Professional Documents
Culture Documents
Coaching nie jest wcale nowy, lecz nadal pozostaje owiany pewną tajemnicą. Widomo czym zajmuje
się psychiatra (farmakoterapią zaburzeń), psycholog (diagnostyką) czy psychoterapeuta (terapią w
wybranym nurcie), ale co robi coach? Nie jest to intuicyjne. A skoro nieznane to ciekawe, prawda?
Gdy spotykam się z osobami, które nie doświadczyły coachingu i nie wiedzą za wiele na temat tej
metody, przeważnie zadają trzy pytania, choć nie zawsze w tej kolejności: co może być przedmiotem
coachingu, czy coaching jest skuteczny oraz, jak wybrać coacha?
Przede wszystkim wtedy, kiedy znajdujemy się w przełomowym, nowym lub kryzysowym momencie
życia, kiedy potrzebujemy dobrze rozpoznać naszą sytuację, przygotować się do zmiany lub podjąć
trudną decyzję. Na coaching decydują się osoby, które na przykład po raz pierwszy obejmują
stanowisko zarządcze lub inną nowa rolę, próbują podjąć ważną decyzję życiową (np. czy
wyemigrować z Polski) lub chcą odnaleźć się w nowej sytuacji (np. diagnoza choroby nowotworowej).
Mają w związku z tym natłok myśli, odczuwają stres i chcą by ktoś im towarzyszył w tej drodze
przemiany.
Coaching polega na przeanalizowaniu aktualnej sytuacji przez klienta, poszerzeniu jego myślenia o tej
sytuacji o nowe aspekty, których do tej pory nie zauważał oraz poszukiwaniu alternatywnych,
celowych działań przynoszących korzyść klientowi. Poniżej kila typowych sytuacji, gdzie zastosowanie
coachingu może być dobrym wyborem:
• chęć lepszego realizowania się w sferze zawodowej lub w sytuacji zmiany pracy,
• rozwój osobisty.
To tylko przykładowa lista momentów w życiu, w których coaching może okazać się bardzo skuteczny.
Coaching można zastosować w każdej sytuacji, która wymaga „obejrzenia z latarką”.
Coaching to nie długi proces trwający od kilku do kilkunastu tygodni. Jego ogromną zaletą jest
współobecność w procesie coacha i coachee, ciekawość i akceptacja drugiej osoby. Coaching jest
poufny i niedyrektywny, nie ma w nim więc miejsca na diagnozowanie, doradzanie, pocieszanie czy
opiekowanie się klientem. Coach musi pozostać neutralny, zaangażowany i obecny. Coach jest
partnerem do odbijania pomysłów, jest zwierciadłem, które pozwala klientowi przeglądać się, tyle
razy, ile potrzebuje, aby zauważyć głębię oraz inna perspektywę. Takie obejrzenie siebie, swojej
sytuacji w bezpiecznym lustrze często jest początkiem znaczących zmian w życiu coachee.
Coach to zawód, coach powinien zatem być odpowiednio od niego przygotowany. Zawodowy coach
może mieć akredytację ICF (International Coaching Federation), ukończone studia podyplomowe z
coachingu lub posiadać certyfikat ukończenia kursów coachingowych (wielomiesięcznych, na
poziomie zaawansowanym). Osobiście uważam, że na sprawność coacha składają się trzy elementy:
jego przygotowanie merytoryczne, doświadczenie zawodowe poza coachingiem (im bogatsze tym
lepiej) oraz ilość przeprowadzonych sesji. Użyłam tutaj słowa sprawność, bo prowadzenie sesji
coachingowej to umiejętność jak każda inna i trzeba ją ćwiczyć. Co nie jest elementem zawsze
oczywistym w doborze coacha to jego osobowość, temperament, ogólne dopasowanie do klienta.
Dlatego profesjonalny coach zawsze zaproponuje sesję castingową – sesję próbną, aby klient
zdecydował czy jego styl pracy mu odpowiada. Możemy spotkać wspaniale „technicznie” sprawnego
coacha, który po prostu nam nie będzie pasował. Szukajmy wtedy takiej osoby, z którą czujemy się
dobrze i wiemy, że będzie to ktoś z kim chcemy wyruszyć w tą podróż ku przyszłości.
Ważne jest też to, aby coach z którym pracujemy miał swoją specjalizację, tak jak na przykład lekarz.
Nie każdy lekarz wyleczy wszystko i nie każdy coach może być odpowiedni dla każdej osoby jak i
sytuacji. Coach nie musi być ekspertem w dziedzinie, którą zajmuje się jego klient, ale powinien
określić w jakim coachingu się specjalizuje. Czy jest to:
- Coaching kariery (zawodowy) – związany z rozwojem kariery lub zmianą sytuacji zawodowej,
Coaching nie jest terapią i nie jest mentoringiem. Coaching to pomoc klientowi w procesie zmiany, w
sytuacji niepewności czy kryzysu, pomoc w pewnym podążaniu w kierunku, w którym klient chce
podążać, wspieranie klienta w stawaniu się tym, kim chce być, budowanie z nim świadomości
wyborów oraz sprawczości, wspieranie go w dążeniu do życiowego lub zawodowego celu. Coach nie
jest terapeutą leczącym stare rany, analizującym przyczyny zachowań czy niepowodzeń, badającym
przeszłość. Coach nie jest też mentorem mającym duże doświadczenie zawodowe w dziedzinie, którą
chce zająć się klient. Coach nie uczy, nie doradza, nie przekazuje konkretnych technik przydatnych na
danym etapie pracy zawodowej, jak robi to mentor. Coach musi umiejętnie stworzyć odpowiednie
warunki do bezstronnej i angażującej rozmowy prowadzącej klienta to realizacji swoich celów. Tylko
tyle i aż tyle.