Państwo Samona

1. Koronowanie Samona 625r

a. Jego zasługi polegają na zorganizowaniu i stworzeniu współpracy pomiędzy Słowianami, a
Frankami.
b. Słowianie prawdopodobnie docenili zdolności organizacyjne Samona i koronowali go na króla.
c. Możemy poczynić pewne przypuszczenia, że z racji kupieckich zdolności i zawodu mógł być
odpowiedzialny za militarne zaopatrzenie Słowian.
i. Uzasadniałoby to wagę jego pomocy i wyjaśniałoby genezę szacunku jakim został
obdarzony.
d. W momencie koronacji Samona pojawiają się pewne wątpliwości, przede wszystkim daty.
Najbliższa prawdy jest data 625 r., kiedy to po roku lub dwóch latach początkowych walk
doszło do spotęgowania buntu i powstania niezależnego państwa.
2. Sporów na temat słowiańskiego króla nie brakowało. Przedstawię najbardziej aktualną wersję.
Początkowo centrum państwa miało mieścić się na Morawach i w dolnej Austrii.
3. Historycy dopatrują się wpływów Awarskich zauważalnych w kulturze materialnej, m.in. przez
wymieszanie się kultury metalowej awarskiej z kulturą glinianą słowiańską, ta kulturowa mikstura jest
zauważalna w wielu wykopaliskach dokonanych na terenie dzisiejszych Czech. Wiele śladów
poawarskich można odnaleźć w tradycji ludowej, czy nazwach miejscowości.
4. Państwo Samona
a. początkowo plemienne, lecz pod berłem władcy stało się monarchią.
b. O ustroju i wewnętrznej administracji nic nam jednak nie wiadomo.
c. Istniały stosunki handlowe z Frankami, które wynikały z pochodzenia i zawodu Samona.
Prawdopodobnie nawiązano także wymianę handlową z Bizancjum, co wnioskujemy po
odkryciu wielu cesarskich monet w okolicach Pragi.
d. Wiemy także o istnieniu sojuszu z Austrazją zerwanym po roku ok 630.
e. Kroniki fedegara wskazują, że Samon decydował o sprawach wojskowych, wypowiedzeniu
wojny czy sprawach pokoju. Można jednak przypuszczać, że w administrowaniu włościami
wzorował się na państwie frankijskim.
5. Za sprawą morderstwa dokonanego na kupcach frankijskich, prawdopodobnie przez poddanych
Samona król Franków Dagobert I wypowiedział Samonowi wojnę. W 631r. ruszyła wyprawa przeciw
Samonowi. Zaplanowana z dużym rozmachem, miała przynieść całkowity kres państwu Samona. Armia
przemieszczała się najprawdopodobniej w trzech korpusach. Obok Franków maszerowali
również Longobardowie oraz Alamanowie. Cichym sprzymierzeńcem Słowian byli Bizantyjczycy, a
sprzymierzeńcem Franków mogli być Awarowie. Do bitwy miało dojść pod tzw. Wogastisburgiem.
Samon skupił się na obronie grodu (lub obozu wojskowego) o nieznanej lokalizacji. Jego wojska
składały się ze słabo uzbrojonej piechoty słowiańskiej i konnicy średniozbrojnej, utworzonej na wzór
awarski. Bitwa prawdopodobnie trwała 3 dni, w czasie, których frankijski atak słabł, co wykorzystały
broniące się oddziały Samona, rozbijając Franków, porzucających obóz, by ratować swoje życie. Po
zwycięstwie Samon najechał ziemie frankijskie. Atak zakończył się emancypacją Turyngii i rozbiciem
jedności państwa austrazyjskiego. Walki ustały, a Frankowie zmuszeni byli uznać powstanie organizmu
słowiańskiego na swych wschodnich rubieżach.

Państwo Samona istniało bardzo krótko. Władca nie zadbał o sprawy dotyczące dziedziczności tronu i po jego
śmierci, ok. 658–661 r., słuch o państwie Samona zanika. Przypuszczalnie rozpadło się na kilka samodzielnych
księstewek.