‫ﻣﯾوھﺎی آن اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫ﭼرا ﻋﯾد ﺷوﺷﯾﺎن ﺑﺎ اﯾﻧﮑﮫ ﺟزو اﻋﯾﺎد اﺳت وﻟﯽ ﺟزو روزھﺎی اﻣﺑطﻼت ﺳﻧﮕﯾن ﻧﯾز ﻣﯽﺑﺎﺷد؟‬

‫ﺳرآﻏﺎز ﺗﻣﺎﻣﯽ روزھﺎ و ﺧﻠﻘت "ﯾوﻣﺎ دھوا اد ﻧوروز رﺑﺎ" )ﻋﯾد ﺑزرگ ﺗﺟﻠﯽ( اﺳت ﮐﮫ ﻓرﺷﺗﮫی ﻣﻘرب‬
‫درﮔﺎه اﺣدﯾت "ﻣﺎﻧﺎ رﺑﺎ ﮐﺑﯾرا" ﭘدر ﺗﻣﺎﻣﯽ ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﺧﻠق ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫در روز ﺷﺷم و ھﻔﺗم دوﻻ ﻋﯾدی دﯾﮕری ﭘدﯾد آﻣد و آن "دھوا اد زوطﺎ" ﻋﯾد ﺷوﺷﯾﺎن اﺳت‪.‬‬

‫در روز ﺷﺷم ﻋﯾد ﺷوﺷﯾﺎن "ﻣﻠﮑﺎ اﭘﺛﺎھﯾل" اﺳوﺛﺎ و زﮐوﺛﺎ ﻧﮭوﯾﻠﯽ ﻓرزﻧد "ﻣﻠﮑﺎ اواﺛر راﻣﺎ" ﯾﺎ ﻧﺎم دﯾﮕرش‬
‫"ﻣﻠﮑﺎ اواﺛر ﻣوزﻧﯾﺎ" )ﻓرﺷﺗﮫای ﮐﮫ اﻋﻣﺎل ﭘﺳﻧدﯾده و ﻧﺎﭘﺳﻧد اﻧﺳﺎن را ﻣﯽﺳﻧﺟد( ﺧﻠق ﻣﯽﺷود ﮐﮫ ﻓرﺷﺗﮫ‬
‫ﺳﺎزﻧده ﭘﯾﮑر اﻧﺳﺎن از ﮔِل ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﺗوﺳط ھﯾّﯽ رﺑّﯽ ﻗدﻣﺎﯾﯽ )ﺧداوﻧد ﻣﺗﻌﺎل( ﺑﮫ "ﻣﻠﮑﺎ اﭘﺛﺎھﯾل" ﻓرﻣﺎن داده ﻣﯽﺷود ﮐﮫ زﻣﯾن را ﺟﺎﻣد ﻧﻣﺎﯾد و آن‬
‫را ﺑرای "آدم ﮔورا ﻗدﻣﺎﯾﺎ" ﻣﮭﯾﺎ ﺳﺎزد و ﭼﻧﯾن ﺑﮫ او دﺳﺗور ﻣﯽدھﻧد ﮐﮫ ﺑﺎ ﭘوﺷش ﻧور و ﺑﺎ ﻣرﮔﻧﺎی آبھﺎی‬
‫ﺣﯾﺎﺗﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ﺗو دادﻧد ) َﻣرﮔِﻧﺎ‪ :‬ﻋﺻﺎﯾﻰ اﺳت ﻛﮫ ﻋﻠﻣﺎى روﺣﺎﻧﻰ ھﻧﮕﺎم اﺟراى ﺗﻣﺎم ﻣراﺳم دﯾﻧﻰ در دﺳت‬
‫دارﻧد‪َ .‬ﻣرﮔِﻧﺎ را از ﺷﺎﺧﮫ درﺧت زﯾﺗون ﺗﮭﯾﮫ ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ (.‬ﺑﮫ زﻣﯾن ﺑرو‪ ،‬ﺳﮫ ﻣرﺗﺑﮫ ﺑﺎ ﮐﻼﻣت و ﺑﺎ ﻧداﯾت زﻣﯾن‬
‫را ﺟﺎﻣد ﮐن و آﺳﻣﺎن را ﺑﮕﺳﺗران )ﺧورﺷﯾد و ﻣﺎه و ﺳﺗﺎرﮔﺎن را ﺑرﻗرار ﮐن(‪ .‬آبھﺎی روان و ﺟوﯾﺑﺎرھﺎ‬
‫را ﺗﻘﺳﯾم ﻧﻣﺎ و ﻣﺎھﯾﺎن در درﯾﺎھﺎ و ﭘرﻧدﮔﺎن ﺑﺎﻟدار و ﺣﯾواﻧﺎت اھﻠﯽ و درﺧﺗﺎن‪ ،‬ھﻣﮫی ﺛﻣرهھﺎ و ﻧﺑﺎﺗﺎت و‬
‫ﺑذرھﺎ و ﺳﺑزﯾﺟﺎت را ﺷﮑوﻓﺎ ﮐن‪.‬‬

‫ﺑدﯾﻧﺳﺎن "ﻣﻠﮑﺎ اﭘﺛﺎھﯾل" ﺗﻣﺎﻣﯽ ﺧﻠﻘت را آﻣﺎده ﮐرد ﻟﯾﮑن از ﺳﮫ ﻧدا ﻓراﺗر رﻓت و ﺑﮫ ﺟﺎی ﺳﮫﺑﺎر‪ ،‬ھﻔت ﺑﺎر‬
‫ﺧﻠﻘت را ﮔﺳﺗرش داد‪ .‬ﭘس ﺗﻣﺎﻣﯽ ﺧزﻧدﮔﺎن‪ ،‬ﺣﯾواﻧﺎت وﺣﺷﯽ و ھر ﺟﻧﺑﻧدهای ﮐﮫ ﺟزﺋﯽ از ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺑود را‬
‫آﻓرﯾد و در ھﻔﺗﻣﯾن ﺻداﯾﯽ ﮐﮫ ﺧواﻧد‪" ،‬روھﺎ‪ /‬روﺣﺎ" )ﻣﺎدر ﺑدیھﺎ( و "ﺷوا" )ھﻔت ﻓرزﻧد روھﺎ‪/‬‬
‫اھرﯾﻣﻧﺎن‪ ،‬ﺷرﯾران‪ ،‬ﺷﯾﺎطﯾن( در ﻣﻘﺎﺑل "ﻣﻠﮑﺎ اﭘﺛﺎھﯾل" ظﺎھر ﮔﺷﺗﻧد و اﯾﺳﺗﺎدﻧد‪) .‬اﮔرﭼﮫ »روھﺎ« ﺑﺎ ﺻﻔﺎﺗﯽ‬
‫ھﻣﭼون »ﻣﺎدر ﺟﮭﺎن ﺗﺎرﯾﮑﯽ«‪» ،‬ﻣﺎدر ﺑدیھﺎ« و »اﻏواﮔر« ﺑﮫ ﻋﻧوان دﺷﻣن ﻧﺷﻣﺗﺎ ﻣﻌرﻓﯽ ﮔردﯾده‪ ،‬اﻣﺎ‬
‫در ﺣﻘﯾﻘت ھﻣﺎن ﺟﻧﺑﮫای اﻧﺳﺎنﺷﻧﺎﺧﺗﯽ اﺳت ﮐﮫ ﻣﺳﺋول ارﺿﺎی ﻏراﯾز ﺟﺳﻣﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺣﯾواﻧﯽ و طﺑﯾﻌﯽ ﺟﺳم‬
‫ﺑﺷر ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬ﻣﻌﺎدل "روھﺎ" در ﺗﻌﺎﻟﯾم اﺳﻼﻣﯽ را ﻣﯽﺗوان »ﻧﻔس اﻣﺎره« داﻧﺳت‪ .‬ﺑﮫ ﻋﺑﺎرﺗﯽ‪" ،‬روھﺎ"‬
‫ﯾﻌﻧﯽ ظﻠﻣت و "ﺷوا‪ /‬ﺷوﯾﺎھﯽ" ﯾﻌﻧﯽ ﺷﯾﺎطﯾن(‪.‬‬

‫‪١٣٧‬‬
‫ﻣﻘدس ﮔﻧزارﺑﺎ "ﻣﻠﮑﺎ اﭘﺛﺎھﯾل" اﺳوﺛﺎ و زﮐوﺛﺎ ﻧﮭوﯾﻠﯽ ﭼﻧﯾن ﻣﯽﮔوﯾد‪ :‬ﻧدای ھﻔﺗم را ﮐﮫ ﺧواﻧدم‬‫ِ‬ ‫در ﮐﺗﺎب‬
‫)زدن ﻣرﮔﻧﺎ ﺑرا ھﻔﺗﻣﯾن ﺑﺎر( "روھﺎ و ﺷوا" در ﻣﻘﺎﺑﻠم اﯾﺳﺗﺎدﻧد‪ .‬وﻗﺗﯽ ﮐﮫ آﻧﮭﺎ را دﯾدم ﻗﻠﺑم از ﺗﮑﯾﮫﮔﺎھش‬
‫اﻓﺗﺎد و ﺑﮫ آنھﺎ ﮔﻔﺗم از ﮐﺟﺎ آﻣدهاﯾد ﮐﮫ ﺷﮑﻠﺗﺎن اﯾن ﭼﻧﯾن اﺳت و در ﺧﺎﻧﮫی ﭘدرم ﺑرای ﺷﻣﺎ ﺟﺎﯾﯽ ﻗرار داده‬
‫ﻧﺷده اﺳت‪.‬‬

‫ﭘس "روھﺎ" ﭼﻧﯾن ﺑﮫ ﻣﻠﮑﺎ اﭘﺛﺎھﯾل ﻣﯽﮔوﯾد ﮐﮫ ﻣﺎ را ﺧدﻣﺗﮕزار ﺧود ﺣﺳﺎب ﮐن ﺗﺎ ﺗو را ﺧدﻣت ﮐﻧﯾم‪ .‬ﭘس‬
‫ﺟﺳد "آدم ﮔورا ﻗدﻣﺎﯾﺎ" ﺑﺎ ﻣﺷﺎرﮐت "روھﺎ" ﺧﻠق ﻣﯽﺷود و ﻣﻠﮑﺎ اﭘﺛﺎھﯾل‪ ،‬آدم ﮔورا ﻗدﻣﺎﯾﯽ را ﻓرزﻧد ﺧود‬
‫ﻣﯽﺧواﻧد ‪).‬ﮔﻧزارﺑﺎ(‬

‫ﺑدﯾﻧﺳﺎن‪ ،‬اﺷﺗﺑﺎھﯽ ﮐﮫ "ﻣﻠﮑﺎ اﭘﺛﺎھﯾل" ﻣرﺗﮑب آن ﺷد و ﺑﺎ ﺑﯽﺗوﺟﮭﯽ ﮐردن ﺑر ﺣذرھﺎ و ھﺷدارھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ‬
‫او دادﻧد و ﺑﺎ ﻧدای ھﻔﺗﻣﯽ ﮐﮫ ظﻠﻣت و ﺳﺎﮐﻧﯾن آن ﻓرا ﺧواﻧده ﺷدﻧد‪ ،‬ﻋﯾد ﺷوﺷﯾﺎن ﺟزء اﯾﺎم اﻣﺑطﻼت ﺳﻧﮕﯾن‬
‫ﺑﮫ ﺣﺳﺎب آﻣد‪.‬‬

‫روز ﺧﻠﻔت "ﻣﻠﮑﺎ اﭘﺛﺎھﯾل" اﺳت‪ ،‬ﺟﺎھﺎﯾﯽ از ﮐﺗب ﻣﻘدس "ﻣﻠﮑﺎ اﭘﺛﺎھﯾل ﺑر‬ ‫ِ‬ ‫از آﻧﺟﺎ ﮐﮫ ﻋﯾد ﺷوﺷﯾﺎن‪،‬‬
‫زاھرﯾﯾل" ﻗﯾد ﺷده اﺳت‪ ،‬ﻣﺗﺎﺳﻔﺎﻧﮫ ﺑرﺧﯽ از ﻣﺣﻘﻘﯾن ﺑﮫ اﺷﺗﺑﺎه زاھرﯾﯾل ﮐﮫ دﺧﺗر روھﺎ اﺳت را ﺑﮫ ﻣﻠﮑﺎ‬
‫اﭘﺛﺎھﯾل ﻧﺳﺑت ﻣﯽدھﻧد‪ .‬در ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﮔﻧزارﺑﺎ ﻣﻠﮑﺎ اﭘﺛﺎھﯾل ﭼﻧﯾن ﻣﯽﮔوﯾد‪:‬‬

‫ﻣوﻗر و ﻋظﯾم اﺳت ﻧور واﻻ‪ ،‬ﻣن اﭘﺛﺎھﯾل از ﭼﺷﻣﮫی درﺧﺷش و ﻧور واﻻ اﯾﺟﺎد ﮔﺷﺗم‪.‬‬

‫در طوﻣﺎر "اﻟف اﺗرﺳر ﺷﯾﺎﻻ"‪" ،‬ﻣﺎﻧﺎ رﺑﺎ ﮐﺑﯾرا" در روز ﺷﺷم ﺑﻌد از دھوا رﺑﺎ‪" ،‬اﮐﻠﯾﻼی اِد ھﻼﻓﺎ"‬
‫)اﮐﻠﯾﻼی ﺑﯾد( را ﺑرای ﺧود ﻣﯽﺑﺎﻓد و ﺑﮫ ﭼﺷﻣﮫ آبھﺎی درﺧﺷش و ﻧور ﺑرﻣﯽﮔردد ﮐﮫ ﻧﺎم آن ﭼﺷﻣﮫ‪،‬‬
‫ﻋظﯾم ﻧور از آن ﺧﺎرج ﺷدﻧد‪ .‬ﺑدﯾﻧﺳﺎن "اﭘﺛﺎھﯾل ﺑر‬
‫ِ‬ ‫راز‬
‫زاھرﯾﯾل اﺳت‪ .‬ﭼﺷﻣﮫای ﮐﮫ ﺳﯾﺻد و ﺷﺳت ھزار ِ‬
‫زاھرﯾﯾل" ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫در ﮐﺗب ﻣﻘدس ﻣﻧداﯾﯾﺎن آﻣده اﺳت ﮐﮫ در اﯾن ﻋﯾد‪ ،‬ظﻠﻣت ﺑرای ﺧود ﺳﮭﻣﯽ ﻣﯽﺧواھد‪.‬‬

‫ﺗﻌﺎﻟﯾم "ﻣﻠﮑﺎ‬
‫ِ‬ ‫ﺑرای درک ﺑﮭﺗر اﯾن ﻣطﻠب ﺑﮫ ﺑوﺛﮫای از ﮔﻧزارﺑﺎ ﯾﻣﯾن ﺻﻔﺣﮫ ‪ ٢۵٢‬ﻣراﺟﻌﮫ ﻣﯽﻧﻣﺎﯾم‪ .‬در‬
‫ﻣﻧدادھﯾﯽ" ﭼﻧﯾن آﻣده اﺳت ﮐﮫ‪ :‬روھﺎ ﻣﻘﺎﺑل ﻣﻧدادھﯾﯽ ﻣﯽاﯾﺳﺗد و ﺑﮫ او ﻣﯽﮔوﯾد ﮐﮫ ﻣن ھﻔت ﺳﮭم را ﺑرای‬
‫ﺧود ﻣﯽﺑرم و ﺗﻧﮭﺎ ﯾﮏ ﺳﮭم را ﺑﮫ ﺗو ﻣﯽدھم و از ﺳﮭم ﺗو ﻧﯾز ﺧواھم ﺑرد‪" ،‬ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾﯽ" ﺑﮫ "روھﺎ"‬
‫ﻣﯽﮔوﯾد‪ :‬ای ﮐوری ﮐﮫ ﻗﻠﺑت را ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻓرا ﮔرﻓﺗﮫ و ﭼﺷﻣت ﻧور را ﻧﺧواھد دﯾد‪ ،‬ﻣن ﯾﮏ ﺳﮭم ﺧواھم‬
‫داﺷت و از ﺳﮭم ﻣن ﭼﮫ ﭼﯾزی ﺑﮫ ﺗو ﻣﯽرﺳد؟ "روھﺎ" ﭼﻧﯾنﮔﻔت ﮐﮫ‪ :‬ﻧﺎﺻوراﯾﯽھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﻣﺎل و ﺛروت را‬
‫دوﺳت ﺧواھﻧد داﺷت‪ ،‬آﻧﺎن ﮐﮫ ﺧﻣر ﻣﯽﻧوﺷﻧد و در رﻗص و آواز اﺳﯾر ﻣﯽﺷوﻧد و ﻧﺎم ﺗو را ﯾﺎد ﻧﺧواھﻧد‬
‫ﮐرد‪ ،‬آﻧﺎن ﮐﮫ زدﻗﺎ )ﺻدﻗﮫ( را ﻧﻣﯽدھﻧد و اﻋﻣﺎل ﻧﯾﮏ اﻧﺟﺎم ﻧﻣﯽدھﻧد‪ ،‬اﯾﻧﺎن در ﺳﮭم ﻣن ﺧواھﻧد ﺑود‪.‬‬
‫"ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾﯽ" ﭼﻧﯾن ﭘﺎﺳﺦ داد ﮐﮫ‪ :‬اﯾﻧﺎن ﮐﮫ ﻧﺎم ﺑردی در ﺳﮭم ﺧودت ﺑﺎﺷﻧد‪.‬‬

‫‪١٣٨‬‬
‫در ﺟﺎی دﯾﮕری "ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾﯽ" ﺑﮫ "روھﺎ" ﭼﻧﯾن ﻣﯽﮔوﯾد ﮐﮫ‪ :‬ﺣﺎﺷﺎ از ﻣﯾﺎن ﺑرﮔزﯾدﮔﺎﻧم ﺳﮭﻣﯽ ﺑﮫ ﺗو‬
‫ﺑرﺳد‪.‬‬

‫ﺑدﯾﻧﺳﺎن ﻣﻧداﯾﯾﺎن در روز ﻋﯾد ﺷوﺷﯾﺎن ﻗﺑل از ﻏروب آﻓﺗﺎب طرﯾﺎﻧﺎﯾﯽ )ﻣﯾوهھﺎﯾﯽ ﭼون اﻧﮕور‪ ،‬اﻧﺎر‪ ،‬ﺑِﮫ و‬
‫‪ ...‬ﻧﻣﮏ‪ ،‬آب‪ ،‬آرد‪ ،‬ﺧرﻣﺎ و اﻧﺟﯾل ﮐﮫ ھر ﮐدام ﺳﻧﺑل ﯾﮏ راز اﺳت ( را ﺑﮫ ﭘﺎس ﺷﮑر و ﺳﭘﺎس از "ﻣﻠﮑﺎ‬
‫راﻣﺎ رﺑﺎ دﻧﮭورا" ﺻﺎﺣب و ﻣﺎﻟﮏ ﻋظﯾم دﻧﯾﺎھﺎی ﻧور‪ ،‬ﺧداوﻧد ﻣﺗﻌﺎل ازﻟﯽ ﻗرار ﻣﯽدھﻧد و ﺑﺎ روﺷن ﮐردن‬
‫ﺑﺧور‪ ،‬ﻣﻧزﻟﮕﮫﺷﺎن را ﺑﺎ ﻧﺎم "ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾﯽ" ﺧوﺷﺑو و ﻋطرآﮔﯾن ﻣﯽﮐﻧﻧد و دو "اﮐﻠﯾﻼی ھﻼﻓﺎ" )اﮐﻠﯾل ﺑﯾد(‬
‫ﯾﮑﯽ را در طرﯾﺎﻧﺎ و دﯾﮕری را ﺑر درب ﻣﻧزل آوﯾزان ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬اﮐﻠﯾﻼﯾﯽ ﮐﮫ رﻣز ﺑﮭﺟت و ﺳرور و ﻣﺣﺑت‬
‫اﺳت و ﺑﺎ رازھﺎی ﻋظﯾم ﻧور‪ ،‬ﻣﺣﺎﻓظ و روﺷﻧﯽﺑﺧش ﺧﺎﻧﮫھﺎی ﻣﻧداﯾﯾﺎن اﺳت و ﺑﮫ آن ﻧﺷﺎن ﺑﺎﺷد ﮐﮫ ظﻠﻣت‬
‫در ﻣﺎ ﺳﮭﻣﯽ ﻧدارد و ﻣﺎ ﺳﮭﻣﯽ از ﺳﮭم "ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾﯽ" ھﺳﺗﯾم ‪.‬‬

‫ﮔﻧزا رﺑﺎ‪ ،‬ﯾﻣﯾن؛ ﮐﺗﺎب ھﻔﺗم‪ ،‬آﻣده اﺳت‪:‬‬

‫ﺑﺷﻣﯾﮭون ادھ ّﯾﯽ ر ّﺑﯽ‬

‫ﺑﻧﺎم ﺧداوﻧد ﻋظﯾم‬

‫وﻗﺗﯽ ﮐﮫ آﻣد "اﭘﺗﺎھﯾل" و ﮔﻔت ﺑﮫ ھﻣﮫ "ﺷوﯾﺎھﯽ"‪:‬‬

‫ﻣﺎ ﻣﯽﺧواھﯾم "آدم" را ﺑﺳﺎزﯾم ﮐﮫ ﺑﺷود ﺣﺎﮐم در ﻋﺎﻟم‪،‬‬

‫وﻗﺗﯽ ﮐﮫ اﯾﻧﭼﻧﯾن ﮔﻔت ﺑﮫ آﻧﮭﺎ‪ ،‬ھﻣﮫ ﺑﺎ ھﻣدﯾﮕر ﻣﺷورت ﮐردﻧد و ﮔﻔﺗﻧد ﮐﮫ ﻣﯽﮔوﺋﯾم ﺑﮫ او و ﻣﯽﺳﺎزﯾم "آدم" و "ﺣوا" را زﯾرا‬
‫او ﻣﺗﻌﻠّق ﺑﮫ ﻣﺎ اﺳت‪.‬‬

‫ﺑﮫ او ﮔﻔﺗﻧد‪:‬‬

‫ﺑﯾﺎ ﻣﺎ ﻣﯽﺧواھﯾم ﺑﺳﺎزﯾم "آدم" و "ﺣوا" رﺋﯾس ھﻣﮫ ﻧﺳل را‪.‬‬

‫وﻗﺗﯽ اﯾﻧﭼﻧﯾن ﮔﻔﺗﻧد "ﺷوﯾﺎھﯽ"‪" ،‬اﭘﺗﺎھﯾل" اﻧدوھﮕﯾن ﺷد در دﻟش و ﮔﻔت‪:‬‬

‫اﮔر ﻣن ﺑﮫ ﺗﻧﮭﺎﯾﯽ ﺑﺳﺎزم "آدم" و "ﺣوا" رأس ھﻣﮫ ﻧﺳلھﺎ را؛ "آدم" ﭼﮫ ﻣﯽداﻧد ﮐﮫ ﭼﮫ اﻧﺟﺎم دھد در ﻋﺎﻟم‪.‬‬

‫ﺑﮫ ﺳﺧن در آﻣد "اﭘﺗﺎھﯾل اﺛرا" و ﺑﮫ "ﺷوﯾﺎھﯽ" ﮔﻔت‪:‬‬

‫"آدم" ﻓرزﻧد ﺧودم اﺳت‪ ،‬ﭘﺎدﺷﺎه اﯾن ﻋﺎﻟم‪.‬‬

‫ﺑﮫ ﺳﺧن درآﻣدﻧد "ﺷوﯾﺎھﯽ" ﺑﮫ "اﭘﺗﺎھﯾل" ﮔﻔﺗﻧد ﺑﮫ او؛ ﻣﺎھﺎ ﺑر ﭼﮫ اﻋﺗﻣﺎد ﮐﻧﯾم و ﺑﭘﺎﺧﯾزﯾم و ﺑرﭼﮫ ﭼﯾز ﺣﮑوﻣت ﮐﻧﯾم در‬
‫ﻋﺎﻟم؟‬

‫ﺑﮫ ﺳﺧن درآﻣد "اﭘﺗﺎھﯾل" و ﺑﮫ آﻧﮭﺎ ﮔﻔت‪ :‬ﺷﻣﺎھﺎ ﭘرﺳﺗﺎر ﺑﺷوﯾد ﺑرای او و ﺧدﻣﺗش ﮐﻧﯾد از ﺳرﺗﺎﺳر‪،‬‬

‫ﺳﺎﺧﺗﻧد و ﮔذاﺷﺗﻧد "آدم" را و در او ﻧﺑود "ﻧِﺷﻣﺗﺎ"ﺋﯽ؛ وﻗﺗﯽ ﺳﺎﺧﺗﻧد ﺟﺳم "آدم" را؛ ﻧﺗواﻧﺳﺗﻧد ﮐﮫ ﺑﯾﻔﮑﻧﻧد در او "ﻧﺷﻣﺗﺎ" را؛‬

‫‪١٣٩‬‬
‫ﺧواﻧدﻧد آﯾر را ﮐﮫ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻧد اﺳﺗﺧوانھﺎﯾش را؛ اﺳﺗﺧوانھﺎﯾش را ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻧد و ﺑﺷود در آﻧﮭﺎ ﻣﻐز اﺳﺗﺧوان؛ ﻣﻐز اﺳﺗﺧوان‬
‫ﺑوﺟود آﯾد در آﻧﮭﺎ و ﻣﺣﮑم ﺷود و ﺑﭘﺎﺧﯾزد ﺑر ﭘﺎھﺎﯾش؛ ﻓراﺧواﻧدﻧد درﺧﺷش آﺗش زﻧده را ﮐﮫ روﺷن ﮐﻧد ﻟﺑﺎﺳش را؛ ﻟﺑﺎﺳش‬
‫روﺷن ﮐﻧد و ﻣﺣﮑم ﺷده و ﺑﭘﺎﺧﯾزد ﺑرﭘﺎھﺎﯾش؛ ﻓراﺧواﻧدﻧد ﺑﺧﺎر را ﮐﮫ رھﺎ ﺷود و دﻣﮫ آﺗش ﺧورﻧده ﮐﮫ وارد ﺷوﻧد در ﺑدﻧش‬
‫و ﭘرﮐﻧد ﻣﺷﺗش را و ﺑزﻧد ﺑﺎ دﺳتھﺎﯾش؛ ﺳرزﻧش ﻧﻣﺎﯾد و ﺗﮑﺎن ﺑﺧورد و ﻣﺣﮑم ﺷود و ﺑﭘﺎﻣﯽﺧﯾزد ﺑرﭘﺎھﺎﯾش‪.‬‬

‫ﺑﮫ ﺳﺧن در آﻣدﻧد "ﺷوﯾﺎھﯽ" و ﺑﮫ "اﭘﺗﺎھﯾل" ﮔﻔﺗﻧد‪:‬‬

‫ﺑﮫ ﻣﺎ اﺟﺎزه ﺑده ﮐﮫ از روﺣﯽ ﮐﮫ آوردهای ﺑﺎ ﺧودت از ﺧﺎﻧﮫ ﭘدر‪ ،‬در آن ﺑﯾﻔﮑﻧﯾم‪.‬‬

‫ھﻣﮫ ﭼﯾز را اﻧﺟﺎم دادﻧد "ﺷوﯾﺎھﯽ" و اﻧﺟﺎم دادﻧد ﺳروران ﻋﺎﻟم؛ وﻗﺗﯽ ﮐﮫ اﻧﺟﺎم دادﻧد ھﻣﮫ آﻧﮭﺎ‪ ،‬ﻧﺗواﻧﺳﺗﻧد او را ﺑﻠﻧد ﮐﻧﻧد‬
‫ﺑرﭘﺎھﺎﯾش‪،‬‬

‫"اﭘﺗﺎھﯾل" ﺑﺎ روﺷﻧﯽاش راه اﻓﺗﺎد )و( ﺑﺎﻻ رﻓت ﺑﮫ ﻣﮑﺎن ﻧور؛ اﯾﺳﺗﺎد ﻣﻘﺎﺑل ﭘدر اُﺛراھﺎ و ﭘدر ﺑﮫ او ﮔﻔت‪:‬‬

‫ﭼﮫ اﻧﺟﺎم دادهای؟‬

‫ﮔﻔت‪ :‬ھرﭼﮫ اﻧﺟﺎم دادم‪ ،‬اﺳﺗوار ﻧﮕردﯾد؛ ﺣﺗﯽ ﻣﺎﻧﻧد ﺷﮑﻠﻣﺎن درﺧﺷﺎن ﻧﺷد‪،‬‬

‫ﺑرﺧﺎﺳت ﭘدر اُﺛراھﺎ و رﻓت ﺑﮫ ﻣﮑﺎن ﭘﻧﮭﺎن ﻣﺎﻧﺎی ﺑزرگ‪" ،‬ﻧﺷﻣﺗﺎ" را ﮔرﻓت ﮐﮫ ﻣﻧوّ ر ﻣﯽﮐﻧد ﺑدن ﻓﺎﺳد ﺷدﻧﯽ را؛ روﺷن‬
‫ﻣﯽﮐﻧد ﻟﺑﺎس ﺟﺳﻣﯽ را ﮐﮫ ﮔوﻧﺎﮔون و ﺟورواﺟور اﺳت‪.‬‬

‫آن را ﭘوﺷﺎﻧد ﺑﺎ ردای ﭘﺎﮐش و ﻧﺎمھﺎﺋﯽ ﮐﮫ ﺧداوﻧد ﺑﮫ او داد ﺑر آن ﯾﺎد ﮐرد‪.‬‬

‫آن را ﮔرﻓت ﺑﺎ رداﯾش و آورد ﺑﮫ "اﭘﺗﺎھﯾل" داد؛ وﻗﺗﯽ ﮐﮫ داد ﺑﮫ "اﭘﺗﺎھﯾل اﺛرا"‪ ،‬آﻓرﯾدﮔﺎر ﻓراﺧواﻧد ﻣﺳﺎﻋدﯾن را؛ ﻓراﺧواﻧد‬
‫"ھﯾﺑل" و "ﺷﯾﺗل" و "اﻧش" اُﺛراھﺎی ﺑرﺟﺳﺗﮫ ﮐﮫ ﮐﺎﺳﺗﯽ و ﻋﯾﺑﯽ ﻧدارﻧد و دﺳﺗور داد ﻣﺣﺎﻓظت ﮐﻧﻧد "ﻧﺷﻣﺗﺎ" را‪.‬‬

‫ﻓرﻣود‪:‬‬

‫ﺷﻣﺎ ﻧﮕﮭﺑﺎن ﺷوﯾد ﺑراﯾش ﮐﮫ ﺑر او آﮔﺎه ﻧﺷوﻧد ﻋﺎﻟمھﺎ؛ آﮔﺎه ﻧﺷود "اﭘﺗﺎھﯾل" ﮐﮫ "ﻧﺷﻣﺗﺎ" ﭼﮕوﻧﮫ در ﺑدن ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرد؛ ﭼﮕوﻧﮫ‬
‫ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرد "ﻧﺷﻣﺗﺎ" در ﺑدن و ﭼﮕوﻧﮫ از ﺧون ﭘر ﻣﯽﺷود؛ از ﺧون ﭘر ﻣﯽﺷود و ﭼﮕوﻧﮫ در رگھﺎ ﺟرﯾﺎن ﻣﯽﯾﺎﺑد‪.‬‬

‫اِﮐﻠﯾل؛ ﺳﻣﺑل ﻧور و روﺷﻧﺎﯾﯽ‬

‫در دﯾن ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ »اِﮐﻠﯾل« ﮐﮫ ﻧزد آﻧﺎن »ﻧﻣﺎد ﻋﻘل« ﻣﯽﺑﺎﺷد از ﺷﺎﺧﮫی دو ﻧوع درﺧت درﺳت‬
‫ﻣﯽﺷود‪ :‬ﯾﺎس )آس( و ﺑﯾد )ھﻼف(‪.‬‬

‫‪ -١‬اِﮐﻠﯾل ﺑﺎﻓﺗﮫ ﺷده از ﺷﺎﺧﮫی درﺧت ﯾﺎس )آس(‪ :‬در ﺗﻌﻣﯾد اﺷﺧﺎص‪ ،‬ﺑرای ﻋروس و داﻣﺎد ھﻧﮕﺎم ﻋﻘد و‬
‫ﺑرای ﺷﺧﺻﯽ ﮐﮫ در ﺣﺎل اﺣﺗﺿﺎر اﺳت‪ ،‬ﻣورد اﺳﺗﻔﺎده ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬اِﮐﻠﯾﻠﯽ ﮐﮫ ﺟﮭت ﺗﻌﻣﯾد و ﻣراﺳم ﻋﻘد‬
‫ازدواج اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﺷود ﺑدون ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫای ﺧﺎص ﺑﺎﻓﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬در ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﻗﺑل از‬
‫ورود ﺑﮫ آب‪» ،‬اِﻛﻠﯾل« را در اﻧﮕﺷت ﻛوﭼك دﺳت راﺳت ﺧود ﻗرار ﻣﯽدھد و ﻣراﺳم » َرﺷﺎﻣﮫ« را اﻧﺟﺎم‬
‫ﻣﯽدھد؛ ﺑﻌد از آن ﺑوﺛﮫى ورود ﺑﮫ » َﯾردﻧﺎ« )رودﺧﺎﻧﮫ( را ﻣﯽﺧواﻧد و وارد َﯾردﻧﺎ ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺑﻌد از اﯾﻧﻛﮫ‬
‫ﻋﺎﻟِم روﺣﺎﻧﻰ ﺑر وى آب ﭘﺎﺷﯾده و ﻏﺳل ﻧﻣود‪ ،‬دﺳﺗش را ﻣﯽﮔﯾرد و ﺑﺎ ﺗﻼوت ﺑوﺛﮫھﺎﯾﻰ‪ ،‬اِﻛﻠﯾل را از‬

‫‪١٤٠‬‬
‫ﭘﺎﯾﺎن ﻣراﺳم‬
‫ِ‬ ‫رزﻧﻘﺎ« )ﻋﻣﺎﻣﮫ( ﺷﺧص ﻗرار ﻣﯽدھد‪ .‬در‬
‫اﻧﮕﺷت ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده درﻣﻰآورد و آن را زﯾر » َﺑ ِ‬
‫رزﻧﻘﺎ« درﻣﻰآورد‪ ،‬ﭼﻧدﯾن ﻣرﺗﺑﮫ ﻣﯽﺑوﺳد و ﺑر روی ﭼﺷﻣﺎن ﺧود‬ ‫ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده اﻛﻠﯾل را از زﯾر » َﺑ ِ‬
‫ﻗرار ﻣﯽدھد و ﺑﻌد آن را در َﯾردﻧﺎ ﻣﯽاﻧدازد‪ .‬وﻟﯽ اِﮐﻠﯾﻠﯽ ﮐﮫ ﺟﮭت ﺷﺧص ﻣﺣﺗﺿر ﺑﺎﻓﺗﮫ ﻣﯽﺷود ﺑﺎﯾد‬
‫دﯾﻧﯽ »رﺳﺗﮫ« را ﭘوﺷﯾده و ﻣراﺳم » َرﺷﺎﻣﮫ« را اﻧﺟﺎم داده و‬
‫ِ‬ ‫ﺗوﺳط ﺗرﻣﯾدا ﯾﺎ ﮔﻧزوراﯾﯽ ﮐﮫ ﻟﺑﺎس‬
‫»ﺗﺎﻏﺎﯾش« را )ﺗﺎﻏﺎ؛ ﺗﺎﺟﯽ اﺳت ﺑرای ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ( ﮐﮫ ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎی ﻣﺧﺻوص ﺑر ﺳر ﻗرار‬
‫دﯾﻧﯽ ﺷﺧص ﻣﺣﺗﺿر )ﻣﻠواﺷﮫی ﺷﺧص ﻣﺣﺗﺿر(‪ ،‬آن را ﻣﯽﺑﺎﻓد‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫داده؛ ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫی ﻣرﺑوطﮫ‪ ،‬ﺑﮫ ﻧﺎم‬

‫‪ -٢‬اﮐﻠﯾل ﺑﺎﻓﺗﮫ ﺷده از ﺷﺎﺧﮫ درﺧت ﺑﯾد )ھﻼف(‪ :‬ﻣورد اﺳﺗﻔﺎدهی آن در روز »دِھوا زوطﺎ‪ /‬ﻋﯾد ﺷﯾﺷﯾﺎن‪/‬‬
‫ﺷﺷم ﻣﺎه دوﻻ ﺑرای‬ ‫ِ‬ ‫ﻋﯾد ﺷوﺷﯾﺎن« ﮐﮫ »ﺷﺷم و ھﻔﺗم ﻣﺎه دوﻻ« اﺳت‪ ،‬ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ در روز‬
‫درﺳت ﮐردن اﯾن اِﮐﻠﯾل‪» ،‬ھﻣﯾﺎﻧﮫ« ﻣﯽﺑﻧدﻧد و در ﺣﯾن ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫای‪ ،‬اِﮐﻠﯾل را ﻣﯽﺑﺎﻓﻧد‪ .‬ﺑﮫ اِﮐﻠﯾل ﺑﺎﻓﺗﮫ‬
‫ﺷده از درﺧت ﺑﯾد »ﮐِﻠﯾﻼ اِد ھﻼﻓﺎ« )ﮐِﻠﯾﻼی ﺑﯾد( ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪ .‬اﮐﻠﯾل درﺳت ﺷده از ﺷﺎﺧﮫی ﺑﯾد را‪ ،‬ﺑﻌد از‬
‫ظﮭر روز ﺷﺷم دوﻻ ﺑر درب ورودی ﻣﻧﺎزل‪ ،‬ﻣﻌﻣوﻻً ﺳﻣت راﺳت آوﯾزان ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﻻزم ﺑﮫ ذﻛر اﺳت ﻛﮫ‬
‫ﺑراى ھر ﻣﻛﺎن ﻣﻌﻣوﻻً دو ﻋدد اِﻛﻠﯾل ﻻزم اﺳت‪ ،‬ﯾﮏ ﻋدد ﺑرای درب ﻣﻧزل و دﯾﮕری ﮐﮫ ﺑرای طرﯾﺎﻧﺎ‬
‫ﮔذاﺷﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺑر ﻣﻧداﯾﯾﺎن واﺟب اﺳت ﮐﮫ »اِﮐﻠﯾﻼی ھﻼﻓﺎ« را ﺑر درب ﻣﻧزﻟﺷﺎن آوﯾزان ﮐﻧﻧد‪ .‬اِﮐﻠﯾﻼﯾﯽ‬
‫ﮭﺟت و ﺳُرور و ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ و ﻣﺣﺑت اﺳت و ﺑﺎ رازھﺎﯾﯽ ﺑﺳﯾﺎر ﻋظﯾم و ﺑﺎ ﻧوری ﮐﮫ در آن ﻧﮭﻔﺗﮫ‬ ‫ﮐﮫ رﻣز َﺑ َ‬
‫اﺳت روﺷﻧﺎﯾﯽ ﺑﺳﯾﺎر ﻣﻌﻧوﯾﯽ ﺑﮫ ﺧﺎﻧﮫھﺎی ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻣﯽدھد و ﻣﺣﺎﻓظ و ﻧﮕﮫدار ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺧواھد ﺑود‪ .‬ﻻزم‬
‫اﺳت ھر ﻋﺎﻟِم روﺣﺎﻧﯽ در اﯾن روز ﺑﺎ ﺑﺳﺗن ھﻣﯾﺎﻧﮫ‪ ،‬اِﮐﻠﯾﻠﯽ درﺳت ﻧﻣﺎﯾد ‪ -‬ﺣﺗﯽ اﮔر در ﺣﺎل ﻣﺳﺎﻓرت ﺑﺎﺷد‬
‫‪ -‬و اِﮐﻠﯾل را در رودﺧﺎﻧﮫ ﺑﯾﻧدازد‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻣﻌﺗﻘدﻧد ﮐﮫ اﯾن اِﮐﻠﯾلھﺎ ھر ﮐدام ﭼراﻏﯽ اﺳت ﮐﮫ ﻓﺿﺎ را‬
‫روﺷن و ﻣﻧزل را ﻣﻧور ﻣﯽﮐﻧد‪.‬‬

‫ﺑوﺛﮫای در ﮐﺗب ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﭼﻧﯾن ﻣﯽ ﮔوﯾد ﮐﮫ ھر ﮐس »اﮐﻠﯾﻼی ھﻼﻓﺎ« را ﺑر درب ﺧﺎﻧﮫاش ﻗرار ﻧدھد‬
‫ﺳﺧﺗﯽ و ﻧﻧﮕﯽ ﺑزرگ از روزﮔﺎر ﺑﮫ او ﻣﯽرﺳد‪.‬‬

‫َطرﯾﺎﻧﺎ ) َﺗرﯾﺎﻧﺎ(‬

‫ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯽ‪ ،‬ﺳﯽاُم ﻣﺎ ِه ﮔدﯾﺎ( ﻣﯾوهﺟﺎت ﻓﺻل‪،‬‬

‫ِ‬ ‫روز ﮐﺷﻧوزھﻠﯽ )روز‬
‫ِ‬ ‫در روز ﺷﺷم ﻣﺎه دوﻻ‪ ،‬ھﻣﺎﻧﻧد‬
‫آب‪ ،‬ﻣﻘداری ﻧﻣﮏ و ﻧﺎن )آرد( و اِﮐﻠﯾل ﮐﮫ ھﻣﮕﯽ ُ‬
‫طﻣﺎﺷﮫ و ﭘﺎک ﺷدهاﻧد را داﺧل َطرﯾﺎﻧﺎ ) َﺗرﯾﺎﻧﺎ( ﻣﯽﮔذارﻧد‬
‫و اﯾن َطرﯾﺎﻧﺎ را در ﺻﺑﺢ روز ھﻔﺗم ﺟﻣﻊ ﻣﯽﮐﻧﻧد و از ﺧوراﮐﯽھﺎی آن اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫در ﺻورت ﻋدم دﺳﺗرﺳﯽ ﺑﮫ ﻋﺎﻟِم روﺣﺎﻧﯽ ﯾﮏ ﺷﺧص ﻣﺗﮭﯾﻣن )ﺑﺎ اﯾﻣﺎن( ﺑﺎ ﺑﺳﺗن ھﻣﯾﺎﻧﺎ و ﻧﺷﺳﺗن رو ﺑﮫ‬
‫اواﺛر )ﻗﺑﻠﮫ؛ ﺟﮭت ﺷﻣﺎل ﺟﻐراﻓﯾﺎﯾﯽ( و ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫ ﻣﺧﺻوص ﻣﯽﺗواﻧد اِﮐﻠﯾﻼی ﻋﯾد ﺷﯾﺷﯾﺎن را درﺳت‬
‫ِﮐﻠﯾل ﻋﯾد ﺷﯾﺷﯾﺎن در درﺳت ﮐﻧد‪.‬‬
‫ﻧﻣﺎﯾد‪ .‬ﯾﮏ ﺷﺧص ﻋﺎدی ﻧﻣﯽﺗواﻧد ا ِ‬

‫‪١٤١‬‬
‫ﭼﻠوار‬
‫ِ‬ ‫ﭼون اِﮐﻠﯾلھﺎ‪ ،‬طﻣﺎﺷﮫ ﺷده و ﺑﺎ ﺑوﺛﮫ )آﯾﮫ( ﻣﺗﺑرک ﺷدهاﻧد‪ ،‬آﻧﮭﺎ را ﺑﺎ ﯾﮏ ﮔداده ﭘﺎک )ﭘﺎرﭼﮫی‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﺷده و ﺧﺷﮏ ﺷده( از ﻋﺎﻟِم روﺣﺎﻧﯽ ﻣﯽﮔﯾرﻧد و ھﻣﺎنطوری ﮐﮫ ذﮐر ﺷد ﯾﮑﯽ را در طرﯾﺎﻧﺎ‬ ‫ُ‬
‫ﻣﯽﮔذارﻧد و دﯾﮕری را ﺑر درب ﻣﻧزل آوﯾزان ﻣﯽﮐﻧﻧد و اِﮐﻠﯾﻼی آوﯾزان ﺷده را ﺑﮫ ﻣدت ﯾﮏﺳﺎل ﻧﮕﮭداری‬
‫و ﺳﭘس ﺑﺎ ﻧﺻب اِﮐﻠﯾﻼی ﺟدﯾد‪ ،‬ﻗدﯾﻣﯽ را در رودﺧﺎﻧﮫ ﻣﯽاﻧدازﻧد‪.‬‬

‫در اﯾﺎم دھوا زوطﺎ )ﺷﺷم و ھﻔﺗم دوﻻ( ﺗرﯾﺎﻧﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﻣﻣﻠو از ﻣﯾوهھﺎی ﻓﺻل‪ ،‬ﺳﺑزﯾﺟﺎت‪ ،‬ﻧﺎن‪ ،‬ﻧﻣﮏ و آب‬
‫ﻗدرﺗﻣﻧدان‬
‫ِ‬ ‫اﺳت را در ﯾﮑﯽ از اﺗﺎق ھﺎی ﻣﻧزل ﻗرار ﻣﯽدھﻧد‪ .‬اﻋﺗﻘﺎد ﺑر اﯾن اﺳت‪ .‬در اﯾن دو ﺷﺑﺎﻧﮫروز‪،‬‬
‫ظﻠﻣت ﮐﮫ ﺑﮫ اﯾن ﻣﮑﺎنھﺎ ﺳرﮐﺷﯽ ﻣﯽﮐﻧﻧد ﮔزﻧدی ﺑﮫ اھل ﻣﻧزل ﻧﻣﯽرﺳﺎﻧﻧد‪.‬‬

‫ﻧﻘل اﺳت در ھﻣﭼﯾن ﺷﺑﯽ درب اواﺛر ﮔﺷوده ﻣﯽﺷود و ھرﮐس طﻠﺑﯽ ﯾﺎ ﺧواﺳﺗﮫای از ﺧداوﻧد دارد ﺑرآورده‬
‫ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﺑوﺛﮫ ﺑﺎﻓت اﮐﻠﯾل‪:‬‬

‫ﺑﻧﺎم ﺧداوﻧد ﻣﻌظم‪ .‬ﮔﻔﻧﺎھﺎ )ﺗﺎکھﺎ( درون آبھﺎ ﻣﻧور ﺷدﻧد و ﻗﺎﺋم ﮔردﯾدﻧد ﺑزرﮔﺎن در َﯾردﻧﺎ )رودﺧﺎﻧﮫ(‪.‬‬
‫ﺷﻣﺎ ﺟواﻧﮫھﺎی ﺷﺎداب ھﺳﺗﯾد‪ .‬اﺷﮑﻧداھﺎ ﺷﻣﺎ را ﺑﮫ اﯾﻧﺟﺎ آوردﻧد‪ .‬ﺷﻣﺎ را ﺑﮫ اُﺛراھﺎی ﺑزرگ دادﯾم ﮐﮫ ﺑﺑﺎﻓﻧد‬
‫و ﺑﮫ درب اطﺎقھﺎ ﻗرار دھﻧد‪ .‬و ھﻣﭼون ﺷﻔﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﮐودﮐﺎن را رﺷد ﻣﯽدھد‪ .‬ﺷﻣﺎ را ﻣﯽﺑﺎﻓﻧد و ﻗرار‬
‫ﻣﯽدھﻧد ﺗﺎ آﺧرت ﻋﺎﻟم‪ .‬ﺷﻣﺎ را ﺑرﮐت ﻣﯽدھﻧد َﯾردﻧﺎھﺎی ﺑزرگ و ﺗﻌﻣﯾد ﮐﮫ ﺑﺎطل ﻧﻣﯽﺷود؛ ﺷﻣﺎ را ﺑرﮐت‬
‫داد از ﺳر ﺗﺎ ﺳر‪.‬‬

‫دﯾﻧﯽ ﻋﯾد ﺷﯾﺷﯾﺎن‬

‫ِ‬ ‫داﻧﺳﺗﻧﯽھﺎی‬

‫ﮐﺗﺎﺑﯽ آن ﭼﯾﺳت؟‬
‫ِ‬ ‫ﻋﯾد ﺷﯾﺷﯾﺎن ﭼﮫ ﻣوﻗﻊ از ﺳﺎل اﺳت؟ و ﻧﺎم‬

‫ﺷﺷم و ھﻔﺗم ﻣﺎه دوﻻ اﺳت‪ .‬اﯾن دو روز ﺟزء اﯾﺎم اﻣﺑطﻼت ﺳﻧﮕﯾن ﺳﺎل ﺑﮫ ﺣﺳﺎب ﻣﯽآﯾﻧد‪ .‬ﻧﺎم ﮐﺗﺎﺑﯽ ﻋﯾد‬
‫ﺷﯾﺷﯾﺎن » ِدھوا زوطﺎ« اﺳت ﮐﮫ از آن ﺑﻧﺎم »ﻧوروز ﮐوﭼﮏ« ﻧﯾز ﯾﺎد ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫در روز ﻋﯾد ﺷﯾﺷﯾﺎن ﭼﮫ ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ اﻧﺟﺎم داده ﻣﯽﺷود؟‬

‫در روز ﺷﺷم ﻣﺎه دوﻻ‪ ،‬ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ ﻣﻧداﯾﯽ ﺷﺎﺧﮫھﺎﯾﯽ از درﺧت ﺑﯾد را ﺑﻌد از ﭼﯾدن و ُ‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﮐردن‪،‬‬
‫ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫی ﻣﺧﺻوص‪ ،‬ﺑﮫ ﺻورت اِﮐﻠﯾل در ﻣﯽآورﻧد و ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑﺎ ﻣراﺟﻌﮫ ﺑﮫ ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ در‬
‫روز ﺷﺷم از اﯾن اِﮐﻠﯾلھﺎ ﺟﮭت ﻧﺻب ﺑر درب ﻣﻧﺎزل و ﮔذاﺷﺗن در َطرﯾﺎﻧﺎ از آنھﺎ اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﻻزم‬
‫ﺑﮫ ذﮐر اﺳت ﮐﮫ ﻓﻘط ﯾﮏ ﻋدد اِﮐﻠﯾل ﺑر درب ﻣﻧزل و ﯾﮏ ﻋدد دﯾﮕر در طرﯾﺎﻧﺎ ﮐﺎﻓﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬ﻻزم اﺳت‬

‫‪١٤٢‬‬
‫ھر ﻋﺎﻟم روﺣﺎﻧﯽ در اﯾن روز ﺑﺎ ﺑﺳﺗن ھﻣﯾﺎﻧﮫ‪ ،‬اِﮐﻠﯾﻠﯽ درﺳت ﻧﻣﺎﯾد ﺣﺗﯽ اﮔر در ﺣﺎل ﻣﺳﺎﻓرت ﺑﺎﺷد و اِﮐﻠﯾل‬
‫را در رودﺧﺎﻧﮫ ﺑﯾﻧدازد‪.‬‬

‫ﺑرﭘﺎﯾﯽ طرﯾﺎﻧﺎ در ﻋﯾد ﺷﯾﺷﯾﺎن ﭼﮕوﻧﮫ اﺳت؟‬

‫در روز ﺷﺷم ﻣﺎه دوﻻ ھﻣﺎﻧﻧد روز ﮐﻧﺷوزھﻠﯽ ﺑﺎ ﮔذاﺷﺗن ﻣﯾوهﺟﺎت ﻓﺻل‪ ،‬آب‪ ،‬ﻣﻘداری ﻧﻣﮏ و ﻧﺎن ﯾﺎ آرد‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﺷده و ﭘﺎک در داﺧل َطرﯾﺎﻧﺎ ﻣﯽﮔذارﻧد و اﯾن َطرﯾﺎﻧﺎ را در ﺻﺑﺢ‬ ‫و اِﮐﻠﯾل ﮐﮫ ھﻣﮕﯽ ﺑﮫ ﺻورت ُ‬
‫روز ھﻔﺗم ﺟﻣﻊ ﻣﯽﮐﻧﻧد و از ﺧوراﮐﯽھﺎی آن اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﯾﮏ ﺷﺧص ﻋﺎدی ﻣﯽﺗواﻧد اِﮐﻠﯾل ﻋﯾد ﺷﯾﺷﯾﺎن را درﺳت ﮐﻧد؟‬

‫ﺧﯾر‪ ،‬ﻓﻘط ﯾﮏ ﻋﺎﻟم روﺣﺎﻧﯽ ﻣﯽﺗواﻧد اﯾن ﮐﺎر را اﻧﺟﺎم دھد وﻟﯽ در ﺻورت دﺳﺗرﺳﯽ ﻧداﺷﺗن ﺑﮫ ﻋﺎﻟم‬
‫روﺣﺎﻧﯽ ﯾﮏ ﺷﺧص ﻣﺗﮭﯾﻣن ﻣﻧداﯾﯽ )ﺷﺧص ﺑﺎ اﯾﻣﺎن( ﺑﺎ ﺑﺳﺗن ھﻣﯾﺎﻧﺎ و ﻧﺷﺳﺗن رو ﺑﮫ اواﺛر )ﻗﺑﻠﮫ ﻣﻧداﯾﯾﺎن(‬
‫و ﺧواﻧدن ﺑوﭨﮫی ﻣﺧﺻوص ﻣﯽﺗواﻧد اﮐﻠﯾﻼی ﻋﯾد ﺷﯾﺷﯾﺎن را درﺳت ﻧﻣﺎﯾد‪.‬‬

‫ﺟﺸﻦ ﻓ‪‬ﻞ‪ ،‬ﺷﺮوع ﺧﻠﻘﺖ و آﻣﺎده ﻧﻤﻮدن ﺣﯿﺎت در زﻣﯿﻦ‬

‫ﻗﺑل از ﺣﯾﺎت ﺑﺷری‪ ،‬ﭘﺎﮐﯽ و وﻗﺎر و اﯾﻣﺎن در دﻧﯾﺎ ﭘدﯾدار ﮔﺷت‪ .‬اوﻟﯾن ﻣرد ﭘس از ﺧﻠﻘت‪ ،‬ﺑﮫ اراده ﺧداوﻧد‬
‫ﺑﮫ ﺻدا درآﻣده و ﺳﺧن راﻧد و ﺳﺧﻧﺎن او اوﻟﯾن ﻧﺷﺎﻧﮫھﺎی ﺣﯾﺎت ﺑﺷری ﺑود و آﻧﮕﺎه از ﺟﺎﻧب ﺧداوﻧد ﺑرای‬
‫ﺣﺿرت آدم اﯾنﭼﻧﯾن ﺷرح داده ﺷد ﮐﮫ )در ﺑوﺛﮫ ادﻗﺷش(‪ :‬ﻋﺎﻟَم در ﺳﮫ دوره ﺗﮑﺎﻣل ﯾﺎﻓت‪ .‬از اوﻟﯾن دوره ﺗﺎ‬
‫دوﻣﯾن دوره‪ ،‬ﺷشھزار روﺑﺎن ﺳﺎل )ھر روﺑﺎن‪ ،‬دهھزار ﺳﺎل اﺳت( و از دورهی دوم ﺗﺎ دورهی ﺳوم‪،‬‬
‫ﺷشھزار روﺑﺎن ﺳﺎل و از دورهی ﺳوم ﺗﺎ ﺧﻠق اوﻟﯾن ﻓرﺷﺗﮫ‪ ،‬ﺷشھزار روﺑﺎن ﺳﺎل و از ﺧﻠق اوﻟﯾن‬
‫ﻓرﺷﺗﮫ ﺗﺎ ﺧﻠق زﻣﯾن و ھﻔت طﺑﻘﮫ آﺳﻣﺎن‪ ،‬ھﻔتﻣﯾﻠﯾﺎرد و ھﻔﺗﺻدﻣﯾﻠﯾون ﺳﺎل طول ﮐﺷﯾد‪.‬‬

‫در ﮐﺗﺎب »ﻗﻠﺳﺗﺎ« ﺑوﺛﮫ اول ﭼﻧﯾن آﻣده اﺳت )ﺑﻧﺎ ﺑﮫ اظﮭﺎر ﯾﮑﯽ از ﻣﻧداﯾﯾﺎن اﯾران(‪:‬‬

‫ﻧوراﻧﯽ ﺗو در ﺗو ﺑرای ﺧوﯾش ﺧﻠق ﮐرد و آن را »آﻟﻣﺎ اد اﻧﮭورا« )ﻋواﻟم ﻧور(‬

‫ِ‬ ‫ﺣﯾّﯽ )ﺧداوﻧد( ﺳﮫ طﺑﻘﮫی‬
‫ﻧﺎﻣﯾد ﻛﮫ ﺑﮫ ﺗرﺗﯾب ﯾوﻓﯾن ﯾوﻓﺎﻓﯾن‪ ،‬ﺳﺎم ﻣﺎﻧﺎ اﺳﻣﯾرا و ﺗﺎک ﺣﯾﺎت ھﺳﺗﻧد و ﻓرﺷﺗﮫای ﺑﮫ ﻧﺎم »ﻣﻠﮑﺎ آﻟﻣﺎ ِاد‬
‫اﻧﮭورا« را ﺑر آن ﮔﻣﺎﺷت‪ .‬طﺑﻘﮫ اول‪ ٣٦٠‬ﻋﺎﻟم اﺳت و درون ھرﯾﮏ از ‪ ٣٦٠‬ﻋﺎﻟم طﺑﻘﮫ اول ‪٣٦٠‬ﻋﺎﻟم‬
‫ﻋﺎﻟم دﯾﮕر ﺧﻠق ﮐرد و آن ﺷد‬‫ﺧﻠق ﮐرد و اﯾن طﺑﻘﮫ دوم اﺳت‪ .‬درون ھرﯾﮏ از‪ ٣٦٠‬ﻋﺎﻟم طﺑﻘﮫ دوم‪ِ ٣٦٠ ،‬‬
‫ﻋﺎﻟم طﺑﻘﮫ ﺳوم‪ .‬ﻋواﻟم ﺑﮫ اﯾن ﺗرﺗﯾب ﺟﺑری ﭼﻧﯾن ﻣﺣﺎﺳﺑﮫ ﻣﯽﺷود‪:‬‬

‫‪١٤٣‬‬
 ‫طﺑﻘﮫ اول ‪٣٦٠‬‬

‫طﺑﻘﮫ دوم ‪٣٦٠×٣٦٠‬‬

‫طﺑﻘﮫ ﺳوم‪٣٦٠×٣٦٠×٣٦٠‬‬

‫ﻣﺟﻣوع ﮐل ﻋوااﻟم ﺑراﺑـر ﻣﯽﺷود ﺑﺎ‪:‬‬

‫‪٣٦٠ + (٣٦٠×٣٦٠) + (٣٦٠×٣٦٠×٣٦٠) = ٤٦,٧٨٥,٩٦٠‬‬

‫ﻋواﻟم ﺗودرﺗو‪ ،‬ھﯾّﯽ )ﺧداوﻧد( ﺳﮫ ﺣﯾﺎت آﻓرﯾد‪ ،‬ﺣﯾﺎت اول و دوم و ﺳوم‪ .‬ﻓﺎﺻﻠﮫ ﺣﯾﺎت اول‬
‫ِ‬ ‫آﻓرﯾﻧش‬
‫ِ‬ ‫ﺑﻌد از‬
‫ﺗﺎ ﺣﯾﺎت دوم ﺷﺻت ﻣﯾﻠﯾون ﺳﺎل و ﻓﺎﺻﻠﮫ ﺣﯾﺎت دوم ﺗﺎ ﺣﯾﺎت ﺳوم ﻧﯾز ﺷﺻت ﻣﯾﻠﯾون ﺳﺎل اﺳت‪ .‬ﺑﻌد از‬
‫ﺣﯾﺎت ﺳوم‪ ،‬ﯾﮏ ﻓرﺷﺗﮫ )اُﺛر( ﺧﻠق ﻣﯽﮔردد‪ .‬ﻓﺎﺻﻠﮫ ﺧﻠق اﯾن ﻓرﺷﺗﮫ ﺗﺎ ﺣﯾﺎت ﺳوم ﻧﯾز ﺷﺻت ﻣﯾﻠﯾون ﺳﺎل‬
‫اﺳت‪ .‬ﺳﭘس زﻣﯾن ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﮫی طوﻻﻧﯽ ھﻔتﻣﯾﻠﯾﺎرد و ھﻔﺗﺻدﻣﯾﻠﯾون ﺳﺎل ﺑﻌد از اوﻟﯾن ﻓرﺷﺗﮫ ﭘدﯾد آﻣد‪.‬‬

‫ﺑﻧﺎﺑراﯾن ﺑﺎز ﻣﺷﺎﺑﮫ ﻣﺣﺎﺳﺑﺎت ﻗﺑل در ﻧﮭﺎﯾت ﻣﯽﺗوان ﮔﻔت از آﻓرﯾﻧش ﺣﯾﺎت اول ﺗﺎ ﺧﻠﻘت زﻣﯾن رﻗﻣﯽ‬
‫ﺣدودھﻔت ﻣﯾﻠﯾﺎرد و ھﺷﺗﺻد و ھﺷﺗﺎد ﻣﯾﻠﯾون ﺳﺎل )‪ (٧,٨٨٠,٠٠٠,٠٠٠‬ﺑﮫ طول اﻧﺟﺎﻣﯾده اﺳت‪.‬‬

‫زﻣﯾن در آﻏﺎز ﺟﺎﻣد و ﺳرد ﻧﺑوده و ﺣد و ﻣرزی ﻧداﺷت‪ ،‬ﺑﮫﺻورت ﮔﻠوﻟﮫای آﺗﺷﯾن ﻣﯽﻧﻣود و ﺑر روی آن‬
‫اﺛری از آﺑﺎدی و ﺣﯾﺎت ﺑﺎﻓت ﻧﻣﯽﺷد اﻣﺎ ﺑﻌدھﺎ ﺳرد ﮔردﯾده و روی آن را آب ﻣﺗﻌﻘن و ﮔﻧدﯾده ﺑﮫ ﻧﺎم »ﻣﯾّﺎ‬
‫ب ﮔﻧدﯾده ﻣوﺟودات رﯾزی ﮐﮫ ھر ﮐداﻣﺷﺎن ﺑﮫ ھزاران ھزار‬ ‫ﺳِ ﯾﺎوی« )آب ﺳﯾﺎه( ﻓراﮔرﻓت‪ ،‬آﻧﮕﺎه از اﯾن آ ِ‬
‫ﭼون ﺧوﯾش ﺗﮑﺛﯾر ﻣﯽﯾﺎﻓﺗﻧد‪ ،‬ﺳر ﺑرآوردﻧد‪] .‬ﻋﺎﻟم ظﻠﻣﺎﻧﯽ در آبھﺎی ﺳﯾﺎه ﺷﮑل ﮔرﻓت‪ .‬ھزاران ھزار‬
‫ﻣوﺟود )ﻣﻼﺧﯽ‪ :‬ﻓرﺷﺗﮫھﺎی ظﻠﻣﺎﻧﯽ( ﭘدﯾد آﻣدﻧد و روﺣﺎ )ﺷﯾطﺎن( رﺋﯾس ﻋﺎﻟم ظﻠﻣﺎﻧﯽ ﺑود‪ .‬زﻣﯾن ﺳرد ﻧﺑود‬
‫ودر ﮔدازهھﺎی آﺗش ﻗرار داﺷت[‪.‬‬

‫»ھﯾّﯽ رﺑّﯽ ﻗدﻣﺎﯾﯽ« )ﺧداوﻧد ﻣﺗﻌﺎل( ﺑﮫ »ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾّﯽ« )اَﺳوﺛﺎ و َزﮐوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ = ﺳﻼم و درود ﺧداوﻧد‬
‫ﺑر او ﺑﺎد( ﮐﮫ ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﺑﯽﺷﻣﺎری ﺑﮫ ﻓرﻣﺎن اوﯾﻧد دﺳﺗور داد ﮐﮫ ﺑﮫ »ﺳوﻓﺎت« )دﻧﯾﺎھﺎی زﯾرﯾن( ﺑرو و‬
‫آﻧﺟﺎ را ﻣﻘﯾّد‪ ،‬ﻣﮭﺎر و ﻣر ّﺗب ﮐن و دﻧﯾﺎی ﺧﺎﮐﯽ »اَرا اِد ﺗﯾﺑل« را ﮐﺎﻣل ﮐن و آﻧﺟﺎ را ﺑرای ﻣﺎﻣورﯾت »آدم‬
‫ھﯾول زﯾوا«‬
‫ھﯾﺑل زﯾوا‪ِ /‬‬
‫ﮔورا ﻗدﻣﺎﯾﺎ« )ﺣﺿرت آدم اوﻟﯾن ﺑﺷر( آﻣﺎده ﻧﻣﺎ‪ .‬ﭘس »ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾّﯽ« ﺑﮫ »ﻣﻠﮑﺎ ِ‬
‫)ﺟﺑرﺋﯾل رﺳول( دﺳﺗور داد اﯾن ﻣﺎﻣورﯾت را اﻧﺟﺎم دھد‪.‬‬

‫در ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﻣﻧداﯾﯾﺎن »ﮔﻧزا رﺑّﺎ« ﭼﻧﯾن آﻣده اﺳت‪» :‬ﺑرو ﻣﻘﮭور ﮐن ظﻠﻣت را و اﺳراری ﮐﮫ از آن‬
‫ﺷﮑل ﮔرﻓﺗﮫاﻧد‪ .‬ﺟﺎﻣد ﮐن زﻣﯾن را و ﺑﮕﺳﺗران آﺳﻣﺎن را؛ و ﻗرارده در آن ﺳﺗﺎرهھﺎ را‪ .‬اﻋطﺎ ﮐن درﺧﺷش‬
‫ﺑﮫ آﻓﺗﺎب و روﺷﻧﯽ ﺑﮫ ﻣﺎه و درﺧﺷﻧدﮔﯽ ﺑﮫ ھﻣﮫ ﺳﺗﺎرﮔﺎن‪ .‬اﻋطﺎ ﮐن ﻣزه ﺧوب ﺑﮫ آب و درﺧﺷﻧدﮔﯽ ﺑﮫ آﺗش‬
‫و ﺗوﻟﯾد ﮐن ﻣﯾوهھﺎ و اﻧﮕورھﺎ و درﺧتھﺎ را ﮐﮫ در ﻋﺎﻟم ﺟﻠوه ﮐﻧﻧد‪ .‬ﺑﮫ وﺟود آﯾﻧد ﺣﯾواﻧﺎت اھﻠﯽ و ﻣﺎھﯾﺎن‬
‫و ﭘرﻧدﮔﺎن ﺑﺎﻟدار از ھر ﻧوع ﻣذﮐر و ﻣوﻧث ﮐﮫ ﺑرای ﺧدﻣت ﺑﮫ آدم و ھﻣﮫ ﻧﺳﻠش ﺑﺎﺷﻧد‪ .‬ﺑﮫ وﺟود آور ﻣرد‬
‫‪١٤٤‬‬
‫و زن ﮐﮫ ﻧﺎﻣﺷﺎن آدم و ﺣوا ﺑﺎﺷد‪ .‬ﺑﻌﺿﯽ از ﻣﻼﺋﮏ ]ﮐﮫ از ﺟﻧس[ آﺗش ]اﻧد[ در ﻣﻘﺎﺑل آدم ﺧﺎدم ﺑﺎﺷﻧد‪.‬‬
‫ھرﮐس ﮐﮫ از ﮐﻼﻣت ﻣﻧﺣرف ﺷود در آﺗش ﺷﻌﻠﮫور ﮔرﻓﺗﺎر ﺧواھد ﺷد‪ ....‬ﺧواھﻧد آﻣد آبھﺎی ﺣﯾﺎت و ﺑﺎ‬
‫آبھﺎی ﮐدر آﻣﯾﺧﺗﮫ ﺧواھﻧد ﺷد‪ .‬ﺑﺎ ﺑوی آب ﺣﯾﺎت ھﻣﮫ ﻋﺎﻟم ﺟﻠوه ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬اﯾﺟﺎد ﺷوﻧد ﭼﮭﺎر ﺑﺎد ﺧﺎﻧﮫ و ھوا‬
‫ﺑر آنھﺎ ﻣﯽوزد‪ .‬ﺣرارت ﺑوﺟود آﯾد در ھﻣﮫ ﺑدنھﺎ و ﻣﯾوهھﺎ و درﺧﺗﺎن و ﻣﻧﺗﺷر ﺷود و ﺧوراک در ﻋﺎﻟم‬
‫ﺧورده ﺷود‪.«...‬‬

‫در ﻧﺧﺳﺗﯾن روز ﺑﮫ »ﻣﻠﮑﺎ ھﯾﺑل زﯾوا« و ﺑرادراﻧش‪» ،‬ﻣﻠﮑﺎ ﺷﯾﺗل« و »ﻣﻠﮑﺎ اُﻧش« )اَﺳوﺛﺎ و َزﮐوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠُن =‬
‫ﺳﻼم و درود ﺧداوﻧد ﺑر آﻧﮭﺎ ﺑﺎد( ﮐﮫ از ﺟﺎﻧب ﺧداوﻧد ﻣﺄﻣور اﯾﺟﺎد آﺑﺎدی ﺑر روی زﻣﯾن ﺷده ﺑودﻧد‪ ،‬ﻓرﻣوده ﺷد‪:‬‬
‫»اﯾن ﺳﻔر ﺑﮫ طﺑﻘﺎت زﯾرﯾن زﻣﯾن آﻧﻘدر ﺑﮫ طول ﻣﯽ اﻧﺟﺎﻣد ﮐﮫ ﺷﻣﺎ دﯾﮕر ﻗدرت ﺻﻌود ﻧﺧواھﯾد داﺷت‪.‬‬
‫ﺳﭘس ﺑﻌد از اﺗﻣﺎم ﮐﺎر‪ ،‬ﻣﺎ ﺑرای ﺷﻣﺎ »ﻣَﺳِ ﻘﺗﺎ« )ﻧوﻋﯽ ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ( ﺧواھﯾم ﺳﺎﺧت‪ ،‬ﺗﺎ ﻗدرﺗﯽ ﺑﺎﺷد ﺑرای‬
‫ﺑرﮔﺷت ﺷﻣﺎ ﺑﮫ ﻋواﻟم ﻧور« )ﻣﺳﻘﺗﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﻣﻌﻧﺎی‪» :‬ﺑﺎﻻ ﺑرﻧده« و »ﺻﻌود دھﻧده« را ﻣﯽدھد‪ ،‬و ھوﯾﺗﯽ‬
‫ﮐﺎﻣﻼً ﻣﻌﻧوی و روﺣﺎﻧﯽ را در ﺑر دارد ﻧﮫ زﻣﯾﻧﯽ و ﻣﺎدی(‪ .‬ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود ﺳﻔر آﻧﺎن در روز اول ﺗورا آﻏﺎز‬
‫ﺷده و ﺑرای ﺗوﺷﮫی راھﺷﺎن ﺧوراﮐﯽ از ﺧرﻣﺎ و ﮐﻧﺟد ﮐﮫ اﮐﻧون آنرا »ﻓِل« ﻣﯽﻧﺎﻣﻧد را ﺗﮭﯾﮫ دﯾدﻧد‪ .‬ﺳﮫ‬
‫ﻓرﺷﺗﮫ اﻟﮭﯽ ﺑﮫ ﻓرﻣﺎن ﺧداوﻧد ﺑﮫ ﺳوی زﻣﯾن آﻣدﻧد و ﻧﺧﺳت آﺳﻣﺎن را ﺑوﺟود آوردﻧد‪ ،‬آﻧﮕﺎه آﺳﻣﺎن دھﺎن‬
‫ی ﺑﺎران‪ ،‬درﯾﺎھﺎ ﺑوﺟود آﻣدﻧد؛ ﺳﭘس ﮐوهھﺎ‬‫ب ﺳﯾلآﺳﺎ ِ‬
‫ﮔﺷود و ﺑﺎران ﺑﮫ زﻣﯾن ﻓرو رﯾﺧت و ﺑدﯾنﺗرﺗﯾب از آ ِ‬
‫ﺑر روی زﻣﯾن ﭘدﯾدار ﺷدﻧد و ﺑﻌد آن ﺳﮫ ﻓرﺷﺗﮫ )ﻣﺑﺎرک ﺑﺎد ﻧﺎﻣﺷﺎن(‪ ،‬ﻣﺎھﯽھﺎ را در درﯾﺎھﺎ و ﺑر روی‬
‫زﻣﯾن‪ ،‬ﭘرﻧدﮔﺎن ﺑﺎﻟدار را و ھﻣﯾنطور از ﺣﯾواﻧﺎت ﻣﺧﺗﻠف ﺟﻔتﺟﻔت ﺑوﺟود آوردﻧد و ﺑﮫ ھﻣراه ﺧﻠق‬
‫ﺣﯾواﻧﺎت‪ ،‬درﺧﺗﺎن را در زﻣﯾن ﮐﺎﺷﺗﮫ و ﺑﺎر ﺧوﺷﻣزه ﺑر آنھﺎ ﻧﺷﺎﻧدﻧد و ھﻣﮫی ﭼﯾزھﺎی دﯾﮕر را اﯾن ﺳﮫ‬
‫ﻓرﺷﺗﮫ )ﻣﻠﮑﺎ ھﯾﺑل زﯾوا و دو اُﺛرای ھﻣراھش ﺷﯾﺗل و اُﻧش( در زﻣﯾن و آﺳﻣﺎن ﺑﮫ ﻓرﻣﺎن ﺧداوﻧد ﺗﮑﻣﯾل‬
‫ﻧﻣودﻧد‪ .‬و اﯾﻧﺎن را ھﻣﮫ و ھﻣﮫ ﺧداوﻧد ﻗﺎدر ﺑرای آدﻣﯽ ﺧﻠق ﻧﻣود ﺗﺎ آدم و ھﻣﺳرش و ﻧﯾز ﻧﺳﻠﺷﺎن ﺑر روی‬
‫زﻣﯾن از آﻧﮭﺎ ﺑﮫ اﻧدازهی ﻧﯾﺎز ﺧود اﺳﺗﻔﺎده ﮐرده و ﺷﮑر ﺧداوﻧد ﻋﺎدل را ﺑﺟﺎ ﺑﯾﺎوردﻧد‪ .‬ﺧداوﻧد ﻋز وﺟل‬
‫اراده ﻓرﻣود و روان وارد ﺟﺳم ﺷده ﭘس ﻧﺷﻣﺗﺎی )روان( آدﻣﯽ را ﮐﮫ در ﻋﺎﻟم ﻧور ﺳﺎﮐن ﺑود اﺣﺿﺎر‬
‫ﻧﻣوده و ﺑﮫ او ﻓرﻣود‪» :‬ای ﻧﺷﻣﺗﺎ ﺗو ﺑﮫ زﻣﯾن ﻓرود ﺧواھﯽ آﻣد و در ﺟﺳﻣﯽ ﮐﮫ اﺟزای ﻓﯾزﯾﮑﯽ آن از‬
‫»طﯾﻧﺎ« )ﮔِل( درﺳت ﺷده اﺳت داﺧل ﺧواھﯽ ﺷد و ﺑر روی زﻣﯾن ﺑﮫ زﻧدﮔﯽ ﺧواھﯽ ﭘرداﺧت«‪ .‬اﻣﺎ روان‬
‫آدﻣﯽ ﻣﺧﺎﻟﻔت ﮐرده و ﮔﻔت‪» :‬زﻣﯾن ﭘر از زﺷﺗﯽھﺎ‪ ،‬ﮔﻧﺎه و اﻋﻣﺎل ﺑد اﺳت‪ .‬ﭘس ﻣن ﭼﮕوﻧﮫ ﺑﮫ زﻣﯾن وارد‬
‫ﺷده و در آن زﻧدﮔﯽ ﻧﻣﺎﯾم‪ ،‬ﻣن ﺣﺗﯽ در ﻣﻘﺎﺑل اﻋﻣﺎل ﺑد و ﻧﺎﭘﺎﮐﯽھﺎی زﻣﯾن ﺳﻼﺣﯽ ﻧدارم«‪) .‬ﺧداوﻧد ﺧﯾر‬
‫و ﺷر را ﺑرای اﻣﺗﺣﺎن آدﻣﯽ در زﻣﯾن آﻓرﯾد(‪ .‬ﺧداوﻧد ﺑزرگ ﺑﮫ ﻧﺷﻣﺗﺎی آدم ﻓرﻣود‪» ،‬ﺳﻼح ﺗو اﯾﻣﺎن و‬
‫ﻋﻘل ﺗو ﺧواھد ﺑود‪ .‬ﺑر زﻣﯾن ھﺑوط ﻛن و ﺑﺎ ﺳﻼح اﯾﻣﺎﻧت ھﻣﮫ ﭼﯾز را ﺑﮫ زﯾر ﮐﻧﺗرل ﺧود در آور«‪ .‬و‬
‫روان آدﻣﯽ ﺑﺎ اﯾن ﺣرفھﺎ ﻣﺗﻘﺎﻋد ﮔﺷﺗﮫ و ﻓرﻣﺎن ﺣﺿرت ﺣق را ﻟﺑﯾﮏ ﮔﻔت‪ .‬ﭘس ﺧداوﻧد ﺑزرگ ﺑﮫ »ﻣﻠﮑﺎ‬
‫اﭘﺛﺎھﯾل« )ﻓرﺷﺗﮫ ﺳﺎزﻧده ﭘﯾﮑر اﻧﺳﺎن از ﮔِل( دﺳﺗور داد ﺗﺎ ﺑﮫ زﻣﯾن ﻓرود آﻣده و از ﮔِل‪ ،‬ﺑدن آدﻣﯽ را‬
‫ﺑﺳﺎزد و آﻣﺎده ﻧﻣﺎﯾد و »ﻣﻠﮑﺎ اﭘﺛﺎھﯾل« ﻧﯾز ﺑﮫ دﺳﺗور ﺧداوﻧد ﺑﮫ زﻣﯾن ﻓرود آﻣد و ﺑدن آدﻣﯽ را از ﮔِل‬
‫ﺳﺎﺧت و آﻧﮕﺎه ﻧﺷﻣﺗﺎی آدﻣﯽ )روح آدﻣﯽ( در ﭼﮭﺎرﺻد و ﭼﮭل و ﭘﻧﺞ ھزار و ﺳﯾﺻد و ﻧود ﺳﺎل ﭘﯾش )در‬
‫ﺗﻘوﯾم ﻣﻧداﯾﯽ‪ ،‬ﺳﺎل ‪ ۴۴۵٣٩٠‬از ھﺑوط ﺣﺿرت آدم ﺑر روی زﻣﯾن از ‪ ٢٧‬ﺗﯾرﻣﺎه ‪ ١٣٩٩‬ھﺟری‬
‫ﺧورﺷﯾدی آﻏﺎز ﺷده و روز ﭘﺎﯾﺎن آن ﻣﺻﺎدف ﺑﺎ ‪ ٢۵‬ﺗﯾرﻣﺎه ‪ ١۴٠٠‬ھﺟری ﺧورﺷﯾدی اﺳت( ﺑﮫ ﻓرﻣﺎن‬
‫ﺧداوﻧد‪ ،‬درون آن ﭘﯾﮑر رﺧﻧﮫ ﮐرد و ﺟﺎی ﮔرﻓت‪ ،‬در ﺣﻘﯾﻘت روان آدﻣﯽ ﺑر روی زﻣﯾن ھﺑوط ﻧﻣود‪ .‬ﮐﺗب‬

‫‪١٤٥‬‬
‫ﻣﻘدس ﻣﻧداﯾﯽ اوﻟﯾن ﻓرود ﻧﺷﺗﺎی آدﻣﯽ ﺑر روی زﻣﯾن را ﻣﺣﻠﯽ ﺑﮫ ﻧﺎم »ﺳراﻧدﯾب« ذﮐر ﮐردهاﻧد‪) .‬ﺳراﻧدﯾب‬
‫ﻧﺎم ﻗدﯾم ﺳرزﻣﯾن ﺳﯾﻼن »ﺳرﯾﻼﻧﮑﺎ« ﻣﯽﺑﺎﺷد(‪ .‬ذﮐر اﯾن ﻧﮑﺗﮫ ﻻزم اﺳت ﮐﮫ ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻋﻘﯾده دارﻧد از اوﻟﯾن‬
‫آﻏﺎز ﺣﯾﺎت ﺑﺷری ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن آن ﺑر روی زﻣﯾن ‪ ۴۴٨٠٠٠‬ﺳﺎل طول ﺧواھد ﮐﺷﯾد‪ .‬آﻧطور ﮐﮫ ﺗﺎرﯾﺦ‬ ‫ِ‬ ‫روز‬
‫ﻣﻧداﯾﯾت ﻧﺷﺎن ﻣﯽدھد‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﻧون ‪ ۴۴۵٣٩٠‬ﺳﺎل از ھﺑوط ﺣﺿرت آدم ﺑر روی زﻣﯾن ﻣﯽﮔذرد ﮐﮫ ﺑﺎ اﯾن‬
‫ﺣﺳﺎب اﮔر اﯾن ﻋدد ﮐﮫ ﻣﻘﺎرن آﻏﺎز ﺣﯾﺎت ﺑﺷر ﺑر روی زﻣﯾن ﻣﯽﺑﺎﺷد را از ﻋدد اوﻟﯽ ﯾﻌﻧﯽ ﭘﺎﯾﺎن ﻋﻣر‬
‫ﺑﺷری ﮐﮫ ‪ ۴۴٨٠٠٠‬ﺳﺎل ﻣﯽﺑﺎﺷد ﮐﺳر ﮐﻧﯾم ﻋددی ﺑراﺑر ﺑﺎ ‪ ٢۶١٠‬ﺳﺎل ﺑدﺳت ﺧواھد آﻣد ﮐﮫ اﯾن ﻋدد ﯾﺎ‬
‫اﯾن ﻣﻘدار ﺳﺎل‪ ،‬ﺑﺎﻗﯾﻣﺎﻧدهی ﻋﻣر ﺑﺷری ﺑر روی زﻣﯾن ﺧواھد ﺑود‪) .‬ﻗوم از ﯾﺎد رﻓﺗﮫ‪ ،‬ﺳﻠﯾم ﺑرﻧﺟﯽ‪١٣۶٧ ،‬‬
‫ش‪ ،‬ﺻص ‪ ۵٣‬و ‪(۵۴‬‬

‫ﭘس اوﻟﯾن ﺑﺷر )آدم ﮔورا ﻗدﻣﺎﯾﺎ‪ /‬آدم ﮔور اﻗدﻣﺎﯾﯽ؛ آدم‪ ،‬اوﻟﯾن ﻣرد دﻧﯾﺎ( ﺑﮫ ﺟﻧبوﺟوش اﻓﺗﺎد و ﺧداوﻧد‬
‫اراده ﻓرﻣود ﺗﺎ ﺑرای وی اﻧﯾﺳﯽ )زوﺟﮫای( ﻓراھم آورده ﺗﺎ ﻧﺳل ﺗﮑﺛﯾر ﯾﺎﺑد‪ ،‬ﭘس‪ ،‬از ﭘﯾﮑر ﺧو ِد ﺣﺿرت آدم‬
‫)آدم ﮔورا ﻗدﻣﺎﯾﯽ(‪ ،‬ﺣوا )ھُوّ ا( آﻓرﯾده ﺷد ﮐﮫ در ﮐﺗب ﻣﻧداﯾﯽ ﮔﻔﺗﮫ ﺷده »ﮐ ّﻧﺎ ِاد ﻧﺎﻓﺷﯽ« ﯾﻌﻧﯽ از وﺟود وی‬
‫)آدم(‪ ،‬ﺣوا آﻓرﯾده ﺷده اﺳت‪ .‬ﺣوا آﻓرﯾده ﮔردﯾد ﺗﺎ ھﻣﺳر و ﻣﮑﻣل ﺣﺿرت آدم ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﭘس از ﺧﻠﻘت آن دو‪،‬‬
‫آﻧﺎن ﺑرای رﻓﻊ ﺣﺎﺟﺎت ﻣﺎدی ﺧود ﺑﮫ ﺟﻧبوﺟوش اﻓﺗﺎدﻧد‪ .‬ﻧﺧﺳت از ﻧﺑﺎﺗﺎت ﺗﻐذﯾﮫ ﻣﯽﮐردﻧد و ﺑﻌدھﺎ ﺑﮫ‬
‫ﮔﺎم ﺗوﺳﻌﮫی اوﻟﯾن اﻧﺳﺎن ﺑﮫ روی زﻣﯾن ﭘدﯾدار ﺷد‪.‬‬
‫ﮐﺷﺎورزی ﻣﺷﻐول ﺷدﻧد و ﺑدﯾن ﺗرﺗﯾب ﻧﺧﺳﺗﯾن ِ‬
‫ﻧﻘل اﺳت ﻛﮫ ھﻧﮕﺎم ﻧزول »ﻣﻠﻛﺎ ھﯾول زﯾوا« و ھﻣراھﺎﻧش ﺑﮫ طﺑﺎﻗﺎت زﯾرﯾن )ﺳوﻓﺎت(‪ ،‬ﺧرﻣﺎ و ﻛﻧﺟد‬
‫ھدﯾﮫھﺎﯾﻰ ﺑودﻧد ﻛﮫ از ﻋﺎﻟم ﻧور )آﻟﻣﺎ دِﻧﮭورا( ﺑﮫ ﻛره ﺧﺎﻛﻰ )اَرا اِد ﺗﯾﺑل( آورده ﺷدﻧد و ﺑﮫ ھﻣﯾن دﻟﯾل اﯾن‬
‫دو )ﺧرﻣﺎ و ﮐﻧﺟد( از ﻗداﺳت ﺧﺎﺻﻰ ﻧزد ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑرﺧوردارﻧد‪ .‬ھرﺳﺎل در ﺗﻘوﯾم روزﺷﻣﺎر ﻣﻧداﯾﯽ‪ ،‬ﯾﮑم‬
‫ﺟﺷن »ﻓِل‪ /‬اﺑواﻟﻔِل« ﮔراﻣﯽ ﻣﯽدارﻧد‪ .‬اﯾن روز ھر ﭼﻧد ﺑﺎ ﺷﻛوه و ﻣﺑﺎرك اﺳت وﻟﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﺎه ﺗورا ﺑﻌﻧوان روز‬
‫ﺟز اﻋﯾﺎد اﺻﻠﯽ ﻣﻧداﺋﯾﺎن ﻧﯾﺳت‪ .‬در اﯾن روز )ﯾﮑم ﻣﺎ ِه ﺗورا( ﯾﺎ ﯾﮏ روز ﻗﺑل از آن )ﺳﯽاُم ﻣﺎ ِه اﻣﺑرا(‬
‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن طﻌﺎﻣﯽ ﺑﮫ ﻧﺎم »ﻓِل« ﮐﮫ ﺗرﮐﯾﺑﯽ از ﺧرﻣﺎ‪ ،‬ﮐﻧﺟ ِد ﺳﻔﯾد ﺗﻔت داده ﺷده و داﻧﮫھﺎی ﺧوﺷﺑو ﻣﺎﻧﻧد ھِل و‬
‫رازﯾﺎﻧﮫ ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ ،‬درﺳت ﻣﯽﻧﻣﺎﯾﻧد‪ .‬ﺑرﺧﯽ از ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑﻧﺎ ﺑﮫ ﺳﻠﯾﻘﮫ ﺧود ﺑﮫ آن ﻣﻐز ﮔردو‪ ،‬ﻣﻐز ﺑﺎدام و ﻣﻐز‬
‫ی اﺻﯾل و دﯾﻧﯽ ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬در‬ ‫ﭘﺳﺗﮫ ﻧﯾز اﺿﺎﻓﮫ ﻣﯽﮐﻧﻧد‪» .‬ﻓل« از ﻣﺣﺻوﻻت و ﻏذاھﺎ ِ‬
‫ﻣﻧﺎﺳﺑت »ﻓِل«‪ ،‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻣراﺳم » ُدﺧراﻧﯽ« را ﺑرای آراﻣش روانھﺎی درﮔذﺷﺗﮕﺎن اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد‪ .‬ﻋﯾد ﻓِل‬
‫ﺟزء اﯾﺎم ﭘﺎک )دﮐﯾوﺛﺎ( ﻧﯾﺳت و اﻣﺑطل ﺳﺑﮏ )ﺧﻔﯾف( ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬روز ﻋﯾد ﻓل و ﺳﮫ روز ﺑﻌد از آن )ﭼﮭﺎر‬
‫اﺑﺗداﯾﯽ ﻣﺎه ﺗورا( اﻣﺑطﻼت ﺳﺑﮏ ھﺳﺗﻧد‪ .‬اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ ﻣﺎﻧﻧد ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ذﺑﺢ‪ ،‬ﻋﻘد و ﺳﺎﯾر ﻣراﺳم‬ ‫ِ‬ ‫روز‬
‫دﯾﻧﯽ در اﯾن ﭼﮭﺎر روز ﺟﺎﯾز ﻧﯾﺳت و ﺑﮫ ھﻣﯾن دﻟﯾل روز ﻗﺑل ذﺑﺢ ﻣﯽﮐﻧﻧد و در روز ﻓِل » ُدﺧراﻧﯽ«‬
‫ﺟﺷن ﻓِل‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ِ‬ ‫درﺳت ﻣﯽﮐﻧﻧد و ﻣﻘداری از ﻓِل ﺗﮭﯾﮫ ﺷده را در »ﻣراﺳم ُدﺧراﻧﯽ« اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬در‬
‫اﻧﺟﺎم ﻧﻣﯽﮔﯾرد‪.‬‬

‫‪١٤٦‬‬
 ‫د‪‬ﻫﻮا ﺣ‪‬ﻨﯿﻨﺎ‪ /‬د‪‬ﻫﻮا ا‪‬د ﻃﺮﻣﺎ‪ /‬ﻋﯿﺪ ﮐﻮﭼﮏ‬

‫در آﻏﺎز »اَرا اِد ﺗﯾﺑل« )دﻧﯾﺎی ﺧﺎﮐﯽ(‪ ،‬ﮔوی ﮔداﺧﺗﮫای ﺑﯾش ﻧﺑود؛ ﺑﮫ اﻣر »ھﺑّﯽ رﺑّﯽ ﻗدﻣﺎﯾﯽ« )ﺧداوﻧد‬
‫ﻋﺎﻟﻣﯾﺎن(‪ ،‬ﺗوﺳط ﻓرﺷﺗﮫھﺎ ﺑﮫ ﺗدرﯾﺞ ﺑﮫ ﺻورت اﻧﺟﻣﺎد در آﻣد؛ آبھﺎی راﮐد و ﻣﺗﻌﻔن »ﻣﯾﺎ ﺳﯾﺎوی« آن را‬
‫اﺣﺎطﮫ ﻧﻣوده و ﺑدی از اﯾن آبھﺎ ﺷﮑل ﮔرﻓت‪ .‬ﺧداوﻧد ﺟﺎودان ﮐﮫ ھﻣﮫ ﭼﯾز ﺑﮫ ﻓرﻣﺎﺋش ﺑود » ُﮐل ﻣِﻧدام اِب‬
‫ﻣﯾﻣری ھُوا« اراده ﻓرﻣودﻧد ﺗﺎ دﻧﯾﺎی ﺧﺎﮐﯽ )اَرا اِد ﺗﯾﺑل( را از آن ﺣﺎﻟت ﺧﺎرج ﻧﻣوده و ﻧظم و ﺗرﺗﯾﺑﯽ ﺑﮫ‬
‫آن ﺑدھﻧد‪.‬‬

‫»ھﯾّﯽ رﺑّﯽ ﻗدﻣﺎﯾﯽ« )ﺧداوﻧد ﻋﺎﻟﻣﯾﺎن( ﺑﮫ »ﻣﻠﻛﺎ ﻣﻧدادھﯾّﯽ« )اَﺳوﺛﺎ و َزﮐوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ = ﺳﻼم و درود‬
‫ﺧداوﻧد ﺑر او ﺑﺎد( ﮐﮫ ﯾﮑﯽ از ﻣﻼﻧﮏ ﻣﻘرب درﮔﺎھش ﺑود و ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﺑﯽﺷﻣﺎری ﺑﮫ ﻓرﻣﺎن اوﯾﻧد‪ ،‬دﺳﺗور‬
‫داد ﮐﮫ اﯾن ﻣﺄﻣورﯾت را اﻧﺟﺎم دھد و اﯾﺷﺎن ﻧﯾز »ﻣﻠﮑﺎ ھﯾﺑل زﯾوا« )ﺟﺑرﺋﯾل رﺳول( )ﻣﺑﺎرک ﺑﺎد ﻧﺎﻣش( را‬
‫از ﻋﺎﻟم روﺷﻧﺎﯾﯽھﺎ )آﻟﻣﺎ دِﻧﮭورا( ﺑﮫ طﺑﻘﺎت زﯾرﯾن )ﺳوﻓﺎت( ﻓرﺳﺗﺎد و »ﻣﻠﻛﺎ ھﯾﺑل زﯾوا« ظﻠﻣت را ﻣﻘﮭور‬
‫و »اَرا اِد ﺗﯾﺑل« )دﻧﯾﺎی ﺧﺎﮐﯽ( را ﺟﮭﺎﻧﯽ ﻗﺎﺑل ﺳﮑﻧﯽ ﺑﮫ وﺟود آورد‪» .‬ﻣﻠﻛﺎ ھﯾﺑل زﯾوا« )ﻣﺑﺎرک ﺑﺎد‬
‫ﻧﺎﻣش( اﯾن ﻣﺄﻣورﯾت را ﺑﺎ ﺑرادران ﺧود‪» ،‬ﻣﻠﮑﺎ ﺷﯾﺗل« و »ﻣﻠﮑﺎ اُﻧش« و ﺑﺎ ﮐﻣﮏ »ﻣﻠﮑﺎ اﯾﺛﺎھﯾل«‬
‫)ﻓرﺷﺗﮫی ﺳﺎزﻧده اﻧﺳﺎن از ﮔِل( )اَﺳوﺛﺎ و َزﮐوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠُن = ﺳﻼم و درود ﺧداوﻧد ﺑر آﻧﮭﺎ ﺑﺎد( ﺷروع ﻧﻣودﻧد‪.‬‬
‫در اﯾن ﻣﺄﻣورﯾت ﺧطﯾر »ﻣﻠﮑﺎ ھﯾﺑل زﯾوا« ﺑﺎ ﯾﺎراﻧش ﮐﮫ از ﻋﺎﻟم روﺷﻧﺎﯾﯽھﺎ ﺑﮫ دﻧﯾﺎھﺎی زﯾرﯾن رﺳﯾده‬
‫ﺑودﻧد ﺑﺎ ﺳﺧﺗﯽھﺎی زﯾﺎدی روﺑرو ﺷدﻧد‪ ،‬وﻟﯽ ﺑﺎﻻﺧره اﺷرار و َﺑدان »ﺷوﯾﺎھﯽ« را ﻣﻘﮭور ﻧﻣودﻧد و از‬
‫ﺧﺎﻟق ﯾﮑﺗﺎ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻧﻣودﻧد ﺗﺎ آب ﺣﯾﺎت »ﻣﯾﺎ ھﯾﯽ« را وارد آبھﺎی راﮐد و ﻣﺗﻌﻔن »ﻣﯾﺎ ﺳﯾﺎوی« ﻧﻣوده ﺗﺎ‬
‫درﯾﺎھﺎ ﺑﮫ وﺟود ﺑﯾﺎﯾﻧد و از آن ﺣﺎﻟت ﺧﺎرج ﺷوﻧد‪.‬‬

‫از ﺗﺑﺧﯾر آب درﯾﺎھﺎ‪ ،‬اﺑرھﺎ ﺑﺎرور ﺷدﻧد و ﺑﺎران ﺑﮫ زﻣﯾن ﺑﺎرﯾد و آب ﺷﯾرﯾن در رودھﺎ ﺟﺎری ﺷد و ﺑﮫ‬
‫اﻣر ﺧداوﻧد‪ ،‬درﺧﺗﺎن و ﻧﺑﺎﺗﺎت و ﺣﯾواﻧﺎت وﺣﺷﯽ و اھﻠﯽ و ﭘرﻧدﮔﺎن و ﻣﺎھﯾﺎن ﺑﮫ وﺟود آﻣدﻧد و دﻧﯾﺎی‬
‫ﺧﺎﮐﯽ )اَرا اِد ھﯾﺑل( آﻣﺎده ﭘذﯾراﯾﯽ از ﺣﺿرت آدم )اَﺳوﺛﺎ و َزﮐوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ( ﺷد‪.‬‬

‫ﻣﺄﻣورﯾت »ﻣﻠﻛﺎ ھﯾﯾل زﯾوا« ﺑﺎ ﯾﺎراﻧش ﺑﻌد از ﻣﻘﮭور و ﻣﻘﯾد ﻧﻣودن دﻧﯾﺎھﺎی ظﻠﻣت‪ ،‬و ﻣرﺗب و ﻣﻧظم‬
‫ﻧﻣودن دﻧﯾﺎی ﺧﺎﮐﯽ »اَرا اِد ﺗﯾﺑل« ﺑﻌد از ﺳﺎلھﺎ و دورانھﺎ )ھزاران ھزار ﺳﺎل( در »ھﺟدھم ﻣﺎه ﺗورا«‬
‫ﮐﮫ روز ﺗﮑوﯾن زﻣﯾن و ﺑرداﺷت ﻣﺣﺻول اﺳت‪ ،‬ﺑﮫ اﺗﻣﺎم رﺳﯾد‪ .‬اﯾن روز ﮐﮫ ھﻔده روز ﭘس از ﻣﻧﺎﺳﺑت‬
‫»ﻓِل« ﻗرار دارد‪» ،‬دِھوا اِد طرﻣﺎ« ﯾﺎ »دِھوا ﺣُﻧﯾﻧﺎ« )ﻋﯾد ﮐوﭼﮏ( ﻧﺎﻣﯾده ﺷد و ﺑﮫ اﻓﺗﺧﺎر ﭘﯾروزی‪ ،‬ﺗوﺳط‬
‫ت ﻣﻠﮑﺎ‬
‫اﺗﻣﺎم ﻣﺄﻣورﯾ ِ‬
‫ِ‬ ‫روز‬
‫ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﺟﺷن ﮔرﻓﺗﮫ ﺷد‪ .‬اﯾن ﻋﯾد ﺑﮫ »ﻋﯾد ﺷﮑوﻓﺎﯾﯽ« ﻧﯾز ﻣﻌروف اﺳت‪ِ ) .‬‬
‫ھﯾﺑل زﯾوا ﺟﮭت آﻣﺎده و ﻣﮭﯾﺎ ﻧﻣودن زﻣﯾن ﺑرای زﻧدﮔﯽ آدم و ﺣوا و ﻧﺳل ﺑﺷرﯾت(‪.‬‬

‫»ﻣﻠﮑﺎ ھﯾﺑل زﯾوا« ﺑﺎ دو اُﺛرای ھﻣراھش )ﻣﻠﮑﺎ ﺷﯾﺗل و ﻣﻠﮑﺎ اُﻧش( ھﻧﮕﺎم ﺻﻌود ﺑﮫ ﻋﺎﻟمھﺎی ﻧور‪،‬‬
‫اﺟﺗﻣﺎع اوﻟﯾﮫی ﺑﺷری ﺑوده اﺳت را ﺑر زﻣﯾن ﺧﺎﮐﯽ ﺑرای‬
‫ِ‬ ‫ت‬
‫»درﻓش« )ﭘرﭼم دﯾﻧﯽ( را ﮐﮫ ﺳﻣﺑل وﺣد ِ‬
‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑﮫ ﯾﺎدﮔﺎر ﮔذاﺷﺗﻧد‪.‬‬

‫روز »دِھوا اِد طرﻣﺎ« ﯾﺎ »دِھوا ﺣُﻧﯾﻧﺎ« )ﻋﯾد ﮐوﭼﮏ( ﯾﮑﯽ از ﭼﮭﺎر ﻋﯾد اﺻﻠﯽ ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﮫ ﺷﻣﺎر‬
‫روز »ﻣﻠﮑﺎ ھﯾﺑل زﯾوا« ﻧﯾز‬
‫ِ‬ ‫ھﺟدھم ﻣﺎ ِه ﺗورای ﻣﻧداﯾﯽ )دوﻣﯾن ﻣﺎه ﻣﻧداﯾﯽ( ﻗرار دارد و ﺑﮫ‬
‫ِ‬ ‫ﻣﯽآﯾد ﮐﮫ در‬

‫‪١٤٧‬‬
‫ﻣﻌروف اﺳت‪ .‬اﯾن ﻋﯾد در ﺣﻘﯾﻘت دﻧﺑﺎﻟﮫی ﻋﯾد »ﻓِل« ﮐﮫ ﮔﻔﺗﯾم در ﯾﮑم ﻣﺎه ﺗورا ﻗرار دارد‪ ،‬ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬زﯾرا‬
‫ھﻣﺎﻧطور ﮐﮫ در ﻣﻧﺎﺳﺑت ﺟﺷن »ﻓِل« ﮔﻔﺗﮫ ﺷد‪ ،‬در اول ﻣﺎه ﺗورا »ﻣﻠﮑﺎ ھﯾﺑل زﯾوا« ﺑﮫ دﺳﺗور ﺧداوﻧد‬
‫وارد زﻣﯾن ﺷده و ﺷروع ﺑﮫ اﯾﺟﺎد اﻧواع ﻧﺑﺎﺗﺎت‪ ،‬آبھﺎ و ھوا و ﻏﯾره ﻣﯽﻧﻣﺎﯾد و ﺑﺎز ھم ﮔﻔﺗﯾم ﮐﮫ ﺑﮫ ﻣﯾﻣﻧت‬
‫آنروز ﻣﻧداﯾﯾﺎن در ﻣﺎه ﺗورا ﺟﺷﻧﯽ ﺑر ﭘﺎ ﮐرده و ﺑﮫ ﺳرور ﻣﯽﭘردازﻧد ﮐﮫ ﻧﺎم آنرا »ﻓِل« ﻧﮭﺎدهاﻧد‪ .‬ﺣﺎل‬
‫ﻋﯾد ﮐوﭼﮏ )ھﺟدھم ﺗورا( ھم ﺑدان ﻋﻠت دﻧﺑﺎﻟﮫی »ﻋﯾد ﻓِل« اﺳت ﮐﮫ در آنروز »ﻣﻠﮑﺎ ھﯾﺑل زﯾوا« ﺑﮫ‬
‫ﺟﺎی ﺧود ﯾﻌﻧﯽ ﻋﺎﻟم اﻧوار )آﻟﻣﺎ دِﻧﮭورا( ﺑرﻣﯽﮔردد و ﭼون در اﯾن روز ﻣﺎﻣورﯾت او ﺑﺎ ﻣوﻓﻘﯾت ﺑﮫ ﭘﺎﯾﺎن‬
‫ﻣﯽرﺳد‪ ،‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن در روی زﻣﯾن ﺟﺷﻧﯽ ﺑﺧﺎطر ﻣوﻓﻘﯾت وی ﺑر ﭘﺎ ﮐرده و ﺑﮫ ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﻣﯽﭘردازﻧد‪.‬‬

‫اﺣﮑﺎم »دِھوا اِد طرﻣﺎ‪ /‬دِھوا ُﺣﻧﯾﻧﺎ‪ /‬ﻋﯾد ﮐوﭼﮏ«‪:‬‬

‫روز ﻣﻘدس ﺑر ھﻣﮫی ﻣﻧداﯾﯾﺎن واﺟب اﺳت ﮐﮫ‬ ‫ِ‬ ‫اﯾن ﻋﯾد از اﯾﺎم »دﮐﯾوﺛﺎ« )روزھﺎی ﭘﺎک( اﺳت و در اﯾن‬
‫ﻏذای ﻧظﯾف ﺗﮭﯾﮫ ﻧﻣﺎﯾﻧد )ﻏذاﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﺎ آب روان رودﺧﺎﻧﮫ‪ ،‬طﺎھر و ﺗﮭﯾﮫ ﮔردﯾده اﺳت(‪ .‬ﻣدت زﻣﺎن اﯾن ﻋﯾد‬
‫روز ﺑﻌد‪ ،‬ﯾﻌﻧﯽ ‪ ٢۴‬ﺳﺎﻋت ﮐﺎﻣل ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫روز ﻋﯾد ﺗﺎ طﻠوع آﻓﺗﺎب‬
‫ِ‬ ‫ﺟﮭت ﻧظﯾف ﺧوردن از طﻠوع آﻓﺗﺎب‬
‫طﻣﺎﺷﮫ« )ﻏﺳل( ﻣﯽﮐﻧﻧد و ﺳﭘس » َرﺷﺎﻣﮫ و َﺑراﺧﮫ« )وﺿو و ﻧﻣﺎز(‬ ‫ی روز » ُ‬‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻣﻌﻣوﻻً در اﺑﺗدا ِ‬
‫اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد‪ .‬ﻣراﺳم ﺑﺎﺷﮑوه ﺗﻌﻣﯾد در اﯾن روز ﺑرﭘﺎ اﺳت‪ .‬ﺗﻌﻣﯾد در اﯾن روز ﺑﺎ درﻓش و »ﮐﯾﻣﺛﺎ«‬
‫ﻣﻧداﯾﯽ واﺟد‬
‫ِ‬ ‫)ﻧوﻋﯽ ﺗرﯾﺎﻧﺎ( اﻧﺟﺎم ﻣﯽﺷود و ﺑﺎ رﺳﺗﮫی ﻧو ﺛواب ‪ ۵٠‬ﺑﺎر ﺗﻌﻣﯾد را دارد‪ .‬ﺑر ھر ﺷﺧص‬
‫ﺷراﯾط ﮐﮫ ﺗﻣﺎﯾل دارد »اﺷﻛﻧدا« ﺷود واﺟب اﺳت ﮐﮫ در ﭼﮭﺎر ﻋﯾد رﺳﻣﯽ ﺑﺎ رﺳﺗﮫی ﺗو ﺗﻌﻣﯾد ﺷود ﮐﮫ‬
‫ﯾﮑﯽ از اﯾن اﻋﯾﺎد »دِھوا ﺣﻧﯾﻧﺎ« اﺳت‪ .‬اﮔر روز »دِھوا ﺣُﻧﯾﻧﺎ« )ﻋﯾد ﮐوﭼﮏ( ﻣﺻﺎدف ﺑﺎ اﻣﺑطل ﺷود‪،‬‬
‫ﻧﻣﯽﺗوان ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد را اﻧﺟﺎم داد‪ .‬در ﭼﻧﯾن ﻣواردی ﻓﻘط ﻣﯽﺗوان ﻏذای ﻧظﯾف ﺧورد و ُدﺧراﻧﯽ اﻧﺟﺎم داد‬
‫)ﺗوﺿﯾﺢ اﯾﻧﮑﮫ اﮔر اﯾن روز ﻣﺻﺎدف ﺑﺎ اﻣﺑطل ﺳﻧﮕﯾن ﮔردد‪ ،‬از ﺧوردن ﻣﺎھﯽ و ﮔوﺷت و ﺗﺧم ﭘرﻧدﮔﺎن‬
‫ﺑﺎﯾد اﺟﺗﻧﺎب ﮐرد(‪ .‬ﺧوراﮐﯽ ﻣﺧﺻوص اﯾن ﻋﯾد در زﺑﺎن ﻣﻧداﯾﯽ »ھِوﺧﺳﺎ« ﻧﺎم دارد ﮐﮫ ﺑﮫ آن »ﻣِرﯾس«‬
‫ھم ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪» .‬ھِوﺧﺳﺎ« از ﮐوﺑﯾدهی ﻧﺎن ﺑرﻧﺞ و ﻣﺧﻠوط ﮐردن آن ﺑﺎ ﺧرﻣﺎی ﺑدون ھﺳﺗﮫ و ﮐﻧﺟد ﺑود داده‬
‫ﺷده‪ ،‬ﺗﮭﯾﮫ ﻣﯽﺷود و ﻣﯽﺗوان از داﻧﮫھﺎی ﺧوﺷﺑو ﻧظﯾر ھِل و رازﯾﺎﻧﮫ ھم در ﺗﮭﯾﮫ آن اﺳﺗﻔﺎده ﮐرد‪ .‬اﯾن‬
‫ﺧوراﮐﯽ را ﺑﮫ ھﻣراه ﻣﺎﺳت و ﭘﻠو در روز ﻋﯾد )ﻣﻌﻣوﻻً ﺑﮫ ﺟﺎی ﺻﺑﺣﺎﻧﮫ( ﻣﯾل ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬در ﺻورﺗﯽ ﮐﮫ‬
‫روز ﻋﯾد ﮐوﭼﮏ‬ ‫ِ‬ ‫ھِوﺧﺳﺎ را ﻧظﯾف ﺗﮭﯾﮫ ﮐرده ﺑﺎﺷﻧد ﻣﯽﺗوان از آن در ﻣراﺳم ُدﺧراﻧﯽ اﺳﺗﻔﺎده ﻧﻣود‪ .‬در‬
‫ﻣراﺳم ﻋﻘد ازدواج اﻧﺟﺎم ﻧﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬در ﻓرھﻧﮓ ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ زﯾﺎرت ﻗﺑور ﻧﯾﺳت‪ ،‬در ﻧﺗﯾﺟﮫ در ﻋﯾد‬
‫ﮐوﭼﮏ ھم ﺟﺎﯾز ﻧﯾﺳت‪.‬‬

‫‪١٤٨‬‬
 ‫ﮐﺎرﺑﺮد ﮐﻨﺠﺪ و ﺧﺮﻣﺎ در ﻣﺮاﺳﻢ ﺻﺎﺑﺌﯿﻦ ﻣﻨﺪاﯾﻰ‬

‫ﺷِ ﺷﻣﺎ ھِوارا )ﻛﻧﺟد ﺳﻔﯾد(‪:‬‬

‫»ﮐﻧﺟد ﺳﻔﯾد« )ﺷِ ﺷﻣﺎ ھِوارا( در ﻓرھﻧﮓ ﻣﻧداﯾﯾﺎن از ﻗداﺳت ﺧﺎﺻﯽ ﺑرﺧوردار اﺳت و ﻣﺣل روﯾش اﯾن‬
‫ﮔﯾﺎه ﻣﻘدس در ﮐﺗب دﯾﻧﯽ اﯾﺷﺎن‪ ،‬ﺳﺎﺣل َﯾردﻧﺎ و ﻣﺧﺻوﺻﺎ ﺳﺎﺣل ﻓرات آﺳﻣﺎﻧﯽ اﺳت و روﻏن آن در‬
‫ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ ﻣﺧﺗﻠف ﻣﻧداﯾﯾﺎن از ﺟﻣﻠﮫ ﺗﻌﻣﯾد اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯾﺷود‪.‬‬

‫از ﻛﻧﺟد در ﻣراﺳﻣﻰ ﻣﺛل‪َ :‬ﻣﺷﺎ دَ ﺧﯾﺎ‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ﻣﺳﻘﺗﺎ و ﻋﻘد ازدواج اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﺷود‪:‬‬

‫ﻣِﺷﺎ دَ ﺧﯾﺎ )ﺗرﻓﯾﻊ درﺟﮫ روﺣﺎﻧﯾت از ﺗرﻣﯾدا ﺑﮫ ﮔﻧزورا( ﺑﮫ اﯾن ﺻورت ﻛﮫ روﻏن ﻛﻧﺟد را ﻣﯽﮔﯾرﻧد و در‬
‫ﺷﯾﺷﮫ ﻛوﭼﻛﻰ ﻣﯽﮔذارﻧد و ﺑﻌد از رﺷﺎﻣﮫ ﻛردن ﻟبھﺎى ﻓرد ﻣﺣﺗﺿر و ﭼﻛﺎﻧدن در دھﺎن وی‪ ،‬درب ﺷﯾﺷﮫ‬
‫را ﺑﺳﺗﮫ و در ِد ّﺷﺎ ) ﺟﯾب ﻛوﭼﻛﻰ ﻛﮫ در ﯾﻘﮫ ﭘﯾراھن رﺳﺗﮫ( ﻣﯽﮔذارﻧد‪) .‬اﯾن ﻣراﺳم ﻣﻔﺻّل اﺳت‪ .‬ﺟﮭت‬
‫آﮔﺎھﯽ ﺑﮫ ھﻣﯾن ﻣﻘﺎﻟﮫ رﺟوع ﮐﻧﯾد(‪.‬‬

‫ﭘﯾﺷﺎﻧﻰ ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده را ﺑﺎ ﻛﻧﺟد َرﺷﺎﻣﮫ ﻣﯽﻛﻧﻧد‪) .‬ﻓرﻗﻰ ﻧﻣﯽﻛﻧد ﻛﻧﺟد ﺗﻔت داده ﺷود ﯾﺎ ﻧﮫ ﻣﮭم اﯾن‬
‫ِ‬ ‫ﺗﻌﻣﯾد‪:‬‬
‫اﺳت ﻛﮫ ﺗرﻣﯾدا ﯾﺎ ﮔﻧزورا ﺑﺗواﻧد آﻧرا ﻟﮫ ﻛﻧد(‬

‫ﻣﺳﻘﺗﺎ‪ ٦٤ :‬ﻓطﯾرى را ﺑﺎ روﻏن ﻛﻧﺟد رﺷﺎﻣﮫ ﻣﯽﻛﻧﻧد‪.‬‬

‫ﻋﻘد ازداج‪ :‬ﻣﻘدارى ﻛﻧﺟد را ﺑﺎ ﻧﻣك روى ‪ ٨‬ﺗرﯾﺎﻧﺎ ﻣﯽﭘﺎﺷﻧد و ﻣﻘدارى ھم در ﺗرﯾﺎﻧﺎى ﺑزرگ ﻣﯽﮔذارﻧد‪.‬‬

‫ھﻧﮕﺎم درﺳت ﻛردن ﻓِل )طﻌﺎم وﯾژه ﺟﺷن ﻓِل( و ھ ِِوﺧﺳﺎ )طﻌﺎم وﯾژه دِھوا ﺣُﻧﯾﻧﺎ ﯾﺎ ﻋﯾد ﮐوﭼﮏ( ﻧﯾز از‬
‫ﻛﻧﺟد اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﻛﻧﻧد‪.‬‬

‫ﺳِ ﻧدِرﻛﺎ )درﺧت ﺧرﻣﺎ؛ ﻧﺧل( و ُﺗﻣرا)ﺧرﻣﺎ(‪:‬‬

‫ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻋﻘﯾده دارﻧد ھﻧﮕﺎﻣﯽﮐﮫ ﻣﻠﮑﺎ »ھِﯾﺑل زﯾوا« )ﺟﺑرﺋﯾل رﺳول(‪ ،‬ﻣﺄﻣورﯾت ﯾﺎﻓت ﺗﺎ ﺣﯾﺎت را روی‬
‫زﻣﯾن ﺑﮕﺳﺗراﻧد و آن را ﻗﺎﺑل ﺳﮑوﻧت ﮐﻧد‪ ،‬از ﻣﯾﺎن درﺧﺗﺎن‪ ،‬ﺧرﻣﺎ اوﻟﯾن درﺧﺗﯽ ﺑود ﮐﮫ ﺳﺑز ﺷد؛‬
‫ﺑﮫھﻣﯾنﺳﺑب‪ ،‬ﺧرﻣﺎ ﻧزد ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻗداﺳت دارد‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻣﯽﮔوﯾﻧد ﺧرﻣﺎ و ﮐﻧﺟد ھدﯾﮫھﺎﯾﯽاﻧد ﮐﮫ از ﻋﺎﻟم ﻧور‬
‫ﺑﮫ ﮐرهی ﺧﺎﮐﯽ آورده ﺷدهاﻧد‪ ،‬ﺑﮫ ھﻣﯾن ﺳﺑب‪ ،‬آﻧﺎن ﺑرای ﮔراﻣﯾداﺷت ﺧﻠﻘت اﯾن درﺧﺗﺎن‪ ،‬ﺟﺷﻧﯽ )ﺟﺷن ﻓِل(‬
‫ﻣﯽﮔﯾرﻧد و ﻏذاﯾﯽ از ﺧرﻣﺎ و ﮐﻧﺟد درﺳت ﻣﯽﮐﻧﻧد و ﻣﯽﺧورﻧد‪.‬‬

‫» ُﺗﻣرا« )ﺧرﻣﺎ( ﯾﮑﯽ از ﻣﯾوهھﺎی ﻣﺗﺑرک ﻧزد ﻣﻧداﯾﯾﺎن اﺳت ﮐﮫ در اﮐﺛر ﺳﻔرهھﺎی ﻏذای ﻣﻘدس اﯾﺷﺎن‬
‫ﻣﺻرف ﻣﯽﺷود‪ .‬اﯾن ﻣﯾوهی ﺑﺳﯾﺎر ﻣﻔﯾد از درﺧت ﻧﺧل »ﺳِ ﻧدِرﮐﺎ« ﺣﺎﺻل ﻣﯽﺷود ﮐﮫ در ﻓرھﻧﮓ ﻣﻧداﯾﯾﺎن‬
‫ﯾﮑﯽ از درﺧﺗﺎن ﺑﺳﯾﺎر ﻣﻘدس و ﻣﺗﺑرک ﺑﮫ ﺣﺳﺎب ﻣﯽآﯾد‪ .‬ﺣﺗﯽ از ﺗﻧﮫ آن در ﺳﺎﺧت ﺳﻘف »ﻣﻧدی‪ /‬اﺷﺧﻧﺗﺎ«‬
‫)ﻣﮑﺎن ﻣﻘدس ﻣﺧﺻوص ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ ﻋﺎﻟﯽ( اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫‪١٤٩‬‬
 ‫از ﺳِ ﻧدِرﻛﺎ )ﻧﺧل( در ﻣراﺳﻣﻰ ﻣﺛل‪:‬‬

‫ﺳﺎﺧت اﺷﺧﻧﺗﺎ )ﻣﻛﺎن ﻣﻘدس‪ /‬ﻣﻧدی(‪ .‬از ﺗﻧﮫی درﺧت ﺧرﻣﺎ ﺑراى ﺳﻘف اﺷﺧﻧﺗﺎ اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫از ﺑرگ آن ﻣوﻗﻊ َرھﻣﻰ ﺑﺳﺗن ﻋﻠﻣﺎى روﺣﺎﻧﻰ و ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺑﺧﺎطر ﺑوى ﺧوش‪ ،‬ﺗﻛﯾﮫاى‬
‫ﺑرگ ﺧﺷك ھﻣراه ﺑﺎ َﺳﻧدَ ﻟوس )ﺑﺧور( در اِﺑرﯾﮭﻰ )ﺑﺧوردان‪ /‬آﺗﺷدان( ﻣﻰاﻧدازﻧد‪.‬‬

‫در ﻣراﺳم ﺗدﻓﯾن ﻧﯾز ‪ ٧‬ﺑﻧد ﺑراى ﺑﺎﻧﯾﮫ )ﺣﺻﯾر( و ﺗﺧت از ﺑرگ درﺧت ﺧرﻣﺎ ﻣﯽﺑﺎﻓﻧد‪) .‬ﺑﺎﻧﯾﮫ از ﻟﺑﺎن‬
‫ی ﺗﺎﻻبھﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷد درﺳت ﺷده و ﺑﮫ ﻣﺎﻧﻧد ﺣﺻﯾر ﺑﺎﻓﺗﮫ ﻣﯽﺷود(‪.‬‬
‫ﯾﺎﻟوﺋﯽ ﮐﮫ از ﮔﯾﺎھﺎن ﺧودرو ِ‬

‫از ُﺗﻣرا )ﺧرﻣﺎ( در ﻣراﺳﻣﯽ ﻣﺛل‪:‬‬

‫ت ﻋﻘد‪ ،‬زدﻗﺎ اﺑرﯾﺧﺎ و ﻣﺳﻘﺗﺎ اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ .‬ھﻣﭼﻧﯾن ﺟزو ﻣوادى اﺳت‬
‫از ﺧرﻣﺎ ﺑراى درﺳت ﻛردن ﺷرﺑ ِ‬
‫ﻛﮫ در ﺗرﯾﺎﻧﺎى اﯾن ﻣراﺳم ﮔذاﺷﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫اﺻﻠﻰ واﺟب ﺑراى ﻣراﺳم »ﻟوﻓﺎﻧﯽ و ُدﺧراﻧﻰ« اﺳت‪.‬‬

‫ِ‬ ‫ﺧرﻣﺎ از ﻣواد‬

‫ﺧرﻣﺎ در ﺗرﯾﺎﻧﺎى ﻣراﺳم »ﻗﻣﺎﺷﻰ« ﻛﮫ در در ﭘﻧﺞ روز ﭘرواﻧﺎﯾﻰ اﻧﺟﺎم ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﮔذاﺷﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ھﻧﮕﺎم درﺳت ﻛردن ﻓِل )طﻌﺎم وﯾژه ﺟﺷن ﻓِل( و ھ ِِوﺧﺳﺎ )طﻌﺎم وﯾژه دِھوا ﺣُﻧﯾﻧﺎ ﯾﺎ ﻋﯾد ﮐوﭼﮏ( ﻧﯾز از‬
‫ﺧرﻣﺎ اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﻛﻧﻧد‪.‬‬

‫ﻋﺎﺷﻮرﯾﻪ‪ /‬اﺑﻮاﻟﻬﺮﯾﺲ‪ /‬ﯾﺎدﺑﻮد )ﻋﯿﺪ ﯾﺎدﺑﻮد ﭘﺎﯾﺎن ﻃﻮﻓﺎن ﻧﻮح(‬

‫واﻗﻌﻪ ﮐﺸﺘﻰ ﺣﻀﺮت ﻧﻮح )ع(‬

‫ﭼﻧﯾن ﻧﺎﻣﻰ در ﻛﺗب ﻣﻧداﺋﯾﺎن ذﻛر ﻧﺷده اﺳت و ﯾﮏ روز ﻋﺎدی ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﻣراﺳم ﻋﺎﺷورﯾﮫ ﯾﺎدﮔﺎر زﻣﺎن ﺣﺿرت ﻧوح )اﺳوﺛﺎ و زﻛوﺛﺎ ﻧﮭوﯾﻠﯽ‪ /‬ا‪.‬ز‪.‬ن( )ﮐﮫ ﺳﻼم و درود ﺧداوﻧد ﺑر‬
‫او ﺑﺎد( ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬طﺑق ﻛﺗب ﻣﻘدس ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﺋﯽ‪ ،‬ﺑﻌد از ﺣﺿرت آدم )اﺳوﺛﺎ و زﻛوﺛﺎ ﻧﮭوﯾﻠﯽ( دوره اول‬
‫زﻣﯾن ﺗوﺳط ﺷﻣﺷﯾر و ﻣرگ و ﻣﯾر از ﺑﯾن رﻓت و ﻛﺳﺎﻧﯽﻛﮫ از اﯾن دوره ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧدﻧد زن و ﻣردی‬
‫ﻧﺎﺻوراﺋﯽ ﺑﻧﺎم »رام و رود« ﺑودﻧد ﻛﮫ ﻣﻧداﺋﯾﺎن را ارﺷﺎد ﻛردﻧد‪ .‬دوره دوم ﺑﺎ آﺗش از ﺑﯾن رﻓت و از اﯾن‬
‫دوره زن و ﻣردی ﻧﺎﺻوراﺋﯽ ﺑﻧﺎم »ﺷورﺑﺎی و ﺷرھﺑﯾﯾل« ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧدﻧد ﻛﮫ راھﻧﻣﺎﯾﯽﻛردن ﻣردم را ﻋﮭدهدار‬
‫ﺷدﻧد‪ .‬ﺑﻌد از اﯾﻧﺎن و ﻧود و دو ھزار ﺳﺎل؛ ‪ ٩٢٠٠٠‬ﺳﺎل( ﺑﻌد از ﺳﺎلھﺎی آﺗش ﺑﮫ دﺳﺗور ﺧداوﻧد ﭘﯾﺎﻣﺑری‬
‫ﺑﮫ ﺣﺿرت ﻧوح )ع( رﺳﯾد‪ .‬در ﻛﺗﺎب ﻣﻘدس ﻣﻧداﯾﯾﺎن »ﮔﻧزا رﺑﺎ« ﺑﮫ ﺻراﺣت آﻣده اﺳت ﻛﮫ از زﻣﺎن‬
‫ﺧﻠﻘت آدم ﺗﺎ زﻣﺎن ﻧوح و ﭘﺳرش ﺳﺎم‪ ،‬ھﻣﮫى ﻣردم داراى ﯾك دﯾن ﺑودﻧد و ﺑﮫ ﯾك زﺑﺎن ﺣرف ﻣﯽزدﻧد و آن‬

‫‪١٥٠‬‬
‫زﺑﺎن ﻣﻧداﯾﻰ ﺑود‪ .‬در آن زﻣﺎن ﻋدهاى از ﻣردم از راه راﺳت ﺧداوﻧد ﻣﻧﺣرف ﺷده و ﻣﺗﻣرد ﺷدﻧد و ﺑﮫ‬
‫ﻣوﻋظﮫ و ﻧﺻﯾﺣتھﺎى ﺣﺿرت ﻧوح ﺗوﺟﮫ ﻧﻣﯽﻛردﻧد‪ .‬ﺑﻌد از اﯾﻧﮑﮫ ﺣﺿرت ﻧوح )ع( ﺑﺎ درﻣﺎﻧدﮔﯽ ﺑﮫ‬
‫ﺧداوﻧد اظﮭﺎر ﮔﻠﮫ ﮐرد ﮐﮫ »اﯾن ﻗوم دﺳت از ﻋﺻﯾﺎن ﺑرﻧﻣﯽدارﻧد« )در زﻣﺎن ﺣﺿرت ﻧوح ﻓﻘط ﻣﻧداﺋﯾﺎن‬
‫ﻣﯽزﯾﺳﺗﻧد(‪ ،‬از ﺟﺎﻧب ﺧداوﻧد ﻧداﺋﻰ آﻣد‪»" ،‬ﯾﺎ ﻧو اِﺑﻧﻰ َﻛوﯾﻼ« )اى ﻧوح ﺑﺳﺎز ﻛﺷﺗﻰ( ﻛﮫ طول آن ﺳﯾﺻد‬
‫اِﻣﯾﺎ )‪ ٣٠٠‬اِﻣﯾﺎ( )اﻣﯾﺎ = واﺣد اﻧدازهﮔﯾرى‪ ،‬طﺑق ﻧوﺷﺗﮫھﺎی ﻣﻧداﯾﯽ ھر اﻣﯾﺎ ‪ ٥٢/٧‬ﻣﺗر اﺳت( و ﻋرض آن‬
‫ﭘﻧﺟﺎه اِﻣﯾﺎ )‪ ۵٠‬اِﻣﯾﺎ( و ارﺗﻔﺎع آن ﺳﻰ اِﻣﯾﺎ )‪ ٣٠‬اِﻣﯾﺎ( ﺑﺎﺷد‪ ،‬وﻗﺗﻰ ﻛﺷﺗﻰ ﺳﺎﺧﺗﮫ ﺷد‪ ،‬از ھر ﻣوﺟود زﻧده ﯾك‬
‫ﺟﻔت )ﻧر و ﻣﺎده(‪ ،‬ﺧود و ﺧﺎﻧوادهات و ھر ﻛﺳﻰ ﻛﮫ اﯾﻣﺎن آورده‪ ،‬وارد ﻛﺷﺗﻰ ﻛن و ﺑﮕو از ﺟﺎﻧب ﺧداوﻧد‬
‫طوﻓﺎﻧﻰ ﺧواھد آﻣد ﻛﮫ ھﻣﮫ را ﻏرق ﺧواھد ﻧﻣود"‪ .‬ﺣﺿرت ﻧوح از درﺧﺗﺎن ﺳرو و ﭼﻧﺎر و ﺑﺎ ﻛﻣك‬
‫ﻧﺟﺎراﻧﻰ ﻛﮫ از ﺣران و ﻟﺑﻧﺎن آورده ﺷدﻧد‪ ،‬ﻛﺷﺗﻰ را در ﺳﮫ طﺑﻘﮫ و ﻣﺳﻘف ﺳﺎﺧﺗﻧد‪ ،‬طﺑﻘﮫ زﯾرﯾن ﺑراى‬
‫ﺣﯾواﻧﺎت‪ ،‬طﺑﻘﮫ ﺑﻌدى ﺑراى آذوﻗﮫ و طﺑﻘﮫ ﺑﺎﻻﯾﻰ ﺑراى ﻣردم‪ .‬ﺳﺎﺧت ﻛﺷﺗﻰ ﺳﯾﺻد ﺳﺎل )‪ ٣٠٠‬ﺳﺎل( طول‬
‫ت ﻛﺷﺗﻰ‪ ،‬از ھر ﺣﯾوان ﯾك ﺟﻔت ﺳوار ﺑر ﻛﺷﺗﻰ ﺷد‪ ،‬آذوﻗﮫ ﺑﮫ اﻧدازه ﻛﺎﻓﻰ ﮔذاﺷﺗﮫ‬ ‫ﻛﺷﯾد‪ ،‬ﭘس از اﺗﻣﺎم ﺳﺎﺧ ِ‬
‫طوﻓﺎن ﻣوﻋود ﺳوار ﻛﺷﺗﻰ ﺷوﻧد‪ ،‬روز ﻣوﻋود ﻓرا رﺳﯾد و ﺑﮫ‬ ‫ِ‬ ‫ﺷد و از ﻣردم ﺧواﺳت ﺗﺎ ﺑراى رھﺎﯾﻰ از‬
‫اﻣر ﺧداوﻧد ازﻟﻰ‪ ،‬ﭼﮭل و دو ﺷﺑﺎﻧﮫروز )‪ ۴٢‬ﺷﺑﺎﻧﮫروز( از آﺳﻣﺎن ﺑﺎران ﺑﺎرﯾد و از زﻣﯾن آب ﺑﺷﻛل‬
‫ﭼﺷﻣﮫ ﻓوران ﻣﯽﻛرد‪ ،‬ھﻣﮫ ﺟﺎ را آب ﻓرا ﮔرﻓت ﺣﺗﻰ ﻛوهھﺎ و ﺑﻠﻧدىھﺎ زﯾر آب رﻓﺗﻧد‪ ،‬ﻓﻘط ﻛﺷﺗﻰ ﺑر روى‬
‫آبھﺎى ﻣﺗﻼطم ﺷﻧﺎور ﺑود‪ ،‬ھﯾﭻﻛس ھداﯾت ﻛﺷﺗﻰ را ﺑﮫ ﻋﮭده ﻧداﺷت و ﻛﺷﺗﻰ ﺑﮫ اﻣر ﺧداوﻧد ﺑﺎ ﺟرﯾﺎن آب‬
‫ﺣرﻛت ﻣﯽﻛرد‪ .‬ﻛﺷﺗﻰ ﺑﮫ ﻣدت ﯾﺎزده ﻣﺎه )‪ ١١‬ﻣﺎه( روى آب ﺑود‪ ،‬ﻧوح ﭘﯾﺎﻣﺑر ﭘس از ﮔذﺷت ‪ ١٢‬ﻣﺎه و ‪١٢‬‬
‫روز درﻣﯽﯾﺎﺑد ﮐﮫ دوﺑﺎره آراﻣش ﺑر ﺟﮭﺎن ﺣﺎﮐم ﺷده اﺳت‪ .‬وﻗﺗﻰ ﻛﮫ آب آرام ﺷد و ﺳطﺢ آن ﭘﺎﯾﯾنﺗر آﻣد‪،‬‬
‫ﺣﺿرت ﻧوح »اورﺑﺎ« )ﻛﻼغ( را ﻓرﺳﺗﺎد ﺗﺎ ﺧﺷﻛﻰ را ﭘﯾدا ﻛﻧد و از اطراف ﺧﺑر ﺑﯾﺎورد‪ ،‬ﻛﻼغ رﻓت وﻟﻰ‬
‫ﺑﺎزﻧﮕﺷت‪ ،‬ﺑﮫ » َﯾوﻧﺎ‪ /‬ھﯾوﻧﺎ« )ﻛﺑوﺗر( دﺳﺗور داد ﺗﺎ ﺑدﻧﺑﺎل ﻛﻼغ ﺑرود‪ ،‬ﻛﺑوﺗر رﻓت و ﻛﻼغ را دﯾد ﻛﮫ ﺑر‬
‫روى ﻻﺷﮫاى ﻧﺷﺳﺗﮫ و از آن ﻣﯽﺧورد‪ ،‬ﻛﺑوﺗر درﺧت زﯾﺗوﻧﻰ را ﻛﮫ ﺑر »ﻛوه ﻗﺎردون« )آرارات ﺗرﮐﯾﮫ(‬
‫ﺳﺑز ﺷده ﺑود ﯾﺎﻓت‪ ،‬ﺷﺎﺧﮫاى از آن را ﭼﯾد و ﺑراى ﺣﺿرت ﻧوح آورد‪ ،‬ﮐﺑوﺗر ﺑﮫ ﻧوح ﻣﯽﮔوﯾد‪» :‬ﮐﻼغ‬
‫روی اﺟﺳﺎد ﻧﺷﺳﺗﮫ و از آﻧﺎن ﻣﯽﺧورد«‪ .‬ﺣﺿرت ﻧوح ﻛﻼغ را ﻧﻔرﯾن ﻛرد و ﺑﮫ ﻛﺑوﺗر ﺑرﻛت داد و‬
‫»ﮐوﯾﻼ« )ﮐﺷﺗﯽ( را ﺑطرف ﺧﺷﮑﯽ ھداﯾت ﮐرد‪ .‬وﻗﺗﯽ ﮐﺷﺗﯽ در ﺳرزﻣﯾن اطراف ﮐوه »ﻗﺎردون« ﺑﮫ ﮔِل‬
‫ﻧﺷﺳت‪ ،‬ﺣﺿرت ﻧوح ﺑﮫ ھﻣراه ھﻣﺳرش ﻧورﯾﺛﺎ و ﺗﻧﮭﺎ ﻓرزﻧدش ﺳﺎم )ﺗﻧﮭﺎ ﻓرزﻧد ﺣﺿرت ﻧوح ﮐﮫ ﻗﺑل از‬
‫طوﻓﺎن ﺑﮫ دﻧﯾﺎ آﻣده اﺳت( و دﯾﮕر ھﻣراھﺎﻧﺷﺎن و ﺗﻣﺎم ﺣﯾواﻧﺎت و ﭘرﻧدﮔﺎن ﻣﺧﺗﻠﻔﯽ ﮐﮫ ﺑﺎ ﺧود آورده ﺑودﻧد‬
‫از ﮐﺷﺗﯽ ﭘﯾﺎده و ﺧﺎرج ﺷدﻧد ﺗﺎ در زﻣﯾن ﭘراﮐﻧده ﮔﺷﺗﮫ و ﺑﮫ ﺗﮑﺛﯾر ﻧﺳل ﺑﭘردازﻧد‪ .‬آﻧﮕﺎه ﻧوح و ھﻣراھﺎﻧش‬
‫ﺷﮑر ﺧداوﻧد را ﺑﮫ ﺟﺎی آوردﻧد ﺑرای ﺧوﯾش ﭘﻧﺎھﮕﺎهھﺎی ﺳﺎﺧﺗﮫ و در آن ﺳﺎﮐن ﺷدﻧد و ﺳﭘس از ﺣﺑوﺑﺎﺗﯽ‬
‫ﮐﮫ ﺗﻧﮭﺎ ﻏذای ﺳﺎﻟم ﺑﺎﻗﯾﻣﺎﻧدهی آذوﻗﮫﺷﺎن ﭘس از ﯾﺎزده ﻣﺎه ﺳرﮔرداﻧﯽ ﺑر روی آب ﺑود ﻏذاﯾﯽ ﺗﮭﯾﮫ ﻛرده و‬
‫ﺷدﮔﺎن ﻣﻧداﯾﯽ )ھﻣﺎﻧطور ﮐﮫ در اﺑﺗدا ﮔﻔﺗﯾم‪ ،‬در آن زﻣﺎن ﻓﻘط ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻣﯽزﯾﺳﺗﻧد( ﻏذای آﻣرزش‬
‫ِ‬ ‫ﺑرای ﻏرق‬
‫»ﻟوﻓﺎﻧﯽ و ُدﺧراﻧﯽ« )ﺟﻣﻊ ﺷدن و ﯾﺎدﮐردن ﻣُردﮔﺎن‪ /‬ﻣراﺳم ﻏذای آﻣرزش( را درﺳت ﻛردﻧد‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﻠﮑﮫ‬
‫ﺷﻔﺎﻋﺗﯽ در ﻧزد ﭘروردﮔﺎر ﺑرای ﻗرﺑﺎﻧﯾﺎن طوﻓﺎن ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﺗﺎ ﺷﺎﯾد ﺧداوﻧد آنھﺎ را در آن دﻧﯾﺎ ﺑﺧﺷﯾده و از‬
‫ﮔﻧﺎھﺷﺎن در ﮔذرد‪ .‬اﻣروزه ھم اﯾن رﺳم ﺑﻧﺎم »ﻋﺎﺷورﯾﮫ« در ﻣﯾﺎن ﻣﻧداﯾﯾﺎن زﻧده ﻧﮕﮫ داﺷﺗﮫ و در اﯾن روز‬
‫ﺑﮫ ﯾﺎد ﻋزﯾزان از دﺳترﻓﺗﮫ »ﻣراﺳم دﺧراﻧﯽ« را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد‪ .‬اﯾن رﺳم از زﻣﺎن ﺣﺿرت ﻧوح ﻧﺳل‬
‫اﻧدر ﻧﺳل ﺣﻔظ ﺷده و ﺗﺎ ﺑﮫ اﻣروز اداﻣﮫ دارد و ﻣﻧداﯾﯾﺎن روز ﻗﺑل از ﺑﮫ اﺻطﻼح ﻋﺎﺷورﯾﮫ‪ ،‬ھرﯾﺳﮫای‬

‫‪١٥١‬‬
‫)ﺣﻠﯾم( از ھﻔتداﻧﮫ از ﻗﺑﯾل ﮔﻧدم ‪ -‬ﺑرﻧﺞ ‪ -‬ﺑﺎﻗﻼ ‪ -‬ﻟﭘﮫ ‪ -‬ﻟوﺑﯾﺎ ‪ -‬ﻋدس ‪ -‬ﻣﺎش و ﻧﺧود درﺳت ﮐرده و روز‬
‫روﻏن داغ و ﮔﺎھﯽ ﺷﯾرهی ﺧرﻣﺎ ﺗﻧﺎول ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬
‫ِ‬ ‫اول ﻣﺎ ِه ﺳرطﺎﻧﺎ ﺑﺎ‬
‫ﺑﻌد ﯾﻌﻧﯽ ِ‬
‫اﮔر اﯾن ﺣﻠﯾم ﺑطور ﻋﺎدی ﭘﺧﺗﮫ ﺷود ﻗﺑل از ﺧوردن آن ﺑوﺛﮫ ارواھﺎ را ﻣﯽﺧواﻧﻧد و ﺑﺟﺎی ﻣﻠواﺷﮫھﺎ )ھﻠن‬
‫ﻧﺷﻣﺎﺛﺎ( ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪ ،‬اﻣﺎ اﮔر در ﻧظر دارﻧد ﮐﮫ ﻣراﺳم دﺧراﻧﯽ روی آن ﺣﻠﯾم ﺑرﭘﺎ ﮐﻧﻧد ﺑﺎﯾد آن را ﻧظﯾف ﺑﭘزﻧد‬
‫و ﺑﮫ ھﻣراه ﭘﯾﺎز‪ ،‬ﺑﮫ‪ ،‬ﮔردو‪ ،‬اﻧﺎر‪ ،‬ﺑﺎدام‪ ،‬ﺧرﻣﺎ‪ ،‬اﻧﺟﯾر و ﮐﺷﻣش ﺑرای اﻣوات ﺧود ﻣراﺳم دﺧراﻧﯽ اﺟرا‬
‫ﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫ﺑطور ﺧﻼﺻﮫ اﯾن روز )ﻋﺎﺷورﯾﮫ( ﮐﮫ روز اول ﻣﺎ ِه ﻣﻧداﯾﯽ ﺳرطﺎﻧﺎ )ﯾﮑم ﺳرطﺎﻧﺎ( اﺳت ﺑﮫ ﻋﻘﯾده ﻣﻧداﯾﯾﺎن‬
‫روزی اﺳت ﮐﮫ طوﻓﺎن ﻧوح ﻓرو ﻧﺷﺳت و ﺣﺿرت ﻧوح و ھﻣراھﺎن او ﭘس از ﯾﺎزده ﻣﺎه ﺳرﮔرداﻧﯽ ﺑر‬
‫روی آب از ﮐﺷﺗﯽ ﭘﯾﺎده ﺷدﻧد )روز ﯾﺎدﺑود اﺟداد اوﻟﯾﮫ ﻣﻧداﯾﯾﺎن(‪ .‬در ﻋﺎﻣﯾﺎﻧﮫ ﺑﮫ اﯾن روز »اﺑواﻟﮭرﯾس«‬
‫روز ﺑزرﮔداﺷت‬ ‫ِ‬ ‫ﻧﯾز ﻣﯽﮔوﯾﻧد )ﺑدﻟﯾل ﭘﺧت ﻏذاﯾﯽ ﺑﻧﺎم ھرﯾس در اﯾن روز(‪ .‬ﺑﻌﺿﯽ دﯾﮕر ﭼﻧﯾن روزی را‬
‫‪ ٣۶٠‬ﺗرﻣﯾدای ﻣﺗوﻓﯽ در اورﺷﻠﯾم ﻣﯽداﻧﻧد‪.‬‬

‫ﭘس از طوﻓﺎن‪ ،‬ﺣﺿرت ﻧوح )ع( ﺳﺎلھﺎی ﺑﺳﯾﺎری ﺑﮫ ارﺷﺎد ﻣردم ﭘرداﺧت و ﻧﺳل ﺑﺷر ﺑﮫ ﺗدرﯾﺞ‬
‫ﺗﮑﺛﯾرﯾﺎﻓﺗﮫ و اﻣت ﻋظﯾﻣﯽ را ﺗﺷﮑﯾل دادﻧد‪ .‬ﺣﺿرت ﻧوح ﭼﮭﺎر ﻓرزﻧد داﺷت ﮐﮫ ﻋﺑﺎرت ﺑودﻧد از ﺳﺎم‪ ،‬ﯾﺎم‪،‬‬
‫ﺣﺎم و ﯾﺎﻓث‪ ،‬اﻣﺎ ﺗﻧﮭﺎ ﺳﺎم ﺑود ﮐﮫ ﻗﺑل از طوﻓﺎن ﺑﮫ دﻧﯾﺎ آﻣده و ﺳﮫ ﭘﺳر دﯾﮕر ﺣﺿرت ﻧوح )ع( در‬
‫ﺳرزﻣﯾن ﺟدﯾد ﻣﺗوﻟد ﺷدﻧد‪ .‬ﺑﻌد از آﻧﮑﮫ ﺣﺿرت ﻧوح دار ﻓﺎﻧﯽ را وداع ﮔﻔت و ﺑﮫ ﺳوی ﺧداوﻧد ﺷﺗﺎﻓت‪،‬‬
‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن آن زﻣﺎن ﺑدون رھﺑر ﻣﺎﻧدﻧد‪ ،‬ﺧدواﻧد ﻓرزﻧد ارﺷد وی ﯾﻌﻧﯽ ﺣﺿرت ﺳﺎم )اﺳوﺛﺎ و زﮐوﺛﺎ ﻧﮭوﯾﻠﯽ(‬
‫ِ‬
‫)ﮐﮫ ﺳﻼم و درود ﺧداوﻧد ﺑر او ﺑﺎد( ﮐﮫ در ﻣﻧداﺋﯾت ﺷوم ﺑر ﻧو )ﺳﺎم ﺑن ﻧوح( ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود را ﺑﮫ‬
‫ﭘﯾﺎﻣﺑری ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑرﮔزﯾد‪ .‬ﻣﻘﺎم وی اﮐﺛراً در ﮐﺗب ﻣﻘدس ﻣﻧداﯾﯽ »ﺣﺑﯾب و ﻋزﯾز ﺧدﻟوﻧد ﺑزرگ« ذﮐر ﺷده‬
‫زﻧﺎن ﻣﻧداﯾﯽ اﺳت ﮐﮫ ﺑﮫ ﮐرات اﺳم او در‬
‫ِ‬ ‫اﺳت‪ .‬ﺣﺿرت ﺳﺎم ھﻣﺳری ﺑﻧﺎم » ُﻧورﯾﺛﺎ« داﺷت‪ .‬وی از ﻣﻌدود‬
‫ﮐﺗب ﻣﻘدﺳﮫی ﻣﻧداﯾﯽ آﻣده و ﺑﮫ ﺗﻘوی و ﭘرھﯾزﮔﺎری ﻣﺷﮭور ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬در ﻣﺗون ﻣﻧداﯾﯽ در ﺧﺻوص ھداﯾت‬
‫ﻣردم ﺑﻌد از ﺣﺿرت ﻧوح )ع( ﭼﻧﯾن آﻣده اﺳت‪ُ » :‬‬
‫ﺷم ﺑر ﻧو او َزوّ ی ﻧورﯾﺛﺎ«‪ .‬در ﻗﺳﻣت ﯾﻣﯾن ﮐﺗﺎب ﮔﻧزا‬
‫رﺑﺎ آﻣده اﺳت ﮐﮫ‪» :‬ﺷوم ﺑر ﻧو رﯾﺷﺎ اد ﮐﻠﯽ ﺷورﺑﺗﺎ« ﯾﻌﻧﯽ ﺣﺿرت ﺳﺎم ﺑن ﻧوح ﻧﯾﺎی ﺑزرگ ﺗﻣﺎم ﻣﻧداﯾﯾﺎن‬
‫ﮐﻧوﻧﯽ اﺳت‪.‬‬

‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻣﯽﮔوﯾﻧد از ﻧﺳل ﺳﺎم و ھﻣﺳرش ﻧورﯾﺛﺎ‪ ،‬دﯾن ﻣﺎ ﮔﺳﺗرش ﯾﺎﻓت و از آن زﻣﺎن ادﯾﺎن دﯾﮕر‬
‫ﺑوﺟود آﻣدﻧد و ﻣﺎ از ﻧژاد و ﻧﺳل ﺳﺎﻣﯽ ھﺳﺗﯾم‪.‬‬

‫ﺣﺿرت ﺳﺎم در ﻣﯾﺎن ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﻣﻘﺎم ﺷﺎﻣﺧﯽ را دارا ﻣﯽﺑﺎﺷد زﯾرا وی را ﭘدر اﺻﯾل ﺧوﯾش و ﺧود‬
‫را از ﺗﺑﺎر وی ﻣﯽداﻧﻧد‪ .‬ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ از اوﻟﯾن اﻗوام ﺳﺎﻣﯽ ﺑﮫ ﺷﻣﺎر ﻣﯽآﯾﻧد‪ .‬ﺣﺿرت ﺳﺎم ﺗﻌﺎﻟﯾم زﯾﺎدی‬
‫دارد‪ .‬ﻧﺎم ﺣﺿرت ﺳﺎم )اﺳوﺛﺎ و زﮐوﺛﺎ ﻧﮭوﯾﻠﯽ( در ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﮔﻧزارﺑﺎ »ﺷوم ﺑر ُﻧو« ﻧوﺷﺗﮫ ﺷده اﺳت‪.‬‬
‫ﯾﻌﻧﯽ ﺳﺎم ﻓرزﻧد ﻧوح و ھﻣﺳرش ﺑﮫ ﻧﺎم »ﻧورﯾﺛﺎ« ﺧواﻧده ﺷده اﺳت‪.‬‬

‫‪١٥٢‬‬
‫ﺣﺿرت ﺳﺎم ﻣﺎﻧﻧد ﭘدرش ﺣﺿرت ﻧوح ﺳﺎلھﺎی ﺑﺳﯾﺎری ﺑﮫ ھداﯾت و ارﺷﺎد ﻣردم ﭘرداﺧت و ﺑﻌد دﻋوت‬
‫ﺣق را ﻟﺑﯾﮏ ﮔﻔت‪.‬‬

‫در ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس »ﮔﻧزارﺑﺎ« )ﺻُﺣف آدم( ﯾﺎد ﺷده ﮐﮫ ھﺷت ھزار ﺳﺎل ﺑﻌد از واﻗﻌﮫ طوﻓﺎن ﻧوح ﺣﺿرت‬
‫اﺑراھﯾم ظﮭور ﮐرد ﮐﮫ ﭘدر ﺗﻣﺎم اﻧﺑﯾﺎء ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود و از اﯾن ﺗﺎرﯾﺦ »دﯾن ﯾﮭود« اﯾﺟﺎد ﺷد‪.‬‬

‫ﮔﺎن ﮐﺷﺗﯽ ﺣﺿرت ﻧوح )ع( ﻣﯽداﻧﻧد‪.‬‬

‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺧود را از ﺟﻣﻠﮫ ﻣﺳﺎﻓران و ﺑﺎزﻣﺎﻧده ِ‬

‫»ﻟُﻮﻓﺎﻧﯽ و د‪‬ﺧﺮاﻧﯽ«‬

‫ﺻﺎﺑﺋﯾن ﺑرای ﯾﺎدﮐردن از ﻣﺗوﻓﺎ ﻏذاﯾﯽ ﺗﮭﯾﮫ ﻣﯽﮐﻧﻧد ﮐﮫ ﺑﮫ آن »ﻏذای آﻣرزش« ﯾﺎ »ﻟوﻓﺎﻧﯽ و ُدﺧراﻧﯽ«‬
‫ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪ .‬واژهھﺎی ﻟوﻓﺎﻧﯽ و دﺧراﻧﯽ ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﺗﺟﻣﻊ و ﭘﯾوﺳﺗن و ﯾﺎدﻧﻣودن و درﺧواﺳت آﻣرزش و‬
‫ﺑﺧﺷش ﮔﻧﺎھﺎن ﺑرای روح ﻣﺗوﻓﺎ ﺳت‪ .‬اﻧﺟﺎم اﯾن ﻣراﺳم ﺑر ﺑﺎزﻣﺎﻧدﮔﺎن ﻣﺗوﻓﺎ واﺟب اﺳت‪ .‬ﻏذای آﻣرزش را‬
‫ﺑﺎ ﻧﺎن‪ ،‬ﮔوﺷت‪ ،‬ﺧرﻣﺎ‪ ،‬ﭘﯾﺎز و دﯾﮕر ﻣواد درﺳت ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﻟوﻓﺎﻧﯽ و دﺧراﻧﯽ را ﺻﺎﺑﺋﯾن ﺑﮫﺗﻧﮭﺎﯾﯽ و ﯾﺎ‬
‫ﺑﮫﺻورت دﺳﺗﮫﺟﻣﻌﯽ ﺗﮭﯾﮫ ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﻣراﺳم دﺧراﻧﯽ از روز ﺧﺎکﺳﭘﺎری ﺑﮫﻣدت ‪ ۴۵‬روز‪ ،‬روزی ﯾﮏ ﺑﺎر‬
‫ﺻورت ﻣﯽﮔﯾرد و ﺑﻌد از آن اﻧﺟﺎم اﯾن ﻣراﺳم اﺧﺗﯾﺎری اﺳت‪ .‬ھﻧﮕﺎم اﺟرای اﯾن ﻣراﺳم‪ ،‬ﭘوﺷﯾدن ﻟﺑﺎس‬
‫رﺳﺗﮫ اﻟزاﻣﯽ ﻧﯾﺳت و ﭘوﺷﺎﻧدن ﺳر ﺑﺎ ﭘﺎرﭼﮫای ﺳﻔﯾد و ﺑﺳﺗن ﮐﻣرﺑﻧد )ھِﻣﯾﺎﻧﮫ( ﮐﻔﺎﯾت ﻣﯽﮐﻧد‪.‬‬

‫ﺻﺎﺑﺋﯾن در ﻋزاداریھﺎ ﺑﮫﺟﺎی ﻟﺑﺎس ﺳﯾﺎهْ‪ ،‬روﺳری و ﻟﺑﺎس ﺳﻔﯾد ﻣﯽﭘوﺷﻧد؛ آﻧﮭﺎ اﻋﺗﻘﺎد دارﻧد ﮐﮫ ﻟﺑﺎس ﺳﯾﺎه‬
‫ﺳﺑب ﻋذاب و ﮔرﻓﺗﺎری روح ﻣردﮔﺎن ﺧواھد ﺷد‪ .‬ھﻣﭼﻧﯾن‪ ،‬آﻧﮭﺎ ھرﮔز ﺑر ﺳر ﻗﺑور ﻣردﮔﺎن ﻧﻣﯽروﻧد و‬
‫ﻣراﺳم ﺳﺎﻟﮕرد ﺑرﮔزار ﻧﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫ﺷرح ﻣراﺳم دﺧراﻧﻰ و ﻟوﻓﺎﻧﯽ‬

‫در ﻛﺗﺎب ﻣﻘدس »ﮔﻧزا رﺑﺎ« ﺑﻌد از ﺗوﺿﯾﺢ ﻛﺎﻣل در ﺑﺎره ﺗوﺣﯾد و وﺣداﻧﯾت ﺧداوﻧد‪ ،‬در ﺑﺎره ﺧﻠﻘت ﺷرح‬
‫ﻣﻔﺻﻠﯽ داده ﺷده اﺳت‪ .‬ﺑﮫ اﻣر ﺧداوﻧد‪ ،‬ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﺑﻌد از ﺗﻛﻣﯾل ﻋﺎﻟَمھﺎى ﻓوﻗﺎﻧﻰ‪ /‬ﻋرش اﻋﻠﯽ ﻛﮫ ھﻣﺎن‬
‫»آﻟﻣﺎ دِﻧﮭورا« )ﻋﺎﻟمھﺎى درﺧﺷش‪ /‬ﻋواﻟم ﻧور( ﺧواﻧده ﻣﯽﺷوﻧد‪ ،‬آﺳﻣﺎن را ﺧﻠق ﻧﻣودﻧد و در آن ﺧورﺷﯾد‬
‫و ﻣﺎه و ﺳﺗﺎرﮔﺎن را ﺑوﺟود آوردﻧد‪ ،‬ﺑﻌد ﻋﺎﻟَم ﺧﺎﻛﻰ‪ /‬دﻧﯾﺎ ﺧﺎﮐﯽ را ﻛﮫ »اَرا اِد ِ‬
‫ﺗﯾﺑل‪ /‬ﺗﯾﺑل« ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود‬
‫ى ﻋﺎﻟم ﺧﺎﻛﻰ ﻛﮫ » َﻣ َطراﺛﺎ« ﺧواﻧده ﻣﯽﺷوﻧد‪ ،‬ھﻣﭼﻧﯾن دو طﺑﻘﮫ زﯾرﯾن ﻛﮫ ھﻣﺎن‬ ‫و ھﻔت طﺑﻘﮫ ﺑﺎﻻ ِ‬
‫»ﺳوﻓﺎت« ھﺳﺗﻧد را ﺧﻠق ﻧﻣودﻧد‪ ،‬ﺑﻌد از ﺧﻠق اﯾن ﻋﺎﻟَمھﺎ و ﺗﻛﻣﯾل آﻧﮭﺎ‪ ،‬ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﺑﮫ اﻣر ﺧداوﻧد َﭘﻐرا‬
‫)ﺟﺳم اﻧﺳﺎن( را از آب و ﮔ ِِل ﻋﺎﻟَم ﺧﺎﻛﻰ درﺳت ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ .‬و از ﺟﺎﻧب ﺧداوﻧد ﺑﮫ روان آدم )ﻧﺷﻣﺗﺎ( دﺳﺗور‬
‫ﻣﯽدھﻧد ﻛﮫ ﺑﮫ ھﻣراه ﺳﮫ ﻓرﺷﺗﮫ از ﻋرش اﻋﻠﻰ )آﻟﻣﺎ دِﻧﮭورا( ﭘﺎﯾﯾن آﻣده و وارد ﺟﺳم ﮔِﻠﻰ ﮔردد ﺗﺎ ﺟﺳم ﺑﮫ‬
‫ﺟﺳم ﮔِﻠﻰ ﻛﮫ از ﮔوﺷت و‬
‫ِ‬ ‫ﺣرﻛت درآﻣده و ﺣﯾﺎت ﺑﺷرى را در اﯾن ﻋﺎﻟم ﺧﺎﻛﻰ ﺷروع ﻛﻧد‪ .‬ﭘس از آن‪ ،‬اﯾن‬
‫اﺳﺗﺧوان و ﺧون اﺳت ﺗوﺳط ﻣﺎدر وارد اﯾن دﻧﯾﺎى ﺧﺎﻛﻰ ﻣﯽﺷود‪ ،‬رﺷد ﻛرده و آﻣﺎده ﻣﯽﺷود ﺑراى‬

‫‪١٥٣‬‬
‫ﯾﺎدﮔﯾرى دﺳﺗورات ﺧداوﻧد ﺑزرگ )دﺳﺗورات ﺧداوﻧد ﻛﺗﺎب »ﮔﻧزا رﺑﺎ« را ﺗﺷﻛﯾل ﻣﯽدھﻧد(‪ .‬ﺧداوﻧد دﺳﺗور‬
‫ﻣﯽدھﻧد ﺧوﺑﯽھﺎ را اﻧﺗﺧﺎب ﻧﻣوده و ﺑﮫ آﻧﮭﺎ ﻋﻣل ﻧﻣﺎﯾﯾد و ﻧﯾﻛﯽھﺎ را ﺳرﻟوﺣﮫی زﻧدﮔﻰ ﺧود ﻗرار دھﯾد و‬
‫ُردن »ﺟﺳم« )ھﻣﺎن َﭘﻐرا(‪» ،‬روان« ﻛﮫ ھﻣﺎن ﻧِﺷِ ﻣﺗﺎ اﺳت‬
‫از ﺑدیھﺎ و ﺷﯾطﻧتھﺎ ﭘرھﯾز ﻧﻣﺎﯾﯾد‪ .‬ﭘس از ﻣ ِ‬
‫ﺑﺎزﻣﺎﻧدﮔﺎن اﯾن ﻧِﺷﻣﺗﺎ‪ ،‬ﺟﮭت ﯾﺎد ﻛردن آنھﺎ ﻣراﺳﻣﻰ‬
‫ِ‬ ‫آزاد ﺷده و ﺑﮫ طرف ﻋرش اﻋﻠﻰ ﺻﻌود ﻣﯽﻛﻧد‪.‬‬
‫اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد ﻛﮫ » ُدﺧران« ﻧﺎم دارد‪ ،‬ﺑﮫ اﯾن ﻣراﺳم »ﻟوﻓﺎﻧﻰ« ﻧﯾز ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪ .‬اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم » ُدﺧراﻧﻰ و‬
‫ﻟوﻓﺎﻧﻰ« ﺑر ﺑﺎزﻣﺎﻧﮕﺎن ﻣﺗوﻓﻰ واﺟب اﺳت‪.‬‬

‫از ﻧظر ﻟﻐوی‪» ،‬ﻟوﻓﺎ« ﺑﮫ ﻣﻌﻧﯽ اﺗﺣﺎد و ﭘﯾوﺳﺗن ﺑﮫ ﺣﯾﺎت اﺑدی اﺳت‪ .‬در ﻣراﺳم ﻟوﻓﺎﻧﯽ‪ ،‬از ﺣﯽّ ازﻟﯽ‪،‬‬
‫ﺑرای ﻧﺷﻣﺗﺎی ﻣﺗوﻓﯽ طﻠب آﻣرزش ﻣﯽﮐﻧﻧد ﺗﺎ ﮔﻧﺎھﺎﻧش ﺑﺧﺷوده ﺷده و در ﻣﻧزﻟﮕﮫ ﺣﯾﺎت‪ ،‬ﺑﮫ ﻧﯾﺎﮐﺎﻧش‬
‫ﺑﭘﯾوﻧدد‪.‬‬

‫ﮐﻠﻣﮫ » ُدﺧراﻧﯽ« ﺑﮫ ﻣﻌﻧﯽ ﯾﺎدﺑود اﺳت و ﺑﺎ اﯾن ﻋﻣل‪ ،‬از ﻧﺷﻣﺗﺎﯾﯽ ﮐﮫ دارﻓﺎﻧﯽ را وداع ﮐرده اﺳت ﯾﺎد‬
‫ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬در ﺣﻘﯾﻘت‪ ،‬ﺑﺎ اﻧﺟﺎم دادن ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ ﻧظﯾر ُدﺧراﻧﯽ‪ ،‬ﻗﻣﺎﺷﯽ‪ ،‬و ھﻣﭼﻧﯾن دادن زدﻗﺎ )ﺧﯾرات( و‬
‫ﮐﺎرھﺎی ﺷﺎﯾﺳﺗﮫ‪ ،‬ﺑﻧﺎم و ﯾﺎد ﻧﺷﻣﺗﺎی ﻓوت ﺷده‪ ،‬ﺑﮫ ﻋروج آن و ﺑﺧﺷش ﮔﻧﺎھﺎﻧش‪ ،‬ﮐﻣﮏ ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫ﺑﺧﺷش ﮔﻧﺎھﺎن‬
‫ِ‬ ‫ت آﻣرزش و‬ ‫ﻣراﺳم »ﻟوﻓﺎﻧﻰ و ُدﺧراﻧﻰ« ﺑﮫ ﻣﻌﻧﻰ ﺗﺟﻣﻊ و ﭘﯾوﺳﺗن و ﯾﺎد ﻛردن و درﺧواﺳ ِ‬
‫آﻣرزﯾدن ﻧﺷﻣﺗﺎ )روان( و روح ﻣﺗوﻓﻰ از ﺧداوﻧد ﻣﺗﻌﺎل اﺳت‪ .‬ﻣراﺳم »ﻟوﻓﺎﻧﻰ و ُدﺧراﻧﻰ« را ھر‬‫ِ‬ ‫و‬
‫ﺷﺧص ﻣﻧداﯾﻰ ﺑﮫ ﺗﻧﮭﺎﯾﻰ و ﯾﺎ ﭼﻧدﻧﻔره ﺑﮫ ﺷﻛل دﺳﺗﮫﺟﻣﻌﻰ ﻣﯽﺗوان اﻧﺟﺎم داد‪ .‬ذﮐر ﺷده ﮐﮫ ﺷرﮐت ﮐردن در‬
‫اﯾن ﻣراﺳم‪ ،‬اﺟر ﺧواھد داﺷت‪.‬‬

‫ﮔﻔﺗن ھر ﮐدام از اﯾنھﺎ »ﻟُوﻓﺎﻧﯽ ﯾﺎ ُدﺧراﻧﯽ« ﺑﮫ ﺗﻧﮭﺎﯾﯽ ﯾﺎ ﺑﺎ ھم ﺻﺣﯾﺢ اﺳت‪.‬‬

‫ﻣواد ﻻزم ﺑراى ﻣراﺳم دﺧراﻧﻰ‪:‬‬

‫ﺣداﻗل ﺳﮫ ﻗرص ﻧﺎن ﮔﻧدم ﮐوﭼﮏ ﯾﺎ ﺑزرگ‪ ،‬ﯾﮏ ﺗﮑﮫ ﮔوﺷت )ﮔوﺷت ﮔوﺳﻔﻧ ِد ﻧر ﯾﺎ ﮔوﺷت ﭘرﻧده ﻧظﯾر‬
‫ﮐﺑوﺗر‪ ،‬ﻏﺎز‪ ،‬ﻣرﻏﺎﺑﯽ و ﯾﺎ ھر ﭘرﻧده ﺣﻼل ﮔوﺷت ﻏﯾر از ﻣرغ و ﺧروس و ﯾﺎ ﮔوﺷت ﻣﺎھﯽ؛ در اﻣﺑطل‬
‫ﺳﻧﮕﯾن اﺳﺗﻔﺎده ﻧﻣﯽﺷود(‪ ،‬ﻣﻘداری ﺧرﻣﺎ‪ ،‬ﻣﻘداری اﻧﺟﯾر ﺧﺷﮏ ﯾﺎ ﺗﺎزه‪ ،‬ﻣﻘداری ﮐﺷﻣش ﯾﺎ اﻧﮕور‪ِ ،‬ﺑﮫ )ﻣﯾوه‬
‫َﺳ َﻔ َ‬
‫رﺟل ﯾﺎ ﺗﺧم ِﺑﮫ(‪ ،‬اﻧﺎر ﯾﺎ ﺗﺧم اﻧﺎر‪ ،‬ﻣﻘداری ﻣﻐز ﮔردوی ﺧﺎم‪ ،‬ﻣﻘداری ﻣﻐز ﺑﺎدام ﺧﺎم‪ ،‬ﻣﻘداری ﺳﺑزی و‬
‫ﻣﯾوه ﻓﺻل‪ ،‬ﯾﮏ ﮐﺎﺳﮫ آب و ﻣﻘداری ﻧﻣﮏ و ﭘﯾﺎز‪.‬‬

‫ﺷرح و ﭼﮕوﻧﮕﯽ اﺟرای ﻣراﺳم ﻟوﻓﺎﻧﯽ و دُﺧراﻧﯽ‪:‬‬

‫ﻣراﺳم » ُدﺧراﻧﻰ« اﺑﺗدا ﺑﺎﯾد ﮐﻔش‪ ،‬ﺟوراب‪ ،‬ﺣﻠﻘﮫ‪ ،‬اﻧﮕﺷﺗر و ﺳﺎﻋت را از ﺧود ﺟدا ﮐرده‪ ،‬ﺳﭘس‬
‫ِ‬ ‫در ﺷروع‬
‫ﺑﺎﯾد ﺑﺎ آب ﺟﺎری )رودﺧﺎﻧﮫ( » ُ‬
‫طﻣﺎﺷﮫ« ﮐرده‪ ،‬ﺑﻌد ﺳر ﺑﺎ »ﺑرزﻧﻘﺎ«ی ﺳﻔﯾد )ﻋﻣﺎﻣﮫ‪ /‬دﺳﺗﺎر( ﭘوﺷﯾده ﺷود و‬

‫‪١٥٤‬‬
‫»ھﻣﯾﺎﻧﮫ« ﺑﮫ ﻛﻣر ﺑﺳﺗﮫ ﺷود و » َرﺷﺎﻣﮫ« اﻧﺟﺎم ﮔردد‪ .‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ اﯾن ﻣراﺳم را در روزھﺎی دِھوا )ﻋﯾد(‬
‫ﻣﺧﺻوﺻﺎ ً روزھﺎى ﭘروﻧﺎﯾﺎ )ﭘﻧﺟﮫ ﻣﻘدس( اﻧﺟﺎم دھﻧد‪ ،‬ﭘوﺷﯾدن ﻟﺑﺎس دﯾﻧﯽ ) َرﺳﺗﮫ( ﺗرﺟﯾﺢ داده ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫اﺑﺗدا ﺗﺧﺗﮫ ﯾﺎ ﺳﯾﻧﯽ ﯾﺎ ﻣﯾزی را در ﻧظر ﻣﯽﮔﯾرﯾم‪ .‬ﺑر روی اﯾن ﻣﯾز ﯾﺎ ﺗﺧﺗﮫ‪ ،‬ﮔداده ﭘﺎک )ﭘﺎرﭼﮫی ﺳﻔﯾد‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﮐرده و ﺧﺷﮏ ﺷده( را ﭘﮭن ﻣﯽﮐﻧﯾم‪ .‬ﻣواد ﻻزم را ﮐﮫ ﺧوب ﺷﺳﺗﮫ و ﺑﺎ‬ ‫ﭼﻠواری ﺗﻣﯾز را ﮐﮫ ﻗﺑﻼً ُ‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﮐردﯾم( ﺑر روی ﻣﯾز ﭘﮭن ﻣﯽﮐﻧﯾم‪ .‬ﺗﮑﮫی ﮔوﺷت ﮐﺑﺎب ﺷده و ﯾﺎ ﭘﺧﺗﮫ ﺷده‬ ‫آب ﺟﺎری طﺎھر ﻧﻣودﯾم ) ُ‬
‫و ﺳﮫ ﻗرص ﻧﺎن )اﮔر ﻧﺎنھﺎ ﺑﯾﺷﺗر ﺑﺎﺷد ﻣﺎﻧﻌﯽ ﻧدارد( را ﻧﯾز ﺑر روی ﻣﯾز ﻣﯽﮔذارﯾم‪ .‬اﮔر ﺗﻧﮭﺎ ﺑودﯾم رو‬
‫ﺑﮫ طرف ﺟﻧوب و ﭘﺷت ﺑﮫ طرف ﺷﻣﺎل )دﻧﯾﺎی اواﺛر؛ ﻗﺑﻠﮫ ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ(‪ ،‬ﭘﺷت ﻣﯾز ﻣﯽﻧﺷﯾﻧﯾم‪ ،‬اﮔر‬
‫ﺗﻌداد دو ﻧﻔر ﯾﺎ ﺑﯾﺷﺗر ﺑود‪ ،‬روﺑروی ھﻣدﯾﮕر ﭘﺷت ﻣﯾز ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرﯾم و اﯾن ﭼﻧﯾن ﺷروع ﻣﯽﻧﻣﺎﯾﯾم‪:‬‬

‫اﺑﺗدا ﺑﮫ ھﻣدﯾﮕر ﺳﻼم ﻣﯽﻧﻣﺎﯾﯾم‪ .‬ﯾﮏ ﻧﻔر از ﺟﻣﻊ ﻣﯽﮔوﯾد‪ :‬اﺳوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠ ُﺧن )ﯾﻌﻧﯽ ﺳﻼم ﺑر ﺷﻣﺎ( و ﺑﻘﯾﮫ‬
‫ﺟوای ﻣﯽدھﻧد‪ :‬اﺳواﺛﺎ اِدھﯾّﯽ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ )ﯾﻌﻧﯽ ﺳﻼمھﺎی ﺧداوﻧد ﺑر ﺗو ﺑﺎد(‪.‬‬

‫ﺑﻌد ھر دو ﻧﻔر ﮐﮫ ﻣﻘﺎﺑل ھم ﻧﺷﺳﺗﮫاﻧد‪ ،‬ﺳﮫ ﻗرص ﻧﺎن ﺑرﻣﯽدارﻧد و در ﺣﺎﻟﯽﮐﮫ ھر ﮐدام از آﻧﮭﺎ ﺗﮑﮫای از‬
‫ھر ﻗرص ﻧﺎن ﺟدا ﻣﯽﮐﻧد‪ ،‬ﺑوﺛﮫی زﯾر )ﺑوﺛﮫ ﺳﻔره( را ﺑر زﺑﺎن ﺟﺎری ﻣﯽﮐﻧد‪:‬‬

‫دﺧر ِاﻟَﺦ ﯾﺎ طﺎﺑﺛﺎ اِب ھِﯾﻼ اِد ﯾﺎور زﯾوا و ﺳﯾﻣﺎت ھﯾﻰ« )ﺑﺎ ﻧﺎم و ﯾﺎد ﺧداوﻧد‬
‫»اِﺷﻣِد ھﯾّﻰ و اِﺷﻣِد ﻣﻧدادھﯾّﻰ َﻣ َ‬
‫ﻋطﺎﯾﺎ و ﻧﻌﻣﺗش ﺑﮫ ﻗوت و ھداﯾت و رﺣﻣﺗش ﻓراھم آﻣد(‪.‬‬

‫ﻣراﺳم ُدﺧراﻧﯽ‬
‫ِ‬ ‫اﯾن ﻛﺎر را ﺳﮫ ﺑﺎر اﻧﺟﺎم داده‪ ،‬و ھر ﺑﺎر ﺑوﺛﮫی ﻓوق را ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪ .‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ اﻧﺟﺎمدھﻧدهی‬
‫ﯾﮏ ﻧﻔر ﺑود‪ ،‬ﺑﮫ ﺗﻧﮭﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺗﻘﺳﯾم ﻧﻣودن ﺳﮫ ﻗرص ﻧﺎن‪ ،‬ﺑوﺛﮫی ﻓوق را ﺳﮫ ﺑﺎر ﺑر زﺑﺎن ﺟﺎری ﻣﯽﻧﻣﺎﯾد‪.‬‬

‫ﺑﻌد ھر ﮐدام از اﻓراد اﻧﺟﺎم دھﻧدهی ﻣراﺳم‪ ،‬ﺳﮫ ﺗﮑﮫ ﮐوﭼﮏ ﻧﺎن ﺑﮫ اﻧدازهی ﻧﺎﺧن اﻧﮕﺷت ﺑرﯾده ﺑﮫ ﻧﻣﮏ‬
‫ﻣﯽ زﻧﻧد و ﻣﯽﺧورﻧد )اﯾن ﻛﺎر را ﻧﯾز ﺳﮫ ﺑﺎر اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد(‪ .‬ﺳﭘس ﻟﻘﻣﮫی »ﻟوﻓﺎﻧﯽ و ُدﺧراﻧﯽ« را‬
‫ﺿﻣن ﺧوردن از ھر ﮐدام از‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﯽﮔﯾرﻧد‪ .‬ﺑﮫ اﯾن ﺻورت ﮐﮫ‪ :‬ﯾﮏ ﺗﮑﮫ ﻧﺎن ﺑﮫ اﻧدازه ﯾﮏ ﻟﻘﻣﮫ ﺟدا ﮐرده‪ ،‬و‬
‫ی درﺳت ﺷده را در‬ ‫ﺧوراﮐﯽھﺎی ﻣوﺟود‪ ،‬ﺟزء ﮐوﭼﮑﯽ ﺑرداﺷﺗﮫ و ﺑر آن ﻟﻘﻣﮫ ﻧﺎن ﻣﯽﮔذارﻧد‪ .‬ﻟﻘﻣﮫی ﻏذا ِ‬
‫دﺳت راﺳت‪ ،‬و ظرف آب را در دﺳت ﭼپ ﮔرﻓﺗﮫ و ﯾﮑﯽ ﯾﮑﯽ آب ﻣﯽﻧوﺷﻧد‪ .‬ھر ﺷﺧص‪ ،‬ﺑﯽدرﻧﮓ ﭘس‬
‫از ﻧوﺷﯾدن آب ﻣﯽﮔوﯾد‪» :‬اِﺑرﯾﺧِت ﻣﺎرى اِﻣ َﺷ ِﺑت« )ﯾﻌﻧﯽ ﻣﻘدس و ﻋﺑﺎدت ﺷدهاى اى ﺧداوﻧد( و ﺑﻘﯾﮫ ﺟواب‬
‫ﻣﯽدھﻧد »اِﺳوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠﺦ« )ﯾﻌﻧﯽ ﺳﻼم ﺑر ﺗو(‪ .‬اِﺳوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ )ﺳﻼم ﺑر ﺗو( ﺑرای ﻣذﻛر و اِﺳوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠِﺦ‬
‫)ﺳﻼم ﺑرﺗو( ﺑرای ﻣؤﻧث‪ .‬ھر ﺷﺧص ﭘس ﻧوﺷﯾدن آب‪ ،‬ﻧﻣﯽﺗواﻧد دوﺑﺎره ﻏذا ﺑﺧورد‪ ،‬ﺑﻠﮑﮫ ﺑﺎﯾد ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن‬
‫ﺧوردن ﻟﻘﻣﮫ ُدﺧراﻧﯽ ﺻﺑر ﮐﻧد‪ .‬ﭘس از آنﮐﮫ ھﻣﮕﯽ آب ﻧوﺷﯾدﻧد ﺑوﺛﮫی » ُدﺧراﻧﯽ« را ﺑﺎ‬ ‫ِ‬ ‫ﻣراﺳم و‬
‫ھﻣدﯾﮕر ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪ .‬ﻣﻌﻣوﻻً وﻗﺗﯽ ﺗﻌداد از ﯾﮏ ﻧﻔر ﺑﯾﺷﺗر ﺑﺎﺷد ﺑرای اﯾﻧﮑﮫ ﺑﺎ ھم ھﻣﺎھﻧﮕﯽ داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷﻧد ﯾﮏ‬
‫ﻧﻔر ﺑوﺛﮫی ُدﺧراﻧﯽ را ﮐﻠﻣﮫ ﺑﮫ ﮐﻠﻣﮫ ﻣﯽﺧواﻧد و ﺳﺎﯾرﯾن ﺗﮑرار ﻣﯽﻧﻣﺎﯾﻧد‪.‬‬

‫‪١٥٥‬‬
‫دﯾﻧﯽ ﻣﺗوﻓﯽ(‪ ،‬ھﻣﮫ ﮐﺳﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﻟﻘﻣﮫ در‬
‫ِ‬ ‫ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫ ﻟوﻓﺎﻧﯽ و ُدﺧراﻧﯽ ﺑﺎ َﻣﻠواﺷﮫ ﻣﺗوﻓﯽ )ﻧﺎم‬
‫ِ‬ ‫ﭘﺎﯾﺎن‬
‫ِ‬ ‫ﭘس از‬
‫دﺳت دارﻧد آن را ﺗﻧﺎول ﻧﻣوده و ﺳﭘس ﺳﮫ ﺗﮑﮫ ﻧﺎن ﮐوﭼﮏ ﺑرداﺷﺗﮫ ﺑﮫ ﻧﻣﮏ ﻣﯽ زﻧﻧد و ﻣﯽ ﺧورﻧد‪ .‬ﺑدﯾن‬
‫ﺗرﺗﯾب ﻣراﺳم دﺧراﻧﯽ و ﻟوﻓﺎﻧﯽ ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽ ﯾﺎﺑد‪.‬‬

‫»ﺗوﺟﮫ! اﮔر ُدﺧراﻧﯽ‪ ،‬ﺑرای ﻧِﺷﻣﺗﺎی ﯾﮏ ﺷﺧص ﻣذﮐر اﻧﺟﺎم ﺷود‪ ،‬ﺑوﺛﮫ زﯾر ﺑﺎﯾد ﺧواﻧده ﺷود‪ .‬در ﻏﯾر‬
‫اﯾنﺻورت ﺑوﺛﮫ اﻧدﮐﯽ ﺗﻔﺎوت دارد ﮐﮫ در اداﻣﮫ ﺧواھﯾم ﮔﻔت«‪.‬‬

‫ﺑوﺛﮫ دُﺧراﻧﯽ‬

‫دﺧر ِا َﻟﺦ ﯾﺎ طﺎﺑﺛﺎ ﺗٍﺗ َﻘ َﺑل َطﺑوث ھﯾﻰ و طﺑوﺛﺎ اد ھﯾﻰ و ﻣﻧدادھﯾﻰ ِﭘﮭﻼ دِﻟﺷوم‬ ‫»اِﺷﻣدھﯾﻰ و اﺷﻣدﻣﻧدادھﯾﻰ َﻣ َ‬
‫ِﺗرص ال ﻛِﻧﯾﺎﻧﻰ و ال َرھﻣﻰ و اِﺷﻣﻰ و ﻧِﺑّﻰ و ﻧﯾﺷﻛﺎ و ﻧﯾﻣّر و ﻧﯾﺷﺗﻣﺎ ِﺑﯾن‬ ‫ھﯾﻰ اِﭘﻼ طﺎو طﺎوا اِﻟطﺎوى و ا ِ‬
‫ﻣﺎرﯾﮭون اد اَ َﺳواﺛﺎ ﺷوﻗُﻠﻰ ھطﺎﺋﻰ ھوﺑﻰ و‬ ‫اﺷ َﻛ ّﻧﯾن و اَ َﻣرﻧﯾن و اِﺷﺗ َﻣ ّﻧﯾن ﻣن ﻗودا َﻣﺦ دﯾﻠَﺦ ﻣﺎرى ﻣﻧدادھﯾﻰ ِ‬
‫ھﺎزن ﻟَﮭﻣﺎ و ﻣَﺳِ ﻘﺗﺎ و َطﺑوﺛﺎ اَ َود ھطﺎﺋﻰ ھوﺑﻰ و اِﺳﺧﯾﻼﺛﻰ و‬‫اِﺳﺧﯾﻼﺛﻰ و ﺗِﻘﻼﺛﻰ و َﺷﺑﺎﺷﺎﺛﻰ ِول َﻣن اد ِ‬
‫ﺗِﻘﻼﺛﻰ و َﺷﺑﺎﺷﺎﺛﻰ ﻧﯾ َﺷوﻗُﻠﻰ ﻣﺎرى ﻣﻧدادھﯾﻰ ھﯾﻰ رﺑﻰ ﻗدﻣﺎﺋﻰ وال ﻣﺎرى اد اَﻏراو زدﻗﺎ و ﺷﺎوق ھطﺎﺋﻰ‬
‫دﯾﻧﯽ ﻣﺗوﻓﻰ ﻣذﮐر( اِد ھﺎزا ﻣَﺳِ ﻘﺗﺎ و ﺷﺎوق َھطﺎﺋﻰ ﻧِﮭوﯾﻠﻰ‪ .‬ال‬
‫ِ‬ ‫ِﻟﮭﺎزن ﻧٍﺷِ ﻣﺗﻰ ال دﯾﻠﻰ ) َﻣﻠواﺷﮫ‪ /‬ﻧﺎم‬
‫ﻧﮭوﯾﻠﻰ ا ِ‬
‫ھﺎزن ﻟَﮭﻣﺎ و طﺑوﺛﺎ‬
‫دﯾﻠﻰ و ال آو و ال اﯾم و ال َرﺑّﻰ و ال َزوّ ى و ال ﺷِ ﺗﻠﻰ و ال َﺗرﻣﯾدى و اِل َﻣن اد ِ‬
‫ﺧ ُﺗن ﻣِن اِﺳﻣﺎل ال َﯾﻣﯾن و ﺷﺎوق ھطﺎﺋﻰ‬ ‫اِرﻣون دﯾﻠ ُﺧن اَواھﺎﺛﻰ و روﺑﺎﻧﻰ و َﻣﻠﻔﺎﻧﻰ و َﻣﺳﺑﯾراﻧﻰ َﻛث اٍﺳﻣﯾ ِ‬
‫ُ‬
‫ﺷﺧﯾﻧﺎﺛن و اﻣ َﺷﺑّﯾن ھﯾﻰ ھﯾﻰ َزﻛِن ال ُﻛﻠﮭُن اﯾوادى ﺗوم ﻟوﻓﺎ و اِرواھﺎ اد‬ ‫ُ‬
‫ٍﮭوﯾﻠﺧن و ﺗﯾﻣرون َﻗﯾﺎﻣﯾن ھﯾﻰ ِﺑ‬ ‫ﻧ‬
‫ھﯾﻰ و ﺷﺎوق ھطﺎﺋﻰ ﻧِﮭوﯾﻠﻰ«‪.‬‬

‫»ﻧﺎم ﺧداوﻧد و ﻧﺎم ﻣﻧدادھﯾﻰ )ﻋرﻓﺎن ﺧداوﻧد( ﺑر ﺗو ﯾﺎد ﺑﺎد اى ﺳﻔرهى طﻌﺎم‪ ،‬ﻗﺑول ﺷود اﯾن طﻌﺎم‬
‫ﺧداوﻧدى‪ ،‬ﻧﻌﻣت ﺧداوﻧد و ﻣﻧدادھﯾﻰ‪ ،‬ﺧدﻣت ﻧﻣودن ﺑﻧﺎم ﺧداوﻧد ﺧدﻣﺗﻰ ﻛﮫ ﻧﯾك اﺳت‪ ،‬ﻧﯾﻛﻰ ﺟﮭت اﺷﺧﺎص‬
‫ﻧﯾك ﺑرﻗرار ﻣﯽﺷود ﺑراى ﻓﺎﻣﯾﻠش‪ ،‬دوﺳﺗﺎﻧش‪ ،‬ﻧﺎﻣش‪ ،‬ﺧواﺳﺗﮫ و ﺣﺎﺻﻠش‪ ،‬ﮔﻔﺗﮫ و ﺷﻧودهاش‪ ،‬ﺧواﺳﺗﯾم و‬
‫ﯾﺎﻓﺗﯾم‪ ،‬ﮔﻔﺗﯾم و ﺷﻧﯾدﯾم از ﻣﺣﺿرت اى ﺧداوﻧد و ﻣﻧدادھﯾﻰ‪ ،‬اى ﺧداى ﺻﺎﺣب ﺷﻔﺎھﺎ ﺑﺑﺧﺷﺎى ﮔﻧﺎھﺎن‪،‬‬
‫ﻣﻌﺻﯾتھﺎ‪ ،‬ﺣﻣﺎﻗتھﺎ‪ ،‬اﺷﺗﺑﺎھﺎت و ﻟﻐزشھﺎﯾش را و ھر آﻧﻛس ﻛﮫ اﻧﺟﺎم داده اﯾن طﻌﺎم و ﻣراﺳم طﻌﺎم‬
‫آﻣرزش را‪ ،‬ﮔﻧﺎھﺎن‪ ،‬ﻣﻌﺻﯾتھﺎ‪ ،‬ﺣﻣﺎﻗتھﺎ‪ ،‬اﺷﺗﺑﺎھﺎت و ﻟﻐزشھﺎﯾش را‪ ،‬ﺑﺑﺧﺷﺎﯾد ﺧداوﻧد و ﻣﻧدادھﯾﻰ‪،‬‬
‫ﺧداوﻧد ﻣﻌظم ازﻟﻰ و ﺑﺧﺷﻧده و ﻛرﯾم‪ ،‬ﺑﺑﺧﺷﺎﯾد ﮔﻧﺎھﺎن اﯾن روان را ) َﻣﻠواﺷﮫ‪ /‬ﻧﺎم دﯾﻧﯽ ﻣﺗوﻓﯽ(‪ ،‬در اﯾن‬
‫ﻣراﺳم ﺑﺑﺧﺷﺎﯾد ﮔﻧﺎھﺎن ﺧودش‪ ،‬ﭘدرش‪ ،‬ﻣﺎدرش‪ ،‬ﻣرﺑﯾش‪ ،‬ھﻣﺳرش‪ ،‬ﻓرزﻧداﻧش و ﺗﻌﻣﯾد ﻛﻧﻧدهاش و ھر ﻛس‬
‫ﻛﮫ در اﯾن ﻧﻌﻣت و طﻌﺎم آﻣرزش ﺷرﻛت ﻧﻣوده‪ ،‬ﻧﯾﺎﻛﺎﻧش‪ ،‬ﻣرﺑﯾﺎﻧش‪ ،‬ﻣﻌﻠﻣﯾﻧش و آﻣوزش دھﻧدﮔﺎﻧش را‪،‬‬
‫ھﻣﭼﻧﺎﻧﻛﮫ ﺗﻛﯾﮫ ﻣﯽﻧﻣﺎﺋﯾد از ﭼپ ﺑﮫ راﺳت ﺑﺑﺧﺷﺎﯾد ﮔﻧﺎھﺎن ﺷﻣﺎ را و ﻣﯽﮔوﺋﯾد اﺳﺗوار و ﻗﺎﺋم اﺳت ﺧداوﻧد‬
‫در ﻣﻛﺎنھﺎﯾﺷﺎن‪ ،‬ﻣﻌﺑود و ﺳﺗﺎﯾش ﺷده اﺳت ﺧداوﻧد‪ ،‬ﺧداوﻧد ﭘﯾروز اﺳت ﺑر ھﻣﮫ اﻋﻣﺎل‪ ،‬دﯾﮕر ﮔرد ھم‬
‫ﺟﻣﻊ ﺷدن و آﻣرزش طﻠﺑﯾدن از ﺧداوﻧد و ﺑﺧﺷش ﮔﻧﺎھﺎن از او«‪.‬‬

‫‪١٥٦‬‬
 ‫ﺗوﺿﯾﺣﺎت ﻻزم‪:‬‬

‫‪ -١‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﻣﺗوﻓﻰ ﯾك ﻣؤﻧث ﺑﺎﺷد ﺑﺟﺎى ﻛﻠﻣﺎت ﻧِﮭوﯾﻠﻰ‪ ،‬ﻧِﺷِ ﻣﺗﻰ‪ ،‬اِل دﯾﻠﻰ‪ ،‬ال رﺑﻰ‪ ،‬ال َزوّ ى‪ ،‬ال ﺷِ ﺗﻠﻰ و ال‬
‫زو‪ ،‬ال ﺷِ ﺗ َل و ال‬
‫ب‪ ،‬ال َ‬ ‫َ‬
‫ﻧﺷﻣت‪ ،‬ال دﯾ َل‪ ،‬ال َر َ‬ ‫َﺗرﻣﯾدى )ﻛﮫ ﺑراى ﻣذﻛر ﻣﯽﺑﺎﺷﻧد( از ﻛﻠﻣﺎت‪ :‬ﻧِﮭوﯾ َل‪،‬‬
‫َﺗرﻣﯾدَ اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﻛﻧﯾم‪.‬‬

‫‪ -٢‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺑﺧواھﯾم ُدﺧراﻧﯽ و ﻟوﻓﺎﻧﯽ را در اﯾﺎم ﻋﯾد ﺑﻧﺟﮫ )اﯾﺎم ﭘرواﻧﺎﯾﯽ‪ /‬ﭘﻧﺟﮫ ﻣﻘدس( اﻧﺟﺎم دھﯾم‪ ،‬ﺑﻌد از‬
‫ﮔﻔﺗن ﻣﻠواﺷﮫ ﻣﺗوﻓﯽ‪ ،‬ﺑﮫ ﺟﻣﻠﮫ ﺑﻌد از آن ﯾﻌﻧﯽ »اِد ھﺎزا ﻣَﺳِ ﻘﺗﺎ« ﮐﻠﻣﮫی » ُدﺧراﻧﺎ« را اﺿﺎﻓﮫ ﻣﯽﻧﻣﺎﯾﯾم‪ ،‬ﮐﮫ‬
‫اﯾنﭼﻧﯾن ﻣﯽﺷود‪» :‬اِد ھﺎزا َﻣﺳُﻘﺗﺎ و ُدﺧراﻧﺎ و ِ‬
‫ﺷﺎوق َھطﺎﯾﯽ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ‪.«....‬‬

‫‪ -٣‬اﮔر ﻣراﺳم ُدﺧراﻧﯽ و ﻟوﻓﺎﻧﯽ را ﺑرای ﭼﻧد ﻧﻔر از ﻣﺗوﻓﯾﺎن اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﯾم‪ ،‬وﻗﺗﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ﻣﻠواﺷﮫی اوﻟﯾن‬
‫ﺷﺎوق َھطﺎﯾﯽ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ«‬‫ﻧﻔر رﺳﯾدﯾم‪ ،‬ﺑﻌد از ﮔﻔﺗن ﻣﻠواﺷﮫ و ﻋﺑﺎرت ﺑﻌد از آن ﯾﻌﻧﯽ »اِد ھﺎزا ﻣَﺳِ ﻘﺗﺎ و ِ‬
‫ﺷﺎوق َھطﺎﯾﯽ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ اِﻟدﯾﻠﯽ«‬
‫دوﺑﺎره ﭼﻧﯾن ﻣﯽﮔوﯾﯾم‪ِ » :‬ﺑﺷﻣِﯾﮭون اِد ھﯾّﯽ رﺑّﯽ ﻟوﻓﺎ و اِرواھﺎ اِد ھﯾّﯽ و ِ‬
‫ﺷﺎوق َھطﺎﯾﯽ‬
‫)ﻣﻠواﺷﮫی دوم را ﻣﯽﮔوﯾﯾم( و ﺑﻌد از ﻣﻠواﺷﮫی دوم دوﺑﺎره ﻣﯽﮔوﯾﯾم‪» :‬اِد ھﺎزا ﻣَﺳِ ﻘﺗﺎ و ِ‬
‫ﻧِﮭوﯾﻠﯽ« ) َﻣﻠواﺷﮫ ﻧﻔر ﺑﻌدی ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺑﮫ ﻣذﻛر ﯾﺎ ﻣؤﻧث ﻣﻠواﺷﮫھﺎ دﻗت ﻣﯽﻛﻧﯾم( و ﺑﮫ ھﻣﯾن ﺗرﺗﯾب‪ ،‬ھر‬
‫ﭼﻧد ﻣﻠواﺷﮫ را ﮐﮫ ﺑﺧواھﯾم ﻣﯽﺧواﻧﯾم و ﺑﻌد از ﺧواﻧدن آﺧرﯾن ﻣﻠواﺷﮫ‪ ،‬دﻧﺑﺎﻟﮫی ﺑوﺛﮫ ُدﺧراﻧﯽ را اﯾﻧﭼﻧﯾن‬
‫اداﻣﮫ ﻣﯽدھﯾم ‪...‬‬

‫ﺑﮫ ﺟﺎی ﮐﻠﻣﺎت‪» :‬اﻟدﯾﻠﯽ و اِل آو و اِل اﯾم و اِﻟرﺑّﯽ و اِﻟزوّ ی و اِﻟﺷﺗﻠﯽ و اِﻟﺗرﻣﯾدی‪ «...‬ﻣﯽﮔوﯾﯾم؛ »اِﻟدﯾﻠُن و‬
‫ھﺎزن ‪ «...‬ﺗﺎ آﺧر ﺑوﺛﮫ و آﺧرﯾن‬‫ِﻟز ِوﯾﱡن و اِﻟﺷِ ﺗﻠِﯾﱡن و اِﻟ َﺗرﻣﯾ ِدﯾﱡن و اِﻟ َﻣن اِد ِ‬
‫ِﻟر ّﺑﯾُن و ا َ‬
‫اِل اوُ ھُن و اِل ا ِﻣ ّﯾﮭُن و ا َ‬
‫ﮐﻠﻣﮫی ﺑوﺛﮫ ﮐﮫ »ﻧِﮭوﯾﻠﯽ« اﺳت ﺑﮫ ﺟﺎﯾش ﻣﯽﮔوﯾﯾم‪» :‬ﻧِﮭوﯾﻠُن« و ﻣراﺳم ُدﺧراﻧﯽ و ﻟوﻓﺎﻧﯽ ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽﯾﺎﺑد‪.‬‬

‫ﻧﮑﺗﮫای را در اﯾﻧﺟﺎ ﻣﯽﺗوان ﻣﺗذﮐر ﺷد‪ ،‬و آن اﯾن اﺳت ﮐﮫ در ﺑوﺛﮫی ﺳﻔره )ﺑوﺛﮫ ﻣراﺳم دﺧراﻧﯽ و ﻟوﻓﺎﻧﯽ(‬
‫ذﮐر ﺷده ﮐﮫ ﺑﺧﺷﺎﯾش ﮔﻧﺎھﺎن و ﺧﯾرات در اﯾن ﻣراﺳم اول ﺑﮫ ﺷﺧﺻﯽ ﮐﮫ طﻌﺎم را درﺳت ﮐرده ﻣﯽرﺳد‪،‬‬
‫دوم ﺑﮫ ﺷﺧﺻﯽ ﮐﮫ طﻌﺎم ﺑﮫ ﻣﻠواﺷﮫاش ﻣﯾل ﺷده )ﺷﺧص ﻣﺗوﻓﯽ( و ﺳوم ﺑﮫ ﺷﺧﺻﯽ ﮐﮫ در ﺣﺎل ﺧواﻧدن‬
‫ﺑوﺛﮫ روی ﻏذا و ﻧوش ﺟﺎن ﮐردن آن اﺳت‪.‬‬

‫ﺑوﺛﮫ ارواھﺎ‬

‫ﺷﺎوق َھطﺎﺋﯽ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ اِﻟﮭﺎزا ﻧِﺷِ ﻣﺗﯽ اِﻟدﯾﻠﯽ )ﻣﻠواﺷﮫی ﻣﺗوﻓﯽ‬

‫ﺑﺷﻣﯾﮭون اِد ھﯾّﯽ رﺑّﯽ‪ .‬ﻟوﻓﺎ و اِرواھﺎ اِد ھﯾّﯽ و ِ‬
‫ﺷﺎوق َھطﺎﺋﯽ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ‪.‬‬
‫ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود( اِد ھﺎزا َﻣﺳﻘِﺗﺎ و ِ‬
‫ﺑﮫ ﻧﺎم ﺧداوﻧد ﺑزرگ‪ .‬ﭘﯾوﺳﺗن و طﻠب آراﻣش ﺧداوﻧد و ﺑﺧﺷش ﮔﻧﺎھﺎن ﺑرای )ﻣﻠواﺷﮫ ﻣﺗوﻓﯽ ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود(‬
‫ﺑﺎﺷد در اﯾن ﻣراﺳم‪ ،‬و ﺑﺧﺷش ﮔﻧﺎھﺎن ﺑﺎد ﺑراﯾش‪.‬‬

‫‪١٥٧‬‬
‫ﺗوﺟﮫ‪ :‬در ﺑوﺛﮫی ارواھﺎ ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺷﺧص ﻣﺗوﻓﯽ ﻣؤﻧث ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﺑﮫ ﺟﺎی ﻧِﮭوﯾﻠﯽ‪ ،‬ﻧِﺷِ ﻣﺗﯽ و اِﻟدﯾﻠﯽ‪) ،‬ﻧِﮭوﯾ َل‪،‬‬
‫ﻧِﺷِ َ‬
‫ﻣت و اِﻟدﯾ َل( ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﻣراﺳم دﺧراﻧﯽ و ﻟوﻓﺎﻧﯽ و ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫ ارواھﺎ‪ ،‬ﺑﮫ ﻧوﻋﯽ ﺣﮑم ھﻣﺎن »ﻓﺎﺗﺣﮫﺧواﻧﯽ« در اﺳﻼم را ﺑرای‬
‫ﻣﺗوﻓﯽ دارد‪.‬‬

‫ﻣﺮاﺳﻢ »ا‪‬ﻫﺎوا ا‪‬د ﻣﺎﻧﯽ« ﯾﺎ ﻣﺮاﺳﻢ »ﻗﻤﺎﺷﻰ دادن«‬

‫ﻣراﺳم »اِھﺎوا اِد ﻣﺎﻧﯽ« )ﻗﻣﺎﺷﯽ دادن ﯾﺎ ﻟﺑﺎس آﺧرت( ﺑرای اﺷﺧﺎﺻﯽ اﻧﺟﺎم ﻣﯽﺷود ﮐﮫ ﻗﺑل از ﺧﺎرج ﺷدن‬
‫ﻧِﺷﻣﺗﺎﯾﺷﺎن از ﺑدن )ﻗﺑل از ﺧﺎرج ﺷدن روح از ﺑدن‪ /‬ﻣرگ(‪ ،‬ﻏﺳل ﻧﺷده )طﻣﺎﺷﮫ ﻧﺷده( ﯾﺎ ﻟﺑﺎس دﯾﻧﯽ‬
‫)رﺳﺗﮫ( ﭘوﺷﺎﻧده ﻧﺷده ﯾﺎ ﺑﮫ زﯾر ﻋﻣﺎﻣﮫ آﻧﮭﺎ »اِﮐﻠﯾل« ﻧﮭﺎده ﻧﺷده و ﯾﺎ در اﯾن ﻣراﺳم ﻧﻘﺻﺎن ﺑراﯾﺷﺎن وﺟود‬
‫داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد؛ )دﭼﺎر ﻣرگ ﻧﺎﮔﮭﺎﻧﯽ ﺷود‪ ،‬ﻣﺎﻧﻧد ﻣرگ ﺑر اﺛر ﺗﺻﺎدف‪ ،‬ﺳﮑﺗﮫ‪ ،‬ﻏرق ﺷدن و ﻏﯾره(‪ .‬ﺑﮫطور‬
‫ﺣﺎل اﺣﺗﺿﺎر را ﺑﺎ آداب و ﺷراﯾط ﺧﺎﺻﯽ آﻣﺎدهی رﻓﺗن ﺑﮫ دﯾﺎر ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬ ‫ﻣﻌﻣول‪ ،‬ﺻﺎﺑﺋﯾن‪ ،‬ﻓر ِد در ِ‬
‫اطراﻓﯾﺎن ﻓرد ﻣﺣﺗﺿر‪ ،‬وﻗﺗﯽﮐﮫ ﺑﮫ ﻣرگ او ﯾﻘﯾن ﺣﺎﺻل ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ ،‬او را ﺑﺎ ﻣﻘداری آب ﻏﺳل ﻣﯽدھﻧد و‬ ‫ِ‬
‫ﺳﭘس ﮐﻔن را ﮐﮫ ھﻣﺎن رﺳﺗﮫ اﺳت‪ ،‬ﺑر وی ﻣﯽﭘوﺷﺎﻧﻧد و ﺑﻌد ﻣراﺣل اﻧﺗﻘﺎل او ﺑﮫ ﮔورﺳﺗﺎن را اﻧﺟﺎم‬
‫ﻣﯽدھﻧد؛ اﻣﺎ اﮔر ﮐﺳﯽ ﺑﮫﺻورت ﻧﺎﮔﮭﺎﻧﯽ‪ ،‬در اﺛر ﺗﺻﺎدف و ﯾﺎ ﺣﺎدﺛﮫای‪ ،‬از دﻧﯾﺎ ﺑرود و اﻣﮑﺎن ﻏﺳل و‬
‫ﮐﻔن ﺑﺎ ﺷراﯾط ﮔﻔﺗﮫﺷده ﻧﺑﺎﺷد‪ ،‬روﺣﺎﻧﯾون ﻣﻧداﯾﯽ در اﯾﺎم ﭘﻧﺟﮫ ﺑﮫ ﯾﺎد او ﻣراﺳﻣﯽ را ﺑرﭘﺎ ﻣﯽﮐﻧﻧد ﮐﮫ ﺑﮫ آن‬
‫ﻗُﻣﺎﺷﯽدادن ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪ .‬ﻣراﺳم »اھﺎوا اِد ﻣﺎﻧﻰ« ﯾﺎ »ﻗﻣﺎﺷﯽ دادن« ﻓﻘط در اﯾّﺎم ﻣﻘ ّدس »ﭘرواﻧﺎﯾﯽ« )اﯾﺎم‬
‫ﭘﻧﺟﮫ‪ /‬ﭘﻧﺟﮫ ﻣﻘدس‪ /‬ﺑﻧﺟﮫ‪ /‬ﺑﻧﯾﮫ‪ /‬دھوا اِد ﭘرواﻧﺎﯾﯽ‪ /‬اﯾﺎم ﭘروﻧﺎﯾﯽ( ﺑرﮔزار ﻣﯽﺷود‪ .‬ﻗﺑل از اﯾﺎم ﻣﻘدس‬
‫ﭘرواﻧﺎﯾﻰ‪ ،‬ﺑﮫ ﺗﻌداد ﻣﺗوﻓﯾﺎﻧﻰ ﻛﮫ ﻣﯽﺧواھﻧد اﯾن ﻣراﺳم را ﺑراﯾﺷﺎن اﻧﺟﺎم دھﻧد‪ ،‬ﻟﺑﺎس ﻣذھﺑﻰ )ﻗﻣﺎﺷﻰ( ﻛﮫ از‬
‫ﺟﻧس ﻛﺎﻣﻼً ﻧﺧﻰ و ﺳﻔﯾد اﺳت دوﺧﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬ﻟﺑﺎسھﺎ را ﻛﺎﻣﻼً ﺑررﺳﻰ ﻧﻣوده ﺗﺎ ﻣﺑﺎدا ذر ّهاى ﻧﺦ رﻧﮕﻰ ﯾﺎ‬
‫ى رودﺧﺎﻧﮫ طﻣﺎﺷﮫ ﻛرده‬ ‫ﻧﺎﺧﺎﻟﺻﯽ در آﻧﮭﺎ ﺑﺎﺷد‪ .‬ﺳﭘس ﻋﻠﻣﺎى روﺣﺎﻧﻰ‪ ،‬ھﻣﮫ ﻗﻣﺎﺷﻰھﺎ را در آب ﺟﺎر ِ‬
‫)ﻏﺳل داده( و ﺧﺷك ﻣﯽﻧﻣﺎﯾﻧد‪.‬‬

‫در اﯾّﺎم ﭘرواﻧﺎﯾﻰ اﺷﺧﺎﺻﻰ ﻛﮫ داوطﻠب اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم ﺑﮫ ﻧﺎم ﻣﺗوﻓﻰھﺎ ھﺳﺗﻧد‪ ،‬ﺑﺎﯾد ﺣﻼﻟﻰ )اﺷﮑﻧدا( ﺑﺎﺷﻧد و‬
‫ﻧﻘﺻﺎن دﯾﻧﯽ ﻧداﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷﻧد‪ ،‬ھر ﻛدام دو ﺑﺎر ﻏﺳل ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﻧﻣﺎﯾد و از ﺷروع ﺑﺎر دوم ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬اﯾن اﺷﺧﺎص‬
‫دﯾﮕر ﺣرف ﻧﻣﯽزﻧﻧد و ھر ﺟواﺑﻰ را ﻛﮫ ﻣﯽﺧواھﻧد ﺑدھﻧد در دﻟﺷﺎن ﺟواب ﻣﯽدھﻧد )ﯾﻌﻧﻰ ھﯾﭻ ﺻداﯾﻰ‬
‫ﻧﺑﺎﯾد از دھﺎﻧﺷﺎن ﺧﺎرج ﺷود‪ ،‬در ﻏﯾر اﯾنﺻورت ﺑﺎﯾد ﯾﻛﺑﺎر دﯾﮕر ﺗﻌﻣﯾد ﺷوﻧد( در اﯾن ﺣﺎﻟت اﯾن ﺷﺧص‬
‫ﻧِﻔﺎﻗﺎ ﻧﺎم دارد )ﻧِﺷﻣﺗﺎﯾﻰ ﻛﮫ از ﺟﺳم ﺧﺎرج ﺷده‪ /‬ﻣﯾّت( و ﺣﺗﻣﺎ ً ﺑﺎﯾد ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﻣراﺳم آراﻣش داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷﻧد‪ .‬و‬
‫ﺑراى اﯾن ﻣﻧظور ﯾك ﻧﻔر ﻣرد ﺑراى ﻣردان‪ ،‬و ﯾك ﻧﻔر زن ﺑراى زﻧﺎن‪ ،‬ﯾك ﻧﻔر ﭘﺳر ﺑراى ﭘﺳران‪ ،‬و ﯾك ﻧﻔر‬
‫ﻣراﺳم ﻣﮭم را اﻧﺟﺎم دھﻧد‪.‬‬
‫ِ‬ ‫دﺧﺗر ﺑراى دﺧﺗران در ﻧظر ﮔرﻓﺗﮫ ﻣﯽﺷود ﺗﺎ اﯾن‬

‫ﻣراﺳم دادن ﻗﻣﺎﺷﻰ را ﺣﺗﻣﺎ ً ﯾك ﮔﻧزورا ﺑﮫ ھﻣراه ﯾك ﺗرﻣﯾدا و ﯾك اﺷﻛﻧدا ﺑﺎﯾد اﻧﺟﺎم دھد‪ ،‬و ھﯾﭻوﻗت‬
‫ﺗرﻣﯾداھﺎ ﺑﮫ ﺗﻧﮭﺎﯾﻰ ﻣﺟﺎز ﺑﮫ اﻧﺟﺎم اﯾن ﻣراﺳم ﻧﺧواھﻧد ﺑود‪.‬‬

‫‪١٥٨‬‬
‫ﻗﺑل از اﯾّﺎم ﭘرواﻧﺎﯾﻰ‪ ،‬دو َطرﯾﺎﻧﺎ )ظرف ﮔِﻠﯽ ﮐﮫ از ﮔِل رُ س درﺳت ﺷده و ﻗﺳﻣتﺑﻧدی ﺷده ﻣﯽﺑﺎﺷد(‪ ،‬ﯾﻛﻰ‬
‫ﻛوﭼك و دﯾﮕرى ﺑزرگﺗر ﺑراى اﯾن ﻣراﺳم درﺳت ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ .‬ھﻧﮕﺎم اﺟراى ﻣراﺳم‪ ،‬طرﯾﺎﻧﺎى ﻛوﭼﻛﺗر را ﺑر‬
‫روى طرﯾﺎﻧﺎى ﺑزرﮔﺗر ﻗرار داده و ھر دو طرﯾﺎﻧﺎ را ﻛﺎﻣﻼً طﻣﺎﺷﮫ )ﻏﺳل( ﻧﻣوده و ﻣﻘدارى ﺧوراﻛﻰ‬
‫ﺷﺎﻣل‪ :‬ﯾك ﺗﻛﮫ ﻣﺎھﻰ‪ ،‬ﻧﻣك‪ ،‬ﭘﯾﺎز‪ ،‬ﺧرﻣﺎ‪ ،‬ﻣﻐز ﮔردو‪ ،‬ﻣﻐز ﺑﺎدام‪ ،‬ﻛﺷﻣش‪ِ ،‬ﺑﮫ‪ ،‬اﻧﺎر‪ ،‬ﻣﯾوه ﻓﺻل و ﺳﺑزى‪،‬‬
‫روى طرﯾﺎﻧﺎى ﺑﺎﻻﯾﻰ ﻗرار ﻣﯽدھﻧد‪ .‬ھﻣﭼﻧﯾن در دو ﻛﺎﺳﮫ ﻛوﭼك ﺑرﻧﺟﻰ ﻛﮫ » َﻛﭘﺛﺎ« ﻧﺎﻣﯾده ﻣﯽﺷوﻧد‪ ،‬در‬
‫ﯾﻛﻰ از آﻧﮭﺎ ﺳﮫ َﻓطﯾری )ﻧﺎن ﻛوﭼك( و ﻣﻘدارى داﻧﮫ اﻧﺎر و ﻣﻐز ﮔردو و ِﺑﮫ و ﺧرﻣﺎ ﻗرار ﻣﯽدھﻧد و در‬
‫دﯾﮕرى دو ﻓطﯾرى ﻧﺎن و ﯾك ﻓطﯾرى دﯾﮕر ﻛﮫ ﺑﮫ ﺷﻛل اﻧﮕﺷت درﺳت ﻣﯽﺷود و ﺑﮫ ﻧﺎم »ﺻﺎ« اﺳت‪،‬‬
‫ﻣﯽﮔذارﻧد‪.‬‬

‫ﻧِﻔﺎﻗﺎ )ھﻣﺎن ﮐﺳﯽ ﻛﮫ ﻟﺑﺎس ﻗﻣﺎﺷﻰ را ﺑﮫ ﻧﺎم دﯾﻧﯽ ﺷﺧص ﻣﺗوﻓﻰ ﭘوﺷﯾده‪ /‬ﻧﺎﯾب ﻣﺗوﻓﯽ( رو ﺑﮫ طرف ﺷﻣﺎل‬
‫ﺟﻐراﻓﯾﺎﯾﯽ )اواﺛر(‪ ،‬ﻗﺑﻠﮫ ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرد و ﻣراﺳم را ﺷروع ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ .‬در ﻗﺳﻣﺗﻰ از ﻣراﺳم‪ ،‬اﺷﮑﻧدا‬
‫دﺳت راﺳت ﺧودش را در دﺳت راﺳت ﻧﻔﺎﻗﺎ‪ ،‬ﻗرار داده‪ ،‬ﺑوﺛﮫھﺎﯾﻰ را ﻣﯽﺧواﻧد‪ .‬ﺑوﺛﮫھﺎى »دﺧراﻧﻰ و‬
‫ﻟوﻓﺎﻧﻰ« را ﺑﮫ ﻧﺎم دﯾﻧﻰ ﺷﺧص ﻣﺗوﻓﻰ ﻣﯽﺧواﻧﻧد و ﻧﮭﺎﯾﺗﺎ ً ﺑﮫ ﺷﺧص ﻗﻣﺎﺷﻰ ﭘوﺷﯾده )ﻧﺎﯾب ﻣﺗوﻓﯽ( ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪:‬‬
‫»اﻧﺎ اَﺻﺑﺎرﻟَﺦ‪ ،‬اَﻧﺎت اَﺻﺑﺎرﻟﻰ اِلاَواﺛر« ﯾﻌﻧﯽ »ﻣن اﯾن ﭘﯾﻐﺎم را ﺑﮫ ﺗو ﻣﯽﮔوﯾم و ﺗو ﭘﯾﻐﺎم را ﺑﮫ اواﺛر‬
‫ﺑرﺳﺎن« ‪) ..........‬اﻟﻰ آﺧر(‬

‫ﺑﮫ ھﻣﯾن ﺗرﺗﯾب ﯾﻛﻰ ﺑﻌد از دﯾﮕرى ﺑراى ﺗﻣﺎم ﻣﺗوﻓﻰھﺎی اﯾن ﻣراﺳم ﺗﻛرار ﻣﯽﺷود و ھر ﺑﺎر ﺧوراﻛﯽھﺎى‬
‫روى طرﯾﺎﻧﺎھﺎ را ﻋوض ﻣﯽﻛﻧﻧد و ﺷﺧص داوطﻠب )ﻧﺎﯾب ﻣﺗوﻓﯽ( ﻧﯾز ﻗﻣﺎﺷﻰ ﺟدﯾدى را ﻣﯽﭘوﺷد‪ .‬در‬
‫ﺧﻼل اﺟراى ھر ﯾك از ﻣراﺳم‪ ،‬دﻋﺎھﺎى ﻓردى ﻋﻠﻣﺎى روﺣﺎﻧﻰ و اﺷﻛﻧدا ﺑﮫ درﮔـﺎه ﺧداوﻧد ﻣﺗﻌﺎل ﺟﮭت‬
‫ﺳﻼﻣﺗﻰ ﺧود و اﻗوام و اطراﻓﯾﺎن و ﮐل ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫اﺷﺨ‪‬ﻨْﺘﺎ )ﻣﺤﻞ ﻋﺒﺎدت ﻣﻨﺪاﯾﯿﺎن(‬

‫ﺧ ْﻧﺗﺎ‪ ،‬ﻣﺷﮑﻧﺎ‪ ،‬ﺑﯾت ﻣﻧدا ﯾﺎ ِﺑﻣﻧدا« ﻧﯾز ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪ ،‬ﮐﻠﺑﮫی‬‫ﻋﺑﺎدﺗﮕﺎه ﻣﻧدی ﮐﮫ ﺻﺎﺑﺋﯾن ﺑﮫ زﺑﺎن ﺧود ﺑﮫ آن »اﺷ ِ‬
‫ﮐوﭼﮑﯽ اﺳت در اﺑﻌﺎد ﺗﻘرﯾﺑﺎ ً ‪ ٢/۵ × ٣/۵‬و ﺑﮫ ارﺗﻔﺎع ﺣدود ‪ ٢/۵‬ﻣﺗر ﮐﮫ در ﮐﻧﺎر آب ﺟﺎری‪ ،‬و از ﻧﯽ و‬
‫ﮔِل رُ س ﺳﺎﺧﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺑرای آﻧﮑﮫ ﺑﺗوان در آن ﻣﻧﺎﺳﮏ دﯾﻧﯽ ﭼون ارﺗﻘﺎدادن ﯾﮏ روﺣﺎﻧﯽ ﺑﮫ درﺟﮫی‬
‫ﺑﺎﻻﺗر را ﺑرﮔزار ﮐﻧﻧد‪ ،‬ﺑﮫﻧﺎﭼﺎر ﺑﺎﯾد آن را ﺗﻘدﯾس ﻧﻣﺎﯾﻧد‪ .‬ﻣراﺳم ﺗﻘدﯾس ﺑﮫاﯾنﺻورت اﺳت ﮐﮫ ﭼﻧد روز‬
‫ﻣﺎﻧده ﺑﮫ ﺷروع ﻋﯾد ﭘﻧﺟﮫ‪ ،‬ﺷﻣﺎری از ﻣﻧداﯾﯾﺎن اطراف اﺷﺧﻧﺗﺎ را ﭘﺎک ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ ،‬ﺳﭘس روﺣﺎﻧﯾون ﺑﺎ وﺳﺎﯾﻠﯽ‬
‫ﮐﮫ ﺧودﺷﺎن ﻣﮭﯾﺎ ﮐردهاﻧد‪ ،‬ﺷروع ﺑﮫ ﺗﻘدﯾس آن ﻣﯽﻧﻣﺎﯾﻧد؛ ﺑﮫاﯾنﺗرﺗﯾب ﮐﮫ ﮐﺑوﺗر و ﮔوﺳﻔﻧدی را ﺟﻠو درب‬
‫ورودی اﺷﺧﻧﺗﺎ ذﺑﺢ ﻣﯽﮐﻧﻧد؛ ﺳﭘس‪ ،‬ﺿﻣن ﻗراﺋت آﯾﺎﺗﯽ از روانھﺎ »ﺳﯾدرا ِاد ﻧِﺷﻣﺎﺛﺎ«‪ ،‬ﯾﮑﯽ از ﮐﺗب ﻣﻘدس‬
‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن‪ ،‬ﺑﺎ ﮔوﺷت آنھﺎ و دﯾﮕر ﻣواد ﺧوراﮐﯽ‪ ،‬ﻏذاﯾﯽ ﺧﺎص درﺳت ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﭘس از ﭘﺎﯾﺎن ﻗراﺋت‪ ،‬ﻏذاھﺎ‬
‫را در ظروﻓﯽ ﻣﺧﺻوص ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﺑﺎ اﺗﻣﺎم اﯾن ﻣراﺳم‪ ،‬ﻣﻧدی از ﻧظر ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺗﻘدﯾس‪ ،‬و آﻣﺎدهی‬
‫ﺑرﮔزاری ﻣﻧﺎﺳﮏ ﻣﯽﮔردد‪) .‬ﻣﻌﺑد ﯾﺎ ﻣﺳﺟد ﻣﻧداﯾﯾﺎن »اﺷﺧﻧﺗﺎ« ﻧﺎم دارد ﮐﮫ در واﻗﻊ ﻣﺣل اﻧﺟﺎم ﻣﻧﺎﺳﮏ و ﻓراﯾض دﯾﻧﯽ‬
‫اﺳت ﮐﮫ از ﻧﯽ و ﺣﺻﯾر ﺗﮭﯾﮫ ﻣﯽﺷود و ﺑﺎﯾد ﺑﮫ ﺳﻣت ﺷﻣﺎل آﺳﻣﺎﻧﯽ )اواﺛر( ﺑﺎﺷد اﻣﺎ ﻣﻧدی ﮐﮫ ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﻋﻘل و ﻋرﻓﺎن اﺳت‪،‬‬
‫ﻣﺣل اﺟﺗﻣﺎﻋﺎت و ﻣراﺳﻣﺎت ﻣﻧداﯾﯾﺎن‪ ،‬ﻣﯽﺑﺎﺷد(‪.‬‬

‫‪١٥٩‬‬
 ‫ﺷﺮح ﻃﺮاﺳﻪي اﺷﺨﻨﺘﺎ )ﺗﻘﺪﯾﺲِ ﻣﻨﺪي ‪ -‬ﻣﮑﺎن ﻣﻘﺪس(‬

‫»اﺷﺧﻧﺗﺎ« )ﻣﺷﮑﻧﺎ( ﻣﺣل ﺑرﮔزاری ﻣراﺳم واﻻی روﺣﺎﻧﯾت ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﻧظﯾر طراﺳﮫ اﺷوﻟﯾﺎ‪َ ،‬ﻣ ّﺷﺎ دﺧﯾﺎ‪،‬‬
‫ﻣﺳﻘﺗﺎ و ‪ ...‬اﺳت‪ .‬اﺷﺧﻧﺗﺎ ﺑﮫ ﺻورت اﺗﺎق ﮐوﭼﮑﯽ از ﻧﯽ و ﮔِل ﺳرخ ﮐﮫ ﺳﻘف آن ﺑﮫ ﺻورت ﺷﯾرواﻧﯽ‬
‫اﺳت‪ ،‬ﺳﺎﺧﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺑﺎ ﺑودن اﺷﺧﻧﺗﺎ ﻣﯽﺗوان ﻣراﺳم »طراﺳﮫ اﺷوﻟﯾﺎ« و ھﻣﭼﻧﯾن ﻣراﺳم ﺗﮑﻣﯾل طراﺳﮫ‬
‫ِﺷوﻟﯾﺎ‪ /‬ﺗراﺳﮫ اﺷوﻟﯾﺎ )ﯾﻌﻧﯽ ﺑﻌد از ﺑﮫ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﺎﻧدن ‪َ ١٨٠‬رھﻣﯽ در طﯽ دو ﻣﺎه و درﺳت ﮐردن ﻣراﺳم‬ ‫ا َ‬
‫» ِزدﻗﺎ ِاﺑرﯾﺧﺎ« ﺑﺎ ﻧﺎم دﯾﻧﯽ ﻣرﺑﯽاش(‪» ،‬ﻣﺷﺎ دﺧﯾﺎ« و »ﻣﺳﻘﺗﺎ« را اﻧﺟﺎم داد‪ .‬طراﺳﮫی اﺷﺧﻧﺗﺎ در »اﯾﺎم‬
‫ﺧﺎص دﯾﻧﯽ ﺻورت ﻣﯽﮔﯾرد و ﻣﻌﻣوﻻً دو روز ﺑﮫ طول ﻣﯽاﻧﺟﺎﻣد‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫ﭘرواﻧﺎﯾﯽ‪ /‬ﭘﻧﺟﮫ ﻣﻘدس« طﺑق ﺑرﻧﺎﻣﮫی‬
‫اﯾن ﻣراﺳم ﺗوﺳط روﺣﺎﻧﯾون واﻻ ﻣﻘﺎم اﻧﺟﺎم ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﭼﻧد روز ﻗﺑل از اﯾﺎم ﭘرواﻧﺎﯾﺎ‪ ،‬ﻣﻧداﺋﯾﺎن ﻣﺗﻌﮭد و ﻣﺗدﯾن ﺟﮭت ﭘﺎﻛﺳﺎزی ﻣﻧدی )اﺷﺧﻧﺗﺎ( ﺟﻣﻊ ﺷده و راھﯽ‬
‫ﻣﺣل ﻣﻧدی ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬اﺑﺗدا ﺗﻘﺳﯾم ﻛﺎر ﻛرده‪ ،‬ﺳﭘس ﺷروع ﺑﮫ ﺗﻣﯾز ﻛردن ﻣﻧدی ﻣﯽﻧﻣﺎﯾﻧد‪ ،‬از ﺣﯾﺎط‪ ،‬ﺑﺎغ و‬
‫ی ﻣﺣل ﺗﻌﻣﯾد ﮔرﻓﺗﮫ ﺗﺎ ﺣوﺿﭼﮫی ﻣﻧدی و راهھﺎی ورود و ﺧروج آب ﺟﺎری رودﺧﺎﻧﮫ ﻛﮫ ﺑطور‬ ‫درون ﻣﻧد ِ‬
‫طﺑﯾﻌﯽ از ﯾكطرف وارد و از طرف دﯾﮕر ﺧﺎرج ﻣﯽﮔردد‪ ،‬ھﻣﭼﻧﯾن اﺗﺎقھﺎی ﻣﺣل اﺳﺗراﺣت ﻣراﺟﻌﯾن‬
‫ﺗﻌﻣﯾد را ﺗﻣﯾز ﻣﯽﻛﻧﻧد‪.‬‬

‫ھﻧﮕﺎم ﺗﻘدﯾس ﻣﻧدی )طراﺳﮫ اﺷﺧﻧﺗﺎ( در روز اول ﻛﻠﯾﮫ ﻟوازم ﻣورد ﻧﯾﺎز را ﻛﮫ ﻗﺑﻼً آﻣﺎده ﻛردهاﻧد دمدﺳت‬
‫ﻗرار ﻣﯽدھﻧد‪ .‬ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ )ﮔﻧزورا و ﺗرﻣﯾداھﺎ( و اﺷﻛﻧداھﺎی ھﻣراه‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﺷوﻧد‪ ،‬ﻗﺎﺑل ذﻛر اﺳت‬
‫ﻛﮫ اﺷﻛﻧداھﺎ دو ﺑﺎر ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﺷوﻧد ﻛﮫ در آن ﺻورت ﺑﮫ آﻧﮭﺎ » اﺗﻼﺛﺎ داری« ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬ھﻧﮕﺎم ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ظروف ﻣورد ﻧﯾﺎز ﻣﺎﻧﻧد‪ :‬ﺗﻌدادی ﻗﺎﺑﻠﻣﮫ‪ ،‬ﺳﯾﻧﯽ‪ ،‬ﻛﺎﺳﮫ‪ ،‬ﻗﺎﺷق‪ ،‬ﻛﺎرد‪َ ،‬ھ َوﻧﮓ )ھﺎون( و دﺳﺗﮫ َھ َوﻧﮓ )دﺳﺗﮫ‬
‫ھﺎون(‪ ،‬ﺗﺎﺑﮫ‪ ،‬اﻧﺑر‪ ،‬آﺳﯾﺎب دﺳﺗﯽ‪ ،‬اﻟك‪ ،‬ﻛﭘﺛﺎ )ﺟﺎم ﻛوﭼك از ﺟﻧس ﺑرﻧز( و ﻗﻧﯾﻧﺎ )ﺑطری از ﺟﻧس ﺷﯾﺷﮫ‬
‫ﺑﻠورﯾن ﺳﻔﯾد( را دو ﻣرﺣﻠﮫ ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ .‬ﻣواد ﺧوراﻛﯽ ﻣورد ﻟزوم ﯾك ﮔوﺳﻔﻧد )ﮔوﺳﻔﻧد ﻧر(‪ ،‬ﯾك ﻛﺑوﺗر‬
‫اﺻﯾل ) ﻛﺑوﺗر اﺻﯾل روی ﺑﯾﻧﯽ ﯾك ﮔل ﻣﺎﻧﻧد دارد(‪ ،‬ﻣﻘداری ﮔﻧدم‪ ،‬ﻛﻧﺟد‪ ،‬ﻛﺷﻣش‪ ،‬ﻣﻐز ﮔردو‪ِ ،‬ﺑﮫ‬
‫) َﺳ َﻔ َ‬
‫رﺟل(‪ ،‬اﻧﺎر‪ ،‬ﻧﺎرﮔﯾل و ﺧرﻣﺎ ھﺳﺗﻧد ﻛﮫ ﻗﺑل از اﺳﺗﻔﺎده‪ ،‬آﻧﮭﺎ را طﻣﺎﺷﮫ )ﻏﺳل‪ /‬آﺑﮑﺷﯽ( ﻣﯽﻛﻧﻧد‪.‬‬

‫ﯾك ﯾﺎ دو ﻧﻔر از اﺷﻛﻧداھﺎ ﯾﺎ ﺗرﻣﯾداھﺎ طﻣﺎﺷﮫ ﻛرده ﺳﭘس ﺑﺎ آب ﺟﺎری اﺷﺧﻧﺗﺎ را از درون و ﺑﯾرون‪،‬‬
‫ی ﻣﻧدی )اﺷﺧﻧﺗﺎ( ﻛﮫ ﺑوﺳﯾﻠﮫ ﻣﯾﺻراھﺎ‬ ‫ھﻣﭼﻧﯾن دﯾوارھﺎ را ﻛﺎﻣﻼً طﻣﺎﺷﮫ ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ ،‬آﻧﮕﺎه در ﻗﺳﻣت ﺟﻠو ِ‬
‫ی اطراف ﻣﻧدی ﺟدا ﺷده آﺗﺷﯽ روﺷن ﻛرده‪ ،‬اﺑﺗدا‬ ‫)ﺣدودی ﺑﺻورت ﺷﯾﺎر( از ﻗﺳﻣتھﺎی دﯾﮕر ﻓﺿﺎ ِ‬
‫ﮔﻧدمھﺎ را در ﺗﺎﺑﮫ رﯾﺧﺗﮫ و آنھﺎ را روی آﺗش ﻛﺎﻣﻼً ﺧﺷك ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ ،‬ﺳﭘس ﻛﻧﺟد را درون ﺗﺎﺑﮫ رﯾﺧﺗﮫ و‬
‫ﺳرخ ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ .‬آﺳﯾﺎبدﺳﺗﯽ را در ﮔوﺷﮫ ﺳﻣت ﭼپ اﻧﺗﮭﺎی ﻣﻧدی ﻗرار داده و زﯾر آن ﯾك ﺳﯾﻧﯽ ﺟﮭت‬
‫ﺟﻣﻊآوری آرد ﺗﮭﯾﮫ ﺷده ﻗرار ﻣﯽدھﻧد‪ .‬ﮔﻧزورا )روﺣﺎﻧﯽ واﻻ ﻣﻘﺎم( ﭘﺷت آﺳﯾﺎبدﺳﺗﯽ ﻣﯽﻧﺷﯾﻧد و در‬
‫ﺣﺎﻟﯽﻛﮫ ﺑوﺛﮫھﺎﯾﯽ از ﻛﺗﺎب »ﺳﯾدرا اِد ﻧِﺷﻣﺎﺛﺎ« )ﮐﺗﺎب روانھﺎ‪ /‬ﮐﺗﺎب َﻧﻔسھﺎ؛ اﯾن ﮐﺗﺎب درﺑﺎره ﺳﻧن و‬
‫ﺗﻠﻘﯾن اﻣوات و ﭼﮕوﻧﮕﯽ دﻓن و ﺟداﯾﯽ روح از ﺑدن ﺑﺣث ﻣﯽﮐﻧد( را ﻣﯽﺧواﻧد ﺷروع ﺑﮫ آﺳﯾﺎبﻛردن‬ ‫ِ‬ ‫آداب‬
‫ﮔﻧدمھﺎ ﻣﯽﻛﻧد‪ .‬ﺑوﺛﮫھﺎی ﺳﯾدرا اد ﻧﺷﻣﺎﺛﺎ را ﺑر روی ﻟوﺣﮫھﺎی ﻓﻠزی ﻣﺛل ﺳرب‪ ،‬آﻟوﻣﯾﻧﯾم‪ ،‬ﻣس ﯾﺎ ﺑرﻧز‬
‫ب ﻓﻠزی را ﻧﯾز طﻣﺎﺷﮫ ﻛرده و در اﺷﺧﻧﺗﺎ ﻣورد اﺳﺗﻔﺎده ﻗرار ﻣﯽدھﻧد‪ .‬ﮔﺎھﯽ اوﻗﺎت‬
‫ﺣﻛﺎﻛﯽ ﻧﻣوده و اﯾن ﻛﺗﺎ ِ‬
‫ﺑﮫ ﺟﺎی ﮔﻧزورا ﯾﻛﯽ از ﺗرﻣﯾداھﺎ و ﯾﺎ اﺷﻛﻧداھﺎ ﻋﻣل آﺳﯾﺎب ﮔﻧدمھﺎ را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد‪ .‬در ھﻣﺎن ﻣوﻗﻊ‪ ،‬ﯾك‬

‫‪١٦٠‬‬
 ‫ﻧﻔر دﯾﮕر ﻛﻧﺟدھﺎی ﺳرخ ﺷده را ﺑﺎ ﺧرﻣﺎ ﻣﺧﻠوط ﻧﻣوده در َھ َوﻧﮓ )ھﺎون( ﺧوب ﻣﯽﻛوﺑد ﺳﭘس آنھﺎ را‬ ‫ِ‬
‫در ﯾك ﭘﺎرﭼﮫ ﻧﺎزك ﭘﻧﺑﮫای ﻗرار داده ﻣﯽﻓﺷﺎرد ﺗﺎ روﻏن ﻛﻧﺟد ﺑﮫ دﺳت آﯾد‪ .‬دو ﻧﻔر دﯾﮕر ﮔوﺳﻔﻧد را ﺧوب‬
‫وارﺳﯽ ﻛرده ﻛﮫ ھﯾﭼﮕوﻧﮫ زاﺋدهای )زﮔﯾل( ﻧداﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد ﺳﭘس آن را ﻛﺎﻣﻼً ﺗﻣﯾز ﻧﻣوده‪ ،‬طﻣﺎﺷﮫ ﻣﯽﻧﻣﺎﯾﻧد و‬
‫در ھﻣﺎن ﻣﺣدوده ﻣﯾﺻراھﺎ ذﺑﺢ ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ ،‬ﺑﻌد از ﺗﻛﮫﻧﻣودن ﮔوﺳﻔﻧد ﻣﻘداری از دﻧﺑﮫ آن را ﻛﻧﺎر ﻣﯽﮔذارﻧد‪.‬‬
‫ھﻣﮫ ﻟوازم و ﺧوراﻛﯽھﺎ را طﻣﺎﺷﮫ ﻛرده‪ ،‬درون ﻣﻧدی و ھر ﻛدام را ﺳر ﺟﺎی ﺧودش ﻗرار ﻣﯽدھﻧد‪ ،‬ﻗﺑﻼً‬
‫ﺑﮫ ﺗﻌداد روﺣﺎﻧﯾﺎن ﺗرﯾﺎﻧﺎ )ﺑﺷﻘﺎب ﺳﺎﺧﺗﮫ ﺷده از ﮔِل رُس( و ﻛﻧﮕﻧﺎ )ﭘﺎﯾﮫ زﯾر ﺗرﯾﺎﻧﺎ(‪ ،‬اﺑرﯾﮭﯽ )ﺟﺎی آﺗش‪/‬‬
‫ﺑﺧور ﺳﻧدﻟوس ﺳﺎﺧﺗﮫ ﺷده از ﮔِل رُ س(‪ ،‬ﻗﻧﯾﻧﺎ )ﺑطری‬
‫ِ‬ ‫آﺗﺷدان ﺳﺎﺧﺗﮫ ﺷده از ﮔِل رُ س(‪ ،‬ﻗوﻗﺎ )ﺟﺎی ﭘودر‬
‫ﻛوﭼك ﺑﻠور ﺳﻔﯾد( و ﻛﭘﺛﺎ )ﺟﺎم ﻛوﭼك از ﺟﻧس ﺑرﻧز( ﺗﮭﯾﮫ ﺷده‪ ،‬آﻧﮭﺎ را ﻧﯾز طﻣﺎﺷﮫ ﻛرده درون ﻣﻧدی ﻗرار‬
‫ﻣﯽدھﻧد‪.‬‬

‫روز ﺑﻌد ﮔﻧزورا‪ ،‬ﺗرﻣﯾداھﺎ و اﺷﻛﻧداھﺎ ھﻣﮕﯽ طﻣﺎﺷﮫ ﻛرده وارد اﺷﺧﻧﺗﺎ ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬اوﻟﯾن ﻛﺎر روﺷن ﻛردن‬
‫آﺗش ﺟﮭت درﺳت ﻛردن ‪ ۶۶‬ﻓطﯾری )ﻗرصھﺎی ﻛوﭼك ﻧﺎن( اﺳت‪ ،‬ﺑﻌد از آن ذﺑﺢ ﻛﺑوﺗر ﺗوﺳط ﮔﻧزﺑرا‬
‫ب اﺷﺧﻧﺗﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬ﯾﻛﯽ از اﺷﻛﻧداھﺎ ﻛﺑوﺗر را ﺑﺎ ﯾك دﺳﺗﮫ آس )ﻣورد ﺑودار( در ﺣﺎﻟﯽﻛﮫ آنھﺎ را‬ ‫ی در ِ‬‫ﺟﻠو ِ‬
‫ی ﺣوﺿﭼﮫی ﺗﻌﻣﯾد ﻓرو ﻣﯽﺑرد‪ ،‬ﺳﭘس ﺑﮫ طرف اﺷﺧﻧﺗﺎ ﻣﻛﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺎﻻی ﺳر ﺧود ﮔرﻓﺗﮫ ﺳﮫ ﺑﺎر در آب ﺟﺎر ِ‬
‫ﻛﮫ ﮔﻧزﺑرا اﯾﺳﺗﺎده اﺳت ﻣﯽرود و ﻛﺑوﺗر را ﺑﮫ وی ﻣﯽدھد‪ ،‬ﮔﻧزﺑرا ﻛﺑوﺗر را ﺟﻠوی درب اﺷﺧﻧﺗﺎ ذﺑﺢ‬
‫ﻣﯽﻛﻧد‪ ،‬ﻣﻘدار ﻛﻣﯽ از ﮔوﺷت ﺳﯾﻧﮫ ﻛﺑوﺗر را ﺟدا ﻛرده ﺑر روی آﺗش ﻛﺑﺎب ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ .‬ﺑر روی ھر ﻓطﯾری؛‬
‫ﭼﮭﺎر داﻧﮫ اﻧﺎر‪ ،‬ﭼﮭﺎر داﻧﮫ ﻛﺷﻣش‪ ،‬ﺗﻛﮫ ﻛوﭼﻛﯽ ﻣﻐز ﮔردو‪ ،‬ﺗﻛﮫ ﻛوﭼﻛﯽ ِﺑﮫ‪ ،‬ﺗﻛﮫ ﻛوﭼﻛﯽ ﻧﺎرﮔﯾل و ذرهای‬
‫از ﮔوﺷت ﻛﺑوﺗر ﻗرار ﻣﯽدھﻧد‪ .‬ﻣﻘداری از روﻏن ﺗﮭﯾﮫ ﺷده را در ﻛﭘﺛﺎ ﻣﯽرﯾزﻧد )ﺑرای ھر ﺗرﻣﯾدا و‬
‫ِﻛﻠﯾل آس درﺳت ﻛرده ﺑر روی‬ ‫ﮔﻧزورا در ﺗرﯾﺎﻧﺎی ﺧودش ﻗرار ﻣﯽدھﻧد(‪ ،‬ھر ﻛدام از ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ ﯾك ا ِ‬
‫آن ﭘﮭﺛﺎ )ﻧﺎن ﻣﻘدس( ﻗرار ﻣﯽدھﻧد و ھﻧﮕﺎم ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎ )آﯾﺎت( در ﻣﮑﺎنھﺎی ﻣرﺑوطﮫ؛ اﻧﮕﺷت ﻛوﭼك‪،‬‬
‫ﺷﺻت و اﻧﮕﺷت اﺷﺎره دﺳت راﺳت را در روﻏن ﻓرو ﺑرده‪ ،‬ﭘﮭﺛﺎ را رﺷﺎﻣﮫ ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ .‬اﺑﺗدا ﮔﻧزورا ﺳﮫ‬
‫ﻓطﯾری را در ﺗرﯾﺎﻧﺎ ﻗرار ﻣﯽدھد و ﭘس از ﺑررﺳﯽ ﻛﺎﻣل ﻟﺑﺎس دﯾﻧﯽ ﺧود )ﻛﮫ ﻣﺑﺎدا ﻗطﻌﮫای از آن را‬
‫واروﻧﮫ ﯾﺎ اﺷﺗﺑﺎھﯽ ﺑﺳﺗﮫ ﺑﺎﺷد( ﺷروع ﺑﮫ ﺧواﻧدن ﻛﺗﺎب »ﺳﯾدرا اِد ﻧﺷﻣﺎﺛﺎ« ﻣﯽﻛﻧد‪ .‬ﺑﻌد از اﺗﻣﺎم‪ ،‬اﯾﻧك ﺑﺎ دو‬
‫ﺗرﻣﯾدا ھر ﻛدام ‪ ١۴‬ﻓطﯾری را در ﺗرﯾﺎﻧﺎی ﺧود ﻗرار ﻣﯽدھﻧد و ھر ﻛدام ﺟداﮔﺎﻧﮫ ﺑرای ﺗك ﺗك ﻓطﯾریھﺎ‬
‫ﺑوﺛﮫھﺎی ﻣرﺑوطﮫ را ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪ ،‬ﺑﻌد از اﺗﻣﺎم اﯾن ﻣرﺣﻠﮫ‪ ،‬ﮔﻧزورا و دو ﺗرﻣﯾدا ھر ﻛدام ‪ ٧‬ﻓطﯾری را در‬
‫ﺗرﯾﺎﻧﺎی ﺧود ﻗرار ﻣﯽدھﻧد و دوﺑﺎره ﺑوﺛﮫھﺎی ﻣرﺑوطﮫ را ﺑر آنھﺎ ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪ .‬ﻣدت زﻣﺎن از ﺷروع ﺗﺎ‬
‫ﭘﺎﯾﺎن ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎ ﺣدود ‪ ٧‬اﻟﯽ ‪ ٨‬ﺳﺎﻋت ﺑﮫ طول ﻣﯽاﻧﺟﺎﻣد‪ .‬در ﻣرﺣﻠﮫ ﺑﻌدی‪ ،‬ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ از‬
‫اﺷﺧﻧﺗﺎ ﺧﺎرج ﺷده و ﻣراﺳم » ِزدﻗﺎ ِاﺑرﯾﺧﺎ« ﺑﻧﺎم »ﯾﮭﯾﯽﺑﮭرم ﺑر ﻣﺎﻣﺎﻧﯽ« اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد‪ .‬ﺑﻌد از ﺧﺎﺗﻣﮫی اﯾن‬
‫ﻣراﺳم‪ ،‬ﻣﻧدی )اﺷﺧﻧﺗﺎ( آﻣﺎده اﻧﺟﺎم ﻛﻠﯾﮫ ﻛﺎرھﺎﯾﯽ اﺳت ﻛﮫ ﻧﯾﺎز ﺑﮫ اﺳﺗﻔﺎده از آن )اﺷﺧﻧﺗﺎ( ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫‪١٦١‬‬
 ‫ﻣﺮاﺳﻢِ ا‪‬ﺗﺮاﺳﺎ ا‪‬د ا‪‬ﺷﻮ‪‬ﻟﯿﺎ‪ /‬ﺗﺮاﺳﻪي ا‪‬ﺷﻮ‪‬ﻟﯿﺎ‪ /‬روﺣﺎﻧﯽ ﺷﺪنِ ا‪‬ﺷﻮ‪‬ﻟﯿﺎ‬

‫ﺷﺮح ﻣﺮاﺳﻢ »ﺗﺮﻣﯿﺪا« ﺷﺪن ﯾﮏ »اﺷﮑﻨﺪا«‬

‫روز ﺷﻧﺑﮫ ﺷروع ﻣﯽﺷود و ﺗﺎ ﯾﮑﺷﻧﮫ ھﻔﺗﮫ ﺑﻌدى‬ ‫ِ‬ ‫ِﺷوﻟﯾﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﻣراﺳم طراﺳﮫ )ﺗﻘدﯾس( را ﮐﮫ از ﯾك‬
‫ﺗرﻣﯾدا‪ :‬ا َ‬
‫اداﻣﮫ دارد‪ ،‬ﺑﮫ اﺗﻣﺎم ﺑرﺳﺎﻧد‪ .‬در اﯾن ‪ ٩‬روز ﻣراﺳم ﺧﺎﺻﻰ اﻧﺟﺎم ﻣﯽﺷود و اﺷوﻟﯾﺎ دو ﺑﺎر ﻛﺗﺎب »ﺳﯾدرا اِد‬
‫ﻧﺷﻣﺎﺛﺎ« را ﻣﯽﺧواﻧد‪ .‬ﺑﺎر اول روز ﺷﻧﺑﮫ ﺑﻌد از ﺗﻌﻣﯾد ﺷدن و ﺑﺎر دوم ﯾﻛﺷﻧﺑﮫ ﺻﺑﺢ و در طﻰ ﺧواﻧدن‪،‬‬
‫ﺗﺎﻏﺎ و ﻣرﮔﻧﺎ و اﻧﮕﺷﺗر ﺷوم ﯾﺎور را ﺑﮫ اﺷوﻟﯾﺎ ھدﯾﮫ ﻣﯽدھﻧد و ﺑﻌد از آن ﺑﮫ ﻣدت ‪ ٦٠‬روز و ھر روز ﺳﮫ‬
‫ﺑﺎر رھﻣﻰ اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد و ﺑﻌد از ﺗﻣﺎم ﺷدن ‪ ١٨٠‬رھﻣﻰ‪ ،‬در ﯾك روز ﯾﮑﺷﻧﺑﮫ ﺑﺎ ﺗﻌﻣﯾد رﺑﯽ ﺧود )ﻣرﺑﯽ(‬
‫ﺑﮫ درﺟﮫ ﺗرﻣﯾداﯾﻰ ﻣﯽرﺳد و وظﯾﻔﮫ او ﺗﻌﻣﯾد و ﮐﻣﮏ ﺑﮫ ﮔﻧزورا در ﻋﻘد و ﻗﻣﺎﺷﯽ و ﻣﺳﺧﺗﺎ ) َﻣﺳُﻘﺗﺎ(‬
‫ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬ﯾﮏ »ﺗرﻣﯾدا« ﻣﯽﺗواﻧد ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد را اﻧﺟﺎم دھد‪ ،‬در ﻣراﺳم ﻋﻘد ازدواج ﺑﺎ ﮔﻧزﺑرا )ﮔﻧزورا(‬
‫ﺷﺧص ﻣﺗوﻓﯽ اﻧﺟﺎم دھد‪،‬‬ ‫ِ‬ ‫ﺷرﮐت ﻧﻣﺎﯾد‪ ،‬ھﻧﮕﺎم ﻣرگِ اﺷﺧﺎص ﻣﯽﺗواﻧد ﻣراﺳم ﺧواﻧدن »ﮔﻧزارﺑﺎ« را ﺑﮫ ﻧﺎم‬
‫در ﻣراﺳم ﻗﻣﺎﺷﯽ دادن ھﻣراه ﮔﻧزﺑرا اﻧﺟﺎم وظﯾﻔﮫ ﻧﻣﺎﯾد‪ ،‬در ﺗراﺳﮫی ﻣﻧدی »ﺗراﺳﺎ اِد اِﺷﺧِﻧﺎﺗﺎ‪ /‬ﺗراﺳﺎ اِد‬
‫ﺑﻣﻧدا«‪) ،‬ﻣراﺳم ﺗﺑرّ ک و ﺗﻘدﯾس ﻣﻧدی( ﺑﺎ ﮔﻧزﺑرا ﻣﺳﺎﻋدت ﮐﻧد‪.‬‬

‫اِﺗراﺻﺎ اِد ﺗﺎﻏﺎ‪ :‬ﺗﺎﺟﮕذاری ‪ -‬ﻣراﺳﻣﯽ ﮐﮫ ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ ﺑرای ارﺗﻘﺎء درﺟﮫی ﯾﮏ اﺷﮑﻧدا ﺑﮫ ﺗرﻣﯾدا اﻧﺟﺎم‬
‫ﻣﯽدھﻧد‪.‬‬

‫ِﺷوﻟﯾﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺑرای ﺗرﻣﯾدا ﺷدن آﻣﺎده ﺷده(‬

‫ِﺷوﻟﯾﺎ« )ا َ‬
‫ﮐﻠﯽ ﻣراﺳم ﺗرﻣﯾدا ﺷدن ﯾﮏ اﺷﮑﻧدا »اِﺗراﺳﺎ اِد ا َ‬
‫ﺷرح ِ‬
‫ﯾﮏ اﺷﻛﻧدا ﻣراﺣل زﯾر را ﺑﺎﯾد طﯽ ﮐﻧد ﺗﺎ ﺗرﻣﯾدا ﺷود‪:‬‬

‫ﺑﻌد از اﯾﻧﮑﮫ ﮐﺎﻣﻼً ﺑﮫ ﺧواﻧدن و ﻧوﺷﺗن زﺑﺎن ﻣﻧداﯾﯽ ﻣﺳﻠط ﮔردﯾد در ﯾﮏ زﻣﺎن ﻣﻧﺎﺳب‪ ،‬ﺧود و ﻣرﺑﯾش‬
‫)ﮔﻧزﺑرا( و اﺷﮑﻧداھﺎ و ﺳﺎﯾر ھﻣراھﺎن ﺑﮫ ﻣﺣل ﻣﻧدی )اﺷﺧﻧﺗﺎ ‪ -‬ﻋﺑﺎدﺗﮕﺎه ﻣﻧداﯾﯾﺎن( ﺣﺎﺿر ﻣﯽﺷوﻧد‪،‬‬
‫روز ﺷﻧﺑﮫ ﺻﺑﺢ‪،‬‬
‫ِ‬ ‫ﮐﺗﺎبھﺎی دﯾﻧﯽ و دﯾوﻧﺎنھﺎی )دﺳﺗورات دﯾﻧﯽ( ﻻزم را ﻧﯾز ﺑﮫ ﻣﻧدی ﺣﻣل ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﯾﮏ‬
‫ﮔﻧزﺑرا و ﺳﺎﯾر ﺗرﻣﯾداھﺎ و اﺷوﻟﯾﺎ )ﺷﺧص داوطﻠب ﺗرﻣﯾدا ﺷدن( و اﺷﮑﻧداھﺎ ھﻣﮕﯽ ﺧودﺷﺎن را ﺑرای‬
‫ِﺷوﻟﯾﺎ را ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﮐﻧد‪ ،‬ﺑﻌد اﯾن ﻋده ﺑرای‬
‫ﺗﻌﻣﯾد ﺷدن آﻣﺎده ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬اﺑﺗدا ﮔﻧزﺑرا ھﻣﮫ اﺷﮑﻧداھﺎ و ھﻣﭼﻧﯾن ا َ‬
‫ﺑﺎر دوم ﺑﺎ ﺗرﻣﯾداھﺎ ھﻣﮕﯽ ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﺷوﻧد‪ ،‬در اﯾن ﺻورت از ﻧظر ﺗﻌﻣﯾد »اﺗﻼﺛﺎ داری« ﻣﯽﺷوﻧد )ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ﮐﺎﻣل ﺳطﺢ ﺑﺎﻻ‪ ،‬ھم ردﯾف ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬ھر اﺷﮑﻧدا ﺑﺎ »اِﺗﻼﺛﺎ داری« ﺷدن ﻣﯽﺗواﻧد ﺑﺎ رﺟﺎل‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﮐﻧد‪» .‬اﺗﻼﺛﺎ داری« ﺣﺎﻟﺗﯽ اﺳت ﮐﮫ ﻋﻠﻣﺎی‬ ‫دﯾن ھمﺧوراک ﺷده و اﻟزاﻣﺎ ً ﺑﺎﯾد دﺳﺗﺎن ﺧود را ﺗﺎ آرﻧﺞ ُ‬
‫دوﺑﺎر ﭘﯾﺎﭘﯽ ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ِ‬ ‫روﺣﺎﻧﯽ ﯾﮏﺑﺎر ﺗﻌﻣﯾد و اﺷﮑﻧداھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﻣﯽﺧواھﻧد ﺑﮫ ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ ﮐﻣﮏ ﮐﻧﻧد‪،‬‬
‫ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬ﺑﮫ ﺗرﻣﯾداھﺎ و ﮔﻧزوراھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﯾﮏﺑﺎر ﺗﻌﻣﯾد ﺷده ﺑﺎﺷﻧد‪ ،‬اﺻطﻼﺣﺎ ً »اﺗرﯾن داری« ﻣﯽﮔوﯾﻧد(‪ .‬ﺑﻌد‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﺷده )طﺎھر ﺷده در آب روان( را ﻣﯽﭘوﺷﻧد‪.‬‬ ‫ھﻣﮕﯽ رﺳﺗﮫھﺎی ﺧﯾس را ﻋوض ﮐرده و رﺳﺗﮫھﺎی ُ‬

‫‪١٦٢‬‬
‫ﭼﻧد ﻧﻔر از ﻣﺳﺋوﻟﯾن اﺗﺎﻗﯽ از ﻧﯽ ﺑﮫ ﻧﺎم »اﻧدروﻧﺎ« ﺑﻧﺎ ﻣﯽﮐﻧﻧد )ﺑﮫ ﺻورت ﻣرﺑﻊ ﻣﺳﺗطﯾل و اﺑﻌﺎد ‪ ٢/۵‬و‬
‫‪ ٣/۵‬و ‪ ٢‬ﻣﺗر( ﮐﮫ ھﻣﮫاش از ﻧﯽ ﺳﺎﺧﺗﮫ ﺷده اﺳت‪ ،‬ﭘوﺷش ﺳﻘف اﯾن »اﻧدروﻧﺎ« ﻣﻌﻣوﻻً آﺑﯽ آﺳﻣﺎﻧﯽ‬
‫اﻧﺗﺧﺎب ﻣﯽﺷود و ﻧﻣﺎدی از ﻋﺎﻟم ﻣﺎدی اﺳت و درب آن ﺑﮫ ﺳﻣت اواﺛر )ﻗﺑﻠﮫ ﻣﻧداﯾﯾﺎن ‪ -‬ﺟﮭت ﺷﻣﺎل‬
‫ﺟﻐراﻓﯾﺎﯾﯽ( و ورود ﺑﮫ ﺳﻣت ﺟﻧوب اﺳت‪ .‬ﺗﻣﺎم ﮐﺗﺎبھﺎی دﯾﻧﯽ را در اﻧدروﻧﺎ ﺟﻣﻊ ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬اﺑﺗدا رﺑّﯽ‬
‫)ﻣرﺑﯽ اﺷوﻟﯾﺎ( در اﻧدروﻧﺎ »ﻣراﺳم َرھﻣﯽ« را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد‪ .‬ﺑﻌد از اﯾﻧﮑﮫ رﺑﯽ از اﺷﮑﻧدا »اﯾد ُﮐﺷطﺎ«‬
‫)دﺳت ﺗﻌﮭد( ﮔرﻓت‪ ،‬ھﻣﮕﯽ ﺗرﻣﯾداھﺎ و ﮔﻧزﺑرا وارد اﻧدروﻧﺎ ﺷده و ﺑر ﮐرﺳﯽھﺎی ﺧود ﻣﯽﻧﺷﯾﻧﻧد و ﮐﺗﺎب‬
‫ﺗﻠﻘﯾن اﻣوات و ﭼﮕوﻧﮕﯽ‬
‫ِ‬ ‫»ﺳﯾدرا اد ﻧﺷﻣﺎﺛﺎ« )ﮐﺗﺎب روانھﺎ‪ /‬ﮐﺗﺎب َﻧﻔسھﺎ؛ اﯾن ﮐﺗﺎب درﺑﺎره ﺳﻧن و آداب‬
‫دﻓن و ﺟداﯾﯽ روح از ﺑدن‪ ،‬دﻋﺎھﺎی روزاﻧﮫ و ﭼﮕوﻧﮕﯽ ﻣراﺳم را ﺑﯾﺎن ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬ﯾﮏ ﺣﻼﻟﯽ ﯾﺎ اﺷﮑﻧدا ﺑرای‬
‫ﺗرﻣﯾدا ﺷدن ﺑﺎﯾد اﯾن ﮐﺗﺎب را ﺣﻔظ و از ﺑر ﮐرده و ﺑﮫ ﻣﺗن آن ﻣﺳﻠط ﺑﺎﺷد( را در دﺳت ﻣﯽﮔﯾرﻧد‪ .‬ﺑﮫ‬
‫دﺳﺗور رﺑﯽ؛ اﺷﮑﻧداھﺎ‪ ،‬اﺷوﻟﯾﺎ را ﺑﮫ اطﺎﻗﯽ ﺑرده و او را از ﻣوی ﺳر ﺗﺎ ﻧﺎﺧن اﻧﮕﺷﺗﺎن ﭘﺎ ﺑررﺳﯽ ﻣﯽﮐﻧﻧد‬
‫ِﺻطﻠﯽ‪ /‬ا َ‬
‫ِﺳطﻠﯽ« )اﺻطﻠﯽ اِد زﯾوا‪ /‬اﺳطﻠﯽ اِد زﯾوا‪/‬‬ ‫ﺗﺎ از ﺳﺎﻟم ﺑودن وی اطﻣﯾﻧﺎن ﺣﺎﺻل ﻧﻣﺎﯾﻧد‪ ،‬ﺳﭘس »ا َ‬
‫رﺳﺗﮫ‪ /‬رﺳﺗﺎ‪ /‬ﻟﺑﺎس دﯾﻧﯽ‪ /‬ﻟﺑﺎس درﺧﺷش( ﻧو را ﺑﺎ دﻗت ﮐﺎﻣل ﺑﮫ وی ﻣﯽﭘوﺷﺎﻧﻧد‪ ،‬ﺑﻌد از اطﻣﯾﻧﺎن ﺑﮫ ھﻣراه‬
‫اﺷوﻟﯾﺎ ﺑﮫ طرف اﻧدروﻧﺎ ﻣﯽآﯾﻧد و ﮔزارش ﮐﺎر را ﺑﮫ رﺑﯽ ﻣﯽدھﻧد‪ .‬رﺑﯽ دﺳﺗور ﻣﯽدھد ﮐﮫ ﺑرای اﺷوﻟﯾﺎ و‬
‫اﺷﮑﻧداھﺎ ﺟﻠوی درب اﻧدروﻧﺎ ﮐرﺳﯽ ﻗرار دھﻧد و ﺑﻌد از آن ﮐﺗﺎب »ﺳﯾدرا اد ﻧﺷﻣﺎﺛﺎ« و ﯾﮏ دﺳﺗﮫ از‬
‫ﺷﺎﺧﮫھﺎی »آس« )ﯾﺎس‪ /‬ﻣورد ﺑودار( ﺑﮫ اﺷوﻟﯾﺎ ﻣﯽدھﻧد و ﺑﻌد از اﻧﺟﺎم ﺗﻣﺎم اﯾن ﮐﺎرھﺎ ھﻣﮕﯽ در ﺟﺎی‬
‫ﺧود ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرﻧد و ﺑﮫ دﺳﺗور رﺑﯽ‪ ،‬اﺷوﻟﯾﺎ ﮐﺗﺎب »ﺳﯾدرا اد ﻧﺷﻣﺎﺛﺎ« را ﺑﺎز ﮐرده و ﺷروع ﺑﮫ ﺧواﻧدن‬
‫ﻣﯽﻧﻣﺎﯾد‪.‬‬

‫از ﺟﺎﻧب دﯾﮕر »ھﻔت دﺧﺗر ﺑﺎﮐره« در ﺳﻣت دﯾﮕر ﮐﮫ ﻧﺎظر ﺑر اﯾن اﻣر ھﺳﺗﻧد‪ ،‬اﺑﺗدا دو »ﺗﺎﻏﺎ«ی‬
‫اﺑرﯾﺷﻣﯽ )ﺗﺎج‪ ،‬ﭘﺎرﭼﮫ ﭘﻧﺑﮫای ﯾﺎ اﺑرﯾﺷﻣﯽ ﺑﮫ ﭘﮭﻧﺎی ‪ ٣‬ﺳﺎﻧﺗﯽﻣﺗر( ﯾﮑﯽ ﺑرای اﺷوﻟﯾﺎ و دﯾﮕری ﺑرای رﺑﯽ‬
‫ِﺷوﻟﯾﺎ« ﺑﮫ اﺷوﻟﯾﺎ ھدﯾﮫ‬
‫ﻣﯽدوزﻧد )ﺗﺎﻏﺎ‪ :‬ﺗﺎﺟﻰ اﺳت ﺑراى ﻋﻠﻣﺎى روﺣﺎﻧﻰ ﻛﮫ آن را در ﻣراﺳم »اِﺗراﺳﺎ اد ا َ‬
‫ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ .‬ﺟﻧس آن از ﭘﺎرﭼﮫ ﭘﻧﺑﮫاى ﺳﻔﯾد ﻣﺎﻧﻧد ﻣﺗﻘﺎل‪ ،‬ﭼﻠوار ‪ ...‬اﺳت‪ .‬ھر ﺗرﻣﯾدا و ﮔﻧزورا ﻗﺑل از اﺟراى‬
‫ھر ﻛدام از ﻣراﺳم دﯾﻧﻰ اﺑﺗدا ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎﯾﻰ ﺗﺎﻏﺎ را ﺑر ﺳر ﻗرار ﻣﯽدھد و در ﭘﺎﯾﺎن ﻣراﺳم ﻧﯾز ﺑﺎ‬
‫ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎى ﻣرﺑوط ﺑﮫ آن‪ ،‬ﺗﺎﻏﺎ را از ﺳر ﺑرداﺷﺗﮫ و در آﺳﺗﯾن راﺳت ﭘﯾراھن رﺳﺗﮫ ى ﺧود ﻗرار‬
‫ِﺷوﻟﯾﺎ« ﺑﮫ ﺗرﻣﯾدا اھدا ﻣﯽﻛﻧﻧد از اﺑرﯾﺷم ﺧﺎم‬
‫ﻣﯽدھد‪ .‬ﺗوﺟﮫ‪ :‬ﺟﻧس اوﻟﯾن ﺗﺎﻏﺎﯾﻰ ﻛﮫ در ﻣراﺳم »اِﺗراﺳﺎ اد ا َ‬
‫اﺳت(‪» .‬ﺗﺎﻏﺎ« اﺑﺗدا ﺑﮫ ﺻورت ﯾﮏ ﮐﯾﺳﮫ دوﺧﺗﮫ ﺷده و ﺳﭘس واروﻧﮫ ﻣﯽﺷود ﺗﺎ ﻣﺣل دوﺧت در داﺧل‬
‫ﻗرار ﮔﯾرد‪ ،‬ﺳﭘس دو ﺳر اﯾن ﮐﯾﺳﮫ ﺑﺎرﯾﮏ را داﺧل ھم ﻓرو ﻣﯽﮐﻧﻧد ﺗﺎ اﯾن ﺣﻠﻘﮫ ﭘﺎرﭼﮫای ﺑﮫ اﻧدازهای ﮐﮫ‬
‫ﺑﺗوان آن را ﻣﺛل ﺗﺎج روی ﺳر ﻗرار داد ﺑﮫ ھم ﻣﯽدوزﻧد‪ .‬ﺑﻌد از اﯾﻧﮑﮫ دو ﺗﺎﻏﺎ‪ ،‬ﯾﮑﯽ ﺑرای اﺷوﻟﯾﺎ و‬
‫دﯾﮕری ﺑرای رﺑﯽ ﺗوﺳط دﺧﺗران دوﺧﺗﮫ ﺷد ﻧوﺑت ﺑﮫ دوﺧت ﺑﻘﯾﮫی ﺗﺎﻏﺎھﺎ ﮐﮫ از ﭘﺎرﭼﮫ ﭘﻧﺑﮫای و ﺑﮫ ﺗﻌداد‬
‫ﺣداﻗل ‪ ٢۴‬ﺗﺎ ‪ ٣٠‬ﺗﺎﻏﺎ اﺳت را ﻣﯽدوزﻧد‪ .‬دوﺧﺗن ﺗﺎﻏﺎھﺎ ھم زﻣﺎن ﺑﺎ ﺧواﻧدن »ﺳﯾدرا اد ﻧﺷﻣﺎﺛﺎ« ﺗوﺳط‬
‫اﺷوﻟﯾﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬اﺷوﻟﯾﺎ ﺟﻠوی درب اﻧدروﻧﺎ ﺑر ﮐرﺳﯽ ﻧﺷﺳﺗﮫ و دو طرف وی ﻧﯾز اﺷﮑﻧداھﺎ ﮐﺗﺎب ﺑﮫ دﺳت‬
‫ﺑر ﮐرﺳﯽھﺎﯾﺷﺎن ﻧﺷﺳﺗﮫاﻧد‪ .‬در داﺧل اﻧدروﻧﺎ؛ رﺑﯽ‪ ،‬ﮔﻧزﺑرا و ﺗرﻣﯾداھﺎ ھر ﮐدام ﺑر ﮐرﺳﯽھﺎی ﺧودﺷﺎن‬
‫ﻧﺷﺳﺗﮫ و ﮐﺗﺎبھﺎ را ﺑﺎز ﻧﻣوده و ﺑﮫ دﺳﺗور رﺑﯽ‪ ،‬اﺷوﻟﯾﺎ ﺷروع ﺑﮫ ﺧواﻧدن ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬ھﻣﮕﯽ ﮔوش ﻣﯽدھﻧد و‬
‫ﭼﺷﻣﺎن ھﻣﮕﯽ ﺑﮫ ﮐﺗﺎبھﺎ دوﺧﺗﮫ ﺷده و ﺧواﻧدن اﺷوﻟﯾﺎ را ﻧﺎظر ﻣﯽﺑﺎﺷﻧد‪.‬‬

‫‪١٦٣‬‬
‫ﺑﻌد از اﯾﻧﮑﮫ ﺧواﻧدن ﮐﺗﺎب ﭘﺎﯾﺎن ﯾﺎﻓت‪ ،‬اﺷوﻟﯾﺎ و اﺷﮑﻧداھﺎ وارد اﻧدروﻧﺎ ﻣﯽﺷوﻧد و ﻣواظﺑت ﻣﯽﮐﻧﻧد ﮐﮫ‬
‫ِﺻطﻠﯽ« )ﻟﺑﺎس دﯾﻧﯽ ‪ -‬رﺳﺗﮫ( ﺧودش را ﺑﺎز ﻧﮑﻧد‪ .‬ھﻣﮕﯽ ﺣﺎﺿرﯾن و روﺣﺎﻧﯾﺎن در اﻧدروﻧﺎ‬ ‫اﺷوﻟﯾﺎ »ا َ‬
‫ﻧﺷﺳﺗﮫ و آن ﺷب را ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﮐﺗﺎبھﺎ و ﮔﻔﺗن ﺣدﯾثھﺎی آﻣوزﻧده و ﮔﺎھﯽ داﺳﺗﺎنھﺎی آﻣوزﻧده ﺑﮫ ﺷﮑل‬
‫ﺻﺑﺢ زود در ﻣﻘﺎﺑل اﻧدروﻧﺎ ﺗوﺳط ﻋدهای از ﻣردم ﮐﮫ رﺑﯽ ﺑﮫ آنھﺎ‬ ‫ِ‬ ‫طﻧز ﺳﭘری ﻣﯽﮐﻧﻧد ﺗﺎ اﯾﻧﮑﮫ ﻧزدﯾﮏ‬
‫دﺳﺗور داده اﺳت ﯾﮏ اﺷﺧﻧﺗﺎ )ﻣﻧدی ‪ -‬ﻣﺣل ﻋﺑﺎدت ﻣﻧداﯾﯾﺎن( ﻣﯽﺳﺎزﻧد‪») .‬اﺷﺧﻧﺗﺎ«؛ ﻋﺑﺎدﺗﮕﺎه ﻣﻧدی ﮐﮫ‬
‫ِﺷوﻟﯾﺎ‪َ ،‬ﻣﺷﺎ دِﺧﯾﺎ‪ ،‬ﻣَﺳِ ﻘﺗﺎ و ‪...‬اﺳت(‪.‬‬
‫ت ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﻧظﯾر ﺗراﺳﮫی ا َ‬
‫ﻣﺣل ﺑرﮔزاری ﻣراﺳم واﻻی روﺣﺎﻧﯾ ِ‬

‫ﺳﺎﺧﺗﻣﺎن اﺷﺧﻧﺗﺎ ﺷﺑﯾﮫ اﻧدروﻧﺎ اﺳت ﺑﺎ اﯾن ﺗﻔﺎوت ﮐﮫ ﻧﯽھﺎی ﺑﯾﺷﺗری ﺑﮫ ﮐﺎر رﻓﺗﮫ و ﺳﻘف آن ﻣﺣﮑمﺗر ﺑﻧﺎ‬
‫ی ﺳﻘف‪ ،‬ﯾﮏ‬ ‫ﻣﯽﺷود و ھﻣﭼﻧﯾن دﯾوار اطراف آن را ﺑﺎ ﻧﯽھﺎی ﺑﯾﺷﺗری ﺑر ﭘﺎ ﻣﯽﮐﻧﻧد؛ ﺑر روی ﻧﯽھﺎ ِ‬
‫ﭘﺎرﭼﮫ ﺳﻔﯾد ﭘﮭن ﮐرده و آن را ﻣﺣﮑم ﻣﯽﻧﻣﺎﯾﻧد ﮐﮫ ﻧﻣﺎد ﻋﺎﻟم ﻧور )آﻟﻣﺎ دِﻧﮭورا( اﺳت و درب آن ﺑﮫ ﺳﻣت‬
‫ﺟﻧوب و ورودی آن ﺑﮫ ﺳﻣت ﺷﻣﺎل ﯾﻌﻧﯽ اواﺛر )ﻗﺑﻠﮫ ﻣﻧداﯾﯾﺎن( اﺳت‪ .‬ﺳﭘس ھﻣﮫ ﮐﺗﺎبھﺎ را ﺑﮫ درون‬
‫اﺷﺧﻧﺗﺎ ﻣﯽﺑرﻧد‪ .‬ﻗﺑل از ورود‪ ،‬رﺑﯽ و ﺗرﻣﯾداھﺎ ﺟﻠوی درب اﺷﺧﻧﺗﺎ ﺑوﺛﮫھﺎﯾﯽ را ﻣﯽﺧواﻧﻧد و وارد‬
‫ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬

‫رﺑﯽ و ﺗرﻣﯾداھﺎ در اﺷﺧﻧﺗﺎ ﻣراﺳم َرھﻣﯽ را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد و ﭘس از اﺗﻣﺎم رھﻣﯽ و ﻗرار ﮔرﻓﺗن در ﺟﺎھﺎی‬
‫ﺧود‪ ،‬رﺑﯽ ﺑﮫ اﺷوﻟﯾﺎ دﺳﺗور ﻣﯽدھد ﮐﮫ ﺑر ﮐرﺳﯽ ﺧودش ﺑﻧﺷﯾﻧد و اﺷﮑﻧداھﺎ ﻧﯾز دو طرف وی ﺟﻠوی درب‬
‫اﺷﺧﻧﺗﺎ رو ﺑﮫ اواﺛر ﻣﯽﻧﺷﯾﻧﻧد‪ .‬اﺷوﻟﯾﺎ ﮐﺗﺎب »ﺳﯾدرا اد ﻧﺷﻣﺎﺛﺎ« را ﺑﺎز ﮐرده ﺷروع ﺑﮫ ﺧواﻧدن ﻣﯽﮐﻧد‪.‬‬
‫اﺑﮭت و ﺷﮑوه ﺻﺣﻧﮫ دارای ﻗداﺳت واﻻﯾﯽ ﻣﯽﺷود و ﺣﺎﺿرﯾن ھﻣﮕﯽ ﺳراﭘﺎ ﮔوش ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬روﺣﺎﻧﯾﺎن ﺑﮫ‬
‫اﺷوﻟﯾﺎ ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪» :‬ﺑرای ﻣﺎ ﺑﺧوان ﮐﮫ ﻣﻧور و ﺷﺎد ﺷوﯾم«‪ .‬در اﯾن ھﻧﮕﺎم اﺷوﻟﯾﺎ ﺑﭘﺎ ﻣﯽﺧﯾزد و ﺳر‬
‫ﺑزرﮔﺗرﯾن روﺣﺎﻧﯽ را ﻣﯽﺑوﺳد‪ .‬ﺑﮫ اﺷوﻟﯾﺎ ھﻣراه ﮐﺗﺎب ﯾﮏ دﺳﺗﮫ »آس« )ﯾﺎس ﺑودار ﯾﺎ ﻣورد ﺑودار(‬
‫ﻣﯽدھﻧد‪ .‬وﻗﺗﯽ اﺷوﻟﯾﺎ ھﻧﮕﺎم ﺧواﻧدن ﺑﮫ ﺑوﺛﮫ »اﻧﮕرﺗﺎ اﻣﮭﺛﻣﺗﺎ« رﺳﯾد رﺑﯽ اﻧﮕﺷﺗر »ﺷوم ﯾﺎور زﯾوا«‬
‫ِﺷوﻟﯾﺎ« ﺑﮫ اﺷوﻟﯾﺎ اھدا ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ .‬ﻣﻌﻣوﻻً ﺟﻧس آن از طﻼ‬ ‫)اﻧﮕﺷﺗرى اﺳت ﻛﮫ آن را در ﻣراﺳم »اِﺗراﺳﺎ اد ا َ‬
‫ﻣﯽﺑﺎﺷد و ﺑر روى آن »ﺷوم ﯾﺎور زﯾوا« )ﯾﻛﻰ از اﻟﻘﺎب ﺧداوﻧد( ﺣك ﺷده اﺳت‪ .‬اﯾن اﻧﮕﺷﺗر ﻣدام در‬
‫اﻧﮕﺷت ﻛوﭼك دﺳت راﺳت ﻋﻠﻣﺎى روﺣﺎﻧﻰ ﻗرار دارد‪ (.‬را ﺑﮫ اﺷوﻟﯾﺎ ﻣﯽدھد ﮐﮫ ﺑﮫ اﻧﮕﺷت ﮐوﭼﮏ دﺳت‬
‫راﺳﺗش ﻗرار دھد‪ .‬ھﻣﮫ ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ ﺑوﺛﮫھﺎﯾﯽ ﺑرای ﺗﺑرک اﺷوﻟﯾﺎ ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪ .‬ﺑﺎر دﯾﮕر اﺷوﻟﯾﺎ ﺳر‬
‫ﮔﻧزﺑرا را ﻣﯽﺑوﺳد و دﺳﺗﮫی »آس« را ﻣﯽﺑوﯾد و ﻣﯽﮔوﯾد‪» :‬ﺑﺎﺳِ م رﯾﮭﺎ اِد ھﯾّﯽ و ﻣﻧدادھﯾّﯽ« )ﺑوﺛﮫی ﺑوی‬
‫ﻣﻌﻧﯽ ﺧوﺷﺎﯾﻧد اﺳت ﺑوی ﺧداوﻧد و ﻋرﻓﺎن ﺧداوﻧد( ﺑﻌد ﺳر ھﻣﮫ ﺗرﻣﯾداھﺎ را ﻣﯽﺑوﺳد‪ .‬ﭘس از‬ ‫ِ‬ ‫ﺧوش ﺑﮫ‬
‫اﯾﻧﮑﮫ ﺧواﻧدن »ﺳﯾدرا اد ﻧﺷﻣﺎﺛﺎ« را ﮐﺎﻣل ﮐرد ھﻣﮕﯽ ﺑﮫ وی ﺗﺑرﯾﮏ ﻣﯽﮔوﯾﻧد و ﮐﺗﺎب را از او ﻣﯽﮔﯾرﻧد‪.‬‬
‫رﺑﯽ ﺷﺎﺧﮫھﺎی »آس« را از اﺷوﻟﯾﺎ ﻣﯽﮔﯾرد و »اِﮐﻠﯾﻠﯽ« ﺑرای ﺧودش و اﺷوﻟﯾﺎ و ﺑرای َﯾردﻧﺎ درﺳت‬
‫ﻣﯽﮐﻧد )»اِﻛﻠﯾل« را از ﺷﺎﺧﮫى آﺳﺎ )ﻣورد ﺑودار( ﺗﮭﯾﮫ ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ .‬در ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﻗﺑل از‬
‫ورود ﺑﮫ آب اﻛﻠﯾل را در اﻧﮕﺷت ﻛوﭼك دﺳت راﺳت ﺧود ﻗرار ﻣﯽدھد و ﻣراﺳم رﺷﺎﻣﮫ را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد؛‬
‫ﺑﻌد از آن ﺑوﺛﮫى ورود ﺑﮫ ﯾردﻧﺎ را ﻣﯽﺧواﻧد و وارد ﯾردﻧﺎ ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺑﻌد از اﯾﻧﻛﮫ ﻋﺎﻟم روﺣﺎﻧﻰ ﺑر وى آب‬
‫ﭘﺎﺷﯾده و ﻏﺳل ﻧﻣود‪ ،‬دﺳﺗش را ﻣﯽﮔﯾرد و ﺑﺎ ﺗﻼوت ﺑوﺛﮫھﺎﯾﻰ اﻛﻠﯾل را از اﻧﮕﺷت ﺗﻌﻣﯾد ﺷوﻧده درﻣﻰآورد‬
‫رزﻧﻘﺎ« )ﻋﻣﺎﻣﮫ( ﻗرار ﻣﯽدھد‪ .‬در ﭘﺎﯾﺎن ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده اﻛﻠﯾل را از زﯾر‬ ‫و آن را زﯾر » َﺑ ِ‬
‫رزﻧﻘﺎ« درﻣﯽآورد‪ ،‬ﭼﻧدﯾن ﻣرﺗﺑﮫ ﻣﯽﺑوﺳد ﺑر روی ﭼﺷﻣﺎن ﺧود ﻗرار ﻣﯽدھد و ﺑﻌد آن را در ﯾردﻧﺎ‬ ‫» َﺑ ِ‬
‫ﻣﻰاﻧدازد‪ .(.‬ﺳﭘس »اِﮐﻠﯾل« و » َﻣرﮔِﻧﺎ« را ﺑﮫ اﺷوﻟﯾﺎ ﻣﯽدھد ) َﻣرﮔِﻧﺎ‪ :‬ﻋﺻﺎﯾﻰ اﺳت ﻛﮫ ﻋﻠﻣﺎى روﺣﺎﻧﻰ‬
‫‪١٦٤‬‬
‫ھﻧﮕﺎم اﺟراى ﺗﻣﺎم ﻣراﺳم دﯾﻧﻰ در دﺳت دارﻧد‪َ .‬ﻣرﮔِﻧﺎ را از ﺷﺎﺧﮫ درﺧت زﯾﺗون ﺗﮭﯾﮫ ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ .‬ﻣرﮔﻧﺎ را‬
‫ِﺷوﻟﯾﺎ« ﺑﮫ او اھدا ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ .‬در ﻛﻠﯾﮫ ﻣراﺳم دﯾﻧﻰ ﻋﻠﻣﺎى روﺣﺎﻧﻰ ﻣرﮔﻧﺎ را ﺑﺎ‬
‫ﻧﯾز در ﻣراﺳم »اِﺗراﺳﺎ اد ا َ‬
‫دﺳت ﭼپ و ﺑر ﻛﺗف ﺧود ﺗﻛﯾﮫ ﻣﯽدھﻧد و در ﺑرﺧﻰ ﺟﺎھﺎ ﺑﺎ دﺳت راﺳت ﮔرﻓﺗﮫ و ﺑر ﻛﺗف راﺳت ﺗﻛﯾﮫ‬
‫ﻣﯽدھﻧد‪ .‬ﻗﺎﺑل ذﻛر اﺳت ﻛﮫ ﺷﺎﺧﮫى زﯾﺗون ﻧﺷﺎﻧﮫى ﻋداﻟت و ﺻﻠﺢ اﺳت و ھر ﺗرﻣﯾدا و ﮔﻧزورا ﺑﺎ داﺷﺗن‬
‫اﯾن ﻋﺻﺎ ﻋداﻟت و ﺑراﺑرى را در ﺟﺎﻣﻌﮫى ﺧود ﺑرﻗرار ﻣﯽﻛﻧد‪ .(.‬در اﯾﻧﺟﺎ رﺑﯽ و ﺗرﻣﯾداھﺎ ﺗﺎﻏﺎھﺎﯾﺷﺎن را‬
‫ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎی ﻣرﺑوطﮫ از ﺳر ﺑرﻣﯽدارﻧد‪ ،‬ﻣﯽﺑوﺳﻧد و در آﺳﺗﯾن دﺳت راﺳت ﻗرار ﻣﯽدھﻧد و ھﻣﮕﯽ‬
‫از اﺷﺧﻧﺗﺎ )ﻣﻧدی( ﺑﯾرون ﻣﯽآﯾﻧد )ﻣﯽﺗواﻧﻧد ﺟﮭت رﻓﻊ ﺣﺎﺟت ﺑﯾرون ﺑروﻧد(‪ .‬وﻗﺗﯽ ﮐﮫ ھﻣﮕﯽ دوﺑﺎره وارد‬
‫اﺷﺧﻧﺗﺎ ﻣﯽﺷوﻧد ﺗﺎﻏﺎھﺎﯾﺷﺎن را ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎی ﻣرﺑوط ﺑﮫ آن‪ ،‬زﯾر ﻋﻣﺎﻣﮫ ﺑر ﺳرھﺎﯾﺷﺎن ﻗرار ﻣﯽدھﻧد‪.‬‬
‫رﺑﯽ ﺟﻠوی درب اﺷﺧﻧﺗﺎ ﻣﯽآﯾد و ﺑﮫ ھﻣﮫ روﺣﺎﻧﯾﺎن ﺳﻼم ﻣﯽﮐﻧد و ﺑﻘﯾﮫ ﺟواب ﺳﻼم وی را ﻣﯽدھﻧد‪.‬‬

‫ِﺷوﻟﯾﺎ ﺑﮫ َﯾردﻧﺎ ﻣﯽروﯾم‪ ،‬و‬

‫رﺑﯽ ﻣﯽﮔوﯾد‪ :‬ﺑﮫ ﻓرﻣﺎﻧﺗﺎن ای ﻣﺎﻟﮏ و ﺻﺎﺣب ﺑزرگ و ﮐوﭼﮏ‪ ،‬ﺑرای ﺗﻌﻣﯾد ا َ‬
‫از ﮐﻠﯾﮫ ﺗرﻣﯾداھﺎ ﻣﯽﺧواھد ﮐﮫ ﺑﮫ ﺟﺎﻧب ﯾردﻧﺎ ﺑروﻧد‪ .‬در اﯾﻧﺟﺎ ﯾﮑﯽ از ﺗرﻣﯾداھﺎ »درﻓش« )ﻧﻣﺎد دﯾﻧﯽ‬
‫ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ( را ﺑر ﻣﯽدارد و دﯾﮕری ﮐﺗﺎب »ﮔﻧزارﺑﺎ« را ﻣﯽﮔﯾرد و ﺳوﻣﯽ »ﮐﯾﻧﺛﺎ« را ﺑرﻣﯽدارد و‬
‫ﺑﮫ ﺳﺎﺣل َﯾردﻧﺎ ﻣﯽروﻧد‪) .‬ﮐﯾﻧﺛﺎ‪ ،‬طرﯾﺎﻧﺎﯾﻰ ﺑﮫ ﺷﻛل ﻣﻛﻌب ﻣﺳﺗطﯾل ﻛﮫ داراى درب ﻣﯽﺑﺎﺷد‪» .‬اِﺑرﯾﮭﻰ«‬
‫)آﺗﺷدان( و » َﻗوﻗﺎ« )ﺑﺧوردان( را ﺑر روى آن ﻗرار ﻣﯽدھﻧد‪ .‬در اﻋﯾﺎد و ﺑرﺧﻰ روزھﺎى ﺧﺎص ﻋﺎﻟم‬
‫روﺣﺎﻧﻰ ﺑﮫ ﺟﺎى طرﯾﺎﻧﺎى ﻣﻌﻣوﻟﻰ از »ﻛﯾﻧﺛﺎ« اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﻛﻧد‪ .‬ﻻزم ﺑﮫ ذﻛر اﺳت ﻛﮫ در اﯾﺎﻣﻰ ﻛﮫ درﻓش را‬
‫ﻧﺻب ﻣﯽﻛﻧﻧد از ﻛﯾﻧﺛﺎ اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﻛﻧﻧد و در ﺳﻣت ﭼپ درﻓش ﮔذاﺷﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪(.‬‬

‫ﮐﻧﺎر ﯾردﻧﺎ ﺑﻌد از آن ﮐﮫ »اِﮐﻠﯾلھﺎ« را درﺳت ﮐردﻧد‪ ،‬رﺑﯽ »ﻣراﺳم َرﺷﺎﻣﮫ« را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد‪» ،‬ﺗﺎﻏﺎ« را‬
‫ﺑر ﺳر ﻣﯽﮔذارد‪ ،‬ﺑوﺛﮫھﺎی رھﻣﯽ را ﻣﯽﺧواﻧد‪» ،‬ﭘﮭﺛﺎ« )ﻧﺎن ﻣﻘدس( را درﺳت ﻣﯽﮐﻧد‪ ،‬و ﺑﻌد از ﺧوردن‬
‫»ﭘﮭﺛﺎ« و ﻧوﺷﯾدن »ﻣﻣﺑوھﺎ« )آب ﻣﻘدس( از اﺷﻛﻧدا »اﯾد ُﮐﺷطﺎ« )دﺳت ﺗﻌﮭد( ﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬رﺑﯽ ﺑوﺛﮫی‬
‫»اﻧﮭﺷﺗﺎ« را ﻣﯽﺧواﻧد وﻟﯽ ﺗﺎﻏﺎ را از ﺳرش ﺑر ﻧﻣﯽدارد‪ .‬اﺷوﻟﯾﺎ ﺑوﺛﮫای از ﮔﻧزارﺑﺎ ﻣﯽﺧواﻧد و وارد‬
‫َﯾردﻧﺎ ﻣﯽﺷود و ﺑﻌد از ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬اﺷﮑﻧداھﺎ ﮐﻣﮏ ﻣﯽﮐﻧﻧد ﺗﺎ اﺷوﻟﯾﺎ رﺳﺗﮫاش را ﻋوض ﮐﻧد و ﯾﮏ رﺳﺗﮫی ﻧو‬
‫ﺑﭘوﺷد‪ .‬ھﻧﮕﺎم ﻋوض ﮐردن‪ ،‬ﭘوﺷش ﭘﺎرﭼﮫای ﺑﺎﻻی ﺳر وی ﻧﮕﮫ ﻣﯽدارﻧد و ﻣواظﺑت ﻣﯽﮐﻧﻧد ﮐﮫ »اِﮐﻠﯾل«‬
‫از ﺳرش ﻧﯾﻔﺗد‪ .‬ﺑﻌد از ﭘوﺷﯾدن اﺻطﻠﯽ ﻧو )رﺳﺗﮫ ‪ -‬ﻟﺑﺎس دﯾﻧﯽ(‪ ،‬اﺷﮑﻧداھﺎ ﭘﺎھﺎی اﺷوﻟﯾﺎ را ﻣﯽﺷوﯾﻧد‪.‬‬
‫ﺳﭘس اﺷوﻟﯾﺎ ﭘﺎھﺎﯾش را ﺑر ﻣوھﺎی ﯾﮏ زن ﻣﺗدﯾن ﻣﯽﮐﺷد و ﺧﺷﮏ ﻣﯽﮐﻧد؛ از طرف دﯾﮕر درﻓش و‬
‫ﮔﻧزارﺑﺎ را ﺑﮫ اﺷﺧﻧﺗﺎ ﺑرﻣﯽﮔرداﻧﻧد و رﺑﯽ ﺑوﺛﮫھﺎی دﯾﮕری ﻣﯽﺧواﻧد و در اﯾن ھﻧﮕﺎم ھﻣﮫی ﺗرﻣﯾداھﺎ وارد‬
‫اﺷﺧﻧﺗﺎ ﺷده در ﺟﺎی ﺧود ﻣﯽﻧﺷﯾﻧد‪ .‬رﺑﯽ و اﺷوﻟﯾﺎ ﺑﮫ درب اﺷﺧﻧﺗﺎ ﻣﯽآﯾﻧد و ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪» :‬اَﺳوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠ ُﺧن« و‬
‫ِﮭوﯾﻠﺧن«‪ .‬رﺑﯽ دﺳﺗور ﻣﯽدھد ﺑرای اﺷوﻟﯾﺎ ﯾﮏ ﮐرﺳﯽ ﻗرار‬ ‫ُ‬ ‫ﺗرﻣﯾداھﺎ ﺟواب ﻣﯽدھﻧد‪» :‬اَﺳواﺛﺎ اِد ھﯾّﯽ ﻧ‬
‫دھﻧد و اﺷوﻟﯾﺎ ﺑر روی ﮐرﺳﯽ ﻣﯽﻧﺷﯾﻧد‪ .‬ﺑﻌد رﺑﯽ و ﺗرﻣﯾداھﺎ ﺑﺎ ھم »اﯾد ُﮐﺷطﺎ« ﻣﯽدھﻧد‪ .‬در اﯾن ھﻧﮕﺎم‬
‫رﺑﯽ ﺗﺎﻏﺎی ﺧودش و ﺗﺎﻏﺎی اﺷوﻟﯾﺎ را ﺑﺎﻻی ﺳر اﺷوﻟﯾﺎ ﻗرار ﻣﯽدھد‪ .‬ﺗرﻣﯾداھﺎ و رﺑﯽ ﺷروع ﺑﮫ ﺧواﻧدن‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﻣﯽﮐﻧﻧد )در آب ﺟﺎری‬ ‫ﺑوﺛﮫھﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ ،‬ﺑﻌد ﺑﮫ دﺳﺗور رﺑﯽ‪ ،‬ﺗرﻣﯾداھﺎ ھﻣﮕﯽ دﺳتھﺎﯾﺷﺎن را ُ‬
‫طﺎھر ﻣﯽﻧﻣﺎﯾﻧد( و رﺑﯽ ﺑﮫ ھر ﮐدام ﯾﮏ ﺷﺎﺧﮫ ﯾﺎس ﻣﯽدھد و آﻧﮭﺎ ھﻣﮕﯽ دﺳتھﺎی راﺳتﺷﺎن را ھﻣراه‬
‫ﺷﺎﺧﮫی ﯾﺎس ﺑﺎﻻی ﺳر اﺷوﻟﯾﺎ ﻣﯽﮔﯾرﻧد و ﺑوﺛﮫھﺎی »ﻗدﻣﺎﯾﯽ ﻧﺧراﯾﯽ« و »ھﺎھو ﮔورا ﻗدﻣﺎﯾﺎ« را‬
‫ﻣﯽﺧواﻧﻧد و ھﻧﮕﺎﻣﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ﺟﻣﻠﮫی »ﻣﺎرا اد رﺑوﺛﺎ اﻧﺳب اﮐﻠﯾﻼ و ﺗراﺻﻠﯽ اﺑرﯾﺷﯽ« رﺳﯾدﻧد ﺗﺎﻏﺎ را ﺑر‬
‫ﺳر اﺷوﻟﯾﺎ ﻗرار ﻣﯽدھﻧد و ﺗرﻣﯾداھﺎ دﺳتھﺎﯾﺷﺎن را ﺑر ﺳر اﺷوﻟﯾﺎ ﻗرار ﻣﯽدھﻧد و ﺑﮫ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎ اداﻣﮫ‬
‫‪١٦٥‬‬
‫ﻣﯽدھﻧد‪ .‬در اﯾن ھﻧﮕﺎم اﺷﮑﻧدا در ﺣﺎﻟﯽﮐﮫ ﻗﻧﯾﻧﺎی ھﻣرا )ﺷﯾﺷﮫی ﺑﻠوری ﺳﻔﯾد ﺣﺎوی ﺷرﺑت( و ﮐﭘﺗﺎ )ﺟﺎم‬
‫ﮐوﭼﮑﯽ از ﺟﻧس ﺑرﻧز ﯾﺎ ﺑرﻧﺞ( را در دﺳت دارد‪ ،‬ﻣﯽآﯾد و آنھﺎ را ﺑﮫ دﺳت اﺷوﻟﯾﺎ ﮐﮫ از ﻗﺑل دﺳتھﺎﯾش‬
‫را طﻣﺎﺷﮫ ﮐرده ﺑود‪ ،‬ﻣﯽدھد و رﺑﯽ و ﺗرﻣﯾداھﺎ ﺑوﺛﮫھﺎی »اﮐﻧف اﺛری« را ﻣﯽﺧواﻧﻧد و ھر ﺟﺎ ﺑﮫ ﮐﻠﻣﮫ‬
‫»اﺷﻘﯽ« )ﺑﻧوﺷﺎن( رﺳﯾدﻧد اﺷﻛﻧدا ﺟﺎم اﺷوﻟﯾﺎ را از ﺷرﺑت ﭘر ﻣﯽﮐﻧد و اﺷوﻟﯾﺎ ﻣﯽﻧوﺷد؛ اﯾن ﻋﻣل‬
‫»ھﻔتﺑﺎر« ﺗﮑرار ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﺳﭘس رﺑﯽ ﺑوﺛﮫھﺎی »ﺑرﮐت ﺗﺎﻏﺎی ﺷﯾﺷﻼم رﺑّﺎ« را ﻣﯽﺧواﻧد و ﺗرﻣﯾداھﺎ ھر‬
‫ﺑﺎر ﺟواب ﻣﯽدھﻧد »ﻣﺑﺎرک و ﻣﻘدس اﺳت ﺗﺎﻏﺎی ﺷﯾﺷﻼم رﺑّﺎ« در اﯾﻧﺟﺎ اﺷوﻟﯾﺎ دﺳت راﺳﺗش را ﺑر ﺳرش‬
‫ﻣﯽﮔذارد و ھﻣﮫی ﺗرﻣﯾداھﺎ ﻧﯾز دﺳتھﺎی راﺳﺗﺷﺎن را ﺑر ﺳر اﺷوﻟﯾﺎ ﻗرار ﻣﯽدھﻧد‪ .‬ھﻣﮕﯽ دﻋﺎی‪» :‬ﺑﻧﺎم‬
‫ﺧدای ﻣﻌظم‪ ،‬ای ﭘدرﻣﺎن ﻗدرﺗت اﻓزون و ﺑزرگ ﺷود در اﯾن راز درﺧﺷﺎن ﻣﺳﺗور ﮐﮫ ھﻣﮫی اُﺛراھﺎ‬
‫ﺑﮫوﺳﯾﻠﮫ آن ﻗدرت ﻣﯽﮔﯾرﻧد و ﺑزرگ ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬ﺑﺎ اﯾن اﻧﮕﺷﺗر )ﺷوم ﯾﺎور زﯾوا( ﮐﮫ ﺑﮫ ﺗو ﻋطﺎ ﮔردﯾد و ﺗو‬
‫ﺑﮫ اﯾن ﺣرارت ﺣﯾﺎتﺑﺧش و رﯾﺷﮫ )دﯾن( ﭘﺎک ﻣﺳﻠط ﺷدی‪ .‬رﺑﯽ و ﺗرﻣﯾداھﺎ ﺗﺎ ﻏروب آﻓﺗﺎب ھﻣﭼﻧﺎن‬
‫ﺑوﺛﮫھﺎﯾﯽ ﺗﻼوت ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫ﻏروب ﯾﮏﺷﻧﺑﮫ اﺳت‪ ،‬ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎ ﺗﻣﺎم ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﺳﭘس ﺗرﻣﯾداھﺎ ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎی »ﺷرﯾﺎﻧﺎ«‬
‫ﺗﺎﻏﺎھﺎﯾﺷﺎن را از ﺳر ﺑرداﺷﺗﮫ و ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎی ﻣﺧﺻوص ﺑﮫ ﺗﺎﻏﺎ‪ ،‬ﺗﺎﻏﺎ را ﭼﻧدﯾن ﺑﺎر ﺑوﺳﯾده ﺑر‬
‫ﭼﺷم ﻣﯽﮔذارﻧد و ﺑﻌد از ﺗوﻗﯾر ﮐردن )ﺑزرگ داﺷﺗن‪ ،‬اﺣﺗرام ﮔذاﺷﺗن‪ ،‬ﻋزت و ﺣرﻣت ﻧﮕﺎه داﺷﺗن( در‬
‫ی درﻓش ﻣراﺳم‬ ‫آﺳﺗﯾن دﺳت راﺳت ﻗرار داده‪ ،‬ﻣﯽﺑﻧدﻧد‪ .‬ﺳﺣرﮔﺎه روز دوﺷﻧﺑﮫ ﮔﻧزوراھﺎ و ﺗرﻣﯾداھﺎ در ﭘﺎ ِ‬
‫رھﻣﯽ را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد‪ ،‬ﺑﻌد اﺷوﻟﯾﺎ‪» ،‬ﮐﯾﻧﺛﺎ« را ﻣرﺗب ﮐرده و آﻣﺎده ﻣﯽﺷود ﺗﺎ ﻣراﺳم رھﻣﯽ را ﻧﯾز اﻧﺟﺎم‬
‫دھد )اﯾن ﻋﻣل رھﻣﯽ را روزی ﺳﮫ ﺑﺎر ﺑﮫ ﻣدت ﯾﮏ ھﻔﺗﮫ‪ ،‬ﺗﺎ ﯾﮏﺷﻧﺑﮫ دﯾﮕر اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد(‪.‬‬

‫اﺷوﻟﯾﺎ ﺑﻌد از اﻧﺟﺎم دادن ﻣراﺳم رھﻣﯽ در طﯽ ھﻔﺗﮫ‪ ،‬آﻣﺎده ﻣﯽﺷود ﺗﺎ رﺑﯽ را ﺗﻌﻣﯾد ﻧﻣﺎﯾد‪ .‬وی ﺑﺎ ﮐﻣﺎل‬
‫دﻗت و ﺗﺄﻧﯽ ﺑوﺛﮫھﺎی ﻣرﺑوطﮫ را ﻣﯽﺧواﻧد و در ﻣراﺣل ﻣﺧﺗﻠف‪ ،‬اﻋﻣﺎل ﻣرﺑوطﮫ را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد و رﺑﯽ‬
‫را ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﻧﻣﺎﯾد؛ ﺑﻌد از اﺗﻣﺎم ﺗﻌﻣﯾ ِد رﺑﯽ‪ ،‬ﺗرﻣﯾداھﺎ و اﺷوﻟﯾﺎ ﺑﮫ اﺷﺧﻧﺗﺎ ﺑرﻣﯽﮔردﻧد‪.‬‬

‫ﻣرﺣﻠﮫی ﺑﻌد‪ ،‬ﺑرﭘﺎﯾﯽ » َﺗرﯾﺎﻧﺎ« و اﺟرای ﻣراﺳم »زدﻗﺎ اﺑرﯾﺧﺎ« )ﻏذای ﻣﺗﺑرک‪ /‬ﻧﯾﮑوﮐﺎری( اﺳت‪ .‬ﯾﮏ‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﻣﯽﮐﻧﻧد و ﺑﻌد ﺑر روی آن ﯾﮏ َﺗرﯾﺎﻧﺎی‬ ‫َﺗرﯾﺎﻧﺎی ﺑزرگ )ﺳﯾﻧﯽ درﺳت ﺷده از ﮔِل رُ س ﺧﺎﻟص( را ُ‬
‫ﮐوﭼﮑﺗر ﻗرار ﻣﯽدھﻧد ﮐﮫ در آن اﻧواع ﻣﯾوهھﺎی ﻓﺻل‪ ،‬ﺳﺑزی‪ ،‬ﻣﻘداری ﮔوﺷت ﻣﺎھﯽ‪ ،‬ﭘﯾﺎز‪ ،‬ﺧرﻣﺎ‪ ،‬ﻣﻐز‬
‫ﮔردو‪ ،‬ﻣﻐز ﺑﺎدام‪ ،‬اﻧﺟﯾر‪ ،‬ﮐﺷﻣش‪ ،‬ﺑﮫ ﯾﺎ داﻧﮫھﺎی ِﺑﮫ‪ ،‬اﻧﺎر ﯾﺎ داﻧﮫھﺎی اﻧﺎر‪ ،‬ﻧﻣﮏ‪ ،‬ﭘﻧﺞ ﻗرص ﻧﺎن ﮐوﭼﮏ و‬
‫ﯾﮏ ﻧﺎن ﮐﮫ ﺑﮫ ﺻورت اﻧﮕﺷت )ﺑﮫ ﻧﺎم ﺻﺎ( ﺳﺎﺧﺗﮫ ﺷده اﺳت ﻗرار ﻣﯽدھﻧد؛ ھﻣﭼﻧﯾن ﯾﮏ »ﻗﻧﯾﻧﺎ« )ﺷﯾﺷﮫ‬
‫ﺑﻠوری ﺳﻔﯾد( ﮐﮫ ﻣﺣﺗوی ﺷرﺑﺗﯽ ﺑﻧﺎم »ھﻣرا« اﺳت‪ ،‬ﺑﮫ ھﻣراه ﯾﮏ دﺳﺗﮫ آس )ﯾﺎس ﺑودار ‪ -‬ﻣورد ﺑودار(‬
‫ﻧﯾز ﻗرار ﻣﯽدھﻧد‪ .‬ھﻧﮕﺎﻣﯽﮐﮫ ھﻣﮫ ﭼﯾز ﻓراھم ﺷد‪ ،‬ﺗرﻣﯾداھﺎ و اﺷوﻟﯾﺎ ﺗﺎﻏﺎھﺎﯾﺷﺎن را ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎی‬
‫ﻣرﺑوطﮫ ﺑر ﺳرھﺎﯾﺷﺎن ﻣﯽﮔذارﻧد و ﺑﮫ ﻧﺎم رﺑﯽ‪ ،‬رھﻣﯽ را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد و ﺑﻌد ﮔﻧزورا‪ ،‬ﺗرﻣﯾداھﺎ‪ ،‬اﺷوﻟﯾﺎ و‬
‫اﺷﮑﻧدا دور َﺗرﯾﺎﻧﺎ ﻣﯽﻧﺷﯾﻧﻧد )رﺑﯽ ﺑﺎ آنھﺎ ﻧﻣﯽﻧﺷﯾﻧد( و ﻣراﺳم »زدﻗﺎ اﺑرﯾﺧﺎ« )ﻏذای ﻣﺗﺑرک( را ﺷروع‬
‫ی »ھﻣرا« را ﺑﮫ ﮔﻧزورا ﻣﯽدھد و ﺑوﺛﮫھﺎﯾﯽ ﺧواﻧده‬ ‫ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬در ﻣرﺣﻠﮫای ﺑﮫ اﺷﺎرهی ﮔﻧزورا‪ ،‬اﺷﮑﻧدا ﻗﻧﯾﻧﺎ ِ‬
‫ﻣﯽﺷود؛ ﺑﻌد دﺳﺗﮫی آس را ﻧﯾز از اﺷﻛﻧدا ﻣﯽﮔﯾرد و در ﺗرﯾﺎﻧﺎ ﻗرار ﻣﯽدھد‪ .‬در اﯾن ﻣوﻗﻊ ﮔﻧزورا از‬

‫‪١٦٦‬‬
‫ﺷرﺑت »ھﻣرا« در »ﮐﭘﺛﺎ« )ﺟﺎم ﮐوﭼﮏ ﺑرﻧﺟﯽ( ﻣﯽرﯾزد و ﺑﮫ ﯾﮑﺎﯾﮏ ﺗرﻣﯾداھﺎ‪ ،‬اﺷﮑﻧدا و ﺧود اﺷوﻟﯾﺎ‬
‫ﻣﯽدھد ﮐﮫ ﺑﻧوﺷﻧد‪ .‬ﺳﭘس ﮔﻧزورا ﺑﮫ ھر ﮐدام ﯾﮏ ﺷﺎﺧﮫ ﯾﺎس ﺗﻘدﯾم ﻣﯽﮐﻧد ﮐﮫ آن را در ﻋﻣﺎﻣﮫھﺎﯾﺷﺎن ﺑﮫ‬
‫ﺻورت ﺗﺎج ﻓرو ﮐﻧﻧد‪ .‬ﺑﻌد از اﺗﻣﺎم اﯾن ﮐﺎرھﺎ ھﻣﮕﯽ ﺑﭘﺎﺧﺎﺳﺗﮫ ﺗﺎﻏﺎھﺎﯾﺷﺎن را از ﺳر ﺑرداﺷﺗﮫ ﺗوﻗﯾر‬
‫ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ ،‬ﻣﯽﺑوﺳﻧد و ﺑر ﭼﺷم ﻣﯽﮔذارﻧد و ﺑﻌد از آن در آﺳﺗﯾن دﺳت راﺳت ﻣﯽﭘﯾﭼﺎﻧﻧد‪ .‬ﺑﻌد از اﯾن اﺷوﻟﯾﺎ‬
‫از رﺳﺗﮫی ﺧود ﮐﺎﻣﻼً ﻣواظﺑت ﮐرده و ھر روز ﺳﮫ ﻣرﺣﻠﮫ‪ ،‬ﺻﺑﺢ ﺑﺎ طﻠوع آﻓﺗﺎب‪ ،‬ظﮭر ﺣدود ﺳﺎﻋت ﯾﮏ‬
‫و ﻋﺻر ﻗﺑل از ﻏروب آﻓﺗﺎب‪ ،‬اﺑﺗدا ﻣراﺳم طﻣﺎﺷﮫ )ﻏﺳل ﻓردی( را در آب ﺟﺎری رودﺧﺎﻧﮫ اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد‪،‬‬
‫ﺑﻌد رﺳﺗﮫی ﺧود را ﻣﯽﭘوﺷد و ﻣراﺳم رھﻣﯽ را ﺑﮫ ﻣدت دو ﻣﺎه اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد ﮐﮫ ﻣﺟﻣوﻋﺎ ً ﯾﮏ ﺻد و‬
‫ھﺷﺗﺎد رھﻣﯽ ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬ﺑﻌد از اﺗﻣﺎم رھﻣﯽھﺎ‪ ،‬اﺷوﻟﯾﺎ و اﺷﮑﻧدای ھﻣراه وی در ﻣﻧدی ﺣﺎﺿر ﺷده ﻣراﺳم‬
‫»ﻣَﺳِ ﻘﺗﺎ« را ﺑﮫ ﻧﺎم رﺑﯽ ﺑرﭘﺎ ﻣﯽﮐﻧﻧد ﮐﮫ اﯾن ﻣﺳﻘﺗﺎ ﺑﮫ ﻧﺎم »ﻣﺳﻘﺗﺎی ﺷﯾﺗل« ﻣﻌروف اﺳت‪ .‬ﺑﻌد از ﺧﺎﺗﻣﮫی‬
‫ﻣراﺳم‪ ،‬اﺷوﻟﯾﺎ از اﺷﻛﻧدا »اﯾد ﮐﺷطﺎ« ﻣﯽﮔﯾرد‪ ،‬ﺳﭘس ﺗﺎﻏﺎﯾش را ﺗوﻗﯾر ﻣﯽﮐﻧد‪ ،‬ﻣﯽﺑوﺳد و ﺑر ﭼﺷم‬
‫ﻣﯽﻧﮭد‪ .‬در آﺧرﯾن ﻣرﺣﻠﮫ‪ ،‬ﻣراﺳم » ِزدﻗﺎ ِاﺑرﯾﺧﺎ« را ﺑﮫ ﻧﺎم رﺑﯽ ﺑرﭘﺎ ﻣﯽﮐﻧﻧد و ھﻣﮕﯽ دﻋﺎ ﮐرده‪ ،‬ﺑﮫ اﺷوﻟﯾﺎ‬
‫روﺣﺎﻧﯽ ﺷدﻧش را ﺗﺑرﯾﮏ ﻣﯽﮔوﯾﻧد و اﯾﺷﺎن رﺳﻣﺎ ً ﺟزء روﺣﺎﻧﯾﺎن ﺑﮫ ﺣﺳﺎب ﻣﯽآﯾﻧد‪.‬‬

‫ﺷﺮح ﻣﺮاﺳﻢ »ﻣ‪‬ﺸّﺎ دﺧﯿﺎ« )روﻏﻦ ﭘﺎك(‬

‫ﺷﺮح ﻣﺮاﺳﻢ »ﮔﻨﺰورا« ﺷﺪن ﯾﮏ »ﺗﺮﻣﯿﺪا«‬

‫ﯾﮏ »ﺗرﻣﯾدا« وﻗﺗﯽ آﻣﺎدﮔﯽ ارﺗﻘﺎء ﺑﮫ درﺟﮫی »ﮔﻧزوراﺋﯽ« را ﭘﯾدا ﻣﯽﮐﻧد‪ ،‬ﻣﻧﺗظر ﻣﯽﻣﺎﻧد ﺗﺎ اﯾﻧﮑﮫ ﯾﮏ‬
‫ﻓر ِد ﻣﻧداﯾﯽ از درﺟﮫی »ﺣﻼﻟﯽ« در ﺷرف ﻣرگ ﻗرار ﮔﯾرد‪ ،‬در اﯾن ﺣﺎﻟت اﺑﺗدا ﺧودش و اﺷﮑﻧدای‬
‫ﻣﺳﺎﻋدش ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﺷوﻧد )ﺗرﻣﯾدا ﯾﮏ ﺑﺎر و اﺷﮑﻧدا دو ﺑﺎر ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﺷوﻧد(‪ .‬ﺑﻌد »اﺷﺧﻧﺗﺎ« )ﻣﮑﺎن ﻣﻘدس‪/‬‬
‫ﻣﻧدی( را ﮐﮫ در »اﯾﺎم ﭘرواﻧﺎﯾﯽ‪ /‬ﭘﻧﺟﮫ ﻣﻘدس« »طراﺳﮫ‪ /‬ﺗراﺳﮫ« ﺷده اﺳت را از ھر ﺟﮭت ﭘﺎﮐﺳﺎزی‬
‫ﺷﺎ دﺧﯾﺎ‪َ /‬ﻣ ّﺷﺎ دﮐﯾﺎ« را اﻧﺟﺎم دھد‪ .‬اﺑزار ﮐﺎر ﮐﮫ ﻋﺑﺎرﺗﻧد از ﻣﻘداری ظروف ﻣﺛل‬
‫ﻧﻣوده ﺗﺎ ﻣراﺳم ﺗﮭﯾﮫی » َﻣ ّ‬
‫ﮐﺎﺳﮫ‪ ،‬ﻗﺎﺑﻠﻣﮫ‪ ،‬ﺗﺎﺑﮫ‪ ،‬ﺳﯾﻧﯽ‪ ،‬ھ َُوﻧﮓ )ھﺎون(‪ ،‬ﺧرﻣﺎ و ﮐﻧﺟد و ھﻣﭼﻧﯾن ﻣﻘداری ﭼوب ﮐﮫ ﻗﺑﻼً ﺷﮑﺳﺗﮫ و آﻣﺎده‬
‫ﺷده اﺳت‪ .‬ﺑﻌد از آن ﺗرﻣﯾدا و اﺷﮑﻧدا وارد ﺣوﺿﭼﮫی ﻣﻘﺎﺑل اﺷﺧﻧﺗﺎ ﺷده و طﻣﺎﺷﮫ )ﻏﺳل( ﻣﯽﮐﻧﻧد؛ ﺑﻌد‬
‫ﺳﺎﺣت ﻣﻘﺎﺑل اﺷﺧﻧﺗﺎ را در ﺟﺎھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﻣﯾﺻراھﺎ ﻣﻌﯾن ﺷدهاﻧد )ﺧطوط ﻣﯾﺻرا ﺑﮫ ﺷﮑل دو ﺟوی ﺑﺎرﯾﮏ ﺑﮫ‬
‫ﻣوازات ھم ﺣﻔر ﻣﯽﺷود و زﻣﯾن و دﯾوارھﺎی اﺷﺧﻧﺗﺎ را ﺑﮫ ﺻورت ﻗطﻌﺎت ﻣرﺑﻊ ﺗﻘرﯾﺑﺎ ﺑﮫ اﺑﻌﺎد ‪٨٠×٨٠‬‬
‫ﺳﺎﻧﺗﯽﻣﺗر ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽﻧﻣﺎﯾﻧد(‪ ،‬ﺗرﻣﯾدا و اﺷﻛﻧدا ﺷروع ﺑﮫ طﻣﺎﺷﮫ ﮐردن ﺳﺎﺣت اﺷﺧﺗﺗﺎ‪ ،‬دﯾوارھﺎی اﺷﺧﻧﺗﺎ از‬
‫داﺧل و روﯾﮫ اﺷﺧﻧﺗﺎ ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﭘﺷت و دو طرف اﺷﺧﻧﺗﺎ ﻧﯾﺎزی ﺑﮫ طﻣﺎﺷﮫ ﻧدارد اﻣﺎ داﺧل اﺷﺧﺗﺗﺎ ﺑﺎﯾد ﮐﺎﻣﻼً‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﺷود‪ .‬ﺑﻌد از اﯾن ﻣرﺣﻠﮫ‪ ،‬ﻟوازم و ظروﻓﯽ ﮐﮫ ﻗﺑﻼً دو ﺑﺎر ﺗﻌﻣﯾد ﺷدهاﻧد را طﻣﺎﺷﮫ ﮐرده و در اﺷﺧﻧﺗﺎ‬
‫ﻗرار ﻣﯽدھﻧد؛ ﺳﭘس آﺗش روﺷن ﮐرده ﺗﺎ ﮐﻧﺟدھﺎ را ﺳرخ ﻧﻣﺎﯾﻧد‪ .‬ﺑﻌد ﮐﻧﺟد ﺳرخ ﺷده را ﺑﺎ ﻣﻘداری ﺧرﻣﺎ‬
‫ﻣﺧﻠوط ﮐرده در َھ َوﻧﮓ )ھﺎون( ﻣﯽﮐوﺑﻧد‪ ،‬ﺳﭘس در ﭘﺎرﭼﮫی ﻧﺎزک ﭼﻠوار ﮐﮫ از ﻧﺦ ﭘﻧﺑﮫای ﺧﺎﻟص ﺗﮭﯾﮫ‬
‫ﺷده ﻗرار ﻣﯽدھﻧد و ﭘﺎرﭼﮫ را ﻣﯽﭘﯾﭼﺎﻧﻧد ﺗﺎ روﻏن ﮐﻧﺟد از ﺷﺑﮑﮫھﺎی ﭘﺎرﭼﮫ ﭼﮑﮫ ﮐﻧد و ﺑﮫ اﯾن ﮐﺎر اداﻣﮫ‬

‫‪١٦٧‬‬
‫ﻣﯽدھﻧد ﺗﺎ ﻣﻘدار ﻻزم روﻏن ﺗﮭﯾﮫ ﺷود‪ .‬ﺳﭘس روﻏن را درون ﺷﯾﺷﮫی ﮐوﭼﮑﯽ رﯾﺧﺗﮫ و درب آنرا ﺑﺎ‬
‫رُس ﺗﻣﯾز ﮐﮫ طﻣﺎﺷﮫ ﺷده اﺳت ﻣﯽﺑﻧدﻧد‪.‬‬
‫ﯾﮏ ﺗﮑﮫ ﮔِل ِ‬
‫ﺗرﻣﯾدا و اﺷﮑﻧدا ﺑﮫ ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺷﺧص ﻣﺣﺗﺿر َﻣﺳﮑَن دارد ﻣﯽآﯾﻧد و ﻣواظﺑت ﻣﯽﻧﻣﺎﯾﻧد ﺗﺎ در ﻣوﻗﻊ ﻟزوم‬
‫ی‬
‫ھﻧﮕﺎﻣﯽ ﮐﮫ ﻣﺣﺗﺿر ﻟﺣظﺎت آﺧر ﻋﻣر ﺧود را ﻣﯽﮔذراﻧد ﻣراﺳم را اﻧﺟﺎم دھﻧد‪ .‬ﺗرﻣﯾدا و اﺷﮑﻧدا ِ‬
‫ھﻣراھش ﮐﮫ »ﻟﺑﺎس رﺳﺗﮫ« )ﻟﺑﺎس دﯾﻧﯽ( را ﭘوﺷﯾدهاﻧد و ﻗﺑﻼً ﺑوﺛﮫھﺎی ﻣرﺑوطﮫ را ﮐﺎﻣﻼً و ﺑﺎ دﻗت ﺧواﻧده‬
‫و ھﻣﭼﻧﯾن ﺑوﺛﮫھﺎی ﻣرﺑوط ﺑﮫ »ﻣﺷﺎ دﺧﯾﺎ« را ﻧﯾز ﺑر ﺷﯾﺷﮫی ﻣﺣﺗوی روﻏن ﺧواﻧدهاﻧد‪ ،‬ﻧزدﯾﮏ ﺷﺧص‬
‫دﯾﻧﯽ ﻗﻣﺎﺷﯽ« )ﻟﺑﺎس آﺧرت( را ﺑر ﺗن وی ﭘوﺷﺎﻧده و »اِﮐﻠﯾل‬
‫ِ‬ ‫ﻣﺣﺗﺿر ﮐﮫ از ھﻣﮫ ﻧظر آﻣﺎده ﺷده و »ﻟﺑﺎس‬
‫روﻏن ﺷﯾﺷﮫ ﺑر ﻟبھﺎی‬‫ِ‬ ‫ﯾﺎس« را زﯾر ﻋﻣﺎﻣﮫ ﯾﺎ روﺳری ﻗرار دادهاﻧد‪ ،‬ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬ﺗرﻣﯾدا اﺑﺗدا ﺳﮫ ﻗطره از‬
‫ﻣﺣﺗﺿر ﻣﯽﭼﮑﺎﻧد و ﻟبھﺎی وی را ﺑﺎ ﻧﺎم دﯾﻧﯽ ) َﻣﻠواﺷﮫ( ﻧﺷﺎن ﻣﯽﮐﻧد )رﺷﺎﻣﮫ ﻣﯽﮐﻧد(؛ ﺑﻌد اﺷﮑﻧدا ﺑﺎ‬
‫دﺳت راﺳت ﺧود‪ ،‬دﺳت راﺳت ﻣﺣﺗﺿر را ﻣﯽﮔﯾرد و ﺗرﻣﯾدا دﺳت راﺳت ﺧود را ﺑر روی دﺳتھﺎی‬
‫ھﺎزن ُﮐﺷطﺎ اَﻧﺎ‬
‫آنھﺎ ﻗرار ﻣﯽدھد و ﺑوﺛﮫھﺎﯾﯽ )آﯾﺎﺗﯽ( را ﻣﯽﺧواﻧد ﮐﮫ ﺑﮫ ﺑوﺳﮫی زﯾر ﺧﺗم ﻣﯽﺷوﻧد‪ِ » ،‬‬
‫اَﺻﺑﺎرﻟَﺦ‪ ،‬آﻧﺎت اَﺻﺑﺎرﻟﯽ ال اواﺛر«‪ .‬اﯾﻧﮭﺎ را ﺗرﻣﯾدا ﻣﯽﮔوﯾد و اﺷﮑﻧدا ﺑرای ﻣﺣﺗﺿر ﺗﮑرار ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬ﺑﻌد‬
‫از ﺧواﻧدن اﯾن ﺑوﺛﮫھﺎ‪ ،‬ﺷﯾﺷﮫی ﻣﺣﺗوی روﻏن را در ِد ّﺷﺎی ﻗﻣﺎﺷﯽ ﻣﺣﺗﺿر )ﺟﯾب ﮐوﭼﮏ ﺳﻣت راﺳت‬
‫ﯾﻘﮫی ﻟﺑﺎس آﺧرت ﻣﺣﺗﺿر( ﻗرار داده و آن را ﻣﯽدوزﻧد‪ ،‬ﺳﭘس ﺑﮫ ﮐﻧﺎری رﻓﺗﮫ ﻣﻧﺗظر ﻣﯽﻣﺎﻧﻧد ﺗﺎ ﻣﺣﺗﺿر‬
‫ﻓوت ﻧﻣﺎﯾد‪.‬‬

‫ﻻزم ﺑﮫ ذﮐر اﺳت ﮐﮫ ﮔﺗﮭﯽ اوﻗﺎت ﺷﺧص ﻣﺣﺗﺿر روزھﺎ را ﻣﯽﮔذراﻧد و ﻓوت ﻧﻣﯽﻧﻣﺎﯾد‪ .‬در اﯾن ﺣﺎﻟت‬
‫ﺑزرﮔﺎن ﻗوم و دﻧﯾﺎ دﯾدهھﺎ و ﺑﺎ ﺗﺟرﺑﮫھﺎ و ھﻣﭼﻧﯾن ﭘزﺷﮏ ﺧﺎﻧواده ﻧظر ﻣﯽدھﻧد ﮐﮫ ﭼﮫ ﻣوﻗﻊ ﻣراﺳم ﻓوق‬
‫)ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎ و رﺷﺎﻣﮫ ﮐردن ﻟبھﺎی ﻣﺣﺗﺿر و ﻗراردادن ﺷﯾﺷﮫی ﻣﺣﺗوی روﻏن در ﺳﻣت راﺳت ﻟﺑﺎس‬
‫ﻗﻣﺎﺷﯽ( اﺟرا ﺷود‪.‬‬

‫ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺷﺧص ﻓوت ﻧﻣﺎﯾد‪ ،‬ﺗرﻣﯾدا در اداﻣﮫی ﻣراﺳم ﮐﻠﯾﮫ ﮐﺎرھﺎی ﻣرﺑوط ﺑﮫ دﻓن ﺟﻧﺎزه )ﻧﻔﺎﻗﺎ( را ﺑﮫ ﻋﮭده‬
‫ﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬ھﻧﮕﺎم دﻓن ﺟﻧﺎزه از ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس »ﮔﻧزارﺑﺎ« ﺑوﺛﮫھﺎی ﻣرﺑوطﮫ را ﻣﯽﺧواﻧد و ﺑﻌد ﺑﮫ ﻣدت ﭼﮭل‬
‫دﯾﻧﯽ ﺷﺧص ﻣﺗوﻓﯽ )ﻣِﻠواﺷﮫ( اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد‪ .‬ﺣﺎل ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ‬‫ِ‬ ‫و ﭘﻧﺞ روز ﻣراﺳم » ُدﺧراﻧﯽ و ﻟوﻓﺎﻧﯽ« را ﺑﮫ ِ‬
‫ﻧﺎم‬
‫ﺑﻌد از ﻗراردادن ﺷﯾﺷﮫ ﻣﺣﺗوی روﻏن‪ ،‬ﺷﺧص ﻣﺣﺗﺿر ﺣﺎﻟش ﺧوب ﺷد‪ ،‬در اﯾن ﺻورت ﺗرﻣﯾدا وظﯾﻔﮫ‬
‫روﻏن ﮐﻧﺟد را ﮐﮫ در ﺟﯾب ﮐوﭼﮏ ﺳﻣت راﺳت ﻗﻣﺎﺷﯽ ﻣﺣﺗﺿر ﺑود ﺑرداﺷﺗﮫ و‬ ‫ِ‬ ‫دارد ﮐﮫ ﺷﯾﺷﮫی ﻣﺣﺗوی‬
‫ﺷﺧص ﺷﻔﺎ‬
‫ِ‬ ‫ﺑوﺛﮫ »اﻧﮕرﺗﺎ« را ﺑر آن ﺑﺧواﻧد و آن را در آب رودﺧﺎﻧﮫ ﺑﯾﻧدازد و ﻣراﺳم »ﻣﺳﻘﺗﺎ« را ﺑرای‬
‫ﯾﺎﻓﺗﮫ اﻧﺟﺎم دھد‪.‬‬

‫ﭘس از اﯾن ﻣراﺣل‪ ،‬ﺗرﻣﯾدای ﻓوقاﻟذﮐر ﺑﮫ درﺟﮫ ﮔﻧزوراﯾﯽ ﻧﺎﺋل ﺷده اﺳت‪ .‬ﺣﺎل ﮔﻧزورای ﺟدﯾد ﻣﯽﺗواﻧد‬
‫اوﻟﯾن ﻣراﺳم ﻋﻘد ازدواج را ﺑرای ﯾﮏ ﻋﺎﻟم روﺣﺎﻧﯽ اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد و از اﯾﻧﺟﺎ ﺑﮫ ﺑﻌد ﮔﻧزورا رﺳﻣﺎ ﮐﺎر‬
‫ﺧودش را ﺷروع ﻣﯽﮐﻧد‪.‬‬

‫در دﯾوان »اﻟف ﺗرﺳرﺷﯾﺎﻻ« )ھزار و دوازده ﺳوال( درﺑﺎره ﺷﺧﺻﯽ ﮐﮫ ﺣﺎﻣل ﭘﯾﻐﺎم »اﻧﮕرﺗﺎ« )ﻧﺎﻣﮫ‬
‫ُﮐﺷطﺎ( اﺳت )ﭘﯾﻐﺎم ﻣرﺑوط ﺑﮫ ﻣ ّ‬
‫ﺷﺎ دﺧﯾﺎ( ﭼﻧﯾن آﻣده اﺳت‪ :‬ﻧﺷﻣﺗﺎﯾﯽ )روح و روان( ﮐﮫ ﺣﺎﻣل »اﻧﮕرﺗﺎ«‬
‫)ﻧﺎﻣﮫ‪ /‬ﻧﺎم دﯾﮕر ﻧﺎﻣﮫ اﻧﮕرﺗﺎ »ﻧﺎﻣﮫ رازھﺎ« ﻣﯽﺑﺎﺷد( اﺳت ﺳرﯾﻊ ﺑﮫ ﻣﮑﺎن اِﻣﺷوﻧﯽ ﮐﺷطﺎ )ﻣﻧطﻘﮫ اﺑﺗدای‬

‫‪١٦٨‬‬
‫دﻧﯾﺎھﺎی ﻧور( ﻣﯽرﺳد‪ .‬از وﺳط ﻋﺎﻟم‪ ،‬دربھﺎی دﻧﯾﺎھﺎی ﻧور را ﻣﯽﺑﯾﻧد‪ ،‬ﺑﮫ طول ﺷﺻت ﻓرﺳﺦ‪ ،‬ھر ﻓرﺳﺦ‬
‫ﻧور ﺧﯾرهﮐﻧﻧده از ﭘﺷت آن ﺑﮫ ﻣﻘﺎﺑل ﻣﯽﺗﺎﺑد‪.‬‬ ‫ﯾﮏ درب ﺗﻌﺑﯾﮫ ﺷده اﺳت و ھر درب ﮐﮫ ﺑﺎز ﻣﯽﺷود ِ‬
‫ھﻣﯾنطور درب ﺑﮫ درب ﺗﺎ ﺷﺻت درب ﻧﺷﻣﺗﺎ ﻧورھﺎی ﺧﯾرهﮐﻧﻧده ﻣﺷﺎھده ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬در ﻋﺎﻟم اواﺛر‪ ،‬ﻧﺷﻣﺗﺎ را‬
‫در ﭘوﺷش ﻧوراﻧﯽ ﻗرار ﻣﯽدھﻧد و ﯾﮏ ﮐرﺳﯽ در دﻧﯾﺎی اواﺛر ﺑراﯾش ﻗرار ﻣﯽدھﻧد ﮐﮫ ﺑر آن ﺟﻠوس ﮐﻧد‪.‬‬

‫ذﺑﺢ ﺣﯿﻮاﻧﺎت‬

‫دﺳﺗور دﯾن ﻣﻧداﯾﯽ درﺑﺎرهی ﺧوردن و آﺷﺎﻣﯾدن اﯾن اﺳت‪ :‬ﭘﺎک و طﺎھر ﺑﻧوﺷﯾد و ﺑﺧورﯾد‪ .‬ﺻﺎﺑﺋﯾن ﺑرای‬
‫ﺧوردن ﺣﯾواﻧﺎت و ﭘرﻧدﮔﺎن اﺣﮑﺎﻣﯽ دارﻧد‪ .‬ﺣﯾواﻧﺎﺗﯽ ﮐﮫ ﺑدﻧﺷﺎن ﻣو داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﻣﺎﻧﻧد ﮔﺎو و ﺑز و ﺟز آن‬
‫ﺣرامﮔوﺷت ﺑﮫ ﺷﻣﺎر ﻣﯽآﯾﻧد و از ﺣﯾواﻧﺎت ﺗﻧﮭﺎ ﮔوﺳﻔﻧد ﻧر ﺣﻼل اﺳت‪ .‬ﭘرﻧدﮔﺎﻧﯽ ﮐﮫ داﻧﮫﺧوارﻧد‪ ،‬ﭼﻧﮕﺎل‬
‫ﻧدارﻧد و ﻧﺟﺎﺳتﺧوار ﻧﯾﺳﺗﻧد‪ ،‬ﺣﻼلﮔوﺷت ﻣﺣﺳوب ﻣﯽﮔردﻧد‪.‬‬

‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑرای ذﺑﺢ ﺣﯾواﻧﺎت اﯾن آداب را رﻋﺎﯾت ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ :‬ﻧﺧﺳت آﻧﮑﮫ ﺣﯾوان ﯾﺎ ﭘرﻧده ﺑﺎﯾد ﺳﺎﻟم ﺑﺎﺷد؛ ﮐﺳﯽ‬
‫ﮐﮫ ﻣﯽﺧواھد ﺣﯾوان را ذﺑﺢ ﮐﻧد‪ ،‬ﺑﺎﯾد از روﺣﺎﻧﯾون ﺑﺎﺷد و ﯾﮏ ﻧﻔر دﯾﮕر ﻧﯾز ﺑﮫ او ﮐﻣﮏ ﮐﻧد‪ .‬اﯾن ﺷﺧص‬
‫ﻣﯽﺗواﻧد اﺷﮑﻧدا ﺑﺎﺷد ﮐﮫ او ﻧﯾز ﻣﺎﻧﻧد روﺣﺎﻧﯽ ﻟﺑﺎس رﺳﺗﮫ ﻣﯽﭘوﺷد؛ ﮐﺎرد ﺑﺎﯾد از ﺟﻧس آھن ﺑﺎﺷد؛ ﺑرای‬
‫ذﺑﺢ ﺣﯾوان اﺑﺗدا ﺗﯾﻐﮥ ﮐﺎرد در آب ﭘﺎک ﺷﺳﺗﮫ‪ ،‬و ﺳﭘس ﻣﮑﺎن ذﺑﺢ ﺑﺎ آﺗش ﺿدﻋﻔوﻧﯽ ﺷود؛ ﻗﺻﺎب ھﻧﮕﺎم‬
‫ذﺑﺢ رو ﺑﮫ ﻗﺑﻠﮥ ﺻﺎﺑﺋﯾن ﺑﻧﺷﯾﻧد؛ اﺷﮑﻧداﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﺎﻻی ﺳر ﻗﺻﺎب اﯾﺳﺗﺎده اﺳت‪ ،‬ﺑﮫ درﺳﺗﯽ ﮐﺎر او ﺷﮭﺎدت‬
‫ﺑدھد؛ ھﻧﮕﺎم ﺑرﯾدن ﺳر ﺣﯾوان‪ ،‬ﻗﺻﺎب اذﮐﺎری ﻣﻌﯾن را ﺑﺧواﻧد‪.‬‬

‫در ﺷرﯾﻌت ﺻﺎﺑﺋﯾن‪ ،‬ﻗرﺑﺎﻧﯽﮐردن ﺟﺎﯾﮕﺎه و ﻣﻧزﻟﺗﯽ ﻧدارد‪ .‬در ھﻣﯾن ارﺗﺑﺎط‪ ،‬ﻣﯽﺗوان ﺑﮫ ﻏذاھﺎی ﺻﺎﺑﺋﯾن‬
‫ﻧﯾز اﺷﺎراﺗﯽ ﮐرد‪ .‬ھﻣﺎنطور ﮐﮫ ﭘﯾشﺗر ﮔﻔﺗﮫ ﺷد‪ ،‬ﺻﺎﺑﺋﯾن در ﺑرﺧﯽ از ﻣواﻗﻊ ﭼون اﻋﯾﺎد‪ ،‬طﻌﺎم آﻣرزش و‬
‫ﻏذاھﺎﯾﯽ ﺧﺎص درﺳت ﻣﯽﮐﻧﻧد؛ وﻟﯽ آﻧﺎن ﺑﮫطورﮐﺎﻣل ﻧﮫ ﮔﯾﺎهﺧوار‪ ،‬و ﻧﮫ ﮔوﺷتﺧوارﻧد‪ ،‬ﺑﻠﮑﮫ ﺟﺎﻧب‬
‫اﻋﺗدال را رﻋﺎﯾت ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫ﭼﮕوﻧﮕﯽ ﻣراﺳم ذﺑﺢ ﻧزد ﻣﻧداﯾﯾﺎن‬

‫ﺷرح اﯾن ﻣراﺳم ﻋﯾﻧﺎ ً از ﮐﺗﺎب ﻗوم از ﯾﺎد رﻓﺗﮫ‪ ،‬ﻧوﺷﺗﮫ ﺳﻠﯾم ﺑرﻧﺟﯽ‪ ،‬ﺳﺎل ‪ ١٣۶٧‬ش‪ ،‬ﺻﻔﺣﺎت ‪ ٢۶٢‬ﺗﺎ‬
‫‪ ٢۶۵‬ﻧﻘل ﺷده اﺳت‪) .‬ﺳﻠﯾم ﺑرﻧﺟﯽ از ﻣﻧداﯾﯾﺎن اﯾران ﻣﯽﺑﺎﺷد(‪:‬‬

‫اوﻟﯾن ﺷرط اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم ذﺑﺢ وﺟود ﯾﮏ ﻓرد ﺳﺎﻟم اﺳت‪ ،‬زﯾرا ﻣﺑرا ﺑودن ﻓرد ذﺑﺎح (ذﺑﺢﮐﻧﻧده( ازھرﮔوﻧﮫ‬
‫ﻣرض ﻣﺳری ﺧود ﺑﮭداﺷﺗﯽ ﺑودن ﻋﻣل ذﺑﺢ را ﻣﯽرﺳﺎﻧد‪ ،‬دﯾﮕر آﻧﮑﮫ ﻓرد ذﺑﺢﮐﻧﻧده ﺑﺎﯾد ﻟﺑﺎس ﺗﻣﯾز و ﺳﻔﯾد‬
‫رﺳﺗﮫ را ﺑﭘوﺷد‪ .‬ﯾﮑﯽ دﯾﮕر از ﺷروط اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم ذﺑﺢ ﻣﻧداﯾﯽ آﻧﺳت ﮐﮫ ﮐﺎرد ذﺑﺢﮐﻧﻧده ﺑﺎﯾد آھﻧﯽ و ﺑرّ ان‪،‬‬
‫و در آﺗش ﮔداﺧﺗﮫ اﻓﮑﻧده ﺷده ﺑﺎﺷد‪ .‬اﻟﺑﺗﮫ ﺑﺎﯾد ﺗوﺟﮫ داﺷت ﮐﮫ اﮔر ﮐﺎرد دﺳﺗﮫ ﭼوﺑﯽ ﻧﺑود ﺑﺎﯾد ﯾﮏ ﺗﮑﮫ ﭼوب‬
‫‪١٦٩‬‬
‫از درﺧﺗﯽ ﺑﯽﺛﻣر را ﺑﺎ دﺳﺗﮫ آن ﺟﻔت ﻧﻣود‪ .‬ﺑﻌد از آﻧﮑﮫ ﺣﻼﻟﯽ )اﺷﮑﻧدا( ﻣﻠﺑس ﺑﮫ ﻟﺑﺎس ﭘﺎک و ﺳﻔﯾد رﺳﺗﮫ‬
‫و ﺑﺎ ﮐﺎر ِد در آﺗش ﮔذاﺷﺗﮫ آﻣﺎده ﮔﺷت آﻧﮕﺎه ﻧوﺑت ﺑﮫ ﺣﯾوان ﯾﺎ ﭘرﻧده ﻣﯽرﺳد ﮐﮫ ﺑﺎﯾد اوﻻً از ﺳﻼﻣﺗﯽ آن‬
‫اطﻣﯾﻧﺎن ﺣﺎﺻل ﻧﻣود ﯾﻌﻧﯽ ﺑﮫ ﻗول ﻣﻧداﯾﯽھﺎ ھﯾﭼﮕوﻧﮫ ﻧﻘﺻﺎن و اﺿﺎﻓﯽ ﻧداﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد زﯾرا اﯾن اﺿﺎﻓﺎت و‬
‫ﻧﻘﺻﺎنھﺎ ﮐﮫ ﮔﺎه ﻏددی ﻣﯽﺑﺎﺷد ﮐﮫ از ﻣرﯾﺿﯽ ﺣﯾوان ﻧﺎﺷﯽ ﮔﺷﺗﮫ و در ﺑدﻧش ﭘدﯾدار آﻣده اﺳت ﺑﺎﻋث‬
‫ﺣرام ﮔﺷﺗن آن ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ذﺑﺢ ﭘرﻧده‪:‬‬

‫ب ﭘﺎک ﺷﺳﺗﮫ و طﺎھر ﻣﯽﻧﻣﺎﯾﻧد ﺗﺎ ﻋﺎری از‬

‫ﭘس از آﻧﮑﮫ ﺣﯾوان ﯾﺎ ﭘرﻧده‪ ،‬ﺳﺎﻟم ﺗﺷﺧﯾص داده ﺷد آنرا ﺑﺎ آ ِ‬
‫ﻣﯾﮑروب ﺷود‪ ،‬آﻧﮕﺎه ﻓرد ذﺑﺢﮐﻧﻧده ﭘس از طﺎھر ﻧﻣودن دﺳﺗﺎﻧش ﺑﺎ آب ﭘﺎک‪ ،‬ﭘرﻧده را در دﺳت ﭼپ‬
‫طوری ﮔرﻓﺗﮫ ﮐﮫ ﺑﺎلھﺎی ﭘرﻧده در ﮐف دﺳت و ﺳر آن در اﺧﺗﯾﺎر اﻧﮕﺷت ﺷﺻت و اﻧﮕﺷت ﺳﺑﺎﺑﮫ ﻗرار‬
‫ﮔﯾرد و در اﯾن ﺣﺎﻟت ذﺑﺎح‪ ،‬رو ﺑﮫ ﺷﻣﺎل )ﻗﺑﻠﮫ ﻣﻧداﯾﯾﺎن( ﻧﺷﺳﺗﮫ و ﺑﺎ ﺧواﻧدن »ﺑوﺛﮫ ذﺑﺢ« ﺷروع ﺑﮫ ذﺑﺢ‬
‫ﻣﯽﮐﻧد‪.‬‬

‫ﺳرخ دَﺧﯾﺎ ﻧِﮭوی ُﻛﻠ َﻣن‬

‫دﺧر ِا َﻟﺦ اﭘﻧﺎھﯾل َﻗر َﯾﺦ ھﯾﺑل زﯾوا اِﻣ َﭘ َﻘد اَﻟَﺦ ﻣﯾﻧِﺧ َﺳﺦ َﺑ َ‬
‫»اِﺷﻣِدھﯾّﯽ و اِﺷﻣِد ﻣﻧدادھﯾّﯽ َﻣ َ‬
‫دﺧر ِاﻟَﺦ«‪.‬‬ ‫ﻧﯾﮭﯾﯽ و ﻧﯾ َﺗﺳﯽ و ﻧﯾﺗ َﻘ َﯾم‪ ،‬اِﺷﻣدھﯾّﯽ و اِﺷﻣد ﻣﻧدادھﯾّﯽ َﻣ َ‬
‫اد آﺧِل ِﻣ َﻧﺦ ِ‬
‫ﻧﺎم ﺧداوﻧد و ﻧﺎم ﻋرﻓﺎن ﺧداوﻧد )ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾّﯽ ﻓرﺷﺗﮫ ﻣﻘرب درﮔﺎھش( ﺑر ﺗو ﯾﺎد ﺑﺎد‪ .‬ﻓرﺷﺗﮫ اﭘﺛﺎھﯾل ﺗو را‬
‫ﻧدا داد و ﻓرﺷﺗﮫ ھﯾﺑل زﯾوا ﺑر ﺗو دﺳﺗور داد‪ .‬ﺗو را ذﺑﺢ ﻣﯽﮐﻧم )ھر ﮐس ﮐﮫ ﺗو را ذﺑﺢ ﮐرد از ﭘﺎﮐﺎن ﺑوده‬
‫اﺳت(‪ .‬ھر آن ﮐس ﮐﮫ از ﮔوﺷﺗت ﺗﻧﺎول ﻧﻣﺎﯾد‪ ،‬ﺳرزﻧده و ﺳﻼﻣت و ﭘﺎﺑرﺟﺎ ﺧواھد ﻣﺎﻧد‪ .‬ﻧﺎم ﺧداوﻧد و ﻧﺎم‬
‫ﻋرﻓﺎن ﺧداوﻧد )ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾّﯽ ﻓرﺷﺗﮫ ﻣﻘرب درﮔﺎھش( ﺑر ﺗو ﺑﺎد ﺑﺎد‪.‬‬

‫در اﻧﺟﺎم دادن ﻣراﺳم ذﺑﺢ‪ ،‬ﺑرای ﺷروع‪ ،‬از اول ﺑوﺛﮫی ذﺑﺢ ﮐردن را ﻧﻣﯽﺧواﻧﻧد‪ ،‬وﻗﺗﯽ ﺑﮫ »ﻣﯾﻧِﺧ َﺳﺦ‬
‫ﺳرخ« ﻣﯽرﺳﻧد‪ ،‬ﭼﺎﻗو را ﺣرﮐت ﻣﯽدھﻧد و ذﺑﺢ ﻣﯽﮐﻧﻧد و ﺳﭘس ﺑوﺛﮫ را ﺗﺎ آﺧر ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪.‬‬
‫َﺑ َ‬
‫ﭘس از ﭘﺎﯾﺎن ﯾﺎﻓﺗن ﻋﻣل ذﺑﺢ آﻧﮕﺎه ﻧوﺑت ﺑﮫ طﻠب اﺳﺗﻐﻔﺎر ذﺑﺢﮐﻧﻧده از ﺧداوﻧد ﻣﯽرﺳد و اﻧﺟﺎم اﯾن ﻋﻣل‬
‫ﺑدان ﺗرﺗﯾب ﻣﯽﺑﺎﺷد ﮐﮫ ظرﻓﯽ ﭘر آب را آورده و ﺑر روی دﺳﺗﺎن ذﺑﺢ ﮐﻧﻧده ﮐﮫ ﮐﺎرد ﺧوﻧﯽ را ھم در دﺳت‬
‫دارد ﻣﯽرﯾزﻧد و ذﺑﺢ ﮐﻧﻧده در ھﻧﮕﺎم رﯾزش آب ﺑر دﺳﺗﺎﻧش »ﺑوﺛﮫ اﺳﺗﻐﻔﺎر ذﺑﺢ« را ﺗﻼوت ﻣﯽﮐﻧد‪:‬‬

‫اﻟﺑﺗﮫ ﺑﺎﯾد ﺗوﺟﮫ داﺷت ﮐﮫ ذﺑﺎح ﻣﯽﺗواﻧد دﺳتھﺎی ﺧود را در آب ﺟﺎری رودﺧﺎﻧﮫ طﺎھر ﻧﻣﺎﯾد‪.‬‬

‫رزﻻ و َھ َﻠﻠت اﺑ َﯾردﻧﺎ اﻧﺎ ﻧِﺧﺎﺳﺎ و ِ‬

‫ﻣﺎرى َھﯾﺎﺳﺎ اِﺷرُ ﻟﯽ‬ ‫ِﺷﻣدھﯾﻰ و اِﺷﻣد ﻣﻧدادھﯾّﻰ َﻣ َ‬
‫دﺧر ِاﻟِﻰ ﻧِﺧﺳﯾت اِﺑ َﭘ ِ‬ ‫ِ‬ ‫»ا‬
‫ھوﺑﯽ واِﺳﺧﯾﻼﺛِﯽ و ﺗﻘﻼﺛِﯽ و ﺷﺑﺎﺷﺎﺛِﯽ دﯾﻠِﯽ )ﻣﻠواﺷﮫی ذﺑﺢ ﮐﻧﻧده( اِﺑﮭﯾﻼ اد ﯾﺎور زﯾوا و‬ ‫ِ‬ ‫ھطﺎﯾﯽ‬
‫ِ‬ ‫ﺷوﻗُﻠﯽ‬
‫دﺧر اِﻟﻰ«‪.‬‬‫ﺳﯾﻣﺎت ھﯾّﯽ اِﺷﻣدھﯾّﯽ و اِﺷﻣد ﻣﻧدادھﯾّﻰ َﻣ َ‬

‫‪١٧٠‬‬
‫ﻧﺎم ﺧداوﻧد و ﻧﺎم ﻋرﻓﺎن ﺧداوﻧد )ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾّﯽ ﻓرﺷﺗﮫ ﻣﻘرب درﮔﺎھش( ﺑر ﻣن ﯾﺎد ﺑﺎد‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﺎرد آھﻧﯽ ذﺑﺢ‬
‫ﻧﻣودم و ﻋﻣل ﺗﺣﻠﯾل را اﻧﺟﺎم دادم و ﺑﺎ آب روان ﺷﺳﺗﺷو دادم )ﻋﻣل ﺗﺣﻠﯾل ﯾﺎ ﺣﻼل ﮐردن ﻋﻣل ذﺑﺢ و در‬
‫ﺣﻘﯾﻘت ﺗﻣﯾز ﻧﻣودن دﺳﺗﺎن ﺑوﺳﯾﻠﮫ آب ﭘﺎک از ﺧوﻧﯽ ﮐﮫ ﺑﻌد ﺧﺎرج ﮔﺷﺗن از ﮔﻠوی ﭘرﻧده ﺣﺎوی ﻣﯾﮑروب‬
‫ﻣﯽﮔردد(‪ ،‬ﻣن ذﺑﺢ ﻧﻣودم و ﺧداوﻧد ﺑﺧﺷﻧده اﺳت‪ .‬از ﻣن رھﺎ ﮐن و ﺑﺑﺧش ﺧطﺎھﺎ‪ ،‬ﮔﻧﺎھﺎن‪ ،‬ﺣﻣﺎﻗتھﺎ‪،‬‬
‫ﻟﻐزشھﺎ و اﺷﺗﺑﺎھﺎﺗم را ﺑﮫ ﻗدرت ﯾﺎور زﯾوا و ﺳﯾﻣﺎت ھﯾّﯽ‪ .‬ﻧﺎم ﺧداوﻧد و ﻧﺎم ﻋرﻓﺎن ﺧداوﻧد )ﻣﻠﮑﺎ‬
‫ﻣﻧدادھﯾّﯽ ﻓر ﺷﺗﮫ ﻣﻘرب درﮔﺎھش( ﺑر ﻣن )ﻣﻠواﺷﮫی ذﺑﺢﮐﻧﻧده( ﯾﺎد ﺑﺎد‪.‬‬

‫و ﺑدﯾن ﺗرﺗﯾب ذﺑﺢ ﭘرﻧده ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽ ﭘذﯾرد‪.‬‬

‫ذﺑﺢ ﮔوﺳﻔﻧد‪:‬‬

‫ﺑرای ذﺑﺢ ﺣﯾوان ﮐﮫ ﻏﺎﻟﺑﺎ ً »ﮔوﺳﻔﻧد ﻧر« ﻣﯽﺑﺎﺷد )ﺷرع ﻣﻧداﯾﯽ ﻓﻘط ذﺑﺢ ﮔوﺳﻔﻧدان ﻧر را ﺟﺎﯾز ﻣﯽﺷﻣﺎرد و‬
‫اﯾن ﺑدان ﺧﺎطر اﺳت ﮐﮫ در ﮔﻧزا رﺑﺎ ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﻣﻧداﺋﯾﺎن آﻣده اﺳت ﺣﯾواﻧﺎﺗﯽ ﮐﮫ ﺑﺎرور ﻣﯽﺷوﻧد را ذﺑﺢ‬
‫ﻧﮑﻧﯾد( ﺑﺎز ھم ﺑﺎﯾد در اول ذﺑﺎح ﺳﺎﻟم و ﻣﻠﺑس ﺑﮫ ﻟﺑﺎس ﺳﻔﯾد و ﭘﺎک رﺳﺗﮫ ﺑوده و ﻧﯾز ﮐﺎرد آھﻧﯽ را در آﺗش‬
‫ﮔداﺧﺗﮫ ﻗرار داده ﺑﺎﺷد و ﻧﯾز ﻋﻼوه ﺑر آن ھﻣﺎﻧطور ھم ﮐﮫ ﮔﻔﺗﯾم ﺑﺎﯾد از ﺳﻼﻣﺗﯽ ﺣﯾوان اطﻣﯾﻧﺎن ﺣﺎﺻل‬
‫ﻧﻣوده و آﻧﮕﺎه ھم ﺑﺎﯾد ﺣﯾوان را ﺗطﮭﯾر ﮐﻧﻧد و ﭘس از آن ﺑرای ذﺑﺢ ﺣﯾوان آن را روی »ﭼﺑﺎﺷﮫ« ﮐﮫ‬
‫ﻋﺑﺎرﺗﺳت از ﻣﻘداری ﮐﺎه ﺧﺷﮏ و ﺷﺳﺗﮫ ﺷده و ﺗﻣﯾز ﯾﺎ ﻧﯽ و ﯾﺎ ﺳرﺷﺎﺧﮫ ﺑﻌﺿﯽ از درﺧﺗﺎن ﻣﺎﻧﻧد ﺑﯾد و‬
‫ﮔز‪ ،‬ﮐﮫ آنرا روی زﻣﯾن ﻗرار ﻣﯽدھﻧد ﺗﺎ ذﺑﺢ از زﻣﯾن ارﺗﻔﺎع داﺷﺗﮫ و ھﯾﭻ ﺗﻣﺎﺳﯽ ﺑﺎ زﻣﯾن ﻧداﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد و‬
‫در ﺣﻘﯾﻘت ﻣﻔﮭوم اﯾنﮐﺎر آﻧﺳت ﮐﮫ ﺣﯾوان ﺑﮫ ﻣﯾﮑروبھﺎﯾﯽ ﮐﮫ در ﺧﺎک ﻓراروان ﯾﺎﻓت ﻣﯽﺷوﻧد آﻟوده‬
‫ﻧﮕردد‪ ،‬آﻧﮕﺎه دﺳﺗﺎن و ﭘﺎھﺎی ﮔوﺳﻔﻧد را ﺑﺎ طﻧﺎبھﺎﯾﯽ از ﻧﺦ و ﯾﺎ ﭘﺎرﭼﮫ ﺳﻔﯾد و ﻧﯾز از اﻟﯾﺎف ﺧرﻣﺎ ﺑﺳﺗﮫ و‬
‫رو ﺑﮫ ﺷﻣﺎل )ﻗﺑﻠﮫ ﻣﻧداﯾﯾﺎن( ﻗرار ﻣﯽدھﻧد ﮐﮫ در اﯾن ھﻧﮕﺎم ذﺑﺎح دﺳﺗﺎن ﺧوﯾش را ﺑﺎ آب ﭘﺎک طﺎھر ﮐرده و‬
‫ﺑﮫ ﺳوی ﺣﯾوان ﻣﯽآﯾد و ﺑﺎ ذﮐر ﻧﺎم ﺧدا و ھﻣﭼﻧﯾن ﺗﻼوت ﺑوﺛﮫای ﮐﮫ ﺑرای ذﺑﺢ ﭘرﻧده آورده ﺷد )ﺑوﺛﮫ ذﺑﺢ(‬
‫ذﺑﺢ ﮔوﺳﻔﻧد ﺷروع ﺑﮫ اﻧﺟﺎم ﺗﺣﻠﯾل و ﺧواﻧدن »ﺑوﺛﮫ‬‫ﺷروع ﺑﮫ ﺑرﯾدن ﺳر ﮔوﺳﻔﻧد ﻣﯽﻧﻣﺎﯾد و ﭘس از ﭘﺎﯾﺎن ِ‬
‫اﺳﺗﻐﻔﺎر ذﺑﺢ« ﮐﮫ در اﺑﺗدا ﺑرای ﭘرﻧده آوردﯾم ﻣﯽﮐﻧد ﺗﺎ آﻧﮑﮫ دﺳﺗﺎﻧش طﺎھر ﺷوﻧد ﺑﻌد از آن ذﺑﺎح ﻣﺷﻌﻠﯽ از‬
‫ﻧﯽدر درﺳت ﮐرده و ﺑﮫ ﻧزدﯾﮏ ﻣﻘﻌد و ھﻣﭼﻧﯾن ﻣﺣل ذﺑﺢ ﯾﺎ ﮔﻠوﮔﺎه ﺣﯾوان ﮐﮫ ﺗﻧﮭﺎ ﻣﺣلھﺎی ورود‬
‫ﻣﯾﮑروب اﺳت ﻣﯽﺑرد و اﯾﻧﮑﺎر را ﺑرای ﺟﺎھﺎﯾﯽ از زﻣﯾن ﮐﮫ ﺧون روی آن رﯾﺧﺗﮫ ﺷده اﺳت اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد‬
‫ﭼون اﯾن ﻋﻣل ﯾﻌﻧﯽ ﺣرارت رﺳﺎﻧدن ﺑﮫ ﻣﺣل ھﺟوم ﻣﯾﮑروبھﺎ ﮔرﭼﮫ ظﺎھراً ﻋﻣﻠﯽ ﺳﺎده ﻣﯽﺑﺎﺷد اﻣﺎ از‬
‫ﻧظر ﺑﮭداﺷﺗﯽ ﻓوقاﻟﻌﺎده ﻣﮭم اﺳت‪ ،‬زﯾرا ھﻣﺎﻧطور ﮐﮫ اﻣروزه در ﻋﻠم ﺛﺎﺑت ﺷده وﺟود ﺣرارت ﺑﺎﻋث از‬
‫ﺑﯾن رﻓﺗن ﻣﯾﮑروبھﺎی ﻣﮭﺎﺟم ﻣﯽﮔردد ‪.‬‬

‫آﻧﮕﺎه ﺑﻌد از آن ھم ﻣﻘداری ﻧﻣﮏ ﺑﮫ ﻣﺣل ﮔﻠوی ﺑرﯾده ﺷده ﺣﯾوان و ﻣﻘﻌد آن ﭘﺎﺷﯾده ﻣﯽﺷود ﮐﮫ اﯾﻧﮑﺎر ھم‬
‫دﻟﯾﻠﯽ ﺑﮭداﺷﺗﯽ دارد و آن دﻟﯾل اﯾﻧﺳت ﮐﮫ ﻧﻣﮏ طﻌﺎم ﺣﺎوی دو ﻋﻧﺻر ﮐﻠر و ﺳدﯾم ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫و ھﻣﺎﻧطور ھم ﮐﮫ ھﻣﮫ ﻣﯽداﻧﻧد از ﮐﻠر ﺑﻌﻧوان ﻣواد ﺿد ﻋﻔوﻧﯽﮐﻧﻧده و ﺑوﯾژه ﺿد ﻋﻔوﻧﯽﮐﻧﻧده آب اﺳﺗﻔﺎده‬
‫ﻣﯽﮔردد و وﻗﺗﯽ ﮐﮫ ﻧﻣﮏ طﻌﺎم ﮐﮫ ﯾﮏ ﺿد ﻋﻔوﻧﯽﮐﻧﻧده ارزان ھم ﻣﯽﺑﺎﺷد در ﻣﺣل ﻧﺣر و ﻣﻘﻌد ﺣﯾوان‬

‫‪١٧١‬‬
‫ﭘﺎﺷﯾده ﺷد‪ ،‬ﭘﺎﺷﯾدﻧش ﺑﺎﻋث آن ﺧواھد ﺷد ﮐﮫ ﻣﯾﮑروبھﺎ ﻧﺎﺑود و ﯾﺎ آنﮐﮫ از آن ﻣﮑﺎن دور ﺷوﻧد‪ .‬ﭘس از‬
‫ﭘﺎﺷﯾدن ﻧﻣﮏ دﯾﮕر ﭘﺎﯾﺎن ﻋﻣل ذﺑﺢ ﻣﯽرﺳد‪.‬‬

‫ﯾﮏ ﻧﮑﺗﮫ ﻣﮭم را ﺑﺎﯾد ﺗوﺟﮫ داﺷت ﮐﮫ اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم ذﺑﺢ در ﺷب ﺑﮫﺟز »اﯾﺎم ﭘﻧﺟﮫ ﻣﻘدس‪ /‬اﯾﺎم ﭘرواﻧﺎﯾﯽ«‬
‫ﮐﮫ ﺑواﺳطﮫ ﻗدﺳﯾﺗﺷﺎن‪ ،‬ﺷب و روز ﺑﺎ ھم ﻓرﻗﯽ ﻧدارد و ھر رﺳﻣﯽ را ﻣﯽﺗوان در آن ﭘﻧﺞ روز ﺑﺟﺎ آورد‪،‬‬
‫روز »اﯾﺎم ﭘﻧﺟﮫ ﻣﻘدس« ﻧزد ﻣﻧداﯾﯾﺎن‪ ،‬ھﻧﮕﺎم ﺳﭘﯾده دم‬
‫در ﺑﺎﻗﯽ اﯾﺎم ﺣرام ﻣﯽﺑﺎﺷد‪) .‬ﺗﻣﺎم اوﻗﺎت ﭘﻧﺞ ﺷﺎﻧﮫ ِ‬
‫ﻣﻌﻧوی اﺳت‪ .‬ﺑﮫ ﻋﺑﺎرﺗﯽ‪ ،‬ﺗﻣﺎم ﺳﺎﻋﺎت اﯾن ﭘﻧﺞ ﺷﺑﺎﻧﮫروز )‪ ١٢٠‬ﺳﺎﻋت(‪ ،‬ﺣﮑم روز را دارﻧد و ظﻠﻣت و‬
‫ﺷب در آﻧﮭﺎ ﻧﯾﺳت؛ ﺑﮫ ﻋﺑﺎرﺗﯽ‪ ،‬اﯾن اﯾﺎم ھﻣﯾﺷﮫ ﺻﺑﺢ و آﻏﺎز روز ﺷﻣرده ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬و اﮔر ﺷﺧص ﻣﻧداﯾﻰ‬
‫ﺑﺧواھد در طﯽ اﯾﺎم ﭘرواﻧﺎﯾﯽ َرھﻣﯽ اﻧﺟﺎم دھد )رﺷﺎﻣﮫ و ﺑراﺧﮫ ﮐﻧد( ﺑﺎﯾد ھر ﺳﮫ وﻋده‪ ،‬ﺑوﺛﮫھﺎی ﻣرﺑوط‬
‫ﺑﮫ ﺑراﺧﮫی ﺻﺑﺢ )ﻧﻣﺎز ﺻﺑﺢ( را ﺑﺧواﻧد؛ ﺣﺗﻰ اﮔر ﺷب ﺑﺎﺷد‪ .‬اﯾن اﯾﺎم ﭼﻧﺎن اﻟﮭﯽ ھﺳﺗﻧد ﮐﮫ ﻣﯽﺗوان‬
‫ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ را ﺷبھﺎ ﻧﯾز اﻧﺟﺎم داد‪ ،‬ﺣﺎل آﻧﮑﮫ در ﺑﻘﯾﮫ روزھﺎ‪ ،‬ﻣراﺳم ﻣذھﺑﯽ ﻧظﯾر ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ذﯾﺢ‪ ،‬ﻣﺳﻘﺗﺎ‪،‬‬
‫ازدواج‪ ،‬طراﺳﮫ اﺷوﻟﯾﺎ )روﺣﺎﻧﯽ ﺷدن اﺷوﻟﯾﺎ( و ‪ ...‬ﺑﺎﯾد ﺣﺗﻣﺎ ً در روﺷﻧﺎﯾﯽ روز اﻧﺟﺎم ﺷوﻧد‪ .‬ﺑﮫ ﻋﻠت‬
‫ﻗداﺳت اﯾن اﯾﺎم‪ ،‬ﺣﺗﯽ اﮔر اﯾﺎم »اﻣﺑطل ﺳﻧﮕﯾن« در اﯾن روزھﺎ واﻗﻊ ﺷوﻧد‪ ،‬اﻣﺑطل ﺑﮫ ﺣﺳﺎب ﻧﻣﯽآﯾﻧد(‪.‬‬

‫ﮔوﺷت ﺣﻼل در دﯾن ﺻﺎﺑﺋﯾن‬

‫ﺣﯾواﻧﺎت ﺣﻼل ﮔوﺷت ﮐداﻣﻧد؟‬

‫ﺣﯾواﻧﯽ ﮐﮫ ﺑدﻧش ﻣو ﻧداﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﻣﺎده ﻧﺑﺎﺷد‪ ،‬ﺑﯾﻣﺎر ﻧﺑﺎﺷد‪ ،‬ﺷﮑﺎر ﻧﺷده ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﻣورد ﺣﻣﻠﮫ ﺣﯾواﻧﺎت وﺣﺷﯽ‬
‫ﻗرار ﻧﮕرﻓﺗﮫ ﺑﺎﺷد؛ ﮔوﺷت آن ﺣﻼل اﺳت‪.‬‬

‫از ﻣﯾﺎن ﺗﻣﺎم ﺣﯾواﻧﺎت ﻓﻘط ﮔوﺳﻔﻧد ﻧر ﺷﺎﻣل ﺗﻣﺎم ﺷراﯾط ﻓوق ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ ،‬ﮐﮫ آﻧﮭم ﻧﺑﺎﯾد ﮔوﺷت زاﺋده در ﺑدﻧش‬
‫ﺑﺎﺷد و ﯾﺎ ﻋﺿوی از آن ﻧﺎﻗص ﺷده ﺑﺎﺷد‪ .‬ﮔﺎو و ﺑز و ﺷﺗر ﺟزو ﺣﯾواﻧﺎت ﺣرامﮔوﺷت ﺑﮫ ﺣﺳﺎب ﻣﯽآﯾﻧد‪.‬‬

‫ﭘرﻧدﮔﺎن ﺣﻼل ﮔوﺷت ﮐداﻣﻧد؟‬

‫ﭘرﻧدهای ﮐﮫ ﻣو ﻧداﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﮔوﺷﺗﺧوار ﻧﺑﺎﺷد‪ ،‬ﻣورد ﺣﻣﻠﮫ ﺣﯾواﻧﺎت و ﯾﺎ ﭘرﻧدﮔﺎن وﺣﺷﯽ ﻗرار ﻧﮕرﻓﺗﮫ‬
‫ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﺷﮑﺎر ﻧﺷده ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﺑﭼﮫزا ﻧﺑﺎﺷد‪ ،‬ﻣردهﺧوار و ﻧﺟﺎﺳتﺧوار ﻧﺑﺎﺷد‪ ،‬ﭼﻧﮕﺎل ﻧداﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد؛ ﮔوﺷت آن‬
‫ﺣﻼل اﺳت‪ .‬ﻣﺎﻧﻧد‪ :‬ﻣرغ‪ ،‬ﺧروس‪ ،‬ﮐﺑوﺗر‪ ،‬ﮔﻧﺟﺷﮏ‪ ،‬ﮐﺑﮏ‪ ،‬ﻏﺎز‪ ،‬اردک‪.‬‬

‫ﻣﺎھﯽھﺎی ﺣﻼل ﮔوﺷت ﮐداﻣﻧد؟‬

‫ﻣﺎھﯽ ﻣُردهﺧوار‪ ،‬ﮔوﺷﺗﺧوار‪ ،‬ﻣُرده در آب و دﻟﻔﯾن ﺣرام ﻣﯽﺑﺎﺷﻧد‪ .‬ﻣﺎھﯽ آبھﺎی آزاد و دﯾﮕر ﻣﺎھﯾﺎن درﯾﺎ‬
‫ﺣﻼل ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫‪١٧٢‬‬
 ‫دﯾﻧﯽ ﻣراﺳم ذﺑﺢ‬
‫ِ‬ ‫داﻧﺳﺗﻧﯽھﺎی‬

‫در ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﮔﻧزارﺑﺎ درﺑﺎرهی ذﺑﺢ ﭼﮫ ﻧوﺷﺗﮫ ﺷده اﺳت؟‬

‫ﻧﺧورﯾد ﺧون ﺣﯾواﻧﺎت را‪ ،‬ﻧﮫ آنﮐﮫ ﻣرده اﺳت و ﻧﮫ آنﮐﮫ آﺑﺳﺗن ﻣﯽﺷود و ﻧﮫ آنﮐﮫ ﻣﯽزاﯾد و ﻧﮫ آنﮐﮫ ﺑر‬
‫ﺳر دو ﭘﺎ ﻣﯽاﯾﺳﺗد و ﻧﮫ آن ﮐﮫ ﺣﯾوان وﺣﺷﯽ ﺑر او اﻓﺗﺎده اﺳت )آنﮐﮫ ﺣﯾوان وﺣﺷﯽ او را ﮔﺎز ﮔرﻓﺗﮫ‬
‫اﺳت(‪ .‬در اﯾن ﺣﺎل ﺑﺎ ﮐﺎرد آھﻧﯽ ذﺑﺢ ﮐن و ﺑﺷوی و ﺗﻣﯾز ﮐن و ﭘﺎک ﻧﻣﺎ و ﺑﭘز و ﺑﺧور‪.‬‬

‫ت آﺑﺳﺗن ﺣﻼل اﺳت؟ ﺧﯾر‪.‬‬

‫آﯾﺎ ذﺑﺢ ﮐردن ﺣﯾواﻧﺎ ِ‬

‫آﯾﺎ ذﺑﺢ ﺣﯾواﻧﺎت زﺧﻣﯽ ﺟﺎﯾز اﺳت؟ ﺧﯾر‪.‬‬

‫در دﯾوﻧﺎنھﺎ )دﺳﺗورات دﯾﻧﯽ( درﺑﺎرهی ذﺑﺢ ﭼﮫ ﻧوﺷﺗﮫ ﺷده اﺳت؟‬

‫ﺣﯾواﻧﺎﺗﯽ ﮐﮫ ﺑدﻧﺷﺎن ﻣو داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد ﺣرام ھﺳﺗﻧد‪.‬‬

‫ذﺑﺢ ﮐدام ﺣﯾواﻧﺎت ﭼﮭﺎرﭘﺎ ﺣﻼل اﺳت؟ از ﺣﯾواﻧﺎت ﻓﻘط ﮔوﺳﻔﻧد ﻧر ﺣﻼل اﺳت‪.‬‬

‫ذﺑﺢ ﮐدام ﺣﯾواﻧﺎت ﺣرام اﺳت؟‬

‫ﺣﯾواﻧﺎﺗﯽ ﮐﮫ ﻣﯽزاﯾﻧد‪ ،‬آنھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺑر دو ﭘﺎﯾﺷﺎن ﻣﯽاﯾﺳﺗﻧد‪ ،‬آنھﺎﯾﯽ ﮐﮫ زﺧﻣﯽ ھﺳﺗﻧد و ‪ ...‬ﺣرام ھﺳﺗﻧد‪.‬‬

‫ذﺑﺢ ﮐدام ﭘرﻧدﮔﺎن ﺣﻼل اﺳت؟‬

‫از ﭘرﻧدﮔﺎن‪ ،‬آنھﺎﯾﯽ ﮐﮫ داﻧﮫﺧوار ھﺳﺗﻧد‪ ،‬ﭼﻧﮕﺎل ﻧداﺷﺗﮫ و ﻧﺟﺎﺳتﺧوار ﻧﺑﺎﺷﻧد ﺣﻼل ﮔوﺷت ھﺳﺗﻧد‪.‬‬

‫ذﺑﺢ ﮐدام ﭘرﻧدﮔﺎن ﺣرام اﺳت؟‬

‫ذﺑﺢ ﭘرﻧدﮔﺎن ﮔوﺷتﺧوار و ﻣﺎھﯽﺧوار ﺟﺎﯾز ﻧﯾﺳت‪.‬‬

‫‪١٧٣‬‬
 ‫در ﭼﮫ روزھﺎﯾﯽ ﻣﯽﺗوان ﻣراﺳم ذﺑﺢ را اﻧﺟﺎم داد؟‬

‫در ﺗﻣﺎم روزھﺎ ﺑﺟز اﻣﺑطﻼت ﺳﺑﮏ و ﺳﻧﮕﯾن ﻣﯽﺗوان ﻣراﺳم ذﺑﺢ را اﻧﺟﺎم داد‪.‬‬

‫ﻗﺑل از ذﺑﺢ ﮐردن ﭼﮫ ﮐﺎرھﺎﯾﯽ را ﺑﺎﯾد اﻧﺟﺎم داد؟‬

‫اﺑﺗدا ﺑﺎﯾد از ﺳﺎﻟم ﺑودن ﺣﯾوان ﯾﺎ ﭘرﻧده ﻣطﻣﺋن ﺑود‪ ،‬ﻧﺑﺎﯾد ﻣرﯾض ﯾﺎ زﺧﻣﯽ ﯾﺎ زاﺋدهای ﻏﯾرطﺑﯾﻌﯽ داﺷﺗﮫ‬
‫ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﺑدﻧش آﻟوده ﺑﮫ ﻣواد ﻧﻔﺗﯽ‪ ،‬رﻧﮓ و ﯾﺎ ﻧﺟﺎﺳت ﻧﺑﺎﺷد‪ .‬ﮐور ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﭘﺎھﺎ از ﻧظر ﺳم ﯾﺎ ﻧﺎﺧن ﺳﺎﻟم ﺑوده و‬
‫زﮔﯾل ﻧداﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷﻧد‪ .‬ﺣﯾوان ﯾﺎ ﭘرﻧده ﮐﺎﻣﻼً ﺗﻣﯾز ﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﭼﮫ اﺷﺧﺎﺻﯽ ﺑرای ذﺑﺢ ﮐردن واﺟد ﺷراﯾط ھﺳﺗﻧد؟‬

‫اﺷﺧﺎص ذﺑﺢﮐﻧﻧده واﺟد ﺷراﯾط ﺑﺎﯾد از درﺟﮫ اﺷﮑﻧدا‪ ،‬ﺗرﻣﯾدا ﯾﺎ ﮔﻧزورا ﺑﺎﺷﻧد‪.‬‬

‫ھﻧﮕﺎم ذﺑﺢ ﮐردن ﭼﮫ ﮐﺳﯽ ﺑﮫ ھﻣراه ذﺑﺢﮐﻧﻧده ﺣﺿور دارد؟‬

‫ھﻧﮕﺎم ذﯾﺢ ﺑﺎﯾد ﯾﮏ ﻧﻔر از درﺟﮫ اﺷﮑﻧداﯾﯽ ﺑﮫ ﻋﻧوان ﺷﺎھد‪ ،‬ھﻣراه ذﺑﺢﮐﻧﻧده ﺣﺿور داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﺷﺧص ذﺑﺢﮐﻧﻧده ﻗﺑل از ذﺑﺢ ﭼﮫ ﮐﺎرھﺎﯾﯽ را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد؟‬

‫ﺷﺧص ذﺑﺢﮐﻧﻧده ﻟﺑﺎس دﯾﻧﯽ رﺳﺗﮫ را ﻣﯽﭘوﺷد و ﺑﻌد از ﺑررﺳﯽ ﮐﺎﻣل و اطﻣﯾﻧﺎن از درﺳت ﭘوﺷﯾدن آن‬
‫ﻣراﺳم َرﺷﺎﻣﮫ را اﺟرا ﻣﯽﮐﻧد‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﭘوﺷﯾدن رﺳﺗﮫ ھﻧﮕﺎم ذﺑﺢ ﮐردن ﻻزم اﺳت؟ ﺑﻠﯽ‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﻗﺑل از ذﺑﺢ اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم َرﺷﺎﻣﮫ واﺟب اﺳت؟ ﺑﻠﯽ‪.‬‬

‫آﯾﺎ ھﻧﮕﺎم ذﺑﺢ‪ ،‬ﮔرﻓﺗن ﯾﮏ ﺗﮑﮫ ﭼوب درﺧت ﺑﺎ ﮐﺎرد واﺟب اﺳت؟ ﺑﻠﯽ‪.‬‬

‫‪١٧٤‬‬
 ‫ﺗﮑﮫ ﭼوﺑﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ھﻣراه ﮐﺎرد ﮔرﻓﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ ،‬از ﺷﺎﺧﮫی ﮐدام درﺧت ﻣﯽﺑﺎﺷد؟‬

‫از ﺷﺎﺧﮫی درﺧت ﺑﯾد ﯾﺎ ﮔز‪.‬‬

‫ھﻧﮕﺎم ذﺑﺢ‪ ،‬ذﺑﺢﮐﻧﻧده رو ﺑﮫ ﮐدام ﺟﮭت ﻣﯽﻧﺷﯾﻧد؟‬

‫ذﺑﺢ ﮐﻧﻧده رو ﺑﮫ اواﺛر )ﻗﺑﻠﮫ ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺟﮭت ﺷﻣﺎل ﺟﻐراﻓﯾﺎﯾﯽ( ﺑر روی ﭘﺎھﺎی ﺧود ﻣﯽﻧﺷﯾﻧد‪.‬‬

‫ھﻧﮕﺎم ذﺑﺢ‪ ،‬اﺷﮑﻧدا در ﮐدام ﺳﻣت ذﺑﺢﮐﻧﻧده ﻣﯽاﯾﺳﺗد وﭼﮫ ﻋﻣﻠﯽ را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد؟‬

‫اﺷﮑﻧدا ﭘﺷت ﺳر )ﺳﻣت ﺷﺎﻧﮫ راﺳت( ذﺑﺢﮐﻧﻧده ﻣﯽاﯾﺳﺗد طرف ﺷﺎﻧﮫی راﺳت ذﺑﺢﮐﻧﻧده اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻧد‪.‬‬

‫وﻗﺗﯽ ﮐﮫ ذﺑﺢﮐﻧﻧده ﺷروع ﺑﮫ ذﺑﺢ ﮐردن ﺣﯾوان ﯾﺎ ﭘرﻧده ﻣﯽﮐﻧد‪ ،‬اﺷﮑﻧدا ﭼﮫ ﻣﯽﮔوﯾد؟‬

‫اﺷﻛﻧدا ﻣرﺗب ﺗﮑرار ﻣﯽﮐﻧد »اَﻧﺎ َﺳﮭدَ خ« ﯾﻌﻧﯽ‪ » :‬ﻣن ﺑﮫ ﺗو ﺷﮭﺎدت ﻣﯽدھم«‪.‬‬

‫ﺑوﺳﮫی ذﺑﺢ و ﻣﻌﻧﯽ آن ﭼﯾﺳت؟‬

‫ﺳرخ دَﺧﯾﺎ ﻧِﮭوی ُﻛﻠ َﻣن‬

‫دﺧر ِا َﻟﺦ اﭘﻧﺎھﯾل َﻗر َﯾﺦ ھﯾﺑل زﯾوا اِﻣ َﭘ َﻘد اَﻟَﺦ ﻣﯾﻧِﺧ َﺳﺦ َﺑ َ‬
‫»اِﺷﻣِدھﯾّﯽ و اِﺷﻣِد ﻣﻧدادھﯾّﯽ َﻣ َ‬
‫دﺧر ِاﻟَﺦ«‪.‬‬ ‫ﻧﯾﮭﯾﯽ و ﻧﯾ َﺗﺳﯽ و ﻧﯾﺗ َﻘ َﯾم‪ ،‬اِﺷﻣدھﯾّﯽ و اِﺷﻣد ﻣﻧدادھﯾّﯽ َﻣ َ‬
‫اد آﺧِل ِﻣ َﻧﺦ ِ‬
‫ﻧﺎم ﺧداوﻧد و ﻧﺎم ﻋرﻓﺎن ﺧداوﻧد )ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾّﯽ ﻓرﺷﺗﮫ ﻣﻘرب درﮔﺎھش( ﺑر ﺗو ﯾﺎد ﺑﺎد‪ .‬ﻓرﺷﺗﮫ اﭘﺛﺎھﯾل ﺗو را‬
‫ﻧدا داد و ﻓرﺷﺗﮫ ھﯾﺑل زﯾوا ﺑر ﺗو دﺳﺗور داد‪ .‬ﺗو را ذﺑﺢ ﻣﯽﮐﻧم )ھر ﮐس ﮐﮫ ﺗو را ذﺑﺢ ﮐرد از ﭘﺎﮐﺎن ﺑوده‬
‫اﺳت(‪ .‬ھر آن ﮐس ﮐﮫ از ﮔوﺷﺗت ﺗﻧﺎول ﻧﻣﺎﯾد‪ ،‬ﺳرزﻧده و ﺳﻼﻣت و ﭘﺎﺑرﺟﺎ ﺧواھد ﻣﺎﻧد‪ .‬ﻧﺎم ﺧداوﻧد و ﻧﺎم‬
‫ﻋرﻓﺎن ﺧداوﻧد )ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾّﯽ ﻓرﺷﺗﮫ ﻣﻘرب درﮔﺎھش( ﺑر ﺗو ﺑﺎد ﺑﺎد‪.‬‬

‫در اﻧﺟﺎم دادن ﻣراﺳم ذﺑﺢ‪ ،‬ﺑرای ﺷروع‪ ،‬از اول ﺑوﺛﮫی ذﺑﺢ ﮐردن را ﻧﻣﯽﺧواﻧﯾم‪ ،‬وﻗﺗﯽ ﺑﮫ »ﻣﯾﻧِﺧ َﺳﺦ‬
‫ﺳرخ« ﻣﯽرﺳﯾم‪ ،‬ﭼﺎﻗو را ﺣرﮐت ﻣﯽدھﯾم و ذﺑﺢ ﻣﯽﮐﻧﯾم و ﺑوﺛﮫ را ﺗﺎ آﺧر ﻣﯽﺧواﻧﯾم‪.‬‬
‫َﺑ َ‬

‫ﺑﻌد از اﺗﻣﺎم ذﺑﺢ‪ ،‬ذﺑﺢﮐﻧﻧده ﭼﮫ ﻋﻣﻠﯽ را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد؟‬

‫‪١٧٥‬‬
‫ﭘس از اﺗﻣﺎم ذﺑﺢ‪ ،‬ذﺑﺢﮐﻧﻧده در ﺣﺎﻟﯽﮐﮫ ﮐﺎرد آﻟوده ﺑﮫ ﺧون و ﺗﮑﮫ ﭼوب را در آب ﺟﺎری ﻓرو ﮐرده ﺑوﺛﮫ‬
‫اﺳﺗﻐﻔﺎر را ﻣﯽﺧواﻧد‪.‬‬

‫ﮨوﺛﮫی اﺳﺗﻐﻔﺎر و ﻣﻌﻧﯽ آن ﭼﯾﺳت؟‬

‫رزﻻ و َھﻠَﻠت اﺑ َﯾردﻧﺎ اﻧﺎ ﻧِﺧﺎﺳﺎ و ِ‬

‫ﻣﺎرى َھﯾﺎﺳﺎ اِﺷرُ ﻟﯽ‬ ‫ِﺷﻣدھﯾﻰ و اِﺷﻣد ﻣﻧدادھﯾّﻰ َﻣ َ‬
‫دﺧر ِاﻟِﻰ ﻧِﺧﺳﯾت اِﺑ َﭘ ِ‬ ‫ِ‬ ‫»ا‬
‫ھوﺑﯽ واِﺳﺧﯾﻼﺛِﯽ و ﺗﻘﻼﺛِﯽ و ﺷﺑﺎﺷﺎﺛِﯽ دﯾﻠِﯽ )ﻣﻠواﺷﮫی ذﺑﺢ ﮐﻧﻧده( اِﺑﮭﯾﻼ اد ﯾﺎور زﯾوا و‬ ‫ِ‬ ‫ھطﺎﯾﯽ‬
‫ِ‬ ‫ﺷوﻗُﻠﯽ‬
‫دﺧر اِﻟﻰ«‪.‬‬‫ﺳﯾﻣﺎت ھﯾّﯽ اِﺷﻣدھﯾّﯽ و اِﺷﻣد ﻣﻧدادھﯾّﻰ َﻣ َ‬

‫ﻧﺎم ﺧداوﻧد و ﻧﺎم ﻋرﻓﺎن ﺧداوﻧد )ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾّﯽ ﻓرﺷﺗﮫ ﻣﻘرب درﮔﺎھش( ﺑر ﻣن ﯾﺎد ﺑﺎد‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﺎرد آھﻧﯽ ذﺑﺢ‬
‫ﻧﻣودم و ﺑﺎ آب روان ﺷﺳﺗﺷو دادم‪ ،‬ﻣن ذﺑﺢ ﻧﻣودم و ﺧداوﻧد ﺑﺧﺷﻧده اﺳت‪ .‬از ﻣن رھﺎ ﮐن و ﺑﺑﺧش ﺧطﺎھﺎ‪،‬‬
‫ﮔﻧﺎھﺎن‪ ،‬ﺣﻣﺎﻗتھﺎ‪ ،‬ﻟﻐزشھﺎ و اﺷﺗﺑﺎھﺎﺗم را ﺑﮫ ﻗدرت ﺑﺎور زﯾوا و ﺳﯾﻣﺎت ھﯾّﯽ‪ .‬ﻧﺎم ﺧداوﻧد و ﻧﺎم ﻋرﻓﺎن‬
‫ﺧداوﻧد )ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾّﯽ ﻓرﺷﺗﮫ ﻣﻘرب درﮔﺎھش( ﺑر ﻣن ﯾﺎد ﺑﺎد‪.‬‬

‫ﻗﺑل از ﭘﺎک ﮐردن و ﭘﺧت ﺣﯾوان ﯾﺎ ﭘرﻧدهی ذﺑﺢ ﺷده ﭼﮫ ﻋﻣﻠﯽ را ﺑﺎﯾد اﻧﺟﺎم داد؟‬

‫ﻗﺑل از ﺗﻣﯾز ﮐردن و ﭘﺧت ﭘرﻧده اﺑﺗدا ﻣﮑﺎن ذﺑﺢ را ﻧﻣﮏ ﭘﺎﺷﯾده ﺑﮫ ﺷﻌﻠﮫ آﺗش ﻧزدﯾﮏ ﻣﯽﮐﻧﻧد ﺗﺎ ﻣﺣل ذﺑﺢ‬
‫ﺑﮫ ﺧوﺑﯽ ﺿدﻋﻔوﻧﯽ ﺷود و ھﻧﮕﺎم اﺟرای اﯾن ﻋﻣل ﺑوﺛﮫای ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺑﻌد از آن ﭘرﻧده را َﭘر ﮐﻧده و‬
‫ﺑرای ﭘﺧت آﻣﺎده ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ھﻧﮕﺎم ﺿدﻋﻔوﻧﯽ ﮐردن ﻣﺣل ذﺑﺢ‪ ،‬ﭼﮫ ﺑوﺛﮫای ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود؟ ﺑوﺛﮫی »اِﺷﻣدھﯾّﯽ و اِﺷﻣد ﻣﻧدادھﯾّﯽ َﻣ َ‬
‫دﺧر‬
‫ِاﻟَﺦ« ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ھﻧﮕﺎم ذﺑﺢ ﮔوﺳﻔﻧد‪ ،‬آن را ﺑر روی ﭼﮫ ﭼﯾزی ﻣﯽﮔذارﻧد؟‬

‫ﺑرای ذﺑﺢ ﮔوﺳﻔﻧد اﺑﺗدا ﻓرﺷﯽ از ﺑرگ درﺧﺗﺎن ﺑﺎ ﻣﻘداری ﻧﯽ ﺗﻣﯾز ﮐﮫ ھﯾﭻﮔوﻧﮫ آﻟودﮔﯽ ﻧداﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷﻧد را ﺑﮫ‬
‫اﻧدازهای ﮐﮫ از ﺳطﺢ زﻣﯾن ارﺗﻔﺎع داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﭘﮭن ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫دﺳت و ﭘﺎی ﮔوﺳﻔﻧد را ﺑﺎ ﭼﮫ ﭼﯾزی ﻣﯽﺑﻧدﻧد؟ دﺳت و ﭘﺎی ﮔوﺳﻔﻧد را ﺑﺎ ﭘﺎرﭼﮫ ﯾﺎ ﺑﻧد ﭘﻧﺑﮫای ﺳﻔﯾد ﻣﯽﺑﻧدﻧد‪.‬‬

‫‪١٧٦‬‬
 ‫ھﻧﮕﺎم ذﺑﺢ‪ ،‬ﺳر و ﺻورت ﮔوﺳﻔﻧد را ﮐدام طرف ﻗرار ﻣﯽدھﻧد؟‬

‫ھﻧﮕﺎم ذﺑﺢ‪ ،‬ﺳر ﮔوﺳﻔﻧد را ﺑﮫ طرف ﺷرق و ﺻورت و ﭘﺎھﺎﯾش ﺑﮫ طرف اواﺛر )ﺟﮭت ﺷﻣﺎل( ﮐﮫ ﻗﺑﻠﮫ‬
‫ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ اﺳت ﻗرار ﻣﯽدھﻧد‪.‬‬

‫ﭼﮕوﻧﮫ ﮔوﺳﻔﻧد را ُ‬
‫طﻣﺎﺷﮫ ﻣﯽﮐﻧﻧد؟‬

‫دﺧر ِاﻟَﺦ« طﻣﺎﺷﮫ‬

‫ﮔوﺳﻔﻧد را ﺑﺎ ﭘﺎﺷﯾدن آب روان و ﺑﺎ ﺳﮫﺑﺎر ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫ »اِﺷﻣدھﯾّﯽ و اِﺷﻣد ﻣﻧدادھﯾّﯽ َﻣ َ‬
‫ﮐرده ﺑرای ذﺑﺢ آﻣﺎده ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫آﯾﺎ ذﺑﺢ ﮔوﺳﻔﻧد ﻣﺎﻧﻧد ذﺑﺢ ﭘرﻧدﮔﺎن اﺳت؟ دﻗﯾﻘﺎ ً ﺗﻣﺎم ﻣراﺣل ذﺑﺢ ﭘرﻧدﮔﺎن ﺑرای ذﺑﺢ ﮔوﺳﻔﻧد ﻧﯾز اﺟرا‬
‫ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫آﯾﺎ ﻗﺑل از ذﺑﺢ ﺑﺎﯾد از ﺳﺎﻟم و ﺑﯽﻧﻘص ﺑودن ﺣﯾوان ﻣطﻣﺋن ﺷد؟ ﺑﻠﯽ‪.‬‬

‫ھﻧﮕﺎم ذﺑﺢ‪ ،‬اﺷﻛﻧدا از ﻧظر ﭘوﺷش ﭼﮫ ﺷراﯾطﯽ ﺑﺎﯾد داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد؟‬

‫ھﻧﮕﺎم اﺟرای ﻣراﺳم ذﺑﺢ اﺷﮑﻧدا ﺑﺎﯾد ﺑر ﺳرش ﭘوﺷش ﺳﻔﯾد ﻗرار داده ھﻣﭼﻧﯾن ﺑﺎ ﭘﺎی ﺑرھﻧﮫ )ﯾﺎ ﭘوﺷﯾدن‬
‫دﻣﭘﺎﯾﯽ ﭼوﺑﯽ ‪ -‬ﮐﺑﮑﺎب( ﻣراﺳم را اﻧﺟﺎم دھد‪.‬‬

‫آﺋﯿﻦ ازدواج )ﻗﺎﺑﯿﻦ( دﯾﻦ ﺻﺎﺑﺌﯿﻦ ﻣﻨﺪاﯾﯽ‬

‫اﯾد ُﮐﺷطﺎ )دﺳت ﺗﻌﮭد(‬

‫ازدواج )ﻗﺎﺑﯾن( ﺑﯾن دو ﻣﻧداﯾﯽ در ﺟﻣﻠﮫای ﺑﮫ ﻧﺎم »اﯾد ﮐﺷطﺎ« ﺗﺑﻠور ﭘﯾدا ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬ﻣﺧﺻوﺻﺎ ً از ﮐﺗﺎب دﯾﻧﯽ‬
‫ﻗﻠﺳﺗﺎ‪ ،‬ﮐﺗﺎﺑﯽ ﮐﮫ ﻧﺣوه اﺟرای ﻣراﺳم ﻋﻘد ازدواج )ﻗﺎﺑﯾن( » ﺷﯾﺷﻼم ر ّﺑﺎ«‪ ،‬ﯾﮑﯽ از ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﻣﻘرب درﮔﺎه اﻟﮭﯽ‬
‫را ﺑﮫ ﺗﺻوﯾر ﮐﺷﯾده اﺳت‪.‬‬

‫ازدواج در ﺷرﯾﻌت ﻣﻧداﯾﯽ اﻣری واﺟب اﺳت‪ .‬ﭘﺳر و دﺧﺗر ﺑﻌد از آﻧﮑﮫ ﺑرای ﺷروع زﻧدﮔﯽ ﻣﺷﺗرک ﺑﮫ‬
‫دﯾﻧﯽ رﺳﺗﮫ را ﻣﯽﭘوﺷﻧد و روﺣﺎﻧﯽ آنھﺎ را در آب ﺟﺎری‬
‫ِ‬ ‫ﺗﻔﺎھم رﺳﯾدﻧد‪ ،‬ﭘﯾش از ﺷروع ﻣراﺳم ﻋﻘد‪ ،‬ﻟﺑﺎس‬
‫ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽدھد‪ .‬ﻣراﺳم ﻋﻘد در ﻣﻌﺑد ﻣﻧدی اﻧﺟﺎم ﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬ﻋروس در داﺧل ﻣﻧدی )اﺷﺧﻧﺗﺎ( و داﻣﺎد در ﺟﻠو‬
‫ﻣﻧدی ﻣﯽاﯾﺳﺗد‪ .‬ﺻﺎﺑﺋﯾن ﺑﺎور دارﻧد ﮐﮫ ﻣراﺳم ﭘﯾوﻧد آدم و ﺣوا در اﺷﺧﻧﺗﺎ ﺻورت ﮔرﻓﺗﮫ اﺳت‪ .‬آنھﺎ‬
‫‪١٧٧‬‬
‫ﻣﻌﺗﻘدﻧد‪ ،‬ﻣراﺳم ﻋﻘد ازدواج در ﺣﺿور ﺧدا‪ ،‬ﻓرﺷﺗﮕﺎن و ﺟﻣﻌﯾﺗﯽ ﮐﮫ ﺑرای اﯾن ﻣراﺳم آﻣدهاﻧد ﺑرﮔزار‬
‫ﻣﯽﺷود‪ .‬ﻋروس و داﻣﺎد در ﭘﯾﺷﮕﺎه ﺧدا ﻋﮭد ﻣﯽﺑﻧدﻧد ﺑﮫ ھم دروغ ﻧﮕوﯾﻧد و ﺧﯾﺎﻧت ﻧﮑﻧﻧد‪ .‬ﺑرای اﺟرای‬
‫ﻋﻘد‪ ٣ ،‬ﻧﻔر روﺣﺎﻧﯽ و ﯾﮏ ﻧﻔر ﻏﯾرروﺣﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﻋﻧوان اﺷﮑﻧدا ﮐﮫ ﺑرای ﮐﻣﮏ ﺑﮫ روﺣﺎﻧﯾون ﻧﻘش ﭘدرﺧواﻧده‬
‫را اﯾﻔﺎ ﻣﯽﮐﻧد‪ ،‬ﺣﺿور دارﻧد‪ .‬روﺣﺎﻧﯾون و داﻣﺎد ھﻣﮫ ﻟﺑﺎس رﺳﺗﮫ ﺑر ﺗن ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫اﺷﮑﻧدا دو ﺳﺑد ھداﯾﺎ را ﮐﮫ روﺣﺎﻧﯽ ﺑزرگ آﻧﮭﺎ را ﺑرﮐت داده اﺳت‪ ،‬ﺑﮫ داﺧل اﺗﺎق ﻋروس ﻣﯽﻓرﺳﺗد‪ .‬در‬
‫ﻣﯾﺎن اﯾن ھداﯾﺎ دو اﻧﮕﺷﺗر ﺑﺎ ﻧﮕﯾن ﻗرﻣز و ﺳﺑز وﺟود دارد ﮐﮫ ﻋروس‪ ،‬اﻧﮕﺷﺗر ﻧﮕﯾنﻗرﻣز را ﺑﮫ اﻧﮕﺷت‬
‫دﺳت راﺳت‪ ،‬و ﻧﮕﯾنﺳﺑز را ﺑﮫ اﻧﮕﺷت دﺳت ﭼپ ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﻋروس اﻧﮕﺷﺗر و ھداﯾﺎ را ﻧﭘذﯾرد‪ ،‬ﻧﺷﺎن‬
‫ﻣﯽدھد ﮐﮫ راﺿﯽ ﺑﮫ اﯾن ازدواج ﻧﯾﺳت و او را ﻣﺟﺑور ﺑﮫ ازدواج ﮐردهاﻧد‪ .‬دراﯾنﺻورت‪ ،‬روﺣﺎﻧﯽ ﻣراﺳم‬
‫ﻋﻘد را اﺟرا ﻧﻣﯽﮐﻧد؛ اﻣﺎ اﮔر ﻋروس ھداﯾﺎ را ﺑﭘذﯾرد‪ ،‬ﻧﺷﺎن ﻣﯽدھد ﮐﮫ اﯾن ﭘﯾوﻧد دﻟﺧواه او ﺳت‪ .‬داﻣﺎد‬
‫ﭘﺷت ﺳر روﺣﺎﻧﯽ ﻣﯽاﯾﺳﺗد و ﮔوﺷﮫای از ﻟﺑﺎس روﺣﺎﻧﯽ را ﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬روﺣﺎﻧﯽ ﺷروع ﺑﮫ ﺧواﻧدن آﯾﺎﺗﯽ از‬
‫ﮐﺗﺎب ﻗُﻠﺳﺗﺎ )از ﮐﺗب ﻣﻘدس ﻣﻧداﯾﯾﺎن( ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬دو ﻧوﺟوان ﮐﮫ ھرﮐدام ﮐوزهای در دﺳت دارﻧد‪ ،‬در ﮔوﺷﮫای‬
‫از ﻣﻧدی ﻣﯽاﯾﺳﺗﻧد‪ .‬روﺣﺎﻧﯽ وﻗﺗﯽ ﺑﮫ ﻗراﺋت آﯾﺎﺗﯽ ﺧﺎص ﻣﯽرﺳد‪ ،‬اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻧد و ﯾﮑﯽ از ﮐوزهھﺎ ﺑﮫ‬
‫زﻣﯾن ﮐوﺑﯾده ﻣﯽﺷود و ھﻠﮭﻠﮫای از ﺷﺎدی ﺑرﻣﯽﺧﯾزد‪ .‬روﺣﺎﻧﯽ و داﻣﺎد اداﻣﮥ ﻣراﺳم ﻋﻘد را در داﺧل‬
‫اﺷﺧﻧﺗﺎ ﭘﯽ ﻣﯽﮔﯾرﻧد‪.‬‬

‫در داﺧل اﺷﺧﻧﺗﺎ دو روﺣﺎﻧﯽ دﯾﮕر ﻣﺷﻐول ﭼﯾدن ظروﻓﯽ ﻣﯽﺷوﻧد ﮐﮫ در آﻧﮭﺎ ﻣﻘداری ﻣﯾوه و دﯾﮕر ﻣواد‬
‫ﺧوراﮐﯽ ﭼون ﮔردو‪ ،‬ﺧرﻣﺎ و ﮐﻧﺟد ﻗرار دارد‪ .‬آﻧﮕﺎه ﻗﺳﻣﺗﯽ دﯾﮕر از آﯾﺎت ﻗراﺋت ﻣﯽﺷود و ﭘدر ﻋروس‬
‫از داﻣﺎد ﺗﻌﮭد ﻣﯽﮔﯾرد ﮐﮫ ﻧﺳﺑت ﺑﮫ ھﻣﺳرش ﻣﺗﻌﮭد ﺑﺎﺷد‪ .‬در اداﻣﮫ‪ ،‬داﻣﺎد و روﺣﺎﻧﯽ ﺑﮫ داﺧل اﺗﺎق ﻋروس‬
‫ﻣﯽروﻧد؛ ﭘﯾش از ورودﺷﺎن‪ ،‬ﻧوﺟوان دﯾﮕر ﮐوزهای را ﮐﮫ در دﺳت دارد‪ ،‬ﺑر زﻣﯾن ﻣﯽﮐوﺑد و ﺧﺑر ورود‬
‫داﻣﺎد و روﺣﺎﻧﯽ را اﻋﻼم ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬داﻣﺎد در داﺧل اﺗﺎق ﻋروس ﺑﮫﮔوﻧﮫای ﻣﯽﻧﺷﯾﻧد ﮐﮫ ﭘﺷت ﺑﮫ ﭘﺷت ﻋروس‬
‫ﻗرار ﮔﯾرد‪ .‬روﺣﺎﻧﯽ در ﺿﻣن ﺗﻼوت آﯾﺎت ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس‪ ،‬ﺳر ﻋروس و داﻣﺎد را ﺑﮫ ھم ﻣﯽﮐوﺑد‪ .‬داﻣﺎد و‬
‫روﺣﺎﻧﯽ ﺑﮫ اﺷﺧﻧﺗﺎ ﺑرﻣﯽﮔردﻧد و در آﻧﺟﺎ ﻣراﺳم اداﻣﮫ ﻣﯽﯾﺎﺑد‪ .‬ﺳﭘس داﻣﺎد ﺑﮫ ھﻣراه ﯾﮑﯽ از روﺣﺎﻧﯾون‬
‫دوﺑﺎره ﺑﮫ اﺗﺎق ﻋروس ﺑرﻣﯽﮔردد‪ .‬ﻋروس دﺳت راﺳت ﺧود را روی ﺳرش ﻗرار ﻣﯽدھد‪ ،‬ﺑﮫ ﮔوﻧﮫای ﮐﮫ‬
‫ﮐف دﺳت رو ﺑﮫ آﺳﻣﺎن ﺑﺎﺷد‪ .‬داﻣﺎد دﺳت راﺳت ﺧود را روی دﺳت ﻋروس ﻣﯽﮔذارد‪ .‬ﻋروس ﻣﯽﮔوﯾد‪:‬‬
‫ای ھﻣﺳر ﻋزﯾزم! ﻋﮭدی را ﮐﮫ ﺑﺎ ﺗو ﺑرای ھﻣﺳری ﺑﺳﺗﮫام‪ ،‬ھﻣﯾﺷﮫ و ﺗﺎ اﺑد ﭘﺎﯾدار ﻧﮕﮫ ﺧواھم داﺷت‪.‬‬
‫ﺑﮫاﯾنﺗرﺗﯾب‪ ،‬زوج ﺻﺎﺑﺋﯽ زﻧدﮔﯽ ﻣﺷﺗرک ﺧوﯾش را آﻏﺎز ﻣﯽﮐﻧﻧد و ﺑﻌد از ﯾﮏ ھﻔﺗﮫ‪ ،‬ﺑرای ﺗﻌﻣﯾد ﺑﮫ ﮐﻧﺎر‬
‫رودﺧﺎﻧﮫ ﻣﯽروﻧد‪.‬‬

‫روﺣﺎﻧﯽ در ھﻧﮕﺎم اﺟرای ﻣراﺳم ﻋﻘد‪ ،‬ﺧﺎﺗم ﺳﮑﯾن دوﻻ را در اﻧﮕﺷت ﮐوﭼﮏ دﺳت راﺳت داﻣﺎد ﻗرار‬
‫ﻣﯽدھد‪ .‬داﻣﺎد ﺗﺎ ‪ ٧‬روز آن را ﺑﮫ ھﻣراه ﺧود دارد و ﺑﮫاﺻطﻼح‪ ،‬در ﺣﺎﻟت ﺻورﺛﺎ ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرد و از ﺷر‬
‫ﻣوﺟودات ﺷرﯾر ﻣﺣﻔوظ ﻣﯽﻣﺎﻧد‪ .‬در ﻣدﺗﯽﮐﮫ ﻋروس و داﻣﺎد در ﺻورﺛﺎ ھﺳﺗﻧد‪ ،‬ﮐﺳﯽ ﻧﺑﺎﯾد ﺑﺎ آﻧﺎن ﺗﻣﺎس‬
‫ﻓﯾزﯾﮑﯽ ﺑرﻗرار ﮐﻧد‪ ،‬ﻣﺛﻼً روﺑوﺳﯽﮐردن و دﺳتدادن ﻣﻣﻧوع اﺳت‪ .‬روز ھﻔﺗم ﮐﮫ ﻋروس و داﻣﺎد ﺗﻌﻣﯾد‬
‫ﮐردﻧد و ﻟﺑﺎس رﺳﺗﮫ را ﺑﯾرون آوردﻧد‪ ،‬از ﺻورﺛﺎ ﺧﺎرج ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬

‫‪١٧٨‬‬
‫ﻣراﺳم آنرا‬
‫ِ‬ ‫ﭼﮕوﻧﮕﯽ ﻣراﺳم ﻋﻘد ازدواج را در اﯾن ﺷرﯾﻌت ﺣس ﮐﻧﯾم‪ ،‬ﺑﮭﺗر اﺳت‬
‫ِ‬ ‫ﺑرای آﻧﮑﮫ ﺑﺗواﻧﯾم‬
‫ﻟﺣظﮫ ﺑﮫ ﻟﺣظﮫ دﻧﺑﺎل ﮐﻧﯾم‪:‬‬

‫در ﯾﮏ روز ﻣﻧﺎﺳب از ﻧظر زوﺟﯾن‪ ،‬ﺻﺑﺢ زود آنھﺎ ﻣﻠﺑس ﺑﮫ ﻟﺑﺎس ﭘﺎکِ »رﺳﺗﮫ« ﮐﮫ ﺑرای اﺟرای‬
‫ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد ﻻزم اﺳت ﮐﻧﺎر رودﺧﺎﻧﮫ ﺣﺎﺿر ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬ﻋﻠت آنﮐﮫ ﻗﺑل از ﺑرﻗراری ﻣراﺳم ازدواج‪،‬‬
‫ﻋروس و داﻣﺎد ﺑﺎﯾد »ﺗﻌﻣﯾد« ﯾﺎﺑﻧد آن اﺳت ﮐﮫ در روز ﻋﻘد‪ ،‬ﭘﯾﻣﺎنھﺎﯾﯽ ﻓﯾﻣﺎﺑﯾن ﻋروس و داﻣﺎد در ﭘﯾﺷﮕﺎه‬
‫ﭘروردﮔﺎر ﺑﺳﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﺑﻧﺎﺑراﯾن ﻋروس و داﻣﺎد ﺑرای ﭘذﯾرا ﮔﺷﺗن اﯾن ﭘﯾﻣﺎنھﺎی اﻟﮭﯽ ﺟﺳﻣﺎ ً و روﺣﺎ ً ﺑﺎﯾد‬
‫ﭘﺎک ﺑﺎﺷﻧد ﺗﺎ ھﯾﭻﮔوﻧﮫ ﺧﯾﺎﻧﺗﯽ در اﯾن ﻋﮭد دادنھﺎ ﺻورت ﻧﮕﯾرد و ﺑﮫ ﻗول ﻣﻌروف ﺑﺎ رواﻧﯽ ﭘﺎک و ﺗﻧﯽ‬
‫ﭘﺎﮐﯾزه ﺑﮫ اﺳﺗﻘﺑﺎل اﯾن ﭘﯾﻣﺎنھﺎ ﺑﺷﺗﺎﺑﻧد‪ ،‬و اﯾن ﻣﯾﺳر ﻧﯾﺳت ﻣﮕر ﺑﺎ اﺟرای ﻣراﺳم ﺧﺎﻟﺻﺎﻧﮫ ﺗﻌﻣﯾد‪ .‬ﺑرای‬
‫ﻣراﺳم ازدواج ھر ﯾﮏ از زوﺟﯾن ﺑﺎﯾد دو ﺑﺎر ﺗﻌﻣﯾد ﺷوﻧد‪ ،‬ﭘس از ﭘﺎﯾﺎن ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ﻋروس و داﻣﺎد ھﻣراه ﺑﺎ‬
‫راھﯽ »ﻣﻧدی« ﮐﮫ »ﻣﻌﺑد ﻣﻧداﯾﯾﺎن« اﺳت ﻣﯽﺷوﻧد‪ ،‬ﻋروس را ﺑﮫ اﺗﺎﻗﯽ ﮐﮫ اﻧدروﻧﯽ ﺧواﻧده‬ ‫ِ‬ ‫ﺧﺎﻧوادهھﺎﯾﺷﺎن‬
‫ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﻣﯽﺑرﻧد و ﺑﮫ اﺗﻔﺎق دﯾﮕر ھﻣراھﺎن ﺑﮫ اﻧﺗظﺎر اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم ﻋﻘد ازدواج ﻣﯽﻧﺷﯾﻧد‪ .‬در ﺟﺎﯾﯽ دﯾﮕر‬
‫از ﻣﻧدی‪ ،‬داﻣﺎد در ﺟﻠوی »اﺷﺧﻧﺗﺎ« )ﻣﮑﺎن ﻣﻘدس( و ﭘﺷت ﺑﮫ ﻗﺑﻠﮫ ﻣﻧداﯾﯽھﺎ )اواﺛر‪ /‬ﺟﮭت ﺷﻣﺎل‬
‫ﺟﻐراﻓﯾﺎﯾﯽ( ﯾﻌﻧﯽ رو ﺑﮫ ﺟﻧوب ﻣﯽاﯾﺳﺗد‪ .‬اﻟﺑﺗﮫ ﻣﻧظور از اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم در اﺷﺧﻧﺗﺎ آن اﺳت ﮐﮫ اﯾن ﻣراﺳم‬
‫ﻧﯾز ﺟﮭت ﺣﺿرت آدم )اَﺳوﺛﺎ و َزﮐوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ( ﺑﺎ ﺣوا در ﭼﻧﯾن ﻣﮑﺎن ﻣﻘدﺳﯽ اﻧﺟﺎم ﺷد‪ .‬ﺑرای اﺟرای ﻋﻘد‪،‬‬
‫ﺳﮫ ﻧﻔر روﺣﺎﻧﯽ و ﯾﮏ ﻧﻔر ﻏﯾرروﺣﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﻋﻧوان اﺷﮑﻧدا ﮐﮫ ﺑرای ﮐﻣﮏ ﺑﮫ روﺣﺎﻧﯾون ﻧﻘش »ﭘدرﺧواﻧده«‬
‫را اﯾﻔﺎ ﻣﯽﮐﻧد‪ ،‬ﺣﺿور دارﻧد‪ .‬روﺣﺎﻧﯾون و داﻣﺎد ھﻣﮫ ﻟﺑﺎس رﺳﺗﮫ ﺑر ﺗن ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫ﻣﻘدس اﺷﺧﻧﺗﺎ ﻗرار ﮔرﻓت دو ﺳﺑد ﺷﺎﻣل ﻟﺑﺎسھﺎی ﻋروس و داﻣﺎد ﺑﮫ وﺳﯾﻠﮫ‬
‫ِ‬ ‫ب‬
‫ﺑﻌد از آن ﮐﮫ داﻣﺎد ﺟﻠوی در ِ‬
‫اﺷﮑﻧداھﺎ )دو ﭘﺳر ﺑﭼﮫ( ﺟﻠوی درب اﺷﺧﻧﺗﺎ آورده ﺷده و ﺗوﺳط ﮔﻧزورا )روﺣﺎﻧﯽ ﻋﺎﻟﯽﻣﻘﺎم( ﺑرﮐت داده‬
‫ﻣﯽﺷوﻧد و ﺳﯾس آﻧﮭﺎ را ﺑﮫ اﻧدروﻧﯽ‪ ،‬ﻧزد ﻋروس ﺑرﻣﯽﮔرداﻧﻧد‪.‬‬

‫ﭘس از آن طﺑق دﺳﺗور ﮔﻧزورا ﯾﮑﯽ از ﺗرﻣﯾداھﺎ‪ ،‬دو اﻧﮕﺷﺗر ﯾﮑﯽ ﺑﺎ ﻧﮕﯾن ﻗرﻣز و دﯾﮕری ﺑﺎ ﻧﮕﯾن ﺳﺑز را‬
‫ﺑﮫ ﻋﻧوان ھدﯾﮫ و ﻣﻘداری ﻣﻐز ﮔردو و ﮐﺷﻣش )ﻣوﯾز( را ﺑﮫ ﻋﻧوان ﺷﯾرﯾﻧﯽ ﺑﮫ ﻋروس ﻣﯽدھد‪ .‬اﻧﮕﺷﺗر‬
‫ﻧﮕﯾن ﻗرﻣز را ﺑﮫ اﻧﮕﺷت ﮐوﭼﮏ دﺳت راﺳت و اﻧﮕﺷﺗر ﻧﮕﯾن ﺳﺑز را ﺑﮫ اﻧﮕﺷت ﮐوﭼﮏ دﺳت ﭼپ‬
‫ﻋروس ﻣﯽﮔذارد و ﺑرای ﻣوﻓﻘﯾﺗش در زﻧدﮔﯽ ﺑﺎ ھﻣﺳر آﯾﻧدهاش ﮨوﺛﮫھﺎﯾﯽ )آﯾﮫھﺎﯾﯽ( را ﻣﯽﺧواﻧد‪ .‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ‬
‫ﻋروس را ﻣﺟﺑور ﺑﮫ اﯾن ازدواج ﮐرده ﺑﺎﺷﻧد‪ ،‬ﺑﺎ ﻗﺑول ﻧﮑردن اﯾن ھداﯾﺎ ﺑﻘﯾﮫ ﻣراﺳم اﻧﺟﺎم ﻧﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬ﺣﺎل‬
‫اﮔر ﻋروس ھداﯾﺎی داﻣﺎد را ﭘذﯾرﻓت‪ ،‬ﮔﻧزورا ﻣراﺳم را ﺷروع ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬داﻣﺎد ﮐﮫ ﺑﮫ ﻓرﻣﺎن ﮔﻧزورا در‬
‫ﮔوﺷﮫای اﯾﺳﺗﺎده اﺳت ﺑﺎ اﺷﺎره ﮔﻧزورا ﺑﮫ ﺳوﯾش آﻣده و ﮔﻧزورا »اﻧﮕﺷﺗر ﺳﮑﯾندوﻻ« را ﺑﮫ اﻧﮕﺷت دﺳت‬
‫راﺳت داﻣﺎد ﻣﯽﮔذارد و ﺑوﺛﮫای را ﻣﯽﺧواﻧد‪ .‬ﺑﻌد در ﺣﯾن ﮔذاﺷﺗن »ﮐﺎردک ﺳﮑﯾندوﻻ« در ھﻣﯾﺎﻧﺎی‬
‫داﻣﺎد‪ ،‬دوﺑﺎره ﺑوﺛﮫای دﯾﮕر ﺗوﺳط ﮔﻧزورا ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﺳﭘس ﮔﻧزورا »ﻧﺻﯾﻔﺎ«ی ﺧودش را از ﺳﻣت‬
‫ﭼپ ﺑﺎز ﮐرده و اﻧﺗﮭﺎی آنرا ﺑﮫ دﺳت داﻣﺎد داده و داﻣﺎد در ﺣﯾن ﮔرﻓﺗن‪ ،‬ﺑوﺛﮫ »ﮐﺷطﺎ اَﺳ َﯾﺦ ﻗِﯾ َﻣﺦ« را‬
‫ﺷﮑﺳﺗن‬
‫ِ‬ ‫ﻣﯽﮔوﯾد‪ .‬ﯾﮑﯽ از دو ﭘﺳر ﺑﭼﮫی ﮐوزه ﺑﮫ دﺳت‪ ،‬ﮐﻧﺎر ﮔﻧزورا و داﻣﺎد ﻣﻧﺗظر اﺷﺎره ﮔﻧزورا ﺑرای‬
‫ﮐوزه اﯾﺳﺗﺎده اﺳت‪ .‬ﮔﻧزورا ﺑﺎ آوردن ﻧﺎم ﺧداوﻧد ﺷروع ﺑﮫ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﻧد ﮐﮫ اول ھر ﺑوﺛﮫ ﺑﺎ‬
‫ﯾﮑﯽ از »ﺣروف ﻣﻧداﯾﯽ« ﺷروع ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﮐﮫ ﻣﺧﺻوص آﻏﺎز ﻣراﺳم اﺳت‪ ،‬وﻗﺗﯽ ﺑﮫ ﺑوﺛﮫی »ﻗﺎﻻ اَﻧﺎت‬
‫َﻗدﻣﺎﯾﺎ اد ھﯾّﯽ ﻣِن ﮐِﻧﯾﺎ ُﻧن اِﻗرُ خ« )ﯾﻌﻧﯽ ﺗو اوﻟﯾن ﺻداﯾﯽ ھﺳﺗﯽ ﮐﮫ ﺧداوﻧد ﺗو را از طﺑﯾﻌﺗش ﻓرا ﺧواﻧد‪(.‬‬

‫‪١٧٩‬‬
‫ﻣﯽرﺳد ﺑﮫ ﭘﺳر ﺑﭼﮫ اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻧد ﺗﺎ ﮐوزه را ﺑﺷﮑﻧد‪ .‬ﻣﻧظور از ﺷﮑﺳﺗن ﮐوزه‪ ،‬اﯾﺟﺎد ﺻدا ﺑرای ﺷﺎدی و‬
‫ھﻠﮭﻠﮫ ﺳر دادن ﺣﺿﺎر ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬ﮔﻧزورا ﺑﮫ اﺗﻔﺎق داﻣﺎد وارد اﺷﺧﻧﺗﺎ ﺷده و در ﻣﯾﺎن دو ﺗرﻣﯾدا ﻣﯽﻧﺷﯾﻧﻧد‪،‬‬
‫آﻧﮕﺎه ﮔﻧزورا ﺑﮫ اﺷﮑﻧدا اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻧد ﺗﺎ ﺗرﯾﺎﻧﺎ )ظرف ﮔِﻠﯽ ﺑﺷﻘﺎب ﻣﺎﻧﻧد( ﮐﮫ ﺣﺎوی ﭘﯾﺎز‪ ،‬ﻧﻣﮏ‪ ،‬ﺧرﻣﺎ‪،‬‬
‫ﮐﻧﺟد‪ ،‬ﮐﺷﻣش‪ ،‬ﻣﻐز ﮔردو‪ ،‬ﻣﻐز ﺑﺎدام و ﮔوﺷت )اﻏﻠب ﻣﺎھﯽ( را ﺑﮫ اﺷﺧﻧﺗﺎ ﺑﯾﺎورد و ھﻣﭼﻧﯾن در ظرف‬
‫دﯾﮕری ﮐﮫ زﻋﻔران‪ ،‬ﺻﺎﺑون‪ ،‬ﺷﺎﻧﮫ‪ ،‬ﭼوﺑﮏ‪ ،‬ﺑرگ ُﮔل ﺳرخ و ﺧرده ﮔﻧدم ھﺳت را ﻧﯾز ﺑﮫ داﺧل اﺷﺧﻧﺗﺎ‬
‫ﻣﯽآورﻧد‪ .‬اﺷﮑﻧدا‪ ،‬ﺗرﯾﺎﻧﺎ ﺑﮫ دﺳت وارد اﺷﺧﻧﺗﺎ ﺷده و ﻣﯽﮔوﯾد »اَﺳوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠُﺧن« ﯾﻌﻧﯽ ﺳﻼم و درود ﺧدا‬
‫ﺑر ﺷﻣﺎ ﺑﺎد و ﺗرﻣﯾداھﺎ و ﮔﻧزورا و داﻣﺎد ﺑﮫ او ﺟواب ﻣﯽدھﻧد‪» ،‬اَﺳواﺛﺎ اِد ھﯾّﯽ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ« ﯾﻌﻧﯽ درود‬
‫ﺑﯽﭘﺎﯾﺎن ﺧداوﻧد ﺑر ﺗو ﺑﺎد‪ .‬آﻧﮕﺎه اﺷﻛﻧدا‪ ،‬ﺗرﯾﺎﻧﺎ را ﺟﻠوی ﮔﻧزورا ﻣﯽﮔذارد و ﮔﻧزورا ھم ﺑﺎ آوردن ﻧﺎم‬
‫ﺧداوﻧد دﺳتھﺎﯾش را ﺑﺎ آب طﺎھر ﻧﻣوده و ﻏذای ﻣوﺟود در داﺧل ﺗرﯾﺎﻧﺎی ﺑزرگ را ﺑﮫ داﺧل ھﺷت‬
‫ﺗرﯾﺎﻧﺎی ﮐوﭼﮏ دﯾﮕر ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬ﺑﻌد از آن ‪ ٢٦‬ﻗرص ﻧﺎن را ﮐﮫ در طﺑﻘﯽ درون اﺷﺧﻧﺗﺎ ﻗرار داده ﺷده‬
‫ﺑودﻧد ﺑر روی ھر ﺗرﯾﺎﻧﺎ ﺳﮫ ﻗرص ﻧﺎن ﻗرار ﻣﯽدھد و دوﺗﺎی ﺑﺎﻗﯾﻣﺎﻧده را ﺑﯾن ﺗرﯾﺎﻧﺎی ﺑزرگ و ﻣﺎﺑﻘﯽ‬
‫ﺗرﯾﺎﻧﺎھﺎ ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﺳﭘس ﮔﻧزورا‪ ،‬اول ﺗرﻣﯾدای ﺳﻣت راﺳت و ﺑﻌد ﺗرﻣﯾدای ﺳﻣت ﭼپ و آﻧﮕﺎه ھر دو‬
‫را ﺑﺎ ھم و ﻧﯾز ﮐل ﻣردم ﺣﺎﺿر در آن ﻣراﺳم را ﮐﮫ ﻧﺎظر ﺑر اﻋﻣﺎل او و ﺑرﮔزاری ﻣراﺳم ﻋﻘد ھﺳﺗﻧد ﺑﮫ‬
‫ھﯽّ ﻣﯽطﻠﺑد‪.‬‬

‫»ﭘدرﺧواﻧده ﻋروس« ﮐﮫ ﺗﺎﮐﻧون ﺑﯾرون از اﺷﺧﻧﺗﺎ ﺑﮫ اﻧﺗظﺎر اﻧﺟﺎم وظﯾﻔﮫ ﺧود اﯾﺳﺗﺎده ﺑود وارد اﺷﺧﻧﺗﺎ‬
‫ﺷده و ﻣﯽ ﮔوﯾد‪» :‬اَﺳوﺛﺎ ﻧِﮭوﯾﻠُﺧن« و ﺣﺎﺿرﯾن در اﺷﺧﻧﺗﺎ در ﺟواﺑش ﻣﯽﮔوﯾﻧد »اَﺳواﺛﺎ اِد ھﯾّﯽ ﻧِﮭوﯾﻠَﺦ«‪.‬‬
‫اﯾﺷﺎن ﻣﻘﺎﺑل ﺗرﯾﺎﻧﺎی ﺑزرگ‪ ،‬ﭘﺷت ﺑﮫ اواﺛر )ﻗﺑﻠﮫ( ﻣﯽاﯾﺳﺗد‪ ،‬در ھﻣﯾن ﺣﺎل ﮔﻧزورا ﺑﮫ داﻣﺎد دﺳﺗور ﻣﯽدھد‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎ »ﭘدرﺧواﻧدهی ﻋروس« ﮐﮫ ﻧﯾﺎﺑت ﻋروس را دارا اﺳت »اﯾد ﮐﺷطﺎ« )ﯾﻌﻧﯽ دﺳت ﺗﻌﮭد( ﺑدھد‪ .‬داﻣﺎد‬
‫ھم ﺑﭘﺎ ﺧﺎﺳﺗﮫ و ﺑﺎ آوردن ﻧﺎم ﺧداوﻧد دﺳت راﺳﺗش را در دﺳت ﭘدر ﻋروس ﻣﯽﮔذارد‪ ،‬ﮔﻧزورا رو ﺑﮫ داﻣﺎد‬
‫ﮐرده و ﺑوﺛﮫای را ﻣﯽﺧواﻧد‪ .‬ﻣﻌﻧﺎی ﺑوﺛﮫ‪ :‬اﯾن ﻋﮭدی را ﮐﮫ ﻣن ﺑﺎ اﯾن دﺧﺗر )ﻧﺎم دﯾﻧﯽ ﻋروس( ﻓرزﻧد اﯾن‬
‫ﻣرد )ﻧﺎم دﯾﻧﯽ ﭘدر ﻋروس( ﺑرای ھﻣﺳری ﺑﺳﺗﮫام ﺑﮫ ﺷﮭﺎدت ﺧداوﻧد و ﺑﮫ ﺷﮭﺎدت »ﻣﻠﻛﺎ ﻣﻧدادھﯾّﯽ« و ﺑﮫ‬
‫ِدوی( ﻓرﺷﺗﮕﺎن‬ ‫ھﯾﺑل« و »ﺷﯾﺗل« و »اُﻧش« و ﺑﮫ ﺷﮭﺎدت »ﺷِ ﻠﻣِﯽ« و »ﻧ ِ‬
‫ِدوی« )ﺷِ ﻠﻣِﯽ او ﻧ ِ‬ ‫ﺷﮭﺎدت » ِ‬
‫ﻧﮕﮭﺑﺎن آبھﺎی روان و ﺑﮫ ﺷﮭﺎدت ﻓرﺷﺗﮕﺎن »ھوﺷﺑّﺎ« و »ﻛ ّﻧﺎ اد َزدﻗﺎ« و ﺑﮫ ﺷﮭﺎدت »ﻓرﺷﺗﮫی اواﺛر«‬
‫ﻣﺳﺋول اوﻟﯾن ﻧﻘطﮫی آﻟﻣﺎ دِﻧﮭورا )ﻋﺎﻟمھﺎی ﻧور( و ﺑﮫ ﺷﮭﺎدت ﺑﯾﺳت و ﭼﮭﺎر ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﻧﯾﮑﯽھﺎ و ﺑﮫ‬
‫ﺷﮭﺎدت ﺧداوﻧد ﯾﮑﺗﺎ‪ ،‬ﺧﺎﻟق و ﺻﺎﺣب اﯾن ﻋﮭد و ﭘﯾﻣﺎن‪ ،‬اوﺳت ﮐﮫ ﮐﺎﻣل و ﺑزرگ و در ھﻣﮫ ﭼﯾز و ھﻣﮫ‬
‫ﮐﺎرھﺎ ﻧﺎم او اوﻟﯾن اﺳت و ﻧﯾز ﺑﮫ ﺷﮭﺎت روﺣﺎﻧﯾﺎن ﺑرﮔزارﮐﻧﻧدهی اﯾن ﻣراﺳم و ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺷﺎھد ﺑر ﭼﮕوﻧﮕﯽ‬
‫ﺑرﮔزاری اﯾن ﭘﯾﻣﺎن ھﺳﺗﻧد‪ .‬ﺑر ﻣن اﺳت ﮐﮫ از اﯾن ﭘﯾﻣﺎن ﻋدول ﻧﮑرده و ﺗﻣﺎم ﻣﻔﺎد آنرا ﮐﮫ طﺑق دﺳﺗور‬
‫ﭘروردﮔﺎر ﺗواﻧﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷد ﺑﮫ درﺳﺗﯽ‪ ،‬ﺑﮫ اﺟرا در آورم و اوﺳت ﮐﮫ ﺧردﻣﻧدﺗرﯾن اﺳت‪.‬‬

‫ﺑﻌد از آﻧﮑﮫ داﻣﺎد ﺳﺧﻧﺎن ﻓوق را ﺑر زﺑﺎن راﻧد‪ ،‬ﺗرﻣﯾدای ﺳﻣت ﭼﭘش رو ﺑﮫ وی ﮐرده ﻣﯽﮔوﯾد‪» ،‬اِد ﻟَﻔﺧِت‬
‫ھراﺗب و اِﻣ َﺷﻠﻣِت ا َ‬
‫ِﻟواث اِﺑﮑُﺷطﺎ َﮐث اِد اﯾ َﻣر‬ ‫َ‬ ‫ﻣﯾﻣرخ و ﻟَﻧﯾﺧﻠِت ﻧﯾﺧﻼ ِا َل و ا َ‬
‫ِﻣز‬ ‫َ‬ ‫ﻣِن ُﮐﺷ َطﺦ و ﻟَﻣ َﺷﻧﯾﻧِت ﻣِن‬
‫ﻣﺎرﯾﱠن« ﯾﻌﻧﯽ ﮐﮫ ﻋﮭد و ﭘﯾﻣﺎن و ﮔﻔﺗﮫھﺎﯾت را ﻧﻘض و ﻓراﻣوش ﻣﮑن و ھﻣﺎنطور ﮐﮫ در ﭘﯾﻣﺎﻧت‬ ‫ِاﻟَﺦ ﻣِن ِ‬
‫آوردی ﺣﺎﻓظ و ﻧﮕﮭﺑﺎن ھﻣﺳرت ﺑوده و در ﺧوﺷﯽھﺎ و ﻏمھﺎ ﺷرﯾﮏ و ﻏمﺧوار و ﯾﺎورش ﺑﺎش‪ ،‬ﺑﮫ او‬
‫اﺣﺗرام ﺑﮕذار و ﻋزﯾزش ﺑدار‪ ،‬ﭘوﺷﺎﮐﯽ را ﺑﯽ او ﻣﭘوش و ﻏذاﯾﯽ را ﺑدون او ﻧﺧور‪ ،‬دردھﺎی او را ﺣس‬
‫ﻧﻣﺎ ﺗﺎ دردھﺎی ﺗو ﺷﻔﺎ ﯾﺎﺑﻧد‪ ،‬ﺑرای او دوﺳت ﺧوﺑﯽ ﺑﺎش ﺗﺎ در ﺳﺧﺗﯽھﺎ ﻣوﻧسات ﺑﺎﺷد و ﺑدان ﺗﻣﺎم ﮐﺎرھﺎﯾﯽ‬
‫‪١٨٠‬‬
‫را ﮐﮫ ﺗو اﻧﺟﺎم ﺧواھﯽ داد ﺑﮫ دﺳﺗور »ھﯾّﯽ رﺑّﯽ ﻗدﻣﺎﯾﯽ« )ﺧداوﻧد ﻋﺎﻟﻣﯾﺎن( اﺳت و وﻗﺗﯽ ﺗو ﺑﺎ اﯾن زن‬
‫ﭘﯾﻣﺎن ازدواج ﺑﺳﺗﯽ در ﺣﻘﯾﻘت ﻣﺗﻘﺑل ﺗﻣﺎم اواﻣر اﻟﮭﯽ ﮔﺷﺗﯽ‪ .‬ﻓرد ﻣؤﻣن اﮔر ﺑﺧواھد ﺧدا را از ﺧوﯾش‬
‫ﺧﺷﻧود ﮔرداﻧد ﺑﺎﯾد ﺑﮫ دﺳﺗورات او ﻋﻣل ﻧﻣﺎﯾد و ھﯾﭻوﻗت از اﯾن ﻓراﻣﯾن ﺳرﭘﯾﭼﯽ ﻧﮑﻧد‪.‬‬

‫داﻣﺎد ﮐﮫ ﺗﺎ اﯾن زﻣﺎن ﺑﮫ ﺣرفھﺎی ﺗرﻣﯾدای ﺳﻣت ﭼپ ﮔوش ﻓرا داده ﺑود ﻣﯽﮔوﯾد‪» ،‬ﻋﮭد و ﭘﯾﻣﺎﻧﯽ را ﮐﮫ‬
‫ﺑﺎ وی ﺑﺳﺗﮫام ﻓراﻣوش ﻧﮑرده و ﺑرای ھﻣﯾﺷﮫ در ﮐﻧﺎرش ﺧواھم ﻣﺎﻧد‪ .‬ﺑﺎ او ﻣدارا ﮐرده و از آﺳﯾبھﺎ‬
‫ﻣﺻوﻧش ﺧواھم داﺷت‪ .‬ﺑدون او ﻏذاﯾﯽ ﻧﺧورده و ﭘوﺷﺎﮐﯽ را ﻧﺧواھم ﭘوﺷﯾد و در ﻣوﻗﻊ درﻣﺎﻧدﮔﯽ‬
‫ﻓرﯾﺎدرﺳش ﺑوده و او را ﺣﻣﺎﯾت ﺧواھم ﮐرد‪ .‬ﭼون ﻋﮭدی را ﮐﮫ ﺑﺎ وی ﺑﺳﺗﮫام در ﺣﻘﯾﻘت ﻋﮭد ﺑﺎ ﭘروردﮔﺎر‬
‫ﺑزرگ ﻣﯽﺑﺎﺷد و ھﯾﭻ ﻣؤﻣن و داﻧﺎﯾﯽ از ﭘﯾﻣﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺑﺎ ﺧداوﻧد ﺑﺳﺗﮫ اﺳت ﻋدول ﻧﻣﯽﮐﻧد زﯾرا ﮐﮫ از‬
‫زﯾﺎﻧﮑﺎران ﺧواھد ﺑود«‪ .‬ﺑﻌد از اﯾن ﺳﺧﻧﺎن‪ ،‬داﻣﺎد و ﭘدر ﻋروس ﺳﮫﺑﺎر ﺑﺎ ھم دﺳت داده و ھر ﺑﺎر دﺳت‬
‫ﺧوﯾش را ﺑوﺳﯾده و ﺑر ﭘﯾﺷﺎﻧﯽ ﻣﯽﻧﮭﻧد‪.‬‬

‫ﮔﻧزورا ﮐﮫ ﺗﺎ اﯾﻧﺟﺎ ﺷﺎھد اﺟرای ﻣراﺳم اﺳت ﺑﮫ داﻣﺎد ﻣﯽﮔوﯾد ﮐﮫ ﺑﻧﺷﯾﻧد و دﺳتھﺎﯾش را ﺑﺎ ﻧﺎم ﺧدا طﺎھر‬
‫ﻧﻣﺎﯾد‪ .‬ﮔﻧزورا ﻟﻘﻣﮫای از ﺗﻣﺎم ﻏذاھﺎی ﻣوﺟود در ﺗرﯾﺎﻧﺎی ﺑزرگ درﺳت ﮐرده و در دﺳت راﺳت داﻣﺎد‬
‫ﮔذاﺷﺗﮫ ﺗﺎ ﺑﮫ ﻋﻧوان ﺷﺎدﮐﺎﻣﯽ و ﺷﯾرﯾنﮐﺎﻣﯽ در زﻧدﮔﯽ ﺑﺧورد و ﻟﻘﻣﮫای دﯾﮕر را ﻧﯾز درﺳت ﮐرده ﺑﮫ‬
‫ھﻣراه دو ﻗرص ﻧﺎن ﺑﮫ »ﭘدرﺧواﻧده« ﻋروس ﻣﯽدھد‪» .‬ﭘدرﺧواﻧدهی ﻋروس« ﻟﻘﻣﮫ را ﭘﯾش ﻋروس ﺑرده‬
‫آﺑﮑﺷﯽ دﺳت راﺳت ﻋروس‪ ،‬ﻟﻘﻣﮫ را ﺑﮫ دﺳﺗش‬ ‫ِ‬ ‫و دو ﻗرص ﻧﺎن را ﺑﮫ ﻣﺎدر ﻋروس ﻣﯽدھد‪ .‬ﺑﻌد از‬
‫ﻣﯽﮔذارد و ﻋروس ﺑﺎ ذﮐر ﻧﺎم ﺧدا‪ ،‬ﻟﻘﻣﮫ را در دھﺎن ﮔذاﺷﺗﮫ و ﺣﺎﺿران ﺑرای اﯾن ﺷﯾرﯾنﮐﺎﻣﯽ ﺑﮫ او‬
‫ﺗﺑرﯾﮏ ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪ .‬ﺑﻌد از ﺧوردن ﻟﻘﻣﮫ‪ ،‬ﭘدرﺧواﻧده ﻋروس ﯾﮏ ﻋدد ﻣوﯾز را ﺑﮫ ﻋروس ﻣﯽدھد ﮐﮫ ﺑﺧورد‬
‫و اﯾن ﺑﮫ آن ﻣﻌﻧﯽ اﺳت ﮐﮫ در زﻧدﮔﯽ ﻣﺷﺗرک ﺑﺎﯾد ﺑﮫ ھﻣﮫ ﭼﯾز ﻗﻧﺎﻋت ﮐﻧد‪ .‬ﺳﭘس ﮔﻧزورا ﺳﮫ ﺳﮑّﮫی ﻓﻠزی‬
‫را ﮐﮫ از طرف داﻣﺎد ﺑﮫ ﻣﺎدر ﻋروس‪ ،‬ﺑﮫ ﻋﻧوان ﻗدرداﻧﯽ از زﺣﻣﺎت و ﺗﻼشھﺎﯾﯽ ﮐﮫ در راه ﺑﮫ ﺛﻣر‬
‫رﺳﺎﻧدن و ﺑزرگ ﻧﻣودن ﻋروس ﮐﺷﯾده‪ ،‬ﻣﯽدھد و از او ﺗﺷﮑر ﮐرده و از ﺧداوﻧد ﻣﯽﺧواھد ﮐﮫ ﺗﻣﺎم‬
‫ﻣﺎدراﻧﯽ را ﮐﮫ ﻓرزﻧداﻧﺷﺎن را ﺳﺎﻟم و ﭘﺎک ﺑﮫ ﺟﺎﻣﻌﮫ ﺗﺣوﯾل ﻣﯽدھﻧد را ﺟزء ﻧﯾﮑوﮐﺎران ﺑﮫ ﺷﻣﺎر آورده و‬
‫آنھﺎ را در ﺑﮭﺷت ﺟﺎی دھد‪ .‬ﺣﺎﺿران‪ ،‬ﮔﻧزورا را ھﻣراھﯽ ﻧﻣوده و از ﻣﺎدر ﺑﮫ ﺧﺎطر زﺣﻣﺎﺗش ﺗﺷﮑر و‬
‫ی ﻧﺎﻗﺎﺑل‪ ،‬ارزش ﮔراﻧﺑﮭﺎﺗرﯾن‬‫ﻗدرداﻧﯽ ﮐرده و آﻓرﯾن ﻣﯽﮔوﯾﻧد و در اﯾﻧﺟﺎ اﺳت ﮐﮫ آن ﺳﮑﮫھﺎی ﻓﻠز ِ‬
‫ھدﯾﮫھﺎی دﻧﯾﺎ را ﭘﯾدا ﻣﯽﮐﻧﻧد و ﻣﺎدر ﺑﮫ واﺳطﮫ اﯾن ﻗدرداﻧﯽ اﺷﮏ ﺷوق در ﭼﺷﻣﺎﻧش ﭘدﯾدار ﻣﯽﮔردد‪.‬‬
‫آﻧﮕﺎه ﻧوﺑت ﺑﮫ اﺷﻛﻧدا ﻣﯽرﺳد ﮐﮫ ﺑﮫ ﺳراغ ﻋروس رﻓﺗﮫ و ﺳﺑدی را ﮐﮫ ﺣﺎوی ﻟﺑﺎسھﺎی ﻋروس و داﻣﺎد‬
‫ﺑوده و در آن ﺷﺎل ﺳﺑزی ﻧﯾز ﺑﮫ ﭼﺷم ﻣﯽﺧورد را ﺑﮫ داﺧل اﺷﺧﻧﺗﺎ آورده و ﺑﮫ ﮔﻧزورا ﻣﯽدھد و ﮔﻧزورا‬
‫ھم ﺑﮫ اﺗﻔﺎق دو ﺗرﻣﯾدا ﺷروع ﺑﮫ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎﯾﯽ ﺑرای ﺗﺑرک اﻟﺑﺳﮫ ﺑر اﯾن ﺳﯾد ﻣﯽﻧﻣﺎﯾد‪ .‬ﺳﭘس ﺗرﻣﯾدای‬
‫پ داﻣﺎد‪ ،‬ﺷﺎل ﺳﺑز را دور ﮐﻣر داﻣﺎد ﻣﯽﺑﻧدد‪ ،‬آﻧﮕﺎه داﻣﺎد ﺑﮫ دﺳﺗور ﮔﻧزورا در ﮐﻧﺎر او و رو ﺑﮫ‬‫ﺳﻣت ﭼ ِ‬
‫ﺷﻣﺎل ﺟﻐراﻓﯾﺎﯾﯽ( ﻣﯽﻧﺷﯾﻧد‪ .‬ﮔﻧزورا ﮐﮫ اﮐﻧون داﻣﺎد را در ﮐﻧﺎر ﺧود دارد ﺑﻠﻧد ﺷده‬
‫ِ‬ ‫اواﺛر )ﻗﺑﻠﮫ ﻣﻧداﯾﯾﺎن‪/‬‬
‫اِﮐﻠﯾﻠﯽ را در دﺳت ﮔرﻓﺗﮫ و ﺑﺎﻻی ﺳر او ﻣﯽاﯾﺳﺗد و ﺑﺎ آوردن ﻧﺎم ﺧداوﻧد ﺷروع ﺑﮫ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎﯾﯽ در‬
‫ھﻣﯾن راﺑطﮫ ﻣﯽﻧﻣﺎﯾد و ﭘس از آن دﺳﺗﺎر داﻣﺎد را ﺑﻠﻧد ﮐرده اِﮐﻠﯾل را روی ﺳرش ﻣﯾﻧﮭد و ﺑﮫ ﺧواﻧدن‬
‫ﺑوﺛﮫھﺎ اداﻣﮫ ﻣﯽدھد و ھﻣراه ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎ داﻣﺎد ﺷرﺑﺗﯽ را ﮐﮫ ﮔﻧزورا ﺑرای ﺷﯾرﯾنﮐﺎﻣﯽ ﻋروس و داﻣﺎد‬
‫درﺳت ﮐرده اﺳت را ﻣﯽﺧورد )اﯾن ﺷرﺑت از ﺧرﻣﺎ‪ ،‬اﻧﮕور‪ ،‬ھِل‪ ،‬زﻋﻔران و دﯾﮕر ﭼﯾزھﺎی ﺷﯾرﯾنﮐﻧﻧده و‬
‫داﻧﮫھﺎی ﺧوﺷﺑو ﺗﺷﮑﯾل ﻣﯽﮔردد(‪.‬‬
‫‪١٨١‬‬
‫ﺑﻌد از اﯾﻧﮑﮫ داﻣﺎد ﺷرﺑت را ﻧوﺷﯾد ﮔﻧزورا ﺑﮫ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎ اداﻣﮫ ﻣﯽدھد‪ .‬در اﯾن ھﻧﮕﺎم ﺗرﻣﯾدای ﺳﻣت‬
‫راﺳت ﺑﮫ ھﻣراه ﮔﻧزورا ﺑﺎ ﺻدای رﺳﺎ ﺷروع ﺑﮫ ﺧواﻧدن ﻣﯽﻧﻣﺎﯾد‪ ،‬ﺑﻌد از اﺗﻣﺎم ﺑوﺛﮫھﺎ‪ ،‬ﮔﻧزورا و ﺗرﻣﯾدای‬
‫ﺳﻣت ﭼپ و داﻣﺎد ﺑﮫ اﺗﻔﺎق ھم ﺑﻠﻧد ﺷده از اﺷﺧﻧﺗﺎ ﺑﯾرون ﻣﯽآﯾﻧد و ﺑﮫ ﺳراغ ﻋروس ﮐﮫ ﺗﺎ آن زﻣﺎن در‬
‫اﺗﺎق دﯾﮕر )اﻧدروﻧﯽ( ﻧﺷﺳﺗﮫ اﺳت ﻣﯽروﻧد‪ .‬ﻗﺑل از ورود‪ ،‬ﮔﻧزورا و ﺗرﻣﯾدا‪ ،‬ﻣﻘﺎﺑل درب اﻧدروﻧﯽ‬
‫ﻣﯽاﯾﺳﺗﻧد ﺗﺎ اﺷﻛﻧدا ﮐوزه دوم را ﺑﺷﮑﻧد‪ .‬ﺑﻌد از اﻧﺟﺎم اﯾنﮐﺎر و اﯾﺟﺎد ﺷﺎدی‪ ،‬ﮔﻧزورا و ھﻣراھﺎﻧش وارد‬
‫اﺗﺎق ﺷده و ﺑﻌد از ﺳﻼم ﺑﮫ ﺣﺎﺿرﯾن‪ ،‬داﻣﺎد طوری ﻣﯽﻧﺷﯾﻧد ﮐﮫ ﭘﺷﺗش ﺑﮫ ﭘﺷت ﻋروس و روﯾش ﺑﮫ طرف‬
‫ﮔﻧزورا و ﺑﻘﯾﮫ ﺣﺎﺿرﯾن ﺑﺎﺷد‪ .‬ﺳﭘس ﮔﻧزورا ﻋروس را ﺑﮫ ﮔوش دادن دﻋوت ﻣﯽﮐﻧد و ﺧودش ﺷروع ﺑﮫ‬
‫ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎی ارﺷﺎدی ﻣﯽﻧﻣﺎﯾد و در ﺿﻣن ﺧواﻧدن اﯾن ﺑوﺛﮫھﺎ ﺳﮫﺑﺎر ﺳر ﻋروس و داﻣﺎد را آھﺳﺗﮫ ﺑﮫ‬
‫ھم ﻣﯽﮔوﯾد و ﺑﻌد از اﯾنﮐﺎر ﺗرﻣﯾدا از ﺑﺷﻘﺎﺑﯽ ﮐﮫ ﺣﺎوی ُﻧﻘل و ﺷﯾرﯾﻧﯽ و ُﮔل ﺳرخ اﺳت ﻣﻘداری را روی‬
‫ﺣﺟﻠﮫ ﻣﯽﺑﺎﺷد و در اﯾﻧﺟﺎ ﺑﺎز ھم ﺣﺎﺿرﯾن در ﺷﺎدی اﯾن زوج ﺷرﮐت ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬در ھﻣﯾن ھﻧﮕﺎم ﺑﮫ دﺳﺗور‬
‫ﮔﻧزورا‪ ،‬ﭘدرﺧواﻧدهی ﻋروس از ﺷرﺑﺗﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ داﻣﺎد داده ﺑود ﻧﯾز دو ﺑﺎر ﺑﮫ ﻋروس ﻣﯽدھد و ﮔﻧزورا‬
‫ھﻣﭼﻧﺎن ﺑﮫ ﺧواﻧدن اداﻣﮫ ﻣﯽدھد‪ .‬ﺑﻌد از اﺗﻣﺎم ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎی ﻣرﺑوطﮫ‪ ،‬ﮔﻧزورا آرزوی ﺧوﺷﺑﺧﺗﯽ ﺑرای‬
‫ﻋروس و داﻣﺎد ﮐرده و ﺑﮫ اﺗﻔﺎق داﻣﺎد و ﺗرﻣﯾدا ﺑﮫ اﺷﺧﻧﺗﺎ ﺑرﻣﯽﮔردد و ﻣدﺗﯽ را در اﺷﺧﻧﺗﺎ ﻣﯽاﯾﺳﺗد و ﺑﮫ‬
‫ﺧواﻧدن اداﻣﮫ ﻣﯽدھد ﺳﭘس ﺑﮫ داﻣﺎد اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻧد ﺗﺎ رو ﺑﮫ ﺷﻣﺎل )ﻗﺑﻠﮫ ﻣﻧداﯾﯾﺎن( ﺑﻧﺷﯾﻧد‪.‬‬

‫در اﯾن ھﻧﮕﺎم ﮔﻧزورا‪َ ،‬ﻣرﮔِﻧﺎ ) َﻣرﮔِﻧﺎ؛ ﻋﺻﺎﯾﻰ اﺳت ﻛﮫ ﻋﻠﻣﺎى روﺣﺎﻧﻰ ھﻧﮕﺎم اﺟراى ﺗﻣﺎم ﻣراﺳم دﯾﻧﻰ در‬
‫دﺳت دارﻧد( را ﺳﮫ ﺑﺎر از راﺳت ﺑﮫ ﭼپ ﺑﮫ دور ﺳر داﻣﺎد ﻣﯽﮔرداﻧد و ﺑﺎ آوردن ﻧﺎم ﺧداوﻧد ﻣﯽﮔوﯾد‬
‫ِﻟرﯾش« ﯾﻌﻧﯽ »ﺧداﯾﺎ ﺑﮫ ﻓرﻣﺎن و ﻟطف ﺗو اﯾن زﻧدﮔﯽ و‬ ‫»آﻧﺎت اَ َﻣرت‪ ،‬اَﻧﺎت ﻗﯾﻣت‪ ،‬اَﻧﺎت َﺗﻘﻧﯽ و اَﺳﻘﯽ ا ِ‬
‫ﺣﯾﺎت ﺗﺎزه زوﺟﯾن ﭘﺎ ﮔرﻓت و ﺗوﯾﯽ ﮐﮫ ﺑوﺟود آورﻧده ھﺳﺗﯽھﺎ و ھر ﭼﯾز دﯾﮕری‪ ،‬و ﻧﯾز ﺗو ھﺳﺗﯽ ﮐﮫ‬
‫اﻧﺳﺎنھﺎی ﭘﺎک را ارج ﺑﺧﺷﯾده و ﺑﮫ ﺟﺎھﺎی ﻧوراﻧﯽ ﻣﯽرﺳﺎﻧﯽ«‪ .‬ﮔﻧزورا ﺑﺎز ﺑوﺛﮫھﺎﯾﯽ را ﺑﮫ ﻋﻧوان دﻋﺎ‬
‫ﻣﯽﺧواﻧد و ﭘس از آن ﺑﮫ ﺗرﻣﯾدای ﺳﻣت راﺳت ﺧود دﺳﺗور ﻣﯽدھد ﮐﮫ ھﻣراه داﻣﺎد ﺑﮫ ﺳوی اﺗﺎق ﻋروس‬
‫ﺑرود‪ .‬در آﻧﺟﺎ ﻋروس ﺑﮫ ﻓرﻣﺎن ﺗرﻣﯾدا دﺳت راﺳﺗش را ﺑر ﺳر ﺧود‪ ،‬ﺑﮫطوریﮐﮫ ﮐف دﺳﺗش رو ﺑﮫ ﺑﺎﻻ‬
‫ﺑﺎﺷد ﻣﯽﮔذارد و داﻣﺎد ﻧﯾز دﺳت راﺳت ﺧود را روی دﺳت ﻋروس ﮔذاﺷﺗﮫ و ﻋروس ﻣﯽﮔوﯾد » ُﮐﺷطﺎ‬
‫اَﺳ َﯾﺦ ﻗِﯾ َﻣﺦ اَﻧﺎت ﯾﺎ َز ِوی اِد ُﮐﺷطﺎ« ﯾﻌﻧﯽ »ای ھﻣﺳر ﻋزﯾزم ﻋﮭدی را ﮐﮫ ﺑﺎ ﺗو ﺑرای ھﻣﺳری ﺑﺳﺗﮫام‬
‫ھﻣﯾﺷﮫ و ﺗﺎ اﺑد ﭘﺎﯾدار ﻧﮕﮫ ﺧواھم داﺷت« و داﻣﺎد در ﺟواب ﻣﯽﮔوﯾد »ﺑﯽ و اَﺷﮑﺎ و اَ َﻣر و اِﺷﺗﻣﺎ« ﯾﻌﻧﯽ‬
‫»ﺑﺧواه ﻣﯽﯾﺎﺑﯽ و ﺑﮕو‪ ،‬ﺷﻧﯾده ﻣﯽﺷوی«‪ ،‬در اﯾﻧﺟﺎ ﻣراﺳم ازدواج ﯾﮏ زوج ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﮫ ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽرﺳد‪ .‬ﭘس‬
‫از آن ﻋروس را ﺑﺎ ﺷﺎدی ﺑﮫ ﺧﺎﻧﮫی ﺑﺧت ﺑدرﻗﮫ ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﻋروس و داﻣﺎد ﺑﻌد از ﮔذراﻧدن ﯾﮏ ھﻔﺗﮫ ﺑﮫ ﮐﻧﺎر‬
‫رودﺧﺎﻧﮫ رﻓﺗﮫ ﺗﻌﻣﯾد ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬

‫در ﺷرﯾﻌت ﻣﻧداﯾﯽ ازدواج ﺑﺎ ﻏﯾرﻣﻧداﯾﯽ ﺣرام ﺑوده و در ﺻورت اﺗﻔﺎق‪ ،‬ﺷﺧص‪ ،‬از دﯾن ﺧﺎرج ﺷده و‬
‫دﯾﮕر اﻣﮑﺎن ﺑﺎزﮔﺷت ﻧدارد‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن‪ ،‬در ازدواج و اﯾﺟﺎد راﺑطﮫ ﺧوﻧﯽ ﺑﺎ دﯾﮕر ادﯾﺎن ﺳﺧﺗﮕﯾرﻧد و ﻣﻌﺗﻘدﻧد‬
‫وﻗﺗﯽ آدم و ﺣوا ﺧﻠق ﺷدﻧد و ازدواج ﮐردﻧد‪ ،‬ﺻﺎﺣب ﺳﮫ دﺧﺗر و ﺳﮫ ﭘﺳر ﺷدﻧد و ﭼون ازدواج ﺑرادر و‬
‫ﺷوﻧﯽ ُﮐﺷطﺎ( و ﺑﮫ اﻣر ﺧداوﻧد ﺷﺻت ﺧﺎﻧواده ﻣﺷﺎﺑﮫ اﯾن ﺧﺎﻧوادهی‬ ‫ﺧواھر ﻣﻣﻧوع اﺳت از دﻧﯾﺎی ﻧور )اِﻣ ُ‬
‫ھﺷت ﻧﻔری ﺑﮫ زﻣﯾن ﻓرﺳﺗﺎده ﺷد ﮐﮫ اوﻟﯾن اﺟﺗﻣﺎع ﺑﺷری را ﺷﮑل دادﻧد‪.‬‬

‫‪١٨٢‬‬
 ‫ﻃﻼق‬

‫در ﺷرﯾﻌت ﻣﻧداﯾﯽ ﭼﯾزی ﺑﮫ ﻧﺎم طﻼق در ﻣﻌﻧﺎی وﺳﯾﻊ ﮐﻠﻣﮫ وﺟود ﻧدارد‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن طﻼق را ﻣﻣﻧوع و‬
‫ﻣذﻣوم ﻣﯽداﻧﻧد‪ .‬ﻣرد ﯾﺎ زن در دﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﮫ دو دﻟﯾل ﻣﯽﺗواﻧد ﻣﺗﺎرﮐﮫ ﮐﻧﻧد )دﻗت ﺷود؛ ﻣﺗﺎرﮐﮫ ھﺳت وﻟﯽ‬
‫طﻼق ﻧﮫ(‪ ،‬ﯾﮑﯽ ﺑﮫ دﻟﯾل دروﻏﯽ ﮐﮫ زﻧدﮔﯽ را ﺗﺣت ﺗﺄﺛﯾر ﻗرار دھد و ﺑﻧﯾﺎن آن را ﺑﮫ ھم ﺑزﻧد و دﯾﮕری‬
‫ﺧﯾﺎﻧت در زﻧﺎﺷوﯾﯽ ﮐﮫ ﮔﻧﺎھﺎﻧﯽ ﻧﺎﺑﺧﺷودﻧﯽ اﺳت‪ .‬زن و ﺷوھر ﺑرای ﺟداﺷدن از ھم آﯾﯾن ﺧﺎﺻﯽ اﻧﺟﺎم‬
‫ﻧﻣﯽدھﻧد و اﮔر در اداﻣﮫی زﻧدﮔﯽ ﺑﺎھم ﺗواﻓق ﻧداﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷﻧد‪ ،‬ﻣﯽﺗواﻧﻧد از ھم ﺟدا ﺷده و ﻣﺗﺎرﮐﮫ ﮐﻧﻧد و ﺗﺎ‬
‫وﻗﺗﯽﮐﮫ زن ﺑﺎ ﻣرد دﯾﮕری ازدواج ﻧﮑرده ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﻣﯽﺗواﻧﻧد ھر ﻣوﻗﻊ ﮐﮫ ﺧواﺳﺗﻧد ﺑﮫ ﯾﮑدﯾﮕر ﻣراﺟﻌﮫ ﮐﻧﻧد و‬
‫ﻣراﺳم ﻋﻘد ﺟدﯾدی ﻻزم ﻧﯾﺳت )ازدواج زن ﺑﺎ ﯾﮏ ﻣرد دﯾﮕر ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی طﻼق از ﺷوھر اول ﻣﺣﺳوب‬
‫ﻣﯽﺷود(‪ .‬آﻧﮭﺎ ﺑرای ﺗﻘﺳﯾم اﻣوال و ﮔرﻓﺗن ﻣﮭرﯾﮫ و دﯾﮕر ﺣﻘوق‪ ،‬ﺑﮫ ﻗواﻧﯾن ﻣدﻧﯽ در ﮐﺷور ﻣراﺟﻌﮫ‬
‫ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫ﺳﻠﯾم ﺑرﻧﺟﯽ ﮐﮫ ﺧود از ﻣﻧداﯾﯾﺎن اﯾران اﺳت در ﮐﺗﺎب »ﻗوم از ﯾﺎد رﻓﺗﮫ« ﺻﻔﺣﮫ ‪ ٢١٦‬در ﻣورد طﻼق‬
‫ﭼﻧﯾن آورده اﺳت‪:‬‬

‫در دﯾن ﻣﻧداﯾﯽ طﻼق ﺑﮫ ﻣﻌﻧﯽ وﺳﯾﻊ ﮐﻠﻣﮫ ﻣوﺟود ﻧﯾﺳت‪ ،‬ﯾﻌﻧﯽ طﻼق ﺑﮫ ھر ﻋﻠﺗﯽ اﻧﺟﺎم ﻧﻣﯽﮔﯾرد و دﻻﯾل‬
‫ﺑﮫﺧﺻوﺻﯽ ﻣﯽﺧواھد ﮐﮫ ﺑﺎرزﺗرﯾن اﯾن دﻻﯾل ﻋﺑﺎرﺗﻧد از‪ :‬ﺧﯾﺎﻧت ‪ ،‬دزدی‪ ،‬دروغ و ﻧﯾز رﻓﺗﺎر ﻧﺎﻣﺷروع‬
‫و ﻧﺎﻋﺎﻗﻼﻧﮫ ﮐﮫ اﻟﺑﺗﮫ اﮔر ﻓرد ﺧﺎطﯽ ﺗوﺑﮫ ﻧﻣوده و راه ﺻﻼح را ﭘﯾش ﮔرﻓت ﻣﯽﺗوان از طﻼق ﭘرھﯾز ﮐرد‪.‬‬
‫اﻟﺑﺗﮫ اﻣروزه ﺑر اﺛر ﻋدم ﺳﺎزش زن و ﻣرد ﺑﺎ ھﻣدﯾﮕر‪ ،‬طﻼق در ﺑﯾن ﻣﻧداﺋﯾﺎن ﻧﯾز راﯾﺞ ﺷده وآﻧﺎن از ھم‬
‫طﻼق ﻣﯽﮔﯾرﻧد‪.‬‬

‫ﺑﮫ ﯾﮏ ﻧﮑﺗﮫ ﻣﮭم دﯾﮕر ھم ﺑﺎﯾد ﺗوﺟﮫ داﺷت ﮐﮫ ﺻﯾﻐﮫای ﺑﻧﺎم ﺻﯾﻐﮫ طﻼق در دﯾن ﻣﻧداﺋﯾت ﻣوﺟود ﻧﯾﺳت ﺗﺎ‬
‫ﭘﯾﻣﺎن ازدواج ﺑدان ﺻورت اﺳت ﮐﮫ زن ﺑﺎ ﻣرد‬
‫ِ‬ ‫ﻓﺳﺦ‬
‫ِ‬ ‫در ﻣوﻗﻊ ﺟداﯾﯽ ﺧواﻧده ﺷود ﺑﻠﮑﮫ اﯾنﮐﺎر ﯾﻌﻧﯽ‬
‫دﯾﮕری ازدواج ﮐﻧد و ﮔرﻧﮫ ﻣﺎداﻣﯽﮐﮫ زن ھﻧوز ﺑﺎ ﻣرد دﯾﮕری ازدواج ﻧﮑرده ﺑﺎﺷد آﻧﺎن ھﻧوز زن و‬
‫ﺷوھر ﺧواھﻧد ﺑود‪.‬‬

‫اﻟﺑﺗﮫ اﻣروزه ﺣل اﯾن ﻣﺷﮑل در ﺑﯾن ﻣﻧداﺋﯾﺎن از طرﯾق ﻗواﻧﯾن ﻣدﻧﯽ اﻧﺟﺎم ﻣﯽﭘذﯾرد‪.‬‬

‫ﻣﺮگ از دﯾﺪﮔﺎه ﺻﺎﺑﺌﯿﻦ ﻣﻨﺪاﯾﯽ‬

‫ﺑطور ﮐﻠﯽ ﺻﺎﺑﺋﯾن اﻋﺗﻘﺎد دارﻧد ﻣرگ ﻣرﺣﻠﮫی اﻧﺗﻘﺎل از ﻣﺣﻠﯽ ﺑﮫ ﻣﺣل ﺑﮭﺗر و ﯾﺎ اﻧﺗﻘﺎل از دﻧﯾﺎی ﻓﺎﻧﯽ ﺑﮫ ﻋﺎﻟم‬
‫ﺟﺎودان اﺳت؛ در ھﻧﮕﺎم ﻣرگ‪ ،‬ﺟﺳم اﻧﺳﺎن ) َﭘﻐرا( در اﯾن ﺟﮭﺎن ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧد و روان )ﻧِﺷﻣﺗﺎ( اﻧﺳﺎن ﻧزد‬
‫ﭘروردﮔﺎر ﻣﯽرود‪.‬‬

‫در ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس »ﮔﻧزا رﺑّﺎ« ﻗﺳﻣت ﯾﻣﯾن ﺑوﺛﮫ اﻧدرزھﺎ آﻣده اﺳت‪:‬‬

‫‪١٨٣‬‬
 ‫اى ﺑرﮔزﯾدﮔﺎﻧم و اى ﻛﺳﺎﻧﻰ ﻛﮫ اﯾﻣﺎن آوردهاﯾد‪،‬‬

‫ﺑرای ﮐﺳﯽ ﮐﮫ ﻓوت ﮐرده اﺳت‪ ،‬ﮔرﯾﮫ ﻧﮑﻧﯾد و ﻋزا ﻧﮕﯾرﯾد و ﺑراى او ﻧﺎن ﺗﺷرﯾﻔﺎﺗﻰ ﺟﻣﻊآوری ﻧﻧﻣوده و ﻧﺧورﯾد‪.‬‬

‫ﺷﺧص درﮔذﺷﺗﮫ‪ ،‬ﺳﯾﻼبھﺎی آب‪ ،‬ﺟﺎری ﮔردﻧد‪ ،‬و آنﮐس ﮐﮫ‬ ‫ِ‬ ‫روان‬
‫ِ‬ ‫ھرﮐس ﮐﮫ ﺑر ﻣُرده ﮔرﯾﮫ ﮐﻧد ﺳﺑب ﻣﯽﺷود ﮐﮫ در را ِه‬
‫ﻟﺑﺎس ﻓر ِد ﻓوت ﺷده‪ ،‬ﺳﺑب ﻧﻘص ﺧواھد ﺷد‪ ،‬و ھرﮐس ﮐﮫ در اﯾن اﻧدوه ﻣوی ﺳر ﺧود‬ ‫ِ‬ ‫ﺟﺎﻣﮫاش را در ﻋزای ﻣُرده ِﺑدَرد‪ ،‬در‬
‫را ﺑﮑَ َﻧد‪ ،‬ﺳﺑب ﺧواھد ﺷد ﮐﮫ روان ﻣﺗوﻓﯽ را در ﮐوه ﺗﺎرﯾﮏ اﺳﯾر ﻧﻣﺎﯾﻧد‪.‬‬

‫ای ﻓﻘرا و ﻣﺳﮑﯾﻧﺎن و ای ﮐﺳﺎﻧﯽﮐﮫ ﺗرس دارﯾد‪ ،‬ﺑروﯾد ﺑﮫﺣﺎل ﺧودﺗﺎن ﮔرﯾﮫ ﮐﻧﯾد‪ ،‬زﯾرا ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽﮐﮫ در اﯾن دﻧﯾﺎ ھﺳﺗﯾد ﺑر‬
‫ﮔﻧﺎھﺎﻧﺗﺎن اﻓزوده ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﺑرای روانھﺎی اﻓرادی ﮐﮫ دار ﻓﺎﻧﯽ را وداع ﮔﻔﺗﮫاﻧد ﺷﯾون و زاری ﻧﮑﻧﯾد‪ ،‬زﯾرا از ﻏم و اﻧدوه‪ ،‬ارواح ﺷِ رﯾر ﺑوﺟود ﻣﯽآﯾﻧد‬
‫و در ﻣطرﺛﺎھﺎ )طﺑﻘﺎت ھﻔﺗﮕﺎﻧﮫ( ﻧِﺷﻣﺗﺎ )روان( را ﺧواھﻧد ﺗرﺳﺎﻧد‪ .‬اﮔر آنھﺎ را دوﺳت ﻣﯽدارﯾد‪ ،‬ﺑراﯾﺷﺎن طﻠب آﻣرزش‬
‫ﻧﻣﺎﺋﯾد‪ .‬ﺑرای آنھﺎ دﻋﺎ و ﻧﯾﺎﯾش ﮐﻧﯾد و ﮐﺗﺎبھﺎی ﻣﻘدس دﯾﻧﯽ ﺑﺧواﻧﯾد‪ .‬ﺑراﯾﺷﺎن ﻣﺳﻘﺗﺎ اﻧﺟﺎم دھﯾد ﺗﺎ رﺣﻣت ﺧداوﻧ ِد ﺑزرگ‬
‫ﺷﺎﻣل ﺣﺎل آﻧﺎن ﺷود‪ ،‬ﭼرا ﮐﮫ در اﯾن ﺣﺎﻟت‪ ،‬درﺧﺷش در ﭘﯾش روﯾﺷﺎن‪ ،‬و ﻧور در ﭘﺷت ﺳرﺷﺎن ﻗرار ﺧواھد ﮔرﻓت‪.‬‬
‫پ آنھﺎ ﺟﺎی ﺧواھﻧد ﯾﺎﻓت ﺗﺎ آنھﺎ از ﻣطرﺛﺎھﺎ و از دﯾﮓھﺎی‬ ‫ﻓرﺳﺗﺎدﮔﺎن ﺧدا در ﺳﻣت راﺳت و ﻣﻼﺋﮏ ﻧور در ﺳﻣت ﭼ ِ‬
‫ﺟوﺷﺎن‪ ،‬ﻧﺟﺎت ﯾﺎﺑﻧد‪.‬‬

‫ﺑﮫ ﻣردم ﺑﯾﺎﻣوزﯾد ﮐﮫ ﻗﻠبھﺎﯾﺷﺎن ھراﺳﺎن ﻧﺷود‪ .‬ﺳﺧﻧﺎن آرام و دﻋﺎھﺎﯾﯽ ﮐﮫ از ﻣﮑﺎن ﻧور ﺑراﯾﺗﺎن آوردهام را ﺑﮫ ﺳﻣﻊ آﻧﺎن‬
‫ﺑرﺳﺎﻧﯾد ﺗﺎ ﺷﮭﺎدت )ﮔواھﯽ( دھﻧد و اطﻣﯾﻧﺎن ﯾﺎﺑﻧد‪.‬‬

‫ﺧوﺷﺎ ﺑﮫﺣﺎل ﮐﺳﯽ ﮐﮫ ﮔوش ﻓرا دھد و اﯾﻣﺎن ﺑﯾﺎورد زﯾرا او ﭘﯾروزﻣﻧداﻧﮫ ﺑﮫ ﻣﮑﺎن ﻧور راه ﺧواھد ﯾﺎﻓت‪.‬‬

‫ﻣرگ ﭼﯾﺳت؟‬

‫ھﻣﮫ از ﻣرگ ﺑﮫ ﻋﻧوان ﯾﮏ ﻓﺎﺟﻌﮫ ﯾﺎد ﻣﯽﮐﻧﻧد در ﺻورﺗﯽﮐﮫ ﻣرگ ﺗوﻟ ِد دﯾﮕری اﺳت‪ .‬در دﯾن ﺻﺎﺑﺋﯾن‬
‫ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﮫ وﺿوح آﻣده اﺳت »ھر ﮐس ﮐﮫ ﻣﺗوﻟد ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﯾﮏ روزی ﻣﯽﻣﯾرد«‪ .‬زﯾرا زﻧدﮔﯽ و ﻣرگ‬
‫دار ﺟزا و ﭘﺎداش‪ .‬ﺑرای ﺑﻘﺎء زﻧدﮔﯽ در اﯾن‬
‫دار ﻋﻣل ﺑﮫ ِ‬
‫ﻻزم و ﻣﻠزوم ﯾﮑدﯾﮕرﻧد‪ .‬ﻣرگ ﺗﺣوﻟﯽ اﺳت از ِ‬
‫ﻋﺎﻟم‪ ،‬ﺧداوﻧد ﻣﺗﻌﺎل اﯾن ﻣﻌﺎدﻟﮫ را ﺑﯾن ﺗوﻟد و ﻣرگ ﺑوﺟود آورده اﺳت‪ .‬اﮔر ﻓرض ﮐﻧﯾد ﺗوﻟد ﺑﺎﺷد وﻟﯽ‬
‫ﻣرﮔﯽ در ﮐﺎر ﻧﺑﺎﺷد‪ ،‬ﭼﻧد ﻗرﻧﯽ ﻧﻣﯽﮔذرد ﮐﮫ دﻧﯾﺎ از ﮐﺛرت ﺟﻣﻌﯾت ﻣﻧﻔﺟر ﺧواھد ﺷد و اﮔر ﺑﺎﻟﻌﻛس ﻓرض‬
‫ﺷود‪ ،‬ﻣرگ ﺑﺎﺷد وﻟﯽ ﺗوﻟدی ﻧﺑﺎﺷد‪ ،‬آن ھم ﭘس از ﭼﻧد ﻗرن ﺗﻣﺎم ﺟﻣﻌﯾت ﺟﮭﺎن از ﺑﯾن رﻓﺗﮫ و ﺑﺷری ﺑﺎﻗﯽ‬
‫ﻧﺧواھد ﻣﺎﻧد ﺗﺎ در اﯾن دﻧﯾﺎ زﻧدﮔﯽ ﮐﻧد‪ ،‬ﻟذا ﻧﺑﺎﯾد ﻣرگ را ﯾﮏ ﻓﺎﺟﻌﮫ ﺗﻠﻘﯽ ﻧﻣﺎﯾﯾم و ﺑﮫ ﺣﮑﻣت »ھﯾّﯽ رﺑّﯽ‬
‫ﻗدﻣﺎﯾﯽ« )ﺧداوﻧد ﻣﺗﻌﺎل( راﺿﯽ ﺑﺎﺷﯾم و در ﻣرگ ﻋزﯾزاﻧﻣﺎن ﺻﺑر و ﺗﺣﻣل را ﭘﯾﺷﮫی ﺧود ﺳﺎزﯾم‪.‬‬

‫ﻣرگ ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎی ﻧﯾﺳﺗﯽ و ﻧﺎﺑودی ﻧﯾﺳت‪ ،‬ﺑﻠﮑﮫ ﻣرگ ﺗوﻟ ِد دﯾﮕری اﺳت‪ .‬ﻣرگ اﻧﺗﻘﺎل روان )ﻧِﺷﻣﺗﺎ( از دﻧﯾﺎی‬
‫ﻓﺎﻧﯽ ﺑﮫ ﻋﺎﻟم ﺟﺎوﯾد اﺳت‪ .‬ﺟﺳم اﻓراد ﻣﯽﻣﯾرد وﻟﯽ زﻧدﮔﯽ ﻧﻣﯽﻣﯾرد‪ .‬اﯾن ﺟﺳم اﻧﺳﺎن ) َﭘﻐرا(اﺳت ﮐﮫ از ﺑﯾن‬
‫ﻣﯽرود وﻟﯽ رواﻧش )ﻧﺷﻣﺗﺎ( در ﺟﺎودان ﻣﺗوﻟد ﻣﯽﺷود زﯾرا ﻋدم و ﻧﯾﺳﺗﯽ وﺟود ﻧدارد‪ .‬ﻣرگ ﯾﮏ واﻗﻌﮫ‬
‫اﺟﺗﻧﺎبﻧﺎﭘذﯾر اﺳت‪ ،‬ﺟﺳم ﻣﺎ ﺑﯾﺷﺗر از ﭼﻧد ﺻﺑﺎﺣﯽ در اﯾن ﺟﮭﺎن ﻧﯾﺳت‪ ،‬ﭘس ﭼرا اﯾنﻗدر ﺑﮫ آن دل ﻣﯽﺑﻧدﯾم‬
‫و اﺳﯾرش ﻣﯽﺷوﯾم؟ ﻣﺎ آﻣدهاﯾم ﮐﮫ ﺑروﯾم و اﯾن اﻣر از ﺟﺎﻧب ﺧداوﻧد ﺑر ﻣﺎ ﻣﻘ ّدر ﺷده اﺳت‪ .‬در روزی زاده‬
‫ﻣﯽﺷوﯾم و ﺗﺎ روزی ﮐﮫ زﻣﺎﻧش از ادراک ﻣﺎ ﺧﺎرج اﺳت از اﯾﻧﺟﺎ ﻣﯽروﯾم و ھﻣﮫ اﯾن ﺣﻘﯾﻘت را ﺧوب‬
‫‪١٨٤‬‬
‫ب ﻣﺎ‪ ،‬ﻧﺎﺟﯽ ﻣﺎ‬ ‫ﭼﯾز ﻣﺎدی ﺑﺎ ﺧود ﻧﺧواھﯾم ﺑرد‪ .‬در اﯾن زﻣﺎن‪ ،‬اﻋﻣﺎل ﺧو ِ‬
‫ﻣﯽداﻧﯾم ﮐﮫ ﺑﮫ ھﻧﮕﺎم ﻣرگ ھﯾﭻ ِ‬
‫ﺧواھﻧد ﺑود و دروازهھﺎی "»آﻟﻣﯽ دﻧﮭورا« )ﻋﺎﻟمھﺎی ﻧور( را ﺑﮫ روی ﻣﺎ ﺧواھﻧد ﮔﺷود‪ .‬ﺑﮫ ھﻧﮕﺎم ﻣرگ‬
‫ﺟﺳمﻣﺎن ) َﭘﻐرا( را ﺑﮫ ﺧﺎک ﺗﺣوﯾل ﻣﯽدھﯾم ﺗﺎ روانﻣﺎن )ﻧِﺷﻣﺗﺎ( آزاد ﮔردد‪ .‬ﺧداوﻧد ﺑزرگ »ھﯾّﯽ رﺑّﯽ‬
‫ﻗدﻣﺎﯾﯽ« راه ﭘﯾوﺳﺗن ﺑﮫ دﻧﯾﺎی ﻧور را ﺑﮫ ﻣﺎ ﻧﺷﺎن داده اﺳت‪ ،‬ھﻣﯾنطور اﻋﻣﺎﻟﯽ را ﺑﮫ ﻣﺎ ﺳﻔﺎرش ﮐرده ﺗﺎ‬
‫از اﻧﺟﺎم آنھﺎ ﭘرھﯾز ﮐﻧﯾم ﭼون اﯾن اﻋﻣﺎل روان ﻣﺎ را ﺑﮫ دﻧﯾﺎی ظﻠﻣت‪ ،‬ﺗﺎرﯾﮑﯽھﺎ و ﺷﯾﺎطﯾن ھداﯾت‬
‫ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬ﮐﺎرھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺑﻌد از ﻣرگ‪ ،‬ﺑﺳﺗﮕﺎن ﺑرای ﻣُرده اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد از ﺟﻣﻠﮫ ﮐﺎرھﺎﯾﯽ اﺳت ﮐﮫ ﻣﯽﺗواﻧد‬
‫ی )روان( ﺧﺎرج ﺷده از ﺟﺳم ) َﭘﻐرا( ﺑﺎﺷﻧد‪ .‬ﮐﺳﺎﻧﯽﮐﮫ ﺑﻌد از ﻓوت‬ ‫ﮐﻣﮏﮐﻧﻧده ﯾﺎ اﺳﯾرﮐﻧﻧده ﻧﺷﻣﺗﺎ ِ‬
‫ﻋزﯾزاﻧﺷﺎن ﺳوﮔواری ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ ،‬ﻣراﺳم ﻧوﺣﮫﺳراﯾﯽ و ﺳﯾﻧﮫزﻧﯽ راه ﻣﯽاﻧدازﻧد‪ ،‬روان آن ﻣﯾت را اﺳﯾر و‬
‫ﮔرﻓﺗﺎر ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬اﮔر ﻣﺎ واﻗﻌﺎ ً از دﺳترﻓﺗﮫھﺎﯾﻣﺎن را دوﺳت دارﯾم ﺑﺎﯾد ﺑﺗواﻧﯾم ﺑﮫ ﺧﺎطر آنھﺎ ﺑر اﻧدوه و ﻏم‬
‫ﺧود ﻣﺳﻠط ﺷوﯾم ﺗﺎ راه ﻋروج را ﺑرای آنھﺎ ھﻣوار ﺳﺎزﯾم‪ .‬اﮔر اﯾن ﮐﺎر را ﻧﮑﻧﯾم ظﻠﻣت و »روھﺎ« و‬
‫ﺳروران آن )ﺷوﯾﺎھﯽ ‪ -‬ﺷﯾﺎطﯾن( ﺟﺷن ﻣﯽﮔﯾرﻧد ﮐﮫ ﺗواﻧﺳﺗﮫاﻧد ﺑر زﻧده و ﻣردهی اﻧﺳﺎنھﺎ ﺗﺳﻠط ﭘﯾدا ﮐﻧﻧد‪.‬‬
‫)اﮔرﭼﮫ »روھﺎ« ﺑﺎ ﺻﻔﺎﺗﯽ ھﻣﭼون »ﻣﺎدر ﺟﮭﺎن ﺗﺎرﯾﮑﯽ«‪» ،‬ﻣﺎدر ﺑدیھﺎ« و »اﻏواﮔر« ﺑﮫ ﻋﻧوان دﺷﻣن‬
‫ﻧﺷﻣﺗﺎ ﻣﻌرﻓﯽ ﮔردﯾده‪ ،‬اﻣﺎ در ﺣﻘﯾﻘت ھﻣﺎن ﺟﻧﺑﮫای اﻧﺳﺎنﺷﻧﺎﺧﺗﯽ اﺳت ﮐﮫ ﻣﺳﺋول ارﺿﺎی ﻏراﯾز ﺟﺳﻣﺎﻧﯽ‪،‬‬
‫ﺣﯾواﻧﯽ و طﺑﯾﻌﯽ ﺟﺳم ﺑﺷر ﻣﯽ ﺑﺎﺷد‪ .‬ﻣﻌﺎدل روھﺎ در ﺗﻌﺎﻟﯾم اﺳﻼﻣﯽ را ﻣﯽ ﺗوان »ﻧﻔس اﻣﺎره« داﻧﺳت(‪.‬‬
‫اﯾن را ﺑداﻧﯾد ﮐﮫ روان ھر اﻧﺳﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﭘﺎک و ﻣﻧزه ﺑﮫ ﻋﺎﻟم ﻧور )آﻟﻣﯽ دِﻧﮭورا( ﺑﭘﯾوﻧدد از ﺧود ﻧوری‬
‫درﺧﺷﺎن ﺳﺎطﻊ ﻣﯽﮐﻧد ﮐﮫ ﺑﺎﻋث ﻧﺎﺑودی ظﻠﻣﺎت‪ ،‬ﺑدیھﺎ و روھﺎ ﻣﯽﺷود و آراﻣش را ﺑرای ﮐﺳﺎﻧﯽﮐﮫ ﺑﻌد‬
‫از ﻣرﮔش از او ﺑر روی زﻣﯾن ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧدهاﻧد ﺑﮫ ارﻣﻐﺎن ﻣﯽآورد و ﺑﺎ آنھﺎ ارﺗﺑﺎط ﻣﻌﻧوی و ﻧزدﯾﮑﯽ‬
‫ﺑرﻗرار ﻣﯽﺷود ﮐﮫ اﺷﺧﺎص زﻧده آن را اﺣﺳﺎس ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﭘوﺷﯾدن روﺳری ﺳﻔﯾد در ھﻧﮕﺎم اﺟرای ﻣراﺳم‬
‫ﻓﺎﺗﺣﮫﺧواﻧﯽ و ﺧواﻧدن »ﺑوﺛﮫ ارواھﺎ« ﺑرای ﻣﺗوﻓﯽ‪ ،‬راه او را روﺷن ﮐرده ﺑﮫ وی ﻗدرت ﻣﯽدھد‪ .‬طﺑق‬
‫ﮔﻔﺗﮫی ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﮔﻧزارﺑﺎ‪» ،‬ھر ﮐس ﮐﮫ در ﻟﺑﺎس ﺳﯾﺎه ﻓوت ﻧﻣﺎﯾد‪ ،‬ﻧﺷﻣﺗﮭﺎش )رواﻧش( در ظﻠﻣﺎت و‬
‫ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺳرﮔردان و ﻧﺎﺗوان ﺧواھد ﺷد«‪ .‬ھﻣﭼﻧﯾن در ﮔﻧزارﺑّﺎ )ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس ﻣﻧداﯾﯾﺎن( ﮔﻔﺗﮫ ﺷده‪» :‬ھر ﮐس‬
‫در ﻟﺑﺎس ﺳﯾﺎه ﻓوت ﮐﻧد و ﺑﺎزﻣﺎﻧدﮔﺎﻧش ھﻣﭼون وی ﺳﯾﺎه ﺑﭘوﺷﻧد‪ ،‬اﯾن ﺷﺧص ﺗﺎ ‪ ٣۶٠‬روز اﺳﯾر و ﮔرﻓﺗﺎر‬
‫ﻣﯽﻣﺎﻧد«‪ .‬ھﻣﭼﻧﯾن ﺑﮫ ﻣﺎ ﺑﺷﺎرت داده ﺷده اﺳت ﮐﮫ ﺗﻧﮭﺎ ﺟﺳم ) َﭘﻐرا( اﺳت ﮐﮫ ﻣﯽﭘوﺳد و روان )ﻧِﺷﻣﺗﺎ( در‬
‫دﻧﯾﺎﯾﯽ دﯾﮕر ﻣﺗوﻟد ﺷده ﺗﺎ ﻧزد ﭘروردﮔﺎر و ﻣﻼﺋﮑش زﻧدﮔﯽ ﭘﺎک و ﺟﺎوداﻧﯽ را ﺷروع ﮐﻧد‪ .‬اﮔر ﻣﯽﮔوﯾﯾم‬
‫ﮐﮫ ﺧداﭘرﺳﺗﯾم‪ ،‬اﮔر ﻣﯽﮔوﯾﯾم اﯾﻣﺎن دارﯾم ﮐﮫ ﺟﮭﺎﻧﯽ ﭘﺎک و اﺑدی وﺟود دارد‪ ،‬ﭘس ﺑﺎﯾد ﺑﮫ دﺳﺗورات ﺧداوﻧد‬
‫ﻋﻣل ﻧﻣﺎﯾﯾم‪.‬‬

‫در ﮐﺗﺎب ﻣﻘدس آﻣده اﺳت‪» :‬ﺳﻔﯾد ﺑﭘوﺷﯾد و ﺑﺎ ﺳﻔﯾد ﻣﺳﺗور ﺷوﯾد ﻧظﯾر ﭘوﺷﺷﯽ روﺷن و ﺗﺎﺑﺎن‪ ،‬و ﺑر ﺳر‬
‫ﺑﮕذارﯾد ﭘوﺷﺷﯽ ﺳﻔﯾد ھﻣﭼون ﺗﺎﺟﯽ ﺑﺎﺷﮑوه«‪ .‬آﯾﺎ ﻣﯽداﻧﯾد ھر ﻋﻣل ﻧﮭﯽ ﺷده را اﮔر در ﻣراﺳم ﻓﺎﺗﺣﮫ اﻧﺟﺎم‬
‫دھﯾم ﺑﺎﻋث آزار و اذﯾت روح و روان ﻣﺗوﻓﯽ ﻣﯽﺷوﯾم و ﺑر روح و روان ﻣﺎ ﻧﯾز ﺑﯽﺗﺄﺛﯾر ﻧﺧواھد ﺑود و‬
‫اﻓﮑﺎر ﻣﻧﻔﯽ و ھﺟوم آنھﺎ ﺑﮫ درونﻣﺎن اﻓﺳردﮔﯽ و ﻧﺎراﺣﺗﯽ اﯾﺟﺎد ﻣﯽﮐﻧد‪.‬‬

‫‪١٨٥‬‬
 ‫وظﺎﯾف ﯾﮏ ﻣﻧداﯾﯽ در ﻗﺑﺎل ﺷﺧص ﻣﺣﺗﺿر‬

‫ھﻧﮕﺎﻣﯽ ﮐﮫ ﯾﮏ ﻓرد از ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ ﻣرﯾض ﺷود وظﯾﻔﮫی ﭘدر‪ ،‬ﻣﺎدر و ھﻣﭼﻧﯾن ﺑﺳﺗﮕﺎن‪ ،‬درﻣﺎن وی‬
‫ﺧواھد ﺑود‪ .‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ درﻣﺎن ﺣﺎﺻل ﻧﺷد و ﺷﺧص ﺑﮫ ﺣﺎل اﺣﺗﺿﺎر ﺑﯾﻔﺗد و ﭘزﺷﮏ ﺧﺎﻧواده‪ ،‬ﻋﻠﻣﺎی دﯾﻧﯽ‪،‬‬
‫ﺷﺧص در ﺣﺎل اﺣﺗﺿﺎر ﺧواھﻧد ﺑود و‬ ‫ِ‬ ‫ﺑزرﮔﺎن ﻗوم و ﺑﺎ ﺗﺟرﺑﮫھﺎ ﮐﮫ ﻣﻌﻣوﻻً ﺟﻣﻊ ﻣﯽﺷوﻧد و ﻧﺎظر‬
‫ﺑراﯾﺷﺎن ﻣﺳﺟل ﺷد ﮐﮫ ﻟﺣظﺎت ﮐﻣﯽ ﺑﮫ ﭘﺎﯾﺎن ﻋﻣر اﯾن ﺷﺧص ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧده اﺳت در اﯾن ﺻورت اﺷﺧﺎص‬
‫ﺣر ِم وی ﻟﺑﺎس ﻋﺎدی را از ﺑدﻧش ﺧﺎرج ﮐرده او را رو ﺑﮫ ﻗﺑﻠﮫ ﺻﺎﺑﺋﯾن ﮐﮫ »اواﺛر« ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود‬ ‫َﻣ َ‬
‫)ﺟﮭت ﺷﻣﺎل ﺟﻐراﻓﯾﺎﯾﯽ( ﺑر روی ﺣﺻﯾری ﮐﮫ از ﻧﯽ درﺳت ﺷده و ﯾﺎ ﺑر روی ﺗﺧﺗﮫ ﻣﯽﺧواﺑﺎﻧﻧد و‬
‫ﻣﻘداری آب را ﮐﮫ ﻗﺑﻼً از رودﺧﺎﻧﮫ آورده ﺷده و ﮔرﻣﺎی آن را ﺑﺎ ﮔرﻣﺎی ﺑدن ﺷﺧص ﻣﺣﺗﺿر ھﻣﺳﺎن‬
‫طﻣﺎﺷﮫ« را ﺑﺎ ﻧﺎم دﯾﻧﯽ ) َﻣﻠواﺷﮫ( ﺷﺧص ﻣﯽﺧواﻧﻧد‪ ،‬ﺑﻌد‬ ‫ﮐردهاﻧد ﺑر ﺑدن وی ﻣﯽرﯾزﻧد و ﺳﮫ ﻣرﺗﺑﮫ »ﺑوﺛﮫ ُ‬
‫ﺑدﻧش را ﺑﺎ ﭘﺎرﭼﮫ ﺳﻔﯾد ﻧﺧﯽ )ﭼﻠوار( ﺧﺷﮏ ﻧﻣوده و ﻟﺑﺎس دﯾﻧﯽ »رﺳﺗﮫ« را ﮐﮫ ﻗﻣﺎﺷﯽ ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود ﺑﮫ‬
‫وی ﻣﯽﭘوﺷﺎﻧﻧد‪ ،‬ﺳﭘس اِﮐﻠﯾﻠﯽ را ﮐﮫ از ﺷﺎﺧﮫ درﺧت »آس« )ﯾﺎس ﯾﺎ ﻣورد ﺑودار( از ﻗﺑل ﺗوﺳط ﻋﻠﻣﺎی‬
‫روﺣﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺑﮫ ﻧﺎم دﯾﻧﯽ وی درﺳت ﺷده اﺳت را ﻟﺣظﺎت آﺧر‪ ،‬ﻗﺑل از ﻣرگ زﯾر ﻋﻣﺎﻣﮫ ﯾﺎ روﺳری وی ﻗرار‬
‫ﻣﯽدھﻧد‪ .‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺷﺧص ﻓوت ﻧﻣﺎﯾد‪ ،‬ﻣرگ ﻋﺎدی و ﺑدون ﻧﻘص ﺻورت ﮔرﻓﺗﮫ اﺳت و ﭼﮭﺎر ﻧﻔر اﺷﻛﻧدا‬
‫)ﺳﺎﻣراﯾﯽ( دﯾﮕر ﮐﺎرھﺎی دﯾﻧﯽ ﻣرﺑوط ﺑﮫ ﺷﺧص ﻣﺗوﻓﯽ را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد‪ .‬وﻟﯽ ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ در ﻧﺣوه ﻣرگ‬
‫ﯾﮏ ﺷﺧص ﺗﻐﯾﯾراﺗﯽ اﯾﺟﺎد ﺷود ﻣﺛﻼً در اﺛر ﺗﺻﺎدف‪ ،‬ﺳﮑﺗﮫ ﯾﺎ ﺣوادث ﻏﯾرﻣﻧﺗظره‪ ،‬ﺷﺧص ﻓوت ﻧﻣﺎﯾد‬
‫طﻣﺎﺷﮫ )ﻏﺳل( و ﻟﺑﺎس دﯾﻧﯽ )ﻗﻣﺎﺷﯽ( را ﺑﮫ وی ﺑﭘوﺷﺎﻧﻧد‪ ،‬ﯾﺎ اﯾﻧﮑﮫ اِﮐﻠﯾل را ﻗﺑل از‬‫)ﻗﺑل از اﯾﻧﮑﮫ او را ُ‬
‫ﻣرگ زﯾر ﻋﻣﺎﻣﮫ ﯾﺎ روﺳری ﺷﺧص ﻗرار ﻧداده ﺑﺎﺷﻧد( در اﯾن ﺻورت ﭼﻧﯾن ﻣرﮔﯽ ﻧﺎﻗص ﺑوده و ﺑﺎﯾد‬
‫ﺑرای رﻓﻊ اﯾن ﻧﻘﯾﺻﮫ ﺑﺳﺗﮕﺎن و اﻗوام ﻣﺗوﻓﯽ در »اﯾﺎم ﭘرواﻧﺎﯾﯽ« )ﭘﻧﺟﮫ ‪ -‬ﺑﻧﺟﮫ( ﻣراﺳم »اھﺎوا ﻣﺎﻧﯽ«‬
‫)دادن ﻗﻣﺎﺷﯽ( را ﮐﮫ ﺗوﺳط ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ ﺑﮫ ﻧﺎم دﯾﻧﯽاش اﻧﺟﺎم ﻣﯽﺷود‪ ،‬درﺳت ﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫ﻟوازﻣﯽ ﮐﮫ ﺑرای ﺣﻣل ﺟﻧﺎزه ﻻزم اﺳت ﻋﺑﺎرﺗﻧد از‪ :‬ھﻔت ﺑﻧد ﺑﺎﻓﺗﮫ ﺷده از ﺑرگ ﻧﺧل‪ ،‬ﺑﺎﻧﯾﮫ‪ ،‬ﻣﻧدﻟﺗﺎ و ﺗﺧت‪.‬‬

‫ﺑرای ﺗﮭﯾﮫ ﻟوازم ﻓوق اﺑﺗدا ﻣﻘداری ﻧﯽ و ﻟﺑﺎن )ﻟوﺋﯽ( ﮐﮫ ﺑﮫ ﻋرﺑﯽ )ﺑردی( ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود را ﺗﮭﯾﮫ ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫اﻟف( ﺗﮭﯾﮫ ھﻔت ﺑﻧد ﺑﺎﻓﺗﮫ ﺷده از ﺑرگ ﻧﺧل‪:‬‬

‫ﭼﻧد ﺷﺎﺧﮫ ﺑرگ ﻧﺧل را ﺗﮭﯾﮫ ﮐرده‪ .‬ﺑرگھﺎ را از ﺷﺎﺧﮫھﺎ ﺟدا و آنھﺎ را ﮐوﺑﯾده ﺗﺎ ﻧرم ﺷوﻧد‪ .‬از ﺑرگھﺎی‬
‫ﮐوﺑﯾده ﺷده ﺗﻌداد ﭼﮭﺎر ﺑﻧد‪ ،‬ﺣدوداً ﺑﮫ طول ﭘﻧﺞﻣﺗر و ﺳﮫ ﺑﻧد ﺑﮫ طول ﭼﮭﺎرﻣﺗر )ﻣﺗﻧﺎﺳب ﺑﺎ ھﯾﮑل ﻣﺗوﻓﯽ(‬
‫را ﻣﯽﺑﺎﻓﻧد و آﻣﺎده ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫ب( ﭼﮕوﻧﮕﯽ ﺗﮭﯾﮫ ﺑﺎﻧﯾﮫ‪:‬‬

‫‪١٨٦‬‬
‫ﻟﺑﺎنھﺎ را ﺑﮫ دﺳﺗﮫھﺎی ﮐوﭼﮑﯽ ﺗﻘﺳﯾم ﮐرده و در ﭼﮭﺎر ﻧﻘطﮫ طوﻟﯽ ﺑﮫ وﺳﯾﻠﮫ ﭼﮭﺎر ﺑﻧ ِد ﭘﻧﺞﻣﺗری ﺑﮫ ھم‬
‫ﻣﯽﺑﺎﻓﻧد‪ ،‬اﯾن ﺑﺎﻓﺗن را اﯾﻧﻘدر اداﻣﮫ ﻣﯽدھﻧد ﺗﺎ ﺣﺻﯾر ﻣورد ﻧظر ﮐﮫ ﺟﺳم ﻣﺗوﻓﯽ را ﺑﭘوﺷﺎﻧد اﻧدازه ﺑﺎﺷد‪ .‬در‬
‫ﻧﮭﺎﯾت ﺑﻧدھﺎ از ھر طرف ﺣدود ﻧﯾمﻣﺗر ﺑرای ﺑﺳﺗن ﺑﺎﻧﯾﮫ اﺿﺎﻓﮫ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽﻣﺎﻧﻧد‪.‬‬

‫ج( ﻣﻧدﻟﺗﺎ و ﭼﮕوﻧﮕﯽ ﺗﮭﯾﮫ آن‪:‬‬

‫ﻓﻠﺳﻔﮫ درﺳت ﮐردن ﻣﻧدﻟﺗﮫ )ﻣﻧدﻟﺗﺎ( آﻧﺳت ﮐﮫ ﻣﻧدﻟﺗﮫ ﻧﻣﺎﯾﺎﻧﮕر اﻧﺗﻘﺎل روح آدﻣﯽ ﯾﺎ ﺗوﻟد او در دﻧﯾﺎی ﺟدﯾد ﮐﮫ‬
‫ﺟﮭﺎن آﺧرت اﺳت‪ ،‬ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬
‫ﻧﯽ ﺑﮫھمﺑﺳﺗﮫ ﺗﺷﮑﯾل ﺷده اﺳت و ﻧﻣﺎﯾﺎﻧﮕر اﻧﺗﻘﺎل روح‬ ‫وﻗﺗﯽ ﮐﺳﯽ از دﻧﯾﺎ ﻣﯽرود‪ ،‬ﻣِﻧدِﻟﺗﺎ را ﮐﮫ از ﺷﻣﺎری ِ‬
‫آدﻣﯽ ﺑﮫ ﺟﮭﺎن آﺧرت اﺳت‪ ،‬ﺗﺎ ﺳﮫ روز ﭘس از ﺧﺎکﺳﭘﺎری در ﺧﺎﻧﮫی ﻣﺗوﻓﯽ ﻣﯽﮔذارﻧد و روز ﺳوم آن را در‬
‫آب رودﺧﺎﻧﮫ ﻣﯽاﻧدازﻧد‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن اﻋﺗﻘﺎد دارﻧد ﮐﮫ روح ﻣرده ﺗﺎ ﺳﮫ روز ﻣﯾﺎن ﻣﻧدﻟﺗﺎ و ﺟﺳد ﮐﮫ در ﻗﺑر اﺳت‪،‬‬
‫رﻓتوآﻣد دارد‪ ،‬و ﺳﭘس ﺳﻔر ﺧود ﺑﮫ آﺳﻣﺎنھﺎ را آﻏﺎز ﻣﯽﮐﻧد؛ روز ھﻔﺗم ﺑﮫ ﯾﮑﯽ از طﺑﻘﺎت ھﻔتﮔﺎﻧﮫ آﺳﻣﺎن‬
‫ﻣﯽرود و روز ﭼﮭلوﭘﻧﺟم ﺑﮫ ﺑﺧش اﻋﻣﺎل ارواح ﮐﮫ ﺑﮫ آن ﺟﮭﺎن اَوا َﺛر ﻣُزﻧﯾﺎ ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪ ،‬ﻣﯽرﺳد‪.‬‬

‫درون ﺻﻧدوﻗﯽ ﭼوﺑﯽ ﺑوﺳﯾﻠﮫ ﮔل ﺑطور ﻋﻣودی ﺛﺎﺑت ﻣﯽﮔردﻧد‪،‬‬ ‫ِ‬ ‫ﻣﻧدﻟﺗﺎ ﯾﺎ ﻣﻧدﻟﺗﮫ از ﺗﻌدادی ﻧﯽ ﮐﮫ در‬
‫داﺧل ﺻﻧدوق ﺟﺎی ﮔرﻓﺗﻧد‪ ،‬آﻧﮕﺎه ﺑوﺳﯾﻠﮫ ﻧﯽھﺎﯾﯽ ﮐﮫ‬‫ِ‬ ‫درﺳت ﻣﯽﺷود‪ .‬ﻧﯽھﺎ ﺑﻌد از آﻧﮑﮫ در درون ﮔل‬
‫ﺑطور اﻓﻘﯽ ﻧﯽھﺎی ﻋﻣودی را در ﺑر ﮔرﻓﺗﮫاﻧد و ﺗوﺳط ﻧﯽھﺎی ﻧرﻣﯽ ﮐﮫ در اب ﺧﯾﺳﺎﻧده ﺷدهاﻧد در وھﻠﮫ‬
‫اول ﺑﮫ دو ﻗﺳﻣت ﺟدا از ھم ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽﺷوﻧد و ﺳﭘس ﺑﺎز ھم ھر ﮐدام از آن دﺳﺗﮫ ﻧﯽھﺎ را ﺑوﺳﯾﻠﮫی ﻧﯽ‬
‫ﺧﯾﺳﺎﻧده ﺷده ﺑﮫ دو ﻗﺳﻣت دﯾﮕر ﺟدا ﻣﯽﮐﻧﻧد ﮐﮫ ﺟﻣﻌﺎ ً ﺑﮫ ﭼﮭﺎر ﻗﺳﻣت ﺑدل ﻣﯽﺷوﻧد ﮐﮫ ﺑﻌد آن ﭼﮭﺎر ﻗﺳﻣت‬
‫را ھم ﺑﮫ ﺳﮫ ﻗﺳﻣت اﺻﻠﯽ در ﻣﯽآورﻧد ﮐﮫ ﺗﻣﺎم اﯾن ﺗﻘﺳﯾمﺑﻧدیھﺎ ﺗوﺳط ُﻧﮫﺑﻧد اﻧﺟﺎم ﻣﯽﭘذﯾرد و آﻧﮕﺎه‬
‫ﻧﯽ ﺧﯾﺳﺎﻧده ﺗﮭﯾﮫ ﻣﯽﮔردد‪ ،‬دور ﺗﺎ دور از راﺳت ﺑﮫ ﭼپ ﺑﺳﺗﮫ‬ ‫ﻧﯽھﺎی ﻣﻧدﻟﺗﮫ ﺗوﺳط ﺑﻧد ﺑﻠﻧدی ﮐﮫ ﮔﻔﺗﯾم از ِ‬
‫ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬

‫ﭼﮕوﻧﮕﯽ ﺳﺎﺧت ﻣﻧدﻟﺗﺎ‪:‬‬

‫ﺑرای ﺗﮭﯾﮫ ﻣﻧدﻟﺗﺎ ﺣدود ﭼﮭل اﻟﻰ ﭘﻧﺟﺎه ﻧﯽ را ﺗﻘرﯾﺑﺎ ً ﺑﮫ اﻧدازه ‪ ٣٠‬ﺳﺎﻧﺗﯽﻣﺗر ﻣﯽﺑُرﯾم )ﮐﻣﯽ ﮐﻣﺗر ﯾﺎ ﺑﯾﺷﺗر‬
‫ﻣﺳﺋﻠﮫای ﻧﯾﺳت(‪ .‬اﯾن ﻧﯽھﺎ را درون ﺻﻧدوق ﭼوﺑﯽ )ﮐوﭼﮏ ﯾﺎ ﻣﺗوﺳط( ﺑﮫ اﻧدازه ﻣﻧﺎﺳب ﻧﯽھﺎ‪ ،‬ﮐﮫ در َﺗﮫ‬
‫آن ﻣﻘداری ﮔِل رﯾﺧﺗﮫ ﻓرو ﻣﯽﮐﻧﯾم‪ .‬ﻧﯽھﺎی ﻓرو ﮐرده در ﮔِل را ﺑﺎ ﺟﻔت ﮐردن ﭼﮭﺎر ﻗطﻌﮫ ﻧﯽ ﺗﻘرﯾﺑﺎ ً ﺑﮫ‬
‫ﮐل ﻧﯽھﺎ را ﺑﮫ دو ﻗﺳﻣت ﺗﻘﺳﯾم‬‫طول ﭼﮭل ﺳﺎﻧﺗﯽﻣﺗر ﺑﮫ ﺻورت اﻓﻘﯽ دو طرف ﻧﯽھﺎ ﻗرار ﻣﯽدھﯾم‪ ،‬ﺳﭘس ِ‬
‫ﻣﯽﮐﻧﯾم و ﻧﯽھﺎی اﻓﻘﯽ را ﺑﺎ طﻧﺎب ﻧﺋﯽ )ﻧﯽھﺎی ﺑﺎرﯾﮏ را اﻧﺗﺧﺎب ﮐرده ﺑﺎ ﭘﺎ ﯾﺎ ﺑﺎ ﺷﺊ آنھﺎ را ﻟﮫ ﻧﻣوده‬
‫ب ﻧﺋﯽ را دو ﺑﺎر‬ ‫ﺳر طﻧﺎ ِ‬
‫ﻣدﺗﯽ در آب ﻣﯽﺧﯾﺳﺎﻧﯾم‪ .‬از اﯾن ﻧﯽھﺎ ﺑﮫ ﺟﺎی طﻧﺎب اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﮐﻧﯾم( ﻣﯽﺑﻧدﯾم‪ِ ،‬‬
‫ب ﻧﺋﯽ را از ﭼپ ﺑﮫ راﺳت )ﺟﮭت ﭼرﺧش‬ ‫از ﺑﺎﻻ ﺑﮫ ﭘﺎﯾﯾن‪ ،‬دور ﻧﯽھﺎی اﻓﻘﯽ ﻣﯽﭘﯾﭼﺎﻧﯾم و دو ﺳر طﻧﺎ ِ‬
‫ﻋﻘرﺑﮫھﺎی ﺳﺎﻋت( ﺑﮫ ھم ﻣﯽﭘﯾﭼﺎﻧﯾم و در ﺳﻣت راﺳت ﻧﯽھﺎ ﻓرو ﻣﯽﮐﻧﯾم‪.‬‬

‫‪١٨٧‬‬
‫ﺳﭘس دو دﺳﺗﮫ ﻧﯽھﺎی ﺣﺎﺻل ﺷده را ھر ﮐدام ﺑﮫ دو ﻗﺳﻣت ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽﮐﻧﯾم و ﻣﺛل ﺑﺎر اول ﺑﺎ ﺑﻧد ﻧﺋﯽ در‬
‫ﺣﺎﻟﯽﮐﮫ دو ﺑﺎر ﺑﮫ دور ﻧﯽھﺎی اﻓﻘﯽ از ﺑﺎﻻ ﭘﯾﭼﺎﻧدهاﯾم دو ﺳر را در ﺳﻣت راﺳت ﻧﯽھﺎ ﻓرو ﻣﯽﮐﻧﯾم‪ .‬اﯾﻧﮏ‬
‫ﭼﮭﺎر دﺳﺗﮫ ﻧﯽھﺎی ﺟدا از ھم دارﯾم ﮐﮫ آنھﺎ را ﺑﮫ ﻧﺎمھﺎی اﻟف ‪ -‬ب ‪ -‬ج ‪ -‬د ﻧﺎﻣﮕذاری ﻣﯽﮐﻧﯾم‪.‬‬

‫در اداﻣﮫی ﮐﺎر‪ ،‬دﺳﺗﮫی »اﻟف« ﺑﺎ ﻧﺻف دﺳﺗﮫی »ب« را ﺑﺎ ھم ﺟﻔت ﮐرده و ﺑﺎ ﯾﮏ ﺑﻧد ﺑﮫ ﺷﮑل اورﯾب‬
‫از ﺳر ﺑﻧد ﺑﮫ ﺻورت ﭼپ ﺑﮫ راﺳت و از ﺑﺎﻻ ﺑﮫ ﭘﺎﯾﯾن‪ ،‬دو ﺑﺎر ﺑﮫ دور ﻧﯽھﺎی اﻓﻘﯽ ﭘﯾﭼﺎﻧده و دو ﺳر‬
‫طﻧﺎب را در ﺳﻣت ﭼپ در ﻧﯽھﺎ ﻓرو ﻣﯽﮐﻧﯾم‪ .‬ﺑﻌد ﻧﺻف ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧدهی دﺳﺗﮫ »ب« ﺑﺎ ﻧﺻف ﻧﯽھﺎی دﺳﺗﮫی‬
‫»ج« را ﺑﺎ ھم ﺟﻔت ﮐرده ﻣﺛل ﻣرﺣﻠﮫی ﺑﺎﻻ ﺑﺎ ﺑﻧدی ﻧﺋﯽ دو ﺑﺎر ﺑﮫ دور ﻧﯽھﺎی اﻓﻘﯽ ﭘﯾﭼﺎﻧده و در ﺳﻣت‬
‫ﭼپ ﻓرو ﻣﯽﮐﻧﯾم‪.‬‬

‫در اﯾن ﻣرﺣﻠﮫ ﻧﺻف ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧده ﻧﯽ ھﺎی دﺳﺗﮫی »ج« را ﺑﺎ ﮐل ﻧﯽھﺎی دﺳﺗﮫی »د« ﺟﻔت ﮐرده و ﺑﺎ ﯾﮏ‬
‫ﺑﻧد ﻧﺋﯽ دو ﺑﺎر دور ﻧﯽھﺎی اﻓﻘﯽ ﻣﯽﭘﯾﭼﺎﻧﯾم و در ﺳﻣت ﭼپ ﻧﯽھﺎ ﻓرو ﻣﯽ ﮐﻧﯾم‪.‬‬

‫ﻧﯽ ﻣﺟزا از ھم ﺧواھﯾم داﺷت ﮐﮫ ﺗﺎ اﯾن ﻣرﺣﻠﮫ ﺑﺎ ﺷش ﺑﻧد ﻧﺋﯽ ﺑﺳﺗﮫ ﺷدهاﻧد‪.‬‬
‫ﺑﻌد از اﯾن ﺗﻘﺳﯾﻣﺎت ﺳﮫدﺳﺗﮫ ِ‬
‫ﺑﻌد ھر ﮐدام از دﺳﺗﮫھﺎی اﯾﺟﺎد ﺷده را ﺑﺎ ﯾﮏ ﺑﻧد ﻧﺋﯽ ﺑﮫ وﺳﯾﻠﮫی ﺳر ﻧﯽ ﮐﮫ اﯾن ﺑﺎر ﺑر ﺧﻼف ﻣرﺣﻠﮫی‬
‫ﻗﺑل از راﺳت ﺑﮫ ﭼپ و از ﺑﺎﻻ ﺑﮫ ﭘﺎﯾﯾن ﺑﮫ ﺻورت ﺿرﺑدر )×( دو ﺑﺎر ﭘﯾﭼﺎﻧده‪ ،‬ﺳر ﻧﯽ را ﻣﯽﺑﻧدﯾم و در‬
‫ﺳﻣت راﺳت ﻧﯽھﺎ ﻓرو ﻣﯽﮐﻧﯾم‪.‬‬

‫در ﻣرﺣﻠﮫی آﺧر‪ ،‬اﺑﺗدا ﺳﮫدﺳﺗﮫی ﻧﯽ اﯾﺟﺎد ﺷده را ﺑﺎ اره ﺑرﯾده و ﻧﯽھﺎی اﻓﻘﯽ را از ھم ﺟدا ﻣﯽﮐﻧﯾم‪ ،‬ﺳﭘس‬
‫ﺑﺎ ﯾﮏ ﺑﻧد ﻧﺋﯽ از ﺳﻣت راﺳت و از ﺑﺎﻻ ﺑﮫ ﭘﺎﯾﯾن دور ﺳﮫدﺳﺗﮫ ﻧﯽ اﯾﺟﺎد ﺷده ﯾﮏ دور ﻣﯽﭘﯾﭼﺎﻧﯾم و ﯾﮏ‬
‫ﮔره ﻣﯽزﻧﯾم و در ﺟﻠو‪ ،‬در ﮔِل ﻓرو ﻣﯽﮐﻧﯾم و ﻣﻘداری ﮔِل روی ﮔره ﻧﯽھﺎ ﻗرار ﻣﯽدھﯾم‪ ،‬زﯾرا ﺑﺎﯾد ﺑﺎ‬
‫»ﺳﮑﯾندوﻻ« ﻣُﮭر ﺷود‪ .‬در اﯾﻧﺟﺎ ﺳﺎﺧت »ﻣﻧدﻟﺗﺎ« ﮐﺎﻣل ﺷده اﺳت‪.‬‬

‫د( ﺗﺧت‪:‬‬

‫ﺑرای ﺳﺎﺧﺗن ﺗﺧت اﺑﺗدا ﻣﻘداری ﻧﯽ ﺑﮫ طول ﺣداﻗل دو ﻣﺗر و ﺑﮫ ﺗﻌداد ﺗﻘرﯾﺑﺎ ً ﺷﺻت ﺗﺎ ھﻔﺗﺎد ﻧﯽ ﺗﮭﯾﮫ‬
‫ﻣﯽﮐﻧﯾم‪ ،‬ﺑﻌد ﺳﮫ ﻋدد ﭼوب )ﻣﻌﻣوﻻً ﭼوب ﺳﻔﯾد( ﮐﮫ ھر ﮐدام ﺑﮫ طول ھﺷﺗﺎد ﺗﺎ ﺻد ﺳﺎﻧﺗﯽﻣﺗر و ﺑﮫ ﻗطر‬
‫ﭘﻧﺞ ﺗﺎ ده ﺳﺎﻧﺗﯽﻣﺗر و ﺳﮫ ﻋدد ﭼوب ﺷﺎﺧﮫی ﻧﺧل ﻧﯾز ﺑﮫ ھﻣﺎن طول ﺗﮭﯾﮫ ﻣﯽﮐﻧﯾم‪ .‬اﺑﺗدا ﻧﯽھﺎ را ﺑﮫ دو‬
‫ﻗﺳﻣت‪ ،‬ﺑﮫ ﺻورت ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﯾﯾن ﺗﻘﺳﯾم ﮐرده ﺳﭘس ﭼوبھﺎی ﺳﻔﯾد و ﭼوبھﺎی درﺧت ﻧﺧل را دو ﺗﺎ دو ﺗﺎ‪،‬‬
‫ﻧﺧل ﺧرﻣﺎ‪ ،‬ﭼوبھﺎ و‬ ‫ِ‬ ‫وﺳط دو دﺳﺗﮫ ﻧﯽھﺎ ﻗرار ﻣﯽدھﯾم‪ .‬ﺑﻌد ﺑﮫ وﺳﯾﻠﮫ ﺳﮫ طﻧﺎب ﺑﺎﻗﯽﻣﺎﻧده‪ ،‬ﺑرگھﺎی‬
‫ﺷﺎﺧﮫھﺎی ﻧﺧل را ﺑﺎ ﻧﯽھﺎ ﺑﺳﺗﮫ و ﻧﯽھﺎ را ﺑﮫ ھﻔت ﻗﺳﻣت ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽﻧﻣﺎﯾﯾم ﺳﭘس ﺑﮫ ﺷرح زﯾر ﻣﯽﺑﻧدﯾم‪:‬‬

‫اﺑﺗدا ﯾﮏ ﺳر طﻧﺎب ﺑرگ ﻧﺧل را ﺑﮫ ﭼوبھﺎ ﮔره ﻣﯽزﻧﯾم‪ ،‬ﺑﮫ اﻧدازهای ﮐﮫ ﺣدود ﻧﯾمﻣﺗر اﺿﺎﻓﮫ داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد‪.‬‬
‫ﺑﻌد ﻧﯽھﺎی زﯾر ﭼوبھﺎ و ﻧﯽھﺎی روی ﭼوبھﺎ را ﺑﮫ ھﻔت دﺳﺗﮫ ﺗﻘﺳﯾم ﮐرده‪ ،‬ھر دﺳﺗﮫ را ﺑﺎ ﭘﯾﭼﺎﻧدن‬
‫طﻧﺎب ﺑﮫ دور ﭼوبھﺎ و ﻧﯽھﺎ از ﺑﻘﯾﮫ ﻧﯽھﺎ ﻣﺟزا ﻣﯽﮐﻧﯾم و اﯾن ﻋﻣل را ھﻔتﺑﺎر اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﯾم‪ .‬ﺑﻌد از‬

‫‪١٨٨‬‬
‫اﯾﻧﮑﮫ ھﻔت دﺳﺗﮫ ﺣﺎﺻل ﺷدﻧد طﻧﺎب را ﺑﮫ ﺳر دﯾﮕر ﭼوبھﺎ ﮔره ﻣﯽزﻧﯾم در اﯾن ﺣﺎﻟت ﺗﺧت آﻣﺎده اﺳﺗﻔﺎده‬
‫ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫طرﯾﻘﮫ ﺣﻣل ﺟﻧﺎزه و ﭼﮕوﻧﮕﯽ دﻓن آن‬

‫ﺑرای ﺣﻣل ﺟﻧﺎزه از ﻣﮑﺎﻧﯽ ﮐﮫ ﺷﺧص ﻓوت ﻧﻣوده اﺳت اﺑﺗدا ﭼﮭﺎر ﺳﺎﻣراﯾﯽ )اﺷﮑﻧدا( ﻟﺑﺎس ﻣذھﺑﯽ‬
‫»رﺳﺗﮫ« را ﻣﯽﭘوﺷﻧد و دﻗت ﻣﯽﻧﻣﺎﯾﻧد ﮐﮫ رﺳﺗﮫ ﺻﺣﯾﺢ ﭘوﺷﯾده ﺷود‪ ،‬ﺳﭘس ﻣراﺳم َرﺷﺎﻣﮫ )وﺿو( را‬
‫اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد‪ .‬آﻧﮕﺎه ھر ﭼﮭﺎر ﻧﻔر ﺳﻣت اواﺛر )ﻗﺑﻠﮫ ﻣﻧداﯾﯾﺎن ‪ -‬ﺟﮭت ﺷﻣﺎل ﺟﻐراﻓﯾﺎﯾﯽ( ﻣﯽاﯾﺳﺗﻧد ﺑﮫ‬
‫طوریﮐﮫ ﻧﻔر اول ﮐﮫ »رﯾﺷﺎ« ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود و ﺑﮫ ﻣﻌﻧﯽ رﺋﯾس اﯾن ﭼﮭﺎر ﻧﻔر اﺳت ﺳﻣت راﺳت ﺑﻘﯾﮫ و‬
‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﮫ ﺳﮑﯾندوﻻ را در دﺳت دارد‪ ،‬ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬ﺑﻌد ھر ﮐدام اﻧﺗﮭﺎی »ﺑرزﻧﻘﺎ« )ﻋﻣﺎﻣﮫ( ﺧود را‬
‫ﻣﯽﮔﯾرﻧد ﺗﺎ ﻣﻘداری ﭘودر دارﭼﯾن‪ ،‬ﺗوﺳط ﯾﮏ ﻧﻔر از ﺣﺎﺿرﯾن‪ ،‬در آن رﯾﺧﺗﮫ ﺷود و ﺑﻌد اﻧﺗﮭﺎی ﻋﻣﺎﻣﮫ را‬
‫ﻣﯽﭘﯾﭼﻧد‪ ،‬طوریﮐﮫ ﻣﺣﻠﯽ ﮐﮫ دارﭼﯾن رﯾﺧﺗﮫ ﺷده زﯾر ﺑﯾﻧﯽ و روی دھﺎن ﻗرار ﮔﯾرد ﺗﺎ زﯾر ﭼﺎﻧﮫ ﭘوﺷﯾده‬
‫ﺷود و اﻧﺗﮭﺎی ﻋﻣﺎﻣﮫ را ﺑﮫ ﺟﺎﻧب دﯾﮕر ﻓرو ﮐرده ﺗﺎ ﻣﺣﮑم ﮔردد‪ .‬اﯾن ﺣﺎﻟت را »ﭘﻧداﻣﮫ ﺑﺳﺗن« ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪.‬‬
‫ﭼﮭﺎر ﺳﺎﻣراﯾﯽ »ﭘﻧداﻣﮫ« را ﺑﺎ ﺧواﻧدن »ﺑوﺛﮫی ارواھﺎ« ﺑﺎ ﻧﺎم دﯾﻧﯽ ﻣﺗوﻓﯽ ) َﻣﻠواﺷﮫ( ﻣﯽﺑﻧدﻧد و ﺗﺎ آﺧر‬
‫ﻣراﺳم ﺑﺎز ﻧﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﺳﭘس رﯾﺷﺎ و ﺳﮫ ﻧﻔر دﯾﮕر‪» ،‬ﺑﺎﻧﯾﮫ« )ﺣﺻﯾر( را ﺑرداﺷﺗﮫ ﺑﮫ طرف ﻣﺣﻠﯽ ﮐﮫ ﺟﻧﺎزه‬
‫ﻗرار دارد ﻣﯽروﻧد‪ .‬ھر ﭼﮭﺎر ﻧﻔر ﺳﻣت ﭼپ ﺟﻧﺎزه ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرﻧد‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽﮐﮫ رﯾﺷﺎ ﻧزدﯾﮏ ﺳر ﺟﻧﺎزه و‬
‫ﺑﻘﯾﮫ ﺑﮫ ردﯾف ﺗﺎ ﭘﺎھﺎی ﺟﻧﺎزه ﺑﮫ طرف ﺷرق ﻣﯽاﯾﺳﺗﻧد و ﺑﺎﻧﯾﮫ را ﻣﯾﺎن ﺧودﺷﺎن و ﺟﻧﺎزه ﺑﺎز ﮐرده ھﻣﮕﯽ‬
‫دﺳت راﺳﺗﺷﺎن را روی ﺟﻧﺎزه و دﺳت ﭼﭘﺷﺎن را زﯾر ﺟﻧﺎزه ﻗرار ﻣﯽدھﻧد و آنرا ﺑﻠﻧد ﮐرده در ﺑﺎﻧﯾﮫ‬
‫ﺳر ﺑﻧدھﺎی ﺑﺎﻧﯾﮫ را ﺑﮫ ھم ﻣﯽﺑﻧدﻧد و ﺑﮫ ھﻣﺎن ﺗرﺗﯾب‬‫ﻣﯽﮔذارﻧد‪ .‬ﺳﭘس ﺑﺎﻧﯾﮫ را دور ﺟﻧﺎزه ﭘﯾﭼﺎﻧده و دو ِ‬
‫دﺳت راﺳت را ﺑﺎﻻ و دﺳت ﭼپ را زﯾر ﺟﻧﺎزه ﻗرار داده آن را ﺑﺎﻻی ﺳر ﺣﻣل ﻣﯽﮐﻧﻧد و طوری ﺑﯾرون‬
‫ﻣﯽآﯾﻧد ﮐﮫ ﭘﺎھﺎی ﺟﻧﺎزه ﺟﻠو و ﺳﻣت »اواﺛر« ﺑﺎﺷﻧد‪ .‬وﻗﺗﯽ ﺑﮫ ﻧزدﯾﮏ ﺗﺧت رﺳﯾدﻧد ﺟﻧﺎزه را ﺑر روی‬
‫ﺗﺧت ﻗرار ﻣﯽدھﻧد )ﭘﺎھﺎ ﺳﻣت اواﺛر و ﺳر ﺳﻣت ﺟﻧوب(‪ ،‬ﺑﻌد از اﯾﻧﮑﮫ ﺑﺎﻧﯾﮫ را ﺑر روی ﺗﺧت ﮔذاﺷﺗﮫ ﺑﮫ‬
‫وﺳﯾﻠﮫ ﺑﻧدھﺎی درﺧت ﻧﺧل ﻣﺣﮑم ﻣﯽﺑﻧدﻧد‪ .‬ﺳﭘس ﭼﮭﺎر ﺳﺎﻣراﯾﯽ ﺗﺧت را ﺑر روی ﺳر ﺑﻠﻧد ﮐرده ﺑﮫ ﺟﻠو‬
‫ﻣﯽروﻧد )رﯾﺷﺎ ﭘﺷت ﺳر ھﻣﮫ ﻗرار دارد( و از روی ﻣﻧدﻟﺗﺎ ﻋﺑور ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫ﻗﺎﺑل ذﮐر اﺳت ﮐﮫ ھر ﮐدام اﺑﺗدا ﭘﺎی راﺳت را از روی ﻣﻧدﻟﺗﺎ ﮔذراﻧده ﺳﭘس ﭘﺎی ﭼپ را ﻋﺑور ﻣﯽدھﻧد‪.‬‬
‫رﯾﺷﺎ ﮐﮫ آﺧرﯾن ﻧﻔر اﺳت‪ ،‬ھﻧﮕﺎم ﻋﺑور‪ ،‬ﭘﺎی راﺳت ﺧود را از روی ﻣﻧدﻟﺗﺎ ﻋﺑور داده و ﺑﮫ ﻋﻘب‬
‫ت ﻣﻧدﻟﺗﺎ ﻣﯽﻧﺷﯾﻧد در ﺣﺎﻟﯽﮐﮫ ﺻورﺗش رو ﺑﮫ اواﺛر اﺳت ﺑﺎ اﻧﮕﺷﺗر ﺳﮑﯾندوﻻ‪ ،‬ﻣﻧدﻟﺗﺎ را‬ ‫ﺑرﻣﯽﮔردد‪ ،‬ﭘﺷ ِ‬
‫ﺳﮫﺑﺎر ﺑﺎ ﺧواﻧدن »ﺑوﺛﮫی ارواھﺎ« ﺑﺎ ﻧﺎم دﯾﻧﯽ ﻣﺗوﻓﯽ ﻣُﮭر ﻣﯽﻧﻣﺎﯾد و ﺑﻌد از اﻧﺟﺎم اﯾن ﻋﻣل ﺑﮫ دﯾﮕران‬
‫ﻣﯽﭘﯾوﻧدد و ﺑﮫ ﺟﺎﻧب ﮔورﺳﺗﺎن ﺣرﮐت ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫ﺑﻌد از رﺳﯾدن ﺑﮫ ﮔورﺳﺗﺎن ﻣﺎﺷﯾن ﺣﻣل ﺟﻧﺎزه ﺳﻣت ﺟﻧوب ﻗﺑر ﻣﯽاﯾﺳﺗد‪ .‬اﺑﺗدا رﯾﺷﺎ ﺑﯾل را ﺑﮫ دﺳت ﮔرﻓﺗﮫ‬
‫داﺧل ﻗﺑر ﻣﯽﺷود و رو ﺑﮫ اواﺛر ﻣﯽاﯾﺳﺗد ﺳﭘس در ﺣﺎﻟﯽﮐﮫ ﺑوﺛﮫی ارواھﺎ را ﺑﺎ ﻧﺎم دﯾﻧﯽ ﻣﺗوﻓﯽ ﺳﮫﺑﺎر‬
‫آﺧر ﻗﺑر ﺑﮫ ﺑﯾرون‬
‫اول ﻗﺑر‪ ،‬وﺳط و ِ‬ ‫ﺗﮑرار ﻣﯽﮐﻧد و ھر ﺑﺎر ﻣﻘداری ﺧﺎک از داﺧل ﻗﺑر‪ ،‬ﺑﮫ ﺗرﺗﯾب از ِ‬
‫ﻣﯽرﯾزد‪ ،‬ﺳﭘس ﻗﺳﻣت ﺟﻧوﺑﯽ ﻗﺑر را از ﮐف ﺷروع ﺑﮫ ﮐﻧدن ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬در اﯾن ﻗﺳﻣت ﺳﺎﯾرﯾن ﻧﯾز ھﻣﮑﺎری‬

‫‪١٨٩‬‬
‫ﮐرده‪ ،‬ﺣﻔر آنرا ﺑﮫ اﻧدازهای ﮐﮫ ﺳر و ﮔردن و ﻗﺳﻣﺗﯽ از ﺳﯾﻧﮫی ﺟﻧﺎزه در آن ﻗرار ﮔﯾرد ﺗﮑﻣﯾل ﻣﯽﮐﻧﻧد‬
‫ﮐﮫ ﺑﮫ ﻧﺎم »ﻟﺣد« ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬ﭘس از آن »ﭼﮭﺎر ﺳﺎﻣراﯾﯽ« ﺑﮫ ﺟﺎﻧب ﺟﻧﺎزه رﻓﺗﮫ ﺑﮫ ﺗرﺗﯾب اول آن را ﺑﺎ‬
‫ﺗﺧت ﺑﻠﻧد ﮐرده ﺑﮫ طرف ﻗﺑر ﻧزدﯾﮏ ﻣﯽﺷوﻧد و ﺑﮫ ﺗرﺗﯾب ﺳﻣت راﺳت ﻗﺑر ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرﻧد‪ ،‬ﺑدون اﯾﻧﮑﮫ‬
‫ﺗﺧت را روی زﻣﯾن ﺑﮕذارﻧد‪ ،‬ﺑﻧدھﺎ را ﺑﺎز ﮐرده‪ ،‬ﺗﺧت را از ﺑﺎﻧﯾﮫ ﺟدا و ﺑﺎﻧﯾﮫ را ﺑﺎ ﺟﻧﺎزه وارد ﻗﺑر‬
‫ﻣﯽﮐﻧﻧد‪ .‬ﭼﮭﺎر ﺳﺎﻣراﯾﯽ وارد ﻗﺑر ﺷده و ﺟﻧﺎزه را ﮐف ﻗﺑر ﻣﯽﮔذارﻧد و ﺑﻧدھﺎی ﺑﺎﻧﯾﮫ را ﺑﺎز ﮐرده ﺟﻧﺎزه را‬
‫ﺑﮫ طرف »ﻟﺣد« ﺟﻠو ﻣﯽﺑرﻧد ﺗﺎ ﺳر‪ ،‬ﮔردن و ﻗﺳﻣﺗﯽ از ﺳﯾﻧﮫ در ﻟﺣد ﻗرار ﮔﯾرد‪ .‬ﺑﻌد از اﻧﺟﺎم اﯾن ﻣراﺳم‬
‫ﺗﺧت را ﺑﺎز ﻣﯽﮐﻧﻧد و ﻧﯽھﺎ‪ ،‬ﭼوبھﺎ و ﺑﻧدھﺎی آن را دور ﺟﻧﺎزه ﻗرار ﻣﯽدھﻧد و ﺑﻌد ھﻣﮕﯽ از ﻗﺑر ﺧﺎرج‬
‫ﺷده و »رﯾﺷﺎ« ﺳﻣت راﺳت ﻗﺑر ﻗرار ﮔرﻓﺗﮫ و ﺑﺎ ﺧواﻧدن »ﺑوﺛﮫی ارواھﺎ« ﺑﺎ ﺑﯾل ﻣﻘداری ﺧﺎک ﺧود ﻗﺑر‬
‫از اول‪ ،‬وﺳط و آﺧر ﺑرداﺷﺗﮫ و ﺑر روی ﺟﻧﺎزه ﻣﯽرﯾزد‪ .‬ﺑﻌد ﻣردم ﺣﺎﺿر ھﻣﮑﺎری ﮐرده ﺧﺎکھﺎ را ﺑﮫ‬
‫درون ﻗﺑر ﺑرﻣﯽﮔرداﻧﻧد‪ .‬ﺳﭘس رﯾﺷﺎ در ﺣﺎﻟﯽﮐﮫ ﮐﺎردک ﺳﮑﯾندوﻻ را در دﺳت راﺳت ﮔرﻓﺗﮫ از ﺟﺎﯾﯽ ﮐﮫ‬
‫ﺳر ﺟﻧﺎزه ﻗرار دارد‪ ،‬ﻧوک ﮐﺎردک را در ﺧﺎک ﻓرو ﺑرده و اﻧﮕﺷﺗر ﺳﮑﯾندوﻻ را روی ﺧﺎک ﮔذاﺷﺗﮫ و‬
‫از ﺳﻣت راﺳت ﺧطﯽ را دور ﻗﺑر ﺑر روی ﺧﺎکھﺎ ﺗرﺳﯾم ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬اﯾن ﻋﻣل را ﺳﮫﺑﺎر اداﻣﮫ ﻣﯽدھد ﮐﮫ‬
‫دور ﺳوم ﺧط را از ﻗﺳﻣت ﭘﺎ ﺗﺎ ﺳر‪ ،‬از ﺑﺎﻻی ﺧﺎکھﺎی ﻗﺑر ﻣﯽﮐﺷد و اﻧﺗﮭﺎی ﺧط در ﺟﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﺳر ﺟﻧﺎزه‬
‫ﻗرار دارد‪ ،‬ﺧﺎﺗﻣﮫ ﻣﯽﯾﺎﺑد و ﺳﭘس ﮐﺎرد را ﺑﺎﻻی ﺳر ﻣﺗوﻓﯽ ﻓرو ﮐرده و رو ﺑﮫ اواﺛر ﻧﺷﺳﺗﮫ ﺑﺎ اﻧﮕﺷﺗری‬
‫ﺳﮑﯾندوﻻ‪ ،‬ھﻣﺎن ﻣﮑﺎن را ﺳﮫﻣرﺗﺑﮫ ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫی ارواھﺎ ﺑﺎ ﻧﺎم دﯾﻧﯽ ﺷﺧص ﻣﺗوﻓﯽ ﻣُﮭر ﻣﯽﻧﻣﺎﯾد‪.‬‬
‫ﭼﮭﺎر ﻧﻔر ﺳﺎﻣراﯾﯽ رو ﺑﮫ اواﺛر ﮐﻧﺎر ﻗﺑر ﻣﯽاﯾﺳﺗﻧد و ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫی زﯾر ﭘﻧداﻣﮫی ﺧودﺷﺎن را ﺑﺎز ﻣﯽ‬
‫ﮐﻧﻧد و ﭘودر دارﭼﯾن ﮐﮫ در اﻧﺗﮭﺎی ﻋﻣﺎﻣﮫھﺎﺷﺎن ﻗرار داده ﺑودﻧد را ﺑر روی ﺧﺎک ﻗﺑر ﻣﯽﺗﮑﺎﻧﻧد‪.‬‬

‫ﻧﺎﻓﺷﯾﮭُن و اﻣﺷﺑﯾن ھﯾّﯽ‪.‬‬

‫ِ‬ ‫ﺑوﺛﮫ ﺑﺎز ﮐردن ﭘﻧداﻣﮫ‪َ :‬ﻣﻠل و اِﭘﺗﺎ ھﯾّﯽ رﺑّﯽ اِﺑ ُﭘﻣِﯾﮭُن اِﺑزﯾوا و اﻧﮭورا و اﯾﻘﺎرا اِد‬

‫ﻣردم ھﻣراه‪ ،‬ﮐﮫ در اﻣر ﺧﺎﮐﺳﭘﺎری )آنھﺎﯾﯽ ﮐﮫ ﻣﺳﺗﻘﯾﻣﺎ ً در‬

‫ِ‬ ‫ﺑﻌد از ﺑﺎز ﮐردن ﭘﻧداﻣﮫ ﭼﮭﺎر ﺳﺎﻣراﯾﯽ و‬
‫ﮐﻧدن ﻗﺑر‪ ،‬ﺧﺎکﺑرداری‪ ،‬ﺑرﮔرداﻧدن ﺧﺎکھﺎ و ﺣﻣل ﺟﻧﺎزه( ﺷرﮐت داﺷﺗﻧد ﺑﺎﯾد ﻏﺳل ﻧﻣﺎﯾﻧد‪ .‬ﻗﺎﺑل ذﮐر اﺳت‬
‫اﺷﮑﻧداھﺎ ﺑﻌد از ﻏﺳل ﮐردن‪ ،‬ﻗﺑل از اﯾﻧﮑﮫ ﭼﯾزی ﺑﺧورﻧد ﯾﺎ ﺑﯾﺎﺷﺎﻣﻧد اﺑﺗدا ﻣراﺳم »ﻟوﻓﺎﻧﯽ و دﺧراﻧﯽ« را‬
‫ﺑﮫ ﻧﺎم دﯾﻧﯽ ﺷﺧص ﻣﺗوﻓﯽ اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد‪ .‬ﻗﺎﺑل ذﮐر اﺳت‪ ،‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺑﺧواھﻧد ﺗوﺳط ﻋﺎﻟم روﺣﺎﻧﯽ )ﺗرﻣﯾدا ﯾﺎ‬
‫ﮔﻧزورا( ﺑرای ﺷﺧص ﻣﺗوﻓﯽ »ﮔﻧزا رﺑّﺎ« ﺧواﻧده ﺷود ﭼﮭﺎر ﺳﺎﻣراﯾﯽ طﺑق دﺳﺗور ﻋﺎﻟم روﺣﺎﻧﯽ ﮐﺎر‬
‫ﺗدﻓﯾن را ﻣرﺣﻠﮫ ﺑﮫ ﻣرﺣﻠﮫ اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد‪.‬‬

‫ﺳﮑﯿﻦدوﻻ‬

‫ﺳﮑﯾندوﻻ ﻧﻣﺎدی اﺳت ﻣرﺑوط ﺑﮫ ﺣﻔﺎظت اﻧﺳﺎن از ﺷر ﻧﯾروھﺎی ﺷر‪ .‬ﺳﮑﯾندوﻻ ﻧﻣﺎد ﺣﻔﺎظت از ھر ﭼﯾز‬
‫ﺑد و ﻣﺿر اﺳت‪ .‬ﺳﮑﯾندوﻻ ﺻﻔﺣﮫای داﯾره ﺷﮑل ھﻣﭼون اﻧﮕﺷﺗری ﺑﮫ ﻗطره ‪ ٢/۵‬ﺳﺎﻧﺗﯽﻣﺗر و ﺿﺧﺎﻣت ‪٢‬‬

‫‪١٩٠‬‬
‫ﻣﯾﻠﯽﻣﺗر و ﭼﮭﺎر ﺷﮑل ﻣﺎر‪ ،‬ﺷﯾر‪ ،‬ﻋﻘرب و زﻧﺑور ﺑﮫ ﻋﻧوان ﻧﻣﺎد ﭼﮭﺎر ﻋﻧﺻر ﺣﯾﺎﺗﯽ ﺣﮏ ﺷده اﺳت‪ .‬ﻣﺎر‬
‫ﻧﻣﺎد آب‪ ،‬زﻧﺑور ﻧﻣﺎد ھوا‪ ،‬ﻋﻘرب ﻧﻣﺎد ﺧﺎک و ﺷﯾر ﻧﻣﺎد آﺗش اﺳت‪ .‬دﯾﮕر ﺑﺧشھﺎی ﺳﮑﯾن دوﻻ زﻧﺟﯾری‬
‫‪ ٨٠‬ﺳﺎﻧﺗﯽﻣﺗری و ﮐﺎردک ﮐوﭼﮑﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ﺻﻔﺣﮫ ﻓﻠزی وﺻل ﻣﯽﺷود‪ .‬ﮐﻠﯾﮫ اﺟزای ﺳﮑﯾن دوﻻ از آھن‬
‫ﺳﺎﺧﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺳﮑﯾن دوﻻ ﺗﺎ ﯾﮏ ﻣﺎه ﺑﮫ ﮔﮭواره ﻧوزاد ﻣﺗوﻟد ﺷده‪ ،‬ﺑﺳﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺑﻌد از ﻣراﺳم ﻋﻘد و‬
‫ﺗﻌﻣﯾد ﻋروس و داﻣﺎد ﺗﺎ ﯾﮏ ھﻔﺗﮫ ﺑﮫ آﻧﮭﺎ داده ﻣﯽﺷود‪ .‬ﻗﺑر ﻣﯾت ﭘس از دﻓن ﺑﺎ ﺳﮑﯾندوﻻ ﻣﮭر ﻣﯽﺷود‬
‫)ﻋﺎدل ﺷﯾراﻟﯽ‪ ،‬ﺻﺎﺑﺋﯾن راﺳﺗﯾن‪ ١٣٨٩ ،‬ش‪ ،‬ص ‪ .(۶٨‬ﻗﺑور ﻣﻧداﺋﯾﺎن‪ ،‬ﺷﻣﺎل ﺑﮫ ﺟﻧوب و ﺻورت ﺑﮫ ﺳﻣت‬
‫ﺷﻣﺎل اﺳت‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن‪ ،‬ﺳﮑﯾن اِد دوﻻ را ﻋظﯾمﺗرﯾن ﺳﭘر ﺑرای ھر ﻣﻧداﯾﯽ ﻣﯽداﻧﻧد‪.‬‬

‫در ﻣﺗون ﻣﻧداﯾﯽ در ﺑﺎره ﺳﮑﯾندوﻻ ﭼﻧﯾن آﻣده اﺳت‪:‬‬

‫ﺳﻛﯾن اِد دوﻻ )ﺳﮑﯾندوﻻ‪ /‬ﺳﮑﯾندوﻟﮫ( ﻧﻣﺎدى اﺳت ﻛﮫ در راﺑطﮫ ﺑﺎ ﺣﻔﺎظت از ھر ﭼﯾز ﺑد و ﻣﺿر ﺑﻛﺎر‬
‫ﻣﯽرود‪.‬‬

‫اﺟزاء ﺗﺷﻛﯾلدھﻧدهی آن ﻋﺑﺎرﺗﻧد از‪:‬‬

‫‪ -١‬اﻧﮕﺷﺗر ﻛﮫ داراى ﺻﻔﺣﮫاى ﮔرد اﺳت‪.‬‬

‫‪ -٢‬زﻧﺟﯾر‬

‫‪ -٣‬ﯾك ﻛﺎردك ﻛوﭼك‬

‫اﻧﮕﺷﺗر و ﻛﺎردك از دو طرف ﺑﮫ زﻧﺟﯾر وﺻل ھﺳﺗﻧد‪ .‬ﻛﻠﯾﮫ اﺟزاء ﺳﻛﯾندوﻻ از ﻓﻠز آھن ﺳﺎﺧﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﭘﺎﯾﯾن‬
‫ِ‬ ‫ﺗﺻوﯾر ﻣﺎر‪ ،‬ﺷﯾر‪ ،‬ﻋﻘرب و زﻧﺑور ﺣﻛﺎﻛﻰ ﺷده اﺳت‪ .‬ﺷﯾر وﺳط‪ ،‬ﻋﻘرب‬
‫ِ‬ ‫روى ﺻﻔﺣﮫ اﻧﮕﺷﺗر ﭼﮭﺎر‬
‫ى ﺷﯾر و ﻣﺎر دور آﻧﮭﺎ ﺣﻛﺎﻛﻰ ﺷده اﺳت‪ ،‬اﯾن ﭼﮭﺎر ﺗﺻوﯾر ﺳﻣﺑل ﭼﮭﺎر ﻋﻧﺻر‬ ‫ﭘﺎھﺎى ﺷﯾر‪ ،‬زﻧﺑور ﺑﺎﻻ ِ‬
‫آﺗش‪ ،‬ﺧﺎك‪ ،‬ﺑﺎد و آب ﻣﯽﺑﺎﺷﻧد‪.‬‬

‫اﻋﺗﻘﺎد ﺑر اﯾن اﺳت ﻛﮫ در ﺑﻌﺿﻰ از ﻣراﺳم دﯾﻧﻰ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺳﺗﻰ ﺳﻛﯾندوﻻ ﺑﻛﺎر ﺑرده ﺷود ﺗﺎ ﺷﺧص ﯾﺎ اﺷﺧﺎص‬
‫را از ﮔزﻧد ﺣوادث‪ ،‬ﺧﺻوﺻﺎ ً در راﺑطﮫ ﺑﺎ ﭼﮭﺎر ﻋﻧﺻر ﯾﺎد ﺷدهی ﺑﺎﻻ ﺣﻔﺎظت ﻛﻧد‪.‬‬

‫ﻣوارد اﺳﺗﻔﺎده ﺳﻛﯾندوﻻ‪:‬‬

‫‪ -١‬ھﻧﮕﺎم ﺗوﻟد ﻧوزاد‪ :‬ﺳﮑﯾندوﻻ در ﻣدت زﻣﺎن ﺻورﺛﺎی ﻣﺎدر و ﻓرزﻧدش ﺑﮫ ﻣدت ‪ ٣٠‬روز‪ ،‬ﭘﯾش ﻣﺎدر و‬
‫ﻧوزاد اﺳت‪ .‬ھﻣﭼﻧﯾن رﺳم ﻋﺎﻣﯾﺎﻧﮫ ﺑر اﯾن اﺳت ﻛﮫ ھﻧﮕﺎﻣﯽﮐﮫ ﻧﺎفِ ﻧوزاد ﻣﯽاﻓﺗد‪ ،‬ﺑر ﺟﺎی آن ﻣﻘداری ﭘودر‬
‫آس )ﯾﺎس‪ ،‬ﻣورد ﺑودار( ﻣﯽﮔذارﻧد و آنرا ﺑوﺳﯾﻠﮫ اﻧﮕﺷﺗر ﺳﮑﯾندوﻻ ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫی ﻣرﺑوطﮫ ﻣُﮭر‬
‫ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫‪١٩١‬‬
 ‫ﺑوﺛﮫ ُﻣﮭر ﮐردن ﻧﺎف ﻧوزاد ﺑﻌد از اﻓﺗﺎدن‪:‬‬

‫» ِﺑﺷﻣﯾﮭون اِد ھﯾّﯽ َرﺑّﯽ اَﺳوﺛﺎ و َزﮐوﺛﺎ َھ َﺛﻣﺗﺎ و َز َرزﺗﺎ و َﻧ َظﺗﺎ َرﺑﺗﯽ اِداِﺷرارا ﻧِﮭوﯾﻠﯽ )ﻣﻠواﺷﮫ ﻧوزاد ﮔﻔﺗﮫ‬
‫دﺧر ِاﻟَﺦ«‪.‬‬
‫ھﺎزن ﺻورﺛﺎ و رازا اِد اِﭘﺛﺎھﯾل اَﺷﻣِد ھﯾّﯽ و اِﺷﻣِد ﻣﻧدادھﯾّﯽ َﻣ َ‬ ‫ﻣﯽﺷود( اِب ِ‬
‫ﺑﻧﺎم ﺧداوﻧد ﻣﻌظم ﺷﻔﺎ و ﭘﯾروزی‪ ،‬ﻣُﮭر ﮐردن )ﻧﺷﺎن ﮐردن(‪ ،‬ﻣﺟﮭز و ﺣﻔﺎظت ﺑزرگ ﻣﺳﺗدام ﺑﺎﺷد ﺑرای‬
‫)ﻣﻠواﺷﮫ ﻧوزاد ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود( در اﯾن ﺣد و ﺣدود و راز اﭘﺛﺎھﯾل‪ ،‬ﻧﺎم ﺧداوﻧد و ﻧﺎم ﻋرﻓﺎن ﺧداوﻧد ﺑر ﺗو ﯾﺎد‬
‫ﺑﺎد‪.‬‬
‫دﺧر ِاﻟَﺦ«‪َ » ،‬ﻣ َ‬
‫دﺧر اَﻟِﺦ«‬ ‫ﺗوﺟﮫ‪ :‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﻧوزاد ﻣؤﻧث ﺑﺎﺷد ﺑﮫ ﺟﺎی »ﻧِﮭوﯾﻠﯽ«‪» ،‬ﻧِﮭوﯾﻼ« و ﺑﮫ ﺟﺎی » َﻣ َ‬
‫ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫‪ -٢‬در ﻣراﺳم ﻗﺎﺑﯾن )ﻋﻘد ازدواج(‪ :‬اﻧﮕﺷﺗر ﺳﮑﯾندوﻻ ﺗوﺳط ﮔﻧرورا ﺑﮫ اﻧﮕﺷت دﺳت راﺳت داﻣﺎد و‬
‫ﮐﺎردک ﺳﮑﯾندوﻻ در ھﻣﯾﺎﻧﺎی داﻣﺎد ﮔذاﺷﺗﮫ ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬ﺳﮑﯾندوﻻ ﺑﻌد از ﻣراﺳم ﻗﺎﺑﯾن ﺑﮫ ﻣدت ﺑﮏ ھﻔﺗﮫ‬
‫)ﻣدت ﺻورﺛﺎی ﻋروس و داﻣﺎد( ﻧزدﺷﺎن ﻣﯽﻣﺎﻧد‪.‬‬

‫‪ -٣‬ھﻧﮕﺎم ﻣرگ‪ :‬ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﻰ ﻣﻌﺗﻘدﻧد وﻗﺗﯽﮐﮫ ﺟﺳم ﻣﯽﻣﯾرد روح و روان در ھﺎﻟﮫی ﺷﻔﺎف و ﺳﯾﺎﻟﻰ‬
‫ﻣراﺳم دﻓن ﺟﺳم )ﺟﺳد‪ /‬ﻧﻔﺎﻗﺎ‪ /‬ﺷﺧص ﻓوت ﺷده(‪ ،‬ﭼﮭﺎر ﻧﻔر‬‫ِ‬ ‫ﻏﯾرﻣرﺋﻰ و ﻣﻠﻣوس ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرد‪ .‬ﺑراى اﻧﺟﺎم‬
‫ودﻓن ﺟﻧﺎزه را ﺑﮫ ﻋﮭده ﻣﯽﮔﯾرﻧد‪ .‬ھﻧﮕﺎم‬
‫ِ‬ ‫دﯾﻧﻰ ﺣﻼﻟﻰ )اﺷﮑﻧدا( ﻛﮫ واﺟد ﺷراﯾط ﻣﯽﺑﺎﺷﻧد‪ ،‬ﻛﻔن‬ ‫ِ‬ ‫از درﺟﮫ‬
‫ﺣﻣل ﺟﻧﺎزه‪ ،‬ﺣﻼﻟﻰھﺎ از روى َﻣﻧدِﻟﺗﺎ ﻋﺑور ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ ،‬آﺧرﯾن ﻧﻔر ﻛﮫ رﯾﺷﺎ )رﺋﯾس( ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود ﻗﺑل از‬
‫ﻋﺑور‪ ،‬رو ﺑﮫ اُواﺛر )ﺷﻣﺎل( و َﻣﻧدِﻟﺗﺎ ﻣﯽﻧﺷﯾﻧد و ﺑﺎ ﺳﻛﯾندوﻻ ﻣﻧدﻟﺗﺎ را ﺳﮫﺑﺎر ﺑﺎ ﺧواﻧدن »ﺑوﺛﮫ ارواھﺎ« ﺑﺎ‬
‫ﺷﺧص ﻣﺗوﻓﻰ ﻣﮭر ﻣﯽﻛﻧﻧد‪ .‬ھﻣﭼﻧﯾن وﻗﺗﻰ ﺟﻧﺎزه را در ﻗﺑر ﻧﮭﺎدﻧد‪ ،‬ﺑﻌد از ﺗﺷرﯾﻔﺎت ﻣرﺑوط ﺑﮫ آن‬ ‫ِ‬ ‫َﻣﻠواﺷﮫ‬
‫و ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫھﺎ و ﺑرﮔرداﻧدن ﺧﺎك ﺑر روى ﺟﻧﺎزه‪ ،‬رﯾﺷﺎ اﺑﺗدا ﺑوﺳﯾﻠﮫ ﻛﺎردكِ ﺳﻛﯾندوﻻ از ﺟﺎﯾﻰ ﻛﮫ ﺳر‬
‫ﺟﻧﺎزه ﻗرار ﮔرﻓﺗﮫ‪ ،‬روى ﺧﺎك ﺳﮫ ﺑﺎر ﺧطﻰ دور ﺗﺎ دور ﻗﺑر ﻣﯽﻛﺷد و ﺑﻌد از آن ﺳﮫﺑﺎر ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫ‬
‫ارواھﺎ ﺑﺎ ﺳﻛﯾندوﻻ ﻣُﮭر ﻣﯽﻛﻧد )ﻣﺣل ﻣُﮭر ﻛردن‪ ،‬ﻗﺳﻣت ﺳر ﺟﻧﺎزه اﺳت(‬

‫ﺑوﺛﮫ ارواھﺎ‪:‬‬

‫ﺷﺎوق َھطﺎﯾﯽ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ اِﻟﮭﺎزا ﻧِﺷِ ﻣﺗﯽ اِﻟدﯾﻠﯽ )ﻣﻠواﺷﮫی‬

‫»ﺑﺷﻣﯾﮭون اِد ھﯾّﯽ رﺑّﯽ‪ .‬ﻟوﻓﺎ و اِرواھﺎ اِد ھﯾّﯽ و ِ‬
‫ﺷﺎوق َھطﺎﺋﯽ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ«‪.‬‬
‫ﻣﺗوﻓﯽ ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود( اِد ھﺎزا َﻣﺳﻘِﺗﺎ و ِ‬
‫»ﺑﮫ ﻧﺎم ﺧداوﻧد ﺑزرگ‪ .‬ﭘﯾوﺳﺗن و طﻠب آراﻣش ﺧداوﻧد و ﺑﺧﺷش ﮔﻧﺎھﺎن ﺑرای )ﻣﻠواﺷﮫ ﻣﺗوﻓﯽ ﮔﻔﺗﮫ‬
‫ﻣﯽﺷود( ﺑﺎﺷد در اﯾن ﻣراﺳم‪ ،‬و ﺑﺧﺷش ﮔﻧﺎھﺎن ﺑﺎد ﺑراﯾش«‪.‬‬

‫‪١٩٢‬‬
‫ﺗوﺟﮫ‪ :‬در ﺑوﺛﮫی ارواھﺎ ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺷﺧص ﻣﺗوﻓﯽ ﻣؤﻧث ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﺑﮫ ﺟﺎی ﻧِﮭوﯾﻠﯽ‪ ،‬ﻧِﺷِ ﻣﺗﯽ و اِﻟدﯾﻠﯽ‪) ،‬ﻧِﮭوﯾﻼ‪،‬‬
‫ﻧِﺷِ َ‬
‫ﻣت و اِﻟدﯾﻼ( ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﻣراﺳم دﺧراﻧﯽ و ﻟوﻓﺎﻧﯽ و ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫ ارواھﺎ‪ ،‬ﺑﮫ ﻧوﻋﯽ ﺣﮑم ھﻣﺎن »ﻓﺎﺗﺣﮫﺧواﻧﯽ« در اﺳﻼم را ﺑرای‬
‫ﻣﺗوﻓﯽ دارد‪.‬‬

‫اﺣﮑﺎم طﻣﺎﺷﮫی ﺷﺧص ﻣﺣﺗﺿر‬

‫ﺑرای ﺷﺧﺻﯽ ﮐﮫ در ﺣﺎل ﻣرگ ﺑﺎﺷد‪ ،‬اﻧﺟﺎم ﭼﮫ ﻣواردی ﺿروری ﻣﯽﺑﺎﺷد؟‬

‫اول طﻣﺎﺷﮫی ﺷﺧص ﻣﺣﺗﺿر و ﺳﭘس ﭘوﺷﺎﻧدن اﯾﺷﺎن ﺑﺎ ﻟﺑﺎس ﻗﻣﺎﺷﯽ و ﺑﻌد از آن ﻗرار دادن اِﮐﻠﯾﻠﯽ ﮐﮫ‬
‫ﺗوﺳط ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ )ﺗرﻣﯾدا ‪ -‬ﮔﻧزورا درﺳت ﺷده اﺳت( زﯾر دﺳﺗﺎرش‪.‬‬

‫اﮔر ﺷﺧﺻﯽ ﻗﺑل از اﻧﺟﺎم طﻣﺎﺷﮫ ﻓوت ﮐرده ﺑﺎﺷد‪ ،‬آﯾﺎ طﻣﺎﺷﮫ ﮐردن و ﭘوﺷﺎﻧدن وی اﻟزاﻣﯽ اﺳت؟‬

‫ﻧﯾﺎز ﺑﮫ طﻣﺎﺷﮫ ﻧدارد وﻟﯽ اﮔر ﺑدن ﻣﯾت ﺧونآﻟود و آﻟوده ﺑﺎﺷد؛ در آن ﺻورت اﯾﺷﺎن را ﺑﺎ آب رودﺧﺎﻧﮫ‬
‫ﭘﺎک ﻧﻣوده و ﺑﻌد ﻟﺑﺎس ﻗﻣﺎﺷﯽ را ﺑﮫ او ﻣﯽﭘوﺷﺎﻧﯾم‪.‬‬

‫در ﺻورﺗﯽ ﮐﮫ ﺷﺧص ﻣﯾت ﺗﻌﻣﯾد ُز ِ‬

‫ھرﯾﺛﺎ ﻧﺷده ﺑﺎﺷد اﻧﺟﺎم ﻣراﺳم دﯾﻧﯽ ﺑرای اﯾﺷﺎن ﺑﮫ ﭼﮫ ﺻورت اﺳت؟‬

‫ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺷﺧص ﻓوت ﺷده ﺗﻌﻣﯾد ُز ِ‬

‫ھرﯾﺛﺎ ﻧﺷده ﺑﺎﺷد ﺑﮫ طور ﮐﻠﯽ ھﯾﭻﮔوﻧﮫ ﻣراﺳﻣﯽ ﺑرای اﯾﺷﺎن اﻧﺟﺎم‬
‫ﻧﻣﯽﺷود‪ ،‬وﻟﯽ ﭘوﺷﺎﻧدن ﻟﺑﺎس ﻗﻣﺎﺷﯽ واﺟب اﺳت‪.‬‬

‫طﻣﺎﺷﮫﮐﻧﻧده ﭼﮫ ﻧﮑﺎﺗﯽ را ھﻧﮕﺎم ُ‬

‫طﻣﺎﺷﮫی ﺷﺧص ﻣﺣﺗﺿر ﺑﺎﯾد رﻋﺎﯾت ﮐﻧد؟‬ ‫ﺷﺧص ُ‬

‫اﺑﺗدا ﺷﺧص ُ‬
‫طﻣﺎﺷﮫﮐﻧﻧده ﺑﺎﯾد ﺗﻣﺎم زﯾورآﻻت ﺧود را ﺑﯾرون ﺑﯾﺎورد )ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ دﺳتھﺎ و ﻧﺎﺧنھﺎ آﻏﺷﺗﮫ ﺑﮫ‬
‫ﻣواد آراﯾﺷﯽ ﺑﺎﺷﻧد‪ ،‬ﺑﺎﯾد ﭘﺎک ﺷوﻧد(‪ .‬ھﻣﭼﻧﯾن ﻟﺑﺎﺳش ھﻧﮕﺎم طﻣﺎﺷﮫ ﮐردن ﻣﺣﺗﺿر‪ ،‬ﻣزاﺣﻣﺗﯽ ﺑراﯾش اﯾﺟﺎد‬
‫ﻧﮑﻧد‪ ،‬ﺳﭘس دﺳﺗﺎن ﺧود و ﺑﻌد ﺷﺧص ﻣﺣﺗﺿر را ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫی ُ‬
‫طﻣﺎﺷﮫ‪ ،‬طﻣﺎﺷﮫ ﮐﻧد‪.‬‬

‫ﺗوﺟﮫ‪ :‬ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺷﺧص ﻣﺣﺗﺿر ﻣذﮐر ﺑﺎﺷد ﺑوﺛﮫی طﻣﺎﺷﮫ ﺑدﯾن ﺻورت ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود‪:‬‬

‫ﺑﺷﻣﯾﮭون اد ھﯾّﯽ رﺑّﯽ‬

‫‪١٩٣‬‬
 ‫ﺻو ﱠﺗﺦ ﺗ َ‬
‫ِﻧﺎطرخ او ﺗِسّ ◌ّ ق اِل رﯾش‬ ‫ﺻو ّﺗﺎ اِد ِﺑ َ‬
‫ﮭرم َرﺑّﺎ َﺑر رورﺑﯽ َﻣ ِ‬ ‫ِﺻوت اﺑ َﻣ ِ‬‫آﻧﺎت )ﻣﻠواﺷﮫ ﻣﺣﺗﺿر( ا ِ‬
‫دﺧر ِاﻟَﺦ‪.‬‬
‫اِﺷﻣِدھﯾّﯽ و اِﺷﻣِد ﻣﻧدادھﯾّﯽ َﻣ َ‬

‫و ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺷﺧص ﻣﺣﺗﺿر ﻣوﻧث ﺑﺎﺷد ﺑوﺛﮫ اﯾن ﮔوﻧﮫ ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود‪:‬‬

‫ﺑﺷﻣﯾﮭون اد ھﯾّﯽ رﺑّﯽ‬

‫ﺻو ﱠﺗﺦ ﺗ َ‬
‫ِﻧﺎطرخ او ﺗِسّ ◌ّ ق اِل رﯾش‬ ‫ﺻو ّﺗﺎ اِد ِﺑ َ‬
‫ﮭرم َرﺑّﺎ َﺑر رورﺑﯽ َﻣ ِ‬ ‫آﻧﺎت )ﻣﻠواﺷﮫ ﻣﺣﺗﺿر( اِﺻوﯾت اﺑ َﻣ ِ‬
‫اِﺷﻣِدھﯾّﯽ و اِﺷﻣِد ﻣﻧدادھﯾّﯽ َﻣ َ‬
‫دﺧر ِاﻟِﺦ‪.‬‬

‫ِﻗرن« زﯾر ﺑرزﻧﻘﺎی ﺷﺧص ﻣﺣﺗﺿر‬ ‫ﺑﻌد از ﭘوﺷﺎﻧدن ﮐﺎﻣل ﻗﻣﺎﺷﯽ اِﮐﻠﯾل را ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫی » َﻣﻧدا ا َ‬
‫)ﻋﻣﺎﻣﮫ ﯾﺎ روﺳری( ﻣﯽﮔذارﻧد؛ اﯾن ﻋﻣل را ﯾﮏ ﺷﺧص ﻣؤﻣن ﮐﮫ ﻣﯽﺗواﻧد ﻣرد ﯾﺎ زن ﺑﺎﺷد‪ ،‬اﻟﺑﺗﮫ ﺑﺎ‬
‫دﺳﺗﺎﻧﯽ طﻣﺎﺷﮫ ﺷده‪ ،‬اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد‪.‬‬

‫ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺷﺧص ﻣﺣﺗﺿر ﻣذﮐر ﺑﺎﺷد ﺑوﺛﮫ ﺑﮫ اﯾن ﺻورت ﺧواﻧده ﻣﯽﺷود‪:‬‬

‫ﺑﺷﻣﯾﮭون اد ھﯾﯽ رﺑﯽ‬

‫ھﺎززﺑﺎن اِﮐﻠﯾﻼ اِﺗراﺻﻠَﺦ اِﺑرﯾ َﺷﺦ دﯾﻠَﺦ )ﻣﻠواﺷﮫ ﻣﺣﺗﺿر(‬ ‫ﺷن و اِﻧﮭورا َﮐﺳﯾُن َ‬ ‫ِﻗرن اُﺛری ﻗِﯾ َﻣن زﯾوا اَ ِﻟﺑ ُ‬
‫َﻣﻧدا ا َ‬
‫اِد اَﻟواﺛﯽ ﻧﺎھرا و رﯾﮭﺎ اِد ﺑﺎﺳِ م اِد َل ﺷﺎھﯽ و َل ﭘﺎﯾﯽ و اَطِ رﻓﺎ ِﻣ ّﻧﯽ َل ﻧﺎ َﺛر ِوﻣ َﺷ ِﺑن ھﯾّﯽ‪.‬‬

‫ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺷﺧص ﻣﺣﺗﺿر ﻣوﻧث ﺑﺎﺷد ﺑوﺗﮫ ﺑﮫ اﯾن ﺻورت ﺧواﻧده ﻣﯽ ﺷود‪:‬‬

‫ﺑﺷﻣﯾﮭون اد ھﯾﯽ رﺑﯽ‬

‫ھﺎززﺑﺎن اِﮐﻠﯾﻼ اِﺗراﺻﻠِﺦ اِﺑرﯾﺷِ ﺦ دﯾﻠِﺦ )ﻣﻠواﺷﮫ ﻣﺣﺗﺿر(‬ ‫ﺷن و اِﻧﮭورا َﮐﺳﯾُن َ‬ ‫ِﻗرن اُﺛری ﻗِﯾ َﻣن زﯾوا اَ ِﻟﺑ ُ‬
‫َﻣﻧدا ا َ‬
‫اِد اَﻟواﺛﯽ ﻧﺎھرا و رﯾﮭﺎ اِد ﺑﺎﺳِ م اِد َل ﺷﺎھﯽ و َل ﭘﺎﯾﯽ و اَطِ رﻓﺎ ِﻣ ّﻧﯽ َل ﻧﺎ َﺛر و ِﻣ َﺷ ِﺑن ھﯾّﯽ‪.‬‬

‫ﺗرﺟﻣﮫ‪ :‬ﻣﻧدا ﻣرا ﻓراﺧواﻧد‪ ،‬اُﺛراھﺎ ﺑر ﭘﺎ ﮐردﻧد‪ ،‬ﺑﺎ درﺧﺷش ﻣرا ﻣﻠﺑس ﻧﻣودﻧد و ﺑﺎ ﻧور ﭘوﺷﺎﻧدﻧد‪َ ،‬‬
‫ھﺎززﺑﺎن‬
‫اِﮐﻠﯾل را ﻗرار دادﻧد ﺑر ﺳرم )ﻣﻠواﺷﮫ دﻋﺎﮐﻧﻧده( ﮐﮫ ﺷﺎخ و ﺑرگھﺎﯾش ﻣﯽدرﺧﺷﻧد و ﺑوﯾش ﺧوش اﺳت‪،‬‬
‫ﺑرای اﯾﻧﮑﮫ ﺷﺎخ و ﺑرگھﺎ ﭘژﻣرده و ﻣﺗﻼﺷﯽ ﻧﻣﯽﺷوﻧد و ﺑرﮔﯽ از آن ﻧﻣﯽرﯾزد‪ ،‬و ﺳﺗﺎﯾش ﺑﺎد ﺧدا‪.‬‬

‫‪١٩٤‬‬
 ‫داﻧﺳﺗﻧﯽھﺎی دﯾﻧﯽ )ﻟوازم ﻣورد اﺳﺗﻔﺎده ﺣﻣل ﻧِﻔﺎﻗﺎ(‬

‫ﻟوازم ﻣورد ﻧﯾﺎز ﺑرای ﺣﻣل ﻧﻔﺎﻗﺎ )ﺟﻧﺎزه( را ﻧﺎم ﺑﺑرﯾد؟‬

‫ھﻔت طﻧﺎب ﺑﺎﻓﺗﮫ ﺷده از ﺑرگ ﻧﺧل‪ ،‬ﺑﺎﻧﯾﮫ )ﺣﺻﯾر(‪ ،‬ﺗﺧت و ﻣﻧدﻟﺗﺎ‪.‬‬

‫طرز ﺗﮭﯾﮫ ھﻔت طﻧﺎب ﺑﺎﻓﺗﮫ ﺷده از ﺑرگ ھﺎی درﺧت ﻧﺧل را ﺑﻧوﯾﺳﯾد؟‬

‫ﭼﻧد ﺷﺎﺧﮫ ﻧﺧل ﺧرﻣﺎ را ﺗﮭﯾﮫ ﮐرده‪ ،‬ﺑرگھﺎ را از ﺷﺎﺧﮫھﺎ ﺟدا و آﻧﮭﺎ را ﮐوﺑﯾده ﺗﺎ ﻧرم ﺷوﻧد‪ .‬ﺳﭘس از‬
‫ﺑرگھﺎی ﮐوﺑﯾده ﺷده ﺗﻌداد ﭼﮭﺎر ﺑﻧد ﺑﮫ طول ﭘﻧﺞ ﻣﺗر و ﺳﮫ ﺑﻧد ﺑﮫ طول ﭼﮭﺎرﻣﺗر را ﻣﯽﺑﺎﻓﻧد و آﻣﺎده‬
‫ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫طرز ﺗﮭﯾﮫ ﺑﺎﻧﯾﮫ )ﺣﺻﯾر( ﭼﮕوﻧﮫ ﻣﯽﺑﺎﺷد؟‬

‫ﻟﺑﺎنھﺎ )ﻟوﺋﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ﻋرﺑﯽ ﺑردی ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود( را ﺑﮫ دﺳﺗﮫھﺎی ﮐوﭼﮑﯽ ﺗﻘﺳﯾم ﮐرده و در ﭼﮭﺎر ﻧﻘطﮫ طوﻟﯽ‬
‫ﺑﮫ و ﺳﯾﻠﮫ ﭼﮭﺎر ﺑﻧد ﭘﻧﺞ ﻣﺗری ﺑﮫ ھم ﻣﯽﺑﺎﻓﻧد‪ ،‬اﯾن ﺑﺎﻓﺗن را اﯾﻧﻘدر اداﻣﮫ ﻣﯽدھﻧد ﺗﺎ ﺣﺻﯾر ﻣورد ﻧظر ﮐﮫ‬
‫ی ﺗﺎﻻبھﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷد درﺳت‬ ‫ﺟﺳم ﻣﺗوﻓﯽ را ﭘوﺷﺎﻧد اﻧدازه ﺑﺎﺷد‪) .‬ﺑﺎﻧﯾﮫ از ﻟﺑﺎن ﯾﺎﻟوﺋﯽ ﮐﮫ از ﮔﯾﺎھﺎن ﺧودرو ِ‬
‫ﺷده و ﺑﮫ ﻣﺎﻧﻧد ﺣﺻﯾر ﺑﺎﻓﺗﮫ ﻣﯽﺷود(‬

‫ﺑرای ﺳﺎﺧﺗن ﺗﺧت ﺣﻣل ﺟﻧﺎزه ﭼﮫ وﺳﺎﯾﻠﯽ ﻣورد ﻧﯾﺎز اﺳت؟‬

‫ﻣﻘداری ﻧﯽ ﺑﮫ طول ﺣداﻗل ‪ ٢‬ﻣﺗر و ﺗﻌداد ﻧﺎﻣﺷﺧص )‪ ۶٠‬اﻟﯽ ‪ ٧٠‬ﻧﯽ(‪ ،‬ﺳﮫ ﻋدد ﭼوب )ﻣﻌﻣوﻻً ﭼوب‬
‫ﺳﻔﯾد( ﺑﮫ طول ‪ ٨٠‬اﻟﯽ ‪ ١٠٠‬ﺳﺎﻧﺗﯽﻣﺗر و ﺑﮫ ﻗطر ‪ ۵‬اﻟﯽ ‪ ١٠‬ﺳﺎﻧﺗﯽﻣﺗر و ﺳﮫ ﻋدد ﭼوب ﺷﺎﺧﮫی ﻧﺧل ﺑﮫ‬
‫ھﻣﺎن طول‪.‬‬

‫ﺗﺧت ﺟﮭت ﺣﻣل ﻧﻔﺎﻗﺎ ﭼﮕوﻧﮫ ﺳﺎﺧﺗﮫ ﻣﯽﺷود؟‬

‫ﺑرای ﺳﺎﺧﺗن ﺗﺧت‪ ،‬اﺑﺗدا ﻣﻘداری ﻧﯽ ﺑﮫ طول ﺣداﻗل دو ﻣﺗر و ﺑﮫ ﺗﻌداد ﻧﺎﻣﺷﺧص )ﺗﻘرﯾﺑﺎ ً ﺑﯾن ‪ ۶٠‬اﻟﯽ ‪٧٠‬‬
‫ﻧﯽ( ﺗﮭﯾﮫ ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﺳﭘس ﺳﮫ ﻋدد ﭼوب )ﻣﻌﻣوﻻً ﭼوب ﺳﻔﯾد( ﮐﮫ ھر ﮐدام ﺑﮫ طول ‪ ٨٠‬ﺗﺎ ‪ ١٠٠‬ﺳﺎﻧﺗﯽﻣﺗر و‬
‫ﺑﮫ ﻗطر ‪ ۵‬ﺗﺎ ‪ ١٠‬ﺳﺎﻧﺗﯽﻣﺗر و ﺳﮫ ﻋدد ﭼوب ﺷﺎﺧﮫی ﻧﺧل ﻧﯾز ﺑﮫ ھﻣﺎن طول ﺗﮭﯾﮫ ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫اﺑﺗدا ﻧﯽھﺎ را ﺑﮫ دو ﻗﺳﻣت ﺗﻘﺳﯾم ﮐرده ﺳﭘس ﭼوبھﺎی ﺳﻔﯾد و ﭼوبھﺎی درﺧت ﻧﺧل را دو ﺑﮫ دو‪ ،‬وﺳط‬
‫دو دﺳﺗﮫ ﻧﯽھﺎ ﻗرار داده ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬ﺑﻌد ﺑﮫ وﺳﯾﻠﮫ ﺳﮫ طﻧﺎب ﺑﺎﻗﯾﻣﺎﻧده از ﺑرگھﺎی ﻧﺧل ﺧرﻣﺎ ﭼوبھﺎ و‬
‫ﺷﺎﺧﮫھﺎی ﻧﺧل را ﺑﺎ ﻧﯽھﺎ ﮐﮫ ﺑﮫ ھﻔت ﻗﺳﻣت ﺗﻘﺳﯾم ﺷدهاﻧد ﺑﺳﺗﮫ ﻣﯽﺷوﻧد‪ ،‬ﺑﮫ ﺷرح زﯾر اﺑﺗدا ﯾﮏ ﺳر طﻧﺎب‬
‫‪١٩٥‬‬
‫ﺑرگ ﻧﺧل را ﺑﮫ ﭼوبھﺎ ﮔره زده ﭘس ﻧﯽھﺎی زﯾر ﭼوبھﺎ و ﻧﯽھﺎی روی ﭼوب ھﺎ را ﺑﮫ ھﻔت دﺳﺗﮫ‬
‫ﺗﻘﺳﯾم ﮐرده و ھر دﺳﺗﮫ را ﺑﺎ ﭘﯾﭼﺎﻧدن طﻧﺎب ﺑﮫ دور ﭼوبھﺎ و ﻧﯽھﺎ از ﺑﻘﯾﮫی ﻧﯽھﺎ ﻣﺟزا ﮐرده‪ ،‬اﯾن ﻋﻣل‬
‫ھﻔت ﺑﺎر اﻧﺟﺎم داده ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺑﻌد از اﯾﻧﮑﮫ ھﻔت دﺳﺗﮫ ﺣﺎﺻل ﺷدﻧد طﻧﺎب را ﺑﮫ ﺳر دﯾﮕر ﭼوبھﺎ ﮔره زده‬
‫در اﯾن ﺣﺎﻟت ﺗﺧت آﻣﺎده اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﻣﻧدﻟﺗﺎ ﻧﻣﺎد ﭼﯾﺳت؟‬

‫ﻣﻧدﻟﺗﺎ ﻧﻣﺎد ﺗوﻟد ﯾﮏ ﻧِﺷﻣﺗﺎ )روان( و ﻧﺷﺎن ﺧﻠﻘت و ﺗﮑﺎﻣل آدم اﺳت ﮐﮫ ﺑﻌد از ﮐﺎﻣل ﺷدن ﭘﯾﻣﺎﻧﮫاش در اﯾن‬
‫دﻧﯾﺎ‪ ،‬در ﻋﺎﻟم ﺟﺎوداﻧﯽ ﻣﺗوﻟد ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﭼﮫ وﺳﺎﯾﻠﯽ ﺑرای ﺳﺎﺧت ﻣﻧدﻟﺗﺎ ﻣورد ﻧﯾﺎز اﺳت؟‬

‫ﺗﻌدادی ﻧﯽ )ﺣدود ‪ ۴٠‬اﻟﻰ ‪ ۵٠‬ﺗﺎ ﺗﻘرﯾﺑﺎ ﺑﮫ طول ‪ ٣٠‬ﺳﺎﻧﺗﯽﻣﺗر( ‪ -‬ﯾﮏ ﺟﻌﺑﮫ ﭼوﺑﯽ ﺑﮫ اﻧدازه ﻣﻧﺎﺳب )ﻣﺎﻧﻧد‬
‫ﺟﻌﺑﮫ ﻣﯾوه( ‪ -‬ﻣﻘداری ﮔِل ‪ -‬ﭼﮭﺎر ﻗطﻌﮫ ﻧﯽ ﺣدوداً ﺑﮫ طول ‪ ۴٠‬ﺳﺎﻧﺗﯽﻣﺗر ‪ ١٠ -‬طﻧﺎب ﻧﺋﯽ )ﻧﯽھﺎی ﺑﺎرﯾﮏ‬
‫را ﻟﮫ ﮐرده و ﻣدﺗﯽ در آب ﺧﯾﺳﺎﻧده ﭘس از آنھﺎ ﺑﮫ ﻋﻧوان طﻧﺎب در ﺳﺎﺧت ﻣﻧدﻟﺗﺎ اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽﺷود(‪.‬‬

‫ﺑرای ﺳﺎﺧت ﻣﻧدﻟﺗﺎ‪ ،‬ﻧﯽھﺎ ﺑﮫ ﭼﮫ ﺻورت در ﺟﻌﺑﮫ ﭼوﺑﯽ ﮔذاﺷﺗﮫ ﻣﯽﺷوﻧد؟‬

‫اﺑﺗدا ﮔِل را در ﺟﻌﺑﮫ ﭼوﺑﯽ رﯾﺧﺗﮫ ﺳﭘس ﻧﯽھﺎ )ﺣدود ‪ ۴٠‬اﻟﯽ ‪ ۵٠‬ﻧﯽ( را ﺑﮫ ﺻورث ﻋﻣودی در ﮔِل‬
‫ﺻﻧدوق ﻓرو ﮐرده ﺑﮫ ﺻورت ﯾﮏ دﺳﺗﮫ ﭼﯾده ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬

‫در ﺳﺎﺧت ﻣﻧدﻟﺗﺎ از ﭼﮭﺎر ﻗطﻌﮫ ﻧﯽ ‪ ۴٠‬ﺳﺎﻧﺗﯽﻣﺗری ﺑﮫ ﭼﮫ ﺻورت اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽ ﺷود؟‬

‫ﭼﮭﺎر ﻗطﻌﮫ ﻧﯽ‪ ،‬دو ﺑﮫ دو ﺑﮫ ﺻورت اﻓﻘﯽ در دو طرف ﻧﯽ ھﺎی ﻋﻣودی ﻗرار ﻣﯽﮔﯾرﻧد و ﺑﺎ ﯾﮏ طﻧﺎب‬
‫ﻧﺋﯽ ﺑﺳﺗﮫ ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬

‫طرﯾﻘﮫ ﺑﺳﺗن ﭼﮭﺎر ﻗطﻌﮫ ﻧﯽ اﻓﻘﯽ ﺑﮫ ﻧﯽھﺎی ﻋﻣودی ﭼﮕوﻧﮫ ﻣﯽﺑﺎﺷد؟‬

‫ﯾﮏ طﻧﺎب ﻧﺋﯽ را از ﺑﺎﻻ ﺑﮫ ﭘﺎﯾﯾن دو ﺑﺎر دور ﻧﯽھﺎی اﻓﻘﯽ ﭘﯾﭼﺎﻧده و دو ﺳر طﻧﺎب را از ﭼپ ﺑﮫ راﺳت‬
‫)ﺧﻼف ﺟﮭت ﻋﻘرﺑﮫ ھﺎی ﺳﺎﻋت( ﭘﯾﭼﺎﻧده در ﺳﻣت راﺳت ﻧﯽھﺎ ﻓرو ﺑرده ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫‪١٩٦‬‬
 ‫ﻧﯽھﺎی ﻋﻣودی ﻓرو ﺷده در ﮔِل ﺑﮫ ﭼﮫ ﺻورت ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽﺷوﻧد؟‬

‫اﺑﺗدا ﻧﯽھﺎ ﺑﮫ دو دﺳﺗﮫ ﺗﻘﺳﯾم ﻣﯽﺷوﻧد و ﺗوﺳط دو طﻧﺎب ﻧﺋﯽ از ﭼپ ﺑﮫ راﺳت و از ﺑﺎﻻی ﻧﯽھﺎ ﺑﮫ ﭘﺎﯾﯾن‬
‫ﺑﺳﺗﮫ ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬ﺳﭘس ھر ﮐدام از اﯾن دﺳﺗﮫ ﻧﯽھﺎ ﻧﯾز ﺑﮫ دو دﺳﺗﮫ ی دﯾﮕر ﺗﻘﺳﯾم ﺷده ﮐﮫ روی ھم ﻣﯽﺷوﻧد‬
‫ﭼﮭﺎر دﺳﺗﮫ‪ ،‬و ھر دﺳﺗﮫ از اﯾن ﻧﯽھﺎ ﺑﺎ ﯾﮏ طﻧﺎب ﻧﺋﯽ از ﭼپ ﺑﮫ راﺳت ﺑﺳﺗﮫ ﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬در ﻣرﺣﻠﮫ ﺑﻌد‪،‬‬
‫دﺳﺗﮫی اول را ﺑﺎ ﻧﺻف دﺳﺗﮫی دوم ﺑﺎ ھم ﺟﻔت ﮐرده ﺑﺎ ﯾﮏ طﻧﺎب ﻧﺋﯽ ﺑﮫ ﺷﮑل اُرﯾب دو ﺑﺎر ﺑﮫ دور‬
‫ﻧﯽھﺎی اﻓﻘﯽ ﭘﯾﭼﺎﻧده و دو ﺳر طﻧﺎب را در ﺳﻣت ﭼپ ﻧﯽھﺎ ﻓرو ﺑرده ﺳﭘس ﻧﺻف دﺳﺗﮫ دوم و ﻧﺻف‬
‫دﺳﺗﮫی ﺳوم را ﻧﯾز ﺑﺎ ھم ﺟﻔت ﮐرده ﻣﺎﻧﻧد ﻣرﺣﻠﮫ ﺑﺎﻻ ﺑﺎ ﯾﮏ طﻧﺎب ﻧﺋﯽ دو ﺑﺎر ﺑﮫ دور ﻧﯽھﺎی اﻓﻘﯽ ﭘﯾﭼﺎﻧده‬
‫و در ﺳﻣت ﭼپ ﻧﯽھﺎ ﻓرو ﮐرده و ﺑﻌد از آن‪ ،‬ﻧﺻف دﺳﺗﮫی ﺳوم و دﺳﺗﮫی ﭼﮭﺎرم ﻧﯽھﺎ را ھم ﺟﻔت ﮐرده‬
‫ﺑﺎ ﯾﮏ طﻧﺎب ﻧﺋﯽ دو ﺑﺎر دور ﻧﯽھﺎی اﻓﻘﯽ ﭘﯾﭼﺎﻧده و ﺳر طﻧﺎب را در ﺳﻣت ﭼپ ﻧﯽھﺎ ﻓرو ﺑرده ﻣﯽﺷوﻧد‪.‬‬
‫ﺗﺎ اﯾﻧﺟﺎ ﻣﻧدﻟﺗﺎ ﺳﮫ دﺳﺗﮫ ی ﻣﺟزا دارد ﮐﮫ ﺑﺎ ﺷش طﻧﺎب ﻧﺋﯽ ﺑﺳﺗﮫ ﺷدهاﻧد‪.‬‬

‫در ﺳﺎﺧت ﻣﻧدﻟﺗﺎ ﺑﻌد از اﯾﻧﮑﮫ ﻧﯽھﺎ ﺑﮫ ﺳﮫ دﺳﺗﮫی ﻣﺟزا ﺗﻘﺳﯾم ﺷدﻧد‪ ،‬ﭼﮫ ﺑﺎﯾد ﮐرد؟‬

‫ھر ﮐدام از دﺳﺗﮫھﺎی اﯾﺟﺎد ﺷده را ﺑﺎ ﯾﮏ طﻧﺎب ﻧﺋﯽ دﯾﮕر ﮐﮫ ﺑﺎ طﻧﺎب ﻗﺑﻠﯽ ﺑﮫ ﺻورت ﺿرﺑدر )×(‬
‫ﻣﯽﺑﺎﺷد دو ﺑﺎر ﭘﯾﭼﺎﻧده‪ ،‬ﺑﺳﺗﮫ ﻣﯽﺷود و در ﺳﻣت راﺳت ﻧﯽھﺎ ﻓرو ﻣﯽرود‪.‬‬

‫در آﺧرﯾن ﻣرﺣﻠﮫ ﺳﺎﺧت ﻣﻧدﻟﺗﺎ ﭼﮫ ﺑﺎﯾد ﮐرد؟‬

‫اﺑﺗدا ﺳﮫ دﺳﺗﮫ ﻧﯽ اﯾﺟﺎد ﺷده را ﺑﺎ ﺑرﯾدن ﻧﯽھﺎی اﻓﻘﯽ از ھم ﺟدا ﮐرده‪ ،‬ﺳﭘس طﻧﺎب دھم را ﯾﮏ دور‪ ،‬دور‬
‫ﺳﮫ دﺳﺗﮫ ﻧﯽ اﯾﺟﺎد ﺷده ﭘﯾﭼﺎﻧده و دو ﺳر طﻧﺎب را در ﺟﻠو‪ ،‬در ﮔِل ﻓرو ﺑرده و ﺳﺎﺧت ﻣﻧدﻟﺗﺎ ﮐﺎﻣل ﻣﯽ‬
‫ﺷود‪.‬‬

‫ﭼﮫ ﻣوﻗﻊ از ﻣﻧدﻟﺗﺎ اﺳﺗﻔﺎده ﻣﯽ ﺷود؟‬

‫طﻣﺎﺷﮫ )ﻏﺳل( ﮐرده و ﻟﺑﺎس دﯾﻧﯽ‬ ‫ھﻧﮕﺎﻣﯽﮐﮫ ﺷﺧص ﻣﻧداﯾﯽ در ﺣﺎل اﺣﺗﺿﺎر ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﻧزدﯾﮑﺎﻧش وی را ُ‬
‫ﻗﻣﺎﺷﯽ را ﺑﮫ وی ﻣﯽﭘوﺷﺎﻧﻧد و اِﮐﻠﯾﻠﯽ را ﮐﮫ ﺗوﺳط ﻋﻠﻣﺎی روﺣﺎﻧﯽ )ﺗرﻣﯾدا ‪ -‬ﮔﻧزو را( ﺗﮭﯾﮫ ﺷده اﺳت را‬
‫زﯾر َﺑرزﻧﻘﺎﯾش )ﻋﻣﺎﻣﮫ( ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫی »ﻣﻧدا اﻗرن« ﻣﯽﮔذارﻧد؛ ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺷﺧص ﻓوت ﮐرد‪ ،‬ﭼﮭﺎر‬
‫ﺳﺎﻣراﯾﯽ )اﻓرادی ﮐﮫ رﺳﺗﮫ ﭘوﺷﯾده و ﺟﻧﺎزه را ﺣﻣل ﻣﯽﮐﻧﻧد( ﺑﻌد از اﺟرای ﻣراﺳم اوﻟﯾﮫ )درﺳت ﮐردن‬
‫ﺗﺧت و ﺣﺻﯾر و ﻣﻧدﻟﺗﺎ‪ ،‬و ﮔذاﺷﺗن ﻧﻔﺎﻗﺎ »ﺷﺧص ﻓوت ﺷده« در ﺣﺻﯾر و ﺳﭘس روی ﺗﺧت( ﻧﻔﺎﻗﺎ را ﺑر‬
‫رﺋﯾس ﭼﮭﺎر‬
‫ِ‬ ‫ﻣﯽدارﻧد و ﺑﺎ ﺳﻣت ﭘﺎھﺎی ﻧﻔﺎﻗﺎ از روی ﻣﻧﺎﻟﺗﺎ ﻋﺑور ﻣﯽﮐﻧد‪ .‬ﻗﺎﺑل ذﮐر اﺳت ﮐﮫ رﯾﺷﺎ )‬
‫ﺳﺎﻣراﯾﯽ( در ﺣﺎﻟﯽﮐﮫ ﺳﮑﯾن دوﻻ را در دﺳت راﺳﺗش دارد‪ ،‬ﻓﻘط ﭘﺎی راﺳت را از روی ﻣﻧدﻟﺗﺎ ﻋﺑور‬

‫‪١٩٧‬‬
‫ﻣﯽدھد ﺳﭘس ﺑر ﻣﯽﮔردد و ﺟﺎی ﮔرهی ﺑﻧد دھم ﻧﯽھﺎ را ﺑﮫ وﺳﯾﻠﮫ ﺳﮑﯾن دوﻻ‪ ،‬ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫی ارواھﺎ ﺑﺎ‬
‫ﻣﻠواﺷﮫی ﻧﻔﺎﻗﺎ )ﻧﺎم دﯾﻧﯽ ﻣﺗوﻓﯽ( ﺳﮫ ﺑﺎر ﻣُﮭر ﻣﯽﮐﻧد و ﺑﮫ ﺑﻘﯾﮫ ﻣﻠﺣق ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫ﭼﮫ ﻣوﻗﻊ ﻣﻧدﻟﺗﺎ را دور ﻣﯽاﻧدازﻧد؟‬

‫ﺻﺑﺢ روز ﺳوم دﻓن ﻧﻔﺎﻗﺎ‪ ،‬ﯾﮏ ﻧﻔر ﻣﻧدﻟﺗﺎ را ﺧراب و در َﯾردﻧﺎ )آب روان( ﻣﯽاﻧدازد و ﺳﭘس ُ‬
‫طﻣﺎﺷﮫ‬ ‫ِ‬
‫ﻣﯽﮐﻧد‪.‬‬
‫ﺗوﺟﮫ‪ :‬ﺷﺧﺻﯽ ﮐﮫ ﺑﮫ ھر طرﯾق ﺗﻣﺎﺳﯽ ﺑﺎ ﻣﻧدﻟﺗﺎ داﺷﺗﮫ ﺑﺎﺷد ﺑﺎﯾد ﻏﺳل ) ُ‬
‫طﻣﺎﺷﮫ( ﮐﻧد‪.‬‬

‫ِﻗرن« اﮔر ﺷﺧص ﻣذﮐر ﺑﺎﺷد‪:‬‬

‫ﺑوﺛﮫ »ﻣﻧدا ا َ‬
‫ﺑﺷﻣﯾﮭون اد ھﯾﯽ رﺑﯽ‬

‫ھﺎززﺑﺎن اِﮐﻠﯾﻼ اِﺗراﺻﻠَﺦ اِﺑرﯾ َﺷﺦ دﯾﻠَﺦ )ﻣﻠواﺷﮫ دﻋﺎﮐﻧﻧده‬ ‫ﺷن و اِﻧﮭورا َﮐﺳﯾُن َ‬ ‫ِﻗرن اُﺛری ﻗِﯾ َﻣن زﯾوا اَ ِﻟﺑ ُ‬
‫َﻣﻧدا ا َ‬
‫ﻣذﮐر( اِد اَﻟواﺛﯽ ﻧﺎھرا و رﯾﮭﺎ اِد ﺑﺎﺳِ م اِد َل ﺷﺎھﯽ و َل ﭘﺎﯾﯽ و اَطِ رﻓﺎ ِﻣ ّﻧﯽ َل ﻧﺎ َﺛر ِوﻣ َﺷ ِﺑن ھﯾّﯽ‪.‬‬

‫ِﻗرن« اﮔر ﺷﺧص ﻣؤﻧث ﺑﺎﺷد‪:‬‬

‫ﺑوﺛﮫ »ﻣﻧدا ا َ‬
‫ﺑﺷﻣﯾﮭون اد ھﯾﯽ رﺑﯽ‬

‫ھﺎززﺑﺎن اِﮐﻠﯾﻼ اِﺗراﺻﻠِﺦ اِﺑرﯾﺷِ ﺦ دﯾﻠِﺦ )ﻣﻠواﺷﮫ دﻋﺎﮐﻧﻧده‬ ‫ﺷن و اِﻧﮭورا َﮐﺳﯾُن َ‬ ‫ِﻗرن اُﺛری ﻗِﯾ َﻣن زﯾوا اَ ِﻟﺑ ُ‬
‫َﻣﻧدا ا َ‬
‫ﻣؤﻧث( اِد اَﻟواﺛﯽ ﻧﺎھرا و رﯾﮭﺎ اِد ﺑﺎﺳِ م اِد َل ﺷﺎھﯽ و َل ﭘﺎﯾﯽ و اَطِ رﻓﺎ ِﻣ ّﻧﯽ َل ﻧﺎ َﺛر و ِﻣ َﺷ ِﺑن ھﯾّﯽ‪.‬‬

‫ﺑﻧﺎم ﺧداوﻧد ﻣﻌظم‬

‫ﻣﻧدا ﻣرا ﻓراﺧواﻧد‪ ،‬اُﺛراھﺎ ﺑر ﭘﺎ ﮐردﻧد‪ ،‬ﺑﺎ درﺧﺷش ﻣرا ﻣﻠﺑس ﻧﻣودﻧد و ﺑﺎ ﻧور ﭘوﺷﺎﻧدﻧد‪َ ،‬‬
‫ھﺎززﺑﺎن اِﮐﻠﯾل را‬
‫ﻗرار دادﻧد ﺑر ﺳرم )ﻣﻠواﺷﮫ دﻋﺎﮐﻧﻧده( ﮐﮫ ﺷﺎخ و ﺑرگھﺎﯾش ﻣﯽدرﺧﺷﻧد و ﺑوﯾش ﺧوش اﺳت‪،‬ﺑرای اﯾﻧﮑﮫ‬
‫ﺷﺎخ و ﺑرگھﺎ ﭘژﻣرده و ﻣﺗﻼﺷﯽ ﻧﻣﯽﺷوﻧد و ﺑرﮔﯽ از آن ﻧﻣﯽرﯾزد‪ ،‬و ﺳﺗﺎﯾش ﺑﺎد ﺧدا‪.‬‬

‫ِﻗرن«‬
‫ﺗوﺿﯾﺣﺎﺗﯽ در ﺧﺻوص ﺑوﺛﮫ » َﻣﻧدا ا َ‬
‫‪ - ١‬اﯾن ﺑوﺛﮫ ﺑرﮔرﻓﺗﮫ ﺷده از ﮐﺗﺎب اِﻧﯾﺎﻧﯽ و ﻣورد اﺳﺗﻔﺎده در ﺗﻣﺎم ﺑراﺧﮫھﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫‪١٩٨‬‬
‫‪ -٢‬ﮐﺳﯽ ﮐﮫ در ﺣﺎل ﻓوت ﻣﯽﺑﺎﺷد اِﮐﻠﯾل را ﺑراﯾش ﻣﮭﯾﺎ ﻣﯽﮐﻧﻧد و اﯾن اِﮐﻠﯾل را ﺑﺎ ﺧواﻧدن ﺑوﺛﮫی ﻓوق زﯾر‬
‫ﺑرزﻧﻘﺎی ﺷﺧص ﻣﺣﺗﺿر )ﻋﻣﺎﻣﮫ ﯾﺎ روﺳری( ﻣﯽﮔذارﻧد؛ اﯾن ﻋﻣل را ﯾﮏ ﺷﺧص ﻣؤﻣن ﮐﮫ ﻣﯽﺗواﻧد ﻣرد‬
‫ﯾﺎ زن ﺑﺎﺷد اﻟﺑﺗﮫ ﺑﺎ دﺳﺗﺎﻧﯽ طﻣﺎﺷﮫ ﺷده‪ ،‬اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھد‪.‬‬

‫‪ -٣‬ﻣوﻗﻊ ﺗﻌﻣﯾد‪ ،‬ﻋﺎﻟم روﺣﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺧواﻧدن اﯾن ﺑوﺛﮫ‪ ،‬اﮐﻠﯾل را ﺑر ﺳر ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ﻣﯽﮔذارد و ﺷﺧص‬
‫ﺗﻌﻣﯾدﺷوﻧده ھم در ھﻣﺎن ﻣوﻗﻊ دﺳت راﺳت ﺧود را ﺑﯾن ﮔوش و ﺳر ﻗرار ﻣﯽدھد و ﺑوﺛﮫ را ﻣﯽﺧواﻧد‪.‬‬

‫ﺑوﺛﮫ ارواھﺎ‪:‬‬

‫ﺑﺷﻣﯾﮭون اِد ھﯾّﯽ رﺑّﯽ‪.‬‬

‫ﺷﺎوق َھطﺎﺋﯽ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ اِﻟﮭﺎزا ﻧِﺷِ ﻣﺗﯽ اِﻟدﯾﻠﯽ )ﻣﻠواﺷﮫی ﻣﺗوﻓﯽ ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود( اِد ھﺎزا‬
‫ﻟوﻓﺎ و اِرواھﺎ اِد ھﯾّﯽ و ِ‬
‫ﺷﺎوق َھطﺎﺋﯽ ﻧِﮭوﯾﻠﯽ‪.‬‬
‫َﻣﺳﻘِﺗﺎ و ِ‬
‫ﺑﮫ ﻧﺎم ﺧداوﻧد ﺑزرگ‪.‬‬

‫ﭘﯾوﺳﺗن و طﻠب آراﻣش ﺧداوﻧد و ﺑﺧﺷش ﮔﻧﺎھﺎن ﺑرای )ﻣﻠواﺷﮫ ﻣﺗوﻓﯽ ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود( ﺑﺎﺷد در اﯾن ﻣراﺳم‪،‬‬
‫و ﺑﺧﺷش ﮔﻧﺎھﺎن ﺑﺎد ﺑراﯾش‪.‬‬

‫ﺗوﺟﮫ‪ :‬در ﺑوﺛﮫی ارواھﺎ ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺷﺧص ﻣﺗوﻓﯽ ﻣؤﻧث ﺑﺎﺷد‪ ،‬ﺑﮫ ﺟﺎی ﻧِﮭوﯾﻠﯽ‪ ،‬ﻧِﺷِ ﻣﺗﯽ و اِﻟدﯾﻠﯽ‪) ،‬ﻧِﮭوﯾ َل‪،‬‬
‫ﻧِﺷِ َ‬
‫ﻣت و اِﻟدﯾ َل( ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪.‬‬

‫آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺗﻘﻮﯾﻢ و ﮔﺎﻫﺸﻤﺎري ﻣﻨﺪاﯾﯿﺎن‬

‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺗﻘوﯾﻣﯽ دارﻧد ﮐﮫ ﺑﮫواﺳطﮫ ﺷروع آن ﺑﺎ ﻣﺎه »دَ ﻟو« )دوﻻ(‪ ،‬آن را »دَ ﻟوی« ﻣﯽﻧﺎﻣﻧد‪ .‬اﯾن ﺗﻘوﯾم‬
‫‪ ٣۶۵‬ﺷﺑﺎﻧﮫروز دارد )ﺑدون ھﯾﭻ ﮐﺳر و اﺿﺎﻓﮫای( ﮐﮫ از ‪ ١٢‬ﻣﺎ ِه ‪ ٣٠‬روزی ﺑﻌﻼوه ‪ ٥‬روز اﯾﺎم ﭘرواﻧﺎﯾﯽ‬
‫ﺳﺎل ﮐﺑﯾﺳﮫ« ﻧدارﻧد‪ ،‬ﭼرا ﮐﮫ ﻣﻌﺗﻘدﻧد‬
‫ﻣوﺳوم ﺑﮫ »ﭘﻧﺟﮫ ﻣﻘدس« ﺗﺷﮑﯾل ﺷده اﺳت‪ .‬ﺑﮫ ﻋﺑﺎرﺗﯽ‪ ،‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن » ِ‬
‫ﺧداوﻧد ھﻣﮫ ﭼﯾز را ﺑر اﺳﺎس ﮔردش و ﺗﮑرار ﺧﻠق ﻧﻣوده و ﺑر ھﻣﯾن اﺳﺎس ﺳﺎلھﺎی ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﺎﯾد ﮔردش‬
‫ﮐﻧﻧد ﺗﺎ اﯾن دوران ﺣﻔظ ﺷود و ﯾﮏروز ھم ﺑﮫ ﻋﻘب ﯾﺎ ﺟﻠو ﺗﻐﯾﯾر ﻧﮑﻧد‪.‬‬

‫ﻣﺎهھﺎی ﺗﻘوﯾم ﻣﻧداﯾﯽ آنطور ﮐﮫ در ﻧوﺷﺗﮫﺟﺎت آنھﺎ آﻣده ﺑﮫﺗرﺗﯾب ﻋﺑﺎرﺗﻧد از‪ :‬آﻣﺑرا ‪ -‬ﺗورا ‪ -‬ﺻﻠﻣﯽ ‪-‬‬
‫اﺻﻠﯽ ﻣﺎهھﺎﯾﯽ اﺳت ﮐﮫ‬
‫ِ‬ ‫ب‬ ‫ﺳرطﺎﻧﺎ ‪ -‬اَرﯾﺎ ‪ُ -‬‬
‫ﺷﻣﺑُﻠﺗﺎ ‪ -‬ﻗﯾﻧﺎ ‪ -‬ارﻗوآ ‪ -‬ھطﯾﺎ ‪ -‬ﮔدﯾﺎ ‪ -‬دوﻻ ‪ -‬ﻧوﻧﺎ‪ .‬اﯾن ﺗرﺗﯾ ِ‬
‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺟﮭت اﺳﺗﺧراج طﺎﻟﻊ و ﻧﺎم دﯾﻧﯽ ھر ﻓرد ﻣﻧداﯾﯽ ﮐﮫ » َﻣﻠواﺷﮫ« ﻧﺎﻣﯾده ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﺑﮑﺎر ﻣﯽﺑرﻧد‪ .‬اﯾن‬
‫ﺷﻣﺎرش ﻣﺎهھﺎ در ﺗﻘوﯾم ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﺎ ﻣﺑدأ ھﺑوط ﺣﺿرت آدم )ع( و ﻣﯾﻼد ﺣﺿرت‬ ‫ِ‬ ‫ب‬
‫ب ﻣﺎهھﺎ ﺑﺎ ﺗرﺗﯾ ِ‬ ‫ﺗرﺗﯾ ِ‬
‫ﯾﺣﯾﯽ )ع( ﺗﻔﺎوت دارﻧد ﮐﮫ در اداﻣﮫ ﺑﯾﺎن ﺧواھد ﺷد‪.‬‬

‫‪١٩٩‬‬
‫ﭘﻧﺟﮫ ﻣﻘدس‪ ،‬ﯾﮑﯽ از اﻋﯾﺎد ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ اﺳت ﮐﮫ در زﺑﺎن ﻣﻧداﯾﯽ ﺑﮫ آن ﭘﻧﺟﮫ ﭘرواﻧﺎﯾﯽ ) َھﻣﺷﺎ ﯾوﻣﯽ اِد‬
‫َ‬
‫اﯾﺎم ﻣﻘدس ﺑﮫ ﻧﺎمھﺎی ﻋﯾد ﺑﻧﺟﮫ‪ ،‬ﻋﯾد ﺑﻧﯾﮫ‪ ،‬اﯾﺎم ﭘروﻧﺎﯾﯽ ﻧﯾز ﻧﺎﻣﯾده ﻣﯽﺷوﻧد‬‫ﭘرواﻧﺎﯾﯽ( ﯾﺎ ط ْﻧﺟﺎ ﻣﯽﮔوﯾﻧد‪ .‬اﯾن ِ‬
‫ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯾﺎن اﺳت‪ .‬ﭘﻧﺞ روز اﯾﺎم ﭘرواﻧﺎﯾﯽ ﺑﯾن دو ﻣﺎه ُ‬
‫ﺷﻣﺑُﻠﺗﺎ و ﻗﯾﻧﺎ‬ ‫ی ِ‬ ‫و در واﻗﻊ ﺗﮑﻣﯾلﮐﻧﻧدهی ‪ ۵‬روز ﮐﺳر ِ‬
‫ﺷﻣﺑُﻠﺗﺎ ﺷروع و ﺗﺎ روز ﻗﺑل از ﯾﮑم‬ ‫ﯾﻌﻧﯽ ﻣﺎهھﺎی ﺷﺷم و ھﻔﺗم ﻣﻧداﯾﯽ ﻗرار دارﻧد )از روز ﺑﻌد از ﺳﯽاُم ﻣﺎه ُ‬
‫ﻣﺎه ﻗﯾﻧﺎ اداﻣﮫ دارﻧد(‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن اﯾن اﯾﺎم را ﺟزء روزھﺎی ﻧور ﻣﯽداﻧﻧد و ﻣﻌﺗﻘدﻧد »ھﯾّﻰ رﺑّﻰ ﻗدﻣﺎﯾﻰ«‬
‫روز واﻻى ﭘرواﻧﺎﯾﻰ‬ ‫ِ‬ ‫)ﺧداوﻧد ﻣﺗﻌﺎل( وﻗﺗﻰ اﻧدﯾﺷﮫ ﻧﻣود ﻛﮫ ﺧﻠﻘت را ٓاﻏﺎز ﻧﻣﺎﯾد‪ ،‬ﺷروع ﺧﻠﻘت در اﯾن ﭘﻧﺞ‬
‫ﺑوده اﺳت‪ ،‬ﯾﻌﻧﯽ اوﻟﯾن ﺧﻠﻘت ﺧداوﻧد ﮐﮫ ﻓرﺷﺗﮕﺎن طراز اول ﺑودﻧد‪ ،‬در اﯾن اﯾﺎم واﻗﻊ ﺷده اﺳت ﮐﮫ ھﻣﯾن‬
‫اﻣر ﺳﺑب ﺑرﮐت و ﭘُرﺑﺎری و ﻗداﺳت واﻻی اﯾن روزھﺎﺳت و از آﻧﺟﺎ ﮐﮫ اﯾن اﯾﺎم ﻣرﺑوط ﺑﮫ اﯾن ﻋﺎﻟم ﻧﯾﺳﺗﻧد‬
‫ﻟذا ﺟﺎﯾﮕﺎھﯽ در ﺷﻣﺎرش ‪ ١٢‬ﻣﺎ ِه ﺳﺎل ﻧدارﻧد ﺑﮫ ﻋﺑﺎرﺗﯽ‪ ،‬در ﺟﻣﻊ اﯾﺎم ﺳﺎل ﺑﺷﻣﺎر ﻣﻰ ٓاﯾﻧد وﻟﻰ در ﺟﻣﻊ‬
‫روزھﺎى ﻣﺎه ﺷﻣرده ﻧﻣﯽﺷوﻧد‪ .‬ﻗداﺳت اﯾن اﯾﺎم ﻧزد ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑﺳﯾﺎر ﺑﺎﻻﺳت و ﺑر ھر ﻣﻧداﯾﯽ واﺟب اﺳت ﮐﮫ‬
‫ﮐﮫ اﺣﺗرام و ﻗداﺳت اﯾن روزھﺎ را ﺣﻔظ ﮐﻧد‪.‬‬

‫ﭘﻧﺞ ﻓرﺷﺗﮫی ﺑزرگ ﻋﺎﻟمھﺎی ﻧور )آﻟﻣﺎ دِﻧﮭورا( ﮐﮫ ﺑﮫ اﻋﺗﻘﺎد ﻣﻧداﯾﯾﺎن در اﯾن اﯾﺎم ﺧﻠق ﺷدﻧد ﻋﺑﺎرﺗﻧد از‪:‬‬
‫َﻣﻠﮑﺎ »ﻣﺎرا اِد َرﺑوﺛﺎ ا ِِﻟﯾﺛﺎ«‪َ ،‬ﻣﻠﮑﺎ »ﯾوﺷﺎ ِﻣن دَ ﺧﯾﺎ َﺑر ﻧﯾﺻِ ﺑ ُﺗن«‪َ ،‬ﻣﻠﮑﺎ »ﻣﻧدادھﯾّﯽ َﺑر ﻧﯾﺻِ ﺑ ُﺗن«‪َ ،‬ﻣﻠﮑﺎ »اواﺛر‬
‫روز از اﯾن ﭘﻧﺞ ﺷﺑﺎﻧﮫروز )ﭘﻧﺟﮫ ﻣﻘدس( ﺑﮫ ﺗرﺗﯾب ﺑﮫ ﻧﺎمھﺎی ﯾﮑﯽ از‬ ‫ِ‬ ‫رﺑّﺎ« و َﻣﻠﮑﺎ »ﺷﯾﺷﻼم رﺑّﺎ« ﮐﮫ ھر‬
‫اﯾن ﻓرﺷﺗﮕﺎن ﻧﺎﻣﮕذاری ﺷدهاﻧد‪.‬‬

‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺑرای ﺗﻘوﯾم ﺧود دو ﻣﺑدأ ﺗﺷﺧﯾص دادهاﻧد‪ .‬ﯾﮑﯽ ﺑر ﻣﺑﻧﺎی ھﺑوط )ﻣﯾﻼد( ﺣﺿرت آدم ﮐﮫ از ﻣﺎه‬
‫»دوﻻ« آﻏﺎز ﻣﯽﺷود و دﯾﮕری ﺑر ﻣﺑﻧﺎی ﻣﯾﻼد ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ ﮐﮫ از ﻣﺎه »ھِطﯾﺎ« آﻏﺎز ﻣﯽﮔردد‪.‬‬

‫ﻧﺎم ﻣﺎهھﺎی ﺳﺎل ﺗﻘوﯾم ﻣﻧداﯾﯽ ﺑراﺳﺎس ھﺑوط )ﯾﺎ ﻣﯾﻼد( ﺣﺿرت آدم )ﺗﻘوﯾم دَ ﻟوی( ﺑﮫ ﺗرﺗﯾب ﻋﺑﺎﺗﻧد از‪:‬‬
‫دوﻻ ‪ -‬ﻧوﻧﺎ ‪ -‬آﻣﺑرا ‪ -‬ﺗورا ‪ -‬ﺻﻠﻣﯽ ‪ -‬ﺳرطﺎﻧﺎ ‪ -‬اَرﯾﺎ ‪ُ -‬‬
‫ﺷﻣﺑُﻠﺗﺎ ‪ -‬ﻗﯾﻧﺎ ‪ -‬ارﻗوآ ‪ -‬ھطﯾﺎ ‪ -‬ﮔدﯾﺎ‪.‬‬

‫ﺳﺎل ﯾﺣﯾﺎﯾﯽ‪ /‬ﺗﻘوﯾم ﯾﺣﯾﺎﯾﯽ( ﺑﮫ ﺗرﺗﯾب ﻋﺑﺎﺗﻧد‬ ‫ﻧﺎم ﻣﺎهھﺎی ﺳﺎل ﺗﻘوﯾم ﻣﻧداﯾﯽ ﺑراﺳﺎس ﻣﯾﻼد ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ ) ِ‬
‫از‪ :‬ھطﯾﺎ ‪ -‬ﮔدﯾﺎ ‪ -‬دوﻻ ‪ -‬ﻧوﻧﺎ ‪ -‬آﻣﺑرا ‪ -‬ﺗورا ‪ -‬ﺻﻠﻣﯽ ‪ -‬ﺳرطﺎﻧﺎ ‪ -‬اَرﯾﺎ ‪ُ -‬‬
‫ﺷﻣﺑُﻠﺗﺎ ‪ -‬ﻗﯾﻧﺎ – ارﻗوآ‪) .‬ﺗﻘوﯾم‬
‫ﯾﺣﯾﺎﯾﯽ(‬

‫ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ اوﻟﯾن روز ﺳﺎل )ﯾﮑم ﻣﺎه دوﻻ( را ﺟﺷن ﻣﯽﮔﯾرﻧد و آنرا ﻧوروز ﺑزرگ »دِھوا رﺑّﺎ‪/‬‬
‫ﺷﺷم ﻣﺎ ِه اوﻟﺷﺎن )دوﻻ( ﺑﮫ ﻧﺎم ﻧوروز ﮐوﭼﮏ‬ ‫ِ‬ ‫ﻧوروز رﺑّﺎ« ﻣﯽﻧﺎﻣﻧد‪ .‬و ﻧﯾز ھﻣﭼون زرﺗﺷﺗﯾﺎن‪ ،‬روز‬
‫»دِھوا زوطﺎ‪ /‬ﻋﯾد ﺷﯾﺷﯾﺎن« را ﮔراﻣﯽ ﻣﯽدارﻧد‪ .‬ﺑدﯾن ﺗرﺗﯾب ﭘﯾداﺳت ﮐﮫ ﺗﻘوﯾم ﻣﻧداﯾﯾﺎن دﻗﯾﻘﺎ ً ھﻣﺎن ﺗﻘوﯾم‬
‫ﯾزدﮔردی ﻗدﯾم )ﻓُرس( اﺳت ﺟز آنﮐﮫ ﺑرای ﺗﻘوﯾم ﺧود‪ ،‬ﻣﺑداﯾﯽ ﺟز ﻣﺑدأ ﺗﻘوﯾم ﯾزدﮔردی اﻧﺗﺧﺎب ﮐردهاﻧد‪.‬‬

‫‪٢٠٠‬‬
‫ﯾﮑﯽ ﺳﺎل ﻣﯾﻼد ﺣﺿرت آدم ﮐﮫ آن را ‪ ۴۴۴،٠٠٠‬ﺳﺎل ﻗﺑل از ﻣﺑدأ ﺗﻘوﯾم ﯾزدﮔردی ﻗدﯾم ﻣﯽداﻧﻧد و دﯾﮕری‬
‫ﺳﺎل ﺗوﻟد ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ ﮐﮫ آن را ‪ ۶٣٣‬ﺳﺎل ﭘﯾش از ﻣﺑدأ ﺗﻘوﯾم ﯾزدﮔردی ﻗدﯾم ﻗرار دادهاﻧد‪ .‬در اﯾن‬
‫ﺻورت‪:‬‬

‫ﺳﺎل ھﺑوط ﯾﺎ ﻣﯾﻼد ﺣﺿرت آدم = ‪ ۴۴۴،٠٠٠‬ﺳﺎل ‪ +‬ﺳﺎل ﯾزدﮔردی ﻗدﯾم‬

‫ﺳﺎل و ﻣﺎه ﻣﯾﻼد ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ = ‪ ۶٣٣‬ﺳﺎل ‪ +‬ﺳﺎل ﯾزدﮔردی ﻗدﯾم )ﺑﻌﻼوه دو ﻣﺎه(‬

‫ﻣﺛﺎل‪:‬‬

‫اﻣروز ﺟﻣﻌﮫ ‪ /٠٣‬اردﯾﺑﮭﺷت ‪ /٠٢ -‬ﺳﺎل ‪ ١۴٠٠‬ھﺟری ﺧورﺷﯾدی ﺑراﺑر اﺳت ﺑﺎ‪:‬‬

‫‪ /٠۶‬دی ‪ /١٠ -‬ﺳﺎل ‪ ١٣٩٠‬ﯾزدﮔردی ﻗدﯾم‬

‫‪ /٠۶‬ارﻗوآ ‪ /١٠ -‬ﺳﺎل ‪ ۴۴۵٣٩٠‬ھﺑوط ﯾﺎ ﻣﯾﻼد ﺣﺿرت آدم‬

‫‪ /٠۶‬ارﻗوآ ‪ /١٢ -‬ﺳﺎل ‪ ٢٠٢٣‬ﯾﺣﯾﺎﯾﯽ‬

‫ھﻔﺗﮫ ) ُ‬
‫ﺷوﱢ ﯾﺗﺎ( در ﺗﻘوﯾم ﻣﻧداﯾﯽ از روز ﯾﮏﺷﻧﺑﮫ آﻏﺎز ﻣﯽﮔردد و ﺑﮫ ﺗرﺗﯾب ﻋﺑﺎرﺗﻧد از‪:‬‬

‫ﯾﮏﺷﻧﺑﮫ ‪َ ...‬ھو َﺷﺑﺎ‬

‫دوﺷﻧﺑﮫ ‪ ...‬اِﺗرﯾن َھو َﺷﺑﺎ‬

‫ﺳﮫﺷﻧﺑﮫ ‪ ...‬اِﺗﻼﺛﺎ َھو َﺷﺑﺎ‬

‫ﭼﮭﺎرﺷﻧﺑﮫ ‪ ...‬آرﺑﺎ َھو َﺷﺑﺎ‬

‫ﭘﻧﺞﺷﻧﺑﮫ ‪َ ...‬ھﻣﺷﺎ َھو َﺷﺑﺎ ﯾﺎ ھﯾﺑل زﯾوا‬

‫ﺟﻣﻌﮫ ‪ ...‬اورُﻓﺗﺎ‬

‫ﺷﻧﺑﮫ ‪َ ...‬ﺷﻔﺗﺎ‬

‫‪٢٠١‬‬
‫ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯽ ﻧﺎم روزی از ھﻔﺗﮫ را ﺑﮫ ﺧود ﻣﯽ ﮔﯾرد ﮐﮫ ﺑدان آﻏﺎز ﺷده اﺳت‪ .‬ﻣﺛﻼً ﭼﻧﺎﻧﭼﮫ ﺳﺎل ﺑﺎ روز‬
‫ﯾﮑﺷﻧﺑﮫ آﻏﺎز ﮔردد ﻧﺎم آن ﺳﺎل » َھو َﺷﺑﺎ« )= ﯾﮑﺷﻧﺑﮫ( ﺧواھد ﺑود‪ .‬ﯾﮏ ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯽ از ﭼﮭﺎر ﻓﺻل؛ ﮔطﯾﺎ‬
‫)ﺗﺎﺑﺳﺗﺎن(؛ ﺑﺎﯾﯾز )ﭘﺎﯾﯾز(؛ ﺳﺗوه )زﻣﺳﺗﺎن(؛ أﺑﮭﺎر )ﺑﮭﺎر( ﺷﮑل ﻣﯽﮔﯾرد‪.‬‬

‫ﺳﺎﻋت ‪ ...‬ﺷﺎﯾﯽ‬

‫دﻗﯾﻘﮫ ‪ ...‬ﺷوﺷﯽ‬

‫ﺛﺎﻧﯾﮫ ‪ ...‬ﺷﺎﭘﻠﯽ‬
‫ھﻔﺗﮫ ‪ُ ...‬‬
‫ﺷوﱢ ﯾﺗﺎ‬

‫ﻣﺎه ‪َ ...‬ﯾﮭرا‬

‫ﺳﺎل ‪ ...‬اِﺷﻧﯽ‬

‫ﻣﻧﺎﺳﺑتھﺎ و اﻋﯾﺎد ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯽ‪:‬‬

‫ِﻻوخ« ﺑرای ﻣذﮐر‪» ،‬دِھو طﺎو‬ ‫در زﺑﺎن ﻣﻧداﯾﯽ ﻋﯾد را »دِھوا« ﻣﯽﮔوﯾﻧد و ﻋﯾد ﻣﺑﺎرﮐﯽ را »دِھو طﺎو ا َ‬
‫ِﻻوخ« ﺑرای ﻣؤﻧث و »دِھو طﺎو اِﻻو ُﺧن« ﺑرای ﺟﻣﻊ ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬ﺑرای ﺟواب ھر ﮐدام‪» :‬دِھو طﺎو‬ ‫ا ِ‬
‫ِﻻوخ« ﺑرای ﻣؤﻧث و »دِھو طﺎو ﺧود ﺷﺎو اِﻻو ُﺧن«‬ ‫ِﻻوخ« ﺑرای ﻣذﮐر‪» ،‬دِھو طﺎو ﺧود ﺷﺎو ا ِ‬
‫ﺧود ﺷﺎو ا َ‬
‫ﺑرای ﺟﻣﻊ ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود‪ .‬ﻋﯾد ﺑزرگ ﺑر ھﻣﮕﯽ ﻣﺑﺎرک )دِھوا اِد رﺑّﺎ طﺎو اِﻻو ُﺧن(‬

‫‪ -‬ﯾﮑم و دوم ﻣﺎه دوﻻ‪ :‬دِھوا رﺑّﺎ )ﻧوروز ﺑزرگ(؛ ﺳﺎﻟﮕرد ﻣﯾﻼد )ھﺑوط( ﺣﺿرت آدم و آﻏﺎز ﺳﺎل ﻧو‬
‫ت َﻣﻠﮑﺎ »ﻣﺎﻧﺎ رﺑّﺎ ﮐﺑﯾرا« )ﭘدر ﺗﻣﺎﻣﯽ ﻓرﺷﺗﮕﺎن(‪.‬‬
‫روز ﺧﻠﻘ ِ‬
‫ِ‬ ‫ﻣﻧداﯾﯽ‪.‬‬

‫‪ -‬ﺷﺷم و ھﻔﺗم دوﻻ‪ :‬دِھوا زوطﺎ )ﻋﯾد ﺷﯾﺷﯾﺎن(؛ ﻧوروز ﮐوﭼﮏ‪ .‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻣﻌﺗﻘدﻧد از ﻧوروز ﺑزرگ »دِھوا‬
‫رﺑّﺎ« ﺗﺎ روز ﺷﺷم دوﻻ ﮐﮫ روز ﻧوروز ﮐوﭼﮏ »دِھوا زوطﺎ‪ /‬ﻋﯾد ﺷﯾﺷﯾﺎن‪ /‬ﻋﯾد ﺷوﺷﯾﺎن« اﺳت ﯾﮏ اُﺛر‬
‫)ﻓرﺷﺗﮫ( ﺧﻠق ﺷد ﺑﻧﺎم »اﭘﺛﺎھﯾل« )ﻓرﺷﺗﮫی ﺳﺎزﻧده ﭘﯾﮑر اﻧﺳﺎن از ﮔِل(‪.‬‬

‫ﻧﻣودن زﻣﯾن ﺑرای ﺣﯾﺎت آدم ﺑﮫ دﺳﺗور ﺧداوﻧد‬

‫ِ‬ ‫‪ -‬ﯾﮑم ﻣﺎه ﺗورا‪ :‬ﺟﺷن ﻓِل ﺑﮫ ﻣﻧﺎﺳﺑت ﺷروع ﺧﻠﻘت و آﻣﺎده‬
‫ﺗوﺳط »ﻣﻠﮑﺎ ھﯾﺑل زﯾوا« )ﺟﺑرﺋﯾل رﺳول( ﺑﮫ ھﻣراه ﯾﺎراﻧش »ﻣﻠﮑﺎ ﺷﯾﺗل« و »ﻣﻠﮑﺎ اُﻧش« ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬اﯾن‬
‫روز ھر ﭼﻧد ﺑﺎﺷﮑوه و ﻣﺑﺎرک اﺳت وﻟﯽ ﺟزو اﻋﯾﺎد اﺻﻠﯽ ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻧﯾﺳت‪.‬‬

‫‪٢٠٢‬‬
‫‪ -‬ھﺟدھم ﻣﺎه ﺗورا‪ :‬دِھوا ﺣُﻧﯾﻧﺎ‪ /‬دِھوا اِد طرﻣﺎ‪ /‬ﻋﯾد ﮐوﭼﮏ‪ .‬ﺳﺎﻟﮕرد ﺗﮑﻣﯾل دﻧﯾﺎی ﺧﺎﮐﯽ و ﺗﮑوﯾن زﻣﯾن ﺑﮫ‬
‫اﻣر ﺧداوﻧد ﺗوﺳط ﻣﻠﮑﺎ »ھﯾﺑل زﯾوا« ﺑﮫ ھﻣراه ﯾﺎراﻧش و روز ﺑرداﺷت ﻣﺣﺻول‪.‬‬

‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻣﻌﺗﻘدﻧد ﮐﮫ در اﯾن روز ﺟﺑرﺋﯾل رﺳول »ﻣﻠﮑﺎ ھﯾﺑل زﯾوا« از اﯾﺟﺎد ﺣﯾﺎت در روی زﻣﯾن ﮐﮫ از‬
‫ﻋﯾد »ﻓل« ﺷروع ﺷده ﺑود‪ ،‬ﻓﺎرغ ﮔردﯾد‪ .‬ﺑﮫ ﭘﺎس اﯾن ﻣوﻓﻘﯾت‪ ،‬ﻓرﺷﺗﮕﺎن اﯾن روز را ﻋﯾد ﮔرﻓﺗﻧد و‬
‫روز ﻣﻘدس را ﺟﺷن ﻣﯽﮔﯾرﻧد‪.‬‬
‫ِ‬ ‫ﻣﻧداﺋﯾﺎن ﻧﯾز اﯾن‬

‫رواﯾت ﻣﯽﺑﺎﺷد ﮐﮫ »ﻣﻠﮑﺎ ھﯾﺑل زﯾوا« و ﺑرادراﻧش )درود ﺧداوﻧد ﺑر آﻧﮭﺎ ﺑﺎد( در اﯾن روز از »ﻣﻠﮑﺎ‬
‫ﻣﻧدادھﯾﯽ« و »ﻣﻠﮑﺎ ﻣﻧدادھﯾﯽ« از »ھﯾﯽ رﺑﯽ ﻗدﻣﺎﯾﯽ« )ﺧداوﻧد ﻣﺗﻌﺎل( ﻓرﻣﺎن داﺷت ﺗﺎ زﻣﯾن ﮐﮫ ﻣﻠﺗﮭب‬
‫ﺑوده و دﻧﯾﺎھﺎی زﯾرﯾن آن را ﻣﺣﺻور و ﻣﻘﮭور ﮐﻧد و ﺑرای زﯾﺳﺗن آﻣﺎده ﻧﻣﺎﯾد‪ .‬اﯾن ﻣﺎﻣورﯾت ﮐﮫ در روز‬
‫ﺳﺎﻟﯾﺎن ﺳﺎل طول ﮐﺷﯾده و در روز ‪ ١٨‬ﺗورا‪ ،‬ﺑﮫ ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽرﺳد‪ .‬روز‬
‫ِ‬ ‫»ﻓِل« )ﯾﮑم ﻣﺎه ﺗورا( آﻏﺎز ﺷده ﺑود‪،‬‬
‫‪ ١٨‬ﻣﺎه ﺗورا در ﺗﻘوﯾم ﻣﻧداﯾﯽ روز دھوا ﺣُﻧﯾﻧﺎ )ﻋﯾد ﮐوﭼﮏ( ﯾﺎ دِھوا اِد طرﻣﺎ ﻧﺎم ﮔذاری ﺷده اﺳت‪ .‬اﯾن‬
‫روز »ﻣﻠﮑﺎ ھﯾﺑل زﯾوا« ﻧﯾز ﻣﻌروف اﺳت‪.‬‬ ‫ِ‬ ‫روز ﺑﮫ‬

‫‪ -‬ﯾﮑم ﻣﺎه ﺳرطﺎﻧﺎ‪ :‬ﻣﻧﺎﺳﺑت ﻋﺎﺷورﯾﮫ ﯾﺎ اﺑواﻟﮭرﯾس ﺑﮫ ﯾﺎد ﻏرقﺷدﮔﺎن طوﻓﺎن ﻧوح‪ .‬ﻻزم ﺑذﮐر اﺳت ﭼﻧﯾن‬
‫ﻧﺎﻣﯽ در ﮐﺗب ﻣﻧداﯾﯾﺎن ذﮐر ﻧﺷده و ﯾﮑﯽ از روزھﺎی ﻋﺎدی ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫»ﻋﺎﺷورﯾﮫ« ﯾﺎ ﻋﯾد ﭘﺎﯾﺎن طوﻓﺎن ﻧوح‪ ،‬ﺑﮫ ﻋﻘﯾده ﻣﻧداﯾﯽھﺎ روزی اﺳت ﮐﮫ طوﻓﺎن ﻧوح ﻓرو ﻧﺷﺳت و‬
‫ﺣﺿرت ﻧوح و ھﻣراھﺎن او ﭘس از ﯾﺎزده ﻣﺎه ﺳرﮔرداﻧﯽ ﺑر روی آب از ﮐﺷﺗﯽ ﭘﯾﺎده ﺷدﻧد‪ .‬در اﯾن روز‬
‫ﻣﻧداﯾﯽھﺎ ﻏذاﯾﯽ ﻣﺎﻧﻧد ﺣﻠﯾم درﺳت ﻣﯽﮐﻧﻧد ﮐﮫ در زﺑﺎن ﻋﺎﻣﯾﺎﻧﮫ ﺑﮫ آن ھرﯾس ﮔﻔﺗﮫ ﻣﯽﺷود و ﺑﮫ ﺧﺎﻧﮫ‬
‫ﯾﮑدﯾﮕر ﻣﯽﻓرﺳﺗﻧد و ﻏذاﯾﯽ ﺑرای اﻣوات )ﻟوﻓﺎﻧﯽ و ُدﺧراﻧﯽ( ھم در اﯾن روز ﻣرﺳوم اﺳت‪.‬‬

‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﺧود را از ﺟﻣﻠﮫ ﻣﺳﺎﻓران ﮐﺷﺗﯽ و ﺑﺎزﻣﺎﻧدهﮔﺎن طوﻓﺎن ﻧوح ﻣﯽداﻧﻧد‪.‬‬

‫‪ -‬ﭘﻧﺞ روز ﺑﯾن ﻣﺎهھﺎی ﺷﻣﺑﻠﺗﺎ و ﻗﯾﻧﺎ ﮐﮫ »اﯾﺎم ﭘرواﻧﺎﯾﯽ« )ﻋﯾد ﭘﻧﺟﮫ( ﻧﺎﻣﯾده ﻣﯽﺷود‪ .‬اﺟرای ﻣراﺳم ﺑﮫ ﯾﺎد‬
‫درﮔذﺷﺗﮕﺎن‪.‬‬

‫ﻣﻧداﯾﯾﺎن اﯾن اﯾﺎم را ﺟزو روزھﺎی ﻋواﻟم ﻧور ﻣﯽداﻧﻧد و در اﯾن اﯾﺎم ﻏذای ﻣﺧﺻوص اﻣوات را ﮐﮫ‬
‫»ﻟوﻓﺎﻧﯽ و ُدﺧراﻧﯽ« ﻧﺎﻣﯾده ﻣﯽﺷود‪ ،‬ﺑﯾﺷﺗر از اﯾﺎم دﯾﮕر ﺳﺎل ﺗﮭﯾﮫ ﻣﯽﮐﻧﻧد‪.‬‬

‫ﯾﺣﯾﺎﯾﯽ ﻣﻧداﯾﯾﺎن‪ ،‬ﺳﺎﻟروز آﻣوﺧﺗن‬

‫ِ‬ ‫ﺳﺎل‬
‫ِ‬ ‫‪ -‬ﯾﮑم ﻣﺎه ھطﯾﺎ‪ :‬دِھوا اِد دﯾﻣﺎ )ﻋﯾد ﻣﯾﻼد ﺣﺿرت ﯾﺣﯾﯽ و آﻏﺎز‬
‫ﺗﻌﻣﯾد ﺑﮫ ﺣﺿرت آدم ﺗوﺳط ﻓرﺷﺗﮕﺎن؛ ﻣﻌروف ﺑﮫ روز ﺗﻌﻣﯾد اطﻔﺎل(‪.‬‬

‫‪٢٠٣‬‬
 ‫‪ -‬ﺳﯽاُم ﻣﺎه ﮔدﯾﺎ‪ :‬روز ﮐﻧﺷوزھﻠﯽ‪ ،‬آﺧرﯾن روز ِ‬
‫ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯽ‪.‬‬

‫ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﻰ »ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ‪ /‬ﮐﻧﺷو و زھﻠﯽ‪ /‬ﮐﻧﺷﯽ و زھﻠﯽ« ﻧﺎم دارد ﻛﮫ در آن‬
‫ﺳﻰام ﻣﺎ ِه ﮔدﯾﺎ آﺧرﯾن روز ِ‬
‫ﻣراﺳم ﺗﻌﻣﯾد و طﻣﺎﺷﮫ )ﻏﺳل ﮐردن( اﻧﺟﺎم ﻣﯽﺷود و ﻣﻧداﺋﯾﺎن ﺑراى ورود ﺑﮫ ﺳﺎل ﻧوى ﻣﻧداﯾﻰ ﺗدارﻛﺎت‬
‫ﻻزم را اﻧﺟﺎم ﻣﯽدھﻧد‪.‬‬

‫ﻛﻠﻣﮫ ﻛﻧﺷو ﺑﮫ ﻣﻌﻧﻰ ﺟﺎرو ﻛردن‪ ،‬ﺧﺎﻧﮫﺗﻛﺎﻧﻰ و ﭘﺎک ﻧﻣودن ﻣﯽﺑﺎﺷد و ﮐﻠﻣﮫ زھل ﯾﺎ زھﻠﻰ ﺑﮫ ﻣﻌﻧﻰ ﺟﻠوهﮔر‬
‫ﺷدن اﺳت و ﻛﻧﺷوزھﻠﻰ ﺑﮫ ﻣﻌﻧﺎى ﭘﺎﻛﺳﺎزى و ﺑﮫﺟﻠوه در آوردن ﻣﺣل زﻧدﮔﻰ ﺧود ﻣﯽﺑﺎﺷد‪ .‬ﺑﮫ ﻋﺑﺎرﺗﯽ‪،‬‬
‫ﮐﻧﺷو و زھﻠﯽ ﯾﻌﻧﯽ ﺗﻣﯾز و ﭘﺎک ﮐردن اﺳت و ھﻣﭼﻧﯾن ﭘﺎک ﮐردن روح و روان و ﺟﺳم )ﺑﺎ ﺗﻌﻣﯾد( ﮐﮫ‬
‫ﺳﺎل ﻣﻧداﯾﯽ(‬
‫ِ‬ ‫روز ﺳﯽاُم ﮔدﯾﺎ )آﺧرﯾن روز‬
‫ِ‬ ‫زﻣﺎن آن ‪ ١٢‬ﺳﺎﻋت‪ ،‬از ﺳﺎﻋت ‪ ۶‬ﺻﺑﺢ اﻟﯽ ‪ ١٨‬ﻋﺻر‬
‫ﻣﯽﺑﺎﺷد‪.‬‬

‫ﺳﻠﯾم ﺑرﻧﺟﯽ ﮐﮫ ﺧود از ﻣﻧداﯾﯾﺎن اﯾران اﺳت در ﮐﺗﺎب »ﻗوم از ﯾﺎد رﻓﺗﮫ« ﭼﺎپ ﺳﺎل ‪ ١٣۶٧‬ﺻﻔﺣﺎت ‪ ۵٣‬و‬
‫آﻏﺎز ﺣﯾﺎت ﺑﺷری ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن آن ﺑر روی زﻣﯾن‬
‫ِ‬ ‫‪ ۵۴‬ﭼﻧﯾن آورده اﺳت‪ :‬ﻣﻧداﯾﯾﺎن ﻋﻘﯾده دارﻧد از اوﻟﯾن روز‬
‫‪ ۴۴٨٠٠٠‬ﺳﺎل طول ﺧواھد ﮐﺷﯾد‪ .‬آﻧطور ﮐﮫ ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﻧداﯾﯾت ﻧﺷﺎن ﻣﯽدھد‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﻧون ‪ ۴۴۵٣٩٠‬ﺳﺎل از‬
‫ھﺑوط ﺣﺿرت آدم ﺑر روی زﻣﯾن ﻣﯽﮔذرد ﮐﮫ ﺑﺎ اﯾن ﺣﺳﺎب اﮔر اﯾن ﻋدد ﮐﮫ ﻣﻘﺎرن آﻏﺎز ﺣﯾﺎت ﺑﺷر ﺑر‬
‫روی زﻣﯾن ﻣﯽﺑﺎﺷد را از ﻋدد اوﻟﯽ ﯾﻌﻧﯽ ﭘﺎﯾﺎن ﻋﻣر ﺑﺷری ﮐﮫ ‪ ۴۴٨٠٠٠‬ﺳﺎل ﻣﯽﺑﺎﺷد ﮐﺳر ﮐﻧﯾم ﻋددی‬
‫ﺑراﺑر ﺑﺎ ‪ ٢۶١٠‬ﺳﺎل ﺑدﺳت ﺧواھد آﻣد ﮐﮫ اﯾن ﻋدد ﯾﺎ اﯾن ﻣﻘدار ﺳﺎل‪ ،‬ﺑﺎﻗﯾﻣﺎﻧدهی ﻋﻣر ﺑﺷری ﺑر روی‬
‫زﻣﯾن ﺧواھد ﺑود‪) .‬ﻗوم از ﯾﺎد رﻓﺗﮫ‪ ،‬ﺳﻠﯾم ﺑرﻧﺟﯽ‪ ١٣۶٧ ،‬ش‪ ،‬ﺻص ‪ ۵٣‬و ‪.(۵۴‬‬

‫در ﺗﻘوﯾم ﻣﻧداﯾﯽ‪ ،‬ﺳﺎل ‪ ۴۴۵٣٩٠‬از ھﺑوط آدم ﺑر روی زﻣﯾن از ‪ ٢٧‬ﺗﯾرﻣﺎه ‪ ١٣٩٩‬ھﺟری ﺧورﺷﯾدی‬
‫آﻏﺎز ﺷده و روز ﭘﺎﯾﺎن آن ﻣﺻﺎدف اﺳت ﺑﺎ ‪ ٢۵‬ﺗﯾرﻣﺎه ‪ ١۴٠٠‬ھﺟری ﺧورﺷﯾدی‪.‬‬

‫ﺑرای ﻣطﺎﻟﻌﮫ و آﮔﺎھﯽ ﺑﯾﺷﺗر ﺑﻧﮕرﯾد ﺑﮫ‪» :‬ﻣﺎھﻧﺎﻣﮫھﺎی ﺑﯾت ﻣﻧدا«‪ ،‬روﯾدادھﺎی داﺧﻠﯽ ﺟﺎﻣﻌﮫ ﺻﺎﺑﺋﯾن ﻣﻧداﯾﯽ‬

‫ﺗﺣﻘﯾق‪ ،‬ﭘژوھش و ﻧﮕﺎرش‪ :‬ﻣﺣﻣد ﯾﮑﮫﺗﺎز‬

‫ﺟﻣﻌﮫ ﺑراﺑر ﺑﺎ‪ ٠٣ :‬اردﯾﺑﮭﺷت ‪ ١٤٠٠‬ﺧورﺷﯾدی؛ ‪ ١٠‬رﻣﺿﺎن ‪ ١٤٤٢‬ﻗﻣری؛ ‪ ٢٣‬آورﯾل ‪ ٢٠٢١‬ﻣﯾﻼدی؛ ‪ ٠٦‬ارﻗوا ‪٤٤٥٣٩٠‬‬
‫ھﺑوط آدم و ‪ ٠٦‬ارﻗوا ‪ ٢٠٢٣‬ﯾﺣﯾﺎﯾﯽ‬

‫‪٢٠٤‬‬