Isang araw, ang matsing at ang pagong ay nakakita ng punong saging
nalumulutang sa maalong tubig ng ilog. Ito’y isang magandang puno, maymalalaki’t luntiang dahon, at may mga ugat pang wari’y kabubuwal lamangpagkatapos ng bagyo. Iniahon nila sa pampang ang punong saging. Ito ayhatiin natin, ang sabi ng pagong, at saka itanim. Pinutol nila ang punongsaging sa gitna. Ang matsing ay higit na malakas kaysa pagong kaya naariniyang kunin ang gawing dulo, sa pag-aakalang ang may maraming dahonang madaling tumubo. Napasa-mahinang pagong ang gawing ibaba ng punosa tingin ay pangit ngunit nagtataglay naman ng maraming ugat.Nagtagpo ang dalawa pagkaraan ng ilang panahon.G. Matsing, ang sabi ng pagong, kumusta ang iyong punong-saging?Naku, ang himutok ng matsing, matagal nang patay! At ang iyo, b. Pagong?Mabuti, napakabuti! ang sagot ng pagong. indi lamang ako makaakyat sapuno at makapamitas ng mga bunga. a ya a n m o , a n g w i k a n g m a p a n l i n l an g n a m a t s i n g , a ko a n g a a k y a t a t mamimitas para sa iyo."along mabuti, G. Matsing, ang nasisiyahang sagot ng pagong.Ang dalawa ay lumakad na patungo sa bahay ng pagong.Nang makita ng matsing ang mga bungang hinog na nangagbitin sa pagitanng malalaki’t luntiang dahon, siya ay umakyat, matuling namitas, at kumainnang kumain.igyan mo naman ako ng mga ilan, ang wika ng pagong nang makitang hindiman lamang siya pinapansin ng matsing. i n d i k i t a b i b i g y a n k a h i t b a l a t k u n g i y o n a y m a k a k a i n , a n g s a b i ng matsing na ang dalawang pisngi’y namimintog sa saging.N a g - isip gumanti ang pagong. Nagtungo siya sa ilog at n a n g u h a n g m a t u t u l i s na s u s # . I t i nu s o k n i y a ng mga sus# sa paligid ng katawan ngp u n o n g s a g i n g a t s a k a m a t u l i n g n a g t a g o s a i l a l i m n g b a o n g n i y o g . Nasaktang lubha ang matsing at nasugatan ang katawan nang bumaba.Nakita niya ang pagong pagkaraan ng matagal na paghahanap