Sprawiedliwość w ujęciu Sokratesa

Sokrates w przeciwieństwie do sofistów postrzegał

sprawiedliwość jako cnotę niezmienną i niezależną od
zmiennych okoliczność życia, a nie jako dobro relatywne
i względne. Zgłębiając nauki Sokratesa, dowiadujemy
się, iż uważał sprawiedliwość za cnotę będącą celem
życia człowieka, którą należy stawiać ponad dążenie do
przyjemności, ponieważ tylko człowiek sprawiedliwy
może nazwać siebie człowiekiem. Po jego postawie
widać, iż naprawdę wierzył w to co mówił. Gdy skazano
go na śmierć poprzez wypicie trucizny mimo, że mógł
uciec to nie skorzystał z pomocy przyjaciół bo uważał,
że nie można łamać prawa. Tym samym przyjął wyrok
śmierci. Sokrates za największą niegodziwość uważał
czynienie niesprawiedliwości intencjonalnie, w sposób
świadomy. Sokrates formułuje także tezę: “tym samym
jest wiedzieć co jest sprawiedliwe i być sprawiedliwym”.
Oznacza to, iż jedynie ludzie, którzy nic nie wiedzą o
sprawiedliwości lub wiedzą o niej bardzo mało mogą być
ludźmi niesprawiedliwymi.
Piotr Rainer 1E