Contents

கடவுள் வாழ்த்து ................................................................................................................................ 2

விராதன் வததப் படலம் .................................................................................................................. 3
சரபங்கன் பிறப்பு நீங்கு படலம் .................................................................................................... 41
அகத்தியப் படலம் ........................................................................................................................... 68
சடாயு காண் படலம் ...................................................................................................................... 105
சூர்ப்பணதகப் படலம் ................................................................................................................. 134
கரன் வததப் படலம் ..................................................................................................................... 236
சூர்ப்பணதக சூழ்ச்சிப் படலம்................................................................................................... 349
மாரீசன் வததப் படலம் ................................................................................................................ 440
இராவணன் சூழ்ச்சிப் படலம் ..................................................................................................... 485
சடாயு உயிர் நீத்த படலம் .............................................................................................................. 540
அயயாமுகிப் படலம் ..................................................................................................................... 625
கவந்தன் படலம் ............................................................................................................................. 685
சவரி பிறப்பு நீங்கு படலம் ........................................................................................................... 722
கடவுள் வாழ்த்து

2516. யபதியாது நிமிர் யபத

உருவம் பிறழ்கிலா,
ஓதி ஓதி உணரும் ததாறும்
உணர்ச்சி உதவும்
யவதம், யவதியர், விரிஞ்சன்,
முதயலார் ததரிகிலா,
ஆதி யதவர்; அவர் எம்
அறிவினுக்கு அறிவுஅயரா
யபதியாது - தன் உயர்நிலையில்தான் வேறுபடாமல்; நிமிர் யபத உருவம் - தன்னிடம்
வதான்றி ேளரும் பைேலை ேடிேங்ைளிலிருந்தும்; பிறழ்கிலா - தான்வேறுபடாதும்;
ஓதி ஓதி உணரும் ததாறும் -பைமுலை ைற்று ஆராயும் பபாழுதும், உணர்ச்சிஉதவும் -
பமய்யுணர்லே அருளும், யவதம் - நான்கு வேதங்ைளும், யவதியர் - அேற்லை ஓதும்
அந்தணர்ைளும், விரிஞ்சன் முதயலார் - பிரமன் முதலிய வதேர்ைளும், ததரிகிலா -
ஆராய்ந்தறிய முடியாத, ஆதி யதவர் - முதல் ைடவுள்;அவர் எம்அறிவினுக்கு
அறிவுஅயரா - அேவர எம் சிற்ைறிவுக்கு அறியும் பபாருள்.

ஆதிவதேலை ேணங்குவோம் என்பது குறிப்பு.வபத உருேம் என்பது வதேர்,

விைங்கு, ஊர்ேை முதலிய சராசர ேடிேங்ைள். உருேம் பிைழ்கிைாலம என்பது உடல்
மாறினும் அவ்வுடலுள் உயிர் வபால் உயிருள் உயிராய் இருப்பது.
உயிர்தலைப்பலடப்பேனும் வேதியருட் சிைந்தேனுமாை பிரமலை முதைாைக்
கூறிைார். மூைப் பரம்பபாருள்நுட்பமாைவும் அதிநுட்பமாைவும் ஆதிவதேர்
எைச்சுட்டப்பட்டது. அறிவு - ஆகுபபயர், அவரா - அலச. அறிேவரா எைக் பைாண்டு
அறியும் பபாருள் ஆேவரா; ஆைார் எைவும் பபாருள் பைாள்ேர். பநடிைடிநான்கு
பைாண்ட ைலித்துலை. சிைர் அளேடி நான்கு பைாண்ட ைலிவிருத்தம் எைவும்
பைாள்ேர்.
விராதன் ேலதப் படைம்

விராதன் எனும் அரக்ைலை இராமபிரான் ேலதத்தருளியலதக் கூறும் படைம்.

இேன் தும்புரு எனும்ைந்தருேன். குவபரனின் சாபத்தால் அரக்ைைாகிக் ைாட்டில்
திரிந்தேன். விராதன் மிகுதியும்அபராதம் பசய்பேன். சீலதலயத் தூக்கிச் பசன்ை இேன்
தன்லை எதிர்த்த இராமைக்குேலரக் ைண்டு சீலதலய விட்டு விட்டு அேர்ைலளத்
தூக்கிச் பசன்ைான். அேர்ைள் அேன் வதாள்ைலள பேட்டிப்பள்ளத்தில்
புலதத்தருளிைர்.

இராமன் முதலிவயார் அத்திரி முனிேர் உலையுள் அலடதல்

2517. முத்து இருத்தி அவ் இருந்ததைய

தமாய்ந் நதகதயாடும்,
சித்திரக் குனி சிதலக் குமரர்,
தசன்று அணுகிைார்-
அத்திரிப் தபயர் அருந்தவன்
இருந்த அதமதி,
பத்திரப் பழுமரப் தபாழில்
துவன்று, பழுவம்.
சித்திரக் குனிசிதலக் குமரர் - அழகிய, ேலளந்த வில்வைந்திய இராமைக்குேர்; முத்து
இருத்தி அவ் இருந்து அதைய -முத்துக்ைலளப் பதித்து அலேஒருவசர இருந்தாற்
வபான்ை; தமாய்ந்நதக தயாடும் -பநருங்கிய பற்ைள் பைாண்டசீலதயுடன்; அத்திரிப்
தபயர் அருந்தவன் - அத்திரி என்னும் பபயருலடய பசயற்ைரியதேம் பசய்த
பபருமுனிேன்; இருந்த - தங்கியிருந்த; அதமதி - இடமாகிய; பத்திரப்பழுமரப்
தபாழில்- இலையும் பழமும் நிலைந்த மரங்ைள்உள்ள வசாலைைள்; துவன்று-பநருங்கி
விளங்கும்; பழுவம் - ேைத்லத; தசன்றுஅணுகிைார் - வபாய் அலடந்தைர்.
அத்திரி என்னும் முனிேர் பிரமகுமரர்ைளுள்ஒருேர் ஏழு முனிேர்ைளுள்
முன்லேக்ைப்படுபேரும் ஆேர். இேலர இராமன் சந்தித்தது
ோன்மீைத்தில்அவயாத்தியா ைாண்ட முடிவில் உளது. வில்லுக்குச் சித்திரமாேது
இராமைக்குேர் லையில்ஏந்தியிருத்தல். பழுமரம் ஆைமரமுமாம். பழுேம்
உலையுளுமாம்.

2518. திக்கு உறும் தசறி பரம்

ததரிய நின்ற, திரள்
தபான்தகக் குறுங் கண்
மதலயபால், குமரர் காமம் முதல் ஆம்
முக் குறும்பு அற எறிந்த விதை
வால், முனிவதைப்
புக்கு இதறஞ்சிைர் அருந் தவன்
உவந்து புகலும்
திக்கு உறும் - எட்டுத் திலசைளிலும் பபாருந்திய; தசறிபரம் -மிகுந்த சுலமலய;
ததரிய நின்ற - இவ்ேளவு எை அறியுமாறு தாங்கி நின்ை, திரள் தபான்தக - திரண்ட
அழகிய துதிக்லைலயயும், குறுங்கண் - சிறியைண்ைலளயும் உலடய; மதலயபால் குமரர்
- யாலைைள் வபான்ை இராமைக்குேர்; புக்கு - அம்முனிேர் உலையுள்புகுந்து; காமம்
முதல் ஆம் முக்குறும்பு அற எறிந்த - ைாமம், பேகுளி, மயக்ைம்எனும் மூன்று
குற்ைங்ைலளயும் அடிவயாடு ைடிந்த; வால் விதை முனிவதை -தேவிலை
உலடயதூய்லமயாை பசயல்ைலள உலடய அத்திரி முனிேலை; இதறஞ்சிைர் -
ேணங்கிைார்ைள்; அருந்தவன் - அம்முனிேன்;உவந்து புகலும் - மைமகிழ்ந்து
பசால்ோன்.

திக்குறு மலை என்பது எட்டுத் திலசைளிலுள்ளயாலைைள். முக்குறும்பு - ைாமம்

பேகுளி மயக்ைம். (குைள் 360). அம்மூன்று குற்ைங்ைள் இல்ைாதேன். அ+திரி=அத்திரி,
மலை-ஆகுபபயர். புைலும்-பசய்யும் என்னும் முற்று ஆண்பாலுக்குேந்தது.
ேஞ்ச முக்குறும்பாம் குழிலயக் ைடக்கும் (இராமானுச நூற்ைந்தாதி).

2519. ‘குமரர்’! நீர் இவண் அதடந்து

உதவு தகாள்தக எளியதா?
அமரர் யாவதராடும், எவ்
உலகும் வந்த அளயவ!
எமரின் யார் தவம் முயன்றவர்கள்?’
என்று உருகிைன்-
தமர் எலாம் வர, உவந்ததைய
தன்தம முனிவன்.
தமர் எலாம் வர உவந்ததைய - தம் சுற்ைத்தார் யாேரும் ேர அது ைண்டு மகிழ்ந்தாற்
வபாை; தன்தம முனிவன் - மகிழ்ச்சி நிலை அலடந்த அத்திரி முனிேர்;
(இராமைக்குேலரக் ைண்டு); ‘குமரர்! நீர் இவண் அதடந்து உதவு தகாள்தக - தயரதன்
மக்ைாள்! நீங்ைள் இவ் விடத்தில் ேந்து பபரும்வபைலடயஅருளிய (நீங்ைள் இங்கு
ேந்தது) தன்லம; எளிவதா- (எங்ைளுக்கு) கிலடத்தற்கு எளியவதா?; அமரர் யாவதராடும்
எவ்வுலகும்வந்த அளயவ - எல்ைாத் வதேர்ைவளாடும் எல்ைா உைைங்ைளும் ேந்த
தன்லமயவத!; எமரின் - எங்ைலளவிட; யார் தவம் முயன்றவர்கள்- யாவர தே
முயற்சியில் ஈடுபட்டேர்ைள்?; என்று உருகிைன் - என்று கூறி மைம் உருகிைான்.
 சுற்ைம் சூழ இருப்பது உைகிைர்க்குப் பபருமகிழ்வூட்டும். எைவேதமபரைாம் ேர
உேந்தலையஎன்ைார். எமரின்யார் தேம் முயன்ைேர்ைள் என்பதற்கு இவ்ேரும்வபறு
பபற்ை எம்வபால் நல்விலைபசய்தார் யார் என்றுமாம். அமரர் - சாவில்ைாதேர்.
தாம்வதடி அலடய வேண்டியேன் தன்லை நாடிேந்ததால் உேப்பு மிகுந்தது.

தண்டை ேைம் புகுதல்

2520. அன்ை மா முனிதயாடு அன்று,

அவண் உதறந்து, அவன் அரும்
பன்னி, கற்பின் அைசூதய
பணியால், அணிகலன்,
துன்னு தூசிதைாடு சந்து, இதவ
சுமந்த சைகன்
தபான்தைாடு ஏகி, உயர் தண்டக
வைம் புகுதலும்,
அன்ை மா முனிதயாடு - அந்தமாட்சிலம பபற்ை முனிேருடன்; அன்று - அன்லைய
பபாழுது; அவண் உதறந்து - (இராமைக்குே சீலத ஆகிவயார்) அவ்வுலையுளில்
தங்கியிருந்து; அவன் அரும் பன்னி - அம்முனிேனின் அரிய சிைப்புலடய
மலைவியாம்; கற்பின் அைசூதய - ைற்பிற் சிைந்தஅைசூலய என்பேளின்; பணியால் -
ைட்டலளப்படி; அணிகலன் - அழகிய நலைைளும்; துன்னுதூசிதைாடு -பபாருந்திய
ஆலடைளும்; சந்து - சந்தைமும்; இதவ - ஆகியஇேற்லை; சுமந்த - தாங்கி ஏற்ை;
சைகன் தபான்தைாடு - சைைன் மைளாம்சீலதயுடன்;ஏகி - அவ்விடம் விட்டுச் பசன்று;
உயர் தண்டக வைம் புகுதலும் -சிைந்த தண்டைாரணியத்தில் புகுந்தவுடன்.
பன்னி - பத்தினி அைசூலய - அழுக்ைாறில்ைாதேள், அணிைைன்ைள் சீலத அழலை
மிகுவிக்ைாதுஅதலை மலைத்தலின் சுமந்த என்ைார். பபான் - திருமைள்; ஆகுபபயர்.
தண்டைேைம் தண்டைன்என்னும் மன்ைைால் பபயர் பபற்ைது அேன் சூரிய குைத்தில்
இட்சுோகு மன்ைனின் நூறு மக்ைளில் ைலடப்பட்ட மூடன் எைக் பைாண்டு தண்டன்
எைப் பபயரிடப் பபற்ைேன். விந்தமலைக்கும் லசேைமலைக்கும் இலடப்பட்ட
நிைத்லத மது மந்தம் எனும் தலைநைலரக் பைாண்டு ஆண்டான். ஒருநாள்சுக்ராச்சாரி
ஆசிரமத்துள் அேர்மைளாம் அரலசலயக் ைற்பழித்தான். எைவே
ஆச்சாரியரின்சாபத்தால் அேன் குடும்பம், வசலை, நாடு ஆகியலே மண் மாரியால்
அழிந்தை. பின்பு அந்த இடம்ைாடாகித் தண்டைாரணியம் எைப் பபயர் பபற்ைது. அணி
பறித்து அழகு பசய்தார்(6991).

விராதன் எதிர்ப்படுதல்

2521. எட்தடாடு எட்டு மத மா கரி,

இரட்டி அரிமா,
வட்ட தவங் கண் வதர ஆளி
பதிைாறு, வதகயின்
கிட்ட இட்டு இதட கிடந்தை
தசறிந்தது ஒருதகத்
ததாட்ட முத் ததல அயில் ததாதக,
மிடல் கழுதவாயட.
எட்தடாடு எட்டு - பதிைாறு; மதமாகரி - மதங்பைாண்ட பபரிய யாலைைள்; இரட்டி
அரிமா - அேற்றிற்கு இருமடங்ைாம் முப்பத்திரண்டு சிங்ைங்ைள்; வட்டதவங்கண் -
ேட்டமாை பைாடிய ைண்ைலளயுலடய; வதர ஆளி பதிைாறு - மலையில் ோழும்
பதிைாறு யாளிைள்;வதகயின் - தன் ேலைலமயால்; கிட்ட இட்டு - பநருங்ைக்
வைாத்திட்டு;இதடகிடந்தை - இலடவய பநருங்கிக் கிடந்தைோை; தசறிந்தது ஒருதகத்
ததாட்ட - திரண்டதாை தன் ஒரு லையால் பிடித்த; முத்ததல அயில் ததாதக - மூன்று
தலைைலளயுலடயமிக்ை கூர்லமயுடன் கூடிய; மிடல் கழுதவாடு - ேலிலமமிக்ை
சூைாயுதத்துடன், ஏ -அலச.

விராதன் உண்ண யாலை முதலியேற்லைத் தன் சூைத்திற் வைாத்து எளிதிற்

பிடித்திருந்தான்.எட்படாடு எட்டு என்பலத அறுபத்து நான்கு என்பர் சிைர். பதாட்ட -
பபரிய எனும் பபாருள் தரும்திலசச் பசால்லுமாம், ஆளி என்பது உறுப்புைளால்
யாலையும் சிங்ைமும் வசர்ந்து சிைகும் பைாண்டு ைாணப் பபறும் விைங்கு.

2522. தசஞ் சுடர்ச் தசறி மயிர்ச் சுருள்

தசறிந்த தசனியன்,
நஞ்சு தவற்பு உருவு தபற்று இதட
நடந்த ததை, மா
மஞ்சு சுற்றிய வயங்கு கிரி
வாத விதசயில்
பஞ்சு பட்டது பட, படியின்
யமல் முடுகியய.
தசஞ்சுடர் - சிேந்த ஒளியுலடய; தசறிமயிர்ச் சுருள் தசறிந்த - அடர்ந்தசுருட்லட
மயிர்ைள் பைாண்ட; தச(ன்)னியன் -தலையுலடயைாகி; நஞ்சு தவற்பு உருவுதபற்று -
நஞ்சு, மலையின் ேடிலேக் பைாண்டு;இதட நடந்தது எை - அவ்ேைத்திலடநடந்தது
வபாை; மாமஞ்சு சுற்றிய வயங்குகிரி - பபரிய வமைம் சூழ்ந்து விளங்கும்மலைைள்,
(ைால்ைளின்நலட வேைத்தால்); வாத விதசயில் - ைாற்றின் விலசயால்; பஞ்சு பட்டது
பட - பஞ்சலடயும் நிலைலய அலடயும் படி; படியின்யமல் முடுகி -நிைத்தின் மீது
விலரந்துநடந்து; ஏ - அலச.

விராதன் நஞ்சுவபால் பைாடுலமயும் மலைவபால் ேலிய வதாற்ைமும் பைாண்டேன்.

அேன் நலடவேைத்தால் எதிர்ப்படு மலைைள். பஞ்சுவபால் சிதறிப் பைந்தை. தாடலை
ேருலைலயயும் இவ்ோவை‘கிரிைள் பின் பதாடர ேந்தாள் (368) _ என்பார்._நஞ்சு
பேற்புருவு பபற்றிலட நடந்தது என்பது இல்பபாருளுேலம. பசனியன் - பசன்னியன்,
இலடக்குலை.
2523. புண் துளங்கியை கண்கள் கைல்
தபாங்க, மதை சூழ்
விண் துளங்கிட, விலங்கல்கள்
குலுங்க, தவயிலும்
கண்டு, உளம் கதிர் குதறந்திட,
தநடுங் கடல் சுலாம்
மண் துளங்க, வய அந்தகன்
மைம் தளரயவ.
புண் துளங்கி அை கண்கள் - புண்ைள் துடிப்பது வபான்ை ைண்ைளில்; கைல் தபாங்க -
பநருப்புப் பபாறி பைக்ை; மதைசூழ் விண் துளங்கிட - வமைம் சூழ்ந்த ோைம் நடுங்ை;
விலங்கல்கள் குலுங்க - மலைைள் நடுங்கிட; தவயிலும் - ைதிரேனும்; கண்டு - பார்த்து;
உளம் கதிர்குதறந்திட -மைம் ஒளி பைட; தநடுங்கடல் சுலாம்- பபரியைடல்
சூழ்ந்த;மண்துளங்க- நிைம் நடுங்ை; வய அந்தகன் - ேலிலமயுலடய யமனும்; மைம்
தளர - உள்ளம் தளர்ச்சி அலடய; ஏ - அலச.
ைண்ணில் ைைல் பபாங்குேது புண்ணில் பசந்நிைம் விளங்குேதுவபான்ைது, பேயில்,
மலழ -ஆகுபபயர். அந்தைன் - உயிர்ைளுக்கு முடிலே உண்டாக்கும் ைண்ணற்ைேன்.

2524. புக்க வாள் அரி முைங்கு

தசவியின் தபாறிஉற,
பக்கம் மின்னும் மணி யமரு
சிகரம் குதைபட,
தசக்கர் வான் மதை நிகர்க்க, எதிர்
உற்ற தசருவத்து
உக்க வீரர் உதிரத்தின் ஒளிர்
தசச்தசயி தைாயட
(விராதன் ேருலையிைால்); புக்க வாள் அரி - புகுந்த ஒளியுலடய சிங்ைங்ைள்; முைங்கு
- முழக்கு; தசவியின் தபாறிஉற - ைாதுைளில் பபாருந்த; பக்கம் மின்னும்- எல்ைாப்
பக்ைங்ைளிலும் ஒளி வீசும்; மணியமருசிகரம் - இரத்திைம் பபாருந்தியவமருமலையின்
முைடு; குதைபட - குளிர்ந்து பைட, எதிர் உற்ற தசருவத்து - எதிர்ப்பட்ட வபாரில்; உக்க
வீரர் உதிரத்தின் - வீழ்ந்த வீரரின் இரத்தத்தால்;தசக்கர் வான்மதை நிகர்க்க - பசவ்ோை
வமைம் வபாை; ஒளிர் தசச்தசயிதைாடு- விளங்கும் பசஞ்சந்தைப் பூச்சுடவை; ஏ -
அலச.

சிங்ைங்ைளின் பசவியின் பபாறி புக்கு உை என்றும் கூறுேர், விராதன் பசவி

மலைக்குலைவபால் இருந்தை என்பதாம். அேனுலடய ைரிய வதாளில் பூசிய சிேந்த
இரத்தப் பூச்சு பசவ்ோைவமைம் வபான்ைது.
2525. பதடதயாடு ஆடவர்கள், பாய் புரவி,
மால் களிறு, யதர்,
நதடய வாள் அரிகள், யகாள்
உழுதவ, நண்ணியஎலாம்
அதடய வாரி, அரவால் முடி,
அயைக வித, வன்
ததாதடயல் மாதல துயல்வந்து உலவு
யதாள் தபாலியயவ.
பதடதயாடு ஆடவர்கள் - வபார்க் ைருவி ஏந்திய வீரர்ைள்;பாய் புரவி - தாவிப்பாயும்
குதிலரைள்; மால்களிறு - பபரிய மத யாலைைள், யதர் - வதர்ைள்; நதடய - உைாவும்;
வாள் அரிகள் - ஒளியுலடய சிங்ைங்ைள்; யகாள் உழுதவ - உயிலரக் பைாள்ேலதத்
பதாழிைாைக் பைாண்ட புலிைள்; நண்ணிய எலாம் - இவ்ோறுதன்லை
அலடந்தயாேற்லையும்; அதடய வாரி - முழுேதும் ோரிக் பைாண்டு ேந்து,அரவால்
முடி - பபரிய பாம்பால் பதாகுத்துக்ைட்டிய; அயைக வித வன் ததாதடயல் மாதல -
பைவிதமாை, ேலிதாைத் பதாடுக்ைப்பட்ட மாலைைள்;துயல்வந்து - பதாங்கி அலசயும்,
உலவு யதாள் - விசாைமாை வதாள்ைள்;தபாலிய - விளங்ை, ஏ - அலச.
‘பலடபயாடு... வதர்’ எை நாற்பலடயும் ேந்தை. ோரி என்ைதால்எளிலமயாை
அள்ளி எடுத்தலமபுைைாம்

2526. குன்று துன்றிை எைக் குமுறு

யகாப மதமா
ஒன்றின் ஒன்று இதட அடுக்கிை
தடக் தக உதவ,
பின்றுகின்ற பிலனின் தபரிய
வாயின்ஒரு பால்
தமன்று தின்று விளியாது
விரியும் பசிதயாயட.
குன்று துன்றிை எை - மலைைள் பநருங்கிை வபாை; ஒன்றின் ஒன்று இதட அடுக்கிை
- ஒன்றின் வமல் ஒன்ைாைத்தன்னிடம் அடுக்ைப் பபற்ை; குமுறு யகாப மதமா - பிளிறும்,
சிைத்லதயுலடய மதயாலைைலள;தடக்தக உதவ - தன் பபரிய லைைள் உதே;
பின்றுகின்ற பிலனின் தபரிய வாயின் - (வபாைப்வபாை) பின்னும் பசல்கின்ை குலை
வபான்ைபபரிய ோயிடத்தில்; ஒருபால் தமன்றுதின்று - ஒரு பக்ைத்தில் (அந்த
யாலைைலள)பமன்று தின்று பைாண்டிருக்கும்; விளியாதுவிரியும் -அடங்ைாது வமலும்
மிகுகின்ை; பசியயாடு - பபரும்பசியுடன்; ஏ -ஈற்ைலச.
‘இலட இடுக்கிய’ எைக் பைாண்டு தன் விரலின் இலடவய இடுக்கி லேக்ைப் பபற்ை
(லை) எைவும்பபாருள் பைாள்ேர். அந்த யாலைைள் அேன் ோயில் ஒருபுைத்துக்வை
வபாதா. விளிதல் - ைழிதல்,நீங்ைல்

2527. பன்ைகாதிபர் பணா மணி

பறித்து, அதவபகுத்-
ததன்ை, வாைவர் விமாைம்
இதடயிட்டு அரவிதடத்
துன்னு யகாளிதைாடு தாரதக
ததாடுத்த துைனிச்
சன்ைவீரம் இதட மின்னு
தட மார்பிதைாடுயம
பன்ைகாதிபர் - பாம்பின் தலைேர்ைளாம் ோசுகி முதலிய பாம்புைளின்; பணாமணி
பறித்து - படங்ைளிலுள்ளநாைரத்திைங்ைலளப் பிடுங்கிேந்து; அதவ பகுத்து என்ை -
அேற்லைப் பிரித்துப்பதித்தாற் வபாை; அரவிதட - மலைப்பாம்புைளின் உடலிவை;
வாைவர் விமாைம் இதடயிட்டு - வதேர்ைளின் விமாைங்ைலள இலடயிலடவய
பதாங்ைவிட்டு; துன்னு யகாளிதைாடு - விளங்கும் ஒன்பது கிரைங்ைளுடவை;தாரதக -
விண்மீன்ைலள; ததாடுத்த - ைட்டிய; துைனி - ஒலியுடன் கூடிய; சன்ைவீரம் - ஒருேலை
பேற்றிமாலை; இதடமின்னு - இலடவய விளங்கும்; தட மார்பிதைாடும் - பரந்த
மார்புடன்; ஏ - ஈற்ைலச.

பன்ைைம் - பாம்பு, பன்ைைாதிபர் - ோசுகி, ஆைந்தன், தட்சன், சங்ைபாைன்,

குளிைன்,பதுமன், மைாபதுமன், ைார்க்வைாடைன் எனும் எட்டுக்குைநாைங்ைள் பணம் -
படம், துழனி,ஒன்வைாபடான்று வமாதி எழும் ஒலி. விராதன் அணிந்த
பேற்றிமாலையில் வதேர்ைளின் விமாைம்,கிரைங்ைள், விண்மீன்ைள் ஆகியலே
வைாக்ைப் பபற்றிருந்தை.

2528. பம்பு தசக்கர், எரி, ஒக்கும்

மயிர் பக்கம் எரிய,
கும்பம் உற்ற உயர் தநற்றியின்
விசித்து, ஒளிகுலாம்
உம்பருக்கு அரசன் மால் கரியின்
ஓதட, எயிறு ஒண்
கிம்புரிப் தபரிய யதாள்
வதளதயாடும், கிளரயவ
பம்பு தசக்கர் எரி ஒக்கும் மயிர் - பரவிய பசவ்ோைத்லதயும் தீலயயும் வபான்ை
பசம்மயிர்; பக்கம் எரிய - பக்ைங்ைளில்விளங்ை,கும்பம் உற்ற உயர் தநற்றியின் விசித்து -
குடம் வபான்ை மத்தைங்ைள்உயர்ந்த பநற்றியில் ைட்டப் பபற்ை; ஒளி குலாம் உம்பருக்கு
அரசன் மால் கரியின் ஓதட - ஒளி வீசும் வதேர்ைட்கு அரசைாை இந்திரனின் பபரிய
ஐராேதம் எனும் யாலையின் பநற்றிப்பட்டம்; எயிறு ஒண் - அந்த யாலையின்
தந்தங்ைளில் பூட்டிய ஒளி மிக்ை; கிம் புரி- பூண்ைள்; தபரிய யதாள் வதளதயாடும் -
பபரிய ோகுேையத்துடன்; கிளர - விளங்ை; ஏ -ஈற்ைலச.

பசம்பட்லட மயிர் உடற்புைத்வத பதாங்கிய விராதனுக்கு ஐராேதத்தின் ஓலட

பநற்றிப்பட்டமாைவும், கிம்புரி ோகுேையமும் ஆயிை, பம்புதல் - பரத்தல், உற்ை -
உேமஉருபு.

2529. தங்கு திண் கரிய காளிதம

ததைந்து தவை,
தபாங்கு தவங் தகாடுதம என்பது
புழுங்கி எை, மா
மங்கு பாதகம், விடம், கைல்,
வயங்கு திமிரக்
கங்குல், பூசி வருகின்ற கலி
காலம் எையவ
தங்கு திண் கரிய காளிதம - பபாருந்திய ேலிய மிகுந்த ைறுப்பு; ததைந்து தவை -
பசழித்து விளங்ை, தபாங்குதவங்தகாடுதம என்பது - வமற்கிளம்பும் பபரும்
பைாடுலம எனும் தீயபண்பு; புழுங்கி எை -வைாபித்து வமற்கிளம்ப; மங்கு மா பாதகம் -
மிைக்வைட்லட உண்டாக்கும் பபரும்பாேமும்; விடம் கைல் - நஞ்சும் பநருப்பும்;
வயங்கு திமிர -விளங்கிச்பசருக்கிய; கங்குல் பூசி வருகின்ற - இருலளப் பூசிக்பைாண்டு
ேரும்; கலிகாலம் எை - ைலிைாைம் (எதிவர உருபேடுத்து ேந்தாற்) வபாை; ஏ - ஈற்ைலச.
ைாளிலம - ைருலம. விராதனின் நிைம் ைறுப்பு; ேடிவோ பைாடுலம; பசயவைா
தீவிலை; அேனுக்குநஞ்சும் தீயும் ைலிைாைமும் உேலம. தன்லமத் தற்குறிப்வபற்ை
அணி.

2530. தசற்ற வாள் உழுதவ வன் தசறி

அதள் திருகுறச்
சுற்றி, வாரண உரித் ததாகுதி
நீவி ததாடர,
தகாற்றம் யமவு திதச யாதையின்
மணிக் குலமுதடக்
கற்தற மாசுணம் விரித்து வரி,
கச்சு ஒளிரயவ
தசற்ற - (தான்) பைான்ை; வாள் உழுதவ வன் தசறி அதள் - பைாடிய புலியின் ேலிய
பநருங்கியவதால்; திருகுற - (தன் மார்பில்) சுருண்டு விளங்ை; சுற்றி - சுற்றி
உடுத்துக்பைாண்டு; வாரண உரித் ததாகுதி - பை யாலைைளின் வதாற்கூட்டம்; நீவி
ததாடர -அலரயில் ைட்டிய ஆலடயாைத் பதாடர்ந்திருக்ை; தகாற்றம் யமவு திதச
யாதையின்- பேற்றி பபாருந்திய எட்டுத்திக்கு யாலைைளின்; மணிக்குலம் உதட -
மணிக்கூட்டங்ைலளஉலடய; கற்தற மாசுணம் விரித்து வரி கச்சு - பபரிய
மலைப்பாம்லப விரித்து இழுத்துக்ைட்டிய இலடக்ைச்சு;ஒளிர - விளங்ை; ஏ - ஈற்ைலச.
 விராதன் பைான்ை புலியின் வதால் அேனுக்கு வமைாலடயாைவும், யாலைத் வதால்
அலரயில்ைட்டும் ஆலடயாைவும், திலசயாலைைளின் மணிைலளக் வைாத்த
மலைப்பாம்பு ைச்சாைவும் விளங்கிை.நீவி - ஆலட, பைாய்சைமும் ஆம்.

2531. தசங் கண் அங்க அரவின் தபாரு

இல் தசம் மணி விராய்
தவங் கண் அங்க வலயங்களும்,
இலங்க விரவிச்
சங்கு அணங்கிய சலஞ்சலம்
அலம்பு தவளக்
கங்கணங்களும், இலங்கிய
கரம் பிறையவ
தசங்கண் அங்க அரவின்- சிேந்த ைண்ைலளயும் (நீண்ட) உடலையும் உலடய
பாம்புைளுலடய; தபாரு இல் - ஒப்பில்ைாத; தசம்மணி விராய் - சிேந்த மாணிக்ைங்ைள்
ைைந்து அலமக்ைப்பட்டு; தவங்கண் அங்க வலயங்களும் - பைாடிய தன்லம உலடய
உறுப்புைளில் அணியும் வதாள் ேலளைளும்; இலங்க - விளங்கி அலசய; விரவி -
பபாருந்தி;சங்குஅணங்கிய சலஞ்சலம் - சங்குைள் ேருந்திப் பபற்ை சைஞ்சைம் என்னும்
உயர்ந்த சங்குைளால்; அலம்பு - ஒலிக்கின்ை, தவளக் கங்கணங்களும் - பேண்ணிைக்
லைேலளைளும்; இலங்கிய கரம்பிறையவ -விளங்கும் லைைளில் விளங்ைவும்; ஏ -
ஈற்ைலச.
பாம்பின் மணிைளால் இயன்ை ேையங்ைவளாடு முத்துக்ைங்ைணமும் விராதன்
அணிந்துள்ளான்.சஞ்சைம் - ேைம்புரி ஆயிரம் சூழ்ந்த ஓர்உயர்ந்த சங்கு. (49).

2532. முந்து தவள்ளிமதல தபான்னின்

மதலயயாடு முரண,
பந்து முந்து கைல் பாடுபட
ஊடு படர்யவான்,
வந்து மண்ணினிதட யயான்
எனினும், வானினிதடயயார்
சிந்ததயுள்ளும் விழியுள்ளும் உளன்
என்ற திறயலான்
முந்து தவள்ளிமதல தபான்னின் மதலயயாடு முரண -சிைந்த லைலை மலையும்,
வமருமலைவயாடு மாறுபடும்படி; பந்து முந்து கைல் பாடுபட - பந்தாைமுன்வை
தள்ளும் ைால்ைளால் அேதியுை; ஊடு படர்யவான் - அம்மலைைளின் இலடவய
நடந்துபசல்ோன்; வந்து மண்ணினிதட யயான் எனினும் - ேந்து உைகின் இலடவய
உள்ளான் என்ைாலும்; வானினிதடயயார் சிந்ததயுள்ளும் விழியுள்ளும் உளன் என்ற
திறயலான் - வதேர்ைளின் மைத்திலும் ைண்ணிலும் உள்ளேன் என்று கூைப்படும்
ேலிலமயுலடயேனும்,
 லைலை மலைலயயும் வமருமலைலயயும் பந்துவபால் ஆடேல்ை ேலிய பபரிய
தாள்ைளால் அக் ைாட்டில் பசல்பேன் விராதன் ஆோன். அேனிடத்துக்பைாண்ட
அச்சத்தால் வதேர் சிந்லதயுளும் விழியிலும் உளன் என்ைார். சிேனுலையும் மலை
லைலைஎன்பதால் முந்து பேள்ளிமலை என்ைார். ோன் - சுேர்க்ைத்திற்கு இைக்ைலண.

2533. பூதம் அத்ததையும் ஓர் வடிவு

தகாண்டு, புதிது என்று
ஓத ஒத்த உருவத்தன்; உரும்
ஒத்த குரலன்;
காதலித்து அயன் அளித்த, கதட
இட்ட கணிதப்
பாத லக்கம் மததவற்புஅதவ
பதடத்த வலியான்.
பூதம் அத்ததையும் ஓர் வடிவு தகாண்டு - ஐந்து பூதங்ைளும் ஓர் உருேம்
எடுத்துக்பைாண்டு; புதிது என்று ஓத ஒத்த உருவத்தன் - புதுலமயாை ஒரு ேடிவு
எடுத்து இவ்ோறு ேந்தைஎன்று பசால்ைத் தக்ை ேடிவுலடயேனும்; உரும் ஒத்த
குரலன் - இடி ஓலசலயப் வபான்ை குரவைாலச உலடயேனும்; அயன் காதலித்து
அளித்த கதடயிட்ட பாத கணித லக்கம் - பிரமன்மகிழ்ந்து பைாடுத்த ைலடயிவை
ைணக்கிட்டு லேத்த ைால் இைட்சம்; மததவற்பு அதவ பதடத்தவலியான் -
மதயாலைைளாம் அவ்விைங்குைள் அலடந்த ேலிலமலய உலடயேன்.
விராதனின் ேலிய உருேமும் பைாடிய குரலும் கூைப்பட்டுள்ளை. ைலடயிட்ட
பாதைக்ைம் ஒன்வைைால் இைட்சம். பேற்பு - ஆகுபபயர்.

2534. சார வந்து, அயல் விலங்கிைன்-

மரங்கள் ததரயில்
யபர, வன் கிரி பிளந்து உக,
வளர்ந்து இகல் தபறா
வீர தவஞ் சிதலயியைார் எதிர்,
விராதன் எனும் அக்
யகார தவங் கண் உரும்ஏறு அை
தகாடுந் ததாழிலிைான்.
விராதன் எனும் அக்யகார தவங்கண் உரும் ஏறு அை தகாடுந் ததாழி லிைான் -
விராதன் என்று பசால்ைப்படும் அந்த அச்சமூட்டும் பைாடிய ைண்ைலளயும் வபரிடி
வபான்ை பைாடியபதாழிலையுமுலடயேன்; (ேரும் வேைத்தால்); மரங்கள் ததரயில்
யபர - மரங்ைள்நிைத்தில் நின்ை இடம் விட்டுப் பபயர்ந்து விழவும்; வன்கிரி பிளந்துக -
ேலியமலைைள் பிளவுண்டு சிதைவும்; வளர்ந்து இகல் தபறாவீர தவஞ்சிதலயியைார்
எதிர் சார வந்துஅயல் விலங்கிைன் - வபருருக்பைாண்டு ேளர்ந்து வபாலரப் பபைாத
வீரமும் பைாடிய வில்லும்உலடய இராமைக்குேர் முன்வை அருகில் ேந்து எதிராைக்
குறுக்கிட்டு நின்ைான்.

விைங்கிைன் - குறுக்கிட்டான். விராதன் - எதிலும் நிலைவு பபைாதேன்.

விராதன், சீலதலயக் ைேர்ந்து பசல்லுதல்

2535. நில்லும், நில்லும் எை வந்து, நிணம்

உண்ட தநடு தவண்
பல்லும், வல் எயிறும், மின்னு பகு
வாய் முதை திறந்து,
அல்லி புல்லும்அலர் அன்ைம்
அதையாதள, ஒரு தக,
தசால்லும் எல்தலயில், முகந்து உயர்
விசும்பு ததாடர
நிணம் உண்ட தநடுதவண் பல்லும் வல்எயிறும் - தலசலயப் புசித்த நீண்ட
பேண்ணிைப் பற்ைளும் ேலிய வைாரப்பற்ைளும்;மின்னு பகுவாய் முதைதிறந்து -
விளங்கும் பிளந்த ோயாகிய குலைலயத் திைந்து; ‘நில்லும் நில்லும்’ எைச்தசால்லும்
எல்தலயில் - ‘நில்லுங்ைள், நில்லுங்ைள்’ என்று பசான்ை அளவில்; அல்லிபுல்லும் அலர்
அன்ைம் அதையாதள - அைவிதழ்ைள் பநருங்கிய தாமலர மைரில் வீற்றிருக்கும்
அன்ைப் பைலே வபான்ை சீலதலய; வந்து ஒருதக முகந்து உயர்விசும்பு ததாடர - எதிர்
ேந்துஒருலையால் எடுத்து உயர்ந்த ோைத்தில் பதாடர்ந்து பசல்ை;

எயிறு - பல்லின் விளிம்பும் ஆம். நில்லும் நில்லும் - அடுக்கு. அன்ைம் -ஆகுபபயர்.

2536. காதள தமந்தர் அது கண்டு,

கதம் வந்து கதுவ,
யதாளில் தவஞ் சிதல இடங் தகாடு
ததாடர்ந்து, சுடர் வாய்
வாளி தங்கிய வலங் தகயவர்,
‘வஞ்சதை; அடா!
மீள்தி; எங்கு அகல்தி’ என்பது
விளம்ப, அவனும்
காதள தமந்தர் அது கண்டு கதம் வந்து கதுவ - இளம் எருது வபான்ை இராமைக்குேர்
அதலைப் பார்த்து, சிைம் பிைந்து பற்றி;யதாளில் தவஞ்சிதல இடங்தகாடு - வதாளிவை
மாட்டிய பைாடிய வில்லைத் தம் இடக்லையில் பிடித்துக்பைாண்டு; சுடர் வாய் வாளி
தங்கிய வலங் தகயவர் - ஒளி பபாருந்திய அம்புைள்
பைாண்டேைக்லையிைராய்;ததாடர்ந்து - அவ்விராதலைப் பின்பதாடர்ந்து, அடா!
வஞ்சதைமீள்தி எங்கு அகல்தி - ஏ அற்பவை! இச்பசயல் ேஞ்சைமாைது;
திரும்புோயாை! நீ எங்வைபசல்கிைாய்?, என்பது விளம்ப - என்னும் பசாற்ைலளக்
கூை;அவனும் - அவ்ேரக்ைனும்.

ைாலள - பபருமிதம், ேலிலம, நலட முதலியேற்றில் சிைந்ததால் ஆடேர்க்கு

உேலம. அைல்தி -முன்னிலை ஏேல் ஒருலம விலைமுற்று.

2537. ‘ஆதி நான்முகன் வரத்தின் எைது

ஆவி அகயலன்;
. ஏதி யாவதும் இன்றி, உலகு
யாவும் இகலின்,
சாதியாதைவும் இல்தல; உயிர்
தந்ததைன்; அடா!
யபாதிர், மாது இவதள உந்தி, இனிது’
என்று புகல
ஆதிநான் முகன் வரத்தின் - பலடப்பில் முதலில் வதான்றிய பிரமன் எைக்குக்
பைாடுத்த ேரத்திைால்; எைது ஆவி அகயலன் - என் உயிர் நீங்ை மாட்வடன்;
ஏதியாவதும் இன்றி - ஆயுதங்ைள் ஒன்றும் இல்ைாமவைவய; உலகு யாவும் இகலின்
சாதியாதைவும் இல்தல - எல்ைா உைைத்தேரும்எதிர்த்துப் வபாரிட்டாலும் நான்
பேல்ைக் கூடாதை இல்லை; அடா! உயிர் தந்ததைன் - அற்பர்ைவள! உங்ைளுக்கு
இரங்கி உயிர்ப்பிச்லச பைாடுத்வதன்; மாது இவதள உந்தி இனிதுயபாதிர் -
இப்பபண்லண என்னிடம் விட்டு இனிவத பசல்லுங்ைள்; என்று புகல -என்றுவிராதன்
பசால்ை,

வதேர்ைளில் முதலில் லேத்துஎண்ணப்படுபேன் நான்முைன் எைலும் ஆம். ஏதி -

ைாரணம் எைலுமாம். இனி விராதன் இைப்பலதமுன்ைவம பதரிவிக்கும் அமங்ைைப்
பபாருள் படக் கூறும் பநறி: அடா - இவ்ோறு நான் பசய்ேைதைாதைவே.
உயிர்தந்தபைன் - என் உயிலரக் பைாடுத்து விடுகிவைன், மாதிேலள உந்தி
இனிதுவபாதிர் - இப்பபண்லண அலழத்துக் பைாண்டு இனிவத பசல்வீர், என்பதாம்.
வபாதிர் - முன்னிலைஏேல் பன்லம விலைமுற்று.
இராமன் வபார் பதாடுத்தல்

2538. வீரனும் சிறிது தமன் முறுவல்

தவண் நிலவு உக,
‘யபார் அறிந்திலன் இவன்; தைது
தபாற்பும் முரணும்
தீரும், எஞ்சி’ எை தநஞ்சின் உறு
சிந்தத ததரிய,
பார தவஞ் சிதலயின் நாண் ஒலி
பதடத்த தபாழுயத,
 வீரனும் சிறிது தமன்முறுவல் தவண்நிலவு உக - இராமனும் புன்சிரிப்பாகிய
பேள்ளிய நிைபோளி வதான்ை; யபார் அறிந்திலன் இவன்- வபார் பசய்யும் முலைலய
அறிந்தேன் அல்ைன் இேன்; தைது தபாற்பும் முரணும் எஞ்சி தீரும் எை- இேைது
பபாலிவும் ேலிவும் குலைந்துஅழியும் என்று; தநஞ்சின் உறு சிந்தத ததரிய -
தன்மைத்தின் எண்ணம் பேளிப்பட; பார தவஞ்சிதலயின் நாண் ஒலி பதடத்த
தபாழுது-ேலிய பைாடிய வில்லின் நாண் ஓலசலய உண்டாக்கிய ைாைத்தில்; ஏ -
ஈற்ைலச.
வபாரிடாமல் ேஞ்சைமாய்ச் சீலதலயக் ைேர்ந்து பசன்ைதால் விராதன்
வபாரறிந்திைன்எைப்பட்டது. பபாலிவு - வீரத்தால் விளங்கும் தன்லம. முறுேல், நிைவு
- ஆகுபபயர்.

2539. இதல தகாள் யவல் அடல் இராமன்,

எழுயமக உருவன்,
சிதல தகாள் நாண் தநடிய யகாதத
ஒலி ஏறு, திதர நீர்,
மதலகள், நீடு தலம், நாகர் பிலம்,
வாைம் முதல் ஆம்
உலகம் ஏழும், உரும்ஏறு எை
ஒலித்து உரறயவ
எழுயமக உருவன் இதல தகாள் யவல் அடல் இராமன் -வமல் எழுகின்ை நீருண்டது
வபான்ை வமைத்தின் நீை நிைமுலடயேைாகிய அரசிலை வபான்ை
நுனியுலடயவேவைந்திய ேலிய இராமன்; சிதல தகாள் நாண் தநடிய யகாதத ஒலிஏறு
- வில்லிற் பைாண்டநீண்ட ையிற்றின் மிக்ை ஒலியாைது; திதரநீர் மதலகள் நீடுதலம்
நாகர் பிலம் வாைம்முதலாம் உலகம் ஏழும் - அலைைள் கூடிய ைடலின் நீரும்
மலைைளும் சூழ்ந்த நீண்ட நிைவுைைமும்நாைர் ோழும் பாதைமும் சுேர்க்ை வைாைமும்
முதைாகிய ஏழு உைைங்ைளும்; உரும் ஏறு எை ஒலித்துஉரற - வபரிடி ஏறு வபாைப்
பபருமுழக்ைம் உண்டாக்ை; ஏ - ஈற்ைலச.
இராமன் எறிந்த வில்லின் நாபணாலி ஏழு உைைங்ைளிலும் இடி ஏறு வபாை
ஒலித்தது. வேல்பலடபைாண்டு வபாேதும் தமிழ் மரபு பற்றிக் கூறி ஏலைப்
பலடைலளயும் பபைலேத்தார். வமல் உைைம்ஏழாேை: பூவைாைம், புேவைாைம்,
சுேவைாைம், மைாவைாைம், சைவைாைம், தவபாவைாைம், சத்தியவைாைம். கீவழழு
உைைம்: அதைம், விதைம், சுதைம், தராதைம்,இரசாதைம், மைாதைம்,பாதாளம். உரை -
எதிபராலிக்ை.
விராதன், சீலதலய விடுத்து இராமைக்குேலர எதிர்த்தல்

2540. வஞ்சகக் தகாடிய பூதச தநடு

வாயில் மறுகும்
பஞ்சரக் கிளி எைக் கதறு
பாதவதய விடா,
தநஞ்சு உளுக்கிைன் எை, சிறிது
நின்று நிதையா,
அஞ்சைக் கிரி அைான் எதிர்
அரக்கன் அைலா
அரக்கன் - அவ்விராதன்; வஞ்சகக் தகாடிய பூதச தநடுவாயில் -
ேஞ்சத்தன்லமயுலடய பைாடிய பூலையின்பபரிய ோயிவை;மறுகும் பஞ்சரக் கிளி
எைக் கதறு பாதவதய விடா - அைப்பட்டுத்தவிக்கும் கூட்டிலுள்ள கிளி வபாைக்
கூச்சலிடும் சீலதலயக் கீவழ விட்டு; தநஞ்சு உளுக்கிைன் எை - மைஞ்சிலதந்தேன்
வபாை; சிறிது நின்று நிதையா - சற்வை நின்று சிந்தித்து; அஞ்சைக் கிரி அைான் எதிர்
அைலா - ைரியமலை வபான்ை இராமனுக்கு எதிரில்ேந்துவைாபித்து;

பூலச - பூலை (4). பாலே - ஆகுபபயர் அஞ்சைம் - ைருலம.

2541. யபய்முகப் பிணி அறப், பதகஞர்

தபட்பின் உதிரம்
யதாய் முகத்தது, கைத்தது,
சுடர்க் குதிதரயின்
வாய்முகத்திதட நிமிர்ந்து
வட யவதல பருகும்
தீ முகத் திரி சிதகப் பதட
திரித்து எறியயவ
யபய்முகப்பிணி அற - வபய்ைளிடத்திலுள்ள பசியாகிய வநாய் நீங்ை; பதகஞர் உதிரம் -
எதிரிைளின்இரத்தத்திவை; தபட்பின் யதாய் முகத்தது - விருப்பத்வதாடு வதாய்ந்த
நுனிலய உலடயதும்;கைத்தது - ேலிலமயுலடயதும், சுடர்க் குதிதரயின் - தீச்சுடர்
விட்படரியும்குதிலர உருவில்; வாய்முகத்திதட நிமிர்ந்து - ோயும் முைமும் தன்னிடம்
பைாண்டு வமவைாங்கி; வடயவதல பருகும் - ேடதிலசயிலுள்ள ைடல்நீலரப் பருகும்;
தீமுகத் திரிசிதகப் பதட திரித்ததரிய - தீலயத் தன்னிடம் பைாண்டதும் ஆை
முப்பிரிோை சூைத்லதச்சுற்றி இராமன் மீது எறிய; ஏ -ஈற்ைலச.

விராதனின் சூைப்பலட இரத்தம் வதாய்ந்திருந்ததால் வபய்ைள் அலதக் குடித்துப்

பசிதீர்ந்தை. என்றும் பசிநீங்ைாப் வபயும் பசி தீர அேன் பலைேலர அழித்துக்
பைாண்வட இருந்தான்என்பதாம். ேடலேத் தீ என்பது ேடைடலில் பபண்குதிலர
ேடிவில் உள்ள தீ எைப் புராணங்ைள் கூறும். அத்தீவய மூன்று நாவுடன் உள்ளது வபாை
விராதனின் பலட விளங்கியது. ேடகுதிலர எைப்’படலப’ என்ைபபண் குதிலரலயச்
சுட்டும் என்பர்.திரிசிலைப் பலட -முத்தலைச்சூைம்.

2542. திதசயும், வாைவரும், நின்ற திதச

மாவும், உலகும்
அதசயும் ஆலம் எை, அன்ை அயில்
மின்னி வரலும்,
வதச இல் யமரு முதல் மால் வதரகள்
ஏழின் வலி சால்
விதசய வார் சிதல இராமன் ஒரு
வாளி விடயவ
அன்ை அயில் - அந்தச் சூைப்பலட; திதசயும் - எண் திலசைளும்; வாைவரும் -
அவ்பேட்டுத்திலசக்ைாேல் பசய் வதேரும்;திதசநின்ற மாவும் - அத்திக்குைளில் நின்ை
எட்டுயாலைைளும்; உலகும் - உைைங்ைளும்; அதசயும் - ைைங்ைக் ைாரணமாை; ஆலம்
எை- ஒருநஞ்பசை; மின்னிவரலும் - ஒளிவீசி ேரவும்; இராமன், வதசயில் யமரு
முதல்மால் வதரகள் ஏழின் வலி சால் - குற்ைமில்ைாத வமரு முதைாை உள்ள மலைைள்
ஏலழ விட ேலிலமமிக்ை; விதசய வார்சிதல -பேற்றித் தரும் நீண்ட வில்லிலிருந்து;
ஒருவாளி விட - ஓரம்லபத் பதாடுத்து எய்ய: ஏ - ஈற்ைலச.
திலசயும் ோைேரும் என்பதற்குத் திலைக்கும் வதேரும் எைவும் பபாருள்படும்.
எ.டு. ‘நீதிலசத்தது உண்வடா’ (1512) திலசோைேர் - இந்திரன், அக்கினி, யமன், நிருதி,
ேருணன், ோயு,குவபரன், ஈசாைன் எை எண்மர். எட்டுத்திக்கு யாலைைள் ஐராேதம்,
புண்டரீைம், ோமைம், குமுதம், அஞ்சைம், புட்பதந்தம், சாருேபபௌமம், சுப்பிரதீபம்
என்பை. மா - விைங்கின் பபாதுப் பபயர்.ஏழுமலைைளாேை: ையிலை, இமயம்,
மந்தரம், விந்தம், நிடதம், எமகூடம், நீைகிரி என்பை.விசயம் என்பது விலசயம் எை
எதுலை வநாக்கித் திரிந்தது எைைாம். விலசய என்பதற்கு வேைமாைஎைவும் பபாருள்
கூறுேர். ஒரு - ஒப்பற்ை எைவுமாம்.

2543. ‘இற்றது இன்தறாடு இவ் அரக்கர்

குலம்’ என்று, பகயல,
தவற்ற விண்ணினிதடநின்று தநடு
மீன் விழுவயபால்,
சுற்று அதமந்த சுடர் எஃகம்அது
இரண்டு துணியா
அற்ற கண்டம்அதவ ஆதசயிைது
அந்தம் உறயவ
இவ்வரக்கர் குலம் இன்தறாடு இற்றது - இந்த இராக்ைதக் கூட்டம் இந்த நாவளாடு
முடிந்தது; என்று - எைக் குறிபார்த்து;பகயலதவற்ற விண்ணினிதட நின்று தநடு மீன்
விழுவ யபால் -பைற்ைாைத்திவை வேைமற்ை பேறும்ோைத்திலிருந்து பபரிய
விண்மீன்ைள் வீழ்ேை வபாை; சுற்று அதமந்த சுடர் எஃகம் அது - சுற்றிலும் பபாருந்திய
ஒளியுலடய சூைம்; இரண்டு துணியா - இரண்டு துண்டாக்ைப்பட்டு; அற்ற கண்டம்
அதவ - அழிந்த அத்துண்டங்ைள்; ஆதசயிைது அந்தம் உற - திக்குைளின்எல்லைலய
அலடய; ஏ - ஈற்ைலச. பேற்ை விண் - வேறு ஒன்றும் இல்ைாத சூனியமாை ஆைாயம்.
பைலில் விண்மீன்ைள் விழுேதுவைட்டின் அறிகுறி. சூைத்தின் துண்டுைள் ோனில்
விண்மீன்ைளாை விழுந்த நிலை அரக்ைர் அழிவுக்குஅறிகுறியாம். ஆலச - திக்கு. எ - டு
ஆலச பத்திற்கும் (3422) அது, அலே என்பை பகுதிப் பபாருள்விகுதி.

2544. சூர் ஒடுங்கு அயில் துணிந்து இறுதல்

கண்டு, சிறிதும்
யபார் ஒடுங்கலன், மறம்தகாடு
புழுங்கி, நிருதன்
பார் ஒடுங்குறு கரம்தகாடு
பருப்பதம் எலாம்
யவதராடும் கடிது எடுத்து எதிர்
விதசத்து, விடலும்
நிருதன் - அவ்ேரக்ைன்; சூர் ஒடுங்கு அயில் துணிந்து இறுதல் கண்டு - பைாடுலம
தங்கியுள்ள தன்சூைம்துண்டுபட்டு அழிந்தலதப்பார்த்தும்; சிறிதும் யபார் ஒடுங்கலன் -
வபார் பசய்தலிற்சற்றும் தளர்ச்சி இல்ைாதேன் ஆகி; மறம்தகாடு - வீரப்பண்லப வமற்
பைாண்டு;புழுங்கி - வைாபத்தால் மைம் பேதும்பி; பார் ஒடுங்குறுகரம் தகாடு -
நிைவுைகு ஒடுக்ைமுறும்படியாை தன் பபரிய லைைளால்; பருப்பதம் எலாம் -
மலைைலள எல்ைாம்; யவதராடும் கடிது எடுத்து எதிர் விதசத்து விடலும் வேவராடு
விலரோைப் பிடுங்கி எடுத்துஇராமனுக்கு எதிராை வேைமாை எறிந்ததும்.
தன் சூைப்பலட இராமன் அம்பால் துண்டுபடினும் பின் ோங்ைாமல் வபார்
புரிந்தான். சூர்என்பதற்குத் வதேர், ேஞ்சம், பைாடுந் பதய்ேம் எைப்பை பபாருள்
கூறுேர். பருப்பதம் -பர்ேதம்.

2545. வட்டம் இட்ட கிரி அற்று உக,

வயங்கு வயிரக்
கட்டு அதமந்த கதிர் வாளி,
எதியர கடவலால்,
விட்ட விட்ட மதல மீள, அவன்
தமய்யில், விதசயால்
பட்ட பட்ட இடம் எங்கும்,
உடல் ஊறுபடலும்
வட்டம் இட்ட கிரி அற்று உக - விராதன் எறிந்த சூழ்ந்து ேரும்மலைைள் பிளவுபட்டு
விழுமாறு; (இராமன்) வயங்கு வயிரக் கட்டு அதமந்த கதிர்வாளி எதியர கடவலால் -
விளங்குகின்ை உறுதியாை ைட்டுப் பபாருந்தியஒளிமிக்ை அம்புைலள (விராதனுக்கு)
எதிராை எய்தைால்; விட்ட விட்ட மதல மீள - (அேன்) வமன்வமல் எறிந்த மலை
எல்ைாம் திரும்பவும்;அவன் தமய்யில் - விராதன்உடலில், விதசயால் பட்ட பட்ட
இடம் எங்கும் உடல் ஊறு படலும் - வேைத்வதாடுஎறிப்பட்ட இடங்ைளில் எல்ைாம்
உடம்பு ைாயம் பட்ட அளவில்.
‘ேட்டமிட்ட’ என்ை பதாடலர ோளியுடன் வசர்ப்பதும் உண்டு. பட்ட பட்ட -
மிகுதிபற்றிஅடுக்கு ேந்தது. விராதன் எறிந்த மலைைள் இராமன் அம்பிைால் திரும்பி
அேலைவய ைாயப்படுத்திை.ஊறு - புண்.

2546. ஓம் அ ராமதர, ஒருங்கும்

உணர்யவார் உணர்வுறும்
நாமர் ஆம் அவதர, நல் அறம்
நிறுத்த நணுகித்
தாம் அரா-அதண துறந்து ததர
நின்றவதர, ஓர்
மா மராமரம் இறுத்து, அதுதகாடு
எற்ற வரலும்
ஓம் அ ராமதர - ஓம் எனும் பிரணே மந்திரப் பபாருளாகிய இராம பிராலை;
ஒருங்கும் உணர்யவார் உணர்வுறும்நாமர் ஆம் அவதர - முற்றும் உணர்த்த பபரிவயாவர
அறியத்தக்ை இராமன் எனும் திருப்பபயர் பைாண்ட அேலர; நல்லறம் நிறுத்த - சிைந்த
தருமத்லத நிலை நிறுத்தற்ைாை; தாம்அரா அதண துறந்து ததர நணுகி நின்றவதர -
தமக்குரிய ஆதிவசடைாம் பள்ளிலய விட்டு நீங்கிஉைகில் ேந்து அேதரித்தேலர; ஓர்
மா மராமரம் இறுத்து - ஒரு பபரிய ஆச்சா மரத்லதப்பிடுங்கி ஒடித்து; அது தகாடு எற்ற
வரலும் - அதலைக் பைாண்டு அடிக்ைேரவும்.
இராமனின் நிலைலய அறியாது விராதன் இவ்ோறு பசய்கிைான் என்பது வதான்ை
‘ஓம் அ ராமலர’எைக் ைவி சிைப்பித்துக் கூறுகிைார். ஓம் ராமலர எை ஓமங்ைளால்
விளங்கும் வேள்வியும்வேள்விப்பயனுமாய் விளங்கும் இராமலை எைவும் குறிப்பர்.
இராம நாமம் என்பது நல்ைறிவுலடவயார் அறியும் பபாருளாை விளங்குேது (இராமர்
என்ை பசால்லைக் பைாண்ட இச்பசய்யுள் இலடச் பசருைல்என்பர் சிைர்)
திருேைந்தாழ்ோன் இைக்குேைாய் அேதரித்தலதயும் ஒருோறு குறிப்பிடும்.
இதுதிரிபு எனும் பசால்ைணி பைாண்டது.

2547. ஏறு யசவகன் இரண்டிதைாடு

இரண்டு கதணயால்
யவறு யவறு துணிதசய்து, அது
விழுத்தி, விதசயால்
மாறு மாறு, நிமிர்
யதாளிதடயும் மார்பினிதடயும்
ஆறும் ஆறும் அயில் தவங் கதண
அழுத்த, அவனும்
ஏறு யசவகன் - நாளும் ேளரும் வீரப்பண்புலடய இராமன்; இரண்டிதைாடு இரண்டு
கதணயால் - நான்குஅம்புைளால்,யவறு யவறு துணி தசய்து அது விழுத்தி - பை
துண்டுைளாை பேட்டி அந்த மராமரத்லதத் தள்ளி விட்டு; நிமிர் யதாளிதடயும்
மார்பினிதடயும் மாறு மாறு - உயர்ந்த வதாள்ைளிலும் மார்பிலும் மாற்றி
மாற்றி,விதசயால் ஆறும் ஆறும் அயில் தவங்கதணஅழுத்த - வேைத்தால் பன்னிரண்டு
பைாடிய அம்புைலளப் பதியும்படி எய்ய; அவனும் - அவ்ேரக்ைனும்

விராதன் எறிந்த மராமரத்லத இராமன் நான்கு அம்புைளால் துண்டித்து

வீழ்த்திைான்.அவ்ேரக்ைன் மார்பிலும் வதாளிலும் அவ்ோவை அம்புைலளச்
பசலுத்திைான். ஏறு வசேைன் என்பதற்குநலட, வீரம், வதாற்ைப் பபாலிவு
முதலியேற்ைால் சிங்ைம் வபான்ை வீரன் எைலுமாம். இலட -இடம்.

2548. தமாய்த்த முள் தைது உடல் ததல

ததாதளப்ப, முடுகி,
தகத்தவற்றின் நிமிரக் கடிது
கன்றி, விசிறும்
எய்த்த தமய்ப் தபரிய யகைல் எை,
எங்கும், விதசயின்
ததத்த அக் கதண ததறிப்ப, தமய்
சிலிர்த்து, உதறயவ
தைது உடல் ததல தமாய்த்த முள் ததாதளப்ப - தன் உடம்பினிடத்து மிகுதியாை
அம்பு துலளத்துச் பசல்ை;முடுகிதகத்து அவற்றின் நிமிரக் கடிதுகன்றி விசிறும் -
விலரந்து மைம் பேறுப்புற்று அவ்ேம்புைளிலிருந்து விடுபடச் சிதைச்பசய்யும்; எய்த்த
தபரிய தமய் யகைல் எை - ேருந்திய பபரிய உடலை உலடய ைாட்டுப்பன்றிலயப்
வபாை; எங்கும் விதசயின் ததத்த அக்கதண ததறிப்ப -(விராதன்) தன் உடல்எங்கும்
வேைமாை ஊடுருவிய (இராமனின்) அவ்ேம்புைள் சிதறிவிழுமாறு; தமய் சிலிர்த்து
உதற - உடலைச் சிலிர்த்துக் பைாண்டு உதைவும்; ஏ - ஈற்ைலச.

முள் - முள்வபால் கூரிய அம்பு, இராமனின் அம்பு லதக்ைப்பபற்ை அரக்ைனின் உடல்

பபரியைாட்டுப்பன்றிக்கு உேலமயாயிற்று. முன்பாடலில் இராமலைச் சிங்ை ஏற்றிற்கு
உேமித்த உயர்வும்இங்கு விராதலை இழிந்த பன்றிக்கு உேமித்த இழிவும் ஒப்பு
வநாக்ைத் தக்ைது. எய்த்த வைழல் என்பதற்கு முள்ளம்பன்றி எைவும் கூறுேர்.

2549. எரியின் வார் கதண இராமன் விட,

எங்கும் நிதலயாது
உருவி ஓட மறம் ஓடுதல்
தசயா உணர்விைான்,
அருவி பாயும் வதரயபால் குருதி
ஆறு தபருகிச்
தசாரிய, யவக வலி தகட்டு,
உணர்வு யசார்வுறுதலும்
இராமன் எரியின் வார்கதண விட - இராமபிரான் பநருப்புப் வபான்ை நீண்ட
அம்புைலள எய்ய; எங்கும் நிதலயாது உருவி ஓட - எவ்விடத்தும் தலடப்படாமல்
அரக்ைன் உடலில் அவ்ேம்புைள் ஊடுருவிச் பசல்ை; மறம் ஓடுதல்தசயா உணர்விைான் -
பைாடுலம நீங்ைா அறிவுலடய அவ்ேரக்ைன்; அருவி பாயும் வதர யபால்-அருவிைள்
பாய்ந்து ஓடும் மலை வபாை; குருதி ஆறு தபருகிச் தசாரிய -இரத்த ஆறுவபாைத் தன்
உடம்பிலிருந்து பபருக்பைடுத்து ேழிய; யவக வலி தகட்டு உணர்வு யசார்வுறுதலும் -
மிகுந்த ேலிலம அழிந்து அறிவிழந்த அளவில்.
எரியின் ோர்ைலண அக்கினி யாத்திரமும் ஆகும். எரிக்ை வேண்டிய அவ்ேம்பு
விராதனின் ேரேலிலமயால் அேலை எரிக்ைாமல் ஊடுருவியது என்பர். விராதனுக்கு
மலையும் அேன் உடலிலிருந்துபபருகும் இரத்தத்திற்கு அருவியும் முலைவய
உேலமயாம். குருதி ஆறு - உருேைம்.
இராமைக்குேர் விராதன் வதாள்வமல் ஏறி பேட்டி வீழ்த்தல்

2550. தமய் வரத்திைன், ‘மிடல்-

பதட விடப் படுகிலன்;
தசய்யும் மற்றும் இகல்’ என்று
சிை வாள் உருவி, ‘வன்
தக துணித்தும்’ எை, முந்து கடுகி,
படர் புயத்து,
எய்வு இல் மல் தபாருவு யதாள் இருவர்
ஏற, நிருதன்
எய்வு இல் மல் தபாருவு யதாள் இருவர் - வசார்வில்ைாத, மற்வபார் பசய்ேதில் ேல்ை
வதாள்ைலள உலடய இராமைக்குேர்;தமய்வரத்திைன் - அழியாேரம் பபற்ை விராதன்;
மிடல் பதட விடப் படுகிலன் -ேலிய அம்புைலள எய்தும் இைோன்; மற்றும் இகல்
தசய்யும் - வமலும் இேன் வபார்புரிோன்; என்று சிைவாள் உருவி - எைக்ைருதிக்
வைாபத்வதாடு ோள்ைலள உருவி; வன்தக துணித்தும் எை - (அரக்ைனின்)
ேலியலைைலள பேட்டி வீழ்த்துவோம் என்று; முந்து கடுகி படர் புயத்து ஏற - அேன்
முன் விலரந்துபசன்று அேனுலடய பரந்த வதாள்ைளின் மீது ஏை; நிருதன் - அரக்ைைாம்
அவ் விராதன்.

ேரம் பபற்ை விராதன் இைோததால் இராமைக்குேர் ோளால் அேன் வதாலள

பேட்ட அேன் மீதுஏறிைர். இருேர் வைாபத்லத ோளின் மீது ஏற்றிக் கூைப்பட்டது
என்பர். சிைம் - வபார் எைவும்கூறுேர். எய்வில்என்பதற்கு அம்புைலள எய்யும்
வில்லுலடய என்றுமாம்.

2551. உண்டு எழுந்த உணர்வு அவ்வயின்

உணர்ந்து முடுகி,
தண்டு எழுந்ததைய யதாள்தகாடு
சுமந்து, தழுவி,
பண்டு எழும் தைது வன் கதி
பதிற்றின் முடுகிக்
தகாண்டு எழுந்தைன் - விழுந்து
இழி தகாழுங் குருதியான்.
 விழுந்து இழி தகாழுங் குருதியான் - கீவழ விழுந்து பபருகி ேழியும் மிகுந்த
இரத்தத்லத உலடயேைாகி; அவ்வயின் உண்டு எழுந்தஉணர்வு உணர்ந்து -
அவ்விடத்தில் மீண்டும் எழும் உணர்ச்சி அலடந்தேைாகி; முடுகித்தண்டு எழுந்ததைய
யதாள்தகாடு தழுவிச் சுமந்து -விலரந்து தண்டாயுதம் வபான்ை தன்வதாள்ைலளக்
பைாண்டு இராமைக்குேலர அலணத்துத் தூக்கி; பண்டு எழும்
தைதுவன்கதி(ப்)பதிற்றின் முடுகி - பழலமயில் தன்னிடம் உண்டாகும் ேலிய
வேைத்தில்பதின்மடங்கு விலரவு பைாண்டு; தகாண்டு எழுந்தைன் - வமற்பைாண்டு
எழும்பியேைாய்

இரத்த ஆறு பபருகிட உணர்வு வசார்வுற்ை விராதன் மீண்டும் உணர்வுற்று

இராமைக்குேலரத் தன்வதாளில் சுமந்து விலரந்து பசன்ைைன். தண்டு - தண்டம்
என்பதன்திரிபு.

2552. முந்து வான் முகடு உறக் கடிது

முட்டி முடுகிச்
சிந்து யசாரிதயாடு சாரிதக
திரிந்தைன் அயரா-
வந்து யமருவிதை நாள்ததாறும்
வலம்தசய்து உைல்யவார்,
இந்து சூரியதர ஒத்து,
இருவரும் தபாலியயவ.

யமருவிதை நாள் ததாறும் வலம் தசய்து வந்து உைல்யவார் இந்து சூரியதர ஒத்து -
வமருமலைலயத் திைமும் ேைமாைச் சுற்றித் திரிபேர்ைளாம் சந்திர சூரியர்ைலளப்
வபான்று; இருவரும் தபாலிய - இராமைக்குேர் அேன் வதாள்ைள் மீது விளங்ை; முந்து
வான் முகடு உற - வமல் உள்ள ோைத்தின் உச்சிலயப் பபாருந்த; கடிது முட்டி -
வேைமாை முட்டிக்பைாண்டு; சிந்து யசாரிதயாடு - ேழியும் இரத்தத்வதாடு;முடுகிச்
சாரிதக திரிந்தைன்- (விராதன்) வேைமாை ேட்ட மிட்டுச் சுற்றிைான். அயரா - அலச; ஏ -
ஈற்ைலச.

வமருமலை அரக்ைனுக்கும், சந்திர சூரியர் இராமைக்குேர்க்கும் உேலம. சந்திர

சூரியர்வமருலே ேைமாைச் சுற்றுதல் என்பது புராண மரபு. முந்து ோன் என்பலத
மற்ைப் பூதங்ைளுக்கு முன்லேத்துஎண்ணப் பபறும் ோைம் என்றுமாம்.

2553. சுவண வண்ணதைாடு கண்ணன் உதற

யதாளன் விதச யதாய்
அவண விண்ணிதட நிமிர்ந்து
படர்கின்றவன், அறம்
சிவண, தன்ை சிதறமுன் அவதராடு,
ஏகு தசலவத்து
உவணன் என்னும் தநடு மன்ைவனும்
ஒத்தைன் அயரா.
சுவண வண்ணதைாடு கண்ணன் உதற யதாளன் - பபான் நிைமுள்ள இைக்குேவைாடு
இராமன் விளங்கிய வதாலள உலடய விராதன்; விதசயதாய் - வேைமிக்கு; அவண
விண்ணிதட நிமிர்ந்து படர்கின்றவன் - அப் புைத்ததாை ஆைாயத்தில்எழுந்து
பசல்கின்ைேைாம் அவ் ேரக்ைன்; அறம் சிவணது அன்ை - தருமம் ேடிபேடுத்தலதப்
வபான்ை; சிதற - இைக்லைைவளாடு; முன் அவதராடு ஏகு தசலவத்து - முன்ைம்
பைராமன்ைண்ணபைாடு பசல்கின்ைலத உலடய; உவ ணன் என்னும்
தநடுமன்ைவனும் ஒத்தைன் - ைருடன்என்னும் சிைப் புலட மன்ைேலைப் வபான்று
விளங்கிைான்.

இங்கு விராதலைக் ைருடைாைவும் இராமைக்குேலரப் பைராமன் ைண்ணைாைவும்

உேமிக்ைப்பபற்றுளது. ைருடன் தருமத்தின் ேடிவு என்பர். இராமலைக் ைண்ணன்
என்ைது ைருலண உலடயேன் என்பதுகுறித்துமாம். இராமலக்குவர் முன்ைவதாரம்.
கண்ணன், பலராமன், பின்ைவதாரம்; இவ்வாறுகூறுதல் கவி மரபு. சுேண ேண்ணன் -
பபான் ேண்ணைாம் சிேலைக் குறிப்பர் சிைர். அப்வபாதுசங்ைர நாராயணன் உேலம
ஆேர்.

2554. மா தயா உதடய தன் கணவன்,

வஞ்சன் வலியின்
யபாதயலாடும் அலமந் தைள்;
புலர்ந்து, தபாடியில்,
யகாததயயாடும் ஓசி தகாம்பு எை,
விழுந்தைள் குலச்
சீதத, யசவல் பிடியுண்ட சிதற
அன்ைம் அதையாள்.
குலச்சீதத - உயர்குைத்துதித்த சீலத; மா தயா உதடய தன் கணவன் வஞ்சன் வலியின்
யபாதயலாடும் - பபருங்ைருலண பூண்ட தன் துலணேைாம் இராமன் ேஞ்சம் பசய்த
விராதனின் ேலிலமக்குட்பட்டுத் தூக்கிச் பசல்லும்வபாது; அலமந்தைள் - ோடிக்
ைைங்கிைாள்;புலர்ந்து யசவல்பிடியுண்ட சிதற அன்ைம் அதையாள் -
ோட்டமலடந்துஆணன்ைம் பிைரால் பிடிபட பமன் சிைகுள்ளபபண் அன்ைம்
வபான்ைேளாய்; தபாடியில் யகாததயயாடும் ஓசி தகாம்பு எை விழுந்தைள் - புழுதியில்
கூந்தபைாடு துேளும் பூங்பைாம்பு வபாை விழுந்தாள்.

தன் கூந்தல் புழுதியில் புரளப் பூங்பைாம்பு வபால் சீலத விழுந்தாள். குைம் -

நிமிகுைம்.சைைன் யாைசாலை அலமக்ை நிைத்லத உழுதவபாது உழுபலடச் சாலில்
கிலடத்ததால் சீலதஎைப்பட்டாள். வசேல் - ஆண் அன்ைம், வைாலத - கூந்தல்.
வைாலதவயாடும் ஓசிபைாம்பு -ைாற்றிைால் அலசயும் பூங் பைாம்பு எைவும் பைாள்ேர்.
2555. பின்தை ஏதும் உதவும் துதண தபறாள்;
உதர தபறாள்;
மின்தை ஏய் இதட நுடங்கிட
விதரந்து ததாடர்வாள்;
‘அன்தையய அதைய அன்பின்
அறயவார்கள்ததம விட்டு
என்தையய நுகர்தி’ என்றைள்-
எழுந்து விழுவாள்.
எழுந்து - மீண்டும் (சீலத) எழுந்து; உதவும் துதண பின்தை ஏதும் தபறாள் - தைக்கு
உதவிடும் துலணவேறு ஒன்றும் பபைாதேளும்; உதரதபறாள் - ஆறுதல் கூறும் பமாழி
ஒன்றும் பபைாதேளும் ஆகி; மின்தைஏய் இதட நுடங்கிட விதரந்து ததாடர்வாள் -
மின்ைலைப் வபான்ை இலட துேண்டிடவேைமாய் விராதலைத் பதாடர்ந்தேள்;
அன்தையய அதைய அன்பின் அறயவார்கள் ததமவிட்டு -தாய் வபான்று பிைரிடம்
அன்பு ைாட்டும் அைவோராம் இராமைக்குேலர விட்டு விட்டு; என்தையய நுகர்தி
என்றைள் - என்லை நீ பைாண்டு வபாய் உண்ணுை என்று கூறிைளாய்; விழுவாள் -
(அேன்முன்) மீண்டும் விழுோள்.
இராமைக்குேர் அைவோர் ஆதைால் அேர்ைளால் உைைம் நைம் பபறும் என்பதால்
அேர்ைலளவிட்டு விட்டுத் தன்லை உண்ணுமாறு வைட்கிைாள் சீலத. மின்ைலின்
ஒளியும். தைக்பைைத் தனிஉருவின்லமயும் சீலத இலடக்கு உேலமயாைக்
ைாரணமாயிை. உலர பபைாள் என்பதால் ைாட்டில் சீலததனித்த அபலையாய் உள்ள
அேை நிலை புைப்படும்.

2556. அழுது வாய் குைறி ஆர் உயிர்

அழுங்கி அதலயா
எழுது பாதவ அதையாள் நிதல
உணர்ந்து இதளயவன்
ததாழுது ‘யதவி துயர் கூர
விதளயாடல் ததாழியலா?
பழுது வாழி’ எை ஊழி
முதல்வன் பகர்வுறும்:
வாய் குைறி அழுது - ோய்ச் பசாற்ைள் குழறி அழுது, ஆர்உயிர்அழுங்கி - அரிய உயிர்
ேருந்தி; அதலயா - அலைந்து, எழுது பாதவ அதையாள் நிதல உணர்ந்து - ஓவியத்தில்
எழுதும் பதுலம வபான்ை சீலதயின் துன்பநிலைலய அறிந்து; இதளயவன் -
இைக்குேன்;ததாழுது - இராமலைேணங்கி; வாழி - நீர் ோழ்ை; யதவி துயர்கூர - சீலத
இவ்ோறு பபருந்துயரில்ேருந்த; விதளயாடல் ததாழியலா -விலளயாட்டாை எண்ணி
இருப்பது நன்வைா? பழுது - இது குற்ைம்; எை - என்று கூை; ஊழி முதல்வன் பகர்வுறும் -
பை உைைத்லதத்வதாற்றுவித்தேைாகிய இராமன் கூைத் பதாடங்குோன்.
சீலதயின் அேை நிலை ைண்டு இைக்குேன் இராமனிடம் ‘இவ்ோறு
விலளயாடைாமா?’ எைக்கூறிைான். எழுது பாலே - அலசயாது இருத்தலுக்கு உேலம.
எைவே சீலத மூர்ச்சித்து விழுந்தாள்என்பர். பபரிவயாரிடம்வபசுமுன் கூறும் மரியாலத
பமாழி ‘ோழி’ என்பதாம். இனிப்பழுது எைக் கூறியலமலயப் பபாறுத்துக்
பைாள்ளுமாறு ‘ோழி’ என்று கூறிைான்எைலுமாம். ஊழி முதல்ேன்
என்பதால்இராமனின் முதன்லம நிலை புைப்படும்.

2557. ‘ஏக நின்ற தநறி எல்தல கடிது

ஏறி, இனிதின்
யபாகல் நன்று எை நிதைந்ததைன்;
இவன், தபாரு இயலாய்!
சாகல் இன்று தபாருள் அன்று, எை
நகும் ததகதமயயான்,
யவக தவங் கைலின் உந்தலும்,
விராதன் விையவ,
தபாரு இயலாய் - ஒப்பில்ைாதேவை! ஏகநின்ற தநறி எல்தல கடிது ஏறி -
இக்ைாட்டில் பசல்ை வேண்டிய ேழியின் முடிலே விலரவில் இேன்மீது ஏறி, இனிதின்
யபாகல்நன்று எை நிதைந்ததைன் - இனிதாைச் பசல்லுதல் நல்ைது என்று
எண்ணிவைன்; இவன் சாகல்இன்று தபாருள் அன்று - (விராதைாம்) இேன் இைப்பது
இன்று நமக்கு அரிய பசயல் அன்று, எைநகும் ததகதமயயான் - எை எள்ளல்
குறிப்வபாடு கூறிய இராமன்; விராதன் விை - அவ்ேரக்ைன் கீவழ விழ; யவக
தவங்கைலின் உந்தலும்- வேைமாைத் தன் ேலிய வீரக்ைழல் அணிந்த திருேடியால்
உலதக்ைவும் ஏ - ஈற்ைலச.

‘நாம் பசல்ைக் ைருதிய ேழியாைஇவ்ேரக்ைன் பசல்ேதால் ேருத்தமின்றி இனிது

நடக்ைக் ைருதிவைன். இேலைக் பைால்ேது அரிதன்று’எை எள்ளற் சிரிப்புடன் இராமன்
கூறியது முன் பசய்யுளில் இைக்குேன் ‘வதவிதுயர்கூர விலளயாடல்பதாழிவைா’ என்ை
வைள்விக்குரிய விலடயாய் உளது. பேங்ைழல் - அடியார் விரும்பும் திருேடிஎைைாம்.
சாைல் - சாதல் பபாருவிவைாய் எைக் பைாண்டு வபார் பசய்யும் வில்லை உலடவயாய்
எைவும் பைாள்ேர்.
விராதலைப் புலதக்ை அேன் சாபம் நீங்கி விண்ணில் வதான்ைல்

2558. யதாள் இரண்டும் வடி வாள்தகாடு

துணித்து, விதசயால்
மீளி தமாய்ம்பிைர் குதித்தலும்,
தவகுண்டு, புருவத்
யதள் இரண்டும் தநரிய, சிைவு
தசங் கண் அரவக்
யகாள் இரண்டு சுடரும்
ததாடர்வதின் குறுகலும்
 மீளி தமாய்ம்பிைர் - ேலிய வதாளுலடய இராமைக்குேர்;விதசயால் தவகுண்டு
வடிவாள் தகாடு யதாள் இரண்டும் துணித்து -வேைத்வதாடு சிைந்து தம் ேடித்த கூரிய
ோலளக் பைாண்டு அரக்ைனின் இரு வதாள்ைலளயும்பேட்டி; குதித்தலும் - கீவழ
தாவிக் குதித்தலும்;புருவத் யதள் இரண்டும் தநரிய - (விராதனின்) புருேமாகிய வதள்
இரண்டும் பநரியும்படி சிைந்து; சிைவு தசங்கண்அரவக்யகாள் - வைாபத்தால் சிேந்த
ைண்ைலள உலடய இராகு எனும் கிரைம்; இரண்டு சுடரும்ததாடர்வதின் குறுகலும் -
சந்திரன் சூரியன் எனும் இரண்டு சுடர்ைலளயும் பற்ைத் பதாடர்ேதுவபாை பநருங்கி
ேரலும்,

மீளி பமாய்ம்பிைர் - கூற்றுேன் வபாைேலிலமயுலடயேர் எைலுமாம். பைாடுக்கும்,

அடர்ந்த பைைாலும் பைாண்ட வதலளப் புருேமாை உருேைம் பசய்யப் பபற்றுள்ளது,
விராதன் இராகு வபாை இராமைக்குேர் எனும் இரு சுடர்ைலளப் பற்ை ேரும்உேலம
புராண மரபில் புலையப்பட்டுள்ளது. இது இல்பபாருளுேலம.

2559. புண்ணிதடப் தபாழி உயிர்ப் புைல்

தபாலிந்து வரவும்,
விண்ணிதடப் படர்தல் விட்டு, எழு
விகற்பம் நிதையா,
எண்ணுதடக் குரிசில் எண்ணி,
‘இதளயயாய்! இவதை, இம்
மண்ணிதடக் கடிது தபாத்துதல்
வைக்கு’ எைலுயம
புண்ணிதடப் தபாழி உயிர்ப் புைல் தபாலிந்து வரவும் -உடலிற் பட்ட
புண்ைளிலிருந்து பபருகிய இரத்த பேள்ளம் விளங்கி ஓடவும்;விண்ணிதடப்படர்தல்
விட்டு - ோனில் பசல்ேலதத் தவிர்த்து;எழு விகற்பம் நிதையா - அேன்எழுந்து
பசல்லும் மாறுபாட்லட நிலைத்து; எண்ணுதடக் குரிசில் எண்ணி - எண்ணத்தில்சிைந்த
இராமன் உணர்ந்து; இதளயயாய்! - தம்பி!; இவதை இம் மண்ணிதடக்
கடிதுதபாத்துதல் வைக்கு - இவ்ேரக்ைலை இந்த நிைத்தில் விலரோை மூடுதல் ேழக்கு;
எைலுயம - என்ை அளவில்; ஏ - ஈற்ைலச.
உயிர்ப்புைல் உயிர் இருப்பதற்ைாை உடலில் ஓடும் இரத்தம். விராதன்
பலடைளால்இைோததால் மண்ணில் புலதத்தலை இராமன் கூறிைான். குரிசில் -
பபருலமயிற் சிைந்தேன்,ஆண்பால் சிைப்புப் பபயர்.

2560. மத நல் யாதை அதையான் நிலம்

வகிர்ந்த குழிவாய்
நதம் உலாவு நளி நீர்வயின்
அழுந்த, நதவ தீர்
அதவம் ஆய் நறு தநய் உண்டு உலகில்
அன்பர் கருதிற்று
உதவு யசவடியிைால், அமலன்
உந்துதலுயம
நதவ தீர் அதவம் ஆய் நறுதநய் உண்டு - குற்ைமற்ை அத்திக்ைட்லடயால் பசய்த
அைப்லப பைாண்டு பபய்த நறு மண பநய்லய உண்டு; உலகில்அன்பர் கருதிற்று உதவு
யசவடியிைால் -உைைத்தில் அடியேர் நிலைத்தேற்லை அருளும் சிேந்ததன்
திருப்பாதத்தால்; அமலன் - தூயேைாை இராமன்; உந்துதலும் -உலதத்துத்தள்ளவும்;
நல்மத யாதை அதையான் - சிைந்த மதம் பைாண்ட யாலை வபான்ை இைக்குேன்;
நளிநீர் உலாவு நதம்வயின் - மிகுந்த நீர் பாயும் வமற்கு வநாக்கி ஓடும் ஆற்றின்அருகில்;
நிலம் வகிர்ந்த குழிவாய் -மண்ணில் வதாண்டிய குழியில்; அழுந்த - பதிய; ஏ - ஈற்ைலச.
மதநல்யாலை அலையான் என்ை பதாடர் விராதலைக் குறிக்கிைது என்பர் சிைர்.
யாைத்தீ தூயதுஎன்பலத இங்கு உணரத்தக்ைது. ஆழமாைக் குழி வதாண்டியதால் ஊறிய
நீர்க்கு யாைத்தில் பபய்யும்பநய்யாைக் பைாள்ளைாம். அதவு - அதேம், அத்தி (பசய்த
அைப்லப)அ+மலன் - குற்ைமற்ைேன். ‘அதேத்தைன் என்பது சங்ைம்.

2561. பட்ட தன்தமயும் உணர்ந்து

படர் சாபம் இட முன்
கட்ட வன் பிறவி தந்த கதட
ஆை உடல்தான்
விட்டு விண்ணிதட விளங்கிைன்-
விரிஞ்சன் எை ஓர்
முட்தட தந்ததனில் வந்த முதல்
முன்ைவனியை
பட்ட தன்தமயும் உணர்ந்து - அங்ஙைம் தான் மண்ணில் புலதக்ைப் பட்ட தன்லமலய
அறிந்து; முன்படர் சாபம் இட -முன்(குவபரைால்) பற்றிய சாபம் இட்டதால்; கட்ட வன்
பிறவி தந்த - பைாடிய அரக்ைப் பிைவி பைாடுத்த; கதடஆை உடல்தான் விட்டு - கீழாை
இழிந்த உடம்லப நீக்கி; ஓர்முட்தட தந்து - இரண்யைருப்பம் எனும் முட்லடலய
உண்டாக்கி; அதனில் வந்த விரிஞ்சன்எை முன்ைவனின் - அதிலிருந்து வதான்றிய
பிரமன் எனும் முதல்ேன்வபால்; விண்ணிதடவிளங்கிைன் -(விராதன் தன் முன்லைய
ைந்தருே உருவில்) ோனில் வதான்றிைான். ஏ -ஈற்ைலச.
அண்டத்தில் பிரமன் வதான்றியது வபாை ோனில் விராதன் வதான்றிைான்.
சாபம்பபற்ைலதக் ‘ைரக்ை ேந்த’ (2580) என்ை இப்படைப் பாடல் பின்ைர்க் கூறும்.
விரிஞ்சன் -அன்ைப்பைலேயால் தாங்ைப் பபறுபேைாம் பிரமன். பட்ட தன்லம
உணர்தல் என்பது முன் பிைவிஞாைம் பபைல். பிைவித் துன்பம் தன்லைப் பற்றியும்,
பிை உயிர் பற்றியும் பதய்ேத்லதப்பற்றியும் ேருேை.

2562. தபாறியின் ஒன்றி, அயல்தசன்று

திரி புந்தி உணரா,
தநறியின் ஒன்றி நிதல நின்ற
நிதைவு உண்டதனினும்,
பிறிவு இல் அன்பு நனி பண்டு
உதடய தபற்றிதனினும்,
அறிவு வந்து உதவ, நம்பதை
அறிந்து, பகர்வான்.
தபாறியின் ஒன்றி - ஐம் பபாறிைளின் ேயத்தில் சிக்கி; அயல் தசன்று திரி - புைத்வத
உள்ளபபாருளுணர்வில் ஈடுபட்டு அலைய;புந்தி உணரா -

புத்தியால் அறிய முடியாத; தநறியின் ஒன்றி - நல்ேழியில் ஈடுபட்டு;

நிதலநின்றநிதைவு உண்டதனினும் - நிலைபபற்று நின்ை எண்ணம் உண்டாைதாலும்,
பிறிவுஇல் அன்பு - பிரிதல் இல்ைாத பக்தி;பண்டு நனி உதடய தபற்றி தனினும் - முன்
மிைக்பைாண்டிருந்த தன்லமயாலும்; அறிவு வந்துதவ - உண்லம ஞாைம் ேந்து துலண
பசய்ேதாய்த்தூண்ட; நம்பதை அறிந்து பகர்வான் - தலைேைாம் இராமலை (ப்பரம்
பபாருள் எை) உணர்ந்துதுதி பசய்ோன்.

ஐந்து பபாறிைளில் சிக்குண்ணாமல் புத்திநிலை பபற்று நல் ேழிப்பட்டு முன்விலை

துலணபசய்ய இலையருள் கூடியது. இராமன் திருேடி தீண்டப் பபற்ைதால்
விராதலைப் பற்றிய தீவிலைைள்நீங்கிை. பழவிலை நீங்ை ஞாைம் லைகூட
இராமலைப் பரம்பபாருள் எை உணர்ந்து துதிப்பாைாயிைான். பபாறிைள் பமய் ோய்
ைண் மூக்கு பசவி எை ஐந்தாம். பிறிவு - பிரிவு, பசய்யுள்விைாரம்.

விராதன் இராமலைத் துதித்தல்

2563. யவதங்கள் அதறகின்ற உலகு

எங்கும் விரிந்தை உன்
பாதங்கள் இதவ என்னின்,
படிவங்கள் எப்படியயா?
ஓதம் தகாள் கடல் அன்றி, ஒன்றியைாடு
ஒன்று ஒவ்வாப்
பூதங்கள்ததாறும் உதறந்தால், அதவ
உன்தைப் தபாறுக்குயமா?
யவதங்கள் அதறகின்ற உலகு எங்கும் விரிந்தை உன் பாதங்கள்- வேதங்ைள்
பசால்கின்ை எல்ைா உைைங்ைளிலும் பரந்துள்ளை உன்னுலடய திருேடிைள்; இதவ
என்னின்படிவங்கள் எப்படியயா - இலேதாம் என்ைால் உன் திருேடியின் மற்ை
உறுப்புக்ைள் எவ்ோறு அலமந்துள்ளைவோ?; ஓதம் தகாள் கடல் அன்றி - நீர் பைாண்ட
ைடல் அல்ைாமல்; ஒன்றிதைாடு ஒன்று ஒவ்வாப் பூதங்கள் ததாறும் உதறந்தால் -
ஒன்றுக் பைான்று முரணாை உள்ளமற்ை பூதங்ைளில் நீ தங்கியிருந்தால்; அதவ
உன்தைப் தபாறுக்குயமா - அப்பூதங்ைள் உன்லைத் தாங்கும் ேலிலமயுலடயை
ஆகுவமா? (ஆைா).

‘வேதங்ைள் ஒலிக்கின்ை’ ‘வேதங்ைள் துதிக்கின்ை’ எைவும் கூறுேர். திருேடி

உைபைங்கும்பரந்தது திரிவிக்கிரமைாை ோமைாேதாரத்தில்ைண்டதாம். ஓதம் - குளிர்,
ஒலி எைவுமாம்ஐம்பூதங்ைளாேை, நிைம், நீர், ைாற்று, தீ, ஆைாயம், பூதங்ைள், ேன்லம
பமன்லம, தட்பம்பேட்பம், உரு அரு எைப் பல்வேறு முரண்பாடு பைாண்டலே.
‘படிேங்ை’ளில் ைள் என்பலத அலசயாக்கிேடிேம் எைவும் கூறுேர். எப்படிவயா -
ஐயப்பபாருளில் ேந்த ஓைாரம். பபாறுக்குவமா - எதிர் மலைப்பபாருளில் ேந்த ஓைாரம்.
விராதன் துதிவபால் இந்நூலில் இந்திரன், ைேந்தன் பிரமன் துதிைளும்ஒப்பு
வநாக்ைற்குரியை. 47

2564. ‘கடுத்த கராம் கதுவ நிமிர் தக

எடுத்து தமய்கலங்கி
உடுத்த திதச அதைத்தினும் தசன்று ஒலி
தகாள்ள உறு துயரால்
"அடுத்த தபருந் தனி மூலத்து அரும் பரயம!
பரயம!" என்று
எடுத்து ஒரு வாரணம் அதைப்ப நீயயா அன்று
"ஏன்?" என்றாய்?
கடுத்த கராம் கதுவ - வைாபித்த முதலை (தன் ைாலைப்) பற்றிக் பைாள்ள; ஒருவாரணம்
உறுதுயரால் நிமிர்தக எடுத்து -ைவசந்திரன் என்னும் ஒரு யாலை தைக்கு ஏற்பட்ட மிக்ை
துன்பத்தால் துதிக்லைலய வமவைதூக்கி எடுத்துக் பைாண்டு; தமய்கலங்கி உடுத்த திதச
அதைத்தினும் தசன்று ஒலி தகாள்ள - உடல் தளர்ந்து சூழ்ந்த திக்குைளில் எல்ைாம்
தான் பிளிரும் ஒலி பசன்ைலடய; அடுத்த தபரும்தனி மூலத்து அரும்பரயம! பரயம! -
எல்ைாப் பபாருள்ைளிலும் பசன்று தங்கும் பபருலமமிக்ை மூைப் பபாருளாை அரிய
பரம் பபாருவள! பரம் பபாருவள!; என்று எடுத்து அதைப்ப - என்றுகுரபைடுத்துக்
கூப்பிட; நீயயா அன்று "ஏன்" என்றாய் - நீ தாவை அன்று "ஏன்" எைக்வைட்டு அதன்
பக்ைம் பசன்று துயர் நீக்கிக் ைாப்பாற்றிைாய்?
இராமன் பரம் பபாருள் என்பது இதில் குறிப்பிடப் பபறுகிைது. உடுத்த திலச -
உைைம்தன்லைச் சுற்றி ஆலடயாை அணிந்த திக்குைள்,யாதை அதைத்த கதத :
பாண்டிய மன்ைன்இலழத்த பிலழயால் அைத்தியர் அேலை யாலையாைச் சபித்தார்.
அது நாளும் ஆயிரம் தாமலர மைலரக்பைாண்டு திருமாலுக்குப் பூலச பசய்து ேந்தது.
வதேைன் என்ை முனியிட்ட சாபத்தால்ைந்தருேன் ஒருேன் முதலையாய்க் கிடந்தான்.
அக்குளத்தில் மைர் பறிக்ை ேந்த யாலைலய முதலைபற்றிடப் பல்ைாண்டு ைாைம் அது
ேருந்தி இறுதியில் ‘ஆதிமூைவம’ எை அலழக்ை உடவை திருமால்ைருடன் வமல் ேந்து
ஆழிப்பலடயால் முதலைலயத் துணித்து யாலைலய முதலை ோயிலிருந்து
விடுவித்தார்- யாலை வமாட்சமும் முதலை பபான்னுைைமும் வசர்ந்தை.

2565. புறம் காண அகம் காணப் தபாது முகத்தின்

அருள் யநாக்கம்
இறங்காத தாமதரக் கண் எம்தபருமாஅன்!
இயம்புதியால்;
அறம் காத்தற்கு, உைக்கு ஒருவர் ஆரும் ஒரு
துதண இன்றி,
கறங்கு ஆகும் எைத் திரிய,
நீயயயயா கடவாய்தான்?

தபாது முகத்தின் அருள்யநாக்கம் இறங்காத தாமதரக்கண் எம்தபருமாஅன் -

நடுநிலையில் நின்று அருட்பார்லே நீங்ைாத பசந்தாமலர வபான்ை ைண்ணுலடய
எங்ைள் பபருமாவை!; புறம் காண அகம் காண - ஒவ்போரு பபாருளின் உள்ளும்
புைமும் ைண்டு (வியாபித்து); அறம்காத்தற்கு - தருமத்லதப் பாதுைாத்தற்கு; உைக்கு
ஒருவர் ஆரும் ஒருதுதண இன்றி - உைக்கு வேறு ஒருேர் எேரும் ஒரு சிறு துலணயும்
பசய்யாமல், கறங்கு ஆகும் எைத் திரிய - ைாற்ைாடி வபாைச் சுற்றித்திரிேதற்கு; நீயயயயா
கடவாய்தான் - நீ தாவைாைடலமப்பட்டாய், இயம்புதி - எைக்குக் கூறுோய். ஆல் -
அலச.

பரம்பபாருள் எல்ைாப் பபாருள்ைளிலும் பரவிநின்று அைங்ைாத்து அருள்புரிேலத

இப்பாடல்விளக்கும். இைங்ைாத - முன் பின் தாழாத.அைங்ைாக்ைக் ைாற்ைாடி வபால்
திரிந்த நிலைலய முன்யாலை ைாத்தநிைழ்ச்சியில் ைாணைாம். துலணயின்றி
அைங்ைாப்பதால் ‘தருமத்தின் தனி மூர்த்தி’ ஆோன் (2568). புைமாகிய ஊைக்
ைண்ணாலும் அைமாகிய ஞாைக் ைண்ணாலும் ைாண - எைவும்உலரப்பர்.
எம்பபருமாஅன் - அண்லமவிளி அளபபடுத்துேந்தது.

2566. துறப்பயத ததாழிலாகத் யதான்றியைார்

யதான்றியக்கால்
மறப்பயரா தம்தம அது அன்றாகில்,
மற்று அவர் யபால்
பிறப்பயரா? எவர்க்கும் தாம் தபற்ற பதம்
தபறல் அரியதா!
இறப்பயத, பிறப்பயத எனும் விதளயாட்டு
இனிது உகந்யதாய்!
இறப்பயத பிறப்பயத எனும் விதளயாட்டு இனிது உகந்யதாய் - இைத்தல் பிைத்தல்
என்று கூறும் திருவிலளயாட்டில் நன்கு மகிழ்ந்துஈடுபட்டேவை!;
துறப்பயதததாழிலாகத் யதான்றியைார் யதான்றியக்கால்- உைைப்பற்லை நீக்குதலைவய
தம் பசயைாைக்பைாண்ட ஞானியர் ஒரு ைால் பிைந்தால்; தம்தம மறப்பயரா - தம்
இயல்லபமைப்பார்ைவளா (மாட்டார்ைள்); அது அன்றாகில் - அது அவ்ோறு
அல்ைாவிடில்;மற்று அவர் யபால் பிறப்பயரா - அேர் பிைர் வபால் பிைப்பு எடுப்பாவரா
(மாட்டார்); எவர்க்கும் தாம் தபற்ற பதம் தபறல் அரியதா -அவ்ோறு துைந்தேர்க்கும்
அேர்ைள் அலடந்தநற்வபறு பபறுதல் அரிவத ஆகும்.

விலளயாட்டு, மிகுந்த முயற்சி இல்ைாமல் எளிதில் பசய்ேது - மாய விலளயாட்டு

என்பார்பின்ைரும் (2569). இைப்பதும் பிைப்பதும் பசய்யும் ‘மானிட ேடிவில் ேந்து
அேதாரம் பசய்தைன்’என்பர் சிைர். பரமபதத்லத அலடதல் துைவியர்க்கு மட்டுமின்றி
இலைேன் பதம் அலடந்தேர்க்கும்எளிது என்பதாம். இைப்பவத, பிைப்பவத-எண்ணுப்
பபாருளில் ேந்தஏைாரங்ைள். 50
2567. பனி நின்ற தபரும் பிறவிக் கடல்
கடக்கும் புதண பற்றி
நனி நின்ற சமயத்யதார் எல்லாரும்
"நன்று" என்ைத்
தனி நின்ற தத்துவத்தின் ததக
மூர்த்தி நீ ஆகின்
இனி நின்ற முதல் யதவர் என் தகாண்டு,
என் தசய்வாயரா?
பனிநின்ற தபரும் பிறவிக் கடல் கடக்கும்புதண பற்றி -அச்சம் தரும் பிைவியாகிய
பபரிய ைடலை நீந்திச் பசல்லுதற்குத் பதப்பமாைக் லைக் பைாண்டு; நனிநின்ற
சமயத்யதார் எல்லாரும் நன்று என்ை -மிகுதியாய் நின்ை எல்ைாச் சமயமக்ைளும் (தத்தம்
ைடவுலளப் பற்றுேது) நல்ைபதன்று பசால்ை; தனிநின்ற தத்துவத்தின் ததகமூர்த்தி நீ
ஆகின் -ஒப்பற்று விளங்கும் பமய்ப்பபாருளின் பபருங் ைடவுளாகிய
பரம்பபாருள்நீயாை இருக்கும் நிலையில்; இனி நின்ற முதல் யதவர் என் தகாண்டு என்
தசய்வாயரா - இனிவமல் உறுதி பைாள்ள நின்ை தலைலமத் பதய்ேங்ைள் என்ை
பபருலமலயக் பைாண்டு எலதச்பசய்ோர்ைள்?
இதில் இராமவை ஒப்பற்ை ைடவுள். அேவை பிைவிப் பபருங்ைடலை நீந்தப்
புலணயாோன்.பிைவிப் பபருங்ைடல் நீந்துேர் (குைள். 10) இங்கு எண்ணுதற்குரியது.
பிை சமயம் கூறும்பதய்ேங்ைட்கு இத்தலைய சிைப்பு இல்லை என்பதாம். பனி நின்ை
குளிர்ச்சி பபாருந்திய (ைடல்)எைவும் ஆம். ைாரண ைாரியத் பதாடர்ச்சியாய் ேருதைால்
பிைவிக் ைடல் என்ைார். பிைவிக் ைடல் ைடத்தல் - பிைவி அறுதல்.

2568. ஓயாத மலர் அயயை முதல் ஆக

உளர் ஆகி
மாயாத வாைவர்க்கும் மற்று
ஒழிந்த மன்னுயிர்க்கும்
நீ ஆதி முதல் தாதத, தநறி முதறயால்
ஈன்று எடுத்த
தாய் ஆவார் யாவயர?-தருமத்தின்
தனி மூர்த்தி!
தருமத்தின் தனி மூர்த்தி - அைத்தின் ஒப்பற்ை ேடிோை இராமவை!; ஓயாத மலர்
அயயை முதல் ஆக உளர் ஆகி மாயாதவாைவர்க்கும்- பலடத்தல் பதாழில் ஓய்வில்ைாத
தாமலர மைர் வமல் அமர்ந்த பிரமவை முதைாை உள்ள அழிவில்ைாத வதேர்ைளுக்கும்;
மற்று ஒழிந்த மன்னுயிர்க்கும் - அத்வதேரல்ைாத உைகில் நிலைபபற்ை உயிர்ைளுக்கும்;
நீ ஆதி முதல்தாதத - நீவய முதன்முதலில் வதான்றிய தந்லத ஆோய்;தநறிமுதறயால்
ஈன்று எடுத்த தாய் ஆவார்யாவயரா? - பநறிப்படி பபற்பைடுத்த அன்லையாய் உள்ளேர்
யார்? (நீவய எல்ைாேற்லையும்பபற்பைடுத்த தாய் ஆோய்)
 பிரமன் முதலிய வதேர்க்கும் உயிர்ைளுக்கும் தந்லத தாய் என்பேர் திருமாவை.
வதேர்இைோததற்கு அமுத முண்டலம ைாரணமாம். இனி, 'நின்வதவி யாம் திருமைவள
தாய்' எைவும்பைாள்ளைாம். ைற்பங்ைன் வதாறும் பை பிரமர்ைள் வதான்றுேதால் 'ஓயாத
மைர் அயன்' எைவும்கூறுேர். திருமாலின் உந்திக் ைமைத்தில் வதான்றியேன் அயன்.
உடம்பு அழியினும் உயிர்அழியாததால் 'மன்னுயிர்' எைப்பட்டது.

2569. நீ ஆதி பரம்பரமும்;

நின்ையவ உலகங்கள்;
ஆயாத சமயமும் நின் அடியயவ;
அயல் இல்தல;
தீயாரின் ஒளித்தியால்; தவளி
நின்றால் தீங்குஉண்யடா?
வீயாத தபரு மாய
விதளயாட்டும் யவண்டுயமா?
ஆதி பரம்பரமும் நீ - முதன்லமயாை வமைாம் ைடவுளும் நீவய; உலகங்கள் நின்ையவ -
எல்ைா உைைங்ைளும்உைக்குரியைவே;ஆயாத சமயமும் நின் அடியயவ- ஆராய்ந்து
அறிய முடியாத மதங்ைள் உன்லைக் ைாரணமாய்ப் பற்றியலேவய, அயல் இல்தல -
வேறு இல்லை (அவ்ோறு இருக்ைவும்) தீயாரின் ஒளித்தி - ேஞ்சைர் வபால்
மலைந்துள்ளாய்;தவளி நின்றால் தீங்குண்யடா- யாேரும் அறிய பேளிப்பலடயாய்த்
வதான்றிைால் தீலம உண்டாகுவமா?; வீயாத தபருமாயவிதளயாட்டும் யவண்டுயமா? -
அழியாத பபரிய மாலயயாை இத்திருவிலளயாட்டும் பசய்யவேண்டுமா? ஆல் - அலச.

பரம்பரம் - வமைாைேற்றுள் வமைாைது, உன்லை ஆராயாத சமயங்ைளும்

இறுதியாை அலடேது உன்திருேடிலயவய என்பதுமாம். தீவயார் வபால் நீ
மலைந்திருக்ை ஒரு ைாரணமும் இல்லை. எைவேஇம்மாலயயாம் விலளயாட்டு எதற்கு
என்பார். தீயாரின் என்பது பழிப்பது வபாைப் புைழ்ேதாம்.தீயேரின் ைண்ணுக்குப்
புைப்படாமல் நீ மலைந்துள்ளாய் என்பர் சிைர். வீயாத பபருமாயஎன்பதற்கு அழியாத
மாயவைஎன்பதுமாம்.

2570. தாய்தன்தை அறியாத கன்று

இல்தல; தன் கன்தற
ஆயும் அறியும்; உலகின் தாய்
ஆகின், ஐய!
நீ அறிதி எப் தபாருளும்; அதவ உன்தை
நிதல அறியா;
மாதய இது என்தகாயலா?-
வாராயத வரவல்லாய்!
வாராயத வரவல்லாய் - (அடியார்க்கு) ேருதற்கு 'அரியார் வபாலிருந்து மிை
எளியார்வபால் ேரும் ேல்ைலம உலடயாவை!; தாய் தன்தை அறியாத கன்று இல்தல -
தன் தாலயத் பதரிந்து பைாள்ளாத ைன்று இல்லை; தன் கன்தற ஆயும் அறியும் -
(அதுவபால்) தாயும் தன் ைன்லை அறிந்துபைாள்ளும்; ஐய! - தலைேவை!; உலகின் தாய்
ஆகின் எப்தபாருளும் நீ அறிதி - எல்ைா உைைங்ைளுக்கும்அன்லை ஆைதால் எல்ைாப்
பபாருள்ைலளயும் நீ அறிகிைாய்; அதவ உன்தை நிதல அறியா - அப்பபாருள்ைள் உன்
தன்லமலய அறியாதுள்ளை; மாதய இது என் தகாயலா? - இம்மாயச் சுழல்எதுவோ?
(என்ைால் அறிய முடியவில்லை).

ோராவத ேரேல்ைாய் என்பலத ேந்தாய் வபாை ோராதாய் ோராதாய் வபால்

ேருோவை' என்ைபபரியார் திருோய்பமாழிப் பாசுரத்துடன் (60 : 9) ஒப்பிடின் வமலும்
பதளிவுகிட்டும். தாய்தன்லைக் ைன்ைறிேலத நாைடியாரும் கூறும் (101). ஆயின்
உயிர்ைலள நீ பலடத்தாலும் அலே உன்லை அறியவில்லை. நீவயா எல்ைாம்
அறிந்தேன்.

2571. "பன்ைல் ஆம்" என்று உலகம்

பலபலவும் நிதையுமால்;
உன் அலால் தபருந் ததய்வம் உயர்ந்துயளார்
ஒழுக்கு அன்யற;
அன்ை ஊர்திதய முதல் ஆம்
அந்தணர்மாட்டு அருந் ததய்வம்
நின் அலால் இல்லாதம
தநறிநின்றார் நிதையாயரா?
உலகம் - உைைமக்ைள்; "பன்ைல் ஆம்" என்று - துதிக்ைைாம் என்று; பலபலவும்
நிதையும் - பல்வேறு பதய்ேங்ைலள நிலைப்பர்; (ஆைால்); உன் அலால்
தபருந்ததய்வம் உயர்ந்துயளார்ஒழுக்கு அன்யற - உன்லைத் தவிர வேறு பபரிய ைடவுள்
உண்படைக் ைருதல் உயர்ந்த ஞானியரின்பசயல் அன்று; அன்ை ஊர்திதய முதல் ஆம்
அந்தணர் மாட்டு - அன்ை ோைைமுலடய பிரமலைமுதைாைக் பைாண்ட
அந்தணர்ைளால்; அருந்ததய்வம் நின் அலால் இல்லாதம -ேழிபடும் அரிய ைடவுள்
உன்லை அல்ைாமல் வேறு இல்ைா உண்லமலய; தநறிநின்றார் நிதையாயரா? -
பைசமய பநறிநின்ைேர்ைள் எண்ணிப் பாராவரா? (பிைபநறியில் பசன்று உண்லம
அறியாது உள்ளைர்என்ை குறிப்லபப் புைப்படுத்தும்)
பன்னுதல் - பை முலை கூைல். ஒழுக்கு - ஒழுக்ைம். நலட, ஆசாரம், அந்தணர் -
அழகியதட்பத்லத உலடயேர், ஆல், ஏ - அலசைள்

2572. தபாரு அரிய சமயங்கள்

புகல்கின்ற புத்யதளிர்
இரு விதையும் உதடயார்யபால்,அருந்தவம்
நின்று இயற்றுவார்
திரு உதறயும் மணி மார்ப! நிைக்கு
என்தை தசயற்பால?
ஒரு விதையும் இல்லார்யபால்
உறங்குதியால்-உறங்காதாய்!
திரு உதறயும் மணிமார்ப! - திருமைள் தங்கிய அழகிய மார்லபஉலடயேவை!; தபாரு
அரிய சமயங்கள் புகல்கின்ற புத்யதளிர்- ஒப்பில்ைாத பிைமதங்ைள் சிைப்பித்துக் கூறும்
பதய்ேங்ைள்;இருவிதையும் உதடயார்யபால் - நல்விலை தீவிலை என்பேற்லைக்
பைாண்ட எளிய மக்ைள் வபாை; அருந்தவம்நின்று இயற்றுவார் - பசயற்ைரிய தேம்
பசய்கின்ைேர் ஆோர்; நிைக்கு என்தைதசயற்பால? - உைக்குச் பசய்ய வேண்டிய
தேம் என்ை உள்ளது? (ஒன்றுமில்லை) (ஆயினும்);உறங்காதாய்- தூக்ைமின்றி விழிப்பு
நிலையில் உள்ளேவை!; ஒரு விதையும் இல்லார் யபால் உறங்குதியால் - எந்த ஒரு
பசயலும் இல்ைாதேர் வபாைத் தூங்குகிைாய். ஆல்ஈரிடத்தும் அலச.

'இருள்வசர் இருவிலை' (குைள். 5) என்ை குைளடிலய ஒப்பு வநாக்ை இடமுளது. மற்ை

சமயத்பதய்ேங்ைள் தேம் பசய்ேதால் அேர்ைள் இருவிலைப்பட்டேர் ஆேர். எைவே
அேர்ைள் பரம்பபாருள்ஆைார். மணிமார்பு என்பலதக் ைவுத்துேமணி அணிந்த மார்பு
எைவும் கூறுேர் உைக்ைம் - அறிதுயில்வயாை நித்திலர, உைங்குோன் வபால் வயாகு
பசய்த பபருமாலை (5: 4: 11) என்பது ஆழ்ோர்.பாசுரம். திருமாலுக்கு ஒருவிலையும்
இல்லை என்பது பபைப்படும். பிை பதய்ேம் புரியும் தேம் வபான்ைது அன்று வயாை
நித்திலர. வபால் - இரண்டிடத் தும்ஒப்பில் வபாலி

2573. அரவு ஆகிச் சுமத்தியால், அயில்

எயிற்றின் ஏந்துதியால்,
ஒரு வாயில் விழுங்குதியால், ஓர்
அடியால் ஒளித்தியால்-
திரு ஆை நிலமகதள; இஃது
அறிந்தால் சீறாயளா
மரு ஆரும் துைாய் அலங்கல் மணி
மார்பில் தவகுவாள்?
திரு ஆை நிலமகதள - அழகிய பூ வதவிலய; அரவு ஆகிச் சுமத்தியால் - ஆதிவசடன்
எனும் பாம்பாகித் தாங்கிநிற்கிைாய்;அயில் எயிற்றின் ஏந்துதியால் - (ேராை
அேதாரத்தில்) கூரிய உன்பல்லில்தாங்கியுள்ளாய்; ஒரு வாயில் விழுங்குதியால் -
(ஊழிக்ைாைத்தில் அப்பூமிலய)ஒவர ோயில் முழுதும் விழுங்குகின்ைாய்; ஓர்
அடியால்ஒளித்தியால் - திரிவிக்கிரமைாகி ஒரு திருேடிக்குள் மலைத்துள்ளாய்; மரு
ஆரும் துைாய் அலங்கல் மணிமார்பில் தவகுவாள் - மணம் நிலைந்த திருத்துழாய்
மாலை உலடய நின் அழகிய மார்பில்தங்கியுள்ள திருமைள்; இஃது அறிந்தால்
சீறாயளா? - இச் பசய்திைலள அறிந்தால்உன்வமல் ஊடல் (பபருங் வைாபம்)
பைாள்ளமாட்டாளா? (பைாள்ேள்)

திருமால் அரோைது புராணமரபு. 'நாைர்ைளிலட நான் அைந்தன்' என்பது பைேத்

கீலத (10 .29). மணிமார்பு - நீைமணி வபால் ஒளிவீசும்மார்பு எைலுமாம். தலைேன் பிை
பபண்பால் வசரின்தலைவி சீறுேது அைப்பபாருளில் விரித்துலரக்ைப் பபறும்.
சுமத்தியால், ஏந்துதியால், விழுங்குதியால், ஒளித்தியால் எை நான்கு 'ஆல்'ைளும்
அலசைள்.

2574. 'தமய்தயத் தான் சிறிது உணர்ந்து, நீ

விதித்த மன்னுயிர்கள்
உய்யத்தான் ஆகாயதா? உைக்கு என்ை
குதற உண்யடா?
தவயத்தார் வாைத்தார் மழுவாளிக்கு
அன்று அளித்த
ஐயத்தால் சிறிது ஐயம் தவிர்ந்தாரும்
உளர்; ஐயா!
ஐயா! - ததலவயை !; நீ விதித்த மன்னுயிர்கள் - நீ பலடத்த நிலை பபற்ை உயிர்ைள்;
தமய்தயத்தான்சிறிது உணர்ந்து - நீவய பரம்பபாருள் என்ை உண்லமலய ஒரளவு
பதரிந்து; உய்யத் தான்ஆகாயதா -நற்ைதி அலடேது என்பது தான் முடியாவதா?; உைக்கு
என்ை குதற உண்யடா - (அவ்ோறு அலே உய்தி பபற்ைால்) அதைால் உைக்கு
எக்குலை ஏற்படும்?; மழுவாளிக்கு அன்றளித்தஐயத்தால் - வைாடரிப் பலடலயக்
பைாண்ட சிேனுக்கு முன்ைர் இட்ட பிச்லசயால்; தவயத்தார் வாைத்தார் சிறிது ஐயம்
தவிர்ந்தாரும் உளர் - மானிடரும் வதேரும்பரம்பபாருள் யார்என்று எண்ணிய சிறிது
சந்வதைத்லதயும் நீக்கிைேர்ைளும் உண்டு. சிேன் பிரமனின் ஐந்தாம் தலைலயக்
பைாய்ய அது அேன் லையில் ஒட்டிக் பைாள்ள அப்பிரமைபாைத்தில் திருமால்
பிச்லசயிடச் சிேன் அது நீங்கி உய்ந்தான் என்பது புராணம். ஐயத்தால்ஐயம் நீங்கியது.
தான் -அலச.

2575. அன்ைம் ஆய் அரு மதறகள் அதறந்தாய் நீ;

அதவ உன்தை
முன்ைம் ஆர் ஓதுவித்தார்?
எல்லாரும் முடிந்தாயரா?
பின்ைம் ஆய் ஒன்று ஆதல்
பிரிந்யதயயா? பிரியாயதா?
என்ை மாமாயம் இதவ?-ஏைம்
ஆய் மண் இடந்தாய்!
ஏைம் ஆய் மண் இடந்தாய் - ேராை மாய் நிைத்லதத் தன் பைாம்பால் குத்தி எடுத்த
திருமாைாம் இராமவை!; நீ அன்ைமாய் அருமதறகள் அதறந்தாய் - நீ அன்ைப்
பைலேயாகிப் பிரமனுக்கு அரிய வேதங்ைலள அருளிைாய்; அதவ முன்ைம் உன்தை
ஆர் ஓதுவித்தார் - அவ் வேதங்ைலள முன்ைர் யார் உைக்குக்ைற்பித்தார்?; எல்லாரும்
முடிந்தாயரா? - அேர்ைள் இைந்து விட்டார்ைவளா?; பின்ைம் ஆய் ஒன்று ஆதல்
பிரிந்யதயயா - பின்ைப் பட்டு வேைாய் அலமந்தலே பின் ஒன்ைாய் அலமயும் என்பது
ஒன்றிலிருந்து பிரிந்து ேந்தலேவயா?; பிரியாயதா - அல்ைதுபிரியாது
தனித்துள்ளலேவயா?; என்ை மாமாயம் இதவ? - இவ்ோறு உன் பபரிய
மாயங்ைள்இலேவயா? (விளங்ைவில்லைவய).
 நீ சுய அறிவுலடயேன் என்பது வதான்ை 'முன்ைம் ஆர் ஓது வித்தார்?' என்ை வைள்வி
உளது.உயிரும் ைடவுளும் வேறுபட்ட நிலை என்ை பைாள்லைலய மறுத்துப் பின்ைம்
ஆய் ஒன்று ஆதல்பிரிந்வதவயா' என்ை பதாடர் ைாட்டும். ஏைமாய் மண்ணிடந்த ைலத:
முன்பைாரு ைாைத்தில் பூமிலயப் பாய் வபாைச் சுருட்டிக் ைடலில் ஒளித்த
இரணியாக்ைன் என்பேலைத் திருமால் ேராைமாைஅேதரித்துக் பைான்று பூமிலயத் தன்
பைாம்பால் எடுத்துக் பைாண்டு ேந்துவிரித்தருளிைார்.

2576. ஒப்பு இதறயும் தபறல் அரிய ஒருவா!

முன் உவந்து உதறயும்
அப்பு உதறயுள் துறந்து, அடியயன்
அருந்தவத்தால் அணுகுதலால்,
இப் பிறவிக் கடல் கடந்யதன்; இனிப்
பிறயவன்; இரு விதையும்,
துப்பு உறழும் நீர்த்த சுடர்த் திருவடியால்,
துதடத்தாய் நீ
ஒப்பு இதறயும் தபறல் அரிய ஒருவா! - சிறிதும் ஒப்பு வேறு பபை முடியாத
பபாருவள!; முன்உவந்து உதறயும் - முன்வை மைம் விரும்பிப் பள்ளி பைாண்ட; அப்பு
உதறயுள் துறந்து- திருப்பாற்ைடைாம் இருப்பிடத்லத விட்டு நீங்கி; அடியயன்
அருந்தவத்தால் -அடியேன் முன் பசய்த அரிய தேப்வபற்ைால்; அணுகுதலால்
இப்பிறவிக் கடல் கடந்யதன் - நீ எைக்குக் ைாட்சியளிக்ை ேந்ததால் என் இழிபிைப்பாம்
ைடலை விட்டுப் பிலழத்வதன்; இனிப்; பிறயவன் - இனி மறுபடியும் பிைக்ை
மாட்வடன்; இருவிதையும் - என் நல்விலை தீவிலைைள் எல்ைாம்;துப்புறழும் நீர்த்த -
பேளம் வபான்ை பசந்நிைம் பைாண்ட; சுடர்த் திருவடியால் - பநருப்பு வபான்ை உன்
திருேடியால்; நீ துதடத்தாய் - நீ வபாக்கி அருளிைாய்.
இராமன் தன் திருேடிைளால் உலதத்துப் பள்ளத்தில் தள்ளிய பபாழுது
'திருேடியால்துலடத்தாய்' எைப் வபாற்றுகிைான் விராதன். அப்பு - நீர், நீராைாகிய
ைடல், ஆகுபபயர்.

விராதன் தன் ேரைாறு கூைல்.

2577. இற்று எலாம் இயம்பிைான்

நிற்றயலாடும், 'நீ இவ்வாறு
உற்றவாறு உணர்த்து' எைா,
தவற்றியான் விளம்பிைான்
இற்று எலாம் இயம்பிைான் நிற்றயலாடும் - இவ்விதமாய் எல்ைாேற்லையும் பசான்ை
விராதன் அவ்ோறு பசால்லி நின்ை அளவில்; 'நீ இவ்வாறு உற்றவாறு உணர்த்து' எைா
தவற்றியான் விளம்பிைான் - நீ இவ்விதம் அரக்ைைாைப்பிைந்த ேரைாற்லை
அறிவிப்பாய்' என்று இராமன் கூைப் பிைவிலய பேன்ைேைாம் விராதன்
கூைத்பதாடங்கிைான்.

பேற்றியான் - விராதலை பேன்ை இராமனும் ஆோன். இற்று எைாம்- ஒருலம,

பன்லமமயக்ைம்.

2578. கள்ள மாய வாழ்வு எலாம்

விள்ள, ஞாைம் வீசு தாள்
வள்ளல், வாழி! யகள்! எைா,
உள்ளவாறு உணர்த்திைான்
கள்ளமாய வாழ்வு எலாம் விள்ள - திருட்டும் ேஞ்சைமும் உலடய என் இப்பிைவி
ோழ்க்லைலய எல்ைாம் விண்டு வபாை; ஞாைம் வீசுதாள் வள்ளல் வாழி! யகள் எைா -
ஞாைத்லத அருளும் திருேடி உலடய ேள்ளல் இராமவை!ோழ்ோயாை! நீ
வைட்டருள்ை என்று;உள்ளவாறு உணர்த்திைான் - தன் ேரைாற்லை
உள்ளபடிகூறுோைாயிைான். பபாதுோை ோழ்க்லைலயவய 'ைள்ள மாயோழ்வு'
எைக் குறித்தான் எைலுமாம், வீசுதல்-வபாய்ப் பரவி வீழச் பசய்தல். தன் சாபத்லதப்
வபாக்கி அறியாலமலய நீக்கி ஞாைத்லதஅருளியதால் ேள்ளல் என்ைான்.

2579. இம்பர் உற்று இது எய்தியைன்

தவம்பு விற்தக வீர! யபர்
தும்புரு; தைதன் சூழ்
அம்பரத்து உயளன் அயரா!
தவம்பு வில் தக வீர - பைாடுலமயுலடய வில்லைக் லையில் ஏந்திய வீரவை!; இம்பர்
உற்று இது எய்தியைன் - இவ்வுைலை அலடந்து இவ் ேரக்ைப் பிைவிலய அலடந்வதன்;
யபர் தும்புரு - என் பபயர்தும்புரு என்பதாம்; தைதன் சூழ் அம்பரத்து உயளன் - குவபரன்
ஆட்சிக்குஉட்பட்டோனுைகில் உள்ளேன் நான்.
தைதன் - பசல்ேத்திற்குரியேன், குவபரன். இராமனின் வில்ைாற்ைலை வநவர
அனுபவித்தவிராதன் 'பேம்பு வில்' என்ைான். அம்பரம் - ஆகுபபயர்.

2580. கரக்க வந்த காம யநாய்

துரக்க வந்த யதாமிைால்
இரக்கம் இன்றி ஏவிைான்
அரக்கன் தமந்தன் ஆயியைன்
கரக்க வந்த காம யநாய் துரக்க வந்த யதாமிைால் - அறிலே மலைக்ை ேந்த ைாமமாம்
பிணி பதாடர்தைால் உண்டாை குற்ைத்தால்; இரக்க மின்றி ஏவிைான் - ைருலணயின்றி
அரக்ைைாகும்படி சபித்தார். (ஆதைால்); அரக்கன் தமந்தன்ஆயியைன் - இராக்ைத
குைத்தில் பிைந்த மைன் ஆவைன்.
 தான் அலடந்த இடத்லத வமலும் ேருத்துதைால் ைாமத்லத வநாய் என்ைார் சாபம்
பைாடுத்ததுகுவபரைாம். வதாம் - குற்ைம்.

2581. அன்ை சாபம் யமவி நான்

"இன்ைல் தீர்வது ஏது" எைா
"நின்ை தாளின் நீங்கும்" என்று
உன்னும் எற்கு உணர்த்திைான்
நான் அன்ை சாபம் யமவி- நான் அச்சாபத்லத அலடந்து;இன்ைல் தீர்வது ஏது எைா -
இத்துன்பமாம் சாபம் எைக்குத்தீர்ேது எவ்ோறு எை நான் வைட்ை; நின்ை தாளின்
நீங்கும் என்று - உன்னுலடய திருேடிபடும் அளவில் இச்சாபம் என்லை விட்டு நீங்கும்
என்று; உன்னும் எற்குஉணர்த்திைான் - ஆராய்ந்து வநாக்கும் எைக்குத் (குவபரன்)
பதரிவித்தான். எற்கு - எைக்கு, அசுரச்சாரிலய இன்றிேந்தது.

2582. அன்று மூலம் ஆதியாய்!

இன்றுகாறும் ஏதையயன்
நன்று தீது நாடயலன்;
தின்று தீய யதடியைன்.
ஆதியாய்! - முதற் பபாருவள!; அன்று மூலம் இன்று காறும் - அன்று முதல் இன்று
ேலர; ஏதையயன் நன்றுதீது நாடயலன் - அறிவில்ைாத நான் நல்ைது பைட்டலத
ஆராயவில்லை; தின்று தீய யதடியைன்- உயிர்ைலளக் பைான்று உண்டு தீவிலைலயத்
வதடிக் பைாண்வடன்.

ைாம வநாயால் அறிவிழந்து, உயிர்க் பைாலை புரிந்து தீயேற்லைத்

வதடிக்பைாண்டான்.

2583. தூண்ட நின்ற ததான்தமதான்

யவண்ட நின்ற யவத நூல்
பூண்ட நின் தபாலம் தகாள் தாள்
தீண்ட இன்று யதறியைன்
தூண்ட நின்ற ததான்தம தான் - தூண்டுேதற்ைாை (என்னுள்) அலமந்து நின்ை என்
பலழய நல்விலைதான்; யவண்ட நின்ற யவத நூல்- விரும்ப நின் எதிவர ேந்து நின்ை
வேத நூல்ைள்; பூண்ட நின் தபாலம் தகாள் தாள்தீண்ட - அணிந்துள்ள உன் அழகிய
திருேடி என்லைத் தீண்ட; இன்று யதறியைன் - இப்வபாது என் சாபம் தீர்ந்து
நல்ைறிவுற்று உய்ந்வதன்.

நின்ை வேதம் - நிலை பபற்ை வேதமுமாம். பபாைன் பைாள் தாள் - பபாற்

ைழைணிந்த திருேடிஎைவும் உலரப்பர். தன்லை ஓதி உணர்ந்தேர்க்கு நல்ைறிலேத்
தூண்டி நின்றும் பழலமயாைத்தான்(மக்ைளால்) விரும்பி நின்றும் விளங்கும் வேதம்
எை முன்ைடிைட்குப் பபாருள் கூறுேர்.

2584. திறத்தின் வந்த தீது எலாம்

அறுத்த உன்தை ஆதயைன்
ஒறுத்த தன்தம ஊழியாய்!
தபாறுத்தி! என்று யபாயிைான்
ஊழியாய்! - ஊழிக்ைாைத்தும் அழியாது நிற்பேவை!; திறத்தின் வந்த தீது எலாம்
அறுத்த உன்தை - என் விலை ஆற்ைலுக்கு ஏற்ப ேந்த தீவிலைைலள அழித்த உன்லை;
ஆதயைன் - மூடைாகியநான்;ஒறுத்த தன்தம தபாறுத்தி- பலைத்துச் பசய்த
தீலமைலளப் பபாறுத்தருள்ை; என்று யபாயிைான் - என்று பசால்லி (விராதன் தன்
பலழய ைந்தருே ேடிவில் தும்புரு என்ைபபயருடன்) ோனுைகு பசன்ைான்.
தீபதைாம் - ஒருலம, பன்லம மயக்ைம்.

இராமன் முதலிவயார் முனிேர் ோழும் வசாலைலய அலடதல்

2585. 'யதவு காதல் சீரியயான்

ஆவி யபாயிைான்' எைா,
பூ உலாவு பூதவயயாடு
ஏ வலாரும் ஏகிைார்
யதவு காதல் சீரியயான் ஆவி யபாயிைான் எைா - வதேரும் விரும்பத்தக்ை சிைப்புள்ள
விராதன் உயிர் நீங்கிைான் என்று; பூ உலாவு பூதவயயாடுஏவலாரும் ஏகிைார் -
தாமலரப் பூவில் ோழும் திருமைளாம் சீலதயுடன், அம்புப் வபார் பசய்யேல்ை
இராமைக்குேர் அவ்விடம் விட்டுச் பசன்ைார்.

பூ உைாவு பூலே - தாமலர மைரில் ோழும் திருமைள். பூ - அழகு, பபாலிவுமாம்.

பூலே -நாைணோய்ப் பைலே வபான்ை சீலத; விராதன் பசயைால் அஞ்சிப்
பபாலிவிழந்த சீலத அேன்அழிந்ததும் மீண்டும்பபாலிவுற்ைாள். ஏேைார் - எல்ைா
உைைங்ைலளயும் அடிலமயாைக் பைாண்டு ஆலணபசலுத்த ேல்ைேர் என்றுமாம்.

2586. தக தகாள் கால யவலிைார்

தமய் தகாள் யவத தமய்யர் வாழ்
தமாய் தகாள் யசாதல, முன்னிைார்;
தவகலானும் தவகிைான்
தகதகாள் காலயவலிைார் - லையில் ஏந்திய யமன் வபால் பைாடிய வேலையுலடய
இராமைக்குேர்; தமய்தகாள் யவத தமய்யர்வாழ் தமாய் தகாள் யசாதல முன்னிைார் -
பமய்யாகிய வேதவம ேடிபேடுத்த தேமுனிேர்ோழ்கின்ை மரங்ைள் அடர்ந்த
வசாலைலய அலடந்தைர்; தவகலானும் தவகிைான் - நாளின்தலைேைாம்
பைைேனும் மலைந்தான்.

லேைல் - பைல், லேைைான் பைைேன் என்ை பபாருளில் சூரியலைக் குறித்தது. வேல்

-பலடைளின் பபாதுப் பபயராய் ேந்தது. பலைேர் உயிலரக் ைேர்ேதால் வேல்
யமனுக்கு ஒப்பாம்.ோழ்வோர் ைாைத்லத ேலரயறுப்பேன் ஆதைால் ைாைன்
எைப்பட்டான் யமன். வேத விதிப்படிைருமங்ைலளத் தேைாது பசய்பேர் ஆதலின்
வேத பமய்யர் என்பர்.
சரபங்கன் பிறப்பு நீங்கு படலம்
சரபங்ை முனிேர் இராமன் திருேருளால் மானிடப் பிைவி நீங்கி வீடு வபபைய்திய
நிைழ்ச்சிலயக்கூறும் சிறிய பிரிவு இது. சரபங்ைன் என்ை பபயர் மன்மதன் எய்தும் ைாம
பாணங்ைலளத் வதால்வியுைச் பசய்தேன் என்ை பபாருள் பைாண்டது.

ைாமத்லத பேன்ைேன் என்ை பபாருளில் 'மீன்ேரு பைாடியேன் விைல் அடும்

மைவோன்' (2625)எை இப்படைத்தில் குறிப்பிடப் பபறுோன். வமலும் பேகுளி
மயக்ைம் ஆகியேற்லையும் ஒழித்தேன் என்பதும் இதைால் உணரப் பபறும்.

விராதனின் சாபம் தீர்ந்தபின் இராமன் முதலிவயார் சரபங்ைனின் ஆசிரமம்

வநாக்கிச்பசன்ைைர். ேழியில் பிரமனின் ஆலணயால் சரபங்ைலைச் சத்தியவைாைம்
அலழத்துச் பசல்ைேந்திருந்த இந்திரன் இராமலைத் துதித்துச் பசன்ைான். பின்ைர்
இராமன் சரபங்ை முனிேனிடம் வசர்ந்தான். இராமனின் வசலேக்ைாை எதிர்வநாக்கி
இருந்த அம்முனிேன் அேலைப் பணிந்து அேன் எதிரில் தீப்புகுந்து
ோனுைைலடந்தான்.

சரபங்ைனுலடய குடில் அலடதல்

ைலி விருத்தம்

2587. குரவம், குவி யகாங்கு,

அலர் தகாம்பிதைாடும்
இரவு, அங்கண், உகும்
தபாழுது எய்திைரால்-
சரவங்கன் இருந்து
தவம் கருதும்
மரவம் கிளர், யகாங்கு
ஒளிர், வாச வைம்
குரவம் குவியகாங்கு அலர் - குரா மைரும் குவிந்த வைாங்கு அரும்புைளும் மைர்ந்த -
தகாம்பிதைாடும் - பூங் பைாம்புவபான்ை சீலதயுடன்; சரவங்கன் இருந்து தவம் கருதும் -
சரபங்ை முனிேன் தங்கியிருந்துதேத்லதச் பசய்கின்ை; மரவம் கிளர் யகாங்கு ஒளிர் வாச
வைம்- மராமரத்திலிருந்துேளர்ந்வதாங்கும் வதன் விளங்கு மணங்பைாண்டேைத்லத;
இரவு அங்கண் உகும் தபாழுது எய்திைர் - இரவு வநரம் அவ்விடத்வத வசரும்பபாழுதில்
அலடந்தைர், ஆல் - அலச.

குரேமைரணிந்த, குவிந்த வைாங்கு வபான்ை முலைைலள உலடய சீலத எைலுமாம்.

மரேம் என்பதுபேண்ைடம்பு எைவும் குங்குமமரம் எைவும் பைாள்ேர். சரேங்ைன் -
சரபங்ைன் எதுலை வநாக்கித்திரிந்தது. இரவு அங்கு அணுகும் பபாழுது எைவும்
பிரிப்பர். குரேம் வைாங்கு என்பை முதைாகு பபயர்ைள். பைாம்பு - உேமோகுபபயர்.
இது முதல் ைலிவிருத்தம். மூச்சீரடி ேஞ்சி விருத்தமாைவும்பைாள்ேர்.
2588. தசவ் யவலவர் தசன்றைர்;
யசறல் உறும்
அவ் யவதலயின் எய்திைன்-
ஆயிரமாம்,
தவ்வாது இரவும் தபாலி
தாமதரயின்
தவவ்யவறு அலர், கண்ணிைன்,
விண்ணவர் யகான்.
தசவ்யவலவர் தசன்றைர் - சிேந்த வேலிலைக் பைாண்ட இராமைக்குேர்
அவ்ேழிவய வபாயிைர்; யசறல் உறும் அவ்யவதலயின்- பசன்று அலடயும்
அப்பபாழுதில்; தவ்வாது இரவும் தபாலி தாமதரயின்- கூம்பாமல்இரவிலும்
மைர்ந்துள்ள தாமலர மைர்ைள் வபாை;தவவ்யவறு அலர் ஆயிரமாம் கண்ணிைன் -
தனித்தனிவய மைர்ந்து விளங்கும் ஆயிரம் ைண்ைலள உலடயேைாம்; விண்ணவர்
யகான் எய்திைன்- வதேர் தலைேைாம் இந்திரன் அங்கு ேந்து வசர்ந்தான்.
பசவ்வேல் - சிைந்த வேலுமாம். வேல் என்பது வபார்க் ைருவிைளுக்குப் பபாது.
வேலை -வேலள. இந்திரன் ைண்ைள் இலமயாமல் இருப்பதால் இரவும் பபாலி
தாமலர உேலமயாயிற்று. இதுஇல்பபாருளுேலம - பேவ்வேறு அைர் ைண் என்பது
இந்திரனுக்குக் பைௌதமமுனிி் சாபத்தால் உடபைங்கும்ைண் பபற்ைலதக் குறிக்கும்.
(472). தவ்ோது - தேைாமல் என்றும்உலரப்பர்.

2589. அன்ைச் தசலவின், படியமல்,

அயல் சூழ்
தபான்னின் தபாலி வார் அணி
பூண் ஒளியமல்
மின்னின் தசறி கற்தற
விரிந்தை யபால்,
பின்னிச் சுடரும், பிறழ்,
யபர் ஒளியான்
படியமல் - தலர மீது; அயல் சூழ் - அருகிலுள்ள இடங்ைளில் சுற்றிலுமுள்ள; அன்ைச்
தசலவின் - அன்ைம் வபான்ை நலடயுலடய; தபான்னின் தபாலிவார்
அணிபூண்ஒளியமல் - திருமைள் வபால் விளங்கும் பதய்ேப் பபண்ைள் அணிந்த
நலைைளின் ஒளியின்வமல்;மின்ைல் தசறி கற்தற விரிந்தை யபால் - மின்ைல்ைளின்
மிகுந்த கூட்டம்பரவியது வபால்; பின்னிச் சுடரும் - ைைந்து விளங்கும்;பிறழ் யபர்
ஒளியான் - மிகுந்த சிைந்த ஒளி உலடயேன் (இந்திரன்).
பசைவு - நலட, பபான் - வதமலுமாம். மின்ைலின் பசறி ைற்லை என்பது பதய்ேப்
பபண்ைளின்கூட்டத்திற்கு உேலம. இந்திரன் ைருநிை முலடயேன். ஆதைால் அேலை
வமைத்திற்கு உள்ளுலையாைக் பைாள்ளலுமாம். (2597)

2590. வானில் தபாலி யதாதகயர்

கண்மலர் வண்
கானில் படர் கண்-களி
வண்தடாடு, தார்
யமனித் திரு நாரதன்
வீதண இதசத்
யதனில் படியும் தசவி
வண்டு உதடயான்
வானில் தபாலி யதாதகயர் - வதேர் உைகில் விளங்கும் மயில் வபான்ை வதே
மைளிரின்; கண்மலர் வண்கானில் - ைண்ைளாம் ேளப்பமுலடய பூக்ைள் பூத்த ைாட்டில்;
படர் கண்களி வண்தடாடு - படர்ந்துபசல்லும் தன் ைண்ைளாம் மயக்ைமுற்ை
ேண்டுைவளாடு; தார் யமனித் திரு நாரதன் - மாலைஅணிந்த திருவமனியும்
திருவிலையுமுலடயநாரதமுனிேன்; வீதண இதசத் யதனில் - மைதி எனும்வீலணயில்
எழும் இலசயாகிய வதனிடத்து; படியும் தசவி வண்டு உதடயான் -வதாயும் பசவிைளாம்
ேண்டுைலள உலடயேைாம் இந்திரன்.
ேண்டுைள் மைர் ேைத்தில் பமாய்ப்பது வபால் பதய்ே மைளிலரத் தன் ஆயிரம்
ைண்ைளால்ைண்டுைளித்தும், ேண்டு வதன் பருகி இன்புைல் வபால் நாரத வீலண
இலசயிலைக் வைட்டு மகிழ்ந்தும்இருந்தைன் இந்திரன் - இது உருேை அணி.
ைண்ேண்வடாடு பசவி ேண்டும் உலடயேைாம். நாரதர் எனின் ஆன்ம ஞாைம்
அளிப்பேன், நரர்ைளுக்குள்ள ஒற்றுலமலயப் பிளப்பேன், அன்லப அருள்பேன்
என்றும்பபாருள்.

2591. அதையின் துதற ஐம்பததாடு

ஐம்பதும், நூல்
விதையின் ததாதக யவள்வி
நிரப்பிய மா
முதைவன்; முது யதவரில்
மூவர் அலார்
புதையும் முடி துன்று
தபாலங் கைலான்;
அதையின் துதற நூல் விதையின் - வேள்வித் தீயிடத்து சாத்திரங்ைளிற் கூறிய
பசயலின்படி; ஐம்பததாடு ஐம்பதும் ததாதகயவள்வி நிரப்பிய மா முதைவன் - நூறு
எனும் பதாலை பைாண்ட அசுேவமத யாைங்ைலளச் பசய்துமுடித்த பபருலம ோய்ந்த
தலைேன்; முது யதவரில் மூவர் அலார் - பழலமயாை வதேர்ைளில்பிரமன், திருமால்,
சிேன் எனும் மூேர் அல்ைாத மற்லைய வதேர்ைள் யாேரும்;புதையும் முடி துன்று
தபாலங்கைலான் - தரித்துள்ள கிரீடங்ைள் படிேதாை பபான்ைால் அலமந்த வீரக்
ைழலைஅணிந்தேன் (இந்திரன்).

நூறு யாைங்ைலள முடித்தேன் என்பதால் இந்திரலைச் சதமைன் என்பர். இந்திரன்

மூேர்க்குஅடுத்தேன். அலை - அைல். எதுலை வநாக்கித்திரிந்தது துலை - ஏழாம்
வேற்றுலமஉருபு.

2592. தசம் மா மலராள்

நிகர் யதவிதயாடும்,
மும் மா மத தவண் நிற
முன் உயர்தாள்
தவம் மா மிதசயான்; விரி
தவள்ளி விளங்கு
அம் மா மதல அண்ணதலயய
அதையான்;
தசம்மா மலராள் நிகர் யதவிதயாடும் - சிேந்த பபரிய தாமலர மைரில் வீற்றிருக்கும்
திருமைலளப் வபான்ை தன் மலைவியாம் சசியுடன்; மும்மா மத தவண்நிற முன் உயர்
தாள் தவம்மா மிதசயான் -மூன்று பபரியமதப்பபருக்குலடயதும் பேள்லள
நிைமுலடயதும் உயரமாை முன்ைங்ைால்ைலள உலடயதுமாை அச்சமூட்டும்ஐராேதம்
எனும் யாலை வமல் ேரும் இந்திரன்; விரி தவள்ளி விளங்கு அம்மா மதல
அண்ணதலயயஅதையான்- ஒளி பரந்த பேள்ளி வபால் திைழும் அந்தப் பபரிய
லைலை மலைவமல் (உலமயுடன்விளங்கும்) சிேலை ஒத்திருப்பேன்.

மும்மதம் - ைன்ைமதம், ைவபாை மதம், பீசமதம் என்பை. இந்திரன் தன்

மலைவியுடன் ஐராேதயாலை வமலிருப்பதற்குச் சிேன் உலமயுடன் ையிலை வமல்
வீற்றிருப்பது உேலம. யாலைக்கு மலைலயஉேமிப்பது ைவிமரபு. யாலையின்
முன்ைங்ைால்ைள் பின்ைங்ைால்ைலள விட உயரமாைலே. பேம்மா -மதம் பிடிப்பின்
யாலையின் உடல் பேப்பமாயிருத்தலைக் குறிக்கும். பைாடுலமயும் அழகும்ஆம்.
6

2693. தான், இன்று அயல் நின்று

ஒளிர் தண் கதியரான்,
'யான் நின்றது என்?' என்று,
ஒளி எஞ்சிட, மா
வான் நின்ற தபரும் பதம்
வந்து, உரு ஆய்
யமல் நின்தறை, நின்று
ஒளிர் தவண் குதடயான்;
 அயல் நின்று ஒளிர் தண் கதியரான் - பேளியிடங்ைள் எல்ைாம் பசன்று பரவி
விளங்கும் குளிர்ந்த ைதிர் வீசும் சந்திரன்;இன்றுயான் நின்றது என் என்று - இந்நாளில்
நான் இவ்வுைகில் விளங்கி நிற்பதால் பயன் என்ை என்று எண்ணி; ஒளி எஞ்சிட - ஒளி
குலையும்படி; மா வான் நின்ற தபரும் பதம் - உயர்ந்த விண்ணில் பபாருந்திய பபரிய
சுேர்க்ைம்; உரு ஆய் வந்து - குலட ேடிோய்ேந்து; யமல் நின்று எை நின்று ஒளிர்
தவண்குதடயான் - தன் வமவை நின்ைது எைச்பசால்லும்படி ஒளி வீசும்
பேண்பைாற்ைக் குலடலய உலடயேன் (இந்திரன்); தான் -அலச.

சந்திரன் பேட்ைப்பட்டுத் தன் ஒளி குலையுமாறு, வபபராளியுடன் சுேர்க்ைவம

குலடயாை ேந்ததுஎன்பது தற்குறிப்வபற்ை அணி. சந்திரனினும் பேண்லம ஒளி
உலடயது குலட என்பது பதாடர்புயர்வுநவிற்சியணி. இனிப் பபரும் பதம்
என்பதற்குப் பபரும் சிைப்புலடய உணோகிய வதோமிர்தம் என்பர் சிைர்.
அமிர்தத்துடன் பிைந்த சந்திரன் அந்த அமிர்தவம இந்திரனின் குலடயாைஅலமந்ததால்
இனித் தான் ோனில் நின்று ஒளி பரப்புேது ஏன் எை நாணித் தன் ஒளி
குலைந்திடஒளிமிக்ை வதே அமுலத பேண்குலடயாை இந்திரன் பபற்றிருந்தான்
என்பர். ஒளி - புைழும் ஆம்.தான் என்பது சந்திரலைக் குறித்ததாைவும் பைாள்ேர்.

2594. திதச கட்டிய மால் கரி

ததட்ட மதப்
பதச கட்டிை, கிட்டிை
பற்பல யபார்
விதச கட்டழி தாைவர் விட்டு
அகல் யபர்
இதச கட்டிய ஒத்து
இவர், சாமதரயான்;
திதச கட்டிய மால் கரி - எட்டுத்திக்குைளில் ைட்டிய பபரிய எட்டு யாலைைளின்;
ததட்ட மதப் பதச - பதளிோை மதநீர்ப்பலசவயாடு,கட்டிை - பதாடர்புலடயைோை;
கிட்டிை பற்பல யபார் -பநருங்கிய பைபை வபார்ைளில்; விதச கட்டழி தாைவர்-
வேைமும் உறுதியும் அழிந்துவதாற்வைாடிய அசுரர்ைளினின்று; விட்டு அகல் யபர் இதச
கட்டியஒத்து - நீங்கிஓடும்படியாைப் புைலழ நிலை நாட்டியலே வபால்;இவர்
சாமதரயான் - வமல் எழுந்துவிளங்கும் பேண் சாமலரலய உலடயேன் (இந்திரன்).
பதட்ட - முற்றிய என்றுமாம். எட்டுத்திலச யாலைைளின் மதமாகிய பலச உடலில்
பட்டுக்ைட்டிப் வபாகும்படி அசுரர்ைளுடன் கிட்டிை வபார் எைைாம். இந்திரனுக்குத்
வதாற்வைாடிய அசுரர்உடல் மீது திக்குயாலைைளின் மதநீர் பட்டு பேண்லமயாய்
உலைந்து வபாயிற்று. சாமலரைள்பேற்றித் தூண்ைளுக்கு உேமிக்ைப் பபற்ைை. தாைேர்
- தனு என்பேளிடம் வதான்றிய மரபிைர்.

2595. யதரில் திரி தசங் கதிர்

தங்குவது ஓர்
ஊர் உற்றது எைப் தபாலி
 ஒண் முடியான்;
யபார் வித்தகன்; யநமி
தபாறுத்தவன் மா
மார்வில் திருவின் தபாலி
மாதலயிைான்;
யதரில் திரி தசங்கதிர் தங்குவது - (ஒற்லைச் சக்ைரமுள்ள தன்) வதரில் ஏறிச் பசல்லும்
சிேந்த ைதிர்ைளுலடய சூரியன் தங்குேதாை;ஓர் ஊர் உற்றது எை - ஒரு பரிவேடம்
இதுோம் எனும்படி அலமந்த;தபாலி ஒண் முடியான்- விளங்கும் ஒளிமிக்ை கிரீடத்லத
உலடயேன்;யபார் வித்தகன் - வபார்பசய்ேதில் சிைந்தேன்; யநமி தபாறுத்தவன் மா
மார்வில் திருவின் - சக்ைரப்பலடஏந்திய திருமாலின் பபருலம மிக்ை மார்பில் ோழும்
திருமைலளப் வபாை; தபாலி மாதலயிைான்-விளங்கும் மாலை அணிந்தேன்
(இந்திரன்).
வதபராளிக்குப் பரி வேடமும், கிரீடத்திற்குச் சூரியனும் உேலம ஆம். வநமி
பபாறுத்தேன்எை இந்திரலையும் குறிக்கும் என்பர். ஏன் எனில் அேனுக்குச் சக்கிரி,
வநமி என்ை பபயர்ைள்உள்ளை. இந்திரன் மார்பின் மாலைக்குத் திருமால் மார்பில்
திருமைள் உேலம. மார்வு -மார்பு.

2596. தசற்றி, கதிரின் தபாலி

தசம் மணியின்
கற்தறச் சுடர் விட்டு
எரி கஞ்சுகியான்;
தவற்றித் திருவின் குளிர்
தவண் நதகயபால்
சுற்றிக் கிளரும் சுடர்
யதாள் வதளயான்;
தசற்றி கதிரின் தபாலி - பதிக்ைப் பபற்றுக் கிரணங்ைளால் ஒளி வீசி நிற்கும்;
தசம்மணியின் சுடர்க்கற்தற - சிேந்த மாணிக்ைங்ைளின் ஒளியின் பதாகுதி; விட்டு எரி
கஞ்சுகியான் - பேளி விட்டு ஒளி வீசும் வமல் அங்கி உலடயான்; தவற்றித் திருவின்
குளிர் தவண் நதக யபால் - விசயைக்குமியின் குளிர்ந்த பேண்பற்ைளின்சிரிப்புப்
வபால்; சுற்றிக் கிளரும் சுடர்யதாள் வதளயான் - சுற்றி விளங்குகின்ை ஒளிவீசும் வதாள்
ேலளயங்ைலள உலடயேன் (இந்திரன்).

பசற்றி - ஒளி பபைச் பசதுக்கி என்பர். சிைர் வதாள்

ேலளைலளபேண்ணலைக்குஉேலமயாக்கியதால் அவ்ேணி முத்துக்ைள் பதித்தலே
எைைாம். வதாள்ேலளயம் - ோகுேையம் எனும்அணி. ைஞ்சுகி - ைேசம்
என்பாருமுளர்.
2597. பல் ஆயிரம் மா மணி
பாடம் உறும்
ததால் ஆர் அணி கால்
சுடரின் ததாதகதாம்
எல்லாம் உடன் ஆய்
எைலால், ஒரு தன்
வில்லால், ஒளிர் யமகம்
எைப் தபாலிவான்;
பல் ஆயிரம் மாமணி பாடம் உறும்- பை ஆயிரக்ைணக்ைாை சிைந்த மாணிக்ைங்ைள்
ஒளிவீசும்; ததால் ஆர் அணி கால் சுடரின்ததாதக - பழலமச் சிைப்புற்ை நலைைள்
பேளியிடும் ஒளியின் கூட்டம்;எல்லாம் உடன் ஆய் எைலால் - எல்ைாம் ஒன்று வசர்ந்து
வமவை கிளம்புதைால்;ஒரு தன் வில்லால் - இலணயற்ை தன் இந்திரவில் எனும்
ோைவில்ைால்;ஒளிர் யமகம் எைப் தபாலிவான் - விளங்கும் ைரு வமைம் வபாை
விளங்குபன் (இந்திரன்). தாம் - அலச.
பாடம் - ஒளி, நலைைளின் சிைப்லபப் பழலம உணர்த்தும். இந்திரனுக்கு வமைமும்,
அேன்பூண்ட நலைைளுக்கு இந்திர வில்லும் உேலம. இந்திரன் நிைம் ைருலம. பை நிை
ஒளி மணிைள் பதித்தநலைைள் ோைவில்லின் பைநிைங்ைள் பைாண்டதற்கு
ஏற்புலடத்து.

2598. மாைா உலகம் தனில்,

மன்றல் தபாரும்,
யதன் நாறு, நலம்
தசறி, ததாங்கலிைான்;
மீயைாடு கடுத்து உயர்
தவன்றி அவாம்
வான் நாடியர் கண் எனும்
வாள் உதடயான்;
உலகம் தனில் மாைா - உைைத்தில் வேறு உேலம இல்ைாத;மன்றல்
தபாரும்யதன்நாறு நலம் தசறி ததாங்கலிைான் - பதய்ே மணம் வீசும், வதனின்
சிைப்புமிக்ை மாலைஉலடயேன்; வான் நாடியர் மீதைாடு கடுத்து உயர்தவன்றி அவாம்
கண் எனும் - வதேமைளிரின்மீன்ைலளப் பலைத்து வமைாை பேற்றிலய விரும்பும்
ைண்ைள் எனும்; வாள் உதடயான் -ோள்ைலளத் தன் பலடயாைக் பைாண்டேன்
(இந்திரன்)
வதேமைளிர் ைண்ைளுக்கு ோட்பலட உேலம. அேர்ைள் ைண்ைலளக் பைாண்ட,
யாைம் பசய்துஇந்திர பதவிலய அலடபேலர பேல்பேன் இந்திரன். ைடுத்து - ஒத்து
எைலுமாம். பதய்ே மைளின் ைண்எனும் ோள்ைலளத் தன் வமல் பதியப் பபற்ைேன்
எைலுமாம். மாைா உைைம் என்பது பபான்னுைைத்லதக்குறிக்கும் என்பர் சிைர்.
2599. தவல்வான் நதசயால், விதசயால்,
விடு நாள்,
எல் வான் சுடர் மாதல
இராவணன்யமல்,
தநல் வாலும் அறாத,
நிறம் பிறைா,
வல் வாய் மடியா,
வயிரப் பதடயான்-
எல்வான் சுடர் மாதல இராவணன் யமல் - ஒளி மிக்ை சூரியலைப் வபால் விளங்கும்
மணி மாலைைள் அணிந்த இராேணன் மீது;தவல்வான் நதசயால் விதசயால் விடுநாள் -
அேலை பேல்லும் ஆலசயால் ேலிவோடு எறிந்த பபாழுது; தநல் வாலும் அறாத -
பநல்லின் ோல் நுனி வபான்ை சிறு பகுதியும் அழிந்து வபாைாத; நிறம் பிறைா வல்வாய்
மடியா - ஒளி மாைாத ேலிய அதன் ோய்நுனி அழியாத; வயிரப்பதடயான் -
ேச்சிராயுதம் எனும் பலடக்ைைம் உலடயேன் (இந்திரன்)
பநல்ோல் - பநல்லின் நுனியில் அலமந்த நுட்பமாை கூரிய பகுதி. 'ைதிர்
ோலின்பசந்பநல் உள (2688). இராேணைால் ஒரு சிறிதும் ஊறு படுத்த முடியாத
ேயிரப்பலட. இது இருதலைச்சூைமாய் நடுவே பிடிஅலமந்த பலடக்ைைன். இந்திரன்
ததீசி முனிலய வேண்டிய வபாது அேர் அளித்தஅேரது முதுபைலும்பால் ஆைது.
ஆயின் ைாப்பிய எதிர்த் தலைேைாம் இராேணன் வமல் பேற்றி பைாளஇந்திரன்
எதிர்ந்த வபாது அேன் மீது சிறிதும் ஊறு விலளவிக்ைாமலும் தன்பைாளி
பைடாமலும்இருந்த பலட என்ை குறிப்புப் பபாருளும் பைாள்ள இடமுண்டு.
சரபங்ைன் இந்திரலை ேரவேற்று விைேல்

2600. நின்றான், எதிர்நின்ற

தநடுந் தவனும்
தசன்றான், எதிர்தகாண்டு;
சிறப்பு அதமயா,
'என்தான் இவண்
எய்தியவாறு?' எைலும்,
தபான்றாத தபாலங் கை
யலான் புகலும்;
நின்றான் - (இந்திரன் அச் சரபங்ைர் ஆசிரமத்தில்) பசன்று நின்ைான்; எதிர் நின்ற
தநடுந்தவனும்எதிர் தகாண்டு தசன்றான் - அங்கு அேன் எதிரில் நின்ை பபருந்தேம்
பசய்தேைாகியசரபங்ைனும் எதிர் ேந்து அலழத்துச் பசன்ைான்; சிறப்பு அதமயா - ேந்த
அதிதிக்குரியஉபசாரங்ைள் பசய்து; 'இவண் எய்தியவாறு என்' எைலும் - இங்கு நீ ேந்த
ைாரணம் யாது' எைக் வைட்டலும்; தபான்றாத தபாலங் கையலான் புகலும்-பைடாத
பபாற்ைழல் அணிந்தஇந்திரன் பின்ேருமாறு கூறிைான்; தான் -அலச.
 நின்ை பநடுந்தேன் என்பதற்கு நிலைபபற்று பநடிய தேம் பசய்த சரபங்ை முனிேன்
எைலுமாம்.இந்திரன் பபற்ை பை பேற்றிைலளக் குறிக்கும் பபாைங்ைழல் அணிந்த
நிலை.

இந்திரன் பிரம வைாைத்திற்கு அலழத்தலும் முனி மறுத்தலும்

2601. "நின்ைால் இயல் நீதி தநடுந்

தவம், இன்று,
என்ைானும் விளம்ப அரிது"
என்று உணர்வான்
அந் நான்முகன்,
நின்தை அதைத்தைைால்;
தபான் ஆர் சதட
மாதவ! யபாதுதியால்;
தபான் ஆர் சதட மாதவ - பபான்னிைம் பபாருந்திய சலடயுலடய பபரும்
தேத்வதாவை; நின்ைால் இயல் நீதி தநடுந்தவம் - உம்மால்பசய்யப்பபற்ை முலை
தேைாத பபருந்தேம்; என்ைானும் விளம்ப அரிது என்றுஉணர்வான் - எவ்ேலையாலும்
எடுத்துக் கூறுேதற்கு அரியது என்று உணர்ந்தேைாகி; அந்நான்முகன் நின்தை
அதைத்தைைால் -அந்த நான்கு முைமுலடய பிரமவதேன் உம்லமத் தம்உைகிற்கு ேர
அலழத்தைன் ஆதலின்; இன்று யபாதுதி - இப்பபாழுது
அங்குப்வபாைஎழுந்தருள்வீராை; ஆல் - அலச.

என்ைால் கூடக் கூை இயைாது என்ை கூற்லை இந்திரன் கூற்ைாைவும் பைாள்ளைாம்.

இந்திரன்ஐந்திரம் எனும் இைக்ைணம் இயற்றிய அறிஞன். அத்தலையேைாலும்
சரபங்ைரின் தேப் பபருலம கூறுதற்ைரியது எை அேர் பபருலம உணரப்பபறும்.

2602. 'எந்தாய்! உலகு யாதவயும்

எவ் உயிரும்
தந்தான் உதறயும்
தநறி தந்தைைால்;
நந்தாத தபருந்தவ!
நாடு அது நீ
வந்தாய் எனின், நின்
எதியர வருவான்;
எந்தாய்! - எம் தந்லத வபான்ை பபரியீர்!; உலகு யாதவயும் எவ்உயிரும் தந்தான்
உதறயும் தநறிதந்தைன் - உைைங்ைள் எல்ைாேற்லையும் அேற்றில் ோழும் எல்ைா
உயிரிைங்ைலளயும் பலடத்தேைாம் பிரமவதேன் ோழும் சத்தியவைாைத்தில்
வீற்றிருக்கும் வபற்லை உமக்கு அருளிைான், அது நந்தாத தபருந்தவ நாடு - அந்த
உைைம் அழியாத பபருந் தேத்தால் அலடயத்தக்ைதாகும்; நீ வந்தாய் எனின் - நீர் அங்கு
ேருவீர் என்ைால்; நின் எதியர வருவான் - அப்பிரம வதேன் உம் எதிர் ேந்து அலழத்துச்
பசல்ோன்; ஆல் - அலச.

பநறி - இடம், நந்தாத பபருந்தே என்ை பதாடலர சரபங்ை முனிக்வை விளியாக்கிக்

பைடாதபபருந் தேத்லத உலடவயாய் எைக் கூைலுமாம். எந்தாய் என்பது
இடேழுேலமதி, ேந்தாய் என்பது ைாைேழுேலமதி.

2603. 'எல்லா உலகிற்கும் உயர்ந்

ததம, யான்
தசால்லாவதக, நீ உணர்
ததான்தமதயயால்:
நல்லாளுடயை நட, நீ'
எைலும்,
'அல்யலன்' எை, வால்
அறிவான் அதறவான்:
எல்லா உலகிற்கும் உயர்ந்ததம - அச்சத்திய வைாைம் மற்பைல்ைா
உைைங்ைளுக்கும் சிைந்தது என்பலத; யான் தசால்லாவதக - நான்கூைாதபடி; நீ உணர்
ததான்தமதய - நீர் முன்ைவம அறியும் பழலமயுலடயேராவீர்;(ஆதலின் உமக்கு நான்
பசால்ை வேண்டுேதில்லை) ; நல்லாள் உடயை நட நீ எைலும் - உம்மலைவியுடன்
ேந்தருள்வீர் நீர் என்று இந்திரன் கூைவும்; வால்அறிவான் அல்யலன் எைஅதறவான் -
சிைந்த அறிஞைாகிய சரபங்ைர் அதற்கு இலசவயன் என்று பசால்ோர்; ஆல் - அலச. 'நீ
உணர் பதான்லமலய' எை இந்திரன் சரபங்ைரிடம் கூறியதால் இந்திரனும் அறியாத
மிைப்பழங்ைாைத் தேசி அேர் என்பது பதரிகிைது. ோைறிோன் என்ை பதாடர் குைளில்
(2) ைாணும்'ோைறிேன்' என்பதுடன் ஒப்பிடற்குரியது. நல்ைாள் என்பது முனிேரின்
மலைவி என்பலதப் பின் ேருபாடைாலும் (2628) அறியைாம்.

2604. 'தசால் தபாங்கு தபரும் புகயைாய்!

ததாழில் மாய்
சிற்பங்களின் வீவை
யசர்கு தவயைா?
அற்பம் கருயதன்; என்
அருந் தவயமா
கற்பம் பல தசன்றது;
காணுதியால்;
தசால் தபாங்கு தபரும் புகயைாய் - பசாற்ைளால் வமம்படும் உயர்ந்த
கீர்த்தியுலடயவயாவை!; மாய்ததாழில் சிற்பங்களின் வீவையசர்கு தவயைா - அழியும்
விலைலயயுலடய அற்பப் பபாருள்ைள் வபாை அழியக்கூடிய பதவிைலள
யான்அலடவேவைா?; (மாட்வடன்);அற்பம் கருயதன் - கீழாை இப்பதவிலய அலடய
விரும்வபன், என் அருந்தவயமா கற்பம் பல தசன்றது காணுதி - யான் பசய்த அரிய
தேவமா பை ைற்பைாைங்ைள்பசன்ைலே ஆயிை; இதலை நீ அறிோயாை; ஆல் -அலச.

பசால் பபாங்கு பபரும் புைவழாய் எை இந்திரலை விளித்தைால் வியா ைரண

சாத்திரங்ைலளஅேன் நன்குணர்ந்தலம பபைப்படும். பதாழில்மாய் சிற்பம் என்ைதால்
பிரமவைாைமும் அழியும்அற்பப் பபாருள் எை அறியைாம். ைற்பம் - பையுைங்ைள்
பைாண்ட ைாைம்; பசன்ை பாடலில் (2603)பதான்லமலய என்ைலம இதன் பபாருலள
விளக்கி நிற்கும்.

2605. 'தசாற்றும் தரம் அன்று இது;

சூழ் கைலாய்!
தபற்றும், தபறு கில்லது
ஓர் தபற்றியயத;
மற்று என் பல? நீ
இவண் வந்ததைால்,
முற்றும் பகல் தானும்
முடிந்து ளதால்;
சூழ்கைலாய்- ைட்டிய வீரக்ைழல் அணிந்தேவை!; இது தசாற்றும் தரம் அன்று - நீ
பசால்லும் இதுவபசத்தக்ைது அன்று; (ஏபைனில் அப்வபறு) தபற்றும் தபறுகில்லது ஓர்
தபற்றியயத - அலடந்தாலும் அலடந்ததாைக்ைருதப்படாத ஒரு தன்லமயதாகும்; மற்று
என்பல - வேறு பை பசால் கூறுேது எதற்கு?; நீஇவண் வந்ததைால் - நீ இங்கு
ேந்ததால்;பகல் தானும் முற்றும் முடிந்துளது - என்ோழ்வுக் ைாைம் முழுதும்
முடிந்ததாகும்; ஆல் - அலச.
பிரமவைாைப் பதவிலயச் சரபங்ைர் அற்பமாைக் ைருதியலதயும் இந்திரன் ேந்ததால்
தம்ோழ்வுக் ைாைம் முடிவுறுேலதயும் அேர் உணர்ந்த நிலை புைப்படுகிைது. சிைந்த
தேம் புரிந்வதார்தேமுடிலேத் வதேர் முதவைார் ேந்து பதரிவிப்பலத இக்ைாண்டப்
பாடலில் (3705) வீட்டினுக்குஅலமேதாை பமய்ந் பநறி பேளியிற்ைாைக் ைாட்டுறும்
அறிஞர்' என்ை பதாடர் கூறும். பைல் என்பது வநரத்தின் பபாதுப் பபயராய் இங்கு
ோழ்நாலளக் குறிக்கிைது.

2606. 'சிறு காதல இலா,

நிதலயயா திரியா,
குறுகா, தநடுகா, குணம்
யவறுபடா,
உறு கால் கிளர் பூதம்
எலாம் உகினும்
மறுகா, தநறி எய்துதவன்;-
வான் உதடயாய்!'
 வான் உதடயாய் - சுேர்க்ை நாட்லட உலடய இந்திரவை!; சிறு காதல இலா - சிறிய
பபாழுது இல்ைாததும்; நிதலயயா திரியா -இடம் விட்டுப் பபயராததும்; குறுகா -
ைாைத்தால் குறுகிப்வபாைாததும்;தநடுகா - அக்ைாைத்தில் பபருகி நீளாததும்; குணம்
யவறுபடா - தன்லமயில் மாறுபடாததும்; உறு கால் கிளர் பூதம் எலாம் உகினும் -
பபாருந்திய ைாற்றுமுதைாை விளங்கும் ஐம்பூதங்ைள் எல்ைாம் விழுந்து அழிந்தாலும்;
மறுகா தநறி எய்து தவன் - அழியாத முத்தி பநறிலய அலடவேன் (என்ைான்).

மறுைா பநறி - மாைாத முத்தி பநறி என்பது மற்ை பதவிைலள விட வமைாைது.
மற்ைலே உருோலும்ைாைத்தாலும் தன்லமயாலும் பை மாறுபாடுைள் அலடயும்.
இதுவோ அத்தலைய மாறுபாடு அலடயாது. இதலைச் சடாயு 'பூதங்ைள் விளியும்
நாளும் வபாக்கிைா உைைம் புக்ை' (3530) நிலையுடன் ஒப்பிடத்தக்ைது.இதில் சரபங்ைரின்
உைதிப்பாடு புைைாகிைது.

இந்திரன் ேந்திருத்தலை இராமன் உய்த்து உணர்தல்

2607. என்று, இன்ை விளம்பிடும்

எல்தலயின் வாய்,
வன் திண் சிதல வீரரும்
வந்து அணுகா,
ஒன்றும் கிளர் ஓதத
யிைால் உணர்வார்,
நின்று, 'என்தைதகால் இன்ைது?'
எைா நிதைவார்:
என்று இன்ை விளம்பிடும் எல்தலயின் வாய் - என்று இப்படிச் சரபங்ைர் கூறிய
வபாது; வன் திண் சிதல வீரரும் வந்து அணுகா - ேலிலமயும் திண்லமயும் உலடய
வில்வைந்திய வீரர்ைளாம் இராமைக்குேர் அங்கு ேந்தலடந்து; ஒன்றும் கிளர்
ஓததயிைால் உணர்வார் - அவ்விடத்துப் பபாருந்திய, வமபைழும்ஆரோரத்திைால்
ைாரணத்லத அறிந்தேராய்; நின்று - அவ்விடத்வத நின்று; என்தைதகால் இன்ைது எைா
நிதைவார் - என்ைவோ இங்கு நிைழும் பசயல் என்று ைருதிைார்.

கிளர் ஓலச - இந்திரனுடன் ேந்த யாலை முதலியேற்ைால் எழுந்த ஓலச. ேன் திண் -
ஒருபபாருட் பன்பமாழி பைால் - ஐயப் பபாருள் தரும் இலடச் பசால் அணுைா.
பசய்யா எனும் ோய்பாட்டுஉடன்பாட்டு விலைபயச்சம்.

2608. தகாம்பு ஒத்தை நால் ஒளிர்

யகாள் வயிரக்
கம்பக் கரி நின்றது
கண்டைமால்;
இம்பர், ததல மா தவர்பால்,
இவண் ஆம்
உம்பர்க்கு அரசு எய்திைன்'
என்று உணரா,
நால் ஒத்தை ஒளிர் யகாள் வயிரக் தகாம்பு - நான்கு ஒன்றுக்பைான்று ஒத்து விளங்கும்
ஒளி பபாருந்திய ேலிய ேயிரம் வபான்ை பைாம்புைலள உலடய; கம்பக்கரி நின்றது
கண்டை மால் -அலசந்தாடும் ஐராேத யாலை நின்றுள்ளலதப்பார்த்வதாம்
ஆதலின்;இம்பர்ததல - இவ்வுைகில்; மாதவர்பால் - பபருந்தேம்பசய்த
சரபங்ைரிடத்து;இவண் உம்பர்க்கு அரசு எய்திைன் ஆம் - இங்வைவதேர்க்ைரசைாம்
இந்திரன் அலடந்தான்; என்று உணரா - எை அறிந்து,

ைம்பக் ைரி என்பதற்குக் ைம்பத்தில் ைட்டப்படும் யாலை

என்றும்.ைண்வடார்க்குஅச்சத்லத உண்டாக்கும் யாலை என்றும் உலரப்பர். இம்பர்த்
தலை மாதேர் என்பலத சரபங்ைர்கூற்றிவைவய 'என் அரும்தேவமா ைற்பம் பை
பசன்ைது' (2604) எை ேருதல் ைாணைாம் ஐராேத யாலைநான்குபைாம்புைலள
உலடயது. எைவே பைாம்பு ஒத்தை நால் என்ைார். ேயிரம் என்பலதக் கிம்புரிஎன்பர்
சிைர். ேயிரக் ைம்பம் எைத் திண்ணிய ைட்டுத்தறி எைவும் ஆம். உணரா - பசய்யா
எனும்ோய்பாட்டு உடன்பாட்டு விலைபயச்சம். 22

2609. மாயை அதையாதளாடு

தமந்ததை அப்
பூ யநர் தபாழிலின்
புறயம நிறுவா,
ஆன்ஏறு எை, ஆள் அரி
ஏறு இது எை,
தாயை அவ் அகன்
தபாழில் சாருதலும்,
மாயை அதையாதளாடு தமந்ததை - மான் வபான்ை சீலதவயாடு இலளயேைாம்
இைக்குேலையும்; அப் பூயநர் தபாழிலின் புறயம நிறுவா- அந்தப் பூக்ைள் நிலைந்த
வசாலையில் பேளிவய இருக்ைச் பசய்து;ஆன் ஏறு எை - ைாலள வபாைவும்; ஆள்
அரிஏறு எை - ேலிய ஆண் சிங்ைம் ஒப்பேன் எைவும்; தாயை அவ்அகன் தபாழில்
சாருதலும் - தான்மட்டும் அந்த அைன்ை (சரபங்ைரின்) தேச் சாலைலயஅலடதலும்;இது
- அலச.

லமந்து- இளலம, லமந்தன் - இலளயேைாம் இைக்குேலைக் குறித்தது. இராமலை

இைக்குேன் தந்லதஎைக் பைாள்ேதால் இவ்ோறு கூைலுமாம். லமந்தன் - ேலிலம
உலடயேன் எைவும் கூறுேர். இராமன்நலடக்குக் ைாலளயும் ஆண் சிங்ைமும்
உேலமயாை 'மாைமடங்ைலும் மால்விலடயும்... நாண நடந்தான்'எை ேருேலதக்
ைாணைாம் (697). ஆள் - மற்ை விைங்குைலள அடக்கி ஆள்கின்ை எைவும் ஆம். நிறுோ-
நிறுவி உடன்பாட்டு விலைபயச்சம்.

இந்திரன் இராமலைக் ைண்டு துதித்தல்

2610. கண்தாம் அதவ
ஆயிரமும் கதுவ,
கண் தாமதரயபால் கரு
ஞாயிறு எைக்
கண்டான், இதமயயார்
இதற-காசினியின்-
கண்தான், அரு நான்
மதறயின் கனிதய.
இதமயயார் இதற - வதேர்க்ைரசைாம் இந்திரன்;காசினியின்கண் - பூமியின்
வமல்; அருநான் மதறயின்கனிதய- அரிய நான்கு வேதங்ைளின் இனிய பழமாம்
இராமலை; கண் தாமதர யபால் கருஞாயிறு எை - ைண்ைள் தாமலர இதழ் வபாலும்
நிைம் ைரிய சூரியவை வபாலும் என்று; கண்தாம் அதவ ஆயிரமும் கதுவ(க்)கண்டான் -
தன் ஆயிரம் ைண்ைளுவம (இராமன் உருவில்)பபாருந்தி ஊன்ைப் பார்த்தான்;தான் -
அலச. இராமன் ஞாயிறு வபால் ஒளியும் ைரிய நிைமும் பைாண்டேைாதலின் ைரு
ஞாயிறு எைஉருேகிக்ைப்பட்டான். 'ைரு ஞாயிறு வபால்ேர்' எைமுன்ைரும் ைண்வடாம்
(1163) நான்மலையின்ைனி என்ை பபாருள் விளங்ை 'வேதத்லத வேதத்தின்
சுலேப்பயலை' எைப் பபரிய திருபமாழியும் கூறும் (2-3: 2). இப்பாடலில் ைருஞாயிறு
எை இல்பபாருள் சுட்டப் பபறுகிைது.

2611. காணா, மைம் தநாந்து

கவன்றைைால்,
ஆண் நாததை, அந்தணர்
நாயகதை,
நாள் நாளும் வணங்கிய
நன் முடியால்,
தூண் ஆகிய யதாள்தகாடு,
அவன்-ததாழுவான்,
காணா - (அங்கு இந்திரன் இராமலைப்) பார்த்து; மைம் தநாந்து கவன்றைன் - மைம்
வநாயுற்றுக்ைேலை பைாண்டான் ஆை; ஆண்நாததை - ஆண்ைளின் தலைேலை
(புருவ ாத்தமலை);அந்தணர் நாயகதை - அந்தணராம் முனிேர்க்குத் தலைேைாம்
இராமலை;நாள் நாளும் வணங்கிய நன்முடியால் - நாள் வதாறும் பதாழுகின்ை
தன்வமைாை சிரத்தால்; தூண் ஆகிய யதாள் தகாடுஅவன் ததாழுவான் - தூண் வபான்ை
தன் புயங்ைள் பட இராமனின் திருேடிைலள இந்திரன் ேணங்குோன்; ஆல் - அலச.

ைண்டு மைம் பநாந்து ைேன்ைைன் என்பதால் பரமபத ோழ்லே விட்டுத்

தைக்ைாை மனிதேடிபேடுத்ததுடைன்றிக் ைாடுைளில் ைால் வநாே ேருந்தி இராமன்
திரிதலைக் ைண்ட நிலைலயஅறியைாம். இராமன் திருேடிைளில் இந்திரன் தலையும்
வதாளும் படத் பதாழுதான் என்பதால் மார்புைால் முதலிய பிை உறுப்புைளாலும்
ேணங்கிைான் எை அறியைாம். இது உபைட்சணம்.
 எண்சீர் ஆசிரிய விருத்தம்

2612. துவசம் ஆர் ததால் அமருள்,

துன்ைாதரச் தசற்றும்,
சுருதிப் தபருங் கடலின் தசால்
தபாருள் கற்பித்தும்,
திவசம் ஆர் நல் அறத்தின்
தசந்தநறியில் உய்த்தும்,
திரு அளித்தும்,வீடு அளித்தும்,
சிங்காதமத் தங்கள்
கவசம் ஆய், ஆர் உயிர் ஆய், கண் ஆய்,
தமய்த் தவம் ஆய்,
கதட இலா ஞாைம் ஆய்,
காப்பாதைக் காணா,
அவசம் ஆய், சிந்தத அழிந்து,
அயயல நின்றான்,
அறியாதான் யபால, அறிந்த
எலாம் தசால்வான்:
துவசம் ஆர் ததால்லமருள் துன்ைாதரச் தசற்றும் -பைாடிைள் நிலைந்த பலழய
வபார்ைளில் பலைேர்ைலள அழித்தும்; சுருதிப் தபருங் கடலின்தசால்தபாருள்
கற்பித்தும் - வேதமாகிய பபரிய ைடல்ைளின் எல்லையற்ை பசாற்ைலளயும்அேற்றின்
பபாருள்ைலளயும் உபவதசித்தும்; திவசம் ஆர் நல் அறத்தின் தசந் தநறியில்உய்த்தும் -
நாள்வதாறும் பபாருந்திய நல்ை தருமங்ைளின் சிைந்த ேழியில் பைாண்டுபசலுத்தியும்;
திரு அளித்தும் - பசல்ேத்லதக் பைாடுத்தும்; வீடு அளித்தும் - பரம பதத்லதக்
பைாடுத்தும்; சிங்காதமத் தங்கள் கவசம் ஆய் - அழியாதோறு (வதோரம்) தங்ைளுக்குக்
ைேசம் ஆகியும்; ஆர் உயிர் ஆய் - அருலம உயிர் ஆகியும்; கண் ஆய் - ைண் ஆகியும்;
தமய்த்தவம் ஆய் - உண்லமத் தேம் ஆகியும்; கதடயிலா ஞாைம்ஆய் - முடிேற்ை
பமய்ஞ்ஞாைம் ஆகியும், காப்பாதைக் காணா - ைாத்து ேரும்பரம்பபாருளாம்
இராமலைக் ைண்டு; அவசம் ஆய் சிந்தத அழிந்து அயயல நின்றான் - தன்னிலை மைந்து
(அேன்) பக்ைத்தில் நின்ைேைாகி; அறியாதான் யபால அறிந்த எலாம் தசால்வான் -
(இராமனின் பபருலமைலளத்) பதரியாதேன் வபாை தான் அறிந்த
பபருலமைலளஎல்ைாம் பதரிந்தோறு கூறித் துதிப்பான் (இந்திரன்).
பதால்ைமர் - பழங்ைாைத்தில் வதேர்க்கும் அசுரர்க்கும் நடந்த வபார். சுருதிப்
பபாருள் ைற்பித்த பசயல் முன்ைர் அன்ைமாய்ப் பிரமனுக்குஉபவதசித்ததாகும். ைடல்
வபால் வேதம் எல்லைஅற்ைது எைவே ைடைாை உருேகிக்ைப்பட்டது. சிங்குதல் -
குலைதல், சுருங்குதல், அழிதல். ைேசம் - பலைேரால் ஊறு வநராதோறு அணியும்
பமய்யுலை. பிரளய ைாைத்தில் அலைத்துப் பபாருள்ைலளயும்தன்னுள் அழியாமல்
ைாப்பதால் ைேசமாயிற்று, பேளிவய ைேசமாயும் உள்வள உயிராயும் உள்ளும்புைமும்
ைாப்பேன் ஆயிைான். அவயாத்தியா ைாண்டக் ைடவுள் ோழ்த்தில் 'ஊனும் உயிரும்
உணர்வும்வபால் உள்ளும் புைத்தும் உளன் என்ப' (1313) எைக் கூைப்பட்டது. பக்தி
மிகுதியால் சிந்லதஅழிந்த நிலைலய இந்திரன் அலடந்தான்; எைவே அறியாதேன்
வபாை அறிந்த எைாம்கூறிைான்.

2613. யதாய்ந்தும், தபாருள் அதைத்தும்

யதாயாது நின்ற
சுடயர! ததாடக்கு அறுத்யதார்
சுற்றயம! பற்றி
நீந்த அரிய தநடுங்
கருதணக்கு எல்லாம்
நிலயயம! யவதம் தநறி
முதறயின் யநடி
ஆய்ந்த உணர்வின் உணர்யவ!
பதகயால்
அதலப்புண்டு அடியயம் அடி
யபாற்ற, அந் நாள்
ஈந்த வரம் உதவ
எய்திதையய? எந்தாய்!
இரு நிலத்தயவா, நின்
இதண அடித் தாமதரதாம்?
தபாருள் அதைத்தும் யதாய்ந்தும் யதாயாது நின்ற சுடயர - எல்ைாப் பபாருள்ைளிலும்
ைைந்தும் ைைோமலும் தனித்து நின்ை ஒளிவய!; ததாடக்கு அறுத்யதார்சுற்றயம -
பற்றுைலள முற்றும் அறுத்து விைக்கிய முனிேர்க்கு உைோைேவை!; பற்றி நீந்தஅரிய
தநடுங் கருதணக்கு எல்லாம் நிலயயம - புலணயாைக் பைாண்டு ைடப்பதற்கு அரிதாை
நீண்ட எல்ைா அருளுக்கும் இருப்பிடமாைேவை!; யவதம் தநறி முதறயின் யநடி
ஆய்ந்த உணர்வின் உணர்யவ- வேதங்ைள் கூறிய நன்பைறி முலைப்படி ஆய்ந்த
உணர்ச்சியால் உணரப்பபறும் பபாருவள!; எந்தாய் -எங்ைள் தந்லதவய!; அடியயம் -
அடியேர்ைளாகிய நாங்ைள்; பதகயால் அதலப்புண்டு - பலைேர்ைளால்
துன்பப்படுத்தப்பட்டு; அடியபாற்ற அந்நாள் ஈந்த வரம் உதவஎய்திதையய - உம்
திருேடிைலளத் துதிக்ை அப்பபாழுது பைாடுத்த ேரத்தின்படி எங்ைளுக்கு உதவிபுரிய
எழுந்தருளிலைவய?; நின் இதண அடித்தாமதர இரு நிலத்தயவா - உைது இரண்டு
திருேடித்தாமலரைள் இப்பபரிய பூமியில் படத்தக்ைைவோ?; தாம் - அலச.

வதாய்ந்தும் வதாயாது நிற்ைல் - எல்ைாப் பபாருள்ைளின் ைண்வண ைைந்திருந்தும்

அேற்றில்பற்றின்றித் தனித்தும் நிற்ைல். அந்நாள்- வதேர்ைள் தாங்ைள் அரக்ைரால்
பட்டதுன்பங்ைலளக் கூறித் திருமாலைச் சரணலடந்த அந்த நாள். பரம்பபாருள் ைால்
நிைம் வதாயாதுநிற்ைற்குரியது. வதேர் விருப்பப்படி மண்ணில் அேதரித்து ைால் நிைம்
பட ேந்த நிலைலய எண்ணி ேருந்திக் கூறியது இது. பிரமன் முதலிய மற்லைத்
வதேர்ைலளயும் உளப்படுத்தி அடிவயம் என்ைான்இந்திரன். சுடர், சுற்ைம், நிையம்,
உணர்வு, தாமலர என்பை உருேைம். பலை - பண்பாகுபபயர்.
2614. யமவாதவர் இல்தல, யமவிைரும்
இல்தல;
தவளியயாடு இருள் இல்தல, யமல்
கீழும் இல்தல;
மூவாததம இல்தல, மூத்ததமயும்
இல்தல;
முதல் இதடயயாடு ஈறு இல்தல, முன்தைாடு
பின் இல்தல!
யதவா! இங்கு இவ்யவா நின் ததான்று
நிதல என்றால்,
சிதல ஏந்தி வந்து, எம்தமச்
யசவடிகள் யநாவ,
காவாது ஒழியின், பழி
தபரியதா? அன்யற;
கருங் கடலில் கண்வளராய்!
தகம்மாறும் உண்யடா?
யதவா - எல்ைாத் வதேர்க்கும் வதேவை!; கருங்கடலில் கண் வளராய் - பபரிய
பாற்ைடலில் வயாைநித்திலர பைாள்பேவை!;யமவாதவர் இல்தல - பலைேர் இல்லை;
யமவிைரும் இல்தல - நண்பர்ைளும் இல்லை; தவளியயாடு இருள் இல்தல - ஒளி
இருள் என்ை மாறுபாடில்லை;யமல் கீழும் இல்தல - உைக்கு வமற்பட்டதும் கீழ்ப்
பட்டதும் இல்லை; மூவாததம இல்தல மூத்ததமயும் இல்தல - உைக்கு இளலமயும்
இல்லை மூப்பும் இல்லை; முதல் இதடயயாடு ஈறு இல்தல- உைக்குத் பதாடக்ைம்,
நடு, முடிவு இல்லை; முன்தைாடு பின் இல்தல -ைாைத்தால்உைக்கு முற்பட்டதும்
பிற்பட்டதும் இல்லை; நின் ததான்று நிதல இங்கு இவ்யவா என்றால் - உன் பலழய
நிலை இங்குக் கூறிய இலேவயா என்ைால்;சிதல ஏந்தி, யசவடிகள் யநாவ வந்து -
வில்லைக் லையிவைந்தி சிேந்த அடிைள் வநாகும்படி நடந்து ேந்து; எம்தமக் காவாது
ஒழியின் - எங்ைலளக் ைாோமற் வபாைால்; பழி தபரியதா - பபரும்
பழிஉண்டாகுவமா?; தகம்மாறும் உண்யடா - இதைால் நீ அலடயும் மாற்றுப் பயன்
ஏவதனும் உண்வடா; அன்யறா - அல்ைவோ? (ஒன்றுமில்லை என்பதாம்)

ைருங்ைடல் என்பதற்குக் ைரிய நிைமுள்ள ைடல் என்று கூறிப் பரமன் பள்ளி

பைாண்டதுபாற்ைடல் பேளிது ஆயினும் அேன் திருவமனியின் ைரிய நிழலிட்டதால்
ைரிய ைடைாயிற்று என்பார்.ைண்ேளராய் என்பதற்கு உடன்பாட்டுப் பபாருளன்றி
அேதாரத்திற்குப் பள்ளி பைாண்டலமலய நீத்து ேந்தலமலயயும் குறிக்கும்.
ைருங்ைடல் என்பதற்குப் பிரளய ைாைத்தில் ஒவர பபரு பேள்ளமாய்இருப்பலதயும்
பைாள்ேர். பரம்பபாருளுக்கு மாரிமாட்டுக் லைம்மாறு பசய்ய இயைாதது வபாை
யாேர்பசய்ய ஆற்ைலுலடயார் எைக் வைட்டு அதன் பபருலமலய உணர்த்தியோைாம்.
பலை நட்பு, இருள் ஒளி வபான்ை, உடன்பாடு எதிர் மலை ஆகிய இரு நிலைைலளயும்
ைாட்டிக் ைடவுளின் எல்ைாம் ைடந்தநிலைலய எண்ணி ேணங்கிய நிலை இது.
இத்தலைய திருவிலளயாடல் அேன் அருளால் விலளேதுஎன்பர்.
2615. நாழி, நதவ தீர் உலகு
எலாம் ஆக,
நளிைத்து நீ தந்த
நான்முகைார்தாயம
ஊழி பலபலவும் நின்று
அளந்தால், என்றும்
உலவாப் தபருங் குணத்து எம்
உத்தமயை! யமல்நாள்,
தாழி ததர ஆக, தண் தயிர்
நீர் ஆக,
தட வதரயய மத்து ஆக, தாமதரக்
தக யநாவ
ஆழி கதடந்து, அமுதம்
எங்களுக்யக ஈந்தாய்;
அவுணர்கள்தாம் நின் அடிதம
அல்லாதம உண்யடா?
நீ நளிைத்துத் தந்த நான்முகைார் தாயம - நீ உன் திரு உந்தித்தாமலரயில் வதாற்றுவித்த
நான்கு முைங்ைலளயுலடய பிரமவதேவர;நதவதீர் உலகு எலாம் நாழி ஆக - குற்ைமற்ை
உைைங்ைள் யாவும் அளக்கும்படியாைக் பைாண்டு; ஊழிபலபலவும் நின்று அளந்தால் -
அவைை ஊழிக்ைாைங்ைளும் விடாமல் அளந்தாலும்;என்றும்உலவாப் தபருங் குணத்து
எம் உத்தமயை - என்லைக்கும் குலையாத அரும் பபரும்
பண்புைளுலடயவமைாைேவை!; யமல்நாள் - முற்ைாைத்தில்; ததர தாழி ஆக -
பூமிவயதாழியாைவும்; நீர் தண் தயிர் ஆக - ைடல் நீவர குளிர்ந்த தயிராைவும்;
தடவதரயயமத்து ஆக - பபரிய மந்தர மலைவய ைலடயும் மத்தாைவும்; தாமதரக்தக
யநாவ - தாமலரமைர் வபான்ை உன் லைைள் ேருந்த; ஆழி கதடந்து அமுதம்
எங்களுக்யக ஈந்தாய் - ைடலைக்ைடந்து அதனின்று ேந்த அமுதத்லதத் வதேர்ைளாம்
எங்ைளுக்வை பைாடுத்தருளிைாய்; அவுணர்கள்தாம் நின் அடிதம அல்லாதம உண்யடா -
(எங்ைவளாடு ஒரு பக்ைம் ைலடந்த) அசுரர்ைள் தாம்உைக்கு அடிலம அல்ைாலம
உளவதா?

உன் மைைாம் பிரமைாலும் அளந்தறிய முடியாத எல்லையற்ை ைலியாண குணங்ைள்

எங்ைளால்சிறிதும் அறியத்தக்ைலேவயா எைக் ைருதியதாம். அைங்ைாத்து மைங்ைடியும்
பண்பிைால் வதேர்க்குஅமுதமீந்து அரக்ைர்க்கு அதலை மறுத்தான். இலைேன்
பண்புைலள அளக்கும் பபாருளாைக் பைாண்டு பைஅண்டங்ைலள அளக்கும்
ைருவியாைக் பைாண்டு அளந்தாலும் அளவிட முடியாது என்பது ஏைவதச உருேைம்.
தலரதாழியாைவும், நீர் தயிராைவும், ேலர மத்தாைவும் உருேைம் பசய்யப்பட்டை. இது
உருேை அணி.
பாற்ைடலைக் ைலடயும்வபாது அசுரர்ைலள ோசுகியின் தலைலயயும் வதேர்ைலள
அதன் ோலையும்பிடித்துப் பாற்ைடலில் நட்ட மந்தர மலைலய மத்தாைக் பைாண்டு
நிற்குமாறு ஏவித் தானும் ஒருதிருவமனி பூண்டுோசுகியின் ோலையும் தலைலயயும்
பிடித்து ேைம் இடமாைக் ைலடந்ததாைப் புராண ேரைாறுகூறும்.

2616. 'ஒன்று ஆகி, மூலத்து

உருவம் பல ஆகி,
உணர்வும் உயிரும் பிறிது
ஆகி, ஊழி
தசன்று ஆசறும் காலத்து அந்
நிதலயது ஆகி,
திறத்து உலகம்தான் ஆகி,
தசஞ்தசயவ நின்ற
நன்று ஆய ஞாைத் தனிக்
தகாழுந்யத! எங்கள்
நதவ தீர்க்கும் நாயகயம! நல்
விதையய யநாக்கி
நின்றாதரக் காத்தி;
அயலாதரக் காய்தி;
நிதல இல்லாத் தீவிதையும் நீ
தந்தது அன்யற!
மூலத்து ஒன்று ஆகி - ஆதியில் ஒவர பபாருளாகி இருந்தும்; உருவம் பல ஆகி - பின்
அந்த ஒன்றிலிருந்து பை ேடிேங்ைளாைப் பிரிந்தும்; உணர்வும் உயிரும் பிறிதாகி -
அறிவும் உயிரும் உடலும் ஆகி; ஊழி தசன்று ஆசறும் காலத்து - ஊழிக்ைாைம் ைடந்து
உைைம்முடியும் ைாைத்து; அந்நிதலயது ஆகி - அப்பபாழுதுள்ள தன்லமயது ஆகி;
திறத்து உலகம்தான் ஆகி - பை திைப்பட்ட உைைங்ைளுமாய்; தசஞ்தசயவ நின்ற நன்று
ஆய ஞாைத் தனிக்தகாழுந்யத - மிைச் பசம்லமயாய் நின்ை வமைாை ஞாைத்தின்
ஒப்பில்ைாத பைாழுந்து வபான்ைேவை!; எங்கள் நதவ தீர்க்கும் நாயகயம - எம்
வபான்ைேர்ைளின் குலைைலளப்வபாக்கும் தலைலமப் பபாருவள!; நல்விதையய
யநாக்கி நின்றாதரக் காத்தி - நல்ைபசயல்ைலளவய ைருதுவோலரக்
ைாப்பாற்றுகின்ைாய்; அயலாதரக் காய்தி - பாேச் பசயலைக்ைருதுவோலர
அழிக்கின்ைாய்; நிதல இல்லாத் தீவிதையும் - எப்வபாதும் நிலையற்ை
பாேச்பசயல்ைளும்; நீ தந்தது அன்யற - நீ பலடத்தலே அன்வைா?
முதலில் எல்ைாம் ைைந்த ஒரு பபாருளாய் இருந்த பரம் பபாருள் உைைப்
பலடப்பிற்ைாைப் பைபபாருளாய் விரியும், ஊழிக்ைாைத்தில் யாவும் அழிய
முன்னிருந்த ஒன்ைாை விளங்கும். இதைால்பலடத்தல் ைாத்தல் அழித்தல் என்பை மாறி
ேருேை என்றும், நல்விலை தீவிலை என்பை இலைேைால்பலடக்ைப்பட்டலே
என்றும் புைப்படும். ஆசறுதல் - முடிதல் நிலை இல்ைாத் தீவிலை -
வதான்றும்பபாருள்ைள் யாவும் நிலையின்றி அழிேை எை அறியாலமயால் உளோகும்
தீவிலைைள். பசஞ்பசவே - குறிப்புச் பசால். பைாழுந்து, நாயைம் என்பை உருேைம்.
30
2617. 'வல்தல வரம்பு இல்லாத
மாய விதைதன்ைால்
மயங்கிையராடு எய்தி, மதி
மயங்கி, யமல்நாள்,
"அல்தல இதறயவன் நீ ஆதி"
எை, யபதுற்று
அலமருயவம்; முன்தை அறப்
பயன் உண்டாக,
"எல்தல வலயங்கள் நின்னுதை"
என்று, அந் நாள்
எரியயாதைத் தீண்டி, எழுவர்
எை நின்ற
ததால்தல முதல் முனிவர்,
சூளுற்ற யபாயத,
ததாதக நின்ற ஐயம்
துதடத்திதலயயா?-எந்தாய்!'
எந்தாய் - எங்ைள் தந்லதவய! யமல்நாள் வல்தல வரம்பு இல்லாத மாய விதை
தன்ைால் - முன்ைாைத்தில் ேலிலம ோய்ந்த எல்லை இல்ைாத மாலயயின்
சூழ்ச்சியால்; மயங்கிையராடு எய்திமதிமயங்கி - அறிவு மயக்ை முற்ைேவராடு வசர்ந்து
அறிவு திரிந்து; இதறவன் நீ அல்தல - பரம்பபாருளாகிய ைடவுள் நீ அன்று என்றும்;
ஆதி எை - நீவய ைடவுள் என்றும்; யபதுற்று அலமருயவம் - தடுமாறி ேருந்தும்
எங்ைளுலடய; முன்தை அறப்பயன் உண்டாக - முற்பிைவியில் பசய்த நல்விலையின்
பயன் ஏற்பட; அந்நாள் எல்தல வலயங்கள் நின்னுதை என்று - அக்ைாைத்து
எல்லையாை உள்ள உைைங்ைள் உன்னிடத்துத் தங்கியுள்ளை என்று; எழுவர் எை நின்ற
ததால்தல முதல் முனிவர் - எழுேராய் நிலைபபற்ை பண்லட முனிேர்ைள்;
எரியயாதைத் தீண்டிச் சூளுற்றயபாது - அக்கினிலயத் தீண்டிச் சபதம் பசய்த
வபாது;ததாதக நின்ற ஐயம் துதடத்திதலயயா- யார்பரம் பபாருள் எை அறியாது
திரண்டு நின்ைஎங்ைள் சந்வதைத்லதயும் நீ அழித்தாய் அல்ைவோ?; ஏ -அலச.
மாய விலை - இராசச, தாமசக் குணங்ைளால் ஏற்படும் தீவிலைைள். எரிவயான்
என்பதற்குத்தழல் நிைங்பைாண்ட சிேன் என்பர் சிைர். ஏழு முனிேர்: அத்திரி, பிருகு,
குப்சர், ேசிட்டர்,பைௌதமர், ைாசிபர், ஆங்கிரசர் ஆேர். சூளுற்ைது; திருமாவை பரம்
பபாருள் என்ைது, இவ்ேரைாறுபற்றிய பசய்திைள் புைப்படவில்லை இது பற்றிப்
பைோறு உலரப்பாரும் உளர். ேையம் - குேையம்என்ை பசால்லின் முதல்குலையும்
ஆம் என்பர். 31

ைலிவிருத்தம்

2618. இன்ைை பல நிதைந்து,

ஏத்திைன் இயம்பா,
துன்னுதல் இதட உளது எை
நனி துணிவான்,
தன் நிகர் முனிவதை,
'தர விதட' என்ைா,
தபான் ஒளிர் தநடு முடிப்
புரந்தரன் யபாைான்.
தபான் ஒளிர் தநடுமுடிப் புரந்தரன் - பபான்ைால் விளங்கும் நீண்ட கிரீடத்லத
உலடய இந்திரன்; இன்ைை பல நிதைந்து -இவ்விதம் பைோறு எண்ணி; இயம்பா
ஏத்திைன் - இராமலை ோயால் கூறி ேணங்கிைான்; இதட துன்னுதல் உளது எை நனி
துணிவான் - நடுவில் நிைழ்ேது உள்ளது எை மிைவும் துணிந்தேைாய்; தன்நிகர்
முனிவதை - தைக்குத்தாவை ஒப்பாை சரபங்ைலர வநாக்கி; விதட தர என்ைா -யான்
பசை ஒப்புதல் அளிப்பீராை என்று பசால்லி; யபாைான் -பசன்ைான்.

துன்னுதல் இலடயுளது என்ைது இராமன் ேரோல் அங்கு நடக்ை இருப்பலத ஒரளவு

ஊகித்தான்என்பதாம். சரபங்ை முனிேரின் தன்னிைரற்ை தன்லம, இந்திரன் வேண்டிய
வபாது பிரமவைாைப்பதவிலய வேண்டாபதாதுக்கியலமயாலும் இராமன் அேலர
நாடி ேந்து அருள் தரும் வபறு பபை இருப்பதாலும்உணரப்பபறும். இந்திரன்
இராமனிடம் விலட பபற்ைான் என்பது அருத்தாபத்தி, புரந்தரன் -பலைேர் நரர்ைலள
அல்ைது உடல்ைலள அழிப்பேன், தர அைர ஈற்று வியங்வைாள். என்ைா - பசய்யா எனும்
ோய்பாட்டு உடன்பாட்டு விலைபயச்சம்.

இராமன் முதலிவயார் சரபங்ைன் குடிலில் தங்குதல்

2619. யபாைவன் அக நிதல

புலதமயின் உணர்வான்
வாைவர் ததலவதை வரவு
எதிர் தகாண்டான்;
ஆைவன் அடி ததாை, அருள்
வர, அழுதான்
தானுதட இட வதக
தழுவிைன், நுதைவான்.
யபாைவன் அகநிதல புலதமயின் உணர்வான் - வபாை இந்திரனின் மைநிலைலய
ஞாைக் ைண்ணால் சரபங்ைர் அறிபேராகி; வாைவர் ததலவதை வரவுஎதிர்
தகாண்டான்- வதேர்ைளின் வதேைாம் இராமலைேரவேற்ைான்; ஆைவன் - அப்படி
ேந்த இராமனும்; அடி ததாை - முனிேனின்அடிேணங்ை; அருள் வர அழுதான் - அன்பு
பபருைக் ைண்ணீர் சிந்திைான்; தானுதட இடவதகதழுவிைன் நுதை வான் -
தானிருக்கும் குடிலிடத்து இராமலைத் தழுவிக் பைாண்டு உட்புகுோர்.

புைலம - அறிவு, ஞாைம். அருள் - இைக்ைலணயாய் அன்பிற்ைாயிற்று இட ேலை -

இருப்பிடம்,வீடு தானுலட இடேலை தழுவிைன் நுலழோன் என்பதற்குத்
தன்ைடியார் இருப்பிடவம தன் லேகுந்தம் எைக்ைருதும் இராமன் நுலழந்தான் என்பர்.
அழுலை உேலைக் ைலுழ்ச்சி.

2620. 'ஏதையும் இளவலும் வருக'

எை, இனிதா
வாழிய அவதராடும் வள்ளலும்
மகிழ்வதால்,
ஊழியின் முதல்முனி
உதறயுதள அணுக,
ஆழியில் அறிதுயிலவன் எை
மகிழ்வான்.
(சரபங்ைர் இராமலை வநாக்கி) ஏதையும் இளவலும் வருக எை - சீலதயும்
இைக்குேனும் ேருைஎன்று ேரவேற்ை; இனிதா வாழிய அவதராடும் வள்ளலும்
மகிழ்வால் - நன்ைாை,ோழ்விற்குரிய அேர்ைபளாடு இராமனும் மகிழ்ச்சியால்;
ஊழியின் முதல் முனி உதறயுதள அணுக - பிரளய ைாைத்திற்கு முன்ைம் இருந்த
சரபங்ைரின் ோழுமிடத்லதச் வசர; ஆழியில்அறிதுயிலவன் எை மகிழ்வான் - திருப்பாற்
ைடலில் வயாை நித்திலர பைாள்ளும் திருமால்இேவை என்று பதளிந்து சரபங்ை
முனிேர் ைளிப்பபய்திைார்.
ஏலழ - பபண்ணாம் சீலதலயக் குறித்தது. இக்ைாண்டத்தில் 'மலழக் ைண் ஏலழ' எை
ேருேதும்ைாண்ை (3316), சரபங்ைர் இராமலைப் பாற்ைடலில் அறிதுயில் பைாள்ளும்
திருமால் எை எண்ணிக்ைளித்தார். ோழிய என்பது அலச நிலையுமாம்.

2621. அவ் வயின், அைகனும் தவகிைன்-

அறிஞன்
தசவ்விய அற உதர
தசவிவயின் உதவ,
நவ்வியின் விழியவதளாடு,
நனி இருதளக்
கவ்விய நிசி ஒரு
கதடயுறும் அளவின்.
அவ்வயின் - அவ்விடத்தில், அறிஞன் தசவ்விய அறஉதர தசவி வயின் உதவ -
சரபங்ைர் நல்ை அைபமாழிைலளக் ைாதிவை கூை(க் வைட்டு); அைகனும்
நவ்வியின்விழியவதளாடு - இராமனும் பபண்மானின் விழி வபான்ை
ைண்ைலளயுலடய சீலதவயாடு; நனிஇருதளக் கவ்விய நிசி ஒரு கதடயுறும் அளவின்
தவகிைன் - இருட்லட மிகுதியும் பற்றிய இரவுப் பபாழுது ஒரு முடிலே அலடயும்
அளவு தங்கிைான்.
 இரவு முழுேதும் அைவுலர வைட்டுக் பைாண்டிருந்தைர் என்றும் கூறுேர். இராமலை
அழைன் எைக்குறிப்பலத அழைனும் அேளும் துஞ்ச '(2344) அதிைம் நின்று ஒளிரும்
இவ் அழைன் முைம் (2748)என்ை பதாடர்ைளில் ைாணைாம். சீலதலயக் கூறியது
இைக்குேனுக்குஉபைட்சணம்.

2622. விலகிடு நிைலிைன், தவயில்

விரி அயில் வாள்
இலகிடு சுடரவன், இதசயை
திதச யதாய்,
அலகிடல் அரிய, தன் அவிர்
கர நிதரயால்,
உலகு இடு நிதற இருள் உதறயிதை
உரிவான்.
விலகிடு நிைலிைன் - வீசுகின்ை ஒளியுலடயேனும்; இலகிடு சுடரவன் -
விளங்குகின்ை சுடர் உலடயேனும் ஆை சூரியன்;இதசயை திதச யதாய் - தன்புைழ்
வபால் நான்கு திலசைளிலும் பசன்று படிந்த; அலகிடல்அரிய - ைணக்கிட்டுக் கூை
முடியாத; தவயில் விரி அயில் வாள் - பேயில் விரிந்தகூரிய ோள்ைள் வபான்ை; தன்
அவிர்கர நிதரயால் - தன்னுலடய விளங்கும் ைதிர்ைளாம்லைைளின் கூட்டத்தால்; உலகு
இடு நிதற இருள் உதறயிதை உரிவான் - உைைங்ைலள மூடிய நிலைந்த இருட்டாகிய
வபார்லேலயக் ைழற்றுோன்.
நிழல் இைன் எைப் பிரித்து ஒளியுலடய சூரியன் எைலுமாம். சூரியன் தன்
ைதிர்ைளால் இருள்நீங்ைத் வதான்றியலத உருேைமாக்கியுள்ளார். உைலை மூடிய
இருலளப் வபாக்குேது பேயில், அதலைப்பரப்புதற்குக் ைதிர் ஆகியேற்லை முலைவய
உலையும் ோளும் லையுமாைப் பலடத்துள்ளார். இலசயைஎன்பதற்கு
ஒன்வைாபடான்று இணங்கி நிற்பை எைவும் உலரப்பர். ைரம் - சிவைலடஉருேைம்.

சரபங்ைர் தீப் புக்கு வீடு பபைல்

2623. ஆயிதட, அறிஞனும், அவன்

எதிர் அழுவத்
தீயிதட நுதைவது ஓர்
ததளிவிதை உதடயான்,
'நீ விதட தருக' எை
நிறுவிைன், தநறியால்,
காய் எரி வரன் முதற
கடிதினில் இடுவான்.
ஆயிதட - அப்பபாழுது; அறிஞனும் அவன் எதிர் - சரபங்ை முனிேரும் இராமன்
எதிரில்; அழுவத்தீயிதட நுதைவது ஓர் ததளிவிதை உதடயான் - மிகுந்த பநருப்பில்
புகுந்து உயிர் விடுேதாை ஒருபதளிந்த அறிவிலை வமற்பைாண்டேராய்; காய் எரி
வரன் முதற தநறியால் கடிதினில் இடுவான் - எரியும் தீலய சாத்திர முலைப்படி
விலரவில் ேளர்ப்பார் ஆகி; நீ விதட தருக எைநிறுவிைன் - நீ எைக்கு விலட
தருோயாை எைக் வைட்டார்.

அழுேத்தீ அங்கிருந்த ைாட்டுத் தீ எைலுமாம் பரந்த ஒமகுண்டத்திவை

என்பாருமுளர். இடுோன்என்பலத எச்சமாக்கி இடுேதற்கு விலட தருை எைவும்
கூைைாம்.

2624. வரி சிதல உைவனும், மதற

உைவதை, 'நீ
புரி ததாழில் எதை? அது
புகலுதி' எைலும்,
'திருமகள் ததலவ! தசய் திருவிதை
உற, யான்
எரி புக நிதைகுதவன்; அருள்'
எை, இதறவன்:
வரிசிதல உைவனும் - ைட்டலமந்த வில்லில் ேல்ை இராமனும்;மதற உைவதை -
வேதம் ேல்ை சரபங்ைலர வநாக்கி; நீபுரி ததாழில் எதை அது புகலுதி எைலும் - நீ
பசய்ய விரும்பிய பசய்லை என்ை? அதலைக் கூறுோயாை எைக் வைட்டதும்; திருமகள்
ததலவ தசய் திருவிதை உற - இைக்குமி ைணேவை,பசம்லமயாை வமாட்சத்லத
அலடயும்படி;யான் எரிபுக நிதைகுதவன் அருள் எை - நான் தீயில்புை எண்ணிவைன், நீ
விலட அருள்ை என்று வேண்டவும்; இதறவன் - இராமன்.
சிலை உழேன், மலை உழேன் என்பை முன்ைர் ோளுழேன் என்ை பதாடர் (1371)
ேந்ததுவபான்ைது. குைளில் வில்வைர் உழேர், பசால்வைர் உழேர் என்பலேயும் ைாண்ை.
(குைள் 872).பசய் இருவிலை எைப் பிரித்து முன் பசய்த நல்விலை தீவிலை எைவும்
கூறுேர். அலே அறின்வமாட்சம் கிலடக்கும் என்பதாம்.

2625. 'யான் வரும் அதமதியின் இது

தசயல் எவயைா?-
மான் வரு தனி உரி
மார்பிதை!' எைலும்,
மீன் வரு தகாடியவன் விறல்
அடும் மறயவான்
ஊன் விடும் உவதகயின்
உதர நனி புரிவான்:
மான் வரு தனிஉரி மார்பிதை - மானிடத்து அலடயப் பபற்ைதாை ஒப்பற்ை வதாலைத்
தரித்த மார்லப உலடய முனிே!; யான் வரும் அதமதியின் இது தசயல் எவயைா
எைலும் - நான் இங்கு ேந்த இப்பபாழுது இப்படி உயிர்விடும்பசயலை நீர் பசய்ேது
ஏவைா என்று இராமன் வைட்டதும்; மீன் வரு தகாடியவன் விறல் அடும்மறயவான் - மீன்
உரு எழுதிய பைாடிலய உலடய மன்மதனின் ேலிலமலய அழித்த
தேேலியுலடயசரபங்ைர், ஊன் விடும் உவதகயின் உதர நனி புரிவான் - தன்
உடலைவிட்டு நீங்கும்மகிழ்ச்சி மிகுந்து பின்ேரும் பசாற்ைலள நன்கு விரும்பிச்
பசான்ைார்.

அலமதி - சமயம், தேம்புரி முனிேர் மான்வதால் வபார்த்தல் மரபு.

திருமுருைாற்றுப்பலடயில்'மானின் உரிலே லதஇய ஊன்பைடு மார்பின்' (முருகு. 128-
9) எை ேருதல் ைாண்ை. மீன்ேரு பைாடியேன்விைல் அடும் மைவோன் என்ை பதாடர்
சரபங்ைர் எைப் பபயர் பபற்ைதற்குக் ைாரணமாை அலமகிைது.விைல் அடும் அைவோன்
எைவும் பிரிக்ை இடமுண்டு. ஊன் ஆகுபபயர் எேவைா - ஓைாரம்,அலச.

2626. 'ஆயிர முகம் உள தவம்

அயர்குதவன், யான்;
"நீ இவண் வருகுதி" எனும்
நிதைவு உதடயயன்;
யபாயிை இரு விதை;
புகலுறு விதியால்
யமயிதை; இனி ஒரு விதை
இதல;-விறயலாய்!
விறயலாய் - பேற்றி வீரவை!; யான் ஆயிரமுகம் உளதவம் அயர்கு தவன் - நான்
பைேலைப்பட்டதேங்ைலளச் பசய்பேன்; நீ இவண் வருகுதி எனும் நிதைவு
உதடயயன் - நீ இவ்விடத்தில்எழுந்தருள்ோய் என்னும் நிலைவு வமற்
பைாண்டுள்வளன்; புகலுறு விதியால் யபாயிை இருவிதை - வநரிடும் முலைப்படி
இரண்டு விலைைளும் அழிந்தை; யமயிதை -அதன் பயைாய் நீ இங்குஎைக்கு
அருள்புரிய ேந்தாய்; இனி ஒரு விதை இதல - இனிவமல் நான் பசய்யத்தக்ை
பசயல்வேறு இல்லை. ஆயிரம் உைம் எை ஆயிரக்ைணக்ைாை யுைங்ைள்
என்பாருமுளர். புைலுறு விதி - சிைப்பித்துக்கூறும் விதியுமாம். தேம் பசய்து இலைேன்
அருள் பபறுேர் வேறு பசய்யதக்ை விலை இல்லை என்ைஉண்லமலய இது விளக்கும்.

2627. 'இந்திரன் அருளிைன் இறுதி

தசய் பகலா
வந்தைன், "மருவுதி மலர்
அயன் உலகம்;
தந்ததைன்" எை, 'அது
சாரதலன்,-உரயவாய்!-
அந்தம் இல் உயர் பதம்
அதடததல முயல்யவன்.
 உரயவாய் - ேலிலம பைாண்டேவை!; இந்திரன் வந்தைன் - இந்திரன் இங்கு ேந்தான்;
இறுதி தசய்பகலா - அழிகின்ை ைாைம் ேலர; மலர் அயன் உலகம் தந்ததைன் -
பிரமனின்சத்தியவைாைத்லத (உைக்குத்) பைாடுத்வதன்; மருவுதி எை அருளிைன் -
தங்குோயாை என்று பசான்ைான்; அது சாரதலன் - அலத நான் வசர
விரும்பவில்லை;அந்தம் இல் உயர்பதம்அதடததல முயல்யவன் - அழிவு இல்ைாத
உயர்ந்த பரமபதத்லதச் வசர்ேதற்கு முயற்சி பசய்வேன்.

'பிரமவதேன் அலழத்தான். உைைம் அழியும் அளவு சத்திய உைகில் தங்குை' எை

இந்திரன்பிரமனின் வேண்டுவைாலளத் பதரிவித்தும் சரபங்ைர் பரமபதம் அலடய
முயல்ேதாை அேைளித்த வபற்லைமறுத்து விட்ட ைருத்து புைப்படும். இதைால் அேர்
பரமபதத்லதவய வமைாைக் பைாண்டலமஉணரப்பபறும்.இறுதி பசய் பைைா - வநற்று
மாலைப் பபாழுது என்பாருமுளர். உரம் -அறிவுமாம்.

2628. 'ஆதலின், இது தபற அருள்'

எை உதரயா,
காதலி அவதளாடு கதழ்
எரி முழுகி,
யபாததல மருவிைன், ஒரு
தநறி-புகலா
யவதமும் அறிவு அரு மிகு
தபாருள் உணர்யவான்.
ஒரு தநறி புகலா யவதமும் - ஓர் உறுதி ேழி எைக் கூைாத வேதமும்; அறிவு அரு மிகு
தபாருள் உணர்யவான் -வேதங்ைளும்பரம்பபாருலள அறிய முடியாத வமம்பட்ட
அப்பபாருளின் நிலைலய அறிந்த சரபங்ைர்; ஆதலின் இதுதபற அருள் எை உதரயா -
ஆலையால் இந்தப் பரமபதம் அலடேலத எைக்கு அருள்ை என்று
இராமனிடம்பசால்லி; காதலிஅவதளாடு - தம் மலைவிவயாடும்; கதழ் எரி முழுகி
யபாததல மருவிைன் - பற்றி எரியும் பபரியபநருப்பில் புகுந்து பரமபதம் வசர்ந்தான்.
மிகு பபாருள் - பரம்பபாருளாகிய இராமன் எைலுமாம். ைதழ் - மிகுதி, ேலிலம.
உலரயா -பசய்யா எனும் ோய்பாட்டு எச்சம்.

2629. யதவரும், முனிவரும், உறுவது

ததரியவார்,
மா வரும் நறு விதர மலர்
அயன் முதயலார்,
ஏவரும், அறிவினில் இரு
விதை ஒருவி,
யபாவது கருதும் அவ் அரு
தநறி புக்கான்.
 உறுவது ததரியவார் - இனி நடப்பலதத் தம் அறிோல் பதரிந்து பைாள்ளக் கூறியேர்
ஆை; மாவரும் நறுவிதர மலர்அயன் -பபருலம மிக்ை நல்ை பதய்ே மணமுள்ள
தாமலர மைர் மீது அமர்ந்த பிரம வதேனும்; யதவரும் - வதேர்ைளும், முனிவரும்
முதயலார் - முனிேரும் முதைாவைார்; ஏவரும் - மற்லை எல்வைாரும்; இருவிதை
அறிவினில் ஒருவி - நல்விலை தீவிலை ஆகியஇரண்லடயும் ஞாைத்தால் அறிந்து
நீக்கி; யபாவது கருதும் - ைலடசியாை அலடய எண்ணும்; அவ் அருதநறி புக்கான் -
பபைற்ைரிய அந்தப் பரமபதத்லதச் வசர்ந்தார்.

உறுேது பதரிவோர் என்பது எதிர் ைாைத்லதக் குறித்தது. இைப்பு, நிைழ்வு ஆகிய

இருைாைத்லதஅறிேலத விட எதிர்ைாைத்லத அறிதவை ைடிைம். உபைட்சணத்தால்
மற்ை இரு ைாைத்லதயும் குறிப்பால்உணர்த்தல் பைாண்டு முக்ைாை ஞானியர் எைைாம்.
மைரயன் வதேர் முதவைார் இருவிலைப் பயைால்அலடயும் நிலை பபற்ைேர்
என்பதாம். தம் விலைப்பயலை இராமன் திருேடியில் இட்டுச் சரபங்ைர்பரமபதம்
அலடந்தார் என்பர்.

2630. அண்டமும் அகிலமும்அறிவு

அரு தநறியால்
உண்டவன் ஒரு தபயர்
உணர்குநர் உறு யபறு
எண் தவ தநடிது எனின்
இறுதியில் அவதைக்
கண்டவர் உறு தபாருள் கருதுவது
எளியதா?
அண்டமும் அகிலமும் அறிவு அரு தநறியால் - எல்ைா அண்டங்ைலளயும்
உைைங்ைலளயும்யாரும் அறியாதபடி;உண்டவன் ஒருதபயர் உணர்குநர் உறுயபறு -
எடுத்துண்ட திருமாைாம்இராமனின் ஒப்பற்ை நாமத்லதச் சிந்திப்பேர் அலடயும்
சிைப்பு; எண்தவ தநடிதுஎனின் - ைணக்குக்கு எட்டாத பபரிது ஆகும் என்ைால்;
இறுதியில்அவதைக் கண்டவர் - முடிவில்அப்பரம் பபாருள் ஆைேலைக் ைண்டேர்;
உறு தபாருள் கருதுவது எளியதா - அலடயும் சிைந்த பபாருலள நிலைப்பது
எளியவதா? (ஆைாது).

அண்டமும் அகிைமும் உண்டேன் - யுைமுடிவில் எல்ைாேற்லையும் திருமால்

தன்னுள் அடக்குேலதக்குறிக்கும். ஒரு - ஒப்பற்ை. எண் - நிலைப்பும் ஆம். வபறு -
பபறும் பதவி. உறு - மிகுதிகுறிக்கும் உரிச்பசால். தேபநடிது என்பலதயும்
உரிச்பசாற்பைாடராைக் பைாள்ேர் சிைர். இது பதாடர்நிலைச் பசய்யுள்
பபாருட்வபைணி.
அகத்தியப் படலம்
அைத்திய முனிேரின் தேச் சாலைக்கு இராமன் சீலத இைக்குேவராடு
எழுந்தருளியலதக் கூறும்படைம். அைத்தியன் என்பதற்கு மலைலயஅடக்கியேன்
என்ை பபாருளுலரப்பர். சரபங்ை முனிேர்அருபநறி அலடந்தபின் தம்பிபயாடும்
மலைவிபயாடும் ோைகில்லியர் தன்லைக் ைண்டு மகிழ,அைத்தியரின் தேச்சாலைலய
அலடந்து வில், அம்பு, ோள், தண்டு முதலியேற்லை அம்முனிேரிடமிருந்துபபறும்
ேரைாறு.

இராமன் முதலிவயார் சரபங்ைர் குடிலிலிருந்து வபாதல்

ைலிவிருத்தம்

2631. அதையவன் இறுதியின்

அதமவுயநாக்கலின்,
இனியவர், இன்ைலின்
இரங்கும் தநஞ்சிைர்,
குனி வரு திண் சிதலக்
குமரர், தகாம்தபாடும்,
புனிதைது உதறயுள்நின்று
அரிதின் யபாயிைார்.
இனியவர் குனிவரு திண் சிதலக்குமரர் - எல்வைார்க்கும் இனிலமலய
அளிப்பேர்ைளும் ேலளந்த ேலிய வில்லையுலடயேர்ைளுமாை இராமைக்குேர்;
அதையவன் இறுதியின் அதமவு யநாக்கலின் -அந்தச் சரபங்ை முனிேரின் முடிவின்
நிலைலயப்பார்த்தலமயால்;இன்ைலின் இரங்கும் தநஞ்சிைர் - துன்பத்தால்
ேருந்தியமைமுலடயேர்ைளாய்; தகாம்தபாடும் - பூங்பைாம்பு வபான்ை சீலதயுடன்;
புனிதைது உதறயுள் நின்று அரிதின் யபாயிைார் - தூயேராம் அம்முனிேரின்
தேச்சாலையிலிருந்து துன்பத்வதாடுநடந்து பசன்ைைர்.

சரபங்ைர் தீயில் புக்கு நல்லுைைம் அலடந்தலதப் பார்த்து இராமன்

முதலிவயார்வியப்பபய்திைர் என்பர் ோல்மீகி. இங்குக் ைம்பர் அந்நிலைலயத் துன்பச்
சூழைாைக்ைாட்டுகிைார். தீப்புகு ைாட்சி, யாேர் மைத்லதயும் ைைங்ைச் பசய்ேதாம்.
உலையுள் -இருப்பிடம், அரிதிற் வபாயிைார் - அம்முனிேரின் பிரிோல் ேருந்திச்
பசன்ைைர் எைலுமாம்.பைாம்பு - உேலமயாகுபபயர். 1

2632. மதலகளும், மரங்களும்,

மணிக் கற்பாதறயும்,
அதல புைல் நதிகளும்,
அருவிச் சாரலும்,
இதல தசறி பழுவமும்,
 இனிய சூைலும்,
நிதல மிகு தடங்களும்,
இனிது நீங்கிைார்.
மதலகளும் - பை மலைைலளயும்; மரங்களும் - பை மரங்ைலளயும்;
மணிக்கற்பாதறயும் - அழகியைற்பாலைைள் நிலைந்த இடங்ைலளயும்; அதல புைல்
நதிகளும் - அலைைவளாடு கூடிய நீர் மிக்ைஆறுைலளயும்; அருவிச் சாரலும் - நீர் அருவி
பாயும் மலைப் பக்ைங்ைலளயும்;இதல தசறிபழுவமும் - இலைைள் அடர்ந்த
வசாலைைலளயும்; இனிய சூைலும் - இனிலமயாய் விளங்கியஇடங்ைலளயும்; நிதல
மிகு தடங்களும் -ஆழம் மிகுந்த நீர்நிலைைலளயும்; இனிதுநீங்கிைார் - இனிலமயாைக்
ைடந்து பசன்ைைர்.

மலைைள் முதலிய இனிய சூழல் பைவும் இராமன் முதலியேர்ைளுக்குத்

வதாற்ைத்தால் ைண்ணுக்குஇனிலமயும் ோழ்தற்கு மகிழ்ச்சியும் அளித்தலமயால்
நடந்து பசன்ை ேருத்தம் பதரியாமல்ைாட்சிைளில் இனிலம ைண்டு மகிழ்ந்தைர்.
பழுேம் - ைாடு, ைல்ைதரத்தமுமாம் (சீேை. 1185)சூழல் - தேச்சாலைைளுமாம், நிலை -
பரப்பு.

இராமன் தண்டை ேைத்திற்கு ேர, முனிேர்ைள் மகிழ்தல்

2633. பண்தடய அயன்

தரு பாலகில்லரும்,
முண்டரும், யமாைரும்,
முதலியைார்கள் அத்
தண்டக வைத்து உதற
தவத்துயளார் எலாம்
கண்டைர் இராமதை,
களிக்கும் சிந்ததயார்.
பண்தடய அயன் தரு பால கில்லரும் - முதன் முதலில் வதான்றிய பழலமயாை
பிரமவதேன் பபற்ைேர்ைளாகிய பாைகில்ைரும்;முண்டரும் - மழித்த தலைலய
உலடயேர்ைளும்; யமாைரும் - பமௌை விரதம் பூண்டேர்ைளும்; முதலியைார்கள் -
முதலியேர்ைளாகிய;அத்தண்டக வைத்துதற தவத்துயளார் எலாம் - அந்தத்
தண்டைாரணியம் எனும் ைாட்டில் ோழ்கின்ை முனிேர்ைள் எல்ைாம்;
இராமதைக்கண்டைர் களிக்கும்சிந்ததயார் - இராமலைப் பார்த்தேர்ைளாய் மகிழும்
மைமுலடயேர் ஆைார்ைள்.

பாைகில்ைர் - ோைகில்யர் பிரமைது மயிரிலிருந்து வதான்றியேர்ைள்; அேனுலடய

மாசைபுத்திரர்ைள்; இேர்ைள் அறுபதிைாயிரேர் என்பர்; பபருந்தேம் புரிந்தேர்ைள்;
இேர்ைள் ைட்லடவிரல் அளவுள்ள குறுேடிவிைர்; நாளும் ைதிரேனின் இரதத்லத
ேைம் ேந்து பைாண்டிருப்பேர். வமாைர்- பமௌைர் என்பதன் வபாலி. ைளிக்கும்
சிந்லதயார் ைண்டைர் எைவும் பபாருள் முடிவுபைாள்ேர்.
2634. கைல் வரு கடுஞ் சிைத்து
அரக்கர் காய, ஓர்
விதை பிறிது இன்தமயின்,
தவதும்பு கின்றைர்;
அைல் வரு காைகத்து,
அமுது அளாவிய
புைல் வர, உயிர் வரும்
உலதவ யபால்கின்றார்.
கைல் வரு கடுஞ்சிைத்து அரக்கர் காய - தீப்வபால் ஒளிவிடும்மிக்ை
வைாபத்லதயுலடய இராக்ைதர்ைள் ேருத்துேதால்; ஓர் விதை பிறிது இன்தமயின் -
(அேர்ைலள அழிக்கும்) தக்ை பசயல் வேறு ஒன்றும்இல்ைாலமயால்;
தவதும்புகின்றைர் - ோடும் அம்முனிேர்ைள்; (இராமனின் ேரோல்) அைல் வரு
காைகத்து - தீப்பற்றி எரியும் ைாட்டில்;அமுது அளாவிய புைல்வர - வதேரமுதத்வதாடு
ைைந்தநீர்ப் பபருக்கு ேருேதால்; உயிர் வரும் உலதவ யபால்கின்றார் - அழியாது
பிலழத்துத்தளிர்க்கும் உைர்ந்த மரங்ைலள ஒத்தேராகின்ைார்ைள்.

தண்டைாரணியத்து முனிேர்ைளுக்குக் ைாட்டிலுள்ள உைர்ந்த மரங்ைளும்,

அரக்ைர்ைளுக்குபநருப்பும், அேர்ைளுலடய சிைத்திற்குக் வைாபத்தின் பேப்பமும்,
இராமனின் ேருலைக்குக்குளிர்ந்த நீர்ப்பபருக்கின் ேரவும் முனிேர் மகிழ்ந்தலமக்கு
உைர்ந்த மரங்ைள் தளிர்த்துச்பசழித்தலும் உேலமயாம். ைாப்பியத்தில் இத்தலைய
அடுக்குேலமைள் அதன் அழலைப் பபருக்ை உதவும். திருமால் வமாகினி ேடிவில்
வதேர்க்கு அமுதம் அளித்தது வபாை இராமனின் ேரவே அமுதளாவிய புைல்ேரோைக்
கூைப்பபற்றுள்ளது.

2635. ஆய் வரும் தபரு வலி

அரக்கர் நாமயம
வாய் தவரீஇ அலமரும்
மறுக்கம் நீங்கிைார்;
தீ வரு வைத்திதட இட்டுத்
தீர்ந்தது ஓர்
தாய் வர, யநாக்கிய
கன்றின் தன்தமயார்.
ஆய்வரும் தபருவலி அரக்கர் நாமயம - வமன் வமைாய் மிக்கு ேளரும் பபரிய
ேலிலமயுலடய இராக்ைதர்ைளின் பபயலரவய;வாய்தவரீஇ அலமரும் மறுக்கம்
நீங்கிைார் - ோயால் பசால்ைவும் அஞ்சி ேருந்தும்
மைக்குழப்பத்லதநீங்கிைேர்ைளாகிய அம் முனிேர்ைள்; தீ வருவைத்திதட- பநருப்புப்
பற்றி எரியும்ைாட்டில்; இட்டுத் தீர்ந்தது ஓர் தாய் வர-விட்டு நீங்கிய ஒப்பற்ை
தாய்ப்பசுமீண்டு ேர; யநாக்கிய கன்றின் தன்தமயார் - அதலைக் ைண்ட
இளங்ைன்றின்நிலைலமலயயுலடயேராைார்ைள்.

தீ ேரு ேைம் அரக்ைர்ைளுக்கும், ைன்று முனிேர்ைளுக்கும், தாய்ப்பசு இராமனுக்கும்

உேலமைள்.'ஆடேர் எல்ைாம் தாலய முன்னிய ைன்று எை நின்று உயிர் தளிர்ப்ப' (1370)
எைத் தயரதன்இருந்த இடத்திற்குச் பசன்ை இராமலைக் ைண்ட மக்ைள் பைாண்ட
உணர்வுடன் ஒப்பு வநாக்ைத்தக்ைது. அைமருதல் - திலைத்து ேருந்துதல். மறுக்ைம் -
தத்தளிப்பு.

2636. கரக்க அருங் கடுந் ததாழில்

அரக்கர் காய்தலின்,
தபாரற்கு இடம் இன்தமயின்
புழுங்கிச் யசாருநர்,
அரக்கர் என் கடலிதட
ஆழ்கின்றார், ஒரு
மரக்கலம் தபற்தறை,
மறுக்கம் நீங்கிைார்.
கரக்க அரும் கடுந் ததாழில் அரக்கர் காய்தலின்-மலைப்பதின்றிச் பசய்யும் பைாடிய
பசய்லைைலள உலடய இராக்ைதர்ைள் பலையால்ேருத்துேதால்; தபாரற்கு இடம்
இன்தமயின் - வபாராடுேதற்குத் தமக்கு இடம் இல்ைாலமயால்; புழுங்கிச்யசாருநர் -
மைம் பநாந்து வசார்ேலடந்தேர்ைளும்; அரக்கர் என் கடலிதட ஆழ்கின்றார்-
இராக்ைதர் என்னும் ைடலிலட விழுந்து மூழ்குகின்ைேர்ைளும் ஆைஅம்முனிேர்ைள்;
ஒருமரக்கலம் தபற்தறை - ஒரு ைப்பலைப் பபற்ைாற்வபாை; மறுக்கம் நீங்கிைார் -
(இராமலைக் ைண்டதும்) மைக் ைைக்ைம் நீங்ைப் பபற்ைைர்.

அரக்ைர் யாரிடமும் அஞ்சார் ஆதைால் ைரக்ைருந் ைடுந் பதாழில் அரக்ைர்

எைப்பட்டைர்.ைடலிலட மூழ்ை இருந்தேர்க்குத் தப்பிப் பிலழக்ைக் ைப்பல் ஒன்று
கிலடத்தது வபால் அரக்ைரால்துன்புற்ை முனிேர்ைளுக்கு இராமன் உதவி புரிய
ேந்தைன். அரக்ைர் - ைடல், முனிேர் - ைடலில் ஆழ்வோர், இராமன் - மரக்ைைம் எை
உருேைம் பசய்துள்ளார். வபார்புரிய முனிேர்க்குத் தேநிலைஇடம் தராது.
6

2637. ததரிஞ்சுற யநாக்கிைர்-

தசய்த தசய் தவம்
அருஞ் சிறப்பு உதவ, நல்
அறிவு தகதர,
விரிஞ்சுறப் பற்றிய
பிறவி தவந் துயர்ப்
தபருஞ் சிதற வீடு
தபற்றதைய தபற்றியார்.
 ததரிஞ்சுற யநாக்கிைர் - நன்ைாைத் பதரியும்படி இராமலைக் ைண்ட அம் முனிேர்ைள்;
தசய்த தசய்தவம் அருஞ்சிறப்பு உதவ- தாம் ேருந்திச் பசய்த சிைந்த தேமாைது
பபைற்ைரிய சிைப்லபக் பைாடுக்குமாறு;நல்அறிவு தகதர - தாம் பபற்ை நல்ை ஞாைம்
உதவி பசய்ய, விரிஞ்சுறப் பற்றிய பிறவிதவந்துயர்ப் தபருஞ்சிதற வீடு - விரிந்து
தம்லம ேலிதாய்ப்பற்றியிருந்த பைாடியபிைவியாம் துன்பத்லதத் தரும் பபரிய
சிலையிலிருந்து விடுதலை, தபற்றதைய தபற்றியார் - அலடந்தலதப் வபான்ை
தன்லமயுள்ளேர்ைளாைார்ைள்.

முனிேர் பசய்த தேம் நல்ை ஞாைமாம் பமய்யறிலேத் தரும். அதைால் தம்

பிைவியாகியசிலையிலிருந்து விடுதலை பபற்ைேர்ைள் வபாைாயிைர். பதரிஞ்சுை
வநாக்குதல் இராமலைத்திருமாலின் திருேேதாரம் எைக் ைாணுதல்.

பதரிஞ்சு, விரிஞ்சு என்பை முலைவய பதரிந்து, விரிந்து எனும் பசாற்ைளின்

வபாலிைள்.லைதரல் - உற்றுழி உதேல். தயரதன் மந்திர சலபயில் தன் ைருத்லத
பேளியிடும்வபாது 'தருமம்லைதர, மன்னுயிர்க்கு உறுேவத பசய்து லேகிவைன்' (1327)
எைக் கூறும்வபாது 'லைதர' என்ை பசால்ைாட்சிலய உணரைாம்.
வீடு - விடுதலை, முதனிலை திரிந்த பதாழிற் பபயர்.

2638. யவண்டிை யவண்டிைர்க்கு

அளிக்கும் தமய்த்தவம்
பூண்டுளர் ஆயினும்,
தபாதறயின் ஆற்றலால்,
மூண்டு எழு தவகுளிதய
முதலின் நீக்கிைார்;
ஆண்டு உதற அரக்கரால்
அதலப்புண்டார் அயரா
யவண்டிை யவண்டிைர்க்கு அளிக்கும் தமய்த் தவம் பூண்டுளர் ஆயினும் - விரும்பிச்
பசய்தேர்க்கு அேர்ைள் விரும்பியேற்லை விரும்பிய ேண்ணவம தரும்
நற்ைேம்வமற்பைாண்டுள்ளேர் ஆைாலும்;தபாதறயின்ஆற்றலால் - பபாறுலம
என்னும் ேலிலமயால்; மூண்டு எழு தவகுளிதய முதலின் நீக்கிைார் -
வமன்வமல்மிக்கு ேரும் சிைத்லத வேபராடு ைலளந்தார்ைள். (ஆதைால்); ஆண்டுஉதற
அரக்கரால்அதலப்புண்டார்- அக்ைாட்டில் தங்கியிருந்து இராக்ைதர்ைளால்
ேருத்தமுற்ைார்.அயரா- அலச.

இதைால் நிலை பமாழி மாந்தராம் அம்முனிேர்ைள் தம் தே ேலிலமயால்

அவ்ேரக்ைலரச்சிைந்து சபித்து அழிக்ைாதிருத்தற்குக் ைாரணம் கூைப்பபற்ைது. கூடா
ஒழுக்ைமாகியபபாய்த்தேத்திலிருந்து நீக்குதற்கு 'பமய்த்தேம்' என்ைார். தேத்தின்
பயன் எய்த முதலில்சிைத்லத நீக்கிப் பின் பபாறுலமலயப் பபை வேண்டும்
என்பதாம். பபாலை - ைாரணம் பற்றிவயா, மடலம பற்றிவயா ஒருேன் தமக்கு மிலை
பசய்த வபாது தாம் அதலை அேன் இடத்துச் பசய்யாதுபபாறுத்தல் ஆகும். தேத்தின்
ஆற்ைல் வேண்டிய வேண்டியாங்குஎய்தைாம்.
இராமலை முனிேர்ைள் ோழ்த்தித், தம் அல்ைலைக் கூைல்

2639. எழுந்தைர், எய்திைர்,

இருண்ட யமகத்தின்
தகாழுந்து எை நின்ற அக்
குரிசில் வீரதை;
தபாழிந்து எழு காதலின்
தபாருந்திைார், அவன்
ததாழும்ததாறும் ததாழும்ததாறும்,
ஆசி தசால்லுவார்.
எழுந்தைர் எய்திைர் - (அம்முனிேர்ைள்) புைப்பட்டு அணுகி; இருண்ட யமகத்தின்
தகாழுந்து எை நின்ற அக்குரிசில்வீரதை-ைரிய வமைத்தின் பைாழுந்து வபாை அங்கு
நின்ை வீரைாகிய அந்த இராமலை; தபாழிந்து எழு காதலின் தபாருந்திைார் - பபாங்கி
எழும் அன்வபாடு அலடந்தார்ைள்;(அப்வபாது); அவன் ததாழும் ததாறும் ததாழும்
ததாறும் ஆசி தசால்லுவார் - அந்த இராமன்தம்லமத் தனித்தனிவய பதாழுது
ேணங்கும் வபாபதல்ைாம் ோழ்த்திைார்ைள்.

இராமன் எழுந்தருளியலதக் வைட்டதும் ைாைம் தாழ்த்தாது முனிேர்ைள் ேந்தலம

வதான்ை'எழுந்தைர் எய்திைர்' என்ைார். பசயல் விலரவு வதான்ைப் பாடும் நிலைலய
இராமன் வில்லை'எடுத்தது ைண்டைர் இற்ைது வைட்டார்' (699) என்பது வபாை இதுவும்
குறிப்பால் உணர்த்தும்.திருஅேதாரப் படைத்தில் வைாசலை இராமலைப்
பபற்பைடுத்த வபாது 'ைருமுகிற் பைாழுந்து எழில்ைாட்டும் வசாதிலயத் திருவுைப்
பயந்தைள்' (282) என்பார். ைருவமைம் லைம்மாறு ைருதாது அருள்பசய்தற்கும் சான்ைாம்.
இராமன் திருமாலின் அேதாரமாயினும் தாபைடுத்த மானிடக்வைாைத்திற்வைற்ப
முனிேலரேணங்கிைான் என்ை. முனிேர்ைளும் பபாங்கும் அன்பால் ஆசி அருளிைர்.
'பதாழும் பதாறும் பதாழும்பதாறும்' என்ை அடுக்கு, மிகுதிப் பபாருலளக் ைாட்டும்.
குரிசில் - அரசகுமரன்.பபருலமக்குரிவயானுமாம்.

2640. இனியது ஓர் சாதல தகாண்டு

ஏகி, 'இவ் வயின்
நனி உதற' என்று, அவற்கு
அதமய நல்கி, தாம்
தனி இடம் சார்ந்தைர்;
தங்கி, மாதவர்
அதைவரும் எய்திைர்,
அல்லல் தசால்லுவான்
அதைவரும் இனியது ஓர் சாதல தகாண்டு ஏகி -அம்முனிேர்ைள் எல்ைாரும்
ேசித்தற்கு இனிதாகிய ஒரு பன்ைசாலைக்கு இராமன் முதலிவயாலர அலழத்துச்
பசன்று; 'இவ்வயின் நனி உதற' என்று -இவ்விடத்தில் நன்ைாைத்தங்கியிருப்பீராை
என்று பசால்லி; அவற்கு அதமய நல்கி - இராமனுக்கு ஏற்ைேற்லைப்பபாருந்தும்படி
அளித்து; தாம் தனி இடம் சார்ந்தைர் தங்கி மாதவர் - தாம் தத்தம்தனி இடங்ைலள
அலடந்து தங்கியிருந்து அதன் பின் அந்த முனிேர்ைள்; அல்லல் தசால்லுவான் எய்திைர்
- அரக்ைரால் தாம்படும் துன்பங்ைலளக் கூை (இராமனிடம்) ேந்தார்ைள்.

இராமனின் உள்ளத்தில் தங்ைள் துன்பத்லத உய்த்துணரும் ேலையில் அலைேரும்

துன்புற்ைேவரஎை அறிவிக்ை எய்திைர். நனி உலை என்பதற்குப் பை நாள் தங்குை
எைவுமாம். அலமயம் நல்கிஎைக் பைாண்டு இருப்பிடம் தந்து இலளப்பாைப்
பபாழுதும் அளித்து எைவும் பைாள்ளைாம். அலமயம் - ஆறுதல் எைவுமாம். (குைள்.
1178)

2641. எய்திய முனிவதர இதறஞ்சி,

ஏத்து உவந்து,
ஐயனும் இருந்தைன்; 'அருள்
என்? என்றலும்,
'தவயகம் காவலன் மததல!
வந்தது ஓர்
தவய்ய தவங் தகாடுந் ததாழில் விதளவு
யகள்' எைா,
ஐயனும் எய்திய முனிவதர இதறஞ்சி - இராமனும் தன்னிடம் ேந்த
அம்முனிேர்ைலள ேணங்கி; ஏத்துஉவந்து இருந்தைன் -அேர்ைலள அன்புடன் துதித்து
இருந்தேன் ஆகி; அருள் என் என்றலும் -இப்வபாது நீங்ைள் எைக்குஎன்ை ைட்டலள
இடுகிறீர்ைள் என்று வைட்டதும்;தவயகம்காவலன் மததல! - உைைங்ைலளக் ைாத்தலில்
ேல்ைேைாம் தயரதனின் மைவை!; வந்தது ஓர் தவய்ய தவங்தகாடுந்ததாழில் விதளவு
யகள் எைா - எங்ைளுக்கு வநரிட்டதாகிய ஒரு மிைவும் அதிைபைாடுலமயாை
பசய்லைைளின் பபருக்ைத்லத நீ வைட்டருள் என்று.

ஏத்து உேந்து என்பதற்கு அம் முனிேர்ைள் பசய்த துதிைளுக்கு மைம் மகிழ்ந்து

என்றும்பைாள்ேர். லேயைம் ைாேைன் மதலை என்ைதால் தந்லதயின் ைடலம
மைனுக்கும் உண்டு என்பது குறிப்பு.பேய்ய பேங் பைாடு - ஒரு பபாருட்
பன்பமாழிைள். மைத்தாலும் பமாழியாலும் உடைாலும் பைாடுலமக்குட்பட்டைர்
என்பலதக் குறிக்ை மும்முலை கூறிைார் எைலுமாம்.

2642. 'இரக்கம் என்று ஒரு தபாருள்

இலாத தநஞ்சிைர்
அரக்கர் என்று உளர் சிலர்,
அறத்தின் நீங்கிைார்
தநருக்கவும், யாம் படர் தநறி
அலா தநறி
துரக்கவும், அருந் தவத்
துதறயுள் நீங்கியைம்.
இரக்கம் என்று ஒரு தபாருள் இலாத தநஞ்சிைர் - இரங்குதல்என்று கூறும் ஒரு
பசய்லை ஒரு சிறிதும் இல்ைாத மைம் உலடயேர்ைளும்; அறத்தின்நீங்கிைார் -
தருமத்திலிருந்து நீங்கியேர்ைளுமாை;அரக்கர் என்ற சிலர் உளர் - இராக்ைதர் என்று
பசால்ைப்பட்டுச் சிைர் இருக்கின்ைைர்; தநருக்கவும் யாம்படர் தநறி அலாதநறி
துரக்கவும் - (அேர்ைள் எங்ைலள) ேருத்துேதால் நாங்ைள் ஒழுகுதற்குரிய
நல்பைாழுக்ைம் அல்ைாத தீபயாழுக்ைத்தில் பசலுத்துேதைாலும்; அருந்தவத் துதறயுள்
நீங்கியைம் - அரியதேத்தின் ேழியிலிருந்து விைகிவைாம்.

ஒரு பபாருள் - ஒப்பற்ை பசல்ேமுமாம். இரக்ைம் என்ை பண்லபப் பபாருளாைக்

கூறுேது லேவசடிைமதம் பற்றி என்பர். சிைத்லதப் பபாருள் என்று கூறும் குைள்.
அரக்ைர் அைத்தின் நீங்கிைர்.முனிேர்ைளாகிய நாங்ைள் தேத்துலையுள் நீங்கிவைாம்
என்ை இரு கூற்றுக்ைளும் ஒப்பிட்டு மகிழற்குரியலே. உலையுள் எைக் பைாண்டு தேஞ்
பசய்யுமிடம் எைவும் உலரப்பர். துலையுள் - உருபுமயக்ைம்.

2643. 'வல்லியம் பல திரி வைத்து

மான் எை,
எல்லியும் பகலும், தநாந்து
இரங்கி ஆற்றதலம்;
தசால்லிய அற தநறித்
துதறயும் நீங்கிதைம்;
வில் இயல் தமாய்ம்பிைாய்!
வீடு காண்டுயமா?
வில்லியல் தமாய்ம்பிைாய் - வில்வித்லதயில் ேலிலமயுலடயேவை!: வல்லியம்
பலதிரி வைத்து மான் எை - பை புலிைள்சஞ்சரிக்கும் ைாட்டிலுள்ள மான்ைலளப் வபாை;
எல்லியும் பகலும் தநாந்து இரங்கி ஆற்றதலம் - இரவும் பைலும் மைம் பநாந்து ேருந்தி
(அவ்ேரக்ைர் பசய்யும் பைாடுலமைலளப்) பபாறுக்ைமாட்டாதேர் ஆகி; தசால்லிய
அறதநறித் துதறயும் நீங்கிதைம் - நூல் கூறிய தருமேழிைளிலிருந்து விைகிைேர்
ஆவைாம்; வீடு காண்டுயமா? - இத்துன்பங்ைளிலிருந்து விடுதலை அலடவோமா?
விற்ைருவி கூறிைலமயால் 'அரக்ைர்ைலள அழித்து எங்ைலளக் ைாப்பாய்' என்ை
குறிப்புபுைப்படும். துன்ப மிகுதிலயச் சுட்ட 'வீடு ைாண்டுவமா' என்ைார்.
அைபநறியிலிருந்து ேழுவியலமயால்உயர்நிலை எவ்ோறு அலடவோம் என்று
கூறிைார் என்பர். புலி அரக்ைர்ைளுக்கும் மான்முனிேர்ைளுக்கும் உேலம.

2644. 'மா தவத்து ஒழுகதலம்;

மதறகள் யாதவயும்
ஓததலம்; ஓதுவார்க்கு
உதவல் ஆற்றதலம்;
மூததரி வளர்க்கிதலம்;
முதறயின் நீங்கியைம்;
ஆதலின், அந்தண
யரயும் ஆகியலம்!'
மாதவத்து ஒழுக தலம் - பபருலம பபாருந்திய தேபநறியில் நடக்கின்வைாம்
அல்வைாம்; மதறகள் யாதவயும் ஓததலம் -வேதங்ைள் எல்ைாேற்லையும்
ஓதுகின்வைாமில்லை; ஓதுவார்க்கு உதவல் ஆற்ற தலம் - வேதம் ஓதும்
மாணேர்ைளுக்கு உதவும் ைடலமலயச் பசய்கின்வைாம்அல்வைாம்;
மூததரிவளர்க்கிதலம் - பழலமயாை வேள்வித் தீலய ேளர்க்கின்வைாம் இல்லை;
முதறயின்நீங்கியைம் - எங்ைளுக்குரிய ஒழுக்ைங்ைளிலிருந்து விைகிவைாம்; ஆதலின்
அந்தணயரயும்ஆகியலம் - ஆலையால் அந்தணர் என்பது கூட ஆகின்வைாமில்லை.

அந்தணர்க்குரியதவயாம் ஓதல், ஓதுவித்தல், யவட்டல், யவட்பித்தல், ஈதல்,

ஏற்றல்என்பவற்றுள் ஓதல் ஓதுவித்ததலயும்
யவட்டதலயும் கூறியுள்ளார். பிறவற்தற
அருத்தாபத்தியால்தபறதவத்தார். மூததரி என்பது பிரமசரியம்
ததாடங்கி வளர்த்து வருவதாை யவள்வித்தீ
யாகும்.மதறகள் யாதவயும் என்பதால் யவதம், யவத அங்கங்கள்,
சாத்திரங்கள் முதலியவற்தறயும்தகாள்வர். இத்ததகய தீய
விதைகளிலிருந்து நீக்க நீயய கதி
என்றார்என்க. 1
2645'இந்திரன் எனின், அவன்
அரக்கர் ஏயிை
சிந்ததயில், தசன்னியில்,
தகாள்ளும் தசய்தகயான்;
எந்தத! மற்று யார் உளர்
இடுக்கண் நீக்குவார்?
வந்ததை, யாம் தசய்த
தவத்தின் மாட்சியால்,
இந்திரன் எனின் - வதவேந்திரவைா என்ைால்; அவன் அரக்கர்ஏயிை - அேன்
இராக்ைதர்ைள் ைட்டலளயிட்டவிலைைலள;சிந்ததயில் தசன்னியில் தகாள்ளும்
தசய்தகயான் - மைத்திலும் சிரசிலும்ஏற்று நடக்கும் ஏேைைாை உள்ளான்;
(ஆலையால்) எந்தத - எம் தலைேவை!; இடுக்கண்நீக்குவார் மற்ற யார் உளர் - (எங்ைள்)
துன்பங்ைலளப் வபாக்குவோர் (உன்லையன்றி) வேறுஎேர் இருக்கின்ைைர்? (ஒருேரும்
இல்லை) ; யாம் தசய்த தவத்தின் மாட்சியால் வந்ததை -நாங்ைள் முன்ைர்ச் பசய்த
தேத்தின் பபருலமயால் (எங்ைலளப் பாதுைாக்ை இங்கு) ேந்தருள்பசய்தாய்.

இந்திரலைக் குறித்தது அேன் வதேர் தலைேன்; வேள்விலயக் ைாக்கும் ைடலம

உலடயேன்;ஆயினும் அேன் அரக்ைர்ைளுக்குப் பணி புரியும் நிலையில் இருப்பதால்
'இனி உன்லையன்றி எங்ைட்குவேறு ைதி இல்லை' எை இராமனிடம் முனிேர்ைள்
கூறிைர். பசன்னியிற் பைாள்ளுதல் ஒருேன் ைாைால் இட்ட பணிலயத் தலையால்
பசய்யும் அடிலமநிலை. ைங்லை ைாண் படைத்தில் குைன் பரதலைவிைவியவபாது
'தைவுலடவயார் சிந்லதயினும் பசன்னியினும் வீற்றிருக்கும் சீர்த்தியான்' (2334)எை
ேரும் பதாடருடன் ஒப்பிடற்பாைது.

2646. 'உருளுதட யநமியால்

உலதக ஓம்பிய
தபாருளுதட மன்ைவன்
புதல்வ! யபாக்கிலா
இருளுதட தவகதலம்;
இரவி யதான்றிைாய்;
அருளுதட வீர! நின் அபயம்
யாம்' என்றார்.
உருளுதட யநமியால் உலதக ஓம்பிய தபாருளுதட மன்ைவன் புதல்வ - எங்கும்
சுற்றிச் பசல்லும் ஆலணச் சக்ைரத்தால் உைை முழுேலதயும் ைாத்த எல்ைாச்
பசல்ேங்ைளும்உலடய தயரதனுலடய மைைாம் இராமவை!; அருளுதட வீர - ைருலண
உலடய வீரவை!;யபாக்கிலா இருளுதட தவகதலம் - நீங்குதலில்ைாத துன்பமாம்
இருள் பைாண்டநாட்ைலள உலடயேர்ைளாயிருக்கிவைாம்; இரவி யதான்றிைாய் -
ைதிரேன் வபாை நீ ேந்துஎழுந்தருளிைாய்; நின் அபயம் யாம் என்றார் -உைக்கு
அலடக்ைைம் யாம் என்றுஅம்முனிேர் கூறிைர்;
அரசன் ஆலணலயச் சக்ைரம் என்பது ைவிமரபு. உைலை ஓம்பிய மன்ைேன் புதல்ே
என்ைதால்தந்லதக்கு உரிய பபாறுப்பு மைனுக்கும் உண்டு என்பலத உணர்த்தும்.
பபாருள் என்பதற்கு உறுதிப்பபாருள், பசயல், புைழ், பமய்லம எைப் பைபபாருள்
ைாண்பர். துன்பத்லத இருளாைக் கூைல்பண்லடயமரபு. வபாக்கிைா இருள் விடியாத
இருளாம். அரக்ைலர இருளாைவும் இராமலை இருள் நீக்கும்ைதிரேைாைவும் கூறுேர்.
அருளுலட வீர என்பதால் தீவயாலர அழிப்பதற்கு வீரமும் தன்லைவிரும்பியேலரப்
பாதுைாப்பதற்கு அருளும் உடன் கூைப்பபற்ைை. அபயம் - பயமற்ை நிலை.
தண்டைாரணிய முனிேர்ைள் இராமனிடம் அலடக்ைைம் புகுந்த நிலை இதைால்
நன்குவிளங்கும்.

இராமன் அபயம் அளித்தல்

2647. 'புகல் புகுந்திலயரல்,

புறத்து அண்டத்தின்
அகல்வயரனும், என்
அம்தபாடு வீழ்வரால்;
தகவு இல் துன்பம் தவிருதிர்
நீர்' எைா,
பகலவன் குல
தமந்தன் பணிக்கின்றான்.
பகலவன் குலதமந்தன் - சூரியன் குைத்துத் வதான்றிய இராமன் (முனிேர்ைலள
வநாக்கி); புகல் புகுந்திலயரல் - அவ்ேரக்ைர்ைள் (இனித் துன்பம் பசய்ேதில்லை என்று
கூறி) அலடக்ைைம் அலடயாமல் வபாோராைால்; புறத்து அண்டத்தின் அகல் வயரனும்
-(இவ்வுைலை விட்டு) அப்புைத்துள்ளவேறு அண்டங்ைளுக்கு ஓடிப் வபாோராைாலும்;
என் அம்தபாடு வீழ்வரால் - நான் எய்த என்பாணத்பதாடு கீவழ வீழ்ந்துமாய்ேர்
ஆதைால்; தகவு இல் துன்பம் தவிருதிர் நீர் -தகுதியில்ைாத இத்துன்பத்லத நீக்குங்ைள்
நீங்ைள்; எைா - என்று பசால்லி; பணிக்கின்றான் - (வமலும்) பசால்கின்ைான்.

பகலவன் - பகதலச் தசய்கிறவைாகிய சூரியன், என் அம்தபாடு

வீழ்வர் எனும் யபாது இராமன்தன் அம்பு அண்டங்களுக்கு
அப்புறத்த அண்டங்களுக்குச் தசன்றாலும் அங்கும் தசன்று
அரக்கதரக்தகால்லும் எைத் தன் ஆற்றதல எடுத்துதரத்தலும் ஆம்.
அம்பின் வீழ்ச்சி அரக்கர் வீழ்ச்சிக்கும் காரணமாகும். இது தசயலின்
விதரதவக் காட்டும் அம்தபாடு என்பதிலதமந்த உருபுகருவிப்
தபாருளில் வந்தது. முனிவர்கள் வருத்தம் உறுதல் என்பது தக்கது
அன்று என்ற கருத்துபுலப்படத் தகவில் துன்பம் என்றான். பணித்தல் -
உறுதிகூறல். 1
2648'யவந்தன் வீயவும்,
யாய் துயர் யமவவும்,
ஏந்தல் எம்பி வருந்தவும்,
என் நகர்
மாந்தர் வன் துயர்
கூரவும், யான் வைம்
யபாந்தது, என்னுதடப்
புண்ணியத்தால்' என்றான்
யவந்தன் வீயவும் - சக்ரேர்த்தியாம் தயரதன் இைப்பவும்; யாய் துயர் யமவவும் -
தாயாம் பைௌசலை துன்பம்அலடயவும்; ஏந்தல் எம்பி வருந்தவும் - பபருலம உலடய
என் தம்பி பரதன் ேருத்தமலடயவும்; என் நகர் மாந்தர் வன்துயர் கூரவும் - எைது
(அவயாத்தி) நைரத்தில் உள்ள மக்ைள்ேலிய துன்பத்லதப் பபரிதும் அலடயவும்; யான்
வைம் யபாந்தது என்னுதடப் புண்ணியத்தால்என்றான் - நான் ைாட்டிற்குப் புைப்பட்டு
ேந்தது என்னுலடய நல்விலையாைாகும் என்றுகூறிைான்.

மைலைப் பிரிந்த துன்பத்தால் தயரதன் இைந்தான். அண்ணலைப் பிரிந்த

துன்பத்தால்பரதன் ேருந்திைான். அவயாத்தி மக்ைள் பட்ட துயரத்லத அவயாத்தியா
ைாண்டத்தில் நைர் நீங்குபடைம் கூறும் (1766-1817). முனிேர்ைளின் பலைதீர்த்து உதவி
பசய்யப் பபறுேதால் 'வபாந்தது என்னுலடப் புண்ணியத்தால்' எை இராமன்
கூறிைான்.
 யாய் - ஆய் என்பதன் வபாலி, ஏந்தல் - உயர் குணங்ைலள ஏந்தியேன்,
உயர்ச்சி,பபருலமயும் ஆம்.

2649. 'அறம் தவா தநறி

அந்தணர் தன்தமதய
மறந்த புல்லர் வலி
ததாதலயயன் எனின்,
இறந்துயபாகினும் நன்று;
இது அல்லது,
பிறந்து யான் தபறும்
யபறு என்பது யாவயதா?
அறம் தவா தநறி அந்தணர் தன்தமதய - தருமத்திலிருந்து நீங்ைாத முனிேர்ைளின்
பபருலமலய; மறந்த புல்லர் வலி ததாதலயயன் எனின் - மைந்து (உங்ைளுக்குக்) வைடு
பசய்கின்ை அற்பர்ைளாகிய அரக்ைர்ைளின் பைத்லத அழிக்ைாமற்வபாவேன் ஆைால்;
இறந்து யபாகினும் நன்று - அவ்ேரக்ைர்ைளால் வபாரில்மரணமலடந்தாலும்
நல்ைவத;இது அல்லது - இந்த நல்ை பசயலுக்குப் பயன்படுதல் அல்ைாமல்; யான்
பிறந்து தபறும்யபறு என்பது யாவயதா - நான் பிைந்ததைால் அலடயும் நற்பயன்
என்பதுதான் எதுவோ? (ஒன்றுமில்லை).

தோ - பைடாத என்றுமாம் நன்றிது - நன்று+இது. இது என்பது அலசநிலை. இராமன்

நல்வைாலரக்ைாத்து அல்வைாலர அழிக்ை அேதாரபமடுத்த உண்லமலயக் குறிப்பாை
உணர்த்தியது எைைாம்.

2650. 'நிவந்த யவதியர்

நீவிரும், தீயவர்
கவந்த பந்தக்
களிநடம் கண்டிட,
அதமந்த வில்லும்
அருங் கதணத் தூணியும்
சுமந்த யதாளும் தபாதறத்
துயர் தீருமால்.
நிவந்த யவதியர் நீவிரும் - பண்புைளால் உயர்ந்த வதேவமாதும் அந்தணராம்
நீங்ைளும்; தீயவர் கவந்த பந்தக் களிநடம்கண்டிட - பைாடிவயாராம் அவ்ேரக்ைரின்
தலையற்ை உடற்குலையின் கூட்டங்ைள் மகிழ்ந்தாடும்கூத்லதக் ைண்டு மகிழ; அதமந்த
வில்லும் -ைட்டலமந்த வில்லையும்; அருங்கதணத்தூணியும் - அரிய அம்புப்
புட்டிலையும்; சுமந்த யதாளும் தபாதறத் துயர் தீரும் - இதுைாறும் தாங்கியிருந்த என்
வதாள்ைளும் சுமப்பதாகிய துன்பத்லதப் வபாக்குேதாகும். ஆல் -அலச.
 ஆயிரம் வபார் வீரர் மடிந்த ைளத்தில் ஒரு ைேந்தம் ஆடும் என்பர். இங்குக்
ைேந்தபந்தம் என்ைலமயால் பை ைேந்தக் கூட்டம் ஆடும் ேலையில்
பல்ைாயிரக்ைணக்ைாை அரக்ைர்ைலளக்பைால்வேன் எை இராமன் உறுதி கூறிைான்.
இதன் விலளவு ைரதூடணப் வபாரிலும் இராம ராேணப்வபாரிலும் பேளிப்பட்டது.
பபாலைத்துயர் என்பது வபார் பசய்யாமல் வில்லையும் அம்லபயும்வீணாைச் சுமக்கும்
துன்பத்லதக் குறிக்கும். நீவிரும் என்ை உம்லமயால் மற்லை யாேலரயும்
தழுவிநின்ைது. இச்பசய்யுளில் ேைரமைரங்ைள் எதுலை இைம் பற்றி ேந்துள்ளை.

2651. 'ஆவுக்கு ஆயினும்

அந்தணர்க்கு ஆயினும்,
யாவர்க்கு ஆயினும்,
எளியவர்க்கு ஆயினும்,
சாவப்தபற்றவயர, ததக
வான் உதற
யதவர்க்கும் ததாழும்
யதவர்கள் ஆகுவார்.
ஆவுக்கு ஆயினும் - பசுக்ைலளக் ைாப்பதற்ைாைாலும்;அந்தணர்க்கு ஆயினும் -
அந்தணர்ைலளக்ைாப்பதற்ைாைாலும்; எளியவர்க்கு ஆயினும்- ஏலழைலளக்
ைாப்பதற்ைாைாலும்; யாவர்க்கு ஆயினும் -எேர்ைலளக் ைாப்பதற்ைாைாலும்; சாவப்
தபற்றவயர - உதவிபசய்து அதைால் இைக்ைப் பபற்ைேர்ைவள; ததக வான் உதற
யதவர்க்கும் ததாழும் யதவர்கள் ஆகுவார் - பபருலம பபாருந்திய விண்ணுைகில்
ோழும் வதேர்ைளுக்கும் பதாழுது ேணங்ைக்கூடியவதேர்ைளாை ஆேர்.

ஆ - பசு இது எல்ைா உயிரிைங்ைளிலும் புனிதமும் பயன் தருேதும் ஆதைால்

எல்ைாேற்றிலும் முன்லேக்ைப் பபற்ைது. "விடுநிை மருங்கின் மக்ைட்பைல்ைாம்,
பிைந்த நாட் படாட்டுஞ் சிைந்ததன்தீம்பால், அைந்தரு பநஞ்வசாடருள் சுரந் தூட்டும்"
(மணிவம. ஆபுத்திரன் 51 - 54) என்பர்.ஆவும் ஆனியற் பார்ப்பை மாக்ைளும் என்று
புைநானுறும் (9) குறிக்கும் அடிவயாடு இதலை ஒப்பிட்டுக்ைாணத்தக்ைது. எளியர் -
பமல்லியர் என்ை பபாருளில் பபண்டிலரயும் குறிக்கும். இத்தலைவயார்க்குஉதவி
பசய்ேதால் இைந்வதார் வதேர்க்குள்ளும் சிைந்த வதேராேர். இப்படைத்லத அடுத்துச்
சடாயுைாண்படைம் ேருேதும் இப் பாடலின் பபாருட் சிைப்லப எண்ணிப் பார்க்ை
இடம் தருகிைது. ஆயினும்என்பது எண்ணிலடச் பசால்.

2652. 'சூர் அறுத்தவனும்,

சுடர் யநமியும்,
ஊர் அறுத்த
ஒருவனும், ஓம்பினும்,
ஆர் அறத்திதைாடு அன்றி
நின்றார் அவர்
யவர் அறுப்தபன்; தவருவன்மின்
நீர்' என்றான்.
 சூர் அறுத்தவனும் - சூரபன்மலை வேல் பைாண்டழித்த முருைக் ைடவுளும்; சுடர்
யநமியும் - பலைேலர ஒளிவயாடு கூடியசக்ைரத்தால் அழிக்கும் திருமாலும்; ஊர் அறுத்த
ஒருவனும் - திரிபுரர் ஊர்ைலள எரித்தழித்த சிேபபருமானும்; ஓம்பினும் - துலணயாை
நின்று ைாத்தாலும்; ஆர்அறத்திதைாடு அன்றி நின்றார் - யார் தருமத்பதாடு
பபாருந்தாமல் பாே ேழிைளில்நின்ைார்ைவளா; அவர் யவர் அறுப்தபன் -
அக்பைாடியேர்ைலள வேவராடு அழியச் பசய்வேன்; நீர் தவருவன்மின் என்றான் -
நீங்ைள் அஞ்சாதீர்ைள் என்று இராமன் உறுதிபமாழிந்தான்.

திரி மூர்த்திைளில் பிரமலை நீக்கிய ைாரணம் அேன் வேத பநறியில்

எப்வபாதும்இருப்பதால் வபாரிட ோரான் என்பது ைருத்து. முருைலைமுதலில் கூறியது
வதே வசைாபதியாை அேன்விளங்குேதாம். அைநானூற்றில் (59. 10. 11) சூர்மருங்ைறுத்த
சுடரிலை பநடுவேற் சிைமிகு முருைன்எைக் குறிக்ைப் பபறுோன். இராமன்
திருமாலின் அேதாரம் எனினும் மனிதைாைஅேதரித்தற்வைற்பத் திருமாலைச்
'சுடர்வநமி' எைப் பிைன் வபாைக் கூறிைான். ஊர், பபாதுப்பபயராயினும் இது
முப்புரங்ைலளக் குறிக்கிைது. அைத்திவைாடன்றி நின்ைார் என்பதால் அரக்ைர்எைவும்
பபாருள் பைாள்ேர் தண்டைாரண்ய முனிேர்க்கு அபயமளித்து ஆதரித்தது ைாப்பிய
வநாக்ைாம் சரணாைதிக்குத்துலண பசய்கிைது. சுடர்வநமி - விலைத் பதாலைப் புைத்துப்
பிைந்த அன்பமாழித்பதாலை.

2653. உதரத்த வாசகம் யகட்டு

உவந்து ஓங்கிட,
இதரத்த காதலர்,
ஏகிய இன்ைலர்,
திரித்த யகாலிைர்,
யத மதற பாடிைர்;
நிருத்தம் ஆடிைர்;
நின்று விளம்புவார்.
உதரத்த வாசகம் யகட்டு - இவ்ோறு இராமன் கூறிய அபய பமாழிைலளக்
(அம்முனிேர்ைள்) வைட்டு; உவந்து ஓங்கிட -மகிழ்ச்சிப் பபருக்கு மீதூர; இதரத்த
காதலர் - பபாங்கி எழுந்த அன்பிலை உலடயேர்ைளும்; ஏகிய இன்ைலர் - துன்பத்லத
நீங்கியேர்ைளும்;திரித்த யகாலிைர்- (லையால்) சுழற்றிய தண்டங்ைலள
உலடயேர்ைளும்;யதமதற பாடிைர் - பதய்ேத்தன்லமோய்ந்த வேதங்ைலளப்
பாடிைேர்ைளும்; நிருத்தம் ஆடிைர் - கூத்தாடிைேர்ைளுமாகி; நின்று விளம்புவார் -
இராமன் முன்நின்று கூறுோர்ைள்.

இலரத்த - வமவைாங்கி ஒலித்த என்றுமாம். ஏகிய இன்ைைர் என்ை பதாடலர

'அருங்வைடன்'என்பது வைாைக் பைாள்ை. இன்ைல் ஏகியேர் எைப் பிரித்துக்
கூட்டுோரும் உளர். வைால்திரித்தல், மலை பாடல், நிருத்தமாடல் என்பலே
பபருமகிழ்வு பைாண்ட நிலைலயக் ைாட்டும்'ஆடிைர், பாடிைர், அங்கும் இங்குமாய்
ஓடிைர்; உேலைமா நைவு உண்டு ஓர்கிைார்' (193) எைப் பாைைாண்டத் திரு அேதாரப்
படைேரி இந்நிலைலயக் ைாட்டும். வைால் முனிேர்க்குரிய திரிதண்டம்அல்ைது ஏை
தண்டம். வதமலை என்பது இனிய வேதம்என்பர்.

2654. 'யதான்றல்! நீ
முனியின், புவைத் ததாதக
மூன்று யபால்வை
முப்பது யகாடி வந்து
ஏன்ற யபாதும், எதிர்
அல; என்றலின்
சான்றயலா, எம்
தவப் தபரு ஞாையம'.
யதான்றல் - தலைேவை!; நீ முனியின் - நீ வைாபம் பைாண்டால்;மூன்றுயபால்வை -
இந்த மூன்று வைாைங்ைலளப் வபால்ேைோகிய;முப்பது யகாடி புவைத் ததாதக வந்து-
முப்பது வைாடி உைைங்ைளுலடய கூட்டங்ைள் (ஒவர ைாைத்தில் ஒருங்வை வசர்ந்து) ேந்து;
ஏன்ற யபாதும் - எதிர்த்தாலும்; எதிர் அல என்றலின் - (உைக்கு) ஈடல்ை என்ை
தன்லமயில்; எம் தவப் தபரு ஞாையம சான்றயலா -எங்ைளுலடய மிைப் பபரிய தத்துே
ஞாைவமசாட்சி அல்ைவோ? (ஆம்).
முப்பது வைாடி என்ைது ஒன்றுக்குக் வைாடியாைப் பபருகி ேருதல். எல்லையற்ை
பபருக்ைத்லதக்வைாடி என்பது இைக்கிய ேழக்கு. நீ வபார் பசய்யுமுன் பலைேர் மீது
பைாள்ளும் சீற்ைவம அேர்ைள்வேவராடு அழிய ேலை பசய்யும். ைடவுளின்
வபராற்ைலைத் தேம் பசய்து பபற்ை ஞாைத்தாவை அறியஇயலும் என்பார். தேப்பபரு
ஞாைம் - ஐயம் திரிபில்ைாத மிைப்பபருலமோய்ந்த தத்துே ஞாைம்.புேைம் மூன்று -
சுேர்க்ைம். மண்ணுைைம், பாதாளம். வதான்ைல் - அண்லம விளி.

2655. 'அன்ைது ஆகலின், ஏயிை

ஆண்டு எலாம்,
இன்ைல் காத்து இங்கு இனிது
உதறவாய்' எைச்
தசான்ை மா தவர் பாதம்
ததாழுது, உயர்
மன்ைர் மன்ைவன்
தமந்தனும் தவகிைான்.
அன்ைது ஆகலின் - (நின் பபருலம) அத்தலைய தாயிருத்தைால்; ஏயிை ஆண்டு எலாம்
- (நீ ைாட்டில்இருக்குமாறு) அலமந்த ஆண்டுைள் எல்ைாம்; இன்ைல் காத்து இங்கு
இனிது உதறவாய் -எங்ைளுக்குத் துன்பம் ேராமல் ைாத்து இந்தத் தே ேைத்தில் இனிது
மகிழ்ந்து ோழ்ோயாை; எைச் தசான்ை மாதவர் பாதம் ததாழுது - என்று கூறிய
பபருந்தே முனிேர்ைளின் அடிைலள ேணங்கி; உயர் மன்ைர் மன்ைவன் தமந்தனும்
தவகிைான் - சிைந்த அரசர்க்ைரசைாகிய தயரதசக்ைரேர்த்தியின் மைைாம் இராமனும்
தங்கியிருந்தான்.
 ஏயிை - சிற்ைன்லை லைவையி ஏவிலை என்றுமாம். இன்ைல் ைாத்து என்பது துன்பம்
ேராமல்தடுத்தல். உயர் என்ை அலடலய மன்ைர்க்கும், மன்ைேனுக்கும்
லமந்தனுக்கும் கூட்டிப் பபாருள்ைாணைாம். லமந்தனும் என்று கூறியதால் சீலதயும்
இைக்குேனும் லேகிைர் என்பது தாவை பபைப்பட்டது.

இராமன் பத்தாண்டுைள் தண்டை ேைத்தில் தங்கியிருத்தல்

2656. ஐந்தும் ஐந்தும் அதமதியின்

ஆண்டு, அவண்,
தமந்தர் தீது இலர்
தவகிைர்; மா தவர்
சிந்தத எண்ணி, 'அகத்தியற்
யசர்க' எை,
இந்து-நன்னுதல்
தன்தைாடும் ஏகிைார்.
தமந்தர் - இராமைக்குேர்ைள்; அவண் - அவ்விடத்தில்; ஐந்தும்ஐந்தும் ஆண்டு -
பத்துஆண்டுைள்; தீது இலர் அதமதியின் தவகிைர் - ஒரு துன்பமுமில்ைாமல்
மைநிலையுடன்தங்கியிருந்தைர்; மாதவர் சிந்தத எண்ணி - பபருந்தேத்திைராகிய
அம்முனிேர்ைள்மைத்தில் ஆவைாசித்து; 'அகத்தியற் யசர்க' எை - அைத்திய முனிேலரச்
வசர் வீராைஎன்று பசால்ை; இந்து நன்னுதல் தன்தைாடும் ஏகிைார் - பிலை மதி வபான்ை
நல்ைபநற்றிலயயுலடய சீலதயுடன் புைப்பட்டைர்.

ஒவ்போரு முனிேர்ைள் ஆச்சிரமத்திலும் சிைசிை திங்ைள்ைள்

தங்கியிருக்ைப்பத்தாண்டுைள் ைழிந்தை. ோன்மீைத்தில் ஆச்சிரமங்ைளில் முலைவய 13,
12, 4, 5, 7, 1, 1/4,3/4, 3, 8 ஆகிய மாதங்ைள் என்று பத்து ஆச்சிரமங்ைளில் ஐந்து
ஆண்டுைலள ஒரு ேட்டத்தில்ைழித்துப் பின் அவதபடி இரண்டாம் ேட்டத்லதயும்
ைழித்தைன் எைக் ைாணப்பபறும். லமந்தர் -ேலிவயார் எைவும் ஆம்.
அைத்தியரிடமிருந்து இராேண ேதத்திற்கு வில், அம்பு, அம்புப் புட்டில்முதலிய பபை
வேண்டும் எைஇருத்தலின் சிந்லத எண்ணி அைத்தியற் வசர்ை என்ைைர். பத்து ஆண்டுக்
ைாைச் பசய்திலய ஒவர பாடலில் ைாட்டிக் ைாப்பியத்தில் ைாை விலரவுணர்த்தும்
பாங்லைக் ைாணமுடிகிைது. இதுேலர உள்ள பாடல்ைள் தண்ட ைாரண்யப் படைம்
என்றும் இனி ேருேை அைத்தியப் படைம்எைவும் சிை சுேடிைளில் ைாணப் பபறும்.

அைத்தியன் பால் பசல்லும் இராமலைச் சுதீக்ைணன் உபசரித்தல்

2657. விடரகங்களும், யவய்

தசறி காைமும்,
படரும் சில் தநறி
தபப்பய நீங்கிைார்;
சுடரும் யமனிச் சுதீக்கணன்
 என்னும் அவ்
இடர் இலான் உதற யசாதல
தசன்று, எய்திைார்.
விடரகங்களும் - மலை பேடிப்புள்ள பள்ளங்ைளிலும்; யவய் தசறி காைமும் -
மூங்கில்ைள் அடர்ந்தைாடுைளிலும்; படரும் சில் தநறிதபப்பய நீங்கிைார் - பதாடர்ந்து
பசல்லும் சிறிய ேழிைலள பமல்ை பமல்ைக் ைடந்து பசன்று; சுடரும் யமனிசுதீக்கணன்
என்னும் -ஒளி வீசும் வமனிலய உலடய சுதீக்ைணன் என்னும்; அவ் இடர்இலான்உதற
யசாதல தசன்று எய்திைார் - துன்பங்ைளற்ை அந்த முனிேர் ோழும் தேச்
வசாலைலயப்வபாய் அலடந்தைர்.

ைாட்டின் ேழிலய விடரைங்ைளும், வேய் பசறி ைாைமும் படரும் சில் பநறி

எைவும்விளக்கிைார். சுதீக்ைணன் - உக்கிரமாை தேமுலடலமயால் பபற்ை ைாரணப்
பபயர். தேச் பசறிோல்உடல் ஒளிமயமாயிருந்தது. தேத்தால் பமய்யுணர்வுற்று,
இருேலைப் பற்ைைவே பிைவித் துன்பம்நீங்கியதால் 'இடர் இைான்' என்ைார்.
சுதீக்ைணன், லபப்பய என்பைவிைாரங்ைள்.

2658. அருக்கன் அன்ை

முனிவதை அவ் வழி,
தசருக்கு இல் சிந்ததயர்,
யசவடி தாழ்தலும்,
'இருக்க ஈண்டு' என்று,
இனியை கூறிைான்;
மருக் தகாள் யசாதலயில்
தமந்தரும் தவகிைார்.
தசருக்கு இல் சிந்ததயர் - ைருேமில்ைாத மைத்லத உலடய இராமைக் குேர்ைள்;
அவ்வழி அருக்கன் அன்ை முனிவதை - அவ்விடத்தில் ைதிரேன் வபால் ஒளியுலடய
சுதீக்ைண முனிேரின்;யசவடி தாழ்தலும் - பசம்லமயாை திருேடிைலளப் பணிந்து
ேணங்ைவும்;ஈண்டு இருக்க என்று இனியை கூறிைான் - 'இங்கு இருப்பீர்ைளாை' என்று
இனிய பசாற்ைலளக் கூறிைான்; தமந்தரும் மருக்தகாள்யசாதலயில் தவகிைார் -
இராமைக்குேர்ைளும் மணம் நிலைந்த அந்தத் தேச் வசாலையில்தங்கிைார்ைள்.
அருக்ைன் - வபபராளி பபற்ைலமக்கும் அஞ்ஞாை இருள் அைற்றுதற்கும் உேலம.
முன்ைர்ச்'சுடரும் வமனி' (2657) என்ைதற் வைற்ப இங்வை அருக்ைலை உேலம கூறிைார்.
பசருக்கு - யான் எைதுஎன்னும் மதம். 'யாபைை பதன்னும் பசருக்கு' (குைள். 346).
இராமைக்குேர் தாம் சக்ைரேர்த்திலமந்தர் என்ை பசருக்கின்றிப் பணிோை இன்பமாழி
வபசுபேர் எைப்பட்டைர். சரபங்ைர் உலரப்படிஇராமன் முதைாவைார் சுதீக்ைணர்
சாலையில் முதலில் ஒரு முலை தங்கிப் பின் பத்து ஆண்டுைள்வேறுவேறு
ஆச்சிரமங்ைளில் தங்கி மீண்டும் ஒருமுலை இேலரக் ைண்டார் எைோன்மீைம்கூறும்.
2659. தவகும் தவகலின்,
மாதவன், தமந்தன்பால்
தசய்தக யாதவயும் தசய்து,
'இவண், தசல்வ! நீ
எய்த யான் தசய்தது
எத் தவம்?' என்றைன்;
ஐயனும், அவற்கு
அன்பிைன் கூறுவான்.
தவகும் தவகலின் - (அவ்ோறு) தங்கியிருக்கும் பபாழுது; மாதவன் - பபருந்தேம்
பசய்த சுதீக்ைணன்; தமந்தன் பால் - இராமனிடத்தில்; தசய்தக யாதவயும் தசய்து -
பசய்ய வேண்டிய உபசாரங்ைள் எல்ைாேற்லையும் பசய்து; 'தசல்வ! இவண் நீ எய்த
யான் தசய்தது எத்தவம்?'என்றைன் - பசல்ேமுலடயேவை! இங்கு நீ எழுந்தருளும்
படி நான் பசய்தது எத்தலையதேவமா என்று பசான்ைான்; ஐயனும் அவற்கு அன்பிைன்
கூறுவான் - இராமனும் அம்முனிேனுக்கு அன்புலடயேைாய்ச் பசால்லுோன்.
லேைல் - வேலள என்றுமாம் பசல்ேன் - அரசச் பசல்ேமுலடயேன்; இம்லம
மறுலம வமாட்சச்பசல்ேங்ைலள அருள்பேன் என்றுமாம். தம்மிடம் ேந்தேரிடம்
இன்பமாழி வபசி மகிழ்வுைச்பசய்தல் தலையாய பசய்லையாம்.

2660. 'தசான்ை நான்முகன்தன்

வழித் யதான்றிைர்
முன்தையயாருள், உயர்
தவம் முற்றிைார்
உன்னின் யார் உளர்?
உன் அருள் எய்திய
என்னின் யார் உளர்,
இற் பிறந்தார்?' என்றான்.
தசான்ை நான்முகன் தன்வழித் யதான்றிைர் முன்தையயாருள் - சிைப்பாைக் கூைப்
பபற்ை பிரமனின் ேமிசத்தில் பிைந்தேர்ைளாகிய முதன்லம பபற்ை
பண்லடயமுனிேர்ைளுள்; உயர்தவம் முற்றிைார் உன்னின் யார் உளர் - சிைந்த தேத்லத
முற்ைச்பசய்தேர் உன்லைப் வபாை வேறு எேர் இருக்கின்ைைர்?; உன் அருள் எய்திய
இற்பிறந்தார்என்னின் யார் உளர் என்றான் - உன் அருலள அலடந்த இல்ோழ்க்லையில்
வதான்றிவைார் என்லைப் வபாைப் வபறு பபற்ைேர் வேறு எேர் உள்ளார் எைக்
(இராமன்) கூறிைான். பசான்ை - ஆன்வைார் யாேரும் புைழ்ந்து கூறிய என்றுமாம்.
நான்முைன் ேழியில்வதான்றியேர் அந்தணர் ஆேர். உயர்தேம் முற்றிைார் என்ை
பதாடர் 'சுதீக்ைணன்' என்ைபபயரிலை (2657) விளக்கி நிற்கிைது. இற்பிைந்தார் -
நற்குடியில் பிைந்து இல்ைைத்திவைோழ்பேர்; உன்னின் - ஆவைாசித்தால் என்றுமாம்,
முனிேரின் அருலளப் பபற்ைதால் என்னினும் வபறு பபற்ைேர் யாருமில்லை
என்ைான், தற்புைழ்ச்சியன்று. 3
2661. உவதம நீங்கிய யதான்றல்
உதரக்கு, எதிர்,
நவதம நீங்கிய நல்
தவன் தசால்லுவான்;
'அவம் இலா விருந்து ஆகி,
என்ைால் அதம
தவம் எலாம் தகாளத்
தக்கதையால்' என்றான்.
உவதம நீங்கிய யதான்றல் உதரக்கு - உேலம கூறுேதற்கு எதுவுமில்ைாத
தலைேைாம் இராமன் கூறிய பமாழிக்கு; எதிர் நவதம நீங்கிய நல்தவன் தசால்லுவான்
- மறு பமாழியாைப் புதுலம நீங்கிய (பலழய) தேத்லத உலடய சுதீக்ைணமுனிேர்
பின்ேருமாறு கூறிைார்; அவம் இலா விருந்து ஆகி - வீண் வபாைாத நல்ைவிருந்திைன்
ஆகி;என்ைால் அதம தவம் எலாம் தகாளத் தக்கதை என்றான் -என்ைால்இதுேலர
பசய்தலமந்துள்ள என் தேப் பயன்ைள் எல்ைாேற்லையும் நீ ஏற்றுக்
பைாள்ளத்தக்ைேன்ஆோய் என்று கூறிைான். ஆல் - அலச.

தமது நற்பசயல்ைலளப் பபரிவயார் ஆண்டேனுக்குக் ைாணிக்லை ஆக்கும்

சாத்துவிைத் தியாைம்இது எைப்படும். நேலம என்பது ேட பசால்ைடியாை ேந்த புதுச்
பசால்ைாக்ைம். விருந்திைர்க்குரியதகுதியாேது அறிவு ஒழுக்ைங்ைளில் உயர்ந்து நிற்ைல் -
பைாளத் தக்ைலண' எைப் பாடம் பைாண்டு -ைாணிக்லை (தட்சலண)யாை ஏற்றுக்
பைாள்ை என்பர்.

முதனூைாம் ோன்மீைத்தில் சுதீக்ைணர் தாம் தேம் பசய்து சம்பாதித்த இந்த

உைகில்இராமன் சீலதவயாடும் இைக்குேவைாடும் இன்பமாை இருக்குமாறு கூறுோர்.
இராமவைா தான் சுயமாைவேஉைைங்ைலளச்சம்பாதித்துக் பைாள்ேதாைக் கூறித் தாங்ைள்
ேசித்தற்குரிய இடத்லத மட்டும் ஏற்பாடு பசய்யுமாறு வேண்டுகிைான். ைம்பவரா
அைத்தியர் ஆச்சிரமத்திற்குச் பசல்லும் ேழியில்சுதீக்ைணலைச் சந்தித்ததாைக் பைாண்டு
ேரைாற்லைக் கூறுகிைார்.

2662. மதறவலான் எதிர்,

வள்ளலும் கூறுவான்:
'இதறவ! நின் அருள் எத்
தவத்திற்கு எளிது?
அதறவது ஈண்டு ஒன்று;
அகத்தியற் காண்பது ஓர்
குதற கிடந்தது, இனி'
எைக் கூறிைான்.
வள்ளலும் மதறவலான் எதிர் கூறுவான் - இராமனும் வேதங்ைளில்
ேல்ைேராம்சுதீக்ைணர் முன் பின்ேருமாறு பசால்ோன்; இதறவ நின் அருள்
எத்தவத்திற்கு எளிது - தலைேவர! உன் ைருலண எத்தலைய தேத்திைால் பபைக்கூடிய
எளிலம உலடயது?; அதறவது ஈண்டு ஒன்று - நான்பதரிவிப்பது இங்கு ஒன்றுள்ளது
(யாபதனில்); இனி அகத்தியற் காண்பது ஓர் குதறகிடந்தது எைக் கூறிைான்-
இப்பபாழுது அைத்திய முனிேலரச் பசன்று தரிசிப்பது என்ை ஒருமைக்குலை உள்ளது
என்று பசான்ைான்.
'உம் அருவள எத் தேத்தாலும் அலடதற்கு எளிதன்று. அதலை உம்மால் நான்
எளிதில்அலடந்வதன்' என்று கூறிைான் இராமன். ோன்மீைத்தில் இராமன் 'என்
முயற்சியாவைவயதேப்பயலைப் பபை விரும்புகிவைன் என்ை ைருத்லதக் பைாண்வட
'நின் தேம் எத்தேத்திற்கு எளிது'எைக் கூறியதாைவும் பைாள்ேர். குலை -
இன்றியலமயாதது. நிலைவுைாதது.

2663. 'நல்லயத நிதைந்தாய்; அது,

நானும் முன்
தசால்லுவான் துணிகின்றது;
யதான்றல்! நீ
தசல்தி ஆண்டு; அவற்
யசருதி; யசர்ந்தபின்,
இல்தல, நின்வயின்
எய்தகில்லாதயவ.
யதான்றல் நீ நல்லயத நிதைந்தாய் - சிைந்தேவை! நீ நல்ை பசயலைவய எண்ணிைாய்;
அது நானும் முன் தசால்லுவான் துணிகின்றது - அதலைவய நான் கூட முன்வப
உைக்குச் பசால்லும்படி நிச்சயித்தது; ஆண்டு தசல்தி - அவ்ேைத்தியர் ஆச்சிரமத்திற்குப்
வபாோயாை; அவற் யசருதி - அம்முனிேலைச்வசர்ோயாை;யசர்ந்தபின் இல்தல
நின்வயின் எய்தகில்லாதயவ - அம்முனிேலை அலடந்த பின்ைர் உன்னிடத்தில்
அலடயாத வபறுைள் ஒன்றுமில்லை.

நல்ைவத நிலைத்தாய் என்ைது அைத்தியர் அருளும் பலடக்ைைன்ைலளப்

பபறுேலதயும் அேற்ைால்இராேணலை அழிக்ைப் வபாேலதயும் சுதீக்ைணர் ஞாைக்
ைண்ணால் அறிந்து கூறியது. இதன் விளக்ைமாைஅடுத்த பாடலில் (2664) 'வசருதல்
பசவ்விவயார் நன்று வதேர்க்கும், யாேர்க்கும் நன்று' என்ை அடிைள் உள்ளை.

துணிகின்ைது என்பது ைாை ேழுேலமதி. பசல்தி என்ை விலைமுற்லை

விலைபயச்சப் பபாருளில்பைாண்டு, பசன்று வசருதி எைப் பபாருள்பைாள்ேர்.

2664. 'அன்றியும் நின்

வரவிதை ஆதரித்து,
இன்றுகாறும் நின்று
ஏமுறுமால்; அவற்
தசன்று யசருதி;
யசருதல், தசவ்வியயாய்!
நன்று யதவர்க்கும்; யாவர்க்கும்
நன்று' எைா,
 அன்றியும் நின் வரவிதை ஆதரித்து - அல்ைாமலும் உன்னுலடய ேருலைலய
விரும்பி; இன்று காறும் நின்று ஏமுறுமால் - இன்று ேலரயிலும் எதிர்பார்த்து இருந்து
மகிழ்ச்சி அலடோர் ஆதைால்;அவற் தசன்று யசருதி - நீ வபாய் அைத்தியலர
அலடோயாை;தசவ்வியயாய் யசருதல் யதவர்க்கும் நன்று - சிைந்தேவை! அைத்தியலர
அலடதல் விண்ணேர்க்கும் நல்ைவத; யாவர்க்கும் நன்று எைா -மற்பைல்ைார்க்கும்
நல்ைவத ஆகும் என்று கூறி,

இராமனின் ேரவு இராேணாதிைலள அழித்து யாேர்க்கும் நன்லம புரியும் எை

மகிழ்வுற்ைார்.அரக்ைரின் அழிவுக்கு உதவும் ைருவிைலள இராமன் பபை ேருோன் எை
எண்ணிய மகிழ்ச்சியுமாம்.பசவ்விவயாய் - அழகுலடவயாய் என்றுமாம். ஏமுைல் -
ஏக்ைமலடதல் என்று பபாருள் கூறி இராமன்எப்வபாது ேருோன் எை எதிர் பார்த்து
ஏங்கிைார் என்றும் உலரப்பர். முன்னுள்ள பாடலில்(2663) கூறிய 'நல்ைவத
நிலைந்தாய்' என்ைதலை வமலும் விரித்துக்கூறியதாம்.

இராமன் அைத்தியலைச் வசர்தல்

2665. வழியும் கூறி, வரம்பு

அகல் ஆசிகள்
தமாழியும் மா தவன் தமாய்ம்
மலர்த் தாள் ததாைா,
பிழியும் யதனின்
பிறங்கு அருவித் திரள்
தபாழியும் யசாதல
விதரவினில் யபாயிைார்.
வழியும் கூறி வரம்பு அகல் ஆசிகள் தமாழியும் மாதவன் தமாய்ம் மலர்த்தாள் ததாைா -
அைத்தியர் ஆச்சிரமத்திற்குச் பசல்லும் ேழிலய விளக்ைமாைச் பசால்லி எல்லையற்ை
ஆசிபமாழிைலளக் கூறும் பபருந் தேத்வதாைாம் சுதீக்ைணரின் ேண்டுைள் பமாய்க்கும்
தாமலர மைர்வபான்ை திருேடிைலள ேணங்கி; பிழியும் யதனின் பிறங்கு அருவித்திரள் -
அலடயிலிருந்துபிழியப்படும் வதன் ஒழுக்குப் வபான்று விளங்கிய அருவித்
பதாகுதிைள்; தபாழியும் யசாதலவிதரவினில் யபாயிைார் -நீலரச் பசாரியும் தேச்
சாலையிலிருந்து (இராமன் முதவைார்)விலரோைச் பசன்ைைர். வதனின் பிைங்கு
அருவித்திரள் என்பலதத் வதவை அருவியாை விளங்கும் மைர்ேைம் எைக்கூறுேர்.
அங்குள்ள அருவிைளில் வதன் பபருக்கு இலடயைாது ஓடிக்பைாண்டிருக்கும்
என்பர்.சுதீக்ைணரின் வசாலை பல்வேறு இனிய பழங்ைலளயும் மைர்ைலளயும் பசடி,
பைாடிைலளயும் பைாண்டது எைோன்மீைம் கூறும். இச்வசாலைலய அைத்தியர்
வசாலை எைவும் கூறுேர். பசல்லும் ேழியில்அைத்தியரின் உடன்பிைப்பாம் சுதர்சை
முனிேர் தேேைம் உள்ளது. அதற்குத் பதற்வை அைத்தியர்ஆச்சிரமம் உள்ளது எைச்
சுதீக்ைணர் இராமனிடம் கூறியதாைவும் ேழியில் சுதர்சைலர இராமன்முதலிவயார்
பணிந்து பசன்ைதாைவும் முதனூல் கூறும்.

2666. ஆண்ததகயர் அவ் வயின்

அதடந்ததம அறிந்தான்;
ஈண்டு, உவதக யவதல துதண
ஏழ் உலகம் எய்த,
மாண்ட வரதன் சரண் வணங்க,
எதிர் வந்தான்-
நீண்ட தமிைால் உலதக
யநமியின் அளந்தான்.
நீண்ட தமிைால் உலதக யநமியின் அளந்தான் - நீண்ட ைாைம் உள்ள தமிழ்பமாழியால்
திருமால் மூவுைலை அளந்தது வபாை உைலை அளந்தேைாகியஅைத்திய முனிேர்;
ஆண்ததகயர் அவ்வயின் அதடந்ததம அறிந்தான் - இராமைக்குேர்ைள்அந்த
இடத்லதச் வசர்ந்தலத அறிந்தேைாகி; ஈண்டு உவதக யவதல - வமன் வமல் பபாங்கும்
மகிழ்ச்சியாம் ைடல்; துதண ஏழ் உலகம் எய்த - ஈவரழ் (பதிைான்கு)
உைைங்ைலளயும்அலடயும் ேண்ணம்; மாண்ட வரதன் சரண் வணங்க எதிர் வந்தான் -
மாட்சிலமப்பட்டேரங்ைலள அருளும் இராமன் தம் திருேடிைளில் வீழ்ந்து ேணங்ை
எதிவர ேந்தார்.

சிேபபருமான் அைத்தியற்கு அருளியதாலும் பதான்று பதாட்டு அடியார் பைர்

இலைேலைத் துதித்ததுஇம்பமாழியிைால் ஆதைாலும் 'நீண்ட தமிழ்' என்ைார்.
சிேபபருமான் இைக்ைணம் உபவதசித்துத்பதற்வை அலத ேளர்க்ைச் பசய்ததால்
அைத்தியன் தமிழால் உைலை அளந்தான் என்ைார்.
வநமி - திருமால். அேன் தன் திருேடியால் நீண்ட உைலை அளந்தது வபால்
தமிழால்அைத்தியர் இவ்வுைலை அளந்தார். அளந்தலம என்பது அறிவுச் பசல்ேங்ைலள
எல்ைாம் அம்பமாழியில்உண்டாக்கியது. மக்ைள் அறிேை யாேற்லையும் தமிழ்
பைாண்வட அறியுமாறு அதலை ேளமுைச் பசய்தார்.பதிைான்கு உைைங்ைளும் உேலை
எய்தியது என்பது இனிஇராேணைால் பட்ட துன்பம் இராமைால் தீரப்வபாகிைது
என்று எண்ணியதால் ஆகும். அல்ைது முனிேர் பைாண்ட மகிழ்ச்சி
எல்ைாஉைைங்ைளிலும்பரவியது என்பர். மாண்ட ேரதை என்பலத அைத்தியர்க்ைாக்கி
அேர் திருேடியில் இராமன் ேணங்ைஎன்றும் பபாருள் ைாண்பர். வநமி - ஆகுபபயர்.
இன் - உேம உருபு ைாப்பியத் தலைலமக்வைற்ப அைத்தியலைத்
திருமாலுடன்ஒப்பிட்டார். இப்பாடல் முதல் இப்படை இறுதி ேலர உள்ளலே சந்த
இன்பம்பைாண்டலேயாம்.

அைத்தியன் பபருலம

2667. பண்டு, 'அவுணர் மூழ்கிைர்;

படார்கள்' எை வாயைார்,
'எண் தவ! எமக்கு அருள்க'
எைக் குதறயிரப்பக்
கண்டு, ஒரு தக வாரிைன்
முகந்து, கடல் எல்லாம்
உண்டு, அவர்கள் பின், 'உமிழ்க'
என்றலும், உமிழ்ந்தான்.
(அவ்ேைத்தியர்) வாயைார் பண்டு அவுணர் மூழ்கிைர் படார்கள் எை - வதேர்ைள்
முன்பைாருைாைத்தில் 'அசுரர்ைள் ைடலில் மூழ்கி ஒளிந்து பைாண்டைர். ஆதைால்
அேர்ைள் இனி அழியமாட்டார்ைள் எைக் ைருதி; எண்தவ எமக்கு அருள்க எைக்
குதறயிரப்ப - மதிக்ைத் தக்ைதேம் பசய்த முனிேவை! எங்ைளுக்கு அருள்புரிவீராை'
எைத்தம் குலைலயச் பசால்லிக் பைஞ்சிக்வைட்ை; கண்டு கடதலல்லாம் ஒரு
தகவாரிைன் முகந்து உண்டு - அேர்ைள் படும் துன்பத்லதஅறிந்து ஏழுைடல்ைளிலுள்ள
நீலர எல்ைாம் ஒரு லையால் அள்ளி எடுத்துப் பருகி; பின் அவர்கள் உமிழ்க என்றலும்
உமிழ்ந்தான் - பிைகு அவ்ோவைார் 'அக் ைடல் நீலர உமிழ்ந்தருள்ை'என்று
வேண்டியதும் மீண்டும் உமிழ்ந்து அக்ைடல்ைலள நீரால் நிரப்பிைான்.

வதேர்ைளின் பலைேராை விருத்திராசுரன் முதலிய அரக்ைர்ைள் ைடலில் ஒளிந்து

பைாள்ளஇந்திரன் முதலிவயார் அைத்தியலர அலடந்து தம்லமக் ைாக்ை வேண்டிைர்.
அேர் ைடல் நீலரக்குடித்ததும் அவ்ேரக்ைர்ைள் பேளிப்பட இந்திரன் அேர்ைலள
அழித்தான். பின் வதேர்ைள்விருப்பப்படி தாம் பருகிய நீலர உமிழ்ந்து ைடல்ைலள
மீண்டும் நிரப்பிைார். முன்ைர் அரக்ைர்ைலள அழிக்ைத் தம் பசயைால் உதவிய
அைத்தியர் இப்வபாது இராமனுக்குப் பலடக்ைை முதவிஅரக்ைர்ைலள அழிக்ை உதேப்
வபாகிைார் என்ை குறிப்புப் புைைாகிைது.

2668. தூய கடல் நீர் அடிசில் உண்டு,

அது துரந்தான்;
ஆய அதைால் அமரும் தமய்
உதடயன் அன்ைான்;
மாய-விதை வாள் அவுணன்
வாதவிதன் வன்தமக்
காயம் இனிது உண்டு, உலகின்
ஆர் இடர்கதளந்தான்.
தூய கடல் நீர் அடிசில் உண்டு அது துரந்தான் -தூய்லமயாை ைடல்ைளின் நீர்
முழுேலதயும் உணோை உண்டு அதலை மீண்டும் உமிழ்ந்த முனிேரும்; ஆயஅதைால்
அமரும் தமய் உதடயன் அன்ைான் - அப்படிப்பட்ட பசயைால் குறுகியது
எனினும்விரும்பத்தக்ை உடலை உலடய குறுமுனி எை அத்தலைவயாரும்; மாய விதை
வாள் அவுணன் வாதவி தன்வன்தமக் காயம் இனிது உண்டு - ேஞ்சைச்
பசயல்ைலளயுலடய ோட்பலடயுலடய அரக்ைைாம் ோதாபிஎன்பேனின் ேலிய
உடலை மகிழ்ந்து உண்டு; உலகின் ஆர் இடர் கதளந்தான் - உைைமக்ைளின் பைாடிய
துன்பத்லதப் வபாக்கியேரும் ஆோர்.

அைத்தியர் ைடல்நீலர உண்ட பசய்தி மீண்டும் உலரக்ைப் பபறுகிைது. இதைால்

முனிேரின்பசயற்ைரும் பசயல் நிலைவூட்டப் பபறுகிைது. ோள் அவுணன் - ோள்
வபால் பைாடுந்பதாழில் புரியும்அசுரன். ோதவி - ோதாபி என்ை ேட பசால்லின்
தமிழாக்ைம்.
வாதாபி வரலாறு

இல்ேைன் ோதாபி என்ை இரு அசுரர்ைளாம் உடன்பிைந்வதார், முனிேர்ைலளயும்

அந்தணர்ைலளயும்சிரார்த்தம் எை ேரேலழத்து ஆட்டின் உருவு பைாண்ட தன் தம்பி
ோதாபிலய இல்ேைன் சலமத்துவிருந்திடுோர். அேர்ைள் அதலை உண்டபின்
'ோதாபி பேளிவயோ' எை இல்ேைன் அலழத்ததும் தன்லைஉண் டேர் ேயிற்லைக்
கிழித்துக் பைாண்டு உயிவராடு ோதாபி பேளிவய ேருோன். பின் இருேரும்இைந்த
விருந்திைரின் ஊலை உண்டு மகிழ்ேர். இவ்ோறு பை அந்தணர்ைலளயும்
முனிேர்ைலளயும் அேர்ைள் உண்டு ேரும் ைாைத்தில் அங்கு ேந்த அைத்தியர்க்கும்
அவ்ோவை விருந்திட்டலழத்தவபாதுமுனிேர் தம் தே ேலிலமயால் அேலைத் தம்
ேயிற்றிவைவய பசரிக்குமாறு பசய்தார். அது ைண்டுதம்லம அழிக்ை ேந்த
இல்ேைலையும் அழித்தார்.

2669. யயாகமுறு யபர் உயிர்கள்தாம்,

உதலவுறாமல்
ஏகு தநறி யாது?' எை, மிதித்து
அடியின் ஏறி;
யமக தநடு மாதல தவழ் விந்தம்
எனும் விண் யதாய்
நாகம்அது நாகம் உற, நாகம்
எை நின்றான்.
யயாகமுறு யபர்உயிர்கள் தாம் - வயாை மார்க்ைத்தில் நிலை நிற்கும் பபரும் -
முனிேர்ைள் தாம்; உதலவுறாமல் ஏகு தநறியாதுஎை -துன்பம்அலடயாமல் (இவ்விந்த
மலைலயக்) ைடந்து வபாகும் ேழி எது என்று (வதேர்ைள்) அந்த அைத்தியலரக்வைட்ை;
அடியின் மிதித்து ஏறி -தம் ைாைடியால் மிதித்து அம்மலை வமல் ஏறி; யமகதநடுமாதல
தவழ் விந்தம் எனும் - பபரிய வமைங்ைள் நீண்ட ேரிலசயில் படிந்துள்ள விந்தியமலை
எைப்படும்; விண் யதாய் நாகம் அது - ோைம் அளாவி உயர்ந்த மலையாைது; நாகம்உற
- பாதாள உைலைச் பசன்ைலடயும்படி ஆழ்ந்து வபாை; நாகம் எை நின்றான் - ஒருயாலை
வபாைப் பபருமிதத்துடன் நின்ைான்.

வயாைமுறு வபர் உயிர் என்பதற்கு முயற்சிலய வமற்பைாண்டு ோழும் பபரும்

ைணக்கில் உள்ளஉயிர்ைள் என்பர். நாைம் - பை பபாருள் குறித்த ஒரு பசால்.
விசுோமித்திரர் விருப்பப்படிஇராமன் சீலதலய மணக்ை வேண்டி வில்லை ஒடிக்ை
எழுந்து பசன்ை வபாது 'நாைமும் நாைமும் நாணநடந்தான்' (697) என்ை அடிலயயும்
இங்கு ஒப்பு வநாக்ைத்தக்ைது. இது பசால் பின் ேருநிலை அணி.

அகத்தியர் விந்தம் அடக்கிய வரலாறு:

விந்திய மலை மற்பைல்ைா மலைைளிலும் தான் உயரக் ைருதி ோைளாவி உயர்ந்தது.

அதைால்ைதிரேன், மதி, விண்மீன்ைள் ஆகியலே ோனில் பசல்லும் ேழி தடுக்ைப்
பபற்ைது. அது ைண்டுவதேரும் முனிேரும் அைத்தியலர விந்தியமலைலய
அடக்குமாறு வேண்டிைர். அேர் அம் மலையிடம் தான்ேடக்வையிருந்து பதன்
திலசக்குச் பசன்று மீளும் அளவு அவ்ோவை குறுகிக் கிடக்ைக் கூறிச்பசன்ைார்.
அதுமுதல் அதன் ேளர்ச்சி குன்றியது என்பது புராண ேரைாறு.

2670. மூசு அரவு சூடு முதயலான்,

உதரயின், 'மூவா
மாசு இல் தவ! ஏகு' எைவடாது
திதச யமல்நாள்
நீசம் உற, வானின் தநடு மா
மலயம் யநரா,
ஈசன் நிகர் ஆய், உலகு சீர்
தபற இருந்தான்.
யமல்நாள் வடாது திதச நீசம் உற - முன்பைாரு ைாைத்தில் ேடக்குத் திலச கீவழ
தாழ்ந்து வபாை; மூசு அரவு சூடு முதயலான் - பநருக்ைமாைப் பை பாம்புைலள
அணிைைன்ைளாைத் தரித்த சிேபபருமான்; மூவா மாசு இல் தவ - முதிர்ந்தும் தளராத
குற்ைமில்ைாத தேத்லத உலடய அைத்தியவை!; ஏகு எை - நீ பதன்திலசக்குச்
பசல்ோயாை என்று கூை; உதரயின் - அக்ைட்டலளப்படி; வானின் தநடுமாமலயம் யநரா
- விண்ணளவு உயர்ந்த நீண்ட பபரிய மையமலைலய அலடந்து;ஈசன் நிகர் ஆய்உலகு
சீர் தபற இருந்தான் - சிேபபருமானுக்கு ஒப்பாை உைைம் தாழாது சமனிலை அலடய
அங்குத்தங்கியிருந்தான். மூசு - ேலிய, பைாடிய எைலுமாம். ேடாது - மரூஉ பமாழி,
நீசம் - தாழ்வு நீசம் எனும்நிலைைள் கிரைைதிைள் குறித்துச் வசாதிட நூல்ைள் கூறும்.
மாமையம் இமயமலைக்கு நிைராைவும்,அைத்தியர் சிேபபருமானுக்குச் சமமாைவும்
கூறியது புராண ேரைாற்லைச் சுட்டும்.

அகத்தியர் மதலயம் தசன்ற வரலாறு

உலமயேள் திருமண ைாைத்தில் இமயத்தில் சிேன் முதலிவயார்யாேரும்

கூடியிருந்ததால் ேடதிலசதாழத் பதன் திலச உயர்ந்தது. அது ைண்டு சிேபபருமான்
அைத்தியலர வநாக்கித் பதற்வை பசன்று இருதிலசைலளயும் சமனுைச் பசய்யுமாறு
கூறிைார். அைத்தியரும் பதற்வை மலைய மலையில் வீற்றிருக்ைஇறு திலசயும் சமன்
ஆயிை.

2671. உைக்கும் மதற நாலினும், உயர்ந்து

உலகம் ஓதும்
வைக்கினும், மதிக் கவியினும்,
மரபின் நாடி,-
நிைல் தபாலி கணிச்சி மணி தநற்றி
உமிழ் தசங் கண்
தைல் புதர சுடர்க் கடவுள்
தந்த தமிழ்-தந்தான்.
 நிைல்தபாலி கணிச்சி மணி தநற்றி உமிழ் தசங்கண் - ஒளி விளங்கும்
மழுோயுதத்லதயும் அழகிய பநற்றியில் பநருப்லபக் ைக்கும் சிேந்த
ைண்லணயும்உலடய; தைல்புதர சுடர்க் கடவுள் - பநருப்லப ஒத்தஒளிேடிோை
சிேபபருமான்; தந்ததமிழ் - அருளிய தமிழ் பமாழிலய; உைக்கும் மதற நாலினும் -
ேருந்தி ஓதிஅறியக்கூடிய ேழக்கிைாலும்; உயர்ந்து உலகம் ஓதும் வைக்கினும் -
உயர்ந்வதாராகியஉைைம் கூறுகின்ை உைைேழக்ைாலும்; மதிக் கவியினும் மரபின்நாடி -
அறிோலும் பசய்யுள் ேழக்ைாலும் மரபு பநறியாலும் முலைப்பட ஆராய்ந்து; தந்தான் -
உைகிைர்க்கு அருளிைான்.

உழக்கும் மலை என்பது ைைம் முதலிய முலைவய பயின்று ஓலச தேைாமல் ஓதி
உணரத்தக்ை வேதம்என்பதாம். இதைால் வேதம் ஓதுதலிலுள்ள ைடிை நிலை
புைப்படும். ஆதியில் தமிழ் நூல் அைத்தியற்குணர்த்திய மாபதாரு பாைலை ேழுத்துதும்
எைச் வசைாேலரயர் கூற்லையும் இதவைாடுஒப்பிடைாம். அைத்தியர் அருளிய
இைக்ைணம், சிற்ைைத்தியம், வபரைத்தியம் எைப்படும்.மதிக்ைலையினும் எைப்
பாடவமாதிப் புத்தி ைப்பு விட்டதைாலும் எைப் பலழய உலர கூறும். ேடபமாழி
பதன்பமாழிைளுக்கு இலைேன் சிேபபருமாவை முதல் என்ை ைருத்லத இது
புைப்படுத்தும். (ஒவ்போருசமயத்தாரும் தத்தம் ைடவுளவர பமாழிைலளப்
பலடத்தைர் என்று தம் பைாள்லைலயக் கூறுேர்)இப்பாடல்ைளால் ைடலை உண்டது,
ோதாபி ேைம் அழித்தது, விந்தத்லத அடக்கியது. பதன்திலச ேட திலசலயச்
சமைாக்கியது. முதலிய அைத்தியரின் அருஞ்பசயல்ைலள அறிய முடிகிைது. நீண்ட
தமிழால்அளந்ததில் (2666) பதாடங்கி இங்குத் தமிழ்தந்தான் எைக் கூறுேதால்
அைத்தியரின் பபருலமயில் தமிவழ முதலும் முடிவுமாய் விளங்குேதுபுைைாம்.
அைத்தியன், இராமலை ேரவேற்று, அளேளாேல்

2672. "விண்ணினில், நிலத்தினில்,

விகற்ப உலகில், யபர்
எண்ணினில், இருக்கினில்,
இருக்கும்" எை யாரும்
உள் நிதை கருத்திதை, உறப்
தபறுதவைால், என்
கண்ணினில்' எைக் தகாடு
களிப்புறு மைத்தான்.
(அத்தலைய அைத்தியர்) விண்ணினில் நிலத்தினில் விகற்ப உலகில் யபர்
எண்ணினில்இருக்கினில் இருக்கும் எை - வதேருைகிலும், பூவுைகிலும் மற்றும் பை
உைைங்ைளிலும்வேதங்ைளிலும் உள்ளதாகும் என்று; யாரும் உள்நிதை கருத்திதை என்
கண்ணினில் உறப்தபறு தவன்- யாேரும் மைத்தினுள்வள நிலைக்ைப் பபறும்
பபாருலள (இராமன்) எைது ைண்ைளால் இன்று ைாணப்பபறுவேன்; எைக் தகாடு
களிப்புறுமைத்தான் - என்று எண்ணி மகிழ்ச்சி அலடயும் மைத்லதஉலடயேன்
ஆைான்; ஆல் - வியப்பிலடச் பசால்.
விைற்ப உைகு என்ைது. அதைம் முதலிய பல்வேறு உைைங்ைலள. எல்ைாப்
பபாருள்ைளிலும் ைரந்துஉலைேதாலும் நிலைோர் உளத்தில் அேர் நிலையும் ேடிவில்
விலரந்து வசர்ேதாலும் எல்ைா மலைைளும்பதரிவிக்கும் பபாருள் ஆதைாலும்
இவ்ோறு கூறிைார். எல்ைா உைைங்ைளிலும் ைைந்து விளங்கும் பரம்பபாருளாம்
இராமலைக் ைண்ணால் ைாணும் வபறு பபற்ைதால் அைத்தியர் ைளிப்புறு
மைத்தராய்இருந்தார். ைருத்து - வபரறிோகிய இராமன் என்பர்.

2673. 'இதரத்த மதற நாலிதைாடு

இதயந்த பிற யாவும்
நிதரத்த தநடு ஞாைம் நிமிர் கல்லில்
தநடு நாள் இட்டு
அதரத்தும், அயைாலும் அறியாத தபாருள்
யநர் நின்று
உதரக்கு உதவுமால்' எனும்
உணர்ச்சியின் உவப்பான்.
(வமலும் அைத்தியர்) இதரத்த மதற நாலிதைாடு இதயந்த பிறயாவும் - வபபராலி
பைாண்டுஒலிக்கும் நான்கு வேதங்ைவளாடு பபாருந்திய பிைசாத்திர நூல்ைலளயும்;
நிதரத்த தநடு ஞாைம் நிமிர் கல்லில் தநடு நாள் இட்டு அதரத்தும் - முலைவய பயின்ை
சிைந்த அறிோகிய உயர்ந்த அம்மியில் பைநாள் இட்டு அலரத்துஆராய்ந்தும்;
அயைாலும் அறியாத தபாருள் யநர்நின்று உதரக்கு உதவும் - பிரமைாலும்
அதன்சிைப்லபக் ைண்டறிய முடியாத அப்பரம் பபாருள் எதிரில் நின்று உலரயாடற்கு
அருள் பசய்யும்; எனும் உணர்ச்சியின் உவப்பான் - என்கின்ை அறிோல்
ைளிப்பேராைார்; ஆல் - அலச.

பிரமன் முதலியேர்ைளும் வேதம் முதலிய நூல்ைளும் அறிதற்குமுடியாத

பரம்பபாருள் ைண்முன்நின்று வபசுதற்குரிய நற்வபறு ோய்த்தவத என்ை உணர்ச்சியால்
அைத்தியர் மைத்தில் மகிழ்ச்சிபபாங்கியது. இலயந்த பிை என்பலே அவ் வேதங்ைளின்
பபாருலள நன்ைறிய உதவும் ைருவி நூல்ைளாைமீமாம்லச, புராணம், நியாயம்,
தருமசாஸ்திரம் முதலியலே. மலை முதலிய நூல்ைளாம் அம்மிலயக்பைாண்டு தன்
ஞாைமாம் ைல்லில் இட்டு அலரத்து என்றும் உருேைம் பசய்ேர். உலரக்குதவும்
எைக்பைாண்டு பதாடுத்தலைக் குறிப்பர்.

2674. 'உய்ந்தைர் இதமப்பிலர்;

உயிர்த்தைர் தவத்யதார்;
அந்தணர் அறத்தின் தநறி
நின்றைர்கள்; ஆைா
தவந் திறல் அரக்கர் விட யவர்
முதல் அறுப்பான்
வந்தைன் மருத்துவன்' எை,
தனி வலிப்பான்.
(அவ்ேைத்திய முனிேர்) ஆைா தவந்திறல் அரக்கர் விடயவர் முதல் அறுப்பான்
மருத்துவன்வந்தைன் - நீங்ைாத பைாடிய ேலிலமயுலடய இராக்ைதர் எனும் நஞ்சின்
வேலர அடிவயாடுஅறுப்பதற்கு லேத்தியன் வபான்ை இராமன் இங்கு ேந்துவிட்டான்;
(ஆலையால்)இதமப்பிலர் உய்ந்தைர் - வதேர்ைள் பிலழத்தார்ைள்; தவத்யதார்
உயிர்த்தைர் - முனிேர்ைள்உயிர் பபற்ைார்ைள்; அந்தணர் அறத்தின் தநறி நின்றைர்கள் -
அந்தணர்ைள் தருமமார்க்ைத்தில் ஒழுைைாயிைர்; எை(த்)தனி வலிப்பான் - என்று தாவை
நன்ைாைத்துணிபேைாைான். அரக்ைராகிய நச்சு மரத்லத வேவராடறுக்ை இராமன்
ேந்து விட்டாைாதைால் வதேர்ைள்நல்ோழ்வும், முனிேர்ைள் உயிரும், அந்தணர்ைள்
அைபநறி ோழ்வும் பபற்ைேராேர் எைத் துணிவுபைாண்டார் அைத்தியர். திருமாவை
தன்ேந்தரியாைத் வதான்றிய ஆதி லேத்தியன் ஆதைாலும்பிைப்பு முதலிய
வநாய்ைலளப் வபாக்குபேன் ஆதைாலும் மருத்துேன் எை இராமன் ைருதப்
பபற்ைான்.உய்ந்தைர் முதலிய இைந்தைாை விலை முற்றுக்ைள் பதளிவு பற்றி ேந்த
ைாைேழுேலமதி. உருேை அணி. 4

2675 'ஏதை உயிர் ஆம் உலதவ

யாவும் இதட யவவித்து
ஊன் நுகர் அரக்கர் உருதமச்
சுடு சிைத்தின்
காை அைதலக் கடிது அவித்து,
உலகு அளிப்பான்,
வாை மதை வந்தது' எை,
முந்துறு மைத்தான்.
(பின்னும் அைத்திய முனிேர்) ஏதை உயிர் ஆம் உலதவ யாவும் இதட யவவித்து -
மற்லைஉயிர்ைளாகிய மரங்ைள் எல்ைாேற்லையும் தமக்கு உணவு வேண்டும்
பபாழுபதல்ைாம் வேைலேத்து; ஊன் நுகர் அரக்கர் - (அேற்றின்) உடலை உண்ணும்
இராக்ைதர்; உருதமச் சுடு சிைத்தின்- இடிலயயும் சுடுகின்ை வைாபமாகிய; காை
அைதலக் கடிது அவித்து - ைாட்டுத் தீலயவிலரோை அழித்து; உலகு அளிப்பான்
வாைமதைவந்தது - உயிர்ைலளக் ைாப்பதற்குவிண்ணில் வதான்றும் வமைத்திலிருந்து
மலழ ேந்தது; எை முந்துறு மைத்தான் - என்று(இராமலைக்ைாண)முற்படுகின்ை
மைத்லத உலடயேன்.
ஏலைய உயிர் - அரக்ைர் ஒழிந்த பிை உயிர்ைள். ஊன் - ஆகுபபயராய் உடலுக்ைாகி
ேந்தது.அரக்ைர்க்குத் தாக்கி எரிக்கும் இடிவயாடு கூடிய தீ உேலம. இராமனுக்குத்
தீலய அவிக்கும் ோைமலழ உேலம. இைக்குேன் நாண் ஒலி வைட்டு இராமன்
'வீைாக்கிய பபாற்ைைன் வில்லிட ஆரம்மின்ைமாைாத் தலைச் பசால் மாரி ேழங்கி
ேந்தான் ைால் தாக்ை நிமிர்ந்து புலைந்து ைைன்றுபபாங்கும் ஆைாக் ைைல் ஆற்றும் ஓர்
அஞ்சை வமைம் என்ை' (1726) ேந்தலதக் கூறும் பாடலுடன்ஒப்பிடத்தக்ைது. இது
உருேை அணி.

2676. கண்டைன் இராமதை வர;

கருதண கூர,
புண்டரிக வாள் நயைம் நீர்
தபாழிய, நின்றான்-
எண் திதசயும் ஏழ் உலகும்
எவ் உயிரும் உய்ய,
குண்டிதகயினில், தபாரு இல்,
காவிரி தகாணர்ந்தான்.
எண்திதசயும் ஏழ்உலகும் எவ் உயிரும் உய்ய - எட்டுத் திக்குைளும் ஏழு உைைங்ைளும்
எல்ைா உயிரிைங்ைளும் நற்ைதி அலடேதற்ைாை; குண்டிதகயினில் தபாரு இல் காவிரி
தகாணர்ந்தான் - தமது ைமண்டைத்தில் ஒப்பற்ை ைாவிரி ஆற்றிலைக் பைாண்டு ேந்த
அைத்தியர்; இராமதை வரக்கண்டைன் - இராமலைத் தம்மிடம் நாடி ேரக் ைண்டு;
புண்டரிக வாள் நயைம் கருதண கூர நீர் தபாழிய நின்றான் - தாமலர வபான்ை ஒளி
பபாருந்திய ைண்ைளிலிருந்து இன்பக் ைண்ணீர் பசாரிய நின்ைார்.

கூர-அதிைரிக்ை. ைருலண கூர என்பதலைக் ைண்டைன் என்பவதாடும் கூட்டைாம்.

குண்டிலை - தேசியர்க்குரிய ோய் குறுகிய சிறிய நீர்க்குடம். பபாருவில் ைாவிரி -
ைங்லை முதலிய பிை புண்ணிய நதிைளும் இதில் படிந்து தம் பாேத்லதப் வபாக்கிக்
பைாள்ளும் தூய்லம ோய்ந்ததால் ஒப்பில்ைாதது ஆயிற்று. 'ைங்லையிற் புனிதமாகிய
ைாவிரி' என்ைார் பிைகும் (பதாண்டரடிப் பபாடியாழ்ோர் திருமாலை. 23) பின்ைரும்
'பதய்ேப் பபான்னி' எை இப்படைமும் கூறும் (2688).

2677. நின்றவதை, வந்த தநடியயான்

அடி பணிந்தான்;
அன்று, அவனும் அன்தபாடு தழீஇ,
அழுத கண்ணால்,
'நன்று வரவு' என்று, பல நல்
உதர பகர்ந்தான்-
என்றும் உள ததன் தமிழ் இயம்பி
இதச தகாண்டான்.
நின்றவதை வந்த தநடியயான் அடி பணிந்தான் - (அங்ஙைம்நின்ை) அைத்தியலர
அங்வை ேந்த இராமன் அேர் திருேடிைளில் விழுந்து ேணங்கிைான்; அன்று -
அப்பபாழுது; என்றும் உள ததன் தமிழ் இயம்பி இதச தகாண்டான் - எக்ைாைத்தும்
உள்ளதாகிய இனிய தமிழின் இைக்ைணங்ைலளக் கூறிப்புைழ் பபற்ை அைத்தியராகிய;
அவனும் - அம்முனிேரும்; அழுத கண்ணால் அன்தபாடு தழீஇ -அப்பபாழுது
அம்முனிேரும் இன்பக் ைண்ணீர் விட்டேராய் அன்பிைால் தழுவிக் பைாண்டு; வரவு
நன்று என்று பல நல்உதர பகர்ந்தான் - உங்ைள் ேருலை நன்ைாயிருந்தது என்ை பை நல்ை
பசாற்ைலள இனிதாைச் பசான்ைார். குறுமுனியாம் அைத்தியர் முன் பநடிவயாைாம்
இராமன் ேந்து ேணங்கிைான். மாேலியிடத்து உைைலைத்தும் அளக்ை எடுத்த
திரிவிக்கிரமலை இது நிலைவூட்டும். பண்பு நைன்ைளால் யாேரினும் உயர்ந்வதான்
என்றுமாம். தமிழ் பமாழி என்றுமுள்ளது என்பலதச் சுட்டியதால் முன்ைவர இருந்த
பமாழிக்கு அைத்தியர் இைக்ைணம் அலமத்தார் என்ை ேரைாறு இத்பதாடரால்
புைப்படும். பதன்தமிழ் பதன்ைாட்டில் ேழங்கிய தமிழ் என்றுமாம்.
4
2678 யவதியர்கள் யவத தமாழி
யவறு பல கூற,
காதல் மிக நின்று, எழில்
கமண்டலுவின் நல் நீர்
மா தவர்கள் வீசி, தநடு மா
மலர்கள் தூவ,
யபாது மணம் நாறு குளிர் யசாதல
தகாடு புக்கான்.
யவதியர்கள் யவததமாழி யவறுபல கூற - அந்தணர்ைள் பல்வேறு ேலைப்பட்ட வேத
ோக்கியங்ைலளச் பசால்ை; காதல் மிக நின்று எழில் கமண்டலுவின் நல்நீர் மாதவர்கள்
வீசி - அன்பு மிகுதைால் சூழ்ந்து நின்று அழகிய ைமண்டைங்ைளிலுள்ள நல்ை நீலர
மிக்ை தேமுலடயேர்ைள் பதளித்து; தநடுமாமலர்கள் தூவ - அழகிய பபரிய மைர்ைலள
வமவை பசாரிய, (அைத்தியர் இராமலை); யபாது மணம் நாறு குளிர் யசாதல தகாடு
புக்கான் - மைர்ைள் மணம் வீசும் குளிர்ந்த வசாலைக்குள் அலழத்துக் பைாண்டு
வபாைார்.

வேதமந்திரங்ைலளக் கூறி நன்னீர் பதளித்து மைர் தூேல் அம்முனிேர் பசய்யும்

உபசார ேலை. ைமண்டலு - ைமண்டைம். குண்டிலை ைரசும் எைவும் ேழங்ைப்பபறும்.
வபாது என்பது அப்பபாழுது மைரும் நிலையில் உள்ளமைர்.

2679. தபாருந்த, அமலன் தபாழிலகத்து

இனிது புக்கான்;
விருந்து அவன் அதமத்தபின்,
விரும்பிைன்; 'விரும்பி,
இருந் தவம் இதைத்த எைது இல்லிதடயில்
வந்து, என்
அருந் தவம் முடித்ததை; அருட்கு
அரச!' என்றான்.
அமலன் தபாழிலகத்து(ப்) தபாருந்த இனிது புக்கான் -இராமன் வசாலைக்குள் மைம்
ஏற்றிட இனிலமயாய்ப் புகுந்தேைாய்; அவன் விருந்து அதமத்தபின் விரும்பிைன் -
அம்முனிேர் விருந்திட்டு உபசரித்த பின் மகிழ்ந்திருந்தான்; விரும்பி (அப்வபாது
அைத்தியர்) மகிழ்ந்து (இராமலைப்பார்த்து); அருட்கு அரச - ைருலணக்குத்
தலைேவை!; இருநீதேம் இலழத்த எைது இல்லிலடயில் ேந்து மிக்ை தேத்லதச்
பசய்த என்னுலடய வீட்டில் எழுந்தருளி; என் அருந்தவம் முடித்ததை என்றான் -
என்னுலடய அரிய தேத்லத நிலைவேற்றிைாய் என்று கூறிைார். இராமலை வநாக்கி
'நீ இவ்ோறு எழுந்தருளியது' 'நான் முற்பிைவிைளிலும் இப்பிைவியிலும் பசய்த
நற்ைேத்தால்' என்றும் 'நான் பசய்யும் தேம் உன் ேருலையால் இப்வபாது முற்றுப்
பபற்ைது' என்றும் கூறிைார். இனி விரும்பிைைாகிப் புக்ைான் எைவுமாம். இராமன்
வபரருள் பைாண்டு தம் தேச்சாலைக்கு ேந்ததால் 'அருட்ைரசு' என்ைார். இராமன்
ேருலைவய பபரும் வபறு; இனிச் பசய்யும் தேம் வேறு இல்லை என்பது புைப்பட
'அருந்தேம் முடித்தலை' என்ைார். பபரிவயார் தம் விருந்திடம் இவ்ோறு கூறி அேர்
தம் பபருலமலய உணர்த்தித் தம் அன்பின் பபருக்லையும் பேளிப்படுத்துேர். விருந்து
- புதுலம; புதிதாய் ேந்தேர்க்குச் பசய்யும் உபசாரத்துக்கு ஆம். இருமடியாகுபபயர்.

2680. என்ற முனிதயத் ததாழுது,

இராமன், 'இதமயயாரும்,
நின்ற தவம் முற்றும்
தநடியயாரின் தநடியயாரும்,
உன் தன் அருள்
தபற்றிலர்கள்; உன் அருள் சுமந்யதன்;
தவன்றதைன் அதைத்து உலகும்; யமல்
இனி என்?' என்றான்.
என்ற முனிதய இராமன் ததாழுது - என்று கூறிய அைத்திய முனிேலர இராமன்
ேணங்கி; இதமயயாரும் நின்ற தவம் முற்றும்தநடியயாரின் தநடியயாரும் -
வதேர்ைளும், தாம் பசய்ய வேண்டிய தேத்லத முழுதும் பசய்து முடித்த வமவைார்
யாேர்க்கும் வமைாை மா முனிேர்ைளும்; உன்தன் அருள் தபற்றிலர்கள் - உன்னுலடய
ைருலணலயப் பபற்ைார் இல்லை; உன் அருள் சுமந்யதன் - உன் ைருலணலயப்
பபற்வைன்; அதைத்து உலகும் தவன்றதைன் - (ஆலையால்) எல்ைா உைைங்ைலளயும்
பேன்ைேைாவைன்; யமல் இனி என் என்றான் - இதற்கு வமைாை இனி எைக்குக்
கிலடக்கும் நன்லம என்ை உள்ளது என்று கூறிைான்.
உன்ைருள் சுமந்வதன் என்ைது என் தகுதிக்கு வமைாை நீ எைக்கு அருள் புரிந்தாய்
என்பதாம். அைத்தியர் தைக்குப் பின்ைர்த் பதய்ேப் பலடக் ைைன்ைலள அருளுேலத
முன்ைவர எண்ணிக் கூறியதுமாம். முன்ைர் அைத்தியர் இராமலை 'அருட்கு அரச!'
(2679) என்று கூறிய நிலையில் தான் அைத்தியரின் 'அருள் சுமந்வதன்' எைக் கூறிய
இராமன் நிலை எண்ணிப் பார்த்தற்குரியது. எல்ைா உைலையும் அைத்தியர் அருளால்
பேல்லும் நம்பிக்லை இராமனிடம் புைப்படுகிைது. இதைால் அைத்தியலர இராமன்
மிை உயர்ோை எண்ணிய எண்ணம் பேளிப்படுகிைது.

2681. ' "தண்டக வைத்து உதறதி"

என்று உதரதரக் தகாண்டு,
உண்டு வரவு இத் திதச எை,
தபரிது உவந்யதன்;
எண் தகு குணத்திதை;' எைக்
தகாடு, உயர் தசன்னித்
துண்ட மதி தவத்தவதை ஒத்த
முனி தசால்லும்:
உயர் தசன்னித் துண்டமதி தவத்தவதை ஒத்த முனி தசால்லும்- தன் உயர்ந்த
தலையில் பிலைச் சந்திரலைச் சூடிய சிேபபருமாலைப் வபான்ை அைத்திய முனிேர்
பசால்ோராைார்; எண்தகு குணத்திதை -யாேரும் மதிக்ைத்தக்ை நற்பண்புைளுலடய
இராமவை! ; தண்டக வைத்து உதறதி என்று உதரதரக் தகாண்டு - தண்டைாரணியத்தில்
நீ எழுந்தருளியிருக்கிைாய் எை (இங்கு ேரும் முனிேர்ைள்) கூறிய பசால்லைக் வைட்டு;
இத்திதச உண்டு வரவு எைக் தகாடு - இத்திலசக்கு உைது ேருலை உண்டு என்று
பைாண்டு; தபரிது உவந்யதன் - மிை மகிழ்ந்திருந்வதன்; எை - அலச.

எண் தகு குணத்திலை - எட்டு வமைாை பண்புைலளக் குறிக்கும் என்பர். (குைள். 9)

துண்டமதி - மதித்துண்டு, இளம்பிலை மதி. அைத்தியலரச் சிேபிரானுக்கு ஒப்பிடல்
முன்ைர்க் ைாணப்படுகிைது. 'ஈசன் நிைர் ஆய்' (2670); உண்டு ேரவு எைக் ைருதியலத
ஒட்டி இராமன் எழுந்தருளியலம குறிப்பால் பபைப்படும்.

2682. 'ஈண்டு உதறதி, ஐய! இனி,

இவ் வயின் இருந்தால்,
யவண்டியை மா தவம்
விரும்பிதை முடிப்பாய்;
தூண்டு சிை வாள் நிருதர்
யதான்றியுளர் என்றால்,
மாண்டு உக மதலந்து, எமர்மைத்
துயர் துதடப்பாய்;
ஐய! ஈண்டு உதறதி - ஐயவை! இங்கு நீ தங்கி இருப்பாயாை;இனி இவ்வயின்
இருந்தால் - இனிவமல் இவ்விடத்தில் நீ இருந்தால், யவண்டியை மாதவம் விரும்பிதை
முடிப்பாய் - நீ விரும்பிய பபரிய தேங்ைலள விரும்பியோவை பசய்து முடிப்பாய்;
தூண்டுசிை வாள் நிருதர் யதான்றியுளர் என்றால் - தூண்டப்பட்ட வைாபத்வதாடு கூடிய
ோவளந்திய அரக்ைர்ைள் ேந்தைர் என்ைால்; மாண்டுஉக, மதலந்து - அேர்ைள் அழிந்து
கீவழ சிதைப் வபார் பசய்து; எமர் மைத்துயர் துதடப்பாய் -எம்வபான்ை முனிேர்ைளின்
மைத்துன்பத்லதப் வபாக்குோய்.

வேண்டியை மாதேம் என்பது இராமனின் சிறிய தாய் லைவையி கூறிய ேண்ணம்

ஆகும். தேங்ைள் என்பர் (1601). ோள்நிருதர் - ோள்வபால்பைாடிய அரக்ைர் எைலுமாம்.
ோள் எனில் பைாடுலமயும் ஆம். நீ இங்வைஇருந்தால் நீயும் தேம் பசய்யைாம்.
எம்வபான்ை முனிேர் தேத்திற்குஇலடயூறு பசய்ய ேரும் அரக்ைர்ைலள நீ அழிப்பதால்
அேர்ைளும் தேம் பசய்ய இயலும் எை அைத்தியர் கூறுேதால் தேச் பசயல் பைடாது
நிலைவபறு எய்தலை இராமன் ேரவுணர்த்தும்.

2683. 'வாழும் மதற; வாழும் மனு நீதி;

அறம் வாழும்;
தாழும் இதமயயார் உயர்வர்;
தாைவர்கள் தாழ்வார்;
ஆழி உைவன் புதல்வ! ஐயம்
இதல; தமய்யய;
ஏழ் உலகும் வாழும்; இனி, இங்கு
உதறதி' என்றான்.
 ஆழி உைவன் புதல்வ - ஆலணச் சக்ைரத்லத உைபைங்கும் பசலுத்தும் தயரதன்
மைவை!; இனி மதறவாழும் - (நீ இங்குத் தங்குேதால்) இனி வமல் வேதங்ைள் ோழ்வு
பபறும்; மனுநீதி வாழும் - மனு தருமசாத்திரமும் ோழும்; அறம் வாழும் - எல்ைா
ேலைத் தருமங்ைளும் நிலை பபறும்; தாழும் இதமயயார் உயர்வர் - அரக்ைர்
பைாடுலமயால் தாழ்வுற்ை வதேர்ைள் உயர்ந்த நிலை அலடேர்; தாைவர்கள் தாழ்வார் -
அரக்ைர்ைள் தாழ்ேலடோர்ைள்; ஏழ் உலகும் வாழும் - ஏழு உைைங்ைளும்
ோழ்ேலடயும்; ஐயம் இதல தமய்யய - இதில் சந்வதைம் இல்லை; உண்லமவய!; இங்கு
உதறதி என்றான் - இவ்விடத்தில் தங்குோயாை என்று அைத்தியர் கூறிைார்.

ோழும் மலை என்ைதால் எக்ைாைத்தும் அழியாத வேதங்ைள் என்பர் சிைர்.

பதிபைட்டு நீதி நூல்ைளில் தலையாயது மனுநூல் ஆலையால் அதலை
எடுத்துலரத்தார். ஆழி உழேன் - ஆலணச் சக்ைரமாம் ஏலரக் பைாண்டு உைகு
முழுேலதயும் உழுபேன் எைத் தயரதனின் ஆட்சிப் பபருலம கூைப்பட்டது. தாைேர்
என்பேர் தனு என்பாளிடம் வதான்றியேர் எனும் பபாருளால் அசுரர்ைலளச் சுட்டும்.
அசுரர்வபாை அரக்ைர்ைள் பைாடியேர்ைள் எைவே அேலரவய சுட்டியது என்பர்.

2684. 'தசருக்கு அதட அரக்கர் புரி தீதம

சிததவு எய்தித்
தருக்கு அழிதர, கடிது
தகால்வது சதமந்யதன்;
வருக்க மதறயயாய்! அவர் வரும்
திதசயில் முந்துற்று
இருக்தக நலம்; நிற்கு அருள் என்?'
என்றைன் இராமன்.
இராமன் (அகத்தியரிடம்) வருக்க மதறயயாய்! -பதாகுதியாகிய வேதங்ைலள
உலடயேவை!, தசருக்கு அதட அரக்கர் புரிதீதம - ஆணேம் அலடந்த இராக்ைதர்
பசய்யும் பைாடுலம எல்ைாம்,சிததவு எய்தித் தருக்கு அழிதர(க்)கடிது தகால்வது
சதமந்யதன் -அழிலே அலடந்து ைளிப்பு அழியும்படி விலரவில் பைால்ை ஆயத்தமாை
உறுதி பூண்வடன், (ஆலையால்); அவர்வரும் திதசயில் முந்துற்று -அேர்ைள் ேருகின்ை
(பதன்) திக்கில் முற்படச் பசன்று, இருக்தக நலம் -இருப்பது நன்லம தரும், நிற்கு
அருள் என் - உம் விருப்பம் யாது, என்றைன் - என்று வைட்டைன்.
ேருக்ைமலை என்பது நான்கு வேதங்ைலளயும் அேற்லைச் சார்ந்த அங்ைங்ைள்
பிைேற்லையும் கூறியதாம். அரக்ைர்ைலளக் பைால்ேதால் அைத்தியர் ஆச்சிரமத்தின்
தூய்லம பைடும். ஆதைால் 'முந்துற்று இருக்லை நைம்' என்ைான். பசருக் ைலட என்று
பைாண்டு வபார்க்ைளம் எைப் பபாருள் கூறுோருமுளர். 'பைால்ேது சலமந்வதன்'
என்ைது இராமன் முன் தண்டை ேை முனிேர்ைளுக்கு அபயமளித்துறுதி கூறியலத
நிலைவூட்டும். (2647-2654).

அைத்தியன் இராமனுக்குப் பலடக்ைைங்ைள் ேழங்குதல்

2685. 'விழுமியது தசாற்றதை; இவ் வில் இது
இவண், யமல்நாள்
முழுமுதல்வன் தவத்துளது;
மூஉலகும், யானும்,
வழிபட இருப்பது; இதுதன்தை
வடி வாளிக்
குழு, வழு இல் புட்டிதலாடு யகாடி'
எை, நல்கி,
(அது வைட்ட அைத்தியன்) விழுமியது தசாற்றதை -சிைப்பாைேற்லைச் பசான்ைாய்;
இவண் இவ்வில் இது - இவ்விடத்திலுள்ள இந்த வில்; யமல்நாள் முழுமுதல்வன்
தவத்துளது - முற்ைாைத்தில் திருமால் லேத்திருந்தது; மூ உலகும் யானும் வழிபட
இருப்பது - மூன்று உைைங்ைளும் நானும் ேணங்கிப் பூலச பசய்ய இருப்பது; இது
தன்தை - இவ் வில்லை; வடிவாளிக்குழு - கூர்லமயாை அம்புைளின் கூட்டம், வழு இல்
புட்டிதலாடு யகாடி - குற்ைமில்ைாத அம்புப் புட்டிபைாடு பைாள்ோயாை; எைநல்கி -
என்று பைாடுத்து, முழுமுதல்ேன் என்பதற்குச் சிேபபருமான் என்பாரும் உளர்.
ஆயினும் இவ்வில்லின் ேரைாறு பற்றிக் கூறும் வபாது இதலை விசுேைருமா பசய்து
திருமாலிடம் அளித்தான். அது பரசுராமனிடம் ேந்து பின்ைர் இராமனிடம்
பைாடுக்ைப்பட்டது. அதலை இராமன் ேருணனிடம் பைாடுக்ை (1307) அேன் அரக்ைர்
ேதம் குறித்து இராமனிடவம அளிக்குமாறு அைத்தியரிடம் அளித்தான் என்பர். ைரன்
ேலதப்படைத்தில் 'வில்லை ேருணன் பைாடுத்தைன்' எை ேருேதால் (3052) இப்வபாது
அைத்தியர் அளித்த வில் வேறு என்பர். 5

2686 இப் புவைம் முற்றும் ஒரு

தட்டினிதட இட்டால்
ஒப்பு வரவிற்று எை உதரப்ப
அரிய வாளும்,
தவப்பு உருவு தபற்ற அரன்
யமரு வதர வில்லாய்
முப்புரம் எரித்த தனி தமாய்க்
கதணயும், நல்கா,
(வமலும் அைத்தியர்) இப்புவைம் முற்றும் ஒரு தட்டினிதட இட்டால் - இவ்வுைை
முழுேலதயும் ஒரு தராசுத் தட்டில் லேத்து நிறுத்தாலும்; ஒப்பு வரவிற்று எை உதரப்ப
அரிய வாளும் -ஒப்பாை ேருதலை உலடயது எைச் பசால்ேதற்கு இயைாத ஓர் அரிதாை
ோலளயும்; தவப்பு உருவு தபற்ற அரன் - தீ ேடிவு பைாண்ட சிேபபருமான்;
யமருவதர வில்லாய் முப்புரம் எரித்த தனி தமாய்க் கதணயும் நல்கா - மைா வமரு
மலைலய வில்ைாைக் பைாண்டு திரிபுரங்ைலள எரித்த ஒப்பில்ைாத ேலிய அம்லபயும்
பைாடுத்து,

ஒப்பு ேரவு இற்று எை - ஒப்பாை ேருேது இல்ைாதாகும் எை - என்று பபாருள்

பைாள்ேர். நல்ைா - நல்கி. சிேபபருமான் திரிபுரங்ைலள எரித்த வபாது வமருமலைலய
வில்ைாைவும் திருமாலை அம்பாைவும் பைாண்டார் எைப் புராணம் கூறும்.
பமாய்ைலண என்பலதச் சிைப்பதிைாரம் (6.40-41) எரிமுைப் வபரம்பு என்று கூறும்.
ோன்மீைம், இந்த வில் விசுேைருமாவிைால் பசய்யப் பபற்றுத் திருமாலிடம் அளித்தது
என்றும், அந்த அம்பு பிரமைால் அளிக்ைப் பபற்ைபதன்றும், அவ்ேம்புப் புட்டிலும்
ோளும் இந்திரைால் பைாடுக்ைப் பபற்ைலே என்றும் அைத்தியர் கூறி இராமனிடம்
அளித்ததாைக் கூறும். 'பமாய்க்ைேச நல்ைா' என்ை பாடம் பைாண்டு அைத்தியர்
இராமனுக்குக் ைேசமும் அளித்தார் என்பர். இதற்குப் பிை நூல்ைளில் சான்றில்லை.

பஞ்சேடியின் சிைப்பு

2687. 'ஓங்கும் மரன் ஓங்கி, மதல ஓங்கி,

மணல் ஓங்கி,
பூங் குதல குலாவு குளிர் யசாதல
புதட விம்மி,
தூங்கு திதர ஆறு தவழ் சூைலது ஓர்
குன்றின்
பாங்கர் உளதால், உதறயுள்
பஞ்சவடி-மஞ்ச!
மஞ்ச - லமந்தவை! ஓங்கும் மரன் ஓங்கி - உயர்ந்த மரங்ைள் நிமிர்ந்து ேளரப்
பபற்றும்; மதல ஓங்கி - மலைைள் உயர்ந்து விளங்ைப்பபற்றும்; மணல் ஓங்கி -
மணற்குன்றுைள் உயர்ந்து விளங்ைப் பபற்றும்; பூங் குதல குலாவு குளிர் யசாதல
புதடவிம்மி - பூங் பைாத்துைள் விளங்கும் குளிர்ந்த வசாலைைள் பக்ைங்ைளில் விளங்ைப்
பபற்றும்; தூங்குதிதர ஆறுதவழ் சூைலது ஓர் குன்றின் பாங்கர் -
குதிக்கும்அலைைளுலடய ஆறுைள் பாயப் பபற்றுமுள்ள சூழ்ந்த இடங்ைலளயுலடய
ஒரு சிறு மலையின் பக்ைத்தில்; பஞ்சவடி உதறயுள் உளது -பஞ்சேடி என்னும்
ோழிடம் ஒன்று உள்ளது; ஆல் - அலச.

பஞ்சேடி - ஐந்து ஆைமரங்ைளின் கூட்டம். அதலை உலடய இடத்லதச் சுட்டியது.

அைண்ட வைாதாேரி ஆற்றின் ைலரயில் நாசிைாத்திரி யம்பைத்துக்கு அருகில் உள்ளது
பஞ்சேடி. அது இராமனின் ைருத்திற்கிலயந்த ோழிடமாம் என்பது. ஆறு - வைாதாேரி
முதலிய ஆறுைள். அைத்தியர் ஆசிரமத்திலிருந்து பஞ்சேடி இரண்டு வயாசலை தூரம்
எை ோன்மீைம் கூறும். பூங்குலை உம்லமத் பதாலையாைக் பைாண்டு பூக்ைளும்
பழங்ைளும் என்றுமாம். மஞ்ச என்பது லமந்த என்பதன் வபாலி. ஓங்கு என்ை பசால்
முதைடியில் நான்கு முலை ஒரு பபாருளில் அடுக்கி ேந்ததால் பசாற்பபாருட் பின்ேரு
நிலையணி.

2688. 'கன்னி இள வாதை கனி

ஈவ; கதிர் வாலின்
தசந்தநல் உள; யதன் ஒழுகு
யபாதும் உள; ததய்வப்
தபான்னி எைல் ஆய புைல்
 ஆறும் உள; யபாதா,
அன்ைம் உள, தபான் இவதளாடு
அன்பின் விதளயாட.
(பஞ்சேடியில்) கனி ஈவ கன்னி இளவாதை - பழங்ைலளத் தரும் மிை இளலமயாை
ோலழ மரங்ைளும்; கதிர் வாலின் தசந்தநல் உள -ஒளி பபாருந்திய நுனிலயயுலடய
பசந்பநற்பயிர்ைளும் உள்ளை; யதன் ஒழுகு யபாதும் உள - வதன் ேழிகின்ை மைர்ைளும்
உள்ளை; ததய்வப் தபான்னி எைல் ஆய புைல் ஆறும் உள - பதய்ேத் தன்லம
பபாருந்திய 'ைாவிரி என்று கூைத்தக்ை நீர் பேள்ளம் பாயும் நதிைளும்' உள்ளை; தபான்
இவதளாடு அன்பின் விதளயாட - பபான்லைபயாத்த இச்சீலதயுடன் அன்வபாடு
விலளயாடுேதற்கு; யபாதா அன்ைம் உள -பபருநாலரைளும் அன்ைங்ைளும் உள்ளை.

ைன்னி இளோலழ - ஒன்ைன் பின் ஒன்ைாை அழியாது ஈன்று பைாண்வடயிருக்கும்

ோலழ எைலுமாம். பஞ்சேடி நீர்ேளம் மிக்ை இடமாதைால் ோலழ, பநல், வசாலை,
நீர்ப்பைலேைள் ஆகியை விளங்கி நிற்கின்ைை. ைதிர்ோல் - ஒளி பபாருந்திய ோவைாடு
விளங்கும் என்பர். உணவுக்கும் நீருக்கும் அவ்விடத்தில் பஞ்சமில்லை என்பது
இதைால் விளங்கும். மீண்டும் சீலதக்குப் பபாழுது வபாைப் பைலேக் கூட்டங்ைள்
உள்ளை என்ைார். பபான்னி யாற்லைக் கூறியதால் ைவியின் நாட்டுப்பற்று நன்கு
புைப்படும். ைன்னி இள - ஒரு பபாருட் பன்பமாழி. ைதிர்ோலின் பசந்பநல் எைப்
பாடங் பைாண்டு ஒளிரும் ோலை உலடய ஒருேலைக் பைண்லட மீலைக் குறிக்கும்
என்பர்.

இராமன், அைத்தியனிடம் விலடபபற்று புைப்படுதல்

2689. 'ஏகி, இனி அவ் வயின் இருந்து

உதறமின்' என்றான்;
யமக நிற வண்ணனும் வணங்கி,
விதட தகாண்டான்;
பாகு அதைய தசால்லிதயாடு
தம்பி பரிவின் பின்
யபாக, முனி சிந்தத ததாடர,
கடிது யபாைான்.
இனி அவ்வயின் ஏகி இருந்து உதறமின் என்றான் -இனிவமல் அவ்விடத்திற்கு நீங்ைள்
பசன்று அங்குத் தங்கியிருந்து ோழுங்ைள் என்று அைத்திய முனிேர் கூறிைார்; யமக நிற
வண்ணனும் வணங்கி விதட தகாண்டான் - முகில் வபான்ை ைரிய நிைங்பைாண்ட
இராமனும் அைத்தியலரத் பதாழுது அவ்விடத்திலிருந்து பசல்ை அனுமதி பபற்ைான்;
பாகு அதைய தசால்லிதயாடு தம்பி பரிவின் பின்யபாக - வதன் பாகு வபான்ை இனிய
பசாற்ைலள உலடய சீலதவயாடு தம்பியாகிய இைக்குேனும் அன்வபாடு பின்வபாை;
முனி சிந்தத ததாடர - அைத்திய முனிேரின் மைம் பின் பதாடரவும்; கடிது யபாைான் -
விலரோை அப்பால் பசன்ைான்.
 வமை நிை ேண்ணன் - முகிலின் தன்லம வபால் லைம்மாறு ைருதாது அருள் புரிபேன்.
பாகு அலைய பசால்லி' எைச் சீலதலய இங்குக் குறிப்பிட்டது வபாை முன்ைர்
மிதிலைக் ைாட்சிப் படைத்தில் 'பாகு ஒக்கும் பசால் லபங்கிளி வயாடும்' எைக் குறிக்ைப்
பபறுோள் (500). சிந்லத பதாடர்தல் என்பது அன்புலடயார் பிரியும் வபாது
அேலரப்பின் பற்றி மைமும் நிலைக்கும் என்பலதக் குறிக்கும்.
சடாயு காண் படலம்
இப்படைம் அைத்தியன் ஆச்சிரமத்திலிருந்து பஞ்சேடிக்குச் பசல்லும் ேழியில்
ைழுைரசைாம் சடாயுலேக்ைண்டு அேர் நட்லபப் பபற்ை பசய்திலயக் கூறும். சடாயு,
இராமன் முதலிய மூேலரயும் ைண்ட பசய்திலயக் கூறுேது என்றும் பைாள்ளைாம்.
சடாயு என்ை பசால்லுக்குப் பை மயிர்ைள் வசர்த்துத் திரித்த சலட வபான்ை ோழ்நாலளக்
பைாண்டேன் என்பது பபாருள். இைகில் உயிலர உலடயேன் என்றும், சலடலய
உலடயேன் என்றும் கூறுேர். இேர் அருணனின் மைன். சம்பாதியின் தம்பி தயரதனின்
தலமயன் முலை ஆதல் பற்றி இேர்க்கு லேணே மரபில் 'பபரியவுலடயார்' என்ை
பபயர் உளது.

இப்படைத்திற்குச் சடாயுப் படைம் என்ை பபயரும் சிை சுேடிைளில் ைாணப் பபறும்.

இங்கு இராமன் முதைாவைார் சடாயுலேக் ைாண்கின்ைைர். சடாயுவின் வதாற்ைப்

பபாலிவு விளக்ைமாைக் கூைப்பபற்றுள்ளது. முதலில் இராமைக்குேர் சடாயுவின்
வபருருலேக் ைண்டு அரக்ைவைா எை ஐயுற்ைைர். அேர்ைலளப் வபான்வை
இராமைக்குேலர யார் எைச் சடாயு அறிய இயைாமல் அேர்ைலளவய விைவி
அறிகிைார். தயரதன் மலைலே அறிந்து சடாயு ேருந்துகிைார். பின் அேர்ைளிடம் தம்
ேரைாற்லைக் கூறுகின்ைார். தயரதன் பிரிோல் தானும் உயிர்விடத் துணிந்து பின்
அலதத் தவிர்க்கிைார். அேர்ைள் ைாட்டிற்கு ேந்த ேரைாற்லை அறிகிைார். இராமனின்
பண்லபப் பபரிதும் பாராட்டுகிைார். அேர்ைள் பஞ்சேடிக்குச் பசல்லும் விருப்லப
அறிந்து சடாயு அவ்விடத்தில் அேர்ைலளச் வசர்ப்பிக்கிைார்.
ைாட்டு ோழ்க்லையில் முதலில் அரக்ைர்ைளின் தலடலய பேன்று சரபங்ைர்
சாலைலய அலடந்த பின் தண்டைாரணிய முனிேர்ைலளக் ைாக்ை முற்படும்வபாது
அைத்தியரிடம் பலடக்ைைம் பபற்ைது வபாைக் ைழுகின் வேந்தனின் உதவிலய
இராமன் பபறுகிைான்.

இராமன் முதலிவயார் சடாயுலேக் ைாணுதல்

ைலி விருத்தம்

2690. நடந்தைர் காவதம் பலவும்;

நல் நதி
கிடந்தை, நின்றை,
கிரிகள் யகண்தமயின்
ததாடர்ந்தை, துவன்றிை;
சூைல் யாதவயும்
கடந்தைர்; கண்டைர்
கழுகின் யவந்ததயய.
(இராமன் முதலிய மூேரும்) காவதம் பலவும் நடந்தைர் - பை ைாத ேழியும்
நடந்தேர்ைளாய்; கிடந்தை நல் நதி - இலடவய ஓடும் சிைந்த ஆறுைலளயும்; நின்றை
யகண்தமயின் ததாடர்ந்தை கிரிகள் - ஆங்ைாங்வை நிலைபபற்ைைோயும் உைவுள்ளை
வபாைத் பதாடர்ச்சியாைவுள்ளைவுமாை மலைைளும்; துவன்றிை -பநருங்கியிருந்தை;
சூைல் யாதவயும் கடந்தைர் - இத்தலைய மலைைள் சூழ்ந்திருந்த ைாடுைலளயும்
தாண்டிச் பசன்ைைர்; கழுகின் யவந்தத(க்) கண்டைர் - சடாயு எனும் ைழுைரசலைப்
பார்த்தைர்; ஏ - அலச.

ைாேதம் - ைாதம். கிடந்தை - படுத்திருந்தை எைக் கூறும் ேலையில் நீண்டு விளங்கிை

என்றும் உலரப்பர். நின்ைை என்பது தனித் தனியாய் இருந்த மலைைள். பதாடர்ந்தை
என்பது மலைத் பதாடர்ச்சிைள். நல்நதி - புண்ணிய ஆறுைள் என்றும் ஆம்.

2691. உருக்கிய சுவணம் ஒத்து, உதயத்து

உச்சி யசர்
அருக்கன் இவ் அகல் இடத்து
அலங்கு திக்கு எல்லாம்
ததரிப்புறு தசறி சுடர்ச்
சிதகயிைால் சிதற
விரித்து இருந்தைன் எை,
விளங்குவான் ததை,
உருக்கிய சுவணம் ஒத்து - தீயில் ைாய்ச்சி உருக்ைப் பபற்ை பபான்லைப் வபான்றுள்ள;
உதயத்து உச்சியசர் அருக்கன் -உதயகிரியின் சிைரத்லதச் வசர்ந்த இளஞ்சூரியன்; இவ்
அகல் இடத்து அலங்கு திக்கு எல்லாம் - இந்த அைன்ை உைகில் பபாருந்திய எல்ைாத்
திலசைலளயும்; ததரிப்புறு தசறி சுடர்ச் சிதகயிைால் - விளங்ைச் பசய்யும் அடர்ந்த தன்
ஒளிக் கீற்றுக்ைளால்; சிதற விரித்து இருந்தைன் எை -சிைகுைலள எங்கும் விரித்துக்
பைாண்டு இருந்தான் என்று பசால்லும்படி,விளங்குவான் ததை - விளங்கும்
சடாயுலே, உதயகிரிக்கு உருக்கிய பபான் உேலம. உருக்கிய பபான்
ஒத்துவிளங்குோன் எைவும் உலரப்பர். சடாயுவுக்கு இளங்ைதிரேனும் அேன் விரித்த
சிைகுைளுக்குக் ைதிர்ைளும் உேலம. சடாயு தன் சிைகுைலள விரித்து ஒரு மலை
உச்சியில் தங்கியிருந்த ைாட்சிலய இவ்ோறு ைாட்டுோர் ைவிஞர். சடாயுவின் நிைம்
பபான்னிைம் என்பது இக்ைவியால் அறியைாம். ேடபமாழியில் அம்மலைக்கு உதயம்
என்வை பபயர்.
2692முந்து ஒரு கருமதல
முகட்டு முன்றிலின்
சந்திரன் ஒளிதயாடு
தழுவச் சார்த்திய,
அந்தம் இல் கதை கடல்
அமரர் நாட்டிய,
மந்தரகிரி எை
வயங்குவான்ததை,
முந்து ஒரு கருமதல முகட்டு முன்றிலின் - முன்பைாரு ைாைத்தில் ஒரு பபரிய
ைரியமலையின் உச்சியிடத்தில்; அந்தம் இல் கதைகடல் - அளவில்ைாத ஒலிக்கும்
திருப்பாற்ைடலில்; சந்திரன் ஒளிதயாடு தழுவ - மதியின் ஒளியுடன் பபாருந்தும்படி;
அமரர் சார்த்திய நாட்டிய - வதேர்ைள் வசர்த்து நிறுத்திலேத்த; மந்தரகிரி எை
வயங்குவான் ததை - மந்தர மலை வபாை விளங்கும் சடாயுலே,

சடாயுவுக்கு முலைவய மந்தர கிரி அேர் வதாற்ைத்திற்கு, சந்திரனின் நிைபோளி

அேர் உடலின் வதாற்ை இன்பத்திற்கும் உேலம. ைழுத்திலிருந்து ைாணப் பபறும்
பேண்லம நிைத்திற்கும் நிைவு உேலம ஆம் என்பர். சடாயு ஒரு ஆைமரத்தில்
தங்கியிருந்ததாை ோன்மீைம் கூறும். இங்குக் ைருமலை முைட்டு முன்றில் எை உளது.

அமரரும் அசுரரும் அமுதபமழப் பாற்ைடலைக் ைலடந்த வபாது மந்தர கிரிலய

மத்தாை நட்டைர் என்பது புராணம். முன்ைர் இளங்ைதிரேலை ஒளிக்கு உேலம கூறி
இங்கு நிைபோளிலயக் கூறுேலதக் ைாணும்வபாது சடாயுவின் ைாட்சி நிைபோளி
வபால் இன்பமூட்டியது எைக் பைாள்ளைாம். முன்றில் - இல்முன், இைக்ைணப்வபாலி.

2693. மால் நிற விசும்பு எழில்

மதறய, தன் மணிக்
கால் நிறச் யசதயாளி
கதுவ, கண் அகல்
நீல் நிற வதரயினில்
பவள நீள் தகாடி
யபால் நிறம் தபாலிந்ததை,
தபாலிகின்றான்ததை,
மால்நிற விசும்பு எழில் மதறய - ைருநிைமுலடய ோைத்தின் அழகு மலையவும்;
தன்மணிக் கால் நிறச் யசதயாளி கதுவ - தன்னுலடய அழகியைால்ைளின் நிைத்தின்
சிேந்த ஒளி பபாருந்தவும்; கண் அகல் நீல் நிற வதரயினில் - இடம் அைன்ை நீை
நிைத்லதயுலடய மலையில்;பவள நீள் தகாடி யபால் நிறம் தபாலிந்ததை - நீண்ட
பேளக் பைாடி வபான்றுஅழகிய நிைத்வதாடு விளங்குதல் வபாை; தபாலிகின்றான்
ததை - விளங்குகின்ை சடாயுலே,
 விசும்பின் மால்நிைம் சடாயுவின் வமனி நிைத்தால் மலைந்தது எனும் வபாது
அவ்போளி வமவை வீசுேலதச் சுட்டும். ைாலின் பசந்நிைம் கீழ்ப்புைம் வீசிக் ைரிய
மலையில் பேளக் பைாடி படர்ந்தது வபால் விளங்கி நிற்கும் நிலை அதன் சிைப்லபக்
கூறும். வசய் என்பது பசம்லம என்பதன் விைாரம் நீல் என்பது நீைம் என்பதன் -
ைலடக்குலை.

2694. தூய்தமயன், இருங்

கதல துணிந்த யகள்வியன்,
வாய்தமயன், மறு இலன்,
மதியின் கூர்தமயன்,
ஆய்தமயின் மந்திரத்து
அறிஞன் ஆம் எைச்
யசய்தமயின் யநாக்குறு
சிறு கணான்ததை,
தூய்தமயன் - (உள்ளும் புைமும்) தூய்லம உலடயேன்;இருங்கதல துணிந்த
யகள்வியன் - மிக்ை ைல்விலயயும் பதளிந்த துணிலேயும்பைாண்ட வைள்விச்
பசல்ேமுமுலடயேன்; வாய்தமயன் -உண்லம உலடயேன்; மறுஇலன் - குற்ைம்
இல்ைாதேன்; மதியின் கூர்தமயன் - அறிவின் நுட்பமுலடயேன்; ஆய்தமயின்
மந்திரத்து அறிஞன் ஆம் எை - ஆராய்ச்சியுலடய மந்திராவைாசலையில் ேல்ை
அறிவுள்ள அலமச்சலைப் வபாை; யசய்தமயின் யநாக்குறு - மிைத் தூரத்தில்
உள்ளேற்லைக் ைண்டறியும்; சிறுகணான் ததை - சிறிய ைண்ணுலடயேன் ஆகிய
சடாயுலே,

இருங்ைலை துணிந்த வைள்வியன் என்பது பை சாத்திரங்ைலளயும் ைற்றும்

தக்வைாரிடத்துக் வைட்டும் பதளிவு உலடயேன், ைற்ைலே எல்ைாம் பின்ைர்க்
வைள்வியால் துணிவுபபறும். ோய்லம என்பது பமய்யின் தன்லம. மறு என்பது ைாமம்,
பேகுளி, மயக்ைம் முதலியலே. மதியின் கூர்லம - நுட்பத்தினுள்ளும் நுட்பமாை
நுலழந்து ஆயும் நுண்ணறிவு. மந்திரத்து அறிஞன் என்பதன் விளக்ைமாை அவயாத்தியா
ைாண்ட மந்திரப் படைத்தில் 'உற்ைது பைாண்டு வமல் ேந்து உறு பபாருள் உணரும்
வைாளார்' (1319) 'பதரியும் ைாைம் மும்லமயும் உணர ேல்ைார்' (1321) எைக்
கூைப்பட்டது. சடாயு அறிவு நுட்பமும் ைட்புை நுட்பமும் ோய்ந்தேர் என்பலதச்
வசய்லமயின் வநாக்குறு சிறுைணான்' என்ை பதாடர் ைாட்டும். உைைேழக்கில் ‘ைழுகுக்
ைண்ணுலடயேன்‘ என்று கூறுதல் இதலை வமலும் விளக்கும். வசயலத வநாக்ைல்
என்பதற்குக் ைாைமிலடயிட்டேற்லையும் வதயமிலடயிட்டேற்லையும் அறியும்
நுண்ணறிவு என்றும் பலை பேல்லும் அறிவு எைவும் கூறுேர். பைலேயுள் பிைப்பினும்
சடாயு உடல் தூய்லமயும்,ைல்வி வேள்வியும், நுண்ணறிவும் பபற்று வசய்லமப்
பபாருலள அறியேல்ைார் என்பதாம்.

2695. வீட்டி வாள் அவுணதர,

விருந்து கூற்றிதை
ஊட்டி, வீழ் மிச்சில் தான்
 உண்டு, நாள்ததாறும்
தீட்டி, யமல் இந்திரன் சிறு
கண் யாதையின்
யதாட்டியபால் யதய்ந்து
ஒளிர் துண்டத்தான்ததை.
வாள் அவுணதர வீட்டி - ோவளந்திய பைாடிய அசுரர்ைலள வபாரில் (உயிரும்
உடலும் வேறுவேைாை) விடுவித்து; கூற்றிதை விருந்து ஊட்டி - யமலைத் தன்
விருந்தாைக் பைாண்டு அேர்ைலள உண்ணச் பசய்து; வீழ்மிச்சில் தான் உண்டு - அந்த
யமன் உண்டது வபாைக் கீவழ வீழ்ந்த மீதிலயத் தான் அருந்தி; நாள்ததாறும் தீட்டி -
திைமும் மர முதலியேற்றில் தீட்டப் பபற்று; சிறுகண் யாதையின் யமல் இந்திரன்
யதாட்டியபால் - சிறிய ைண்ைலளயுலடய ஐராேதம் என்னும் யாலையின் வமல்
விளங்கும் இந்திரனுலடய அங்குசம் வபால்; யதய்ந்து ஒளிர் துண்டத்தான் ததை -
வதய்ந்து விளங்கும் மூக்லை உலடய சடாயுலே,

சடாயு அவுணர்ைலளக் பைான்று அேர்ைள் உயிலர யமனுக்கு விருந்தாக்கி

மீதியிருக்கும் உடலைத் தான் உண்பேர் என்பதாம், தீயேலர அழிப்பதும்,
விருத்வதாம்பலும் ஆகிய வமைாை பநறியில் சடாயு ோழ்பேர் எைத் பதரிகிைது.
யாலைலயச் பசலுத்துதற்குக் குத்துேதால் வதய்ந்து விளங்கும் அங்குசம் வபால்
பலைேர் உடலை உண்டு உண்டு சடாயுவின் மூக்கும் வதய்ந்து விளங்குகிைது. ைழுகின்
அைகு கூர்லமயும் ேலிவும் தூய்லமயும் உலடயது என்பலத இது ைாட்டும். துண்டம் -
பைலேயின் அைகு. உருவில் பபரிய யாலையின் ைண் சிறியது. அது வபால் ைழுகின்
ைண்ணும் அளவில் சிறுத்துத் பதாலைவில் உள்ளேற்லை வநாக்கும்திைலமயது.
கூற்றிலை ஊட்டி - கூற்றுக்கு ஊட்டி என்ை பபாருளில் உருபு மயக்ைமுமாம்.
இந்திரன் யாலையின் வதாட்டி - புைழ்ப் பபாருள் உேலம.

2696. யகாள் இரு-நாலியைாடு

ஒன்று கூடிை
ஆளுறு திகிரி யபால்
ஆரத்தான் ததை,
நீளுறு யமருவின்
தநற்றி முற்றிய
வாள் இரவியின்
தபாலி தமௌலியான்ததை,
இரு நாலியைாடு ஒன்று கூடிை யகாள் - எட்வடாடு ஒன்று வசர்ந்து ஒன்பதாகிய
கிரைங்ைலள; ஆளுறு திகிரி யபால் -ஆளுதலைக் பைாண்ட சிம்சுமாரம் எனும்
துருேச்சக்ைரம் வபால் விளங்கும்;ஆரத் தான் ததை - நேரத்திை மாலைலய
உலடயேலை; நீளுறு யமருவின் தநற்றி முற்றிய - உயர்ந்த வமருமலையின் உச்சியில்
பபாருந்திய; வாள் இரவியின் தபாலி தமௌலியான் ததை - ஒளியுலடய ைதிரேன்
வபாை விளங்குகின்ை கிரீடத்லத உலடய சடாயுலே;
 சடாயுவின் உருவிற்கு வமருவும், தலைக்குச் சிைரமும், கிரீடத்திற்குக் ைதிரேனும்
உேலம. சடாயு ைழுைரசன் ஆதைால் முடியும் ஆரமும் கூைப் பபற்ைை. ஆரத்திற்கு
சிம்சுமாரம் எனும் துருேசக்ைரம் உேலம ஆகிைது. அச்சக்ைரம் நேக்கிரைங்ைலள
இயக்குேது என்பது புராணச் பசய்தி,நேக்கிரைங்ைள் நேமணிக்கு உேலம ஆயிை.
நிைவேற்றுலமலயச் சுட்டுகிைது. நேக்கிரைங்ைள் முலைவய சூரியன், சந்திரன்,
பசவ்ோய், புதன், வியாழன், பேள்ளி, சனி, இராகு, வைது. நேமணிைளாேை :
வைாவமதைம், நீைம், பேழம், புட்பராைம், மரைதம், மாணிக்ைம், முத்து, லேடூரியம்,
லேரம்.

துருேன் நடுவிலிருந்து சுற்றிக் பைாண்டு ைாற்றின் ேடிோை ையிறுைளால் ைட்டப்

பபற்ை நேக்கிரைங்ைலளயும் சுற்றும் சக்ைரம், ஆளுறுதிகிரி எைப்படும்.
இவ்வுேலமைளால் சடாயுவின் ைழுத்தில் விளங்கும் உவராமமும், தலையில்
விளங்கும் பைாண்லடயும் சிைப்பிக்ைப் பபற்ைை.

2697. தசால் பங்கம் உற நிமிர்

இதசயின் சும்தமதய,
அல் பங்கம் உற வரும்
அருணன் தசம்மதல,
சிற்பம் தகாள் பகல் எைக்
கடிது தசன்று தீர்
கற்பங்கள் எதைப் பல
கண்டுளான்ததை,
தசால் பங்கம் உற நிமிர் இதசயின் சும்தமதய - பசாற்ைள் கூைமுடியாமல்
வதால்வியுறும்படி ேளர்கின்ை புைழின் பபரும் பதாகுதி வபான்ைேலை; அல்பங்கம்
உற வரும் அருணன் தசம்மதல -இருள் அழிேலடயும்படி வதான்றும் அருணனின்
மைலை; கற்பங்கள் எதைப் பல- பை ைல்ப ைாைங்ைலள; கடிது தசன்று தீர்
சிற்பங்தகாள் பகல் எை - விலரவில் ைழியும் சிறுலமயுற்ை நாட்ைலளப் வபாை;
கண்டுளான் ததை - ைண்டுள்ள சடாயுலே

இதைால் சடாயு மிக்ைபுைழும், நீண்ட ோழ்நாளும் பைாண்டேர் என்ை. இேன்

புைலழச் பசால்ைச் பசால்ை தீராது என்பலதச் 'பசால் பங்ைம் உைநிமிர் இலச' என்ை
பதாடர் சுட்டும். அருணன் ைதிரேனின் வதவராட்டி, அருணன் உதயமாைால் இருள்
இரிந்வதாடுேதால் 'அல்பங்ைம் உை ேரும் அருணன்' எைப்பட்டான். சிற்பம் - சிறுலம,
அற்பம்

2698. ஓங்கு உயர் தநடுவதர ஒன்றில்

நின்று, அது
தாங்கலது இரு நிலம்
தாழ்ந்து தாழ்வுற
வீங்கிய வலியினில்
 இருந்த வீரதை-
ஆங்கு அவர் அணுகிைர்,
அயிர்க்கும் சிந்ததயார்.
ஓங்கு உயர் தநடுவதர ஒன்றில் நின்று - மிை உயர்ந்த பபரிய மலை ஒன்றில்
தங்கியிருந்து; அது தாங்கலது இருநிலம் தாழ்ந்து தாழ்வுற- அம்மலை தன்லைத் தாங்ை
முடியாமல் பபரிய பூமியில் புலதந்து ஆழ்ந்து வபாை; வீங்கிய வலியினில் இருந்த
வீரதை - மிக்ை பைத்வதாடு இருந்த வீரைாம் அச்சடாயுலே; அவர் ஆங்கு அயிர்க்கும்
சிந்ததயார் அணுகிைர் - இராமைக்குேர் அவ்விடத்தில் ஐயமுற்ை மைமுலடயேராய்
அருவை பசன்ைைர்.

அேர் தங்கியிருந்த மலை அேர் உடற் பபாலைலயத் தாங்ைாமல் பூமியில் ஆழ்ந்த

தால் அேர் ேலிலம புைப்படும். சடாயு தங்கியிருந்த மலை பிரசரேணம் எைப்படும்.
இராமைக்குேர் ஐயுைக்ைாரணம் அேருலடய வபருருலேக் ைண்டு அரக்ைவைா எை
எண்ணியதாம்.

இராம-இைக்குேரும், சடாயுவும் ஒருேலர ஒருேர் ஐயுைல்

2699. 'இறுதிதயத் தன்வயின்

இயற்ற எய்திைான்
அறிவு இலி அரக்கன் ஆம்;
அல்லைாம் எனின்,
எறுழ் வலிக் கலுையை?
என்ை உன்னி, அச்
தசறி கைல் வீரரும்,
தசயிர்த்து யநாக்கிைார்.
அச் தசறி கைல் வீரரும் - அந்த பநருங்கிய வீரக்ைழல் அணிந்த வீரர்ைளாம்
இராமைக்குேர்ைளும்; (இேன்) தன்வயின் இறுதிதய இயற்ற எய்திைான் - தைக்குச்
சாலே உண்டாக்கிக் பைாள்ள இங்கு ேந்தேைாம் இேன்; அறிவு இலி அரக்கன் ஆம் -
அறிேற்ை யாவரா ஓர் அரக்ைன் ஆோன்; அல்லன் ஆம் எனின் - அவ்ோறு அரக்ைன்
அல்ைாதேன்ஆைால்; எறுழ் வலிக் கலுையை - மிக்ை ேலிலமயுலடய
ைருடவைஆோன்; என்ை உன்னி - என்று எண்ணி; தசயிர்த்து யநாக்கிைார் -
சந்வதைப்பட்டுப் பார்த்தைர்.

தன்ேயின் இறுதி இயற்ை என்பதற்குத் தன்மூைமாை இராமைக்குேர்க்கு அழிலேச்

பசய்ய என்று கூைலுமாம். நல்ைறிவின்றித் தீயேழிப் புகுந்து தைக்குத் தாவை
அழிலேத் வதடியதால் 'அறிவிலி அரக்ைன்' எைப்பட்டான். எறுழ் ேலி -
ஒருபபாருட்பன்பமாழி. இது ேடிவு பற்றி ேந்த ஐயநிலை உேலமயணி.
2700. வதை கைல் வரி சிதல
மதுதக தமந்ததர,
அதையவன்தானும் கண்டு,
அயிர்த்து யநாக்கிைான்-
'விதை அறு யநான்பிைர்
அல்லர்; வில்லிைர்;
புதை சதட முடியிைர்;
புலவயரா?' எைா
அதையவன் தானும் - அச்சடாயு தானும்; வதைகைல் வரிசிதல மதுதக தமந்ததர -
ைட்டிய வீரக்ைழலையும் ைட்டலமந்த வில்லையும் ேலிலயயும் உலடய (தயரதன்)
மக்ைலள; கண்டு - பார்த்து; விதை அறு யநான்பிைர் அல்லர் - இருவிலைைலள
அறுத்திட முயலும் தேசிைள் அல்ைர்; (மாைாை) வில்லிைர் - வில்லுலடயேராை
விளங்குகின்ைைர்; புதை சதட முடியிைர் - தரித்த சலடவயாடு கூடிய
முடியுலடயேராயுள்ளைர்; (அதைால்) புலவயரா - வதேர்ைவளா; எைா அயிர்த்து
யநாக்கிைான் - என்று எண்ணி ஐயுற்ைான்

தேம் புரிகின்ை முனிேர் சலடமுடி பூண்டிருப்பர். ஆயின் வில்வைந்தி ோரார்.

இதைால் சடாயு ஐயுறுதற்குக் ைாரணம் ஏற்பட்டது. இராமைக்குேர் திருவமனியின் ஒளி
ைண்டு வதேவரா எை எண்ணிைார் எைலுமாம்.

இராமைக்குேர் சடாயுலேப் பார்த்து 'நீ யார்?' என்று வைட்ட வபாது நான் உன் தந்லத
தயரதன் நண்பன் என்று என்லைத் பதரிந்து பைாள்' எை விலட கூறியதாை ோன்மீைம்
கூறும்.

2701. 'புரந்தரன் முதலிய

புலவர் யாதரயும்
நிரந்தரம் யநாக்குதவன்;
யநமியானும், அவ்
வரம் தரும் இதறவனும்,
மழுவலாளனும்,
கரந்திலர் என்தை; யான்
என்றும் காண்தபைால்,
புரந்தரன் முதலிய புலவர் யாதரயும் - இந்திரன் முதைாை வதேர்ைள் அலைேலரயும்;
நிரந்தரம் யநாக்குதவன் - எப்வபாதும் பார்ப்வபன்; யநமியானும் - சக்ைரப்பலடயுலடய
திருமாலும்;அவ்வரம் தரும் இதறவனும் - விரும்பிய ேரங்ைலள அளிக்கும் அந்தப்
பிரமனும்; மழுவலாளனும் - மழுப்பலடயுலடய சிேபபருமானும்; என்தைக்
கரந்திலர் - எைக்கு மலைந்து பைாள்ளமாட்டார்ைள்; என்றும் யான்காண்தபன் -
எப்வபாதும் நான் அேர்ைலளப் பார்ப்வபன்; ஆல் - ஈற்ைலச.
முன்லைய பாடலில் புைேவரா எை ஐயுற்ைதலை இதில் வமலும் விளக்கிக்
ைாட்டுோர். 'ைரந்திைர் என்லை; யான் என்றும் ைாண்பபைால்' என்ைதால் இேர்ைள்
அத்வதேர்ைள் அல்ைர் என்பது புைப்படும். இச்பசய்யுளால் சடாயு நாள்வதாறும்
திருமால், பிரமன், சிேபபருமான் ஆகிவயாலர வநரில் ைண்டு ேழிபாடு பசய்பேர்
என்பது பபைப்பட்டது. சடாயு சிேலை ேழிபடப் புள்ளிருக்கும். வேளூர்க்கும்,
திருமாலை ேழிபடத் திருப்புட்குழிக்கும் பசல்ோர் என்பலதச் சம்பந்தர் வதோரமும்
திருப்புள்ளிருக்கும் வேளூர்ப் பற்றிய (2.43.1. 4, 6, 9, 10 தருலமப் பதிப்பு) திருமங்லை
மன்ைர் பபரிய திருபமாழிப் பாடலும் கூறும். (பபரிய திரு. 2.7.8) பிரமலை வநாக்கிவய
பபரிதும் ேரம் பபை முயல்ேலத எண்ணி 'ேரந்தரும் இலைேன்' எைப்பட்டார்.
(சடாயு சூரியனின் மைபைைச் சம்பந்தர் குறிப்பிடுேலத எண்ணிப் பார்க்ைத்தக்ைது
2.43.9 தருலமப் பதிப்பு) என்லை- உருபுமயக்ைம்.

2702. 'காமன் என்பவதையும்,

கண்ணின் யநாக்கியைன்;
தாமதரச் தசங் கண் இத்
தடக் தக வீரர்கள்
பூ மரு தபாலங் கைற்
தபாடியியைாடும், ஒப்பு
ஆம் எை அறிகிதலன்;
ஆர்தகாலாம் இவர்?
காமன் என்பவதையும் - மன்மதன் என்று அழகிற்
சிைப்பித்துச்பசால்ைப்படுகின்ைேலையும்; கண்ணின் யநாக்கியைன் -ைண்ணால்
ைண்டுள்வளன்; தாமதரச் தசங்கண் இத்தடக்தக வீரர்கள் -தாமலர இதழ் வபான்ை
சிேந்த ைண்ைலளயும் நீண்ட லைைலளயுமுலடய இந்த வீரர்ைளின்; பூமரு தபாலங்
கைற் தபாடியியைாடும் - தாமலர மைர்வபான்ை பபாற் பாதங்ைளில் ஒட்டிய
தூளிவயாடும்; ஒப்பு ஆம் எை அறிகிதலன் - ஒப்பாோன் என்று அறிகின்வைனில்லை;
இவர் ஆர்தகாலாம் - இவ்வீரர்ைள் யாேவரா? 'ஒப்பாம் எை அறிகிவைன்' என்ைதால்
'ஒப்பாை மாட்டான் எை அறிவேன்' என்பது பதளிவு. இலே இரு பாட்டாலும் சடாயு
இராமைக்குேலரப் புைேரல்ைர் எைத் பதளிந்தலம கூைப்பட்டது. இேர்ைள் இருேராை
இருந்ததாலும் புரந்தரன் முதலிவயார் பைாண்டுள்ள ேச்சிரப்பலட முதலியலே
ைாணப் பபைாலமயாலும் இம்முடிவுக்குச் சடாயு ேந்தார். பலழய இராமாயணத் தனிச்
பசய்யுளில் சாம்பேன் கூற்றில் 'அலைைடல் ைலடயக் ைண்வடன்' எைத் பதாடங்கிச்
'சிலை மதன் ேடிவுைண்வடன்' என்ை பதாடர் ைாணப்படுகிைது. இதைால் சடாயுவும்
மன்மதன் சிேபபருமாைால் எரிக்ைப்படாலமக்கு முன் ைண்ட பசய்தி
பேளிப்படுகிைது.

2703. 'உலகு ஒரு மூன்றும் தம்

உதடதம ஆக்குறும்
அலகு அறும் இலக்கணம்
அதமந்த தமய்யிைர்;
மலர்மகட்கு உவதமயா
யளாடும் வந்த இச்
சிதல வலி வீரதரத்
ததரிகியலன்' எைா,
 உலகு ஒரு மூன்றும் தம் உதடதம ஆக்குறும் - மூன்று உைைங்ைலளயும் தமக்குரிய
பபாருளாைச் பசய்யேல்ை; அலகு அறும் இலக்கணம் அதமந்த தமய்யிைர் - அளவு
பசால்ை முடியாத நல்ை ஆண்மக்ைளின் இைட்சணங்ைவளாடு கூடிய திருவமனிைலள
உலடயேர்ைளாய்; மலர்மகட்கு உவதமயாயளாடும் - தாமலர மைர்வமல் வீற்றிருக்கும்
திருமைளுக்கு உேலமயாைக் கூைத்தக்ை பபண்வணாடும்; வந்த இச் சிதல வலி வீரதரத்
ததரிகியலன் எைா - இங்கு ேந்த இந்த வில் ேலிலமயுலடய வீரர்ைலள இன்ைார் எை
அறிவயன் எைக் ைருதி,

இேர்ைளின் உடல் உறுப்பின் இைக்ைணங்ைலளப் பார்க்கும் வபாது இேர்ைள்

சுேர்க்ைம், பூமி, பாதைம் ஆகிய மூன்று உைைங்ைளுக்கும் உரியேராதல் வேண்டும்
என்றும், சீலதயின் பதய்ேத் தன்லமலய அறிந்து திருமைள் வபான்ைேள் என்றும்
சடாயு எண்ணுகிைார். முன்ைர்க் ைாமலை இராமைக்குேர்க்கு உேலம ஆைான் எைக்
கூறிய சடாயு சீலதக்குத் திருமைலள ஒப்புலம கூறியது ைாப்பிய வநாக்குடன் ஒத்துச்
பசல்கிைது. மிதிலைக் ைாட்சிப் படைத்தில் சீலதயின் உரு பேளிப்பாடு ைண்ட
இராமனும் 'பூமைள் ஆகும் பைாவைா' (620) எைக் ைாப்பியப் வபாக்குக்கு ஏற்ப
எண்ணியது ஒப்பிடத்தக்ைது.

2704. 'கரு மதல தசம் மதல

அதைய காட்சியர்;
திரு மகிழ் மார்பிைர்; தசங்
கண் வீரர்தாம்,
அருதம தசய் குணத்தின் என்
துதணவன் ஆழியான்
ஒருவதை, இருவரும்
ஒத்துளார்அயரா.'
கருமதல தசம்மதல அதைய காட்சியர் - நீை மலைலயயும் பபான் மலைலயயும்
வபான்ை வதாற்ை முலடயேர்ைளும்; திருமகிழ் மார்பிைர் - பேற்றித் திருமைள் மகிழ்ந்து
வீற்றிருக்கும் மார்லப உலடயேர்ைளுமாை; தசங்கண் வீரர் இருவரும் - சிேந்த
ைண்ைலள உலடய இருவீரர்ைள்; அருதமதசய் குணத்தின் என் துதணவன்ஆழியான்
ஒருவதை ஒத்துளார் - பபைற்ைரிய நற்பண்புைலள உலடய என் நண்பைாம் தயரத
சக்ைரேர்த்திலயப் வபான்று இருக்கின்ைைர்;தாம் அதச, அயரா - ஈற்ைலச.
ைருமலை - இந்திர நீை மலை. பசம்மலை - பசம்பபான்னிைமுள்ள வமருமலை.
இராமனுக்குக் ைரு மலையும், இைக்குேனுக்குச் பசம்மலையும் உேலம. அரக்ைர்ைலள
அழிக்ைச் சிைத்தால் சிேந்த ைண்ைள் எைவும், தாமலர மைர் வபான்ை சிேந்த ைண்ைள்
எைவும் கூைைாம். திருமாலைச் 'பசங்ைண் மால்' என்பதால் இராமைக்குேர் திருமாலின்
அம்சம் என்பது குறிப்பால் பபைைாம். தந்லதயின் சாயல் மக்ைளிடம் இருப்பது
இயல்பு. இதைால் 'ஆழியான் ஒருேலை இருேரும் ஒத்துளார்' எைச் சடாயு ைருதிைார்.
தாம் - துணிவுப் பபாருளுணர்த்தும் இலடச் பசால்லுமாம். அவரா வியப்புப் பபாருள்
தரும் இலடச்பசால் எைலுமாம்.

'நீவிர் யார்?' எைச் சடாயு விைவுதல்

2705. எைப் பல நிதைப்புஇைம்
மைத்துள் எண்ணுவான்,
சிைப்பதட வீரர்யமல் தசல்லும்
அன்பிைான்,
'கைப் பதட வரி சிதலக் காதள
நீவிர் யார்?
மைப்பட, எைக்கு உதரவைங்
குவீர்' என்றான்.
எைப்பல நிதைப்பு இைம் மைத்துள் எண்ணுவான் - என்று பை எண்ணங்ைளின்
பதாகுதிலய உள்ளத்தில் நிலைப்பேரும்;சிைப்பதட வீரர்யமல் தசல்லும் அன்பிைான்
- பைாடிய ஆயுதங்ைலள உலடய அவ்வீரரிடத்துச் பசல்ேதற்ைாை அன்பிலை
உலடயேருமாை சடாயு; கைப்பதட வரிசிதலக் காதள நீவிர் யார் - ேலிய
ஆயுதமாகிய ைட்டலமந்த விற்பலட பைாண்ட ைாலள வபான்ைேர்ைவள நீங்ைள்
யாேர்?; மைப்பட எைக்கு உதர வைங்குவீர் என்றான் - என் உள்ளத்தில் பதியும்படி
மறுபமாழி கூறுங்ைள் எைக் வைட்டுக் பைாண்டார். பைவேறு பட்ட ஐயவுணர்ைள்
பைாண்ட சடாயு தம் நண்பன் தயரதனின் சாயலை இராமைக்குேரிடம் ைண்டதால்
அவ்விருேர் மீதும் மிக்ை பரிவு பைாண்டதால் 'நீவீர் யார்?' எைக் வைட்டதுடன் 'எை
மைத்தில்பதியும்படி கூறுங்ைள்' எை வேண்டிக் பைாண்டார். நிலைப்பு இைம் - பை
எண்ணங்ைளின் கூட்டம் இேற்றின் விளக்ைத்லத முந்திய பாடல்ைளில் ைண்வடாம்
(2700 - 2704).

'தயரதன் லமந்தர்' எைக் வைட்டு, சடாயு மகிழ்தல்

2706. விைவிய காதலயில்,

தமய்ம்தம அல்லது
புதை மலர்த்
தாரவர் புகல்கிலாதமயால்,
'கதை கடல் தநடு நிலம்
காவல் ஆழியான்,
வதை கைல் தயரதன்,
தமந்தர் யாம்' என்றார்.
விைவிய காதலயில் - வைட்ட பபாழுது; தமய்ம்தம அல்லதுபுகல்கிலாதமயால் புதை
மலர்த் தாரவர் - உண்லம அல்ைாமல் வேபைான்லைப் வபசுேதில்லை ஆதைால்
அழகிய பூமாலை அணிந்த இராமைக்குேர்; கதை கடல் தநடுநிலம் காவல் ஆழியான் -
ஒலிக்கும் ைடைாற் சூழ்ந்த பபரிய உைைம் யாலேயும் ைாக்கும் ஆலணச்
சக்ைரமுலடயேனும்; வதை கைல் தயரதன் தமந்தர்யாம் என்றார் - தரித்த
வீரக்ைழலுலடயேனுமாகிய தயரதனுலடய மக்ைள் நாங்ைள்' எைக் கூறிைர்.
 முன்ைம் அறியாதேரிடம் உண்லமலயக் கூைக் கூடாது என்பதுஅரசியல் நீதி.
எனினும் இராமைக்குேர் எத்தலைவயாரிடமும் அஞ்சாது உண்லம கூறும் தனிப்
பண்புலடயேர்ைளாேர். புலை - அழகு தயரதன் - தசரதன் என்பதன் திரிபு. பத்துத்
திக்குைளிலும் தன் வதலரச் பசலுத்தி பேற்றி ைண்டேன்; அரக்ைர் வதர் பத்லத
பேன்ைேன்; ைருடலைத் தன் வதர்க் பைாடியாைக் பைாண்டேன் எைவும் பை ைாரணம்
கூறுேர்.

புைல்கிைாலம என்பதிலுள்ள கில் என்பது உறுதிப் பபாருலள உணர்த்தும்

இலடநிலை.

2707. உதரத்தலும், தபாங்கிய

உவதக யவதலயன்,
ததரத்ததல இழிந்து அவர்த்
தழுவு காதலன்,
'விதரத் தடந் தாரிைான்,
யவந்தர் யவந்தன்தன்,
வதரத் தடந் யதாள் இதண
வலியயவா?' என்றான்.
உதரத்தலும் - என்று அேர்ைள் பசான்ைதும்; தபாங்கிய உவதக யவதலயன் -
கிளர்ந்த மகிழ்ச்சியாம் ைடல் வபான்ைேராை அச் சடாயு; ததரத் ததல இழிந்து அவர்த்
தழுவு காதலன் - அம்மலை உச்சியிலிருந்து பூமியில் இைங்கி ேந்து அேர்ைலளத்
தழுவிக் பைாள்ளும் அன்புலடேைாய்; விதரத் தடந்தாரிைான் - மணம் பபாருந்திய
பபரியமாலை அணிந்தேைாை; யவந்தர் யவந்தன் தன் - அரசர்க்ைரசைாை தயரதனின்;
வதரத் தடந்யதாள் இதண வலியயவா என்றான் - மலை வபாை அைன்று விளங்கும்
வதாளிரண்டும் ேலியைோை உள்ளைோ எைக் வைட்டார்.

தயரதன் லமந்தர் எைக் வைட்டதும் சடாயு தன் நண்பனின் இனிய ோழ்வு பற்றி
விைவிைார் என்ை. அரசர் எனும் முலையால் 'வதாள் இலண ேலியவோ' என்று
வைட்டார். பலைேர்ைலள அழித்து, உைலைப் பாதுைாக்கும் பபாறுப்லப ஏந்தியலே
அரசர்ைளின் வதாள்ைளாம். 'ேலர தடந்தாரினிர்' எைக் பைாண்டு இராமைக்குேலர
விளித்தாைக் பைாள்ேதுமுண்டு.

தயரதன் மலைவுவைட்டு, சடாயு அரற்ைல்

2708. 'மறக்க முற்றாத தன் வாய்தம

காத்து அவன்
துறக்கம் உற்றான்' எை,
இராமன் தசால்லலும்,
இறக்கம் உற்றான் எை
ஏக்கம் எய்திைான்;
உறக்கம் உற்றான் எை
உணர்வு நீங்கிைான்.
அவன் மறக்க முற்றாத தன் வாய்தம காத்து துறக்கம் உற்றான் - தயரதன் மைக்ைக்
கூடாததாை தமக்குரிய சத்தியத்லதப் பாதுைாத்துச் சுேர்க்ைம் அலடந்தார்; எை இராமன்
தசால்லலும் - என்று இராமன் கூறியதும்; இறக்கம் உற்றான் எை ஏக்கம் எய்திைான் -
தயரதன் மரணமலடந்தான் எைப் பபரிய ஏமாற்ைம் அலடந்து; உறக்கம் உற்றான் எை
உணர்வு நீங்கிைான் - தூக்ைத்தில் ஆழ்ந்தேன் வபாை அறிவு நீங்ைப் பபற்ைார்.

தயரதன் இைந்தலதக் ைாரணத்வதாடு இராமன் கூறியதும் சடாயு பபருந் துன்பமுற்று

அறிவுணர்வு வசார்ந்தார் என்பதாம். தயரதன் ோய்லம ைாத்து அதைால் உயிர் துைந்தார்
என்பலத 'பமய் விடக் ைருதாது விண் ஏறிைான்' எைச் சடாயு பின்ைர்க் கூறுேதாலும்
(2717) ோலி ேலதப் படைத்தில் ோலி தயரதலை 'ோய்லமயும் மரபும் ைாத்து
மன்னுயிர் துைந்த ேள்ளல்' (4018) எைக் கூறுேதாலும் தயரதன் ோய்லம ைாத்த நிலை
நன்கு புைைாகும்.ஏக்ைம் - ஏமாற்ைம் தயரதன் சடாயுவிடம் முன்ைர் 'நீ உடல் தான்
ஆவி' (2712) என்று கூறியலத நிலைவிற் பைாள்ேதால் சடாயுவுக்கு ஏற்பட்ட
ஏமாற்ைத்லத இது குறிக்கும்.

உைக்ைம் - சாவு எைலுமாம். பின்ேரும் பாடல் இலதக் ைாட்டும் (2709).

2709. தழுவிைர், எடுத்தைர், தடக் தகயால்; முகம்

கழுவிைர் இருவரும், கண்ணின் நீரிைால்;
வழுவிய இன் உயிர் வந்த மன்ைனும்,
அழிவுறு தநஞ்சிைன், அரற்றிைான்அயரா.
இருவரும் - இராமைக்குேராம் இருேரும்; தடக்தகயால் தழுவிைர் எடுத்தைர் -
பபரிய லைைளால் தழுவி எடுத்தேர்ைளாய்;கண்ணின் நீரிைால் முகம் கழுவிைர் -
ைண்ணீரால் சடாயுவின் முைத்லதக் ைழுவிைார்ைள்; வழுவிய இன்உயிர் வந்த மன்ைனும்
- நீங்கியது எைக் ைருதப் பபற்ை இனிய உயிர் திரும்பவும் ேரப் பபற்ை
ைழுைரசனும்;அழிவுறு தநஞ்சிைன் அரற்றிைான் - மைம் அழிந்தேைாய்ப்
பின்ேருமாறு ோய்விட்டுப் புைம்பிைான்; அயரா - ஈற்ைலச.

தயரதனின் மரணத்லதக் வைட்ட சடாயு உணர்வு நீங்கிைார். அேலரத் தழுவி

எடுத்துத் தம் ைண்ணீரால் நீராட்டிைர் இராமைக்குேர். அேர்அவ்ோறு ஆேை
பசய்ததால் சடாயுவுக்கு மூர்ச்லச பதளிந்து உணர்வு ேந்தது. தம் நண்பன் இைந்த
துன்பம் பபருை அேர் புைம்பைாைார். தடக்லை - முழந்தாள் அளவு நீண்டலை,
ைண்ணீராற் ைழுவுதல், பரதன் ேசிட்ட முனிேவைாடு தயரதனின் உருலேக் ைண்டழுத
நிலையில் 'ைண்ண நீரிைால் ைழுவி ஆட்டிைான்' என்ை நிலைவயாடு ஒப்பிடற் குரியது
(2225).

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

2710. 'பரவல் அருங்தகாதடக்கும், நின்தன் பனிக்குதடக்கும்,
தபாதறக்கும், தநடும் பண்பு யதாற்ற
கரவல் அருங் கற்பகமும், உடுபதியும்,
கடல் இடமும், களித்து வாை-
புரவலர்தம் புரவலயை! தபாய்ப் பதகயய!
தமய்க்கு அணியய! புகழின் வாழ்யவ!-
இரவலரும், நல் அறமும், யானும், இனி
என் பட நீத்து ஏகிைாயய?
புரவலர் தம் புரவலயை - மன்ைர்க்பைல்ைாம் மன்ைவை!,தபாய்ப் பதகயய -
பபாய்க்குப் பலைேவை!; தமய்க்கு அணியய -உண்லமக்கு அணிைைம் ஆைேவை!;
புகழின் வாழ்யவ - புைழுக்கு ோழ்விடமாய் இருப்பேவை!; நின்தன்பரவல் அரும்
தகாதடக்கும் -உன்னுலடய புைழ்ேதற்குரிய ஈலைக்கும்; பனிக்குதடக்கும் - குளிர்ந்த
பேண் பைாற்ைக்குலடக்கும்; தபாதறக்கும் - பபாறுலமக்கும்; தநடும் பண்பு யதாற்ற -
பபரிதும் குணம் மாறுபட்டுத் வதாற்றுவிட்ட; கரவல் அரும் கற்பகமும் - இரப்வபார்க்கு
ஈேதில் ஒளிக்ைாத ைற்பை மரமும்; உடுபதியும் - விண்மீன்ைளின் தலைேைாை
சந்திரனும்; கடல் இடமும் -ைடைால் சூழ்ந்துள்ள உைைமும்; களித்து வாை - மகிழ்ந்து
ோழும்படியாை; இரவலரும் நல் அறமும் யானும் - உன்னிடம் ேந்து இரப்வபாரும்
சிைந்த தருமமும் நானும்; இனி என்பட நீத்து ஏகிைாயய - இனிவமல் என்ை துன்பப்பட
எங்ைலள விட்டுப் வபாைாய்? ஏ - ஈற்ைலச.
தயரதன் இைந்ததால் இனித் தன்லைவிடப் பிைர்க்கு ஈவோர் யாரும் இல்லை எைக்
ைற்பை மரம் மகிழ்ந்தது. அேர் ஆட்சிக்குலட உைகில் நிலைத்து ேளர்ந்து நிழல்தந்து
பலைலய நீக்கியதால் இனி அதன் தன்லம அழிந்தது எைச் சந்திரன் மகிழ்ந்தான்.
அேன் பபாறுலமயில் சிைந்தேர் என்ை நிலை மாறி அப்புைழ் தன்னிடம் ேரும் எை
நிைம் மகிழ்ந்தது. இனிச் சம்பரலை பேன்று விண்ணரலச இந்திரனுக்குத் தயரதன்
ோழ்ேளித்ததால் (322) ைற்பைம் மகிழ்ந்தது எைைாம். சந்திரலையும் தயரதன்
குலடலயயும் ஒப்பிட்டு 'மண்ணிலட உயிர்பதாறும் ேளர்ந்து, வதய்வு இன்றி, தன்
நிழல் பரப்பவும் இருலளத் தள்ளவும் அண்ணல் தன் குலட மதி அலமயவும்' (176)
என்ை பாடல் ேரிைள் ஒப்பிடத்தக்ைலே. 'லேயைம் முழுேதும் ேறிஞன் ஓம்பும் ஓர்
பசய் எைத்' தயரதன் தன்லைக் ைாத்து நின்ை (179) நிலை மாறியது எை நிைம் மகிழ்ந்தது
எைவும் கூைைாம். இழிந்த ைழுகு எைக் ைருதாமல் தன்லை நட்பாைக் பைாண்டேன்
இைந்ததால் இனித் தங்ை வேறு இடமில்லை எைச் சடாயு ேருந்திைார். பைாலடக்குக்
ைற்பைம், குலடக்கு உடுபதி, பபாலைக்குக் ைடலிடம் எை நிரல் நிலரயாை
அலமந்துள்ளதால் இது நிரல்நிலை அணி.

பரவு அைரும் ைரவு அைரும் எைக் பைாண்டு புைழ் விரிந்த, ைரத்தால் உண்டாகிய
எைவும் பபாருள் பைாள்ேர்.

2711. 'அலங்காரம் எை உலகுக்கு அமுது அளிக்கும்

தனிக் குதடயாய்! ஆழி சூழ்ந்த
நிலம் காவல்அது கிடக்க, நிதலயாத
நிதல உதடயயன் யநய தநஞ்சின்
நலம் காண நடந்ததையயா? நாயகயை!
தீவிதையயன், நண்பினின்றும்,
விலங்கு ஆயைன் ஆதலிைால், விலங்கியைன்;
இன்னும் உயிர் விட்டியலைால்.
நாயகயை - தலைேவை!, உலகுக்கு அலங்காரம் எை அமுது அளிக்கும் தனிக்
குதடயாய் - உைை உயிர்ைளுக்கு அழலைத் தருபமன்று பசால்ைத் வதோமிர்தம் வபான்ை
அருள் அளிக்கும் ஒப்பற்ை பேண் பைாற்ைக் குலட உலடயேவை!; ஆழி சூழ்ந்த
நிலங்காவல் அது கிடக்க - ைடல் சூழ்ந்த பூவுைகின் ைாேல் பதாழில் தலடப்பட்டு
நிற்ைவும்;நிதலயாத நிதல உதடயயன் - நிலையற்ை நிலையுலடய எைது; யநய
தநஞ்சின் நலம்காணநடந்ததையயா - அன்புள்ள உள்ளத்தின் நன்லமலயக் ைண்டறிய
இவ்வுைலை விட்டுப் வபாைாவயா?; தீவிதையயன் நண்பினின்றும் விலங்கு ஆயைன் -
பாேம் புரிந்த நான் நட்பிலிருந்து நீங்கிய விைங்குச் சாதியில் பிைந்தேன், ஆதலிைால்
விலங்கியைன் - ஆதைால் நட்பில் தேறியேைாய்; இன்னும் உயிர் விட்டியலன் -
இன்ைமும் உயிர் விடாது ோழ்கிவைன்; ஆல் - ஈற்ைலச.

அரசனின் பேண் பைாற்ைக் குலட பேளிப்பலடயாை அழகுடன் வதான்றிைாலும்

உண்லமயில் உைைளிக்கும் அருள் பைாண்டதாம். தனிக்குலடயாய் ஒப்பற்ை குலடலய
உலடய வபரரசன். அரசனின் குலட 'பேயின் மலைக் பைாண்டன்வைா அன்வை
ேருந்திய குடி மலைப்பதுவே' என்ை புைப்பாடல் ேரிைள் ஒப்பிடற்குரியை (புைம்35.20-
21). விைங்ைாய் இருப்பதால் தான் இன்னும் உயிர்விடவில்லை எைச் சடாயு தம்
பிைப்பின் இழிநிலைலயக் குறிக்கிைார். இல்ைாதிருப்பின் உடன் உயிர் விட்டிருப்பது
குறிப்பு.
இதைால் தலையாய நட்பிைர் நண்பர் மலைலேக் வைட்டவுடவை உயிர் துைக்கும்
நிலை பேளிப்படுகிைது. நிலையாத நிலை என்பது உறுதியற்ை மைநிலைலயயும்
எப்வபாதும் திரிகின்ை உடல் நிலைலயயும் ைாட்டும்.
விைங்கு என்பது இங்குப் பைலே நிலைலயயும் உள்ளடக்கியுளது.

ஏகிைாய் - என்பது இைந்தலமலயக் ைாட்டும் மங்ைை ேழக்கு.

2712. 'தயிர் உதடக்கும் மத்து என்ை உலதக நலி

சம்பரதைத் தடிந்த அந் நாள்,
அயிர் கிடக்கும் கடல் வலயத்தவர் அறிய,
"நீ உடல்; நான் ஆவி" என்று
தசயிர் கிடத்தல் தசய்யாத திரு மைத்தாய்!
தசப்பிைாய்; திறம்பா, நின் தசால்;
உயிர் கிடக்க, உடதல விசும்பு ஏற்றிைார்,
உணர்வு இறந்த கூற்றிைாயர.
தசயிர் கிடத்தல் தசய்யாத திரு மைத்தாய் - குற்ைம் சிறிதும் தங்ைாத அழகிய மைத்லத
உலடயேவை!; தயிர் உதடக்கும் மத்து என்ை- தயிர்க் ைட்டிலய உலடத்துச் சிதைச்
பசய்யும் மத்துப் வபாை;உலதக நலி சம்பரதைத் தடிந்த அந்நாள் - உைை உயிர்ைலள
ேருத்திய சம்பராசுரலை பேட்டி வீழ்த்திய அன்று; அயிர் கிடக்கும் கடல் வலயத்தவர்
அறிய - நுண் மணல் படிந்து கிடக்கும் ைடல் சூழ்ந்த உைகிைர் அறியுமாறு; நீ உடல்
நான் ஆவி என்று தசப்பிைாய் -நீ உடல் என்றும் நான் உயிர் என்றும் கூறிைாய்; நின்
தசால்திறம்பா - உன்னுலடய அச்பசாற்ைள் மாறுபடா; உயிர் கிடக்க உடதல விசும்பு
ஏற்றிைார் - (ஆயினும்) உயிர் இம்மண்ணில் இருக்ை உடம்லப விண்ணிற்குக் பைாண்டு
வபாைார்; உணர்வு இறந்த கூற்றிைார் - அறிவில்ைாத யமன்; ஏ - ஈற்ைலச. சம்பரலை
அழித்த பசய்தி, பாைைாண்டத்தில் விசுோமித்திரன் புைழுலரயில் 'சம்பரலைக்
குைத்வதாடும் பதாலைத்து நீ பைாண்டு அன்று அளித்த அரசு அன்வைா புரந்தரன் இன்று
ஆள்கின்ைது (322) என்ைபதாடராை பேளிப்படும். அப்வபாது சடாயு தயரதனுக்கு
உதவியதால் 'நீ உடல் நான் ஆவி' எைக் கூறிைான். அலத எண்ணிய சடாயு, உைகில்
யமன் உயிலரக் பைாண்டு உடலை விட்டுச் பசல்லும் இயல்புக்கு மாைாை உயிலர
விட்டு விட்டு உடம்பாம் தயரதலைக் பைாண்டு பசன்ைலத எண்ணி ேருந்துகிைார்.
யமனின் அறிேற்ை பசயலை எண்ணி உணர்வு இைந்த கூற்றிைார் என்ைார். கூற்றிைார்
என்பது யமனின் இழிந்த பசயலை எண்ணி இைழ்ந்த எள்ளல் பேளிப்படும்.

உைகுக்குத் தயிரும் சம்பரனுக்கு மத்தும் உேலம. இதலைச் சிந்தாமணியுள் 'ஆயர்

மத்பதறி தயிரிைாயிைார்' என்பதுடன் (சீேை. 421) ஒப்பிடைாம்.
"உணர்வு இைந்த கூற்றிைார்' என்ை பதாடலர உயிர் கிடக்ை உடலை விசும்பு
ஏற்றிைார் என்ை பதாடர் சமர்த்தித்து நின்ைதால் இது பதாடர்நிலைச் பசய்யுட்
குறியணி.

2713. 'எழுவது ஓர் இதச தபருக, இப்தபாழுயத,

ஒப்பு அரிய எரியும் தீயில்
விழுவயத நிற்க, மட தமல்லியலார்-
தம்தமப்யபால் நிலத்தின்யமல் வீழ்ந்து
அழுவயத யான்?' என்ைா, அறிவுற்றான்
எை எழுந்து, ஆங்கு அவதர யநாக்கி,
'முழுவது ஏழ் உலகு உதடய தமந்தன்மீர்!
யகண்மின்' எை முதறயின் தசால்வான்:
எழுவது ஓர் இதச தபருக - உண்டாகும் ஒப்பற்ை புைழ் ேளர்ந்வதாங்கும்படி;
இப்தபாழுயத ஒப்பு அரிய எரியும் தீயில் விழுவயத நிற்க - தயரதன் மலைலேக் வைட்ட
இக்ைணவம ஒப்புலரக்ை முடியாத சுடர் விட்டு எரியும் பநருப்பில் வீழ்ந்து மடியும்
பசயலைச் பசய்யாமல் விட்டு; மடதமல்லியலார் தம்தமப் யபால் - வபதலமப்
பபண்ைலளப் வபாை; நிலத்தின்யமல் வீழ்ந்து யான் அழுவயத என்ைா - பூமியின்
வமல்விழுந்து அழுேது தகுவமா? என்று; அறிவுற்றான் எை எழுந்து - மூர்ச்லச
பதளிந்து அறிவு பபற்ைேன் வபால் எழுந்திருந்து; ஆங்கு அவதர யநாக்கி -
அப்பபாழுது இராமைக்குேலரப் பார்த்து;முழுவது ஏழ் உலகு உதடய தமந்தன்மீர்
யகண்மின் - ஏழு உைைங்ைள் முழுலதயும் உலடலமப் பபாருளாைக் பைாண்ட மக்ைவள!
வைளுங்ைள்; எை முதறயின் தசால்வான் - என்று முலையாைச் சடாயு கூறுோர்.
 ைணேன் இைந்த ைாைத்தில் பபண் நிைத்தின் வமல் வீழ்ந்து அழுதல் இயற்லை.
அவ்ோறு அழுேலத விட்டு எரியில் புகும் உயர்ந்த மைளிர் வபாைத் தீயில் புகுேவத
தான் பசய்யத்தகுந்தது எைச் சடாயு ைருதிைார். 'பலசந்தாரின் தீர்தலின் தீப்புகுதல்
நன்று' என்ை நான்மணிக் ைடிலையின் (நான்மணி 13) ைருத்து இங்குக் ைருதத்தக்ைது.
'முழுேவதழுைகுலடயான் லமந்தன்மீர்' எைக் பைாண்டு ஏழு உைைங்ைலளயும்
தன்ைடிக் கீழ்க்பைாண்ட தயரதனின் மக்ைவள என்றும் பபாருள் உலரப்பர். இனிச்
சடாயு எரியில் வீழஉறுதி பைாண்டு அழுேலத விட்டு இராமைக்குேரிடம் தம்
ேரைாறுகூைைாைார்.

தந்லதயின் நண்பன் என்று சடாயு கூறியதும் அேலரப் பூரித்துப் பின் அேர் பபயர்,
குைம் விைவிய இராமனிடம் சடாயு கூறிைார் எை ோன்மீைம் கூறும்.

சடாயு தன் ேரைாறு கூறி, இைக்ைத் துணிதல்

2714. 'அருணன்தன் புதல்வன்யான்; அவன் படரும்

உலகு எல்லாம் படர்யவன்; ஆழி
இருள் தமாய்ம்பு தகடத் துரந்த தயரதற்கு இன்
உயிர்த் துதணவன்; இதமயயாயராடும்
வருணங்கள் வகுத்திட்ட காலத்யத
வந்து உதித்யதன்; கழுகின் மன்ைன்;-
தருணம்தகாள் யபர் ஒளியீர்!-
சம்பாதிபின் பிறந்த சடாயு' என்றான்.
தருணம் தகாள் யபர் ஒளியீர் - இளலம பூண்ட பபரும் ஒளியுலடயேர்ைவள!; யான்
அருணன் தன் புதல்வன் - நான் அருணைது மைன்; அவன் படரும் உலகு எல்லாம்
படர்யவன் - அேன் பசல்லும் உைைங்ைபளல்ைாம் பசல்லும் ஆற்ைல் உலடவயன்; ஆழி
இருள் தமாய்ம்பு தகடத் துரந்த தயரதற்கு இன் உயிர்த் துதணவன் - ஆலணச்
சக்ைரத்லதக் பைாண்டு பலை இருளின் ேலிலம பைடும்படி பசலுத்திய தயரதனுக்கு
இனிய உயிர் நண்பன்; இதமயயாயராடும் -வதேர்ைவளாடு; வருணங்கள் வகுத்திட்ட
காலத்யத வந்து உதித்யதன் - மற்ை சாதிைலள ேலைப்படுத்திய பபாழுதில் நான் ேந்து
பிைந்வதன்; கழுகின் மன்ைன் - ைழுகுைளுக்பைல்ைாம் அரசன்; சம்பாதி பின் பிறந்த
சடாயு என்றான் - சம்பாதி என்னுமேனுக்குத் தம்பியாம் சடாயு என்ை
பபயருலடவயன்என்ைார்.

தருணம் - இளலம. அவயாத்தியா ைாண்டத்தில் லதைமாட்டு படைத்தில் 'தருண

ேஞ்சிக் பைாம்பு அழுது ஒசிந்தை எை, சிைர் குலழந்தார்' (1853) என்ை பதாடரில்
தருணம் இப் பபாருளில் ேந்துள்ளது. ஒளிலயத் தயரதனுக்கும் இருலளப்
பலைேர்க்கும் பைாள்ளைாம். தயரதலை ஒளி என்று கூைாவிடினும் குறிப்பால் பைாள்ள
இடமுளது. அருணன் - சூரியனின் சாரதி, ைாசிபனுக்கும் விநலதக்கும் பிைந்தேன்.
இேன் அரம்லபயுடன் கூடிடச் சம்பாதி, சடாயு பிைந்தைர். சம்பாதி - நன்ைாைப்
பைப்பேன். ைழுகின் வேந்தைாம் சம்பாதி எைக் கூறுவோரும் உளர்.
2715. ஆண்டு அவன் ஈது உதரதசய்ய, அஞ்சலித்த
மலர்க்தகயார் அன்பியைாடும்
மூண்ட தபருந் துன்பத்தால் முதற முதறயின்
நிதற மலர்க்கண் தமாய்த்த நீரார்,-
பூண்ட தபரும் புகழ் நிறுவி; தம் தபாருட்டால்
தபான்னுலகம் புக்க தாதத,
மீண்டைன் வந்தான் அவதைக் கண்டையர
ஒத்தைர் - அவ் விலங்கல் யதாளார்.
ஆண்டு அவன் ஈது உதர தசய்ய - அப்வபாது சடாயு இவ்ேரைாற்லைக் கூை; அவ்
விலங்கல் யதாளார் - மலைவபால் பபருலமயும் ேலிலமயும் ோய்ந்த வதாள்ைலள
உலடய அவ்விராமைக்குேர்; அஞ்சலித்த மலர்க்தகயார் - தாமலர மைர் வபான்ை
கூப்பிய லைைலள உலடயேராய்; அன்பியைாடும் மூண்ட தபருந்துன்பத்தால் -
அன்வபாடும் கூடி மிகுந்த பபரிய ேருத்தத்தால்; முதற முதறயின் நிதற மலர்க்கண்
தமாய்த்த நீரார் - அடிக்ைடி வமன் வமலும் தாமலர மைர்வபாலும் தம் ைண்ைள் நிலைந்த
நீலரயுலடயேராய்; பூண்ட தபரும் புகழ் நிறுவி - தான் தாங்கிய பபரிய புைலழ
உைகில் என்றும் நிலைநாட்டி; தம் தபாருட்டால் தபான்னுலகம் புக்க தாதத -
லமந்தராகிய தாம் ேைம் பசன்ை ைாரணத்தால் துைக்ைம் பசன்ை தம் தந்லதயாம்
தயரதன்; மீண்டைன் வந்தான் அவதைக் கண்டையர ஒத்தைர் - மீண்டு தம்லமக் ைாண
ேந்தேலைப் பார்த்தேலரவய வபாைாைார்.
ஆண்டேன் எைக் பைாண்டு பபருலம மிக்ை பண்புைலள ஆண்ட சடாயு என்பாரும்
உளர். இராமன் சடாயுலேத் தன் பபரிய தந்லத வபால் பாராட்டும் பண்பு இதில்
பேளிப்படும். தந்லத இைந்துவிட்டார் எை இராமைக்குேர் எண்ணிய வபாது துக்ைக்
ைண்ணீரும் தயரதவை மீண்டு ேந்தது வபால் சடாயுலேக் ைண்டதால் மகிழ்ச்சிக்
ைண்ணீரும் மாறி மாறி நிலைந்தை.
முலை முலைவய - தாலர தாலரயாை எைக் பைாள்வோருமுளர்.ோய்லம ைாக்ை
இராமைக்குேலரக் ைாட்டிற்கு அனுப்பிவிட்டு அம்லமந்தலரப் பிரிந்த துக்ைம்
தாளாமல் துைக்ைம் பசன்ைலத எண்ணிப் 'பூண்ட பபரும் புைழ் நிறுவி, தம்
பபாருட்டால் பபான்னுைைம் புக்ை தாலத' எைத் தயரதலைக் குறித்தைர். ைண்டைவர -
ஏைாரம் வதற்ைப் பபாருளில் ேந்தது.

2716. மருவ இனிய குணத்தவதர இரு சிறகால்

உறத் தழுவி, 'மக்காள்! நீயர
உரிய கடன் விதையயற்கும் உதவுவீர்;
உடல் இரண்டுக்கு உயிர் ஒன்று ஆைான்
பிரியவும், தான் பிரியாயத இனிது இருக்கும்
உடல்தபாதற ஆம்; பீதை பாராது,
எரிஅதனில் இன்யற புக்கு இறயவயைல்,
இத் துயரம் மறயவன்' என்றான்.
 (பின் அச்சடாயு) மருவ இனிய குணத்தவதர இரு சிறகால் உறத் தழுவி - தழுவுேதற்கு
ஏற்ை இனிய பண்புலடய இராமைக்குேலரத் தம் இரண்டு சிைகுைளாலும் நன்ைாை
அலணத்துக் பைாண்டு; மக்காள் நீயர உரிய கடன் விதையயற்கும் உதவுவீர் - என்
மக்ைவள! நீங்ைள் தீ விலை பசய்தஎைக்கும் உரிய இறுதிக் ைடன்ைலளச் பசய்தருள்வீர்;
உடல் இரண்டுக்கும் உயிர் ஒன்று ஆைான் பிரியவும் - இரண்டு உடல்ைளுக்கும் ஓருயிர்
ஆை என் நண்பன் தயரதன் உயிர் பிரியவும்; தான் பிரியாயத இனிது இருக்கும் உடல்
தபாதற ஆம் - நான் மட்டும் இைோமல் இனிதாை ோழ்ந்திருக்கும் என் உடலைச்
சுமப்பது பபரும் சுலம ஆகும்.பீதை பாராது - துன்பம் தருேலதப் பார்க்ைாமல்; எரி
அதனில் இன்யற புக்கு இறயவயைல் - தீயில் இப்வபாவத இைங்கிச்
சாைாவிட்டால்;இத்துயரம் மறயவன் என்றான் - இந்தத் துன்பத்லத மைக்ை மாட்வடன்
என்ைார்.

குஞ்சுைலளத் தாய்ப் பைலே சிைைால் தழுவுேது இயற்லை. அதைால்

இராமைக்குேலரச் சடாயு தம் சிைகுக்ைரங்ைளால் அலணத்துக் பைாண்டார். நண்பரின்
மக்ைலளத் தம் மக்ைள் எைக் பைாள்ேதால் 'மக்ைாள்' எைச் சடாயு இராமைக்குேலர
விளித்தார். 'விலைவயன்' என்ைது தம் நண்பைாம் தயரதலை இழந்த பைாடிய
விலைலயக் குறித்தது. இது நண்பன் இைந்தது வைட்டுத் தாம் இைோதிருக்கும் பைாடிய
நிலைலயயும் குறிக்கும். பிரிவின் ைண் பீலழ தருேது ஒன்றில் (குைள் 839) என்ை
ைருத்தின்படி 'பீலழ பாராது' என்ைார். எரியில் புை நிலைந்தது சடாயுவின் பபரும்
நட்புக் கிழலமலய உணர்த்தும்.
ோன்மீைத்தில் சடாயு இராமைக்குேரிடம் சீலதக்குக் ைாேைாை இருப்வபன் எை
அேர்ைள் அேலர ேணங்கிச் சீலதக்குக் ைாேைாை இருக்ை வேண்டி பஞ்சேடி வசர்ந்தார்
எை உளது.

இராம-இைக்குேர் தடுத்து உலரத்தலும் சடாயு இணங்குதலும்

ைலி விருத்தம்

2717. உய்விடத்து உதவற்கு

உரியானும், தன்
தமய் விடக் கருதாது,
விண் ஏறிைான்;
இவ் இடத்தினில், எம்
தபருமாஅன்! எதமக்
தகவிடின், பிதை யார்
கதளகண் உளார்?
உய்விடத்து உதவற்கு உரியானும் - தீங்கிலிருந்து தப்ப வேண்டிய வபாது ைாப்பாற்றி
உதவி அளித்தற்கு ஏற்ைேனும்; தன் தமய்விடக் கருதாது விண் ஏறிைான் - தன்
ோய்லமலயக் லைவிட எண்ணாமல் துைக்ைம் புகுந்தான்; இவ்விடத்தினில்
எம்தபருமாஅன் எதமக் தகவிடின் - இக்ைாட்டில் எங்ைள் தலைேவை எங்ைலள விட்டு
இைந்தால்; பிதையார்கதள கண் உளார் - பின்பு எங்ைளுக்கு எேர் பற்றுக் வைாடாை
உள்ளார்? (ஒருேரும் இல்லை).

உய்விடத்து உதேற்குரியான் - தயரதன் பமய்விடக் ைருதாது - தயரதன் தான் முன்

லைவையிக்கு அளித்த இருேரங்ைலளக் பைாடுக்ைாவிடில் ோய்லம சிலதயும். எைவே
அலதக் ைருதி ேரங்ைலளக் பைாடுத்துபமய்ைாத்தான். ைலளைண் - பைாடிைள் ேளர்ந்து
படர ஊன்ைப் பபறும் பைாம்பு. 'ஆருளர் ைலள ைணம்மா அரங்ைமா நைருளாவை'
(திருமாலை.29) என்ை பதாடர் இதனுடன் ஒப்பிடற் குரியது. இக்பைாடிய ேைத்தில்,
நீங்ைள் ைலளைணாய் உதோவிடில் வேறு ஆதரவு எங்ைளுக்கு இல்லை' எை
இராமைக்குேர் சடாயுவிடம் அேர் உளங் பைாளக் கூறிைர். லைவிடுதல் - துன்ப
வேலளயில் உதோமல் விட்டு நீங்குதல். பபருமாஅன் - விளியின் பபாருட்டு ேந்த
அளபபலட.

2718. "தாயின், நீங்க அருந்

தந்ததயின், தண் நகர்
வாயின், நீங்கி, வைம்
புகுந்து, எய்திய
யநாயின் நீங்கிதைம் நுன்னின்"
என் எங்கதள
நீயும் நீங்குதியயா?-
தநறி நீங்கலாய்!"
தநறி நீங்கலாய் - அைபநறியிலிருந்து நீங்ைாதேவர!; நீங்க அரும் தாயின் தந்ததயின் -
ஒரு வபாதும் நீங்ைாத தாலய விட்டும் தந்லதலய விட்டும்; தண்நகர் வாயின் நீங்கி -
குளிர்ந்த நீர் ேளம் பைாண்ட அவயாத்தி நைரின் வைாட்லட ோயிலை விட்டும் நீங்கி;
வைம் புகுந்து எய்திய யநாயின் நுன்னின் நீங்கிதைம் - ைாட்டிற்கு ேந்தலடந்த
துன்பத்திலிருந்து உங்ைலள அலடந்ததால் நீங்கிவைாம்; என் எங்கதள நீயும்
நீங்குதியயா - இந்நிலையில் எங்ைலள விட்டு நீங்ைளும் இைந்து வபாவீர்ைளா? (இைத்தல்
கூடாது என்ைபடி).

தாலயயும் தந்லதலயயும் விட்டுப் பிரிந்தும் அவயாத்தி நைலர விட்டு நீங்கியும்

ைாட்லட அலடந்து இராமைக்குேர் துன்பம் எய்திைர். அத்துன்பம் சடாயுலேக் ைண்டு
நீங்கிய நிலையில் என்ை பசய்ய இயலும் எைக் வைட்டு அேர்ைள் சடாயுலேத் தீப்
புகுேதிலிருந்து தடுத்தைர். நீங்ை அரும் என்பலதத் தாய், தந்லத ஆகிய இரு
பசாற்ைளின் முன்ைரும் கூட்டுேதால் மத்திம தீபம்.

நுன் - உன் ைன்ைட நாட்டுத் திலசச்பசால் என்பார் நச்சிைார்க்கினியர் (சீேை. 324).

நீயும் - உயர்வுச் சிைப்பும்லம இைந்தது தழுவிய எச்ச உம்லம எைவும் பைாள்ேர்.
தாயின் தந்லதயின், ோயின், நுன்னின் - இேற்றில் உள்ள இன் உருபு நீக்ைப்படு
பபாருளாயும் எல்லைப் பபாருளாயும் பைாள்ளப் பபறும்.
2719. என்று தசால்ல, இருந்து
அழி தநஞ்சிைன்,
நின்ற வீரதர
யநாக்கி நிதைந்தவன்,
"அன்று அது" என்னின்,
அயயாத்தியின், ஐயன்மீர்
தசன்றபின் அவற் யசர்குதவன்
யான்' என்றான்.
என்று தசால்ல - என்று இராமைக்குேர் ேருந்திக் கூை; இருந்துஅழி தநஞ்சிைன் -
அழிந்த ேண்ணம் இருக்கின்ை மைத்லத உலடய சடாயு; நின்ற வீரதர யநாக்கி
நிதைந்தவன் - தன் எதிவர நின்ை வீரர்ைளாம் இராமைக்குேலரப் பார்த்து
ஒபரண்ணத்லத எண்ணியேைாய்; அது அன்று என்னின் - தீக்குளிக்கும் அச்பசயல்
உடன்பாடு அன்று என்ைால்; ஐயன்மீர் அயயாத்தியின் தசன்றபின் அவற்யசர்குதவன்
யான் என்றான் - அன்புலடயேர்ைவள! நீங்ைள் அவயாத்தி நைலரப் வபாய்ச் வசர்ந்த பின்
நான் தயரதலைத் துைக்ை உைகில் பசன்று அலடவேன் எைக் கூறிைார்.

இப்வபாது நான் இைப்பது உங்ைளுக்கு உடன்பாடு அன்று என்ைால் ேை ோசம்

முடிந்து அவயாத்தி பசல்லும் அளவு உங்ைளுக்குக் ைலளைணாய் இருக்கிவைன் எைச்
சடாயு இராமைக்குேரின் ைருத்துக்கிலசந்து கூறியது புைைாகிைது. அவயாத்தியில்
அைழி, மதில், பலட, சான்வைார், அலமச்சர் இருப்பதால் அேர்க்குப் பாதுைாப்பு வேறு
வேண்டாம் என்பதால் அவயாத்தியின்... பசன்ைபின்' என்ைார்.

அன்பிைால் இராமைக்குேலர 'ஐய' எை விளித்தார் சடாயு. இது மரபு ேழுேலமதி.

சடாயு, 'நீவிர் ேைம் புகுந்தலம என்?' எை விைேல்

2720. 'யவந்தன் விண் அதடந்தான்

எனின், வீரர் நீர்
ஏந்து ஞாலம் இனிது
அளியாது, இவண்
யபாந்தது என்தை? புகுந்த என்?
புந்தி யபாய்க்
காந்துகின்றது, கட்டுதரயீர்'
என்றான்.
(பின் அச்சடாயு) யவந்தன் விண் அதடந்தான் எனின் - தயரதச்சக்ைரேர்த்தி துைக்ைம்
பசன்ைான் என்ைால்; வீரர் நீர் ஏந்து ஞாலம் இனிது அளியாது இவண் யபாந்தது என்தை
- வீரர்ைளாகிய நீங்ைள் ஆள்ேதற்குரிய நாட்லட மைம் விரும்பிக் ைாப்பாற்ைாமல்
இங்கு ேந்தது எக்ைாரணத்தால்?; புகுந்த என் - ேந்து வசர்ந்த தீலமைள் எலே?;
புந்தியபாய்க் காந்துகின்றது - என் அறிவு ஒரு நிலையில் நிற்ைாமல் எரிகின்ைது;
கட்டுதரயீர் என்றான் - எடுத்து முலையாைக் கூறுங்ைள் என்ைார்.
 வீரர் நீர் என்ைதால் பபரு வீரர்ைளாய்க் ைாணப்படும் இராமைக்குேலரப் பலைேர்
விரட்டியிருக்ை இயைாது எை எண்ணியஎண்ணம் குறிப்பாை உணரப்பபறுகிைது. 'ஏந்து
ஞாைம்' என்பது ேழி ேழி உரிலமயுடன் ஆண்டு ேரும் நிை உைைம். புந்தி - புத்தி,
இங்கு மைம் எைவும் பைாள்ளைாம்.

ைட்டுலர என்பது மைத்திலுள்ள பபாருலள ேலைப்படுத்தி முலையாைத்

பதாகுத்துலரத்தல்.

2721. 'யதவர், தாைவர், திண் திறல்

நாகர், யவறு
ஏவர் ஆக, இடர்
இதைத்தார்எனின்,-
பூ அராவு தபாலங்
கதிர் யவலினீர்!-
சாவர் ஆக்கி, தருதவன்
அரசு' என்றான்.
பூ அராவு தபாலங்கதிர் யவலினீர் - கூராைத் தீட்டப் பபற்றுப் பபான் ஒளி வீசும்
வேல்பலடலயக் பைாண்டேர்ைவள!; யதவர் தாைவர் திண் திறல் நாகர் யவறு ஏவர் ஆக
இடர் இதைத்தார் எனின் - வதேர்ைளாயினும் அசுரர்ைளாயினும்
நாைவைாைத்தேராயினும் வேறு ஏேராயினும் உங்ைளுக்குத் துன்பம் பசய்தார் என்ைால்;
சாவர் ஆக்கி அரசு தருதவன் என்றான் - அேர்ைலள மாண்டேராக்கி உங்ைள் அரலச
மீட்டுக் பைாடுப்வபன் எை உறுதி கூறிைார் (சடாயு).

பூ - கூர்லம. பூத்பதாழில் அலமயுமாறு பை சிற்பத் பதாழில் படஅராவுதல் என்றும்

பைாள்ேர். பூ அராவு வேற் புரந்தரன் (3017) என்பார் பின்ைரும், ஏேர் என்ைதால் பிை
மனிதர், ைந்தருேர் வபான்ைேலரக் குறிக்கிைது.

திண்திைல் - ஒருபபாருட் பன்பமாழி.

இராமன் குறிப்பிைால் இைக்குேன் விலடயிறுத்தல்

2722. தாதத கூறலும்,

தம்பிதய யநாக்கிைான்
சீதத யகள்வன்; அவனும்,
தன் சிற்றதவ-
மாதரால் வந்த தசய்தக,
வரம்பு இலா
ஓத யவதல, ஒழிவு
இன்று உணர்த்திைான்.
 தாதத கூறலும் - தந்லத வபான்ை சடாயு அவ்ோறு பசான்ைதும்; சீதத யகள்வன்
தம்பிதய யநாக்கிைான் - சீலதயின் ைணேைாம் இராமன் தன் தம்பியாம்
இைக்குேலைக் குறிப்பால் பார்த்தான்;அவனும் தன்சிற்றதவ மாதரால் வந்த தசய்தக -
(இராமனின் குறிப்பறிந்து) இைக்குேனும் தன் சிற்ைன்லையாம் லைவையி எனும்
பபண்ணால் உருோகிய பசயல்ைளாம்; வரம்பு இலா ஓத யவதல ஒழிவு இன்று
உணர்த்திைான் - எல்லையற்ை ஒலியுலடய பபருங்ைடல் வபான்ை துன்ப
நிைழ்ச்சிைலளச் சிறிதும் விட்டுவிடாமல் சடாயுவுக்கு விளக்ைமாைக் கூறிைான்.

சடாயுலேத் தாலத என்ைது தங்ைள் தந்லதயாம் தயரதனின் நண்பன் என்ை

முலைலமயால். சடாயுவும் இராமைக்குேலர இம்முலை பற்றிவய 'லமந்தன்மீர்' (2713)
என்றும் 'மக்ைாள்' (2716) என்றும் கூறிைார். சடாயுலேத் தாலத எை இக்ைாண்டத்தில்
பை இடங்ைளில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது (2715, 3492). இராமன் இைக்குேலைச்
சடாயுவிடம் பசய்திைலளக் கூறுமாறு குறிப்பால் வநாக்கியது சிற்ைன்லை லைவையி
மீது தான் குற்ைம் கூறுேலத விரும்பாலம ஆகும். இராமனின் குறிப்லபஇைக்குேன்
அறியும் ஆற்ைலுலடயேன் என்பலத 'வநாக்கிைான்' என்பதால் உணரைாம்.
சிறு+அவ்லே=சிற்ைலே. அவ்லே - தாய் ஒலிலய உலடய ைடல் வபாை ஒழிவின்று
உணர்த்திைான் இைக்குேன் எைவும் உலரப்பர். ைடல் ைலரலய உலடேது. ஆைால்
லைவையிைால் உண்டாை துன்பம் ைலர ைடந்த எல்லையற்ை துன்பம் என்பலத
ேரம்பிைா ஓத வேலை என்பதில் ைாணும் 'ேரம்பிைா' என்ை பசால்ைால்
சுட்டப்பபறும்.
சடாயு இராமலைப் வபாற்றுதல்

2723. 'உந்தத உண்தமயன் ஆக்கி,

உன் சிற்றதவ
தந்த தசால்தலத் ததலக்
தகாண்டு, தாரணி,
வந்த தம்பிக்கு
உதவிய வள்ளயல!
எந்தத வல்லது யாவர்
வல்லார்?' எைா,
(அது வைட்ட சடாயு இராமலைப் பார்த்து) உந்தத உண்தமயன்ஆக்கி - உன்
தந்லதயாம் தயரதலை ோய்லமயாளன் என்று நிலை நாட்டி; உன் சிற்றதவ தந்த
தசால்தலத் ததலக் தகாண்டு - உன் சிறிய தாயாம் லைவையி ைட்டலளலயச் சிரவமல்
பைாண்டு, தாரணி வந்த தம்பிக்கு உதவிய வள்ளயல - உைக்கு உன் தந்லத அளித்த
அரசுச் பசல்ேத்லத உன்பின் பிைந்த தம்பியாம் பரதனுக்குக் பைாடுத்த பைாலடயீற்
சிைந்தேவை!; எந்தத வல்லது யாவர் வல்லார் எைா - என் தந்லத வபான்ை நீ பசய்தலதப்
வபாை யார் உைகில் பசய்யத் திைலம உள்ளேர் ஆோர்? (ஒருேருமில்லை) எைக்கூறி,
தந்லத தயரதலை ோய்லமயாளன் எை நிலைநாட்டித் தைக்குக் கிலடத்த அரலசத்
தன் தம்பிக்கு ஈந்த ேள்ளன்லம ைருதி 'ேள்ளவை!' எைவிளிக்கின்ைார் சடாயு. வமலும்
உன் வபாலும் தன்ைைமின்றிச் பசயல் புரிபேர் யார் எை வியக்கின்ைார். 'எந்லத'
என்பலத அண்லம விளியாைக் பைாண்டும் பபாருள் பைாள்ேர். தாரணி - தரணி
என்பதன் நீட்டல் விைாரம். எந்லத என்பது என் தந்லத என்பதன் மரூஉச் பசால்.

சடாயுலே லேணே மரபில் பபரியவுலடயார் எை ஏற்றிக் கூறுேதற்வைற்ப அேர்

தம் உள்ளம் இதில் பேளிப்படுகிைது.

2724. அல்லித் தாமதரக் கண்ணதை

அன்பு உறப்
புல்லி, யமாந்து,
தபாழிந்த கண்ணீரிைன்,
'வல்தல தமந்த! அம்
மன்தையும் என்தையும்
எல்தல இல் புகழ்
எய்துவித்தாய்' என்றான்.
(வமலும் சடாயு) அல்லித் தாமதரக் கண்ணதண - அைவிதழ் ைலளயுலடய தாமலர
மைர் வபான்ை ைண்ைலளயுலடய இராமலை;அன்பு உறப்புல்லி யமாந்து தபாழிந்த
கண்ணீரிைன் - அன்பு மிை அலணத்து உச்சி வமாந்து பசாரிந்த ைண்ணீலர
உலடயேைாய்; தமந்த அம்மன்ைதையும் என்தையும் எல்தல இல் புகழ் எய்து
வித்தாய் - மைவை! தயரதச் சக்ைரேர்த்திலயயும் என்லையும் அளவில்ைாத பபரிய புைழ்
அலடயச் பசய்தாய்; வல்தல என்றான் - நீவய ேல்ைேன் என்று கூறிைார்.

அல்லி - அைவிதழ். புல்லிவமாந்து அன்லபத் பதரிவித்தல். பபற்வைார்

குழந்லதயிடம் புரியும் முலை. இதலைச் சடாயு இராமலைத் தன் குழந்லதயாைவே
ைருதியதால் பசய்தார். வமாத்தல் - மூக்ைால் முைர்தல். 'வமாப்பக் குலழயும் அனிச்சம்'
(குைள். 90) என்ைார் ேள்ளுேரும். சடாயு உயிர் நீங்கும் வபாது இராமைக்குேலர
அருகில் அலழத்துத் 'தாக்கிஅரக்ைன் மகுடத் தலை தைர்த்த மூக்கிைால் உச்சி முலை
முலைவயவமாக்கின்ைான்' (3504) எை ேருதல் ைாண்ை. 'மன்லையும் என்லையும்'
என்ைதால் தயரதலையும் தம்லமயும் ஒருேராைவே ைருதியதும் அேன் புைழ் தம்
புைழாைக் பைாண்டதும் பேளிப்படும்.

ேல்லை - சாமர்த்தியம் உலடயேன் எைவும் பைாள்ேர். 'ேல்லை உன் ைட்டுலரைள்'

என்ைார் ஆண்டாளும் (திருப்பாலே 15). விலரவிவை என்றும் இச்பசால்லிற்குப்
பபாருள் பைாள்ேர்.

தாமலர ைண்ைளுக்கும் அைவிதழ் இலமைளுக்கும் உேலம.

சடாயு, சீலதலயப்பற்றி விைே, இைக்குேன் இயம்புதல்

2725. பின்ைரும், அப்

தபரியவன் தபய் வதள
 அன்ைம் அன்ை
அணங்கிதை யநாக்கிைான்;
'மன்ைர் மன்ைவன்
தமந்த! இவ் வாணுதல்
இன்ைள் என்ை
இயம்புதியால்' என்றான்.
பின்ைரும் - பிைகும்; அப்தபரியவன் தபய் வதள அன்ைம் அன்ை அணங்கிதை
யநாக்கிைான் - அப்பபரிவயாராம் சடாயு, அணிந்த ேலளயல்ைலளயுலடய அன்ைம்
வபான்ை பதய்ேப் பபண்ணாம் சீலதலயப் பார்த்தேராய்; மன்ைர் மன்ைவன் தமந்த -
சக்ரேர்த்தி தயரதனின் மைவை!; இவ்வாணுதல் இன்ைள் என்ை இயம்புதியால் என்றான்
- இந்த ஒளி பபாருந்திய பநற்றிலய உலடயேள் இன்ைாள் என்று பசால்ோய் என்ைார்.

பபரியேன் - பண்பு, ைல்வி, ோழ்நாள் முதலியேற்ைால் பபரியேர். பபய் ேலள

அன்ைம் என்பது இல்பபாருள் உேலம. அணங்கு - உருேைம். வநாக்கிைான் -
முற்பைச்சம். ோள்+நுதல்=ோணுதல், ஒளிபபாருந்திய பநற்றிலய உலடயேள்;
அன்பமாழித் பதாலை.

2726. அல் இறுத்தை

தாடதக ஆதியா,
வில் இறுத்தது இதட
எை, யமதலநாள்
புல் இறுத்தது யாவும்
புகன்று, தன்
தசால் இறுத்தைன்-
யதான்றல்பின் யதான்றிைான்.
யதான்றல் பின் யதான்றிைான் - இராமனுக்குப் பின் பிைந்த தம்பியாம் இைக்குேன்;
யமதலநாள் அல் இறுத்தை தாடதக ஆதியா - முன் நாளில், இருள் ஒரு ேடிவு எடுத்து
ேந்தாற் வபான்ை தாடலைலயக் பைான்ைது முதைாை; வில் இறுத்தது இதட எை -
சீலதலய மணக்ைச் சைைன் அலேயில் வில்லை முறித்தது நடுோை; புல் இறுத்தது
யாவும் புகன்று - ேைம் அலடந்து புல்லிற் படுத்தது ஈைாை எல்ைாேற்லையும் கூறி; தன்
தசால் இறுத்தைன் - தன்னுலடய ோர்த்லதலய முடித்தான்.

தாடலையுடன் பைான்ைது என்ை பசால்லையும் 'புல் இறுத்தது' என்பதுடன் ஈைாை

என்ை பசால்லையும் கூட்டுை. வதான்ைல் - ஆடேரில் சிைந்தேன்; தலைேன். தாடலை -
மலையில் திரிபேள். 'வில்லிறுத்தங்கு அரிலேலய வமலை நாள் புல்லுறுத்து' எைப்
பாடம் பைாண்டு மிதிலையில் சிே வில்லை முறித்து அங்குச் சீலதலய மணந்து
பைாண்டு எைப் பபாருள்ைாண்பர். 'புல்இறுத்தது' என்பதற்குக் ைாட்டில் தயரதனுக்குச்
சரமக்கிரிலய பசய்தபதன்றும் கூறுேர். 'புல் இறுத்தை யாவும் எைவும் பாடம்
பைாண்டு பபாருந்த உண்டாை எல்ைாம் எைவும் உலரப்பர்.
பஞ்சேடியில் தங்கும் தன் விருப்லப இராமன் உலரத்தல்

2727. யகட்டு உவந்தைன், யகழ்

கிளர் தமௌலியான்;
'யதாட்டு அலங்கலினீர்!
துறந்தீர், வள
நாட்டின்; நீவிரும்
நல்நுதல்தானும் இக்
காட்டில் தவகுதிர்; காக்குதவன்
யான்' என்றான்.
யகழ் கிளர் தமௌலியான் யகட்டு உவந்தைன் - ஒளி விளங்கும் முடியுலடய சடாயு
அது வைட்டு மிைவும் மகிழ்ந்தேராை; யதாட்டு அலங்கலினீர் - பூவிதலழயுலடய மாலை
அணிந்தேர்ைவள; வள நாட்டின் துறந்தீர் - ேளப்பமுள்ள நாட்லட விட்டு நீங்கி
ேந்தேர்ைளானீர்;நீவிரும் நல்நுதல் தானும் இக்காட்டில் தவகுதிர் - நீங்ைளும் நல்ை
பநற்றிலய உலடய சீலதயும் இந்த ேைத்தில் தங்கி ோழுங்ைள்; யான் காக்குதவன்
என்றான் - நான் உங்ைலள எல்ைாம் ைாப்வபன் எைக் கூறிைார்.

சடாயு முடியுலடயேர் என்பலத முன்ைவர 'நீளுறு வமருவின் பநற்றி முற்றிய ோள்

இரவியின் பபாலி பமௌலியான்தலை (2696) எைச் சுட்டுோர்; ைழுகுக்குள்ள உச்சிக்
பைாண்லட வபான்ை மயிர்த் பதாகுதிலய பமௌலி எை உலரத்தார் என்பர்.

வதாடு - பூவிதழ். தந்லதயாம் தயரதன் மலைந்தாலும் நாடு விட்டுக் ைாடு ேந்தாலும்

இராமன் முதலிவயார்க்குத் தாம் ைாேைாய் இருப்பதாைக் கூறும் சடாயுவின் கூற்றில்
தந்லதயுளம் பேளிப்படுகிைது.

2728. 'இதறவ! எண்ணி,

அகத்தியன் ஈந்துளது,
அதறயும் நல் மணி ஆற்றின்
அகன் கதரத்
துதறயுள் உண்டு ஒரு சூைல்;
அச் சூைல் புக்கு
உதறதும்' என்றைன்-
உள்ளத்து உதறகுவான்.
உள்ளத்து உதறகுவான் - எல்ைா உயிர்ைளின் மைத்தில் தங்கியுள்ள இராமன்;
(சடாயுலேப் பார்த்து) இதறவ அகத்தியன் எண்ணி ஈந்துளது - தலைேவை! அைத்திய
முனிேர் நாங்ைள் தங்ைற்கு உரிய இடம் எைஆவைாசித்துக் கூறியருளியதாகிய;
அதறயும் நல்மணி ஆற்றின் அகன் கதரத் துதறயுள் ஒரு சூைல் உண்டு - ஒலிக்கின்ை
சிைந்த அழகியவைாதாேரி ஆற்றின் அைன்ை ைலரயின் நீர்த்துலை இடத்தில் ஓர் இடம்
உள்ளது; அச்சூைல் புக்கு உதறதும் என்றைன் - அந்த இடத்லத அலடந்து ோழ்வோம்
என்று கூறிைான்.

உள்ளத்து உலைகுேன் என்ை ைருத்து விளங்ை அவயாத்தியா ைாண்டக் ைடவுள்

ோழ்த்துப் பாடலில் (1313) 'உள்ளும் புைத்தும் உளன்' என்று கூறுோர், சடாயு
ைழுகுைளுக்கு அரசன் ஆதைாலும் தங்ைளுக்குத் தந்லத முலை ஆதைாலும் 'இலைே'
எை விளித்தான் இராமன். 'அலையும் நல்மணி ஆறு' என்பதற்குச் சிைப்பித்துக்
கூறுகின்ை நல்ை முத்துப் வபாைத் பதளிந்த நீருள்ள ஆறு என்றுமாம். இவ்ோற்றின்
ைலரயிலுள்ள இடம் அைத்திய முனிேர் கூறிய பஞ்சேடியாம்.
சடாயுவின் விருப்லப மறுத்தற்குத் தக்ை ைாரணமாை அைத்திய முனிேரின் ைருத்துப்
படி தான் பஞ்சேடி பசல்ேலத இராமன் பணிவுடன் கூறுகிைான். இதைால் சடாயுவும்
தான் பஞ்சேடி பசல்ேலத ஒப்புக் பைாள்ோர் என்பது குறிப்பு.

சடாயு ேழி ைாட்ட பஞ்சேடிலய அலடதல்

2729. 'தபரிதும் நன்று; அப் தபருந்

துதற தவகி, நீர்
புரிதிர் மா தவம்; யபாதுமின்;
யான் அது
ததரிவுறுத்துதவன்' என்று, அவர்,
திண் சிதற
விரியும் நிைலில் தசல்ல,
விண் தசன்றைன்.
(அது வைட்ட சடாயு) தபரிதும் நன்று - (அைத்தியர் கூற்றுப்படி அங்குச் பசன்று
தங்குேது) மிைவும் நன்லம தரத்தக்ைது;அப்தபருந்துதற தவகி நீர் மாதவம் புரிதிர்
யபாதுமின் என்று - அந்தப் பபரிய ஆற்றின் துலையிடத்துத் தங்கி நீங்ைள் சிைந்த
தேத்லதப் புரிவீர்ைளாை ோருங்ைள்; யான் அது ததரிவுறுத்துதவன் - யான்
அவ்விடத்லத உங்ைளுக்குக் ைாட்டுவேன் என்று கூறி; திண் சிதற விரியும் நிைலில்
அவர் தசல்ல விண் தசன்றைன் - தன் ேலிய சிைகுைளின் பரந்த நிழலின் கீழ் அேர்ைள்
நடந்து ேரும்படி ோனில் பைந்து பசன்ைார்.

'பபரிதும் நன்று' என்பது உைை நன்லம வதான்ை இராேண ேதத்லதக் குறிப்பால்

உணர்த்தி நிற்கிைது. சடாயு ோயிைாை அதற்குத் வதாற்றுோய் எழுந்தது எைைாம்.
இனிப் பபரிது நன்று அப்பபருந்துலை எை ஆற்றின் பபருலமலய உலரப்பாரும்
உளர். 'புலை சலட முடியிை'ராைச் சடாயுஅேர்ைலளக் ைண்டதால் (2700) 'புரிதிர்
மாதேம்' என்ைார். தம் மக்ைள் துயருைாமல் தந்லத ைாப்பது வபால் அேர்ைட்குச் சடாயு
நிழல் தந்துநின்ைார்.

'விண் பசன்ைைன்' என்ை பதாடர் ைாப்பிய ேளர்ச்சியில் இக்ைலத மாந்தர்

இராேணனுடன் சீலதலயக் ைாக்ைப் வபாரிட்டு மடியும் நிலைலயக் குறிப்பாை
உணர்த்துகிைது எைைாம்.
2730. ஆய சூைல்
அறிய உணர்த்திய
தூய சிந்தத அத் யதாம்
இல் குணத்திைான்
யபாய பின்தை, தபாரு
சிதல வீரரும்
ஏய யசாதல இனிது
தசன்று எய்திைார்.
ஆய சூைல் அறிய உணர்த்திய - அத்தலைய பஞ்சேடி எனும் இடத்லத அறியும்படி
பதரிவித்த; அத்தூய சிந்தத யதாம்இல் குணத்திைான் - அந்தத் தூய்லமயாை மைமும்
குற்ைமற்ை நற்பண்புைளும் பைாண்ட சடாயு; யபாய பின்தை - அவ்விடம் விட்டுச்
பசன்ை பின்ைர்; தபாரு சிதல வீரரும் ஏய யசாதல இனிது தசன்று எய்திைார் -வபார்
புரிதற்குரிய வில்லை உலடய வீரர்ைளாம் இராமைக்குேர் அங்கு அலமந்திருந்த
வசாலைலய மகிழ்ந்து வபாய் அலடந்தைர்.
ஏய வசாலை - அைத்தியர் அேர்ைலளத் தங்குமாறு கூறிய வசாலை எைலுமாம். தூய
சிந்லத வதாமில் குணத்லத முன்ைவர தூய்லமயாை (2694) என்ை பாடலில்
உணர்த்தியுள்ளார் இத்பதாடர் சடாயுலே நன்கு விளக்குதற்குரிய நயமுலடயது.

2731. வார்ப் தபாற் தகாங்தக

மருகிதய, மக்கதள,
ஏற்பச் சிந்ததையிட்டு,-
அவ் அரக்கர்தம்
சீர்ப்தபச் சிக்கறத்
யதறிைன்-யசக்தகயில்
பார்ப்தபப் பார்க்கும்
பறதவயின் பார்க்கின்றான்.
அவ் வரக்கர் தம் சீர்ப்தபச் சிக்கறத் யதறிைன் - அங்குள்ள அரக்ைர்ைளது சிைப்லப
ஐயமில்ைாமல் நன்ைாய் அறிந்த சடாயு;சிந்ததை இட்டு - ஆவைாசித்து; வார் தபாற்
தகாங்தக மருகிதய மக்கதள -ைச்சணிந்த அழகிய மார்பைங்ைள் பைாண்ட தம்
மருமைளாம் சீலதலயயும் தம் மக்ைளாம் இராமைக்குேலரயும்; யசக்தகயில்
பார்ப்தபப் பார்க்கும் பறதவயின் பார்க்கின்றான் - கூட்டிலுள்ள தன் குஞ்சுைலளப்
பாதுைாக்கும் தாய்ப் பைலே வபாைப் பாதுைாத்து ேருகின்ைார்.

பபான் - பபான்னிைம் எைலுமாம். சீர்ப்பு - ேலிலம, மிகுதி முதலியேற்றின்

சிைப்புக்ைள். சிக்கு - தலடயுமாம். வசக்லை - தங்கி இருக்கும் இடம். பார்ப்பு - சிைகு
முலளக்ைாமல் தாயின் பாதுைாப்லப மட்டுவம நம்பியுள்ள இளங் குஞ்சுைள்,
பார்ப்லபப் பார்க்கும் பைலேஎன்ைலமயால் சடாயு அேர்ைளிடம் பைாண்ட
பற்லையும், பாதுைாக்ை வேண்டும் என்ை ஆர்ேத்லதயும் பேளிக்ைாட்டும். ைழுகின்
வேந்தனுக்கு அேர் இைத்லதச் சுட்டும் பைலே என்பவத பபாருத்தமாை உேலமயாை
அலமகிைது.

அரக்ைர் சீர்ப்லபத் வதறிைன் என்ைதால் அரக்ைரால் அேர்ைட்குத் துன்பம் ேரைாைாது

என்ை ைருத்லதச் சுட்டும்.
சூர்ப்பணதகப் படலம்
சூர்ப்பணலையின் பசய்திலயக் கூறும் பகுதியாகும். பஞ்சேடியில் சூர்ப்பணலை
இராமலைக் ைண்டு அேன் வமல் ஆலச பைாண்டு அதைால் அேள் அலடந்த
துன்பத்லதக் கூறுேது இப்படைம். சூர்ப்பம் ஸ்ரீநைம் எைப் பிரித்து முைம் வபான்ை நைம்
உள்ளேள் என்று பபாருள் கூறுேர். சூர்ப்பம் எனில் இரத்தம் நிலைந்த ைைம். அதலைக்
பைாண்டு யாைம் முதலிய நற்பசயல்ைலளக் பைடுப்பேள். நைா எனில் பைடுப்பேள்
என்று பபாருள். அரக்ைர்ைள் முனிேர்ைளின் யாைத்தின் தூய்லமலயக் பைடுக்ை இரத்தம்
இலைச்சி முதலியேற்லைச் பசாரிேர். இவ்ோறு யாைத்லத அழிப்பேளாை
சூர்ப்பணலையின் பபயர்ப் பபாருள் ைாண்பர் சிைர்.

இப்படைத்லதப் பஞ்சேடிப் படைம் என்றும், சூர்ப்பநகி மூக்ைரி படைம் என்றும்

இரண்டாைக் பைாள்ேர். வேறு சிைர் இவ்விரண்டின்இலடயில் சூர்ப்பணலைப் படைம்
எை ஒன்லை வசர்த்து மூன்ைாைவும் பைாள்ேர்.
சூர்ப்பணலை பிரமனின் மைளாகிய புைத்திய முனிேரின் மைைாம் விசிரேசுவுக்கும்
அேரின் இரண்டாம் மலைவியாம் வைைசிக்கும் பிைந்த மைள். இேளுலடய
அண்ணன்மார் இராேணனும் கும்பைர்ணனும் ஆேர். தம்பி வீடணன். இேள் ைணேன்
ைாைவையலரச் சார்ந்த வித்யுச்சிகுேன். இராேணன் ைாைவையருடன் வபாரிட்ட வபாது
வித்யுச்சிகுேன் பைால்ைப் பட்டான். ைணேலை இழந்த சூர்ப்பணலை இராேணனிடம்
முலையிட அேளுக்பைைத் தண்டைாருணியப் பகுதியிி்ல் ஓர் அரசுண்டாக்கி அதில்
அேள் சிைப்புடன் இருக்ைக் கூறித் தூடணலைச் வசைாதிபதியாக்கி ஒரு பபரும்
பலடலயயும் அேளுக்குத் துலணயாக்கிைான். தன் தாய் மாமன் மைைாம் ைரலையும்
அேளுக்குத் துலணயாக்கி அேள் விருப்பப்படி இருக்குமாறு பசய்தான்.

அதைால் அங்குக் குடியிருந்து அங்குள்ள மக்ைலள ேருத்தி இன்புற்று ேந்தாள்

சூர்ப்பணலை. அப்வபாது அேள் பஞ்சேடியில் சீலத இைக்குேருடன் ோழ்ந்த
இராமனின் திருவமனி அழலைக் ைண்டு பபருங் ைாமம் பைாண்டு, அழகிய பபண்
ேடிபேடுத்து அேனிடம் பசன்று தன்லைக் கூடுமாறு வேண்டிைாள். அதற்கு இராமன்
உடன்படாது பைோறு மறுத்தான். அவ்ோறு தன்லை இராமன் மறுத்ததற்குக் ைாரணம்
அேன் மலைவி வபரழகு பலடத்தேளாய் இருப்பதுதான் எை எண்ணிச் சீலதலய
ேஞ்சலையாை எடுத்து மலைத்து லேத்தால் இராமனுடன் கூடி ோழ முடியும் எை
நம்பிைாள். மறுநாள் ைாலையில் இராமன் பேளிவய பசன்ை வபாது சீலதலயக் ைேரத்
பதாடர்ந்து பசன்ைாள். இைக்குேன் அலதக் ைண்டு பேகுண்டு அேள் கூந்தலைப் பற்றி
மூக்கு, ைாது முலை ஆகிய உறுப்புைலள அறுத்து விட்டான். பபண் பைாலை பாேம்
எை அேலளக் பைால்ைாது விட்டான். வபவராைமிட்டுச் சூர்ப்பணலை இராமனிடம்
தன்லை மணம் பசய்ய வேண்டிைாள் அல்ைது இராமன் தன் தம்பிக்ைாேது
தன்லைமணமுடிக்குமாறு வேண்டிைாள். அதைால் சற்றும் பயன் பபைாமல்
அேர்ைளால் விரட்டப்பட்டாள். இவ்ோறு ஏமாற்ைமுற்ை சூர்ப்பணலை அேர்ைலள
அழிக்ைக் ைரனுடன் ேருேதாை அச்சுறுத்திச் பசன்ைாள். இதுவே இப் படைச் பசய்தி.

ைாப்பியப் வபாக்கில் நல்ைவதார் திருப்பம் ஏற்படும் ேலுோை ைட்டமிது. முன்ைர்

இராமன் முடியிழக்ைக் லைவையி என்ை பபண் ைாரணமாைது வபான்று இப்வபாது
மலைவிலயப் பறி பைாடுக்ை மற்வைார் பபண் ைாரணமாேலத மிைச் சிைந்த முலையில்
ைாட்டும் படைம் இது. இராமன் சூர்ப்பணலை உலரயாடல் 'ைம்ப நாடைம்' என்ை
பபயரலமேதற்குத் தக்ை சான்ைாை அலமந்துள்ளது. சூர்ப்பணலையின் ேடிே மாற்ைம்,
எண்ணப் வபாக்கு, உலரயாடும் திைம், ஆலசப்பட்டேலை அலடயாததால் அலடயும்
ஏமாற்ை நிலை, புைம்பும் பபற்றி, உறுப்பிழந்த நிலையில் இடும் ஓைம்உதவிக்கு
அலழக்கும் அேைம், மீட்டும் மீட்டும் தான் பைாண்ட முயற்சியில் தளராலம, ஏதும்
பயைற்ை நிலையில் சிைத்தீ பபாங்ை அழிவுக்கு ேழி ைாணல் ஆகியலே
இப்படைத்தின் சிைப்புக்குச் சான்ைாம். ைாப்பியத்திருப்பத்திற்கு நல்ைவதார்
அடித்தளமாை அலமகிைது இப்பகுதி எைைாம்.

வைாதாேரியின் பபாலிவு
அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

2732. புவியினுக்கு அணிஆய், ஆன்ற தபாருள்

தந்து, புலத்திற்று ஆகி
அவி அகத் துதறகள் தாங்கி,
ஐந்திதண தநறி அளாவி,
சவி உறத் ததளிந்து, தண்தணன்
ஒழுக்கமும் தழுவி, சான்யறார்
கவி எைக் கிடந்த யகாதாவரியிதை
வீரர் கண்டார்.
புவியினுக்கு அணியாய் - பூமிக்கு ஓர் அணிைைன் வபான்று அழகூட்டுேதாய்
அலமந்து; ஆன்ற தபாருள் தந்து - சிைந்த பபாருள்ைலளக் பைாடுத்து; புலத்திற்று ஆகி -
ேயல்ைளுக்குப் பயன்படுேதாை ஆகி; அவி அகத்துதறகள் தாங்கி - தன்னுள் அலமந்த
பை நீர்த் துலைைலளக் பைாண்டு; ஐந்திதண தநறி அளாவி -குறிஞ்சி முல்லை பாலை
மருதம் பநய்தல் எனும் ஐந்து நிைப்பகுதி ேழிைளில் பரவிச் பசன்று; சவி உறத்
ததளிந்து - பசவ்லேயாய் பதளிவுலடயதாகி; தண்தணன் ஒழுக்கமும் தழுவி - குளிர்ந்த
நீவராட்டமும் உலடயதாய்; சான்யறார் கவிதயை(க்)கிடந்த யகாதாவரியிதை வீரர்
கண்டார் - ைல்வியில் நிலைந்த பபரிவயாரின் பசய்யுள் வபால் விளங்கிய வைாதாேரி
எனும் ஆற்லை இராமைக்குேராம் வீரர்ைள் பார்த்தைர்.
இனி, சான்வைார் ைவிலயக் குறிக்குமிடத்து; புவியினுக்கு அணியாய் - உைை
மக்ைளுக்குப் பை அைங்ைாரமாகி; ஆன்ற தபாருள் தந்து -சிைந்தஅைம், பபாருள்,
இன்பம், வீடு ஆகிய உறுதிப் பபாருள்ைலள உணர்த்தி; புலத்திற்று ஆகி - அறிவில்
தங்கி; அவி அகத்துதறகள் தாங்கி -பசவ்விதாய் அலமந்த அைப் பபாருள் துலைைலள
ஏற்று;ஐந்திதண தநறி அளாவி - குறிஞ்சி முல்லை பாலை மருதம் பநய்தல் எனும்
ஐந்து அை ஒழுக்ைங்ைள் விரேப் பபற்று; சவி உறத் ததளிந்து - விளங்குமாறு பபாருள்
பதளிவுை அலமந்து; தண்தணன் ஒழுக்கமும் தழுவி - நல்பைாழுக்ைத்லதயும்
உணர்த்தி; சான்யறார் கவி - புைலமயால் நிலைந்தேர் பசய்யுள் (எைப் பபாருள்படும்).

'ஆறில்ைா ஊருக்கு அழகு பாழ்' என்பதற்வைற்பப் புவியினுக்கு அணியாை

அலமகிைது. நிைமைள் மார்பிற்கு ஆரம் வபால் பபாலிகிைது எைலுமாம். ஆன்ை
பபாருள் - மலைபடு பபாருளாம் வதக்கு, சந்தைம் அகில் பைேலை மணிைள்
முதலியலே "அவி அைத் துலைைள் தாங்கி" என்பதற்கு அவி உணலேத்
வதேர்க்ைளிக்கும் வேள்விச் சாலைைலளத் தன் ைலரயில் பைாண்டு - என்பர். சவி - ஒளி
தண்பணன் ஒழுக்ைம் - எப்வபாதும் குளிர்ந்த நீவராடிக் பைாண்டிருக்கும் ஒழுக்கு.
புைத்திற்ைாதல் என்பதற்கு பேள்ளப் பபருக்கிைாலும் ோய்க்ைால் ேழியாைவும் பரவி
நிலைதல் என்பர். இலேபயல்ைாம் வைாதாேரி பற்றியது.

இனிச் சான்வைார் ைவி பற்றிக் ைாணும்வபாது அணி என்பலத நன்னூைாரும்

ேல்வைார் அணி பபைச் பசய்ேை பசய்யுள் (நன். 268) என்ை நூற்பாோல் உணர்த்துேர்.
புைத்திற்ைாதல் - தன்லைக் ைற்வபார்க்கு நுண்ணறிவூட்டி அதைால் ஆய்வு பசய்யச்
பசய்ய நன்கு புைப்படும்ஆழ்ந்த பபாருள் பைாண்டு அறிவுக்கு உரியது ஆதல்,
அைத்துலை - அைப்பபாருளாம் ைளவு, ைற்பு எனும் ஒழுக்ைங்ைலளக் கூறுதல். புைப்
பபாருளினும் அைப் பபாருள் வைட்வபார் உள்ளத்லதக் ைேரும் பான்லம பைாண்டதால்
இதலை முதன்லமப்படுத்திக் கூறிைார். வபாசராசனும் சுலே பைேற்றிலும் இன்பச்
சுலே ஒன்ைலைவய மிகுத்துக் கூறியலத இங்கு நிலைவு கூரைாம். ஐந்திலண பநறி -
புணர்தல் இருத்தல், பிரிதல் ஊடல், இரங்ைல் என்பலேயாம். சவியுைத் பதளிதல் -
மயக்ைத்திற்கு இடமில்ைாமல் விளங்ை லேத்தல். தண்பணன் ஒழுக்ைம் என்பதற்கு
பமல்வைாலசயுடன் தட்டுப்பாடு இன்றிச் பசல்லும் இனிய நலடப் வபாக்கு என்பர்.

வீரக் ைண்டார் எை ஆடேர் வமல் லேத்துக் கூறினும் சீலதயும்ைண்டாள் எைக்

பைாள்ை.
இவ்ோறு வைாதாேரி ஆறும் சான்வைார் ைவியும், அணி, பபாருள், துலை, திலண
முதலியை பைாண்டு ஒழுகுேதாய், இரட்டுை பமாழியும் திைைால் சிவைலட அணியின்
சிைப்லப நன்குணரைாம்.

2733. வண்டு உதற கமலச் தசவ்வி

வாள் முகம் தபாலிய, வாசம்
உண்டு உதற குவதள ஒண்கண்
ஒருங்குற யநாக்கி, ஊழின்
ததண்திதரக் கரத்தின் வாரி,
திருமலர் தூவி, தசல்வர்க்
கண்டு அடி பணிவததன்ை,
தபாலிந்தது கடவுள்யாறு
கடவுள் யாறு - அந்தத் பதய்ேத் தன்லம பைாண்ட வைாதாேரி ஆறு; வண்டு உதற
கமலச் தசவ்வி வாள்முகம் தபாலிய -ேண்டுைள் தங்கும் தாமலர மைர் ஆகிய அழகிய
ஒளி பபாருந்திய முைம் மைர்ந்து விளங்ை; வாசம் உண்டு உதற குவதள ஒண் கண்
ஒருங்குற யநாக்கி - நறுமணத்லத உட்பைாண்டு அங்வை உள்ள குேலள மைர்ைளாம்
ஒளி மிக்ை ைண்ைளால் ஒரு முைமாைப் பார்த்து; ஊழின் ததண்திதரக் கரத்தின் -
முலைவய ேரிலசயாை ேரும் பதளிந்த அலைைளாம் லைைளால்;திருமலர் வாரி தூவி -
அழகிய மைர்ைலள ஒருவசர எடுத்துச் பசாரிந்து;தசல்வர்க் கண்டு அடிபணிவ
ததன்ை(ப்) தபாலிந்தது - இராமன் முதலியேலரக் ைண்டு அேர்ைளின் திருேடிைலள
ேணங்குேது வபாை விளங்கிற்று.
 ஏழு புண்ணிய நதிைளில் ஒன்ைாகிய வைாதாேரிலயக் ைடவுள் யாறு என்ைார்.
பபரிவயாலரக் ைாணும் வபாது முைமைர்ந்து மைர் தூவி அடி ேணங்குேது
முலைலமயாகும். அதன்படி இராமன் முதவைாலரக் ைண்ட வைாதாேரி முைமாம்
தாமலர பபாலியக் ைண்ணாம் குேலள வநாக்ைஅலைைளாம் லைைளால் மைர் தூவி
ேணங்கியதாை உருேகிக்ைப் பபற்றுள்ளது. ஆறுைளில் தாமலர, குேலள இருப்பதாைக்
ைற்பலை பசய்ேது ைவி மரபு. 'புள்ளார் புைவிற் பூங்ைாவி புைன் பைாள் மாதர் ைண்
ைாட்ட நள்ளார் ைமைம் முைங் ைாட்டும் நலையூர்' என்ை ஆழ்ோர் ோக்கும் (பபரிய
திருபமாழி 6,7,3) 'பதண்ணீர்ப் பபான்னி திலரக்லை யாைடி ேருட' என்ை பாசுர ேரியும்
(பபருமாள் திருபமாழி 1) ஒப்பிடத்தக்ைை. அவயாத்தியா ைாண்டக் குைப் படைத்தில்
'பதண்திலர எனும் நிமிர்லையால் ஏந்திைாள்' (1988) எைக் ைங்லையின் அலைலயக்
லையாை உருேைம் பசய்தலதயும் எண்ணிப் பார்க்ை இடமுளது. ஊழின் தூவி
என்பதற்குப் பபரிவயார்க்கு அருச்சலை பசய்யும் முலைப்படி அருச்சித்து எைவும்
கூறுேர்.

2734. எழுவுறு காதலாரின் இதரத்து

இதரத்து, ஏங்கி ஏங்கி,
பழுவ நாள் குவதளச் தசவ்விக்
கண்பனி பரந்து யசார,
வழு இலா வாய்தம தமந்தர் வைத்து
உதற வருத்தம் யநாக்கி,
அழுவதும் ஒத்ததால், அவ் அலங்கு
நீர் ஆறு மன்யைா
அவ் அலங்கு நீர் ஆறு - அந்த அலசந்து ஓடுகிை நீலரயுலடய வைாதாேரி எனும் நதி;
வழு இலா வாய்தம தமந்தர் வைத்து உதற வருத்தம் யநாக்கி - குற்ைம் இல்ைாத
பமய்ம்லம பமாழியுலடய இராமைக்குேர் ைாட்டில் ேந்து ோழும் துன்ப நிலைலயப்
பார்த்து;எழுவுறு காதலாரின் - அேர்ைள் வமல் எழுந்த அன்பிைார்வபால்;
இதரத்துஇதரத்து ஏங்கி ஏங்கி - அடிக்ைடி பபருமூச்சு விட்டு மிைவும் இரங்கி; பழுவ
நாள் குவதளச் தசவ்விக் கண்பனி பரந்து யசார -பதாகுதியாை உள்ள அன்ைைர்ந்த நீை
மைர்ைள் ஆகிய அழகுள்ள ைண்ைளிலிருந்து நீர்த்துளிைள் எங்கும் பரவி ேழிய; அழுவது
ஒத்தது - புைம்பி அழுேலதப் வபான்றிருந்தது; ஆல், மன், ஓ - என்பை அலசைள்.

அைங்குதல் - அலசந்தாடுதல் ேழுஇைா ோய்லம என்பது தண்டைாரணிய

முனிேர்ைளுக்கு, அேர்ைலள அரக்ைரின் பைாடுலமயிலிருந்து விடுவிக்ைக் கூறிய
பமாழிைலள நிலை வேற்ை நிற்பேர் எைைாம். வமலும், தம் தந்லத லைவையிக்குக்
பைாடுத்த ேரத்தின் பமய்ம்லமலயக்ைாக்ை ேைம்புகுந்த லமந்தர் எைலும் பபாருந்தும்
ைண்ணுக்குக் குேலள; முந்திய பாடலில் (2733) 'குேலள ஒண் ைண்' எைக் கூறியலத
வநாக்குை. ைண்பனி - ைண்ணீர். பழுேம் என்பது ைாடு. இது ஆகுபபயராய்த்
பதாகுதிலய உணர்த்திற்று. குேலளக்ைாடு எைலுமாம். பின்ைர் 'எல்லி அம் குேலளக்
ைாைத்து' (2737) எைவும் ேருதல் ைாண்ை. குேலள மைரில் வதான்றும் வதன் ேழிேலதக்
ைண்ணீர் (ைள்+நீர்) ேடிப்பதாைக் பைாள்ோரும் உளர். வைாதாேரிலயச் வசர்ந்த ைாைம்
பனிக்ைாைத்திற்குச் சற்று முந்தியது. ஆதைால் பனி என்பதற்கு பனி நீர்த்துளி எைவும்
கூறுேர்.
 இலரத்து இலரத்து, ஏங்கி ஏங்கி எனும் அடுக்குைள் மிகுதி குறித்து நின்ைை.
உருேைமும், தற்குறிப்வபற்ை அணியும் இப்பாடலில் அலமந்துள்ளை.

இராமனும் சீலதயும் இயற்லைக் ைாட்சிைலளக் ைண்டு மகிழ்தல்

2735. நாளம்தகாள் நளிைப் பள்ளி,

நயைங்கள் அதமய, யநமி
வாளங்கள் உதறவ கண்டு,
மங்தகதன் தகாங்தக யநாக்கும்,
நீளம்தகாள் நிதலயயான்; மற்தற
யநரிதை, தநடியநம்பி
யதாளின்கண் நயைம் தவத்தாள்,
சுடர்மணித் தடங்கள் கண்டாள்.
நீளம் தகாள் சிதலயயான் - நீண்ட வில்லை உலடய இராமன்;நாளம் தகாள் நளிைப்
பள்ளி - தண்டிலைக் பைாண்ட தாமலர மைராகிய படுக்லையில்; நயைங்கள் அதமய
யநமி வாளங்கள் உதறவ கண்டு - ைண்ைள் மூடியிருக்ைச் சக்ைரோைப் பைலேைள்
தங்கியிருப்பலதப் பார்த்து; மங்தக தன் தகாங்தக யநாக்கும் - சீலதயின்
மார்பைங்ைலளப் பார்த்தான்; யநரிதை தநடியநம்பி யதாளின்கண் நயைம் தவத்தாள் -
தக்ை அணிைைன்ைலள அணிந்த சீலத பபரிவயானும் ஆண்ைளிற் சிைந்தேனுமான்
இராமனின் வதாளிலைப் பார்த்தாள்; சுடர்மணித் தடங்கள் கண்டாள் - ஒளிவீசும்
நீைமணியால் ஆகிய குன்றுைலள வநாக்கிைாள்; மற்று - விலை மாற்றுப் பபாருளில்
ேந்து; ஐ - சாரிலய. நாளம் - உட்துலள பைாண்ட தண்டு. வநமி ோளம் - சக்ைர ோைம்
எனும் நீர்ோழ் பைலே. இது ேட்டமாய்க் குவிந்துயர்ந்த ேடிவு பைாண்டது. எைவே
தாமலர மைரில் இப்பைலேைலளப் பார்த்ததும் சீலதயின் பைாங்லை ேடிலே இராமன்
ைண்டான். பம்லபப் பபாய்லைலய ேருணிக்கும் வபாது 'மங்லைமார் தடமுலை எைப்
பபாலிேை ோளம்' (3728) என்பர். சீலத இராமனின் வதாள்ைலளக் ைண்டு அேற்லைப்
வபான்று ஆற்றின் ைண் உள்ள மணற்குன்றுைள் இருப்பலத எண்ணிைாள். இராமன்
புைப்பபாருளிலைக் ைாணும் வபாது தன் துலணவிலயயும் இராமனின் வதாள்
அழலைக் ைாணும் வபாது சீலதக்குப் புைத்வத உள்ள மணற்குன்றின் அலமப்லபயும்
உேலமயாைக் ைாணும் நிலை புைப்படுகின்ைது. புைக்ைாட்சியில் அைநிலையும் அைக்
ைாட்சியில் புைநிலையும் ைாண்பதில் முலைவய இராமன் சீலதஆகிவயாரின்
அன்புள்ளம் பதரிகிைது. மணித்தடம் - அழகிய ைலர எைலுமாம். பநடிவயாைாய்
உைைளந்த திருமாலை நிலைப்பூட்டும் 'பநடிய நம்பி' எனும் பதாடர் தயரதனின் மூத்த
மைன் எைலுமாம். மைளிர்க்குக் பைாங்லையும் ஆடேர்க்குத் வதாளும் சிைந்த
உறுப்புைளாதைால் அேற்லை இங்வை ஒருங்வை ைாண்கிவைாம். வநரிலழ என்பது
அத்திரி முனிேனின் மலைவி அனுசுலய பைாடுத்த அணிைைன்ைலள நிலைவூட்டும்.
சக்ைரோைம் என்ை பசால் சக்ைரோளம் எை ஆயிற்று. சக்ைரம் என்பலத வநமி என்ை
பசால்ைால் சுட்டிைார். வநரிலழ - அன் பமாழித் பதாலை.

ஒரு பபாருலளக் ைண்டு ஒப்புலமயால் மற்பைாரு பபாருலள நிலைப்பது

கூறியதால் இது நிலைப்பணி.
2736. ஓதிமம் ஒதுங்க, கண்ட
உத்தமன், உதையள் ஆகும்
சீதத தன் நதடதய யநாக்கி, சிறியது ஓர்
முறுவல் தசய்தான்;
மாது அவள் தானும், ஆண்டு வந்து,
நீர் உண்டு, மீளும்
யபாதகம் நடப்ப யநாக்கி, புதியது ஓர்
முறுவல் பூத்தாள்.
ஓதிமம் ஒதுங்கக் கண்ட உத்தமன் - அன்ைப் பைலே நடந்து பசல்ைக் ைண்ட
வமைாைேைாை இராமன்; சீதத தன் நதடதய யநாக்கி சிறியது ஓர் முறுவல் தசய்தான்
- சீலதயின் நலடலயப் பார்த்து ஒரு புன் சிரிப்புக் பைாண்டேைாைான்; ஆண்டுவந்து
நீர் உண்டு மீளும் யபாதகம் நடப்ப யநாக்கி - அங்கு ேந்து நீலரப் பருகி மீளுகின்ை
ஆண்யாலை நடந்து பசல்ேலதப் பார்த்து; மாது அவள் தானும் புதியது ஓர் முறுவல்
பூத்தாள் - அச்சீலதயும் அதுேலர இல்ைாத ஒரு தனிப் புன்ைலை பூண்டாள்.
உண்ணல் என்பது உண்பை, தின்பை, பருகுேை, நக்குேை என்ை சிைப்பு
விலைைலளக் கூைாது இங்கு பபாது விலைலயக் குறித்தது என்பர்.வபாதைம் -
பத்தாண்டு நிலைந்த யாலைக் ைன்று. சீலதயின் நலடக்கு அன்ைம் வதாற்ைது என்பலத
'ஒதுங்ை' என்ை பசால்லும் இராமன் நலடக்கு ஆண்யாலை வதாற்ைலத 'மீளும்' என்ை
பசால்லும் சுட்டும். வைாைங் ைாண் படைத்தில் சீலத மண்டபத்லத வநாக்கி
நடந்தவபாது 'அன்ைமும் அரம்லபயரும் ஆர் அமிழ்தும் நாணமன் அலே இருந்த
மணி மண்டபம் அலடந்தாள்' (1144) என்பலத நிலைவு பைாள்ளைாம்.
அம்மண்டபத்தில் வில்பைாடிக்ை எழுந்த இராமன் நாைமும் நாண நடந்தான்' (697)
என்பலதயும் ஒப்பிடைாம். பசன்ை பாடலில் புைப்பபாருள்ைள் உேலமயாை
அலமந்தை. இங்கு, புைப்பபாருளின் பசயல்ைலளத் தலைமக்ைளின்பசயல்ைள் பேன்ை
நிலையில் அலமேலதக் ைாணைாம். ஆடேர் பசயலினும் மைளிர் பசயல் அடங்கி
நிற்பலதப் புதிய வதார் முறுேல் பூத்தாள்' என்பார்.

இதில் ஏதுத்தற்குறிப்வபற்ை அணி அலமந்துள்ளது.

2737. வில் இயல் தடக் தக வீரன், வீங்கு நீர்

ஆற்றின் பாங்கர்,
வல்லிகள் நுடங்கக் கண்டான்,
மங்தகதன் மருங்குல் யநாக்க,
எல்லிஅம் குவதளக் காைத்து, இதட இதட
மலர்ந்து நின்ற
அல்லிஅம் கமலம் கண்டாள், அண்ணல்தன்
வடிவம் கண்டாள்.
 வில்லியல் தடக்தக வீரன் - வில் வித்லதயில் வதர்ச்சி பபற்ை நீண்ட லைைலள
உலடய வீரைாை இராமன்; வீங்கு நீர் ஆற்றின் பாங்கர் - மிகுந்த நீலரயுலடய
வைாதாேரி நதியிடத்வத; வல்லிகள் நுடங்கக் கண்டான் - பைாடிைள் அலசேலதப்
பார்த்து; மங்தகதன் மருங்குல் யநாக்க - சீலதயின் (துேளும்) இலடலயப் பார்க்ை;
(அச்சீதத) எல்லி அம் குவதளக் காைத்து இதட இதட - இருள் வபால் ைறுத்த அழகிய
நீைமைர்த் பதாகுதியின் நடுநடுவே; மலர்ந்து நின்ற அல்லி அம் கமலம் கண்டாள் - பூத்து
விளங்கிய அைவிதழ்ைலள உலடய அழகிய தாமலர மைர்ைலளப் பார்த்து; அண்ணல்
தன் வடிவம் கண்டாள் -இராமனின் (ைரிய) திருவமனிலய வநாக்கிைாள்.

வில் இயல் தடக்லை - வில் பபாருந்திய ேலிய லை எைவுமாம்.எல்லி அம் குேலளக்

ைாைத்து - இரவில் மைர்ந்து விளங்கும் அழகிய குேலளக் ைாட்டிடத்து என்றும்
கூறுேர். குேலள இரவில் மைரும் மைர். இராமன் பைாடிலயக் ைண்டு ஒப்புலமயால்
சீலதயின் இலடலய நிலைத்தான். குேலள மைர்ைளின் இலடவய மைர்ந்த தாமலர
மைர்ைலளக் ைண்டுஇராமனின் ேடிலே, சீலத உற்று வநாக்கிைாள். குேலள மைர்க்
கூட்டத்தின் இலடவய மைர்ந்த தாமலர மைர்ைள் இராமனின் ைரிய வமனியில் சிேந்து
விளங்கும் ைண் ைால் முைம் முதலிய உறுப்புைலள ஒத்திருந்தை என்ை.

பாங்ைர் - பாங்கு என்ை பசால்லின் ஈற்றுப் வபாலி. இப்பாடலும் நிலைப்பணி.

2738. அதையது ஓர் தன்தம ஆை அருவி நீர்

ஆற்றின் பாங்கர்,
பனி தரு ததய்வப் 'பஞ்சவடி' எனும்,
பருவச் யசாதலத்
தனி இடம் அததை நண்ணி,
தம்பியால் சதமக்கப்பட்ட
இனிய பூஞ் சாதல எய்தி இருந்தைன்
இராமன். இப்பால்,
அதையது ஓர் தன்தம ஆை - அத்தலைய ஓர் (அழகிய) தன்லமயுலடய; அருவி நீர்
ஆற்றின் பாங்கர் - அருவியாைப் பபருகிய நீருலடய வைாதாேரி நதியின் அருவை;
பனிதரு ததய்வப் பஞ்சவடி எனும் - குளிர்ச்சி பபாருந்திய பதய்ேத் தன்லம
பபாருந்திய பஞ்சேடி என்று அலழக்ைப் பபறும்; பருவச் யசாதலத் தனி இடம்
அததை நண்ணி - ைாைத்தால் மைரும் வசாலையாகிய ஒப்பற்ை அந்த இடத்லத
அலடந்து; தம்பியால் சதமக்கப்பட்ட இனிய பூஞ்சாதல எய்தி -இைக்குேைால்
அலமக்ைப்பட்ட இன்பம் நிலைந்த அழகிய பர்ண சாலைலய அலடந்து; இராமன்
இருந்தைன் - இராமன் தங்கியிருந்தான்; இப்பால் -இதன்பின்.

முன்ைர் அைத்தியப் படைத்தில் 'ஓங்கும் மரன் ஓங்கி..... உலையுள் பஞ்சேடி' (2687)

என்பலத இத்துடன் எண்ண இடமுளது. பூஞ்சாலை - அழகிய தலழைளால் வேய்ந்த
தேச்சாலை. இராமனும் சீலதயும் ஆற்று ேளலை நுைர்ந்து இன்பம் நுைர்ந்த வபாது
இைக்குேன் இராமனின் ைட்டலளக்வைற்பச் சாலை அலமத்தைன் என்பது குறிப்பால்
அறியும் பசய்தி. 'பனிதரு... பஞ்சேடி' என்ைதால் இனிவமல் ேரப்வபாகும் துன்பத்லதப்
'பனி' என்ை பதானியால் உணர்த்தி நின்ைது. (பனி - ேருத்தம்).
இச் பசய்யுளுடன் பஞ்சேடிப் படைம் முடியும் என்ை குறிப்பு சிைசுேடிைளில்
ைாணப்பபறும்.

ைலிவிருத்தம்

2739. நீல மா மணி நிற

நிருதர் யவந்ததை
மூல நாசம் தபற முடிக்கும்
தமாய்ம்பிைாள்,
யமதலநாள் உயிதராடும்
பிறந்து, தான் விதள
காலம் ஓர்ந்து, உடன் உதற கடிய
யநாய் அைாள்,
நீல மா மணி நிற நிருதர் யவந்ததை - சிைந்த நீை ரத்திைம் வபான்ை ைருநிைமுலடய
இராக்ைதர் அரசைாம் இராேணலை; மூல நாசம் தபற முடிக்கும் தமாய்ம்பிைாள் -
வேவராடு அழிவு அலடயுமாறு சூழ்ச்சி பசய்து அழிக்கும் ேலிலம உலடயேளும்;
யமதலநாள் உயிதராடும் பிறந்து - முற்ைாைத்தில் உயிவராடு கூடவே வதான்றி; தான்
விதள காலம் ஓர்ந்து - தான் பசயலியற்றுதற்கு உரிய ைாைத்லத எதிர்பார்த்து எண்ணி;
உடன் உதற கடிய யநாய் அைாள் - அவ்வுயிவராடு கூடவே தங்கும் பைாடிய
வியாதிலயப் வபான்ைேளும்; (ஆகிய சூர்ப்பணலை)

இச்பசய்யுள் வமற்பைாடர்ந்து ேரும் பசய்யுளில் (2741) உள்ள 'எய்திைள்' என்ை

விலைமுற்றுடன் முடியும். நீைமாமணி இராேணனின் ைரு நிைத்திற்கு உேலம. நிருதர்
என்பேர் நிருதி எனும் பதன்வமற்குத் திலசக்குக் ைாேல் பூண்ட பதய்ேத்தின் ேழி
ேந்தேர் என்பர். வேவராடு அழிதல் என்பது குைம் முற்றிலும் அற்றுப் வபாதலைக்
குறிக்கும். முன்பு - உடல் ேலிலம. வமல் என்பது ஐைாரச் சாரிலய பபற்று வமலை எை
ஆயிற்று. உடன் பிைந்வத பைால்லும் வியாதி என்ை ேழக்கிற்வைற்பச்சூர்ப்பணலைலய
'உடன் உலை ைடிய வநாய் அைாள்' என்ைார். ைரன் ேலதப் படைத்தில் இக்ைருத்லத
ேலியுறுத்தல் வபான்று 'உடன் உலைந்து உயிர்ைள் தம்லம அந்தைர்க்கு அளிக்கும் வநாய்
வபால் அரக்கி முன் ஆை' (2930) எைக் குறிப்பிடப் பபறுேலத எண்ணிப் பார்க்ைைாம்.
முன்ைர் 'இன்ைல் பசய் இராேணன் இலழத்த தீலமவபால் துன்ைரும் பைாடு மைக்
கூனி வதான்றிைாள்' (1445) என்றும் அதற்கு முன் இராமனின் அம்பால் தாடலை வீழ்ந்த
வபாது 'முடியுலட அரக்ைற்கு, அந்நாள், முந்தி உற்பாதம் ஆை, படியிலட அற்று வீழ்ந்த
பேற்றி அம் பதாலை ஒத்தாள்' (390) என்றும் பைாடியேர்ைலள இராேணவைாடு
பதாடர்புபடுத்திச் பசல்லும் ைாப்பிய பநறி எண்ணி மகிழ்தற்குரியது. இச் பசய்யுள்
முதல் 'சூர்ப்பநகி மூக்ைரி படைம்' என்றும் 'சூர்ப்பணலைப் படைம்' என்றும் ைாணப்
பபறும்.

2740. தசம் பராகம் படச்

தசறிந்த கூந்தலாள்,
தவம்பு அராகம் தனி
விதளந்த தமய்யிைாள்,
உம்பர் ஆைவர்க்கும், ஒண்
தவர்க்கும், ஓத நீர்
இம்பர் ஆைவர்க்கும், ஓர்
இறுதி ஈட்டுவாள்,
தசம்பு அராகம் பட - தாமிரத்தின் பசந்நிைம் வபாைச் பசந்நிைம் பபாருந்த; தசறிந்த
கூந்தலாள் - அடர்ந்த தலை மயிலர உலடயேளும்; தவம்பு அராகம் தனி விதளந்த
தமய்யிைாள் - பேப்பம் பைாள்ளும் (ைாம) ஆலச ஒப்பிைாது ேளர்ந்து தலழத்த
உடம்லப உலடயேளுமாை சூர்ப்பணலை; உம்பர் ஆைவர்க்கும் - வதேர்ைளுக்கும்;
ஒண் தவர்க்கும் - சிைந்த தேத்லத உலடய முனிேர்ைளுக்கும்; இம்பர் ஆைவர்க்கும் -
இவ்வுைை மக்ைளுக்கும்; ஓர் இறுதி ஈட்டுவாள் - ஒப்பற்ை ஓர் அழிலேச் பசய்ய
ேல்ைேளும் ஆை (சூர்ப்பணலை),
பசம்பராைம் படச் பசறிந்த கூந்தைாள் - பசம்பட்லட மயிருலடயேள். பசந்நிைம்
இேள் கூந்தல் முன் நிற்ை மாட்டாது அழிவுறும்படி. அடர்ந்த கூந்தலுலடயேள்
என்றுமாம். பசம் - பராைம் எைப் பிரித்துச் சிேந்த புழுதி நிைம் பபாருந்த எைக்
கூறுோருமுளர். 'பேம்ப ராகு' எைக் பைாண்டு திருமாலை ேஞ்சித்து அமுது பபைக்
ைருதிய இராகு வபால் சூர்ப்பணலை இராமலை ேஞ்சித்து இன்பம் பபைக் ைருதிைள்
என்பாருமுளர். இராகுவின் பைாடுலம இேளுக்கும் ஏற்புலடத்து. இராமேதாரத்தின்
பயன் சூர்ப்பணலை ோயிைாை நலடபபற்ைது என்பலத முன் பசய்யுளாலும் (2739) இச்
பசய்யுளாலும் உணர்த்துகிைார். இது வபான்று முன்ைரும் 'அரக்ைர் பாேமும் அல்ைேர்
இயற்றிய அைமும் துரக்ை நல்ைருள் துைந்தைள் தூய் பமாழி மடமான்' எைக்
லைவையிலயப் பற்றிக் கூறியலம (1484) ைாண்ை. இவ்ோவை பின்ைர் இைக்குேன்
பற்றிக் கூறும்வபாது 'வதேர் பசய் தேத்திைால் பசம்மல் ஏகிைான்' (3337) என்பதால்
இக்ைாப்பிய பநறி புைப்படும் அேர்ைளின் பசய்லை உைை நன்லமக்குக்
ைாரணமாயிற்று எை இதைால் உணரைாம். இதைடிப்பலடயில் 'ஓர் உறுதி ஈட்டுோள்'
எைப் பாடம்பைாண்டு ஒப்பற்ை நன்லமலயத் வதடித் தருோள் என்று பபாருள்
ைாண்பர்.

2741. தவய்யது ஓர் காரணம்

உண்தம யமயிைாள்,
தவகலும் தமியள் அவ்
வைத்து தவகுவாள்,
தநாய்தின் இவ் உலகு எலாம்
நுதையும் யநான்தமயாள்,-
எய்திைள், இராகவன்
இருந்த சூைல்வாய்.
தவய்யது ஓர் காரணம் உண்தம யமயிைாள் - பைாடிதாை ஒரு ைாரணம் தன்னிடம்
உள்ளலதப் பபாருந்தியேளாய்; (அதைால்)தமியள் அவ்வைத்து தவகலும் தவகுவாள்
- தனியளாய் அக்ைாட்டில் நாளும் ோழ்ந்து ேருபேளாய்; இவ் உலகு எலாம் தநாய்தின்
நுதையும் யநான்தமயாள் - இவ்வுைைம் முழுேதும் விலரோைப் புகுந்து பசலும்
ேலிலமயுலடயேளாய் உள்ள சூர்ப்பணலை; இராகவன் இருந்த சூைல்வாய் எய்திைள்
- இராமன் தங்கிய பூஞ்சாலையிடத்து ேந்தாள்.

பேய்யவதார் ைாரணம் - இராேணன் சூர்ப்பணலையின் ைணேைாம்

வித்யுச்சிேலைக் பைான்ை பைாடுலமக்குப் பழி ோங்குதல் ைாரணமாம். இனிச்
சூர்ப்பணலை பைாண்ட பைாடிய ைாம இச்லசலயக் குறிப்பாைக் ைாரணம் எைக்
கூறியதுமாம். வமலும் சூர்ப்பணலை ைணேலை இழந்து ேருந்திய வபாது
இராேணனின் விருப்பப்படி ைரன் முதலிய இராக்ைதர் துலணவயாடு
தண்டைாரணியத்தில் சைத்தாைம் எனுமிடத்தில் தான் விரும்பிய வபாபதல்ைாம்
திரிந்து முனிேர்ைலள ேருத்த வேண்டும் என்ை ைாரணமுமாம். இராேணன்
முதலிவயார் குைத்துடன் அழியும் பைாடிய ஊழ்விலை ைாரணம் எைலுமாம். இராமன்
சீலதலயப் பிரியும்படியாை ைாரணமுமாம் தமியள் என்பது அவ்ேைம் முழுதும்
தனிவய உைவிேருபேள் என்றும், பபண்ைளுக்குரிய அடக்ைம், ைட்டுப்பாடு இன்றி
விருப்பப்படி திரிபேள் என்றுமாம். இரகு என்ை அரசன் மரபில் வதான்றியதால்
இராைேன் என்ை பபயர் பபற்ைான். சூழல் ோய் - என்பது ஏழன் உருபாய்
இடப்பபாருளுணர்த்தி நின்ைது.

2742. எண் தகும் இதமயவர், 'அரக்கர்

எங்கள்யமல்
விண்டைர்; விலக்குதி'
என்ை, யமதலநாள்
அண்டசத்து அருந் துயில்
துறந்த ஐயதைக்
கண்டைள், தன் கிதளக்கு
இறுதி காட்டுவாள்.
யமதலநாள் எண்தகும் இதமயவர் அரக்கர் எங்கள்யமல் விண்டைர் விலக்குதி என்ை -
முன்பைாரு ைாைத்தில் நன்கு மதிக்ைத்தக்ை வதேர்ைள் 'எங்ைலள அரக்ைர்ைள்
பலைத்தைர். அேர்ைள் தரும் துன்பத்லத நீக்குோய்' எை வேண்ட; (அதைால்),
அண்டசத்து அருந்துயில் துறந்த ஐயதை - ஆதிவசடன் என்ை பாம்பின் மீது அரிய வயாை
நித்திலர பசய்ேலத விட்டு விட்டு உைகில் அேதரித்த இராமலை; தன் கிதளக்கு
இறுதி காட்டுவாள் கண்டைள் - தன் சுற்ைத்தாராம் அரக்ைர்ைளுக்கு முடிலே
உண்டாக்குபேளாை சூர்ப்பணலை பார்த்தாள்.

எண் - புைழுமாம். எண்தரும் என்பதற்கு முப்பத்து முக்வைாடி எனும்

எண்ணிக்லைலயக் குறிக்கிைது என்றும் உலரப்பர். விண்டைர் - வேறுபட்டைர் என்ை
பபாருள் பலைலம பைாண்டலதக் குறிக்கும். அண்டசம் எனின் முட்லட; அதிலிருந்து
வதான்றிய பாம்லபக் குறிக்கும். கிலளக் கிறுதி ைாட்டுோள் ஐயலைக் ைண்டைள்
என்பதால் இராமன் வமல் இேள் பைாண்ட ைாமத்தால் அரக்ைர் குைவம அழியப்
வபாேலதச் சுட்டி நிற்கிைது. வதேர்ைள் அரக்ைர்ைளின் பைாடுலமயால் திருமாலை
வேண்டியதால் இராமைாை அேதரித்தலதப் பாைைாண்டத் திருஅேதாரப் படைம்
விேரித்தது (184-207) பமய்மைந்து மக்ைள் தூங்குேது வபாைன்றி எல்ைா உயிர்ைலளயும்
ைாப்பாற்றுேலத எண்ணியோவை உைங்கும் உைக்ைத்லத அறிதுயில் என்பர்.

ைாட்டுோள் என்பலத முற்பைச்சமாைக் பைாண்டு தன் சுற்ைத்திற்கு அழிலே

அலடவிப்பேளாய் இராமலைக் ைண்டாள் எைக் பைாள்ோரும் உளர்.
இராமன் அழலைச் சூர்ப்பணலை வியத்தல்

2743. 'சிந்ததயின் உதறபவற்கு

உருவம் தீர்ந்ததால்;
இந்திரற்கு ஆயிரம்
நயைம்; ஈசற்கு
முந்திய மலர்க் கண் ஓர் மூன்று;
நான்கு யதாள்,
உந்தியில் உலகு அளித்தாற்கு'
என்று உன்னுவாள்.
சிந்ததயின் உதறபவற்கு உருவம் தீர்ந்தது - (எல்வைாருலடய)மைத்திலும்
தங்குபேைாகிய மன்மதனுக்கு ேடிேம் ஒழிந்து வபாயிற்று; இந்திரற்கு ஆயிரம் நயைம்
- வதவேந்திரனுக்கு ஆயிரம் ைண்ைள்(உண்டு); ஈசற்கு முந்திய மலர்க்கண் ஓர் மூன்று -
சிேனுக்கு சிைந்த தாமலர மைர் வபான்ை ைண்ைள் மூன்ைாம்; உந்தியில் உலகு
அளித்தாற்கு நான்கு யதாள் - தன்திருநாபியில் உைைங்ைலளத் தந்தருளிய திருமாலுக்குத்
வதாள்ைள் நான்ைாம்; என்று உன்னுவாள் - எைச் சூர்ப்பணலை நிலைப்பாள்.

இராமனின் அழலைக் ைண்டு வியந்த சூர்ப்பணலை 'இேன் மன்மதவைா?' எை

முதலில் ஐயுற்ைாள். 'மன்மதனுக்கு ேடிேமில்லை. இேவைா ேடிவுலடயேன். எைவே
இேன் மன்மதைன்று' எைத் பதளிந்தாள். பின்ைர் 'இேன் இந்திரவைா, சிேவைா,
திருமாவைா' எை ஐயுற்ைபின்முலைவய ஆயிரங் ைண்ணும், மூன்று ைண்ணும். நான்கு
லையும் இல்ைாததால் அேர்ைள் அல்ைன் எைத் பதளிந்தாள். அைப்பபாருள் துலையில்
தலைேன் தலைவிலயக் ைண்டு ஐயுைலுக்கு மாைாை இங்குப் பபண் மற்வைார் ஆலணக்
ைண்டதும் முதலில் ஐயுறுேதால் இது பபாருந்தாக் ைாமம் ஆகிய பபருந்திலணயின்
பாற்படும்.
மன்மதன் உருேமற்ை நிலை எய்தியலத (339) விசுோமித்திரன் ோயிைாை
அறிகிவைாம். அத்துடன் அடுத்த பாட்டிலும் 'ைற்லை அம்சலடயேன் ைண்ணின்
ைாய்தைால் இற்ைேன்' (2744) எைவும் ைாணப் பபறும். சிேனுக்குச் சூரியன், சந்திரன்,
அக்கினி ஆகிய மூன்று ைண்ைள். முலைவய பசந்தாமலர, பேண்டாமலர, பசவ்ேல்லி
ஆகிய மைர்ைள் வபான்ை ைண்ைளாைப் புைப்படுேதால் 'மைர்க்ைண் ஓர் மூன்று' எை
ேந்துள்ளது.

இப்பாடலில் ஐயமும் ஐயமறுப்பும் அலமந்துள்ளை. ஆல் - அலச.

2744. 'கற்தற அம் சதடயவன்
கண்ணின் காய்தலால்
இற்றவன், அன்று ததாட்டு
இன்றுகாறும், தான்
நல் தவம் இயற்றி, அவ்
அைங்கன், நல் உருப்
தபற்றை ைாம்' எைப்
தபயர்த்தும் எண்ணுவாள்
கற்தற அம் சதடயவன் கண்ணின் காய்தலால் இற்றவன் - பதாகுதியாை அழகிய
சலடலய உலடய சிேனின் பநற்றிக் ைண்ணால் எரித்தைால் உடல் அழியப்
பபற்ைேைாை; அவ் அைங்கன் தான் -அந்த மன்மதவை; அன்று ததாட்டு இன்று காறும்
நல் தவம் இயற்றி -தன் உடல் அழிந்த அன்று முதல் இன்று ேலர நல்ை தேங்ைலளச்
பசய்து; நல் உருப் தபற்றைைாம் - இந்த நல்ை ேடிலேப் பபற்ைைன் ஆகும்;எைப்
தபயர்த்தும் எண்ணுவாள் - என்று மீண்டும் சூர்ப்பணலை நிலைப்பாள்.
முன்ைர் மன்மதவைா என்று ஐயுற்று அேன் ேடிேம் தான் சிேன் பநற்றிக் ைண்ணால்
எரிந்து விட்டவத எை எண்ணியேள் இந்த ேடிலேப் பபறுதற்கு வேறு ைாரணம்
இருக்ை வேண்டும் எை எண்ணுகிைாள். அைங்ைன் - அங்ைம் இல்ைாத மன்மதன். தான் -
துணிவுப் பபாருளுணர்த்தும் இலடச்பசால். இது தற்குறிப்வபற்ை அணி. மன்மதன்
அைங்ைைாை ைலத: முன்ைர்க் லைைாயத்தில் சைைாதி முனிேர்க்குச் சிேன் வயாை
நிலைலய உணர்த்த வயாை நிலையில் இருந்த வபாது வதேர்ைளின் ஏேைான் மன்மதன்
சிேன் மீது மைர்ப்பாணங்ைலள எறிய அதைால் சிைங் பைாண்ட சிேன் தன் பநற்றிக்
ைண்ணால் மன்மதலை எரித்தார்.

2745. 'தரங்களின் அதமந்து, தாழ்ந்து,

அைகின் சார்பிை;
மரங்களும் நிகர்க்கல;
மதலயும் புல்லிய;
உரங்களின் உயர் திதச
ஓம்பும் ஆதையின்
கரங்கயள, இவன் மணிக் கரம்
என்று உன்னுவாள்.
இவன் மணிக்கரம் - இேைது அழகிய லைைள்; தரங்களின் அதமந்து தாழ்ந்து அைகின்
சார்பிை - சிைப்பில் உத்தம இைக்ைணம் கூறியபடி பபாருந்தி (முழந்தாள் அளவும்)
நீண்டு அழகுக்குத் தங்குமிடம் ஆை உள்ளை; மரங்களும் நிகர்க்கல - (பபரியபலை)
மரங்ைளும் ஒப்பாைலே அல்ை; மதலயும் புல்லிய - (உேலமயில்)
மலைைளும்இழிந்தலே ஆம்; உரங்களின் உயர் திதச ஓம்பும் ஆதையின் கரங்கயள -
ேலிலமைளால் மிக்ை திக்குைலளத் தாங்கும் யாலைைளின் துதிக்லைைவள ஆம்; என்று
உன்னுவாள் - எைச் சூர்ப்பணலை எண்ணுோள்
 ஆடேர் ைரங்ைளுக்கு ேலிலமயாலும் நிைத்தாலும் ஒப்புலம உலடய பலை
மரங்ைளும் இேன் நீை நிைமுள்ள ேலிய ைரங்ைளுக்கு ஒப்பாைமாட்டா. சிைர்
'தாழ்ந்துயர்ந்த தாைமா மரங்ைளும் நிைர்க்கிை' எை வேறு பாடம் பைாள்ேர் பசழித்துப்
பருத்து ேளர்ந்து உருண்டு நீண்ட தன்லமயால் மரத்லதக் லைக்கு உேலம கூறுேர்.
ஆயினும் அலேயும் ஈடாைா; அழித்தற்ைரிய ேலிலமயாலும் வதாற்ைப்
பபருலமயாலும் மலைலயக் லைக்கு உேலம கூறுேர். அதுவும் இங்குப் பபாருந்தாது
எைச் சூர்ப்பணலைஇராமனின் மணிக்ைர அழகில் வதாய்கின்ைாள். எல்ைா
இைக்ைணமும் பபாருந்திய இேன் லைைளுக்குத் திக்கு யாலைைளின் துதிக்லைைவள
பபாருந்தும் எை நிலைக்கிைாள். இராமன் வமனி அழலைப் பற்றிச் சீலதயிடம்
அனுமன் 'நீடுறு கீழ்த்திலச நின்ை யாலையின் வைாடு உறுைரம் எை, சிறிது கூைைாம்,
வதாடு உறு மைர் எைச் சுரும்பு சுற்று அைாத் தாள் பதாடு தடக்லை' (5274) எைக் கூறிய
பமாழிைலள இத்துடன் ஒப்பிடைாம் ைரங்ைவள - ஏைாரம் துணிவுப் பபாருளது.

2746. 'வில் மதல வல்லவன்

வீரத் யதாதளாடும்
கல்மதல நிகர்க்கல;
கனிந்த நீலத்தின்
நல் மதல அல்லது,
நாம யமருவும்
தபான்மதல ஆதலால்,
தபாருவலாது' என்பாள்.
வில்மதல வல்லவன் வீரத் யதாதளாடும் கல் மதல நிகர்க்கல - வில்ைால் வபார்
பசய்ய ேல்ைேைாம் இேனுலடய வீரம் பபாருந்திய வதாள்ைவளாடும் பேறும்
ைல்ைால் அலமந்த மலைைள் ஒப்பு ஆைா;கனிந்த நீலத்தின் நல் மதல அல்லது - முதிர்ந்த
நீை ரத்திை மயமாை அழகிய மலை அல்ைாமல்; நாம யமருவும் தபான் மதல ஆதலால்
தபாருவலாது என்பாள் - புைழ்மிக்ை வமரு மலையும் பபான்மயமாை மலை ஆதலின்
ஒப்பாைாது எைச் சூர்ப்பணலை பசால்லுோள்.
மலை ேல்ைேன் - மலைதலில் ேல்ைேன் மலைய எனும் பசயபேன் எச்சம்
பதாக்கு நின்ைது என்பர் மலை என்பதலை முதனிலைத் பதாழிற் பபயராைவும்
பைாள்ேர். மலை வில் எை மாற்றி மலை வபான்ை ேலிய பபரிய வில் எைவும்
பைாள்ேர். இேன் வதாளுக்குக் ைல் மலையும், பபான் மலையும் ேலிலமயாலும்
நிைத்தாலும் ஒப்பாைா. இந்திர நீை மலைவய ஒப்பாகும். நாமம் - புைழ், பபருலம.
அச்சத்லதயூட்டும் மலை எனினும் அலமயும்.

2747. தாள் உயர் தாமதரத்

தளங்கள் தம்தமாடும்
யகள் உயர் நாட்டத்துக்
கிரியின் யதாற்றத்தான்
யதாதளாடு யதாள் தசலத்
 ததாடர்ந்து யநாக்குறின்,
நீளிய அல்ல கண்;
தநடியமார்பு!' என்பாள்.
தாள் உயர் தாமதரத் தளங்கள் தம்தமாடும் யகள் உயர் நாட்டத்துக் கிரியின்
யதாற்றத்தான் - நாளத்வதாடு கூடி உயர்ந்த பசந்தாமலர மைரின் இதழ்ைளுடன் ஒளி
சிைந்து விளங்கும் ைண்ைலளயும் மலை வபான்று சிைந்து விளங்கும் வதாற்ைத்லதயும்
உலடய இேைது; யதாதளாடு யதாள் தசலத் ததாடர்ந்து யநாக்குறின் - ஒரு வதாவளாடு
மற்பைாரு வதாலள அளாேத் பதாடர்ச்சியாைப் பார்த்தால்; கண் நீளிய அல்ல - என்
ைண்ைள் நீண்டை அல்ை; மார்பு தநடிய என்பாள் -மார்பு நீண்டு பரந்துள்ளது என்று
பசால்ோள்.

நீர்ப்பூக்ைளில் தாமலர மைவர நீர்மட்டத்திற்கு வமவை உயர்ந்து வதான்றும்

நாளங்ைலள உலடயது. எைவே தாளுயர் தாமலர எைப்பட்டது. தளம் - பூவிதழ். வைள் -
வைழ் என்பதன் திரிபு. வைள் என்பதற்கு ஒற்றுலமஎைவும் பபாருள் ைாண்பர். தாமலர
இதழ் பசவ்ேரி படர்ந்து குளிர்ச்சிலயயும் மகிழ்ச்சிலயயும் தரும் அழகுலடயதால்
இராமனின் ைண்ைளுக்கு உேலம கூைப்பபற்ைது. வதாள்ைள் இரண்டிற்கும் நடுவிலுள்ள
மார்பின் பரப்பு முழுேலதயும் ஒவர சமயத்தில் பார்க்ைக் கூடாதோறு பரந்து விரிந்து
இருப்பதால் 'நீளிய அல்ை ைண்' என்ைாள். உத்தம இைக்ைணப்படி இராமனின் மார்பின்
பரப்பளவு இத்தன்லமயது எைக் கூைப் பபற்றுளது. பறிக்ைப்படாத மைர் என்பதலைச்
சுட்டத் 'தாளுயர் தாமலர' எைலுமாம்.
ைண் - ைண்ணின் பார்லேக்கு இைக்ைலண. இப்பாடலில் உேலம அணி உளது.

2748. அதிகம் நின்று ஒளிரும்

இவ் அைகன் வாள்முகம்
தபாதி அவிழ் தாமதரப்
பூதவ ஒப்பயதா?
கதிர் மதி ஆம் எனின்
கதலகள் யதயும்; அம்
மதி எனின், மதிக்கும்
ஓர் மறு உண்டு' என்னுமால்
அதிகம் நின்று ஒளிரும் இவ் அைகன் வாள்முகம் -மிகுதியாை நிலை பபற்று
எப்வபாதும் ஒளிவீசும் இந்த அழகியேனின் ஒளிமிக்ை முைம்; தபாதி அவிழ் தாமதரப்
பூதவ ஒப்பயதா - பமாட்டு அவிழ்ந்து மைரும் தாமலர மைலர ஒத்திருக்குவமா?
(ஆைாது என்பதாம்); கதிர்மதி ஆம் எனின் கதலகள் யதயும் - ஒளியுலடய சந்திரன் எை
உேலம கூறுவோம் என்ைால் அந்தச் சந்திரனின் ைலைைள் நாள்வதாறும் வதய்ந்து
விடும்; அம்மதி எனின் மதிக்கும் ஓர்மறு உண்டு என்னும் - அவ்ோவை அந்தச் சந்திரலை
உேலம கூறிைாலும் அந்தச் சந்திரனுக்கும் ைலை எனும் ஒரு குற்ைம் எப்வபாதும்
உள்ளது என்று பசால்லுோள்; ஆல் - ஈற்ைலச.
 பபாதி - பமாட்டு, அரும்பு 'பபாதியிலை நகுேை புணர்முலை' (75) எைப் பாை
ைாண்டத்தில் நாட்டுப்படை ேரி இதலை ேலியுறுத்தும். அடிக்ைடி கூம்பி மைரும்
தாமலரப் பூவும், நிலை மாறிய நிலைலயயும் எப்வபாதும் ைலைலயயும் பைாண்ட
சந்திரனும் இராமனின் முைத்திற்கு ஒப்பாைா எைக் ைாரணத்வதாடு இராமனின் முை
அழகின் சிைப்லபச்சூர்ப்பணலை நிலைப்பாள்.

ஒப்பவதா - ஓைாரம் எதிர்மலைப் பபாருளில் ேந்தது. என்றும் மைர்ந்து ோடாது

விளங்குேது இராமனின் முைம், ேளர்ந்து வதயும் மதி இதற்கு ஈடாைாது ைலைைள் வதய
மறு மட்டும் நிலைத்திருக்கும் எை உேவமயத்தால் உேலமக்குள்ள வேற்றுலமலய
விளக்குேதால் இது வேற்றுலம அணி. 1

2749'எவன் தசய, இனிய இவ்

அைதக எய்தியைான்?
அவம் தசயத் திரு உடம்பு
அலச யநாற்கின்றான்;
நவம் தசயத்ததகய இந்
நளிை நாட்டத்தான்
தவம் தசய, தவம் தசய்த தவம்
என்?' என்கின்றாள்.
இனிய இவ் அைதக எய்தியைான் - இன்பம் அளிக்கும் இப்படிப் பட்ட அழலை
அலடந்த இேன்; எவன் தசய - எலதப் பபறுேதற்ைாை; அவம் தசயத் திரு உடம்பு
அலச யநாற்கின்றான் - வீண் ஆக்கிக்பைாள்ளத் தன் அழகிய திருவமனி ேருந்தத்தேம்
பசய்கிைான்?;நவம் தசயத் ததகய இந் நளிை நாட்டத்தான் - வமலும் புதுலமலய
உண்டாக்ைத்தக்ை இந்தத் தாமலர மைர் வபான்ை ைண்ைலள உலடய இேன்; தவம் தசய
- தேம் பசய்யும்படி; தவம் தசய்த தவம் என்' என்கின்றாள் - அத்தேம் தான் முன்ைர்ச்
பசய்த தேம் எதுவோ' என்று வியந்து பசால்கின்ைாள்.

எேன் - யாது. பசயல் - வதடிப் பபறுதல். 'பசயத்திரு' எைச் வசர்ந்து பேற்றித்

திருமைள் எைப் பபாருள் பைாண்டு அேள் ோழும் திரு வமனி என்பாரும் உளர். நேம் -
புதுலம, இதற்கு நட்பு எைப் பபாருள் பைாண்டு நட்புக் பைாளத்தக்ை எைவும் பபாருள்
பைாள்ேர்.

நளிைம் - தாமலர; அது ைண்வடார்க்கு ஒரு விருப்பத்லதத் வதாற்றுவித்தைால் 'தேம்

பசய்த தேம்’ என்ை பதாடரிலைப் பின்ைர்ச் சுந்தர ைாண்டத்திலும் ’தேம் பசய்த
தேமாம் லதயல்' (6037) எைச் சீலதலயக் குறிப்பதுடன் ஒப்பிடைாம். தேம் பசய்ேது
அரக்கிக்கு பேறுப்பூட்டுேது எனினும் இராமனின் தேக்வைாைம் அேள் மைத்திலும்
தேம் பற்றி உயர்ோை எண்ணச் பசய்தது. அழகிய வமனி தேம் பசய்ேதால்
ேருத்தத்திற்குட்படுகிைவத எை இராமன் அழகு ோடுேதற்கு ேருந்துகின்ைாள்.
எேன் - குறிப்பு விலை முற்ைாைலணயும் பபயர்.
2750. உடுத்த நீர் ஆதடயள்,
உருவச் தசவ்வியள்
பிடித் தரு நதடயிைள்
தபண்தம நன்று; இவன்
அடித்தலம் தீண்டலின்
அவனிக்கு அம்மயிர்
தபாடித்தை யபாலும், இப்புல்
என்று உன்னுவாள்
உடுத்த நீர் ஆதடயள் - ைடைாகிய நீலரத் தன் ஆலடயாை உடுத்தேளும்; உருவச்
தசவ்வியள் - ேடிேத்தின் அழலை உலடயேளும்; பிடித்தரு நதடயிைள் அவனிக்கு -
பபண் யாலையின் நலடலயப் வபான்ை நலட உலடயேளும் ஆை நிைமைளின்;
தபண்தம நன்று - பபண் தன்லம நன்ைாய் உள்ளது (ஏன் எனில்); இப்புல் இவன்
அடித்தலம் தீண்டலின் - இந்நிைத்தில் முலளத்த இப்புல் இராமைாம் இேனுலடய
திருேடிைள் பட்டலமயால்; அம்மயிர் தபாடித்தை யபாலும் - (அந்நிைமைளின்)
உடலிலுள்ள அந்த அழகிய மயிர்ைள் சிலிர்த்தை வபாலும்; என்று உன்னுவாள் - எை
நிலைப்பாள்.
உடுத்த நீர் ஆலடயள் என்பதற்குக் ைடலை உடுத்துக் பைாண்ட ஆலடயாை
உலடயேள் எைவும் பைாள்ேர். மைளிர் நலடக்குப் பபண் யாலை நலடலய உேலம
கூறுேது மரபு. ஆடேன் உடல் தன் வமற் படவும் இன்ப உணர்வு மீதூரப் பபண்ணின்
உடலில் மயிர் பபாடித்துநிற்பது வபாை நிைத்தின் வமல் புற்ைள் நின்ைநிலை
சூர்ப்பணலை ைண்ைளுக்குத் பதன்பட்டது. இவ்வுணர்வு அேள் அடிமைத்தில் இராமன்
வமல் பைாண்ட ைாம உணர்ோல் அேன் அடித்தைம் தன் வமல் படாதா எை ஏங்கிய
ஏக்ைத்தின் பேளிப்பாடு எைைாம். பூமைளின் மயிர்ைளாைப் புற்ைள் உருேைம்
பசய்யப்பட்டுள்ளை. இக் ைருத்வத கிட்கிந்தா ைாண்டக் ைார் ைாைப் படைத்தில் 'பநடு
நிை மடந்லத, புைமயிர்த்தைம் பபாடித்தை வபான்ைை - பசும் புல்' எை உருேைமாைப்
புைப்படும் (4190).
பிடித்தரு நலட - ஒற்று மிகுந்தது எதுலை வநாக்கி. தரு - உேலமச் பசால்.

இப்பாடலில் தற்குறிப்வபற்ை அணி அலமந்துளது.

2751. வாள் நிலா முறுவலன்

வயங்கு யசாதிதயக்
காணலயை தகாலாம்,
கதிரின் நாயகன்?
யசண் எலாம் புல் ஒளி
தசலுத்தி, சிந்ததயில்
நாணலன், மீமிதச
நடக்கின்றான்' என்றாள்
 வாள் நிலா முறுவலன் - ஒளிமிக்ை நிைவு வபாைப் பற்ைலள உலடய இேைது;
வயங்கு யசாதிதயக் காணலயை தகாலாம் கதிரின் நாயகன் - திருவமனியில் விளங்கும்
ஒளிலய பார்த்திைவை வபாலும் ஒளியின் தலைேைாம் சூரியன் (ஏன் எனில்); யசண்
எலாம் புல் ஒளி தசலுத்தி - பநடுந்தூரத்தில் அேன்தன் அற்ப ஒளிலயச்
பசல்ைவிட்டு;சிந்ததயில் நாணலன் - உள்ளத்தில் பேட்ைம் இல்ைாதேைாய்; மீமிதச
நடக்கின்றான் என்றாள் - மிைவும் வமவையுள்ள ோைத்தில் பசல்கின்ைான் எை
இழித்துக் கூறிைாள்.

இராமனின் திருவமனி ஒளிலயச் சூரியன் ைண்டிருந்தால் இேன் ஒளியுடன்

தன்பைாளி ஒவ்ோது எை பேட்கி ஒளிந்திருப்பான். ஆதைால்'ைாண்கிைன்' எைக்
ைதிரேலைச் சூர்ப்பணலை பழிப்பாள். மற்லைய ைதிர்ைலள வநாக்ைச் சூரியன்
ஒளிமிக்ைேன் எைவே ைதிரின் நாயைன்' எைப்பட்டான். இவ்ோறு இராமனின் ஒளிச்
சிைப்லபப் வபாற்றும் ேலையில். அவயாத்தியா ைாண்டத்தில் ைங்லைப் படைத்தில்
சீலத இைக்குேனுடன் இராமன் ேழிநடந்த வபாது 'பேய்வயான் ஒளி தன் வமனியின்
விரி வசாதியின் மலைய' (1926) எை அழியா அழகுலடயேைாைப் பாராட்டப்
பபறுோன்.

சூர்ப்பணலை இராமனின் திருவமனி அழகில் ஈடுபட்டு அறிேழிந்து உணர்வு

பபாங்ைக் ைதிரேலைப் பழிக்கின்ைாள்.

2752. குப்புறற்கு அரிய மாக்

குன்தற தவன்று உயர்
இப்தபருந் யதாளவன்
இதழுக்கு ஏற்பது ஓர்
ஒப்பு எை, உலகம் யமல்
உதரக்க ஒண்ணுயமா?
துப்பினில் துப்புதட
யாததச் தசால்லுயகன்?
குப்புறற்கு அரிய மாக் குன்தற தவன்று உயர் இப்தபருந் யதாளவன் இதழுக்கு -
ைடத்தற்கு அருலமயாை பபரிய மலைைலள பேன்று உயர்ந்த இந்தப் பபரிய
வதாள்ைலள உலடய இேனுலடய உதடுைளுக்கு; ஏற்பது ஓர் ஒப்பு எை உலகம் யமல்
உதரக்க ஒண்ணுயமா - தகுதியாைவதார் உேலம என்று உைைத்தில் பசால்ேதற்குப்
பபாருந்துவமா (பபாருந்தாது); (ஆைால்) துப்பினில் துப்புதட யாததச் தசால்லுயகன் -
பேளத்திலைவிட வமம்பட்ட எலதச் பசால்லுவேன் (என்ைாள் சூர்ப்பணலை)

குப்புைல் - ைடத்தல், தாண்டிச் பசல்ைல்; 'குறுமுனி குடித்த வேலை குப்புைம்

பைாள்லைத்து ஆதல் பேறுவிது' எைக் ைடல்தாவு படைத்தில் (4754) இப்பபாருளில்
இச்பசால் ேரும். மாக்குன்று பபரிய வமருமலையுமாம். துப்பு என்ை பசால் பேளம்,
ேலிலம அழகு, சிைப்பு வபான்ை பபாருளில் ேரும் இதழுக்குப் பேளம் உேலமயாைப்
பயன்படும். ஆைால் இராமன் இதழுக்கு இது ஒப்பாைாது எை மறுப்பாள். 'உலரக்கின்
உள்ளவம துப்பபனில்' எைப் பாடம் பைாண்டு, (பேளத்லத உேலமயாைக்) கூறிைால்
உள்ளவம ைாறி உமிழ்ோய் எைப் பபாருள் பைாள்ேர்.
 இனி, இப்பாடத்திற்வை, இதழுக்கு ஒப்பாை உைகில் வேவைார் பபாருலள உேலம
கூறிைால் அவ்ோறு கூறிய மைவம ைடுலமயாைது என்பர். இராமன் இதழுக்குப்
பேளம் ஒப்பாைாது என்று அனுமன் சீலதயிடம் இராமன் வமனி பற்றிக் கூறும் வபாது
'பூோப் பேளவமா பமாழியற் பாற்வை?' (5279) என்பது இத்துடன் ஒப்பிடற்குரியது
உைைம் - இடோகுபபயர். இப்பாடலில் எதிர்நிலை அணி உளது.

2753'நல்கதல மதிஉற
வயங்கு நம்பிதன்
எல்கதல திருஅதர
எய்தி ஏமுற,
வற்கதல யநாற்றை;
மாசு இலா மணிப்
தபான்கதல யநாற்றில
யபாலுமால்' என்றாள்
நல்கதல மதிஉற வயங்கு நம்பிதன் - சிைந்த ைலைைள் நிரம்பிய முழுமதி வபால்
விளங்கும் இவ்ஆண்மைனின்; எல்கதல திருஅதர எய்தி ஏமுற - சூரியலைத் தன்
ஒளியால் அழிக்கும் அழகிய இலடலய இன்பமுை; வற்கதல யநாற்றை - மரவுரிவய
தேம் பசய்தை; மாசு இலா மணிப் தபான் கதல யநாற்றில யபாலுமால் என்றாள் –
குற்ைமற்ை பபான்ைாலட தேம் பசய்திை வபாலும் என்ைாள் (சூர்ப்பணலை)ஆல் -
அலச.

நல்ைலை மதி உை ேயங்கு நம்பி என்பதால் இராமச்சந்திரன் என்ை பபயரின்

ைாரணம் புைப்படும். உை - ஒப்பு. எல் ைலை என்பதற்கு இருலள ஓட்டும் எைவும்
உலரப்பர். உடலின் நடுப் பகுதியிலிருப்பதால் இலட எைப்பட்டது. பபாற்ைலை -
பபான்பட்டு. இராமன் ேைம் புகுமுன் லைவையி ஏேைால் ஏேல் மைளிர் மரவுரி ஏந்தி
ேந்தலத 'ேற்ைலை ஏந்தி ேந்தார்' (1747) என்பதும் குைன் பரதன் மரவுரி அணிந்த
நிலையில் 'ேற் ைலையின் உலடயாலை'க் (2331) ைண்டதாைக் ைாட்டுேதும் இச்
பசால்லின் இப்பபாருலளக் ைாட்டும். பூர்சம் எனும் ஒரு ேலை மரத்திலிருந்து
எடுக்கும் பட்லடயாைாகிய ஆலட ேற்ைலை என்பர். இராமனின் இலடயில் மரவுரி
அணிந்ததால் அது பபான்ைாலட பசய்யாத தேத்லதச் பசய்தது எை, தேத்லதச்
பசய்வோலர அழிக்கும் அரக்ைர் குைப்பபண் மைத்தில் வதான்றுேது வியப்பிற்குரியது.
ஏமம் ஏம் எை ேந்தது இலடக்குலை. இப்பாடலில் தன்லமத் தற்குறிப்வபற்ை
அணியும் திரிபு அணியும் ேந்துள்ளை.

2754. 'ததாதட அதம தநடு மதைத்

ததாங்கல் ஆம் எைக்
கதட குைன்று, இதடதநறி,
கரிய குஞ்சிதயச்
சதட எைப் புதைந்திலன்
 என்னின் ததயலா-
ருதட உயிர் யாதவயும்
உதடயுமால்' என்றாள்.
ததாதட அதம தநடுமதைத் ததாங்கல் ஆம் எை -பதாடர்ச்சி பபாருந்திய நீண்ட
வமைக் கூறுைள் கீழிைங்கிய ேரிலச என்று உேலமகூறும்படி; கதட குைன்று - நுனி
சுருண்டு; இதட தநறி கரிய -இலட இலடவய பநறிப்புக் பைாண்டு ைரிதாை உள்ள;
குஞ்சிதயச் சதட எைப் புதைந்திலன் என்னின் - தன் தலை மயிலரச் சலடயாைத்
தரித்திைன் என்ைால், ததயலாருதட உயிர் யாதவயும் உதடயுமால் என்றாள் -
பபண்ைளுலடய உயிர்ைள் எல்ைாம் அழியும் என்று கூறிைாள் - (சூர்ப்பணலை). ஆல் -
அலச.

உலடதல் - அழிதல், தைர்தல். உயிரும் என்ை உம்லமயால் எஞ்சிய நாண், ைற்பு

முதலியேற்லையும் தழுவி நிற்கும். சலடயாைக் பைாள்ளாத இராமனின் குஞ்சி மைளிர்
உயிலர அழிக்கும் என்பதாம். அனுமன் சீலதயிடம் இராமன் குஞ்சி பற்றிக் கூறும்
வபாது' நீண்டு குழன்று பநய்த்து இருண்டு பநறிந்து பசறிந்து பநடுநீைம் பூண்டு புரிந்து
சரிந்து ைலட சுருண்டு புலையும் நறும்பூவும் வேண்டும் அல்ை எை, பதய்ே பேறிவய
ைமழும் நறுங்குஞ்சி' (5284) என்பதுடன் இதலை ஒப்பிடைாம்.
உலட உயிர் என்பலத உலடயும் உயிரும் எை உம்லமத் பதாலை யாைவும்
பைாள்ேர்.

இதில் ஏதுத் தற்குறிப்வபற்ை அணி உளது என்பர்.

2755. 'நாறிய நதக அணி

நல்ல, புல்லிைால்
ஏறிய தசவ்வியின்
இயற்றுயமா?' எைா
'மாறு அகல் முழுமணிக்கு
அரசின் மாட்சிதான்
யவறு ஒரு மணியிைால்
விளங்குயமா?' என்பாள்.
நாறிய நதக அணி நல்ல புல்லிைால் - விளங்கிய ஒளிமிக்ை அணிைைன்ைளில்
சிைந்தலே இேன் திருவமனிலயத் தழுவிைால்;ஏறிய தசவ்வியின் இயற்றுயமா எைா -
மிக்ை அழகிைால் விளங்ைல் கூடுவமா? என்று பசால்லி; மாறு அகல் முழுமணிக்கு
அரசின் மாட்சிதான் - ஒப்பிைா நல்லிைக்ைணம் பபாருந்திய சிைந்த
இரத்திைங்ைளுக்பைல்ைாம் அரசாை விளங்கும் பைௌத்துே மணியின் சிைப்பு; யவறு
ஒரு மணியிைால் விளங்குயமா என்பாள் - மற்வைார் இரத்திைத்லதத் தன் வமல்
பூணுேதால் ஒளி விடுவமா (விடாதன்வை) என்று எண்ணிைாள்.

நாறுதல் - விளங்குதல், வதான்றுதல். முழுமணிக்கு அரசு - பைௌத்துே மணி ஊர்வதடு

படைத்தில் 'மணிைள் எத்துலண பபரியவும் மால் திரு மார்பின் அணியும் ைாசினுக்கும்
அைன்ைை உள' (4842) என்ை ைருத்துடன் ஒப்பிடைாம். இயல்பில் சிைந்து மிகுந்த
அழகுடன் விளங்கும் முழுமணிக்கு அழகு பசய்யவே ஒரு மணி வேண்டாம்.
அதுவபால் அழகினுக்பைல்ைாம் தலைேைாம் இராமனுக்கு வேறு அணிைைம்
வேண்டுேதில்லை என்பதாம். முற்ை முழு மணிப் பூணுக்குப் பூண் வேண்டார் யாவர
அழகுக் ைழகுபசய்ோர்' (நீதி பநறி. 12) என்பதும் ஒப்பிடத்தக்ைது. இயற்றுவமா -
ஓைாரம் எதிர்மலைப் பபாருள் குறித்தது. இதில் எடுத்துக் ைாட்டுேலம அணி உளது.

2756. 'கரந்திலன், இலக்கணம்

எடுத்துக் காட்டிய,
பரம் தரு நான்முகன்; பழிப்பு
உற்றான் அயரா-
இரந்து, இவன் இதண அடிப்
தபாடியும், ஏற்கலாப்
புரந்தரன், உலகு எலாம்
புரக்கின்றான்' என்றாள்.
இலக்கணம் கரந்திலன் எடுத்துக் காட்டிய பரம் தரு நான்முகன் - உத்தம
இைக்ைணங்ைலள எல்ைாம் (இேனுடம்பில்) அலமத்து விளங்ைச் பசய்த வமன்லம
பபாருந்திய நான்முைன்; பழிப்பு உற்றான் அயரா -இைழப்பட்டேன் ஆைான் அல்ைோ?
(ஏபைனில்); இவன் இதண அடிப் தபாடியும் இரந்து ஏற்கலாப் புரந்தரன் -
இேனுலடய திருேடித்தூசின் பபருலமலய வேண்டியும் பபை முடியாத
வதவேந்திரன்; உலகு எலாம் புரக்கின்றான் என்றாள் - மூவுைைங்ைலளயும் ஆட்சி
புரிகின்ைான் என்று ைருதிைாள். (சூர்ப்பணலை).

ைாட்டிய - உண்டாக்கிய, பலடத்த. பழிப்புற்ைலம - இேன் ைால் தூசிக்கு ஒப்பாைாத

இந்திரன் மூவுைகுக்கும் அரசுரிலம பபற்றுள்ளான். உத்தம இைக்ைணங்ைள் பைாண்ட
இேவைா ைாட்டிவை திரிகின்ைான். எைவே அவ்ோறு பலடத்த பிரமனின் பதாழில்
பயைற்ைதாை இைழ்ச்சிக்கு இடந்தந்தது.
பரந்தரு நான் முைன் - பரம் பபாருளாம் திருமாைால் பபைப்பட்ட பிரமன்
எைலுமாம். வதவேந்திரன் வதேருைகிற்கு மட்டுமின்றி மூவுைகிற்கும் அரசன் என்பது
புராணமரபு.
அவரா - விைாப் பபாருளில் ேந்தது; இதலைப் பபாது வநாக்கில் அலச என்பாரும்
உளர்.

சூர்ப்பணலையின் ைாம பேறி

2757. நீத்தமும் வாைமும்

குறுக, தநஞ்சிதடக்
யகாத்த அன்பு உணர்விதடக்
குளிப்ப மீக்தகாள,
ஏத்தவும், பரிவின் ஒன்று
ஈகலான், தபாருள்
காத்தவன், புகழ் எைத்
யதயும் கற்பிைாள்.
நீத்தமும் வாைமும் குறுக - ைடல் நீரும் ஆைாயமும் குலைந்தலேயாய்த் வதான்றும்
ேண்ணம்; தநஞ்சிதடக் யகாத்த அன்பு உணர்விதடக் குளிப்ப மீக்தகாள - மைத்திவை
பதாடர்ச்சியாைக் பைாண்ட அன்பு பேள்ளம் அறிவிவை மூழ்கும்படி மிகுதியாை;
ஏத்தவும் பரிவின் ஒன்று ஈகலான் தபாருள் காத்தவன் புகழ் எை - இரப்வபார் தன்லைப்
புைழவும் அேர்ைளிடத்து இரக்ைத்வதாடு ஒரு சிறிதும் பைாடுக்ைாதேைாய்த் தன்
பசல்ேத்லதக் ைாத்து நின்ைேன் புைலழப் வபாை; யதயும் கற்பிைாள் - குலைந்தழியும்
ைற்லபயுலடயேளாம் (சூர்ப்பணலை).

ைற்பு - உறுதிப்பாடு. பபருலமக்குக் ைடலும் ோைமும் எல்லை ஆயிை. இதலை

'நன்லம ைடலின் பபரிது' (குைள். 103), 'ோன் உயர்வதாற்ைம்' (குைள். 272) என்ை
குைள்ைளுடன் ஒப்பிட்டுணரைாம். இராமனின் அழலைச் சூர்ப்பணலை பைோறு
எண்ணியதால் அேளுலடய ஆலச பேள்ளம் ைடலையும் ோலையும் ைடந்து நின்ைது.
அதைால் அறிேழிந்து ைற்பபாழிந்தாள். இந்நிலைலயக் ைவிஞர் தன்லைப் பாடி
ேந்தேர்க்குப் பரிசில் தராமல் பபாருலளப் பாதுைாத்தேனின் புைழ் வதய்ேதற்கு
ஒப்பிடுேர்.

இப்பாடலில் உயர்வு நவிற்சி அணியும், உேலம அணியும் அலமந்துள்ளை.

2758. வான்தனில், வதரந்தது

ஓர் மாதர் ஓவியம்
யபான்றைள்; புலர்ந்தைள்;
புழுங்கும் தநஞ்சிைள்;
யதான்றல்தன் சுடர் மணித்
யதாளில் நாட்டங்கள்
ஊன்றிைள், பறிக்க
ஓர் ஊற்றம் தபற்றிலள்,
வான்தனில் வதரந்தது ஓர் மாதர் ஓவியம் யபான்றைள் - ஆைாயத்தில் தீட்டியபதாரு
பபண் ேடிோை சித்திரத்லத ஒத்து; புலர்ந்தைள் புழுங்கும் தநஞ்சிைள் - மைம் ோடி
பேதும்பும் மைமுலடயேளாய்; யதான்றல் தன் சுடர் மணித் யதாளின் நாட்டங்கள்
ஊன்றிைள் - இராமனின் ஒளி விளங்கும் அழகிய வதாள்ைளில் தன் ைண்ைலளப் பதிய
லேத்தேளாய்; பறிக்க ஓர் ஊற்றம் தபற்றிலள் -(அேற்லை) மீட்டிடத் தக்ைபதாரு
ேலிலம பபைாதேளாயிைாள் (சூர்ப்பணலை)

நாட்டம் - ைண். ஊற்ைம் - ஊன்று வைால், பற்றுக் வைாடு. இங்கு ேன்லம எனும்
பபாருளில் ேந்தது. மாதர் - ைாதல் எனும் பபாருளும் உலரப்பர். அழகு எைவும்
பைாள்ேர். ஓவியம் என்பது அலசேற்ை நிலைலயச் சுட்டும். இவ்ோறு எண்ணும்
நிலையில் பைாடிய அரக்கி உருவில்தான் இருந்தாள் என்பலத இனி ேரும் பாடலில்
(2760) 'எயிறுலட அரக்கி, எவ் உயிரும் இட்டது ஓர் ேயிறுலடயாள்' எை ேருேதால்
உணரைாம். இராமன் வதாளில் பதித்த ைண்லண ோங்கும் ேலிலம அற்றிருந்தாள்.
'வதாள் ைண்டார் வதாவள ைண்டார்' (1081) எை உைாவியற் படைத்தில் இராமலைக்
ைண்ட மைளிர் நிலை இத்துடன் ஒப்பிடற்பாைது.

ஊற்ைம் - இைக்ைலண. இப்பாடலில் இல்பபாருளுேலம அணி அலமந்துள்ளது.

சூர்ப்பணலை இராமலைக் ைண்டு ைாமுற்று அேன் தன் மீது அன்பு பைாள்ள இவ்ோறு
அழகிய உருேம் தாங்கி ேந்ததாை ோன்மீைத்தில் இல்லை.

2759. நின்றைள்-'இருந்தவன்
தநடிய மார்பகம்
ஒன்றுதவன்; அன்று
எனின், அமுதம் உண்ணினும்
தபான்றுதவன்; யபாக்கு இனி
அரிதுயபான்ம்' எைா,
தசன்று, எதிர் நிற்பது
ஓர் தசய்தக யதடுவாள்
நின்றைள் - (இராமன் வதாலளப் பார்த்தோவை) நின்ை அச்சூர்ப்பணலை;
இருந்தவன் தநடிய மார்பகம் ஒன்றுதவன் -இங்கு இருந்தேைாம் இராமனின் பரந்த
மார்பினிடத்வத வசர்ந்து தழுவுவேன்; அன்று எனின் அமுதம் உண்ணினும்
தபான்றுதவன் -அவ்ோறு தழுோ விடில் சாோ மருந்தாம் வதோமிர்தத்லத
உண்டாலும் இைந்து விடுவேன்; யபாக்கு இனி அரிது யபான்ம் எைா - வேறு ேழி இனி
எைக்கு இல்லை வபாலும் என்று எண்ணி; தசன்று எதிர் நிற்பது ஓர் தசய்தக யதடுவாள்
- அேனிடம் பசன்று அேனுக்கு எதிரில் நிற்கும் ேழிலய ஆராய்ோள் ஆைாள்.
நின்ைேள் என்பதற்கு 'ோன்தனில் ேலரந்தது ஓர் ஓவியம்' வபான்று நின்ை
நிலைலயக் (2758) குறித்தது எைவும் கூறுேர். இருந்தேன் என்பது பன்ை சாலைக்கு
அருவை ஓரிடத்தில் தனிவய இருந்தேன் எைவும் பபருந்தேம் பசய்யும் ேடிவில்
உள்ளேன் எைவும் ஆம். இேலைக் கூடி மகிழாவிடில் உயிர் விடுவேன் என்று
எண்ணுபேள் தான் இைப்லப நீக்கும் அமுதம் உண்டாலும் இேலை அலடயா விடில்
சாவு உறுதி எைக் ைருதியதால் இராமலை அலடயும் உபாயத்லதத் வதடிைாள்.
அமுதினும் மிை இனியது இராமனின் வசர்க்லை என்று சூர்ப்பணலை எண்ணியது
இதைால் புைைாம். வபான்ம் - மைரக் குறுக்ைம். (நன். 96)

சூர்ப்பணலை வைாை ேடிேம் பைாள்ளுதல்

2760. ' "எயிறுதட அரக்கி, எவ்

உயிரும் இட்டது ஓர்
வயிறுதடயாள்" எை
மறுக்கும்; ஆதலால்,
குயில் ததாடர் குததல, ஓர்
தகாவ்தவ வாய், இள
மயில் ததாடர் இயலி ஆய், மருவல்
நன்று' எைா,
எயிறுதட அரக்கி எவ் உயிரும் இட்டது ஓர் வயிறுதடயாள் - வைாரப் பற்ைலள
உலடய இந்த அரக்ைப் பபண் எல்ைா உயிரிைங்ைலளயும் இடப் பபற்ை பபரிய
ேயிற்லை உலடயாள்; எை மறுக்கும் - என்று எண்ணி இேன் என்லை ஏற்ைாமல்
மறுக்ைக்கூடும்; ஆதலால் குயில் ததாடர் குததல - ஆதலின் குயிலைப் வபான்ை
பைாஞ்சும் பமாழிைலளயுலடய; ஓர் தகாவ்தவ வாய் - ஒரு பைாவ்லேப் பழம்வபான்ை
சிேந்த ோயுலடய; இளமயில் ததாடர் இயலி ஆய் -இளம் மயிலுக்குப் பபாருந்திய
சாயலுள்ள ஓர் பபண் ேடிேங் பைாண்டு;மருவல் நன்று எைா - தழுவி ஏற்றுக்
பைாள்ேது நல்ை பசயல் என்று எண்ணி;

எயிறு என்பதற்குக் வைாணற் பற்ைள் எைவும் பைாள்ேர். எவ்வுயிரும் உண்ணும்

பபருேயிற்லை உலடய அரக்கி எைத் தன் உருேத்லதக் ைண்டு இராமன் விைக்குோன்
எை முதலில் எண்ணிைாள். குயில் பதாடர் - குயில் வபான்ை உேம ோசைம்.
குதலையும் மதலையும் ஒரு பபாருளாைக் பைாள்ோரும் உளர். சிைர் குதலை என்பது
எழுத்து ேடிவு பபைாத பபாருள் விளங்ைாது இளங்குழந்லத கூறும் பசால். மழலை
என்பது எழுத்து ேடிேம் பபற்றுச் பசால் ேடிேம் பபைாதது என்பர்.

குயில் பதாடர் குதலை... மயில் - இல்பபாருளுேலம.

2761. பங்கயச் தசல்விதய

மைத்துப் பாவியா,
அங்தகயின் ஆய
மந்திரத்தத ஆய்ந்தைள்;
திங்களின் சிறந்து ஒளிர்
முகத்தள், தசவ்வியள்,
தபாங்கு ஒளி விசும்பினில்
தபாலியத் யதான்றிைாள்.
பங்கயச் தசல்விதய மைத்துப்பாவியா - பசந்தாமலர மைரில் ோழும் திருமைலள
உள்ளத்தில் தியாைத்து; அங்தகயின் ஆய மந்திரத்தத ஆய்ந்தைள் - தைக்குச் சித்தியாய்
இருந்த அத்திருமைளின் மூைமந்திரத்லதச் பசபித்தாள்; (அதன் பயைாய்) திங்களின்
சிறந்து ஒளிர் முகத்தள் தசவ்வியள் - முழுமதிலயவிட வமம்பட்டு விளங்கும்
முைமுலடயேளும் அழகியேளுமாய்; தபாங்கு ஒளி விசும்பினில் தபாலியத்
யதான்றிைாள் - மிக்ை ஒளி ோனில் பரவி விளங்ை ேடிேம் மாறி பேளிப்பட்டாள்.
திங்ைளின் சிைந்து - மதிலயப் வபாைச் சிைந்து - எை ஒப்புப் பபாருளிலும் பைாள்ேர்.
பசவ்வி - பருே அழகின் நிலைவு. அங்லையின் ஆய மந்திரம் என்பது முன்ைர்த்
தைக்குச் சித்தியாயுள்ள மந்திரம் -திருமைள் மந்திரத்லதத் தியாைத்வதாடு கூறி மிகுந்த
அழகு பபற்ைாள். அழகின் பசல்வியாை உள்ள திருமைலள நிலைந்து வேண்டும்
அழகிய ேடிேம் பபற்ைாள் என்பதாம். முதல் நூலில் சூர்ப்பணலை பார்க்ைப்
பயங்ைரமாை முைமுலடயேள்; வபரிலயப் வபாைப் பருத்த ேயிற்லை உலடயேள்;
பார்க்ைப் பயங்ைரமாை ைண்ைலள உலடயேள்; பநருப்புக் பைாழுந்து வபால் சிேந்து
விரிந்து குறுகிய தலைமயிலர உலடயேள்; பார்ப்பேர்ைளுக்குச் பசால்ை முடியாத
பேறுப்லப உண்டாக்கும் ேடிவு பைாண்டேள்; அேள் குரல் வைட்பேர்ைலள மூர்ச்லச
அலடயச் பசய்யும்; மிைவும் ேயது பசன்ைேள்; ைபடமாைப் வபசுபேள்; பைட்ட
நடத்லத உலடயேள்; குரூபிைளுக்குள் முதைாைேள் எை ேருணிக்ைப் பபறுோள்.
(ோன்மீைம் ஆரண்ய. 17 ஆம் சருக்ைம்) இதற்கு வநர் எதிராை ேடிேம் இப்பாடலிலும்
அடுத்த பாடலிலும் (2762) தீட்டப் பபற்றுள்ளது.

சூர்ப்பணலையின் நலடயழகு

ைலி முடுகு விருத்தம்

2762. பஞ்சி ஒளிர், விஞ்சு குளிர்

பல்லவம் அனுங்க,
தசஞ் தசவிய கஞ்சம் நிகர்,
சீறடியள் ஆகி,
அம் தசால் இள மஞ்தஞ எை, அன்ைம்
எை, மின்னும்
வஞ்சி எை, நஞ்சம் எை, வஞ்ச
மகள் வந்தாள்.
பஞ்சி - பசம்பஞ்சும், ஒளிர் விஞ்சு குளிர் பல்லவம் அனுங்க - விளங்குகின்ை மிைச்
பசழித்த தளிர்ைளும் (பசம்லமயிலும் பமன்லமயிலும் தமக்கு ஒப்பாைாமல்)
ேருந்தும்படி; தசஞ்தசவிய கஞ்சம் நிகர் சீறடியள் ஆகி - சிைந்த அழகுள்ள தாமலரக்கு
ஒப்பாை சிறிய பாதங்ைள் உலடயேள் ஆகி; அம் தசால் இள மஞ்தஞ எை - அழகிய
பசால்லுலடய இளலமயாை மயில் வபாைவும்; அன்ைம் எை -அன்ைம் வபாைவும்;
மின்னும் வஞ்சி எை - விளங்குகின்ை ேஞ்சிக் பைாடி வபாைவும்; நஞ்சம் எை- பைாடிய
விடம் வபாைவும்; வஞ்சமகள் வந்தாள்- ேஞ்சலை புரியும் சூர்ப்பணலை அங்கு
இராமன் முன் ேந்தாள்.

பஞ்சி எனினும் பஞ்சு எனினும் ஒக்கும். பசம்பஞ்சிக் குழம்பூட்டப் பபற்ை தளிரும்

ஒவ்ோது ேருந்தும்படி எைவும் உலரப்பர். பஞ்சியும் பல்ைேமும் ேருந்தக் ைாரணம்
அலே ஒளி, நிைம், பமன்லம, குளிர்ச்சி ஆகிய பண்புைளால் அேள் அடிைளுக்கு
ஒப்பாைாலமயாம். பசவ்வியஎன்பது பசவிய எை இலடக்குலையாய் ேந்தது.
சிறுலம+அடி = சீைடி. மயில் சாயலுக்கும், அன்ைம் நலடக்கும் ேஞ்சிக்பைாடி,
துேண்ட நிலைக்கும் நஞ்சு பைாடுலமக்கும் உேலம ஆயிை. மயிலை நலடக்கும்
திருமுருைாற்றுப்பலட உேலமயாைக் பைாண்டு 'மயில் ைண்டன்ை மட நலட மைளிர்
(திருமுருகு. 205, 310) என்று கூறும். நஞ்சு குளிர்ச்சியாை இருந்தும் பைால்லும் என்பர்
(நீதிபநறி. 30).
 இதில் பை உேலமைள் மாலை வபால் ேந்ததால் மாலையுேலமஅணியாம். இப்
பாடலில் ைாணும் சந்த இன்பம் பமல்பைாலி நயம் ோய்ந்தது.

2763. தபான் ஒழுகு பூவில் உதற

பூதவ, எழில் பூதவ,
பின் எழில் தகாள் வாள் இதண
பிறழ்ந்து ஒளிர் முகத்தாள்,
கன்னி எழில் தகாண்டது,
கதலத் தட மணித் யதர்,
மின் இழிவ தன்தம, இது,
விண் இழிவது என்ை,
தபான் ஒழுகு பூவில் உதற பூதவ - பபான்னிைமாய் விளங்கும் பசந்தாமலர மைரில்
ோழும் திருமைளின் அழகும்; எழில் பூதவ -அழகு மிக்ை நாைணோய்ப் புள்ளின்
அழகும்; பின் எழில் தகாள் -தைக்குப் பிற்படும்படி சிைந்த அழலைக் பைாண்ட; வாள்
இதண பிறழ்ந்து ஒளிர் முகத்தாள் - இரண்டு ோள்ைள் வபாைக் ைண்ைள் மாறி மாறி ஒளி
வீசும் முைத்லத உலடயேளாம் சூர்ப்பணலை; கன்னி எழில் தகாண்டது - இளம்
பபண்ணின் அழலைக் பைாண்டதாை உள்ள; கதலத் தட மணித்யதர் - அழகிய
சீலைைளால் ஒப்பலை பசய்யப் பபற்ை பபரிய அழகிய வதர்; மின் இழிவ தன்தம இது
- மின்ைல் கீழிைங்கும் இயல்லப உலடயதாய்;விண் இழிவது என்ை - ோனிலிருந்து
கீவழ இைங்கி ேருகிைது எைக் கூறும்படி,
பபான் - பபான்னிைமாை மைரந்தப் பபாடி எைவும் கூறுேர். பபான் ஒழுகு
என்பதற்கு அழகு மிக்ை ேழிகின்ை என்றுமாம். ைன்னி எழில்பைாண்ட
ைலைத்தடமணித் வதலரயுலடய மின் வபாை விண்ணில் இழிந்தது எைக் பைாள்ேர்.
மின் - ஒளியுமாம் ைன்னி - இளலம, புதுலம, அழியாத் தன்லம. சூர்ப்பணலை இளம்
பபண் ேடிலேயும் வமைலை சூழ்ந்த அல்குலையும் பைாண்ட மின்ைல் ோனிலிருந்து
இைங்கி ேந்தது வபால் ேந்தாள் எைவும் கூறுேர். பபான், பூலே, ோளிலண, வதர்
உேலமயாகு பபயராைக் பைாண்டு பபாருள் ைாண்பர். இதில் உருேை உயர்வு நவிற்சி
அணியும், இல்பபாருள் உேலம அணியும் உள்ளை. 3

2764 கானில் உயர் கற்பகம்

உயிர்த்த கதிர் வல்லி
யமனி நனி தபற்று, விதள காமம்
நிதற வாசத்
யதனின் தமாழி உற்று, இனிய தசவ்வி
நனிி் தபற்று, ஓர்
மானின் விழி தபற்று, மயில்
வந்ததுஎை,-வந்தாள்.
கானில் உயர் கற்பகம் உயிர்த்த கதிர்வல்லி - நறுமணத்தில் சிைந்த ைற்பைமரம்
பபற்பைடுத்த ஒளி வீசும் ைாமேல்லி எனும் பைாடியின்;யமனி நனி தபற்று - ேடிலேத்
தான் நன்கு அலமயப் பபற்று; விதள காமம் நிதற வாசத் யதனின் தமாழி உற்று -
வமன்வமலும் விலளயும் ைாம ஒழுக்ைம் நிலைந்து நறுமணமிக்ை வதன் வபாலும்
பசாற்ைலளயும் அலடந்து; இனிய தசவ்வி நனி தபற்று - ைண்ணிற்கினிய அழலை
மிகுதியும் அலடந்து; ஓர் மானின் விழி தபற்று - ஒப்பில்ைாத மான் பார்லே வபான்ை
பார்லேலயப் பபற்று; மயில் வந்தது எை வந்தாள் -மயில் வபாைச் சாயலும் நலடயும்
பபற்று ேந்தது வபாை நடந்து ேந்தாள்.

வதேர் உைகில் ைற்பை மரத்லதச் சார்ந்து அதன் வமல் படரும் ைாமேல்லி என்னும்
பூங்பைாடி, பபண் ேடிலேயும் வதன் வபான்ை இனிய பசாற்ைலளயும் மிகுந்த
அழலையும், மானின் பார்லேலயயும் மயில்நலடலயயும் அதன் சாயலையும் பபற்று
ேந்தது வபாை ேந்தாள். உத்தம சாதிப் பபண்ைளின் உடலில் இயற்லையாை நறு மணம்
வீசும் என்பது பண்லடக் ைாைத்தில் நிைவிய நம்பிக்லைலய இது உணர்த்தும்.
சூர்ப்பணலை தன் பபயலரக் 'ைாமேல்லி ஆம் ைன்னி' எைக் கூறுோள் (2770)
அதற்வைற்ப இப்பாடல் அலமந்துள்ளது. வமற்ைண்ட (2761, 2763, 2764)பாடல்ைளில்
ஒன்றுக்கு வமற்பட்ட உேலமைலள அழகுைப் பலடத்துள்ளலம ைாப்பிய அழலை
மிகுவிக்கிைது; அரக்கியின் மாயத்லத விளக்ைவும்துலணபுரிகிைது.

இதில் தன்லமத் தற்குறிப்வபற்ை அணி உளது.

இராமன் வியப்பலடதல்

2765. 'நூபுரமும், யமகதலயும்,

நூலும், அறல் ஓதிப்
பூ முரலும் வண்டும், இதவ
பூசலிடும் ஓதச-
தாம் உதரதசய்கின்றது; ஒரு ததயல்
வரும்' என்ைா,
யகா மகனும், அத் திதச குறித்து,
எதிர் விழித்தான்.
நூபுரமும் யமகதலயும் நூலும் அறல் ஓதிப் பூ முரலும் வண்டும் இதவ பூசலிடும் ஓதச
- ைாற்சிைம்பும், இலட அணியும், நூலிற் வைாத்த அணிைைன்ைளும் ைருமணல் வபான்ை
கூந்தலில் சூடும் மைரில் பமாய்க்கும் ேண்டுைளும் ஆகிய இலே ஆரோரம் பசய்யும்
ஓலச;ஒருததயல் வரும் என்ைா உதர தசய்கின்றது - ஒரு பபண் ேருகிைாள் என்று
பசால்கிைதாை; யகாமகனும் அத்திதச குறித்து எதிர் விழித்தான் - சக்ைரேர்த்தி
திருமைைாம் இராமனும் அவ்வோலச ேந்த திக்லைக் குறித்து எதிர் வநாக்கிைான். தாம் -
அலச.
வமைலை - இலடயில் அணியும் மணிைள் வைாத்த பை ேடங்ைலளயுலடய ஓர்
அணிைைன். நூல் - பூணூல் வபான்று அணியும் பபான் மாலை என்பர். பூசல் -
வபபராலி. 'பூசல் ேண்டரற்றும் கூந்தல் பபாய்ம்மைள்' (2778) எை ேருதல் ைாண்ை.
அணிைைன்ைளின் ஒலியும் ேண்டின் ஒலியும் ஒரு பபண் ேருகின்ைாள் என்பலதக்
ைட்டியம் கூறிை. உலர பசய்தல் - குறிப்பித்தல் எைலுமாம்.
 நூல் - ஆகுபபயர். வபசாதலதப் வபசுேது வபாைக் கூறியது. மரபுேழுேலமதி.

2766. விண் அருள வந்தது ஒரு

தமல் அமுதம் என்ை,
வண்ண முதல தகாண்டு, இதட
வணங்க வரு யபாழ்தத்து,-
எண் அருளி, ஏதைதம துதடத்து,
எழு தமய்ஞ்ஞாைக்
கண் அருள்தசய் கண்ணன்
இரு கண்ணின் எதிர் கண்டான்.
விண் அருள வந்தது ஒரு தமல் அமுதம் என்ை -வதேருைைம் பைாடுக்ை ேந்ததாை
ஒப்பற்ை இனிய அமுதம் வபாை; வண்ண முதல தகாண்டு இதட வணங்க
வருயபாழ்தத்து - அழகிய மார்பைங்ைலளக் பைாண்டு அதன் பாரத்தால் இலட
துேளும்படி அடுத்து ேரும் சமயத்தில்; எண் அருளி ஏதைதம துதடத்து -
(திருவுளத்தில்) அருள் பைாண்டு (அதைால்) அடியேர்ைளின் அறியாலமலயப் வபாக்கி;
எழு தமய்ஞ்ஞாைக் கண் அருள் தசய் கண்ணன் - வமலும் ேளரும் தத்துே
ஞாைமாம்ைண்லண அளிக்கும் திருமால் அேதாரமாம் இராமன்; இரு கண்ணின் எதிர்
கண்டான் - இரண்டு ைண்ைளாலும் எதிவர பார்த்தான்.

அமுதம் வதேரிடத்து இருப்பதால் அேர்ைள் அளிக்ை ேந்தது என்ை. அமுதத்லத

முலைக்கு அலடயாைக் பைாள்ேதுடன் அேளுக்கும் அலடயாைக் பைாள்ளைாம்.
ஏலழலம - அறியாலம. ைண்ணன் - எல்ைாருலடய ைண்ைலளக் ைேரும்
அழகுலடயேன்; எல்ைார்க்கும் அறிவுக் ைண்லண அளிப்பேன்; பாை ைாண்ட
உைாவியற் படைத்தில் 'யாேர்க்கும் ைண்ணன் என்வை ஓதிய பபயர்க்குத்தாவை உறு
பபாருள் உணர்த்திவிட்டான்' (1068) எை ேருதல் ைாண்ை. வமலும் யாேர் மாட்டும்
ைருலணபபாழியும் ைண்லண உலடயேன் எைலுமாம். பரம்பபாருளாய் நின்று
உைகிற்கு பமய்ஞ்ஞாைக் ைண் அருள்பேன் தான் எடுத்த மானிடப்பிைப்பிற்வைற்பப்
புரியும் அைகிைா விலளயாட்லடக் குறிக்கும். இதைால் சூர்ப்பணலை மாறு வேடம்
பைாண்டு மயக்ை எண்ணித் வதால்வியுற்ைலத எண்ண இடமுளது. இேலளப் வபான்வை
மாரீசனும் முயன்று வதால்வியுறுகிைான். ைாப்பியப் வபாக்குக்கு இேர்தம் முயற்சிைள்
துலண புரிகின்ைை.

2767. யபர் உதைய நாகர்-உலகில்,

பிறிது வானில்,
பாருதையின், இல்லது ஒரு
தமல் உருவு பாரா,
'ஆருதை அடங்கும்? அைகிற்கு
அவதி உண்யடா?
யநரிதையர் யாவர், இவர் யநர்?'
எை நிதைத்தான்.
 யபர் உதைய நாகர் உலகில் - பபரிய இடமுலடய நாைங்ைள் ோழும் பாதைத்திலும்;
பிறிது வானில் - அதனில் வேைாை சுேர்க்ைவைாைத்திலும்; பார் உதையின் - நிை
உைைத்திலும்; இல்லது ஒரு தமல் உருவு பாரா - இல்ைாததாை ஒப்பற்ை பமன்லம
பபாருந்திய பபண் ேடிலேப் (இராமன்) பார்த்து; ஆர் உதை அடங்கும் - இேள்
அழகுயாரிடத்து அலமயும்?; அைகிற்கு அவதி உண்யடா - இேள் அழகிற்கு எல்லை
உள்ளவதா?; யநரிதையர் யாவர் இவர் யநர் எை நிதைத்தான் - மைளிர் இேளுக்கு
ஒப்பாைேர் யார் உள்ளார்? என்று எண்ணிைான்.

வபர் - பபருலம என்ைதன் நீட்டல் விைாரம். உலழ - இடம். அேதி - எல்லை, கீழ்,
வமல், நடு ஆகிய மூன்று உைைங்ைளிலும் இப்படிப்பட்ட அழலைக் ைாணல் அரிது.
எைவே இத்தலைய அழகு பலடத்தேள் யார் எைத் தன் மானிட அேதாரத்திற் வைற்ப
இராமன் எண்ணிைான். 'அழகிற்கு அேதி உண்வடா?' எை இங்குக் வைட்ட வைள்விக்கு
விலட வபாைப் பின்ைர் 'அழகிற்கு எல்லை இல்லை ஆம்' (2791) என்ை பதாடர்
அலமந்துள்ளது.

வநரிலழயர் - ஏற்ை அணிைைன் அணிந்த பபண்டிர். ஒத்த ஆலடலய உலடயேர்

எைவும் பைாள்ேர். (இலழ - நூல், நூலின் பபயர் ஆலடக்கு ஆம். ைருவியாகுபபயர்).
புதிதாைக் ைண்ட பபண்லண மரியாலதயுடன் எண்ணும் இராமனின் பண்பிற்வைற்ப
யாேர் இேர் வநர் எை நிலைக்கின்ைான்.

சூர்ப்பணலை இராமலை ேணங்கி, நாணி, நிற்ைல்

2768. அவ் வயின், அவ் ஆதச தன்

அகத்துதடய அன்ைாள்,
தசவ்வி முகம் முன்னி, அடி
தசங்தகயின் இதறஞ்சா,
தவவ்விய தநடுங் கண்-அயில்
வீசி, அயல் பாரா,
நவ்வியின் ஒதுங்கி, இதற
நாணி, அயல் நின்றாள்.
அவ் வயின் அவ் ஆதச தன் அகத்துதடய அன்ைாள் - அப்வபாது அந்த இராமன் மீது
பைாண்ட ஆலசலயத் தன் மைத்திற் பைாண்ட சூர்ப்பணலை; தசவ்வி முகம் முன்னி -
இராமனின் அழகிய முைத்லத வநாக்கி; அடி தசங்தகயின் இதறஞ்சா - அேன்
திருேடிலயத் தன் சிேந்த லைைளால் ேணங்கி; தவவ்விய தநடுங்கண் அயில் வீசி
அயல் பாரா - பைாடிய தைது நீண்ட ைண்ைளாம் வேல்ைலள இராமன் மீது வீசிப் பின்
அேலைப் பாராதது வபாைப் பார்த்து; நவ்வியின் ஒதுங்கி - மான்வபாை ஒருபுைம்
விைகி; இதற நாணி அயல் நின்றாள் -சிறிவத நாணம் பைாண்டு அருவை நின்ைாள்.

பசவ்வி முைம் முன்னி என்பலதச் சூர்ப்பணலைக்வை ஏற்றித் தன் அழகிய முைத்லத

இராமன் ைாணும் ேலையில் முன் ைாட்டிைாள் எைலுமாம். பைாடிய ைண்ணாம் வேல்
பைாண்டு தன் ைாம உணர்லே பேளிப்படுத்தி ஆண்ைலள ோட்டுேது மைளிர் இயல்பு.
ஆதைால் ைண்லண வேல் என்ைார். புதிய பபாருலளக் ைண்டதும் மருளும்
இயல்புலடயது மான். அதலைப் வபாை இேள் இராமலைக் ைண்டு ஒதுங்கி நின்ைாள்
என்பதாம். இதுஇேளுலடய மயக்கும் முலைைளில் ஒன்று. சிறிது நாணம்
பைாண்டதுவும் இப்பண்லபவய சுட்டும். அயல் பாரா என்ை பசயலை 'யான் வநாக்குங்
ைாலை நிைவைாக்கும் (குைள். 1094) என்பதுடன் ஒப்பிடைாம். அயல் நின்ைாள்
என்பதால் இராமலை விட்டு அைைாத விருப்லபப் புைப்படுத்தும்.

இராமன்-சூர்ப்பணலை உலரயாடல்

2769. 'தீது இல் வரவு ஆக, திரு! நின்

வரவு; யசயயாய்!
யபாத உளது, எம்முதை ஓர்
புண்ணியம்அது அன்யறா?
ஏது பதி? ஏது தபயர்? யாவர்
உறவு?' என்றான்.
யவத முதல்; யபதத அவள் தன்
நிதல விரிப்பாள்;
யவத முதல் - வேதங்ைளுக்கு மூைமாை இராமன்; திருயசயயாய் - திருமைள்
வபான்ைேவள!; பசந்நிைமுலடயேவள!; நின்வரவு தீது இல் வரவு ஆக - உன்னுலடய
ேருலை தீங்கில்ைா நல்ேரவு ஆகுை; யபாத உளது எம்முதை ஓர் புண்ணியம் அது
அன்யறா - ேர உள்ளது எம்மிடத்து ஒரு புண்ணியம் அல்ைோ?; ஏதுபதி - எது உன்
ஊர்?; ஏது தபயர் -எது உன் பபயர்?; யாவர் உறவு - எேர் உன் உைவிைர்?; என்றான் -
என்று வைட்டான்;யபதத அவள்தன் நிதல விரிப்பாள் - வபலதயளாை சூர்ப்பணலை
தன்னுலடய தன்லமலய விளக்கிச் பசால்ோளாைாள்.

வசவயாய் என்பதற்கு அன்னியவள எைவும் உலர ைாண்பர். அதற்குச் சான்ைாைச்

(தக்ை. பரணி 194 உலர) வசவயாய் என்பது தூரியாய் என்ைோறு என்ை பகுதிலயயும்
'புைத்தார்க்குச் வசவயான்' (திருோ. சிேபுராணம் 8) என்ை பதாடலரயும் ைாட்டுேர். 'தீது
இல் ேரவு ஆை' என்பது தம்மிடம் ேந்வதார்க்கு இன்பமாழி கூறும் முலைலம
பற்றியதாகும். பாை ைாண்டத்தில் லையலடப் படைம்தனில் வைாசிை முனிலயத்
தயரதன் ேரவேற்ை பாங்குடன் (319, 320) ஒப்பிடற்குரியது இது. 'வேத முதல்'
என்பதற்கு வேதங்ைளின் சித்தாந்தம் பசய்யப்பட்ட முதற் ைடவுள் என்பர்; வேதன்
முதல் எைப் பாடம் பைாண்டு அன்ைமாய் வேதத்லத உலரத்தேன் எைப் பிரமலை
முதைாைக் பைாண்டு குை ேரைாற்லைச் சூர்ப்பணலை கூறிைாள் என்பர். இராமலைத்
தன்னிச்லசக்கு இணங்ைச் பசய்ய முடியும் எை அேள்ைருதியதால் வபலத
எைப்பட்டாள்.

அறுசீர் விருத்தம்
2770. 'பூவியலான் புதல்வன் தமந்தன்
புதல்வி; முப்புரங்கள் தசற்ற
யச-வயலான் துதணவன் ஆை தசங்தகயயான்
தங்தக; திக்கின்
மா எலாம் ததாதலத்து, தவள்ளிமதல
எடுத்து, உலகம் மூன்றும்
காவயலான் பின்தை; காமவல்லி ஆம்
கன்னி' என்றாள்.
பூவியலான் புதல்வன் தமந்தன் புதல்வி - தாமலரப் பூலேத்தன் இருப்பிடமாய்க்
பைாண்ட பிரமன் மைைாம் புைத்தியரின் மைன் விச்சிரேசுவின் மைள் ஆவேன்;
முப்புரங்கள் தசற்ற யசவயலான் துதணவன் ஆை தசங்தகயயான் தங்தக -
திரிபுரங்ைலள எரித்து அழித்த ைாலள மீது ஏறிச் பசலுத்தேல்ைேைாம்
சிேபபருமானின் நண்பைாை சிேந்த லைைலள உலடய குவபரனின் தங்லை ஆவேன்;
திக்கின் மாஎலாம் ததாதலத்து தவள்ளிமதல எடுத்து உலகம் மூன்றும் காவயலான்
பின்தை - எட்டுத்திலசைளிலுள்ள யாலைைளின் ேலி எைாம் இழந்து ஓடச் பசய்து
பேள்ளி மயமாை ையிலை மலைலயப் பபயர்த்பதடுத்து மூன்று உைைங்ைலளயும்
ைாக்கும் திைம்பலடத்த இராேணனின் பின் பிைந்த தங்லை ஆவேன்; காமவல்லி ஆம்
கன்னி என்றாள் - ைாம ேல்லி என்ை பபயலரயுலடய ைன்னி என்று கூறிைாள்.

பிரமனின் மைன் புைத்தியன். புைத்தியனின் மைன் விச்சிரேசு. அேன் மைள்

சூர்ப்பணலை. மணம் பசய்வோர் மூன்று தலைமுலை கூறுேலதஎண்ணித் தன் மணக்
குறிப்லபயும் பேளியிட்டாள் எைைாம். இராேணைால் இைங்லையிலிருந்து
துரத்தப்பட்ட குவபரன் சிேன்பால் தேம் பசய்து அேர் நண்பைாைான். பைாடுத்துக்
பைாடுத்துச் சிேந்ததால் 'பசங்லைவயான்' எைப்பட்டான். இராேணனின்
பேற்றிலயயும் ஆற்ைலையும் ஆட்சிப் பபருலமலயயும் முலைவய எட்டுத் திக்கு
யாலைைலள பேன்ைலமயாலும் ையிலைலய எடுத்தலமயாலும் மூவுைகின்
ைாேைாலும் சுட்டிைாள் என்ை.

உத்தர ைாண்டத்தில் புைத்தியன் மைைாம் விச்சிரேசு என்பேன்சுமாலியின் மைள்

லைைசிலய மணந்து இராேணன், கும்பைர்ணன், சூர்ப்பணலை, வீடணன்
ஆகிவயாலரப் பபற்ைைன் என்பலத அறியைாம். வியாச பாரதமும் பபருந்வதேைார்
பாரதமும் இதுபற்றி வேறுபட்ட பசய்திலயக் கூறும். அேற்றின் படி விச்சிரேசுவிற்கு
மூன்று மலைவியர். அேருள் புட்வபாத்ைலட என்பேளுக்கு இராேணனும்
கும்பைர்ணனும் பிைந்தைர். மாலினிக்கு வீடணனும் இராலைக்குக் ைரனும்,
சூர்ப்பணலையும் பிைந்தைர்.

2771. அவ் உதர யகட்ட வீரன்,

ஐயுறு மைத்தான், 'தசய்தக
தசவ்விது அன்று; அறிதல் ஆகும் சிறிதின்'
என்று உணர, ' "தசங்கண்
தவவ் உரு அதமந்யதான் தங்தக" என்றது
தமய்ம்தம ஆயின்
இவ் உரு இதயந்த தன்தம இயம்புதி
இயல்பின்' என்றான்.
அவ்வுதர யகட்ட வீரன் ஐயுறு மைத்தான் - சூர்ப்பணலை பசான்ை அச்பசாற்ைலள
அறிந்த இராமன் சந்வதைம் பைாண்ட மைமுலடயேைாகி; தசய்தக தசவ்விது அன்று -
இேள் பசயல் ைளங்ைமற்ைது அன்று; சிறிதின் அறிதல் ஆகும் என்று உணர -சிறிது
வைட்டுத் பதரிேது தகுதி எை எண்ணி; தசங்கண் தவவ் உரு அதமந்யதான் தங்தக
என்றது தமய்ம்தம ஆயின் - சிேந்த ைண்ைலளயும் பைாடிய ேடிலேயும் பைாண்ட
இராேணனின் தங்லை என்பது உண்லமயாைால்; இவ் உரு இதயந்த தன்தம
இயல்பின் இயம்புதி என்றான் - இந்த அழகிய ேடிவு பபாருந்திய விதத்லத எைக்கு
உள்ளபடி கூறுோய் என்று பசான்ைான். பசய்லை - உடம்பு என்பாருமுளர்;
பதாழிைாகு பபயர். பசவ்விதன்று - மாலயயால் அலமந்தது வபாலும். பசங்ைண்
மிகுந்த சிைத்லதக் குறிக்கும். சிறிதின் அறிதல் ஆகும் என்பது சிறிய பபாழுதில்
அறியைாம் என்பாருமுளர். சூர்ப்பணலையின் அழகிய வதாற்ைத்திற்கும் இராேணனின்
தங்லை என்று அேள் கூறிய பசால்லுக்கும் இலயபின்லமயால் ஐயுற்ைான். இராமனின்
வைள்விைளும் சூர்ப்பணலையின் விலடயும் ைம்ப நாடைத்தில் சுலேமிக்ை பகுதியாகும்.
4

2772 தூயவன் பணியாமுன்ைம் தசால்லுவாள்,

யசார்வு இலாள்; 'அம்
மாய வல் அரக்கயராடு
வாழ்விதை மதிக்கலாயதன்,
ஆய்வுறு மைத்யதன் ஆகி, அறம்
ததலநிற்பது ஆயைன்;
தீவிதை தீய, யநாற்றுத் யதவரின்
தபற்றது' என்றாள்.
தூயவன் பணியா முன்ைம் - பரிசுத்தமாை பண்புள்ள இராமன்இவ்ோறு பசான்ை
உடவை; யசார்வு இலாள் தசால்லுவாள் - (தக்ைவிலடகூைச் சிறிதும்)
சலிப்பில்ைாதேளாய் விலட கூறுபேளாய்; அம் மாயவல் அரக்கயராடு வாழ்விதை
மதிக்கலாயதன் - அந்த மாலயயும் பைாடுலமயும் நிலைந்த அரக்ைர்ைளுடன் ோழ்ேலத
எண்ணமாட்டாதேளாய்; ஆய்வுறு மைத்யதன் ஆகி (நன்லம தீலமலய) ஆராயும்
உள்ளம் உலடயேள் ஆகி; அறம் ததல நிற்பது ஆயைன் - தரும பநறியில் பசல்லும்
தன்லம உலடயேளான் நான்; தீவிதை தீய யநாற்றுத் யதவரின் தபற்றது என்றாள் -
பாேம் ஒழியத் தேம் பசய்து வதேர்ைளின் அருளால் அலடந்தது (இவ் அழகிய
ேடிேம்) என்று பசான்ைாள்.

பணித்தல் - ைட்டலள. இடுதல் எைவுமாம். வதேரின் பபற்ைது - வதேர் வபாைப்

பபற்ை ேடிேம் எைவும் உலரப்பர். 'இவ்வுரு இலயந்த தன்லம இயம் புதி இயல்பின்'
எை முன் பாடலில் (2771) வைட்டதற்கிணங்ை இவ்ோறு விலட இறுக்ைைாைாள்.
இவ்விலடயால் சூர்ப்பணலை தன்னிடம் அரக்ைர் வபான்று தீக்குணமின்லமயும்,
தீவயார் வசர்க்லை இன்லமயும் முதலில் கூறிைாள். பின் அத்தீவயார் பண்பிற் பைதிராை
அைபநறியில் நிற்பலதயும், தேம் புரிந்து வதேர் அளித்ததால் அழகிய ேடிேம்
பபற்ைலதயும் கூறித் தான் தூய நிலையில் இருப்பதாய்த் தூயேைாம் இராமனுக்குத்
தன் மாய உலரயால் விலட கூறிைாள்.

2773. 'இதமயவர் ததலவயையும் எளிதமயின்

ஏவல் தசய்யும்
அதமதியின், உலகம் மூன்றும் ஆள்பவன்
தங்தக ஆயின்,
சுதமயுறு தசல்வத்யதாடும் யதான்றதல;
துதணயும் இன்றி,
தமிதய நீ வருதற்கு ஒத்த தன்தம என்?
ததயல்!' என்றான்.
ததயல் - பபண்வண!; இதமயவர் ததலவயையும் எளிதமயின் ஏவல் தசய்யும் -
வதேர்ைளின் தலைேைாம் இந்திரன் கூட இழிந்தநிலையில் ஏவிய சிறு பதாழிலையும்
பசய்யும்படியுள்ள;அதமதியின் உலகம் மூன்றும்ஆள்பவன் தங்தக ஆயின் - மூன்று
உைைங்ைலளயும் ஆட்சியில்அடக்கி ஆள்பேைாம் இராேணனின் தங்லை ஆைால்;
சுதமயுறு தசல்வத்யதாடும் யதான்றதல - மிக்ை பசல்ேச் சிைப்பின் பபருமிதத்வதாடு நீ
ைாணப்படவில்லை; துதணயும் இன்றி - வதாழியர் ைாேைர் முதலியேர் இல்ைாமல்;
தமிதய நீ வருதற்கு ஒத்த தன்தம என் என்றான் - தனியளாை இவ்ோறு ேருேதற்கு
உரிய ைாரணம் என்ை என்று வைட்டான்.
லதயல் - அைங்ைரித்த பபண் எைலுமாம், அழகுலடயேள் என்றுமாம், (ைலி. 27.19).
எளிலமயின் ஏேல் பசய்தல் என்பது தன்னுயர் நிலை ைருதாமல் ஏவிய பணிைலளச்
சிறிதும் தலடயில்ைாமல் அச்சமுடன் அடக்ைமாைச் பசய்தல்.

மூவுைகும் ஆள்பேன் தங்லை என்று கூறியதற்கு இணங்ைத் வதாழிமார் முதலிய பை

ேலைச் சிைப்புடன் ேருதலின்றித் தனிவய ஏன் ேந்தாய் எைக் வைட்கும் வபாது
இராமனின் ஐயம் நன்கு பேளிப்படுகிைது.

2774. வீரன் அஃது உதரத்தயலாடும்,

தமய்இலாள், 'விமல! யான் அச்
சீரியரல்லார் மாட்டுச்
யசர்கிதலன்; யதவர்பாலும்
ஆரிய முனிவர்பாலும் அதடந்ததைன்;
இதறவ! ஈண்டு ஓர்
காரியம் உண்தம, நின்தைக் காணிய
வந்யதன்' என்றாள்.
வீரன் அஃது உதரத்தயலாடும் - வீரைாம் இராமன் அவ்ோர்த்லதலயச்
பசான்ைவுடன்; தமய் இலாள் - உண்லமயில்ைாதேளாம் சூர்ப்பணலை; (இராமலைப்
பார்த்து)விமல யான் அச்சீரியரல்லார் மாட்டுச் யசர்கிதலன் - குற்ைமற்ைேவை! நான்
அந்த நற்பண்பும் நற்பசய்லையுமில்ைாத அரக்ைர்ைளிடத்து வசர்வேன் அல்வைன்; யதவர்
பாலும் ஆரிய முனிவர் பாலும் அதடந்ததைன் -வதேர்ைள் இடத்தும் சிைந்தேராம்
முனிேர்ைளிடத்தும் வசர்ந்துள்வளன்;இதறவ ஈண்டு ஓர் காரியம் உண்தம நின்தைக்
காணிய வந்யதன் என்றாள் - தலைேவை! இங்கு ஒரு பசயல் எைக்கு ஆை வேண்டி
இருப்பதால் உன்லைக் ைாண ேந்வதன் என்று பசான்ைாள்.

'பமய்இைாள்' என்பதற்வைற்பச் 'சீரியரல்ைார் மாட்டுச் வசர்கிவைன் என்றும் வதேர்

பாலும் ஆரிய முனிேர் பாலும் அலடந்தபைன் என்ைாள். 'விமை' என்பதற்வைற்பவும்
அேன் மைம் பைாள்ளுமாறும் அரக்ைலரச் 'சீரியரல்ைார்' எைக் கூறிைாள். தலைேலைக்
ைாண ேருேது அேனுக்குட்பட்டேர் பசயைாம். எைவே சூர்ப்பணலை இராேணலைத்
தன் தலைேைாை ஏற்ைாமல் இராமலைத் தன் தலைேைாை ஏற்றுக் பைாண்டாள்
என்பலத இதைால் உணருமாறு பசய்கிைாள். முனிேரிடம் வசர்ந்ததால் எவ்வித
ஆடம்பரமின்றி ேந்தலதயும், 'தமிலய நீ ேருதற்கு ஒத்த தன்லமஎன்' எை இராமன்
முன்ைர்க் வைட்டதற்கு (2773) உரிய விலடயாைவும் இவ்ோறு உலரக்கின்ைாள்.

2775. அன்ைவள் உதரத்தயலாடும், ஐயனும்,

'அறிதற்கு ஒவ்வா
நல் நுதல் மகளிர் சிந்தத நல்
தநறிப் பால அல்ல;
பின் இது ததரியும்' என்ைா, 'தபய் வதளத்
யதாளி! என்பால்
என்ை காரியத்தத? தசால்; அஃது இதயயுயமல்
இதைப்பல்' என்றான்.
அன்ைவள் உதரத்தயலாடும் - சூர்ப்பணலையாம் அேள் அவ்ோறு பசான்ைதும்;
ஐயனும் - இராமனும்; நல் நுதல் மகளிர் சிந்தத நல்தநறிப் பால அல்ல - அழகிய
பநற்றிலய உலடய பபண்ைளின் மைக் ைருத்துக்ைள் நல்ேழியில் பசல்ேை அல்ை;
அறிதற்கு ஒவ்வா - ஆண்ைளால் எளிதில் அறிய முடியாதை; பின் இது ததரியும் -பிைகு
இதலைத் பதரியக் கூடும்; என்ைா - என்று எண்ணி; 'தபய் வதளத் யதாளி' என்பால்
என்ை காரியத்தத - ேலளைள் அணிந்த வதாலள உலடயேவள! நீ என்னிடம் என்ை
பசயலை எண்ணி ேந்துள்ளாய்?; தசால் அஃது இதயயுயமல் இதைப்பல் என்றான் -
அதலைச் பசால்ோயாை. அது பசய்யத் தக்ைதாைால் பசய்வேன் என்று கூறிைான்.
'மைளிர் சிந்லத அறிதற்கு ஒவ்ோ' என்ை பபாதுக் பைாள்லை சிந்தாமணியில் ைாணும்
'பபண்பணைப் படுே வைண்வமா பீடிை பிைப்பு வநாக்ைா உண்ணிலையுலடய ேல்ை
போராயிர மைத்த ோகும்' (சீேை. 1597) எனும் ைருத்துடன் ஒப்பிடற் பாைது. பின் இது
பதரியும் எை எண்ணியதும் 'இலயயுவமல் இலழப்பல்' எை உலரத்தலும் இராமனின்
திைத்லத பேளிப்படுத்தும். இராமன் பைாண்ட ஐயத்லத முன்ைவர உள்ள பசய்யுள்
(2771) ைாட்டும்.

ேலளத் வதாளி - அன்பமாழித் பதாலை. இங்கு அண்லம விளியாய் ேந்துள்ளது.

ைாரியத்லத - ைாரியத்லத உலடயாய் - முன்னிலைக் குறிப்பு விலைப் பபாருளில் ஐ
விகுதி பபற்று ேந்தது. இலசயு வமல் இலசப் பபன் எைப் பாடம் பைாண்டு இராமன்
தன் ஆற்ைலுக்கு ஒத்ததாயின் ஒப்புக் பைாள்வேன் என்று பைாள்ோரும் உளர்.

2776. 'தாம் உறு காமத் தன்தம தாங்கயள

உதரப்பது என்பது
ஆம் எைல் ஆவது அன்றால், அருங் குல
மகளிர்க்கு அம்மா!
ஏமுறும் உயிர்க்கு யநாயவன்; என் தசய்யகன்?
யாரும் இல்யலன்;
காமன் என்று ஒருவன் தசய்யும் வன்தமதயக்
காத்தி' என்றாள்.
(சூர்ப்பணலை) தாம் உறு காமத் தன்தம தாங்கயள உதரப்பது என்பது - பபண்ைள்
தாம் பைாண்ட ைாம வேட்லையின் தன்லமலயத் தாங்ைவள பேளிப்பலடயாைக்
கூறுேது என்பது; அருங்குல மகளிர்க்கு ஆம் எைல் ஆவது அன்று - அரிய குைத்திற்
பிைந்த பபண்ைளுக்குப் பபாருந்துேது என்பது நடக்ைக் கூடியது அன்று; (ஆயின்)
ஏமுறும் உயிர்க்கு யநாயவன் என் தசய்யகன் யாரும் இல்யலன் - எல்ைா இன்பத்லதயும்
அலடயக் கூடிய உயிவராடு கூடி ோழ்ேதற்ைாை ேருந்துவேன், என்ை பசய்ய
ேல்வைன். எைக்குத் துலணபயை யாரும் இல்ைாதேளாவைன்; காமன் என்று ஒருவன்
தசய்யும் வன்தமதயக் காத்தி என்றாள் - மன்மதன் எை ஒருேன் பசய்கின்ை
பைாடுலமலயத் தடுத்துக் ைாப்பாற்றுோய் எைக் கூறிைாள்; ஆல் - அலச; அம்மா -
வியப்பிலடச் பசால்.
'ஆம் எைல் ஆேது அன்று' எை நீண்ட பதாடராைக் கூறுேதன் வநாக்ைம்
பபாருந்துேது அன்று என்ை பபாருலளச் சுட்டும் வநாக்குலடயது. தன் ைாமத்லதத்
தாவை பசால்ைத் துணிந்தலமயால் இவ்ோறு பை பசாற்ைளால் தன்னிலைலய விரித்து
உலரக்கிைாள். 'ைன்னியருற்ை வநாய் ைண்ணைார்க்கு மஃதின்ை பதன்றுலரயைர்' (சீேை.
1028) என்ை பாடல் ேரிைலள இப்பாடல் முதலிரண்டடிைளுடன் ஒப்பிடற்குரியது.
ஏமுறுதல் - மயக்ைமுறுதலுமாம். ஏக்ைம் எைவும் கூறுேர். என் உளக் ைாதலை
எடுத்துலரத்தற்குரிய தூதுேர் யாருமிைர் எைவும் தன்னிலைலயச் சூர்ப்பணலை
எடுத்துலரப்பாள். ைாமமூட்டித் துன்புறுத்துேதில் பிைர்க்கு ஒப்பில்ைாதேன் என்பலத
உணர்த்த 'ஒருேன்' என்ைார்.
ஏம் என்பது ஏமம் என்பதின் விைாரம்.

2777. யசண் உற நீண்டு, மீண்டு, தசவ்

அரி சிதறி, தவவ்யவறு
ஏண் உற மிளிர்ந்து, நாைாவிதம் புரண்டு,
இருண்ட வாள்-கண்
பூண் இயல் தகாங்தக அன்ைாள்
அம் தமாழி புகறயலாடும்,
'நாண் இலள், ஐயள், தநாய்யள்; நல்லளும்
அல்லள்' என்றான்.
யசண் உற நீண்டு மீண்டு - பார்லே பநடுந்தூரம் பசல்லுமாறு நீண்டு அப்புைம் பசல்ை
இடமின்றித் திரும்பி; தசவ்வரி சிதறி -சிேந்த வைாடுைள் பரவி; தவவ்யவறு ஏண் உற
மிளிர்ந்து - பைேலைச் சிைப்புப் பபாருந்தப் பிைழ்ந்து; நாைாவிதம் புரண்டு இருண்ட
வாள்கண் -பல் வேறு ேலையாய் மாறித் திரும்பி இருள் வபால் ைருலமநிைம் பைாண்ட
ோள் வபாலும் ைண்ைவளாடு; பூண்இயல் தகாங்தக அன்ைாள் -அணிைைன் அணிந்த
மார்பைங்ைலள உலடய அச்சூர்ப்பணலை; அம்தமாழி புகறயலாடும் -அச்பசாற்ைலளக்
கூறியவுடன்; நாண் இலள் ஐயள் தநாய்யள் நல்லளும் அல்லள் என்றான் - இேள்
பேட்ைம் இல்ைாதேள் பபரிதும் இழிந்தேள். நல்ைேள் அல்ைாதேள் என்று இராமன்
நிலைத்தான்.

ஏண் - உயர்ச்சி, சிைப்பு. வசண்உை நீண்டு மீண்டு என்பது நாற்புைத்தும் மூக்கு,

புருேம், ைாது வபான்ை உறுப்புைள் தலடயாை இல்ைாதிருப்பின் முைம் முழுதும்
ைண்ைள் நீண்டு பரந்திடும் என்பது இதன் ைருத்தாம். பேவ்வேறு பார்லேைள்
பைாண்டலம வநாய் வநாக்கு அதற்குரிய வநாய் நீக்கும் மருந்து வநாக்குப்
வபான்ைலேயாகும். (குைள் 1091) ஐ -நுட்பம் ஐயள் பநாய்யள் என்பது இழிவின்
மிகுதிலயச் சுட்டும். சூர்ப்பணலையின் ைாமக் குறிப்லப அேளது ைண்ைளும்
பைாங்லைைளும் பேளிப்படுத்திை. நாணம் உயிரினும் சிைந்ததாைப் வபாற்ைப்படுேது.
அது சூர்ப்பணலையிடம் இல்லை எை இராமன் முதலில் அறிகிைான். எைவே தீயேள்
என்று முடிவு பசய்கிைான். இப்பாடலை முன்ைர்க் ைண்ட பாடலுடன் (2768) ஒப்பிடின்
சூர்ப்பணலையின் நிலை புைப்படும்.

2778. யபசலன், இருந்த வள்ளல் உள்ளத்தின்

தபற்றி ஓராள்;
பூசல் வண்டு அரற்றும் கூந்தல் தபாய்ம் மகள்,
'புகன்ற என்கண்
ஆதச கண்டருளிற்று உண்யடா? அன்று
எைல் உண்யடா?' என்னும்
ஊசலின் உலாவுகின்றாள்; மீட்டும்
ஓர் உதரதயச் தசால்வாள்;
யபசலன் இருந்த வள்ளல் உள்ளத்தின் தபற்றி ஓராள் - (அவ்ோறு எண்ணி வமலும்)
வபசாதிருந்த இராமனின் மைத்தின் தன்லமலய உணராதேளாை; பூசல் வண்டு
அரற்றும் கூந்தல் தபாய்ம்மகள் - பமாய்க்கும் ேண்டுைள் ஒலிக்கும் கூந்தலையுலடய
பபாய்யுருக் பைாண்ட சூர்ப்பணலை; புகன்ற என்கண் ஆதச கண்டு அருளிற்று
உண்யடா - இேன் என்னிடத்தில் கூறிய பசாற்ைள் ஆலச உண்டாகி அருள் புரிந்தது
ஆகுவமா?; அன்று எைல் உண்யடா - நீ விரும்புேது தக்ைது அன்று எைக்
கூறுேதாகுவமா?; என்னும் ஊசலின் உலாவுகின்றாள் -என்று இரு வேறுபட்ட
எண்ணங்ைளிலடவய ஊஞ்சலைப் வபால் முன்னும் பின்னும் தடுமாறும்
ைருத்துலடயேளாைாள்; மீட்டும் ஓர் உதரதயச் தசால்வாள் - மீண்டும் ஒரு பசால்லைக்
கூறுோள் ஆைாள்.
 பபற்றி - பபருலமயும் ஆம். பூசல் - ரீங்ைார ஒலி எைவும் ஆம். பபாய்ம்மைள் - பபாய்
வபசும் பபண் எைவும் உலரப்பர். ைண்டு - உண்டாகி, 'முலைேன் ைண்டது முதல்
நூைாகும்' (பதால். பசால். மரபு. 94) ஆலச பைாண்டாவைா பைாள்ளவில்லைவயா எைத்
தடுமாறும் ைருத்து நிலைலய 'ஊசலின் உைாவுகின்ைாள்' என்பர். உலர - முதனிலைத்
பதாழிற் பபயர். ஊசல் தடுமாறும் ைருத்லதக் குறிப்பவதார் இைக்ைலண.

2779. 'எழுத அரு யமனியாய்! ஈண்டு

எய்தியது அறிந்திலாயதன்;
முழுது உணர் முனிவர் ஏவல் தசய் ததாழில்
முதறயின் முற்றி,
பழுது அறு தபண்தமயயாடும் இளதமயும்
பயனின்று ஏக,
தபாழுததாடு நாளும் வாளா கழிந்தை
யபாலும்' என்றாள்.
எழுத அரு யமனியாய்! - ஓவியத்தில் தீட்டுதற்கு அரிதாை ேடிேழகுலடயேவை!;
ஈண்டு எய்தியது அறிந்திலாயத - (நீ) இங்கு ேந்து வசர்ந்தலத அறியாதேளாம் நான்;
முழுதுணர் முனிவர் ஏவல் தசய்ததாழில் முதறயின் முற்றி - எல்ைாம் அறிந்த
முனிேர்ைளின்ஏேலை ஏற்றுச் பசய்யும் பதாழிலை முலையாை முடித்துக்
பைாண்டிருந்ததால்; பழுது அறு தபண்தமயயாடும் இளதமயும் பயனின்று ஏக -
குற்ைமற்ை (என்) பபண் தன்லமவயாடும் இளம் பருேமும் பயன்படாமல் வபாை;
தபாழுததாடு நாளும் வாளா கழிந்தை என்றாள் - ஒவ்போரு நாளும் அதன்
சிறுபபாழுதும் வீணாைப் வபாயிை என்றுகூறிைாள்; யபாலும் - அலசச்பசால்.

இராமன் எழுதரு வமனியன் என்பலத 'இவ் எழுத அரிய திருவமனிக் ைருங்ைடலைச்

பசங்ைனி ோய்க் ைவுசலை என்பாள் பயந்தாள்' (656) என்ை விசுோமித்திரர் கூற்ைாலும்
'ஓவியத்தில் எழுத ஒண்ணா உருேத்தாய்' (4020) எனும் ோலி கூற்ைாலும் அறியைாம்.
முன்ைர் 'அைந்தலை நிற்பதாவைன்' (2772) என்று சூர்ப்பணலை கூறிய பமாழிைள்
பபாய் என்பலத 'அங்கு இராமன் எய்தியது அறியாததால் பபாழுபதாடு நாளும் ோளா
ைழிந்தை' என்கிைாள். இராமலைக் கூடிைால் தன் பபண்லமயும் இளலமயும்
பயன்படும் என்று தன் ைாம உணர்லே பேளிப்படுத்திைாள். சிறு பபாழுது என்பலே
ைாலை, நண்பைல், எற்பாடு, மாலை, இலடயாமம், லேைலை ஆகும். வபாலும்
என்பலத விைாப் பபாருளில் ேந்த இலடச்பசால் என்பாருமுளர். முற்றி என்பது முற்ை
என்ை எச்சத் திரிபு.

2780. 'நிந்ததை அரக்கி நீதி நிதல இலாள்;

விதை மற்று எண்ணி
வந்தைள் ஆகும்' என்யற வள்ளலும்
மைத்துள் தகாண்டான்;
'சுந்தரி! மரபிற்கு ஒத்த ததான்தமயின்
துணிவிற்று அன்றால்,
 அந்தணர் பாதவ நீ; யான் அரசரில்
வந்யதன்' என்றான்.
வள்ளலும் - (அது வைட்ட) இராமனும்; நிந்ததை அரக்கி நீதி நிதல இலாள் - இேள்
எல்வைாரும் பழிக்ைத்தக்ை அரக்கி என்பதுடன் நியாய பநறியில் நில்ைாதேள்; மற்று
விதை எண்ணி வந்தைள் ஆகும் என்யற மைத்துள் தகாண்டான் - வேறு ஒரு
தீவிலைலயச் பசய்யநிலைத்து இங்கு ேந்தாள் ஆை வேண்டும் எைவே மைத்தினுள்
முடிோைக் ைருதியேைாய்; சுந்தரி - அழகிய பபண்வண; யான் அரசரில் வந்யதன் - நான்
மன்ைர் குைத்தில் பிைந்தேன்; நீ அந்தணர் பாதவ - நீவயா அந்தணர் குைத்தில் பிைந்த
பபண்; மரபிற்கு ஒத்த ததான்தமயின்துணிவிற்று அன்று என்றான் - மணம் புரியும்
சாதிமரபு முலைக்கு ஏற்ை பதான்று பதாட்ட ஒழுக்ை பநறிக்கு உறுதி அளிப்பது அன்று
என்றுபசான்ைான்; ஆல் - அலச.

தன்னிடம் ைாமங் பைாண்டு ேந்தாள் என்பலத 'விலை மற்பைண்ணி' எை

இடக்ைரடக்கில் எண்ணிைான். இராமனுக்கு இப்வபாதுதான் சூர்ப்பணலை ைருத்து
நன்கு பேளிப்பட்டது. எைவே, நலைச்சுலே வதான்ை 'மரபிற்கு ஒத்த.. அன்று' எைவும்
'பிைப்பால் வேறுபட்டேர்' எைவும் இராமன் கூறுகிைான். பண்லடய மரபுப் படி வமற்
குைப் பபண்லண மணத்தல் கூடாது. அந்தணர் பாலே என்ைது சூர்ப்பணலையின்
புைத்தியர் ேழி மரலபக் குறித்ததாகும். சுந்தரி என்ை விளி அழகி எனினும் மரபால்
ஏற்ைத்தக்ைேள் அன்று என்பலதக் குறிக்கும்.

பதான்லம-பண்பாகு பபயர்-பலழய ஒழுக்ைத்திற்கு ஆகி ேந்தது.

2781. 'ஆரண மதறயயான் எந்தத; அருந்ததிக் கற்பின் எம் யமாய், தாரணி

புரந்த சாலகடங்கட மன்ைன் ததயல்; யபார் அணி தபாலம் தகாள் யவலாய்!
தபாருந்ததல இகழ்தற்கு ஒத்த காரணம் இதுயவ ஆயின், என் உயிர் காண்தபன்'
என்றாள்.

யபார் அணி தபாலம் தகாள் யவலாய் - வபார் பசய்தவை தைக்கு அணிைைமாைக்

பைாண்ட அழகிய வேலையுலடயேவை!; எந்தத ஆரண மதறயயான் - என் தந்லத
வேதங்ைலள ஓதியுணர்ந்த விசிரேசு எனும் முனிேர்; அருந்ததி கற்பின் எம்யமாய் -
அருந்ததி வபான்ை ைற்பிற் சிைந்த என் தாய்; தாரணி புரந்த சாலகடங்கட மன்ைன் ததயல்
-உைலை ஆண்ட சாை ைடங்ைடர் என்னும் அரச குை மரபில் ேந்த பபண்; தபாருந்ததல
இகழ்தற்கு ஒத்த காரணம் இதுயவ ஆயின் - நீ இலசயாமல் என்லை இைழ்ந்து ஏற்றுக்
பைாள்ளாததற்குத் தக்ை ைாரணம் இதுவே ஆைால்; என் உயிர் காண் தபன் என்றாள் -
என் உயிர் அழியாமல் அலதப் பபற்ைேள் ஆவேன் எைச் சூர்ப்பணலை பசான்ைாள்.
எந்லத - விசிரேசு. ஆரண மலைவயான் என்பது பேறும் சாதிப்பபயராய் நின்ைது.
வேதவமாதிக் பைாண்டிருந்த புைந்தியன் முன் திருணபிந்து என்னும் இராசவிருடியின்
மைள் நின்று ைருவுற்ைதால் அக்ைாரணம் பற்றி விசிரேசு என்ை விசிரேசு என்ை பபயர்
பபற்ைார். வமாய்- தாய் குைவசைர ஆழ்ோர் தம் பபருமாள் திருபமாழியில் (9.9) 'உன்
வமாயின் ேருத்தமும்' என்று கூறியுள்ளார். வேவைாய் - வேல் என்பது வபார்க்
ைருவிைளுக்குரிய பபாதுப் பபயராய் ேந்தது. பபாருந்தலை -முற்பைச்சம். அருந்ததி -
ேசிட்ட முனிேரின் மலைவி. ைற்புலட மைளிரில் சிைப்புலடயேளாய் ோனில்
விண்மீைாய்க் ைணேலைப் பிரியாதிருக்கும் நிலை பபற்ைேள். சாை - ைடங்ைட
மன்ைன் லதயல் என்பது சாைைடங்ைலட என்பாளிடம் வதான்றிய அரக்ைர் குைத்தில்
பிைந்தேலைச் சுட்டும். இது பற்றிப் பல்வேறு ைலதைள் உள்ளை. புைத்தியர் மைைாம்
விசிரேசு ைலத ேரைாறு இதலைக் ைாட்டும். சாைைடங்ைடர் மன்ைராதலின் இராமன்
கூறிய மறுப்பாம் 'அந்தணர் பாலே' என்பதற்குரிய விலடயாய் அலமந்து தன்லை
ஏற்குமாறு சூர்ப்பணலை ேலியுறுத்துகிைாள்; 'மணம் பசய்து பைாள்ோைாயின் என்
ைாம வேதலை தணிந்து பிலழத்திடுவேன்' என்ைாள். 'என் உயிர் ைாண்பபன்'
என்பதற்குச் 'சாவேன்' என்று பபாருளுலரப்பாரும் உளர்.

சாை ைடங்ைடர் மரபு - அரக்ைர் குைத்தில் பிைந்த ஏதி என்பேன்மைன் வித்யுத் வைசன்
என்பேன் சந்திலயயின் மைளாம் சாைைடங்ைலட என்பேலள மணந்து சுவைசலைப்
பபற்ைாள். அேன் மக்ைளாம் மாலியோன், சுமாலி, மாலி என்பேருள் சுமாலியின்
மைள் வைைசி என்பேள் இராேணன், சூர்ப்பணலை முதலிவயாலரப் பபற்ைைள்.
வமலும் சாைைடங்ைலட பிள்லளலயப் பபற்ைவுடன் தனிவய விட்டு விட்டுக்
ைணேனுடன் பசன்ைாள். யாருமின்றிக் கிடந்த குழந்லதலயச் சிேனும் உலமயும்
எடுத்து அதற்கு அப்வபாவத தாய்க்குச் சமமாை பருேம் உண்டாை அருள் புரிந்து நீண்ட
ஆயுலளயும் ோனில் பைந்து பசலும் நைரத்லதயும் அளித்தைர். அது முதல் அரக்ைர்
மைளிர் விலரவிற் ைருவுைலும், உடன் மைப்பபைலும், பிைந்தகுழந்லத உடவை தாயின்
ஒத்த பருேம் அலடதலும் ஆகிய வபற்லைப் பபற்ைைர். ைாைங்ைாைமாைச்
சாைைடங்ைடர் ஆண்டு ேந்ததால் அரச மரபிைர் எைப்பட்டார்.

2782. அருத்தியள் அதைய கூற, அகத்துறு

நதகயின் தவள்தளக்
குருத்து எழுகின்ற நீலக் தகாண்டல்
உண்டாட்டம் தகாண்டான்,
"வருத்தம் நீங்கு அரக்கர்தம்மில் மானிடர்
மணத்தல், நங்தக!
தபாருத்தம் அன்று" என்று, சாலப்
புலதமயயார் புகல்வர்' என்றான்.
அருத்தியள் அதைய கூற - ஆலச பைாண்ட சூர்ப்பணலை அச்பசாற்ைலளச் பசால்ை;
அகத்துறு நதகயின் தவள்தளக் குருத்து எழுகின்ற நீலக் தகாண்டல் உண்டாட்டம்
தகாண்டான் - தன் உள்ளத்தில்சிரிப்பின் பேண்ணிை இளங் குருத்து வமல்
வதான்றுகிைது என்று வதான்ைச் சிரித்த ைரிய வமைம் வபான்ை இராமன் ஒரு
விலளயாட்லட வமற்பைாண்டான்; நங்தக - பபண்வண!; வருத்தம் நீங்கு அரக்கர்
தம்மில் மானிடர் மணத்தல் தபாருத்தம் அன்று - துன்பமில்ைாத இராக்ைதவராடு மனிதர்
திருமணம் புரிதல் இலயபுலடயதன்று;என்று சாலப் புலதமயயார் புகல்வர் என்றான் -
எை மிகுந்த அறிவுலடவயார் பசால்லுேர் எைக் கூறிைான்.

அருத்தியள் - இரப்வபாள் எைப் பபாருள்படும். குருத்து - இளம்பைாழுந்து இது

இளபோளியுலடலமலயக் குறிக்கும் மானிடர் - ைாசிப முனிேரின் மலைவிமார்ைளில்
மனு என்பேளிடம் பிைந்தேர் என்பலதக் குறிக்கும் பசால் என்பர். அரக்கிலய
மானிடர் மணப்பதற்குக் ைணப்பபாருத்தம் தலடயாகும். சிரிப்லபப் பபரிதும்
பேளிப்படுத்தாமல் பமல்லிய இயல்பிற்வைற்ப அைத்துறு நலையாை
பேளிப்பட்டலதக் குறிக்கும். சூர்ப்பணலையின் வபதலம ைருதி இங்கு இராமனிடம்
நலை வதான்றியது. வைாபம் பைாண்டு அேலளத் துரத்தி விடாமல் உடன்படல்,
மறுத்தல் எனும் இரு தன்லம உலடயேன் வபால் பேவ்வேறு ைாரணங்ைலளக் கூறிப்
வபச்லச ேளர்ப்பலதக் குறிக்கும் 'உண்டாட்டம் பைாண்டான்' எனும்பதாடர். குருத்து -
இைக்ைலண. நீைக்பைாண்டல் - உேம ஆகுபபயர்.

2783. 'பராவ அருஞ் சிரத்தத ஆரும் பத்தியின்

பயத்தத ஓராது,
"இராவணன் தங்தக" என்றது ஏதைதமப்
பாலது' என்ைா,
'அரா-அதண அமலன் அன்ைாய்!
அறிவித்யதன் முன்ைம்; யதவர்ப்
பராவினின் நீங்கியைன், அப்
பழிபடு பிறவி' என்றாள்.
அரா அதண அமலன் அன்ைாய்! - பாம்பலண மீது பள்ளி பைாள்ளும் குற்ைமற்ை
திருமாலைப் வபான்ைேவை!; பராவ அரும் சிரத்தத ஆரும் பத்தியின் பயத்தத ஓராது -
விரித்துக் கூறுேதற்கு அரிய சிரத்லத என்னும் ஊக்ைம் நிரம்பிய பத்தியால் நான் பபற்ை
நல்ை பயலை உணராமல்; இராவணன் தங்தக என்றது ஏதைதமப் பாலது என்ைா -
நான் இராேணனின் தங்லை எனும் ஒரு ைாரணத்லதக் ைாட்டி மறுப்பது உன்
அறியாலமயில் நிைழ்ந்தது என்று கூறி; அப்பழி படுபிறவி -அரக்ைர் பிைவியாம்
அப்பழிக்ைத்தக்ை பிைப்லப; யதவர்ப் பராவினின் நீங்கியைன் - வதேர்ைலள ேணங்கித்
துதித்ததால் நீங்கி விட்வடன் (இதலை)முன்ைம் அறிவித்யதன் என்றாள் - முன்ைவம
பதரிவித்துள்வளன் என்று சூர்ப்பணலை பசான்ைாள்.

சிரத்லத ஆரும் பத்தி - சிரத்லதவயாடு கூடிை பத்தி. பழிபடு பிைவி - பாேம்

பசய்ததால் உண்டாை பிைப்பு. ஏலழலமப் பாைது - ஆராய்ச்சி இல்ைாததால்
உண்டாைது என்பதுமாம். அல்ைாமல், சூர்ப்பணலை தான் தேத்தால் பபற்ை மரபு
வேறுபாட்லட மைந்து 'இராேணன் தங்லை எைக் கூறியது தன் வபதலமப்பாைது
என்பதும் ஆம். தன் மரபு மாற்ைத்லதமுன்ைம் அறிவித்வதன் என்ைது 'தீவிலை தீய
வநாற்றுத் வதேரின் பபற்ைது' (2772) என்பலதச் சுட்டியது.

'பராேரும் வித்தியாதர் பன்னி' என்ை பாட வேறுபாடு பைாண்டுபசால்லுதற்ைரிய

வித்தியாதரப் பபண்ணாவேன் எைப் பபாருள் கூறுேர்.

2784. 'ஒருவயைா உலகம் மூன்றிற்கு ஓங்கு ஒரு

ததலவன், ஊங்கில்
ஒருவயைா குயபரன், நின்யைாடு
உடன்பிறந்தவர்கள்; அன்ைார்
தருவயரல், தகாள்தவன்; அன்யறல்,
தமிதய யவறு இடத்துச் சார;
தவருவுதவன்;-நங்தக!' என்றான்;மீட்டு
அவள் இதைய தசான்ைாள்:
நங்தக! - பபண்ைளில் சிைந்தேவள!; நின்தைாடு உடன் பிறந்தவர்கள் - உன்னுடன்
கூடப் பிைந்தேர்ைளில்; ஒருவயைா உலகம் மூன்றிற்கு ஓங்கு ஒரு ததலவன் -
ஒருத்தவைா மூன்று உைைங்ைளுக்கும் சிைப்பில் ஒப்பில்ைாத தலைேைாம் இராேணன்;
ஊங்கில் ஒருவயைா குயபரன்; - சிைப்பில் மற்பைாருேவைா பசல்ேத்திற்குக் ைடவுளாம்
குவபரன்; அன்ைார் தருவயரல் தகாள்தவன் - அத்தலைவயார் உன்லைக் பைாடுப்பார்
எனில் ஏற்றுக் பைாள்வேன்; அன்யறல் தமிதய யவறு இடத்துச் சார தவருவுதவன்
என்றான் - அவ்ோைன்றி நீ மட்டும் தனியாை வேறு ஒருேலரத் வதர்ந்து அலடேலத
எண்ணி அஞ்சுவேன் என்று பசான்ைான் இராமன்; மீட்டு அவள் இதைய தசான்ைாள் -
மீண்டும் சூர்ப்பணலை இத்தலைய பசாற்ைலளச் பசான்ைாள்.

ஊங்கில்-ஊங்கு+இல்-வமம்பட்டது ைல்வியின் ஊங்கில்லை (நீதி பநறி.1) என்ை

பதாடரில் இப்பபாருள் ைாண்ை. ஊன்றி வநாக்குமிடத்து என்றும் கூறுேர்.
அவ்விடத்தில் என்றும் பபாருள் பைாள்ோர். உடன்பிைப்பில் குவபரலை முதலில்
கூைாது இராேணலை முன்ைர்க் கூறியது அேன் சூர்ப்பணலைக்கு ஒரு தாய் ேயிற்றுப்
பிைப்பால் அண்ணன் ஆகின்ை நிலைலயக் குறித்து நின்ைது. இராேணனின் ஆட்சிப்
பபருலமயும் குவபரனின் பசல்ேப் பபருலமயும் கூறி அேள் இவ்ோறு தனித்து
ஒழுைல் தைாது என்பலத இராமன் சுட்டிைான். தமிலய வேறு இடத்துச்
சாரஎன்பதற்குத் தனியாை ேருேது என்ை பபாருளும் பைாள்ேர்.
குவபரன் என்ை பசால்லுக்கு விைாரப்பட்ட உடம்லப உலடயேன் என்பது பபாருள்.
இமயத்தில் தேம் பசய்யும் வபாது அருள் பசய ேந்த சிேனின் பக்ைத்திலிருந்த
உலமவமல் இடக் ைண்லணச் பசலுத்திய குற்ைத்தால் அக்ைண் ஒளி குன்றியது.
அதைால் இப்பபயர் பபற்ைான் என்பர். இது புராண ேரைாறு.

2785. 'காந்தர்ப்பம் என்பது உண்டால்;

காதலின் கலந்த சிந்தத
மாந்தர்க்கும் மடந்ததமார்க்கும் மதறகயள
வகுத்த கூட்டம்;
ஏந்தல்-தபான்-யதாளிைாய்! ஈது
இதயந்தபின், எைக்கு மூத்த
யவந்தர்க்கும் விருப்பிற்று ஆகும்; யவறும் ஓர்
உதர உண்டு' என்றாள்.
(வமலும் சூர்ப்பணலை இராமனிடம்) ஏந்தல் தபான் யதாளிைாய் - மலை வபான்ை
அழகிய வதாள்ைலள உலடயேவை!; காதலின் கலந்த சிந்தத மாந்தர்க்கும்
மடந்ததமார்க்கும் காந்தர்ப்பம் என்பது உண்டு- வேட்லையில் ஒன்று பட்ட
மைமுலடய ஆடேர்ைளுக்கும் பபண்ைளுக்கும் ைாந்தருேம் என்பது உள்ளது;
மதறகயள வகுத்த கூட்டம் - அது வேதங்ைவள ேகுத்து லேத்த மணமுலை ஆகும்; ஈது
இதயந்த பின் எைக்கு மூத்த யவந்தர்க்கும் விருப்பிற்று ஆகும் - இம்மண முலை நமக்கு
நடந்த பின் என் அண்ணன்மார்க்கும் (இது) விருப்புலடயவதஆகும்; யவறும் ஓர் உதர
உண்டு என்றாள் - வேபைாரு தனிச் பசய்தியும் உள்ளது என்று சூர்ப்பணலை கூறிைாள்;
ஆல் - அலச.

ைாந்தர்ேம் எண் ேலைப்பட்ட மணங்ைளுள் ஒன்று. எட்டு ேலையாேை பிரமம்,

பதய்ேம், பிரசாபத்தியம், ஆரிடம், ஆசுரம், ைாந்தர்ேம், இராக்ைதம், லபசாசம் என்பை
ஆகும். ஒத்த அன்பிைராய்த் தலைேனும் தலைவியும் பைாடுப்பாரும்
அடுப்பாருமின்றித் தம்மில் கூடும் கூட்டம் ைாந்தருேமாகும். யாவழார் கூட்டம் எை
இதலைக் குறிப்பர். ஏந்தல் - உயர்ச்சி உலடயது. மலைக்குக் ைாரணப் பபயர்.
வேந்தர்க்கு எை உலரத்ததால் தான் அரச குைத்லதச் வசர்ந்தேள் என்பலத மீண்டும்
ேலியுறுத்திக் கூறியதாகும். முன்ைர், இராேணன் குவபரன் ஆகிவயார் தருேலத
இராமன் சுட்டியதால் அேன் அேர்க்கு அஞ்சியதாை எண்ணிக் ைாந்தர்ே மணத்தால்
அேர்ைளின் விருப்பத்லதப் பின்ைர்க் பைாள்ள இயலும் எைக் கூறிைாள். முலையற்ை
பசயலுக்கு வேத முலைப்படி கூறிய ைாந்தர்ே மணம் பூண்பது குறித்துச் சூர்ப்பணலை
கூறுேது அேளது பபாய்ம்மைளின் (2778) பண்லபப் புைப்படுத்தும்.

2786. 'முனிவயராடு உதடயர், முன்யை முதிர் பதக;

முதறதம யநாக்கார்;
தனிதய நீ; ஆதலால், மற்று அவதராடும்
தழுவற்கு ஒத்த
விதையம் ஈது அல்லது இல்தல; விண்ணும்
நின் ஆட்சி ஆக்கி,
இனியர் ஆய், அன்ைர் வந்து உன்
ஏவலின் நிற்பர்' என்றாள்
(என் தலமயன்மார்) முன்யை முனிவயராடு முதிர்பதக உதடயர் - முன்ைவம
முனிேர்ைளுடன் முற்றிய பலைலம பைாண்டேராேர்;முதறதம யநாக்கார் - நீதி
அைபநறி ஆகிய முலைைலளப் பாரார்; நீ தனிதய -நீவயா இக்ைாட்டில் தனியைாை
உள்ளாய்; ஆதலால் மற்று அவதராடும் தழுவற்கு ஒத்த விதையம் ஈது அல்லது இல்தல
- ஆலையால் அந்த அரக்ைவராடு நட்புடன் ோழ்ேதற்குரிய தந்திரம் இது அல்ைாமல்
வேறு இல்லை; (ைாந்தர்ே மணம் பசய்து பைாண்டால்) விண்ணும் நின் ஆட்சி ஆக்கி -
வதேருைலையும் உன் அரசாட்சிக் கீழ் அலமத்து;இனியர் ஆய்- இனிய அன்பு உன்பால்
உலடயேர்ைளாய்; அன்ைர் வந்து உன் ஏவலின் நிற்பர் என்றாள் - அத்தலைவயார்
உன்னிடம் ேந்து நீ இட்ட ைட்டலளப்படி நடப்பர் எைச் சூர்ப்பணலை பசான்ைாள்.

தேவேடம் பூண்ட இராமனிடம் இராேணன் முனிேர்ைளிடம் பைாண்ட பலைலய

முதலில் கூறி அேவைாடு நட்பாம் ேழி தன்லைக் ைாந்தர்ே மணம் முடிப்பவத எை
உலரத்தாள். வமலும், தன்லை மணப்பதால் விண்ணரசு பசய்யைாம் எை ஆலச
ஊட்டுகிைாள். அத்துடன் அன்றி அரக்ைரும் இராமன் ஏேல்படி நிற்பர் எை ோழ்வில்
ஓர் உயர் நிலை உறுேலதயும் சுட்டுகிைாள் இேற்லை ஆக்கிக் பைாள்ளும்
விலையமாைத் தன்லை மணந்து பைாள்ேவத எைச் சுட்டாமல் சுட்டுோள். விலையம் -
பசயல் என்பாருமுளர். விண்ணும் என்பதில் உள்ள எச்ச உம்லமயால் மண்ணும் எைக்
பைாள்ள இடமுள்ளது. விண்ணும் என்பலதச் சிைப்பும்லமயாைவும் கூறுேர்.
2787. 'நிருதர்தம் அருளும் தபற்யறன்; நின்
நலம் தபற்யறன்; நின்யைாடு
ஒருவ அருஞ் தசல்வத்து யாண்டும் உதறயவும்
தபற்யறன்; ஒன்யறா,
திரு நகர் தீர்ந்த பின்ைர், தசய்
தவம் பயந்தது?' என்ைா,
வரி சிதல வடித்த யதாளான் வாள்
எயிறு இலங்க நக்கான்.
வரிசிதல வடித்த யதாளான் - (சூர்ப்பணலை கூறிய பமாழிைலளக் வைட்டபின்)
ைட்டுக்ைள் அலமந்த வில் பதாழில் பயின்ை வதாலள உலடய இராமன்; நிருதர் தம்
அருளும் தபற்யறன் - அரக்ைர்ைளின் அருலளயும் அலடந்வதன்; நின் நலம் தபற்யறன் -
உன்லை அலடயும் நன்லமயும் அலடந்வதன்; நின்தைாடு ஒருவ அருஞ் தசல்வத்து
யாண்டும் உதறயவும் தபற்யறன் - உன்வைாடு எக்ைாைத்தும் நீங்ைாத பபரும்
பசல்ேத்லத நீங்ைாது எப்வபாதும் நிலைத்திருக்ைவும் அலடந்வதன்;ஒன்யறா - இது
மட்டுமா?; திருநகர் தீர்ந்த பின்ைர் தசய்தவம் பயந்தது - அழகிய அவயாத்திலய நான்
நீங்கிய பிைகு நான் பசய்த தேத்தின் பயைாய் விலளந்தது வபாலும்; என்ைா வாள்
எயிறு இலங்க நக்கான் -என்று பசால்லி ஒளியுள்ள தன் பற்ைள் புைப்படச் சிரித்தான்.

நைம் - அழகும் ஆம். 'சிலைேடிப்ப வீங்கி விலரபயைத் திரண்ட வதாளான்' என்ை

சீேை சிந்தாமணித் (1450) பதாடருக்கு நச்சிைார்க்கினியர்'வில்லைப் பயிற்றுதைாற்
பபருத்துத் திரண்ட வதாளான்' என்று எழுதும் உலர ஒப்பிடற்குரியது. ேரிைளாய்
சிலைத் தழும்பு உண்டாைபதன்றும் கூைைாம். அரக்ைர் அருளும், அருஞ் பசல்ேமும்.
அேள் நைமும் பபறுமாறு தான்பசய்த முன்லைய தேம் பலித்தது எை எதிர் மலையில்
இைழ்ச்சியுை நலைத்தான் இராமன்.

சீலதலயக் ைண்ட சூர்ப்பணலை பைாண்ட எண்ணங்ைள்

2788. விண்ணிதட, இம்பர், நாகர், விரிஞ்சயை

முதயலார்க்கு எல்லாம்
கண்ணிதட ஒளியின் பாங்கர்,
கடி கமழ் சாதலநின்றும்,
தபண்ணிதட அரசி, யதவர் தபற்ற நல்
வரத்தால், பின்ைர்
மண்ணிதட மணியின் வந்த வஞ்சியய
யபால்வாள், வந்தாள்.
விண்ணிதட இம்பர் நாகர் விரிஞ்சயை முதயலார்க்கு எல்லாம்- ோன்உைைத்தும்
இம்மண்ணுைைத்தும் பாதை உைைத்தும் பிரமன் முதலிய அலைேர்க்கும்; கண்ணிதட
ஒளியின் பாங்கர் - ைண்ைளிடத்து ஒளி ேடிேமுள்ள இராமனின் பக்ைத்தில்; கடிகமழ்
சாதல நின்றும் -நறுமணம் வீசும் பன்ை சாலையிலிருந்து; தபண்ணிதட அரசி -
பபண்ைளின் அரசி வபால்ோள்; பின்ைர் மண்ணிதட மணியின் வந்த வஞ்சியய
யபால்வாள்- பின்ைர் இம்மண்ணுைகில் பிைந்த இரத்திைத்திலிருந்துவதான்றிய
ேஞ்சிக்பைாடி வபான்ை சீலத; யதவர் தபற்ற நல்வரத்தால் வந்தாள் - விண்வணார் முன்
திருமாலிடம் பபற்ை ேரம் நிலைவேறும்படி ேந்தாள்.

உறுப்புக்ைளில் ைண் சிைந்ததால் ைண்ணிலட ஒளி எை இராமன் சிைப்பிக்ைப்

பபற்ைான். ைண்ணிலும் விழி சிைந்தது. அவ்விழியினும் அதன் ஒளி மிைச் சிைந்தது ஆம்.
இதைால் இராமன் எல்ைா உயிர்ைளின் ைண் ஒளியாய் விளங்குகிைான் என்பதாம்.
யாேரும் ைண்டு ைண் கூசும் படியாை ஒளிவயாடு சீலத பன்ைசாலையிலிருந்து
பேளிவய ேந்தாள் என்பதுமாம். இலைக் குடிலசக்கு மணம் ேந்தோறு யாபதனில்
அலதச் சுற்றிலுமுள்ள பசடி பைாடி மரங்ைளில் பூத்த மைர்ைளால் ேந்ததாம். வதேர்
பபற்ை நல்ேரம் - சீலத பேளிவய ேர அது ைண்ட சூர்ப்பணலையின் பசயல்ைளால் பை
பசயல்ைள் நிைழ்ந்து இராேணன் சீலதலய எடுத்துச் பசல்ைவும்அதைால் அரக்ைர்
அழிவும் நிைழ்ந்தலதத் வதேர் பபற்ை நல் ேரத்தால் நிைழ்ந்ததாைக் ைருதுேர். இனி
அேர்ைள் பபற்ை நல் ேரத்தால் பாற்ைடல் விட்டு இம்மண்ணிலடப் பிைந்த சீலத
எைவும் உலரப்பர். வதேர் துயரம் நீங்ைச் சீலத பிைப்பும் அேள் இராமலை மணந்து
ைாவடகி இராேணைால் ைேரக் ைாரணமாகி அதைால் இராேணாதிைள் அழிவும்
உண்டாயிற்று. இதலை அடுத்த பாட்டில் (2789) 'அரக்ைர் என்னும் ைான் சுட முலளத்த
ைற்பின் ைைலி' எைச்சுட்டும். இவ்ோறு அேதார வநாக்கிலைக் ைாப்பியத்தின் பை
இடங்ைளில் அறிவுறுத்துேது மரபு. விண்ணிலட என்பதில் உள்ள இலட என்ை
பசால்லை இம்பர், நாைர் முதலிய பசாற்ைளுடன் கூட்டியுலரக்ைப் பபற்ைது.
விரிஞ்சவை என்பதிலுள்ள ஏைாரம் வதற்ைப் பபாருளில் ேந்தது. ைண்ணிலட ஒளி எை
உருேை அணி அலமந்துள்ளது.

2789. ஊன் சுட உணங்கு யபழ் வாய் உணர்வு

இலி, உருவில் நாறும்
வான் சுடர்ச் யசாதி தவள்ளம் வந்து
இதட வயங்க, யநாக்கி,
மீன் சுடர் விண்ணும் மண்ணும்
விரிந்த யபார் அரக்கர் என்னும்
கான் சுட முதளத்த கற்பின் கைலிதயக்
கண்ணின் கண்டாள்.
ஊன் சுட உணங்கு யபழ்வாய் உணர்வு இலி - தன் உடலை (ைாமத் தீ) எரிக்ை அதைால்
ோடிய பபரிய ோலயயுலடய நல்லுணர்வில்ைாத சூர்ப்பணலை; உருவில் நாறும்
வான் சுடர்ச் யசாதி தவள்ளம் வந்து இதடவயங்க யநாக்கி - (சீலதயின்) ேடிவிலிருந்து
பேளித் வதான்றும் பபருஞ்சுடர் ஒளி மயமாை பபருக்ைாை ேந்து அவ்விடம் விளங்ை
அதலைப் பார்த்து; மீன் சுடர் விண்ணும் மண்ணும் விரிந்த யபார் அரக்கர் என்னும் -
விண்மீன்ைள் ஒளிரும் ோைமும் நிை உைகும் பரவிய வபார் பசய்யும் பைாடிய
இராக்ைதர் எனும்; கான்சுட முதளத்த கற்பின் கைலிதயக் கண்ணின் கண்டாள் -
ைாட்லட அழிக்ைப் பிைந்த ைற்பு என்னும் தீயாகிய சீலதலயத் தன் ைண்முன் (ேரப்)
பார்த்தாள்.
 ஊன்சுட உணங்கு வபழ்ோய் - தலசலயப் பதம் பசய்து உண்பதற்குப் பலதக்கிை
திைந்த ோய் எைவும் கூறுேர். தன்னுயிர் வபால் மன்னுயிலரக் ைருதாத
சூர்ப்பணலைலய 'உணர்விலி' என்ைார். அரக்ைர் குைத்லத அழிக்ை ேந்த சீலதலயச்
'வசாதி பேள்ளம்' என்றும் 'ைற்பின் ைைலி' எைவும்சுட்டிைார். இத்துடன் 'பபான்னின்
ஒளி. மின்னின் எழில் அன்ைேள் தன் ஒளி' எைக் வைாைங் ைாண் படைத்தில் சீலதலய
ேருணித்தலத (1144) ஒப்பிடுை. வமலும் ைற்புக்ைைலி என்பலதக் ைாட்டும் ேலையில்
சூடாமணிப் படைத்தில் (5403) 'அரக்ைர் ஆம் இருந்லத பேந்து உை, சைகி எனும் ஒரு
தழல்' என்பலதயும் ஒப்பிட்டுக் ைாணைாம். உணர்விலிக்குச் வசாதி பேள்ளமாய்க்
ைைலியாய்த் பதன்பட்டாள் சீலத என்பது எண்ணிப் பார்க்ைத்தக்ைது.

2790. 'மரு ஒன்று கூந்தலாதள வைத்து

இவன் தகாண்டு வாரான்;
உரு இங்கு இது உதடயர் ஆக, மற்தறயயார்
யாரும் இல்தல;
அரவிந்த மலருள் நீங்கி, அடி
இதண படியில் யதாய,
திரு இங்கு வருவாள்தகால்யலா?' என்று அகம்
திதகத்து நின்றாள்.
மரு ஒன்று கூந்தலாதள வைத்து இவன் தகாண்டு வாரான் - நறுமணம் பபாருந்திய
கூந்தலை உலடய இேலளக் ைாட்டிற்கு இேன் அலழத்து ேரமாட்டான்; இது உரு
உதடயர் ஆக மற்தறயயார் இங்கு யாரும் இல்தல - இத்தலைய அழகுள்ளேராை வேறு
எந்த மைளிரும் இவ்விடத்தில் இல்லை; திரு அரவிந்த மலருள் நீங்கி அடியிதண படி
யில் யதாய இங்கு வருவாள் தகால்யலா - திருமைள் தான் தங்கும்பசந்தாமலர
மைரிலிருந்து புைப்பட்டு இருபாதமும் நிைத்தில் படிய இவ்விடத்திற்கு ேருோவளா;
என்று அகம் திதகத்து நின்றாள் -எை மைம் மருண்டு நின்ைாள் சூர்ப்பணலை.
சீலத மரு ஒன்று கூந்தைாள் என்ைதால் உத்தம சாதிப் பபண் என்பது புைைாம்
அேர்ைள் கூந்தலில் இயற்லை மணம் உண்டு என்பது மரபு. நம்மாழ்ோர் பாடிய
திருவிருத்தத்தில் (55) லேகுந்த மன்ைாள் குழல்ோய் விலரவபால் ேண்டுைள் ோரும்
மைருளவோ?' என்ை அடிைள் இதலை விளக்கி நிற்கும். இேன் தன் மலைவி எனின்
இத்தலைய அழகுலடயேலளக் ைாட்டிற்கு அலழத்து ோரான். ைாட்டிவைா இத்தலைய
அழகிைள் இல்லை. எைவே தான் ேழிபடும் திருமைவள இங்கு ேந்து விட்டாவளா எை
முதலில் சூர்ப்பணலை நிலைத்தாள். ஆைால் சீலதயின் அடிைள் நிைத்தில்
வதாய்ந்ததால் இேள் திருமைள் அல்ைவளா எைத் திலைத்தாள். இனித் திருமைள் தைக்கு
அருள ேந்தாவளா? அன்றிக்வைடு புரிய ேந்தாவளா எைத் திலைத்தாளுமாம். முதலில்
ைண்ணில் ைண்ட (2788) சூர்ப்பணலை இப்வபாது சீலதயின் நறுமணத்லத மூக்குப்
புைைாலும் உணர்ந்தாள் மைருள் - வேற்றுலம மயக்ைம் பைால் ஓ - விைாக் குறித்து
நின்ைை.

2791. பண்பு உற தநடிது யநாக்கி,

'பதடக்குநர் சிறுதம அல்லால்,
எண் பிறங்கு அைகிற்கு எல்தல இல்தல
ஆம்' என்று நின்றாள்;
'கண் பிற தபாருளில் தசல்லா; கருத்து
எனின், அஃயத; கண்ட
தபண் பிறந்யதனுக்கு என்றால், என்படும்
பிறருக்கு?' என்றாள்.
பண்பு உற தநடிது யநாக்கி - (சீலதலயச் சூர்ப்பணலை) நன்ைாைநீண்ட வநரம் உற்றுப்
பார்த்து; பதடக்குநர் சிறுதம அல்லால் எண் பிறங்கு அைகிற்கு எல்தல இல்தல ஆம்
என்று நின்றாள் - பிைப்பிப்வபார்க்குக் குலைவே அல்ைாமல் ைருத்தில் விளங்கும்
அழகுக்கு ஒரு ேலரயலை கிலடயாது ஆகும் என்று பசால்லும் ேலையில் இேள்
விளங்கி நின்ைாள்; கண்பிற தபாருளில் தசல்லா - (இேலளப் பார்த்த) ைண்ைள் வேறு
பபாருட்ைலளப் பார்க்ைப் வபாைா; கருத்து எனின் அஃயத- மைம் என்ைாலும் அதுவும்
வேறு வதான்றினும் அங்வை பசல்ைாது;கண்ட தபண் பிறந்யதனுக்கு என்றால் என்படும்
பிறருக்கு என்றாள் - பபண்ணாைப்பிைந்த எைக்கு இந்நிலை உண்டாைால் இேலளக்
ைண்ட ஆடேர்க்கு என்ை ஆகுவமா எை வியந்து கூறிைாள்.

இராமனின் அழகில் முதலில் ஈடுபட்ட சூர்ப்பணலை பபண்ணாம் சீலதயின்

அழலையும் ைண்டு வியக்கிைாள். அேளது எல்லையில்ைா அழலைக் ைண்டு அழலைப்
பலடப்பேரின் குலைவிைால் அன்றி அழகுக்கு எல்லை இல்லை எைக் ைருதிைாள்.
வமலும் அழலைப் பலடக்கும் ஓவியன், சிற்பி, ைவிஞன் வபான்ைேர்ைள் லையாளும்
ைருவிப் பபாருள்ைளாம்,ேண்ணம், ைல், பசால் வபான்று பலடப்பதற்கு எடுத்துக்
பைாள்ளும் எல்லைக்குள் அழகு உட்படும், ஆயின் அழகுக்கு எல்லை
இல்லைஎன்பதுமாம்.

ைண்ணின் ேழிவய அழகு ைருத்தில் பதிகிைது. முன்ைர்ப் பாை ைாண்டத்தில்

சீலதயின் அழகு குறித்து 'அழகு எனும் அலேயும் ஓர் அழகு பபற்ைவத' (513) என்றும்,
சதாைந்த முனிேன் கூற்றில் 'அழகு இேலளத் தேம் பசய்து பபற்ைது ைாண்' (683)
என்றும் குறிக்ைப் பபற்றுளது. 'ைண் ோங்கு இருஞ் சிைம்பு' (ைலி. 39.15) என்னும்
அடிக்குப் பார்த்தேர்ைள்ைண்லணத் தன்னிடத்வத ோங்கிக் பைாள்ளும் ைரியமலை' எை
நச்சிைார்க்கினியர் உலரயும் 'ைண் பிை பபாருளில் பசல்ைா' என்பதுடன்
ஒப்பிடற்குரியது. பபண் பிைந்வதனுக்கு என்பதுடன் 'குழவிக்வைாட்டு' எனும் சீேை
சிந்தாமணிப் பாடலில் (165) விசலயயின் அழகு புைப்படும் பிலையும் மதியும்
கூடிைவபால் அழகு பைாண்ட நுதலும் முைமும் ோயும் முறுேலும் மூக்கும்
உருப்பசிலய உருக்குவம எை ேருேலதயும் ஒப்பிடற் பாைது. பபண்ணாம் தைக்வை
இந்நிலை எனில் ஆடேர் நிலைலயக் கூை இயைாது என்று எண்ணுோள்.

பபண் பிைந்வதனுக்கு என்ைால் என்படும் பிைர்க்கு என்பது பதாடர் நிலைச் பசய்யுட்

பபாருட்வபைணி.

2792. தபாரு திறத்தாதை யநாக்கி, பூதவதய

யநாக்கி, நின்றாள்;
'கருத மற்று இனி யவறு இல்தல;
 கமலத்துக் கடவுள்தாயை,
ஒரு திறத்து உணர யநாக்கி, உருவினுக்கு,
உலகம் மூன்றின்
இரு திறத்தார்க்கும், தசய்த வரம்பு இவர்
இருவர்' என்றாள்.
தபாரு திறத்தாதை யநாக்கி - வபாரில் ேல்ைலம பபற்ை இராமலைப் பார்த்து;
பூதவதய யநாக்கி நின்றாள் - சீலதலயக் ைண்டு வியந்து நின்ை சூர்ப்பணலை; கருத
மற்று இனி யவறு இல்தல - எண்ணிப் பார்க்ை இனிவமல் வேபைான்றும் இல்லை;
(யாபதனில்)கமலத்துக் கடவுள் தாயை - தாமலர மைரில் விற்றிருக்கும்
பிரமனும்;ஒருதிறத்து உணர யநாக்கி - ஒப்பற்ை ேலையில் ஆழ்ந்து நிலைத்துப் பார்த்து;
உருவினுக்கு உலகம் மூன்றின் - ஏற்ைேடிேத்திற்கு இம் மூன்று உைைங்ைளிலும்; இவர்
இருவர் இருதிறத்தார்க்கும் தசய்த வரம்பு என்றாள் - இேர்ைள் இருேரும்
ஆடேர்பபண்டிர் ஆகிய இரு பாைர்க்கும் உண்டாக்கிய எல்லை ஆம்
எைஎண்ணிைாள்.
பூலே - நாைணோய்ப் புள் வபான்ை பசால்லையுலடய சீலத, ஆண் பபண் ஆகிய
இரு ேடிேத்தார்க்கும் பிரமன் பலடத்த ேரம்பாை இராமனும் சீலதயும்
அலமந்துள்ளைர். 'பலடக்குநர் சிறுலம அல்ைாமல் எண்பிைங்கு அழகிற்கு எல்லை
இல்லை ஆம்' எை முன்ைர்க் (2791) ைாட்டியதற்கிணங்ை 'ேரம்பு இேர் இருேர்'
என்ைார்.

பூலே - உேலம ஆகுபபயர்.

2793. 'தபான்தைப்யபால் தபாரு இல் யமனி,

பூதவப் பூ வண்ணத்தான், இம்
மின்தைப்யபால் இதடயாயளாடும் யமவும்
தமய் உதடயன் அல்லன்;
தன்தைப்யபால் ததகயயார் இல்லா,
தளிதரப்யபால் அடியிைாளும்,
என்தைப்யபால் இதடயய வந்தாள்;
இகழ்விப்தபன் இவதள' என்ைா,
பூதவப்பூ வண்ணத்தான் - ைாயாம்பூப் வபான்று ைரிய நிைத்லதயும் உலடய இேன்;
தபான்தைப் யபால் தபாரு இல் யமனி இம் மின்ைதைப் யபால் இதடயாயளாடும்
யமவும் தமய் உதடயன் அல்லன் - பபான் வபான்று ஒப்புக் கூறுதற்கு இல்ைாமல்
ஒளிவீசும்உருேத்லதயும் இந்த மின்ைல் வபான்ை நுண்ணிய இலடலயயும் உலடய
இப்பபண்வணாடு மணந்த உடம்லப உலடயேன் அல்ைன் (இேன் ைணேைல்ைன்);
தன்தைப் யபால் ததகயயார் இல்லா - தன்லைப் வபாை அழகு உள்ளேலரப் பபைாத
ஒப்பற்ை; தளிதரப் யபால் அடியிைாளும் - இளந்தளிர் வபான்ை பமல்லிய
பசவ்ேடிைலள உலடய இப்பபண்ணும்; என்தைப் யபால் இதடயய வந்தாள் -
என்லைப் வபான்று (இேன் வமல் ஆலச பைாண்டு) இலடயில் ேந்தேளாேள்;
இவதள இகழ்விப்தபன் என்ைா - இைழும்படி பசய்வேன் என்று எண்ணி,
 தலைவயார் - அழகிவயார் என்பர். தகுதி உலடவயார் எைவும் உலரப்பர். தன்லைப்
வபால் தலைப் படாதேர் (அடக்ைப் படாதேர்) என்று சூர்ப்பணலை தன்னியல்புக்கு
ஏற்பச் சீலத குறித்தும் எண்ணிைாள் என்பர். பபான் வமனியும் ைாயாம் பூ வபான்ை
வமனியும் உலடய இேர் நிைத்தால் வேறுபட்டிருப்பதால் மணம் புரிந்தேர்ைளாை
இருத்தல் இயைாது எை எண்ணிைாள். ைரிய நிைம் பைாண்ட தான் ைரிய நிை
இராமனுக்கு ஏற்ைேள் என்பது இதைால் குறிப்பாை பேளிப்படும். எனினும் சீலதயின்
பமல்லிய தன்லமலய உணர்ந்தும் தன்வபால் இலடவய ேந்தேளாதலின் அேலள
இைழ்ச்சியுைச் பசய்து இராமனிடமிருந்து இேலள நீக்குவேன் எை எண்ணும்
உள்ளத்தில் பபாைாலமயும் அதைால் பிைர் பழி கூறும் தீய பண்பும் புைப்படும்.
62சூர்ப்பணலை, சீலதலய அரக்கி எைல்

2794. 'வரும் இவள் மாயம் வல்லள்;

வஞ்சதை அரக்கி; தநஞ்சம்
ததரிவு இல; யதறும் தன்தம, சீரியயாய்!
தசவ்விது அன்றால்;
உரு இது தமய்யது அன்றால்; ஊன்
நுகர் வாழ்க்தகயாதள
தவருவிதைன்; எய்திடாமல் விலக்குதி,
வீர!' என்றாள்.
சீரியயாய்! வீர! - நற்பண்பும் பசய்லையும் உலடயேவை! வீரவை!;வரும் இவள்
மாயம் வல்லள் - (உன்னிடம்) ேரும் இப்பபண் மாலயயில் வதர்ச்சி பபற்ைேள்;
வஞ்சதை அரக்கி - ேஞ்சைத் தன்லம பைாண்ட இராக்ைதப் பபண் ஆோள்; தநஞ்சம்
ததரிவு இல - இேள் எண்ணங்ைள் அறிய முடியாதலே; யதறும் தன்தம தசவ்விது
அன்று - இேலள நல்ை பபண் எைத் துணியும் இயல்பு நல்ைது அன்று; உரு இது
தமய்யது அன்று - இேள் பைாண்ட இவ் அழகிய உருேமும் உண்லம அன்று; ஊன்நுகர்
வாழ்க்தகயாதள தவருவிதைன் - தலசலய உண்டு ோழும் ோழ்க்லைலயயுலடய
இேலளக் ைண்டு அஞ்சிவைன்; எய்திடாமல்விலக்குதி என்றாள் - அருவை ேராமல்
இேலளத் தடுத்து அப்பால் பசலுத்துோய் எைக் கூறிைாள்; ஆல் - அலச.

முன்ைவர சூர்ப்பணலைலய 'பமய்இைாள்' (2774) என்றும் 'பபாய்ம் மைள்' (2778)

என்றும் கூறியதற்வைற்ப இங்குச் சீலதலயவய இராமனிடம் மாயம் ேல்ைள், ேஞ்சலை
அரக்கி, ஊன் நுைர் ோழ்க்லையாள் எைப் பபாய்யாைச் சூர்ப்பணலை பழி கூறுகின்ைாள்.
தன்லை இராமன் 'எயிறுலட அரக்கி, எவ்வுயிரும் இட்டது ஓர் ேயிறுலடயாள் எை
மறுக்கும்' எை (2760) எண்ணித் தன் ேடிலே மாற்றிக் பைாண்ட 'ேஞ்சமைள்' (2762)
சூர்ப்பணலை ஆதைால் சீலதலய அவ்ோறு கூறி இராமன் பேறுக்குமாறு பசய்ய ேழி
ைாண்கிைாள். வமலும் அஞ்சுகிை பபண்ைளுக்கு அபயம் பைாடுப்பவத வீரரின்
பண்பாகும். எைவே இராமலை 'வீர' எை விளிக்கிைாள் 'சீரிவயாைாம்' இராமன்
பமய்யில் உருவு பைாண்டேலள நல்ைேள் எைக் பைாள்ேது அேன் பண்புக்கு ஏற்ை
தன்று எைவும் குறிப்பால் சுட்டுோள்.
 பேருவிபைன் - இைந்த ைாை விலைமுற்று நிைழ்ைாைப் பபாருளில் ேந்தது, ைாை
ேழுேலமதி.

2795. 'ஒள்ளிது உன் உணர்வு; மின்யை! உன்தை

ஆர் ஒளிக்கும் ஈட்டார்?
ததள்ளிய நலத்திைால், உன் சிந்ததை
ததரிந்தது; அம்மா!
கள்ள வல் அரக்கி யபாலாம் இவளும்?
நீ காண்டி' என்ைா,
தவள்ளிய முறுவல் முத்தம் தவளிப்பட,
வீரன் நக்கான்.
வீரன் - வீரைாம் இராமன்; மின்யை - மின்ைல் வபான்ை பபண்வண!; உன் உணர்வு
ஒள்ளிது - உன்னுலடய அறிவு ஒளி மிக்ைது; உன்தை ஆர் ஒளிக்கும் ஈட்டார் - உன்லை
யார் ேஞ்சித்து மலையும் ஆற்ைல் உள்ளேர்?; ததள்ளிய நலத்திைால் உன் சிந்ததை
ததரிந்தது - பதளிோை உன் அறிவுச் சிைப்பால் உன் ஆவைாசலை இவ்வுண்லமலய
அறிந்தது; அம்மா - இது வியப்பாம்; இவளும் கள்ளவல் அரக்கி யபாலாம் நீ காண்டி -
இங்கு ேரும் இப் பபண் திருட்டுத்தைமிக்ை பைாடிய இராக்ைதப் பபண் வபாலும் நீ
இேலள நன்கு பார்; என்ைாதவள்ளிய முறுவல் முத்தம் தவளிப்பட நக்கான் - என்று
கூறி பேண்லமயாை தன் பற்ைளாம் முத்துக்ைள் பேளிவய வதான்ைச் சிரித்தான்.

ஒள்ளிது - சிைப்புலடயது எைவுமாம். இதலைக் ைன்ைட பமாழிச் பசால் என்பர்.

ஈட்டார் - ேலிலமயுலடயார். ைாண்டி - நீவய குறிப்பாைப் பார்த்துக் ைேனித்துக் பைாள்
எனும் குறிப்புப் பபாருள் பைாண்டது. உண்லமயில் இராமன் சூர்ப்பணலைவய
அறியாலம உலடயேள்; அறிவுத் பதளிவு இல்ைாதேள்; சீலத உண்லமயில் அரக்கி
அல்ைள் - என்ைபபாருள்பட எதிர்மலையாைக் கூறி அேலள ேஞ்சப் புைழ்ச்சி
பசய்தான். இது இராமனின் 'உண்டாட்ட'த்தின் (2787) பைாடு முடியாகும். இராமன் புன்
சிரிப்லப முதலில் 'அைத்துறு நலையின் பேள்லளக் குருத்து' எைவும் (2782) 'ோள்
எயிறு இைங்ை நக்ைான்' எைவும் (2787) கூறி இங்கு 'பேள்ளியமுறுேல் முத்தம்
பேளிப்பட வீரன் நக்ைான்' எைக் கூறியதால் இராமனின் நலையுணர்வின் ேளர்நிலை
பசயல் விளக்ைமாைப் புைப்படும்.

அம்மா - வியப்பிலடச் பசால். வபால் - அலசநிலை ஒப்பில் வபாலி எைவுமாம்.

இப்பாடலில் ேஞ்சப் புைழ்ச்சி அணி உளது.

சீலதலயச் சூர்ப்பணலை பேகுளலும், இராமன் அேலளக் ைடிதலும்

2796. ஆயிதட, அமுதின் வந்த, அருந்ததிக்

கற்பின் அம் தசால்
யவய் இதட யதாளிைாளும், வீரதைச்
யசரும் யவதல,
'நீ இதட வந்தது என்தை? நிருதர்தம்
 பாதவ!' என்ைா,
காய் எரி அதைய கள்ள
உள்ளத்தாள் கதித்த யலாடும்.
ஆயிதட - அந்த வநரத்தில்; அமுதின் வந்த அருந்ததிக் கற்பின் அம் தசால் யவய்இதட
யதாளிைாளும் - வதேரமுது வபால் ேந்த அருந்ததிவபால் ைற்பின் சிைப்லபயும் அழகிய
இனிய பசாற்ைலளயும்மூங்கில் பின்னிடும் படி அழகிய வதாள்ைலளயும் உலடய
சீலத;வீரதைச் யசரும் யவதல - வீரைாம் இராமலை அணுகும் வபாது; நிருதர்
தம்பாதவ நீ இதட வந்தது என்தை - அரக்ைர் பபண்வண! எங்ைளுக்கு இலடயில் நீ
குறுக்கிட்டது ஏன்; என்ைா காய் எரி அதைய கள்ள உள்ளத்தாள் கதித்தயலாடும் - என்று
கூறிப் பற்றி எரியும் தீப் வபான்ை ேஞ்சை எண்ணத்தாளாம் சூர்ப்பணலை சிைந்து
வேைமாை ேந்ததும்.

அமுதின் ேந்த - திருப்பாற் ைடலில் அமுதத்துடன் வதான்றிய (திருமைளாம் சீலத)

எைவும் ஆம். அமுதின் ேந்த அம் பசால் எைக் கூட்டுோரும் உளர். கிட்கிந்தா
ைாண்டத்தில் தாலரலயப் பற்றிக் கூறும்வபாது 'ஆயிலட, தாலர என்று அமிழ்தின்
வதான்றிய வேயிலடத் வதாளிைாள்' (3956) என்பார். அதலை இங்கு ஒப்பிடற் பாைது
'அருந்ததிக் ைற்பு' எை இங்குக் கூறியது வபான்வை ேைம் புகு படைத்தில் இராமன்
சீலதலய அருந்ததி அலையாவள' (2006) எை விளிப்பான். வேலை - சமயம், பபாழுது,
ைாைம். ைதித்தல் - விலரந்து பசல்ைல். சீலதலய அமுது என்பதால் சூர்ப்பணலை தீய
நஞ்சாகிைாள். இரண்டும் முரண்பட இங்கு அலமயும் நாடைப் பாங்கு
சுலேத்தற்குரியது.

ஆயிலட - அைரச் சுட்டு பசய்யுள் விைாரமாய் நீண்டது. பாலே - அண்லம விளி இது
இயல்பாய் நின்ைது.

2797. அஞ்சிைள்; அஞ்சி அன்ைம், மின்

இதட அலச ஓடி,
பஞ்சின் தமல் அடிகள் யநாவப்
பததத்தைள்; பருவக் கால
மஞ்சிதட வயங்கித் யதான்றும்
பவளத்தின் வல்லி என்ை,
குஞ்சரம் அதைய வீரன் குவவுத்
யதாள் தழுவிக் தகாண்டாள்.
அஞ்சிைள் - (சூர்ப்பணலை அருவை ேரக்ைண்டு) அச்சமுற்ைேளாம் சீலத; அஞ்சி
அன்ைம் மின் இதட அலச ஓடி - அச்சுற்று அன்ைப் பைலே தன் மின்ைல் வபான்ை
இலட தள்ளாட ஓடிச் பசன்று;பஞ்சின் தமல் அடிகள் யநாவப் பததத்தைள் -
பஞ்சுவபாலும் பமன்லமயாை பாதங்ைள் ேருத்தத் துடித்தேளாய்; பருவக்கால
மஞ்சிதட வயங்கித் யதான்றும் பவளத்தின் வல்லி என்ை - ைார் ைாைத்தில் வதான்றும்
ைரிய வமைத்திலடவய வதான்றும் சிேந்த பேளக்பைாடி வபாை; குஞ்சரம் அதைய வீரன்
குவவுத் யதாள் - யாலை வபான்ை வீரைாம் இராமனின் திரண்ட வதாள்ைலள; தழுவிக்
தகாண்டாள் - அலணத்துக் பைாண்டாள்.
 இலடக்கு மின்ைல் உேலமயாம் நுட்பமும் ஒளி வீசும் தன்லமயாலும் ஒப்பாம்.
அைசல் - தள்ளாடுதல் மந்திரப் படைத்தில் இராமலை வேண்டும் தயரதன் 'ஐய!
சாைவும் அைசிபைன்' (1374) என்பான் இப்பபாருள்பட இராமனுக்குக் ைார் ைாை
வமைமும் சீலதக்குப் பேள ேல்லியும் ஒப்பாம்.அச்சத்தால் விலளயும் பசயலைக் கூறிச்
சீலத இராமலைத் தழுவும் பாங்கில் அது அலடக்ைைம் பூணும் நிலைலய உணர்த்தும்.
வமைம் ைடல் நீலரப் பருகிய வபாது பேளக் பைாடியும் வசர்ந்து ேந்தது என்பாருமுளர்.
இது இல்பபாருளுேலம அணி.

2798. 'வதள எயிற்றவர்கயளாடு வரும்

விதளயாட்டு என்றாலும்,
விதளவை தீதமயய ஆம்' என்பதத
உணர்ந்து, வீரன்,
'உதளவை இயற்றல்; ஒல்தல உன்
நிதல உணருமாகில்,
இதளயவன் முனியும்; நங்தக! ஏகுதி
விதரவில்' என்றான்.
வதள எயிற்றவர்கயளாடு வரும் விதளயாட்டு என்றாலும் - ேலளந்த வைாரப்
பற்ைலள உலடய இராக்ைதருடன் விலளயாட்டு வநர்ேதாைாலும்; தீதமயய
விதளவை ஆம் என்பதத உணர்ந்து - உண்டாகும் பயன் தீங்வை எை அறிந்து; வீரன் -
இராமன்;உதளவை இயற்றல் - துன்பம் தரும் பசயல்ைலளச் பசய்யாவத; ஒல்தல உன்
நிதல உணருமாகில் - விலரவில் உைது நிலைலய அறிோைாைால்;இதளயவன்
முனியும் - (என்) தம்பி (இைக்குேன்) வைாபிப்பான்; நங்தக விதரவில் ஏகுதி என்றான் -
பபண்வண விலரோைச் பசல்ோய் என்று பசான்ைான்.
அரக்ைவராடு விலளயாட்டாைச் பசயலைச் பசய்தாலும் அது தீலமயாை முடியும்.
'இன்பக் ைாரணமாம் விலளயாட்டினுள் துன்பக் ைாரணமாய்த் துைப்பித்திடும்' என்ை
சிந்தாமணிச் பசய்யுளுக்குக் (சிந்தா. 909) 'ைடுநட்புப் பலை ைாட்டும்' என்னும்
பழபமாழி எை நச்சிைார்க்கினியர் எழுதியஉலரயும் இங்கு எண்ணத் தக்ைது. முன்ைர்
மந்தலரயின் கூன் முதுகில் விலளயாட்டுக்பைை உண்லட பசலுத்தி அதைால்
அரசிலை விட்டுக் ைாடு ேந்தலதயும் இது நிலைப்பிக்கும். 'பண்லட நாள் இராைேன்
பாணிவில் உமிழ் உண்லட உண்டதலைத் தன் உள்ளத்து உன்னுோள் (1447) எை
ேருதல் ைாண்ை. 2794 ஆம் பாடல் முதல் 2798 ஆம் பாடல் ேலர இராமன் 'வீரன்'
எைவே சுட்டப்படுேது எண்ணத்தக்ைது. குறிப்பாைப் பிைன் மலை வநாக்ைாத
வபராண்லம'லய (குைள். 148) இது குறிக்கிைது எைைாம். இைக்குேன் முனியும் பசயல்
பின் ேருதலை இப்பாடல் முன்ைவர அறிவிக்கிைது எைைாம்.

2799. தபாற்புதட அரக்கி, 'பூவில்,

புைலினில், தபாருப்பில், வாழும்
அற்புதட உள்ளத்தாரும், அைங்கனும்,
அமரர் மற்றும்,
எற் தபறத் தவம் தசய்கின்றார்; என்தை
நீ இகழ்வது என்யை,
நல் தபாதற தநஞ்சில் இல்லாக்
கள்விதய நச்சி?' என்றாள்.
தபாற்புதட அரக்கி - அழகிய ேடிலேக் பைாண்ட அரக்கியாம்சூர்ப்பணலை; பூவில்
புைலினில் தபாருப்பில் வாழும் அற்புதட உள்ளத்தாரும் அைங்கனும் மற்றும் அமரர் -
தாமலர மைரிலும் பாற்ைடலிலும் ையிலை மலையிலும் ோழ்கின்ை என்பால் அன்பு
பைாண்ட மைமுள்ள நான்முைன், திருமால், சிேன் ஆகிவயாரும் மன்மதனும் பிை
வதேர்ைளும்; எற்தபறத்தவம் தசய்கின்றார் - என்லை மணக்ைத் தேம் பசய்து
ேருகின்ைைர்; நல்தபாதற தநஞ்சில் இல்லா கள்விதய நச்சி - நன்லம தரும்
பபாறுலமலய மைத்தில் பைாள்ளாத இவ்ேரக்கிலய விரும்பி; என்தை நீ இகழ்வது
என்யை என்றாள் - என்லை நீ புைக்ைணிப்பது எக்ைாரணம் பற்றிவயா? எைக் வைட்டாள்.

மூேலரயும் வதேலரயும் ைருதாமல் உன்லை நாடி ேந்த என்லை நீ புைக்ைணிப்பது

சரியன்று எைச் சூர்ப்பணலை இராமனுக்கு உணர்த்தவிரும்பிைாள். பூவில் என்பதற்கு
நிைவுைகில் ோழும் மாந்தரும், புைலில் என்பதற்கு நீரர மக்ைளும், மலையில்
என்பதற்கு மலையில் ோழும் வித்தியாதரரும் எைப் பபாருள் கூறுோரும் உளர்.
சீலதலய நல்பபாலை பநஞ்சில் இல்ைாக் ைள்வி எைக் கூறியது இராமன் உளத்தில்
அேளது தீய பண்லபக் கூறி விைக்ை நிலைத்ததாம். இதைால் தாவை ைள்வி
என்பலதயும் உணர்த்தி நிற்கிைாள். இதுவே நாடை அங்ைதமாகும். அற்பு - அன்பு
என்பதன் திரிந்த ேடிேம்.

2800. 'தன்தைாடும் ததாடர்வு இலாயதம்

என்ைவும் தவிராள்; தான்இக்
கல் தநடு மைத்தி தசால்லும், கள்ள
வாசகங்கள்' என்ைா,
மின்தைாடு ததாடர்ந்து தசல்லும்
யமகம்யபால், மிதிதல யவந்தன்
தபான்தைாடும் புனிதன் யபாய், அப்
பூம் தபாழிற் சாதல புக்கான்.
இக்கல் தநடு மைத்தி தன்தைாடும் - இந்தக் ைல் வபான்ை ைடிை மைம் பைாண்ட
இேவளாடும்; ததாடர்வு இலாயதம் என்ைவும் தவிராள் - எத்தலைய பதாடர்பும்
இல்ைாதேர் எைக் கூறியும்; தான் - இேள் தானும், கள்ள வாசகங்கள் தசால்லும்
என்ைா - ேஞ்சைச் பசாற்ைலள இேள் வமலும் பசால்லுோள் என்று எண்ணி; புனிதன் -
தூவயாைாம் இராமன்; மின்தைாடு ததாடர்ந்து தசல்லும் யமகம் யபால் - மின்ைல்
பின்வை பதாடர வமைம் முன்வை பசல்ேது வபால்; மிதிதல யவந்தன் தபான்தைாடும்
யபாய் அப்பூம் தபாழிற் சாதல புக்கான் -மிதிலை மன்ைைாம் சைைனின் மைள்
சீலதயுடன்பசன்று அந்த அழகிய வசாலையிலுள்ள பன்ை சாலைக்குள் புகுந்தான்.
ைல் நீரிவை கிடப்பினும் அதன் ஈரத்லதப் பபைாதிருக்கும் அது வபால் அரக்ைரும்
இரக்ைமற்ை பண்பிைராம். 'லேைலும் நீருட்கிடப்பினும் ைல்லிற்கு பமல்பைன்ைல் சாை
அரிதாகும் - அஃவத வபாை லேைலும் நல்ைைம்வைட்பினும் கீழ்ைட்குக் ைல்லினும்
ேல்பைன்னும் பநஞ்சு' (அைபநறிச் சாரம் 51) என்ை பாடலின் ைருத்லத இத்துடன்
ஒப்பிடைாம்.
பதாடர்பு இைாவதம் குைம், ைல்வி, பிைப்பு, பண்பு முதலிய எவ்ேலையிலும்
பதாடர்பு இல்ைாதேர்ைள். ைள்ள ோசைங்ைள் - ேஞ்சைச் பசாற்ைள். மின்ைலும்
வமைமும் இலணந்த ைருத்திலை ஒட்டி முன்ைவர 'பருேக்ைாை மஞ்சிலட ேயங்கித்
வதான்றும் பேளத்தின் ேல்லி' (2797) எை ேருதல் ைாண்ை. மிதிலைலய மிதி என்ை
மன்ைன் ஆண்டதால் அந்நைருக்கு இப்பபயர் ேந்தது. பபான் - தன்லமயாலும்
அருலமயாலும் சுடச் சுட ஒளிர்ேதாலும் சீலதக்கு ஒப்பாயிற்று. பிை மாதலரச்
சிந்லதயாலும் தீண்டாததால் இராமன் புனிதன் எைப்பட்டான். இதில் உேலம அணி
உளது.

சூர்ப்பணலை மைம் லநந்து ஏகுதல்

2801. புக்க பின், யபாைது என்னும் உணர்விைள்;

தபாதறயுள் நீங்கி
உக்கது ஆம் உயிரள்; ஒன்றும்
உயிர்த்திலள்; ஒடுங்கி நின்றாள்;
தக்கிலன்; மைத்துள் யாதும் தழுவிலன்;
சலமும் தகாண்டான்;
தமக்கருங் குைலிைாள்மாட்டு அன்பினில்
வலியன்' என்பாள்.
புக்கபின் - (இராமனும் சீலதயும் பன்ைசாலையுள்) பசன்ை பின்ைர்; யபாைது
என்னும் உணர்விைள் - வபாயிற்று என்று கூறுதற்குரிய அறிவு நீங்கியேளாய்;
தபாதறயுள் நீங்கி உக்கது ஆம் உயிரள் - உடம்பிலிருந்து நீங்கி உதிர்த்து விட்டதாை
உயிர் உலடயேளாய்;ஒன்றும் உயிர்த்திலள் ஒடுங்கி நின்றாள் - சிறிதும் மூச்சு விடவும்
மாட்டாமல் ஒடுங்கி நின்று; தக்கிலன் மைத்துள் யாதும் தழுவிலன் -மைத்தில் தகுதிக்
குணமில்ைாதேனும் (ைாமுற்ை என்னிடம்) யாபதாரு உதவி பசய்யாதேனுமாகி;
சலமும் தகாண்டான் - தணியாச் சிைம் பைாண்டுள்ளான்; தமக்கருங் குைலிைாள்
மாட்டு அன்பினில் வலியன் என்பாள் - லம வபான்ை ைரிய கூந்தலுலடயேளிடத்து
(இேன்) அன்பு ைாட்டுேதில் உறுதியுள்ளேன் என்று எண்ணியேளாய்.

பபாலை - சுலம வபாலுள்ள உடல், உயிலரப் பபாறுத்துக் பைாண்டுள்ள உடல்

எைலும் ஆம். தக்கிைன் - தைவிைன் (திருக்வைாலேயார் 376 பைாளு). சைம் - தணியாச்
சிைம். அன்பினில் ேலியன் - தளராத அன்புலடயேன் எைலுமாம். இராமன் பன்ை
சாலைக்குள் பசன்ைவுடன் அறிவு ஒழிய, உயிர்ப்பு ஒடுங்ை, பசயல், அடங்ை, உயிி்ர்
நீங்கிைாற் வபான்று மூர்ச்சித்துப் பின் பதளிந்து பைோறு எண்ணிைாள். இது
சூர்ப்பணலையின்உடலும் மைமும் பட்ட துன்பத்லதக் ைாட்டும். ைாமவேதலை மிக்ை
சூர்ப்பணலைக்கு ேலிலமயற்ை நிலையில் தன் உடம்பும் தாங்ைமாட்டாத பபரும்
சுலமயாைத் வதான்றியதால் உடம்லபப் பபாலை என்று குறித்தார்.
2802. நின்றிலள்; அவதைச் யசரும்
தநறியிதை நிதைந்து யபாைாள்;
'இன்று, இவன் ஆகம் புல்யலன்எனின்,
உயிர் இைப்தபன்' என்ைா,
தபான் திணி சரளச் யசாதல,
பளிக்கதறப் தபாதும்பர் புக்காள்;
தசன்றது, பரிதி யமல் பால்; தசக்கர்
வந்து இறுத்தது அன்யற.
நின்றிலள் அவதைச் யசரும் தநறியிதை நிதைந்து யபாைாள் - (சூர்ப்பணலை) அங்கு
நிற்ைாமல் இராமலைத் தான் அலடந்து பபறும் ோழ்லே எண்ணி அவ்விடம் விட்டுச்
பசன்ைேள்; இன்று இவன் ஆகம் புல்யலன் எனின் உயிர் இைப்தபன் என்ைா - இன்று
நான் இேன்மார்லபத் தழுேவில்லை என்ைால் என் உயிலர விடுவேன் என்று எண்ணி;
தபான் திணி சரளச் யசாதல பளிக்கதறப் தபாதும்பர் புக்காள் - பபான் அடர்ந்துள்ள
வதேதாரு மரங்ைள் நிலைந்த வசாலைலயக் ைடந்து பளிங்கு மண்டபம் அலமந்த
வசாலையுள் புகுந்தாள்; பரிதி யமல் பால் தசன்றது - ைதிரேன் வமற்றிலசயில் பசன்று
மலைந்தான்; தசக்கர் வந்து இறுத்தது - அங்குச் பசவ்ோைம் ேந்து வசர்ந்தது அன்று, ஏ -
அலசைள்.

ஆைம் - உடல் எைலும் ஆம். இராமலைச் வசராவிடில் உயிர் இழப்வபன் எைக்

கூறியது பைாண்டு சூர்ப்பணலையின் விரை வேதலை புைப்படும். பளிக்கு அலை எைக்
பைாண்டு பளிங்குப் பாலை என்பாருமுளர். 'அைைலை' என்பதற்கு அைன்ை பாலை எை
நச்சிைார்க்கினியர் உலர ைாண்பர் (மலைபடு ைடாம், 133) திருமால் வீற்றிருக்கும்
நூற்பைட்டுத் தைங்ைளில் திருபேள்ளலை என்ை தைத்தில் பேண்பாலையில் வைாயில்
அலமந்திருப்பலதயும் சான்று கூறுேர். சூர்ப்பணலையின் ஒரு தலைக் ைாமம் வமலும்
பபருகுதற்கு மாலை வநரமும் பசவ்ோைமும் துலண பசய்கின்ைை. பபாதும்பர்
என்பலதக் குறுங்ைாடு எைவும் கூறுேர்.
சூர்ப்பணலையின் ைாமத் தீ

ைலி விருத்தம்

2803. அழிந்த சிந்ததயளாய் அயர்

வாள்வயின்,
தமாழிந்த காமக் கடுங்
கைல் மூண்டதால்-
வழிந்த நாகத்தின் வன்
ததாதள வாள் எயிற்று
இழிந்த கார் விடம்
ஏறுவது என்ையவ.
 வழிந்த நாகத்தின் வன் ததாதள வாள் எயிற்று - வமவை பேளிப்பட்டுப் பபருகிய
நாைப்பாம்பின் ேலிய பதாலையுள்ள ஒளி பபாருந்திய நச்சுப் பல்லிலிருந்து; இழிந்த
கார்விடம் ஏறுவது என்ை - இைங்கிய ைரிய நஞ்சு தலைக்கு ஏறியது வபாை; அழிந்த
சிந்ததயளாய் அயர் வாள் வயின் - அழிந்து வபாை மைமுலடயேளாய் வசார்வுற்ை
சூர்ப்பணலையினிடத்து; தமாழிந்த காமக் கடுங் கைல் மூண்டது - முன்கூறிய ைாமமாம்
பபருபநருப்பு மிகுந்து எரிந்தது. ஆல், ஏ -அலசைள்.

சூர்ப்பணலை பைாண்ட ைாமத் தீ மூண்படரிந்தது என்பலத நாைடியாரில் ைாணும்

ஊருள் எழுந்த உருபைழு பசந்தீக்கு நீருள் குளித்தும் உயைாகும் - நீருட் குளிப்பினும்
ைாமம் சுடுவம குன்வைறி ஒளிப்பினும் ைாமம் சுடும் (90) என்ை பிைன்மலை நயோலம
அதிைாரத்திலுள்ள பாடலுடன் ஒப்பிடத் தகும். சூர்ப்பணலை பிைள் ைணேலை
நயந்தலம இங்கு எண்ணத்தக்ைது. 'நாைத்தின்' ேன்பதாலள ோள் எயிறு' என்பதற்கு
ஏற்ப முன்ைர் அவயாத்தியா ைாண்டத் லதைம் ஆட்டு படைத்தில் (1921) 'மாை அரவின்
ோய்த் தீயேலள ோன்பதாலளோள் எயிற்றின் ேழி ஆை ைடுவுக்கு' எைக் ைாட்டுோர்.
நஞ்சின் பைாடுலமலயக் ைாமத்துடன் ஒப்பிட்டுக் ைாட்டும் ேலையில் இப்படைத்திவை
'நஞ்சு நக்கிைர் வபாை நடுங்குோள்' (2817) எை மீண்டும் உலரப்பார்.

2804. தாடதகக் தகாடி யாள்

தட மார்பிதட,
ஆடவர்க்கு அரசன் அயில்
அம்பு யபால்,
பாடவத் ததாழில் மன்மதன்
பாய் கதண
ஓட, உட்கி, உயிர்
உதளந்தாள் அயரா!
தாடதகக் தகாடியாள் - தாடலை எனும் பைாடிய அரக்கியின்; தடமார்பிதட - பபரிய
மார்பினிடத்து; ஆடவர்க்கு அரசன் அயில் அம்பு யபால் - ஆண்ைளுக்கு எல்ைாம்
அரசைாம் இராமனின் கூர்லமயாை அம்பு பசன்று பாய்ந்தது வபான்று; பாடவத்
ததாழில் மன்மதன் பாய்கதண ஓட - திைமிக்ை ைாமப் வபார் விலை புரியும் மன்மதனின்
பாய்கின்ை அம்புைள் (சூர்ப்பணலை) மார்பில் லதக்ை; (அதைால்) உட்கி உயிர்
உதளந்தாள் - அஞ்சி உயிர் ேருந்திைாள். அயரா - அலச.
பைாடியாள் - இராேணனின் பேற்றிக் பைாடி வபான்ைேள் எைலுமாம்.
இராமபாணம் தாடலைலயக் பைான்ை வபாது 'தலைைள் வதாறும் முடியுலடஅரக்ைற்கு,
அந்நாள், முந்தி உற்பாதம் ஆை, படியிலட அற்று வீழ்ந்த பேற்றி அம்பதாலை ஒத்தாள்'
(390) என்ை ேரிைளால் இதன் விளக்ைம் கிட்டும் ஆடேர்க்கு அரசன் - புருவடாத்தமன்.
அயில் அம்பு - அரத்தால் அராவிக் கூராக்கிய அம்பு ஆம். பாடேம் என்ை பசால்லுக்கு
ேல்ைலம, ைளிப்பு, இன்பம், பபருலம எைப் பை பபாருள் கூைைாம். இதற்கு மதிப்பு
எைக் கூறும் பலழயவுலர. மன்மதன் - மைத்லதக் ைைக்கி ேருத்துபேன் என்ை
பபாருளுக்கு ஏற்ப 'உட்கி உயிர் உலளந்தாள்' என்பார். தாடலை மீது இராமன்
பசலுத்திய அம்பு வபால் மன்மதன் சூர்ப்பணலை மீது தன் அம்புைலளச்
பசலுத்திைான்.
 ைாப்பிய நிைழ்ச்சிவய உேலமயாை இங்கு ேந்தது சுலேலய மிகுவிக்கிைது.

உயிர் உலளந்தாள் - ேழுேலமதி.

2805. கதல உவா மதியய கறி

ஆக, வன்
சிதலயின் மாததைத் தின்னும்
நிதைப் பிைாள்,
மதலயமாருத மா தநடுங்
கால யவல்
உதலய மார்பிதட ஊன்றிட,
ஓயு மால்.
கதல உவா மதியய கறி ஆக - பதிைாறு ைலைைள் நிலைந்த முழு மதிவய உணவுக்குத்
பதாடு ைறி ஆை; வன் சிதலயின் மாரதைத் தின்னும் நிதைப்பிைாள் - ேலிய ைரும்பு
வில்லையுலடய மன்மதலை உண்ணும் எண்ணமுலடயேளாைாள் சூர்ப்பணலை;
மதலய மாருதமா தநடுங் காலயவல் உதலய - பபாதிலைத் பதன்ைல் பபரிய நீண்ட
யமனின் சூைம் ேருந்தும்படி; மார்பிதட ஊன்றிட ஓயும் - தன் மார்பிவை
அழுந்தித்லதக்ைச் பசயைற்ைேளாய் ஒடுங்கிைாள். ஆல் - அலச.

உோ - அமாோலச பபௌர்ணமி இரண்டிற்கும் உரியது. மதி எைத் பதாடர்ந்து

ேந்ததால் இது பபௌர்ணமிலயச் சுட்டிற்று. ைறி - ைறிக்ைப்படுேது. இதற்கு 'அரிமா
பைாடிப்புல் ைறிக்குவமா' (நாைடி. 141) என்ை பதாடலர ஒப்பிடைாம். ைரி எைப் பாடம்
பைாளின் சான்றுமாம். ைாமன் வில்ைாம் ைரும்பு பமல்லியது எனினும் ைாமமூட்டும்
பசயைால் ேலியதாயிற்று. பதன்ைலும் மதியும் ைாமுற்வைாலர ேருத்தும் என்பது நூன்
மரபு. அரக்ை குணத்திற்வைற்பத் தன்லைத் துன்புறுத்தும் மதிலயத் தின்ைச்
சூர்ப்பணலை எண்ணும் வபாவத பதன்ைைாம் சூைம் அேலளச் சாய்த்தது. ஒன்லைச்
பசய்ய நிலைக்கும் வபாது மற்பைாரு பசயல் அதலைச் பசய்ய விடாமல் தடுக்கும்
என்பலத இந்நிலை ைாட்டும். இவ்ோவை பின்னும் பதாடர்ந்து ைாணப் பபறும்.
பஞ்சேடியில் இராமலைச் சூர்ப்பணலை ைண்டது முழுநிைாக் ைாைம் என்பது
இதைால் புைைாம். பதன்ைல் சூைமாை உருேைம் பசய்யப்பட்டதால் உருேை அணி
இப் பாடலில் அலமந்துள்ளது. 7
2806 அதலக்கும் ஆழி அடங்கிட,
அங் தகயால்,
மதலக் குலங்களின், தூர்க்கும்
மைத் திைாள்;
நிதலக்கும் வானில் தநடு மதி
நீள் நிலா
மதலக்க, நீங்கும் மிடுக்கு
இலள்; மாந்துவாள்.
அதலக்கும் ஆழி அடங்கிட - தன்லை ேருத்தும் ைடல் ஓலசயின்றி அடங்கிப்வபாை;
அங்தகயால் மதலக் குலங்களின் தூர்க்கும் மைத்திைாள் - தன் உள்ளங்லையால் மலைக்
கூட்டங்ைலளக் பைாண்டு ேற்ைச் பசய்யும் எண்ணம் பைாண்டேளாைாள்; (ஆைால்)
வானில்நிதலக்கும் தநடுமதி - ஆைாயத்தில் விளங்கும் முழுமதி; நீள் நிலா மதலக்க -
நீண்டு பரவிய நிைபோளி எதிர்த்து அழித்தைால்;நீங்கும் மிடுக்கு இலள் மாந்து வாள் -
தப்பும் ேலிலம குலைந்தேளாய் மைம் ேருந்துோள்.
அலைக்கும் ஆழி - அலை வீசும் ைடலுமாம். அலை ஓலச ைாமுற்ைேலரத் தூங்ை
விடாமல் ேருத்தும். அதைால் ைடல் நீலரத் தூர்க்ைவும் மலைைலளத் தன்
உள்ளங்லையால் எடுத்துப் வபாட்டு அடக்ைவும் எண்ணிைாள். நிைாவோ ைடலில்
வதான்றிய உைவுமுலை உலடயது. எைவே தன் தாயாம் ைடலைச் சூர்ப்பணலை
தூர்க்ைாமல் ைாக்ைத் தன் நிைோல் அேளுடன் மலைத்தது. தாலயக் ைாக்ை மைன் வபார்
புரியும் பசயல் இங்கு நிலைத்தற்குரியது.

'நீள் நிைா ேலைக்கு நீங்கும்' என்ை பாடம் ஓதி அதற்கு நீண்டு பரவியுள்ள
நிைாோகிய ேலையிலிருந்து தப்பிச் பசல்லும் எைப் பபாருள் ைாண்பர். இப்பாடலில்
முன்ைர்த் தப்பிய முழுமதி (2805) ைடலைத் தூர்க்ைச் சூர்ப்பணலையின் பசயலைத்
தடுத்தது என்பது எண்ணுதற்குரியது.

2807. 'பூ எலாம் தபாடி ஆக,

இப் பூமியுள்
கா எலாம் ஒடிப்தபன்'
எை, காந்துவாள்;
யசவயலாடு உதற தசந்
ததல அன்றிலின்
நாவிைால் வலி எஞ்ச,
நடுங்கு வாள்.
பூ எலாம் தபாடி ஆக - மைர்ைள் யாலேயும் ைாய்ந்து பபாடியாய் உதிரும்படி;
இப்பூமியுள் கா எலாம் ஒடிப்தபன் எை(க்) காந்து வாள் - இந்த நிைவுைகில் உள்ள
வசாலைைலளபயல்ைாம் ஒடித்து அழிப்வபன் என்று சிைம் பைாள்ோள்; யசவயலாடு
உதற தசந்ததல அன்றிலின் நாவிைால்- (ஆைால்)தன் ஆவணாடு வசர்ந்து தங்கும்
சிேந்த தலைலயயுலடய அன்றில் பைலேயின் (மகிழ்ந்த) நாவின் குரைால்; வலி எஞ்ச
நடுங்குவாள் -தன் பைம் குலைய அஞ்சி நடுக்ைம் பைாண்டாள் (சூர்ப்பணலை)

பூபேைாம் பபாடியாை நிலைப்பதற்குக் ைாரணம் மன்மதன் பூக்ைளாம் அம்புைலளக்

பைாண்டு தன்லை ேருத்துேதால் அலே இல்ைாமல் பசய்ய எண்ணிைாள். உைகில்
பூக்ைலள இல்ைாமல் பசய்ய அலே மைரும்வசாலைைலளவய இல்ைாமல் அழிக்ை
முலைகிைாள். வசாலையாம் ைாரணத்லத அழித்தால் ைாரியமாம் பூக்ைள் மைர்ந்து
தைக்குத் துன்பம் பசய்யா எை எண்ணும் எண்ணம் இதில் பேளிப்படுகிைது. இங்குச்
'பசந்தலை அன்றில்' என்றுலரப்பதற்வைற்பக் குறுந்பதாலையும் (160)'பநருப்பிைன்ை
பசந்தலை அன்றில்' எைக் குறிக்கும். அன்றில் பைலே எப்வபாதும் ஆணும்
பபண்ணும் கூடிவய இருக்கும். பிரிவு வநரில் சிை முலை கூவித் தன் துலணலய
அலழக்கும். அப்வபாதும் அது ேராவிடில் ோழாது என்பர். ேட பமாழியில்
இப்பைலேலயக் 'கிபரௌவுஞ்சம்' என்பர். மிதிலைக் ைாட்சிப் படைத்தில் மாலை ேரச்
சீலத ேருந்திப் புைம்பும் வபாது 'அன்றில் ஆகி ேந்தாவயா?' என்பாள் (547).
உண்டாட்டுப் படைத்திலும் ஒரு பபண் எைக்கு அன்றிவைாடு ஒத்தி என்று அழுது
சீறிைாள்' எை ேரும் (989)

2808. 'அதணவு இல் திங்கதள

நுங்க, அராவிதைக்
தகாணர்தவன், ஓடி' எைக்
தகாதித்து உன்னுவாள்;
பதண இன் தமன்
முதலயமல் பனி மாருதம்
புணர, ஆர் உயிர்
தவந்து புழுங்குமால்.
அதணவு இல் திங்கதள நுங்க - தைக்கு இணக்ைமாை இல்ைாத சந்திரலை விழுங்ை;
அராவிதை ஓடிக் தகாணர்தவன் எைக் தகாதித்து உன்னுவாள் - இராகு வைது எனும்
பாம்புைலள ஓடிச் பசன்று பைாண்டுேருவேன் என்று வைாபத்தால் பைாதிப்பலடந்து
எண்ணுோள்; (ஆைால்) பதண இன் தமன் முதல யமல் பனிமாருதம் புணர -தைது
பருலமயும் இனிலமயும் பமன்லமயும் பைாண்ட பைாங்லைைள் மீது குளிர்ந்த ைாற்று
வீசிப்படிய; ஆர் உயிர் தவந்து புழுங்கும் - தன் அரிய உயிர்ைாமச் சூட்டால் பேந்து
ேருந்துோள் (சூர்ப்பணலை); ஆல் - அலச.

ைைவியிற் கூடிைேர்க்கு இன்பமூட்டும் சந்திரன் ைாமத்தால் ேருந்துவோர்க்குத்

துன்பம் பசய்ோன். அதற்கு அேலை விழுங்கும் இராகு வைது எனும் ைரும்பாம்பு
பசம்பாம்புைலளப் பற்றிக் பைாணர்ந்தால் அலே சந்திரலை விழுங்கி விடத் தைக்குத்
துன்பம் வநராது எைச் சூர்ப்பணலைஎண்ணிைாள். அப்வபாது குளிர்ந்த ைாற்று அேள்
மீது பட்டு வமலும்துன்புறுத்தியது. பாம்லபக் பைாண்டு ேர எண்ணியதும் அதன்
உணோம் ைாற்றும் அேலள ேருத்தத் பதாடங்கியது. பாம்பு மதிலய விழுங்குேது
என்பது புராண மரபு.
 தன்லை ேருத்தும் ைாற்லையும் தான் பைாண்டு ேரும் பாம்பு உண்ணும். அதைால்
தைக்கு ேருத்தம் வநராது எைக் ைருதிைாள் என்று பைாள்ளற்கும் இடமுளது.

2809. தககளால், தன் கதிர்

இளங் தகாங்தகயமல்,
ஐய தண் பனி அள்ளிைள்,
அப்பிைாள்;
தமாய் தகாள் தீயிதட
தவந்து முருங்கிய
தவய்ய பாதறயில் தவண்தணய்
நிகர்க் குமால்.
தன் கதிர் இளம் தகாங்தக யமல் - (சூர்ப்பணலை தன் ைாமத் தீலயத் தணிப்பதற்ைாை)
தைது ஒளி மிக்ை இளலமயாை முலைைள் மீது; தககளால் ஐய தண்பனி அள்ளிைள்
அப்பிைாள் - தன்னிரு ைரங்ைளால் மிை நுட்பமாை குளிர்ந்த பனிக் ைட்டிைலள அள்ளி
எடுத்து அப்பிக்பைாண்டாள்; (ஆைால்) தமாய்தகாள் தீயிதட தவந்து -ேலிலமயால்
பற்றிப் பரவிய ைாமமாம் தீயிடத்வத பேந்து; முருங்கிய தவய்ய பாதறயில்
தவண்தணய் நிகர்க்கும் - ைாய்ந்த சூடாை பாலை வமல் இட்ட பேண்பணய் வபான்று
உருகி அழிந்தது. ஆல் - அலச.

தீயாைது சூர்ப்பணலை பைாண்ட ைாமத்திற்கும், பேய்ய பாலை அேளுலடய

முலைைளுக்கும், பனியாைது பேண்பணய்க்கும் உேலமயாயிை. பனி என்பலதப்
பனிக் ைட்டியாைக் பைாள்ளைாம். ஐய என்பதற்கு பமன்லமயாை எைவும் பபாருள்
கூறுேர். பேய்ய பாலையில் பேண்பணய் உருகியது வபாைப் பனிக்ைட்டியும்
சூர்ப்பணலையின் தைங்ைளின் ைாம பேப்பத்தால் உருகிபயாழிந்தது. இவ்வுேலமயின்
அழலைக் குறுந்பதாலையில் (58) 'ஞாயிறு ைாயும் பேவ்ேலை மருங்கில்... பேண்பணய்
உணங்ைல் வபாை' என்ை உேலமயுடன் ஒப்பிட்டு இன்புைைாம். பனிக்ைட்டிலய
அப்பிக் ைாம பேப்பிலிருந்து தப்ப நிலைத்தும் அது பலிக்ைவில்லை.

2810. அளிக்கும் தமய், உயிர், காந்து

அைல் அஞ்சிைள்;
குளிக்கும் நீரும் தகாதித்து
எை, கூசுமால்;
'விளிக்கும், யவதலதய, தவங்
கண், அைங்கதை,
ஒளிக்கல் ஆம் இடம் யாது?'
எை, உன்னுமால்.
அளிக்கும் தமய் உயிர் காந்து அைல் அஞ்சிைள் - அன்வபாடுைாக்ைப்படும்
உடம்லபயும் உயிலரயும் சுட்படரிக்கும் பநருப்லபக் ைண்டு பயந்தேளாகி; குளிக்கும்
நீரும் தகாதித்து எை(க்) கூசுமால் - அவ்பேப்பம் தணியத் தான் குளிப்பாளாை அந்த
நீரும் தன் ைாம பேப்பத்தால் பைாதித்துப் பபாங்கி ேரக் குளிப்பதற்குக் கூச்சம்
அலடோள்; விளிக்கும் யவதலதய - வபபராலியால் தன்லைத் துன்புறுத்தும் ைடலை;
தவங்கண் அைங்கதை - பைாடிய மன்மதலை; ஒளிக்கல் ஆம் இடம் யாது எை உன்னும்
- மலைத்து லேக்கும் இடம் எது எைக் ைருதுோள்; ஆல் - அலச.

ைாந்து அழல் பற்றிய விளக்ைம் அடுத்த பாடலில் (2811) பேந்து ைாந்த பேதும்புறு
வமனியாள் 'எைக் ைாணைாம் விளித்தல் வபபராலி பசய்தல். ேலளோய்க் கிள்லள
மலைவிளி பயிற்றும்' எனும் பபரும்பாணாற்றுப்பலட ேரி (300) இத்துடன்
எண்ணத்தக்ைது. முன்ைர் இக்ைாண்டத்திவைவய சிந்லதயில் உலைபேற்கு உருேம்
தீய்ந்ததால் (2743) எைக் குறித்தலம ைாண்ை. அதைால் அநங்ைன் - உருேற்ைேன்
ஆைான். மன்மதன், சிேைால் எரியுண்ட ைலத ஈண்டு நிலைத்தற்குரியது. இங்குச்
சூர்ப்பணலை ைாமத் தீயால் வேகின்ைலம குறிப்பு. ைாமத்தீ சுட்படரிப்பலத 'வீரமில்
வைள்ேனுறீஇய ைாமத் தீ நீருட் புகினும் சுடும்' (ைலி. 144. 61-62) என்ைேரிைளுடன்
ஒப்பிடற்குரியது.

2811. வந்து கார் மதை

யதான்றினும், மா மணிக்
கந்து காணினும், தகத்
தலம் கூப்புமால்;
இந்துகாந்தத்தின் ஈர
தநடுங் கலும்
தவந்து காந்த, தவதுப்
புறு யமனியாள்.
இந்து காந்தத்தின் ஈர தநடுங்கலும் - சந்திர ைாந்தம் எனும் குளிர்ந்த பபரும் ைல்லும்;
தவந்து காந்த தவதுப்புறு யமனியாள் -தன் வமல் படச் சூடுண்டு ைருகும் ேண்ணம்
பேப்பமுற்ை உடலை உலடய சூர்ப்பணலை; கார் மதை வந்து யதான்றினும் - ைரிய
வமைம் தன் முன்வை ேந்து பதன்பட்டாலும்; மாமணிக் கந்து காணினும் - நீை
மணியால் ஆகிய தூலண எதிவர ைண்டாலும்; தகத்தலம் கூப்பும் -லைகுவித்து
ேணங்குோள்; ஆல் - அலச.

இந்து ைாந்தம் - சந்திர ைாந்தம் எனும் ஒருேலைக்ைல். இது சந்திரனின் முன்வை நீலர
உமிழும் தன்லமயுலடயது. ைந்து - தறி எைவும் கூறுேர். ைார் மலழலயவயா
நீைக்ைந்துலேவயா ைண்டதும் லை பதாழக் ைாரணம் அேற்லைக் ைண்டதும்
இராமலைக் ைண் முன்வை ைண்ட பமய்ப்பாட்லடஉறுேதாம். அவசாை ேைத்தில் சீலத
'அரிய மஞ்சிவைாடு அஞ்சைம் முதல் இலே அதிைம் ைரிய ைாண்டலும் ைண்ணின் நீர்
ைடல்புைக் ைலுழ்ோள்' (5075) என்பதும் இராமலைக் ைரிய பபாருள்ைளில் சீலத ைண்ட
நிலையாம். நாைாம் திருோய்பமாழி 'மண்லண' எைத் பதாடங்கி 'நின்ை குன்ைத்திலை
வநாக்கி பநடுமாவை ோபேன்று கூவும் நன்று பபய்யும் மலழ ைாணில் நாரணன்
ேந்தான் என்று ஆலும் (4.4.4) 'ைரும் பபரு வமைங்ைள் ைாணில் ைண்ணன் என்வை
பைக்கும்' (4.4.9) அடிைளில் தலைவி படும் பாடு இந்நிலைலயச் சுட்டும்.
2812. வாம மா மதியும்,
பனி வாதடயும்,
காமனும், ததைக் கண்டு
உணரா வதக,
நாம வாள் எயிற்று ஓர்
கத நாகம் வாழ்
யசம மால் வதரயின்
முதை யசருமால்.
வாம மா மதியும் - அழகுமிக்ை முழு மதியமும்; பனி வாதடயும் - குளிர்ந்த ைாற்றும்;
காமனும் ததைக் கண்டு உணரா வதக -மன்மதனும் தன்லைப் பார்த்து அறியாதபடி;
நாமவாள் எயிற்று ஓர் கத நாகம் வாழ் யசமமால் வதரயின் முதை யசரும் - அச்சம் தரும்
கூரிய நச்சுப் பல்லுலடய ஒருநாைப் பாம்பு ோழ்கின்ை பாதுைாேைாை உள்ள பபரிய
மலையின் குலையுள் பசன்று வசர்ந்தாள்; ஆல் - அலச.

சூர்ப்பணலை தைக்குத் துன்பம் பசய்யும் சந்திரன், ைாற்று, மன்மதனிடமிருந்து

தப்பப் பாம்பு ோழும் குலைலயப் பாதுைாப்பாை இடமாை நாடிச் பசன்ைாள். பாம்பு
தன்லை உண்ணும் எைச் சந்திரனும் ைாற்றும் அங்குச் பசல்ைா. மன்மதனும் தன்லைச்
சுட்படரித்த சிேனின் அணிைைன் பாம்பு ஆதைால் அது ோழுமிடத்திற்குச் பசல்ைான்
என்பது ைருத்து. 'நாைமாய்' எைப் பாடம் பைாண்டு நாைப் பாம்பின் ேடிவோடு என்று
சூர்ப்பணலை பாம்பு ேடிவு பூண்டதாைக் பைாள்ேர். அதற்குச் சான்ைாை அடுத்த
பாடலில் (2813) ைாணும் 'முன்ை வமனியளாய்' என்ை பதாடலரக் ைாட்டுேர்.

2813. அன்ை காதல, அைல்

மிகு ததன்றலும்
முன்னின் மும் மடி ஆய்,
முதல தவந்து உக,
இன்ைவா தசய்வது என்று
அறியாது, இளம்
தபான்னின் வார்
தளிரில் புரண்டாள்அயரா.
அன்ை காதல அைல் மிகு ததன்றலும் - அச்சமயத்தில் பேப்பம் மிக்ை பதன்ைல்
ைாற்றும்; முன்னின் மும்மடி ஆய் - முன்புேருத்தியலதவிட மூன்று மடங்கு மிகுதியாய்
(ேருத்த);முதல தவந்து உக - பைாங்லைைள் பேப்பமுற்று அைல் பசாரிய; இன்ைவா
தசய்வது என்று அறியாது - இன்ை ேலையாைச் பசய்வேன் என்று பதரியாமல்; இளம்
தபான்னின் வார் தளிரில் புரண்டாள் - இளலமயும் பபான்வபான்ை நிைமும் பைாண்ட
தளிர்ைளின் மீது விழுந்து புரண்டாள்;அயரா - அலச.

இளம் பபான்னின் ோர் தளிரில் புரண்டாள் என்பது ைாமத் தீயில் ேருந்தும்

பபண்ைலளத் தளிர்ப்படுக்லையில் கிடத்தி ஆற்றுவிக்கும் நிலைலயக் ைாட்டும்.
வதாழிைள் தளிலரப் பரப்பித் தலைவி துயலரத் தணிப்பர் இதலை மிதிலைக் ைாட்சிப்
படைத்தில் சீலத பட்ட துன்பத்லதக் கூறும்வபாது 'ைரிந்தை பல்ைேங்ைவள' (529)
என்பர். வமலும் 'தாயரின் பரி வசடியர் தாதுரு வீ, அரித்தளிர், பமல்ைலண வமனியில்
ைாய் எரிக் ைரியக் ைரிய பைாணர்ந்து ஆயிரத்தின் இரட்டி அடுக்கிைர்' (560) என்பர்
இங்குத் தாதியவரா பிைவரா உதோமல் தைக்குத் தாவை சூர்ப்பணலை தளிர்ைலளப்
பரப்பி அேற்றில் புரண்டாள் என்பதாம். இேளுக்குத் பதன்ைலும் பலையாயிற்று.

2814. வீரன் யமனி தவளிப்பட,

தவய் யவள்,
கார் தகாள் யமனிதயக்
கண்டைளாம் எை,
யசாரும்; தவள்கும்; துணுக்
தகனும்; அவ் உருப்
யபருங்கால், தவம் பிணி
யிதடப் யபருமால்.
வீரன் யமனி தவளிப்பட - (அப்வபாது) இராமனின் திருவமனியின் உரு
பேளித்வதாற்ைம் எழ; தவய்யவள் கார்தகாள் யமனிதயக் கண்டைளாம் எை - பைாடிய
அரக்கியாம் சூர்ப்பணலை ைருவமைம்வபான்ை அேைது திருவமனிலயக் ைண்டேவள
வபாை; யசாரும் -வசார்வு அலடோள்; தவள்கும் - பேட்ைமலடோள்; துணுக் தகனும் -
திடுக்கிட்டு நடுங்குோள்; அவ்வுருப் யபருங்கால் தவம் பிணியிதடப் யபரும் -அந்த
ேடிேம் மலையும் வபாது பைாடிய ைாம வநாயில் மீண்டும் அைப்படுோள்; ஆல் - அலச.
பேம்லம - பைாடுலம. விருப்பம் எைக் பைாண்டால் இராமன் மீது விருப்பம்
பைாண்டேள் எை ஆம். ைாமத்தால் உருபேளித் வதாற்ைம் ைாண்பது ைாப்பியப்
பலடப்பின் இயல்பாம். மிதிலைக் ைாட்சிப் படைத்தில் இராமன் சீலதயின்
உருபேளிப் பாட்லடக் ைண்டு ேருந்தியலதப் பை பாடல்ைள் விளக்கும் (619.630).
பின்ைர்ச் சூர்ப்பணலை சூழ்ச்சிப் படைத்தில் சீலதயின் உருபேளிப்பாடு
வதான்றியதால் இராேணன் ேருந்திக் கூறிய கூற்லையும் விரித்துலரக்கும் (3208-3210).
ைார் பைாள் என்பதில் பைாள் என்பது உேம ோசைம். 8

2815ஆகக் தகாங்தகயின், ஐயன்

என்று அஞ்சை
யமகத்ததத் தழுவும்;
அதவ தவந்தை
யபாகக் கண்டு புலம்பும்,
அப் புன்தமயாள்
யமாகத்துக்கு ஒர் முடிவும்
உண்டாம் தகாயலா?
அஞ்சை யமகத்தத ஆகக் தகாங்தகயின் ஐயன் என்று தழுவும்- லம வபான்று ைரிய
வமைத்லத இராமன் எை எண்ணித் தன் மார்பிலுள்ள முலைைளில் பிடித்து
அலணப்பாள்; அதவ தவந்தை யபாகக் கண்டு புலம்பும் அப்புன்தமயாள் -
அம்வமைங்ைள் (ைாமத் தீப்பட்ட உடலின் பேப்பத்தால்) பேந்து அழிந்தலம ைண்டு
ோய்விட்டுப் புைம்புோள் அந்த இழிந்த பண்பு பைாண்ட சூர்ப்பணலை; யமாகத்துக்கு
ஒர் முடிவும் உண்டாம் தகாயலா - ைாமத்திற்கு ஒரு முடிவு உண்டாகுவமா? (ஆைாது).

ைரிய வமைங்ைலளக் ைண்டு இராமன் எைச் சூர்ப்பணலை எண்ணிக் லைகூப்பிய

நிலைலய முன்ைர்க் ைண்ட பாடல் கூறியது (2811). இப்வபாது அந்நிலையின்
ேளர்ச்சிப்படியாை வமைத்லதத் தழுவி நின்ைாள். அதுவே ைாமத் தீயின் பேப்பத்தால்
பேந்பதாழிந்தது, வமைம் என்பது அழுதலும் பிதற்ைலுமாகிய மன்மதாேத்லதயாம்.
முன் மூன்ைடிைளில் கூறிய சிைப்புப் பபாருலள ஈற்ைடியிலுள்ள பபாதுப் பபாருள்
விளக்கி நிற்கும். இதலை வேற்றுப் பபாருள் லேப்பணி என்பர் ஒர்-ஓர் என்பதன்
குறுக்ைல் விைாரம்.

சூர்ப்பணலை வமாை பேறியால் புைம்பல்

2816. 'ஊழி தவங் கைல் உற்றைள்

ஒத்தும், அவ்
ஏதை ஆவி இறந்திலள்'
என் பரால்-
'ஆழி யாதை அதடந் தைள்,
பின்தையும்
வாைலாம் எனும்
ஆதச மருந்தியை.'
ஊழி தவங்கைல் உற்றைள் ஒத்தும் - ைாமத்தால் பிரளய ைாைத்தில் பரவும் பைாடிய
தீயில் பட்டேள் வபாைத் துன்புற்ைாள் எனினும்;ஆழி யாதை அதடந்தைள்
பின்தையும் வாைலாம் எனும் ஆதச மருந்தியை - ைடல் ேண்ணைாம் இராமலைச்
வசர்ந்து இன்னும் ோழக்கூடும் என்ை அோஆகிய மருந்திைால்; அவ் ஏதை ஆவி
இறந்திலள் என்பர் -அந்த அறிவில்ைாத சூர்ப்பணலை உயிர் விடவில்லை எைக்
கூறுேர்;ஆல் - அலச.

ைாமத்தீயாம் வநாயிலிருந்தும் அேள் சாைாதிருப்பதற்குக் ைாரணம் சூர்ப்பணலை

இராமலை அலடந்து ோழைாம் என்ை ஆலச பைாண்டலமயாகும். இராமன் மீது
பைாண்ட ஆலசவய மருந்தாகி அேலள ோழச் பசய்தது. 'பிணிக்கு மருந்து பிைமன்
அணியிலழ தன் வநாய்க்குத் தாவை மருந்து' (குைள் 1102) என்ை ைருத்து இங்கு ஒப்பு
வநாக்குதற்குரியது. உருக்ைாட்டுப் படைத்தில் சீலதயின் துயர் பமாழியில் 'வபணும்
உணர்வே! உயிவர! பபருநாள் நாண் இன்று உழல்வீர்; தனி நாயைலைக் ைாணும்
துலணயும் ைழிவீர் அலிர்' (5235) என்று ேரும் பாங்கும் ஒப்பிடற்குரியது.

பசய்லையின் ஆழியாலை என்ை பாடம் பைாண்டு சிேந்த லைைலளயுலடய

இராமலை எைவும் பைாள்ேர்.

2817. 'வஞ்சதைக் தகாடு மாதய‘

வளர்க்கும் என்
தநஞ்சு புக்கு, எைது ஆவத்தத
நீக்கு' எனும்;
'அஞ்சைக் கிரியய!
அருளாய்' எனும்;
நஞ்சு நக்கிைர் யபால
நடுங் குவாள்.
நஞ்சு நக்கிைர் யபால நடுங்குவாள் - விடத்லத நாவிைால் நக்கியேர் வபான்று
சூர்ப்பணலை உடல் நடுக்ைமுற்று; (இராமலை முன் நிற்பது வபால் எண்ணி அலழத்து)
அஞ்சைக்கிரியய அருளாய் எனும் - லமம்மலை வபான்ைேவை! எைக்கு அருள்
புரிோயாை என்பாள்; வஞ்சதைக் தகாடு மாதய வளர்க்கும் என் தநஞ்சு புக்கு
எைதுஆவத்தத நீக்கு எனும் - ேஞ்சலைலயயும் பைாடிய மாலயயும் ேளர்க்கின்ை என்
மைத்துள் நீ புகுந்து எைக்குண்டாை ஆபத்லதப் வபாக்குோய் என்பாள். மதி மயக்ைம்
பைாண்ட சூர்ப்பணலை தன் முன் இராமன் இருப்பதாைவே எண்ணிைாள். தன்
மைத்துன்பம் தீராததால் பைாடிய நஞ்சுண்டேர் உடலும் உயிரும் துடிப்பது வபாை
நடுங்கிைாள். தான் பசய்யும் ேஞ்சலைலயயும் மாலயலயயும் தன்னிடமிருந்து நீக்ை
வேண்டும் எை இராமனிடம் தன் குலைலய பேளிப்படுத்திைாள் என்பர். இராமனின்
திருவமனியும் ைறுப்பு. நஞ்சின் நிைமும் ைறுப்பு எைக் பைாண்டு நஞ்சுநக்கிைர் வபாை
நடுங்கிைள் என்பர். வேண்டத் தைாத ஆலசலயச் சூர்ப்பணலை பைாண்டலத நஞ்சு
நக்குதற்கு உேலம ஆக்கிைர். 'அஞ்சைக்கிரிவய' எை விளிப்பதற்வைற்ப முன்ைர்த்
லதைமாட்டு படைத்தில் 'அஞ்சைக் குன்ைம் அன்ை அழைனும்' (1890) என்பர். 8

2818' காவியயா, கயயலா,

எனும் கண் இதணத்
யதவியயா திருமங் தகயின்
தசவ் வியாள்;
பாவியயதையும் பார்க்கும்
தகாயலா?' எனும்-
ஆவி ஓயினும், ஆதசயின்
ஓய்வு இலாள்.
ஆவி ஓயினும் ஆதசயின் ஓய்வு இலாள் - தன் உயிர் ஓய்ந்து அழிந்தாலும் தான்
இராமன் வமல் பைாண்ட ஆலசயிலிருந்து நீங்ைாத சூர்ப்பணலை; காவியயா கயயலா
எனும் கண்ணிதணத் யதவியயா - நீைமைவரா ையல்மீவைா என்று கூைத்தக்ை
இருைண்ைலளயுலடய அேன் மலைவிவயா; திருமங்தகயின் தசவ்வியாள் -
இைக்குமிலய விட அழகுள்ளேளாை இருக்கிைாள்; (அதைால்) பாவியயதையும்
பார்க்கும் தகாயலா எனும் - பாவியாகிய என்லையும் அேன் ைண்பணடுத்துப்
பார்ப்பாவைா என்று கூறி ேருந்துோள்.

ஆவி ஓயினும் ஆலசயின் ஓய்வு இைாள் என்ை ைருத்திற்கு ஒப்பாை நளபேண்பாவில்

'பூவின் ோய் ோளிபுகுந்த ேழிவய பயன் ஆவியார் வபாைாலும் மவ்ேழிவய -
பாவிவயன் ஆலச வபாைா பதன்ைழிந்தாள்' (நள : 1.96) என்ை பாடல் உள்ளது.
ைண்ணுக்குக் ைாவியும் ையலும் உேலமயாை ேருேது ைாவிய மரபாகும்.
'திருமங்லையில்' எை ஒப்புப் பபாருளாைக் பைாள்ேதும் உண்டு. பாவியும் - இழிவு
சிைப்பும்லம பைாவைா - பைால் ஐயப்பபாருளிலும் ஓ எதிர் மலைப் பபாருளிலும்
ேந்தை.

2819. 'மாண்ட கற்புதடயாள்

மலர் மா மகள்,
ஈண்டு இருக்கும் நல்லாள்
மகள்' என்னுமால்;
யவண்டகிற்பின் அைல்
வர தமய்யிதடத்
தீண்டகிற்பது அன்யறா,
ததறும் காமயம?'
ஈண்டு இருக்கும் நல்லாள் மகள் - (இேன்) அருகில் உள்ள அழகிய பபண்; மாண்ட
கற்புதடயாள் மலர்மா மகள் என்னும் - பபருலம மிக்ை ைற்புலடயேளாை பசந்தாமலர
மைரில் வீற்றிருக்கும் திருமைவள என்று கூறுோள்; யவண்டகிற்பின் ததறும் காமயம -
(ஒரு தலைேலை) ஆலசப்பட்டால் (அப்வபாவத) அழிப்பதாம் ஆலச வநாவய; அைல்
வர தமய்யிதடத் தீண்டகிற்பது அன்யறா - பநருப்லபப் வபாை பேப்பமுண்டாை
உடம்பில் வசர்ேதல்ைோ எைக் கூறுோள். ஆல் -அலச. திருமால் வபான்ை இேன்
அருகில் இருப்பேள் திருமைவள எைச் சூர்ப்பணலை நிலைக்கிைாள். இதைால் அேன்
தன்லை விரும்பான் என்பது குறிப்பு. 'மாண்ட ைற்புலடயாள்' என்பதற்கு அழிந்த
ைற்புலடயேள் எைப் பபாருள் கூறிச் சூர்ப்பணலைலய இத் பதாடர் குறிக்கும் என்பர்.
இதற்குச் சான்ைாை முன்ைர் ேந்த வதயும் 'ைற்பிைாள்' (2757) என்ை
பதாடலரக்ைாட்டுேர். இராமலை உரு பேளித் வதாற்ைமாைச் சூர்ப்பணலை மீண்டும்
மீண்டும் ைாண்பதால் 'ஈண்டு' என்ைாள். பன்னிரண்டடிைள் ைாமத்தியல்பு கூறுகின்ைை.
இதைால் சூர்ப்பணலையின் ைாம வநாய் நன்கு புைப்படும்.
இது பபாதுப் பபாருளால் சிைப்புப் பபாருலள விளக்குேதால் பிறிது பமாழிதல்
எனும் அணியாம்.

(இப்பாடல் சிைந்த சுேடிைளிலும் சிைந்த அச்சுப்படிைளிலும் இல்லை. எைவே

இதலை மிலைப் பாடைாைக் பைாள்ேர்.)

2820. ஆன்ற காதல் அஃது

உற எய்துழி,
மூன்று உயலாகமும் மூடும்
அரக்கர் ஆம்
ஏன்ற கார் இருள்
நீக்க இராகவன்
யதான்றிைான் எை,
தவய்யவன் யதான்றிைான்.
 ஆன்ற காதல் அஃது உற எய்துழி - மிகுந்த ைாதைாம் அத் துன்பத்லதச் சூர்ப்பணலை
பபரிதும் அலடந்து ேருந்தும் வபாது;மூன்று உயலாகமும் மூடும் அரக்கர் ஆம் -
ோனுைகு, பூமி, பாதைம் எனும் மூன்று உைைங்ைலளயும் மூடி விடக் கூடிய ேலிலம
பலடத்த இராக்ைதர் ஆகிய; ஏன்ற கார் இருள் நீக்க - எதிர்ப்படும் ைரிய இருட்லடப்
வபாக்ை; இராகவன் யதான்றிைான் எை தவய்யவன் யதான்றிைான் -இராமன்
அேதரித்தது வபாைச் சூரியன் உதயம் ஆைான்.

சூர்ப்பணலை பட்ட ைாம வேதலைலய 2803 முதல் இது ேலரயுள்ள 18 பாடல்ைள்

விரித்துலரக்கின்ைை. இருளுக்கு அரக்ைர்ைளும் அலதப் வபாக்கும் ைதிரேனுக்கு
இராமனும் உேலம ஆம். சூர்ப்பணலை பட்ட துன்பத்லத அரக்ை நிலைக்கு ஏற்பக்
கூறியது எண்ணத்தக்ைது. மிதிலைக் ைாட்சிப் படைத்தில் சீலத பைாண்ட ைாதல் வநாலய
(519-539) ஒப்பிட்டுக் ைாணின் இவ்வேறுபாடு நன்கு புைைாகும். இப்பாடலுடன்
சூர்ப்பணலைப் படைம் முடிந்ததாைவும் அடுத்த பாடல் முதல் மூக்ைரி படைம்
பதாடங்குேதாைவும் சிை சுேடிைளில் உள்ளை.

சீலதலயத் தூக்கிச் பசல்ைச் சூர்ப்பணலை முயலுதல்

2821. விடியல் காண்டலின், ஈண்டு, தன்

உயிர் கண்ட தவய்யாள்,
'படி இலாள் மருங்கு உள்ள அளவு,
எதை அவன் பாரான்;
கடிதின் ஓடிதைன் எடுத்து, ஒல்தலக்
கரந்து, அவள் காதல்
வடிவிைானுடன் வாழ்வயத
மதி' எை மதியா,
விடியல் காண்டலின் ஈண்டு தன் உயிர் கண்ட தவய்யாள் - பபாழுது விடிந்தலதப்
பார்த்ததால் உடவைாடு கூடிய தன் உயிலரப் பார்த்த பைாடியேளாம் சூர்ப்பணலை; படி
இலாள் மருங்கு உள்ள அளவு -ஒப்பில்ைாதேளாம் அப்பபண் (சீலத) பக்ைத்தில் உள்ள
ேலர;எதை அவன் பாரான் - என்லை அேன் ைண்பணடுத்துப் பார்க்ை மாட்டான்;
(ஆதைால் நான்) கடிதின் ஓடிதைன் எடுத்து ஒல்தலக் கரந்து - விலரோை ஓடிச் பசன்று
எடுத்துக் பைாண்டு வபாய் விலரவில் மலைத்த பின்; அவள் காதல் வடிவிைானுடன்
வாழ்வயத மதி எை மதியா - அேளது ஆலச ேடிேமாை அேனுடன் கூடி ோழ்ேவத
சிைந்தது எை எண்ணி,

படி - ஒப்பு, இராமன் வமனி பற்றிச் சீலத விைே அனுமன் 'படி எடுத்து உலரத்துக்
ைாட்டும் படித்து அன்று படிேம்' (5265) 'எைக் கூறிய விலடயில் இப்பபாருள்பட
இச்பசால் ேருதல் ைாண்ை. சீலதலய எடுத்து வேவைார் இடத்தில் மலைத்து லேப்பது
அேள் ைருத்து. பலழய உலரயில் சூர்ப்பணலை 'தன் ேயிற்றிலட அேலள ஒளித்துத்
தின்று' எைப் பபாருள் ைாணப்பபறும். இராமனுடன் சூர்ப்பணலை சீலதயின்
ேடிபேடுத்து அேனுடன் ோழ நிலைத்தாள். ஏபைனில் அேள் விரும்பும்
ேடிபேடுக்கும் ஆற்ைலுலடயேள் ஆம். இரவில் சூர்ப்பணலையின் ைாம வநாய், பைல்
பதாடங்கியதும் குலைந்த நிலைலய முதைடி ைாட்டும். இரவு, ைைவிக்கு உரிய ைாைம்.
அதைால் ைாம வநாய் மிகும். பைலில் பல்வேறு பபாருலள நாட இடவமற்பட
ேழியுண்டு. அதைால் ைாம வநாய் குலையும். எைவே 'தன் உயிர் ைண்ட பேய்யாள்'
எைப்பட்டாள் சூர்ப்பணலை.

2822. வந்து, யநாக்கிைள்; வள்ளல் யபாய்,

ஒரு மணித் தடத்தில்
சந்தி யநாக்கிைன் இருந்தது
கண்டைள்; தம்பி,
இந்து யநாக்கிய நுதலிதயக் காத்து,
அயல், இருண்ட,
கந்தம் யநாக்கிய, யசாதலயில்
இருந்தது காணாள்.
வந்து யநாக்கிைள் - இராமன் முதலிவயார் தங்கியிருந்த இடத்தில் ேந்து பார்த்தாள்;
(அப்வபாது) வள்ளல் யபாய் ஒரு மணித்தடத்தில் சந்தி யநாக்கிைன் இருந்தது கண்டைள்
- இராமன் அவ்விடத்லத விட்டுச் பசன்று ஒரு அழகிய நீர்த் துலையில் சந்தியாேந்தைம்
முதலிய பசயல்ைளில்ஈடுபட்டலமலயப் பார்த்தாள்; தம்பி இந்து யநாக்கிய நுதலிதயக்
காத்து- தம்பியாம் இைக்குேன் பிலைமதிலயப் வபான்ை பநற்றிலயயுலடய சீலதலயப்
பாதுைாத்துக் பைாண்டு; அயல் கந்தம் யநாக்கிய இருண்ட யசாதலயில் இருந்தது
காணாள் - அருவை நறுமணம் வீசிய இருள் நிலைந்த வசாலையில் இருந்தலதச்
சூர்ப்பணலை பார்க்ைவில்லை.
பின்ைர், 'நின்று அந்த நதியைத்து. நிலை தேத்தின் குலை முடித்து' (2845) எை இராமன்
ேந்த நிலைலயக் கூறுேதால் வைாதாேரி நதித் துலையிவை சந்தியாேந்தைம் பசய்தான்
எைைாம். 'இந்து வநாக்கிய நுதலி' என்பதில் வநாக்கிய என்பது உேம ோசைம் இனிச்
சந்திரனும் ைண்டு வியக்கும் அழகிய பநற்றியுலடயேள் எைலும் ஆம். இந்து -
எட்டாம் பிலை. இராமலை ேள்ளல் என்ைது அேன் உயிர்ைளுக்கு ேலரயலையின்றி
அருள் புரியும் ைடலம பூண்டலமலயப் புைப்படுத்தும். இைக்குேலைச் சூர்ப்பணலை
ைாணாததற்குக் ைாரணம் வசாலை இருண்டிருந்தலமயாகும். அேன் தனியிடத்து
ஒதுங்கியிருந்தலமயும் ஆகும்.

சந்தி என்பது அக்ைாைத்வத நிைழும் ைடன்ைலளக் குறிக்கும் ைாை ஆகுபபயராம்.

2823. 'தனி இருந்தைள்; சதமந்தது என்

சிந்ததை; தாழ்வுற்று
இனி இருந்தது எைக்கு எண்ணுவது இல்'
எை, எண்ணா,
துனி இருந்த வல் மைத்திைள்
யதாதகதயத் ததாடர்ந்தாள்;
கனி இரும் தபாழில், காத்து,
அயல் இருந்தவன் கண்டான்.
 தனி இருந்தைள் - (நான் ேந்த இப்பபாழுதில்) இேள் தனியளாை உள்ளாள்; என்
சிந்ததை சதமந்தது - என் எண்ணம் பலித்தது; தாழ்வுற்று இனி இருந்தது எைக்கு
எண்ணுவது இல் எை எண்ணா - ைாைம் தாமதித்து இனிவமல் இங்கு இருந்து எைக்கு
வேறு பசயல் பற்றி நிலைக்ை வேண்டியது இல்லை எை நிலைத்து; துனி இருந்த வல்
மைத்திைள் யதாதகதயத் ததாடர்ந்தாள் - பேறுப்புலடய பைாடிய
ேன்பைஞ்சிைளாம் சூர்ப்பணலை மயில் வபான்ை சீலதலயப் பிடித்தற்குப் பின்
பதாடர்ந்தாள்; கனி இரும் தபாழில் காத்து அயல் இருந்தவன் கண்டான் - பழங்ைள்
நிலைந்த பபரிய வசாலையில் சீலதலயக் ைாத்து அருகிலிருந்த இைக்குேன் (அதலைப்)
பார்த்தான்.

சலமந்தது - தன் ைாரியம் லை கூடியது எை உறுதியாை எண்ணிய துணிலேக்

ைாட்டும். சீலதயிடத்துச் சூர்ப்பணலை பேறுப்புற்ைதற்குக் ைாரணம் அேளருகில்
இருப்பதால் இராமன் தன்லை விரும்பான் எை எண்ணியதாகும். இதலை முன்ைர்ப்
'படியிைாள் மருங்குள்ள அளவு எலை அேன் பாரான்' (2821) என்ை எண்ணத்தில்
பேளிப்பட்டது. 'எைக்கு எண்ணுேது இல்' எைத் தன் மீது பைாண்ட மிகுந்த நம்பிக்லை
இைக்குேன் இருந்தலத அேள்பாராத பிலழயால் எல்ைாச் பசயலும் நிலைவேைாது
குலைந்து வபாைது. எைவே அேள் பிலழ நிலை புைப்படும்.

சலமந்தது - எதிர்ைாைத்தில் அலமய வேண்டியது இைந்த ைாைத்தில் ேந்ததால் ைாை

ேழுேலமதி. வதாலை - உேலமயாகுபபயர்.

இைக்குேன், சூர்ப்பணலையின் உறுப்புக்ைலள அறுத்தல்

2824. 'நில் அடீஇ' எை, கடுகிைன்,

தபண் எை நிதைத்தான்;
வில் எடாது அவள் வயங்கு எரி
ஆம் எை விரிந்த
சில் வல் ஓதிதயச் தசங் தகயில்
திருகுறப் பற்றி,
ஒல்தல ஈர்த்து, உததத்து, ஒளி
கிளர் சுற்று-வாள் உருவி,
(அலதக் ைண்ட இைக்குேன்) 'அடீ இ நில்' எை - 'அடீ நில்' என்று அதட்டி; கடுகிைன்
- விலரந்தான், தபண் எை நிதைத்தான் -இேள் ஒரு பபண் என்று எண்ணிைான்; வில்
எடாது - தன்னுலடய வில்லை எடுக்ைாமல்; அவள் வயங்கு எரி ஆம் எை விரிந்த சில்
வல் ஓதிதய - சூர்ப்பணலையின் விளங்குகின்ை தீப்வபான்று பரந்து பசந்நிைம் பைாண்ட
சிைோகிய ேலிய கூந்தலை; தசங்தகயில் திரு குறப்பற்றி - தைது சிேந்த லைைளால்
சுருட்டிப் பிடித்து; ஒல்தல ஈர்த்து உததத்து -விலரவில் பற்றி இழுத்து அேலளத் தன்
ைாைால் உலதத்துத் தள்ளி; ஒளிகிளர் சுற்றுவாள் உருவி - ஒளி விளங்கும் தன்
உலடோலள உலையிலிருந்து உருவி எடுத்து,

சூர்ப்பணலை சீலதலயப் பின் பதாடரும் வநாக்ைத்லத அறிந்த இைக்குேனின் சிைம்

பபாங்ை 'நில் அடீ இ' எை அேலளத் தடுத்தான். இராமன் ைாடு பசல்ோன் எை அறிந்த
இைக்குேன் சீற்ைம் பைாண்டலத நைர் நீங்கு படைத்தில் விளக்ைமாைக் ைாணைாம் (1716-
1724). இராமலை அலழத்துச் பசல்ை ேந்த பரதலையும் அேன் பலடலயயும் ைண்டு
இைக்குேன் சீறிய சீற்ைமும் கூறிய சிை பமாழியும் இேனுலடய பண்பு நைத்லத நன்கு
ைாட்டும் (2400-2415). சூர்ப்பணலைலயப் பபண்பணைஇைக்குேன் நிலைப்பது
தாடலைலய இராமன் ைண்டு 'பபண்' எை மைத்திலட நிலைத்த வதாடு ஒப்பிடைாம்
(374). சில்ைல் எைப் பாடம் ஓதிச் சிறு எைப் பபாருள் கூறுேர். எனினும் ேல் என்பது
அரக்ை மைளிர்க்குரிய பமன்லமயற்ை கூந்தலைக் குறிக்கும் எைைாம். சுற்று என்பது
இலடலயச் சுற்றியுள்ளதாை இலடக் ைச்லசக் குறிக்கும். சுற்றுோள் என்பது அதில்
ைட்டப்பட்ட ோலளச் சுட்டும், (பபரும்பாண். 73, முல்லைப். 46-47) இைக்குேன்
அவயாமுகி உறுப்லபயும் ோளால் துணித்தலம இங்கு நிலைத்தற்குரியது (3631).

2825. 'ஊக்கித் தாங்கி, விண் படர்தவன்

என்று உருத்து எழுவாதள,
நூக்கி, தநாய்தினில், 'தவய்து
இதையயல்' எை நுவலா,
மூக்கும், காதும், தவம் முரண்
முதலக் கண்களும், முதறயால
யபாக்கி, யபாக்கிய சிைத்ததாடும்,
புரி குைல் விட்டான்.
ஊக்கித் தாங்கி விண்படர் தவன் என்று உருத்து எழுவாதள - முயன்று இேலையும்
எடுத்துக் பைாண்டு ோன்ேழிச் பசல்வேன் என்று வைாபித்து வமற்கிளம்பிய
சூர்ப்பணலைலய; தநாய்தினில் நூக்கி - (இைக்குேன்) எளிதில் கீவழ தள்ளி; தவய்து
இதையயல் எை நுவலா - பைாடுந்பதாழிலைச் பசய்யாவத என்று கூறி; மூக்கும்
காதும்தவம் முரண் முதலக்கண்களும் முதறயால் யபாக்கி - மூக்லையும் ைாதுைலளயும்
பைாடிய ேலிய முலைக் ைாம்புைலளயும் ஒன்ைன்பின் ஒன்ைாய் அறுத்பதறிந்து;
யபாக்கிய சிைத்ததாடும் புரிகுைல் விட்டான் -சிைத்லத விட்டு முறுக்கிப் பிடித்த அேள்
கூந்தலையும் விட்டான்.
மூக்கும் ைாதும் அறுத்தது அேளுக்கு அேைட்சணம் உண்டாக்குதற்ைாம். முலைலய
அறுத்தது அேள் பபண்லம நைம் சிலதத்தற்ைாம். 'ைாதிரண்டும் இல்ைாதான்
ஏக்ைழுத்தம் பசய்தலும் (சிறுபஞ்சமூைம் 5) 'முலையிரண்டுமில்ைாதாள் பபண்லம
ைாமுற்ைற்று (குைள். 402) என்பேற்றுடன் ஒப்பிட்டுணரைாம். இனி வமல் ோயும்
வமலுதடும் அறுத்த பசய்தி பின்ைர்க் ைாணப் பபறும் (2869). ோன்மீைம் மூக்கும் ைாதும்
மட்டுவம பைாய்தான் எைக் கூறும். வமலும் முதல் நூலில் இராமன் சூர்ப்பணலைலய
இைக்குேலை அணுகுமாறு பசால்ைவும் அவ்ோறு அேள் பசன்று தன்லை ஏற்குமாறு
கூை அேன் இராமலைவய மணக்குமாறு வைட்ைக் கூறிைான். மீண்டும் இராமலை
அேள் வேண்ட அேன் மறுக்ைவே ஆத்திரத்தில் சீலத மீது பாய்ந்து உண்ண முயன்ை
வபாது இராமனின் ைட்டலளப்படி இைக்குேன் சூர்ப்பணலையின் மூக்லையும்
ைாலதயும் வபாக்கிைான். (ஆரணிய ைாண்டம் 18ஆம் சருக்ைம்).

சூர்ப்பணலையின் ஓைம்
2826. அக் கணத்து அவள் வாய் திறந்து
அரற்றிய அமதல,
திக்கு அதைத்தினும் தசன்றது;
யதவர்தம் தசவியும்
புக்கது; உற்றது புகல்வது என்?
மூக்கு எனும் புதையூடு
உக்க யசாரியின் ஈரம் உற்று,
உருகியது உலகம்.
அக்கணத்து அவள் வாய் திறந்து அரற்றிய அமதல -அந்த வநரத்தில் சூர்ப்பணலை
ோலயத் திைந்து ைதறிய ஓலச; திக்கு அதைத்தினும் தசன்றது - எல்ைாத் திலசைளிலும்
பசன்று பரவியது; யதவர் தம் தசவியும் புக்கது - ோனுைகில் உள்ள
வதேர்ைளுலடயைாதுைளிலும் பசன்று நுலழந்தது; உற்றது புகல்வது என் - இனி அங்கு
நடந்தலதச் பசால்ை வேண்டியது என்ை?; மூக்கு எனும் புதையூடு உக்க யசாரியின் -
அேள் மூக்கு என்ை துலளைளின் ேழிவய ேழிந்த இரத்தத்திைால்; உலகம் ஈரம் உற்று
உருகியது - உைைம் முழுேதும் ஈரம் படிந்து ைலரந்தது.

சூர்ப்பணலை தன் உறுப்பிழந்து இட்ட வபபராலி எட்டுத் திலசைலள எட்டியது

மட்டுமன்று ோனுைலையும் அலடந்தது என்ைதால் பாதைத்லதயும் எட்டியது என்பது
குறிப்பு. அறுபட்ட மூக்கின் துலளைளிலிருந்து ேழிந்த இரத்தத்தின் பபருக்ைாலும்
பேப்பத்தாலும் உைைவம ைலரந்தது. இது உயர்வு நவிற்சி அணி.

2827. தகாதல துமித்து உயர் தகாடுங் கதிர்

வாளின், அக் தகாடியாள்
முதல துமித்து, உயர் மூக்கிதை
நீக்கிய மூத்தம்,
மதல துமித்ததை, இராவணன்
மணியுதட மகுடத்
ததல துமித்தற்கு நாள் தகாண்டது,
ஒத்தது, ஓர் தன்தம.
தகாதல துமித்து - பைால்லுேலத நீக்கி; உயர் தகாடுங் கதிர் வாளின் அக்தகாடியாள்
முதல துமித்து - சிைந்த ஒளிமிக்ை சுற்றுோளால் அந்தக் பைாடிய சூர்ப்பணலையின்
முலைைலள அறுத்து; உயர் மூக்கிதை நீக்கிய மூத்தம் - உயர்ந்து விளங்கிய மூக்லையும்
அறுத்த நல்ை வநரம்; மதல துமித்ததை - மலையின் சிைரங்ைலள பேட்டியது வபாை;
இராவணன் மணியுதட மகுடத் ததல துமித்தற்கு -இராேணனுலடய இரத்திைம்
பதித்த கிரீடங்ைலள அணிந்த பத்துத் தலைைலள அறுத்தற்கு; நாள் தகாண்டது ஒத்தது
ஓர் தன்தம - பதாடக்ைச் சடங்கு பசய்யமுகூர்த்தம் பசய்தலத ஒத்ததாயிருந்தது.
துமித்தல் - விைக்ைல், ைதிர் என்பது, கூர்லமயுமாம். 'பைாலை துமித்து' என்பதலை
ோளுக்கு அலடயாக்கிக், பைான்று பலைலய பேட்டி வமம்பட்ட (ோள்) என்பதும்
ஆம். மூத்தம் - முகூர்த்தம் இராேணலைக் பைால்ை வநரம் குறித்தல்
இக்ைாண்டத்திவைவய ைரன் ேலதப் படைத்தில் மூத்தம் ஒன்றில் முடிந்தேர் பமாய்
புண்ணீர் நீத்தம் ஓடி' (3063) எை இப்பபாருள் பேளிப்பட ேரும். நாள் பைாண்டது -
குறிப்பிட்ட நல்ை நாளில் நற்பசயலைத் பதாடங்குதல். ைட்டியங்ைாரனுடன் பின்ைர்ச்
பசய்யும்வபாருக்கு முதவை நாட் பைாண்டது என்பது 'தான் பசய்யும் பதாழில்
நிைழ்த்துேதற்கு முன்வப பதாடங்கி லேத்தலை 'எை நச்சிைார்க்கினியர் உலர (சிந்தா.
448) இதலை வமலும் விளக்கும்.தாடலைலய இராமன் பைான்ை வபாது 'அரக்ைற்கு
அந்நாள் முந்தி உற்பாதம் ஆை, படியிலட அற்று வீழ்ந்த பேற்றி அம் பதாலை ஒத்தாள்
(390) என்பதும் ைாண்ை. ைாப்பிய நிைழ்ச்சிைலள இவ்ோறு இலயத்துச் சுலேபட
பமாழிேது ைாப்பிய மரபாம். மலை துமித்பதை ேந்தது உேலமயணி.

2828. அதிர, மா நிலத்து, அடி

பததத்து அரற்றிய அரக்கி-
கதிர் தகாள் கால யவல் கரன் முதல்
நிருதர், தவங் கதப் யபார்
எதிர் இலாதவர், இறுதியின்
நிமித்தமா எழுந்து, ஆண்டு,
உதிர மாரி தபய் கார் நிற யமகம்
ஒத்து,-உயர்ந்தாள்.
அதிர மா நிலத்து அடி பததத்து அரற்றிய அரக்கி -அதிர்ச்சி உண்டாை, பபரிய
தலரயில் தன் வநாவிைால் பாதங்ைலளப் பலதப்புடன் லேத்துக் ைதறிய இராைக்ைதச்
சூர்ப்பணலை; கால கதிர் தகாள் யவல் கரன் முதல் நிருதர் - யமன் வபான்ை ஒளி மிக்ை
வேற்பலடலயயுலடய ைரன் முதைாை உள்ள அரக்ைர்ைளாகிய; தவங்கதப் யபார் எதிர்
இலாதவர்- பைாடிய சிைமிக்ை வபாரில் தமக்கு எதிர் இல்ைாதேர்ைளுலடய; இறுதியின்
நிமித்தமா - சாவின் பபாருட்டு; எழுந்து ஆண்டு உதிரமாரி தபய் கார் நிற யமகம் ஒத்து
உயர்ந்தாள் - எழுந்து அங்கு இரத்த மலழலயப் பபாழியும் ைரிய நிை வமைத்லதப்
வபான்ைேளாகி நிமிர்ந்து நின்ைாள்.
பலதத்தல் - உதறுதலுமாம். யமன் எப்படி உயிர்ைலளப் பற்றுேதிலிருந்து
தேைாவைா அவ்ோவை ைரனின் வேலும் பலைேலரக் பைால்ேதிலிருந்து பிலழயாது.
ைரன் முதலிய அரக்ைரின் முடிலே முன்கூட்டிவய அறிவிக்கும் தீய குறியாய் இரத்த
மலழ பபய்யும் வமைத்லதப் வபாை அவ்ேரக்ைர் ோழும் இடம் வநாக்கிச் சூர்ப்பணலை
எழுந்தாள். அேள் உருேம் ைரிய வமைத்திற்கும் அேள் உடலிலிருந்து ஒழுகிய இரத்தப்
பபருக்கு இரத்த மலழக்கும் உேலமயாம். வமைம் இரத்த மலழ பபய்தல் தீய
சகுைமாம். ' குருதி மாமலழ பசாரிந்தை வமைங்ைள்' (2944) எைக் ைரன் ேலதப்
படைத்தில் அைம்பன் ைண்ட தீக்குறியாை இது விளங்கும். ோன்மீைத்திலும் 'இரத்தம்
பபருகி ஓட மலழக் ைாைத்தில் வமைங்ைள்ைர்ஜிப்பது வபால் வைாரமாை அைறிைாள்
என்று ேருேலத ஒப்பிடைாம் (5.11) இது தன்லமத் தற்குறிப்வபற்ை அணி.

2829. உயரும் விண்ணிதட; மண்ணிதட

விழும்; கிடந்து உதைக்கும்;
அயரும்; தக குதலத்து அலமரும்;
 ஆர் உயிர் யசாரும்;
தபயரும்; 'தபண் பிறந்யதன் பட்ட
பிதை' எைப் பிதற்றும்;-
துயரும் அஞ்சி முன் ததாடர்ந்திலாத்
ததால் குடிப் பிறந்தாள்.
துயரும் அஞ்சி முன் ததாடர்ந்திலாத் ததால்குடிப் பிறந்தாள் - துன்பம் என்பது பயந்து
இதற்கு முன் எப்வபாதும் அணுைாத பலழயஅரக்ைர் குடியில் பிைந்த சூர்ப்பணலை;
விண்ணிதட உயரும் -(துன்பம் தாங்ைாமல்) ோனில் உயர்ந்து எழுோள்; மன்ணிதட
விழும் -தலர மீது விழுோள்; கிடந்து உதைக்கும் - தலரயில் வீழ்ந்தபடிவய கிடந்து மிை
ேருந்துோள்; அயரும் - தளர்ச்சி உறுோள்; தக குதலந்து அலமரும் - லைைலளப்
பிலசந்து மைம் சுழல்ோள்; ஆர் உயிர் யசாரும் -அரிய உயிர் வசார்ந்து மூர்ச்லச
அலடோள்; தபயரும் - பின் மூர்ச்லச பதளிந்து எழுந்து பசல்ோள்; தவண் பிறந்யதன்
பட்ட பிதை எைப் பிதற்றும் - பபண் பிைவியாய்ப் பிைந்து நான் பட்ட துன்பம் இது
எைப் பிதற்றுோள்.
பிரமலை முதல்ேைாைக் பைாண்ட பலழய குடி சூர்ப்பணலை பிைந்த குடியாம்.
எைவே 'பதால் குடி' எைப்பட்டது. இது ேலர துன்பம் அக் குடிலயத் பதாடர
அஞ்சியது என்று கூறும் வபாது சூர்ப்பணலையின் இச்பசயைால் இனி வமல் துன்பம்
அக்குடிலயத் பதாடரப் வபாகிைது என்பது புைைாம். 'உலளக்கும்' எைப் பாடம்
பைாண்டு ஊலளயிடுோள் எைப் பபாருள் கூறுேர். வமலும் இதற்கு ேருந்துதல்
எைவும் உலரப்பர். உறுப்பிழந்த பபண் எவ்ோறு துன்பப்படுோள் என்பலத மிை
விளக்ைமாை பல்வேறு விலை அடுக்குைளால் இப்பாடல் ைாட்டும். பபண் பிைவி
என்பவத துன்பத்திற்குரியது எை அரக்ைர் குைப்பபண்ணும் எண்ணுேது ைருதற்குரியது.
துயர் அஞ்சுதல் என்பது மரபு ேழுேலமதி.

2830. ஒற்றும் மூக்கிதை; உதல உறு

தீ எை உயிர்க்கும்;
எற்றும் தகயிதை, நிலத்தினில்;
இதணத் தடங் தகாங்தக
பற்றும்; பார்க்கும்; தமய் தவயர்க்கும்;
தன் பரு வலிக்காலால்
சுற்றும்; ஓடும்; யபாய், யசாரி
நீர் தசாரிதரச் யசாரும்.
(சூர்ப்பணலை) மூக்கிதை ஒற்றும் - இரத்தம் ேழியும் மூக்லை ஆலடயால் ஒற்றிக்
பைாள்ோள்; உதல உறு தீ எை உயிர்க்கும் - பைால்ைன் உலைக் ைளத்தில் எழும் தீச்சுடர்
வபான்று பபருமூச்சு விடுோள்; தகயிதை நிலத்தினில் எற்றும் - லைைலள தலர மீது
ஓங்கி அடிப்பாள்; இதணத் தடங் தகாங்தக பற்றும் பார்க்கும் - தன் இரு பபரிய
முலைைலளக் லைைளால் பற்றிப் பார்ப்பாள்; தமய் தவயர்க்கும் -உடல் வேர்ப்பாள்;
தன் பருவலிக் காலால் சுற்றும் ஓடும் - தைது பபரிய ேலிலம பலடத்த ைால்ைளால்
சுற்றி ஓடி ேருோள்; யபாய்(ச்) யசாரி நீர் தசாரிதரச் யசாரும் - ஓடிப் வபாய் இரத்தம்
பபாழியத் தளர்ோள். ஒற்றுதல் வமலும் இரத்தம் பபருைாமலிருப்பதற்ைாம். உலை
உறுதீலயப் பற்றி - உலைமுைப் புலை நிமிர் உயிர்ப்பின் மாய்ந்தவத (527) எைவும்
'பைால்ைன் ஊது உலையில் ைைல் என்ை பேய்து உயிர்த்தான் (1506) எைவும் ேருதல்
பைாண்டு நன்குணரைாம். சுற்றும் ஓடும் எைத் தனித் தனியாைவும் பபாருள் ைாண்பர்.

2831. ஊற்றும் மிக்க நீர் அருவியின்

ஒழுகிய குருதிச்
யசற்று தவள்ளத்துள் திரிபவள்,
யதவரும் இரிய,
கூற்றும் உட்கும் தன் குலத்தியைார்
தபயர் எலாம் கூறி,
ஆற்றுகிற்கிலள்; பற்பல பன்னி
நின்று, அதைத்தாள்.
ஊற்றும் மிக்க நீர் அருவியின் - பபாழிகின்ை மிகுந்த நீருள்ள அருவி வபாை; ஒழுகிய
குருதிச் யசற்று தவள்ளத்துள் திரிபவள் -ேழிந்வதாடும் இரத்தச் வசைாம் நீர்ப்
பபருக்கில் அலைபேளாம் சூர்ப்பணலை; ஆற்று கிற்கிலள் - தன்ைால் பபாறுக்ை
முடியாதேளாய்; யதவரும் இரிய - அேள் அைைலைக் வைட்டுத் வதேர்ைளும் நிலை
குலைந்து ஓட; கூற்றும் உட்கும் தன் குலத்தியைார் தபயர் எலாம்கூறி- யமனும் அஞ்சும்
தன் குைத்தில் பிைந்த அரக்ைர் பபயர்ைலள எல்ைாம்எடுத்துக் கூறி; பற்பல பன்னி நின்று
அதைத்தாள் - பை பைோறுவிளக்ைமாைக் கூறி நின்று கூப்பிட்டாள்.
ஊற்றும் - இலடவிடாது பபாழியும், வதேரும் அேள் குரல் வைட்டு அஞ்சி ஓடிைர்;
யமனும் அது வைட்டு மைம் துணுக்குற்ைான் என்பதால் அேளது குரலின் ஆற்ைல்
புைைாம். பன்னுதல் - மீண்டும் மீண்டும் கூறுதல், பபருபேள்ளமாய் இரத்தம்
பபருகியதால் அேள் நின்ை இடம் வசைாயிற்று.

வதேரும், கூற்றும் - என்பைேற்றில் உள்ள உம்லமைள் உயர்வு சிைப்பிை.

உைவிைலரக் கூவி அலழத்தல்

ைலி விருத்தம்

2832. 'நிதல எடுத்து, தநடு நிலத்து

நீ இருக்க, தாபதர்கள்
சிதல எடுத்துத் திரியும்இது சிறிது
அன்யறா? யதவர் எதிர்
ததலதயடுத்து விழியாதமச் சதமப்பயத!
தைல் எடுத்தான்
மதல எடுத்த தனி மதலயய!
இதவ காண வாராயயா?
 தைல் எடுத்தான் மதல எடுத்த தனி மதலயய - தீலயக் லையில் ஏந்திய சிேனின்
ையிலை மலைலயக் லையால் எடுத்த ஒப்பற்ை மலை வபான்ை அண்ணாவே!; நீ
தநடுநிலத்து நிதல எடுத்து இருக்க - நீ இந்தப் பபரிய உைகில் நிலை பபற்ை புைழால்
விளங்கி நிற்கும் வபாது; தாபதர்கள் சிதல எடுத்துத் திரியும் இது சிறிது அன்யறா - தேம்
புரிவோர் வில்வைந்தி நடமாடுேது உன் புைழுக்கு இழுக்ைல்ைோ?; (அன்றியும்) யதவர்
எதிர் ததல எடுத்து விழியாதமச் சதமப்பயத - வதேர்ைள் முன்வை தலை நிமிர்ந்து
பார்க்ைாமல் பேட்கி நிற்பதும் ஆைக்கூடியவதா?; இதவ காணவாராயயா - (எைக்கு
வநர்ந்த இச் சிறுலமைலள) நீ பார்க்ை ேரமாட்டாயா?

தாபதர் - இராமைக்குேர். தேவேடம் பூண்டு ேைத்தில் இருந்த நிலைலய இது

சுட்டும் 'இலே ைாண' என்பது தன் உறுப்புைள் அறுப்புண்டு துன்புறும் நிலைலயக்
ைாண எைவும் பபாருள்படும். சலமத்தல் - அலமத்தல்.

சிேன் லையில் அைவைந்தியது - தாருை ேை முனிேர்ைள் சிேலை அழிக்ை ஏவிய

தீயிலைச் சிேன் தன் லையில் ஏந்திய பசயலைக் குறிக்கும். மலை இராேணனுக்கு
உேம ஆகுபபயர்.

2833. "புலிதாயை புறத்து ஆக, குட்டி

யகாட்படாது" என்ை,
ஒலி ஆழி உலகு உதரக்கும் உதர
தபாய்யயா? ஊழியினும்
சலி யாத மூவர்க்கும்,
தாைவர்க்கும், வாைவர்க்கும்,
வலியாயை! யான் பட்ட வலி
காண வாராயயா?
ஊழியினும் சலியாத மூவர்க்கும் தாைவர்க்கும் வாைவர்க்கும் வலியாயை - ைற்ப
முடிவிலும் ஆற்ைல் தளராத மும் மூர்த்திைளுக்கும் அசுரர்ைளுக்கும் வதேர்ைளுக்கும்
மிக்ை ேலிலம பைாண்ட இராேணவை; புலி தாயை புறத்து ஆக(க்) குட்டி யகாட்படாது -
தாய்ப் புலியாைது பக்ைத்திலிருக்ை அதன் குட்டி எேராலும் பிடிக்ைப்பட்டுத்
துன்புைாது;என்ை ஒலி ஆழி உலகு உதரக்கும் உதர தபாய்யயா - என்று முழக்ைத்துடன்
கூடிய ைடல் சூழ்ந்த உைை மக்ைள் கூறும் பழபமாழி பபாய்வயா?; யான்பட்ட வலி
காண வாராயயா - நான் அலடந்த பைாடும் துன்பத்லதப் பார்க்ை ேரமாட்டாயா?
புலிதாவை புைத்தது ஆைக்குட்டி வைாட்படாது என்ை பழபமாழிலயப் புைநானூற்றில்
உள்ள 'புலி புைங்ைாக்கும் குருலள வபாை' (புைம். 42.10) என்ை அடிவயாடு
ஒப்பிடத்தக்ைது. 'குட்டிலயத் தின்ைைாவம வைாட்புலி புைத்ததாை' எைேரும்
சிந்தாமணி (1134) அடியும் இதலை விளக்கும் 'ேலியாவை! யான் பட்ட ேலி
ைாணோராய்' என்பதில் உள்ள பசால் பின்ேரு நயம் எண்ணி மகிழ்தற்குரியது. தாைேர்
என்பேர்ைள் தனு என்பேளுக்குக் ைாசிபரிடம் பிைந்த அசுரர் என்பர்.

உைகு - இடோகுபபயர். இதில் பிறிது பமாழிதல் அணி உளது. உைை உண்லம

பமாழி தன்னிலையால் பபாய்த்து விட்டவத எைச் சூர்ப்பணலை கூறியது
குறிப்புபமாழியாம்.
2834. 'ஆர்த்து, ஆதணக்கு-அரசு உந்தி, அமரர்
கணத்ததாடும் அடர்ந்த
யபார்த் தாதை இந்திரதைப் தபாருது,
அவதைப் யபார் ததாதலத்து,
யவர்த்தாதை, உயிர் தகாண்டு
மீண்டாதை, தவரிந் பண்டு
பார்த்தாயை! யான் பட்ட
பழி வந்து பாராயயா?
ஆர்த்து ஆதணக்கு அரசு உந்தி அமரர் கணத்ததாடும் அடர்ந்த யபார்த்தாதை
இந்திரதைப் தபாருது - ஆரோரம் பசய்து யாலைைளுக்கு அரசைாை ஐராேதத்லதச்
பசலுத்தித் வதேர் கூட்டத்துடவை பநருங்கிய வபார்ப் பலடவயாடு கூடிய இந்திரலை
எதிர்த்துப் வபார் புரிந்து; அவதைப் யபார் ததாதலத்து யவர்த் தாதை உயிர் தகாண்டு
மீண்டாதை - அேலைப் வபாரிவை அழியச் பசய்து அச்சத்தால் உடல் வியர்த்துத் தப்பி
உயிர் பைாண்டு ஓடிப்வபாைேலை; பண்டு தவரிந்பார்த்தாயை - முன்பு
முதுகிட்வடாடப் பார்த்த இராேணவை;யான்பட்ட பழி வந்து பாராயயா - நான் இங்கு
அலடந்த இழிலே நீ ேந்து பார்க்ை மாட்டாவயா?.
ஆலைக்கு அரசு - இந்திரனின் ோைைமாகிய ஐராேதம் எனும் பேள்லள
யாலைவய. பேரிந் - புைமுதுகு.

இப்பாடலுக்கு வேறு ேலையில் பபாருள் ைாண்பதும் உண்டு. வதவேந்திரலை

பேன்ை இந்திரசித்வத! பபருேலிலம பலடத்த நீ எைக்கு வநர்ந்த இப்பழிலயப்
பார்த்து இதற்கு மாற்ைம் பசய்யமாட்டாயா? என்று சூர்ப்பணலை ைதறிைாள் என்பர்.
இராேணன் திக்கு விசயம் பசய்து யாேலரயும் பேன்ை வபாது விண்ணுைகு பசன்று
அங்கும் இந்திரனுடன் வபார் புரிந்தான். அேன் வதேர் பலடவயாடு ஐராேத யாலை
மீவதறி இராேணனும் வியக்ைப் வபார் புரிந்தான். அப்வபாது இராேணன் மைன்
வமைநாதன் மாலய புரிந்து வபார் பசய்த வபாது இந்திரன் புைமுதுகிட்வடாட அேலை
மாலயப் பாசத்தால் பிணித்துச் சிலையில் அலடத்தான். அப்வபாது பிரமன் முதைாை
வதேர்ைள் ேந்துஅேனுக்கு 'இந்திரசித்' என்ை பட்டமும் ேரமுமளித்து
இந்திரலைமீட்டதாைப் புராண ேரைாறு கூறும்.

முன் பின் பாடல்ைளில் இராேணலை விளிப்பதால் இதுவும் இராேணலை

அலழத்ததாைவே பைாள்ேது பபாருத்தம்.

2835. 'காற்றிதையும், புைலிதையும், கைலிதையும்,

கடுங் காலக்
கூற்றிதையும், விண்ணிதையும், யகாளிதையும்,
பணி தகாண்டற்கு
ஆற்றிதை நீ; ஈண்டு, இருவர்
மானுடவர்க்கு ஆற்றாது
மாற்றிதையயா, உன் வலத்தத? சிவன்
தடக்தக வாள் தகாண்டாய்!
சிவன் தடக்தக வாள் தகாண்டாய் - சிேபிரான் தம் பபருலம பபாருந்திய லைலய
நீட்டி அளித்த சந்திர ைாசம் எனும் ோலளப் பபற்றுக் பைாண்ட இராேணவை!;
காற்றிதையும் - ோயு வதேலையும்; புைலிதையும் - நீர்க்ைடவுளாம் ேருணலையும்;
கைலிதையும் -அக்கினி வதேலையும்; கடும் காலக் கூற்றிதையும் - பைாடிய ைாை
வதேைாம் யமலையும்; விண்ணிதையும் - ோைத்லதயும்; யகாளிதையும் -நேக்
கிரைங்ைலளயும்; பணி தகாண்டற்கு - ஏேல் பைாள்ேதற்கு;ஆற்றிதை - வேண்டுேை
பசய்வித்தாய்; நீ ஈண்டு இருவர் மானுடவர்க்கு ஆற்றாது - அத்தலைய ஆற்ைல் பைாண்ட
நீ இங்கு இரு மனிதர்க்கு எதிரிடும் ேலிலமயற்று; உன் வலத்தத மாற்றிதையயா - உன்
ேலிலமலய மாற்றிக் பைாண்டாவயா?
ைாற்று, நீர், தீ, ைாைம், விண், வைாள் ஆகியேற்றிலை அடக்கியஆற்ைல் பபற்ைேன்
இராேணன். அத்தலைவயான் இரு மனிதர் ஆற்ைலை அடக்ை மாட்டாைா எைக் கூவி
அலழக்கிைாள் சூர்ப்பணலை. இருமானிடேர் - இராமனும் இைக்குேனும். சிேன்
தடக்லை ோள் பபற்ைலம: இராேணன் சிேன் வீற்றிருந்த ையிைாய மலைலயப்
பபயர்த்பதடுத்த வபாது அேர் தம் திருேடிப் பபருவிரைால் அழுத்த இராேணன்
நசுக்குண்டு ைதறிைான். பின் சாம வேதம் பாடிடச் சிேன் மைமிரங்கி அேலை
விடுவித்து 'இராேணன்' என்ை பபயலரயும் நீண்ட ோழ் நாலளயும்,சந்திரைாசம் எனும்
ோலளயும் அளித்தார்.

2836. 'உருப் தபாடியா மன்மததை

ஒத்துளயர ஆயினும், உன்
தசருப்பு அடியின் தபாடி ஒவ்வா
மானிடதரச் சீறுதியயா?
தநருப்பு அடியில் தபாடி சிதற, நிதறந்த
மதத் திதச யாதை
மருப்பு ஒடிய, தபாருப்பு இடிய,
யதாள் நிமிர்த்த வலியயாயை!
அடியில் தநருப்பு(ப்)தபாடி சிதற - (ைால்ைலளப் பதிய லேத்து நடக்கும்வபாது)
அக்ைால்ைளால் எழுப்பப்படும் துைள் பநருப்புப் பபாறி சிந்தவும்; நிதறந்த மதத் திதச
யாதை மருப்பு ஒடிய - மிகுந்த மதநீர் பபாழியும் திக்கு யாலைைளின் பைாம்புைள்
ஒடியவும்; தபாருப்பு இடிய - மலைைள் இடிந்திடவும்; யதாள் நிமிர்த்த வலியயாயை -
இருபது வதாள்ைலளயும் நிமிர்த்துப் வபார் புரிந்த ேலிலம பைாண்ட இராேணவை!;
உருப் தபாடியா மன்மததை ஒத்துளயர ஆயினும் - சிேன் வைாபத்தால் உருேம் நீைாக்ைப்
பபற்ை மன்மதலைப் வபான்று உள்ளேர்ைவள ஆைாலும்; உன் தசருப்பு அடியின்
தபாடி ஒவ்வா மானிடதரச் சீறுதியயா - உன்னுலடய பசருப்பின் கீவழ உள்ள துைளுக்கு
ஒப்பாைாத மனிதர்ைலள நீ வைாபிப்பாவயா? (வைாபிக்ை மாட்டாய்).
 உருப்பு ஒடியா மன்மதன் எைவும் பபாருள் கூறுேர். உருப்பு ஒடியா- பைாடுலம
பசய்ேதில் குலையாத என்பது அதன் பபாருள். பநருப்பு ஒடிய எைப் பாடம் பைாண்டு
அக்கினி வதேன் வதால்வியுற்று எைப் பபாருள் கூறுேர்.
இராமைக்குேலரச் 'பசருப்பு அடியின் பபாடி ஒவ்ோ மானிடர்' எைக் கூைைாமா
எைக் வைட்டேர்க்குக் ைம்பரின் மைன் அம்பிைாபதி ைவியுளம் ைாணும் ேலைலயக் கூை,
நாதமுனிைள் இதலைக் ைவிக் கூற்ைாைக் பைாள்ளாமல் இராமைக்குேரால் ஏமாற்ைமும்
உறுப்புக் குலையுமலடந்த சூர்ப்பணலை அேர்ைளிடத்துக் பைாண்ட பேறுப்பால்
இவ்ோறு கூறிைாள் என்பர். வமலும் பசரு+படி எைக் பைாண்டு யுத்த பூமியில் ஒரு
துைளுக்கு ஒப்பாைாத மானுடர் என்று பைாள்ளவும் இடமுளது. எைவே இது
ைவித்திைன் அன்றி அபசாரமன்று எை அேர் அருளிைார் என்பது ைலத. (விவநாதரச
மந்திரி வீராசாமி பசட்டியார், பதிப்பு டி.ர. பாைகிருஷ்ணண், பசன்லை 1969 ப. 192).

2837. 'யதனுதடய நறுந் ததரியல்

யதவதரயும் ததறும் ஆற்றல்
தான் உதடய இராவணற்கும், தம்பி
யர்க்கும், தவிர்ந்தயதா?
ஊனுதடய உடம்பிைர் ஆய், எம்
குலத்யதார்க்கு உணவு ஆய
மானுடவர் மருங்யக புக்கு
ஒடுங்கிையதா வலி? அம்மா!
யதனுதடய நறுந் ததரியல் யதவதரயும் - வதலைக் பைாண்ட நறுமணமிக்ை ைற்பைப்பூ
மாலை அணிந்த வதேர்ைலளயும்; ததறும் ஆற்றல் தான் உதடய இராவணற்கும்
தம்பியர்க்கும் தவிர்ந்தயதா -அழிக்கின்ை ேல்ைலமலய உலடய இராேணனுக்கும்
அேன் தம்பிமார்க்கும் (இப்வபாது அவ்ேலிலம) நீங்கி விட்டவதா?; ஊன் உதடய
உடம்பிை ராய் - தலசயும்உதிரமுமுள்ள உடம்லப உலடயேர்ைளாய்; எம்
குலத்யதார்க்கு உணவு ஆய - எமது அரக்ை குைத்தார்க்கு இலரயாை உள்ள; மானுடவர்
மருங்யக புக்கு வலி ஒடுங்கிையதா - மனிதரிடத்துச் பசன்று அடங்கியவதா?; அம்மா -
இது வியப்பிற்குரியது;

தம்பியர் - இராேணனின் தம்பிமார்ைளாகிய கும்பைர்ணன், ைரன் முதலிவயார்.

வீடணன் இேர்ைள் பசயலுக்கு உடன் பசல்ைான். ஆலையால் அேலை இேள்
நிலைக்ைவில்லை எைைாம். ஊனுலடய உடம்பிைர் என்ைதால் மானுடர் அரக்ைர்க்கு
உணோகும் தகுதியுலடயேரன்றி வேறு சிைப்பில்லை என்பது குறிப்பு.

உண்பாராகிய அரக்ைர்க்கு உண்ணப் படுபேராகிய மானிடர் ேலிலம பபற்ைேர்

ஆய்விட்டாவர எை வியப்பு எழுந்ததாம். அம்மா என்ை பசால் இதலைக் குறிக்கும்.
வதேலரயும் - உயர்வு சிைப்பும்லம.

2838. 'மரன் ஏயும் தநடுங் கானில்

மதறந்து உதறயும் தாபதர்கள்
உரயையயா? அடல் அரக்கர் ஓய்யவயயா?
உற்று எதிர்ந்தார்,
"அரயையயா? அரியயயயா? அயயையயா?"
எனும் ஆற்றல்
கரயையயா! யான் பட்ட
தகயறவு காணாயயா?
மரன் ஏயும் தநடுங்கானில் - மரங்ைள் அடர்ந்த இப்பபரிய ைாட்டில்; மதறந்து
உதறயும் தாபதர்கள் உரயையயா -அரக்ைர்க்கு அஞ்சி ஒளிந்து ோழும் தேம் புரிவோர்
ேலிலமலயக் குறிப்பவதா?; (அல்ைது) அடல் அரக்கர் ஓய்யவயயா - ேலிலம மிக்ை
இராக்ைதர்ைளின் ேலிலம ஓய்ந்து வபாைலதக் குறிப்பவதா? (எது எை அறிவயன்);உற்று
எதிர்ந்தார் - எதிர்ப்பட்டுப் வபார் புரிந்தார்; அரயையயா - சிேவைா?;அரியயயயா -
திருமாவைா?; அயயையயா - பிரம்மாவோ?; எனும் ஆற்றல் கரயையயா - என்று ைருதும்
ேலிலம பபாருந்திய ைரவை!;யான் பட்ட தகயறவு காணாயயா - நான் அலடந்த
துன்பத்லத நீ பார்க்ை மாட்டாயா?

இராேணலை உதவிக்ைலழத்த சூர்ப்பணலை ைரலைக் கூவி அலழக்கிைாள். ைரன்

இராேணனுக்குத் தம்பி முலையாோன். இராேணனின் தந்லதயாம் விசுரேசு
முனிக்கும் இராேணன் தாயாம் வைைசியின் தங்லையாம் கும்பீநசிக்கும் பிைந்தேன்.
தண்டைாரணியத்தில் சூர்ப்பணலைக்பைை உண்டாக்கிய அரசில் அேள்
பாதுைாப்புக்பைை அலமத்த அரக்ைர்வசலையின் முதல் தலைேைாோன். தம்
பலைேலர அழிக்கும் ேலிலம பலடத்த சிேன், திருமால், பிரம்மா வபான்று ேலிலம
பலடத்தேன் ைரன். மனிதரால் தான்பட்ட துன்பத்லத அண்லமயிலுள்ள ைரன் வைட்டு
உதவி பசய்ய ோராவைா எைக் கூவிைாள். ைாட்டில் ோழும் தேசியர் ேலிலமக்கு
நைரங்ைளில் ோழும் அரக்ைர் ேலிலம குன்றியவதா எை அேள் ஐயுற்ைாள். ைாமக்
ைடவுளும் லையற்வைங்ை (சிைம்பு 15.102) எைேரும். மன்ைனிைா குைம்
மயங்கிற்பைைவே (சிந்தா. 2629) என்ை அடிக்கு நச்சிைார்க்கினியர் சீேைலைப் வபாவை
லையைவிவை மயங்கிற் பைன்ை' என்று உலரத்தார். லையைவு என்ை பசாற் பபாருள்
இேற்ைால் நன்கு விளங்கும்.

2839. 'இந்திரனும், மலர் அயனும்,

இதமயவரும், பணி யகட்ப,
சுந்தரி பல்லாண்டு இதசப்ப, உலகு
ஏழும் ததாழுது ஏத்த,
சந்திரன்யபால் தனிக் குதடக்கீழ்
நீ இருக்கும் சதவ நடுயவ
வந்து, அடியயன் நாணாது,
முகம் காட்ட வல்யலயைா?
இந்திரனும் மலர் அயனும் இதமயவரும் பணியகட்ப - வதவேந்திரனும் தாமலர மைர்
வமல் வீற்றிருக்கும் பிரம்மாவும் வதேர்ைளும் நீ இட்ட ைட்டலளைலளக் வைட்டுக்
குற்வைேல் பசய்ய; சுந்தரி பல்லாண்டு இதசப்ப - இந்திராணி 'பல்ைாண்டு' எனும்
ோழ்த்துப் பாடலைப் பாட; உலகு ஏழும் ததாழுது ஏத்த - ஏழு உைைங்ைளில்
உள்ளேர்ைள் ேணங்கிப் புைழ; சந்திரன் யபால் தனிக் குதடக்கீழ் நீ இருக்கும் சதவ
நடுயவ - முழுமதி வபான்ை ஒப்பற்ை பேண்பைாற்ைக் குலடயின் கீவழ நீ பைாலு
வீற்றிருக்கும் சலபயின் நடுவில்; அடியயன் வந்து நாணாது முகம் காட்ட வல்யலயைா -
அடியாளாகிய நான் ேந்து பேட்ைமின்றி (மூக்கும் ைாதும் அறுபட்ட) என் முைத்லதக்
ைாட்டும் தகுதி உலடவயவைா? (ஆவைன் என்ைோறு);

சுந்தரி - வதேமங்லையர் எைவும் கூறுேர் 'பபான்ைைர் மடந்லதயர், விஞ்லசயர்

பூலேயர், பன்ைை ேனிலதயர், இயக்ைர் பாலேயர், முன்னிை பணி முலை மாறி
முந்துோர் (4883) எை ஊர்வதடு படைத்தில் ேந்த பசய்யுள் இதற்கு வமலும் விளக்ைம்
தரும்.

பல்ைாண்டு - பை ஆண்டுக் ைாைம் ோழ ோழ்த்துதல் பபரியாழ்ோர் பாடிய

'திருப்பல்ைாண்டு' நிலைத்தற்குரியது. (நாைாயிர திவ்வியப் பிரபந்தம் பபரியாழ்ோர்,
திருப்பல்ைாண்டு 1-12) உைவைழு - கீவழழு வமவைழு உைைங்ைலளக் குறிக்கும்.
அடிவயன் - தங்லை நிலைலயக் குறிக்கும். இப்பாடல் இராேணன் பைாலு மண்டபச்
சிைப்பும் அங்கு உறுப்பலைைள் பசல்ைல் கூடாது என்பலதயும் சுட்டும்.

2840. 'உரன் தநரிந்து விை, என்தை உததத்து,

உருட்டி, மூக்கு அரிந்த
நரன் இருந்து யதாள் பார்க்க,
நான் கிடந்து புலம்புவயதா?
கரன் இருந்த வைம் அன்யறா?
இதவ படவும் கடயவயைா?-
அரன் இருந்த மதல எடுத்த
அண்ணாயவா! அண்ணாயவா!!
அரன் இருந்த மதல எடுத்த அண்ணாயவா அண்ணாயவா -சிேன் வீற்றிருக்கும்
ையிைாய மலைலயப் வபர்த்பதடுத்த அண்ணவை! அண்ணவை!!; உரன் தநரிந்து விை -
மார்பு சிலதந்து கீவழ விழும்படி; என்தை உததத்து உருட்டி மூக்கு அரிந்த நரன்
இருந்து யதாள்பார்க்க - என்லைக் ைாைால் உலதத்து உருண்டு விழச் பசய்து என்
மூக்லைஅரிந்த மனிதன் தன் வதாலளப் பார்த்துப் பபருமிதம் பைாள்ள;நான் கிடந்து
புலம்புவயதா - நான் ஆதரவு இன்றித் தனிவய இருந்து அழுேது தகுதிவயா?; கரன்
இருந்த வைம் அன்யறா - இது ைரன் ஆட்சி பசலுத்தியிருக்கும் ைாடு அல்ைோ?; இதவ
படவும் கடயவயைா - (இக்ைாட்டிவை) நான் இக்வைடு அலடயத் தகுவேவைா?

சூர்ப்பணலைலய இைக்குேன் உலதத்து உருட்டி மூக்ைரிந்தலத முன் ேந்த

பாடல்ைள் கூறும் (2824-25). வதாள் பார்த்தல் - வீரச் பசயல் புரிந்தேர்ைள் தம்
வதாள்ைலளச் பசருக்குடன் பார்த்து மகிழ்தல். இப்பபாருள் பேளிப்பட 'எள்ளுநர்ைள்
சாயபேை வதாளிரண்டும் வநாக்கி' (சிந்தா. 847) 'வைாேனும் மக்ைளும் குளிர்ந்து
வதாவணாக்கிைர்' (சிந்தா. 1843) என்ை பதாடர்ைள் உள்ளை.
 ைரன் இருந்த ேைம் என்பது சூர்ப்பணலைக்கு உறு துலணயாைஇராேணைால் ைரன்
அமர்த்தப் பபற்ை ேைம் எை ஆம்.

'அண்ணாவோ அண்ணாவோ' எை இரட்டித்து ேந்தது வபால் பின்ைரும்

'இராேணவோ! இராேணவோ!!' (2841) எைவும் 'மருைாவோ! மருைாவோ!!' (2842)
எைவும் ேருதல் ைாணைாம்.

2841. 'நதசயாயல, மூக்கு இைந்து, நாணம்

இலா நான் பட்ட
வதசயாயல, நிைது புகழ்
மாசுண்டது ஆகாயதா?-
திதச யாதை விதச கலங்கச்
தசருச் தசய்து, மருப்பு ஒசித்த
இதசயாயல நிதறந்த புயத்து
இராவணயவா! இராவணயவா!!
திதச யாதை விதச கலங்கச் தசருச் தசய்து மருப்பு ஒசித்த - திக்குைளிலுள்ள
யாலைைள் ைைக்ைமுற்று ஓயப்வபார் பசய்து அேற்றின் பைாம்புைலள ஒடித்த;
இதசயாயல நிதறந்த புயத்து இராவணயவா இராவணயவா - புைழாவை நிலைவுற்ை
வதாள்ைலளயுலடய இராேணவை! இராேணவை!!; நதசயாயல மூக்கு இைந்து நாணம்
இலா நான் பட்ட வதசயாயல - ஆலச ைாரணமாய் என் மூக்லைப் பறி பைாடுத்த
நான்பேட்ைமில்ைாமல் அலடந்துள்ள பழியிைால்; நிைது புகழ் மாசுண்டது ஆகாயதா -
உன்னுலடய கீர்த்தியும் ைளங்ைம் அலடந்தது ஆைாவதா? (ஆகும்).

எட்டுத்திக்குைளில் ைாேலுக்ைாை நிறுத்தப் பபற்ை யாலைைவளாடு வபாரிட்டு

அேற்றின் பைாம்புைலள ஒடித்துத் தன் புைலழ நிறுவிய இராேணன் தங்லையின்
மூக்லையும் ைாலதயும் மானிடர் பறிக்ை அதைால் இைழ்ச்சி உண்டாேதா எைக்
வைட்பதால் அம்மானுடலர இராேணன் அடக்ை வேண்டும் என்ை சூர்ப்பணலை ஆலச
பேளிப்படுகிைது. 'நலச' என்பது அேள் இராமன் மீது பைாண்ட ஆலசலயக்
குறிப்பிட்டாலும் சீலதலய இராேணன் அலடய வேண்டி அேலள எடுத்து
ேரமுற்பட்ட ஆலசலயக் ைருத்தில் பைாண்டது பின்ைர்ப் புைப்படும் (2881, 3147)
இவ்ோறு கூறுேதால் இவ்விடத்திலும் சூர்ப்பணலை தன்லைப் 'பபாய்ம்மைள்' (2778)
என்பலத நிறுவுகின்ைாள்.

2842. 'காைம் அதினிதட, இருவர், காததாடு

மூக்கு உடன் அரிய,
மாைமதால், பாவியயன், இவண்
மடியக் கடயவயைா?-
தாைவதரக் கரு அறுத்து, சதமகதைத்
ததள இட்டு,
வாைவதரப் பணி தகாண்ட
மருகாயவா! மருகாயவா!!
தாை வதரக் கரு அறுத்து - வித்தியாதரர்ைலளக் குைத்வதாடு அழித்து; சதமகதைத்
ததளயிட்டு - நூறு அசுேவமத யாைம் பசய்த இந்திரலைப் வபாரில் பேன்று
சிலைப்படுத்தி; வாைவதரப் பணி தகாண்ட மருகாயவா மருகாயவா - வதேர்ைலள
ஏேல் பைாண்ட மருமைைாம் இந்திரசித்வத! இந்திரசித்வத!!; காைம் அதனிதட இருவர்
காததாடு மூக்கு உடன் அரிய - இக்ைாட்டிவை இரு மனிதர் என்னுலடய ைாதுைலளயும்
மூக்லையும் ஒரு வசர அறுத்து விட; பாவியயன் மாைமதால் இவண் மடியக் கடயவயைா
- பாேம் பசய்த நான் அேமாைத்தால் இங்குக்கிடந்து சாேதற்கு உரியேள் ஆேவைா;
தாைேர் என்பதற்கு அசுரர்ைள் எைப் பபாருள் கூறுேர். ஆயின், சிந்தாமணியில் (535)
தப்பில் ோய் பமாழித் தாைேர் லேகிய' என்ை அடியிலுள்ள 'தாைேர்' என்பதற்கு
வித்தியாதரர் என்ை அடிக்குறிப்பு வமருமந்தர புராணத்தில் (சஞ்சயந்தன். 6) உள்ள
பாடலில் 'சாம மார்ந் திைங்கு வமனித் தாைேபைாருேன்' எை ேரும் அடிக்வைற்பப்
பபாருள் பைாள்ளப்படும். அது வபான்வை இங்கும் வித்தியாதரர் எைவே பபாருள்
பைாள்ேது பின்ேரும் 'சதமைலைத் தலளயிட்டு' என்பதவைாடு இலயயும். அசுரர்
பைலர அழித்ததாைப் பபாருள் கூறுவோர் உத்தரராமாயணத்திலிருந்து இந்திரசித்து
அசுரலர அழித்ததற்குச் சான்று பபாருள் கூறுவோரும் உளர் மாைம் - அேமாைம்.
இப்பபாருளில் 'மாைந் தலை ேருே பசய்பவோ' எை நாைடியாரிலும் (198) ஆளப்
பபறும். இதுவும் அடுத்த பாடலும் இராேணன் மைன் இந்திரசித்துலே வநாக்கிக்
கூறியலே. 11

2843 'ஒரு காலத்து, உலகு ஏழும் உருத்து

எதிர, தனு ஒன்றால்,
திருகாத சிைம் திருகி, திதச
அதைத்தும் தசல நூறி,
இரு காலில், புரந்தரதை
இருந்த ததளயில் இடுவித்த
மருகாயவா! மானிடவர் வலி
காண வாராயயா?
ஒரு காலத்து உலகு ஏழும் உருத்து எதிர - முன்பைாரு ைாைத்தில் ஏழு உைைங்ைளும்
சிைந்து எதிர் ேந்து வபார் பசய்ய; தனு ஒன்றால் திருகாத சிைம் திருகி - தன் ஒரு
வில்ைால் தணியாக் வைாபம் முதிர்ந்து; திதச அதைத்தும் தசல நூறி - எல்ைாத்
திக்குைளிலும் அஞ்சி ஓடிச் பசல்ை அழித்து; புரந்தரதை இருகாலில் இருந்ததளயில்
இடுவித்த - இந்திரனின் இரண்டு ைால்ைளிலும் ேலிய விைங்குைளிட்டுப் பிணித்த;
மருகாயவா - மருமைைாம் இந்திரசித்வத!; மானிடவர் வலி காண வாராயயா - இந்த
மனிதர்ைளின் ேலிலமலயக் ைாண ேரமாட்டாயா?
முன்பு இராேணன் ஏழுைைங்ைலளயும் பேன்ை வபாது அேனுக்குத் துலணயாை
அேன் மைன் இந்திரசித்துவும் பசன்று வபாரிட்டுப் பைலரயும் பேன்ை நிைழ்ச்சிலயச்
சூர்ப்பணலை நிலைத்து இவ்ோறு கூறுகின்ைாள். ஏழுைைங்ைலளயும் இந்திரசித்து தன்
ஒரு வில்ைாவைவய பேன்ைலமயால் அேன் ேலிலம நன்கு புைப்படும்.
அத்தலைவயான் மானிடேர் ேலிலம ைாண்பது மட்டுமின்றி அேர் வில்ைாற்ைலையும்
வீழ்த்துோன் என்பது குறிப்பு. 'இருஞ் சிலையிலிட லேத்த' எைப் பாடம் கூறி
இந்திரலைப் பபரிய சிலையிைலடத்தலமலயக் கூறுேர். இந்திரன் இேனிடம் பை
முலைவதாற்ைான் என்பலத யுத்த ைாண்ட நாைபாசப் படைத்தில் ைாணைாம்.

2844. 'கல் ஈரும் பதடத் தடக் தக,

அடல், கர தூடணர் முதலா,
அல் ஈரும் சுடர் மணிப் பூண்,
அரக்கர் குலத்து அவதரித்தீர்!
தகால் ஈரும் பதடக் கும்ப
கருணதைப் யபால், குவலயத்துள்
எல்லீரும் உறங்குதியரா?
யான் அதைத்தல் யகளீயரா?'
கல் ஈரும் பதடத்தடக்தக அடல் கர தூடணர் முதலா - ைல்லையும் பிளக்ை ேல்ை
வபார்க்ைருவிைள் பைாண்ட பபரிய லைைளுலடய ேலிலம பபற்ை ைரனும் தூடணனும்
முதைாை; அல் ஈரும் சுடர் மணிப் பூண் அரக்கர் குலத்து அவதரித்தீர் - இருலள
அழிக்கும் ஒளியுலடய மாணிக்ைக்ைைன்ைலள அணிந்த இராக்ைதர் குைத்தில்
வதான்றியேர்ைவள!;தகால் ஈரும் பதடக் கும்பகருணதைப் யபால் - பைால்ைைால்
அராேப்பட்ட கூரிய பலடக்ைைன் பைாண்ட கும்பைருணலைப் வபான்று;குவலயத்துள்
எல்லீரும் உறங்குதியரா - உைைத்தில் எல்வைாரும் தூங்குகின்றீர்ைளா?; யான் அதைத்தல்
யகளீயரா - (அதைால்) நான் கூப்பிடுேலதக் வைட்ை மாட்டீர்ைளா?
வசய்லமக் ைண் உள்ள இைங்லையில் இராேணன் இந்திரசித்துப் வபான்ைேர்ைள்
நான் ைதறுேலதக் வைட்ைாமலிருக்ைைாம். ஆைால் அண்லமயிலுள்ள ைரன் தூடணன்
வபான்ைேர்ைள் வைட்ைைாம். ஆைால் அேர்ைள் வைளாததற்குக் கும்பைருணன் வபாை
உைங்கி விட்டார்ைவளா எை ஐயுறுகிைாள் சூர்ப்பணலை. கும்பைருணன் - குடம் வபாைக்
ைாலத உலடயேன். இேன் தேம் பசய்த வபாது பிரமன் இேன் முன் வதான்றி 'ேரம்
வைள்' எை அருளிய வபாது இேன் நாவில் ேந்து தங்கிய ைலைமைளின் சூழ்ச்சியால்
என்றும் நித்திலரயுள்ளேைாை ேரம் வைட்டதால் எப்வபாதும் தூங்கிய
ேண்ணமிருந்தான். இது புராண ேரைாறு. இராமாேதாரக் ைாப்பியத்தில் அரக்ைர்ைளும்
அேதாரம் பசய்ததாைவே சூர்ப்பணலை விளிக்கின்ைாள்.

இராமன் ேர, அேனிடம் முலையிடுதல்

2845. என்று, இன்ை பல பன்னி, இகல்

அரக்கி அழுது இரங்கி,
தபான் துன்னும் படியகத்துப்
புரள்கின்ற தபாழுதகத்து,
நின்று, அந்த நதியகத்து, நிதற
தவத்தின் குதற முடித்து,
வன்திண்தகச் சிதல தநடுந்யதாள்
மரகதத்தின் மதல வந்தான்.
என்று இன்ை பல பன்னி - எை இவ்ோறு பைேற்லைச் பசால்லி; இகல் அரக்கி
அழுது இரங்கி - ேலிய அந்தச் சூர்ப்பணலை புைம்பி ேருந்தி; தபான் துன்னும்
படியகத்துப் புரள்கின்ற தபாழுதகத்து - அழகு மிக்ை (அத்தேச்சாலையின்)
நிைத்திடத்துப் புரண்டழும் ைாைத்து; வன் திண்தகச் சிதல தநடுந்யதாள் மரகதத்தின்
மதல - மிைேலிய லையில் வில்லை ஏந்தி பநடுந் வதாளுலடய மரைதம் வபான்ை மலை
எனும்படி உள்ள இராமன்; அந்த நதியகத்து நிதற தவத்தின் குதற முடித்து நின்று
வந்தான் - அக்வைாதாேரி ஆற்றின் துலையில் விதி முலைப்படி பசய்யும்
நாட்ைடன்ைலளச் பசய்து முடித்து அங்கிருந்து தேச்சாலை வநாக்கிேந்தான்.

பன்னுதல் - பைமுலை ேருந்திக் கூறுதல். முன்ைரும் 'தன் குைத்திவைார்

பபயபரைாங் கூறி ஆற்றுகிற்கிைள்; பற்பை பன்னி நின்று அலழத்தாள்' (2831) எை
ேரும். பபான் - அழகு. 'பபான் புலைந்த ைழைடிவயான்' (பு. பே. மாலை 7.2. பைாளு)
என்று இப்பபாருளில் பயன்பட்டுள்ளது. பபாழுது - இங்குக் ைாலைலயக் குறிக்கும்.
இராமனுக்கு மரைதமலை இக்ைாப்பியத்தில் பை இடங்ைளில் 'மரைதப் பபருங்ைல்'
(532)'பபாரு அரு மரைதப் பபாைன் பைாள் மால்ேலர' (5273) எைக் குறிக்ைப் பபறும்.
இராமன் ைடன்ைளாற்றுேதால் தேத்தின் குலை தீர்ந்தது எைவும் கூறுேர்.

2846. 'வந்தாதை முகம் யநாக்கி,

வயிறு அதலத்து, மதைக் கண்ணீர்,
தசந் தாதரக் குருதிதயாடு
தசழு நிலத்ததச் யசறு ஆக்கி,
அந்யதா! உன் திருயமனிக்கு
அன்பு இதைத்த வன் பிதையால்
எந்தாய்! யான் பட்டபடி
இது காண்' என்று, எதிர் விழுந்தாள்.
வந்தாதை - அங்கு ேந்த இராமலை; முகம் யநாக்கி வயிறு அதலத்து - அேன்
முைத்லத (சூர்ப்பணலை) பார்த்துத் தன் ேயிற்றில் அடித்துக் பைாண்டு; மதைக் கண்ணீர்
தசந்தாதரக் குருதிதயாடு தசழுநிலத்ததச் யசறு ஆக்கி - மலழ வபால் ைண்ணீராலும்
பதாடர்ந்து ஒழுகும் சிேந்த இரத்தத்தாலும் பசழுலமயாை அந்த மண்லணச் வசைாைக்
பைாண்டு; எந்தாய் அந்யதா உன் திருயமனிக்கு அன்பு இதைத்த வன் பிதையால் - என்
தலைேவை! ஐவயா! உன் அழகிய ேடிவின் மீது ஆலச பைாண்ட பைாடிய குற்ைத்தால்;
யான்பட்டபடி இது காண் என்று எதிர் விழுந்தாள் - நான் அலடந்த இக்வைட்லடப் பார்
எை இராமன் முன் வீழ்ந்தாள்.

முைம் வநாக்ைல் - இரக்ைம் வேண்டி ஒருேர் முைத்லதப் பார்த்தல். ேயிறு அலைத்தல்

- மைளிர் தங்ைளுக்குத் துன்பம் ேந்தவபாது லைைளால் ேயிற்றில் அடித்துக் பைாள்ளல்.
இதலைச் சுட்டும் ேலையில் 'எயிற்றி மாதர் ேயிறு அலைத்து ஓட' (25) எை ேந்துள்ளது.
 பபாதுோை ேன்பு இலழத்தேர்ைள் தான் துன்புறுேர். ஆைால் இராமனிடத்துத் தான்
அன்பு பைாண்ட ைாரணத்தால் உறுப்பிழந்த அேைத்லத அேனிடம் கூறி அேன் தன்
மீது ஆலச பைாள்ள லேக்ைைாம் எைச் சூர்ப்பணலை பைஞ்சுகிைாள். 'அன்பிலழத்த
ேன் பிலழ' என்ை பதாடரில் ைாணும் முரண், உைகியலுக்கு எதிராை நலட பபற்ை
பைாடுலமலய இராமன் உணர வேண்டும் என்ை உட்ைருத்தும் பேளிப்படும். தன்
பசால்ைாலும் எதிர் விழுந்த பசயைாலும் இராமன் உளத்லத ஈர்க்ைவே சூர்ப்பணலை
முயலும் பாங்கு அேைக் ைாட்சியாை இதில் பேளிப்படுகிைது.

2847. விரிந்து ஆய கூந்தலாள்,

தவய்ய விதை யாதானும்
புரிந்தாள் என்பது, தைது
தபாரு அரிய திருமைத்தால்
ததரிந்தான்; இன்று, இதளயாயை
இவதள தநடுஞ் தசவிதயாடு மூக்கு
அரிந்தான் என்பதும் உணர்ந்தான்;
அவதள, 'நீயார்?' என்றான்.
விரிந்து ஆய கூந்தலாள் - விரிந்துள்ள கூந்தலை உலடய அேள்; தவய்ய விதை
யாதானும் புரிந்தாள் என்பது - பைாடிய பசயல் ஏவதனும் பசய்தாள் என்பலத; தைது
தபாரு அரிய திருமைத்தால் ததரிந்தான் - (இராமன்) தன் ஒப்பற்ை சிைந்த உள்ளத்தால்
அறிந்தாள்; இன்று இதளயாயை இவதள - இப்வபாது தன் தம்பி யாம் இைக்குேவை
இேலள; தநடுஞ் தசவிதயாடு மூக்கு அரிந்தான் என்பதும் உணர்ந்தான் - நீண்ட
ைாதுடன் மூக்லையும் அறுத்தான் என்பலதயும் அறிந்தான்;(அதன்பின்) அவதள நீ யார்
என்றான் - சூர்ப்பணலைலயப் பார்த்து, நீ யார்? எைக் வைட்டான்.
விரிந்த கூந்தல், சூர்ப்பணலையின் அேை நிலைலயக் ைாட்டுகிைது. பேய்ய விலை -
பிைர்க்குத் தீங்கு பசய்யும் பைாடிய பசயல். இராமன் எலதயும் பிலழயின்றி உணரும்
மைம் பபற்ைேன் என்பலதப் 'பபாரு அரிய திருமைம்' என்பது ைாட்டும் - அந்த
அரக்கிக்கு இத்தலைய பசயல் பசய்திருப்பேன் இைக்குேன் என்றும் அேள் பிைர்க்கு
யாவதனும் தீலம பசய்ய விருந்தலதத் தடுக்ைவே இைக்குேன் இச் பசயல்
பசய்திருப்பான் என்றும் எண்ணிய இராமனின் உள்ளம் நன்கு தன் தம்பியர் மீது
பைாண்ட நம்பிக்லைலயப் புைப்படுத்துகிைது. எனினும் புதியதாைச் சூர்ப்பணலைலயக்
ைாண்பேன் வபான்று நீ யார்?' எைக் வைட்டான். ைாமேல்லி உருேம்மாறியிருந்ததால்
இவ்ோறு வைட்டான் எைலுமாம்.

2848. அவ் உதர யகட்டு, அடல் அரக்கி,

'அறியாயயா நீ, என்தை?
ததவ் உதர என்று ஓர் உலகும்
இல்லாத சீற்றத்தான்;
தவவ் இதல யவல் இராவணைாம்,
விண் உலகம் முதல் ஆக
எவ் உலகும் உதடயானுக்கு
உடன்பிறந்யதன் யான்' என்றாள்.
அவ்வுதர யகட்டு அடல் அரக்கி - (இராமனின்) அவ்ோர்த்லதலயக் வைட்டு; என்தை
நீ அறியாயயா - நீ முன்வப என்லை அறிய மாட்டாவயா?; ததவ் உதர என்று ஓர் உலகும்
இல்லாத சீற்றத்தான் - பலைலமப் வபச்சு என்று கூறும் பசால்லை உைைம் ஒன்றிலும்
இல்ைாதபடி பசய்த வைாபமுலடயேைாை; தவவ் இதல யவல் இராவணைாம் விண்
உலகம் முதல் ஆக எவ் உலகும் உதடயானுக்கு - பைாடிய இலை வபால்ேடித்த வேலை
உலடய இராேணன் எனும் சுேர்க்ைவைாைம் முதல் எந்த உைைத்லதயும் தன்ைாட்சிக்
கீழ் உலடயேனுக்கு; உடன்பிறந்யதன் யான்என்றாள் - கூடப் பிைந்த தங்லை நான் எைக்
கூறிைாள் சூர்ப்பணலை.

இராமன் 'பேய்ய விலை யாதானும் புரிந்தாள்' எை எண்ணியதற்வைற்ப (2847)

'அடல் அரக்கி' எைப்பட்டாள். 'வநற்று ேந்த என்லை நீ அறியாவயா? என்ை குறிப்பு
அேள் வைள்வியில் பதானிக்கிைது. 'எைக்குத் தீங்கு பசய்தேர் பலைலய உைபைங்கும்
பலைச் பசால்வைஇல்ைாது' ஆண்ட இராேணன் அழிப்பான் எை
அச்சுறுத்துகிைாள்.இராேணனிடம் பை பலடைளிருப்பினும் வேற்பலட சிைப்பாைக்
கூைப்பட்டது. இது யுத்த ைாண்டத்தில் நன்கு பேளிப்படும்.

2849. 'தாம் இருந்த ததக அரக்கர்

புகல் ஒழிய, தவம் இயற்ற
யாம் இருந்த தநடுஞ் சூைற்கு
என் தசய வந்தீர்?' எைலும்,
"யவம் இருந்தில் எைக் கைலும்
தவங்காம தவம் பிணிக்கு
மா மருந்யத! தநருநலினும்
வந்திதலயைா யான்?" என்றாள்.
ததக அரக்கர் தாம் இருந்த புகல் ஒழிய - பபருலம பபற்ை இராக்ைதர் இருந்த இடம்
நீங்ை, (அவ்விடம் விட்டு); தவம் இயற்ற யாம் இருந்த தநடுஞ்சூைற்கு என் தசய வந்தீர்
எைலும் - நாங்ைள் தேம் பசய்ய ேந்த இத்தூரத்தில் உள்ள இடத்திற்கு எச் பசயல்
பசய்ய ேந்தீர் எை இராமன் வைட்ைவும்; யவம் இருந்தில் எைக் கைலும் தவங்காம
தவம் பிணிக்கு மாமருந்யத - பநருப்பில் எரியும் ைரிவபால் ோட்டும்பைாடிய ைாமமாம்
பைாடு வநாய்க்குரிய சிைந்த மருந்து வபான்ைேவை!; யான் தநருநலினும் வந்திதலயைா
என்றாள் - நான் வநற்றும் ேரவில்லையா எைக் வைட்டாள் சூர்ப்பணலை.

பலைேராயினும் அேர்தம் ேலிலம புைப்படத் 'தலை அரக்ைர்' என்ைார் இராமன்

ைாட்டுக்குத் தேம் பசய்ய ேந்த குறிப்பு. அவயாத்தியா ைாண்டத்தில் லைவையி கூறும்
பமாழியில் 'ஆழிசூழ் உைைம் எல்ைாம் பரதவை ஆள, நீ வபாய், தாழ் இருஞ் சலடைள்
தாங்கி, தாங்ை அருந்தேம் வமற் பைாண்டு (1601) எை ேரும். இருந்தில் - ைரி. ைாமத்லத
பேங்ைாமம் என்றும் அதலைவய பேம் பிணி என்றும் கூறியது அதன் பைாடுலம சுட்டி
நின்ைது. ைாமத்லதத் தீர்க்ை இராமன் மருந்து எைக் கூறியதில் அேன் சூர்ப்பணலைலய
மணக்ை வேண்டும் என்பவத பேளிப்பலடப் பபாருள்; எனினும் இராமன் ைாமத்லத
நீக்கும் மாமருந்து எை உயர் பபாருலளயும் குறிப்பாைக் ைாட்டும்.

2850. ' "தசங் கயல்யபால் கரு தநடுங் கண்,

யத மரு தாமதர உதறயும்
நங்தக இவர்" எை தநருநல்
நடந்தவயரா நாம்?' என்ை,
'தகாங்தககளும், குதைக்காதும், தகாடிமூக்கும்,
குதறத்து அழித்தால்,
அம் கண் அரயச! ஒருவர்க்கு அழியாயதா
அைகு?' என்றாள்.
தசங்கயல் யபால் கரு தநடுங் கண் - சிேந்த ையல் மீன் வபான்று பிைழும் ைரிய நீண்ட
ைண்ைலளயுலடய; யத மரு தாமதர உதறயும்நங்தக இவர் - வதன் பபாருந்திய தாமலர
மைரில் தங்கிய திருமைவள இேர்; எை தநருநல் நடந்தவயரா நாம் என்ை - என்று
கூறும்படி வநற்று ேந்தேர் நீவரா எை (இராமன்) வைட்ை; தகாங்தககளும் குதைக்காதும்
தகாடி மூக்கும் குதறந்து அழித்தால் - மார்பைங்ைளும் குலழைலள அணிந்த ைாதுைளும்
பைாடி வபால் உயர்ந்து நீண்ட மூக்கும் குலைபடுமாறு அறுத்தால்; அம்கண் அரயச! -
அழகிய ைண்ைலள உலடய அழகின் அரவச!; ஒருவர்க்கு அைகு அழியாயதா என்றாள் -
எப்படிப்பட்ட ஒருேர்க்கும் அழகு அழியாவதா எைக் வைட்டாள் சூர்ப்பணலை.

ையல் மீன் - மைளிர் ைண்ணுக்கு உேலம. இைக்குேன் சூர்ப்பணலையின் 'மூக்கும்

ைாதும்பேம் முரண் முலைக் ைண்ைளும் முலையால் வபாக்கி'யலதக் (2825) ைண்வடாம்.
அச் பசயலைக் கூறி அவ்ோறு அங்ைங் குலைபட்ட பபண்ணிடம் அழகு எவ்ோறு
இருக்கும் எை இராமலை வநாக்கிச் சூர்ப்பணலை வைட்டாள். அப்வபாதும்
அேனுலடய ைண் அத்தலைய பைாடுலமலயப் பாராது இராது எைக் கூறும் ேலையில்
'அம் ைண் அரவச' என்ைாள். 'நாம்' எை இராமன் இங்குக் குறித்தலத 'முன்னிலை
உளப்பாட்டுத் தன்லமயில் உயர்வு வதான்ை முன்னிலை ேந்தது' எைத்
திருக்வைாலேயார் இரவுக் குறியில் தளர்ேைன்றுலரத்தல் பற்றிய கூற்றில் ைாணும்
'லபயவே நாம் அலரயாமத்து என்வைா ேந்து லேகி நயந்ததுவே' (164) என்ை
பதாடரில் 'நாம்' என்ை பசாற்குப் வபராசிரியர் கூறும் உலரயுடன் ஒப்பிடத்தக்ைது.

இராமன், 'இேள் இலழத்த பிலழ என்?' எை இைக்குேன் விலடயிறுத்தல்

2851. மூரல் முறுவலன், இதளய

தமாய்ம் பியைான் முகம் யநாக்கி,
'வீர! விதரந்ததை, இவள்தன்
விடு காதும், தகாடி மூக்கும்,
ஈர, நிதைந்து இவள் இதைத்த
பிதை என்?' என்று இதற விைவ,
சூர தநடுந்ததக அவதை
அடி வணங்கி, தசால்லுவான்.
 இதற - தலைேைாம் இராமன், மூரல் முறுவலன் - புன்சிரிப்புப்பூத்து; இதளய
தமாய்ம்பியைான் முகம் யநாக்கி - இலளய வீரைாம் இைக்குேனின்முைத்லதப் பார்த்து;
வீர - வீரவை!; விதரந்ததை - மிை விலரோை;இவள் தன் விடுகாதும் தகாடி மூக்கும் ஈர
இவள் நிதைந்து இதைத்த பிதை என்' என்று விைவ - இேளுலடய
பதாங்ைவிடப்பட்ட ைாதும் நீண்ட மூக்லையும் அறுத்பதறிய இேள் எண்ணிச் பசய்த
குற்ைம் யாது எைக் வைட்ைவும்; சூர தநடுந் ததக - சூரத்தன்லமயும்
பபருலமயும்பைாண்ட இைக்குேன்; அவதை அடிவணங்கி(ச்) தசால்லுவான் -
இராமன் திருேடிலயப் பணிந்து கூைைாைான்.

மூரல் முறுேைன் - பற்ைள் சிறிது பேளிவய பதரியச் சிரிப்பேன் இப்படைத்தில்

'சீலத தன் நலடலய வநாக்கி, சிறியது ஓர் முறுேல் பசய்தான்' (2736) எைக் கூறிப் பின்
சூர்ப்பணலை ைாமேல்லியாய் ேந்துலரயாடிய வபாது 'ோள் எயிறு இைங்ை நக்ைான்'
(2787) என்பதும் ைாண்ை. மற்ை இரு உறுப்புைலளக் கூறிய இராமன் பைாங்லைைலளக்
கூைாலம 'ஒழுக்ை முலடயேர்க்கு ஒல்ைாவே தீய ேழுக்கியும் ோயால் பசாைல்' (குைள்.
139) என்ை ேள்ளுேர் ைாட்டிய ஒழுக்ைமுலடலமக்கு ஏற்ை பசயைாம். 'பைாடி மூக்கு'
எை முன்னும் ேந்தது (2850). இப்படை இறுதியிலும் (2874) பைாடிமூக்கு குறிக்ைப்
பபறும். இேள் பைாடுஞ் பசயவை இைக்குேலை அவ்ோறு விலரந்து பசயல்படுமாறு
தூண்டியிருக்கும் என்ை ைருத்துபேளிப்பட 'இேள் இலழத்த பிலழ என்?' எை இராமன்
வைட்ட வைள்வி அலமகிைது.

2852. 'யதட்டம்தான் வாள் எயிற்றில்

தின்ையவா? தீவிதையயார்
கூட்டம்தான் புறத்து உளயதா? குறித்த
தபாருள் உணர்ந்திலைால்;
நாட்டம்தான் எரி உமிை,
நல்லாள்யமல் தபால்லாதாள்
ஓட்டந்தாள்; அரிதின் இவள் உடன்று
எழுந்தாள்' எை உதரத்தான்.
வாள் எயிற்றில் தின்ை(த்) யதட்டம் தாயைா - கூரிய பற்ைளால்தின்னுதற்குத்
வதடுதைாவைவயா; தீவிதையயார் கூட்டம் தான் புறத்து உளயதா - பைாடுஞ் பசயல்
புரிகின்ை அரக்ைர் கூட்டம் பின்வை இருந்தவதா?; குறித்த தபாருள் உணர்ந்திலன் -
(இேள்) பசய்யக் ைருதிய ைாரணத்லத அளிந்வதனில்லை; தபால்லாதாள் நாட்டம் தான்
எரி உமிை - தீலம புரியும் இேளுலடய ைண்ைள் தீலயக் ைக்ை; அரிதின் உடன்று இவள்
எழுந்தாள் - பிைர்க்கு உணர இயைா ேலையில் வைாபித்து இேள் புைப்பட்டாள்;
நல்லாள் யமல் ஓட்டந்தாள் எை உதரத்தான் - நற்பண்புள்ள சீலதலய வநாக்கி ஓடி
ேந்தாள் என்று பசான்ைான்;ஆல் - அலச.

வதட்டம் - வதடுதல், நாட்டம் - ைண், பபாருள் - ைாரணம். இைக்குேனுக்குச்

சூர்ப்பணலை பசய்த பசயலின் ைாரணம் பதரியவில்லை. சீலதலயக் லைப்பற்றித்
தின்னுதற்குத் தான் மட்டும் ேந்தாளா அன்றித் தன் அரக்ைர் கூட்டத்துடன் ேந்தாளா
எைத் பதரியவில்லை. 'தம்பி இருண்டவசாலையில் இருந்தது ைாணாள்' (2822) என்று
முன்ைர் ேந்துளது பைாண்டு அச்வசாலைக்குப் புைத்வத அரக்ைர் இருக்ைைாம் எை
இைக்குேன் எண்ணிைான்.

முதல் மூன்று அடிைளில் ேரும் 'தான்' எனும் மூன்று பசாற்ைளும் வதற்ைப்

பபாருளில் ேந்த இலடச் பசாற்ைள் 'நல்ைாள் வமல் ேந்த பபால்ைாதாள்' - முரண்
அணி. ஓட்டந்தாள் - ஓட்டம் தந்தாள் என்பதன் விைாரம். அவயாத்தியா ைாண்ட நைர்
நீங்கு படைத்தில் தயரதன் தன் சாப ேரைாறு கூறும் வபாது 'வீட்டுண்டு அைறும்
குரைாம் வேழக்குரல் அன்று எைவே ஓட்டந்து எதிரா' (1686) எை இப்பபாருளில்
ேந்துளது. சூர்ப்பணலை தன்வமல் ேரக் ைண்ட சீலத உயிரிழந்தேள் வபால் தளர்ந்து
கிடந்து பின் தன்னுயிலர மீண்டும் பபற்ைாள் எைவும் பபாருள் உலரப்பர்.

சூர்ப்பணலை இலட மறித்து உலரத்தல்

2853. ஏற்ற வதள வரி சிதலயயான்

இயம்பாமுன், இகல் அரக்கி,
'யசற்ற வதள தன் கணவன்
அருகு இருப்ப, சிைம் திருகி,
சூல் தவதள, நீர் உைக்கும் துதற
தகழு நீர் வள நாட!
மாற்றவதளக் கண்டக்கால்
அைலாயதா மைம்?' என்றாள்.
ஏற்ற வதள வரி சிதலயயான் இயம்பாமுன் - ேலளந்த ைட்டலமந்த வில்லுலடய
இைக்குேன் இவ்ோறு பசால்லி முடிக்குமுன்; இகல் அரக்கி - பலைலம பைாண்ட
அரக்கியாம் சூர்ப்பணலை; சூல் தவதள தன் கணவன் அருகு யசற்றவதள இருப்ப -
ைருவுற்ை பபண் தேலள தன் ைணேைாம் ஆண் தேலள அருவை வசற்றில் ஒரு சங்கு
தங்கியிருக்ை; சிைம் திருகி நீர் உைக்கும் துதற தகழு நீர்வள நாட! - வைாப முதிர ஊடல்
பைாண்டு நீலரக் ைைக்கும் நீர்த்துலை பபாருந்திய நீர் நிலைைளால் ேளம் பபற்ை
நாட்லடயுலடயேவை!; மாற்றவதளக் கண்டக்கால் மைம் அைலாயதா என்றாள் - தன்
ைணேனின் மற்பைாரு மலைவிலயக் ைண்டால் மைம் எரியாவதா எைக் வைட்டாள்.

ஏற்ை ேரிசிலைவயான் - வமலும் சூர்ப்பணலை தீச் பசயல் புரிய நிலைத்தால் அேள்

வமல் அம்பு எய்யப் பூட்டிய வில்லுலடய இைக்குேன் எைலுமாம். சூல்தேலள
சங்வைாடு சிைக்கும் எை நாட்டு ேளம் கூறும்வபாது அஃறிலண உயிர்ைவள தன்
ைணேன் அருவை பிை பபண்ணிருக்ைச் சிைக்கும் வபாது, தான் விரும்பும் இராமன்
அருவை மாற்ைாளாய் ஒருத்தி நிற்ைக் ைண்டு சிைோமல் இருக்ை இயலுமா எைக்
குறித்துக் வைட்கிைாள் சூர்ப்பணலை.
இந்நாட்டு ேள ேரிைலளச் சங்ைப் பாடலில் ைாணும் 'புழற் ைாைாம் பைைைலட நீழற்
ைதிர்க்வைாட்டு நந்தின் சுரிமுைவயற்லை நாகிை ேலளபயாடு பைன் மணம் புகூஉம்
நீர்திைழ் ைழனிநாடு' (புைம் 266-3-6) ேரிைளுடன் ஒப்பிடைாம்.
122'ஓடிப் வபா' என்று இராமன் ைடிதலும், அேள் தன்லை ஏற்குமாறு இலைஞ்சலும்
2854. 'யபடிப் யபார் வல் அரக்கர்
தபருங் குலத்தத ஒருங்கு அவிப்பான்
யதடிப் யபாந்தைம்; இன்று,
தீ மாற்றம் சில விளம்பி,
வீடிப் யபாகாயத; இம்
தமய் வைத்தத விட்டு அகல
ஓடிப் யபா' என்று உதரத்த
உதரகள் தந்தாற்கு, அவள் உதரப்பாள்:
(சூர்ப்பணலை பசாற்ைலளக் வைட்டு இராமன்) யபடிப் யபார் வல்அரக்கர்
தபருங்குலத்தத ஒருங்கு அவிப்பான் யதடிப் யபாந்தைம் - வபடித் தன்லமயுள்ள மாயப்
வபார்ைள் பசய்ேதில் ேல்ை இராக்ைதர்ைளின் பபரிய குைத்லத முற்றிலும் அழிக்ை
அேர்ைலளத் வதடி இங்கு ேந்வதாம்; இன்று தீ மாற்றம் சில விளம்பி வீடிப் யபாகாயத -
இப்வபாது தீய பசாற்ைளில் சிைேற்லைக் கூறி அழிந்து வபாைாவத; இம் தமய் வைத்தத
விட்டு அகல ஓடிப்யபா - பமய்ம்லமக்குரிய இந்தக் ைாட்டிலிருந்து அைன்று ஓடிப் வபா;
என்று உதரத்த உதரகள் தந்தாற்கு அவள் உதரப்பாள் - எைக் கூறிய பசாற்ைலளச்
பசான்ை இராமனிடம் சூர்ப்பணலை இவ்ோறு கூைைாைாள்.

வபடித்தல் - அச்சம் பைாள்ளல் எைக் குடநாட்டு ேழக்குப் பற்றிப் பபாருள் கூறுேர்.

அைப் வபார் புரியாமல் மலைந்திருந்து பை மாயம் பசய்து வபார் புரியும் அரக்ைலரப்
வபடிப் வபார் பசய்வோராைக் கூறிைான். எைைாம். இனிச் சூர்ப்பணலைலயயும்
அச்சுறுத்திைான் இராமன்.

'உலர ைடந்தான்' என்று புணர்ச்சிச் பசயன்லமப் பட்டு விளங்கும் பதாடர்க்குப் பை

ேலையில் பபாருள் ைாண்பர்.
உலர ைடந்தான் என்ை பதாடர்க்கு வேதியர் முனிேர் வதேர் முதைாவைார் பசாற்ைள்
கூறும் பபாருளுக்கு அப்பாற்பட்டேன் என்பர்.
உலரைள் தந்தான் என்பதற்கு வேதங்ைலள (ப்பிரமனுக்கு) உலரத்தேன் என்பர்.

2855. 'நதர திதர என்று இல்லாத

நான்முகயை முதல் அமரர்
கதர இறந்யதார், இராவணற்குக் கரம்
இறுக்கும் குடி என்றால்,
விதரயும் இது நன்று அன்று; யவறு
ஆக யான் உதரக்கும்
உதர உளது, நுமக்கு உறுதி உணர்வு
உளயதல்' என்று உதரப்பாள்:
 நதர திதர என்று இல்லாத - மயிர் நலரத்தலும் வதால் சுருங்குதலும் ஆகிய
கிழத்தன்லம என்பதில்ைாத; நான்முகயை முதல் அமரர் கதர இறந்யதார் - பிரம்மா
முதைாை வதேர்ைளில் எல்லையற்ை அளவுள்ளேர்ைள்; இராவணற்குக் கரம் இறுக்கும்
குடி என்றால் -என் அண்ணைாம் இராேணனுக்கு இலை பசலுத்தி அேன்
ஆட்சிக்குட்பட்ட குடிமக்ைள் என்று பசான்ைால்; விதரயும் இது நன்று அன்று -
இப்வபாது அேசரப் பட்டுச் பசய்யும் பசயல் நல்ைது ஆைாது; நுமக்கு உறுதி உணர்வு
உளயதல் - உங்ைளுக்கு உயிர் ோழும் உறுதியாை அறிவு இருக்குமாைால்; யவறு ஆக
யான் உதரக்கும் உதர உளது என்று உதரப்பாள் - தனிப்பட நான் கூறும் பசால் உள்ளது
எைக் கூறுோள்.

நலர திலர இல்ைாத என்று கூறியதால் மூப்பும் அதன் ேழி ேரும் சாவும் இல்லை
எைக் பைாள்ளப் பபறும். நான்முைன் முதைாை வதேர்ைள் எப்வபாதும் அழியா
இளலம பூண்டேர்ைள் என்பது புராண மரபு.

ைரம் - ைப்பம், திலைப் பபாருள் குடி இலை எைவுமாம். பபருங்ைலதயுள் (1.32.61-62)

ைணக்ைலர வியன் ைரக் ைைேலை ைாக்கும் திலணத் பதாழிைாளலரப் புகுத்துமின்
ஈங்பைை' ேரும். 'விலரயும் இது' என்ைது 'ஓடிப்வபா' எை (2854) எைக் கூறியதாம்.
'உறுதி உணர்வு உளவதல் என்னுலர வைளுங்ைள்' என்ை நயப்பு நிலை இதில் புைைாம்.

2856. '"ஆக்க அரிய மூக்கு, உங்தக

அரியுண்டாள்" என்றாதர
நாக்கு அரியும் தயமுகைார்;
நாகரிகர் அல்லாதம,
மூக்கு அரிந்து, நும் குலத்தத
முதல் அரிந்தீர்; இனி, உமக்குப்
யபாக்கு அரிது; இவ் அைதக எல்லாம்
புல்லிதடயய உகுத்தீயர!'
உங்தக ஆக்கரிய மூக்கு அரியுண்டாள் - "உன் தங்லை (சூர்ப்பணலை)
பலடப்பதற்ைருலமயாை மூக்கு அறுபட்டாள்",என்றாதர நாக்கு அரியும் தயமுகைார் -
நாக்லை அறுக்கும் பத்துத் தலையுலடய இராேணைார், நாகரிகர் அல்லாதம -
ைண்வணாட்டம் உலடயேர்அல்ைாலமயால், மூக்கு அரிந்து - என் மூக்லை அறுத்து; நும்
குலத்தத முதல் அரிந்தீர் - உம் குைத்தின் வேலரவய அறுத்தேர் ஆனீர்;இனி உமக்குப்
யபாக்கு அரிது - இனிவமல் உமக்குத் தப்பிப் பிலழக்கும் ேழி இல்லை; இவ் அைதக
எல்லாம் புல்லிதட உகுத்தீயர - இந்த அழலைபயல்ைாம் புல் அடர்ந்த ைாட்டில்
சிந்திைேர் ஆயினீவர!';ஏ- அலச. மூக்கு என்ைது அத்துடன் ைாதுைலளயும்
முலைைலளயும் குறித்து நின்ைது. தயமுைைார் இராேணனின் பத்துத் தலை
உலடலமலயச் சுட்டுகிைது. நாைரிைம் - ைண்வணாட்டம். பபயக் ைண்டும்
நஞ்சுண்டலமேர் நயத்தக்ை நாைரிைம் வேண்டுபேர் (குைள். 580) என்ை ஆட்சிலயக்
ைாண்ை. நாைரிைத்து (பபருங். 1.35.214) எைப் பபருங்ைலதயிலும் இப்பபாருளில்
ேந்துளது. தங்லையின் மூக் ைரிதல் வைட்டு இராேணன் இராமனின் குை முதலை
அரிதல் உறுதி எைச் சூர்ப்பணலை கூறுகிைாள்.
 இராமன் மலையின் அேன் அழகும் அழியுவம எைத் தன் ைாம வேைத்தில்
சூர்ப்பணலை புைம்புகிைாள். இனி, அழகின் பபாருளாை இருந்த தன் மூக்லை அரிந்து
வீணாக்கி விட்டலமலயச் சுட்டிைாள் என்பர்.புல்லிலட உகுத்தல் - வீணாக்ைல்
'புல்லிலட உகுத்த அமுது ஏயும் வபால் எைக் கூனி லைவையியிடம் கூறுோள் (1468).
பரதன் வைாசலையிடம்சூளுலர கூறியவபாதும் 'ஆண் பதாழில் புல்லிலட
உகுத்தபைன்' என்பான். (2214). தயமுைைார் - ேடபசால் திரிபு. அரிந்தீர் -
ைாைேழுேலமதி இப்பாடலில் உடனிைழ்ச்சி அணி உளது.

2857. 'வான் காப்யபார், மண் காப்யபார்,

மாநாகர் வாழ் உலகம்-
தான் காப்யபார், இனி தங்கள் ததல
காத்து நின்று, உங்கள்
ஊன் காக்க உரியார் யார்?
என்தை, உயிர் நீர் காக்கின்,
யான் காப்தபன்; அல்லால், அவ்
இராவணைார் உளர்!' என்றாள்
என்தை நீர் உயிர் காக்கின் - (என் ஆலசலய நிலை வேற்றி) என் உயிலர அழியாமல்
நீர் ைாப்பீராைால்; யான் காப்தபன் - நான் உங்ைலள இராேணைாரிடமிருந்து
ைாப்வபன்; அல்லால் இனி அவ் இராவணைார் உளர் - அல்ைாவிடில் உம்லம அழிக்ை
என் அண்ணைாம் அந்த இராேணைார் இருக்கிைார்; (அதைால்) வான் காப்யபார் -
வமலுைலைக் ைாக்கும் வதேர்ைளிலும்; மண்காப்யபார் - நிைவுைலைக் ைாக்கும்
அரசர்ைளிலும்; மாநாகர் வாழ் உலகம் காப்யபார் - பபரிய நாைர்ைள் ோழும்
உைைங்ைாப்வபாரிலும்; தங்கள் ததலகாத்து நின்று -தங்ைளுலடய தலைலய
அறுபடாமல் ைாத்து; உங்கள் ஊன் காக்க உரியார் யார்என்றாள் - உங்ைளுலடய
உடல்ைலளப் பாதுைாக்ைத் தக்ைேர் யார் என்று வைட்டாள். (ஒருேருமில்லை, என்லைத்
தவிர). தான் - அலச.
மண்ணுைகு விண்ணுைகு மற்பைல்ைா உைகுைள் ஆகியேற்றில்உள்ளேர்ைள்
இராேணனுக்கு அடிப்பட்டேவர. அேர்ைளில் எேரும்இராமலைக் ைாக்ை
இராேணலை எதிர்த்து ோரார். எைவே உங்ைலளக் ைாக்ை நான் ஒருத்திவய உவளன்'
எைச் சூர்ப்பணலை கூறிைாள்.
ஊன் - உடல் 'ஊலைக் குறித்த உயிபரல்ைாம்' (குைள். 1013) எைேருதல் ைாண்ை.
மாநைர் என்று பாடங் பைாண்டு மாநைரங்ைளில் ோழும் உைைம்ைாப்வபார் என்றுங்
கூறுேர்.

2858. 'காவல் திண் கற்பு அதமந்தார்

தம் தபருதம தாம் கைறார்;
ஆவல் யபர் அன்பிைால்,
அதறகின்யறன் ஆம் அன்யறா?
' "யதவர்க்கும் வலியான்தன் திருத்
தங்தகயாள் இவள்; ஈண்டு
ஏவர்க்கும் வலியாள்" என்று,
இதளயானுக்கு இயம்பீயரா?
திண் காவல் கற்பு அதமந்தார் தம் தபருதம தாம் கைறார் - ேலிய ைாேைாகிய ைற்பு
பநறியில் பபாருந்திய பபண்ைள் தம் உயர்லேத் தாவம எடுத்துக் கூைமாட்டார்; ஆவல்
யபர் அன்பிைால் அதறகின்யறன் ஆம் அன்யறா - (அப்படியாயினும்) உம்மிடம் நான்
பைாண்ட ஆலசயால் பபரிய அன்பு பைாண்டு இதலைச் பசால்கின்வைன்
அல்ைோ?;யதவர்க்கும் வலியான் தன் திருத்தங்தகயாள் இவள் - ோைேர்க்கும்
ேலிலமயுலடய இராேணைாரின் பபருலமமிக்ை உடன் பிைந்தாள் இேள்; ஈண்டு
ஏவர்க்கும் வலியாள் - இவ்வுைகில் எப்வபர்ப் பட்டேர்க்கும் ேலிலமயுலடயேள்;
என்று இதளயானுக்கு இயம்பீயரா - என்று உம் தம்பியாம் இைக்குேனுக்குக் கூை
மாட்டீர்ைளா?
திண் ைற்பு என்பலதக் ைற்பபன்னும் திண்லம (குைள். 54) என்பதுடன் ஒப்பிடுை.
ஆேல் வபரன்பு - அளவு ைடந்த பபரிய அன்பு. 'இலளயான் என் ேலி ைருதாது என்
உறுப்புைலள அறுத்துவிட்டான் எனினும் என் வபராற்ைலையும் என் அண்ணைாம்
இராேணனின் வபராற்ைலையும் அேன் உணருமாறு கூறுை' என்ைாள் சூர்ப்பணலை.
இதில் சீலதலயக் ைாட்டிலும் தன் பபருலம இருப்பலதக் கூறிக் பைாண்டாள்
எைலுமாம். ஆம் அன்வைா- வதற்வைாைாரம்.

2859. 'மாப் யபாரில் புறங் காப்யபன்;

வான் சுமந்து தசல வல்யலன்;
தூப் யபால, கனி பலவும், சுதவ
உதடய, தர வல்யலன்;
காப் யபாதரக் தகத்து என்? நீர்
கருதியது தருயவன்; இப்
பூப் யபாலும் தமல்லியலால்
தபாருள் என்யைா? புகல்வீயர.
மாப் யபாரில் புறங்காப்யபன் - பபரிய சண்லடயில் (உங்ைலளப்) பாதுைாப்வபன்;
வான் சுமந்து தசல வல்யலன் - ஆைாய ேழியில் உங்ைலள நான் எடுத்துக் பைாண்டு
(நீங்ைள் கூறிய இடத்திற்கு) பசல்ைத் திைலம உலடயேள் ஆவேன்; தூப் யபால -
மாமிசம் வபாை, சுதவஉதடய, கனி பலவும் தரவல்யலன் - நல்ை சுலே உலடய
பழங்ைள் பைேற்லையும் பைாண்டு ேந்து பைாடுக்ை ேல்ைேள் ஆவேன்; காப்யபாதரக்
தகத்து என் - யார் ைாேல் பசய்தாலும் அேர்ைலளபேறுத்து அழிக்ை நீர் ைருதியது ஏன்?
நீர் கருதியது தருயவன் -நீங்ைள் மைத்தால் விரும்பியலதக் பைாண்டு ேந்து
பைாடுப்வபன்; இப்பூப் யபாலும் தமல்லியலால் தபாருள் என்யைா புகல்வீயர - இந்தப்
பூலேப் வபால் பமல்லிய பபண்ணால் பபறும் பயன் என்ை? பசால்வீர்.
புைங்ைாத்தல் - பலைேரால் ேரும் தீலமலய ோராமல் பாதுைாத்தல், ேழிபடு
பதய்ேம் நிற் புைங் ைாக்ை' எைத் பதால்ைாப்பியத் பதாடர் இப் பபாருலள
ேலியுறுத்தும் (பதால். பபாருள். 422). ோனில் சுமந்து பசல்ைல் சூர்ப்பணலையின்
ஆற்ைலை பேளிப்படுத்தும். தூ - ஊன் 'ைாப்வபாலரக் லைத் பதன்னில் ைருதியது
தருவேன்' எைப் பாடம் பைாண்டு யார் எப் பபாருலளக் ைாேல் பசய்திருந்தாலும்
அேலர அழித்து நீர் விரும்பியலதக் பைாண்டு தருவேன் எைப் பபாருள் கூறுேர்.
பூப்வபாலும் பமல்லியல் எைச் சீலதலயக் குறித்தற்குக் ைாரணம் அேளால்
அேர்ைலளக் ைாப்பாற்ைவோ, வேண்டிய பபாருலளத் தரவோ இயைா நிலைலயக்
குறித்து இழித்தது. பபாருள் - பயன். 'பமய்ப் பபாருள் ைாண்பது அறிவு' (குைள். 423)
இதலைக் குைப் படைத்தில் குைன் 'வதனும் மீனும் அமுதினுக்கு அலமேது ஆைத்
திருத்திபைன் பைாணர்ந்வதன். என் பைால் திரு உளம்?' (1966) என்ை கூற்றுடன்
ஒப்பிட்டு இவ் இருேரின் வேறுபட்ட நிலைலய உணரைாம்.

2860. 'குலத்தாலும், நலத்தாலும்,

குறித்தையவ தகாணர்தக்க
வலத்தாலும், மதியாலும்,
வடிவாலும், மடத்தாலும்,
நிலத்தாரும், விசும்பாரும்,
யநரிதையார், என்தைப்யபால்
தசாலத்தான் இங்கு உரியாதரச்
தசால்லீயரா, வல்லீயரல்?
குலத்தாலும் - பிைந்த உயர் குைச்சிைப்பாலும், நலத்தாலும் -நன்லம தரும்
பண்பாலும், குறித்தையவ தகாணர்தக்க வலத்தாலும் -நீங்ைள் குறிப்பிட்ட பபாருலளக்
பைாண்டு ேந்து தரேல்ை ஆற்ைைாலும்,மதியாலும்- அறிோலும், வடிவாலும் - உருே
அழைாலும், மடத்தாலும் - பபண்ணிற்குரிய மடலமப் பண்பாலும்; நிலத்தாரும் -
மண்ணுைை மக்ைளும்; விசும்பாரும் - விண்ணுைைத் வதேரும்; என்தைப் யபால்
யநரிதையார்- என்லைப் வபான்ை பபண்ைள்; தசாலத் தான் இங்கு உரியாதர வல்லீயரல்
தசால்லீயரா - ஒப்பாைச் பசால்ேதற்கு இங்கு உரிய பபண்ைலள நீங்ைள் பசால்ை
ஆற்ைலுலடயேர்ைளாயின் பசால்லுவீவரா? (பசால்ை முடியாது) தலை மக்ைளின்
'பிைப்வப குடிலம ஆண்லம ஆண்படாடு உருவு நிறுத்த ைாம ோயில் நிலைவய அருவள
உணர்போடு திரு எை முலையுைக் கிளந்த ஒப்பிைது ேலைவய, என்ை பதால்ைாப்பிய
நூற்பா (பதால். பபாருள். பமய்ப்பாட்டு. 25) இங்கு ஒப்பிடத்தக்ைது. ஆயின் இது
சூர்ப்பணலையின் தற்புைழ்ச்சி குறித்து உண்லமக்கு எதிராை முரண்பட அலமந்துளது.
மடம் - பமன்லம, 'பதளிநலட மடப்பிலண' (புைம். 23) எை இப்பபாருளில் ேந்துளது.
அச்சம், நாணம், மடம், பயிர்ப்பு என்ை பபண்ைளுக்குரிய நான்கு உயர் ோை
பண்புைளில் இஃதும் ஒன்ைாம். மடம் - வமன்லம எைவும் உலரப்பர்.

2861. 'யபாக்கினீர் என் நாசி;

யபாய்த்து என்? நீர் தபாறுக்குவியரல்,
ஆக்குதவன் ஓர் தநாடி வதரயில்;
அைகு அதமதவன்; அருள்கூரும்
பாக்கியம் உண்டு எனின், அதைால்,
தபண்தமக்கு ஓர் பழுது உண்யடா?
யமக்கு உயரும் தநடு மூக்கும்
மடந்ததயர்க்கு மிதக அன்யறா?
என் நாசி யபாக்கினீர் - என்னுலடய மூக்லை அறுத்தீர்ைள், யபாய்த்து என் - அதைால்
வபாை இழப்பு என்ை? (எதுவுமில்லை),நீர் தபாறுக்குவியரல் ஓர் தநாடி வதரயில்
ஆக்குதவன் - நீர் என்லை ஏற்றுக் பைாண்டால் ஒரு பநாடிப் பபாழுதில் அம்மூக்லை
உண்டாக்குவேன்; அைகு அதமதவன் - அழகும் நிரம்பப் பபறுவேன்; அருள்கூரும்
பாக்கியம் உண்டு எனின் - உங்ைள் ைருலண மிைப் பபறும் வபறு எைக்குக் கிட்டும்
என்ைால்; தபண்தமக்கு ஓர் பழுது அதைால் உண்யடா - என்னுலடய பபண்
தன்லமக்கு ஒரு குற்ைம் அதைால் உண்டாகுமா?; யமக்கு உயரும் தநடு மூக்கும்
மடந்ததயர்க்கு மிதக அன்யறா - பபரிதும் உயர்ந்துள்ள நீண்ட மூக்கும் பபண்ைளுக்கு
அதிைம் அல்ைோ?.

வபாய்த்து - வபாயிற்று. சூர்ப்பணலை தன் மூக்லை மீண்டும் பலடத்துக் பைாள்ளும்

ஆற்ைல் பைாண்டிருப்பினும் இராமன் விரும்பிைால் தன் மூக்லை மறுபடியும் ஆக்கிக்
பைாள்ேதாைக் கூறுேதால் அேன் மீது அேள் பைாண்ட ஆலச நன்கு புைப்படுகிைது.
தன் பபண்லமப் பண்பு இராமனின் அருள் பபருக்கில் குற்ைம் நீங்கி நிலை பபறும்
என்பலதயும் எடுத்துலரக்கிைாள். அேள் சிந்தலை மற்பைாரு பக்ைம் பசல்கிைது
மைளிர்க்கு உயர்ந்து நீண்ட மூக்கு மிலை என்று ைருதித்தான் இைக்குேன் அறுத்து
விட்டாவைா எைத்தான் எண்ணிய ைருத்லத பேளிப்படுத்துகிைாள். மிலை - குற்ைம்
எைப் பலழய உலர கூறும்.

2862. 'விண்டாயர அல்லாயரா,

யவண்டாதார்? மைம் யவண்டின்,
உண்டாய காதலின், என்
உயிர் என்பது உமது அன்யறா?
கண்டாயர காதலிக்கும்
கட்டைகும் விடம் அன்யறா?
தகாண்டாயர தகாண்டாடும்
உருப் தபற்றால், தகாள்ளீயரா?
யவண்டாதார் விண்டாயர அல்லாயரா - மைம் விரும்பப் படாதேர் மைம்
வேறுபட்டேர் அல்ைவரா?; மைம் யவண்டின் உண்டாய காதலின் என் உயிர் என்பது
உமது அன்யறா - மைம் விரும்பிைால் ஏற்பட்டஆலசயால் என் உயிராைது
உம்முலடயது அல்ைோ?; கண்டாயர காதலிக்கும் கட்டைகும் விடம் அன்யறா -
ைண்வடார் எல்வைாரும்ஆலசப்படும் உடைழகும் (ஒரு பபண்ணுக்கு) நஞ்சு
அல்ைோ?; தகாண்டாயர தகாண்டாடும் உருப் தபற்றால் தகாள்ளீயரா -ைணேர்
வமம்பட்டுலரக்கும் உருலே மட்டும் நான் அலடந்தால் நீங்ைள் என்லை
ஏற்ைமாட்டீரா? (ஏற்பீர்).

'விண்டாலர அல்ைாவரா வேண்டாதார் என்பதற்கு உைகில் தம்லம விரும்பாதேலர

ஒருேர் விரும்பிைால் அேர்ைள் பலைேர் அல்ைவரா? ஆதைால் இராமன் தன்லை
விரும்பாத சீலதலய ஆலசப் பட வேண்டாம் என்பது பபாருள். மை ஒற்றுலம
இல்ைாத நிலை பலைலம ஆகும். அது ஏற்படின் ஒன்றிய உணர்ோல் தம் உயிலரயும்
பைாடுப்பர். வமலும் பபண்ைளுக்கு மிக்ை அழகு, நஞ்சு வபான்ைது. ஆைால் தன்னிடம்
அேன் விரும்பத்தக்ை அழகு உள்ளது என்பது குறிப்பு. ைட்டு+அழகு; யாக்லை, எலும்பு,
தலச, நரம்பு இேற்ைால் ைட்டப்பட்டது. எைவே ைட்டு என்பது உடம்லபச்
சுட்டியதாம். ைட்டழகு என்பது மிகுதியாை அழகுமாம்.

'ைண்டாவர ைாதலிக்கும் ைட்டழகு விட மன்வைா?' எைப் பபாது உண்லமலயக் கூறிப்

வபரழகு பைாண்ட சீலத இராமனுக்குப் பபருந் துன்பம் தருோள் எைக் குறிப்பாை
உணர்த்திைாள்.
விண்டாவர, ைண்டாவர, பைாண்டாவர என்ை பசாற்ைளில் ைாணும் ஏைாரங்ைள்
வதற்ைப் பபாருளில் ேந்தை. அல்ைாவரா, அன்வைா, பைாள்ளீவரா என்ை பசாற்ைளில்
ைாணும் ஓைாரங்ைள் விைாோயினும் உடன்பாட்டுப் பபாருளில் ேந்தை.

2863. 'சிவனும், மலர்த் திதசமுகனும்;

திருமாலும், ததறு குலிசத்து-
அவனும், அடுத்து ஒன்றாகி
நின்றன்ை உருயவாயை!
புவைம் அதைத்ததயும், ஒரு தன்
பூங் கதணயால் உயிர் வாங்கும்
அவனும், உைக்கு இதளயாயைா?
இவயையபால் அருள் இலைால்.
சிவனும் - சிேபபருமானும், மலர்த்திதச முகனும் - தாமலர மைர் மீது இருக்கும்
பிரமனும், திருமாலும் - மைாவிட்டுணுவும்; ததறு குலிசத்து அவனும் - பலைேலர
அழிக்கும் ேச்சிரப் பலடயுலடய இந்திரனும்; அடுத்து ஒன்றாகி நின்றன்ை
உருயவாயை - வசர்ந்து ஒன்ைாகி நின்ைது வபான்ை அழகிய உருேம் உலடயேவை!;
புவைம் அதைத்ததயும் ஒருதன் பூங்கதணயால் உயிர் வாங்கும் அவனும் - உைைங்ைள்
எல்ைாேற்லையும் ஒப்பற்ை தன் மைர் அம்புைளால் எல்ைா உயிர்ைலளயும் ேருத்தும்
அம் மன்மதனும்; இவயை யபால் அருள் இலைால் உைக்கு இதளயாயைா - உன் தம்பி
இைக்குேலைப் வபாை இரக்ைமற்ைேைாய் இருப்பதால் அேனும் உைக்குத்
தம்பிவயா?

சிேன் அழிவுக்கும், பிரமன் பலடப்பிற்கும், திருமால் ைாப்பிற்கும் உள்ளது வபால்

இராமன் முத்பதாழிலும் ஒருங்வை பசய்யும் முதல்ேன் வபால் விளங்குேலத
இப்பாடல் சுட்டும். மன்மதன் பபண்ைளிடம் அன்பின்றி அேர்ைலளக் ைாம வநாயால்
துன்புறுத்துேது வபான்று இைக்குேனும் தன் உறுப்புைலள அறுத்துத் துன்பம்
பசய்தான் என்பது சூர்ப்பணலை பைாண்ட பபாருளாம். மன்மதனின் ஐம் பூங்
ைலணைளில் நீை மைர் உயிலரக் பைால்லும் ஆற்ைலுலடயது.

இராமலை விளித்து இைக்குேனின் குலைலயக் கூறுகின்ைாள் சூர்ப்பணலை.

'ஆக்ைரியமூக்கு' எைத் பதாடங்கும் பாடலிலிருந்து (2856) 'விண்டாவர' என்பது ேலர
(2862) பன்லமயில் விளித்து இங்கு ஒருலமலயப் பயன்படுத்தியுள்ளலம
 எண்ணுதற்குரியது. இேற்றுள் சிை இருேலரயும் சிை இராமலையும் குறிப்பைோை
உள்ளை. ஓைாரம் விைா:ஏைாரம் பிரிநிலை.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

2864. தபான் உருவப் தபாரு கைலீர்! புதை காண,

மூக்கு அரிவான் தபாருள் யவறு உண்யடா?
"இன் உருவம் இது தகாண்டு, இங்கு இருந்து
ஒழியும் நம் மருங்யக; ஏகாள் அப்பால்;
பின், இவதள அயல் ஒருவர் பாரார்"
என்யற, அரிந்தீர்; பிதை தசய்தீயரா?
அன்ைததை அறிந்து அன்யறா, அன்பு இரட்டி
பூண்டது நான்? அறிவு இயலயைா?
தபான் உருவப் தபாருகைலீர் - பபான்ைால் ஆக்ைப்பட்ட அழகுள்ள வீரக்ைழல்
அணிந்தேவர!; புதைகாண மூக்கு அரிவான்தபாருள் யவறு உண்யடா - பபருந்துலளப்
படும்படி எை மூக்லை அறுத்ததற்கு வேறு ஏவதனும் பபாருள் உள்ளதா?; (எது
பேனில்);இன் உருவம் இது தகாண்டு இங்கு இருந்து ஒழியும் நம்மருங்கு -(மூக்ைறு
படலுக்கு முன்னிருந்த) இனிய அழகிய ேடிேம் இலதக் பைாண்டு
இவ்விடத்திலிருந்து பசன்று விடுோள்நம்லம விட்டு; அப்பால் ஏகாள் - மூக்லை
இழந்த பிைகு வேற்றிடம்பசல்ைாள்; பின் இவதள அயல் ஒருவர் பாரார் என்யற -
பின்ைர் இப்பபண்லண மற்ைேர் எேரும் ைண்பணடுத்துப் பார்க்ை மாட்டார் என்று;
அரிந்தீர் - என் முக்லை அறுத்தீர்; பிதை தசய்தீயரா - ஆதைால் நீங்ைள் தேறு பசய்தேர்
ஆவீர்ைவளா (மாட்டீர்); அன்ைததை அறிந்து அன்யறா - அவ்வுண்லமலய அறிந்து
அல்ைோ; அன்பு இரட்டி நான் பூண்டது - உங்ைளிடத்து இருமடங்கு அன்பு நான்
பைாண்வடன்; அறிவு இயலயைா - நான் இலத உணராத அறிவு இல்ைாதேளா?
(இல்லை). ஏ - அலச.
மூக்ைரிந்ததற்குரிய ைாரணத்லதச் சூர்ப்பணலை கூறும் முலை வியப்பிற்குரியது.
அழைாை இேள் நம்லம விட்டுப் பிைரிடம் வபாய்விடக் கூடாது என்ை உணர்ோல்
இைக்குேன் அரிந்ததும் அலத உணரும்அறிலேத் தான் பபற்றிருந்தலதயும் ைற்பித்துக்
கூறும் வபாது அேள் திைன் எல்லை ைடந்து பசல்கிைது. ைம்பரின் நாடைத்திைனுக்கு இது
தக்ை சான்ைாம்.

2865. 'தவப்பு அழியா தநடு தவகுளி யவல் அரக்கர்

ஈது அறிந்து தவகுண்டு யநாக்கின்,
அப் பழியால், உலகு அதைத்தும், நும் தபாருட்டால்
அழிந்தை ஆம்; அறத்தத யநாக்கி,
ஒப்பழியச் தசய்கிலார் உயர் குலத்துத்
யதான்றியைார்; உணர்ந்து, யநாக்கி,
இப் பழிதயத் துதடத்து உதவி, இனிது இருத்திர்,
என்தைாடும்' என்று, இதறஞ்சி நின்றாள்.
தவப்பு அழியா தவகுளி தநடுயவல் அரக்கர் - பைாதிப்பு நீங்ைாத சிைமுலடய நீண்ட
வேலை ஏந்திய இராக்ைதர்ைள்; ஈது அறிந்து தவகுண்டு யநாக்கின் - (எைக்கு நீங்ைள்
பசய்த) இக்பைாடுலமலயஅறிந்து சிைந்து பார்த்தாராைால்; அப்பழியால் உலகு
அதைத்தும் நும் தபாருட்டால் அழிந்தை ஆம் - பழிோங்கும் அச் பசயைால் உைைங்ைள்
எல்ைாம் உம் பைாடிய பசயல் ைாரணமாை அழிந்து வபாைலே ஆகும்; அறத்தத
யநாக்கி - தருமத்லத எண்ணி; உயர் குலத்துத் யதான்றியைார் ஒப்பழியச் தசய்கிலார் -
வமைாை குைத்தில் பிைந்வதார் உைைம் ஏற்கும் முலை பைடும் படியாை பசயலைச்
பசய்ய மாட்டார்ைள்; (ஆதைால்)உணர்ந்து யநாக்கி இப்பழிதயத் துதடத்து உதவி
என்தைாடும் இனிது இருத்திர் - இந்த பழிபடும் பசயலை நீக்கி அருள் பசய்து
என்னுடன் வசர்ந்து நன்கு ோழ்வீர்; என்று இதறஞ்சி நின்றாள் - எை ேணங்கி நின்ைாள்
சூர்ப்பணலை. பேப்பு - பைாடுலமயுமாம். 'என் பபாருட்டு உங்ைளுக்குக் ைருலண
உண்டாைா விட்டாலும் உங்ைள் பசயைால் சிைந்த அரக்ைர் இவ்வுைைங்ைலள அழிப்பது
உறுதி. அதலை எண்ணி இரக்ைம் பூண்டு என்வைாடு ோழ்வீர்' எை ேணங்கிய
நிலையில் சூர்ப்பணலை கூறும் பமாழிைளில் உயிரும் உைைமும் அழிேலதச் சுட்டியும்
அைம் ைாக்கும் ைடலமலய நிலைவூட்டியும் தன் எண்ணத்லத நிலைவேற்றிக்
பைாள்ளும் தன்ைைவம வமவைாங்கித் பதரிகிைது.

இராமன் சிைந்து, சூர்ப்பணலைலய அச்சுறுத்தல்

2866. 'நாடு அறியாத் துயர் இதைத்த நதவ அரக்கி,

நின் அன்தைதன்தை நல்கும்
தாடதகதய, உயிர் கவர்ந்த சரம் இருந்தது;
அன்றியும், நான் தவம் யமற்தகாண்டு,
யதாள் ததகயத் துறு மலர்த் தார் இகல் அரக்கர்
குலம் ததாதலப்பான், யதான்றி நின்யறன்;
யபாடு, அகல, புல் ஒழுக்தக; வல் அரக்கி!'
என்று இதறவன் புகலும், பின்னும்:
வல் அரக்கி - பைாடிய அரக்கிவய!, நாடு அறியாத் துயர் இதைத்த நதவ அரக்கி -
உைைம் படாத துன்பத்லதச் பசய்யும் குற்ைமுள்ள இராக்ைதப் பபண்ணாகிய; நின்
அன்தை தன்தை நல்கும் தாடதகதய - உன் தாயாம் வைைசிலயப் பபற்ை தாடலைலய;
உயிர் கவர்ந்த சரம் இருந்தது - உயிலரப் பறித்த அம்பு உள்ளது; அன்றியும் நான் தவம்
யமற் தகாண்டு - வமலும் நான் தேத்லத இயற்றி; யதாள் ததகயத் துறு மலர்த் தார் இகல்
அரக்கர் குலம் ததாதலப்பான் யதான்றி நின்யறன்- வதாள் ேலிலமயுலடயேராை
பநருங்கிய பூமாலை அணிந்தேர்ைளும் பலைலம பைாண்டேருமாை இராக்ைதரின்
குைத்லத அழிக்ை வேண்டிப் பிைந்துள்வளன்; புல் ஒழுக்தக அகலப்யபாடு - தீய
நடத்லதலயத் தூரவிட்டிடு; என்று இதறவன் பின்னும் புகலும் - என்று
பசால்லிஇராமன் மீண்டும் பசால்ோன்.
 நலே அரக்கி என்பலதச் சூர்ப்பணலைலய வநாக்கி விளித்ததாைவும் பைாள்ேர். நின்
அன்லை தன்லை நல்கும் தாடலை - சூர்ப்பணலையின் தாயாம் வைைசிலயப் பபற்ை
தாடலை எைப் பபாருள் தரினும் வநரடியாை அேள் வைைசிலயப் பபைவில்லை
ஆயினும், இராேணன் முதலிவயார் தாடலைலயப் பாட்டி எை முலை
பைாண்டாடியதும் தாடலை லமந்தராம் சுபாகு மாரீசர்ைலள மாமன்மார் எை முலை
பைாண்டாடியதும் ஆம். ஒற்றுலம நயம் ைருதி இவ்ோறு கூைச் பசய்தது எைைாம்.
புல்பைாழுக்கு - சூர்ப்பணலையின் ைாமமும் சீலதலயக் ைேர முயன்ைதும் ஆம். பாடு
அைை எைப் பாடம் பைாண்டு அைைப்பாடு எை மாற்றி உலர ைாண்பாரும் உளர்.
தலைய அழகுலடய எைலுமாம்.

2867. 'ததர அளித்த தனி யநமித் தயரதன் தன்

புதல்வர் யாம்; தாய்தசால் தாங்கி,
விதர அளித்த கான் புகுந்யதம்; யவதியரும்
மா தவரும் யவண்ட, நீண்டு
கதர அளித்தற்கு அரிய பதடக் கடல் அரக்கர்
குலம் ததாதலத்து, கண்டாய், பண்தட,
வதர அளித்த குல மாட, நகர் புகுயவம்;
இதவ ததரிய மைக்தகாள்' என்றான்.
யாம் - நாங்ைள், ததர அளித்த தனி யநமித் தயரதன் தன் புதல்வர் - உைலை ஆண்ட
ஒப்பற்ை ஆலணச் சக்ைரத்லத உலடய தயரத சக்ைரேர்த்தியின் மக்ைள்; தாய் தசால்
தாங்கி - சிற்ைன்லையாம் லைவையியின் ஆலணச் பசால்லை வமற்பைாண்டு; விதர
அளித்த கான் புகுந்யதம் - நறுமணம் வீசும் இக்ைாட்லட ேந்தலடந்வதாம்;யவதியரும்
மாதவரும் யவண்ட - வேதம் ஓதுவோரும் பபருந்தேம் புரிவோரும் விரும்பித்
பதரிவித்தபடி; நீண்டு கதர அளித்தற்கு அரிய பதடக் கடல் அரக்கர் குலம் ததாதலத்து
- பரந்து எல்லை ைாண முடியாத பலடைளாம் ைடலை உலடய இராக்ைதரின் குைத்லத
வேவராடு ஒழித்து;பண்தட வதர அளித்த குலமாட நகர்புகுயவம் - ஊழிவதாறும்
நிலைத்துள்ள மலை வபான்ை சிைந்த மாளிலைைலள உலடய அவயாத்தி நைரத்தில்
வசர்வோம்; இதவ ததரிய மைக் தகாள் - இேற்லை ஆராய்ந்து மைத்திவை பைாள்ளுை;
கண்டாய் - நீ பதரிந்து பைாள், என்றான் - எை இராமன் அறிவுறுத்திைான்.
தந்லத பபருலம கூறித் தாயின் ஆலணலயப் பின்கூறித் தன் ோழ்வின் வநாக்லை
முன்ைறிவுறுத்துகிைான். 'மணம் வீசும் ைாட்டில் இப்படி மைச் பசயல் பசய்யும் நீ ைடல்
வபால் அரக்ைர் பலடலயக் பைாண்டுேரினும் அேர்ைள் குைத்லத அழிப்வபன்' எைத்
தன் ேலி கூறிைான் இராமன். 'பண்லட ேலர அளித்த குைமாட நைர்' என்பதுடன்
நைரப் படைத்தில் 'ஊழியின் இறுதி உலையுவளா' என்பது ஒப்பிடற்குரியது (94). அளித்த
- வபான்ை. ைண்டாய் என்பது முன்னிலை அலசயுமாம். இராமனின் அேதார வநாக்லை
இப்பாடல் குறிப்பாை உணர்த்துகிைது.

2868. ' "தநறித் தாதர தசல்லாத நிருதர் எதிர்

நில்லாயத, தநடிய யதவர்
மறித்தார்; ஈண்டு, இவர் இருவர்; மானிடவர்"
 என்ைாது, வல்தல ஆகின்,
தவறித் தாதர யவல் அரக்கர், விறல் இயக்கர்,
முதலிைர், நீ மிடயலார் என்று
குறித்தாதர யாவதரயும், தகாணருதியயல்,
நின் எதியர யகாறும்' என்றான்.
தநறித்தாதர தசால்லாத நிருதர் - நல்பைாழுக்ை ேழியில் வபாைாத அரக்ைர்ைளுலடய;
எதிர் நில்லாயத - எதிரில் நிற்ைாமல்; தநடிய யதவர்மறித்தார் - நீண்டைாைம் ோழ்ந்த
வதேர்ைள் வதாற்று ஓடிப் வபாைார்ைள்; ஈண்டு இவர் இருவர் மானிடவர் என்ைாது -
இங்குள்ள இேர் இருேரும் மனிதர்ைள் எைக் குலைோைக் ைருதாமல்; வல்தல ஆகின் -
திைலம உலடயேள் ஆைால்; தவறித் தாதர யவல் அரக்கர் விறல் இயக்கர் முதலிைர் -
மணமிக்ை மாலை அணிந்த வேற்பலடலய உலடய இராக்ைதர் பேற்றி பூண்ட
இயட்சர்ைள் முதைாைேர்ைள் - ஆகிவயாருள்; நீ மிடயலார் என்று குறித்தாதர - நீ
ேலிலமயுலடவயார் எைக் ைருதியேர்ைள்; யாவதரயும் தகாணருதியயல் நின் எதியர
யகாறும் -எல்வைாலரயும் வபாரிட அலழத்து ேந்தால் உன் முன்வை அேர்ைலளக்
பைால்வோம், என்றான் - எைக் கூறிைான் இராமன்.
அரக்ைர் ேழி அல்ைாத ேழி என்பலதச் சுட்ட 'பநறித்தாலர பசல்ைாத' என்ைார்.
வதேவர வதாற்கும் வபாது மனிதர் தாவம இேர் எை மதிக்ைமாட்டாள் என்ை குறிப்பு
இதில் புைப்படுகிைது. இயக்ைலரச் சுட்டியது குவபரன் இேள் தமயன் எைக்
குறித்ததால். பேறி - என்பதற்கு புைால் நாற்ைம் எைலுமாம்.
பேறித்தார்+ஐ+வேல்+அரக்ைர் எைப் பிரித்து பசருக்குற்ைேராை அழகிய வேல் ஏந்திய
இராக்ைதர் எைவும் பபாருள் கூைைாம்.
இராமனின் வீரவுலர சூர்ப்பணலையின் வீரர்குைப் பபருலமக்குரிய விலடயாகும்.

சூர்ப்பணலை மீண்டும் ேற்புறுத்தல்

2869. 'தகால்லலாம்; மாயங்கள் குறித்தையவ

தகாள்ளலாம்; தகாற்ற முற்ற
தவல்லலாம்; அவர் இயற்றும் விதை எல்லாம்
கடக்கலாம்;-யமல் வாய் நீங்கி,
பல் எலாம் உறத் யதான்றும் பகு வாயள்"
என்ைாது, பார்த்தி ஆயின்,
தநல் எலாம் சுரந்து அளிக்கும் நீர் நாட!
யகள்' என்று, நிருதி கூறும்:
தநல் எலாம் சுரந்து அளிக்கும் நீர் நாட - பநல் முதலிய பபாருள்ைலள மிகுதியாை
விலளத்தளிக்கும் நீர்ேளமுள்ள வைாசைநாட்டேவை; யகள் - வைட்பாயாை; யமல்வாய்
நீங்கி(ப்) பல் எலாம் உறத் யதான்றும் பகுவாயள் என்ைாது பார்த்தி ஆயின் - ோயின்
வமற்புைம் அறுபட்டுப் பற்ைள் எல்ைாம் நன்ைாை பேளிப்பட்ட பபரிய ோயிலை
உலடயேள் எை என்லை இைழாமல் ைருலண பைாண்டு அருள்புரிோய் என்ைால்;
தகால்லலாம் - (அரக்ைர்ைலளயும் மற்ைேர்ைலளயும்) பைான்றுவிடைாம்; மாயங்கள்
குறித்தையவ தகாள்ளலாம் -அேர்ைளின் மாயச் பசயல்ைலள முன்ைதாை அறிந்து
வமற்பைாள்ளைாம்;தகாற்ற முற்ற தவல்லலாம் - அரசுைள் அலைத்தும் பேன்று
ஆளைாம்; அவர் இயற்றும் விதை எல்லாம் கடக்கலாம் - அரக்ைர் முதலிவயார் பசய்யும்
ேஞ்சலைச் பசயல்ைலள பேல்ைைாம்; என்று நிருதி கூறும் - என்று அரக்கியாம்
சூர்ப்பணலை பசால்ோள். நாடு, பநல்ேளம் சுரப்பது வபாை இராமன் தன் மீது
அருள் புரிய வேண்டும் என்பது இதன் ைருத்து ஆம். வமல்ோய் நீங்கி என்பதால்
இைக்குேன் சூப்பணலையின் மூக்லை அறுத்த வபாது அேள் வமலுதடும் அறுபட்ட
நிலை பதரியும். தன் அேை நிலைலய இவ்ோறு கூறி இராமனின் ைருலணலயப் பபை
நிலைத்தாள். முன்ைர்க் கூறிய இராமனின் பசாற்ைள் இேளிடம் எம்மாற்ைத்லதயும்
உண்டாக்ைவில்லை எை இதைால் அறியைாம். அரக்ைலர பேல்ைத் தன்பால் இராமன்
அருள் பசய வேண்டும் என்பலத வமலும் ேலியுறுத்துகிைாள்.

2870. 'காம்பு அறியும் யதாளாதளக் தகவிடீர்;

என்னினும், யான் மிதகயயா? கள்வர்
ஆம், தபாறி இல், அடல் அரக்கர் அவயராயட
தசருச் தசய்வான் அதமந்தீர் ஆயின்,
தாம் தபாறியின் பல மாயம் தரும் தபாறிகள்
அறிந்து, அவற்தறத் தடுப்தபன் அன்யற?
"பாம்பு அறியும் பாம்பின் கால்" எை
தமாழியும் பைதமாழியும் பார்க்கிலீயரா?
காம்பு அறியும் யதாளாதளக் தகவிடீர் என்னினும் - மூங்கில்வபாலும் வதாலள
உலடய உம் மலைவிலயத் (சீலதலய) துைக்ை மாட்டீர் என்ைாலும்; யான் மிதகயயா -
நான் உம்வமாடு வசர்ந்திருப்பது அதிைமாகுமா? (ஆைாது); கள்வர் ஆம் தபாறிஇல்
அடல் அரக்கர் அவயராயட தசருச் தசய்வான் அதமந்தீர் ஆயின் - ேஞ்சைராைஅறிவும்
திருவுமில்ைாத ேலிமிக்ை இராக்ைதர்ைளுடவை வபார் பசய்ய விரும்பினீர் என்ைால்;
தாம் தபாறியின் பல மாயம் தரும் தபாறிகள் அறிந்து - இராக்ைதர் தாம்
ஐம்பபாறிைள்வபால் பை மயக்ைந்தரும் ேஞ்சலைைள் பசய்யும் அேர்ைளின்
தந்திரங்ைலள அறிந்து;அவற்தறத் தடுப்தபன் அன்யற - அத்தந்திரச் பசயல்ைலளத்
தடுத்து விடுவேன்அல்ைோ?; பாம்பு அறியும் பாம்பின் கால் எை தமாழியும்
பைதமாழியும் பார்க்கிலீயரா - பாம்பாைது பாம்பின் ைாலை அறியும் எைக் கூறும் உைை
முதுபமாழிலயயும் அறியீவரா? ைாம்பு - மூங்கில். மைளிர் வதாள்ைளுக்கு மூங்கில்
உேலம ஆகும். அறியும் - வபாலும், அரக்ைர் குைத்தில் பிைந்தும் சூர்ப்பணலை
அேர்ைலளக் 'ைள்ேர்' எைக் கூறுேது இராமலை அலடய விரும்பியதின் விலளவு.
அேன் பேறுத்தேர்ைலள அேளும் பேறுப்பதாைக் ைாட்டுேதுடன் அேர்ைலள அழிக்ை
அேனுக்குத் துலண யாேதாைவும் ஆலச மீதூரக் கூறுகிைாள். வமலும் விளக்ைம் தரப்
பழ பமாழிலயயும் எடுத்துலரக்கிைாள். 'புைமிக்ைேலரப் புைலம பதரிதல்
புைமிக்ைேர்க்வை புைைாம் - நைமிக்ை பூம்புைலூர பபாது மக்ைட்ைாைாவத பாம்பறியும்
பாம்பிை ைால் (பழபமாழி நானூறு 5.) என்பது கீழ்க்ைணக்ைாம். பாம்புலையும் இடம்
எைக் கூறுேர் 'அரவுக் குறியி ையைேரறியா' (பபருங். 4.13.149) என்பதும் ைாண்ை. 13
2871' "உளம் யகாடல் உதை இதைத்தாள் உளள்
ஒருத்தி" என்னுதியயல், நிருதயராடும்
களம் யகாடற்கு உரிய தசருக் கண்ணியக்கால்,
ஒரு மூயவம் கலந்தகாதல,
குளம் யகாடும் என்று இதுவும் உறுயகாயள?
என்று உணரும் குறிக்யகாள் இல்லா
இளங்யகாயவாடு எதை இருத்தி, இரு யகாளும்
சிதற தவத்தாற்கு இதளயயன்' என்றாள்.
உளம் யகாடல் உதை இதைத்தாள் உளள் ஒருத்தி என்னுதியயல்- மைத்திவை உன்லை
விரும்பிக் ைணேைாைக் பைாள்ளுதலைச் பசய்த ஒருத்தி உன்னுடன் இருக்கிைாள் எைக்
கூறு ோயாைால்; நிருத யராடும் களம் யகாடற்கு உரிய தசருக் கண்ணியக்கால் -
அரக்ைருடன் வபார்க்ைளம் அலடேதற்குத் தக்ை வபாலரக் ைருதிைால்; ஒரு மூயவம்
கலந்த காதல - நீயும் உன் தம்பியும் நானும் ஆகிய நாம் மூேரும் வசர்ந்து அேர்ைலள
எதிர்த்த வபாது; குளம் யகாடும் என்று இதுவும் உறுயகாயள - அப்வபார்க் ைளத்லத
குருதிக் குளமாக்கி பேற்றி பைாள்வோம் என்பதும் நிலைவேைா நிைழ்ச்சிவயா, என்று
உணரும் குறிக்யகாள் இல்லா - எை அறியும் எல்லை குறித்த அறிவு இல்ைாத;
இளங்யகாயவாடு எதை இருத்தி - இைக்குேைாம் இலளயேனுடன் என்லை ோழ
லேப்பாய்; இரு யகாளும் சிதற தவத்தாற்கு இதளயயன் என்றாள் - சூரியன் சந்திரன்
ஆகிய இரு வைாள்ைலளயும் சிலைப் பிடித்த இராேணன் தங்லையாகிய நான் எைக்
கூறிைாள்.
என்னுதி - என்று கூறுோய், நிருதர் - அரக்ைர், ைண்ணுதல் - ைருதுதல், மூவேம் -
மூன்று வபராகிய நாம், உறுவைாள் - நிைழ்ச்சி, சம்பேம் இளங்வைாவுக்கு இலளயாள்
பபாருத்தம் என்பதுமாம். இலளவயன் -குலைவிவைன் என்றும் உலர ைாண்பர்.
முன்ைது உடன்பாட்டுக் குறிப்பு விலையாைலணயும் பபயர்; பின்ைது எதிர் மலைத்
பதரிநிலை முற்று.

2872. 'தபருங்குலா உறு நகர்க்யக ஏகும் நாள்,

யவண்டும் உருப்பிடிப்யபன்; அன்யறல்,
அருங் கலாம் உற்று இருந்தான் என்னினும்
ஆம்; இதளயவன்தான், "அரிந்த நாசி
ஒருங்கு இலா இவயளாடும் உதற தவயைா?"
என்பாயைல், இதறவ! "ஒன்றும்
மருங்கு இலாதவயளாடும் அன்யறா" நீ
"தநடுங்காலம் வாழ்ந்தது" என்பாய்.
தபருங்குலா உறு நகர்க்யக ஏகும் நாள் - பபரிய பைாண்டாட்டம் மிகுந்த அவயாத்தி
நைரத்து நீங்ைள் மீண்டு பசல்லும் நாளில்;யவண்டும் உருப்பிடிப்யபன் - நீங்ைள்
வேண்டும் ேடிேம் பைாள்வேன்;அன்யறல் - அல்ைாவிடில்; இதளயவன் தான் அருங்க
லாம் உற்று இருந்தான் என்னினும் ஆம் - உன் தம்பி நீங்ைற்ைரிய வைாபம்
பைாண்டேைாயிருந்தான் ஆயினும்; அரிந்த நாசி ஒருங்கு இலா இவயளாடும்
உதறதவயைா என்பாயைல் - அறுபட்ட மூக்கு முழுதுமில்ைாதேளுடவை
ோழ்வேவைா என்று கூறுோைாயினும்;இதறவ நீ - தலைேவை நீ; மருங்கு ஒன்றும்
இலாதவயளாடும் அன்யறா தநடுங்காலம் வாழ்ந்தது என்பாய் - இலட சிறிதும்
இல்ைாதேவளாடு அன்வைா நீண்ட ைாைம் ோழ்ந்து ேந்தாய் எை விலட கூறுோய்.

குைா - மகிழ்ச்சியும் ஆம் உருப்பிடிப்வபன் - வேண்டும் உருேத்லத விரும்பியோறு

அலமத்து பைாள்வேன் என்ைாள். இதற்கு இேளுலடய மாய ஆற்ைல் பயன்படும்
என்பதாம். அருங்ைைாம் - அரிய ைைாய்ப்பு. என்பது பலழய உலர. இனி அரிய ைாரியம்
பை சாதித்வதாம் எைவுமாம். பபண்டிர்க்கு இலட நுணுகி இருத்தல் அழகு. அதலை
மருங்கில்ைாதேள் எை உயர்வு நவிற்சியால் கூறுோள். மூக்கின்லமக்கு இலடயின்லம
சாலும் எை விலட கூறுமாறு சூர்ப்பணலை வேண்டுகிைாள்.

சூர்ப்பணலை அேர்ைலள அச்சுறுத்தி அைலுதல்

2873. என்றவள்யமல், இதளயவன்தான், இலங்கு

இதல யவல் கதடக்கணியா, 'இவதள ஈண்டு
தகான்று கதளயயம்என்றால், தநடிது அதலக்கும்;
அருள் என்தகால்? யகாயவ!' என்ை,
'நன்று, அதுயவ ஆம் அன்யறா? யபாகாயளல்
ஆக!' எை நாதன் கூற,
'ஒன்றும் இவர் எைக்கு இரங்கார்; உயிர்
இைப்தபன், நிற்கின்' எை, அரக்கி உன்ைா.
என்றவள்யமல் - என்று கூறிய சூர்ப்பணலையின் வமல்; இதளயவன் தான் இலங்கு
இதல யவல் கதடக் கணியா -இைக்குேன் விளங்குகின்ை இலை ேடிவிலுள்ள
வேலைக் ைலடக் ைண்ணால் பார்த்து; இவதள ஈண்டு தகான்று கதளயயம் என்றால்
தநடிது அதலக்கும் - இந்த அரக்கிலய இவ்விடத்தில் பைான்று ஒழித்திடவில்லை
எனின் மிைவும் ேருத்துோள்;அருள்என் தகால் யகாயவ என்ை - (உன்) ைட்டலள
எதுவோ தலைோ! என்று வைட்ை; நன்று அதுயவ ஆம் அன்யறா யபாகாயளல் ஆக எை
நாதன் கூற - நற்பசயல் நீ கூறியவத ஆகும் அல்ைோ அவ்ோறு அேள் வபாைாவிடில்
அவ்ோவை பசய்ை என்று தலைேைாம் இராமன் பசால்ை; எைக்கு ஒன்றும் இவர்
இரங்கார் நிற்கின் உயிர் இைப்தபன் எைஅரக்கி உன்ைா - என்னிடம் ஒரு ேலையிலும்
இேர்ைள் அருள் பசய்ய மாட்டார் இனி இங்கு நின்ைால் என் உயிலர இழப்வபன் எைச்
சூர்ப்பணலை எண்ணி;

ைலடக்ைணியா - வபார் பசய்யும் வபாது வீரர் தம் வபார்க் ைருவிலயப் பார்த்துக்

கூறுதல், அது அேர்ைள் அப்வபார்க் ைருவி பைாண்டு பசய்யும் வபார்த் பதாழிலையும்
சுட்டும். அருள் என் பைால் - இடும் ஆலணஎதுவோ? எை எதிர் வநாக்கிக் வைட்டது.
இனி, இவ்ேரக்கியிடம் இதுேலர அருள் ைாட்டுேதன் ைாரணம் எதுவோ என்ைலுமாம்.
இருேர் உலரயாடலும் அேர்தம் நிலைலயக் ைாட்டும் நாடைத் திைம் புைப்பட
அலமந்துளது.
2874. 'ஏற்ற தநடுங் தகாடி மூக்கும், இரு காதும்,
முதல இரண்டும், இைந்தும், வாை
ஆற்றுவயை? வஞ்சதையால், உதம உள்ள
பரிசு அறிவான் அதமந்தது அன்யறா?
காற்றினிலும் கைலினிலும் கடியாதை,
தகாடியாதை, கரதை, உங்கள்
கூற்றுவதை, இப்தபாழுயத தகாணர்கின்யறன்'
என்று, சலம்தகாண்டு யபாைாள்.
ஏற்ற தநடுங் தகாடி மூக்கும் இருகாதும் முதல இரண்டும் இைந்தும் வாை
ஆற்றுவயை - என் அழகுக்குப் பபாருத்தமாயிருந்த நீண்ட பைாடி வபாலும்
உயர்ந்திருந்த மூக்கும் இரண்டு பசவிைளும் இரு பைாங்லைைளும் அறுக்ைப் பபற்றும்
உயிவராடு ோழ்ேலதப் பபாறுத்து இருப்வபவைா (மாட்வடன்); வஞ்சதையால் உதம
உள்ள பரிசு அறிவான் அதமந்தது அன்யறா - ைபடமாய் நான் உம்முலடய வநாக்கிலை
அறியச் பசய்த பசயல் அல்ைோ?; (ஆதைால்) காற்றினிலும் கைலினிலும் கடியாதை -
ைாற்லையும் தீலயயும் விட ஆற்ைலுலடயாலை; தகாடியாதை - பைாடியேலை;
கரதை - ைரன் எனும் பபயருலடயேலை; உங்கள்கூற்றுவதை இப்தபாழுயத
தகாணர்கின்யறன் - உங்ைலள அழிக்கும் யமலை இக்ைணத்வத கூட்டி ேருகிவைன்;
என்று சலம் தகாண்டு யபாைாள் - எைக் கூறித் தணியாத வைாபமுற்றுச் பசன்ைாள்.
'பநடுங் பைாடி மூக்கு' என்பலத முன்ைவர 'வமக்கு உயரும் பநடு மூக்கு' எைக்
கூறிைாள் (2861). ைாற்றுப் வபால் வேைமும் தீப்வபாைக் பைாடுலமயும் பூண்ட எை நிரல்
நிலரயாைப் பபாருள் கூறுேர். சைம் - தணியாப் பலையுமாம். 'சைம் புணர்பைாள்லைச்
சைதி' எைச் சிைப்பதிைாரம் கூறுேதும் பைாண்டு (சிைம்பு.9.69) முன்ைர்க் ைாதல் பமாழி
கூறியும் இறுதியில்ேஞ்சலையால் உலம உள்ள பரிசு அறிோன் அலமந்தது, ைரலை
உங்ைள் கூற்றுேலை இப்பபாழுவத பைாணர்கிவைன் எைக் கூறுேதும்
சூர்ப்பணலையின் பபாய் நிலைலயக் ைாட்டும் எைலுமாம். இேலளத் தாடலை வபால்
பைால்ைாமல் விட்டதற்குக் ைாரணம் ைரன் முதல் இராேணன் குைத்லத அழிக்கும்
வநாக்ைவம எைக் குறிப்புப் பபாருள் ைாண்பர். இப்படைம் முழுதும் 'ைம்ப நாடைம்'
என்ை பபயர்க்கு ஏற்பப் பபாருத்தமாை உலரயாடல்ைள் பசவ்விய நிலையில்
அலமந்துள்ளை.
ைரன் ேலதப் படைம்
ைரைது ேலதலயப் பற்றிக் கூறும் பகுதிபயைப் பபாருள்படும். படைச் சுருக்ைம்:
சூர்ப்பணலை ைரன்முன் விழுந்து முலையிடுகின்ைாள். அது ைண்ட ைரன்
பைாதித்பதழுகின்ைான்; அப்பபாழுது அக்ைரலை விைக்கிப் பதிைான்கு வீரர்ைள்
வபாரிடச் பசல்லுகின்ைைர்; அப் வபாரில் அரக்ை வீரர் மடியச் சூர்ப்பணலை ைரனிடம்
மறுபடியும் ஓடுகின்ைாள்; அலதக் ைண்ட ைரன் பேகுண்படழுகின்ைான்; பின், வபார்ப்
பலை வைட்டு நாற்பலடயும் எழுகின்ைை; ைரன் பலடயிைர் வபார்க் ைருவிைலள ஏந்தி
நிற்கின்ைைர்; தாலைத் தலைேரும் வசலை வீரரும் எழுகின்ைைர். ைரனும்
பபருந்தாலைவயாடு இராமன் உலைவிடம் வசர்கின்ைான். இராமன், இைக்குேலைத்
தடுத்துப் வபாருக்குப் புைப்படுகின்ைான். ஆைால், இைக்குேவைா 'இப் வபாரிலை
எைக்கு அருளுை'பேை மீண்டும் வேண்டுகிைான். இைக்குேனுக்கு இலசயாத இராமன்
தாவை வபார் வமல் பசல்லுகிைான். அப்பபாழுது சூர்ப்பணலை ைரனுக்கு இராமலைக்
ைாட்டுகிைாள். ைரனும் இராமனுடன் தாவை பபாருவேன் என்கிைான். அந்நிலையில்
தீய குறிைலளக் ைண்ட அைம்பன் அறிவுலர கூறுகிைான். ஆைால், அந்த அறிவுலரலயக்
ைரன் புைக்ைணிக்ைப் பலடைளும் வபார்வமற் பசல்லுகின்ைை. அப் பலடைள் யாவும்
இராமன் விடுத்த பாணத்தால் அழிகின்ைை. பலடத் தலைேர் பதிைால் ேரும்
மாய்கின்ைைர்; பின் திரிசிரா வபார் பசய்ய ேருகின்ைான்; வசலைைலளயும்
திரிசிராலேயும் இராமன் எதிர்த்துப் பபாருகிைான்; வபாரில் திரிசிரா இரண்டு
தலைைலள இழந்து ஒரு சிரவசாடு வபார் பசய்கிைான். பின் அத் திரிசிரா மடிய, அரக்ைர்
வசலை சிதறி ஓடுகின்ைது. அவ்ோறு புைங் பைாடுப்பாலரத் வதற்றித் தூடணன்
வீரவுலர கூறுகின்ைான். அத் தூடணன் எதிர்த்து ேர, இராமன் அேவைாடு
பபாருகின்ைான். அப்வபாரில் தூடணன் மாயக் ைரன் பேகுண்டு பபரும்பலடயுடன்
வபாருக்கு எழுகின்ைான்; அேன் இராமன் முன் எதிர்ப்படுகின்ைான். இராமன் பிடித்த
வில் ஒடிந்தலதக் ைண்ட ோைேர் ஏங்கியஞ்சுகின்ைைர். இராமன் ேருணன் பைாடுத்த
வில்லைப் பபறுகின்ைான். ைரனும் இராமனும் எதிபரதிவர நின்று வபார்
பசய்கின்ைார்ைள். முடிவில், ைரன் மடிய, ோைேர் மகிழ்கின்ைார்ைள்; பின்ைர் இராமன்
சீலதலய அணுகுகின்ைான். சூர்ப்பணலைவயா அழுது புைம்பி இைங்லைக்கு
ஏகுகின்ைாள்.

சூர்ப்பணலை ைரன்முன் விழுந்து முலையிடுதல்

ைலிவிருத்தம்

2875. இருந்த மாக் கரன் தாள்

இதணயின் மிதச,
தசாரிந்த யசாரியள், கூந்தலள்,
தூம்பு எைத்
ததரிந்த மூக்கிைள், வாயிைள்,
தசக்கர் யமல்
விரிந்த யமகம் எை
விழுந்தாள் அயரா.
 தசாரிந்த யசாரியள் - பபருகுகின்ை இரத்தத்லதயுலடயேளும்; கூந்தலள் - (விரிந்த)
தலைமயிலரயுலடயேளும்; தூம்பு எைத் ததரிந்த மூக்கிைள் - மதகு வபாைத் துோரங்
பைாண்ட மூக்லையுலடயேளும்; வாயிைள் - (அைன்ை) ோலயயுலடயேளுமாகிய
சூர்ப்பணலை;யமல் தசக்கர் விரிந்த யமகம் எை - வமவை பசவ்ோைம் படர்ந்துள்ள
வமைம் வபாை; இருந்த மாக்கரன் - (அலேயில்) இருந்த பபருலம மிக்ை ைரனுலடய;
தாள் இதணயின் மிதச - இரண்டு ைால்ைளின் வமலும்; வீழுந்தாள் - வீழ்ந்தாள்.

'உங்ைளுக்குக் கூற்றுேைாை ைரலை இப்வபாவத பைாண்டு ேருகின்வைன்' என்று

மூண்ட ேயிரத்வதாடு பசன்ை சூர்ப்பணலை அறுபட்ட தன் உறுப்புக்ைளிலிருந்து
இரத்தம் பபருை, விரித்த கூந்தவைாடும் பபரிய ோயிைாற் ைதறிக் பைாண்டு சலபயில்
வீற்றிருந்த ைரனுலடய அடிைளில் வீழ்ந்தாள் என்பது. அேளது உடம்பில் பபருகும்
இரத்தப் பபருக்கிற்கும், பசம்பட்லட மயிர்க்கும் பசவ்ோைமும், ைரிய உடம்புக்கு
வமைமும் உேலமைளாயிை. அவரா : ஈற்ைலச; உேலமயணி.

2876. ' 'அழுங்கு நாள் இது' என்று,

அந்தகன் ஆதணயால்
தைங்கு யபரி எைத்
தனித்து ஏங்குவாள்;
முைங்கு யமகம் இடித்த
தவந் தீயிைால்
புழுங்கு நாகம் எைப்
புரண்டாள் அயரா.
அழுங்கு நாள் - (அந்த அரக்ைர்ைள்) அழியக் கூடிய நாள்; இதுஎன்று - இதுவே என்று;
அந்தகன் ஆதணயால் - யமனுலடய ைட்டலளயால்; தைங்கு யபரி எை -
(அடிக்ைப்பட்டு) ஒலிக்கின்ை பபரிய முரசு வபாை; தனித்து ஏங்குவாள் - தனிவய
(வபராரோரம் உண்டாகுமாறு) ைதறியழுபேளாை சூர்ப்பணலை; முைங்கு யமகம்
இடித்த - ஆரோரிக்கின்ை வமைம் ைக்கும்; தவந் தீயிைால் - பைாடிய பநருப்பாகிய
இடியிைால்; புழுங்கு நாகம் எை - பேந்து துடிக்கின்ை பாம்பு வபாை;புரண்டாள் -
(நிைத்திவை) புரண்டாள்.

சூர்ப்பணலை ைதறியழுத குரவைாலச அங்குள்ள ைரன் முதைாை அரக்ைலர

இராமவைாடு உடவை வபார் பசய்ய எழுமாறு தூண்டிஅேரலைேரும் அன்வை
இைந்பதாழிேதற்குக் ைாரணமாேது குறித்து அந்தக் ைதைல் இராக்ைத அழிவுக்
குறிப்பாை யமன் அலைவித்த பலைவபாலுபமன்ைது தன்லமத் தற்குறிப்வபற்ைேணி.
பின்னிரண்டடி; உேலமயணி. இடிக்கு அழிதல் நாைத்தின் இயல்பு. அவரா - ஈற்ைலச.

2877. வாக்கிற்கு ஒக்க, புதக

முந்து வாயிைான்
யநாக்கி, 'கூசலர், நுன்தை
இத் தன்தமதய
ஆக்கிப் யபாைவர் ஆர்தகால்?'
என்றான்-அவள்
மூக்கின் யசாரி முழீஇக்
தகாண்ட கண்ணிைான்.
அவள் மூக்கின் யசாரி - அந்தச் சூர்ப்பணலையின் மூக்கிலிருந்து ேடிந்த இரத்தத்தில்;
முழீஇக் தகாண்ட - மூழ்ைடிக்ைப்பட்ட;கண்ணிைான் - ைண்ைலளயுலடயேனும்;
வாக்கிற்கு ஒக்க - (தன் ோயிலிருந்து பிைக்கும்) பசாற்ைளுக்கு ஒத்தபடி; புதக முந்து
வாயிைான் - புலை முந்தி பேளிப்படுகின்ை ோலயயுலடயேனுமாை ைரன்; யநாக்கி -
(அந்தச்)சூர்ப்பணலைலயப் பார்த்து; கூசலர் - கூச்சமில்ைாதேர்ைளாய்;நுன்தை -
உன்லை; இத் தன்தமதய ஆக்கிப் யபாைவர் - இவ்ோறு அைங்வைாைப்படுத்திச்
பசன்ைேர்; ஆர் தகால் என்றான் - யார் என்று வைட்டான்;

ோக்கிற்கு ஒக்ை புலை - அேைது ோயிலிருந்து பின் ேந்த வபச்சாகிய தீக்கு ஒப்ப,
முன் எழுந்து ேந்தது புலை.
இன்ைாபரன்று அறியாததால் 'வபாைேர்' என்று பன்லமயால் கூறிைான்;
துணியைாைாத இடத்துப் பன்லமயால் கூறுதல் மரபு. முழீஇ - பசால்லிலசயளபபலட.

2878. 'இருவர் மானிடர்;

தாபதர்; ஏந்திய
வரி வில், வாள், தகயர்;
மன்மதன் யமனியர்;
தரும நீரா;
தயரதன் காதலர்;
தசருவில் யநரும்
நிருததரத் யதடுவார்.
இருவர் மானிடர் - (அதுவைட்ட சூர்ப்பணலை) இரண்டு மனிதர்ைள்; தாபதர் - தே
வேடத்திலிருக்கும் முனிேர்ைள்; ஏந்திய வரிவில் வாள் தகயர் - தரித்த ைட்டலமந்த
வில்லும் ோளுமுலடய லையிைர்;மன்மதன் யமனியர்-மன்மதலைப் வபான்ை அழைாை
ேடிவுலடயேர்ைள்; தரும நீரர் - தருமபநறியில் நடப்பேர்ைள்; தயரதன் காதலர் - தசரதச்
சக்ைரேர்த்தியின் லமந்தர்ைள்; தசருவில் யநரும் - வபாரில் எதிர்ப்படும்; நிருததரத்
யதடுவார் - அரக்ைர்ைலளத் வதடித் திரிந்து பைாண்டிருப்பேர்;

மரவுரியுடுத்தலமயும் சலடமுடி தரித்தலமயும் பற்றித் 'தாபதர்' என்ைாள். தரும நீரர் -

இராமைக்குேரின் வபரழகும், பபருங்குணமும்விளங்கும்.

2879. 'ஒன்றும் யநாக்கலர் உன் வலி;

ஓங்கு அறன்
நின்று யநாக்கி, நிறுத்தும்
 நிதைப் பிைார்;
"தவன்றி யவற் தக
நிருததர யவர் அறக்
தகான்று நீக்குதும்" என்று
உணர் தகாள்தகயார்.
உன் வலி - உைது ேலிலமலய; ஒன்றும் யநாக்கலர் - சிறிதும்
ைருதுகின்ைார்ைளில்லை; ஓங்கு அறன் நின்று யநாக்கி - வமைாை தரும ேழிைளில்
தாமும் நின்று ஆராய்ந்து; நிறுத்தும் நிதைப்பிைார் -அத் தருமத்லத எங்கும்
நிலைபபைச் பசய்யும் ைருத்துலடயேர்; தவன்றி யவல் தக நிருததர - பேற்றி தரும்
வேவைந்திய லைைலளயுலடய அரக்ைலர; யவர் அற - அடிவயாடு; தகான்று நீக்குதும் -
'பைான்று பதாலைப்வபாம்'; என்று உணர் - என்று தீர்மானித்துள்ள; தகாள்தகயார் -
வைாட்பாடு உலடயேர்ைள்.
அேர்ைள் உன்லை ஒரு பபாருட்டாை மதிக்ைவில்லை; அைமாகிய பயிலரச் பசழிக்ை
லேக்ை அதற்குப் பலைேர்ைளாை அரக்ைர் என்னும் ைலளைலள வேவராடு அழித்துக்
ைலளயும் துணிவிைர் என்ைாள் சூர்ப்பணலை என்பது.

இங்வை 'தாபதர் அைம் நிறுத்தும் நிலைப்பிைர்; உன் ேலி வநாக்ைைர்; இச் பசய்தி
முன் கூைப்பட்டுள்ளது என்று வேண்டாத பசய்திைலள முற்கூறியது ைரனின்
பேறுப்லபயும் வைாபத்லதயும் தூண்டுதற்ைாைஎைைாம்.

2880. 'மண்ணில், யநாக்க அரு

வானினில், மற்றினில்,
எண்ணி யநாக்குறின்,
யாவரும் யநர்கிலாப்
தபண்ணின் யநாக்குதடயாள்
ஒரு யபதத, என்
கண்ணின் யநாக்கி உதரப்ப
அருங் காட்சியாள்;
ஒரு யபதத - (அேர்ைவளாடு உள்ள) ஓர் இளம் பபண்;மண்ணில்- இவ்வுைைத்திலும்;
யநாக்க அரு வானினில் - எளிதாைக் ைாண முடியாத வமலுைைத்திலும்; மற்றினில் -
(இந்த மண், ோைம் அல்ைாத) பாதாளத்திலும்; எண்ணி யநாக்குறின் - (இேளுக்கு
ஒப்பாோர் யாபரன்று) ைருதிப் பார்க்குமிடத்து; யாவரும் யநர்கிலா - ஒருேரும்
ஒப்புலம ஆைமாட்டாத; தபண்ணின் யநாக்கு உதடயாள் - பபண்ணழகு முழுேதும்
உலடயேள்; என் கண்ணின் யநாக்கி - என் ைண்ைளால் பார்த்து; உதரப்ப
அருங்காட்சியாள் - ோயால் எடுத்துச் பசால்ைமுடியாத அரிய வதாற்ைமுலடயேள்.

சீலதயின் அழகு மிகுதியும், எவ்ேளவு ைாணினும் முற்றும் ைாண முடியாத

ைட்டழகின் மிகுதியும், அவ் விரண்டும் ோயிைால் எடுத்துச் பசால்ைமுடியாத
தன்லமயும் ஈற்ைடியில் புைப்படும்.
 வநாக்கு: அழகு - 'வநாயிைந்து வநாக்கு விளங்ை' - (மதுலரக்: 13) மற்றினில்:
இலடச்பசால் உருவபற்று ேந்தது.

2881. 'கண்டு, "யநாக்க அருங்

காரிதகயாள்ததைக்
தகாண்டு யபாைவன், இலங்தகயர்
யகாக்கு" எைா,
விண்டு யமல் எழுந்யததை
தவகுண்டு, அவர்
துண்டம் ஆக்கிைர், மூக்கு'
எைச் தசால்லிைாள்.
கண்டு - (இத் தன்லமயுலடய அழகிய பபண்லணப்) பார்த்து; யநாக்கு அருங்
காரிதகயாள்ததை - ைாணவியைாத அழகுலடயஇப்பபண்லண; இலங்தகயர் யகாக்கு
- இைங்லையில் ோழும் அரக்ைர்க்கு அரசைாை இராேணனுக்ைாை; தகாண்டு யபாவன்
எைா விண்டு - (இேலள) எடுத்துக் பைாண்டு வபாவேன் என்று பசால்லி; யமல்
எழுந்யததை - அேள் வமல் பாயக் கிளம்பிய என்லை; அவர் தவகுண்டு - அந்த
இராமைக்குேர்ைள் சிைந்து; மூக்குத் துண்டம் ஆக்கிைர் - என் மூக்லையறுத்தார்ைள்;
எைச் தசால்லிைாள் -என்று கூறிைாள்.

இராேணன் பபாருட்டு அந்தக் ைட்டழகிலயக் பைாண்டு வபாவேபைன்று அேள்

வமல் பாய்ந்த பபாழுது அேர்ைள் பேகுண்டு என் மூக்லை அறுத்தார்ைள் என்கிைாள்.
வமல் விழுதல் - மிைப் பரபரப்வபாடு முயலுதல் ைாரிலை - அழகு; 'ைழல் யாப்பு ைாரிலை
நீர்த்து' (குைள் 777) மூக்கு என்ைது, அறுபட்ட மற்ை உறுப்புக்ைளுக்கும் உபைட்சணமாம்.
7ைரன் பைாதித்து எழுதல்

2882. யகட்டைன் உதர;

கண்டைன் கண்ணிைால்,
யதாட்ட நுங்கின்
ததாதள உறு மூக்கிதை;
'காட்டு' எைா, எழுந்தான்,
எதிர் கண்டவர்
நாட்டம் தீய : -
உலதக நடுக்குவான்.
எதிர் கண்டவர் நாட்டம் தீய - (தன்லை எதிரில்) பார்த்தேர்ைளின் ைண்ைள் ைருகிப்
வபாய்விடும்படி; உலதக நடுக்குவான் - உைைத்து உயிர்ைலள நடுங்ைச் பசய்பேைாை
ைரன்; உதர யகட்டைன் - சூர்ப்பணலை பசான்ை ோர்த்லதைலளக் வைட்டு; யதாட்ட
நுங்கின் - வதாண்டிபயடுக்ைப்பட்ட பலை நுங்லைப் வபாை; ததாதள உறு -துலள
பபாருந்திய; மூக்கிதை - அேளது மூக்லை; கண்ணிைால் கண்டைன் - (தன்) ைண்ைளால்
பார்த்து; காட்டு எைா எழுந்தான் - (உைக்கு இக்பைடுதி பசய்தேலர எைக்குக்) ைாட்டு
என்று பசால்லிக் கிளம்பிைான்.

சூர்ப்பணலையின் மூக்கு அறுபட்டுத் துோரங்ைள் மட்டும் விளங்கிய முைத்தின்

வதாற்ைம், நுங்கு வதாண்டி எடுக்ைப்பட்டபின் விளங்கும் பைங்ைாய் வபான்றிருந்தது
என்பது. நுங்கு மானிட உறுப்புக்கு ஒப்பு. (நாைடி. 44). பைங்ைாய் அந்த அரக்கியின்
முைத்தின் ேடிேத்திற்கும்; நிைத்திற்கும் மிக்ை பபாருத்தமாை உேலம.

2883. எழுந்து நின்று, உலகு

ஏழும் எரிந்து உகப்
தபாழிந்த யகாபக் கைல்
உக, தபாங்குவான்;
' "கழிந்து யபாயிைர்
மானிடர்" என்னுங்கால்,
அழிந்தயதா இவ் அரும்
பழி?' என்னுமால்.
எழுந்து நின்று - (இவ்ோறு பசால்லி) எழுந்து நின்று; உலகு ஏழும் எரிந்து உக -
ஏழுைைங்ைளும் எரிந்து பபாடியாய்ச் சிதறும்படி;தபாழிந்த யகாபம் கைல் உக -
(ைண்ைள்) பசாரிந்த வைாபத் தீ பேளிவய சிந்த;தபாங்குவான் - மைங் பைாதிப்பேைாை
ைரன்; மானிடர் கழிந்து யபாயிைர் என்னுங்கால் - (இத் தீய பசயல் பசய்த) மனிதர்ைள்
(என்ைால்) அழிந்து விட்டார்ைள் என்னும் மாத்திரத்தில்; இவ் அரும் பழி -(நமக்கு
உண்டாை)இந்த அரிய பழி; அழிந்தயதா - தீர்ந்ததாை ஆகுவமா (ஆைாது);என்னும்-
என்று பசான்ைான்.
தான் இப்பபாழுது இராமைக்குேர்ைலள எதிர்த்து அழிப்பது உறுதிபயன்பதும்,
அப்படி அேர்ைலள அழித்தாலும் அரக்ைர் சமூைத்திற்கு அந்த மானிடரால் உண்டாை
பழி அழியாது என்பது ைரன் பைாண்ட ைருத்தாகும்.

உைவைழ் - வமவைழும் கீவழழுமாகிய பதிைான்கு உைைங்ைள். எழுந்து நின்று

பபாங்குோன் எை இலயயும். ஆல் ஈற்ைலச.

ைரலை விைக்கி பதிைான்கு வீரர்ைள் வபாரிடச் பசல்லுதல்

2884. 'வருக, யதர்!' எனும்

மாத்திதர, மாடுயளார்,
இரு தக மால் வதர
ஏழிதைாடு ஏழ் அைார்,
ஒரு தகயால் உலகு
ஏந்தும் உரத்திைார்,
'தருக இப் பணி எம்வயின்
தான்' என்றார்.
(இவ்ோறு கூறிய ைரன்) யதர் வருக எனும் மாத்திதர - எைது வதர் ேரட்டும் என்று
பசால்லிய அளவில்; மாடு உயளார் - அேன் பக்ைத்தில் இருப்பேர்ைளும்; இரு தக
மால்வதர ஏழியைாடு ஏழ் அைார் -இரண்டு லைைலளயுலடய பபரிய பதிைான்கு
மலைைலள ஒத்தேர்ைளும்;ஒரு தகயால் - ஒவ்போருேரும் தத்தம் ஒரு லையிைாவை;
உலகு ஏந்தும் உரத்திைார் - உைைம் முழுேலதயும் தாங்கி ஏந்தும்
ேலிலமயுள்ளேர்ைளுமாை அேனுலடய பலடத் தலைேர்ைள் பதிைால்ேர்; இப்பணி -
(ைரலை வநாக்கி) இப் பணியாகிய வபார்த் பதாழிலை;எம் வயின் தான் தருக -
எங்ைளிடவம தந்தருளுை; என்றார் - என்று வேண்டிைர்.

இரண்டு லைைலளயுலடய பபருேலி பலடத்த பதிைால்ேராை இேர்ைளின் ேடிேம்

உருேத்தாலும், ேலிலமயாலும் பபரிய மலை வபாை இருத்தைால் உேமாைமாகிய
மலைக்கு 'இருலை' என்ை அலடபமாழி தந்தார் என்பது; இல்பபாருளுேலம.

மாடு: பக்ைம்; மாத்திலர: ைண்ணிலமக்கும் அல்ைது லை பநாடிக்கும் ைாை அளவு.

ைரனின் பலடத் தலைேர் பதிைான்கு வபர் என்பலத உணரைாம். தான் : பிரிநிலை.

2885. சூலம், வாள், மழு,

யதாமரம், சக்கரம்,
கால பாசம், கதத,
தபாரும் தகயிைார்;
யவதல ஞாலம் தவரு வுறும்
ஆர்ப் பிைார்;
ஆல காலம் திரண்டன்ை
ஆக்தக யார்.
(அந்த அரக்ைர்ைள்) சூலம் வாள் மழு யதாமரம் சக்கரம் கால பாசம் கதத தபாரும்
தகயிைார் - சூைம் முதல் ைலத ேலரயுள்ளவபார்ப் பலடைளால் வபார் பசய்யும்
லைைலளயுலடயேர்ைள்;யவதல ஞாலம் - ைடல் சூழ்ந்த இவ்வுைைத்து உயிர்ைள்
யாவும்; தவருவுறும்ஆர்ப்பிைார் - அஞ்சத்தக்ை ஆரோரம் உலடயேர்ைள்;ஆலகாலம்
திரண்டன்ை - ஆைைாைம் என்ை நஞ்சு உருபேடுத்து ேந்தாற்வபான்ை; ஆக்தகயார் -
உடலையுலடயேர்ைள்.

லையிைார், ஆர்ப்பிைார், ஆக்லையார் 'ஏழிவைாடு ஏழைார்' என்ை

அலடபமாழிவயாடு (2884) கூட்டுை. சூைம் - முத்தலைவேல்; மழு - வைாடரி; வதாமரம் -
இரும்புைக்லை; ைாைபாசம் - ையிற்ைாைாை ஒரு வபார்க்ைருவி; ைலத - தண்டாயுதம்
ஆைைாைம் - ைரிய நிைத்திற்கும் பைாடுஞ்பசயலுக்கு உேலம. ஞாைம் - ஆகுபபயர்.

2886. தவம்பு யகாபக்

கைலர் விலக்கிைார்,
'நம்பி! எம் அடிதமத்
ததாழில் நன்று' எைா,
'உம்பர்யமல் இன்று
உருத்ததை யபாதியயா?
இம்பர்யமல் இனி யாம்
உதளயமா?' என்றார்,
தவம்பு யகாபக் கைலர் - பைாதிக்கின்ை வைாபத் தீலயயுலடய அந்த அரக்ைர்ைள்;
(கரதை யநாக்கி) நம்பி - சிைந்த தலைேவை!; எம் அடிதமத் ததாழில் நன்று - எங்ைளது
அடிலமத் பதாழில் நன்ைாைஇருந்தது; எைா - என்று தம்லம இைழ்ந்தேர்ைளாய்; இன்று
உம் பர்யமல் - இப்பபாழுது வதேர்ைள் வமல்; உருத்ததை யபாதியயா -வைாபித்துப் வபார்
பசய்யப் வபாகிைாவயா (அப்படி இல்லைவய இவ்ோறு நீ மனிதவராடு வபாருக்குச்
பசன்ைால்); இனி இம்பர்யமல் - இனி இந்தவுைைத்தில்;யாம் உதளயமா - நாங்ைள்
உயிவராடு ோழ்பேர்ைளாவேவமா?; - என்றார் விலக்கிைார் - என்று பசால்லி
(க்ைரலைப் வபாருக்குச் பசல்ைாதபடி) தடுத்தார்ைள்.

'எம் அடிலமத் பதாழில் நன்று' - நாங்ைள் உைக்கு அடியேர்ைளாய் நீ இட்ட

ைட்டலளலய ஏற்றுச் பசய்ேதற்குப் பணியாளராைக் ைாத்திருக்ை, நீஎங்ைளுக்கு
எந்தவிதக் ைட்டலளயுமிடாமல் வநவர வபாருக்குச் பசன்ைால் எங்ைள் அடிலமத் திைம்
என்ை பயலைத் தரும்? என்பது; இைழ்ச்சிக் குறிப்பு. நம்பி - அண்லம விளி.

2887. 'நன்று தசால்லினிர்; நான்

இச் சிறார்கள்யமல்
தசன்று யபார் தசயின்,
யதவர் சிரிப்பரால்;
தபான்று, யசாரி குடித்து,
அவர் தகாள்தகதய
தவன்று, மீளுதிர்
தமல்லியயலாடு' என்றான்.
நன்று தசால்லினிர் - நன்ைாைச் பசான்னீர்ைள்; நான் இச்சிறார்கள் யமல் - இந்த
மானிடச் சிறுேர்ைலளபயதிர்த்து; தசன்று யபார் தசயின் - வபாய்ப் வபார் புரிந்தால்;
யதவர் சிரிப்பர் - வதேர்ைள் நம்லம இைழ்ந்து சிரிப்பார்ைள்; தகான்று யசாரி குடித்து -
(ஆதைால்) நீங்ைள் பசன்றுஅேர்ைலளக் பைான்று அேர்ைளின் இரத்தத்லதப் பருகி;
அவர் தகாள்தகதய தவன்று - அேர்ைள் பைாண்ட வைாட்பாட்லடச் சிலதத்து பேற்றி
பைாண்டு; தமல்லியயலாடு மீளுதிர் - அேர்ைளிடமுள்ள பமன்லமத் தன்லமயுலடய
பபண்வணாடு திரும்பி ோருங்ைள்;என்றான் - என்று அந்த வீரர்ைளுக்குக்
ைட்டலளயிட்டான்.

நன்று பசால்லினிர் - தக்ைலதவய பசான்னீர்ைள் என்பது. அேர்பைாள்லை :

அரக்ைர்ைலளக் பைான்று அைத்லதக் ைாப்பது என்ை அேர்ைளின் வைாட்பாடு.
நிைவுைகில் நிைழும் வபாலர ோைத்திலிருந்து ைாணுதல் வதேர்தம் இயல்பு. ஆல் :
ஈற்ைலச.

2888. என்ையலாடும், விரும்பி

இதறஞ்சிைார்;
தசான்ை நாண்இலி
அந்தகன் தூது எை,
அன்ைர் பின்
படர்வார் எை, ஆயிைார்;
மன்ைன் காதலர்
தவகு இடம் நண்ணிைார்.
என்ையலாடும் - என்று ைரன் உத்தரவிட்ட அளவிவை;விரும்பி இதறஞ்சிைார் -
மகிழ்ச்சிவயாடு அேலை ேணங்கி; தசான்ை நாண் இலி- இராமைக்குேர்ைலளப்
பற்றிச் பசய்தி கூறிை பேட்ைங் பைட்டேளாை சூர்ப்பணலைலய; அந்தகன் தூது எை -
யமன் அனுப்பிய தூதாைமுன்னிட்டுக் பைாண்டு; அன்ைர் பின் படர்வார் எை ஆயிைார் -
அேள் பின்வை பசல்பேராகி; மன்ைன் காதலர் - தசரத மன்ைனின் குமாரர்ைள்; தவகு
இடம் நண்ணிைார் - தங்கியிருந்த இடத்லதச் வசர்ந்தார்ைள்.
சூர்ப்பணலை ேழிைாட்டிக் பைாண்டு முன்வை பசல்ை அேலளத் பதாடர்ந்து
பின்வை அரக்ைர்ைள் பசன்ைதற்கு, தம்லமப் பரவைாைத்திற்கு அலழத்துப்
வபாதற்பபாருட்டு யமன் அனுப்பிய தூதன் முன்வை பசல்ை பின்வை அேன் ைாட்டும்
ேழியிவை பதாடர்ந்து பசல்லுதலை உேலமயாக்கிைார். தற்குறிப்வபற்ைேணி.

'பசான்ை நாண் இலி' என்பலதச் பசான்ைம் நாண் இலி எைப் பிரித்து

பசார்ணமயமாை மங்ைை நாணில்ைாத விதலேயாை சூர்ப்பணலைபயன்றும்
உலரக்ைைாம்.
நாணிலி என்ைது அேள் பேட்ைமில்ைாமல் தைாத முலையில் ைாதல் பைாண்டது
குறித்தும், அேர்ைள் தைக்கு இலழத்த வைட்லடயும் அேமாைத்லதயும் ைருதாமல்
பபண்ைளுக்குரிய நாணமின்றி அேர்ைலளப் புைழ்ந்து பாராட்டியலதக் ைருதியும்
கூறியது.

சூர்ப்பணலை இராமலைச் சுட்டிக் ைாட்டுதல்

2889. துமிலப் யபார் வல்

அரக்கர்க்குச் சுட்டிைாள்,
அமலத் ததால் தபயர்
ஆயிரத்து ஆழியான்
நிமலப் பாத நிதைவில்
இருந்த அக்
கமலக் கண்ணதை,
தகயினில் காட்டிைாள்.
 அமலத் ததால் தபயர் ஆயிரத்து - குற்ைமற்ை பழலம ோய்ந்த ஆயிரந்
திருநாமங்ைலளயுலடய; ஆழியான் - சக்ைரப் பலடவயந்திய திருமாலின்; நிமலப் பாத
நிதைவில் இருந்த - குற்ைமற்ை திருேடிைலளத் தியானித்த நிலையில் இருந்த; அக்
கமலக் கண்ணதை -பசந்தாமலர மைர் வபான்ை ைண்ைலளயுலடய அந்த இராமலை;
துமிலப் யபார்வல் அரக்கர்க்கு - ஆரோரத்வதாடு வபார் பசய்ேதில் ேல்ை அந்த
இராக்ைதர்ைளுக்கு; தகயினில் சுட்டிைாள் காட்டிைாள் -(சூர்ப்பணலை) தன் லையால்
சுட்டிக் ைாண்பித்தாள்.

ஆழியான் - சக்ைராயுதம் பைாண்ட திருமால்; இங்வை அரங்ைநாதன் : இராமன் குை

பதய்ேம். இராமன் அரங்ைநாதலைத் தியானித்து ேணங்கிைான். 'வைாதறு தேத்துத்
தம்குைத்துவளார் பதாழும், ஆதியஞ் வசாதிலய அடி ேணங்கிைான்' (1208) - ஐயனும்
அச்பசாற் வைளா ஆயிரம் பமௌலியாலைக் லைபதாழுது' - (1576) என்று கூைப்பட்டுள்ள
பசய்திைலளயும் 'பணி அரங்ைப் பபரும்பாயற் பரஞ்சுடலர யாம் ைாண, அணி அரங்ைம்
தந்தாலை அறியாதார் அறியாதார் (638) என்று கூைப்பட்டுள்ள பசய்திலயயும்
இலணத்துவநாக்கிைால், இராமன் ேழிபட்டது அரங்ைநாதப் பபருமாலைவய என்பது
பதளிோகும்.

அமைப் பபயர் : தன்லை உச்சரித்தேரின் ைருமங்ைலளபயாழிக்கும் திருநாமம்.

துமிைம் : வபராரோரம், வபார்க்குழப்பம்.
இப்பாடல் இராமனின் தேநிலைலயயும் அரக்ைரின் அேநிலைலயயும் ஒரு மிக்ைக்
கூறியோறு ைாணைாம்.

2890. 'எற்றுவாம் பிடித்து;

ஏந்துதும்' என்குநர்,
'பற்றுவாம் தநடும்
பாசத்தின்' என்குநர்,
'முற்றுவாம் இதற தசால்
முதறயால்' எைா,
சுற்றிைார் - வதர
சூழ்ந்தன்ை யதாற்றத்தார்.
பிடித்து எற்றுவாம் - (இந்த மனிதர்ைலளப்) பிடித்து வமாதுவோம்;(பிடித்து) ஏந்துதும் -
(அேர்ைலளக்) லையிவை பிடித்து ஏந்திக் பைாள்வோம்; என்குநர் - என்று
பசால்பேர்ைளும்; தநடும் பாசத்தின் - நீண்ட ைாைபாசம் என்னும் ையிற்றுச் சுருக்ைால்;
பற்று வாம் என்குநர் - பிடித்துக் ைட்டுவோம் என்று பசால்பேர்ைளும்; இதற தசால்
முதறயால் - நம் தலைேைாை ைரன் பசான்ைோறு; முற்றுவாம் எைா - அந்தச்
பசயலைச் பசய்து முடிப்வபாம் என்றும் பசால்லி; வதர சூழ்ந்தன்ை யதாற்றத்தார் -
மலைைள் பை சூழ்ந்து நின்ைாற் வபான்ை வதாற்ைம் உலடயேர்ைளாய்; சுற்றிைார் -
(இராமன் இருந்த இடத்லதச்) சூழ்ந்து பைாண்டார்ைள்.
 எற்றுோம் பிடித்து ஏந்துதும் என்ைது - பந்துகதளக் தகாண்டு விதளயாடுவது வபாை
இராமைக்குேர்ைலள எற்றிப் பிடித்து ஏந்திப் வபார் பசய்வோம் எை எளிதாைக் ைருதிக்
கூறியது.
பிடித்து : மத்திம தீபம் (நடுவில் இருந்து இரு பக்ைமும் விளக்குகின்ை இலடநிலை
விளக்கு).

இராமன் வபாருக்கு எழுதல்

2891. ஏத்து வாய்தம

இராமன், இளவதல,
'காத்தி ததயதல' என்று,
தன் கற்பகம்
பூத்தது அன்ை தபாரு
இல் தடக் தகயால்,
ஆத்த நாணின் அரு
வதர வாங்கிைான்.
ஏத்து வாய்தம இராமன் - யாேரும் புைழ்ந்து பைாண்டாடும் சத்தியத்லதயுலடய
இராமன்; இளவதல - தம்பியாை இைக்குேலை (வநாக்கி); ததயதல(க்) காத்தி என்று -
வதவியாகிய சீலதலய நீ பாதுைாத்துக் பைாண்டிரு என்று கூறி; பூத்தது கற்பகம் அன்ை -
பபாலிவு பபற்ை ைற்பை மரம் வபான்ை; தபாருவு இல் - வேறு ஒப்பில்ைாத; தன்தடக்
தகயால் - தன்னுலடய பபரிய லையிைால்; ஆத்த நாணின் - ைட்டப்பட்ட
நாண்ையிற்லையுலடய; அருவதர வாங்கிைான் - அழித்தற்ைரிய மலை வபான்ை
வில்லை எடுத்துக் பைாண்டான்.
ஏத்து ோய்லம இராமன் - தண்டைாரணியத்தில் ேசிக்கும் முனிேர்ைள் அரக்ைர்ைளின்
பதால்லை பபாறுக்ை முடியாமல் தன்லைச் சரணலடந்த பபாழுது அேர்ைளுக்கு
இராமன் அந்த அரக்ைர்ைலளபயல்ைாம் வேரறுப்பதாை ோக்குறுதி தந்திருந்தலதப்
பழுதுபடாதோறு நிலைவேற்ைத் பதாடங்கிைான் என்பது.
ஆத்த - யாத்த: மரூஉ; ேலர - உேலமயாகுபபயர்.

2892. வாங்கி, வாதளாடு வாளி

தபய் புட்டிலும்
தாங்கி, தாமதரக்
கண்ணன், அச் சாதலதய
நீங்கி, 'இவ்வழி
யநர்மின், அடா!' எைா,
வீங்கு யதாளன்
மதலததல யமயிைான்.
 தாமதரக் கண்ணன் - பசந்தாமலர மைர் வபான்ை அழகிய ைண்ைலளயுலடய
இராமன்; வாங்கி - வில்லை எடுத்துக் பைாண்டு;வாதளாடு - ோளுடவை; வாளி தபய்
புட்டிலும் - அம்புைலள லேத்துள்ள அம்பைாத் தூணிலயயும்; தாங்கி - தரித்துக்
பைாண்டு;அச் சாதலதய நீங்கி - அந்தப் பர்ணசாலைலய விட்டு நீங்கி;
இவ்வழியநர்மின் அடா எைா - இந்த இடம் (வபாருக்கு) ோருங்ைளடா என்று
(அரக்ைலர வநாக்கிக்) கூறி; வீங்கு யதாளன் - (வபார் ைருதியதால்) பூரித்த
வதாள்ைலளயுலடயேைாய்; மதலததல யமயிைான் - வபார் பசய்யத் பதாடங்கிைான்.

இராமன் ோலள இலடயிலும், அம்புப் புட்டிலைத் வதாள்புைத்திலும் தாங்கிைான்

என்பது. உள்ளத்லதக் ைேரும் அழகும் குளுலமயும் நிைமும் உருவும் ஒத்தலமயால்
தாமலரமைர் இராமனின் ைண்ைளுக்கு உேலமயாயிற்று.
18அரக்ை வீரர் மடிய, சூர்ப்பணலை ைரனிடம் ஓடுதல்

2893. மழுவும், வாளும், வயங்கு

ஒளி முச் சிதகக்
கழுவும், கால தவந் தீ
அன்ை காட்சியார்,
எழுவின் நீள் தடக்
தக எழு நான்தகயும்,
தழுவும் வாளிகளால், தலம்
சார்த் திைான்.
கால தவந் தீ அன்ை - பைாடிய ஊழிக் ைாைத்துத் தீலயப் வபான்ை; காட்சியார் -
வதாற்ைத்லதயுலடயேர்ைளாகிய அந்த அரக்ைர்ைளின்; மழுவும் - மழுபேன்னும்
ஆயுதத்லதயும்; வாளும் - ோள்ைலளயும்;வயங்கு ஒளி - விளங்குகின்ை ஒளியுலடய;
முச் சிதகக் கழுவும் - முத்தலைைலளயுலடய சூைங்ைலளயும்; எழுவின் நீள் தடக்தக
எழுநான்தகயும் - (இவ்ோைாை பலடக்ைைங்ைலள ஏந்திய) - தூண்ைலளப் வபான்று
நீண்ட பபரிய லைைள் இருபத்பதட்லடயும்; தழுவும் வாளிகளால் - குறி தேைாமல்
தாக்கும் அம்புைளால்; தலம் சார்த்திைான் -துணித்துத் தலரயில் வீழ்த்திைான்.

அப் பதிைான்கு அரக்ை வீரர்ைளின் லைைலளயும் இராமன் தன் அம்புைளால்

துண்டித்துத் தலரயிவை தள்ளிைான் என்பதாம். வபாரின் பதாடக்ைத்திவைவய
பதிைான்கு அரக்ைர்ைளும் தம் பலடைளுடன் லைைலள இழந்தைர் என்பது.

2894. மரங்கள்யபால், தநடு

வாதளாடு யதாள் விை,
உரங்களான் அடர்ந்தார்;
உரயவான் விடும்
சரங்கள் ஓடிை
ததக்க, அரக்கர்தம்
சிரங்கள் ஓடிை;
தீயவள் ஓடிைாள்.
தநடு வாதளாடு - நீண்ட ோள்ைவளாடு; யதாள் - தங்ைள் வதாள்ைள்; மரங்கள்யபால்
விை - மரங்ைள் பேட்டப்பட்டுக் கீவழ விழுேது வபாைத் துணிபட்டு வீழ்ந்தபின்பும்;
உரங்களான் அடர்ந்தார் - (பபாருட்படுத்தாமல் வமலும்) அந்தப் பலடத் தலைேர்ைள்
மார்பின் ேலிலம பைாண்டு தாக்கிப் வபார் பசய்தைர்; உரயவான் விடும் சரங்கள் -
ேலிலமயுள்ள இராமன் அேர்ைள்வமல் எய்த அம்புைள்; ஓடிை ததக்க - விலரோைச்
பசன்று பாய்தைால்; அரக்கர்தம் சிரங்கள் - அவ்ேரக்ைர்ைளுலடய தலைைள்;ஓடிை -
அறுபட்டு அப்பால் விழுந்தை; தீயவள் ஓடிைாள் -(அதுைண்டு) பைாடியேளாை
சூர்ப்பணலையும் அஞ்சி ஓடலுற்ைாள்.

அந்தப் பலடத் தலைேர் பதிைால்ேரின் லைைளும் பிடித்த பலடக் ைருவிைவளாடு

அற்றுக் கீவழ விழுந்திடவும் அேர்ைள் சலியாமல் நின்று தம் மார்பு ேலிலமயால் வபார்
பசய்ய, அப்வபாது இராமனின் அம்புைள் விலரந்து பசன்று லதக்ை அேர்ைளின்
தலைைள் அறுபட்டு வீழ்ந்தை என்பது. ோள் - இங்வை பலடக் ைருவிைளின்
பபாதுலேக் குறித்தது.சரங்ைள் ஓடிை, சிரங்ைள் ஓடிை, தீயேள் ஓடிைாள் என்ை அடுக்கு
விலரவில் உண்டாை ஏை ைாை நிைழ்ச்சிைளின் குறிப்லப உணர்த்தியது.

ைரன் பேகுண்டு எழுதல்

2895. ஒளிறு யவல் கரற்கு,

உற்றது உணர்த்திைாள்-
குளிறு யகாப தவங் யகாள்
அரிமா அட,
களிறு எலாம் பட, தக
ததலயமல் உற
பிளிறி ஓடும் பிடி
அன்ை தபற்றியாள்.
குளிறு - ைர்ச்சிக்கின்ை; யகாப தவங் யகாள் அரிமா - சிைத்லதயுலடய பைாடிய ேலிய
சிங்ைம்; அட - பைான்ைதால்;களிறு எலாம் பட - ஆண் யாலைைபளல்ைாம்
இைந்பதாழிய (அதுைண்டு);தக ததலயமல் உற - துதிக்லை தன் தலை வமல் படிய
லேத்துக் பைாண்டு; பிளிறி ஓடும் - வீரிட்டு ஓடுகின்ை; பிடி அன்ை - பபண் யாலை
வபான்ை; தபற்றியாள் - தன்லமயுலடயேளாை சூர்ப்பணலை; ஒளிறு யவல் கரற்கு -
ஒளிவீசும் வேவைந்திய ைரனிடம்; உற்றது உணர்த்திைாள் - நடந்த பசய்திலயத்
பதரிவித்தாள்.

சிங்ைம் அடர்த்ததைால் தன் குைத்துக் ைளிறுைபளல்ைாம் இைந்பதாழியத் தன்

துதிக்லைலய மத்தைத்துக் பைாண்டு வீரிட்வடாடுகின்ை பபண்யாலை வபாை
இராமபிராைால் அரக்ைப் பலட வீரர்ைள் அழியவே தன் லைலயத் தலைவமற் பைாண்டு
சூர்ப்பணலை ைதறியோறு ஓடிப்வபாய்க் ைரனுக்கு உணர்த்திைாள் என்பது.
 அரிமா இராமனுக்கும், ைளிறு அரக்ைர்க்கும், பிடி சூர்ப்பணலைக்கும் உேலம.
உேலமயணி யாலை அஞ்சி பேருண்வடாடும் வபாது துதிக்லை தலைவமல்
பபாருந்தத் தூக்கிக் பைாண்டு ஓடும் இயல்பிைது.

2896. 'அங்கு அரக்கர் அவிந்து

அழிந்தார்' எை,
தபாங்கு அரத்தம் விழிவழிப்
யபாந்து உக,
தவங் கரப் தபயயரான்,
தவகுண்டான், விதடச்
சங்கரற்கும் தடுப்பு
அருந் தன்தமயான்.
விதடச் சங்கரற்கும் - ைாலள ோைைத்லதயுலடய (அழித்தற் ைடவுளாை)
சிேபிரானுக்கும்; தடுப்பு அரும் தன்தமயான் - தடுக்ைமுடியாத
வீரத்தன்லமயுலடயேைாை; தவங் கரப் தபயயரான் -பைாடிய ைரபைன்னும்
பபயலரயுலடய அந்த அரக்ைன்; அங்கு அரக்கர் அவிந்து அழிந்தார் எை - தான்
அனுப்பிய பலடத் தலைேர்ைள் இைந்பதாழிந்தைர் என்று (சூர்ப்பணலை) பசால்ை (க்
வைட்டு); தபாங்கு அரத்தம் - உள்ளிருந்து பபாங்குகின்ை இரத்தம்; விழிவழிப் யபாந்து
உக - தன்ைண்ைளின் ேழியாை பேளிவய சிந்த; தவகுண்டான் - வைாபங் பைாண்டான்.

சங்ைரனுக்கும் - உம்லம உயர்வு சிைப்பிைது. ரத்தம் என்பதவைாடு அைர உயிர்

முதலில் ேந்து அரத்தம் என்ைாயிற்று.

2897. 'அதை, என் யதர்; எைக்கு

ஆக்கு, தவம் யபார்ப் பதட;
உதையர் ஓடி, ஒரு
தநாடி ஓங்கல்யமல்,
மதையின், மா முரசு
எற்றுதிர், வல்' என்றான்-
முதையின், வாள் அரி
அஞ்ச முைங்குவான்.
முதையின் வாள் அரி அஞ்ச முைங்குவான் - குலைக்குள் பதுங்கியிருக்கும் பைாடிய
சிங்ைங்ைள் அஞ்சும்படி முழக்ைம் இடுபேைாை ைரன்; என் யதர் அதை - என் வதலர
இங்வை அலழயுங்ைள்; தவம் யபார்ப் பதட எைக்கு ஆக்கு - எைக்கு ேலிய வபார்
பசய்ேதற்குரிய பலடக் ைைங்ைலள ஆக்கு; வல் உதையர் ஓடி - விலரவில் ஏேைாட்ைள்
ஓடிச் பசன்று; ஒரு தநாடி ஓங்கல்யமல் - ஒரு பநாடிக்குள்ளாை யாலையின்வமல்;
மதையின் - வமைம் அதிர்ேது வபாை; மா முரசு எற்றுதிர் - பபரிய வபார் முரசங்ைலள
முழக்குங்ைள்; என்றான் -என்று ைட்டலளயிட்டான்.
 உலழயர் - குற்ைவேல் பணி பசய்வோர். பேகுண்ட ைரன் பலடக்ைைங்ைலளயும்
வதலரயும் பைாண்டு ேருை, முரலச முழக்குை என்று ைட்டலளயிட, பக்ைத்தில்
இருந்தேர் ஓடிச் பசன்று யாலை வமல் முரவசற்றிப்பலையலைந்து அரக்ைச் வசலை
ேருமாறு ைரைது ைட்டலளலயத் பதரிவித்தைர் என்பது. ஓங்ைல் - யாலை:
உேமோகுபபயர். முரசு முழக்குக்கு வமை முழக்கு உேலமயாம்.
வபார்ப் பலை வைட்டு, நான்குேலைப் பலட எழுதல்

2898. யபரி ஓதச

பிறத்தலும், தபட்புறு
மாரி யமகம் வரம்பு
இல வந்ததை,
யதரின் யசதை
திரண்டது; யதவர்தம்
ஊரும், நாகர்
உலகும் உதலந்தயவ.
யபரி ஓதச பிறத்தலும் - அவ்ோறு வபார்ப் பலை முழங்கிய மாத்திரத்தில்; தபட்பு
உறு - பபருலம மிக்ை; மாரியமகம் வரம்பு இல - மலழபபாழியும் வமைங்ைள்
அளவில்ைாதை; வந்து எை - திரண்டு ேந்தாற்வபாை; யதரின் யசதை -
வதர்ைலளயுலடய அரக்ைச் வசலை; திரண்டது - ஒன்ைாைத் திரண்டு ேந்து கூடியது;
யதவர் தம் ஊரும் -(அதைால்) வதேவைாைம்; நாகர் உலகும் - நாைவைாைமும்; உதலந்த -
நிலைகுலைந்து ேருந்திை.

தீவயாலர நலிந்து தங்ைலளப் பாதுைாக்கும் பபாருட்டு அேதாரம் எடுத்துள்ள

இராமபிரானுக்கு இதைால் என்ைோகுவமா என்று வதேர்ைளும், அளேற்ை வசலைைள்
ஒருங்கு கூடியதைாைாகிய பார மிகுதிலயத் தாங்ை மாட்டாமல் பாதாளவுைைத்து நாை
சாதியாரும் ேருந்திைர் என்பது.

வசலைைள் பலடக்ைைங்ைலளப் பபாழிேலதயும், பபருமுழக்ைம்பசய்ேலதயும்,

ைரு நிைம் மிகுந்து இருப்பலதயும் ைருதி மாரி வமைத்லத உேலம கூறிைார். அஃதாேது
வதருக்கு - வமைம் நிைத்தாலும் உயர்ந்து விளங்கும் உருோலும் ஒலியாலும் உவதம
என்பது. ஏ - ஈற்றதச.

2899. யபார்ப் தபரும் பதண

'தபாம்' என் முைக்கமா,
நீர்த் தரங்கம் தநடுந்
தடந் யதாள்களா,
ஆர்தது எழுந்தது -
இறுதியில், ஆர் கலிக்
கார்க் கருங் கடல்
கால் கிளர்ந்ததன்ையவ.
 யபார்ப் தபரும் பதண - வபாரிலைத் பதரிவிக்கும் பபரிய முரசுைளின் ஓலச; தபாம்
என் முைக்கமா - பபாம்பமன்று ஒலிக்கின்ைஆரோரமாை இருக்ை; நீர்த் தரங்கம் ஆ -
ைடல் நீரிலுள்ள அலைைளாை; தநடுந் தடத் யதாள்கள் - நீண்ட பபரிய வதாள்ைள்
இருக்ை; இறுதி இல் ஆர் கலி கார்க் கருங்கடல் - முடிவே இல்ைாத ஆரோரத்லதயும்
வமைம் வபான்ை ைரு நிைத்லதயுமுலடய ைடல்; கால் கிளர்ந்து என்ை -ஊழிக்
ைாற்றிைால் பபாங்கி வமபைழுந்தாற் வபாை; ஆர்த்து எழுந்தது -(அரக்ைர் வசலை)
ஆரோரம் பசய்து பைாண்டு (வபாருக்கு) எழுந்தது.

ஊழிக் ைாைத்தில் கிளர்ந்து வபராரோரத்துடன் ைடல் எழுேது வபாை அரக்ைர் வசலை

எழுந்தது என்பது தற்குறிப்வபற்ைேணி. பபாம்பமை - ஒலிக் குறிப்பு. பலண - ஒலி :
முதைாகுபபயர். ஏ - ஈற்ைலச.

வசலை ைடல் என்ைதற்வைற்ப அலைைள் வதாள்ைளாைக் கூைப்பபற்ைை.

2900. காடு துன்றி,

விசும்பு கரந் ததை
நீடி, எங்கும் நிமிர்ந்த
தநடுங் தகாடி-
'ஓடும் எங்கள் பசி' என்று,
உவந்து, எழுந்து,
ஆடுகின்ற அலதகயின்
ஆடயவ,
காடு துன்றி - ைாடுைள் எல்ைாம் அடர்ந்து பநருங்கி; விசும்பு கரந்ததை - ோைத்லத
மலைத்தாற் வபாை; எங்கும் நீடி நிமிர்ந்த - எல்ைா இடத்தும் நீண்டு உயர்ந்த; தநடுங்
தகாடி - வதர்ைளின் நீண்ட பைாடிைள்; எங்கள் பசி ஓடும் என்று - எங்ைளுலடய பசி
விலரவில் நீங்கிவிடும் என்று; உவந்து எழுந்து - மகிழ்ச்சிவயாடு எழுந்து நின்று;
ஆடுகின்ற அலதகயின் - கூத்தாடுகின்ை வபய்ைலளப் வபாை;ஆட - அலசயவும்; 'ஏ' -
ஈற்ைலச.

வதரின் பைாடிைள் அடர்ந்து ோைம் மலைய அலசந்து வமவைாங்கி நிற்பது அக்

ைாட்டின் மரங்ைள் வமபைழுந்து ோைத்லதயளாவி நின்று மலைத்தல் வபாலும் என்பது
தற்குறிப்வபற்ைேணி.

அைலைைள் பசி ஓடும் என்ைது வபாரில் இைந்தேர் உடலையும் குருதிலயயும்

உண்ண இடமாகும் என்று ைருதியதால் ஆகும். பைாடிக்குப் வபய் ஒப்பு.

2901. தறியின் நீங்கிய, தாழ்

தடக் தகத் துதண,
குறிதகாளா, மத யவைக்
குழு அைார்,
தசறியும் வாதளாடு வாளிதட
யதய்ந்து உகும்
தபாறியின், கான் எங்கும்
தவங் கைல் தபாங்கயவ.
தறியின் நீங்கிய - (மதத்தால்) ைட்டுத்தறியிலிருந்து பேளிப்பட்டலேயும்;
குறிதகாளா - (எேலரயும்) ஒரு பபாருட்டாை மதியாதலேயுமாை; தாழ் தடக்தகத்
துதண - தாழ்ந்து பதாங்குகின்ை பபரிய இரண்டு துதிக்லைைலளயுலடய; மதயவைக்
குழு அைார் -மதங் பைாண்ட யாலைக் கூட்டத்லத ஒத்தேர்ைளாகிய
அரக்ைர்ைளின்;தசறியும் வாதளாடு வாள் - அடர்ந்த ோளாயுதங்ைள் ஒன்வைாடு
ஒன்று;இதட யதய்ந்து - நடுவிவை உராய்தைால்; உகும் தபாறியின் - பேளிச் சிந்தும் தீப்
பபாறிைளால்; கான் எங்கும் - அந்த ேைம் எங்கும்; தவம் கைல் தபாங்க - பைாடிய
பநருப்பு ஓங்கிபயழவும்; ஏ - ஈற்ைலச.

அரக்ைப் பலட வீரர்க்குத் தறியின் நீங்கிய தாழ் தடக்லைத் துலண மத வேழங்ைள்

உேலமயாம். இந்தப் பாடல், வதர்ப் பலடலயத் பதாடர்ந்து பசன்ை அரக்ைப் பலட
வீரர்ைளின் பசறிலேயும் அேர்ைள் ஏந்திய ோட்பலடைளின் மிகுதிலயயும்
விளக்கியது. தறி - தூண். தன்லைக்ைட்டியுள்ள தறிலயக் ைடுங்வைாபத்தால் முறித்துத்
தள்ளிவிட்டுத் தலடயின்றி பேளிச் பசல்ேது மதயாலையின் இயல்பு.

2902. முருடு இரண்டு முைங்குறத்

தாக்கு ஒலி
உருள் திரண்டு எழும்
யதர் ஒலியுள் புக,
அருள் திரண்ட அருக்கன்
தன்யமல், அைன்று
இருள் திரண்டு வந்து
ஈண்டியது என்ையவ,
இரண்டு - இரண்டு பக்ைங்ைளிலும்; முருடு முைங்குற - முருடு என்னும் வபார்ப் பலை
முழக்ைம் உண்டாகும்படி; தாக்கு ஒலி - அடிக்ைப்படுதைாைாகிய ஓலச; உருள் திரண்டு
எழும் - சக்ைரங்ைள் பை ஒன்ைாை உருளுேதால் உண்டாகும்; யதர் ஒலியுள் புக -
வதர்ைளின்ஆரோரத்தினுள்வள அடங்ைவும்; அருள் திரண்ட - ைருலணவய
(ஓருருோைத்) திரண்டு ேடிபேடுத்தாற் வபான்று விளங்கும்;அருக்கன்தன் யமல் -
சூரியன்வமல்; அைன்று - வைாபித்து; இருள் திரண்டு வந்து ஈண்டியது என்ை -
இருபளல்ைாம் ஒன்று வசர்ந்து பநருங்கியது வபாைவும்.

இராமனுக்குச் சூரியலையும், அேன்வமல் வபாருக்கு எழுந்து பநருங்கிய அரக்ைர்

வசலைக்குச் சூரியன்வமல் ேந்து பநருங்கிய இருளின் பதாகுதிலயயும் உேலம
கூறியதால் ைதிரேன்முன் இருள் வபாை இராமபிரான்முன் அரக்ைர்ைள் எளிதில் அழியப்
வபாேது பபைப்படும். இருலளபயாழித்தல், மிக்ை ஒளிலயத் தருதல் ஆகிய
பசயல்ைள். உைகிற்கு மிைப் வபருதவியாை இருப்பதால் அேலை 'அருள் திரண்ட
அருக்ைன்' என்ைார். சூரிய குைத்தேைாை இராமனுக்குச் சூரியனும்,ைருநிைமுலடய
அரக்ைரின் கூட்டத்திற்கு இருளின் திரட்சியும் உேலமயாை நன்கு பபாருந்தும். இரண்டு
: எண்ணைளலேயாகுபபயர். முருடு - ஒருேலைப் பலை. மத்தளமும் ஆம்.

2903. ததலயில், மாசுணம்,

தாங்கிய தாரணி
நிதல நிலாது, -
முதுதக தநளிப்புற,
உதலவு இல் ஏழ்
உலகத்தினும் ஓங்கிய
மதல எலாம், ஒரு
மாடு ததாக்தகன்ையவ.
மாசுணம் ததலயில் தாங்கிய - (ஆதிவசடன் முதைாை) பாம்புைள் தலைவமற் பைாண்டு
சுமக்கின்ை; தாரணி நிதல நிலாது - பூமி (மிகுதியாை பாரத்லதப் பபாறுக்ைமுடியாமல்)
ஒரு நிலையில் நிற்ை முடியாமல்;முதுதக தநளிப்புற - (தன்) முதுலை பநளிக்கும்படி;
உதலவு இல் ஏழ் உலகத்தினும் - அழிவில்ைாத ஏழுைைங்ைளிலும்; ஓங்கிய மதல எலாம்
- ஓங்கி ேளர்ந்துள்ள மலைைள் யாவும்; ஒரு மாடு ததாக்கு என்ை - ஓரிடத்தில் ேந்து
வசர்ந்தாற் வபாைவும்; ஏ - ஈற்ைலச.
ஏழுைைத்து மலைைளும் ஒருங்கு திரண்டாற் வபாை அரக்ைர்ைள்அந்தப்
வபார்க்ைளத்தில் ஒருங்வை திரண்டைர் என்பது - தற்குறிப்வபற்ைேணி.

சராசரப் பபாருள் அலைத்லதயும் தரித்து நிற்பதால் பூமி தாரணி எைப்பட்டது.

வதர்ப்பலட மலைைளின் பதாகுதிக்கு உேலம; அலேேலிலமயும் பபருலமயும்
உயர்வும் பபற்றுள்ளலம பபாதுத்தன்லம.
'ைார்க் ைருங்ைடல் ைால் கிளர்ந்பதன்ை' (2899), 'அைலையின் ஆட' (2900),
'பபாறியினிற் ைாபைங்கும் பேங்ைைல் பபாங்ை' (2901), 'இருள் திரண்டு ேந்து ஈண்டிய
பதன்ை' (2902), 'மலைபயைாம் ஒருமாடு ேந்து பதாக்பைன்ை' (2903), 'வதரின் வசலை
திரண்டது' (2898) எைத் பதாகுத்துப் பபாருள் முடிவு ைாண்ை.

2904. 'வல்லியக் குைாங்கயளா?

மதையின் ஈட்டயமா?
ஒல் இபத் ததாகுதியயா?
ஓங்கும் ஓங்கயலா?
அல்ல, மற்று அரிகளின்
அனிகயமா?' எை,
பல பதிைாயிரம் பதடக்
தக வீரயர.
 வல்லியக் குைாங்கயளா - புலிைளின் கூட்டங்ைவளா?;மதையின் ஈட்டயமா -
வமைங்ைளின் கூட்டவமா?; ஒல் இபத் ததாகுதியயா - ஆரோரம் பசய்யும் யாலைைளின்
கூட்டவமா?; ஓங்கும் ஓங்கயலா - உயர்ந்து விளங்கும் மலைைவளா?; அல்ல - (இலே
யாவும்) அல்ை;மற்று அரிகளின் அனிகயமா எை - சிங்ைங்ைளின் வசலைைவள என்று
பசால்லும்படி (ேந்த) ; பதடக் தக வீரர் - வபார்ப் பலடைலள ஏந்திய லைைலளயுலடய
அரக்ைர்ைளின் பதாலை; பல் பதிைாயிரம் - மிைப் பை பதிைாயிரமாகும்; ஏ - ஈற்ைலச.

வீரர்ைளாை அரக்ைர்ைள் புலிக் கூட்டங்ைலளப் வபாைவும், யாலைத் பதாகுதிைலளப்

வபாைவும், மலைக் கூட்டங்ைலள ஒப்பவும், சிங்ைப் பலடைலளப் வபாைவும், பை
பதிைாயிரக் ைணக்கில் வபாருக்கு ேந்தைர் என்பது. பைாடுலமக்குப் புலியும், பபரிய
உருேத்திற்கும் ைர்ச்சலைக்கும் வமைமும், பபரியேலிய உருேத்திற்கு யாலையும், வீர
பராக்கிரமத்திற்குச் சிங்ைமும் அந்த அரக்ை வீரர்க்கு உேலமைளாயிை.

ஐயேணி அல்ைது மயக்ைேணியாம். இரண்டும் ைைந்து ேந்த ைைலேயணியுமாம்.

ஒல் - ஒலிக்குறிப்பு.

2905. ஆளிகள் பூண்டை,

அரிகள் பூண்டை,
மீளிகள் பூண்டை,
யவங்தக பூண்டை,
ஞாளிகள் பூண்டை,
நரிகள் பூண்டை,
கூளிகள் பூண்டை,
குதிதர பூண்டை,
ஆளிகள் பூண்டை - யாளிைள் பூட்டப் பட்டலேயும்; அரிகள் பூண்டை - சிங்ைங்ைள்
பூட்டப்பட்டலேயும்; மீளிகள் பூண்டை -வபய்ைள் பூட்டப்பட்டலேயும்; யவங்தக
பூண்டை - புலிைள் பூட்டப் பட்டலேயும்; ஞாளிகள் பூண்டை - நாய்ைள் பூட்டப்
பட்டலேயும்; நரிகள் பூண்டை - நரிைள் பூட்டப் பட்டலேயும்; கூளிகள் பூண்டை -
பூதங்ைள் பூட்டப்பட்டலேயும்; குதிதர பூண்டை - குதிலரைள் பூட்டப்பட்டலேயும்
(ஆகிய)
ஆளி (யாளி) மரூஉபமாழி - துதிக்லையுலடயதும், யாலைலயக்பைால்ேதும், சிங்ைம்
வபால்ேதுமாை ஒரு மிருைம். பசாற்பபாருள் பின்ேருநிலையணி. கூளி - பூதம் :
குறுகிப் பருத்த உருேமுலடயது.

2906. ஏற்றுஇைம் ஆர்த்தை,

ஏைம் ஆர்த்தை,
காற்றுஇைம் ஆர்த்தை,
கழுதத ஆர்த்தை,
யதாற்றிை மாத்திரத்து
உலகு சூழ்வரும்
பாற்றுஇைம் ஆர்த்தை,
பணிலம் ஆர்த்தை.
ஏற்று இைம் ஆர்த்தை - எருதுைளின் கூட்டம் ைட்டப்பட்டலேயும்; ஏைம் ஆர்த்தை -
பன்றிைள் ைட்டப்பட்டலேயும்; காற்று இைம் ஆர்த்தை - ைாற்று ேடிோை வபய்க்
கூட்டங்ைள் ைட்டப்பட்டலேயும்; கழுதத ஆர்த்தை - ைழுலதைள்
ைட்டப்பட்டலேயும்; பாற்றிைம் ஆர்த்தை - பருந்து ேலைைள் ைட்டப்பட்டலேயும்;
யதாற்றிை மாத்திரத்து - மைத்வத எண்ணிய அளவிவை; உலகு சூழ்வரும் - உைைத்லதச்
சுற்றி ேரும் தன்லமயுள்ளைவும்; பணிலம் ஆர்த்தை - சங்குைள் முழங்கிைவுமாை.

இறுதியிலுள்ள ஆர்த்தை என்பது முற்று; மற்ைலே பபயர்ைள்.

ைாற்று - வபய் : உைைேழக்கு பாறு - ைழுகு, பருந்து. (பாறு + இைம் = பாற்றிைம்).

2907. யதர்இைம் துவன்றிை; சிறு

கண் தசம் முகக்
கார்இைம் தநருங்கிை;
காலின், கால் வரு
தார்இைம் குழுமிை;-ததட
இல் கூற்று எைப்
யபர்இைம் கடல்
எைப் தபயருங்காதலயய.
யதர் இைம் - வதர்ைளின் கூட்டங்ைள்; துவன்றிை - பநருங்கிை; சிறுகண் தசம்முகக்
கார் இைம் - சிறிய ைண்ைலளயும் சிேந்த முைத்லதயுமுலடய வமைங்ைலளப் வபான்ை
யாலைக் கூட்டங்ைள்; தநருங்கிை - அடர்ந்தை; காலின் கால்வரு - ைாற்லைப் வபாைக்
ைால்ைளால் விலரந்து ஓடி ேரும்; தார் இைம் - குதிலரப் பலடைளின் கூட்டங்ைள்;
குழுமிை - திரண்டை; ததட இல் கூற்று எை -தடுக்ைப் படாத யமலைப் வபாை; யபர்
இைம் - பபரிய அரக்ைராகிய ைாைாட் பலட; கடல் எை - ைடல் வபாை; தபயரும் காதல
- பசல்லும் பபாழுதில்;ஏ - ஈற்ைலச.

ைார் - உேமோகுபபயர் : யாலை என்பது விளங்ைச் 'சிறுைண் பசம்முைக் ைார்'

என்ைார் சிறிய ைண்ைளும் பசம்புள்ளிைளும் உத்தமயாலைக்கு இைக்ைணமாம். தார் :
குதிலரச் வசலை.

துேன்றின், பநருங்கிய, குழுமிை என்பேற்றில் ஒரு பபாருவள மீண்டும் ேந்ததால்

பபாருட் பின்ேரு நிலையணியாம். முன்வை ைாைாட்பலடபபயரத் வதர், யாலை,
குதிலர என்னும் முப்பலடைளும் பின்வை பபயர்த்தை என்பது கூைப்பட்டது. தார் -
கிண்கிணிமாலை. அதலைப் பூண்ட குதிலர என்ை.
ைரன் பலடயிைர் ஏந்திய வபார்க் ைருவிைள்
2908. மழுக்களும், அயில்களும்,
வயிர வாள்களும்,
எழுக்களும், யதாமரத்
ததாதகயும், ஈட்டியும்,
முழுக் கலும், முசுண்டியும்,
தண்டும், முத் ததலக்
கழுக்களும், உலக்தகயும்,
கால பாசமும்.
மழுக்களும் - எரியிரும்பு ஆயுதங்ைளும்; அயில்களும் - வேற்பலடைளும்; வயிர
வாள்களும் - உறுதியாை ோட் பலடைளும்; எழுக்களும் - குத்துக் வைால்ைளும்;
யதாமரத் ததாதகயும் - ஏறியீட்டிைளின் பதாகுதியும்; ஈட்டியும் - பபரிய
ஈட்டிைளும்;முழுக்கலும் - முழுக் ைற்ைளாை ைேண் ைற்ைளும்; முசுண்டியும் -
முசுண்டிபயன்னும் சிறுோள்ைளும்; தண்டும் - தண்டாயுதமாகிய ைலதைளும்;முத்ததல
கழுக்களும் - மூன்று தலைைலளயுலடய சூைங்ைளும்;உலக்தகயும் - உைக்லைைளும்;
கால பாசமும் - ைாை பாசமாகிய சுருக்குக் ையிறுைளும்.

முசுண்டி - சிறுோள் 2908, 2909, 2910 ஆகிய மூன்று பசய்யுட்ைள்பலடயிைர் எடுத்துச்

பசன்ை பலடக் ைருவிைலளக் கூறும்.

2909. குந்தமும், குலிசமும்,

யகாலும், பாலமும்,
அந்தம் இல் சாபமும்,
சரமும், ஆழியும்,
தவந் ததாழில் வலயமும்,
விளங்கு சங்கமும்
பந்தமும், கப்பணப்
பதடயும், பாசமும்,
குந்தமும் - சிறிய ஈட்டிைளும்; குலிசமும் - ேச்சிரப் பலடைளும்; யகாலும் - தடிைளும்;
பாலமும் - பிண்டிபாைபமன்னும் முறுக்குத் தடிைளும்; அந்தம் இல் சாபமும் -
அளவில்ைாத விற்ைளும்; சரமும் - அம்புைளும்; ஆழியும் - சக்ைரப் பலடைளும்; தவந்
ததாழில் வலயமும் - பைாடிய பதாழிலையுலடய ேலளயங்ைளும்; விளங்கு சங்கமும் -
பேண்ணிைமாை விளங்கும் சங்குைளும்; பந்தமும் - தீப் பந்தங்ைளும்;கப்பணப்
பதடயும் - ைப்பணபமன்னும் ஆயுதங்ைளும்; பாசமும் - ையிறுைளும்-; தைது
பபருமுழக்ைத்தால் பலைேலர அஞ்சச் பசய்து அழித்தைால் சங்கும் ஆயுதத்தின் பால்
வசரும். திருமாலின் ஐந்து பலடைளுள் பாஞ்சசன்னியம் என்ை சங்கும் ஒன்ைாதலை
அறியைாம். ைப்பணம் -இரும்பால் யாலை பநருஞ்சிமுள் ேடிவில் பசய்த ைருவி.

2910. ஆதியின், அருக்கனும்

அைலும் அஞ்சுறும்
யசாதிய, யசாரியும்
தூவும் துன்னிய,-
ஏதிகள் மிதடந்தை, -
இதமயவர்க்கு எலாம்
யவததை தகாடுத்தை,
வாதக யவய்ந்தை.
ஆதியின் - (மழு முதைாைப் பாசம் ஈைாை முன் பசான்ைலே) முதைாைவுள்ள;
அருக்கனும் அைலும் - சூரியனும் அக்கினியும்; அஞ்சுறும் யசாதிய - அஞ்சத்தக்ை
ஒளியுலடயைவும்; யசாரியும் தூவும் துன்னிய - (பலைேரின்) இரத்தமும் மாமிசமும்
நிலைந்து பபாருந்திைலேயும்; இதமயவர்க்கு எலாம் -வதேர்ைளுக்பைல்ைாம்;
யவததை தகாடுத்தை - (முன்லைய வபார்ைளில்) துன்பந் தந்தலேயும்; வாதக
யவய்ந்தை - (பேற்றிக்கு அலடயாளமாை) ோலைப் பூமாலை சூடிய லேயுமாகிய;
ஏதிகள் மிதடந்தை - ஆயுதங்ைள் பநருங்கி விளங்கிை.
தூ - தலச. ோலை - இருமடியாகுபபயர். வசாரியும் தூவும் துன்னியது- முன்பு
வதேர்ைளுடன் பசய்த வபார்ைளில் தாக்கிப் பலைேரின் இரத்தத்லதயும், அேரது
உடலின் மாமிசத்லதயும் பைாண்டலம. ஆதியின் - ஏதிைள் எை இலயயும்.

தாலைத் தலைேரும் வசலை வீரரும்

2911. ஆயிரம் ஆயிரம்

களிற்றின் ஆற்றலர்;
மா இரு ஞாலத்தத
விழுங்கும் வாயிைர்;
தீ எரி விழியிைர்; -
நிருதர் யசதையின்
நாயகர், பதின்மயராடு
அடுத்த நால்வயர.
ஆயிரம் ஆயிரம் களிற்றின் ஆற்றலர் - பை ஆயிரக்ைணக்ைாை யாலைைளின்
ேலிலமயுலடயேர்ைளும்; மா இரு ஞாலத்தத -மிைப் பபரியஉைைத்லதவய; விழுங்கும்
வாயிைர் - விழுங்ைக் கூடிய பபரிய ோலயயுலடயேர்ைளும்; தீ எரி விழியிைர் -
பநருப்பு மூண்படழுகின்ை ைண்ைலளயுலடயேர்ைளும் ஆகிய; பதின்மயராடு அடுத்த
நால்வர் நிருதர்- பதிைான்கு அரக்ை வீரர்ைள்; யசதையின் நாயகர் - அச் வசலைக்குத்
தலைேர்ைளாோர்ைள்; ஏ - ஈற்ைலச.

'மாயிரு ...... ோயிைர்' - உயர்வு நவிற்சியணி மற்ைலே - தன்லமநவிற்சியணி.

இங்வை கூறிய பலடத்தலைேர், முன்பு இராமைது அம்பால் இைந்த (2894) பலடத்

தலைேர் பதிைால்ேரின் வேைாேர்; மாஇரு - ஒரு பபாருட் பன்பமாழி.
2912. ஆறியைாடு ஆயிரம்
அதமந்த ஆயிரம்
கூறிை ஒரு பதட;
குறித்த அப் பதட
ஏறிை ஏழிைது
இரட்டி என்பரால்-
ஊறிை யசதையின்
ததாகுதி உன்னுவார்.
ஊறிை யசதையின் ததாகுதி உன்னுவார் - (ேலிலமயில்) ஊன்றிய பலடயின்
பதாலைலய எண்ணிக் ைணக்கிடுபேர்; கூறிை ஒரு பதட - முன் பசால்லிய
வசலைைளுள் ஒரு வசலை; ஆறியைாடு ஆயிரம் அதமந்த ஆயிரம் - அறுபது
இைட்சமாகும்; குறித்த அப்பதட - அவ்ோறு ைணக்கிடப்பட்ட அந்தப் பலடைளின்;
ஏழிைது இரட்டி ஏறிை -ஏழின் இரு மடங்ைாைப் பபருக்ைப்பட்ட பதிைான்ைாகும்;
என்பர் - என்று கூறுேர்.
ஆல் : அலச ஆறிைால் பபருக்கிய, ஆயிரத்தால் பபருக்கிய ஆயிரம் எைக் பைாள்ை.
அங்குப் வபாருக்கு ேந்த பலட ஒன்றுக்கு அறுபது இைட்சம் பைாண்ட பதிைான்கு
பலடைள் இருந்தை என்பது.

2913. உரத்திைர்; உரும் எை

உரறும் வாயிைர்;
கரத்து எறி பதடயிைர்;
கமலத்யதான் தரும்
வரத்திைர்; மதல எை,
மதை துயின்று எழு
சிரத்திைர்; தருக்கிைர்;
தசருக்கும் சிந்ததயார்.
(அந்தச் வசலை வீரர்ைள்) உரத்திைர் - மிக்ை ேலிலம ோய்ந்தேர்ைள்; உரும் எை
உரறும் வாயிைர் - இடி வபாை முழங்கும் வபச்சிலையுலடயேர்ைள்; கரத்து எறி
பதடயிைர் - லைைளால் வீசிபயறியும் ஆயுதங்ைலளயுலடயேர்ைள்; கமலத்யதான் தரும்
வரத்திைர்- தாமலரப் பூவில் வதான்றிய பிரமன் தந்த ேரங்ைலளப் பபற்ைேர்ைள்; மதல
எை, மதை துயின்று எழு சிரத்திைர் - மலைைபளன்று எண்ணி வமைங்ைள் நீண்ட
பபாழுது தங்கிப் பின்பு எழுந்து பசன்ை தலைலயயுலடயேர்ைள்; தருக்கிைர் - ைருேம்
மிக்ைேர்ைள்;தசருக்கும் சிந்ததயார் - வபாரில் பலைேலரயழிக்கும் எண்ணங்
பைாண்டேர்ைள்.
மலைபயை மலழதுயின்பைழு சிரத்திைர் - மயக்ை ேணி உரறுதல் - முழக்குதல்.
ைரத்து - உருபுமயக்ைம்.
 அரக்ைரின் தலைேர்ைள் மட்டுமல்ைாமல், பபாதுோை அரக்ைர் பைரும் தேத்தால்
ேரம் பபற்ைேர்ைள் என்ை குறிப்பிலைக் 'ைமைத் வதான் தரும் ேரத்திைர்' என்ை
பதாடரால் புைப்படுத்துகிைார். பசருத்தல் - அழித்தல். பசருக்ைதல் - எழுச்சியுறுதல்;
உற்சாைம் என்றும் பைாள்ளைாம்.

2914. விண் அளவிட நிமிர்ந்து

உயர்ந்த யமனியர்;
கண் அளவிடல் அரு
மார்பர்; காலிைால்,
மண் அளவிடு தநடு
வலத்தர்; வாைவர்
எண் அளவிடல் அருஞ்
தசரு தவன்று ஏறிைார்.
விண் அளவிட - ஆைாயத்லத அளந்து பார்க்கும்படி;நிமிர்ந்து உயர்ந்த யமனியர் - மிை
ஓங்கி ேளர்ந்த உடம்லபயுலடயேர்ைள்;கண் அளவிடல் அரு மார்பர் - ைண்ைளால்
பார்த்து அளவிட்டுக் கூைமுடியாத விரிந்த மார்லபயுலடயேர்ைள்; காலிைால் மண்
அளவிடு -(தங்ைள்) ைால்ைளால் பூமிலய அளந்து பார்க்ைக் கூடிய; தநடு வலத்தர் -மிகுந்த
ேலிலமயுலடயேர்ைள்; வாைவர் - வதேர்ைவளாடு நிைழ்ந்த; எண் அளவிடல்
அருஞ்தசரு - எண்ணால் ைணக்கிட்டுச் பசால்ை முடியாத வபார்ைளில்; தவன்று
ஏறிைார் - வபார்ைளில் (அேர்ைலள) பேற்றி ைண்டு வமம்பட்டேர்ைள்.

எண் அளவிட - மைத்தியல தகாண்டு மதிக்கும்படி. தசருவரும்

- (இப்தபாழுது) தபரும் யபார் யநரும் என்று ஏறிைார் - என்று
எண்ணி வீராயவசம் மிகப் தபற்றவர்கள் என்றும் உதர காணலாம்.
வலம் - பலம், வலிதம, தவற்றி. 4
2915இந்திரன் முதலியைார்
எறிந்த மாப் பதட
சிந்திை ததறித்து உக,
தசறிந்த யதாளிைார்;
அந்தகன், அடி ததாழுது
அடங்கும் ஆதணயார்;
தவந் தைல் உருவு
தகாண்டதைய யமனியார்
இந்திரன் முதலியைார் - இந்திரன் முதைாை வதேர்ைள்;எறிந்த மாப்பதட - (தம்வமல்)
வீசித் தாக்கிய சிைந்த ஆயுதங்ைள்; சிந்திை ததறித்து உக - (தம்லமச் சிறிதும் ஊறு
படுத்தாமல்) பதறித்துச் சிதறிப் பபாடியாைச் சிந்திப் வபாகும்படி; தசறிந்த யதாளிைார் -
ேலிலம பசறிந்த வதாள்ைலள யுலடயேர்ைள்; அந்தகன் அடிததாழுது -
(உயிர்ைலளேலதக்கும்) யமனும் தங்ைள் பாதங்ைளில் ேணங்கி; அடங்கும் ஆதணயார் -
அடங்கிப் பணியும்படி பசய்யும் அதிைாரமுலடயேர்ைள்;தவந்தைல் - பைாடிய
பநருப்வப; உருவு தகாண்டு அதைய யமனியார் - ஒரு ேடிபேடுத்து ேந்தாற்வபான்ை
ேடிேம் உலடயேர்ைள்.

பேம் தழல் உருவு பைாண்டலைய வமனியார்- தற்குறிப்வபற்ைேணி.

2916. சூலமும், பாசமும், ததாடர்ந்த

தசம் மயிர்ச்
சாலமும், தறுகணும்,
எயிறும், தாங்கிைார்;
'ஆலமும் தவளிது' எனும்
நிறத்தர்; ஆற்றலால்,
காலனும், 'காலன்' என்று,
அயிர்க்கும் காட்சியார்.
சூலமும் - சூைாயுதத்லதயும், பாசமும் - பாசம் என்னும் ஆயுதத்லதயும்; ததாடர்ந்த
தசம்மயிர்ச் சாலமும் - அடர்ந்த சிேந்த மயிர்த் திரலளயும்; தறுகணும் -
அஞ்சாலமலயயும்; எயிறும் -வைாரப் பற்ைலளயும்; தாங்கிைார் - பைாண்டேர்ைள்;
ஆலமும் தவளிது எனும் நிறத்தர் - நஞ்சும் (தங்ைள் நிைத்திற்கு முன்) பேண்லமயாைது
என்று பசால்ைத்தக்ைோறு ைரிய நிைத்லதயுலடயேர்ைள்; ஆற்றலால் -(தமது)
ேலிலமயால்; காலனும் - யமனும்; காலன் என்று அயிர்க்கும் - (தன்லையழிக்கும்)
யமவைா என்று ஐயம் பைாள்ளத்தக்ை;காட்சியார் - வதாற்ைமுலடயேர்ைள். அரக்ைரின்
ைருலம நிைத்லத விளக்ை 'ஆைமும் பேளிபதன்னும் நிைத்தர்' என்ைார். ைாைம் - திரள்.

2917. கைலிைர்; தாரிைர்;

கவச மார்பிைர்;
நிைலுறு பூணிைர்;
தநறித்த தநற்றியர்;
அைலுரு குஞ்சியர்; அமதர
யவட்டு, உவந்து,
எைலுறு மைத்திைர்;
ஒருதம எய்திைார்.
கைலிைர் - (ைாலில்) வீரக் ைழல் பூண்டேர்ைள்; தாரிைர் - மாலைலய யணிந்தேர்ைள்;
கவச மார்பிைர் - ைேசம் தரித்த மார்லபயுலடயேர்ைள்; நிைல் உறு பூணிைர் - ஒளி
மிகுந்த ஆபரணங்ைலளயுலடயேர்ைள்; தநறித்த தநற்றியர் - வைாபத்தால் வமவை
பநறித்த பநற்றிலயயுலடயேர்ைள்; அைல் உறு குஞ்சியர் -பநருப்புப் வபான்று சிேந்து
அடர்ந்த தலைமயிலர யுலடயேர்ைள்; அமதர யவட்டு - வபாரிலை விரும்பி; உவந்து
எைல் உறு மைத்திைர் - உற்சாைங் பைாண்டு எழுகின்ை மைத்லதயுலடயேர்ைள்; ஒருதம
எய்திைார் -(தமக்குள்) ஒற்றுலம பூண்டேர்ைள்;

அழல் உறு - உறு; உேமவுருபு ஒருலம எய்திைார் - ஒன்று கூடிைர் என்றும் வபாரில்
ஒவர ைருத்லதக் பைாண்டைர் என்றும் பைாள்ளைாம். நிழல் : ஒளி.
 'வபார் எனில் புைலும் புலைைழல் மைேர்' எைப் வபார் என்ைாவைவிரும்புவோரும்
வீரக்ைழல் புலைந்தேரும் ஆகிய வீரலரப் புைநானூறு (31) குறிப்பலத இப் பாடல்
நிலைவுறுத்துகிைது.

2918. மருப்பு இறா மத களிற்று

அமரர் மன்ைனும்,
விருப்புறா, முகத்து எதிர்
விழிக்கின், தவந்நிடும்;
உருப் தபாறாது உதலவுறும்
உலகம் மூன்றினும்
தசருப் தபறாத் திைவுறு
சிகரத் யதாளிைார்.
இறா மருப்பு - (எளிதில்) ஒடியாத ேலிய தந்தங்ைலளயும்; மத களிற்று -
மதத்லதயுமுலடய ஐராேதபமன்னும் யாலைலயயுலடய; அமரர் மன்ைனும் -
வதேர்ைளுக்கு அரசைாை இந்திரனும்; விருப் புறா முகத்து எதிர் விழிக்கின் -
விருப்பமில்ைாமல் தங்ைளுலடய முைத்துக்கு எதிவர விழிக்ைவநரிட்டாலும்; தவந்
இடும் - (அப்வபாவத) அஞ்சி முதுகு ைாட்டி ஓடுோன்; உருப் தபாறாது - (அது
ேல்ைாமலும்) பபற்றுள்ள உருேத்லதக் பைாண்டு நிற்ை முடியாமல்; உதலவு உறும் -
அழியும்படியாை; உலகம் மூன்றினும்- சுேர்க்ைம், பூமி, பாதாளம் என்னும்
மூவுைைங்ைளிலும்; தசருப் தபறாத் திைவு உறு - (தங்ைலள எதிர்ப்பேர் எேரும்
இல்ைாலமயால்) வபாரிலைப் பபைாமல் திைவு பைாண்ட; சிகரத் யதாளிைார் - மலைச்
சிைரம் வபான்ை பருத்த வதாள்ைலளயுலடயேர்ைள்.

இந்த அரக்ை வீரர்ைலளப் வபாருக்கு எதிர்த்து ேரும் நிலையில்ைாமல் மற்ை

வநரங்ைளில் ைண்ணால் பார்க்ை வநர்ந்தாலும் அப்வபாதும் இந்திரனும் இேர்ைள் முன்
நிற்ைமாட்டாமல் அச்சத்தால் முதுகிட்வடாடுோன் என்று இேர்ைளின் வீரக்
ைடுலமலய ேலியுறுத்திைார்.
பேந்நிடும் என்ை பயனிலைக்கு 'அமரர் மன்ைனும்' என்பது எழுோய். இைா மருப்பு
என்ைதால் அதன் ேலிலம கூறியோறு.

2919. 'குஞ்சரம், குதிதர, யபய்,

குரங்கு, யகாள்அரி,
தவஞ் சிைக் கரடி, நாய்,
யவங்தக, யாளி' என்று,
அஞ்சுற, கைல் புதர
முகத்தர்; ஆர்கலி
நஞ்சு ததாக்தகைப்
புதர நயைத்தார்களும்-
 குஞ்சரம் குதிதர - யாலை, குதிலரைள்; யபய், குரங்கு -வபய்ைள், குரங்குைள்; யகாள்
அரி - ேலிய சிங்ைம்; தவம் சிைக் கரடி -பைாடிய வைாபமுலடய ைரடி; நாய், யவங்தக -
நாய்ைள், புலிைள்; யாளி என்று - யாளிைள் என்னும் இேற்றின் முைேடிேங்ைளாை;
அஞ்சுற -(ைாண்பேர்) அஞ்சும்படி; கைல் புதர முகத்தர் - பநருப்லபப் வபான்ை
முைத்லதயுலடயேர்ைளாகி; ஆர்கலி நஞ்சு ததாக்கு எைப் புதர -பாற்ைடலில் வதான்றிய
நஞ்சு திரண்டது வபாை விளங்கும்;நயைத்தார்கள் - ைண்ைலளயுலடயேர்ைள்;

இதுவும் அடுத்த பசய்யுளும் ஒரு பதாடராை இலயந்து முற்றுப் பபறும். அந்த

அரக்ைர் யாலை முதைாைப் பை பைாடிய மிருைங்ைளின் முைங்ைலளயுலடயேர்ைள்;
அன்ைேரின் முைங்ைள் ைைல் வபாைவும்ைண்ைள், ஆைைாை நஞ்சு திரண்டு ேந்தது
வபாைவும் பைாடுலம அலமயப் பபற்ைை. ஆர்ைலி நஞ்சு பதாக்பைை நயைம் : ஆர்ைலி
அரக்ைர்ைளின் உருேத்திைது ைருலமக்கும் பபருலமக்கும் நஞ்சு அேர்ைளுலடய
ைண்ைளின் பைாடுலமக்கும் உேலமைள் ஆயிை. ஆைைாை நஞ்பசைாம் கூடி ேந்தது
வபான்ை ைண்ைள் என்ைது, அச்சுறுத்தலுக்கும் பைாடுலமக்கும் உேலமயாயிற்று. 'புலர
உயர்பாகும் என்ை நூற்பாலே நிலைத்தால் நஞ்சு பதாகுத்தது வபாைக் பைாடுலமயால்
உயர்ந்த நயைங்ைள் எைப் பபாருள் பைாள்ளைாம். 4

2920 எண் தகயர்; எழு தகயர்; ஏழும்

எட்டும் ஆய்க்
கண் கைல் தசாரிதரு
முகத்தர்; காலிைர்;
வண் தகயின் வதளத்து,
உயிர் வாரி, வாயின் இட்டு
உண்தகயில் உவதகயர்;
உலப்பு இலார்களும்.
எண் தகயர் - எட்டுக் லைைலள உலடயேர்ைள்; எழு தகயர் -ஏழு லைைலள
உலடயேர்ைள்; ஏழும் எட்டுமாய்க் கண் கைல் தசாரி தரு முகத்தர் - ஏழு, எட்டு என்று
எண்ணிக்லை பைாண்ட ைண்ைளில் பநருப்பிலைச் பசாரியும் முைங்ைலள
உலடயேர்ைள்; காலிைர் - (ேலிலமயாை) ைால்ைள் உலடயேர்ைள்; உயிர் - எதிர்ப்படும்
உயிரிைங்ைலள; வண் தகயின் வதளத்து - ேலிலம பைாண்ட தங்ைள் லைைளால்
ேலளத்துப் பிடித்து; வாரி - ோரிபயடுத்து; வாயில் இட்டு உண்தகயில் - ோயிவை
இட்டு உண்பதிவை; உவதகயர் - மகிழ்ச்சிபைாள்பேர்ைள்; உலப்பு இலார்கள் - எண்ணி
முடியாத அளவுக்கு மிகுந்தேர்ைள்.
இயல்பாை உருேலமப்புக்கு மாைாைக் லைைள் பை, ைண்ைள் பை, முைங்ைளும் பை
பைாண்டேர்ைள் அரக்ைரில் பைர். இராேணனுக்கு மட்டுவம பத்துத் தலைைள் என்று
ைருத வேண்டா என்பது குறிப்பு. உணர்போழுங்கில் மட்டுமன்றி உருேக் வைாணலும்
பை பைாண்ட இைம், அரக்ைர் இைம். முன் பாடலில் (2919) பை ேலை விைார முைங்ைள்
பைாண்வடாராை அரக்ைலர ேருணித்தலதயும் இங்கு நிலைவில் பைாள்ை. முன் பாடல்
இறுதியிலும் இப்பாடல் இறுதியிலும் ேரும் உம்லமைள்உலரயலசயாை
விடுக்ைப்பட்டை; எண்ணும்லமயாைவும் பைாண்டு பபாருள் ைாணைாம்.
2921. இயக்கரின் பறித்தை,
அவுணர் இட்டை,
மயக்குறுத்து அமரதர
வலியின் வாங்கிை,
துயக்கு இல் கந்தர்ப்பதரத்
துரந்து வாரிை,
நயப்புறு சித்ததர
நலிந்து வவ்விை,
இயக்கரின் பறித்தை - (முன்பு நடந்த வபாரில்) யட்சர்ைளிடமிருந்து ேலியக்
ைேர்ந்தலேயும்; அவுணர் இட்டை - அசுரர்ைள் (வதாற்வைாடும்வபாது) விட்டுச்
பசன்ைலேயும்; அமரதர மயக்குறுத்து - வதேர்ைலள(ப் வபாரில்) மாலயயால் மயங்ைச்
பசய்து; வலியின் வாங்கிை - தம் ேலிலமயால்ைேர்ந்து பைாண்டலேயும்; துயக்கு இல்
கந்தர்ப்பதர -வசார்வில்ைாத ேலிய ைந்தர்ேர்ைலள; துரந்து வாரிை - துரத்திவயாடச்
பசய்து அேர்ைளிடமிருந்து ோரிக் பைாண்டலேயும்; நயப்புறு சித்ததர -அன்பு மிகுந்த
சித்தர்ைலள; நலிந்து வவ்விை - ேருந்திக் ைேர்ந்தலேயுமாை-;

இந்தச் பசய்யுளால் அச் வசலையிற் ைட்டியுள்ள பைாடிைள் இன்னின்ை ேலையாய்

ேந்தை என்பலதக் கூறுகிைார்.

அவுணர் என்பார் ஓர் அரக்ை இைத்தேர். முரண்படும் பதய்ே இைத்தேராயினும் தம்

இைத்தேராகிய வேறுபட்டேராயினும் இைங்லை அரக்ைரின் பைாடுலமக்கு
இைக்ைாேர் என்பது இப்பாடலின் குறிப்பு. நயப்புறு சித்தர் என்பதால் எேருலடய
அன்புக்கும் உரியேர் அேர் என்பது பதளிவு. ஆயினும் இைங்லை அரக்ைர்
அேர்ைளிடமும் அன்பு பாராட்ட மாட்டார்ைள் என்பது உணர்த்தப்பட்டது. இச்
பசய்யுள் அடுத்த பசய்யுளுடன் (2922) இலயந்து விலை முடிவு பைாள்ளும்.

2922. தகாடி, ததை, கவிதக,

வான் ததாங்கல், குஞ்சரம்
படியுறு பதாதக, மீ
விதாைம், பல் மணி
இதடயிலாது எங்கணும்
இதசய மீமிதச
மிதடதலின், உலகு எலாம்
தவயில் இைக்கயவ.
தகாடி - துகிற்பைாடிைளும்; ததை - மயிற்பீலிைளும்; கவிதக - குலடைளும்; வான்
ததாங்கல் - உயர்ந்த குஞ்சங்ைளும்; குஞ்சரம் படியுறு பதாதக - யாலைைளின் வமல்
பபாருந்திய பபரிய பைாடிைளும்; மீ விதாைம் - வமற்ைட்டிைளும்; பல் மணி
இதடயிலாது - பை ேலை இரத்திைங்ைளும் இலடபேளியில்ைாமல்; எங்கணும்
இதசய -எல்ைா இடத்தும் பபாருந்த; மீமிதச மிதடதலின் - ோைத்தில்
பநருங்குேதால்; உலகு எலாம் தவயில் இைக்கயவ - உைைங்ைபளல்ைாம்
சூரியபைாளிலய இழந்தை.

பைாடி முதலியை உைகு முழுேதும் பேயில் புைாதபடி மலைத்துஇருலளச் பசய்தை

என்பது பதாடர்புயர்வு நவிற்சியணி.

பதாங்ைல்; குஞ்சம்; ஆகுபபயர்ைள்.

பபருந் தாலைவயாடு ைரன் இராமன் உலைவிடம் வசர்தல்

2923. எழுவயராடு எழுவர் ஆம்,

உலகம் ஏதைாடு ஏழ்
தழுவிய தவன்றியர்,
ததலவர்; தாதையர்:-
மழுவிைர், வாளிைர்;
வயங்கு சூலத்தர்;
உழுதவயயாடு அரி எை
உடற்றும் சீற்றத்தார்;
எழுவயராடு எழுவர் ஆம் ததலவர் - பதிைால்ேராகிய அந்தச்வசலைத் தலைேர்ைள்;
உலகம் ஏதைாடு ஏழ் தழுவிய தவன்றியர் - பதிைான்கு உைைங்ைளிலும் பபாருந்திய
பேற்றிலயயுலடயேர்ைள்;தாதையர் - பபரும்பலடயுலடயேர்ைள்; மழுவிைர் -
மழுலேயுலடயேர்ைள்; வாளிைர் - ோலளத் தாங்கியேர்ைள்; வயங்கு சூலத்தர் -
விளங்கும் சூைத்லதயுலடயேர்ைள்; உழுதவயயாடு அரி எை - புலியும் சிங்ைமும்
வபாை; உடற்றும் சீற்றத்தார் - (பிைவுயிலர) ேருத்தும் சிைமுலடயேர்ைள்.

இங்குக் கூைப்பபற்ை பதிைான்கு தாலைத் தலைேர் வேறு; முன்பு வபாரில்

மடிந்தேர் வேறு;

2924. வில்லிைர்; வாளிைர்; இதழின்

மீது இடும்
பல்லிைர்; யமருதவப்
பறிக்கும் ஆற்றலர்;
புல்லிைர் திதசததாறும்;
புரவித் யதரிைர்;
தசால்லிை முடிக்குறும்
துணிவின் தநஞ்சிைர்.
வில்லிைர் - வில்லையுலடயேர்ைளும்; வாளிைர் - உலட ோலளயுலடயேர்ைளும்;
இதழின் மீது இடும் பல்லிைர் -உதடுைளின் வமல் லேத்து ஊன்றும்
பற்ைலளயுலடயேர்ைளும்; யமருதவ பறிக்கும் ஆற்றலர் - மைா வமருமலைலயயும்
பறித்பதடுக்ைக் கூடிய ேல்ைலமயுலடயேர்ைளும்; புரவித் யதரிைர் - குதிலரைள்
பூட்டப் பபற்ை வதரிலையுலடயேர்ைள்; தசால்லிை முடிக்குறும் - (தாம்)
பசால்லியேற்லைச் பசான்ைோவை பசய்து முடிக்ைேல்ை;துணிவின் தநஞ்சிைர் -
ேலிலமயுள்ள மைமுலடயேர்ைளுமாை அேர்ைள்;திதச ததாறும் புல்லிைர் - எல்ைாத்
திக்குைளிலும் ேந்து சூழ்ந்து நின்ைார்ைள்.

இதழின் மிதிடும் பல்லிைர் என்பது சிைத்தின் பமய்ப்பாடு.

2925. தூடணன், திரிசிராத்

யதான்றல், ஆதியர்,
யகாடதண முரசிைம்
குளிறு யசதையர்,
ஆடவர் உயிர் கவர்
அலங்கல் யவலிைர்,
பாடவ நிதலயிைர்,
பலரும் சுற்றிைர்.
ஆடவர் உயிர் கவர் - வீரர்ைளின் உயிலர (உடம்பிலிருந்து) எடுக்ைேல்ை; அலங்கல்
யவலிைர் - பேற்றி மாலை சூடிய; பாடவநிதலயிைர் - திைலம ோய்ந்த
நிலையுலடயேர்ைளுமாகிய;தூடணன் - தூடணன்; திரிசிராத் யதான்றல் - திரிசிரசு
என்னும் வீரன்;ஆதியர் - முதலிய தலைேர்ைலள முன்னிட்டேராை; பலரும் - வசலைத்
தலைேர் பைரும்; யகாடதண முரசு இைம் குளிறு யசதையர் - ஆரோரத்லதயுலடய
வபரிலை ோத்தியங்ைள் முழங்குகின்ை வசலைைலளயுலடயேர்ைளாய்; சுற்றிைர் -
(ைரலை) ேந்து சூழ்ந்தார்ைள்.
தூடணன் முதைாை பபருஞ் வசலைத் தலைேர்ைள் தங்ைள் வசலைவயாடு ேந்து
ைரனுக்கு உதவுேதற்ைாைக் ைரலைச் சூழ்ந்து பைாண்டார்ைள் என்பது பசய்தி.

தூடணன் - யாேலரயும் நிந்திப்பேன்; திரிசிரா மூன்று தலைைலளயுலடயேன்;

ேடபமாழிப் பபயர்ைள். வதான்ைல் - ஆண்லமயில் சிைந்தேன்; வைாடலண -
வைா ணம்; ஆரோரம்; பாடேம் - திைலம; குளிறுதல் - வபபராலி பசய்தல்.

2926. ஆன்று அதம எறி

பதட அழுவத்து ஆர்கலி.
வான் ததாடர் யமருதவ
வதளத்ததாம் எை,
ஊன்றிை யதரிைன்,
உயர்ந்த யதாளிைன்,
யதான்றிைன் யாவரும்
துணுக்கம் எய்தயவ.
ஆன்று அதம - நிலைந்து விளங்கிய; எறிபதட -பலைேர்ைலளத் தாக்ைேல்ை
வசலைைளாகிய; அழுவத்து ஆர்கலி - மிக்ை பரப்லபயுலடய ைடல்; வான் ததாடர்
யமருதவ - ஆைாயத்லதயளாவிய வமருமலைலய; வதளத்ததாம் எை - ேலளத்துக்
பைாண்டது வபாை; ஊன்றிை யதரிைன்- (தன்லைச் சூழ நடுவில்) நிலை நிறுத்திய தன்
வதலரயுலடயேனும்; உயர்ந்த யதாளிைன் - உயர்ந்த
வதாள்ைலளயுலடயேனுமாய்;யாவரும் துணுக்கம் எய்த - எல்வைாரும் அஞ்சி
நடுங்கும்படி; யதான்றிைன் - வபார்க்ைளத்திவை (ைரன்) ேந்து வதான்றிைான். ைடல்,
வமருலே ேலளத்தது வபாைத் தூடணன் முதலிய அரக்ைச் வசலையர் ைரலைச் சூழ
நின்ைைர். வமரு ைரனுக்கு உேலம; உருேைத்லத அங்ைமாைக் பைாண்டு ேந்த
உேலமயணி.

2927. அசும்புறு மத கரி,

புரவி, ஆடகத்
தசும்புறு சயந்தைம், அரக்கர்
தாள், தர,
விசும்புறு தூளியால்,
தவண்தம யமயிை-
பசும் பரி, பகலவன், தபம்
தபான் யதர் அயரா.
அசும்பு உறு மதகரி - நீரூற்லைப் வபான்று (இலடவிடாது) பபருகுகின்ை
மதநீலரயுலடய யாலைைளும்; புரவி - குதிலரைளும்;ஆடகத் தசும்பு உறு சயந்தைம் -
பபான்ைாைாை ைைசத்லதயுலடய வதர்ைளும்; அரக்கர் தாள் தர - அரக்ைர்ைளும் (ஆகிய
நால்ேலைச் வசலைைளும்) ைால்ைலள லேத்து நடந்தலமயால்; விசும்பு உறு தூளியால் -
(வமபைழுந்து) ோைத்தில் வபாய்ப் படிந்த புழுதிைளால்; பகலவன் - சூரியனுலடய;
பசும் பரி - (வதரில் பூண்ட) பச்லசக் குதிலரைளும்; தபம்தபான் யதர் - பசும்
பபான்னிைமாை வதரும்; தவண்தம யமயிை - பேண்ணிைத்லத யலடந்தை; அயரா -
ஈற்ைலச.
நால்ேலைச் வசலைைள் எழுப்பிய பேண் புழுதி மிைப் படிேதால் ைதிரேனின் பசும்
பபான் வதரும், அதில் பூட்டப் பபற்ை பச்லசக் குதிலரைளும் பேண்ணிைமலடந்தை
என்பது. இதைால் வமபைழுந்த புழுதியின் மிகுதி பதானிக்கும். அசும்பு - ஊற்று.
சூரியனின் வதர்க் குதிலரைள் ஏழு; அலே பசுலம நிைமுலடயலே.

2928. வைம் துகள்பட்டை, மதலயின்

வான் உயர்
கைம் துகள்பட்டை;
கடல்கள் தூர்ந்தை,
இைம் ததாகு தூளியால்;
இதசப்பது என் இனி?-
சிைம் ததாகு தநடுங்
கடற் யசதை தசல்லயவ.
 சிைம் ததாகு - வைாபம் மிக்ை; தநடுங் கடல் யசதை - பபரிய ைடல் வபான்ை அந்த
அரக்ைர் வசலைைள்; தசல்ல -புைப்பட்டவபாது; இைம் ததாகு தூளியால் - கூட்டமாைத்
திரண்படழுந்த தூசியால்;வைம் துகள் பட்டை -ைாடுைபளங்கும் புழுதி படிந்தை; வான்
உயர் மதலயின் -ோவைாங்கி யுயர்ந்த மலைைளின் வமல்; கைம் துகள் பட்டை -
படிந்திருந்த வமைங்ைளும் அத் தூசியால் மூடப்பட்டை; கடல்கள் தூர்ந்தை -
ைடல்ைளும் தூர்ந்துவபாயிை; இனி இதசப்பது என்? - இனிச் பசால்ை வேண்டுேது
என்ை உள்ளது?; ஏ - ஈற்ைலச.

வசலைைள் எழுப்பிய புழுதி ேைம் முழுதும் தூளிமயமாக்கியதுமல்ைாமல்

ோைத்து வமைங்ைலளயும் தூளியாக்கியது; ைடலிலும் நிரம்பித் தூர்த்தது.
பதாடர்புயர்வு நவிற்சியணி.

வசலைலயக் ைடல் என்ைது அதன் மிகுதிவநாக்கி.

2929. நிலமிதச, விசும்பிதட,

தநருக்கலால், தநடு
மதலமிதச மதலஇைம்
வருவயபால், மதலத்
ததலமிதச, ததலமிதச,
தாவிச் தசன்றைர்-
தகாதலமிதச நஞ்சு எைக்
தகாதிக்கும் தநஞ்சிைார்.
நிலமிதச - தலரயின் மீதும்; விசும்பு இதட - ஆைாயத்தின் வமலும்; தநருக்கலால் -
(இலடபேளியில்ைாமல்) பநருக்ை முண்டாைதால்; தகாதல மிதச நஞ்சு எை -
வபாரில் பைால்லுதலை வமற்பைாண்டுவிடத்லதப் வபான்று; தகாதிக்கும் தநஞ்சிைார் -
பைாதிக்கின்ை மைமுலடய பைாடிய அரக்ைர்; தநடு மதலமிதச - உயர்ந்த மலைைளின்
வமல்; மதல இைம் வருவயபால் - வேறு மலைக் கூட்டங்ைள் ஏறி ேருேை வபாை;
மதலத் ததலமிதசத் ததலமிதச - மலைைளின் சிைரங்ைள் வதாறும்; தாவிச் தசன்றைர் -
(ைால் லேத்துத்) தாண்டிக்பைாண்டு பசன்ைார்ைள்.

பூமியிலும் ோைத்திலும் வசலைைள் பநருங்கி பேற்றிடமில்ைாமல் ஆக்கியதால்

பை அரக்ைர்ைள் மலைைளின் வமவை பாய்ந்து நடந்து வபாயிைர் என்பது அேர்ைளுக்கு
மலை வமல் மலை ேருேலத இல்பபாருள் உேலமயாைக் கூறிைார். ேருே; பபயர்.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

2930. வந்தது யசதை தவள்ளம்,

வள்ளியயான் மருங்கு-மாயா-
பந்த மா விதையம் மாளப்
பற்று அறு தபற்றியயார்க்கும்
உந்த அரு நிதலயது ஆகி,
உடன் உதறந்து உயிர்கள்தம்தம
அந்தகற்கு அளிக்கும் யநாய்யபால்,
அரக்கி முன் ஆக அம்மா!
மாயா - அழியாத; பந்த மா விதையம் மாள - பிணிப்பாகிய பபரிய
ைருமங்ைலளயழிக்கும்படி; பற்று அறு - உைைப் பற்று நீங்கிய;தபற்றியயார்க்கும் -
உயர்ந்த ஞானியர்ைளுக்கும்; உந்த அரு நிதலயது ஆகி - விைக்ை முடியாத
நிலையுலடயதாய்; உடன் உதறந்து - உடம்வபாடு பபாருந்தியிருந்து; உயிர்கள் தம்தம -
எல்ைா உயிர்ைலளயும்; அந்தகற்கு அளிக்கும் - யமனுக்குக் பைாடுக்கின்ை
(பைான்பைாழிக்கின்ை) ; யநாய் யபால் - வியாதி வபாை; அரக்கி முன்ைாக - அரக்கியாை
சூர்ப்பணலை முன்வை பசல்ை; யசதை தவள்ளம் - அந்த இராக்ைதச் வசலைப்
பபருக்கு; வள்ளியயான் மருங்கு - ேள்ளைாகிய இராமபிரான் அருவை; வந்தது - ேந்து
வசர்ந்தது.
அம்மா; ஈற்ைலச, வியப்பிலடச் பசால்லும் ஆம். சூர்ப்பணலை, தன்வைாடு பிைந்த
ைரன் முதலிய அரக்ைர்ைளுக்கும் இது ைாரணமாை இராேணன் முதவைார்க்கும்
அழிவுக்குக் ைாரணமாய் இருந்தாளாதைால் அேளுக்கு உயிர்ைலள யமனுக்கு
அளிக்கும் வநாய் உேலமயாயிற்று. அரக்ைர்ைள் உயிர்ைளுக்கும், சூர்ப்பணலை
வநாய்க்கும், இராமபிரான் யமனுக்கும் உேலமைள்.

பந்தமா விலை - உயிலரக் ைட்டுப்படுத்தும் பபரிய ைருமம்.

2931. தூரியக் குரலின், வானின்

முகிற் கணம் துணுக்கம்தகாள்ள;
வார் சிதல ஒலியின், அஞ்சி,
உரும் எலாம், மறுக்கம்தகாள்ள;
ஆர்கலி, ஆர்ப்பின், உட்கி
அதசவுற; அரக்கர் யசதை,
யபார் வைத்து இருந்த வீரர்
உதறவிடம் புக்கது அன்யற.
தூரியக் குரலின் - ோத்தியங்ைளின் முழக்ைத்தால்; வானின் முகிற் கணம் -
ஆைாயத்திலுள்ள வமைக் கூட்டங்ைள்; துணுக்கம் தகாள்ள - அஞ்சி நடுக்ைம்
அலடயவும்; வார்சிதல ஒலியின் - நீண்ட விற்ைளின் நாபணாலியால்; உரும் எலாம்
அஞ்சி - இடிைபளல்ைாம் பயந்து;மறுக்கம் தகாள்ள - ைைக்ைமலடயவும்; ஆர்ப்பின் -
(ைர்ச்சலை முதலிய) ஆரோரத்தால்; ஆர்கலி உட்கி அதசவு உற - ைடல்ைளும்
அஞ்சிநடுக்ைமுைவும்; அரக்கர்யசதை - இராக்ைதச் வசலை; அன்யற - அப்பபாழுவத; _
வைத்து இருந்த யபார் வீரர் உதறவிடம் -அந்தக் ைாட்டில் தங்கியிருந்த வபாரில் ேல்ை
வீரர்ைளாை (இராமைக்குேர்) ேசிக்கும் இடத்லத; புக்கது - வபாய் அலடந்தது.
தூரியங்ைளாகிய ோத்தியங்ைளின் ஒலியும் சிலையின் நாபணாலியும் மிகுந்து வதான்ை
அரக்ைச் வசலை ஆரோரம் பசய்து பைாண்டு இராமைக்குேர் இருந்த இடத்லதச்
பசன்ைலடந்தது என்பது, - பதாடர்புயர்வு நவிற்சியணி. அன்று, ஏ - அலசயுமாம்.
 வசலை முழக்ைத்திற்கு வமைம், ைடல் இேற்றின் முழக்ைங்ைள் உேலமயாம்.

2932. வாய் புலர்ந்து அழிந்த தமய்யின்

வருத்தத்த, வழியில் யாண்டும்
ஓய்வில, நிமிர்ந்து வீங்கும்
உயிர்ப்பிை, உதலந்த கண்ண,
தீயவர் யசதை வந்து யசர்ந்ததம
ததரிய, தசன்று,
யவய் ததரிந்து உதரப்ப யபான்ற-
புள்தளாடு விலங்கும் அம்மா!
புள்தளாடு விலங்கும் - அந்த ேைத்திலுள்ள பைலேைளும் மிருைங்ைளும்; வாய்
புலர்ந்து அழிந்த - (அச் வசலைலயக் ைண்டு அஞ்சியதால்) ோய் உைர்ந்து மைநிலை
பைட்டைவும்; தமய்யின் வருத்தத்த - உடம்பில் ேருத்தம் உலடயைவும்; வழியில்
யாண்டும் ஓய்வு இல - இலட ேழியில் எங்கும் தங்கி இலளப்பாைாதைவும்;
நிமிர்ந்துவீங்கும் உயிர்ப்பிை - அண்ணாந்து பார்த்துப் பபருமூச்சு விடுேைவும்;
உதலந்த கண்ண - பார்லே மழுங்கிய ைண்ைலளயுலடயைவுமாகி;தீயவர் யசதை வந்து
யசர்ந்ததம - (ஓடிேந்து) பைாடிய அந்த அரக்ைர் வசலை ேந்து வசர்ந்த பசய்திலய;
ததரிந்து - தாம் அறிந்து, தசன்று ததரியஉதரப்ப - முன் ேந்து இராமைக்குேர் அறியும்
படி பசய்தி கூறுபேராை; யவய் யபான்ற - ஒற்ைர்ைலள ஒத்தை.
அம்மா - ஈற்ைலச; வியப்பிலடச் பசால்லுமாம். பைலேைளும் மிருைங்ைளும் மிைவும்
அஞ்சி நிலைபைட்டுத் தரிப்பின்றி அரக்ைர் வசலை ேருேதற்கு முன்வப இராமபிரான்
வீற்றிருந்த பர்ணசாலைலய வநாக்கி விலரந்வதாடி ேந்தை, அரக்ைர் வசலை
ேருேலதயறிேதற்குக் ைாரணமாயிற்று என்பது. அந்தப் பைலே விைங்குைலள ேந்து
பசய்தி கூறும் ஒற்ைர் வபான்ைை என்ைார். தன்லமத் தற்குறிப்வபற்ைேணி.

2933. தூளியின் படதல வந்து

ததாடர்வுற, மரமும் தூறும்
தாள் இதட ஒடியும் ஓதச
'சடசட' ஒலிப்ப, காைத்து
ஆளியும் அரியும் அஞ்சி
இரிதரும் அமதல யநாக்கி,
மீளி தமாய்ம்பிைரும், 'யசதை யமல்வந்தது
உளது' என்று உன்ைா,
தூளியின் படதல - தூசியின் பதாகுதி; வந்து ததாடர்வு உற - முன்வை ேந்து
படியவும்; மரமும் தூறும் - (அக் ைாட்டிலிருந்த) மரங்ைளும் புதர்ைளும்; தாள்இதட
ஒடியும் ஓதச - ேரும் அரக்ை வீரர்ைளின் ைால்ைளில் அைப்பட்டு ஒடிேதால் உண்டாகிய
ஓலச;'சடசட' ஒலிப்ப - சடசடபேன்று ஒலிக்ைவும்; காைத்து ஆளியும் -ைாட்டிலுள்ள
யாளிைளும்; அரியும் - சிங்ைங்ைளும்; அஞ்சி இரிதரும் - பயந்து நிலைபைட்டு ஓடுகின்ை;
அமதல யநாக்கி - வபராரோரத்லதப் பார்த்து; மீளி தமாய்ம்பிைரும் - ேலிய
வதாள்ைலளயுலடய இராமைக்குேரும்; யசதை யமல் வந்தது உளது என்று உன்ைா -
அரக்ைர் வசலை தம்வமாடு வபாருக்கு ேந்துள்ளது என்று எண்ணி..
உன்ைா என்னும் பசயபேன் எச்சம் அடுத்த பசய்யுளிலுள்ள பமாழியலுற்ைான்
என்ை விலை பைாண்டு முடியும். படலை - கூட்டம், பதாகுதி; அமலை - வபபராலி.
சடசட - ஒலிக்குறிப்பு.

தூளியின் பதாகுதியும், சடசட ஒலியும், ஆளியும் சிங்ைமும் அஞ்சிவயாடும்

ஆரோரமும் வநாக்கி மீளி பமாய்ம்பிைராை இராமைக்குேரும் அரக்ைர் வசலை வபார்
பசய்ய ேந்துள்ளது என்றுஎண்ணிைர் என்பது.

இைக்குேலைத் தடுத்து இராமன் வபாருக்கு எழுதல்

2934. மின் நின்ற சிதலயன், வீரக்

கவசத்தன், விசித்த வாளன்,
தபான் நின்ற வடிம்பின் வாளிப்
புட்டிலன், புதகயும் தநஞ்சன்,
'நில்; நின்று காண்டி, யான் தசய்
நிதல' எை விரும்பி யநரா
முன் நின்ற பின் வந்யதாதை
யநாக்கிைன், தமாழியலுற்றான்:
மின் நின்ற சிதலயன் - மின்ைல் வபான்று ஒளி பபாருந்திய வில்லைத்
தாங்கியேனும்; வீரக் கவசத்தன் - அழியாத ேலிலம ோய்ந்த
ைேசத்லதயுலடயேனும்; விசித்த வாளன் - (இலடயில்) ைட்டிய
உலடோலளயுலடயேனும்; தபான் நின்ற - அழகு பபாருந்திய;வடிம்பின் வாளிப்
புட்டிலன் - நுனியுள்ள அம்புைலளக் பைாண்ட அம்பைாத் தூணிலயயுலடயேனும்;
புதகயும் தநஞ்சன் - வைாபத் தீ மூண்ட மைமுலடயேனுமாய் (இராமலை வநாக்கி);
'நில் - (வபார் பதாடங்ைாது) நில்; நின்று - (அப்படி) நின்று; யான் தசய் நிதல - நான்
பசய்யக் கூடியவபாரின் திைலமலய; 'காண்டி' எை - ைாண்பாய் என்று
பசால்லி;விரும்பி- (வபார் பசய்ய) விருப்பங் பைாண்டு; யநரா - வபாருக்கு ஆயத்தமாகி;
முன் நின்ற - (தைக்கு) முன்வை ேந்து நின்ை; பின் வந்யதாதை -(தன்)தம்பியாை
இைக்குேலை; யநாக்கிைன் - பார்த்து; தமாழியல் உற்றான் - (இராமன்) பசால்ைத்
பதாடங்கிைான்.

ேைத்திவை பைாடிய அரக்ைர்ைளாலும், பைாடிய மிருைங்ைளாலும் தன்

தலமயனுக்கும், அேன் மலைவிக்கும் என்வைனும் ஏவதனும் தீங்கு வநருவமா என்று
சந்வதகித்து இைக்குேன் எப்பபாழுதும் விழிப்வபாடுவில்வைந்தித் தூணி தாங்கிக்
ைேசம் தரித்து ோள் ைட்டிப் வபாருக்குச் சித்தைாை நிற்பேன். அவ்ோறு நின்ை அேன்
இப்வபாது வபார் ேருேது பதரிந்தவுடவை பின்னும் வபார் முயற்சிலய
வமற்பைாள்கிைான் என்பது.
 மின்நின்ை சிலை : இல்பபாருளுேலம. விரும்பி வநரா - வபார் பசய்ய விரும்பி
அதற்கு உடன்பட்டு என்றும் பபாருள் பைாள்ளைாம்.

2935. 'தநறி தகாள் மா தவர்க்கு, முன்யை

யநர்ந்ததைன்: "நிருதர் ஆவி
பறிக்குதவன் யாயை" என்னும்
பைதமாழி பழுதுறாயம,
தவறி தகாள் பூங் குைலிைாதள, வீரயை!
யவண்டியைன் யான்,
குறிக்தகாடு காத்தி; இன்யை தகால்தவன்,
இக் குழுதவ' என்ைா,
வீரயை - வீரவை; தநறி தகாள் மாதவர்க்கு -தேபோழுக்ைத்லதக் ைலடப் பிடிக்கும்
தே முனிேர்ைளுக்கு; முன்யை யநர்ந்ததைன் - முன்ைவம நான் உடன்பட்டு; யாயை
நிருதர் ஆவி பறிக்குதவன் -நாவை அரக்ைர்ைளின் உயிலரக் ைேர்வேன்; என்னும்
பைதமாழி -என்று உறுதிபமாழி கூறிய பலழய ோர்த்லத; பழுதுறாயம - வீண்
வபாைாதோறு; இக் குழுதவ இன்யை தகால்யவன் - இந்த அரக்ைர் கூட்டத்லத
இப்பபாழுவத பைால்வேன்; தவறி தகாள் பூங் குைலிைாதள - மணங்ைமழும்
பூக்ைலளச் சூடிை கூந்தலையுலடய சீலதலய; குறிக்தகாடுகாத்தி - நீ ைருத்வதாடு
ைாப்பாய்; யான் யவண்டியைன் -நான் உன்லை இது வேண்டிவைன்; என்ைா - என்று
(இராமன் இைக்குேனிடம்) பசால்லி.....;
'புட்டில் ைட்டிச் சாபமும் தரித்தான்' எை ேரும் அடுத்த பசய்யுவளாடு பதாடரும்.
அரக்ைர்ைளுக்கு அஞ்சிச் சரணலடந்த தண்டைாரணிய முனிேர்ைளுக்கு இராமன்
அபயமளித்தது. அைத்தியப் படைத்தில் கூைப்பபற்ைது. குறிக் பைாள்ளுதல்-
உன்னிப்பாய்ப் பார்த்துக்பைாள்ளுதல்.

2936. மரன் படர் காைம் எங்கும்

அதர்பட வந்த யசதை
கரன் பதட என்பது எண்ணி, கரு
நிறக் கமலக்கண்ணன்,
சரன் படர் புட்டில் கட்டி, சாபமும்
தரித்தான்; தள்ளா
உரன் படர் யதாளில் மீளாக் கவசம்
இட்டு, உதடவாள் ஆர்த்தான்.
மரன் படர் காைம் எங்கும் - மரங்ைள் ேளர்ந்த ைாடு முழுேதும்;அதர்பட -
ேழியுண்டாை; வந்த யசதை - அங்கு ேந்த அரக்ைர் வசலை; கரன் பதட என்பது எண்ணி
- ைரைது வசலை என்பலத நிலைத்து; கரு நிறக் கமலக் கண்ணன் - ைரிய நிைத்லதயும்,
தாமலர வபான்ை பபாலிலேயும் பைாண்ட ைண்ைலளயுலடய இராமபிரான்; தள்ளா
உரன் படர் யதாளில் - (தன்) நீங்ைாத ேலிலம மிக்ை வதாளிவை; சரன் படர் புட்டில் கட்டி-
அம்புைள் நிலைந்த தூணிலயக் ைட்டி; சாபமும் தரித்தான்- வில்லையும் தரித்தேைாகி;
மீளாக் கவசம் இட்டு - தைர்க்ை முடியாத ைேசத்லதத் தரித்து; உதடவாள் ஆர்த்தான் -
உலடோலளயும் (அலரயில்) ைட்டிைான்.

மரன், சரன், உரன் மாறி ேரும் ைலடப் வபாலி, ேந்தது ைரன் பலடவய எை இராமன்
தீர்மானித்தது முன் "ைரலை, உங்ைள் கூற்றுேலை இப்பபாழுவத பைாணர்கிவைன்"
(2874) என்று சூர்ப்பணலை கூறிச் பசன்றுள்ளாளாதைால் என்ை. மதர்பட எைப்
பாடங்பைாண்டு பசருக்கு வமலிட்டு எைப் பபாருள் கூறுதலுமுண்டு.

'இப் வபாரிலை எைக்கு அருள்ை எை, இைக்குேன் மீண்டும் வேண்டுதல்

2937. 'மீள அருஞ் தசருவில், விண்ணும்

மண்ணும் என்யமல் வந்தாலும்,
நாள் உலந்து அழியும் அன்யற? நான்
உைக்கு உதரப்பது என்யை?
ஆளியின் துப்பிைாய்! இவ் அமர்
எைக்கு அருளிநின்று, என்
யதாளிதைத் தின்னுகின்ற யசாம்பிதைத்
துதடத்தி' என்றான்.
ஆளியின் துப்பிைாய் - யாளி வபான்ை ேலிலமயுலடயேவை!; விண்ணும் மண்ணும் -
ோனுைைத்து உயிர்ைளும், இம் மண்ணுைகில் ோழ்பேர்ைளும்; மீள அருஞ் தசருவில் -
பேன்று திரும்பிச் பசல்ை முடியாத வபாரில்; என் யமல் வந்தாலும் - என்லை எதிர்த்துத்
திரண்டு ேந்தாலும்; நாள் உலந்து அழியும் அன்யற - (அந்த ோனுைை உயிர்ைளும்
நிைவுைை உயிர்ைளும் ஆகிய யாவும்) என் முன்வை தம்ஆயுட் ைாைம் ஒழிந்து
அழிந்திடுமல்ைோ?; நான் உைக்கு உதரப்பது என்யை - இலதப் பற்றி நான் உைக்குச்
பசால்ை வேண்டுேது உண்வடா?; இவ் அமர் எைக்கு அருளி நின்று - (ஆதைால்) இந்தப்
வபாலர எைக்கு நீ பைாடுத்து; என்யதாளிதைத் - என் வதாள்ைலள; தின்னுகின்ற
யசாம்பிதை - ேருத்துகின்ை வசாம்பலை; துதடத்தி என்றான் - (நீ) வபாக்குோய் என்று
இைக்குேன் இராமலை வநாக்கிக் கூறிைான்.

'நான் உைக்கு உலரப்பபதன்வை' என்ைது உைக்குத் பதரிந்தவதபயை

ேற்புறுத்தியோறு. வசாம்பு : வபார்த் பதாழிலில்ைாமல் கிடக்கின்ை மந்த குணம்.
அடுத்த பசய்யுளில் (2938) 'என்ைைன் இலளய வீரன்' என்ைதைால் இப் பாட்டிற்கு
எழுோய் இைக்குேன் என்பது அறியப்படும்.
இைக்குேனுக்கு இலசயா இராமன் தாவை வபார்வமல் பசல்லுதல்

2938. என்றைன் இதளய வீரன்;

இதசந்திலன் இராமன், ஏந்தும்
குன்று அை யதாளின் ஆற்றல்
உள்ளத்தில் உணரக் தகாண்டான்;
அன்றியும், அண்ணல் ஆதண
 மறுக்கிலன்;அங்தக கூப்பி-
நின்றைன், இருந்து கண்ணீர் நிலன்
உறப் புலர்கின்றாள்பால்
என்றைன் இதளய வீரன் - இவ்ோறு இைக்குேன் பசான்ைான்; இராமன்
இதசந்திலன் - (அலதக் வைட்ட) இராமபிரான் உடன்படவில்லை; (ஆதைால் பின்ைர்
இைக்குேன்); ஏந்தும் குன்று அை யதாளின் ஆற்றல் - (இராமனுலடய) உயர்ந்த
மலைலயப் வபான்ை வதாள்ைளின் ேலிலமலய; உள்ளத்தில் உணரக் தகாண்டான் -
மைத்திவை அறிந்து பைாண்டாைாதைாலும்; அன்றியும் அண்ணல் ஆதண மறுக்கிலன் -
(அது அல்ைாமலும்) தலமயைது ைட்டலளலய மறுக்ை மாட்டாதேைாதைாலும்; அங்
தக கூப்பி - (தன்) அழகிய லைைலளக் கூப்பித் பதாழுது; கண் நீர் நிலன் உற - ைண்ணீர்
நிைத்திவை ேழியும்படி; புலர்கின்றாள்பால் - ேருந்துகின்ை சீலதயின் அருவை; இருந்து -
(பாதுைாப்பாை) இருந்து; நின்றைன் - ைாேல் ைாத்து நின்ைான்.

சீலத புைந்தது, வபாரில் பபருமானுக்கு என்ை துன்பம் உண்டாகுவமா என்பதால்,

துலணயில்ைாமல் தனிவய மிைப் பைவராடு வபார் பசய்ய எழுந்த இராமலைக்
குறித்துச் சீலத ைேலைப்பட்டது வபாை இைக்குேன் ேருத்தப்படாததன் ைாரணத்லத
இரண்டாமடி விளக்கும். இராமன் ைரலை எதிர்த்துப் வபார் பசய்யப் புைப்பட்டவபாது
சீலத ேருந்தியலதப் பின்னும் கூறுோர். (5086)

2939. குதையுறு மதியம் பூத்த தகாம்பைாள்

குதைந்து யசார
ததையுறு சாதலநின்றும், தனிச்
சிதல தரித்த யமரு,
மதை எை முைங்குகின்ற வாள்
எயிற்று அரக்கர் காண,
முதையின் நின்று எழுந்து தசல்லும்
மடங்கலின், முனிந்து, தசன்றான்.
குதையுறு - ைாதணி பபாருந்திய; மதியம் பூத்த - சந்திரலை மைராைப் பபற்ை; தகாம்பு
அைாள் - ஒரு பூங்பைாம்லபபயாத்தேளாை சீலத; குதைந்து யசார - தளர்ந்து
ேருத்தமலடய; ததை உறு சாதல நின்றும் - தலழைளால் அலமந்த அந்தப்
பர்ணசாலையிலிருந்து;தனிச் சிதல தரித்த யமரு - ஒப்பற்ை வில்லைவயந்திய வமரு
மலைலயப் வபான்ை இராமன்; மதை எை முைங்குகின்ற - வமைம்வபாை
ஆரோரிக்கின்ை; வாள் எயிற்று அரக்கர் காண - கூரிய பற்ைலளயுலடய அந்த
அரக்ைர்ைள் பார்க்கும்படி; முதையின் நின்று - மலைக் குலையிலிருந்து;
எழுந்துதசல்லும் மடங்கலின் - எழுந்து பேளிவய பசல்லும் ஆண் சிங்ைம் வபாை;
முனிந்து தசன்றான் - வைாபத்வதாடு புைப்பட்டான்.

பர்ணசாலையிலிருந்து இராமன் புைப்பட்ட ைாட்சி மலைக் குலையிலிருந்து ஒரு

சிங்ைம் முழங்கி பேளிவய புைப்படுேது வபாை உள்ளது என்ைார். குலழயுறு மதியம்
பூத்த பைாம்பு - இல் பபாருளுேலம. குலழபயன்னும் அணிலயப் பூண்ட முைம் முழு
நிைலேயும், அழகிய திருவமனி பூங் பைாம்லபயும் ஒத்திருப்பதால் இவ்ோறு
கூறிைார். வமரு - உேலமயாகுபபயர். சிலை தந்த வமரு - இல்பபாருளுேலம.

சூர்ப்பணலை ைரனுக்கு இராமலைக் ைாட்டுதல்

2940. யதான்றிய யதான்றல் தன்தைச்

சுட்டிைள் காட்டி, தசான்ைாள்-
வான் ததாடர் மூங்கில் தந்த வயங்கு
தவந் தீ இது என்ை,
தான் ததாடர் குலத்தத எல்லாம்
ததாதலக்குமா சதமந்து நின்றாள்-
'ஏன்று வந்து எதிர்ந்த வீரன் இவன்,
இகல் இராமன்' என்யற.
வான் ததாடர் மூங்கில் தந்த - ஆைாயத்லதயளாவி ேளர்ந்த மூங்கில்ைள்
(உராய்ேதால்) உண்டாக்கிய; வயங்கு தவம் தீ இது என்ை - விளங்குகின்ை பைாடிய
பநருப்லபப் வபாை; தான் ததாடர் குலத்தத எல்லாம் - தான் பிைந்த குைம்
முழுேலதயும்; ததாதலக்குமா சதமந்து நின்றாள் - அழிக்கும்படி அச் பசயலில்
பபாருந்தி நின்ை சூர்ப்பணலை; யதான்றிய யதான்றல் தன்தை - பேளிவய பதன்பட்ட
இராமபிராலை; சுட்டிைள் காட்டி - சுட்டிக் ைாண்பித்து; ஏன்று வந்து எதிர்த்த வீரன்
இவன் - வபார் வைாைம் பூண்டு ேந்து எதிர்ப்பட்ட இந்த வீரவை;இகல் இராமன் என்று -
(நம்மிடம்) பலைலம பைாண்ட இராமன் என்று; தசான்ைாள் - கூறிைாள். ஏ - அலச.
மூங்கிலில் பிைந்த தீ அந்த மூங்கில் பதாகுதிைலளபயல்ைாம் எரித்தழிப்பது வபாை
அரக்ைர் குைத்திவை பிைந்த சூர்ப்பணலை அந்த அரக்ைர் குைத்லதபயல்ைாம்
பூண்வடாடு அழிப்பதற்கு மூை ைாரணமாை இருந்தலமயால் அேலள மூங்கிலிலிருந்து
வதான்றும் பநருப்புக்கு உேலம கூறிைார் சுட்டிைாள் : முற்பைச்சம்.

ைரன் இராமனுடன் தாவை பபாருவேன் எைல்

2941. கண்டைன், கைகத் யதர்யமல்,

கதிரவன் கலங்கி நீங்க,
விண்டைன் நின்ற, தவன்றிக்
கரன் எனும் விலங்கல் யதாளான்;
'மண்டு அமர் யாயை தசய்து, இம்
மானிடன் வலிதய நீக்கி,
தகாண்டதைன் வாதக' என்று,
பதடஞதரக் குறித்துச் தசான்ைான்.
கதிரவன் கலங்கி நீங்க - பை ஆயிரம் ைதிர்ைலளயுலடய சூரியனும் ைைக்ைமுற்று
நீங்கும்படி; கைகத் யதர்யமல் - பபான் மயமாை வதரின் வமல்; விண்டைன் நின்ற -
பலைத்து நின்ை; தவன்றிக் கரன் எனும் - பேற்றிலயயுலடய ைரன் என்கிை; விலங்கல்
யதாளான் -மலைைள் வபான்ை வதாள்ைலளயுலடய அரக்ை வீரன்; கண்டைன் -
(இராமபிராலைக்) ைண்டு; பதடஞதரக் குறித்து - தன் பலட வீரர்ைலள வநாக்கி;'யாயை
மண்டு அமர் தசய்து - நான் ஒருேவை இந்தப் பபரிய வபாலரச் பசய்து; இம் மானிடன்
வலிதய நீக்கி - இந்த மனிதைது ஆற்ைலை அழித்து; வாதக தகாண்டதைன்' -
பேற்றிமாலைலயச் சூடுவேன்; என்று தசான்ைான் - என்று கூறிைான்.

தனிப்பட இராமன் ஒருேவை வபார் பசய்ய எதிவர நிற்பதால் அது ைண்ட ைரன்
'இேலை பேல்ேதற்குத் துலணயாை எைக்குச் வசலைவயா துலணப் பலடவயா
வேண்டா; நாவை பேல்வேன்' என்று எளிதாைக்கூறிைான் என்பது.

விலரவும் பதளிவும் பற்றிக் பைாண்டைன் இைந்த ைாைத்தால் கூறிைான்;

ைாைேழுேலமதி. விண்டைன் ைண்டைன் - முற்பைச்சங்ைள். விண் : இடோகுபபயர்.
விைங்ைல் : மலை - பதாழிற்பபயர். விைங்ைல் வதாள் : மலை வபாை ேலிலமயும்
பபருலமயும் பைாண்டலமயால்.

2942. ' "மானிடன் ஒருவன்; வந்த வலி

தகழு யசதைக்கு, அம்மா!
கான் இடம் இல்தல" என்னும்
கட்டுதர கலந்த காதல
யானுதட தவன்றி என் ஆம்?
யாவரும் கண்டு நிற்றிர்;
ஊனுதட இவதை, யாயை, உண்கு
தவன் உயிதர' என்றான்.
மானிடன் ஒருவன் - (வமலும் ைரன் தன் பலட வீரர்ைலள வநாக்கி) 'எதிரியாை நிற்கும்
மனிதவைா ஒருேன்; வந்த வலி தகழு யசதைக்கு - (அேவைாடு எதிராைப் வபார்
பசய்ய) ேந்த ேலிலமயுள்ள அரக்ைர் வசலைக்வைா; கான் இடம் இல்தல - ைாட்டில்
(நிற்ை) இடம் வபாதவில்லை; அம்மா என்னும் - ஆச்சரியம் தான் என்று (உைைத்தார்)
பசால்கின்ை; கட்டுதர கலந்த காதல - ஏற்ை ோர்த்லத வதான்றும் வபாது; யான் உதட
தவன்றி என் ஆம் - நான் பைாண்டுள்ள பேற்றி என்ை பயலைத் தருேதாகும்?
(பயைற்ைது) (ஆதைால்); யாவரும் கண்டு நிற்றிர் - நீங்ைள் எல்வைாரும் (வபார்
பசய்யாமல்) பார்த்துக் பைாண்டு நில்லுங்ைள்; யாயை - நான் ஒருேவை; ஊனுதட
இவதை - (நமக்கு) இலைச்சியுணோகும் இம் மனிதலை; உயிதர உண்குதவன்'
என்றான் - உயிலரக் குடிப்வபன்; என்றான் - என்றும் கூறிைான்.

ஒரு மனிதவைாடு வபார் பசய்யப் பபரிய வசலைவயாடு பசன்று மிக்ை வசலை

எதிர்த்து பேற்றி ைண்டால் அது எைது புைழுக்குப் பழியாகும். ஆதைால் நீங்ைள்
அலைேரும் ைாண நாவை இந்த மனிதலை பேன்று பைான்று தின்வபன் என்ைான் ைரன்
என்பது.

யாேரும் நிற்றிர் - இடேழுேலமதி. இேலை உயிலர உண்குபேன் - இரண்டு

பசயப்படுபபாருள் ேந்த விலை.

தீய சகுைம் ைண்ட அைம்பன் அறிவுலர

2943. அவ் உதர யகட்டு வந்தான், அகம்பன்
என்று அதமந்த கல்விச்
தசவ்வியான் ஒருவன்; 'ஐய!
தசப்புதவன்; தசருவில் சால
தவவ்வியர் ஆதல் நன்யற;
வீரரில் ஆண்தம வீர!
இவ் வயின் உள ஆம் தீய நிமித்தம்'
என்று, இயம்பலுற்றான்.
அகம்பன் என்று அதமந்த - அைம்பன் என்று பபயர் பைாண்ட; கல்விச் தசவ்வியான்
ஒருவன் - ைல்விச் சிைப்புலடய ஓர் அரக்ைன்; அவ் உதர யகட்டு வந்தான் - ைரனின் அந்த
ோர்த்லதைலளக் வைட்ட அளவில் (அேன் அருவை) ேந்து; 'ஐய - தலைேவை!; வீரரில்
ஆண்தம வீர -வீரர்ைளுள் சிைந்த ேலிலமயுலடய வீரவை; தசப்பு தவன் - நான் ஒரு
பசய்திலயச் பசால்லுவேன் (வைட்பாயாை); தசருவில் சால தவவ்வியர் ஆதல் நன்று -
'வபாரில் மிைக் ைடுலமயுலடயேராை இருப்பது இயல்பாை நல்ைதுதான் (ஆைாலும்);
இவ்வயின் - இந்த இடத்தில் (இப்பபாழுது); தீய நிமித்தம் உள ஆம் - அழிலேக்
ைாட்டிடும் தீய அறிகுறிைள் உண்டாகின்ைை; என்று - என்று பசால்லி; இயம்பல்
உற்றான் -(அக் பைாடிய நிமித்தங்ைலளக் குறித்து) விரிோைக் கூைத் பதாடங்கிைான்; ஏ -
அலச.

நூல் பதரிந்தேன் என்பது வதான்ை அைம்பலை 'அலமந்த ைல்விச் பசவ்வியான்'

என்ைார். அைம்பன் - வபாரில் சைைம் (நடுக்ைம்) இல்ைாதேன். நிமித்தம் - பின்வை
ேரும் பயன்ைலள முன்வை அறிவிக்கும் குறி, உற்பாதமாகும்.

ைலிநிலைத் துலை

2944. 'குருதி மா மதை தசாரிந்தை,

யமகங்கள் குமுறி;
பருதி வாைவன் ஊர் வதளப்
புண்டது; பாராய்,-
கருது வீர!- நின் தகாடிமிதசக்
காக்தகயின் கணங்கள்
தபாருது வீழ்வை, புலம்புவ,
நிலம் படப் புரள்வ;
வீர - வீரவை!; யமகங்கள் குமுறி - வமைங்ைள் முழங்கி; குருதி மா மதை தசாரிந்தை -
மிக்ை இரத்த மலழலயப் பபாழிந்தை; பருதி வாைவன் - சூரியலை; ஊர்
வதளப்புண்டது - பரிவேடம் சூழ்ந்து பைாண்டது; பாராய் - (அேற்லை) பார்ப்பாய்;
காக்தகயின் கணங்கள் - ைாக்லைக் கூட்டங்ைள்; நின் தகாடி மிதச - உன் பைாடியின்
வமல்; தபாருது வீழ்வை - சண்லடயிட்டுக் கீவழ விழுேைோய்; புலம்புவ - ைதறியழுது
பைாண்டு; நிலம்படப் புரள்வ - தலரயில் விழுந்து புரளுகின்ை; கருது - (இதலை நீ)
மைத்திற் பைாள்ோய்;

வமைங்ைள் குமுறி, இரத்த மலழ பபாழிதலும், சூரியலைப் பரிேட்டம் சூழ்தலும்,

பைாடி வமல் ைாக்லைக் கூட்டங்ைள் சண்லடயிட்டுப் புைம்பி நிைத்தில் புரளுதலும்
ஆகிய தீ நிமித்தங்ைலளக் ைரனுக்கு அைம்பன் பசான்ைான் என்பது.

ஊர் - பரிேட்டம் : சூரியலைச் சுற்றித் வதான்றும் ேட்டம்.

2945. 'வாளின் வாய்கதள ஈ

வதளக்கின்றை; வயவர்
யதாளும் நாட்டமும் இடம்
துடிக்கின்றை; தூங்கி,
மீளி தமாய்ம்புதட இவுளி
வீழ்கின்றை; விரவி,
ஞாளியயாடு நின்று, உதளக்கின்ற
நரிக் குலம் பலவால்;
'வாளின் வாய்கதள - ோள்ைளின் பேட்டு ோய்ைலள; ஈ வதளக்கின்றை - ஈக்ைள்
சுற்றுகின்ைை; வயவர் யதாளும் நாட்டமும் - பலட வீரர்ைளின் வதாள்ைளும் ைண்ைளும்;
இடம் துடிக்கின்றை -இடப் பக்ைமாைத் துடிக்கின்ைை; மீளி தமாய்ம்புதட இவுளி -
ேலிய வதாள்ைலளயுலடய வசலைத் தலைேரின் குதிலரைள்; தூங்கி வீழ்கின்றை -
(வபார் பசய்யும் நிலையில்) தூங்கிக் கீவழ விழுகின்ைை;ஞாளியயாடு நரிக்குலம் பல -
நாய்ைவளாடு பை நரிக் கூட்டங்ைள்; விரவி நின்று - வசர்ந்து ேந்து நின்ைோறு;
உதளக்கின்ற - ஊலளயிடுகின்ைை;ஆல் - ஈற்ைலச.
ஆயுதங்ைளின் பேட்டு ோய்ைலள ஈக்ைள் சுற்றுேதும், வீரர்ைளின் வதாள்ைளும்
ைண்ைளும் இடம் துடிப்பதும், குதிலரைள் தாவம தூங்கிவிடுேதும், நாய் நரிைள்
ஊலளயிடுேதும் தீ நிமித்தங்ைளாகும்.உலளக்கின்ை - பைவின் பால் முற்று.

2946. 'பிடி எலாம் மதம் தபய்திட, தபருங்

கவுள் யவைம்
ஒடியுமால் மருப்பு; உலகமும் கம்பிக்கும்;
உயர் வான்
இடியும் வீழ்ந்திடும்; எரிந்திடும்
தபருந்திதச; எவர்க்கும்
முடியின் மாதலகள் புலாதலாடு
முழு முதட நாறும்
'பிடி எலாம் - பபண் யாலைைபளல்ைாம்; மதம் தபய்திட - மதநீலரச் பசாரிய;
தபருங்கவுள் யவைம் - பபரிய ைதுப்புைலளயுலடய ஆண் யாலைைளின்; மால் மருப்பு
ஒடியும் - பபரிய தந்தங்ைள் ஒடிந்து விழுகின்ைை; உலகமும் கம்பிக்கும் - பூமியும்
அதிர்ச்சியலடந்து நடுங்குகின்ைது; உயர் வான் இடியும் - ஓங்கிய ோைத்திலிருந்து
இடிைளும்; வீழ்ந்திடும் - வமவை விழும்; தபருந் திதச எரிந்திடும் - பபரிய திக்குைள்
தாவம தீப் பற்றி எரிகின்ைை; எவர்க்கும் - (அரக்ைர்) எல்வைாருக்கும்; முடியின்
மாதலகள் - (தம்) தலையின் வமவை அணிந்த பூமாலைைள்; புலாதலாடு முழு முதட
நாறும் - புைால் நாற்ைத்வதாடுி் மிக்ை பைட்ட நாற்ைமும் வீசுகின்ைை; ஆல் - அலச.

பபண் யாலைக்கு இயற்லையில் மதம் இல்லை; ஆதைால் அலே மதநீர் பபாழிதல்

தீ நிமித்தமாகும். பபண் யாலைைள் மதநீலரச் பசாரிேதும், ஆண்யாலைைளின்
தந்தங்ைள் ஒடிேதும், உைைம் நடுங்குேதும் இடிவிழுேதும், திலசைள் தீப் பற்றி
எரிேதும், மாலைைள் துர்நாற்ைம் வீசுேதும் தீ நிமித்தங்ைளாம்.

ஒடியுமால் மருப்பு - 'ஆல்' அலசயுமாகும்.

2947. 'இதைய ஆதலின், "மானிடன்

ஒருவன்" என்று, இவதை
நிதையலாவது ஒன்று அன்று அது;-
-நீதியயாய்!-நின்ற
விதை எலாம் தசய்து தவல்லல் ஆம்
தன்தமயன் அல்லன்;
புதையும் வாதகயாய்! தபாறுத்தி, என் உதர'
எைப் புகன்றான்.
'இதைய ஆதலின் - இத்தலைய தீ நிமித்தங்ைள் நிைழ்ேைோதைால்; இவதை
மானிடன் ஒருவன் என்று - இேலை ஒரு (எளிய) மனிதபைன்று; நிதையல் ஆவது -
துச்சமாை நிலைப்பது; அது ஒன்று அன்று - பபாருந்துேது ஆைாது; நீதியயாய் -
நீதிலயயுணர்ந்தேவை!; நின்ற விதை எலாம் தசய்து - (நீ) வபாருக்குரிய பதாழில்ைள்
எல்ைாேற்லையும் பசய்தாலும்; தவல்லல் ஆம் தன்தமயன் அல்லன் - பேல்ைக் கூடிய
(அவ்ேளவு) எளிலமயுலடயேைாை (அேன்) இல்லை; புதையும் வாதகயாய் - பேற்றி
மாலையுலடயேவை; என் உதர தபாறுத்தி' - (நான் கூறிய) என்னுலடய இந்த
ோர்த்லதைலளப் பபாறுத்துக் பைாள்ோய்; எைப் புகன்றான் - என்று (அைம்பன்)
பசான்ைான்.
இப்பபாழுது நிைழ்ந்துள்ள தீநிமித்தங்ைலளப் பார்த்தால், நீ அரக்ைர்ைலள
அணிேகுத்துப் பபரும் வபார் பசய்தாலும் பேல்ை முடியாதேன் இராமபைன்று
வதான்றுகிைபதை அைம்பன் ைரனுக்கு எச்சரிக்லை பசய்தான் என்பது.

அறிவுலரலயக் ைரன் புைக்ைணிக்ை, பலடைள் வபார்வமல் பசல்லுதல்

2948. உதரத்த வாசகம் யகட்டலும்,

உலகு எலாம் உதலயச்
சிரித்து, 'நன்று நம் யசவகம்!
யதவதரத் யதய
அதரத்த அம்மி ஆம் அலங்கு எழில்
யதாள், அமர் யவண்டி
இதரத்து வீங்குவ, மானிடற்கு
எளியயவா?' என்றான்.'
உதரத்த வாசகம் யகட்டலும் - (இவ்ோறு) அைம்பன் கூறிய ோர்த்லதைலளக்
வைட்டவுடன்; உலகு எலாம் உதலயச் சிரித்து -(ைரன்)உைைங்ைள் யாவும் நிலை தளர்ந்து
நடுங்குமாறு சிரித்து; யதவதரத் யதய அதரத்த - வதேர்ைலளத் வதய்த்து
உருத்பதரியாமல் அலரத்த;அம்மி ஆம் - அம்மிக்ைல் என்னும்; அலங்கு எழில் யதாள் -
அலசந்து விளங்குகிை என் வதாள்ைள்; அமர் யவண்டி - வபாரிலை விரும்பி; இதரத்து
வீங்குவ - பூரித்துப் பபருத்துள்ளை; மானிடற்கு எளியயவா - (அத்தலைய வதாள்ைள்) ஒரு
மனிதனுக்கு எளிலமப் படுேைவோ?;நம் யசவகம் நன்று' - நமது வீரம்
நன்ைாயிருந்தது; என்றான் - என்று கூறிைான்.

தான் முன்ைர்ப் புயேலிலமயால் வதேர் பைலர அழித்தலம குறித்துத் 'வதேலரத்

வதய அலரத்த அம்மியாம் வதாள்' என்ைது. வதேர்ைலளஎளிதில் அழித்த நாவமா இம்
மனிதனுக்கு அஞ்சுேது? என்று அைம்பன் கூறியலத ஏளைஞ் பசய்து கூறியோறு.
நன்றிது : இது - அலசநிலை. இலரத்து வீங்கும் - ஒரு பபாருட் பன்பமாழி
வதாளாகிய அம்மிக்கு ேலிலமலயக் குழவியாைவும், வதேர்ைலள அலரக்ைப்படு
பபாருளாைவும் பைாள்ளுதல் வேண்டும்: ஏைவதசஉருேைம்.

2949. என்னும் மாத்திரத்து, எறி பதட

இடி எை இடியா,
மன்ைர் மன்ைவன் மததலதய,
வதளந்தை-வைத்து
மின்னும் வால் உதள மடங்கதல,
முனிந்தை யவைம்
துன்னிைாதலை, சுடு சிைத்து
அரக்கர்தம் ததாகுதி.
என்னும் மாத்திரத்து - என்று (ைரன்) கூறிய அளவில்; வைத்து - ைாட்டிவை; மின்னும்
வால் உதள மடங்கதல - ஒளி வீசும் தூய பிடரி மயிர்ைலளயுலடய சிங்ைத்லத;
முனிந்தை யவைம் - வைாபம் பைாண்ட பை யாலைைள்; துன்னிைால் எை - சூழ்ந்து
பநருங்கிைாற் வபாை;மன்ைர் மன்ைவன் மததலதய - தசரதச் சக்ைரேர்த்தியின்
குமாரைாை இராமலை; சுடு சிைத்து அரக்கர்தம் ததாகுதி - பைாதிக்கும்
வைாபத்லதயுலடய அரக்ைர்ைளின் கூட்டங்ைள்; எறிபதட இடி எை இடியா -தாக்குகின்ை
பலடக் ைருவிைலள ஒன்வைாடு ஒன்று வீசி இடி வபான்ை முழக்ைத்லதச் பசய்து
பைாண்டு; வதளந்தை - சூழ்ந்தை.

இராமன் ஒருேைால் அரக்ைர் கூட்டம் எளிதில் அழிேது குறித்துச் சிங்ைத்லத

யாலைைள் ேலளத்தைாகிய இல்பபாருள் உேலம கூறிைார்.
 அரக்ைப் பலட வீரர்க்கு யாலைைளும், இராம பிரானுக்கு மடங்ைலும் உேலமைள்.
75பலட எைாம் இராம பாணத்தால் அழிதல்

2950. வதளந்த காதலயில், வதளந்தது, அவ்

இராமன் தக வரி வில்;
விதளந்த யபாதரயும் ஆவதும்
விளம்புதும்; விதசயால்,
புதளந்த பாய் பரி புரண்டை;
புகர் முகப் பூட்தக
உதளந்த, மால் வதர உரும் இடி
பட ஒடிந்ததன்ை.
வதளந்த காதலயில் - (இவ்ோறு அரக்ைர் பலட இராமலைச்)சூழ்ந்து பைாண்ட
வபாது; அவ் இராமன் தக வரி வில் வதளந்தது - அந்த இராம பிரானின் லையிலுள்ள
ைட்டலமந்த வில்லும் (அம்பு பதாடுக்ை) ேலளந்தது; விதளந்த யபாதரயும் -
(அப்பபாழுது) நிைழ்ந்த வபாரிலைக் குறித்தும்; ஆவதும் - அதைால் ஏற்பட்ட முடிவு
பற்றியும்;விளம்புதும் - கூறுவோம்; விதசயால் - (இராமபாணங்ைளின்) வேைத்தால்;
பாய் பரி - பாய்ந்து பசல்லும் குதிலரைள்; புதளந்த புரண்டை -துலளபட்டைோய்க்
கீவழ விழுந்து புரண்டை; உரும் இடிபட - வபரிடி விழுேதால்; மால் வதர ஒடிந்து
என்ை - பபரிய மலைைள் முறிபட்டாற் வபாை; புகர் முகப் பூட்தக - பசம்புள்ளிைள்
அலமந்த முைங்ைலளயுலடய யாலைைள்;உதளந்த - ேருந்திக் கீவழ விழுந்தை.

அரக்ைர் வசலை இராமலை ேலளந்து பைாள்ளவே. அந்த இராமனின் லை வில்லும்

ேலளந்தது. அவ் வில்லிலிருந்து அம்பபறிந்த வேைத்தால் குதிலரைள் புரள, இடியால்
முறிந்த மலைைலளப் வபாை யாலைைள்ேருந்திை என்பது. புலளந்த - முற்பைச்சம்.
பூட்லை - புலழக்லை என்பதின் மரூஉ; யாலைலயக் குறிக்கும் பசால்;
அன்பமாழித்பதாலை. இச்பசால்ைால் யாலைலயக் ைம்பர் பின்னும் குறிப்பர் (5588,
5601, 5608) ஆேதும் - ைாை ேழுேலமதி.

2951. சூலம் அற்றை; அற்றை சுடர் மழு;

ததாதக வாள்
மூலம் அற்றை; அற்றை முரண்
தண்டு; பிண்டி-
பாலம் அற்றை; அற்றை பகழி;
தவம் பகு வாய்
யவலும் அற்றை; அற்றை
வில்தலாடு பல்லம்.
(இராம பாணங்ைளால் அரக்ைர்ைளின்) சூலம் அற்றை - சூைங்ைள் அறுபட்டை; சுடர்
மழு அற்றை - ஒளிலயக் ைக்கும் மழுபேன்னும்ஆயுதங்ைள் அழிந்தை; ததாதக வாள்
மூலம் அற்றை -பைோகிய ோட் பலடைள் அடிவயாடு அறுபட்டை; முரண் தண்டு
அற்றை -ேலிலமயுள்ள தண்டாயுதங்ைள் அறுபட்டை; பிண்டி பாலம் அற்றை - பிண்டி
பாைம் என்னும் பலடக் ைருவிைள் அழிந்தை; பகழி அற்றை - அம்புைள் ஒடிந்தை;
தவம் பகுவாய் யவலும் அற்றை - பைாடிய பிளக்கும் ோலயயுலடய வேல்ைளும்
அழிந்தை; வில்தலாடும் பல்லம் அற்றை - விற்ைவளாடு பல்ைம் என்னும் பாண
ேலைைளும் அழிந்தை.

பல்ைம் - ஒரு ேலை அம்பு : பகுோய் - விலைத்பதாலை. அற்ைை - பசாற்பபாருள்

பின்ேருநிலையணி.

2952. ததாடி துணிந்தை யதாதளாடு;

யதாமரம் துணிந்த;
அடி துணிந்தை கட களிறு; அச்தசாடு,
தநடுந் யதர்,
தகாடி துணிந்தை; குரகதம்
துணிந்தை; குல மா
முடி துணிந்தை; துணிந்தை,
முதளதயாடு முசலம்.
ததாடி துணிந்தை - பதாடிபயன்னும் வீரேலளைள் துண்டு பட்டு விழுந்தை;
யதாதளாடு யதாமரம் துணிந்த - லைைவளாடு வதாமரம் என்னும் ஆயுதங்ைளும்
துண்டாயிை; கட களிறு அடி துணிந்தை - மத யாலைைளின் ைால்ைள்
துண்டிக்ைப்பட்டை; அச்தசாடு தநடுந்யதர் - பபரிய வதர்ைளின் அச்சுக்ைவளாடு; தகாடி
துணிந்தை -பைாடிைளும் துண்டிக்ைப் பபற்ைை; குரகதம் துணிந்தை - குதிலரைள்
துண்டங்ைளாை பேட்டப்பட்டை; குல மா முடி துணிந்தை - கூட்டமாகிய (யாளி
முதைாை) மிருைங்ைளின் தலைைள் துண்டிக்ைப் பபற்ைை; முசலம் முதளதயாடு
துணிந்தை - உைக்லைைள் தண்டாயுதங்ைவளாடு துணிக்ைப்பட்டை.

அச்சு - இருசு; முலளபயாடு - அடிவயாடு என்றும் பபாருளுலரக்ைைாம் வதாமரம் -

தண்டாயுதம் என்பர்; முலள முசைம் என்பது ஒரு ேலை ஆயுதமாகும்.

2953. கருவி மாதவாடு, கார் மதக்

தகம்மதலக் கணத்து ஊடு-
உருவி மாதிரத்து ஓடிை,
சுடு சரம்; உதிரம்
அருவி மாதலயின் யதங்கிைது;
அவனியில் அரக்கர்
திரு இல் மார்பகம் திறந்தை;
துறந்தை சிரங்கள்.
சுடு சரம் - (இராமபிரான்) ஏவிய பைாடிய பாணங்ைள்; கருவி மாதவாடு - ைல்ைலண
பூண்ட குதிலரைலளயும்; கார் மதக் தகம் மதலக் கணத்து - ைரிய நிைத்லதயும்,
மதத்லதயுமுலடய மலை வபான்ை யாலைக் கூட்டங்ைலளயும்; ஊடு உருவி மாதிரத்து
ஓடிை - ஊடுருவி அப்பாவை பசன்று திலசைள் எங்கும் விலரந்து பசன்ைை; உதிரம்
அருவி மாதலயின் யதங்கிைது - இரத்தம் அருவிைளின் ஒழுங்குவபாைத் வதங்கி
நின்ைது; அவனியில் அரக்கர் - பூமியிவை அரக்ைர்ைளின்; திரு இல் மார்பகம் திறந்தை -
பபாலிேற்ை மார்பிடங்ைள் பிளவுபட்டை; சிரங்கள் துறந்தை - தலைைள்
துணிக்ைப்பட்டு (உடலைவிட்டு) நீங்கிை;

அந்தப் வபாரில் இராமனின் பைாடிய அம்புைள் குதிலரைலளயும், யாலைைலளயும்

ஊடுருவித் திலசைபளங்கும் ஓட, பூமியிவை அரக்ைர்ைளின், மார்பைங்ைள் பிளக்ைப்
படத் தலைைள் துண்டிக்ைப்பட்டை; அப்வபாது உதிரம் அருவிபயாழுங்கு வபாை
அம்பு பட்ட மிருைங்ைளின் உடலிலிருந்து பபருகியது என்பது ைருவி : குதிலரயின்
வமலிருக்லை, தவிசு ைல்ைலண (குதிலரச்வசணம்).

மாபோடு, ைணத்பதாடு - உருபுமயக்ைம். திருவின் மார்பைம் எை எடுத்து -

வீரத்திருமைலளயுலடய மார்பு என்றும், திரு வில் எை எடுத்து -
வமைாைஒளிலயயுலடய என்றும் உலரக்ைைாம்; வமலும், திரு இல் மார்பைம்-
அரக்ைர்ைளின் பேற்றித் திரு இல்ைாத மார்பைம் எைலும் ஆம்.

2954. ஒன்று, பத்து, நூறு, ஆயிரம்,

யகாடி, என்று உணரா
துன்று பத்திய, இராகவன்
சுடு சரம் துரப்ப,
தசன்று, பத்திரத் ததலயிை
மதல திரண்தடன்ை,
தகான்று, பத்தியில் குவித்தை
பிணப் தபருங் குன்றம்.
ஒன்று பத்து நூறு ஆயிரம் யகாடி என்று உணரா - ஒன்று, பத்து, நூறு, ஆயிரம்,
இைக்ைம், வைாடி என்று ைணக்கிட்டு அறிய முடியாதபடி; துன்று பத்திய - பநருங்கிை
ேரிலசயாைவுள்ள; சுடு சரம் -பநருப்புப் வபான்ை பைாடிய அம்புைலள; இராகவன்
துரப்ப - இரகு குைத்தில் வதான்றிய இராமன் பசலுத்த; தசன்று - (அந்த அம்புைள்)
பலைேர் வமல் பசன்று; தகான்று - அவ்ேரக்ைர்ைலளக் பைான்று; பத்திரத் ததலயிை
மதல - அம்புைலளத் தலையிற் பைாண்ட பை மலைைள்; திரண்டு என்ை- திரண்டு
கிடந்தை வபாை; பிணப் தபருங் குன்றம் - பபரிய பிணக் குவியல்ைலள; பத்தியில்
குவித்தை - ேரிலசயாைக் குவிந்து கிடக்ைச் பசய்தை. அம்புைள் பபாத்திய பிணக்
குன்றுைளுக்கு அம்புைள் பாய்ந்துள்ள மலைைள் உேலமயாம்.

பத்திரம் - அம்பு. நூைாயிரம் - இரட்டுை பமாழிதல், நூறும் ஆயிரமும்; நூைாயிரம்

(இைட்சம்) எைக் பைாள்ை. பத்திரத் தலையின் - மலைைளின் சிைரங்ைலள ஒத்தைோை
என்ைலுமாம்.
2955. காடு தகாண்ட கார் உலதவகள்
கதழ் எரி கதுவ,
சூடு தகாண்டை எைத் ததாடர்
குருதி மீத் யதான்ற,
ஆடுகின்றை அறுகுதற; அயில்
அம்பு, விண்யமல்
ஓடுகின்றை, உயிதரயும்
ததாடர்வை ஒத்த.
காடு தகாண்ட கார் உலதவகள் - ேைத்தில் அடர்த்தியாைவுள்ள ைரிய மரக் கிலளைள்;
கதழ் எரி கதுவ - மூளுகின்ை பநருப்புப் பற்றிக் பைாள்ள; சூடு தகாண்டை எை - சூடு
பபாருந்திை வபாை;அறுகுதற - தலையறுபட்ட முண்டங்ைள்; ததாடர் குருதி மீத்
யதான்ற -ேழிகின்ை இரத்தம் வமவை ைாணப்பட; ஆடுகின்றை - துடித்து ஆடுகின்ைை;
விண்யமல் ஓடுகின்றை அயில் அம்பு - (அரக்ைர்ைளின் உடல்ைலளயறுத்துவிட்டு)
ஆைாயத்தின் வமல் விலரந்து பசல்லுகின்ை கூரிய அம்புைள்; உயிதரயும் ததாடர்வை
ஒத்த - (அரக்ைர்ைளின் உடம்லபயழித்து மைநிலைவு பைாள்ளாமல் அேர்ைளின்)
உயிலரயும் ஒழிக்ைத் பதாடர்ேை வபான்ைை.
தலழயில்ைாமல் பமாட்லடயாைவுள்ள மரக்கிலள தலையற்ை அரக்ைர்தம்
உடற்குலைலயயும், அதன் வமல் தீப் பற்றிபயரிதல் அவ்வுடம்பிலிருந்து இரத்தம்
பபருகி ேருதலையும் வபாலும் என்ைதுதன்லமத் தற்குறிப்வபற்ை ேணியாம். அவ்ோறு
உடற்குலையாை ைேந்தம் ஆடுமாறு அரக்ைர்ைளின் தலைைலளயறுத்துச் பசன்ை
இராமனுலடய அம்புைள் ஆைாயத்தின் வமற் பசல்பலே வீர சுேர்க்ைத்துக்குச் பசன்ை
அரக்ைர் உயிர்ைலளயும் ஒழிப்பதற்குத் பதாடர்ேை வபாலும் என்ைார் : இதுவும்
தன்லமத் தற்குறிப்வபற்ைேணி.
குருதி எழுந்தலம இராம பாணங்ைள் எழுந்தலமக்கு உேலம.

2056. தககள் வாதளாடு களம் பட,

கழுத்து அற, கவச
தமய்கள் யபாழ்பட, தாள் விை,
தவருவிட, நிருதர்
தசய்ய மாத் ததல சிந்திட,
திதச உறச் தசன்ற-
ததயலார் தநடு விழி எைக்
தகாடியை சரங்கள்
ததயலார் தநடு விழிஎை - மைளிரின் நீண்ட ைண்ைலளப் வபாை; தகாடியை சரங்கள்-
பைாடுலமயாை இராமபாணங்ைள்; நிருதர் தவருவிட- அரக்ைர் அஞ்சிடுமாறு; தககள்
வாதளாடு - அேர்ைளின் லைைள் பிடித்திருந்த ோள்ைவளாடு; களம்பட - வபார்க்
ைளத்தில் அறுபட்டு விழ; கழுத்து அற - ைழுத்துக்ைள் அறுபட; கவச தமய்கள்
யபாழ்பட - ைேசமணிந்த உடல்ைள் பிளவுபட; தாள் விை - ைால்ைள் அற்றுவிட;தசய்ய
மாத்ததல சிந்திட - (அேர்ைளுலடய) சிேந்த பபரிய தலைைள் சிதறிவிழ; திதச உறச்
தசன்ற - (பசய்து) திக்குைளின் எல்லைலய அளாே அப்பாற் பசன்ைை.

இராம பாணங்ைளுக்குத் லதயைார் விழி உேமாைமாயிற்று : உேமாைத்லத

உேவமயமாைக் கூறியதால்; எதிர்நிலையணி மைளிரின் ைண்ைலளப் வபான்று
கூரியைவும், பபருந் துயலர விலளப்பைவுமாை இராம சரங்ைள், அரக்ைரின்
ோவளந்திய லைைளும் ைால்ைளும் அற்று விழவும், ைேசமணிந்த உடல்ைள்
பிளவுபடவும், ைழுத்துக்ைள் அறுபடவும், தலைைள் சிதைவும் பசய்து திலசயுைச்
பசன்ைை என்ைோறு.

2957. மாரி ஆக்கிய வடிக் கதண,

வதர புதர நிருதர்
யபர் யாக்தகயின் தபருங் கதர
வயின்ததாறும் பிறங்க,
ஏரி ஆக்கிை; ஆறுகள்
இயற்றிை; நிதறயச்
யசாரி ஆக்கிை; யபாக்கிை, வைம்
எனும் ததான்தம.
வதர புதர நிருதர் - மலைைலளபயாத்த அரக்ைர்ைளின்; யபர் யாக்தகயின் - பபரிய
உடல்ைளாகிய; தபருங்கதர - பபரிய ைலரைள்; வயின்ததாறும் பிறங்க -
பக்ைங்ைளிபைல்ைாம் விளங்ை; ஏரி ஆக்கிை - (பேற்றிடமாை அங்கு) ஏரிைளின்
வதாற்ைத்லதச் பசய்தைவும்;ஆறுகள் இயற்றிை - நதிைளின் வதாற்ைத்லத
உண்டாக்கிைவுமாகி; (அப்வபாது); மாரி ஆக்கிய - (இலடவிடாது பசாரிேதால்)
மலழயின் வதாற்ைத்லதச் பசய்த; வடிக் கதண - கூரிய இராம சரங்ைள்; நிதறயச் யசாரி
ஆக்கிை -(ஏரியும் ஆறும் வபான்ை பேற்றிடங்ைலள) நிலையும்படி இரத்தத்லதப்
பபருைச் பசய்தை (இவ்ோறு பசய்ததால்); வைம் எனும் ததான்தமயபாக்கிை -
(தண்டை ேைங்ைளின்) ைாடுைள் என்ை பலழய தன்லமலய நீக்கிவிட்டை.

இராமசரத்தால் இைந்து வீழ்ந்த அரக்ைருடல்ைள் ஏரிைளின் ைலர வபாைவும்,

ஆறுைளின் ைலர வபாைவும் அலமந்து இரு ைலரைளுக்கும் இலடப்பட்ட இடங்ைலள
நீரற்ை ஏரியின் உள்ளிடங்ைள் வபாைவும்,ஆற்றின் உள்ளிடம் வபாைவும் ைாணப்படும்
வதாற்ைத்லதயுண்டாக்ை, இராம பாணங்ைள் மலழ வபாைப் பபய்து இரத்தப்
பபருக்லையுண்டாக்கி, அந்த ஏரிைலளயும் யாறுைலளயும் நிரப்பிை என்பது.
பதாடர்புயர்வு நவிற்சியணி. மலழ பபய்து ஆறு ஏரி நிரம்புமாதலின் அது ைலண
மலழயாைக் கூைப்பபற்ைது.

2958. அதல மிதந்தை குருதியின்

தபருங் கடல், அரக்கர்
ததல மிதந்தை; தநடுந்
தடி மிதந்தை; தடக் தகம்-
மதல மிதந்தை; வாம் பரி
 மிதந்தை; வயப் யபார்ச்
சிதல மிதந்தை; மிதந்தை,
தகாடி தநடுந் யதர்கள்.
(அப்பபாழுது) அதல மிதந்தை - அலைைள் பபாங்கி வமபைழுந்தைோயிை;
குருதியின் தபருங்கடல் - அந்தப் பபரிய இரத்தக் ைடலில்; அரக்கர் ததல மிதந்தை -
அரக்ைர்ைளின் தலைைள் மிதந்தை; தநடுந்தடி மிதந்தை - பபரிய தலசத் துண்டுைள்
மிதந்தை,தடக்தகம் மதல மிதந்தை - பபரிய துதிக்லைைலளயுலடய யாலைைள்
மிதந்தை; வாம் பரி மிதந்தை - தாவிச் பசல்லும் குதிலரைள் மிதந்தை; வயப் யபார்ச்
சிதல மிதந்தை - ேலிய வபாருக்குரிய விற்ைள் மிதந்தை;தகாடி தநடுந் யதர்கள்
மிதந்தை - பைாடிைவளாடு நீண்ட வதர்ைள் மிதந்தை.

அந்தப் வபாரில் இராமனின் கூரிய அம்புைள் உண்டாக்கிய இரத்தக் ைடலில் அரக்ைர்

தலைைள் முதைாயிை மிதந்தை என்பது. தும்பிக்லையுலடய யாலைலயக் லைம்மலை
என்ைார். மிதந்தை : பசாற்பின்ேருநிலையணி.

2959. ஆய காதலயில், அைல் விழித்து

ஆர்த்து இகல் அரக்கர்,
தீய வார் கதண முதலிய ததறு
சிைப் பதடகள்,
யமய மால் வதர ஒன்றிதை
வதளத்தை யமகம்
தூய தாதரகள் தசாரிவை
ஆம் எை, தசாரிந்தார்.
ஆய காதலயில் - அவ்ோைாைவபாது; இகல் அரக்கர் - ேலிலமயுலடய அரக்ைர்
(பைர்); அைல் விழித்து - பநருப்புப் பபாறி சிதைக் வைாபத்வதாடு விழித்துப் பார்த்து;
ஆர்த்து - ஆர்ப்பரித்து;யமய மால் வதர ஒன்றிதை - நிலைபபாருந்திய பபரிய
மலைபயான்றிலை; வதளத்தையமகம் - சூழ்ந்த வமைங்ைள்; தூய தாதரகள் தசாரிவை
ஆம் எை - பேண்லமயாை மலழத் தாலரைலளப் பபாழிேை வபாை; தீய வார் கதண
முதலிய - பைாடிய நீண்ட அம்புைள் முதைாை; ததறு சிைப் பதடகள் - பலையழிக்கும்
உக்கிரமுள்ள ஆயுதங்ைலள; தசாரிந்தார் -(இராமன்வமல்) பபாழிந்தார்ைள்.
மலை இராமபிரானுக்கும் இை வமைம் அரக்ைர்ைளுக்கும் மலழத் தாலரைள்
ஆயுதங்ைளுக்கும் உேலமைளாம். இந்த உேலமயால், வமைங்ைள் திரண்டு சூழ்ந்து
எவ்ேளவு மலழ பபாழிந்தாலும் அது மலைக்கு எந்தபோரு தீங்கிலையும் பசய்யாதது
வபாை, அரக்ைர் திரண்டு சூழந்து எறிந்த பலடைள் இராமனுக்கு எந்த ஊறுபாடும்
பசய்யமாட்டாலம விளங்கும்.

பலடைலளவயந்தியேரின் சிைத்லத அப் பலடைளின் வமவைற்றித் 'பதறு சிைப்

பலட' என்ைார் : உபசாரேழக்கு.
2960. தசாரிந்த பல் பதட துணிபட,
துணிபட, சரத்தால்
அரிந்து யபாந்தை சிந்திட,
திதச திதச அகற்றி,
தநரிந்து பார்மகள் தநளிவுற,
வைம் முற்றும் நிதறய,
விரிந்த தசம் மயிர்க் கருந் ததல
மதல எை வீழ்த்தான்.
தசாரிந்த பல்பதட - (இராமபிரான்) (அரக்ைர் தன்வமல்) பபாழிந்த பைேலை
ஆயுதங்ைலளயும்; துணிபட, துணிபட - பை துண்டுைளாைத் துண்டுபடும்படி; சரத்தால்
அரிந்து - (தான் எய்யும்) அம்புைளால் அறுத்துத் தள்ளி; யபாந்தை - மற்றும் வமல் ேந்த
ஆயுதங்ைலள;திதச திதச சிந்திட - எல்ைாத் திலசைளிலும் சிதறும்படி; அகற்றி -
(தன்னுலடய அம்புைளால்) விைக்கி; பார்மகள் தநரிந்து தநளிவு உற - பூமிவதவி
பநாறுங்கி அதிை பாரத்தால் பநளியவும்; வைம் முற்றும் நிதறய -அக் ைாடு முழுேதும்
நிரம்பவும்; விரிந்த தசம்மயிர் கருந்ததல -படர்ந்த பசம்பட்லட மயிர்ைலளயுலடய
அந்த அரக்ைர்ைளின் பபரிய தலைைலள; மதல எை வீழ்த்தான் - அறுத்துத் தள்ளிய
மலை வபாைக் கீவழ வீழ்த்திைான். இராமபிரான் அரக்ைர் பபாழிந்த பை
பலடைலளயும் தன் அம்புைளால் விைக்கிவிட்டுப் பின்பு பபரும் பாரத்தால்
பூமிவதவியின் முதுகு பநளியும்படியும். அக் ைாபடல்ைாம் நிரம்பும்படியும்
அரக்ைர்ைளின் ைருந்தலைைலள மலைைள் வபால் வதான்றும்படி தன் அம்புைளால்
பைாய்து வீழ்த்திைான் என்பது : துணிபட துணிபட என்ை அடுக்கு - மிகுதிலய
விளக்குேது. திலச திலச - 'அடுக்கு' எண்ணுப் பபாருளது. பார் மைள் பநரிந்து
பநளிவுற்ைது : அரக்ைர்ைளின் தலைைள் விழுந்த அதிர்ச்சியாலும், அேற்றின் பார
மிகுதியாலும் பநளிதல் இயல்பு. 8

2961 கவந்தபந்தங்கள் களித்தை,

குளித்த தகம்மதலகள்,
சிவந்து பாய்ந்த தவங் குருதியில்;
திருகிய சிைத்தால்
நிவந்த தவந் ததாழில் நிருதர்தம்
தநடு நிணம் ததவிட்டி,
உவந்த, வன் கழுது; உயிர் சுமந்து
உளுக்கியது உம்பர்.
(அப்பபாழுது) கவந்த பந்தங்கள் - தலையற்ை குலையுடல் பதாகுதிைள்; களித்தை -
கூத்தாடிை; தகம் மதலகள் -யாலைைள்; சிவந்து பாய்ந்த தவங் குருதியில் -
பசந்நிைமாைப் பபருகிய பேப்பமாை இரத்த பேள்ளத்தில்; குளித்த - மூழ்கிை; வன்
கழுது - ேலிய வபய்ைள்; திருகிய சிைத்தால் - ைடுலமயாை வைாபத்தால்; நிவந்த தவம்
ததாழில் நிருதர்தம் - வமவைாங்கிய பைாடுஞ் பசயலையுலடய அரக்ைர்ைளின்;
தநடுநிணம் ததவிட்டி - மிக்ை பைாழுப்லபத் பதவிட்டும்படி நிரம்ப உண்டு; உவந்த -
மகிழ்ந்தை; உம்பர் - வதேருைைம்; உயிர் சுமந்து - (இைந்த அரக்ைர்ைளின்) உயிர்ைலள
மிகுதியாைத் தாங்கி; உளுக்கியது -(சுலமலயப் பபாறுக்ை மாட்டாமல்) உடல்
பநளிந்தது.

இராம பாணங்ைளால் அரக்ைர் பபருந்திரளாை மடிந்து விழ, உடற் குலைைளாகிய

ைேந்தங்ைள் கூத்தாட, பபருகிய இரத்தப் பபரு பேள்ளத்தில் யாலைைள் மூழ்கிை;
வபய்ைள் அரக்ைர்ைளின் பைாழுப்புைலளத் தின்று மகிழ்ந்தை; வீர சுேர்க்ைம் பசல்லும்
அரக்ை வீரர்ைளின் உயிர்ைலளத் தாங்ை மாட்டாது வதேருைைம் உடல் பநளிந்தது
என்பது. பதவிட்டுதல் : விரும்பப்படாது மிகுதல் உளுக்குதல் : பநளிதல்.

வேறு உலர : நிணந்பதவிட்டி உேந்த ேன்ைழுது - பைாழுப்பினிடம் மிக்ை விருப்பம்

பைாண்டு உண்டு மகிழ்ந்த வபய்க் கூட்டங்ைள்; உயிர்சுமந்து - (அளவுக்கு அதிைமாை
உண்டாதல் ேயிறு பருத்த தம்முலடய உடம்லபச் சுமக்ை முடியாமல்) பபருமூச்சு
விட்டு; உம்பர் உளுக்கியது - ஆைாயத்தில் அலசந்து பசன்ைை.

2962. மருள் தரும் களி வஞ்சதை வதள

எயிற்று அரக்கர்,
கருடன் அஞ்சுறு, கண் மணி
காகமும் கவர்ந்த;
இருள் தரும் புரத்து இழுததயர்
பழுது உதரக்கு எளியதா?
அருள் தரும் திறத்து அறன்
அன்றி, வலியது உண்டாயமா?
மருள் தரும் - மாலயலயச் பசய்கின்ை; களி வஞ்சதை -ைளிப்பும் ேஞ்சலையுமுள்ள;
வதள எயிற்று அரக்கர் - ேலளந்த வைாரமாை பற்ைலளயுலடய இராக்ைதர்ைளின்;
கருடன் அஞ்சுறு கண்மணி -ைருடனும் ைாண அஞ்சும்படியாை ைண்ைளின்
ைருவிழிைலள; காகமும் கவர்ந்த - (இப்பபாழுது) ைாக்லைைளும் பறித்பதடுத்தை;
இருள் தரும் புரத்து இழுததயர் - இருலளப் வபான்ை மிைக் ைரிய உடம்லபயுலடய
ேஞ்சைர்ைளிடம்; பழுது உதரக்கு - வைடு பசால்ேதற்கு; எளியதா - எளியது ஆகுவமா;
அருள் தரும் திறத்து - ைருலண பசய்யும் தன்லமலயயுலடய; அறன் அன்றி -
தருமவமயல்ைாமல்; வலியது - ேலிலமயுலடயது; உண்டாயமா - (உைைத்தில் வேறு)
உள்ளதாகுவமா?

உயிர்ைளுக்குத் தருமத்தினும் மிக்ை நன்லம தருேதும், அதருமத்தினும் மிக்ை வைடு

தருேதும் வேறு இல்லையாதைால் பைாடியேராை அரக்ைர் எளிதாை அழிேலடந்தைர்
என்பது.

'அருள் தரும் திைத்து அைைன்றி ேலியது உண்டாவமா' - இராமபிராவை பேற்றி

பபற்ைலமலயத் பதரிவிப்பது : பிறிது பமாழிதைணி. 'இருள் தரும் புரத்து இழுலதயர்
பழுது உலரக்கு எளிவதா' - வேற்றுப் பபாருள் லேப்பணி. ைாைமும் - உம் : இழிவு
சிைப்பும்லம. அைத்துக்கு அருள் மிை இன்றியலமயாததால் 'அருள் தரும் திைத்து அைன்'
எைப்பட்டது.
 ைலிவிருத்தம்

2963. பல் ஆயிரம்இருள் கீறிய

பகயலான் எை ஒளிரும்
வில்லாளதை முனியா, தவயில்
அயில் ஆம் எை விழியா,-
கல் ஆர் மதை, கண மா முகில்
கதடநாள், விழுவையபால்,-
எல்லாம் ஒரு ததாதடயா உடன்
எய்தார்; விதை தசய்தார்.
(இவ்ோறு அரக்ைலரயழித்து) பல் ஆயிரம் இருள் - மிைப் பைோகிய இருளின்
பதாகுதிலய; கீறிய பகயலான் எை ஒளிரும் -பிளந்து அழித்த சூரியலைப் வபாை ஒளி
வீசுகின்ை; வில்லாளதை - வில்லில் ேல்ைேைாை இராமபிராலை; (மற்றும் பை
அரக்ைர்);முனியா - வைாபித்து; தவயில் அயில் ஆம் எை விழியா - ஒளிலயயுலடய
வேலைப் வபாைக் கூர்லமயாைக் ைண் விழித்துப் பார்த்து; கண மா முகில்- கூட்டமாகிய
பபரிய வமைங்ைள்; கதட நாள் - யுை முடிவுக் ைாைத்தில்; கல் ஆர் மதை - ைற்ைலளப்
வபான்ை மலழ; விழுவை யபால் - பசாரிேது வபாைத் வதான்றுமாறு; எல்லாம் ஒரு
ததாதடயா -எல்ைா ேலை அம்புைலளயும் ஒவர பதாடர்ச்சியாை; உடன் எய்தார் -
வசர்த்து எய்து; விதை தசய்தார் - வபார்த் பதாழிலைச் பசய்தார்ைள். பல்ைாயிரம்
இருள் வபாரில் இைந்துபட்ட பல்ைாயிரம் அரக்ைர்ைளுக்கும், பைைேன் இராமனுக்கும்
ைல் மலழ அம்பு பபாழிதலுக்கும் வமைக் கூட்டம் அரக்ைர் கூட்டத்துக்கும் உேலம.
முனியா, விழியா பசய்யா என்னும் ோய்பாட்டு விலைபயச்சங்ைள்.

2964. எறிந்தார் எை, எய்தார் எை,

நிதைந்தார் எை, எறிய
அறிந்தார் எை, அறியாவதக, அயில்
வாளியின் அறுத்தான்;
தசறிந்தாதரயும், பிரிந்தாதரயும்,
தசறுத்தாதரயும், சிைத்தால்
மறிந்தாதரயும், வலித்தாதரயும், மடித்தான்-
சிதல பிடித்தான்.
சிதல பிடித்தான் - வில்லைக் லையில் ஏந்தியேைாை இராம பிரான்; தசறிந்தாதரயும்
- கூட்டமாைத் திரண்டு ேந்த அரக்ைர்ைலளயும்; பிரிந்தாதரயும் - தனித் தனிவய எதிர்த்து
ேந்த அரக்ைர்ைலளயும்; தசறுத்தாதரயும் - மிைக் வைாபித்துப் பலைத்த
அரக்ைர்ைலளயும்; சிைத்தால் மறிந்தாதரயும் - (வதாற்வைாடிப் பின்பு) வைாபத்தால்
திரும்பி ேந்த அரக்ைர்ைலளயும்; வலித்தாதரயும் - ேலிந்து வபார் பசய்ய
ேந்தேர்ைலளயும் (ஆகிய அலைேலரயும்); எறிந்தார் எை -இன்ைேர் வேல் முதலிய
எறிபலடைலள வீசிைேர்ைபளன்றும்; எய்தார் எை -இன்ைார் பாணங்ைலளப்
பிரவயாகித்தேபரன்றும்; நிதைந்தார் எை - (இன்ைார் ஆயுதங்ைலளப் பயன்படுத்தக்)
ைருதிைேபரன்றும்; எறியஅறிந்தார் எை - (இன்ைார் ஆயுதங்ைலள) வீச ஆராய்ந்து
துணிந்தேபரன்றும்; அறியாவதக - அறியாதபடி; அயில் வாளியின் அறுத்தான் -
கூர்லமயாை (தன்னுலடய) அம்புைளால் துணித்து; மடித்தான் - பைான்பைாழித்தான்.
சிலை பிடித்தேன் அறுத்தான் மடித்தான் என்று விலை முடிவு பசய்ை. இன்ை
அரக்ைர் இன்ை விதமாை இன்ைது பசய்தாபரன்று அறிய முடியாதபடி
அேர்ைலளபயல்ைாம் மிை விலரவில் இராமபிரான் துணித்தான் என்பது. பசறிந்தார் -
தன்லைச் சூழ்ந்து பநருங்கி நின்ைேரும், பிரிந்தார் - விைகித் தூரத்தில் நின்ைேரும்
எைவும் உலரக்ைைாம்.

2965. வாைத்தை; கடலின் புற

வலயத்தை; மதி சூழ்
மீைத்தை; மிளிர் குண்டல
வதைத்தை மிடல் தவங்
காைத்தை; மதலயத்தை; திதச
சுற்றிய கரியின்
தாைத்தை-காகுத்தன் சரம்
உந்திய சிரயம.
மிளிர் குண்டல வதைத்தை - விளங்குகின்ை குண்டைம் என்னும் ைாதணிலயக்
பைாண்ட முைத்லதயுலடயைவும்; காகுத்தன் சரம் உந்திய சிரம் - இராமபிரானின்
அம்புைளால் அறுத்துத் தள்ளப் பட்டைவுமாகிய தலைைள்; வாைத்தை - வமை
மண்டைத்தில் பசன்று வசர்ந்தலேயும்; கடலின் புற வலயத்தை - ைடலின்
பேளிேட்டத்திற் பசன்று வசர்ந்தலேயும்; மதி சூழ் மீைத்தை - சந்திரலைச் சூழ்ந்த
நட்சத்திரமண்டைங்ைளிற் பசன்று வசர்ந்தலேயும்; மிடல் தவம் காைத்தை -ேலிய
பைாடிய ைாடுைளில் பசன்று வசர்ந்தலேயும்; மதலயத்தை -மலைைளிற் பசன்று
வசர்ந்தலேயும்; திதச சுற்றிய கரியின் - திலசைலளச் சுற்றிலுமுள்ள (எட்டுத் திக்கு)
யாலைைளிடத்தில்; தாைத்தை -பசன்று வசர்ந்தலேயுமாயிை. ஏ - ஈற்ைலச.

அறுபட்ட தலைைள் எப்புைத்தும் பநடுந் தூரத்திற்கு அப்பால் பசன்று விழுந்தை

என்பது மீன் - விண்மீன்; ோைத்தை, ேையத்தை - அ - ஆைனுருபு.

2966. மண் யமலை; மதல யமலை; மதை

யமலை; மதி யதாய்
விண் யமலை; தநடு யவதலயின்
யமல் கீைை; மிடயலார்
புண் யமலை;-குருதிப் தபாரு
திதர ஆறுகள் தபாங்க,
திண் யமருதவ நகு மார்பிதை
உருவித் திரி சரயம.
 புண் யமலை குருதி - புண்பட்ட உடல்ைளிலிருந்து பபருகும் இரத்த பேள்ளமாகிய;
தபாரு திதர ஆறுகள் தபாங்க - வமாதுகின்ை அலைைலளயுலடய நதிைள்
மிகும்படியாை; மிடயலார் -ேலிலமயுள்ள அரக்ைர்ைளின்; திண் யமருதவ நகு மார்பிதை
- ேலிய வமருமலைலயயும் (தமது ேலிலமக்கு ஈடாைாபதன்று) இைழ்கின்ை
மார்புைலள; உருவித் திரி சரம் - முழுேதும் துலளத்து அப்பாவை பசன்ை
இராமனுலடய அம்புைள்; மண் யமலை - தலரயில் விழுந்தலேயும்; மதல யமலை -
மலைைளின் வமல் விழுந்தலேயும்; மதை யமலை - வமைங்ைளின் வமற்பட்டலேயும்;
மதி யதாய் விண் யமலை -சந்திரன் பபாருந்தி விளங்கும் ஆைாயத்தின் வமல்
பசன்ைலேயும்; தநடு யவதலயின் யமல் கீைை - பபரிய ைடல்ைளின் வமவையும்
கீவழயும் உள்ளலேயுமாயிை; ஏ - ஈற்ைலச. இரத்த நதிைள் பபருகுமாறு
அரக்ைர்ைளின் மார்புைலள ஊடுருவிச் பசன்ை இராம பாணங்ைள் மண்வமைை, மலை
வமைை, மலழ வமைை, விண் வமைை, வேலையின் வமல் கீழைோை அலமந்தை
என்பது.

இச் பசய்யுள் இராமனின் அம்புைள் பலைேர் தம் உடல்ைலள ஊடுருவிச் பசன்ை

வேைத்தின் மிகுதிலய விளக்கும். அரக்ைர்ைள் மார்புைளுக்கு வமருமலை ஒப்பு - அதன்
திண்லமயும் பபருலமயும் பற்றி. அரக்ைர் மார்பு பபாழியும் குருதிக்கு மலையருவி
நிைர்.

2967. தபாலந் தாரிைர், அைலின் சிதக

தபாழி கண்ணிைர், எவரும்
வலம் தாங்கிய வடி தவம் பதட
விடுவார், சர மதையால்
உலந்தார்; உடல் கடயலாடு உற,
உலவா உடல் உற்றார்;
'அலந்தார் நிசிசரர் ஆம்' எை,
இதமயயார் எடுத்து ஆர்த்தார்.
தபாலம் தாரிைர் - அழகிய மாலையணிந்தேர்ைளும்;அைலின் சிதக தபாழி
கண்ணிைர் - பநருப்பின் சுடர்ைலளச் சிந்துகின்ை ைண்ைலளயுலடயேர்ைளும்; வலம்
தாங்கிய - ேலிலம பைாண்ட;வடி தவம் பதட விடுவார் எவரும் - கூரிய பைாடிய
வபார்க் ைருவிைலள இராமன் வமல் விடுபேர்ைளாை அரக்ைர்ைள் யாேரும்; சர
மதையால் உலந்தார் - (இராமன் எய்த) அம்பு மலழயால் இைந்தைர்; உடல் கடயலாடு
உற - அவ்ோறு இைந்வதார் தம் உடல்ைள் ைடவைாடு வபாய்ச் வசர; உலவா உடல் உற்றார்
- (பின்) அழியாத வதே உடலைப் பபற்ைார்ைள்; இதமயயார் - (அதைால்) வதேர்ைள்;
நிசிசரர் அலந்தார் ஆம் எை ஆர்த்தார் - அரக்ைர்ைள் அழிந்தார்ைபளன்று மகிழ்ச்சியால்
ஆரோரம் பசய்தார்ைள்.

நிசிசரர் - அரக்ைர் : இரவில் சஞ்சரிப்பேர்.

2968. ஈரல் தசறி கமலத்தை, இரதத்

திரள் புளிைம்,
வீரக் கரி முததலக் குலம்,
மிதக்கின்றை உதிக்கும்
பாரக் குடர் மிதட பாசதட
படர்கின்றை பலவா,
மூரித் திதர உதிரக் குளம் முழுகிக்
கழுது எழுயம.
ஈரல் தசறி கமலத்தை - (இைந்த அரக்ைர்ைளின்) ஈரல்ைளாகிய நிலைந்த தாமலர
மைர்ைலளயுலடயலேயும்; இரதம் திரள் புளிைம் - வதர்ைளாகியதிரண்ட
மணற்குன்றுைலளயுலடயலே; வீரக் கரி - ேலிய யாலைைளாகிய; முததலக் குலம் -
முதலைைளின் கூட்டம்; மிதக்கின்றை -மிதக்ைப் பபற்ைலேயும்; பாரம் குடர் - ைைத்த
குடல்ைளாகிய; மிதட பாசதட - பநருங்கிய பசுலமயாை தாமலரயிலைைள்;
படர்கின்றை - வமவை படரப் பபற்ைலேயுமாகிய; மூரித் திதர உதிரம் குளம் பல -
பபரிய அலைைலளயுலடய இரத்தக் குளங்ைள் பை; கழுது முழுகி எை -வபய்ைள் முழுகி
நீராடி எழுமாறு; உதிக்கும் - உண்டாயிை.

பபரிய இரத்த பேள்ளத்லதப் வபய்ைள் நீராடிபயழுேதற்கு இடமாை தாமலரப்

பபாய்லைைபளன்று உருேைப்படுத்தி, அேற்றிற்குக் குடல்ைலளத்
தாமலரயிலைைளாைவும், ஈரல்ைலளத் தாமலர மைர்ைளாைவும் வதர்ைலள மணற்
குன்றுைளாைவும், யாலைைலள முதலைைளாைவும் குறித்து ேருணித்தார்.
முற்றுேலமயணி.

2969. அதைத்தார் சிலர், அயர்த்தார் சிலர்,

அழிந்தார் சிலர், கழிந்தார்;
உதைத்தார் சிலர், உயிர்த்தார் சிலர்,
உருண்டார் சிலர், புரண்டார்;
குதைத் தாழ் திதரக் குருதிக் கடல்
குளித்தார் சிலர், தகாதல வாய்
மதைத் தாதரகள் படப் பாரிதட
மடிந்தார் சிலர், உதடந்தார்.
தகாதல வாய் மதைத் தாதரகள் பட - (பலைேலரக்) பைால்லும் தன்லமயுலடய
கூரிய நுனியுள்ள (இராமனுலடய) அம்புைளாகிய மலழத் தாலரைள் வமல்
விழுேதைால்; சிலர் அதைத்தார் -(அரக்ைர்ைளில்) சிை வபர் (துன்பம் பபாறுக்ை
மாட்டாமல் ஐயா அப்பா என்று) கூவியலழத்தார்ைள்; சிலர் அயர்த்தார் - சிைர் வசார்ந்து
தளர்ந்தார்ைள்; சிலர் அழிந்தார் - சிைர் இைந்பதாழிந்தார்ைள்; (சிலர்) கழிந்தார் -சிைர்
பநடுந்பதாலைவு விைகிச் பசன்ைார்ைள்; சிலர் உதைத்தார் - சிைர் மிை ேருந்திைார்ைள்;
சிலர் உயிர்த்தார் - சிைர் பபருமூச்சு விட்டைர்;சிலர் உருண்டார் - சிைர் (தலரயிவை)
உருண்டார்ைள்; (சிைர்) புரண்டார் -சிைர் (தலரயிவை) புரண்டு தத்தளித்தைர்; சிலர் குதை
தாழ் - சிைர் வசறு ஆழ்ந்து; திதரக் குருதிக் கடல் குளித்தார் - அலைைவளாடு கூடிய
இரத்தக் ைடலில் மூழ்கிைார்ைள்; சிலர் பார் இதட மடிந்தார் -சிைர் தலரயிவை விழுந்து
இைந்தார்ைள்; (சிலர்) உதடந்தார் - சிைர் உறுதிநிலை பைட்டு ஓடிைார்ைள்.
 அரக்ை வீரர் பைரும் இராமனுலடய அம்புைளால் பைபடி, ஆயிைலமலய இச்
பசய்யுள் புைப்படுத்தும். 'பைாலைோய்' என்ை அலடபமாழியால் 'மலழ'
அம்புமலழயாயிற்று. முன் பசய்யுளில் குருதிக் குளமாைவிருந்தது இச் பசய்யுளில்
குருதிக் ைடைாைப் பபாங்கியது என்பது.

பலடத் தலைேர் பதிைால்ேரும் பபாருதல்

2970. உதடந்தார்கதள நதகதசய்தைர், உருள்

யதரிைர், உடன் ஆய்
அதடந்தார், பதடத் ததலவீரர்கள்
பதிைால்வரும்; அயில் வாள்
மிதடந்தார், தநடுங் கடல்-தாதையர்,
மிடல் வில்லிைர், விரிநீர்
கதடந்தார் தவருவுற மீது எழு கடு
ஆம் எைக் தகாடியார்.
விரி நீர் கதடந்தார் - பரந்த பாற்ைடலைக் ைலடந்த வதோசுரர்ைள்; தவருவு உற -
அச்சங்பைாள்ளும்படி; மீது எழு கடு ஆம் எை -(அக் ைடலிலிருந்து) வமபைழுந்த நஞ்சு
வபாை; தகாடியார் - பைாடுலமயுள்ளேர்ைளாை; பதடத் ததல வீரர்கள் பதிைால்வரும் -
அந்த அரக்ைர் பலடத் தலைேர்ைளாை வீரர்ைள் பதிைான்கு வபரும்; உதடந்தார்கதள -
தம்முள் வதாற்வைாடியேர்ைலள; நதக தசய்தைர் - இைழ்ந்து சிரித்துக் பைாண்டு; உருள்
யதரிைர் - ேலிலமயாை சக்ைரத்லதயுலடய வதர்ைளில் ஏறியேர்ைளும்; அயில்வாள்
மிதடந்தார் - வேலும் ோளும் பபாருந்தியேர்ைளும்; தநடுங் கடல் தாதையர் -பபரிய
ைடல் வபான்ை வசலைலயச் சூழ்ந்தேர்ைளும்; மிடல் வில்லிைர் -ேலிய
வில்வைந்தியேர்ைளுமாய்; உடைாய் அதடந்தார் - ஒன்ைாை ேந்து (இராமனுள்ள
இடத்லதச்) வசர்ந்தார்ைள்.

ைலடந்தார் என்ைலமயால் விரிநீர் என்பது பாற்ைடல் எைக் பைாள்ளப்பட்டது.

பலடத் தலைேர்க்குப் பாற்ைடலில் எழுந்த விடம்உேலமயாயிற்று. ைடல் தாலையர்
என்ைலமயால் அேர்ைவளாடு ேந்த அரக்ைர் பலடக்குக் ைடல் உேலமயாைது. பலடத்
தலைேர் பதிைால்ேர் ைரனுடன் ேந்தேர்.

2971. நாகத் தனி ஒரு வில்லிதய, நளிர்

முப்புரர், முன் நாள்
மாகத்திதட வதளவுற்றைர் எை,
வள்ளதல மதியார்,
ஆகத்து எழு கைல் கண்வழி
உக, உற்று எதிர் அைன்றார்;
யமகத்திதை நிகர் வில்லிதய
வதளத்தார், தசரு விதளத்தார்.
 நாகத் தனி ஒரு வில்லிதய - வமருமலைலய ஒப்பற்ை வில்ைாைக் பைாண்ட
சிேபபருமாலை; முன்நாள் - முன்பைாரு ைாைத்தில்;மாகத்திதடவதளவுற்றைர் -
ஆைாயத்தில் சூழ்ந்து பைாண்டேர்ைளாை; நளிர் முப்புரர் எை - பபரிய திரிபுரத்து
அசுரர்ைலளப் வபாை (அச் வசலைத் தலைேர் பதிைால்ேரும்); வள்ளதல மதியார் -
இராமபிராலை (ஒரு பபாருட்டாை) மதியாதேர்ைளாய்; ஆகத்து எழு கைல் -
அேர்ைளுலடய உடலிலிருந்பதழுந்த வைாபத் தீ; கண் வழி உக - ைண்ைளின் ேழியாைச்
சிந்தும்படி; எதிர் உற்று அைன்றார் - எதிர்த்து ேந்து சீற்ைம் பைாண்டேர்ைளாய்;
யமகத்திதை நிகர் - ைாள வமைத்லதப் வபான்ை; வில்லிதய வதளத்தார் - வில் வீரைாை
இராம பிராலைச் சூழ்ந்து பைாண்டு; தசரு விதளத்தார் - வபார் பசய்தார்ைள்.

முன் ைாைத்தில் திரிபுரத்து அசுரர்ைள் சிேபபருமாலை ேலளத்துக் பைாண்டு பசரு

விலளத்தது வபாைச் வசலைத் தலைேர் பதிைால்ேர் இராமபிராலை ேலளத்துக்
பைாண்டு வபார் விலளத்தார் என்பது. தனி வில்லி - வேறு துலண எதுவுமில்ைாமல்
தனித்துப் வபாருக்குச் பசன்ை வில் வீரன். இராமனுக்கு வமைம் - ைருநிைத்தாலும்,
(அம்பு) மலழ பபாழிேதாலும், வில்லைப் பபற்றிருப்பதாலும் உேலமயாகும்.
முப்புரம் : இரும்பாலும் பசம்பாலும் பபான்ைாலும் அலமந்து, நிலைத்த இடத்திற்கு
எழுந்து பைக்ைக் கூடிய சக்தியலமந்த வைாட்லடைளால் அலமந்த ஊர்ைள்; இம்
முப்புரங்ைலளயும் அேற்றிற்குரிய வித்யுந்மாலி, தாருைாட்சன் ைமைாட்சன் என்னும்
மூன்று அசுரர்ைலளயும் சிேபிரான் தன் சிரிப்பால் தீபயழச் பசய்து அழித்தான் என்பது
புராண ேரைாறு. சிேனின் பபருலமயறியாமல் அேலை எதிர்த்துப் பின்பு அழிந்த
திரிபுரர் வபாை அரக்ைர் பலடைள் இராமலை ேலளத்து நின்று அழிவுற்ைைர் என்பது
குறிப்பு. நாைம் : பை பபாருள் குறித்த திரிபசால்; இங்கு மலைலயக் குறிக்கும்.

2972. எய்தார் பலர்; எறிந்தார் பலர்;

மழு ஓச்சிைர்; எழுவால்
தபாய்தார் பலர்; புதடத்தார் பலர்;
கிதடத்தார் பலர்; தபாருப்பால்
தபய்தார் மதை; பிதிர்த்தார் எரி;-பிதற
வாள்எயிற்று அரக்கர்-
தவதார் பலர்; ததழித்தார் பலர்; மதல
ஆம் எை வதளத்தார்.
பிதற வாள் எயிற்று - பிலைச் சந்திரலைப் வபான்ை வைாரப் பற்ைலளயுலடய; அரக்கர்
பலர் - (வசலைைளுடன் ேந்த) அரக்ைர்ைளில் அவநைம் வபர்; எய்தார் - (இராமன்வமல்)
அம்புைலள எய்தார்ைள்.பலர் எறிந்தார் - (வேல் முதலிய ஆயுதங்ைலள) வீசிைார்ைள்;
(பலர்) மழுஓச்சிைர் - (பைர்) மழுபேன்னும் ஆயுதங்ைலளச் பசலுத்திைார்ைள்;பலர்
எழுவால் தபாய்தார் - பைர் ேலளதடிைளால் தாக்கிைார்ைள்; பலர்புதடத்தார் - பைர்
ஆயுதங்ைளால் அடித்தார்ைள்; பலர் கிதடத்தார் - பைர் எதிர்த்து பநருங்கிைார்ைள்;
தபாருப்பால் மதை தபய்தார் - மலைைலளபயடுத்து மலழவபாைச் பசாரிந்தார்ைள்
பைர்; எரி பிதிர்த்தார் - பைர் பநருப்லபக் பைாட்டிைார்ைள்; பலர் தவதார் - பைர் ேலச
பமாழிைலளக் கூறிைார்ைள்; பலர் ததழித்தார் - பைர் அதட்டியார ோரித்தார்ைள்; மதல
ஆம் எை வதளத்தார் - (இவ்ோறு பசய்து யாேரும்) மலைைள் சூழ்ந்தாற் வபாை
(இராமலைச்) சூழ்ந்தார்ைள்.
 கிலடத்தார் - பநருங்கிைர். பபாய்தார் - (வபார்க் ைருவிைலளக் பைாண்டு)
விலளயாடிைார் என்றும் பைாள்ளைாம்.

2973. யதர் பூண்டை விலங்கு யாதவயும்,

சிதல பூண்டு எழு தகாதலயால்,
பார் பூண்டை; மத மா கரி பலி
பூண்டை; பரிமா
தார் பூண்டை, உடல் பூண்டில
ததல; தவங்கதிர் தழிவந்து
ஊர் பூண்டை பிரிந்தாதலை,
இரிந்தார் உயிர் உதலந்தார்.
சிதல பூண்டு எழு தகாதலயால் - இராமபிரானின் வில்லிலிருந்து கிளம்பிய
பைால்லுதல் தன்லமயுலடய அம்புைளால்; யதர் பூண்டைவிலங்கு யாதவயும் - (அந்த
அரக்ைர்ைளின்) வதர்ைளில் பூட்டப் பட்ட மிருைங்ைபளல்ைாம்; பார் பூண்டை - (இைந்து
விழுந்து) தலரலயச் வசர்ந்தை; மத மா கரி - மதம் பிடித்த பபரிய யாலைைள்; பலி
பூண்டை - பலியிடப்பட்டை (பைால்ைப்பட்டை) ; தார் பூண்டை பரிமா -கிண்கிணி
மாலையணிந்த குதிலரைள்; உடல் ததல பூண்டில - உடல்ைளில் தம் தலைைள்
பபாருந்தப் பபைாதைோயிை (இவ்ோறு ஆைவே அரக்ைர்ைள்); தவங் கதிர் தழிவந்து
ஊர் பூண்டை - பேப்பமாை ைதிர்ைலளயுலடய சூரியலைத் தழுவிச் சூழ்ந்த ஊர்வைாள்
என்னும் பரிவேடங்ைள்;பிரிந்தால் எை - விலரவில் நீங்கிைாற் வபாை; இரிந்தார் -
நிலைபைட்டு ஓடி,உயிர் உதலந்தார் - உயிர் நடுங்கிைார்ைள்.

'பேங்ைதிர் தழி ேந்து ஊர் பூண்டை பிரிந்தால்' என்ைது, இராமலை இலடவிடாமற்

சூழ்ந்த அரக்ைர்ைள் அப் பபருமாலை யாபதான்றும் பசய்ய மாட்டாமல் விலரவிவை
எளிலமப்பட்டு விைகிச் பசன்ைலத விளக்ைக் கூடிய உேலமயாம். ஒருேர் பின்
ஒருேராைப் பை ேரிலசயரக்ைர்ைளும் சூழ்ந்து நின்ைலத விளக்குேதற்கு 'ஊர் பூண்டை'
என்று உேலமலயப் பன்லமயில் கூறிைார். தழி - தழுவி என்னும் விலைபயச்சத்தின்
மரூஉ.

2974. மால் தபாத்திை மறயவார் உடல் மதை

தபாத்திை; வழி தசம்-
பால் தபாத்திை, நதியின் கிளர் படி
தபாத்திை; படர் வான்-
யமல் தபாத்திை குழு விண்ணவர் விழி
தபாத்திைர்; விதர தவங்
கால் தபாத்திைர் நமன் தூதுவர், கடிது
உற்று, உயிர் கவர்வார்.
மால் தபாத்திை - மயக்ைம் நிலைந்த; மறயவார் உடல் - பைாடியஅரக்ைர்ைளின்
உடம்பில்; மதை தபாத்திை - அம்பு மலழ துலளத்தை; வழி தசம்பால் தபாத்திை -
ேழிகின்ை இரத்தப் பபருக்கு நிலைந்ததுோய்; நதியின் கிளர்படி தபாத்திை - ஆறுைள்
வபாை விளங்கும் பூமிலயமலைத்தது; படர் வான் யமல் தபாத்திை - பரந்த ோைத்தின்
வமல் நிலைந்த; குழு விண்ணவர் - கூட்டமாைவுள்ள வதேர்ைள்; விழி தபாத்திைர் -
(வபாரின் உக்கிரத்லதக் ைாண விரும்பாமல்) ைண்ைலள மூடிக் பைாண்டார்ைள்; நமன்
தூதுவர் - யமதூதர்ைள்; விதர தவங்கால் தபாத்திைர் - விலரோை வீசும் பைாடிய
ைாற்லைபயாத்தேர்ைளாய்;கடிது உற்று - விலரோை ேந்து; உயிர் கவர்வார் -
அரக்ைருயிலரப் பறிப்பேர்ைளாயிைர்.

வீரர்ைலள மலைைளுக்கு உேமித்ததற்வைற்ப, அேர்ைளின் உடல்ைளிலிருந்து

பபருகிவயாடும் இரத்த பேள்ளத்லத நதிைளாைக் கூறிைார்.

நமன் தூதுேர் தூது பபாருந்தியது - அேர்ைளின் மிகுதிலயயும், அேர்ைளின்

ைால்ைளால் அந்தப் வபார்க்ைளம் மூடுண்டலதயும் அரக்ைர்ைளின் அழிவு மிகுதிலயயும்
அறிவிப்பது.

பபாத்துதல் - நிலைதல், மலைதல், மூடுதல் மலழ - மலழ வபால் பசாரிந்த அம்புத்

பதாகுதி : உேலமயாகுபபயர். பசம்பால் - இரத்தம்.
'விலர பேங்ைால் பபாத்திைர் ைடிதுற்று' - 'விலரந்து பசல்லும் தன்லமயுள்ள
பைாடிய தம் ைால்ைலள அடித்துக் பைாண்டு விலரந்து ேந்து' எைப் பபாருள்
உலரப்பினும் அலமயும்.

2975. யபய் ஏறிை தசரு யவட்டு எழு பித்து

ஏறிைர் பில வாய்,
நாய் ஏறிை; ததலயமல் தநடு நரி
ஏறிை; எரி கால்
வாய் ஏறிை வடி வாளியின் வான்
ஏறிைர், வந்தார்;
தீ ஏறு, இகல் அரி ஏறு எை, முகில்
ஏறு எைச் தசறிந்தார்.
யபய் ஏறிை - வபய்ைள் கூட்டமாை ேருேதற்குக் ைாரணமாை;தசரு யவட்டு - வபாலர
விரும்பி; எழு பித்து ஏறிைர் - எழுகின்ை லபத்தியம் பிடித்த அரக்ைர்ைளின்; பில வாய் -
மலைக் குலை வபாை (ஆழ்ந்து அைன்ை) ோய்ைளின் வமல்; நாய் ஏறிை - பை நாய்ைள்
எறிை;ததல யமல் தநடுநரி ஏறிை - தலைைளின் வமல் பபரிய நரிைள் ேந்து ஏறிை; தீ
ஏறு (எை) -பபரிய பநருப்புப் வபாைவும்; இகல் அரி ஏறு எை - ேலிய ஆண் சிங்ைம்
வபாைவும்; முகில் ஏறு எை - வமைத்திவை வதான்றும் வபரிடி வபாைவும்; வந்தார்
தசறிந்தார் - ேந்து பநருங்கிய அரக்ைர்ைள்; எரி கால் வாய் - பநருப்லபயுமிழும்
நுனியிவை; ஏறிை வடி வாளியின் - கூரிய (இராமனுலடய) அம்புைளால்; வான் ஏறிைர் -
(வபாரில் மடிந்து) வீரபசார்க்ைத்திற்கு ஏறிச் பசன்ைார்ைள்.

வபவயறிை பசரு - வபய்ைள் பிணங்ைலளத் தின்ை விரும்பி மிகுதியாை ேருமாறு

பிராணிைளுக்கு அழிலேயுண்டாக்கும் வபார். பித்து - ேரம்பு ைடந்த ஆலச. நாயும்
நரியும் இைந்தவுடல்ைலளப் பிடுங்கித் தின்ை ேந்தலேயாம்.

2976. ததல சிந்திை; விழி சிந்திை,

தைல் சிந்திை; ததரயமல்
மதல சிந்திைபடி சிந்திை, வரி
சிந்துரம்; மதையபால்
சிதல சிந்திை கதண சிந்திை, திதச
சிந்திை, திதசயூடு
உதல சிந்திை, தபாறி சிந்திை,
உயிர் சிந்திை, உடலம்.
ததல சிந்திை - (அரக்ைர்ைளின்) தலைைள் சிதறிை; தைல் சிந்திை விழி சிந்திை -
பநருப்புப் பபாறிைலளயுமிழ்ந்த (அேர்ைளின்) ைண்ைள் சிதறிை; வரி சிந்துரம் -
(இருக்லை ேரிந்து) ைட்டப்பட்ட யாலைைள்;ததர யமல் மதல சிந்திைபடி சிந்திை -
பூமியின் வமவை மலைைள் சிதறிவிழுந்தாற் வபாைச் சிதறிை; சிந்திை மதை யபால்
சிதல சிந்திை கதண- பபய்த வமைம் வபாை (இராமைது) வில் உமிழ்ந்த
அம்புைள்;திதச சிந்திை - எல்ைாத் திலசைளிலும் சிதறி விழுந்தை; திதசயூடு உதல
சிந்திை - அந்தத் திக்குைளிபைல்ைாம் உலைக் ைளத்திலிருந்து சிதறிய; பபாறி சிந்திை
உடைம் - தீப் பபாறி வபான்ை பநருப்புப் பபாறிைலளச் சிதறிய (அரக்ைரின்) உடம்புைள்;
உயிர் சிந்திை - உயிர்ைள் நீங்கிை.
விழி சிந்திை - ைண்ைள் சிதறிை; தழல் சிந்திை - (அந்தக் ைண்ைள் பைாடுலமயால்
வமலும்) தீயுமிழ்ந்தை என்றும், உயிர் சிந்திை உடைம் - உயிர் நீங்கிய உடம்புைள்; உலை
சிந்திை பபாறி சிந்திை - (பைாடுலமயால் பின்பும்) உலை சிந்திை அைற் பபாறிைலளச்
சிதறிை எைவும் பபாருள் உலரக்ைைாம். மலழ வபால் சிலை ைலண சிந்திை - வமைம்
வபாை வில் அம்புைலளச் பசாரிந்தை; சிந்திை திலச (அந்த அம்புைள்) சிதறி விழுந்த
திக்குைள்; சிந்திை - அந்த அம்புைளின் வேைத்தால், இடிந்து விழுந்தை; திலசயூடு உலை
சிந்திை - பபாறி சிந்திை அத்திக்குைளிபைல்ைாம் உலைக் ைளத்துப் பபாறிைள் வபான்ை
தீப்பபாறிைள் சிதறிை என்றும் உலரக்ைைாம். 102ைலிவிருத்தம்

2977. பதடப் தபருந் ததலவரும்,

பதடத்த யதர்களும்,
உதடத் தடம் பதடகளும், ஒழிய,
உற்று எதிர்
விதடத்து அடர்ந்து எதிர்ந்தவர்,
வீரன் வாளியால்,
முதடத்த தவங் குருதியின்
கடலில் மூழ்கிைார்.
பதடப் தபருந் ததலவரும் - பபரிய வசலைத் தலைேர் பதிைால் ேரும்; பதடத்த
யதர்களும் - (அேர்ைள்) பபற்றிருந்த இரதங்ைளும்; உதடத் தடம் பதடகளும் - அேர்ைள்
தாங்கிய பபரிய வபார்க் ைருவிைளும்; ஒழிய - நீங்ைைாை; எதிர் உற்று -
(இராமபிரானுக்கு) எதிரில் ேந்து; விதடத்து அடர்ந்து எதிர்ந்தவர் - வைாபங் பைாண்டு
பநருங்கித் தாக்கிபயதிர்த்த அரக்ைர்ைள் எல்வைாரும்; வீரன் வாளியால் - இராமனுலடய
அம்புைளால்; முதடத்த - துர்நாற்ைம் மிகுந்த; தவங்குருதியின் கடலில் - பைாடிய
இரத்தக் ைடலிவை; மூழ்கிைார் -முழுகி இைந்தார்ைள்.

இராமலை எதிர்த்த அரக்ைர்ைளுள் வசலைத் தலைேர் பதிைால்ேர் தவிர மற்ைேர்

யாேரும் அழிந்தலமலய இதில் கூறிைார்.

முலடத்த - குறிப்புப் பபயபரச்சம்.

2978. சுற்றுற யநாக்கிைர்,

ததாடர்ந்த யசதையில்
'அற்றில ததல' எனும்,
ஆக்தக கண்டிலர்;
ததற்றிைர் எயிறுகள்;
திருகிைார் சிைம்;
முற்றிைர் இராமதை,
முடுகு யதரிைார்.
(பலடத் தலைேர் பதிைால்ேரும்) சுற்றுற யநாக்கிைர் -(தம்லமச்) சுற்றிலும் எல்ைாப்
பக்ைங்ைளிலும் பார்த்து; ததாடர்ந்த யசதையில் - தம்லமத் பதாடந்து ேந்த
வசலைைளில்; ததல அற்றில எனும் ஆக்தக - தலை அைாதலேபயன்று பசால்ைக்
கூடிய அரக்ைரின் உடம்புைலள; கண்டிலர் - (ஒன்வைனும்) ைாணாதேராகி; எயிறுகள்
ததற்றிைர் - பற்ைலளக் ைடித்துக் பைாண்டைர்; சிைம் திருகிைார் - வைாபம் மூண்டு;
முடுகு யதரிைார் -விலரந்து பசல்லும் வதர்ைலளயுலடயேர்ைளாய்; இராமதை
முற்றிைர் - இராமபிராலைச் சூழ்ந்து பைாண்டைர்.

வசலையிலிருந்த குதிலரைள், யாலைைள் உட்பட யாவும் தலையறு பட்டலம

விளங்கும். சிைம் திருகுதல் - வைாபத்தால் முறுக்வைறுதல். பற்ைலளக் ைடித்தல்
வைாபத்தால் உண்டாகும் பமய்ப்பாடுைளுள் ஒன்று.

2979. ஏழ்-இரு யதரும் வந்து,

இதமப்பின் முன்பு, இதட
சூழ்வை, கதணகளின்
துணிய நூறிைான்;
ஆழியும், புரவியும், ஆளும்
அற்று, அதவ
ஊழி தவங் கால் எறி
ஓங்கல் ஒத்தயவ.
 வந்து இதட சூழ்வை - ேந்து பக்ைத்திவை சூழ்ந்தலேயாை; ஏழ்இரு யதரும் -
பதிைான்கு வதர்ைலளயும்; இதமப்பின் முன்பு - ைண்ணிலமக்கும் வநரத்தில்;
கதணகளின் - அம்புைளால்; துணிய நூறிைான் - துண்டாகும்படி (இராமன்) அழித்தான்
(அப்பபாழுது); ஆழியும் புரவியும் - வதர்ச் சக்ைரங்ைளும் குதிலரைளும்; ஆளும் அற்று -
வதர்ச் சாரதிைளும் ஒழிந்து; அதவ ஊழி தவம்கால் - அலே பைாடிய ஊழிக் ைாற்ைால்;
எறி ஓங்கல் ஒத்த - எடுத்பதறியப்படுகின்ை மலைைலளப் வபான்ைை; ஏ - ஈற்ைலச.

ஊழிக் ைாற்று - இராமனுலடய அம்புக்கும், மலைைள் - ேலிய பபரிய சக்ைரம்

பூண்ட வதர் முதலியேற்றுக்கும் உேலம.

2980. அழிந்தை யதர்; அவர்,

அவனி கீண்டு உக,
இழிந்தைர்; வரி சிதல
எடுத்த தகயிைர்;
ஒழிந்திலர்; சரங்கதள உருமின்
ஏறு எைப்
தபாழிந்தைர், தபாழி கைல்
தபாடிக்கும் கண்ணிைார்.
அழிந்தை யதர் - (இவ்ோறு) வதர்ைள் அழிந்தை; அவர் -(அழிந்து வபாைவே) அந்தப்
பலடத் தலைேர் பதிைான்கு வபரும்; அவனி கீண்டு உக - பூமி பிளந்துவிடும்படி;
இழிந்தைர் - கீவழ இைங்கிைர்;வரிசிதல எடுத்த தகயிைர் - ைட்டலமந்த வில்வைந்திய
லைலயயுலடயேர்ைளும்; ஒழிந்திலர் -(இவ்ோறு தளர்ச்சிக்கிலடயிலும்) வபார்க்
ைளத்லத விட்டு நீங்கிைாரல்ைர்; தபாழிகைல் - பநருப்லபச் சிந்துகின்ை; தபாடிக்கும்
கண்ணிைார் -வைாபிக்கும் ைண்ைலளயுலடயேர்ைளாகி; சரங்கதள -
அம்புைலள;உருமின் ஏறு எை - வபரிடிைள் என்று பசால்லும்படி; தபாழிந்தைர் -
இலடவிடாது பசாரிந்தார்ைள்.
தாம் ஏறியிருந்த வதர்ைள் அழிந்து விடவே பதிைான்கு வசலைத் தலைேரும்
தலரயிலிருந்தோவை அம்பு மலழ பபாழிந்தார்ைபளன்பது.

2981. நூறி சரம் எலாம்

நுறுங்க வாளியால்
ஈறுதசய்து, அவர் சிதல
ஏதைாடு ஏதையும்
ஆறியைாடு ஆறும் ஓர்
இரண்டும் அம்பிைால்,
கூறுதசய்து, அமர்த் ததாழிற்
தகாதிப்தப நீக்கிைான்.
 நூறிய சரம் எலாம் - அழிக்கும் இயல்புலடய (அந்த அரக்ைர்ைளின்)
அம்புைலளபயல்ைாம்; நுறுங்க - பபாடியாகும்படி; வாளியால் - (இராமன் தன்)
பாணங்ைளால்; ஈறு தசய்து - அழித்து;அவர் சிதல ஏதைாடு ஏதையும் - அேர்ைளின்
விற்ைள் பதிைான்லையும்; ஆறிதைாடு ஆறும் ஓர் இரண்டும் அம்பிைால் - பதிைான்கு
அம்புைளால்; கூறு தசய்து - துண்டுைளாக்கி; அமர்த் ததாழிற் தகாதிப்தப நீக்கிைான் -
வபார்ச் பசயலில் அேர்ைளின் உக்கிரத்லதப் வபாக்கிைான்.

இராமன் பதிைான்கு அரக்ைர் பதாடுத்து விடுத்த அம்புைலளபயல்ைாம் தன்

அம்புைளால் அழித்துப் பதிைான்கு அம்புைளால் அந்த வீரர்ைளின் விற்ைலளத்
துண்டிக்ைவே அன்ைாரின் வபாரின் உக்கிரம் (வேைம்) குலைந்தது என்பது.

2982. வில் இைந்து, அதைவரும்

தவகுளி மீக்தகாள,
கல் உயர் தநடு வதர
கடிதின் ஏந்திைார்,
ஒல்தலயில் உருத்து, உயர்
விசும்பில் ஓங்கி நின்று,
எல் உயர் தபாறி உக,
எறிதல் யமயிைார்.
அதைவரும் - அந்தப் பலடத் தலைேர் எல்வைாரும்; வில் இைந்து- (தம்)
விற்ைலளயிழந்ததைால்; தவகுளி மீக்தகாள - வைாபம் வமலிட; கல்உயர் தநடுவதர -
ைல்ைால் உயர்ந்த பபரிய மலைைலள; கடிதின் ஏந்திைார் - விலரவில் (லையிவை)
எடுத்துக் பைாண்டு;ஒல்தலயில் உருத்து - விலரோை எழுந்து சீறி; உயர் விசும்பில் ஓங்கி
நின்று - ஓங்கிய ஆைாயத்தில் உயர நின்று பைாண்டு; எல் உயர் தபாறி உக - ைதிரேன்
ஒளி வபான்ை அளவில்ைாத தீப் பபாறிைள் சிந்த; எறிதல் யமயிைார் - (அந்த மலைைலள)
இராமன் வமல் வீசிபயறிந்தார்ைள்.
தம்முலடய விற்ைள் துண்டிக்ைப்படவே அந்த அரக்ை வீரர் மலைைலளவயந்தி
ோைத்தில் ஓங்கி நின்று எறியத் பதாடங்கிைர் என்பது.

2983. கதலகளின் தபருங் கடல்

கடந்த கல்வியான்
இதல தகாள் தவம் பகழி
ஏழ்-இரண்டும் வாங்கிைான்;
தகாதல தகாள் தவஞ் சிதலதயாடு
புருவம் யகாட்டிைான்;
மதலகளும் ததலகளும்
விழுந்த, மண்ணியை.
 கதலகளின் தபருங் கடல் கடந்த - ைலைைளாகிய பபரிய ைடல்ைலள முற்றும் ைற்றுத்
வதர்ந்த; கல்வியான் - ைல்வி நிரம்பிய இராமன்; இதல தகாள் தவம் பகழி ஏழ்
இரண்டும் - இலை ேடிேத்லதக் பைாண்ட பைாடிய பதிைான்கு
அம்புைலள;வாங்கிைான் - எடுத்து எய்தான்; தகாதல தகாள் தவம் சிதலதயாடு -
பைால்லும் பதாழிலைக் பைாண்ட பைாடிய தைது வில்லுடன்; புருவம் யகாட்டிைான் -
தன் புருேங்ைலளயும் ேலளத்தான்; மதலகளும் - (அந்த அரக்ைர்ைள் எறிந்த)
மலைைளும்; ததலகளும் - (அேர்ைளின்) தலைைளும்;மண்ணின் விழுந்த - (துண்டாகித்)
தலரயில் விழுந்தை. ஏ - ஈற்ைலச.

இராமன் வைாபங்பைாண்டு புருேத்லத பநரித்துப் பதிைான்கு அம்புைலளப்

பபாழிய மலைைளும், அேற்லைபயறிந்த அரக்ைர்ைளின் தலைைளும் ஒரு வசரத்
துணிபட்டுத் தலரயில் விழுந்தை என்பது. புருேம் விற்வபான்ைபதன்றும், தலைைள்
மலைைள் வபான்ைைபேன்றும் வதான்றும். ைலைைலளக் ைடல் என்ைதற்கு ஏற்ப
அறிலேப் புலணபயன்ைாலமயால் ஏைவதச உருேைேணி.

பலடத் தலைேர்ைள் மாய, திரிசிரா வபார்வமல் ேருதல்

2984. பதடத் ததலத் ததலவர்கள்

படலும், பல் பதட
புதடத்து, அடர்ந்து, எதிர் அைல்
புதரயும் கண்ணிைார்.
கிதடத்தைர், அரக்கர்கள்; கீழும்
யமலும் தமாய்த்து
அதடத்தைர் திதசகதள;
அமரர் அஞ்சிைார்.
பதடத் ததலத் ததலவர்கள் படலும் - வசலையிடத்து முதன்லம பபற்ை தலைேர்ைள்
பதிைான்கு வபரும் இவ்ோறு இைந்த அளவிவை; அரக்கர்கள் - மற்றுமுள்ள
இராக்ைதர்ைள்; பல் பதட புதடத்து - தம்முலடய பை ேலை ஆயுதங்ைலளயும் வீசிக்
பைாண்டு;அடர்ந்து - பநருங்கி; அைல் புதரயும் கண்ணிைார் - பநருப்லபப் வபான்ை
ைண்ைலளயுலடயேர்ைளாய்; எதிர் கிதடத்தைர் - இராமன் எதிரில்பநருங்கி; கீழும்
யமலும் தமாய்த்து - நிைத்திலும் ஆைாயத்திலுமாைபமாய்த்துக் பைாண்டு; திதசகதள
அதடத்தைர் - திக்குைலள மலைத்தார்ைள் (அதலைக் ைண்டு); அமரர் அஞ்சிைார் -
வதேர்ைள் அச்சங் பைாண்டார்ைள்.

பதிைான்கு பலடத் தலைேரும் இைந்திடவே வேறு அரக்ைர்ைள்சிைத்வதாடு

ஆயுதங்ைலள வீசிக் பைாண்டு எல்ைாப் பக்ைங்ைளிலும் திரண்டு பநருங்ைவே,
வதேர்ைள் அஞ்சிைர் என்பது - பலடத்தலை - 'தலை' ஏழனுருபு.

பலடத் தலைேர்ைவளாடு ேந்த வீரர்ைள் யாேரும் அழிந்தைர். என்று முன் (3978)

கூறிைலமயால் இங்கு ேந்தேர் வேறு என்பதாயிற்று.
2985. முைங்கிை தபரும் பதண,
மூரி மால் கரி;
முைங்கிை வரி சிதல
முடுகு நாண் ஒலி;
முைங்கிை சங்தகாடு புரவி;
தமாய்த்து உற
முைங்கிை அரக்கர்தம்
முகிலின் ஆர்ப்புஅயரா.
மூரி மால் கரி - ேலிய பபரிய யாலைைளும்; தபரும் பதண - (அப்பபாழுது) பபரிய
வபார்ப் பலைைலளப் வபாை; முைங்கிை -வபபராலி பசய்தை; வரி சிதல முடுகு நாண்
ஒலி - ைட்டலமந்த விற்ைளில் விலரோைப் பூட்டப்பட்ட நாணின் ஓலசைள்; முைங்கிை
-ஆரோரித்தை; சங்தகாடு புரவி - சங்ை ோத்தியங்ைளும் குதிலரைளும்; முைங்கிை -
முழக்ைமிட்டை; அரக்கர்தம் முகிலின் ஆர்ப்பு - அரக்ைர்ைளின் வமைம் வபான்ை
ைர்ச்சலை; தமாய்த்து உற - மிை அடர்ந்து; முைங்கிை - வபபராலி பசய்தை; அயரா -
ஈற்ைலச.

பசாற்பபாருட் பின்ேரு நிலையணி. 111அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

2986. தவம் பதட, நிருதர், வீச விண்ணிதட

மிதடந்த;வீரன்
அம்பு இதட அறுக்க, சிந்தி அற்றை
படும்' என்று, அஞ்சி,
உம்பரும் இரியல்யபாைார்;உலகு
எலாம் உதலந்து சாய்ந்த;
கம்பம் இல் திதசயில் நின்ற களிறும்,
கண் இதமத்த அன்யற.
நிருதர் வீச - அரக்ைர்ைள் வீசிபயறிேதால்; தவம்பதட -பைாடிய அப் பலடக்
ைருவிைள்; விண்ணிதட மிதடந்த - ோைத்தில் பநருங்கிை; வீரன் அம்பு இதட அறுக்க -
இராமபிரானின் அம்புைள் இலடவய புகுந்து அறுத்ததால்; அற்றை -
துணிபட்டைோய்; சிந்திப் படும் -சிதறி (நம்வமல் ஊறு ஏற்பட) விழக்கூடும்; என்று -
என்று எண்ணி;அஞ்சி - அஞ்சிைேர்ைளாய்; உம்பரும் இரியல் யபாைார் - வதேர்ைளும்
ஓடிப் வபாைார்ைள்; உலகு எலாம் - மற்ை உைைங்ைள் எல்ைாம்; உதலந்துசாய்ந்த -
நிலைபைட்டு நடுங்கித் தளர்ந்தை; கம்பம் இல் -நிலைபபயராத; திதசயில் நின்ற
களிறும் - திலசைலளச் சுமந்து நின்ை திக்கு யாலைைளும்; கண் இதமத்த - (அச்சத்தால்)
ைண்ைலள மூடிக் பைாண்டை.

அன்று ஏ - அலசைள். அரக்ைர் எறிந்த பலடக்ைைன்ைலள இராமபிரானின் அம்பு

இலடவய அறுத்ததால் அறுபட்ட அந்த ஆயுதங்ைள் நம்வமல் படக்கூடுபமன்று
அஞ்சித் வதேர்ைளும் நிலைபைட்வடாட, உைைபமல்ைாம் நடுங்கித் தளர, திக்கு
யாலைைளும் அச்சத்தால் ைண்ணிலமத்தை என்பது. பதாடர்புயர்வு நவிற்சியணி.
ைலி விருத்தம்

2987. அத் ததலத் தாதையன்,

அளவு இல் ஆற்றலன்,
முத் ததலக் குரிசில், தபான்
முடியன்; முக்கணான்
தகத்ததலச் சூலயம
அதைய காட்சியான்;
தவத ததலப் பகழியால் மதை
தசய் வில்லிைான்.
அத் ததலத் தாதையன் - சிைந்த அந்தச் வசலைலயயுலடய தலைேன் (யாபரன்ைால்);
அளவு இல் ஆற்றலன் - அளேற்ை ேலிலமயுலடயேனும்; தபான் முடியன் -
பபான்ைாைாகிய கிரீடத்லதயுலடயேனும்; தவத்ததலப் பகழியால் - கூரிய
நுனிபைாண்ட அம்புைளால்; மதை தசய் வில்லிைான் - மலழ பபாழிகின்ை
வில்லையுலடயேனும்; முக்கணான் தகத்ததல - மூன்று ைண்ைலளயுலடயேைாை
சிேபிரானின் லையிலுள்ள; சூலயம அதைய காட்சியான் - சூைம் வபான்ை
வதாற்ைத்லதயுலடயேனுமாகிய; முத் ததலக் குரிசில் - மூன்று தலைைலளயுலடய
திரிசிரா என்னும் வீரைாோன்.

திரிசிரா என்னும் பலடத் தலைேனின் தன்லமலய இப் பாடல் கூறுகிைது. மூன்று

தலைைலளக் பைாண்டலமக்கும். அழித்தல் பதாழில் பசய்யுங் பைாடுலமக்கும்
சிேபபருமானின் சூைம் உேலமயாயிற்று.

2988. அன்ைவன் நடுவுற,

'ஊழி ஆழி ஈது'
என்ை, வந்து, எங்கணும்
இதரத்த யசதையுள்,
தன் நிகர் வீரனும்,
தமியன், வில்லிைன்,
துன் இருள் இதடயது ஓர்
விளக்கின் யதான்றிைான்.
அன்ைவன் நடுவுற - அத்தலைய திரிசிரன் என்பேன் நடுவிவைபபாருந்தியிருக்ை;
'ஊழி ஆழி ஈது' என்ை - ஊழிக் ைாைத்துப் பபருங்ைடல் இதுபேன்று பசால்லும்படி;
எங்கணும் வந்து -எல்ைாப் பக்ைங்ைளிலும் ேந்து; இதரத்த யசதையுள் - ஆரோரித்த
அரக்ைர் வசலையிவை; தன் நிகர் வீரனும் - (வேறு உேலமயில்ைாது) தன்லைத்
தாவைபயாத்த வீரைாை இராமனும்; தமியன் வில்லிைன் -தனிவய
வில்லைவயந்தியேைாய்; துன் இருள் இலடயது - அடர்ந்த இருளின் நடுவேயுள்ள; ஓர்
விளக்கின் - ஒரு விளக்குப் வபாை;யதான்றிைான் - விளங்கிைான்.
 திரிசிரா நடுவிவை பபாருந்திய அரக்ைச் வசலைைள் தன்லைச் சூழ்ந்து நிற்ை
அேர்ைளுக்கு நடுவே இராமபிரான் இருளிலடவய வதான்றும் விளக்குப் வபாை
விளங்கிைான் என்பது.

வசலைவயாடு திரிசிராலே இராமன் எதிர்த்துப் பபாருதல்

2989. ஓங்கு ஒளி வாளிைன்,

உருமின் ஆர்ப்பிைன்,
வீங்கிய கவசத்தன்,
தவய்ய கண்ணிைன்-
ஆங்கு-அவன் அணிக்கு எதிர்
அணிகள் ஆக, யநர்
தாங்கிைன் இராமனும்,
சரத்தின் தாதையால்.
ஓங்கு ஒளி வாளிைன் - மிக்ை ஒளிலயயுலடய ோலளயுலடயேனும்; உருமின்
ஆர்ப்பிைன் - இடி வபான்ை முழக்ைத்லதயுலடயேனும்;வீங்கிய கவசத்தன் - பபரிய
ைேசத்லதயுலடயேனும்; தவய்ய கண்ணிைன் - பைாடிய ைண்ைலளயுலடயேனுமாை;
ஆங்கு அவன் - அங்வை ேந்த திரிசிரா என்னும் அரக்ைனுலடய; அணிக்கு - பலட
ேகுப்புைளுக்கு; எதிர் அணிகள் ஆக - எதிர்ப்பலட ேகுப்புக்ைளாை; இராமனும் -
இராமபிரானும்; சரத்தின் தாதையால் - அம்புைளாகிய வசலையால்; யநர் தாங்கிைன் -
எதிரிட்டு நின்ைான்.

நான்கு பலடைளலமந்த திரிசிரைது பலட ேகுப்புக்கு எதிரில் இராமன்

அம்புைலளக் பைாண்டு பலட ேகுத்திட்டான் என்பது.
அதாேது ைரைது வசலையில் எத்துலண யாலை வதர் குதிலர ைாைாள்ைளுண்வடா
அத்துலண யம்புைலள இராமன் அேற்றின் வமல் ஒழுங்ைாை எதிர் பதாடுத்தான்
என்பது இதன் ைருத்தாகும். அரக்ைைது பைேலைச் வசலைலயத் தடுக்ைத் தன்னிடம்
வபாதிய பலடயில்ைாக்குலைலய இராமபிரான் தன் அம்புைளால் நிரப்பித் தடுத்து
எதிர்த்தான் என்பது நயம்.

2990. தாள் இதட அற்றை;

ததலயும் அற்றை;
யதாள் இதட அற்றை;
ததாதடயும் அற்றை;
வாள் இதட அற்றை;
மழுவும் அற்றை;
யகாள் இதட அற்றை;
குதடயும் அற்றை;
 தாள் இதட அற்றை - (அவ்ோறு இராமன் ஒழுங்குபட எதிர்பதாடுத்த அம்புைளால்)
அரக்ைர்ைளின் ைால்ைள் நடுவே அறுபட்டு வீழ்ந்தை; ததலயும் அற்றை -
(அவ்ேரக்ைர்ைளின்) தலைைளும் அறுபட்டை; யதாள் இதட அற்றை - வதாள்ைளும்
துண்டிக்ைப்பட்டை; ததாதடயும் அற்றை - பதாலடைளும் துண்டுபட்டை; வாள்
இதடஅற்றை - ோள்ைளும் பை முறிந்தை; மழுவும் அற்றை - மழுப்பலடைளும்
முறிந்து விழுந்தை; யகாள் இதட அற்றை - (அேர்ைளின்) ேலிலமயும் வபாரிவை
சிலதந்தது; குதடயும் அற்றை - குலடைளும் அழிந்தை இராமனின் அம்புைளால்
அரக்ைப் பலடைளின் ைால்ைள் முதலியை அறுபட்டை என்பது. 11.

2991 தகாடிதயாடு தகாடுஞ்சு இற,

புரவிக் கூட்டு அற,
படிதயாடு படிந்தை, பருத்த
யதர்; பதண
தநடிய வன் கட கரி
புரண்ட, தநற்றியின்
இடிதயாடு முறிந்து வீழ்
சிகரம் என்ையவ.
தகாடிதயாடு - (வதர்ைளின் வமல் பைந்த) பைாடிைளும்;தகாடுஞ்சு இற - வதர்
உறுப்பாகிய பைாடிஞ்சி முறியவும்; புரவிக் கூட்டு அற -குதிலரைளின் பதாகுதிைள்
துணிபட்டழியவும்; பருத்த யதர் - பபரியவதர்ைள்; படிதயாடு படிந்தை - நிைத்திவை
சாய்ந்தை; பதண தநடிய வன் கடகரி - பருத்து உயர்ந்த ேலிய மத யாலைைள்;
தநற்றியின் இடிதயாடு - தன் உச்சியில் விழுந்த இடியால்; முறிந்து வீழ்சிகரம் என்ை -
இடிந்து விழுகின்ை மலைச் சிைரங்ைள் வபாை; புரண்ட - கீவழ விழுந்து புரண்டை; ஏ -
ஈற்ைலச.
பைாடிஞ்சி - வதர்த் தட்டின் முன் லைக்கு உதவியாைத் தாமலர பமாட்டு ேடிவில்
அலமத்துத் பதாங்ைவிட்டிருக்கும் ஓர் அழகிய உறுப்பு : பைாடுஞ்சு எை இங்வை
குறிக்ைப்பட்டது.

2992. 'அற்றை சிரம்' எை

அறிதல் யதற்றலர்,
தகாற்ற தவஞ் சிதல சரம்
யகாத்து வாங்குவார்
இற்றவர்; இறாதவர்
எழுந்து, விண்ணிதைப்
பற்றிை மதை எைப்
பதட வைங்குவார்.
இற்றவர் - தலையறுபட்ட அரக்ைர்ைள்; சிரம் அற்றை எை -(தம்) தலைைள்
அறுபட்டைபேன்று; அறிதல் யதற்றலர் -அறியாதேர்ைளாய்; தகாற்ற தவம் சிதல சரம்
யகாத்து வாங்குவார் - பேற்றி தரும் பைாடிய வில்லிலிருந்து அம்புைலளப்
பூட்டிபயய்ோர்ைள்; இறாதவர் - தலையறுபடாதேர்ைள்; எழுந்து - எழுந்து;
விண்ணிதைப் பற்றிை மதை எை - ஆைாயத்லதக் ைவிந்த மலழ வபாை; பதட
வைங்குவார் -வபார்க் ைருவிைலள வீசுோர்ைள்.
தலை அற்ைலம பதரியாத வபராவேசம் விளங்குகிைது. இச் பசய்யுளில்
தலையறுபட்டேர். தலையறுபடாதேர் ஆகிய இரு ேலை யரக்ைர்ைளின் வபார்ச்
பசயல்ைள் குறிக்ைப் பபறுகின்ைை. ஒப்பு : 'அடுசிலைப் பைழி பதாடுத்து விடப்
புகுமளவினில் அயபைதிர் விட்டேர் பேட்டிை உடல் சிை இரு துணிபட்டை பட்ட
பின் ஒரு துணி ைருதும் இைக்லை யழிக்குவம' (ை. பரணி 421)

2993. யகடகத் தடக் தகய,

கிரியின் யதாற்றத்த,
ஆடகக் கவசத்த,
கவந்தம் ஆடுவ-
பாடகத்து அரம்தபயர்
மருள, பல்வித
நாடகத் ததாழிலிதை
நடிப்ப ஒத்தயவ.
யகடகத் தடக் தகய - வைடைம் என்னும் பலடக் ைருவிலயவயந்திய பபரிய
லைலயயுலடயைவும்; கிரியின் யதாற்றத்த - மலை வபான்ை ேடிலேயுலடயைவும்;
ஆடகக் கவசத்த - பபான்ைாைாகிய ைேசங்ைலளயுலடயைவுமாகிய; கவந்தம் ஆடுவ -
தலையற்ை உடற் குலைைள் துடித்துத் துள்ளுேை; பாடகத்து அரம்தபயர் மருள -
பாடைமாகிய ைாைணிலயயணிந்த வதேமாதர்ைள் மயங்கும்படி;பல்வித நாடகத்
ததாழிலிதை - பை ேலைப்பட்ட நடைத் பதாழில்ைலள;நடிப்ப ஒத்த - நடித்துக்
ைாட்டுேை வபான்ைை.

தலை அறுபட்ட வீரர்ைளின் உடற்குலைைள், ஆடல் ேல்ை வதேமாதர்ைளும் ைண்டு

வியக்கும்படி, பைோறு விசித்திரமாைக் கூத்தாடிை என்பது.

அரம்லபயர் என்பது இங்வை பபாதுோைத் வதே மைளிலரக் குறிக்கும். பாடைம் - ஒரு

ேலைக் ைாைணி.

2994. கவரி தவண் குதட எனும்

நுதரய; தகம்மதலச்
சுவரை; கவந்தம் ஆழ்
சுழிய; தண் துதற
பவர் இைப்படு மணி
குவிக்கும் பண்தணய;
உவரிதயப் புதுக்கிை-
உதிர-ஆறுஅயரா.
 உதிர ஆறு - (வபார்க் ைளத்தில் பபருகிவயாடிய) இரத்த ஆறுைள்; கவரி தவண்குதட -
பேண் சாமரங்ைளும் பேண் குலடைளும்;எனும் நுதரய - என்கின்ை நுலரைலளக்
பைாண்டை; தகம் மதலச் சுவரை - இைந்த யாலைைளாகிய பக்ைச்
சுேர்ைலளயுலடயைோயிை;கவந்தம் ஆழ் சுழிய - குலையுடல்ைள் ஆழத்தக்ை
சுழிைலளயுலடயை; தண் துதற - குளிர்ந்த நீர்த் துலைைளிவை; பவர் இைப் படு மணி
குவிக்கும் - பநருங்கியபைேலைப்பட்ட இரத்திைங்ைலளக் பைாண்டு ேந்து
குவிக்கின்ை;பண்தணய- வசணங்ைளாகிய படகுைலளயுலடயலேயாை; உவரிதயப்
புதுக்கிை - ைடலைப் புதிய தாக்கிை.

வபாரில் அறுபட்ட பலடைளின் உதிரப் பபருக்கின் ேருணலை கூறியது இது.

'உேரிலயப் புதுக்கிை' என்பதன் விளக்ைம் ேருமாறு :ஆற்றின் புது பேள்ளம்
வேைமாைச் பசன்று ைடலிவை விழுந்து பநடுந்தூரம் ைடலின் நிைத்லத வேறுபடுத்திக்
ைரிய ைடலைச் பசந்நிைமாக்கிை.

லைம்மலை : யாலை சுேர் இங்வை ைலர எனும் பபாருளிைது. உேவமயமாகிய

வசணமும் உேமாைமாகிய படகும் எை இரு பபாருலளயும் 'பண்லண' என்ை ஒரு
பசால்வை தந்துள்ளது - சிவைலடயுருேைேணி.
வசணங்ைளில் பை ேலையிரத்திைங்ைள் பதிப்பதும் படகுைளில் பை ேலை
இரத்திைங்ைலளக் பைாண்டு ேந்து வசர்த்தலும், ைருதிப் பண்லணக்குப் 'பேரிைப்
படுபணி குவிக்கும்' என்ை அலடபமாழி பைாடுத்தார், அவரா - ஈற்ைலச.

நதிக்கு அலமயக் கூடிய நுலர, சுேர், சுழி பண்லண முதலியைஇரத்த ஆற்றுக்கும்'

உள்ளைோயிை.

2995. சண்ட தவங் கடுங் கதண

தடிய, தாம், சில
திண் திறல் வதள எயிற்று
அரக்கர், யதவர் ஆய்,
வண்டு உைல் புரி
குைல் மடந்ததமாதராடும்
கண்டைர், தம் உடல்-
கவந்த நாடகம்.
சண்ட தவங் கடுங்கதண - ேலிய மிைக் பைாடிய இராம பாணங்ைள்; தடிய - தாக்கிக்
பைான்ைலமயால்; திண் திறல் வதள எயிற்று சில அரக்கர் - மிக்ை ேலிலமலயயும்
ேலளோை வைாலரப் பற்ைலளயுமுலடய சிை அரக்ைர்ைள்; யதவர் ஆய் - (வீர
பசார்க்ைம்பபறும்) வதேர்ைளாகி; வண்டு உைல் புரிகுைல் மடந்ததமாதராடும் -
ேண்டுைள் சூழ்ந்து பமாய்க்ைத்தக்ை பின்னிய கூந்தலையுலடய பதய்ே மைளிருடவை
(கூடி); தம் உடல் கவந்த நாடகம் கண்டைர் - தங்ைளுலடய உடற்குலைைளின்
கூத்தாட்டத்லதப் பார்த்தார்ைள்.
 தாம் - அலச. அரக்ைரது உடல் இராமைது அம்புைளால் சின்ைபின்ைப்பட்டுத்
துடித்துத்துள்ள உயிர் உடவை வதேரின் உடம்லபயுற்று அரம்லபயவராடு கூடி அந்த
உடம்புைளின் ஆட்டத்லத வியந்து ைண்டை என்பது. இராமபாணம் பட்டு
இைந்வதார் விலரவில் பசார்க்ைபமய்தித் பதய்ே மைளிவராடு மகிழ்ந்து ோழ்ோர்ைள்
என்பது இதைால் விளங்கும். 12

2996 ஆய் வதள மகளிதராடு

அமரர் ஈட்டத்தர்,-
தூய தவங் கடுங் கதண துணித்த
தங்கள் யதாள்,
யபய் ஒருததல தகாள,
பிணங்கி, வாய்விடா
நாய் ஒருததல தகாள-
நதகயுற்றார், சிலர்.
சிலர் - சிை அரக்ைர்ைள்; அமரர் ஈட்டத்தர் - வபாரில் இைந்து வதேர் கூட்டத்தில்
வசர்ந்தேர்ைளாய்; ஆய் வதள மகளிதராடு -சிைந்த ேலளயல்ைலளயுலடய
வதேமாதர்ைளுடன்; தூய தவங் கடுங் கதண துணித்த - தூய்லமயாை மிைக் பைாடிய
இராம பாணங்ைளால் துண்டிக்ைப்பட்ட; தங்கள் யதாள் - தம்முலடய வதாள்ைலள;
யபய் ஒருததல தகாள - ஒரு பக்ைம் வபய்ைள் பற்றிக் பைாள்ள;பிணங்கி - (அேற்வைாடு)
மாறுபட்டு; வாய்விடா நாய் ஒரு ததல தகாள -ோயால் பற்றியலத விடாத நாய்ைள்
மற்பைாரு பக்ைத்திவை ைவ்விக் பைாள்ளக் (ைண்டு); நதகயுற்றார் - வேடிக்லையாைப்
பார்த்துச் சிரித்தார்ைள்.

ஆய்ேலள - ேலளைள் பைேற்றுள் பதரிந்பதடுத்த ேலள; ஆய்தல் -

வதர்ந்பதடுத்தல்.

2997. ததரி கதண மூழ்கலின்

திறந்த மார்பிைர்,
இரு விதை கடந்து யபாய்
உம்பர் எய்திைார்,
'நிருதர்தம் தபரும் பதட
தநடிது; நின்றவன்
ஒருவன்' என்று, உள்ளத்தின்
உதலவுற்றார், சிலர்.
ததரி கதண மூழ்கலின் - இராமைால் வதர்ந்பதடுக்ைப்பட்ட அம்புைள் லதத்துப்
பாய்தைால்; திறந்த மார்பிைர் சிலர் -பிளக்ைப்பட்ட மார்புைலளயுலடய சிை
அரக்ைர்ைள்; இருவிதை கடந்து யபாய் - தம்முலடய நல்விலை தீவிலை மாய; உம்பர்
எய்திைார் -வமலுைைம் அலடந்த சிை அரக்ைர்ைள்; 'நிருதர் தம் தபரும்பதட தநடிது -
அரக்ைர்ைளுலடய பபரிய வசலைவயா மிை நீண்டது; நின்றவன் - (இேர்ைலள எதிர்த்து)
நின்ை இராமபிராவைா; ஒருவன்' என்று - துலணயற்ைஒருேவை' என்று ைருதி;
உள்ளத்தின் உதலவு உற்றார் - மைத்தில் அச்சங் பைாண்டார்ைள்.

அவரா : ஈற்ைலச.

2998. தகக் களிறு அன்ைவன்

பகழி, கண்டகர்
தமய்க் குலம் யவதராடும்
துணித்தி வீழ்த்திை-
தமக் கரு மைத்து ஒரு வஞ்சன்,
மாண்பு இலன்,
தபாய்க் கரி கூறிய தகாடுஞ்
தசால் யபாலயவ.
தகக் களிறு அன்ைவன் பகழி - துதிக்லைலயயுலடய ஆண் யாலை வபான்ை
இராமபிரானின் அம்புைள்; கண்டகர் தமய்க்குலம் - மிைக் பைாடிய அரக்ைர்ைளின் உடற்
கூட்டங்ைலள; யவதராடும் துணித்திவீழ்த்திை - வேவராடு அறுத்துத் தள்ளிய ைாட்சிைள்;
மாண்பு இலன் - உயர்குணம் இல்ைாதேைாகிய; தமக்கரு மைத்து ஒரு வஞ்சன் -லம
வபான்று இருண்ட மைத்லதயுலடய ஒரு ேஞ்சைன்; தபாய்க் கரி கூறிய - நீதிமன்ைத்தில்
பபாய்ச் சாட்சி பசான்ை; தகாடுஞ் தசால் யபால -பைாடிய பசாற்ைலளபயாத்தை.

பபாய்ச் சாட்சி ோர்த்லதைள் பசான்ைேர்ைளது குைத்லத வேவராடு அறுத்து

அழிப்பது வபாை, இராமபாணங்ைள் அரக்ைர் குைத்லத வேவராடு அறுத்துத் தள்ளிை
என்பது. பபாய்ச் சாட்சியின் பசாற்ைள் ேழக்கு விசாரலணயில் பயைற்று வீழ்ேது
வபால் அரக்ைர் உடல்ைள் சீேைற்று வீழ்ந்தை என்றும் விளக்ைைாம். ேலிலமயிலும்,
உயர் வதாற்ைத்திலும், நலடயிலும் இராமனுக்கு யாலை உேலமயாேது
மட்டுமல்ைாமல் யாலைத் துதிக்லை இராமனின் லைைளுக்குத் திரண்டுருண்டு நீண்ட
ேடிவில்ஒப்புலமயாதலும் பற்றிக் 'லைக் ைளிறு அன்ைேன்' எை யாலைக்கும்
அலடபமாழி தந்து கூறிைார். ைண்டைர் - முள்லளப் வபாைக் பைாடியேர். பமய்க் குைம்
- உடற் கூட்டம்.

2999. அஞ்சிதற அறுபதம்

அதடந்த கீடத்ததத்
தஞ்சு எைத் தன் மயம்
ஆக்கும் தன்தமயபால்,
வஞ்சகத்து அரக்கதர வதளத்து,
வள்ளல்தான்,
தசஞ் சரத் தூய்தமயால்,
யதவர் ஆக்கிைான்.
 அம் சிதற அறுபதம் - அழைாை இைகுைலளயுலடய குளவி;தஞ்சு எை அதடந்த
கீடத்தத - அலடக்ைைமாைத் தன்னிடம் வசர்ந்த புழுக்ைலள; தன் மயம் ஆக்கும் தன்தம
யபால - தன் ேடிேமாைச்பசய்யும் தன்லம வபாை; வள்ளல் தான் - அருள் ேள்ளைாகிய
இராமன் ஆைேன்; வஞ்சகத்து அரக்கதர வதளத்து - ேஞ்சலை நிரம்பிய அரக்ைர்ைலள
ேலளத்துக் பைாண்டு; தசந் சரத் தூய்தமயால் - தன்னுலடய சிைந்த அம்புைளின்
தூய்லமயால்; யதவர் ஆக்கிைான் - (அேர்ைலளத்) வதேராகுமாறு பசய்தான்.

குளவி புழுக்ைலளப் பிடித்துக் பைாட்டித் தன் ேடிேமாக்குதல் வபாைத் வதேைாை

இராமன் அரக்ைர்ைலளயழித்துத் வதேர்ைளாக்கிைான் என்பது. குளவி புழுக்ைலளக்
பைாண்டு பசன்று கூட்டில் லேத்து அேற்றின் தலையில் அடிக்ைடி பைாட்ட அலே
குளவிலயவய நிலைந்து பைாண்டிருப்பதால் அதன் ேடிேமாை மாறிச் சிைகு
முலளக்ைப் பபற்றுப் பைந்து பசல்லும் தன்லமலயயலடயுபமன்பர்.

3000. 'வலம் தகாள் யபார், மானிடன்

வலிந்து தகான்றதம,
அலங்கல் யவல் இராவணற்கு
அறிவிப்பாம்' எை,
சலம்தகாள் யபார் அரக்கர்தம்
உருக்கள் தாங்கிை,
இலங்தகயின் உற்ற, அக்
குருதி ஆறுஅயரா.
'வலம் தகாள் - ேலிலம பைாண்ட; யபார் - வபாரில்; மானிடன் வலிந்து தகான்றதம -
சிைந்த ஒரு மனிதைாை இராமன் அரக்ைர் பைலர ேலிலமயாற் பைான்ைலத; அலங்கல்
யவல் இராவணற்கு -மாலையணிந்த வேல் ஏந்திய இராேணனுக்கு; அறிவிப்பாம்' எை
- பசன்று பதரிவிப்வபாம் என்று; அக்குருதி ஆறு - அங்குள்ள அந்த இரத்த நதி; சலம்
தகாள் யபார் - மாயப் வபார் பசய்த; அரக்கர் தம் உருக்கள் - அரக்ைரின் உடல்ைலள;
தாங்கிை - சுமந்து பைாண்டு வபாய்; இலங்தகயின் உற்ற - (அேற்லை) இைங்லையில்
வசர்த்தது. அயரா - ஈற்ைலச.

வபாரில் இைந்துவிட்ட அரக்ைர்ைளின் உடல்ைலளச் சுமந்த இரத்தப் பபருக்கு.

ைடலிவை ைைந்து அந்த உடல்ைலள இைங்லை நைருக்குக்பைாண்டு வசர்த்தது என்பது.

வபாரில் அரக்ைர்ைளுக்கு உண்டாை அழிலே இராேணனுக்குத் பதரிவித்தவதாடு

இதைால் இராமைது வபராற்ைலையும், அேலைபயதிர்த்தால் இராேணனுக்கும்
இைங்லைக்கும் இவத வைடு சூழும் என்பலதயும் அந்த இரத்தப் பபருக்கு அறிவித்தது
என்பது புைப்படும்.
'ேைங்பைாள் வபார் மானிடன்' என்று பசாற்கூட்டி, மானிடைாை இராமனுக்வை
பேற்றி என்பலதக் குறிப்பால் உணர்த்தியதாை நயம் ைாணலுமாம்.
126திரிசிரா இரு சிரங்ைலள இழத்தல்
3001. சூழ்ந்த தார் தநடும் பதட,
பகழி சுற்றுறப்
யபாழ்ந்து உயிர் குடித்தலின்,
புரளப் தபாங்கிைான்,
தாழ்ந்திலன்; முத் ததலத்
ததலவன், யசாரியின்
ஆழ்ந்த யதர், அம்பரத்து
ஓட்டி ஆர்க்கின்றான்.
சூழ்ந்த தார் தநடும்பதட - தன்லைச் சூழ்ந்துள்ள அணிேகுத்துநிற்கும் பபரிய
அரக்ைச் வசலைைலள; பகழி - இராமபாணங்ைள்;சுற்றுறப் யபாழ்ந்து - சுற்றிலும்
ேலளத்துக் பைாண்டு பிளந்து; உயிர் குடித்தலின் - (அவ் அரக்ைர்ைளின்) உயிர்ைலளப்
பருகியதால்; புரள - (அேர்ைள்) கீவழ விழுந்து புரள; முத்ததலத் ததலவன் - (அலதக்
ைண்டு) திரிசிரா என்னும் பலடத்தலைேன்; தபாங்கிைான் - வைாபங்
பைாண்டேைாகி;தாழ்ந்திலன் - தாமதிக்ைாது; யசாரியின் ஆழ்ந்த யதர் - இரத்த
பேள்ளத்தில் அழுந்தியிருந்த தைது வதலர; அம்பரத்து ஓட்டி - ஆைாயத்திவை பசலுத்தி;
ஆர்க்கின்றான் - முழங்குகின்ைான்.
இரத்தச் வசற்றில் அழுந்தியிருந்ததால் தலர மீது பசல்ைஇடமில்ைாமல் திரிசிரா
என்பேன் ோன் ேழிவய தன் வதலரச்பசலுத்திைான், என்பது. அம்பரம் - ஆைாயம்.

3002. ஊன்றிய யதரிைன்

உருமின் தவங் கதண,
வான் ததாடர் மதை எை,
வாய்தம யாவர்க்கும்
சான்று எை நின்ற அத்
தரும மன்ைவன்
யதான்றல்தன் திரு
உரு மதறயத் தூவிைான்.
ஊன்றிய யதரிைன் - (இராமபைதிரில்) நிலைநிறுத்திய வதலர யுலடயேைாை அந்தத்
திரிசிரா; வாய்தம - (தேைாத) சத்தியத்தில்;யாவர்க்கும் சான்று எை - எல்வைார்க்கும் ஓர்
எடுத்துக்ைாட்டாை;நின்ற - விளங்கிய; அத் தரும மன்ைவன் - அை பநறிேழுோத அந்தத்
தசரத மன்ைேனுக்கு; யதான்றல்தன் - லமந்தைாை இராமபிரானின்; திரு உரு மதறய -
அழகிய திருவமனி மலையும்படி; உருமின் தவம் கதண -இடிவபான்ை பைாடிய
அம்புைலள; வான் ததாடர் மதை எை -ோைத்திலிருந்து இலடவிடாது பபய்யும் மலழ
வபாை; தூவிைான் - மிகுதியாைச் பசாரிந்தான்.

தசரதன் சம்பராசுரப் வபாரில் லைவையிக்கு இரண்டு ேரம் தருேதாை

ோக்குறுதியளித்தான்; அது தேைாதோறு லைவையியின் பைாள்லைக்கு மாறு
பசால்ைாமல் இராமலைப் பிரிந்தான்; அந்தப் புத்திர வசாைத்தால் உயிர் நீத்தான்.
அதைால் தசரதன் சத்தியம் தேைாலமக்கு யாேரும் வபாற்றும்
எடுத்துக்ைாட்டாயிைான். ஆதைால் 'ோய்லம யாேர்க்கும் சான்பைை நின்ை அத் தரும
மன்ைேன்' என்ைார்.

வதரில் நின்ை திரிசிரா வமைத்திற்கும், அேன் பசலுத்திய அம்புைள் மலழக்கும்

உேலமயாம்.

3003. தூவிய சரம் எலாம் துணிய,

தவங் கதண
ஏவிைன் இராமனும்;
ஏவி, ஏழ்-இரு
பூ இயல் வாளியால், தபாலம்
தகாள் யதர் அழித்து,
ஆவி, தவம் பாகதை,
அழித்து மாற்றிைான்.
தூவிய சரம் எலாம் - (அந்தத் திரிசிரா) பசாரிந்த அம்புைபளல்ைாம்; துணிய -
துண்டுபட்டு அழியுமாறு; இராமனும் - இராமபிரானும்; தவங்கதண ஏவிைன் -
பைாடிய அம்புைலளத் பதாடுத்தான்;ஏவி - அவ்ோறு பதாடுத்து; பூ இயல் ஏழ் இரு
வாளியால் -பபாலிவுலடய பதிைான்கு பாணங்ைளால்; தபாலம்தகாள் யதர் அழித்து -
பபான் மயமாை அேன் வதலர நாசப்படுத்தி; தவம் பாகதை - பைாடிய அேனுலடய
வதர்ச் சாரதிலயயும்; ஆவி அழித்து மாற்றிைான் - உயிரழித்து அப் வபார் நிலைலய
மாறுபடச் பசய்தான்.

இராமன், தன்லை மலையத் தூவிய அம்புைலளத் துண்டித்துப் பதிைான்கு

அம்புைலள ஏவித் திரிசிராவின் வதலரயழித்துத் வதர்ப் பாைலையும் ஒழித்தான் என்பது.
பூ இயல் ோளி - பபாலிவு பபாருந்திய அம்பு.

3004. அன்றியும், அக் கணத்து,

அமரர் ஆர்த்து எை,
தபான் ததரி வடிம்புதடப்
தபாரு இல் வாளியால்,
வன் ததாழில் தீயவன்
மகுட மாத் ததல
ஒன்று ஒழித்து, இரண்தடயும்
உருட்டிைான் அயரா.
அன்றியும் - அலேயல்ைாமலும்; அக்கணத்து - அவத வநரத்தில்; அமரர் ஆர்த்து எை -
வதேர்ைள் (மகிழ்ச்சியால்) ஆரோரஞ் பசய்துபைாண்டாடும்படி; தபான் ததரி வடிம்பு
உதட - பபான் மயமாய் விளங்கும் கூரிய நுனியுலடய; தபாரு இல் வாளியால் -
ஒப்பற்ை அம்புைளால்; வன் ததாழில் தீயவன் - பைாடுந் பதாழில்ைலளயுலடய
தீயேைாை அத் திரிசிராவின்; மகுட மாத் ததல - பபான் முடியணிந்த மூன்று பபரிய
தலைைளுள்; ஒன்று ஒழிந்து இரண்தடயும் -ஒன்லை மட்டும் விட்டுவிட்டு மற்லைய
இரண்டு தலைைலளயும்;உருட்டிைான் - (துணிக்ைப்பட்டுக்) கீவழ விழுந்து உருளச்
பசய்தான்.

இராமன் தன் ஒப்பற்ை பாணத்தால் அந்தத் திரிசிராவின் மூன்றுதலைைளில்

இரண்லட உருளச் பசய்தான் என்பது.

திரிசிரா ஒரு தலையுடன் வபார்பசய்தல்

3005. யதர் அழிந்து, அவ் வழி,

திரிசிரா எனும்
யபர் அழிந்ததனினும்,
மறம் பிதைத்திலன்;
வார் அழிந்து உமிழ்
சிதல, வாை நாட்டுழிக்
கார் இழிந்தாதலை,
கதண வைங்கிைான்.
அவ்வழி - அந்தப் வபார்க் ைளத்தில்; யதர் அழிந்து - தைது வதர் அழியப் பபற்று;
திரிசிரா எனும் யபர் அழிந்ததனினும் - திரிசிரன் என்ை தன் ைாரணப் பபயர்
அழிந்ததைாலும்; மறம் பிதைத்திலன் - வீரம் நீங்ைாதேைாய்; வார் அழிந்து உமிழ் சிதல
- (அவ்ேரக்ைன்) நீளம்குலைந்து (ேலளந்து) அம்புைலள பேளியிடும் தன்லமயுள்ள
(தன்) வில்லிலிருந்து; வாை நாட்டுழி - ஆைாயத்திலிருந்து; கார் இழிந்தாதலை - கூரிய
வமைங்ைள் பபாழிந்தது வபாை; கதண வைங்கிைான் - அம்பு மலழ பபாழிந்தான்.
தன் வதரும் மூன்று தலைைளுள் இரண்டு தலைைளும் அழிந்துங்கூட அஞ்சாமல்
வீரத்வதாடு ோைத்தில் நின்று அம்பு பசாரிந்தான் திரிசிரன் என்பது 'திரிசிராபேனும்
வபர் அழிந்து' : மூன்று தலைைலளக் பைாண்டலமயால் அலமந்த ைாரணப் பபயர்
பபாருந்தாமல் வபாை நிலைலயக் குறித்தது.

3006. ஏற்றிய நுதலிைன்

இருண்ட கார் மதை
யதாற்றிய வில்தலாடும்
ததாடர, மீமிதசக்
காற்று இதட அழித்ததை,
கார் முகத்ததயும்
மாற்ற அரும்பகழியால்,
அறுத்து மாற்றிைான்.
 ஏற்றிய நுதலிைன் - (வைாபத்தால்) பநறித்து பநற்றியின் வமல் ஏற்றிய
புருேத்லதயுலடய இராமபிரான்; இருண்ட கார் மதை யதாற்றிய வில்தலாடும் -
இருண்ட ைார்ைாைத்து வமைம் மலழலய உண்டாக்குகின்ைது வபாை விளங்கிய தன்
வில்லுடன்; ததாடர - விடாது பநருங்கிப் வபார் பசய்ய; மீ மிதசக் காற்று இதட
அழித்ததை - ோைத்தின் வமல் அடிக்கின்ை ைாற்று (வமைத்லத) இலடயிவை புகுந்து
சிதறியழித்தது வபாை (அழியுமாறு); கார்முகத்ததயும் - திரிசிரைது வில்லையும்; மாற்ற
அருபகழியால் அறுத்து மாற்றிைான் - யாராலும் விைக்ை இயைாத தன் பாணங்ைளால்
பேட்டி பயறிந்தான்.

பின்னும் திரிசிரா பதாடர்ந்து வபார் பசய்ய, இராமபிரான் அேைது

வில்லையறுத்பதறிந்தான் என்பது. ஏற்றிை நுதல் : பநற்றி நுதல் வமல் ஏறுதல் வீரத்தில்
வதான்றும் பமய்ப்பாடுைளில் ஒன்று. முந்திை பாடலில் 'திரிசிரா' 'ைார் இழிந்தாபைைக்
ைலணைள் சிந்திைான்' என்று கூறி இச் பசய்யுளில் இராமபிரான், 'ைார் மலழ வதாற்றிய
வில்பைாடும் பதாடர்ந்தான்' என்று இரண்டிடத்தும் ஒவர உேலமலயவய அலமத்தது
நயம். சரங்ைளுக்கு மலழயும், பைழிக்குக் ைாற்றும் உேலமைளாம். 'ஏற்றிய நுதலிைன்'
என்ை பதாடலரத் திரிசிரனுக்கு ஆக்கி உலர பசய்ோரும் உளர்.

ைலிநிலைத் துலை

3007. வில் இைந்தைன் என்னினும்,

விழித்த வாள் முகத்தின்
எல் இைந்திலன்; இைந்திலன்
தவங் கதம்; இடிக்கும்
தசால் இைந்திலன்; யதாள்
வலி இைந்திலன்; தசாரியும்
கல் இைந்திலன்; இைந்திலன்
கறங்கு எைத் திரிதல்.
வில் இைந்தைன் என்னினும் - (அத் திரிசிரன்) வில்லையிழந்து விட்டாபைன்ைாலும்;
விழித்த வாள் முகத்தின் எல் இைந்திலன் -உறுத்துப் பார்க்கின்ை ஒளிமிக்ை தைது
முைத்தின் ஒளிலய இழந்துவிடவில்லை; தவம் கதம் இைந்திலன் - பைாடிய
வைாபத்லதஇழந்தானில்லை; இடிக்கும் தசால் இைந்திலன் - இடி முழக்ைம் வபாைப்
வபசும் வீர ோர்த்லதைலளஇழந்தானில்லை; யதாள் வலி இைந்திலன் - வதாள்ைளின்
ேலிலமலயயும் இழந்தானில்லை; தசாரியும் கல் இைந்திலன் - (இராமன்வமல்)
பபாழியும் ைற்ைலள இழந்தானில்லை; கறங்கு எைத் திரிதல் இைந்திலன் -ைாற்ைாடி
வபாைச் சுழன்று திரிேலதயும் விட்டுவிட்டானில்லை.

வில் ஒழிந்த பின்பும் அத் திரிசிரன் அச்சமின்றி வீரபமாழிைலளப் வபசிக் பைாண்டு,

தான் ஒருேவை எல்ைாப் பக்ைமும் சுற்றி ேந்து வதாள் ேலிலமயால் ைற்ைலளபயடுத்து
இராமன் வமல் பசாரிந்தான் என்பது. ைைங்கு : ைாற்ைாடி. அேன் முைத்தில் ஒளி
இழோலமலயயும், மைத்தில் துணிவு இழோலமலயயும் அறியக் கிடத்தலை
விளக்குோர் 'முைத்தின் எல்இழந்திைன்' என்ைார். எல் - விளக்ைம், ஒளி.
3008. ஆள் இரண்டு-நூறு உள
எை, அந்தரத்து ஒருவன்
மூள் இரும் தபரு மாய
தவஞ் தசரு முயல்வாதை,
தாள் இரண்தடயும் இரண்டு
தவங் கதணகளால் தடிந்து,
யதாள் இரண்தடயும் இரண்டு
தவங் கதணகளால் துணித்தான்.
அந்தரத்து - ஆைாயத்திவை; ஒருவன் - தான் தனிபயாருேைாைநின்று பைாண்டு;
இரண்டு நூறு ஆள் உள எை - இருநூறு வீரர்ைள் உள்ளார்ைள் என்று வதான்றும்படி; மூள்
இரும்தபரு மாய தவஞ் தசரு முயல்வாதை - பதாடங்கிய மிைப் பபரிய மாயம்
நிலைந்த பைாடியவபாலரச் பசய்கின்ை திரிசிரலை; தாள் இரண்தடயும் -(இராமபிரான்)
இரண்டு ைால்ைலளயும்; இரண்டு தவங்கதணகளால் தடிந்து -பைாடிய இரண்டு
பாணங்ைளால் துண்டித்து; யதாள் இரண்தடயும் -இரண்டு வதாள்ைலளயும்; இரண்டு
தவங்கதணகளால் துணித்தான் -பைாடிய இரண்டு அம்புைளால் துண்டித்தான்.

தான் ஒருேன் வபார் பசய்தவை இருநூறு வபர் வபார் பசய்ேது வபாைத்

வதான்றும்படி பபரு மாலயயால் ைடும் வபார் பசய்த திரிசிரன் என்னும் அரக்ைலை,
இராமன் தன் பாணங்ைளால் மாலயலயபயாழித்துத் தாள்ைலளயும் வதாள்ைலளயும்
துணித்தான் என்பது.

பசரு என்னும் ஒரு பசால்லுக்கு மூள், இரும், பபரு, மாய, பேம் எை ஐந்து
அலடபமாழிைள் தந்து மாயப் வபார் பசய்த திரிசிரன் மைம் புைப்படுத்திைார் ைம்பர்.
ஆள் - வீரன். இரும் - பபரிய.

திரிசிரா மடியக் ைண்ட அரக்ைர்ைள் சிதறிவயாடுதல்

3009. அற்ற தாதளாடு யதாளிலன்,

அயில் எயிறு இலங்க,
தபாற்தற மா முதைப் புலாலுதட
வாயினின், புகுந்து
பற்ற ஆதரிப்பான்ததை
யநாக்கிைன்; பரிவான்,
தகாற்ற வார் சரத்து, ஒழிந்தது ஓர்
சிரத்ததயும் குதறத்தான்.
அற்ற தாதளாடு யதாளிலன் - ைால்ைளும் லைைளும் அறுபட்டேைாகி; அயில் எயிறு
இலங்க - (அதற்குப் பின்பும்) தன் கூரிய பற்ைள் வதான்றுமாறு; தபாற்தற மா முதைப்
புலால் உதட வாயினின் - மலையின் பபரிய குலை வபான்ை புைால் நாற்ைம் வீசும் தன்
ோயிைால்; புகுந்து பற்ற ஆதரிப்பான்ததை - (தன் வமல்) விழுந்து தலை (இராமலைப்)
பற்றி விழுங்ை விருப்பமுற்ை அத் திரிசிரலை;யநாக்கிைன் - பார்த்து (இராமன்);
பரிவான் - (அேன்வமல்) இரக்ைங் பைாண்டேைாய்; தகாற்ற வார் சரத்து - பேற்றி தரும்
தைது நீண்ட அம்பிைால்;ஒழிந்தது ஓர் சிரத்ததயும் குதறத்தான் - அறுக்ைப்படாது
எஞ்சியிருந்த ஒருதலைலயயும் துணித்தான்.

பலடக் ைருவிைலளயிழந்தேைாய்க் ைால் லைைளாகிய முக்கியஉறுப்புக்ைளும்

அறுபட்டு நின்ை நிலையிலும் அேைது பைாடுலம நீங்ைாமல் இராமலை
விழுங்கிவிடக் ைருதியேனிடம் இராமன் இரக்ைப்பட்டு அேைது எஞ்சிய சிரத்லதயும்
துண்டித்து வீழ்த்திைான் என்பது. பபாற்லை - மலை.

3010. திரிசிரா எனும் சிகரம் மண்

யசர்தலும், தசறிந்த
நிருதர் ஓடிைர், தூடணன்
விலக்கவும் நில்லார்;-
பருதி வாளிைர், யகடகத் தடக்
தகயர், பரந்த
குருதி நீரிதட, வார் கைல்
தகாழுங் குடர் ததாடக்க.
திரிசிரா எனும் சிகரம் - திரிசிரன் என்னும் மலைச் சிைரம்;மண் யசர்தலும் - தலரயில்
விழுந்ததும்; தூடணன் விலக்கவும் நில்லார் - தூடணன் என்ை வசலைத் தலைேன்
(தங்ைலளத்) தடுக்ைவும் நில்ைாதேர்ைளாய்; பருதி வாளிைர் - ைதிரேலைப் வபால் ஒளி
வீசும் ோட்பலடலயயுலடயேர்ைளும்; யகடகத் தடக்தகயர் -வைடைங்ைலளப் பிடித்த
பபரிய லைைலளயுலடயேர்ைளுமாகிய; தசறிந்த நிருதர் -(முன்பு) பநருங்கி நின்ை
அரக்ைர்ைள்; வார் கைல் - நீண்ட ைால்ைள்; பரந்த குருதி நீரிதட - பரவிய இரத்த
பேள்ளத்திலுள்ள; தகாழுங் குடர் -பைாழுத்த குடல்ைளிவை; ததாடக்க - மாட்டிக்
பைாண்டு தலட பசய்ய; ஓடிைர் - ஓடிைார்ைள். வபாரில் எதிர்த்து நிற்ை முடியாமல்
மிை அஞ்சி ஓடிப் வபாகின்ை நிலையிலும் சிைர்க்கு அவ்ோறு விலரந்து பசல்ை
முடியாதபடி தற்பசயைாைத் தலட வநர்கின்ை விதியின் பைாடுலம ஈற்ைடியில்
விளங்கும். லைைளில் பலடக்ைைம் இருந்தும் வபார்க்குத் துணியாத அேர்ைளது
ஆற்ைலின்லமலயப் புைப்படுத்துேதற்கு, 'பருதி ோளிைர் வைடைத் தடக்லையர்' என்ை
அலடபமாழி பைாடுத்தார். பலடக் ைைங்ைலளயும் லை, ைால் முதலிய உறுப்புைலளயும்
இழந்த நிலையிலும் வபார் துைேர் வீரைாகிய திரிசிரனின் பபருலமலய (3007, 3008)
பலடக்ைைங்ைள் இருந்தும் ஓடிய அரக்ைர் சிறுலமபயாடு ஒப்பிட்டுணர்ை.

3011. கணத்தின் யமல் நின்ற வாைவர்

தக புதடத்து ஆர்த்தார்,
பணத்தின்யமல் நிலம் குழியுற,
கால் தகாடு பததப்பார்,
நிணத்தின்யமல் விழுந்து அழுந்திைர்
சிலர்; சிலர், நிவந்த
பிணத்தின்யமல் விழுந்து உருண்டைர்,
உயிர் தகாடு பிதைப்பார்.
கணத்தின் யமல் நின்ற வாைவர் - (அரக்ைர்ைளின் ைால்ைள் ைளத்தில் கிடந்த
குடல்ைளில் சிக்கியலதக் ைண்டு) கூட்டமாை ோைத்தில் திரண்டு நின்ை வதேர்ைள்;
தகபுதடத்து ஆர்த்தார் -மகிழ்ச்சிவயாடு பரிைசித்துக் லைபைாட்டி யாரோரித்தார்ைள்;
சிலர் - சிை அரக்ைர்ைள்; பணத்தின் யமல் நிலம் குழி உற - (ஆதிவசடைாகிய பாம்பின்)
படங்ைளின் வமலுள்ள பூமி குழிபடும்படி; கால் தகாடு பததப்பார் - (தங்ைள்)
ைால்ைலளப் பதிய லேத்து விலரந்வதாடிைேர்ைளாய்;நிணத்தின் யமல் விழுந்து
அழுந்திைர் - (அக் ைளத்தில் கிடந்த) பைாழுப்பில் ேழுக்கி விழுந்து (அந்தச் வசற்றிவை)
அழுந்திைார்ைள்; சிலர் -மற்றும் சிைர்; உயிர் தகாடு பிதைப்பார் - உயிர் நீங்ைாதபடி
ைாத்து பைாண்டு பிலழத்வதாட முயன்ைேர்ைளாய்; நிவந்த பிணத்தின் யமல் விழுந்து
உருண்டைர் - உயர்ந்து கிடந்த பிணங்ைளின்வமல் இடறி விழுந்து கீவழ புரண்டார்ைள்.

ஓடிச் பசல்லும் அரக்ைர்ைளின் உடற்பார மிகுதிலயயும் பசல்லும் வேைத்தின்

மிகுதிலயயும் இச் பசய்யுள் விளக்குகின்ைது. 'பணத்தின்வமனிைம் குலைவுைல்' - ஓடும்
அரக்ைரின் வேைத்தாலும் பளுோலும்ஆகும்.

3012. யவய்ந்த வாதளாடு யவல் இதட

மிதடந்தை தவட்ட,
ஓய்ந்துளார் சிலர்; உலந்தைர் உதிர
நீர் ஆற்றில்
பாய்ந்து, கால் பறித்து அழுந்திைர்
சிலர்; சிலர் பயத்தால்
நீந்திைார், தநடுங் குருதிஅம் கடல்
புக்கு நிதலயார்.
சிலர் - (அஞ்சிவயாடுகின்ை) சிை அரக்ைர்ைள்; இதட யவய்ந்த வாதளாடு யவல் -
ேழியிவை (இைந்து கிடக்கின்ை அரக்ைர்ைளின்) லைைளில் பைாண்டுள்ள ோள்ைளும்
வேல்ைளும்; மிதடந்தை தவட்ட - பநருங்கிைோய் (தம் ைால்ைலள) பேட்டுதைாவை;
ஓய்ந்துளார் -ஓட முடியாமல் தளர்ச்சியலடந்தார்ைள்; சிலர் - சிை அரக்ைர்;உலந்தைர்
உதிர நீர் ஆற்றில் - முன்பு இைந்தேர்ைளாை அரக்ைர்ைளின் இரத்த நதியில்; பாய்ந்து கால்
பறித்து - தாவி விழுந்து ைால்ைள் இழுக்ைப்பட்டு; அழுந்திைர் - மூழ்கிவிட்டார்ைள்;
சிலர் - இன்னும் சிை அரக்ைர்; பயத்தால் - அச்சத்தால்; தநடுங் குருதி அம் கடல்புக்கு -
பபரிய இரத்தக் ைடலில் இைங்கி; நீந்திைார் நிதலயார் - நீந்திச் பசன்று, அங்வை நிலை
பைாள்ளாதேராய்த் தத்தளித்தார்ைள்.

உயிர் தப்புேதற்ைாை அரக்ைர் சிைர் ஓடும்வபாது அேலரப் வபார்க்ைளத்தில்

பநருங்கிக் கிடக்கின்ை ோள்ைளும் வேல்ைளும் ஊறு பசய்ய, அதைால் அேர்ைள் நலட
ஓய்ந்தேராயிைார், ஒரு சிைர் குருதியாற்ைால் இழுக்ைப்பட்டு அழுந்திைர், இன்னும்
சிைர் அச்சத்தால் இரத்தக் ைடலில் இைங்கி நீந்திக் பைாண்வட அலதக் ைடந்து
அப்பாவை பசன்ைாேது உயிர் பிலழக்ைைாபமன்று துணிய ஆைாலும் லை ைால் ஓய்ந்து
தளர்ந்தைர். அரக்ைர்ைள் தம் லையிற் பிடித்த பலடக் ைருவிைள் வபார் பேற்றிக்கு
உதோமல் லைைளுக்கு ஓர் அணிைைம் வபாை விளங்கிைலமயால் 'வேய்ந்த ோபளாடு
வேல்' என்ைார்.

3013. மண்டி ஓடிைர் சிலர், தநடுங்

கட கரி வயிற்றுப்
புண் திறந்த மாமுதையிதட
வாதளாடும் புகுவார்,
ததாண்தட நீங்கிய கவந்தத்தத,
'துதணவ! நீ எம்தமக்
"கண்டியலன்" எைப் புகல்'
எை, தக ததலக் தகாள்வார்.
மண்டி ஓடிைர் சிலர் - விலரந்த ஓடிை சிை அரக்ைர்ைள்;தநடுங் கடகரி வயிற்று -
பபரிய மத யாலைைளின் ேயிற்றில்; புண் திறந்த - (இராமபாணத்தால் உண்டாை)
புண்ணாைாகிய (பபருந் துலளபயன்னும்); மா முதையிதட - பபரிய குலைைளில்;
வாதளாடும் புகுவார் - தம் லைோவளாடு உள்வள நுலழந்து பசல்பேர்ைளாய்;
ததாண்தட நீங்கிய கவந்தத்தத - பதாண்லடயறுபட்ட குலையுடலைப் பார்த்து (சிைர்);
'துதணவ - 'நண்பவை!; நீ எம்தம - நீ எங்ைலள; "கண்டியலன்" எை - "பார்க்ைவில்லை"
பயன்று; புகல்' எை - பசால்ோய்' என்று வேண்டி;தக ததலக் தகாள்வார் -
தங்ைள்லைைலளத் தலைவமற் பைாண்டு (அந்தக் குலையுடலை) ேணங்கி நிற்பார்ைள்.
இராமைது பாணத்திற்கு அஞ்சி மலைக் குலையில் ஓடிபயாளிந்து உயிர் பிலழக்ைக்
ைருதுபேர் இலடயிவை பபரிய யாலையின் ேயிற்றில் உண்டாை புண்ணாகிய
துலளலயக் ைண்டு அந்தத் துலளவய மலைக் குலைபயன்று மயங்கி அதனுள்வள
ஒளிந்து பைாள்ளச் பசன்ைார்ைள்; அவ்ோறு பசல்லையில் அருகில் நின்ை தலையற்ை
உடலைப் பார்த்து 'இராமன் எங்ைலளத் வதடி ேந்தால் நீ எங்ைலளக்
ைாணவில்லைபயன்று பசால்' என்று வேண்டிக் லைகூப்பி ேணங்கிைர் என்பது. உயர்வு
நவிற்சியின் உச்சம் ைாண்ை.

3014. கச்சும் வாளும் தம் கால்

ததாடர்ந்து ஈர்வை காணார்,
அச்சம் என்பது ஒன்று உருவு
தகாண்டாதலை, அழிவார்;
உச்ச வீரன் தகச் சுடு சரம்
நிருதர் தநஞ்சு உருவத்
தச்சு நின்றை கண்டைர், அவ்
வழித் தவிர்ந்தார்.
கச்சும் வாளும் - (தமது) ைச்சும் (அதில் பசருைப்பட்ட) உலட ோளும்; தம் கால்
ததாடர்ந்து ஈர்வை - (விலரந்வதாடும்வபாது) நழுவி விழுந்து தங்ைள் ைால்ைலளச்
சுற்றிக் பைாண்டு அறுப்பலத;காணார் - பதரிந்து பைாள்ளாதேர்ைளாய்; (இராமனின்
அம்புைவள தம்லம அறுக்கின்ைை என்று ைருதி); அச்சம் என்பது ஒன்று உருவு
தகாண்டால் எை - பயம் என்கின்ை ஒரு குணவம ஓர் உருேம் பைாண்டு ேந்தது வபாை;
அழிவார் - மைமழிோர் (அந்த இடத்தில்); நிருதர் தநஞ்சு உருவத் தச்சு நின்றை -
(அங்வை கிடக்கின்ை) அரக்ைர்ைளின் மார்பு முழுேதும் துலளபடும்படி லதத்து
நின்ைலேயாை; உச்ச வீரன் தகச் சுடு சரம் - சிைந்த வீரைாை இராமைது லையிைால்
எய்யப்பட்ட பைாடிய அம்புைலள; கண்டைர் - பார்த்தேர்ைளாய்; அவ்வழித் தவிர்ந்தார்
- அந்த ேழிவய (தாம் பசல்லுேலத) விட்படாழித்தார்ைள்.

'மருண்டேன் ைண்ணுக்கு இருண்ட பதல்ைாம் வபய்' என்ைபடி அச்சங் பைாண்ட

அரக்ைர்ைளுக்குத் தம் ைச்சும் ோளுவம அச்சத்திற்குக் ைாரணமாயிை; அத்துடன்
பிைர்வமல் லதத்து நின்ை அம்புைலளக் ைண்டு அலே தம் உடலிலும் லதக்குவமா என்ை
ஐயத்லதத் தரவே அவ்ேழிவய பசல்லுேலதயும் தவிர்த்தைர் என்பது. உச்சம் - உயர்வு;
தச்சு - லதத்து என்பதன் வபாலி.

புைங்பைாடுப்பேலரத் வதற்றித், தூடணன் வீரவுலர கூைல்

3015. அதையர் ஆகிய அரக்கதர, ' "ஆண்

ததாழிற்கு அதமந்த
விதையம் நீங்கிய மனித்ததர
தவருவன்மின்" என்ைா,
நிதையும் நான் உமக்கு உதரப்பதும்
உண்டு' எை, நின்யற,
துதையும் வாம் பரித் யதரிைன்
தூடணன் தசான்ைான்.
அதையர் ஆகிய அரக்கதர - அத்தன்லமயராய் அஞ்சிவயாடுகின்ை இராக்ைதர்ைலள
(வநாக்கி); துதையும் வாம் பரித் யதரிைன் தூடணன் - விலரந்து தாவிச் பசல்லும்
குதிலரைள் பூட்டப் பபற்ை வதரின் வமல் ஏறியேைாை தூடணன் என்னும் பலடத்
தலைேன்; "ஆண் ததாழிற்கு அதமந்த - 'ஆண்லமச் பசயலுக்குப் பபாருந்திய;
'விதையம் நீங்கிய மனித்ததர - தந்திரங்ைலள வமற்பைாள்ளாத இந்த மனிதர்ைலளக்
ைண்டு; தவருவன்மின்" என்ைா - நீங்ைள் அஞ்சாதீர்ைள் என்று கூறி; 'நான் நிதையும்
உமக்கு உதரப்பதும் உண்டு' எை -'நான் ைருதக் கூடிய ஒன்லை உங்ைளுக்குச் பசால்ை
வேண்டியுள்ள' பதன்று; நின்று தசான்ைான் - ஓரிடத்தில் நின்று (அேர்ைளுக்குக்)
கூறிைான்.

தங்ைலளப் வபாை மாலயயால் ேஞ்சைப் வபாலரச் பசய்யாமல் சூதின்றித் தருமப்

வபார் பசய்ேலதவய இராமைக்குேர்க்கு ஒரு குலையாக்கி 'ஆண் பதாழிற்கு அலமந்த
விலையம் நீங்கிய மனித்தர்' என்ைான்.மனித்தர் - விரித்தல் விைாரம். விலையம் -
சாமர்த்தியம் அல்ைது உபாயமும் ஆம்.

3016. 'வச்தச ஆம் எனும் பயம் மைத்து

உண்டு எை வாழும்
தகாச்தச மாந்ததரக் யகால் வதள
மகளிரும் கூசார்;
நிச்சயம் எனும் கவசம்தான்
நிதலநிற்பது அன்றி,
அச்சம் என்னும் ஈது ஆர் உயிர்க்கு
அருந் துதண ஆயமா?
'வச்தச ஆம் எனும் - பழிப்புக்கு இடமாகும் என்று பசால்ைப்படுகின்ை; பயம்
மைத்து உண்டு எை வாழும் -அச்சமாைது தமது மைத்திவை உள்ளதாை உயிர்
ோழ்கின்ை; தகாச்தச மாந்ததர - இழிந்த மனிதர்ைளுக்கு; யகால்வதள மகளிரும் -
அழைாை ேலளயல் அணிந்த பபண்ைளும்; கூசார் - அஞ்சமாட்டார்ைள்
(அதுேல்ைாமல்); நிச்சயம் எனும் கவசம்தான் - மைத் துணிவு என்கின்ை ைேசவம;நிதல
நிற்பது அன்றி - (வபாரில் உயிலரக் ைாத்து) நிற்ைக் கூடியதல்ைாமல்;அச்சம் என்னும் ஈது
-(உங்ைளிடமுள்ள) பயம் என்கின்ை இக்குணம்; ஆர் உயிர்க்கு அருந்துதண ஆயமா -
அரிய உயிருக்கு அருலமயாை ைாக்கும் துலணயாகுவமா (ஆைாது).

பழிப்புக்குக் ைாரணமாை பயத்லத மைத்திவை பைாண்டு

நாமும்பிலழத்திருக்கிவைாபமன்று பசால்லியோறு இழிந்த மனிதர்ைளிடம் மைளிரும்
கூசாது அைட்சியம் பசய்ோர்ைள்; ஆைவே, இவ்ோைாை அச்சத்லதவிட்டு மைவுறுதி
பைாள்ேவத உயிர்க்குக் ைேசம் வபாை அரணாகும் என்பது.
ேலசபயன்பது எதுலை வநாக்கி ேச்லசபயை விரிந்தது. வைால் -வைாைம் என்பதன்
விைாரம்; வைாைம் - அழகு. 'அச்சத்லதவய குணமாைக் பைாண்ட மாந்தலரக் ைண்டு
அச்சவம அற்ை அரக்ைர் அஞ்சைாவமா' என்று கூறிைான், தூடணன். பைாச்லச மாக்ைள் -
இழிந்த மனிதர்.

3017. 'பூ அராவு யவல்

புரந்தரயைாடுதான், தபான்றா
மூவயராடுதான், முன் நின்று
முட்டிய முதையில்
ஏவர் ஓடிைர் இராக்கதர்? நுமக்கு
இதடந்து ஓடும்
யதவயராடு கற்றறிந்துளியரா?
மைம் திதகத்தீர்!
மைம் திதகத்தீர் - மை உணர்ோல் திலைத்தேர்ைவள; பூ அராவு யவல் - மிைக்
கூர்லமயாை அராேப்பட்ட வேலையுலடய;புரந்தரயைாடு தான் - வதவேந்திரவைாடும்;
தபான்றா மூவயராடு தான் -அழிவில்ைாத மும்மூர்த்திைளுடனும்; முன் நின்று முட்டிய
முதையில் - முன்பு எதிர் நின்று தாக்கிய வபார்க்ைளத்தில்; இராக்கதர் ஏவர் ஓடிைர் -
எந்த அரக்ைர்ைள் அஞ்சிவயாடிைார்ைள்? (யாருமில்லை); நுமக்கு இதடந்து ஓடும்
யதவயராடு - (முன்பபல்ைாம்) உங்ைலளக் ைண்டு அஞ்சிவயாடிய வதேர்ைளிடத்தில்;
கற்றறிந்துளியரா - புைமுதுகு ைாட்டி அஞ்சிவயாடுேலதக் ைற்று அறிந்து
பைாண்டீர்ைவளா?

'வதேர்ைள் தலைேைாை இந்திரவைாடும், முத் பதாழில் புரியும்

மும்மூர்த்திைவளாடும் வநர்ந்த வபார்ைளில் எதிலும் அரக்ைர்
அஞ்சிவயாடிைதில்லைவய! அப்படியிருக்ை உங்ைளுக்கு எதிவர பை முலை
அஞ்சிவயாடிை வதேர்ைலளக் ைண்டுைண்டு நீங்ைளும் அஞ்சிப் புைங்ைாட்டிவயாடும்
பதாழிலைக் ைற்றுக் பைாண்டீர்ைவளா? என்ைான். அழிவில்ைாத வேற்பலட தாங்கிய
இந்திரனுக்கும், என்றும் அழியாத இயல்புலடய மும்மூர்த்திைளுக்கும் அஞ்சாத
உங்ைளுக்கு எளிய மனிதலரக் ைண்டு ஓடுதல் இயற்லைக் குணமாைாது; அது
பசயற்லைப் பண்வபயாம் என்ை குறிப்பும் புைப்படும். ஏேர் - எேர் என்பதன் நீட்டல்
விைாரம். திலைத்தீர் - விளி (திலைத்தேர்ைவள).

3018. 'இங்கு ஓர் மானிடற்கு, இத்ததை

வீரர்கள், இதடந்தீர்;
உம் தக வாதளாடு யபாய் விழுந்து,
ஊர் புகலுற்றீர்;
தகாங்தக மார்பிதடக் குளிப்புறக்
களிப்புறு தகாழுங் கண்
நங்தகமார்கதளப் புல்லுதியரா?
நலம் நுகர்வீர்!
'இங்கு ஓர் மானிடற்கு - இங்குப் வபாருக்கு ேந்த தனி மனிதன் ஒருேனுக்கு;
இத்ததை வீரர்கள் இதடந்தீர் - நீங்ைள் இவ்ேளவு வீரர்ைளும் பின்னிட்டு
ஓடைானீர்ைள்; உம் தக வாதளாடு யபாய் விழுந்து- உங்ைள் லையிலுள்ள
ோட்பலடவயாடு ஒருேர் வமல் ஒருேர் வமாதிவிழுந்து பைாண்டு; ஊர் புகலுற்றீர் -
விலரந்து ஊருக்குள்வள புகுந்து பைாள்ள முற்பட்டீர்ைள்; களிப்புறு - (அவ்ோறு
ஒளிந்தது மட்டுமல்ைாமல்) ைளிப்புக் பைாண்டு; தகாங்தக மார்பிதடக் குளிப்புற -
தைங்ைள் மார்பிவை அழுந்தும்படி; உம் தகாழுங்கண் நங்தகமார்கதள -மதர்த்த
ைண்ைலளயுலடய உங்ைள் மலைவியலர; புல்லு தியரா - அலணப்பீர்ைவளா?

இத்துலண வீரர்ைளிருந்தும் பலடக் ைருவிைலள இழோதிருந்தும், தனி ஒரு

மனிதனுக்கு அஞ்சிவயாடி ஒளிக்ை முற்பட்டு ஆண்லமயிழந்த நீங்ைள் நாணமின்றி
எவ்ோறு உங்ைள் மலைவியலரச் வசர்விபரன்று இைழ்ந்தான் என்பது.
அதுேல்ைாமலும் உங்ைளது ஆண்லம பலைேன்முன் நின்று பபாருது பேல்லுேதற்கு
அலமயாமல் உங்ைள் மலைவியலரத் தழுவுேதற்வை யலமந்தது என்ை இைழ்ச்சிக்
குறிப்பும் வதான்றும்.

3019. 'தசம்பு காட்டிய கண் இதண

பால் எைத் ததளிந்தீர்!
தவம்பு காட்டிதட நுதைததாறும்,
 தவரிந் உறப் பாய்ந்த
தகாம்பு காட்டுதியரா, தட
மார்பிதடக் குளித்த
அம்பு காட்டுதியரா, குல
மங்தகயர்க்கு? அம்மா!
'தசம்பு காட்டிய கண் இதண - வபாரில் வைாபத்தால் பசம்பின் நிைம் வபாைச் சிேந்து
வதான்றிய உங்ைள் இரண்டு ைண்ைளும்; பால் எைத் ததளிந்தீர்! - (அச்சத்தால்) பால்
வபால் பேளுத்துத் பதளிேலடயப் பபற்றுள்ளீர்; குல மங்தகயர்க்கு - நற்குைத்தில்
பிைந்த உங்ைள் மலைவியர்க்கு; தவம்பு காட்டிதட நுதைததாறும் - பைாடிய
ைாடுைளிலடவய (நீங்ைள்) நுலழந்து ஓடும்வபாபதல்ைாம்; தவரிந் உறப் பாய்ந்த -
உங்ைள் முதுகிவை நன்ைாைப் பாய்ந்து தாக்கிய; தகாம்பு காட்டுதியரா - மரக்
பைாம்புைளாைாகும் புண்ைலளக் ைாட்டுவீர்ைவளா?; தட மார்பிதடக் குளித்த -(அன்றி)
பபரிய மார்பிவை லதத்த; அம்பு காட்டுதியரா -அம்புைளாைாை புண்ைலளக்
ைாட்டுவீர்ைவளா? (யாது பசய்வீர்?).
அம்மா - இரக்ைச் பசால். 'வபார்க்குப் புைப்பட்டு ேந்த நீங்ைள் மீண்டு பசன்று உங்ைள்
பேற்றிலய எதிர் வநாக்கும் மலைவியர்க்கு அப் வபாரில் மார்பிவை பட்ட புண்ைலளக்
ைாட்டி மகிழ்வித்தைன்வைா சிைப்பு? பலைேனுக்கு அஞ்சி அடர்ந்த ேைத்தில்
நுலழந்வதாடும் வபாது முதுகிவை மரக் பைாம்பு பட்ட புண்லணக் ைாட்டிைால்
இைழ்ச்சிக்கு இடைாகுமல்ைோ?' என்கிைான். பசம்பபைச் சிேத்தல் சிைத்துக்கும் பால்
எை பேளிறித்பதளிதல் அச்சத்துக்கும் பமய்ப்பாடுைள்.

3020. 'ஏக்கம் இங்கு இதன்யமலும்

உண்யடா? இகல் மனிதன்
ஆக்கும் தவஞ் சமத்து, ஆண்தம
அவ் அமரர்க்கும் அரிதாத்
தாக்க அரும் புயத்து உம் குலத்
ததலமகன் தங்தக
மூக்தகாடு அன்றி, நும் முதுதகாடும்
யபாம் பழிமுயன்றீர்.
'இகல் மனிதன் - பலைலமயுள்ள இந்த மனிதன் ஒருேன்;ஆக்கும் தவம் சமத்து
ஆண்தம - பசய்கின்ை பைாடிய வபார்த் திைலம;அவ் அமரர்க்கும் அரிதா - (இந்திரன்
முதலிய) அத் வதேர்ைள் பைர்க்கும் இல்ைாதபதன்று பசால்லும்படி; தாக்க அரும்
புயத்து - யாராலும் எதிர்த்துத் தாக்ைபோண்ணாத வதாள் ேலிலமயுலடய; உம் குலத்
ததலமகன் - உங்ைள் குைத்துத் தலைேைாை இராேணனின்;தங்தக - தங்லையாை
சூர்ப்பணலையின்; மூக்தகாடு அன்றி - மூக்கு அறுபட்டுப் வபாைவதாடு
மட்டுமல்ைாமல்; நும் முதுதகாடும் யபாம் பழி - நீங்ைள்புைமுதுகு ைாட்டிச்
பசல்ேதைால் அலமயும் பழிச் பசால்லையும்;முயன்றீர்- உண்டாக்கிவிட்டீர்ைள்; இங்கு
இதன் யமலும் ஏக்கம் உண்யடா - இங்கு நடந்த இதற்கு வமலும் ஓர் இழிந்த
பசயலுண்வடா? (இல்லை என்ைபடி) சிைந்த வதேர்ைளின் எதிரில் பின்னிடாத நீங்ைள்
இந்த இழிந்த மனிதனுக்குப் பின்னிடுேதால், இம் மனிதனிடமுள்ள வபாராண்லம
வதேர்ைளுக்குமில்லை பயன்ைாகிைது. வமலும், உங்ைள் குைத் தலைேனின் தங்லை
அலடந்த அேமாைத்லத நீங்ைள் வபார் பசய்து பலைேலரயழித்தைால் ஒழிக்ை
வேண்டுேதாயிருக்ை, அலதச் பசய்யாமல் அந்தப் பழிவயாடு நீங்ைள்
புைமுதுகிட்வடாடும் அேமாைத்லதயும் உண்டாக்ை முற்பட்டீர்ைவளபயன்று தூடணன்
வைட்டான். வீரத்துக்கு உண்டாம் பழி இைழ்ந்து கூைப்படுகிைது. முதுபைாடும் -
இைந்தது தழுவிய எச்சம். சமம் - சமரம்; வபார். 14

3021' ஆர வாழ்க்தகயின் வணிகராய்

அதமதியரா? அயில் யவல்
வீர வாள் தகாழு எை மடுத்து
உழுதியரா?-தவறிப் யபார்த்
தீர வாழ்க்தகயின் யதவதரச்
தசருவிதடப் பறித்த
வீர வாட் தகயீர்!-எங்ஙைம்
வாழ்தியரா? விளம்பீர்.'
'தவறிப் யபார் - மூர்க்ைச் பசயலை வமற் பைாண்ட வபாரில்; தீர வாழ்க்தகயின் -
வீரத்வதாடு கூடிய ோழ்விைால்; யதவதரச் தசருவிதடப் பறித்த - வதேர்ைளிடமிருந்து
வபாரில் பறித்துக் பைாண்ட;வீர வாள் தகயீர் - ேலிலமயுள்ள ோலளக் லையில்
ஏந்தியேர்ைவள!; (வபாரில் வதாற்வைாடிப் வபார்த் தருமத்லதயிழந்த நீங்ைள் வபார்த்
பதாழிலை விட்டு); ஆர வாழ்க்தகயின் வணிகராய் அதமதியரா - இனி முத்து முதலிய
பண்டங்ைலள விற்று ோழும் ேணிைர்ைளாை அலமவீர்ைவளா? (அல்ைது); அயில் யவல்
வீர வாள் - (உழேராகிக்) கூர்லமயாை வேலையும், ேலிலமயுள்ள ோளிலையும்;
தகாழு எை மடுத்து உழுதியரா -ஏரின் பைாழுோை மண்ணில் ஆழ்த்தி உழுது பயிரிடப்
வபாகிறீர்ைவளா?; எங்ஙைம் வாழ்தியரா - எவ்ோறு ோழப் வபாகின்றீர்ைள்?;விளம்பீர்' -
பசால்லுங்ைள்.
இவ்ோறு வபாரில் வதாற்வைாடி பேட்ைங் பைட்ட உங்ைளுக்குப் வபார் வீரராை ோழ
ேலையில்லை : இனி, நீங்ைள் பண்டங்ைலள விற்று ோழும் ேணிைராைவோ,
உழுதுண்டு ோழும் வேளாளராைவோ ோழ்ேவத உங்ைளுக்கு அலமேது என்ைான்.
லையீர் - விளி; ஓ - ஐயம்.

தூடணன் எதிர்த்து ேர, இராமன் அேவைாடு வபார்பதாடங்குதல்

3022. என்று, தானும், தன் எறி

கடற் யசதையும், 'இதற நீர்
நின்று காண்டிர் என் தநடுஞ்சிதல
வலி' எை யநராச்
தசன்று தாக்கிைன்; யதவரும்
மருள்தகாண்டு திதகத்தார்;
நன்று! காத்தி' என்று, இராமனும்
எதிர் தசல நடந்தான்.
என்று - இவ்ோறு தூடணன் கூறி; 'நீர் இதற நின்று - நீங்ைள் சிறிது வநரம் ஓடாது
நின்று; என் தநடுஞ் சிதல வலி - எைது நீண்ட வில்லின் ேலிலமலய; காண்டிர்' எை -
ைாண்பீர்ைளாை என்று பசால்லி; தானும் தன் எறிகடல் யசதையும் - தானும் தன்னுலடய
அலை வீசும் ைடல் வபான்ைவசலையுமாை; யநராச் தசன்று தாக்கிைன் - (இராமனுக்கு)
எதிராைச் பசன்று வபார் பசய்தான்; (அந்த உக்கிரத்லதக் ைண்டு); யதவரும் மருள்
தகாண்டு திதகத்தார் - வதேர்ைளும் மயக்ைமுற்றுப் பிரமித்தார்ைள்;இராமனும் -
இராமபிரானும்; 'நன்று காத்தி' என்று - (உன் வசலைலய) நன்ைாைக் ைாத்துக் பைாள்
என்று பசால்லி; எதிர் தசல நடந்தான் -(அேனுக்கு) எதிராை நடந்து பசன்ைான்.

திலைத்தல் - இன்ைது பசய்ேது என்று தீர்மானிக்ை முடியாமல் பிரமித்து நிற்ைல்

நின்று ைாத்தி : திைலமயுண்வடல் என்லை எதிர்த்து நின்று உன்லையும் உன்
வசலைைலயயும் ைாப்பாற்றிக் பைாள் என்று பபருமிதத்வதாடு கூறிய வீர பமாழி.

3023. ஊடு அறுப்புண்ட, தமாய் பதட;

தகதயாடும் உயர்ந்த
யகாடு அறுப்புண்ட, குஞ்சரம்;
தகாடிஞ்தசாடு தகாடியின்
காடு அறுப்புண்ட, கால் இயல்
யதர்; கதிர்ச் சாலி
சூடு அறுப்புண்ட எைக் கழுத்து
அறுப்புண்ட, துரகம்.
தமாய் பதட - இராமபாணங்ைளால் ேலிய பலடக்ைருவிைளுடன்; ஊடு அறுப்புண்ட
- இலடவய துணிக்ைப்பட்டை; குஞ்சரம் -யாலைைள்; தகதயாடும் உயர்ந்த யகாடு
அறுப்புண்ட - தும்பிக்லைவயாடு உயர்ந்து ேளர்ந்த தந்தங்ைள் அறுபட்டை; கால் இயல்
யதர் - ைாற்றுப் வபாைவிலரந்து பசல்ைக்கூடிய வதர்ைள்; தகாடிஞ்தசாடு - வதர்த் தட்டின்
முன்வையுள்ள பைாடிஞ்சிபயன்னும் உறுப்வபாடு; தகாடியின் காடு -பைாடிைளின்
பதாகுதியும்; அறுப்புண்ட - அறுக்ைப்பட்டை; துரகம் -குதிலரைள்; கதிர்ச்சாலி சூடு
அறுப்புண்ட எை -ைதிர்ைலளயுலடய பசந்பநற்பயிர்ைளின் பைாண்லடைள்
அறுக்ைப்பட்டை வபாை;கழுத்து அறுப்புண்ட - ைழுத்து அறுபட்டை.

இப் பாட்டில் பதாதி, யாலை, வதர் குதிலரைளின் அழிலேக் குறித்துள்ளார். ைதிர்

முதிர்ச்சியால் தலை சாய்ந்த பசந்பநற் பயிரும்குதிலரயும் ேடிவில் ஒத்தைால்
ைழுத்தறுப்புண்ட குதிலரைளுக்கு, முடியறுப்புண்ட சாலிப் பயிர்ைள் உேலமயாம்.
'உண்ட' எை ேந்த ஐந்தனுள், நான்ைாேது பபயர், மற்ைலே - முற்று. பைாடிஞ்சி -
வதர்பமாட்டு; தாமலர ேடிேமாைச் பசய்து வதரின் முன்னிடத்து லேக்ைப்படுேவதார்
உறுப்பு.
3024. துருவி ஓடிை, உயிர் நிதல,
சுடு சரம், துரந்த;
கருவி ஓடிை, கச்தசயும்
கவசமும் கைல;
அருவி ஓடிை எை அழி
குருதி ஆறு ஒழுக,
உருவி ஓடிை, யகடகத்
தட்தடாடும் உடலம்.
துரந்த - (இராமபிராைால்) பசலுத்தப்பட்ட; சுடுசரம் - பைாடிய அம்புைள்; உயிர்நிதல
துருவி ஓடிை - (அரக்ைர்ைளின் உடம்பில்) உயிர் நின்ை இடங்ைலளத் வதடிக் பைாண்டு
விலரந்து பசன்ைை (வேறு சிை அம்புைள்); கச்தசயும் கவசமும் கைல - அரக்ைர்ைளின்
இலடக்ைச்சும் உடற்ைேசமும் ைழன்ைலமயால்; கருவி ஓடிை - பலடக் ைைங்ைள்
விலரந்து பாய்ந்தை (இன்னும் சிை அம்புைள்); அழி குருதி ஆறு -(அேர்ைளின்
உடல்ைள்) சிலதந்ததைாைாகிய இரத்த நதிைள்; அருவி ஓடிை எை ஒழுக -
மலையருவிைளாை ஓடிை வபாை இலடயைாது பபருகுமாறு;யகடகத் தட்தடாடும் -
(லையில் பிடித்த) வைடைம் என்னும் தட்லடயும்;உடலம் - அேர்ைளுடம்லபயும்; உருவி
ஓடிை - உள்வள துலளத்து அப்பாற் பசன்ைை.
சுடுசரம் ைழை, அலைப்ப உருவி ஓடிை எை விலைமுடிவு அலமயும்.

3025. ஆய்ந்த கங்கபத்திரங்கள் புக்கு,

அரக்கர்தம் ஆவி
யதாய்ந்த; யதாய்வு இலாப் பிதற முகச்
சரம் சிரம் துமித்த;
காய்ந்த தவஞ் சரம் நிருதர்தம்
கவச மார்பு உருவப்
பாய்ந்த; வஞ்சகர் இதயமும்
பிளந்தை, பல்லம்.
ஆய்ந்த - (இராமபிராைால்) ஆராய்ந்பதடுத்து எய்யப் பபற்ை; கங்கபத்திரங்கள் -
ைங்ைபத்திரம் என்னும் ஒருேலை அம்புைள்;புக்கு - உடம்புக்குள் புகுந்து; அரக்கர் தம்
ஆவி யதாய்ந்த -அரக்ைர்ைளின் மார்பிவை அழுந்திை; யதாய்வு இலாப் பிதற முகச் சரம் -
வமற் பசான்ைோறு அரக்ைர் உடலில் புைாத அர்த்த சந்திர பாணங்ைள்;சிரம் துமித்த -
அவ் அரக்ைர் சிைரின் தலைைலளத் துண்டித்தை;காய்ந்த தவம்சரம் - (இராமன் எய்த)
மிைக் பைாடிய சிை அம்புைள்;நிருதர்தம் கவச மார்பு உருவ - அரக்ைருலடய ைேசம்
அணிந்த மார்பு ஊடுருவும்படி; பாய்ந்த - நுலழந்தை; பல்லம் - வேறு சிை
அம்புைள்;வஞ்சகர் இதயமும் பிளந்தை - ேஞ்சலை நிலைந்த அரக்ைர்ைளின்
பநஞ்லசயும் பிளந்துவிட்டை. இச் பசய்யுளில் ைங்ை பத்திரம், பிலைமுைச்சரம், சரம்,
பல்ைம் ஆகிய பைேலை அம்புைள் குறிக்ைப் பபற்றுள்ளை; அதைால் இது
பபாருட்பின்ேரு நிலையணியாம். இராக்ைதலரக் குறிக்ை அரக்ைர், நிருதர், ேஞ்சைர்
என்ை பசாற்ைள் அலமந்தலமயால் இதுவும் பபாருட் பின்ேரு நிலையணியாம்.
 ைங்ை பத்திரம் - ைழுகின் இைலையுலடயது என்னும் ைாரணப் பபாருளது. பிலைமுைச்
சரம் - பிலைேடிவில் அலமந்த அம்பு.

3026. தூடணன் விடு சுடு சரம்

யாதவயும் துணியா,
மாடு நின்றவர் வைங்கிய
பதடகளும் மாற்றா
ஆடல் தகாண்டைன், அளப்ப அரும்
தபரு வலி அரக்கர்
கூடி நின்ற அக் குதர கடல்
வறள்படக் குதறத்தான்.
தூடணன் விடு சுடுசரம் யாதவயும் - தூடணன் எய்த பைாடியஅம்புைள் அலைத்தும்;
துணியா - துணிபடவும்; மாடு நின்றவர் வைங்கிய பதடகளும் மாற்றா - அேைருகில்
நின்ை அரக்ைர்ைள் ஏவிய பலடக்ைைங்ைளும் அழியவும்; ஆடல் தகாண்டைன் - வபார்
பசய்யும் ஆடலைக் பைாண்டேைாய் (இராமபிரான்); அளப்பு அரும் தபரு வலி
அரக்கர் கூடி நின்ற - அளவிடுேதற்ைரிய பபரிய ேலிலமலயயுலடய அரக்ைர்ைள் ஒன்று
கூடி நின்ை; அக் குதரகடல் வறள்படக் குதறத்தான் - ஒலிக்கும் ைடல் வபான்ை அச்
வசலைலய ேற்றிப் வபாகும்படி அழித்தான்.

இராமபிரான் மிை எளிதாை அரக்ைர் வசலைக் ைடலையழித்தலம கூறுேது இது. மிைக்

பைாடிய அரக்ைர் வசலைலயத் தான் ஒருேவை தனியாை அழித்தான் என்பார் 'ஆடல்
பைாண்டைன் குலைத்தான்' என்ைார்.

துணியா, மாற்ைா : உடன்பாட்டு விலைைள். பைாண்டைன் : முற்பைச்சம். அரக்ைர்

பலடைலளக் குலரைடல் என்பதற்வைற்ப 'ேைள்படக் குலைத்தான்' என்ை நயம்
உணரத்தக்ைது.

3027. ஆர்த்து எழுந்தைர் வாைவர்;

அரு வதர மரத்யதாடு
ஈர்த்து எழுந்தை, குருதியின்
தபரு நதி; இராமன்
தூர்த்த தசஞ் சரம் திதசததாறும்
திதசததாறும் ததாடர்ந்து,
யபார்த்த தவஞ் சிைத்து அரக்கதரப்
புரட்டிை, புவியில்.
(அதுகண்டு) வாைவர் - வதேர்ைள்; ஆர்த்து எழுந்தைர் - (மகிழ்ச்சியால்) ஆரோரஞ்
பசய்தார்ைள்; குருதியின் தபருநதி -இரத்தப் வபராறுைள்; அருவதர மரத்யதாடு -
அழித்தற்ைரிய மலைைலளயும்மரங்ைலளயும்; ஈர்த்து எழுந்தை - இழுத்துக் பைாண்டு
பசன்ைை;இராமன் தூர்த்த தசஞ்சரம் - இராமபிரான் ஏவி நிரப்பிய பசவ்விய அம்புைள்;
திதசததாறும் திதசததாறும் ததாடர்ந்து - எல்ைாத்திக்குைளிலும் பதாடர்ந்து பசன்று;
யபார்த்த தவம் சிைத்து அரக்கதர - அத் திலசைலள(த் தம் கூட்டத்தால்) மலைத்த
பைாடிய சிைங்பைாண்ட இராக் ைதர்ைலள; புவியில்புரட்டிை - தலரயில் புரளும்படி
பசய்தை.

இராமனுலடய பசஞ்சரம் திலசபதாறும் பதாடர்ந்து வபார்த்த பேஞ் சிைத்து

அரக்ைலரப் புவியில் புரட்டிை என்றும் உலரக்ைைாம்.

பசஞ்சரம் - ேலளவில்ைாத வநரிய அம்பு; பலைேரின் இரத்தம் வதாய்ந்து நுனி

சிேந்த அம்பு; தீயேலர அழித்து நன்லம புரியும் அம்பு.

3028. யதான்றும் மால் வதரத் ததாதக எைத்

துவன்றிய நிணச் யசறு
ஆன்ற பாழ் வயிற்று அலதகதயப் புகல்வது
என்? அமர் யவட்டு
ஊன்றிைார் எலாம் உதலந்தைர்;
ஒல்தலயில் ஒழிந்தார்;
கான்ற இன் உயிர் காலனும்
கவர்ந்து, தமய்ம்மறந்தான்.
அமர் யவட்டு ஊன்றிைார் எலாம் - வபாலர விரும்பி நிலை நின்ை அரக்ைர்ைள்
எல்வைாரும்; ஒல்தலயில் - விலரவிவை;உதலந்தைர் ஒழிந்தார் - மடிந்பதாழிந்தார்ைள்;
காலனும் - யமனும்; கான்ற இன்னுயிர் - (அரக்ைர்ைளின் உடம்பிலிருந்து) பேளிவயறிய
இனிய உயிர்ைலள;கவர்ந்து - எடுத்துச் பசன்று; தமய்ம் மறந்தான் - உடல் தளர்ந்து
ேருந்திைான்; யதான்றும் மால்வதரத் ததாதக எைத் துவன்றிய - உயர்ந்து விளங்கும்
பபரிய மலைைள் கூட்டம் வபாை பநருங்கிக் கிடந்த; நிணச் யசறு - (அரக்ைர்ைளின்)
பைாழுப்பாகிய வசற்லை; ஆன்ற -தின்று நிலைந்த; பாழ் வயிற்று அலதகதய - பாழ்த்த
ேயிற்லையுலடய வபய்ைலளப் பற்றி; புகல்வது என் - பசால்ேதற்கு என்ை
இருக்கிைது?

இராமலை எதிர்த்த அரக்ைபரல்ைாரும் அழிந்தார்ைள்; உயிர்க் பைாலைவய தன்

பதாழிைாைக் பைாண்ட யமனும் அேர்ைளின் உயிலர இலடயைாது ைேர்ந்து பசல்லும்
தளர்ச்சியால் பமய் வசார்ந்தான் என்பது. அவ்ோறு இைந்த எண்ணற்ை அரக்ைர்ைளின்
நிணம் உயர்மலைபயை பநருங்கிக் கிடக்ை அந்த நிணச் வசற்லைபயல்ைாம் வபய்ைள்
உண்டுவிட்டை என்று பசால்லி, அவ்ோறு இைந்த அரக்ைர்ைளின் நிணத்லத
நிரம்பவுண்டுஉடல் பருத்த வபய்க் கூட்டம் பை என்பலதக் குறித்துச் பசால்ை
வேண்டுேதில்லை என்ை மற்பைாரு பபாருலளயும் பபை லேத்தார். பாழ் ேயிறு -
ஊலைத் தின்று ஊலைப் பபருக்கும் பபருேயிறு.

3029. களிறு, யதர், பரி, கடுத்தவர்

முடித் ததல, கவந்தம்,
ஒளிறு பல் பதட, தம் குலத்து
 அரக்கர்தம் உடலம்,
தவளிறு யசர் நிணம், பிறங்கிய
அடுக்கலின் மீதாக்
குளிறு யதர் கடிது ஓட்டிைன்
தூடணன், தகாதித்தான்.
(அப்பபாழுது) தூடணன் - தூடணன் என்னும் வசலைத் தலைேன்; களிறு -
யாலைைளும்; யதர் - வதர்ைளும்; பரி - குதிலரைளும்;கடுத்தவர் முடித்ததல - வைாபித்துப்
வபார் பசய்த அரக்ைர்ைளின் பபான்முடியணிந்த தலைைளும்; கவந்தம் - (அேர்ைளின்)
குலையுடல்ைளும்; ஒளிறு பல்பதட - விளங்கும் பை ேலை ஆயுதங்ைலளயுலடய; தம்
குலத்து அரக்கர் தம் - தங்ைள் குைத்தில் வதான்றிய வசலைத் தலைேர்ைளாகிய
அரக்ைர்ைளின்; உடலம் - உடல்ைளும்; தவளிறு யசர் நிணம் - பேண்ணிைமுலடய
(அேர்ைளுலடய) பைாழுப்பும்; பிறங்கிய அடுக்கலின் மீதா -(ஆகிய இலே) உயர்ந்து
குவிந்ததைாைாகிய மலைைளின் வமவை; குளிறு யதர் கடிது ஓட்டிைன் - முழக்ைம்
பசய்கின்ை (தன்) வதலர விலரவில் பசலுத்திைான்; தகாதித்தான் - (அவ்ோறு வதலரச்
பசலுத்தியேைாகிய தூடணன் தன் இைத்தேராை அரக்ைர்ைளின் பிணக்
குவியல்ைலளக் ைண்டு) மைங் பைாதித்தேன் ஆயிைான்.
நால்ேலைச் வசலைைவளாடு அரக்ைரின் ைேந்தம், உடல் என்பைவும், அேர்ைளின்
பைாழுப்பும் மலை வபாைக் குவிந்து கிடக்ை, அம் மலைைளின் வமல் தூடணன் தன்
வதலரச் பசலுத்திைான் என்பது.

அடுக்ைல் : ைற்ைலள அடுக்கிைாற் வபாை இருப்பது : மலை.

3030. அறம் தகாளாதவர் ஆக்தககள்

அடுக்கிய அடுக்கல்
பிறங்கி நீண்டை, கணிப்பு இல;
தபருங் கடு விதசயால்,
கறங்கு யபான்றுளது ஆயினும்,
பிணப் தபருங் காட்டில்
இறங்கும், ஏறும்; அத் யதர் பட்டது
யாது எை இதசப்பாம்?
அறம் தகாளாதவர்- தருமத்லதக் லைக் பைாள்ளாத அரக்ைர்ைளுலடய; ஆக்தககள் -
உடல்ைள்; அடுக்கிய அடுக்கல் - ஒன்ைன் வமல் ஒன்ைாைக் குவிந்ததைாைாகிய
மலைைள்; பிறங்கி நீண்டை - உயர்ந்து நீண்டுள்ளலே; கணிப்பு இல - எண்ணிக்லை
இல்ைாதைோம்; தபருங்கடு விதசயால் - (ஆதைால்) மிைக் ைடுலமயாை வேைத்தால்;
கறங்கு யபான்று உளது ஆயினும் - ைாற்ைாடி வபான்று உள்ளதாைாலும்; அத்யதர் -
தூடணன் ஏறிய அத்வதர்; பிணப் தபருங்காட்டில் - பிணக்குவியல்ைளாகிய ைாட்டிவை;
இறங்கும் ஏறும் - பள்ளமாை இடங்ைளில் இைங்கும் வமடாை இடங்ைளில் ஏறும்;
(அத்யதர்) பட்டது - உற்ை இடர்நிலைலய; யாது எை இதசப்பாம் - நாம் என்ை பேன்று
பசால்லுவோம்? (கூைவியைாது).
 தூடணைது வதர் எண்ணிக்லையற்ை மலை வபான்ை பிணக்குவியல்ைளில்
ஏறியிைங்குதைால் இடறி மிைத் துன்பப்பட்டது என்பது. விலரந்து பசல்ேதில்
வதர்க்குக் ைாற்ைாடி உேலம.

3031. அரிதின் எய்திைன் - ஐ-ஐந்து

தகாய் உதளப் பரியால்
உருளும் ஆழியது ஒரு தனித்
யதரிைன், உலகத்து
இருதள நீக்கிய இந்துவின்
தபாலிகின்ற இராமன்
ததருளும் வார் கதணக் கூற்று எதிர்,
ஆவி தசன்தறன்ை.
(தூடணன்) தகாய் உதள ஐ ஐந்து பரியால் - அழைாைக் ைத்தரிக்ைப்பட்ட பிடரி
மயிர்ைலளயுலடய இருபத்லதந்து குதிலரைள் பூட்டியதால்; உருளும் ஆழியது -
(எளிதில்) உருளும் சக்ைரங்ைலளயுலடயதாை; ஒரு தனித் யதரிைன் - ஒப்பற்ை தனித்த
வதலரயுலடயேைாய்; கூற்று எதிர் - யமனுக்கு எதிரிவை; ஆவி தசன்று என்ை - உயிர்
ேலியச் பசன்ைாற் வபாை; உலகத்து இருதள - இவ்வுைகிலுள்ள இருட்லட; நீக்கிய
இந்துவின் - ஒழிக்கின்ை சந்திரன் வபாை; தபாலிகின்ற இராமன் - விளங்குகின்ை
இராமனுலடய;ததருளும் வார்கதண - பதளிோை நீண்ட அம்புக்கு எதிரில்; அரிதின்
எய்திைன் - மிகுந்த சிரமப்பட்டு ேந்து வசர்ந்தான்.
யமனுக்கு எதிவர அேைால் ைேரப்படுேதற்குரிய உயிர் ேந்து நின்ைாற் வபாை
இராமபிரான் ைலணக்கு எதிவர இருபத்லதந்து குதிலரைள் பூட்டிய தனித்
வதலரயுலடய தூடணன் அரிதின் எய்திைான் என்பது.

இராமனுக்குச் சந்திரன் உேலம - குளிர்ச்சி தந்து உயிர்ைலள மகிழ்விப்பதால். குறித்த

இைக்லைத் தேைாது அழிப்பது பற்றி இராமபாணத்திற்குக் கூற்றுேன் ஒப்பாோன்.

இராமபாணத்தால் இேன் உடவை அழிதற்குக் ைாரணமாதைால்'கூற்பைதிர் ஆவி

பசன்பைன்ை' என்ைார். 'இருளின் நீங்கிய இந்து' - சூழ்ந்திருந்த அரக்ைர் பட்படாழியத்
தான் மட்டும் நின்ை இராமபிரானுக்கு உேலமயாம்.

தூடணன் மாய்தல்

3032. தசன்ற யததரயும், சிதலயுதட

மதல எைத் யதர்யமல்
நின்ற தூடணன்தன்தையும்
தநடியவன் யநாக்கி,
'நன்று-நன்று, நின் நிதல!'
எை, அருள், இதற நயந்தான்
என்ற காலத்து, அவ் தவய்யவன்
பகழி மூன்று எய்தான்.
தசன்ற யததரயும் - (அவ்ோறு எதிரில்) ேந்த வதலரயும்; சிதலஉதட மதல எை -
வில்லைவயந்திய ஒரு மலை வபாை; யதர் யமல்நின்ற - அத் வதரின் வமல் (வில்வைந்தி)
நின்ை; தூடணன் தன்தையும் - தூடணலையும்; தநடியவன் யநாக்கி - இராமபிரான்
பார்த்து; 'நின் நிதல நன்று நன்று' எை - '(வபாரில்) உைது உறுதி நிலை மிை
நன்ைாயிருந்தது' என்று; இதற அருள் நயந்தான் - அேலைச் சிறிது அருவளாடு
மதித்தான்; என்ற காலத்து - அவ்ோறு கூறிய அச் சமயத்தில்;அவ் தவய்யவன் - அந்தக்
பைாடியேைாை தூடணன்; பகழி மூன்று எய்தான் - மூன்று அம்புைலளத் பதாடுத்தான்.

வதரின் வமல் வில்வைந்தியேைாைத் தூடணன் ேந்து நிற்ை, அேைது தளராத வீரத்லத

இராமன் பாராட்டி நிற்லையில் அத் தூடணன் இராமன் வமல் மூன்று ைலணைலள
விடுத்தான் என்பது.
சிலையுலட மலை - வில்வைந்திய தூடணனுக்கு உேலம : இல்பபாருளுேலம.
நன்று நன்று - அடுக்கு உேலம பற்றியது. பநடியேன் - எங்கும் வியாபித்த
திருமாைாகிய இராமபிரான். தன் பலைேைாை தூடணைது வீரத்லதப் பாராட்டிய
இராமைது சிைப்லபக் ைாட்டுேது இது. இலை - சிறிது.

3033. தூர வட்ட எண் திதசகதளத்

தனித்தனி சுமக்கும்
பார எட்டியைாடு இரண்டினில்
ஒன்று பார் புரக்கப்
யபர விட்டவன், நுதல் அணி
ஓதடயின் பிறங்கும்,
வீர பட்டத்தில் பட்டை,
விண்ணவர் தவருவ.
தூர - பநடுந்தூரம் நீண்ட; வட்ட - ேட்டமாய் அலமந்துள்ள;எண் திதசகதள -
எட்டுத் திக்குைலளயும்; தனித்தனி சுமக்கும் - தனித்தனிவயசுமக்கின்ை; பார
எட்டியைாடு - ேலிய எட்டுத் திலச யாலைைவளாடு வசர்ந்த; இரண்டினில் ஒன்று -
(பூமிலயச் சுமக்கின்ை மற்ை இரண்டாை ஆதிவசடன், ஆதி கூர்மம் என்ை) இரண்டனுள்
ஒன்ைாகிய ஆதிவசடலை; (ஆதிவசட அம்சமாை பாதுலைைலள); பார் புரக்க - உைலை
ஆட்சிபசய்யுமாறு; யபர விட்டவன் - (அவயாத்திக்குத்) திருப்பியனுப்பியேைாை
இராமபிரானின்; நுதல் அணி - பநற்றியில் அணிந்துள்ள;ஓதடயின் பிறங்கும் -
(யாலையின்) முைபடாம் வபாை விளங்குகின்ை; வீர பட்டத்தில் - வீர பட்டிலையில்;
விண்ணவர் தவருவ - வதேர்ைளும் அஞ்சும்படி; பட்டை - (அந்த மூன்று அம்புைளும்)
தாக்கிை.

இராமபிராைது வீரபட்டிலையில் தூடணன் எய்த அம்புைள் பட்டை என்பது.

இராமைது பநற்றிப் பட்டிலைக்கு யாலையின் பநற்றிப் பட்டத்லத உேலம கூறியதால்
இராமன் ைளிறு வபான்ைேன் என்பது விளங்கும். எட்டுத் திக்குைளிலுள்ள எட்டு
யாலைைளும், நடுவில் ஆதி வசடனும் அதன் கீழ் ஆதி கூர்மமுமாை இப்பத்தும்
பூமிக்குக் கீவழயிருந்து அதலைத் தாங்குகின்ைை என்பது நூற் பைாள்லை.

வீரபட்டம் - பேற்றி பபற்ை வீரர் அதற்கு அறிகுறியாை பநற்றியிைணியும்

பபான்தைடு.

எட்டு, இரண்டு - எண்ணைளலேயாகு பபயர்ைள்.

3034. 'எய்த காலமும் வலியும் நன்று'

எை நிதைந்து. இராமன்,
தசய்த யசதயாளி முறுவலன், கடுங்
கதண ததரிந்தான்;
தநாய்தின், அங்கு அவன் தநாறில்
பரித் யதர் பட நூறி,
தகயில் தவஞ் சிதல அறுத்து,
ஒளிர் கவசமும் கடிந்தான்.
'எய்த காலமும்' - (இந்த அரக்ைன்) அம்பு எய்த ைாைமும்வலியும்- அேைது
ேலிலமயும் நன்று' எை - நல்ைை என்று நிதைந்து - எண்ணி; இராமன் - இராமபிரான்;
யசய் ஒளி தசய்த முறுவலன் - அழகுள்ள ஒளியுலடய புன்ைலை பூத்தேைாய்; கடும்
கதண ததரிந்தான் - பைாடிய பாணங்ைலள ஆராய்ந்து பதாடுத்து (அேற்ைால்); அங்கு
தநாய்தின் - அங்வை விலரவிவை; அவன் - அந்த அரக்ைர் பலடத்தலைேைாை
தூடணைது; தநாறில் பரித் யதர் - விலரோைச் பசல்லும் குதிலரைள் பூட்டிய வதலர; பட
நூறி - அழியும்படி சிலதத்து;தகயில் தவம்சிதல அறுத்து - அேன் லையிலிருந்த
பைாடிய வில்லையும் துண்டித்து; ஒளிர் கவசமும் கடிந்தான் - விளங்குகின்ை அேைது
ைேசத்லதயும் பிளந்து அழித்தான். இராமன் தூடணைது பசயலைப் பாராட்டியோறு
ைடுங்ைலணைலளத் வதர்ந்பதடுத்து எய்து அந்த அரக்ைர் வசலைத் தலைேைாை
தூடணைது வதலரயும் நிலைலயயும் சிலதத்துக் ைேசத்லதயும் அழித்தான் என்பது.

வசபயாளி - பசம்லம ஒளி அழலைக் குறிக்கும். பசய்த முறுேைன் - முறுேல்

பசய்தேன் : விகுதி பிரித்துக் கூட்டல்.
ைாைமும் ேலியும் நன்று என்ைது : பலட வீரர்ைள் அஞ்சிவயாடிய வபாது அஞ்சாது
எதிர் பசன்று அேர்ைலளத் தடுத்து நிறுத்திப் வபார்க்கு ஏைச் பசய்து, தானும் அஞ்சாது
எதிர்த்துப் வபார் பசய்யும் அேைது வபார் பசய்த வநரத்லதயும் ேலிலமலயயும்
பாராட்டியது. பநாறில் - விலரவு குறித்த உரிச்பசால்.

3035. யதவர் ஆர்த்து எை, முனிவர்கள்

திதசததாறும் சிலம்பும்
ஓவு இல் வாழ்த்து ஒலி கார்க் கடல்
முைக்கு எை ஓங்க,
'கா அடா இது, வல்தலயயல், நீ'
எை, கதண ஒன்று
ஏவிைான்; அவன் எயிறுதட
தநடுந் ததல இைந்தான்.
யதவர் ஆர்த்து எை - வதேர்ைள் மகிழ்ந்து ஆரோரம் பசய்யவும்முனிவர்கள்
திதசததாறும் சிலம்பும் - முனிேர்ைள் எல்ைாத் திக்குைளிலும் நின்று ஆரோரத்வதாடு
கூறுகின்ை; ஓவு இல் வாழ்த்து ஒலி -ஒழிவில்ைாத ோழ்த்துைளின் ஓலச; கார்க் கடல்
முைக்கு எை ஓங்க - ைரிய ைடலின் முழக்ைம் வபாை மிகுந்து விளங்ைவும்; 'நீ
வல்தலயயல் இது கா அடா' எை - 'நீ ேல்ைலமயுள்ளேைாைால் இந்த அம்லபத்
தடுத்து உன்லைக் ைாத்துக் பைாள்ளடா' என்று வீரோதம் கூறி; கதண ஒன்று ஏவிைான் -
இராமபிரான் ஓர் அம்லபத் பதாடுத்தான்; அவன் - அந்த அரக்ைைாை தூடணனும்;
எயிறு உதட தநடுந்ததல இைந்தான் - வைார தந்தங்ைலளயுலடய தன் பபரிய தலைலய
இழந்தான்.
ைார்க் ைடல் முழக்கு : நாற்றிலசயிலும் நின்று நான்கு வேத மந்திரங்ைலளக் பைாண்டு
ஆசி கூறும் வபபராலிக்குக் ைார்க் ைடல் முழக்கு உேலமயாம்.

ைலி விருத்தம்
ைரன் பேகுண்டு, பபரும்பலடயுடன் வபாருக்கு எழுதல்

3036. தம்பி ததல அற்ற படியும்,

தயரதன் யசய்
அம்பு பதடதயத்
துணிபடுத்ததும், அறிந்தான்,
தவம்பு பதட விற் தக விசயக்
கரன் தவகுண்டான்-
தகாம்பு ததல கட்டிய தகாதலக்
கரிதயாடு ஒப்பான்.
தகாம்பு ததல கட்டிய - தந்தங்ைள் முைத்தில் உறுதியாை விளங்குகின்ை; தகாதலக்
கரியயாடு ஒப்பான் - பைால்லுதலில் ேல்ை யாலை வபான்ைேைாை; தவம்பு பதட வில்
தக விசயக் கரன் - உக்கிரமாை பை ேலைப் பலடக்ைைங்ைலளயும் வில்லையும்
ஏந்தியலைைலளயும், பேற்றிலயயுமுலடய ைரன்; தம்பி ததல அற்றபடியும் - தன்
தம்பியாை தூடணன் (இராமைது அம்பால்) தலை அறுபட்டு அழிந்தலதயும்; தயரதன்
யசய் அம்பு - தசரதனின் லமந்தைாை இராமைது பாணம்; பதடதயத் துணி படுத்ததும் -
தன் அரக்ைப் பலடைலள பேட்டித் துண்டாடியலதயும்; அறிந்தான் - அறிந்து;
தவகுண்டான் - சிைங் பைாண்டான்.
இராமபிராைால் தூடணன் தலையறுபட்டலதயும், அரக்ைச் வசலை துண்டு
பட்டலதயும் அறிந்து, ைரன் பேகுண்டான் என்பது.
 'பைாம்பு தலை ைட்டிய - ைரைது முைத்தில் பேளிப்பட்டுக் ைாணப்படுகின்ை வைார
தந்தங்ைள் யாலைத் தந்தம் வபால்ேை என்பது விளங்கும்.

3037. அந்தகனும் உட்கிட,

அரக்கர் கடயலாடும்
சிந்துரம். வயப் புரவி,
யதர் திதச பரப்பி,
இந்துதவ வதளக்கும் எழிலிக்
குலம் எை, தான்
வந்து, வரி விற் தக மத
யாதைதய வதளத்தான்.
அந்தகனும் உட்கிட - (வைாபங்பைாண்ட ைரன்) யமனும் அஞ்சும்படி; அரக்கர்
கடயலாடும் - இராக்ைதர் பலடயுடவை; சிந்துரம் - யாலைைலளயும்; வயப் புரவி -
ேலிய குதிலரைலளயும்; யதர் - வதர்ைலளயும்; திதச பரப்பி - எல்ைாத் திலசைளிலும்
பரவியிருக்ைச் பசய்து; இந்துதவ வதளக்கும் - சந்திரலை ேலளத்துக்
பைாண்ட;எழிலிக் குலம் எை - வமைக் கூட்டங்ைள் வபாை; தான் வந்து - அரக்ைைாகிய
ைரன் ேந்து; வரி விற் தக மத யாதைதய -ைட்டலமந்த வில்லைவயந்திய
லைலயயுலடய மதயாலை வபான்ை இராமபிராலை; வதளத்தான் - சூழ்ந்து
பைாண்டான்.
அரக்ைைாை ைரன் நான்கு ேலைச் வசலைைலளயும் பைாண்டு இராமபிராலை
ேலளத்தான் என்பது.

இராமனுக்குச் சந்திரனும், அரக்ைர் கூட்டத்திற்கு வமைக் கூட்டமும் உேலம. ேரி

விற்லை மத யாலை - இல்பபாருளுேலம. எழிலி - வமைம் ைடல், யாலை :
உேலமயாகுபபயர்ைள்.

3038. அடங்கல் இல் தகாடுந் ததாழில்

அரக்கர், அவ் அைந்தன்
படம் கிழிதர, படிதனில்,
பலவிதப் யபார்,
கடம் கலுழ் தடங் களிறு,
யதர், பரி, கடாவி,
ததாடங்கிைர்; தநடுந்ததகயும் தவங்
கதண துரந்தான்.
அடங்கல் இல் - ைட்டுக்ைடங்ைாத; தகாடுந் ததாழில் அரக்கர் - பைாடிய
பசயல்ைலளயுலடய இராக்ைதர்ைள்; அவ் அைந்தன் படம் கிழிதர - அந்த ஆதிவசடைது
படம் கிழிந்துவிடும்படி; படிதனில் - பூமியில்;கடம் கலுழ் தடங் களிறு - மத நீர்
பபாழியும் பபரிய யாலைைலளயும்;யதர் பரி - வதர்ைலளயும் குதிலரைலளயும்; கடாவி
- மிகுதியாைச் பசலுத்தி; பல விதப் யபார் ததாடங்கிைர் - பை ேலைப்பட்ட வபாலரச்
பசய்யத் பதாடங்கிைார்ைள்; தநடுந் ததகயும் - பண்பால் சிைந்த இராமபிரானும்; தவங்
கதண துரந்தான் - பைாடிய அம்புைலள விலரோை எய்தான்.
அரக்ைர் அடங்ைாமல் வசலைைவளாடு மீண்டும் வபார் பதாடங்ை, இராமபிரானும்
பைாடிய ைலணைலள ஏவிைான் என்பது 'அவ் அைந்தன் படம் கிழிதர' என்ைது
பலடைள் யாவும் ஓரிடத்வத ஒருங்வை திரண்ட பார மிகுதி பற்றி. ைடம் : ைன்ைம்
இங்வை - மதநீர்க்கு இடோகு பபயர். பநடுந்தலை : பண்புத் பதாலைப் புைத்துப் பிைந்த
அன்பமாழித் பதாலை.

3039. துடித்தை கடக் கரி;

துடித்தை பரித் யதர்;
துடித்தை முடித் ததல; துடித்தை
ததாடித் யதாள்;
துடித்தை மணிக் குடர்; துடித்தை
ததசத் யதால்;
துடித்தை கைல்-துதண; துடித்தை
இடத் யதாள்.
கடக் கரி - மதயாலைைள்; துடித்தை - (இராமபாணங்ைளால்) பலதத்து விழுந்தை;
பரித்யதர் - குதிலரைள் பூட்டப் பபற்ை வதர்ைள்;துடித்தை - துள்ளித் துடித்துக் கீவழ
விழுந்தை; முடித்ததல துடித்தை - பபான் முடியணிந்த தலைைள் பதறி விழுந்தை;
ததாடித் யதாள் - பதாடிபயன்னும் ேலளைள் பூண்ட அரக்ைரின் வதாள்ைள்;துடித்தை -
துடித்தை; மணிக் குடர்துடித்தை - அன்ைேரின் சிறுகுடல்ைளும் துடித்தை; ததசத்
யதால்துடித்தை - தலசவயாடு பபாருந்திய வதால்ைளும் துடித்தை; கைல் துதண
துடித்தை - இரண்டு ைால்ைளும் துடித்தை; இடத் யதாள் துடித்தை - இடப் புைத்துத்
வதாள்ைளும் துடித்தை.
வதர் துடித்தல் - வதர் துள்ளிக் கீவழ விழுந்தலதக் குறிக்கிைது - முறிந்து
விழுதல்.இடத்வதாள் துடித்தை - சாைாத அரக்ைர்ைளின் இடத்வதாள் துடித்தை -
ஆடேர்க்கு இடத்வதாள்துடித்தல் தீ நிமித்தமாம்.
பசாற்பபாருட் பின்ேருநிலையணி - துடித்தை : பன்முலை ஒவரபபாருளில் அடுக்கி
ேந்தது.

3040. வாளின் வைம், யவலின் வைம், வார்

சிதல வைம், திண்
யதாளின் வைம், என்று இதவ
துவன்றி, நிருதப் யபர்
ஆளின் வைம் நின்றததை,
அம்பின் வைம் என்னும்
யகாளின் வை வன்
குழுவினின், குதறபடுத்தான்.
வாளின் வைம் - ோட்பலடைளின் பதாகுதியும்; யவலின் வைம் - வேற்லபலடயின்
பதாகுதியும்; வார் சிதல வைம் -விற்பலடைளின் பதாகுதியும்; திண் யதாளின் வைம் -
ேலிய வதாள்ைளின் பதாகுதியும்; என்று இதவ துவன்றி - ஆகிய இலே வபாதும்
பநருங்ைப் பபற்று;நிருதப் யபர் ஆளின் வைம் நின்றததை - அரக்ை வீரர்ைளின் பபரிய
பதாகுதி எதிர் நின்ைலத; அம்பின் வைம் என்னும் - (இராமன்) தன் அம்புைளின்
பதாகுதிபயன்று பசால்ைக் கூடிய; யகாளின் வை வன் குழுவினின் - பைாலைத்
பதாழிலையுலடய அழைாை ேலிய கூட்டத்தால்; குதற படுத்தான் - துணித்து
வீழ்த்திைான்.

ோள் முதலிய பலடக்ைைங்ைவளாடு எதிர் நின்ை அரக்ைர்ைளின்பதாகுதிலய

இராமபிரான் தன்னுலடய அம்புைளால் துணித்திட்டான் என்பது. ேைம் - அடர்ந்த
ேலிய பதாகுதி : (மிகுதி) பபரு மலழயால் ேைங்ைள் அழிதல் வபாை அழிந்தை
என்பது குறிப்பு.

3041. தான் உருவு தகாண்ட தருமம்

ததரி சரம்தான்
மீன் உருவும்; யமருதவ விதரந்து
உருவும்; யமல் ஆம்
வான் உருவும்; மண் உருவும்;
'வாள் உருவி வந்தார்
ஊன் உருவும்' என்னும் இது
உணர்த்தவும் உரித்யதா?
தான் உருவு தகாண்ட தருமம் - தருமவம ஒரு மனித ேடிேம் பைாண்டாற் வபான்ை
இராமபிரான்; ததரி சரம் தான் -வதர்ந்பதடுத்து எய்த அம்புதான்; மீன் உருவும் -
நட்சத்திரங்ைலளயும் ஊடுருவிச் பசல்லும்; யமருதவ விதரந்து உருவும் - வமரு
மலைலயயும் விலரோைப் புகுந்து உருவிச் பசல்லும்; யமல் ஆம் வான் உருவும் -
வமவையுள்ளோை மண்டைத்லதயும் உருவிச் பசல்லும்; மண் உருவும் -பூமிலயயும்
உருவித் துலளத்துச் பசல்லும்; (என்ைால்); வாள் உருவி வந்தார் - ோலளயுருவிக்
பைாண்டு வபாரிட ேந்த அரக்ைர்ைளின்; ஊன் உருவும் என்னும் இது - உடம்லப
ஊடுருவிச் பசல்லுபமன்பது;உணர்த்தவும் உரித்யதா - எடுத்துக் கூறுேதற்கும்
உரியவதா? (ஆைாது).

நட்சத்திரம் முதலியேற்லைத் தலடயை முழுதும் துலளத்துச் பசல்ைேல்ை கூரிய

வேைமுள்ள இராமபாணம் அரக்ைருடலைத் துலளத்தபதன்பது தாவை விளங்கும்
என்ைோறு. தான் உருவு பைாண்ட தருமம் - அைமூர்த்தியாை இராமன்.
3042. அன்று இதட வதளத்தவர்
குலங்கதளாடு அடங்கச்
தசன்று உதலவுறும்படி,
ததரிந்து கதண சிந்த,
மன்றிதட நலிந்து
வலியயார்கள் எளியயாதரக்
தகான்றைர், நுகர்ந்த தபாருளின்,
கடிது தகான்ற
அன்று இதட வதளத்தவர் - அப்பபாழுது தன்லைச் சூழ்ந்த அரக்ைர்ைள்;
குலங்கதளாடு அடங்க - தத்தம் கூட்டங்ைவளாடு ஒரு வசர; தசன்று உதலவு உறும்படி-
அழிந்து வபாகும்படி; கதண ததரிந்து சிந்த- இராமபிரான் அம்புைலள
ஆராய்ந்பதடுத்துச் பசலுத்த (அந்த அம்புைள்); வலியயார்கள் - ேலிலம மிக்ைேர்;
எளியயாதர - எளியேர்ைலள; மன்றிதட நலிந்து தகான்றைர் - பேளியிடத்தில்
ேருத்திக் பைான்று; நுகர்ந்த தபாருளின் - (அேர்ைளிடமிருந்து ைேர்ந்து) தாம்
அனுபவித்த (அேர்ைலள விலரவில் அழிக்கும்) பசல்ேம் வபாை; கடிது தகான்ற -
விலரோைக் பைான்ைை. ேலியேர் தம்மினும் எளியேலர ேருத்தி அேரிடமிருந்து
ைேர்ந்த பபாருள் அவ் ேலியேலர நாசப்படுத்துபமன்பது. நலிந்து பைாள்ேதற்கு ஏற்ை
இடமாதல் குறித்து மன்லைக் கூறிைார். 16

3043 கடுங் கரன் எைப் தபயர்

பதடத்த கைல் வீரன்,
அடங்கலும் அரக்கர்
அழிவுற்றிட, அைன்றான்;
ஒடுங்கல் இல் நிணக் குருதி
ஓதம்அதில் உள்ளான்
தநடுங் கடலில் மந்தரம் எை,
தமியன் நின்றான்.
கடுங் கரன் எைப் தபயர் பதடத்த - பைாடிய ைரன் என்று வபர்பபற்ை; கைல் வீரன் -
வீரக் ைழல் பூண்ட வீரன்; அரக்கர் அடங்கலும் அழிவு உற்றிட - அரக்ைபரல்வைாரும்
(வபாரில்) அழிேலடய;அைன்றான் - சிைங் பைாண்டான்; ஒடுங்கல் இல் -
குலைவில்ைாத; நிணக் குருதி ஓதம் அதில் - பைாழுப்வபாடு கூடிய இரத்த
பேள்ளத்தினிலடவய; உள்ளான் - உள்ளேைாை ைரன்; தநடுங் கடலில் மந்தரம் எை -
பபரிய ைடலினிலடவய மந்தர மலை வபாை; தமியன் நின்றான் -தனித்தேைாை
நின்ைான்.

அரக்ைர் எல்வைாரும் வபாரில் அழிபேய்திட, நிணக் குருதி பேள்ளத்தில் நிற்கும்

ைரன் பாற்ைடலைக் ைலடயும்பபாழுது, அதனிலடயில் நின்ை மந்தர மலை என்னும்
மத்துப் வபான்ைேன் என்ைார்.

இராமன்முன் ைரன் எதிர்ப்படல்

3044. தசங் கண் எரி சிந்த, வரி
வில் பகழி சிந்த,
தபாங்கு குருதிப் புணரியுள்,
புதகயும் தநஞ்சன்-
கங்கதமாடு காகம் மிதடய,
கடலின் ஓடும்
வங்கம் எைல் ஆயது ஒரு
யதரின்மிதச-வந்தான்.
புதகயும் தநஞ்சன் - சிைத்தீ மூளும் மைமுலடய அந்தக் ைரன்;தசங்கண் எரி சிந்த -
சிேந்த ைண்ைள் பநருப்புப் பபாறிலயச் பசாரியவும்; வரிவில் பகழி சிந்த - ைட்டலமந்த
வில் அம்புைலளப் பபாழியவும்;தபாங்கு குருதிப் புணரியுள் - வமவை
பபாங்கிபயழுகின்ை இரத்தக் ைடலிவை; கங்கதமாடு காகம் மிதடய - ைழுகுைளும்
ைாக்லைைளும்பநருங்ை; கடலில் ஓடும் வங்கம் எைல் ஆயது - ைடலிவை விலரந்து
பசல்லும் ைப்பபைன்று உேலம பசால்லுமாறு; ஒரு யதரின் மிதச வந்தான்- ஒரு வதரின்
வமல் ேந்தான். ைங்ைம் - ைழுகு ைங்ைபமாடு ைாைம் - இலே பிணங்ைலளத் தின்னும்
பபாருட்டுப் வபார்க் ைளத்திற்கு ேந்தலே. இது ைரனுக்குத் தீ நிமித்தமுமாம். குருதி
பேள்ளமாை அலமந்ததற்வைற்ப அதனிலடவய பசல்லும் வதர் ேங்ைமாை உேமிக்ைப்
பபற்ைது.

3045. தசறுத்து, இறுதியில் புவனி

தீய எழு தீயின்,
மறத்தின் வயிரத்து ஒருவன்
வந்து அணுகும் முந்தத,
கறுத்த மணிகண்டர் கடவுட்
சிதல கரத்தால்
இறுத்தவனும், தவங் கதண
ததரிந்தைன், எதிர்ந்தான்.
இறுதியில் புவனி தீய - யுைம் முடியும் ஊழிக் ைாைத்தில் உைைம்எரியும்படி; எழுதீயின்
- கிளர்ந்து எழுகின்ை ஊழித் தீப்வபாை;தசறுத்து - உக்கிரம் பைாண்டு; மறத்தின்
வயிரத்து ஒருவன் -பைாடுலமயிலும் பலைலமயிலும் ஒப்பற்ைேைாை அந்தக் ைரன்;
வந்து அணுகும் முந்தத - ேந்து பநருங்குேதற்கு முன்வை; கறுத்த மணிகண்டர் -
(நஞ்சுண்டதால்) ைருநிைங் பைாண்ட நீைமணி வபாலும் ைழுத்லதயுலடய; கடவுட்
சிதல கரத்தால் இறுத்தவனும் - சிேபிரானின் பதய்ேத் தன்லமயுள்ள வில்லை (ச்
சீலதலய மணக்கும் பபாருட்டுக்) லையால் ஒடித்திட்ட இராமபிரானும்; தவம் கதண
ததரிந்தைன் எதிர்ந்தான் - பைாடிய அம்புைலள ஆராய்ந்து எடுத்து எதிவர பசன்ைான்.

அரக்ைைாை ைரன் ேருமுன்வப இராமபிரான் ைடுங்ைலண பதரிந்து எதிர்த்தான்

என்பது.
 சிேபிரான் தந்த வில் சைைைால் சீலதயின் திருமணத்திற்கு ஒரு பந்தயமாை
லேக்ைப்பட்டிருந்தபதன்பதும், அதலை இராமபிரான் எடுத்து ேலளக்குங்ைால்
அவ்வில் முறிந்துவிட்டபதன்பதும் ேரைாறு ைரனுக்கு ஊழித் தீ உேலம.

3046. தீ உருவ, கால் விதசய,

தசவ்வியை, தவவ் வாய்
ஆயிரம் வடிச் கதண
அரக்கர்பதி எய்தான்;
தீ உருவ, கால் விதசய,
தசவ்வியை, தவவ் வாய்
ஆயிரம் வடிக் கதண
இராமனும் அறுத்தான்.
தீ உருவ - பநருப்புப் வபான்ை ேடிலேயுலடயைவும்; கால் விதசய- ைாற்லைப்
வபாை வேைம் உள்ளைவும்; தசவ்வியை - பிை இைக்ைணங்ைள் எல்ைாம்
அலமந்தலேயுமாை; தவவ் வாய் வடிக்கதண ஆயிரம் - பைாடிய ோலயயும்
கூர்லமயுமுலடய ஆயிரம் அம்புைலள ஏவி;அரக்கர் பதி எய்தான் - அரக்ைர்
தலைேைாை ைரன் இராமன் வமல் பதாடுத்தான்; தீ உருவ, கால் விதசய தசவ்வியை -
அவ்ோவை பநருப்புப் வபான்ை ேடிவுலடயைவும் ைாற்றுப் வபாை வேைமுள்ளலேயும்
சிைப்புலடயைவும்; தவவ் வாய் - பைாடிய நுனிைலளயுலடயைவுமாை; ஆயிரம்
வடிக்கதண - ஆயிரம் கூரிய அம்புைலளத் தூண்டி; இராமனும் அறுத்தான் -
இராமபிரானும் துணித்தான்.

ைரன் ேரும் வபாவத ஆயிரம் அம்புைலள எய்ய இராமபிரானும்அத்தலைய

ைலணைளால் அேற்லையறுத்தான் என்பது. ைரன் ைலண பசலுத்தியலதயும் இராமன்
அேற்லைத் துணித்தலதயும் ஒவர பதாடர்ைளால் குறித்தது. வபார் உத்தியில் சமநிலை
ைாட்டப் வபாலும்.

3047. ஊழி எரியின் தகாடிய

பாய் பகழி ஒன்பான்,
ஏழ் உலகினுக்கும் ஒரு
நாயகனும், எய்தான்;
சூழ் சுடர் வடிக் கதண
அவற்று எதிர் ததாடுத்யத,
ஆழி வரி விற்
கரனும், அன்ைதவ அறுத்தான்.
ஏழ் உலகினுக்கும் ஒரு நாயகனும் - ஏழு ேலையாை உைைங்ைளுக்பைல்ைாம் ஒப்பற்ை
நாயைைாை இராமபிரானும்; ஊழி எரியின் தகாடிய - ஊழிக் ைாைத்து உைலையழிக்ை
ேல்ை பநருப்லபக் ைாட்டிலும் பைாடுலமயுலடயைோய்; பாய் பகழி ஒன்பான் -
பாய்ந்து பசல்லும்ஒன்பது பாணங்ைலள; எய்தான் - (ைரன்வமல்) பதாடுத்தான்; ஆழி
வரிவிற் கரனும் - ேட்டமாை ேலளந்த வில்லையுலடய ைரன் என்னும் அரக்ைனும்;
சுடர் சூழ் வடிக் கதண - ஒளி பரவும் கூரிய (ஒன்பது) அம்புைலள; அவற்று எதிர்
ததாடுத்து - அந்தக் ைலணைளுக்கு எதிராைச் பசலுத்தி; அன்ைதவ அறுத்தான் - அந்த
அம்புைலளத் துணித்தான்; ஏ - அலச. ஏழுைகினுக்கு ஒரு நாயைன் - கீவழழு,
வமவைழு ஆகிய பதிைான்கு உைைங்ைளுக்கும் தலைேைாகிய இராமபிரான்.
'பசம்மாண் தனிக்வைால் உைவைழினும் பசல்ை நின்ைான்' (168) எைத் தயரதன்
சிைப்பிக்ைப் பபற்ைலமயால் அேனுக்குப் பின் அேன் லமந்தைாை இராமபிரானுக்கும்
அவ்வுரிலமயுலடலம ைாரணமாைவும் கூைப் பபற்ைது எைைாம். 17

3048 கள்ள விதை மாய

அமர் கல்வியின் விதளத்தான்;
வள்ளல் உருதவப் பகழி
மாரியின் மதறத்தான்;
உள்ளம் உதலவுற்று, அமரர்
ஓடிைர் ஒளித்தார்;
தவள் எயிறு இதழ்ப்
பிறை, வீரனும் தவகுண்டான்.
(அவ்ோறு அம்புைளால் இராமபாணங்ைலள அறுத்த ைரன்)கல்வியின்- (தான்
ைற்ைறிந்த) வித்லதயிைால்; கள்ள மாய விதை அமர் -ேஞ்சைம் நிலைந்த மாயப் வபார்;
விதளத்தான் - பசய்தான்; பகழி மாரியின் - (தான் எய்த) அம்பு மலழயால்; வள்ளல்
உருதவ மதறத்தான் - இராமபிரானின் திருவமனிலய மலையச் பசய்தான் (அலதக்
ைண்ட); அமரர் உள்ளம் உதலவுற்று - வதேர்ைள் மைத்தில் நடுக்ைமுற்று; ஓடிைர்
ஒளித்தார் - ஓடிபயாளிந்து பைாண்டார்ைள்; வீரனும் - மாவீரைாைஇராமபிரானும்;
தவள் எயிறு இதழ்ப் பிறை - தன் பேண்லமயாை பற்ைள் உதட்டின் வமல் விளங்ை
(பற்ைளால் உதட்லடக் ைடித்தோறு);தவகுண்டான்- வைாபங் பைாண்டான்.
வதேர்ைளும் அஞ்சி நடுங்குமாறு ைரன் மாயப் வபாரால் இராமனின் திருவமனிலய
அம்பு மலழயால் மலையச் பசய்தான் என்பது. ைல்வி : ைற்ை வித்லத மந்திரம்.
ைள்ள மாய விலையமர் : தைது உண்லமயுரு மலைந்தும், வேறு வேறு பை ேடிேங்
பைாண்டும் நின்று பை ேலையாைச் பசய்யும் வபார்.

இராமன் பிடித்த வில் ஒடிதலும் ோைேர் ஏங்கி அஞ்சுதலும்

ைலிவிருத்தம்

3049. 'முடிப்தபன் இன்று, ஒரு

தமாய் கதணயால்' எைா,
ததாடுத்து நின்று, உயர் யதாள்
உற வாங்கிைான்;
பிடித்த திண் சிதல, யபர்
 அகல் வானிதட
இடிப்பின் ஓதச பட,
கடிது இற்றயத.
'இன்று - இப்பபாழுது; ஒரு தமாய் கதணயால் - ஏவிய அம்பு ஒன்ைாவை;
முடிப்தபன்' எைா - இேலையழிப்வபன் என்று மைங் பைாண்டு; நின்று ததாடுத்து -
(இராமன்) நிலை நின்று ஓர் அம்லப வில்லிவை பூட்டி; உயர் யதாள் உற வாங்கிைான் -
உயர்ந்த தன் வதாலளயளாவும்படி(வில்லின் நாணிலய) ேலிய இழுத்தான்;
(அப்வபாது); பிடித்த திண் சிதல - (இராமன்) லையில் பிடித்திருந்த ேலிய வில்ைாைது;
யபர் அகல் வான் இதட இடிப்பின் - அைன்ை பபரிய ோைத்திலுண்டாகும் இடி
முழக்ைம் வபான்ை; ஓதச பட - ஓலசயுண்டாகுமாறு; கடிது இற்றது -விலரவிவை
ஒடிந்தது.

ஏ : ஈற்ைலச. இேலையழிப்வபபைன்று இராமன் ைலண பதாடுத்து வில்லை

ேலளக்கும் பபாழுது இடி வபாைப் வபபராலிபயழ அந்த வில் முறிந்தது என்பது.

3050. தவற்றி கூறிய வாைவர்,

வீரன் வில்
இற்ற யபாது, துணுக்கம்
உற்று ஏங்கிைார்;
மற்று ஓர் தவஞ் சிதல
இன்தம மைக் தகாளா,
'அற்றதால் எம் வலி'
எை, அஞ்சிைார்.
தவற்றி கூறிய வாைவர் - (இராமபிரானின்) பேற்றிலயப் புைழ்ந்து பசால்லிி்க்
பைாண்டிருந்த வதேர்ைள்; வீரன் வில் இற்ற யபாது - இராமபிரானின் வில்
ஒடிந்தபபாழுது; துணுக்கம் உற்று ஏங்கிைார் - நடுக்ைமுற்று ேருந்திைார்ைள்; மற்று ஓர்
தவம்சிதல இன்தம மைக் தகாளா - (அந்த இராமனுக்கு) வேபைாரு பைாடிய வில்
இல்ைாதலத மைத்திவை பைாண்டு; எம் வலி அற்றது எை அஞ்சிைார் - எமது
ேலிலமபயாழிந்தது என்று அச்சங் பைாண்டைர். ஆல் - அலச.
இராமபிரானின் வில் ஒடிந்ததால் இனி அரக்ைர்க்வை பேற்றிபயன்றும், அதைால்
தமக்கு உதவி பசய்ோர் வேறு இல்ைாலமயறிந்து தம் ேலிலமயற்ைது என்றும், இனி
அரக்ைரால் பபரிதும் இடருை வேண்டுபமன்றும் அஞ்சிைார் ோைேர் என்பது.

மற்பைாரு பேஞ்சிலையின்லம மைக் பைாளா - வசம வில்பைான்று

துலணயில்ைாதலதக் ைருதி.

ேருணன் பைாடுத்த வில்லை இராமன் பபறுதல்

3051. என்னும் மாத்திரத்து,
ஏந்திய கார்முகம்
சின்ைம் என்றும்,
தனிதமயும், சிந்தியான்;
மன்ைர் மன்ைவன்
தசம்மல், மரபிைால்,
பின் உறத் தன் தபருங்
கரம் நீட்டிைான்.
என்னும் மாத்திரத்து - அவ்ோறு (இராமைது வில்) ஒடிந்த அளவிவை; மன்ைவர்
மன்ைவன் தசம்மல் - அரசர்ைளுக்கு அரசைாை தசரத மன்ைனின் மைைாை இராமன்;
ஏந்திய கார்முகம் சின்ைம் என்றும்- (தான்) பிடித்திருந்த வில் துணிபட்டபதன்பலதயும்;
தனிதமயும் -(தான்) தனித்திருக்கும் தன்லமலயயும்; சிந்தியான் - மைத்தில் ைருதாது;
மரபிைால் - பலழய வபாரின் மரபுப் படி; தன் தபருங் கரம் பின் உற நீட்டிைான் - தைது
நீண்ட லைலயப் பின்புைம் பசல்லுமாறு நீட்டிைான்.
தனிலம - வில்ைாகிய துலணபயான்றும் இல்ைாலம. இராமன் முன்பு
பரசுராமனிடம் தான் பபற்ை விட்டுணுதனுலச ேருணனிடத்தில் பைாடுத்து, அதலை
நன்ைாைப் பாதுைாத்து லேத்திருக்கும்படியும் உரிய சமயத்தில் பைாண்டு ேந்து
பைாடுக்குமாறும் வேண்டியிருந்தாைாதலின் அக் குறிப்பால் வில் ஒடிந்தது குறித்து
மைந் தளராமல் அந்த வில்லின் ேரவுக்ைாைப் பின்வை லைந் நீட்டிைான் என்பார்
'மரபிைால் பின்னுைத் தன் பபருங்ைரம் நீட்டிைான்' என்ைார்.

3052. கண்டு நின்று, கருத்து

உணர்ந்தான் எை,
அண்டர் நாதன் தடக்
தகயில், அத் துதண,
பண்டு யபார்
மழுவாளிதயப் பண்பிைால்
தகாண்ட வில்தல,
வருணன் தகாடுத்தைன்.
வருணன் - (ோைத்திலிருந்து ேந்து வபாலரப் பார்த்து நின்ை) ேருண வதேன்; கண்டு
நின்று - (இராமன் பின்ைால் லைலய நீட்டியலதப்) பார்த்து நின்று; கருத்து உணர்ந்தான்
எை - (அப் பபருமானின்) மைக் ைருத்லத யறிந்தேைாகி; பண்ட யபார் மழு வாளிதய -
முன்பு வபார்க்கு உரிய ைருவியாை மழுலேக் பைாண்டேைாை
பரசுராமனிடமிருந்து;பண்பிைால் தகாண்ட வில்தல - (இராமன்) உரிலமயால்
பைாண்ட விட்டுணுதனுசு என்னும் வில்லை; அத் துதண - அச் சமயத்தில்; அண்டர்
நாதன் தடக் தகயில் - வதேர்ைளுக்குத் தலைேைாை இராமபிரானின் பநடிய ைரத்திவை;
தகாடுத்தைன் - பைாடுத்திட்டான்.
 மழுோளி - மழுலேயாள்பேன், பரசுராமன்.

3053. தகாடுத்த வில்தல, அக்

தகாண்டல் நிறத்திைான்
எடுத்து வாங்கி, வலம் தகாண்டு,
இடக் தகயில்
பிடித்த யபாது, தநறி
பிதைத்யதார்க்கு எலாம்
துடித்தவால், இடக்
கண்தணாடு யதாளுயம.
தகாடுத்த வில்தல - (ேருணன் பைாடுத்த அந்த வில்லை;அக் தகாண்டல்
நிறத்திைான் - நீர் பைாண்ட வமைம் வபான்ை ைரிய நிைத்லதயுலடய இராமபிரான்;
எடுத்து - லையில் ஏந்தி; வலம் தகாண்டு வாங்கி - ேலிலமயால் ேலளத்து; இடக்
தகயில் பிடித்த யபாது -இடக் லையால் பிடித்த பபாழுது; தநறி பிதைத்யதார்க்கு எலாம்
- தரும பநறியிலிருந்து தேறிய அரக்ைர் எல்வைார்க்கும்; இடக் கண்தணாடு யதாளும்
துடித்த - இடக் ைண்ணும் இடத்வதாளும் துடித்தை;

ஆல். ஏ : அலசைள். ோங்குதல் - ேலளத்தல். ஆடேர்க்கு இடக்ைண்ணும் வதாளும்

துடித்தல் தீய நிமித்தம். பைாண்டல் - பதாழிைாகு பபயர்.

இராமனும் ைரனும் எதிர்பரதிர் பபாருதல்

3054. ஏற்றி நாண், இதமயாமுன்

எடுத்து, அது,
கூற்றிைாரும் குனிக்க,
குனித்து, எதிர்
ஆற்றிைான்அவன் ஆழிஅம்
யதர், சரம்
நூற்றிைால், நுண்
தபாடிபட, நூறிைான்.
(இவ்ோறு) இதமயாமுன் - ைண் இலமக்கும் வநரத்திவை; அது எடுத்து - அந்த
வில்லைவயந்தி; கூற்றிைாரும் குனிக்க - யமனும் ைண்டு அஞ்சும்படி; குனித்து -
ேலளத்து; நாண் ஏற்றி - நாலணயிழுத்துப் பூட்டி; சரம் நூற்றிைால் - நூறு அம்புைளால்;
எதிர் ஆற்றிைான் அவன் - எதிவர ேந்து வபார் பசய்தேைாை அந்த அரக்ைனுலடய;
ஆழி அம் யதர்- ேலிய சக்ைரம் பூண்ட அழகிய வதலர; நுண் தபாடிபட நூறிைான் -
நுண்ணிய பபாடியாகுமாறு அழித்தான். எதிர்த்த ைரைது வதலர இராமபிரான் நூறு
அம்புைளால் அழித்தான் என்பது. கூற்றிைாரும் குனித்தது - அதுைாறும் இராேணைது
ஆலணக்கு அஞ்சி அரக்ைரிடம் அணுைாதிருந்து, இப்பபாழுது இராமனின் துலண
ேலியால் இனி அவ்ேரக்ைர்ைலளப் பற்ைைாம் என்ைலமயால். 18
3055 எந்திரத் தடந் யதர்
இைந்தான்; இைந்து,
அந்தரத்திதட ஆர்த்து எழுந்து,
அம்பு எலாம்
சுந்தரத் தனி வில்லிதன்
யதாள் எனும்
மந்தரத்தில் மதையின்
வைங்கிைான்.
(ைரன்) எந்திரத் தடந் யதர் இைந்தான் - ேலிய சக்ைரம் பூண்ட தைது பபரிய வதலர
இழந்தான்; இைந்து - (அவ்ோறு) வதலரயிழந்ததைால்; ஆர்த்து அந்தரத்திதட எழுந்து -
ஆரோரம் பசய்து பைாண்டு ோைத்திவை கிளம்பி; சுந்தரத் தனி வில்லிதன் யதாள்
எனும் மந்தரத்தில் - அழகிய ஒப்பற்ை வில்லையுலடய இராமபிரானின் வதாளாகிய
மந்தர மலையின் வமல்; மதையின் - மலழ பபாழிந்தாற் வபாை; அம்பு எலாம்
வைங்கிைான் - (தன்) அம்புைலளபயல்ைாம் பசாரிந்தான்.
வதலர இழந்த அரக்ைைாை ைரன் ோைத்தில் ஆர்த்பதழுந்து இராமனுலடய வதாள்
வமல் மலழ வபாை அம்புைலளச் பசாரிந்தான் என்பது. அந்த அம்புைள் இராமனின்
வதாள்ைளுக்குச் சிறிதும் அழிவுண்டாக்ைாலமலய 'மந்தரத்தில் மலழயின்' என்னும்
உேலம விளக்கும். மந்தரம் பாற்ைடலைக் ைைக்கியது; அது வபாை இராமனின் வதாள்
அரக்ைர் வசலைக் ைடலைக் ைைக்குேபதன்பார் 'வதாபளனும் மந்தரத்தின்' என்ைார்.

3056. தாங்கி நின்ற

தயரத ராமனும்,
தூங்கு தூணியிதடச்
சுடு தசஞ் சரம்
வாங்குகின்ற வலக்
தக ஓர் வாளியால்,
வீங்கு யதாதளாடு
பாரிதட வீழ்த்திைான்.
தாங்கி நின்ற தயரத ராமனும் - (ைரன் பசாரிந்த அம்புைலளத் தன் வமல் விழாதபடி)
தடுத்து நின்ை தசரதனின் லமந்தைாை இராமபிரானும்; தூங்கு தூணியிதட - (வதாளில்)
ைட்டப்பட்ட அம்பைாத் தூணியிலிருந்து; சுடு தசஞ்சரம் வாங்குகின்ற - பேம்லமயாை
சிேந்த அம்புைலளபயடுத்து விடுகின்ை; வலக் தக - அக்ைரனின் ேைக்லைலய; வீங்கு
யதாதளாடு - பருத்த வதாள்ைவளாடு; ஓர் வாளியால் பாரிதட வீழ்த்திைான் -ஓர்
அம்பிைால் துண்டித்து நிைத்தின் வமல் விழச் பசய்தான். இராமனும் ைரைது அம்பு
ோங்கும் ேைக் லைலய ஓர் அம்பிைால் வதாவளாடும் வீழ்த்திைான் என்பது. தூங்குதல்
- பதாங்குதல்; ோங்குதல் - பேளிவய எடுத்தல்.

3057. வலக் தக வீழ்தலும், மற்தறக்

தகயால் தவற்றி
உலக்தக, வாைத்து உரும்
எை, ஓச்சிைான்;
இலக்குவற்கு முன்
வந்த இராமனும்
விலக்கிைான், ஒரு தவங்
கதிர் வாளியால்.
வலக்தக வீழ்தலும் - (தைது) ேைக்லை பேட்டுண்டு கீவழ விழுந்தவுடவை; மற்தறக்
தகயால் - (ைரன்) இடக் லையிைால்;தவற்றி உலக்தக - பேற்றி தரக் கூடிய
உைக்லைலய; வாைத்து உரும் எை - வமைத்தினிலடவய வதான்றும் இடிலயப் வபாை;
ஓச்சிைான் - உயவரஎடுத்து (இராமன் வமல்) வீசிைான்; இலக்குவற்கு முன் வந்த
இராமனும் - இைக்குேனுக்கு முன்வை பிைந்த இராமனும்; ஒரு தவம் கதிர் வாளியால் -
பைாடிய ஒளியுலடய ஓர் அம்பிைால்; விலக்கிைான் - (தன் வமல் படாதோறு) தடுத்து
விைக்கிைான்.
ேைக் லைலய இழந்த ைரன் இடக்லையால் உைக்லைலய இராமன் வமல் எறிய, அவ்
இராமனும் ஓர் அம்பிைால் அலதத் தடுத்தான் என்பது. இைக்குேற்கு முன் ேந்த
இராமன் : இரட்டுை பமாழிதைால் இைக்குேனுக்கு முன்வை பிைந்த இராமன் எைவும்,
வபார்க்பைழுந்த இைக்குேலைத் தடுத்து அேனுக்கு முன்வை ேந்த இராமன் எைவும்
பபாருள் பைாள்ளைாம்.

3058. விராவரும் கடு தவள்

எயிறு இற்றபின்,
அரா அைன்றது அதைய
தன் ஆற்றலால்
மரா மரம் தகயில் வாங்கி
வந்து எய்திைான்;
இராமன் அங்கு ஓர்
தனிக் கதண ஏவிைான்.
விராவரும் - பபாருந்தியுள்ள; கடு தவள் எயிறு -விடத்லதயுலடய தன்
பேண்லமயாை பற்ைள்; இற்றபின் - முறிபட்ட பின்பு; அரா அைன்றது அதைய - நாைப்
பாம்பு சீறியலதப் வபான்ை; தன் ஆற்றலால்- தைது ேல்ைலமயால்; மராமரம் தகயில்
வாங்கி - (ைரன்) ஒரு மராமரத்லதக் லையிவை எடுத்துக் பைாண்டு; வந்து எய்திைான் -
(இராமைருவை)பநருங்கி ேந்தான்; இராமன் அங்கு - இராமன் அப்பபாழுது; ஓர் தனி
கதண ஏவிைான் - ஒப்பற்ை ஓர் அம்பிலை அேன் வமல் பசலுத்திைான்.

ேைக்லையும், உைக்லையும் அறுபட்ட பின்பும் ைரன் சீறி ேந்த ேல்ைலமக்கு விடப்

பற்ைள் முறிந்த பின்பு நாைப் பாம்பு சீறுதலை உேலம கூறிைார். விரா ேரும் ஒரு
பசால். விராே அரு எைப் பிரித்து அருகில் பநருங்ைபோண்ணாத ைடு என்றும்
பபாருள் பைாள்ளைாம். இம் மூன்று பாடல்ைளிலும் ைாப்பியத் தலைேனின் பபயர்
பதாடர்ந்து ஒவ்போரு விதமாை ேந்துள்ளது.
3059. வரம் அரக்கன்
பதடத்தலின், மாதயயின்,
உரமுதடத் தன்தமயால்,
உலகு ஏதையும்
பரம் முருக்கிய
பாவத்திைால், வலக்
கரம் எை, கரன்
கண்டம் உற்றான்அயரா.
வரம் பதடத்தலின் - ேரங்ைள் பபற்றுள்ளலமயாலும்;மாதயயின் - மாலயைலளக்
பைாண்டுள்ளலமயாலும்; உரம் உதடத் தன்தமயால் - ேலிலமலயப்
பபற்றுள்ளலமயாலும்; அரக்கன் - அரக்ைைாை இராேணன்; உலகு ஏதையும் -
ஏழுைைத்து உயிர்ைலளயும்; பரம் முருக்கிய - மிகுதியாை அழித்த; பாவத்திைால் -
தீவிலையால்; கரன் வலக்கரம் எை- ைரன் முன்பு ேைக்லை துணிக்ைப்பட்டது வபாை;
கண்டம் உற்றான் -இப்பபாழுது தைது ைழுத்தறுபட்டான்.
அவரா - ஈற்ைலச. மிைப் பபருஞ் வசலைக்குத் தலைேைாய் மிக்ை ேலியேைாை
இராேணனுக்குத் தம்பி முலையில் நின்ை ைரன் அழிந்தது இராேணனின் மிக்ை
ேருத்தத்துக்கும் ேலிலமக் குலைவிற்கும் ைாரணமாதலைக் பைாண்டு ேர பைமும்,
மாயா பைமும், உடல் ேலிலமயும் ஆகிய இவ் ேலிலமைளால் இராேணன்
எல்ைாவுைைத்லதயும் நலிந்த தீவிலையால் ைரன் அழிந்தான் என்ைார். ைழுத்து
அறுபட்டதற்குக் லையறுபட்டலதயுேலம கூறிைார். ைரன் இராேணனுக்கு
ேைக்ைரம்வபான்ைேன். என்று குறிப்பு நயம் ைாண்ை.
ோைேர் மகிழ்தல்

3060. ஆர்த்து எழுந்தைர்,

ஆடிைர், பாடிைர்,
தூர்த்து அதமந்தைர், வாைவர்
தூய் மலர்;
தீர்த்தனும் தபாலிந்தான்,
கதியரான் திதச
யபார்த்த தமன் பனி
யபாக்கியது என்ையவ.
(அப்பபாழுது) வாைவர் - வதேர்ைள்; ஆர்த்து எழுந்தைர் - ஆரோரஞ் பசய்து எழுந்து;
ஆடிைர் பாடிைர் - ஆடிப் பாடிக் பைாண்டு; தூய்மலர் தூர்த்து - தூய்லமயாை ைற்பை
மைர்ைலள (இராமன் வமல்) பபாழிந்து; அதமந்தைர் - நின்ைார்ைள்; தீர்த்தனும் -
தூயேைாை இராமபிரானும்; திதச யபார்த்த - திலசபயங்கும் மூடிய; தமன் பனி -
பமன்லமயாை பனிலய; கதியரான் - சூரியன்; யபாக்கியது என்ை -வபாக்கி விளங்கியது
வபாை; தபாலிந்தான் - (பலையழித்து) விளங்கிைான்.

ைதிரேன் திலசபயங்கும் ைவிந்த பனிலயப் வபாக்குேது வபாை இராமன் தன்லைச்

சூழ்ந்த அரக்ைர் கூட்டத்லத எளிதில் விலரவிவை அழித்தான் என்பது. இதில்
இராமலைக் ைதிரேைாைவும் வபாரில் சூழ்ந்திருந்த அரக்ைர்ைலள பமன்பனியாைவும்
உேமித்தார்.

இராமன் சீலதலய அணுகுதல்

3061. முனிவர் வந்து முதற

முதற தமாய்ப்புற,
இனிய சிந்தத
இராமனும் ஏகிைான்,
அனிக தவஞ் சமத்து ஆர்
உயிர் யபாகத் தான்
தனி இருந்த உடல்
அன்ை, ததயல்பால்.
முனிவர் - முனிேர்ைள் பைர்; முதற முதற வந்து - வமன் வமலும் ேரிலச ேரிலசயாை
ேந்து; தமாய்ப்புற - பநருங்கிச் சூழ்ந்து பைாள்ள; இனிய சிந்தத இராமனும் - நல்ை
மைத்லதயுலடய இராமனும்;அனிக தவஞ் சமத்து - அரக்ைப் பலடைவளாடு பசய்யும்
பைாடிய வபாரில்;ஆர் உயிர் யபாக - தன் அரிய உயிர் நீங்கிச் பசல்ை; தான் தனி இருந்த -
தனித்து (உயிரில்ைாமல்) கிடந்த; உடல் அன்ை ததயல்பால் - உடம்லபபயாத்த
சீலதயின் இடத்திற்கு; ஏகிைான் - பசன்ைான். இராமன் அரக்ைவராடு வபார்
பசய்ேதற்குப் பிரிந்து பசல்ைத் தான் பர்ண சாலையில் தனிவயயிருந்த சீலதக்கு, உயிர்
வபாைத் தனித்துக் கிடந்த உடம்லப உேலம கூறிைார். இதைால் உயிர்க் ைாதைன் ஆை
இராமனிடம் சீலதக்குள்ள அன்பு மிகுதி புைைாகும். இராமலை உயிராைவும்
பிராட்டிலய உடைாைவும் ைம்பர் பை இடங்ைளில் குறிக்கும் இயல்பிைர். (1249, 3473,
10009) 18

3062 விண்ணின் நீங்கிய

தவய்யவர் யமனியில்
புண்ணின் நீரும்
தபாடிகளும் யபாய் உக,
அண்ணல் வீரதைத்
தம்பியும் அன்ைமும்
கண்ணின் நீரினில்
பாதம் கழுவிைார்.
விண்ணில் நீங்கிய - வபாரில் இைந்து வீரசுேர்க்ைம் அலடந்த; தவய்யவர் யமனியில் -
பைாடிய அரக்ைர்ைளின் உடலில் ஏற்பட்ட; புண்ணின் நீரும் - புண்ைளிலிருந்து ேந்த
இரத்தமும்; தபாடிகளும் - (அந்தப் வபார்க் ைளத்திலுள்ள) தூசிைளும்; யபாய் உக -
நீங்கிவிடும்படி; அண்ணல் வீரதை - பபருலம மிக்ை வீரைாகிய
இராமபிராலை;தம்பியும் அன்ைமும் - இைக்குேனும் சீலதயும்; கண்ணின் நீரிைால் -
(தங்ைள்) ைண்ணீரால்; பாதம் கழுவிைார் - திருேடிைலளக் ைழுவிைார்ைள்.

இராமன் மீண்டு ேருலையில் இைக்குேனும் சீலதயும் அவ் இராமனின்

திருேடிைளில் விழுந்து ேணங்கும்வபாது அேர் தம் ைண்ைளிலிருந்துபபருகிய
ஆைந்தக் ைண்ணீர் அத் திருேடிைளில் ேழிந்தலம அரக்ைரின் இரத்தமும் வபார்க்ைளப்
புழுதியும் அத் திருேடிைளில் படிந்திருந்தேற்லை நீர் பைாண்டு ைழுவுதல்
வபாலுபமன்பது தற்குறிப்வபற்ைேணி. அன்ைம் : உேமோகுபபயர்.

3063. மூத்தம் ஒன்றில், முடிந்தவர்

தமாய் புண்ணீர்
நீத்தம் ஓடி, தநடுந்
திதச யநர் உற
யகாத்த யவதலக் குரல்
எை, வாைவர்
ஏத்த, வீரை இனிது
இருந்தான் அயரா.
மூத்தம் ஒன்றில் - ஒரு முகூர்த்த வநரத்திவை; முடிந்தவர் -இைந்த அந்த அரக்ைர்ைளின்;
தமாய் புண் நீர் நீத்தம் - மிகுதியாைத் திரண்ட இரத்த பேள்ளம்; ஓடி - ஓடிச் பசன்று;
தநடுந்திதச யநர் உற -பநடிய திலசைளின் எல்லையில் வசர்ந்திட; வீரன் - இராமபிரான்;
யகாத்த யவதலக் குரல் எை - வைாத்தாற் வபான்ை (அலைைள் ஒழுங்குபட்ட) ைடலிைது
முழக்ைம் வபாை; வாைவர் ஏத்த - வதேர்ைள் துதி பசய்துஆரோரிக்ை; இனிது இருந்தான்
- இனிலமயாை இருந்தான். அவரா : ஈற்ைலச. வதேர்ைள் துதித்ததால் எழுந்த ஒலி
ைடல் ஒலித்தல் வபாலும் என்பது.
மூத்தம் : முகூர்த்தம் - இரு நாழிலைப் பபாழுது என்பர்.

சூர்ப்பணலை அழுது புைம்பி, இைங்லைக்கு ஏகுதல்

3064. இங்கு நின்றது

உதரத்தும்: இராவணன்
தங்தக தன் தக,
வயிறு தகர்த்தைள்;
கங்குல் அன்ை கரதைத்
தழீஇ, தநடும்
தபாங்கு தவங் குருதிப்
புரண்டாள் அயரா.
 இங்கு நின்றது - இவ்விடத்தில் (பசால்ைாமல்) எஞ்சி நின்ை பசய்திலய; உதரத்தும் -
இனிச் பசால்லுவோம்; இராவணன் தங்தக - இராேணன் தங்லையாை சூர்ப்பணலை;
தன் தக வயிறு தகர்த்தைள் - தன் லைைளால் ேயிற்றில் அடித்துக் பைாண்டு; கங்குல்
அன்ை கரதைத் தழீஇ - இருலளபயாத்த வமனிலயயுலடய ைரலைத் தழுவி;
தநடும்தபாங்கு தவம் குருதிப் புரண்டாள் - வமவை பபாங்கிபயழுந்த பநடிய
பேப்பமாை இரத்த பேள்ளத்தில் விழுந்து புரண்டாள்.

அவரா : ஈற்ைலச. ைரன் என்ைது அேைது உயிர் நீத்த உடலை. தழீஇ

பசால்லிலசயளபபலட. ேயிறு தைர்த்தல் - வசாைமுற்ை மைளிரின் இயல்பு.

3065. 'ஆக்கியைன் மைத்து ஆதச; அவ்

ஆதச என்
மூக்கியைாடு முடிய,
முடிந் தியலன்
வாக்கிைால், உங்கள்
வாழ்தவயும் நாதளயும்
யபாக்கியைன்; தகாடியயன்'
என்று யபாயிைாள்.
மைத்து - என் மைத்தில்; ஆதச ஆக்கியைன் - (இராமன்பால்)ஆலசலய ேளர்த்வதன்;
அவ் ஆதச - அந்த (வேண்டாத) ஆலச;என் மூக்கியைாடு முடிய - என் மூக்கு முதலியை
அறுபட்டவதாடு முடிந்பதாழிய; முடிந்தியலன் - (அவ்ேளவில்) இைந்து படாத நான்;
வாக்கிைால் - என் ோய்ச் பசாற்ைளால்; உங்கள் வாழ்தவயும் நாதளயும் யபாக்கியைன் -
உங்ைளுலடய ோழ்க்லைலயயும் ோழ்நாலளயும் ஒழித்வதன்; தகாடியயன் -(ஆதைால்)
மிைவும் பைாடியேளாவேன்; என்று யபாயிைாள் -என்று புைம்பிக் பைாண்டு அந்த
இடத்லதவிட்டுச் பசன்ைாள்.

நான் இராமன்பால் ஆலச லேத்வதன்; அத் தைாத ஆலச என்னுலடய மூக்கு

ஆகியேற்லைப் வபாக்கிற்று; அதைால் நாணமுற்று எைது உயிலரப் வபாக்கியிருக்ை
வேண்டும்; ஆைால், அவ்ோறு இைந்திடாமல் 'எம்மேவர' இராமைக்குேரின் உயிலரப்
வபாக்குங்ைள் என்று உங்ைலள ஏவி, உங்ைள் பசல்ே ோழ்லேயும், உயிர்
ோழ்க்லைலயயும் ஒழிக்ைக் ைாரணமாவைன்; ஆலையால் நான் பைாடியேள்' என்று
தன்லை பநாந்தோறு சூர்ப்பணலை பசன்ைாள் என்பது.

3066. அலங்கல் யவற் தக

அரக்கதர ஆசு அறக்
குலங்கள் யவர் அறுப்பான்
குறித்தாள், உயிர்
கலங்கு சூதற வன் யபார்
தநடுங் கால் எை,
இலங்தக மா நகர் தநாய்தின்
தசன்று எய்திைாள்.
அலங்கல் யவற் தக அரக்கதர - பேற்றி மாலையணிந்த வேலைக் லையிவை
பைாண்ட அரக்ைர்ைலள; குலங்கள் ஆசு அற யவர் அறுப்பான்- குைங்ைள் அடிவயாடு
ஒழிய வேரறுக்கும் பபாருட்டு; குறித்தாள் - எண்ணிைேளாய் (சூர்ப்பணலை); உயிர்
கலங்கு வன் யபார் சூதற தநடுங் கால் எை - உைைத்து உயிர்ைள் ைைங்கியழிதற்குக்
ைாரணமாை ேன்லமயாைத் தாக்கும் பபரிய சூைாேளிலயப் வபாை; தநாய்தின் தசன்று
- விலரோைச் பசன்று; இலங்தக மா நகர் எய்திைாள் - இைங்லை மாநைலர
அலடந்தாள். சூர்ப்பணலை இைங்லை பசன்று, சீலதலயத் தான் ைேரத்
பதாடங்கியது முதல் ைரன் முதலிவயார் வசலைவயாடும் மடிந்தலம ஈைாைவுள்ள
பசய்திைலளக் கூறுதல் - உடவை இராேணன் ேந்து சீலதலயபயடுத்துப் வபாதற்கும்
அது இராேணன் முதைாை அரக்ைர்ைளின் நாசத்திற்கும் ைாரணமாதல் பற்றி இேள்
பசன்று பசய்தி கூைக் ைருதுேலத மற்லை யரக்ைலரயும் அழிக்ைக் ைருதியதாை நிலைந்து,
அரக்ைலர ஆசைக் குைங்ைள் வேரறுப்பான் குறித்தாள்' என்ைார். தற்குறிப்வபற்ைேணி.
சூர்ப்பணதக சூழ்ச்சிப் படலம்

இராேணன் தங்லை சூர்ப்பணலை தன் குற்ைம் மலைத்துத் தைக்குப் பலையாகி

விட்ட இராம இைக்குேலரப் பழி தீர்க்ை நிலைந்து அச்சூழ்ச்சிக்கு இராேணலை
உளப்படுத்தும் முயற்சி வமற் பைாள்கிைாள். எைவே இப்படைம் சூர்ப்பணலை
சூழ்ச்சிப் படைம் எைப்பட்டது.

சிை சுேடிைளில் இப்படைமும் அடுத்த படைமும் வசர்த்து மாரீசன் ேலதப் படைம்

என்று அலழக்ைப் பபைவும் ைாண்கிவைாம்.
சூர்ப்பணலை அைங்வைாைமாை ேருங்ைால் இராேணன் அலேக்ைளத்வத
அமர்ந்திருந்த மாட்சியுடன் இப்படைம் பதாடங்குகின்ைது. சூர்ப்பணலை வைாைம்
ைண்ட நைர மாந்தர் நிலையும், அேள் தலமயனிடம் பசன்று தன் ைருத்துக்கு ஏற்ப
நிைழ்ந்தேற்லை ேருணித்தலும் பதாடர்கின்ைை. சீலதயின் அழலைச் சூர்ப்பணலை
நயமுை எடுத்துலரத்தலும். அது வைட்டு இராேணன் ைாமம் மீதூரப் பபறுதலும்
விளக்ைப்படுகின்ைை. தன் நிலை திரிந்த இராேணன் பருே ைாைங்ைலள மாற்றியும்,
சந்திரலைப் பழித்தும் ைாம வநாயால் துன்புறுகிைான். சீலதயின் உருபேளிப்பாட்டுத்
வதாற்ைத்தால் மதிமயங்குதலும், சந்திர ைாந்த மண்டபம் பசன்றும் துன்பம் மாைாது
பதன்ைலைச் சீறுதலும் இப்படைச் பசய்திைளாை விரிகின்ைை.

சூர்ப்பணலை ேரும்பபாழுது, இராேணன் இருந்த நிலை

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

3067. இதரத்த தநடும் பதட அரக்கர் இறந்தததை

மறந்தைள், யபார் இராமன் துங்க
வதரப் புயத்தினிதடக் கிடந்த யபர் ஆதச
மைம் கவற்ற, ஆற்றாள் ஆகி,
திதரப் பரதவப் யபர் அகழித் திண்
நகரில் கடிது ஓடி, 'சீதத தன்தம
உதரப்தபன்' எைச் சூர்ப்பணதக வர, இருந்தான்
இருந்த பரிசு உதரத்தும் மன்யைா.
இதரத்த தநடும் பதட அரக்கர் - ஆரோரம் பசய்த பரந்த பபரிய பலடயுலடய (ைரன்
முதைாகிய) அரக்ைர்ைள்; இறந்தததை மறந்தைள் - மடிந்பதாழிந்தலத (சூர்ப்பணலை)
மைந்து வபாைாள்; யபார் இராமன் - வபார்த் திைத்தில் சிைந்த இராமபிரானுலடய;
துங்கவதரப் புயத்தினிதட - உயர்ந்தமலைைலளப் வபான்ை வதாள்ைளின் இடத்து;
கிடந்த யபர் ஆதச -(தான் பைாண்ட) மிக்ை ஆலச; மைம் கவற்ற - மைத்லத
ேருத்துதைால்; ஆற்றாள் ஆகி - (அத்துன்பத்லதப்) பபாறுத்துக் பைாள்ளாதேளாய்;
திதரப் பரதவப் யபர் அகழி - அலை ைடலைவய பபரிய அைழியாைக் பைாண்ட, திண்
நகரில் - ேலிலம ோய்ந்த இைங்லை நைருக்குள்;கடிது ஓடி - விலரந்வதாடி ேந்து; 'சீதத
தன்தம உதரப்தபன்' எை - சீலதயின் அழகுச் சிைப்லப (இராேணனுக்குக்) கூறுவேன்
என்று எண்ணியேளாய்; சூர்ப்பணதக வர - சூர்ப்பணலை ேந்த வபாது; இருந்தான்
இருந்த பரிசு - அங்கிருந்த இராேணன் (அரசலேயில்)வீற்றிருந்த வைாைத்லத;
உதரத்தும் - பசால்லுகின்வைாம். (மன் ஓ - அலசைள்).
இராமன் அழகில் பைாண்ட ைாமத்தால் எண்ணற்ை வீரர்ைளின் மரணத்லதயும்
மைந்தாள் இராமலை அலடேதற்குச் சீலதவய தலடபயைக் ைருதி அேலளக் குறித்துத்
தலமயனிடம் வபச அேள் மைக்ைவில்லை என்ை குறிப்லப உணர்த்துகின்ைார். நிை
அரண், மலை அரண். ைாட்டரண் என்ை ேரிலசயில் நீர் அரண் இயற்லையாைவே
அலமந்திருந்தலதத் திலரப் பரலேப் வபரைழி' என்பதைால் சுட்டிைார்.
முதன் முதல் இராேணன் அறிமுைமாகும் இடமாலையால் பின்ைர் ஏற்படவிருக்கும்
வீழ்ச்சிக்கு முரணாை நைரின் திண்லமயும், இராேணன் மாட்சி மிக்ை வீற்றிருப்பும்
பசால்ைத் பதாடங்குகின்ைார்.

3068. நிதல இலா உலகினிதட நிற்பைவும்

நடப்பைவும் தநறியின் ஈந்த
மலரின்யமல் நான்முகற்கும் வகுப்பு அரிது,
நுனிப்பது ஒரு வரம்பு இல் ஆற்றல்
உதலவு இலா வதக இதைத்த தருமம் எை,
நிதைந்த எலாம் உதவும் தச்சன்
புலன் எலாம் ததரிப்பது, ஒரு புதை மணி
மண்டபம் அதனில் தபாலிய மன்யைா,
நிதல இலா - நிலையற்ைதாை; உலகினிதட - உைைத்தில்; நிற்பைவும் - (இடம்
பபயராது) நிலை நிற்கும் இயல்புலடய தாேரப் பபாருள்ைலளயும்; நடப்பைவும் -
(இடம் பபயரும் இயல்பிைோை) சங்ைமப் பபாருள்ைலளயும்; தநறியின் ஈந்த -
முலையாைப் பலடத்த;மலரின் யமல் நான்முகற்கும் - (திருமாலின்) உந்திக் ைமைத்தின்
வமைமர்ந்த பிரமனுக்கும்; வகுப்பு அரிது - பலடத்தற்கு அரியதாைவும்; நுனிப்பது ஒரு
வரம்பு இல் ஆற்றல் - நுட்பமாை அறிகிை ஒப்பற்ைதும் அளேற்ைதுமாகிய
ேல்ைலமயால்; உதலவு இலா வதக இதைத்த - (தமக்கும் பிைர்க்கும்) தீலம தராத
ேலையில் பசய்யப் பபற்ை; தருமம் எை - அைத்திலைப் வபான்று; நிதைந்த எலாம்
உதவும் - நிலைத்த அலைத்லதயும் நிலைத்தபடிவய உண்டாக்கித் தரேல்ை; தச்சன் -
பதய்ேத்தச்சைாகிய விசுேைர்மாவின்; புலன் எலாம் - சிற்ப நூைறிவு முழுேலதயும்;
ததரிப்பது - எடுத்துக் ைாட்டுேதாகிய; ஒரு - ஒப்பற்ை; புதை மணி மண்டபம் அதனில் -
மணிைள் குயிற்றிச் பசய்யப் பபற்ை சலப மண்டபத்திவை; தபாலிய - (தன்
வீற்றிருக்லையால்) அம் மண்டபம் அழகு பபறுமாறும்...(மன் ஓ - அலசைள்).

இப்பாடல் முதல் இருபத்திரண்டு பாடல்ைளில் விலைபயச்சங்ைளாைத் - (பபாலிய,

ேயங்ை, குைே என்ைாற் வபாை) பதாடர்ந்து இருபத்து மூன்ைாம் பாடலில் இருந்தைன்
என்னும் விலைமுற்ைால் பபாருள் முடிவு எய்துகின்ைது.

இராேணனின் மணி மண்டபம் பதய்ேத் தச்சனின் அறிவுத் திைபமைாம்

புைப்படுத்துேது; அதன் வமலும் அதன் சிைப்லப ேரம்பு இைா ஆற்ைல் பைாண்டதும்
எேர்க்கும் தீலம தராத ேலையில் பசய்யப் பபற்ைதுமாை அைத்லத உேலமயாக்கிப்
புைப்படுத்திய பாங்கு நிலையத்தக்ைது.

நான்முைைாலும் பலடத்தற்கு அரியது; பதய்ேத் தச்சன் புைன் எைாம் பதரிப்பது

மண்டபத்தின் சிைப்பு. அம் மண்டபத்தில் வீற்றிருப்பதால் இராேணனுக்குப் பபாலிவு
என்பதலை உணர்த்தப் 'பபாலிய' எைச்சுட்டிைார்.

3069. புலியின் அதள் உதடயானும், தபான்ைாதட

புதைந்தானும், பூவிைானும்
நலியும் வலத்தார் அல்லர்; யதவரின் இங்கு
யாவர், இனி நாட்டல் ஆவார்?
தமலியும் இதட, தடிக்கும் முதல, யவய் இளந்
யதாள், யசயரிக் கண், தவன்றி மாதர்
வலிய தநடும் புலவியினும் வணங்காத
மகுட நிதர வயங்க மன்யைா.
யதவரின் - வதேர்ைளுக்குள்வள; புலியின் அதள் உதடயானும் - புலியின் வதாலை
ஆலடயாை உடுத்த சிேபபருமானும்;தபான்ைாதட புதைந்தானும் - பபான் மயமாை
பீதாம்பரத்லத அணிந்துள்ள திருமாலும்; பூவிைானும் - உந்தித் தாமலரயில் ேசிக்கும்
பிரமனும்; நலியும் வலத்தார் அல்லர் - (இராேணலை) ேருத்தும் ேலிலமயுலடயேர்
ஆைமாட்டார்; இங்கு - இவ்வுைைத்தில்; இனி யாவர் நாட்டல் ஆவார் - இனிவமல்வேறு
எேர் (இராேணலை) பேல்லுதற்குக் குறித்தேர் ஆோர்! (எேரும் இல்லை), வமலும்;
தமலியும் இதட - பமல்லியதாய் விளங்கும் இலடயும்; தடிக்கும் முதல - பருத்துத்
வதான்றும் மார்பைங்ைலளயும்; யவய் இளந்யதாள் - மூங்கிலுக்கு நிைராை இளம்
வதாள்ைலளயும்; யசய் அரிக் கண் - சிேந்த ேரிைலள உலடய ைண்ைலளயும்; தவன்றி
மாதர் - எேலரயும் பேல்லும் தன்லமலயயும் பைாண்ட மைளிரது; வலிய தநடும்
புலவியினும் - உறுதியாை நீண்ட ஊடற் ைாைத்தும்; வணங்காத - தாழ்வுைாத;
மகுடநிதர - மணிமுடிைளின் ேரிலச; வயங்க - ஒளி வீசித் துைங்ைவும்....(மன், ஓ -
அலசைள்). இராேணன் திரிமூர்த்திைளாலும் பேல்லுதற்கு அரிய ேர
பைமுலடயேன் என்பலத முதலிரண்டு அடிைளாற் கூறிைார். மைளிர் ஊடற்
ைாைத்துக்கும் ேணங்ை மாட்டான் என்பலதப் பின்னிரண்டு அடிைளால் உணர்த்திைார்.
இரணியன், 'என், ோளிலைத் பதாழுேதல்ைால் ேணங்குதல் மைளிர் ஊடல் நாளினும்
உளவதா' எை இரணியன் ேலதப் படைத்தில் (6334) கூறுதல் ஒப்பு வநாக்ைற்குரியது.
'பமலியுமிலட தடிக்கு முலை' - பதாலட முரண்.

3070. வண்டு அலங்கு நுதல் திதசய வயக் களிற்றின்

மருப்பு ஒடிய அடர்த்த தபான்-யதாள்
விண் தலங்கள் உற வீங்கி, ஓங்கு உதய
மால் வதரயின் விளங்க, மீதில்
குண்டலங்கள், குல வதரதய வலம் வருவான்
இரவி தகாழுங் கதிர் சூழ் கற்தற
மண்டலங்கள் பன்னிரண்டும், நால்-ஐந்து ஆய்ப்
தபாலிந்த எை வயங்க மன்யைா,
வண்டு அலங்கு நுதல் - ேண்டுைள் பமாய்க்கின்ை பநற்றியிலை உலடயைவும்;
திதசய - எட்டுத் திக்குைளில் உள்ளைவும் (ஆகிய) ;வயக் களிற்றின் - ேலிலம மிக்ை
யாலைைளின்; மருப்பு ஒடிய -பைாம்புைள் முறியும்படி; அடர்த்த தபான்யதாள் -
ேன்லமயுைத் தாக்கிய அழகிய வதாள்ைள்; விண் தலங்கள் உற வீங்கி - ோன் அளாவும்
படி பருத்துயர்ந்து; ஓங்கு உதய மால் வதரயின் விளங்க - வமல் ேளர்ந்த பபரிய உதய
பருேதம் வபால் ஒளி வீசவும்; மீதில் குண்டலங்கள் - (அத்வதாள்ைளின்) வமவை
(பசவியிலிருந்து பதாங்கும்) குண்டைங்ைள் (இருபதும்); தகாழுங் கதிர்க் கற்தற சூழ் -
ேளமாை கிரணங்ைள் பசறிந்து சூழ்ந்த; இரவி மண்டலங்கள் பன்னிரண்டும் - ைதிரேன்
மண்டைங்ைள் பன்னிரண்டும்; குல வதரதய வலம் வருவான் - (மலைக் குைத்தில்
உயர்ந்த) வமரு மலைலய ேைமாய் ேர; நால் - ஐந்து ஆய்ப் தபாலிந்த எை - இருபதாய்
விளங்கிை எை; வயங்க - ஒளி வீசவும்...(மன், ஓ -அலசைள்)

இராேணன் திக்கு விசயப் பபாழுதில் திலச யாலைைவளாடு பபாருத, அேற்றின்

பைாம்புைள் இேன் வதாள்ைளின் ேலிலமயால் முறிந்தை என்பர். ஐராேதம்,
புண்டரீைம், ோமநம், குமுதம், அஞ்சைம், புட்ப தந்தம், சார்ே பபௌமம், சுப்பிரதீைம்
என்பை எட்டுத் திலச யாலைைள். சூரியர் பன்னிருேர் : தாதா, இந்திரன், அரியமா,
மித்திரன், ேருணன், அம்சுமான், பர்ஜன்யன், பைன், விேசுோன், பூ ா, விட்டுணு,
துேஷ்டா ஆகிவயார்.
வதாள் உதய பருேதம் வபான்றிருத்தல் உேலமயணி. பன்னிரு சூரியர்
இராேணனின் இருபது குண்டைங்ைளாய் நின்ைாற் வபாலிருந்தைர் என்பது
தற்குறிப்வபற்ை அணி.

3071. வாள் உலாம் முழு மணிகள் வயங்கு ஒளியின்

ததாதக வைங்க, வயிரக் குன்றத்
யதாள் எலாம் படி சுமந்த விட அரவின்
பட நிதரயின் யதான்ற, ஆன்ற
நாள் எலாம் புதட தயங்க, நாம நீர்
இலங்தகயில் தான் நலங்க விட்ட
யகாள் எலாம் கிடந்த தநடுஞ் சிதற அன்ை
நிதற ஆரம் குலவ மன்யைா.
வாள் உலாம் முழு மணிகள் - ஒளி வீசுகின்ை (அணிைைன்ைளில் பதித்த) பபரிய
இரத்திைங்ைள்; வயங்கு ஒளியின் ததாதக -விளங்கும் ஒளிப் பிழம்லப; வைங்க -
பபரிதும் வீசியளிக்ைவும்; வயிரக் குன்றத்யதாள் எலாம் - உறுதி ோய்ந்த மலை வபான்ை
வதாள்ைள் யாவும்;படி சுமந்த விட அரவின் - பூமிலயச் சுமக்கும் நஞ்சு மிக்ை
ஆதிவசடைாகிய பாம்பரசனின்; பட நிதரயின் யதான்ற - ஆயிரம் படங்ைளின் ேரிலச
வபால் திைழவும்; ஆன்ற நாள் எலாம் - பபருலமக்குரிய விண்மீன்ைள் யாவும்; புதட
தயங்க - பக்ைங்ைளில் விளங்கும் ேண்ணம்; நாம நீர் இலங்தகயில் - அச்சம் தருகின்ை
ைடல் நீரால் சூழப்பட்ட இைங்ைாபுரியில்; தான் நலங்க விட்ட - (அவ்விராேணன்) தான்
அலடத்து விட்ட;யகாள் எலாம் - கிரைங்ைள் எல்ைாம்; கிடந்த - தங்கியிருந்த; தநடுஞ்
சிதறஅன்ை - பபரிய சிலைச் சாலைலயப் வபான்ை; நிதற ஆரம் -நிலைந்த சன்ை வீரம்
என்னும் இரத்திை மாலை; குலவ - விளங்கித் வதான்ைவும்..... (மன், ஓ - அலசைள்).
இராேணனின் ேலிலமயால் அேன் நேக்கிரைங்ைலளயும் ைட்டி லேத்த ஆற்ைலை
அேலைக் குறித்த ேருணலையிவைவய இலணத்துக் கூறிைார். இப்பாடலின்
பின்னிரண்டு அடியும் தற்குறிப்வபற்ை அணி.

ைலிவிருத்தம்

3072. ஆய்வு அரும் தபரு வலி

அரக்கர் ஆதியயார்
நாயகர் நளிர் மணி
மகுடம் நண்ணலால்,
யதய்வுறத் யதய்வுறப் தபயர்ந்து,
தசஞ் சுடர்
ஆய் மணிப் தபாலன் கைல்
அடி நின்று ஆர்ப்பயவ,
தசஞ்சுடர் ஆய்மணி - சிேந்த ஒளி பலடத்த வதர்ந்பதடுத்த மாணிக்ைங்ைள் பதிக்ைப்
பபற்ை; தபாலன் கைல் - பபான்ைால் ஆகிய வீரக் ைழல்; ஆய்வு அரும் தபருவலி -
(இவ்ேளவிைபதன்று) ஆராய்தற்ைரிய பபரிய ேலிலமலய உலடய; அரக்கர் ஆதியயார்
- இராக்ைதர்ைள்முதைாைேர்ைளுலடய; நாயகர் நளிர்மணி மகுடம் -தலைேர்ைளின்
பபருலமக்குரிய மணிைள் பதித்த கிரீடங்ைள்; நண்ணலால் -(அேர்ைள் ேணங்கும்
வபாபதல்ைாம்) ேந்து தன் வமற்படுதைால்; யதய்வு உறத் யதய்வுற - வதய்விலை
அலடயுந்வதாறும், தபயர்ந்து - புதிய ஒளிலய மீண்டும் பபற்று; அடிநின்று ஆர்ப்ப -
(தன்) பாதங்ைளில் பபாருந்தி ஒலிக்ைவும்.... (ஏ - அலச)

இது முதல் ஆறு ைவிைள் பல்ேலைத் வதேரும் இராேணன் அலேயில் பணிந்து

நிற்ைலைக் கூறுகின்ைை.

3073. மூவதக உலகினும்

முதல்வர் முந்ததயயார்,
ஓவலர் உதவிய
பரிசின் ஓங்கல்யபால்,
யதவரும் அவுணரும்
முதலியைார், திதச
தூவிய நறு மலர்க்
குப்தப துன்ையவ.
 மூவதக உலகினும் - மூன்று உைைங்ைளிலும்; முதல்வர் - தலைேர்ைளாை
உள்ளேர்ைள்; முந்ததயயார் - முற்பட்டு ேந்தேர்ைளாய்; ஓவலர் உதவிய - ஓய்வின்றிக்
பைாண்டு ேந்து தந்த; பரிசின் ஓங்கல் யபால் - ைாணிக்லைைளின் குவியல் வபாை;
யதவரும் அவுணரும் முதலியைார் - வதேர், அசுரர் முதலியேர்ைள்; திதச தூவிய -
அலைத்துத் திலசைளிலிருந்தும் பசாரிந்த; நறுமலர்க் குப்தப -மணமைர்க் குவியல்ைள்;
துன்ை - நிலைந்திருக்ைவும்...(ஏ - அலச).

இராேணன் வமற் பசாரிந்த மைர் மலழக்கு அேன் முன் லேத்த பபான் மைர்க்
குவியலை உேலம கூறிைார்.

3074. இன்ையபாது இவ் வழி

யநாக்கும் என்பதத
உன்ைலர், கரதலம்
சுமந்த உச்சியர்,
மின் அவிர் மணி முடி
விஞ்தச யவந்தர்கள்
துன்னிைர், முதற முதற
துதறயில் சுற்றயவ,
மின் அவிர் மணி முடி - மின்ைபைை ஒளி விரிக்கும் மணிைள் பபாருந்திய மகுடம்
சூடிய; விஞ்தச யவந்தர்கள் - வித்தியாதர மன்ைர்ைள்; இன்ை யபாது இவ் வழி
யநாக்கும் என்பதத - இன்ைவநரம் இந்தப் பக்ைம்(இராேணன்) வநாக்குோன் என்பலத;
உன்ைலர் -அறியாதேர்ைளாய்; கரதலம் சுமந்த உச்சியர் - (எப்வபாதும் தங்ைள்)
ைரங்ைலளத் தலைவமற் சுமந்தேர்ைளாய்; துன்னிைர் - பநருங்கி நின்று; முதற முதற -
ேரிலச ேரிலசயாை; துதறயில் சுற்ற - அலே மண்டபத்வத சூழ்ந்து நிற்ைவும்.... (ஏ-
அலச).

இராேணன் பார்லே படப் பரிதவித்துக் ைாத்து நிற்கும் வித்தியாதர வேந்தர் நிலை

கூைப்பட்டது. உன்ைைர், உச்சியர் - முற்பைச்சங்ைள்.

3075. மங்தகயர்திறத்து ஒரு

மாற்றம் கூறினும்,
தங்கதள ஆம் எைத்
தாழும் தசன்னியர்,
அங்தகயும் உள்ளமும்
குவிந்த ஆக்தகயர்,
சிங்க ஏறு எை, திறல்
சித்தர் யசரயவ.
மங்தகயர் திறத்து - (ஏேல்) மைளிரின் பால்; ஒரு மாற்றம் கூறினும் - ஏவதனும்
ைட்டலள பமாழியினும்; தங்கதள ஆம் எை - (இராேணன்) தங்ைளிடம் கூறிய தாம்
என்று; தாழும் தசன்னியர் - ேணங்கும் தலையிலையும்; அங்தகயும் உள்ளமும் -
அழகிய லையும் மைமும்; குவிந்த ஆக்தகயர் - ேலளந்த உடம்பிலையும்
(உலடயேர்ைளாய்); சிங்க ஏறு எைத் திறல் சித்தர் - ஆண் சிங்ைம்வபான்ை சித்தர்ைள்;
யசர - திரண்டு நிற்ைவும்..... (ஏ - அலச).

சித்தர்ைள் ஒரு வதே சாதியார் : தேப் வபராற்ைைால் சித்தர்ைளாவைாரும் இராேணன்

அலேயிவை அேன் தேப் பபருக்ைத்தால் சிறிவயாராயிைர்.

3076. அன்ைவன் அதமச்சதர யநாக்கி,

ஆண்டு ஒரு
நல் தமாழி பகரினும்
நடுங்கும் சிந்ததயர்,
'என்தைதகால் பணி?'
எை இதறஞ்சுகின்றைர்.
கின்ைரர், தபரும்
பயம் கிடந்த தநஞ்சிைர்.
அன்ைவன் - இராேணன்; அதமச்சதர யநாக்கி - தன் அலமச்சர்ைலளப் பார்த்து;
ஆண்டு - அவ்விடத்தில்; ஒரு நல்தமாழி பகரினும் - ஒரு நல்ை பசால்லைப் வபசிடினும்;
நடுங்கும் சிந்ததயர் - (தங்ைலளத் தண்டிக்கும்படி உலரத்ததாை எண்ணி) அஞ்சும்
மைத்தேர்ைளாய்;தபரும் பயம் கிடந்த தநஞ்சிைர் - மிகுந்த பயம் பசறிந்த
உள்ளத்தேர்ைளாய்; பணி என்தை தகால் எை - ைட்டலள யாவதா என்று; கின்ைரர் -
கின்ைர வேந்தர்; இதறஞ்சுகின்றைர் -ேணங்கி நிற்ைவும்....

கின்ைரர் - கின்ைரம் என்னும் இலசக் ைருவி ோசிக்கும் வதே இைத்தேர்.

3077. பிரகர தநடுந் திதசப்

தபருந் தண்டு ஏந்திய
கரதலத்து அண்ணதலக்
கண்ணின் யநாக்கிய
நரகிைர் ஆம் எை,
நடுங்கும் நாவிைர்,
உரகர்கள், தம் மைம்
உதலந்து சூையவ.
பிரகர - (பாவியலரத்) தண்டலை புரியும்; தநடுந்திதச -(பதற்குப்)
பபருந்திலசக்குரிய; தபருந்தண்டு ஏந்திய கரதலத்து - பபரிய ைாைதண்டம் ஏந்திய ைரம்
பலடத்த; அண்ணதல - தலைேைாம் யமலை; கண்ணின் யநாக்கிய - ைண்பணதிவர
ைண்ட; நரகிைர் ஆம் எை -நரைோசிைள் வபாை; உரகர்கள் - நாைராசர்ைள்; தம் மைம்
உதலந்து - தம் உள்ளம் வசார்ந்து; நடுங்கும் நாவிைர் - (இராேலணக் ைண்டு) ோய்
குழறியேர்ைளாய்; சூையவ - சூழ்ந்து நிற்ைவும்....(ஏ - அலச).
 ப்ரஹரம் - அடித்தல் எனும் பபாருள் உலடய ேட பசால். இராேணனின் பைாடுலம
உணர்த்த எமன்என்ைார்.

3078. திதச உறு கரிகதளச்

தசற்று, யதவனும்
வதசயுறக் கயிதலதய மறித்து,
வான் எலாம்
அதசவுறப் புரந்தரன்
அடர்த்த யதாள்களின்
இதசயிதைத் தும்புரு
இதசயின் ஏத்தயவ.
திதச உறு கரிகதள - எட்டுத் திக்குைளிலும் உள்ள யாலைைலள (திக்ையங்ைலள);
தசற்று - பேன்று; யதவனும் வதசயுற -சிேபபருமானும் பழிவயற்கும்படி; கயிதலதய
மறித்து - வமரு மலைலயப் பபயர்த்து;வாதைலாம் அதசவுற - விண்ணுைைம் நடுங்ை;
புரந்தரன் அடர்த்த - இந்திரலை பநருங்கிப் வபாரிட்ட; யதாள்களின் - (இருபது)
வதாள்ைளிைது;இதசயிதை - புைலழ; தும்புரு - தும்புருபேன்னும் ைந்தருேன்;
இதசயின் ஏத்த - (வீலண) இலசவயாடு புைழவும்....(ஏ - அலச).

இராேணன் பேற்றித் வதாள்ைலளத் தும்புரு என்னும் ைந்தருேன் இலச பாடிப்

புைழ்ந்தலம கூறிைார். தும்புரு நாரதன் வபாலும் முனிேன். அேன் வீலண ைைாேதி.

3079. யசண் உயர் தநறி முதற

திறம்பல் இன்றியய
பாணிகள் பணி தசய,
பழுது இல் பண் இதட
வீதணயின் நரம்பிதட
விதளத்த யதமதற,
வாணியின், நாரதன்,
தசவியின் வார்க்கயவ.
யசண் உயர் - பதாலைவிலுள்ள விண்ணுைகில் வமம்பட்ட;தநறி முதற - இலச
விதிைளின் ஒழுங்கு; திறம்பல் இன்றி - தேறுதல் இல்ைாமல்; பாணிகள் - லைைள்; பணி
தசய - (இலசத் தாைங்ைளில்) உரிய பதாழில் பசய்ய; வீதணயின் நரம்பிதட விதளத்த -
வீலணயின் நரம்புைளில் தடவி எழுப்பிய; பழுது இல் பண் இதட -குற்ைமில்ைாத
இராைத்தில்; யத மதற - இனிய வேதத்லத; நாரதன் - நாரத மாமுனி; வாணியின் -
ைலைமைலளப் வபாை; தசவியின் வார்க்க -ைாதுைளில் பபாழிய....(ஏ - அலச).

இராேணன் வைட்டு மகிழ வீலண தடவிச் சாம வேத கீதம் நாரதன் இலசத்தான். வத
மலை என்ைைால் சாம வேதமாயிற்று. நாரதன் - ஆத்ம ஞாைம் அளிப்பேன்; மனிதர்
ஒற்றுலம பைடுப்பேன் என்றும் பபாருள் கூறுேர். அேன் வீலணயின் பபயர் மைதீ.
(சரசுேதி வீலண - ைச்சபி).

3080. யமகம் என் துருத்தி தகாண்டு,

விண்ணவர் தருவும் விஞ்தச
நாகமும் சுரந்த தீந் யதன்
புைதலாடும் அளாவி, நவ்வித்
யதாதகயர் துகிலில் யதாயும்
என்பது ஓர் துணுக்கத்யதாடும்
சீகர மகர யவதலக்
காவலன், சிந்த மன்யைா,
விண்ணவர் தருவும் - வதேர்ைளின் ைற்பை மரங்ைள் தரும் மைர்ைளும்; விஞ்தச
நாகமும் - வித்தியாதரர்ைளின் சிைந்த மரங்ைளின் மைர்ைளும்; சுரந்த தீந்யதன் - பசாரியும்
இனிய வதலை;புைதலாடும் அளாவி - நன்னீவராடுைைந்து; யமகம் என் துருத்தி
தகாண்டு - முகில்ைளாகிை வீசு குழலில் எடுத்துக் பைாண்டு; மகர யவதலக் காவலன் -
சுைா மீன்ைள் நிரம்பிய ைடலுக்குத் தலைேைாகிய ேருணன்; நவ்வித் யதாதகயர்
துகிலில் யதாயும்- (இராேணன் அலேயிலுள்ள) மானும் மயிலும் வபான்ை மைளிரது
ஆலடைளில் படியும்; என்பது ஓர் துணுக்கத்யதாடும் - என்னும் ஓர் அச்சத்வதாடு; சீகரம்
சிந்த - சிறு துளிைளாைச் சிதைவும்........(மன்; ஓ -அலசைள்).
தரு, நாைம் என்பை மரங்ைள்; இங்கு முதைாகு பபயர்ைளாய் மைர்ைலளச் சுட்டிை.
அலேக்ைளத்திலுள்ள மைளிர் ஆலடலய நலைத்துவிடுவமா என்று அஞ்சிைான்.
இப்பாடல் முதல் ஆறு ைவிைள் நீர்க் ைடவுள் முதலிவயார் நீர் பதளித்தல் முதலிய
பணிவிலடைள் பசய்தலைக் கூறும்.

3081. நதற மலர்த் தாதும் யதனும்,

நளிர் தநடு மகுட யகாடி
முதற முதற அதறயச் சிந்தி
முரிந்து உகும் மணியும் முத்தும்
ததறயிதட உகாதமுன்ைம் தாங்கிைன்
தழுவி வாங்கி,
துதறததாறும் ததாடர்ந்து நின்று, சமீரணன்
துதடப்ப மன்யைா,
நதறமலர் - நறுமண மைர்ைளினின்றும் (சிந்துகிை); தாதும் யதனும் - மைரந்தமும்,
வதனும்; நளிர் தநடு மகுட யகாடி - ('அலேயிலைச் சார்ந்து ேந்த அரசர்ைளின்) பபரிய
உயர்ந்த கிரீடத் பதாகுதிைள்; முதற முதற அதறய - (பநரிசைால்) ஒன்வைாபடான்று
உராய்ந்து பைாள்ளுதைால்; முரிந்து சிந்தி உகும் - வசத முற்று சிந்திச் சிதறும்; மணியும்
முத்தும் - மாணிக்ைங்ைளும் முத்துக்ைளும்; ததறயிதட உகாத முன்ைம் -தலரயில்
விழும் முன்ைவர; சமீரணன் - ோயுோகிய ைாற்றுக் ைடவுள்;தழுவித் தாங்கிைன் வாங்கி
- ஆங்ைாங்கு பசன்று ஏந்திபயடுத்து; துதற ததாறும் ததாடர்ந்து நின்று -
(மண்டபத்தின்) ஒவ்வோர் இடத்திலும் விடாது பசன்று நின்று; துதடப்ப -
அவ்விடங்ைலள மாசுபடாமல் தூய்லம பசய்யவும்..... (மன்; ஓ - அலசைள்).

இராேணன் அலேயில் குப்லபயாை விழுேை மைர் மைரந்தமும் மணிைளுவம

ஆகும் எைவும், அலேயும் உடனுக்குடன் தூய்லம பசய்யப்பட்டை எைவும்
கூைப்பட்டை.

ைலிவிருத்தம்

3082. மின்னுதட யவத்திரக்

தகயர், தமய் புகத்
துன் தநடுங் கஞ்சுகத்
துகிலர், யசார்விலர்,
தபான்தைாடு தவள்ளியும்,
புரந்தரா தியர்க்கு
இன் இயல் முதற
முதற இருக்தக ஈயயவ,
மின்னுதட யவத்திரக் தகயர் - மின்ைல் வபால் ஒளி வீசும் பபாற்பிரம்பு
ஏந்தியேர்ைளாய்; தமய் புகத்துன் - உடல் முழுதும் முடி பநருங்கிய; தநடுங் கஞ்சுகத்
துகிலர் - நீண்ட சட்லடலயத் தரித்தேர்ைளாய்; தபான்தைாடு தவள்ளியும் - வதேகுரு
வியாழனும், அசுர குரு பேள்ளியும்; புரந்தராதியர்க்கு - இந்திரன் முதலிய
வதேர்ைளுக்கு; யசார்விலர் - தளர்ச்சியில்ைாதேர்ைளாய்; முதற முதற - தக்ை
ேரிலசப்படி; இருக்தக இன் இயல் ஈய - ஆசைங்ைலள இனிய தன்லமவயாடு ைாட்டி
அமரச் பசய்தைர்.....( ஏ - அலச).

3083. சூலயம முதலிய

துறந்து, சுற்றிய
யசதலயால் தசறிய வாய்
புததத்த தசங்தகயன்,
யதாலுதட தநடும் பதண
துதவக்குந்யதாறு எலாம்,
காலன் நின்று, இதசக்கும்
நாள் கடிதக கூறயவ,
சூலயம முதலிய துறந்து - (தைக்கு உரிய) சூைம் முதலிய பலடக்ைைங்ைள் நீத்து;
சுற்றிய யசதலயால் தசறிய வாய் புததத்த - சுற்றிய ஆலடத் தலைப்பால் இறுக்ைமாை
ோலயயும் மலைத்து;காலன் - ைாைத்லத அறியும் ைடவுளாகிய எமன்; தசங்தகயன் -
சிேந்த ைரங்ைள் பலடத்தேைாய்; யதாலுதட தநடும் பதண - வதால் வபார்த்த பபரிய
வபரிலைைலள; துதவக்கும் யதாறு எலாம் - அடிக்ைப்படும் வநரங்ைளில் எல்ைாம்;
நின்று - ேந்து நின்று; இதசக்கும் நாள் கடிதக கூற - கூைத்தக்ை நாளின் நாழிலைக்
ைணக்லை எடுத்துலரக்ைவும்....( ஏ -அலச).
 அலைேலரயும் நடுங்ை லேக்கும் எமன் பட்டபாடு உலரக்ைப்பட்டது.

3084. நயம் கிளர் நாை தநய்

அளாவி, நந்தல் இல்
வியன் கருப்பூரம் தமன்
பஞ்சின் மீக்தகாளீஇ,
கயங்களில் மதர மலர்க்
காடு பூத்ததை,
வயங்கு எரிக் கடவுளும்,
விளக்கம் மாட்டயவ.
வயங்கு எரிக் கடவுளும் - விளங்குகின்ை அக்கினி வதேனும்;நயம் கிளர் நாைதநய்
அளாவி - நைம் மிக்ை நறுமண பநய்லய (அைலில்) பசாரிந்து; வியன் கருப்பூரம் - சிைந்த
ைற்பூரத்லத; தமன் பஞ்சின் மீக்தகாளீஇ - பமல்லிய பஞ்சுத் திரியின் வமல் லேத்துப்
பற்றும் படி பசய்து; கயங்களில் - குளங்ைளில்; மதரமலர்க் காடு பூத்ததை -சிேந்த
தாமலரப் பூக்ைள் பூத்தாற் வபாை; நந்தலில் விளக்கம் மாட்ட - அலணதலில்ைாத
விளக்குைலள ஏற்ைவும்....( ஏ - அலச).

இராேணனுக்கு அங்கியங் ைடவுள் விளக்வைற்றும் பணி பசய்தலம கூைப்பட்டது.

3085. அதிசயம் அளிப்பதற்கு

அருள் அறிந்து, நல்
புதிது அலர் கற்பகத்
தருவும், தபாய் இலாக்
கதிர் தநடு மணிகளும்,
கறதவ ஆன்களும்,
நிதிகளும், முதற முதற
நின்று, நீட்டயவ,
நல் புதிது அலர் கற்பகத் தருவும் - சிைந்த புத்தம் புது மைர்ைலளக் பைாண்ட ைற்பை
மரங்ைளும்; தபாய் இலாக் கதிர் தநடு மணிகளும் - தேறுதல் இல்ைாத ஒளி உமிழும்
பபரிய (சிந்தாமணி வபான்ை) வதேரத்திைங்ைளும்; கறதவ ஆன்களும் - பால் சுரக்கும்
(ைாமவதனு வபான்ை) பசுக்ைளும்; நிதிகளும் - வதேருைகில் உள்ள (சங்ைநிதி பதுமநிதி
வபான்ை) பபரு நிதிக் குவியல்ைளும்; அதிசயம் அளிப்பதற்கு - (இராேணனுக்கு)
வியப்லப அளிக்கும் முலையில்; அருள் அறிந்து - (அேன்) அன்பு ைாட்டும் வநரமறிந்து;
முதற முதற நின்று நீட்ட - ேரிலச ேரிலசயாய் நின்று தம் பரிசுைலள ேழங்ைவும் .. ( ஏ
- அலச).

இராேணன் அருள் ைாட்டுோர்க்கு இத்வதேர் உைைச் பசல்ேங்ைள் அவ்ேப்வபாது

பரிசுைள் பபாழிந்தை எைவும் கூைைாம். ைற்பைத் தரு - சந்தாைம், மந்தாரம், பாரிசாதம்,
ைற்பைம், அரிசந்தைம் எை ஜந்து; வதேமணிைள் - சிந்தாமணி, சூளாமணி; பசுக்ைள்
ைாமவதனுவும் அதன்ைன்ைாை நந்தினியும்; நிதிைள் - சங்ைம், பதுமம், மைாபதுமம்,
மைரம், ைச்சபம், முகுந்தம், குந்தம், நீைம், ேரம் எை ஒன்பது.

3086. குண்டலம் முதலிய குலம்

தகாள் யபர் அணி
மண்டிய யபர் ஒளி
வயங்கி வீசலால்,
'உண்டுதகால் இரவு, இனி
உலகம் ஏழினும்?
எண் திதச மருங்கினும்
இருள் இன்று' என்ையவ,
குண்டலம் முதலிய - குண்டைம் பதாடங்கி அலமந்த; குலம் தகாள் யபரணி -
பல்வேறு ேலையிைோகிய சிைந்த அணிைைன்ைள்;மண்டிய யபர் ஒளி - திரண்ட மிக்ை
ஒளிலய; வயங்கி வீசலால் - (எங்கும்) விளங்கும்படி வீசுேதால்; இனி உலகம் ஏழினும் -
இனி வமல் ஏழு உைைங்ைளிலும்; இரவு உண்டு தகால் - இருள் பசறிந்த பபாழுதும்
உண்டாகுவமா?; எண்திதச மருங்கினும் - எட்டுத் திக்குைளின் பக்ைங்ைளிலும்; இருள்
இன்று என்ை - இருள் ைாண முடியவில்லைவய என்று கூறும் படியாைவும்.....(ஏ -
அலச).

ஏழு உைைமாேை - பூவைாைம், புேர்வைாைம், சுேர்வைாைம், மைர் வைாைம், ஜை

வைாைம், தவபா வைாைம், சத்ய வைாைம் எை வமல் ஏழும், அதை, விதை, ைதை, தராதை
ரசாதை, மைாதை, பாதைம் எைக் கீழ் ஏழுமாம்.

3087. கங்தகயய முதலிய

கடவுட் கன்னியர்
தகாங்தககள் சுமந்து இதட
தகாடியின் ஒல்கிட,
தசங் தகயில் அரிசியும்
மலரும் சிந்திைர்,
மங்கல முதற தமாழி
கூறி, வாழ்த்தயவ,
ைங்லைவய முதலிய - ைங்லை பதாடங்கியலமந்த; ைடவுட் ைன்னியர்- (புண்ணிய
தீர்த்தங்ைளாகிை) பதய்ேப் பபண்ைள்; பைாங்லைைள் சுமந்து - பருத்த தைங்ைள்
தாங்கிய; இலடபைாடியின் ஒல்கிட - தம் இலட பைாடி வபால் துேள நின்று;
பசங்லையில் அரிசியும் மைரும் சிந்திைர் -சிேந்த லைைளில் ஏந்திய மங்ைை
அரிசிலயயும் மைர்ைலளயும் (இராேணன் வமல்) தூவிைராகி; முலை - ேரிலசயாை;
மங்ைை பமாழி கூறி ோழ்த்த -மங்ைை பமாழிைள் கூறி ோழ்த்தவும்......(ஏ - அலச).2
3088 ஊருவில் யதான்றிய உயிர்
தபய் ஓவியம்
காரினில் தசருக்கிய
கலாப மஞ்தஞயபால்,
வார் விசிக் கருவியயார்
வகுத்த பாணியின்,
நாரியர், அரு நடம்
நடிப்ப, யநாக்கியய,
ஊருவில் யதான்றிய - (நாராயண முனிேைது) பதாலடயினின்றும் பிைந்து; உயிர்தபய்
ஓவியம் - உயிர் நிரம்பிய ஓவியம் வபான்ை ஊர்ேசி முதைாை; நாரியர் - பபண்ைள்; வார்
விசிக் கருவியயார் வகுத்த பாணியின் - வதால் ையிற்ைால் ைட்டப்பட்ட இலசக்
ைருவியாளர்ைள் அலமக்கும் தாள ஒழுங்கிற்வைற்ப; காரினில் தசருக்கிய கலாப
மஞ்தஞ யபால் - வமைங்ைலளக் ைண்டு உேலை பூண்ட வதாலை மயில்ைலளப் வபாை;
அருநடம் நடிப்ப - அருலமயாை நடைத்லத ஆட; யநாக்கி - அதலைப்
பார்த்தோறும்........ ( ஏ - அலச).

பாணியின் ஆரியர் என்று பாடங்பைாண்டு ஆரியக் கூத்து எைப் பபாருள் கூைலும்

உண்டு.

3089. இருந்தைன் - உலகங்கள் இரண்டும்

ஒன்றும், தன்
அருந் தவம் உதடதமயின்,
அளவு இல் ஆற்றலின்
தபாருந்திய இராவணன்,
புருவக் கார்முகக்
கருந் தடங் கண்ணியர்
கண்ணின் தவள்ளத்யத.
தன் அருந்தவம் உதடதமயின் - தன்னுலடய அரிய தே ேலிலமப் வபற்றிைால்;
உலகங்கள் இரண்டும் ஒன்றும் - மூன்று உைைங்ைலளயும்; அளவு இல் ஆற்றலின்
தபாருந்திய - (தன்) ேரம்பிைா ேலிலமவயாடு தன் கீழ்ப் பபாருந்தும்படி பபற்ை;
இராவணன் - இைங்லை வேந்தைாகிய இராேணன்; புருவக் கார்முகக் கருந்தடங்
கண்ணியர் - வில் வபான்ை புருேங்ைலளயும் ைரிய பபரிய ைண்ைலளயும் உலடய
மாதர்ைளின்; கண்ணின் தவள்ளத்யத - பார்லேப் பபருக்கினிலடவய;இருந்தைன் -
வீற்றிருந்தான்.
வைாைர்ண ஆசிரமத்தில் ஒவ்போரு தலையாய் அரிந்திட்டு ஓமம் பசய்த
பபருந்தேத்தால் ேரபைம் பபற்ைேன் இராேணன். முன் இருபத்திரண்டு
பசய்யுள்ைளின் பபாருள் இச் பசய்யுளால் முடிவுற்ைது.விஞ்லச வேந்தர் சுற்ை, சித்தர்
வசர, கின்ைரர் இலைஞ்ச, உரைர் சூழ, தும்புரு ஏத்த, நாரதன் ோர்க்ை, ேருணன் சிந்த,
சமீரணன் துலடப்ப, வியாழ பேள்ளிைள் இருக்லை ஈய, ைாைன் நாழிலைக் ைணக்குக்
கூை, அக்கினி விளக்வைற்ை, ைற்பைத்தரு முதலியை பசல்ேம் நீட்ட, அணிைள் இருலள
ஓட்ட, ைடவுட் ைன்னியர் ோழ்த்த, ஊர்ேசி முதலிவயார் ஆட, இராேணன் வதாளும்
குண்டைமும் ஒளி வீச, மகுடம் பிரைாசிக்ை, ஆரம் குைே, ைழல் ஆர்ப்ப, மைர்க்குப்லப
துன்ை, மண்டபம் பபாலிய, பார்லே பேள்ளத்து வீற்றிருந்தான் எை முடிக்ை.
சூர்ப்பணலையின் ேருலை ைண்ட இைங்லையர் துயரம்

3090. தங்தகயும், அவ் வழி,

ததலயில் தாங்கிய
தசங் தகயள், யசாரியின்
தாதர யசந்து இழி
தகாங்தகயள், மூக்கிலள்,
குதையின் காதிலள்,
மங்குலின் ஒலி படத்
திறந்த வாயிைள்,
அவ்வழி - அவ்விடத்தில் (அந்வநரத்தில்); தங்தகயும் - (இராேணன்) தங்லையாகிய
சூர்ப்பணலையும்; ததலயில் தாங்கிய தசங்தகயள் - தலை வமல் சுமந்த சிேந்த லைலய
உலடயேளும்; யசாரியின் தாதர - இரத்த பேள்ளத்தால்; யசந்து இழி தகாங்தகயள் -
சிேந்து பபருகும் மார்லப உலடயேளும்; மூக்கிலள் - மூக்லை இழந்தேளும்;
குதையின் காதிலள் - குலழயணிந்த ைாதுைலள இழந்தேளும்; மங்குலின் ஒலிபட -
வமைத்தின் இடி முழக்ைம் வதாற்கும்படி; திறந்த வாயிைள் - ஓைமிட்டுத் திைந்த ோலய
உலடயேளும்.

பைாங்லை, மூக்கு, ைாது ஆகிய உறுப்புக்ைலள இைக்குேைால் இழந்த நிலை

கூைப்படுகிைது. பபாருள் அடுத்த பாடலில் முடிகிைது.

3091. முதடயுதட வாயிைள், முதறயிட்டு,

ஆர்த்து எழு
கதடயுகக் கடல் ஒலி
காட்டக் காந்துவாள்,
குட திதசச் தசக்கரின்
யசந்த கூந்தலாள்,
வட திதச வாயிலின்
வந்து யதான்றிைாள்.
முதடயுதட வாயிைள் - முலட நாற்ைம் வீசும் ோயிைால்; முதறயிட்டு ஆர்த்து - தன்
குலைலய உரக்ைக் கூவுகின்ைேளும்;எழுகதடயுகக் கடல் ஒலி காட்ட - யுை முடிவில்
எழும் ைடலின் ஆரோரம் பசய்து; காந்துவாள் - மைம் எரிகின்ைேளும்; குடதிதசக்
தசக்கரின் யசந்த கூந்தலாள் - வமற்குத் திலசயிற் ைாணப்படும் அந்திச் பசவ்ோைம்
வபால் சிேந்த கூந்தலை உலடயேளுமாய்; வடதிதச வாயிலின் வந்து யதான்றிைாள் -
ேடக்குப் பக்ைத்து அரண்மலை ோசலில் ேந்து வசர்ந்தாள்.
 இைங்லைக்கு ேடக்கிலுள்ள தண்டை ேைத்தில் சின்ைா பின்ைப்பட்டுச்
சூர்ப்பணலை ேருதைால் ேடதிலச ோயிலில் புகுந்து ேருதல் கூறிைார்.

3092. யதான்றலும், ததால் நகர்

அரக்கர் யதாதகயர்
ஏன்று எதிர், வயிறு அதலத்து,
இரங்கி ஏங்கிைார்;
மூன்று உலகு உதடயவன்
தங்தக மூக்கு இலள்,
தான் தனியவள் வர,
தரிக்க வல்லயரா?
யதான்றலும் - (இவ்ோறு சூர்ப்பணலை) ேந்து ைாட்சி தந்ததும்; ததால் நகர் அரக்கர்
யதாதகயர் - பழலமயாை இைங்லை நைரின் அசுர குைப் பபண்ைள்; ஏன்று -
எதிர்பைாண்டு; எதிர் - அேபளதிரில்;வயிறு அதலத்து - ேயிற்றில் அடித்துக் பைாண்டு;
இரங்கி ஏங்கிைார் -ேருந்தி அழுதைர்; மூன்று உலகு உதடயவன் தங்தக -
மூவுைைங்ைளுக்கும் தலைேைாை இராேணன் தங்லை; மூக்கு இலள் - மூக்கு
இழந்தேளாய்; தான் தனியவள் வர - தான் துலணயின்றி ேர; தரிக்க வல்லயரா? -
பபாறுக்ை இயல்பேராய் ஆேவரா?

இது முதல் பத்பதான்பது பாடல்ைள் அேள் நிலை ைண்டு இைங்லை மக்ைள் உற்ை
துயலரக் கூறுேைோம். இது ேலர ைாணாத ஒன்று இைங்லையர் வைான் தங்லைக்கு
வநர்தல் ைண்டு அரக்ைர் அதிர்ந்தைர்.

3093. தபாருக்தகை யநாக்கிைர்,

புகல்வது ஓர்கிலர்,
அரக்கரும் இதரத்தைர்;
அசனி ஆம் எைக்
கரத்ததாடு கரங்கதளப்
புதடத்து, கண்களில்
தநருப்பு எை விழித்து, வாய்
மடித்து, நிற்கின்றார்.
அரக்கரும் - இராக்ைதர்ைளும்; தபாருக்தகை யநாக்கிைர் - (சூர்ப்பணலைலயத்)
திடீபரன்று பார்த்தேர்ைளாய்; புகல்வது ஓர்கிலர் -இன்ைது கூறுேபதை அறியாது;
அசனி ஆம் எை இதரத்தைர் -இடி முழக்ைம் வபாைக் ைதறி ஒலி பசய்து; கரத்ததாடு
கரங்கதளப் புதடத்து - லைைவளாடு லைைலள அலைந்து பைாண்டு; கண்களில் தநருப்பு
எை விழித்து - ைண்ைளில் பநருப்புப் பபாறி பைக்ை விழித்துப் பார்த்து;வாய் மடித்து
நிற்கின்றார் - உதட்லடக் ைடித்துக் பைாண்டு நின்ைார்ைள்.
3094. 'இந்திரன் யமலயதா? உலகம்
ஈன்ற யபர்
அந்தணன் யமலயதா?
ஆழி யாையதா?
சந்திர தமௌலிபால்
தங்குயம தகாயலா,
அந்தரம்?' என்று நின்று
அைல்கின்றார் சிலர்.
சிலர் - அரக்ைர் சிைர்; அந்தரம் - தீலமயாைது; இந்திரன் யமலயதா - வதவேந்திரன்
மீதில் அலமயுவமா?; உலகம் ஈன்ற யபர் அந்தணன் யமலயதா - உைலைப் பலடத்த
பிரமன்மீதில் அலமயுவமா?; ஆழியாையதா - சக்ைரப்பலட பைாண்ட திருமால் மீதில்
அலமயுவமா?; சந்திர தமௌலிபால் தங்குயம தகாயலா - சந்திரலை முடியில் தரித்த
சிேனிடத்தில் தங்கி அலமயுவமா?; என்று நின்று அைல்கின்றார் -என்று பசால்லி
நின்று மைக் பைாதிப்புற்ைார்ைள்.
சந்திரபமௌலி - வேற்றுலமத் பதாலைப் புைத்துப் பிைந்த அன்பமாழித் பதாலை.
ஆழியான் என்னும் பசாற்கு பாற் ைடலிடத்தான் என்றும் நீைக்ைடல் வபாலும்
வமனியான் என்றும் பபாருள் கூைைாம்.

3095. 'தசப்புறற்கு உரியவர்

ததவ்வர் யார் உளர்?
முப் புறத்து உலகமும்
அடங்க மூடிய
இப் புறத்து அண்டத்யதார்க்கு
இதயவதுஅன்று இது;
அப்புறத்து அண்டத்யதார் ஆர்?'
என்றார் சிலர்.
தசப்புறற்கு உரியவர் ததவ்வர் - குறித்துச் பசால்ைத்தக்ை பலைேர்; யார் உளர்? -
(இராேணனுக்கு) யாேர் உள்ளார்?; முப்புறத்து உலகமும் அடங்க மூடிய - மூேலை
உைைம் முற்றிலும் உள்ளடங்கும் படி ைவிந்த; இப்புறத்து அண்டத்யதார்க்கு -
இவ்ேண்ட வைாளத்தில் உள்ளேர்ைளுக்கு;இது இதயவது அன்று - இவ்ோறு பசய்தல்
சாத்தியமன்று;அப்புறத்து அண்டத்யதார் ஆர்? - வேறு அண்டத்தில் உள்ளேர் யார் இது
பசய்திருப்பார்?; என்றார் சிலர் - என்று வபசிைர் சிை அரக்ைர்ைள்.
அப்புைத்தண்டம் - பகிரண்டம், பேளியண்டம்.

3096. 'என்தையய! "இராவணன்

தங்தக" என்றபின்,
"அன்தையய" என்று, அடி
வணங்கல் அன்றியய,
உன்ையவ ஒண்ணுயமா,
ஒருவரால்? இவள்
தன்தையய அரிந்தைள்,
தான்' என்றார் சிலர்.
என்தையய - (இது) என்ை வியப்பு!; இராவணன் தங்தக என்றபின் - இராேணன்
தங்லை இேபளை உணர்த்திய பின்;அன்தையய என்றடி வணங்கல் அன்றியய -
(யாேராயினும்) 'எம் தாவய' என்றுேழிபடுேவத அல்ைாமல்; ஒருவரால் உன்ையவ
ஒண்ணுயமா? - எேராலும் தீலம பசய்ய நிலைக்ைவும் முடியுவமா?; (ஆதைால்);இவள்
தன்தையய தான் அரிந்தைள் - இச்சூர்ப்பணலை தன்லைத் தாவை உறுப்புக்ைலள
அறுத்துக் பைாண்டாளாதல் வேண்டும்; என்றார் சிலர் - என்று சிை அரக்ைர் கூறிக்
பைாண்டைர்.
இராேணன் தங்லைபயை அறிந்தும் தீங்கு இலழப்பார் இரார் எைக் ைருதி இவ்ோறு
உலரத்தைர்.

3097. 'யபார் இலான் புரந்தரன்,

ஏவல் பூண்டைன்;
ஆர் உலாம் யநமியான்,
ஆற்றல் யதாற்றுப்யபாய்
நீரிைான்; தநருப்பிைான்,
தபாருப்பிைான்; இனி
ஆர் தகாலாம் ஈது?' எை,
அதறகின்றார் சிலர்.
புரந்தரன் - இந்திரன்; யபார் இலான் - (இராேணனுடன்) வபார்
பசய்யமாட்டாதேைாய்; ஏவல் பூண்டைன் - அடிலமத் பதாழில் பூண்டான்; ஆர் உலாம்
யநமியான் - ஆரங்ைள் பைாண்ட சக்ைரப் பலட ஏந்திய திருமால்; ஆற்றல் யதாற்றுப்
யபாய் - ேலிலம அழிந்து வபாைேைாய்;நீரிைான் - ைடலில் ோழைாைான்;
தநருப்பிைான் - லையில் பநருப்வபந்திய சிேபபருமான்; தபாருப்பிைான் -
(இேனிடம் பயந்து) லைலை மலையில் தங்ைைாைான்; இனி ஆர் தகால் ஆம் ஈது -
இதலைச் பசய்தேர் வேறு யாராை இருக்ைக் கூடும்?; எை அதறகின்றார் சிலர் - என்று
சிை அரக்ைர் விைவி நின்ைைர்.

பாற்ைடலிலும், ையிலை மலையிலும் உலைகின்ை பதய்ேங்ைளின் இயல்லப, அஞ்சி

அவ்ோறு ோழ்ேதாய்க் ைற்பித்து உலரத்தார். 'ஆற்ைல் வதாற்றுப் வபாய்' என்பலதச்
சிேனுக்கும் கூட்டுை. பநற்றியில் பநருப்புக்ைண் உலடயேன், பநருப்பு ேடிோய்
நின்ைேன் என்றும் பபாருள் கூைைாம்.
3098. 'தசால்-பிறந்தார்க்கு இது
துணிய ஒண்ணுயமா?
"இற்பிறந்தார் தமக்கு
இதயவ தசய்திலள்;
கற்பு இறந்தாள்" எை,
கரன்தகாலாம் இவள்
தபாற்பு அதறயாக்கிைன்யபால்?'
என்றார் சிலர்.
தசால் பிறந்தார்க்கு - புைழ் உலரைள் கூைத்தக்ை உயர் குடிப் பிைந்த பபண்ைளுக்கு;
இது - (ைற்பழியும்) இச் பசயல்; துணிய ஒண்ணுயமா? - துணிந்து பசய்யக்
கூடியதாகுவமா?; அன்று (ஆதைால்)இற்பிறந்தார் தமக்கு - நற்குடிப் பிைந்தேர்ைளுக்கு;
இதயவ தசய்திலள் -பபாருந்திய பசயல் இேள் பசய்திைள்; கற்பு இறந்தாள் எை - ைற்பு
பநறி தேறிைாள் என்று; இவள் தபாற்பு அதற ஆக்கிைன் யபால் கரன் தகால் ஆம் -
ைரன் இப் பபண்ணின் அழலை அழியும்படி பசய்தான் வபாலும்;என்றார் சிலர் - எைச்
சிை அரக்ைர் எண்ணிைர்.

இேள் ஒழுக்ைக் வைடு ைண்டு ைரன் உறுப்பு அரிந்து தண்டித்தான் என்று சிைர்
ைருதிைர்.

3099. 'தத்து உறு சிந்ததயர்,

தளரும் யதவர் இப்
பித்து உற வல்லயர?
பிதைப்பு இல் சூழ்ச்சியார்,
முத் திறத்து உலதகயும்
முடிக்க எண்ணுவார்,
இத் திறம் புணர்த்தைர்'
என்கின்றார் சிலர்.
தத்து உறு சிந்ததயர் - தடுமாறும் உள்ளம் பைாண்டேர்ைளாய்; தளரும் - வசார்ந்து
வபாகிை; யதவர் இப் பித்துற வல்லயர -வதேர்ைளில்எேவரனும் இத்தலைய
லபத்தியக்ைாரச் பசயலைச் பசய்யவும் துணிந்தைவரா?; பிதைப்பு இல் சூழ்ச்சியார் -
(அவ்ோறு பசய்திருப்பின்) பிதைத்து வாழும் ஆயலாசதை அற்றவர்களாய் ; முத்திறத்து
உலதகயும் முடிக்க எண்ணுவார் - (தாம் மட்டுமன்றி) மூேலை உைைங்ைலளயும்
அழித்பதாழிக்ை எண்ணியேர்ைளாய்; இத்திறம் புணர்த்தைர் - இவ்ோறு அழிலேத்
தரும் பசயல் பசய்தைர் வபாலும்; என்கின்றார் சிலர் - எைச் சிை அரக்ைர் கூைைாயிைர்.
பித்துற்ைார் வபரழிலே அறியாராய் இவ்ோறு பசய்திருக்ைைாம் எைச் சிைர் ைருதிைர்.

3100. 'இனி ஒரு கற்பம்

உண்டுஎன்னின் அன்றியய,
வதை கைல் வயங்கு வாள்
வீரர் வல்லயரா?
பனி வரும் கானிதடப் பழிப்பு
இல் யநான்புதட
முனிவரர் தவகுளியின் முடிபு'
என்றார் சிலர்.
இனி ஒரு கற்பம் உண்டு என்னின் அன்றியய - இனி வேபைாரு ஊழிக்ைாைம்
உண்டாைால் அன்றி; வதை கைல் வயங்கு வாள் - புலைந்த வீரக் ைழலையும்,
விளங்கும் ோலளயும் உலடய; வீரர் வல்லயரா? - (இந்நாளில் ோழும்) வீரர் இச் பசயல்
பசய்ய ேல்ைலம உலடயேர்ைவளா? (இைர்); (ஆதைால்); பனி வரும் கானிதட -அச்சம்
உண்டாகும் ைாட்டில்; பழிப்பில் யநான்புதட முனிவரர் - குற்ைமற்ைதேம்பசய்யும்
தேசிைள் பைாண்ட; தவகுளியின் முடிபு - சிைத்தின் விலளவேயாகும்; என்றார் சிலர் -
என்று சிைர் கூறிைார்ைள்.
ைற்பம் - ஊழிக்ைாைம்;

3101. கதர அரு திரு நகர்க்

கருங் கண் நங்தகமார்
நிதர வதளத் தளிர்க் கரம்
தநரித்து யநாக்கிைர்;
பிதர உறு பால் எை,
நிதலயின் பின்றிய
உதரயிைர், ஒருவர்முன்
ஒருவர் ஓடிைார்.
கதர அரு திரு நகர் - ைடற் ைலரயில் அரிதின் அலமந்த பசல்ேம் மிக்ை
இைங்லையின்; கருங்கண் நங்தகமார் - ைரிய ைண்ைள் பைாண்டஅரக்ைர் மாதர்; நிதர
வதளத் தளிர்க் கரம் - ேலளயல் ேரிலசைள் பூண்ட தளிர்வபான்ை பமன் ைரங்ைலள;
தநரித்து யநாக்கிைர் -பிலசந்த வைாைத்தில் (சூர்ப்பணலைலய) உற்று வநாக்கிைர்; பிதர
உறு பால் எை - பிலர குத்திய பாலைப் வபாை; நிதலயின் பின்றிய உதரயிைர் -இயல்பு
குலைந்த தடுமாறிய உலரயிைராை; ஒருவர் முன் ஒருவர் ஓடிைார் - (யாது வநருவமா எை
அஞ்சி) ஒருேருக்கு முன் ஒருேராை ஓடிச் பசன்ைைர்.

ைலரதல் பசால்லுதல் எைக் பைாண்டு ைலர அரு திருநைர் : புைலழ எடுத்துச்

பசால்லுதலுக்கு அரிய பசல்ே நைர் எைவும் பைாள்ளைாம். (ைலர- முதனிலைத்
பதாழிற் பபயராைக் பைாள்ளின் இப் பபாருளாம்).

3102. முைவினில், வீதணயில்,

முரல் நல் யாழினில்,
தழுவிய குைலினில்,
 சங்கில், தாதரயில்,
எழு குரல் இன்றியய,
என்றும் இல்லது ஓர்
அழு குரல் பிறந்தது, அவ்
இலங்தகக்கு அன்றுஅயரா.
அவ் இலங்தகக்கு - அந்த இைங்லை மாநைருக்குத் (தீ நிமித்தமாை) ; முைவினில்
வீதணயில் - மத்தளம், வீலணைளிலிருந்து; முரல் நல் யாழினில் - இலசக்கும் இனிய
யாழிலிருந்து; தழுவிய குைலினில் - தன் ேசமாக்கும் புல்ைாங்குழலிலிருந்து; சங்கில்
தாதரயில் - சங்கு, எக்ைாளம் ஆகியேற்றிலிருந்து; எழு குரல் இன்றியய - எப்வபாதும்
எழுகிை மங்ைை ஒலி ோராது; என்றும் இல்லது ஓர் அழு குரல் - இதுேலர வைட்ைாத
அழுலை ஓலசயாைது; அன்று பிறந்தது - அப்பபாழுது வதான்றி ஒலித்தது; அயரா -
அலச.
இன்னிலச முழங்கிய நைரில் அமங்ைை அழுலை ஒலி வைட்ைைாயிற்று. தீ நிமித்தம்
கூறியோறு.

3103. கள்ளுதட வள்ளமும்,

களித்த தும்பியும்,
உள்ளமும், ஒரு வழிக்
கிடக்க ஓடிைார்;-
தவள்ளமும் நாண் உற
விரிந்த கண்ணிைார்-
தள்ளுறும் மருங்கிைர், தழீஇக்
தகாண்டு ஏகிைார்.
தவள்ளமும் நாண்உற - பபருங்ைடலும் வதாற்றுப்வபாகும் படி; விரிந்த கண்ணிைார் -
விரிந்த ைண்ைலளயுலடய அரக்ை மைளிர்; கள்ளுதட வள்ளமும் - (தாம் அருந்தும்) மதுக்
கிண்ணங்ைளும்;களித்த தும்பியும் - மதுலே பமாய்த்து ஆரோரிக்கும்
ேண்டுைளும்;உள்ளமும் - மதுவில் ஈடுபட்ட மைமும் (ஆகியேற்லை); ஒருவழிக்
கிடக்க -ஒரு புைத்திவை விட்டு விட்டு; ஓடிைார் - ஓடிச் பசன்ைார்; தள்ளுறும் மருங்கிைர்
- துேண்ட இலடயிலை உலடயராய்; தழீஇக் தகாண்டு ஏகிைார் - (ஒருேலர
பயாருேர்) தழுவிக் பைாண்டு பசல்ைைாயிைர்.

இனி, சூர்ப்பணலை நிலை ைண்டு ைண்ணீர் பேள்ளம் பபாழிந்தைண்ைவளாடு, மது

முதலியேற்லை ஒதுக்கிவிட்டு, அேலளத் தழுவிச் பசன்ைைர் எைவும் கூறுேர்.

3104. நாந்தக உைவர்யமல்

நாடும் தண்டத்தர்,
காந்திய மைத்திைர்,
புலவி தகம்மிகச்
யசந்த கண் அதிகமும்
சிவந்து நீர் உக,
யவந்தனுக்கு இதளயவள்
தாளில் வீழ்ந்தைர்.
(வேறு சிை பபண்ைள்); நாந்தக உைவர் யமல் - ோள் உழேராை தம் ைணேர்வமல்;
நாடும் தண்டத்தர் - (ஊடல் ைாரணமாை) தண்டலை தர விரும்பியேர்ைளாய்; காந்திய
மைத்திைர் - எரியும் பநஞ்சிைராய்;புலவி தகம்மிக - ஊடல் மிைக் பைாண்டு; யசந்த
கண், - சிைத்தால் சிேந்த ைண்ைள்; அதிகமும் சிவந்து நீர் உக - (இப்வபாது
சூர்ப்பணலைலயக் ைண்டு) வமலும் ைைங்கிச் சிேந்து ைண்ணீர் சிந்த; யவந்தனுக்கு
இதளயவள் - இராேணன் தங்லையின்; தாளில் வீழ்ந்தைர் -பாதங்ைளில் வீழ்ந்தைர்.

3105. தபான்-ததல மரகதப்

பூகம் யநர்வு உறச்
சுற்றிய மணிவடம்
தூங்கும் ஊசலின்
முற்றிய ஆடலில்
முனிவுற்று ஏங்கிைார்,
சிற்றிதட அலமரத்
ததருவு யசர்கின்றார்.
(மற்றும் சிை மைளிர்); தபான்ததல மரகதப் பூகம் -பபான்ைாய்ப் பழுத்த ைாய்ைள்
குலுங்கும் பச்லச நிைக் ைமுை மரங்ைளின்;யநர்வுறச் சுற்றிய - (ைழுத்து)
வநாகும்படியாைக் ைட்டப்பட்டுள்ள; மணிவடம் தூங்கும் ஊசலின் - மணிைள் பதித்த
ையிற்றில் பதாங்கும் ஊஞ்சலில் அமர்ந்து; முற்றிய ஆடலில் முனிவுற்று - முலைப்பாை
ஆடிக் பைாண்டிருந்த ஆடலை (சூர்ப்பணலைலயக் ைண்டதால்) பேறுத்து; ஏங்கிைார் -
துயரம் பைாண்ட நிலையில்; சிற்றிதட அலமர - பமல்லிலட வநாகும் படி;ததருவு
யசர்கின்றார் - பதருக்ைளில் பசன்று கூடிைர்.
ஊஞ்சல் அலமக்ைப்பட்டுள்ள அழகும், அதற்கு மாைாை வசாைமும் முரணுை
அலமந்துள்ளை. 'பூைம் வநாவுை' என்னும் கூற்று மரங்ைளுக்கும் உயிருண்டு என்ை
சிந்தலைலயப் புைப்படுத்திற்று.

3106. எழு எை, மதல எை,

எழுந்த யதாள்கதளத்
தழுவிய வதளத் தளிர்
தநகிை, தாமதர
முழு முகத்து இரு கயல்
முத்தின் ஆலிகள்
தபாழிதர, சிலர் உளம்
தபாருமி விம்முவார்.
 சிலர் - வேறு சிை பபண்ைள்; எழு எை - தூண் வபான்ை; மதல எை - குன்று வபான்ை;
எழுந்த யதாள்கதள - (தம் நாயைரின்) உயர்ந்த வதாள்ைலள; தழுவிய வதளத் தளிர்
தநகிை - அலணத்திருந்த தளிர் வபான்ை ேலளயணிந்த ைரங்ைள் பநகிழ்ச்சியலடயவும்;
தாமதர முழு முகத்து - தாமலர வபான்ை எழில் மிக்ை முைத்திலுள்ள; இரு கயல் -
ையல்மீன் வபான்ை இரு ைண்ைளிலும்; முத்தின் ஆலிகள் தபாழிதர - முத்துப் வபான்ை
ைண்ணீர்த் துளிைள் சிந்தவும்; உளம் தபாருமி விம்முவார் - மைம் விம்மி அழத்
பதாடங்கிைார்ைள்.

தழுவிய ைணேலரயும் பநகிழவிட்டு அழுத பபண்ைளின் பசயலைக் கூறிைார்.

ைலிவிருத்தம் (வேறு)

3107. 'தநய்ந் நிதலய யவல் அரசன்,

யநருநதர இல்லான்,
இந் நிதல உணர்ந்த தபாழுது,
எந் நிதலயம்?' என்ைா,
தமந் நிதல தநடுங் கண் மதை
வான் நிதலயது ஆக,
தபாய்ந்நிதல மருங்கிைர்
புலம்பிைர், புரண்டார்.
தநய்ந்நிதலய யவல் அரசன் - பநய் பூசி அழகு பசய்யப் பபற்ை வேவைந்திய
அரசனும்; யநருநதர இல்லான் - தைக்கு எதிராை நிற்பார் எேரும் இல்ைாதேனும்
(ஆகிய இராேணன்); இந்நிதல உணர்ந்த தபாழுது- (சூர்ப்பணலைக்கு உற்ை) இக்
பைாடிய நிலையிலை அறியுங்ைால்; எந்நிதலயம் என்ைா - எத்தலைய மைநிலை
பைாள்ள வநருவமா என்று; தமந்நிதல தநடுங்கண் - லம நிலைபபற்ை தம் பபரிய
ைண்ைளில்;மதை வான் நிதலயது ஆக - பபாழியும் ைண்ணீர் வமைம் பசாரியும்
மலழலய நிைர்த்ததாை; தபாய்ந் நிதல மருங்கிைர் - பபாய்வயா என்னும் இலட
பலடத்த பபண்ைள்; புலம்பிைர், புரண்டார் - அழுது கீவழ விழுந்து புரண்டைர்.

இலடயின் பமன்லமலய உயர்வு நவிற்சியாைப் பபாய்யாை இலட என்று

பமாழிந்தார். (3606 ேலரயிலும் உள்ளது வபாைவே 3107 முதல் 3128 முடியுமளவு
உள்ளைவும் ைலிவிருத்தங்ைவள எனினும் சீரின் அலசைள் வேறு அலமப்புலடயை).

3108. மைந்ததல வரும் கைவின்

இன் சுதவ மறந்தார்;
கைம் ததல வரும் குைல்
சரிந்து, கதல யசார,
நைந் ததலய தகாங்தககள்
ததும்பிட, நடந்தார்;-
அைந்தர் இள மங்தகயர்-
அழுங்கி அயர்கின்றார்.
 அைந்தர் இள மங்தகயர் - துயில் பைாண்டிருந்த இளம் பபண்ைள் சிைர்; மைம் ததல
வரும் கைவின் இன்சுதவ மறந்தார் - (சூர்ப்பணலையின் அழுலை வைட்டு) மைத்தின்
இடத்வத உண்டாை ைைவிைால் விலளயும் இனிய இன்பத்லதயும் மைந்து
வபாைேர்ைளாய்; கைம் ததல வரும் குைல் சரிந்து - முகிபைை அலமந்த கூந்தல்
சரிந்தேர்ைளாய்; கதல யசார - ஆலட ைலைந்தேர்ைளாய்; நைந் ததலய தகாங்தககள்
ததும்பிட - விரிந்தலமந்த மார்பைங்ைள் அலசய;நடந்தார் - நடக்ைைாயிைர்; அழுங்கி
அயர்கின்றார் - ேருத்தம் ஓங்ை மயங்ைைாயிைர்.

மைந்தலை - மைத்தலை என்பதன் பமலித்தல் விைாரம். ைைம் வமைம் என்னும்

பபாருளிைது.

3109. 'அங்தகயின் அரன் கயிதல

தகாண்ட திறல் ஐயன்
தங்தக நிதல இங்கு இதுதகால்?'
என்று, தளர்கின்றார்;
தகாங்தக இதண தசங் தகயின்
மதலந்து,-குதல யகாதத
மங்தகயர்கள்-நங்தக அடி
வந்து விழுகின்றார்.
'அங்தகயின் அரன்கயிதல தகாண்ட - தன் (இருபது) ைரங்ைளால் சிேபிரான் ையிலை
மலைலய எடுத்த; திறல் ஐயன் - ஆற்ைல் மிக்ை நம் தலைேன் (இராேணனுலடய) ;
தங்தக நிதல - தங்லையாகிய சூர்ப்பணலையின் ைதிவய; இங்கு இது தகால் - இப்வபாது
இவ்ோைாயிற்வைா?; என்று - எை எண்ணி; குதல யகாதத மங்தகயர்கள்- அவிழ்ந்து
சிதறிய கூந்தலை உலடய அரக்ை மைளிர் சிைர்;தளர்கின்றார்- ேருத்தம்
பைாண்டேர்ைளாய்; தகாங்தக இதண தசங்தகயின் மதலந்து- இரு மார்பைங்ைலளயும்
தமது சிேந்த ைரங்ைளால் அடித்துக் பைாண்டு; நங்தக அடி - சூர்ப்பணலை ைாைடியில்;
வந்து விழுகின்றார் -ேந்து வீழ்கின்ைேர்ைளாயிைர்.

இராேணன் ஆற்ைலை நிலைந்து, அேன் தங்லைக்கும் இந்நிலைவயா என்று ைேலை

பைாண்டைர்.

3110. 'இலங்தகயில் விலங்கும் இதவ

எய்தல் இல, என்றும்,
வலங் தகயில் இலங்கும் அயில்
மன்ைன் உளன் என்ைா;
நலம் தகயில் அகன்றதுதகால்,
நம்மின்?' எை, தநந்தார்;
கலங்கல் இல் கருங் கண்
இதண வாரி கலுழ்கின்றார்.
 வலம் - பேற்றி மிக்ைதாய்; தகயில் இலங்கும் - ைரத்திவை விளங்கும்; அயில் மன்ைன் -
வேற்பலட ஏந்திய அரசைாகிய (இராேணன்); உளன் என்ைா - (ஆட்சித் தலைேைாய்)
உள்ளான் என்பதால்; இலங்தகயில் - இைங்லை மாநைரில்; என்றும் விலங்கும் இதவ
எய்தல் இல - எக்ைாைத்தும் மிருைங்ைளும் இத்தலைய பைாடுலமலய அலடந்ததில்லை;
நம்மின் நலம் - நம்முலடய சிைப்புக்ைள்; தகயில் அகன்றது தகால் - நம் லைவிட்டு
நீங்கிப் வபாயிற்வைா?;எை - என்று எண்ணி; தநந்தார் - ேருந்தியேர்ைளாய்; கலங்கல்
இல் - இதுேலர ைைங்கியறியாத; கருங்கண் இதண - ைரிய இரு ைண்ைளிலும்; வாரி
கலுழ்கின்றார் - பேள்ளம் பபருை நின்ைார்ைள்.

விைங்குைளும் துன்பம் அறியாத நாடாை இராேணன் ஆட்சியில் இைங்லை

விளங்கியலம புைப்படுத்தப்படுகிைது மயன் மைலள மணம் பசய்த ைாைத்து
இராேணனுக்கு மிக்ை சிைப்புலடய வேல் மயைால் ேழங்ைப் பபற்ைது என்பது
ேரைாறு. 44இராேணன் அடிைளில் சூர்ப்பணலை விழுதல்

3111. என்று, இதைய வன்

துயர் இலங்தகநகர் எய்த,
நின்றவர் இருந்தவதராடு
ஓடு தநறி யதட,
குன்றின் அடி வந்து படி
தகாண்டல் எை, மன்ைன்
தபான் திணி கருங் கைல்
விழுந்தைள், புரண்டாள்.
என்று இதைய வன் துயர் - இவ்ோைாை பபருந்துயரத்லத; இலங்தக நகர் எய்த -
இைங்லை நைர மக்ைள் எய்தவும்; நின்றவர்இருந்தவதராடு ஓடு தநறி யதட -
அமர்ந்திருந்தேரும், நின்றிருந்தேரும் ஓடுதற்கு ேழி பார்க்ைவும்; குன்றின் அடி
வந்துபடி தகாண்டல் எை - மலையடிோரம் நாடிச் வசர்ந்த வமைத்திரலளப் வபாை;
(சூர்ப்பணலை) ; மன்ைன் தபான் திணி கருங்கைல் - அரசன் இராேணனுலடய
பபான்ைாைாகிய வீரக்ைழல் அணிந்த ைரிய பாதங்ைளில்;விழுந்தைள் புரண்டாள் -
ேந்து வீழ்ந்து உருண்டாள்.

இராேணன் சீற்ைம் பைாள்ளும் வபாது தாங்ை ஒண்ணாபதை ஓடக் ைருதிைர் மக்ைள்.

உேலமயணி. இராேணன் - குன்று; சூர்ப்பணலை - ைருவமைம். ைருங் ைழல் -
பாதத்துக்கு அன்பமாழித்பதாலை.

3112. மூடிைது இருட் படலம்

மூஉலகும் முற்ற;
யசடனும் தவருக்தகாடு சிரத்
ததாதக தநளித்தான்;
ஆடிை குலக் கிரி;
அருக்கனும் அயிர்த்தான்;
ஓடிை திதசக் கரிகள்;
உம்பரும் ஒளித்தார்.
மூஉலகும் முற்ற - மூன்று உைைங்ைள் முழுேதிலும்; இருட் படலம் மூடிைது - இருள்
பசறிந்து ைவிந்தது; யசடனும் - பூமி தாங்கும் ஆதி வசடனும்; தவருக்தகாடு - அச்சம்
பைாண்டு; சிரத்ததாதக தநளித்தான் - தன் ஆயிரம் தலைைலளயும் ஒடுக்கிைான்;
குலக்கிரி ஆடிை -மலைத் பதாகுதிைள் இடம் பபயர்ந்தை; அருக்கனும் அயிர்த்தான் -
சூரியனும் தைக்கு ஏவதனும் வைடு ேருவமா எை ஐயப்பட்டான்;திதசக்கரிகள் ஓடிை-
திக்கு யாலைைள் அஞ்சி ஓடிை; உம்பரும் ஒளித்தார் -வதேர்ைளும் பேருண்டு ஓடி
ஒளிந்தைர். இராேணன் சிைக் வைாைம் ைருதித் திங்ைளும், விண்மீன்ைளும்,
அக்கினியும் மலைய இருள் சூழ்ந்ததாைவும், அேன் எழுந்த அதிர்ச்சியில் ஆதிவசடன்
பநளிந்ததாைவும், ைாலை மிதித்தூன்ை மலைைள் நடுங்கியதாைவும், அேன் வைாபம் எழ
சூரியன், திக்கு யாலைைள், வதேர்ைள் திலைத்து ஒளிந்ததாைவும் ைற்பலை பசய்தார்.

குைக்கிரிைள் - ையிலை, இமயம், மந்தரம், விந்தியம், நிடதம், ஏமகூடம், நீைம்,

ைந்தமாதைம் என்பை. வச ன் - அலைத்தும் அழிகிை ஊழியிலும் தான் அழியாது
மீதியாய் நிற்பேன்.

3113. விரிந்த வலயங்கள் மிதட

யதாள் படர, மீதிட்டு
எரிந்த நயைங்கள் எயிறின்
புறம் இதமப்ப,
தநரிந்த புருவங்கள் தநடு
தநற்றியிதை முற்ற,
திரிந்த புவைங்கள்; விதை,
யதவரும், அயர்த்தார்.
விரிந்த வலயங்கள் - ஒளி விரிந்த ோகு ேலளைள்; மிதட யதாள் படர - பபாருந்திய
வதாள்ைள் பபாங்கி எழவும்; நயைங்கள் -ைண்ைள்; மீதிட்டு எரிந்த - பநருப்புக் கிளர்ந்து
எரியவும்; எயிறின் புறம் இதமப்ப - பற்ைள் பேளித் வதான்றி ஒளிவீசவும்; தநரிந்த
புருவங்கள் - ேலளந்துயரும் புருேங்ைள்; தநடு தநற்றியிதை முற்ற - விரிந்த
பநற்றியின் மீவதறிச் வசரவும்; (அக்வைாபக் ைாட்சிி் ைண்டு);புவைங்கள் திரிந்த -
உைைங்ைள் நிலைகுலைந்வதாடிை; யதவரும் -வதேர்ைளும்; விதை அயர்த்தார் -
பசய்தற்குரிய ைடலமைலள மைந்தைர்.

பபாங்கிபயழும் வதாளும், பநருப்புமிழ் ைண்ைளும், புைத்திடும் பற்ைளும், உயரும்

புருேமும் சிை அறிகுறிைள். 'நயைங்ைள் எரிந்த' என்ை பதாடரில் 'எரிந்த என்ை பைவின்
பால் விலைமுற்லை (முற்பைச்சம்) எை எச்சமாக்கிப் பபாருள் பைாள்ளப்பட்டது.

3114. ததன் திதச நமன்ததைாடு

யதவர் குலம் எல்லாம்,
இன்று, இறுதி வந்தது
நமக்கு' எை, இருந்தார்;
நின்று உயிர் நடுங்கி, உடல்
விம்மி, நிதல நில்லார்,
ஒன்றும் உதரயாடல் இலர்,
உம்பரிதைாடு இம்பர்.
ததன் திதச நமன் ததைாடு - பதற்குத் திலசயிைைாகிய எமனுடன்; 'யதவர் குலம்
எல்லாம் - அலைத்துத் வதேர்ைளும்'; 'நமக்கு இன்று இறுதி வந்தது' - 'நம் எல்ைாருக்கும்
இன்வைாடு முடிவு ைாைம் ேந்துவிட்டது'; எை இருந்தார் - என்று ைருதிைர்;
உம்பரிதைாடு இம்பர் - ோனுைைரும் மண்ணுைைரும்; நின்று உயிர் நடுங்கி - அஞ்சி
நின்று உயிரும் பலதக்ை; உடல் விம்மி - உடல் பபருமூச்பசறிந்து; நிதல நில்லார் - ஒரு
நிலையில் நிற்ை முடியாதேர்ைளாய்; ஒன்றும் உதரயாடல் இலர் - ஏதும் வபசைாற்ைாது
பமௌைம் பூண்டைர்.

'இப்படிச் பசய்தேர் யார்' எை இராேணன் வைட்டல்

3115. மடித்த பில வாய்கள்ததாறும்,

வந்து புதக முந்த,
துடித்த ததாடர் மீதசகள்
சுறுக்தகாள உயிர்ப்ப,
கடித்த கதிர் வாள் எயிறு
மின் கஞல, யமகத்து
இடித்த உரும் ஒத்து உரறி,
'யாவர் தசயல்?' என்றான்.
மடித்த - சிைத்தால் உதடு அதுக்கிய; பில வாய்கள் ததாறும் - மலைக் குலை வபான்ை
பத்து ோய்ைளிலும்; வந்து புதக முந்த -சிைத் தீயின் புலை பபாங்கி ேர; துடித்த ததாடர்
மீதசகள் - வைாபத்தால் துடிதுடிக்கும் அடர்ந்த மீலசைள்; சுறுக்தகாள உயிர்ப்ப -
பபாசுங்கி நாறும்படி பபருமூச்சு பேளிப்பட; கடித்த கதிர் வாள் எயிறு -இறுை பமன்ை,
ஒளி வீசும் கூரிய பற்ைள்; மின் கஞல - மின்ைல் வபால் பிரைாசிக்ை; யமகத்து இடித்த
உரும் ஒத்த உரறி - முகில்ைளில் ஓலச பசய்து எழும் இடி முழக்ைம் வபால் வபபராலி
பசய்து; 'யாவர் தசயல்' என்றான் - 'இது யாருலடய பசயல்' என்று விைவிைான்.

தங்லை நிலைைண்ட இராேணன் பைாண்ட சிைமும் வைட்ட விைாவும் இப்பாடலில்

அலமந்துள்ளை.

3116. 'கானிதட அதடந்து புவி

காவல் புரிகின்றார்;
மீனுதட தநடுங் தகாடியியைான்
அதையர்; யமல் கீழ்
ஊனுதட உடம்பு உதடதமயயார்
உவதம இல்லா
மானிடர்; தடிந்தைர்கள் வாள்
உருவி' என்றாள்.
கானிதட அதடந்து - (நான் இருந்த) ைாைைத்திற்கு ேந்து;புவி காவல் புரிகின்றார் -
இந்தப் பூமிலயப் பாதுைாக்கும் பணியிலை வமற் பைாண்டிருக்கின்ைைர்; மீனுதட
தநடுங் தகாடியியைான் அதையர் - மைர மீன் பைாடிலய உலடய மன்மதனுக்கு
நிைராைேர்ைள்; யமல் கீழ் - விண்ணிலும் மண்ணிலும்; ஊனுதட உடம்பு
உதடதமயயார் - தலசயாைாகிய உடம்பு பலடத்வதார் எேரும்; உவதம இல்லா
மானிடர் - தமக்கு உேலமயாைக் கூை முடியாத (அழகும் வீரமும் உலடய) மானிடர்
இருேர்; வாள் உருவித் தடிந்தைர்கள் - ோலள உருவி இவ்ோறு அரிந்தைர்; என்றாள் -
என்று (சூர்ப்பணலை) கூறிைாள்.

தைக்குத் தீலம பசய்தேர்ைளின் அழலையும் ைாம மிகுதியால் பாராட்டி உலரத்தாள்.

புவி ைாேல் புரிகின்ைார் என்ைது அரசகுமாரர்ைள் என்ை குறிப்லப உணர்த்த எைைாம்.
அனுபவிக்கும் அேைத்திலடயிலும் முலையிட்டுப் பழி தூண்டும் பசயலிலடயிலும்
இராமைக்குேரின் வமனி அழலை மைக்ை முடியவில்லை.

இராேணன் மீண்டும் சூர்ப்பணலைலய விைேல்

3117. 'தசய்தைர்கள் மானிடர்'

எை, திதச அதைத்தும்
எய்த, நதக வந்தது; எரி
சிந்திை, கண் எல்லாம்;
'தநாய்து அவர் வலித் ததாழில்;
நுவன்ற தமாழி ஒன்யறா?
தபாய் தவிர்; பயத்தத ஒழி;
புக்க புகல்' என்றான்.
(சூர்ப்பணலை) ; 'மானிடர் தசய்தைர்கள்' எை - மனிதர்ைள் இவ்ோறு பசய்தார்ைள்
என்று கூைவும்; திதச அதைத்தும் எய்த நதக வந்தது - (இராேணனுக்குத்)
திலசைபளல்ைாம் எதிபராலிக்கும்படி நலைப்புப் பிைந்தது; கண் எல்லாம் எரி சிந்திை -
ைண்ைளில் பநருப்புப் பபாறிபைந்தது; 'அவர் வலித் ததாழில் - அம் மனிதர்ைளின்
துணிச்சைாை பசயல்; தநாய்து - அற்பமாைது; நுவன்ற தமாழி ஒன்யறா - நீ கூறிய
பசய்தி உண்லமயாைது தாவை? ; தபாய்தவிர் - பபாய்லய விட்டுச் பசால்; பயத்தத
ஒழி - அச்சத்லத ஒழிோயாை; புக்க புகல் -நடந்தேற்லை பமய்யாைச் பசால்'; என்றான் -
என்று பமாழிந்தான்.

மனிதர் பசயபைனின் உண்லமயாய் இருக்ை முடியாவத என்று ைருதி இவ்ோறு

வைட்டான். புக்ை - புகுந்தலே நிைழ்ந்தலே; பைவின்பாற் பபயர். 51சூர்ப்பணலையின்
விலட
3116. 'மன்மததை ஒப்பர், மணி
யமனி; வட யமருத்
தன் எழில் அழிப்பர், திரள்
யதாளின் வலிதன்ைால்;
என், அததை இப்தபாழுது
இதசப்பது? உலகு ஏழின்
நல் மதம் அழிப்பர், ஓர்
இதமப்பின், நனி, வில்லால்.
மணி யமனி - (அம்மானிடர்) மணி வபால் ஒளி வீசும் வமனியழைால்; மன்மததை
ஒப்பர் - ைாமலை ஒத்திருப்பார்ைள்; திரள் யதாளின் வலி தன்ைால் - திரண்ட
வதாள்ைளின் ேலிலமலயக் ைணக்கிட்டால்;வடயமருத் தன் எழில் அழிப்பர் - ேடக்கில்
உள்ள வமரு மலையின் அழலையும் வதால்வியுைச் பசய்ேர்; என் அததை இப்தபாழுது
இதசப்பது? - அவ்ோற்ைல்ைலள இங்வை இப்வபாது விரித்துப் வபசி என்ை பயன்;
வில்லால் - (தம்) வில்ைாற்ைைால்; ஓர் இதமப்பின் - ைண்ணிலமப் பபாழுதில்; உலகு
ஏழின் நல்மதம் நனி அழிப்பர் - ஏழு உைைங்ைளின் ேலிலம மிக்ைாலர பயல்ைாம் மிை
ஆற்ைவைாடு அழிக்ை ேல்ைேர் ஆேர்.

இராம இைக்குேரின் அழகு, ேலிலம இரண்டிலையும் இப்பாடலில் கூறிைாள்.

3119. 'வந்ததை முனித்ததலவர்பால்

உதடயர்; வாைத்து
இந்துவின் முகத்தர்; எறி
நீரில் எழு நாளக்
கந்த மலதரப் தபாருவு
கண்ணர்; கைல், தகயர்;
அந்தம் இல் தவத் ததாழிலர்;
ஆர் அவதர ஒப்பார்?
(வமலும் அேர்ைள்); முனித்ததலவர் பால் வந்ததை உதடயர் - தே நைம் சான்ை
பபரிவயாரிடம் ேணக்ைம் பசய்யும் இயல்பிைர்;வாைத்து இந்துவின் முகத்தர் -
விண்ணில் விளங்கும் மதியம் வபால் முைம் உலடயேர்; எறி நீரில் - அலை வீசும் நீர்
நிலையில்; எழு நாளக் கந்த மலதர - ேளரும் தண்வடாடு கூடிய மண மிகு தாமலரப்
பூலே;தபாருவு கண்ணர் - ஒத்த ைண்ைலள உலடயேர்; கைல் தகயர் - அம்மைர்
வபான்வை அலமந்த ைாலும் ைரமும் உலடயேர்; அந்தம் இல்தவத் ததாழிலர் -
எல்லையற்ை தேவம ைடலமயாைக் பைாண்டேர்; ஆர் அவதர ஒப்பார்? - அேர்ைளுக்கு
நிைராை யாலரக் கூை முடியும்? (எேலரயும் கூை முடியாது). முனிேலர
ேணங்குேபரன்ைலமயின் பிைர் யாலரயும் ேணங்ை மாட்டார் எை உணர்த்திைாள்.
இப்பாடலிலும் அேர்ைள் அழகும் பண்பும் உலரக்ைப்பட்டை.
3120. 'வற்கதலயர்; வார் கைலர்;
மார்பின்அணி நூலர்;
விற் கதலயர்; யவதம் உதற
நாவர்; தனி தமய்யர்;
உற்கு அதலயர்; உன்தை ஓர்
துகள்-துதணயும் உன்ைார்;
தசாற் கதல எைத் ததாதலவு
இல் தூணிகள் சுமந்தார்.
(இன்னும் அேர்ைள்) வற்கதலயர் - மரவுரி தரித்திருப்பர்; வார் கைலர் - பநடிய
வீரக்ைழல் அணிந்திருப்பர்; மார்பின் அணி நூலர் - மார்பில் முப்புரி நூல்
அணிந்திருப்பர்; விற்கதலயர் - வில்லின் ைலைபயல்ைாம் அறிந்திருப்பர்; யவதம் உதற
நாவர் - மலை பயின்ை நாலே உலடயேர்; தனி தமய்யர் - தனிச் சிைப்பு மிக்ை வமனி
அழகுலடயேர்; உற்கு அதலயர் - உைக்கு அஞ்சாதேர்ைள்;உன்தை ஓர் துகள்
துதணயும் உன்ைார் - ஒரு சிறு தூசியளவு கூட உன்லை மதியாதேர்; தசாற் கதல எை -
பசால்ைால் அலமந்த ைலைப் பலடப்புப் வபாை; ததாதலவு இல் தூணிகள் சுமந்தார் -
அழிவில்ைாத அம்புைலளக் பைாண்ட அம்பைாத் தூணிைள் தாங்கிைேர்ைள்.
மரவுரியும் அேர்க்கு அழைாைலமயின் ேற்ைலையர் என்ைாள். ைரன் முதலிவயாலர
அழித்த அருலம விளங்ை விற்ைலையர் என்ைாள். உன்லை அேர்ைள் மதிக்ைவில்லை
என்பலத எைக்கு வநர்ந்தலேவய ைாட்டும் என்று குறிப்பால் ைாட்டிைாள். இதைால்
இராேணனின் சிைத்லதயும் தூண்டிைாள். பசால்லும் அம்பும் இலணயாைலே
'பசால்பைாக்கும் ைடிய வேைச் சுடுசுரம்' எைத் (388) தாடலை ேலதப் படைத்தும்
கூறிைார்.

3121. 'மாரர் உளயர இருவர், ஓர்

உலகில் வாழ்வார்?
வீரர் உளயர, அவரின் வில்
அதனின் வல்லார்?
ஆர் ஒருவர் அன்ைவதர
ஒப்பவர்கள், ஐயா?
ஓர் ஒருவயர இதறவர்
மூவதரயும் ஒப்பார்.
ஐயா - ஐயவை; ஓர் உலகில் வாழ்வார் - ஒவர உைகின்ைண் ோழ்கின்ைேர்ைளாய்;
இருவர் மாரர் உளயர? - இரண்டு மன்மதர்ைள் இருக்கின்ைார்ைளா?; அவரின்
வில்லதனில் வல்லார் -அேர்ைலளக் ைாட்டிலும் வில் ேலிலமயில் ேல்ைேர்; வீரர்
உளயர - (வேறு) வீரர்ைளும் இருக்கின்ைார்ைளா?; ஒருவர் அன்ைவதர ஒப்பவர்கள் ஆர் -
அேர்ைளுக்குச் சமாைமாை உள்ளேர் எேவரனும் உண்டா?; ஓர் ஒருவயர இதறவர்
மூவதரயும் ஒப்பார் - அேர்ைளில் ஒவ்போருேருவம மும்மூர்த்திைளுக்கு
நிைராைேர்ைளாய் இருப்பார்ைள்.
 மும்மூர்த்திைளும் வசர்ந்தால் இேர்ைளில் ஒருேருக்குச் சமமாேர் எை இேர்ைலள
உயர்த்திக் கூறிைாள்.

3122. "ஆறு மைம் அஞ்சிைம், அரக்கதர"

எைச் தசன்று
ஏறு தநறி அந்தணர் இயம்ப,
"உலகு எல்லாம்
யவறும்" எனும் நுங்கள் குலம்,
"யவதராடும் அடங்கக்
யகாறும்" எை, முந்தத ஒரு
சூளுறவு தகாண்டார்.
ஏறு தநறி அந்தணர் - வமைாை பநறியில் ோழும் முனிேர்ைள்; ஆறுமைம் அஞ்சிைம்
அரக்கதர - அடக்ைம் மிக்ை எங்ைள் மைம்அரக்ைர்ைலளக் ைண்டு அஞ்சுகிைது; எைச்
தசன்று இயம்ப -என்று (அம்மானிடரிடம்) பசன்று பசால்ைவும் (அம்மனிதர்ைள்);
உலகு எல்லாம் யவறும் எனும் - அலைத்து உைைங்ைலளயும் நாங்ைள் பேல்வோம்
என்று கூறும்; நுங்கள் குலம் - அரக்ைர்ைளாகிய உங்ைள் ேமிசத்லத;யவதராடும்
அடங்கக் யகாறும் எை - வேவராடு அழித்து முடிப்வபாம் என்று;முந்தத ஒரு சூளுறவு
தகாண்டார் - முன்பு ஒரு சபதம் பசய்துள்ளைர்.

அைத்தியப் படைத்தில் முனிேர்க்கு அபயம் தந்த பசயல் கூைப்பட்டுள்ளது. ஆறு

மைம் - விலைத் பதாலை.

3123. 'தராவலய யநமி உைவன்,

தயரதப் யபர்ப்
பராவ அரு நலத்து ஒருவன்,
தமந்தர்; பழி இல்லார்;
விராவ அரு வைத்து, அவன்
விளம்ப, உதறகின்றார்;
இராமனும் இலக்குவனும் என்பர்,
தபயர்' என்றாள்.
(அேர்ைள்) தரா வலய யநமி உைவன் - பூமி முழுேலதயும் தன்ஆட்சிச் சக்ைரத்தால்
ைட்டுப்படுத்தியேைாை; தயரதப் யபர் -தயரதன் என்னும் பபயலர உலடய; பராவரு
நலத்து ஒருவன் -புைழ்ந்துலரக்ை ஒண்ணாத சிைப்புக்ைள் பைாண்ட ஒரு மன்ைைது;
தமந்தர் -மக்ைள்; பழி இல்லார் - பழி கூைைாைாத சிைப்புலடயேர்; அவன் விளம்ப -
அத்தயரதன் இட்ட ைட்டலளயால்; விரா வரு வைத்து உதறகின்றார் - பநருங்குதற்கு
அரிய ைாட்டில் ேசிக்கின்ைார்ைள்; தபயர் இராமனும்இலக்குவனும் என்பர் - அேர்ைள்
முலைவய இராமன் என்றும் இைக்குேன் என்றும் பபயருலடயார்; என்றாள் - என்று
(சூர்ப்பணலை) கூறிைாள்.
 இராமைக்குேர் ேைம் புகுந்த ேரைாறு கூறிைாள்.

இராேணன் தன்லைத் தாவை பழித்துக் கூறுதல்

3124. 'மருந்து அதைய தங்தக மணி

நாசி வடி வாளால்
அரிந்தவரும் மானிடர்; அறிந்தும்,
உயிர் வாழ்வார்;
விருந்து அதைய வாதளாடும், விழித்து,
இதறயும் தவள்காது.
இருந்தைன் இராவணன் இன்
உயிர்தகாடு, இன்னும்.
மருந்ததைய தங்தக - அமுதம் வபால் அடியேளாை தங்லை சூர்ப்பணலையின்;
மணிநாசி - அழகிய மூக்லை; வடிவாளால் அரிந்தவரும் - கூர்ோள் பைாண்டு
அறுத்பதறிந்தேர்ைளும்;மானிடர் - (இழிந்த) மனிதர்ைவள ஆேர்; அறிந்தும் உயிர்
வாழ்வார் -(அங்ஙைம்) தாக்ைப்பட்டாள் என் தங்லை எை அறிந்த பின்னும் உயிர்
பிலழத்திருந்தைர்; இராவணன் - இராேணைாகிய நான்;விருந்ததைய வாதளாடும் -
புதிது வபாலும் என் ோபளாடும்; இன்னும் விழித்து - இன்னும் விழித்துக் பைாண்டு;
இதறயும் தவள்காது - சற்றும் பேட்ைமின்றி; இன்னுயிர் தகாடு - இனிய உயிலரச்
சுமந்து பைாண்டு;இருந்தைன் - இருக்கின்வைன்!

மனிதர்ைள் தீங்கிலழத்த பின்னும் அேர்ைலள மாய்க்ைாமல் இருக்கும் தன்லைவய

பநாந்து பைாள்கிைான் இராேணன்.

3125. 'தகாற்றம்அது முற்றி,

வலியால் அரசு தகாண்யடன்;
உற்ற பயன் மற்று இதுதகாலாம்?
முதற இறந்யத
முற்ற, உலகத்து முதல்
வீரர் முடி எல்லாம்
அற்ற தபாழுதத்து, இது
தபாருந்தும் எைல் ஆயம?
தகாற்றம் அது முற்றி - பேற்றி வமல் பேற்றி நிலைந்து;வலியால் அரசு தகாண்யடன் -
என் ஆற்ைைால் இைங்லை ஆட்சிலய நிறுவிக் பைாண்வடன்; உற்ற பயன் மற்று இது
தகாலாம் - (இத்தகு பபருலமக்குரிய நான்) அதடந்த பயன் இவ்வளவுதாைா? ;முதற
இறந்யத - என் ஆட்சி முலை அழிந்து வபாை; முற்ற உலகத்து - முழுேதுமாய்
இப்வபருைகின்; முதல் வீரர் முடி எல்லாம் -தலைலம சான்ை வீரர்ைளுலடய தலைைள்
எல்ைாம்; அற்ற தபாழுதத்து -அறுபட்ட நிலை ேந்தாலும்; இது தபாருந்தும் எைல்
ஆயம - (ஏற்பட்டுள்ள) இழிவு என் தகுதிக்குப் பபாருந்தியதாகுவமா?
 உைைத்து வீரர்ைள் தலை இழந்தாலும் தங்லை மூக்கிழந்தலம வநராகுவமா என்பது
வதான்ை உலரத்தான்.

3126. 'மூளும் உளது ஆய பழி

என்வயின் முடித்யதார்
ஆளும் உளதாம்; அவரது ஆர்
உயிரும் உண்டாம்;
வாளும் உளது; ஓத விடம்
உண்டவன் வைங்கும்
நாளும் உள; யதாளும் உள;
நானும் உதளன் அன்யறா?
மூளும் உளதாய பழி - உருோகி ேந்திருக்கும் அேமாைத்லத;என் வயின் முடித்யதார்
- என்பால் இலழத்த; ஆளும் உளதாம் - மானிடர்ைள் இன்னும் இருந்தைர்; அவரது ஆர்
உயிரும் உண்டாம் - அேர்ைளின் இனிய உயிரும் இன்னும் அழிக்ைப்படாமல்
இருந்தது;வாளும் உளது - (என் லை) ோளும் ேறிவத இருந்தது; ஓதவிடம் உண்டவன் -
ைடலில் பிைந்த நஞ்சிலை உண்ட சிேபபருமான்; வைங்கும் நாளும் உள - அளித்த என்
ஆயுட் ைாைமும் இருந்தது; யதாளும் உள நானும் உதளன் அன்யறா? - (பயனின்றி) என்
வதாள்ைளும் உள்ளை, நானும் (பசயலின்றி) இருந்வதன் அல்ைோ?

ோளும், வதாளும் பிைவுமாம் ேல்ைலம பபற்றிருந்தும் பழிக்கு ஆளாவைன் என்ை

தன்னிரக்ைம் புைப்படுத்தப்படுகிைது.

3127. 'தபாத்துற உடற்பழி

புகுந்தது" எை நாணி,
தத்துறுவது என்தை? மையை!
தளரல் அம்மா!
எத் துயர் உைக்கு உளது?
இனி, பழி சுமக்க,
பத்து உள ததலப் பகுதி;
யதாள்கள் பல அன்யற?
மையை - என் உள்ளவம! உடல் தபாத்துறப் பழி புகுந்தது - உடலையும் துலளத்துப்
பழி பசன்று நின்ைது; எை நாணி - என்று பேட்ைமுற்று; தத்துறுவது என்தை? - ஏன்
தடுமாறுகிைாய்?;தளரல் - வசார்ேலடயாவத; உைக்கு எத்துயர் உளது? - உைக்கு
அேமாைம் சுமக்கும் எவ்விதத் துன்பமும் வேண்டியதில்லை (ஏபைனில்);இனிப் பழி
சுமக்க - இனிவமல் அப்பழிலயத் தாங்ை; பத்துள ததலப்பகுதி - தலைைள் பத்து
உள்ளை; யதாள்கள் பல அன்யற - வதாள்ைளும் பை உள்ளை அன்வைா?
 அம்மா - இலடச் பசால் பழி தீர்க்ை வேண்டிய தலைப் பாரமும்,வதாள் ேலிலமயும்
உண்படை பமாழிகின்ைான்.
ைரன் முதலிவயார் பற்றி இராேணன் விைேல்

3128. என்று உதரதசயா, நதகதசயா,

எரி விழிப்பான்,
'வன் துதண இலா இருவர்
மானிடதர வாளால்
தகான்றிலர்களா, தநடிய
குன்றுதடய கானில்
நின்ற கரயை முதலியைார்
நிருதர்?' என்றான்.
என்று உதர தசயா - எைக் கூறி; நதக தசயா - சிரித்து; எரி விழிப்பான் - பநருப்பபழ
விழித்து (இராேணன்); தநடிய குன்றுதடய கானில் - பபரு மலை சூழ்ந்த ைாைைத்தில்;
நின்ற கரயை முதலியைார் நிருதர் - ைாேலில் நிலை பபற்ை ைரன் முதைாகிய அரக்ை
வீரர்ைள்; வன்துதண இலா இருவர் மானிடதர - பபருந்துலண ஏதும் இல்ைாமல்
எதிர்த்த அவ்விரு மனிதர்ைலள; வாளால் தகான்றிலர்களா? -ோள் வீசிக் பைால்ை
வில்லையா?; என்றான் - என்று விைவிைான்.
துலண ேலிலமயும் இல்ைாதேர்ைலள ஆயுத ேலிலம பைாண்வடார் வதாற்பிக்ை
வில்லையா என்ைான். 62நடந்ததுபற்றிச் சூர்ப்பணலை கூைல்

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

3129. அற்று அவன் உதரத்தயலாடும், அழுது

இழி அருவிக் கண்ணள்,
எற்றிய வயிற்றள், பாரினிதட
விழுந்து ஏங்குகின்றாள்,
'சுற்றமும் ததாதலந்தது, ஐய!
தநாய்து' எை, சுமந்து தகயள்,
உற்றது ததரியும்வண்ணம்,
ஒருவதக உதரக்கலுற்றாள்:
அற்று அவன் உதரத்தயலாடும் - அவ்ோறு (இராேணன்) கூறிய மாத்திரத்தில்; அழுது
இழி அருவிக் கண்ணள் - அழுேதால் ேழியும் அருவி வபான்ை ைண்ணீலர
உலடயேளாய் (சூர்ப்பணலை) ;எற்றிய வயிற்றள் - (லைைளால்) அடிக்ைப்படும்
ேயிற்லை உலடயேளாய்; பாரினிதட விழுந்து ஏங்குகின்றாள் - நிைத்தின் வமல்
விழுந்து புரண்டு அழுகின்ைேளாய்; 'ஐய - ஐயவை; சுற்றமும் தநாய்து ததாதலந்தது -
(ைாேல் நின்ை) உைவும் விலரவில் அழிந்து வபாைது; எைச் சுமந்த தகயள்- எைத் தலை
மீது லைலய லேத்தோறு; உற்றது ததரியும் வண்ணம் - (ைரன் முதலிவயாருக்கு) வநர்ந்த
அழிவின் ேரைாறு விளங்கும்படியாை; ஒரு வதக உதரக்கலுற்றாள் - ஒருோறு
பதாகுத்துக் கூைைாயிைாள்.

3130. ' "தசால்" என்று என் வாயில் யகட்டார்;

ததாடர்ந்து எழு யசதையயாடும்
"கல்" என்ற ஒலியில் தசன்றார்,
கரன் முதல் காதள வீரர்;
எல் ஒன்று கமலச் தசங் கண் இராமன்
என்று இதசத்த ஏந்தல்
வில் ஒன்றில், கடிதக மூன்றில்,
ஏறிைர் விண்ணில்' என்றாள்.
கரன் முதல் காதள வீரர் - ைரன் முதலிய இளங்ைாலளைளாை வீரர்ைள்; தசால் என்று
என் வாயில் யகட்டார் - வநர்ந்தது பசால் என்று என் ோய்பமாழிலயக் வைட்ட உடவை;
ததாடர்ந்து எழு யசதையயாடும்- இலடவிடாது ேரும் பலடைவளாடும்; கல்தலன்ற
ஒலியில் தசன்றார் - ைல்பைன்ை வபபராலி முழங்ைப் புைப்பட்டைர்; எல் ஒன்று கமலம்
- ஒளிக்ைதிர் பட்டு விரிந்த தாமலர வபாலும்; தசங்கண் இராமன் -சிேந்த ைண்ைலள
உலடய இராமன்; என்று இதசத்த ஏந்தல் - எைப் பபயர் பபற்ை தலைேனின்; வில்
ஒன்றில் கடிதக மூன்றில் - புைழ் பபற்ைவில்ைால்மூன்வை நாழிலையில்; ஏறிைர்
விண்ணில் என்றாள் - இைந்து விண்ணுைைலடந்தைர் எைக் கூறிைாள்.

இராமன் வில்ைாற்ைல் விளங்ை, பசன்ைேர் மூன்வை நாழிலையில் மடிந்தார் எை

விலரவு வதான்ைக் கூறிைாள். இந்த நிலையிலும் கூட இராமன் அழகிலும் வீரத்திலும்
சூர்ப்பணலை பைாண்ட ைேர்ச்சி பதளிோை விளங்குகிைது.

3131. தாருதடத் தாதையயாடும் தம்பியர்,

தமியன் தசய்த
யபாரிதட, மடிந்தார் என்ற உதர
தசவி புகாதமுன்ைம்,
காரிதட உருமின், மாரி
கைதலாடு பிறக்குமாயபால்
நீதராடு தநருப்புக் கான்ற, நிதர
தநடுங் கண்கள் எல்லாம்.
தமியன் தசய்த யபாரிதட - இராமன் ஒருேைாைவே பசய்த வபாரில்; தாருதடத்
தாதையயாடும் தம்பியர் - மாலைைள் சூடிய வீரர்ைவளாடு ைரன் முதலிய தம்பிமார்ைள்;
மடிந்தார் -மரணமுற்ைார்; என்ற உதர - என்னும் பமாழி; தசவி புகாத முன்ைம் - தன்
ைாதில் விழு முன்ைர்; காரிதட மாரி - வமைங்ைளில் பிைந்த மலழ; உருமின்கைதலாடு -
இடி மின்ைல் பநருப்புக்ைவளாடு; பிறக்குமா யபால் - வதான்றிைாற் வபாை; நிதற
தநடுங் கண்கள் எல்லாம் - நிலைந்த பபரிய ைண்ைள் எல்ைாேற்றிலும்; நீதராடு
தநருப்புக் கான்ற - ைண்ணீரும் ைைலும் வீசிை.
 வசாைத்தால் ைண்ணீரும், வைாபத்தால் பநருப்பும் பிைந்தலமக்கு மலழயும் இடி
மின்ைல்ைளும் பிைந்த வமைத்லத உேலமயாக்கிைார்.

இராேணன் விைாவும் சூர்ப்பணலை விளக்ைமும்

3132. ஆயிதட எழுந்த சீற்றத்து அழுந்திய

துன்பம் மாறி,
தீயிதட உகுத்த தநய்யின்,
சீற்றத்திற்கு ஊற்றம் தசய்ய,
'நீ இதட இதைத்த குற்றம் என்தைதகால்,
நின்தை, இன்யை,
வாயிதட இதழும் மூக்கும் வலிந்து
அவர் தகாய்ய?' என்றான்.
ஆயிதட - அவ்ேமயம்; எழுந்த சீற்றத்து - உண்டாகிய வைாபத்தில்; அழுந்திய துன்பம்
மாறி - அனுபவித்த துயரம் நீங்கி; தீயிதட உகுத்ததநய்யின் - பநருப்பிவை விழுந்த
பநய்வபாை; சீற்றத்திற்கு ஊற்றம் தசய்ய - (துயரம் குலைந்த இடத்தில்) வைாபம்
ேலிலம பைாள்ள; (இராேணன் சூர்ப்பணலையிடம்); அவர் வலிந்து - இராம
இைக்குேர் பைம் பைாண்டு; நின்தை இன்யை - உன்லை இவ்ோறு; வாயிதட இதழும்
மூக்கும் தகாய்ய - ைாதின் மடலும் மூக்கும் அரிய; நீ இதட இதைத்த குற்றம் - நீ
அேர்ைள்பாற் பசய்த தேறு; என்தைதகால் -யாவதனும் உண்வடா; என்றான் - என்று
வைட்டான்.

ஊற்ைம் - ஊன்று வைால். ஓலச உட்புகும் ேழியாதைால் பசவிலய ோய் என்றும்

பசவிமடலை இதழ் என்றும் பமாழிந்தார்.

3133. 'என்வயின் உற்ற குற்றம்,

யாவர்க்கும் எழுத ஒண்ணாத்
தன்தமயன் இராமயைாடும்
தாமதர தவிரப்யபாந்தாள்,
மின்வயின் மருங்குல் தகாண்டாள்,
யவய்வயின் தமன் யதாள் தகாண்டாள்,
தபான்வயின் யமனி தகாண்டாள்,
தபாருட்டிைால் புகுந்தது' என்றாள்.
(அதற்குச் சூர்ப்பணலை) என் வயின் உற்ற குற்றம் -என்னிடத்தில் வநர்ந்த பிலழ
யாபதனில்; தாமதர தவிர - தன் இருக்லையாை தாமலரப் பூலே விட்டு; யாவர்க்கும்
எழுத ஒண்ணாத் தன்தமயன் இராமயைாடும் - எத்தகு திைன்மிக்ை ஓவியைாலும்
எழுதிக் ைாட்ட முடியாத எழில் மிக்ை இராமனுடன்; யபாந்தாள் - ேந்தேளும்; மின்
வயின் மருங்குல் தகாண்டாள் - மின்ைலிடம் இலடலயப் பபற்ைேளும்; யவய் வயின்
தமன்யறாள் தகாண்டாள் - மூங்கிலினிடம் பமல்லிய வதாள்ைலளப் பபற்ைேளும்;
தபான் வயின் யமனி தகாண்டாள் தபாருட்டிைால் - பசம்பபான்னிடத்தில் தனி
உடலைக் பைாண்டேளுமாை ஒருத்தி ைாரணமாை; புகுந்தது என்றாள் - வநர்ந்தது எைச்
பசான்ைாள்.
நான் உைக்ைாை இராமனுடன் ேந்த ைட்டழகிலயக் ைருதியதுதான் குற்ைம் எை
மலைமுைமாைக் கூறிைாள்.

குைமுலை கிளத்து படைத்துள் எழுதரிய திருவமனி (657) என்றும்ோலி ேலதப்

படைத்துள் ஓவியத்து எழுத ஒண்ணா உருேத்தாய் என்றும் முலைவய (4020) இராமன்
அழகு கூைப்பட்டது. அடுக்கிக் கூறிய உேலமைளால் சீலதயின் அழகு ஓர் உேலமயில்
அடங்குேதன்று எை உணர்த்திைார்.

பிராட்டியின் அழகிலை சூர்ப்பணலை விரித்துக் கூறுதல்

3134. 'ஆர் அவள்?' என்ையலாடும்,

அரக்கியும், 'ஐய! ஆழித்
யதர், அவள் அல்குல்; தகாங்தக, தசம்
தபான் தசய் குலிகச் தசப்பு;
பார் அவள் பாதம் தீண்டப்
பாக்கியம் பதடத்தது அம்மா!
யபர் அவள், சீதத' என்று வடிவு
எலாம் யபசலுற்றாள் :
(அது வைட்டு ஆர்ேமுற்ை இராேணன்) ஆர் அவள் என்ை யலாடும் - அந்தப் பபண்
யார் என்று வைட்டவுடன்; அரக்கியும் - சூர்ப்பணலையும்; ஐய - ஐயவை; அவள் அல்குல்
ஆழித்யதர் - அேளுலடய அல்குல் சக்ைரம் பூட்டிய வதர் வபாலும்; தகாங்தக தசம்
தபான் தசய் குலிகச் தசப்பு - அேளுலடய மார்பைங்ைள் தங்ைத்தால் பசய்யப்பட்ட
குங்குலியச் பசப்புப் வபாலும்; அவள் பாதம் தீண்டப் பார் பாக்கியம் பதடத்தது -
அேள் திருேடி பட பூமி புண்ணியம் பசய்தது வபாலும்; அம்மா - வியப்பு இது; அவள்
யபர் சீதத - அேள் பபயவரா சீலதயாம்; என்று வடிதவலாம் யபசலுற்றாள் - எைச்
சீலதயின் அழகு நைங்ைலள உலரக்ைத் பதாடங்கிைாள்.
இராேணன் ஆலசத் தீலய ேளர்க்ை பநய் பசாரிந்தாற் வபால் இவ்ேங்ை
ேருணலைைள் அலமந்துள்ளை.

3135. 'காமரம் முரலும் பாடல், கள், எைக்

கனிந்த இன் தசால்;
யத மலர் நிதறந்த கூந்தல்; "யதவர்க்கும்
அணங்கு ஆம்" என்ைத்
தாமதர இருந்த ததயல், யசடி
ஆம் தரமும் அல்லள்;
யாம் உதர வைங்கும் என்பது
ஏதைதமப்பாலது அன்யறா?
(அேளுலடய) கள் எைக் கனிந்த இன்தசால் - மதுலேப் வபால் மயக்ைமூட்டும்
இனிய பமாழிைள்; காமரம் முரலும் பாடல் - ைாமரம்என்னும் பண்ணிலச ைமழும்
பாடலை ஒக்கும்; யதமலர் நிதறந்த கூந்தல்- இனிய மைர்ைள் சூடப் பபற்ை கூந்தலை
உலடய (அேள்);யதவர்க்கும் அணங்கு ஆம் - வதேமாதரும் வபாற்றும்
அழகுமிக்ைேளாம்;என்ை - என்று பசால்லும்படி; தாமதர இருந்த ததயல் - தாமலர
மைரில் ேசிக்கும் திருமைளும்; யசடி ஆம் தரமும் அல்லள் - வதாழியாதற்குக் கூடத்
தகுதி அற்ைேள்; யாம் உதர வைங்கும் என்பது - அேளுலடய அழலைக்குறித்து நான்
எடுத்துச் பசால்ைக் ைருதுேது; ஏதைதமப் பாலது அன்யறா?- அறியாலமயின்
பாற்பட்டது ஆகும் அன்வைா? மானுடப் பபண்ைளினும் வதேமாதர் அழகுலடயார்.
வதேமாதர்க்கும் தலைவியாய், திருமைள் தாதியாம் தரமும் பபைாமற் வபாமளவு சிைந்த
எழிலுலடயாள் சீலத எைக் கூறுகின்ைாள்.

3136. மஞ்சு ஒக்கும் அளக ஓதி; மதை

ஒக்கும் வடிந்த கூந்தல்;
பஞ்சு ஒக்கும் அடிகள்; தசய்ய
பவளத்தின் விரல்கள்; ஐய!
அம் தசாற்கள் அமுதின் அள்ளிக் தகாண்டவள்
வதைம் தம தீர்
கஞ்சத்தின் அளவிற்யறனும்,
கடலினும் தபரிய கண்கள்!
அம் தசாற்கள் - அழகிய பசாற்ைலள; அமுதின் அள்ளிக் தகாண்டவள் -
அமுதத்திலிருந்து முைந்பதடுத்துக் பைாண்ட அம்மங்லையின்; அளக ஓதி - கூந்தல்;
மஞ்சு ஒக்கும் - வமைத்லத நிைர்க்கும்; வடிந்த கூந்தல் - முடியாது தாழ்ந்த கூந்தவைா;
மதை ஒக்கும் - (இைங்கும்) மலழக்ைார் வபான்றிருக்கும்; அடிகள் பஞ்சுஒக்கும் -
பாதங்ைள் பசம்பஞ்சிலைப் வபான்றிருக்கும்; விரல்கள் தசய்ய பவளத்தின் ஐய -
விரல்ைள் சிேந்த பேளத் துண்டுைள் வபாை அழைாைலே;வதைம் - முைம்; தம தீர்
கஞ்சத்தின் அளவிற்யறனும் - ைளங்ைமற்ை தாமலரப்பூ அளவிைதாயினும்; கண்கள்
கடலினும் தபரிய - (அம்முைத்துக்) ைண்ைவளா ைடலைக் ைாட்டிலும் பபரியலே.

ைடலினும் பபரிய ைண்ைள் - உயர்வு நவிற்சி அணி. அளைம் - ஐேலைக் கூந்தல்

முடிப்புைளில் ஒன்று முன் பநற்றி மயிர் என்பர் ோடுதல், முள்ளுலடலம, வசற்றில்
பிைத்தல் வபான்ை குற்ைங்ைள் தாமலரக்குக் கூை முடியும். முைத்தின் அளவினும்
ைண்ைலளப் பபரிதாைக் கூறுதற்குக் ைாரணம் அேற்றின் உயிர்த் தன்லமயும் பார்லே
அைற்சியும் ைருதி. 'வைட்டார் பிை பசயல்ைலள மைந்து நிற்ைலின் அமிழ்தத்லத உேலம
கூறிைார் என்று ஐயரேர்ைள் (குறுந். 206) எழுதிய குறிப்பு நிலையத்தக்ைது. அளை ஓதி -
இருபபயபராட்டுப் பண்புத் பதாலை.
3137. ' "ஈசைார் கண்ணின் தவந்தான்"
என்னும் ஈது இழுததச் தசால்; இவ்
வாசம் நாறு ஓதியாதளக் கண்டைன்,
வவ்வல் ஆற்றான்,
யபசல் ஆம் ததகதமத்து அல்லாப் தபரும்
பிணி பிணிப்ப, நீண்ட
ஆதசயால் அழிந்து யதய்ந்தான்
அைங்கன், அவ் உருவம் அம்மா!
அைங்கன் - உருவிலியாகிய மன்மதன்; ஈசைார் கண்ணின் தவந்தான் - சிேபிரான்
பநற்றிக் ைண்ணால் எரிக்ைப்பட்டான் என்பது; என்னும் ஈதுஇழுததச் தசால் - என்று
பசால்ைப்படும் இச் பசய்தி பபாய்ச் பசய்தியாகும்; (உண்லம யாபதனில்); இவ் வாசம்
நாறு ஓதியாதை - இந்த மணம் ைமழும் கூந்தலுலடய சீலதலய; கண்டைன் - ைண்டு
(வமாைமுற்று) ; வவ்வல் ஆற்றான் - ைேர்ந்து பசல்ை இயைாதேைாகி; யபசல் ஆம்
ததகதமத்து அல்லா - பேளிவய பசால்ைவும் முடியாத; தபரும் பிணி பிணிப்ப - ைாமப்
பபரு வநாய் பற்றிக் பைாள்ள; நீண்ட ஆதசயால் - மிகுதியாை ஆலசயிைாவை; அவ்
வுருவம் அழிந்து யதய்ந்தான் - அழகிய வமனி பமலிவுற்று அழிந்தான்; அம்மா -
வியப்பு!
உண்லமயாை மன்மதன் உருவிலியாை ைாரணம் ஒன்ைாை இருக்ை மற்பைான்லைக்
ைாரணமாக்குதல் ஒழிப்பு அணி. சீலதலயக் ைேரும் ஆற்ைல் மன்மதனுக்கு இல்லை
என்று பசால்லி, அதலைச் பசய்யுமாறு இராேணலை மலைமுைமாைத் தூண்டுகிைாள்.

3138. 'ததவ் உலகத்தும் காண்டி;

சிரத்தினில் பணத்தியைார்கள்
அவ் உலகத்தும் காண்டி; அதல
கடல் உலகில் காண்டி;
தவவ் உதல உற்ற யவதல, வாளிதை,
தவன்ற கண்ணாள்
எவ் உலகத்தாள்? அங்கம்
யாவர்க்கும் எழுத ஒணாதால்!
தவவ் உதல உற்ற யவதல, வாளிதை - பேப்பம் மிகுந்த பைால்ைர் உலையில்
உருோக்ைப்பட்ட வேல், ோள் முதலியேற்லைக் (கூர்லமயால்); தவன்ற கண்ணாள் -
பேற்றி பைாண்ட ைண்ைலள உலடயேள் (சீலத) ; எவ்வுலகத்தாள்? - எந்த உைலைச்
சார்ந்தேவளா (அறிவயன்); அங்கம் யாவர்க்கும் எழுத ஒணாதால் - சித்திரத்தில் கூட
யாராலும் இத்தலைய அழகு ேடிேம் தீட்ட முடியாத சிைப்புலடயாள்; ததவ்
உலகத்தும் காண்டி - (இேலளப் வபான்ை அழகுலடயார் உண்டா என்று) பலைேர்
உைைங்ைளிலும் வதடிக் ைாண்பாயாை; சிரத்தினில் பணத்தியைார்கள் அவ்வுலகத்தும்
காண்டி - தலைைளில் படவமந்திய நாைர் உைைத்தும் வதடிக் ைாண்பாயாை; அதல கடல்
உலகில் காண்டி - ைடல் சூழ்ந்த பூவுைகிலும் வதடிக் ைாண்பாயாை. (எங்கும் இேலள
ஒப்பாலரக் ைாணமாட்டாய்)
 இராேணன் ஆலண பசல்ை ேல்ை எவ்வுைைத்தும் இேலள நிைர்த்த அழகுலடயார்
இல்லை என்பதாம்.

3139. 'யதாதளயய தசால்லுயகயைா? சுடர்

முகத்து உலவுகின்ற
வாதளயய தசால்லுயகயைா?
அல்லதவ வழுத்துயகயைா?
மீளவும் திதகப்பதல்லால், தனித்தனி
விளம்பல் ஆற்யறன்;
நாதளயய காண்டி அன்யற? நான்
உைக்கு உதரப்பது என்யைா?
யதாதளயய தசால்லுயகயைா? - (அேளுலடய) வதாளின் அழலை எடுத்துக்
கூறுவேவைா?; சுடர் முகத்து உலவுகின்ற வாதளயய தசால்லுயகயைா? - ஒளி வீசும்
முைத்தில் திரிகின்ை ோலள மீன் வபான்ை ைண்ணழலை எடுத்துக் கூறுவேவைா?;
அல்லதவ வழுத்துயகயைா? - அல்ைாது பிை உறுப்புக்ைலள எடுத்துக் கூறுவேவைா?;
மீளவும் திதகப்பது அல்லால் - மறுபடியும் திலைத்துப் வபாகின்வைவை அன்றி; தனித்
தனி விளம்பல் ஆற்யறன் - ஒவ்வோர் உறுப்பழலையும் தனிவய ேருணிக்ை ேலிலம
இல்வைன்; நான் உைக்கு உதரப்பது என்யைா? - நான் உைக்கு விேரித்துச் பசால்ை
வேண்டுேது யாதுமில்லை; நாதளயய காண்டிஅன்யற - நாலளக்கு நீவய ைாணப்
வபாகின்ைாய் அல்ைோ?
இவ்ோறு கூறுேதன் மூைம் சீலதலயக் ைாணும் ஆேலை இராேணன் உள்ளத்வத
மூட்டுகின்ைாள்.

3140. 'வில் ஒக்கும் நுதல் என்றாலும், யவல்

ஒக்கும் விழி என்றாலும்,
பல் ஒக்கும் முத்து என்றாலும்,
பவளத்தத இதழ் என்றாலும்,
தசால் ஒக்கும்; தபாருள் ஒவ்வாதால்;
தசால்லல் ஆம் உவதம உண்யடா?
"தநல் ஒக்கும் புல்" என்றாலும்,
யநர் உதரத்து ஆகவற்யறா!
வில் ஒக்கும் நுதல் என்றாலும் - வில்லைப் வபால் பநற்றி அலமந்திருக்கிைது என்று
பசான்ைாலும்; விழி யவல் ஒக்கும் என்றாலும்- ைண்ைள் வேல் வபால் விளங்குகின்ைை
என்று பசான்ைாலும்; பல் முத்து ஒக்கும் என்றாலும் - பற்ைள் முத்துக்ைள்
வபான்றிருக்கும் என்று பசான்ைாலும்; பவளத்தத இதழ் என்றாலும் - பேளவம இேள்
இதழ்ைள் என்று பசான்ைாலும்; தசால் ஒக்கும் - உேமிக்ைப்படும் பசால் பபாருத்தம்
ஆைைாம்; (அல்ைாது); தபாருள் ஒவ்வாதால் - (சீலதயின் உறுப்பழலை உணர்த்தும்
முழுலமயாை) பபாருளால் பபாருந்தாது; தசால்லல் ஆம் உவதம உண்யடா - (எைவே)
பசால்ைத்தக்ை உேலம வேறு ஏவதனும் உளதாகுவமா? (இல்லை) ; புல் ஒக்கும் தநல் -
புல்லைப் வபான்றிருக்கும்பநல்; என்றாலும் - என்று கூறிைாலும்; யநர் உதரத்தாக
அற்யறா? - பபாருத்தமாை கூறியதாைக் ைருத முடியுமா? (பபாருந்தாது).
ேருணலைக்கு அப்பாற்பட்ட பபாலிவும் அழகும் சீலதபால் பபாருந்தியுள்ளை
எைவும், அதைால் நீவய வநரிற் ைாண்பவத பபாருத்தம் எைவும் சூர்ப்பணலை
உணர்த்துகின்ைாள்.

இராேணன் ைாமுறும் ேண்ணம் சூர்ப்பணலை உலரயாற்றுதல்

3141. 'இந்திரன் சசிதயப் தபற்றான்;

இரு- மூன்று வதைத்யதான்தன்
தந்ததயும் உதமதயப் தபற்றான்;
தாமதரச் தசங்கணானும்
தசந் திருமகதளப் தபற்றான்;
சீதததயப் தபற்றாய் நீயும்;
அந்தரம் பார்க்கின் நன்தம
அவர்க்கு இதல உைக்யக; ஐயா!
ஐயா - ஐயவை; இந்திரன் சசிதயப் தபற்றான் - வதவேந்திரன் சசிலய மலைவியாைப்
பபற்ைான்; இருமூன்று வதைத்யதான் தன் தந்ததயும் - ஆறுமுைங்ைலள உலடய
முருைனின் தந்லதயாகிய சிேபபருமானும்; உதமதயப் தபற்றான் -
உலமயம்லமயாலரத் துலணவியாைப் பபற்ைான்; தாமதரச் தசங்கணானும் -
பசந்தாமலரக் ைண்வணாைாை திருமாலும்; தசந்திருமகதளப் தபற்றான் -
சிேந்தஇைக்குமி வதவிலய மலைவியாை அலடந்தான்; நீயும் சீதததயப் தபற்றாய்-
(இராேணைாகிய) நீயும் சீலதலய மலைவியாை அலடந்து விட்டாய்; அந்தரம்
பார்க்கின் - (உங்ைளுள்) அழகிய உயர்வுற்ைார் யாபரைப் பார்த்தால்; நன்தம உைக்யக -
(சீலதலயப் பபறுேதால் கிலடக்கும்) நைங்ைபளல்ைாம் உன்லைவய அலடந்தை;
அவர்க்கு இல்தல -(முன்ைர் குறித்த) வதேர்ைளுக்கு இத்தலைய வபறு ோய்க்ைவில்லை.

பிை பதய்ே மாதர்ைளினும் சீலத உயர்ந்தேள் எைச் சுட்டிக் ைாட்டிைாள். இன்னும்

சீலதலய இராேணன் அலடயாத வபாதும் 'பபற்ைாய்' எை இைந்த ைாைத்தால்
வபசிைாள். அேலள அலடய வேண்டும் விலரலே உணர்த்தும் முலையிலும்,
இராேணன் நிலைத்தால் அேலள அலடேது திண்ணம் எை அேன் ேலிலமலய
உணர்த்தும் முலையிலும் இவ்ோறு கூைைாள் சூர்ப்பணலை.

குறிப்பு பமாழியாை, 'அந்தரம் பார்க்கின் நன்லம அேர்க்கு! உைக்கு இலை!' என்றும்

பிரித்துப் பபாருள் பைாள்ளுமாறு பாடல் அலமந்துள்ளது.

3142. 'பாகத்தில் ஒருவன் தவத்தான்;

பங்கயத்து இருந்த தபான்தை
ஆகத்தில் ஒருவன் தவத்தான்;
அந்தணன் நாவில் தவத்தான்;
யமகத்தில் பிறந்த மின்தை தவன்ற
நுண் இதடயிைாதள-
மாகத் யதாள் வீர!-தபற்றால்,
எங்ஙைம் தவத்து வாழ்தி?
ஒருவன் - (சிைப்புக்குரிய) சிேபபருமான் (தன் வதவிலய);பாகத்தில் தவத்தான் - தன்
இடப்பாைத்தில் லேத்துப் பபருலம பைாண்டான்;ஒருவன் - (மற்பைாரு பதய்ேமாகிய)
திருமால்; பங்கயத்து இருந்த தபான்தை - தாமலரயில் ேசிக்கும் பபான்மைளாகிய
திருலே;ஆகத்தில் தவத்தான் - மார்பில் அமர்த்திப் வபாற்றிைான்; அந்தணன் -பிரம்ம
வதேன்; நாவில் தவத்தான் - தன் நாவில் குடியிருத்திச் சிைப்புற்ைான்; மாகத் யதாள் வீர!
- விண்ணளவு உயர்ந்த வதாள்ைலளப் பபற்ை வீரவை!; யமகத்தில் பிறந்த மின்தை -
மலழ முகில்ைளிலடயில் உதிக்கும் மின்ைலை; தவன்ற நுண் இதடயிைாதள -
பேற்றி பைாள்ளும் பமல்லிய இலடலயப் பபற்ை சீலதலய; தபற்றால் - அலடந்து
விட்டாயாைால்; எங்ஙைம் தவத்து வாழ்தி? - (மற்ைத் பதய்ேப் பபண்ைளினும்
வமம்பட்டேள், ஆதைால்) எங்வை இருத்தி நீ ோழ இருக்கின்ைாவயா?

இப்பாடலிலும் இராேணனுக்கு வநரவிருக்கும் அழிவு குறிப்பால் உணர்த்தப்

பபறுகின்ைது. 'எங்ஙைம் லேத்து ோழ்தி'? என்னும் விைா, 'உன்ைால் ோழ முடியாது'
என்ை குறிப்புப் பபாருலளத் தந்து நிற்கின்ைது.

3143. 'பிள்தளயபால் யபச்சிைாதளப்

தபற்றபின், பிதைக்கலாற்றாய்;
தகாள்தள மா நிதியம் எல்லாம்
அவளுக்யக தகாடுத்தி; ஐய!
வள்ளயல! உைக்கு நல்யலன்;
மற்று, நின் மதையில் வாழும்
கிள்தளயபால் தமாழியார்க்கு எல்லாம்
யகடு சூழ்கின்யறன் அன்யற?
ஐய - ஐயவை; பிள்தள யபால் யபச்சிைாதள - மழலை வபாை இனிலமயாைப்
வபசுகின்ை சீலதலய; தபற்றபின் - அலடந்த பின்ைர்; பிதைக்கலாற்றாய் - (அேள்
அருகிருப்பதால்) எப் பிலழயும் நீ பசய்ய மாட்டாய்; வள்ளயல - பைாலட நைம்
உலடயேவை; தகாள்தள மாநிதியம் எல்லாம் - மிகுதியாை நிலைந்துள்ள உன் பசல்ேம்
அலைத்லதயும்; அவளுக்யக தகாடுத்தி - (அன்பு ைாரணமாை) அேளுக்வை தந்து
விடுோய்; உைக்கு நல்யலன் - (என் தூண்டுதைால் அேலள அலடந்து அேளுக்வை
பசல்ேம் தருேதால்) உைக்கு நான் நன்லம பசய்தேள் ஆகிவைன்; மற்று - மாைாைக்
கூறுமிடத்து; நின் மதையில் வாழும் - உன் அரண்மலையில்ோழ்கின்ை; கிள்தள யபால்
தமாழியார்க்கு எல்லாம் - கிளி வபால்மிழற்றும் உன் மைளிர் அலைேருக்கும்; யகடு
சூழ்கின்யறன் அன்யற? - தீலமலய விலளவிக்கின்வைன்? அன்வைா?
 எப்வபாதும் திைந்து கிடக்கும் ைளஞ்சியமாதைால் பைராலும், பைைாலும் எடுத்துச்
பசால்ைப்படும் பசல்ேம் என்பதால் 'பைாள்லள வபாகின்ைபசல்ேம்' என்றும் இனிப்
பலைேரால் பைாள்லளயிடப்பட இருக்கின்ைபசல்ேம் என்றும் கூறுேதாைவும்
பைாள்ளைாம்.

'பிலழக்ைைாற்ைாய்' என்பதில் இைந்து படுோய் என்றும், 'வைடு சூழ்கின்வைன்'

என்பதில் பமய்யாைவே தீங்கு பசய்கின்வைன் என்றும்குறிப்புப் பபாருள்ைள்
பபாதிந்துள்ளை. ைம்பரின் பசால்ைாற்ைலைப்புைப்படுத்தும் இச் சிைந்த பாடல்
குறிப்பு நயமும் நாடைப் பாங்கும்பைாண்டது.

3144. 'யதர் தந்த அல்குல் சீதத, யதவர்தம்

உலகின், இம்பர்,
வார் தந்த தகாங்தகயார்தம் வயிறு
தந்தாளும் அல்லள்;
தார் தந்த கமலத்தாதள, தருக்கிைர்
கதடய, சங்க
நீர் தந்தது; அததை தவல்வான் நிலம்
தந்து நிமிர்ந்தது அன்யற.
யதர் தந்த அல்குல் சீதத - வதர் வபான்ை அல்குலை உலடய சீலத; யதவர் தம் உலகின் -
அமரர் உைைத்திலும்; இம்பர் - இந்த மண்ணுைைத்திலும் இருக்கும்; வார் தந்த
தகாங்தக யார் தம் - ைச்சணிந்த மார்பிலை உலடய பபண்ைளின்; வயிறு தந்தாளும்
அல்லள் - ேயிற்றில் பிைந்தேளும் அல்ைள்; (வேறு எவ்ோறு பிைந்தாள் எனில்); சங்க
நீர் - சங்குைலள உலடய திருப்பாற்ைடல்; தருக்கிைர் கதடய -பசருக்கு மிக்ை
வதேர்ைளும் அசுரர்ைளும் (தன்லைக்) ைலடந்த வபாது; தார் தந்த கமலத்தாதள -
மைர்ந்த தாமலரயில் ோழ்கின்ை திருமைலள;தந்தது - அளித்தது; அததை தவல்வான் -
அக்ைடலின் இக்பைாலடலய பேல்லும் பபாருட்டு; நிலம் - பூமியாைது; தந்து
நிமிர்ந்தது - சீலதலய அளித்துப் பபருலமயால் உயர்ந்தது. ( அன்யற - ஈற்ைலச).

திருப்பாற் ைடல் திருமைலளத் தந்த சிைப்லப பேல்ேதற்ைாைப் பூமி சீலதலய

அளித்தது என்பது ைருத்து. இது தற்குறிப்வபற்ை அணி. சங்ை நீர் - சங்கு வபால்
பேளுத்த பாற்ைடல் என்றும் கூைைாம். தந்த என்ை பசால் முதல் அடியில் உேலம
உருபாைவும், இரண்டாம் அடியில் அணிந்த என்ை பபாருளிலும், மூன்ைாேது அடியில்
பூத்த என்ை பபாருளிலும் ேருகின்ைது. 7
3145'மீன் தகாண்டு ஊடாடும் யவதல
யமகதல உலகம் ஏத்த,
யதன் தகாண்டு ஊடாடும் கூந்தல்,
சிற்றிதட, சீதத என்னும்
மான் தகாண்டு ஊடாடு நீ; உன்
வாள் வலி உலகம் காண,
யான் தகாண்டு ஊடாடும்வண்ணம்,
இராமதைத் தருதி என்பால்.
மீன்தகாண்டு ஊடாடும் யவதல - மீன்ைலளத் தன்ைைத்வத பைாண்டு அலசயும்
ைடலிலை; யமகதல - வமைலை அணியாைப் பபற்றிருக்கும்; உலகம் - உைை மக்ைள்;
ஏத்த - புைழும் ேண்ணம்;யதன் தகாண்டு ஊடாடும் கூந்தல் - ேண்டுைள் மணம் நாடித்
வதடி ேந்துஆடும் கூந்தலையும்; சிற்றிதட - சிறிய இலடலயயும் உலடய;சீதத
என்னும் மான் - சீலதபயன்னும் மான் வபான்ைேலள; நீ தகாண்டுஊடாடு - நீ
மலைவியாைக் பைாண்டு அேவளாடு மகிழ்ந்திருப்பாயாை; உன் வாள் வலி உலகம்
காண - உன்னுலடய ோளாற்ைலை உைைம் ைண்டு வியக்கும்படியாை; யான் தகாண்டு
ஊடாடும் வண்ணம் - நான் துலணேைாைக் பைாண்டு மகிழ்ந்திருக்குமாறு; இராமதை
என்பால் தருதி - இராமலை எைக்குக் பைாடுப்பாயாை.
உன் ேலிலமயால் இராமலையும் சீலதலயயும் லைப்பற்றி அேலை எைக்குத் தந்து,
அேலள நீ எடுத்துக்பைாள் எைத் தன் ைாம வநாக்லை பேட்ைமின்றிக் கூறிைாள்.

3146. 'தருவது விதியய என்றால், தவம்

தபரிது உதடயயரனும்,
வருவது வருநாள் அன்றி,
வந்து தககூட வற்யறா?
ஒருபது முகமும், கண்ணும், உருவமும்,
மார்பும், யதாள்கள்
இருபதும், பதடத்த தசல்வம் எய்துதி
இனி, நீ, எந்தாய்!
எந்தாய் - என் ஐயவை; தருவது - உரிய ைாைத்தில் எதலையும் தருேது; விதியய -
ஊழ்விலைவய ஆகும்; என்றால் -அவ்ோைாயின்; தவம் தபரிது உதடயயரனும் - பபரிய
தே ேலிலம பபற்ைேர்ைளாயினும்; வருவது - ேர வேண்டும் நைங்ைள்; வருநாள்
அன்றி வந்து தககூட வற்யறா - உரிய ைாைம் ேரு முன் ேந்து லையிற் வசர முடியுவமா?
(முடியாது); ஒருபது முகமும் - பத்து முைங்ைளும்; இருபது கண்ணும் யதாள்கள் -
இருபது ைண்ைளும் இருபது வதாள்ைளும்; மார்பும் உருவமும்- வீர மார்பும்
பபாலிவுமிக்ை உருேமும்; பதடத்த - நீ ேரத்தால் பபற்ைதனுலடய;தசல்வம் -
(உண்லமயாை) சிைப்லப; இனி நீ எய்துதி - (சீலதலயப் பபறுேதால்) இனிவமல் தான்
நீ அலடய இருக்கின்ைாய்.
 எல்லையற்ை அழகுலடய சீலதயின் நைம் நுைரப் வபாதாபதன்வை பத்து முைம்,
இருபது ைண்ைள். இருபது வதாள்ைள் உற்ைாய் என்று உயர்த்திக் கூறிைாள்.

3147. 'அன்ைவள்தன்தை நின்பால்

உய்ப்பல் என்று எடுக்கலுற்ற
என்தை, அவ் இராமன் தம்பி
இதடப் புகுந்து, இலங்கு வாளால்
முன்தை மூக்கு அரிந்து விட்டான்; முடிந்தது
என் வாழ்வும்; உன்னின்
தசான்ைபின், உயிதர நீப்பான் துணிந்ததைன்'
என்ைச் தசான்ைாள்.
அன்ைவள் தன்தை - அத்தகு தன்லமயுலடய சீலதலய;நின் பால் உய்ப்பல் என்று -
உன்னிடம் பைாண்டு வசர்ப்வபன் என்று;எடுக்கலுற்ற என்தை - எடுத்துேர முற்பட்ட
என்லை; அவ்விராமன் தம்பி -அந்த இராமனுலடய தம்பியாை இைக்குேன்; இதடப்
புகுந்து - குறுக்வை நுலழந்து; இலங்கு வாளால் - ஒளிவீசும் தன் ோளால்; முன்தை -
முதலில்; மூக்கு அரிந்து விட்டான் - (என்) மூக்கிலை அறுத்து விட்டான்; என் வாழ்வும்
முடிந்தது - (அப்வபாவத) என் ோழ்க்லையும் முற்றுப் பபற்ைது; உன்னின் தசான்ை பின் -
(ஆயினும்) உன்னிடம் நிைழ்ந்தேற்லைச் பசான்ை பிைகு; உயிதர நீப்பான்
துணிந்ததைன் - என் உயிலர விட்டு விடைாம் எை முடிவு பசய்வதன்; என்ைச்
தசான்ைாள் - என்று (சூர்ப்பணலை) கூறிைாள்.
இராேணன் ைாம பேறியன் ஆதல்

3148. யகாபமும், மறனும், மாைக் தகாதிப்பும்,

என்று இதைய எல்லாம்,
பாபம் நின்ற இடத்து நில்லாப்
தபற்றியபால், பற்று விட்ட;
தீபம் ஒன்று ஒன்தற உற்றால் என்ைல்
ஆம் தசயலின், புக்க
தாபமும் காமயநாயும் ஆர் உயிர்
கலந்த அன்யற.
பாபம் நின்ற இடத்து - பாேம் நிலைபபற்ை இடத்தில்; நில்லாப் தபற்றி யபால் -
நிற்ைமாட்டாத பபருலமைலளப் வபாை; யகாபமும் மறனும் மாைக்தகாதிப்பும் -
சிைமும், வீரமும், மாைத்தால் விலளயும் மைக் பைாதிப்பும்; என்று இதைய எல்லாம் -
என்னும் இப் பண்புைள் எல்ைாம்; பற்றுவிட்ட - (இராேணனின் ைாமம் ைாரணமாை)
பதாடர்பு விட்டு நீங்கிை; தீபம் ஒன்று ஒன்தற உற்றால் என்ைல் ஆம் தசயலின் - ஒரு
விளக்குமற்பைாரு விளக்லை அலடந்தபதன்று பசால்ைத்தக்ை ேண்ணம்;புக்க -
உள்ளத்தில் நுலழந்த; காம யநாயும் தாபமும் - ைாம வநாயும் அதைால் விலளந்த
தவிப்பும்; ஆர் உயிர் கலந்த அன்யற - (இராேணனின்) அரிய உயிரில் அப்வபாவத
ைைக்ைைாயிை.
 தங்லைக்கு விலளவிக்ைப்பட்ட துன்பம் ைருதி எழுந்த சிைம், வீரம், பைாதிப்பு
என்பைபேல்ைாம் ைாமத்தால் பேற்றி பைாள்ளப்பட்டை.

3149. கரதையும் மறந்தான்; தங்தக

மூக்கிதைக் கடிந்து நின்றான்
உரதையும் மறந்தான்; உற்ற பழிதயயும்
மறந்தான்; தவற்றி
அரதையும் தகாண்ட காமன்
அம்பிைால், முன்தைப் தபற்ற
வரதையும் மறந்தான்; யகட்ட
மங்தகதய மறந்திலாதான்.
யகட்ட மங்தகதய மறந்திலாதான் - (சூர்ப்பணலை ோயிைாைக்) வைள்விப்பட்ட
சீலதபயன்னும் பபண்லண மட்டும் மைோமலிருக்கும் இராேணன்; அரதையும்
தவற்றி தகாண்ட காமன் அம்பிைால் -சிேபபருமாலையும் பேற்றி பைாண்டதாகிய
மன்மதனின் மைரம்பிைால் (ைாம ேயப்பட்டு); கரதையும் மறந்தான் - (தன் ேட திலசக்
ைாேற்பலடத் தலைேைாகிய) ைரன் மாண்டு வபாைலதயும் மைந்து வபாைான்;தங்தக
மூக்கிதைக் கடிந்து நின்றான் - தன் தங்லையாகிய சூர்ப்பணலையின் மூக்லை அறுத்து
எறிந்தேன்; உரதையும் மறந்தான் -ேலிலமலயயும் மைந்து வபாைான்; உற்ற
பழிதயயும் மறந்தான் - (அதைால் தைக்கு) வநர்ந்த பழிலயயும் மைந்து வபாைான்;
முன்தைப் தபற்ற வரதையும் மறந்தான் - முன்பு (தான் தேம் பசய்து) பபற்ை
ேரங்ைளின் ஆற்ைலையும் மைந்து வபாைான்.

ைாமத்தால் அலைத்லதயும் மைந்தேன் சீலதலய மட்டும்மைக்ைவில்லை என்று

ைாட்டிைார். ைாமன் அம்புைள் - தாமலர, மா,அவசாகு, நீவைாற்பைம், முல்லை என்னும்
மைர்ைள்.

3150. சிற்றிதடச் சீதத என்னும்

நாமமும் சிந்தததானும்
உற்று, இரண்டு ஒன்று ஆய் நின்றால், ஒன்று
ஒழித்து ஒன்தற உன்ை
மற்தறாரு மைமும் உண்யடா? மறக்கல்
ஆம் வழி மற்று யாயதா?
கற்றவர் ஞாைம் இன்யறல்,
காமத்ததக் கடத்தல் ஆயமா?
சிற்றிதடச் சீதத என்னும் நாமமும் - பமல்லிய இலடலய உலடய சீலத என்னும்
பபயரும்; சிந்தத தானும் - இராேணன் மைமும்;உற்ற - பநருங்கி; இரண்டு ஒன்றாய்
நின்றால் - இரண்டு என்ை நிலை ைடந்து ஒன்ைாைப் பபாருந்திப் வபாய்விட்டால்; ஒன்று
ஒழித்து ஒன்தற உன்ை - சீலத என்ை ஒன்றின் பபயலர நீக்கி மற்பைாரு பபாருலள
எண்ணுதற்கு; மற்தறாரு மைமும் உண்யடா - இன்பைாரு மைமும் இருக்கின்ைவதா?
(இல்லை); (எைவே); மறக்கல் ஆம் வழி மற்று யாயதா - சீலதலய மைப்பதற்குப்
பபாருந்திய ேழி வேறு யாது உள்ளது? (எதுவும் இல்லை) ; கற்றவர் - ைல்வி
ேல்ைேராயினும்; ஞாைம் - நன்லம தீலம பற்றிய உயரறிவு; இன்யறல் -
இல்லைபயனில்; காமத்ததக் கடத்தல் ஆயமா? - ( பபாருந்தாக்) ைாமத்லத பேல்லுதல்
இயலுவமா? (இயைாது).

'சிற்றிலடச் சீலத' என்று முன்ைர்ச் (3145) சூர்ப்பணலை அறிமுைம் பசய்தலத

இராேணன் மைந்திைன் என்பது வதான்ைக் கூறுகின்ைார்.

3151. மயிலுதடச் சாயலாதள வஞ்சியா

முன்ைம், நீண்ட
எயிலுதட இலங்தக நாதன், இதயம்
ஆம் சிதறயில் தவத்தான்;
அயிலுதட அரக்கன் உள்ளம்,
அவ் வழி, தமல்ல தமல்ல,
தவயிலுதட நாளில் உற்ற தவண்தணய்யபால்,
தவதும்பிற்று அன்யற.
மயிலுதடச் சாயலாதள - மயிலின் (இயற்லையாை) சாயல் பலடத்தேலள; வஞ்சியா
முன்ைம் - ேஞ்சலையால் ைேர்ேதன் முன்ைவர; நீண்ட எயிலுதட இலங்தக நாதன் -
உயர்ந்வதாங்கிய வைாட்லட மதில்ைலள உலடய இைங்லையின் தலைேன்; இதயமாம்
சிதறயில் தவத்தான் - (தன்) மைமாகிய சிலைச்சாலையின் உள்வள லேத்தான்; (அதன்
விலளோை); அயிலுதட அரக்கன் உள்ளம் - வேற்பலட பைாண்ட இராேணைாகிய
இராக்ைதன் மைம்; அவ்வழி -அவ்ேலையில்; தவயிலுதட நாளில் உற்ற தவண்தணய்
யபால் - பேயிற் பபாழுதில் லேக்ைப்பட்ட பேண்பணய் வபான்று; தமல்ல தமல்ல
தவதும்பிற்று - சிறிது சிறிதாை பேப்பத்தால் உருைைாயிற்று. ( அன்யற - ஈற்ைலச).
அவசாை ேைத்துச் சிலைக்கு முன்வப மைச்சிலையில் லேத்தான் எை நயம்பட
உலரத்தார்.

3152. விதியது வலியிைாலும், யமல்

உள விதளவிைாலும்,
பதி உறு யகடு வந்து
குறுகிய பயத்திைாலும்,
கதி உறு தபாறியின் தவய்ய காம
யநாய், கல்வி யநாக்கா
மதியிலி மதறயச் தசய்த தீதமயபால்,
வளர்ந்தது அன்யற.
விதியது வலியிைாலும் - ஊழ்விலையின் ஆற்ைலிைாலும்;யமல் உள விதளவிைாலும்
- இனிவமல் அதைால் உண்டாை இருக்கிை பயன்ைளாலும்; பதி உறு யகடு வந்து குறுகிய
பயத்திைாலும் -இைங்லை மா நைருக்கு அழிவுக்குரிய நிலை ஏற்பட்டு பநருங்கியுள்ள
பைன்ைளாலும்; கதி உறு தபாறியின் - விலரோய் உற்று பபாறிைளின் ேழிவய;தவய்ய
காம யநாய் - (இராேணலைப் பற்றிய) பைாடிய ைாம வநாயாைது;கல்வி யநாக்கா
மதியிலி - ைல்வி அறிவு அற்ை அறிவிலி ஒருேன்;மதறயச் தசய்த தீதம யபால் -
யாருமறியாமல் மலைோைச் பசய்த பைடுதி வபாை; வளர்ந்தது - ஓங்கிப் பபருகியது;
அன்யற - அலச.

வேதேதி சாபம், ோைரங்ைளால் இைங்லை அழிய வேண்டுபமை நந்தி இட்ட சாபம்

முதலியைபேல்ைாம் நிலைவேைத் தக்ை ைாைம் பநருங்கியது. ஞாைமற்ைேன்
மலைோைச் பசய்த தீங்கும் விலரோை பேளிப்படும் என்பது வதான்ைக் கூறிைார்.

3153. தபான் மயம் ஆை நங்தக மைம்

புக, புன்தம பூண்ட
தன்தமயயா-அரக்கன் தன்தை
அயர்த்தது ஓர் ததகதமயாயலா-
மன்மதன் வாளி தூவி நலிவது
ஓர் வலத்தன் ஆைான்?
வன்தமதய மாற்றும் ஆற்றல்
காமத்யத வதிந்தது அன்யற?
தபான்மயமாை நங்தக - (அழகு மிகுதியிைால்) பபான்னின் ஒளி சூழும் எழிலுலடய
சீலத; மைம் புக - மைத்தில் புகுந்துவிட்டதைால்; புன்தம பூண்ட தன்தமயயா -
(இராேணன்) இழிேலடந்து விட்டாவைா? (அல்ைது); அரக்கன் - அவ்விராேணன்;
தன்தை அயர்த்தயதார் ததகதமயாயலா - தைக்குத் தாவை மைந்துவிட்டதாகிய
தன்லமயிைாவைா;மன்மதன் வாளி தூவி - மன்மதன் அம்புைள் ஏவி; நலிவது ஓர்
வலத்தன் ஆைான் - (இராேணனுக்கு) ேருத்தம் தரும் ேல்ைலமயுலடயேன் ஆைான்;
வன்தமதய மாற்றும் ஆற்றல் - ஒருேனுலடய வீரத்லத அழிக்கும் திைலம; காமத்யத
வதிந்தது அன்யற - ைாமத்தின் பால் பபாருந்திற்று அன்வைா?

வீராதி வீரலையும் வீழ்த்த எளிய மைரம்புைவள ைாரணமாயிை எை உணர்த்திைார்.

3154. எழுந்தைன் இருக்தகநின்று; ஆண்டு,

ஏழ் உலகத்துயளாரும்
தமாழிந்தைர் ஆசி; ஓதச முைங்கிை,
சங்கம் எங்கும்;
தபாழிந்தை பூவின் மாரி;
யபாயிைர் புறத்யதார் எல்லாம்;
அழிந்து ஒழி சிந்ததயயாடும் ஆடகக்
யகாயில் புக்கான்.
இருக்தக நின்று எழுந்தைன் - (இராேணன்) தான் வீற்றிருந்த அரியாசைத்தினின்றும்
எழுந்தான்; ஆண்டு - அப்பபாழுது; ஏழ் உலகத்துயளாரும் - ஏழு உைைங்ைளிலும்
இருப்பேர்ைளும்; ஆசி தமாழிந்தைர் - ோழ்த்துக்ைலளக் கூறிைார்ைள்; எங்கும் சங்கம்
ஓதச முைங்கிை - எவ்விடத்தும் சங்குைள் ஒலி முழக்ைம் பசய்தை;பூவின் மாரி
தபாழிந்தை - மைர் மலழ பபாழியைாயிற்று; புறத்யதார் எல்லாம் யபாயிைர் -
அருகிருந்த பிைர் எல்ைாம் அைன்று பசன்ைைர்;அழிந்து ஒழி சிந்ததயயாடும் -
(இராேணனும்) சிலதந்து குலைகிை மைத்வதாடு;ஆடகக் யகாயில் புக்கான் - பபான்
மாளிலையாை (தன்) அரண்மலைக்கு பசன்ைான்.

ஆடைம் - நால் ேலைப் பபான்னில் ஒருேலை. சாதரூபம், கிளிச்சிலை, சாம்புநதம்

என்பை பிை.

இராேணன் ைாம வநாய் வமலும் முதிர்தல்

3155. பூவிைால் யவய்ந்து தசய்த தபாங்கு

யபர் அமளிப் பாங்கர்,
யதவிமார் குழுவும் நீங்கச்
யசர்ந்தைன்; யசர்தயலாடும்,
நாவி நாறு ஓதி நவ்வி நயைமும்,
குயமும், புக்குப்
பாவியா, தகாடுத்த தவம்தம
பயப்பயப் பரந்தது அன்யற.
(அரண்மலையுட் புகுந்த இராேணன்); யதவிமார் குழுவும் நீங்க - (தன்) மலைவியர்
கூட்டத்திலிருந்து விைகியேைாய்; பூவிைால் யவய்ந்து தசய்த - மைர்ைள் பரப்பி
அலமக்ைப்பட்ட; தபாங்கு யபர் அமளிப் பாங்கர் யசர்ந்தைன் - உயர்ந்த பபரிய
படுக்லையிடத்தில் வசர்ந்தான்; யசர்தயலாடும் - அவ்ோறு வசர்ந்த மாத்திரத்தில்; நாவி
நாறு ஓதி நவ்வி - புனுகின் நறுமணம் வீசும் கூந்தலையுலடய மான் வபான்ை
சீலதயினுலடய; நயைமும் - ைண்ைளும்; குயமும் - மார்பும்; புக்குப் பாவியா -
மைத்தினுள் பல்ேலை நிலைவுைலள ஊட்ட; தகாடுத்த தவம்தம -(அப்பாேலைைள்)
தந்த உணர்ச்சி பேப்பம்; பயப்பயப் பரந்தது -சிறிது சிறிதாை மிகுதிப்படைாயிற்று. (
அன்யற - அலச).

எழுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

3156. நூக்கல் ஆகலாத காதல் நூறு

நூறு யகாடி ஆய்ப்
பூக்க, வாச வாதட வீசு சீத நீர்
தபாதிந்த தமன்
யசக்தக வீ கரிந்து, திக்கயங்கள்
எட்டும் தவன்ற யதாள்,
ஆக்தக, யதய, உள்ளம் தநய,
ஆவி யவவது ஆயிைான்.
 நூக்கல் ஆகலாத - ஒதுக்கி விைக்ை முடியாத; காதல் - ைாம விருப்பம்; நூறு நூறு
யகாடியாய்ப் பூக்க - அளவிட முடியாதபடி பன்மடங்கு பபருகி மைர; வாச வாதட வீசு
- நறுமணக் ைாற்றுப் பட்டு; சீத நீர் தபாதிந்த - குளிர்ந்த நீர்த் துளிைள் பபாருந்திய; தமன்
யசக்தக வீ - பமல்லிய படுக்லையில் பரப்பிய பூக்ைள்; கரிந்து - ைருகிப் வபாகும்படி;
திக்கயங்கள் எட்டும் தவன்ற யதாள் ஆக்தக யதய - எட்டுத் திலச யாலைைலள பேன்ை
வதாள்ைளும் உடலும் பமலிந்துவபாகும்படி; உள்ளம் தநய - மைம் குலழயும்படி; ஆவி
யவவது ஆயிைான் - (இராேணன்) தன் உயிரும் பேதும்பும் நிலை அலடந்தான்.

நூறு நூறு வைாடி என்ைது அளவிட முடியாத என்ை பபாருள் தந்தது.

3157. தாது தகாண்ட சீதம் யமவு சாந்து,

சந்த தமன் தளிர்,
யபாது, தகாண்டு அடுத்தயபாது,
தபாங்கு தீ மருந்திைால்
யவது தகாண்டததன்ை, யமனி
தவந்து தவந்து, விம்மு தீ
ஊது வன் துருத்தியபால், உயிர்த்து
உயிர்த்து, உயங்கிைான்.
தாது தகாண்ட யபாது - மைரந்தம் பபாருந்திய மைர்ைலளயும்;சீதம் யமவு சாந்து -
குளிர்ச்சி உலடய சந்தைத்லதயும்; சந்த தமன்தளிர் - அழகிய பமல்லிய தளிர்ைலளயும்;
தகாண்டு அடுத்தயபாது -எடுத்துக் பைாண்டு பணிப் பபண்ைள் (இராேணலை)
பநருங்கிய ைாைத்தில்;தபாங்கு தீ மருந்திைால் யவது தகாண்ட ததன்ை - பைாதிக்கும்
பநருப்புச் வசர்ந்த மருந்திைால் வேது பைாடுத்தாற் வபாை; யமனி தவந்து தவந்து -
உடல் பேப்பத்தால் சூடுபட்டு; விம்மு தீ ஊது வன் துருத்தி யபால் - பபாங்கி எழும்
பநருப்லப ஊதி ேளர்க்கும் (பைால்ைன்) துருத்தி வபான்று; உயிர்த்து உயிர்த்து
உயங்கிைான் - பபருமூச்சு விட்ட ேண்ணம் மயங்கிச் வசார்ந்தான்.
சிை வநாய்ைளுக்கு பேப்ப பநருப்பால் வேது பைாடுத்தலை உேலமயாக்கிைார்.
'பசந்தழலின் சாற்லைப் பிழிந்து பசழுஞ்சீதச் சந்தைம் என்று ஆவரா தடவிைார்' என்ை
நந்திக் ைைம்பைச் பசய்யுலள ஒப்பிடுை. வேது - குறிப்பு விலையாைலணயும் பபயர்.

3158. தாவியாது, தீது எைாது,

ததயலாதள தமய் உறப்
பாவியாத யபாது இலாத பாவி-
மாதை, பாைல், யவல்,
காவி, ஆை கண்ணி யமனி
காண மூளும் ஆதசயால்,
ஆவி சால தநாந்து தநாந்து, -
அழுங்குவானும் ஆயிைான்.
 தாவியாது - (தடுமாறும்) உள்ளத்லத ஒரு நிலைப்படுத்தாது; தீதுஎைாது -
(பிைன்மலை நயத்தலைத்) தீவிலை எைக் ைருதாது;ததயலாதள- சீலதலய; தமய் உறப்
பாவியாத - (சிறிது வநரவமனும்) உள்ளார எண்ணாமல்; யபாது இலாத பாவி - (நல்ை)
வநரம் இல்ைாத (ைாைம்) பாவி (இராேணன்); மாதை - மாேடுவும்; பாைல் - பநய்தல்
பூவும்; யவல் - வேைாயுதமும்; காவி - ைருங்கு ேலளயும்; ஆை கண்ணி -நிைர்த்த
ைண்ைலளயுலடய சீலதயின்; யமனி காண மூளும் ஆதசயால் - உடம்லபக் ைாணப்
பபாங்கும் ைாமத்தால்; ஆவி சால தநாந்து தநாந்து - உயிர் பபரிதும் துன்பம்
பைாள்ள;அழுங்குவானும் ஆயிைான் - ேருந்துகின்ைேனும் ஆைான்.

பழி பாேங்ைலளக் ைாமத்தால் இராேணன் மைந்து வபாைான்.

3159. பரம் கிடந்த மாதிரம்பரித்த,

பாழி யாதையின்
கரம் கிடந்த தகாம்பு ஒடிந்து அடங்க
தவன்ற காவலன்-
மரம் குதடந்த தும்பியபால, அைங்கன்
வாளி வந்து வந்து
உரம் குதடந்து, தநாந்து தநாந்து,
உதளந்து உதளந்து-ஒடுங்கிைான்.
பரம் கிடந்த மாதிரம் பரித்த - பாரம் தாங்கும் திலசைலளச் சுமந்த; பாழி யாதையின் -
ேலிலம மிக்ை திக்கு யாலைைளுலடய; கரம் கிடந்த தகாம்பு ஒடிந்து -
தும்பிக்லைவயாடு பபாருந்திய பைாம்புைள் முறிய; அடங்க தவன்ற காவலன் -
முழுேதாை பேற்றி பைாண்ட இராேணன்; மரம் குதடந்த தும்பி யபால் - மரத்லதக்
குலடகிை ேண்டு வபால்; அைங்கன் வாளி வந்து வந்து - மன்மதனின் அம்பு பதாடர்ந்து
ேந்து; உரம் குதடந்து - (தன்) மார்லப ஊடுருே; தநாந்து தநாந்து -மிைவும்
ேருத்தமுற்று; உதளந்து உதளந்து - மிைவும் அயர்ச்சியுற்று; ஒடுங்கிைான் -
பமலிவுற்ைான்.

ேலிய திக்கு யாலைைலளயும் பேல்லும் திைமுலடவயான்பமன்லமயாை மைர்க்

ைலணைளுக்குத் வதாற்ைான் எை முரண் ைாட்டிக்கூறிைார். துன்ப மிகுதி ைாட்ட, ேந்து
ேந்து, பநாந்து பநாந்து, உலளந்துஉலளந்து எை அடுக்கி உலரத்தார். அடங்ை -
முற்றிலும்;

3160. 'தகான்தற துன்று யகாததயயாடு ஓர்

தகாம்பு வந்து என் தநஞ்சிதட
நின்றது, உண்டு கண்டது' என்று,
அழிந்து அழுங்கும் நீர்தமயான்,
மன்றல் தங்கு அலங்கல் மாரன்
வாளி யபால, மல்லிதகத்
ததன்றல் வந்து எதிர்ந்த
யபாது, சீறுவானும் ஆயிைான்.
'தகான்தற துன்று யகாததயயாடு - பைான்லைக் ைாலய ஒத்த கூந்தலுடவை; ஓர்
தகாம்பு வந்து - ஒரு பூங்பைாம்பு வபான்ைாள் ேந்து; என் தநஞ்சிதட நின்றது - எைது
மைத்திற்குள் தங்கிைாள்;கண்டது உண்டு - (அேலள) நான் பார்த்ததுண்டு'; என்று
அழிந்து அழுங்கும் நீர்தமயான் -என்று ைருதி மைம் சிலதந்து ேருந்தும் தன்லமயைாை
இராேணன்; மன்றல் தங்கு அலங்கல் மாரன் - மணம் பபாருந்திய மைர் மாலை சூடிய
மன்மதன்; வாளி யபால - எய்யும் ைலண வபான்ை; மல்லிதகத் ததன்றல் வந்து -
மல்லிலை மணம் சுமந்த பதன்ைல் ைாற்று ேந்து; எதிர்ந்த யபாது- வமனியில்
பட்டவபாது; சீறுவானும் ஆயிைான் - (அக்ைாற்றின் மீது)சிைம் பைாள்ோனும் ஆைான்.

குளிர்ந்த பதன்ைலும் ைாமவநாலய மிகுவித்தது என்று கூறிைார்.பைான்லைக் ைாய்

குழலுக்கு உேலமயாேலத 'பைான்லையம் பூங்குழைாள்' எைச் சிைப்பதிைாரமும்
கூறும் (சிைம்பு : ஆய்ச்சியர் குரலே - பைாளு 6) மன்மதன் மைர்க் ைலண வபாைவே
மல்லிலை மணம் சுமந்த பதன்ைலும் ேருத்தியது; உேலம மிகு நயமாைது.

இராேணன் ஒரு குளிர் வசாலை அலடதல்

3161. அன்ை காதல, அங்குநின்று எழுந்து,

அழுங்கு சிந்ததயான்,
'இன்ை ஆறு தசய்தவன்' என்று, ஓர்
எண் இலான், இரங்குவான்;
பன்னு யகாடி தீப மாதல,
பாதல யாழ் பழித்த தசால்
தபான்ைைார், எடுக்க, அங்கு,
ஓர் யசாதலயூடு யபாயிைான்.
அன்ை காதல - அப்பபாழுது; அழுங்கு சிந்ததயான் -பநாந்த மைத்திைைாகிய
இராேணன்; அங்கு நின்று எழுந்து - அவ்விடத்திலிருந்தும் பசல்ை எழுந்து;
'இன்ைவாறு தசய்தவன் -இம் முலையில் நடந்து பைாள்வேன்'; என்று ஓர் எண் இலான்
- என்று எண்ணும் சிந்தலை ஏதும் இல்ைாதேைாய்; இரங்குவான் - ேருந்துகின்ைேன்;
பாதல யாழ் பழித்த தசால் தபான்ைைார் -பாலை யாழின் இன்னிலசலய பேன்ை
அழகிய வபச்சுக்ைலள உலடய பபான் வமனிப் பணிப் பபண்ைள்; பன்னு யகாடி தீப
மாதல எடுக்க -பாராட்டி உலரக்ைத்தக்ை எண்ணற்ை விளக்கு ேரிலசைலள ஏந்த; அங்கு
ஓர்யசாதலயூடு யபாயிைான் - அங்குள்ள ஒரு வசாலைக்குள் நுலழந்தான்.

பசய்தல் அறியாைாய் இராேணன் வசாலைக்குச் பசன்ைான். பாலை யாழ்

நால்ேலைப் பண்ைளுள் ஒன்று குறிஞ்சி, மருதம், பசவ்ேழி என்பை பிை.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

3162. மாணிக்கம், பைசம்; வாதை
மரகதம்; வயிரம், யதமா;
ஆணிப் தபான் யவங்தக;
யகாங்கம், அரவிந்தராகம்; பூகம்
யசண் உய்க்கும் நீலம்; சாலம்
குருவிந்தம்; ததங்கு தவள்ளி;
பாணித் தண் பளிங்கு, நாகம்;
பாடலம் பவளம் மன்யைா.
(அச் வசாலையில்); பைசம் மாணிக்கம் - பைா மரங்ைள் மாணிக்ை மயமாைவும்; வாதை
மரகதம் - ோலழ மரங்ைள் மரைத மயமாைவும்;யதமா வயிரம் - இனிய மாமரங்ைள் லேர
மயமாைவும்; யவங்தக ஆணிப்தபான் - வேங்லை மரங்ைள் உயர்ேலைப் பபான்
மயமாைவும்;யகாங்கம் அரவிந்த ராகம் - வைாங்கு மரங்ைள் பதும ராைம் என்னும்
இரத்திை மயமாைவும்; பூகம் யசண் உய்க்கும் நீலம் - ைமுகு பநடுந்பதாலைவுஒளிரும்
நீைமணி மயமாைவும்; சாலம் குருவிந்தம் - ஆச்சா மரங்ைள் குருவிந்தம் என்னும் மணி
மயமாைவும்; ததங்கு தவள்ளி -பதன்லை மரங்ைள் பேள்ளி மயமாைவும்; நாகம்
பாணித் தண் பளிங்கு - சுர புன்லை மரங்ைள் நீவராட்டம் மிக்ை ைண்ணாடி
மயமாைவும்;பாடலம் பவளம் - பாதிரி மரங்ைள் பேள மயமாைவும் (இருந்தை). (
மன்யைா - அலச)
இராேணனின் வசாலை மரங்ைள் தங்ைம், மணிைள் மயமாைலே என்று
சுந்தரைாண்டச் பசய்யுள் (4853) விளக்குகிைது. விலை முற்று ேருவித்து
முடிக்ைப்பட்டது.

3163. வான் உற நிவந்த தசங் யகழ் மணி

மரம் துவன்றி, வாை
மீதைாடு மலர்கள் தம்மின்
யவற்றுதம ததரிதல் யதற்றா,
யதன் உகு, யசாதலநாப் பண், தசம்தபான்
மண்டபத்துள், ஆங்கு ஓர்
பால் நிற அமளி யசர்ந்தான்; தபயுள்
உற்று உயங்கி தநவான்.
வானுற நிவந்த தசங் யகழ் - விண் பதாடுமாறு உயர்ந்த அழகிய ஒளியுலடய; மணி
மரம் - இரத்திை மயமாை மரங்ைள்; துவன்றி - பநருங்கி ேளர்ந்து; வாை மீதைாடு
மலர்கள் தம்மின் - விண் மீன்ைளுக்கும் மரங்ைளின் மைர்ைளுக்கும் இலடவய;
யவற்றுதம ததரிதல் யதற்றா - வேறுபாடு பதரிய முடியாதபடி (அலமந்திருக்கும்);
யதன் உகு யசாதல நாப்பண் - வதன் சிந்தும் வசாலையின் நடுவே;தசம்தபான்
மண்டபத்துள் - தங்ைமயமாை மண்டபத்தில்; ஆங்கு ஓர் - அங்வை இடப்பட்ட ஒரு;
பால் நிற அமளி யசரந்தான் - பால் வபான்ை பேள்லள நிைப் படுக்லையிலை அலடந்த
(இராேணன்); தபயுள் உற்று -துயரம் ேந்தலடய; உயங்கி தநவான் - பநாந்து
ேருந்திைான்.
 முதல் இரண்டடியில் உேலம அணி அலமந்துள்ளது.97பைலேைள் ஒலி
அடங்ைலும், பருேங்ைள் தடுமாறுதலும்

3164. கனிகளின், மலரின், வந்த கள்

உண்டு களிதகாள் அன்ைம்,
வனிததயர் மைதல இன்தசால்
கிள்தளயும், குயிலும், வண்டும்,
இனியை மிைற்றுகின்ற யாதவயும்,
'இலங்தக யவந்தன்
முனியும்' என்று அவிந்த வாய;
மூங்தகயர் யபான்ற அன்யற.
கனிகளின், மலரின் - பழங்ைளிலிருந்தும் பூக்ைளிலிருந்தும்;வந்த கள் உண்டு -
பபருகிய மதுலே அருந்தி; களி தகாள் அன்ைம் -ைள் பேறி பைாண்ட அன்ைப்
பைலேைளும்; வனிததயர் மைதல இன்தசால் கிள்தளயும் - மைளிர் வபால் இனிய
மழலை பமாழி வபசும் கிளிைளும்; குயிலும், வண்டும் - குயில்ைளும், வதன்
ேண்டுைளும்; இனியை மிைற்றுகின்ற யாதவயும் - இனிவத வபசுதல் ேல்ை வேறு பை
பைலேைளும்; 'இலங்தக யவந்தன் - இைங்லையர் வைாைாகிய இராேணன்; முனியும்
என்று - வைாபித்துக் பைாள்ோன்' என்று; அவிந்த வாய -பமௌைம் பைாண்ட
ோயிைோய்; மூங்தகயர் யபான்ற -ஊலமைளாைக் ைாட்சி தந்தை; ( அன்யற - ஈற்ைலச)

இராேணனுக்கு அஞ்சிப் பைலேைள் ஒலி அடங்கிை. கிளிக் குரல் வபான்ை மழலை

என்னும் மரலப மாற்றி மழலை ஒத்த கிளிச் பசால் என்ைது எதிர் நிலையுேலமயணி.

3165. பருவத்தால் வாதட தந்த பசும்

பனி, அைங்கன் வாளி
உருவிப் புக்கு ஒளித்த புண்ணில்,
குளித்தலும், உதளந்து விம்மி,
'இருதுத்தான் யாது அடா?' என்று
இயம்பிைன்; இயம்பயலாடும்,
தவருவிப் யபாய், சிசிரம் நீங்கி, யவனில்
வந்து இறுத்தது அன்யற.
பருவத்தால் - (பின் பனிப்) பருேம் ைாரணமாை; வாதட தந்த பசும்பனி - ேடதிலசக்
ைாற்றுடன் ைைந்து ேந்த புதிய பனியாைது;அைங்கன் வாளி - மன்மத பாணங்ைள்;
உருவிப் புக்கு ஒளித்த புண்ணில் - பாய்ந்து நுலழந்து ஓடி மலைந்ததால் விலளந்த
புண்ணில்; குளித்தலும் - பசன்று லதத்தலும்; உதளந்து விம்மி - ேருந்திக் ைைங்கி
(இராேணன்); 'இருதுத் தான் யாது அடா என்று - இப்பபாழுது நடப்பிலுள்ள பருே
ைாைம் தான் ஏதடா' என்று; இயம்பிைன் - விைவிைான்; இயம்பயலாடும் - அவ்ோறு
விைவியதும்; தவருவிப் யபாய் சிசிரம் நீங்கி - அச்சமுற்றுப் பின் பனியாை அப்பருேம்
நீங்கிச் பசல்ை; யவனில் வந்து இறுத்தது - (பதாடர்ந்து ேரும்) வேனிைாகிய
ேசந்தைாைம் ேந்து வசர்ந்தது; ( அன்யற - அலச)

இராேணனுக்குப் பயந்து பின்பனி விைை வேனிற் பருேம் ேந்துஇலசந்தது.

இயல்பின் இயங்கும் பருே ைாைங்ைளும் அஞ்சித் தடுமாறும் ேலையில் இைங்லையர்
வைான் ஆட்சி அலமந்தது; உயர்வு நவிற்சிதான் எனினும் ைாவிய நிைழ்ச்சிக்குப்
பபாருத்தமாைது. ருது என்னும் ேடபசால் இருது எை ேந்தது. முதுவேனில், ைார்,
கூதிர், முன்பனி என்பை பிைபருேங்ைள்.

3166. வன் பதண மரமும், தீயும்,

மதலகளும் குளிர வாழும்
தமன் பனி எரிந்தது என்றால்,
யவனிதல விளம்பலாயமா?
அன்பு எனும் விடம் உண்டாதர
ஆற்றலாம் மருந்தும் உண்யடா?-
இன்பமும் துன்பம்தானும் உள்ளத்யதாடு
இதயந்த அன்யற?
வன்பதண மரமும் - லேரம் பாய்ந்த பபரிய கிலளைலளக் பைாண்ட மரங்ைளும்;
தீயும் மதலகளும் - ைாட்டுத் தீயும் மலைைளும்; குளிர வாழும் தமன்பனி - குளிர்ச்சி
பபறும்படி நிலை பபற்ை பமல்லிய பனிவய; எரிந்தது என்றால் - (இராேணன்
வமனியில்) எரிச்சலை ஊட்டியது என்ைால்; யவனிதல விளம்பலாயமா? - (பேயில்
விரிகின்ை) வேனிற்ைாைம் (எத்தலைய துன்பம் தந்திருக்கும்) எைக் கூறுதல் இயலுவமா?
(இயைாது); (வமலும்) அன்பு எனும் விட முண்டாதர - ைாமம் என்னும் நஞ்சு
அருந்தியேர்ைலள; ஆற்றல் ஆம் மருந்தும் உண்யடா? -அதிலிருந்து ைாக்கும் ேலிலம
சான்ை மருந்தும் உைகில் உண்வடா? (இல்லை);இன்பமும் துன்பம் தானும் - இன்ப
துன்பமாகிய இரண்டு மாறுபட்ட நிலைைலளயும் பலடத்துத் தருேது; உள்ளத்யதாடு
இதயந்த அன்யற -உள்ளத்வதாடு பபாருந்திய உணர்வுைவள அல்ைோ?

நன்லம தீலமைலள மைவம உணர லேக்கிைது. புைச்சூழல் அல்ை எை எடுத்துக்

ைாட்டுகின்ைார். அன்பு என்ை பசால் இங்வை ைாமமாகிய அன்லபக் குறித்தது பின்பனிப்
பருேத்லத விட இளவேனிற் பருேம் மிகுதியாைத் துன்பம் தந்தது. இப் பபாதுப்
பபாருள் பைாண்டு, இராேணன் மை உணர்விலை விளக்கிச் சிைப்புப் பபாருள்
புைப்படுத்தியதால் வேற்றுப் பபாருள் லேப்பணியாகும். 100

3167. மாதிரத்து இறுதிகாறும், தன் மைத்து

எழுந்த தமயல்-
யவததை தவப்பம் தசய்ய, யவனிலும்
தவதுப்பும் காதல,
'யாது இது இங்கு? இதனின் முன்தைச்
சீதம் நன்று; இததை நீக்கி,
கூதிர்ஆம் பருவம் தன்தைக் தகாணருதிர்
விதரவின்' என்றான்.
தன் மைத்து எழுந்த தமயல் - அேன் உள்ளத்தில் எழுந்த ைாமம்; மாதிரத்து
இறுதிகாறும் - திலசைளின் எல்லைைலளயும் பதாட்டு;யவததை தவப்பம் தசய்ய -
துன்பமாகிய பேம்லமலயப் பரப்ப; யவனிலும் தவதுப்பும் காதல - வேனிற் ைாைமும்
பைாடிய பேப்பத்லத உண்டுபண்ண; அேன்; 'இங்கு இது யாது? - இங்கு துன்பம் தரும்
இப்பருேம் யாது?; முன்தைச் சீதம் இதனின் நன்று - முன்பு ேந்த குளிர்ச்சிப்
பனிப்பருேம் இதனினும் நன்ைாயிருந்தது; இததை நீக்கி - இவ் வேனிற் பருேத்லத
விைக்கி; கூதிராம் பருவம் தன்தை - கூதிராம் பருேைாைத்லத; விதரவின் தகாணருதிர் -
விலரந்து பைாண்டு ோருங்ைள்';என்றான் - என்று பணியாளரிடம் ைட்டலளயிட்டான்.

வேனிற் ைாைம் தன் இயல்புக் வைற்பக் ைாம உணர்லே மிகுவிக்ைக் கூதிர்ப்

பருேத்லதக் பைாணர இராேணன் ஆலணயிட்டான்.

3168. கூதிர் வந்து அதடந்தகாதல, தகாதித்தை

குவவுத் திண்யதாள்;
'சீதமும் சுடுயமா? முன்தைச் சிசிரயமகாண்
இது' என்றான்;
'ஆதியாய்! அஞ்சும் அன்யற, அருள்
அலது இயற்ற?' என்ை,
'யாதும், இங்கு, இருது ஆகாது; யாதவயும்
அகற்றும்' என்றான்.
கூதிர் வந்து அதடந்த காதல - குளிர் ைாைம் உடன் ேந்து வசர்ந்த வபாது; குவவுத் திண்
யதாள் தகாதித்தை - ேலிலம ோய்ந்த திரண்ட (இராேணன்) வதாள்ைள் முன்லை விட
பேப்பம் பூண்டை; (அப்வபாது அேன்); சீதமும் சுடுயமா? - கூதிர் ைாைத்துக்
குளிர்ச்சியும் சுடுேது உண்வடா?; முன்தைச் சிசிரயம இது காண் - பலழய பனிக் ைாைம்
தான் இது; என்றான் - எைக் கூறிைான்; அதற்குப் பணியாளர்; 'ஆதியாய் - (எம்)
தலைேவை; அருள் அலது இயற்ற அஞ்சும் அன்யற- தங்ைள்பால் உத்தரவு இல்ைாத
ஒன்லைச் பசய்ய எம்மவைார் அச்சம் பைாள்ேவர'; என்ை - என்றுபதரிவிக்ை; (அது
வைட்ட இராேணன்); இங்கு இருது யாதும் ஆகாது - இனி இங்கு எவ்ேலைப் பருே
ைாைமும் ேருதல் கூடாது;யாதவயும் அகற்றும் என்றான் - எல்ைாப்
பருேைாைங்ைலளயும் நீக்கி விடுங்ைள்' எை ஆலணயிட்டான்.

அலைத்துப் பருேைாைங்ைலளயும் அைன்று வபாகுமாறு ைட்டலளயிட்டான்

இராேணன்.

3169. என்ைலும், இருது எல்லாம் ஏகிை;

யாவும் தம்தம்
பன் அரும் பருவம் தசய்யா,
 யயாகியபால் பற்று நீத்த;
பின்ைரும், உலகம் எல்லாம், பிணி
முதல் பாசம் வீசித்
துன் அருந் தவத்தின் எய்தும் துறக்கம்யபால்,
யதான்றிற்று அன்யற.
என்ைலும் - எை இராேணன் ஆலண பிைப்பித்ததும்; இருது எல்லாம் ஏகிை -
எல்ைாப் பருேங்ைளும் விைகிப் வபாயிை; யாவும் - ஆறு பருே ைாைங்ைளும்; தம் தம்
பன் அரும் பருவம் தசய்யா -தத் தமக்குரிய பருே ைாை நிைழ்வுைலளச் பசய்யாமல்;
யயாகி யபால் பற்று நீத்த - தைக்குள் ஒடுங்கும் தேசி வபால் பசயல்பாடுைலளக்
லைவிட்டை; பின்ைரும் உலகம் எல்லாம் - அதன் பின்பு அலைத்துைகும்;பிணி முதல்
பாசம் வீசி - வநாய் முதலிய விலைத் பதாடர்புைலள ஒழித்து; துன்ைருந் தவத்தின்
எய்தும் - பசயற்ைரிய தேத்தால் அலடயத்தக்ை; துறக்கம் யபால் யதான்றிற்று - முக்தி
உைைம் வபால் எவ்வித மாறுபாடுமின்றி விளங்ைைாயிற்று. அன்யற - ஈற்ைலச.

உைைம் பசயைற்றுப் வபாை நிலைலய இவ்ோறு கூறிைார். இன்ப, துன்பங்ைளுக்குக்

ைாரணமாேை பருேங்ைள். பருேங்ைள்பதாழிற்படாலமயால் இன்ப, துன்ப
நிலைைளற்ை துைக்ை உைைம் வபாைாயிற்றுஇைங்லை என்பது ைருத்து.

3170. கூலத்து ஆர் உலகம் எல்லாம்

குளிர்ப்தபாடு தவதுப்பும் நீங்க,
நீலத்து ஆர் அரக்கன் யமனி தநய்
இன்றி, எரிந்தது அன்யற-
காலத்தால் வருவது ஒன்யறா?
காமத்தால் கைலும் தவந் தீ
சீலத்தால் அவிப்பது அன்றி,
தசய்யத்தான் ஆவது உண்யடா?
கூலத்து ஆர் உலகம் எல்லாம் - ைடைால் சூழப்பபற்ை உைைம் முழுேதும்;
குளிர்ப்தபாடு தவதுப்பும் நீங்க - குளிர்ச்சியும் பேப்பமும் இல்ைாமற் வபாை
நிலையிலும்; நீலத்தார் அரக்கன் யமனி - நீை நிைம் பபாருந்திய இராக்ைதைாகிய
இராேணனின் உடல்; தநய்யின்றி எரிந்தது - எண்பணயின்றிவய எரியைாயிற்று;
காலத்தால் வருவது ஒன்யறா? - இவ்பேம்லமக்குக் ைாைம் (பருேம்) ைாரணபமன்று
கூைமுடியுவமா?; காமத்தால் கைலும் தவந்தீ - ைாமவநாயால் எரியும் பைாடு பநருப்லப;
சீலத்தால் அவிப்பது அன்றி - நல்பைாழுக்ைத்தால் அலணக்ைைாவம அன்றி; தசய்யத்
தான் ஆவது உண்யடா? - வேறு மாற்று ஏவதனும்பசய்தல் இயலுேவதா? (இயைாது).
அன்யற - அலச.

பநய்யின்றி பநருப்பு எரிந்தது என்ைது ைாரணமின்றிவய ைாரியம்நிைழ்ேதாைக்

ைாட்டுேதால் விபாேலை அணி.

இராேணன் சந்திரலைக் பைாணருமாறு கூறுதல்

3171. நாரம் உண்டு எழுந்த யமகம்,
தாமதர வதளயம், நாைச்
சாரம் உண்டு இருந்த சீதச் சந்தைம்,
தளிர், தமன் தாயதாடு,
ஆரம், உண்டு எரிந்த சிந்தத
அயர்கின்றான்; அயல் நின்றாதர,
'ஈரம் உண்டு என்பர் ஓடி, இந்துதவக்
தகாணர்மின்' என்றான்.
நாரம் உண்டு எழுந்த யமகம் - நீலர அருந்தி எழுந்த முகில்ைளும்; தாமதர வதளயம் -
தாமலர மாலைைளும்; நாைச் சாரம் உண்டு இருந்த- ைஸ்தூரியின் சாரம்
ைைந்திருக்கின்ை; சீதச் சந்தைம் -குளிர்ந்த சந்தைமும்; தளிர் - தளிர்ைளும்;
தமன்தாயதாடு - பமன்லமயாை மைரந்தமும்; ஆரம் - குளிர்ந்த முத்துக்ைளும்; உண்டு -
வமனியில் பூசப்பபற்றும்; எரிந்த சிந்தத அயர்கின்றான் - பேப்ப மிகுதியால் மைம்
தளர்கின்ை இராேணன்; அயல் நின்றாதர - அருகில் நின்ை பணியாளலர வநாக்கி; 'ஈரம்
உண்டு என்பர் - நிைாவுக்குக் குளிர்ச்சி உண்டு என்கிைார்ைள்; ஓடி - நீங்ைள்
விலரந்வதாடி; இந்துதவக் தகாணர்மின் - சந்திரலைக் பைாண்டு ோருங்ைள்'; என்றான்
- எைக் ைட்டலளயிட்டான். பருே ைாைங்ைள் அைன்ை பின் குளிர்ந்த பபாருள்ைள்
எலேயும்பயன்படாமல் வபாைச் சந்திரலைக் பைாண்டு ேர இராேணன்
உத்தரவிட்டான். 10

3172தவஞ் சிைத்து அரக்கன் ஆண்ட

வியல் நகர்மீது யபாதும்
தநஞ்சு இலன், ஒதுங்குகின்ற
நிதற மதியயாதை யநடி,
'அஞ்சதல; வருதி; நின்தை
அதைத்தைன் அரசன்' என்ை,
சஞ்சலம் துறந்துதான், அச்
சந்திரன் உதிக்கலுற்றான்.
தவஞ்சிைத்து அரக்கன் - பைாடிய சிைம் பலடத்த இராக்ைதைாை இராேணன்;
ஆண்ட வியல் நகர் மீது - அரசாளுகின்ை பபரிய இைங்லை மாநைரின் வமவை; யபாதும் -
வபாேதற்கு; தநஞ்சு இலன் - மை உறுதி இல்ைாதேைாய்; ஒதுங்குகின்ற - (ஒரு
பக்ைமாய்) ஓரத்தில் பசல்லுகின்ை; நிதற மதியயாதை யநடி - பூரணச் சந்திரலை
(ஏேைர்ைள்) வதடிக் ைண்டு; 'அஞ்சதல வருதி' - அச்சம் நீத்து ேருோயாை; "நின்தை
அதைத்தைன்" அரசன் என்ை - உன்லை அலழத்து ேரும்படி மன்ைன் ஏவிைான்'
என்று கூை; சஞ்சலம் துறந்து - மைக் ைேலை நீத்து; அச் சந்திரன் - அந்தச் சந்திரன்; தான்
உதிக்கலுற்றான் - அவ்விைங்லை மாநைரின் மீது உதிக்ைத் பதாடங்கிைான்.

3173. அயிர் உறக் கலந்த நல் நீர்

ஆழிநின்று, ஆழி இந்து-
தசயிர் உற்ற அரசன், ஆண்டு ஓர்
யதய்வு வந்துற்ற யபாழ்தில்,
வயிரம் உற்று உதடந்து தசன்யறார்
வலியவன்-தசல்லுமாயபால்
உயிர் ததற உவந்து வந்தான் ஒத்தைன்,
-உதயம் தசய்தான்.
தசயிர் உற்ற அரசன் - பலைலம பாராட்டிய ஒரு மன்ைேன்; ஆண்டு - ஒருக்ைால்; ஓர்
யதய்வு வந்துற்ற யபாழ்தில் - பமலிவு ேந்து ஆற்ைல் குன்றிய வநரத்தில்; உதடந்து
தசன்யறார் வலியவன் -முன்ைம் அேனிடம் வதால்வி ைண்ட ஒரு ேல்ைேன்; வயிரம்
உற்றுச் தசல்லுமா யபால் - (பழம் பலைக்குப் பழி தீர்க்ைப்) பலைலம பாராட்டி வமற்
பசன்ைாற் வபாை; ஆழி இந்து - சக்ைர ேட்டம் வபான்ை சந்திரன்;அயிர் உறக் கலந்த நல்
நீர் - நுண் மணல் சூழ்ந்த நல்ை நீலர உலடய;ஆழி நின்று - ைடலிலிருந்து வமபைழுந்து;
உயிர் ததற - இராேணன் உயிலர ேருத்த; உவந்து வந்தான் ஒத்தைன் - மகிழ்வோடு
ேந்தேலைப் வபால் விளங்கி; உதயம் தசய்தான் - புைப்பட்டுத் வதான்ைலுற்ைான்.
முன்பு இராேணனிடம் அஞ்சி ஏேல் பசய்த சந்திரன், அேன் மீது பழி தீர்க்ை ேந்தான்
வபால் உதயம் பசய்தான். இப்பாடலில் தற்குறிப்வபற்ை அணி அலமந்துள்ளது.

3174. பராவ அருங் கதிர்கள் எங்கும் பரப்பி,

மீப் படர்ந்து, வானில்
தராதலத்து, எவரும் யபணா,
அவதையய சலிக்கும் நீரால்,
அரா-அதணத் துயிலும் அண்ணல், காலம்
ஓர்ந்து, அற்றம் யநாக்கி,
இராவணன் உயிர்யமல் உய்த்த திகிரியும்,
என்ைல் ஆை.
பராவ அருங் கதிர்கள் - வபாற்றுதற்ைரிய (சிைப்புமிக்ை) (அச்சந்திரனின்)
கிரணங்ைலள; எங்கும் பரப்பி - எத்திலசயிலும் பரே விட்டுக் பைாண்டு; மீப் படர்ந்து -
வமற் பசன்று; வானில் -விண்ணுைகில்; தராதலத்து - மண்ணுைகில்; எவரும் யபணா
அவதையய -எேராலும் வநசிக்ைப்படாத இராேணலைவய; சலிக்கும் நீரால் -
துன்புறுத்தும் தன்லமயிைால்; அரா அதணத் துயிலும் அண்ணல் -ஆதிவசடைாகிய
பாம்புப் படுக்லையில் உைங்கும் திருமால்; காலம் ஓர்ந்து - சமயம் பார்த்து; அற்றம்
யநாக்கி - அேன் (இராேணன்) அழிலேக் ைருதி;இராவணன் உயிர்யமல் உய்த்த -
அவ்விராேணன் உயிர் மீது ஏவிய; திகிரியும் என்ைல் ஆை - சக்ைரப்பலட என்று
பசால்லும்படியாைவும் விளங்கிை.

ைடலினின்றும் பபாங்கிய நிைா, பாற்ைடல் துயிலும் பரமன் ஏவிய சக்ைரமாைக்

ைற்பித்தல் தன்லமத் தற்குறிப்வபற்ை அணி.
3175. அருகுறு பாலின் யவதல அமுது
எலாம் அதளந்து வாரிப்
பருகிை, பரந்து பாய்ந்த நிலாச் சுடர்ப்
பனி தமன் கற்தற,
தநரியுறு புருவச் தசங் கண் அரக்கற்கு,
தநருப்பின் நாப்பண்
உருகிய தவள்ளி அள்ளி வீசிைால்
ஒத்தது அன்யற.
அருகு உறு பாலின் யவதல - பக்ைத்தில் அலமந்துள்ள பாற் ைடலினின்றும்;
அமுததலாம் அதளந்து வாரி - அமுதம் முழுேலதயும் ோரி பயடுத்து; பருகிை பரந்து
பாய்ந்த நிலாச் சுடர் - குடித்து எங்கும் விரிந்து பரவிய சந்திரனின் ஒளியாை; பனி தமன்
கற்தற -பமல்லிய குளிர்ந்த கிரணங்ைள்; தநரியுறு புருவச் தசங்கண் அரக்கற்கு -
இப்வபாது பநரிந்தபுருேங்ைலளயும் சிேந்த ைண்ைலளயும் உலடய இராக்ைதைாகிய
இராேணனுக்கு; தநருப்பின் நாப்பண் - பநருப்பின் நடுவே (லேக்ைப்பட்டதால்);
உருகிய தவள்ளி - பைாதித்த பேள்ளிக் குழம்லப; அள்ளி வீசிைால் ஒத்தது - லைைளால்
ோரி வீசிைாற் வபான்றிருந்தது. ( அன்யற - அலச).
பாற்ைடலில் வதான்றிய சந்திரன் அக்ைடலிலிருந்தும் வதான்றியஅமுதத்லதப் பருகி
நிைபோளியாை பேளியிடுேதாைக் கூறுதல் தற்குறிப்வபற்ை அணி.

3176. மின் நிலம் திரிந்தது அன்ை

விழுநிலா-மிதிதல சூழ்ந்த
தசந்தநல் அம் கைனி நாடன் திரு
மகள் தசவ்வி யகளா,
நல் நலம் ததாதலந்து யசாரும்
அரக்கதை, நாளும் யதாலாத்
துன்ைலன் ஒருவன் தபற்ற
புகழ் எைச்சுட்டது அன்யற.
மின் நிலம் திரிந்தது அன்ை - மின்ைல் ஒன்று நிைத்தில் உைாவியது வபான்ை;
விழுநிலா - சிைந்த சந்திர கிரணமாைது;மிதிதல சூழ்ந்த - மிதிலை நைரத்லதச் சூழ்ந்த;
தசந்தநல் அம் கைனி நாடன் - பசந்பநல் ேயல்ைலள உலடய விவதை நாட்டு அரசைாை
சைைைது; திரு மகள் - பசல்ே மைளாை சீலதயின்; தசவ்வி - ேடிேப் பபாலிலே;யகளா
- (தங்லை ோயிைாைக்) வைட்டறிந்து; நல் நலம் ததாதலந்து யசாரும் அரக்கதை -
(அதைால்) தன் இனிய நைம், சிைப்பு ஆகியைேற்லை இழந்து தவிக்கும் இராக்ைதைாம்
இராேணலை; நாளும் யதாலா - எந்நாளும் வதால்வியுைாத; துன்ைலன் ஒருவன் -
பலைேன் ஒருேன்; தபற்ற - அலடந்த; புகழ் எைச் சுட்டது - புைழாகிய பபருலம
மைலதச் சுடுேது வபான்று துன்பம் தந்தது. அன்யற - ஈற்ைலச.
 இப்பாடலில் அலமந்திருப்பது உேலமயணி.

3177. கருங் கைல் காலன் அஞ்சும்

காவலன், கறுத்து யநாக்கி,
'தரும் கதிர்ச் சீத யாக்தகச்
சந்திரன்-தருதிர் என்ை,
முருங்கிய கைலின், மூரி விடத்திதை
முருக்கும் சீற்றத்து,
அருங் கதிர் அருக்கன்தன்தை ஆர்
அதைத்தீர்கள்?' என்றான்.
கருங்கைல் காலன் - பபரிய வீரக் ைழலை அணிந்த இயமனும்; அஞ்சும் காவலன் -
அஞ்சுகின்ை பபருலம பலடத்த இராேணன் -கறுத்து யநாக்கி - (தன் பணியாளலரச்)
சிைந்து வநாக்கி; சீதம் தரும் கதிர் - குளிர்ச்சிலயத் தரும் கிரணங்ைள் பைாண்ட;
யாக்தகச் சந்திரன் - வமனி பலடத்த சந்திரலை; தருதிர் என்ை - அலழத்து ோருங்ைள்
என்று (யான்) கூை; முருங்கிய கைலின் - அழிக்கும் பைாடு பநருப்லபயும்;மூரி
விடத்திதை - ேலிலம மிக்ை நஞ்சிலையும்; முருக்கும் சீற்றத்து -ைடும் வைாபத்லதயும்;
அருங்கதிர் அருக்கன் தன்தை - (பைாண்ட) பேப்பக் கிரணங்ைலளயும் பைாண்ட
சூரியலை; 'ஆர் அதைத்தீர்கள்' என்றான் - அலழத்து ேந்தது யார் என்று வைட்டான்.

குளிர் நிைலேக் ைடுங்ைதிராய் உணர்ந்தான்.

3178. அவ் வழி, சிலதர் அஞ்சி, 'ஆதியாய்!

அருள் இல்லாதர
இவ் வழித் தருதும் என்பது இயம்பல்
ஆம் இயல்பிற்று அன்றால்;
தசவ் வழிக் கதியரான் என்றும்
யதரின்யமல் அன்றி வாரான்;
தவவ் வழித்து எனினும், திங்கள்,
விமாைத்தின் யமலது' என்றார்.
அவ்வழிச் சிலதர் அஞ்சி - இராேணன் இவ்ோறு விைவிய வபாது பணியாளர் அச்சம்
பைாண்டு; ஆதியாய் - முதல்ேவை; அருள் இல்லாதர- உன்ைால்
அருளப்பட்டாலரயன்றிப் பிைலர; இவ் வழித் தருதும் என்பது- இங்கு யாம் அலழத்து
ேருதல் என்பது; இயம்பலாம் இயல்பிற்று அன்று - வபசத் தக்ை தன்லமயது அன்று;
தசவ்வழிக் கதியரான் - சிேந்த கிரணங்ைள் உலடய சூரியன்; என்றும் யதரின் யமல்
அன்றி வாரான் - எப்வபாதும் வதர் மீதன்றி ேரமாட்டான்; தவவ்வழித்து எனினும் -
(உைக்கு) பேப்பம் தருேதாய் இருப்பினும்; திங்கள் -சந்திரன்; விமாைத்தின் யமலது
என்றார் - விமாைத்தின் மீதில் உள்ளான் என்ைைர்; ஆல் - அலச.
 ைதிரேனும் திங்ைளும் பயணம் பசய்யும் முலைலம எடுத்துக் ைாட்டிைார்.

இராேணன் நிைாலேப் பழித்தல்

3179. பணம் தாழ் அல்குல் பனி தமாழியார்க்கு

அன்புபட்டார் படும் காமக்
குணம்தான் முன்ைம் அறியாதான்
தகாதியாநின்றான்; மதியாயல,
தண் அம் தாமதரயின் தனிப் பதகஞன்
என்னும் தன்தம, ஒருதாயை
உணர்ந்தான்; உணர்வுற்று, அவன்யமல் இட்டு,
உயிர்தந்து உய்க்க உதரதசய்வான்;
பணம் - பாம்பின் படம்; தாழ் - வதாற்கும்படியாை; அல்குல் - அல்குலையும்; பனி
தமாழியார்க்கு - குளிர்ச்சி பபாருந்திய வபச்லசயும் உலடய பபண்ைளிடம்;
அன்புபட்டார் - ஆலச பைாண்டார்; படும் -அலடகின்ை; காமக் குணம் - ைாதல் வநாயின்
தன்லமலய; தான் முன்ைம் அறியாதான் - முன் எப்வபாதும் துய்த்தறியாத
இராேணன்;மதியாயல தகாதியா நின்றான் - சந்திரைால் துன்பம் பைாண்டேைாகி; தண்
அம் தாமதரயின் - குளிர்ந்த அழகிய தாமலரக்கு; தனிப் பதகஞன் என்னும் தன்தம -
(இந்தச் சந்திரவை) வநராை எதிரி என்னும் உண்லமலய;ஒரு தாயை உணர்ந்தான் -
தைக்குத் தாவை உணர்ந்து பைாண்டான்; உணர்வுற்று - இவ்வுண்லம உணர்வு ேந்து
எய்தியதும்; அவன் யமல் இட்டு - அச் சந்திரன் வமல் லேத்து; உயிர் தந்து உய்க்க - தன்
உயிலர அளித்துக் ைாக்குமாறு; உதர தசய்வான் - கூைத் பதாடங்கிைான்.

இதுைாறும் தான் விரும்பிய மைளிலர அலடதைல்ைாது நிலைந்து ேருந்தும்

அனுபேம் இராேணனுக்கு ஏற்படவில்லை என்பதாம்.

3180. 'யதயாநின்றாய்; தமய் தவளுத்தாய்;

உள்ளம் கறுத்தாய்; நிதல திரிந்து
காயா நின்றாய்; ஒரு நீயும்,
கண்டார் தசால்லக் யகட்டாயயா?
பாயாநின்ற மலர் வாளி பறியாநின்றார்
இன்தமயால்
ஓயாநின்யறன்; உயிர் காத்தற்கு
உரியார் யாவர்?-உடுபதியய!
உடுபதியய - விண்மீன்ைளின் தலைேவை!; யதயா நின்றாய் - (நீ,உன்) உடல் வதயப்
பபற்ைாய்; தமய் தவளுத்தாய் - வமனி பேண்ணிைமுற்ைாய்; உள்ளம் கறுத்தாய் -
உள்ளிடத்வத ைறுத்தும் விளங்குகின்ைாய்; நிதல திரிந்து காயா நின்றாய் - குளிர்ச்சி
நிலை மாறி பேப்பமும் தருகின்ைாய்; ஒரு நீயும் - உயர்ந்தேைாகிய நீயும்;கண்டார்
தசால்லக் யகட்டாயயா - (என்லைப் வபான்வை) சீலதயின் அழலைக் ைண்டேர்ைள்
ேருணிக்ைக் வைட்டலைவயா? பாயா நின்ற மலர் வாளி - (என் உடல் மீது) பாய்கின்ை
மன்மதனின் மைர்க் ைலணைள்; பறியா நின்றார் இன்தமயால் - பறித்து என்லைப்
பாதுைாப்பார் இல்ைாலமயிைால்; ஓயா நின்யறன் - தளர்வுற்று நின்வைன்; உயிர்
காத்தற்கு -என் (தவிக்கும்) உயிலரக் ைாப்பாற்ை; உரியார் யாவர் - உரியேர் தான் யார்
உள்ளார்? (எேரும் இைர்).

எைது துயலரத் தணிக்ை உன்லை அலழத்தால் நீவய துயர் மிக்ைேைாய் உள்ளாய்

என்பது ைருத்து. உள்ளம் ைறுத்தாய் - சிவைலட. விண்மீன்ைள் சந்திரனின் மலைவியர்
என்னும் புராணக் ைருத்தால் உடுபதி என்ைார்.

3181. 'ஆற்றார் ஆகின், தம்தமக் தகாண்டு

அடங்காயரா? என் ஆர் உயிர்க்குக்
கூற்றாய் நின்ற குலச் சைகி குவதள
மலர்ந்த தாமதரக்குத்
யதாற்றாய்; அதைால், அகம்கரிந்தாய்;
தமலிந்தாய்; தவதும்பத் ததாடங்கிைாய்,
மாற்றார் தசல்வம் கண்டு அழிந்தால்,
தவற்றி ஆகவற்று ஆயமா?'
என் ஆர் உயிர்க்கு - என்னுலடய இனிய உயிருக்கு; கூற்றாய்நின்ற - எமைாய்
அலமந்த; குலச் சைகி - நற்குடிச் பசல்வி சீலதயின்; குவதள மலர்ந்த தாமதரக்கு -
ைண்ைளாகிய குேலளப் பூக்ைள் பூத்திருக்கும் முைமாகிய தாமலரக்கு; யதாற்றாய் - நீ
வதால்வியுற்ைாய்; அதைால் அகம் கரிந்தாய் - அக்ைாரணத்தால் உள்ளம் ைரிந்து
வபாைாய்; தமலிந்தாய் - உடல் வதய்ந்தாய்; தவதும்பத் ததாடங்கிைாய் -வமனி
பேப்பமுைவும் பதாடங்கிைாய்; மாற்றார் தசல்வம் கண்டு அழிந்தால் - பிைர் ேளம்
ைண்டு இங்ஙைம் சிலதவுற்ைால்; தவற்றி ஆக வற்று ஆயமா- பேன்று உயர்தல்
இயலுேதாகுவமா?; ஆற்றார் ஆகின் - தம்மால் பேல்ை இயைாபதை உணர்ந்தால்;
தம்தமக் தகாண்டு அடங்காயரா? - (அறிவு மிக்வைார்) தம் நிலை உணர்ந்து பைாண்டு
அடங்கி விட மாட்டார்ைவளா? (அடங்குதல் தாவை பபாருத்தம்!)

முன் ைவியிற் கூறியது வபாைன்றி இங்குத் தாமலரக்குப் பலைேைாை சந்திரன்

சீலதயின் முைத் தாமலரக்குத் வதாற்ைான் என்ைார். வமலும் தான் மைர்விப்பதற்குரிய
குேலளைளும் பலையாை தாமலரைள் மைரும் முைமாகிய குளத்தில் இருத்தைால்
சந்திரன் வதாற்றுப் வபாகிைான்.

என் ஆருயிர்க்குச் சாைகிவய கூற்று என்ை இராேணன் பமாழிபின்ேருேலத முன்

உணர்த்தி நின்ைது. உேலமயாகு பபயராய்க் குேலள, ைண்ைலள உணர்த்துகின்ைது.

இராேணன் ஆலணப்படி பைைேன் ேருதல்

3182. என்ைப் பன்னி, இடர் உைவா, 'இரயவாடு

இவதைக் தகாண்டு அகற்றி;
 முன்தைப் பகலும் பகயலானும் வருக'
என்றான்; தமாழியாமுன்,
உன்ைற்கு அரிய உடுபதியும் இரவும்
ஒழிந்த; ஒரு தநாடியில்
பன்ைற்கு அரிய பகலவனும்
பகலும் வந்து பரந்தவால்.
என்ைப் பன்னி - இவ்ோறு பல்ேலையிலும் கூறி; இடர் உைவா - துன்பம்
அனுபவித்து; 'இரயவாடு இவதைக் தகாண்டு அகற்றி -இரவு வநரத்லதயும்'
இச்சந்திரலையும் இவ்விடம் விட்டு நீக்கி;முன்தைப் பகலும்' பகயலானும் வருக -
முன்பு வபாைவே பைற் பபாழுலதயும் சூரியலையும் பைாண்டு ேருை; என்றான் - எை
இராேணன் ஆலண பிைப்பித்தான்; தமாழியாமுன் - இந்தக் ைட்டலளலயக் கூறி
முடிக்கும் முன்வப; உன்ைற்கு அரிய - நிலைத்தற்கு (துன்பத்தால்) முடியாத; உடுபதியும்
இரவும் ஒழிந்த - சந்திரனும் இரவுப் பபாழுதும் அைன்று பசன்ைைர்; ஒரு தநாடியில் -
ைண வநரத்துக்குள்ளாை; பன்ைற்கு அரிய - புைழ்தற்கு அரிய பபருலம ோய்ந்த;
பகலவனும் பகலும் வந்து பரந்த - சூரியனும் பைற் பபாழுதும் ேந்து பரேைாயிை; உடு -
விண்மீன்;ஆல் - அலச.

3183. இருக்கின் தமாழியார் எரிமுகத்தின்

ஈந்த தநய்யின், அவிர்தசம்தபான்
உருக்கி அதைய கதிர் பாய, அைல்யபால்
விரிந்தது உயர் கமலம்;
அருக்கன் எய்த, அதமந்து அடங்கி
வாைா, அடாத தபாருள் எய்திச்
தசருக்கி, இதடயய, திரு இைந்த
சிறியயார் யபான்ற, யசதாம்பல்.
இருக்கின் தமாழியார் - ரிக் முதலிய வேத மந்திரங்ைள் அறிந்தஅந்தணர்;
எரிமுகத்தின் - பநருப்பின் முைத்தில்; ஈந்த தநய்யின் - பசாரிந்த பநய்யிைால்; அவிர்
தசம்தபான் உருக்கி அதைய -(எழும் பநருப்பில்) உருகிச் சுடர் விடும் தங்ைம் வபால்;
கதிர்பாய - சூரியக் ைதிர்ைள் விரிய; அைல்யபால் - பநருப்புத்துண்டு ைைல் விடுதல்
வபால்; உயர் கமலம் விரிந்தது - மைர்ைளுட் சிைந்த தாமலரைள் மைர்ந்தை; அருக்கன்
எய்த - சூரியன் ேந்ததைால்; யசதாம்பல் - பசவ்ோம்பல்மைர்ைள்; அடாத தபாருள்
எய்தி - தம் தகுதிக்குப் பபாருந்தாத பசல்ேம் பபற்ைலமயிைால்; தசருக்கி - ைர்ேம்
பூண்டு; அதமந்து அடங்கி வாைா - இயல்பாை அடக்ைம் பைாண்டு ோழாது; இதடயய
திரு இைந்த - ோழ்வினிலடவய அச் பசல்ேத்லத இழந்துவிட்ட; சிறியயார் யபான்ற -
கீழ் மக்ைலளப் வபால் ைாட்சி தந்தை. சந்திரன் சற்வை ஒளி வீசி இராேணன்
ஆலணயால் உடன் மலைந்ததால் குேலளப் பூக்ைள் சிறிது ைாைம் பசல்ேம் பபற்று
இழந்த சிறிவயார் வபான்ைை என்ைார்.
 வசதாம்பல் - பண்புத்பதாலை.

3184. நாணிநின்று ஒளி மழுங்கி, நடுங்காநின்ற

உடம்பிைன் ஆய்,
யசணில்நின்று புறம் சாய்ந்து,
கங்குல்-தாரம் பின்தசல்ல,
பூணின் தவய்யயான் ஒரு திதசயய புகுதப்
யபாவான், புகழ் யவந்தர்
ஆதண தசல்ல, நிதல அழிந்த அரசர்
யபான்றான்-அல் ஆண்டான்.
பூணின் தவய்யயான் - உைகுக்கு அணியாை ைதிரேன் ஒரு திதசயய புகுத - ஒரு
ேழியில் ேந்து புைவும்; அல் ஆண்டான் - இரவின் ஆட்சித் தலைேைாகிய சந்திரன்;
நாணி நின்று -பேட்ைமுற்று; ஒளி மழுங்கி - ஒளி குன்றியேைாய்; நடுங்கா நின்ற
உடம்பிைன் ஆய் - நடுக்ைம் வமவிய உடவைாடு; யசணில் நின்று - பதாலை தூரம்
அைன்று; புறம் சாய்ந்து - முதுகுைாட்டிச் பசன்று; கங்குல் தாரம் பின் தசல்ல - இரோகிய
மலைவி உடன் பசல்ை; யபாவான் - நீங்கிச் பசன்ைான்;புகழ் யவந்தர் - பபருலம மிக்ை
வபரரசர்; ஆதண தசல்ல - ைட்டலள பிைப்பிக்ை; நிதல அழிந்த - தம் நிலை தடுமாறிய;
அரசர் யபான்றான் - சிற்ைரசர் வபாைக் ைாட்சி தந்தான்.

அைலும் சந்திரன் வதால்வியுற்ை அரசர் வபான்றிருந்தான். உேலம அணி.

அல்ைாண்டான் - இரவின் நாயைன்.

ைலிவிருத்தம்

3185. மணந்த யபர் அன்பதர,

மலரின் யசக்தகயுள்,
புணர்ந்தவர், இதட ஒரு
தவகுளி தபாங்கலால்,
கணம் குதை மகளிர்கள் கங்குல்
வீந்தது என்று
உணர்ந்திலர்; கைவினும்
ஊடல் தீர்ந்திலர்.
கணம் குதை மகளிர்கள் - பைேலைக் ைாதணிைளும் பூண்ட அரக்ை மைளிர்; மலரின்
யசக்தகயுள் - மைர்ப் படுக்லையில்; மணந்த யபர்அன்பதர - தம்லம மணந்த ைணேர்
தம்லம; புணர்ந்தவர் -அலணத்து மகிழ்ந்தேர்; இதட ஒரு தவகுளி தபாங்கலால் -
கூடலிலடவய தம் ைணேர்பால் பைாண்ட ஊடலின் சிைம் மீதூர்தைால்; கங்குல் வீந்தது
- இரவு முடிந்து வபாய் விட்டது; என்று உணர்ந்திலர் - எை அறியாமற் வபாயிைர்;
கைவினும் - உைக்ைத்தில் எழும் ைைவிலும்; ஊடல் தீர்ந்திலர்- தம் ஊடல் நீங்ைாதேராய்
விளங்கிைர்.

விலரவில் நீங்கும் இரபேை உணராமல் ஊடற்வைாபம் பதாடர உைங்கிைர் அரக்ை

மைளிர்.

3186. தள்ளுறும் உயிரிைர்,

ததலவர் நீங்கலால்,
நள் இரவிதட உறும்
நடுக்கம் நீங்கலர்-
தகாள்தளயின் அலர் கருங்
குவதள நாள்மலர்
கள் உகுவை எை,
கலுழும் கண்ணிைார்.
நள் இரவிதட - நடு இராத்திரிபயைக் ைருதத்தக்ை வேலளயில்;ததலவர் நீங்கலால் -
(விடிந்து வபாைதால்) தங்ைள் ைணேர் பிரிந்து பசன்ைலமயிைால்; தள்ளுறும் உயிரிைர் -
உடல் விட்டு நீங்கும் உயிபரன்ை தன்லம உலடயராய்; உறும் நடுக்கம் நீங்கலர் -
பமய்யில் ஏற்பட்ட நடுங்குதல் நீங்ைாதேராய் (அரக்ை மைளிர் சிைர்);தகாள்தளயின்
அலர் - மிகுதியாைச் பசழித்து மைர்ந்த; கருங்குவதள நாள் மலர் -புதிய ைருங்குேலள
மைர்ைள்; கள் உகுவை எை - வதன் சிந்துேை வபான்று; கலுழும் கண்ணிைார் - ைண்ணீர்
பபாழியும் ைண்ைலள உலடயார் ஆயிைர்.

இரவு நீங்கியதால் ஏற்பட்ட விசித்திர நிைழ்ச்சிைளில் ஒன்ைாை இதலைக் கூறிைார்.

3187. அதணமலர்ச் யசக்தகயுள்

ஆடல் தீர்ந்தைர்,
பதணகதளத் தழுவிய
பவள வல்லியபால்,
இதண மலர்க் தககளின்
இறுக, இன் உயிர்த்
துதணவதரத் தழுவிைர்,
துயில்கின்றார் சிலர்.
சிலர் - வமலும் சிை அரக்ை மைளிர்; அதணமலர்ச் யசக்தகயுள் - பஞ்சு பமத்லத வமல்
மைர் தூவிய படுக்லையில்; ஆடல் தீர்ந்தைர் -ைைவி முற்றியேராய்; பதணகதளத்
தழுவிய - பருத்த மரங்ைலளப் பின்னிய; பவளவல்லி யபால் - பேளக் பைாடிைலளப்
வபாை; இன் உயிர்த் துதணவதர - இனிய உயிரலைய ைணேர்ைலள; இதண மலர்க்
தககளின் - மைர் வபான்ை இரண்டு ைரங்ைளாலும்; இறுகத் தழுவிைர் - அழுத்தமாை
அலணத்தோறு; துயில்கின்றார் - உைங்கிைர்.
 உயிர்த் துலணேர் - உேமத் பதாலை (உயிர் வபான்ை துலணேர்). ஆடேரின்
திண்லமக்கு மரங்ைளும், பபண்டிரின் எழிலுக்கும் பமன்லமக்கும் பேளக்
பைாடிைளும் பபாருந்திய உேலமைளாயிை.

3188. அளிஇைம் கடம்ததாறும்

ஆர்ப்ப, ஆய் கதிர்
ஒளி பட உணர்ந்தில,
உறங்குகின்றை;
ததளிவுஇல இன் துயில்
விதளயும் யசக்தகயுள்
களிகதள நிகர்த்தை, களி
நல் யாதையய.
அளி இைம் - ேண்டுைளின் கூட்டம்; கடம் ததாறும் ஆர்ப்ப - ைன்ைங்ைளில்
பபாழியும் மதநீரில் பமாய்த்து ஆரோரிக்ைவும்; ஆய் கதிர் ஒளிபட - பேளிச்சத்தால்
சிைந்த சூரிய ஒளி பாயவும்; உணர்ந்தில உறங்குகின்றை - விழிப்புைாமல்
உைங்குகின்ைைோை; களி நல் யாதை - மதங்பைாண்ட உயர்ந்த யாலைைள்; இன்துயில்
விதளயும் யசக்தகயுள் - இனிய உைக்ைம் தரும் படுக்லையில்; ததளிவு இல - தூக்ைம்
பதளியாமல் உைங்கும்; களிகதள நிகர்த்தை - ைட்குடியர்ைலளப் வபாை விளங்கிை; ஏ-
ஈற்ைலச.
திடீபரை விடிந்தலமயின் விலளோய் யாலைைளும்துயிபைழாதிருந்தை.
ைளி(ப்பு)ைள் உண்பதால் ேரும் வபாலத.ைட்குடியர்ைலள உயர்திலணயாைக்
ைருதுதலும் பபாருந்தாது என்பார் வபால்ைளிைள் எை அஃறிலணயில் சுட்டிைார்.

3189. விரிந்து உதற துதறததாறும்

விளக்கம் யாதவயும்,
எரிந்து இழுது அஃகல,
ஒளி இைந்தை-
அருந் துதற நிரம்பிய
உயிரின் அன்பதரப்
பிரிந்து உதறதரும்
குலப் யபததமாரியை.
அருந்துதற நிரம்பிய - அரிய அறிவுத் துலைைளில் ேல்ை;உயிரின் அன்பதர - (தம்)
உயிர் வபான்ை ைணேலர; பிரிந்து உதற தரும் - பிரிந்து தனித்திருக்கும்; குலப்
யபததமாரின் - குை மாதர்ைலளப் வபான்று; விரிந்து உதற துதற ததாறும் - நைரின்
விரிந்த பை பகுதிைளிலும்; விளக்கம் யாதவயும் - உள்ள விளக்குைள் எல்ைாம்; எரிந்து
இழுது அஃகல - எரிந்து பநய் ேற்ைவில்லையாயினும்; ஒளி இைந்தை -(சூரியன்
ேரோல்) தம் ஒளி குன்றிை; ஏ - ஈற்ைலச.
 பைலின் எதிர்பாராத ேரவிைால் வநர்ந்த இரண்டு நிைழ்ச்சிைலள ஒன்ைற்பைான்று
உேலமயாை பமாழிந்தார் அஃகுதல் - சுருங்குதல். அஃகுதல் இை : அஃைல்.

3190. புதைந்து இதழ் உரிஞ்சுறு

தபாழுது புல்லியும்,
வதைந்தில, தவகதற
மலரும் மா மலர்;
நைந் ததல அமளியில்
துயிலும் நங்தகமார்
அைந்தரின் தநடுங் கயணாடு
ஒத்த ஆம்அயரா.
தவகதற மலரும் மாமலர் - விடியற் ைாலையில் மைர வேண்டிய தாமலர வபான்ை
சிைந்த மைர்ைள்; புதைந்து இதழ் உரிஞ்சுறு தபாழுது - (அழகியதாய்க்) வைாைம்
பைாள்ளும் இதழ்ைள் மைரும் உதயைாைம்; புல்லியும் - பநருங்கிய பின்னும்;
வதைந்தில - மைரும் பாங்கு பைாள்ள வில்லை; நைந்ததல அமளியில் - இடம் அைன்ை
படுக்லையில்;துயிலும் நங்தகமார் - உைக்ைம் பைாள்ளுகின்ை அரக்ை
மைளிரின்;அைந்தரின் தநடுங்கயணாடு - தூக்ை ேசப்பட்ட பநடிய ைண்ைவளாடு; ஒத்த
ஆம் - ஒத்திருந்தை. ( அயரா - அலச).

ைாரணம் வதான்றிக் ைாரியம் நிைழாலம கூறுதைால் விபாேலை அணி என்பர். முன்

பாடலும் இவ்ோறு அலமந்தது. அைந்தர் - தூக்ைக் ைைக்ைம்.

3191. இச்தசயில் துயில்பவர்

யாவர் கண்களும்,
நிச்சயம், பகலும் தம்
இதமகள் நீக்கல-
'பிச்தசயும் இடுதும்' என்று,
உணர்வு யபணலா
வச்தசயர் தநடு மதை
வாயில் மாையவ.
இச்தசயில் துயில்பவர் யாவர் கண்களும் - (அந்நைரத்தில்) விருப்பம் வபால்
தூங்குவோர் அலைேருலடய ைண்ைளும்; பகலும் தம் இதமகள் நீக்கல - பைல் ேந்த
பின்னும் இலம விரியாதிருந்தை;நிச்சயம்- இது சத்தியம்; (இக்ைண்ைள்); 'பிச்தசயும்
இடுதும் - வைட்வபாருக்குப்பிச்லச இடுவோம்; என்று உணர்வு யபணலா - என்னும்
எண்ணம் இல்ைாத; வச்தசயர் - உவைாபிைளின்; தநடுமதை வாயில்மாை - உயர்ந்த
இல்ைங்ைளின் ோசற்ைதவு வபான்றிருந்தை. (அலடந்திருந்தை); ஏ - ஈற்ைலச.
பநடுமலை ோயில் என்பதால் மலையின் ேளம் பதரிகிைது. ேளம் இருந்தாலும்
பிச்லசவயனும் இடுவோம் என்று நிலையும் மைம் இல்லை. பபரிய ைண்ைள்,
பபாழுதும் விடிந்தது; ைாண்பை ைாணும் எண்ணம் இல்லை. ோயிலைத் திைந்தால்
எேவரனும் ேந்து விடுேவரா என்று ைருதி அலடத்த ோசல் என்பது குறிப்பு.
உேலமயணி, விருந்திைலரயும் தக்வைாலரயும் வதடி ேழங்கும் ேள்ளன்லமதான்
இல்லை; வதடி ேரும் இரேைர்க்குப் பிச்லசவயனும் இடைாவம என்ை எண்ணம்
இல்லை என்பலதப் பிச்லசயும் என்ை இழிவு சிைப்பும்லம புைப்படுத்திற்று.

3192. நஞ்சு உறு பிரிவிை,

நாளின் நீளம் ஓர்
தஞ்சு உற விடுவது ஓர்
தயாவு தாங்கலால்,
தவஞ் சிதற நீங்கிய
விதையிைார் எை,
தநஞ்சு உறக் களித்தை-
யநமிப்புள் எலாம்.
நாளின் நீளம் - பைல் வநரம் நீளுதைால்; ஓர் தஞ்சு உற -அதுவே தஞ்சமாை அலமய;
நஞ்சுறு பிரிவிை - பைாடிய விடம் வபாலும் பிரிவுத் துன்பத்திலைப் பபற்ைைோய்
விளங்கிய; யநமிப்புள் எலாம் -சக்ைரோைப் பைலேைபளல்ைாம்; விடுவது ஓர் தயாவு
தாங்கலால் -அத்துன்பம் நீங்கும் பைற் பபாழுதின் ைருலணயிைால்; தவஞ்சிதற நீங்கிய
- பிைவியாகிய பைாடிய சிலையினின்றும் விடுபட்ட; விதையிைார் எை - நல்
விலையாளர் வபாை; தநஞ்சு உறக் களித்தை - மைம் நிலைந்து மகிழ்ந்தை.
இரவில் பிரிவுத் துன்பமுறும் சக்ைரோைப் புட்ைள் பைலில் கூடி மகிழ்ந்தை. பிரிவு
நஞ்பசை உேமிக்ைப் பபற்ைது. நீளம் - கூடு எைவும் பபாருள் பைாள்ளைாம். தயாவு :
தயா, தயவு, ைருலண.

3193. நாள்மதிக்கு அல்லது,

நடுவண் எய்திய
ஆதணயின் திறக்கலா
அலரில் பாய்வை,
மாண் விதைப் பயன்படா
மாந்தர் வாயில் யசர்
பாணரின் தளர்ந்தை-
பாடல்-தும்பியய.
நாள் மதிக்கு அல்லது - ஒவ்போரு நாளும் உதிக்கும் நிைாவுக்கு அன்றி; நடுவண்
எய்திய ஆதணயின் - இலடயில் ேந்து வசரும் (பைைேனின்) ைட்டலளக்கு; திறக்கலா -
மைராத; அலரில் பாய்வை - குேலள வபான்ை மைர்ைளில் பாய்ேைோை; பாடல் தும்பி
- இலச பாடும் ேண்டுைள் (அலே குவிந்துள்ள நிலையில்); மாண்விதைப் பயன்படா -
மாட்சி மிக்ை ைலைத் பதாழிலைப் பயன் பைாள்ளாத; மாந்தர் வாயில் யசர்-
மனிதர்ைளின் வீட்டு ோசலை அலடந்து; பாணரின் தளர்ந்தை - (பயன்பபைாத)
பாணர்ைலளப் வபால் வசார்வுற்ைை; ஏ - ஈற்ைலச.

பைற் பபாழுதில் குவிந்த மைர்ைளில் பாய்ந்த ேண்டுைள் ைலைநயமுணராதார் முன்

பசன்ை பாணர் வபான்று வசார்வுற்ைை.

3194. அரு மணிச் சாளரம்

அதனினூடு புக்கு
எரி கதிர் இன் துயில்
எழுப்ப எய்தவும்,
மருதளாடு ததருளுறும்
நிதலயர், மங்தகயர்-
ததருளுற தமய்ப்
தபாருள் ததரிந்திலாரியை.
அரு மணிச் சாளரம் - அரிய மாணிக்ைங்ைள் பதித்த சன்ைலில்;அதனின் ஊடு புக்கு -
அங்வை உட்புகுந்து ேந்து; எரிகதிர் -பேப்பம் மிக்ை சூரியன்; இன்துயில் எழுப்ப
எய்தவும் - தங்ைள் இனிய உைக்ைத்திலிருந்து தட்டிபயழுப்ப ேந்து வசர்ந்த பின்னும்;
மங்தகயர் - அரக்ைர் குைப் பபண்ைள்; ததருள் உற தமய்ப் தபாருள் ததரிந்திலாரின் -
பதளிவு தரும்படி உயர்ந்த உண்லமப் பபாருலள அறியாத வபலதயர் வபான்று;
மருதளாடு - மயக்ைமும்; ததருளுறும் நிதலயர் -பதளிவும் ைைந்த குழப்ப
நிலையிைராை விளங்கிைர்; ஏ - ஈற்ைலச.

இரவு பசன்ைலத நம்பமுடியாத நிலையால் ஏற்பட்ட குழப்பம், ஞாைமில்ைாதார்

உைை ோழ்வின் உண்லமயறியாத குழப்பத்வதாடு ஒப்பிடப்படுகின்ைது.

3195. ஏவலின் வன்தமதய

எண்ணல் யதற்றலர்,
நாவலர் இயற்றிய நாழி
நாம நூல்
காவலின் நுனித்து உணர்
கணிக மாக்களும்,
கூவுறு யகாழியும்,
துயில்வு தகாண்டயவ.
நாவலர் இயற்றிய - புைலம நைம் சான்வைார் உருோக்கிய;நாழி நாம நூல் - ைாைக்
ைணிதமாை வசாதிட நூல்ைலள; காவலின் நுனித்து உணர் கணித மாக்களும் -
பாதுைாத்து ஆராய்ந்து உணர்ந்த வசாதிட ேல்லுநர்ைளும்; கூவுறு யகாழியும் -
விடியலைக் கூவி உணர்த்தும் வசேல்ைளும்; ஏவலின் வன்தமதய - (இரலே விைக்கிப்
பைலை ேரச் பசான்ை) இராேணனின் ஆலணயின் ேல்ைலமலய; எண்ணல் யதற்றலர்
- உணரும் ஆற்ைல் இல்ைாதேராய்; துயில்வு தகாண்ட -உைக்ைத்தில் ஆழ்ந்திருந்தைர். (
ஏ - அலச).

இராேணன் ஆலணயின் ைடுலமயால் ைாைக் ைணிதமும் வதாற்ைது. இயற்லைலய

உணர்ந்த வசேல்ைளும் வதாற்ைை.

எழுோய்க்கு ஏற்ைபடி அஃறிலண முடிவு உயர்திலணயாைப் பபாருள் முடிவு

பபற்ைது.

3196. இதையை உலகினில்

நிகழும் எல்தலயில்,
கதை கைல் அரக்கனும்,
கண்ணின் யநாக்கிைான்;
'நிதைவுறு மைத்ததயும்
தநருப்பின் தீய்க்குமால்;
அதைய அத் திங்கயள
ஆகுமால்' என்றான்.
இதையை - இத்தலைய நிைழ்ச்சிைள்; உலகினில் நிகழும் எல்தலயில் - உைபைங்கும்
நலடபபற்ை பபாழுதில்; கதை கைல் அரக்கனும் - ஒலிக்கும் வீரக்ைழல் புலைந்த
இராேணனும்;கண்ணின் யநாக்கிைான் - ைண்ைளால் சூரியலைக் ைண்டு; நிதைவுறு
மைத்ததயும்- எண்ணும் இதயத்லதயும்; தநருப்பின் தீய்க்குமால் - இச் சூரியன் தீயாய்ச்
சுட்படரிக்கின்ைான்; ஆதைால்; அதைய அத்திங்கயள ஆகும் -இேனும் அச் சந்திரன்
வபான்வை இருக்கிைான்'; என்றான் - என்று பமாழிந்தான். ( ஆல் - அலச).

3197. 'திங்கயளா அன்று இது;

தசல்வ! தசங் கதிர்
தபாங்கு உதளப் பச்தச அம்
புரவித் யதரதால்;
தவங் கதிர் சுடுவயத
அன்றி, தமய் உறத்
தங்கு தண் கதிர் சுடத்
தகாது, என்றார் சிலர்.
சிலர் - (இராேணன் இவ்ோறு கூைக்வைட்ட) சிை வபர்; 'தசல்வ -திரு மிக்ைேவை; இது
திங்கயளா அன்று - இது சந்திரன் அல்ை; தசங்கதிர் - சிேந்த ைதிரேவை; தபாங்கு உதள
- ேளர்ந்த பிடரி மயிலர உலடய; பச்தச அம் புரவித் யதர் அது - பச்லச நிைமாை
அழகியகுதிலரைள் பூட்டிய வதர் அது; தவங்கதிர் சுடுவயத அன்றி -பேப்பம் மிக்ை
சூரியன் சுடுதல் இயல்புலடயவத அல்ைாமல்; தமய் உறத் தங்கு தண்கதிர் - உடலில்
பட்டுக் குளிர்ச்சி தரும் சந்திரன்; சுடத் தகாது - பேப்பம் ஊட்டுேது அன்று'; என்றார் -
எை விளக்ைம் கூறிைர்;ஆல் - அலச.
 சூரியன் குதிலரைள் பசுலம நிைம் பைாண்டைோைக் கூறுதல் புராண மரபு.

ைலிநிலைத் துலை
இரவிலய நீக்கி இளம் பிலை ேருை எைல்

3198. 'நீலச் சிகரக் கிரி அன்ைவன்,

'நின்ற தவய்யயான்,
ஆலத்தினும் தவய்யன்;
அகற்றி, அரற்றுகின்ற
யவதலக் குரதலத் "தவிர்க" என்று
விலக்கி, யமதல
மாதலப் பிதறப் பிள்தளதயக்
கூவுதிர் வல்தல' என்றான்.
நீலச் சிகரக் கிரி அன்ைவன் - சிைரங்ைள் ஓங்கிய நீை மலை வபான்ை இராேணன்;
'நின்ற தவய்யயான் - இப்வபாது நிற்கும் ைதிரேன்; ஆலத்தினும் தவய்யன் - நஞ்சினும்
பைாடியேன்; அகற்றி -அேலை நீக்கி விட்டு; அரற்றுகின்ற யவதலக் குரதல -
வபபராலி எழுப்பும்ைடலின் ஓலசலயயும்; தவிர்க என்று விலக்கி - நீங்குை என்று விைை
ஆலணயிட்டு; யமதல - முன்பு ேந்த; மாதலப் பிதறப் பிள்தளதய - மாலைப்
பபாழுதின் இளம்பிலைலய; வல்தல - விலரோை;கூவுதிர் - அலழயுங்ைள்'; என்றான் -
எைப்(பணியாளருக்கு) உத்தரவிட்டான். மீண்டும் நிைலேக் பைாணர
ஆலணயிட்டான். இளம்பிலைலயப் பிலைப் பிள்லள என்று படிமச் சிைப்புைக் குறித்த
நயம் உணர்ை.

3199. தசான்ைான் நிருதர்க்கு இதற;

அம் தமாழி தசால்லயலாடும்;
அந் நாளில் நிரம்பிய அம் மதி,
ஆண்டு ஓர் யவதல
முந் நாளின் இளம் பிதற
ஆகி முதளத்ததுஎன்றால்,
எந் நாளும் அருந் தவம் அன்றி,
இயற்றல் ஆயமா?
நிருதர்க்கு இதற - அரக்ைரின் தலைேைாகிய இராேணன்; தசான்ைான் - வமற்
கூறியோறு ைட்டலளயிட்டான்; அம்தமாழி தசால்லயலாடும் - அக் ைட்டலள
பிைப்பிக்ைப்பட்டதும்;அந்நாளில் நிரம்பிய அம்மதி - அன்று முழுநிைோய்த் திைழ்ந்த
அச் சந்திரன்; ஆண்டு - அவ்விடத்தில்; ஓர் யவதல - ஒரு புைத்தில்; முந்நாளின் -
மூன்ைாம் நாளின்; இளம்பிதற ஆகி - கீற்று நிைோை; முதளத்ததுஎன்றால் - உதித்தது
எனில்; எந்நாளும் - எக்ைாைத்திலும்;அருந்தவம் அன்றி - அரிய நற்ைேம் பசய்திருந்தால்
அல்ைாமல்; இயற்றல் ஆயமா?- இத்தகு அருஞ்பசயல் நிைழ்த்துேது சாத்தியம் ஆகுமா?
(ஆைாது).
 முந்நாள் இளம்பிலை - மூன்ைாம் பிலைச்சந்திரன். 'வேண்டிய வேண்டி யாங்கு
எய்தைாற் பசய்தேம் ஈண்டு முயைப் படும்' (திருக்குைள் 265) என்னும் ைருத்து
ஒப்பிடத்தக்ைது.

பிலைலயப் பழித்தல்

3200. குடபாலின் முதளத்தது கண்ட

குணங்கள்-தீயயான்,
'வடவா அைல்; அன்று எனின்,
மண் பிடர் தவத்த பாம்பின்
விடவாள் எயிறு; அன்று எனின்,
என்தை தவகுண்டு, மாதல
அட, வாள் உருவிக்தகாடு
யதான்றியது ஆகும் அன்யற.
குடபாலின் முதளத்தது கண்ட - வமற்குத் திலசயில் இளம்பிலை வதான்றியலதக்
ைண்ட; குணங்கள் தீயயான் - தீய பண்புைலள உலடய இராேணன்; (இது); வடவா
அைல் - ேடலேத் தீவய ஆகும்;அன்று எனின் - இல்லைபயனில்; மண்பிடர் தவத்த
பாம்பின் - பூமிலயத்தலையில்ஏந்திய ஆதிவசடனின்; விடவாள் எயிறு - நஞ்சு வதாய்ந்த
கூரிய பல் ஆகும்; அன்று எனின் - இல்லைபயனில்; மாதல - மாலைப் பபாழுது;
என்தை தவகுண்டு - என் மீது சிைம் பைாண்டு; அட -பைால்லுதற்ைாை; வாள் உருவிக்
தகாடு - ோலள உருவிக் பைாண்டு; யதான்றியது ஆகும்- எதிரில் ைாட்சி தருேது ஆகும்;
அன்யறா - அல்ைவோ (என்ைான்).

ேடலேத் தீ ைடலின் நடுவில் பபண் குதிலர முைத்தில் வதான்றுேது; பிரளய ைாை

பநருப்பு என்றும் கூறுேர்.

3201. 'தாது உண் சடிலத் ததல தவத்தது-

தண் தரங்கம்
யமாதும் கடலிற்கிதட
முந்து பிறந்தயபாயத,
ஓதும் கடுதவத் தன் மிடற்றில்
ஒளித்த தக்யகான்,
"ஈதும் கடு ஆம்", எை எண்ணிய
எண்ணம் அன்யற?
தண் தரங்கம் - குளிர்ந்த அலைைள்; யமாதும் கடலிற்கிதட - வீசும் திருப்பாற்
ைடலிலடவய இருந்து; முந்து பிறந்த யபாயத -முன்பு உதித்த ைாைத்தில்; ஓதும் கடுதவ -
பைாடிதாய் உலரக்ைப்படும் ஆைைாை நஞ்லச; தன் மிடற்றில் ஒளித்த தக்யகான் - தன்
ைழுத்தில் மலைத்த சிேபபருமான்; தாது உண் சடிலம் - (பைான்லைப் பூவின்) மைரந்தம்
மலிந்த சலட முடி சூழ்ந்த; ததல தவத்தது - தலைமீது பிலைலய லேத்துக்
பைாண்டது; ஈதும் கடு ஆம் எை - இதுவும் விடம் ஆகும்என்று; எண்ணிய எண்ணம்
அன்யற - ைருதிய ைருத்திைால் அல்ைோ?

இப்பாடலின் ைருத்து தற்குறிப்வபற்ை அணி.

3202. 'உரும் ஒத்த வலத்து உயிர்

நுங்கிய திங்கள், ஓடித்
திருமு இச் சிறு மின் பிதற,
தீதம குதறந்தது இல்தல-
கருதமக் கதற தநஞ்சினில்
நஞ்சு கலந்த பாம்பின்
தபருதம சிறுதமக்கு ஒரு தபற்றி
குதறந்தது உண்யடா?'
உரும் ஒத்த வலத்து - இடிவயறு வபால் ேலிலமவயாடு; உயிர் நுங்கிய திங்கள் - என்
உயிலர உண்ட முழு நிைவு; ஓடித் திருமு - பசன்றுமலைந்து மீண்டும் ேந்த; இச் சிறு
மின் பிதற - இந்தச் சிறிய ஒளி வீசும் பிலை; தீதம குதறந்தது இல்தல - பைாடுலமயில்
சிறிதும் குலைந்தது அன்று; கருதமக் கதற தநஞ்சினில் - சிைக் பைாடுலம மிக்ை
பநஞ்சு பலடத்த; நஞ்சு கலந்த பாம்பின் - நச்சுத் தன்லமயுலடய பாம்பிைது; தபருதம
- பபரிய உருவோ?; சிறுதமக்கு - சிறிய உருேம் தாவை; (ஆயினும்) ஒரு தபற்றி - விடத்
தன்லமயில்; குதறந்தது உண்யடா - சற்றும் குலைவுற்ைதாகுவமா? (ஆைாது).

பாம்பு சிறியதாயினும் பபரியதாயினும் நஞ்சுலடலம மாறுபடுேதில்லை. முழு

நிைவும் பிலைக் கீற்றும் பைாடுலமயில் அவ்ோவை அலமேை.எடுத்துக் ைாட்டுேலம
அணி.

3203. 'கன்ைக் கனியும் இருள்தன்தையும்

காண்டும் அன்யற?
முன்தைக் கதிர் நன்று; இது
அகற்றுதிர்; தமாய்ம்பு சான்ற
என்தைச் சுடும்என்னின், இவ்
ஏழ் உலகத்தும் வாழ்யவார்
பின்தைச் சிலர் உய்வர் என்று அங்கு
ஒரு யபச்சும் உண்யடா?
முன்தைக் கதிர் நன்று - முன்பு ேந்த ைதிரேவை (இப்பிலையினும்) நன்ைாகும்; இது
அகற்றுதிர் - இப் பிலை நிைலே நீக்குமின்;தமாய்ம்பு சான்ற - ேலிலமமிக்ை; என்தைச்
சுடும் என்னின் - என்லைவய இப் பிலை துன்புறுத்தும் எனில்; இவ் ஏழ் உலகத்தும்
வாழ்யவார் - ஏழு உைைங்ைளிலும் ோழும் மக்ைளில்; பின்தைச் சிலர் - வேறு
எேவரனும் சிைர்; உய்வர் என்று - பிலழப்பர் என்று; அங்கு ஒரு யபச்சும் உண்யடா -
அப்படிப் வபசவும் ோய்ப்பு உண்வடா? (இல்லை) எைவே; கன்ைக் கனியும் -
ைன்ைங்ைவரபைைச் பசறியும்; இருள் தன்தையும் காண்டும் அன்யற - இருட்டின்
இயல்லபயும் ைாண்பது பபாருத்தம்அல்ைோ? (என்ைான்)

இருலள ேருமாறு ைட்டலளயிட்டான் என்பது ைருத்து. பபன்ைம் பபரிய

என்ைாற்வபாை 'ைன்ைக் ைனிய' என்ைார்.

இருளிலைப் பழித்தல்

3204. ஆண்டு, அப் பிதற நீங்கலும்,

எய்தியது அந்தகாரம்;
தீண்டற்கு எளிது ஆய், பல
யதய்ப்பை யதய்க்கல் ஆகி,
யவண்டின், கரபத்திரத்து
ஈர்த்து விழுத்தல் ஆகி,
காண்டற்கு இனிதாய், பல
கந்து திரட்டல் ஆகி,
ஆண்டு - ஆங்கு; அப்பிதற நீங்கலும் - அவ்விளம் பிலை அைன்ைதும்; தீண்டற்கு
எளிதாய் - பதாடுதற்கு எளிதாைது வபாைவும்; பல யதய்ப்பை யதய்க் கல் ஆகி - பை
பபாருள்ைலளயும் வதய்க்ைத் தக்ை பாலை வபாைவும்; யவண்டின் - விரும்பிைால்; கரபத்
திரத்து ஈர்த்துவிழுத்தல் ஆகி - ோளிைால் அறுத்து வீழ்த்தைாம் தன்லம வபாைவும்;
காண்டற்கு இனிதாய் - பார்க்ை இனியது வபாைவும்; பல கந்து திரட்டல் ஆகி - பை
தூண்ைளாைத் திரண்டது வபாைவும்; எய்தியது அந்தகாரம் - இருட்டு ேந்து வசர்ந்தது.

இருளின் அடர்த்தியும் திண்லமயும் உணர்த்தப் பபற்ைை.

3205. முருடு ஈர்ந்து உருட்டற்கு எளிது என்பது

என்? முற்றும் முற்றிப்
தபாருள் தீங்கு இல் யகள்விச் சுடர்
புக்கு வைங்கல் இன்றிக்
குருடு ஈங்கு இது என்ை, குறிக்தகாண்டு,
கண்யணாட்டம் குன்றி,
அருள் தீர்ந்த தநஞ்சின் கரிது
என்பது அவ் அந்தகாரம்.
முருடு ஈர்ந்து - (அவ்விருள்) திரட்சியாை மரபமை அறுக்ைத் தக்ைதாகி; உருட்டற்கு
எளிது என்பது என் - ைம்பமாய் உருட்சி பசய்யத் தக்ைதாய் எளிதாை அலமந்தது என்று
பசால்ைவும் வேண்டுவமா?;தபாருள் முற்றும் முற்றி - பபாருள் அறிவு முழுலமயாய்
அலடந்து; தீங்கு இல் யகள்விச் சுடர் - குற்ைமற்ை வைள்விச் பசல்ேமாகிய ஒளி; புக்கு
வைங்கல் இன்றி - உட்புகுந்து பேளிச்சம் தராமல்; குருடு ஈங்கு இது என்ை -
இவ்வுைகில் மைக் குருவட உண்லமயாை குருடு எனும்படி; குறிக் தகாண்டு- அப்
பபயருக்கு இைக்ைாகி; கண்யணாட்டம் குன்றி - அருள் வநாக்குக் குலைந்து; அருள்
தீர்ந்த - அருள் அருகிப் வபாை; தநஞ்சின் -மனித உள்ளத்லத விடவும்; அவ்வந்தகாரம் -
அவ்விருளாைது; கரிது என்பது - ைருலம என்று கூைத்தக்ைதாம்.
அறிபோளி சாரா உள்ளத்லத இருளுக்கு உேமித்தார்.

3206. விள்ளாது தசறிந்து இதட, யமல்

உற ஓங்கி, எங்கும்
நள்ளா இருள் வந்து, அகன்
ஞாலம் விழுங்கயலாடும்,
'எள்ளா உலகு யாதவயும் யாவரும்
வீவது என்பது
உள்ளாது, உமிழ்ந்தான், விடம் உண்ட
ஒருத்தன்' என்றான்.
விள்ளாது - துண்டு படாமல்; இதட தசறிந்து - எங்கும் இலடபேளியின்றி நிலைந்து;
யமல் உற ஓங்கி - விண்லணயும் ேலளத்து ேளர்ந்து; எங்கும் நள்ளா இருள் வந்து -
எங்கும் பபாருந்தாத இருள் ேந்து; அகன் ஞாலம் விழுங்கயலாடும் - பரந்த உைகிலை
மூடி மலைத்ததும்; விடம் உண்ட ஒருத்தன் - நஞ்சிலை விழுங்கிய ஒப்பற்ை
சிேபபருமான்; எள்ளா உலகு யாதவயும் - இைழத் தக்ைதல்ைாத எல்ைா
உைைங்ைலளயும்; யாவரும் - எல்ைா மக்ைலளயும் (பபாருள்ைலளயும்); வீவது என்பது
உள்ளாது - அழிக்கும் என்று ைருதாமல்;உமிழ்ந்தான் - அந்நஞ்லச உமிழ்ந்து விட்டான்;
என்றான் - என்று (இராேணன்) பமாழிந்தான்.

இப்பாடல் உருேை அணி.

3207. 'யவதலத்ததல வந்து ஒருவன்

வலியால் விழுங்கும்
ஆலத்தின் அடங்குவது அன்று இது:
அறிந்து உணர்ந்யதன்;
ஞாலத்ததாடு விண் முதல் யாதவயும்
நாவின் நக்கும்
காலக் கைல் கார் விடம் உண்டு
கறுத்தது அன்யற.
யவதலத்ததல வந்து - திருப்பாற் ைடலினின்றும் பிைந்து;ஒருவன் வலியால்
விழுங்கும் - ஒப்பற்ை சிேபபருமான் தன் ஆற்ைைால் உண்ட; ஆலத்தின் - ஆைைாை
விடம் எனும் ஒன்றில்; இது - இவ்விருள்; அடங்குவதன்று - அடக்ைத் தக்ைதன்று;
அறிந்து உணர்ந்யதன் - இதலை யான் பதளிந்து பைாண்வடன்; ஞாலத்ததாடு விண்முதல்
யாதவயும் - மண்லணயும் விண்லணயும் யாேற்லையும்; நாவின் நக்கும் - தன் நாோல்
தீண்டி அழிக்கும்; காலக் கைல் - ஊழிக் ைாைமாகிய பநருப்புப் பாம்பு; கார்விடம்
உண்டு - ைரிய விடத்லதத் வதக்கி;கறுத்தது அன்யற - ைருலம பூண்டலத ஒக்கும்
அன்வைா?

ஆைைாை நஞ்சு சிேைால் விழுங்ைப்பட்டுவிட்டது; இந்த இருலள விழுங்கும் சக்தி

வேறு எதுவுவம இல்லை. விழுங்ைப்பட முடியாத இந்த இருளாகிய நஞ்சு மண் முதல்
விண் ஈைாை உள்ள அலைத்லதயும் விழுங்கிவிடும். தற்குறிப்வபற்ை அணி. நாவின்
நக்கும் என்ைலமயால் ைாைக் ைைைாகிய பாம்பு எை ேருவிக்ைப்பட்டது.
141பிராட்டியின் உருபேளிப்பாடு ைாணுதல்

3208. 'அம்பும் அைலும் நுதையாக்

கை அந்தகாரத்
தும்பு, மதைதகாண்டு,-அயல் ஒப்பு
அரிது ஆய துப்பின்
தகாம்பர்-குரும்தபக் குலம் தகாண்டது,
திங்கள் தாங்கி,
தவம்பும் தமியயன்முன், விளக்கு எை,
யதான்றும் அன்யற!
தவம்பும் தமியயன்முன் - வேதலைப்பட்டுத் தனிவய பேதும்பிக் பைாண்டுள்ள என்
முன்வை; அயல் ஒப்பு அரிது ஆய துப்பின் தகாம்பர் - பிறிபதான்லை ஒப்புலமயாைக்
பைாள்ள முடியாத ஒரு பேளக் பைாம்பாைது; அம்பும் அைலும் நுதையா - அம்பும்
பநருப்பும் ஊடுருே முடியாததாகிய; கை அந்தகாரத் தும்பு மதை தகாண்டு - பசறிந்த
இருலள ேரம்பாைக் பைாண்ட வமைத்லதச் சுமந்து; குரும்தபக் குலம் தகாண்டது -
குரும்லபத் திரலளக் பைாண்டதாகி; திங்கள் தாங்கி - சந்திரலைத் தாங்கிக் பைாண்டு;
விளக்கு எை - விளக்லைப் வபாை;யதான்றும் - வதாற்ைமளிக்கிைது. ( அன்று, ஏ -
அலசைள்).

ஒரு பேளக் பைாடி தமிவயன்முன் விளக்பைைத் வதான்றும் எைக் கூட்டிப் பபாருள்

பைாள்ள வேண்டும். பேளக்பைாடி ஒன்று விளக்லைப் வபால் வதான்றுகின்ைதாை
உணர்கிைான். ைரிய நிைத்துக்கு இருலளவய ேரம்பாைக் பைாண்ட வமைம்; வமைம்
சுமந்த பேளக் பைாம்பு;- ைருங் கூந்தல் இவ்ோறு விளக்ைப்படுகிைது. பேளக் பைாடி
ஒன்று ைார்வமைத்லதச் சுமந்து, குரும்லபைள் ஏந்தி, திங்ைலளச் சுமந்து விளக்குப் வபால்
வதான்றுகிைது. கூந்தல், மார்பைம், முைம் ஆகியேற்லை வமைம், குரும்லப, திங்ைள்
ஆகியைோைவும் பைாடி வபால் பமன்லமயாய் ஒளிரும் உருேத்லதப் பேளக்
பைாடியாைவும் ைம்பர் சித்திரிக்கிைார்.

ையல் எழுதி வில்எழுதிக் ைாமன் பசயல் எழுதித் தீர்ந்த முைம் திங்ைவளா

ைாணீர்

(சிைம்பு - ைாைல்ேரி 11) என்ை இளங்வைாேடிைளின் ைற்பலை இங்வை ைருதத்தக்ைது.

இல் பபாருளுேலமத் தன்லம பைாண்ட உருேைம்; உயர்வு நவிற்சியும் பைாண்டது.
எதலையும் ஊடுருவும் கூர்லம பைாண்ட அம்பும், எதலையும் ஊடுருவி எரிக்ை ேல்ை
பநருப்பும் வதால்வி ைாணும் வமைம் என்ைது கூந்தலின் பசறிலேயும் இருள்
நிைத்லதயும் சுட்டியதாகும். தும்பு - ேரம்பு. மலழ - வமைம்.

3209. 'மருளூடு வந்த மயக்யகா? மதி

மற்றும் உண்யடா?
ததருயளம்; இது என்யைா? திணி தம
இதைத்தாலும் ஒவ்வா
இருளூடு, இரு குண்டலம் தகாண்டும்
இருண்ட நீலச்
சுருயளாடும் வந்து, ஓர் சுடர் மா
மதி யதான்றும் அன்யற!
(வமலும் இராேணன் சிந்திக்கின்ைான்) மருள் ஊடு வந்த மயக்யகா-ைாமக் ைைக்ைத்தால்
எைக்கு ேந்த மயக்ைவமா இது?; மதி மற்றும் உண்யடா - என் அறிவு வேைாய்த்
திரிவுற்ைவதா?; ததருயளம், இது என்யைா - பதளிேற்வைன் இவ்வுருேம்தான் யாவதா?;
திணி தம இதைத்தாலும் ஒவ்வா இருளூடு - பசறிந்த அஞ்சை லம குலழத்தாலும்
இலணயாைாத இவ்விருட்டின் நடுவே; ஓர் சுடர் மாமதி - ஒரு ைாந்தி மிக்ை அழகிய
சந்திரன்; இரு குண்டலம் தகாண்டும் - இரண்டு குண்டைங்ைளாகிை ைாதணிவயாடும்;
இருண்ட நீலச் சுருயளாடும் -ைருலம பைாண்ட கூந்தவைாடும்; வந்து யதான்றும் - என்
முன் ேந்து புைைாகின்ைது. ( அன்யற - அலச).

இராேணன் முன் வதான்றிய உருபேளித் வதாற்ைம் அேலைத் தடுமாை லேத்தது.

'ஒரு சுடர் மாமதி இருளூடு குண்டைம் பைாண்டும் சுருபளாடும் ேந்து வதான்றும்'
எைக் கூட்டிப் பபாருள் ைாண்ை. இதுவும் வமலைச்பசய்யுள் வபான்ை உேலம சார்ந்த
உருேைமாகிய உயர்வு நவிற்சிவய.

3210. 'புதட தகாண்டு எழு தகாங்தகயும்,

அல்குலும், புல்கி நிற்கும்
இதட, கண்டிலம்; அல்லது எல்லா
உருவும் ததரிந்தாம்;
விடம் நுங்கிய கண் உதடயார் இவர்;
தமல்ல தமல்ல,
மட மங்தகயர் ஆய், என்
மைத்தவர் ஆயிைாயர.
புதட தகாண்டு எழு தகாங்தகயும் - பக்ைங்ைளில் பபாங்கி எழுகின்ை
மார்பைங்ைலளயும்; அல்குலும் - அல்குலையும், புல்கி நிற்கும் இதட கண்டிலம் -
இலணக்கின்ை இலட என் ைண்ைளுக்குப் புைைாைவில்லை; அல்லது எல்லா உருவும்
ததரிந்தாம் - அது தவிரப் பிை உறுப்பபல்ைாம் பதரிகின்ைது; விடம் நுங்கிய
கண்ணுதடயார் -நஞ்லச அருந்திய ைண்ைள் இேருக்கு அலமந்தை; தமல்ல தமல்ல -
பமதுோை; மடமங்தகயர் ஆய் - அழகிய இளம் பபண்ணாய்; இவர் என் மைத்தவர்
ஆயிைார் - இேர் என் பநஞ்சுக்குள் இடம் பபற்றுக் பைாண்டார். ( ஏ - அலச)
 உருபேளித் வதாற்ைமாலையிைால் சிறிது சிறிதாை உறுப்புக்ைள் புைைாகி ஒரு
ேடிவுற்ைதாய்க் ைாட்டுகின்ைார்.

3211. 'பண்டு ஏய் உலகு ஏழினும்

உள்ள பதடக்கணாதரக்
கண்யடன்; இவர் யபால்வது
ஓர் தபண் உருக் கண்டியலைால்;
உண்யட எனின், யவறு இனி,
எங்தக உணர்த்தி நின்ற
வண்டு ஏறு யகாதத மடவாள்
இவள் ஆகும் அன்யற.
பண்டு ஏய் உலகு ஏழினும் - முன்ைவம ஏழு உைைங்ைளிலும்; உள்ள பதடக்கணாதரக்
கண்யடன் - இருக்கும் மைளிலரப் பார்த்துள்வளன்; இவர் யபால்வயதார் தபண் உருக்
கண்டியலன் - அேர்ைளிலடவய இவ் ேடிேம் வபால் ஓர் பபண் உருலே நான்
ைண்டதில்லை; இனி யவறு உண்யட எனின் - உைகிலுள்ள பபண்ைளிலிருந்து
மாறுபட்டவத இவ்வுரு என்ைால்; எங்தக உணர்த்தி நின்ற - என் தங்லை சூர்ப்பணலை
குறித்துச் பசான்ை; வண்டு ஏறுயகாதத மடவாள் - ேண்டுைள் பமாய்க்கும் கூந்தலை
உலடய இளநங்லை; இவள் ஆகும் - இேவள ஆோள். ( அன்யற - வதற்ைம்; ஆல் -அலச)

பலடக் ைண்ணார் - அம்பு, ோள் வபான்ை ைண்ைலள உலடய பபண்ைள். இதுேலர

ைாணாத அழகு என்பதால் சூர்ப்பணலை குறிப்பிட்டது அேவளயாகும் இேள் எைக்
ைருதிைான்.

3212. 'பூண்டு இப் பிணியால் உறுகின்றது,

தான் தபாறாதாள்,
யதண்டிக் தகாடு வந்தைள்; தசய்வது
ஓர் மாறும் உண்யடா?
காண்டற்கு இனியாள் உருக்
கண்டவட் யகட்கும் ஆற்றால்,
ஈண்டு, இப்தபாழுயத, விதரந்து,
எங்தகதயக் கூவுக' என்றான்.
(இவ்ோறு ைருதிய இராேணன் வமலும் எண்ணைாைான்)'பூண்டு இப்பிணியால் -
ைாதல் வநாய் பபாருந்தி அந்த வநாயால்;உறுகின்றது தான் தபாறாதாள் - (யான்)
ேருந்துேலத அறிந்து பபாைாதேளாய்;யதண்டிக் தகாடு வந்தைள் - (சீலத) என்லைத்
வதற்றும் பபாருட்டுத் வதடிக் பைாண்டு ேந்து விட்டாள்; தசய்வது ஓர் மாறும்
உண்யடா? - யான் இேளுக்குச் பசய்யத்தக்ை லைம்மாறு ஏதும் உண்டா? (இல்லை);
காண்டற்கு இனியாள் - ைண்டு ைளிக்ை இனியேளாை சீலதயிைது; உருக் கண்டவள் -
ேடிேத்லத வநரிற்ைண்ட சூர்ப்பணலைலய; யகட்கும் ஆற்றால் - விைவி உண்லம
அறியும் பபாருட்டு; ஈண்டு இப்தபாழுயத - இவதா இந்தக் ைணவம; விதரந்து -
விலரோை;எங்தகதயக் கூவுக' என்றான் - என் தங்லைலய அலழயுங்ைள் என்று
ஆலணயிட்டான்.

உருபேளித் வதாற்ைத்லதச் சீலதபயை மயங்கியேன் உண்லம அறியத் தங்லைலய

அலழத்தான்.

3213. என்றான் எைலும், கடிது

ஏகிைர் கூவும் எல்தல,
வன் தாள் நிருதக் குலம்
யவர்அற மாய்த்தல் தசய்வாள்,
ஒன்றாத காமக் கைல்
உள் ததறயலாடும், நாசி,
தபான் தாழ் குதைதன்தைாடும்
யபாக்கிைள் யபாய்ப் புகுந்தாள்.
என்றான் எைலும் - இவ்ோறு இராேணன் ைட்டலளயிட்டான் என்ைதும்;
(பணியாளர்); கடிது ஏகிைர் கூவும் எல்தல - விலரந்து பசன்று (சூர்ப்பணலைலய)
அலழத்த பபாழுதில்; வன்தாள் நிருதக் குலம் -ேலிய முயற்சிலய உலடய அரக்ைர்
மரலப; யவர் அற மாய்த்தல் தசய்வாள் - ஆணி வேவராடு அழிக்ைப் பிைந்த அேள்; நாசி
- மூக்லையும்;தபான்தாழ் குதை தன்தைாடும் - பபான்ைாைாகிய குலழயணிந்த
பசவிலயயும்; யபாக்கிைள் - பறி பைாடுத்தேள்; ஒன்றாத காமக் கைல் - ஒரு
தலையாய்ப் பிைந்த ைாம பநருப்பு; உள் ததறயலாடும் - மைத்லத ேருத்தும் நிலையில்;
யபாய்ப் புகுந்தாள் - அங்கு ேந்து வசர்ந்தாள்.

வசர்ந்தாலர அழிக்கும் பநருப்புப் வபான்ைது ைாமபமன்பதால் ைாமக்ைைல் என்ைார்.

இராேணன் சூர்ப்பணலை உலரயாடல்

3214. தபாய்ந் நின்ற தநஞ்சின்

தகாடியாள் புகுந்தாதள யநாக்கி,
தநய்ந் நின்ற கூர் வாளவன், 'யநர்
உற யநாக்கு; நங்காய்!
தமந் நின்ற வாள்-கண் மயில் நின்தறை
வந்து, என் முன்ைர்
இந் நின்றவள் ஆம்தகால்,
இயம்பிய சீதத?' என்றான்.
தநய்ந் நின்ற கூர் வளாவன் - நறு பநய் பூசிய கூரிய ோலள உலடய இராேணன்;
தபாய்ந்நின்ற தநஞ்சின் - பபாய் குைவும் மைம் உலடய; தகாடியாள் புகுந்தாதள
யநாக்கி - பைாடிய சூர்ப்பணலை அங்குேரவும், அேலளப் பார்த்து; நங்காய் -
பபண்வண!; யநர் உற யநாக்கு - நன்ைாை உற்றுப்பார்; தமந் நின்ற வாள் கண் - அஞ்சை
லம பூசிய ஒளிி் மிக்ை ைண்ைவளாடு; மயில் நின்தறை வந்து - ஒரு வதாலை மயிபைை
முன் ேந்து; என் முன்ைர் - எைக்கு எதிரில்; இந்நின்றவள் ஆம் தகால் - இவதா நிற்கும்
இேவள வபாலும்; இயம்பிய சீதத - நீ குறிப்பிட்ட சீலத; என்றான் - என்று
விைவிைான்.

இராேணன் மைத்லதக் ைாமம் ைவ்விய நிலையில் உருபேளித் வதாற்ைத்லத

பமய்யாை நம்பி இங்ஙைம் தங்லையிடம் வைட்டான். அேளும் அவத நிலையிைள்
என்பலத ேரும் பாடல் உணர்த்தும்.

3215. 'தசந் தாமதரக் கண்தணாடும்,

தசங் கனி வாயியைாடும்,
சந்து ஆர் தடந் யதாதளாடும்,
தாழ் தடக் தககயளாடும்,
அம் தார் அகலத்ததாடும், அஞ்சைக்
குன்றம் என்ை
வந்தான் இவன் ஆகும், அவ் வல்
வில் இராமன்' என்றாள்.
தசந்தாமதரக் கண்தணாடும் - சிேந்த தாமலர மைர் வபான்ை ைண்ைவளாடும்;
தசங்கனிி் வாயியைாடும் - வைாலேக் ைனி வபான்ை இதழ்ைவளாடும்; சந்து ஆர் தடந்
யதாதளாடும் - சந்தைம் பபாருந்திய உயர்ந்த வதாள்ைவளாடும்; தாழ் தடக்தககயளாடும்
- நீண்ட பபரியைரங்ைவளாடும்; அம் தார் அகலத்ததாடும் - அழகிய மாலை புலைந்த
மார்பிவைாடும்; அஞ்சைக் குன்றம் என்ை வந்தான் - நீை மலை வபாை ேந்து
வதான்றும்; இவன் - இவ்வுரு உலடயேவை; அவ் வல் வில் இராமன் ஆகும் - அவ்வீர
வில்வைந்திய இராமன் ஆோன்;என்றாள் - என்று சூர்ப்பணலை பமாழிந்தாள்.

உருபேளித் வதாற்ைத்லத வநர் மாைாைக் ைாம ேசப்பட்ட சூர்ப்பணலை இராமன்

என்ைாள்.

இந்த வேடிக்லையாை உள்ளத்தின் விலளயாட்லடக் ைம்பர் மைபேளி நாடைமாக்கி

மகிழ்விக்கின்ைார். ைம்ப நாடைம் எை அறிஞர் இத்தகு ைாட்சிைலள வியப்பர். வேதம்
முதலிய நூலுணர்வும் தேவமம்பாடும் ேரங்பைாண்ட வமன்லமயும், பேற்றிக்
பைாற்ைமும் மற்றும் பை சிைப்புக்ைலளயும் பைாண்ட இராேணன் ைாமத்தால்
சிறுலமயுற்று எள்ளப்படும் நிலை அலடகிைான்.

3216. 'தபண்பால் உரு, நான், இது

கண்டது; யபதத! நீ ஈண்டு,
எண்பாலும் இலாதது ஓர் ஆண்
உரு என்றி; என்யை!
கண்பால் உறும் மாதய
கவற்றுதல் கற்ற நம்தம,
மண்பாதலவயரதகால், விதளப்பவர்
மாதய?' என்றான்.
நான் கண்டது இது - நான் பார்த்த இவ்ேடிேம்; தபண்பால் உரு - பபண்
ேடிேமாகும்; யபதத - அறியாலம உலடயேவள!; நீ ஈண்டு -நீவயா இங்கு; எண்பாலும்
இலாதது ஓர் - எண்ணத்தில் எங்கும் ைருதப்படாத ஒரு; ஆண் உரு என்றி - ஆண் ேடிேம்
என்று கூறுகின்ைாய்; என்யை - இது வியப்பாய் இருந்தது; கண்பால் உறும்மாதய -
ைண்ைள் நம்பும்படியாை மாயச் பசய்லை; கவற்றுதல் கற்றநம்தம - மயங்கும்படி
பசய்யேல்ை வித்லதயாய்ப் பயின்ை நமக்கு; மண்பால் - இவ்வுைகில்; மாதய
விதளப்பவர் எவயர தகால் -மாலய பசய்தேர் யாராை இருக்ைைாம்; என்றான் - எை
ஐயுற்று (இராேணன்) பமாழிந்தான்.

மாலயயில் ேல்ை நம்லமயும் ஏமாற்றும் மாலய உண்வடா என்ைான். ஒருேர் பபண்

என்ை, இன்பைாருேர் ஆண் என்ை விலளந்த மயக்ைத்லத இவ்ோறு குறித்தான்.

3217. 'ஊன்றும் உணர்வு அப்புறம்

ஒன்றினும் ஓடல் இன்றி,
ஆன்றும் உளது ஆம் தநடிது
ஆதச கைற்ற நின்றாய்க்கு
ஏன்று, உன் எதியர, விழி
யநாக்கும் இடங்கள்யதாறும்,
யதான்றும், அதையாள்; இது ததால்
தநறித்து ஆகும்' என்றாள்.
'ஊன்றும் உணர்வு - (சீலதயின் பால்) பதிந்து வபாை அறிவு; அப்புறம் ஒன்றினும்
ஓடல் இன்றி - வேறு எதனினும் பசன்று தங்ைாமல்; ஆன்றும் உளது ஆம் தநடிது ஆதச -
மிை ேளர்ந்துவிட்ட பபரியைாமம்; கைற்ற நின்றாய்க்கு - பேப்ப மூட்ட விளங்கும்
உைக்கு;ஏன்று - பபாருந்தும்படி; உன் எதியர விழி யநாக்கும் இடங்கள் யதாறும் -உன்
முன் ைண்ைள் பார்க்கும் இடபமல்ைாம்; அதையாள் யதான்றும் -அேள் உருவே
வதான்ைைாயிற்று; இது ததால் தநறித்து ஆகும் - இவ்ோறுவதான்றுதல் பண்டு முதல்
ேழக்ைமாைது தான்; என்றாள் - என்று சூர்ப்பணலை (சமாதாைம்) கூறிைாள்.

பதால்பநறித்து ஆகும் என்று இராேணனுக்குச் பசான்ை சிறுலம தைக்கும் உரியது

என்பலதச் சூர்ப்பணலை உணராதது குறிக்ைத்தக்ைது. 151

3218. அன்ைாள் அது கூற,

அரக்கனும், 'அன்ைது ஆக;
நின்ைால் அவ் இராமதைக் காண்குறும்
நீர் என்?' என்றான்;
'எந்நாள், அவன் என்தை இத் தீர்வு
அரும் இன்ைல் தசய்தான்,
அந் நாள்முதல், யானும்
அயர்த்திதலன் ஆகும்' என்றாள்.
அன்ைாள் அது கூற - சூர்ப்பணலை இவ்ோறு கூைவும்;அரக்கனும்- இராேணனும்;
அன்ைது அக - நீ கூறியவத உண்லம ஆகுை; (எனில்) நின்ைால் அவ் இராமதை - உன்
ைண்ைளில் அவ்விராமலை;காண்குறும் நீர் என்? - ைாணுகின்ை தன்லம வநர்ந்தது
எவ்ோறு?'; என்றான் -என்று வைட்டான் (அதற்கு அேள்); எந்நாள் அவன் என்தை -
எப்பபாழுது அவ்விராமன் எைக்கு; இத்தீர்வு அரும் இன்ைல் தசய்தான் -இவ்ோறு
விைக்ைைாைாத் தீலம பசய்தாவைா; அந்நாள் முதல் - அப்பபாழுதுமுதைாை; யானும்
அயர்த்திதலன் ஆகும் - நானும் அேலை மைக்ைவில்லை'; என்றாள் - என்று
பதிலிறுத்தாள்.

சீலதலயத் தான் ைண்டது ஆலசயின் உரு பேளிப்பாடு என்ைால் சூர்ப்பணலை

ைண்ணில் இராமன் வதான்றியது ஏன் என்ை ஐயம் இராேணனுக்கு எழுந்தது.
சூர்ப்பணலை தன் ைாமத்லத ஒளித்து, அேலை நிலைத்தற்குக் ைாரணம் அேன் பசய்த
பைாடுலம எைத் தந்திரமாய் பமாழிந்தாள்.

3219. 'ஆம் ஆம்; அது அடுக்கும்; என்

ஆக்தகதயாடு ஆவி தநய
யவமால்; விதையயற்கு இனி என்
விடிவு ஆகும்?' என்ை,
'யகாமான்! உலகுக்கு ஒரு நீ,
குதறகின்றது என்யை?
பூ மாண் குைலாள்ததை வவ்வுதி,
யபாதி' என்றாள்.
'ஆம், ஆம் அது அடுக்கும் - உண்லம, உண்லம, நீ கூறியது பபாருந்தும்; என்
ஆக்தகதயாடு ஆவி தநய - என் உடலும் உயிரும் ைைங்ை; யவம் - பேந்து தவிக்கிவைன்;
விதையயற்கு இனி என் விடிவு ஆகும் - பைாடிய விலை பசய்த எைக்கு இனி விடுதலை
தான் யாது'; என்ை - என்று (இராேணன்) வைட்ை; 'யகாமான் - தலைேவை;உலகுக்கு ஒரு
நீ - இவ்வுைகுக்வை ஒப்பற்ை முதல்ேைாை நீ; குதறகின்றது என்யை- (இவ்ோறு) மைம்
சிலதேது ஏவைா?; பூ மாண் குைலாள்ததை -பூக்ைள் பபாலியும் கூந்தலை உலடய
சீலதலய; வவ்வுதி யபாதி - பசன்று ைேர்ந்துேருோயாை; என்றாள் - எை (ஆவைாசலை)
கூறிைாள் ( ஆல் -அலச).

சீலதலய நிலைந்து வநாேலதவிட, அேலளக் லைப்பற்றிஅலடோயாை என்ைாள்

சூர்ப்பணலை.

3220. என்றாள் அகன்றாள்; அவ்

அரக்கனும் ஈடழிந்தான்;
ஒன்றானும் உணர்ந்திலன்; ஆவி
 உதலந்து யசார்ந்தான்;
நின்றாரும் நடுங்கிைர்;
நின்றுள நாளிைாயல
தபான்றாது உளன் ஆயிைன்;
அத்துதணயபாலும் அன்யற.
என்றாள் அகன்றாள் - என்றுலரத்த சூர்ப்பணலை அவ்விடம் விட்டு நீங்கிைாள்; அவ்
அரக்கனும் - அவ் விராேணனும்; ஈடு அழிந்தான் - தன் சமநிலை குலைந்தான்;
ஒன்றானும் உணர்ந்திலன் -எதைாலும் நல்ைறிவு பபைாதேைாயிைான்; ஆவி உதலந்து
யசார்ந்தான் -உயிர் நிலைகுலைந்து தளர்ந்தான்; நின்றாரும் நடுங்கிைர் - பணி பசய்ய
நின்ைாரும் அச்சம் பைாண்டைர்; நின்றுள நாளிைாயல - மிச்சம் இருக்கிை ஆயுட்
ைாைத்தால்; தபான்றாது உளன் ஆயிைன் - சாைாது பிலழத்திருப்பான் ஆைான்;
அத்துதண யபாலும் அன்யற -அவ்ேளவே அேன் நிலை எைல் ஆயிற்று அன்வைா?
அேன் உயிர் இழோதிருந்தது ஆயுள் பைத்தால் மட்டுவம என்ைார்.

சந்திரைாந்த மண்டபம் அலமத்துத் தங்குதல்

3221. 'இறந்தார் பிறந்தார்' எை,

இன் உயிர் தபற்ற மன்ைன்,
மறம் தான் உணர்ந்தான், அவண்,
மாடு நின்றாதர யநாக்கி,
' "கறந்தால் எை நீர் தரு
சந்திரகாந்தத்தாயல,
சிறந்து ஆர் மணி மண்டபம்
தசய்க" எைச் தசப்புக' என்றான்.
இறந்தார் பிறந்தார் எை - மரணமுற்ைேன் மீண்டும் பிைந்தான் எனும்படியாய்; இன்
உயிர் தபற்ற மன்ைன் - தன் இனிய உயிலரப் பபற்ை இராேணன்; மறம் தான்
உணர்ந்தான் - தன் ேலிலமலய உணர்ந்து பைாண்டேைாய்; அவண் மாடு நின்றாதர
யநாக்கி - அங்குப் பக்ைத்தில் இருந்தேர்ைலளப் பார்த்து; "கறந்தால் எை - பால்
ைைந்தால் சுரப்பதுவபான்று; நீர்தரு சந்திர காந்தத்தாயல - நீர் சுரப்பதாகிய சந்திர ைாந்தம்
என்னும் ைற்ைளாவை; சிறந்து ஆர் மணிமண்டபம் - சிைந்து விளங்கும் எழில் மிகு மணி
மண்டபம் ஒன்லை; தசய்க எை - சலமக்ை வேண்டும்' எை; தசப்புக என்றான் - சிற்பக்
ைலைஞரிடம் கூறுங்ைள்" எைப் பணித்தான்.

சந்திரைாந்தம் - சந்திர கிரணம் பட்டதும் நீர் பசாரியும் ஒரு ேலைக்ைல் சந்திர ைாந்தக்
ைல்ைாைாகிய ைட்டடம் பற்றி முன்னும் (122) ைம்பர் குறித்திருக்கிைார். குளிர்ச்சிலய
நாடி இவ்ோறு கூறிைான். பசப்புை என்ைது பதய்ேச் சிற்பிலயக் ைருதிக் கூறியது.
3222. வந்தான் தநடு வான் உதற தச்சன்;
மைத்து உணர்ந்தான்;
சிந்தாவிதை அன்றியும், தகவிதை
யாலும் தசய்தான்-
அம் தாம தநடுங் தறி ஆயிரத்
தால் அதமந்த
சந்து ஆர் மணி மண்டபம், தாமதர
யயானும் நாண.
தநடுவான் உதற தச்சன் - உயர்ந்த வதேருைைத் தச்சைாை விசுேைர்மா; மைத்து
உணர்ந்தான் - இராேணன் ைட்டலளலயத் தன் மைதில் உணர்ந்து பைாண்டேைாய்;
வந்தான் - அங்கு ேந்து வசர்ந்தான்; அம் தாம தநடுந்தறி ஆயிரத்தால் - அழகிய ஒளிி்
மிக்ை ஆயிரம் பநடுந்தூண்ைளால்; அதமந்த சந்தார் மணிமண்டபம் -அலமேதாை
அழகு பபாலியும் சந்திர ைாந்த மணி மண்டபத்லத;தாமதரயயானும் நாண- பலடப்புக்
ைடவுளாகிய பிரமனும் பேட்ைப்படும்படியாை;சிந்தா விதைஅன்றியும் - சிந்தித்து
உருோக்கிய வதாடன்றி;தகவிதையாலும் தசய்தான் - லைவிலைத் திைன் மிளிரவும்
பசய்து முடித்தான்.
சந்து - அழகு நிலைவிைாலும் திட்டமிட்ட பசயைாலும் எழில் கூட்டி மண்டபம்
அலமத்தான் விசுேைர்மா. பேற்றி பபறுதற்குத் திட்டமும்வேண்டும்; விலை பசயல்
ேலையும் வேண்டும். இலத இச் பசய்யுள்உணர்த்தியது.

3223. காந்தம், அமுதின் துளி

கால்வை, கால மீனின்
யவந்தன் ஒளி அன்றியும்,
யமதலாடு கீழ் விரித்தான்;
பூந் ததன்றல் புகுந்து
உதற சாளரமும் புதைந்தான்;
ஏந்தும் மணிக் கற்பகச்
சீதளக் கா இதைத்தான்.
கால மீனின் யவந்தன் - விண்மீன்ைளின் தலைேைாகிய சந்திரன்; ஒளி அன்றியும்
அமுதின் துளி கால்வை - ஒளி படராத வபாதும் அமுத நீரின் துளிைள் சிதறுேைோகிய;
காந்தம் யமதலாடு கீழ் விரித்தான் - சந்திர ைாந்தக் ைற்ைலள வமலிருந்து கீழ் ேலர
அலமத்தான்; பூந் ததன்றல் புகுந்து உதற சாளரமும் புதைந்தான் - பூ மணக்கும்
பதன்ைல் ைாற்று உள்வள ேரும்படியாைப் பைைணிைளும் உருோக்கிைான்; ஏந்தும்
மணிக் கற்பக - விரும்பியேற்லை ஏந்தி அளிக்கும் மாணிக்ைம் திைழும் ைற்பை
மரங்ைளின்; சீதளக் கா இதைத்தான் - குளிர்ச்சியாை வசாலைலயயும் உடன் அலமத்து
லேத்தான் (விசுேைர்மா).
சந்திர கிரணம் படாத வபாதும் நீர் சுரக்கும் சந்திர ைாந்தம் என்ை சிைப்புமிக்ை
ைற்ைளால் மண்டபம் அலமந்தது எை ேைப்பிலை உயர்த்திக் கூறிைார்.
3224. ஆணிக்கு அதம தபான் தக, மணிச்
சுடர் ஆர் விளக்கம்
யசண் உற்ற இருள் சீப்ப, அத்
ததய்வ மடந்ததமார்கள்
பூணின் தபாலிவார் புதட ஏந்திட,
தபாங்கு யதாளான்
மாணிக்க மாைத்திதட மண்டபம்
காண வந்தான்.
ஆணிக்கு அதம தபான் தக - ஆணிப் பபான் அணிைைன்ைள் அணிந்த ைரத்தில்;
மணிச் சுடர் ஆர் விளக்கம் - ஒளிச் சுடர் பபாருந்திய விளக்குைலள எந்தி; பூணின்
தபாலிவார் - நலைைலள அழகுை அணிந்தேராை; அத் ததய்வ மடந்தத மார்கள் -
அந்தத் வதேமங்லையர்; புதட ஏந்திட - இருபுைமும் எடுத்து ேர; யசண் உற்ற இருள்
சீப்ப - ோன்முழுதும் பசறிந்த இருள் சிதறி ஓட; தபாங்கு யதாளான் - விம்மிய
(இருபது) வதாள்ைலள உலடய இராேணன்;மாணிக்க மாைத்திதட - ஒரு மாணிக்ை
விமாைம் ஏறி; மண்டபம் காண வந்தான் - அம்மணி மண்டபம் ைாண ேருலை தந்தான்.

வதே மைளிர் மணி விளக்பைடுப்ப, இராேணன் மாணிக்ை விமாைத்தில் மணி

மண்டபம் ைாண ேந்தான்.

3225. அல் ஆயிரயகாடி

அடுக்கியது ஒத்தயதனும்,
நல்லார் முகம் ஆம், நளிர் வால்
நிலவு ஈன்ற, நாமப்
பல ஆயிரயகாடி பனிச் சுடர்
ஈன்ற, திங்கள்
எல்லாம் உடன் ஆய், இருள்
ஓட இரித்தது அன்யற.
அல் ஆயிர யகாடி அடுக்கியது ஒத்தயதனும் - ஆயிரம் வைாடிஇருட்லட அடுக்கியது
வபால் இருள் பசறிந்திருந்ததாயினும்;நல்லார் முகம் ஆம் - வதேமாதரின் முைங்ைளாை;
நளிர் வால் நிலவு ஈன்ற -குளிர்ந்த பேண்ணிைவுைளில் பிைந்த; நாமப் பல் ஆயிர யகாடி -
பபருலமமிக்ை பை வைாடி நூைாயிரம்; பனிச் சுடர் ஈன்ற திங்கள் - குளிபராளி தரும்
சந்திரப் வபபராளிைள்; எல்லாம் உடன் ஆய் - எல்ைாம் ஓரிடத்வத திரண்டாற் வபான்ை
ஒளி பபருை; இருள் ஓட இரித்தது அன்யற - இருட்டு ஓடித் வதாற்று மலைந்தது
அன்வைா?

அல் ஆயிரவைாடி அடுக்கியது - தன்லமத் தற்குறிப்வபற்ை அணி. மைளிர் முைங்ைளால்

இருள் ஒழிந்தது - உயர்வு நவிற்சி அணி.
3226. தபாற்பு உற்றை ஆய் மணி ஒன்பதும்
பூவில் நின்ற
கற்பத் தருவின் கதிர் நாள்
நிைற் கற்தற நாற,
அல் பற்று அழிய, பகல்
ஆக்கியதால் - அருக்கன்
நிற்பத் ததரிக்கின்றது நீள் சுடர்
யமன்தம அன்யறா?
தபாற்பு உற்றை ஆய் - அழகு பபாருந்தியைோய்; கற்பத் தருவின் பூவில் நின்ற -
ைற்பை மரத்தின் பூக்ைளாய்ப் பபாருந்திய; மணி ஒன்பதும் - நேரத்திைங்ைளும்; கதிர்
நாள் நிைல் கற்தற நாற - ைதிரேனின் பைற்ைாை ஒளிக்கிரணங்ைள் வபால் வதான்ை; அல்
பற்று அழிய -இருளின் பிடிப்புச் சிலதயும்படி; பகல் ஆக்கியது - பைற் பபாழுலத
உருோக்கியது; அருக்கன் நிற்பத் ததரிக்கின்றது - சூரியன் மலைந்து நிற்ைவும்
ஒளியாைது வீசிக் பைாண்டிருப்பது; நீள் சுடர் யமன்தம அன்யறா - ைற்பை
மரங்ைளிலிருந்து பபருகும் ஒளியின் சிைப்பு அல்ைோ?

கற்பக மரங்களின் பூக்கள் தரும் ஒளிதய வியந்தவாறாம். யகாயமதகம்,

நீலம், பவளம், புட்பராகம், மரகதம், முத்து, மாணிக்கம், தவரம்,
தவடூரியம் என்பை நவமணிகள். 16
3227ஊறு, ஓதச, முதல் தபாறி யாதவயும்,
ஒன்றின் ஒன்று
யதறா நிதல உற்றது ஓர் சிந்ததயன்;
தசய்தக ஓரான்;
யவறு ஆய பிறப்பிதட, யவட்தக
விசித்தது ஈர்ப்ப,
மாறு ஓர் உடல் புக்தகை,
மண்டபம் வந்து புக்கான்.
ஊறு - பதாடுதல்; ஓதச - வைட்டல்; முதற் தபாறியாதவயும் - முதைாை உணர்வு தரும்
ஐம் பபாறிைளும்; ஒன்றின் ஒன்று யதறா நிதல- ஒன்றிலிருந்து மற்பைான்லைப் பிரித்து
உணர முடியாத நிலையிலை;உற்றயதார் சிந்ததயன் - அலடந்த குழப்ப மைம்
பலடத்தேன்;தசய்தக ஓரான் - இன்ைது பசய்ேபதை விளங்ைாத இராேணன்;
யவட்தக விசித்தது ஈர்ப்ப - ஆலச பற்றி இழுத்து ேர; யவறு ஆய பிறப்பிதட -
மற்பைாரு பிைவி எடுத்து (அப்பிைப்பில்); மாறு ஓர் உடல் புக்தகை -இன்பைாரு உடல்
பைாண்டு ேந்தேன் வபால்; மண்டபம் வந்து புக்கான் - சந்திர ைாந்த மண்டபம்
அலடந்தான்.
ஐம்பபாறி உணர்வுைளும் நிலைகுலைந்தலமயால் ஆற்ைல் மிக்ை இராேணன்
வேபைாரு பிைவி எடுத்தேன் வபால் ேலிலமயிழந்து ைாட்சி தந்தான்.
 அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

3228. தண்டல் இல் தவம் தசய்யவார்,

தாம் யவண்டிய, தாயின் நல்கும்
மண்டல மகர யவதல
அமுததாடும் வந்தததன்ை,
பண் தரு சுரும்பு யசரும் பசு மரம்
உயிர்த்த தபம் தபான்
தண் தளிர் மலரின் தசய்த சீதளச்
யசர்க்தக சார்ந்தான்.
தண்டல் இல் தவம் தசய்யவார் - விருப்பம் அழித்துத் தேம் புரிந்த வதேர்ைள்; தாம்
யவண்டிய தாயின் நல்கும் - எதலை விரும்பிைாலும் தாலயப் வபால் ேழங்குகின்ை;
மண்டல மகர யவதல - மைர மீன்ைள் உைாவும் ேட்ட ேடிேமாை பாற்ைடல்;
அமுததாடும் வந்தது என்ை - அமுத ைைசத்வதாடு ேந்தாற்வபாை; பண்தரு சுரும்பு
யசரும் - இலச பாடும் ேண்டுைள் பமாய்க்கும்; பசுமரம் உயிர்த்த - பச்லச மரங்ைளில்
பிைந்த; தபம்தபான் தண்டளிர் - பபான்னிை இளந் தளிர்ைளாலும்; மலரின் தசய்த -
மைர்ைளாலும் சலமத்த; சீதளச் யசர்க்தக - குளிர்ச்சியாை படுக்லை அலமந்திருக்ை;
சார்ந்தான் - (அதலை இராேணன்) அலடந்தான்.

அமுதப் பாற்ைடல் வபான்றிருந்த பூந்தளிர்ப் படுக்லை, தேம் பைலை எதிர்

வநாக்ைாது பசய்யப்படுேது. ஆயினும் எதலையும் தரேல்ைது. இதலைத் 'ைண்டல் இல்
தேம்' என்ைார்.

பதன்ைலைச் சீைல்

3229. யநரிதை மகளிர் கூந்தல் நிதற

நதற வாசம் நீந்தி,
யவரி அம் சரளச் யசாதல
யவனிலான் விருந்து தசய்ய,
ஆர் கலி அழுவம் தந்த அமிழ்ததை,
ஒருவர் ஆவி
தீரினும் உதவற்கு ஒத்த ததன்றல்
வந்து இறுத்தது அன்யற.
யநரிதை மகளிர் கூந்தல் - நல்ை அணிைைன்ைள் அணிந்த பபண்ைளின் கூந்தலில்;
நிதற நதற வாசம் நீந்தி - நிலைந்த (மைர்ைளின்) வதனும் மணமும் வதாய்ந்து; யவரி அம்
சரளச் யசாதல - நறுமணம்நிரம்பிய அழகிய இனிய வசாலைைளில்; யவனிலான்
விருந்து தசய்ய - மன்மதனுக்கு விருந்து லேக்கும் முைத்தான்; ஆர்கலி அழுவம் தந்த
அமிழ்ததை - ஓலசமிக்ை ைடல் உேந்தளித்த அமுதம் வபான்ைதும்; ஒருவர் ஆவி
தீரினும் - ஒருேர் உயிர் வபாகும் பபாழுதிலும்;உதவற்கு ஒத்த - அதலை மீட்டுத் தர
ேல்ைதாை; ததன்றல் - பதன்ைற் ைாற்று; வந்து இறுத்தது - அங்கு ேந்து வசர்ந்தது (
அன்யற - அலச).
உயிர் வபாகும் வபாதும் மீட்டுத் தரும் இனிய பதன்ைல் இங்கு இராேணன் உயிலரப்
பறிப்பது வபால் ேந்தது வதான்ை இவ்ோறு கூறிைார்.

3230. சாளரத்தூடு வந்து தவழ்தலும்,

தரித்தல் யதற்றான்;
நீள் அரத்தங்கள் சிந்தி, தநருப்பு
உக, யநாக்கும் நீரான்;
வாழ் மதை புகுந்தது ஆண்டு ஓர்
மாசுணம் வரக் கண்டன்ை
யகாள் உறக் தகாதித்து விம்மி,
உதையதரக் கூவிச் தசான்ைான்:
நீள் அரத்தங்கள் சிந்தி - பநடிய இரத்தத் துளிைள் சிந்தி;தநருப்பு உக - தீப்பபாறிைளும்
ைக்கும்படி; யநாக்கும் நீரான் - சிைமுடன் பார்க்கும்ைண்ைள் பைாண்ட இராேணன்;
சாளரத்தூடு வந்து தவழ்தலும் - (பதன்ைல்) பைைணி ேழிவய ேந்து பாயவும்; தரித்தல்
யதற்றான் - பபாறுக்ை இயைாதேைாய் ஆைான்; வாழ்மதை ஆண்டு -ோழும்
இல்ைத்தின்ைண்; ஓர் மாகணம் புகுந்தது வரக் கண்டன்ை - ஒரு மலைப் பாம்பு
நுலழந்து ேரக் ைண்டது வபால்; யகாள் உறக் தகாதித்து -துன்பம் பைாண்டு சிைமுற்று;
விம்மி - ைைங்கி; உதையதரக் கூவிச் தசான்ைான்- பணியாளலரக் கூப்பிட்டுப் பின்
ேருமாறு கூறிைான்.
மலையினின்று ேரும் மைய மாருதமாை பதன்ைலை மலைப் பாம்பாைக்
குறிப்பிட்டார். பதன்ைல் என்ைதற்வைற்ப அதன் அலசவிலைத் தேழ்தல் என்ைார்.

3231. 'கூவலின் உயிர்த்த சில் நீர்

உலகிதைக் குப்புற்தறன்ை,
யதவரில் ஒருவன் என்தை
இன்ைலும் தசயத்தக்காயைா?
ஏவலின் அன்றி, ததன்றல்
எவ் வழி எய்திற்று' என்ைா,
'காவலின் உதையர்தம்தமக் தகாணருதிர்
கடிதின்' என்றான்.
கூவலின் உயிர்த்த சில் நீர் - கிணற்றில் வதான்றிய சிறிதளவு தண்ணீர்; உலகிதைக்
குப்புற்தறன்ை - உைைத்லத மூழ்ைடித்தது என்ைாற் வபாை; யதவரில் ஒருவன் - (எைக்கு
ஆட்பட்ட) வதேரில் ஒருேைாகிய ோயு; என்தை இன்ைலும் தசயத் தக்காயைா -
எைக்வை தீலமயும் பசய்ய ேல்ைேன் ஆகிவிட்டாவைா; ஏவலின் அன்றி - என்
ைட்டலளயின்றி; ததன்றல் எவ்வழி எய்திற்று - எவ்ோறு பதன்ைல் இங்கு ேந்தது;
என்ைா - என்று (இராேணன்) விைவி; காவலின் உதையர் தம்தம - ைாேல்
பணியாளர்ைலள; கடிதின் தகாணருதிர் -விலரோை அலழயுங்ைள்; என்றான் - எைக்
கூறிைான்.

கிணற்று நீர் உைலை மூழ்ைடித்தாற் வபாை ஒரு வதேன் எைக்கு இன்ைல் பசய்தான்
என்று ஏளைமாய் உலரத்தான் இராேணன்.

3232. அவ் வழி, உதையர் ஓடி, ஆண்டு

அவர்க் தகாணர்தயலாடும்,
தவவ் வழி அதமந்த தசங் கண்
தவருவுற யநாக்கி, தவய்யயான்,
'தசவ் வழி, ததன்றயலாற்குத் திருத்தினிர்
நீர்தகால்?' என்ை,
'இவ்வழி இருந்த காதலத் ததட
அவற்கு இல்தல' என்றார்.
அவ்வழி - அது வைட்ட பபாழுதில்; உதையர் - பணியாளர்; ஓடி - ஓட்டமாய்ச் பசன்று;
ஆண்டு அவர்க் தகாணர்தயலாடும் - அங்கு அக் ைாேைாளலர அலழத்து ேரவும்; தவவ்
வழி அதமந்த தசங்கண் தவருவுற யநாக்கி - பைாடுலம நிலைந்த சிேந்த ைண்ைளால்
(அக்ைாேைர்) அஞ்சும்படி வநாக்கி; தவய்யயான் - வைாபம் மிக்ைேைாகிய இராேணன்;
ததன்றயலாற்கு - பதன்ைல் ைாற்றுக்கு; தசவ்வழி திருத்தினிர் நீர் தகால் - நன்கு ேழி
அலமத்துக் பைாடுத்தேர் நீங்ைள் தாவமா; என்ை -என்று (சிை) விைா எழுப்பியதும்;
'இவ்வழி இருந்த காதல - தாங்ைள் இேண் எழுந்தருளும் பபாழுதில்; ததட அவற்கு
இல்தல - பதன்ைல் ேரைாைாது என்ை தலட உத்தரவு இல்லை'; என்றார் - என்று
(பணிபமாழி) பைர்ந்தைர்.

ோயிலை நாங்ைள் ைாேல் ைாக்கிவைாம். சன்ைல் ேழிவய ேருேலதத் தடுத்வதாம்

இல்லை எைக் கூைலுமாம்.

3233. 'யவண்டிய நிதைந்து தசய்வான்

விண்ணவர் வருவது என்றால்,
மாண்டது யபாலும் தகாள்தக,
யானுதட வன்தம? வல்தலத்
யதண்டி நீர் திதசகள்யதாறும்
யசணுற விதசயில் தசல்குற்று
ஈண்டு இவன் தன்தைப் பற்றி,
இருஞ்சிதற இடுதிர்' என்றான்.
யவண்டிய நிதைந்து தசய்வான் - தாங்ைள் விரும்பியோறு எண்ணிச் பசயல்பட;
விண்ணவர் வருவது என்றால் - வதேர்ைள் ேருோர்ைள் என்ைால்; யானுதட வன்தமக்
தகாள்தக -என்னுலடய ஆற்ைற் வைாட்பாடு; மாண்டது யபாலும் - அழிந்து வபாைது
வபாலும்; வல்தலத் யதண்டி - விலரோை எங்கும் வதடி; திதசகள் யதாறும் -
எட்டுத்திலசைளிலும்; யவணுற விதசயில் தசல்குற்று - பதாலை தூரங்ைளிலும்
வேைமாய்ச் பசன்று; இவன் தன்தைப் பற்றி - ோயு வதேலைப் பிடித்து; நீர் - நீங்ைள்;
ஈண்டு இருஞ்சிதற இடுதிர் -இங்வை பபருஞ்சிலைச் சாலையில் தள்ளுமின்; என்றான் -
என்று இராேணன் பமாழிந்தான்.

ைாற்லைப் பிடித்துக் ைடுஞ்சிலையில் இட இராேணன் ஆலணயிட்டான்.

167அலமச்சவராடு ஆராய்தலும் மாரீசலை அலடதலும்

3234. 'காற்றியைான்தன்தை வாளா

முனிதலின் கண்டது இல்தல;
கூற்றும் வந்து என்தை இன்யை
குறுகுமால், குறித்த ஆற்றால்
யவல் தரும் கருங் கட் சீதத தமய்
அருள் புதையயன்என்றால்;
ஆற்றலால் அடுத்தது எண்ணும் அதமச்சதரக்
தகாணர்திர்' என்றான்.
காற்றியைான் தன்தை - ோயு பைோலை; வாளா - ேறிவத; முனிதலின் கண்டது
இல்தல - சிைப்பதைால் ஒரு பயனும் இல்லை; குறித்த ஆற்றால் - நான்
திட்டமிட்டபடி; யவல் தரும் கருங் கண் சீதத- வேல் வபாலும் ைரிய ைண்ைலள உலடய
சீலதயின்; தமய் அருள் புதையயன் என்றால் - உண்லமயாை அன்லப நான் அலடய
வில்லைபயனில்; இன்யை - இப்பபாழுவத; கூற்றும் வந்து என்தைக் குறுகும் -
ைாைனும் என்லை பநருங்கி ேந்து விடுோன்; எைவே; ஆற்றலால் அடுத்தது எண்ணும் -
தம் ேல்ைலமயால் ேருங்ைாைத்லத உணரேல்ை; அதமச்சதரக் தகாணர்திர் -
மந்திரிமார்ைலள அலழத்து ோருங்ைள்; என்றான் - எை (இராேணன்) பணித்தான். ஆல்
-அலச.

என் ேல்ைலமயால் சீலதலயப் பபைவில்லையாைால் ைாற்லைப்வபாைவும் கூற்றும்

துன்பம் பசய்ய ேந்து விடுேதில் வியப்பதற்கில்லை எை இராேணன் ைருதிைான்.

3235. ஏவிை சிலதர் ஓடி, 'ஏ' எனும்

துதணயில், எங்கும்
கூவிைர்; கூவயலாடும் குறுகிைர் -
தகாடித் திண் யதர்யமல்,
மாவினில், சிவிதக தன்யமல், மதை
மதக் களிற்றின் - தவயத்
யதவரும், வாைம் தன்னில் யதவரும்,
சிந்தத சிந்த.
 ஏவிை சிலதர் ஓடி - ைட்டலளலயப் பபற்ை பணியாளர் விலரந்து; ஏ எனும்
துதணயில் - ஏ எனும் முன்ைர்; எங்கும் கூவிைர் -எங்ைணும் பசன்று அலமச்சலர
அலழத்தைர்; கூவயலாடும் - அவ்ோறு அலழத்ததும்; தவயத் யதவரும் - உைகின் ைண்
உள்ள முனிேரும்;வாைம் தன்னில் யதவரும் - விண்ணுைைத் வதேரும்; சிந்தத சிந்த -
மைம் துணுக்குை; (அலமச்சர்ைள் எல்ைாம்); தகாடித் திண் யதர் யமல் - பைாடி
அலசயும்ேலிய வதர்ைள் வமலும்; மாவினில் - குதிலரைள் வமலும்; சிவிதக தன் யமல் -
பல்ைக்குைளின் வமலும்; மதை மதக் களிற்றில் -மலழபயை மதம் பபாழியும்
யாலைைள் வமலும் (பயணம் பசய்து); குறுகிைர் - இராேணலை அலடந்தைர்.

இராேணன் ஆலணயின் ேலிலமயும், அலமச்சர் அறிவின் ேலிலமயும் வசர்ந்தால்

ஏதாகுவமா எைத் வதேரும் முனிேரும் அஞ்சிைர்.

3236. வந்த மந்திரிகயளாடு மாசு அற

மைத்தின் எண்ணி,
சிந்ததயில் நிதைந்த தசய்யும் தசய்தகயன்,
ததளிவு இல் தநஞ்சன்,
அந்தரம் தசல்வது ஆண்டு ஓர்
விமாைத்தில், ஆரும் இன்றி,
இந்தியம் அடக்கி நின்ற மாரீசன்
இருக்தக யசர்ந்தான்.
வந்த மந்திரிகயளாடு - அங்கு ேந்து வசர்ந்த அலமச்சர்ைளுடன்; மாசு அற மைத்தின்
எண்ணி - குற்ைம் குலைைள் இன்றி ஆவைாசலை பசய்தபின்; ததளிவு இல் தநஞ்சன் -
பதளிவு பிைக்ைாத பநஞ்சம் உலடயேைாய்; சிந்ததயில் நிதைந்த தசய்யும்
தசய்தகயன் -(இறுதியில் தான்) மைத்தில் ைருதியலதவய பசய்யும்
தன்லமயுலடயேைாய் விளங்கும் இராேணன்; ஆரும் இன்றி - எேர் துலணயும்
இல்ைாமல்;அந்தரம் தசல்வது ஆண்டு ஓர் விமாைத்தில் - விண்ணில் பசல்லும் ஒரு
விமாைத்தில் ஏறி; இந்தியம் அடக்கி நின்ற - புைன்ைலள அடக்கித் தேம் பசய்கின்ை;
மாரீசன் இருக்தக யசர்ந்தான் - மாரீசன் என்பாைது இருப்பிடத்லத அலடந்தான்.
அலமச்சவராடு ஆவைாசித்த வபாதிலும் தான் நிலைத்தலதவய பசய்ேது இராேணன்
இயல்பு. அதைால் அலமச்சரின் நற் ைருத்துக்ைலள அேன் ஏற்ை வில்லை என்பலதக்
குறிப்பால் உணர்த்திைார். மாரீசன் இராேணனுக்குத் தாய் ேழி மாமன் ஆோன் (3240)
விசுோமித்திரர் பசய்த வேள்விலயக் ைாக்ைச் பசன்ை இராமபிராைது ைலணக்குத் தப்பி
ஓடிப் பிலழத்தேன் இேன். இராமபாண தீட்லசயால் பழி பநறி மாறித் தேபநறி
வமற்பைாண்டேன் இேன். ஆதைால், 'இந்தியம் அடக்கி நின்ை மாரீசன்' என்ைார்.
மாரீசன் ேலதப் படைம்

மாரீசைது ேலதலயக் கூறும் பகுதிபயன்று பபாருள்படும்.

மாரீசன் சர்ச்சரன் என்ை இயக்ைைது மைன் சுவைதுவின் மைள் தாடலைக்கும்

சுந்தபைன்ை இயக்ைனுக்கும் மைன். சுபாகு இேன் உடன் பிைந்தான். அைத்தியரால்
சுந்தன் அழிய, அம் முனிேவராடு தாடலையும் அேள் புதல்ேரும் வபாரிடுகின்ைைர்.
அேர் சாபத்தால் அரக்ைராயிைர்.

விசுோமித்திரர் பசய்ய முலைந்த யாைத்லத அழிக்ைத் தாடலையும் அேள்

புதல்ேரும் துணிந்தைர். அம் முனிேவராடு வேள்வி ைாக்ை ேந்த இராமன். ேழியில்
எதிர்ப்பட்ட தாடலைலயக் பைான்ைான். பின்ைர்ச் சுபாகுவும் இராமைால்
பைால்ைப்பட்டான். தப்பிப் பிலழத்த மாரீசன் சிை ைாைம் ைழித்து இராமலைத்
தண்டைாரணியத்தில் மான் ேடிவில் ேந்து முட்டிக் பைால்ை முயன்ைான். இம்
முலையும் இராமனிடமிருந்து தப்பி இைங்லையுள் ஒரு சார் தேம் பசய்து ோழ்ந்தான்.

சீலதலய அலடயும் பபாருட்டு இராேணன் தன் ேஞ்சலைக்குத் துலண புரிய

மாரீசலை வேண்டுகின்ைான். மாரீசன் பைோறு இராேணலைத் தடுக்கிைான்.
இறுதியில் அேனுக்கு அஞ்சி இராேணன் திட்டத்திற்கு இலசகிைான். மாயமாைாைச்
சீலத முன் விலளயாடுகிைான். அம்மாலைப் பிடித்துத்தரச் சீலத வேண்டுகிைாள்.
இைக்குேன் தடுத்தும் வைளாமல், இராமன் மாய மான் பின்வை பசல்கிைான்.
பநடுந்தூரம் இராமலை ஈர்த்துச் பசன்ை மாரீசன் இறுதியில் இராமன் அம்புபட்டு, 'சீதா
ைட்சுமணா' என்று இராமன் குரைால் கூவி, இைந்துபடுகிைான். 'மாயம் இது' என்று
உணர்ந்த இராமன் சீலதக்குத் துயர் வநருபமை விலரந்து ஆசிரமம் வநாக்கி ேருகிைான்.
இப்படைத்தின் பசய்திச் சுருக்ைம் இது. ஒரு சிை பதிப்புைளில் இதற்கு முன்ைர் உள்ள
சூர்ப்பணலை சூழ்ச்சிப் படைமும் அப்பபயர்தாங்ைாமல் இப்படைத்தில்
உட்பகுதியாைவே பைாள்ளப் பபற்றுள்ளது.
'ேந்த ைருத்து என்?' எை, மாரீசன் விைவுதல்

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

3237. இருந்த மாரீசன், அந்த

இராவணன் எய்தயலாடும்,
தபாருந்திய பயத்தன், சிந்தத
தபாருமுற்று தவருவுகின்றான்,
கருந் தட மதலஅன்ைாதை எதிர்தகாண்டு,
கடன்கள் யாவும்
திருந்திய தசய்து, தசவ்வித் திருமுகம்
யநாக்கிச் தசப்பும்:
 அந்த இராவணன் எய்தயலாடும் - அந்த (அரக்ைர் தலைேன்) இராேணன் பசன்று
வசர்ந்தவுடன்; இருந்த மாரீசன் - அங்கிருந்த மாரீசன்; தபாருந்திய பயத்தன் - அச்சம்
அலடந்தேைாய்; சிந்தத தபாருமுற்று - மைம் பேதும்பி; தவருவுகின்றான் - ைைக்ைம்
அலடந்தேைாய்;கருந்தட மதல அன்ைாதை - ைரிய பபரிய மலை வபான்ை
இராேணலை;எதிர் தகாண்டு - முன் பசன்று ேரவேற்று; கடன்கள் யாவும் திருந்திய
தசய்து - சிைப்பாை முலையில் உபசரலணைள் ஆற்றி; தசவ்வித் திருமுகம்யநாக்கி -
பபாலிவு மிக்ை இராேணன் முைம் பார்த்து; தசப்பும் -வபசத் பதாடங்கிைான்.

தேபநறி வமற்பைாண்டிருந்த மாரீசனுக்கு இராேணன் தனித்த ேருலை மைத்தில்

அச்சத்லத மூட்டியது.

ைலிநிலைத் துலை

3238. 'சந்த மலர்த் தண் கற்பக

நீைல் ததலவற்கும்,
அந்தகனுக்கும், அஞ்ச அடுக்கும்
அரசு ஆள்வாய்!
இந்த வைத்து, என் இன்ைல்
இருக்தகக்கு, எளியயாரின்
வந்த கருத்து என்? தசால்லுதி'
என்றான்-மருள்கின்றான்.
மருள்கின்றான் - (எதற்ைாை இராேணன் ேந்தாவைா எை) மயங்குகின்ை மாரீசன்; சந்த
மலர்த்தண் - அழகிய குளிர்ந்த மைர்ைலள உலடய; கற்பக நீைல் ததலவற்கும் - ைற்பை
மர நிழலில் அரசாளும் இந்திரனுக்கும்; அந்தகனுக்கும் - எமனுக்கும்; அஞ்ச - அச்சம்
ேரும்படி; அடுக்கும் அரசாள்வாய் - வமல் பநருங்கி அரசாட்சி புரிபேவை;இந்த
வைத்து - இந்தக் ைாட்டுக்குள்; என் இன்ைல் இருக்தகக்கு - என்துன்பம் மிக்ை
குடியிருப்லப நாடி; எளியயாரின் - யாருமற்ை எளிவயாலரப் வபாை; வந்த கருத்து என் -
நீ ேந்ததன் வநாக்ைம் யாது?;தசால்லுதி என்றான் - எடுத்துலரப்பாயாை' என்று
கூறிைான்.

தன் குடியிருப்லப இன்ைல் இருக்லை என்ைது, ைாட்டுக்குள் ேசதி இல்ைாத

தேச்சாலை என்பது பற்றி. இந்திரலையும் அந்தைலையும்இலணத்துக் கூறியது,
இராேணனின் தலைலமலயயும், அழிக்கும் திைலையும் இலணத்துக் கூறியோைாம்.
2இராேணன் சீலதலயக் ைேரத் துலணயாகுமாறு வேண்டுதல்

3239. 'ஆைது அதைத்தும்; ஆவி

தரித்யதன், அயர்கின்யறன்;
யபாைது, தபாற்பும்; யமன்தமயும்
அற்யறன், புகயைாடும்;
யான் அது உைக்கு இன்று எங்ஙன்
 உதரக்யகன் இனி?' என்ைா,
'வாைவருக்கும் நாண அடுக்கும்
வதச மன்யைா?'
அதைத்தும் ஆைது - (நிைழ வேண்டாதை) பைவும் நிைழ்ந்து விட்டை; ஆவி
தரித்யதன் - எனினும் உயிர் பிலழத்திருந்வதன்;அயர் கின்யறன் - இன்னும்
தளர்ச்சியுறுகின்வைன்; தபாற்பும் யபாைது -என் பபாலிவும் நீங்கியது; புகயைாடும்
யமன்தமயும் அற்யறன் - என் பபருலமைளும், புைழும் அைன்ைை; யான் இன்று உைக்கு
- நான் இப்வபாது உன் பால்; இனி அது எங்ஙன் உதரக்யகன் - இனி அது பற்றி எவ்ோறு
எடுத்துச் பசால்வேன்?; என்ைா - என்று கூறி;வாைவருக்கும் - வதேர்ைளுக்கும்; நாண
அடுக்கும் வதச - பேட்ைம் ஏற்படுத்தும் இழிவு அது என்ைான். (மன்வைா - அலச).

மாரீசனின் அன்லபப் பபறும் பபாருட்டுத் தன் நிலைலய இவ்ோறு தாழ்த்தித்

பதரிவித்தான், இராேணன்

3240. 'வன்தம தரித்யதார் மானிடர்; மற்று

அங்கு, அவர் வாளால்
நின் மருகிக்கும் நாசி இைக்கும்
நிதல யநர்ந்தார்;
என் மரபுக்கும் நின்
மரபுக்கும் இதன்யமல் ஓர்
புன்தம, ததரிப்பின், யவறு இனி
எற்யற? புகல்-யவயலாய்!
யவயலாய் - வேவைந்தியேவை; மானிடர் வன்தம தரித்யதார் - மனிதர்ைள் ேல்ைலம
உலடவயார் ஆயிைார்; மற்று அங்கு அவர் -வமலும் அக்ைாைைத்தில் அேர்ைள்; வாளால்
- தம் ோள் ேலிலமயால்; நின் மருகிக்கும் - உன் மருமைள் முலைலம ோய்ந்த
சூர்ப்பணலைக்கும்; நாசி இைக்கும் நிதல - மூக்லை இழக்கின்ை நிலையிலை;யநர்ந்தார்
- உண்டு பண்ணிவிட்டைர்; ததரிப்பின் - ஆய்ந்து பார்த்தால்; என் மரபுக்கும் - என்
பரம்பலரக்கும்; நின் மரபுக்கும் - (எைக்கு உைோகிய) உன் பரம்பலரக்கும்; இதன் யமல்
ஓர் புன்தம - இதலைக் ைாட்டிலும் ஒரு வபரிழிவு; இனி யவறு எற்யற - இனி வேறு
என்ை இருக்கிைது; புகல்- பசால்லுோயாை. மானுடர் எை இராமைக்குேலரக்
குறித்தான். மாரீசன் மாமன் முலை என்பதால் சூர்ப்பணலைலய மருகி என்ைான்.

3241. 'திருகு சிைத்தார் முதிர மதலந்தார்;

சிறியயார், நாள்
பருகிைன் என்றால், தவன்றி நலத்தில்
பழி அன்யறா?
இரு தக சுமந்தாய்! இனிதின் இருந்தாய்!
இகல் யவல் உன்
மருகர் உலந்தார்; ஒருவன் மதலந்தான்,
வரி வில்லால்.
ஒருவன் - ஒரு மானுடன் (சூர்ப்பணலைலய மாை பங்ைம் பசய்தலமயால்); திருகு
சிைத்தார் - பபருகும் சிைமுலடய ேரும்;முதிர மதலந்தார் - முற்றிய வபாரில்
ஈடுபட்டேரும்; சிறியயார் - எைக்கும்இலளயேருமாகிய ைரன் முதல் வீரருலடய; நாள்
- ோழ்நாலள; வரிவில்லால் மதலந்தான் - ைட்டலமந்த வில்ைால் வபாரிட்டு;பருகிைன்
என்றால் - அழித்து முடித்தான் என்ைால்; தவன்றி நலத்தில் -இதுேலர பேற்றிவய
பபற்று ேந்த என் பபருலமக்கு; பழியன்யறா - அது இழுக்ைாகுமன்வைா?; இகல்யவல்
உன் மருகர் - பைாடிய வேவைந்திய உன் மருமக்ைள்; உலந்தார் - அழிந்தைர்; இருதக
சுமந்தாய் - இரண்டு லைைலளயும் இன்னும் சுமந்தபடியாை; இனிதின் இருந்தாய் -
மகிழ்வோடு ோழ்ந்து பைாண்டிருக்கிைாவய (இது சரிதாைா?)

ைரன், திரிசிரன், தூடணன் என்பார் இராேணனுக்குத் தம்பி முலையாேதால் சிறியார்

என்றும் மாரீசன் மருைர் என்றும்குறிக்ைப்பட்டைர்.

3242. 'தவப்பு அழியாது என் தநஞ்சும்

உலர்ந்யதன், விளிகின்யறன்.
ஒப்பு இலர் என்யற, யபார் தசயல்
ஒல்யலன்; உடன் வாழும்
துப்புஅழி தசவ் வாய் வஞ்சிதய
தவௌவ, துதண தகாண்டிட்டு
இப் பழி நின்ைால் தீரிய வந்யதன்,
இவண்' என்றான்.
தவப்பு அழியாது - (முற்கூறிய நிைழ்ச்சியால்) மைத்தின் பேப்பம்தணியாமல்; என்
தநஞ்சும் உலர்ந்யதன் - என் உள்ளமும் ோடிவைன்; விளிகின்யறன் - உயிரும்
அழிகின்வைன்; ஒப்பு இலர் என்யற - அம்மானுடர் என் ஆற்ைலுக்கு நிைர் ஆைாதார்
என்பதால்; யபார் தசயல் ஒல்யலன் - அேர்ைவளாடு வபாரிடவும் விருப்பம்
பைாள்வளன்;உடன் வாழும் துப்பு அழி தசவ்வாய் - பேளத்லத பேல்லும் சிேந்த
இதழ்ைலள உலடய;வஞ்சிதய தவௌவ - சீலதலயக் ைேர்ந்து ேர; துதண தகாண்டிட்டு
- உன் உதவிலய வமற்பைாள்ள வேண்டியும்; இப்பழி நின்ைால் தீரிய - எைக்கு வநர்ந்த
அேமாைத்லத உன்ைால் துலடப்பதற்கு வேண்டியும்; இவண் வந்யதன் - இங்கு
(உன்பால்) ேந்வதன்; என்றான் - என்று இராேணன் பமாழிந்தான்.

என்னுலடய சவைாதரிலய அேர்ைள் இழிவுபடுத்தியதால்அேர்ைளுடன் இருக்கும்

சீலதலயக் ைேர்ந்து அேர்ைலளஇழிவுபடுத்துவேன் எைத் துலண நாடிைான்
இராேணன்.

மாரீசன் அறிவுலர
3243. இச் தசால் அதைத்தும் தசால்லி,
அரக்கன், எரிகின்ற
கிச்சின் உருக்கு இட்டு உய்த்தைன்
என்ைக் கிளராமுன்,
'சிச்சி' எை, தன் தமய்ச் தசவி
தபாத்தி; ததருமந்தான்;
அச்சம் அகற்றி, தசற்ற
மைத்யதாடு அதறகின்றான்;
எரிகின்ற கிச்சின் - பற்றி எரியும் தீயில்; உருக்கு இட்டு - இரும்லபப் வபாட்டுக்
ைாய்ச்சி; உய்த்தைன் என்ை - அதலைச் பசவியில் பாய்ச்சிைாற் வபான்று; அரக்கன் -
இராேணன்; இச்தசால் அதைத்தும் தசால்லி - இவ்ோறு (தன் உணர்வுைலளச் சுமந்த)
பசாற்ைலள எல்ைாம் கூறி; கிளராமுன் - தூண்ட முற்படு முன்; (மாரீசன்); சிச்சி
எைத்தன் தமய்ச் தசவி தபாத்தி - சீச்சீ என்று தன் பசவிைலள மூடி;ததருமந்தான் -
தடுமாறிைான்; (அதன் பிைகு); அச்சம் அகற்றி - இராேணனிடம் பைாண்ட பயத்லத
நீக்கி; தசற்ற மைத்யதாடு - சிைம் பபாங்கும் உள்ளத்வதாடு; அதறகின்றான் - பசால்ைத்
பதாடங்கிைான்.
கிச்சு - பநருப்பு; கிருசாநு என்ை ேடபசால்லின் திரிபு என்பர், உருக்கு -
உருக்ைப்படுேதால் பபற்ை ைாரணப் பபயர்.

3244. 'மன்ைா! நீ உன் வாழ்தவ

முடித்தாய்; மதி அற்றாய்;
உன்ைால் அன்று ஈது; ஊழ்விதை
என்யற உணர்கின்யறன்;
இன்ைாயவனும் யான் இது
உதரப்தபன் இதம்' என்ைா,
தசான்ைான் அன்யற அன்ைவனுக்குத்
துணிவு எல்லாம்.
'மன்ைா - வேந்தவை; நீ உன் வாழ்தவ முடித்தாய் - நீ உன் ோழ்க்லைக்கு முடிவு
வதடிக் பைாண்டாய்; மதியற்றாய் - அறிலே அழித்து விட்டாய்; உன்ைால் அன்று ஈது -
இந்நிலை உன்ைால் உண்டாைதல்ை; ஊழ்விதை என்யற உணர்கின்யறன் - விதியின்
ேலிபயன்வை ைருதுகின்வைன்; இன்ைா யவனும் - உைக்கு இனிலமயாை
லேயல்ைபேனினும்; யான் இது இதம் உதரப்தபன் - நான் இதலை உைக்கு நைம்
ைருதிக் கூறுவேன்; என்ைா - எை, (மாரீசன்); அன்ைவனுக்கு - இராேணனுக்கு; துணிவு
எல்லாம் - உறுதிப் பபாருள்ைள் எல்ைாம்; தசான்ைான் - கூைைாைான் ( அன்யற -
வதற்ைம்)
இராேணனின் தேைாை மைநிலைக்கு விதிதான் ைாரணபமை உணர்ந்து கூறிைான்
மாரீசன். ஆேது அறிேவத அறிவு; இராேணன் அழிவுக்கு ேழி வதடுேதால்
'மதியற்ைாய்' என்ைான்.
3245. 'அற்ற கரத்யதாடு, உன் ததல நீயய
அைல் முன்னில்
பற்றிதை உய்த்தாய்; பற்பல
காலம் பசி கூர
உற்று, உயிர் உள்யள யதய, உலந்தாய்;
பிதை அன்யறா
தபற்றதை தசல்வம்? பின் அது
இகழ்ந்தால் தபறல் ஆயமா?
அற்ற கரத்யதாடு - (ோள் பைாண்டு பேட்டி) அறுத்த லைைவளாடு; உன்ததல - உன்
தலைைலளயும்; நீயய அைல் முன்னில் - நீவய யாை பநருப்பில்; பற்றிதை உய்த்தாய் -
எடுத்து இட்டாய்; பற்பல காலம் - மிை பநடுங்ைாைம்; பசிகூர உற்று - பட்டினி வநான்பு
இருந்து; உயிர் உள்யள யதய உலந்தாய் - உயிர் உடலில் ோடும்படி துன்புற்ைாய்; பிதை
அன்யறா - (இவ்ோறு தேம் பசய்த) பிைகு அல்ைோ; தசல்வம் தபற்றதை -
திருபேல்ைாம் உற்ைாய்; பின் அது இகழ்ந்தால் - இத்தேப் பயலைபயல்ைாம்
அைட்சியப்படுத்திைால்; தபறல் ஆயமா? -மீண்டும் அேற்லைப் பபறுதல் முடியுவமா?
(முடியாது)
வைாைர்ண ஆசிரமத்தில் ஆயிரம் ஆண்டு பட்டினித் தேம் புரிந்த இராேணன்,
ஒவ்வோர் ஆயிரம் ஆண்டுக்கும் ஒரு சிரமும் இருைரமும் அறுத்து, ஒன்பதிைாயிரம்
ஆண்டு தேம் புரிந்தான். ைலடசித் தலைலயயும் ைரங்ைலளயும் பேட்ட
முற்படுலையில் பிரமன் வதான்றி இழந்தை எைாம் தந்து ேரங்ைளும் அருளிைான். உற்ை
வநாய் வநான்ைல், உயிர்க்கு உறுைண் பசய்யாலம ஆகிய இரட்லட இைக்ைணம்
பைாண்டது தேம். உற்ை வநாய் வநான்ை இராேணன் உயிர்க்கு உறுைண் வதட முயல்ேது
ைண்டு ேருந்திப் வபசுகிைான், மாரீசன்.

3246. 'திறத் திறைாயல, தசய் தவம்

முற்றித் திரு உற்றாய்,
மறத் திறைாயலா? தசால்லுதி-தசால்
ஆய் மதற வல்யலாய்!
அறத் திறைாயல எய்திதை அன்யறா?
அது, நீயும்
புறத் திறைாயல பின்னும்
இைக்கப் புகுவாயயா?
'தசால் ஆய் மதற வல்யலாய் - ஆய்ந்பதடுத்த பசாற்ைளால் உருோை வேதங்ைளில்
பயிற்சி உலடயேவை; திறத்திறைாயல -அைபநறி நின்று; தசய்தவம் முற்றி - ைடுந்தேம்
நிலைவுற்று; திரு உற்றாய் -பசல்ே ேளம் எய்திைாய்; மறத்திறைாயலா தசால்லுதி -
(அன்றி) அதரும பநறியிைாவைா அலே உைக்குக் கிலடத்தை என்று எண்ணிக்
கூறுோயாை; அறத்திறைாயல - நல்ைை ேழியிைாவை; எய்திதை அன்யறா - அலைத்து
நைமும் பபற்ைாய் அல்ைோ; பின்னும் - மீண்டும்; புறத்திறைாயல - அைத்திற்குப்
புைம்பாை ேழியிவை; அது நீயும் -அச் பசல்ேத்லத நீ தான்; இைக்கப் புகுவாயயா? -
பதாலைக்கும் ேழியில் பசல்லுோவயா.
நீயும் - உயர்வு சிைப்பு உம்லம.

3247. 'நாரம் தகாண்டார் நாடு கவர்ந்தார்,

நதட அல்லா
வாரம் தகாண்டார், மற்று
ஒருவற்காய் மதை வாழும்
தாரம் தகாண்டார், என்ற
இவர்தம்தமத் தருமம்தான்
ஈரும் கண்டாய்; கண்டகர்
உய்ந்தார் எவர்? ஐயா!
'நாரம் தகாண்டார் - அன்பு பூண்டாரது; நாடு கவர்ந்தார் - நாட்லடக் லைப்பற்றிக்
பைாண்டேர்ைளும்; நதட அல்லா - நீதி பநறிக்குப் பபாருந்தாத; வாரம் தகாண்டார் -
ேரிப் பபாருலள (க் குடிமக்ைலள ேருத்திப்) பபற்ைேர்ைளும்; மற்தறாருவற்காய் -
பிைர் ஒருேருக்கு உரிலமயாய்; மதை வாழும் தாரம் தகாண்டார் - அேர் இல்ைத்திவை
ோழும் மலைவிலய ேசப்படுத்திக் பைாண்டேரும்; என்றிவர் தம்தம - எைப்படும்
இேர்ைலள; தருமம் தான் - அைக் ைடவுள்தாவை; ஈரும் கண்டாய் - (சின்ைா
பின்ைமாக்கி) அழித்து விடுோன் எை அறிோய்; ஐயா - தலைேவை; கண்டகர் உய்ந்தார்
எவர் - பைாடியேருள் எேர் தப்பிப் பிலழத்துள்ளார்?' (எேரும் இல்லை). பிைன்
மலை விலழவோர். அன்புலடவயாரின் நாடு ைேர்ந்வதார், பைாடிய ேரி ோங்குவோர்
மூேலரயும் ைண்டைர் எை ஓரிைப்படுத்திைான். ைண்டைர் - முள் வபால் பிைலரத்
துன்புறுத்துவோர்.

3248. 'அந்தரம் உற்றான், அகலிதக

தபாற்பால் அழிவுற்றான்,
இந்திரன் ஒப்பார்
எத்ததையயார்தாம் இழிவுற்றார்?
தசந் திரு ஒப்பார் எத்ததையயார்
நின் திரு உண்பார்;
மந்திரம் அற்றார் உற்றது
உதரத்தாய்; மதி அற்றாய்.
'அந்தரம் உற்றான் - ோனுைகுக்கு உரிய இந்திரன்; அகலிதக தபாற்பால்
அழிவுற்றான் - அைலிலை அழகிைால் பபருலம அழிந்தான்; இந்திரன் ஒப்பார் -
அவ்விந்திரனுக்கு ஒப்பாைேர்ைள்; எத்ததையயார்தாம் - எத்தலைவயா வபர்ைள்;
இழிவுற்றார் - (பிைன்மலை நயத்தைால்) தீலமயுற்ைேர்ைள்; மதியற்றாய் - அறிவு
இழந்தேவை; தசந்திரு ஒப்பார் - திருமைளுக்கு நிைராைேர்ைள்; எத்ததையயார் நின்திரு
உண்பார் - எத்தலைவயா பபண்ைள் (விரும்பி) உன் பசல்ேத்லத
அனுபவிக்கின்ைார்ைள்; (அவ்ோறிருக்ை) ; மந்திரம் அற்றார் -அறிவுலர கூறும்
நல்ைலமச்சலரப் பபைாதார்; உற்றது உதரத்தாய் -வபசத்தக்ை ஒன்லை (நீயும்)
வபசுகின்ைலைவய.

இந்திரன் அைலிலை ைலத பாை ைாண்டத்துள் அைலிலைப் படைத்தில்

எடுத்துலரத்தார். உன்லை விரும்புவோர் பைரிருக்ை, அழிவும் இழிவும் தருமாறு பிைன்
மலை நயத்தல் ஏன் எை மாரீசன் விைவிைான். நல்லுலர கூறும் அலமச்சர் உைக்கு
ோய்க்ைவில்லையா? அன்றி அலமச்சர்ைளின் அறிவுலரலய நீ மதிக்ைவில்லைவயா
என்று வைளாமல் வைட்கிைான் மாமன் மாரீசன்.

3249. 'தசய்தாயயனும், தீவிதையயாடும்

பழி அல்லால்
எய்தாது, எய்தாது; எய்தின், இராமன்,
உலகு ஈன்றான்,
தவதால் அன்ை வாளிகள் தகாண்டு,
உன் வழியயாடும்
தகாய்தான் அன்யற, தகாற்றம்
முடித்து, உன் குழு எல்லாம்?
'தசய்தாயயனும் - (என் ைருத்லத மீறி) நீ பசயல்பட்டாலும்; தீ விதையயாடும் பழி
அல்லால் - பாேமும் பழியும் அன்றி (வேறு நன்லம); எய்தாது எய்தாது - உைக்கு
நிச்சயம் கிலடக்ைாது; எய்தின் -ஒருவேலளஉன் எண்ணப்படி (சீலதலயச்
சிலைபிடிப்பதில் பேற்றி பபற்ைாலும்;உலகு ஈன்றான் இராமன் - உைலைபயல்ைாம்
பலடத்தளிக்கும் இராமபிரான்; தவதால் அன்ை வாளிகள் தகாண்டு - (முனிேர்) சாபம்
வபான்ை கூரிய அம்புைளால்; உன்குழு எல்லாம் - உன் இைம் முழுேலதயும்; உன்
வழியயாடும் - உன் சந்ததிைவளாடும் வசர்த்து; தகாற்றம் முடித்து - உங்ைள் பேற்றி
(ேரைாறு) முடித்து; தகாய்தான் அன்யற -நிச்சயமாய் அழித்துவிடுோன்.

பாேம் மறுலமலயயும், பழி இம்லமலயயும் அழிக்கும் என்பது ைருத்து. உன்ைால்

உன் குைமும் அழியும் எை எச்சரித்தான்.
லேதாைன்ை ோளிைள் - பாை ைாண்டம் தாடலை ேலதப் படைத்தில், 'பசால்
ஒக்கும் ைடிய வேைச் சுடு சரம்' (378) என்பதவைாடு ஒப்பு வநாக்ைத்தக்ைது. எய்தாது,
எய்தாது - அடுக்கு, உறுதிலய ேலியுறுத்தியது. நிைழ்ந்வத தீருபமன்ை உறுதியால்
பைாய்தான் என்று இைந்த ைாைத்தில் குறித்தான்; ைாை ேழுேலமதி.

3250. 'என்றால், என்யை! எண்ணதலயய நீ,

கரன் என்பான்,
நின் தாதைக்கு யமல் உளன் என்னும்
நிதல? அம்மா!
தன் தாதைத் திண் யததராடும்
 மாளத் தனு ஒன்றால்
தகான்றான்; முற்றும் தகால்ல,
மைத்தில் குறிதகாண்டான்.
என்றால் - இவ்ோறு நான் அறிவுலர கூறிைாலும்; என்யை நீ எண்ணதலயய - ஏவைா
நீ சிந்தித்துப் பார்க்ை மறுக்கின்ைாவய;நின் தாதைக்கு யமல் என்னும் நிதல உளன் - உன்
பலடைளுக்குத் தலைேைாை உயர் நிலையில் இருந்த; கரன் என்பான் - ைரன் என்னும்
வீரன்; தன் தாதை - தன் வசலைைவளாடும்; திண் யததராடும் மாள - ேலிலம மிக்ை
வதர்ப் பலடைவளாடும் அழியும்படி; தனு ஒன்றால் தகான்றான் - ஒப்பற்ை தன்
வில்ைால் பைான்ை இராமன்; முற்றும் தகால்ல- அரக்ைர் இைம் முழுலதயும் அழிக்ை;
மைத்தில் குறி தகாண்டான் - இப்வபாது மைத்திற் ைருதி இருக்கின்ைான்; அம்மா -
இந்நிலை இரங்ைத்தக்ைது.

ைரன் முதலிவயாலர அழித்தலம அேன் 'கூட்டு ஒருேலரயும் வேண்டாக்

பைாற்ைேன்' என்பலதக் ைாட்டும். அவ்ோறிருந்தும் நீ அறிவு பபற்ைாய் இல்லை
என்ைான் மாரீசன்.

3251. 'தவய்யயார் யாயர, வீர விராதன்

துதண தவய்யயார்?
ஐயயா! யபாைான், அம்தபாடும், உம்பர்க்கு
அவன் என்றால்,
உய்வார் யாயர நம்மில் எைக்
தகாண்டு, உணர்யதாறும்,
தநயாநின்யறன்; நீ இது
உதரத்து நலிவாயயா?
தவய்யயார் - பைாடியேர்ைளில்; வீர விராதன் துதண தவய்யயார்- வீரைாகிய
விராதனுக்கு இலணயாை பைாடியேர்; யாயர - யார் உளர்?; அம்தபாடும் -
(இராமபிரான்) அம்பிைால்; ஐயயா - என்ை பரிதாபம்!; உம்பர்க்கு அவன் யபாைான்
என்றால் - ோனுைகுக்கு அேனும் பைால்ைப்பட்டுச் பசன்ைான் எனில்; நம்மில் யாயர
உய்வார் - (அவ்விராமனிடமிருந்து) நம்மேரில் யார்தான் தப்பிப் பிலழக்ை முடியும்?;
எைக்தகாண்டு - என்று ைருதி; உணர்யதாறும் தநயா நின்யறன் -எண்ண, எண்ண
பநாந்திருக்கின்வைன்; நீ இது உதரத்து நலிவாயயா? - இப்வபாது (இவ்ோறு என்னிடம்)
வமலும் கூறி என் ேருத்தத்லத மிகுதிப்படுத்துோவயா?

விராதன் ேலத நமக்கு ஒரு பாடமன்வைா எை மாரீசன் எடுத்துக் கூறிைான்.

விராதலை இராமைக்குேர் ோளால் அழித்தைர். (2550) இங்வை அம்பு என்ைது ஆயுதம்
என்ை பபாருளில் பைாள்ளத்தக்ைது.

3252. 'மாண்டார், மாண்டார்; நீ இனி

மாள்வார் ததாழில் தசய்ய
யவண்டா, யவண்டா; தசய்திடின்,
உய்வான் விதி உண்யடா?
ஆண்டார் ஆண்டார் எத்ததை
என்யகன்? அறம் யநாைார்,
ஈண்டார்; ஈண்டு ஆர் நின்றவர்?
எல்லாம் இலர் அன்யறா?
மாண்டார் மாண்டார் - ஏற்பைைவே இைந்தேர்ைள் இைந்து வபாயிைர்; இனி நீ -
இனிவமல் நீ; மாள்வார் ததாழில் தசய்ய - மரணமுைப் வபாகின்ைேர்ைள் பசயத் தக்ை
பசயலைச் பசய்ய;யவண்டா யவண்டா - (அருள் கூர்ந்து) முற்பட வேண்டாம்;
தசய்திடின் - நீ அவ்ோறு பசய்ோயாைால்; உய்வான் விதி உண்யடா - தப்பிப் பிலழக்ை
ேழியும் உண்வடா? (இல்லை); ஆண்டார் ஆண்டார் - உைக்கு முன்வை இவ்வுைலை
ஆண்டு பசன்வைார்; எத்ததை என்யகன் -எத்தலைபயன்று ைணக்குலரக்ை முடியாது;
அறம் யநாைார் - அைத்லத வநாற்ைாதேர்; ஈண்டார் - நிலை பபற்று நின்ைதில்லை;
ஈண்டு ஆர் நின்றவர் - (வமலும்) இவ்வுைகில்அழியாது நிலைத்தாரும் யாரும் இல்லை;
எல்லாம் இலர் அன்யறா? - எல்ைாரும் இல்ைாமல் மலைந்தேர்ைள் தாவை?

அழிகின்ைேர் பசய்யும் பசயலை நீயும் பசய்யாவத. அைேழி நிற்வபாவர

உண்லமயில் அழியாதார். மற்பைான்று, யாக்லை நிலையாலம உணர்ந்து
உண்லமைலளத் வதறுதல் வேண்டும் எை மாரீசன் பைோறு அைம் கூறிைான்.

3253. 'எம்பிக்கும் என் அன்தைதைக்கும்

இறுதிக்கு ஓர்
அம்பு உய்க்கும் யபார் வில்லிதைக்கும்,
அயல் நிற்கும்
தம்பிக்கும், என் ஆண்தம
தவிர்ந்யத தளர்வுற்யறன்;
கம்பிக்கும் என் தநஞ்சு, அவன்
என்யற; கவல்கின்யறன்.
'எம்பிக்கும் - என் தம்பி சுபாகுவுக்கும்; என் அன்தை தைக்கும் - என் தாய்
தாடலைக்கும்; இறுதிக்கு - உயிருக்கு அழிவு வநரும்படி;ஓர் அம்பு உய்க்கும் - ஒப்பற்ை
தன் இராம பாணத்லத ஏவிய; யபார் வில்லி தைக்கும் - வபாராற்ைல் ோய்ந்த
வில்ைாளியாை இராமனுக்கும்;அயல் நிற்கும் தம்பிக்கும் - அேன் அருகிவைவய
இருக்கும் தம்பி இைக்குேனுக்கும்; என் ஆண்தம தவிர்ந்யத - என் வீரம் பின்ைலடந்து;
தளர்வுற்யறன் - பமலிந்துள்வளன்; அவன் என்யற - அந்த இராமன் அல்ைோ (உைக்கும்
பலையாோன்) என்று; கம்பிக்கும் என் தநஞ்சு - என் மைமும் மிை நடுங்கும்;
கவல்கின்யறன் - (விலளவு எண்ணிக்)ைேலையும் பைாள்ளுகின்வைன்.

'முன்ைர் ஏற்பட்ட அனுபேத்தால் இராமனின் ேல்ைலமலய நான் அறிவேன்.

அதைால் ைைங்குகின்வைன்' என்ைான் மாரீசன்.
3254. ' "நின்றும், தசன்றும், வாழ்வை
யாவும் நிதலயாவால்;
தபான்றும்" என்னும் தமய்ம்தம
உணர்ந்தாய்; புதல ஆடற்கு
ஒன்றும் உன்ைாய்; என் உதர
தகாள்ளாய்; உயர் தசல்வத்து,
என்றும், என்றும், தவகுதி;
ஐயா! இனி' என்றான்.
'நின்றும் தசன்றும் வாழ்வை யாவும் - தாேர சங்ைமம் என்று கூைப்படும் நிலையியல்
இயங்கியல் பபாருள்ைள் எலேயும்;நிதலயா - நிலைத்து நிற்ைமாட்டா; தபான்றும் -
அழிந்வத தீரும்; என்னும் தமய்ம்தமஉணர்ந்தாய் - என்னும் உண்லமலய நீ
உணர்ந்திருக்கிைாய்; புதலஆடற்கு ஒன்றும் உன்ைாய் - தீயை பசய்தற்குச் சிறிதும்
சிந்தியாதேைாய்; என் உதர தகாள்ளாய் - என் வபச்லசக் வைட்பாயாை; இனி ஐயா -
இனிவமவைனும், தலைலமக்கு உரியாய்; உயல் தசல்வத்து - ஓங்கிய பசல்ேங்ைவளாடு;
என்றும் என்றும் தவகுதி - எப்வபாதும் எந்நாளும் இனிவத ோழ்ோயாை; என்றான் -
எை (மாரீசன்) எடுத்துலரத்தான்; ஆல் - அலச.
'உைகில் எப்பபாருளும் நிலையாலமலய உணர்ந்து நன்பைறி நின்று நைமுடன்
ோழ்ை' எை வேண்டிைான் மாரீசன். இராேணனின் அருந்தேம், அது தந்த பபரு
ோழ்வு. அைபநறி தேறுதைால் விலளயும் அழிவு, இந்திரன் வபான்வைார் ைாமத்தால்
வீழ்ந்தலம, ைரன் முதலிவயாலர அழித்த இராமன் ேலிலம எைப் பை நிலைைளிலும்
மாரீசன் சிந்தித்து அறிவுலர கூறிைான்.
இராேணன் மாரீசலை முனிதல்

ைலி விருத்தம்

3255. ' "கங்தக சதட தவத்தவதைாடும்

கயிதல தவற்பு ஓர்
அங்தகயின் எடுத்த எைது ஆடு
எழில் மணித் யதாள்,
இங்கு ஓர் மனிதற்கு எளிய"
என்றதை' எை, தன்
தவங் கண் எரிய, புருவம்
மீதுற, விதடத்தான்.
(மாரீசன் அறிவுலர வைட்ட இராேணன்), 'கங்தக சதட தவத்த வதைாடும் -
ைங்லைலயத் தலையின் மீது லேத்திருக்கும் சிேபபருமாவைாடு; கயிதல தவற்பு -
ையிலையங்கிரிலய; ஓர் அங்தகயின் எடுத்த - உள்ளங்லை ஒன்ைால் எடுத்த; எைது ஆடு
எழில் மணித்யதாள் - என்னுலடய அழகு பபாலியும் மாணிக்ைத் வதாள்ைள்;இங்கு ஓர்
மனிதற்கு எளிய - இவ்வுைை மானுடன் ஒருேனுக்கு இலளத்து விட்டை; என்றதை
எை - என்று கூறிவிட்டாவய என்று; தன் தவங் கண் எரிய - தன் பைாடிய ைண்ைளில்
பநருப்புத் தேழ; புருவம் மீதுற -புருேங்ைள் சிைத்தால் வமலுயர; விதடத்தான் -
பபருஞ் சிைம் அலடந்தான்.

ையிலையங்கிரி எடுத்தேனுக்கு மானுடன் ேலியேன் ஆோவைா என்ைான்

இராேணன்.

3256. 'நிகழ்ந்ததத நிதைத்திதல; என்

தநஞ்சின் நிதல, அஞ்சாது
இகழ்ந்ததை; எைக்கு இதளய நங்தக
முகம் எங்கும்
அகழ்ந்த வதர ஒப்பு உற
அதமத்தவதர, ஐயா!
புகழ்ந்ததை; தனிப் பிதை; தபாறுத்ததைன்
இது' என்றான்.
'நிகழ்ந்ததத நிதைத்திதல - (நம் குைத்துக்கு) வநர்ந்த அேமாைத்லத நீ
எண்ணவில்லை; என் தநஞ்சின் நிதல - என் மை உறுதி நிலைலய; அஞ்சாது
இகழ்ந்ததை - சற்றும் பயமின்றி இைழ்ச்சி பசய்தாய்; எைக்கு இதளய நங்தக முகம்
எங்கும் - என் தங்லை சூர்ப்பணலையின் முைத்லதபயல்ைாம்; அகழ்ந்த வதர ஒப்புற
அதமத்த வதர - குலடந்த மலை வபாைாகும்படி தீலம பசய்தேலர;புகழ்ந்ததை -
புைழ்ந்தும் வபசிைாய்; ஐயா - ஐயவை!; தனிப்பிதை இது - இப் பபருங் குற்ைத்லத;
தபாறுத்ததைன் - மன்னித்வதன்; என்றான் - எை இராேணன் கூறிைான்.

குைப்பழி பபாறுத்தல், இராேணன் ஆற்ைலை இைழ்தல், தங்லைக்குத் தீலம

பசய்தாலரப் புைழ்தல் என்பை தனிப்பிலழ என்ைான் இராேணன்.

மீண்டும் மாரீசன் கூறுதல்

3257. தன்தை முனிவுற்ற

தறுகண் தகவியலாதை,
பின்தை முனிவுற்றிடும் எைத்
தவிர்தல் யபணான்
'உன்தை முனிவுற்று உன்
குலத்தத முனிவுற்றாய்;
என்தை முனிவுற்றிதல; இது
என்?' எை இதசத்தான்.
 தன்தை முனிவுற்ற - தன் மீது சிைம் பைாண்ட; தறுகண் -வீரம் உலடயேனும்; தகவு
இயலாதை - பபருலம இல்ைாதேனுமாை இராேணலை; பின்தை முனிவுற்றிடும்
எைத் - வமலும் தன் மீது வைாபம் பைாள்ளுோன் என்பதைால்; தவிர்தல் யபணான் -
அறிவுலர கூைாது விைை விரும்பாதேைாய்; 'உன்தை முனிவுற்று - உன்வைாடு நீவய
சிைம் பைாண்டு; உன் குலத்தத முனிவுற்றாய் - உன் குைத்வதாடும் சிைம்பைாண்டாய்;
(உண்லமயில்); என்தை முனிவுற்றிதல - என்வைாடுசிைமுற்ைாய் இல்லை; இது என் -
ஏன் இவ்ோறு பசய்கிைாய்';எை இதசத்தான் - என்று வைட்டான்.

உன் சிைம் எைக்குச் தசய்யும் அழிவினும் உைக்கும் குலத்துக்கும் அழிவு தருவதாகும்

எை மாரீசன் சுட்டிக் காட்டுகிறான்.2
3258'எடுத்த மதலயய நிதையின், "ஈசன்,
இகல் வில்லாய்
வடித்த மதல, நீ இது, வலித்தி"
எை, வாரிப்
பிடித்த மதல, நாண் இதட பிணித்து
ஒருவன் யமல்நாள்
ஒடித்த மதல, அண்ட முகடு உற்ற
மதல அன்யறா?
எடுத்த மதலயய நிதையின் - ையிலையங்கிரிலய எடுத்தலதவய பபரிதாை நீ
ைருதிைால்; ஈசன் இகல் வில்லாய் வடித்த மதல -இது சிேபபருமான் முன்பு ேலளத்து
வில்ைாய்ப் பிடித்த வமருமலை வபான்ைது; நீ இது வலித்தி எை - இதலை நீ
ேலளப்பாயாை (என்று சைைன் கூை); வாரிப் பிடித்த மதல - அள்ளிபயடுத்துப் பிடித்த
மலைக்கு நிைராைதும்; ஒருவன் - ஒப்பற்ை இராமன் (அன்று); நாணிதடப் பிணித்து -
நாண் ையிற்லைப் பற்றி; யமல் நாள் - முன்பைாருநாள்; ஒடித்த மதல -ஒடித்த மலைக்கு
நிைராைதுமாை வில்; அண்ட முகடு - உச்சி ோைத்லத;உற்ற மதல அன்யறா - தழுவிய
வமரு மலை வபான்ைவத அன்வைா?
நீ எடுத்தது ையிலை மலை. ஆைால் இராமன் ஒடித்த வில் அதனினும் வமைாை
வமருமலை வபான்ைது. இதைால் ேலிலமயிலை ஒப்பிட்டுப் பார்க்ை வேண்டுகிைான்.
பசாற்பபாருட் பின்ேருநிலை அணி.

3259. 'யாதும் அறியாய்; உதர தகாளாய்;

இகல் இராமன்
யகாதத புதையாமுன், உயிர்
தகாள்தளபடும் அன்யற;
யபதத மதியால், "இஃது ஓர் தபண்
உருவம்" என்றாய்;
சீதத உருயவா? நிருதர் தீவிதை
அது அன்யறா?
 'யாதும் அறியாய் - இராமன் ேலிலம முதைாைேற்லை முழுதும்அறியாதேன் நீ;
உதர தகாளாய் - எடுத்துச் பசான்ைாலும் உணர மறுக்கிைாய்; இகல் இராமன் யகாதத
புதையா முன் - உன் பலையாய் நீ ைருதும் இராமன் வபார் புரியத் தும்லப மாலை சூடு
முன்; உயிர் தகாள்தள படும் அன்யற - அேன் பலைேர் உயிர் சூலையாடப்படும்
அன்வைா?; யபதத மதியால் - அறியாலம பைாண்ட மதியால்;இஃது ஓர் தபண் உருவம்
என்றாய் - (சீலதலய) ஒரு மனிதப் பபண்ணாை மதித்திருக்கின்ைாய்; அது சீதத
உருயவா? - உண்லமயில் அது சீலதயின் ேடிேவமா? (அன்று);நிருதர் தீவிதை அன்யறா
- அரக்ைர் இலழத்த பாேத்தின் ேடிேம் அன்வைா?'

தானும் அறியான், பசால் புத்தியும் வைளான் எை இராேணலை இைழ்ந்தான் மாரீசன்.

இராமன் வபாருக்கு மாலை சூடு முன்வப பலைேர் உயிரிழப்பர் எை அேன் ஆற்ைலின்
மிகுதி கூறிைான். வைாலத - மாலை. இங்வை அதிரப் பபாருேதற்கு அலடயாளமாகிய
தும்லபப் பூ மாலை.

3260. ' "உஞ்சு பிதையாய் உறவியைாடும்"

எை உன்ைா,
தநஞ்சு பதறயபாதும்; அது
நீ நிதையகில்லாய்;
அஞ்சும் எைது ஆர் உயிர்; அறிந்து
அருகு நின்றார்,
நஞ்சு நுகர்வாதர, "இது நன்று"
எைலும் நன்யறா?
"உஞ்சு பிதையாய் உறவியைாடும் - உன் உைவிைவராடு நீயும் தப்ப முடியாது; எை
உன்ைா - என்று எண்ணும் அளவில்; தநஞ்சு பதற யபாதும் - பநஞ்சம் பலை பைாட்டி
அறிவிக்கும் நிலையில்; எைது ஆருயிர் அஞ்சும் - என்அரிய உயிர் பலதக்கின்ைது; அது
நீ நிதையகில்லாய் - நீ அதலைக் ைருத்தில் எண்ணாதிருந்தாய்;நஞ்சு நுகர்வாதர - விடம்
அருந்துகின்ைேர்ைலள; அறிந்து அருகு நின்றார் - அறிந்து பக்ைத்தில் நின்வைார்; இது
நன்று - உங்ைள் பசயல் நன்று; எைலும் நன்யறா - என்று கூறுதலும் நல்ை
பசயைாகுமா?"

நீ நஞ்சு அருந்துேது வபால் தீலம பசய்யக் ைருதுலையில், அதலை அறிந்த நான்

நன்று எைப் பாராட்டல் சரியாகுமா எைக் வைட்டான் மாரீசன் நிலைகில்ைாய் -
எண்ணும் ஆற்ைல் இல்ைாதேைாயிைாய். (இல் - ஆற்ைலை உணர்த்த ேரும்
இலடச்பசால்.)

3261. 'ஈசன் முதல் மற்றும் இதமயயார்

உலகும், மற்தறத்
யதசம் முதல் முற்றும், ஓர்
இதமப்பின் உயிர் தின்ப-
யகாசிகன் அளித்த கடவுட்
பதட, தகாதிப்யபாடு
ஆசு இல, கணிப்பு இல, இராமன்
அருள் நிற்ப,
ஈசன் முதல் மற்றும் இதமயயார் உலகும் - சிேபபருமான் முதல் வதேர் உைகு ேலர;
மற்தறத் யதசம் முதல் முற்றும் - வேறு பகுதிைலளயும்வசர்த்து முழுேதிலுமாய்;
யகாசிகன் அளித்த கடவுட் பதட - விசுோமித்திர முனிேைால் ேழங்ைப்பட்ட பதய்ே
அம்புைள்;தகாதிப்யபாடு- பபாங்கும் அைவைாடு; ஓர் இதமப்பின் உயிர் தின்ப -
இலமப் பபாழுதில் உயிலரப் பருகி முடிக்கும் ேல்ைலம உலடயை; ஆசில - குற்ைம்
(வதால்வி) அறியாதலே; கணிப்புஇல் - ைணக்கில்ைாதலே;இராமன் அருள் நிற்ப -
இராமபிரானிடம் (ஏேல் பூண்டு) அருள் ைாத்து நிற்பைோம்.

தாடலை ேதம் முடிந்து வேள்வி ைாத்தபின் விசுோமித்திரரும், முனிேரும் அளித்த

பதய்ேப் பலடைள் பை இராமனிடம் பபாருந்திஉள்ளை. இது குறித்துப் பாை ைாண்டம்
வேள்விப் படைம் (394, 395, 396) பைௌசிைன் - விசுோமித்திர முனிேர். குசிைன்
குைத்தில் பிைந்வதான்.

3262. 'யவததை தசய் காம விடம்

யமலிட தமலிந்தாய்;
தீது உதரதசய்தாய்; இதைய தசய்தக
சிததவு அன்யறா?
மாதுலனும் ஆய், மரபின் முந்தத
உற வந்யதன்,
ஈது உதர தசய்யதன்; அததை, எந்தத!
தவிர்க' என்றான்.
யவததை தசய் காம விடம் - துயரம் தருகின்ை ைாமம் என்ை நஞ்சு; யமலிட
தமலிந்தாய் - மிகுதிப்படச் வசார்வுற்ைாய்; தீது உதர தசய்தாய் - பைாடுஞ்
பசாற்ைலளயும் கூறிைாய்; இதைய தசய்தக சிததவு அன்யறா - இவ்ோறு பசய்தல்
அழிவு ஆகுமன்வைா?; மாதுலனும் ஆய் -உைக்கு மாமன் உைவுலடயேைாய்; மரபின்
முந்தத உற வந்யதன் - உன் குைத்தில் முந்திப் பிைந்தேைாவைன்; ஈது உதர தசய்யதன் -
இம்பமாழிைலள உைக்குச் பசான்வைன்; எந்தத - எை ஐயா;அததைத் தவிர்க - இத்தீய
ைருத்லத விட்டு விடுை; என்றான் - எை (மாரீசன்இராேணனுக்கு மறுபடியும் அறிவுலர
பைன்ைான்.

உன் குைத்து முந்தியேன் என்பதால் நீ என்லைக் ைடிந்த வபாதும் நல்ைை கூறிவைன்

எை அறிவுலர கூறிைான் மாரீசன். மாதாவின் உடன் பிைப்பு மாதுைன்.

3263. என்ை, உதர அத்ததையும்,

எத்ததையும் எண்ணிச்
தசான்ைவதை ஏசிை அரக்கர்
பதி தசான்ைான்:
 'அன்தை உயிர் தசற்றவதை
அஞ்சி உதறகின்றாய்;
உன்தை, ஒருவற்கு ஒருவன்
என்று உணர்க்தக நன்யற?
என்ை, உதர அத்ததையும் - என்று மாரீசன் பசான்ை கூற்றுைள் அலைத்லதயும்;
எத்ததையும் எண்ணிச் தசான்ைவதை -சிறிவதனும் எண்ணிப் பார்க்கும்படிக் கூறிய
மாரீசலை; ஏசிை - இைழ்ந்த;அரக்கர்பதி தசான்ைான் - அரக்ைர் தலைேைாகிய
இராேணன் கூைைாைான்;'அன்தை உயிர் தசற்றவதை - உன் தாய் தாடலையின் உயிலர
அழித்தேலை; அஞ்சி உதறகின்றாய் - எண்ணி அச்ச முற்று இன்னும்
உயிர்ோழ்கின்ைாய்; உன்தை - (அப்படிப்பட்ட) உன்லை; ஒருவற்குஒருவன் என்று -
ஓர் ஆண்லமயாளன் என்று; உணர்தக நன்யறா - நிலைப்பது பபாருத்தமாகுமா?
(ஆைாது என்ைபடி).

தாலயக் பைான்ைேலைப் பழிக்குப் பழி ோங்ைாத நீயும் ஆண் மைன்தாைா எை

மாரீசனிடம் இராேணன் விைவிைான். ஒருேற்கு ஒருேன் - இலணயாை சிைப்புள்ள
வீரன் எை மதித்தல் எைப் பபாருள் பட்டது.

3264. 'திக்கயம் ஒளிப்ப, நிதல

யதவர் தகட, வாைம்
புக்கு, அவர் இருக்தக புதகவித்து,
உலகம் யாவும்
சக்கரம் நடத்தும் எதையயா,
தயரதன் தன்
மக்கள் நலிகிற்பர்? இது
நன்று வலி அன்யறா?
'திக்கயம் ஒளிப்ப - திலச யாலைைள் ஓடி ஒளிந்து பைாள்ளவும்; யதவர்நிதல தகட -
வதேர் தங்ைள் பபருலம அழியவும்; வாைம் புக்கு - விண்ணுைலை நண்ணி; அவர்
இருக்தக புதகவித்து -அேர்ைளின் மாட மாளிலைைலள பநருப்புக்கு இலரயாக்கி;
உலகம் யாவும் - அலைத்துைைங்ைளிலும்; சக்கரம் நடத்தும் - ஆலணச் சக்ைரம்
பசலுத்தும்; எதையயா - (நிைரற்ை) என்லைவயா; தயரதன் தன் மக்கள் நலிகிற்பர் -
தசரதன் புதல்ேராை இராமைக்குேர் அழிக்ை ேல்ைார்?; வலி இது நன்று அன்யறா -
இந்த ஆற்ைலும் நன்று நன்று (என்ைான்)
 ஏளைம் யதான்றும்படி தன் வலிதமயயாடு இராமலக்குவர்
வலிதமதய ஒப்பிட்டுக் காட்டிப் யபசிைான் இராவணன். நன்று நன்று
என்ற அடுக்கு ஏளைம் குறித்தது. 2
3265'மூஉலகினுக்கும் ஒரு
நாயகம் முடித்யதன்;
யமவலர் கிதடக்கின், இதன்யமல்
இனியது உண்யடா?
ஏவல் தசயகிற்றி, எைது
ஆதண வழி; எண்ணிக்
காவல் தசய் அதமச்சர் கடன்
நீ கடவது உண்யடா?
மூவுலகினுக்கும் - வமல், நடு, கீழ் எனும் மூன்று உைைங்ைளுக்கு;ஒரு நாயகம் - தனி
நாயைைாய்; முடித்யதன் - பேற்றி பபற்று முடித்வதன்; (அத்தலைய எைக்கு); யமவலர்
கிதடக்கின் -(இன்னும் பேல்லுதற்குப்) பலைேர் கிலடப்பாராயிை; இதன் யமல்
இனியது உண்யடா - அதனினும் இனிதாை ஒன்று வேறு உண்வடா; எைது ஆதண வழி
ஏவல் தசயகிற்றி - என் ைட்டலளப்படி ஏேல் பசய்ோயாை; எண்ணிக்காவல் தசய்
அதமச்சர் கடன் - சிந்தலை பசய்து அரசுக்குப் பாதுைாப்புச் பசய்யும் அலமச்சர்
பபாறுப்லப; நீ கடவது உண்யடா -நீ பசய்யக் ைருதுதல் பபாருந்துவமா? (பபாருந்தாது).
என் பணி பசய்ேவத உன் ைடலம. அறிவுலர பமாழியும் அலமச்சர் பபாறுப்பு
உைக்கு உரியதன்று என்று மாரீசனுக்கு இராேணன் கூறிைான்.
(அறிவுலடய அலமச்சன் நீ அல்லை) (7361) எைக் கும்பைருணனிடமும் இராேணன்
கூறுதல் ஒப்புவநாக்ைத் தக்ைது.

3266. 'மறுத்ததை எைப் தபறினும்,

நின்தை வடி வாளால்
ஒறுத்து, மைம் உற்றது
முடிப்தபன்; ஒழிகல்யலன்;
தவறுப்பை கிளத்தலுறும் இத்
ததாழிதல விட்டு, என்
குறிப்பின்வழி நிற்றி, உயிர்தகாண்டு
உைலின்' என்றான்.
மறுத்ததை எைப் தபறினும் - என் ைட்டலளலய நீ மறுத்தாய் என்ைாலும்; நின்தை -
உன்லை; வடிவாளால் - என் கூர்லமயாைோளால்; ஒறுத்து - பேட்டி; மைம் உற்றது
முடிப்தபன் - என் மைம்ைருதியலத நிலைவேற்றுவேன்; ஒழிகல்யலன் -
இந்நிலையிலிருந்துவிைைமாட்வடன்; தவறுப்பை - நான் பேறுக்கும் அறிவுலரைலள;
கிளத்தலுறும் இத்ததாழிதலவிட்டு - எடுத்துக் கூறும் இந்தச் பசயலை விட்படாழித்து;
உயிர் தகாண்டு உைலின் - அவ்ோறு பசய்தால் உயிவராடு பிலழக்ைைாகும்; என்
குறிப்பின் வழி நிற்றி - என் ைருத்தின் ேழிவய நின்று பசயல் புரிோயாை;என்றான்-
என்று (இராேணன் மாரீசனுக்குக்) கூறிைான்.

அறிவுலரைலள ஏற்கும் நிலையில் அேன் இல்லை என்பலதயும், முடிவுைலள

எடுத்த நிலையில் உள்ளான் என்பலதயும் இராேணன் வபச்சுப் புைப்படுத்துகின்ைது.

மாரீசன் உடன்படல்

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

3267. அரக்கன் அஃது உதரத்தயலாடும், அறிந்தைன்

அடங்கி, ' "தநஞ்சம்
தருக்கிைர் தகடுவர்" என்றல் தத்துவ
நிதலயிற்று அன்யறா?
"தசருக்குநர்த் தீர்த்தும்" என்பார்தம்மிை
ஆர் தசருக்கர்?' என்ைா,
உருக்கிய தசம்பின் உற்ற நீர்
எை, உதரக்கலுற்றான்:
அரக்கன் அஃது உதரத்தயலாடும் - இராேணன் அவ்ோறு கூறியதும்; அறிந்தைன்
அடங்கி - இராேணன் மைப்வபாக்லை அறிந்தேைாய் அடக்ைம் வமற்பைாண்டு;
'தநஞ்சம் தருக்கிைர் தகடுவர்' என்றல் - மைச் பசருக்குக் பைாண்டேர்ைள் அழிோர்ைள்
என்பது;தத்துவ நிதலயிற்று அன்யறா - ஆழ்ந்த தத்துே நிலையுலடயது அல்ைோ?
(வமலும்); "தசருக்குநர்த் தீர்த்தும்" என்பார் தம்மின் - பசருக்கு உற்ைேர்ைலள
அழித்துவிடுவோம் என்று ைருதுவோலரவிட; ஆர் தசருக்கர் - மிகுந்த பசருக்கு
உலடயேர்ைள் யார்?; என்ைா - என்று மைத்துள் நிலைத்து; உருக்கிய தசம்பின் உற்ற நீர்
எை - உருக்ைப்பட்ட பசம்பின் மீது பட்ட தண்ணீர்த்துளி ேற்றுதல் வபாை; (வேைம்
குன்றி); உதரக்கலுற்றான் - மாரீசன் வபசலுற்ைான்.
தருக்குற்ைார் அழிேர். தருக்குற்ைேலைத் திருத்துதலும் வபலதலம எை உணர்ந்து
மாரீசன் அடங்கிைான். மாரீசனின் உணர்வு முற்றும்அடங்கிைலமக்கு உருக்கிய
பசம்பின் உற்ை நீர் உேலம.

3268. உன்வயின் உறுதி யநாக்கி, உண்தமயின்

உணர்த்தியைன்; மற்று,
என்வயின் இறுதி யநாக்கி, அச்சத்தால்
இதசத்யதன் அல்யலன்;
நன்தமயும் தீதம அன்யற, நாசம்
வந்து உற்ற யபாது?
புன்தமயின் நின்ற நீராய்!
தசய்வது புகல்தி' என்றான்.
 'உன்வயின் உறுதி யநாக்கி - (இராேணைாகிய) உன் நைத்திலை நாடி; உண்தமயின்
உணர்த்தியைன் - உண்லமயாைவே எடுத்துக் கூறிவைன்; மற்று - அவ்ோைன்றி;
என்வயின் இறுதி யநாக்கி -எைக்கு அழிவு வநரும் என்று ைருதி; அச்சத்தால்
இதசத்யதன் அல்யலன் - பயம் ைாரணமாை நான் அறிவுலர கூறிவைன் இல்லை; நாசம்
வந்துஉற்றயபாது - அழிவு பநருங்கி ேரும் வநரத்தில்; நன்தமயும் தீதம அன்யற -
நல்ைது பசான்ைாலும் அது தீலமயாைவே ைருதப்படும் அல்ைோ?; புன்தமயின் நின்ற
நீராய் - தீய பநறியில் பசல்லும் தன்லம உலடயேவை; தசய்வது புகல்தி - நான் பசய்ய
வேண்டியலதச் பசப்புை'; என்றான் - எை மாரீசன் (உடன்பட்டுப்) வபசிைான்.

சீலதலய அலடயச் பசய்திடும் சூழ்ச்சி

3269. என்றலும், எழுந்து புல்லி

ஏறிய தவகுளி நீங்கி,
'குன்று எைக் குவிந்த யதாளாய்!
மாரயவள் தகாதிக்கும் அம்பால்
தபான்றலில் இராமன் அம்பால் தபான்றயல
புகழ் உண்டு அன்யறா?
ததன்றதலப் பதகதயச் தசய்த
சீதததயத் தருதி' என்றான்.
என்றலும் - இவ்ோறு மாரீசன் கூறியதும்; எழுந்து புல்லி - இராேணன் எழுந்து
அேலைத் தழுவி; ஏறிய தவகுளி நீங்கி -வமற் பபாங்கிய சிைம் மாறி; 'குன்று எைக்
குவிந்த யதாளாய் -மலைபயைத் திரண்ட வதாள்ைலள உலடயேவை; மாரயவள்
தகாதிக்கும் அம்பால் - மன்மதன் எய்த வேதலைக் ைலணயால்; தபான்றலில் -
இைப்பலத விட; இராமன் அம்பால் - இராமனுலடய அம்பிைால்; தபான்றயல
புகழ்உண்டு அன்யறா - இைத்தைால் புைழ் ஏற்படும் அல்ைோ?;ததன்றதலப் பதகதயச்
தசய்த - இனிய பதன்ைலையும் பைாடிய பலையாை மாற்றிவிட்ட; சீதததயத் தருதி -
சீலதலய எைக்ைாைக் பைாண்டு தருோய்;என்றான் - என்று இராேணன் வேண்டிைான்.
ைாமன் அம்பால் சாேலத விட இராமன் அம்பால் சாேது வமல்என்ைான் இராேணன் :
எவ்ோைாயினும் பின்ைர் நிைழவிருப்பலத முன்ைவர குறிப்பால் கூறுதல் ைருதத்தக்ைது.
3
3270ஆண்தடயான் அதைய கூற,
'அரக்கர் ஓர் இருவயராடும்,
பூண்ட என் மாைம் தீரத்
தண்டகம் புக்க காதல,
தூண்டிய சரங்கள் பாய, துதணவர்
பட்டு உருள, அஞ்சி
மீண்டயான், தசன்று தசய்யும் விதை
என்தகால்? விளம்புக!" என்றான்.
ஆண்தடயான் அதைய கூற - அங்கிருந்த இராேணன் இவ்ோறு பசால்லியதும்;
அரக்கர் ஓர் இருவயராடும் - இரண்டு அரக்ைர் துலணேர; பூண்ட என் மாைம் தீர -
(தாலயக் பைான்ை) இராமலைப் பழி ோங்கும் லேராக்கியம் நிலைவேறுதற்ைாை;
தண்டகம் புக்க காதல - தண்டைாரணியத்துக்கு (ஒரு சமயம் நான்) பசன்ை வபாது;
தூண்டிய சரங்கள் பாய - (இராமன் வில்லிலிருந்து) விடுபட்ட அம்புைள் பாய்ந்துேர;
துதணவர் பட்டு உருள - என்வைாடு துலணக்கு ேந்த அரக்ைர் இைந்து விழ; அஞ்சி
மீண்ட யான் - பயந்து திரும்பி ேந்த நான்; தசன்று தசய்யும் - இப்வபாது பசன்று
பசய்யத்தக்ை; விதை என்தகால் -பணி யாது?; விளம்புக - கூறுை; என்றான் - எை
(மாரீசன்) வைட்டான்.
வைாதமன் வேள்வியின்வபாது இராமன் ைலணயால் ைடலில் எறியப்பட்டான். (444)
அதலை மாரீசன் இங்கு நிலைவு கூர்கிைான்.

தண்டைாரண்யத்தில் மான் ேடிவில் பசன்று, இராமலைத் தாக்ை மாரீசன்

முயன்ைதாை ஒரு பசய்தி முதல் நூலில் கூைப்பட்டுள்ளது. இங்குக் ைலதப் வபாக்கில்
குறிக்ைப் பபற்ைது.

'முன் இருமுலை இராமன் அம்புக்குத் தப்பிப் பிலழத்த நான் மீண்டும் என்ை பசய்ய
இருக்கிைது' எை மாரீசன் தன் பசயைற்ை நிலைலயக்கூறிைான்.

3271. ஆயவன் அதைய கூற, அரக்கர் யகான்,

'ஐய! தநாய்து உன்
தாதய ஆர் உயிர் உண்டாதை, யான்
தகாலச் சதமந்து நின்யறன்;
யபாய், ஐயா! புணர்ப்பது என்யை என்பது
தபாருந்திற்று ஒன்யறா?
மாதயயால் வஞ்சித்து அன்யறா வவ்வுதல்
அவதள' என்றான்.
ஆயவன் அதைய கூற - மாரீசன் அவ்ோறு பமாழியவும்;அரக்கர் யகான் - அரக்ைர்
தலைேைாை இராேணன்; 'ஐய - ஐயவை; உன் தாதயதநாய்து ஆருயிர் உண்டாதை -
உைது தாயாை தாடலைலய இழிோை முலையில் மிை எளிதில் அழித்தேலை; தகால -
பைால்லுதற்கு;யான் சதமந்து நின்யறன் - நான் ஒருப்பட்டு நிற்கின்வைன்; ஐயா யபாய்ப்
புணர்ப்பது என்யை - ஐயவை, வபாய்ச் பசயத் தக்ைது என்ை;என்பது - எை நீ வைட்பது;
தபாருந்திற்று ஒன்யறா - பபாருத்தமாை வைள்விதாைா?; அவதள - அச்சீலதலய;
மாதயயால் வஞ்சித்து அன்யறா வவ்வுதல் - மாயம் பசய்து ேஞ்சலையால் அன்வைா
பற்றுதல் வேண்டும்;என்றான் - என்று (இராேணன்) கூறிைான்.

'என்ை பசய்ேது என்பதும் ஒரு வைள்வியா? வபாரிடுேதில்லை எை முன்ைவம

பசால்லியிருப்பதால் மாய ேஞ்சவம ேழி' எை இராேணன் கூறிைான்.

3272. 'புறத்து இனி உதரப்பது என்யை?

புரவலன் யதவிதன்தைத்
திறத்துழி அன்றி, வஞ்சித்து
எய்துதல் சிறுதமத்து ஆகும்;
அறத்து உளது ஒக்கும் அன்யற? அமர்த்ததல
தவன்று தகாண்டு, உன்
மறத் துதற வளர்த்தி, மன்ை!' என்ை
மாரீசன் தசான்ைான்.
மன்ை - வேந்தவை; புறத்து இனி உதரப்பது என்யை - இனி வமல் வேறு கூறுதற்கு
யாது உள்ளது!; புரவலன் யதவி தன்தை -உைகு ைாக்கும் இராமனின் மலைவிலய;
திறத்துழி அன்றி - உன் திைன் ைாரணமாை அன்றி; வஞ்சித்து எய்துதல் - ேஞ்சலையால்
அலடதல் என்பது; சிறுதமத்து ஆகும் - உன் தகுதிக்குத் தாழ்ோைது
ஆகும்;அமர்த்ததல தவன்று தகாண்டு - வபாரில் இராமலை பேற்றி பைாண்டு; உன்
மறத்துதற வளர்த்தி - உன் வீரத் தகுதிலய ேளர்த்துக் பைாள்ோயாை; அறத்து உளது
ஒக்கும் அன்யற - அவ்ோறு பசய்ேது நீதியின் மரபுக்குப் பபாருந்துேதும் ஆகும்
அல்ைோ?; என்ை மாரீசன் தசான்ைான் - என்று மாரீசன் இராேணனிடம் கூறிைான்.

உன் தகுதிக்கும் பபருலமக்கும் ேஞ்சலை தக்ைதன்று; வீரத்தால் பேல்லுேவத

வமன்லம என்று மாரீசன் கூறிைான்.

3273. ஆைவன் உதரக்க, நக்க அரக்கர்யகான்,

'அவதர தவல்லத்
தாதையும் யவண்டுயமா? என் தடக் தக
வாள் தக்கது அன்யறா?
ஏதையர் இறக்கின், தானும் தமியளாய்
இறக்கும் அன்யற
மாைவள்? ஆதலாயல, மாதயயின்
வலித்தும்' என்றான்.
ஆைவன் உதரக்க - உைவுலடயேைாை மாரீசன் இவ்ோறு கூறுதலும்; நக்க அரக்கர்
யகான் - அது வைட்டுச் சிரித்த இராேணன்; அவதர தவல்ல - அம் மானுடலர பேற்றி
பைாள்ள; தாதையும் யவண்டுயமா - வசலையும் அேசியம் தாவைா?; என் தடக்தக வாள்
தக்கது அன்யறா - என் ேலிலமமிக்ை ைரங்ைளில் ஏந்திய ோள் ஒன்றுவம வபாதாவதா?
(வபாதும் என்ைாலும்); ஏதையர் இறக்கின் - தன்லைச்சார்ந்த இராமைக்குேர்
மாய்ேராயின்; மாைவள் - மானுடப் பபண்ணாை சீலதயும்; தானும் தமியளாய் -
தானும் தனித்திருக்கும் நிலை ைருதி; இறக்கும் அன்யற - மடிந்து வபாோள் அல்ைோ?;
ஆதலாயல மாதயயின் வலித்தும் - அக்ைாரணத்தால் அேலள மாய ேஞ்சலையில்
லைப்பற்றுவோம்; என்றான் - என்று பசான்ைான்.

மாைேள் - மானுடப் பபண்; மான் வபான்ைேள், மாைம் மிக்ைேள் எைப் பை

பபாருள் விரிக்ை இடம் தருகிைது. ேஞ்சலை பசய்ய ோய்ப்பாை ைாரணம்
ைற்பிக்கின்ைான் இராேணன். ேஞ்சலைச் பசயலுக்குச் சீலதயிடம் இராேணன் வேறு
ஒரு ைாரணம் பசால்ேலத இராேணன் சூழ்ச்சிப்படைத்தில் ைாணைாம். (3401)

3274. 'யதவிதயத் தீண்டாமுன்ைம், இவன்

ததல சரத்தின் சிந்திப்
யபாம்வதக புணர்ப்பன் என்று, புந்தியால்
புகல்கின்யறற்கும்
ஆம் வதக ஆயிற்று இல்தல; யார்
விதி விதளதவ ஓர்வார்?
ஏவிய தசய்வது அல்லால், இல்தல யவறு
ஒன்று' என்று எண்ணா,
யதவிதயத் தீண்டா முன்ைம் - இராமன் துலணவியாை சீலதலயத் பதாடு முன்ைவர;
இவன் ததல சரத்தின் சிந்தி - இவ்விராேணன்தலைைலள இராமன் அம்பால் வீழ்த்தி;
யபாம் வதக புணர்ப்பன் -விழும் ேலைலயச் பசய்யைாம்; என்று புந்தியால்
புகல்கின்யறற்கும் -என்று தந்திரத்தால் பசால்ை ேல்ை எைக்கும்; ஆம் வதக ஆயிற்று
இல்தல - (அதலைச் பசய்து) பிலழக்கும் ேழி புைைாைவில்லை; விதி விதளதவ
ஓர்வார் யார்? - விதியின் பசயல்பாட்லட முற்றும் அறிந்தேர் யார்?; ஏவிய தசய்வது
அல்லால் - இராேணன் இட்ட ைட்டலளலய நிலைவேற்றுேதல்ைாமல்; யவறுஒன்று
இல்தல - வேறு பசய்தற்கு ஏதும் ேழி இல்லை; என்று எண்ணா- என்று
சிந்தித்தேைாய்.........

(அடுத்த பாடலில் ைருத்து முடியும்) பதாடக்ைத்தில் இராமனுடன் வபார் பசய் என்று

மாரீசன் தூண்டியது ஒருேலைச் சூழ்ச்சிவய. வபார் ேருமாயின் இராேணன் மடிோன்.
நாம் பிலழத்துக் பைாள்ளைாம் என்பது அேன் திட்டம். அது
பலிக்ைவில்லைபயன்பதால் இராேணன் ஏேலைச் பசய்ய முடிவு பசய்கிைான்.

3275. 'என்ை மா மாயம் யான் மற்று இயற்றுவது?

இயம்புக' என்றான்,
'தபான்னின் மான் ஆகிப் புக்கு,
தபான்தை மால் புணர்த்துக' என்ை,
'அன்ைது தசய்தவன்' என்ைா,
 மாரீசன் அதமந்து யபாைான்;
மின்னு யவல் அரக்கர்யகானும் யவறு
ஒரு தநறியில் யபாைான்.
'என்ை மா மாயம் யான் மற்று இயற்றுவது? - நான் எவ்ேலையாை பபரிய மாயம்
இங்வை பசய்ய வேண்டும்?; இயம்புக என்றான் -கூறுை எை மாரீசன் வைட்டான் (அதற்கு
இராேணன்); தபான்னின் மாைாகிப் புக்கு - ஒரு பபான் மாைாைக் (ைாட்டில்) நுலழந்து;
தபான்தை -பபான் வபான்ை சீலதக்கு; மால் புணர்த்துக - மயக்ைத்லத
ஏற்படுத்துை;என்ை - என்று திட்டம் தந்தான்; 'அன்ைது தசய்தவன் என்ைா -அவ்ோவை
பசய்கின்வைன் என்று; மாரீசன் அதமந்து யபாைான் - மாரீசன் ஏற்றுக் பைாண்டு
புைப்பட்டான்; மின்னு யவல் அரக்கர் யகானும் -ஒளிவீசும் வேல் ஏந்திய அரக்ைர்
தலைேனும்; யவதறாரு தநறியில் யபாைான் - மற்பைாரு திலசயில் புைப்பட்டுச்
பசன்ைான்.

மாரீசனுக்கு மாயா மார்க்ைம் உணர்த்தப்படவே, மாயமான் ஆதற்கு அேன்

பசல்ைைாைான்.

மாரீசன் மைநிலையும் பசயலும்

ைலிவிருத்தம்

3276. யமல்நாள் அவர் வில்

வலி கண்டதமயால்,
தான் ஆக
நிதைந்து சதமந்திலைால்;
'மான் ஆகுதி'
என்றவன் வாள் வலியால்
யபாைான் மைமும்,
தசயலும் புகல்வாம்.
யமல் நாள் - முன் ைாைத்தில்; அவர் வில்வலி கண்டதமயால் - இராமைக்குேர்
வில்ைாற்ைலைக் ைண்டறிந்திருப்பதால்; தாைாக நிதைந்து - (மாயமான் ஆதற்குத்)
தாைாைவே எண்ணி; சதமந்திலன் -மாரீசன் முடிவு பசய்தான் இல்லை; மான்ஆகுதி -
மாய மான் ேடிவிலை எடு;என்றவன் வாள் வலியால் யபாைான் - எை ஆலணயிட்ட
இராேணன் ோளின் ேலிலமலய அறிந்திருந்ததால் அேன் ஆலணலய ஏற்றுக்
பைாண்டேைாகிய மாரீசைது; மைமும் தசயலும் புகல்வாம் - எண்ணத்லதயும் பசய்த
பசயல்ைலளயும் இனிக் கூறுவோம்.
ைவிக்கூற்று. வபாைான் - விலையாைலணயும் பபயர். ஆல்- அலச.
3277. தவஞ் சுற்றம் நிதைந்து
உகும்; வீரதர யவறு
அஞ்சுற்று மறுக்குறும்; ஆழ்
குழி நீர்
நஞ்சு உற்றுழி, மீனின்
நடுக்குறுவான்
தநஞ்சு உற்றது ஓர் தபற்றி
நிதைப்பு அரிதால்.
தவஞ் சுற்றம் - தன் விருப்பத்துக்கு உரிய உைவிைலர;நிதைந்து உகும் - (மாரீசன்
மைம்) எண்ணி ேருந்துோன்; வீரதர யவறு அஞ்சுற்று மறுக்குறும் -
இராமைக்குேராகிய வீரர்ைலள ஒருபுைம் நிலைந்து அச்சமுற்று மயங்குோன்; ஆழ்
குழி நீர் - ஆழ்ந்த பள்ளத்து நீராைது; நஞ்சு உற்றுழி - முற்றும் நச்சுமயமாைால்; மீனின்
நடுக்குறுவான் -மீன்ைள் என்ை பாடு படுவமா அவ்ோறு நடுக்ைமும்
பைாண்டான்;தநஞ்சு உற்றது ஓர் தபற்றி - அேன் பநஞ்சம் அலடந்த உணர்ச்சித்
தன்லம; நிதைப்பு அரிது - இவ்ோறிருந்தது எை எண்ணிட முடியாததாய் இருந்தது;
ஆல் - ஈற்ைலச.
அழிவு உறுதி என்பதால் பிரிகின்ை சுற்ைத்லத நிலைத்து ேருந்திைான். நச்சு நீரில்
தப்பிக்ை முடியாத மீன்வபால் துடித்தான் மாரீசன்.

3278. அக் காலமும், யவள்வியின்,

அன்று ததாடர்ந்து
இக் காலும், நலிந்தும் ஓர்
ஈறு தபறான்;
முக் காலின்
முடிந்திடுவான் முயல்வான்
புக்கான், அவ் இராகவன்
தவகு புைம்.
யவள்வியின் அன்று - (விசுோமித்திரர் பசய்த) யாைம் நிைழ்ந்தவபாதும்; அக்காலமும் -
தண்ட ைாரண்யத்தில் மாைாைச் பசன்ை அப்வபாதும்; நலிந்தும் - துன்புை வநர்ந்தும்;
ததாடர்ந்து இக்காலும் -இன்று ேலர பதாடர்ச்சியாை; ஓர் ஈறு தபறான் - ஒரு
முடிலேவயாமரணத்லதவயா பபைாத (மாரீசன்); முக்காலின் - இப்வபாது மூன்ைாம்
முலையாை; முடிந்திடுவான் முயல்வான் - மரணமுை இலசந்து அதன் ேழிவய
பசல்கின்ைேைாய்; அவ் இராகவன் தவகு புைம் - அந்த இராமபிரான் தங்கியுள்ள
ேைம் வநாக்கி; புக்கான் -பசன்ைலடந்தான்.
மூன்ைாம் முலை மரணம் உறுதிபயை அறிந்து அதலைச் சந்திக்ை பசன்ைான் மாரீசன்.

மாயப் பபான் மாைாய் மாரீசன் வதான்றுதல்

3279. தன் மாைம் இலாத,
தயங்கு ஒளி சால்
மின் வாைமும் மண்ணும்
விளங்குவது ஓர்
தபான் மான் உருவம்
தகாடு யபாயிைைால்-
நன் மான்
அதையாள்ததை நாடுறுவான்.
தன் மாைம் இலாத - தைக்கு நிைர் இல்ைாத; தயங்கு ஒளி சால் - அலசகின்ை ஒளி
பபாருந்திய; மின் - உடல் மின்னுதைால்;வாைமும் மண்ணும் விளங்குவது ஓர் -
விண்ணும் மண்ணும் விளக்ைமுறும் படியாை ஒரு; தபான் மான் உருவம் - தங்ை
மானின் ேடிேம்; தகாடு யபாயிைன்- எடுத்துக் பைாண்டு மாரீசன் பசன்ைான்; நன்மான்
அதையாள் ததை - உயர்ந்த மான் வபான்ை சீலதயிலை; நாடுறுவான் - வதடிச் பசன்று
அலடந்தான்; ஆல் - அலச.
மாயமான் ைண்டாலரக் ைேரும் ஒளிமிக்ைதாய் விளங்கியது. தலை நாடுறுோன்
என்பதற்குச் சீலத தன்லை நாடும்படியாைச் பசன்ைான் எைவும் பபாருள் கூறுேர்.

3280. கதலமான் முதல் ஆயிை

கண்ட எலாம்,
அதல மானுறும் ஆதசயின்,
வந்தைவால்-
நிதலயா மை, வஞ்சதை,
யநயம் இலா,
விதல மாதர்கண் யாரும்
விழுந்ததையவ.
நிதலயா மை(ம்) - யாரிடத்தும் உறுதியாை நில்ைாத மைமும்; வஞ்சதை - ேஞ்சிக்கும்
பாங்கும்; யநயம் இலா - உண்லமயாை அன்பும் இல்ைாத; விதலமாதர்கண் -
ைணிலையரிடத்தில்; யாரும் விழுந்ததையவ- ைாமமுற்ைார் மைம் இழந்தாற் வபாை;
கதலமான் முதல் ஆயிை கண்ட எலாம் - ைாைைத்தில் உள்ள ைலை மான் முதைாை
அப்பபான் மாலைப் பார்த்த விைங்குைள் யாவும்; அதல மானுறும் - ைடல்
வபான்று;ஆதசயின் வந்தை - பபருகிய ஆேலுடன் ேந்து சூழ்ந்தை; ஆல் - அலச.

விலைமைளிர் வபாைப் பபான்மான் அலமய, அம் மைளிரிடம் ஆலச பைாண்டார்

வபாைப் பிை விைங்குைள் ேந்தை என்ைார். உேலமயணி.

விலைமைளிர் யார் மீதும் அன்பு லேயார் அது வபால் பபான்மானுக்கும் பிை

விைங்குைளின் மீது பற்றில்லை. விலை மைளிருக்குப் பபான் மீது மட்டும் பற்று
உண்டு. மாயமானுக்கும் பபான்ைாகிய சீலத மீது நாட்டம் உண்டு.
3281. தபாய் ஆம் எை ஓது
புறஞ்தசாலிைால்
தநயா இதட
யநாவ நடந்தைளால்-
தவயதவி, தன் வால் வதள
தமன் தக எனும்
தகாய்யா மலரால் மலர்
தகாய்குறுவாள்.
தபாய் ஆம் எை ஓது புறஞ்தசாலிைால் - (இேள் இலட) பபாய்வய ஆகும் என்று
அயைாளர் கூறுேதற்வைற்ப; தநயா -ேருத்தம் பைாண்டு விளங்கும்; இதட யநாவ -
இலட வநாகும்படி;நடந்தைள் - நடப்பேளாய்; தவயதவி - சீலத; தன் வால்வதள
தமன்தக எனும் - ஒளி பபாருந்திய ேலளயல் அணிந்த தன் பமல்லிய ைரங்ைள்
என்னும்; தகாய்யா மலரால் - பறிக்ைப்படாத மைர்ைளால்; மலர் தகாய் குறுவாள் -
ைாைைத்தில் பூப்பறிக்ை முற்பட்டாள். ஆல் - அலச.
இலட பபாய் எைல் ைவிலத மரபு. இதைால் இலடக்கு ேருத்தம் ஏற்பட்டதாைக்
ைற்பித்தார். விவதை அரசன் குைமைள் என்பதால் லேவதகி எைப்பட்டாள். இங்கு
லேவதவி எைத் திரிந்து ேந்தது. லைபயனும் பைாய்யா மைர்' - பைோக் பைாக்கு எை
மாமரம் அலழக்ைப்பட்டாற்வபால் ைரங்ைலளஇவ்ோறு கூறிைார். பைாய்யா மைர் மைர்
பைாய்தது எைக் ைவிலதயழகு மிளிர முரண் அணியுடன் கூறிைார். மூன்ைாம் ேரியில்
'ேய்வதவி' எை ஓலச எழுதைால் எதுலை பிலழயாதாயிற்று.

3282. உண்டாகிய யகடு

உதடயார், துயில்வாய்
எண் தானும் இதயந்து
இதயயா உருவம்
கண்டார் எைலாம்
வதக, கண்டைளால்-
பண்டு ஆரும் உறா
இடர்பாடுறுவாள்.
உண்டாகிய யகடு உதடயார் - நிச்சயம் அழிவு வநரும் என்ை நிலையில் உள்ளார்;
துயில்வாய் - உைக்ைம் பைாள்ளுலையில்; எண் தானும் இதயந்து இதயயா உருவம் -
எண்ணத்தில் ஒரு வபாதும் இலசந்திராத விசித்திர ேடிேங்ைலள; கண்டார் எைலாம்
வதக - ைைவிற் ைண்டார்ைள் என்று கூைத்தக்ை முலையில்; பண்டு ஆரும் உறா இடர் -
எக்ைாைத்தும் முன்பு எேரும் படாத துயரம்; பாடு உறுவாள் - பட இருக்கின்ைேளாை
சீலத; கண்டைள் - மாய மாலைக் ைண்டாள்; ( ஆல் - அலச)
துன்பம் ேருமுன் ைைவு வபான்ை முன் சகுைங்ைள் வதான்றிைாற் வபாைச் சீலத முன்
பபான்மான் விபரீதம் விலளவிக்ைத் வதான்றியது.
3283. காணா இது, தகதவம்
என்று உணராள்;
யபணாத நலம்
தகாடு யபணிைளால்-
வாழ்நாள் அவ்
இராவணன் மாளுதலால்,
வீழ் நாள் இல் அறம்
புவி யமவுதலால்.
அவ் இராவணன் வாழ்நாள் - அந்த இராேணனின் ஆயுட் ைாைம்; மாளுதலால் - முடிய
இருப்பதைாலும்; வீழ் நாளில் - அேன் மரணமுறுகிை நாளில்; அறம் புவி யமவுதலால் -
தருமம் பூமியில் பசழிக்ை இருப்பதைாலும்; (சீலத); காணா - பபான்மாலைக் ைண்டு;
'இது தகதவம்' என்று உணராள் - 'இது ேஞ்சலை வேடம்' என்று உணராதேள் ஆைாள்;
யபணாத - ஆதரித்தற்கு ஒவ்ோத; நலம் தகாடு யபணிைள் -அழகில் ஆர்ேம் பைாண்டு
(மாயமாலை) விரும்பி நின்ைாள். ( ஆல் -அலச) சீலத மாயமாலை விரும்பியதற்குக்
ைாரணம் இராேணன் அழிவும், அைத்தின் புத்துயிர்ப்பும் ஒரு வசர நலடபபறும் ைாைம்
பநருங்கியதால் என்ைார்.

மாலைக் ைண்டு மயங்கிய சீலத இராமலை அலடதல்

3284. தநற்றிப் பிதறயாள்

முைம் நின்றிடலும்,
முற்றிப் தபாழி
காதலின் முந்துறுவாள்,
'பற்றித் தருக என்தபன்'
எைப் பததயா,
தவற்றிச் சிதல
வீரதை யமவிைளால்.
தநற்றிப் பிதறயாள் முைம் - இளம் பிலை வபாலும் பநற்றிலய உலடய சீலத முன்;
நின்றிடலும் - (மாய மான் ேந்து) நிற்ைவும்;முற்றிப் தபாழி காதலின் - (அேள்) நிலைந்த
ஆலச ததும்பி நிற்ை; 'பற்றித் தருக' என்தபன் - 'இம் மாலைப் பிடித்துத் தரவேண்டும்'
என்று இராமலைக் வைட்வபன்; எைப் பததயா - எை உணர்ச்சி மிக்ைேளாய்; (சீலத);
தவற்றிச் சிதல வீரதை - வில்ைால் பேற்றி பைாள்ளும் வீரைாகிய இராமலை;
முந்துறுோள்; யமவிைள் - அலடந்தாள். ( ஆல் -அலச)

3285. 'ஆணிப் தபானின் ஆகியது;

ஆய் கதிரால்
யசணில் சுடர்கின்றது; திண்
 தசவி, கால்,
மாணிக்க மயத்து ஒரு
மான் உளதால்;
காணத் தகும்' என்றைள்,
தக ததாழுவாள்.
(இராமனிடம் பசன்று சீலத); 'ஆணிப் தபானின் ஆகியது - மாற்றுயர்ந்த பபான்ைால்
ஆைதும்; ஆய் கதிரால் யசணில் சுடர்கின்றது- சிைந்த ஒளியிைால் பதாலைவிலும்
பளபளக்கின்ைதும்; திண்தசவி கால் - ேலிய ைாதுைளும் ைால்ைளும்; மாணிக்க மயத்து -
சிேந்த மாணிக்ைங்ைளால் ஆகியதுமாை; ஒரு மான் உளது - ஒரு மான் ைாட்சி
தருகின்ைது; காணத் தகும் - அழைால் ைாண்பதற்கு இனிதாைது;என்றைள்- என்று
கூறியேளாய்; தகததாழுவாள் - (அதலைப் பற்றி அளிக்ை வேண்டுபமைக் ைருதி)
லையால் ேணங்கி நின்ைாள்; ஆல் - அலச. அம் மான் வேண்டுபமை ோயால் கூைாது
உணர்த்திக் ைாட்டிைாள்.

3286. 'இம் மான் இந் நிலத்தினில்

இல்தல' எைா,
எம்மான் இததைச் சிறிது
எண்ணல் தசயான்,
தசம் மாைவள் தசால்தகாடு,
யத மலயரான்
அம்மானும், அருத்
தியன் ஆயிைைால்.
'இம் மான் - இது வபான்ைபதாரு மான்; இந் நிலத்தினில் இல்தல - இந்த உைைத்தில்
இதுேலர இருந்ததில்லை; எைா - என்று ஆராய்ந்து; எம்மான் - எம் தலைேனும்;
யதமலயரான் அம்மானும் - பிரமைது தந்லதயுமாகிய இராமபிரான்; இததைச் சிறிது
எண்ணல் தசயான் - இவ்ோறு சற்றும் சிந்தியாதேைாய்; தசம்மான் அவள் - பசம்லம
நிரம்பிய மான் வபான்ை சீலதயின்; தசால் தகாடு - ஆலசச் பசாற்ைலள ஏற்று;
அருத்தியன் ஆயிைன் - தானும் (மானின்வமல்) விருப்பம் பைாண்டான்; ஆல் - ஈற்ைலச.
எல்ைாேற்லையும் பலடக்கும் பிரமனின் தந்லதயாை இராமனுக்கு, இம் மாயமான்
வபான்ைபதாரு பலடப்பு இயற்லையில்லை என்ை ஆராய்ச்சி ஏற்படவில்லை.

இைக்குேன் 'அது மாயமான்' எைல்

3287. ஆண்டு, அங்கு,

இதளயான் உதரயாடிைைால்,
'யவண்டும் எைலாம் விதைவு
அன்று இது' எைா;
'பூண் துஞ்சு தபாலங்
 தகாடியயாய்! அது நாம
காண்டும்' எனும் வள்ளல்
கருத்து உணர்வான்.
யவண்டும் எைலாம் - சீலத விரும்பிக் வைட்கின்ை தன்லமயிைால்; விதைவு அன்று
இது - பபாருத்தமாை ஆலச அன்று இது; எைா! - என்று கூைாது; 'பூண் துஞ்சு தபாலங்
தகாடியயாய் -அணிைைன்ைள் அழகுடன் பபாருந்தும் பபாற்பைாடி வபான்ைேவள!;
அது நாம் காண்டும் - அந்த மாலைக் ைாணைாம்; எனும் வள்ளல் கருத்து உணர்வான் -
என்று கூறும் இராமனுலடய சிந்தலைப் வபாக்லை உணர்ந்தேைாய்;இதளயான் -
தம்பியாகிய இைக்குேன்; ஆண்டு அங்கு உதரயாடிைன் -அப்வபாதுஅவ்விடத்துத் தன்
ைருத்லத உலரக்ைைாைான். ஆல் - அலச.

வைட்டலதக் பைாடுப்பேன் என்பதால் ேள்ளல் என்ைார். உரிய சமயத்தில்

இைக்குேன் குறுக்கிட்டான்.

3288. 'காயம், கைகம்; மணி,

கால், தசவி, வால்;
பாயும் உருயவாடு இது
பண்பு அலவால்;
மாயம் எைல் அன்றி,
மைக் தகாளயவ
ஏயும்? இதற தமய் அல'
என்ற அளயவ.
'காயம் கைகம் - (அம்மானின்) உடல் பபான்னிைமாய் உள்ளது; கால் தசவி வால்
மணி - ைாலும், ைாதும், ோலும் மாணிக்ை மயமாய் உள்ளை; பாயும் உருயவாடு இது -
வேைமாைப் பாய்ந்வதாடும் ேடிவோடு கூடிய இம்மான்; பண்பு அல - இயற்லைப்
பண்வபாடு கூடியதன்று;மாயம் எைல் அன்றி - இது ஒருேலை மாலய என்று ைருதுதவை
அல்ைாமல்; மைக் தகாளயவ ஏயும் - வேறு விதமாைக் ைருதுதல் பபாருந்துவமா?; இதற
- என் தலைேவை; தமய் அல - எவ்ேலையிலும் இது உண்லமயாைது அன்று; என்ற
அளயவ - எை இைக்குேன் கூறும் அளவில்....
(அடுத்த பசய்யுளில் பபாருள் முடிவுறும்).

இராமன் பதிலுலர

3289. நில்லா உலகின் நிதல, யநர்தமயிைால்

வல்லாரும் உணர்ந்திலர்; மன் உயிர்தாம்
பல் ஆயிரம்யகாடி பரந்துளதால்;
இல்லாதை இல்தல-இளங்குமரா!
 இளங்குமரா - இளலமயுலடய தம்பி!; யநர்தமயிைால் வல்லாரும் - முலையாை
அறிவிவை திைலம சான்ைேரும்; நில்லா உலகின் நிதல உணர்ந்திலர் - நிலையில்ைா
உைகின் தன்லம முற்றும் அறிந்ததில்லை; மன் உயிர்தாம் - ோழும் நிலை பபற்ை
உயிரிைங்ைவளா எனில்; பல்ஆயிரம் யகாடி பரந்துளது - எண்ணிைாக் வைாடிைளாய்
விரிந்து பரந்து உள்ளை; இல்லாதை இல்தல - இவ்வுைகில் இல்ைாதலே என்று (நம்
அறிலே மட்டும் லேத்து) எேற்லையும் விைக்கிக் கூை முடியாது' (என்ைான் இராமன்);
ஆல் - அலச. உைகின் இயற்லை முழுேலதயும் யாரும் ைணித்தறிந்ததில்லை.
அதிலும் நீவயா இளங்குமரன், ஆைபடியால் புதிய ஒன்லை இல்லைபயை மறுத்தல்
பபாருந்தாது என்ைான் இராமன்.

3290. 'என் என்று நிதைத்தது,

இதைத்து உளம்? நம்
கன்ைங்களின் யவறு
உள காணுதுமால்;
தபான்னின் ஒளி யமனி
தபாருந்திய ஏழ்
அன்ைங்கள் பிறந்தது
அறிந்திதலயயா?
உளம் இதைத்து - மைத்திைால் சிந்தித்து; என் என்று நிதைத்தது- என்ை முடிவுக்கு
ேந்தாய்?; நம் கன்ைங்களின் - நம் பசவிைளில் (அன்ைாடம்); யவறு உள காணுதும் -
புதிது புதிதாை பசய்திைள் வைட்கின்வைாவம; தபான்னின் ஒளி யமனி தபாருந்திய -
தங்ை நிைம் உடலிற் பபாருந்திய; ஏழ் அன்ைங்கள் - ஏழு அன்ைப் பைலேைள்;பிறந்தது
அறிந்திதலயயா? - வதான்றிய பசய்திலய நீ வைட்டதில்லையா?" ( ஆல் - அலச)
புராண மரபில் ஏழு பபான் அன்ைங்ைளின் பசய்தி கூைப்படுதலை இராமன் நிலைவு
கூர்ந்தான். (மாைச சவராேரத்தின் ைலரயில் வயாைாப்பியாசம் பசய்த பரத்துோச
புத்திரர் எழுேர் ஒழுக்ைம் குன்றியதால் தங்ைள் பயிற்சி லைகூடாமல் மரணமுற்ைைர்.
பின்ைர்க் குருவேத்திரத்தில் பைௌசிை புத்திரர்ைளாய்ப் பிைந்தைர். ைார்க்ை முனி
சீடர்ைளாய் இருந்தவபாது அேனுலடய ைாமவதனுப் பசுலேக் பைான்று தின்ைைர்.
ஆயினும் முன்வைார்க்கு உரிய பிதிர்க்ைடன் பசய்தலமயால் பல்வேறு பிைவிைளில்
வேடராய், விைங்ைாய், சக்ைரோைப் பைலேயாய், அன்ைப் பைலேயாய் மாறி மாறிப்
பிைந்தைர். ைலடசியில் முக்தி பபற்ைைர் என்பர்.

பத்ம ைர்ப்பம், அரவிந்தாட்சம், சீர ைர்ப்பம், சுவைாசைம், பிந்து, சுபிந்து,

லஹமைர்ப்பம் எை அன்ைங்ைள் பபயர் பபற்ைை).

3291. 'முதறயும் முடிவும் இதல, தமாய்

உயிர்' என்று,
இதறவன் இதளயாதைாடு
இயம்பிைைால்;
'பதறயும் துதண, அன்ைது பல்
தநறி யபாய்
மதறயும்' எை,
ஏதை வருந்திைளால்.
'முதறயும் முடிவும் - இப்படித்தான் இருக்ை வேண்டுபமன்னும் முலையும் முடிவும்';
தமாய் உயிர் - உைைத்தில் வதான்றிய உயிர்ைளுக்கு; இதல - ைட்டுத்திட்டம் ஒன்றும்
கிலடயாது'; என்று - எை;இதறவன் - தலைேைாகிய இராமன்; இதளயாதைாடு
இயம்பிைன் -தம்பியிடம் கூறிைான்; ஏதை - (இதனிலடவய) சீலதவயா; 'பதறயும்
துதண - இவ்ோறு வபசிி்க் பைாண்டிருக்கிை வநரத்திற்குள்ளாை; அன்ைது - அப்பபான்
மான்; பல்தநறி யபாய் மதறயும் - ைாட்டு ேழிைள் பைேற்றுள்ளும் பசன்று மலைந்து
விடுவம'; எை வருந்திைள் -எைப் (வபதலமயால்) ேருந்தைாைாள். ( ஆல் - அலச)

அறியாலம சீலதக்கு ஏற்பட்டிருப்பதால் ஏலழ என்ைார்.

இராமன் சீலதவயாடு பசன்று மாலைக் ைாணுதல்

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

3292. அதையவள் கருத்தத உன்ைா, அஞ்சைக்

குன்றம் அன்ைான்,
'புதையிதை! காட்டு அது' என்று
யபாயிைான்; தபாறாத சிந்ததக்
கதை கைல் தம்பி பின்பு தசன்றைன்;
கடக்க ஒண்ணா
விதை எை வந்து நின்ற மான் எதிர்
விழித்தது அன்யற.
அதையவள் கருத்தத உன்ைா - சீலதயின் இவ் ேருத்தச் சிந்தலைலய எண்ணி;
அஞ்சைக் குன்றம் அன்ைான் - நீை மலை வபான்ை இராமன்; 'புதையிதை - நல்ைணி
புலைந்தேவள!; அது காட்டு' என்று யபாயிைான் - அம்மாலை எைக்குக்
ைாட்டுோயாை' என்று புைப்படைாைான்; தபாறாத சிந்தத - இதலை ஏற்றுக் பைாள்ள
மைமின்றி; கதைகைல் தம்பி - ஓலச பசய்யும் வீரக் ைழைணிந்த தம்பி இைக்குேனும்;
பின்பு தசன்றைன் - அேர்ைள் பின்வை பசன்ைான்; கடக்க ஒண்ணா விதை எை -
தாண்டிச் பசல்ை முடியாத விதியிலைப் வபாை;வந்து நின்ற மான் - ேந்து நின்ை
மாயமான்; எதிர் விழித்தது - எதிரில் ேந்து ைாட்சி தந்தது. ( அன்யற- அலச).
விதி, தேைாமல் பயைளிப்பது வபான்று, மாயமான் தீலம விலளவிக்ைத் தேைாது
ேந்து நின்ைது, எனினும் ைேைமுள்ள தம்பி பின்பதாடர்ந்தான்.
3293. யநாக்கிய மாதை யநாக்கி, நுதியுதட
மதியின் ஒன்றும்
தூக்கிலன்; 'நன்று இது' என்றான்;
அதன் தபாருள் தசால்லல் ஆகும்?
யசக்தகயின் அரவு நீங்கிப்
பிறந்தது யதவர் தசய்த
பாக்கியம் உதடதம அன்யறா?
அன்ைது பழுது யபாயமா?
யநாக்கிய மாதை யநாக்கி - எதிரில் விழித்து நின்ை மாலைஉற்றுப் பார்த்து; நுதியுதட
மதியின் ஒன்றும் தூக்கிலன் - இராமன்கூரிய அறிவின் துலண பைாண்டு எதலையும்
சீர்தூக்கிப்பார்க்ைவில்லை;நன்று இது என்றான் - இந்த மான் மிை அழகியதுஎன்று
தானும் கூறிைான்; அதன் தபாருள் தசால்லல் ஆகும்? - அச் பசால்லின் பபாருள்
நுட்பத்லத ஆராய்ந்து கூை முடியுவமா? முடியாது); யசக்தகயின் அரவு நீங்கிப் பிறந்தது -
அைந்தசயைத்திலிருந்து மண்ணுைகில் ேந்து அேதாரம் பசய்தலம; யதவர்தசய்த
பாக்கியம் உதடதம அன்யறா - வதேர்ைள் ஆற்றியபுண்ணியம் என்று கூைைாம்
அல்ைோ?;அன்ைது பழுது யபாயமா?- அப் புண்ணியம் வீணாகிப் வபாகுவமா?
(வபாைாது என்ைபடி).
வதேர் பசய்த பாக்கியத்தால் இராமாேதாரம் நிைழ்ந்தலமயின்,மாய மாலை
இராமனும் பதாடர ஆலசப்பட்டதன் ைருத்து மலைமுைமாைப் புைைாகின்ைது என்று
சுட்டிக் ைாட்டிைார்.

3294. 'என் ஒக்கும் என்ைல்

ஆகும்? இதளயவ! இததை யநாக்காய்;
தன் ஒக்கும் உவதம அல்லால், ததை
ஒக்கும் உவதம உண்யடா?
பல், நக்க தரளம் ஒக்கும்; பசும்
புல்யமல் படரும் தமல் நா
மின் ஒக்கும்; தசம் தபான், யமனி;
தவள்ளியின் விளங்கும் புள்ளி.
'இதளயவ! - தம்பிவய!; இததை யநாக்காய் - இம்மாலை நன்கு பாராய்; என் ஒக்கும்
என்ைல் ஆகும் - எதலை இதவைாடுஒப்பிட்டுக் கூை முடியும்?; தன் ஒக்கும் உவதம
அல்லால் - தைக்குத் தாவை ஒப்பாை உேலம கூைத்தக்ைவத அல்ைாமல்; ததைஒக்கும்
உவதம உண்யடா? - இதலைப் வபான்ை ஒன்று என்று கூைவேறு பபாருள் உைகில்
ஏது?; பல் - இம் மானின் பற்ைள்; நக்க தரளம் ஒக்கும் - சிரிக்கின்ை முத்துக்ைள்
வபான்றுள்ளை; பசும்புல் யமல் படரும் தமல் நா - பச்லசப் புற்ைளின் மீது பசல்லும்
இதன் பமல்லிய நாக்கு; மின் ஒக்கும் - மின்ைலைப் வபான்றுள்ளது;யமனி தசம் தபான்
- உடவைா சிேந்த பபான்லைப் வபான்றுள்ளது; புள்ளிதவள்ளியின் விளங்கும் - உடல்
வமற் புள்ளிைவளா பேள்ளி வபான்றுள்ளது (என்ைான் இராமன்)முன் அடியில் உேலம
கூை முடியாது என்ைேர் ைலடசி அடிைளில் பல்வேறு உேலமைளால் உறுப்புக்ைலள
ேருணித்தார். உறுப்புக்ைளுக்கு உேலம கூை முற்படினும் முழுலமயாை வதாற்ைப்
பபாலிவிற்கு அத்தகு பபாருள் ஏதும் இன்லமயின் உேலம கூை முடியாது என்ைார்
எைக்பைாள்ை.

3295. 'வரி சிதல மதற வயலாயை! மான்

இதன் வடிதவ, உற்ற
அரிதவயர், தமந்தர், யாயர
ஆதரம் கூர்கிலாதார்?
உருகிய மைத்த ஆகி, ஊர்வை,
பறப்ப, யாவும்
விரி சுடர் விளக்கம் கண்ட விட்டிலின்
வீழ்வ காணாய்!'
'வரிசிதல மதற வயலாயை - ைட்டலமந்த வில்லின்ைலையாகிய வேதத்தில்
ேல்ைேவை!; மான் இதன் வடிதவ - இம்மானின் உருேத்லத; உற்ற - பநருங்கிக்
ைண்ட; அரிதவயர் தமந்தர்-பபண்ைளாைாலும் ஆண்ைளாைாலும்; யாயர
ஆதரம்கூர்கிலாதார்? - (இதனிடம்) ஆலச பைாள்ளாதேர் யாராேது இருக்ைமுடியுமா?;
உருகிய மைத்த ஆகி - உள்ளம் ைலரந்துருகுேைோகி; ஊர்வை, பறப்ப யாவும் -
ஊர்ந்தும்பைந்தும் பசல்லும் அலைத்துவிைங்குைளும் பைலேைளும்;விரிசுடர் விளக்கம்
கண்ட - எரியும்பநருப்புச் சுடரின் பேளிச்சம் பார்த்து; விட்டிலின் வீழ்வ -
விழும்விட்டில் பூச்சிைலளப் வபால் விரும்பி அம் மாலைச் சூழ்ேலத; காணாய் - நீ
பாராய் (என்ைான் இராமன்)

உயிரிைங்ைள் அலைத்தும், ஆண் பபண் ஆை மானுடரும் இம் மாலைக் ைண்டு

மயங்குேதால் சீலதயின் மயக்ைத்தில் வியப்பில்லைஎை இராமன் இைக்குேனுக்கு
அலமதி ைாட்டுகின்ைான்.

3296. ஆரியன் அதைய கூற,

அன்ைதுதன்தை யநாக்கி,
'சீரியது அன்று இது' என்று,
சிந்ததயில் ததளிந்த தம்பி,
'காரியம் என்தை, ஈண்டுக்
கண்டது கைக மாயைல்?
யவரி அம் ததரியல் வீர! மீள்வயத
யமன்தம' என்றான்.
ஆரியன் - வமன்லம மிக்ை இராமன்; அதைய கூற -இவ்ோறு எடுத்துக் கூைவும்;
அன்ைது தன்தை யநாக்கி - அந்த மாலை உற்றுப் பார்த்து; 'இது சீரியது அன்று -
இம்மான் இயற்லையாைது அன்று'; என்றுசிந்ததயில் ததளிந்த தம்பி - என்று தன்
மைத்தில் உறுதி பைாண்ட தம்பி இைக்குேன்; யவரி அம் ததரியல் வீர - மணம்
ைமழ்கின்ை மாலையணிந்த வீரவை; ஈண்டு கண்டது கைக மாயைல் -
இங்குக்ைாணப்படுேது பபான்மாைாை இருக்கிை பதன்ைாலும்; என்தை காரியம்? -
அதைால் நமக்கு என்ை பயன்?; மீள்வயத யமன்தம - அதலை விட்டு நீங்கி ேருேவத
வமைாை பசயல்; என்றான் -என்று கூறிைான்.
அது பபான்மயமாை மான் என்பதால் நமக்கு என்ை பயன்என்ை இைக்குேன்
விைாவில், மாலயயிலிருந்து விலரவிி்ல் இராமன்மீள வேண்டுவம என்ை ைேலை
வமவைாங்கி நிற்கின்ைது.

3297. அற்று அவன் பகராமுன்ைம்,

அைகதை, அைகியாளும்,
'தகாற்றவன் தமந்த! மற்தறக்
குதைவுதட உதைதய, வல்தல
பற்றிதை தருதி ஆயின், பதியிதட
அவதி எய்தப்
தபற்றுழி, இனிது உண்டாடப் தபறற்கு
அருந் ததகதமத்து' என்றாள்.
அற்று அவன் பகரா முன்ைம் - இவ்ோறு இைக்குேன் கூறி முடிக்கும் முன்; அைகதை
- (ஒப்பற்ை) வபரழைைாை இராமனிடம்; அைகியாளும் - ைட்டழகியாை சீலதயும்;
'தகாற்றவன் தமந்த - பேற்றியில் ேல்ை தசரத குமாரவை; மற்தறக் குதைவுதட
உதைதய - மைத்லத பநகிழ்விக்கும் அந்த எழிலுலடய மாலை; வல்தல பற்றிதை
தருதியாயின் - விலரவில் பிடித்துத் தருோயாைால்; பதியிதட அவதி எய்தப்தபற்றுழி -
அவயாத்திக்கு ேைோசக் ைாைம் முடிந்து பசல்லுங்ைால்; இனிது உண்டாட -
மகிழ்வுடன் விலளயாடுதற்கு; தபறற்கு அருந் ததகதமத்து - கிலடத்தற்கு அரிய
பபாருளாை இருக்கும்; என்றாள் - என்று கூறிைாள்.

'இம்மாைால் யாது பயன்' என்ை இைக்குேன் விைாவுக்கு விலட கூறிைாற்வபால்

சீலதயின் வபச்சு அலமந்தது. ேைோசம் முடிந்து அவயாத்தியில் பசல்லும்வபாது இம்
மான் எைக்கு விலளயாட்டுத் துலணயாை இருக்கும் என்ைாள். இக்கூற்று இராமன்
பால் அருள் சுரக்கும்படி அலமந்தது.
மாலைப்பற்றி இராமைக்குேர் மாறுபாடு பைாள்ளல்

3298. ஐய நுண் மருங்குல் நங்தக அஃது

உதரதசய்ய, ஐயன்,
'தசய்தவன்' என்று அதமய, யநாக்கத்
ததளிவுதடத் தம்பி தசப்பும்
'தவய்ய வல் அரக்கர் வஞ்சம் விரும்பிைார்
விதையின் தசய்த
தகதவ மான் என்று, அண்ணல்! காணுதி
கதடயின்' என்றான்.
 ஐய நுண் மருங்குல் நங்தக - 'உண்வடா, இல்லைவயா' எை ஐயுைத்தக்ை சிறிய
இலடலய உலடய சீலதயாகிய நங்லை; அஃது உதர தசய்ய - இவ்ோறு தன் ஆலசலய
பேளியிட்டுப் வபச;ஐயன்- தலைேைாகிய இராமன்; தசய்தவன் என்று அதமய -
இவதா பிடித்துத் தருகிவைன் என்று முடிவு கூை; யநாக்கத் ததளிவுதடத் தம்பி -
சிந்தலையில் பதளிவுலடய தம்பி இைக்குேன்; தசப்பும் - தலமயனிடம் கூைைாைான்;
'அண்ணல்! - என் தலைேவை;தவய்ய வல்லரக்கர் - பைாடுலமயும் ேன்லமயும்
உலடய அரக்ைர்ைள்; வஞ்சம் விரும்பிைார் - ேஞ்சலை பசய்ய விரும்பியேராய்;
விதையின் தசய்த - தந்திரத்தால் இயற்றித் தந்த; தகதவ மான் என்று - மாயமான்,
என்று; கதடயின் காணுதி - முடிவில் உணர்ந்து பைாள்ோய்; என்றான் - என்று
(எச்சரித்துக்) கூறிைான்.

இலக்குவனின் விடாப்பிடியாை அறிவுக் கூர்தமயும் கடதம உணர்வும் இங்குப்

புைைாகின்ைை. ஐய நுண் இலட என்பதற்கு மிைவும் சிறிய இலட எைவும் பபாருள்
பைாள்ளைாம்; ஐய எனின் நுட்பம் என்று பபாருள்படும்.

3299. 'மாயயமல், மடியும் அன்யற

வாளியின்; மடிந்தயபாது
காய் சிைத்தவதரக் தகான்று கடன்
கழித்யதாமும் ஆதும்;
தூயயதல், பற்றிக் யகாடும்; தசால்லிய
இரண்டின் ஒன்று
தீயயத? உதரத்தி' என்றான்-யதவதர
இடுக்கண் தீர்ப்பான்.
'மாயயவல் - நீ கூறுேது வபால் மாயமாைாை இருக்குமாகில்; வாளியின் மடியும்
அன்யற - என் அம்புக்கு அது இலரயாகும் அல்ைோ?; மடிந்த யபாது - அவ்ோறு
மரணமுறும் வபாது; காய் சிைத்தவதரக் தகான்று - பைாடிய சிைம் பைாண்ட அரக்ைலர
அழித்து; கடன் கழித்யதாமும் ஆதும் - நம் ைடலமலய ஆற்றிைேர்ைளும் ஆவோம்;
(அன்றி); தூயயதல் - உண்லமயாை மாைாை இருக்குமாகில்; பற்றிக் யகாடும் - பிடித்துக்
பைாண்டு ேருவோம்; தசால்லிய இரண்டின் ஒன்று - இப்வபாது நான் கூறிய இரண்டில்
ஏவதனும் ஒன்லை; தீயயத - தீலம என்று கூை முடியுமா?;உதரத்தி - பசால்லுோயாை;
என்றான் - என்று பசான்ைான்; யதவதர இடுக்கண் தீர்ப்பான் - ோைேர் துன்பத்லதயும்
அழிக்ை ேல்ை இராமன். மாயமான், பமய்யாை மான் என்ை இரண்டு
நிலையிலும்மாலைப் பிடிப்பதால் தீலம இல்லை எை உலரத்தான் இராமன்.
மாயமான் சாக்கிட்டு அேதார வநாக்ைம் நிலைபேய்தப் வபாேதால்,'வதேலர
இடுக்ைண் தீர்ப்பான்' என்று இராமலைக் குறித்தார்.

3300. 'பின் நின்றார் இதையர் என்றும்

உணர்கிலம்; பிடித்த மாயம்
என் என்றும் ததளிதல்
யதற்றாம்; யாவது ஈது என்றும் ஓராம்;
முன் நின்ற முதறயின்
நின்றார் முனிந்துள யவட்டம் முற்றல்,
தபான் நின்ற வயிரத் யதாளாய்! புகழ்
உதடத்தாம் அன்று' என்றான்.
'தபான் நின்ற வயிரத் யதாளாய் - பபான் வபால் அழகிய லேரம் பாய்ந்த வதாள்ைலள
உலடயேவை; பின் நின்றார் இதையர் என்றும் உணர்கிலம் - இம் மாயமாலை ஏவிப்
பின்வை நிற்பேர் யாேர் என்றும் பதரியவில்லை; பிடித்த மாயம் - அேர்ைள் லைக்
பைாண்டுள்ள மாலய; என் என்றும் ததளிதல் யதற்றாம் - எத்தலையது என்றும் உணர
இயைவில்லை; யாவது ஈது என்றும் ஓராம் - இம் மான் தான் எத்தலையது என்றும்
எண்ணிப் பார்க்ை முடியவில்லை (அதைால்); முன் நின்ற முதறயின் நின்றார் -நமக்கு
முன்வை நீதி பநறியில் நின்ை பபரிவயார்ைள்; முனிந்து உள - பேறுத்து ஒதுக்கிய;
யவட்டம் முற்றல் - வேட்லடத் பதாழிலில் ஈடுபடுதல்; புகழ் உதடத்தாம் அன்று - புைழ்
தரும் பசயல் அன்று'; என்றான் - என்று (இைக்குேன்) கூறிைான்.

வேறு ைாரணங்ைளுக்கு இலசயாத இராமனிடம் முன்வைார்பேறுத்த வேட்லடத்

பதாழில் வேண்டாம் என்று புதிய உத்திலயஇைக்குேன் லையாளுகின்ைான். சாது
விைங்குைலள வேட்லடயாடுதல்பபரிவயார்ைளால் விைக்ைப்பட்டது; ஆதலின்
இைக்குேன் இம்மானுக்குஇடர் பசய்ய வேண்டா என்று வபசிப் பார்க்கிைான்.

3301. 'பதகயுதட அரக்கர் என்றும், பலர்

என்றும், பயிலும் மாயம்
மிதகயுதடத்து என்றும், பூண்ட
விரதத்தத விடுதும் என்றல்
நதகயுதடத்து ஆகும் அன்யற? ஆதலின்
நன்று இது' என்ைா,
ததகயுதடத் தம்பிக்கு, அந் நாள்,
சதுமுகன் தாதத தசான்ைான்.
'பதகயுதட அரக்கர் என்றும் - நமக்குப் பலைேராை அரக்ைர்பபயலரக் கூறியும்;
பலர் என்றும் - அேர்ைள் எண்ணிக்லையால் பைர் என்று பயமுறுத்தியும்; பயிலும்
மாயம் மிதகயுதடத்து என்றும்- அேர்ைளின் மாயத் தந்திரங்ைள் மிகுதியாைலே என்று
கூறியும்; பூண்ட விரதத்தத - அேர்ைலள அழிக்ை நாம் பைாண்ட விரதத்லத; விடுதும்
என்றல் - விட்டு விடக் ைருதுதல்; நதக உதடத்து ஆகும் அன்யற - பிைர் வைட்டுச்
சிரிக்ைத் தக்ைதாகி விடும், அல்ைோ?; ஆதலின் இது நன்று - ஆலையால், இம்மாலைப்
பிடிக்கும் பசயலில் பிலழயில்லை; என்ைா - என்று; அந்நாள் - அப்வபாது; சதுமுகன்
தாதத - பிரமனின் தந்லதயாகிய இராமன்; ததகயுதடத் தம்பிக்கு - பபருலமமிக்ை
தம்பி இைக்குேனுக்கு; தசான்ைான் -எடுத்துலரத்தான்.

இராமனும் தன் பைாள்லையில் பின் ோங்ைாது இைக்குேனிடம்,நம்

விரதத்தினின்றும் மாறி நிற்ைல் ஆைாது என்ைான்.
3302. 'அடுத்தவும் எண்ணிச் தசய்தல்,
அண்ணயல! அதமதி அன்யறா?
விடுத்து, இதன் பின் நின்றார்கள் பலர்
உளர் எனினும், வில்லால்
ததாடுத்த தவம் பகழி தூவித் ததாடர்ந்ததைன்,
விதரந்து தசன்று,
படுக்குதவன்; அது அன்று ஆயின், பற்றிதைன்
தகாணர்தவன்' என்றான்.
'அண்ணயல! - தலைலம மிக்ைேவை; அடுத்தவும் -பசய்யத்தக்ை எச் பசயலையும்;
எண்ணிச் தசய்தல் - ஆராய்ந்துபசய்தல்;அதமதி அன்யறா - பபாருத்தம் உலடயது
அல்ைோ?(அது நிற்ை); விடுத்து இதன்பின் நின்றார்கள் - இம்மாலை அனுப்பிஇதன்
பின் ஒளிந்துநிற்வபார்; பலர் உளர் எனினும் - பைராைஇருந்த வபாதிலும்;வில்லால்
ததாடுத்த தவம் பகழி தூவி - வில்லில் பதாடுத்த பைாடிய அம்புைலள ஏவி;
ததாடர்ந்ததைன் - பின் பதாடர்வேன்; விதரந்து தசன்று -வமலும் வேைமாய்ப் வபாய்;
படுக்குதவன் - அேர்ைலள அழிப்வபன்; அது அன்று ஆயின் - இல்லைபயனில்;
பற்றிதைன் தகாணர்தவன் - மாலைக்லைப்பற்றிஇழுத்து ேருவேன்; என்றான் - என்று
இைக்குேன் பதரிவித்தான்.
'மானின் பின் தாங்ைள் பசல்ேதற்குப் பதில் நாவை பசன்றுபேன்று ேருவேன்' எை
இைக்குேன் வேண்டுகின்ைான்.

3303. ஆயிதட, அன்ைம் அன்ைாள்,

அமுது உகுத்ததைய தசய்ய
வாயிதட, மைதல இன்தசால்
கிளியினின் குைறி, மாழ்கி,
'நாயக! நீயய பற்றி
நல்கதலயபாலும்' என்ைா,
யசயரிக் குவதள முத்தம் சிந்துபு
சீறிப் யபாைாள்.
ஆயிதட - இப்வபச்சுக்ைளின் இலடப்புகுந்து;அன்ைம்அன்ைாள் - வபலட அன்ைம்
வபான்ை சீலத; மாழ்கி - ேருத்தமுற்று; அமுது உகுத்ததைய - அமுதம் சிந்திைாற்
வபான்று; தசய்ய வாயிதட மைதல இன்தசால் - சிேந்த ோயில் இனியமழலை
வபாலும் பசாற்ைலள; கிளியினின் குைறி - கிளி பமாழிேதுவபால் பைாஞ்சிக் கூறி;
'நாயக - என் நாதவை; நீயய பற்றி நல்கதலயபாலும் - இம்மாலை நீவய
பிடித்துத்தரமாட்டாயா; என்ைா - என்று (ஊடல் பைாண்டு); யசயரிக் குவதள - சிேந்த
ேரிைலளஉலடய குேலள மைர் வபான்ை ைண்ைளில்;முத்தம் சிந்துபு - ைண்ணீர்
முத்துக்ைள் சிந்த; சீறிப் யபாைாள் - வைாபம் பைாண்டு பசல்ைத் பதாடங்கிைாள்.
இைக்குேன் ைருத்லதத் தன் ஊடற் வைாைத்தால் இராமபிரானிடம் மறுத்துக்
கூறுகின்ைாள் சீலத.
இலளயேலை நிறுத்திவிட்டு இராமன் மாலைத் பதாடர்தல்

3304. யபாைவள் புலவி யநாக்கி, புரவலன்,

'தபாலன் தகாள் தாராய்!
மான் இது நாயை பற்றி, வல்தலயின்
வருதவன், நன்யற;
கான் இயல் மயில் அன்ைாதளக்
காத்ததை இருத்தி' என்ைா,
யவல் நகு சரமும், வில்லும்
வாங்கிைன் விதரயலுற்றான்.
யபாைவள் புலவி யநாக்கி - அவ்ோறு பசன்ை சீலதயின் ஊடலைப் பார்த்து; புரவலன்
- அலைேலரயும் ைாத்தல் ேல்ை இராமன், (இைக்குேனிடம்); 'தபாலன் தகாள் தாராய்
- பபான்மயமாை மைர் மாலை புலைந்தேவை; மான் இது நாயை பற்றி- இம் மாலை
நாவை பிடித்துக் பைாண்டு; வல்தலயின் வருதவன் நன்யற - விலரவில் நன்கு ேந்து
விடுவேன்; (அதுேலர); கான் இயல் மயில் அன்ைாதள - ைாைைத்து மயில் வபான்ை
சீலதலய; காத்ததை இருத்தி - நீ ைாேல் ைாத்து இருப்பாயாை; என்ைா - என்று கூறி;
யவல் நகு சரமும் வில்லும் வாங்கிைன் - வேல் வபான்ை கூரிய அம்புைலளயும்
வில்லையும் எடுத்துக் பைாண்டு; விதரயல் உற்றான் - வேைமாைச் பசல்ைைாைான்.
சீலதயின் ஊடலைத் தவிர்க்கும் பபாருட்டு இராமன் தாவை புைப்பட்டான். வமைம்
ைண்டு ைளிக்கும் மயில் வபாை, நீை வமை ேடிவிைைாை இராமலைக் ைண்டு ைளிக்கும்
மயில் சீலத என்பதாம். வைாப்பபருந்வதவி ஊடல் பாண்டியனுக்கும் ைண்ணகிக்கும்
அேைம்விலளத்தது; சீலதயின் ஊடல் சீலதக்கும் இராமனுக்கும் அேைம் விலளத்தது.

3305. 'முன்ைமும் மக வாய் வந்த மூவரில்

ஒருவன் யபாைான்;
அன்ை மாரீசன் என்யற
அயிர்த்தைன், இததை; ஐய!
இன்ைமும் காண்டி; வாழி, ஏகு'
எை, இரு தக கூப்பி,
தபான் அைாள் புக்க சாதல
காத்தைன், புறத்து நின்யற.
'முன்ைமும் மக வாய் வந்த - விசுோமித்திர முனிேைது யாைத்தில் முன்ைர் ேந்த;
மூவரில் ஒருவன் யபாைான் - மூன்று அரக்ைருள் ஒருேன் ஆகிய மாரீசன் தப்பிப்
வபாைான்; இததை அன்ை மாரீசன் என்யற - அந்த மாரீசைாை (இம்மான்) இருத்தல்
கூடுவமா என்று; அயிர்த்தைன் - ஐயம் பைாண்வடன்; (அதைால்); ஐய - என் ஐயா;
இன்ைமும் காண்டி - வமலும் சிந்தித்துப் பாராய்; ஏகு - பசல்ோயாை; வாழி - (தீங்கு
வநராது) ோழ்ை; எை இரு தக கூப்பி - என்று இரண்டு ைரங்ைலளயும் எடுத்து ேணங்கி;
தபான்ைைாள் புக்க சாதல - திருமைளாை சீலத புகுந்த பர்ண சாலைலய; புறத்து
நின்யற காத்தைன் - ோசலில் நின்ைோறு ைாேல் ைாக்ைத் பதாடங்கிைான்.

கூரிய அறிவு மிக்ை இைக்குேன் தன் சவைாதரனுக்குக் ைலடசிக்ைணத்திலும் அறிவுலர

கூறித் பதருட்டும் நுட்பம் வியப்புக்கு உரியது. மைம் - யாைம்; மை ோய் வேள்வியின்
வபாது.

3306. மந்திரத்து இதளயயான் தசான்ை வாய்தமாழி

மைத்துக் தகாள்ளான்;
சந்திரற்கு உவதம சான்ற வதைத்தாள்
சலத்தத யநாக்கி,
சிந்துரப் பவளச் தசவ் வாய் முறுவலன்,
சிகரச் தசவ்விச்
சுந்தரத் யதாளிைான், அம்
மானிதைத் ததாடரலுற்றான்.
மந்திரத்து இதளயயான் - எண்ணிச் சிந்திக்ை ேல்ை தம்பி இைக்குேன்; தசான்ை
வாய்தமாழி - எடுத்துக் கூறிய ோய்லம மிக்ை பமாழிலய; சிகரச் தசவ்விச் சுந்தரத்
யதாளிைான் - மலைபயை உயர்ந்த அழகிய வதாள்ைலள உலடய இராமன்; மைத்துக்
தகாள்ளான் - தன் மைத்தில் ஏற்றுக் பைாள்ளாதேைாய்;சந்திரற்கு உவதம சான்ற -
பூரணச் சந்திரனுக்கு உேலம கூைத்தக்ை; வதைத்தாள் சலத்தத யநாக்கி - முைத்லத
உலடய சீலதயின் வைாபத்லதவய எண்ணியேைாய்; சிந்துரப் பவளச் தசவ்வாய்
முறுவலன் - சிந்தூரமும் பேளமும் வபான்ை சிேந்த இதழ்ைளில் புன்முறுேல்
பூண்டேைாய்; அம்மானிதைத் ததாடரல் உற்றான் - அந்த மாலைத் பதாடர்ந்து
பசல்ைத் பதாடங்கிைான்.

ோய்பமாழி - ோய்லம ஆகிய பமாழி. பண்புத் பதாலை. ோயின் பமாழி எைப்

பபாருள் பைாண்டால் வேற்றுலமத் பதாலை.

இைக்குேனின் எச்சரிக்லையும், சீலதயின் வைாபமும்இராமனுக்குச் சிரிப்லபத்

தந்தை, அேன் வீரைாலையால்.

3307. மிதித்தது தமல்ல தமல்ல;

தவறித்தது தவருவி; மீதில்
குதித்தது; தசவிதய நீட்டி, குரபதம்
உரத்ததக் கூட்டி,
உதித்து எழும் ஊதத, உள்ளம், என்று
இதவ உருவச் தசல்லும்
கதிக்கு ஒரு கல்வி யவயற
காட்டுவது ஒத்தது அன்யற.
 (அந்த மாய மான்); தமல்ல தமல்ல மிதித்தது - பமதுோய் பமதுோய் நிைத்தில்
ஊன்றி நடந்தது; தவருவி தவறித்தது - (பின்ைர்) அஞ்சிைாற் வபால் பேறித்து
வநாக்கியது; தசவிதய நீட்டி - ைாதுைலள விலைத்து நீட்டியோறு; குரபதம் உரத்ததக்
கூட்டி -தன் ைால் குளம்புைலள மார்புடன் ஒடுக்கி; மீதில் குதித்தது -
ோவைறித்தாவியது; உதித்து எழும் ஊதத - பபாங்கி ேரும் ைாற்று; உள்ளம் என்று
இதவ - மைம் என்னும் இேற்லை; உருவச் தசல்லும் கதிக்கு - (ோயு வேைம், மவைா
வேைம் என்கின்ை வேைங்ைலள) தாண்டிச் பசல்லும் விலரவு நலடக்கு; ஒரு கல்வி - ஒரு
புதிய பபயலரக் ைற்பிக்கும்படி; யவயற காட்டுவது ஒத்தது - புதிதாை நலடலயக்
ைாட்டுேதாய் அலமந்தது; அன்யற - ஈற்ைலச.

ோயு வேை, மவைா வேைங்ைலளக் ைடந்த வேைத்தில் இம்மான் பசன்ைதால் புதிய

பபயர் ஒன்று சூட்டும்படியாை அவ்வேைம் அலமந்தது என்ைார்.

3308. நீட்டிைான், உலகம் மூன்றும்

நின்று எடுத்து அளந்த பாதம்;
மீட்டும் தாள் நீட்டற்கு, அம்மா! யவறும்
ஓர் அண்டம் உண்யடா?
ஓட்டிைான், ததாடர்ந்த தன்தை,
ஒழிவு அற நிதறந்த தன்தம,
காட்டிைான் அன்றி, அன்று, அக்
கடுதம யார் கணிக்கற்பாலார்?
(இராமன் அந்த மாயமாலைத் பதாடருேதற்ைாை); உலகம் மூன்றும் அளந்த பாதம் -
மூவுைலையும் அளந்த திருேடிைலள; நின்று எடுத்து நீட்டிைான் - எடுத்து நீள
லேத்தான்; மீட்டும் தாள்நீட்டற்கு யவறும் ஓர் அண்டம் உண்யடா? - வமலும் அேன்
அளப்பதற்குரிய உைைம் வேறு ஒன்று இருக்கிைவதா?; ஓட்டிைான் -அத்தலைய
பாதங்ைளால் (மாலைத்) துரத்திைான்; ததாடர்ந்த தன்தை - அவ்ோறு துரத்திய
பபருமான் மாலைத் பதாடர்ந்து தைது; ஒழிவுஅற நிதறந்த தன்தம - நீக்ைமை எங்கும்
நிலைந்த நிலையிலை; காட்டிைான் - (எங்கும் திரிந்ததால்) ைாட்டி நின்ைான்; அன்றி -
இதுதான் உண்லமவய அன்றி; அன்று அக்கடுதம - அன்று அம்மான் பசன்ை வேைத்தின்
ைடுலமலய; கணிக்கற்பாலார் யார்? -ைணக்கிட ேல்ைேர் யாேர்?
ோமைைாை இருந்து திருவிக்கிரமாேதாரம் எடுத்த ைாலை எல்ைா உைைங்ைளிலும்
ைால் நீட்டிய திருமால், இன்று இந்த மான் ைாரணமாை எல்ைா இடங்ைளிலும்
பதாடர்ந்து ைாட்சி தந்தான். அதைால் எங்கும் நிலை இலைேன் எைக் ைாட்டிக்
பைாண்டான். அம்மா - அலச; வியப்பிலடச் பசால்லுமாம்.

3309. குன்றிதட இவரும்; யமகக் குழுவிதடக்

குதிக்கும்; கூடச்
தசன்றிடின், அகலும்; தாழின், தீண்டல்
ஆம் ததகதமத்து ஆகும்;
நின்றயத யபால நீங்கும்;
நிதிவழி யநயம் நீட்டும்
மன்றல் அம் யகாதத மாதர் மைம்
எைப் யபாயிற்று, அம்மா!
குன்றிதட இவரும் - அந்த மான் மலைைளின் மீது ஏறும்; யமகக் குழுவிதடக்
குதிக்கும் - ோன்முகில்ைளிலடவய பசன்று பாயும்; கூடச் தசன்றிடின் அகலும் -
அருகில் பசன்ைால் பதாலைவில் விைகி ஓடும்; தாழின் தீண்டல் ஆம் ததகதமத்து
ஆகும் - அருகில் பசல்ைத் தாமதித்தால் தீண்டுதற்கு அண்லமயாைேந்து நிற்கும்;
நின்றயத யபால நீங்கும் - (அருகில் பசன்ைால்) நின்ைாற் வபால் வதான்றியபடி
பதாலைவில் விைகி நீங்கும்; நிதி வழி யநயம் நீட்டும் - பைாடுத்த பணத்துக்கு ஏற்ைபடி
அன்லபப் பகிர்ந்து தரும்; மன்றல் அம் யகாதத மாதர் - மணம் ைமழ் மாலை சூடிய
விலைமைளிர்; மைம் எைப் யபாயிற்று - (ஒரு ேழி நில்ைாத) மைத்லதப் வபால்
பசன்ைது (அம்மா - வியப்புக் குறித்த இலடச் பசால்).
எங்கும் நில்ைாமல் பாயும் மானின் பாய்ச்சலை நிதி ேழி வநயம் நீட்டும் விலை
மைளிர் மைம் எை உேமித்துக் கூறிைார்.

3310. 'காயம் யவறு ஆகி, தசய்யும் கருமம்

யவறு ஆகிற்று அன்யற?
ஏயுயம; என்னின் முன்ைம்
எண்ணயம இளவற்கு உண்யட;
ஆயுயமல் உறுதல் தசல்லாம்;
ஆதலால், அரக்கர் தசய்த
மாயயம ஆயயத; நான் வருந்தியது'
என்றான் - வள்ளல்.
'காயம் யவறு ஆகி - (இந்த மானின்) ேடிேம் மாைாை வேறுபட்டிருந்தாலும்;
தசய்யும் கருமம் யவறு ஆகிற்று அன்யற - இதன் பசயல்ைவளா மானின் இயல்பிலிருந்து
மாறுபட்டதாய்த் வதான்றுகின்ைை; என்னின் முன்ைம் - எைக்கு முன்வை;இளவற்கு
எண்ணயம உண்யட - தம்பி இைக்குேனுக்கு இது குறித்த சிந்தலைவதான்றியதில்
நியாயம் உண்டு தாவை; ஏயுயம - (அேன் எண்ணம்) பபாருத்தமாைத்தான் இருக்கிைது;
ஆயுயமல் - நன்ைாை நானும் ஆராய்ந்திருந்தால்; உறுதல் தசல்லாம் - இங்கு ேந்திருக்ை
மாட்வடன்; ஆதலால் - எைவே; நான் வருந்தியது - நான் இப்வபாது ேருந்தி உணர்ேது;
அரக்கர் தசய்த மாயயம ஆயயத - இராக்ைதர் மாயம் பசய்ததன் விலளலேவய; என்றான்
வள்ளல் - எை அருள் ேள்ளைாகிய இராமன் எண்ணிைான்.

மானின் இயல்புக்கு மாைாைத் தந்திரம் ேல்ைதாை இம் மாயமான் இயங்குகிைது. ஒரு

ைட்டத்தில் ைலளப்புை வேண்டிய விைங்குஇராமலை இழுத்துக் பைாண்டு பதாலை
தூரம் ேந்து விட்டது.இேற்ைால் இராமன் மைம் சிந்திக்ைைாயிற்று.
இராமன் அம்பால் மாரீசன் அைறி வீழ்தல்
 ைலிவிருத்தம்

3311. 'பற்றுவான், இனி,

அல்லன்; பகழியால்
தசற்று, வானில் தசலுத்தல்
உற்றான்' எை
மற்ற அம் மாய
அரக்கன் மைக் தகாளா,
உற்ற யவகத்தின்
உம்பரின் ஓங்கிைான்.
'இனிப் பற்றுவான் அல்லன் - இனி (இராமன் என்லைப்) பிடிக்ை முயைமாட்டான்;
பகழியால் தசற்று - அம்பால் பைான்று; வானில் தசலுத்தல் உற்றான் - விண்ணில்
பசலுத்தக் ைருதிைான்';எை - என்று; மைக் தகாளா - சிந்லதயில் உணர்ந்தேைாய்; அம்
மாய அரக்கன் - மாலய ேல்ை அம்மாரீசன்; உற்ற யவகத்தின் - மிக்ை விலரவுடன்;
உம்பரின் ஓங்கிைான் - ோைத்தில் உயவர பாய்ந்தான். மற்ற - அலச.

பிடிக்ை எண்ணும் மைநிலை இராமனிடம் மாறிவிட்டலத மாரீசன் அறிந்தான். இனி

அம்பால் பைால்ோன் என்று ைணித்தான்.

3312. அக் கணத்தினில், ஐயனும்,

தவய்ய தன்
சக்கரத்தின் ததகவு
அரிது ஆயது ஒர்,
தசக்கர் யமனிப்
பகழி தசலுத்திைான்-
'புக்க யதயம் புக்கு இன்
உயிர் யபாக்கு' எைா.
அக் கணத்தினில் - அந்த பநாடிப் பபாழுதில்; ஐயனும் - இராமனும்; புக்க யதயம்
புக்கு - எங்வை அந்த மான் பசல்லுகிைவதாஅங்பைல்ைாம் பசன்று; இன் உயிர் யபாக்கு
எைா - அதன் இனிய உயிலர நீக்கு என்று ஆலணயிட்டு; தவய்ய தன் சக்கரத்தின் -
பைாடிய தன் சக்ைராயுதம் வபான்று; ததகவு அரிது ஆயது ஒர் - தடுப்பதற்கு இயைாத
ஒரு; தசக்கர் யமனிப் பகழி - சிேந்த அம்பிலை; தசலுத்திைான் - ஏவிைான்.

தப்ப முயலும் மாரீசலைத் தாக்கி அழிக்கும் இராமபாணம் ஏேப் பபற்ைது.

3313. தநட்டிதலச் சரம் வஞ்சதை தநஞ்சுறப்

பட்டது; அப்தபாழுயத, பகு வாயிைால்,
அட்ட திக்கினும், அப்புறமும் புக
விட்டு அதைத்து, ஒரு குன்று எை வீழ்ந்தைன்.
தநட்டிதலச் சரம் - பநடிய இலை ேடிேம் பைாண்ட அவ்ேம்பு; வஞ்சதை
தநஞ்சுறப் பட்டது - ேஞ்சைம் நிரம்பிய (மாரீசன்) பநஞ்சில் பசன்று தாக்கியது;
அப்தபாழுயத - அந்தக் ைணவம; பகு வாயிைால் - பிளவுபட்ட
ோயிைால்;அட்டதிக்கினும் - எட்டுத் திலசைளிலும்; அப்புறமும்புக - அதற்கு
அப்பாலும் பசல்லும்படி; விட்டு அதைத்து - (சீதா ைட்சுமணா) என்று இராமன் குரலில்
கூவி; ஒரு குன்று எை வீழ்ந்தைன் - மலை விழுேது வபாை (தன் இயற்லை ேடிேம்
பைாண்டு) வீழ்ந்தான்.

தன் குரலை இராமன் குரைாை மாற்றி அலழத்து மடிந்தான்.மடியும் வபாதும்

ேஞ்சலையால் 'சீதா ைட்சுமணா' என்று குரல்பைாடுத்தான்.

மாயம் உண்டு எை மதித்து இராமன் பர்ண சாலைக்கு விலரதல்

3314. தவய்யவன், தன்

உருதவாடு வீழ்தலும்,
'தசய்யது அன்று' எைச்
தசப்பிய தம்பிதய,
ஐயன் வல்லன்; என்
ஆர் உயிர் வல்லன்; நான்
உய்ய வந்தவன் வல்லன்'
என்று உன்னிைான்.
தவய்யவன் - பைாடியேைாகிய மாரீசன்; தன் உருதவாடு வீழ்தலும் - தன் இயற்லை
ேடிேத்வதாடு மரண முற்று வீழவும்; தசய்யது அன்று எைச் தசப்பிய தம்பிதய -
இம்மான் உண்லமயாைது அன்று என்று (நுனித்துணர்ந்து) கூறிய தம்பி
இைக்குேலைக் குறித்து; 'ஐயன் வல்லன் - என் இளேல் திைலமயாளன்; என் ஆர் உயிர்
வல்லன் - என் இனிய உயிர் வபான்ைேன் ேல்ைலம உலடயேன்; நான் உய்ய வந்தவன்
வல்லன்- என்லைக் ைாக்ை (என் தம்பியாை) ேந்தேன் வபரறிோளி'; என்று உன்னிைான் -
என்று இராமன் எண்ணிைான்.
ேல்ைன் என்று பன் முலை கூறியது இைக்குேன் ேல்ைலமலய உணர்ந்த
வியப்பிைால் என்ை. தம்பிலய ஐயன், ஆர் உயிர், உய்ய ேந்தேன் என்று பாராட்டிச்
சிைப்பித்தான் இராமன்.

3315. ஆதச நீளத்து அரற்றிைன்

வீழ்ந்த அந்
நீசன் யமனிதய, நின்று
உற யநாக்கிைான்;
மாசு இல் மா தவன்
யவள்வியின் வந்த
மாரீசயை இவன்
என்பதும் யதறிைான்.
ஆதச நீளத்து - திலசைளின் எல்லை அளவும் எட்டும்படி; அரற்றிைன் வீழ்ந்த -
குரபைடுத்துக் கூவி மாண்ட; அந்நீசன் யமனிதய -அக் கீழ்மைன் உடலை; நின்று உற
யநாக்கிைான் - அருகில் நின்றுஉற்றுப் பார்த்தான் (இராமன்); மாசு இல் மாதவன் -
குற்ைம் இல்ைாத பபருந்தேமுலடய விசுோமித்திரைது; யவள்வியின் வந்த - யாை
ைாைத்தில் ேந்த; மாரீசயை இவன் - மாரீசவை இேன்; என்பதும் யதறிைான் -
என்பதலையும் உணர்ந்து பைாண்டான்.

ஆலச - திக்ை என்று பபாருள்படும் ேடபசால் இைக்குேன் உய்த்துணர்ந்த அரக்ைன்

மாயத்லத. இராமன் அனுபவித்வதஅறிந்தான்.

3316. 'புதைத்த வாளி உரம்

புக, புல்லியயான்,
இதைத்த மாதயயின், என்
குரலால் இதசத்து
அதைத்தது உண்டு; அது யகட்டு
அயர்வு எய்துமால்,
மதைக் கண் ஏதை' என்று,
உள்ளம் வருந்திைான்.
'புதைத்த வாளி - ஊடுருவிச் பசல்லும் அம்பு; உரம் புக - தன் மார்பில் பட்டதும்;
புல்லியயான் - இழிந்தேைாகிய மாரீசன்; இதைத்த மாதயயின் - பசய்த மாயத்திைால்;
என் குரலால் இதசத்து - என் குரல் வபான்ை குரைால் (சீலதலயயும் இைக்குேலையும்)
கூவி; அதைத்தது உண்டு - அலழத்துள்ளான் அல்ைோ?; அது யகட்டுி் - அக்குரலைப்
பிைழ உணர்ந்து; மதைக்கண் ஏதை - மலழ வபால் குளிர்ந்த ைண்ைலள உலடய வபலத
ஆகிய சீலத; அயர்வு எய்தும் - துன்பம் உறுோள்'; என்று உள்ளம் வருந்திைான் - என்று
மைம் பநாந்தான் (இராமன்). ஆல்-அலச.

மலழக் ைண் - மலழ வபால் ைண்ணீர் விடுகிை ைண் என்றுமாம்.

3317. 'மாற்றம் இன்ைது, "மாய

மாரீசன்" என்று,
ஏற்ற காதலயின் முன்
உணர்ந்தான் எைது
ஆற்றல் யதரும்
அறிவிைன்; ஆதலால்,
யதற்றுமால் இதளயயான்'
எைத் யதறிைான்.
இதளயயான் - தம்பி இைக்குேன்; ஏற்ற காதலயின் - மாலை எதிர் பைாண்ட
அளவிவை; மாய மாரீசன் என்று முன் உணர்ந்தான்- மாலய பசய்தேன் மாரீசன் என்று
முன்ைவம அறிந்து பசான்ைான்;எைது ஆற்றல்யதரும் அறிவிைன் ஆதலால் -
(இப்வபாதும்) என்னுலடய ேலிலமலய நன்கு பதளிோை அறிந்திருப்பேைாதைால்;
மாற்றம் இன்ைது யதற்றும் - சீலதக்கு ஆறுதல் கூறி இக்குரலின் உண்லமலய
உணர்த்தியிருப்பான்; எைத் யதறிைான் - எை ஆறுதல் பைாண்டு மைத் பதளிவு
பைாண்டான்; ஆல் - அலச.

தம்பியின் அறிலேயும், ஆறுதல் தரும் மாட்சிலயயும் வபாற்றி மகிழ்ந்தான்.

3318. 'மாள்வயத தபாருள்

ஆக வந்தான்அலன்;
சூழ்வது ஓர் தபாருள் உண்டு;
இவன் தசால்லிைால்
மூள்வது ஏதம்;
அது முடியாமுைம்
மீள்வயத நலன்' என்று,
அவன் மீண்டைன்.
(எனினும்); 'மாள்வயத தபாருள் ஆக - சாேவத வநாக்ைமாை; வந்தான் அலன் - மாரீசன்
ேந்தேைாைத் வதான்ைவில்லை;சூழ்வது ஓர் தபாருள் உண்டு - இேன் திட்டமிட்ட ஒரு
வநாக்குடன் ேந்துள்ளான்; இவன் தசால்லிைால் - இேன் கூக்குரைால்;மூள்வது ஏதம் -
தீங்கு நிைழ உள்ளது; அது முடியா முைம் - அத் தீங்கு நிலைவேறுேதன் முன்வை;
மீள்வயத நலன் - திரும்பப் பர்ண சாலைலய அலடேவத நைம் பயக்கும்;" என்று
அவன் மீண்டைன் - என்று எண்ணித் திரும்பி ேரைாைான். இப்படைத்தில் அரக்ைர்
மாலயக்கு அேதார நாயைர்ைளும் இைக்ைாேதும், உயர் குடிப் பபண்ணாயினும் தயக்ை
மயக்ைங்ைளுக்கு இலரயாேதும், நுட்ப அறிவுலடயார் எத்தீலமலயயும் முன்கூட்டி
அறிேர் என்பதும் பேளிப்படுத்தப்படுதலைக் ைாண்கிவைாம்.
இராேணன் சூழ்ச்சிப் படைம்

இராமனின் அம்பால் பபாய்மான் வேடம் பைாண்டு வீழ்ந்த மாரீசன் இராமனின்

குரலில் ைதறிைான். அதலை அரக்ைனின் ேஞ்சலை எை உணராத சீலதயின் அேசரச்
பசயைால் ைாப்பியத்தில் பபரிய மாற்ைம் ஏற்படுகிைது. இதலை விளக்குேது
இப்படைம். மாரீசன் குரலை இராமன் குரல் அல்ைபேன்று உணர்ந்த இைக்குேன்,
ோளா விருந்தான். அவ்வுண்லமலய உணராத சீலத இராமனுக்குப் பபருந்தீங்கு
நிைழ்ந்ததாை அஞ்சி அழுது இராமலைக் ைாத்தற்கு உடவை பசல்ைாத இைக்குேன்வமற்
குலை கூறிைாள். அதற்கு மாைாை இராமனின் ஆற்ைலைக் கூறி இைக்குேன் சீலதக்கு
உண்லம நிலைலய எடுத்துலரத்தும், அலதக் வைளாமல் அேலைப் பழித்துத் தீயில்
விழப்வபாை, அேலளத் தடுத்து இராமனிருந்த இடத்லதத் வதடிச் பசன்ைான்.

சீலத தனிவய இருப்பலதக் ைண்ட இராேணன் தேக் வைாைத்துடன் ேந்தான்.

ேந்தேலை உண்லமத் துைவி என்வை ைருதி ேரவேற்று, இன்பமாழி கூறிைாள்.
இராேணன் இருந்தவுடன் மலை,மரம், பைலே, விைங்கு ஆகியலே அஞ்சி ஒடுங்கிை.
இராேணன் சீலதலயப் பற்றி விைே, அேள் தன் ேரைாறு கூறி அரக்ைர்ைலளயும்
இராேணலையும் இழித்துலரத்தாள். அது வைட்டு பேகுண்ட இராேணன் தன் வேடம்
நீங்கி உண்லம உருபோடு நின்ைான். பைோறு தன் பபருலமலயயும் தன்லை
அலடந்தால் சீலத பபைப் வபாகும் நைலையும் விரித்துலரத்தான். அேள் பைாண்ட
சிைத்லதயும் பபாருட்படுத்தாது அேள் அடி ேணங்கிைான். அஞ்சிய சீலத,
இராமைக்குேலரக் கூவி அலழத்தாள். இராேணன் தன் முன்லைய சாபத்லத எண்ணிச்
சூழ்ச்சி பசய்து நிைத்வதாடு பபயர்த்துச் சீலதலயத் தன் வதர் மீது லேத்துச்
பசல்ைைாைான். பைோறு சீலத அரற்றிைாள். அதுவைட்டு இராேணன் ஏளைம் பசய்து
சிரித்தான். சீலத இராேணனின் ேஞ்சலைலயக் கூறி இழித்துலரத்தாள். 'பேள்ளி
மலைலய எடுத்த வதாளால் மானுடருடன் வபார் புரியின் பழி தரும்;அலதவிட
ேஞ்சவம பபரும் பயன் தரும்' என்ைான். அதுவைட்ட சீலத அேன் ேஞ்சித்த பசயலைப்
பழித்தாள்.
இவ்ோறு, மாய மாலைக் ைாட்டி முதலில் இராமலையும் பின்ைர் மாரீசனின் மாயக்
குரைால் இைக்குேலையும் சூழ்ச்சியாைப் பிரித்துச் சீலதலய ேஞ்சை வேடம் பூண்டு
நிைத்வதாடு பபயர்த்துத் வதரில் ஏற்றிக் ைேர்ந்த இராேணனின் சூழ்ச்சிச் பசயலை
இப்படைம் கூறும் சிை பதிப்புைளில் இப் படைம் சடாயு உயிர் நீத்த படைத்தில் முன்
பகுதியாை உள்ளது.

ைலிவிருத்தம்

3319. சங்கு அடுத்த தனிக்கடல் யமனியாற்கு

அங்கு அடுத்த நிதலதம அதறந்தைம்;
தகாங்கு அடுத்த மலர்க்குைல் தகாம்பைாட்கு
இங்கு அடுத்த ததகதம இயம்புவாம்.
சங்கு அடுத்த தனிக்கடல் யமனியாற்கு - சங்குைள் பபாருந்திய ஒப்பில்ைாத ைடல்
வபான்ை நீை நிைமுள்ள திருவமனியுலடய இராமனுக்கு; அங்கு அடுத்த நிதலதம
அதறந்தைம் - பபான் மாலைத் பதாடர்ந்து வபாை இடத்தில் நிைழ்ந்த தன்லமலயச்
பசான்வைாம்; தகாங்கு அடுத்த மலர்க்குைல் தகாம்பைாட்கு - நறுமணம் பபாருந்திய
பூக்ைலளச் சூடிய கூந்தலை உலடய பூங்பைாம்பு வபான்ை சீலதக்கு; இங்கு அடுத்த
ததகதம இயம்புவாம் - இப்பன்ைை சாலையில் நிைழ்ந்த தன்லமலயச் பசால்லுவோம்.

இராமன் வமனிக்குக் ைடல் உருேைம் 'ைருங்ைடலைச் பசங்ைனிோய்க் ைவுசலை

என்பாள் பயந்தாள்' எை ேரும் (656). வமலும் 'லமவயா மரைதவமா மறிைடவைா'
எைவும் ைாணைாம் (1926). பைாங்கு - வதனும் ஆம். தலைலம என்பதற்கு
இராேணைால் பற்ைப்பட்டலம எைவும் கூறுேர்.
மைர்க்குழல் பைாம்பு - இல்பபாருள் உேலம. இது ைாப்பியத்தின்முன் நிைழ்ச்சிலயக்
கூறி இனிக் ைாப்பியத் தலைவிக்கு ேரப் வபாேலத உணர்த்தும் ைவிக் கூற்ைாம்.

சீலதயின் துயர்நிலை

3320. எயிறு அதலத்து முதை

திறந்து ஏங்கிய,
தசயிர் ததலக்தகாண்ட,
தசால் தசவி யசர்தலும்,
குயில் தலத்திதட உற்றது
ஒர் தகாள்தகயாள்,
வயிறு அதலத்து
விழுந்து மயங்கிைாள்.
எயிறு அதலத்து முதை திறந்து ஏங்கிய - பற்ைலளக் ைடித்துக் பைாண்டு குலை
வபான்ை தன் ோலயத் திைந்து (மாரீசன்) முழங்கிய; தசயிர் ததலக் தகாண்ட தசால்
தசவி யசர்தலும் - துன்பத்லத வமற்பைாண்ட ோர்த்லத சீலதயின் ைாதில் பட்டவுடன்;
குயில் தலத்திதட உற்றது ஒர் தகாள்தகயாள் - ஒரு குயில் (மரத்திலிருந்து தேறி)
நிைத்தில் விழுந்தது வபான்ை துயர் அலடந்தேளாய்; வயிறு அதலத்து விழுந்து
மயங்கிைாள் - ேயிற்றில் லையால் அடித்துக் பைாண்டு தலரயில் விழுந்து
மயக்ைமலடந்தாள்.
பசயிர் - சிைம், ேஞ்சைம், துன்பம். பசயிர் தலைக் பைாண்ட பசால் - இராமன்
அம்பிைால் பபான்மான் ேடிவிலிருந்த மாரீசன் வீழும் வபாது 'ஆ, சீவத! ஆ,
இைக்குோ!' எை இராமனின் குரலில் கூறிய ேஞ்சைம் நிலைந்த பசால் ஆம். துன்பம்
எைப் பபாருள் பைாண்டு இராமன் அம்பிைால் சாைப்வபாகும் துன்பத்தில் விலளந்த
பசால் எைவுமாம். இராமன் குரல் வபான்ை குரலில் ஆபத்து பேளிப்படவே
தலரயிலட வீழ்ந்த குயில் வபால் சீலத பபருந்துயருற்ைாள். இது இராமனிடமிருந்து
சீலத பிரிக்ைப்படுதற்கு முன்ைறி குறியாை அலமகிைது. துன்பமிகும் வபாதுபபண்ைள்
ேயிற்றிைடித்துக் பைாண்டழுேலத முன்ைர்ச் சூர்ப்பணலைப் படைத்தில் 'ேந்தாலை
முைம் வநாக்கி ேயிறு அலைத்து' (2846) எை ேந்தது ைாட்டும். முலழ - உேம
ஆகுபபயர்.
3321. ' "பிடித்து நல்கு, இவ் உதை"
எை, யபததயயன்
முடித்ததைன், முதல் வாழ்வு'
எை, தமாய் அைல்
தகாடிப் படிந்தது எை, தநடுங்
யகாள் அரா
இடிக்கு உதடந்தது எை,
புரண்டு ஏங்கிைாள்.
(சீலத) இவ்உதை பிடித்து நல்கு எை - இந்த மாலை நீவய பிடித்து எைக்குக் பைாடு
எைச் பசால்லி; யபததயயன் முதல் வாழ்வு முடித்ததைன் எை - அறிேற்ை நான்
ைணேபைாடு ோழும் குைமைளின் தலைலமயுற்ை ோழ்லே முடித்துக் பைாண்வடன்
என்றுகூறி; தமாய் அைல் தகாடிப் படிந்தது எை - பநருங்கிய தீ, ஒரு பூங்பைாடிலயப்
பற்றி எரித்தது வபாைவும்; தநடுங்யகாள் அரா இடிக்கு உதடந்தது எை - நீண்ட ேலிய
பாம்பு, இடி ஓலச வைட்டுத் தன் ேலிலம பைட்டுக் கிடந்தது வபாைவும்; புரண்டு
ஏங்கிைாள் - தலரயில் புரண்டு ேருந்திைாள்.

வபலத - வபலதப் பருேப் பபண்லணயும் குறிக்கும். இங்குப் வபலதலமப்

பண்பால் சீலத தன்லைவய குறித்துக் பைாண்டாள். முதல் ோழ்வு என்பலத ோழ்வு
முதல் எை மாற்றியும் பபாருள் ைாண்பர். இலடதல் - ேருந்துதல்.

மாரீசனின் வபாலிக் குரலைக் வைட்ட சீலத, இராமனின் உண்லமக் குரல் எைக்

ைருதித் தீப்பட்ட பூங்பைாடி வபாைவும் இடியுண்ட நாைம் வபாைவும் துன்புற்ைாள்.
உேலம இவ்ோறு அடுக்கி ேந்து சீலதயின் துன்பத்லதப் பபருக்கிக் ைாட்டும்.
உதயணன் மார்பில் மூர்ச்சித்து விழுந்தலத 'இடிவயறுண்ட நாைம் வபாை' எைப்
பபருங்ைலத கூறும் (பபருங்.2.10.112). சீேை சிந்தாமணியில் 'அருலம மாமணி நாை
மழுங்ைவோர் உருமுவீழ்ந்பதை உட்கிைர்' (242) என்ை உேலம ைாண்ை. அது வபால்
இங்கும் மாரீசன் பசால் இடியாைப்பட்டது. சீலத புரண்வடங்குேது நாைம் இடிக்கு
உலடதற்குப் பபாருந்தும். பமாய்குழற் பைாடி - அன்பமாழித்பதாலை.

3322. 'குற்றம் வீந்த குணத்தின்

எம் யகாமகன்,
மற்று அவ் வாள் அரக்கன்
புரி மாதயயால்,
இற்று வீழ்ந்தைன் என்ைவும்,
என் அயல்
நிற்றியயா, இதளயயாய்! ஒரு
நீ?' என்றாள்.
 குற்றம் வீந்த குணத்தின் எம் யகாமகன் - குற்ைம் என்பது இல்ைா நற்பண்புலட எம்
தலைேன்; மற்று அவ் வாள் அரக்கன் புரி மாதயயால் - வேறு பட்ட அந்தக் பைாடிய
அரக்ைன் பசய்த ேஞ்சைத்தால்; இற்று வீழ்ந்தைன் என்ைவும் - உயிர் அற்றுக்
கீவழவிழுந்தான் எைக் (அேன் குரைால்) வைட்ட பின்னும்; இதளயயாய்ஒரு நீ -
இராமன் தம்பியாம் நீ ஒருேனும்; என் அயல் நிற்றியயா -என் அருகில் நிற்கின்ைாவயா;
என்றாள் - (எைச் சீலத இைக்குேனிடம்) கூறிைாள்.

வீந்த - அழிந்த, வீதல் என்ைதைடியாைப் பிைந்தது. ோள் - ோட்பலடலய உலடய

எைலுமாம், 'இற்று வீழ்ந்தைன் என்ைவும் என் அயல் நிற்றிவயா' என்பதில்
'இராமனுக்கு நீ தீங்கு நிைழ்ேலத விரும்பியுள்ளாய்' என்ை குறிப்பும் பதானிக்ைக்
கூறிைாள். இச்சிறு பதாடரில் ஆழமாை பபாருள் அடங்கியிருப்பதால் இதலைக் ைம்ப
சூத்திரம் என்பர். இராமன் 'குணத்தின் எம் வைாமான்' என்ைதால் இைக்குேன் குற்ைம்
நிலைந்தேன் என்பதாம். 'ஒரு நீ' என்பது 'நீயும் ஒரு தம்பியாை இருக்கின்ைாவய' எைப்
பழித்துக் கூறியதாம். சீலதயின் பைாடுஞ் பசாற்ைலள இனிேரும் பாடல்ைளிலும் ைாண
இயலும் (3330, 3331).

'இராமனுக்குத் தீங்கு வநராது' என்று இைக்குேன் அறிவுறுத்தல்

3323. 'எண்தம ஆர் உலகினில்,

இராமற்கு ஏற்றம் ஓர்
திண்தமயார் உளர்
எைச் தசப்பற்பாலயரா?
தபண்தமயால் உதரதசயப்
தபறுதிரால்' எை,
உண்தமயான், அதையவட்கு
உணரக் கூறிைான்.
எண்தம ஆர் உலகினில் - எளிலம பபாருந்திய உைைத்தில்; இராமற்கு ஏற்றம் ஓர்
திண்தம யார் உளர் எைச் தசப்பற் பாலயரா - இராமனுக்கு மிக்ை, சிைப்புலடய ஒரு
ேலிலமயுலடயேர்இருக்கிைார் எைக் கூறுோர்ைளா?; தபண்தமயால் உதர தசயப்
தபறுதிரால் - நீர்உம் பபண்ணறிோல் இவ்ோறு கூறிவிட்டீர்; எை உண்தமயான்
அதையவட்கு உணரக் கூறிைான் - என்று உண்லம நிலைலய உணர்ந்த இைக்குேன்
அச் சீலதக்கு அறிந்து பைாள்ளும் ேலையில் எடுத்துச் பசான்ைான்.

எண்லம - எளிலம. எண் பபாருளோைச் பசைச் பசால்லி' (குைள். 424) என்ை

பதாடரால் அறியைாம். எண்ணிக்லையும் ஆம். உண்லமயான் என்பதுபபான்மாலைப்
பபாய்ம் மாபைன்ை உண்லமலய உணர்ந்தேனுமாம், என்றும் இராமனுக்கு
உண்லமவயாடிருப்பேன் எைவும் ஆம். அலையேட்கு - அலை + அேட்கு எைக்
பைாண்டு தன் அன்லைவபான்ை சீலதக்கு என்றும் உலரப்பர். இனி உைைத் தாய்
எைவும் கூறுேர்.
3324. 'ஏழுயம கடல், உலகு
ஏழும் ஏழுயம,
சூழும் ஏழ் மதல, அதவ
ததாடர்ந்த சூைல்வாய்
வாழும் ஏதையர் சிறு வலிக்கு,
வாள் அமர்,
தாழுயம இராகவன்
தனிதம? ததயலீர்!
ததயலீர்! - தாவய!; கடல் ஏழுயம - ஏழு ைடல்ைளும்; உலகு ஏழும் ஏழுயம -
பதிைான்கு உைைங்ைளும்; சூழும் ஏழ் மதல - சூழ்ந்துள்ள ஏழு மலைைளும்; அதவ
ததாடர்ந்த சூைல் வாய் - அேற்லைப் பின் பதாடர்ந்த இடங்ைளில்; வாழும் ஏதையர்
சிறுவலிக்கு - ோழ்கின்ை எளிவயாரின் அற்ப பைத்திற்கு;இராகவன் தனிதம வாள்
அமர் தாழுயம - இராமனின் தனிப்பட்டு நின்ை நிலையிலுள்ள வீரம் பைாடிய வபாரில்
தாழ்வுபட்டு விடுமா? (விடாது).
அண்டங்ைளிலும் ைடல்ைளிலும் மலைைளிலும் வேறு எங்கும் ோழும்
உயிரிைங்ைளின் துலணயில்ைாமவை பேல்லும் ஆற்ைல் பைாண்டேன் இராமன்
என்பலத இது ைாட்டும். இராமன் திைலைப் பின்ைர் ோலியும் 'கூட்டு ஒருேலரயும்
வேண்டாக் பைாற்ைே!' (4023)என்பதால் பேளிப்படுத்துோன்.

ோள் - பைாடுலமலயக் குறித்தது. முன்ைரும் 'ோள் அரக்ைன்' (ைம்ப. 3322) எை

ேந்துளது.

ஏழும் எை ேந்தது முற்றும்லம. ஏழுவம எை ேந்த ஏைாரம் எண்ணுப் பபாருள்

பைாண்டது.

3325. 'பார் எை, புைல் எை,

பவை, வான், கைல்,
யபர் எதைத்து, அதவ, அவன்
முனியின் யபருமால்;
கார் எைக் கரிய அக்
கமலக் கண்ணதை
யார் எைக் கருதி, இவ்
இடரின் ஆழ்கின்றீர்?
பார் எை - பூமியும்; புைல் எை - நீரும்; பவை(ம்) வான் கைல் யபர் எதைத்து அதவ -
ைாற்றும் ோைமும் தீயும் எைப் பபயர் பைாண்டலேஎவ்ேளவு உண்வடா அலே
அலைத்தும்; அவன் முனியின் யபருமால் - இராமன் சிைந்தவுடன் நிலை பைடும்
ஆதைால்; கார் எைக் கரிய அக்கமலக் கண்ணதை - வமைம் வபான்று ைருநிைம் பைாண்ட
அந்தத் தாமலர வபாலும் சிேந்த ைண்ணுலடயேலை;யார் எைக் கருதி இவ்இடரின்
ஆழ்கின்றீர் - யார் என்று எண்ணி இத்துன்பக் ைடலில் அழுந்துகின்றீர்?
 மண் முதல் தீ ேலர ஐம்பூதங்ைலளயும் குறித்துப் பின் அேற்லையும் அடக்கி ஆளும்
திைலுலடயேன் இராமன் எை ேலியுறுத்திக் கூறிைான் இைக்குேன். 'ைமைக்
ைண்ணலைக் லையினில் ைாட்டிைாள்' எைக் ைரன் ேலதப் படைத்திலும் இராமன்
குறிப்பிடப்படுகிைான் (2889). அவயாத்தியா ைாண்ட மந்திரப் படைத்திலும் 'புண்டரீைக்
ைண் புரேைன்' எைக் குறிக்ைப் பபறுோன்இராமன் (1363). இங்குச் சீலதக்கு இராமனின்
அேதார இரைசியத்லதக் கூறிைான் எைலும் ஆம்.

எை என்று முதைடியில் ேந்தலே எண்ணுப் பபாருளை. மூன்ைாமடியில் ேந்த எை

என்பது உேம உருபு. நான்ைாமடியில் ேந்த எை என்பது பசயபேன் எச்சம்.

3326. 'இதடந்துயபாய் நிசிசரற்கு, இராமன்,

எவ்வம் வந்து
அதடந்த யபாது அதைக்குயம?
அதைக்குமாம் எனின்,
மிதடந்த யபர் அண்டங்கள்,
யமல, கீைை,
உதடந்துயபாம்; அயன் முதல்
உயிரும் வீயுமால்.
இராமன் நிசிசரற்கு இதடந்து யபாய் - இராமன் அரக்ைனுக்கு ேலி ஒடுங்கிப், பின்
ோங்கி; எவ்வம் வந்து அதடந்த யபாது அதைக்குயம - துன்பம் ேந்து வசர்ந்த சமயத்தில்
(பிைலரத் துலணக்குக்) கூப்பிடுோவைா? (மாட்டான்); அதைக்குமாம் எனின் - கூப்பிட
வநருமாைால்; மிதடந்த யபரண்டங்கள் யமல கீைை உதடந்துயபாம் - பநருங்கிய
பபரிய அண்டங்ைபளல்ைாம் வமல் கீழைோய் அழிந்து வபாய்விடும்; அயன் முதல்
உயிரும் வீயும் - பிரமன் முதைாை உயிர்ைளும் அழியும், ஆல் - ஈற்ைலச.

இலடதல் - வதாற்றுப்வபாதல் என்றுமாம். நிசிசரன் - இரவில் சஞ்சரிக்கும் அரக்ைன்.

அண்டப் பபருபேளியில் பல்வேறு உைைங்ைள் பநருங்கியிருப்பலத 'மிலடந்த' எைச்
சுட்டிைான். எவ்ேம் - துன்பம்.இராமன் எல்ைா அண்டங்ைளிலுள்ள எல்ைாப்
பபாருள்ைளிலும் உள்ளும் புைமும் ைைந்துள்ளேன் என்பலத முதலில் கூறிைான்
இைக்குேன். அதைால் அேனுக்கு ஒரு தீங்கு வநரிடின் எல்ைாம் அழிந்திருக்கும்;
அவ்ோறு அழியாததால் இராமனுக்கு எந்தத் தீங்கும் ேரவில்லை என்பலத
உணர்த்திைாைாம். 8

3327. 'மாற்றம் என் பகர்வது?

மண்ணும் வாைமும்
யபாற்ற, வன் திரிபுரம்
எரித்த புங்கவன்
ஏற்றி நின்று எய்த வில்
இற்றது; எம்பிரான்
ஆற்றலின் அதமவது ஓர்
ஆற்றல் உண்தமயயா?
பகர்வது மாற்றம் என் - (இராமன் ஆற்ைல் குறித்து) வமலும் பசால்லும் ோர்த்லத
யாதுளது?; மண்ணும் வாைமும் யபாற்ற - மண்ணுைகும் விண்ணுைகும் புைழ; வன்
திரிபுரம் எரித்த புங்கவன் - ேலிய மூன்று வைாட்லடைலள எரித்த சிேபபருமான்; ஏற்றி
நின்று எய்த வில் இற்றது - நாவணற்றி நின்று அம்பபய்யும் வில்லை (சீலதயின்
திருமணத்தின் வபாது) முறித்திட்டது; எம்பிரான் ஆற்றலின் அதமவது ஓர் ஆற்றல்
உண்தமயயா - எம் தலைேைாம் இராமனின் ேல்ைலமலயக் ைாட்டிலும்
பபாருத்தமாை ஒரு ேலிலம உள்ளவதா? (இல்லை).

புங்ைேன் - ஆண்ைளில் சிைந்தேன், ைாலள ோைைத்லத உலடயேன் என்றும்

உலரப்பர். சிேபபருமான் லையிபைடுத்து நாவணற்றிப் பலை பேன்ை ேலிய வில்
இராமன் ேலிலமக்கு ஆற்ைாமல் முறிந்தது. இதலைக் ைண்ணாரக் ைண்ட சீலத
இராமனின் ஆற்ைல் பற்றி ஐயப்படக் கூடாது என்றும். அேளுக்குத் தான் வேபைன்ை
பசால்ை இருக்கிைது என்றும் குறிப்பாைக் கூறிைான் இைக்குேன். இதலை 'மாற்ைம்
என் பைர்ேது?' என்ை பதாடர் சுட்டும்; ஏவதனும் கூறின் அது மிலையாம் என்பதும்
பேளிப்படும்.

3328. 'காவலன், ஈண்டு நீர்

கருதிற்று எய்துயமல்,
மூவதக உலகமும் முடியும்;
முந்து உள
யதவரும், முனிவரும்
முதல தசவ்வியயார்
ஏவரும், வீழ்ந்துளார்; மற்று
அறமும் எஞ்சுமால்.
காவலன் ஈண்டு நீர் கருதிற்று எய்துயமல் - இராமன் இப்பபாழுது நீவிர்
எண்ணியதாை அழிலே அலடோபைன்ைால்; மூவதக உலகமும் முடியும் - வமல்
உைைம் மண்ணுைைம் பாதைம் ஆகிய மூன்று உைைங்ைளும் அழிந்து வபாய் விடும்;
முந்து உள யதவரும் முனிவரும் முதல தசவ்வியயார் ஏவரும் வீழ்ந்துளார் - பதான்லமக்
ைாைம் முதல் உள்ள வதேர்ைளும் முனிேர்ைளும் முதன்லமயாைக் பைாண்ட சிைந்தேர்
யாேரும்அழிந்திருப்பர்; மற்று அறமும் எஞ்சும் - அது மட்டுமன்றி அைமும் அழியும்;
ஆல் - ஈற்ைலச.

ைாேைன் - தன்லைத் தாவை ைாக்கும் ேல்ைலம உலடயேன். நீர் ைருதிற்று - இராமன்

இைந்தான் எைச் சீலத எண்ணியது அதலைச் பசால்ை விரும்பாமல் மலை பபாருளாை
நீர் ைருதிற்று எைக் கூறுகிைான் இைக்குேன். எஞ்சும் என்பது அழியும் என்ை பபாருளில்
'ேழி எஞ்சல் எஞ்ஞான்றும் இல்' (குைள். 44) எை ேரும். முழு முதற்பபாருளாம்
இராமன் அழியின் வதேர் முனிேர் பசவ்விவயார் யாேரும் வீழ்ேதுடன் அைமும்
அழியும் என்று உறுதியாை உலரக்கிைான் இைக்குேன்.
 அைமும் - சிைப்பும்லம.

3329. 'பரக்க என் பகர்வது?

பகழி, பண்ணவன்
துரக்க, அங்கு அது பட,
ததாதலந்து யசார்கின்ற
அரக்கன் அவ் உதர எடுத்து
அரற்றிைான்; அதற்கு
இரக்கம் உற்று இரங்கலிர்; இருத்திர்
ஈண்டு' என்றான்.
பரக்க என் பகர்வது - விரிோை (யான் வமலும்) என்ை பசால்ேது?; பண்ணவன் பகழி
துரக்க - தலைேைாம் இராமன் அம்பிலை எய்ய; அங்கு அதுபட - மான் பசன்ை
அவ்விடத்து அதன் மீது அவ்ேம்பு லதத்த; ததாதலந்து யசார்கின்ற அரக்கன் அவ் உதர
எடுத்து அரற்றிைான் - தன் ஆற்ைல் அழிந்து வீழ்கின்ை அந்த இராக்ைதன் இராமன்
குரலில் கூறிய பசாற்ைலள உரக்ைக் கூவிைான்; அதற்கு இரக்கம் உற்று இரங்கலிர் -
அதற்ைாைக் ைேலை பைாண்டு ேருந்தி அழ வேண்டாம்; ஈண்டு இருத்திர் என்றான் -
இங்குக் ைேலைப்படாது இருப்பீராை என்று இைக்குேன் கூறிைான்.
பண்ணேன் - ைடவுள், வமவைான். இராமன் எய்த அம்பு பட்டு மரிக்கும் அரக்ைன்
இைக்கும் வபாது ேஞ்சைக் குரைால் கூறிய பசாற்ைலள உண்லமயாை நம்பி ேருந்தி அழ
வேண்டாம் எைத் வதற்றிைான், இைக்குேன். பதாலைந்து வசார்கின்ை என்ை பதாடலரச்
வசார்ந்து பதாலைகின்ை எைப் பிரித்துப் பபாருள் ைாண்பதுமுண்டு.
சீலத ைடுஞ்பசால் பசப்பலும், இைக்குேன் ஏைலும்

3330. என்று அவன் இயம்பலும்,

எடுத்த சீற்றத்தள்,
தகான்றை இன்ைலள்,
தகாதிக்கும் உள்ளத்தள்,
'நின்ற நின் நிதல, இது, தநறியிற்று
அன்று' எைா,
வன் தறுகண்ணிைள்,
வயிர்த்துக் கூறுவாள்:
என்று அவன் இயம்பலும் - என்று இைக்குேன் கூைலும்; எடுத்த சீற்றத்தள் -
பபாங்கிய வைாபத்தேளும்; தகான்றை இன்ைலள் - தன்லைக் பைான்ைது வபான்ை
துன்பத்லத அலடந்தேளும்; தகாதிக்கும் உள்ளத்தள் - பைாதிக்கின்ை
மைமுலடயேளும் ஆை; வன்தறு கண்ணிைள் - ேலிய அஞ்சாலம உலடய சீலத;
நின்றநின் நிதல இது தநறியிற்று அன்று எைா - (இைக்குேலை வநாக்கி,
'இராமனுக்குற்ை தீங்லைக் வைட்டும் அேற்கு உதேச் பசல்ைாது) இங்கு நின்ை
உன்னுலடய இந்த நிலை நீதிமுலைப்பட்டது அன்று' என்று; வயிர்த்துக் கூறுவாள் -
பலை பாராட்டிச் பசான்ைாள்.

பைான்ைை - பைான்ைது வபான்ை, பைான்ைன்ை இன்ைா பசயினும் (குைள். 109) என்று

ேருதலை ஒப்பிடைாம். சீலத, தன்லை இைக்குேன் பைான்ைது வபாை ேந்த
துன்பத்திைள் எை உலரப்பர். இந்நிலைலயச், சீலத ோயிைாைவே சுந்தர ைாண்டக்
ைாட்சிப் படைத்தில் 'இளேலை எண்ணைா விலைவயன் பசான்ை ோர்த்லத வைட்டு
அறிவு இைள் எைத் துைந்தாவைா?' (5082) என்பதால் உணரைாம்.

3331. 'ஒரு பகல் பைகிைார்

உயிதர ஈவரால்;
தபருமகன் உதலவுறு தபற்றி
யகட்டும், நீ
தவருவதல நின்றதை; யவறு என்?
யான், இனி,
எரியிதடக் கடிது வீழ்ந்து இறப்தபன்,
ஈண்டு' எைா,
ஒரு பகல் பைகிைார் உயிதர ஈவர் - ஒரு நாள் மட்டும் பழகிை ேராயினும்
அன்புலடவயார் தாம் பழகியேர்க்ைாைத் தம் உயிலரயும் பைாடுத்து உதவி புரிேர்; நீ
தபருமகன் உதலவுறு தபற்றி யகட்டும் தவருவதல நின்றதை - (மாைாை) நீவயா
இராமன் அழிேலடந்தான் எனும் தன்லமலயக் ைாதால் வைட்டும் அஞ்சாமல்
நின்ைாய்; யவறுஎன் - இனி எைக்கு வேறு ேழி யாது?; இனியான் எரியிதடக் கடிது
வீழ்ந்து இறப்தபன் ஈண்டு எைா - இனிவமல் நான் தீயில் விலரந்து விழுந்து சாவேன்
இவ்விடத்வத என்று கூறி...,ஆல் - அலச. ஒரு நாள் பழகினும் உயிலர ஈயும்
என்பதற்குக் குைன்இராமனுடன் ேைம் பசல்ைத் துணிந்தலம சான்ைாகும்
(1993).பபருமைன் - ஆண்ைளில் சிைந்வதான். பைல் - நாள், 'ஒல்லைபைாடாஅ பதாழித்த
பைலும் (நாைடி. 169) எை ேருதல் ைாண்ை. 1

3332தாமதர வைத்திதடத்
தாவும் அன்ைம்யபால்,
தூம தவங் காட்டு எரி
ததாடர்கின்றாள் ததை,
யசம விற் குமரனும்
விலக்கி, சீறடிப்
பூ முகம் தநடு நிலம்
புல்லி, தசால்லுவான்:
தாமதர வைத் திதடத் தாவும் அன்ைம் யபால் - பசந்தாமலரக் ைாட்டில் தாவிச்
பசல்லும் அன்ைப் பைலே வபாை;தூம தவங்காட்டு எரி ததாடர்கின்றாள் ததை - புலை
கூடிய பைாடிய ைாட்டில் எரியும் தீயில் பாயும் சீலதலய; யசமவிற் குமரனும் விலக்கி-
பாதுைாேலுக்குரிய வில்வைந்திய இைக்குேனும் தடுத்து; சீறடிப் பூ முகம் தநடுநிலம்
புல்லி(ச்) தசால்லுவான் - (சீலதயின்) சிற்ைடிைளாம் தாமலர மைர்ைளுக்கு எதிவர
பநடிய தலரலயத் தழுவி வீழ்ந்து பின்ேருமாறு கூறுோன்.

ைாட்டுத் தீக்குத் தாமலரயும் சீலதக்கு அன்ைமும் உேலம. ைாபடல்ைாம் தீப்பற்றிய

வதாற்ைம் தாமலரக் ைாடாைத் பதரிகிைது. இதுவபான்வை யுத்த ைாண்ட மீட்சிப்
படைத்திலும் 'நீத்த அரும் புைலிலட நிேந்த தாமலர ஏய்ந்த தன் வைாயிவை எய்துோள்
எைப்பாய்ந்தைள்' (10036) எை ேருதலையும் ஒப்பிட்டுணரைாம். வசம வில்என்பது
இராமன் சீலத ஆகிவயார் நைத்லதப் பாதுைாக்கும் பணிலய வமற் பைாண்ட வில்
எைவும் ஆம். பபண்ைளின் அடி சிறிதாயிருப்பது அழகுக்ைலடயாளம். சீலதயின்
திருேடிைலளத் பதாடாமல் அேற்றின் முன்னுள்ள நிைத்தில் இைக்குேன் வீழ்ந்து
ேணங்கியது அேனுலடய தூய்லமலய உணர்த்தும். குமரன் என்பது இலளயேன்
என்றும், சீலதயிடம் பைாண்ட, மைன் அன்லபயும் குறிக்கும்.

3333. 'துஞ்சுவது என்தை? நீர் தசான்ை

தசால்தல யான்
அஞ்சுதவன்; மறுக்கிதலன்; அவலம்
தீர்ந்து இனி,
இஞ்சு இரும்; அடியயைன்
ஏகுகின்றதைன்;
தவஞ் சிை விதியிதை
தவல்ல வல்லயமா?
துஞ்சுவது என்தை - (நீர்) இைத்தல் ஏன்?; நீர் தசான்ை தசால்தல யான் அஞ்சுதவன்
மறுக்கிதலன் - நீர் கூறிய பசாற்ைலள நான் வைட்டுப் பயப்படுகிவைன் உம்
ைட்டலளலய மறுக்ை மாட்வடன்; அவலம் தீர்ந்து இனி இஞ்சு இரும் - துன்பம் நீங்கி
இங்வைவய இருங்ைள்; அடியயைன்ஏகுகின்றதைன் - அடிவயன் பசல்கின்வைன்;
தவஞ்சிை விதியிதை தவல்ல வல்லயமா - பைாடிய வைாபமுள்ள ஊழிலை பேல்ை
ேல்ைலமயுலடயேர்ைவளா நாம்? (அல்வைாம்)

துஞ்சுதல் - இைத்தல்; மங்ைை ேழக்கு. அேைம் - துன்பம். தீயிற் பாயச் பசன்ை

சீலதலயத் தடுத்த இைக்குேன் 'நீர் இைப்பாவைன்' என்ைான். அேள் அடி வீழ்ந்த
பசயைாலும், தன் பணிலேக் ைாட்டிைான். ஊழிற் பபரு ேலியாவுள ைாண்ை. இவத
இைக்குேன் 'விதிக்கும் விதியாகும் என் விற்பைாழில் ைாண்டி' (130) என்று கூறியது
ஒப்பு வநாக்ைத்தக்ைது. பேஞ்சிைம் எைக் குறித்ததால் இது தீவிலைஎைப்படும்.

இங்கு என்பது 'இஞ்சு' எை எதுலை வநாக்கித் திரிந்த வபாலி.

3334. 'யபாகின்யறன் அடியயைன்; புகுந்து

வந்து, யகடு
ஆகின்றது; அரசன்தன்
ஆதண நீர் மறுத்து,
"ஏகு" என்றீர் இருக்கின்றீர் தமியிர்'
என்று, பின்
யவகின்ற சிந்ததயான்
விதடதகாண்டு ஏகிைான்.
அடியயைன் யபாகின்யறன் - அடிவயன் இப்வபாவத பசல்கின்வைன்; யகடு புகுந்து
வந்து ஆகின்றது - பபரிய தீங்கு ேலிந்து நம்மிடம் ேந்துள்ளது; அரசன் தன் ஆதண நீர்
மறுத்து ஏகு என்றீர் - இராமன் எைக்கிட்ட ைட்டலளலய நீங்ைள் ைடந்து என்லைப்
'வபா' என்று பசால்கின்றீர்ைள்; தமியிர் இருக்கின்றீர் - துலணயின்றித் தனிவய
இருக்கின்றீர்ைள்; என்று பின் யவகின்ற சிந்ததயான் விதட தகாண்டு ஏகிைான் - எைக்
கூறிப்பின் துயரால் பேந்து துடிக்கும் மைத்லதயுலடய இைக்குேன் சீலதயிடம்
அனுமதி பபற்றுச் பசன்ைான்.

இராமன் சீலதலயக் ைாக்குமாறு ஆலணயிட்டது 'ைான் இயல் மயில் அன்ைாலளக்

ைாத்தலை இருத்தி' என்ை பாடலில் (3204) பதரிகிைது. அதலை மீறுமாறு சீலத
கூறுேதால் அதைால் ேரும் தீங்குக்கு அேவள பபாறுப்பு என்பலத இைக்குேன்
சுட்டிைான். 'எரியிலடக் ைடிது வீழ்ந்து இைப்பபன் ஈண்டு' (3331) எைக் கூறிய சீலதயின்
பமாழி இைக்குேலை இவ்ோறு பசயல்படச் பசய்தது ’நின்ை நின்நிலை, இது,
பநறியிற்று அன்று’ எைச் சீலத கூறிய சுடு பமாழியால் (3330) 'வேகின்ை சிந்லத யான்'
ஆயிைான், இைக்குேன்.

3335. 'இருப்தபயைல், எரியிதட

இறப்பரால் இவர்;
தபாருப்பு அதையானிதடப்
யபாதவயை எனின்,
அருப்பம் இல் யகடு வந்து
அதடயும்; ஆர் உயிர்
விருப்பயைற்கு என் தசயல்?'
என்று, விம்மிைான்.
இருப்தபயைல் எரியிதட இவர் இறப்பர் - (சீலத கூறியோறு வபாைாமல்)
இங்கிருப்வபைாயின் தீயிவை பிராட்டியார் வீழ்ந்து சாோர்; தபாருப்பு
அதையானிதடப் யபாதவயை எனில் - மலை வபான்ைஇராமனிடம் பசல்வேைாயின்;
அருப்பம் இல் யகடு வந்து அதடயும் - ைாேலில்ைாத தீங்கு பிராட்டிக்கு ேந்து வசரும்;
ஆர்உயிர் விருப்பயைற்கு என் தசயல் என்று விம்மிைான் - அரிய உயிர் மீது
ஆலசயுலடய எைக்கு எச் பசயல் பசய்ேது எை எண்ணி ஏங்கிைான். ஆல் - அலச.

இராமனுக்கு மலை உேலம ஆகிைது. இதலை அருப்பம் - அற்பம் எைவுமாம்

தலடயுமாம். ஆருயிர் விருப்பவைன் என்பதால் உயிலர மாய்த்துக் பைாள்ள எண்ணும்
எண்ணம் குறிப்பாைப் புைப்படுகிைது. இதைால் இைக்குேன் தன்லைவய
பேறுக்கும் மைநிலை உள்ளேன் என்பது பதரிகிைது.
3336. 'அறம்தைால் அழிவு இலது
ஆகல் ஆக்கலாம்;
இறந்துபாடு இவர்க்கு உறும்,
இதனின் இவ் வழித்
துறந்து யபாம் இததையய துணிதவன்;
ததால் விதைப்
பிறந்து, யபாந்து, இது படும்,
யபததயயன்' எைா,
அறம் தைால் அழிவு இலது ஆகல் ஆக்கலாம் - தருமத்தால் மட்டுவம அழிவு
இல்ைாலமலய ஆக்குேது முடியும்; இறந்து பாடு இவர்க்கு உறும் - (சீலத விருப்பப்படி
வபாைாமல்) நான் இங்கு (இருந்தால்) பிராட்டி இைந்து வபாேது உறுதி (ஆதைால்);
இதனின் இவ்வழித் துறந்து யபாம் இததையய துணிதவன் - இவ்விடத்திலிருந்து
பசல்லும் இச் பசயலைச் பசய்யவே துணிவேன்; ததால் விதைப் பிறந்து யபாந்து
இதுபடும் யபததயயன் எைா - பழவிலையின் பயைாைப் பிைந்து இத்துன்பத்லத
அலடயும் அறிவிைாத நான் எை எண்ணி,

தருமம் சீலதலயக் ைாப்பாற்ைட்டும் என்ை நம்பிக்லை இைக்குேன் உள்ளத்தில்

இருந்தலத இது ைாட்டும். நான் இருந்தால் இைப்பாள், எைவே இவ்விடம் விட்டு
அைல்ேவத நல்ைது எை இைக்குேன் துணிந்தான். சீலதலயக் ைாேல் ைாத்து அண்ணன்
ஆலண ேழி நிற்பதா சீலத பசான்ைபடி பசல்ேதா எைச் பசய்ேதறியாது
திலைக்கின்ைலமயால் தன்லைப்’வபலதவயன்' என்ைான். அைத்தின் ைாேலும் விதியின்
ேலிலமயும் ஒருங்வை இைக்குேன் எண்ணத்தில் பேளிப்படுகின்ைை.

3337. 'யபாவது புரிவல் யான்;

புகுந்தது உண்டுஎனின்,
காவல்தசய் எருதவயின்
ததலவன் கண்ணுறும்;
ஆவது காக்கும்' என்று
அறிவித்து, அவ் வழி,
யதவர் தசய் தவத்திைால்
தசம்மல் ஏகிைான்.
யான் யபாவது புரிவல் - நான் பசல்வேன்; புகுந்தது உண்தடனின் - (ஏவதனும் தீயது)
வநர்ேது உண்டாைால்; காவல் தசய் எருதவயின் ததலவன் கண்ணுறும் ஆவது காக்கும்
- ைாேல் புரிகின்ை ைழுைரசன் சடாயு ைண்டு தன்ைாலியன்ை அளவு பாதுைாப்பான்;
என்று அறிவித்து - எைச் சீலதயிடம் கூறி;தசம்மல் யதவர் தசய் தவத்திைால் அவ்வழி
ஏகிைான் - இைக்குேன் வதேர்ைள் பசய்த தேத்திைால் (இராமன் மாலைத் பதாடர்ந்த)
அந்த ேழியில் பசன்ைான்.
 'ைாேல் பசய் எருலேயின் தலைேன்' என்பது சடாயுலேச் சுட்டும். சடாயு ைாண்
படைத்தில் 'நீவிரும் நல்நுதல் தானும் இக் ைாட்டில் லேகுதிர்; ைாக்கு பேன் யான்'
என்ை பமாழிைள் (2727) இதலை ேலியுறுத்தும். இைக்குேன் சீலதலயத் தனிவய
விட்டுச் பசல்ைவும் அப்வபாது இராேணன் அேலளக் ைேர்ந்து பசல்ைவும் அதைால்
அேனும் அேன் குைமும் மாளவும் பசய்ததற்கு அடிப்பலட வதேர்ைள் பசய்த
தேமாகும்.

இைக்குேன் பபயர்ந்ததும், இராேணன் தேக் வைாைத்துடன் வதான்றுதல்

3338. இதளயவன் ஏகலும்,

இறவு பார்க்கின்ற
வதள எயிற்று இராவணன்,
வஞ்சம் முற்றுவான்,
முதள வரித் தண்டு ஒரு
மூன்றும், முப் பதகத்
ததள அரி தவத்தவர்
வடிவம், தாங்கிைான்.
இதளயவன் ஏகலும் - இைக்குேன் அவ்ோறு பசன்ைதும்; இறவு பார்க்கின்ற வதள
எயிற்று இராவணன் - இைக்குேன் நீங்கிச்பசல்ேலதஎதிர் பார்த்திருந்த ேலளந்த
பற்ைலளயுலடய இராேணன்; வஞ்சம்முற்றுவான் - தான் ைருதிய ேஞ்சைச் பசயலைச்
பசய்து முடிப்பதற்ைாை; வரிமுதளத்தண்டு ஒரு மூன்றும் - ேரிந்து ைட்டிய மூங்கில்
தண்டுைள் ஒரு மூன்லையும்; முப்பதகத்ததள அரிதவத்தவர் வடிவம் தாங்கிைான் -
ைாமம் பேகுளி மயக்ைம் எனும் மூன்று உட்பலையாம் ைட்டுைலள அறுத்த தே
ேடிலேயும் ஏற்றுக் பைாண்டான்.

இைவு - நீக்ைம். ேலள எயிறு - ேலளந்த பல். அரக்ைர்க்கு இத்தலைய பற்ைள் உண்டு.
முலள ேரித் தண்டு ஒரு மூன்று - முக்வைால் அல்ைது திரிதண்டம் எைப்படும்.
மைப்பலையாம் ைாமம் பேகுளி மயக்ைம் ஆகியேற்லை அடக்கியேர் என்பலத
இத்திரிதண்டம் குறிக்கும். 'துைவிைலள முக்வைாற் பைேர்' என்பர் முன்லைவயார்.
நூவைைரைம் முக்வைால் மலணவய ஆயுங்ைாலை அந்தணர்க்குரிய (பதால். பபாருள்
மரபியல். 71) எைத் பதால்ைாப்பியம் கூறும். 'ைற்வைாய்த் துடுத்த படிேப் பார்ப்பான்
முக்வைாைலச நிலை' என்பது முல்லைப் பாட்டு (37 - 38). 'உலரசான்ை முக்வைால்' எைக்
ைலித்பதாலையில் ைாணைாம்.

3339. ஊண் இலைாம் எை

உலர்ந்த யமனியன்;
யசண் தநறி வந்தது ஓர்
வருத்தச் தசய்தகயன்;
பாணியின் அளந்து இதச
படிக்கின்றான் எை,
வீதணயின் இதசபட
யவதம் பாடுவான்.
ஊண் இலைாம் எை உலர்ந்த யமனியன் - உணவு இல்ைாதேன் எைக் கூறும்படி ேற்றிக்
ைாய்ந்த உடலை உலடயேைாயும்; யசண் தநறி வந்தது ஓர் வருத்தச் தசய் தகயன் -
பநடுந்தூரம் நடந்து ேந்தது வபான்று பபருந்துன்பத்லத பேளிப்படுத்தும் பசயலை
உலடயேைாயும்; பாணியின் அளந்து இதச படிக்கின்றான் எை - தாளத்தால்
ேலரயறுத்து இலசப் பாடலைப் பாடுபேன் வபாை; வீதணயின் இதசபட யவதம்
பாடுவான் - வீலண இலச வபாைச் சாம வேதப் பாடல் பாடுபேைாயும் ஆைான்.

ஊண் - உணவு. பாணி - லை; இங்குக் லையில் உள்ள தாளத்திற்கு ஆகுபபயராய்

ேந்தது. பாட்டு என்பாருமுளர். வேதம் எைக் குறிப்பிடினும் நான்கு வேதங்ைளில்
பாடலிற் சிைந்தது சாமவேதம் ஆதலின் அதுவே பைாள்ளப்பட்டது. வீலணயின்
இலசபட என்பதற்கு வீலண இலச ஒப்பாைாமல் கீழ்ப்படும் ேலையில் எைவும்
பைாள்ளைாம். இராேணன் வேதத்தில் ேல்ைேன் என்பலத முன்ைர் ேந்த 'பசால் ஆய்
மலை ேல்வைாய்' (3246) என்ை பதாடரால் அறியைாம். பின்ைரும் மந்திரத் தருமலை
லேகு நாவிைான்' (3359) எை ேரும் பதாடரிலும் ைாணைாம். 21

3340. பூப் தபாதி அவிழ்ந்தை

நதடயன்; பூதலம்
தீப் தபாதிந்தாதமை
மிதிக்கும் தசய்தகயன்;
காப்பு அரு நடுக்குறும்
காலன், தகயிைன்;
மூப்பு எனும் பருவமும்
முனிய முற்றிைான்.
பூப் தபாதி அவிழ்ந்தை நதடயன் - பூவின் இதழ்ைள் பமன்லமயாை விரிந்தாற்
வபாலும் நலடயுலடயேைாைவும்; பூதலம் தீப் தபாதிந்தாதமை மிதிக்கும் தசய்தகயன்
- நிைம் பநருப்பால் நிலைந்துள்ளது வபாலும் ைாைால் பட்டும்படாமலும் அடிலேத்து
நடப்பேைாைவும்; காப்பு அரு நடுக்குறும் காலன் தகயிைன் - ைாக்ை இயைாமல்
நடுக்ைங் பைாண்ட ைால்ைலளயும் லைைலளயும் உலடயேைாைவும்; மூப்பு எனும்
பருவமும் முனிய முற்றிைான் - முதுலமப் பருேமும் பிைர் ைண்டு பேறுக்கும்
ேலையில் முதியேைாைவும் ஆைான் (இராேணன்).

பபாதி - இதழ், அரும்பு மைர்கின்ை பபாதியவிழ் ோன் பூ (குறுந். 330) பபாதியவிழ்

பூ மரம் (பபருங். 1.51.5) எைப் பிை நூல்ைளிலும் 'பபாதியிலை நகுேை புணர்முலை'
(75) எை இந் நூலிலும் ேருேது ைாண்ை. அரும்பு மைரும் வபாது மிை பமதுோை
அவிழ்தல் வபாை பமதுோை அடி எடுத்து லேப்பலதப் பிைரறியாமல் நடப்பேன்.
குறுநலடயும் குந்தி நடத்தலும் அந்தணர்க்கியல்பு என்பர். முதுலமலயக் ைண்டு பிைர்
பேறுப்பலத 'ஊமைார் ைண்ட ைைவிலும் பழுதாய் ஒழிந்தை ைழிந்த அந்நாள்ைள்'
(பபரிய திருபமாழி 1.1.3) என்பதும் ஒப்பிடற்குரியது. முற்றிய மூப்பு தன்லைவய
பேறுக்ைஎைவும் அலமயும். தீப் பபாதிந்ததாபமை என்பது
தீப்பபாதிந்தாபமைநின்ைது.

3341. தாமதரக் கண்தணாடு ஏர்

தவத்தின் மாதலயன்;
ஆதமயின் இருக்தகயன்;
வதளந்த ஆக்தகயன்;
நாம நூல் மார்பிைன்;
நணுகிைான் அயரா-
தூ மைத்து அருந்ததி
இருந்த சூைல்வாய்.
தாமதரக் கண்தணாடு ஏர் தவத்தின் மாதலயன் - தாமலர மணிைளாைாை அழகிய
தேத்திற்குரிய மாலை அணிந்தேைாய்; ஆதமயின் இருக்தகயன் - ஆலம வபால் ஐந்து
பபாறிைலள அடக்கியேன் வபான்ை வதாற்ைமுலடயேைாய்; வதளந்த ஆக்தகயன்-
கூனிய உடம்லபயுலடயேைாய்; நாமநூல் மார்பிைன் - பபருலம பபாருந்திய
பூணூலை அணிந்த மார்லப உலடயேைாய் இராேணன்;தூமைத்து அருந்ததி இருந்த
சூைல் வாய் நணுகிைான் - மாசற்ை மைமுள்ள அருந்ததி வபான்ை சீலத இருந்த பன்ை
சாலை இடத்லத ேந்தலடந்தான். அயரா - அலச.
ஆலமயின் இருக்லை - ஆலம மலை எைக் கூறி அதன் ஓட்டால் அலமந்தது என்பர்.
நாமம் - பபருலம, 'நாமநீர் அவயாத்தி'(1307) எைப் பாை ைாண்டத்தில் இப் பபாருளில்
ேரும். சீலதயின் தூய ைற்புக்கு அருந்ததிவய உேலமயாைப் பயன்பட்டுள்ளலம
ைாப்பிய மரபாகும். 'தீதிைா ேட மீனின் திைம் இேள் திைபமன்றும்' ைண்ணகியின்
ைற்பின் சிைப்லப இளங்வைாேடிைள் கூறுோர். (சிைப்பதிைாரம் 1.27). 'அருந்ததி
அைற்றிய ஆசில் ைற்பிைாய்' எைச் சிந்தாமணியின் 327 ஆம் பாடலிலும் ைாணைாம்.

அருந்ததி ேசிட்ட முனிேரின் மலைவி. தன் ைற்பின் சிைப்பால் ேட திலசயில்

விண்மீைாய் விளங்குகிைாள் என்பது புராண மரபு.

ைண்பணாடு - ஒடு உருபு ைருவிப் பபாருளில் ேந்தது. அருந்ததி- உேலம ஆகுபபயர்.

3342. யதாம் அறு சாதலயின்

வாயில் துன்னிைான்;
நா முதல் குைறிட
நடுங்கும் தசால்லிைான்;
'யாவர் இவ் இருக்தகயுள்
இருந்துளீர்?' என்றான்-
யதவரும் மருள்தரத்
ததரிந்த யமனியான்.
 யதவரும் மருள் தரத் ததரிந்த யமனியான் - விண்ணேரும் மயங்கிட மாறுபட்ட தே
ேடிவுலடய அந்த இராேணன்; யதாம் அறு சாதலயின் வாயில் துன்னிைான் -
குற்ைமற்ை அந்தப் பன்ை சாலையின் ோயிலைச் வசர்ந்தான்; நாமுதல் குைறிட நடுங்கும்
தசால்லிைான் - நாவின் அடி தடுமாறிக் குழறும் பசால்லையுலடயேைாகி; யாவர் இவ்
இருக்தகயுள் இருந்துளீர் என்றான் - யார் இந்தப் பன்ை சாலையில் இருக்கின்றீர் எைக்
வைட்டான்.

வதாம் - குற்ைம். சாலை - தலழக் குடிலச, நாக்குழை நடுங்கிய நிலை முன்ைவர

அறியும் ேலையில் 'ைாப்பு அரு நடுக்குறும் ைாைன், லையிைன்' (3340) எை ேருணிக்ைப்
பபற்றுள்ளது.

வதேரும் மருள் தர எைக் கூறியதால் இேன் ேஞ்சலைைலள அறிந்த வதேர்ைள் கூட

’இம் முதியேன் தான் இராேணன்' எை அறியாத ேலையில் வேடம் அலமந்திருந்தது
என்ை. 24சீலத ேரவேற்ைல்

3343. யதாதகயும், அவ்வழி, 'யதாம்

இல் சிந்ததைச்
யசகு அறு யநான்பிைர்'
என்னும் சிந்ததயால்,
பாகு இயல் கிளவியாள், பவளக்
தகாம்பர் யபான்று,
'ஏகுமின் ஈண்டு' எை,
எதிர்வந்து எய்திைாள்.
யதாதகயும் அவ்வழி - சீலதயும் அவ்ேைத்தில்; யதாமில் சிந்ததைச் யசகுஅறு
யநான்பிைர் என்னும் சிந்ததயால் - குற்ைமற்ை மைத்லதயும் குற்ைமற்ை விரதத்லதயும்
உலடயேர் இேர் எனும் எண்ணத்தால்; பாகு இயல் கிளவியாள் - வதன்பாகு வபாலும்
இனிய பசாற்ைலள உலடயேளும்; பவளக் தகாம்பர் யபான்று - பேளக் பைாம்பு
வபாை, அழலை உலடயேளுமாை சீலத; ஈண்டு ஏகுமின் எை எதிர்வந்து எய்திைாள் -
'இங்கு எழுந்தருள்ை' என்று முன்வை ேந்து இராேணக் ைபட சன்னியாசிலய ேரவேற்ை
ேந்தாள்.
வசகு - குற்ைம். தம்மில்ைத்திற்கு ேரும் துைவிைலள இன்பசாற் கூறி விருந்வதாம்பும்
பண்பு இல்ைைத்தாரின் ைடலம. இதலைக் ைாட்சிப் படைத்தில் சீலத இராமலை
எண்ணி 'விருந்து ைண்டவபாது என் உறுவமா' எைக் ைேலைப்படுேதால் (5083) நன்கு
அறிய முடியும்.

வதாலை - மயில், சாயைாலும் நலடயாலும் சீலதக்கு உேலம. பாகு - பசால்லுக்கு

உேலம. பேளக் பைாம்பு - ேடிவுக்கு உேலம. பாகியல் கிளவி பேளக் பைாம்பு இலே
இலயந்து ேந்த உேலம, இல் பபாருள் உேலமயாம்.
ஏகுமின் - உயர்வுப் பன்லம. பாகு இயல் - இயல் என்பது உேம உருபு பைாம்பர் -
பைாம்பு என்பதன் வபாலி. வதாலை - உேம ஆகுபபயர்.
3344. தவற்பிதட மதம் எை
தவயர்க்கும் யமனியன்,
அற்பின் நல் திதர புரள்
ஆதச யவதலயன்,
தபாற்பினுக்கு அணியிதை,
புகழின் யசக்தகதய,
கற்பினுக்கு அரசிதய,
கண்ணின் யநாக்கிைான்.
தவற் பிதட மதம் எை தவயர்க்கும் யமனியன் - மலையிடத்துஉண்டாகும் ைல் மதம்
வபாை வியர்லே பபருகும்உடலை உலடயேனும்; அற்பின் நல் திதரபுரள் ஆதச
யவதலயன்- அன்பிைால் அலைைள்புரண்படழும் ஆலசக் ைடலிலடப் பட்வடானும்
ஆகிய இராேணன்; தபாற்பினுக்கு அணியிதண - அழகுக்கு அணிைைமாய்
விளங்குபேலள; புகழின் யசக்தகதய - புைழுக்கு இருப்பிடமாைேலள; கற்பினுக்கு
அரசிதய - ைற்பு எனும் பண்பிற்கு அரசி வபான்ை சீலதலய; கண்ணின் யநாக்கிைான் -
தன் ைண்ைளால் பார்த்தான்.

பேற்பு என்பலத மலை வபான்ை யாலை எை ஆகு பபயராய்க்பைாண்டு யாலை

சிந்தும் மதத்தின் வமல் ஏற்றிக் கூறுவோரும் உளர். யாலை உடலின் சிை உறுப்புைளில்
மட்டும் மதம் பபருகுேதால் மலையில் பபருகும் சிைா சத்து எனும் தாதுப்
பபாருளாய்ப் பபாருள் பைாள்ளப் பபற்ைது. ைாமம் ைடல் வபாைப் பபருகுதலில் ஆலச
வேலை எை உருேகிக்ைப் பபற்ைது. இதலைக் 'ைாதல் தானும் ைடலினும் பபரிவத (நற்.
166) எைவும், ைாமக் ைடும் புைல் (குைள். 1134)எைவும் ேருதைால் அறியைாம். இங்கு
பபாற்பினுக்கு அணி என்று குறித்தது வபான்று முன்ைர் மிதிலைக் ைாட்சிப் படைத்தில்
'அழகு எனும் அலேயும் ஓர் அழகு பபற்ைவத' (513) எை ேந்துளது. பின்ைர்அனுமனும்
'ைண்டபைன் ைற்பினுக்கு அணிலய' (6031) எை இராமனிடம் கூறிைான்.
இது ேலர சீலதலய உருபேளியாை மைத்தால் ைண்டிருந்த இராேணன் ஊைக்
ைண்ணின் வநாக்கிைான் என்ைார்.

3345. தூங்கல் இல் குயில் தகழு

தசால்லின், உம்பரின்
ஓங்கிய அைகிைாள்
உருவம் காண்டலும்,
ஏங்கிைன் மை நிதல யாது
என்று உன்னுவாம்?
வீங்கிை, தமலிந்தை,
வீரத் யதாள்கயள.
 தூங்கல் இல் குயில் தகழு தசால்லின் - வசார்விைா நிலையில்பாடும் குயிலின்
இனிலம பபாருந்திய பசாற்ைவளாடு; உம்பரின் ஓங்கிய அைகிைாள் - பதய்ேவைாை
மைளிரினும் சிைந்த அழகும் உலடய சீலத; உருவம் காண்டலும் ஏங்கிைன் மைநிதல
யாது என்று உன்னுவாம் - திருவுருலேப் பார்த்ததும் ஏக்ைம் பைாண்ட இராேணனின்
மைத்தின் நிலைலய எது என்று யாம் நிலைப்வபாம்?; வீரத்யதாள்கள் வீங்கிை
தமலிந்தை - வீரத்தில் சிைந்த புயங்ைள் அேலளக் ைண்ட மகிழ்ச்சியால் பூரித்துப் பின்
அேலள அலடேலத எண்ணி ஏங்கி பமலிந்தை. ஏ - ஈற்ைலச.

தூங்ைல் - தாழ்ந்து வசார்தல். சீலதயின் வசார்வுக்குக் ைாரணம் மாரீசனின் மாயக்

குரைால் இராமனுக்குத் தீங்கு வநர்ந்திருக்கும் எை எண்ணிய வசார்வு.

பைழு - பபாருந்துதல்; மிகுதியுமாம். உேலம உருபாைக்பைாண்டும்

பபாருளுலரப்பர். குரலின் இனிலமயும் உடலின் அழகும்உணர்ந்தஇராேணனின்
மைம் ஏங்கியது. உடலில் வீரத்தின் விலள நிைமாம் வதாள்ைள் வீங்கிப் பின்
பமலிவுற்ைை. இவ்ோறு வசார்வு நீங்கிய சீலதலயக் ைண்ட இராேணன் உடைாலும்
மைத்தாலும் வசார்வுற்றுத் தளர்ந்தான், புைழின் உச்சி எைவும் உலரப்பர். இதைால்
சீலத எந்நிலையிலும் இயற்லை அழகு குலையாதேள் எைைாம்.

3346. புை மயில் சாயல்தன்

எழிலில், பூ நதறச்
சுதை மடுத்து உண்டு இதச
முரலும் தும்பியின்-
இைம் எைக் களித்துளது என்பது
என்? அவன்
மைம் எைக் களித்தது,
கண்ணின் மாதலயய.
கண்ணின் மாதல - சீலதலயக் ைண்ட இராேணனின் ைண்ைளாகிய ேரிலச; புை மயில்
சாயல் தன் எழிலில் - ைாட்டில் உைவும் மயிலின் சாயல் பைாண்ட வமனி அழகில்; பூ
நதறச் சுதை மடுத்து உண்டு இதச முரலும் - மைர்ைளின் வதன் நிலைந்த சுலையில்
பசன்று அத்வதலைக் குடித்துப் பண் பாடும்; தும்பியின் இைம் எைக் களித்துளது
என்பது என் - ேண்டுைளின் கூட்டம் வபாை மகிழ்ந்து மயங்கியது என்று கூறுேதில்
என்ை பயன்?;அவன் மைம் எைக் களித்தது - இராேணனின் மைம் வபாை மகிழ்ந்தது
என்பவத பபாருந்தும்.

பூ - தாமலர மைர்ைள் எைவும் கூறுேர். இராேணனின் இருபது ைண்ைளும் புைத்வத

புைப்படவில்லை. எனினும் ைண்ணுக்குப் புைப்படாத அேன் மைம் பைாண்ட
மகிழ்ச்சிலயச் சீலதலயக் ைண்ணால் ைண்டு மகிழ்ந்த மகிழ்ச்சியுடன் ஒப்பிடைாம்.
பபாறிைலளஇயக்குேது மைம் என்ை உண்லமயும் இங்குப் புைப்படும்.
சீலதயின்அழகு வதைாைவும் இராேணனின் ைண்ைள் அத் வதலைப் பருகி மகிழும்
ேண்டாைவும் பபாருந்தி நிற்கின்ைை. சுமந்திரன் இராமலைக் ைண்டு மகிழ்ந்த
நிலைலயத் 'தன் ைண்ணும் உள்ளமும் ேண்டு எை(க்)ைளிப்புைக் ைண்டான் (1362)
எைவும் கூைப் பபற்ைலத இங்கு ஒப்பிட்டுக் ைாணைாம்.
 மயில் சாயல் - உேலமத் பதாலைப் புைத்துப் பிைந்தஅன்பமாழித் பதாலை ஏ - அலச.

3347. 'யசயிதழ்த் தாமதரச் யசக்தக

தீர்ந்து இவண்
யமயவள் மணி நிற
யமனி காணுதற்கு,
ஏயுயம இருபது? இங்கு இதமப்பு
இல் நாட்டங்கள்
ஆயிரம் இல்தல!' என்று,
அல்லல் எய்திைான்.
யசயிதழ்த் தாமதர யசக்தக தீர்ந்து - சிேந்த இதழ்ைளுலடய தாமலர மைராம்
இருக்லைலய விட்டு; இவண் யமயவள் மணிநிற யமனி காணுதற்கு - இங்கு ேந்துள்ள
திருமைளாம் சீலதயின் இரத்திைம் வபான்ை பசந்நிைம் பைாண்ட உடலைப்
பார்ப்பதற்கு;இங்கு இதமப்பு இல் நாட்டங்கள் இருபது ஏயுயம - இவ்விடத்தில் ைண்
சிமிட்டாமல் உள்ள இருபது ைண்ைள் வபாதுவமா? (வபாதா); ஆயிரம்இல்தல என்று
அல்லல் எய்திைான் - இலமக்ைாத ைண்ைள் ஆயிரம் இல்லைவய எைத் துன்பமுற்ைான்.

சீலதலயக் ைண்டவுடன் இராேணனுக்குத் திருமைள் நிலைவு ேருகிைது. இவ்ோவை

சூர்ப்பணலையும் சீலதலயக் ைண்டவபாது 'அரவிந்த மைருள் நீங்கி அடி இலண
படியில் வதாயத் திரு இங்கு ேருோள் பைால்வைா?' (2790) எை ஐயுறுகிைாள்.
இராேணனுக்கு அந்த ஐயமுமில்லை. ஆயிரம் ைண் வேண்டும் என்ை ஆலச வபான்வை
மிதிலை நைர மக்ைள் 'நம்பிலயக் ைாண நங்லைக்கு ஆயிரம் நயைம் வேண்டும்;
பைாம்பிலைக் ைாணும் வதாறும் குரிசிற்கும் அன்ைவத ஆம்' (708) எை உேலை பமாழி
உலரப்பர். இராேணன் உளத்தில் தன் இருபது ைண்ைள் பற்றிக் கூறினும் சீலதக்கு
அேன் ைண்ைள் அலைத்தும் பதரியா மாய ேடிவே பதரிந்தது எைைாம்.

'இங்கு' என்பது தன்லம இடத்லதச் சுட்டி ேந்தது.நச்சிைார்க்கினியர் சிந்தாமணிப்

பாடலுக்கு (72) உலரத்த உலரயாலும்மணிவமைலையில் 'யாலே யீங் ைளிப்பை வதேர்
வைான்' என்ைஆபுத்திரன் பமாழியாலும் (மணிவமைலை 14.48)
இப்பபாருலளஉணரைாம்.

3348. 'அதர கதட இட்ட

முக்யகாடி ஆயுவும்
புதர தபு தவத்தின் யான்
பதடத்த யபாதுயம,
நிதர வதள முன் தக இந்
நின்ற நங்தகயின்
கதர அறு நல் நலக் கடற்கு?'
என்று உன்னிைான்.
 நிதர வதள முன்தக - ேரிலசயாை ேலளயல்ைள் அணிந்த முன் லையுடன்; இந்நின்ற
நங்தகயின் - இங்கு நின்ை பபண்ைளிற் சிைந்தேளின்; கதர அறு நல்நலக் கடற்கு -
எல்லை அற்ை சிைந்தஅழைாை ைடலில் படிந்து ைளிப்பதற்கு; புதரதபு தவத்தின் யான்
பதடத்த - குலையற்ை தேத்திைால் நான் அலடந்த; அதர கதட இட்ட முக்யகாடி
ஆயுவும் - அலரக் வைாடிலயப் பின் வசர்ந்த என் மூன்று வைாடி ஆயுட் ைாைமும்
(மூன்ைலரக் வைாடி ஆண்டுக் ைாைம்); யபாதுயம - வபாதுமாைது ஆகுவமா (ஆைாது);
என்று உன்னிைான்- என்று இராேணன் எண்ணைாைான். நல் நைம் - மிக்ை அழகு.
ைார்முைப் படைத்தில் 'நல் நைத்துப் பபண் அரசி வதான்றிைாள்' (682) எை ேந்ததும்
ைாண்ை. சீலதயின் அழகின் எல்லைலயக் ைாண முடியாது என்பது 'உலமயாள்
ஒக்கும்மங்லையர் உச்சிக்ைரம் லேக்கும் சுலமயாள் வமனி ைண்டைர் 'ைாட்சிக் ைலர
ைாணார் எை (504) முன்னும் ேந்துளது.

இராேணன் சிேபிரானிடம் வேண்டி மூன்ைலரக் வைாடி ஆண்டுைலள ோழ்

நாளாைப் பபற்ைான். அதலைத் திருமால் சூழ்ச்சி பசய்து அலரக் வைாடி ஆக்கிவிட்டார்
என்பது புராண மரபு. தன் ஆயுள் வபாதாது என்ை கூற்றுப் பின்ேரும் தீங்குக்கு
அறிகுறியாை அமங்ைைப் பபாருள் தருேதாம்.

3349. 'யதவரும், அவுணரும்,

யதவிமாதராடும்
கூவல்தசய் ததாழிலிைர்,
குடிதம தசய்திட,
மூஉலகமும் இவர் முதறயின்
ஆள, யான்
ஏவல் தசய்து உய்குதவன், இனி'
என்று உன்னிைான்.
யதவரும் அவுணரும் யதவிமாதராடும் - விண்ணேரும் அசுரர்ைளும் தத்தம்
மலைவியர்ைளுடன்; கூவல் தசய் ததாழிலிைர்- நான் கூப்பிட்டவுடன் இட்ட
ைட்டலளைலளச் பசய்யும் பதாழில் உலடயேர்ைளாய்; குடிதம தசய்திட -
ேழிேழியாை அடிலம வேலை பசய்துேர; மூஉலகமும் இவர் முதறயின் ஆள - மூன்று
உைைங்ைலளயும் இப்பபண் உரிலம பபற்று ஆண்டு ேர;இனியான் ஏவல் தசய்து
உய்குதவன் என்று உன்னிைான் - நான் இேர் இட்ட பணிைலளச் பசய்து ஈவடறுவேன்
என்று இராேணன் ைருதிைான்.

கூேல் - கூவி அலழத்துக் குற்வைேல் பசய்யப் பணித்தல்; குற்வைேலுமாம். குடிலம

- ேழிேழியாை அடிலம. இராேணன் முன்ைர்ப் பபற்ை ோழ்வு வதேரும் அசுரரும்
ேழிேழியாை அடிலமயாை அேன் இட்ட பணிலயச் பசய்து உய்யும்படி
அலமந்தவமனிலைச் சிைப்புலடயது. இப்வபாது அத்தலைய ோழ்வின் உரிலமலயச்
சீலதக்கு நல்கி அேளிட்ட ஏேற் பணிலயத் தான் பசய்து உய்ய வேண்டும் எை
எண்ணுகிைான்.

3350. 'உதளவுறு துயர் முகத்து ஒளி

இது ஆம் எனின்,
முதள எயிறு இலங்கிடும்
முறுவல் என்படும்?
ததள அவிழ் குைல் இவட்
கண்டு தந்த என்
இதளயவட்கு அளிப்தபன், என் அரசு'
என்று எண்ணிைான்.
உதளவுறு துயர் முகத்து ஒளி இது ஆம் எனின் - வேதலை மிக்ை துன்பப்படும்
வபாதுகூட இேள் பபாலிவு இத்தலைய சிைப்புலடயது என்ைால்; முதள எயிறு
இலங்கிடும் முறுவல் என்படும் - நாணற் குருத்துப் வபான்று ஒளி வீசும் புன்ைலை
பசய்யும் வபாது அழகு எப்படிப் பட்டதாகும்?; ததள அவிழ் குைல் இவள் கண்டு தந்த
என்இதளயவட்கு - ைட்டவிழ்ந்த கூந்தலை உலடய இப் பபண்லணப் பார்த்து
எைக்ைளித்த என் தங்லை சூர்ப்பணலைக்கு; என் அரசு அளிப்தபன் என்று எண்ணிைான்
-என்னுலடய அரசுரிலமலயப் பரிசாைக் பைாடுப்வபன் என்று இராேணன் ைருதிைான்.
உலளவுறு துயர் - இராமலைப் பிரிந்து பின் அேற்கு ஏற்பட்ட வைட்லட எண்ணி
வேதலைப்படும் சீலதயின் துன்பம் முன்ைர்த் 'தூங்ைல் இல் குயில் பைழு பசால்லின்
உம்பரும் ஓங்கிய அழகிைாள்' எை இராேணன் உன்னியலதக் ைண்வடாம் (3345).
முலள எயிறு - நாணற் குருத்துப் வபான்ை பற்ைள். 'முலளயிள பேண்பன் முதுக் குலை
நங்லை' எைவும் (சிைம்பு 15. 202). 'முலளஎயிைரும்பி' எைவும் (மணிவைலை 4.100)
முலளபயயிற்றிேலள (சீேை. 2042) எைவும் முன்லை நூல்ைள் இலதக் குறித்தை.

'தலளயவிழ் கூந்தல்' என்பலதச் சீலதக்கு ஆக்கும் வபாது அன்பமாழித்

பதாலையாம். தந்த என்பது சூர்ப்பணலை சீலதலயக் ைண்ட வபாவத அேலளத்
தைக்பைை அளித்து விட்டதாை இராேணன் துணிகிைான். இது ைாைேழுேலமதி.

3351. ஆண்தடயான் அதையை

உன்னி, ஆதச யமல்
மூண்டு எழு சிந்ததை, முதற
இயலான்ததைக்
காண்டலும், கண்ணின் நீர்
துதடத்த கற்பிைாள்,
'ஈண்டு எழுந்தருளும்' என்று,
இனிய கூறிைாள்.
ஆண்தடயான் அதையை உன்னி - அவ்விடத்வதாைாகிய இராேணன்
வமற்கூறியேற்லை நிலைந்து; ஆதச யமல் மூண்டு எழு சிந்ததை - ஆலச வமலும்
வமலும் பபாங்குகின்ை எண்ணமுலடய; முதற இயலான் ததைக் காண்டலும் -
அைமுலையில்வைாைாகியஇராேணலைப் பார்த்தவுடன்; கண்ணின் நீர் துதடத்த
கற்பிைாள் - ைண்ைளில் ேடியும் ைண்ணீலரத் துலடத்துக் பைாண்ட ைற்புலடய சீலத;
'ஈண்டு எழுந்தருளும்' என்று இனிய கூறிைாள் - 'இங்கு எழுந்தருள் வீராை' எை இனிய
பமாழிைள் கூறி ேரவேற்ைாள். இராேணனின் எண்ணத்தில் வமலும் வமலும் ஆலச
எழுந்ததால் முலையாை அைபநறியிலிருந்து பிைழ்ந்து பிைனில் விலழயும்
வபலதபநறிப்படுகின்ைான். அைன் ைலட நின்ைாருபளல்ைாம் பிைன் ைலட நின்ைாரிற்
வபலத யாரில்' என்பார் திருேள்ளுேர் (142). இராமனின் 'அபயக்குரல்' வைட்டு
அேனுக்கு வநர்ந்த தீங்லை எண்ணிக் ைண்ணீர் ேடித்தாள்; அந்நிலையிலும்
விருந்திைராைத் தே ேடிவில் ேந்த முனிேலரக் ைண்டதும் தன் துன்பத்லத
மாற்றிைாள். இனிய பமாழிகூறி ேரவேற்ைாள். இது சீலதயின் இல்ைைம் ஒம்பும்
சிைப்லபக் ைாட்டும். ைற்பிைாள் என்ைதால் எந்நிலையிலும் சீலத ைற்பு பநறியிலிருந்து
பிைழாள் என்பலத ேலியுறுத்தும். இராேணனுடன் வபாரிட்டுச் சிலையிழந்த
சடாயுவின் எண்ணத்தில் 'பபாருஞ் சிலையற்ைவத பூலே ைற்பபனும் இருஞ்சிலை
அைாது எை இடரின் நீங்கிைான்' (3453) எை பேளிப்படுத்தைால் அறியைாம்.
இராேணனின் முலை இைா பநறியும் சீலதயின் இல்ைைக் ைற்பு பநறியும்
முரணிலையில் மாந்தர் நிலைலய உணர்த்துகின்ைை.
இராேணன் இருத்தலும் இயற்லை நடுங்ைலும்

3352. ஏத்திைள்; எய்தலும், 'இருத்திர்

ஈண்டு' எை,
யவத்திரத்து ஆசைம்
விதியின் நல்கிைாள்;
மாத் திரிதண்டு அயல்
தவத்த வஞ்சனும்,
பூத் ததாடர் சாதலயின்
இருந்த யபாழ்தியை,
ஏத்திைள் - ேரவேற்ைேளாம் சீலத; எய்தலும் - இராேண சன்னியாசி அப்பன்ை
சாலைலய அலடயவும்; 'ஈண்டு இருத்திர்' எை யவத்திரத்து ஆசைம் விதியின்
நல்கிைாள் - 'இங்கு அமர்வீராை'என்று கூறிப் பிரம்பு இருக்லைலய முலைப்படி
அளித்தாள்; மாத் திரி தண்டு அயல் தவத்த வஞ்சனும் - பபருலமக்குரிய முக்வைாலை
அருவை லேத்த ேஞ்சைைாம் இராேணனும்; பூத்ததாடர் சாதலயின் இருந்த
யபாழ்தியை - பூக்ைள் படர்ந்து அழகுடன் விளங்கிய அப்பன்ை சாலையில் அமர்ந்த
வபாதிவை,

வேத்திரம் - மூங்கில். விதிப்படி இருக்லை அளித்ததால் அலதத்பதாடர்ந்து நீரளித்து

ேரவேற்ைல் (அர்க்கியம்), ைாைைம்ப நீர் அளித்தல் (பாத்தியம்), ேைக் குடங்லையால்
மந்திர பூர்ேமாை நீலர உட் பைாள்ளல் (ஆசம நீயம்) ஆகிய பசயல்ைலளச் பசய்தைள்
என்பது பபைப்படும். இவ்ோறு பைாள்ேலத 'உபைட்சணம்' என்பர்.

3353. நடுங்கிை, மதலகளும்

மரனும்; நா அவிந்து
அடங்கிை, பறதவயும்;
விலங்கும் அஞ்சிை;
 படம் குதறந்து ஒதுங்கிை,
பாம்பும்;-பாதகக்
கடுந் ததாழில் அரக்கதைக்
காணும் கண்ணியை.
பாதகக் கடுந்ததாழில் அரக்கதைக் காணும் கண்ணின் - பபரிய பாேத்திற்குரிய
பைாடிய பசயலைச் பசய்ய ேந்த அரக்ைைாம் இராேணலை அங்குக் ைண்ட வபாது;
மதலகளும் மரனும் நடுங்கிை- அங்கிருந்த மலைைளும் மரங்ைளும் நடுக்ைம்
பைாண்டை; பறதவயும் நா அவிந்து அடங்கிை - பைலேைளும் கூோமல் அடங்கி
விட்டை; விலங்கும் அஞ்சிை - பைாடிய ைாட்டு மிருைங்ைளும் பயப்பட்டை; பாம்பும்
படம் குதறந்து ஒதுங்கிை - பைாடிய பாம்புைளும் படபமடுப்பலத விட்டு அஞ்சி
அடங்கிை. ஏ - ஈற்ைலச.

பாதைக் ைடுந்பதாழில் - பிைர் மலை நயத்தைாகும். ைாணும் ைண்ணின் -

ைாணும்பபாழுது எைப் பபாருள் பைாள்ளப்பட்டது. மலை, மரம், பைலே, விைங்கு,
பாம்பு வபான்ைலே இராேணலைக் ைண்டு அஞ்சிை. அேன் பசய்யப் வபாகும்
பசயல்ைளால் சீலதக்கும் இராேணனுக்கும் நடக்ைப் வபாகும் தீங்குைலளக் குறிக்கும்
அறிகுறிஎைலுமாம். பைாடிய பாம்பும் படமவிந்து அடங்கிய நிலை அதனினும்
இராேணன் தீங்கு பசய்ய ேல்ைேன் என்பலதக் குறிக்கும்.

தீயேன் விைாவும், தூயேள் விலடயும்

3354. இருந்தவன், 'யாவது இவ் இருக்தக?

இங்கு உதற
அருந் தவன் யாவன்?
நீர் யாதர?' என்றலும்,
'விருந்திைர்; இவ் வழி
விரகு இலார்' எை,
தபருந் தடங் கண்ணவள்
யபசல் யமயிைாள்:
இருந்தவன் - (மூங்கிலிருக்லையில் இருந்த) இராேண சன்னியாசி; இவ் இருக்தக
யாவது - இந்த இருப்பிடம் யாது?;இங்கு உதற அருந்தவன் யாவன் - இச்சாலையில்
ோழும் அரிய முனிேன் யார்?; நீர் யாதர - நீவிர் யார்?; என்றலும் - எைக் வைட்டதும்;
இவ்வழி விருந்திைர் - இங்கு ேந்த புதியேர் ஆேர்; விரகு இலார்- ேஞ்சைம் அற்ைேர்;
எை(ப்) தபருந் தடங் கண்ணவள் யபசல் யமயிைாள் - என்று நிலைத்துப் பபரிய நீண்ட
ைண்ைலள உலடய சீலத (இராேணனுடன்) வபசத் பதாடங்கிைாள்.

விருந்திைர் - புதிதாை ேந்த அதிதி ஆேர். விரகு - என்பலதக் ைபடம் எைவும் இங்கு
ேழி அறியாதேர் எைவும் உலரப்பர். பாைைாண்ட நாட்டுப் படைத்தில்
விருந்வதாம்பும் மங்லையர் மாண்பு பற்றிக் கூறும் வபாது'பபருந்தடங்ைண் பிலை
நுதைார்' (67) என்று கூறியலத நிலைவு கூர்ை. 'வபசல் வமயிைாள்' முனிேன் எை
இராேணலை எண்ணியதால் புதிய ஆண்ைள் முன் நாணித் தலை குனிந்து வபசுேது
வபாைன்றி அேலை வநாக்கிப் வபசத் பதாடங்கிைாள் சீலத.

இருந்தேன் - இைந்த ைாை விலையாைலணயும் பபயர்.

3355. 'தயரதன் ததால் குலத்

ததையன்; தம்பியயாடு,
உயர் குலத்து அன்தை
தசால் உச்சி ஏந்திைான்,
அயர்வுஇலன், இவ் வழி
உதறயும்; அன்ைவன்
தபயரிதைத் ததரிகுதிர்,
தபருதமயீர்!' என்றாள்.
தபருதமயீர் - பபருலமக்குரியேவர!; ததால்குலத் தயரதன் ததையன் - பலழய
இட்சுோகு குைத்லதச் வசர்ந்த தயரத மன்ைனின் மைன்; தம்பியயாடு உயர்குலத்து
அன்தை தசால் உச்சி ஏந்திைான் - தம் தம்பியுடன் உயர்ந்த வைைய குைத்தில் பிைந்த
தாயின் ைட்டலளலயத் தலை வமல் தாங்கியேராய்; அயர்விலன் -ேருத்தம் இல்ைாமல்;
இவ்வழி உதறயும் - இவ்விடத்தில் தங்கியிருக்கிைார்; அன்ைவன் தபயரிதைத்
ததரிகுதிர் என்றாள் - அேரது பபயலர நீங்ைள் அறிந்திருக்ைைாவம என்று விலட
கூறிைாள்.

தயரதன் குைம் இட்சுோகு குைம். அணி அரங்ைம் தந்தாலை 'அறியாதார் அறியாதார்'

எைக் குைமுலை கிளத்து படைத்தில் குறிக்ைப் பபற்றுளது (638) லைவையியிலை 'உயர்
குைத்து அன்லை' என்ைதால் சீலதயும் இராமன் வபால் லைவையி பால் பைாண்ட
மதிப்புப் புைப்படும். 'அன்லை பசால் உச்சி ஏந்தியது' முன்ைர்க் லைவையி கூறிய
பமாழி வைட்டு 'இப்பணி தலைவமல் பைாண்வடன்' (1604) எை இராமன் கூறிய
பமாழிைளுடன் ஒத்திலயேை. இராமன் பபயலரத் தண்ட ைாரணியத்து முனிேர்ைள்
நன்கு அறிேர். ஆதைால் 'பதரிகுதிர்' என்ைாள் சீலத ைணேன் பபயலர மலைவி கூைா
நிலையும் இதில் புைப்படும்.

3356. 'யகட்டதைன், கண்டிதலன்;

தகழுவு கங்தக நீர்
நாட்டிதட ஒருமுதற
நண்ணியைன்; மலர்
வாள் தடங் கண்ணி! நீர்
யாவர் மா மகள்,
காட்டிதட அரும் பகல்
கழிக்கின்றீர்?' என்றான்.
 யகட்டதைன் - நீர் கூறிய பசய்திைலள நான் முன்ைவர வைள்விப்பட்டுள்வளன்;
கண்டிதலன் - (ஆைால் அேலர) வநரில் பார்த்ததில்லை; தகழுவு கங்தக நீர் நாட்டிதட
ஒரு முதற நண்ணியைன் - மிக்ை நீர்ப் பபருக்குலடய ைங்லை பாயும் மருத ேள
நாட்டிடத்து ஒரு தடலே வபாயிருந்வதன்; மலர் வாள்தடங் கண்ணி- தாமலர மைர்
வபான்றும் ோள் வபாலும் நீண்டைண்லணயுலடயேவள!; நீர் யாவர் மா மகள் - நீவிர்
யாருலடயபபருலமக்குரிய மைள்?; காட்டிதட அரும்பகல் கழிக்கின்றீர்என்றான் - இக்
பைாடிய ைாட்டில் அரிய நாட்ைலளக் ைழிக்கின்றீர்எைக் வைட்டான்.

ஒரு முலை நண்ணிவைன் என்பது முன்ைர் இராேணன் திக்கு விசயம் பசய்த வபாது
அவயாத்திலய ஆண்ட அைரணியன் என்பாலைப் வபாரில் வீழ்த்தி நிந்தித்த வபாது
அேன் தன் ேழி முலையில் பிைக்கின்ைேைால் பைால்ைப்படுமாறு சபித்த ேரைாறு
நிலைக்ைப் பபறும். சீலதலய வநாக்கி ோள் தடங் ைண்ணி எை விளிப்பது பபருந்தடங்
ைண்ணி வபசலுற்ைாள் (3354) எைக் குறிக்ைப் பபற்ைதும் ஒப்பிடற்குரியது. அவயாத்தி
அரண்மலையில் எல்ைா நைனும் துய்த்தேள் இந்தக் ைாட்டில் துன்பப்பட்டு, நாலளக்
ைழிப்பதற்ைாை ேருந்துபேன் வபால் தன் மைத்லதக் ைாட்டிச் சீலதயின் பரிலேப் பபை
இராேணன் முயலும் முயற்சி இதுோம்.

3357. 'அைக மா தநறி படர்

அடிகள்! நும் அலால்,
நிதைவது ஓர் ததய்வம் யவறு
இலாத தநஞ்சிைான்
சைகன் மா மகள்; தபயர்
சைகி; காகுத்தன்
மதைவி யான்' என்றைள்,
மறு இல் கற்பிைாள்.
மறு இல் கற்பிைாள் - (அேன் பசாற்ைலளக் வைட்ட) குற்ைமற்ைைற்புலடய சீலத;
அைகமாதநறி படர் அடிகள்! - குற்ைமில்ைாத சிைந்த அைேழியில் பசல்லும் அடிைவள!;
நும் அலால் ஓர் ததய்வம் நிதைவது யவறு இலாத தநஞ்சிைான் - உம்லமப்
வபான்ைேர்ைலள அல்ைாமல் வேறு பதய்ேத்லத நிலையாத மைமுலடயேன்;சைகன்
மாமகள் - சைை மன்ைனுலடய பபருலமக்குரிய மைளும்; சைகி தபயர் - சாைகி எனும்
பபயருலடயேளும்; காகுத்தன் மதைவி யான் என்றைள் - ைாகுத்தன் மரபில் ேந்த
இராமனின் மலைவியும் ஆகியேள் நான் எைக் கூறிைாள்.

மறு இல் ைற்பிைாள் என்பதற்வைற்ப முன்ைரும் 'நீர் துலடத்த ைற்பிைாள்' எை

ேந்துளது (3351). இேள் நிலைலய உணர்ந்த திரிசலடயும் சுந்தர ைாண்டத்தில்
'நலேயில் ைற்பிைாய்' (5108) எை அலழப்பாள். ந + அைம் - அைைம்.
ேடபசாற்புணர்ச்சி; குற்ைம் அற்ைது என்ை எதிர் மலைப் பபாருளில் ேந்தது. சைை
மன்ைன் முனிேர்ைலளவய பதய்ேமாை மதித்துேழிபடுபேன். அேன் மைளும்
அங்ஙைவம 'அடிைள்' எை முனிவேடத்தில் ேந்தேலை ேரவேற்பது இயற்லைவய.
ைாகுத்தன்இந்திரலை ஊர்தியாைக் பைாண்டு அசுரர்ைலள பேன்ைேன் (639)அேன்
மரபில் ேந்தேன் இராமன் எைப் பபயலரக் கூைா நிலைபபைப்படும்.
 சைகி - சாைகி என்ை பபயரின் விைாரம்.

'எங்கிருந்து ேருகிறீர்?' என்ை சீலதக்கு வேடதாரியின் ைபட உலர

3358. அவ் வழி அதையை

உதரத்த ஆயிதை,
'தவவ் வழி வருந்தினிர்,
விதளந்த மூப்பினிர்,
இவ் வழி இரு விதை
கடக்க எண்ணினிர்,
எவ் வழிநின்றும் இங்கு
எய்தினீர்?' என்றாள்.
அவ்வழி அதையை உதரத்த ஆயிதை - அப்வபாது அவ்ோறு தன் ேரைாற்லைக்
கூறிய சீலத; விதளந்த மூப்பினிர் - பழுத்த முதுலம அலடந்தேவர!; தவவ்வழி
வருந்தினிர் - பைாடிய ைாட்டு ேழியில் ேந்ததால் துன்பமலடந்தீர்; இவ்வழி இருவிதை
கடக்க எண்ணினிர் - இத் தே பநறியில் புண்ணிய பாேங்ைலளக் ைடந்து பசல்ை
நிலைத்தீர்; எவ்வழி நின்றும் இங்கு எய்தினீர் என்றாள் - எவ்விடத்திலிருந்து இவ்விடம்
ேந்தலடந்தீர் எைக் வைட்டாள்.
ஆயிலழ - ஆராய்ந்பதடுத்த அணிைைன்ைலள அணிந்த பபண்ணாம் சீலத. மூப்பின்
முதிர்ச்சிலயச் சுட்ட 'விலளந்த மூப்பினிர்' என்ைாள். இரு விலை என்பது 'இருள் வசர்
இருவிலை' எைக் குைள் (குைள். 5) கூறும். 'பேவ்ேழி ேருந்தினிர்' என்ை ைருத்துப்பட
முன்ைவர 'வசண் பநறி ேந்தது ஓர் ேருத்தச் பசய்லையன்' (3339) எைக்
கூைப்பட்டுள்ளது.
ஆயிலழ - விலைத் பதாலைப் புைத்துப் பிைந்த அன்பமாழித் பதாலை.

3359. 'இந்திரற்கு இந்திரன்;

எழுதல் ஆகலாச்
சுந்தரன்; நான்முகன்
மரபில் யதான்றிைான்;
அந்தரத்யதாடும் எவ்
உலகும் ஆள்கின்றான்;
மந்திரத்து அரு மதற
தவகும் நாவிைான்.
(அடுத்த இராேணன்) இந்திரற்கு இந்திரன் - வதேர் தலைேைாம் இந்திரனுக்வை
தலைேன்; எழுதல் ஆகலாச் சுந்தரன் - ஓவியத்தில் தீட்டற்கு அரிய அழகுலடயேன்;
நான்முகன் மரபில் யதான்றிைான் - பிரமனின் குை ேழியில் பிைந்தேன்; அந்தரத்
யதாடும் எவ் உலகும் ஆள்கின்றான் - ோனில் உள்ள உைைத்வதாடு எல்ைா
உைைங்ைலளயும் ஆள்கின்ைேன்; மந்திரத்து அருமதற தவகும் நாவிைான் -
மந்திரங்ைலளத் தம் இடமாைக் பைாண்ட அரிய வேதங்ைள் தங்கியுள்ள நாலே
உலடயேன்.....
இந்திரன் - தலைேன். நவரந்திரன் எை ேருதல் ைாண்ை. நான்முைன் மரபிைன்
என்பலத முன்ைர்ச் சூர்ப்பணலையும் இராமனிடத்து 'பூவிவைான் புதல்ேன் லமந்தன்'
(2770) எைக் கூறிைாள். 'அருமலை லேகும் நாவிைன்' என்பதற்வைற்ப இராேணன் தேக்
வைாைத்துடன் ேந்தலதக் கூறும் வபாது' வீலணயின் இலசபடவேதம் பாடுோன்.
எைப்பட்டது (3339). சீலதயின் வைள்விக்கு விலடயாை இராேணன் பபருலம இது
முதல் கூைப்பபறுகிைது.

3360. 'ஈசன் ஆண்டு இருந்த யபர்

இலங்கு மால் வதர
ஊசி-யவதராடும் பறித்து
எடுக்கும் ஊற்றத்தான்;
ஆதசகள் சுமந்த யபர்
அளவில் யாதைகள்
பூசல் தசய் மருப்பிதைப்
தபாடிதசய் யதாளிைான்.
ஈசன் இருந்த யபர் இலங்கு மால் வதர - சிேபிரான் எழுந்தருளியுள்ள பபரிதாை
விளங்கும் மிைப் பபரிய ையிலை மலைலய; ஆண்டு ஊசி யவதராடும் பறித்து எடுக்கும்
ஊற்றத்தான் - அக்ைாைத்தில் ஆணிவேருடன் அடிவயாடு பறித்து எடுக்கின்ை
ேலிலமயுலடயேன்; ஆதசகள் சுமந்த யபர் அளவில் யாதைகள் - திலசைலளத்
தாங்கும் பபருலமயில் அளவில்ைாத யாலைைளின்;பூசல் தசய் மருப்பிதைப் தபாடி
தசய் யதாளிைான் - வபார் புரியும் பைாம்புைலளப் பபாடி பசய்யும் ேலிய வதாள்ைலள
உலடயேன்.

ஊசிவேர் என்பலத நம்மாழ்ோரின் 'நீர் நுமபதன்றிலே வேர் முதல் மாய்த்து இலை

வசர்மின்' என்ை அடிைளால் (திருோய் பமாழி1.2.3) ைாண்ை. இராேணன் ையிலை
மலைபயடுத்தலம இக்ைாப்பியத்தில் பை இடங்ைளில் ேரும். 'மலைபயடுத்த
தனிமலைவய' எைச் சூர்ப்பணலையின் ஓை பமாழிைளில் (2832) அறியைாம். 'உருட்டும்
ஊற்ைத்தான்' என்ை பாடமுளது அது மிலைபட பமாழிந்ததாம். திக்கு யாலைைளின்
பைாம்பபாடித்த பசய்தியும் இந்நூலில் பை இடங்ைளில் கூைப்பபறும். 'திக்கின்
மாபேைாம் பதாலைத்து பேள்ளி மலை எடுத்து' என்ை சூர்ப்பணலை கூற்றில் (2770)
அறியைாம் இதைால் இராேணன் வபராற்ைல் விளங்கும். 4.
3361'நிற்பவர், கதடத்ததல
நிதறந்து யதவயர;
தசால் பகும், மற்று, அவன்
தபருதம தசால்லுங்கால்;
கற்பகம் முதலிய
நிதியம் தகயை;
தபாற்பு அகம், மாை நீர்
இலங்தகப் தபான் நகர்.
கதடத்ததல நிதறந்து நிற்பவர் யதவயர - அேன் ோயிலில் திரண்டு அேன் அருள்
வேண்டி நிற்பேர்ைள் வதேர்ைவள ஆேர்; கற்பகம் முதலிய நிதியம் தகயை - ைற்பைத்
தரு முதலிய வதேவைாைச் பசல்ேங்ைபளல்ைாம் அேன் லையைத்துள்ளை; மாை நீர்
இலங்தகப் தபான் நகர் தபாற்பு அகம் - பபருலம மிக்ை ைடல் சூழ்ந்த இைங்லை
எனும் அழகிய நைரம் அேனுலடய அழகிய உலைவிடமாம். (எைவே); அவன்
தபருதம தசால்லுங்கால் தசால்பகும் - அேனுலடய பபருலமைலளக் கூறும் வபாது
பசாற்ைள் ஆற்ைலின்றி ேலிலம குலையும்.

வதேர்ைள் அேன் அருள் நாடி அேன் ோயிலில் ைாத்திருத்தல்இராேணனின்

தலைலமப் பபருலமலயக் ைாட்டும். ைற்பைத் தரு, சிந்தாமணி, ைாமவதனு வபான்ை பை
விண்ணேர் பசல்ேங்ைள் அேன் லையில் இருப்பது அேன் பசல்ேப் பபருலமலயக்
கூறும். 'ஆை நீர்' எைவும் பைாண்டு மிக்ை நீர் எைவும் பபாருள் பைாள்ேர்.

3362. 'தபான்ைகரத்தினும்,
தபாலன்தகாள் நாகர்தம்
ததால் நகரத்தினும்,
ததாடர்ந்த மா நிலத்து
எந் நகரத்தினும், இனிய;
ஈண்டு, அவன்
நல் நகரத்தை
நதவ இலாதை.
தபான்ைகரத்தினும் - பபான்மயமாை வதேந்திரனின் நைரமாகிய
அமராேதிலயவிடவும்; தபாலன் தகாள் நாகர்தம் ததால் நகரத்தினும் - பபாலிவு மிக்ை
நாைர்ைளுலடய பலழய நைரமாகிய வபாைேதிலய விடவும்; ததாடர்ந்த மாநிலத்து
எந்நகரத்தினும் இனிய - (அவ்வுைைங்ைளால் வமலும் கீழுமாைத்) பதாடரப்பட்ட
இப்பூவுைகிலுள்ள எந்த நைரத்லத விடவும், இனிலமயுலடயது;ஈண்டு- இவ்வுைகில்;
அவன் நல் நகரத்தை நதவ இலாதை -அேனுலடய நல்ை இைங்லை நைரத்தில்
உள்ளலே எவ்விதக் குற்ைமும்இல்ைாதை. பபான்ைைரம் - அமராேதி - நாைர் நைரம் -
வபாைேதி. வமலுைைம் கீழுைைம் நடுவிலுள்ள இவ்வுைைம் ஆகிய
எவ்வுைகிலும்இல்ைாத பபருலமயும் பபாலிவும் உலடயது இைங்லையாம்
இராேணனின் தலைநைரம். அதிலுள்ள பபாருள்ைள் மூவுைகிலுள்ள பபாருள்ைலளக்
ைாட்டிலும் இனியலே; குற்ைமற்ைலே. இவ்ோறு இராேணனின் பபருலம நைர்
ோயிைாை விளக்ைப் பபறும். 'உைைம் மூன்றில் பதட்புறு பபாருள்ைள் எல்ைாம்
இதனுலழச் பசறிந்த' என்பார் பின்ைரும் (4834). இனிய என்பலத அலடயாைக்
பைாண்டு அழகிய எைவும் உலரப்பர்.

3363. 'தாளுதட மலருளான் தந்த,

அந்தம் இல்
நாளுதட வாழ்க்தகயன்;
நாரி பாகத்தன்
வாளுதடத் தடக் தகயன்;
வாரி தவத்த தவங்
யகாளுதடச் சிதறயிைன்;
குணங்கள் யமன்தமயான்.
தாளுதட மலருளான் தந்த - நாளமுலடய தாமலர மைரில் ோழும் பிரமவதேன்
பைாடுத்த; அந்தம் இல் நாளுதட வாழ்க்தகயன் - முடிவிைா ஆயுள் நாளுடன் கூடிய
ோழ்லே உலடயேன்; நாரி பாகத்தன் வாளுதடத் தடக்தகயன் - உலமபயாரு
பாைைாம் சிேன் அளித்த ோட்பலடலய ஏந்திய பபரிய லைலயயுலடயேன்; வாரி
தவத்த தவங் யகாளுதடச் சிதறயிைன் - ஒருங்கு பிடித்து லேத்த பைாடிய
கிரைங்ைலளக் பைாண்ட சிலைச் சாலையுலடயேன்; குணங்கள் யமன்தமயான் -
எல்ைாக் குணங்ைளாலும் வமன்லமயுலடயேன்.
பிை மைர்ைலளவிடத் தாமலரயின் தண்டு உயர்ந்துள்ளலமயால்'தாளுலட மைர்'
எைப்பட்டது. முன்ைரும் 'தாள தாமலர மைர்' (526)எைப் புலையப்பட்டுள்ளது
ைாண்ை. இளலமயில், அரிய தேம் பசய்த இராேணன் அழியா ேரத்லதப்
பிரமனிடமிருந்து பபற்ைான். அேன்ையிலை மலைலயப் பபயர்த்தவபாது சாமகீதம்
பாடி இலைேலை மகிழ்வித்துச் சந்திரைாசம் என்ை ோலளப் பபற்ைான். திக்கு விசயம்
பசய்த வபாது ைதிர், மதியம் ஆகிய பை வைாள்ைலளச் சிலை லேத்தான். பேம்லமலயச்
சிலைக்கும் கூட்டைாம். (நாரி பாைத்தன் -சிேபிரான்; நாரி : பபண்; இங்வை உலம).

3364. 'தவம்தம தீர் ஒழுக்கிைன்;

விரிந்த யகள்வியன்;
தசம்தமயயான்; மன்மதன்
திதகக்கும் தசவ்வியன்;
எம்தமயயார் அதைவரும், "இதறவர்"
என்று எணும்
மும்தமயயார் தபருதமயும்
முற்றும் தபற்றியான்.
தவம்தம தீர் ஒழுக்கிைன் - பைாடுலம தீர்ந்த நல்பைாழுக்ைம் உலடயேன்; விரிந்த
யகள்வியன் - பரந்த வேதங்ைலள உணர்ந்தேன்; தசம்தமயயான் - நடுநிலை
உலடயேன்; மன்மதன் திதகக்கும் தசவ் வியன் - ைாமவை ைண்டு ஏங்கும்
அழகுலடயேன்; எம்தமயயார் அதைவரும் இதறவர் என்று எணும் -
எவ்வுைகில்உள்ள எல்வைாரும் பதய்ேம் எைக் ைருதும்; மும்தமயயார் தபருதமயும்
முற்றும் தபற்றியான் - மூன்று முதல் பதய்ேங்ைளின் பபருலமைளும் முழுதும் பபற்ை
பபருலம உலடயேன்.

வைள்வி - வேதம்; எழுதப்படாது ஓதிவய உணரப்பபறும் நூல். சுருதி என்பதும்

இப்பபாருள் தருேதால் 'ைற்றிைைாயினும் வைட்ை' என்பதற்வைற்ப சான்வைாரிடம்
நூல்ைலளக் வைட்டுணர்ந்தேன் எைலுமாம். அழகின் ைடவுள் மன்மதன் அேவை
இராேணன் அழலைக் ைண்டு திலைப்பான் எனில்; இராேணன் அழகு எல்லையற்ைது
என்பது குறிப்பு. மும்லமவயார் திரிமூர்த்திைள் பிரமன், திருமால், சிேன். பசம்லம -
நற்பண்புமாம். பசவ்வி - ைாலளப் பருேமுமாம்.

எம்லமவயார் 'லம' விகுதி இடப்பபாருளது. மும்லமவயார் - மூேர் இதில் 'லம'

பகுதிப் பபாருள் விகுதி.

3365. 'அதைத்து உலகினும் அைகு

அதமந்த நங்தகயர்
எதைப் பலர், அவன்தைது
அருளின் இச்தசயயார்;
நிதைத்து, அவர் உருகவும்,
உதவ யநர்கிலன்;
மைக்கு இனியாள் ஒரு
மாதத நாடுவான்.
அதைத்து உலகினும் - எல்ைா உைைங்ைளிலுமுள்ள; அைகு அதமந்த நங்தகயர்
எதைப்பலர் - அழகுலடய பபண்ைளிற் சிைந்வதார் மிைப் பைர்; அவன் தைது அருளின்
இச்தசயயார் - அேனுலடய அருலளப் பபை விருப்பமுலடவயார்; அவர் நிதைத்து
உருகவும் உதவ யநர்கிலன் - அப்பபண்ைள் எண்ணி மைம் உருைவும் அேர்க்கின்பம்
பைாடுக்ை உடன்படாதேைாய்; மைக்கு இனியாள் ஒரு மாதத நாடுவன் - தன்
உள்ளத்திற்கினியேளாம் ஒரு மங்லைலயத் வதடுகிைான்.

நங்லையர் - பபண்ைளிற் சிைந்தார். அேருள்ளும் ேடிேழகிற் சிைந்தேர் என்பது

வதான்ை அழகு அலமந்த நங்லையர் என்ைார். எலைப் பைர் - எத்தலைவயா பைர். மாதர்
- என்பது ைாதல் எனும் பபாருள் பைாண்ட உரிச் பசால், ஆகுபபயராய்
விருப்பத்திற்குரிய மைளிர் வமல் நின்ைது. மைக்கு - மைத்துக்கு விைாரம். லைவையி
கூற்றிலும் 'மைக்கு நல்ைை பசால் விலை' எை முன்ைரும் (1471) ேந்தது.

3366. 'ஆண்தடயான் அரசு

வீற்றிருந்த அந் நகர்,
யவண்டி, யான் சில் பகல்
உதறதல் யமவியைன்;
நீண்டதைன் இருந்து, அவற்
பிரியும் தநஞ்சியலன்,
மீண்டதைன்' என்றைன்,
விதையம் உன்னுவான்.
ஆண்தடயான் அரசு வீற்றிருந்த அந்நகர் யவண்டி - தலைேைாம் அேன் அரசாட்சி
பசய்து ேரும் சிைப்புற்ை அந்நைரத்லத விரும்பி; யான் சில் பகல் உதறதல் யமவியைன் -
நான் சிை நாட்ைள் தங்கியிருப்பலத விரும்பிவைன்; நீண்டதைன் இருந்து அவற்பிரியும்
தநஞ்சியலன் - பநடுங்ைாைம் அங்கிருந்தும் அேலை விட்டு நீங்குதற்கு
மைமில்ைாதேன் ஆவைன், (பின்); மீண்டதைன் என்றைன் விதையம் உன்னுவான் -
இங்கு ேந்வதன் என்று கூறிைான் (சீலதலயக் ைேரும்) சூழ்ச்சிலயக் ைருதுபேைாம்
இராேணன்.

ஆண்லட - ஆண்தலை என்பதன் விைாரம். இன்றும் வசாழ நாட்டில் ஆண்லட என்ை

பபயர் ேழக்கிலுள்ளது. அத்தன்லமயான்ஆகிய அேன் என்பதும் ஒரு பபாருள். 'முன்பு
நான் ோழ்ந்தது தண்ட ைாரணியம். அங்கு உலையும் முனிேர்ைலளப் பிரிந்து
இைங்லையுள் இராேணனுடன் சிை ைாைம் ோழ்ந்வதன். மீண்டு தண்ட ைாரணிய
முனிேர்ைலளக் ைாண ேந்வதன்' எை இராேணன் பைாண்ட வேடத்திற்வைற்ப பபாருள்
பைாள்ளவும் இடமுளது. விலையம் - விலை பசய்ேது பற்றி நன்கு சூழ்தல். சூழ்ச்சி
'எவ்ேழி நின்றும் இங்கு எய்தினீர்' என்று சீலத வைட்ட வைள்விக்கு (3358) விலடயாைக்
கூறும் நீண்ட விலட இராேணன் பபருலமவய பபரிதும் வபசப் பபறுகிைது. முனிேன்
வேடத்தில் இவ்ோறு கூறுேதால் சீலத இராேணன் மீது விருப்பம் பைாள்ோள் எை
எண்ணியதின் விலளவு இது. தாவை தன் பபருலமலயப் பரித்துலரக்ை வேண்டிய
அேைம் இராேணனுக்கு ஏற்படுேது ைாமக் பைாடுலமயால்.

பிராட்டி-இராேண ோக்குோதம்

3367. 'யவதமும், யவதியர்

அருளும் தவஃகலா,
யசதை மன்உயிர்
தின்னும், தீவிதைப்
பாதக அரக்கர்தம்
பதியின் தவகுதற்கு
ஏது என்?- உடலமும் மிதக
என்று எண்ணுவீர்!
உடலமும் மிதக என்று எண்ணுவீர் - (துைப்பதற்குரிய தேம் பசய்தேர்) உடம்லபயும்
மிகுதி எை நிலைக்கும் தன்லமயுலடயேவர!; யவதமும் யவதியர் அருளும் தவஃகலா -
வேதங்ைலளயும் அேற்றிற்குரிய வேதியர்ைளின் ைருலணலயயும் விரும்பாமல்;யசதை
மன்உயிர் தின்னும் - பகுத்தறிவுடன் கூடிய நிலை பபற்ை மானிடர்ைலள உண்கின்ை;
பாதகத் தீவிதை அரக்கர் தம் பதியின் தவகுதற்கு ஏது என் - பபரும் பாேம் தரும்
பைாடிய விலைைள் புரியும் அரக்ைர்ைளுலடய நைரில் தங்குேதற்குரிய ைாரணம் என்ை?
 உடல்மிலை எை எண்ணுேது 'பிைப்பறுக்ைல் உற்ைார்க்கு உடம்பும் மிலை' (345)
என்ை குைளின் எதிபராலி ைாண்ை. உடம்பு, உருவுடம்பு அரு உடம்பு எை
இருேலைப்படும். அருவுடம்பு இந்திரியவுணர்வும் ைாம விலளவுைவளாடும் கூடிய
மைம். இவ்வுடம்பால் துன்பம் இலடயைாது ேருதலை உணர்ந்து இலைப் பபாழுது
பபாைாது முனிேர்ைள் வீட்டின் ைண்வண விலரதலின் 'உடம்பும் மிலை' எைக் ைருதுேர்
எைப் பரிவமைழைர் உலரத்த உலர(குைள் 345) இங்கு ஒப்பிடற்குரியது. மாதேர் ோழும்
தண்ட ைாரணியத்லத விட்டுி்க் பைாலை புரிந்து உயிர்ைலள உண்ணும் அரக்ைரிடம்
பசன்று தங்கிய ைாரணம் யாது எைச் சீலத வைட்கிைாள். அரக்ைர் என்பேர் பாதைத்
தீவிலை பசய்பேர் என்பது அேளது நிலைபபற்ை ைருத்தாம். இக்ைருத்துடன் 'தீயாலரக்
ைாண்பதுவும் தீவத... தீயார் குணங்ைளுலரப்பதுவும் தீவத அேவராடு இணங்கி
இருப்பதுவும் தீது' எனும் மூதுலர (9) பமாழியும் இங்குக் ைருதற்குரியது.

உயிர் உடம்புக்கு இைக்ைலண.

3368. 'வைத்திதட மாதவர்

மருங்கு தவகலிர்;
புைல் திரு நாட்டிதடப்
புனிதர் ஊர் புக
நிதைத்திலிர்; அற
தநறி நிதைக்கிலாதவர்
இைத்திதட தவகினிர்; என்
தசய்தீர்!' என்றாள்.
வைத்திதட மாதவர் மருங்கு தவகலிர் - ைாட்டிவை பபருந் தே முனிேரிடத்துத்
தங்ைாபதாழிந்தீர்; புைல் திரு நாட்டிதடப் புனிதர் ஊர் புக நிதைத்திலிர் - நீர் ேளமிக்ை
அழகிய நாடுைளில்தூயேர் நைர்ைளில் பசல்ை நிலையாபதாழிந்தீர்; அறதநறி
நிதைக்கிலாதவர் இைத்திதட தவகினிர் - அைேழிலய எண்ணியும் பார்க்ைாத தீய
அரக்ைர் கூட்டத்திலடவய தங்கினிர்; என்தசய்தீர் என்றாள் - என்ை பசயல் பசய்தீர்
எைச் சீலத (இராேண சன்னியாசியிடம்) வைட்டாள். நற்ைாமலரக் ையத்தில்
நல்ைன்ைம் வசர்ேது வபால் முனிேர் ோழும் ைாட்டில் அன்வைா முனிேராகிய நீர்
தங்கியிருக்ை வேண்டும். அவ்ோறில்ைாவிடில் தூய மக்ைள் ோழும் புனித நைர்க்குச்
பசல்ைோேது எண்ணியிருக்ை வேண்டும். அச்பசயல்ைலளச் பசய்யாமல் பாேவம
புரியும் அரக்ைர் கூட்டத்தில் தங்கியதால் பபரும் அநீதி பசய்தீர் எைச் பசால்ைாமல்
பசால்கிைாள் சீலத.

நிைத்தியல் பால் நீர் திரிந்தற்ைாகு மாந்தர்க்கு இைத்தியல்பதாகும் அறிவு (குைள். 452)

என்பதற்கிணங்ை முனிேர் வேடத்திலிருப்பினும் அேர் கூடி ோழ்ந்த இைத்தேர்ைளின்
அேர் மை அறிவும் திரிந்திருக்கும் எைச் சீலத சுட்டுகிைாள். இதலை 'இைத்திலட
லைகினிர்' என்ை பதாடரால் அறியைாம்.

3369. மங்தக அஃது உதரத்தல் யகட்ட வரம்பு

இலான், "மறுவின் தீர்ந்தார்,
தவங் கண் வாள் அரக்கர்" என்ை
தவருவலம்; தமய்ம்தம யநாக்கின்,
திங்கள் வாள் முகத்திைாயள!
யதவரின் தீயர் அன்யற;
எங்கள் யபாலியர்க்கு நல்லார்
நிருதயர யபாலும்' என்றான்.
மங்தக அஃது உதரத்தல் யகட்ட வரம்பு இலான் - சீலத அச் பசால் கூறி
அறிவுறுத்தியது வைட்ட எல்லை ைடந்து ஒழுகுவோைாம் இராேணன்; மறுவின்
தீர்ந்தார் தவங்கண் வாள் அரக்கர் என்ை தவருவலம் - குற்ை மற்ைேர் பைாடியேர்ைளாம்
ோள் வீசும் இராக்ைதர் எைக் கூறியதும் அஞ்ச மாட்வடாம்; தமய்ம்தம யநாக்கின் -
உண்லமயாை ஆராயின்; திங்கள் வாள் முகத்திைாயள - சந்திரன் வபால் ஒளி பலடத்த
முைமுலடயேவள!; யதவரின் தீயர் அன்யற - (அவ்ேரக்ைர்ைள்) வதேர்ைலளக்
ைாட்டிலும் பைாடியேர் அல்ைவர; எங்கள் யபாலியர்க்கு நிருதயர நல்லார் யபாலும்
என்றான் - எங்ைள் வபால்ோர்க்கு அரக்ைர்ைவள நல்ைேர் என்று பசான்ைான்.

ேரம்பு இைான் - ேலிலம ேரம் வபான்ைலே பபற்றுப் பிைலர விடச்

சிைந்தேைாயினும் அைபோழுக்ைம் என்ை எல்லைலயக் ைடந்தேன். பேங்ைண் -
பைாடுலம; பைாடிய ைண்ைலள உலடயேர்ைள் என்றுமாம். பேருவுதல் - அஞ்சி
நடுங்குதல். வதேரின் - வதேர் வபாை எைவும் ஆம். வபாலியர் என்ை பசால்லில்
இராேணனின் வபாலி வேடமும் பதானிப் பபாருளாய் விளங்குகிைது. துைவிைள்
சமநிலை உலடயேராதைால் வதேர்க்கும் அரக்ைர்க்கும் வேறுபாடு ைருவதாம் எைக்
கூறியதாைவும் பைாள்ேர். வபாலும் : ஒப்பில் வபாலி.

3370. யசயிதை-அன்ை தசால்ல,- 'தீயவர்ச்

யசர்தல் தசய்தார்
தூயவர் அல்லர், தசால்லின், ததால் தநறி
ததாடர்ந்யதார்' என்றாள்;
'மாய வல் அரக்கர் வல்லர், யவண்டு
உரு வரிக்க' என்பது,
ஆயவள் அறிதல் யதற்றாள்; ஆதலின்,
அயல் ஒன்று எண்ணாள்.
அன்ை தசால்ல - (இராேணன் அத்தலைய பசாற்ைலளக் கூை;யசயிதை - பசவ்விய
அணிைைன்ைள் பூண்ட சீலத; தீயவர்ச் யசர்தல் தசய்தார் தூயவர் அல்லர் - பைாடியேலர
நட்பாைச் வசர்ந்தேர்ைள்தூயேர் ஆைார்; தசால்லின் - விளக்ைமாைக் கூறுேதாயின்;
ததால்தநறி ததாடர்ந்யதார் என்றாள் - பலழய தீய ேழியில் பதாடர்புலடவயார் எைக்
கூறிைாள்; மாயவல் அரக்கர் யவண்டு உருவரிக்க வல்லர் என்பது - மாலயயுலடய
ேலிய இராக்ைதர் தாம் விரும்பும் ேடிேம் பைாள்ள ஆற்ைல் உலடயேர்ைள் என்ை
உண்லமலய; ஆயவள் அறிதல் யதற்றாள் - அத்தலையேள் அறியாள்; ஆதலின் அயல்
ஒன்று எண்ணாள் - ஆலையால் வேைாை ஒன்றும் நிலையாள்.
 'தீயேர்ச் வசர்தல் பசய்தார் தூயேர் அல்ைர்' என்ை ைருத்து 'மைந் தூய்லம பசய்விலை
தூய்லம இரண்டும் இைந்தூய்லம தூோ ேரும்' (குைள். 455) என்ை ைருத்துடன்
ஒப்புலடத்து. அதற்வைற்பச் சிற்றிைம் வசர்ந்தேர் சிற்றிைத்தாவர எைச் சீலத முடிவு
பசய்கிைாள்.அரக்ைன் மாலயயால் துைவி வேடம் பூண்டு ேந்தைன் என்பலதத்
பதளியாள். ைாரணம் அரக்ைர்க்குத் தாம் வேண்டிய ேடிபேடுக்கும் ஆற்ைல் உள்ளது
என்பலத அறியா நிலையாகும். 'அயல் ஒன்று எண்ணாள்' என்பது சீலதயின் தூய மை
நிலைலயக் ைாட்டும்.

வசயிலழ- பண்புத் பதாலை புைத்துப் பிைந்த அன்பமாழித்பதாலை.

3371. 'அயிர்த்தைள் ஆகும்' என்று, ஒர்

ஐயுறவு அகத்துக் தகாண்டான்;
தபயர்த்து, அது துதடக்க எண்ணி,
பிறிதுறப் யபசலுற்றான்:
'மயக்கு அறும் உலகம் மூன்றின்
வாழ்பவர்க்கு, அதைய வல்யலார்
இயற்தகயின் நிற்பது அல்லால், இயற்றல்
ஆம் தநறி என்?' என்றான்.
அயிர்த்தைள் ஆகும் என்று - (சீலத கூறிய பசாற்ைளால்) தன் மீது அேள் சந்வதைம்
பைாண்டேள் ஆகும் எை; ஒர் ஐயுறவு அகத்துக் தகாண்டான் - ஒரு சந்வதைத்லத
மைத்துள் பைாண்ட இராேணன்; அது துதடக்க எண்ணிப் தபயர்த்து - அதலைத் தீர்த்து
ஒழிக்ைக் ைருதி, மீண்டும்; பிறிது உறப் யபசலுற்றான் - வேபைாரு ேலையில் வபசத்
பதாடங்கிைான்; மயக்கு அறும் உலகம் மூன்றின் வாழ்பவர்க்கு - அறிவின் மாறுபாடு
அற்ை உைைம் மூன்றில் ோழும் வதேர், நாைர், மானிடர் என்பேர்க்கு; அதையவல்யலார்
- அத்தலைய ேலிலமயுலடய அரக்ைருலடய; இயற்தகயின் நிற்பது அல்லால் இயற்றல்
ஆம் தநறி என் என்றான் - இயல்பாை பண்லபப் பின்பற்றி நடப்பதல்ைாமல்
பசய்யக்கூடிய ேழி வேறு என்ை உள்ளது எைக் வைட்டான்.

ஐயுைவு - சந்வதைம். சீலத தன் வமல் ஐயப்படின் தான் ைருதிய ைாரியம் லை கூடாது
எை முதலில் அேள் பைாண்ட ஐயப்பாட்லட நீக்ை முலைகிைான். எைவே, தான் முன்
வபசிய பமாழிைலள மாற்றிப் வபசும் வபாது வபாலி வேடத்திற்வைற்பக் கூறும்
பசாற்ைளும் வபாலிச் பசாற்ைள் ஆகின்ைை. ேலிய அரக்ைர் ேழியில் நடப்பது
அல்ைாமல்வேறு ேழி என்ை என்று தன் இயைாலமலயக் கூறிச் சீலதயின் பரிவு
கிட்டுமா எை முயல்கின்ைான்.

ஐயம் + உைவு - ஐயுைவு. விைாரம்.

3372. திறம் ததரி வஞ்சன், அச் தசால்

தசப்பலும், தசப்பம் மிக்காள்,
'அறம் தரு வள்ளல், ஈண்டு இங்கு அருந்
 தவம் முயலும் நாளுள்,
மறம்ததல திரிந்த வாழ்க்தக அரக்கர்
தம் வருக்கத்யதாடும்
இறந்தைர் முடிவர்; பின்ைர், இடர்
இதல உலகம்' என்றாள்.
திறம் ததரிவஞ்சன் - (சீலத) மைநிலைலய அறியும் ேஞ்சைைாம் இராேணன்;
அச்தசால் தசப்பலும் - அவ் ோர்த்லதலயக் கூறியதும்; தசப்பம் மிக்காள் - வமன்லம
நிரம்பிய சீலத; அறம் தரு வள்ளல் - தருமத்லத உைகுக்குத் தந்து நிலைநாட்டும்
ேள்ளைாம் இராமன்; ஈண்டு இங்கு அருந்தவம் முயலும் நாளுள் - இப்வபாது
இவ்ேைத்தில் பசயற்ைரிய தேத்லதச் பசய்யும் இந்நாட்ைளுள்; மறம் ததலதிரிந்த
வாழ்க்தக அரக்கர் - பாலை ேழிைளில் சஞ்சரிக்கும் ோழ்லேயுலடய இராக்ைதர்ைள்;
தம்வருக்கத் யதாடும் இறந்தைர் முடிவர் - தங்ைள் இைத்வதாடு இைந்து ஒழிேர்; பின்ைர்
உலகம் இடர் இதல என்றாள் - பிைகு உைகில் துன்பவம இல்லை எைக் கூறிைாள்.

திைம் பதரிதல் - பிைர் மைநிலையின் தன்லமலய அறிதல் என்றும் தான் பசய்யும்

ேஞ்சைச் சூழ்ச்சிைளின் திைலமைள் அறிந்துஅேற்றிற்வைற்ப விலைபுரிதல் எைவும்
ஆம். பசப்பம் - பசம்லம; ைருத்து பசால்லும் பசயலும் தம்முள் மாைாைாலம. (குைள்.
951 பரிவமழைைர் உலர) அைம் தரு ேள்ளல் என்பதற்வைற்பச் சீலத ைாட்சிப் படைத்தில்
'அைந்தரு சிந்லத என் ஆவி நாயைன்' (5102) என்பலதக் ைாணைாம். இக்ைாப்பியத்தில்
இக்ைருத்து பை இடங்ைளில் மிளிர்கிைது அரக்ைர் ோழ்வோடும் அழிதல் அல்வைாலரக்
ைடியும் அைம்; உைைம் இடர் இலை என்ை நிலை நல்வைாலரக் ைாக்கும் அைம்.
இைந்தைர் : முற்பைச்சம். 54

3373. மாைவள் உதரத்தயலாடும்,

'மானிடர், அரக்கர்தம்தம,
மீன் எை மிளிரும் கண்ணாய்! யவர்
அற தவல்வர் என்னின்,
யாதையின் இைத்தத எல்லாம் இள
முயல் தகால்லும்; இன்னும்,
கூன் உகிர் மடங்கல் ஏற்றின் குழுதவ
மான் தகால்லும்' என்றான்.
மாைவள் உதரத்தயலாடும் - பபருலம மிக்ை சீலத இவ்ோறு கூறியவுடன்,
(இராேணன்); மீன் எை மிளிரும் கண்ணாய் - மீன் வபாைப் பிைழ்ந்து ஒளிவிடும்
ைண்லண உலடயேவள!; அரக்கர் தம்தம மானிடர் யவர் அறதவல்வர் என்னின் -
இராக்ைதர்ைலளமனிதர் அடி வேரில்ைாமல் பேற்றி பைாள்ோர்ைள் என்ைால்;
யாதையின் இைத்தத எல்லாம் இளமுயல் தகால்லும் -யாலைக் கூட்டம்
அலைத்லதயும் இலளய முயல் பைான்று விடும்; இன்னும்கூன் உகிர் மடங்கல் ஏற்றின்
குழுதவ மான் தகால்லும் என்றான் - வமலும் ேலளந்த நைமுலடய ஆண் சிங்ைங்ைளின்
கூட்டத்லத மான் பைான்று விடும் என்று கூறிைான்.
 மாைேன் என்பதன் பபண்பால் மாைேள், மான்வபான்ை மருண்ட
பார்லேயுலடயேள் என்றுமாம். மிளிர்தல் - ஒளிவிடுதல் யாலைலய முயல்
பைால்லுதலும் சிங்ைத்லத மான் பைால்லுதலும் உைகில் நடோதை. எைவே அரக்ைலர
மனிதர் பைால்லுதல் நடோத பசயல் ஆகும்.

எைவே, இப்பாடலில் பபாய்த்தற் குறிப்பு உளது.

3374. 'மின் திரண்டதைய பங்கி

விராதனும், தவகுளி தபாங்கக்
கன்றிய மைத்து தவன்றிக்
கரன் முதல் கணக்கியலாரும்,
தபான்றிய பூசல் ஒன்றும் யகட்டிலிர்
யபாலும்' என்றாள்-
அன்று அவர்க்கு அடுத்தது உன்னி, மதைக்
கண்நீர் அருவியசார்வாள்.
(அலதக் வைட்ட சீலத) மின்திரண்டதைய பங்கி விராதனும் -மின்ைல்ைள் ஒன்று
திரண்டை வபாைச் சிேந்த தலைமயிருலடய விராதனும்; தவகுளி தபாங்கக் கன்றிய
மைத்து தவன்றிக் கரன் முதல் கணக்கியலாரும் - சிைம் மிகுந்து ைாய்ந்து முதிர்ந்த
மைத்லத உலடய பேற்றிமிக்ை ைரன் முதைாை எண்ணற்ை அரக்ைர்ைளும்; தபான்றிய
பூசல் ஒன்றும் யகட்டிலிர் யபாலும் என்றாள் - இைந்த வபாது எழுந்த வபராரோரத்லத
நீர் ஒருசிறிதும் வைட்ைவில்லைவயா எைக் வைட்டாள்; அன்று அவர்க்கு அடுத்தது
உன்னி - அப்வபாது அவ்ேரக்ைர்ைளுக்கு ஏற்பட்ட முடிலே எண்ணி; மதைக்கண் நீர்
அருவி யசார்வாள் - ேருத்தத்தால் மலழ வபாைக் ைண்ணீலர அருவியாை ேடித்தாள்.
மின் - ஒளியுமாம். பங்கி - ஆணின் தலைமயிர். 'பத்திரக் ைடிப்பு மின்ைப் பங்கிலய
ேம்பிற் ைட்டி' எை ேருதல் ைாண்ை (சீேை.2277). அரக்ைர் பண்பாை பேகுளியும் அது
வதான்றியதால் அேர்ைள்மைம் ைன்றியிருந்தலதயும் சீலத எடுத்துக் கூறுோள்.
எனினும் அத்தலைவயார் பசய்த இலடயூறுைலளயும் அேர்ைட்வைற்பட்ட முடிலேயும்
எண்ணிக் ைண்ணீர் விட்டாள் என்பது பபண் மைத்லதக் ைாட்டும். மாலைத் பதாடர்ந்த
இராமனுக்கு ஏற்பட்ட துன்பத்லத எண்ணும் வபாது அேலள அறியாமல் ைண்ணீர்
பபருகியது எைவும் உலரப்பர். இரு வேறுபட்ட உணர்வுைள் உடனுக்குடன் பபாங்கும்
நிலைலய இது சுட்டும் என்பர்.

3375. 'வாள் அரி வள்ளல்; தசான்ை

மான் கணம் நிருதராைார்;
யகதளாடு மடியுமாறும்,
வாைவர் கிளருமாறும்,
நாதளயய காண்டிர் அன்யற; நதவ
இலிர், உணர்கிலீயரா?
'மீள அருந்த தருமம்தன்தை தவல்லுயமா
பாவம்? என்றாள்.
நதவ இலிர் - குற்ைம் இல்ைாதேவர!; தசான்ை வாள்அரி வள்ளல் - நீங்ைள் கூறிய
சிங்ைவம இராமைாோர்; நிருதர் ஆைார் மான் கணம் - அரக்ைர்ைவள மான் கூட்டத்திற்கு
ஒப்பு ஆோர்ைள்; யகதளாடு மடியுமாறும் வாைவர் கிளருமாறும் - அரக்ைர் சுற்ைத்வதாடு
அழியும் விதத்லதயும் வதேர்ைள் அதைால் கிளர்ச்சியுறும் விதத்லதயும்; நாதளயய
காண்டிர் அன்யற - விலரவில் பார்க்ைப் வபாகின்றீர் அல்ைோ?; மீள அருந்தருமம்
தன்தை பாவம் தவல்லுயமா - விைக்ை முடியாத தருமத்லதப் பாேம் பேன்று
விடுவமா?; உணர்கிலீயரா என்றாள் - பேல்ைாது என்பலத அறிய மாட்டீவரா எைக்
வைட்டாள் சீலத.

முன்ைர் இராேணன் சிங்ைத்லத அரக்ைர்க்கும் மாலை மானிடராம்

இராமைக்குேர்க்கும் ஏற்கும் ேலையில் கூறியலத (3373)உடனுக்குடன் இராமவை
சிங்ைம் எை மாற்றுகிைாள். அரக்ைர் முன்ைர் இராமன் லையில் மடிந்தலதயும்
அறிந்தேள் ஆதலின் இவ்ோறு மறுக்கிைாள்.
இராமன் அரக்ைலரக் கிலளவயாடு வேரறுப்பான் என்று தான் நம்புேலத
பேளிப்படுத்துகிைாள். இராேண சன்னியாசிலயப் பற்றி எவ்வித ஐயமும்
பைாள்ளாதேள் ஆதலின் 'நலே இலிர்' என்கிைாள். ைாப்பிய அைம் பேளிப்படும்
ேலையில் 'மீள அருந்தருமம் தன்லை பேல்லுவமா பாேம்'எைப் பபாதுலமயில்
வைட்டு உண்லமலய நிலை நாட்டுகிைாள். அைம் பேல்லும் பாேம் வதாற்கும் எைப்
பின்ைரும் ேரும் (4929) அன்வை - வதற்ைப் பபாருளில் உளது. இது வேற்றுப் பபாருள்
லேப்பணி.

இராேணன் சீற்ைமும் மாய வேடம் ைலளதலும்

3376. யதனிதட அமுது அளாய அன்ை தமன்

சில தசால் மாதல,
தானுதடச் தசவிகளூடு தவழுற,
தளிர்த்து வீங்கும்
ஊனுதட உடம்பிைானும், உருதகழு
மாைம் ஊன்ற,
'மானிடர் வலியர்' என்ற மாற்றத்தால்,
சீற்றம் தவத்தான்.
யதனிதட அமுது அளாய அன்ை - வதவைாடு அமுதத்லதக் ைைந்தது வபான்ை
(சீலதயின்); தமன்சில தசால் மாதல - பமன்லமயாை சிை பசாற்ைளின் ேரிலச;
தான்உதடச் தசவிகள் ஊடு தவழுற - தன்னுலடய ைாதுைள் ேழிவய நுலழய; தளிர்த்து
வீங்கும்ஊனுதட உடம்பிைானும் - மைம் மகிழ்ந்து பூரிக்கும் தலசக் பைாழுப்பு மிக்ை
உடம்புலடய இராேணனும்; மானிடர் வலியர் என்ற மாற்றத்தால் - (அரக்ைலரவிட)
மனிதர்ைள் (இராமைக்குேர்) ேலிலமயுலடயேர் எனும் பசாற்ைளால்; உருதகழு
மாைம் ஊன்ற -அச்சம் மிகுதற்குக் ைாரணமாை தன்மாைம் ஓங்கிட; சீற்றம் தவத்தான் -
வைாபம் பைாண்டான்.

வதனிலட அமுது ைைத்தல் மிக்ை இனிலமப் பண்லபக் ைாட்டும்.இராமன்

அனுமனிடம் சீலதயின் பமாழிைலளப் பற்றிக் கூறும் வபாது 'சிேந்தது ஓர் அமிழ்தம்
இல்லை; வதன் இல்லை உள என்ைாலும்' (4496) என்பான். உருபைழுமாைம்.
அச்சமிடும் மாை உணர்ச்சி, குைப்பற்றுமாம். ைாமத்லத விடச் சிைம் மிகுந்த நிலை
இது. அமுதம்சீலதயின் அழியாப் வபற்லையும் ஊனுலட உடம்பு என்பது
இராேணனின் அழிவுறு வைட்லடயும் உள்ளுலை உணர்ோைச் சுட்டும். 'சிைம் என்னும்
வசர்ந்தாலரக் பைால்லி' (குைள். 306) என்பதற்வைற்ப இராேணன் கிலளபயாடு
அழிேதற்குக் ைாரணம் ஆயிற்று. இந்நிலை பின்ைரும் 'சிைத்பதாடும் பைாற்ைம் முற்றி'
(9224) என்று இராேணன்வபசுேது ைாண்ை.

3377. சீறிைன், உதரதசய்வான்,' "அச்சிறு

வலிப் புல்லியயார்கட்கு
ஈறு, ஒரு மனிதன் தசய்தான்" என்று
எடுத்து இயம்பிைாயயல்
யதறுதி நாதளயய; அவ் இருபது திண்
யதாள் வாதட
வீறிய தபாழுது, பூதளவீ எை
வீவன் அன்யறா?
சீறிைன் உதர தசய்வான் - வைாபம் பைாண்ட இராேணன் விலட கூறிைான்; அச்சிறு
வலிப் புல்தலயயார்கட்கு - நீ கூறிய அந்த (விராதன் வபான்ை) சிறு ேலிலமயுலடய
அற்பர்ைளுக்கு; ஒருமனிதன் ஈறு தசய்தான் என்று எடுத்து இயம்பிைாயயல் - ஒரு
மனிதைாம் இராமன் முடிலேக் பைாடுத்தான் என்று புைழ்ந்து கூறுோய் என்ைால்;
நாதளயய யதறுதி - அதன் முடிலே நாலளவய நீ பதளிோை அறிோய்; அவ் இருபது
திண்யதாள் வாதட வீறிய தபாழுது - அந்த இராேணனின் இருபது ேலிய வதாள்ைளின்
பபருங்ைாற்று வீசிய ைாைத்து; பூதள வீ எை வீவன் - சிறு பூலளப்பூப்வபாை அந்த
மனிதன் அழிோன் : அன்யறா - ஓைாரம்; விைாப் பபாருளில் ேந்தது.

முன்லைய பாடலில் சீற்ைம் லேத்தான் எை முடிந்தது, இதன் பதாடக்ைமாைச்

சீறிலை எை அலமத்துள்ளலம எண்ணத்தக்ைது. விராதன் முதலிவயார் தன்லைச்
சார்ந்தேர் எனினும், அேர்ைலளச்சிறு ேலிப் புல்லிவயார் என்ைது தன்லைவய
இராேணன் தருக்கி நின்ைலம புைைாம். பபரும் புயலில் சிறு பூலளப் பூ எதிர் நிற்ை
இயைாது. அது வபால் இராேணனின் இருபது வதாள் வீச்சிற்கு ஒருமனிதன் ஆற்ைான்
என்று தற்பபருலம பைாள்ேது இங்கு பேளிப்படுகிைது. நுதல் விழிப் பபாங்கு
வைாபம் சுடப் பூலள வீ அன்ை தன் அங்ைம் பேந்து அன்று பதாட்டு அைங்ைவை
ஆயிைான்' எைச் சிேன் ைாமலை எரித்த ேரைாற்றில் முன்வை இந்நூல் பூலளப் பூலேக்
ைாட்டியுள்ளது (339)
 'அன்வைா' வதற்ைப் பபாருளில் ேந்த விைா எைவும்பைாள்ளைாம்.

3378. 'யமருதவப் பறிக்க யவண்டின்,

விண்ணிதை இடிக்க யவண்டின்,
நீரிதைக் கலக்க யவண்டின்,
தநருப்பிதை அவிக்க யவண்டின்,
பாரிதை எடுக்க யவண்டின்,
பல விதை,-சில தசால் ஏைாய்!
யார் எைக் கருதிச் தசான்ைாய்?-
இராவணற்கு அரிது என்?' என்றான்.
சிலதசால் ஏைாய் - சிை பசாற்கூறும் வபலதப் பபண்வண! யமருதவப் பறிக்க
யவண்டின் - வமருமலைலயப் பபயர்த்பதடுக்ை விரும்பிைாலும்; விண்ணிதை இடிக்க
யவண்டின் - ோைத்லத இடிக்ை விரும்பிைாலும்; நீரிதைக் கலக்க யவண்டின் -
ைடல்ைளிலுள்ள நீலரக் ைைக்ை விரும்பிைாலும்; தநருப்பிதை அவிக்க யவண்டின் -
ேடோ முைாக்கினிலய அவிக்ை விரும்பிைாலும்; பாரிதை எடுக்க யவண்டின் -
உைைத்லதப் பபயர்த்பதடுக்ை விரும்பிைாலும்; பலவிதை - இப்படிப்பட்ட பை அரிய
பசயல்ைளுள்; இராவணற்கு அரிது என் - இராேணன் பசய்ேதற்கு முடியாத பசயல்
எது?;யார் எைக் கருதிச் தசான்ைாய் என்றான் - (அேலை) யார் என்று எளிலமப் படக்
கூறிைாய் என்று வைட்டான் இராேணன்.
நிைம், நீர், பநருப்பு, ோன் ஆகியேற்லைக் கூறியதால் ைாற்றும் இதனுள்
உபைட்சணத்தால் அடங்கும். பஞ்ச பூதங்ைலளயும் அடக்கி ஆள்பேன் தன் மைத்லத
அடக்கிக் ைாமத்லத ஆள ேலிலமயற்றிருக்கும் இராேணன் நிலைலய உய்த்துணர
லேக்கிைது இம்பமாழிைள் 'மலை அைழ்க்குேவை ைடல் தூர்க்குேவை ோன்
வீழ்க்குேவை ேளி மாற்றுேபைைத் தான் முன்னிய துலைவபாைலின் எை வேந்தன்
உள்ளியது முடிக்கும் சிைப்லபப் பட்டிைப்பாலை ைாட்டும் (பட்டிை. 27 - 273). சிை
பசால், பைவிலை என்பேற்றில் முரண்பதாலட உளது. சீலத இராேணன்
பண்பிற்ைாணும் முரண்பாடுைளுள் இதுவும் ஒன்ைாம்.

3379. 'அரண் தரு திரள் யதாள்சால உள

எனின், ஆற்றல் உண்யடா?
கரண்ட நீர் இலங்தக யவந்ததச் சிதறதவத்த
கைற்கால் வீரன்
திரண்ட யதாள் வைத்தத எல்லாம், சிறியது
ஓர் பருவம் தன்னில்,
இரண்டு யதாள் ஒருவன் அன்யறா,
மழுவிைால் எறிந்தான்?' என்றாள்.
அரண் தரு திரள் யதாள் சால உள எனின் ஆற்றல் உண்யடா - ைாேலைச் பசய்யும்
திரண்ட வதாள்ைள் மிகுதியாை உள்ளை என்ைால் அேற்றிற்கு ேலிலம மிகுதி
உள்ளதா?; கரண்ட நீர் இலங்தக யவந்ததச் சிதற தவத்த கைற்கால் வீரன் - நீர்க்
ைாைங்ைள் ோழும் ைடல் சூழ்ந்த இைங்லை அரசைாம் இராேணலைச் சிலையில்
அலடத்த வீரக்ைழல் பூட்டிய ைார்த்த வீரியார்ச்சுைனின்; திரண்ட யதாள் வைத்தத
எல்லாம் - பருத்த ஆயிரம் வதாள்ைளாம் ைாட்லடபயல்ைாம்; சிறியது ஓர் பருவம்
தன்னில் - தைது இளம் பருேத்தில்; இரண்டு யதாள் ஒருவன் மழுவிைால் எறிந்தான்
அன்யறா என்றாள் - இரு வதாள்ைலள உலடய பரசுராமன் தன் லைக் வைாடரியால்
பேட்டி எறிந்தான் அல்ைோ எைச் சீலத வைட்டாள்.

வதாள்ைள் இருபதாயினும் ஆயிரம் வதாளுலடய ைார்த்த வீரியார்ச்சுைைால் சிலை

லேக்ைப்பட்டான் இராேணன். எைவே, அேன் ேலிலம பயைற்ைது என்பது
விளங்கும். வமலும், அவ்ோயிரந்வதாளுலடயேவைா இரு வதாளுலடய பரசுராமன்
மழுவிைால் பேல்ைப்பட்டான். பரசுராமவைா இராமனுக்குத் வதாற்ைான். இதைால்
இராேணலை இராமன் பேல்ேது உறுதி என்பலதச் சீலத கூைாமல் கூறிைாள்.

அரண்தரு வதாள் - உடலைக் ைாப்பை வதாளாம். 'பமய் பசன்றுதாக்கும் வியன்

வைால் அடி தன் வமற் லை பசன்று தாங்கும்' (நன்பைறி 3) என்பது ைாட்டும், ைாட்லடக்
வைாடரி பேட்டுேது வபால் ஆயிரம் வதாளாம் ைாட்லடப் பரசுராமனின் வைாடரி
பேட்டியது என்பது உருேை அணி. 'உயிர் உற்ைது ஓர் மரம் ஆம் எை ஓர் ஆயிரம் உயர்
வதாள் ேயிரப் பலணதுணிய, பதாடு ோள் மழு உலடயான் (1274) எைப்
பாைைாண்டத்தில் பரசுராமப் படைத்தில் இக்ைலத ேருதல் ைாண்ை.

3380. என்று அவள் உதரத்தயலாடும் எரிந்தை

நயைம்; திக்கில்
தசன்றை திரள் யதாள்; வாைம்
தீண்டிை மகுடம்; திண் தக
ஒன்தறாடு ஒன்று அடித்த, யமகத்து உரும்
எை; எயிற்றின் ஒளி
தமன்றை; தவகுளி தபாங்க,
விட்டது மாய யவடம்.
என்று அவள் உதரத்தயலாடும் - எைச் சீலத பசான்ைவுடன்; நயைம் எரிந்தை -
(இராேணனின் இருபது) ைண்ைளும் தீலய உமிழ்ந்தை; திரள் யதாள் திக்கில் தசன்றை -
திரண்ட வதாள்ைள் திலசைலள அளாவி ேளர்ந்தை; மகுடம் வாைம் தீண்டிை - பத்து
முடிைளும் வமலுைைத்லதத் பதாட்டை; திண்தக ஒன்தறாடு ஒன்று அடித்த - இருபது
ேலிய லைைளும் ஒன்றுடன் ஒன்று அலைந்தை; எயிற்றின் ஒளி யமகத்து உரும் எை
தமன்றை - பல்லின் ேரிலச வமைத்தினின்று எழும் இடி வபாைப் வபபராலி பசய்து
ைடித்தை; தவகுளி தபாங்க மாய யவடம் விட்டது - வைாபம் மிகுந்ததால் மாலயயால்
தரித்த தேவேடம் இராேணலை விட்டு நீங்கியது.
பேகுளிச் சுலேயால் ஏற்படும் பமய்ப்பாடுைலள இப்பாடல் நன்கு
பேளிப்படுத்துகிைது. விசுோமித்திரன் சிைந்த வபாது 'வமல் நிேந்த பைாழுங் ைலடப்
புருேம் பநற்றி முற்ைச் பசன்ைை; ேந்தது நலையும்; சிேந்தை ைண்;' (327) எைக்
ைாட்டியது இந்நூல். வமலும் இடித்து உரப்பி, 'ேந்து வபார் எதிர்த்திவயல் அடர்ப்பபன்'
என்று அடித்தைங்ைள் பைாட்டி ோய் மடித்து அடுத்து அைங்கு வதாள் புலடத்து நின்று'
எைச் சுக்கிரீேன் பேகுளி பைாண்ட வதாற்ைம் கிட்கிந்தா ைாண்டத்தில் ைாணப்பபறும்
(3946).
ைாமத்லத மாைம் பேல்ைத் தேவேடம் மாறி, உண்லம உரு பேளிப்பட்டது.
பேகுளியின் விலளவு இது.

சீலதயின் ஐயப்பாடும் அரக்ைனின் வைார ேடிேமும்

3381. ' இரு விதை துறந்த யமயலார் அல்லர்தகால்

இவர்? என்று எண்ணி,
அரிதவயும், ஐயம் எய்தா, 'ஆர் இவன்தான்?'
என்று, ஒன்றும்,
ததரிவு அரு நிதலயளாக, தீ விடத்து
அரவம் தாயை
உரு தகழு சீற்றம் தபாங்கி, பணம் விரித்து
உயர்ந்தது ஒத்தான்.
அரிதவயும் - சீலதயும்; இவர் இருவிதை துறந்த யமயலார் அல்லர் தகால் என்று
எண்ணி - இத்தே வேடம் பைாண்டேர் நல்விலை தீவிலை எனும் இருவேறுபட்ட
பசயல்ைலளயும் விட்டு நீங்கிய துைவி அல்ைர் எை நிலைத்து; ஐயம் எய்தா - சந்வதைம்
பைாண்டு; ஆர் இவன் தான் என்று ஒன்றும் ததரிவு அருநிதலயளாக - இத்தலைவயான்
யார் எை எதுவும் அறிதற்கு முடியாத நிலையுலடயேளாகி நிற்ை; தீவிடத்து அரவம் -
பைாடிய நஞ்சுள்ள பாம்பு; தாயை உருதகழு சீற்றம் தபாங்கி - தாைாை அச்சமூட்டும்
ேலையில் வைாபம் வமற்கிளம்ப; பணம் விரித்து உயர்ந்தது ஒத்தான் - தன் படம் விரித்து
எழுந்து உயர்ந்தது வபாை (இராேணன்) விளங்கிைான்.

இராேணனின் துைவித் வதாற்ைவம சீலதயின் உள்ளத்தில் ஐயமின்றிப்

பதிந்திருந்ததால் 'வமவைார்' என்ை நிலைவே முதலில் ேருகிைது. பின்ைர் அேைது
உருே மாற்ைத்லதக் ைண்டு 'வமவைார் அல்ைர் பைால்' எை ஐயுறுகிைாள். அப்வபாதும்
'யார்' எை எண்ணம்பைாண்டாவள ஒழிய அரக்ைர் மாறுவேடமிட்டு ேந்தார் எை
நிலைக்ைவில்லை. இராேணன் பத்துத் தலைைளுடன் இருபது லைைளுடன்
சிைந்வதாங்கிய நிலையில் எழுந்த வதாற்ைம் பை தலைைலளயுலடய நச்சுப் பாம்பு தன்
படம் விரித்து எழுந்தது வபால்வதான்றுகிைது.

3382. ஆற்ற தவந்துயரத்து அன்ைாள் ஆண்டு

உற்ற அலக்கண் யநாக்கின்,
ஏற்றம் என் நிதைக்கல் ஆகும்? எதிர்
எடுத்து இயம்பல் ஆகும்
மாற்றம் ஒன்று இல்தல; தசய்யும்
விதை இல்தல; வரிக்கல் ஆகாக்
கூற்றம் வந்து உற்ற காலத்து உயிர்
எை, குதலவு தகாண்டாள்.
ஆற்ற தவந்துயரத்து அன்ைாள் ஆண்டு உற்ற அலக்கண் யநாக்கின் - (இராமனுக்குற்ை)
மிைக் பைாடிய துயரத்லத அலடந்துள்ள சீலத அப்வபாது (இராேணன்
உருேமாற்ைத்தால்) அலடந்த துன்பத்லதக் ைருதின்; ஏற்றம் என் நிதைக்கல் ஆகும் -
அதலைவிட மிக்ை துன்பம் வேறு எலத நிலைக்ை முடியும்?; எதிர் எடுத்து இயம்பல்
ஆகும் மாற்றம் ஒன்று இல்தல - இதற்கு ஒப்பாை வேறு பசால்ைக் கூடிய பசால் ஒன்றும்
இல்ைாமல் வபாயிற்று; தசய்யும் விதை இல்தல - அேள் அேலைவிட்டுத் தப்பும்
பசயலும் பதரியவில்லை; வரிக்கல் ஆகாக் கூற்றம் வந்து உற்ற காலத்து உயிர் எை(க்)
குதலவு தகாண்டாள் - ைட்டமுடியாத யமன் ேந்து வசர்ந்த வபாது உயிர் நடுங்குேது
வபாை நடுக்ைம் அலடந்தாள்.

ஆற்ை - மிை அைக்ைண் - துன்பம் சஞ்சைமாைைண். துன்பம் ேரும்வபாது ைண்

ைைங்கும்; அதைால் அைக்ைண் என்பது துன்பத்லதக் குறித்தது. ைாரியத்தின் பபயர்
ைாரணத்திற்கு ேந்த இைக்ைலண. சீலத பட்ட துன்பத்லதக் கூைச் பசாற்ைள்
கிலடக்ைவில்லை. மாற்று விலை பசய்ய ேழியும் பதரிய வில்லை. ேரித்தல் -
ைட்டுதல். கூற்ைத்திற்கு உயிர்ைளின்முடிவு ேந்ததும் அலதத் தான் ைட்டுேதன்றித் தான்
ைட்டுப்படாத நிலை ேரிக்ைல் ஆைா என்பதற்கு விரும்பத்தைாத எைவும் உலரப்பர்.
கூற்ைம் - உயிலர உடலிலிருந்து கூறுபடுத்திப் பற்றிச் பசல்ேதால் இயமலைக்
குறித்தது எைவும், சீலதக்கு மாற்ைமில்லை, விலையும் இல்லை என்ை
திலைப்புண்டாகிய நிலை இது.

3383. 'விண்ணவர் ஏவல் தசய்ய, தவன்ற

என் வீரம் பாராய்;
மண்ணிதடப் புழுவின் வாழும்
மானிடர் வலியர் என்றாய்;
தபண் எைப் பிதைத்தாய் அன்யறல்; உன்தை
யான் பிதசந்து தின்ை
எண்ணுதவன் என்னின், பின்தை என்
உயிர் இைப்தபன் என்றான்.
விண்ணவர் ஏவல் தசய்ய தவன்ற என் வீரம் பாராய் - வதேர்ைள் யான் ஏவிய
குற்வைேல் பசய்ய அேர்ைலள பேன்ை என்வீரத்லத நீ ைருதாமல்; மண்ணிதடப்
புழுவின் வாழும் மானிடர் வலியர் என்றாய் - இவ்வுைகில் இழிந்த புழுப் வபால்
ோழும் மனிதலர ேலிலம உலடயேர் எைக் கூறிைாய்; தபண் எைப் பிதைத்தாய் - ஒரு
பபண் என்ை ைாரணத்தால் நீ உயிர் பிலழத்துள்ளாய்; அன்யறல் - அல்ைாவிடில்;
உன்தையான் பிதசந்து தின்ை எண்ணுதவன் - உன்லை என் லைைளால் பிலசந்து
உண்ண நிலைப்வபன்; என்னின் - அவ்ோறு எண்ணிச் பசயல்பட்வடபைன்ைால்;
பின்தை என் உயிர் இைப்தபன் என்றான்- (உன்லை அலடய முடியாததால்) பின்ைர்
என் உயிலரப் வபாக்கிக் பைாள்வேன் என்று கூறிைான் இராேணன்.
 வதேர்ைள் தைக்கு ஏேல் பசய்யும் பபருலமலய முதலில் கூறிைான். பின்ைர்
மானிடர் புழுலே விட இழிந்தேர் என்று தன் உயர்லே வமலும், நிலை நாட்ட
முலைகிைான். ைாம நிலை மாறி பேகுளி எழுந்ததின் விலளவு தற்பபருலமலய
எடுத்துக் கூறுகிைான். உன்லை யான் பிலசந்து தின்ை எண்ணுபேன் என்பதால் ஊன்
உண்டு ோழும் அரக்ை ோழ்லேக் ைாட்டும். சிைத்தின் மிகுதியால் பழி ோங்கும்
முலையில் சீலதலயப் பிலசந்து தின்ை பின் அேலள அலடய முடியாலமயால் தானும்
இைந்துபடும் நிலைலய உணர்கிைான்; 'பின்லை என்னுயிர் விண்ணேர் ஏேல் பசய்ய
பேன்ை வீரம் ஒருபால், தன் உயிர் இழக்கும் வீழ்ச்சி ஒருபால் - இராேணன் கூற்றின்
இருதுருேப் பாங்கு இது.

3384. 'குதலவுறல், அன்ைம்! முன்ைம்,

யாதரயும் கும்பிடா என்
ததலமிதச மகுடம் என்ை, தனித்தனி
இனிது தாங்க,
அலகு இல் பூண் அரம்தப மாதர் அடிமுதற
ஏவல் தசய்ய,
உலகம் ஈர்-ஏழும் ஆளும் தசல்வத்துள்
உதறதி' என்றான்.
அன்ைம் - அன்ைப்பைலே வபான்ை பமல்லியவை!;குதலவுறல்- நடுக்ைம் பைாள்ள
வேண்டாம்; முன்ைம் யாதரயும் கும்பிடா என் ததலமிதச மகுடம் என்ை - இதற்கு முன்
எேலரயும் கும்பிட்டு ேணங்ைாத என் தலைைள் மீது மணி முடி வபாை; தனித்தனி
இனிது தாங்க - ஒவ்போரு தலையிலும் முலைவய இன்பமாை உன்லை உயர்த்தி
லேத்துக் பைாண்டு; 'அலகு இல் பூண் அரம்தப மாதர் அடிமுதற ஏவல் தசய்ய -
எண்ணற்ை அணிைைன் பூண்ட அரம்லபயர்ைள் உன் திருேடிைளில் முலைப்படி நீ
இடும் ஏேலைச் பசய்ய; உலகம் ஈர் ஏழும் ஆளும் தசல்வத்துள் உதறதி என்றான்-
பதிைான்கு உைைங்ைலளயும் அரசாளும் பபரும் பசல்ே ோழ்வில் மகிழ்ந்திருப்பாயாை
எை வேண்டிைான் இராேணன்.
முன் பைாண்ட பேகுளி மாை, மீண்டும் இராேணன் ைாமம் மீதூர இனிய
பமாழிைலளக் கூைத் பதாடங்குகிைான். இவ்ோறு பமய்ப்பாடுைள் மாறி மாறி ேரும்
நிலைலயக் ைம்ப நாடைம் நன்கு ைாட்டுகிைது. இராேணன் யாலரயும் ேணங்ைா நிலை,
முன்ைர்ச் சூர்ப்பணலை சூழ்ச்சிப் படைத்தில் 'ேலிய பநடும் புைவியினும் ேணங்ைாத
மகுட நிலை ேயங்ை மன்வைா (3069) என்று கூறியதாலும் உணரப்படும். தலை
ேணங்ைாத் தலைலம நிலை மாறி இருபது தலை மீதும் மணிமுடி வபாைச் சீலதலயத்
தாங்குேதாைக் கூறும் வபாது இராேணனின் வீழ்ச்சி புைைாகிைது. மைளிர் மைத்லதச்
பசல்ேம் மாற்றும் என்ை நிலைப்பிவை பதிைான்கு உைைங்ைலளயும் ஆளும் பசல்ேம்
பபறுோள் என்பலதயும் கூறுகிைான்.

அன்ைம் - உேம ஆகுபபயர் அண்லம விளி ஏற்று ேந்துளது.

ைற்பின் ைைலி ைைன்று எழுதல்

3385. தசவிகதளத் தளிர்க் தகயாயல சிக்குறச்
யசமம் தசய்தாள்;
'கவினும் தவஞ் சிதலக் தக தவன்றிக்
காகுத்தன் கற்பியைதை,
புவியிதட ஒழுக்கம் யநாக்காய்; தபாங்கு
எரி, புனிதர் ஈயும்
அவிதய நாய் யவட்டததன்ை, என்
தசாைாய்? அரக்க!' என்ைா,
(அது வைட்ட சீலத) தசவிகதளத் தளிர்க்தகயாயல சிக்குறச் யசமம் தசய்தாள் - தன்
ைாதுைலள பமல்லிய தளிர் வபான்ை லைைளாவை அழுத்தமாை மூடிக் பைாண்டாள்;
கவினும் தவஞ்சிதலக் தக தவன்றிக் காகுத்தன் கற்பியைதை - அழகிய பைாடிய
வில்லை ஏந்திய லையும் பேற்றியும் உலடய இராமன் திைத்துக் ைற்பு பூண்ட (அேன்
மலைவியாகிய) என்லை; புவியிதட ஒழுக்கம் யநாக்காய் - உைகில்
உயர்ந்வதார்க்குரியஒழுக்ைத்லத எண்ணிப் பாராதேைாய்; தபாங்கு எரி(ப்) புனிதர் ஈயும்
அவிதய நாய் யவட்ட ததன்ை - ேளர்ந்பதரியும் வேள்வித் தீயில் தூய முனிேர்
(வதேர்க்ைாை) இடும் அவிர்ப்பாைத்லத நாய் விரும்பிைாற் வபாை; என் தசாைாய்
அரக்க என்ைா - என்ை ோர்த்லத பசான்ைாய் அரக்ைவை என்று பசால்லி.
இராேணன் கூறிய பசாற்ைள் வைட்ைத் தக்ைை அல்ை ஆதைால் தன் பசவிைலளக்
லைைளால் மூடிக் பைாண்டாள். சிக்கு - பைட்டி உறுதி எைலுமாம். சீலத தன்லை
யாபரன்று இராேணனிடம் கூறும் வபாதும் 'ைாகுத்தன் மலைவி' என்ைது (3357) வபாை
இங்கும் அப்பபயவர சுட்டிைாள். வதேர்க்குரிய அவி உணவு வபாை உயர்ந்தைற்புலட
நிலையில் சீலத இருப்பலதயும் நாய் வபால் இழிந்த நிலையில் இராேணன்
இருப்பலதயும் உேலமயால் அறியைாம். 'அவிலய நாய் வேட்டபதன்ை' என்று
உேலம பசான்ைேள், அதற்குரிய உேவமயத்லத விரித்துலரக்ைவில்லை. ைற்புலடத்
வதவி அதலைச் பசால்ைக் கூசிைாள். அதலை விரிக்ைாமல், 'என் பசான்ைாய், அரக்ை'
என்று விைவி முடித்தாள் - நயத்தக்ை நாைரிைம் உணர்ை. அடியேலரக் ைாப்பதால்
அழகும் பலைேலர அழிப்பதால் பேம்லமயும் பைாண்டதாை இராமன் வில் வபாற்ைப்
பபறுகிைது. இதுேலர முனிேர் எை இராேணலை மதித்த நிலை மாறி 'என்
பசான்ைாய், அரக்ை!' எை இழிவு படக் வைட்கிைாள் சீலத. ைவினும் - எதிர்ைாைப்
பபயபரச்சம்.

3386. 'புல் நுதை நீரின் தநாய்தாப்

யபாதயல புரிந்து நின்ற
என் உயிர் இைத்தல் அஞ்சி,
இற்பிறப்பு அழிதல் உண்யடா?
மின் உயிர்த்து உருமின் சீறும்
தவங் கதண விரவாமுன்ைம்,
உன் உயிர்க்கு உறுதி யநாக்கி,
ஒளித்தியால் ஓடி' என்றாள்.
 புல்நுதை நீரின் தநாய்தாப் யபாதயல புரிந்து நின்ற - புல்லின் நுனியில் தங்கிய
நீர்த்துளி வபான்று அற்பமாய் ஆவி ஆகிப் வபாேலதவய தன் பதாழிைாை விரும்பிச்
பசய்கின்ை; என் உயிர் இைத்தல் அஞ்சி இற்பிறப்பு அழிதல் உண்யடா - என்னுலடய
உயிலர விட்டு விடுேதற்குப் பயந்து நற்குைத்தில் பிைந்த பபருலமலய அழியும்படி
பசய்ேதுண்வடா? (இல்லை); மின் உயிர்த்து உருமின் சீறும் தவங் கதண விரவா
முன்ைம் - மின்ைபைை ஒளிவிட்டு இடிபயைச் சீறித் தாக்கும் பைாடிய அம்லப
(இராமன் விட, உன்லை ேந்து) லதத்து உன்லைக் பைால்ேதற்கு முன்ைவர; உன்
உயிர்க்கு உறுதி யநாக்கி - உன்னுலடய உயிருக்குப் பாதுைாப்லபக் ைருதி;ஓடி ஒளித்தி
என்றாள் - இவ்விடம் விட்டு ஓடி மலைந்து பைாள் எைக் (இராேணலை எச்சரிக்லை
பசய்து) கூறிைாள் சீலத; ஆல் -அலச. ோழ்க்லை நிலையற்ைது என்பலத உணர்த்தப்
புல் நுனி நீர் உேலமயாகும். ’புன்னுனி வமல் நீர்வபால் நிலையாலம என்பைண்ணி'
எை நாைடியாரும் (பாடல் 34) கூறும். இற்பிைப்பு என்பதன் உயர்வு. அனுமன்
பமாழியிலும் 'இற்பிைப்பு என்பது ஒன்றும் ...ைளிநடம் புரியக் ைண்வடன்' (6035) எை
பேளிப்படும். இராமனின் அம்பின் ஒளிக்கு மின்ைலும் ஆற்ைலுக்கு இடியும் உேலம
ஆயிை. சீலத தன் பண்பிற்வைற்ப இராமன் அம்பு ோராமுன் ஓடி ஒளிந்து
பைாள்ளுமாறு இராேணலை எச்சரிக்கிைாள். இதைால் இராமனின் பபருலமயும்
விளங்கும்.

இற்பிைப்பு ைற்பிற்கு இைக்ைலண.

ஆலசலய விளம்பி, அரக்ைன் சீலதஅடிேணங்ைல்

3387. என்று அவள் உதரக்க, நின்ற

இரக்கம் இல் அரக்கன், 'எய்த
உன் துதணக் கணவன் அம்பு, அவ்
உயர் திதச சுமந்த ஓங்கல்
வன் திறல் மருப்பின் ஆற்றல் மடித்த
என் மார்பில் வந்தால்,
குன்றிதடத் ததாடுத்து விட்ட பூங்
கதணதகால் அது' என்றான்.
என்று அவள் உதரக்க - என்று சீலத பசால்ை; நின்ற இரக்கம் இல் அரக்கன் - அேன்
முன் நின்ை இரக்ைமற்ை அரக்ைைாம் இராேணன்; உன்துதணக் கணவன் எய்த அம்பு -
உன்னுலடய ோழ்க்லைத் துலணேைாை ைணேன் ஏவிய அம்பு;அவ் உயர் திதச சுமந்த
ஓங்கல் வன்திறல் மருப்பின் ஆற்றல் - அந்தச் சிைந்த திக்குைலளத் தாங்கிய மலை
வபான்ை யாலைைளின்ேலிய திைலம ோய்ந்த தந்தங்ைளின்; ஆற்றல் மடித்த என்
மார்பில் வந்தால் - ேலிலமலய அழித்த என் மார்பைத்தில் லதக்ை ேந்தால்;குன்றிதடத்
ததாடுத்து விட்ட பூங்கதண தகால் அது என்றான் - மலையிடத்து பதாடுத்து ஏவிவிட்ட
மைரம்பு வபால் ஆகும் எைக் கூறிைான்.

பபண்பணன்றும் பார்க்ைவில்லை. உைை ஒழுக்ைமும் பார்க்ைவில்லை. ஆதைால்

அரக்ைன் மைத்தில் இரக்ைமில்லை. 'உன்துலணக் ைணேன்' என்ை பதாடரில் உன்வபால்
பபண் தன்லம உலடய ைணேன் என்ை இைழ்ச்சியும் பதானிக்கிைது. ஓங்ைல் - மலை.
இங்கு மலை வபான்ை யாலைலயக் குறிப்பதால் உேலம ஆகுபபயர். இராேணன்
மார்புக்குக் குன்றும், இராமன் அம்பிற்குப் பூங்ைலணயும் உேலமயாம். குன்றின் வமல்
எறிந்த மைர் அதற்கு எத்தீங்கும் விலளவிக்ைாதது வபான்று இராமன் அம்பு தன்லை
ஒன்றும் பசய்யாது எைச் சுட்டிைான். பைால்-அலசநிலை.

3388. அணங்கினுக்கு அணங்கைாயள! ஆதச யநாய்

அகத்துப் தபாங்க,
உணங்கிய உடம்பியைனுக்கு உயிரிதை
உதவி, உம்பர்க்
கணம் குதை மகளிர்க்கு எல்லாம் தபரும் பதம்
தகக்தகாள்' என்ைா,
வணங்கிைன்-உலகம் தாங்கும்
மதலயினும் வலிய யதாளான்.
உலகம் தாங்கும் மதலயினும் வலிய யதாளான் - இந்த மண்ணுைலைத் தாங்கி நிற்கும்
மலைலயக் ைாட்டிலும் ஆற்ைல் மிக்ை வதாலள உலடய இராேணன்; அணங்கினுக்கு
அணங்கைாயள -பதய்ேப் பபண்ணுக்கு ஒரு பதய்ேப் பபண் வபான்ைேவள!; ஆதச
யநாய் அகத்துப் தபாங்க - ைாமம் ஆம் வியாதி என் மைத்தில் ேளர; உணங்கிய
உடம்பியைனுக்கு - ோடிய உடலையுலடய எைக்கு; உயிரிதை உதவி - (சாை உள்ள) என்
உயிலர (உன் ைருலணயால்) ைாப்பாற்றி எைக்ைளித்து; உம்பர்க் கணம் குதை மகளிர்க்கு
எல்லாம் தபரும்பதம் தகக்தகாள் - வமலுைகிலுள்ள திரண்ட குலழ எனும் ைாதணிைள்
பூண்ட பதய்ே மைளிர் எல்ைார்க்கும் கிலடப்பதற்ைரிய சிைந்த நிலையுலடய பதவிலய
நீ ஏற்றுக்பைாள்; என்ைா வணங்கிைன் - என்று கூறி வீழ்ந்து ேணங்கிைான்.

உைைம் தாங்கும் மலை - வமருமலை. அது அச்சுப் வபாை நின்றுஉைலைத்

தாங்குகிைது என்பது புராண மரபு. அணங்கு - அழகு என்பாருமுளர் அழபைனும்
அலேயும் ஓர் அழகு பபற்ைவத எை முன்ைர்க் கூைப்பட்டுளது (513). பதய்ே மைளிர்க்கு
உன் அழைால் ேருத்தத்லத உண்டாக்குபேவள எைவும் கூறுேர். பின்ைர் ேரும்
சுந்தரைாண்டக் ைாட்சிப் படைத்திலும் சீலதலய வேண்டிய இராேணலை 'முடியின்
மீது முகிழ்த்து உயர்லையிைன், படியின் வமல் விழுந்தான் பழிபார்க்ைைான்' எைக்
ைாட்டுோர் ைம்பர் (5182). ஒரு முலை அச்சுறுத்துேதும் மறுமுலை அடி வீழ்ந்து
தாழ்ேதும் இராேணனின் பேகுளியும் ைாமமும் மாறிமாறி அேலை அலைக்ைழித்து
நிற்கும் நிலைலயக் ைாட்டும். ைணம் - திரட்சி.

'இலைோ! இலளவயாய்' எைச் சீலத ஏங்கி அலழத்தல்

ைலிவிருத்தம்

3389. ததறவாய் அவன் வந்து

அடி தாழுதலும்,
கதற வாள் பட ஆவி
 கலங்கிைள்யபால்,
'இதறவா! இதளயயாய்!'
எை ஏங்கிைளால்-
தபாதறதான் உரு ஆைது ஓர்
தபாற்பு உதடயாள்.
அவன் வந்து ததறவாய் அடி தாழுதலும் - அந்த இராேணன் சீலத முன் ேந்து அேள்
திருேடி வநாக்கித் தலரயில் விழுந்து ேணங்ைவும்; கதறவாள் பட ஆவி கலங்கிைள்
யபால் - இரத்தக் ைலை படிந்த ோள் தன் மீது பட உயிர் குலைந்து துன்புற்ைேள் வபாை;
இதறவா இதளயயாய் எை - என் தலைேவை! அேர் தம்பியாம் இைக்குேவை! எை
ோய் விட்டுக்ைதறி; தபாதற தான் உரு ஆைது 'ஓர் தபாற்பு உதடயாள்' ஏங்கிைள் -
பபாறுலமவய ஓர் ேடிேம் வபான்ை தன்லமயுலடயேளாம் சீலத ஏக்ை முறுோள்; ஆல்
- அலச.
தலை - தலர. பாயிரத்தில் 'மடப் பிள்லளைள் தலையில் கீறிடின்தச்சரும் ைாய்ேவரா?'
(9) என்பது வபால் இங்கும் எதுலை வநாக்கி ேல்லிை ைைரமாைத் திரிந்துள்ளது.
இராேணன் நிைத்தின் மீது தான்விழுந்தான். அச் பசயல் ோபளான்று தன் உடல்வமல்
பட்டது வபால் உயிர் ைைங்கிைாள் சீலத. இச் பசயல் அேளது பண்லபக்
ைாட்டும்.'பபாலை தான் உருோய பதார் பபாற்பு' என்பதும் 'இரும் பபாலை என்பது
ஒன்றும்... ைளிநடம் புரியக் ைண்வடன்' எனும் அனுமன் கூற்றிலும் (6035) பேளிப்படும்.

இப்பாடலும் பின்ேரும் எட்டுப் பாடல்ைளும் அேைச்

சுலேலயபேளிப்படுத்துேை.
இராேணன் பன்ைசாலைவயாடு சீலதலய எடுத்தல்

3390. ஆண்டு, ஆயிதட, தீயவன் ஆயிதைதயத்

தீண்டான், அயன் யமல் உதர சிந்தததசயா;
தூண்தான் எைல் ஆம் உயர் யதாள் வலியால்,
கீண்டான் நிலம்; யயாசதை கீதைாடு யமல்.
ஆண்டு ஆயிதட தீயவன் - அப்பபாழுது அவ்விடத்தில் அத் தீயேைாம் இராேணன்;
அயன் யமல் உதர சிந்தத தசயா - பிரமன் முன்ைரிட்ட சாபத்லத மைத்தில் எண்ணி;
ஆயிதைதயத் தீண்டான் - அணிைைன்ைள் அணிந்த சீலதயின் திருவமனிலயத்
பதாடாதேைாகி; தூண்தான் எைல் ஆம் உயர் யதாள் வலியால் - ைல்தூண்ைள் தாம்
என்று கூைத்தக்ை உயர்ந்த வதாள்ைளின் ேலிலமயால்; நிலம் கீதைாடு யமல் யயாசதை
கீண்டான் - சீலத இருந்த பூமியின் கீவழயும் பக்ைங்ைளிலும் ஆை ஒரு வயாசலை அளவு
பபயர்த்பதடுத்தான்.

பிரமனிட்ட சாபம் பின்ைர்ச் சடாயு உயிர் நீத்த படைத்திலும் 'தீண்ட அஞ்சுமால்

ஆரியன் வதவிலய அரக்ைன் நல்மைர் வபர் உைகு அளித்தேன் பிலழப்பு
இல்சாபத்தால்' (3458) எைவும் கூைப் பபறும். இராேணனுக்கு வேதேதி, அரம்லப, நரி
கூபரன், புஞ்சிைத்தலை ஆகிவயாராலும் சாபங்ைள் உண்டு. நிைத்பதாடு
பபயர்த்பதடுத்த பசய்தி ைம்பரின் பலடப்பு. இவ்ோறு பலடத்தது மட்டுமின்றி நூலில்
பை இடங்ைளில் இதலைக் கூறியுள்ளார். வயாசலை என்பது ஒரு ைாத தூரம் எைவும்
நாற்ைாததூரம் எைவும் கூறுேர்.

குவபரனின் அளைாபுரியில் அரம்லபலய இராேணன் ைற்பழித்த வபாது அேள்

இட்ட சாபம் 'ேலிய ஒரு பபண்லணத் தீண்டின் அேள் ைற்புக்ைைைால் எரிோய்
என்பதாம் இவ்ோவை நளகூபனும் புஞ்சிைத்தலையும் சாபம் இட்டைர் என்பர்.
இவ்ோறு இராேணன் பபற்ை சாபம்பற்றிப் பை ைலதைள் உள.

இக் ைாண்டத்தின் முதற் படைத்தில் விராதன் பிராட்டிலயப்பற்றித் தூக்கிச் பசல்லும்

பசய்தி ேருேது நிலையத்தக்ைது. ோன்மீைஇராேணன் தீண்டிக் ைேர்தலுக்கும் விராதன்
தீண்டிக் ைேர்தலுக்கும்வேற்றுலம உண்டு. இேன் ைாம ேயத்தைாய்ப் பபண்லம
சிலதக்ைநிலைப்பேன்; அேவைா விைங்கு நிலையிைைைாய் உணவுக்குஅலைபேன்.
விைங்கு நிலையினும் பைாடியது ைாமக் ைடுங்ைைல்என்பது ைருத்துப் வபாலும். இவ்
ஒப்பீடு பநடிது நிலைதற்கு உரியது.

3391. தகாண்டான் உயர் யதர்மிதச;

யகால் வதளயாள்
கண்டாள்; தைது ஆர்
உயிர் கண்டிலளால்;
மண்தான் உறும்
மின்னின் மயங்கிைளால்;
விண்தான் வழியா
எழுவான் விதரவான்.
உயர் யதர் மிதசக் தகாண்டான் - (அவ்ோறு பபயர்த்த நிைத்லத) உயர்ந்த தன் வதர்
வமல் லேத்துக் பைாண்டான்; யகால் வதளயாள் கண்டாள் - (அச் பசயலை) அழகிய
ேலளயணிந்த சீலத பார்த்தாள்; தைது ஆருயிர் கண்டிலள் - தன்னுலடய அரியஉயிலரக்
ைாணவில்லை; மண் உறும் மின்னின் மயங்கிைள் - தைக்குரிய நிைமாம் வமைத்லத
விட்டுத் தலரயில் விழுந்த ஒரு மின்ைற் பைாடி வபாைக் ைைங்கிைாள் (அப்வபாது
இராேணன்);விண் வழியா எழுவான் விதரவான் - ஆைாய ேழியாை விலரவிற் பசல்ைக்
ைருதிைான். ஆல் இரண்டும் அலச; தான் இரண்டும் அலச.
வைால் ேலள - அழகிய வேலைப்பாடுைள் அலமந்த ேலள. வைால் - திரட்சியும் ஆம்.
ோர்வைால் பசறிய (புைம். 36) வைானிை ேலளயிைார்க்கு (சீேை. 209) எைேரும். வதர்
நிைத்தின் மீது சிறிதுதூரம் பசன்ைலத ேயேர் பூமி வமல் அேன் வதர் பசன்ை
பநடுபநறிவபாைார் (3479) என்பதில் ைாணைாம். மண்உறுமின் -இல்பபாருளுேலம.
சீலதயின் அரற்ைல்

3392. 'விடு யதர் எை, தவங் கைல்

தவந்து அழியும்
தகாடியபால் புரள்வாள்;
குதலவாள்; அயர்வாள்;
துடியா எழுவாள்;
துயரால் அழுவாள்;
'கடிதா, அறயை! இது
கா' எனுமால்.
யதர் விடு எை - (இராேணன் வதர்ப்பாைலைப் பார்த்து) விலரோைத் வதலரச்
பசலுத்து என்று கூை; தவங்கைல் தவந்து அழியும் தகாடி யபால் - பைாடிய தீயில்
வீழ்ந்து பேந்து அழிகின்ை பைாடி வபான்று; புரள்வாள் குதலவாள் அயர்வாள் துடியா
எழுவாள் துயரால் அழுவாள் - சீலத கீவழ புரண்டு நிலை குலைந்து பசயைறியாது
வசார்ந்து மைம் துடித்து எழுந்து பின் ேருந்தி அழுோள்; அறயை கடிதா இதுகா எனும் -
'தருமவம! இத்துன்பத்திலிருந்து விலரோைக் ைாப்பாற்று' எை வேண்டுோள்.ஆல்-
ஈற்ைலச.

தீயில் வீழ்ந்த பைாடி எரிேது வபாைச் சீலத இராேணனின் வதர்மீது துன்புற்ைாள்.

பைாடி, சீலதக்கு உேலம; தீ, இராேணனின்பசயலுக்குஉேலமயாம். சீலத படும்
பாட்லடப் பை விலைத்பதாடர்ைள் விளக்கும். வமலும் ைடியா யைவம என்ை
பாடத்திற்கு'ஒருேரும் லைவிடாத தருமவம எைவும் உலரப்பர்.
யாரும் துலணயற்ை நிலையில் தருமவம ைாப்பாற்றும் என்ைநம்பிக்லை இதைால்
புைைாகும்.

3393. 'மதலயய! மரயை! மயியல! குயியல!

கதலயய! பிதணயய! களியற! பிடியய!
நிதலயா உயியரன் நிதல யதறினிர் யபாய்,
உதலயா வலியாருதை நீர் உதரயீர்!
மதலயய - மலைைவள!; மரயை - மரங்ைவள!; மயியல - மயில்ைவள!; குயியல -
குயில்ைவள!; கதலயய - ஆண் மான்ைவள!; பிதணயய - பபண்மான்ைவள!; களியற -
ஆண்யாலைைவள!;பிடியய- பபண் யாலைைவள!; நிதலயா உயியரன் நிதல -
நிலைபபைாத உயிருடன் துன்புறும் என் நிலைலய; யதறினிர் யபாய் -
அறிந்தேர்ைளாைச் பசன்று; உதலயா வலியாருதை - அழியாத ேலிலமயுலடய
இராமைக்குேரிடம்; நீர் உதரயீர் - நீங்ைள் பசால்லுங்ைள் என்ைாள் சீலத.

இராேணன்பால் சிக்கி உயிர் குலையும் தன் நிலைலய அறிந்து, இராமைக்குேரிடம்

எப்பபாருவளனும் பதரிவித்துவிடாதா எைக் லையற்று அைறுேலத விேரிப்பது
இப்பாடல். பண்லட இைக்கியங்ைளில் தலைவிலயப் பிரிந்த தலைேனிடம் இவ்ோறு
பை பபாருள்ைலளத் தூது விடல் ைாணப்பபறும். ஞாயிறு திங்ைள் அறிவே நாவண
ைடவை ைாைல் விைங்வை மரவை புைம் புறு பபாழுவத புள்வள பநஞ்வச அலேயை
பிைவும் நுேலிய பநறியாற் பசால்லுே வபாைவும் வைட்குந வபாைவும் பசால்லியாங்கு
அலமயும் என்மைார் புைேர் எைத் பதால் ைாப்பிய பநறி (பதால். பபாருள். பசய்யுள்
200 வபராசிரியம்) உணர்த்துேது ஒப்பிடற்குரியதாம். ேலிய பலைேலரயும் எளிதில்
அழிப்பேர் இராமைக்குேர் ஆதைால் உலையா ேலியார் எை உலரத்தாள். 75
3394. 'தசஞ் யசவகைார் நிதல நீர் ததரிவீர்;
மஞ்யச! தபாழியல! வை யதவததகாள்!
"அஞ்யசல்" எை நல்குதியரல், அடியயன்
உஞ்சால்,அது தான் இழியவா?' உதரயீர்!
மஞ்யச - வமைங்ைவள!; தபாழியல - வசாலைைவள!; வையதவததகாள் - ைாட்டில்
உள்ள பதய்ேங்ைவள!; தசஞ்யசவகைார் நிதல - வநர்லமயுள்ள நல்ை வீரைாம்
இராமனின் (என்லை இழந்ததால் அலடயும்) துன்பநிலை; நீர் ததரிவீர் -நீங்ைள்
அறிவீர்ைள்; அஞ்யசல் எை நல்குதியரல் - பயப்படாவத என்று எைக்கு ஆறுதல்
அளிப்பீராயின்; அடியயன் உஞ்சால் அது தான்இழியவா உதரயீர் - அடியேளாகிய நான்
(பிலழப்வபன் அவ்ோறு)பிலழத்தால் அது உங்ைளுக்குக் குலையாகுமா?
பசால்லுங்ைள்.
மலைவமலும் ோைத்திலும் மஞ்சு இருக்கும். பபாழிலும் ோனுயர்ந்து நிற்கும்.
ேைவதேலதைள் ைாட்டில் நடப்பைேற்லை அறிோர்ைள். எைவே, அலேயும் இராமன்
என்லை இழந்து ேருந்தும் நிலைலய அறிந்திருக்ைக் கூடும். அதலைத் தன்னிடம் கூைச்
சீலதவேண்டுகிைாள். வசேைன் - வீரன்; இராமலைச் வசேைன் என்ைலழத்தல் 'வசேைன்
சீைா முன்ைம் வசதுவும் இயன்ை மாவதா' என்ை அடியில் ைாணைாம் (4759). நிலை -
இருக்கும் இடம் எைலுமாம்.

உஞ்சால் - வபாலி (உய்ந்தால்).

3395. 'நிருதாதியர் யவர் அற, நீல் முகில்யபால்

சர தாதரகள் வீசினிர், சார்கிலியரா?
வரதா! இதளயயாய்! மறு ஏதும் இலாப்
பரதா! இதளயயாய்! பழி பூணுதியரா!
நிருதாதியர் யவர் அற - அரக்ைர் முதலிய பைாடியேர் அடிவயாடு அழிய; நீல்முகில்
யபால் சர தாதரகள் வீசினிர் சார்கிலியரா - நீை வமைம் வபால் அம்பு மலழ பபாழிந்து
இங்கு ேந்து வசரமாட்டீரா? வரதா - அலடக்ைைமாை ேந்தேர்க்கு அருளும் இராமவை!;
இதளயயாய் - இராமனின் தம்பியாம் இைக்குேவை!;மறு ஏதும் இலாப் பரதா - குற்ைம்
ஒன்றும் இல்ைாத பரதவை!; இதளயயாய் - பரதலை நீங்ைாத் தம்பியாம் சத்துருக்ைவை!;
பழி பூணுதியரா - என்லை இந்த ஆபத்திலிருந்து ைாக்ைாமலிருந்து பழிலய
அலடவீர்ைவளா?

நிருதாதியர் - அரக்ைர் தலைேைாம் இராேணன் முதைாவைார் எைவுமாம்.

இராமலை நீை முகிலுக்கு ஒப்பிட்டது நிைத்தாலும் அம்பு பசாரியும் ஆற்ைைாலும்
என்ை. 'ேரதன்' என்ை ேழக்கு பாைைாண்டத் திரு அேதாரப் படைத்தில் 'ேரதனும்
இளேலும் எை மருவிைவர' (307) எை ேந்துளது. ைடுஞ் பசால்கூறி ேைத்தில்
இராமலைத் வதட இைக்குேலை விடுத்தலதயும் மைந்து 'இலளவயாய்' என்கிைாள்.
லைவையி ேரத்தால் பபற்ை நாட்லட மீண்டும் இராமனுக்வை அளிக்ைக் ைாட்டிற்கு ேந்து
கூை இராமன்மறுக்ைவே அேன் பாதுலைலயப் பபற்று நந்திக் கிராமத்திலிருந்த
பரதலை 'மறுஏதும் இைாப் பரதா' என்கிைாள். பரதலை நீங்ைாத சத்துருக்ைலையும்
'இலளவயாய்' என்ைாள். இத்தலைய குற்ைமற்ை நால்ேரும் தைக்வைற்பட்ட தீங்லை நீக்ை
ேராததால் பழி பூணுோர்ைவளா எை அஞ்சுகிைாள் சீலத.

3396. 'யகாதாவரியய! குளிர்வாய், குதைவாய்!

மாதா அதையாய்! மையை ததளிவாய்;
ஓதாது உணர்வாருதை, ஓடிதை யபாய்
நீதான் விதையயன் நிதல தசால்லதலயயா?
யகாதாவரியய - வைாதாேரி எனும் ஆவை!; குளிர்வாய் - குளிர்ந்த தன்லம உலடயாய்;
குதைவாய் - இளகும் இயல்புலடயாய்; மாதா அதையாய் - தாலயப் வபான்ைேவள!;
மையை ததளிவாய் -குற்ைமற்ை பதளிந்த மைமுலடயாய்; ஓதாது உணர்வார் உதை -
ஓதாமவை எல்ைா நூல்ைலளயும் உணர்ந்துள்ள என் ைணேரிடத்து; ஓடிதையபாய் - ஓடிச்
பசன்று; விதையயன் நிதல நீ தான் தசால்லதலயயா - துன்பமுற்ை தீவிலைவயைாகிய
என் நிலைலய நீவய வபாய்ச் பசால்ைமாட்டாயா?
குளிர்தலும் குலழதலும் நீரின் தன்லம. அேற்லைப் பபற்ை வைாதாேரி ஆறு தன்
துன்பத்லத இராமனிடம் கூைாதா எைச் சீலதஏங்குகிைாள். ஓடுதல் ஆற்றின் இயல்பு.
குளிர் பண்பும் குலழயும் பண்பும் தாயன்பும் பைாண்ட வைாதாேரி தன் ஓட்டத்தின்
வபாக்லைத் திலச மாற்றி இராமைக்குேலர வநாக்கி ஓடித் பதரிவிக்ைக் கூடாதாஎன்று
வபலதச் சீலத அரற்றுகிைாள். 'புவியினுக்கு' எனும் பாடலில்இப்பண்பு முன்ைவர
கூைப் பபற்ைதாம் (2732) ஆற்லைத் தாயாைப் பலடப்பது ைவிமரபு இதலைச் 'சரயு
என்பது தாய் முலை அன்ைது'(23) எை ேந்த பதாடரால் அறியைாம். ஓதாதுணரும்
நிலைலய முன்ைர் விராதன் 'அன்ைம் ஆய் அருமலைைள் அலைந்தாய் நீ, அலே
உன்லை முன்ைம் ஆர் ஓதுவித்தார்' (2575) எைத் துதித்தலில் ைாணைாம். சீலத
புைம்பியது வபாைவே இராமனும் அேலளக் ைாணாது புைம்பியது ஒப்பிடற்பாைது.
(3731 - 3740).
மைன் - வபாலி.

3397. 'முந்தும் சுதைகாள்! முதை வாழ் அரிகாள்!

இந்தந் நிலயைாடும் எடுத்த தக நால்-
ஐந்தும், ததல பத்தும், அதலந்து உதலயச்
சிந்தும்படி கண்டு, சிரித்திடுவீர்.
முந்தும் சுதைகாள் - என் முன்வை வதான்றும் மலை ஊற்றுக்ைவள!; முதை வாழ்
அரிகாள் - மலைக் குலையில் ோழும் சிங்ைங்ைவள!; இந்தந் நிலயைாடும் - நானிருந்த
இந்தத் தலரவயாடும்; எடுத்த தக நால் ஐந்தும் - பபயர்த்பதடுத்த இருபது
லைைலளயும்; ததலபத்தும் - பத்துத் தலைைலளயும்; அதலந்துதலயச் சிந்தும்படி
கண்டு சிரித்திடுவீர் - (இராமன் அம்புைளால்) அலைவுற்றுச் சிதறி அழியச்
சிந்திவிடுேலதப் பார்த்து நீங்ைள் சிரிப்பீர்ைள்!. சுலை - மலையிலுள் நீர் நிலையுமாம்.
தைக்வைற்பட்ட அேைத்தில் எதிர்ப்படும் சுலைைலளயும் முலழயில் ோழும்
சிங்ைங்ைலளயும் பார்த்து. இராேணன் அழிேலதக் ைண்டு சிரியுங்ைள் என்கிைாள் சீலத.
தைக்குத் தீங்கிலழத்த இருபது லையும் பத்துத் தலையும் சிதை வேண்டும் எை
எண்ணுகிைாள் சீலத.
இந்தந் நிைவைாடும் எை பிை அடிைளிற்வைற்ப எதுலை பபை ஒற்று மிகுந்து
ேந்துளது.

இராேணன் ஏளைமும் சீலதயின் இடித்துலரயும்

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

3398. என்று, இன்ை பலவும் பன்னி,

இரியலுற்று அரற்றுவாதள,
'தபான் துன்னும் புணர் தமன் தகாங்தகப்
தபாலன்குைாய்! யபாரில் என்தைக்
தகான்று, உன்தை மீட்பர்தகால், அம்
மானிடர்? தகாள்க' என்ைா,
வன் திண்தக எறிந்து நக்கான்-
வாழ்க்தகநாள் வறிது வீழ்ப்பான்.
என்று இன்ை பலவும் பன்னி - இவ்விதம் பை பசாற்ைலளச் பசால்லி; இரியலுற்று
அரற்று வாதள - நிலைபைட்டு ோய் விட்டுப் புைம்பி அழும் சீலதலய, (வநாக்கி);
வாழ்க்தக நாள் வறிது வீழ்ப்பான் - தைது ோழ்நாலள வீணாை அழித்துக்
பைாள்பேைாைஇராேணன்; தபான் துன்னும் புணர்தமன் தகாங்தகப் தபாலன்குைாய்
- பபாற்ைைன்ைள் அணிந்த பநருங்கிய மார்புைலளஉலடய அழகிய குண்டைமணிந்த
பபண்வண!; அம்மானிடர் யபாரில் என்தைக் தகான்று உன்தை மீட்பர் தகால் - அந்த
மனிதர்ைள் சண்லடயில் என்லைக் பைான்று உன்லை மீட்டு விடுோர்ைவளா?; தகாள்க
- முடிந்தால் மீட்டுக் பைாள்ளட்டும்; என்ைா வன்திண்தக எறிந்து நக்கான் - என்று கூறி
ேலிய திண்ணிய லைைலளப் புலடத்துச் சிரித்தான்.
பன்னுதல் - பை முலை கூைல். ோழ்க்லை நாள் ேறிது வீழ்ப்பான் - பசயற்ைரிய தேம்
பசய்து மூன்ைலரக் வைாடி ஆண்டுைலள ோழ்நாளாைப் பபற்றும் தீய பசயல் புரிந்து
அேற்லைவீணாைப் வபாக்குபேன். அத்தலைய தீவயார் அழிேது உறுதி என்பது
பபைப்பட்டது. பபான் துன்னும் - பபான்னிைம் பபாருந்திய என்றுமாம். லைஎறிதல் -
இைழ்ச்சியிலும் பேகுளியிலும் வதான்றும் பமய்ப்பாடு. 'அங்ைதன் அதலைக் வைளா,
அங்லைவயாடு அங்லை தாக்கித்துங்ைேன் வதாளும் மார்பும் இைங்லையும் துளங்ை
நக்ைான்' எை ேருேலத (7001) இத்துடன் ஒப்பிடைாம்.
 தகால் - ஐயப்தபாருளில் வந்த அதச. 8
3399வாக்கிைால் அன்ைான் தசால்ல, 'மாதயயால்
வஞ்சமான் ஒன்று
ஆக்கிைாய்; ஆக்கி, உன்தை ஆர்
உயிர் உண்ணும் கூற்தறப்
யபாக்கிைாய்; புகுந்து தகாண்டு யபாகின்றாய்;
தபாருது நின்தைக்
காக்குமா காண்டி ஆயின், கடவல்
உன்யததர' என்றாள்.
அன்ைான் வாக்கிைால் தசால்ல - அந்த இராேணன் தன் ோயால் இந்தப்
பழிபமாழிைலளக் கூை; (சீலத அேலை வநாக்கி); மாதயயால் வஞ்ச மான் ஒன்று
ஆக்கிைாய் - மாலயயிைால் ஒரு பபாய்ம்மாலைக் ைற்பித்தாய்; ஆக்கி உன்தை
ஆர்உயிர் உண்ணும் கூற்தறப் யபாக்கிைாய் - உைது அரிய உயிலர அழிக்கும் யமன்
வபான்ை இராமலை வேறு இடத்திற்குப் வபாைச் பசய்தாய்; புகுந்து தகாண்டு
யபாகின்றாய் - இங்கு ேந்து என்லைக் ைேர்ந்து பசல்கிைாய்; தபாருது நின்தைக்
காக்குமா காண்டி ஆயின் -வபார் புரிந்து அேரிடமிருந்து உன்லைக் ைாப்பாற்றிக்
பைாள்ளும் ேழிலயஅறிோயாைால்; உன்யததர(க்) கடவல் என்றாள் - உன் வதலர
வமற்பைாண்டு பசலுத்தாவத என்று பசான்ைாள்.
ோக்கு - ோய், இடத்துத் வதான்றும் பபாருள் இடத்திற்கு ஆயிற்று.
பபாய்ம்மாலைக் ைாட்டி என் ைணேலைப் வபாக்கிைாய். என்லையும் அேரில்ைாத
வபாது ைேர்ந்தாய். இத்தலைய இழிபசயல் பசய்யாது வதலர நிறுத்தி வநரிலடயாை
அேருடன் வபார் பசய்ோயாை எைச் சீலத கூறிைாள்.

உன்லை - உன்னுலடய என்ை பபாருளில் ேந்தது. இது உருபு மயக்ைம். ைடேல் -

எதிர்மலை ஏேல் விலைமுற்று.

3400. மீட்டும் ஒன்று உதரதசய்வாள்: 'நீ வீரயைல்,

"விதரவில் மற்று உன்
கூட்டம் ஆம் அரக்கர் தம்தமக் தகான்று,
உங்தக தகாங்தக மூக்கும்
வாட்டிைார் வைத்தில் உள்ளார், மானிடர்"
என்ற வார்த்தத
யகட்டும், இம் மாயம் தசய்தது
அச்சத்தின் கிளர்ச்சி அன்யறா?'
நீ வீரயைல் - நீ உண்லமயாை வீரன் என்ைால்; உன் கூட்டம் ஆம் அரக்கர் தம்தம
விதரவில் தகான்று - உன்னுலடய இைத்தாராம் அரக்ைர்ைலள மிைக் குறுகிய
ைாைத்தில் பைான்று; உங்தக தகாங்தக மூக்கும் வாட்டிைார் வைத்தில் உள்ளார்
மானிடர் - உன்னுலடய தங்லையாம்சூர்ப்பணலையின் முலைலயயும் மூக்லையும்
பேட்டியேர் ைாட்டிவைஉள்ளேராம் மனிதர்ைள்; என்ற வார்த்தத யகட்டும் - என்று இச்
பசாற்ைலளக் வைட்டும்; இம்மாயம் தசய்தது அச்சத்தின் கிளர்ச்சி அன்யறா - இந்த
மாலயலயச் பசய்தது பயத்தின் மிகுதியால் அல்ைோ என்று; மீட்டும் ஒன்று உதர
தசய்வாள் - (அந்த இராேணலைப் பார்த்து) மறுபடியும் ஒரு ோர்த்லத
பசால்ோள்.மற்று- அலச.

விலரவில் பைால்ைல் - ைரதூடணலரயும் எண்ணற்ை வபார் வீரலரயும் ஒரு முகூர்த்த

வநரத்தில் இராமன் பைான்ைலதக் குறிப்பிட்டதாம். சூர்ப்பணலையின் உறுப்புைலள
அறுத்தது இராேணனுக்கு அேமாைம் தரும் பசயைாகும். இவ்விரு பசயல்ைலளயும்
பசய்த மானிடலர வநரில் வமாதி எதிர்த்துப் வபார் பசய்யாமல் ேஞ்சலையாை
என்லைக் ைேர்ந்தது அச்சத்தின் விலளவு எைச் சீலத இராேணனின் வீரத்தின்
குலைலயச் சுட்டிைாள். 'வீரவைல்' என்ை பசால் இராேணன் வீரன் அல்ைன் என்ை
ைருத்திலைக் குறித்தது. வீரனுக்கு ேஞ்சைச் பசயல் ஒவ்ோது. பின்ைரும் இராேணலை
வநாக்கிச் சீலத 'உங்லை மூக்கும் உம்பியர்வதாளும் தாளும் சின்ைபின்ைங்ைள் பசய்த
அதலை நீ சிந்தியாவயா? (5202) எைச் சுந்தர ைாண்டத்தில் கூறுேதும் வநாக்ைற்குரியது.

மற்று - அலசச்பசால்.

அரக்ைன் மறுபமாழியும் சீலதயின் எதிர்பமாழியும்

3401. தமாழிதரும் அளவில், 'நங்தக! யகள் இது;

முரண் இல் யாக்தக
இழிதரு மனிதயராயட யான் தசரு
ஏற்பன் என்றால்,
விழி தரு தநற்றியான்தன் தவள்ளி
தவற்பு எடுத்த யதாட்குப்
பழி தரும்; அதனின் சாலப் பயன் தரும்,
வஞ்சம்' என்றான்.
தமாழிதரும் அளவில் - (இவ்ோறு சீலத) பசான்ை அளவில்; (இராேணன் அேலள
வநாக்கி); நங்தக - பபண்வண!; இது யகள் - இதலைக் வைட்பாயாை; முரண் இல்
யாக்தக இழிதரு மனிதயராயட யான் தசரு ஏற்பன் என்றால் - ேலியற்ை உடலை
உலடய இழிோை மனிதர்ைளுடன் நான் வபார் பசய்ய முலைந்தால்; விழிதரு தநற்றி
யான் தன் தவள்ளி தவற்பு எடுத்த யதாட்கு - பநற்றியில் ைண்ணுலடய
சிேபபருமானின் ையிலை மலைலய எடுத்த வதாள்ைளுக்கு; பழி தரும் - பழிப்லப
உண்டாக்கும்; அதனின் வஞ்சம் சாலப்பயன் தரும் என்றான் - அலதக் ைாட்டிலும் இந்த
ேஞ்சலைச் பசயல் மிகுந்த பயலைக் பைாடுக்கும் எைக் கூறிைான்.

ேலிலமயுள்ள இராேணன் ேலிலமயற்ை மனிதர்ைவளாடு வபாரிடுேது

பழிலயத்தரும். அதுமட்டுமன்று; சிேனின் ையிலை மலைலய எடுத்தவதாள்ைளின்
பபருலம குலையும். எைவே, ேஞ்சித்துச் சீலதலயக் ைேர்ந்தது நியாயமாகும் எைக்
கூறுகிைான். ேஞ்சலையாைது பழிலய விட ஏற்ைத்தக்ைது எை நியாயம் வபால்
வபசுகிைான் இராேணன். இவ்ேஞ்சலையால் தைக்குப் பழியில்லை. ஆைால் அந்த
மானுடர்க்குத் தீங்கு விலளவிக்கும் எை ோதிட்டான் அேன்.

3402. பாதவயும் அததைக் யகளா, 'தம்

குலப் பதகஞர்தம்பால்
யபாவது குற்றம்! வாளின் தபாருவது
நாணம் யபாலாம்!
ஆவது, கற்பிைாதர வஞ்சிக்கும்
ஆற்றயல ஆம்!
ஏவம் என், பழிதான் என்யை,
இரக்கம் இல் அரக்கர்க்கு? என்றாள்.
பாதவயும் அததைக்யகளா - சித்திரப் பதுலம வபான்ை அழகுள்ள சீலதயும்
இராேணனின் அம் பமாழிலயக் வைட்டு; (அேலைப் பார்த்து); தம் குலப் பதகஞர்
தம்பால் யபாவது குற்றம்- தமது குைத்தின் பலைேரிடத்துப் வபாரிடச் பசல்ேது
குற்ைமாம்; வாளின் தபாருவது நாணம் யபாலாம் - அேர்ைளுடன் ோவளந்திப்
வபாரிடுேது நாணம் தருேது ஆகும் வபாலும்; கற்பிைாதர வஞ்சிக்கும் ஆற்றயல
ஆவது ஆம் - ைற்புலடய மைளிலர ேஞ்சைமாய்க் ைேரும் ேலிலமவய பசய்யத்தக்ைது
ஆகும் வபாலும்; இரக்கம் இல் அரக்கர்க்கு - ைருலண இல்ைாத இராக்ைதர்க்கு;ஏவம்
என் பழிதான் என்யை என்றாள் - குற்ைம் என்பது என்ை நிந்தலை என்பது எதுவோ
எைக் வைட்டாள். பாலே - ைண்ணிற் பாலேக்குமாம். இது உேலம ஆகுபபயர். ோள்
என்பது பலடக்ைைன்ைளுக்குப் பபாதுப்பபயராய் ேந்தது. ஏேம் - குற்ைம். எவ்ேம்
என்பதன் விைாரம் குற்ைத்திற்கும் பழிக்கும் இரக்ைமற்ை அரக்ைர் ைாட்டும் மதிப்பு
மற்ைேர்ைலள விட வேறு வேறு மதிப்புலடயது வபாலும் எைச் சீலத எள்ளிக்
கூறிைாள். அரக்ைர் ேஞ்சித்தற்வை உரியேர் எை 'ேஞ்சிக்கும் ஆற்ைவை ஆம்' என்ை
பதாடர்க்குப் பபாருள் கூைைாம்.
சடாயு உயிர் நீத்த படைம்

அைத்தின் நாயகிலய மாரீச மாைால் ேஞ்சித்து இராேணன் எடுத்துச்

பசன்ைபபாழுது ைழுைரசைாகிய சடாயு அேலைத் தடுத்துப் வபாரிட்டு ேலி சிலதத்து.
இறுதியில் அேைது சந்திரைாசபமனும் பதய்ே ோளால் சிைகு அறுபட்டு விழுந்தான்.
அேன் அப்வபாது இைந்து படவில்லை; இராமைக்குேருக்குச் பசய்தி அறிவிக்ை
அரிதின் உயிர் தாங்கி இருந்தான். இச் பசய்திலய அேன் இராமைக்குேருக்குக் கூறிய
பின்ைர்த் தன் உயிலர விட்டான். தந்லதயின் நண்பனுக்குத் தசரத ராமன் மாளாத
வசாைப் புைம்பலுடன் நீர்க் ைடன் பசய்தான் என்ை பசய்திைள் இப்படைத்தில்
கூைப்படுேதால், இது சடாயு உயிர் நீத்த படைம் என்று பபயர் பபற்ைது.

சடாயு இராம லைங்ைர்யத்தில் ஈடுபட்டுத் "தன் உயிர் புைழ்க்கு விற்ைேன்"

ஆலையால் பக்தியின் அடிப்பலடயில் இப்படைம் "சடாயு வமாட்சப் படைம்" என்று
பபயர் பபறும் என்ை ைருத்தும் உண்டு. இலதச் "சடாயு ேலதப்படைம்" என்று
குறிப்பிடுேதும் உண்டு, ைவிப்பபருமைன் ைம்பைது திருவுள்ளத்தின்படி பாேச்
சார்பாளரின் அழிவே "ேலத" என்ை பசால்ைால் குறிக்ைத்தக்ைதாகும். அைத்தின்
நாயைன் அைந்தலை நிறுத்த நடத்தும் அைகிைா விலளயாட்டில் பட்டு அழிபேவர
"ேலத" என்ை பசால்லுக்கு உரியேர் ஆேர். அனுமன் ேலியால் அழியும் பாேச்
சின்ைங்ைளின் அழிவும் ேலத எைவே படும். சுருங்ைச் பசான்ைால் அைந்தலை நிறுத்த
அைச் சார்பாளர் தீலமலய அழிப்பலதவய ைவிஞர் பபருமான் "ேலத" எைை பசால்
சார்த்தித் தலைப்பிட்டு விளக்கியுள்ளார். ோலி ேலதப்படைம், அக்ை குமாரன் ேலதப்
படைம், கும்பைருணன் ேலதப் படைம், அதிைாயன்ேலதப் படைம், இந்திர சித்து
ேலதப்படைம், இராேணன் ேலதப் படைம் வபான்று ேரும் பை படைப் பபயர்ைள்
வமல் கூறிய ைருத்திற்கு அரண் வசர்த்தலை எண்ணுை. எைவே, அைத்துலணேைாைவும்,
லைங்ைர்ய பாேைாைவும் உள்ள சடாயுவின் இைப்லபக் குறித்து ேரும் படைம் "ேலத"
என்ை அைச்சார்பற்ைேர்ைளுக்கு ேந்துள்ளது வபால் ைவிஞரால் பபயரிடப்பட்டிருக்ை
முடியாது எைத் திண்ணமாய்க் கூைைாம். எைவே, இப்படைத்தின் பபயர் சடாயு உயிர்
நீத்த படைம் எை இருத்தவை இராமைாலதயின் அைநாட்டப் வபாக்குக்கு ஒத்து
அலமயும் என்ை.

இராேணன் சீலதலயத் தூக்கிச் பசல்லும்வபாது அேள் இரக்ைமில் அரக்ைர்க்கு

குற்ைம் எது, பழிதான் எது என்று ைைங்கிைாள். அவ்ேபயச் பசால் வைட்ட சடாயு
"எங்ைடா வபாேது எங்வை" எை எதிர் ேந்து இராேணலைத் தடுத்தான். இருேருக்கும்
வபார் மூண்டது சடாயு இராேணைது பைாடி, குண்டைம், திருமுடி, ைேசம், வில்
முதலியேற்லையும் வதலரயும், வதர்ப்பாைலையும் சிலதத்து அழித்தான். சிைம்
பைாண்ட இராேணன் மாற்ைருந் பதய்ே ோளால் சடாயுவின் சிைகுைலள பேட்டி
வீழ்த்திைான். சீலத அது ைண்டு புைம்பித் துன்புற்ைாள். அரக்ைன் சீலதலய
இைங்லைக்குக் பைாண்டு பசன்று பதாடற்ைரும் அரக்கியர் ைாேல் நடுவே லேத்தான்.

'பபருமைன் உலைவுறு பபற்றி வைட்டும் நிற்றிவயா இலளவயாய்'எை லேவதகி

லேத ோர்த்லதலய மைத்தில் வதக்கி, இைக்குேன் இராமபிராலைத் வதடிச் பசன்ைான்.
தலமயலைக் ைண்டு தான் ேந்த ைாரணத்லதச் பசான்ைான். இருேரும் சீலத இருந்த
பர்ண சாலை வநாக்கி விலரந்து ேந்தைர். உடல் இருக்ை உயிர் பிரிந்தது வபால்
பர்ணசாலை இருந்த இடத்லதயும் சாைகி இல்ைாலமலயயும் ைண்டைர். இருேரும்
அேலளத் வதடிச் பசன்ைைர். அவ்ேழியில் பைாடி, வில், ைேசம் முதலியை விழுந்து
கிடத்தல் ைண்டு, அலதத் பதாடர்ந்து பசன்று இறுதியில் சடாயு விழுந்து கிடந்த இடம்
ேந்தைர். இராமன்பைோறு புைம்புதலைக் வைட்ட குற்றுயிராைக் கிடந்த சடாயு
நடந்தலதபயல்ைாம் ஒருோறு கூறி உயிர் நீத்தான். இராமன் வசாைம் மிைக்பைாண்டு
புைம்பிைான். அேலை இைக்குேன் வதற்றிைான். இறுதியில் இராமன் சடாயுவுக்கு
நீர்க்ைடன் பசய்து முடித்த வபாது சூரியன் மலைந்தத. இலேவய இப்படைத்தில்
கூைப்பட்டுள்ள பசய்திைள் ஆகும்.

சாைகிலயக் ைேர்ந்து பசல்லும் இராேணலைச் சடாயு எதிர்த்தல்

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

3403. என்னும் அவ் யவதலயின்கண், 'எங்கு

அடா யபாவது?' என்ைா,
'நில் நில்' என்று, இடித்த தசால்லன்,
தநருப்பு இதடப் பரப்பும்கண்ணன்;
மின் எை விளங்கும் வீரத்
துண்டத்தன்; யமரு என்னும்
தபான் தநடுங் குன்றம் வானில் வருவயத
தபாருவும் தமய்யான்;
என்னும் அவ்யவதலயின்கண் - என்று (சீலத) பசால்லிய அந்தச் சமயத்தில்; எங்கு
அடா யபாவது - எங்வை அடா (என்லைத் தப்பி நீ) வபாேது; என்ைா - என்று; நில்நில்
என்று இடித்த தசால்லன் - நில் நில் என்று இடிவயாலச வபால் ஒலிக்கும் உரத்த
பசாற்ைலள உலடயேனும்; தநருப்பு இதடபரப்பும் கண்ணன் - சிைத் தீலயத்
தம்மிடம் பரேச் பசய்த ைண்ைலள உலடயேனும்; மின் எை விளங்கும்
வீரத்துண்டத்தன் - மின்ைலைப் வபால் (ஒளி) விளங்கும் வீரேலி பபாருந்திய அைலை
உலடயேனும்; யமரு என்னும் தபான் தநடுங்குன்றம் - வமரு என்று கூறுகிை
பபான்ைால் ஆகிய பபரிய குன்று; வானில் வருவயத தபாருவும் தமய்யான் -
ோைத்தில் பைந்து ேருேது வபான்ை (வபருடம்பிலை) உலடயேனும் - ஆகிய
("எருலேயின் மன்ைன்" என்ை 6ஆம் பாடலில் பபாருள் முடிக்ை).

இப்பாடலில் சடாயுவின் ைண், அைகு, வமருமலை வபான்ை உடம்பு ஆகியலே

கூைப்பட்டை. என்னும் அவ்வேலையின் ைண் என்பது, முன் படை இறுதிப் பாடற்
ைருத்லத உட்பைாண்டு கூறியது.இப்பாடல் முதல் ேரும் ஆறு பாடல்ைள் பை பாட்டு
ஒருவிலை பைாள்ளும் குளைம். வேலை - வேலள, பசால்ைன், ைண்ணன், துண்டத்தன்,
பமய்யான் என்னும் குறிப்புவிலைைள் "எருலேயின் மன்ைை ேந்தைன்" என்னும்
ஆைாம்பசய்யுளில் முடியும். வீரத்துண்டத்தன் - ேலிய அைகிலை உலடயேன்என்ை.
3404. பாழி வன் கிரிகள் எல்லாம் பறித்து,
எழுந்து, ஒன்யறாடு ஒன்று
பூழியின் உதிர, விண்ணில் புதடத்து,
உறக் கிளர்ந்து தபாங்கி,
ஆழியும் உலகும் ஒன்றாய் அழிதர,
முழுதும் வீசும்
ஊழி தவங் காற்று இது என்ை, இரு
சிதற ஊதத யமாத,
பாழிவன் கிரிகள் எல்லாம் - பபரு ேலி உலடய மலைைள் எல்ைாம்; பறித்து எழுந்து -
வேருடன் பறிக்ைப்பட்டு வமல் எழுந்து; ஒன்யறாடு ஒன்று விண்ணில் புதடத்து -
ஒன்றுடன் ஒன்று ஆைாயத்தில் வமாதி; பூழியின் உதிர - புழுதி வபாைப் பபாடியாய்ச்
சிந்திச் சிதை; உறக் கிளர்ந்து தபாங்கி - மிகுதியாை எழுந்து பபாங்கி; ஆழியும் உலகும்
ஒன்றாய் அழிதர - ைடலும் உைைமும் ஒன்ைாகி அழிந்து பட; முழுதும் வீசும் ஊழி
தவங்காற்று - உைைம் முழுேதும் வீசும் ஊழிக் ைாைத்துக் பைாடிய ைாற்று; இது என்ை -
இது தான் என்று பசால்லுமாறு; இரு சிதற ஊதத யமாத - (தன்) இரு சிைகுைள்
(அடித்தைால்) (உண்டாகும்) பபருங்ைாற்று வீச.
சடாயு இராேணலை எதிர்த்துத் தடுக்ை ேரும்வபாது ஊழிக் ைாைத்துப்
பபருங்ைாற்றுப் வபால் இரு சிலை ஊலத வமாதியதால் மலைைள் நிலை பபயர்ந்து
ஒன்வைாடு ஒன்று தாக்கிப் பபாடிபட்டை.ைடலும் பூமியும் ஒன்ைாகி அழிந்து பட்டை
என்ைோறு. பாழி - ேலிலம பூழி - பபாடி, புழுதியுமாம். சிலை - சிைகு, ஊலத - ைாற்று.
பாழிேன் - ஒரு பபாருட் பன்பமாழி.

ைலிவிருத்தம்

3405. சாதக வன் ததலதயாடு மரமும் தாை, யமல்

யமகமும் விண்ணின் மீச் தசல்ல, 'மீமிதச
மாக தவங் கலுைன் ஆம் வருகின்றான்' எை,
நாகமும் படம் ஒளித்து ஒதுங்கி தநயயவ.
(சடாயுவின் சிைகில் இருந்து வீசும் பபருங்ைாற்றிைால்) மரமும் - மரங்ைளும்; சாதக
வன் ததலதயாடு தாை - கிலளைவளாடு ேலியதலைப்புைத்துடன் (பூமியில்) படியவும்;
யமல் யமகமும் - வமல் இடத்தில் உள்ள வமைங்ைளும்; விண்ணின் மீச் தசல்ல -
ோைத்தின் வமல் ஒதுங்கிப் வபாைவும்; மீமிதச மாக தவங் கலுைன் ஆம் வருகின்றான்
எை - மிை உயர்ந்த ோன் ேழியில் பபருலம உலடய பைாடிய ைருடன் ேருகின்ைான்
என்று எண்ணி; நாகமும் படம் ஒளித்து - நாைங்ைளும் படத்லத ஒடுக்கிக்பைாண்டு;
ஒதுங்கி தநயயவ - மலைந்து பதுங்கி ேருந்த.
சடாயுவின் சிைகில் இருந்து ேரும் பபருங்ைாற்ைால் மரங்ைள் கிலளைவளாடும்
தலைப்புைத்துடனும் விழவும், ோைத்தில் பசல்லும் வமைம் வமலும் வமவை
பசல்ைவும், ைருடன் ேருகின்ைான் எைப் பாம்புைள் படம் குலைந்து லநயவும்,
ேந்தைன் என்ை. சாலை - கிலள, மாைம் - பபருலம, ஒளித்து - ஒடுக்கி, ைலுழன் - ைருடன்
மீமிலச - ஒருபபாருட் பன்பமாழி.

3406. யாதையும், யாளியும்,

முதல யாதவயும்,
கான் தநடு மரத்ததாடு
தூறு கல் இதவ
யமல் நிமிர்ந்து, இரு சிதற
விதசயின் ஏறலால்,
வாைமும் காைமும்
மாறு தகாள்ளயவ.
யாதையும் யாளியும் முதல யாதவயும் - யாலைைளும் யாளிைளும் முதைாகிய எல்ைா
மிருைங்ைளும்; கான் தநடு மரத்ததாடு- ைாட்டில் உள்ள மரங்ைளும்; தூறு கல் இதவ -
புதர்ைளும்ைற்ைளும் ஆகிய இலேயும்; இரு சிதற விதசயின் யமல் நிமிர்ந்து ஏறலால் -
இரண்டு சிைகுைள் வீசும் ைாற்றின் (வேைத்தால்) (நிலை பைட்டு) வமல் ஏறி ோைத்தில்
நிரம்புதைால்; வாைமும் காைமும் மாறுதகாள்ளயவ - ஆைாயமும் ைாடுைளும்
ஒன்பைாடு ஒன்று மாைாடி நிற்ைவும்... ேந்தைன்"

யாலை யாளி முதலிய மிருைங்ைளும் ைாட்டில் உள்ளமரங்ைளும், புதர்ைளும்,

ைற்ைளும் சடாயுவின் இரு சிைகுைள் வீசும்ைாற்றின் வேைத்தால் நிலை பைட்டு
ஆைாயமும் ைாடுைளும் ஒன்பைாடுஒன்று மாறு பைாண்டு நின்ைை என்ைோறு. தூறு -
புதர், முதை -குறிப்புப் பபயபரச்சம்.

3407. 'உத்தமன் யதவிதய, உலதகாடு

ஓங்கு யதர்
தவத்ததை! ஏகுவது
எங்கு? வானியைாடு
இத்ததை திதசதயயும் மதறப்தபன்,
ஈண்டு' எைா,
பத்திரச் சிதறகதள
விரிக்கும் பண்பிைான்;
உத்தமன் யதவிதய - ைல்யாண குணங்ைள் நிலைந்தஉத்தமைாகிய இராமைது
மலைவிலய; உலதகாடு ஓங்கு யதர்தவத்ததை -நிைத்பதாடுபபயர்த்து உயர்ந்த வதரில்
லேத்தேைாய்; எங்கு ஏகுவது -நீஎங்குப் வபாை முடியும்; வானியைாடு இத்ததை
திதசதயயும் -ோைத்வதாடு (மற்றுமுள்ள) இத்தலை திலசைலளயும்;
ஈண்டுமதறப்தபன் எைா - இப்பபாழுவத மலைத்து விடுவேன் என்றுபசால்லி; பத்திரச்
சிதறகதள விரிக்கும் பண்பிைான் - பாதுைாப்புச்(பசய்ய உரிய) சிைகுைலள விரித்துப்
பரப்புகிை உயர் பண்புஉலடயேைாய் எருலேயின் மன்ைன் ேந்தைன்" எைப்
பபாருள்முடிக்ை.

'உத்தமன் வதவிலய உைபைாடு பபயர்த்துக் பைாண்டு வதரில்லேத்து நீ வபாேது

எங்வை' என்று கூறி, தான் ோலையும்திலசைலளயும் இப்வபாவத மலைப்பேன் வபாைத்
தன் பாதுைாப்பாைசிைகுைலள விரித்தபடி சடாயு ேந்தைன் என்ை. உைபைாடு
என்பலதத்வதருக்கு ஆக்கி உைைத்வதாபடாப்ப ஓங்கு வதர். "கீண்டான்
நிைம்;வயாசலை கீபழாடு வமல்" (3390), "பைாண்டான் உயர் வதர் மிலச"(3391) என்றும்,
"தீண்டுற்றிைன் என்றுஉணர் சிந்லதயிைான். (3409)என்றும் முன்னும் பின்னும் ைவிஞர்
குறிப்பிட்டுள்ளதால் ஈண்டுநிைத்பதாடு என்பவத பபாருந்தும் என்ை. பத்திரம் -
பாதுைாப்பு,லேத்தலை - முற்பைச்சம்.

3408. வந்தைன்-எருதவயின் மன்ைன்;

மாண்பு இலான்
எந்திரத் யதர் தசலவு
ஒழிக்கும் எண்ணிைான்;
சிந்துரக் கால், சிரம்,
தசக்கர் சூடிய
கந்தரக் கயிதலதய
நிகர்க்கும் காட்சியான்.
மாண்பு இலான் - நல்ை பண்புைள் இல்ைாதேைாகிய இராேணைது; எந்திரத்யதர் -
எந்திரங்ைள் பபாருத்தப்பட்ட வதரின்;தசலவு ஒழிக்கும் - பசல்லுதலைத் தடுக்கும்;
எண்ணிைான் - ைருத்திலைக் பைாண்டேனும்; சிந்துரக் கால்சிரம் - சிந்தூரம் வபால்
மிைச் சிேந்த ைால்ைலளயும் தலைலயயும்; தசக்கர் சூடிய கந்தரம் -பசவ்ோைத்தின்
நிைத்லதக் பைாண்ட ைழுத்திலையும் உலடயேைாகி; கயிதலதய நிகர்க்கும்
காட்சியான் - லைைாய மலைலய ஒக்கின்ை வதாற்ைத்லத உலடயேைாய்; எருதவயின்
மன்ைன் வந்தைன் - ைழுகுைளுக்கு அரசைாகிய சடாயு, (இராேணனுக்கு எதிரில்) ேந்து
வசர்ந்தான்.

சடாயு இராேணன் வதர் பசல்லுதலைத் தடுக்கும் ைருத்துடன் சிேந்த ைால்ைவளாடும்

தலைவயாடும் பசக்ைர் ோைம் வபான்ை ைழுத்வதாடும் லைைாய மலைலய ஒக்கின்ை
வதாற்ைத்வதாடும் இராேணன் எதிரில் ேந்தைன். எந்திரம் - பபாறி; சக்ைரம் என்றும்
கூறுேர். சிந்துரம் - பசந்தூரம் சிேப்பு நிைம் உலடயது. ைந்தரம் - ைழுத்து. என்னும்
அவ்வேலையின் ைண் பசால்ைன், ைண்ணன், துண்டத்தன், பமய்யன், கிரிைள் பூழியின்
உதிர, ஆழியும் உைகும்ஒன்ைாய் அழிதர, இரு சிலை ஊலத வமாத, மரமும் தாழ, வமைம்
விண்ணின் மீச் பசல்ை, நாைம் ஒதுங்கி லநய, ோைமும் ைாைமும் மாறு பைாள்ள,
திலசலயயும் மலைப்பபன் எைா, எண்ணிைான். ைாட்சியான் - எருலேயின் மன்ைன்
ேந்தைன் எைக் குளைமாை ேந்த ஆறு பாடல்ைளுக்கும் முடிபு பைாள்ை.

சடாயு இராேணனுக்கு அறிவுலர கூைல்

3409. ஆண்டு உற்ற அவ் அணங்கிதை,
'அஞ்சல்' எைா,
தீண்டுற்றிலன் என்று
உணர் சிந்ததயிைான்,
மூண்டுற்று எழு தவங்
கதம் முற்றிலைாய்,
மீண்டுற்று,
உதரயாடதல யமயிைைால்:
ஆண்டு உற்ற - அந்த இடத்திற்கு ேந்த; அவ் அணங்கிதை- அந்தச் சீலதலய; அஞ்சல்
எைா - (நீ) அஞ்சாவத என்று (சடாயு) கூறி; தீண்டுற்றிலன் என்று உணர்சிந்ததயிைான் -
(இராேணன் அேலளத்) பதாட்டான் இல்லை என்று உணர்ந்த மைத்திலை
உலடயேைாய்; மூண்டு உற்று எழு தவங்கதம் முற்றிலைாய் - பபாங்கி எழுகின்ை
பைாடிய சிைம் முதிராதேைாய்; மீண்டுற்று - மீண்டும்; உதரயாடதல யமயிைன் -
(இராேணலை வநாக்கி) உலரயாடலைத் பதாடங்கிைான். ஆல் - ஈற்ைலச.
சீலதக்கு 'அஞ்சல்' எை அபயம் கூறிய சடாயு, இராேணன் அேலளத் தீண்டவில்லை
என்பலத உணர்ந்து சிைத்லத அடக்கிக்பைாண்டு அேலை வநாக்கிப் வபசத்
பதாடங்கிைான். தீண்டுற்றிைன் - தீண்டிைான் இல்லை, ைதம் - சிைம். மீண்டுற்று -
மீண்டும் இப் படைத்தின் முதல் பாடலில் "எங்கு அடா வபாேது" "நில்நில் என்று
இடித்த பசால்ைன்" என்று சடாயு இராேணலை வநாக்கிக் கூறியதாை ேந்துள்ளதால்
இங்குச் சடாயு கூறுேலத மீண்டுற்று உலரயாடலை வமயிைைால் என்ைார்.

3410. 'தகட்டாய் கிதளயயாடும்; நின்

வாழ்தவ எலாம்
சுட்டாய்; இது என்தை
ததாடங்கிதை? நீ
பட்டாய் எையவ
தகாடு பத்தினிதய
விட்டு ஏகுதியால்,
விளிகின்றிதலயால்.
கிதளயயாடும் தகட்டாய் - (உன்) சுற்ைத்தேருடன் பைட்டுப் வபாைாய்; நின் வாழ்தவ
எலாம் சுட்டாய் - நிைது ோழ்வு முழுேலதயும் எரித்து அழித்துக் பைாண்டாய்; நீ இது
என்தை ததாடங்கிதை? - நீ (இத்தகு தகுதியில் பசயலை) ஏன்? பதாடங்கிைாய்;
பட்டாய் எையவ தகாடு - (நீ) இைந்து பட்டாய் என்வை எண்ணிக் பைாண்டு; பத்தினிதய
விட்டு ஏகுதி -இராமைது (ைற்புக் பைாழுந்தாம்) மலைவிலய விட்டுச் பசல்ோய்;
விளிகின்றிதலயால் - (அவ்ோறு பசய்தால்) இைக்ை மாட்டாய்.
உன் பசயைால் உன் உைவிைரும் நீயும் முழுதும் அழிந்துபடுவீர்ைள். எைவே, ைற்பின்
ைைலிலய விட்டு உயிர் உய்ந்து வபாை என்ைோறு. சுட்டாய் - எதிர்ைாைம் இைந்த
ைாைமாய் ேந்த ைாைேழுேலமதி. எைாம் - இலடக்குலை. பைாடு - இலடக்குலை, ஆல்
இரண்டும் அலச. இப்பாடலில் சடாயு இராேணனின் அழிலேயும் சுற்ைத்தேர்
அழிலேயும் கூறி அச்சம் உண்டாக்கி அேன் பசயலைத் தடுக்ை முலைதலை உணர்ை.

3411. 'யபதாய்! பிதை தசய்ததை;

யபர் உலகின்
மாதா அதையாதள
மைக்தகாடு, நீ
யாது ஆக நிதைத்ததை?
எண்ணம் இலாய்?
ஆதாரம் நிைக்கு இனி
யார் உளயரா?
யபதாய் - அறிேற்ைேவை; பிதை தசய்ததை - நீ பபருந்தேறு பசய்துவிட்டாய்; யபர்
உலகின் மாதா அதையாதள - (இப்) பபரிய உைைத்தில் உள்ள உயிர்ைளுக்பைல்ைாம்
தாய் வபால் தலையளி பசய்யும் சீலதலய; நீ யாது ஆக மைக்தகாடு நிதைத்ததை - நீ
என்ை என்று மைத்தில் நிலைத்துக் பைாண்டாய்; எண்ணம் இலாய் - சிந்தலை
இல்ைாதேவை; இனி நிைக்கு ஆதாரம் யார் உளயரா - இனி உைக்குப் பற்றுக் வைாடாை
யாேர் உளர், (ஒருேரும் இல்லை என்ைபடி).

3412'உய்யாமல் மதலந்து, உமர் ஆர் உயிதர

தமய்யாக இராமன் விருந்திடயவ,
தக ஆர முகந்து தகாடு, அந்தகைார்,
ஐயா! புதிது உண்டது அறிந்திதலயயா?
ஐயா - ஐயவை; உமர் உய்யாமல் மதலந்து - உம் இைத்தேர் ஆகிய ைர தூடணர்
முதலிவயார் தப்பிப் பிலழக்ை முடியாதபடி வபார் பசய்து; இராமன் ஆர் உயிதர
தமய்யாக விருந்திட - இராமன் (அேர்ைளது) அருலமயாை உயிலரத் (தைக்கு)
உண்லமயாை விருந்தாைக் பைாடுக்ை; அந்தகைார் தக ஆரமுகந்துதகாடு - யமைார் லை
நிலைய ோரி எடுத்து; புதிது உண்டது அறிந்திதலயயா- புதிதாை (விருந்து) உண்டலத (நீ)
அறியவில்லைவயா?; ஏ - அலச.

இராமன் உன் இைத்தேலர ஒருேைாய் நின்று அழித்தலம ைண்டும் ஏன் இச்பசயல்

பசய்தாய் என்கிைான் சடாயு. புதிது உண்டது - பை நாள் அரக்ைர் தலைேைாம்
இராேணனுக்கு அஞ்சி அரக்ைர் உயிலரக் ைேராத யமன் இராமன் உதவியால் அேர்ைள்
உயிலரக் ைேர்ந்தலம பற்றி இவ்ோறு கூறிைார். உமர் - உம் இைத்தேர் ஆகிய ைர
தூடணர் முதலிவயார். அந்தைைார் - எமன். நீ உன் பற்றுக் வைாட்லடப் பறி
பைாடுத்து விட்டாய் என்ைபடி. மூவுைகும் பூத்தாலை நாபிக் ைமைத்துப் பூத்த மாலின்
மலைவியாம்திருமைளின் திருேேதாரம் ஆைலின் சீலதலயப் வபர் உைகின் மாதா
என்ைார். திருமால் குற்ைமுலடயார் மாட்டுச் சிைங்பைாள்ளுங்ைால் புரு ைாரமாை
நின்று இன் பசால் கூறிச் சிைம் தணிப்பிக்ை ேல்ை பிராட்டிக்வை அபராதம் எண்ணிலை
எைவே நிைக்கு ஆதாரம் யாரும் இல்லை என்ைபடி. ஆதாரம் - பற்றுக்வைாடு.
மைக்பைாடு - மைம் + அத்து + பைாடு எை அத்துச் சாரிலய பதாக்ை மைக்பைாடு என்று
ஆயிற்று.
3413. 'தகாடு தவங் கரி தகால்லிய வந்ததன்யமல்
விடும் உண்தட கடாவ விரும்பிதையய?
அடும் என்பது உணர்ந்திதல ஆயினும், வன்
கடு உண்டு, உயிரின் நிதல காணுதியால்!
தகாடு தவங்கரி தகால்லிய வந்ததன் யமல் - (உன்லைக்) பைால்ேதற்ைாை ேந்த
பைாடுலமயாை சிைம் பைாண்ட யாலையின் மீது; விடும் உண்தட கடாவ
விரும்பிதையய - வீசும் (மண்) உருண்லடலயச் பசலுத்த விரும்பிைாவயா?; அடும்
என்பது உணர்ந்திதல ஆயினும் - பைால்லும் என்பலத அறிந்திலை என்ைாலும்; வன்கடு
உண்டு - பைாடுலமயாை நஞ்சிலை உண்டு; உயிரின் நிதல காணுதியால் - உயிர் ஆைது
(உடலில்) நிலை பபற்று இருப்பலத (நீ) ைாண்பாயா? என்ைபடி. உன் பசயல் சிைம்
பைாண்டு பைால்ை ேரும் யாலையின் மீது மண்ணுருண்லடலய வீசுேது வபாைவும்,
ேலிலமயாை பைால்லும் தன்லம உள்ள நஞ்சு பைால்லும் என்பலத உணராமல் அலத
உண்டு உயிர் பிலழக்ைைாம் எை எண்ணுேது வபாைவும் உள்ளது. அடும் எை ேந்த
யாலையின் மீது உண்லட எறிந்தால் அதன் சிைம் மிகுதல் வபாை அரக்ைராம் பலை
முடிக்ை ேந்த இராமனின் சிைத்லத மிகுதிப்படுத்த நீ இச் பசயல் பசய்தலை வபாலும்.
வமலும் விடம் பைால்லும் எை ஒருேன் அறியாது உண்டாலும் அது அேலைக்
பைால்லுமாறு வபாைப் பிராட்டியாம் ைற்புக் ைைலியின் திட்டியின் விடம் அன்ை ைற்பு
உன்லை அழித்வத தீரும் என்பதாம். உண்லட - மண்ணுருண்லட. ேன் ைடு - பைாடிய
நஞ்சு, பைால்லிய - பசய்யிய என்னும் ோய்பாட்டு விலைஎச்சம். ஆல் - அலச.
1

3414'எல்லா உலகங்களும், இந்திரனும்,

அல்லாதவர் மூவரும், அந்தகனும்,
புல்வாய் புலி கண்டதுயபால்வர் அலால்;
வில்லாளதை தவல்லும் மிடுக்கு உளயரா?
எல்லா உலகங்களும் - மூவுைகில் உள்ளேர் அலைேரும்; இந்திரனும் - வதேர்
தலைேன் ஆகிய இந்திரனும்; அல்லாதவர் மூவரும் - இேர்ைள் அல்ைாது (உயர்ந்த)
மும்மூர்த்திைளும்; அந்தகனும் - யமனும்; புல்வாய் புலிகண்டது யபால்வர் அலால் -
(இந்த இராமைக்குேலரக் ைண்டவபாது) மான்ைள் புலிலயக் ைண்டது வபால் (அஞ்சி
நடுக்ைம் அலடேவர) அல்ைாமல்; வில்லாளதை தவல்லும் மிடுக்கு உளயரா -
வில்பதாழில் வித்தைைாகிய இராமலை பேல்லுதற்கு உரிய ேலிலம உலடயர்
ஆேவரா? ஆைார்.

உைைத்தேரும், இந்திரனும், மூேரும் எமனும் வில்ைாளலைக் ைண்டு மான்

புலிலயக் ைண்டது வபால் அஞ்சுோர்ைவள யல்ைாமல் அேலை பேல்லும் ேலிலம
உலடயர் அல்ைர் என்பதாம். அந்தைன் - அழிலேச் பசய்பேன், புல் ோய் - மான்,
மிடுக்கு - வீரம், ேலிலம. மூேர் - பதாலைக் குறிப்புச் பசால். புல்ோய் - வேற்றுலமத்தி
பதாலைப் புைத்துப் பிைந்த அன்பமாழித் பதாலை, ைாைப் வபாக்கில் ைாரண
இடுகுறிப்பபயராயிற்று.
3415. 'இம்தமக்கு, உறயவாடும்
இறந் தழியும்
தவம்தமத் ததாழில், இங்கு,
இதன்யமல் இதலயால்;
அம்தமக்கு, அரு மா
நரகம் தருமால்;
எம்தமக்கு இதம் ஆக
இது எண்ணிதை, நீ?
இம்தமக்கு - இந்தப் பிைப்பில்; உறயவாடும் இறந்தழியும் தவம்தமத் ததாழில் -
உைவிைர்ைளுடன் இைந்து அழிந்து படுேதற்குக் ைாரணமாை பைாடுலமயாை பதாழில்;
இங்கு இதன் யமல் இதலயால் - இப்பபாழுது (நீ பசய்த) இச்பசயலுக்கு வமல் வேறு
ஒன்றும் இல்லை; அம்தமக்கு - (இச்பசயல்) மறுலமயில்; அருமாநரகம் தருமால் -
(உைக்கு) தாங்ைரிய பபரிய நரைத்லதத் தரும்; இது எம்தமக்கு இதம் ஆக - (ஆலையால்
இச்பசயலை) எப்பிைவிக்கு நன்லமயாை; நீ எண்ணிதை - நீ எண்ணிைாய்?
இப்பிைவியில் உைவிைருடன் இைந்துபடவும் மறுலமயில் பபாறுத்தற்ைரிய நரகிலை
அலடயவும் உரிய இத் தீச் பசயலை எப்பிைவிக்கு நன்லம தரும் எைக் ைருதி நீ
பசய்தாய்? இம்லம - இப்பிைவி, அம்லம - மறுலம, எம்லம - எப்பிைவிக்கு. இலை -
இலடக்குலை, மாநரைம் - உரிச்பசாற்பைாடர். இலையால் - வதற்ைப் பபாருளில் ஆல்
ேந்தது. ஆல் - அலச.1

3416'முத் யதவரின் மூல முதற்

தபாருள் ஆம்
அத் யதவர் இம்
மானிடர்; ஆதலிைால்,
எத் யதவதராடு எண்ணுவது?
எண்ணம் இலாய்!
பித்யதறிதை ஆதல்
பிதைத் ததையால்.
இம் மானிடர் - (மானுடச் சட்லட தாங்கி உள்ள) மானிடர்; முத்யதவரின் மூல முதற்
தபாருள் ஆம் அத் யதவர் ஆதலிைால் - மூன்று மூர்த்திைளுக்கும் மூை முதல் பபாருள்
ஆதைால்; எத் யதவதராடு எண்ணுவது - (இேர்ைலள) எந்தத் வதேர்ைளாைக் பைாண்டு
நிலைப்பது; எண்ணம் இலாய் - ஆய்ந்து அறியும் தன்லம இல்ைாதேவை!;
பித்யதறிதை ஆதல் பிதைத்ததை - அறிவு மயங்கிலை ஆதைால் (இந்தக்) குற்ைம்
பசய்தாய்; ஆல் - அலச.

இம் மானிடர் முத்வதேருக்கும் மூை முதைாைேர் ஆதைால் இேலர எத் வதேபராடு

எண்ணுேது. நீ பித்வதறிலை ஆதைால் இக் குற்ைம் பசய்தாய் என்ை படி பை
வதேர்ைலள ஏேல் பைாண்டு ோழ்ந்த நீ இேர்ைளுக்குச் பசய்த பிலழ வீணாைாது பயன்
தரும் என்பதாம். பித்து - ைாம மயக்ைமும் ஆம், பிலழத்தலை - குற்ைம் பசய்தாய்.
3417. 'புரம் பற்றிய யபார்
விதடயயான் அருளால்
வரம் தபற்றவும், மற்று
உள விஞ்தசகளும்,
உரம் தபற்றை ஆவை-
உண்தமயியைான்
சரம் பற்றிய சாபம்
விடும் ததையய.
புரம் பற்றிய - முப்புரங்ைளும் பற்றி எரியச் பசய்த; யபார் விதடயயான் அருளால் -
வபார் ஆற்ைல் உள்ள ைாலள ோைைைாகிய சிேபிராைது அருளால்; தபற்றவும் வரம் -
(நீ) பபற்றுள்ள ேரங்ைளும்; மற்று உள விஞ்தசகளும் - மற்றும் உள்ளவபார்
வித்லதைளும்; உண்தமயியைான் - (அழியா) உண்லமப் பபாருளாை உள்ள இராமன்;
சாபம் பற்றிய சரம் விடும்ததையய -வில்லில் பதாடுத்த அம்லப விடுகின்ை ேலரயில்;
உரம் தபற்றை ஆவை - ேலிலம உள்ளைோம். திரிபுரம் எரித்த விரிசலடக்
ைடவுளின் அருளால் நீ பபற்றுள்ளேரமும் மற்றும் உன்னிடம் உள்ள மாயப் வபார்
ஆற்ைலும் உண்லமயிவைான் வில்லில் அம்பு வைாத்து விடும் அளவே நிற்கும், அதற்கு
வமல் நில்ைா என்பதாம். உண்லமயிவைான் - பசான்ை பசால்லை நிலைவேற்றும்
ோய்லம உலடவயான் எைலுமாம். விஞ்லச- வித்லத சாபம் - வில், உம் - அலச.

3418. 'வான் ஆள்பவன் தமந்தன்,

வதளத்த விலான்
தாயை வரின், நின்று
தடுப்பு அரிதால்;
நாயை அவண் உய்ப்தபன்,
இந் நன்னுததல;
யபா, நீ கடிது'
என்று புகன்றிடலும்,
வான் ஆள்பவன் தமந்தன் - விண் உைலை ஆளும் தசரதனுலடய மைைாகிய
இராமன்; வதளத்த விலான் தாயை வரின் - ேலளத்த வில்லிலை உலடயேைாய்
(வநரில்) தாவை ேந்து விட்டால்; நின்று தடுப்பு அரிது - அேன் எதிவர நின்று (அேைால்
ேரும் தீங்கிலைத்) தடுப்பது அருலமயாைது; இந்நன்னுததல -இந்த அழகிய
பநற்றிலய உலடய சீலதலய; அவண் நாயை உய்ப்தபன் - முன்பு இருந்த இடத்திற்கு
நாவை பைாண்டு வபாய்ச் வசர்க்கிவைன்; நீகடிது யபா - நீ விலரோைப் வபாய்விடு; என்று
புகன்றிடலும் - என்று சடாயு கூறிய அளவில் - வைட்டான் (நிருதர்க்கு இலை எை
அடுத்த பாடலில் முடியும்).

இராமன் ேந்தால் நீ தப்ப முடியாது எைவே இப்பபாழுவத சீலதலய என்னிடம்

விட்டு விட்டு, நீ வபாய் விடு; நான் அேலள முன்பு இருந்த இடத்திவைவய வசர்த்து
விடுகிவைன் எை இராேணனிடம் சடாயு கூறிைான். ோன் ஆள்பேன் - முன்பு
நிைவுைலை ஆண்டேன் தற்வபாது ோனுைலை ஆள்கிைான் என்பதாம். தடுப்பு -
தடுத்தல், விைான் - இலடக்குலை, முற்பைச்சம் எைலுமாம். நன்னுதல் - பண்புத்
பதாலைப் புைத்துப் பிைந்த அன்பமாழித் பதாலை. ஆல் - அலச.

இராேணன், "சீலதலய விவடன்" எைல்

3419. யகட்டான் நிருதர்க்கு இதற; யகழ்

கிளர் தன்
வாள் தாதர தநருப்பு
உக, வாய் மடியா,
'ஓட்டாய்; இனி நீ
உதர தசய்குநதரக்
காட்டாய் கடிது' என்று,
கைன்று உதரயா,
யகட்டான் நிருதர்க்கு இதற - (சடாயு கூறிய பசாற்ைலளக்) வைட்டேைாகிய
அரக்ைர்க்குத் தலைேன் ஆகிய இராேணன்; யகழ்கிளர் தன் - ஒளி விளங்குகின்ை
தன்னுலடய; வாள் தாதர தநருப்பு உக - ஒளியுள்ள ைண்ணின் ைரு விழியில் இருந்து,
சிைத் தீ பேளிப்பட; வாய் மடியா - உதட்லடக் ைடித்துக் பைாண்டு; இனி நீ ஓட்டாய் -
இனி வமல் நீ (வீண் பசாற்ைலள) ஓட விடாவத; உதர தசய்குநதரக் கடிது காட்டாய் - (நீ)
பசால்லுகின்ைேர்ைலள விலரோைக் ைாட்டுோய்; என்று கைன்று உதரயா - என்று
சிைந்து பசால்லி - (இது 19ஆம் பாடலில் உள்ள "என்னும் அளவில்" என்பவதாடு
பசன்று முடியும்)

சடாயுவின் பசால் வைட்ட இராேணன் ைண்ைள் சிேந்து ோய் மடித்து, 'இனி வமல்
வபச வேண்டாம். நீ கூறிேர்ைலளக் ைாட்டு' என்று சிைந்து பசான்ைான். வைழ் - ஒளி.
ோள்தாலர - ஒளியுள்ள ைண்ணின் ைருவிழி, ஓட்டாய் - பசாற்ைலள ஓடவிடாவத.
மடியா - பசய்யா என்னும் ோய்பாட்டு உடன்பாட்டு விலை எச்சம். ஓட்டாய் - ஒருலம
எதிர் மலை ஏேல் விலை, ைாட்டாய் - ஒருலம உடன்பாட்டு ஏேல் விலை.

3420. 'வரும் புண்டரம்! வாளி

உன் மார்பு உருவிப்
தபரும் புண் திறவாவதக
யபருதி நீ;
இரும்பு உண்ட நீர்
மீளினும், என்னுதையின்
கரும்பு உண்ட தசால்
மீள்கிலள்; காணுதியால்,'
வரும் புண்டரம் - (என்லை எதிர்த்து) ேருகின்ை ைழுவை; உன் மார்பு வாளி உருவி -
உைது மார்பிலை (எைது அம்பு ஊடுருவி; தபரும் புண் திறவா வதக - பபரிய
புண்ணாைத் திைப்பதற்கு முன்வப; நீ யபருதி - நீ (இவ்விடம் விட்டு) அப்பால் பசல்ை;
இரும்பு உண்ட நீர் மீளினும் - (ைாய்ச்சப்பட்ட) இரும்பில்பட்ட நீர் மறுபடியும்
பேளிப்படும் என்ைாலும் கூட; என்னுதையின் - என்னிடத்தில் இருக்கின்ை; கரும்பு
உண்ட தசால் மீள்கிலள் - ைரும்புச் சாற்றினும் இனிய பசாற்ைலளப் வபசுகிை (சீலத)
மீண்டு பசல்ை மாட்டாள்; காணுதி - (அதலைக்) ைாண்பாயாை; ஆல் -ஈற்ைலச.

என்லை எதிர்த்து ேரும் ைழுவை உன் மார்பிலை என் அம்பு ஊடுருவிப் பபரும்
புண்லண உண்டாக்குேதற்கு முன்வப நீ அப்பால் பசல்ை. ஒரு ைால் இரும்பு உண்ட நீர்
மீண்டும் வதான்றிைாலும் கூடஇக் ைரும்பு உண்ட பசால்லிைள் ஆகிய சீலத மீளாள்.
என்பது ைருத்து. புண்டரம் - ைழுகு, புண்டரம், ைங்ைம், எருலே, பேலண ைருஞ்சிலை,
உேணம் என்பை ைழுலைக் குறிக்கும் வேறு பபயர்ைளாம். பழுக்ைக் ைாய்ச்சிய
இரும்பில் பட்ட நீர் மீண்டும் பேளிப்படாதது வபாைச் சீலதயும் என்னிடம் இருந்து
மீள மாட்டாள் என்ைபடி. புண்டரம் - அண்லம விளி, ைரும்பு உண்ட பசால் -
அலடயடுத்த சிலையாகுபபயர். 18அஞ்சிய சீலதக்குச் சடாயு
அபயம் கூைல்

ைலித்துலை

3421. என்னும் அளவில், பயம்

முன்னின் இரட்டி எய்த,
அன்ைம் அயர்கின்றது யநாக்கி,
'அரக்கன் யாக்தக
சின்ைம் உறும் இப்தபாழுயத;
"சிதல ஏந்தி, நங்கள்
மன்ைன் மகன் வந்திலன்" என்று,
வருந்தல்; அன்தை!
என்னும் அளவில் - என்று (இராேணன்) கூறிய அளவில்; பயம் முன்னின் இரட்டி
எய்த - அச்சம் முன்லப விட இரு மடங்ைாை; அன்ைம் அயர்கின்றது யநாக்கி -
அன்ைப்பைலே வபான்ை சீலத ேருந்துேலதப் பார்த்து; அன்தை - (சடாயு சீலதலயப்
பார்த்து) அன்லைவய; இப்தபாழுயத அரக்கன் யாக்தக சின்ைம் உறும் - இப்பபாழுவத
அரக்ைைாகிய இராேணைது உடம்பு (பை) துண்டுைளாகும்; நங்கள் மன்ைன் மகன் -
நமது தலைேன் ஆகிய தசரதைது மைன்; சிதல ஏந்தி வந்திலன் - வில்லைக் லையில்
ஏந்தி ேந்தானில்லை; என்று வருந்தல் - என்று எண்ணி நீ ேருந்தாவத.

இராேணன் விவடன் என்று கூறியலதக் வைட்ட சீலத முன்லபவிட இரு மடங்கு

ேருந்துேலதப் பார்த்த சடாயு. இப்பபாழுவதஅரக்ைன் உடல் துண்டுைள் ஆகும்.
மன்ைன் மைன் வில்வைந்திக்ைாக்ை ேரவில்லைவய என்று ேருந்தாவத எை ஆறுதல்
கூறிைான்.சின்ைம் - துண்டு; சின்ை பின்ைமாதல் என்ை ேழக்லை நிலைவுகூர்ை. நங்ைள்
- உளப்பாட்டுத்தன்லமப் பன்லம, அன்லை -அண்லம விளி.
3422. 'முத்து உக்கையபால் முகத்து ஆலி
முதலக்கண் வீை,
தத்துற்று அயயரல்; ததல, தால
பலத்தின் ஏலும்
தகாத்து ஒப்பை தகாண்டு, இவன்
தகாண்டை என்ற ஆதச
பத்திற்கும், இன்யற பலி ஈவது
பார்த்தி' என்றான்.
முத்து உக்கை யபால் - முத்துக்ைள் சிதறுேை வபாை; முகத்து ஆலிமுதலக் கண் வீை -
முைத்தில் இருந்து (ைண்ைளில் இருந்து) ைண்ணீர்த் துளிைள் முலைைளிவை விழுமாறு;
தத்துற்று அயயரல் - (மைத்) துடிப்பு மிகுந்து தளராவத; தால பலத்தின் ஏலும் தகாத்து
ஒப்பை - பைம்பழங்ைளின் பைாத்திலை ஒப்பைோகிய; ததல தகாண்டு -
(இராேணைது) பத்துத் தலைைலளக் பைாண்டு; இவன் தகாண்டைஎன்ற ஆதச
பத்திற்கும் - இேன் (பேற்றி) பைாண்டை என்று கூைப்படுகின்ை திலச பத்திற்கும்;
இன்யற பலி ஈவது பார்த்தி - இப்பபாழுவத (நான்) பலியாைக் பைாடுப்பலத
பார்ப்பாயாை;என்றான்- என்று சடாயு கூறிைான்.
சீலத அழுது ைணணீர் விடுதல் ைண்ட சடாயு, 'நீ மைந்தளராவத பைம் பழக் பைாத்துப்
வபால் உள்ள இராேணனின் பத்துத் தலைைலளயும்அேன் பேற்றி பபற்ைதாைக்
கூைப்படுகின்ை பத்துத் திலசைளுக்கும்நான் பலியாைக் பைாடுக்ைப் வபாேலதப்
பார்ப்பாயாை' எை ஆறுதல்கூறிைான். ஆலி - ைண்ணீர் தத்துற்று - ைைக்ைம் அலடந்து.
தாைபைம் - பைம்பழம் ஆலச - திலச. பலி - ைடவுளர்க்குத் தரும்உணவு. இங்கு
இராேணனின் பத்துத் தலைக்குப் பைம் பழக் பைாத்துஉேலமயாை ேந்தது.

சடாயு வபாரிடல்

3423. இடிப்பு ஒத்த முைக்கின், இருஞ்

சிதற வீசி எற்றி,
முடிப் பத்திகதளப் படி இட்டு,
முைங்கு துண்டம்
கடிப்பக் கடிது உற்றவன், காண்தகும்
நீண்ட வீதணக்
தகாடிப் பற்றி ஒடித்து, உயர்
வாைவர் ஆசி தகாண்டான்.
இடிப்பு ஒத்தமுைக்கின் - இடிலய ஒத்த வபபராலி உண்டாகும் படி; இருஞ்சிதற வீசி
எற்றி - பபரிய (தன்) சிைகுைலள வீசி அடித்தபடி; கடிது உற்றவன் - விலரோைப் பைந்து
ேந்தேைாகிய (சடாயு); முடிப் பத்திகதளப் படி இட்டு - (இராேணைது) கீரிட
ேரிலசைலள நிைத்தில் தள்ளி; முைங்கு துண்டம் கடிப்ப - வபபராலியிடும் (அேன்
தலைைலள) (தன்) (அைகிைால்) துண்டுைளாைச் (பசய்ய ேந்தேன்); காண் தகும் நீண்ட
வீதணக் தகாடிப் பற்றி ஒடித்து - ைாண அழைாை நீண்ட வீலணயின் ேடிேம்
எழுதப்பட்ட (அேைது) பைாடிலயப் பற்றி ஒடித்து; உயர் வாைவர் ஆசி தகாண்டான் -
சிைப்புலடய வதேர்ைளின் ோழ்த்துைலளப் பபற்ைான். இராேணைது தலை
ேரிலசலய நிைத்தில் தள்ளித் துண்டாக்ைப் வபபராலியுடன் இருஞ்சிலை வீசி ேந்த
சடாயு அேைது வீலணக் பைாடிலய ஒடித்து ோைேர் ஆசி பைாண்டான் என்ை.
ோன்மீைத்தில் இராேணனுக்குரிய பைாடி மனிதத் தலை ேடிேம் எழுதப்பட்டது
என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. ைம்பர் நாரத முனிேற்கு ஏற்ப நயம் பட உலரத்த
நாவிலை உலடயாைது பைாடிலய இலசத் பதாடர்புலடய வீலணக் பைாடியாை
அலமத்துள்ள திைம் வதர்ை. பத்தி - ேரிலச, படி - நிைம் இருஞ்சிலை - பண்புத்பதாலை.
பைாடிப் பற்றி - இரண்டன் பதாலையில் பசய்யுளின்பம் ைருதி மிக்ைது. 2

3424அக் காதல, அரக்கன், அரக்கு உருக்கு

அன்ை கண்ணன்,
எக் காலமும், இன்ைது ஓர்
ஈடு அழிவுற்றிலாதான்
நக்கான், உலகு ஏழும்
நடுங்கிட; நாகம் அன்ை
தகக் கார்முகத்யதாடு கதடப்
புருவம் குனித்தான்.
எக்காலமும் - முன்பு எப்பபாழுதும்; இன்ைது ஓர் ஈடு அழிவுற் றிலாதான் -
இத்தலைய ஒரு பபருலம அழிவு அலடந்திராதேைாகிய; அரக்கன் - அரக்ைன் ஆகிய
இராேணன்;அக்காதல - (தன் பைாடி அறுபட்ட) அப்பபாழுது; உருக்கு அரக்கு அன்ை
கண்ணன் - உருக்கிய அரக்லைப் வபான்று (சிைத்தால் சிேந்த) ைண்ைலள
உலடயேைாய்; உலகு ஏழும் நடுங்கிட நக்கான் - உைைம் ஏழும் நடுங்கும்படி
சிைங்பைாண்டு சிரித்தான்; நாகம் அன்ை தகக்கார் முகத்யதாடு - மலைலயப் வபான்று
தன் லையில் உள்ள வில்லுடன்; புருவக் கதட குனித்தான் - (தன்) புருேங்ைளின்
நுனிலயயும் ேலளத்தான்.
இதற்கு முன் எப்வபாதும் இது வபால் தன் பபருலம பைடாத இராேணன் சிைங்
பைாண்டு சிரித்துத் தன் வில்லையும் புருேத்லதயும் ேலளத்தான் என்ை. ஈடு -
பபருலம. நாைம் - மலை, ைார்முைம் - வில். ைலடப் புருேம் - புருே நுனி, நகுதலும்
புருே நுனிலய ேலளத்தலும் சிைக்குறி என்ை.

3425. சண்டப் பிதற வாள்

எயிற்றான் சர தாதர மாரி
மண்ட, சிறகால் அடித்தான் சில;
வள் உகீரால்
கண்டப்படுத்தான் சில;
காலனும் காண உட்கும்
துண்டப் பதடயால், சிதல துண்ட
துண்டங்கள் கண்டான்.
 பிதறவாள் சண்ட எயிற்றான் - பிலைநிைவு வபான்ை ஒளி பபாருந்திய பற்ைலள
உலடய இராேணைது; சர தாதர மாரி - அம்புைளாகிய மலழயின் மிகுதி; மண்ட -
(தன்லை) மிகுதியாை பநருங்ை; சில சிறகால் அடித்தான் - சடாயு அேற்றுள்
சிைேற்லைத் தன் சிைைால் அடித்து விழுத்திைான்; சில வள் உகீரால் கண்டப் படுத்தான்
- சிைேற்லைத் தன் கூர்லமயாை (ைால்) நைங்ைளால் துண்டுபடுத்திைான்; சிதல -
வில்லைக்; காலனும் காண உட்கும் துண்டப் பதடயால் - யமனும் ைாண அஞ்சும் (தன்)
மூக்ைாகிய பலடக் ைைத்தால்; துண்ட துண்டங்கள் கண்டான் - துண்டு துண்டுைளாை
ஆக்கிைான். பிலை நிைவு வபான்ை பற்ைலள உலடய இராேணன் தன்மீதுபபாழிந்த
அம்பு மலழலயச் சடாயு சிைைாலும், கூர்லமயாை ைால்நைத்தாலும், இராேணைது
வில்லைத் தன் மூக்ைாலும் துண்டுதுண்டுைளாை ஆக்கிைான். சண்டம் - பைாடுலமயும்
ஆம், மண்டுதல்- பநருங்குதல் உகீரால் - உகிரால், நைத்தால் பசய்யுள் ஓலசக்ைாைேந்த
நீட்டல் விைாரம். துண்டப் பலட - மூக்ைாகிய பலடக்ைைம்;தாலர மாரி - உருேைம்.

3426. மீட்டும் அணுகா,-தநடு தவங்

கண் அைந்த நாகம்
வாட்டும் கலுைன் எை, வன்
ததல பத்தின்மீதும்
நீட்டும் தநடு மூக்கு எனும்
யநமியன்-யசம வில் கால்
யகாட்டும் அளவில், மணிக் குண்டலம்
தகாண்டு எழுந்தான்.
தநடுதவங்கண் அைந்த நாகம் - பபரிய பைாடியைண்ைலளயுலடய அளவில்ைாத
பாம்புைலள; வாட்டும் கலுைன் எை- ோட்டும் ைருடன் வபாை; வன் ததல பத்தின் மீதும்
- (இராேணன்உலடய) ேலிலமயாை தலைைள் பத்தின் வமலும்; நீட்டும் தநடுமூக்கு
எனும் யநமியன் - (பைாத்தி அழிக்ை) நீட்டிய நீண்ட மூக்குஎன்னும் சக்ைரப் பலடலய
உலடயேைாய்; யசமவில் கால் யகாட்டும்அளவில் -(இராேணன் தன்லைப்)
பாதுைாக்கும் மற்ை ஒரு வசமவில்லின் இரு முலைைலளயும் ேலளத்த அளவிவை;
மீட்டும் அணுகா- மறுமுலையும் (அேலை) பநருங்கி; மணிக்குண்டலம்
தகாண்டுஎழுந்தான் - (அேன் ைாதுைளில்) அணிந்துள்ள இரத்திை
மணிக்குண்டைங்ைலளப் பறித்துக் பைாண்டு பைந்து எழுந்தான்.
பாம்புைலள ோட்டும் ைருடன் வபால் ேந்து இராேணைதுதலைலயத் தலரயில்
உருட்டத் தன் பநடு மூக்கு எனும் சக்ைரப்பலடலய நீட்டிய சடாயு, அேன் வசம
வில்லை ேலளப்பதற்குள்விலரந்து ேந்து அேன் ைாதில் உள்ள குண்டைங்ைலளப்
பறித்துச்பசன்ைைன் என்ை. வசமவில் - உற்ை ைாைத்து உதவும் அதிைப்படியாை வில்.
உரிய வில் பழுதாகும் வபாது வசமவில் பயன்படும்.ேண்டிக்கு ேலிலம வசர்க்ை
அலமக்ைப்படும் அச்சு "வசம அச்சு" என்று கூைப்படுேலதயும் ஈண்டு நிலைக்ை.
அைந்தம் - மிகுதி. வநமி - சக்ைரம். வநமியன் - முற்பைச்சம்.

3427. எழுந்தான் தட மார்பினில்,

ஏழிதைாடு ஏழு வாளி
அழுந்தாது கைன்றிடப் தபய்து,
எடுத்து ஆர்த்து, அரக்கன்
தபாழிந்தான், புகர் வாளிகள்
மீளவும்; 'யபார்ச் சடாயு
விழுந்தான்' எை, அஞ்சிைர்,
விண்ணவர் தவய்து உயிர்த்தார்.
அரக்கன் ஆர்த்து - அரக்ைன் ஆகிய இராேணன் வபபராலி பசய்து; எழுந்தான் தட
மார்பினில் - தன் குண்டைங்ைலளப் பறித்துக் பைாண்டு எழுந்தேைாகிய (சடாயுவின்)
பரந்த மார்பில்; ஏழிதைாடு ஏழு வாளி எடுத்து - பதிைான்கு அம்புைலள எடுத்து;
அழுந்தாது கைன்றிடப் தபய்து - (அலே) மார்பில் பதிந்து நிற்ைாமல் ஊடுருவிப்
வபாகும்படி எய்து; மீளவும் புகர் வாளிகள் தபாழிந்தான் - மீண்டும் ஒளியுள்ள
அம்புைலளச் (சடாயு) வமல் எய்தான்; யபார்ச் சடாயு விழுந்தான் எை அஞ்சிைர் - வபார்
ஆற்ைல் மிக்ை சடாயு விழுந்து விட்டான் எை அஞ்சி; விண்ணவர்தவய்து உயிர்த்தார் -
வதேர்ைள் பபருமூச்சு விட்டார்ைள்.

தன் குண்டைங்ைலளப் பறித்து எழுந்த சடாயுவின் மார்பில் பதிைான்கு அம்புைலள

ஊடுருவிச் பசல்லுமாறு எய்த இராேணன்,வமலும் அம்புைலளச் சடாயு மீது
பசாரிந்தலதக் ைண்டு சடாயு விழுந்தான் எை எண்ணித் வதேர்ைள் பபருமூச்சு
விட்டைர் என்ை. ஏழிபைாடு ஏழு - பதிைான்கு; ைழன்றிட - ஊடுருே; புைர் - ஒளி.
தடமார்பு - உரிச்பசால் பதாடர். ஏழிபைாடு ஏழு - உம்லமத் பதாலை. எழுந்தான் -
விலையாைலணயும் பபயர். விழுந்தான். பதளிவு பற்றிேந்த ைாை ேழுேலமதி.
முந்லதய பாடலும் இதுவும் அந்தாதித் பதாலடயில் அலமந்துள்ளலம ைாண்ை.

3428. புண்ணின் புது நீர் தபாழியப் தபாலி

புள்ளின் யவந்தன்,
மண்ணில், கரயை முதயலார்
உதிரத்தின் வாரிக்-
கண்ணில் கடல் என்று
கவர்ந்தது கான்று, மீள
விண்ணில் தபாலிகின்றது ஓர்
தவண் நிற யமகம் ஒத்தான்.
புண்ணின் - (தன் உடம்பில் அம்புைள் பட்டதால் ஏற்பட்ட) புண்ணில் இருந்து; புதுநீர்
தபாழியப் தபாலி - புதுக் குருதி மிகுதியாை ேடிந்தும் பபாலிவு மாைாத; புள்ளின்
யவந்தன் - பைலேைளுக்கு அரசைாகிய சடாயு; மண்ணில் கரயை முதயலார் உதிரத்தின்
வாரி - நிைத்தில் பபருகி ஓடிய ைரன் முதலிய அரக்ைர்ைளது குருதி பேள்ளத்லத;
கண்ணில் கடல் என்று கவர்ந்து- பபருலம உலடய ைடல் என்று ைருதிப் பருகிய
(பேண் வமைம்); அது கான்று மீள - அந்நீலரப் பின்பு பசாரிந்து; விண்ணில்
தபாலிகின்றது -ோைத்தில் அழகு பபை விளங்குகிை; ஓர் தவண் நிற யமகம் ஒத்தான் -
ஒப்பற்ை பேண்லம நிைம் உலடய வமைத்லத ஒத்திருந்தான்.
 ைடல் நீலர முைந்து பேண்வமைம் ைருவமைமாகி மலழ பபய்த பிைகு மீண்டும்
பேண் வமைம் ஆதல் இயல்பு. இைந்தேர்ைளின் குருதிலயப் பருகும் ோழ்க்லை உள்ள
ைழுகுைளுக்கு அரசைாகிய சடாயு பேண்லம நிைம் உலடயேன். ைண் - பபருலம.
ைாலுதல் - பேளியிடுதல்.

3429. ஒத்தான் உடயை உயிர்த்தான்; உருத்தான்;

அவன் யதாள்
பத்யதாடு பத்தின் தநடும் பத்தியில்
தத்தி, மூக்கால்
தகாத்தா, நகத்தால் குதடயா,
சிதறயால் புதடயா,
முத்து ஆர மார்பில் கவசத்ததயும்
மூட்டு அறுத்தான்.
ஒத்தான் - பேண் வமைத்லத ஒத்தேன் ஆகிய சடாயு; உடயை உயிர்த்தான் உருத்தான் -
உடைடியாைப் பபருமூச்சு விட்டுச் சிைந்து; அவன் யதாள் பத்யதாடு பத்தின்
தநடும்பத்தியில் - அந்த (இராேணைது) வதாள்ைள் ஆகிய இருபதின் ேரிலசயில்; தத்தி -
பாய்ந்து ஏறி; மூக்கால் தகாத்தா - மூக்கிைால் பைாத்தியும்;நகத்தால் குதடயா -
நைத்தால் பிைாண்டியும்; சிதறயால் புதடயா - சிைகுைளால் அடித்தும்; முத்து ஆர
மார்பில் - (அேைது) முத்து மாலை அணிந்த மார்பில் விளங்கிய; கவசத்ததயும் மூட்டு
அறுத்தான் - ைேசத்லதயும் மூட்டுோய் அறும்படி பசய்தான்.
அம்புபட்ட சடாயு, உயிர்த்து, உருத்து, இருபது வதாள்ைளில் ஏறி, பைாத்திக் குலடந்து
புலடத்து அேைது மார்பில் விளங்குகிைைேசத்தின் மூட்டுோய் அறும்படி பசய்தான்
என்ை. ஒத்தான் - முன்பாடலில் கூறிய படி பேண் வமைத்லத ஒத்தேன் என்ைபடி. பத்தி -
ேரிலச, தத்தி - பாய்ந்து ஏறி, மூட்டறுத்தல் - இலணப்பு ோய்பநகிழும் படி பசய்தல்.
பைாத்தா, குலடயா, புலடயா - பசய்யாஎன்னும் ோய்பாட்டு உடன்பாட்டு
விலைபயச்சங்ைள் முந்லதயபாடலும் இதுவும் அந்தாதித் பதாலடயில் அலமந்து
உள்ளலமைாண்ை.

3430. அறுத்தாதை, அரக்கனும், ஐம்பததாடு

ஐம்பது அம்பு
தசறித்தான் தட மார்பில்; தசறித்தலும்,
யதவர் அஞ்சி
தவறித்தார்; தவறியாமுன், இராவணன்
வில்தலப் பல்லால்
பறித்தான் பறதவக்கு இதற,
விண்ணவர் பண்தண ஆர்ப்ப.
அறுத்தாதை - (தன்) ைேசத்லத மூட்டு அறுத்த சடாயுவினுலடய; தட மார்பில் -
பரந்த மார்பில்; அரக்கனும் ஐம்பததாடு ஐம்பது அம்பு தசறித்தான் - அரக்ைைாகிய
இராேணனும் நூறு அம்புைலள அழுந்துமாறு எய்தான்;தசறித்தலும் அவன் அவ்வாறு
(அம்புகதளப்) பதியுமாறு அழுத்திய அளவில்; யதவர் அஞ்சி தவறித்தார் - வதேர்ைள்
அஞ்சித் திலைத்தார்ைள்; தவறியாமுன் - (அேர்ைள் அவ்ோறு) திலைப்பதற்கு முன்வப;
பறதவக்கு இதற - (ைழுகு என்னும்) பைலேைளுக்கு அரசன் ஆகிய சடாயு; விண்ணவர்
பண்தண ஆர்ப்ப - வதேர் கூட்டம் மகிழ்ச்சிப்வபபராலி பசய்ய; இராவணன் வில்தலப்
பல்லால் பறித்தான் - இராேணைது வில்லைத் (தன்) அைகிைால் இழுத்துப்
பிடுங்கிைான்.

தன் ைேசத்லதப் பிளந்த சடாயுவின் மீது இராேணன் நூறு அம்புைலள எய்தான். அது
ைண்டு ோைேர் திலைத்தைர். உடவை சடாயு பாய்ந்து வதேர்ைள் மகிழ்ச்சிப் வபபராலி
பசய்ய அேைது வில்லைப் பறித்தான். பேறித்தல் - திலைத்தல், பல் - ஈண்டு மூக்கு,
பண்லண - கூட்டம், அறுத்தான் - விலையாைலணயும் பபயர். தடமார்பு - உரிச்பசால்
பதாடர். முந்லதய பாடலும் இதுவும் அந்தாதித் பதாலடயில் அலமந்துள்ளலம
ைாண்ை. சடாயு இராேணன் வபார் பதாடர்ந்து இலடயீடின்றி நடந்தது.

3431. எல் இட்ட தவள்ளிக் கயிதலப்

தபாருப்பு, ஈசயைாடும்
மல் இட்ட யதாளால் எடுத்தான்
சிதல வாயின் வாங்கி,
வில் இட்டு உயர்ந்த தநடு யமகம்
எைப் தபாலிந்தான்-
தசால் இட்டு அவன் யதாள் வலி,
யார் உளர், தசால்ல வல்லார்?
எல் இட்ட - ஒளி பபாருந்திய; தவள்ளிக் கயிதலப் தபாருப்பு - பேள்ளி வபால்
(பேண்ணிைம்) விளங்கும் திருக் லைைாய மலைலய; ஈசயைாடும் - சிேபிராவைாடு;
மல் இட்ட யதாளால் எடுத்தான் - (தன்) ேலிலம மிக்ை வதாள் ஆற்ைைால்
எடுத்தேைாகிய (இராேணைது); சிதல வாயின் வாங்கி - வில்லை மூக்ைால் பறித்துக்
(பைௌவி); வில் இட்டு உயர்ந்த தநடுயமகம் எைப் தபாலிந்தான் - இந்திரவில் விளங்ை
உயர்ந்த பபரிய வமைம் என்னுமாறு (அச்சடாயு)விளங்கிைான்; அவன் யதாள் வலி -
(எைவே) அச்சடாயுவின் வதாளாற்ைலை; தசால் இட்டுச் தசால்ல வல்லார் யார் உளர் -
பசாற்ைலளக் பைாண்டு பசால்லி (விளக்ை) ேல்ைேர்ைள் யாேர் உளர். ஒருேருமில்லை
என்பதாம்.

பேள்ளியங்கிரியிலை விலடயின் பாைவைாடு அள்ளிய வதாள்ேலி உலடய

இராேணைது வில்லைப் பறித்து ோயில் ைவ்விக் பைாண்டு ோனில் நீண்ட வமைம்
வபால் விளங்கிய சடாயுவின் வதாளாற்ைலைச் பசாற்ைளால்யாரால் பசால்ை முடியும்?
முடியாது என்ைபடி, எல் - ஒலி, மல் -ேலிலம. மற்வபார் பசய்து பபற்ை ேலிலம
எனினும் பபாருந்தும்.வதாள் ேலி - பைலேக்குத் வதாள் இன்லமயால் உடல் ேலிலம
எைக்பைாள்ளைாம்.
3432. மீளா நிறத்து ஆயிரங் கண்ணவன்
விண்ணின் ஓட,
வாளால் ஒறுத்தான் சிதல
வாயிதடநின்றும் வாங்கி,
தாளால் இறுத்தான், - தைல்வண்ணன்
தடக் தக வில்தலத்
யதாளால் இறுத்தான் துதணத் தாதததன்
அன்பின் யதாைன்.
மீளா நிறத்து - வபாரில் பின்னிடாத மார்பிலை உலடய; ஆயிரங் கண்ணவன்
விண்ணின் ஓட - (உடலில்) ஆயிரம் ைண்ைலள உலடய இந்திரன் ோைத்தில் (வதாற்று)
ஓடுமாறு;வாளால் ஒறுத்தான் - (அேலைத் தன் சந்திரைாசம் என்ை) ோளிைால்
தண்டித்து பேன்ைேைாகிய இராேணன் உலடய; சிதல வாயிதடநின்றும் வாங்கி -
வில்லிலைத்தன் ோயில் இருந்து எடுத்து;தாளால் இறுத்தான் - (தன்) ைால்ைளால்
ஒடித்தான்; தைல் வண்ணன் - பநருப்லபப் வபான்று சிேந்த நிைமுலடய சிேபிராைது;
தடக்தக வில்தல - லையில் இருந்த வில்லைத்; யதாளால் இறுத்தான் -(தன்) வதாள்
ஆற்ைைால் ஒடித்தேைாகிய இராமைது; துதண -துலணயாய் அலமந்தேனும்; தாதத
தன் அன்பின் யதாைன் - (அேைது) தந்லதயாகிய தசரதனுக்கு அன்புலடய வதாழனும்
ஆகிய (சடாயு).
இராேணைது வில்லை அைைால் பைௌவிப் பிடுங்கிய சடாயு அலதத் தன் தாளால்
இறுத்தான் என்ை. சிேன் வில்லைக் லையால்ஒடித்தேைாகிய இராமனுக்குத்
துலணேனும், தசரதன் வதாழனும் ஆகிய சடாயு இராேணன் வில்லைக் ைாைால்
ஒடித்தான் எை நயம் படக் கூறியலம ைாண்ை. இராமன் தழல் ேண்ணன் தடக்லை
வில்லைத் வதாளால் இறுத்தது.
தடுத்து இலமயால் இருந்தேர், தாளில் மடுத்ததும், நாண்நுதி லேத்ததும்
வநாக்ைார்; ைடுப்பினில் யாரும் அறிந்திைர், லையால் எடுத்தது ைண்டைர், இற்ைது
வைட்டார் (699)
என்று ைார்முைப் படைத்தில் கூைப்பட்டுள்ளலம ைாண்ை. மீளாநிைம் - பின்னிடாத
மார்பு; நிைம் - மார்பு. ஒறுத்தான் - தண்டித்துேருத்திைேன், இராேணன். மீளா -
ஈறுபைட்ட எதிர் மலைப்பபயபரச்சம்.

3433. ஞாலம் படுப்பான், தைது ஆற்றலுக்கு

ஏற்ற நல்வில்
மூலம் ஒடிப்புண்டது கண்டு,
முனிந்த தநஞ்சன்,
ஆலம் மிடற்றான் புரம் அட்டது
ஓர் அம்பு யபாலும்
சூலம் எடுத்து ஆர்த்து எறிந்தான்,
மறம் யதாற்றிலாதான்.
 ஞாலம் படுப்பான் - உைகுக்கு அழிலேச் பசய்பேனும்; மறம் யதாற்றிலாதான் -
யாருக்கும் வீரத்தில் வதால்விஅலடயாதேனும் ஆகிய இராேணன்; தைது ஆற்றலுக்கு
ஏற்ற - தைது ேலிலமக்குப் பபாருத்தமாை; நல்வில் மூலம் ஒடிப்புண்டது கண்டு - நல்ை
(ேலிய) வில் முழுதும் ஒடிக்ைப்பட்டது ைண்டு; முனிந்த தநஞ்சன் - சிைமலடந்த
பநஞ்சத்தைாய்; ஆலம் மிடற்றான் புரம் அட்டது ஓர் அம்பு யபாலும் - ஆைைாை நஞ்லச
மிடற்றில் பைாண்ட (நீைைண்டன்) முப்புரத்லத அழிப்பதற்ைாைக் (லைக் பைாண்ட)
ஒப்பற்ை (திருமால் ஆகிய) அம்பு வபான்ை; சூலம் எடுத்து ஆர்த்து எறிந்தான் -
சூைப்பலடலயக் (லையில்) எடுத்துப் வபபராலிவயாடு (சடாயுவின் மீது) வீசிைான்.

இராேணன் தைது ேலிய வில் சடாயுோல் ஒடிக்ைப்பட்டது ைண்டு முனிவு

பைாண்டு, நீைைண்டன் முப்புரம் எரிக்ைக் லைக் பைாண்ட திருமாைாகிய அம்பு வபான்ை
சூைத்லத எடுத்துச் சடாயுவின் மீது எறிந்தான் என்ை. மூைம் - முழுதும்,

3434. 'ஆற்றான் இவன் என்று உணராது

எைது ஆற்றல்காண்' என்று
ஏற்றான் எருதவக்கு இதற, முத்ததல
எஃகம், மார்பில்;
'யமல்தான் இது தசய்பவர் யார்?',
எை விண்ணுயளார்கள்
யதாற்றாது நின்றார், தம யதாள்
தகாட்டி ஆர்த்தார்.
எருதவக்கு இதற - ைழுகுைளுக்குத் தலைேன் ஆகிய சடாயு; இவன் ஆற்றான் என்று
உணராது - இேன் (இச்சூைத்திற்கு) ஆற்ைான் எை எண்ணாவத; எைது ஆற்றல் காண் -
எைது ேலிலமலயப் பார்; என்று - என்று கூறி; முத்ததல எஃகம் - (இராேணன் வீசிய)
மூன்று தலைைலள உலடய அச் சூைத்லத; மார்பில் ஏற்றான் - (தன்) மார்பில் ஏற்றுக்
பைாண்டான்; யதாற்றாதுநின்றார் விண்ணுயளார்கள் - (இராேணனிடம் பைாண்ட
அச்சத்தால்) பேளிப்படாமல் மலைந்திருந்த வதேர்ைள்; யமல் தான் இது தசய்பவர் யார்
எை - இனிவமல் இத்தகு பசயலைச் பசய்பேர்யாேர்என்று கூறி; தம யதாள் தகாட்டி
ஆர்த்தார் - (மகிழ்ச்சியால்) தங்ைள் வதாள்ைலளக் பைாட்டிப் வபபராலி பசய்தைர்.

சடாயு இராேணலை வநாக்கி 'இேன் நம் சூைத்துக்கு ஆற்ைான்'எை எண்ணாவத என்

ேலிலமலயக் ைாண்பாயாை என்று பசால்லிஅேன் வீசிய முத்தலைச் சூைத்லத
மார்பில் ஏற்றுக் பைாண்டான்.அது ைண்டு இவ்வீரச் பசயல் பசய்பேர் யாருளர் எைத்
வதேர்ைள்மகிழ்ந்து வதாள் பைாட்டிப் வபபராலி பசய்தைர். வதாற்ைாது -
ைண்ணில்படாமல்.

3435. தபான் யநாக்கியர்தம் புலன்

யநாக்கிய புன்கயணாரும்,
இன் யநாக்கியர் இல் வழி
எய்திய நல் விருந்தும்,
தன் யநாக்கிய தநஞ்சுதட யயாகியர்
 தம்தமச் சார்ந்த
தமன் யநாக்கியர் யநாக்கமும், ஆம்
எை மீண்டது, அவ்யவல்.
அவ்யவல் - (இராேணன் சடாயுலே வநாக்கி எறிந்த) அந்த முத்தலை வேல்; தபான்
யநாக்கியர் தம் - பபாருளின் ேரவு குறித்தைருத்துலடயேர்ைளாை பபாது மைளிரது;
புலன் யநாக்கிய புன்கயணாரும் - ஐம்புை இன்பத்லத விரும்பிய
ேறுலமயுலடயேர்ைளும்; இன் யநாக்கியர் இல்வழி - இனிய நற்பார்லே உலடய
மைளிர் இல்ைாத இடத்திற்கு; எய்திய நல்விருந்தும் - பசன்று அலடந்த நல்ை
விருந்திைர்ைளும்; தன் யநாக்கிய தநஞ்சுதட - தன் ஆன்ம பசாரூபத்லதத் தாவை
தரிசிக்கும் மைப்பக்குேமுலடய; யயாகியர் தம்தமச் சார்ந்த - முனிேர்ைள் வமல்
பசன்று சார்ந்த; தமன் யநாக்கியர் யநாக்கமும் - பமன்லமயாை பார்லே உலடய
பபண்ைளுலடய ஆலசப் பார்லேயும்; ஆம் எை - ஒப்பு ஆகும் என்று கூறும் படி;
மீண்டது - (சடாயுவின் மார்பில்பட்டுத் துலளக்ை முடியாமல்) மீண்டது.
இராேணன் எறிந்த வேல் சடாயுவின் மார்லபத்துலளக்ை மாட்டாமல் மீண்டது
என்ை. முத்தலைச் சூைத்திற்கு மூன்று உேலமைள் கூறியுள்ளலம ைாண்ை. 1)
பபாருட்பபண்டிலர விரும்பும் ேறிவயான். 2) நன் மைளிர் இல்ைா வீட்டிற்கு ேந்த
விருந்திைர் 3) ஆன்ம பசாரூபியாகிய வயாகியின் மீது ஆலச பைாண்ட பபண்டிர்,
ஆகிவயார் ேறிவத திரும்புதல் வபாை முத்தலை வேலும் ேறிவத மீண்டது என்ை.பபான்
வநாக்கியர் - பபாருட்பபண்டிர், புைன் - ஐம்புைன் இன்பம். இன் வநாக்கியர் - முைந்
திரிந்து வநாக்ைக் குலழயும் விருந்து (குைள்,90) என்பதலைக் ைருதிக் கூறியது. தன்
வநாக்கிய பநஞ்சுலட வயாகியர் - அட்டாங்ை வயாைத்தில் சமாதி கூடியேர்.

3436. யவகம்முடன், யவல் இைந்தான்

பதட யவறு எடாமுன்,
மாகம் மதறயும்படி நீண்ட வயங்கு
மான் யதர்ப்
பாகன் ததலதயப் பறித்து,
படர் கற்பிைாள்பால்
யமாகம் பதடத்தான் உதளவு எய்த,
முகத்து எறிந்தான்.
யவல் இைந்தான் - தன் முத்தலைச் சூைத்லத (ப் பயன் இல்ைாமல்) இழந்த
இராேணன்; யவகம்முடன் - மிை விலரோை; யவறு பதட எடா முன் - வேறு பலடக்
ைைத்லத எடுப்பதற்கு முன்வப; மாகம் மதறயும் படி - பபரிய ோைமும் மலையும்
படியாை; நீண்ட வயங்கு மான் யதர்ப்பாகன் - உயர்ந்து விளங்குகின்ை குதிலரைள்
பூட்டப் பபற்ை (இராேணைது) வதர்ப்பாைனுலடய; ததலதயப் பறித்து - தலைலயத்
துண்டித்து; படர் கற்பிைாள் பால் - (ஆழமாைப்) படர்ந்த ைற்பிலை உலடய சீலதயின்
வமல்; யமாகம் பதடத்தான் - ைாம மயக்ைம் பைாண்டேன் ஆகிய (இராேணன்);
உதளவு எய்த - ேருத்தம் அலடயும் படி; முகத்து எறிந்தான் - அேைது முைத்தில்
(தலைலய) வீசி எறிந்தான்.
 வேலை பேறுமவை வபாக்கிய இராேணன் வேறு பலட எடாமுன் சடாயு பாய்ந்து
தாக்கித் வதர்ப்பாைைது தலைலயக் பைாய்துஅலத அேன் முைத்தில் வீசிைான். மாைம் -
திலச. வமாைம் - ைாமமயக்ைம், உலளவு - ேருத்தம். மான் - விைங்கு; ஈண்டுக்
குதிலரலயக்குறித்தது. வேைம்முடன், மாைம் மலையும் படி - மைர ஒற்று
விரித்தல்விைாரத்தால் ேந்தது.

3437. எறிந்தான்ததை யநாக்கி, இராவணன்,

தநஞ்சின் ஆற்றல்
அறிந்தான்; முனிந்து, ஆண்டது ஒர்
ஆடகத் தண்டு வாங்கி,
தபாறிந்தாங்கு எரியின் சிதக
தபாங்கி எை, புதடத்தான்;
மறிந்தான் எருதவக்கு இதற, மால்
வதர யபால மண்யமல்,
எறிந்தான்ததை யநாக்கி - (தன் முைத்தில் வதர்ப் பாைைது) தலைலய எறிந்தேைாகிய
சடாயுலேப் பார்த்து; இராவணன் தநஞ்சின் ஆற்றல் அறிந்தான் - இராேணன்
(அேைது) மை ேலிலமலய அறிந்து; முனிந்து - சிைந்து; ஆண்டது ஒர் ஆடகத் தண்டு
வாங்கி - அப்வபாது ஒப்பற்ை பபான்ைால் ஆகிய ைலதலயக் (லையில்) எடுத்து; எரியின்
சிதக தபாறிந்தாங்கு தபாங்கி எை - பநருப்புச் சுோலை பநருப்புப் பபாறி பைப்பது
வபால் பபாங்கி எழுந்து பேளிப்பட; புதடத்தான் - அத்தண்டிைால்
தாக்கிைான்;எருதவக்கு இதற - ைழுகுைளுக்குத் தலைேன் ஆகிய (சடாயு);மால்வதர
யபால - பபரிய மலை விழுந்தது வபாை; மண் யமல்மறிந்தான் -மண் வமல் விழுந்தான்.

வதர்ப்பாைைது தலைலயப் பறித்துத் தன் முைத்தின் மீது எறிந்த சடாயுவிைது மை

ேலிலமலய இராேணன் அறிந்து சிைந்துபபான்ைால் ஆகிய பபரிய ைலதலயக்
லையில் பைாண்டு பநருப்புப்பபாறி பைக்ை அடித்தான். அதைால் சடாயு பபரிய மலை
வபால் மண்மீது விழுந்தான். ஆடைத் தண்டு - பபான் மயமாை ைலத.முற்பாடலுடன்
இதற்கு உள்ள அந்தாதித் பதாலட ைாண்ை.

3438. மண்யமல் விழுந்தான் விையலாடும்,

வயங்கு மான் யதர்,
கண்யமல் ஒளியும் ததாடராவதக,
தான் கடாவி,
விண்யமல் எழுந்தான்; எை,
தமல்லியலாளும், தவந் தீ
புண்யமல் நுதையத் துடிக்கின்றைள்
யபால், புரண்டாள்.
மண் யமல் விழுந்தான் - சடாயு (இராேணைது பபாற்ைலதயால் அடியுண்டு)
நிைத்தின் மீது விழுந்தான்;விையலாடும்- (அவ்ோறு அேன்) விழுந்த அளவில்; வயங்கு
மான் யதர் - விளங்குகிை குதிலரைள் பூட்டப்பட்ட (தைது) வதலர; கண் யமல் ஒளியும்
ததாடரா வதக - ைண்ணிைது பார்லேயும் பின்பற்றிச் பசல்ை முடியாதபடி; தான்
கடாவி - மிை விலரோைச் பசலுத்தி;விண் யமல் எழுந்தான் - (இராேணன் இைங்லைலய
வநாக்கிப் வபாை) ோைத்தில் எழுந்தான்; எை - (அேன் அவ்ோறு) எழுந்த அளவில்;
தமல்லியலாளும் - பமன்லமத் தன்லம உள்ள சீலதயும்; புண் யமல் தவந்தீ நுதைய -
புண்ணில் பேப்பமாை பநருப்பு நுலழந்தால்; துடிக்கின்றைள் யபால் புரண்டாள் -
துடிப்பேள் வபால் (துன்பத்தால்) புரண்டாள்.

இராேணனிடம் அடி ோங்கிய சடாயு நிைத்தில் விழுந்தவுடன்அேன் தன் வதலர

விலரோை ோைத்தில் பசலுத்திக் பைாண்டுஇைங்லைலய வநாக்கிப் வபாைப்
புைப்பட்டான். அது ைண்டு சீலதபுண்ணில் தீ நுலழந்தது வபால் துன்புற்று ேருந்திப்
புரண்டாள். ைடாவி- பசலுத்தி,

3439. தகாழுந்யத அதையாள் குதைந்து

ஏங்கியதகாள்தக கண்டான்;
'அழுந்யதல் அவலத்திதட; அஞ்சதல
அன்ைம்!' என்ைா,
எழுந்தான்; உயிர்த்தான்; 'அட! எங்கு
இனிப் யபாவது?' என்ைா,
விழுந்தான் அவன் யதர்மிதச,
விண்ணவர் பண்தண ஆர்ப்ப.
தகாழுந்யத அதையாள் - இளந்தளிர் வபான்று (மிக்ை பமன்லமத் தன்லம உலடய)
சீலத; குதைந்து ஏங்கிய தகாள்தக கண்டான் - ோடி ேருந்திய பசயலைக் ைண்டேன்
ஆகிய சடாயு; அன்ைம் - அன்ைப்பைலே வபான்ைேவள; அவலத்திதட அழுந்யதல் -
துன்பத்தில் மூழ்ை வேண்டாம்; அஞ்சதல - அஞ்சாவத; என்ைா - என்று (ஆறுதல் கூறி);
உயிர்த்தான் எழுந்தான் - பபருமூச்சு விட்டு எழுந்தான்; அட இனி எங்குப் யபாவது
என்ைா - அவட இனி (நீ) எங்கு (த் தப்பிப்) வபாேது என்று பசால்லி; அவன் யதர்மிதச -
அந்த இராேணைது வதரின் மீது; விண்ணவர் பண்தண ஆர்ப்ப - வதேர்ைளின் கூட்டம்
(மகிழ்ச்சிப்) வபபராலி பசய்ய; விழுந்தான் - பாய்ந்தான்.

பமன்லமத் தன்லம உலடய பைாழுந்து வபான்ை சீலத ேருந்துதலைக் ைண்ட சடாயு

'அன்ைம், அஞ்சி அேலிக்ைாவத' எை ஆறுதல் கூறி இராேணலைப் பார்த்து 'அவட நீ
எங்வை தப்பிச் பசல்ேது' என்று கூறி, விண்ணேர் பண்லண ஆர்ப்பத் வதர்மிலசப்
பாய்ந்தான். பைாள்லை - பசய்லை. பண்லண - மைளிர் விலளயாட்டாயம். ஈண்டுக்
கூட்டத்லதக் குறித்தது. அஞ்சலை - முன்னிலை ஒருலம விலைமுற்று. அன்ைம் -
உேலமயாகு பபயர்; இங்கு அண்லம விளியாய் ேந்தது.

3440. பாய்ந்தான்; அவன் பல் மணித்

தண்டு பறித்து எறிந்தான்;
ஏய்ந்து ஆர் கதித் யதர்ப் பரி
 எட்டிதைாடு எட்டும் எஞ்சித்
தீய்ந்து ஆசு அற வீசி, அத் திண் திறல்
துண்ட வாளால்
காய்ந்தான்; கவர்ந்தான் உயிர்;
காலனும் தகவிதிர்த்தான்.
பாய்ந்தான் - (இராேணன் வதரின் மீது) பாய்ந்தேைாகிய சடாயு; அவன் - அந்த
இராேணனின்; பல் மணித் தண்டு பறித்து எறிந்தான் - பை மணிைள் பதிக்ைப் பபற்ை
தண்டாயுதத்லதப் பறித்துவீசிைான்; ஏய்ந்து ஆர் கதித்யதர் - பபாருந்தி அலமந்த
வேைத்திலை உலடய வதரின் ைண் பூட்டப்பட்டுள்ள; பரி எட்டிதைாடு எட்டும் -
குதிலரைள் பதிைாறும்; எஞ்சித் தீய்ந்து ஆசு அற - ஓங்கி அழிந்து ஒழியும் படி; அத்திண்
திறல் துண்ட வாளால் - அந்த ேலிலம உலடய மூக்ைாகிய தைது ோளால்; காய்ந்தான்
வீசி - சிைந்து வீசி; உயிர் கவர்ந்தான் - (அக்குதிலரைளின்) உயிலரஉண்டான்; காலனும்
தக விதிர்த்தான் - அவ்வீரச் பசயல் ைண்டுயமனும் (அஞ்சிக்) லை நடுக்ைம்
பைாண்டான்.
இராேணன் வமல் பாய்ந்த சடாயு தன்லைத் தாக்கிய தண்டாயுதத்லதப் பறித்து
எறிந்து, மிக்ை சிைத்துடன் இராேணைது வதரில் பூட்டப்பட்டிருந்த பதிைாறு
குதிலரைலளயும் உயிபராழித்தான். அது ைண்டு யமனும் அச்சத்தால் நடுங்கிைான். ைதி -
வேைம், துண்டோள் - ோள் வபால் கூர்லமயாை அைகு, லை விதிர்த்தான் -லை
நடுக்ைமுற்ைான்.

3441. திண் யதர் அழித்து, ஆங்கு அவன்

திண் புறம் யசர்ந்த தூணி
விண்தான் மதறப்பச்
தசறிகின்றை, வில் இலாதம,
மண்டு ஆர் அமர்தான்
வைங்காதமயின், வச்தசமாக்கள்
பண்டாரம் ஒக்கின்றை, வள்
உகிரால் பறித்தான்.
திண் யதர் அழித்து - (சடாயு வமலும் இராேணைது) ேலிய வதலர அழித்து; ஆங்கு -
அதற்குப் பிைகு; வில் இலாதம - (அேைது லையில்) வில் இல்ைாலமயால்; மண்டு ஆர்
அமர்தான் வைங்காதமயின் - பநருங்கிச் பசய்யும் பைாடிய வபாருக்கு உதவும்
அம்புைலளத் தராலமயால்; வச்தசமாக்கள் பண்டாரம் ஒக்கின்றை - உவைாபிைளுலடய
ைருவூைத்லத ஒத்து அலமேைோகி;விண்தான் மதறப்பச் தசறிகின்றை - ஆைாயத்லதக்
கூட மலைக்கும்படி பபாருந்தி உள்ள; அவன் திண் புறம் யசர்ந்த தூணி - அேைது
ேலிலமயாை வதாள்ைளின் புைத்தில் ைட்டப்பட்டுள்ள, அம்பு அைாத்தூணிலய; வள்
உகிரால் பறித்தான் - (தன்) கூர்லமயாை நைங்ைளால் பறித்து எறிந்தான்.

சடாயு இராேணைது வதலர அழித்து, அேைது முதுகுப் புைத்தில் ைட்டியுள்ள அம்பு

அைாத் தூணிலயயும் பறித்து எறிந்தான். ேச்லசமாக்ைள் பண்டாரம் - பைாலடக்
குணமற்ை உவைாபிைளின் ைருவூைத்தில் பணம் இருந்தும் பிைர்க்குப் பயன்படாதோறு
வபாை இராேணன் லையில் வில் இைாலமயால் அேைது அம்பைாத் தூணியில் அம்பு
இருந்தும் அது பயன்படவில்லை என்ைபடி. ேச்லச மாக்ைள் -உவைாபிைள். பண்டாரம் -
ைருவூைம். திண் வதர் - பண்புத் பதாலை.

3442. மாச் சிச்சிரல் பாய்ந்ததை, மார்பினும்

யதாள்கள் யமலும்
ஓச்சி, சிறகால் புதடத்தான்;
உதலயா விழுந்து
மூச்சித்த இராவணனும் முடி
சாய்ந்து இருந்தான்;
'யபாச்சு; இத்ததை யபாலும் நின் ஆற்றல்?'
எைப் புகன்றான்.
மார்பினும் யதாள்கள் யமலும் - (பின்பு சடாயு இராேணன் உலடய) மார்பின் வமலும்
(இருபது) வதாள்ைள் வமலும்;மாச்சிச்சிரல் பாய்ந்ததை - பபரிய சிச்சிலிப் பைலே
பாய்ேது வபால் (பாய்ந்து); சிறகால் ஓச்சிப் புதடத்தான் - (தன்) சிைகுைளால் விலரோை
எறிந்து அடித்தான்; இராவணனும் - அதைால் இராேணனும்; உதலயா விழுந்து -
ேருந்தி விழுந்து; முடிசாய்ந்து மூச்சித்த இருந்தான் - தலை சாய்த்து மயங்கிய நிலையில்
இருந்தான்; இத்ததை யபாலும் - (அத்தன்லம ைண்டு சடாயு) இத்தலைதாைா; நின்
ஆற்றல் -உைது ேலிலம; யபாச்சு எைப்புகன்றான் - வபாய் விட்டது என்று
(இைழ்ச்சியாைக்) கூறிைான்.

மாச்சிரல் பாய்ேது வபால் பாய்ந்து சடாயு இராேணைதுமார்பிலும் வதாளிலும் தன்

சிைைால் ஓச்சிப் புலடத்தான். அதைால்இராேணன்மூச்சற்றுத் தலை சாய்த்து மயங்கி,
இருந்தான்; அது ைண்டசடாயு 'இது தாைா உன் ேலிலம' எை இைழ்ந்து கூறிைான். சிரல்
-சிச்சிலி, மீன் பைாத்தி. வபாச்சு - வபாயிற்று வபச்சு ேழக்கு உலையா -பசய்யா என்னும்
ோய்பாட்டு உடன்பாட்டு விலை எச்சம்.

3443. அவ்யவதலயியை முனிந்தான்; முனிந்து,

ஆற்றலன்; அவ்
தவவ் யவல் அரக்கன் விடல் ஆம்
பதட யவறு காணான்;
'இவ் யவதலயியை, இவன் இன் உயிர்
உண்தபன்' என்ைா,
தசவ்யவ, பிதையா தநடு வாள் உதற
தீர்த்து, எறிந்தான்.
அவ்யவதலயியை - (உன் ேலிலம வபாச்சு இத்தலை வபாலும் நின் ஆற்ைல்) என்று
(சடாயு கூறிய) அந்த வநரத்தில்; முனிந்தான் முனிந்து - (இராேணன்) சிைம்
பைாண்டான் முனிந்து; ஆற்றலன் -(அச்) சிைத்லத ஆற்ைமுடியாதேைாகிய;
அவ்தவவ்யவல் அரக்கன்- அந்தக் பைாடிய வேலை ஏந்திய அரக்ைன்; விடல் ஆம் பதட
யவறு காணான் - (சடாயுவின் மீது) விடுதற்கு உரிய பலடக் ைைங்ைள் வேறு ஒன்லையும்
ைாணாதேைாய்; இவ் யவதலயியை - இப்பபாழுவத; இவன் இன் உயிர் உண்தபன்
என்ைா - இந்தச் சடாயுவினுலடய இனிய உயிலர உண்வபன் என்று பசால்லி;தசவ்யவ
பிதையா தநடுவாள் - (பலைேலரக்) பைால்லுதல் தப்பாத நீண்ட தன் சந்திரைாசம்
என்னும் ோலள; உதற தீர்த்து எறிந்தான் -உலையில் இருந்து (பேளியில்) எடுத்து
வீசிைான். சடாயுோல் பலடக்ைைங்ைலள இழந்து இைழப்பட்ட இராேணன்சிைந்து
'இப்பபாழுவத இேன் உயிர் உண்வபன்' என்று தன் தப்பாதோலள எடுத்து வீசிைான்.
சந்திரைாசம் என்ை ோள் லைைாயத்லதத்தூக்ை முயன்ை ைாைத்துச் சிேபிரான்
பைாடுத்தது "அரன் தடக்லைோள் பைாண்டாய்" (2835) எை ேருதலும். தார் அணி மவுலி
பத்தும்,சங்ைரன் பைாடுத்த ோளும் (7272) என்று கூறியுள்ளதும் இது குறித்வதஎன்ை.
இராேணன் ோளால் சடாயு வீழ்தல்

3444. வலியின்ததல யதாற்றிலன்; மாற்ற

அருந் ததய்வ வாளால்
நலியும் ததல என்றது அன்றியும்,
வாழ்க்தக நாளும்
தமலியும் கதட தசன்றுளது; ஆகலின்,
விண்ணின் யவந்தன்
குலிசம் எறியச் சிதற அற்றது ஒர்
குன்றின், வீழ்ந்தான்.
மாற்ற அருந் ததய்வ வாளால் - (யாராலும்) தடுத்தற்கு அரிய பதய்ேம் தந்த ோளால்;
ததல நலியும் என்றது அன்றியும் - எல்வைாருலடய தலையும் தேைாது அழியும்
என்பதன்றியும்; வாழ்க்தக நாளும் - ஆயுட் ைாை நாளும்; தமலியும் கதட தசன்றுளது
ஆகலின் - குலைவுபட்டு இறுதிக் (ைாைத்துக்குச்) பசன்று அலடந்து விட்டது
ஆலையால்; வலியின் ததல யதாற்றிலன் - யாருக்கும் (இதுேலர) ேலிலமயில்
வதாற்ைாதேன் ஆகிய சடாயு; விண்ணின் யவந்தன் - வதேர் தலைேன்; குலிசம் எறிய -
(தன்) ேச்சிரப் பலடலய வீச; சிதற அற்றது ஒர் குன்றின் வீழ்ந்தான் - (அதைால்) சிைகு
அற்று வீழ்ந்த ஒரு மலை வபால் விழுந்தான்.

இராேணன் வீசிய பதய்ே ோள் தப்பாமல் எலதயும் அழிக்கும்தன்லம உலடயது

ஆதைாலும், சடாயுவின் ேயது எண்ணரும் பருேங்ைள் ைடந்து முதிர்ந்து முடியும்
ைாைம் பநருங்கி விட்டதாலும்யார்க்கும் வதாைாதான் ேச்சிரப் பலட சிைகு அறுத்த
மலை வபால் விழுந்தான். குலிசம் - ேச்சிரப் பலட.

சாைகியின் துயரம்

3445. விரிந்து ஆர் சிதற கீழ் உற வீழ்ந்தைன்,

மண்ணின்; விண்யணார்,
இரிந்தார்; 'இைந்தாள் துதண' என்ை,
 முனிக் கணங்கள்
பரிந்தார்; படர் விண்டுவின் நாட்டவர்
தபம் தபான் மாரி
தசாரிந்தார்; அது யநாக்கிய சீதத
துளக்கம் உற்றாள்.
விரிந்து ஆர்சிதற - விரிந்து பபாருந்திய சிைகுைள்; கீழ் உற - (துண்டாகிக்) கீவழ
கிடக்கும்படி; மண்ணின் வீழ்ந்தைன் - (சடாயு) மண்ணின் வமல் விழுந்தான்;
விண்யணார் இரிந்தார் - (அது ைண்டு) வதேர்ைள் (அஞ்சி) ஓடிைார்ைள்; முனிக்கணங்கள் -
முனிேர் கூட்டங்ைள்; துதண இைந்தாள் என்ை படர் பரிந்தார் - (இச்சீலத தன்)
துலணலய இழந்து விட்டாள் என்பதால் துன்ப இரக்ைம் பைாண்டு ேருந்திைர்;
விண்டுவின் நாட்டவர் - திருமால் வீற்றிருக்கும் லேகுண்டத்தில் ோழ்பேர்;
தபம்தபான் மாரி தசாரிந்தார் - பசிய பபான் மைர் மாரிலயச் பசாரிந்தைர்; அது
யநாக்கிய சீதத துளக்கம் உற்றாள் - (சடாயு விழுந்தலதயும், விண்டு நாட்டேர்
பபான்மாரி பபாழி தலையும்) ைண்ட சீலத (உடலும் உள்ளமும்) நடுங்கிைாள்.
தன் சிைகுைலள இழந்து சடாயு நிைத்தில் விழுந்தலம ைண்டு விண்வணார் அஞ்சி
ஓடிைர். முனிேர் லேவதகி துலண இழந்தாள் எைத் துன்பம் பைாண்டைர். லேகுண்ட
ோசிைளாை நித்திய சூரிைள் ைற்பை மைர் மாரி பபாழிந்தைர். அது வநாக்கிய சீலத
அஞ்சி நடுங்கிைாள். இரிந்தார் - ஓடிைார். பரிந்தார் - இரங்கிைார். படர் - துன்பம்
விண்டுவின் நாட்டேர் - திருமால் வீற்றிருக்கும் லேகுண்டத்தில் ோழ்பேர்ைளாகிய
நித்திய சூரிைள்; அேர்ைள் பபான் மைர் பசாரிந்து சடாயுலேப் பரமபதத்திற்கு
அலழத்துச் பசல்ேர் என்பதாம். துளக்ைம் - நடுக்ைம். அது வநாக்கிய - பன்லம
ஒருலமயாை ேந்தது பசய்யுள் இன்பம் ைருதிப் வபாலும்.

3446. தவள்கும் அரக்கன் தநடு விண்

புக ஆர்த்து, மிக்கான்;
ததாள்கின்ததல எய்திய மான் எைச்
யசார்ந்து தநவாள்,
உள்கும்; உயிர்க்கும்; உயங்கும்;
ஒரு சார்வு காணாள்,
தகாள் தகாம்பு ஒடிய, தகாடி
வீழ்ந்தது யபால் குதலவாள்.
தவள்கும் அரக்கன் - (சடாயுவின் வபார் ஆற்ைலுக்குத் வதாற்றுபின் பேன்ைதால்)
பேட்ைம் அலடந்த அரக்ைைாகிய இராேணன்; தநடுவிண்புக ஆர்த்து மிக்கான் - நீண்ட
ஆைாயத்தில் பசன்று வசரும் படி வபபராலி பசய்து (தன் ேலிலமலயப்)
பாராட்டிைான்;ததாள்கின் ததல எய்திய மான் எை - ேலையில் அைப்பட்ட மான்
வபாை; யசார்ந்து தநவாள் - (மைம்) தளர்ந்து ேருந்துபேளாகிய சீலத; ஒரு சார்வு
காணாள் - (தைக்கு எந்த) ஒரு பற்றுக் வைாடும் ைாணாதேளாய்;உள்கும்- (யாது
பசய்வேன் எை) எண்ணும்; உயிர்க்கும் - பபருமூச்சு விடுோள்; உயங்கும் -
மயங்குோள்; தகாள் தகாம்பு ஒடிய - ஏறிப்படர்ேதற்கு நட்ட பைாம்பு ஒடிந்து
விழுந்ததைால்; தகாடி வீழ்ந்தது யபால் - பைாடி நிலை குலைந்து வீழ்ந்தது வபாை;
 குதலவாள் - (இரதத்தின் மீது விழுந்து) நிலை குலைோள். சடாயுவின் ஆற்ைைால்
தன் வதர், பாைன் தண்டாயுதம் ஆகியேற்லை இழந்து வதாற்ை இராேணன் பேட்ைம்
பைாண்டு, சடாயுலே அரன் ோளால் அழித்த பபருலமலயப் வபபராலி பசய்து
பேளிப்படுத்திைான். சீலத ேலையில் அைப்பட்ட மான் வபால் துன்புற்றுக் பைாள்
பைாம்பு ஒடியக் குலைந்து விழுந்த பைாடி வபால் இரதத்தில் விழுந்து துன்பப்பட்டாள்.
மிக்ைான் - பபருமிதம் பைாண்டான். பதாள்கு - ேலை சார்வு -பற்றுக்வைாடு. ைாணாள் -
முற்பைச்சம். பைாள் பைாம்பு - விலைத் பதாலை.

ைலிவிருத்தம்

3447. 'வன் துதண உளன் எை

வந்த மன்ைனும்
தபான்றிைன்; எைக்கு இனிப் புகல்
என்?' என்கின்றாள்;
இன் துதண பிரிந்து, இரிந்து,
இன்ைல் எய்திய
அன்றில்அம் தபதட
எை அரற்றிைாள்அயரா.
வன்துதண உளன் எை - (யான் உைக்கு) ேலிலமயாை துலணயாை உள்வளன் என்று;
வந்த மன்ைனும் தபான்றிைன் - (எதிர்த்து) ேந்த ைழுைரசைாகிய சடாயுவும் அழிந்தான்;
எைக்கு இனிப்புகல்என் -எைக்கு இனிக் ைதி என்ைவோ; என்கின்றாள் - என்று
எண்ணுகின்ைேள் ஆகிய சீலத; இன் துதண பிரிந்து இரிந்து - இனிலமயாை தைது
துலணயாகிய (ஆண் பைலேலயப்) பிரிந்து நீங்கி; இன்ைல் எய்திய - (பபருந்) துன்பம்
அலடந்த; அன்றில் அம் தபதட எை - அன்றில் பைலேயின் அழகிய பபட்லட வபாை;
அரற்றிைாள் (அயரா) - ைதறிைாள்.

என்லைக் ைாக்ை ேந்த ேலிலமயாை துலணேன் ஆகிய சடாயு அழிந்தான், இனி

எைக்கு வேறு புைலிடம் ஏது?' எை எண்ணிய சீலத ஆலணப் பிரிந்த அன்றிற் வபடு
வபாைத் துன்புற்றுக் ைதறிைாள். அன்றில் - ஆணும் பபண்ணும் பிரியாமல் பலை
மரத்தில் ோழும் ஒரு ேலைப் பைலே என்பது இைக்கிய மரபு. புைல் - சரண்புகுமிடம்;
பதாழிைாகுபபயர்.

3448. 'அல்லல் உற்யறதை, வந்து, "அஞ்சல்"

என்ற, இந்
நல்லவன் யதாற்பயத?
நரகன் தவல்வயத?
தவல்வதும் பாவயமா?
யவதம் தபாய்க்குயமா?
இல்தலயயா அறம்?' எை,
இரங்கி ஏங்கிைாள்.
 அல்லல் உற்யறதை - பபருந்துன்பம் அலடந்தேளாகிய என்லை; வந்து அஞ்சல்
என்ற - (ைாக்ை) ேந்து அஞ்சாவத (என்று ஆறுதல் கூறிய); இந்நல்லவன் யதாற்பயத -
இந்த நல்ை அைப் பண்புைள் உலடயேன் ஆகிய (சடாயு) வதால்வி அலடேதா?; நரகன்
தவல்வயத -நரலைச் வசர்தற்கு உரியான் ஆகிய (இராேணன்) பேல்ேதா?; பாவயமா
தவல்வதும் - பாேந்தாவைா பேற்றி பபறுேது; யவதம் தபாய்க்குயமா - வேதம்
விளக்கும் (அைம்) பபாய்த்து விடுவமா?; அறம் இல்தலயயா - (இவ்வுைகில்) தருமம்
இல்ைாமல் வபாய்விட்டவதா; எை இரங்கி ஏங்கிைாள்- என்று மைம் ைைங்கிப்
புைம்பிைாள்.

'என்லைப் பாதுைாக்ை ேந்த இந்த நல்ைேன் வதால்வியலடய, நரைத்தில் புைத்தகு தீச்

பசயல் பசய்த இராேணன் பேல்ேதா? தருமவம பேல்லும் என்ை வேத பமாழி
பபாய்த்து விட்டவதா? பாேம் தான் பேல்லும் வபாலும். அைம் உைகில் இல்லைவயா?'
எைச் சீலத இரங்கி ஏங்கிைாள். உற்வைலை - விலையாைலணயும் பபயர். ஏைார
ஓைாரங்ைள் விைாப் பபாருளில் ேந்து, இது மிைத் தகுதியில்ைா நிலை என்பலத
விளக்குகின்ைை. நரைன் - நரைத்லதச் வசர்தற்கு உரியைாை இராேணன். தீலமயின்
அழிவில் அேைம் இல்லை. அத்தீலமலய அழிக்ை நன்லமபடும் பபருந்துயரிவை
உள்ளதுதான் அேைம் என்பார் கூற்லை ஈண்டு உன்னுை.

3449. 'நாண் இயலன் உதரதகாடு

நடந்த நம்பிமீர்!
நீள் நிதல அறதநறி
நின்றுயளார்க்கு எலாம்
ஆணிதய, உந்ததயர்க்கு
அதமந்த அன்பதை,
காணிய வம்' எை,
கலங்கி விம்மிைாள்.
நாண் இயலன் உதர தகாடு - நாணம் அற்ைேளாகிய என்னுலடய பசாற்ைலளக்
வைட்டு; நடந்த நம்பிமீர் - ('என்லைப் பிரிந்து) நடந்த ஆடேர் திைைங்ைவள; நீள் நிதல
அற தநறி - அழிேற்று நிலை பபற்றுள்ள அை ேழியில்; நின்றுயளார்க்கு எலாம் -
ஊன்றி நிற்பேர்ைளுக்பைல்ைாம்; ஆணிதய - உலரயாணிலய ஒத்தேனும்;
உந்ததயர்க்கு அதமந்த அன்பதை - உங்ைள் தந்லதக்குப் பபாருந்திய நட்பு
உலடயேனும் ஆகிய சடாயுலேக்; காணியவம் - ைாண்பதற்ைாைோேது ோருங்ைள்;
எைக் கலங்கி விம்மிைாள் -என்று கூறி மைம் ைைங்கி விம்மி அழுதாள்.

'என் பசாற் வைட்டுப் பிரிந்தேர்ைவள அைத்தின் ஆணிலய, உந்லதயர்க்கு அலமந்த

உற்ை நண்பலைக் ைாணிய ேருை' எைச் சீலத ைைங்கிக் ைதறிைாள். நாண் இவைன் உலர
பைாடு - இராமனிடம் மாய மாலைப் பற்றித் தரும்படி வைட்ட வபாது கூறிய "நாயை
நீவய பற்றி நல்ைலை வபாலும் என்ைா வசயரிக் குேலள முத்தம் சிந்துபு சீறிப்
வபாைாள். (3303)
என்ை பாடல் ைருத்லதயும், இைக்குேனிடம்
 "ஒரு பைல் பழகிைார் உயிலர ஈேரால், பபரு மைன் உலைவுறு பபற்றி வைட்டும், நீ
பேருேலை நின்ைலை; வேறு என்? யான் இனி எரியிலடக் ைடிது வீழ்ந்து
இைப்பபன், ஈண்டு' எைா, (3331)
என்று கூறிய பாடல் ைருத்லதயும் உள்ளடக்கி ேந்தது. ஆணி -உலரயாணி,
பபான்னின் மாற்லைக் ைாட்டும் ைல் எைலுமாம். உந்லதயர் - உம் தந்லதயார்
நின்றுவளார் - விலையாைலணயும் பபயர், பைாடு -இலடக்குலை, ேம் - ோரும்
அல்ைது ேம்மின் என்பதன் விைாரம் என்பர்.

3450. 'கற்பு அழியாதம என்

கடதம; ஆயினும்,
தபாற்பு அழியா வலம்
தபாருந்தும் யபார்வலான்
வில் பழியுண்டது;
விதையியைன் வந்த
இல் பழியுண்டது' என்று,
இரங்கி ஏங்கிைாள்.
கற்பு அழியாதம - ைற்புக் பைடாமல் இருப்பது; என் கடதம ஆயினும் - எைது
ைடலமவய ஆைாலும்; தபாற்பு அழியா வலம் தபாருந்தும் - அழகு (பண் பழகு)
பைடாத ேலிலம பபாருந்திய;யபார் வலான் - வபார்த் பதாழிலில் ேல்ைாைாகிய
இராமைது; வில் பழியுண்டது - (வைாதண்டம் என்னும்) வில்லுக்குப் பழி ேந்தது;
விதையியைன் வந்த - தீவிலையிவைன் ஆகிய (யான்) வதான்றிய; இல் பழியுண்டது -
குடிக்குப் பழி ேந்தது; என்று இரங்கி ஏங்கிைாள் - என்று கூறி ேருத்தம் பைாண்டு
அழுதாள்.

இராமன் மலைவியாகிய எைக்குக் ைற்பழியாலம ைடன் என்று ைற்புக் பைடாது நான்

இருந்வதன் என்ைாலும், பபரு ேலி பபாருந்திய வபார்த் பதாழில் ேல்ை இராமைது
வில்லுக்கும் யான் பிைந்த குடிக்கும் என்ைால் பபரும்பழி ேந்தது' என்று கூறி ேருத்தம்
பைாண்டு அழுதாள். ேைம் - ேலிலம, வில் - வைாதண்டம் என்னும் வில், இல் - குடி
(வீடு எைக் பைாண்டு) ஆகுபபயர் எனினுமாம் அழியா - ஈறுபைட்ட எதிர் மலைப்
பபயபரச்சம். விலையிவைன் - விலையாைலணயும் பபயர்.

3451. 'எல் இயல் விசும்பிதட

இருந்த யநமியாய்!
தசால்லிய அற தநறி
ததாடர்ந்த யதாைதம
நல் இயல் அருங் கடன்
கழித்த நம்பிதயப்
புல்லுதியயா?' எை,
தபாருமிப் தபாங்கிைாள்.
 எல் இயல் - ஒளி பபாருந்திய; விசும்பிதட இருந்த - ோனுைைத்தில் இருந்த;
யநமியாய் - ஆலணச் சக்ைரத்லத உலடய தசரத சக்ைரேர்த்திவய; தசால்லிய அறதநறி
ததாடர்ந்த - (நூல்ைளில்) பசால்ைப்பட்ட அைேழிலயத் பதாடர்ந்து; யதாைதம -
நண்பனுக்குரிய; நல் இயல் அருங்கடன் கழித்த - நன்லம பபாருந்திய அரிய
ைடலைக்ைழித்த; நம்பிதயப் புல்லிதியயா - சடாயுலே (ோனுைகில்)
தழுவிக்பைாள்ளுோவயா?; எைப் தபாருமிப் தபாங்கிைாள் - என்று கூறி விம்மி
அழுதாள்.

முன்வப ோைலடந்த தசரதச் சக்ைரேர்த்திவய! ஒரு நண்பனுக்கு உரிய ைடன் ைழிக்ை

ேந்து உயிர் விட்ட உன் அருலமத் வதாழலை அங்கு நீ வதாழலம மகிழ்வோடு
அலணத்துக் பைாள்ோயா என்று சீலத விம்மி அழுதைள் என்ை. எல் - ஒளி. வதாழலம
நல் இயல் அருங்ைடன் - இடுக்ைண்ைலளேதாம் நட்பு (குைள் 788) என்ைபடி பிைர் பசய்ய
விரும்பாத, ைடலம.

இராேணன் சீலதலயத் எடுத்துச் பசல்லுதல்

3452. ஏங்குவாள் தனிதமயும்,

இறகு இைந்தவன்
ஆங்குறு நிதலதமயும்,
அரக்கன் யநாக்கிைான்;
வாங்கிைன், யதரிதட
தவத்த மண்தணாடும்,
வீங்கு யதாள்மீக் தகாடு,
விண்ணின் ஏகிைான்.
ஏங்குவாள் தனிதமயும் - (முன் பசான்ை படி) புைம்புகின்ைேள் ஆகிய சீலதயிைது
துலணயில்ைாத தனிலமலயயும், இறகு இைந்தவன் ஆங்குறு நிதலதமயும் - சிைகு
இழந்தேன் ஆகிய சடாயு அவ்விடத்து அலடந்த நிலைலமலயயும்; அரக்கன்
யநாக்கிைான் -அரக்ைைாகிய இராேணன் பார்த்து; யதரிதட தவத்த மண்தணாடும்
வாங்கிைன் - (இனித் தடுப்பார் இல்லை எை எண்ணி) வதரின் வமல் பபயர்த்து எடுத்து
லேத்த நிைத்வதாடு சீலதலய எடுத்து; வீங்கு யதாள் மீக்தகாடு -(தன்) பருத்த
வதாள்ைளின் வமல் லேத்துக் பைாண்டு; விண்ணின் ஏகிைான் - ஆைாய ேழியில்
(இைங்லைலய வநாக்கிச்) பசன்ைான். சடாயு வதர்க் குதிலரைலளக் பைான்று (3438)
வதர்ப் பாைலையும்அழித்தலம (3436) யால் இராேணன் சீலதலயத் வதரில் பைாண்டு
பசல்ை முடியாலமயால் நிைத்பதாடு பருத்த வதாள் மீது ஏந்தி இைங்லைலயவநாக்கிச்
பசன்ைான் எை இப்பாடலில் ைவிஞர் கூறியுள்ளார். மீ - வமல், மண் - பர்ண
சாலைபயாடு பபயர்த்து எடுக்ைப்பட்ட மண். இதலை "கீண்டான் நிைம் வயாசலை
கீபழாடு வமல் (3390) பைாண்டான் உயர் வதர் மிலச (3391) என்ை ைவிஞர் ோக்ைால்
அறிை.

3453. விண்ணிதட தவய்யவன்

ஏகும் யவகத்தால்,
கண்தணாடு மைம் அதவ
 சுைன்ற கற்பிைாள்,
உள் நிதற உணர்வு அழிந்து
ஒன்றும் ஓர்ந்திலள்;
மண்ணிதட, தன்தையும்
மறந்து, சாம்பிைாள்.
விண்ணிதட - ோை பேளியில்; தவய்யவன் ஏகும் யவகத்தால் - பைாடியேன் ஆகிய
இராேணன் பசல்லுகின்ை வேைத்திைால்;கண்தணாடு மைம் அதவ - ைண்ைளும்
மைமும் ஆகிய அலே; சுைன்ற கற்பிைாள் - சுழலும் ைற்புலடயேள் ஆை சீலத; உள்
நிதற உணர்வு அழிந்து -உள்ளத்தில் நிலைந்த அறிவு அழியப் பபற்று; ஒன்றும்
ஓர்ந்திலள் - யாபதான்லையும் உணர முடியாதேளாகி; மண்ணிதட தன்தையும் மறந்து
சாம்பிைாள் - நிைத்தில் தன்லையும் மைந்து மூர்ச்லச அலடந்து வசார்ந்து கிடந்தாள்.

இராேணன் ோைபேளியில் மண்பணாடும் பைாண்டு வபாை வேைத்தால் சீலத

ைண்ணும் மைமும் சுழன்று அறிவு அழிந்து மயங்கி விழுந்தாள். ஓர்ந்திைள் -
முற்பைச்சம்.
சடாயு ோைம் வநாக்கி இரங்குதல்

3454. ஏகிைன் அரக்கனும்;

எருதவ யவந்தனும்,
யமாக தவந் துயர் சிறிது
ஆறி, முன்னியய,
மாகயம யநாக்கிதைன்;
வஞ்சன் வல்தலயில்
யபாகுதல் கண்டு, அகம்
புலர்ந்து தசால்லுவான்:
அரக்கனும் - அரக்ைைாகிய இராேணனும்; ஏகிைன் - (வமல் கூறியோறு) பசன்ைான்;
எருதவ யவந்தனும் - ைழுகுைளுக்கு அரசைாகியசடாயுவும்; யமாக தவந்துயர் சிறிது
ஆறி - மயக்ைம் தந்த பைாடிய துன்பத்தில் இருந்து சிறிது பதளிந்து; முன்னியய - (சிறிது)
எண்ணிப்பார்த்து; மாகயம யநாக்கிதைன் - இராேணன் பசன்ை திலசலயவயபார்த்து;
வஞ்சன் வல்தலயில் யபாகுதல் கண்டு - ேஞ்சலை உலடய இராேணன் விலரோைப்
வபாதல் ைண்டு; அகம் புலர்ந்து - மைம் ேருந்தி; தசால்லுவான் - (கீழ்க் ைண்டேற்லைச்)
பசால்ைத் பதாடங்கிைான்.

சடாயு மயக்ைம் சிறிது ஆறித் வதறி இராேணன் பசல்லும் திலசலயப் பார்த்துச் சிை
பசால்ைத் பதாடங்கிைான். வமாைம் - மயக்ைம். முன்னி - எண்ணிப் பார்த்து. மாைம் -
திக்கு ோைமுமாம். அைம் - மைம்.

3455. 'வந்திலர் தமந்தர்தாம்;

"மருகிக்கு எய்திய
தவந் துயர் துதடத்ததைன்"
என்னும் தமய்ப் புகழ்
தந்திலர், விதியிைார்;
தரும யவலிதயச்
சிந்திைர்; யமல் இனிச்
தசயல் என் ஆம்தகாயலா?
தமந்தர் தாம் வந்திலர் - என் மக்ைள் ஆகிய இராம இைக்குேர் ேந்தார்ைளில்லை;
மருகிக்கு எய்திய - மருமைளுக்கு வநர்ந்த;தவந்துயர் துதடத்ததைன் -
பைாடுந்துன்பத்லத நீக்கிவைன்; என்னும் தமய்ப்புகழ் தந்திலர் விதியிைார் - என்கிை
உண்லமயாை புைலழ எைக்குக் பைாடுத்திடாத விதியாைேர்; தரும யவலிதயச்
சிந்திைர் - அை வேலிலய முறித்து அழித்தேராைார்; யமல் இனிச் தசயல் என் ஆம்
தகாயலா - இனி வமல் விலளயும் பசயல் என்ைாகுவமா?

என் மக்ைள் ேந்தார்ைளில்லை, மருகிக்கு வநர்ந்த துயர் துலடத்து யான் பமய்ப் புைழ்
பபை விதியிைார் இடந்தந்திைர். அேவர அை வேலிலய முறித்து அழித்தேராைார்.
இனி விலளயும் பசயல் யாவதா என்ைபடி.விதிவய தரும வேலிலயச் சிந்தும் ைருவியாை
ஆைதால் தருமத்லதக்பைான்று ோழும் அரக்ைர்ைளின் வமல் இனிச் பசயத்தகு பசயல்
யாது உளதுஎன்ைபடி.தருமவேலி - உருேைம். பைால் - ஐயப் பபாருளில் ேந்த
இலடச்பசால்.

3456. 'தவற்றியர் உளர்எனின், மின்னின்

நுண் இதடப்
தபான்-ததாடிக்கு, இந்
நிதல புகுதற்பாலயதா?
உற்றதத இன்ைது
என்று உணரகிற்றியலன்;
சிற்றதவ வஞ்சதை,
முடியச் தசய்தயதா?
தவற்றியர் உளர் எனின் - பேற்றி பபறும் (ேலி பலடத்த) இராமைக்குேர் அங்கு
இருந்திருப்பர் எனின்; மின்னின் நுண் இதட - மின்ைல் வபால் விளங்குகிை
நுண்லமயாை இலடலயயுலடய;தபான்- ததாடிக்கு - பபான்ைால் ஆகிய
ேலளயலையும் (அணிந்த சீலதக்கு); இந்நிதல புகுதற் பாலயதா - இப்படிப்பட்ட
துன்பம் தரும் நிலை வநர்ந்திருக்ைக் கூடியதாகுவமா? (வநர்ந்திருக்ைாது
என்ைபடி);உற்றதத இன்ைது என்று - அேர்ைளுக்கு வநர்ந்த நிலைலம இதுதான் என்று;
உணரகிற்றியலன் - அறிகின்றிவைன்; சிற்றதவ வஞ்சதை - சிறியதாயாகிய
லைவையியிைது சூழ்ச்சி; முடியச் தசய்தயதா - (அேர்ைளுக்கு இத்தலைய துன்பமாை)
முடியுமாறு பசய்தவதா என்ைபடி.

இராம இைக்குேர் அவ்விடம் இருந்திருந்தால் சீலதக்கு இத்தகு பைாடுலமயாை

துன்பம் வநர்ந்திருக்ைாது. அேர்ைளுக்கு என்ை வநர்ந்தது என்று எைக்குத்
பதரியவில்லை. லைவையியிைது சூழ்ச்சி இவ்ோறு எல்ைாம் முடியச் பசய்தவதா என்று
சடாயு எண்ணிைான். இன் - உேம உருபு. பபான் பதாடி - ஆகுபபயர்.

3457. 'பஞ்சு அதண பாம்பதண

ஆகப் பள்ளி யசர்
அஞ் சைவண்ணயை
இராமன்; ஆதலால்,
தவஞ் சிை அரக்கைால்
தவல்லற்பாலயைா?
வஞ்சதை இதைத்தைன்,
கள்ள மாதயயால்.
பாம்பதண பஞ்சு அதண ஆக - ஆதிவசடன் என்கிை பாம்புப்படுக்லை பஞ்சு
பமத்லத ஆை; பள்ளி யசர் - (அங்கு) திருேைந்தல் பசய்தருளுகிை; அஞ்சை வண்ணயை
இராமன் - நீை ேண்ணவை இராமன்; ஆதலால் - ஆலையால், (அந்த இராமன்);
தவஞ்சிை அரக்கைால் - பைாடிய சிைம் உலடய அரக்ைைாகிய (இராேணைால்);
தவல்லற் பாலயைா - பேல்லுேதற்கு உரியவைா; கள்ள மாதயயால் - (ஆைவே அேன்)
திருட்டு மாயச் பசயைால்; வஞ்சதை இதைத்தைன் - (இத்தகு) ேஞ்சலைச் பசயலைச்
பசய்து உள்ளான். இராமன் திருமாைேதாரம் ஆதைால் அேலை எதிர்த்து நின்று
பேன்று சீலதலய எடுத்துக் பைாண்டு ேந்திருக்ை முடியாது. ைள்ள மாலயயால் தான்
அேன் சீலதலயக் ைேர்ந்து ேந்திருக்ை வேண்டும் எைச் சடாயு எண்ணிைான் என்ை.
இப்பாடல் சடாயுவின் நுண்ணறிவுத் திைத்லதயும், இதுதான் நடந்திருக்ை முடியும்
என்று உய்த்துணரும் திைலமலயயும் ோழ்வு அனுபேத்தின் ைனிலேயும் ைாட்டி
நிற்ைல் உணர்ந்து மகிழும்படி அலமந்துள்ளது. 5

3458'யவர்அற அரக்கதர தவன்று,

தவம் பழி
தீரும், என் சிறுவனும்;
தீண்ட அஞ்சுமால்
ஆரியன் யதவிதய அரக்கன்,
நல் மலர்ப்
யபர் உலகு அளித்தவன் பிதைப்பு
இல் சாபத்தால்.'
என் சிறுவனும் - என் மைைாகிய இராமனும்; அரக்கதர யவர் அறதவன்று -
(சீலதலயக் ைேர்ந்தலத முன்னிட்டு) அரக்ைர்ைலள அடி வேரும் அழியுமாறு முழுதும்
பேன்று; தவம்பழிதீரும் - (தன்) பைாடிய பழிலயத் தீர்த்துக் பைாள்ோன்; அரக்கன் -
அரக்ைன் ஆகிய இராேணனும்; நல்மலர்ப் யபர் உலகு அளித்தவன் - (திருமாலின் நாபிக்)
ைமைத்தில் வதான்றி இப்பபரிய உைலைப் பலடத்த பிரமைது;பிதைப்பு இல் சாபத்தால்
- தப்புதல் இல்ைாத சாபத்திைால்; ஆரியன் யதவிதயத் தீண்ட அஞ்சும் - சிைப்புலடய
இராமனின் மலைவியாகிய சீலதலயத் பதாட அஞ்சுோன்.
 வேர் அை - முழுதும் பைடும் படி, சிறுேன் - மைன் இங்கு இராமன் ஆல் - அலச.

3459. பருஞ் சிதற இன்ைை

பன்னி உன்னுவான்,
'அருஞ் சிதற உற்றைள்
ஆம்' எைா, மைம்;
'தபாரும் சிதற அற்றயதல்,
பூதவ கற்பு எனும்
இருஞ் சிதற அறாது' எை,
இடரின் நீங்கிைான்.
பருஞ்சிதற - பபரிய சிைகுைலள உலடய சடாயு; இன்ைை பன்னி - இத்தலைய
பசாற்ைலளச் பசால்லி; அருஞ்சிதற உற்றைள் ஆம் எைா மைம் உன்னுவான் - (சீலத)
நீங்குதற்கு அரிய (இராேணைது) சிலைச் சாலைலய அலடந்தாள் வபாலும் என்று
மைத்தில் நிலைத்து;தபாரும் சிதற அற்றயதல் - வபார் பசய்கிை (என்) சிைகுைள்
அழிேலடந்ததுஎனினும்; பூதவ கற்பு எனும் இருஞ்சிதற அறாது எை - நாைண
ோய்ப்புள் வபான்ை (இனிய பமாழி வபசும்) சீலதயினுலடய ைற்பு என்கிை பபரிய
சிைகு அழியாது என்று எண்ணி; இடரின் நீங்கிைான் -துன்பம் நீங்கியேைாைான்.
பைோறு எண்ணிய சடாயு சீலத இராேணைது நீங்குதற்கு அரிய சிலைச் சாலைலய
அலடந்தாள் வபாலும் எை எண்ணி, அவ்ோபைனினும் என் சிைகுைள் வபாைச்
சீலதயின் ைற்பபனும் சிைகு அழியாது எை எண்ணி ேருத்தம் நீங்கிைான். பருஞ்சிலை -
பபரிய சிைகுைள்; இங்கு ஆகுபபயராய்ச் சடாயுலேக் குறித்தது. பூலே - நாைண
ோய்ப்புள் (இனிய பமாழி) குறித்தது. சிலையுற்ைாலும் ைற்பபனும் இருஞ்சிலை அைாது
என்ைதன் நயம் ைாண்ை. திருக்குைட் ைருத்லதயும் உன்னுை. பருஞ்சிலை - பண்புத்
பதாலைப் புைத்துப் பிைந்த அன்பமாழித் பதாலை.

3460. அம் சிதற குருதி ஆறு

அழிந்து யசாரவும்,
'வஞ்சிதய மீட்டிதலன்'
என்னும் மாைமும்,
தசஞ்தசயவ மக்கள்பால்
தசன்ற காதலும்,
தநஞ்சுற, துயின்றைன்
உணர்வு நீங்கலான்.
அம்சிதற - தன் அழகிய சிைகுைள்; குருதி ஆறு அழிந்து யசாரவும் - குருதி யாற்றுப்
பபருக்ைத்தால் பைட்டுச் வசார்ேலடய; வஞ்சிதய மீட்டிதலன் - ேஞ்சிக் பைாடி
வபான்ை (சீலதலய) மீட்வடன் இல்லைவய; என்னும் மாைமும் - என்று (மைதில்)
எண்ணியமாை உணர்வும்; தசஞ்தசயவ மக்கள்பால் தசன்ற காதலும் - வநராைத் (தன்)
மக்ைளின் வமல் பசன்ை அன்பு உணர்ச்சியும்; தநஞ்சுற - (தன்) மைத்தில் நிலைந்து நிற்ை;
உணர்வு நீங்கலான் - அறிவு. அழியாதேைாகிய (சடாயு); துயின்றைன் - மயங்கி
உைங்கிைான்.
 ோளால் பேட்டப்பட்ட சிைகுைளில் இருந்து பபருகிய குருதி இழப்பால் ஏற்பட்ட
தளர்ச்சியும், சீலதலய மீட்ை முடியவில்லைவய என்ை மாை உணர்ச்சியும்
இராமைக்குேர்ைளிடம் பசன்ை ைாதல் உணர்ச்சியும் தன் மைத்தில் நிலைந்திருக்ைச்
சடாயு தன் உணர்வு நீங்ைாமல் மயக்ைம் உற்ைான். பசஞ்பசவே - வநராை. ேஞ்சி -
உேலமயாகுபபயர்.

சீலத சிலைப்படல்

3461. வஞ்சிதய அரக்கனும்

வல்தல தகாண்டுயபாய்,
தசஞ்தசயவ திரு உருத்
தீண்ட அஞ்சுவான்,
நஞ்சு இயல் அரக்கியர்
நடுவண், ஆயிதட,
சிஞ்சுப வைத்திதடச்
சிதறதவத்தான் அயரா.
அரக்கனும் - அரக்ைன் ஆகிய இராேணனும்; வஞ்சிதய -ேஞ்சிக் பைாடி வபான்ை
சீலதலய; வல்தல தகாண்டு யபாய் - விலரோை எடுத்துக் பைாண்டு வபாய்; திரு உரு
தசஞ்தசயவ தீண்ட அஞ்சுவான் - (சீலதயின்) திருவுருேத்லத (ேலிய) வநராைத்
பதாடுதற்கு அஞ்சியேைாய்; ஆயிதட - அவ்விடத்தில்; சிஞ்சுபவைத்திதட - அவசாை
ேைத்தின் இலடயில்; நஞ்சு இயல் அரக்கியர் நடுவண் - நஞ்சின் தன்லம பபாருந்திய
பைாடிய அரக்கியர்ைளுக்கு நடுவில்; சிதற தவத்தான் - (சீலதலயச்) சிலைக் ைாேலில்
லேத்தான்.
இராேணன் சீலதலய விலரோை மண்பணாடுங் பைாண்டு வபாய் அேளது
திருவுருத் தீண்ட அஞ்சியேைாய் அவசாை ேைத்தில் நச்சுத் தன்லம உள்ள
அரக்கியர்ைளுக்கு நடுவில் சிலைக் ைாேலில் லேத்தான். ேல்லை - விலரோை.
சிஞ்சுபேைம் - அவசாை ேைம். அஞ்சுோன் -முற்பைச்சம். அவரா - அலச.

இராமைக்குேர் சந்திப்பு

3462. இந் நிதல இதையவன்

தசயல் இயம்பிைாம்;
'தபான் நிதல மானின்பின்
ததாடர்ந்து யபாகிய
மன் நிதல அறிக'
எை, மங்தக ஏவிய
பின் இதளயவன் நிதல
யபசுவாம்அயரா.
 இதையவன் தசயல் - இந்த இராேணைது பசயலை;இந்நிதல - இவ்ோைாை;
இயம்பிைாம் - எடுத்துக் கூறிவைாம்; தபான் நிதல மானின் பின் - பபான் மானின்
பின்ைால்; ததாடர்ந்து யபாகிய - பதாடர்ந்துவபாை; மன் நிதல அறிக எை - தலைேன்
ஆகிய இராமைது தன்லமலய அறிோயாை, என்று; மங்தக ஏவிய - சீலத ைட்டலள
இட்ட படி;பின் இதளயவன் - (இராமலைத் பதாடர்ந்து) பின்ைால் வபாை
இைக்குேனுலடய; நிதல யபசுவாம் - தன்லமலய இனிக் கூறுவோம்.

இதுேலர இராேணன் பசயலையும் சடாயு பசயலையும் கூறிய நாம், இனிப் பபான்

மானின் பின் வபாைேலைத் பதாடர்ந்து சீலதயின் ைட்டலளப் படி வபாை
இைக்குேனின் பசயலைக் கூறுவோம் என்ைபடி. அவரா - அலச.

3463. ஒரு மகள் தனிதமதய

உன்னி, உள்உறும்
பருவரல் மீதிடப்
பததக்கும் தநஞ்சிைான்,
தபருமகன் ததைத் தனிப்
பிரிந்து யபதுறும்,
திரு நகர்ச் தசல்லும்,
அப்பரதன் தசய்தகயான்.
ஒரு மகள் - ஒப்பற்ை சீலதயது; தனிதமதய உன்னி - தனித்திருக்கும் நிலைலய
எண்ணி; உள் உறும் - மைத்தில் பபாருந்திய; பரு வரல் மீதிட - துன்பம்
மிகுதிப்படுேதால்; பததக்கும் தநஞ்சிைான் - துடிக்கின்ை மைத்லத உலடய
(இைக்குேன்); தபருமகன் ததை - அண்ணைாகிய, (இராமலைப்); தனிப் பிரிந்து
யபதுறும் - பிரிந்து தனித்து ேருந்துகிை; திருநகர்ச் தசல்லும் - அவயாத்திக்குச் பசல்ை
வேண்டிய (ைட்டாயத்துக்கு உள்ளாை); அப்பரதன் தசய்தகயான் - அந்தப் பரதனின்
பசயல் வபான்ை பசயலுலடயேைாய்....... (அடுத்த பாடலில் ேரும் விலரவில்
பசல்கின்ைான் எை முடியும்).

இராமலை அவயாத்திக்குத் திருப்பி அலழத்துச் பசல்ை சித்திர கூடத்துக்கு ேந்த

பரதன். இராமன் ஆலணயிட்டலதத் தவிர்க்ை முடியாமல் வைாசைம் மீண்டான்.
'பமய்ம்லமயால் என்ை பசால்லையும், அந்த நாள் எைாம் ஆள் என் ஆலணயால்' (2490)
'நீ என் ஆலணலய மறுக்ைைாகுவமா பசான்ைது பசய்தி ஐய துயர் உழந்து அயரல்
என்ைான்' (2491) என்ை பசால்லையும் மறுக்ை முடியாது மைம் இல்ைாமல் நந்தியம்
பதியிலட நாதன் பாதுைம் பசந் தனிக் வைால் முலை பசலுத்த அந்தியும் பைலும் நீர்
அைாத ைண்ணிைைாய் (2514) பரதன் இருந்தது வபாை இைக்குேனும்

'வபாகின்வைன் அடியவைன்; புகுந்து ேந்து வைடு ஆகின்ைது; அரசன் தன் ஆலண

நீர் மறுத்து "ஏகு" என்றீர்; இருக்கின்றீர் தமியிர்', என்று பின் வேகின்ை சிந்லதயான்
விலட பைாண்டு ஏகிைான் (3334)

என்று சீலதயிடம் கூறிச் பசன்ை ைட்டலளலய மறுக்ை முடியாத நிலைலய இங்குப்

'பரதன் பசய்லையான்' என்ை உேலமயால் ைவிஞர் விளக்கியுள்ளார். ைட்டலளலய
மறுக்ை இயைாலம, ேருத்தம் என்பலே பரதன் இைக்குேன் இருேருக்கும் பபாதுத்
தன்லமயாதலை உணர்ை. பருேரல் - துன்பம்.

3464. ததண்திதரக்கலம் எை
விதரவில் தசல்கின்றான்;
புண்டரீகத் தடங்காடு
பூத்து, ஒரு
தகாண்டல் வந்து இழிந்தை
யகாலத்தான்ததைக்
கண்டைன்; மைம் எைக்
களிக்கும் கண்ணிைான்.
ததண்திதரக் கலம் எை - பதளிந்த அலைைலள உலடய ைடலில் ஓடும் மரக்ைைம்
வபாை; விதரவில் தசல்கின்றான் - வேைமாைச் பசல்கின்ைேைாகிய இைக்குேன்;
புண்டரிகத் தடங் காடு பூத்து - பசந்தாமலர மைர்ைள் நிலைந்த பபரிய ைாடு ஒன்று
பூத்தல் பபற்று;ஒரு தகாண்டல் வந்து இழிந்தை - ஒப்பற்ை ைருவமைம் ேந்து
இைங்கியது வபான்ை; யகாலத்தான் ததை - திருவமனி அழகு உலடய (இராமலை);
கண்டைன் - ைண்டான்; மைம் எைக் களிக்கும் கண்ணிைான் -தன் மைம் வபாைவே
மகிழ்ச்சி அலடயும் ைண்ைலள உலடயேைாைான்.
விலரோைச் பசன்ை இைக்குேன், இராமலைக் ைண்டான் என்ை. இராமனின் உடல்
நிை அழகுக்குக் ைருவமைமும், ைண், லை, பாதம், ோய், உந்தி ஆகியேற்றிற்குச்
பசந்தாமலர மைர்த் பதாகுதியும் உேலமயாை ேந்தை. இராமலைக் ைண்ட
இைக்குேன் மைம் ைளித்தது வபான்வை தரிசித்த ைண்ணும் ைளித்தது என்ை. புண்டரீைம் -
பசந் தாமலர, பசல்கின்ைான் - முற்பைச்சம். தடங்ைாடு - உரிச்பசால் பதாடர்.

3465. 'துண்தணனும் அவ் உதர

ததாடர, யதாதகயும்,
தபண் எனும் யபதததம
மயக்க, யபதிைால்
உள் நிதற யசாரும்'
என்று, ஊசலாடும் அக்
கண்ணனும் இளவதலக்
கண்ணுற்றான் அயரா.
துண்தணனும் - வைட்பேர் அஞ்சித் திடுக்கிடும் படி (பேளிப்பட்ட மாரீசைது);
அவ்உதர - அந்த (மாயமானின்) பசால்; ததாடர - தன் பசவியில் பசன்று பட;
யதாதகயும் - மயில் வபான்ை சாயலை உலடய சீலதயும்; தபண் எனும் யபதததம
மயக்க - பபண்லம என்கிை அறியாத தன்லமயின் மயக்ைத்தால்; யபதிைால் -
(உண்டாகும்) (மை) வேறு பாட்டிைால்; உள் நிதற யசாரும் என்று - மை உறுதி
குலைோள் என்று; ஊசலாடும் அக்கண்ணனும் - மைத் தடுமாற்ைத்தால் ேருந்தும்
(அந்தக்) ைருநிைம் உலடய இராமனும்; இளவதலக் கண்ணுற்றான் - (தன்) தம்பியாகிய
இைக்குேலைப் பார்த்தான்.

மாரீசனின் மாயக் குரல் வைட்டுி்ப் பபண்லமக்கு உரிய வபலதலமயால் சீலத மைம்

தடுமாறி ேருந்துோள் எை எண்ணித் தடுமாறி ேருந்திய இராமன் இைக்குேலைக்
ைண்டான். இைக்குேன் இராமலைத் வதடிேரும் வபாது இராமன் மாரீசைது குரைால்
சீலத மயங்கி ேருந்துோள் எைவிலரந்து பர்ணசாலைலய வநாக்கி ேர, இருேரும்
இலடயில் சந்தித்தைர் என்ை. வபதிைால் - வேறுபாட்டால். அவரா - ஈற்ைலச.
63எழுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

3466. புன் தசாற்கள் தந்த பகுவாய் அரக்கன் உதர

தபாய் எைாது, புலர்வாள்,
வன் தசாற்கள் தந்து மட மங்தக ஏவ,
நிதல யதர வந்த மருயளா?
தன் தசால் கடந்து தளர்கின்ற தநஞ்சம்
உதடயயன் மருங்கு, தனியய,
என்தசால் கடந்து, மைமும் தளர்ந்த
இள வீரன் வந்த இயல்யப.
என் தசால் கடந்து - சீலதலயக் ைாப்பாய் என்று நான் கூறிய பசால்லை மீறி; மைமும்
தளர்ந்த இளவீரன் - மைத் தளர்ச்சிபயாடு கூடிய இலளய வீரைாகிய (இைக்குேன்); தன்
தசால் கடந்து -(இது உண்லமயாை மாைல்ை மாயமான் என்று) தான் கூறிய
பசாற்ைலளக் வைட்ைாது மீறி; தளர்கின்ற தநஞ்சம் உதடயயன் மருங்கு - (அம்
மாயமானின் குரல் என்ை துன்பம் தருவமா என்று) வசார்கின்ை மைத்லத
உலடயேைாகிய, என்லை(த்வதடிப்) பக்ைத்திற்கு; தனியய வந்த இயல்யப - தனித்து
ேந்த நிலையாைது; மடமங்தக - வபலதப் பண்புள்ள சீலத;புன்தசாற்கள் தந்த பகுவாய்
அரக்கன் உதர தபாய் எைாது -பபாய்ச் பசாற்ைலளக் கூறிய பிளவுபட்ட ோலய
உலடய அரக்ைைாகிய (மாரீசைது) பசாற்ைள் பபாய்ம்லமயும் ேஞ்சலையும்
உலடயலே என்று ைருதாது; புலர்வாள் - (உடலும் உள்ளமும்) ோடுபேள் ஆகிய
சீலத;வன்தசாற்கள் தந்து - ைடுலமயாை பசாற்ைலளச் பசால்லி; ஏவ - ஏவியதால்;நிதல
யதரவந்த மருயளா - (என் நிலை பற்றித்தான் அறிந்தேைாயினும் சீலதயின் பபாருட்டு)
என் தன்லமலய அறிய ேந்த மயக்ைச் பசயவைா? (அடுத்த பாடலில் பதாடரும்).

இைக்குேன் இது மாயமான் என்று கூறியலதக் வைட்ைாது "இல்ைாத தில்லை

இளங்குமரா" எை மாலைத் பதாடர்ந்து பசன்று உண்லம அறிந்து எய்து வீழ்த்த,
அவ்ேரக்ைன் ேஞ்சலைச் பசால்பைழுப்பிைான். அது வைட்ட சீலத பபரிய
வபலதலமப் பபண்லமயால் எைக்குத் தீங்கு எை ேருந்தி ஏே, என் பசாற்ைடந்து
இைக்குேன் ேருகின்ைாவைா எை இராமன் மைந்தளர்ந்து ைருதிைான் என்ை.

3367. என்று உன்னி, 'என்தை விதியார் முடிப்பது?'

எை எண்ணி நின்ற இதறதய,
தபான் துன்னும் வில் தக இள வீரன்
 வந்து புதை தாள் இதறஞ்சு தபாழுதில்,
மின்துன்னு நூலின் மணி மார்பு
அழுந்த, விதரயவாடு புல்லி, உருகா-
நின்று, 'உன்னி வந்த நிதல என்தகால்?'
என்று, தநடியயான் விளம்ப, தநாடிவான்:
என்று உன்னி - என்று நிலைத்து; 'விதியார் முடிப்பது என்தை' எை எண்ணி நின்ற -
ஊழ்விலை முடிக்கும் பசயல் யாவதா என்றுஎண்ணிப் பார்த்து நின்ை; இதறதய -
இராமலை; தபான்துன்னும் வில் தக இள வீரன் - அழகு நிலைந்த வில்லைக் லையில்
ஏந்திய இளவீரைாகிய இைக்குேன்; வந்து புதைதாள் இதறஞ்சு தபாழுதில் - ேந்து
பநருங்கி அழகிய திருேடிைலள ேணங்கும் பபாழுதில்; மின் துன்னு நூலின்
மணிமார்பு அழுந்த - மின்ைலை ஒத்து விளங்குகிை முப்புரி நூல் அணிந்த (தன்) அழகிய
மார்பு அழுந்தும்படி; விதரயவாடு புல்லி உருகா- வேைமாைத் தழுவி மைம் உருகி;
'நின்று உன்னி வந்த நிதல என்தகால்?' - நின்று (நீ) நிலைத்து ேந்த' விதத்துக்கு என்ை
ைாரணம்?; என்று தநடியயான் விளம்ப - என்று இராமன் விைே; தநாடிவான் -
(இைக்குேன்) விலட கூைைாைான்.
ஊழ்விலையால் என்ை வைடு ேர இருக்கிைவதா? என்று எண்ணி நின்ை இராமன், தன்
ைாலில் விழுந்த அழகிய வில் பிடித்த இைக்குேலைத் தன் முப்புரி நூல் அணிந்த
மார்பில் இறுைத் தழுவி, நீ ேந்த ைாரணம் என்ை என்று வைட்ை, அதற்கு இைக்குேன்
விலட கூைைாைான். புலைதாள் - வீரக்ைழல் புலைந்த தாள் எனினுமாம் விளம்ப -
வைட்ை, பநாடிோன் - விலட கூறுோன். பநடிவயான் - மாபலிலய அழிக்ை நீண்டேன்.
உருைா - பசய்யா என்னும் ோய்பாட்டு உடன்பாட்டு விலைபயச்சம்.

3468. 'இல்லா, நிலத்தின் இதயயாத, தவஞ் தசால்

எை, வஞ்சி எவ்வமுற, யான்,
"வல் வாய் அரக்கன் உதர ஆகும்"
என்ை, மதியாள், மறுக்கம் உறுவாள்,
"நில்லாது, மற்று இது அறி, யபாதி" என்ை,
தநடியயாய் புயத்தன் வலி என்
தசால்லால் மைத்தின் அதடயாள், சிைத்தின்
முனியவாடு நின்று துவள்வாள்,
நிலத்தின் இல்லா - மண்ணுைைத்தில் இல்ைாததும்; இதயயாத - பபாருத்தம்
இல்ைாததும் ஆகிய; தவஞ்தசால் எை - பைாடிய ேஞ்சலைச் பசால் (ேந்து ைாதில்)
விழுந்ததைால்; வஞ்சி எவ்வமுற - ேஞ்சிக் பைாடி வபான்ை சீலத மிக்ை துன்பம்
அலடய; யான் வல்வாய் அரக்கன் உதர ஆகும் என்ை - நான் அச்பசால் ேலிய
ோயிலை உலடய அரக்ைைது பசால்ைாகும் என்று பசால்ை; மதியாள் மறுக்கம்
உறுவாள் - (என்) பசால்லை (உண்லம எை) மதிக்ைாமல் ைைக்ைம் எய்தியேளாகி;மற்று
நில்லாது இது அறியபாதி என்ை - (இங்கு) நில்ைாமல் இதன் உண்லம என்ை எை
அறிந்துேரப் வபா என்று ைட்டலள இட; என் தசால்லால் - (நான்) என் ோய்ச்
பசாற்ைளால்; தநடியயாய் புயத்தின் வலி - பநடிவயாைாகிய (உன்) வதாள் ேலிலமலய
(எடுத்துச் பசால்ை); மைத்தின் அதடயாள் -(அதலை) தன் மைத்தில் ஏற்றுக்
பைாள்ளாதேளாய்; சிைத்தின் முனியவாடு நின்று துவள்வாள் - பபருஞ் சிைத்வதாடு
நின்று மைந்தளர்பேளாய், (அடுத்த பாடலில் பதாடரும்).
புதுலமயாை குரலைக் வைட்ட நான், 'இது அரக்ைனின் ேஞ்சலைக் குரல்' என்று
பசால்ைச் சீலத அலத மைதில் ஏற்ைாது பபருஞ்சிைம் பைாண்டு ேருந்தி 'நீ இங்கு
நில்ைாது பசன்று உண்லமலய அறிந்து ேருை' என்ைாள் என்பதாம். எவ்ேம் - துன்பம்.
மறுக்ைம் - ைைக்ைம் துேள்தல் - தளர்தல். மதியாள் - முற்பைச்சம். வபாதி - முன்னிலை
ஒருலம விலைமுற்று.

3469. ' "ஏகாது நிற்றிஎனின், யான் தநருப்பினிதட

வீழ்தவன்" என்று, முடுகா,
மா காைகத்தினிதட ஓடயலாடும், மைம்
அஞ்சி, வஞ்ச விதையயன்,
யபாகாது இருக்கின், இறவாதிருக்தக
புணராள் எைக்தகாடு உணரா,
ஆகாது இறக்தக; அறன் அன்று; எைக்தகாடு,
இவண் வந்தது' என்ை, அமலன்,
ஏகாது நிற்றி எனின் - நீ (இராமலைத் வதடிச்) பசல்ைாமல் இருப்பாயாைால்; யான்
தநருப்பினிதட வீழ்தவன் என்று - நான் பநருப்பில் விழுந்து உயிலரப் வபாக்கிக்
பைாள்வேன் என்று பசால்லி; முடுகா - விலரந்து; மா காைகத்தினிதட ஓடயலாடும் -
சீலத பபரிய ைாட்டில் ஓடத் பதாடங்கிய வபாது; மைம் அஞ்சி - (நான்) மைத்தால்
பயந்து; வஞ்சவிதையயன் யபாகாது இருக்கின் - ேஞ்சலை உலடயேன் என்று
ைருதப்பட்ட (நான்) வபாைாமல் இருந்தால்; இறவா திருக்தகபுணராள் எைக்தகாடு
உணரா - (அேள்) இைக்ைாமல் இருப்பதிலிருந்து நீங்ைாள் என்று (என்) மைத்தில்
பைாண்டு உணர்ந்து; இறக்தக ஆகாது அறன் அன்று எைக்தகாடு - (அவ்ோறு சீலத)
இைத்தல் ஆைாது (அது) அைம் அல்ை என்று பைாண்டு; இவண் வந்தது என்ை - (நான்)
இங்கு ேந்தது என்று (இைக்குேன்) பசால்ை; அமலன் -குற்ைமற்ைேைாகிய இராமன்....
(அடுத்த பாடலில் பதாடரும்.)

சிைந்த சீலத 'நீ இராமலைத் வதடிச் பசல்ைா விட்டால் நான் பநருப்பில் விழுந்து
உயிலர மாய்த்துக் பைாள்வேன்' என்று ைாட்டில் ஓடத் பதாடங்கியதால், அஞ்சிப்
வபாைாமல் இருந்தால் பிராட்டி இைந்து படுோர், இது அைன் அன்று என்று எண்ணி,
உன்லைத் வதடி ேந்வதன்' எைஇைக்குேன் இராமனிடம் கூறிைான். முடுைா - முடுகி,
விலரந்து. இைக்லை - இைத்தல், அமைன் - குற்ைமற்ைேன்; ஈண்டு இராமன். ேஞ்ச
விலைவயன் - சீலத தன்லை ேஞ்சைன் என்று எண்ணிக் கூறிய 'நின்ை நின் நிலை
இதுபநறியிற்று அன்று' (3330) என்ை பசால்லை உள்ளடக்கிக் கூறியதாகும். வீழ்பேன் -
தன்லம ஒருலம விலைமுற்று. மாைாைைம் - உரிச்பசால்பதாடர்; முடுைா - பசய்யா
என்னும் ோய்பாட்டு உடன்பாட்டுவிலைபயச்சம்.
3470. 'சாவாதிருத்தல் இலள் ஆைது உற்றது;
அததயயா, தடுக்க முடியாது;
ஆஆ! அலக்கண் உறுவாள், உதரத்த
தபாருயளா, அகத்தின் அதடயாள்;
காவா நிலத்தின் வரும் ஏதம்; மற்று
அது ஒழியாது; தகக்தகாடு அகலப்
யபாவார், பிரிக்க முயல்வார், புணர்த்த
தபாருள் ஆம் இது' என்று ததருளா,
சாவாதிருத்தல் இலள் ஆைது உற்றது - (இவ் இைக்குேன் சீலத பசாற் வைட்டுத் வதடி
ேராமல் இருந்திருந்தால்) அேள் இைோதிருக்கும் தன்லமயள் அல்ைள் என்று
(பசால்லும்) நிலைலம வநர்ந்தது;அததயயா தடுக்க முடியாது - (எைவே அவ்ோறு
நடக்ை வேண்டிய) அந்தச் பசயலைவயா தடுக்ை இயைாது; உதரத்த தபாருயளா -
(இைக்குேன்) உலரத்த உண்லமப் பபாருள்ைவளா; அலக்கண் உறுவாள் -
பபருந்துன்பம் பைாண்டேள் ஆகிய சீலதயின்; அகத்தின் அதடயாள் -மைத்தில்
பதியவில்லை; ஆ ஆ - அந்வதா அந்வதா; காவா நிலத்தின் ஏதம் வரும் - ைாேல் இல்ைாத
(அந்த) இடத்தில் (சீலதக்குத்) தீங்கு ேரும்; மற்று அது ஒழியாது - அத்தீங்கு (ேராமல்)
நீங்ைாது; தகக்தகாடு அகலப் யபாவார் - (சீலதலயக்) லைப்பற்றிக் பைாண்டு வபாைக்
ைருதியேர்ைள்; பிரிக்கமுயல்வார் - (எங்ைள் இருேலரயும் அேலள விட்டுப்) பிரிக்ை
முயன்ைேர்ைள்; புணர்த்த தபாருள் ஆம் இது - பசய்த ேஞ்சலையாகும் இச்பசயல்;
என்று ததருளா - என்று முடிவு பசய்து, (அடுத்த பாடலில் பதாடரும்).
சீலத இைக்ைாமல் இருக்ை வேண்டும் என்ைால், இைக்குேன் அேலள விட்டுப்
பிரிந்து என்லைத் வதடி ேருேலதத் தவிர வேறு ேழியில்லை. இைக்குேன் கூறிய
ஆறுதல் பசாற்ைள் மைங் ைைங்கிய சீலதயின் உள்ளத்தில் பதியவில்லை. ைாேல்
இல்ைாமல் இருக்கும் அேளுக்குத் துன்பம் ேந்வத தீரும் எை எண்ணுகிவைன்.
இச்பசயல்ைள் சீலதலயப் பிரிக்ை எண்ணியேர்ைளின் சூழ்ச்சி' எை இராமன் முடிவு
பசய்தான். அைக்ைண் - துன்பம். அைம் - உள்ளம். பதருளா - முடிவு பசய்து. ஆ ஆ -
இரக்ைக் குறிப்புச் பசால். ைாோ - ஈறுபைட்ட எதிர்மலைப் பபயபரச்சம். மற்று - அலச.

3471. 'வந்தாய் திறத்தில் உளதன்று, குற்றம்;

மடவாள் மறுக்கம் உறுவாள்,
சிந்தாகுலத்ததாடு உதரதசய்த தசய்தக
அது தீரும் என்று ததளிவாய்;
முந்யத தடுக்க, ஒழியாது, எடுத்த
விதையயன் முடித்த முடிவால்,
அந்யதா தகடுத்தது' எை, உன்னி உன்னி
அழியாத உள்ளம் அழிவான்.
வந்தாய் திறத்தில் - (சீலதலயத் தனிவய விட்டு விட்டு) ேந்த உன் பக்ைலில்; குற்றம்
உளது அன்று - குற்ைம் எதுவும் இல்லை;மடவாள் - வபலதலமப் பண்புள்ளேளாகிய
சீலத; மறுக்கம் உறுவாள் - மைத் தடுமாற்ைம் உலடயேளாய்; சிந்தா குலத்ததாடு -
மைத்தில் வதான்றிய பபரும் துயரத்வதாடு; உதரதசய்த தசய்தக - பசால்லியதும்
அதன்விலளவும்; அது தீரும் என்று ததளிவாய் - மைந் தடுமாறியேர் பசால்லியது
என்று நீ ைருதிைால்) அேள் பசால்ைால் வதான்றிய ேருத்தம் தீரும் என்று கூறி; (ேந்தது
மாயேல் அரக்ைன் பைாண்ட பபான் மான் உரு என்று) பதளிந்து பைாண்டு; முந்யத
தடுக்க - (நீ) முன்வப தடுத்தலைச் பசய்ய; ஒழியாது - (உன் பசால்வைட்டு அலத) விட்டு
விடாமல்;எடுத்த விதையயன் - (மாலைப் பிடிக்ை) எடுத்த பசயல்
உலடயேைாய்;முடித்த முடிவால் - (நான்) பசய்து முடித்த (அந்த) முடிவிைால்; அந்யதா
தகடுத்தது எை - ஐவயா (அம்முடிவு) என்லைக் பைடுத்து விட்டது என்று; உன்னி
உன்னி - எண்ணி எண்ணி; அழியாத உள்ளம் அழிவான் - என்றும் அழிந்து ேருந்தாத
(தன்) மைம் அழிந்தேைாய்..... (அடுத்த பாடலில் பதாடரும்).

'சீலத மைத்தில் பபருந்துயர் பைாண்டு பசால்லிய பசால்லை ஏற்று அேலளத்

தனிவய விட்டு விட்டு ேந்தது உன் குற்ைம் அன்று. அேளும் மாய மானின் குரலை என்
குரல் என்று எண்ணி உன்னிடம் கூறியதால் அேளிடமும் எக்குற்ைமும் இல்லை. நீ
தடுத்தும் அலத ஏற்ைாது மாய மாலைத் பதாடர்ந்து பசன்று உங்ைள் இருேரின்
பசயல்ைளுக்கும் ைாரணமாை என்ைால் தான் இத் துன்பம் ஏற்பட்டது' எை இராமன்
இைக்குேனிடம் கூறிைான். அந்வதா - இரங்ைல் குறிப்பு.

3472. 'பாணிக்க நின்று பயன் ஆவது என்தை?

பயில் பூதவ அன்ை குயிதலக்
காணின், கலந்த துயர் தீரும்; அன்றி,
அயல் இல்தல' என்று, கடுகி,
யசண்உற்று அகன்ற தநறியூடு தசன்று,
சிதல வாளி அன்ை விதச யபாய்,
ஆணிப் பசும் தபான் அதையாள் இருந்த
அவிர் யசாதல வல்தல அணுகா,
பாணிக்க நின்று பயன் ஆவது என்தை? - ைாைம் நீட்டித்துக் பைாண்டு இங்கு நின்று
ஆகும் பயன் என்ை?; பயில் பூதவ அன்ை குயிதல - பழகிய நாைணோய்ப் பைலே
வபான்ை குயிைாகிய சீலதலயக்;காணின் - ைண்டால்; கலந்த துயர் தீரும் - என் மைத்தில்
வதான்றிய துன்பம் நீங்கும்; அன்றி அயல் இல்தல - இது தவிர வேறு ஒரு
ேழியுமில்லை; என்று - என்று கூறி; கடுகி - விலரோை; யசண் உற்று அகன்ற தநறியூடு
தசன்று - பநடுந்பதாலைவு பபாருந்தி விரிந்துள்ள ேழியில் (நடந்து) பசன்று; சிதல
வாளி அன்ை விதச யபாய் -(தன்) வில்லில் இருந்து பேளிப்படும் அம்பிலைப்
வபான்று; வல்தல -(மிை) விலரோை; ஆணிப் பசும் தபான் அதையாள் - மாற்று உயர்ந்த
பசும் பபான்லை ஒத்தேளாகிய சீலத; இருந்த அவிர் யசாதல அணுகா - இருந்த (அழகு)
விளங்குகிை (பஞ்சேடி என்னும்) வசாலைலய பநருங்கி.... (அடுத்த பாடலில்
பதாடரும்).

இனி, இங்குக் ைாைம் நீட்டிப்பதால் பயன் இல்லை. சீலதலயக் ைண்டாைல்ைது என்

மைத்துன்பம் நீங்ைாது' என்று கூறி, இராமன் தன் வில்லில் இருந்து பேளிப்படும் அம்பு
வபால் விலரந்து வபாய்ச் சீலத இருந்த பஞ்ச ேடியிலை அலடந்தான். பாணித்தல் -
ைாைம் நீட்டல், பயில் பூலே - பழகிய நாைண ோய்ப்புள். குயில் - சீலத. ஆணிப்பபான்
- மாற்று உயர்ந்த பபான். குயில் - உேலம ஆகுபபயர். இப்பாடலில் இராமன்
விலரோைப் பஞ்சேடிலய வநாக்கி ேருேதற்கு அேைது இராம பாணவம உேலமயாை
அலமந்துள்ளது. இலத அங்ைதன் தூதுப் படைத்தில் பார்மிலச ேணங்கிச் சீயம் விண்
மிலசப் படர்ேவத வபால் வீரன் பேஞ்சிலையில் வைாத்த அம்பு எை விலசயின்
வபாைான். (ைம்ப. 6986) என்று ேந்துள்ளலத இலணத்துக் ைாண்ை.

சீலதலயக் ைாணாது இராமன் திலைத்தல்

ைலித்துலை

3473. ஓடி வந்தைன்; சாதலயில்,

யசாதலயின் உதவும்
யதாடு இவர்ந்த பூஞ் சுரி
குைலாள் ததைக் காணான்;
கூடு தன்னுதடயது பிரிந்து,
ஆர் உயிர், குறியா,
யநடி வந்து, அது கண்டிலது
ஆம் எை, நின்றான்.
ஓடிவந்தைன் - முற்கூறிய படி விலரோை இராமன் ஓடி ேந்து; சாதலயில் -
பர்ணசாலையில்; யசாதலயின் உதவும் -வசாலையில் (பூத்து) உதவுகிை; யதாடு இவர்ந்த
பூஞ்சுரி குைலாள்ததை -இதழ்ைள் பநருங்கிய மைர்ைலள அணிந்த ைலட குழன்ை
கூந்தலை உலடயேள் ஆகிய சீலதலய; காணான் - ைாணாதேைாகி; ஆர்உயிர் -
அருலமயாை உயிர்; தன்னுதடயது கூடு பிரிந்து - தன்னுலடயதாை உடலைப் பிரிந்து
பசன்று; குறியா யநடி வந்து - (அவ்வுடம்லபக்) குறியாைக் பைாண்டுவதடிக் பைாண்டு
ேந்து; அது கண்டிலது ஆம் எை -அவ்வுடம்லபக் ைாணாது (திலைத்து) நின்ைது வபால்
எனும் படி; நின்றான் -(இராமன்) நின்ைான். விலரோைச் சீலத இருந்த பர்ண
சாலைக்கு ஓடிேந்த இராமன், அங்கு அேலளக் ைாணாது; உடலை விட்டுப்
வபாயிருந்த உயிர் திரும்பி ேந்து தன்னுடலைக் ைாணாது திலைப்பது வபால் திலைத்து
நின்ைான். வதாடு - இதழ்ைள், சுரி குழைாள் - ைலட குழன்ை கூந்தலை உலடயாள். வநடி -
வதடி. இப்பாடலில் உடல் சீலதக்கும் உயிர் இராமனுக்கும் உேலம ஆயிைோறு
ைாண்ை.

இராமலை உயிராைவும் பிராட்டிலய உடைாைவும் ைம்பர் ைாட்டிய இடங்ைள்

முன்னும் உண்டு, பின்ைரும் உண்டு. பாைைாண்டம் ைடிமணப் படைத்தில் இராமன்
சீலதயுடன் திருமண வேள்வித் தீயிலை ேைம் ேரும் இடத்தில்

மடம்படு சிந்ததயள், மாறு பிறப்பின் உடம்பு உயிதரத் ததாடர்கின்றதத ஒத்தாள்

(1249)

உயிலரப் பின்பதாடரும் உடல் வபாை இராமலைப் பின் பதாடர்ந்தாள் சீலத

என்பார் ைம்பர். யுத்த ைாண்டத்து மீட்சிப் படைத்தில் அவசாை ேைத்திலிருந்து
இராமபிரான் இருந்த இடத்துக்குச் சீலதப் பிராட்டி ேந்தலத விளக்கும் இடத்திலும்
இந்த உயிர் - உடல் ஒப்புலம ேருகிைது. 'பிரிந்து வபாை உயிலரக் ைாண வநரிட்டால்
உடல் எப்படி ஆர்ேத்துடன் அவ்வுயிலரக் ைவ்வுவமா அது வபான்ை உணர்விலைச்
சீலதயின் முைம் ைாட்டிற்ைாம்.
யபாை யபர் உயிரிதைக் கண்ட தபாய் உடல் தான் அது கவர்வுறும் தன்தமத்து ஆம்
எைல் ஆைைம் காட்டுற.....(10009)

இருேரும் முதலில் வசர்ந்த இடம், இலடயில் அவ்விருேரும் பிரிந்த இடம்,

இறுதியில் இருேரும் மீண்டும் சந்தித்த இடம் - ஆகிய மூன்று இடங்ைளிலும்
இராமலை உயிராைவும் சீலதலய உடைாைவும் உேலம பைாண்ட பாங்கு சிந்தலைக்கு
உரியது. ைரன்ேலதப் படைத்திலும் (3061) இவ் ஒப்புலம ைாணைாம். சுரிகுழல் -
விலைத்பதாலை. ைாணான் - முற்பைச்சம்.

3474. தகத்த சிந்ததயன், கைங்குதை

அணங்கிதைக் காணான்-
உய்த்து வாழ்தர யவறு ஒரு
தபாருள் இலான்; உதவ
தவத்த மா நிதி, மண்தணாடும்
மதறந்தை, வாங்கிப்
தபாய்த்துயளார் தகாள, திதகத்து
நின்றாதையும் யபான்றான்.
கைங்குதை அணங்கிதைக் காணான் - சிைந்த குலழலய அணிந்த பதய்ேத் தன்லம
பபாருந்திய பபண்ணாகிய சீலதலயக் ைாணாமல்;தகத்த சிந்ததயன் - (உயிர்
ோழ்ேலத) பேறுத்த மைம் உலடயேைாகிய இராமன்; உதவ - (தைக்கு) உதே;
வாழ்தர யவறு ஒரு தபாருள் இலான் -லேத்து ோழ்ேதற்கு ஒரு பபாருளும்
இல்ைாதேன் வபாைவும்; உய்த்து -ோழ்ேதற்ைாைக் பைாண்டு பசன்று; மண்தணாடும்
மதறந்தை -மண்ணில் புலதத்து மலைத்து; தவத்த மாநிதி - லேத்த பபரும்
பசல்ேத்லத; தபாய்த்துயளார் வாங்கிக் தகாள - ேஞ்சலை உலடயேர்ைள் வதாண்டி
(எடுத்துக்) பைாள்ள; திதகத்து நின்றாதையும் யபான்றான் - (ோழ ேழி இல்ைாமல்)
திலைப்பு அலடந்து நின்ைேலையும் ஒத்தான்.

தான் பிற்ைாைத்தில் ேல்ைாங்கு ோழ எண்ணிச் பசல்ேத்லதப் பூமியில் புலதத்து

லேத்தேன், அதலை ேஞ்சலையாளர் வதாண்டி எடுத்துக் பைாண்டலம ைண்டு
ேருந்தித் திலைத்து நிற்பது வபால் சீலதலயக் ைாணாது இராமன் ேருந்தித் திலைத்து
நின்ைைன் என்ை. லைத்த - பேறுத்த. 'ோங்கி - வதாண்டி. பபாய்த்துவளார் - ைள்ேர்
எனினுமாம். மாநிதி - உரிச்பசால் பதாடர், மண்பணாடும் மலைந்தை -
மண்பாண்டத்தில் இட்டு மண்ணில் புலதத்து லேத்தைோகிய பசல்ேங்ைள்;
இப்புலதயலைக் பைாள்பேர்ைள் பாத்திரத்துடன் எடுத்துச் பசல்ேர். அது வபாைவே
சீலதலயக் ைேர்ந்த இராேணன் பன்ை சாலைவயாடு பபயர்த்து அேலள எடுத்துச்
பசன்ைான். இராேணன் பபயர்த்தலதக் கூறும் பாடலையும் (3390) இப்பாடலையும்
இலணத்துப் பார்த்தால், மண் - இராேணன் பபயர்த்த மண் எைவும்,பாத்திரத்தில்
உள்ள பசல்ேம் - பபயர்த்த மண்ணின் வமல் இருந்த பர்ண சாலையில் தங்கிய சீலத
எைவும், பர்ணசாலை - மண் பாத்திரம் எைவும் பபாருந்தி ேருதல் எண்ணுை.
3475. மண் சுைன்றது; மால்
வதர சுைன்றது; மதியயார்
எண் சுைன்றது; சுைன்ற,
அவ் எறி கடல் ஏழும்;
விண் சுைன்றது; யவதமும்
சுைன்றது; விரிஞ்சன்
கண் சுைன்றது; சுைன்றது,
கதிதராடு மதியும்.
மண்சுைன்றது - நிைம் சுழன்ைது; மால் வதர சுைன்றது - பபரியமலைைள் சுழன்ைை;
மதியயார் எண்சுைன்றது - ஞானிைள் உலடயஎண்ணமும் திரிந்து சுழன்ைது; அவ் எறி
கடல் ஏழும் சுைன்ற -அந்த அலை எறியும் ைடல்ைள் ஏழும் சுழன்ைை; விண்சுைன்றது -
ோைமும் சுழன்ைது; யவதமும் சுைன்றது - குலையா வேதங்ைளும் குலைந்து சுழன்ைை;
விரிஞ்சன் கண் சுைன்றது - பிரமனுலடய ைண்ைளும் சுழன்ைை; கதிதராடு மதியும்
சுைன்றது - சூரியனும் சந்திரனும் நிலை குலைந்து சுழன்ைை.
இப்பாடல் அந்தர்யாமித்தத்துேத்லத விளக்குேதாை அலமந்துள்ளது. ைம்பர் மூை
நூலில் இல்ைாத இரணியன் ேலதப் படைத்லத தம் நூலில் அலமந்தலமக்குக்
ைாரணம், ைைந்தும் ைலரந்தும் உள்ள பரம் பபாருளின் அந்தர் யாமித் தத்துேத்லத
விளக்ைவே என்பர். அப்படைத்தின் உள்ள

தன்னுயள உலகங்கள் எதவயும் தந்து, அதவ- தன்னுயள நின்று தான் அவற்றுள்

தங்குவான் (6247) சாணினும் உளன்; ஓர் தன்லம அணுவிலைச் சத கூறு இட்ட
வைாணினும் உளன்; மாவமருக் குன்றினும் உளன்; இந்நின்ை தூணினும் உளன்; நீ
பசான்ை பசால்லினும் உளன், இத்தன்லம ைாணுதி, விலரவின் என்ைான்; 'நன்று' எைக்
ைைைன் பசான்ைான். (6312) என்ை பாடல் ைருத்லதயும் உள்ளடங்கிய நிலையில்
இப்பாடல் அலமந்துள்ள தன்லமலய எண்ணுை.

3476. 'அறத்ததச் சீறும்தகால்? அருதளயய

சீறும்தகால்? அமரர்
திறத்ததச் சீறும்தகால்? முனிவதரச்
சீறும் தகால்? தீயயார்
மறத்ததச் சீறும்தகால்? "என்தகாயலா
முடிவு?" என்று, மதறயின்
திறத்ததச் சீறும்தகால்
தநடுந்ததகயயான்?' எை, நடுங்கா,
தநடுந்ததகயயான் - பபருலமப் பண்புைள் உள்ளேைாகிய இராமன்; அறத்ததச்
சீறும்தகால் - அைத்லதச் சீறுோவைா?; அருதளயய சீறும் தகால் - ைருலணப்
பண்லபவய சீறுோவைா?; அமரர் திறத்ததச் சீறும் தகால் - வதேர்ைளின் தன்லமலயச்
சீறுோவைா?; முனிவதரச் சீறும் தகால் - முனிேர்ைலளச் சீறுோவைா?; தீயயார்
மறத்ததச் சீறும் தகால் - தீய அரக்ைர்ைளின் பைாடுலமலயச் சீறுோவைா?; மதறயின்
திறத்ததச் சீறும் தகால் என்று - வேதங்ைளின் தன்லமலயச் சீறுோவைா? என்று
எண்ணி; என்தகாயலா முடிவு எை நடுங்கா - (அேன் சிைத்தின் முடிவு) என்ை முடிவு
ஆகுவமா என்று நடுங்கி, (அடுத்த பாடலில் பதாடரும்).

அைங்ைாக்ை ேந்த தைக்கு உதோத அைம் முதலிய அைச்சார்புப் பபாருள்ைலளயும்

அதற்கு எதிரிலடயாை மைச் சார்புப் பபாருலளயும் இராமன் சீறுோவைா என்ைபடி,
திைம் - தன்லம. பைால் - ஐயப்பபாருள் தருேவதார் இலடச் பசால்.

3477. நீல யமனி அந் தநடியவன்

மை நிதல திரிய,
மூல காரணத்தவதைாடும்
உலதகலாம் முற்றும்
காலம் ஆம் எை, கதடயிடு கணிக்க
அரும் தபாருள்கள்
யமல கீழுற, கீைை
யமலுறும் யவதல,
கதடயிடு - (முழுதுமாை) முடிலேக் பைாண்ட; கணிக்க அரும் தபாருள்கள் -
ைணக்கிடுேதற்கு முடியாத பபாருள்ைள்; நீலயமனி அந்தநடியவன் - நீைத்திரு
வமனிலய உலடய அந்தப் பபரியேைாகிய இராமைது; மைநிதல திரிய - மைநிலை
மாறியதைால்; மூல காரணத் தவதைாடும் உலதகலாம் முற்றும் காலம் ஆம் எை -
உைகிற்கு மூை ைாரண ஆகிய இலைேவைாடு உைைம் முழுேதும் அழியும் ைாைம் இது
ஆகும் என்று ைருதும்படி; யமல கீழுற கீைை யமலுறும் யவதல - வமலுள்ளலே
பயல்ைாம் கீழாை கீழாை உள்ளலே எல்ைாம் வமைாை நிலை தடுமாறும் பபாழுது,
(அடுத்த பாடலில் பதாடரும்).

ைாரணத்தேபைாடு - ைாரணத்தேனிடத்தில்; வேற்றுலம மயக்ைம்.

வதர்த் தடம் பற்றி இராமன் வதடிச் பசல்லுதல்

3478. 'யதரின் ஆழியும் ததரிந்தைம்;

தீண்டுதல் அஞ்சிப்
பாரியைாடு தகாண்டு அகழ்ந்ததும்
பார்த்தைம்; பயன் இன்று
ஓரும் தன்தம ஈது என் என்பது,
உரன் இலாதவர் யபால்;
தூரம் யபாதல்முன் ததாடர்தும்'
என்று, இதளயவன் ததாைலும்,
 யதரின் ஆழியும் ததரிந்தைம் - வதரிைது சக்ைரங்ைள் ைண்வடாம்; தீண்டுதல் அஞ்சி -
சீலதலயத் பதாடுேதற்கு அஞ்சிப்;பாரியைாடு தகாண்டு அகழ்ந்ததும் பார்த்தைம் -
நிைத்வதாடு பபயர்த்துக் பைாண்டு பசன்றுள்ளலதயும் பார்த்வதாம்; ஈது என் என்பது -
இது எவ்ோறு நடந்தது என்று ைருதுேது?; உரன் இலாதவர் யபால் - ேலிலம
இல்ைாதேர் வபாை; ஓரும் தன்தம பயன் இன்று - எண்ணிக் பைாண்டிருப்பதால் பயன்
எதுவும் இல்லை; தூரம் யபாதல் முன் ததாடர்தும் - (நிைத்பதாடு பைாண்டு வபாைேன்)
நீண்ட தூரம் வபாேதற்கு முன்வப (அேலைப்பின்) பதாடர்வோம்; என்று இதளயவன்
ததாைலும் - என்று கூறி இலளயேைாகிய இைக்குேன் ேணங்கிய அளவில், (அடுத்த
பாடலில் பதாடரும்.)

வதரின் சுேடுைலளயும், நிைத்பதாடு பைாண்டு வபாைலதயும் ைண்வடாம். எைவே,

இது யாரால் எவ்ோறு நடந்தது என்று ேலிலமஇல்ைாதேர்வபால் எண்ணிக்
பைாண்டிருப்பலத விட அேலைத் பதாடர்ந்து வபாதவை தக்ைது என்று இைக்குேன்
கூறி ேணங்கிைான். ஆழி - சக்ைரம். உரன் - ேலிலம. பதரிந்தைம் - தன்லமப் பன்லம
விலைமுற்று.

3479. 'ஆம்; அயத இனி அதமவது' என்று,

அமலனும், தமய்யில்
தாம வார்கதணப் புட்டிலும்
முதலிய தாங்கி,
வாம மால் வதர மரன்
இதவ மடிதர, வயவர்,
பூமியமல் அவன் யதர் தசன்ற
தநடுதநறி யபாைார்.
அமலனும் - குற்ைம் அற்ைேன் ஆகிய இராமனும்; 'ஆம் அயத இனி அதமவது' என்று
- ஆம் அச் பசயவை இனிச் பசயத்தக்ைது என்று கூறி; வயவர் - வீரர்ைளாகிய
இராமைக்குேர்; தாமவார் கதணப்புட்டிலும் முதலிய தமய்யில் தாங்கி - மாலை வபால்
அலமந்த நீண்ட அம்பு அைாத்தூணி முதலிய (பலடக்ைைங்ைலள) உடம்பில் தரித்துக்
பைாண்டு; வாம மால் வதர - அழகுள்ள பபரிய மலைைள் (மற்றும்); மரன் இதவ மடிதர
- மரங்ைள் ஆகிய இலே அழியும் படி; பூமியமல் அவன் யதர் தசன்ற தநடுதநறி
யபாைார் - பூமியில் அந்த இராேணைது வதர் பசன்ை நீண்ட ேழியில் பசன்ைார்ைள்.
அமைன், 'இனிச் பசயத்தக்ைது நீ கூறிய ோவை' எை ஏற்றுக் பைாண்டான். உடவை
இருேரும் பலடக்ைைந்தாங்கி இராேணன் வதர் பசன்ை ேழியில் பசன்ைைர். தாமம் -
மாலை வபான்ை ேடிவுலடய. ோர் - நீண்ட. புட்டில் - அம்பு அைாத்தூணி. ோமம் -
அழகு. ேயேர் - வீரர். மரன் - ைலடப்வபாலி.

3480. மண்ணின் யமல் அவன் யதர்

தசன்ற சுவடு எலாம் மாய்ந்து,
விண்ணின் ஓங்கியது ஒரு நிதல;
 தமய் உற தவந்த
புண்ணினூடு உறு யவல் எை,
மைம் மிகப் புழுங்கி,
எண்ணி, 'நாம் இனிச் தசய்வது
என்? இளவயல!' என்றான்.
அவன் யதர் - சீலதலய எடுத்துச் பசன்ைேனுலடய, வதரின் சக்ைரப் பதிவுைள்;
மண்ணின் யமல் தசன்ற சுவடு எலாம் மாய்ந்து -மண்ணின் வமல் பசன்ை அலடயாளம்
எல்ைாம் மலைந்து; ஒரு நிதல - ஓர் இடத்தில்; விண்ணின் ஓங்கியது - அத்வதர்
ோைத்தில் உயர்ந்ததாைத் பதரிந்தது; (அது ைண்ட இராமன்); தமய் உற தவந்த
புண்ணினூடு உறுயவல் எை - முழுதுமாய் பேந்த புண்ணுக்கு இலடயில் நுலழந்த
வேல் வபாை;மைம் மிகப் புழுங்கி - மைத்தால் மிகுதியாைத் தவித்து; இளவயல -
இலளயேவை; இனி நாம் எண்ணி என் தசய்வது - இனிவமல் நாம் எண்ணிப் பார்த்து
என்ை பசய்ேது; என்றான் - (என்று இைக்குேனிடம்) கூறிைான். சீலதலய எடுத்துச்
பசன்ைேனுலடய வதர்ச்சக்ைரப் பதிவுைள் ஓரிடத்தில் மலைந்து வதர் ோைத்லத வநாக்கி
வமபைழுந்து வபாேது வபால் வபாயிருந்த நிலை ைண்ட இராமன், புண்ணில் வேல்
நுலழந்தது வபால் மைம் ேருந்தி இைக்குேலைப் பார்த்து 'இனிச் பசயத்தக்ைது என்'
என்ைான்.

3481. 'ததற்குயநாக்கியது எனும் தபாருள்

ததரிந்தது, அத்திண்யதர்;
மற்கு யநாக்கிய திரள்புயத்து
அண்ணயல! வாைம்,
விற்கு யநாக்கிய பகழியின் தநடுது
அன்று; விம்மி,
நிற்கும் யநாக்கு இது என் பயத்தது?' எை,
இதளயவன் யநர்ந்தான்.
மற்கு யநாக்கிய திரள் புயத்து அண்ணயல - (இராமன் பசான்ைலதக் வைட்ட
இைக்குேன்) மற்வபாருக்கு எதிர் வநாக்குமளவு திரண்ட வதாள்ைலள உலடய
பபருலமயில் சிைந்தேவை;அத்திண்யதர் ததற்கு யநாக்கியது எனும் தபாருள் ததரிந்தது
- அந்த ேலிய வதர்பதன் திலசலய வநாக்கிச் பசன்றுள்ளது என்ை உண்லம பதரிந்து
விட்டது; விற்கு யநாக்கிய பகழியின் வாைம் தநடிது அன்று - வில்லில் இருந்து
புைப்படும் அம்புக்கு ோைம் நீண்டது அல்ை; விம்மி நிற்கும் யநாக்கு இது - ைைங்கி
நின்று எண்ணும் இச் பசயல்; என்பயத்தது - என்ை பயலைத் தரும்; எை இதளயவன்
யநர்ந்தான் - என்று இைக்குேன் (இராமன் "நாம் இனிச் பசய்ேது என்?" இளேவை -
3480) என்று வைட்டதற்கு விலட கூறிைான்.

'வபாபரனில் புைலும் மற்புயத்து அண்ணவை, இத்வதர் பதன் திலச வநாக்கிச்

பசன்றுளது என்பது பதரிகிைது. அது பசன்ை ோைம் வில்லில் இருந்து பேளிப்படும்
அம்புக்கு நீண்டது அல்ை. எைவே ைைங்கித் தடுமாறி நிற்பதால் என்ை பயன் என்று
இைக்குேன் இராமனிடம் கூறிைான். பபாருள் - உண்லம, மற்கு - மற்வபாருக்கு.
வீலணக்பைாடி ைண்டு வபார் நடந்தலம அறிதல்

3482. 'ஆகும்; அன்ையத கருமம்'

என்று, அத்திதச யநாக்கி
ஏகி, யயாசதை இரண்டு
தசன்றார்; இதட எதிர்ந்தார்,
மாக மால் வதர கால்
தபார மறிந்தது மாை,
பாக வீதணயின் தகாடி
ஒன்று கிடந்தது பார்யமல்.
ஆகும் அன்ையத கருமம் என்று - ஆம் அதுவே பசய்யத்தக்ை பசயல் என்று (இராமன்
கூறி); அத்திதச யநாக்கி ஏகி -(இருேரும்) அந்தத் பதன்திலசலய வநாக்கிச் பசன்று;
இரண்டு யயாசதை தசன்றார் - இரண்டு வயாசலை தூரம் பசன்ைார்ைள்; இதட - அந்த
இடத்தில்;மாக மால் வதர கால் தபார மறிந்தது மாை - பபரிய மயக்ைம் தருகிை மலை
ஒன்று பபருங் ைாற்று வீசுதைால் (நிைத்தில்) விழுந்து கிடந்தது வபால்; பாக வீதணயின்
தகாடி ஒன்று பார்யமல் கிடந்தது - துணிபட்ட வீலண ேடிேம் எழுதிய பைாடி ஒன்று
நிைத்தின் வமல் கிடந்தலத';எதிர்ந்தார் - ைண்டார்ைள்.
இைக்குேன் கூறியலத இராமன் ஏற்றுக் பைாள்ள, இருேரும் சீலதலய எடுத்துச்
பசன்ை பலைேலைத் வதடித் பதன் திலசயில் இரண்டு வயாசலை தூரம் பசன்ைார்ைள்.
பசல்லும் ேழியில் ைாற்ைால் பபருமலை ஒன்று விழுந்து கிடப்பலதப் வபால் விழுந்து
கிடந்த துண்டாை வீலண ேடிேம் எழுதப்பட்ட பைாடி ஒன்லைக் ைண்டார்ைள். மாைம் -
பபரிய மால் - மயக்ைம், ைால் - ைாற்று, பாை வீலணயின் பைாடி - துண்டுபட்ட வீலண
ேடிேம் எழுதிய பைாடி, மாை - உேம உருபு.

3483. கண்டு, 'கண்டகயராடும், அக்

காரிதக தபாருட்டால்,
அண்டர் ஆதியர்க்கு ஆர் அமர்
விதளந்தது?' என்று அயிர்த்தார்;
துண்டவாளினின் சுடர்க் தகாடி
துணிந்தது என்று உணரா,
புண்டரீகக் கண் புைல்வர,
புரவலன் புகல்வான்:
கண்டு - (அக் பைாடிலயப்) பார்த்து; அக்காரிதக தபாருட்டால் - அந்த அழகு நீர்லம
உலடய சீலதயின் பபாருட்டு;கண்டகயராடும் - (ைேர்ந்து பசன்ை) பைாடியேர்ைவளாடு;
அண்டர் ஆதியர்க்கு -வதேர்ைள் முதைாைேர்ைளுக்கு; ஆர் அமர் விதளந்தது - பைாடிய
வபார் நடந்தது வபாலும்; என்று அயிர்த்தார் - என்று ஐயங் பைாண்டார்ைள்;புரவலன் -
இராமன்; துண்ட வாளினின் - (சடாயுவின்) அைைாகிய ோளிைால்; சுடர்தகாடி
துணிந்தது என்று உணரா - ஒளியுலடய இக் பைாடி துண்டுப்பட்டது என்று உணர்ந்து;
புண்டரீகக் கண் புைல் வர -தன் தாமலர மைர் வபான்ை ைண்ைளில் ைண்ணீர் ஒழுை;
புகல்வான் -கூைத் பதாடங்கிைான்.
அக்பைாடிலயக் ைண்டு சீலத ைாரணமாைத் வதேர்ைளுக்கும் ைேர்ந்து பசன்ை
பலைேர்ைளுக்கும் இலடயில் வபார் நடந்தவதா என்று முதலில் ஐயங் பைாண்டு, பிைகு
சடாயுவிைது அைகிைால் அக் பைாடி துண்டாைலத உணர்ந்து தன் தாமலர மைர்
வபான்ை ைண்ைளில் ைண்ணீர் பபருை இராமன் கூைத் பதாடங்கிைான். ைண்டைர் -
பலைேர். ைாரிலை - அழகு. துண்டம் - அைகு. புண்டரீைம் - பசந்தாமலர.
துண்டோளினின் - உருேைம். உணரா -பசய்யா எனும் ோய் பாட்டுடன் பாட்டு
விலைபயச்சம். புண்டரீைக்ைண் - உேலமத்பதாலை. ைண்டைர் - முள் வபான்ைேர்
என்ைலும் உண்டு.

3484. 'யநாக்கிைால், ஐய! தநாய்து

இவண் எய்திய நுந்தத
மூக்கிைால் இது முறிந்ததம
முடிந்ததால்; தமாய்ம்பின்
தாக்கிைான்; நடு அடுத்தது
ததரிகிலம்; தமியன்;
யாக்தக யதம்பிடும்; எண் அரும்
பருவங்கள் இறந்தான்;
ஐய - இளேவை; யநாக்கிைால் - எண்ணிப் பார்த்தால்; தநாய்து இவண் எய்திய -
விலரோை இங்கு ேந்து வசர்ந்த; நுந்தத - நின் தந்லதயாை (சடாயுவிைது); மூக்கிைால்
இது முறிந்ததம முடிந்ததால் - மூக்கிைால் இக்பைாடி முறிந்திருக்ை வேண்டும் என்பது
முடிோைத் பதரிகிைது; தமாய்ம்பின் தாக்கிைான் - மிை ேலிலமயாைத் தாக்கி இருக்ை
வேண்டும்; நடு அடுத்தது ததரிகிலம் - (அேருக்கு) நடுவில் வநர்ந்தது என்ை என்று
அறியக் கூடவில்லை; தமியன் - (அேவரா) தனித்தேர் (துலணபயை யாருமில்லை);
யாக்தக யதம்பிடும் - உடல் ேலி மிை பமலிந்திடும்; எண் அரும் பருவங்கள் இறந்தான் -
ைணக்கிட அருலமயாை நீண்ட ைாைம் (ோழ்ந்து) ைழித்தேர்.

'ஐய, இவ்வீலணக் பைாடி முறிந்திருக்கும் தன்லமலய வநாக்கிைால் இது

சடாயுவிைது அைைால் முறிந்திருக்ை வேண்டும் என்று பதரிகிைது. அேர் நீண்ட ைாைம்
ோழ்ந்து உடல் மிை பமலிந்த நிலையிலும் மிை ேலிலமயாைத் தாக்கியிருப்பார்
வபாலும்; இலடயில் அேருக்கு என்ை வநர்ந்தவதா பதரிகிைம்' எை இைக்குேனிடம்
இராமன் கூறிைான். பநாய்து - விலரோை, எளிலமயாை எனினுமாம். "பநாய்தின்
பநாய்ய பசால் நூற்ைலுற்வைன்" (பாயிரம் 5) எை ேருதலைக் ைாண்ை. பமாய்ம்பு -
ேலிலம, நடு அடுத்தது - நடுவில் வநர்ந்தது, வதம்புதல் - உடவைா மைவமா தளர்ந்து
ேருந்தல்.
பதரிகிைம் - தன்லமப் பன்லம விலைமுற்று. யாக்லை - பதாழிைாகுபபயர்.
3485. 'நன்று சாலவும்; நடுக்க அரும்
மிடுக்கிைன்; நாமும்,
தசன்று கூடல் ஆம்; தபாழுது
எலாம் தடுப்பது திடைால்;
தவன்று மீட்கினும் மீட்குமால்;
யவறுற எண்ணி,
நின்று தாழ்த்து ஒரு பயன் இதல'
என்றலும், தநடியயான்,
சாலவும் நன்று - (இது) மிைவும் நன்லமயாயிற்று; நடுக்க அரும்மிடுக்கிைன் -
(மற்ைேரால்) அலசக்ை முடியாத ேலிலம உலடயேைாை (அந்தச் சடாயு); தபாழுது
எலாம் தடுப்பது திடைால் -(பலைேலை) இன்லைப் பபாழுது முழுேதும் தடுத்து
நிறுத்துேது திண்ணம்;நாமும் தசன்று கூடல் ஆம் - (அதற்குள்) நாமும் (அங்கு பசன்று)
அேவராடு வசரைாம்; தவன்று மீட்கினும் மீட்குமால் - (அதற்குள் அேர் தாவை) பேற்றி
பபற்றுச் (சீலதலய) மீட்டாலும் மீட்டு விடுோர்; யவறுற எண்ணி நின்று தாழ்த்து ஒரு
பயன் இதல - வேறு விதமாைப் பைேற்லை எண்ணிி்க் பைாண்டு இங்கு நின்று ைாைம்
தாழ்த்துேதால் ஒரு பயனும் இல்லை; என்றலும் - என்று (இைக்குேன்) கூறிய
உடன்;தநடியயான் - உைைளந்தேைாகிய இராமன், (அடுத்த பாடலில் பதாடரும்).
நடுக்ைறு ேலி பலடத்த சடாயு எதிர்த்துப் வபார் பசய்திருந்தால், அது மிை நல்ைது.
அேர் பலைேலர இன்லையப் பபாழுது முழுேதும் எதிர்த்துப் வபாரிடுோர். அதற்குள்
நாம் அங்கு அேருக்குத் துலணயாைச் பசன்று வசரைாம். அதற்குள் அேவர ஒரு வேலள
எதிரிைலள பேன்று சீலதலய மீட்டாலும் மீட்டு விடுோர். பைோறு எண்ணிக் ைாைம்
தாழ்த்துேதால் ஒரு பயனுமில்லை என்று இைக்குேன் இராமனிடம் கூறிைான். சாை -
மிகுதி. மிடுக்கு - ேலிலம. திடன் - திண்ணம். சாை - உரிச்பசால்; ஆல் - இரண்டும்
அலச.
வில், சூைம், புட்டில் முதலியை வீழ்ந்து கிடப்பை ைாணல்

3486. 'ததாடர்வயத நலம் ஆம்' எை,

படிமிதசச் சுற்றிப்
படரும் கால் எை, கறங்கு எை,
தசல்லுவார் பார்த்தார்;
மிடல் தகாள் தவஞ் சிதல, விண்
இடு வில் முறிந்ததன்ை,
கடலின்மாடு உயர் திதர
எை, கிடந்தது கண்டார்.
ததாடர்வயத நலம் ஆம் எை - அவ்ோறு பதாடர்ந்து பசல்ேவத நல்ைது என்று கூை;
படிமிதசச் சுற்றிப் படரும் கால் எை -நிைத்தில் சுற்றி (விலரந்து) பசல்லுகின்ை
ைாற்லைப் வபாைவும்; கறங்கு எை - ைாற்ைாடி வபாைவும்; தசல்லுவார் - விலரந்து
பசல்லுகின்ை (இராமைக்குேர்); பார்த்தார் - அங்ைங்வை வதடிப் பார்ப்பேராகி (நடந்த
வபாது); விண் இடு வில் முறிந்ததன்ை - ோைத்தில் வதான்றுகிை இந்திரவில் முறிந்து
விழுந்திருப்பது வபாைவும்; கடலின் மாடு உயர்திதர எை -ைடலின் பக்ைத்தில் ஓங்கி
எழுகின்ை அலை வபாைவும்; மிடல் தகாள் தவஞ்சிதல - (விளங்குகிை முறிந்து கிடந்த)
ேலிலம பபாருந்திய பைாடிய வில் ஒன்று; கிடந்தது கண்டார் - கிடந்தலதக்
ைண்டார்ைள். இராமன் அவ்ோறு பசல்ேவத நைம் என்று ஏற்றுக்பைாள்ள, இருேரும்
அங்ைங்வை வதடிச் சுற்று முற்றும் பார்த்துக் பைாண்டு ைாற்றுப் வபாைவும் ைாற்ைாடி
வபாைவும் பசன்று பைாண்டிருந்தபபாழுது இந்திரவில் முறிந்து கிடப்பது வபாைவும்,
ைடலில் ஓங்கி எழுகின்ை அலை வபாைவும் முறிந்து கிடந்த ேலிலம உள்ள வில்
ஒன்லைக் ைண்டார்ைள். படி - நிைம், ைால் - ைாற்று ைைங்கு - ைாற்ைாடி, மாடு - பக்ைம்;
ைால் மாடு தலைமாடு என்ை வபச்சு ேழக்லை எண்ணுை. இராமைக்குேர் பல்வேறு
இடங்ைளிலும் சுற்றித் துருவித் துருவிப் பார்த்துக் பைாண்டு பசல்ேதால் அேர்ைளுக்குக்
ைாற்றும் ைைங்கும் உேலமயாயிை. வதடிச் பசன்ைேர் இருேர் ஆலையால் இரண்டு
உேலம அலமந்தது எைலுமாம். இராேணைது முறிந்து கிடந்த வில்லுக்கும் இரண்டு
உேலமைள் ேந்துள்ளலம ைாண்ை. விண்ணிடு வில் முறிதல் அேைது வில் முறிந்து
கிடத்தலுக்கும், ைடலின் மாடு உயர் திலர என்பது ைடல் மட்டத்திற்கு வமல் உயர்ந்து
ேரும் அலைைள் வபாை நிை மட்டத்தில் இருந்து அவ்வில் உயர்ந்து கிடந்தது
என்பலதயும் ைாட்டவே ைம்பர் இவ்வுேலமைலள இரண்டாை அலமத்துள்ளார் என்ை.

3487. 'சிதல கிடந்ததால், இலக்குவ!

யதவர் நீர் கதடந்த
மதல கிடந்ததை வலியது;
வடிவிைால் மதியின்
கதல கிடந்தன்ை காட்சியது;
இது கடித்து ஒடித்தான்;
நிதல கிடந்தவா யநாக்கு' எை,
யநாக்கிைன் நின்றான்.
இலக்குவ - இைக்குேவை; சிதல கிடந்ததால் - (இங்வை ஒரு) வில் கிடக்கின்ைது;
யதவர் நீர் கதடந்த மதல கிடந்ததை வலியது - (அவ்வில்) வதேர்ைள் பாற்ைடலைக்
ைலடயப் (பயன்படுத்திய) மந்தர மலை நிைத்தில் கிடப்பது வபாை ேலிலம உலடயது;
வடிவிைால் மதியின் கதல கிடந்தன்ை காட்சியது - ேடிேத்தால் பிலைச் சந்திரன்
வபான்ை ைாட்சி அலமப்புக் பைாண்டது; இது கடித்து ஒடித்தான் - இவ்வில்லை தன்
மூக்ைால் பைாத்தி ஒடித்திட்டேன் ஆகிய (சடாயுவிைது); நிதல கிடந்தவா யநாக்கு எை -
ேலிலம இருந்த தன்லமலயப் பார் என்று;யநாக்கிைன் நின்றான் - (இராமன் அேைது
தன்லமைலளப் பற்றி) எண்ணிக் பதாடர்ேவத நைம் எைத் பதாடர்ந்து பசன்ை
இராமைக்குேர், ேழியில் மந்தர மலைலயப் வபாைவும், பிலைச் சந்திரலைப்
வபாைவும் ைாணப்பட்ட வில் ஒன்று கிடந்தலதக் ைண்டைர். அலதக் ைண்ட இராமன்
அவ்வில்லை ஒடித்திட்டேைாகிய சடாயுவிைது ேலிலமலயப் பற்றி எண்ணிக்
பைாண்டு நின்ைான். மலை - மந்தரம். வில்லின் ேலிலமக்கு மந்தர மலையும்
ேடிேத்துக்குப் பிலைச் சந்திரனும் உேலம என்ை. நீர் - ைடலுக்கு ஆகுபபயர். இங்கு
இைக்ைலணயால் பாற்ைடலைக் குறித்தது. 8 பைாண்டு நின்ைான்.
3488நின்று, பின்ைரும் தநடு தநறி
கடந்து, உற நிமிரச்
தசன்று யநாக்கிைர்; திரி
சிதகக் தகாடு தநடுஞ் சூலம்
ஒன்று, பல் கதண மதை
உறு புட்டியலாடு இரண்டு
குன்று யபால்வை கிடந்த கண்டு
அதிசயம் தகாண்டார்.
நின்று - (அவ்ோறு எண்ணிக் பைாண்டு) நின்று; பின்ைரும் தநடுதநறி கடந்து -
(அதற்குப்) பின்பு நீண்ட ேழிலயக் ைடந்து;நிமிர உறச் தசன்று - வநராை (பதற்கு
திலசயில்) நீண்ட தூரம் பசன்று;திரி சிதகக் தகாடு தநடுஞ்சூலம் ஒன்று - மூன்று
தலைலய உலடய பைாடுலமயாை பபரிய சூைம் ஒன்றிலையும்; பல்கதண மதை
உறுபுட்டியலாடு இரண்டு - பை அம்புைளின் பதாகுதி நிலைந்துள்ள
அம்பைாத்தூணியாகிய இரண்டிலையும்; குன்று யபால்வை கிடந்த கண்டு - மலைைள்
வபால் கிடந்தேற்லைக் ைண்டு; அதிசயம் தகாண்டார் யநாக்கிைர் - வியப்புக்
பைாண்டேர்ைளாய்ப் பார்த்தைர்.
நீண்ட தூரம் பதற்வை வநராைச் பசன்று முத்தலைச் சூைம், அம்பு அைாத் தூணி
ஆகியலே விழுந்து கிடந்தலதக் ைண்டு வியப்வபாடு வநாக்கி நின்ைைர். சிலை - தலை,
உச்சி. மலழ - பதாகுதி. அந்தாதித் பதாலட ைாண்ை.

3489. மறித்தும் தசன்றைர்; வானிதட

வயங்குற வைங்கி
எறிக்கும் யசாதிகள் யாதவயும்
ததாக்கை எைலாம்,
தநறிக் தகாள் காைகம் மதறதர,
நிருதர்யகான் தநஞ்சின்,
பறித்து வீசிய, கவசமும்
கிடந்தது பார்த்தார்.
மறித்தும் தசன்றைர் - மீண்டும் (பதாடர்ந்து) பசன்ைைர்;வானிதட வயங்குற வைங்கி -
ோைத்தில் விளக்ைம் உண்டாகும் படி சஞ்சரித்து; எறிக்கும் யசாதிகள் - ஒளி வீசுகிை
சூரிய சந்திரர்ைள்; யாதவயும் ததாக்கை எைலாம் - முதலிய எல்ைாம் ஒருங்வை
வசர்ந்தை என்றுபசால்லுமாறு; தநறிக் தகாள் காைகம் மதறதர - பசல்லும் ேழி
உலடய ைாட்டு இடம் மலையுமாறு; நிருதர் யகான் தநஞ்சின் பறித்து வீசிய - அரக்ைர்
தலைேைாகிய இராேணனின் பநஞ்சில் இருந்து (சடாயு) பறித்து எறிந்திருந்த;
கவசமும் கிடந்தது பார்த்தார் - ைேசம் கிடந்தலதயும்(இராமைக்குேர் இருேரும்)
ைண்டார்ைள். மீண்டும் பதாடர்ந்து பசன்ை இராமைக்குேர் ோைத்தில் சஞ்சரிக்கும்
சூரிய சந்திரரும் பிை வைாள்ைளும் ஒளியுடன் நிைத்தில் விழுந்தது வபாை விழுந்து
கிடந்த இராேணைது மார்புக் ைேசத்லதக் ைண்டைர். மறித்தும் - மீண்டும். ேயங்குை -
விளக்ைமாை
3490. கான் கிடந்தது மதறதர,
கால் வயக் கலிமாத்
தான் கிடந்துழிச் சாரதி
கிடந்துழிச் சார்ந்தார்;
ஊன் கிடந்து ஒளிர் உதிரமும்
கிடந்துளது; உலகின்
வான் கிடந்தது யபால்வது
கிடந்துழி வந்தார்.
கான் கிடந்தது மதறதர - ைாடு உள்ள இடம் முழுேதும் மலையும்படி; கால் வயக்
கலிமாத் தான் கிடந்துழி - ைாற்றுப் வபால் விலரந்து பசல்லும் ேலிலம பலடத்த
ைடிோளத்லதப் பூண்ட குதிலரைள் விழுந்து கிடந்த இடத்லதயும்; சாரதி கிடந்துழிச்
சார்ந்தார் - சாரதிவிழுந்து கிடந்த இடத்லதயும் பசன்று அலடந்தார்ைள்; ஊன் கிடந்து
ஒளிர் உதிரமும் கிடந்துளது - அந்த இடத்தில் தலசவயாடு பபாருந்தி விளங்குகிை குருதி
சிந்திக் கிடந்தது; உலகின் வான் கிடந்தது யபால்வது கிடந்துழி - நிை உைகில் (சூரிய
சந்திரரும் நட்சத்திரங்ைளும் உலடய) ோைம் கிடந்தது வபால் (இராேணைது
ஒளியுலட அணிைைன்ைள் பை கிடந்த இடத்திற்கு; வந்தார் - ேந்தைர்.
பதாடர்ந்து பசன்ை இராமைக்குேர் குதிலரைள் விழுந்து கிடந்தலதயும், வதர்ப்
பாைன் இைந்து கிடந்தலதயும், ஒளியுள்ள பை அணிைைன்ைள் சிந்திக் கிடந்தலதயும்
ைண்டைர். ைால் - ைாற்று, ேயக்ைலிமா - ேலிலம பலடத்த ைடிோளத்லத உலடய
விைங்கு.

3491. கண்டு, அலங்கு தம் தகத்தலம்

விதிர்த்தைர்-கவின் ஆர்
விண்தலம் துறந்து, இறுதியின்
விரி கதிர் தவய்யயான்
மண்டலம் பல மண்ணிதடக்
கிடந்ததை, மணியின்
குண்டலம் பல, குலமணிப்
பூண்களின் குவியல்
இறுதியின் - உைை இறுதிக் ைாைத்தில்; விரிகதிர் தவய்யயான் மண்டலம் பல - ஒளி
வீசுகிை சூரிய மண்டைங்ைள் பை;கவின்ஆர் விண்தலம் துறந்து - அழகுலடய
ோைத்தின் இடத்லத விட்டு நீங்கி; மண்ணிதடக் கிடந்ததை-நிைத்தில் கிடந்தது
வபாை; மணியின் குண்டலம் பல - மணிைள் பதிக்ைப் பபற்ை பை குண்டங்ைளும்;
குலமணிப் பூண்களின் குவியல் -மிகுதியாை மணிைள் பதிக்ைப் பபற்ை அணிைைன்ைளின்
மிகுதிலயயும்; கண்டு -இராமைக்குேர் பார்த்து; அலங்கு தம் தகத்தலம் விதிர்த்தைர் -
அலசயும் தன்லம உள்ள தங்ைள் லைைள் (வியப்பிைால் வதான்றி அச்சத்தால்) நடுங்ை
நின்ைார்ைள்.
 உைை ஊழிக் ைாைத்தில் ஒளி விளங்குகிை சூரிய மண்டைம் தைக்கு உரிய இடமாகிய
ோைத்லத விட்டு நீங்கி நிைத்தில் கிடப்பது வபால்,மணிைள் பதிக்ைப் பபற்ை
குண்டைங்ைளும் அணிைைன்ைளும் மிகுதியாைக் கிடப்பலே ைண்டு இராமைக்குேர்
மைர்க்ைரம் விதிர்ப்புற்ைார்ைள். அைங்குதல் - அலசதல் அைங்குலளப் புரவி
(புைநானூறு 2) என்ை ேழக்குக் ைாண்ை, விதிர்த்தல் - நடுங்குதல்.

இராமன் 'பபாருதேர் பைர்" எைல்

3492. 'யதாள் அணிக் குலம் பல

உள; குண்டலத் ததாகுதி
வாள் இதமப்பை பல உள;
மணி முடி பலவால்;
நாள் அதைத்ததயும் கடந்தைன்,
தமியன், நம் தாதத;
யாளி யபால்பவர் பலர் உளர்
தபாருதைர்; இதளயயாய்!
இதளயயாய் - இலளயேவை; யதாள் அணிக்குலம் பல உள -வதாள் ேலளைளின்
பதாகுதி மிகுதியாைக் கிடக்கின்ைை; வாள் இதமப்பை குண்டலத் ததாகுதி பல உள -
ஒளி விடுேைோகிய ைாதணிைளின் பதாகுதிைள் மிகுதியாை உள்ளை; மணிமுடி
பலவால் - மணிைள் பதிக்ைப் பபற்ை முடிைள் பை விழுந்து கிடக்கின்ைை; நாள்
அதைத்ததயும் கடந்தைன் தமியன் நம் தாதத - நீண்ட நாட்ைள் (ோழ்ந்து)
ைழித்தேனும், துலணயற்ைேனுமாகிய நமது தந்லத (சடாயு);தபாருதைர் - வபார்
பசய்வதார்; யாளி யபால்பவர் பலர் உளர் - சிங்ைம் வபான்ை (வீரர்) பைர் உளர் வபாலும்
(என்று இராமன் இைக்குேலை வநாக்கிக் கூறிைான்).

வதாள் ேலளயங்ைளும், ைாதணிைளும் மணமுடிைளும் பை சிந்தி விழுந்து

கிடப்பதால் ேயதாை, துலணயில்ைாத நம் தாலதயாகிய சடாயுவுடன் பபாருதேர்
பைர் வபாலும் என்று இராமன் இைக்குேனிடம் கூறிைான். ோள் - ஒளி. நாள்
அலைத்லதயும் ைடந்தைன் - மிை மிை ேயதாைேன்,

'பபாருதேன் இராேணன் ஒருேவை' எை இைக்குேன் கூைல்

3493. திருவின் நாயகன் உதரதசய,

சுமித்திதர சிங்கம்,
'தருவின் நீளிய யதாள் பல,
ததல பல, என்றால்,
தபாருது தாதததய இத்ததை
தநறிக் தகாடு யபாைான்
ஒருவயை, அவன் இராவணன் ஆம்'
எை உதரத்தான்.
 திருவின் நாயகன் உதர தசய - திருமைள் வைள்ேைாகிய இராமன் (இவ்ோறு)
பசால்ை; சுமித்திதர சிங்கம் - சுமித்திலரயின் சிங்ைம் வபான்ை (மைைாகிய)
இைக்குேன்; தருவின் நீளிய யதாள் பல ததல பல என்றால் - மரங்ைள் வபால் நீண்டுள்ள
வதாள்ைள் பை தலைைள் பை என்ைால்;தாதததயப் தபாருது - தந்லதயாகிய
சடாயுவோடு வபாரிட்டு;இத்ததை தநறிக்தகாடு யபாைான் - இத்தலை நீண்ட தூர
ேழியில் சீலதலயக் பைாண்டு வபாைேன்; ஒருவயை - ஒருேன் ஆைவே இருக்ை
வேண்டும் (பைர் அல்ைர் என்ைபடி); அவன் இராவணன் ஆம் எை - அேன் (வதாள்
இருபதும் தலைைள் பத்தும் பைாண்ட) இராேணைாதல் கூடும் என்று; உதரத்தான் -
கூறிைான்.

இராமன் கூறியலதக் வைட்ட இைக்குேன் பை வதாளணிைளும், பை மகுடங்ைளும்

கிடப்பதால் பை வதாள்ைளும், பை தலைைளும் உலடய இராேணன் ஒருேவை
சடாயுபோடு வபாரிட்டுச் சீலதலய இவ்ேளவு நீண்ட தூரம் ைேர்ந்து ேந்தேைாதல்
வேண்டும் என்ைான். திரு - திருமைள், தரு - மரம், இராமன் சீலதலயப் பிரிந்து மைக்
ைைக்ைம் அலடந்திருந்ததால் நடந்தலத ஊகிக்ை முடியவில்லை என்றும் இைக்குேன்
அறிவுக் கூர்லமயும் ைைங்ைாத மைமும் உலடயேைாய் இருந்ததால் இவ்ோறு சரியாை
ஊகித்து உணர்ந்து பைாண்டான் எைைாம். மாரீசன் பபான் மாைாை ேந்த வபாதும்,
அேன் இராமன் அம்புபட்டு இைக்கும் தறுோயில் ேஞ்சலை ஒலி எழுப்பிய வபாதும்
இைக்குேன் சரியாை ஊகித்தலம அேைது நுண்ணறிவுத் திைத்லதக் ைாட்டும்.
சடாயுலேக் ைண்டு இராமன் புைம்பிச் வசார்தல்

3494. மடல் உள் நாட்டிய தார்

இதளயயான் தசாதல மதியா,
மிடலுண் நாட்டங்கள் தீ உக
யநாக்கிைன் விதரவான்,
உடலுள் நாட்டிய குருதி அம்
பரதவயின் உம்பர்,
கடலுள் நாட்டிய மதல அன்ை
தாதததயக் கண்டான்.
மடல் உள் நாட்டிய தார் இதளயயான் - பூவிதழ்ைள் உள்வள அலமயத்
பதாடுக்ைப்பட்ட மார்பு மாலைலய அணிந்த இலளயேைாகிய இைக்குேன் (கூறிய);
தசாதலமதியா - பசாற்ைலள மதித்து (ஏற்று); மிடலுண் நாட்டங்கள் தீ உக யநாக்கிைன் -
(ைாணும்) ேலிலம அலமந்த ைண்ைளில்சிைத்தீ பேளிப்படப் பார்த்தேைாகி;
விதரவான் - விலரந்து பசல்லுகின்ைேைாகிய இராமன்; உடலுள் நாட்டிய குருதி அம்
பரதவயின் உம்பர் - உடலில் இருந்து பேளிப்பட்ட இரத்தமாகிய ைடலுக்கு வமல்;
கடலுள் நாட்டிய மதலயன்ை - ைடலுள் (மத்தாை) நாட்டிய மந்தரமலைலய ஒத்த;
தாதததயக் கண்டான் - தந்லதயாகிய சடாயுலேக் ைண்டான்.
இைக்குேன் பசால்லை ஏற்றுச் பசன்ை இராமன், ைடலில் மத்தாை அலமக்ைப்பட்ட
மந்தரமலை வபால் தன் உடம்பில் இருந்து பேளிப்பட்ட குருதிக் ைடலிலடக் கிடந்த
சடாயுலேக் ைண்டான். மடல் - பூவிதழ்ைள், தார் - மார்புமாலை. மிடல் - ேலிலம,
ஈண்டுப் பார்லேச் சிைப்புக்கு அலடயாை ேந்தது. நாட்டம் - ைண், பரலே - ைடல்
உம்பர் - வமல், ைடல் - திருப்பாற்ைடல் தார் இலளவயான் - இரண்டாம் வேற்றுலமத்
பதாலை, பசாலை - இலடக்குலை. வநாக்கிைான் - முற்பைச்சம்.

3495. துள்ளி, ஓங்கு தசந் தாமதர

நயைங்கள் தசாரிய,
தள்ளி ஓங்கிய அமலன், தன்
தனி உயிர்த் தந்தத
வள்ளியயான் திரு யமனியில்,
தைல் நிற வண்ணன்
தவள்ளி ஒங்கலில் அஞ்சை
மதல எை, வீழ்ந்தான்.
ஓங்கிய அமலன் - உயர்ந்தேனும் மைமற்ைேனுமாகிய இராமன்; ஓங்கு தசந்தாமதர
நயைங்கள் - சிைப்பாை பசந்தாமலர வபான்ை (தன்) ைண்ைள்; துள்ளி தசாரிய தள்ளி -
ைண்ணீலர மிகுதியாைச் பசாரியுமாறு பபருக்கிக் பைாண்டு; தன் தனி உயிர்த்தந்தத - தன்
சிைப்பாை உயிர் வபான்ை தந்லதயும்; வள்ளியயான் - ேண்லமப் பண்பு மிைக்
பைாண்டேனுமாகிய சடாயுவின்; திருயமனியில் - உடலின் மீது;தைல்நிற வண்ணன் -
பநருப்பின் நிைம் வபான்று சிேந்த நிைத்லத உலடய சிேபபருமானின்; தவள்ளி
ஒங்கலில் - பேள்ளி மலையின் மீது;அஞ்சை மதல எை வீழ்ந்தான் - லமயால் இயன்ை
மலை வீழ்ந்தது வபாை விழுந்தான்.
குருதிக் ைடலிலடத் தாலதலயக் ைண்ட இராமன் தன் பசந்தாமலர மைர் வபான்ை
ைண்ைளில் ைண்ணீர் பபருை பேள்ளி மலையின் மீது அஞ்சை மலை விழுந்தது வபாைச்
சடாயுவின் உடல் மீது விழுந்தைன். பேள்ளி மலை - சடாயுவின் உடல் நிைத்துக்கும்
ேடிேத்துக்கும், அஞ்சைமலை - இராமனின் உடல் நிைத்துக்கும் ேடிேத்துக்கும்
உேலம என்ை. ேள்ளிவயான் - ேள்ளல் தன்லம உலடய சடாயு. தன் உயிலரப் புைழ்க்கு
விற்று உயிர் பைாடுத்துப் புைழ் பைண்டேைாதலில் இவ்ோறு கூறிைார். துள்ளி -
விரித்தல் விைாரம்.

3496. உயிர்த்திலன் ஒரு நாழிதக;

உணர்விலன்தகால் என்று
அயிர்த்த தம்பி புக்கு, அம் தகயின்
எடுத்தைன், அருவிப்
புயல் கலந்த நீர் ததளித்தலும்,
புணடரீகக் கண்
தபயர்த்து, தபப்தபய அயர்வு
தீர்ந்து, இதையை யபசும்:
ஒரு நாழிதக உயிர்த்திலன் - (இராமன் சடாயுவிைது உடலின் மீது விழுந்து) ஒரு
நாழிலை அளவு மூச்சற்ைேைாைான்; உணர்விலன் தகால் என்று அயிர்த்த தம்பி -
(அதுைண்டு) உணர்ச்சியற்று மயங்கிைான் வபாலும் என்று ஐயங்பைாண்ட தம்பியாகிய
இைக்குேன்; புக்கு -பசன்று; அம் தகயின் எடுத்தைன் - (இராமலைத் தன்) அழகிய
லைைளால் (தழுவி) எடுத்து; புயல் அருவி கலந்த நீர் ததளித்தலும் -வமைத்தில் இருந்து
மலை அருவியாை ேந்த நீலர (முைத்தில்) பதளித்த உடவை; புண்டரீகக் கண் தபயர்த்து -
தன் தாமலர வபான்ை ைண்ைலளத் திைந்து; தபப்தபய அயர்வு தீர்ந்து - பமதுோைச்
வசார்வு நீங்கி;இதையை யபசும் - இச் பசாற்ைலளக் கூைத் பதாடங்கிைான்.

சடாயுவின் உடல் மீது விழுந்த இராமன் உயிர்ப்பும் உணர்வும் அற்ைேைாய்

இருத்தலைக் ைண்ட துலணத் தம்பியாகிய இைக்குேன் நீரிலைத் பதளித்ததைால்
பமல்ை பமல்ை உணர்லேத் திரும்பப் பபற்ை இராமன் கீழ் ேரும் பசாற்ைலளக் கூைத்
பதாடங்கிைான் என்ை. உயிர்ப்பு - மூச்சு. அயிர்த்த - ஐயம் பைாண்ட; புயல் - வமைம்.
லபப்லபய - பமல்ை பமல்ை. பைால் - ஐயப்பபாருள் தருேவதார் இலடச் பசால்.
இலையை - குறிப்பு விலையாைலணயும் பபயர்.

இராமன் புைம்பல்

ைலிப்பா

3497. 'தம் தாததயதரத் ததையர்

தகாதல யநர்ந்தார்
முந்து ஆயர உள்ளார்? முடிந்தான்
முதை ஒருவன்;
எந்தாயய! எற்காக
நீயும் இறந்ததையால்;
அந்யதா! விதையயன் அருங்
கூற்றம் ஆயையை!
தம் தாததயதர - தம் தந்லதயலர; தகாதல யநர்ந்தார் -பைாலை பசய்ய
உடன்பட்டேராகிய; ததையர் - மக்ைள்; முந்து ஆயர உள்ளார் - எைக்கு முன்பு எேர்
உள்ளார்ைள்; முதை - முன்பு; ஒருவன் -ஒப்பற்ை தந்லதயாகிய தசரதன்; முடிந்தான் -
என்லைப் பிரிந்ததால் உயிரிழந்தான்; எந்தாயய - என்னுலடய தந்லதயாகிய சடாயுவே;
எற்காக நீயும் இறந்ததை- எைக்ைாை நீயும் இைந்து விட்டாவயா?; விதையயன் - தீ
விலை உலடய யான்; அந்யதா - ஐவயா; அருங்கூற்றம் ஆயையை -
உங்ைளுக்குக்பைாடிய யமன் ஆவைவை என்ைபடி.

'அவயாத்தியில் என்லைப் பிரிந்ததால் தயரதன் இைக்ைவும், இங்கு எைக்கு உதே

ேந்ததால் சடாயு இைக்ைவும் தீ விலை உலடய நான் ைாரண மாவைன். இவ்ோறு
தந்லதயர் இைக்ைக் ைாரணமாை பைாலைைார மக்ைள் எைக்கு முன்பு எேர் உளர்'
என்ைான் இராமன். வநர்தல் - உடன் படல், முந்து - முன்பு. முலை - முன்பு எந்தாவய -
விளி. ஆல் - அலச. அந்வதா - புைம்பல் குறித்த பசால்.

3498. 'பின் உறுவது ஓராயத

யபதுறுயவன் தபண்பாலாள்-
தன் உறுவல் தீர்ப்பான்,
 தனி உறுவது ஓராயத,
உன் உறவு நீ தீர்த்தாய்;
ஓர் உறவும் இல்லாயதன்
என் உறுவான் யவண்டி
இடர் உறுயவன்? எந்தாயய!
எந்தாயய - எைது தந்லதவய; தபண்பாலாள் தன் உறுவல் தீர்ப்பான் - பபண்ணாகிய
சீலத (மாயமானிடம் மயக்ைம் பைாண்டு அலடந்த) துன்பத்லதத் தீர்ப்பதற்ைாை; பின்
உறுவது ஓராயத யபதுறு யவன் - (அம்மானின் பின் பசன்று அதைால்) பின்ேரும்
விலளவுைலளப் பற்றி எண்ணாமல் மயக்ைம் பைாண்டு ேருந்துபேைாகிய யான்;தனி
உறுவது ஓராயத - ஒரு துலணயும் இன்றித் தனியாை நிற்பலதப் பற்றி எண்ணாமல்
(இராேணனிடம் வபாரிட்டு); உன் உறவு நீ தீர்த்தாய் -உன் உைவின் ைடலமலய நீ
தீர்த்துக் பைாண்டாய்; ஓர் உறவும் இல்லாயதன் - எந்த ேலை உைவுைளும் இல்ைாத நான்;
என் உறுவான் யவண்டி இடர் உறுயவன் - என்ை பயலை அலடய விரும்பி
(இப்பபாழுது) துன்பம்அலடகிவைன்.
பபண்பாைாள் துன்பத்லதத் தீர்ப்பதற்ைாை எண்ணிப் பாராமல் மாய மானின் பின்
நான் பசன்வைன். ஆைால் நீவயா துலணயின்றித் தனியாை இருப்பலதப் பற்றி
எண்ணாமல் உன் உைவின் ைடலமலயத் தீர்த்தாய். அவ்ோறு எலதயும் பசய்யாத நான்
என்ை ைாரணத்தால் இப்பபாழுது துன்பம் அலடகிவைன் என்று இராமன் புைம்பிைான்
என்ை. ஓராது -எண்ணாமல் வபதுறுதல் - மயங்குதல். உறுேல் - துன்பம். வபதுறுவேன் -
முற்பைச்சம்.

3499. 'மாண்யடயை அன்யறா? மதறயயார்

குதற முடிப்பான்
பூண்யடன் விரதம்; அதைால்
உயிர் தபாறுப்யபன்;
நீண்யடன் மரம் யபால, நின்று
ஒழிந்த புன் ததாழியலன்;
யவண்யடன், இம் மா மாயப்
புன் பிறவி யவண்யடயை!
மாண்யடயை அன்யறா - (இத்தகு பசயல்ைளுக்குக் ைாரணமாைநான்) இைந்தேலைவய
ஒத்தேைல்ைோ? (அவ்ோறு இைக்ைாமல் இருப்பதற்குக் ைாரணம்); மதறயயார் குதற
முடிப்பான் - வேதத்தில்ேல்ை முனிேர்ைளது குலைைலள நீக்குேதாை; விரதம்
பூண்யடன் - விரதத்லதக் லைக் பைாண்டுள்வளன்; அதைால் உயிர் தபாறுப்யபன் -
அதைால் உயிலர (உடலில்) பைாண்டேைாகி; நீண்யடன் - ோழ் நாள் நீட்டிக்ைப்
பபற்றுள்வளன்; மரம்யபால நின்று - மரம் வபாை ேளர்ந்துநின்று; ஒழிந்த - யாது ஒரு
பயனும் இல்ைாத; புன்ததாழியலன் -புல்லிய பதாழிலை உலடயேைாகிய நான்; இம்
மா மாயப் புன் பிறவி -இந்த மயக்ைம் நிலைந்த இழி பிைப்லப; யவண்யடன்
யவண்யடயை - விரும்வபன் விரும்வபன்.
 முனிேர் குலை தீர்க்ை விரதம் பூண்டவத ைாரணமாை ோழ வேண்டியிருக்கிைவத
என்று தன் ோழ்லேவய பேறுத்துப் வபசுகிைான். வேண்வடன் வேண்வடன் என்ை
அடுக்கு ோழ்க்லை மீது பைாண்ட பேறுப்லபக் குறித்தது.

3500. 'என் தாரம் பற்றுண்ண

ஏன்றாதய, சான்யறாதய,
தகான்றானும் நின்றான்;
தகாதலயுண்டு நீ கிடந்தாய்;
வன் தாள் சிதல ஏந்தி,
வாளிக் கடல் சுமந்து,
நின்யறனும் நின்யறன்; தநடு
மரம்யபால் நின்யறயை!
என் தாரம் பற்றுண்ண - என் மலைவி (என்ைால் பாதுைாக்ைப் படாது) மாற்ைாைால்
பற்ைப்பட; ஏன்றாதய - (அேலள மீட்பதற்ைாை) எதிர்த்துப் வபாரிட்டேன் ஆகிய;
சான்யறாதய - சான்வைான் ஆகிய உன்லை; தகான்றானும் நின்றான் - பைான்ைேைாகிய
பலைேனும்உயிவராடு நின்ைான்; நீ தகாதலயுண்டு கிடந்தாய் - நீவயா
பைாலைப்பட்டுக் கிடக்கிைாய்; வன்தாள் சிதல ஏந்தி -ேலிலமயாை அடிப்பகுதிலய
உலடய வில்லிலைக் (லையில்) ஏந்தி; வாளிக் கடல் சுமந்து - அம்புைளின் பதாகுதிலயச்
சுமந்து பைாண்டு; நின்யறனும் நின்யறன் - நின்ைேைாகிய நானும் நின்வைன்; தநடுமரம்
யபால் நின்யறயை - ஓங்கி ேளர்ந்த மரம் வபால் நின்வைன் என்ைோறு.
பைாலையுண்டு நீ கிடந்தாய்' என்ை ேரியில் சடாயுவின் இடம் நன்றி உணர்வும்,
மதிப்புணர்வும் பநடுமரம் வபால் நின்வைன் என்ை இடத்துநாணமும், பபரு
பேறுப்பும் பேளிப்படுமாறு இப்பாடல் அலமந்துள்ளது என்பர். ோளிக்ைடல் -
அம்புைளின் பதாகுதி; ைடைளவு ைலணைள் இருந்தும் அலே பைைற்று
பேறுஞ்சுலமயாயிை என்று ேருந்துகிைான் இராமன்.

3501. 'தசால் உதடயார் என் யபால் இனி

உளயரா? ததால் விதையயன்
இல் உதடயாள் காண, இறகு
உதடயாய்! எண் இலாப்
பல் உதடயாய்! உதைப் பதட
உதடயான் தகான்று அகல,
வில் உதடயயன் நின்யறன்;
விறல் உதடயயன் அல்யலயைா?
இனி என்யபால் தசால் உதடயார் உளயரா - இனிவமல் என்லைப் வபால் புைழ்
பலடத்தேர் உைைத்தில் உளவரா?; இறகு உதடயாய் - (பபரிய) இைகுைலள
உலடயேவை; எண் இலாப் பல் உதடயாய் -எண்ண முடியாத (ேலிலம பலடத்த)
அைகு உலடயேவை; ததால் விதையயன் இல் உதடயாள் காண - பழந் தீவிலை
உலடய என் மலைவி ைாண; உதைப் பதட உதடயான் தகான்று அகல - உன்லைப்
பலடக்ைைம் ஏந்திய பலைேன் பைான்று விட்டுச் பசல்ை; வில் உதடயயன் நின்யறன் -
வில்லை ஏந்திய நான் (எதுவும் பசய்யாது) நின்வைன்; விறல் உதடயயன் அல்யலயைா -
(அவ்ோறு நின்ை நான்) வீரமுலடயேைல்ைோ?

'என் மலைவி ைாண, உதே ேந்த உன்லைப் பலடயுலடப் பலைேன் பைான்று அைை,
வில்வைந்திய நான் எதுவும் பசய்ய இயைாமல் வீணாை நின்வைவை! என் வீரம்
இருந்தோறு என்வை என்று தவிர்த்தலதச் பசால்ேது இப்பாடற் ைருத்து. பசால் - புைழ்ச்
பசால் பழிச் பசால் எைலுமாம்.

சடாயு உயிர்ப்புற்று உலரத்தல்

3502. அன்ைா! பல பலவும்

பன்னி அழும்; மயங்கும்;
தன் யநர் இலாதானும் தம்பியும்
அத் தன்தமயைாய்;
உன்ை, உணர்வு சிறிது உள்
முதளப்ப, புள்ளரசும்,
இன்ைா உயிர்ப்பான்,
இருவதரயும் யநாக்கிைான்.
தன் யநர் இலாதானும் - தைக்கு ஒப்பு தான் தாவையன்றிப் பிைரில்லை
எனும்படியாைேைாை இராமனும்; அன்ைா -அத்தலையதாை (பசாற்ைள்);பலபலவும்
பன்னி அழும் - பைேற்லைத் திரும்பத் திரும்பச் பசால்லி அழுோன்; மயங்கும் - அறிவு
மயக்ைம் பைாள்ோன்; தம்பியும் - தம்பியாகிய இைக்குேனும்; அத்தன்தமயைாய் -
அந்த (அழுது மயங்கும்) நிலை உலடயேைாை; புள்ளரசும் - ைழுைரசன் ஆகிய
சடாயுவும்;உள் சிறிது உணர்வு முதளப்ப - உள்ளத்தில் சிறிதளவு உணர்வு வதான்ை;
உன்ைா - நிலைப்பு ேரப்பபற்று; இன்ைா உயிர்ப்பான் -துன்பத்துடன்
மூச்சுவிடுபேைாகி; இருவதரயும் யநாக்கிைான் - (தன்லைச் சூழ்ந்துள்ள
இராமைக்குேர்) இருேலரயும் ைண் திைந்து பார்த்தான்.

தைக்குத் தாவை ஒப்பாைேைாை இராமனும் தம்பியும் அழுது மயங்கிைர்.

அந்நிலையில் சடாயு சிறிது உணர்வு பபற்றுத் துன்பப்பட்டு மூச்சு விட்டுக் பைாண்டு
அவ்விருேலரயும் பார்த்தான். பன்னி - திரும்பத் திரும்பச் பசால்லி, உன்ைா - நிலைவு
பபற்று; 'இன்ைா - துன்பம். அன்ைா - குறிப்பு விலையாைலணயும் பபயர் அன்ை
என்பது எதுலை வநாக்கி நீண்டது என்பர்.

3503. உற்றது உணராது, உயிர்

உதலய தவய்துயிர்ப்பான்
தகாற்றவதரக் கண்டான்; தன்
உள்ளம் குளிர்ப்புற்றான்;
இற்ற இரு சிறகும், இன்னுயிரும்,
ஏழ் உலகும்,
தபற்றையை ஒத்தான்; 'தபயர்த்யதன்
பழி' என்றான்.
உற்றது உணராது - (தான் பேட்டுண்டு விழுந்த பின் சீலதக்கு) வநர்ந்த நிலைலய
அறியாமல்; உயிர் உதலய தவய்துயிர்ப்பான் -உயிர் நடுங்குமாறு பபருமூச்சு
விடுபேைாகிய சடாயு; தகாற்றவதரக் கண்டான் - பேற்றி வீரர்ைளாை
இராமைக்குேலரக் ைண்டேைாய், (அதைால்);தன் உள்ளம் குளிர்ப்புற்றான் - தன் மைம்
குளிர்ந்தான்; இற்ற இரு சிறகும் - அறுபட்டு விழுந்த தன் இரு இைகுைலளயும்;
இன்னுயிரும் - (தன்) இனிய உயிலரயும்; ஏழுலகும் - ஏழு உைைங்ைலளயும்;
தபற்றையை ஒத்தான் - ஒருங்வை பபற்ைேன் வபாை (பபரு மகிழ்ச்சி அலடந்தான்);
பழிதபயர்த்யதன் என்றான் - (எைக்கு ஏற்பட்ட பழிலயயும் அேர்ைளுக்கு ஏற்பட்ட)
பழிலயயும் நீக்கி விட்வடன் என்று கூறிைான்.
பழிபபயர்த்வதன் - தைக்கும் இராமனுக்கும் ஏற்பட்ட பழிலய நீக்கி விட்டலதக்
குறித்தான். சீலதலய மீட்ை முடியாலமயும், அலத இராமனிடம் பசால்ை முடியா
நிலைலமலயயும் சடாயு தன்பழி என்கிைான். இராமைக்குேர் இராேணன் ைேர்ந்து
பசன்ை பசய்திலயத் தன் மூைம் வைட்டு அேலை பேன்று சீலதலய மீட்பர் என்ை
உறுதியால் அேர்ைளுலடய பழிலயயும் நீக்கி விட்வடன் என்கிைான் சடாயு. பழிக்கு
நாணும் பாத்திர இயல்பு ைாண்ை. தன்ைைமின்லம. உற்றுழி உதேல், நட்லபப்
பபரிபதை மதித்தல், பழிக்குநாணல் ஆகியலே சடாயுவின் பண்புைளாம்.
பபயர்த்வதன் -நீக்கிவிட்வடன். உற்ைது - விலையாைலணயும் பபயர்.

3504. 'பாக்கியத்தால், இன்று, என்

பயன் இல் பழி யாக்தக
யபாக்குகின்யறன்; கண்ணுற்யறன்,
புண்ணியயர! வம்மின்' என்று
தாக்கி அரக்கன் மகுடத்
ததல தகர்த்த
மூக்கிைால் உச்சி முதறமுதறயய
யமாக்கின்றான்.
புண்ணியயர - நல்விலை உலடயேர்ைவள; பயன் இல் - பயன் இல்ைாத; பழி என்
யாக்தக - பழிப்பதற்குரிய என் உடம்லப;இன்று யபாக்குகின்யறன் - இப்பபாழுது
விட்டு விடப் வபாகிவைன்;பாக்கியத்தால் - (நான் பசய்த) புண்ணியத்தால்;
கண்ணுற்யறன் - உங்ைலளக் ைாணப் பபற்வைன்; வம்மின் என்று - ோருங்ைள் என்று
(அருகில் அலழத்து); அரக்கன் மகுடத்ததல தாக்கித் தகர்த்த - அரக்ைன் ஆகிய
இராேணைது மகுடத்வதாடு கூடிய தலைலயத் தாக்கித் தைர்த்திட்ட; மூக்கிைால் - (தன்
ேலிய) அைகிைால்; உச்சி - (அேர்ைளுலடய) தலை உச்சிலய; முதற முதறயய
யமாக்கின்றான் - மாறி மாறிப் பை முலை வமாந்திடுபேன் ஆைான்.
 பயன் இல் பழியாக்லை - சீலதலய மீட்ைப் பயன்படாத உடம்பு. அரக்ைன்
மகுடத்தலை தைர்த்த - இராேணனுடன் வபாரிட்டு அேைது கிரீடங்ைலளக் கீவழ
தள்ளியலதக் குறித்தது; அவத மூக்கு இராமைக்குேரின் உச்சிலய வமாந்தபதன்ை. உச்சி
முைர்தல் - பாசமும் அன்பும் உலடயார் பசயல்.

3505. 'வஞ்சதையால் வந்த வரவு

என்பது என்னுதடய
தநஞ்சகயம முன்யை நிதை
வித்தது; ஆைாலும்,
அம் தசால் மயிதல
அருந்ததிதய, நீங்கினியரா,
எஞ்சல் இலா ஆற்றல் இருவீரும்?'
என்று உதரத்தான்,
வந்த வரவு - (இராேணன் சீலதலய எடுத்து) ேந்த ேரவு; வஞ்சதையால் என்பது -
சூழ்ச்சியால் தானிருக்கும் என்பலத; என்னுதடய தநஞ்சகயம - என்னுலடய
மைந்தான்; முன்யை நிதைவித்தது - முன்வப நிலைக்குமாறு பசய்தது; ஆைாலும் -
ஆயினும்; எஞ்சல் இலா ஆற்றல் இரு வீரும் - குலைவு இல்ைாத ேலிலம உலடய
(நீங்ைள்) இருேரும்; அம்தசால்மயிதல - அழகிய வபச்சினிலம உலடய மயில் வபான்ை
சாயல் பைாண்டேளும்; அருந்ததிதய - அருந்ததி வபான்ை ைற்பு நிலை உள்ளேளும்
ஆகிய சீலதலய; நீங்கினியரா - (பர்ண சாலையில் தனியாை விட்டுவிட்டுப்) பிரிந்து
வபாய் விட்டீர்ைவளா?; என்று உதரத்தான் -என்று (சடாயு) கூறிைான்.

'இராேணன் சீலதலயத் தூக்கி ேந்தது சூழ்ச்சியால்தான் இருக்ை வேண்டும் என்று

என் மைம் ைருதியது. எனினும், நீவிர் இருேரும் ைற்பின் பைாழுந்லதத் தனிவய விட்டு
விட்டுப் வபாய் வீட்டீர்ைவளா?' என்று சடாயு வைட்டான். நீங்கினிவரா - தந்லத என்ை
உைவு முலை ைருதிக் கூறிய ைடுஞ் பசால் என்ை. நீங்ைள் சீலதலயத் தனியாை விட்டு
விட்டுச் பசன்ைதுபதரிந்திருந்தால் நான் சற்று விழிப்பாை இருந்து இருப்வபன் என்பது
குறிப்பு. இதலை

வார்ப் தபாற் தகாங்தக மருகிதய மக்கதள ஏற்பச் சிந்ததையிட்டு,-அவ்

அரக்கர்தம் சீர்ப்தபச் சிக்கறத் யதறிைன்-யசக்தகயில் பார்ப்தபப் பார்க்கும்
பறதவயின் பார்க்கின்றான் (2731)

என்ை சடாயு ைாண்படைப் பாடல் உறுதி பசய்ேலத எண்ணுை. நிலைவித்தது -

நிலைத்தது. பிைவிலை தன் விலைப் பபாருளில் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது. மயில்,
அருந்ததி - உேலம ஆகுபபயர்ைள்.

ைலிவிருத்தம்

3506. என்று அவன் இயம்பலும்,

இதளய யகாமகன்,
ஒன்றும் ஆண்டு உறு
தபாருள் ஒழிவுறாவதக,
வன் திறல் மாய மான்
வந்தது ஆதியா
நின்றதும், நிகழ்ந்ததும்,
நிரப்பிைான் அயரா.
என்று அவன் இயம்பலும் - என்று அச்சடாயு கூறிய உடவை; இதளய யகா மகன் -
தசரதனின் மக்ைளில் இலளயேைாை (இைக்குேன்); ஆண்டு உறுதபாருள் ஒன்றும்
ஒழிவுறா வதக - அந்த இடத்தில் நடந்த பசயல்ைளில் ஒன்லையும் விட்டு விடாதபடி;
வன்திறல் மாயமான் வந்தது ஆதியா - மிக்ை ேலிலம உலடய மாயமான் ேந்தது
முதைாை;நின்றதும் நிகழ்ந்ததும் - நிைழ்ந்து நின்ை பசயல்ைலள; நிரப்பிைான் (அயரா) -
முழுதும் கூறி முடித்தான்.

சடாயுவுக்கு இைக்குேன் மாய மான் ேந்தது முதல் நடந்த பசயல்ைலள ஒன்று

விடாது உலரத்தைன் என்ை. அவரா - அலச. நின்ைதும் நிைழ்ந்ததும் என்பலத மான்
இது நாயை பற்றி வல்தலயின் வருதவன் நன்யற கான் இயல் மயில் அன்ைாதளக்
காத்ததை இருத்தி" (3305)
என்று இராமன் கூறிவிட்டுச் பசன்ை படி
"தபான் அைாள் புக்க சாதல காத்தைன், புறத்து நின்யற (3306)

ைாத்து நின்ைலதயும், அப்வபாது மாரீசனின் மாயக் குரல் வைட்டுச் சீலத ைைங்கி உயிர்
ஒழியப் வபாைலதயும், அதைால்தான்

யபாகின்யறன் அடியயைன் ; புகுந்து வந்து, யகடு ஆகின்றது; அரசன் தன் ஆதண நீர்
மறுத்து ஏகு என்றீர்; இருக்கின்றீர் தமியிர்' என்று பின் யவகின்ற சிந்ததயான்
விதடதகாண்டு ஏகிைான். (3334)
சீலதலயப் பிரிந்து பசல்ை வேண்டி ேந்தது எை நிைழ்ந்தலதயும் கூறிைான் என்று
விளக்ைைாம்.

"அம்தசால் மயிதல, அருந்ததிதய நீங்கினியரா எஞ்சல் இலா ஆற்றல் இருவீரும்"

என்று சடாயு வைட்ட வைள்விக்கு விலடயாை இைக்குேன் கூறியது இப்பாடல் என்ை.

சடாயு ஆறுதல் கூறுதல்

3507. ஆற்றயலான் அவ் உதர

அதறய, ஆதணயால்
ஏற்று, உணர்ந்து, எண்ணி,
அவ் எருதவ யவந்தனும்,
'மாற்ற அருந் துயர் இவர்
மைக் தகாளாவதக
யதற்றுதல் நன்று' எை,
இதைய தசப்புவான்:
ஆற்றயலான் - பசால் ஆற்ைல் உலடய இைக்குேன்;ஆதணயால் - (இராமைது)
ைட்டலளயிைால்; அவ்உதர அதறய - அந்த (ேலையாை) பசாற்ைலளச் பசால்ை; ஏற்று
உணர்ந்து எண்ணி - (அேற்லைக்) வைட்டு உணர்ந்து எண்ணிப் பார்த்து; அவ் எருதவ
யவந்தனும் - அந்தக் ைழுகு அரசைாகிய (சடாயுவும்); மாற்ற அருந்துயர் - நீக்ை முடியாத
துன்பத்லத; இவர்மைக் தகாளா வதக - இேர்ைள் மைதில் பைாள்ளாத படி; யதற்றுதல்
நன்று எை - வதறுதல் பசால்ேது நல்ைது என்று எண்ணி; இதைய தசப்புவான் -
இத்தலைய பசாற்ைலளச் பசால்பேைாைான். ஏற்று உணர்ந்து எண்ணி - மற்ைேர்
கூறுேலதக் வைட்கும் முலை விளக்ைமாை ேந்தது அறிை. ஆற்ைவைான் - ேலிலம
உலடயேன், அறிவு ேலிலம உலடயன் எைப் பைோறு பைாள்ளைாம். முன் பாடலில்
இைக்குேனின் நிரவை பசால்லும் திைம் சுருக்கிக் கூைப்பட்டதால் இங்குச்
பசால்ைாற்ைல் என்று பைாள்ேவத சாைப் பபாருத்தம் என்ை.

3508. 'அதிசயம் ஒருவரால் அதமக்கல் ஆகுயமா?

"துதி அறு பிறவியின் இன்ப துன்பம் தான்
விதி வயம்" என்பதத யமற்தகாளாவிடின்,
மதி வலியால் விதி தவல்ல வல்லயமா?
ஒருவரால் அதிசயம் அதமக்கல் ஆகுயமா - ஒருேரால் (மட்டும்) புதுலமலயச் பசய்ய
முடியுவமா? (முடியாது என்ைபடி); துதி அறு பிறவியின் இன்ப துன்பம் தான் - புைழ்
அற்ை (மனிதப் பிைவிக்கு ேருகிை) இன்ப துன்பங்ைள்தான்; விதிவயம் -
ஊழ்விலைப்படி ேருேை;என்பதத யமற்தகாளாவிடின் - என்ை பைாள்லைலய ஏற்றுக்
பைாள்ளாமல் வபாைால்; மதி வலியால் விதி தவல்ல வல்லயமா - அறிவின்
ேலிலமயால் ஊழ்விலைலய பேல்லுேதற்கு ேல்ைலம உலடவயாமாவோவமா?
(ஆை மாட்வடாம்) என்ைோறு
நமக்கு ேரும் இன்ப துன்பங்ைள் விதி ேசம் என்ை வைாட்பாட்லட ஏற்றுக்
பைாண்டால் தான் நாம் நம் அறிவு ேலிலமயால் அலத நீக்ை முடியும். விதிேசம்
என்பலத ஏற்ைாவிடின் நம் மதி ேலிலமயால் இன்ப துன்பங்ைலள பேல்ை முடியாது
என்ைபடி. ேருேை ேந்வத தீரும், அேற்லைத் தடுக்ை முடியாது. ேந்ததன் பின் விதி
ேசம் எை எண்ணி ஆறுதல் அலடந்து மதி ேலியால் அதலைப் வபாக்ைைாம் என்று
சடாயு ஆறுதல் கூறுகிைான். 'விதிக்கும் விதியாகும் என் வில் பதாழில் ைாண்டி' (1735)
என்று சன்ைத்தைாகிக் பைாக்ைரித்த இைக்குேன், பேஞ்சிை விதியிலை பேல்ை
ேல்ைவமா, (3333) என்று கூறுதல் ைாண்ை. அதிசயம் - புதுலம; துதி அறு பிைவி - புைழ்
அற்ை பிைவி. விதி ஊழ், பால், பதய்ேம் என்பை ஒரு பபாருட் பசாற்ைள்.

3509. 'ததரிவுறு துன்பம் வந்து

ஊன்ற, சிந்தததய
எரிவுதசய்து ஒழியும் ஈது
 இழுதத நீரதால்;
பிரிவுதசய்து உலகு எலாம்
தபறுவிப்பான் ததல
அரிவுதசய் விதியிைார்க்கு
அரிது உண்டாகுயமா?
ததரிவுறு துன்பம் - (விதி ேசத்தால் ேருகிைது என்று) பதளியப் பட்ட துன்பம்; வந்து
ஊன்ற - ஒருேனிடம் ேந்து வசர; சிந்தததய எரிவு தசய்து - (அதற்ைாை அேன் தன்)
மைத்லதக் ைைங்ை விட்டு;ஒழியும் ஈது-அழியும் இத்தன்லம; இழுதத நீரதால் -
வபதலமத் தன்லமயாகும்;உலகு எலாம் - உைைங்ைலள எல்ைாம்; பிரிவு தசய்து -
ேகுத்துப் பிரித்தலைச் பசய்து; தபறுவிப்பான் - பலடத்தேைாகிய (பிரமைது); ததல
அரிவு தசய் - தலைலய அறுத்தல் பசய்த; விதியிைார்க்கு - ஊழ்விலைக்கு;அரிது
உண்டாகுயமா - பசய்தற்கு அரிய பசயல் என்று (ஏவதனும்) உண்டாகுவமா (ஆைாது)
விதியிைால் ேரும் துன்பத்துக்ைாை மைம் ைைங்கி அழிேது வபலதலமத்
தன்லமயாகும். அவ்விதி பிரமனின் தலைலயயும் அறுத்தலைச் பசய்த ஆற்ைல்
உலடயது என்று உணர்ந்து ஆறுதல் அலடய வேண்டும் என்பது ைருத்து. சிேபிரான்
பிரமனின் ஐந்து தலைைளில் ஒன்லைக் கிள்ளிக் ைலளந்தான் என்பது புராணச் பசய்தி.
இழுலத - வபலதலம, அறியாலம,

3510. 'அலக்கணும் இன்பமும்

அணுகும் நாள், அதவ
விலக்குவம் என்பது
தமய்யிற்று ஆகுயமா?
இலக்கு முப்புரங்கதள
எய்த வில்லியார்,
ததலக் கலத்து, இரந்தது
தவத்தின் பாலயதா?
அலக்கணும் இன்பமும் - துன்பமும் இன்பமும்; அணுகும் நாள் - ேரும் ைாைத்து;
அதவ - அந்த இன்ப துன்பங்ைலள; விலக்குவம் என்பது - (நாம் ேராமல்) தடுத்து
விடுவோம் என்பது; தமய்யிற்று ஆகுயமா -உண்லம உலடயதாகுமா? (ஆைாது);
முப்புரங்கதள - முப்புரத்லத;இலக்கு எய்த - இைக்ைாக்கித் பதாடுத்து (அழித்த);
வில்லியார் - வில்லை ஏந்தியேராை சிேபபருமான்; ததலக்கலத்து இரந்தது - பிரமைது
மண்லட ஓட்டில் பிச்லச எடுத்தது; தவத்தின் பாலயதா - தேச் பசயலுக்கு உரியவதா?
(அன்று)

நமக்கு ேரும் இன்ப துன்பங்ைலள நாம் ேராமல் விைக்கி விடைாம் என்று கூறுேது
உண்லம ஆகுவமா? அவ்ோைாயின் முப்புரம் எரித்த சிேபிரான் மண்லட ஓட்டில்
பிச்லச எடுத்தலத எவ்ேலைத் தேம் எை விளக்குேது என்ைோறு. அது தேத்தின்
விலளவு அல்ை விதியின் விலளவே ஆகும் என்பதாம். சிைத்தால் பிரமனின்
தலைலயக் கிள்ளிய சிேன், பிரம வதாசத்தால் மண்லடவயாட்டில் பிச்லச ஏற்றுத்
திரிந்தலமலய இங்குச் சடாயு குறிப்பிடுகின்ைான். அைக்ைண் - துன்பம், தலைக்ைைம் -
பிரமைது மண்லட ஓடு. விைக்குேம் - தன்லமப் பன்லம விலைமுற்று. தலைக்ைைம் -
இருபபயபராட்டு.

3511. 'தபாங்கு தவங்யகாள் அரா,

விசும்பு பூத்தை
தவங்கதிர்ச் தசல்வதை
விழுங்கி நீங்குமால்;
அம் கண் மா ஞாலத்தத
விளக்கும் ஆய் கதிர்த்
திங்களும், ஒரு முதற
வளரும் யதயுமால்.
தபாங்கு தவங்யகாள் அரா - (சிைம்) பபாங்குகிை பைாடிய பைாலைத் பதாழிலை
உலடய பாம்பாகிய (வைது); விசும்பு பூத்தை -ஆைாயத்தில் பூத்து விளங்குகிை;
தவங்கதிர்ச் தசல்வதை -பேப்பக் ைதிர்ைலளச் பசல்ேமாைக் பைாண்ட ைதிரேலை;
விழுங்கி நீங்குமால் - விழுங்கி உமிழும்; அம் கண் மா ஞாலத்தத - இடம் அைன்ை
பபரிய நிைவுைைத்லத; விளக்கும் - தன் ஒளியால் விளங்ைச் பசய்கிை;ஆய்கதிர்த்
திங்களும் - சிைந்த ஒளிக்ைற்லைைலள உலடய நிைவும்; ஒரு முதற வளரும் யதயும் -
(மாதந்வதாறும்) ஒரு முலை ேளர்ந்து, ஒரு முலை வதய்தலும் பசய்யும்.
ைதிரேலைக் வைாள் அராத் தீண்டி மலைத்தலும், நிைவு ேளர்ந்து வதய்ேதும்
விதியின் பயன் என்ைோறு. ைதிரேலை அராத் தீண்டுதற்குக் ைாரணமாைப் புராணக்
ைலதலயக் குறிப்பிடுேர். வைாள் அரா - குறித்த இைக்லைக் பைால்ேதில் தேைாத பாம்பு,
வைாள் - முதல் நிலை நீண்ட பதாழிற் பபயர். மாஞாைம்- உரிச்பசால் பதாடர். ஆல்
இரண்டும் அலச.

3512. 'அந்தரம் வருதலும்,

அதைய தீர்தலும்,
சுந்தரத் யதாளினிர்!
ததான்தம நீரவால்;
மந்திர இதமயவர்-குருவின்
வாய் தமாழி
இந்திரன் உற்றை
எண்ண ஒண்ணுயமா?
சுந்தரத் யதாளினிர் - அழகிய வதாள்ைலள உலடயேர்ைவள; அந்தரம் வருதலும் -
(ஒருேனுக்குத்) தீங்குைள் ேந்து வசர்ேதும்; அதைய தீர்தலும் - அலே நீங்குேதும்;
ததான்தம நீரவால் -பதான்று பதாட்டு ேந்தலமகிை ஊழ்விலையின்
தன்லமயோகும்;இதமயவர் மந்திர குருவின் - வதேர்ைளுலடய மந்திரேலிலம மிக்ை
குருோகிய பிரைசுபதியின்; வாய்தமாழி - ோயில் இருந்து ேந்த சாபச் பசாற்ைளால்;
இந்திரன் உற்றை- வதேர் தலைேைாகிய இந்திரன் அலடந்த துன்பங்ைலள;எண்ண
ஒண்ணுயமா - எண்ணிப் பார்க்ை முடியுவமா என்ைபடி (முடியாது என்பது ைருத்து)
பதான்று பதாட்டு ேருகின்ை ஊழ்விலையின் பயைால் தான் ஒருேனுக்குத் துன்பங்ைள்
ேந்து வசருகின்ைை. இலத விளக்ை இந்திரன் பட்ட துன்பங்ைலளக் கூறும் புராணச்
பசய்தி கூைப்படுகிைது. அந்தரம் - துன்பம், நீங்கு, நீரோல் - தன்லமயோம் அலைய,
உற்ைை - விலையாைலணயும் பபயர்ைள். இலமயேர் குரு - பிரைஸ்பதி.

3513. 'ததடக்க அரும் தபரு வலிச்

சம்பரப் தபயர்க்
கதடத் ததாழில்
அவுணைால், குலிசக்தகயிைான்
பதடத்தைன் பழி; அது,
பகழி வில் வலாய்!
துதடத்தைன் நுந்தத, தன்
குவவுத் யதாளிைால்.
பகழி வில் வலாய் - அம்புைலள விடும் வில் பதாழில் ஆற்ைலில் ேல்ைேவை!;
ததடக்க அரும் தபருவலி - தடுப்பதற்கு முடியாத மிக்ை ேலிலம உலடய; சம்பரப்
தபயர் - சம்பரன் என்ை பபயர் உலடய; கதடத் ததாழில் அவுணைால் - இழி
பதாழிலைச் பசய்யும் அவுணைால்; குலிசக்தகயிைான் - ேச்சிராயுதத்லதக் லையில்
ஏந்திய இந்திரன்; பழி பதடத்தைன் - (வதால்வி அலடந்து ஆட்சிலய இழத்தைாகிய)
பழிலய அலடந்தான்; அது - அப்பழிலய; நுந்தத - உன் தந்லதயாகிய தசரதன்; தன்
குவவுத் யதாளிைால் - தன் திரண்ட வதாள்ைளின் ேலிலமயால்; துதடத்தைன் -
நீக்கிைான்.

இந்திரன் சம்பரன் என்ை அசுரைால் அலடந்த பழிலய உன் தந்லதயாகிய தசரதன்

தன் வதாள் ேலிலமயால் வபாக்கிைான் என்பது ைருத்து. தலடக்ை - தடுக்ை, ைலடத்
பதாழில் - கீழாை பதாழில், குலிசம் - ேச்சிராயுதம், நுந்லத - உன் தந்லத தசரதன்,
குேவு - திரட்சி.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

3514. 'பிள்தளச் தசால் கிளிஅைாதளப்

பிரிவுறல் உற்ற தபற்றி,
தள்ளுற்ற அறமும் யதவர்
துயரமும், தந்தயதயால்;
கள்ளப் யபார் அரக்கர்
என்னும் கதளயிதைக் கதளந்து வாழ்தி;
புள்ளிற்கும், புலன்இல் யபய்க்கும்,
தாய் அன்ை புலவு யவயலாய்!
 புள்ளிற்கும் - பைலேைளுக்கும்; புலன் இல் யபய்க்கும் -பகுத்தறிவு இல்ைாத
வபய்க்கும்; தாய் அன்ை - (உணவு தருேதால்)தாலயப்வபான்ைதும்; புலவு யவயலாய் -
புைால் நாற்ைம் வீசுகின்ைதும் ஆகியவேல் பலட உலடயேவை!; தள்ளுற்ற அறமும் -
அரக்ைர்ைளால் ஒதுக்ைப் பபற்ை அைமும்; யதவர் துயரமும் - வதேர்ைள் அலடந்த
துன்பமும் (ஆகிய இரண்டும்); பிள்தளச் தசால் கிளி அைாதள - மழலைச் பசால் கிளி
வபான்ைேளாகிய சீலதலய; பிரிவுறல் உற்ற தபற்றி - பிரிதல் பபாருந்திய
தன்லமலயத்; தந்தயத யால் - தந்தலேயாகும்; கள்ளப் யபார் அரக்கர் - ேஞ்சலை
உலடய வபாரிலைச் பசய்யும் அரக்ைர்ைள்;என்னும் கதளயிதைக் கதளந்து வாழ்தி -
என்கின்ை (அரக்ைர் என்கிை) ைலளயாகிய புல் பூண்டுைலள ஒழித்து ோழ்ோயாை.

அைமும் வதேர் துயரமுவம இராேணலைச் சீலதலயக் ைேர்ந்துபசல்ைத் தூண்டி

உள்ளை; எைவே, நீ ைள்ளப் வபார் அரக்ைர் என்கிை ைலள ைட்டு ோழ்ை என்ைபடி.
இவ்ோறு அைமும் துயரமும், விதியும்தருமமும், (1606) என்று இரட்லட
இலணைளாைச் பசால்லுதல் ைம்பரின் ைவி 'ேழக்கு என்ை. பயிர் பசழித்து ேளரக் ைலள
ைட்டல் இன்றியலமயாதது வபால் அைப் பயிர் ேளர அரக்ைர்ைளாகிய ைலளலய
அழிக்ை வேண்டும் என்பார், "வபார் அரக்ைர் என்னும் ைலளயிலைக் ைலளந்து ோழ்தி"
என்ைார். இராமன் தக்ை இன்ைை தைாதது இன்ைை எை எண்ணாமல் அலைத்து
உயிலரயும் ஒக்ை வநாக்கும் அருள் உலடயான் என்பலதப் "புள்ளிற்கும், புைன் இல்
வபய்க்கும், தாய் அன்ை புைவு வேவைாய்" என்ைார். பிள்லளச் பசால் - மழலைப் வபச்சு.
பபற்றி - தன்லம; புைன் - அறிவு. அைாள் - விலையாைலணயும் பபயர். ஆல் - அலச.
ோழ்தி - முன்னிலை ஒருலம விலைமுற்று.

3515. 'வடுக் கண், வார் கூந்தலாதள,

இராவணன் மண்ணியைாடும்
எடுத்தைன் ஏகுவாதை, எதிர்ந்து,
எைது ஆற்றல்தகாண்டு
தடுத்ததைன், ஆவது எல்லாம்; தவத்து,
அரன் தந்த வாளால்
படுத்தைன்; இங்கு வீழ்ந்யதன்; இது
இன்று பட்டது' என்றான்.
வடுக்கண் - மாேடுவின் பிளந்தது வபான்ை ைண்ைலளயும்; வார் கூந்தலாதள - நீண்ட
கூந்தலையும் உலடய சீலதலய;இராவணன் மண்ணியைாடும் - இராேணன்
நிைத்வதாடு; எடுத்தைன் ஏகுவாதை - எடுத்துக் பைாண்டு பசல்லும் வபாது அேலை;
எதிர்ந்து - (நான்) எதிர்ப்பட்டு; எைது ஆற்றல் தகாண்டு - எைது ேலிலமயின் துலண
பைாண்டு; ஆவது எல்லாம் தடுத்ததைன் - ஆை மட்டும் தடுக்ை முலைந்வதன்; தவத்து
அரன் தந்த வாளால் - (இறுதியில் அேன்) தன் தேம் ைருதிச் சிேபிரான் பைாடுத்த
(சந்திரைாசம் என்னும்) ோளிைால்; படுத்தைன் - (என்லை) பேட்டி வீழ்த்திைான்;
இங்கு வீழ்ந்யதன் - இவ்விடத்தில் விழுந்து விட்வடன்; இதுஇன்று பட்டது - இச் பசயல்
இன்று நடந்தது; என்றான் - என்று (சடாயு இராமனிடம்) கூறிைான்.

ேடு - மாேடு. ோர் - நீண்ட; ோர் கூந்தல் - பண்புத் பதாலை. கூந்தைாள் - குறிப்பு
விலையாைலணயும் பபயர். எடுத்தைன் - முற்பைச்சம், ஆேது எல்ைாம் - ஒருலம
பன்லம மயக்ைம்.

இராமன் சீற்ைம்

3516. கூறிை மாற்றம் தசன்று

தசவித்தலம் குறுகாமுன்ைம்,
ஊறிை உதிரம், தசங் கண்;
உயிர்த்தை, உயிர்ப்புச் தசந் தீ;
ஏறிை புருவம் யமல்யமல்; இரிந்தை
சுடர்கள் எங்கும்;
கீறிைது அண்டயகாளம்; கிழிந்தை
கிரிகள் எல்லாம்.
கூறிை மாற்றம் - (சடாயு) கூறிய பசாற்ைள்; தசன்று தசவித் தலம் குறுகாமுன்ைம் -
பசன்று (இராமைது) ைாதினிடத்துச் வசருேதற்கு முன்பு; தசங்கண் உதிரம் ஊறிை -
(முன்வப) சிேந்த ைண்ைளில் குருதி ஊறிச் பசாரிந்தை; உயிர்ப்புச் தசந்தீ உயிர்த்தை -
பபருமூச்சாகிய சிேந்த தீ பேளிப்பட்டை; புருவம் யமல் யமல் ஏறிை - புருேங்ைள்
வமலும் வமலும் வமவை ஏறிை; சுடர்கள் எங்கும் இரிந்தை - (ைதிரேன் முதலிய)
சுடர்ைள் எங்கும் அஞ்சி ஓடிை; அண்ட யகாளம் கீறிைது - அண்டமாகிய உருண்லட
பிளவுபட்டது; கிரிகள் எல்லாம் கிழிந்தை - மலைைள் எல்ைாம் உலடபட்டை.

பசம்பபாருவள சிைந்தால் சிதைாவோ எலேயும் எங்கும்! ைவிலத பநறி அறிந்வதார்

இதலை பேறும் உயர்வு நவிற்சி எைக் பைாண்டலமயார்.

3517. மண்ணகம் திரிய, நின்ற மால்

வதர திரிய, மற்தறக்
கண் அகன் புைலும் காலும்
கதிதராடும் திரிய, காவல்
விண்ணகம் திரிய, யமதல
விரிஞ்சனும் திரிய, வீரன்,
எண் அரும் தபாருள்கள்
எல்லாம்' என்பது ததரிந்ததுஅன்யற?
மண்ணகம் திரிய - நிைவுைைம் (தன் நிலை பைட்டுச்) சுழை;நின்ற மால் வதர திரிய -
அலசயாது நிற்கும் பபரிய மலைைள் சுழை;மற்தற - மற்றும்; கண் அகன் புைலும் -
இடமைன்ை (ைடல்) நீரும்; காலும் -ைாற்றும்; கதிதராடும் திரிய - ைதிரேன் நிைவு உடன்
சுழை; காவல் விண்ணகம் திரிய - வதேர்ைள் ைாக்கும் வமல் உைைம் சுழை;யமதல
விரிஞ்சனும் திரிய - வமல் உைகில் உள்ள பிரமனும் சுழை; வீரன் -வீரைாகிய இராமன்;
எண் அரும் தபாருள்கள் எல்லாம் என்பது -தான் எண்ண முடியாத உைைப் பபாருள்ைள்
எல்ைாேற்றின் ேடிேமாை உள்ளேன் என்பது; ததரிந்தது அன்யற - நன்கு விளங்கியது.
 அலைத்தும் அேைாை படியிைாவை அேன் மைநிலை மாறிச் சிைந்தவுடன்
அலைத்துப் பபாருள்ைளும் நிலை திரிந்தை என்ைபடி. ைால் - ைாற்று, விரிஞ்சன் -
பிரமன், மால்ேலர - உரிச்பசால் பதாடர், ஐ - சாரிலய, அன்வை - ஏைாரம் வதற்ைம்.

3518. 'குறித்த தவங் யகாபம் யார்யமல்

யகாளுறும்தகால்?' என்று அஞ்சி,
தவறித்துநின்று, உலகம் எல்லாம்
விம்முறுகின்ற யவதல,
தபாறிப் பிதிர் படதல, தசந் தீப்
புதகதயாடும் தபாடிப்ப 'தபாம்' என்று
எறிப்பது ஓர் முறுவல் யதான்ற
இராமனும் இயம்பலுற்றான்:
குறித்த தவங்யகாபம் - (இராமன் மைத்தில்) பைாண்ட பைாடிய சிைம்; யார் யமல்
யகாளுறுங் தகால் - யாேர் வமல் பசலுத்தப்படும்பைால்; என்று அஞ்சி - என்று எண்ணி
அஞ்சி; உலகம் எல்லாம் -உைைங்ைள் எல்ைாம்; தவறித்து நின்று - திலைப்பலடந்து
நின்று; விம்முறுகின்ற யவதல - ைைங்குகிை வநரத்தில்; தபாறிப் பிதிர் படதல -
பபாறிைளின் பதாகுதி; தசந்தீப் புதகதயாடும் தபாடிப்ப - சிேந்த பநருப்பு புலையுடன்
வதான்றும் படி; எறிப்பது ஓர் முறுவல் தபாம் என்று யதான்ற - ஒளி விடுேதாை
ஒப்பற்ை புன்சிரிப்பு பபாம் என்று வதான்ை;இராமனும் இயம்பல் உற்றான் - இராமனும்
சிை கூைத் பதாடங்கிைான்.
இராமைது சிைம் யார் வமல் பசல்லுவமா எை அலைத்துைகும் திலைத்து நின்ை
நிலையில், பசந்தீப் புலைபயாடு எழ அேன் பேகுளி பைாண்டு புன்முறுேல் பூத்துக்
கூைைாைான் என்பதாம். வைாளுறுதல் - பசல்லுதல். பேறித்து - திலைத்து. படலை -
பைாழுந்துத் பதாகுதி. பபாம் - ஒலிக் குறிப்பு; பிதிர்தல் - சிதைல். பைால் - ஐயப்
பபாருள் தருேவதார் இலடச்பசால். உைைம் - இடோகுபபயர்.

3519. 'தபண் தனி ஒருத்திதன்தை, யபதத

வாள் அரக்கன் பற்றிக்
தகாண்டைன் ஏக, நீ இக்
யகாளுற, குலுங்கல் தசல்லா
எண் திதச இறுதி ஆை உலகங்கள்
இவற்தற, இன்யை,
கண்ட வாைவர்கயளாடும் கதளயுமாறு,
இன்று காண்டி.
தனி ஒருத்திதபண் தன்தை - தனித்து (த் துலணயின்றி) இருந்த பபண் ஒருத்திலய;
யபதத வாள் அரக்கன் - அறிேற்ை ோவளந்திய அரக்ைன்; பற்றிக் தகாண்டைன் ஏக -
பற்றிக் பைாண்டு பசல்ை; நீ இக் யகாளுற - நீ இத்தலைய நிலைலய அலடய; குலுங்கல்
தசல்லா -நடுங்ைாது நின்ை (வபரேைம் ைண்டும் ோளாயிருந்த); எண் திதச இறுதி ஆை
உலகங்கள் இவற்தற - எட்டுத் திலசைலள எல்லையாைக் பைாண்ட உைைங்ைளாகிய
இேற்லைபயல்ைாம்; கண்ட வாைவர்கயளாடும் -(இச் பசயல்) ைண்டு (எதுவும்
பசய்யாமல் ோளாவிருந்த) வதேர்ைவளாடும்; இன்று - இன்லைக்கு; இன்யை -
இப்பபாழுவத; கதளயுமாறு - (நான்) முழுேதும் அழித்தலை; காண்டி - நீ பார்ப்பாயாை
என்ைோறு.

இத்துலணக் பைாடுலமைள் நடந்தும் நடுங்ைாத உைலையும், தடுக்ைாத

வதேர்ைலளயும் இப்பபாழுவத அழிப்வபன் நீ பார் என்று இராமன் சிைந்து
சடாயுவிடம் கூறிைான். பைாண்டைன் - முற்பைச்சம், பசல்ைா - ஈறு பைட்ட
எதிர்மலைப் பபயபரச்சம்.

3520. 'தாரதக உதிருமாறும், தனிக்

கதிர் பிதிருமாறும்,
யபர் அகல் வாைம் எங்கும்
பிறங்கு எரி பிறங்குமாறும்,
நீதராடு நிலனும் காலும், நின்றவும்,
திரிந்த யாவும்
யவதராடு மடியுமாறும்,
விண்ணவர் விளியுமாறும்.
தாரதக உதிருமாறும் - (என் வில்ைாற்ைைால்) விண்மீன்ைள் உதிரும் தன்லமலயயும்;
தனிக் கதிர் பிதிருமாறும் - ஒப்பற்ை ைதிரேன் பபாடியாகிச் சிதறும் தன்லமலயயும்;
யபர் அகல் வாைம் எங்கும் -பபரிய அைன்ை ோைம் முழுேதும்; பிறங்கு எரி பிறங்கு
மாறும் - விளங்குகின்ை பநருப்புப் பற்றி எரியும் தன்லமலயயும்; நீதராடு நிலனும்
காலும் - நீரும் நிைமும் ைாற்றும்; நின்றவும் - (ஐம்பூதங்ைளில் மூன்லை நீக்கி) நின்ை
பநருப்பும் ோைமும் (ஆகிய ஐம்பூதங்ைளும்); திரிந்த யாவும் - சரப் பபாருள்ைளாய்
உள்ள பிையாவும்; யவதராடு மடியுமாறும் - அடிவயாடு அழியும் தன்லமலயயும்;
விண்ணவர் விளியுமாறும் - வதேர்ைள் அழியும் தன்லமலயயும்; ைாண் எை.... (அடுத்த
பாடலில் இலணயும்). தாரலை - விண்மீன்ைள். பிைங்குதல் - விளங்குதல். பிதிர்தல் -
துண்டாய்ச் சிதறுதல். வபர் அைல் - ஒரு பபாருட் பன்பமாழி. நின்ைவும் -
விலையாைலணயும் பபயர்.

3521. 'இக் கணம் ஒன்றில், நின்ற,

ஏழிதைாடு ஏழு சான்ற
மிக்கை யபான்று யதான்றும்,
உலகங்கள் வீயுமாறும்,
திக்குதட அண்ட யகாளப்
புறத்தவும் தீந்து, நீரின்
தமாக்குளின் உதடயுமாறும், காண்'
எை, முனியும் யவதல,
 இக்கணம் ஒன்றில் - இந்த ஒரு ைணத்தில்; நின்ற - நிலை பபற்று நின்றுள்ள; மிக்கை
யபான்று யதான்றும் - மிைவும் பபரியலே வபால் வதான்றுகிை; ஏழிதைாடு ஏழு சான்ற
உலகங்கள் - பதிைான்கு என்ை எண் பதாலை அலமந்த உைைங்ைள்; வீயுமாறும் -
அழியும் தன்லமலயயும்; திக்குதட - எட்டுத் திக்குைலள உலடய; அண்ட யகாளப்
புறத்தவும் - அண்ட வைாளத்துக்குப் புைத்தில் உள்ளலேயும்; தீந்து - (சிைந்தால்) ைருகிப்
வபாய்; நீரின் தமாக்குளின் உதடயுமாறும் - நீரில் வதான்றுகிை குமிழி வபாை உலடந்து
வபாகும் தன்லமயிலையும்; காண் -ைாண்பாயாை; எை முனியும் யவதல - என்று கூறிச்
சிைந்த வபாது...., (அடுத்த பாடலில் ேரும், பசய்திைவளாடு பதாடர்புபட்டு முடியும்)

நிலை பபற்று மிைப் பபரியலே வபால் வதான்றுகிை பதிைான்கு உைைங்ைளும்

நீர்க்குமிழி வபால் என் சிைத்தால் அழிேலதக் ைாண் என்ைோறு. இக்ைணம் ஒன்றில் -
அழிவின் விலரவு குறித்தது. மிக்ைை வபான்று வதான்றும் - தன் ஆற்ைலுக்கு முன்
அலே மிக்ைை அல்ைஎன்பது குறித்தது. வீயுமாறு - அழியுமாறு. தீந்து - ைருகி.
பமாக்குள் -குமிழ். முனிதல் - சிைத்தல். வேலை - பபாழுது.

3522. தவஞ் சுடர்க் கடவுள் மீண்டு,

யமருவில் மதறயலுற்றான்;
எஞ்சல் இல் திதசயில் நின்ற
யாதையும் இரியல்யபாை;
துஞ்சிை உலகம் எல்லாம் என்பது என்?
துணிந்த தநஞ்சின்,
அஞ்சிைன், இதளய யகாவும்; அயல்
உயளார்க்கு அவதி உண்யடா?
தவஞ்சுடர்க் கடவுள் - பேப்பமாை ைதிர்ைலள உலடய ைதிரேன்; மீண்டு - (அேைது
சிைத்தில் இருந்து) தப்பி; யமருவில் மதறயலுற்றான் - வமரு மலையில் மலையத்
பதாடங்கிைான்; எஞ்சல் இல் - அழிதல் இல்ைாத; திதசயில் நின்ற யாதையும் -
திக்குைளில் (நிலை பபற்று) நின்றுள்ள (எட்டு) யாலைைளும்; இரியல் யபாை - அஞ்சி
ஓடிப் வபாயிை; உலகம் எல்லாம் துஞ்சிை என்பது என் - உைகில் உள்ள உயிரிைங்ைள்
எல்ைாம் ேருத்தம் பைாண்டை என்று கூறுேது ஏன்?; துணிந்த தநஞ்சின்- மிை
பநஞ்சுரம் பைாண்ட; இதளய யகாவும் - இைக்குேனும்;அஞ்சிைன்- அஞ்சிைன்
என்ைால்; அயல் உயளார்க்கு அவதி உண்யடா -மற்றும் உள்வளார் பைாண்ட அச்சத்துக்கு
எல்லை உண்வடா? (இல்லை).

ைதிரேன் வமரு மலையில் மலைய, திலச யாலைைள் அஞ்சி ஓட, மிக்ை ேலிலமயும்
மை ஊக்ைமும் பலடத்த இைக்குேவை அஞ்ச, அயல் உள்வளார் வபரச்சம் பைாள்ள
இராமன் பபருஞ்சிைம் பைாண்டான் என்ை. இரியல் - ஓடல். துஞ்சுதல் - அழிதல்;
ஈண்டு ேருந்துதல். அேதி - துன்பம்.

இராமன் சீற்ைத்லதச் சடாயு தணித்தல்

3523. இவ் வழி நிகழும் யவதல, எருதவகட்கு
இதறவன், 'யாதும்,
தசவ்வியயாய்! முனியல்; வாழி!
யதவரும் முனிவர்தாமும்,
தவவ் வலி வீர! நின்ைால் தவல்லும்
என்று ஏமுற்று உய்வார்
எவ் வலி தகாண்டு தவல்வார், இராவணன்
தசயதல?' என்றான்.
இவ்வழி நிகழும் யவதல - இவ்ோறு நடக்கும் பபாழுது;எருதவ கட்கு இதறவன் -
ைழுகுைளுக்கு அரசைாகிய சடாயு; தசவ்வி யயாய் - நன்லமக் குணங்ைள்
பைாண்டேவை!; வாழி - ோழ்ோயாை; யாதும் முனியல் - சிறிதளவு கூடச் சிைம்
பைாள்ளாவத; தவவ்வலிவீர - பேைற்ைரு ேலி பலடத்த வீரவை; யதவரும் முனிவர்
தாமும் - வதேர்ைளும் முனிேர்ைளும்; நின்ைால் தவல்லும் என்று -உன்லைக் பைாண்டு
(தம் பலைேர்ைளாகிய அரக்ைர்ைலள) பேல்வோம் என்று (எண்ணிக் பைாண்டு);
ஏமுற்று உய்வார் - மகிழ்ச்சியுடன் உயிர் ோழ்கிைார்ைள்; இராவணன் தசயதல -
(அப்படிப்பட்டேர்ைள்) இராேணன் பசய்த பைாடுலமயாை பசயலை; எவ்வலி
தகாண்டு தவல்வார் -எந்த ேலிலமலயக் பைாண்டு (தடுத்து) பேற்றி பபறுோர்ைள்;
என்றான் -என்று கூறிைான். ஏமுற்று - பாதுைாேைால் மகிழ்ந்து நிற்ைல், 12

3524'நாள்தசய்த கமலத்து அண்ணல்

நல்கிய நதவ இல் ஆற்றல்
யதாள் தசய்த வீரம் என்னில்
கண்டதை; தசால்லும் உண்யடா?
தாள் தசய்ய கமலத்தாயை முதலிைர்,
ததல பத்து உள்ளாற்கு
ஆட் தசய்கின்றார்கள்; அன்றி,
அறம் தசய்கின்றார்கள் யாயர?
நாள் தசய்த கமலத்து அண்ணல் - அன்று மைர்ந்த பசந்தாமலர மைரில் வதான்றிய
தலைேைாை பிரமன்; நல்கிய - தந்த (ேரத்திைால் பபற்ை); நதவ இல் ஆற்றல் - குற்ைம்
இல்ைாத ேலிலம உலடய;யதாள் - வதாளிைால்; தசய்த வீரம் - (இராேணன்) பசய்த
வீரச் பசயலை; என்னில் கண்டதை - (சிைகு அறுபட்டு வீழ்ந்த நிலையில்)
என்னிடத்தில் (வநரடியாைக்) ைண்டாய்; தசால்லும் உண்யடா? - (அவ்வீர ஆற்ைல் பற்றி
வேறு) பசால்ை வேண்டுேதும் உள்ளதா?; தாள் தசய்ய கமலத்தாயை முதலிைர் -
நாளத்பதாடு உள்ள பசந்தாமலர மைரில் வதான்றிய பிரமன் முதலிய வதேர்ைள்; ததல
பத்து உள்ளாற்கு - தலை பத்து உள்ள இராேணனுக்கு; ஆட் தசய்கின்றார்கள் -
அடிலமத் பதாழில் பசய்கின்ைார்ைள்; அன்றி - அல்ைாமல்; அறம் தசய்கின்றார்கள்
யாயர - (அேர்ைளின்) உரிய அைம் பசய்கின்ைேர்ைள் யார்? என்ைபடி (ஒருேருமில்லை
என்பதாம்).
ஆற்ைல் மிக்ை என்லைவய சிைகு அறுபட்டு விழுமாறு பசய்த இராேணலை
எதிர்த்து பேல்லும் ேலிலம பிரமலை முதைாைக் பைாண்ட வதேர்ைளுக்கு
இல்லையாம் படியிைாவை, நீ அேர்ைள் மீது சிைம் பைாள்ளாவத என்ைோறு. சிைம்
பபாங்கிைால் பசயல் மங்கும் என்பது சடாயு ைேலை நாள் பசய்த ைமைம் - அன்று
மைர்ந்த பசந்தாமலர, நலே - குற்ைம், தாள் - நாளம், தண்டு, ஆட் பசய்தல் - அடிலமத்
பதாழில் பசய்தல்,

3525. 'ததண் திதர உலகம் தன்னில்,

தசறுநர் மாட்டு ஏவல் தசய்து
தபண்டிரின் வாழ்வர் அன்யற?
இது அன்யறா யதவர் தபற்றி!
பண்டு உலகு அளந்யதான் நல்க,
பாற்கடல் அமுதம் அந்நாள்
உண்டிலர் ஆகில், இந்நாள்
அன்ைவர்க்கு உய்தி உண்யடா?'
ததண்திதர உலகம் தன்னில் - பதளிந்த அலைைலள உலடய(ைடைால் சூழப்பட்ட
இந்த) உைைத்தில்; தபண்டிரின் - பபண்ைலளப்வபாை; தசறுநர் மாட்டு ஏவல் தசய்து -
பலைேர்ைளாகிய (அரக்ைர்ைளிடம்) ஏேல்கூேல் பணி பசய்து; வாழ்வர் அன்யற -
ோழ்கின்ைார்ைள் அல்ைோ; யதவர் தபற்றி இது அன்யறா? - வதேர்ைளின் தன்லம இது
அல்ைோ?; பண்டு உலகு அளந்யதான் - முன்பபாரு ைாைத்து மூவுைகும் ஈரடியால்
அளந்த திருமால்; பாற்கடல் அமுதம் - திருப்பாற்ைடலில் வதான்றிய அமுதத்லத;
அந்நாள்நல்க - அந்த (ைடல் ைலடந்த) நாளில் பைாடுக்ை; உண்டிலர் ஆகில் - (அலத
இேர்ைள்) உண்ணாமல் இருந்திருந்தால்; இந்நாள் - இப்பபாழுது; அன்ைவர்க்கு -
அேர்ைளுக்கு; உய்தி உண்யடா - (உயிபராடு தப்பிப்) பிலழத்தலும் உள்ளவதா?
(இல்லை என்பதாம்).
முன்பு அமிழ்தம் உண்டலமயால் வதேர்ைள் உயிர் ஒடுங்ைாது இராேணனுக்கு
மைளிர் வபால் ஏேல் பசய்து உயிர் ோழ்கின்ைைர். அேர்ைள் இராேணலைச் சீலதலயத்
தூக்கிச் பசல்லும் வபாது தடுக்ை வில்லைவய? என்று நீ சிைப்பதில் பபாருளில்லை
என்ை படி. பசறுநர் - பலைேர். இன் - உேம உருபு. உய்தல் - பதாழிற் பபயர்.

3526. 'வம்பு இதை தகாங்தக வஞ்சி

வைத்திதடத் தமியள் தவக,
தகாம்பு இதை மானின் பின் யபாய்,
குலப் பழி கூட்டிக் தகாண்டீர்;
அம்பு இதை வரி வில் தசங் தக
ஐயன்மீர்! ஆயும்காதல,
உம் பிதை என்பது அல்லால், உலகம்
தசய் பிதையும் உண்யடா?
அம்பு இதை - அம்பிலைத் பதாடுக்கின்ை; வரிவில் தசங்தக -ைட்டலமந்த
வில்லிலை ஏந்திய சிேந்த லைைலள உலடய;ஐயன்மீர் - மக்ைவள!; வம்பு இதை
தகாங்தக - ைச்சு அணிந்த முலைைலள உலடய; வஞ்சி - ேஞ்சிக்பைாடி வபான்ை சீலத;
வைத்திதட - ைாட்டில்;தமியள் தவக - தனித்தேளாய்த் தங்கி இருக்ை; தகாம்பு இதை
மானின் -பைாம்பு பபாருந்திய (மாயப்பபான்) மானின்; பின் யபாய் - பின்ைால் வபாய்;
குலப்பழி கூட்டிக் தகாண்டீர் - (சீலதலய இழந்து அதைால் உங்ைள்) குைத்துக்குப்
பபரும் பழிலய உண்டாக்கிக் பைாண்டீர்ைள்; ஆயும் காதல - ஆராய்ந்து பார்க்கும்
இடத்து; உம் பிதை என்பது அல்லால் - (அச்பசயல்) உங்ைளது குற்ைம் என்பது
அல்ைால்; உலகம் தசய் பிதையும் உண்யடா - (இதில்) உைைத்தார் பசய்த குற்ைம்
ஏதாேது உள்ளதா? நீங்ைள் ேஞ்சிலய ேைத்திலடத் தமியள் லேை விட்டு மானின்
பின் வபாய்ச் பசய்த பசயல் உங்ைள் குற்ைவமயல்ைாமல் உைைம் பசய் பிலழயன்று
என்று சடாயு கூறிைான். குற்ைமும் பழியும் உங்ைள்பால்இருக்ைப் புைத்வத பிைேற்லை
பிைலரயும் சிைப்பது ஏன் என்பது சடாயு குறிப்பு. ேம்பு - ைச்சு. ேஞ்சி - உேலம
ஆகுபபயர். குைப்பழி - நான்ைாம் வேற்றுலமத் பதாலை. உைைம் - இடோகுபபயர்.
12

3527'ஆதலால், முனிவாய்அல்தல; அருந்ததி

அதைய கற்பின்
காதலாள் துயரம் நீக்கி, யதவர்தம்
கருத்தும் முற்றி,
யவதநூல் முதறயின் யாவும் விதியுளி
நிறுவி, யவறும்
தீது உள துதடத்தி' என்றான்-யசவடிக்
கமலம் யசர்வான்.
ஆதலால் - (நும்பிலழயின் விலளவு இது) ஆதைால்;முனிவாய் அல்தல - நீ சிைம்
பைாள்ோயல்லை; அருந்ததி அதைய கற்பின் காதலாள் துயரம் நீக்கி - ேசிட்டரின்
மலைவியாகிய அருந்ததிலய ஒத்த ைற்பிலை உலடய (உன்லைக்) ைாதலிக்கும்
மலைவியாகிய சீலதயின் துன்பத்லதத் துலடத்து; யதவர்தம் கருத்தும் முற்றி -
வதேர்ைளின், (அரக்ைலர முழுதும் பதாலைக்கும்) எண்ணத்லத நிலைவேற்றி;யவத நூல்
முதறயின் யாவும் விதியுளி நிறுவி - வேதங்ைளில் ஒழுக்ைமாைக் கூைப்பட்டுள்ளலே
யாேற்லையும் விதி நிலை நிறுத்தி; யவறும் உள தீது துதடத்தி - மற்றுள்ள
தீங்குைலளயும் நீக்குோய்; என்றான் - என்றுகூறிைான்; யசவடிக் கமலம் யசர்வான் -
(அேைது) சிேந்த திருப்பாதமாகிய தாமலரலயச் வசர்தற்கு உரியேைாகிய சடாயு.
'நீ சிைேற்ை. இனிச் பசய்ய வேண்டுேது ைற்பினுக்ைரசியின் துன்பம் நீக்கி, அமரர்
பசய்த தேப் பயலை முற்றுவித்து, வேத முலைப்படி அலைத்லதயும் நிலை நாட்டித்
தீலமலய அழித்து அைத்லத நாட்டவை என்று சடாயு இராமனிடம் கூறிைான். அருந்ததி
- ேசிட்டர் மலைவி. வசேடிக் ைமைம் - பரம பதம் என்பர். நீக்கி, முற்றி, நிறுவி
துலடத்தி எை விலை முடிவு பைாள்ை. வசேடிக் ைமைம் - உருேைம்.

3528. புயல் நிற வண்ணன், ஆண்டு, அப்

புண்ணியன் புகன்ற தசால்தல,
'தயரதன் பணி ஈது' என்ை,
சிந்ததயில் தழுவிநின்றான்;
'அயல் இனி முனிவது என்தை?
அரக்கதர வருக்கம் தீர்க்கும்
தசயல் இனிச் தசயல்' என்று எண்ணி,
கண்ணிய சீற்றம் தீர்ந்தான்.
புயல் நிறவண்ணன் - ைரு வமைத்தின் நிைம் வபான்ை நிைத்லத உலடய இராமன்;
அப்புண்ணியன் ஆண்டு புகன்ற தசால்தல -அப் புண்ணியைாகிய சடாயு அப்பபாழுது
பசான்ை பசாற்ைலள; ஈது தயரதன் பணி என்ை - இது தயரத மன்ைனின்
ைட்டலளயாகும் என்று;சிந்ததயில்தழுவி நின்றான் - மைத்தில் (முழுதும்) ஏற்று
நின்ைேைாய்; இனி அயல் முனிவது என்தை - இனிவமல் பிைலரச் சிைத்தைால் யாது
பயன்?;அரக்கதர தம் வருக்கம் தீர்க்கும் - அரக்ைர்ைளின் இைத்லத (முழுதுமாை)
அழிக்கும்; தசயல் இனிச் தசயல் - பசயவை இனிச் பசய்ய வேண்டிய பசயல்; என்று
எண்ணி - என்று மைத்தில் சிந்தித்துப் பார்த்து; கண்ணிய சீற்றம் தீர்ந்தான் - மைத்தில்
வதான்றிய சிைத்லத விட்டான்.
தந்லத பசால் தலை வமற் பைாண்ட இராமன், சடாயுவின் பசாற்ைலளத் தந்லத
பசால்ைாைவே ஏற்று, அரக்ைலர வேவராடு அழித்தவை பசயத்தக்ைது எைத் வதர்ந்து
சீற்ைம் விட்டைன். புயல் - வமைம், பண்பு குறித்ததாைவும் பைாள்ளைாம். அவ்ோைாயின்
வமைம் வபால் இன்ைார் இனியார் என்ைாது அருள் பசய்பேன் இராமன் எைக் பைாள்ை.
ஆண்டு - அப்பபாழுது; பணி - ைட்டலள அல்ைது ஆலண.

வீரச் சடாயுவின் பதய்ே மரணம்

3529. ஆயபின், அமலன் தானும்,

"ஐய! நீ அதமதி" என்ை
வாயிதட தமாழிந்தது அன்றி, மற்று
ஒரு தசயலும் உண்யடா?
யபாயது அவ் அரக்கன் எங்யக? புகல்'
எை புள்ளின் யவந்தன்
ஓய்விைன்; உணர்வும் யதய,
உதரத்திலன்; உயிரும் தீர்ந்தான்.
ஆயபின் - இவ்ோறு சீற்ைம் தீர்ந்த பிைகு; அமலன் தானும் -குற்ை மற்ைேைாகிய
இராமனும்; ஐய - (சடாயுலேப் பார்த்துத்) தந்லதவய;நீ அதமதி என்ை வாயிதட
தமாழிந்தது அன்றி - நீ அலமதியாை இரு என்று (உன்) ோயால் கூறியபடி அல்ைாமல்;
மற்று ஒரு தசயலும் உண்யடா - வேறு நான் பசயத்தக்ை பசயல்ைள் ஏவதனும் உளதா
(இல்லை என்ைபடி); அவ்வரக்கன் யபாயது எங்யக புகல் எை - அந்த அரக்ைைாகிய
இராேணன் பசன்ைது எங்வை (என்று) கூறுை என்று (வைட்ை); புள்ளின் யவந்தன் -
பைலேைளுக்குத் தலைேைாகிய சடாயு;ஓய்விைன் - தளர்ச்சி உலடயேைாய்;
உணர்வும் யதய - அறிதலுணர்வும் குலைய; உதரத்திலன் - (இராமன் வைட்டதற்கு)
விலட ஒன்று கூை மாட்டாதேைாய்; உயிரும் தீர்ந்தான் - உயிரும் விட்டான். 'நீ
கூறியலத ஏற்ைவை என் ைடன், அது தவிர வேறு பணி எைக்கு இல்லை' என்று கூறிய
இராமன், 'இராேணன் யாண்லடயான்' எைவிைவிைான்; சடாயு அதற்கு விலட கூறு
முன்வப உயிர் விட்டைன். ஓய்விைன், உலரத்திைன் - முற்பைச்சங்ைள். 12

3530 சீதம் தகாள் மலருயளானும் யதவரும்

என்பது என்யை?
யவதங்கள் காண்கிலாதம, தவளிநின்யற
மதறயும் வீரன்
பாதங்கள் கண்ணின் பார்த்தான்;
படிவம் தகாள் தநடிய பஞ்ச
பூதங்கள் விளியும் நாளும் யபாக்கு
இலா உலகம் புக்கான்.
சீதம் தகாள் மலருயளானும் - குளிர்ச்சி பபாருந்திய தாமலர மைரில் வதான்றிய
பிரமனும்; யதவரும் என்பது என்யை - பிை வதேர்ைளும் (ைாண அரியேன்) என்பலதச்
பசால்ை வேண்டுேது எற்றுக்கு?; யவதங்கள் காண்கிலாதம - (தைது
பசாரூபைட்சணத்லத பேளியிடுேதற்பைன்வை வதான்றியலேயாைச்
பசால்ைப்படுகின்ை) வேதங்ைளும் ைாண முடியாதேைாய்; தவளிநின்யற மதறயும் -
(அேற்றின்) பேளிப்புைத்திவைவய நின்று மலைகிை (பசாரூபத்லத உலடயேைாகிய);
வீரன் - பபருவீரைாை இராமனுலடய; பாதங்கள் - திருப்பாதங்ைலள;கண்ணின்
பார்த்தான் - (தன்) ைண்ைளால் தரிசித்தேைாகிய (சடாயு); தநடிய படிவம் தகாள் பஞ்ச
பூதங்கள் - பபரிய ேடிேம் பைாண்ட ஐம்பபரும் பூதங்ைள்; விளியும் நாளும் - அழிகிை
முடிவுக் ைாைத்திலும்; யபாக்கு இலா உலகம் - அழிதல் இல்ைாத பரம பதத்லத;
புக்கான் - அலடந்தான்.

பிரமனும் பிை வதேரும் ைாண முடியாத பரம் பபாருள் என்பது என்? வேதங்கிடந்து
தடுமாறும் ேஞ்ச பேளியாை விளங்குகிை பசாரூப ைட்சணம் உலடய இராமைது
திருேடிைலள இறுதியாைத் தரிசித்த புண்ணியத்தால் பஞ்ச பூதங்ைளும் ஒடுங்கும்
ைற்பாந்த ைாைத்திலும் அழிதல் இல்ைாத பரமபதத்லதச் சடாயு பபற்ைைன் என்ை. சீதம்
- குளிர்ச்சி. படிேம் - ேடிேம். விளியும் - அழியும், வபாக்கு - அழிவு, ைாண்கிைாலம -
எதிர்மலைத் பதாழில் பபயர், இைா - ஈறுபைட்ட எதிர்மலைப் பபயபரச்சம். வபாக்கு
இைா உைைம் - அழியாத பரமபதம்.

3531. வீடு அவன் எய்தும் யவதல,

விரிஞ்சயை முதல யமயலார்,
ஆடவர்க்கு அரசயைாடு தம்பியும்,
அழுது யசார,
காடு அமர் மரமும் மாவும் கற்களும்
கதரந்து சாய்ந்த;
யசடரும் பாருயளாரும் கரம் சிரம்
யசர்த்தார் அன்யற.
 அவன் வீடு எய்தும் யவதல - அச் சடாயு பரமபதம் அலடயும்ைாைத்தில்; ஆடவர்க்கு
அரசயைாடு - ஆடேர் திைைைாகிய இராமன்தன்வைாடு; தம்பியும் - தம்பியாகிய
இைக்குேனும்; அழுது யசார -அழுது பமலிய; காடு அமர் மரமும் - ைாட்டில் உள்ள
மரங்ைளும்; மாவும் - மிருைங்ைளும்; கற்களும் - மலைைளும்; கதரந்து சாய்ந்த -
(இராமனின் வசாைம் ைண்ட இரக்ைத்திைால்) ைலரந்து தளர்ந்தை; விரிஞ்சயை முதல
யமயலார் - பிரமன் முதலிய வமலுைைத்தேர்ைளும்; யசடரும் - கீழ் உைைத்திைராகிய
நாைர்ைளும்; பாருயளாரும் - (இலடப்பட்ட) நிை உைைத்தில் உள்ள மக்ைளும்; கரம் சிரம்
யசர்த்தார் - (சடாயுவின் பசயல் ைண்ட மதிப்பிைால்) லைைலளத் தலைவமல் வசர்த்து
ேணங்கிைார்.அன்யற - ஈற்ைலச.

இராமைக்குேர் சடாயுவின் இைப்பிற்கு அழுது தளர, இராமனின் பசாரூபமாை உள்ள

அலைத்தும் ைலரந்து தளர்ந்தை. மூவுைைத் தேரும் சடாயு பரமபத மலடதலைக் ைண்டு
தலை வமல் லை குவித்து ேணங்கிைர். தன்னுயிலரப் புைழுக்கு விற்று இராம
லைங்ைர்யம் பசய்து, திருேடிக் ைாட்சி பபற்று பரமபதமலடந்த சடாயுலே
மூவுைைத்தேரும் தலை வமல் லை குவித்து ேணங்கிைர் என்பதாம். அமர்தல் - வமேல்.
வசடர் - கீழுைைத்தேர்ைளாகிய நாைர்ைள். பாருவளார் - நிைவுைைத்தேர். விரிஞ்சவை -
ஏைாரம் சிைப்புப் பபாருள் குறித்தது.

இராமன் தளர, இலளயேன் வதற்றுதல்

3532. 'அறம்ததல நின்றிலாத அரக்கனின்,

ஆண்தம தீர்ந்யதன்;
துறந்ததைன், தவம் தசய்யகயைா?
துறப்தபயைா உயிதர? தசால்லாய்;
பிறந்ததைன் தபற்று நின்ற
தபற்றியால், தபற்ற தாதத
இறந்தைன்; இருந்துயளன் யான்; என்
தசய்யகன்? இளவல்!' என்றான்.
இளவல் - இலளய தம்பிவய!; அறம் ததல நின்றிலாத அரக்கனின்- அைேழியில்
நிலைத்து நிற்ைல் இல்ைாத அரக்ைைால்; ஆண்தம தீர்ந்யதன் - ஆண்லமலய
இழந்தேைாகிய (யான்); துறந்ததைன் தவம் தசய்யகயைா - முற்றும் துைந்தேைாய்த்
தேம் பசய்வேவைா?;உயிதர துறப்தபயைா - உயிலர விட்டு விடுவேவைா?;
தசால்லாய் -(இரண்டில் தக்ைது எது எை நீ) பசால்ோய்; தபற்று நின்ற தபற்றியால் -
(என்லை மைைாைப்) பபற்று நின்ை தன்லமயால்; தபற்ற தாதத இறந்தைன் -
(என்லைப்) பபற்ை தயரதனும் (ஆரண்யத்தில் பபற்ை தந்லதயாகிய சடாயுவும்) இைந்து
வபாைான்; பிறந்ததைன் யான் இருந்துயளன் - (மைைாைப்) பிைந்தேைாகிய நான்
(இன்னும் உயிர் தாங்கி) இருக்கிவைன்; என் தசய்யகன் - எலதச் பசய்யக் ைடவேன்;
என்றான் - என்று இராமன் கூறிைான்.

அைந்தலை நின்றிைாத அரக்ைனின் ேஞ்சலையால் பழிலயப் பபற்று, பபற்ை

தந்லதயாகிய தயரதலையும், உற்ை தந்லதயாகிய சடாயுலேயும்இழந்து, மைைாகிய
நான் யாது பசய்ேது என்று பதரியாமல் தடுமாறி நிற்கிவைன் என்ைோறு. நின்றிைாத -
எதிர்மலைப் பபயபரச்சம். தீர்ந்வதன், துைந்தபைன் - முற்பைச்சங்ைள்.

3533. என்றலும், இதளய யகா அவ் இராமதை

இதறஞ்சி, 'யாண்டும்,
தவன்றியாய்! விதியின் தன்தம
பழியல விதளந்தது ஒன்யறா?
நின்று இனி நிதைவது என்யை? தநருக்கி
அவ் அரக்கர் தம்தமக்
தகான்றபின் அன்யறா, தவய்ய தகாடுந்
துயர் குளிப்பது?' என்றான்.
என்றலும் - என்று இராமன் கூறிய உடவை; இதளய யகா - இலளயேைாகிய
இைக்குேன்; அவ் இராமதை இதறஞ்சி -அந்த இராமலை ேணங்கி; தவன்றியாய் -
பேற்றிலய உலடயேவை;யாண்டும் - எப்பபாழுதும்; விதியின் தன்தம -
ஊழ்விலையின் தன்லமயால்;பழி அல - பழி தவிர; விதளந்தது ஒன்யறா -
(ஒருேனுக்கு) ேந்த தீலம (ஏதாேது) உண்வடா?; இனி நின்று நிதைவது என்யை -
இனிவமல் நின்று (நீடு) நிலைப்பதற்கு என்ை ைாரணம் உள்ளது; அவ் அரக்கர் தம்தம
தநருக்கி- அந்த அரக்ைர்ைலளப் (வபாரில்) பநருக்கிக்; தகான்ற பின் அன்யறா - பைான்ை
பிைைல்ைோ?; தவய்ய தகாடுந்துயர் குளிப்பது - மிைக் பைாடிய துன்பத்தில் மூழ்ை
வேண்டும்; என்றான் - (என்று இைக்குேன் இராமனிடம்) கூறிைான்.
ஊழ்விலையால் மட்டுவம தீங்கு ேரும். அத்தீங்லை நம்மால் தடுத்தலும் ஒல்ைாது.
எைவே துயரப் பட்டுப் பைனில்லை. பசய்ய வேண்டுேது அரக்ைலர பநருக்கி
அழித்தவை என்ைான் இைக்குேன். இப்பாடலில் அந்தாதி அலமப்லபக் ைாண்ை.

3534. 'எந்தத! நீ இயம்பிற்று என்தை?

எண்தமயன் ஆகி, ஏதைச்
சந்த வார் குைலிைாதளத்
துறந்ததை தணிதியயனும்,
உந்தததய உயிர்தகாண்டாதை
உயிருண்ணும் ஊற்றம் இல்லாச்
சிந்தததய ஆகிநின்று, தசய்வது என்
தசய்தக?" என்றான்.
எந்தத - என் தலைேவை; நீ எண்தமயன் ஆகி - நீ எளிய தன்லமயன் ஆகி; ஏதைச்
சந்தவார் குைலிைாதள - வபலதலம உலடயஅழகிய நீண்ட கூந்தலை உலடய
சீலதலய; துறந்ததை தணிதியயனும் - லைவிட்டுச் (சீற்ைத்) தணிவு பைாள்ோய்
என்ைாலும்; உந்தததய -உைது தந்லதயாகிய சடாயுலே; உயிர் தகாண்டாதை - உயிர்
பைாண்டேைாகிய அரக்ைலை; உயிருண்ணும் ஊற்றம் இல்லா - உயிர் பைால்லும் மை
ேலிலம இல்ைாத; சிந்தததய ஆகி நின்று - மைத்லத உலடயேைாய் நின்று; தசய்வது
தசய்தக என் - பசய்யக்கூடிய பசயல் எது உள்ளது; இயம்பிற்று என்தை - நீ
பசால்லியது என்ை, (அது சரியல்ை);என்றான்- என்று இைக்குேன் கூறிைான்.

சீலதலயக் ைேர்ந்து பசன்ை இராேணலை நீ பைால்ை வேண்டும் அவ்ோைன்றி நீ

மைம் ைைங்கி அேலள முற்றும் துைக்ைக் ைருதிலை எனினும், தந்லதயாகிய
சடாயுலேக் பைான்ை குற்ைத்துக்ைாைோேதுஅேலைக் பைால்ை வேண்டும் என்று
இைக்குேன் இராமனிடம் கூறிைான். எண்லமயன் - எளிய தன்லமயன். ஏலழ -
அறியாலமயாகிய வபதலமப் பண்பு உள்ளேள். சந்தம் - அழகு. ோர் - நீண்ட. ஊற்ைம் -
ேலிலம. நீ இயம்பிற்று என்லை - 'ஆண்லம தீர்ந்வதன், துைந்தபைன், தேம்
பசய்வைவைா? துைப்பபவைா உயிலர? என் பசய்வைன் இளேல்' (3532)என்று மைங்
ைைங்கிக் கூறியலத உட்பைாண்டு உலரத்தது.

இருேரும் சடாயுவுக்கு இறுதிக் ைடன் பசய்தல்

3535. அவ் வழி இளவல் கூற, அறிவனும்

அயர்வு நீங்கி,
'இவ் வழி இதைய எண்ணின்
ஏதைதமப்பாலது' என்ைா,
தவவ் வழி தபாழியும் கண்ணீர்
விலக்கிைன், 'விளிந்த தாதத
தசவ் வழி உரிதம யாவும் திருத்துவம்;
சிறுவ!' என்றான்.
இளவல் - இளேைாகிய இைக்குேன்; அவ்வழி கூற -அவ்ோறு (எடுத்துக்) கூை;
அறிவனும் - முற்றுணர்வுலடயேைாகிய இராமனும்; இவ்வழி - இவ்விடத்தில்;
இதைய எண்ணின் -இத்தன்லமயைோை எண்ணங்ைலள எண்ணுேது; ஏதைதமப்
பாலது என்ைா -அறியாலமயின் பாற்பட்டது என்று எண்ணி; அயர்வு நீங்கி -
மைத்துன்பம் நீக்கி; தவவ்வழி தபாழியும் கண்ணீர் - பைாடுந்துன்பத்திைால் ேழியும்
ைண்ணீலர; விலக்கிைன் - துலடத்தேைாய்; சிறுவ -(இைக்குேலை) தம்பி, (எை
விளித்து); விளிந்த தாதத - இைந்த தந்லதயாகிய சடாயுவுக்கு; தசவ்வழி உரிதமயாவும் -
பசய்ய வேண்டிய (இறுதிக்) ைடலமைலள எல்ைாம்; திருத்துவம் - திருத்தமாை
(முழுலமயுைச்); பசய்வோம்;என்றான்- என்று கூறிைான்.

இளேல் கூறியலதக் வைட்ட இராமன் மைம் வதறி, இவ்ோறு சிந்திப்பது

அறிவில்ைாலமயின் பாற்பட்டது என்று உள்ளத்தில் பைாண்டு,இைக்குேலைப்
பார்த்து, 'இைந்த தந்லதயாகிய சடாயுவுக்கு உரிய ஈமச் சடங்குைலளக் குலைேைச்
பசய்வோம்' என்ைான். உரிலம - ைடன்ைள், சடங்குைள்.

3536. இந்தைம் எதைய என்ை கார்

அகில் ஈட்டத்யதாடும்
சந்தைம் குவித்து, யவண்டும்
 தருப்தபயும் திருத்தி, பூவும்
சிந்திைன்; மணலின் யவதி
தீது அற இயற்றி, ததண் நீர்
தந்தைன்; தாதத தன்தைத் தடக்
தகயான் எடுத்துச் சார்வான்,
எதைய - எத்தன்லம உலடய; இந்தைம் என்ை - விைகுைள் என்று ைண்டேர்
வியக்கும் படி; கார் அகில் ஈட்டத் யதாடும் - ைரிய அகில் ைட்லடைளின் பதாகுதியுடன்;
சந்தைம் குவித்து - சந்தைக் ைட்லடைலளயும் வசர்த்துக் குவித்து; யவண்டும் தருப்தபயும்
திருத்தி - வதலேயாை தருப்லபப் புற்ைலளயும் திருத்தமாை அலமத்து; பூவும் சிந்திைன்
- பூக்ைலளயும் பைாண்டு ேந்து (சடாயுவின் மீது) தூவிைான்;மணலின் யவதி தீது அற
இயற்றி - (வேத முலைப்படி) மணலிைால் வமலடலயக் குற்ைம் இல்ைாமல் அலமத்து;
ததண் நீர் தந்தைன் - பதளிந்த நீரிலையும் பைாண்டு ேந்து வசர்த்து; தாதத தன்தை -
(தன்) தந்லதயாகிய சடாயு தன்லை; தடக்தகயான் எடுத்து - பபரிய லைைளால் எடுத்துக்
பைாண்டு; சார்வான் - இறுதிச் சடங்கு பசய்யப்படுதற்கு உரிய மணல் வேதிலைக்குச்
பசன்று வசர்ந்தான்.
இறுதிச் சடங்கு பசய்தற்குரிய விைகு, தருப்லப, பூ, தண்ணீர் ஆகியேற்லைச் வசர்த்து
லேத்து, அதற்ைாை மணல் வமலட அலமத்தலதயும் இப்பாடல் விளக்குகிைது.
இத்தைம் - விைகு, ைார் - ைரிய; மணலின் வேதி - மணல் வமலட,

3537. ஏந்திைன் இரு தகதன்ைால்;

ஏற்றிைன் ஈமம்தன்யமல்;
சாந்ததாடு மலரும் நீரும் தசாரிந்தைன்;
ததலயின் சாரல்
காந்து எரி கஞல மூட்டி, கடன்
முதற கடவாவண்ணம்
யநர்ந்தைன்-நிரம்பும் நல் நூல் மந்திர
தநறியின் வல்லான்.
நிரம்பும் நல்நூல் மந்திர தநறியின் வல்லான் - நிலைந்த நல்ை நூல்ைளாகிய
சாத்திரங்ைளின் முலையில் ேல்ைேைாகிய இராமன்;நீரும் சாந்ததாடு மலரும்
தசாரிந்தைன் - நீலரயும் சந்தைத்லதயும் மைலரயும்(உரிய முலைப்படி) பயன்படுத்திச்
(சடாயுவின் உடலுக்கு இட்டு);இருதக தன்ைால் ஏந்திைன் - அவ்வுடலைத் தன்
இரண்டு லைைளாலும் எடுத்து; ஈமம் தன்யமல் ஏற்றிைன் - (விைகுைள் அடுக்ைப்பட்ட)
ஈம மணல் வமலடயின் வமல் ஏற்றி; ததலயின் சாரல் காந்து எரி கஞல மூட்டி - தலைப்
பக்ைத்தில் எரிகிை பநருப்லபப் பற்ை லேத்து; கடன் முதற கடவா வண்ணம் - பசய்ய
வேண்டிய ைடலமைலள முலை தேைாதோறு; யநர்ந்தைன் - பசய்தான்.

சடாயுவின் உடலுக்கு, நீரும், சந்தைமும், மைரும் இட்டு அைங்ைரித்து, இரு லையில்

ஏந்தி, ஈம மணல் வமலடயில் ஏற்றித் தலைப் பக்ைத்தில் எரிகிை பநருப்லபப் பற்ை
லேத்து, பசய்ய வேண்டியேற்லை முலை தேைாது இராமன் பசய்தைன் என்ை. சாரல் -
பக்ைம், ைஞலுதல் - பநருங்குதல்.

3538. தளிர்த்தை கிளர்ந்த யமனித்

தாமதரக் தகழுமு தசம்பூத்
துளித்தை அதைய என்ைத் துள்ளி
யசார் தவள்ளக் கண்ணன்
குளித்தைன், தகாண்டல், ஆற்று;
குளித்தபின், தகாண்ட நல் நீர்
அளித்தைன்-அரக்கர்ச் தசற்ற
சீற்றத்தான்-அவலம் தீர்ந்தான்.
அரக்கர்ச் தசற்ற சீற்றத்தான் - அரக்ைர்ைலள அழிக்ை வேண்டும் என்ை சிைத்திைால்;
அவலம் தீர்ந்தான் - (சீலதலயப் பிரிந்த) துன்பத்லத நீக்கியேைாகிய இராமன்;
தளிர்த்தை கிளர்ந்த யமனி - தளிரின் நிைத்தன்லம உலடய பசழிப்பபாடு கூடிய (தன்)
உடலில்; தாமதரக்தகழுமு தசம்பூ - தாமலரயின் பசழிந்த சிேந்த மைர்; துளித்தை
அதைய என்ை - (வதன்) துளிைலளத் துளிர்த்தலத ஒத்தது என்னுமாறு;துள்ளி யசார்
தவள்ளக் கண்ணன் - துளியாை ேடிகிை ைண்ணீர்ப் பபருக்கு உலடயேைாய்;
தகாண்டல் ஆற்றுக் குளித்தைன் - வமைம் ஆற்றில் படிேலதப் வபாை (ஆற்றில்)
குளித்தான்; குளித்த பின் - குளித்து முடித்த பிைகு; தகாண்ட நல் நீர் அளித்தைன் - (தன்
லையில் பைாண்ட) நல்ை நீலர நீர்க்ைடைாைக் பைாடுத்தான்.
இராமன் ைண்ைளுக்குத் தாமலர மைரும் அேன் ைண்ைளில் இருந்து ேழியும்
ைண்ணீருக்கு அம்மைரில் இருந்து பேளிப்படும் வதனும் உேலமைளாயிை. இராமன்
ஆற்றில் மூழ்கிக் குளித்தது, ஆற்றில் வமைம் படிந்தது வபான்ைது என்ைோறு.
பைாண்டல் - வமைம் வபான்ை இராமன், துள்ளி - விரித்தல் விைாரம்.

3539. மீட்டு இனி உதரப்பது என்யை?

விரிஞ்சயை முதல யமல், கீழ்
காட்டிய உயிர்கள் எல்லாம்
அருந்திை; களித்த யபாலாம்;
பூட்டிய தககளால், அப்புள்ளினுக்கு
அரதச, 'தகாள்க' என்று,
ஊட்டிய நல் நீர் ஐயன் உண்ட
நீர் ஒத்தது அன்யற!
விரிஞ்சயை முதல - பிரமலை முதைாைக் பைாண்ட; யமல் கீழ் காட்டிய உயிர்கள்
எல்லாம் - உயர்ந்தலே தாழ்ந்தலே என்று எடுத்துக் ைாட்டப் பட்ட
உயிரிைங்ைபளல்ைாம்; அருந்திை களித்த யபாலாம் - (இராமன் சடாயுவுக்குக் பைாடுத்த
நீர்க்ைடலை) அருந்திைலேயாய்மகிழ்ந்தலே வபாைாயிை; அப்புள்ளினுக்கு அரதச -
அந்தப் பைலேைளுக்கு அரசைாகிய சடாயுலே; 'தகாள்க' என்று - '(நீ) ஏற்றுக் பைாள்ை'
என்று கூறி; பூட்டிய தககளால் - (தன்) இலணத்த லைைளால்; ஊட்டிய நல்நீர் - உண்பித்த
(நீர்க்ைடனுக்கு உரிய) நல்ை நீர்; ஐயன்உண்ட நீர் ஒத்தது - (அலைத்துயிர்க்கும்)
தலைேன் ஆகிய திருமால் (தாவை) உட்பைாண்ட நீலரப் வபான்ைதாயிற்று; மீட்டு இனி
உதரப்பது என்யை? - வேறு கூை என்ை உள்ளது. (என்ைோறு).
சடாயுவுக்கு இராமன் நீர்க்ைடன் பசய்தவபாது சடாயுவின் உயிரன்றி அலைத்து
உயிர்ைளும் அதலை உண்டு மகிழ்ந்தை. இது திருமாவை நீருண்டது வபான்ைது என்ைார்.
பசாரூபி உண்டது பசாரூபங்ைள் உண்டை வபால் ஆைது என்ைோறு. விரிஞ்சன் -
பிரமன், பூட்டிய லைைள் - வசர லேத்த லைைள், நல்நீர் - ஐயவை ஊட்டியதால் நல்நீர்
எைப்பட்டது. ைாட்டிய - பபயபரச்சம், அருந்திை - முற்பைச்சம், அன்று, ஏ - அலசைள்
ஏைாரம் வதற்ைம்; அன்வை வதற்வைைாரமாைக் பைாண்டும் பபாருள் பைாள்ளைாம்.

3540. பல் வதகத் துதறயும், யவதப் பலிக்

கடன் பலவும், முற்றி,
தவல் வதகக் குமரன் நின்ற
யவதலயின், யவதல சார்ந்தான்-
ததால் வதகக் குலத்தின் வந்தான்
துன்பத்தால், புைலும் யதாய்ந்து,
தசல் வதகக்கு உரிய எல்லாம்
தசய்குவான் என்ை, தவய்யயான்.
தவல் வதகக் குமரன் - பேற்றி பபறும் ேலையறிந்த சக்ைரேர்த்தித் திருமைைாகிய
இராமன்; பல்வதகத் துதறயும் - நீத்தார்க்குரிய பைேலைச் சடங்குைலளயும்; யவதப்
பலிக் கடன் பலவும் - வேத விதிப்படி பசய்ய வேண்டிய பிண்டபலி முதலிய
ைடலமைள் பைேற்லையும்; முற்றி நின்ற யவதலயின் - முடித்து நின்ை பபாழுதில்;
தவய்யயான் - பேப்பம் மிக்ை ைதிர்ைலள உலடய ைதிரேன்; ததால்வதகக் குலத்தின்
வந்தான் - பதான்று பதாட்டு ேரும் சூரிய குைத்தில் வதான்றிய (இராமைது);
துன்பத்தால் - (சடாயுலே இழந்த) துன்பத்துக்ைாை; புைலும் யதாய்ந்து - (தான்) நீரில்
ஆடி; தசல் வதகக்கு உரிய எல்லாம் தசய்குவான் என்ை- (சடாயு) பசல்லும்ைதிக்குத்
வதலேயாை (சடங்குைலள) எல்ைாம் பசய்பேன் வபாை;யவதல சார்ந்தான் - ைடலில்
(பசன்று) மலைந்தான். இராமன் நீத்தார் ைடன்ைலள முலையாைச் பசய்து முடித்த
வேலளயில், ைதிரேன் அேைது துன்பத்லதக் ைண்டு பபாறுக்ைாது தானும் புைைாடிச்
சடங்கு பசய்பேன் வபால் ைடலில் பசன்று மலைந்தான் என்பதாம். பதால்ேலைக்
குைத்தின் ேந்தான் என்பது சடாயுலேக் குறிக்கும் என்பாருமுளர்.
அவயாமுகிப் படைம்

அவயாமுகி என்ை அரக்கியின் பசயல்ைலள விளக்குேது, அவயாமுகிப் படைம்

ஆகும். இது அவயாமுகிலயப் பற்றிக் கூைப்பட்ட படைம் எை விரிந்து நிற்கும்.
அவயாமுகி என்ை பசால் இரும்பிைால் ஆகியது வபான்ை முைம் உலடயேள் என்று
பபாருள் தரும். இைக்குேன்பால் ைாதல் பைாண்ட அவயாமுகியின் பசயல்ைள்
இப்படைத்தில் விளக்ைப்பட்டுள்ளை. இராமன் வமல் ைாதல் பைாண்டு இைக்குேைால்
உறுப்பிழந்த சூர்ப்பணலையின் பாவிைம் சார் முதல் ைலதக்கு ஒத்த இலணக் ைலதயாை
இது விளங்குகிைது. அவயாமுகி ஒரு நிைழ்ச்சிப் பாத்திரமாோள். ைலதயில் இராமனும்
இைக்குேனும் பிரியும் சிறு பிரிவுக்கு இேள் ேழி ேகுக்கிைாள். அப்பிரிவின் அேை
உணர்வும், பாசப் பிலணப்பும் இப்பகுதியில் ைம்பரால் சிைப்பாை
விளக்ைப்பட்டுள்ளலம அறியற்பாைது.

சடாயுவுக்கு உரிய நீர்க் ைடன் பசய்த பின் இராமன் இைக்குேனுடன் சீலதலயத்

வதடிக் பைாண்டு பசல்லுகிைான். பசல்லும் ேழியில் நீர் வேட்லை பைாண்ட இராமன்,
இைக்குேலை நீர் பைாண்டு ேருமாறு வேண்டுகிைான். இைக்குேன் நீர் பைாண்டு ேரச்
பசன்ை ேழியில் அவயாமுகி இைக்குேன் மீது ைாதல் பைாண்டு, தன் வமாைலை
என்னும் மந்திர ேலிலமயால்அேலை மயக்கி ேலிய எடுத்துச் பசன்ைாள். வமாை
மந்திர ேலிலம அேள் தழுவி எடுத்த உடவை நீங்கிவிட்டது. இைக்குேன் அேளது
உறுப்புக்ைலளத் துணித்து மீண்டும் இராமனிடம் ேந்த பசய்தி இப்பகுதியில்
கூைப்பட்டுள்ளது.
இப்படை நிைழ்ச்சிைள் - முழுேதும் இரண்டு இரவு மற்றும் ஒரு பைல் வநர
நிைழ்ச்சியாகும். இரவின் - ைாரிருளில் சீலதலயப் பிரிந்து ேருந்தும் இராமைது
அேைத்லதக் ைவிஞர் பநஞ்சுருை விேரித்துள்ளார். துலணவிக்ைாை மட்டுமன்றித்
துலணயாை ேந்த இைக்குேனுக்குக் கூைவும் யுத்த ைாண்ட நாைபாசப் படைத்தில்
இராமன் ேருந்துதலும் (8221 - 8227) மீண்டும் பிரமாத்திரப் படைத்தில் ேருந்துதலும்
(8637 - 8660) இங்குக் குறிக்ைத்தக்ை குறிப்பு. இவ் ேேைப் புைம்பல்ைளுக்கு
முன்வைாடியாை இப்படைத்தில் (3603 - 3617) இராமனின் துயர் புைப்படுத்தும் அேைப்
பாடல்ைள் அலமந்துள்ளை. மானிடச் சட்லடயில் ேந்த இலைேன் மானுட
உணர்ச்சிைலள பேளிக் ைாட்டும் மனிதைாை இங்குக் ைாட்சி தருகிைான்.

இராமைக்குேர் மலையில் தங்குதல்

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

3541. அந்தி வந்து அணுகும்யவதல,

அவ் வழி, அவரும் நீங்கி,
சிந்துரச் தசந் தீக் காட்டு ஓர்
தம வதரச் யசக்தக தகாண்டார்;
இந்திரற்கு அடங்கல்தசல்லா
இராக்கதர் எழுந்தததன்ை,
தவந் துயர்க்கு ஊற்றம் ஆய விரி
இருள் வீங்கிற்று அன்யற.
அந்தி வந்து அணுகும் யவதல - அந்தி மாலைப் பபாழுது ேந்து வசரும் வேலளயில்;
அவரும் - அந்த இராமைக்குேர்ைள்; அவ்வழி நீங்கி- அந்த இடத்லத விட்டுப்
புைப்பட்டு; தசந்தீ சிந்துரக் காட்டு -சிேந்த தீயிலைப் வபாை சிந்துரப் பபாடிைள்
(ைாட்சி) ைாட்டுகிை; ஓர் தம வதரச் யசக்தக தகாண்டார் - ஒரு பபரிய மலைலயத்
(தாங்ைள்) தங்குமிடமாைக் பைாண்டார்ைள்; தவந்துயர்க்கு ஊற்றம் ஆய -
பபருந்துன்பத்துக்கு ேலிய இடமாை; விரி இருள் - (எங்கும்) பரவிய இருள்; இந்திரற்கு
அடங்கல் தசல்லா இராக்கதர் எழுந்தததன்ை - இந்திரனுக்கு அடங்ைாத அரக்ைர்ைள்
ஒன்ைாை ேந்து வதான்றியது வபாை; வீங்கிற்று -எழுந்து பரவியது.

சடாயுவின் இறுதிக் ைடன் முடித்த இராமைக்குேர் ஒரு மலையில் தங்கிைர்.

அப்வபாது இந்திரனுக்கு அடங்ைாத அரக்ைர் எங்கும் வதான்றியலதப் வபாை ைாரிருள்
எழுந்து எங்கும் பரவியது. பேந்துயர்க்கு ஊற்ைம் ஆய விரி இருள் - சீலதலயப் பிரிந்த
இராமனுக்குப் பபரும் வேதலைலயத் தருேதாலும், இைக்குேலைச் சிறுபபாழுது
பிரிந்து இராமன் ேருந்தக் ைாரணமாை இருப்பதாலும் இவ்ோறு கூைப்பட்டது.
இப்படைத்தில் "விரி இருள் வீங்கிற்று" ைம்ப. (3541) என்ை பதாடக்ைமும், "துன்னிய
பசங்ைதிர்ச் பசல்ேன் வதான்றிைான், (3641) புைம்புறு விடியலில் ைடிது வபாயிைார்.
(3642) என்ை முடிவும் அலமந்திருப்பதால் இப்படை நிைழ்ச்சிைள் எல்ைாம் இரு இரவு
ஒரு பைல் நிைழ்ச்சிைவள என்பலதஅறியைாம். அந்தி என்ை சிறு பபாழுது
பதாடக்ைமாைவும் விடியல் என்ை சிறுபபாழுது முடிோைவும். அலமதலின் சிைப்லப
எண்ணுை. அந்தி - பைல் பபாழுதின் பிற்கூறு, லம - பபரிய வசக்லை - படுக்லை,
வீங்குதல் - மிக்குத் வதான்றுதல். பசல்ைா - ஈறு பைட்ட எதிர் மலைப் பபயபரச்சம்,
பேந்துயர் - பண்புத்பதாலை, விரிஇருள் - விலைத்பதாலை. அன்வை - ஈற்ைலச.

உைக்ைம் இன்றித் துயரால் நலிதல்

3542. யதன் உக அருவி சிந்தி,

ததருமரல் உறுவ யபால,
காைமும், மதலயும், எல்லாம் கண்ணின்
நீர் உகுக்கும் கங்குல்,
மாைமும் சிைமும் தாதத மரணமும்,
தமந்தர் சிந்தத,
ஞாைமும் துயரும் தம்முள் மதலந்ததை,
நலிந்த அன்யற.
காைமும் மதலயும் எல்லாம் - ைாடுைளும் மலைைளும் ஆகிய எல்ைாமும்; ததருமரல்
உறுவ யபால - (இராமைக்குேர் துன்பத்துக்கு) மைச்சுழற்சி அலடபலேவபாை; யதன்
உக அருவி சிந்தி -வதனிலையும் அருவி நீரிலையும் ஒழுை விடுேதால்; கண்ணின் நீர்
உகுக்கும் -(அலே) ைண்ணீர் பேளிப்படுேது வபால் பேளிப்படும்; கங்குல் - அன்று
இரவிவை; மாைமும் - (சீலதலய இராேணன் ைேர்ந்து பசன்ைதால் ஏற்பட்ட)
அேமாைமும்; சிைமும் - அந்த (இராேணன் மீது வதான்றிய) சிைமும்; தாதத
மரணமும் - தந்லதயாகிய சடாயுவின் மரணத்தால் (ஏற்பட்ட மைத் துயரமும்);
ஞாைமும் - நல்ைறிவும்; துயரமும் - துன்பமும்; தம்முள் மதலந்ததை - தங்ைளுக்குள்
(முரண்பட்டுப்) வபாரிட்டது வபாை;தமந்தர் சிந்தத - ேலிலமயுலடய
இராமைக்குேர்ைளுலடய மைத்தில்;நலிந்த - தாக்கி ேருத்திை.

ைாடும் மலையும் இராமைக்குேர் துன்பத்துக்கு ேருந்துபலே வபால் வதலையும்

அருவி நீலரயும் பசாரிந்தை. அேர்ைளுலடய மைத்தில்அேமாைமும், சிைமும்,
துயரமும் வமாதியது. நல்ைறிவும் துன்பமும் தம்முள் மாறுபட்டுப் வபார் புரிேலதப்
வபால் அேர்ைலள ேருத்திை. பதருமரல் - மைச் சுழற்சி, "அைமரல் பதருமரல்
ஆயிரண்டும் சுழற்சி" என்பர் பதால்ைாப்பியைார் (பதால் பசால் உரி 13) ைங்குல் - இரவு,
மாைம் - அேமாைம், ஞாைம் - தூய அறிவு, அன்று, ஏ - அலசைள்

3543. தமய் உற உணர்வு தசல்லா

அறிவிதை விதையின் ஊக்கும்
தபாய் உறு பிறவியபால, யபாக்க
அரும் தபாங்கு கங்குல்,
தநய் உறு தநருப்பின் வீங்கி
நிமிர்தர, உயிர்ப்பு நீள,
தகயறவு உறுகின்றாரால்; காணல்
ஆம் கதரயிற்று அன்யற.
தமய் உற உணர்வு தசல்லா - தத்துே ஞாைத்தின் ைண் உணர்வு பபாருந்தியலமயாத;
அறிவிதை - அறிலே; விதையின் ஊக்கும் - தீவிலையின் ைண் பசலுத்துகிை; தபாய்
உறு பிறவியபால -பபாய்லமத் தன்லம மிக்ை பிைப்புப் வபாை; யபாக்க அரும் தபாங்கு
கங்குல் -நீக்ை முடியாது பமன் வமல் ேளருகிை (அந்த) இராக்ைாைத்தின் ைண்;உயிர்ப்பு -
பபருமூச்சு; தநய் உறு தநருப்பின் வீங்கி நிமிர்தர - பநய் பசாரியப்பபற்ை பநருப்லபப்
வபாை மிை ஓங்கி நிற்ை; நீள தக அறவு உறுகின்றார் - நீண்ட பசயைறுதலை
அலடகின்ைார்ைள்; காணல் ஆம் கதரயிற்று அன்யற - (அந்நிலை நம்மால்)
ைாணத்தகுந்த எல்லையுலடயது அன்று.

தத்துேஞாைமுலடயேரன்றிப் பிைரால் நீக்ை முடியாத பிைவி வபாை, மை உறுதி

இல்ைாலமயால் இராமைக்குேரின் துன்பம் நீக்ை முடியாது உள்ளது என்ைோறு.
பிைவிலய இருளாைக் கூறும் ைவி மரலப எண்ணுை. ைாணல் ஆம் ைலரயிற்று என்பலத
இரவுக்கு இலணத்துத் துன்பத்தால்ேருந்தும் இராமைக்குேருக்கு அவ்விரவு
எல்லையில்ைாது நீண்டபதைவும் பைாள்ளைாம். பமய் - தத்துே ஞாைம் ஊக்கும் -
உந்திச் பசலுத்தும்.உயிர்ப்பு - பபருமூச்சு லை அைவு - பசயைற்று இருத்தல், ைலர -
எல்லை. உறு பிைவி - விலைத்பதாலை, ஆல், ஏ - அலசைள்.

3544. யாம் அது ததரிதல் யதற்றாம்; இன்

நதகச் சைகி என்னும்
காமரு திருதவ நீத்யதா?
 முகமதி காண்கிலாயதா?
யத மரு ததரியல் வீரன் கண்
எைத் ததரிந்த தசய்ய
தாமதர, கங்குற் யபாதும், குவிந்திலாத்
தன்தம என்யைா?
யதமரு ததரியல் வீரன் - வதன் பபாருந்திய மைர் மாலைலய அணிந்த வீரைாகிய
இராமன்; கண் எைத் ததரிந்த - ைண் என்று (சிைப்பாைச்) பசால்ைப்பட்ட; தசய்ய
தாமதர - சிேந்த தாமலர மைர்ைள்; கங்குற் யபாதும் - இரவுக் ைாைத்திலும்; குவிந்திலாத்
தன்தம -குவிதல் இல்ைாதிருந்த தன்லம; இன் நதகச் சைகி எைனும் - இனிய
புன்முறுேலை உலடய சாைகி என்னும்; காமரு திருதவ நீத்யதா -விரும்பத் தகுந்த
திருமைலள இழந்ததாைா?; முகமதி காண்கிலாயதா - (அேளது) முைமாகிய சந்திரலைக்
ைாணாததாைா?; என்யைா -என்ை ைாரணம் என்று; அது யாம் ததரிதல் யதற்றாம் - அலத
நம்மால் பதளிோை அறியக் கூடவில்லை.

சீலதலயப் பிரிந்ததைாலும் அேளது முைமதி ைாணாததாலும் இராமைது

பசந்தாமலரக் ைண்ைள் உைங்ைாதது வபால் இரவுக் ைாைத்தில் கூடத் தாமலர மைர்ைள்
குவியவில்லை என்ைோறு. பசந்தாமலர மைரிலும் இராமபிராைது தாமலரத்
திருக்ைண்ைளிலும் உலைந்த பிராட்டியின் பிரிவு அேற்லை உைங்ைாமலும்,
குவியாமலும் பசய்தை என்ை. ைாமரு - விரும்பத்தக்ை, பதரியல் - மாலை, வதற்ைாம் -
தன்லமப் பன்லம விலைமுற்று. முைமதி - உருேைம், ஓைாரங்ைள் ஐயப் பபாருள்
குறித்து ேந்தை. உம்லம - சிைப்புப் பபாருளது.

3545. தபண் இயல் தீபம்

அன்ை யபர் எழிலாட்டிமாட்டு
நண்ணிய பிரிவு தசய்த நதவயிைார்
நதவயில் உள்ளத்து,
எண்ணியது அறிதல் யதற்றாம்;
இதமத்தில, இராமன் என்னும்
புண்ணியன் கண்ணும், வன் யதாள் தம்பி
கண் யபான்ற அன்யற.
தபண் இயல் தீபம் அன்ை - பபண்ைளில் விளக்லை ஒத்த; யபர்எழிலாட்டி மாட்டு -
வபரழகு உலடய சீலதயின் ைாரணமாை (ஏற்பட்ட);நண்ணிய பிரிவு தசய்த -
பபாருந்திய பிரிவு தைக்குச் பசய்த; நதவயிைார் - பபருேருத்தத்திலையுலடய
(இராமைார்);நதவயில் உள்ளத்து - (தன்) குற்ைமற்ை உள்ளத்தில்; எண்ணியது அறிதல்
யதற்றாம்- நிலைத்தது (எது என்பலத) யாம் அறியக் கூடவில்லை; இராமன் என்னும்
புண்ணியன் கண்ணும் - இராமன் (என்னும் பபயர் பைாண்ட அந்த) நல்விலைலய
உலடயேனுலடய ைண்ைளும்; இதமத்தில -மூடி உைங்ைாதைோய்; வன்யதாள் தம்பி
கண் யபான்ற அன்யற -ேலிலம உலடய வதாள்ைலள உலடய (அேன்) தம்பியாகிய
இைக்குேனின் ைண்ைலளவய ஒத்து விளங்கிை.
 பதிைான்கு ஆண்டுைள் நயைம் இலமக்ைாது ைாத்த இைக்குேன் ைண்ைலளப் வபாை
இராமைது ைண்ைளும், மாைம், சிைம், துயரம், ஆகிய உணர்ச்சிைளால்
அலைக்ைழிக்ைப்பட்டு உைங்ைாோயிை என்ைோறு. பபண் இயல் தீபம் அன்ை வபர்
எழிைாட்டி - தன்லையும் பிை சுற்றுப் புைப் பபாருள்ைலளயும் விளக்கிக் ைாட்டும்
விளக்கிலைப் வபால், சீலத தன் பிைந்த குைம், புகுந்த குைம், பபண் குைம்
ஆகியேற்றின் பபருஞ் சிைப்லப விளங்ை லேப்பேளாதைால் "தீபம் அன்ை" என்ைார்.
இதலைச் சுந்தர ைாண்டத்தில் ேரும்.

"உன் தபருந்யதவி என்னும் உரிதமக்கும், உன்தைப் தபற்ற மன் தபரு மருகி என்னும்
வாய்தமக்கும், மிதிதல மன்ைன் தன் தபருந் தைதய என்னும் ததகதமக்கும், ததலதம
சான்றாள்- என்தபருந் ததய்வம் ஐயா! இன்ைமும் யகட்டி என்பான் (6032)

உன் குலம் உள்ளது ஆக்கி, உயர் புகழ்க்கு ஒருத்தி ஆய தன் குலம் தன்ைது ஆக்கி," (6034)

என்ை பாடல்ைவளாடு ஒப்பிட்டு நயம் ைாணைாம். அன்று ஏ - ஈற்ைலசைள்

3546. 'வண்டு உளர் யகாததச் சீதத

வாள் முகம் தபாலிய வானில்
கண்டதைன்' என்று, வீரற்கு,
ஆண்டு ஒரு காதல் காட்ட,
தண் தமிழ்த் ததன்றல் என்னும்
யகாள் அராத் தவழும் சாரல்,
விண்தலம் விளக்கும் தசவ்வி தவண்
மதி விரிந்தது அன்யற.
'வண்டு உளர் யகாததச் சீதத - ேண்டுைள் பமாய்த்து ஒலிக்கிை மாலைலய அணிந்த
சீலதயிைது; வாள்முகம் - ஒளியுலடய முைத்லத; வானில் தபாலியக் கண்டதைன்
என்று - ஆைாயத்தில் அழகு விளங்ைக் ைண்வடன் என்று; வீரற்கு - வீரைாகிய
இராமனுக்கு; ஆண்டு ஒரு காதல் காட்ட - அவ்விடத்து ஓர் ஆலசலய உண்டாக்கிக்
ைாட்டுமாறு;தண் தமிழ்த் ததன்றல் என்னும் - குளிர்ந்த இனிலமயாை பதன்ைல் ைாற்று
என்றுகூைப்படுகிை; யகாள் அராத்தவழும் சாரல் - குறிதேைாமல் பைாள்ளும் தன்லம
உள்ள பாம்பு ஊர்கிை பக்ை மலையில்; விண்தலம் விளக்கும் - ஆைாயத்தின் இடத்லதத்
தன் (ஒளியால்) விளங்ைச் பசய்யக்கூடிய;தசவ்வி- அழகுலடய; தவண் மதி விரிந்தது -
பேண்லமயாை நிைவு ைதிர் வீசிப் பரவியது.

சீலதலயக் ைாணாது ேருந்திய இராமன் அேளது திருமுைம் ைண்வடன் என்று ஆலச

பைாள்ளுமாறு சந்திரன் உதித்தான் என்ைார். பிரிவின் ைண் பபரும் பிலழ தருேது
பதன்ைல் ஆைலின் அதலைக் வைாளரோை உருேகித்தார். தண் தமிழ்த் பதன்ைல் -
குளிர்ந்த இனிலம உலடய பதன்ைல், தமிழ் வபால் இனிய பதன்ைல், தமிழ் நாட்டு
இனிய பதன்ைல் என்று பைோறு பபாருள் தரும். தமிழ் - இனிலம என்னும்
பபாருளும் தரும், தண் தமிழ்த் பதன்ைல் - ைம்பரின் பமாழிப் பற்லைத் பதளிவுைக்
ைாட்டும் சான்ைாகும். அைத்தியப் படைத்தில்
"தைற் புதர சுடர்க் கடவுள் தந்த தமிழ்", 3, 3, 41" "என்றும் உள ததன் தமிழ் இயம்பி
இதச தகாண்டான்" (2671)

என்று ேந்துள்ள ேரிைள் ைம்பர் பபருமானின் தமிழ்ப் பற்லை விளக்குேைோகும்

என்பலதயும் எண்ணுை. உளர்தல் - ஒலித்தல், ோள் - ஒளி, சாரல் - பக்ை மலை. வைாள் -
முதல் நிலை நீண்ட பதாழிற் பபயர், அன்வை - ஈற்ைலச.

3547. களியுதட அைங்கக் கள்வன்

கரந்து உதற கங்குற்காலம்
தவளிபடுத்து, உலகம் எங்கும்
விளங்கிய நிலவின் தவள்ளம் -
நளி இருள் பிைம்பு என்று, ஈண்டு,
நஞ்தசாடு கலந்த நாகத்
துதள எயிற்று ஊறல் உற்றதாம்
எை - சுட்டது அன்யற.
களியுதட அைங்கக் கள்வன் - மைச் பசருக்குலடய உருவிலியாகிய மன்மதக்
ைள்ளன்; கரந்துதற கங்குற் காலம் -மலைந்து ோழுகிை இரவுக்ைாைத்தில்; உலகம்
எங்கும் - உைைம் முழுேதிலும்; தவளிபடுத்து விளங்கிய - பேளிப்பட்டு விளங்கிய;
நிலவின் தவள்ளம் - நிைவிைது மிக்ை ஒளி; நளி இருள் பிைம்பு என்று - பசறிந்த
இருள்கூட்டம் என்னும்படி; ஈண்டு நஞ்தசாடு கலந்த நாக - மிகுந்து பநருங்கிய நஞ்சு
வசர்ந்த நாைப் பாம்பிைது; துதள எயிற்று ஊறல் - உள் துலள உலடய பல்லில் ஊறுகிை
நஞ்சு; ஊற்றதாம் எைச் சுட்டது -பபாருந்தியது என்னும்படி, (இராமலை) மிகுதியும்
ேருத்தியது.
மன்மதன் பசருக்குடன் மலைந்து ோழுகிை இரவுக் ைாைத்தில் வதான்றிய நிைவு ஒளி
இராமலை நாைத் துலள எயிற்றில் இருந்து பேளிப்பட்ட நஞ்சு வபால் சுட்டது
என்பதாம். இருட்பிழம்பு - நஞ்சுள்ளநாைம், துலள எயிறு - பிலை நிைவு, நிைவு ஒளி -
நஞ்சு என்ை. ைளியுலட அைங்ைன் - பிரிந்தேலரத் துன்பப்படுத்தி அேர் தம்
ேருத்தத்தில் இன்பம் ைாண்பேன்; ைாம மயக்ைத்லதப் பிைக்ைச் பசய்யும் வபாலத
உலடயேர் எைலுமாம். அைங்ைன் - உருேம் அற்ைேன் (மன்மதன்) அங்ை நாட்டில்
உள்ள ைாமன் ஆச்சிரமச் சிைப்லப இராமனுக்கு உலரத்த விசுோமித்திரர்.

"திங்கள் யமவும் சதடத் யதவன் யமல், மாரயவள்

இங்கு நின்று எய்யவும், எரிதரும் நுதல் விழிப்
தபாங்கு யகாபம் சுட, பூதள வீ அன்ை தன்
அங்கம் தவந்து அன்று ததாட்டு அைங்கயை ஆயிைான்)339)
வாரணத்து உரிதவயான் மதைதைச் சிைவு நாள்,
ஈரம் அற்று அங்கம் இங்கு உகுதலால், இவண் எலாம்
ஆரணத்து உதறயுளாய்; அங்க நாடு; இதுவும் அக்
காரணக் குறியுதடக் காமன் ஆச்சிரமயம )340)
என்று மன்மதன் அைங்ைன் ஆைலதக் கூறுோர். நளி - பசறிவு, துலள எயிறு - துலள
பபாருந்திய நச்சுப் பல், நளி இருள் - உரிச்பசால் பதாடர், இருட்பிழம்பு -
இருபபயபராட்டுப் பண்புத்பதாலை. ஊைல் -பதாழிைாகுபபயர். அன்வை - ஈற்ைலச.

3548. இடம்படு மாைத் துன்பம், இருள்தர,

எண்ணின் தீர்ந்தான்
விடம் பரந்ததையது ஆய தவண்
நிலா தவதுப்ப, வீரன்,
படம் பரந்ததைய அல்குல், பால்
பரந்ததைய இன் தசால்,
தடம் தபருங் கண்ணிைாள்தன்
தனிதமதய நிதையலுற்றான்.
வீரன் - வீரைாகிய இராமன்; விடம் பரந்ததையது ஆய -நஞ்சு (எங்கும்) பரந்தது
வபான்ைதாகிய; தவண் நிலா தவதுப்ப -பேள்ளிய நிைவு (ஒளியாைது) (தன்லை)
ேருத்தவும்; இடம்படு மாைத் துன்பம் இருள்தர - (தைக்கு ஏற்பட்ட) பபரிய
அேமாைமாகிய துன்பம் (சீலதலய இராேணன் ைேர்ந்து பசன்ைது) அறிலேக்
பைடுக்ைவும்; எண்ணின்தீர்ந்தான் - மற்ை எண்ணங்ைள் நீங்கிைேைாகி; படம்
பரந்ததைய அல்குல் - பாம்பின் படம் விரிந்தது வபான்ை அல்குலிலையும்;
பால்பரந்ததைய இன் தசால் - பாலில் (ைைந்து) பரந்துள்ள இனிலம வபான்ை இனிய
பசாற்ைலளயும்; தடம் தபருங் கண்ணிைாள் -(ைாதளவோடி) நீட்சி அலமந்த
ைண்ைலளயும் உலடயேளாகிய; தன் தனிதமதய நிதையலுற்றான் - (சீலத) தன்
தனிலமலயப் பற்றி எண்ணுபேன் ஆைான்.

நஞ்சு பரந்தது வபால் எங்கும் நிைவு ஒளி பரவித் தன்லை ேருத்துதைால் இராமன்
மாைத் துன்பம் அறிலே அழிக்ை வேறு ஒரு நிலைவும் இன்றிச் சீலதயின் தனிலம
குறித்து எண்ணத் பதாடங்கிைான். 8இராமன் சீலதலய எண்ணி ேருந்துதல்
ைலிவிருத்தம்

3549. மடித்த வாயன்;

வயங்கும் உயிர்ப்பிைன்,
துடித்து வீங்கி,
ஒடுங்குறு யதாளிைன்;
தபாடித்த தண் தளிர்ப்
பூதவாடு மால் கரி
ஒடித்த தகாம்பு அதையாள்
திறத்து உன்னுவான்:
மடித்த வாயன் - (இராமன்) பிரிவுத் துயராலும், (இராேணன் வமல் பைாண்ட)
சிைத்தாலும், ைடித்த உதட்டிலை உலடயேைாய்;வயங்கும் உயிர்ப்பிைன் -
பேளிப்பட்டு விளங்குகிை பபருமூச்லச உலடயேைாய்; துடித்து வீங்கி ஒடுங்குறு
யதாளிைன் - (மைத் துன்பத்தால்) துடித்து, (இராேணலை அழிக்ை வேண்டும்
என்பதால்) பூரிப்பு அலடந்து, (பசய்ேது அறியாலமயால்) தளர்ந்த தன்லம அலடந்த
வதாள்ைலள உலடயேைாய்; மால் கரி ஒடித்த - மதயாலை ஒடித்த (இராேணன்);
தபாடித்த தண் தளிர்ப் பூதவாடு - சிறிதாை பேளிப்பட்ட குளிர்ந்த இலைைலளயும்
பூக்ைலளயும் உலடய; தகாம்பு அதையாள் திறத்து - பைாம்பிலைஒத்தேளாகிய
சீலதயின் தன்லம பற்றி; உன்னுவான் -நிலைத்தான்.

சிைமும் துயரும், பபருமூச்சும் பைாண்ட இராமன், ோய் மடித்து, பபருமூச்சு விட்டு,

வதாள் துடித்து ஓங்கி ஒடுங்ைச் சீலதலயப் பற்றி எண்ணத் பதாடங்கிைான் என்ை.
மால்ைரி - இராேணனுக்கும், பைாம்பு - சீலதக்கும், தளிரும் பூவும் - அேளது வமனி
நிைத்துக்கும் உேலமைளாம்.

3550. ' "வாங்கு வில்லன் வரும், வரும்"

என்று, இரு
பாங்கும், நீள் தநறி
பார்த்தையளா?' எனும் -
வீங்கும் யவதல விரி
திதர ஆம் எை,
ஓங்கி ஓங்கி ஒடுங்கும்
உயிர்ப்பிைான்.
யவதல வீங்கும் விரிதிதர ஆம் எை - ைடலில் மிகுந்து ேருகின்ை பரந்த அலைைள்
ஆகும் என்று பசால்லும் படியாை; ஓங்கி ஓங்கி ஒடுங்கும் உயிர்ப்பிைான் - வமலும்
வமலும் மிகுந்து அடங்குகிை பபருமூச்சிலை உலடயேைாகிய (இராமன்); வாங்கு
வில்லன் வரும் வரும் என்று -(இராேணனிடம் இருந்து தன்லை மீட்ை) ேலளந்த
வில்லிலை உலடய (ைணேன்) ேருோன் ேருோன் என்று நிலைத்து; இருபாங்கும் நீள்
தநறி பார்த்தையளா - இரு பக்ைங்ைளிலும் உள்ள நீண்ட ேழிலயப் பார்த்துக்
பைாண்டிருப்பாவளா?; எனும் - என்று எண்ணிைான்.

ைடல் அலை வபால் மீண்டும் மீண்டும் பபருமூச்சு விட்ட இராமன் ேருோன்

ேருோன் என்று சீலத இரு பக்ைங்ைளிலும் உள்ள நீண்டேழிலயப் பார்த்துக்
பைாண்டிருப்பாவளா என்று எண்ணிைான். 'சுருதி நாயைன் ேரும் ேரும்' என்பது ஓர்
துணிோல் ைருதி மாதிரம் அலைத்லதயும் அளக்கின்ை ைண்ணாள் (5077) என்ை
ைவிக்கூற்று இங்கு ஒப்பிடத்தக்ைது. ோங்குதல் - ேலளத்தல், பாங்கு - பக்ைம், பநறி -
ேழி, ேரும் ேரும் - அடுக்குத் பதாடர்; ேருேது உறுதி என்ை பபாருள் குறித்தது. ஓங்கி
ஓங்கி - அடுக்குத் பதாடர் இலடயீடு இல்ைாமல் என்ை பபாருளது.

3551. தன் நிதைந்திலள்

என்பது சாலுயமா -
மின் நிதைந்த
 விலங்கும் எயிற்றிைான்,
"நில் நில்" என்று தநருங்கிய
யபாது அவள்
என் நிதைந்தையளா?'
எை எண்ணுமால்.
மின் நிதைந்த விலங்கும் எயிற்றிைான் - மின்ைலைப் வபாை இலட விைகியுள்ள
பற்ைலள உலடய இராேணன்; நில் நில் என்று தநருங்கிய யபாது - நில் நில் என்று
கூறிக் பைாண்டு பநருங்கிய வபாது; அவள் தன் நிதைந்திலள் என்பது சாலுயமா - அந்தச்
சீலத என்லை நிலைக்ைவில்லை என்று கூறுேது பபாருந்துவமா?; என் நிதைந்தையளா
- என்லைப் பற்றி என்பைன்ை நிலைத்தாவளா?; எை எண்ணும் -என்று இராமன்
எண்ணிைான்.

'இராேணன் தன்லை பநருங்கிய வபாது சீலத என்லை நிலைக்ைவில்லை எை

எண்ணுேது பபாருந்துவமா? அேள் என்பைன்ை நிலைத்தாவளா' என்று இராமன்
எண்ணிைான். தன் என்ைது ஈண்டுஇராமலை; இலதச் சீலதலயக் குறிப்பதாைக்
பைாண்டும் உலர கூைைாம். சாலுதல் - பபாருந்துதல், என் நிலைத்தைவளா - தன்லைக்
ைாக்ை வேண்டிய ைாைத்துக் ைாக்ை ேராலமயால் மாரீசனின் மாயக் குரல் வைட்டு
முன்ைவம மைம் ைைங்கி இருந்த சீலத யாது ைருதிைாவளா என்ைபடி. விைங்குதல் -
இலடபேளியுடன் அலமதல். நில் நில் - அடுக்கு சிைக் குறிப்பிைது. ஆல் - ஈற்ைலச.

3552. 'நஞ்சு காலும் நதக

தநடு நாகத்தின்
வஞ்ச வாயில் மதி
எை மட்குவாள்,
"தவஞ்சிைம் தசய் அரக்கர்
தம் தவம்தமதய
அஞ்சிைான் தகால்?" என்று
ஐயுறுமால்' என்பான்.
நஞ்சு காலும் நதக தநடு நாகத்தின் - நஞ்சிலை பேளிப்படுத்துகிை பற்ைலள உலடய
நீண்ட (இராகு என்னும்) பாம்பிைது; வஞ்ச வாயில் மதி எை மட்குவாள் - பைாடிய
ோயின் ைண் பட்ட நிைவு வபால் ஒளி மழுங்கியேளாை (சீலத); "தவஞ்சிைம் தசய்
அரக்கர் தம் -பைாடிய சிைத்லதச் பசய்கிை அரக்ைர்ைளுலடய; தவம்தமதய
அஞ்சிைான் தகால் - பைாடுலமயாை (ேலிலமக்கு) அஞ்சிைான், (தன்லை மீட்ை
ேராலமயால்) வபாலும்"; என்று ஐயுறும் என்பான் - என்று ஐயப்படுோள் எை
எண்ணிைான்.

நாைத்தின் ோய்ப்பட்ட மதி தன் ஒளி குன்றுதல் வபால் இராேணன் ேயப்பட்ட சீலத
ஒளி குன்றிைாள் என்ைபடி. நாைத்தின் ேஞ்ச ோயின் பட்ட மதி இராேணன்
லையைப்பட்ட சீலதக்கு உேலம. நாைம் - இராேணன், மதி - சீலத. ைாலுதல் -
பேளிப்படுத்தல், உமிழ்தல். நலை - பல். மட்குோள் - ஒளி மங்கிக் குலைோள். பைால் -
ஐயப்பபாருள் தருேவதார் இலடச் பசால், ஆல் - அலச.
3553. பூண்ட மாைமும், யபாக்க
அருங் காதலும்,
தூண்ட நின்று, இதட
யதாமுறும் ஆர் உயிர்,
மீண்டு மீண்டு
தவதுப்ப, தவதும்பிைான்,
'யவண்டுயமா எைக்கு இன்ைமும்
வில்?' என்பான்.
பூண்ட மாைமும் - (இராேணன் சீலதலயக் ைேர்ந்ததால்) தைக்கு ஏற்பட்ட
அேமாைமும்; யபாக்க அருங்காதலும் - (அேள் மீது பைாண்ட) நீக்ை முடியாத ைாதலும்;
தூண்ட - தூண்டுதலிைால்; இதடநின்று - நடுவில் நின்று; யதாமுறும் - துன்பம்
அலடகிை; ஆர் உயிர் - (தன்) அருலமயாை உயிலர; மீண்டு மீண்டு தவதுப்ப - (அலே -
அேமாைமும், ைாதலும்) மாறி மாறி ேருத்துேதைால்;தவதும்பிைான் - மைம்
ேருந்திைேைாகிய (இராமன்); எைக்கு இன்ைமும் வில் யவண்டுயமா என்பான் -
எைக்கு இனிவமலும் (லையில்) வில் வேண்டுவமா என்று கூறிைான்.

அேமாைமும் ைாதலும் வதய் புரிப் பழங்ையிற்லைப் பற்றிய இரு யாலைைள் வபாைத்

தன் உயிலர அலைக்ைழித்தைால் பபருந்துன்பம்பைாண்ட இராமன், சீலதலயக்
ைாப்பாற்ை உதோத வில் இன்ைமும் என் லையில் வேண்டுவமா என்ைான். வதாமுறுதல்
- துன்பம் அலடதல்.

3554. வில்தல யநாக்கி நகும்;

மிக வீங்கு யதாட்
கல்தல யநாக்கி நகும்;
கதடக்கால் வரும்
தசால்தல யநாக்கித்
துணுக்தகனும் - ததால் மதற
எல்தல யநாக்கிைர்
யாவரும் யநாக்குவான்.
ததால் மதற எல்தல யநாக்கிைர் யாவரும் யநாக்குவான் - பழலமயாை வேதங்ைளின்
முடிலே அறிந்தேர்ைள் எல்ைாம் (இேவை பரம் பபாருள் என்று) வநாக்கி நிற்கிை
தன்லமயுள்ள இராமன்; வில்தல யநாக்கி நகும் - (தன் லையில் உள்ள) வில்லைப்
பார்த்து (இது பயன்படவில்லைவய எைச்) சிரிப்பான்; மிக வீங்கு யதாட் கல்தல
யநாக்கி நகும் - மிைப்பருத்த தன் வதாளாகிய ைல்லைப் பார்த்து (இதன் ேலிலம
சீலதலயக் ைாக்ைவில்லைவய) என்று சிரிப்பான்; கதடக்கால் வரும் தசால்தல
யநாக்கித் துணுக்தகனும் - முடிவில் (மலைவிலயக் ைாக்ை இயைாதேன்) என்று தைக்கு
ேருகின்ை பழிச் பசால்லை எண்ணிப் பார்த்துத் திடுக்கிடுோன்.
 வேதாந்த வித்தைர்ைளால் பரம் பபாருள் இேவை என்று உணரப்பட்ட இராமன், தன்
மலைவிலயக் ைாத்தற்குப் பயன்படாத தன் வில்லையும் வதாலளயும் பார்த்துச் சிரித்து,
இறுதியில் தைக்கு ேரும் பழிச் பசால்லை எண்ணித் திடுக்கிட்டான் என்ை. ைலடக்ைால்
- முடிவில், துணுக்பைைல் - ேருந்தித் திடுக்கிடல். வதாட்ைல் - உருேைம், ைல் -
ஆகுபபயர்.

3555. கூதிர் வாதட தவங்

கூற்றிதை யநாக்கிைன்;
'யவத யவள்வி
விதிமுதற யமவிய
சீதத என்வயின்
தீர்ந்தையளா?' எனும் -
யபாதகம் எைப் 'தபாம்'
என் உயிர்ப்பிைான்.
யபாதகம் எைப் தபாம் என் உயிர்ப்பிைான் - யாலைக் ைன்று வபாைப் பபாம் என்ை
ஒலியுடன் பபருமூச்சு விடுபேைாகிய (இராமன்); கூதிர் வாதட தவங் கூற்றிதை
யநாக்கிைன் - கூதிர் ைாை ோலடக் ைாற்ைாகியபைாடுலமயாை யமலை வநாக்கிய
ைாரணத்தால்; 'யவத விதிமுதற யவள்வி யமவிய - வேதங்ைளில் கூைப்பட்டுள்ள
விதிைளின் முலைப்படி (பசய்த) மணச் சடங்கிைால் (யான்) மணந்து பபற்ை; சீதத
என்வயின் தீர்ந்தையளா - சீலத என்னிடத்தில் இருந்து நீங்கி விட்டாவளா?; எனும் -
என்பான்.

சீலதயின் பிரிவிலைக் கூதிர்க் ைாை ோலடக் ைாற்று உணர்த்தஉணர்ந்த இராமன்.

அறிவுத் தடுமாற்ைத்தால் 'சீலத என்லை விட்டு நீங்கி விட்டாவளா' என்ைான் -
என்பதாம். ோலட - ேடக்கில் இருந்து வீசும் ைாற்று. வேள்வி - இங்வை திருமணச்
சடங்கு, வபாதைம் - யாலைக் ைன்று. பபாம் - ஒலிக்குறிப்பு. ோலட பேங் கூற்று -
உருேைம். வநாக்கிைன் - முற்பைச்சம்.

3556. 'நின்று பல் உயிர் காத்தற்கு

யநர்ந்த யான்,
என் துதணக் குல மங்தக
ஓர் ஏந்திதை-
தன் துயர்க்குத் தகவு
இதலன் ஆயியைன்;
நன்று நன்று, என்
வலி!' எை, நாணுமால்.
'நின்று - (அரக்ைர்ைலள எதிர்த்து) நின்று; பல் உயிர் காத்தற்கு யநர்ந்த யான் - (உைகில்
உள்ள) எல்ைா உயிர்ைலளயும் ைாப்பாற்றுேதற்கு உடன்பட்ட நான்; ஓர் ஏந்திதை என்
துதணக் குலமங்தக தன் -சிைந்த அணிைைன்ைலள அணிந்த என் மலைவியாகிய ஒரு
குைப் பபண்ணிைது; துயர்க்குத் தகவு இதலன் ஆயியைன் - துன்பத்லத
நீக்குேதற்குத்தகுதியுலடயேன் அல்வைன் ஆயிவைன்; என் வலி நன்று நன்று -என்
ேலிலம மிை நன்ைாய் இருக்கிைது; எை நாணும் - என்று (எண்ணி) நாணமலடோன்.
உைபைைாம் ைாக்ை ஒருப்பட்ட நான் ஒரு பபண்ணின் துயர் ைாக்ை முடியாதேன்
ஆய்விட்வடன். என் ேலிலம நன்று நன்று எை இராமன் நாணம் பைாண்டான்.
பல்லுயிர் ைாத்தற்கு வநர்தல்-

"சூர் அறுத்தவனும், சுடர் யநமியும், ஊர் அறுத்த ஒருவனும் ஓம்பினும் ஆர்

அறத்திதைாடு அன்றி நின்றார் அவர் யவர் அறுப்தபன்; தவருவன்மின் நீர் என்றான்.
(2652)
என்ை பாடல் பைாண்டு அறிை. நன்று நன்று - அடுக்குத் பதாடர்இைழ்ச்சி பற்றி
ேந்தது. ஆல் - ஈற்ைலச.

3557. சாயும், தம்பி திருத்திய

தண் தளிர்;
தீயும், அங்கு அதவ; தீய்தலும்,
தசவ் இருந்து
ஆயும்; ஆவி
புழுங்க அழுங்குமால்-
வாயும் தநஞ்சும்
புலர மயங்குவான்.
வாயும் தநஞ்சும் புலர மயங்குவான் - ோயும் மைமும் ேைண்டுமயக்ைமுற்ைேைாகிய
(இராமன்); தம்பி திருத்திய தண் தளிர் சாயும் - (தன்) தம்பியாகிய இைக்குேன்
(வதடிப்படுப்பதற்ைாைத்) திருத்திய குளிர்ந்த தளிர்க் குவியலில் சாய்ந்து படுப்பான்;
அங்கு அதவ -அப்பபாழுது அத்தளிர்ைள்; தீயும் - (இராமனின் உடல் பேப்பத்தால்)
தீய்ந்து வபாகும்; தீய்தலும் - (அவ்ோறு அப்படுக்லையாகிய தளிர்ைள்) தீய்ந்த உடவை;
தசவ் இருந்து ஆயும் - சாயாது வநவர நிமிர்ந்து அமர்ந்து எண்ணுோன்; ஆவி புழுங்க
அழுங்கும் - உயிர் உருகிப் புழுங்ைச் வசார்ோன்.
சீலதயின் பிரிோல் ேருந்தும் இராமனுக்கு இைக்குேன் தளிர்ப் படுக்லைலய
அலமக்ை, அதில் படுத்தவுடன் அத்தளிர்ைள் தீய்ந்து வபாைதால், அேன் வநவர நிமிர்ந்து
அமர்ந்து பைோறு எண்ணி உயிர் உருைப் புழுங்கிச் வசார்ந்தான் என்ை. ஆல் - அலச.

3558. பிரிந்த ஏதுதகால்?

யபர் அபிமாைம்தகால்?
ததரிந்தது இல்தல; திரு
மலர்க்கண் இதம
தபாருந்த, ஆயிரம்
 கற்பங்கள் யபாக்குவான்;
இருந்தும் கண்டிலன்;
கங்குலின் ஈறுஅயரா.
திரு மலர்க்கண் இதம - அழகிய தாமலர மைர் வபான்ை (தன்) ைண்ைளின் இலமைள்,
(இலமக்கும் ைாைத்தில்); ஆயிரம் கற்பங்கள்தபாருந்தப் யபாக்குவான் - ஆயிரம்
ைற்பாந்த ைாைங்ைலள முழுதும் பபாருந்தக் ைழிப்பேைாகிய (இராமன்); இருந்தும்
கங்குலின் ஈறு கண்டிலன் - (தம்பியலமத்த தளிர்ப் படுக்லையில்) இருந்தும் இரவிைது
முடிலேக் ைாணாதேைாைான்; பிரிந்த ஏதுதகால் -(இந்நிலைலமக்குச்) சீலதலயப்
பிரிந்தது ைாரணவமா?; யபர் அபிமாைம் தகால் -(அேளிடம் பைாண்ட)
பபருங்ைாதைாைா?; ததரிந்தது இல்தல - (உரிய ைாரணம்) பதரியவில்லை.

திருமைர்க்ைண் இலமப்பில் ஆயிரம் ைற்பங்ைள் வபாக்கும் இராமனுக்கு, சீலத

பிரிோல் ஓர் இரலேக் கூடக் ைழிக்ை முடியவில்லை என்ைோறு.இதைால் இலைேன்
ைாைங்ைடந்தேன் என்பலத விளங்கிைார். 'ைாைமும் ைணக்கும் நீத்த ைாரணன்' (5884)
என்ைார் பிைாண்டும், அவரா - அலச.

3559. 'தவன்றி விற் தக

இளவதல! யமல் எலாம்
ஒன்று யபால உலப்பு
இல நாள்கள்தாம்
நின்று காண்டி அன்யற?
தநடுங் கங்குல்தான்
இன்று நீள்வதற்கு
ஏது என்?' என்னுமால்.
தவன்றி விற்தக இளவதல - பேற்றிக்கு உரிய வில்லைக் லையில் பிடித்த
இலளயேைாகிய இைக்குேலை (இராமன் பார்த்து); ஒன்று யபால உலப்பு இல
நாள்கள் - ஒவர மாதிரியாை இயல்பு பைடாது ைழிந்த நாள்ைலள; யமல் எலாம் - முன்பு
எல்ைாம்; நின்று காண்டி அன்யற - (என்வைாடு வசர்ந்து) இருந்து ைண்டுள்ளாய்
அல்ைோ?; தநடுங் கங்குல் இன்று நீள்வதற்கு ஏது என்? - நீண்ட இரவுப் பபாழுது
இன்று மட்டும் நீண்டிருப்பதாய்த் வதான்றுேதற்குக் ைாரணம் என்ை?; என்னும் -என்று
வைட்கும்.

'என்னுடன் உடனிருந்து ைழித்த நாட்ைளில் நீ ைண்டுள்ள இரலே விட இன்று

மட்டும் இரவு நீள யாது ைாரணம்?' என்று இராமன் இைக்குேலை விைவிைான் என்ை.
நின்று - இரவு முழுதும் விழித்து நின்று. எைாம் - இலடக்குலை, தாம், தான், ஆல் -
அலசைள்.

3560. நீண்ட மாதல

மதியிதை, 'நித்தமும்
மீண்டு மீண்டு
தமலிந்ததை, தவள்குவாய்;
பூண்ட பூணவள்
வாள்முகம் யபாதலால்,
ஈண்டு, சால
விளங்கிதை' என்னுமால்.
நீண்ட மாதல மதியிதை - (பிரிந்தேர்க்கு) நீண்டதாைத் வதான்றி அலமயும் மாலைக்
ைாைத்து அம்புலிலய (இராமன் பார்த்து);'நித்தமும் மீண்டு மீண்டு தமலிந்ததை
தவள்குவாய் - (சீலத என்னுடன் இருக்கும் வபாது) நாள்வதாறும் (அேள் முைத்துக்கு
ஒப்பு என்ை நிலைவுடன்) திரும்பத் திரும்ப ேந்து (அவ்ோறு ஒப்பாை
மாட்டாலமயால்) உடல் பமலிந்தேைாகி பேட்ைம் பைாண்ட (நீ); பூண்ட பூணவள்
வாள் முகம் யபாதலால் -அணிைைன்ைலள அணிந்த சீலதயிைது ஒளி பபாருந்திய முைம்
(என்லை விட்டு நீங்கிப்) வபாய்விட்டதால்; ஈண்டு - இப்பபாழுது; சால விளங்கிதை -
மிக்ை ஒளியுடன் விளங்குகிைாய்; என்னும் - என்று கூறிைான்.

'சீலதயின் முைம் எைக்கு அருகில் இருந்த ைாைத்தில், அதற்குத் வதாற்று உடல்

பமலிந்த நீ இப்வபாது சீலத என்லை விட்டுி்ப் பிரிந்து விட்டதால் மிக்ை ஒளியுடன்
விளங்குகிைாய்' என்று இராமன் நிைலேப் பார்த்துக் கூறிைான். நிைவுக் ைாட்சி ைண்டு
துன்புற்று நிைலேப் பழித்துக் கூறிய பகுதி இது. பமலிந்தலை - முற்பைச்சம்.
ோள்முைம் - பண்புத்பதாலை. விளங்கிலை - முன்னிலை ஒருலம விலைமுற்று. ஆல் -
அலச.

3561. 'நீள் நிலாவின் இதச நிதற தன் குலத்து,

ஆணி ஆய பழி வர, அன்ைது
நாணி, நாடு கடந்தைைாம்தகாயலா,
யசண் உலாம் தனித் யதரவன்?' என்னுமால்.
யசண் உலாம் தனித் யதரவன் - நீண்டுள்ள (ோைத்தில்) உைா ேருகிை ஒப்பற்ை தனித்
வதலர உலடய ைதிரேன்; நீள் நிலாவின் இதச நிதற - (ஒளி மிகுந்த) நிைலே ஒத்துப்
புைழ் நிலைந்த; தன் குலத்து - தன் குைத்துக்கு; ஆணி ஆய பழி வர - அடிப்பலடயாகிய
பழி ேந்ததைால்; அன்ைது நாணி - அப்பழிக்கு நாணம் பைாண்டு; நாடு கடந்தைைாம்
தகாயலா - நாட்டு மக்ைளின் ைண் ைாணாத இடத்துக்குச் பசன்று விட்டான் வபாலும்;
என்னும் - என்று (இராமன்) பசான்ைான்.

நீண்ட வநரம் இரவு ைழியாலம ைண்ட இராமன், சூரிய குைத்திற்கு ஏற்பட்ட பழிக்கு
நாணம் பைாண்டு ைதிரேன் ைண் ைாணாத இடத்துக்குச் பசன்று விட்டாவைா என்ைான்.
இப்பாடல் இரவு நீண்டு ைழியாலமக்குக் ைாரணம் கூறுகிைது. நீள் நிைாவின் இலச -
புைழுக்கு பேண்ணிைத்லத உரியதாைக் கூறுதல் மரபாதலின் அதற்கு நிைலே உேலம
கூறிைார் என்பர் லே. மு. வைா. இலச - புைழ். ஆணி - அச்சாணி, அடிப்பலட. சீலதலய
இராேணன் ைேர்ந்து பசன்ைது சூரிய குைத்துக்கு ஏற்பட்ட ஆணி ஆய பழி என்ை. ஓ,
ஆல் - அலசைள்.
3562. சுட்ட கங்குல் தநடிது
எைச் யசார்கின்றான்,
'முட்டு அதமந்த
தநடு முடக்யகாயைாடு
கட்டி, வாள்
அரக்கன், கதியராதையும்
இட்டைன் தகால்
இருஞ்சிதற?' என்னுமால்.
சுட்ட கங்குல் தநடிது எைச் யசார்கின்றான் - (தன்லைச்) சுட்டுேருத்திய இரவு மிை
நீண்டது என்று மைந்தளர்பேைாகிய (இராமன்);"வாள் அரக்கன் - ோலள ஏந்திய
அரக்ைைாகிய இராேணன்;முட்டு அதமந்த தநடு முடக் யகாயைாடு - ைடிோளத்லதக்
லையில் பைாண்ட பபரிய அருணவைாடு; கதியராதையும் - ைதிரேலையும்; கட்டி -(தன்
ஆற்ைைால்) ைட்டி; இருஞ் சிதற இட்டைன் தகால் - பபரிய சிலையில்
அலடத்திட்டாவைா?; என்னும் - என்று (இராமன்) எண்ணிைான்.
இரவு நீள்தற்கு உரிய ைாரணம் என்ை என்று வமலும் எண்ணியஇராமன் ஒரு வேலள
இராேணன் ைதிரேலை அேனுலடய வதர்ப் பாைன் ஆகிய அருணனுடன் ஒரு வசரக்
ைட்டிச் சிலையில் இட்டுவிட்டாவைா என்ைான். முட்டு - ைடிோளம். முடக்வைான் -
அருணன்; இேன் பதாலட இல்ைாதேன் ஆைவே இவ்ோறு கூைப்பட்டது. சுட்ட -
பசய்த எனும்ோய்பாட்டுப் பபயபரச்சம். வசார்கின்ைான் - விலையாைலணயும் பபயர்.
ஆல் - அலச.

3563. 'துடியின் யநர் இதட

யதான்றலளாம்எனின்,
கடிய கார் இருள்
கங்குலின் கற்பம் யபாய்
முடியும்ஆகின், முடியும்,
இம் மூரி நீர்
தநடிய மா நிலம்'
என்ை, நிதைக்குமால்.
துடியின் யநர் இதட - உடுக்லைலய ஒத்த இலடலய உலடய சீலத; யதான்றலளாம்
எனின் - (இரவு விடிேதற்குள்) என் முன் வதான்ைாமல் வபாைாள் எனின்; கடிய கார்
இருள் கங்குலின் -(அந்நிலையிவைவய இந்தக்) பைாடிய ைரிய இருலள உலடய
இரோகிய; கற்பம் யபாய் முடியும் ஆகின் - நீண்ட ைாைம் முடிந்து (விடியல் ேரும்)
என்ைால்;இம்மூரிநீர் தநடிய மாநிலம் - இந்த ேலிய ைடைால் சூழப்பட்ட மிைப் பபரிய
உைைம்; முடியும் - (என் ஆற்ைைால்) அழிந்து விடும்; என்ை நிதைக்கும் -என்று
(இராமன்) எண்ணுோன். ஆல் - ஈற்ைலச.
சீலத இந்த நீண்ட ைங்குற் ைற்பம் முடிேதற்குள் ேராமல் வபாய் விடிவு ேந்தால்
இவ்வுைைத்லத அழித்து விடுவேன் என்று கூறி இராமன் சிைம் பைாண்டைன் என்ை.
துடி - உடுக்லை, ைற்பம் - நீண்ட ைாைம், ைற்பாந்த ைாைம் என்ப. மூரி - ேலிலம. மூரி நீர் -
ைடல், வநர் - உேலம உருபு; வநர வநர் எை ேந்தது. மூரி நீர் - பண்புத் பதாலைப்
புைத்துப் பிைந்த அன்பமாழித்பதாலை,

3564. 'திறத்து இைாதை, தசய்

தவத்யதார் உற
ஒறுத்து, ஞாலத்து உயிர்ததம
உண்டு, உைல்
மறத் திைார்கள்
வலிந்தைர் வாழ்வயரல்,
அறத்திைால் இனி ஆவது
என்?' என்னுமால்.
திறத்து - (தம்) ேலிலமயிைால்; தசய்தவத்யதார் இைாதை உற - தேம் பசய்யும்
முனிேர்ைள் பபருந்துன்பம் அலடய; ஒறுத்து - (அேர்ைலளத்) தண்டித்து; ஞாலத்து
உயிர்ததம - உைைத்தில் உள்ள உயிர்ைலள; உண்டு - (அழித்து) உண்டு; உைல்
மறத்திைார்கள் - ோழ்ந்து திரிகிை அைமில்ைாதேர்ைள்; வலிந்தைர் வாழ்வயரல் -
(பபண்ைலளக் ைேர்ந்தும் கூட) ேலிலம பபற்று ோழ்ோர்ைளாைால்;இனி
அறத்திைால் ஆவது என் - இனிவமல் அைத்திைால் ஆகும் பயன்எதுவோ?'; என்னும் -
என்று பசால்லுோன். ஆல் - ஈற்ைலச.

அைத்தேர் ேருந்த மைத்தேர் பேற்றி பபற்று மகிழ்வுடன் ோழும் நிலையில்

அைத்திைால் விலளயும் பயன் யாவதா? எை இராமன் ேருந்திைான் என்ை. திைத்து -
ேலிலமயால், இன்ைாதை - துன்பங்ைள்.

3565. யதனின் ததய்வத் திரு

தநடு நாண் சிதலப்
பூ நின்று எய்யும்
தபாருகதண வீரனும்,
யமல் நின்று எய்ய
விமலதை யநாக்கிைான்;
தான் நின்று
எய்யகில்லான், தடுமாறிைான்.
யதனின் ததய்வத் திருதநடு நாண் - ேண்டுக் கூட்டங்ைளாகியபதய்ேத் தன்லம
பபாருந்திய அழகிய நீண்ட நாணிலை உலடய;சிதலப் பூ - ைரும்பு வில்லில் மைர்
அம்புைலள; நின்று எய்யும் - எதிர் நின்று பதாடுக்கின்ை; தபாருகதண வீரனும் - வபார்
பசய்கின்ை அம்புைலளக் லையில் பைாண்ட வீரைாகிய மன்மதனும்; யமல் எய்ய
விமலதை நின்று யநாக்கிைான் - (இராமன்) வமல் அம்பிலை எய்ேதற்ைாைக்
குற்ைமற்ைேைாை அேலை உற்றுப் பார்த்தான்; தான் நின்று எய்யகில்லான்
தடுமாறிைான் - (அவ்ோறு உற்றுப் பார்த்துத்) தான் எதிர் நின்று எய்ய மாட்டாமல்
தடுமாற்ைமலடந்தான். மன்மதன் இராமன் மீது அம்பு பதாடுக்ை முயன்று பதாடுக்ை
முடியாமல் தடுமாறிைான் என்ை. வதன் - ேண்டு, மன்மதனுக்குக் ைரும்லப
வில்ைாைவும், மைலர அம்பாைவும், ேண்டுக் கூட்டத்லத நாணாைவும் கூறிைார் என்ை.
இப்பாடலில் ேரும் முதல் இரண்டு அடிைளில் உள்ள சிலைப் பூ என்பதற்கு மைர் வில்
என்று பபாருள் பைாண்டு மன்மதனுக்குக் ைருப்பு வில்வையன்றிக் ைாம நூல் என்னும் பூ
வில்லும் உண்டு என்று கூறுேதும் உண்டு. 2

3566உைந்த யயாகத்து ஒரு முதல் யகாபத்தால்

இைந்த யமனியும் எண்ணி இரங்கிைான் -
தகழுந்ததகக்கு ஒரு வன்தம கிதடக்குயமா,
பைந் துயர்க்குப் பரிவுறும் பான்தமயால்?
பைந்துயர்க்கு - முன்பு தைக்கு ஏற்பட்ட துன்பத்துக்கு; பரிவுறும் பான்தமயால் -
ேருந்துகிை தன்லமயால்; தகழுந்ததகக்கு -தன்னிடம் பபாருந்தி உள்ள குணத்துக்கு;
ஒரு வன்தம கிதடக்குயமா - ஒரு உறுதி கிலடக்குவமா? (கிலடக்ைாது என்ைபடி);
யயாகத்து உைந்த ஒரு முதல் யகாபத்தால் - வயாைத்லத மிகுதியாைச் பசய்த ஒப்பற்ை
முதல்ேைாகிய சிேைது சிைத்தால்; இைந்த - (சாம்பைாகி முன்பு தான்) இழந்து விட்ட;
யமனியும் எண்ணி - உடம்லப நிலைத்து; இரங்கிைான் -ேருந்திைான்.
தைக்கு முன்பு ஏற்பட்ட துயரத்லத நிலைத்து ேருந்துேதால் தன்னிடம் உள்ள
குணத்துக்கு ஒரு ேலிலம கிலடக்குவமா? கிலடக்ைாது எனினும் முன்பு சிேனின் முன்
வதான்றிக் ைாம அம்பு எய்து அேைது ஆற்ைைால் வமனிலய இழந்த மன்மதன்.
இப்வபாது இராமன் மீது மைர்க்ைலண எய்யும் நிலையில் பழந்துயலர நிலைத்தைால்
மை ேலிலம கிலடத்து விட்டேன் வபால் பசயல்பட்டான் என்ை. ஒரு முதல் - தனி
முதல்ேைாகிய சிேன். பைழுந்தலை - பபாருந்திய குணம், உரிலம எனினுமாம்.
பரிவுறுதல் - ேருந்துதல்.

3567. நீலமாை நிறத்தன் நிதைந்ததவ

சூலம் ஆகத் ததாதலவுறும் எல்தலயில்,
மூல மா மலர் முன்ைவன் முற்றுறும்
காலம் ஆம் எை, கங்குல் கழிந்தயத.
நீலமாை நிறத்தன் - நீைமாை நிைத்லத உலடய இராமன்; நிதைந்ததவ - (சீலதலயப்
பிரிந்த துன்பத்தால் மைத்தில்) நிலைந்த எண்ணங்ைள்; சூலம் ஆக - சூைம் வபாை;
ததாதலவுறும் எல்தலயில் - (ேருத்த) அழிக்ை முயலும் வநரத்தில்; மூல மாமலர்
முன்ைவன் - (எல்ைாப் பபாருள்ைளுக்கும்) மூை ைாரணமாை நாபிக் ைமைத்தில்
வதான்றிய முதல் ைடவுளாை பிரமன்; முற்றுறும் - முடிகிை; காலம் ஆம் எை -ஊழிக்
ைாைம் (ைழிந்தது) ஆம் என்று பசால்லுமாறு; கங்குல் கழிந்தயத - இரவுப் பபாழுது
நீங்கிற்று.

இராமனுக்கு ஏற்பட்ட பிரிவுத் துயரின் பைாடுலமலயக் கூறுேதற்ைாை, இரவு

சூைமாைவும், அது ைழிதற்கு ஆை ைாை நீட்சி பிரம ைற்பம் வபால் மிை நீண்டதாைவும்
கூைப்பட்டது. பதாலைவுறுதல் - அழிதல், முன்ைேன் - பிரமன்.
 அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

3568. தவள்ளம் சிலம்பு பாற்கடலின் விரும்பும்

துயிதல தவறுத்து, அளியும்
கள்ளும் சிலம்பும் பூங் யகாததக்
கற்பின் கடலில் படிவாற்கு,
புள்ளும் சிலம்பும்; தபாழில் சிலம்பும்;
புைலும் சிலம்பும்; புதை யகாலம்
உள்ளும் சில் அம்பும் சிலம்பாயவல்,
உயிர் உண்டாகும் வதக உண்யடா?
தவள்ளம் சிலம்பு பாற்கடலின் - பேள்ளம் ஒலிக்கிை திருப்பாற்ைடலில்; விரும்பும்
துயிதல தவறுத்து - விரும்பி(த் துயிலுகிை) தூக்ைத்லத பேறுத்து; அளியும் கள்ளும்
சிலம்பும் பூங்யகாதத - ேண்டுைளும் (அவ்ேண்டுைள் ேரக் ைாரணமாை) வதனும்
ஒலிப்பது வபால் வதான்றும் மைர்ைளால் ஆகிய மாலைலய அணிந்த கூந்தலை உலடய
சீலதயிைது; கற்பின் கடலில் படிவாற்கு - ைற்பாகிய ைடல் முழுகியேைாகிய
இராமனுக்கு; புள்ளும் சிலம்பும் - (இரங்கிப்) பைலேைளும் ஒலிக்கும்; தபாழில்
சிலம்பும் - வசாலைைளும் ஒலிக்கும்; புைலும் சிலம்பும் - தண்ணீரும் (அருவி நீர், ஆற்று
நீர் முதலியை ஒலிக்கும்; புதை யகாலம் உள்ளும் - இராமன் பைாண்ட வபார்க்
வைாைத்தின் (வபாது) (அம்பைாத்தூணியில்) இருந்த; சில் அம்பும் - சிை அம்புைள்;
சிலம்பாயவல் - (ஒன்வைாடு ஒன்றுபட்டு) ஒலிக்ைாவிட்டால்; உயிர் உண்டாகும் -
இராமனின் உயிர் அழியாது நிற்பதற்கு; வதக உண்யடா - ேழி உள்ளவதா.

விடியற்ைாலையில் வதான்றிய ஒலிைள் இராமனின் துயர் ைண்டு இரங்கி ஒலித்த

ஒலிைள் என்று தற்குறிப்வபற்ைமாைக் கூைப்பட்டை. பாற்ைடலில் பள்ளி பைாண்ட
பரமவை சீலதயின் ைற்புக் ைடல் படிோன் எை அேதார நிைழ்வு கூறிைார். அளி -
ேண்டு. ைள் - வதன். சிைம்புதல் - ஒலித்தல். புலை வைாைம் - இராமன் பைாண்ட வபார்க்
வைாைம். சில் அம்பு - சிை அம்புைள். பூங்வைாலத - உேலமயாகுபபயர். பசாற் பபாருள்
பின் ேரு நிலை அணி ைாண்ை.

3569. மயிலும் தபதடயும் உடன் திரிய,

மானும் கதலயும் மருவி வர,
பயிலும் பிடியும் கட களிறும்
வருவ, திரிவ, பார்க்கின்றான்;
குயிலும், கரும்பும், தசழுந் யதனும்,
குைலும், யாழும், தகாழும் பாகும்,
அயிலும் அமுதும், சுதவ தீர்த்த
தமாழிதயப் பிரிந்தான் அழியாயைா?
 தபதடயும் மயிலும் உடன் திரிய - பபண் மயிலும் ஆண் மயிலும் (ஒன்ைாை
மகிழ்ச்சிவயாடு) திரிய; மானும் கதலயும் மருவி வர -பபண் மானும் ஆண் மானும்
பநருங்கித்திரிய; பயிலும் பிடியும் கடகளிறும் -விலளயாடி ேருகிை பபண் யாலையும்
மதம் மிக்ை ஆண் யாலையும் (ஆகிய இலே); வருவ திரிவ பார்க்கின்றான் - (தன்
எதிவர) ேந்து திரிேலத இராமன் பார்க்கின்ைான்; குயிலும் - குயிலின் குரவைாலசயும்;
கரும்பும் - ைரும்புச் சாற்று இனிலமயும்; தசழுந்யதனும் - முற்றிய வதனின் சுலேயும்;
குைலும் - குழலின் இலச இனிலமயும்; யாழும் -யாழிலசயின் இனிலமயும்;
தகாழும்பாகும் - (முற்ைக் ைாய்ச்சிய) பைாழுலமயாை சர்க்ைலரப் பாகின் சுலேயும்;
அயிலும் அமுதும் - (அலைேரும் விரும்பி) உண்ணும் அமுதத்தின் சுலேயும்; சுதவ
தீர்த்த - (ஆகிய இேற்றின் சுலேலயயும் இனிலமலயயும்) தன் குரல் இனிலமக்கு முன்
இனிலமவய இல்லை என்று தீர்த்த; தமாழிதயப் பிரிந்தான் -இனிய பசால்லை
உலடய சீலதலயப் பிரிந்தேைாகிய இராமன்;அழியாயைா - ேருத்தப்படாமல்
இருப்பாவைா.

ைாதல் மடப்பிடிவயாடு ைளிறு ேருேை ைண்வடன் என்பது வபால் இலணயாை

இராமன் முன் திரிந்த மயில், மான், ைளிறு ஆகியலே அேைது பிரிவுத் துயரத்லத
மிகுவித்தை என்ைபடி. ைலை - ஆண்மான், பிடி - பபண் யாலை ைடைளிறு - மதம் மிக்ை
ஆண் யாலை. பமாழி - முதைாகு பபயர். சீலதயின் வபச்சினிலமலயக் கூறும்
பகுதியின் சிைப்லப எண்ணுை. குயில், ைரும்பு, குழல், யாழ் - இனிலமயும் சுலேயும்
குறித்து ேந்தை. பண்பாகு பபயர்ைள்.

3570. முடி நாட்டிய யகாட்டு உதயத்து

முற்றம் உற்றான் - முது கங்குல்
விடி நாள் கண்டும், கிளி மிைற்றும்
தமன் தசால் யகளா வீரற்கு, 'ஆண்டு,
அடிநாள், தசந் தாமதர ஒதுங்கும்
அன்ைம் இலளால், யான் அதடத்த
கடி நாள் கமலத்து' எை அவிழ்த்துக்
காட்டுவான்யபால், கதிர் தவய்யயான்.
கதிர் தவய்யயான் - ைதிர்ைலள உலடய ைதிரேன்; முது கங்குல் விடி நாள் கண்டும் -
நீண்டிருந்த இரவு (முடிந்து வதான்றிய) பைல் பபாழுலதப் பார்த்தும்; கிளி மிைற்றும்
தமன் தசால்யகளா - கிளி வபால் வபசுகிை (சீலதயின்) இனிய பசால்லைக் வைட்ைாத;
வீரற்கு -வீரைாகிய இராமனுக்கு; ஆண்டு - அப்பபாழுது; யான் அதடத்த கடிநாள்
கமலத்து - (யான்) முதல் நாளில் மூடிய மணம் மிக்ை தாமலர மைரில்;அடிநாள்
தசந்தாமதர ஒதுங்கும் அன்ைம் - முற்ைாைத்துத் தாமலர மைரில் வதான்றிய அன்ைப்
பைலே வபான்ை சீலத; இலன் - (இப்வபாது என்னிடம்) இல்லை; எை - என்று;
அவிழ்த்துக் காட்டுவான் யபால் -விரித்துக் ைாட்டுபேன் வபால்; முடி நாட்டிய யகாட்டு
உதயத்து - முடி நாட்டியது வபால் அலமந்த உச்சிலய உலடய உதய கிரியில்; முற்றம்
உற்றான் - முழுலமயாை விளங்கித் வதான்றிைான். ஆல் - ஈற்ைலச. சூரியலைக் ைண்டு
தாமலர மைர்ேலத முன்பு தாமலரயில் வதான்றிய திருமைளின் அேதாரமாகிய சீலத
இப்பபாழுது அம்மைரில் இல்லை என்று இராமனுக்குக் ைாட்டுேதற்ைாைக் ைதிரேன்
அத்தாமலர மைர்ைலள விரித்துக் ைாட்ட உதயகிரியில் வதான்றிைான் என்ைார்.
தற்குறிப்வபற்ை அணி. முடி - உச்சி. வைாடு - மலை. அடிநாள் - முன்ைாள். அன்ைம் -
உேலமயாகு பபயர்.

3571. தபாழிதல யநாக்கும்; தபாழில் உதறயும்

புள்தள யநாக்கும்; பூங்தகாம்பின்
எழிதல யநாக்கும்; இள மயிலின்
இயதல யநாக்கும்; இயல்பு ஆைாள்
குைதல யநாக்கி, தகாங்தக இதணக்
குவட்தட யநாக்கி, அக் குவட்டின்
ததாழிதல யநாக்கி, தன்னுதடய யதாதள
யநாக்கி, நாள் கழிப்பான்.
தபாழிதல யநாக்கும் - (இராமன் அங்குள்ள) வசாலைலயப் பார்ப்பான்; தபாழில்
உதறயும் புள்தள யநாக்கும் - அச் வசாலைைளில் ோழ்கின்ை சக்ைர ோைப்
பைலேைலளப் பார்ப்பான்; பூங்தகாம்பின் எழிதல யநாக்கும் - அங்குள்ள
பூங்பைாம்புைளின் அழலைப் பார்ப்பான்;இள மயிலின் இயதல யநாக்கும் - இள
மயிலிைது சாயலைப் பார்ப்பான்; இயல்பு ஆைாள் - அேற்றின் இயல்புைள் எல்ைாம்
தன்னியல்பாை ஆைாளாகிய சீலதயிைது; குைதல யநாக்கி - ைருங் கூந்தலை
எண்ணியும்; தகாங்தக இதணக் குவட்தட யநாக்கி - பைாங்லைைளாகிய
இருமலைைலள எண்ணியும்; அக்குவட்டின் ததாழிதல யநாக்கி -அக் பைாங்லைைளின்
வமல் எழுதப்பட்டுள்ள (பதாய்யில்) பதாழிலைக் ைருதிப் பார்த்தும்; தன்னுதடய
யதாதள யநாக்கி - அக் பைாங்லைைளில் அலணதல் இல்ைாத தன் வதாலளப் பார்த்தும்;
நாள் கழிப்பான் - நாட்ைலளக் ைழிப்பேன் ஆயிைான்.

வநாக்கிய ைாட்சிைளிபைல்ைாம் சீலதயின் உறுப்புைலளவய இராமன் ைண்டான்

என்ைார். வசாலை சீலதயின் ைருங்கூந்தைாைவும், அச்வசாலையில் உள்ள சக்ைரோைப்
பைலே அேளது இலணக் பைாங்லைைளாைவும், பூங்பைாம்பின் எழில் பைாங்லையில்
எழுதப்பட்ட பதாய்யிைாைவும், இள மயிலின் இயல் சீலதயின் சாயைாைவும்
இராமனுக்குக் ைாட்சியளித்தை என்ைார். புள் - பைலே; இங்வை சக்ைரோைப் பைலே.
இயல் - சாயல்.குேடு- மலை. குேட்டின் பதாழில் - பதாய்யில் (ைைவிக் ைாைத்வத
முலை வமல்எழுதப்படும் சித்திரங்ைள்).
சீலதலயக் ைேர்ந்த அரக்ைலைத் வதடல்

3572. அன்ைகாதல, இள வீரன், அடியின்

வணங்கி, 'தநடியயாய்! அப்
தபான்தை நாடாது, ஈண்டு இருத்தல்
புகயைா?' என்ை, புகயைானும்,
'தசான்ை அரக்கன் இருக்கும் இடம்
துருவி அறிதும் ததாடர்ந்து' என்ை,
மின்னும் சிதலயார் மதல ததாடர்ந்த
தவயில் தவங் காைம் யபாயிைரால்.
 இள வீரன் - இலளய வீரைாகிய இைக்குேன்; அன்ை காதல - அப்பபாழுது; அடியின்
வணங்கி - (இராமைது) அடிைளில் ேணங்கி; 'தநடியயாய் - (புைழில்) பபரியேவை;
அப்தபான்தை நாடாது -அந்தச் சீலதலயத் வதடாமல்; ஈண்டு இருத்தல் புகயைா -
இவ்ோறு இங்கு (வீணாை) இருப்பது புைலழத் தரும் பசயவைா?'; என்ை - என்று
கூை;புகயைானும் - புைழ் வமம்பட்ட இராமனும்; 'தசான்ை அரக்கன் -(சடாயு)
பசால்லிய அரக்ைன்; இருக்கும் இடம் - இருக்கின்ை இடத்லதத்; ததாடர்ந்து துருவி
அறிதும் - (நாம்) பதாடர்ந்து பசன்று வதடிக் ைாண்வபாம்; என்ை - என்று பசால்ை;
மின்னும் சிதலயார் -(அதற்குப் பிைகு) ஒளி பபாருந்திய வில்லைக் லையில் ஏந்திய
வீரர்ைளாை இராமைக்குேர்ைள் (இருேரும்); மதல ததாடர்ந்த தவயில் தவங்காைம் -
மலைைள் பதாடர்ச்சியாை அலமந்த பேயிைால் பேப்பமலடந்த ைாட்டு (ேழியில்);
யபாயிைர் - பசன்ைார்ைள்.

ஆல் - அலச.

ைலி விருத்தம்

3573. ஆதச சுமந்த தநடுங் கரி அன்ைார்

பாசிதல துன்று வைம் பல பின்ைா,
காசு அறு குன்றிதைாடு ஆறு கடந்தார்;
யயாசதை ஒன்பததாடு ஒன்பது தசன்றார்.
ஆதச சுமந்த தநடுங்கரி அன்ைார் - திலசைலளத் தாங்குகிை பபரிய திலச
யாலைைலள ஒத்தேர்ைளாகிய இராமைக்குேர்;பாசிதல துன்று வைம் பல பின்ைா -
பசிய இலைைள் பநருங்கிய ைாடுைள் பை பின்ைாை (நடந்து பசன்று); காசு அறு
குன்றியைாடு - குற்ைம் இல்ைாத மலைைலளயும்; ஆறு கடந்தார் - ஆறுைலளயும்
ைடந்தேர்ைளாகி; ஒன்பததாடு ஒன்பது யயாசதை தசன்றார் - பதிபைட்டு வயாசலை
(தூரம்) பசன்ைார்ைள்.

இராமைக்குேர் நடந்து பசன்று பதிபைட்டு வயாசலை தூரம்ைடந்தைர் என்ை. ஆலச

- திலச. துன்றுதல் - பநருங்குதல்; ைாசு - குற்ைம்.அன்ைார்- குறிப்பு விலையாைலணயும்
பபயர். பாசிலை - பண்புத்பதாலை. ைடந்தார் - முற்பைச்சம்.

3574. மண்படி தசய்த தவத்தினில் வந்த

கள் படி யகாதததய நாடிைர், காணார்,
உள் படி யகாபம் உயிர்ப்தபாடு தபாங்க,
புள் படியும் குளிர் வார் தபாழில் புக்கார்.
மண்படி தசய்த தவத்தினில் - (அேர்ைள்) மண்ணுைகு பசய்த தேத்திைால்; வந்த -
(அதனிடமிருந்து) ேந்த; கள் படி யகாதததய - வதன் பபாருந்திய மாலைலய அணிந்த
சீலதலய; நாடிைர் காணார் - வதடிக் ைாணாதேர்ைளாகி; உள் படி யகாபம் உயிர்ப்தபாடு
தபாங்க - மைத்தில் படிந்திருந்த சிைம் பபருமூச்வசாடு (பபாங்கி) பேளிப்பட;புள்
படியும் குளிர் வார் தபாழில் - பைலேைள் தங்குகிை குளிர் (மிகுந்த)பபரிய வசாலையின்
ைண்; புக்கார் - புகுந்தார்ைள்.
 இராமைக்குேர் சீலதலயத் வதடிக் ைாணாமல் சிைமும் பபருமூச்சும் பேளிப்பட
ஒரு வசாலைக் ைண் பசன்று தங்கிைர் என்பதாம். மண் படி - மண்ணுைகு. ோர் - நீண்ட,
பபரிய. ைாணார் - முற்பைச்சம்.

3575. ஆரியர் சிந்தத அலக்கண் அறிந்தான்;

நாரிதய எங்கணும் நாடிைன்; நாடி,
யபர் உலகு எங்கும் உைன்று, இருள் பின்ைா,
யமருவின் - தவங் கதிர் - மீள மதறந்தான்.
தவங்கதிர் - பேப்பமாை ைதிர்ைலள உலடய ைதிரேன்; ஆரியர்சிந்தத அலக்கண்
அறிந்தான் - வீரர்ைளாகிய (அந்த) இராமைக்குேரது மைத் துன்பத்லத அறிந்து; நாரிதய
எங்கணும் நாடிைன் நாடி - பபண்ணாகிய சீலதலய எங்கும் (துருவித்) வதடிப்
பார்த்து;யபர்உலகு எங்கும் உைன்று - (இந்தப்) பபரிய நிைவுைகு முழுேதும் அலைந்து
திரிந்து; யமருவின் மீள இருள் பின்ைா மதறந்தான் - வமரு மலையில் மறுபடியும்
தைக்குப் பின் இருள் பதாடரும் படி பசன்று மலைந்தான்.
உைைம் முழுதும் சீலதலய வதடி அலுத்த ைதிரேன் உைகுக்கு அப்புைம் வபாயும்
வதடுோன் வபாைத் தைக்குப் பின் இருள் பதாடருமாறு வமரு மலையில் மலைந்தான்.
ஆரியர் - வீரர், அறிவுலடயேர், பபரிவயார் எனினுமாம். அைக்ைண் - துன்பம், நாரி -
பபண்; ஈண்டுச் சீலத. அறிந்தான் - முற்பைச்சம். பேங்ைதிர் - பண்புத் பதாலைப்
புைத்துப் பிைந்த அன்பமாழித் பதாலை.

3576. அரண்டு, அருகும் தசறி அஞ்சை புஞ்சம்

முரண்டையபால், இருள் எங்கணும் முந்த,
ததருண்ட அறிவில்லவர் சிந்ததயின் முந்தி,
இருண்டை, மாதிரம் எட்டும் இரண்டும்.
தசறி அஞ்சை புஞ்சம் - அடர்ந்த லமயின் திரட்சி; அரண்டு - அஞ்சி; அருகும்
முரண்டை யபால் - (இரு) பக்ைங்ைளிலும் ேலளத்துக் பைாண்டை வபாை; எங்கணும்
இருள் முந்த - எல்ைாப் பக்ைங்ைளிலும் இருள் சூழ; ததருண்ட அறிவில்லவர் -
பதளிவில்ைாத அறிவில்ைாதேர்ைளுலடய;சிந்ததயின் - மைத்திலைப் வபாை; மாதிரம்
எட்டும் இரண்டும் - திலசைள் பத்திலையும்; முந்தி இருண்டை - விலரந்து
இருளுமாறுபசய்தை.

பதளிவில்ைாத மைத்தேர் மைம் வபாை பத்துத் திலசைலளயும் இருள் ேலளத்துக்

பைாண்டது என்ைபடி. அரண்டு + அருகும் = அரண்டருகும்; அரண் தருகும் எைப்
பிரித்து, ைாேல் தரும் எைவும் பபாருள் பைாள்ளைாம். குஞ்சம் - திரட்சி. மாதிரம் -
திலச. திலசைள் பத்தாேை - பபருந்திலச நான்கு, வைாண திலச நான்கு. வமல், கீழ்த்
திலச இரண்டு ஆைப்பத்பதன்ை.
3577. இளிக்கு அதற இன் தசால்
இதயந்தை, பூதவ,
கிளிக்கு அதறயும் தபாழில்,
கிஞ்சுக யவலி,
ஒளிக்கதற மண்டிலம் ஒத்துளது,
ஆங்கு ஒர்
பளிக்கு அதற; கண்டு;
அதில் தவகல் பயின்றார்.
இளிக்கு அதற இன் தசால் இதயந்தை பூதவ - இளி என்னும் இலசக்கு (ஒப்பு என்று)
கூைப்பட்ட இனிய பசாற்ைலள உலடயைோகிய நாைண ோய்ப்புட்ைள்; கிளிக்கு
அதறயும் தபாழில் - (அந்த இனிலமயாை பசாற்ைலளக்) கிளிைளுக்குச் பசால்லித் தரும்
வசாலையில்; கிஞ்சுக யவலி - முள் முருக்ை மரங்ைலள வேலியாை உலடய; ஒளிக் கதற
மண்டிலம் ஒத்துளது - ஒளியும் முயற்ைலையும் உலடய (சந்திர) மண்டைத்லத
ஒத்துள்ளதாகிய; ஒர் பளிக்கு அதற கண்டு - ஒரு பளிங்குப் பாலைலயக் ைண்டு; ஆங்கு
அதில் தவகல் பயின்றார் - அவ்விடத்து அப்பாலையில் தங்கிைார்ைள்.

வசாலைலயச் வசர்ந்த இராமைக்குேர் அங்குள்ள பளிங்குப் பாலையில்

தங்கிைார்ைள். இளி - குரல், துத்தம், லைக்கிலள, உலழ, இளி, விளரி, தாரம் என்ை
ஏழிலசைளில் ஒன்று. பூலே - நாைண ோய்ப்புள், லமைா. கிஞ்சுைம் - முள் முருங்லை.
ஒளிக் ைலை - ஒளியும் ைலையும் உடன் கூறிைலமயால் சந்திர மண்டிைம் என்ை.
பளிக்ைலை - பளிங்கிைாைாகிய அலை; அலை - பாலை.

இைக்குேன் நீர் வதடிச் பசல்ைல்

3578. அவ் இதட எய்திய

அண்ணல் இராமன்
தவவ் விதடயபால்
இள வீரதை, 'வீர!
இவ் இதட நாடிதை, நீர்
தகாணர்க' என்றான்;
ததவ் இதட வில்லவனும்
தனி தசன்றான்.
அவ் இதட எய்திய - அந்த இடத்திற்குச் பசன்று தங்கிய; அண்ணல் இராமன் -
தலைேைாகிய இராமன்; தவவ் விதடயபால் இளவீரதை - ேலிலமயுள்ள ைாலள
வபான்ை இலளய வீரைாகியஇைக்குேலைப் (பார்த்து); வீர - வீரவை; இவ் இதட நீர்
நாடிதை தகாணர்க - இவ்விடத்தில் தண்ணீலரத் வதடிக் பைாண்டு ேருோய்; என்றான்
- என்று கூறிைான்; ததவ் இதட வில்லவனும் தனி தசன்றான் - (அது வைட்ட) பலைேர்
பின்னிடக் ைாரணமாகிய வில்லை உலடயஇைக்குேனும் தனிவய (இராமலைப்
பிரிந்து) வபாைான்.
 சீலதலயப் பிரிந்து இராமன் மாயமானின் பின் பசன்ைது வபாை இராமனுக்கு நீர்
பைாண்டுேர அேலைப் பிரிந்து இைக்குேன் தனிவய பசன்ைான் என்ை. இலட - இடம்.
விலட, ேலிலம நலட, பசருக்கு ஆகியேற்ைால் இைக்குேனுக்கு உேலம. பதவ் -
பலை. நாடிலை - முற்பைச்சம், பைாணர்ை - வியங்வைாள் விலைமுற்று. பதவ் - பண்பாகு
பபயர்.

இைக்குேலைக் ைண்டு அவயாமுகி ைாமுைல்

3579. எங்கணும் நாடிைன்; நீர் இதட காணான்;

சிங்கம் எைத் தமியன் திரிவாதை,
அங்கு, அவ் வைத்துள், அயயாமுகி என்னும்
தவங் கண் அரக்கி விரும்பிைள் கண்டாள்.
நீர் எங்கணும் நாடிைன் இதட காணான் - தண்ணீலர எல்ைாவிடத்திலும் வதடி
அவ்விடத்தில் ைாணாதேைாகி; சிங்கம் எைத் தமியன் திரிவாதை - சிங்ைம் வபாைத்
தனியாைத் திரிகின்ைேைாகிய இைக்குேலை; அங்கு அவ்வைத்துள் - அப்பபாழுது
அந்தக் ைாட்டில் (உள்ள); அயயாமுகி என்னும் - அவயாமுகி என்ை பபயர் பைாண்ட;
தவங்கண் அரக்கி - பைாடிய ைண்ைலள உலடய அரக்கியாகியேள்; விரும்பிைள்
கண்டாள் - ஆலச பைாண்டு பார்த்தாள்.

ைாட்டில் தனிவய நீர் வதடிச் பசன்ை இைக்குேலை அவயாமுகி ஆலச பைாண்டு

பார்த்தாள். அவயாமுகி - இரும்பு வபான்ை முைம் உலடயேள். ைாணான், விரும்பிைள் -
முற்பைச்சங்ைள். திரிோலை - விலையாைலணயும் பபயர். பேங்ைண் - பண்புத்
பதாலை.

3580. நல் மதியயார் புகல் மந்திர நாமச்

தசால் மதியா அரவின் சுடர்கிற்பாள்
தன் மதயைாடு தன் தவம்தம தணிந்தாள்;
'மன்மதன் ஆம் இவன்' என்னும் மைத்தாள்.
நல் மதியயார் புகல் - நல்ை அறிவுலடயேர்ைள் பசால்லுகிை;நாம மந்திரச் தசால் -
அச்சம் தருகிை மந்திரச் பசாற்ைலள; மதியா -மதித்துக்ைட்டுப்படாத; அரவின் -
பாம்பிலைப் வபாை; சுடர்கிற்பாள் - சிைச் சுடர் மிக்ைேள்; 'இவன் மன்மதன் ஆம்' -
'இேன் (இைக்குேன்) மன்மதவை ஆைேன்'; என்னும் மைத்தாள் - என்னும்
எண்ணத்தால்; தன் மதயைாடு - தன் மைச் பசருக்வைாடு; தன் தவம்தம தணிந்தாள் - தன்
பைாடுலமயும் தணிந்தேளாைாள்.

மந்திரம் வைட்டுக் ைட்டுப்படாத பாம்பு வபான்ைேளாகிய அவயாமுகி

இைக்குேனிடம் பைாண்ட ைாதைால் தன் மைச் பசருக்கும் ேலிலமயும் தணியப்
பபற்ைாள் என்ை. நாமம் - அச்சம். மதன் - ேலி, பசருக்கு, பேம்லம - சிைம். மதியா - ஈறு
பைட்ட எதிர்மலைப் பபயபரச்சம்.
3581. அழுந்திய சிந்தத
அரக்கி, அலக்கண்
எழுந்து உயர் காதலின் வந்து,
எதிர் நின்றாள்;
'புழுங்கும் என் யநாதவாடு
புல்லுதவன்; அன்றி,
விழுங்குதவயைா' எை
விம்மல் உைந்தாள்.
அழுந்திய சிந்தத அரக்கி - இைக்குேன் மீது (ஆழமாை) அழுந்திய (அன்பு பைாண்ட)
மைத்லத உலடய அரக்கியாகிய அவயாமுகி;அலக்கண் எழுந்து உயர் காதலின் -
துன்பம் மிை எழுேதற்குக் ைாரணமாை மிகுதியாை ஆலசவயாடு; எதிர் வந்து நின்றாள் -
(இைக்குேனுக்கு) எதிவர ேந்து நின்று; 'புழுங்கும் என் யநாதவாடு புல்லுதவன் அன்றி -
மைம் (மாறுபட்டு) அழிேதற்குக் ைாரணமாை ஆலசயாகிய வநாயிைால்,
(அவ்விைக்குேலைத்) தழுவுவேவையன்றி; விழுங்குதவயைா -(அேலைக்) பைான்று
தின்வபவைா (தின்ை மாட்வடன்); எை விம்மல் உைந்தாள் - என்று ஏக்ைம் (மிைக்)
பைாண்டு ேருந்திைாள்.
இைக்குேன் மீது ைாதல் பைாண்ட அவயாமுகி, நான் அேலைத்தழுவுவேவையன்றிக்
பைான்று தின்ை மாட்வடன்' என்ைாள் என்ை. அைக்ைண் - துன்பம். புழுங்குதல் - எண்ணி
மைம் அழிதல். நின்ைாள் - முற்பைச்சம். புல்லுபேன் - தன்லம ஒருலம விலைமுற்று.
விழுங்குேவைா - ஓைாரம் எதிர்மலை.

3582. 'இரந்ததைன் எய்திய

யபாது, இதசயாது
கரந்தையைல், நனி தகாண்டு
கடந்து, என்
முரஞ்சினில் யமவி
முயங்குதவன்' என்று,
விதரந்து எதிர் வந்தைள்,
தீயினும் தவய்யாள்!.
தீயினும் தவய்யாள் - தீயிலைக் ைாட்டிலும் பைாடியேள் ஆகிய அவயாமுகி;
இரந்ததைன் எய்திய யபாது - (நான் இேலை) வேண்டி பநருங்கும் வபாது; இதசயாது
நனிகரந்தையைல் - (என் விருப்பத்துக்கு) இலசயாமல் முழுதும் மறுத்து
விடுோைாகில்; தகாண்டு கடந்து - (அேலை) எடுத்துக் பைாண்டு ைடந்து பசன்று; என்
முரஞ்சினில் யமவி - எைது குலைக்குக் பைாண்டு பசன்று; முயங்குதவன் என்று -
(அேலை) ேலியத் தழுவுவேன் என்று பசால்லி; எதிர் விதரந்து வந்தைள் -
(இைக்குேனுக்கு) எதிராை விலரந்து ேந்தாள்.
 என் ஆலசக்கு இணங்ைா விட்டால் நான் அேலை ேலியத் தூக்கிச் பசன்று என்
குலையில் லேத்து ேலியத் தழுவுவேன்' என்று அவயாமுகி எண்ணிைாள். முரஞ்சு -
பாலை, இங்கு மலை முலழஞ்சாகிய பாலைலயச் சுட்டியது. ஆகு பபயர். இரந்தைன் -
முற்பைச்சம்.

அவயாமுகியின் தன்லம

3583. உயிர்ப்பின் தநருப்பு

உமிழ்கின்றைள்; ஒன்ற
எயிற்றின் மதலக் குலம்
தமன்று இனிது உண்ணும்
வயிற்றள்; வயக் தகாடு
மாசுணம் வீசு
கயிற்றின் அதசத்த
முதல, குழி கண்ணாள்;
உயிர்ப்பின் தநருப்பு உமிழ்கின்றைள் - (தன்) பபருமூச்சில் பநருப்லப பேளிக்
ைாலுபேளும்; எயிற்றின் - பற்ைளால்; ஒன்ற - ஒன்ைாை; மதலக்குலம் - யாலைக்
கூட்டங்ைலள; தமன்று இனிதுஉண்ணும் - ைடித்து பமன்று இனிலமயாை
உண்ணுகின்ை;வயிற்றள் - ேயிற்றிலை உலடயேளும்; வயக்தகாடு மாசுணம் வீசு
கயிற்றின் - ேலிலமயாை பைாடிய பாம்புைள் ஆகிய நீண்ட ையிற்றிைால்;அதசத்த
முதல - வசர்த்துக் ைட்டிய முலைைலளயும்; குழிகண்ணாள் - குழி விழுந்த
ைண்ைலளயும் உலடயேளும் ........ (பதாடர்ச்சி அடுத்த பாடலில்) அவயாமுகியின்
பபருமூச்சு, ேயிறு, முலை, ைண் ஆகியலே பற்றி இப்பாடலில் கூைப்பட்டை.. மலை -
யாலை. மாசுணம் - பபரும் பாம்பு. மலை - யாலைக்கு உேலமயாகு பபயர்.
மலைக்குைம் - இருபபயபராட்டுப் பண்புத் பதாலை. ேய - ேலிபயன்னும் பபாருள்
தரும் உரிச் பசால். 4.

3584பற்றிய யகாள் அரி, யாளி, பணிக்கண்

ததற்றிய பாத சிலம்பு சிலம்ப,
இற்று உலகு, யாதவயும் ஈறுறும் அந் நாள்,
முற்றிய ஞாயிறு யபாலும் முகத்தாள்;
பற்றிய யகாள் அரி - (தான் லைப்) பற்றிய ேலிலமயாை சிங்ைங்ைலளயும்; யாளி -
யாளிைலளயும்; பணிக்கண் ததற்றிய - பாம்பாகிய ையிற்றில் (ஒன்ைாைச்) வசர்த்துக்
ைட்டிய; பாத சிலம்பு சிலம்ப - ைாற்சிைம்லப ஒலிக்குமாறு தரித்தேளும்; யாதவயும் -
(உைகில் உள்ள) எல்ைாப் பபாருள்ைளும்; இற்று - அழிந்து; உலகு ஈறுறும் அந்நாள் -
உைைம் முடிவு பபறுகிை வபரூழிக் ைாைத்தில்; முற்றிய ஞாயிறு யபாலும் முகத்தாள் -
(பேப்பம்) மிகுந்த ைதிரேன் வபான்ை முைத்திலை உலடயேளும்......... (பதாடர்ச்சி
அடுத்த பாடலில்).
பாம்பாகிய ையிற்றில் சிங்ைம், யாளி ஆகியேற்லைச் வசர்த்துக் ைட்டிப் பாதச்
சிைம்பாை அணிந்தேள். உைைம் அழியும் ைாைத்தில் மிக்ை பேப்பத்துடன் சுடர் விடும்
ைதிரேன் வபான்ை முைத்திலை உலடயேள் என்று அவயாமுகிலய ேருணித்தோறு.
வைாளரி - சிங்ைம், யாளி - யாலைலயப் வபான்று துதிக்லையும் சிங்ைத்திலைப் வபான்று
உடைலமப்பும் உலடயபதாரு ேலிய விைங்கு. பணி - படத்லத உலடயது எைப்
பாம்புக்குக் ைாரணப் பபயர். பதற்றிய - வசர்த்துக் ைட்டிய. வைாள் - முதல் நிலை நீண்ட
பதாழிற் பபயர். அரியாளி - உம்லமத் பதாலை.

3585. ஆழி வறக்க முகக்க அதமந்த

மூதை எைப் தபாலி தமாய் பில வாயாள்;
கூதை புறத்து விரிந்தது ஓர் தகாட்பால்,
ஊழி தநருப்பின் உருத்ததை ஒப்பாள்;
ஆழிவறக்க முகக்க அதமந்த - ைடலும் ேற்றும் படி முைப்பதற்ைாை அலமக்ைப்பட்ட;
மூதை எைப் தபாலி - அைப்லப என்னும்படி விளங்குகின்ை; தமாய் பில வாயாள் -
ேலிலமயாை குலை வபான்ை ோலய உலடயேளும்; கூதை புறத்து விரிந்தது ஓர்
தகாட்பால் -தலைமயிர் பக்ைங்ைளில் விரிந்து விளங்கும் தன்லமயால்; ஊழி
தநருப்பின் உருத்ததை ஒப்பாள் - உைை ஊழிக் ைாைத்து பநருப்பின் ேடிேம் தலை
ஒத்தேளும்...... (பதாடர்ச்சி அடுத்த பாடலில்) அவயாமுகியின் பபரிய ோய் ைடலை
முைந்து ேைளச் பசய்யும் பபரிய அைப்லப வபால் விளங்கியது. அேளது விரிந்த
தலைமயிர் ஊழிக் ைாைத்து பநருப்லப ஒத்து விளங்கியது என்ைோறு. ஆழி - ைடல்,
மூலழ - முைக்கும் ைருவியாகிய அைப்லப, இதற்கு முைலே எைப் பபாருள் கூறி நீர்
முைக்கும் ைருவியாகிய குடுலே என்பாருமுளர். கூலழ - தலைமயிர். பைாட்பு - தன்லம.
தலைமயிருக்கு ஊழித் தீலய உேலமயாைக் கூறியதால் அம்மயிர் சிேந்த நிைமுலடயது
என்பது பபைப்பட்டது. 4.

3586 தடி தடவ, பல ததல தழுவ, தாள்

தநடிது அதடய, குடர் தகழுமு நிணத்தாள்;
அடி தடவ, பட அரவம் இதசக்கும்
கடிதடம் உற்றவள்; உருமு கறிப்பாள்;
தடி தடவ - அளவு வைாைால் தடவி அளப்பதற்குரிய; ததல பல தழுவ - (அந்த)
இடத்லதப் வபான்ை பை இடங்ைலளத் (தன்) ஓரடியில் அளக்கும்படி; தாள் தநடிது
அதடய - (தன்) பாதங்ைள் நீண்ட தூரம்; அடி தடவ - அடி லேத்துச் பசல்ை; குடர்
தகழுமு நிணத்தாள் - (அதைால் தான் உண்டு பசல்லுகிை) குடபைாடு பபாருந்திய
பைாழுப்பு எங்கும் சிதை; பட அரவம் இதசக்கும் - படம் எடுத்த பாம்பின் படத்லத
ஒத்த; கடிதடம் உற்றவள் - அல்குல் பபாருந்தியேளாகிய (அவயாமுகி); உருமு
கறிப்பாள் - இடிலய ஒத்து பற்ைலளக் ைடிப்பேளாயிைாள்.... (பதாடர்ச்சி அடுத்த
பாடலில்).
நீண்ட அடிலேத்து அவயாமுகி ேரும் வேைத்தால் அேள் உண்டு ேந்த இலைச்சியும்
பைாழுப்பும் எங்கும் சிதறி விழுந்தை. பாம்பின் படத்லத ஒத்த அல்குலை உலடய
அேள் இடிவபால் பற்ைலளக் ைடித்தாள் என்ை. தடி - அளவு வைால். இலசக்கும் - ஒக்கும்.
ைடிதடம் - அலரயிடம் (அல்ைது) அல்குல். உருமு - இடி. ைறித்தல் - பற்ைலளக் ைடித்தல்.
குடர் - ைலடப் வபாலி.
3587. இதவ இதற ஒப்பை என்ை, விழிப்பாள்;
அதவ குளிர, கடிது அைலும் எயிற்றாள்;
குதவ குதலயக் கடல் குமுற உதரப்பாள்;
நதவ இல் புவித்திரு நாண நடப்பாள்.
இதவ - (அேளது) இக்ைண்ைள்; இதற ஒப்பை என்ை -சிேனின் ைண்ைலள ஒப்பை
என்று பசால்லுமாறு; விழிப்பாள் - (சிைத்துடன்)விழித்துப் பார்ப்பேளும்; அதவ குளிர
- அக்ைண்ைளில் இருந்து பேளிப்பட்ட சிை பநருப்புக் குளிர்ந்து விட்டது என்று
பசால்லும்படியாை; கடிது அைலும் எயிற்றாள் - மிைக் பைாடுலமலயக் ைாட்டும்
பற்ைலள உலடயேளும்; குதவகுதலயக் - மலைைளும் தன் நிலை பைட்டு அழியும்
படியும்; கடல் குமுற - ைடல்ைள் வமாதிக் குமுறும் படியும்;உதரப்பாள் - ைடுலமயாைப்
வபசுபேளும்; நதவ இல் புவித்திரு நாண நடப்பாள் - குற்ைம் இல்ைாத பூமைளாகிய
பசல் சிேபிரானின் ைண்ைளில் தீ பேளிப்படுதல் வபால் விழித்து, அந்பநருப்பும்
குளிர்ந்து விட்டது என்று எண்ணுமாறு பற்ைடித்து பேப்பபமழுப்பி, மலை குலைய,
ைடல் அதிர முழங்கி, பூமைள் நாணஅவயாமுகி ேந்தாள் என்ை. இலை - சிேன், குலே -
மலைக் கூட்டம், நலே - குற்ைம். புவித்திரு - இரு பபயபராட்டுப் பண்புத்பதாலை. 4
ேத் வதவி பேட்ைம் அலடயும்படி நடப்பேளும்....... (பதாடர்ச்சி அடுத்த பாடலில்).

3588 நீள் அரவச் சரி,

தாழ் தக, நிதரத்தாள்;
ஆள் அரவப் புலி
ஆரம் அதணத்தாள்;
யாளியிதைப் பல
தாலி இதசத்தாள்;
யகாள் அரிதயக் தகாடு
தாழ் குதை இட்டாள்;
நீள் அரவச் சரி - நீண்ட பாம்புைளாகிய ேலளயலை; தாழ்தக நிதரத்தாள் - நீண்ட
லையில் ேரிலசயாை அணிந்தேள்; அரவ ஆள் புலி ஆரம் அதணத்தாள் - உறுமுகிை
ஆண்புலிைலளக் (வைாத்து) ஆரமாை அணிந்தேள்; பல யாளியிதைத் தாலி இதசத்தாள் -
பை யாளிைலளக் (வைாத்துத்) தாலியாைக் ைட்டியேள்; யகாள் அரிதயக் தகாடு தாழ்
குதை இட்டாள் - பைாள்ளும் (ேலிய) சிங்ைங்ைலளக் பைாண்டு தாழ்ந்த ைாதணியாை
அணிந்தேள்.

அவயாமுகிலய இைக்குேன் ைண்டு விைேல்

3589. நின்றைள், ஆதசயின்

நீர் கலுழும் கண்
குன்றி நிகர்ப்ப,
குளிர்ப்ப விழிப்பாள்,
மின் திரிகின்ற
எயிற்றின் விளக்கால்,
கன்று இருளில் திரி
யகாளரி கண்டான்.
குன்றி நிகர்ப்ப - குன்றி மணிலய ஒத்துள்ள; ஆதசயின் நீர் கலுழும் கண் - ைாம
வநாயால் (சிேந்த) நீர் ஒழுகும் ைண்ைளின் மூைம்; குளிர்ப்ப விழிப்பாள் - குளிர்ச்சியாை
வநாக்குபேள் ஆகிய அவயாமுகி; நின்றைள் - நின்ைாள்; கன்று இருளில் திரி யகாளரி -
பசறிந்த இருட்டில் திரிகின்ை சிங்ைம் வபான்ை இைக்குேன்; மின் திரிகின்ற எயிற்றின்
விளக்கால் - ஒளி வீசுகின்ை அேள் பற்ைளின் ஒளியாகிய விளக்கிைால்; கண்டான் -
(அந்த அவயாமுகிலயக்) ைண்டான்.

சிேந்த குன்றி நிைர்க்கும் ைண்ைளால் ைாதல் ைைந்த குளிர் பார்லே பார்த்துக்

பைாண்டு நின்ைாள். இருளில் ேலிய சிங்ைம் வபால் திரிந்தஇைக்குேன், அேளது ஒளி
வீசுகின்ை பற்ைளாகிய விளக்கின் ஒளியால் அந்த அவயாமுகிலயக் ைண்டான்.
முன்பாட்டில் பேப்பக் ைைவை உருோை அரக்கிலயக் ைாட்டி, அந்த பேப்பக்
பைாடுலமவய குளிர்ேதாை இங்வை ைாட்டுகிைார். இயல்பாை பேம்லம ைாம
பேறியால் குளிர்ப்ப விழிக்ைச்பசய்துள்ள இரசோதம் இைக்குேனுக்கு ோய்த்த
வசாதலை. மின் - ஒளி. ைன்று இருள் - பசறிந்த இருள். விழிப்பாள் - முற்பைச்சம்.
எயிற்றின்விளக்கு - உருேைம். வைாளரி - உேலம ஆகுபபயர்.

3590. 'பண்தடயில் நாசி

இைந்து பததக்கும்
திண் திறலாதளாடு
தாடதக சீராள்;
கண்டகர் ஆய
அரக்கர் கணத்து ஓர்
ஒண்ததாடி ஆம், இவள்'
என்பது உணர்ந்தான்.
பண்தடயில் - முன்பு; நாசி இைந்து பததக்கும் - மூக்லை இழந்து ேருந்திை; திண்
திறலாதளாடு - மிக்ை ேலிலம உலடய சூர்ப்பணலைவயாடு; தாடதக - தாடலை
என்பேலளயும்; சீராள் -(ஒத்த) தன்லம உலடயேள்; கண்டகர் ஆய அரக்கர் -
தீயேர்ைளாகிய அரக்ைர்ைளின்; கணத்து ஓர் ஒண்ததாடி ஆம் இவள் -கூட்டத்தில்
வதான்றிய ஒரு பபண்ணாம் இேள்; என்பது உணர்ந்தான் -என்பலதப் (பார்த்தவுடன்)
இைக்குேன் உணர்ந்து பைாண்டான்.

சூர்ப்பணலை - இைக்குேைால் மூக்கு முதலிய உறுப்புைலள இழந்தேள். இதலை.

ஊக்கித் தாங்கி, விண்படர்தவன் என்று உருத்து எழுவாதள நூக்கி, தநாய்தினில்,

'தவய்து இதையயல்' எை நுவலா மூக்கும் காதும், தவம் முரண் முதலக் கண்களும்,
முதறயால் யபாக்கி, யபாக்கிய சிைத் ததாடும் புரிகுைல் விட்டான். (2825)
 என்ை பாடல் விளக்குகிைது. தாடலை, விசுோமித்திரனின் எண்ணப்படி இராமைால்
பைால்ைப்பட்டேள். இதலைப் பாை ைாண்டத்தில் ேரும் 88 முதல் 92 ேலரயுள்ள
பாடல்ைலளக் பைாண்டு அறிை. ைண்டைர் - ேழிச் பசல்ோலரத் தடுத்து முள்லளப்
வபான்று ேருத்தும் பைாடிவயார். திண் திைல் - ஒரு பபாருட் பன்பமாழி, ஒண் பதாடி -
பண்புத் பதாலைப் புைத்துப் பிைந்த அன்பமாழித் பதாலை.

3591. 'பாவியர் ஆம் இவர்;

பண்பு இலர்; நம்பால்
யமவிய காரணம் யவறு
இதல' என்பான்;
'மா இயல் கானின் வயங்கு
இருள் வந்தாய்!
யாவள் அடீ? உதரதசய்,
கடிது' என்றான்.
பண்பு இலர் - நற்பண்புைள் இல்ைாதேரும்; பாவியர் ஆம் இவர் - பாவியர்ைளும்
ஆகிய இேர்ைள்; நம்பால் - நம்மிடம்; யமவிய காரணம் யவறு இதல - ேருேதற்கு உரிய
ைாரணம் வேறு ஒன்றும் இல்லை; என்பான் - என்று நிலைத்தேைாகிய (இைக்குேன்);
மா இயல் கானின் - விைங்குைள் திரிகின்ை ைாட்டின்ைண்; வயங்கு இருள் வந்தாய் -மிக்ை
இருளில் ேந்தேளாகிய (நீ); யாவள் அடீ - யாரடி; உதர தசய்கடிது - விலடலய
விலரோைச் பசால்; என்றான் - என்று வைட்டான்.
நற்குணமில்ைாத பைாடியேர்ைளாகிய அரக்கியர் நம்மிடம் ேருேதற்கு வேறு
ைாரணம் இல்லை என்ைது பாேம் பசய்தைாகிய ஒரு ைாரணம்உள்ளது எைக்
ைருதியதாகும். ேந்தாய் - முன்னிலை ஒருலம விலையாைலணயும் பபயர்; 'ேந்தேவள'
எை விளியாைவும் பைாள்ளைாம்.
அவயாமுகியின் ைாம பேறியும் இைக்குேன் மறுப்பும்

3592. யபசிைன்; அங்கு அவள்

யபசுற நாணாள்;
ஊசல் உைன்று அழி
சிந்ததயளும்தான்,
'யநசம் இல்,
அன்பிைளாயினும், நின்பால்
ஆதசயின் வந்த
அயயாமுகி' என்றாள்.
யபசிைன் - (வமவை குறிப்பிட்டோறு இைக்குேன்) வபசிைான்;அங்கு- அப்பபாழுது;
ஊசல் உைன்று அழி சிந்ததயளும் தான் அவள் - ஊசைாடி ேருந்தி அழிகின்ை மைத்லத
உலடயேளாகிய அவயாமுகியும் தான்; யபசுற நாணாள் - தன் ஆலசலய
ஆண்மைனிடம் தாவை எடுத்துச் பசால்ை நாணமலடயாதேளாய்; யநசம் இல்
அன்பிைளாயினும் -பலழய உைவு இல்ைாத அன்பு உலடயேள் ஆயினும்; நின்பால் -
நின்னிடம்; ஆதசயின் வந்த அயயாமுகி ஊசல் உைன்று அழி சிந்ததயள் இைக்குேன்
தன்லை ஏற்பாவைா மாட்டாவைா என்று தடுமாறும் உள்ளம் பைாண்டேள். யபசுற
நாணாள் - தாமுறு ைாமத் தன்லம தாங்ைவள ஆடேனிடம் உலரக்ை நாணாதேள்.
மூன்ைாேது அடிக்கு வேறு பாடங்ைளும் உள; எனினும், நாம் பைாண்ட பாடம் உட்பட
எதற்கும் முற்றும் பபாருந்துைப் பபாருள் பைாள்ள இயைவில்லை. ஏவடழுதிவயார்
பிலழவயா, பபாருள் பைாள்ள நம்பால் உள்ள குலைவயா - பதரியவில்லை. தான் -
அலசயாைவும் பைாள்ளைாம்- ஆலசயால் ேந்த அவயாமுகி என்ை பபயர் உலடயேள்;
என்றாள் - என்று கூறிைாள். . 5

3593பின்னும் உதரப்பவள், 'யபர்

எழில் வீரா!
முன்ைம் ஒருத்தர் ததாடா
முதலயயாடு உன்
தபான்னின் மணித் தட மார்பு
புணர்ந்து, என்
இன் உயிதரக் கடிது
ஈகுதி' என்றாள்.
பின்னும் உதரப்பவள் - வமலும் பதாடர்ந்து கூறுபேளாகிய (அவயாமுகி); 'யபர்
எழில் வீரா - வபரழகுலடய வீரவை; முன்ைம் ஒருத்தர் ததாடா முதலயயாடு - இதற்கு
முன்பு ஒருேரும் பதாடாத முலைவயாடு (ைன்னி என்ைபடி); உன் தபான்னின்
மணித்தட மார்புபுணர்ந்து - உன்னுலடய பபான் வபான்ை அழகிய பபரிய மார்லபத்
தழுவி; என் இன் உயிதரக் கடிது ஈகுதி - அதைால் எைது இனிலமயாை, உயிர்
(வபாைாது இருக்ை) விலரோை அருள் ஈோய்; என்றாள் - என்று கூறிைாள்.
'நான் பிைவராடு புணர்ந்தேளல்ைள், உன்லை மட்டும் விரும்புபேள். எைவே
என்லைப் புணர்ந்து என் இன்னுயிர் ஈோய்' என்ைாள். ஈகுதி - இழிந்வதாள் கூற்ைாை
ேந்தது. உலரப்பேள் - முற்பைச்சம், பதாடா - ஈறுபைட்ட எதிர்மலைப் பபயபரச்சம்.
தடமார்பு - உரிச் பசால் பதாடர். ஈகுதி - முன்னிலை ஒருலம விலைமுற்று.

3594. ஆறிய சிந்ததயள்

அஃது உதரதசய்ய,
சீறிய யகாளரி
கண்கள் சிவந்தான்;
'மாறு இல வார் கதண, இவ்
உதர வாயின்
கூறிடின், நின் உடல்
கூறிடும்' என்றான்.
ஆறிய சிந்ததயள் - (இைக்குேன் மீது பைாண்ட ைாதைால்) பைாடுலம குலைந்த மைம்
உலடயேளாகிய (அவயாமுகி); அஃது உதர தசய்ய - அந்தச் பசாற்ைலளச் பசால்ை;
சீறிய யகாளரி - சிைம் பைாண்ட சிங்ைம் வபான்ை இைக்குேன்; கண்கள் சிவந்தான் -
சிைத்தால் ைண்ைள் சிேந்து; 'இவ்வுதர வாயின் கூறிடின் - இப்படிப்பட்ட பசாற்ைலள
(நீ மீண்டும்) ோயிைால் கூறிைால்; மாறு இலவார் கதண - (எைது) ஒப்பு இல்ைாத
நீண்ட அம்புைள்; நின் உடல் கூறிடும் - உைது உடலைத் துண்டு துண்டாக்கி விடும்';
என்றான் - என்று கூறிைான். நீ மீண்டும் இவ்ோறு கூறிைால் என் அம்பு உன்
உடலைக் கூறிடும் என்ைோறு. வைாளரி - உேலமயாகு பபயர். வைாளரி சிேந்தான் -
திலண ேழுேலமதி. பாடலின் இறுதி ேரியில் உள்ள பசால் நயம் ைாண்ை.

3595. மற்று அவன் அவ் உதர

தசப்ப, மைத்தால்
தசற்றிலள்; தகத் துதண
தசன்னியில் தவத்தாள்;
'தகாற்றவ! நீ எதை வந்து
உயிர் தகாள்ளப்
தபற்றிடின், இன்று
பிறந்ததைன்' என்றாள்.
அவன் மற்று அவ் உதர தசப்ப - அந்த இைக்குேன் மாறுபாடாை இந்தச் பசாற்ைலளச்
பசால்ை; மைத்தால் தசற்றிலள் - மைத்தால் சிைம் பைாள்ளாதேளாகிய (அவயாமுகி);
தகத் துதண தசன்னியில் தவத்தாள் - தன் இரண்டு லைைலளயும் தலைமீது
குவித்தேளாய்; 'தகாற்றவ - தலைேவை; நீ எதை வந்து - நீ என்னிடம் ேந்து; உயிர்
தகாள்ளப்தபற்றிடின் - (நான்) உயிர் பபற்று ோழும்படி பசய்யப் பபற்ைால்;இன்று
பிறந்ததைன் - இன்று நான் (மீண்டும்) பிைந்ததன் பயலைப் பபற்ைேளாவேன்';
என்றாள் - என்று கூறிைாள்.

இைக்குேன் கூறியலதக் வைட்ட அவயாமுகி சிைம் பைாள்ளாதுஅேலைக் லை கூப்பி

ேணங்கி 'நீ எைக்கு அருள் பசய்யின் நான் பிைந்த பயலைப் பபற்ைேள் ஆவேன்'
என்ைாள்.

3596. தவங் கதம் இல்லவள்

பின்ைரும், 'யமயலாய்!
இங்கு நறும் புைல்
நாடுதி என்னின்,
அங்தகயிைால் எதை,
"அஞ்சதல" என்றால்,
கங்தகயின் நீர் தகாணர்தவன்
கடிது' என்றாள்.
தவங்கதம் இல்லவள் - பைாடிய சிைம் இல்ைாதேளாகிய (அவயாமுகி); பின்ைரும் -
பின்பும்; 'யமயலாய் - உயர்ந்தேவை!;இங்கு நறும் புைல் நாடுதி என்னின் -
இவ்விடத்தில் நல்ை நீலரத் வதடுகிைாய் என்ைால்; எதை - எைக்கு; அங்தகயிைால் -
உன்னுலடய அழைாை லைைளிைால்; "அஞ்சதல" என்றால் - அஞ்சாவத என்று அபயம்
அளித்தால்; கடிது - விலரோை;கங்தகயின் நீர் தகாணர் தவன் - (உைக்ைாைக்)
ைங்லையின் நீலரக் கூடக் பைாண்டு ேந்து பைாடுப்வபன்; என்றாள் - என்று கூறிைாள்.

அரக்கியாதலின் சிைம் பைாள்ளல் இயற்லைபயனினும், இைக்குேன்பால் பைாண்ட

ைாமத்தால் ைதம் (சிைம்) ைாட்டாதேளாயிைாள். ைதம் - சிைம், அங்லை - அங்லை என்ை.
ைடிது - விலரவு. பேங்ைதம், நறும்புைல் - பண்புத் பதாலைைள், பைாணர்பேன் -
தன்லம ஒருலமவிலைமுற்று.

3597. சுமித்திதர யசய் அவள்

தசான்ை தசால் அன்ை
கமித்திலன்; 'நின் இரு
காததாடும் நாசி
துமிப்பதன் முன்பு அகல்
என்பது தசால்ல,
இதமத்திலள், நின்றைள்,
இன்ை நிதைத்தாள்:
சுமித்திதர யசய் - சுமித்திலர மைைாகிய இைக்குேன்; அவள் தசான்ை அன்ை தசால் -
அந்த அவயாமுகி கூறிய அத்தன்லமயாகிய பசாற்ைலள; கமித்திலன் -
பபாறுக்ைாதேைாகி; 'நின் இரு காததாடும் நாசி துமிப்பதன் முன்பு - (அவயாமுகிலய
வநாக்கி நான்) உைது இரு ைாதுைவளாடு மூக்லையும் அறுப்பதற்கு முன்பு; அகல் -
(இவ்விடத்லத விட்டுப்) வபாய்விடு'; என்பது தசால்ல - என்று பசால்ை;இதமத்திலள்
நின்றைள் - (அது வைட்டுக்) ைண்ணிலமக்ைாமல் நின்ைேளாகிய அேள்; இன்ை
நிதைந்தாள் - இவ்ோறு நிலைப்பேள் ஆைாள். நிலைத்தலத அடுத்த பாடலில்
ைாண்ை.

அவயாமுகியின் பசால் வைட்ட இைக்குேன் சிைந்து, நான் உன் இரு ைாதுைலளயும்

மூக்லையும் அறுப்பதற்கு முன்பு வபாய் விடு என்று கூை, அவயாமுகி திலைத்துக்
ைண்ணிலமக்ைாமல் நின்று சிைேற்லை எண்ணிைள் என்ை. ைமித்திைன் -
பபாறுத்திைன், துமித்தல் - துண்டித்தல், இலமத்திைள் - முற்பைச்சம்.

3598. 'எடுத்ததைன் ஏகிதைன்,

என் முதைதன்னுள்
அதடத்து, இவன் தமம்தம
அகற்றிய பின்தை,
உடற்படுமால்; உடயை
உறும் நன்தம;
திடத்து இதுயவ நலன்'
என்று, அயல் தசன்றாள்.
 எடுத்ததைன் ஏகிதைன் - (இந்த இைக்குேலை) எடுத்துக் பைாண்டு பசன்று; என்
முதை தன்னுள் அதடத்து - எைது குலையில் அலடத்துலேத்து; இவன் தவம்தம
அகற்றிய பின்தை - இேைது சிைத்லதத் தணித்த பின்பு; உடற்படுமால் - (இேன் என்
எண்ணத்துக்கு) உடன்படுோன்; உடயை நன்தம உறும் - (அதற்குப் பின்பு) விலரோை
(இேைால்) எைக்கு நல்ை மகிழ்ச்சி கிலடக்கும்; இதுயவ திடத்து நலன் - இவ்ோறு
பசய்ேதுவே உறுதியாை நன்லம தரும்; என்று - என்று எண்ணி; அயல் தசன்றாள் -
(இைக்குேைது) அருகில் பசன்ைாள்.

இேலை என் குலைக்கு எடுத்துச் பசன்று சிைத்லதத் தணித்தால், இேன் எைக்கு

உடன்படுோன். அதுவே உறுதியாைச் பசய்யத் தக்ைது என்று எண்ணிய அவயாமுகி
இைக்குேனுக்குப் பக்ைத்தில் வபாைாள். முலழ - குலை, பேம்லம - பேப்பம், ஈண்டுச்
சிைம். திடம் - உறுதி, எடுத்தபைன் - முற்பைச்சம். ஆல் - அலச.

இைக்குேலை அவயாமுகி தூக்கிி்ச் பசல்ைல்

3599. யமாகதை என்பது

முந்தி முயன்றாள்;
மாக தநடுங் கிரி
யபாலிதய வவ்வா
ஏகிைள் - உம்பரின்
இந்துதவாடு ஏகும்
யமகம் எனும்படி -
தநாய்தினின் தவய்யாள்.
தவய்யாள் - பைாடியேளாகிய அவயாமுகி; யமாகதை என்பது - வமாைத்லத
உண்டாக்கும் மாலயலய; முந்தி முயன்றாள் -முன்ைால் முயன்று பசய்து; மாக
தநடுங்கிரி யபாலிதய வவ்வா - விண்லணஅளாவிய பபரிய மலை வபான்ைேைாகிய
இைக்குேலைத் தூக்கிக் பைாண்டு; உம்பரின் - வமவை உள்ள ோைத்தில்; இந்துதவாடு
ஏகும் யமகம் எனும்படி - நிைவுடன் வசர்ந்து பசல்லுகிை வமைம் என்று பசால்லும்
படியாை; தநாய்தினின் - (மிை) விலரோை; ஏகிைள் - பசன்ைாள்.

அவயாமுகி வமாைலை என்ை மாய மந்திரத்தால் இைக்குேலை மயக்கி, அேலை

எடுத்துக் பைாண்டு, நிைவுடன் வசர்ந்து பசல்லுகிை வமைம் வபாை ோைத்தில் விலரந்து
பசன்ைாள். வமாைலை - வமாைத்லத உண்டாக்கும் மாலய. மாைம் - ோைம். இந்து -
நிைவு. பநாய்தினின் - எளிலமயாைஎனினுமாம். "பநாய்தின் பநாய்ய பசால்
நூற்ைலுற்வைன்" (5) எைக் ைம்பர் கூறியுள்ளலத எண்ணுை. இந்து - இைக்குேனுக்கும்
வமைம் - அவயாமுகிக்கும் உேலமயாம். ஒளி அைத்துக்கும், ைருலம பாேத்துக்கும்
இங்கு ேந்துள்ளலம ைாண்ை. ேவ்ோ - பசய்யா எனும் ோய்பாட்டு உடன் பாட்டு
விலைபயச்சம்.

3600. மந்தரம் யவதலயில் வந்ததும், வாைத்து

இந்திரன் ஊர் பிடி என்ைலும், ஆைாள்;
 தவந் திறல் யவல் தகாடு சூர் அடும் வீரச்
சுந்தரன் ஊர்தரு யதாதகயும் ஒத்தாள்.
மந்தரம் யவதலயில் வந்ததும் - (இைக்குேலைத் தூக்கிச் பசன்ை அவயாமுகி)
மந்தரமலை ைடலில் பபாருந்தியது வபாைவும்;வாைத்து இந்திரன் ஊர்பிடி - வதேர்
உைைத்தில் இந்திரன் ஏறிச் பசலுத்தும் (ஐராேதம் என்ை ஆண் யாலையின்
துலணயாகிய) அப்பிரமு என்ை பபண் யாலை; என்ைலும் ஆைாள் - என்று உேலம
கூைத்தக்ைேளாய் விளங்கிைாள்; தவந்திறல் யவல் தகாடு சூர் அடும் - (அதற்கு வமல்
தன்) ேலிலம பபாருந்திய வேலைக் பைாண்டு சூரபதுமலைக் பைான்ை; வீரச் சுந்தரன்
ஊர்தரு யதாதகயும் - வீர அழைைாகிய முருைக் ைடவுள் ஏறிச் பசலுத்துகிை மயிலையும்;
ஒத்தாள் - ஒத்து விளங்கிைாள்.

இைக்குேலை அவயாமுகி தூக்கிச் பசன்ை ைாட்சிலய இப்பாடலில் மூன்று

உேலமைள் பைாண்டு விளக்கிைார் (1) மந்தரமலை - இைக்குேன், ைடல் - மந்தர
மலைலயத் தாங்கிய ைடல் அவயாமுகி. இஃது இல் பபாருள் உேலம. (2) இந்திரன்;
இைக்குேன், அேன் ஊர்பிடி - அப்பிரமு: அவயாமுகி. அவயாமுகி பபண் என்பதால்
இந்திரன் ஊரும் ஐராேதம் என்ை ஆண் யாலைலயக் கூைாது அதன் துலணயாகிய
பபண் யாலைலயக் கூறிைார். (3) முருைன் : இைக்குேன். முருைலைத் தாங்கும்
வதாலை;அவயாமுகி. இங்குப் பபண் மயில் கூைாது வதாலையுலடய ஆண் மயிலைக்
கூறியது, முருைலைச்

சுமக்கும் மயிலைக் ைருதியதால் என்ை. இம்மூன்று உேலமக்கும், "தாங்குதல்" என்பது

பபாதுத் தன்லமயாதலையும் அறிை. வேலை - ைடல், சூர் - சூரபதுமன், சுந்தரன் -
முருைன்.

3601. ஆங்கு அவள் மார்தபாடு

தகயின் அடங்கி,
பூங் கைல் வார் சிதல
மீளி தபாலிந்தான்;
வீங்கிய தவஞ்சிை வீழ்
மத தவம் யபார்
ஓங்கல் உரிக்குள்
உருத்திரன் ஒத்தான்.
ஆங்கு - அந்த நிலையில்; அவள் மார்தபாடு தகயின் அடங்கி - அேளது மார்பின்
ைண்ணும் லையின் ைண்ணும் அடங்கி; பூங்கைல் வார் சிதல மீளி - அழகிய வீரக்ைழலை
அணிந்த நீண்ட வில்லை ஏந்திய வீரைாகிய (இைக்குேன்); தபாலிந்தான் - அழகு பபை
விளங்கிைான்; வீங்கிய தவஞ்சிை - மிைக் பைாடிய சிைத்திலையும்; வீழ் மத - ேடிகின்ை
மதத்திலையும்; தவம்யபார் - பைாடிய வபாரிலையும் பசய்கிை; ஓங்கல் - யாலையிைது;
உரிக்குள் - உரித்த வதாலுக்குள் இருந்து ைாட்சியளிக்கும்; உருத்திரன் ஒத்தான் - சிே
பிராலை ஒத்து விளங்கிைான். அவயாமுகி தன் மார்வபாடு அலணத்துக் லைைளால்
தழுவித்தூக்கிச் பசன்ை இைக்குேன் உடம்பு முழுதும் மூடும் படி யாலைத்வதாலைப்
வபார்த்த சிேபிரான் வபால் விளங்கிைான். மீளி -ஆண்பால் சிைப்புப்பபயர். ஓங்ைல் -
மலை; ஈண்டு யாலை;இருமடியாகு பபயர்.

3602. இப்படி ஏகிைள்,

அன்ைவள், இப்பால்,
'அப்பு இதட யதடி நடந்த
என் ஆவித்
துப்புதட மால் வதர
யதான்றலன்' என்ைா,
தவப்புதட தமய்தயாடு
வீரன் விதரந்தான்.
அன்ைவள் - அத்தன்லமயளாகிய அவயாமுகி; இப்படி ஏகிைள் - (வமற்குறிப்பிட்ட)
இவ்ோறு (இைக்குேலைத் தழுவித் தூக்கி பைாண்டு) பசன்ைாள்; இப்பால் - (இராமன்
இருந்த) இவ்விடத்தில்; தவப்புதட தமய்தயாடு வீரன் - (மலைவிலயயும்
தம்பிலயயும் பிரிந்த) தாபம் பைாண்ட உடவைாடு கூடிய வீரைாகிய இராமன்;இதட
அப்பு யதடி நடந்த - ைாட்டின் இலடயில் தண்ணீலரத் வதடிக் பைாண்டு நடந்து பசன்ை;
என் ஆவி - எைது உயிர் வபான்ை; துப்புதட மால்வதர - ேலிலம உலடய பபரிய மலை
வபான்ைேைாகிய இைக்குேன்; யதான்றலன் என்ைா - இன்னும் ேரக்ைாவணாவம
என்று எண்ணி; விதரந்தான் - (அேலைத் வதடுேதற்ைாை) விலரந்து பசன்ைான்.
அப்பு - நீர். துப்பு - ேலிலம. பேப்பு - விரை வேதலையும் நீர் வேட்லை வேதலையும்
பாச வேதலையும் உண்டாக்கிய பேப்பம். அன்ைேள் - குறிப்பு விலையாைலணயும்
பபயர். மால்ேலர - உரிச்பசால் பதாடர். ேலர - உேலமயாகு பபயர்.

இைக்குேலைக் ைாணாத இராமன் துயரம்

ைலிவிருத்தம்

3603. 'தவய்து ஆகிய கானிதட

யமவரும் நீர்
ஐது ஆதலியைா? அயல்
ஒன்று உளயதா?
தநாய்தாய் வர,
யவகமும் தநாய்திலைால்;
எய்தாது ஒழியான்;
இது என்தைதகாலாம்?
தநாய்தாய் வர - (இைக்குேன்) விலரோய் ேருேதற்கு; யவகமும் தநாய்திலைால் -
விலரவும் குலைோை உலடயேைல்ைன்; எய்தாது ஒழியான் - ேராமல் இருக்ைவும்
மாட்டான்; தவய்து ஆகிய கானிதட யமவரும் நீர் ஐது ஆதலியைா? - (அப்படி இருந்தும்
அேன் ோராலமக்குக் ைாரணம்) பேப்பம் உலடய ைாட்டில் பபாருந்தி உள்ள தண்ணீர்
கிலடக்ை அருலமயாைதா? (அல்ைது); அயல் ஒன்று உளயதா - வேறு ஏதாேது ஒன்று
வநர்ந்து விட்டவதா?; இது என்தை தகாலாம் - இவ்ோறு ஆைதற்கு என்ை ைாரணவமா?

எண்ணிய ைருமம் முடித்து வேைமாை ேந்து வசரும் இயல்புள்ள இைக்குேன்

ைாட்டில் நீர் கிலடக்ைாலமயாவைா, வேறு ஏவதா ஏற்பட்வடா இன்னும் ேந்து
வசரவில்லை வபாலும் எை இராமன் எண்ணிைான். பேய்து - பேப்பம். வமவுதல்
பபாருந்தல், ஐது - அரிது. உண்லம எனினுமாம். ஈண்டு இன்லம குறித்தது. பநாய்தாய் -
விலரோய், ஆல், ஆம் - அலசைள், பைால் - ஐயப்பபாருள் தருேவதார் இலடச்பசால்.

3604. ' "நீர் கண்டதை இவ்

வழி யநடிதை யபாய்,
சார், தகாண்டு" எை,
இத்துதண சார்கிலைால்;
வார் தகாண்டு அணி
தகாங்தகதய வவ்விைர்பால்
யபார் தகாண்டையைா? தபாருள்
உண்டு இது' எைா,
இவ்வழி யநடிதையபாய் - இந்த ேழியில் வதடிப்வபாய்; நீர் கண்டதை தகாண்டு சார்
- தண்ணீலரக் பைாண்டு ேருை; எை - என்று நான் கூை; இத்துதண சார்கிலைால் -
(அதலை ஏற்றுச் பசன்ை இைக்குேன்) இவ்ேளவு வநரம் ைடந்தும் ேந்து
வசரவில்லை;வார்தகாண்டு அணி தகாங்தகதய - ைச்சிலைக் பைாண்டு (அழகு பபை)
அணிந்துள்ள முலைைலள உலடய சீலதலய; வவ்விைர் பால் - ைேர்ந்து பசன்ை
அரக்ைர்ைளுடன்; யபார்தகாண்டையைா - வபார் பசய்யத் பதாடங்கி விட்டாவைா;
தபாருள் உண்டு இது எைா - இந்த தாமதத்திற்கு ஏவதா அர்த்தம் உண்டு என்று.... நான்
நீலரத் வதடிக் பைாணர்ை என்று பசான்ைலத ஏற்றுச் பசன்ை இைக்குேன் இன்னும்
ேரவில்லை. ஒருைால் சீலதலயக் ைேர்ந்து பசன்ை அரக்ைர்ைலளக் ைண்டு அேர்ைளுடன்
வபாரிட வநர்ந்து விட்டவதா எை இராமன் எண்ணிைான். இப்படி ஏவதனும்
ைாரணமின்றி இைக்குேன் தாமதியான் என்பது இராமன் நிலைப்பு. வநடி - வதடி. ோர் -
ைச்சு. பபாருள் - பயன். ைண்டலை, 'வநடிலை - முற்பைச்சங்ைள், ஆல் - அலச.
இப்பாடல் முதல் 3614 முடிய ஒரு பதாடர். 3615 ஆம் பாடலின் 'என்ைா உலரயா' என்ை
எச்சத் பதாடர் பைாண்டு இப்பாடல் முடியும். 6
3605'அம் தசால் கிளி அன்ை
அணங்கிதை முன்
வஞ்சித்த இராவணன்
வவ்விையைா?
நஞ்சின் தகாடியான்
நடதலத் ததாழிலால்,
துஞ்சுற்றையைா,
விதியின் துணிவால்?
அம் தசால் கிளி அன்ை அணங்கிதை - அழகு பமாழி வபசும் கிளி வபான்ை அழகிய
சீலதலய; முன் வஞ்சித்த இராவணன் வவ்விையைா - முன்ைாளில் ேஞ்சலையால்
ைேர்ந்து பசன்ை இராேணன் (இப்வபாது இேலையும்) ைேர்ந்து
பசன்ைைவைா?;நஞ்சின் தகாடியான் நடதலத் ததாழிலால் - நஞ்சிலைக் ைாட்டிலும்
பைாடியேைாை இராேணைது ேஞ்சலைத் பதாழிைால்; விதியின் துணிவால் - ஊழ்
விலையின் ேலிலமயால்; துஞ்சுற்றையைா? - இைந்துபட்டாவைா?
ேஞ்சலையால் ைேரும் இராேணன் பைாடுலம பதாடர்கிைவதாஎன்பது இராமன்
பைாண்ட ஐயத் தடுமாற்ைம். விதிக்கும் விதியாகும்விற்பைாழில் ேல்ைேைாகிய
இைக்குேலையும் விதி பேன்ைதால் இைந்திருப்பாவைா என்ை அளவுக்கும் பபருமான்
தடுமாறுகிைான். அணங்கு - பபண்ைளிற் சிைந்தேள். நடலை - ேஞ்சலை. துஞ்சுற்ைைன்
- தகுதி ேழக்கில் மங்ைை ேழக்கு என்ை. பதாழிைால், துணிோல் - ஆல் ைருவிப்
பபாருளில் ேந்தது.

3606. 'வரி விற் தக என் ஆர்

உயிர் வந்திலைால்;
"தரு தசால் கருயதன்; ஒரு
ததயதல யான்
பிரிவுற்றதைன்" என்பது
ஒர் பீதை தபருத்து
எரிவித்திட, ஆவி
இைந்தையைா?
வரிவிற்தக என் ஆர் உயிர் வந்திலைால் - ைட்டலமந்த வில்லைக் லையில் ஏந்திய என்
அருலமயாை உயிர் வபான்ை தம்பிேரவில்லை; தருதசால் கருயதன் - (தான் எைக்குச்)
பசான்ை பசாற்ைலள எண்ணிக் ைருதாமல்; யான் ஒரு ததயதல - நான் ஒப்பற்ை
பபண்ணாகிய சீலதலய; பிரிவுற்றதைன் - பிரியப் பபற்வைன்; என்பது ஒர் பீதை - என்ை
ஒப்பற்ை பபருந்துன்பம்; தபருத்து எரிவித்திட - மிகுந்து தன்லை ோட்டி
ேருத்தியதால்; ஆவி இைந்தையைா - உயிலர விட்டு விட்டாவைா. மாயமான் பின்
பசன்ை வபாது தான் தடுத்தலதக் வைளாமல் பின்பசன்று சீலதலயப் பிரிய வேண்டிய
நிலைலம ேந்தலத எண்ணிக்ைைங்கி உயிலர விட்டு விட்டாவைா எை இராமன்
எண்ணிைான்.தருபசால் - இைக்குேன் இராமனுக்கு கூறிய பசால்,
"அடுத்தவும்எண்ணிச் பசய்தல், அண்ணவை ேன் கூறிய பசால். இதன் விரிவுஇங்குப்
வபசப்படுகிைது. (3398). பீலழ - துன்பம். உயிர் -உேலமயாகுபபயர்.
3607. 'உண்டாகிய கார் இருள்
ஓடு ஒருவன்
கண்தான்; அயல் யவறு
ஒரு கண் இதலைால்;
புண்தான் உறு
தநஞ்சு புழுங்குறுதவன்;
எண்தான் இதலன்;
எங்ஙைம் நாடுதகைா?
உண்டாகிய கார் இருள் ஓடு - நிலைந்து உண்டாகிய ைரிய இருளில்; ஒருவன் கண்
தான் - என்லை விட்டுப் பிரிந்த ஒப்பற்ைேைாகிய இைக்குேன், (எைக்குக்)
ைண்ணாைேன்; அயல் யவறு ஒரு கண் இதலைால் - அேலைத் தவிர வேறு ைண்
ஒன்றும் எைக்கு இல்லை; புண் தான் உறு தநஞ்சு புழுங்குறுதவன் -(முன்பு சீலதலயப்
பிரிந்ததால்) புண்மிைப்பட்ட பநஞ்சத்தில் (மீண்டும்) ேருத்தம் அலடகிவைன்; எண்
தான் இதலன் - (எதுவும்) எண்ண முடியாது மைம் ைைங்கி உள்வளன்; எங்ஙைம் நாடு
தகயைா - (அேலை எங்கு) எவ்ோறு வதடுவேவைா?

'இைக்குேைன்றிப் பிறிபதாரு ைண்ணிைாதேன் நான்; முன்வபபுண்பட்ட பநஞ்சில்

மீண்டும் புண்பட்டேன். அேைது பிரிோல் மைம்மிைக் ைைங்கி உள்ள நான் அேலை
எவ்விடத்து எவ்ோறு வதடுவேன்'எை இராமன் கூறிைான். எைக்குக் ைண்ணாை
இருந்தேன் பிரிந்ததால்ைண்ணிழந்த நான் வதடுேது எங்ஙைம் என்று குறித்த நயம்
ைாண்ை.தான், ஆல் - அலசைள். ஓைாரம் எதிர்மலைப் பபாருளில் ேந்தது.

3608. 'தள்ளா விதையயன் தனி

ஆர் உயிர் ஆய்-
உள்ளாய்! ஒரு
நீயும் ஒளித்ததையயா?
பிள்ளாய்! தபரியாய்!
பிதை தசய்ததையால்;
தகாள்ளாது உலகு உன்தை;
இயதா தகாடியத!
தள்ளா விதையயன் - நீக்ை முடியாத விலைலய உலடயேைாகிய எைது; தனி ஆர்
உயிர் ஆய் உள்ளாய் - ஒப்பில்ைாத அருலமயாை உயிராை உள்ளேைாகிய; ஒரு நீயும் -
ஒப்பற்ைேைாகிய நீயும்; ஒளித்ததையயா - (என்லை விட்டுப் பிரிந்து) மலைந்து
விட்டாவயா?; பிள்ளாய் - என் பிள்லள வபால் இலளயேவை; தபரியாய் - அறிவில்
பபரியேவை;பிதைதசய்ததை- (என்லைக் ைாரிருளில் ைாைைத்வத விட்டுச் பசன்று)
தேறு பசய்து விட்டாய்; இயதா தகாடியத - இச்பசயல் மிைக்
பைாடுலமயாைவதயாகும்; உன்தை உலகு தகாள்ளாது - உைது பசயலை உைைத்தில்
உள்ள பபரியேர்ைள் ஏற்ை மாட்டார்ைள். ஆல் - அலச.
 விலைப்படுபேைாகிய எைது ஒப்பற்ை தம்பியாகிய நீயும்என்லைப் பிரிந்து
விட்டாய். உைது இச்பசயலைப் பபரியேர்ைள் ஏற்ைமாட்டார்ைள் என்று இராமன்
பநாந்து கூறிைான். விலைவயன் -குறிப்பு விலையாைலணயும் பபயர் நீயும் - எம்லம
இைந்தது தழீ இயஎச்ச உம்லம; முன்வப பிரிந்து விட்ட சீலதலயயும்
நிலைவுபடுத்துேதுஇவ்வும்லம. உைகு - இடோகுபபயர்.

3609. 'யபரா இடர் வந்தை

யபர்க்க வலாய்!
தீரா இடர் தந்ததை:
ததவ்வர் ததாழும்
வீரா! எதை
இங்ஙன் தவறுத்ததையயா?
வாராய், புறம்
இத்துதண தவகுதியயா?
வந்தை யபரா இடர் - ேந்தைோகிய நீக்ை முடியாத துன்பங்ைலள; யபர்க்க வலாய் -
நீக்ை ேல்ைேவை!; தீரா இடர் தந்ததை - (என்லை விட்டுப் பிரிந்து எைக்கு) நீக்ை
முடியாத துன்பத்லதத் தந்து விட்டாய்; ததவ்வர் ததாழும் வீரா - பலை
ேரும்பதாழுகின்ை (ேலி பலடத்து) வீரவை!; எதை இங்ஙன் தவறுத்ததையயா -
என்லை இவ்ோறு பேறுத்து விட்டாவயா?; வாராய் - (இங்கு) ேராமல்; புறம் -
(என்லைத் தனிவய விட்டு) பேளியில்; இத்துதண தவகுதியயா - இவ்ேளவு ைாைம்
தங்கி இருந்தாவயா?

'எைக்கு ஏற்படும் பபருந் துன்பத்லதப் வபாக்ை ேல்ைேைாகியநீைாட்டில் என்லைத்

தனிவய விட்டுப் பிரிந்து பசன்று எைக்குநீங்ைாததுன்பத்லத உண்டாக்கிவிட்டாய்;
இவ்ேளவு வநரம் ேராமல்தங்கியிருப்பது உைக்குச் சரிவயா' என்ைோறு. பதவ்ேர் -
பலைேர்.புைம் - பேளியில்.வபரா, தீரா - ஈறுபைட்ட எதிர் மலைப்பபயபரச்சங்ைள்.
ேந்தை - முற்பைச்சம்.

3610. 'என்தைத் தரும்

எந்தததய, என்தையதர,
தபான்தைப் தபாருகின்ற
தபாலங் குதையாள்-
தன்தை, பிரியவன்;
உதளன் ஆவதுதான்,
உன்தைப் பிரியாத
உயிர்ப்பு அலயவா?
என்தைத் தரும் எந்தததய - என்லைப் பபற்பைடுத்த தந்லதயாகிய (தசரதலையும்);
என்தையதர - என் தாய்மார்ைலளயும்; தபான்தைப் தபாருகின்ற தபாலங் குதையாள்
தன்தை - திருமைலள ஒத்த பபான்ைால் ஆகிய ைாதணி அணிந்த சீலதலயயும்;
பிரியவன் - பிரிந்து; உதளன் ஆவது தான் - (நான்) உயிருடன் இருப்பது; உன்தைப்
பிரியாத உயிர்ப்பு அலயவா - உன்லை (மட்டும்) பிரியாத மூச்சுக் ைாற்றிைால் அல்ைோ?

தந்லத தாயர், சீலத ஆகிவயாலர நான் பிரிந்த துன்பம் நீ உடன் இருந்தலமயால்

நீங்கியது என்று இைக்குேனிடம் தான் பைாண்டிருந்த மிகுதியாை அன்லப இராமன்
பேளிப்படுத்திக் கூறிைான். உயிர் என்று (3606) ஆம் பாடலிலும் ைண் என்று (3607) ஆம்
பாடலிலும், மீண்டும் தனி ஆர் உயிர் என்று (3608) ஆம் பாடலிலும் குறிப்பிட்ட
இராமன் இங்கு 'உயிர் மூச்சு' என்று இைக்குேலைக் குறிப்பிட்டான்;
இத்பதாடர்ச்சியின் நயம் ைண்டுணர்ை. பபான் - திருமைள். குலழ - ைாதணி. எந்லத,
என்லை - மரூஉ பமாழிைள். பபாைங்குலழ - மூன்ைாம் வேற்றுலம உருபும் பயனும்
உடன் பதாக்ை பதாலை. பிரிவேன் - இைந்த ைாைம் எதிர்ைாைமாை ேந்த ைாை
ேழுேலமதி.

3611. 'தபான் யதாடு இவர்கின்ற

தபாலங் குதையாள்-
தன்-யதடி வருந்து
தவம் புரியவன்,
நின்-யதடி
வருந்த நிரப்பிதையயா?
என்-யதடிதை வந்த
இளங் களியற!
என்யதடிதை வந்த இளங்களியற - (மாயமானின் பின்ைால் பசன்ை) என்லைத்
வதடிலையாகிய ேந்த இலளய ஆண் யாலைலயப் வபான்ைேவை!; தபான் யதாடு
இவர்கின்ற தபாலங் குதையாள் தன்- பபான்ைால் ஆகிய வதாடு என்னும் ைாதணி
அணிந்தேளாகிய சீலதலய; யதடி வருந்து - வதடி ேருந்தித்; தவம் புரியவன் - (தனித்துத்)
தேம் புரிபேைாகிய என்லை; நின் யதடி வருந்த நிரப்பிதையயா - உன்லைத் வதடி
ேருந்தும் படி பசய்துவிட்டாவயா? மாயமான் பின் பசன்ை என்லைத் வதடி ேந்த நீ,
சீலதலயத் வதடித் தேம் புரிபேைாகிய என்லை, உன்லைத் வதடி ேரும்படி பசய்து
விட்டாவய என்ைோறு. வதாடு - மைளிர் ைாதணி. நிரப்புதல் - பசய்தல். தன் - சாரிலய.
நின்வதடி - இரண்டாம் வேற்றுலமத்பதாலை. இளங்ைளிறு - அலடயடுத்த
உேலமயாகு பபயர். ஓைாரம்விைா.

3612. 'இன்யற இறவாது

ஒழியயன்; எமயரா,
தபான்றாது ஒழியார்,
புகல்வார் உளரால்;
ஒன்றாகிய உன்
கிதளயயாதர எலாம்
தகான்றாய்; தகாடியாய்!
இதுவும் குணயமா?
 இன்யற இறவாது ஒழியயன் - இன்லைக்வை நான் இைக்ைாமல் இருக்ை மாட்வடன்;
புகல்வார் உளரால் - (அலத அவயாத்தியில் உள்ளேர்ைளுக்குச்) பசால்லுபேர்ைளும்
இருக்கிைார்ைள்; (ஆதைால்); எமயரா தபான்றாது ஒழியார் - (அலதக் வைட்ட) எம்
உைவிைர்ைள்இைக்ைாமல் இருக்ை மாட்டார்ைள்; ஒன்றாகிய உன் கிதளயயாதரஎலாம்
தகான்றாய் - (இவ்ோறு பசய்ததால்) ஒற்றுலம உலடய உன் உைவிைர்ைள்
எல்வைாலரயும் நீ பைான்ைேைாைாய்; தகாடியாய் - (இத்தலைய) பைாடுலம
உலடயேவை; இதுவும் குணயமா - இதுவும்உைக்குத் தகுதிவயா?

'நீ ேராவிட்டால் நான் இைப்வபன். அது பதரிந்தால் நம் உைவிைர் எல்வைாரும்

இைப்பர். இவ்ோறு அலைேரும் இைக்ைத் தக்ை பசயல் பசய்த பைாடியேவை இது
உைக்குத் தகுதிவயா' என்று இராமன் கூறிைான். எமர் - எம் உைவிைர். பபான்ைாது -
அழியாது. ஆல் - அலச பைான்ைாய் - ைாைேழுேலமதி. எைாம் - இலடக்குலை எமவரா
- ஓைாரம் பதரிநிலை. குணவமா - ஓைாரம் எதிர்மலை.

3613. 'மாந்தா முதல்

மன்ைவர்தம் வழியில்,
யவந்து ஆதக துறந்தபின்,
தமய் உறயவார்
தாம்தாம் ஒழிய,
தமியயனுடயை
யபாந்தாய்; எதை
விட்டதை யபாயிதையயா?'
மாந்தா முதல் மன்ைவர் தம் வழியில் - மாந்தாதா முதலிய (நம் முன்வைார்ைளாை)
அரசர்ைள் தம் ைால்ேழியில்; யவந்து ஆதக துறந்தபின் - அரசைாதலை (நான்) துைந்த
பிைகு; தமய் உறயவார் தாம் தாம் ஒழிய - (என்) உண்லமயாை உைவிைர்ைள் யாேரும்
உடன்ேராமல் நீங்ை; தமியயனுடயை யபாந்தாய் - தனித்தேைாகிய என்னுடன் ேந்தாய்;
எதை விட்டதை யபாயிதையயா -(இப்வபாது நீயும்) என்லை விட்டுப் வபாய்
விட்டாவயா?

பமய் உைவோர் - உள்ளன்புலடய உைவிைர். மாந்தா - மாந்தாதா. மாம்தாதா -

மாந்தாதா எை ஆயிற்று.

3614. என்ைா உதரயா, எழும்;

வீழும்; இருந்து
உன்ைா, உணர்வு ஓய்வுறும்;
ஒன்று அலவால்;
'மின்ைாது இடியாது;
இருள்வாய் விதளவு ஈது
என் ஆம்? எனும்,
என் தனி நாயகயை.
 'என்தனிநாயகயை - என் ஒப்பில்ைாத தலைேன் ஆகிய இராமன்; என்ைா உதரயா -
என்று (பைோறு) கூறிக்பைாண்டு; எழும், வீழும் - எழுந்திருப்பான், (உடவை) கீவழ
விழுோன்; இருந்துஉன்ைா - அமர்ந்து எண்ணிப் பார்த்து; உணர்வு ஓய்வுறும் -
அறிவுஒடுங்ைப் பபறுோன்; 'மின்ைாது இடியாது - மின்ைாமலும் இடியாமலும்;
இருள்வாய் - (இந்த) இருட்டுக் ைாைத்தில்; விதளவு ஈது என் ஆம்' எனும் - விலளந்த
பசயைாகிய இது என்ை' என்பான்; ஒன்று அலவால் - (இவ்ோறு எண்ணி இராமன்
பட்ட துன்பங்ைள்) ஒன்ைல்ை பைோம்.

இராமன் பைேற்லை எண்ணி ேருந்தி எழுந்தும் உணர்வு ஒடுங்ைப் பபற்ைான். மலழ

ேருேதற்கு அறிகுறியாை முன்ைால் மின்ைலும் இடியும் வதான்றுேது வபாைத்
தம்பிலயப் பிரிேதற்கு முன்பு எந்த அறிகுறியும் வதான்ைவில்லைவய என்று பைோறு
எண்ணித் துன்பப்பட்டான். உன்னுதல் - நிலைத்தல். உலரயா, உன்ைா - பசய்யா
என்னும் ோய்பாட்டு உடன்பாட்டு விலைபயச்சங்ைள். ஆல் - அலச. இராமனின்
துன்பத்லத விளக்கும் ைவிக்கூற்று.

3615. நாடும், பல சூைல்கள்

யதாறும் நடந்து;
ஓடும், தபயர் தசால்லி
உதளந்து; உயிர் யபாய்
வாடும்வதக
யசாரும்; மயங்குறுமால் -
ஆடும் களி மா மத
யாதை அைான்.
ஆடும் களிமாமத யாதை அைான் - பலைேலர அழிக்கும் பசருக்குலடய மிக்ை
மதத்லத உலடயதுமாகிய யாலைலய ஒத்தேைாகிய இராமன்; பல சூைல்கள் யதாறும்
நடந்து நாடும் - பை இடங்ைளிலும் பசன்று தம்பிலயத் வதடுோன்; தபயர் தசால்லி
உதளந்து ஓடும் - இைக்குேன் பபயலரச் பசால்லி ேருந்தி விலரந்து ஓடுோன்;
உயிர்யபாய் வாடும் வதக யசாரும் - உயிர் வபாய் ோடும் ேலையாைத் தளர்ோன்;
மயங்குறுமால் - மயக்ைமலடோன்.

இராமன் தம்பிலயத் வதடி அலைந்தலம கூறுகிைார் ஆல் -அலச. ஆடு - அடு என்பது
முதல் நிலை நீண்ட பதாழிற் பபயர்.மாமதம் - உரிச்பசால் பதாடர். மத யாலை
இரண்டாம் வேற்றுலமஉருபும் பயனும் உடன் பதாக்ை பதாலை. அைான் -
குறிப்புவிலையாைலணயும் பபயர்.

3616. கதமயாதளாடும் என் உயிர்

காவலில் நின்று
இதமயாதவன், இத்
துதண தாழ்வுறுயமா?
சுதமயால் உலகூடு
 உைல்ததால் விதையயற்கு,
அதமயாதுதகால் வாழ்வு?
அறியயன்' எனுமால்.
கதமயாதளாடும் - பபாறுலம உலடயேளாகிய சீலதயுடன்; என் உயிர் - எைது
உயிலரயும்; காவலில் நின்று - ைாக்கும் பதாழிலில் (ஊன்றி) நின்று; இதமயாதவன் -
ைண்ணிலமக்ைாமல் இருந்த இைக்குேன்; இத்துதண தாழ்வுறுயமா - (என்லை விட்டுப்
பிரிந்து) இத்துலண ைாைம் தாழ்த்துோைா?; சுதமயால் உலகூடு உைல் ததால்
விதையயற்கு - சுலமயாை உைைத்தில் இருந்து ேருந்துகிை பலழய விலைலய உலடய
எைக்கு; வாழ்வு அதமயாது தகால் - (உயிருடன் கூடி ோழும்) ோழ்க்லை அலமயாது
வபாலும்; அறியயன்' எனுமால் - அறிவயன் என்று (இராமன்) கூறிைான்.

'என்லையும் சீலதலயயும் ைண் இலமக்ைாது ைாத்த இைக்குேன் இவ்ேளவு வநரம்

ேராமல் இருப்பாைா? இருக்ை மாட்டான். உைைத்தில் பழியிலை நுைர்ந்து ேருந்தும்
நான் உயிவராடு ோழ முடியாது வபாலும்' எை இராமன் எண்ணிைான். சுலமயாள் -
பபாறுலம உலடயேள் ஈண்டுச் சீலதலயக் குறித்தது. சுந்தர ைாண்டத்தில்

"கதமயிைாள் திரு முகத்து அயல் கதுப்பு உறக்கவ்வி (5078) எை ேருேலதக்

ைாண்ை. ைாேலில் நின்ை இலமயாதேன் - இதலைக் ைங்லை ைாண் படைத்தில் குைன்
பரதனிடம் கூறிய

"அல்தல ஆண்டு அதமந்த யமனி அைகனும் அவளும் துஞ்ச

(2344)

என்ை பாடைால் அறிை. இைக்குேனுக்கு 'உைங்ைா வில்லி' என்ை பபயர் உண்டு

என்பலத நிலைவு பைாள்ை.

இைக்ை எண்ணிய இராமன் அரக்கியின் அைைல் வைட்டல்

3617. 'அறப் பால் உளயதல், அவன்

முன்ைவன் ஆய்ப்
பிறப்பான் உறில், வந்து
பிறக்க' எைா,
மறப்பால் வடி வாள் தகாடு,
மன் உயிதரத்
துறப்பான் உறுகின்ற
ததாடர்ச்சியின் வாய்,
அறப்பால் உளயதல் - நல்விலைப் பகுதி உண்டாைால்; அவன் முன்ைவன்
ஆய்ப்பிறப்பான் உறில் - (அந்த இைக்குேன் எைக்குத்) தலமயன் ஆை ேந்து பிைக்ைக்
கூடுமாைால்; வந்து பிறக்க எைா - ேந்து பிைக்ைட்டும் என்று கூறிக் பைாண்டு; மறப்பால்
வடிவாள் தகாடு - வீரம் பபாருந்திய கூர்லமயாை ோலளக் பைாண்டு; மன் உயிதர -
தன் நிலை பபற்ை உயிலர; துறப்பான் உறுகின்ற - நீக்ை முயல்கின்ை; ததாடர்ச்சியின்
வாய் - வநரத்தின் ைண்வண.... (அடுத்த பாடலில் முடியும்).
நல்லூழ் அலமயுமாைால் அடுத்த பிைவியில் அேன் எைக்குத் தலமயைாைப்
பிைக்கிை வபறு ோய்க்ைட்டும் என்று பசால்லி, இராமன் ோளால் தன்னுயிலர
மாய்த்துக் பைாள்ளப் வபாகும் நிலையிலை இப்பாடல் சுட்டிற்று. அைப்பால் -
அைத்தின் பயைாகிய நல்லூழ். அேன் எைக்குப் பாைேதைாயிருந்து பசய்த
லைங்ைர்யங்ைலள நான் அேனுக்குச் பசய்ய நல் விலைப் பயைால் அேன் எைக்கு
அடுத்தபிைவியில் தலமயன் ஆைப் பிைக்ைட்டும் என்ைோறு.

3618. யபர்ந்தான், தநடு

மாதயயினில் பிரியா;
ஈர்ந்தான், அவள் நாசி
பிடித்து, இதளயயான்;
யசார்ந்தாள் இடு பூசல்
தசவித் துதளயில்
யசர்ந்து ஆர்தலுயம,
திருமால் ததருளா,
இதளயயான் - இலளயேைாகிய இைக்குேன்; தநடுமாதயயினில் யபர்ந்தான் -
(அவயாமுகியின்) மிக்ை வமாைலை என்ை மாலயயில் இருந்து நீங்கிைான்; பிரியா -
அவ்ோறு நீங்கி; அவள் நாசி பிடித்து ஈர்ந்தான் - அேளது மூக்லைப் பிடித்து அறுத்தான்;
யசார்ந்தாள் - (அவ்ோறு உறுப்பு அறுப்பு உண்டதைால்) தளர்ந்தேள் ஆகிய (அந்த
அரக்கி); இடுபூசல் - எழுப்பிய வபபராலி; தசவித் துதளயில் யசர்ந்து ஆர்தலுயம -
ைாதுைளில் பட்டு ஒலித்த உடவை; திருமால் ததருளா - இராமன் (ைைக்ைம் நீங்கி) மைம்
வதறி (எண்பதாம் பாடலில் முடியும்).
வமாைலை மாலயயில் இருந்து நீங்கிய இைக்குேன்,அவயாமுகியின் மூக்லைப்
பிடித்து அறுத்தான். தன் உறுப்புஅறுப்புண்டதைால் தளர்ந்து அேள் எழுப்பிய
வபபராலி இராமனின்ைாதுைளில் பட்டது. வபர்தல் -நீங்குதல். ஈர்தல் - அறுத்தல்,
வசார்தல்- தளர்தல், பதருளா - இைக்குேன் தன்லைச் சந்தித்துத் துயர்விலளவித்தேலர
பேன்று விட்டான் என்று பதளிந்தது.

3619. 'பரல் தரு காைகத்து

அரக்கர், பல் கைல்
முரற்று அரு தவஞ் சமம்
முயல்கின்றார், எதிர்
உரற்றிய ஓதச அன்று;
ஒருத்தி ஊறுபட்டு
அரற்றிய குரல்; அவள்
அரக்கியாம்' எைா,
பரல் தரு காைகத்து - பருக்லைக் ைற்ைள் நிலைந்த (இந்தக்) ைாட்டில்; பல்கைல் முரற்று
அரக்கர் - பை வீரக் ைழல்ைள் ஒலிக்கின்ை அரக்ைர்ைள்; அரு தவஞ்சமம் - பைாடிய
வபாலர; முயல்கின்றார் - பசய்கின்ைேர்ைளாகி; எதிர் உரற்றிய - மாைபட்டு எதிராை
உரக்ை ஒலித்த; ஓதச அன்று - வபபராலி அல்ை இது; ஒருத்தி ஊறுபட்டு அரற்றிய குரல் -
ஒரு பபண் உடல் குலைபட்டுஅரற்றிய குரைாகும் (இது); அவள் அரக்கியாம் எைா -
அேள் அரக்கியாைவே இருக்ை வேண்டும் என்று (எண்ணி).....

இந்த இரவில் எழுந்த அேைப் வபபராலி அரக்ைர்ைள் எழுப்பியவபாபராலி அன்று,

ஒரு பபண் உடல் குலைபட்டு அரற்றிய ஒலிவய ஆகும் என்று இராமன் எண்ணிைான்.
இந்த இரவு வநரத்தில் ைாைைத்திற்கு அரக்கியர் தவிரப் பிைர் ோராராைலின் "அேள்
அரக்கியாம்" எை இராமன் துணிந்தைன் என்ை. முரற்றுதல் - ஒலித்தல். உரற்றுதல் -
உரக்ை ஒலித்தல். முயல்கின்ைார், - முற்பைச்சம்.

அழல் அம்புஒளியில் இராமன் தம்பிலய அலடதல்

3620. அங்கியின் தநடும் பதட

வாங்கி, ஆங்கு அது
தசங்தகயில் கரியவன்
திரிக்கும் எல்தலயில்,
தபாங்கு இருள் அப் புறத்து
உலகம் புக்கது;
கங்குலும், பகல் எைப்
தபாலிந்து காட்டிற்யற.
கரியவன் - ைரு நிைத்லத உலடயேைாகிய இராமன்; (வமல் குறிப்பிட்ட படி
எண்ணி); ஆங்கு - அப்பபாழுது; அங்கியின் தநடும் பதட வாங்கி - பநருப்பிைது நீண்ட
அம்பிலை எடுத்து; அது - அந்த அம்பிலைச்; தசங்தகயில் - தைது சிேந்த லையிைால்;
திரிக்கும் எல்தலயில் - பசலுத்தத் பதாடங்கிய வபாது; தபாங்கு இருள் - (உைலை மூடி
இருந்த) பசறிந்த இருட்டாைது; அப்புறத்து உலகம் புக்கது - இப்புைத்லத விட்டு அப்
புைத்து உைைத்லத அலடந்தது; கங்குலும் பகல் எைப் தபாலிந்து காட்டிற்யற -
(அங்கிருந்த) இரவும் பைல் வபாை அழைாை விளக்ைம் உற்றுத் வதான்றியது.

இராமன் அழல் அம்பிலைத் பதாடுத்துவிட (அக்கினி அம்பு) முயலுலையில் இருள்

அப்புைம் ஓடியது. இரவும் பைல் வபால் விளக்ைமுற்றுத் வதான்றியது. அங்கி - தீ.
திரித்தல் - பசலுத்துதல். இப்பாடலில் இராமன் தீக் ைடவுட் பலட பதாடுக்ை முயலும்
பசய்தி கூைப்படுகிைது. அவ்ோறு அேன் அப்பலட பதாடுக்ை முயல்ேதற்குச் சிை
ைாரணங்ைள் கூைப்படுகின்ைை. 1) இருலளப் வபாக்கி பேளிச்சத்லத உண்டாக்கித்
தம்பிலயத் வதடிச் பசல்ை அவ்ோறு எண்ணிைான் என்றும். 2) இரவில் அரக்ைருக்கு
ேலிலம மிகுதி அந்த இரவில் நடுக்ைாட்டில் தனியாய் அைப்பட்ட தம்பிக்கு யாது தீங்கு
ஏற்படுவமா? என்று ஐயம் பைாண்டு அவ்ேம்பிலைச் பசலுத்த எடுத்தான் என்றும்
கூைைாம்.

3621. தநடு வதர தபாடிபட,

நிவந்த மா மரம்
ஒடிவுற, நிலமகள் உதலய,
ஊங்கு எலாம்,
'சட சட' எனும் ஒலி
ததைப்பத் தாக்கவும்,
முடுகிைன் இராமன், தவங்
காலின் மும்தமயான்.
இராமன் - இராமன்; தநடுவதர தபாடிபட - பபரிய மலைைள் தூளாைவும்; நிவந்த
மாமரம் ஒடிவுற - உயர்ந்த பபரிய மரங்ைள் ஒடியவும்; நிலமகள் உதலய - நிைமைள்
ேருந்தவும்; ஊங்கு எலாம் - பக்ைங்ைளில் எல்ைாம்; 'சட சட' எனும் ஒலி ததைப்ப - சட
சட என்ை ஓலச மிைவும்; தவங்காலின் மும்தமயான் - ைடுங்ைாற்றினும்மூன்று மடங்கு
வேைத்வதாடு; தாக்கவும் முடுகிைன் - (அவயாமுகிலயத்) தாக்குேதற்ைாை விலரந்தான்.
இராமன் பபரு மலை பபாடிபட, பநடு மரம் ஒடிய, நிைமைள் ேருந்த, பக்ைங்ைளில்
எல்ைாம் சட சட ஒலி எழக் ைாற்றினும் மூன்றுமடங்கு வேைத்வதாடு அவயாமுகிலயத்
தாக்ை விலரத்தான். சட சட - இரட்லடக் கிளவி, ஒலி குறித்து ேந்தது. பேங்ைால் -
ைடுங்ைாற்று. முடுகுதல் - விலரதல்.

3622. ஒருங்கு உயர்ந்து, உலகின் யமல்,

ஊழிப் யபர்ச்சியுள்
கருங் கடல் வருவயத அதைய
காட்சித் தன்
தபருந் துதணத் தம்முதை
யநாக்கி, பின்ைவன்,
வருந்ததல வருந்ததல
வள்ளியயாய்!' எைா,
ஊழிப் யபச்சியுள் - ஊழிக் ைாைம் பபயரும் ைாைத்தில்; (மைாப்பிரளய அழிவுக்
ைாைத்தில்); உலகின் யமல் - உைைத்தின் மீது; கருங்கடல் - ைருலமயாை ைடைாைது;
ஒருங்கு உயர்ந்து - ஒன்ைாைவமவை எழும்பி; வருவயத அதைய காட்சி - ேருேலதப்
வபான்ை ைாட்சித் வதாற்ைத்லத உலடய; தன் தபருந்துதணத் தம்முதை - தன்
பபருந்துலணேைாை அண்ணலை; யநாக்கி - பார்த்து; பின்ைவன் - பின்
பிைந்தேைாகிய இைக்குேன்; வள்ளியயாய் - ேண்லமக் குணம் உலடயேவை;
வருந்ததல வருந்ததல எைா - ேருந்தாவத ேருந்தாவத என்று பசால்லி.. (அடுத்த
பாடலில் முடியும்).

ைாற்றின் மும்மடங்கு வேைத்வதாடு உைை ஊழக் ைாைத்தில் ைருங்ைடல் கிளர்ந்து

ேருேது வபால் ேந்த இராமலைக் ைண்ட இைக்குேன் 'ேள்ளிவயாய் ேருந்தலை
ேருந்தலை' என்ைான் என்ை.உைை அழிவுக் ைாைத்தில் ைடல் பபாங்கி உைலை அழிக்கும்
என்பது நூல்ைளில் ைாணும் பசய்தி. ைாட்சி - வதாற்ைம். தம் முன் - தமக்கு முன்
பிைந்தேன்; ைருங்ைடல், பபருந்துலண - பண்புத்பதாலைைள். முன் - ைாைோகுபபயர்.
ேருந்தலை ேருந்தலை - அடுக்குத் பதாடர்; ேருந்தலை - முன்னிலை ஒருலம எதிர்
மலை விலை முற்று.

3623. 'வந்ததைன் அடியயைன்; வருந்தல்,

வாழி! நின்
அந்தம் இல் உள்ளம்' என்று,
அறியக் கூறுவான்,
சந்த தமன் தளிர் புதர
சரணம் சார்ந்தைன்;
சிந்திை நயைம்
வந்ததைய தசய்தகயான்.
அடியயைன் வந்ததைன் - அடிவயன் ேந்து விட்வடன்; நின் அந்தம் இல் உள்ளம்
வருந்தல் - உைது அஞ்ஞாை இருளாகிய மயக்ைம் அற்ைஉள்ளம் ேருந்தாவத; என்று
அறியக் கூறுவான் - என்று பதளிோைக் கூறிக் பைாண்டு (ேந்து); சந்த தமன் தளிர் புதர
சரணம் - அழகிய பமன்லமயாை தளிலர ஒத்த (இராமைது) திருப்பாதங்ைளில்;
சார்ந்தைன் - விழுந்து ேணங்கிைான்; சிந்திை நயைம் வந்ததைய தசய்தகயான் - (அது
ைண்ட இராமன்) இழந்த ைண்ைள் மீண்டும் ேந்தது வபான்று (மகிழ்ச்சிச்) பசய்லை
உலடயேைாைான்.
இைக்குேன் தன்லைத் வதடி ேந்த இராமலை பநருங்கி அேனுலடய தாமலரத்
திருப்பாதங்ைளில் விழுந்து ேணங்கிைான். அேலைத் தன் ைண் வபால் எண்ணியிருந்த
இராமன் (3607 ஆம் பாடல் ைாண்ை) இழந்த ைண்லணப் பபற்ைேன் வபால் மகிழ்ந்தான்.
இராமனின் ைலணயாழிலயப் பபற்ை சீலதயின் மகிழ்ச்சிலயக் கூைேந்த ைவிஞர் சுந்தர
ைாண்டத்தில்

இைந்த மணி புற்று அரவு எதிர்ந்தது எைல் ஆைாள், பைந்தைம் இைந்தை

பதடத்தவதர ஒத்தாள்; குைந்தததய உயிர்த்த மலடிக்கு உவதம தகாண்டாள்
உைந்து விழி தபற்றது ஓர் உயிர்ப் தபாதறயும் ஒத்தாள் (5292)

என்ை பாடலை இதவைாடு ஒப்பு வநாக்கிக் ைாண்ை. அந்தம் - அழிவு; ஈண்டு அஞ்ஞாை
இருளாகிய மயக்ைத்தால் ஏற்படும் அழிலேச் சுட்டி ேந்தது. சந்தம் - அழகு.
"திருநாவுக்ைரபசனும்வபர் சந்தமுை ேலரந்ததலை எம்மருங்கும் தாம் ைண்டார்" எைத்
திருத்பதாண்டர் புராணத்தில் (பப. பு. 1793) உள்ள அப்பூதியடிைள் நாயைார்
புராணத்தில் ேருேலதக் ைாண்ை. புலர - ஒப்பு ைரணம் - பாதம். சிந்திை - இழந்த. ோழி -
அலச.

3624. ஊற்று உறு கண்ணின் நீர்

ஒழுக நின்றவன்,
ஈற்று இளங் கன்றிதைப்
பிரிவுற்று, ஏங்கி நின்று,
ஆற்றலாது அரற்றுவது,
அரிதின் எய்திட,
பால் துறும் பனி முதல
ஆவின் பான்தமயான்.
ஊற்று உறு கண்ணின் நீர் ஒழுக நின்றவன் - (இைக்குேலைப்பிரிந்ததால்) ஊற்றுப்
வபாை மிகுதியாை ைண்ைளில்இருந்து ைண்ணீர் பேளிப்பட்டு பபருை நின்ைேைாகிய
இராமன்; ஈற்றுஇளங் கன்றிதைப் பிரிவுற்று - ஈன்ை (தன்) இளலமயாை
ைன்றிலைப்பிரிந்து; ஏங்கி நின்று - மிை ேருந்தி நின்று; ஆற்றலாது அரற்றுவது- (அலத)
ஆற்றிக் பைாள்ள முடியாது ஒலி பசய்யும் (நிலையில்); அரிதின் எய்திட - அந்தக் ைன்று
தாவை ேந்து வசர; பால் துறும்பனி முதல - (அக் ைன்லைக் ைண்டமகிழ்ச்சியாலும்
பாசத்தாலும்)பால் பேளிப்படும் வசார்கின்ை மடிலய உலடய; ஆவின்பான்தமயான் -
பசுவிைது தன்லம உலடயேன் ஆயிைான். ைண்ணீர் ஊற்றுப் வபால் பபருை
நின்ைேைாகிய இராமன் ஈன்ைணிலம பபாருந்திய தன் ைன்லைக் ைாணாத புனிற்ைா
அேலித்து அழுங்கும் வபாது, ைன்று தாவை ேர அக் ைன்றிலைக் ைண்டு முலை ேழிவய
பால் வசார நிற்கும் பசுப் வபான்ை தன்லம உலடயேன் ஆயிைன் என்ை. உைை
ேழக்கிலும் நூல் ேழக்கிலும் ைசிவுறும் அன்புக்குக் ைன்றுலடய பசுலே உேலம
கூறுேது மரபு. துறும் - பேளிப்படும்; பனிமுலை - பால் வசார்ந்தலமயால்
குளிர்த்திருக்கும் பால்மடி.

இராமன் இைக்குேலைத் தழுவி, நிைழ்ந்தது வைட்டல்

3625. தழுவிைன் பல் முதற; தாதரக்

கண்ணின் நீர்
கழுவிைன், ஆண்டு
அவன் கைக யமனிதய;
'வழுவிதையாம் எை மைக்
தகாடு ஏங்கியைன்;
எழு எை, மதல எை,
இதயந்த யதாளிைாய்!
ஆண்டு - (இராமன் இைக்குேலை) அப்பபாழுது; அவன் கைக யமனிதய - அந்த
இைக்குேைது பபான்னிை உடம்லப; பல்முதற தழுவிைன் - பைமுலை தழுவிைான்;
தாதரக் கண்ணின் நீர் கழுவிைன் - தாலரயாை ேடிகிை (தன்) ைண்ணீரால் ைழுவிைான்;
'எழு எை மதல எை இதயந்த யதாளிைாய் - ைலணய மரம் வபான்றும் மலை
வபான்றும் பபாருந்திய வதாள்ைலள உலடயேவை;வழு விதையாம் எை மைக் தகாடு
ஏங்கியைன் - (நீ இவ்ேளவு வநரம் ேந்து வசராததால்) தேறிப் வபாய் விட்டாவயா?
என்று மைத்தில் ைருதி ேருந்திவைன். (எை இராமன் கூறிைான்).

தாலர - ஒழுங்கு, ைைைம் - பபான், எழு - ைலணய மரம். ைைை வமனி -

உேலமத்பதாலை, பைாடு - இலடக்குலை.
3626. 'என்தை அங்கு எய்தியது?
இயம்புவாய்' எை,
அன்ைவன் அஃது எலாம்
அறியக் கூறலும்,
இன்ைலும், உவதகயும்,
இரண்டும், எய்திைான் -
தன் அலாது ஒரு தபாருள்
தைக்கு யமல் இலான்.
'அங்கு எய்தியது என்தை - அங்வை நடந்தது என்ை?; இயம்புவாய் எை - (நீ)
பசால்லுோய் என்று (இராமன் வைட்ை); அன்ைவன் - அந்த இைக்குேன்; அஃது எலாம்
அறியக் கூறலும்- அலே எல்ைாேற்லையும்(பதளிோைத்) பதரிந்து பைாள்ளுமாறு கூறிய
உடன்; தன் அலாது ஒரு தபாருள் தைக்கு யமல் இலான் - தன்லைத் தவிர வேறு ஒரு
பபாருளும் தைக்கு வமல் என்று கூை இல்ைாதேைாகிய (இராமன்); இன்ைலும்
உவதகயும் இரண்டும் எய்திைான் - துன்பம், மகிழ்ச்சிஆகிய இரண்லடயும் ஒருங்வை
அலடந்தான்.

நடந்தேற்லைபயல்ைாம் இைக்குேன் கூைக் வைட்ட இராமன் துன்பமும்

மகிழ்ச்சியும் ஒருங்வை அலடந்தான். தம்பிக்கு வநரிட்ட இடர்ப்பாடு துன்பத்துக்கும்
அேன் பேற்றிபயாடு மீண்டலம இன்பத்துக்கும் ைாரணமாம். தன் அைாது ஒரு
பபாருள் தைக்கு வமல் இைான் இன்ைலும் மகிழ்ச்சியும் அலடந்ததாைக் கூறுேது
எற்றுக்குஎனின், பரம்பபாருள் மானுட அேதார பாேலைக்கு ஏற்ப இவ்ோறு
கூைப்பட்டது. அஃது எைாம் - ஒருலம பன்லம மயக்ைம். இைான் -
விலையாைலணயும் பபயர்.

3627. 'ஆய்வுறு தபருங் கடல்

அகத்துள் ஏயவன்
பாய் திதர வருததாறும்,
பரிதற்பாலயைா?
தீவிதைப் பிறவி தவஞ்
சிதறயில் பட்ட யாம்,
யநாய், உறு துயர் எை
நுடங்கல் யநான்தமயயா?
ஆய்வுறு தபருங் கடல் அகத்துள் ஏயவன் - (அளவில்ைாதது என்று) ஆய்ந்து கூறுகிை
பபரிய ைடலின் நடுவில் ைப்பலைச் பசலுத்துபேன்; பாய்திதர வருததாறும் பரிதற்
பாலயைா - பாய்கிை அலைைள் ேரும் வபாபதல்ைாம் ேருந்துேதற்கு உரியேவைா?
(அவ்ோறு ேருந்துேதற்கு உரியேன் அல்ைன் என்ைபடி); தீவிதைப் பிறவி தவஞ்
சிதறயில் பட்ட - தீவிலையாகிய பிைவிஎன்கிை பைாடிய சிலையில் அைப்பட்ட; யாம் -
நாம்; யநாய் உறுதுயர் எை - ேருத்தம் பபாருந்திய துன்பம் என்று; நுடங்கல் - (மைம்)
தளர்தல்; யநான்தமயயா - பபருலமவயா? (என்று இராமன் இைக்குேனிடம்
கூறிைான்).

இன்ைலும் உேலையும் அலடந்த இராமன், மைம் வதறி இவ்ோறு இைக்குேனுக்கு

ஆறுதல் கூறிைான் எைக் பைாள்ை. பிைவியாகிய பபருஞ்சிலைப்பட்ட நாம் ேருந்தித்
துன்புறுதைால் எந்தப் பயனும் இல்லை. எைவே, அரக்கி லையில் அைப்பட்ட
துன்பத்துக்குேருந்த வேண்டா எை இராமன் கூறிைான் என்ை. ோழ்வியல்
பநறிவிளக்ைமும் தத்துே நயமும் பசறிந்த பாடல் இது : ஏயேன் - அைப்பட்டேன்
எைவும் பபாருள் கூைைாம். பரிதல் - ேருந்துதல், வநாய் - ேருத்தம். நுடங்ைல் - தளர்தல்.
பாய் திலர - விலைத்பதாலை. பிைவி பேஞ்சிலை உருேைம்.

3628. 'மூவதக அமரரும்,

மும்தம உலகமும்
யமவ அரும் பதக எைக்கு
ஆக யமல்வரின்,
ஏவயர கடப்பவர்?
எம்பி! நீ உதள
ஆவயத வலி; இனி,
அரணும் யவண்டுயமா?
மூவதக அமரரும் - (பலடத்தல், ைாத்தல், அழித்தல்) என்ை முத்பதாழிலைச்
பசய்கின்ை வதேர்ைளாை (பிரமன், விஷ்ணு, சிேன்)ஆகியேர்ைளும்; மும்தம உலகமும்
- (வமல், கீழ், நடு என்று) மூன்று ேலையாை உைைத்தில் ோழ்பேர்ைளும்; யமவ அரும்
பதக எைக்கு ஆக யமல்வரின் - பநருங்கிக் ைடத்தற்ைரிய பலைேர்ைளாகி என்லை
எதிர்த்து ேந்தாலும்; ஏவயர கடப்பவர்? - (என்லை) ேஞ்சியாமல் எதிர் நின்று பேல்ை
ேல்ைேர் யாேர்?; எம்பி - என் தம்பிவய; நீயுதள ஆவயத வலி - நீ என்பக்ைலில்
இருப்பவத (எைக்கு) ேலிலம; இனி - இனிவமல்; அரணும் யவண்டுயமா - (நீ யன்றி)
(எைக்கு) வேறு ஒரு ைாேலும் வேண்டுவமா?

மூேரும் மூேலை உைைத்தேரும் எதிர்த்து ேரினும் நீ எைக்கு ேலிலமயாைவும்,

அரணாைவும் இருக்கிைபடியால் என்லை எேராலும் பேல்ை முடியாது என்ைோறு.
"தம்பி உலடயான் பலடக்கு அஞ்சான்" என்ை பழபமாழிலயயும் ஈண்டு நிலைவில்
பைாள்ை. இந்திரசித்தின் தலைலய இராமன் திருேடிைளில் லேத்து இைக்குேன்
ேணங்கிய வபாது, 'தம்பி உலடயான் பலை அஞ்சான் என்னும் மாற்ைம் தந்தலையால்
(9183) என்று இராமபிரான் கூறுேது இங்கு நிலையத்தக்ைது. மூேலை அமரர் -
முத்பதாழில் இயற்றும் பிரமன், திருமால், சிேன் ஆகிவயார். மூவுைகு - விண்ணுைகு,
மண்ணுைகு, பாதாள உைகு என்பலேயாகும். வமவுதல் - பநருங்குதல். ஏேர் - யாேர்.
ைடத்தல் - ேஞ்சியாது எதிர் நின்று பபாருது பேல்ைல். எம்பி- மரூஉபமாழி. அரனும் -
உம்லம உயர்வு சிைப்பு உம்லம.

3629. 'பிரிபவர் யாவரும்

பிரிக; யபர் இடர்
வருவை யாதவயும்
வருக; வார் கைல்
தசரு வலி வீர!
நின்-தீரும் அல்லது,
பருவரல், என்வயின்
பயிலற்பாலயதா?
வார் கைல் - நீண்ட வீரக் ைழல் அணிந்த; தசரு வலி வீர -வபார் ேலி பலடத்த வீரவை;
பிரிபவர் யாவரும் பிரிக -(என்லைத்தனிவய விட்டுப்) பிரிகின்ைேர்ைள் எல்வைாரும்
பிரிந்து பசல்ை; யபர்இடர் வருவை யாதவயும் வருக -
பபருந்துன்பங்ைளாைேருகின்ைலே எல்ைாம் ேருை;நின் தீரும் அல்லது - அலே
எல்ைாம் உன்ைால் நீங்குவமஅல்ைாது; என் வயின் - என்னிடம்; (இனிவமல்); பருவரல்
- துன்பம்; பயிலற் பாலயதா - தங்கி ேருத்தும் தன்லமயவதா? அன்று.

யார் என்லை விட்டுப் பிரிந்தாலும் எத்துன்பம் வநர்ந்தாலும்அலே உன்ைால்

தீர்ந்துவிடும். நீ என்னுடன் இருத்தைால் எவ்ேலைத்துன்பமும் எைக்கு வநராது
என்ைபடி.

திண்தபாருள் எய்த லாகும்; ததவ்வதரச் தசகுக்க லாகும்; நண்தபாடு தபண்டிர்

மக்கள் யாதவயும் நண்ணலாகும்; ஒண்தபாரு ளாவது, ஐயா, உடன் பிறப்பு
ஆக்கலாகா- எம்பிதய ஈங்குப் தபற்யறன் என் எைக்கு அரியதுஎன்றான்.
(சீேை சிந்தாமணி. 1760) என்ை பாடலையும் ஒப்பிடைாம்.பருேரல் - துன்பம். பயிைல்
- பதாடர்ந்து தங்கி இருத்தல். வபர் இடர்- பண்புத் பதாலை. ேருேை -
விலையாைலணயும் பபயர்.

அவயாமுகிலயக் பைால்ைாமல் விட்டதுபற்றிக் வைட்டல்

3630. 'வன் ததாழில் வீர!

"யபார் வலி அரக்கிதய
தவன்று, யபார் மீண்டதைன்"
எை, விளம்பிைாய்;
புன் ததாழில் அதையவள்,
புகன்ற சீற்றத்தால்
தகான்றிதலயபாலுமால்?
கூறுவாய்' என்றான்.
'வன் ததாழில் வீர - ேலிய வபார்த் பதாழில் ேல்ை வீரவை!; யபார் வலி அரக்கிதய -
வபார்த் பதாழிலில் ேல்ைேளாகிய அரக்கிலய; யபார் தவன்று மீண்டதைன் - வபாரில்
பேற்றி பபற்றுத் திரும்பிவைன்; எை விளம்பிைாய் - என்று மட்டும் பசான்ைாய்;
புகன்ற சீற்றத்தால் - பபரிவயார்ைள் பசான்ை (பநறிப்படியாை) சிைத்தால்; புன்
ததாழில் அதையவள் - இழி பதாழிலை உலடயஅேலள; தகான்றிதல யபாலும்
கூறுவாய் - பைால்ைாமல் விடுத்தாய் வபாலும்'; என்றான் - என்று இராமபிரான்
பசான்ைான். ( ஆல் -அலச).

சிற்றிைத்தாலரச் வசரும் சிைம் பநறிமுலை அறியாது; சீபராழுகு, சான்வைார் சிைம்

பநறிமுலை பிைழாது. 3632 ஆம் பாடலில் இதலைமனு பநறி எை இராமன் சுட்டுதல்
ைாண்ை. பபண் எை மைத்திலட பபருந்தலை நிலைேதால், சான்வைார் சிைமடங்ைல்
பற்றிப் புைன்ைலே இைக்குேன் பசயலில் பநறிமுலை வபணப்பட்டது. பபண்
பைாலை என்பது சிை உச்சத்திலும் ஏைாச் பசயல் என்பது சான்வைார் புைன்ைது. தாடலை
ேலதயின் வபாது முதலில் பபண் எை இராமபிரான் நிலைத்ததும், வைாசிைன்
விளக்ைத்லத ஏற்றுப் பின் ேலதத்ததும் வேறு பின்ைணியில் ைணிக்ைத் தக்ைது. 'பபண்
நாட்டம் ஒட்வடன், இனிப் வபருைைத்துள்' (1723) என்று அவயாத்தியில் பபாங்கிய
சிைம். அப்வபாது பதன் பசால் ைடந்தானும்ேடபசாற் ைலைக்கு எல்லை வதர்ந்தானும்
(1741) ஆகிய இராமபிராைால் தணிந்தது. இப்வபாது ஆரணியத்தில்
இராமபிரான்தணிக்ைத் வதலே இல்ைாமவை இைக்குேனின் சிைம் பநறி வபணியது.
முன்லைச் சிைம் இராமபிரானுக்கு ஏற்பட்டதாை இைக்குேன் ைருதிய குலையால்
விலளந்தது என்பலதயும், இங்கு எழுந்த சிைம் பைேத் லைங்ைரியத்துக்குத் தலட
எழுந்ததால் என்பலதயும் சிந்தித்துப் பார்க்ை வேண்டும். உைங்ைாவில்லியின் சிை
வீக்ைமும் நீக்ைமும் ஆழ நிலைதற்கு உரியை. சூர்ப்பணலையும் அவயாமுகியும்
இைக்குேைால் உறுப்பிழந்த இலணக் ைலதப் பாத்திரங்ைளாேர். பபண் ைாமமும்,
ஆணின் ேரன் முலை மீறிய ைழி ைாமமும் பபருந்துன்பமும் அழிவும் தரும் என்பலத
இராமாயணம் பைாண்டு உணர்ை. ேன் பதாழில் - பண்புத் பதாலை, வீர - அண்லம
விளி, மீண்டபைன் - தன்லம ஒருலம விலைமுற்று. புைன்ை - பசய்த என்னும்
ோய்பாட்டு இைந்தைாைப் பபயபரச்சம். ஆல் - அலச. வபாலும் - ஒப்பில் வபாலி.

3631. 'துதளபடு மூக்தகாடு தசவி

துமித்து உக,
வதள எயிறு இததைாடு
அரிந்து, மாற்றிய
அளதவயில், பூசலிட்டு
அரற்றிைாள்' எை,
இதளயவன் விளம்பிநின்று
இரு தக கூப்பிைான்.
'துதளபடு மூக்தகாடு - (அந்த அரக்கியிைது) துோரம் பபாருந்திய மூக்குடன்; தசவி -
ைாதுைலளயும்; வதள எயிறு - ேலளந்த பற்ைலளயும்; இதயைாடு - இதழ்ைலளயும்;
துமித்து உக - துண்டுபட்டு விழும்படி; அரிந்து - அறுத்து; மாற்றிய அளதவயில் - நீக்கிய
வபாது; பூசலிட்டு அரற்றிைாள்' எை - (அேள்) வபபராலி பசய்து ைதறிைாள் என்று;
விளம்பி நின்று - கூறி நின்று; இதளயவன் - இலளயேைாகிய இைக்குேன்; இருதக
கூப்பிைான் - (தன்) இரண்டு லைைலளயும் கூப்பி நின்று (இராமலை) ேணங்கிைான்.

அரக்கியின் மூக்கு முதலியேற்லை அரிந்ததைால் அேள் அேைப் வபபராலி

இட்டாள் எை இைக்குேன் கூறி இராமலை ேணங்கிைான். அேைப் வபபராலி வைட்டு
இரக்ைம் பைாண்ட இைக்குேன் உயிர் பசகுக்ைாது விடுத்தைன் வபாலும். இப்பாடலில்
இைக்குேன் அவயாமுகியின் மூக்கு, பசவி, எயிறு, இதழ் ஆகியேற்லை அறுத்து நீக்கிய
பசய்தி கூைப்படுேதால், இப்படைத்தில் உள்ள 86ஆம் பாடலில் ேரும்.

என்தை இங்கு எய்தியது? இயம்புவாய் எை அன்ைவன் அஃது எலாம் அறியக்

கூறலும். (3626) என்ற வரிகளுக்கு மூக்கு முதலியவற்தற நீக்கியதத ஒழித்துப் பிற
தசய்திகதளப் தபாருளாகக் தகாள்க. அங்குத் ததாகுத்துப் தபாதுவாகக் கூறியவர்
இங்கு விரித்து விளக்குகிறார் என்க. துமித்து - துண்டுபட்டு. அளதவ - தபாழுது, பூசல் -
யபதராலி. 9

3632'ததால் இருள், ததைக்

தகாலத் ததாடர்கின்றாதளயும்,
தகால்லதல; நாசிதயக்
தகாய்து நீக்கிைாய்;
வல்தல நீ; மனு முதல்
மரபியைாய்!' எை,
புல்லிைன் - உவதகயின்
தபாருமி விம்முவான்.
உவதகயின் தபாருமி விம்முவான் - மகிழ்ச்சியால் உடல் பூரித்து
விம்மலுற்ைேைாகிய (இராமன்); ததால் இருள் - முதிர்ந்த இருட்டில்; ததை - உன்லை;
தகாலத் ததாடர்கின்றாதளயும் - பைால்ைத் பதாடர்ந்து ேந்த அரக்கிலயயும்; நீ - நீ;
தகால்லதல - பைால்ைாமல்; நாசிதயக் தகாய்து நீக்கிைாய் - மூக்லையும் (பிை
உறுப்புைலளயும்) அறுத்து நீக்கி விட்டாய்; மனு முதல் மரபியைாய் - மனுலே
முதைாைக் பைாண்ட மரபு ேழி ேந்தேவை!; வல்தல நீ - (இச் பசயல் மரபுக் வைற்ை)
ேன்லம உலடயேன் நீ; எை - என்று இராமன் கூறி; புல்லிைன் - இைக்குேலைத்
தழுவிைான்.

பபண் பைாலை பசய்யாது அேலளத் தம்பி தண்டித்தலத அறிந்த இராமன், "மனு

முதல் மரபிவைாய் ேல்லை" என்று கூறிப் புல்லிைன் என்ை. பதால் இருள் - முதிர்ந்த
இருள். தலை - உன்லை. மனு முதல் மரபு - மனு, ைதிரேனின் மைன். இேலை
முதைாைக் பைாண்வட சூரிய குைத்தரசர்ைள் மனு முதல் பநறியிவைார் எைப்பட்டைர்.
இேவை குை முதல்ேன் என்ை. இேன் லேே சுேதமனு எைப்படுோன். பைால் -
இலடக்குலை. பதாடர்கின்ைாலள - விலையாைலணயும் பபயர்; ைாைேழுேலமதியும்
ஆகும்; இங்கு இைந்த ைாைம் நிைழ்ைாைமாைச் சுட்டப்பட்டுள்ளலம அறிை.

இராமன் ேருண மந்திரத்தால் ோை நீர் பருகி, ஒரு மலையில் தங்குதல்

3633. யபர அருந் துயர் அறப்

யபர்ந்துயளார் எை,
வீரனும் தம்பியும்
விடிவு யநாக்குவார்,
வாருணம் நிதைந்தைர்; வாை
 நீர் உண்டு,
தாரணி தாங்கிய
கிரியில் தங்கிைார்.
வீரனும் - வீரைாகிய இராமனும்; தம்பியும் - தம்பியாகிய இைக்குேனும்; யபர
அருந்துயர் - நீக்ை முடியாத பபருந்துன்பத்லத;அறப் யபர்ந்துயளார் எை - முழுதும்
நீக்கியேர் என்னுமாறு (அரக்கியால் ஏற்பட்டதுன்பத்லத நீக்கி); வாருணம் நிதைந்தைர்
- ேருண மந்திரத்லத எண்ணிைர்; வாை நீர் உண்டு - (அதைால்) ோைத்தில் இருந்து
கிலடத்த நீலரப் பருகி; விடிவு யநாக்குவார் - பபாழுது விடியும் ைாைத்லத எதிர்
வநாக்கியேர்ைளாய்; தாரணி தாங்கிய - நிைத்லதத்தாங்கிக் பைாண்டுள்ள; கிரியில்
தங்கிைார் - ஒரு பபரிய மலையில்தங்கி இருந்தார்ைள்.

இராமனும் தம்பியும் நீக்ை முடியாத துன்பத்திலிருந்து விடுபட்டேர்ைளாகி, ேருண

மந்திரம் பசால்லி அதைால் கிலடத்த ோை நீலரப் பருகிப் பபாழுது விடியும்
ைாைத்லத எதிர்வநாக்கி ஒருபபரிய மலையில் தங்கி இருந்தைர். வபரஅரும் - நீக்குதற்கு
அரிய. அை - முழுலமயாை. ோருணம் - ேருண மந்திரம். அருந்துயர் - பண்புத்பதாலை,
வபர்ந்துவளார் - விலையாைலணயும் பபயர். வநாக்குோர் - முற்பைச்சம். ோைநீர் -
ஐந்தாம் வேற்றுலம உருபும் பயனும் உடன் பதாக்ை பதாலை.

3634. கல் அகல் தவள்ளிதட,

கானின் நுண் மணல்,
பல்லவம், மலர், தகாடு
படுத்த பாயலின்,
எல்தல இல் துயரியைாடு
இருந்து சாய்ந்தைன்,
தமல் அடி, இதளயவன்
வருட, வீரயை.
வீரன் - வீரைாகிய இராமன்; கல் அகல் தவள்ளிதட - ைற்ைள் பரந்துள்ள
பேளியிடத்தில்; கானின் நுண்மணல் - ைாட்டில்உள்ள பநாய்லமயாை மணல்;
பல்லவம் - தளிர்ைள்; மலர்தகாடு - (மற்றும்) மைர்ைள் (ஆகியலே பைாண்டு
இைக்குேன்); படுத்த பாயலின் - அலமத்த படுக்லையில்; எல்தல இல் துயரியைாடு
இருந்து - அளேற்ை பபருந்துன்பத்வதாடு இருந்து; தமல் அடி - (தைது) பமன்லமயாை
பாதங்ைலள; இதளயவன் வருட - இலளயேன் ஆகிய இைக்குேன் பமதுோைத் தடே;
சாய்ந்தைன் -பள்ளி பைாண்டான். ஏ - ஈற்ைலச.

இராமன் பேட்ட பேளியில் மணல், தளிர்ைள், மைர்ைள் ஆகியேற்லைக் பைாண்டு

இைக்குேன் அலமத்த படுக்லையில், அேன் பமத்பதைத் திருேடி ேருடப் பள்ளி
பைாண்டான். பேள்ளிலட - வமல் மலைவில்ைாத இடம், பேட்ட பேளி என்ப.
பல்ைேம் - தளிர். படுத்த - அலமத்த. பரமனுக்குப் பாைேதன் பசய்யும்
லைங்ைர்யத்லதஈற்ைடியால் கூறிைார். இதில் உடன்பிைப்புப் பாசம் நிலைந்து
உள்ளலமலயயும் எண்ணுை. பைாடு - இலடக்குலை. பமல் அடி -
பண்புத்பதாலை.சீலதயின் பிரிோல் இராமன் துயருைல்
3635. மயில் இயல் பிரிந்தபின்,
மாை யநாயிைால்,
அயில்விலன் ஒரு தபாருள்;
அவலம் எய்தலால்,
துயில்விலன் என்பது
தசால்லற்பாலயதா?
உயிர், தநடிது
உயிர்ப்பிதட, ஊசலாடுவான்.
மயில் இயல் பிரிந்த பின் - (இராமன்) மயில் வபான்ை சாயலை உலடய சீலதலயப்
பிரிந்த பிைகு; மாை யநாயிைால் - அேமாைமாகிய வநாயிைால்; ஒரு தபாருள் அயில்
விலன் - எந்தஒரு பபாருலளயும் உண்ணவில்லை; அவலம் எய்தலால் - துன்பம்மிகுதி
ஆைதால்; துயில் விலன் - உைக்ைம் பைாண்டானில்லை; என்பது தசால்லற் பாலயதா -
என்கிை பசய்திலயச் பசால்ை வேண்டுவமா?; தநடிது உயிர்ப்பிதட உயிர் ஊசல்
ஆடுவான் - பபருமூச்சின் இலடவய உயிர் ஊசைாடப் பபறுோைாயிைன்.

சீலதலயப் பிரிந்த அேமாைமாகிய, வநாய் ைாரணமாை இராமன் உண்ணவுமில்லை,

உைங்ைவுமில்லை. பபருமூச்சிைால் உயிர் வபாேது ேருேதாய் இருந்தது என்ைோறு.
இயல் - சாயல், அயில்தல் - உண்ணல், மயில் இயல் - உேலமத் பதாலைப் புைத்துப்
பிைந்த அன்பமாழித் பதாலை. மாைவநாய் - உருேைம்.

3636. 'மாைவள் தமய்

இதற மறக்கலாதமயின்
ஆையதா? அன்றுஎனின்,
அரக்கர் மாயயமா? -
காைகம் முழுவதும்,
கண்ணின் யநாக்குங்கால்
சாைகி உரு எைத்
யதான்றும் தன்தமயய!
கண்ணின் யநாக்குங்கால் - ைண்ைளால் பார்க்கும் வபாது; காைகம் முழுவதும் - ைாடு
முழுேதும்; சாைகி உரு எைத் யதான்றும் தன்தமயய - சீலதயின் உருேவம
என்னும்படி;மாைவள் தமய் இதற மறக்கலாதமயின் ஆையதா - பபருலமயுலடய
சீலதயது உருேத்லத (நான்) ஒரு வபாதும் மைக்ைாமல் (பதாடர்ந்து நிலைப்பதால்)
உண்டாயிற்வைா?; அன்று எனின் - (அது) அல்ை என்ைால்; அரக்கர் மாயயமா -
(இவ்ோறு பதரிேது) அரக்ைர்ைள் பசய்த மாயச் பசயவைா (எை எண்ணி இராமன்
ேருந்திைான் என்ை). ைாடு முழுதும் சீலதயின் உருேமாைவே இராமனுக்குத்
வதான்றியது. ஒரு பபாருலள ஆழ நிலைத்தால் அப்பபாருவள எங்கும்
உருபேளியாைத் வதான்றும் என்பதாம். "வநாக்கிய எல்ைாம் அலேவய வபாைல்"
என்பது பதால்ைாப்பியர் (1043) சுட்டும் பமய்ப்பாடு. மாைேள் - பபருலம உலடயேள்,
இலை - சிறிது, சாைகி - சைைைது மைள். உழுகின்ை பைாழுமுலையில் உதிக்கின்ை
ைதிபராளி வபால் வதான்றிய பதாழுந்தலைய நன்ைைத்துப் பபண்ணரசி என்ை.
மாைேள் - மான் + அேள் எைப் பிரித்து மான் வபான்ை அேள் என்றும் பபாருள்
பைாள்ளைாம் என்பர். லே. மு. வைா. தன்லமவய -ஏைாரம் ஈற்ைலச.

3637. கருங்குைல், யசயரிக்

கண்ணி, கற்பியைார்க்கு
அருங் கலம், மருங்கு வந்து
இருப்ப, ஆதசயால்
ஒருங்குறத் தழுவுதவன்;
ஒன்றும் காண்கியலன்;
மருங்குல்யபால் ஆையதா
வடிவும், தமல்லயவ?
கருங்குைல் - ைருலமயாை கூந்தலிலையும்; யசயரிக் கண்ணி -பசவ்ேரி படர்ந்த
ைண்ைலளயும் உலடய; கற்பியைார்க்கு அருங்கலம்- ைற்பிலை உலடய மைளிருக்கு
அருலமயாை அணிைைன் வபான்ை (சீலத) ; மருங்கு வந்து இருப்ப - (என்) பக்ைத்தில்
ேந்து இருக்ை; ஆதசயால் ஒருங்குறத் தழுவுதவன் - (அேள் மீது பைாண்ட) ைாதைால்
உடல் வசரத் தழுவுவேன்; ஒன்றும் காண்கியலன் - (ஆைால் அவ்ோறு தழுவியும்)
ஒன்லையும் ைாணவில்லை; வடிவும் - அச்சீலத உலடய உருேமும்; மருங்குல் யபால்
தமல்லயவ ஆையதா - (அேளது பபாய்வயா எனும்) இலடயிலைப் வபால்; தமதுவாக -
இல்லையாய்விட்டதா?
சீலதயின் உருபேளித் வதாற்ைத்லத உண்லமபயை நம்பித் தழுவிய இராமன்,
அேளது இலட வபால் உருேமும் இல்ைாமல் வபாய் விட்டவதா என்கிைான். குழல் -
கூந்தல். அரி - ேரி. மருங்கு - பக்ைம். மருங்குல் - இலட. மூேழிப் பபருகி மூேழிச்
சிறுகிய உறுப்புைள் பைாண்டேள் என்பலதக் கூறியோறு. ைருங்குழல் - பண்புத்
பதாலை. ைற்பிவைார் - விலையாைலணயும் பபயர். அருங்ைைம் - பண்புத் பதாலை
புைத்துப் பிைந்த அன்பமாழித் பதாலை.

3638. 'புண்டரிகப் புது

மலரில் யதன் தபாதி
ததாண்தடஅம் யசதயாளித்
துவர்த்த வாய் அமுது
உண்டதைன்; ஈண்டு அவள்
உதையள் அல்லளால்;
கண் துயில் இன்றியும்
கைவு உண்டாகுயமா?
புதுப் புண்டரிக மலரில் - சீலதயிைது முைம் ஆகிய புதிய தாமலர மைரில்; யதன்
தபாதி - வதன் நிலைந்த; ததாண்தட அம் யசதயாளி - பைாவ்லேப் பழம் வபான்ைதும்
அழகிய சிேந்த நிைத்லதயும் உலடய; துவர்த்த வாய் அமுது உண்டதைன் -
பேளோயிைது அமுதத்லத உண்வடன்; ஈண்டு - (ஆைால்) இங்கு;அவள் உதையள்
இன்றியும் கைவு உண்டாகுயமா - ைண்ணுைங்ைாமல் இருக்கும் வபாது கூடக் ைைவு
வதான்றுவமா?

சீலதயின் தாமலர முைத்தில் உள்ள பைாவ்லேச் பசவ்ோய் அமுது உண்டது வபால்

எைக்குத் வதான்றியது. ஆைால் உண்லமயில் அேள் என் பக்ைத்தில் இல்லை. இது
தூக்ைமில்ைாமல் ஏற்பட்ட ைைவு என்று பசால்ைத் தக்ைவதா?' என்று இராமன் ேருந்திக்
கூறிைான். புண்டரிைம் - தாமலர. பதாண்லட பைாவ்லேப் பழம். துேர்த்த -
பேளத்தின் தன்லம ோய்ந்த; உலழ - பக்ைம். புண்டரிைப் புதுமைர் -
உேலமயாகுபபயர். வசபயாளி - பண்புத் பதாலை. துேர்த்த - பபயபரச்சம். ஆல் -
ஈற்ைலச.

3639. 'மண்ணினும், வானினும்,

'மற்தற மூன்றினும்,
எண்ணினும், தபரியது ஓர்
இடர் வந்து எய்திைால்,
தண் நறுங் கருங் குைல்
சைகன் மா மகள்
கண்ணினும், தநடியயதா,
தகாடிய கங்குயல?
மண்ணினும் - நிைத்தினும்; வானினும் - ோைத்தினும்; மற்தற மூன்றினும் -
ஐம்பூதங்ைளில் மூன்ைாை நீர், தீ, ேளி என்பேற்றினும்;எண்ணினும் - எண்ணத்லதக்
ைாட்டிலும்; தபரியது - பபரியதாகிய;ஓர் இடர் வந்து எய்திைால் - ஒரு துன்பம் ேந்து
அலடந்ததால்; தண் நறுங்கருங்குைல் - குளிர்ந்த நறுமணம் மிக்ை ைரிய கூந்தலை
உலடய; சைகன் மாமகள் - சைைைது சிைப்புக்குரிய மைளாை (சீலதயிைது); தகாடிய
கங்குல் - (இந்தக்) பைாடிய இரவு; கண்ணினும் தநடியயதா - ைண்ைலளக் ைாட்டிலும்
நீண்டவதா?
ஐம்பூதங்ைளிலும் ஆற்ைல்மிக்ை வபரிடர் ேந்து அலடந்தால், சைைன் மாமைள்
ைண்ணினும் நீண்டதாகியது இக் பைாடிய இரவு என்கிைான் இராமன். ைாபதாடும்
குலழ பபாரு ையற்ைண்நங்லை 1, 10, 45 என்று சீலதயின் ைண்ைலளக் கூறியுள்ளலத
நிலைக்ை. பிரிவிைாலும் சீலதயின் உருபேளித் வதாற்ைம் ைண்டலமயாலும் இவ்ோறு
கூறிைான் என்ை. மற்லை மூன்று, நீர், தீ, ேளி என்பை. மாமைள் - உரிச்பசால் பதாடர்.
'எய்திைால்' என்பது பபாருள்பதாடர்பு வநாக்கி 'எய்தியதைால்' எைப் பபாருள்
பைாள்ளப்பட்டது.ஐம்பூதங்ைளினும் பபரிதாகிய (பிரிவுத்) துன்பம் ேந்தால், பைாடிய
ைங்குல் சீலத ைண்ணினும் பநடியதாை இராமனுக்குத் வதான்றுகிைது.

3640. 'அப்புதட அலங்கு மீன்

அலர்ந்ததாம் எை -
உப்புதட இந்து என்று
உதித்த ஊழித் தீ,
தவப்புதட விரி கதிர்
தவதுப்ப - தமய் எலாம்
தகாப்புளம் தபாடித்தயதா,
தகாதிக்கும் வாையம?'
'உப்புதட இந்து என்று - அழகு உலடய நிைவு என்று; உதித்த ஊழித் தீ - (ோைத்தில்
உதித்த) ஊழித் தீயினுலடய; தவப்புதட விரிகதிர் தவதுப்ப - பேபபம் உலடய விரிந்த
ைதிர்ைள்சுட; தமய் எலாம் - (தன்) உடம்பில் எல்ைாம்; அப்புதட அலங்கு மீன் -
நீவராட்டம் உலடய விளங்குகிை மீன்ைள்; அலர்ந்ததாம் எை- விளங்கிைதாம் என்பது;
தகாதிக்கும் வாைம் - (இந்து எனும் ஊழித் தீயிைால்) பைாதிக்கின்ை ோைம்;
தகாப்புளம் தபாடித்தயதா - பைாப்புளங் பைாண்டவதா? எனுமாறு விளங்கியது'.

இந்து என்கிை ஊழித் தீயிைால் பேப்பமலடந்த ோைம் பைாப்புளம் பைாண்டது

வபால் அதில் மீன்ைள் விளங்கிை என்ைோறு. அப்பு - நீர், உப்பு - இனிலம, அழகு.
இந்து - நிைவு. அைங்குதல் - விளங்குதல்.

3641. இன்ைை இன்ைை பன்னி,

ஈடு அழி
மன்ைவர் மன்ைவன்
மதி மயங்கிைான்;
அன்ைது கண்டைன்,
அல்கிைான் எை,
துன்னிய தசங் கதிர்ச்
தசல்வன் யதான்றிைான்.
இன்ைை இன்ைை பன்னி - இவ்ோைாைப் பை பசாற்ைலளப் பை முலை கூறி; ஈடு
அழி மன்ைவர் மன்ைவன் - ேலிலம ஒடுங்கிய வபரரசைாகிய இராமன்;
மதிமயங்கிைான் - அறிவு ைைங்கிைான்; துன்னிய தசங்கதிர்ச் தசல்வன் - (அேைது
பிரிவுத் துயர் ைண்ட) சிேந்த ைதிர்ைலள உலடய ைதிரேன்; அன்ைது கண்டைன் -
(அேைது) அத் தன்லமலயக் ைண்டைைாகி; அல்கிைான் எை - (இேன்) மிை
பமலிந்தான் என்று எண்ணி; யதான்றிைான் - (அேைத் துயர் துலடக்ைத் வதான்றியேன்
வபாைத்)வதான்றிைான். இராமன் பைோறு ேருந்தித் துன்பம் பைாண்டலத நீக்ை
உதித்தேன் வபால் ைதிரேன் உதித்தான். ஏதுத் தற்குறிப்வபற்ை அணி. இப்படைத்தில்
விப்ரைம்பசிருங்ைாரச் சுலே மிகுந்துள்ளது. இராமன் இைக்குேனிடம் பைாண்ட
உளபமான்றிய அன்லபயும், சீலதயிடம் பைாண்ட உயிர் ஒன்ைாகிய பசயிர் தீர்
ைாதலையும், இப்படைேழி உணர்ந்து மகிழைாம். இருள் நீங்கி ஒளி பரவிய நிலையில்
இப்படைஅலமப்பு அலமந்துள்ள நுட்பத்லத எண்ணி உணர்ை. பன்னுதல் - பைமுலை
கூைல் ஈடு - ேலிலம. இதலை,

ஈசற்கு ஆயினும் ஈடு அழிவுற்று இதற வாசிப்பாடு அழியாத மைத்திைான் (5170)

 என்ை ைாட்சிப் படைப் பாடலிலும் ைாணைாம். அல்குதல் - சுருங்குதல், பமலிதல்.

3642. 'நிலம் தபாதற இலது' எை,

நிமிர்ந்த கற்பிைாள்,
நலம் தபாதற கூர்தரும்
மயிதல நாடிய,
அலம்புறு பறதவயும்
அழுவவாம் எைப்
புலம்புறு விடியலில்,
கடிது யபாயிைார்.
நிலம் தபாதற இலது எை - இந்த நிைவுைைம் பபாறுலம உள்ளதன்று என்று
கூறும்படி; நிமிர்ந்த கற்பிைாள் - உயர்ந்த ைற்பிலை உலடயேளாகிய; தபாதற நலம்
கூர்தரும் - பபாறுலமப்பண்பு மிக்குலடய; மயிதல - மயில் வபான்ை சாயலை உலடய
சீலதலய; நாடிய - வதடி; அலம்புறு பறதவயும் - அலைதலைக் பைாண்ட பைலேைளும்;
அழுவவாம் எை - அழுகின்ைை என்று கூறும்படியாை; புலம்புறு விடியலில் -
(அப்பைலேைள்) ஒலிக்கிை விடியல் ைாைத்தில்; கடிது யபாயிைார் - விலரோைச்
(சீலதலயத்) வதடிப் வபாைார்ைள்.
விடியலில் பைலேைள் ஒலி எழுப்புேது சீலதலயத் வதடி அேலளக் ைாணாமல்
அலே அழுேை வபான்ை என்ைார். தன்லமத் தற்குறிப்வபற்ை அணி. அைழ்ோலரத்
தாங்கும் நிைத்தினும் பபாறுலம உலடயள் அந்நிைத்துத் வதான்றிய சீலத என்ைபடி.
அைம்புறு பைலே - அலைதலைக் பைாண்ட பைலே. மயில் - உேலமயாகு பபயர்.

இப்படைத்தில் சீலதலயத் வதடல், இைக்குேலைத் வதடல் என்ை இருேலைத்

வதடல்ைளும், சீலதலயப் பிரிந்த அேைம், இைக்குேலைப் பிரிந்த அேைம் என்ை
இருேலை அேைங்ைளும் இடம் பபற்றுள்ளை. இந்த இரட்லட நிலைலய உணர்ந்து
பதளிை.
ைேந்தன் படைம்
ைேந்தன் என்பேனின் பதாடர்பு பைாண்ட பசய்திலயக் கூறும் படைம் இது.
'ைபந்தன்' என்ை ேடபமாழிச் பசால் தமிழ் ஒலி பபற்றுக் 'ைேந்தன்' எை நின்ைது.
ைபந்தம்; தலையற்ை உடல். தலை எைத் தனி உறுப்பு இன்றி, ேயிற்றிவை ோய், ைண்
முதைாைலே உலடயேைாய் இருந்த ஒரு பைாடிய ேடிவுலடயேன் ைேந்தன்.
பரப்பியுள்ள நீண்டைரங்ைலளக் கூட்டி இேற்றிலட அைப்படும் அலைத்லதயும் ோய்
பைாண்ட ேயிற்றில் பசறித்து ோழ்ந்தேன்; அேன் ேடிவு மாறிச் சாபம் தீர்ந்த ேரைாறு
இப்படைத்துள் பசால்ைப்படுகிைது.

அவயாமுகிலய நீங்கி ேந்த இராமைக்குேர்ைள் ைேந்தன் ைரவீச்சினிலடவய

சிக்குேலதயும், முதலில் இன்ைபதைத் பதளிவுைாமல் ைைங்கிய இருேரும் ஒருோறு
முடிவு பசய்து ைேந்தனின் ைரங்ைலளத் துணிக்கின்ைைர். பேட்டுண்ட ைேந்தனின்
பைாடிய ேடிேம் நீங்குகிைது. ஒளிர் வமனியைாய் மாறிய ைேந்தன் தன் மீது சுமந்த
சாபம் நீங்கியலதத் பதரிவித்ததுடன், வமற் பசன்று சேரி ோயிைாைச் சுக்கிரீேன்
ோழும் இரலைமலை ேழிலய அறிந்து பசல்ைவும் சுக்கிரீேன் உதவிலய நாடவும்
அறிவுலர பசால்லி மலைகிைான்.
பதய்ே உருப்பபற்ை ைேந்தன் இராமபிராலைப் வபாற்றிப் பாடுேதாை
இப்படைத்துள் ேரும் பாடல்ைள் பக்தி இைக்கியத்துக்குக்ைவிச் சக்ைரேர்த்தியின்
ைாணிக்லை என்பது மிலையன்று.

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

ைேந்தன் ேைத்லதக் ைாணுதல்

3643. ஐ-ஐந்து அடுத்த யயாசதையின்

இரட்டி, அடவி புதடயுடுத்த
தவயம் திரிந்தார்; கதிரவனும் வானின்
நாப்பண் வந்துற்றான்;
எய்யும் சிதலக் தக இருவரும் தசன்று,
இருந்யத நீட்டி எவ் உயிரும்
தகயின் வதளத்து வயிற்றின் அடக்கும்
கவந்தன் வைத்ததக் கண்ணுற்றார்.
ஐ-ஐந்து அடுத்த யயாசதையின் இரட்டி - இருபத்லதந்து என்ை எண்ணிக்லை எட்டிய
வயாசலை தூரத்தின் இரு மடங்கு (அதாேது ஐம்பது; அடவி பதட உடுத்த தவயம்
திரிந்தார் - ைாடுைளால் பக்ைங்ைளில் சூழப்பட்ட நிைப் பகுதியில் இராம இைக்குேர்ைள்
அலைந்தார்ைள்; கதிரவனும் வானின் நாப்பண் வந்துற்றான் - சூரியன் (ோனின்) நடுப்
பகுதிலய ேந்துவசர்ந்தது; எய்யும் சிதலக் தக இருவரும் தசன்று - எய்யும் ைலண
பபாருந்திய வில்லை ஏந்திய லைைலள உலடய இராமைக்குேர் இருேரும் (வமவை
பசன்று); இருந்யத நீட்டி - தான் இருந்த இடத்திவைவய இருந்து பைாண்டு லைைலள
மட்டும் நீட்டி; எவ் உயிரும் தகயின் வதளத்து - தன் எல்லைக்குள் சிக்கும் எல்ைா
உயிரிைங்ைலளயும் ேலளத்துப் பிடித்து; வயிற்றின் அடக்கும் -தன் ேயிற்றுக்குள்வள
பசறித்துச் பசரித்துவிடுகின்ை; கவந்தன் வைத்ததக் கண்ணுற்றார் - ைேந்தன் ோழும்
ைாைைத்லதக் ைண்டார்ைள்.
ஐம்பது வயாசலை தூரத்லதக் ைடந்த இராமைக்குேர்ைள் ஒரு நாள் நண்பைற்
பபாழுதில் ைேந்தன் ோழும் ைாைைத்லதக் ைண்டார்ைள் என்பது பசய்யுளின் திரண்ட
ைருத்து. 'இருேரும்.... திரிந்தார்.... ைண்ணுற்ைார்' எைக் கூட்டுை. இருேரும் என்ை
எழுோய் இலடவய அலமந்து இருபாலும் உள்ள விலைமுற்றுக்ைலளக் பைாண்டு
முடிந்தது.
ைபந்தம் (அல்ைது ைேந்தம்) என்ை ேட பசால்லுக்கு முதலில் ோயைன்ை மிடா
(பீப்பாய்) என்பது பபாருள். மிடாவுக்கு ோய் உண்டு; உள்ளிடம் உண்டு. இவத
ைருத்துக்குரிய ேடிேம் பபற்ைேன் - ோயும்ேயிறுமாை, ேயிற்றிவை ோயைாை
இருப்பேன். இந்திரனின் ேச்சிராயுதம் தாக்கியதால் தலை ேயிற்றுள் வபாய் ேயிற்றில்
ோயைாை உருமாறிய அரக்ைனுக்கு ைேந்தன் என்பது பபயராயிற்று. இராமைக்குேரின்
ோளால் பிளக்ைப்படும் ேலர இவ்ேடிவிைைாயிருக்குமாறு சபிக்ைப்பட்டேன்,
இேன்.
ைேந்தன் பசய்தி : தனு என்னும் பபயருலடய ைந்தருேன் தூைசிரசு என்ை
முனிேரின் ேடிேத்லத எள்ளிைான். சிைமுற்ை முனிேரின் சாபத்தால் ைேந்தன்
ஆயிைான். இந்திரனின் ேச்சிராயுதம் தாக்கியதால் தலை ேயிற்றுள் ஆழ்ந்தது. இேன்
ைரங்ைள். ஒரு வயாசலை நீளம் பைாண்டைோம். தன் ைரங்ைளுக்கு உட்பட்ட
எதலையும் ைேர்ந்து, ேயிற்றுள் திணித்து உணோைக் பைாள்ேது இேன் ோழ்வு.

ஐ ஐந்து அடுத்த இரட்டி : இருபத்லதந்தின் இருமடங்கு; ஐம்பது. நான்கு குவராசம்

பைாண்டது ஒரு வயாசலை. இரண்டலர லமல் ஒரு குவராசம். எைவே, வயாசலை
என்பது பத்து லமல் பதாலைவு ஆகிைது. ைாதம் என்பதும் சுமார் பத்து லமல்
பதாலைவு என்பர். வயாசலைலயக் கூப்பிடு தூரம் என்றும் கூறுேர்.

ைேந்தன் லையைப்பட்டலே படும் பாடு

ைலிவிருத்தம்

3644. எறுப்புஇைம் கதடயுற,

யாதையய முதல்
உறுப்புதட உயிர் எலாம்
உதலந்து சாய்ந்தை;
தவறிப்புறு யநாக்கிை,
தவருவுகின்றை;
பறிப்பு அரு வதலயிதடப்
பட்ட பான்தமய;
3645. மரபுளி நிறுத்திலன்,
புரக்கும் மாண்பிலன்,
உரன் இலன் ஒருவன் நாட்டு
உயிர்கள் யபால்வை;
தவருவுவ, சிந்துவ,
குவிவ, விம்மயலாடு
இரிவை, மயங்குவ,
இயல்பு யநாக்கிைர்.

3646. மால் வதர உருண்டை

வருவ; மா மரம்
கால் பறிந்திடுவை;
காை யாறுகள்
யமல் உள திதசதயாடு
தவளிகள் ஆவை;
சூல் முதிர் யமகங்கள்
சுருண்டு வீழ்வை;
இச் பசய்யுள்ைள் மூன்றும் ஒரு பதாடர்ச்சி

(ைேந்தனின் லைப்பரப்புக்குள் சிக்கிய); யாதையய முதல் எறுப்பு இைம் கதடயுற

உறுப்பு உதட உயிர் எலாம் - வபருருேம் பைாண்ட யாலை முதைாைச் சிறு ேடிேம்
பைாண்ட எறும்பு ேலரயுள்ள உடல் பைாண்ட உயிர்ைள் யாவும்; உதலந்து சாய்ந்தை -
நிலைகுலைந்து சாய்ந்தை; தவறிப்பு உறு யநாக்கிை - அலே பேறித்த
பார்லேயுலடயைோய்; தவருவுகின்றை - அஞ்சிை;பறிப்பு அருவதலயிதடப் பட்ட
பான்தமய - (வமலும் அலே) நீக்குதற்கு அரிய ேலையிவை அைப்பட்டுக் பைாண்ட
தன்லமயுலடயலேயாயிை.
மரபுளி நிறுத்திலன் - அந்தந்த நிலைைளில் அவ்ேேற்லை நிறுத்தாதேனும்; புரக்கும்
மாண்பு இலன் - ஆளும் மாட்சிலம இல்ைாதேனும்; உரன் இலன் ஒருவன் - ேலிலம
இல்ைாதேனும் ஆகிய ஓர் அரசனின்; நாட்டு உயிர்கள் யபால்வை - நாட்டிவை
ோழ்கின்ை குடி மக்ைலளப் வபான்ைலேயாயிை; தவருவுவ - அவ்வுயிர்ைள் யாவும்
அஞ்சிை; சிந்துவ - சிதறிை; குவிவ - (உள்ளவம யன்றி) உடல்ைளும் குவிந்தை;
விம்மயலாடு இரிவை - துயரத்வதாடு ஓடிை; மயங்குவ - திலைத்து நின்ைை; இயல்பு
யநாக்கிைர் - இவ்ோறு துன்புற்ை உயிர்ைளின் தன்லமலய இராமைக்குேர் பார்த்தைர்.

மால்வதர உருண்டை வருவ - பபரிய மலை(ப் பாலைைள்) உருண்டு ேந்தை; மா மரம்

கால் பறிந்திடுவை - மரங்ைள் வேர் அற்று வீழ்ந்தை; காை யாறுகள் யமல் உள
திதசதயாடு தவளிகள் ஆவை - வமவை உள்ளதிலசைள் அளவு (பபாங்கிப் பரவி) நீரற்ை
பேட்டபேளி ஆயிை;சூல் முதிர் யமகங்கள் சுருண்டு வீழ்வை - ைருக் பைாண்ட (நீர்
உண்ட) வமைங்ைள் சுருண்டு கீவழ வீழ்ந்தை.

ைேந்தன் லையைப்பட்டலேபயல்ைாம் நிலை குலைந்தலமயால்,அேன் லைைளுக்கு

உட்பட்டலே மட்டுமல்ைாமல் எங்ைணும் உள்ளயாலேயும் நிலைகுலைந்தலமலய
மூன்று பசய்யுட்ைளும் பதாகுத்துலரக்கின்ைை. பபரிய உடல் பைாண்ட யாலை முதல்
சிற்றுடல் பைாண்ட எறும்பு ேலர என்று எல்லை குறித்தது எல்ைா உயிர்ப்
பபாருள்ைலளயும் ைருதி; ேலையிைைப்பட்ட உயிர்ைள் அச்சத்தால் பேறித்த பார்லே
பைாண்டை என்ைது யாரால் என்ை தீங்கு ேரப் வபாகிைது என்று அறிய
இயைாலமலயச் சுட்டியது. ஆட்சித் திைன் அற்ை அரசனின் நிர்ோைத்தில் எேரும்
எவ்ேலையாை நிலைவபறும் அற்ைேர்ைளாய் ஒவ்போரு ைணமும் அழிலேவய
எதிர்வநாக்கிக் ைைங்கி நசிேர். இது உேலமயாய்ப் பல்லுயிர்ைளும் அைமந்த
அேைத்லத விளக்கிற்று. ைாைைத்தில் ஏற்பட்ட குழப்பத்தால் ைாட்டாறுைள் நிலை
ைைங்கிப் பபாங்கித் திலச எல்லைைலள அலடந்தை; ைாட்டாறுைள் ஓடிய இடங்ைள்
பேற்றிடங்ைளாயிை. நிைத்து நிைழ்ச்சி இது; ோனில் நிைழ்ந்த நிலைகுலைோல்
வமைங்ைள்சுருண்டு நிைத்திவை வீழ்ந்தை. உயிரிைங்ைளில் இயங்குேை மண்ணுைகு.
விண்ணுைகு யாவும் ைேந்தன் ைரங்ைளின் இயக்ைத்தால் நிலை குலைந்தை என்கிைார்
ைவிச்சக்ரேர்த்தி. 2, 3,

ைேந்தன் ைரேலையில் இருேரும்

3647. நால் திதசப் பரதவயும்,

இறுதி நாள் உற,
காற்று இதசத்து எை எழுந்து,
உலகம் எங்கணும்
ஏற்று இதசத்து உயர்ந்து
வந்து இடுங்குகின்றை
யபால், திதச சுற்றிய
கரத்துப் புக்குளார்.
இறுதி நாள் உற - உைைங்ைள் அழியும் ஊழிக்ைாைம் ேந்து வசர்தைால்; நால் திதசப்
பரதவயும் - நான்கு திலசைளிலும் உள்ளஎல்ைாக் ைடல்ைளும்; உலகம் எங்கணும் -
உைைம் முழுேதிலும்; காற்று இதசத்து எை எழுந்து - ஊழிக் ைாற்று முழங்கிப் பரவி;
ஏற்று இதசத்து உயர்ந்து வந்து இடுங்குகின்றையபால் - எதிர்த்துஆரோரத்வதாடு
உயரமாகி ேந்து பநருக்குேைவபாை; திதச சுற்றிய - எல்ைாத் திலசைளிலும் சுழன்று
ேருகின்ை; கரத்துப் புக்குளார் - (ைேந்தனின்) லைைளிலடவய இராமைக்குேர்
புகுந்தைர். ஊழிக் ைாற்றிைால் பபாங்கிய எல்ைாக் ைடல்ைளும் பரவிச்சுழல்ேது வபாை
வேைமாைக் ைேந்தனின் ைரங்ைள் சுழன்று ேலளத்தை;ேலளத்த ைரங்ைளிலடவய
இருேரும் சிக்கிைர். இது பாடலின் ைருத்து.நால்திலசப் பரலேயும் - இதன்ைண் உள்ள
உம்லம நான்குதிலசைளிலும் உள்ளைடல்ைள் யாேற்லையும்
உளப்படுத்தலின்முற்றும்லமயாகும்.
 3648யததமாழி திறத்திைால்,
அரக்கர் யசதை வந்து
ஏமுற வதளந்தது என்று,
உவதக எய்திைார்;
யநமி மால் வதர
வர தநருக்குகின்றயத
ஆம் எைல் ஆய, தகம்
மதிட்குள் ஆயிைார்.
யநமி மால் வதர வர - சக்ைரோளமாகிய பபரிய மலை பநருங்கி ேந்து;
தநருக்குகின்றயத ஆம் எைல் ஆய - பநருக்குகின்ை தாம் என்று பசால்ைத்தக்ை
ேலையில் அலமந்த;தகம் மதிட்குள் ஆயிைார் - (ைேந்தனின்) லைைளாகிய மதிலுக்குள்
சிக்கிைேர்ைளாய்; யததமாழி திறத்திைால் - இனிய பமாழி வபசுவோளாகிய சீலத
பபாருட்டாை; அரக்கர் யசதை வந்து - (இராேணைால் ஏேப்பட்ட) அரக்ைர்ைளின்
பலடைள் ேந்து; ஏமுற வதளந்தது என்று - ைாேல் பபாருந்தச் சூழ்ந்தது என்று ைருதி;
உவதக எய்திைார் - மகிழ்ச்சி அலடந்தைர்.

சீலதலயத் வதடி ேருகின்ை இராமைக்குேலர எதிர்த்து ஒழிப்பதற்ைாை அரக்ைர்ைளின்

வசலை ேந்துவிட்டதாை இராமைக்குேர் ைருதிைர். எதிரிலயத் தாம் பசன்று
அலடயுமுன் அேவை தன் பலடைலள அனுப்பியிருப்பதாை நிலைத்து வீரர் இருேரும்
மகிழ்ந்தைர். 'வபார் எனில் புைலும் புலைைழல் மைேர்' (புைநா. 3) ஆதலின், வபார்
எதிர்ேந்தது ைண்டு அதைால் ேரும் வமாதலை நிலைந்து மகிழ்ந்தைர். வபாலர
விரும்புதல் (புைலுதல்) வீரர் இயல். வதபமாழி - அன்பமாழித் பதாலை ஏமம் + உை =
ஏமுை எை நின்ைது. லைம் மதில் - உருேைம்.

அண்டங்ைளின் எல்லையில் ேட்ட ேடிே மதிைாைச் சக்ைரோளம் என்ை மலை

இருப்பதாை புராணங்ைள் கூறும். உைைங்ைளுக்கு ஒளி ேழங்கும் ஒளிேட்டத்துக்கும்
அதற்ைப்பால் உள்ள இருட்பரப்புக்கும்எல்லையாை இருப்பது இச் சக்ைரோளவம எை
விளக்குகிைது வமானியர் வில்லியம்ஸ் தந்த அைராதி.

3649. இளவதல யநாக்கிைன்

இராமன், 'ஏதைதய
உதளவு தசய் இராவணன்
உதறயும் ஊரும், இவ்
அளதவயது ஆகுதல் அறிதி;
ஐய! நம்
கிளர் தபருந் துயரமும்
கீண்டது ஆம்' எை,
இராமன் இளவதல யநாக்கிைன் - இராமபிரான் தம்பிலய வநாக்கி; 'ஏதைதய
உதளவு தசய் இராவணன் - சீலதக்குத் துன்பம் தருகின்ைஇராேணன்; உதறயும் ஊரும் -
ோழ்கின்ை ஊர்; இவ் அளதவயது ஆகுதல் ஐய அறிதி - இந்த எல்லைக்குள் இருப்பலத
அறிை; நம் கிளர் தபருந் துயரமும் கீண்டது ஆம்' - கிளர்கின்ை நம் பபருந் துயரமும்
அழிந்தது'; எை - என்று பசால்ை,

ைேந்தன் ைரங்ைளின் பநருக்ைைால் ஏற்படும் விலளவுைள்என்பலத அறியாமல்,

ஏற்படும் ஆரோரங்ைளும் நிலை குலைவுைளும்அரக்ைர் வசலையின் ேரோல்
விலளேை என்று தேைாை நம்பிைர்.வசலையின் ேரவு என்று ைருதியதால், அச்
வசலைலய ஏவும்இராேணைது இருக்லையும் பக்ைத்திவைவய இருக்ை வேண்டும்
என்பதுஇராமனின் ைருத்து. 'இராேணன் வசலை ேந்து விட்டதால் வபாரிட்டுபேன்று
சீலதலய மீட்டுவிடைாம்' என்ை நிலைப்பிைால், 'நம் பபருந்துயரும் கீண்டது'
என்கிைான் இராமன். அறிவு குலைந்தேள், வபலத,ேலிலம குலைந்தேள் பபண் என்ை
பழங்ைருத்திைால் சீதாபிராட்டிலயயும் 'ஏலழ' என்ைது மரபு ேழிப்பட்ட
புைலம.இலளயேலை 'ஐய' என்ைது அன்பிைால் ேந்த மரபு ேழுேலமதி.கிளர்
துயரம் - விலைத்பதாலை; பபருந் துயரம் - பண்புத் பதாலை.இச் பசய்யுள் குளைம்.

3650. 'முற்றிய அரக்கர்தம்

முைங்கு தாதையயல்,
எற்றிய முரசு ஒலி,
ஏங்கும் சங்கு இதச,
தபற்றிலது; ஆதலின், பிறிது
ஒன்று ஆம்' எைச்
தசாற்றைன் இதளயவன், ததாழுது
முன் நின்றான்.
முற்றிய அரக்கர்தம் முைங்கு தாதையயல் - நம்லமச் சுற்றி ேலளத்த அரக்ைர்ைளின்
வசலையாை இருக்குபமன்ைால்; எற்றிய முரசு ஒலி - (குறுந்தடி பைாண்டு) தாக்குதைால்
எழும் முரசுைளின் ஓலசலயயும்; ஏங்கும் சங்கு இதச - ஒலிக்கின்ை சங்குைளின்
ஓலசலயயும்; தபற்றிலது - நாம் வைட்கும் ஆரோரம் பபற்றிருக்ைவில்லை; ஆதலின்
பிறிது ஒன்று ஆம் - ஆலையால், நாம் வைட்கும் ஆரோரம் வேறு ஏவதா ஒன்ைாகும்
(வபார்ப் பலடயின் ஆரோரம் அன்று); எை இதளயவன் தசாற்றைன் - என்று
தம்பிஇைக்குேன் பசால்லி; ததாழுது முன் நின்றான் - இராமலை ேணங்கி அேன்
முன் நின்ைான். வபார்ப் பலையும் வீரர்ைள் ஊதும் சங்கின் ஓலசயும் வைட்ைாததால்
பலட ஏதும் ேரவில்லை என்பலத இலளயேன் பதளிந்து கூறிைான். எத்துலணப்
பபரியராயினும் உணர்ச்சி நிலை குலைந்தால் குழம்புேர் வபாலும். இது வபாைவே,
ைாைை ோழ்வின்வபாது தலமயன் தேைாைக் ைணித்த வநரங்ைளில் தம்பி பதளிவு கூறிய
வேறு இடங்ைளும் உண்டு. எடுத்துக் ைாட்டாை மாரீசமான் பற்றிய நிைழ்ச்சி ைாண்ை.
பதாழுதலமக்குத் தான் ஏவதா பதளிந்த பபருமிதத்தான் என்று ைருதிக் பைாள்ளாலம
ைாரணம்; முன் நின்ைலமக்கு ஆபத்து ேருவமல் 'முன்ைம் முடி' என்று தாய் சுமித்திலர
ஏவிய நிலைவு ைாரணம்
 3651'ததள்ளிய அமுது எைத்
யதவர் வாங்கிய
தவள் எயிற்று அரவம்தான்?
யவறு ஓர் நாகம்தான்?
தள்ள அரு வாதலாடு
ததலயிைால் வதளத்து,
உள் உறக் கவர்வயத
ஒக்கும்; ஊழியாய்!'
'ஊழியாய்' - எல்ைாம் அழிகின்ை ஊழிக்ைாைத்தும் நிலைத்து நிற்பேவை; ததள்ளிய
அமுது எை - பதளிந்த அமுதம் வதான்றிட; யதவர் வாங்கிய - வதேர்ைள் (மந்தர
மலையிவை ையிைாைச் சுற்றி) இழுத்த; தவள் எயிற்று அரவம்தான் - பேள்லளப் பற்ைள்
பைாண்ட ோசுகி நாைவமா; யவறு ஓர் நாகம்தான் - அல்ைது வேறு ஒரு பாம்வபா; தள்ள
அரு வாதலாடு ததலயிைால் வதளத்து - ஒதுக்கித் தள்ளுதற்கு அரிய ோவைாடு
தலைலயயும் பிலணத்து ேலளத்து; உள் உறக் கவர்வயத ஒக்கும் - (தன் ேலளவுக்குள்
சிக்கியேற்லைபயல்ைாம்) தன்னுள்வள பற்றிக் பைாள்ேலதப் வபாை
ைாணப்படுகின்ைது' (என்று இைக்குேன் கூறிைான்).
ைேந்தனின் ைரங்ைள் ேலளேது ஒரு மாபபரும் பாம்பு ோலை தலைபயாடு
பிலணத்திருப்பதுவபால் ைாணப்படுகின்ைது. தலையினும் ோல் பகுதி
பமலிந்திருப்பது பாம்பின் ேடிேம்; எைவே, இங்கு உேலம ேடிேத்லதக்
குறித்ததன்று; ேலளத்தல் பதாழிவை இங்கு பபாதுத்தன்லம. ஊழி பபயரினும் தான்
பபயராதது பரம்பபாருள்; இராமன் பரம்பபாருளின் அேதாரமாதலின் 'ஊழியாய்' எை
விளிக்ைப் பபற்ைான். அரேம்தான், நாைம்தான் என்ை இடங்ைளில் வதற்ைப் பபாருள்
தரும் 'தான்' ஐய விைாப் பபாருளில் ேந்தது.

ைேந்தன் வதாற்ைம்

3652. என்று இதவ விளம்பிய

இளவல் வாசகம்
நன்று எை நிதைந்தைன்,
நடந்த நாயகன்;
ஒன்று இரண்டு யயாசதை
உள் புக்கு, ஓங்கல்தான்
நின்தறை இருந்த அக் கவந்தன்
யநர் தசன்றார்.
என்று இதவ விளம்பிய - என்று இேற்லைச் பசால்லிய;இளவல் வாசகம் - தம்பி
இைக்குேனின் ோர்த்லத; நன்று எை -பபாருத்தமாைவத என்று; நடந்த நாயகன்
நிதைந்தைன் - (உயிர்ைள்வமல் பைாண்ட இரக்ைத்தால் அேதரித்துப் புவி மீது)
நடந்ததலைேைாகிய இராமன்எண்ணிைான்; ஒன்று இரண்டு யயாசதை உள் புக்கு -
ஒன்று அல்ைது இரண்டு வயாசலைத் பதாலைவு உள்வள ைடந்து பசன்று; ஓங்கல்தான்
நின்தறை - ஒரு மலைவய நின்ைது வபாை; இருந்த அக் கவந்தன் யநர் தசன்றார் -
அமர்ந்திருந்த அந்தக் ைேந்தனுக்கு வநராைச் பசன்ைலடந்தைர் இருேரும்.

ஒன்று இரண்டு வயாசலை' என்பது உைை ேழக்கில் வபசுேது வபால் அலமந்தது;

திட்டேட்டமாை ேலரயறுத்துக் கூைாதவபாது ஒன்று அல்ைது இரண்டு' என்ை
பபாருள்பட 'ஒன்றிரண்டு' எைப் வபசுேது பபாது ேழக்கு. மலை நின்ைால்
அமர்ந்திருக்கும் ைேந்தன் வபாைக் ைாட்சியளிக்குமாம்; நிற்பதற்குக் ைால் இல்ைாத
ைேந்தன் இருந்த வைாைத்திவைவய நிமிர்ந்து நிற்கும் ஒங்ைல் வபான்ைேன். அேன்
வதாற்ைத்லதச் பசால்வைாவியப்படுத்தியது அருலம.

3653. தவயில் சுடர் இரண்டிதை

யமரு மால் வதர
குயிற்றியதாம் எைக்
தகாதிக்கும் கண்ணிைன்;
எயிற்று இதடக்கு இதட
இரு காதம்; ஈண்டிய
வயிற்றிதட வாய் எனும்
மகர யவதலயான்.
தவயில் சுடர் இரண்டிதை - பேப்பம் மிக்ை இரண்டு சூரியலை; யமரு மால் வதர
குயிற்றியதாம் எை - வமருோகிய பபரிய மலையிவை பதித்தது என்று பசால்லும்படி;
தகாதிக்கும் கண்ணிைன் - பைாதிக்கின்ை ைண்ைலள உலடயேனும்; எயிற்று இதடக்கு
இதட இரு காதம் ஈண்டிய - ஒரு பல்லுக்கும் அடுத்த பல்லுக்கும் இலடயில் இரண்டு
ைாதம் பதாலைவு பைாண்டுள்ள; வயிற்றிதட வாய் எனும் மகர யவதலயான் - மீன்
ோழும் ைடல் வபான்ை ோலய ேயிற்றிவை உலடயேனும்.

பேயில் : பேப்பத்வதாடு கூடிய ஒளி. ைேந்தன் வமருலேப் வபான்ை உருேம்

பைாண்டேன்; வமரு மலையிவை இரண்டு சூரியலைப் பதித்தது வபான்று
ைாட்சியளிப்பலே அேன் ைண்ைள். ோய் எனும் வேலை : உருேைம். வேலைக்கு
மைரம் அலடபமாழி. ைண்ணிைன், வேலையான் எை இச் பசய்யுளில் ேரும் பசாற்ைள்
பதாடர்ந்து மூக்கிைான் நாவிைான் என்பேற்லையும் இலணத்து 3661 ஆம் பாடலில்
உள்ள 'இருந்தேன்' என்ை பசால்லைக் பைாண்டு முடியும்.3653 முதல் 3661 ேலரயுள்ள
பசய்யுள்ைள் ஒரு பதாடர்.

3654. ஈண்டிய புலவயராடு

அவுணர், இந்துதவத்
தீண்டிய தநடு வதரத்
ததய்வ மத்திதைப்
பூண்டு உயர் வடம், இரு
புதடயும் வாங்கலின்,
நீண்டை கிடந்ததை
நிமிர்ந்த தகயிைான்.
 ஈண்டிய புலவயராடு அவுணர் - திரண்ட வதேர்ைவளாடு அசுரர்ைளும் வசர்ந்து;
இந்துதவத் தீண்டிய தநடுவதரத் ததய்வ மத்திதைப் பூண்டு உயர் வடம் - சந்திரலைத்
பதாடும் அளவுக்கு உயர்ந்த வமருோகிய மத்திலைச் சுற்றி உயர்ந்த ேடத்திலை; இரு
புதடயும் வாங்கலின் - இரண்டு பக்ைத்திலுமிருந்து இழுத்துக் ைலடதைால்; நீண்டை
கிடந்ததை - அவ் ோசுகி நீண்டு கிடந்தது வபான்ை; நிமிர்ந்த தகயிைான் - நீண்ட
லைைலள உலடயேனும்.

இந்து : சந்திரன். வமரு மலை பதய்வீைம் பபாருந்தியதாைலின் பதய்ே மத்து

எைப்பட்டது.

3655. ததாதகக் கைல் கருமகன்

துருத்தித் தூம்பு எை,
புதகக் தகாடி, கைதலாடும்
தபாடிக்கும் மூக்கிைான்;
பதகத் ததக தநடுங்
கடல் பருகும் பாவகன்
சிதகக் தகாழுந்து இது
எைத் திருகு நாவிைன்.
கருமகன் - ைருமானின்; ததாதகக் கைல் துருத்தித் தூம்பு எை - பதாகுப்பாய் உள்ள
பநருப்பில் அலமந்த ஊதுலையின் துலள வபாை; புதகக் தகாடி கைதலாடும்
தபாடிக்கும் மூக்கிைான் - புலைலய பநருப்வபாடு பேளிப்படுத்துகின்ை மூக்கிலை
உலடயேன்; பதகத் ததக - பலைலமப் பண்பு பைாண்ட; தநடுங்கடல் - பபரிய
ைடலிைது நீலர; பருகும் பாவகன் - குடித்துவிடுகின்ை அக்கினிவதேனின்; சிதகக்
தகாழுந்து இது எை - சுோலையின் பைாழுந்துதான் இது என்னும்படி; திருகு நாவிைன்
- ேலளந்து சுழல்கின்ை நாக்கிலை உலடயேன். ைேந்தனின் மூக்கும் நாக்கும் இங்வை
உேலமைளால் விளக்ைப்பட்டை. பைால்ைனின் உலைக்ைளத்துத் துருத்தியின்
ோயிைாைப் புலையும் பநருப்பும் உமிழப்படும். அந்தக் ைாட்சி ைைல் உமிழ்கின்ை
ைேந்தனின் மூக்குக்கு உேலமயாயிற்று. நீர், பநருப்புக்குப் பலையாதைால் நீர் நிலைந்த
ைடலிலைப் பலைத்தலை பநடுங்ைடல்' என்ைார். பாேைன், பநருப்பிலைேைாகிய
அக்கினி வதேன். இலடவிடாது ஆறுைள் ைடலில் ைைப்பதால் நீர் ேலரைடந்து
பபருகிவிடுவமா என்ை எண்ணத்தால் ைடல் நீலர ேடலேமுைத் தீ பருகி
விடுேதாைவும், பபண் குதிலரயின் முை ேடிவில் இந்த பநருப்பு ைடலின் நடுவே
இருப்பதாைவும் புராண நூல்ைள் வபசுகின்ைை. ைரித்துண்டுைள் பைேற்றிலிருந்து
பநருப்பு எழுேதால் பைால்ைனின் ஊதுலைக் ைளத்து பநருப்லபத் பதாலைக் ைைல்
என்ைார். 1
3656புரண்டு பாம்பு இதட வர
தவருவி, புக்கு உதற
அரண்ததை நாடி, ஓர்
அருவி மால் வதர
முரண் ததாகு முதை நுதை,
முழு தவண் திங்கதள
இரண்டு கூறிட்தடை,
இலங்கு எயிற்றிைான்.
பாம்பு புரண்டு இதடவர - (இராகு என்னும்) பாம்பு புரண்டு தன்லை வநாக்கி
ேருேதால்; தவருவி - அஞ்சி; புக்கு உதற அரண் ததை நாடி - புகுந்து தங்குேதற்கு
ஏற்ை பாதுைாப்பாை இடத்லதத் வதடி; ஓர் அருவி மால்வதர - அருவி வீழ்கின்ை ஒரு
பபரிய மலையிடத்தலமந்த; முரண் ததாகு முதை நுதை - ேலிலம பைாண்ட ஒரு
குலைக்குள் நுலழகின்ை; முழுதவண் திங்கதள - முழுேடிேலமந்த சந்திரலை;
இரண்டு கூறு இட்தடை - இரண்டு பகுதிைளாைச் சிலதத்து விட்டது வபாைக்
ைாணப்படும்; இலங்கு எயிற்றிைான் - ஒளிர்கின்ை இரண்டு (வைாலரப்) பற்ைலள
உலயேன்.
ைேந்தனின் வைாலரப் பற்ைளின் வதாற்ைத்லத ேருணிப்பது இந்தப் பாடல்.
பாதுைாப்பாை இடத்லதத் வதடுேதும் குலையினுள் நுலழேதும் இராகுலேக் ைண்டு
அஞ்சுேதுமாகிய நிைழ்ச்சிைள் ஒருைலத வபான்று அலமந்த ைவிலதக் ைற்பலை.
பாதுைாப்பாை இடம் என்று துணிந்து புகுந்த இடத்திவை சிலதக்ைப்பட்டது என்பது
ைலதக்கு ஓர் அேை முடிவு ைாட்டுகின்ை ைற்பலை. முழு பேண் திங்ைலளப் பிளந்தால்
வைாலரப் பல்லின் வதாற்ைம் ேருமா என்பைல்ைாம் நுணுகி வநாக்குேதில் பயன்
இல்லை. வைாலரப் பல்லைப் பார்த்தால் பிளவுண்ட திங்ைள் ைவிஞரின் நிலைப்பில்
எழுகிைது. ஏன் பிளவுண்டது என்ை ஒரு விைா ைவிஞர்க்கு அேலர அறியாமவைவய
அடி மைத்தில் எழுகிைது. அங்வைவய விைாவுக்கு விலடயும் கிலடக்கிைது.
இராகுவிடமிருந்து தப்பி ஓடியது. அரண் எைக் ைருதிய இடத்திவை அேைம்
விலளந்தது.

3657. ஓத நீர், மண்,

இதவ முதல ஓதிய
பூதம் ஓர் ஐந்தினில்
தபாருந்திற்று அன்றியய,
யவத நூல் வரன்முதற
விதிக்கும் ஐம் தபரும்
பாதகம் திரண்டு, உயிர்
பதடத்த பண்பிைான்.
ஓத நீர் மண் இதவ முதல ஓதிய - குளிர்ந்த நீர், மண் முதைாை ஓதப்பட்ட; பூதம் ஓர்
ஐந்தினில் - ஐந்து பூதங்ைளிைால்; தபாருந்திற்று அன்றி- (இேைது உடல்) அலமந்து
பபாருந்தியது என்பதல்ைாமல்; யவத நூல் வரன்முதற விதிக்கும் - வேத நூல்ைள்
மரபுைள் ேகுத்த; ஐம்தபரும் பாதகம் திரண்டு - ஐந்து பபரும் பாதைங்ைவள ஓர்
உடம்பாை ஒன்று வசர்ந்து; உயிர் பதடத்த பண்பிைான் - உயிர் பபற்றுவிட்டது வபான்ை
தன்லம உலடயேன்.
உடம்புைள் ஐந்து பூதச் வசர்க்லையால் உண்டாேை. இது பபாதுவிதி. ைேந்தனின்
உடம்பு, பிை உடம்புைள் வபால். ஐம்பூதங்ைளால்ஆைது அன்று; பஞ்ச மைா பாதைங்ைள்
ஒன்று திரண்டு ைேந்தனின்வமனி ஆயிை என்கிைார், ைற்பலைேல்ை ைம்பர்.
தற்குறிப்வபற்ைஅணி. ஐந்து பூதங்ைள்; மண், நீர், அைல், ைாற்று, ோன் ஐந்துபாதைங்ைள்
பைாலை, ைளவு, ைாமம், பபாய், ைள் உண்ணல்; வேறுேலையில் கூறுதலும் உண்டு.

3658. தவய்ய தவங் கதிர்கதள

விழுங்கும் தவவ் அரா,
தசய் ததாழில் இல, துயில்
தசவியின் ததாள்தளயான்;
தபாய் கிளர் வன்தமயில்
புரியும் புன்தமயயார்
தவகுறும் நரதகயும்
நகும் வயிற்றிைான்.
தவய்ய தவங் கதிர்கதள விழுங்கும் - பேப்பமாைதும் விரும்பத் தக்ைதுமாை
ஒளிக்ைதிலர முலைவய வீசுகின்ை சூரியலையும் சந்திரலையும் விழுங்குகின்ை; தவவ்
அரா - பைாடிய இராகு, வைது என்ை பாம்புைள்; தசய் ததாழில் இல - பசய்ேதற்கு ஒரு
வேலையும் இல்ைாதைோய்; துயில் - உைங்குேதற்கு ஏற்ை; தசவியின் ததாள்தளயான்
- பசவித் பதாலளைலள உலடயேன் - வமலும்; கிளர் வன்தமயில் - மிகுந்து
பபருகுகின்ை பைாடுலமயிைால்;தபாய் புரியும் - பபாய்யாை (பாேச்) பசயல்ைலளச்
பசய்கின்ை; புன்தமயயார் - அற்பர்ைளாகிய பாவிைள்; தவகுறும் - ோழ்கின்ை;
நரதகயும் - நரைத்லதக் கூட; நகும் - (தைக்கு ஈடாை முடியுமா என்று) வைலி பசய்யக்
கூடிய; வயிற்றிைான் -ேயிற்றிலைஉலடயேன். பேய்ய ைதிர், பேம்ைதிர் எைக்
கூட்டிப் பபாருள் பைாள்ள வேண்டும். பேய்ய ைதிர், பேப்பமாை கிரணங்ைலள வீசும்
ஞாயிறு பேம்லம வேண்டல் என்பது உரிச்பசால் விளக்ைம், அஃதாேது விருப்பம்.
எைவே, பேம்ைதிர் என்பது விரும்பத் தகுந்த (குளிர்) ைதிர்ைள் வீசும் திங்ைள். 'ைதிர்'
என்ை பசால் ஆகுபபயராய் ஞாயிலையும் திங்ைலளயும் குறித்தது. இராகுவும் வைதுவும்
ைதிர்ைலள விழுங்கும் வேலை இல்ைாதவபாது அலே அலமதியாைத் தூங்குேதற்கு
ஏற்ை இடமாைக் ைேந்தனின் பசவித் பதாலளைள் அலமகின்ைை. ைேந்தனின் ேயிற்லை
வநாக்ை நரைம் கூடக் பைாடுலம குலைந்த இடம் என்கிைார் ைவிஞர். பபாய் ஒன்லை
மட்டும் குறித்தாவரனும் உபைட்சணத்தால் மற்ைப் பாேங்ைளும் பைாள்ளப்படும்.
1
3659முற்றிய உயிர் எலாம்
முருங்க வாரி, தான்
பற்றிய கரத்திைன்,
பதணத்த பண்தணயில்
துற்றிய புகுதரும்
யதாற்றத்தால், நமன்
தகாற்ற வாய்தல் தசயல்
குறித்த வாயிைான்.
முற்றிய உயிர் எலாம் - முற்றுலையிடப்பட்ட உயிர்ைள் யாவும்; முருங்க வாரி -
அழியும்படியாை ோரிபயடுத்து; தான் பற்றிய கரத்திைன் - தான் பற்றிக் பைாண்ட
லைைலள உலடயேைாய்; பதணத்த பண்தணயில் - (கூட்டமாைப்) பபருகிய
பதாகுதியாை; துற்றிய - திணிக்ைப்படும் உயிரிைங்ைள்; புகுதரும் யதாற்றத்தால் -
(ைேந்தன் ேயிற்றில் அலமந்த ோய்க்குள்வள) புகுகின்ை ைாட்சியால்; நமன் -
கூற்றுேனுலடய; தகாற்ற வாய்தல் தசயல் - பேற்றி பைாண்ட ோசலில் உயிர்ைள்
நுலழகின்ைலத; குறித்த வாயிைான் - (உேலமயாைக்) குறிக்ைத் தக்ை ோயிலை
உலடயேன்.
ைாைைத்தின் பை பக்ைங்ைளிலும் திரிகின்ை உயிரிைங்ைள் மிைப் பபரிய ைேந்தனின்
ைரங்ைளுக்கிலடவய அைப்பட்டுக் பைாள்கின்ைை; அப்வபாது அலே முற்றுலைக்குள்
சிக்கியலே ஆகின்ைை. முருங்குதல்; அழிதல். பண்லண; கூட்டம். கூற்றுேன்
உயிர்ைலளப் பற்றுதலில் பேற்றிலயயன்றித் வதால்வி அறியாதேன்; ஆலையால்,
அேன் ோசல் பைாற்ை ோயில் எைப்பட்டது. ோய்தல்; ோசல். கூற்றுேைது நைர் ோசல்
ைேந்தன் ோய்க்கு உேலம.

3660. ஓலம் ஆர் கடல் எை

முைங்கும் ஓததயான்;
ஆலயம எை இரண்டு
அைன்ற ஆக்தகயான்;
நீல மால், யநமியான்
ததலதய நீக்கிய
காலயநமிதயப் தபாரும்
கவந்தக் காட்சியான்.
ஓலம் ஆர் கடல் எை - ஆரோரம் பபாருந்திய ைடல் வபாை; முைங்கும் ஓததயான் -
முழக்ைம் பசய்யும் ஓலச எழுப்புவோைாய்;ஆலயம எை - ஆைைாை நஞ்சு
எனும்படியாை; இரண்டு அைன்றஆக்தகயான் - ைறுத்து எரிகின்ை உடம்பிலை
உலடயேன்அக்ைேந்தன்; நீல மால் - நீை நிைத்தேைாகிய திருமால்; யநமியான்- தன்
சக்ைரப் பலடயால்; ததலதய நீக்கிய - தலை அரியப்பபற்ை; கால யநமிதயப் தபாரும் -
ைாைவநமி என்ை அரக்ைலைப் வபால்; கவந்தக் காட்சியான் - தலையற்ை உடல்
வதாற்ைம் பைாண்டேன்,அக் ைேந்தன். ஆைைாைம் நிைத்திற்கும் உயிர் ோங்கும்
பைாடுலமக்கும்உேலம; உருேம் பண்பு இரண்டாலும் பபாதுத்தன்லம
பைாண்டது.ைாைவநமி என்பான் இரணியனின் ஒரு மைன்; நூறுதலைைளும்
நூறுைரங்ைளும் பைாண்டேன். திருமால் தன் சக்ைராயுதத்தால் அேன்
நூறுதலைைலளயும் அரிந்தான் என்பபதாரு ைலத. தலைைலள இழந்தபின்னும் ைாை
வநமியின் உடல் வபார்த்திைம் இழோமல் பபாருததுஎன்பது புராணச் பசய்தி.
அதுவபாைவே, தலை எைத் தனி ஓர் உறுப்புஇைாதேைாகிய ைேந்தனும் எதிர்த்துப்
பபாருகின்ை திைமுலடயான்என்பது உேலமயின் நுட்பம்.

3661. தாக்கிய தணப்பு இல்

கால் எறிய, தன்னுதட
யமக்கு உயர் தகாடு முடி
இைந்த யமரு யநர்
ஆக்தகயின் இருந்தவன்
தன்தை, அவ் வழி,
யநாக்கிைர் இருவரும்,
நுணங்கு யகள்வியார்.
தாக்கிய தணப்பு இல் கால் எறிய - வமாதியதும் தடங்ைல் இல்ைாததுமாகிய ைாற்றுச்
சிலதத்தைால்; யமக்கு உயர் தன்னுதடக்தகாடு முடி இைந்த - வமல் வநாக்கி உயர்ந்த
தன்னுலடய சிைரத்லதஇழந்த; யமரு யநர் - வமரு மலைலயப் வபான்ை;
ஆக்தகயின்இருந்தவன் தன்தை - உடம்வபாடு இருந்தேைாகிய ைேந்தலை; அவ்வழி -
அப்வபாது; நுணங்கு யகள்வியார் இருவரும் - நுட்பமாை வைள்வியறிவுலடய
இராமைக்குேர் இருேரும்; யநாக்கிைார்- ைண்டைர்.
தாக்கிய ைால், தணப்பு இல் ைால் எைக் கூட்டிப் பபாருள்பைாள்ை. ைால்; ைாற்று.
ேசிட்ட முனிேரிடம் ைலர பிறிது இல்ைாஉேளரு மலையிபைாடு ஒழிவு அறு
ைலைைள் (303) வைட்டுப்பயின்ைேராதலின் நுணங்கிய வைள்வியர் என்ைார். ேசிட்டவர
குறித்தேண்ணம் விசுோமித்திர முனிேரிடமிருந்து அளவு இல் விஞ்லசைள்(329)
பபற்ைேன் இராமன் என்பதும் நிலையத்தக்ைது. சிைரம் இழந்தவமரு, தலை எை ஓர்
உறுப்பு இல்ைாத ைேந்தனுக்கு உேலம. தலைஇன்லமயும் வபருருவும் பபாதுத்
தன்லமைள். ஆதிவசடனுக்கும்ைாற்றிலைேனுக்குமிலடவய நடந்த வபாட்டியில் வமரு
தன் சிைரத்லதஇழந்தபதாரு ைலத.

இராமைக்குேர் ைேந்தன் ோலயக் ைண்டு ைருதியலே

3662. நீர் புகு தநடுங் கடல்

அடங்கு, யநமி சூழ்
பார் புகு தநடும் பகு
வாதயப் பார்த்தைர்;
'சூர் புகல் அரியது ஓர்
அரக்கர் ததால் மதில்
ஊர் புகு வாயியலா இது?'
என்று, உன்னிைார்.
 நீர் புகு - ஆறுைள் புகுகின்ை; தநடுங்கடல் - பபரிய ைடல்ைபளல்ைாம்; அடங்கு -
தன்னுள் அடங்ைப்பபற்ை; யநமி சூழ் - சக்ைரோள மலையால் சூழப்பட்டுள்ள; பார்புகு
- உைைவம நுலழயும்படியாை உள்ள; தநடும் பகு வாதயப் பார்த்தைர் - பபரிய தாயும்
பிளந்துள்ளதாயும் உள்ள (ைேந்தைது) ோலயப் பார்த்து; இது - இந்தப் பிளவு; சூர் புகல்
அரியது - வதேர்ைளும் உட்புகுதற்கு அரிய; ஓர் அரக்கர் - அரக்ைருக்கு உரியதாகிய;
ததால்மதில் ஊர்புகுவாயியலா - பழலமயாை மதில் அலமந்த ஊருக்குள் புகுகின்ை
ோசவைா; என்று உன்னிைார் - என்று இராமைக்குேர் ைருதிைார்ைள்.

பநடுங்ைடலில் புகுதலைப் பின்ைர் கூறிைலமயால் நீர் எை முதலிற் பசான்ைது

ஆகுபபயராய் ஆறுைலளச் சுட்டிற்று. ைடலைச்சூழ்ந்து உைை எல்லையில் ேட்டமாை
ஒரு மலை இருப்பதாைச் பசால்ேது புராண மரபு. வநமி : சக்ைரம்; சக்ைரம் வபால்
ேட்டமாை அலமந்த சக்ைரோள மலை. சூர் : வதேர்; ைதிரேன் ஒளி புைா.... மதிள் (4657)
எை இைங்லை மதிலைக் ைம்பர் குறிப்பது பைாண்டு இவ்ோறு பபாருள் பைாள்ளலும்
பபாருத்தவம. 'இரு சுடர் மீதினில் இயங்ைா மும்மதிள் இைங்லை' என்பது திருமங்லை
யாழ்ோர் ோக்கு(திருபேழு கூற்றிருக்லை 3-4) ஆழ்ோரின் இவ்ோக்வை ைம்பர்
ைற்பலைக்கு மூைமாை இருத்தல் கூடும். பார்த்தைர் - முற்பைச்சம்.

இைக்குேன் பதளிவு

3663. அவ் வழி இதளயவன்

அமர்ந்து யநாக்கியய,
'தவவ்வியது, ஒரு தபரும்
பூதம், வில் வலாய்!
வவ்விய தன் தகயின்
வதளத்து, வாய்ப் தபயும்;
தசய்வது என் இவண்?'
எை, தசம்மல் தசால்லுவான்;
அவ்வழி - அப்வபாது அவ்விடத்திவை; இதளயவன் - இலளயேைாகிய இைக்குேன்;
அமர்ந்து யநாக்கியய - ஆை அமர (நிதாைமாை)ப் பார்த்து; வில்வலாய்! - வில் வித்லத
ேல்ைேவை (எை இராமலை விளித்து); தவவ்வியது ஒரு தபரும் பூதம் - இது
பைாடுலமயாை ஒரு பூதம்; வவ்விய - பிடித்துப் பற்றிக் பைாண்ட உயிர்ைலள; தன்
தகயின் வதளத்து - தன் லையிைால் ேலளத்துப் பிடித்து; வாய்ப் தபயும் -
தன்ோய்க்குள்வள இட்டுக் பைாள்ளுேது (இப் பூதத்தின் பசயல்);இவண் தசய்வது என்
- இவ்விடத்தில் நாம் என்ை பசய்யைாம்; எை - என்று விைே; தசம்மல் தசால்லுவான் -
இராமபிரான் பின்ேருமாறு விலட பசான்ைான்.

அரக்ைர்தம் மதில் ோயிவைா என்று ஐயுற்ை வநரத்தில், இைக்குேன் நிதாைமாைக்

ைேனித்தான்; ைரங்ைளால் உயிரிைங்ைலளக் ைேர்ந்து விழுங்கும் ோவய தாம் ைண்ட
பிளவு எைத் பதளிந்து கூறிைான். ைேந்தன் லைைளால் ேலளக்ைப்பட்ட உயிர்ைளுள்
இவ் இருேரும் அடங்குேர். "பூதத்தின் ோயில் திணிக்ைப்படும் நிலையில்சிக்கிக்
பைாண்வடாவம, பசய்யத்தக்ைது இதுபேைத் பதரியவில்லைவய" என்பது இைக்குேன்
விைா.
'பழி சுமந்து ோவழன்' என்று, இராமன் கூைல்

3664. 'யதாதகயும் பிரிந்தைள்;

எந்தத துஞ்சிைன்;
யவக தவம் பழி சுமந்து
உைல யவண்டயலன்;
ஆகலின், யான்,
இனி, இதனுக்கு ஆமிடம்;
ஏகுதி ஈண்டுநின்று,
இளவயல!' என்றான்.
இளவயல - என் தம்பிவய; யதாதகயும் பிரிந்தைள் - (ைாைைம் ேந்தபின்) மயில்
வபான்ை சாயல் பைாண்ட சீலதயும் பிரிந்தாள்; எந்தத துஞ்சிைன் - தந்லத
முலையிைைாகிய சடாயுவும் இைந்தான்; யவக தவம் பழி சுமந்து - (இவ்ோறு எைக்கு
அரியராகிய இருேலரயும் வபண முடியாலமயால்) விலரந்து பரேக்கூடிய பைாடிய
பழிலயச் சுமந்து பைாண்டு; உைல யவண்டயலன் - உயிர் பைாண்டு அலைய நான்
விரும்பவில்லை; ஆதலின் - ஆலையால்; யான் இனி இதனுக்கு ஆமிடம் - நான்
இனிவமல் இப்பூதத்துக்கு உணவு ஆவேன்; ஈண்டு நின்று ஏகுதி என்றான்? -
இங்கிருந்து நீ தப்பிப் வபாோயாை என்ைான்.

வதாலை - முதலில் மயிலுக்கு ஆகி, அடுத்து மயிைலைய சாயல் பைாண்ட சீலதக்கு

ஆகி ேந்த இருமடி ஆகுபபயர். வதாலையும் என்பதில் உம்லம எதிரது - தழீஇய
எச்சவும்லம. ஆமிடம் - ஆமி ம் என்ை ேட பசால்லின் தமிழ் ேடிேம்; உணவு
என்னும் பபாருள் உலடயது; பின்ைரும் இச்பசால் ஆளப்பட்டுள்ளது (4806)

3665. 'ஈன்றவர் இடர்ப்பட,

எம்பி துன்புற,
சான்றவர் துயருற,
பழிக்குச் சார்வுமாய்த்
யதான்றலின், என்
உயிர் துறந்தயபாது அலால்,
ஊன்றிய தபரும் படர்
துதடக்க ஒண்ணுயமா?
ஈன்றவர் இடர்ப்பட - பபற்வைார் துன்பம் அலடயவும்; எம்பி துன்புற - என்
தம்பியாகிய பரதன் துன்பப்படவும்; சான்றவர் துயர் உற - பபரியேர்ைள்
ேருத்தமுைவும்; பழிக்குச் சார்வுமாய் - (உற்ைாரும் பபரிவயாரும் துன்பமலடயக்
ைாரணன் ஆைவதாடு, மலையாலளயும் சடாயுலேயும் ைாப்பாற்ை முடியாத) பழிக்கு
இடமாகி; யதான்றலின் - யான் வதான்றியுள்ளலமயால்; என் உயிர் துறந்த யபாது
அலால் - என் உயிலர விட்டவபாதன்றி; ஊன்றிய தபரும் படர் - நிலைத்துவிட்ட இப்
பபரும்பழிலய; துதடக்க ஒண்ணுயமா - அழிக்ை முடியுமா?

'வதான்றிற் புைவழாடு வதான்றுை' என்ை குைள் பநறிக்கு எதிர் மலையாைப் பழிவயாடு

வதான்றியதாைக் குறித்தார் ைவிச்சக்ைரேர்த்தி; இங்வை எதிர்மறுத்து எதிபராலிப்பலத
உணர்ை. ஓைாரம் எதிர்மலை.

3666. ' "இல் இயல்புதடய, நீர்

அளித்த, இன் தசாலாம்
வல்லி, அவ் அரக்கர்தம்
மதை உளாள்" எைச்
தசால்லிதைன், மதல எைச்
சுமந்த தூணிதயன்,
வில்லிதைன், தசல்தவயைா,
மிதிதல யவந்தன்பால்?
"இல் இயல்புதடய - இல்ைத்திற்கு ஏற்ை பண்பு பைாண்ட; நீர் அளித்த - நீங்ைள்
எைக்குக் பைாடுத்த; இன்தசாலாம் வல்லி - இனிய பசாற்ைள் வபசும் பைாடி வபான்ை
சீலத; அவ்வரக்கர் தம் மதை உளாள் - அந்த அரக்ைர்ைளின் வீட்டில் இருக்கிைாள்
(அேலள அங்வை விட்டு நான் மட்டும் ேந்வதன்)"; எைச் தசால்லிதைன் - என்று
பசால்லிக் பைாண்டு; மதலதயைச் சுமந்த தூணிதயன் வில்லிதைன் - மலை வபான்ை
அம்பைாத் தூணிலயச்சுமந்தேைாகியும் (மலைவபான்ை) வில்லைச்
சுமந்தேைாகியும்;மிதிதல யவந்தன் பால் தசல்தவயைா - மிதிலை மன்ைைாகிய
சைைனிடம்வபாவேவைா (வபாைமாட்வடன்)."

சைைன் மைலள இல்ைைத்துக்கு ஏற்ைேளாைவே இராமனுக்குக் பைாடுத்தான்;

ஆதலின், மாண்பலம இல்ைத்தரசிலயத் துைத்தற்வைாமீட்ைாமல் ேருதற்வைா ைாரணம்
இல்லை. இல் - மலையைத்லதக் குறித்த ஆகுபபயர். ேல்லி : பைாடி வபான்று ஒல்கும்
சீலதக்கு ஆகுபபயர். பசால்லிபைன்,தூணிபயன், வில்லிபைன் என்ை முற்பைச்சங்ைள்
பசல்பேவைா என்ை விைா பைாண்டு முடிந்தை. மலையாலள மீட்ை முடியாதேனுக்கு
மலையலைய அம்பைாத் தூணியும் வில்லும் பேற்று அணிைைைாய்அலமகின்ை
எள்ளல் நிலை உணர்ந்து இராமபிரான் வேதலைஉறுகிைான்.

3667. ' "ததள அவிழ் யகாதததயத்

தாங்கல் ஆற்றலன்,
இதள புரந்து அளித்தல்யமல்
இவர்ந்த காதலன்,
உளன்" எை, உதரத்தலின்,
"உம்பரான்" எை
விதளதல் நன்று; ஆதலின், விளிதல்
நன்று' என்றான்.
 "ததள அவிழ் யகாதததய - முறுக்கு அவிழும் மைர்ைளாகிய மாலை வபான்ை
சீலதலய; தாங்கல் ஆற்றலன் - ைாப்பாற்றும் ஆற்ைல் இல்ைாதேைாய்; இதள புரந்து
அளித்தல் யமல் - நிைவுைைத்லத ஆட்சி பசய்து ைாப்பாற்றுேதில்; இவர்ந்த காதலன்
உளன் - மிகுகின்ை ஆலச உலடயேைாய் இராமன் ோழ்கிைான்;எை உதரத்தலின் -
என்று உைைேர் பழி பசால்லுேலத விட;'உம்பரான் எை - இராமன் வதேருைைத்தான்
எைச் பசால்லும்படியாை;விதளதல் நன்று - பசயல்ைள் நலடபபறுதவை நன்று;
ஆதலின் விளிதல் நன்று- ஆலையால் (நான்) சாேவத நல்ைது"; என்றான் - எை
இராமபிரான்கூறிைான்.

மாலை வபால் பமல்லியல் சீலத என்ை பபண்; அந்த பமல்லியலைக் ைாப்பாற்ை

முடியாதேனுக்கு, 'இந்த உைைத்லதவய ைாப்பாற்ை வேண்டும்' என்ை ஆலச
இருக்ைைாமா' என்று உைைம் பழிக்கும். அந்தப் பழிச்பசால் பிைப்பலத விட 'இராமன்
மாைம் பபரிபதைப் வபாற்றி இைந்து வபாைான்' என்று உைைம் பசால்லும்படியாைச்
பசயல் நடப்பவத நல்ைது என்கிைான் இராமன்.

இைக்குேன் பமாழிதல்

ைலிநிலைத்துலை

3668. ஆண்டான் இன்ை பன்னிட,

ஐயற்கு இள வீரன்,
'ஈண்டு, யான், உன்பின்
ஏகியபின், இவ் இடர் வந்து
மூண்டால், முன்யை ஆர்
உயியராடும் முடியாயத,
மீண்யட யபாதற்கு ஆம் எனின்,
நன்று என் விதை!' என்றான்.
ஆண்டான் - யாேலரயும் ஆட்பைாண்ட இலைேைாகிய இராமன்; இன்ை பன்னிட -
இவ்ோறு பசால்ை; ஐயற்கு இள வீரன்- அந்த இராமபிரானுக்கு இலளயேைாகிய
இைக்குேன்; யான் உன்பின் ஈண்டு ஏகியபின் - யான் உன்லைத் பதாடர்ந்து இக்
ைாைைத்துக்கு ேந்தபின்; இவ் இடர் வந்து மூண்டால் - இந்தத் துன்பம் ேந்து
வநரிட்டால்; முன்யை - உைக்கு முன்ைதாை; ஆர் உயியராடும் முடியாயத - அரிய
உயிவராடு ோழ்க்லைலய முடித்துக்பைாள்ளாமல்; மீண்யட யபாதற்கு ஆம் எனின் -
உயிவராடு திரும்பவும் அவயாத்திக்கு நான் வபாைைாம் என்ைால்; 'நன்று என் விதை'
என்றான் - அவ்ோறு திரும்பிச் பசல்லும் என் பசயல் 'நன்று நன்று' என்ைான்.

'என்லை ஆள் உலடயேன்' (194), 'என்லை ஆளுலடய ஐயன்'(204) எைத்

திருமாலைக் ைவிக் கூற்ைால் முன்ைம் குறித்தேர், இங்வைஇராமலை, 'ஆண்டான்' எைக்
குறித்திடும் இலயபு நைம்உணரற்பாைது. நன்று என் விலை என்னும் பதாடர், 'என்
பசயல்பழியும் பாேமும் நிலைந்ததாகும்' எைக் குறிப்பு நயம்
உலடயதாய்விளங்குகிைது. "மன்னும் நைர்க்வை இேண் ேந்திடின்ோ; அதுஅன்வைல்
முன்ைம் முடி" (1752) என்று தன் தாய் சுமித்திலரகூறியலத இைக்குேன் மைந்திைன்
என்பலத இச் பசய்யுள் உணர்த்துகிைது.

3669. என்றான் என்ைாப் பின்னும்

இதசப்பான், 'இடர்தன்தை
தவன்றார் அன்யற வீரர்கள்
ஆவார்? விரவாரின்,
தன் தாய், தந்தத, தம்முன்,
எனும் தன்தமயர்முன்யை
தபான்றான்என்றால், நீங்குவது
அன்யறா புகழ் அம்மா?
என்றான் - என்று கூறிய இைக்குேன்; பின்னும் இதசப்பான் - வமலும் கூைலுற்ைான்;
இடர்தன்தை தவன்றார் அன்யறா வீரர்கள் ஆவார் - ேந்து ோட்டும் துன்பத்லத
எதிர்த்து பேன்ைேரல்ைவரா வீரர் எைத்தக்ைேர்; என்ைா - என்று உலரத்து; தன் தாய்,
தந்தத, தம்முன் எனும் தன்தமயர் முன்யை - தன்னினும் வமைாைேர்ைளாகிய தாய்
தந்லத, தலமயன் எைத் தக்ைேர்ைளுக்குமுன்ைவம; விரவாரின் தபான்றான் என்றால் -
அன்பில்ைாத பலைேர்ைலளப் வபாை உயிர் விடுத்து மாளான் என்ைால்;
நீங்குவதுஅன்யறா புகழ் - புைழ் நீங்கிவிடுமன்வைா. அம்மா என்பது வியப்பு
இலடச்பசால்; துன்பக் ைாைத்து தாய் தந்லத தலமயன் வபான்வைார்க்கு உதவும்
ேலையில் துன்பத்லத எதிர்த்து நின்று மாளாமல் உயிர் பிலழப்வபாரும் உளராேவரா
என்னும் வியப்புணர்லேக் குறித்து ேந்தது. 2

3670' "மாயை அன்ைாள்தன்தைாடு தம்முன்

வதர ஆரும்
காயை தவக, கண்துயில் தகாள்ளாது
அயல் காத்தற்கு
ஆைான்; என்யை!" என்றவர் முன்யை,
"அவர் இன்றித்
தாயை வந்தான்" என்றலின்,
யவறு ஓர் தவறு உண்யடா?
"மாயை அன்ைாள் தன்தைாடு - மாலை ஒத்தேளாகிய அண்ணியாவராடு; தம்முன் -
தலமயைாகிய இராமன்; வதர ஆரும் காயை தவக - மலை இலடயிட்ட ைாட்டிவை
ோழ; கண் துயில் தகாள்ளாது - தான் மட்டும் தூக்ைம் வமற்பைாள்ளாமல்; அயல் -
பக்ைத்வத இருந்து; காத்தற்கு ஆைான் - ைாேல் புரிேதற்கு ஏற்று நின்ைான் இைக்குேன்;
என்யை - என்ை வியப்பு!"; என்றவர் முன்யை' - என்று என் பணிலய வியந்து வபாற்றிப்
வபசியேர்ைள் முன்னிலையில்; "அவர் இன்றித் தாயை வந்தான் - அந்த இருேரும்
இல்ைாமல் இந்த இைக்குேன் மட்டுவம தனியாை ேந்திருக்கிைான்"; என்றலின் - என்று
வபசப்படுேலதவிட; யவறு ஓர் தவறு உண்யடா- வேறு ஒரு தேறு இருக்ை முடியுமா?
'அல்லை ஆண்டு அலமந்த வமனி அழைனும் அேளும் துஞ்ச... ைங்குல் எல்லை
ைாண்பு அளவும் நின்ைான்' (2344), இலமத்திை இராமன் என்னும் புண்ணிய ைண்ணும்
ேன்வதாள் தம்பி ைண் வபான்ை அன்வை' (3345) எை முன்பு ேந்த பதாடர்ைளும் உைங்ைா
வில்லியாகிய இைக்குேன் தன்லமலய விளக்கிை. வீடணனுக்குப் பலடக்ைைம் தந்து
ஏற்ைவபாது இராமபிராவை இைக்குேலைத் 'துஞ்சுதல் இல் நயைத்து ஐய' (4505) என்று
குறிப்பிடுோன்.

3671. 'என் தாய், "உன்முன் ஏவிய யாவும்

இதச; இன்ைல்
பின்றாது எய்தி, யபர்
இதசயாளற்கு அழிவு உண்யடல்,
தபான்றாமுன்ைம் தபான்றுதி"
என்றாள்; உதர தபாய்யா
நின்றால் அன்யறா நிற்பது
வாய்தம நிதல அம்மா?
"என் தாய்- - ; உன்முன் ஏவிய யாவும் இதச - உன் தலமயைாகிய இராமன்
ஏவியேற்லைபயல்ைாம் ஏற்றுச் பசயல்படுை; இன்ைல் பின்றாது எய்தி - துன்பம்
வநருமாயின் அத்துன்பங்ைண்டு பின்ோங்கி விடாமல்அதலை நீ ஏற்று; யபர்
இதசயாளற்கு அழிவு உண்யடல் - பபரும்புைழாளன் ஆகிய இராமனுக்கு அழிவு
வநரிடுேதாை இருந்தால்; தபான்றா முன்ைம் - அேன் இைப்பதற்கு முன்ைர்;
தபான்றுதி - நீ இைப்பாயாை"; என்றாள் - என்று எைக்குச் பசான்ைாள்; உதர தபாய்யா
நின்றால் அன்யறா - என் தாயின் பசால் பபாய்த்திடா ேண்ணம் அேள் இட்ட
ைட்டலளப்படி நான் நடந்து பைாண்டால் அன்வைா; வாய்தம நிதல நிற்பது - சத்கிய
பநறி நிலை பபறுேதாகும்?

'மா ைாதல் இராமன்' (1751) 'இேன்' (1752) என்வை சுமித்திலர பசால்ைாை

அவயாத்தியா ைாண்டத்தில் ைம்பர் குறித்தார். அேவர இைக்குேன் கூற்ைாை இராமலைப்
'வபரிலசயாளன்' என்று இங்வை குறிக்கிைார். வபரிலசயாளன் (பபரும் புைழாளன்)
என்று தன் தாய் பசான்ைதாை இைக்குேன் கூறுகிைான். இரண்டு இடத்தும்
இராமலைப் புைழுக்கு உரியேைாைவே ைம்பர் ைருதுகிைார். முன்வை அக் ைருத்து
குறிப்பாை ேந்தது; இங்வை பேளிப்பலடயாை ேந்துள்ளது. தாய் பசால்லைப் வபணாது
வபாதல் அஞ்சுதற்கு உரியது என்னும் குறிப்புக் பைாண்டது இறுதியில் ேரும் 'அம்மா'
என்னும் இலடச்பசால்.

3672. 'என்-தபற்றாளும், யானும்,

எதைத்து ஓர் வதகயாலும்,
நின்-தபற்றாட்கும், நிற்கும்,
நிதைப்புப் பிதையாமல்,
நல் தபான் யதாளாய்! நல்லவர்
யபண நனி நிற்கும்
தசால் தபற்றால், மற்று ஆர்
உயிர் யபணி, துறயவமால்.
 "நல் தபான் யதாளாய் - அழகியதும் பபான் அணி பூண்டதுமாகிய வதாளிலை
உலடயேவை; என் தபற்றாளும் யானும்- என் தாயும் யானும்; எதைத்து ஓர்
வதகயாலும் -எவ்விதத்தாலும்; நின் தபற்றாட்கும் நிற்கும் - உன்லைப்
பபற்ைவைாசலைக்கும் உைக்கும்; நிதைப்புப் பிதையாமல் - ைருத்துமாறுபடாத
ேண்ணம்; நல்லவர் யபண - நல்ைேர்ைள்வபாற்றும்படியாை; நனி நிற்கும் தசால்
தபற்றால் - நன்ைாை உங்ைள்சார்பில் நிற்கிவைாம் என்னும் புைழுலர
பபறுேதாயிருந்தால்; மற்றுஆர் உயிர் யபணி - (அந்தப் புைழுலரவய பபரிது எைக்
ைருதுவோவமயல்ைாமல்) அதற்கு மாைாை அரிய உயிவர பபரிது எைப் வபணி; துறயவம்
- (உங்ைள் இருேலரயும்) விட்டு விைகிவிடமாட்வடாம்.

சுமித்திலரக்கும் தைக்கும் வைாசலை சார்பிலும் இராமன் சார்பிலும் உறுதியாை

நின்று வபணுதவை உரிய பநறி என்கிைான் இைக்குேன். என் தாய்க்கும் எைக்கும் உன்
தாய்க்கும் உைக்கும் என்ை பசாற் கிடக்லை முலை நிரல் நிலரயாகும். சுமித்திலர
வைாசலை சார்பிலும் இைக்குேன் இராமன் சார்பிலும் நிற்ைவை பபரிபதைப்
வபணுேள் என்பது ைருத்து. இந்பநறிலயப்வபணுவோர் இேர்' எைல் சான்வைாரிடம்
நற்பபயர் பபறுேலதவிட தங்ைள் உயிலரப் பபரிபதை இேர்ைள் ைருதார்.

3673. 'ஓதுங்கால், அப் பல் தபாருள்

முற்றுற்று, ஒருவாத
யவதம் தசால்லும் யதவரும்
வீயும் கதட வீயாய்;
மாதங்கம் தின்று உய்ந்து இவ்
வைத்தின்ததல வாழும்
பூதம் தகால்லப் தபான்றுதிஎன்னின்,
தபாருள் உண்யடா?
ஓதுங்கால் - உண்லம நிலையிலை எடுத்துச் பசால்ேதாைால்; அப் பல்தபாருள்
முற்றுற்று - எங்பைங்கும் உள்ள அந்த எல்ைாப் பபாருள்ைளும் அழிந்து; ஒருவாத
யவதம் தசால்லும் யதவரும் வீயும் கதட - எக்ைாலும் அழியாத வேதம் ஓதும் வதேர்ைள்
அழியும் ைாைத்திலும்; வீயாய் - நீ அழியமாட்டாய் -(உண்லம இதுோயிருக்ை);
மாதங்கம் தின்று உய்ந்து - யாலை (முதலியேற்லைத்) தின்று உயிர்பபற்று; இவ்
வைத்தின் ததல வாழும் - இந்தக் ைாட்டிவை ோழ்கின்ை; பூதம் தகால்லப் தபான்றுதி -
பூதம் பைால்ேதால் நீ இைந்துவிடுோய்; என்னின் - என்று பசான்ைால்; தபாருள்
உண்யடா - அவ்ோறு பசால்ேதில் பபாருள் உண்டா (அவ்ோறு பசால்ேது
பபாருந்தாது என்பது ைருத்து).

அைரச் சுட்டு உைைறி சுட்டு பநஞ்சறி சுட்டு. எல்ைார்க்கும் பதரிந்தவத என்ை

ைருத்துலடயது. 'விண்வணார் அமுது உண்டும் சாே' என்பதால் சாோலம தரேல்ை
அமுதம் உண்ட வதேர்ைளும் சாேர் என்று பைாள்ேது நூல் ேழக்கு. அண்ட
சராசரங்ைளும் வதேர்ைளும்அழிந்தாலும் இராமனுக்கு அழிவு இல்லை என்பது
குறிப்பு. அவ்ோறு ஆேது அேன் பரம்பபாருள் என்பதால். 'ைாற்லை முன்னுலடப்
பூதங்ைள்; அலே பசன்று ைலடக்ைால் வீற்று வீற்று உற்று வீவுறும்; நீ என்றும்
விளியாய்' (10058) என்று பிரமன் இராமலைக் குறித்தல் இங்கு நிலையத்தக்ைது.
மாதங்ைம் : யாலை, மதங்ைர் என்ை முனிேரால் வபணப்பட்டலமயின் யாலைக்கு
மாதங்ைம் எைப் பபயர்; தத்திதாந்தப் பபயர் ேந்தது.

3674. 'யகட்டார் தகாள்ளார்; கண்டவர்

யபணார்; "கிளர் யபாரில்
யதாட்டார் யகாததச் யசார்
குைல்தன்தைத் துவளாமல்
மீட்டான் என்னும் யபர் இதச
தகாள்ளான், தசரு தவல்ல
மாட்டான், மாண்டான்" என்றலின்யமலும்
வதச உண்யடா?
யகட்டார் - (தளர்ந்து உயிர்விடத் துணிந்த உன் நிலை பற்றிக்) வைள்விப் பட்டேர்ைள்;
தகாள்ளார் - உன் முடிலே ஏற்ைமாட்டார்ைள்; கண்டவர் யபணார் - வநரிவைவய ைாண
வநரிட்டேர்ைள் உன் பசயலை விரும்பமாட்டார்ைள்; 'கிளர் யபாரில் - (சீலதலய
மீட்கும் பபாருட்டுக்) கிளர்ந்பதழுகின்ை வபாரிவை; யதாடு ஆர் யகாததச் யசார் குைல்
தன்தை - பதாகுதியாை மாலையணிந்து ோழும் கூந்தைாளாை சீலதலய; துவளாமல்
மீட்டான் என்னும் யபர் இதச தகாள்ளான் - தளராமல் மீட்டுவிட்டான் என்று உைைேர்
பசால்லும் பபரிய புைலழக் பைாள்ளாதேைாய்; தசரு தவல்ல மாட்டான் - வபாரிவை
பேற்றி பைாள்ள முடியாதேைாய்; மாண்டான் - இராமன்இைந்தான்; என்றலின் யமலும்
- என்று பசால்ைப்படுேலதவிட;வதச உண்யடா - பழி உண்வடா?'
வபணுதல் - விரும்புதல், வதாடு + ஆர் = வதாட்டார்; வதாடு - பதாகுதி; இங்வை
மைர்ைளின் பதாகுதி. கிளர் வபார், வசார் குழல்;விலைத் பதாலைைள் - வசார்குழல்
விலைத் பதாலைப் புைத்துப் பிைந்தஅன்பமாழித் பதாலை; இங்வை சீலத பைாள்ளான்,
மாட்டான் -முற்பைச்சங்ைள்.

3675. 'தணிக்கும் தன்தமத்து அன்றுஎனின்,

இன்று இத் ததக வாளால், -
கணிக்கும் தன்தமத்து அன்று,
விடத்தின் கைல் பூதம் -
பிணிக்கும் தகயும், தபய் பில
வாயும் பிதையாமல்
துணிக்கும் வண்ணம் காணுதி;
துன்பம் துற' என்றான்.
"விடத்தின் கைல் பூதம் - நஞ்சுவபால் எரிக்கும் இந்தப் பூதம்; இன்று இத் ததக
வாளால் - இன்லைக்கு இந்தத் தகுதிமிக்ை ோளால்; தணிக்கும் தன்தமத்து அன்று
எனின் - பேட்டித் துணிக்ைத்தக்ைது அன்று என்ைால்; கணிக்கும் தன்தமத்து அன்று -
நம்மால் வேறு ேலையில் மதிப்பிடத் தக்ைதன்று; பிணிக்கும் தகயும் தபய் பில வாயும் -
தன் எல்லைக்குள் உள்ளேற்லைபயல்ைாம் ைட்டிப்பிடிக்கின்ை லைலயயும்
சிக்கியேற்லைபயல்ைாம் பபய்கின்ை குலை வபான்ை ோலயயும்; பிதையாமல் - குறி
தப்பாமல்;துணிக்கும் வண்ணம் காணுதி - துண்டாக்கிப் பிளக்கும் தன்லமலயக்
ைாண்பாயாை; துன்பம் துற - துயரத்லத விடுோயாை; என்றான் - என்று இைக்குேன்
கூறிைான்.
இப் பூதம் நம் ோளால் துணிக்ைத்தக்ைவத அன்றி வேறுேலையால் மதிக்ைத்
தக்ைதன்று என்பது ைருத்து. 33ஒருேலர ஒருேர் முந்துதல்

3676. என்ைா முன்யை, தசல்லும்

இளங்யகா, இதறயயாற்கு
முன்யை தசல்லும்; முன்ைவன்,
அன்ைானினும் முந்த,
தன் யநர் இல்லாத் தம்பி
தடுப்பான்; பிறர் இல்தல;
அன்யைா! கண்டார் உம்பரும்
தவய்துற்று அழுதாரால்.
என்ைா - என்று பசால்லிக் பைாண்டு; முன்யை தசல்லும் இளங்யகா - பூதத்லதத்
துணிப்பதற்ைாை முந்துகின்ை இைக்குேன்; இதறயயாற்கு முன்யை தசல்லும் -
தலைேைாகிய இராமனுக்கு முன்ைாவை முலைந்து பசன்ைான்; முன்ைவன் -
மூத்தேைாகிய இராமன்; அன்ைானினும் முந்த - அந்த இைக்குேனுக்கு முன்ைாை
முலைந்து பசல்ை; தன் யநர் இல்லாத் தம்பி தடுப்பான் - தைக்கு வேறு எேரும்
ஒப்பில்ைாத தம்பியாகிய இைக்குேன் இராமலைத் தடுத்திடுோன்; பிறர் இல்தல -
இப்படிப் வபாட்டி வபாட்டுக் பைாண்டு ஒருேருக்கு ஒருேர் முந்துவோர் இேர்ைலளத்
தவிர வேறு எேரும் எங்கும் இல்லை; கண்டார் உம்பரும் - இந்தப்
வபாட்டிலயக்ைண்டேர்ைளாகிய வதேர்ைளும்; தவய்துற்று அழுதார் - தவிப்புற்று
அழுதைர்; அன்யைா - ஐவயா!; ஆல் - ஈற்ைலச.

இப்படிச் சவைாதர வநயம் பசயல்படுேது ைண்டு உள்ளம் உருகிய வதேர்ைள் கூட

உருக்ைத்தால் அழுதைர். விருப்பு பேறுப்பு நிலை ைடந்தேலரயும் உருக்கும் உணர்வு
நிலைலயச் சித்திரிக்கும் ைவிஞராலும் பபாறுக்ை முடியவில்லை; ஐவயா (அன்வைா)
என்ை இரக்ைக் குறிப்பு ைேந்தலை முற்று முன்ைவர இலடவய பிைக்கிைது. அழுதார்
என்று நிறுத்தாமல் அழுதாரால் என்று அலச வசர்த்தலமயால் ஏற்படும் நயம், பாடி
ஓதுோர்க்கு விளங்கும். உணர்வு நிலையால் எழும் உருக்ைத்லத முன்னிறுத்தும்
அருலமத் திருப்பாடல்.

ைேந்தன் ைரங்ைலள வீழ்த்தல்

3677. இதையர் ஆகிய இருவரும், முகத்து

இரு கண்யபால்,
கதையும் வார் கைல் வீரர் தசன்று
அணுகலும், கவந்தன்,
'விதையின் எய்திய வீரர் நீர்
யாவர்தகால்?' என்ை,
நிதையும் தநஞ்சிைர், இதமத்திலர்;
உருத்தைர், நின்றார்.
இதையர் ஆகிய - வமற்குறித்தது வபாை ஒருேருக்பைாருேர் முந்தியேராகிய;
கதையும் வார்கைல் வீரர் இருவரும் - ஒலிக்கும் பபரிய வீரக்ைழல் அணிந்த வீரராகிய
இராமைக்குேர் இருேரும்; முகத்து இரு கண்யபால் - முைத்தில் உள்ள இரண்டு
ைண்ைளும் ஒன்லைவய பார்ப்பது வபாை; தசன்று அணுகலும் - பசன்று ைேந்தலை
பநருங்ைவும்; கவந்தன் விதையின் எய்திய வீரர் நீர் யாவர்' தகால் என்ை - உங்ைள்
விலைப் பயைால் (அழியும் பபாருட்டு) இங்கு ேந்த வீரர்ைளாகிய நீங்ைள் யார்' என்று
வைட்ை; நிதையும் தநஞ்சிைர் - நிைழப்வபாேலத ஒன்று வபாைக் ைருதிய மைம்
உலடயேராய்; இதமத்திலர் உருத்தைர் நின்றார் - ைண் இலமக்ைாமல் சிைம் பைாண்டு
உறுதிப்பட நின்ைைர்.
ைண் இரண்டு, ஆைாலும், பார்ப்பது ஒன்லைவய. இக்ைருத்வத'முைத்து இரு ைண்
வபால்' என்ை உேலமயின் பபாதுத் தன்லம.ைலையும் ைழல், ோர் ைழல் எைக் கூட்டிப்
பபாருள் பைாள்ை.ைலைதல் ஒலித்தல்; ோர்; பபரிய. 'உரு உட்கு ஆகும்'
என்பதுபதால்ைாப்பியம். உட்கு : அச்சம் உருத்தைர் : வைாபித்தேராய்;முற்பைச்சம்.

3678. 'அழிந்துளார் அலர்; இகழ்ந்தைர் என்தை'

என்று அைன்றான்;
தபாழிந்த யகாபத்தன்; புதுப்தபாறி
மயிர்ப்புறம் தபாடிப்ப,
'விழுங்குயவன்' எை வீங்கலும்,
விண் உற, வீரர்,
எழுந்த யதாள்கதள வாள்களால்
அரிந்தைர், இட்டார்.
'அழிந்துளார் அலர் - என்லைக் ைண்டும் இேர்ைள் தளரவில்லை; இகழ்ந்தைர்
என்தை - அஞ்சித் தளராமல் உரமாைநிற்பதால் இேர்ைள் என்லை அேமதித்து
விட்டைர்'; என்று அைன்றான் - என்று எண்ணிக் ைேந்தன் சிைம் மூண்டான்; தபாழிந்த
யகாபத்தன் - பபாங்கிப் பபாழியும் சிைம் பைாண்டேைாய்; புதுப் தபாறி மயிர்ப்புறம்
தபாடிப்ப - புதிதாய் வதான்றிய சிைத் தீப்பபாறி, மயிர்க் ைால் பதாறும் வதான்ை;
"விழுங்குயவன்" எை வீங்கலும் - 'இேர்ைலள விழுங்கிடுவேன்' எைக் கிளம்பிய
அளவில்; விண் உற எழுந்த யதாள்கதள - ஆைாயம் அளாவி எழுந்த ைேந்தனின்
வதாள்ைலள; வீரர் - வீரம் பைாண்ட இராமைக்குேர்; வாள்களால் அரிந்தைர் இட்டார் -
ோள்ைளால் பேட்டி வீழ்த்திைார்ைள்.

இயல்பாைவே சிைப்பபாறி வதான்றுகின்ை வதாற்ைத்தான்,ைேந்தன் : இராமைக்குேர்

அேலைக் ைண்டும் அஞ்சாது நின்றுஉருத்து வநாக்கியதால் புதிதாைச் சிைப்பபாறி
வதான்றியது என்பார்,'புதுப் பபாறி' என்ைார். 36ைரம் பேட்டுண்ட ைேந்தன் வதாற்ைம்
3679. தககள் அற்று தவங் குருதி
ஆறு ஒழுகிய கவந்தன்,
தமய்யின், யமற்தகாடு கிைக்கு
உறப் தபரு நதி விரவும்,
தசய மா தநடுந் தாழ்
வதரத் தனி வதரதன்யைாடு,
ஐயம் நீங்கிய, யபர்
எழில் உவதமயன் ஆைான்.
தககள் அற்று - லைைள் அறுக்ைப் பபற்ைதால்; தவங்குருதி ஆறு ஒழுகிய கவந்தன் -
பேப்பமாை இரத்த ஆறு பபருகிய ைேந்தன்; தமய்யின் - உடலின் வதாற்ைத்தால்;
யமற்தகாடு கிைக்கு உற - வமற்கிலிருந்து கிழக்கு வநாக்ைப் பபருகிேரும்; தபரு நதி
விரவும் - பபருலமக்குரிய ைாவிரியாறு பபாருந்திய; தசய மா தநடுந் தாழ்வதரத்
தனிவதர தன்யைாடு - லசய மலை என்னும் பபயருலடய பபரியதும் தாழ்ந்து விரிந்த
அடி ோரம் பைாண்டதுமாகிய ஒப்பற்ை மலைவயாடு; ஐயம் நீங்கிய யபர் எழில்
உவதமயன் ஆைான் - ஐயத்துக்கு இடம் இல்ைாத வபரழகு உலடய உேலமயைாைக்
ைாணப்பட்டான்.

ைாவிரி பபருகி ேரும் லசயமால் ேலரவபால் இருபாலும் குருதிபாயும் ைேந்தனின்

உடம்பு வதாற்ைமளித்தது என்கிைார். வமற்குத் பதாடர்ச்சி மலையின் ஒரு பகுதி லசய
மலை; ைாவிரி அங்வை பபருகுகிைது. மலையின் இருபாலும் ைாவிரி நீர் பாயும்
வதாற்ைம் வபரழைாைவே இருக்கும். அந்த இயற்லையழகில் ஈடுபட்ட ைம்பருக்குக்
ைேந்தனின் குருதிப் பபருக்ைத்தில் உள்ள பைாடுலம உலைக்ைவில்லை. அந்த அழகு
நாட்டம் இந்தக் பைாடுலமலய விழுங்கிவிட்டது லசயமலைலயக் குறித்ததால்
பசய்யுளில் ேந்த பபருநதி என்ைது ைாவிரியாயிற்று. அந்த நதி அங்வை பபருகுதைால்.

ைேந்தனின் புதுத் வதாற்ைம்

3680. ஆளும் நாயகன் அம் தகயின்

தீண்டிய அதைால்,
மூளும் சாபத்தின் முந்திய
தீவிதை முடித்தான்;
யதாளும் வாங்கிய யதாமுதட
யாக்தகதயத் துறவா,
நீளம் நீங்கிய பறதவயின்,
விண் உற நிமிர்ந்தான்.
ஆளும் நாயகன் - உயிர்க் கூட்டத்லத ஆண்டருளும் பரமைாகிய இராமன்; அம்
தகயின் - தன் அழகிய லையிைால்; தீண்டிய அதைால் -பதாட்டதிைால்; மூளும்
சாபத்தின் - மிகுந்த சாபத்திைால்; முந்தியதீவிதை முடித்தான் - எம் முயற்சிக்கும்
முந்துேதாகிய தீவிலைப் பயலை ஒழித்தான்; யதாளும் வாங்கிய - வதாளும்
அறுபட்ட;யதாம் உதட யாக்தகதயத் துறவா - குற்ைம் உலடய உடம்பிலைத் துைந்து;
நீளம் நீங்கிய பறதவயின் - கூட்லட விட்டு பேளிவயறிய பைலேலயப் வபாை; விண்
உற நிமிர்ந்தான் - ோைத்தின் உயரிடத்திவை வதான்றிைான்.
இராமபிரானின் பலடக்ைைத்தான் தீண்டப் பபற்ைேர்ைள் விலைப்பயன்
நீங்கியேராய்ப் பபரும்வபறு பபறுேதாைக் கூறுேது ைம்பராமாயணத்தின் சிைப்புப்
வபாக்கு. அவ்ோறு தீண்டுேது பரமன்அருள்கின்ை தீட்லச ஆகிைது. லைக்கு அழைாேது
நற்பயன் அருளும்திைம். 'மற்பைான்று சூழினும் தான் முந்துறும்' (குைள். 380)
என்ைேள்ளுேர் ோக்கிலை நிலைந்து 'முந்திய தீவிலை' என்ைார்.
வதாளும்என்பதிலுள்ள உம்லம இலச நிலை (ஓலச நிரப்புேதற்ைாை ேரும்அலச) நீளம்
: கூடு.

3681. விண்ணில் நின்றவன், 'விரிஞ்சயை

முதலிைர் யார்க்கும்
கண்ணில் நின்றவன் இவன்'
எைக் கருத்துற உணர்ந்தான்;
எண் இல் அன்ைவன் குணங்கதள,
வாய் திறந்து, இதசத்தான்;
புண்ணியம் பயக்கின்றுழி
அரியது எப் தபாருயள?
விண்ணில் நின்றவன் - ஆைாயத்தில் உயர்ந்து நின்ை ைேந்தன்; 'விரிஞ்சயை முதலிைர்
யார்க்கும் கண்ணில் நின்றவன் இவன்' எை - பிரமன் முதைாை பபருந்வதேர்ைள்
யாேர்க்கும் ைண்ணுறு வசாதியாய் நின்ை பரமன் இேன்தான் என்று; கருத்துற
உணர்ந்தான் - மைத்தில் பபாருந்துமாறு உணர்ந்தான்; எண் இல் அன்ைவன்
குணங்கதள - ைணக்கில் அடங்ைாத அப்பபருமானின் பண்புைலள; வாய் திறந்து
இதசத்தான் - ோய்விட்டுப் பாடிக் கூறித் துதிக்ைைாைான்; புண்ணியம் பயக்கின்றுழி -
நல்விலை முன்னின்று பயலை ஊட்டுகின்ைவபாது; எப்தபாருள் அரியது - எந்தப்
பபாருள்தான் அரியதாகும்? (எளிதில் லைக்ைனியாைக் கிட்டும் என்பதாம்).

'விண்ணுை நிமிர்ந்தான்' எை முன்பாட்டில் பசான்ைோவை 'விண்ணில் நின்ைேன்'

எை இங்கும் ைேந்தலைக் குறித்தார். ைண்ணில் நிற்ைல் : தியாைத்தில் வதான்றிப்
பதிதல். விரிஞ்சன் முதலிவயாரின் தியாைப் பபாருளாை உள்ள பரம் பபாருவள இராம
பிரான் என்ை ஞாைக் ைாட்சி ைேந்தனுக்கு ோய்த்தது. இலைேலைக் ைண்ணன்,
ைண்ணுளான் என்பது மரபு. சிந்லதக்கு எட்டாதது பரம் பபாருளாதலின் எண் இல்
அன்ைேன் என்ைார்' என்ணுதற்கு, அரியது எண்ணம் ைடந்தது ஆகிய பரம்பபாருள்
எளிேந்தபாங்கில் (பசௌைப்பியம்) ைேந்தனுக்கு ஞாைக் ைாட்சி
அருளியதால்'புண்ணியம் பயக்கின்றுழி அரியது எப்பபாருவள என்ைார். ைேந்தனுக்கு
ோய்த்த வபரருட் பைாலடயிலைச் சிைப்புச் பசய்தியாைக் பைாண்டு, உைகு அறி
பபற்றியதாைப் 'புண்ணியம் பயக்கின்றுழி அரியது எப்பபாருவள' என்ை பபாதுச்
பசய்தி சுட்டியது வேற்றுப் பபாருள் லேப்பணி.

ைேந்தன் இராமலைத் துதித்தல்

3682. 'ஈன்றவயைா எப் தபாருளும்? எல்தல
தீர் நல் அறத்தின்
சான்றவயைா? யதவர் தவத்தின்
தனிப் பயயைா?
மூன்று கவடு ஆய் முதளத்து
எழுந்த மூலயமா?
யதான்றி, அரு விதையயன் சாபத்
துயர் துதடத்தாய்!
யதான்றி - யான் இருக்குமிடத்துக்வை நின் எளிலமயால் ேந்து ைாட்சியளித்து;
அருவிதையயன் சாபத் துயர் துதடத்தாய் - வபாக்குதற்கு அரிய விலையுலடய என்
சாபத்துன்பத்லத அழித்தேவை!; எப்தபாருளும் ஈன்றவயைா - எல்ைாப்
பபாருள்ைலளயும் பலடத்தேன் நீதாவைா; எல்தல தீர் நல் அறத்தின் சான்றவயைா -
முடிவில்ைாத நல்ை அைத்துக்குச் சாட்சியாை இருப்பேன் நீதாவைா; யதவர் தவத்தின்
தனிப் பயயைா - வதேர்ைள் வமற்பைாண்ட தேத்தின் ஒப்பற்ை பயைாை இருப்பேன்
நீதாவைா; மூன்று கவடு ஆய் முதளத்து எழுந்த மூலயமா - (பிரமன், திருமால், சிேன்
என்ை) மூன்று பிரிோைக் கிலளத்து எழுந்த மூைப் பரம்பபாருள் நீதாவைா? இயங்கு
பபாருள் நிலைப் பபாருள், உயிர்ப் பபாருள் உயிரில் பபாருள், உயர்திலண அஃறிலண
என்று பல்வேறு பிரிவுைள் எல்ைாேற்லையும் பலடத்தேன் என்ை ைருத்தில்
'எப்பபாருளும்' என்ைார். பல் ேலைைளால் அலைப்புண்டாலும் இறுதியில் தன்
ஆற்ைலை நிறுவி நிலைத்திருப்பது அைம் ஒன்வை யாதலின் 'எல்லை தீர் நல்ைைம்'
என்ைார். 'மூேராய் முதைாகி மூைம் அது ஆகி' என்றுமுன்வை (1556) சிேபிராலைக்
ைம்பர் குறித்தார். 'மூேர் நீ! முதல்ேன் நீ! முற்றும் நீ!' என்று பின்வை (4063)
இராமபிராலைக் குறிப்பார் ைம்பர். நான்முைைாய் அேனுள்ளிருந்து பலடப்பித்தும்,
திருமாைாய்அேனுள்ளிலிருந்து ைாத்திடச் பசய்தும், சிேைாய் அேனுள்ளிருந்து
அழிப்பித்தும் இயக்குவோன்/ இயங்குவோன் ஆதி நாரணவை என்று பைாள்ேது
ஸ்ரீலேணேம் என்பது ைருதுை. 'அரியாகிக் ைாப்பான் அயைாய்ப் பலடப்பான் அரைாய்
அழிப்பேனும் தாவை' எைச் லசேமும் (திருக்ையிைாய ஞாைஉைா-9) கூறுதல் ைாண்ை.
'மூேராகிய மூர்த்திலய முதல் மூேர்க்கும் முதல்ேன்தன்லை' (நாைாயிர 2360) என்று
நம்மாழ்ோர் அருளியது ைாண்ை. 4

3683'மூலயம இல்லா முதல்வயை!

நீ முயலும்
யகாலயமா, யார்க்கும் ததரிவு
அரிய தகாள்தகயவால்;
ஆலயமா? ஆலின் அதடயயா?
அதடக் கிடந்த
பாலயைா? யவதலப்
பரப்யபா? பகராயய!
மூலயம இல்லா முதல்வயை - தைக்கு ஒரு ைாரணம் இல்ைாமல் எல்ைாேற்றுக்கும்
ைாரணைாை இருப்பேவை; நீ முயலும்யகாலயமா - நீ உன் சங்ைற்பத்தால் பைாள்ளும்
ேடிேங்ைவளா என்ைால்; யார்க்கும் ததரிவு அரிய தகாள்தகய - எேராலும் பதரிந்து
பைாள்ளுதற்கு இயைாத பாங்கு பைாண்டலே (உன் உண்லமயாை உருேம் எைத்
தக்ைது); ஆலயமா - ஊழிக் ைாைத்ததாகிய ஆைமரவமா; ஆலின் அதடயயா - அந்த
ஆைமரத்தின் ஓர் இலசவயா; (அன்றி); அதடக் கிடந்த பாலயைா - அந்த ஆல்
இலையில் பள்ளி பைாள்ளும் பாைவைா; யவதலப் பரப்யபா - (ஊழிக் ைாைத்தில்
எங்கும் பபாங்கிக் கிடக்கும்) ைடற் பரப்வபா; பகராய் - (இேற்றுள் எதுதான் உன்
உண்லம ேடிேமாைக் பைாள்ளத்தக்ைது என்பலதச்) பசால்.

ைாரணம் இன்றிக் ைாரியம் இல்லை; வித்தின்றி விலளவில்லை.இது பபாது விதி.

எல்ைாேற்றுக்கும் ைாரணமாை இருப்பது பரம்; அப்பரத்துக்கு ஒரு ைாரணம் இல்லை.
ஒரு ைாரணத்தின் விலளோை இருப்பது பரம் ஆைாது. ஒரு முதல் உலடயதாய்த்
வதான்றுேது எதற்கும் ஒரு முடிவு உண்டு; பரம்பபாருள் ஆதி இல்ைாதது; எைவே
அந்தமும் இல்ைாதது. ஆதி அந்தம் இல்ைா ஒன்றுதான் எதற்கும் ைாரணமாதல் கூடும்.
இத்தலைய தத்துேத்திற்கு ஒரு ேடிேம் ஊட்டிஉணர்ேது சில் ோழ்நாட் சிற்ைறிவுலடய
சிற்றுயிரின் ஆற்ைலுக்கு அப்பாற்பட்டது. ஊழிக் ைாைத்வத பபரு பேள்ளத்தில்
மிதலேயாய் உள்ள ஆல் இலையில் பரமன் பாைைாை இருப்பான் என்று, நூல்ைள்
கூறுகின்ைை. ஊழிவய முடிவு; எைவே, முடிவின் எல்லையில் பரம்பபாருள்
பைாள்ளும் ேடிவே உண்லம ேடிவு எைைாவமா என்று விைாவுகிைான் ைேந்தன்.
அப்வபாதும் தலட எழுகிைது. ஆல் இலைக்குக் ைாரணம் ஆைமரமாதல் வேண்டும்;
அவ்ோைமரத்துக்குஇடம் எது? ைடைா!? ைடலிவை ஆைமரமா? அறிவுக்கும்
உணர்வுக்கும் எட்டாத நிலை......... ஊழிக் ைடைா, ஆை மரமா, ஆல் இலையா,
இலையில் கிடக்கும் பாைைா....? ஊழிவய எட்டாதவபாது அவ்வூழி பற்றிய ைற்பலை
மட்டும் எட்டி விடுமா? இப்படிப் பை தலட விலடைளுக்குப் பிைகும் நிற்பது ஒவர
ைருத்து இது தான் : மூைவம இல்ைாத முதல்ேன்! தன் சங்ைற்பத்தால் பைாள்ளும்
ேடிேங்ைளுக்குஒரு ைணக்வைா ைணிப்வபா இல்லை. 'வபாற்றி எவ்வுயிர்க்கும்
வதாற்ைம் ஆகி நீ வதாற்ைம் இல்ைாய்' என்ை மணிோசைர் (திருோ. திருச்சதைம் 70)
கூற்றிலும் இக் ைருத்திலை உணரைாம். 'ஒரு நாமம் ஓர் உருேம்
ஒன்றுமிைானுக்குஆயிரம் திருநாமம் பாடி'க் பைாண்டாடுதல் சிற்றுயிர்மாட்டுக்
பைாண்டைருலணயால் பபரிவயார் ேகுத்த ேழி; உருே ேழிபாட்டில் ஒரு நிலைஇது.
4

3684'காண்பார்க்கும் காணப்படு
தபாருட்கும் கண் ஆகி,
பூண்பாய்யபால் நிற்றியால்,
யாது ஒன்றும் பூணாதாய்;
மாண்பால் உலதக வயிற்று
ஒளித்து வாங்குதியால்;
ஆண்பாயலா? தபண்பாயலா?
அப்பாயலா? எப்பாயலா?
காண்பார்க்கும் - ைாணுகின்ைேர்ைளுக்கும்; காணப்படு தபாருட்கும் -
ைாணப்படுகின்ை பபாருள்ைளுக்கும்; கண் ஆகி - ஆதாரமாகி; யாது ஒன்றும் பூணாதாய் -
எந்த ஒரு பபாருலளயும் சாராதேைாய் உள்ள நீ; பூண்பாய் யபால் நிற்றி - எல்ைாப்
பபாருலளயும் சார்ந்திருப்பேன்வபால் நிலைத்திருக்கிைாய்;மாண்பால் - (உன்பால்
அலமந்த பதய்வீைப்) பபருமிதத்தால்; உலதக வயிற்று ஒளித்து - (ஊழிக் ைாைத்தில்)
எல்ைா உைைங்ைலளயும் நின் ேயிற்றினுள்வள மலைத்து லேத்து; வாங்குதி - (பிரளய
முடிவிவை மீண்டும்) பேளிக் பைாணர்கிைாய்; ஆண்பாயலா தபண்பாயலா - நீஆணா,
பபண்ணா; அப்பாயலா - இருபாலுக்கும் அப்பாற்பட்ட அலிப் பாவைா; எப்பாயலா -
முப்பாலும் அல்ைாத வேறு தனி ஒரு பாவைா; (எவ்ோறு உன்லைப் பகுத்து அறிேது?).

ைாண்பார்க்குக் ைண்ணாகி ைாணப்படும் பபாருட்கும் ைண் அருள்பேன்

ஒளிேடிவிைைாகிய ைண்ணன். அேன் ஒளிச் சார்பின்றிக் ைாண்பாரும் இல்லை,
ைாணப்படுேைவும் இல்லை என்ைோறு. 'ைாட்டுவித்தால் ஆர் ஒருேர் ைாணாதாவர
ைாண்பார் ஆர் ைண்ணுதல் நீ ைாட்டாக்ைாவை' என்ை திருநாவுக்ைரசர் ோக்கு நிலைவு
கூரத்தக்ைது. 'ஆண் அல்ைன் பபண் அல்ைன் அல்ைா அலியும் அல்ைன்; ைாணலும்
ஆைான்; உளன் அல்ைன் இல்லை அல்ைன்; வபணுங்ைால் வபணும் உருோகும்
அல்ைனும் ஆம்! வைாலண பபரிது உலடத்து எம் பபருமாலைக் கூறுதவை' (நாைாயிர.
2245) என்ை நம்மாழ்ோர் திருோக்கு இங்குப் பை பாடல்ைளின் ைருத்துக்ைலளத்
பதளிோக்கும்.

3685. 'ஆதிப் பிரமனும் நீ!

ஆதிப் பரமனும் நீ!
ஆதி எனும் தபாருளுக்கு அப்பால்
உண்டாகிலும் நீ!
"யசாதிச் சுடர்ப் பிைம்பு நீ!
என்று தசால்லுகின்ற
யவதம் முதறதசய்தால், தவள்காயரா
யவறு உள்ளார்?
ஆதிப் பிரமனும் நீ - எல்ைாேற்றுக்கும் பதாடக்ைமாய் உள்ள நான்முைனும் நீவய;
ஆதிப் பரமனும் நீ - எல்ைாேற்றுக்கும் ஆதியாகிய (நான்முைனுக்கும்) மூைப்
பபாருளும் நீவய!; ஆதி எனும் தபாருளுக்கு - மூைம் என்று பசால்ைப்படுேதாகிய
பபாருளுக்கும்; அப்பால் உண்டாகிலும் நீ - ைடந்ததாய் ஏவதனும் ஒன்று இருந்தால்
அதுவும் நீவய; 'யசாதிச் சுடர்ப் பிைம்பு' நீ என்று - 'பரஞ்சுடராய் ஒளிரும் ஒளித்திரள் நீ
என்று; தசால்லுகின்ற யவதம் - உன்லைப் வபாற்றுகின்ை வேதங்ைள்; முதற தசய்தால் -
முலையிட்டால்; யவறுஉள்ளார் - வேதம் கூறும் இவ்விைக்ைணத்துள் அடங்ைாத பிைர்
பதய்ேங்ைபளல்ைாம்; தவள்காயரா - பேட்ைப்பட மாட்டார்ைவளா?

'முடிச் யசாதியாய்! உைது முகச் யசாதி மலர்ந்ததுயவா அடிச் யசாதி நீ நின்ற

தாமதரயாய் அலர்ந்ததுயவா படிச் யசாதி ஆதடதயாடும் பல்கலைாய்
நின்தபம்தபான் கடிச் யசாதி கலந்ததுயவா? திருமாலாய் கட்டுதரயய
என்ை திருப்பாசுரம் திருமாலின் பல் வைாைமும் பல்ைைனும் வசாதிப்பாங்ைாய்
ஒளிர்ேலதக் கூறும். (நாைாயிர. 3121)
 பரஞ்யசாதி! நீ பரமாய் நின் இகழ்ந்து பின் மற்யறார் பரஞ்யசாதி இன்தமயில் படி
ஓவி நிகழ்கின்ற பரஞ்யசாதி நின்னுள்யள படருலகம் பதடத்த எம் பரஞ்யசாதி
யகாவிந்தா! பண்புதரக்க மாட்யடயை
என்ை திருப்பாசுரத்துள் (3123) திருமாவை பரஞ்வசாதி என்ை ைருத்து அலமந்தலே
இரண்டும் நம்மாழ்ோர் பாடல்ைளாகும். 'வசாதியாய்த் வதான்றும் உருேவம
(திருோசைம், வைாயில் திருப்பதிைம் 1) எை மணிோசைரும் இலைேலைச் வசாதியாய்க்
ைண்டு, ைாட்டுேர். பரம்பபாருலளச் வசாதி எைக் பைாள்ேது பல் சமயத்துக்கும்
உடன்பாடு. ஞாை தீட்லச பபற்ை ைேந்தனுக்கு அக்ைாட்சி ோய்த்தது.

3686. 'எண் திதசயும் திண் சுவரா,

ஏழ் ஏழ் நிதல வகுத்த
அண்டப் தபருங் யகாயிற்கு
எல்லாம் அைகுதடய
மண்டலங்கள் மூன்றின்யமல்,
என்றும் மலராத
புண்டரிக தமாட்டின் தபாகுட்யட
புதர; அம்மா!
எண் திதசயும் திண் சுவரா(க) - எட்டுத் திலசைவள ேலிலமயாை சுேர்ைளாை அலமய;
ஏழ் ஏழ் நிதல வகுத்த - பதிைான்கு நிலைைள் உலடயதாை ேகுக்ைப்பட்ட; அண்டப்
தபருங்யகாயிற்கு எல்லாம் - அண்டமாகிய பபரிய வைாயில் முழுேதற்கும்;அைகுதடய
மண்டலங்கள் மூன்றின் யமல் - சூரிய, சந்திர நட்சத்திரம் என்னும் அழகிய மூன்று
மண்டைங்ைளுக்கு வமைாை; என்றும் மலராத புண்டரிக தமாட்டின்தபாகுட்டு -
எப்பபாழுதும் மைராத தாமலர அரும்பின் பைாட்லடவய; புதர - உைது
இருப்பிடமாகும்.

திருமாலின் இருப்பிடத்லதக் கூறுேது இச் பசய்யுள் அண்டவமவைாயில்; திலசைவள

சுேர், வமல் ஏழும் கீழ் ஏழுமாை அலமந்துள்ளஉைைங்ைவள வைாயிலின் அடுக்கு
நிலைைள் அக்வைாயிலுக்கு ஒளி ஊட்டுேை சூரிய, சந்திர, நட்சத்திர மண்டைங்ைள்;
அந்த ஒளி மண்டைங்ைளின் ஒளி பபற்றுத் தான் மைர வேண்டுபமன்றில்ைாதபதாரு
தாமலர அரும்பு; அந்த அரும்பினுள் உள்ள ைாணிலை என்னும் (தாமலரக்) ைாவய
பரமபதமாகிய இருப்பிடம். பூவுைைத்துத் தாமலர மைர்ேதற்குக் ைதிரேன் ஒளி
வதலே; ஆயின், பரமபதத் தாமலரக்குக் ைதிரேன் முதைாய ஒளி மண்டைங்ைளின்
உதவி வதலேப்படாது ஏழ் ஏழ் (ஏவழழ்) உம்லமத் பதாலை (ஏழும் ஏழும்).

3687. 'மண்பால்-அமரர் வரம்பு

ஆரும் காணாத,
எண்பால் உயர்ந்த, எரி
ஓங்கும் நல் யவள்வி
உண்பாய் நீ; ஊட்டுவாய் நீ;
இரண்டும் ஒக்கின்ற
பண்பு ஆர் அறிவார்?
பகராய், பரயமட்டி!
பரயமட்டி - எல்ைாேற்றினும் வமைாை நிலையில் உள்ளேவை; மண்பால் அமரர் -
பூசுரர் எைப்படும் வேதியர்ைள்; வரம்பு ஆரும் காணாத எண்பால் உயர்ந்த -
முடிபேல்லையாை அலமந்து எேராலும் ைாண இயைாத எட்டுத் திலசைளிலும்
வமம்பட்ட; எரி ஓங்கும் நல் யவள்வி - ஓமத் தீயில் பபருலமயால் உயர்ந்த
வேள்வியுணலே (அவியுணலே); உண்பாய் நீ - உண்பேன் நீவய; ஊட்டுவாய் நீ -
(அவியுணலே உைக்கு ஊட்டுவோர்க்கும்) ஊட்டுகின்ைேனும் நீவய!; இரண்டும்
ஒக்கின்ற பண்பு -உண்பேனும் ஊட்டுவோனுமாை இரண்டு நிலைைளும் உன்னிடம்
ஒன்றியுள்ள பண்பிலை; ஆர் அறிவார் - எேர்தாம் அறிேர்?; பகராய் - பசால்.
வேதியர்ைலளப் பூசுரர் (மண்ணுைைத் வதேர்) என்பது ஒரு மரபு.பரவமஷ்டி என்ை
ேடபசால் பரவமட்டி எை நின்ைது. எண் பால் - ைருத்தளோல் (அளவிட முடியாத)
பாங்கு எைலுமாம். உண்பானும் ஊட்டுபேனுமாய் இருக்கின்ை அரு மாலய நிலை
நம்மவைாரால் அறியும் நிலையதன்று என்பது ைருத்து 'நீ அறிதி எப்பபாருளும்; அலே
உன்லை நிலை அறியா; மாலய இது என்பைாவைா? ோராவத ேரேல்ைாய் (2570),
துைந்தாயும் ஒத்தி; துைோயும் ஒத்தி; ஒரு தன்லமபசால்ை அறியாய் - பிைந்தாயும் ஒத்தி;
பிைோயும் ஒத்தி.... ஆர் இவ்அதிவரை மாலய அறிோர்' (8259), 'எறிந்தாரும்
ஏறுபடுோரும்....... எைல் ஆய தன்லம பதரிகின்ைது உன்ைது இலடவய பிறிந்தார்
பிறிந்த பபாருவளாடு வபாதி; பிறியாது நிற்றி.... ஆர் இவ் அதிவரை மாலய அறிோர்
(8261) என்ை ைவிஞர் ோக்குைலளயும் ஒப்பிட்டு உணர்ை. 4

3688'நிற்கும் தநடு நீத்த

நீரில் முதளத்ததழுந்த
தமாக்குயள யபால, முரண்
இற்ற அண்டங்கள்,
ஒக்க உயர்ந்து, உன்னுயள
யதான்றி ஒளிக்கின்ற
பக்கம் அறிதற்கு,
எளியதா? பரம்பரயை!
பரம்பரயை - வமைாைேற்றுக்பைல்ைாம் வமைாைேவை; நிற்கும் தநடு நீத்த நீரில் -
(பிைபேல்ைாம் குலைந்து கிடக்கும் ஊழியிலும்) நிலையாை இருக்கும் பபரு பேள்ளக்
ைடலில்; முதளத்ததழுந்த தமாக்குயள யபால - வதான்றிய குமிழ்ைள் வபாை; முரண்
இற்ற அண்டங்கள் - (அலமதிக் ைாைத்வத ஒன்வைாடு ஒன்றுக்கு நிைவிய)முரண்பாடுைள்
அழியப் பபற்ை அண்டங்ைள்; ஒக்க உயர்ந்து - ஒவரவநரத்தில் வமபைழுந்து (பலடப்புக்
ைாைத்திவை வதான்றி);உன்னுயள யதான்றி - உன்னிடத்வத வதான்றி; ஒளிக்கின்ற பக்கம்
- (ஊழிக்ைாைத்திவை அவத ஊழி பேள்ளத்திவைவய) ஒளிந்து மலைகின்ை தன்லம;
அறிதற்கு எளியதா - அறிந்து பைாள்ளுதற்கு எளிவதா? (அறியமுடியாதது).

பரம் - வமைாைது; பரன் - வமைாைேன்; பரம்பரன் - வமைாைேற்றுபளல்ைாம்

வமைாைேன்; நிைர் இல்ைான். ஊழி முடிவில் பரமன் சங்ைற்பத்தால் உருோகும்
அண்டங்ைள் இறுதியூழியில் அவ்பேள்ளத்தினுள்வள ஒடுங்குகின்ைை என்பது
சாத்திரக் பைாள்லை. ஊழிக் ைாைப் பபருக்ைாம் ைடலை மைார்ணேம் என்று ேடபமாழி
நூல்ைள் குறிக்கின்ைை என்பர். ஊழிக் ைடலில் வதான்றி, மீண்டும் அக்ைடலில் தாவை
ஒடுங்குேபதன்பது பரமனில் வதான்றிப் பரமனிவைவய ஒடுங்குேலதக் குறித்ததாம்.
இக் ைருத்திலை அழகியமணோள தாசர் ஓர் உேலம பைாண்டு விளக்குோர்; அச்
பசய்யுள் : 'சின்னூல் பைபை ோயால் இலழத்துச் சிைம்பி மின்னும் அந்நூல்
அருந்திவிடுேது வபாை அரங்ைர் அண்டம் பல்நூறு வைாடி பலடத்துஅலே யாவும்
பழம்படிவய மன் ஊழி தன்னில் விழுங்குேர் வபாத மைம் மகிழ்ந்வத (திருேரங்ைத்து
மாலை 12)

3689. 'நின் தசய்தக கண்டு நிதைந்தையவா,

நீள் மதறகள்?
உன் தசய்தக அன்ைதவதான்
தசான்ை ஒழுக்கிையவா?
என் தசய்யதன் முன்ைம்?
மறம் தசய்தக எய்திைார்-
பின் தசல்வது இல்லாப் தபருஞ்
தசல்வம் நீ தந்தாய்!
நீள் மதறகள் - பபரு வேதங்ைள்; நின் தசய்தக கண்டு நிதைந்தையவா - உன்
பசய்லைைலள உணர்ந்த அனுபேத்தால் நிலைந்து பசய்யப்பட்டைவோ; (அன்றி); உன்
தசய்தக தான் -உன் பசய்லைைள் தான்; அன்ைதவ தசான்ை ஒழுக்கிையவா -
அவ்வேதங்ைள் பசான்ை முலையிவை அலமந்தைவோ?; மறம் தசய்தக எய்திைார் பின்
தசல்வது இல்லாப் தபருஞ்தசல்வம் - அைபநறிப் படாத தீவிலைைலளச் பசய்வோரின்
பின்ைாவை பசல்ைாத பபரிய பசல்ேத்லத; நீ தந்தாய் - எைக்கு நீ தந்தருளிைாய்;
முன்ைம் என் தசய்யதன் - இத்தலைய அருள் நைத்லத அடிவயன்இப்பிைவியில்
பபறுேதற்கு முன்லைப் பிைவிைளிவை என்ை நல்விலை பசய்வதவைா?
வேதங்ைள் உன் பசய்லைைலள உணர்ந்ததன் விலளோ, அன்றி உன் பசயல்ைள்
வேதங்ைளின் பசால் ேழிலய விளக்குேைோ என்ை பிலணவிைாக்ைள் வதே பநறியும்
இலைநிலையும் பேவ்வேறு அல்ை என்பலத உணர்த்திை.

முற்பிைப்புைளில் நல்விலை பசய்திருந்தாைன்றி இந்தப் வபறு இப்வபாது

ோய்த்திராது என்பது குறிப்பு. 'என்ை புண்ணியம் பசய்தலை பநஞ்சவம இருங்ைடல்
லேயத்து முன்ைம் நீ புரி நல்விலைப் பயனிலட முழு மணித்தரளங்ைள் மன்னு ைாவிரி
சூழ்திரு ேைஞ்சுழி ோணலை ோயாரப் பன்னி ஆதரித்து ஏத்தியும் பாடியும்ேழிபடும்
அதைாவை........' என்ை திருஞாைசம்பந்தர் ோக்கிவை இக் ைருத்து அலமதல்
ைருதத்தக்ைது.

3690. 'மாயப் பிறவி மயல்

நீக்கி, மாசு இலாக்
காயத்தத நல்கி, துயரின்
கதர ஏற்றி,
யபய் ஒத்யதன் யபததப் பிணக்கு
அறுத்த எம் தபருமான்!
நாய் ஒத்யதன்; என்ை நலன்
இதைத்யதன் நான்?' என்றான்.
மாயப் பிறவி மயல் நீக்கி - மாலய சூழ்ந்த பிைவியின் மயக்ைத்லதப் வபாக்கி; மாசு
இலாக் காயத்தத நல்கி - குற்ைம் இல்ைாத உடலைத் தந்தருளி; துயரின் கதர ஏற்றி -
துயர்க்ைடலின்ைலரயிவை ஏற்றுவித்து; யபய் ஒத்யதன் யபததப் பிணக்கு
அறுத்தஎம்தபருமான் - பநறி மாறித் திரிதலில் வபலய ஒத்தேைாகிய என் அஞ்ஞாைத்
பதாடர்லப அறுத்தருளிய எம் பபருமாவை; நாய் ஒத்யதன் நான் - கீழ்லமயில் நாய்
வபான்ைேைாகிய யான்; என்ை நலன் இதைத்யதன் - (எக் ைாரணமும் இல்ைாமல் நீ
என்லை ஆட்பைாண்டு அருளுேதற்கு) அப்படி என்ை நல்விலைைலளச்
பசய்துவிட்வடன்!, என்ைான்---;

'என் அளவில் - யான் அறிந்தேலர - இப்பிைப்பில் எந்த நல்விலையும் பசய்ததாை

உணர இயைவில்லை; எனினும் என் அஞ்ஞாைத்லத அழித்து ஞாைம் அலடதற்கு
ஒத்த நல்லுடம்லப உதவித் துன்பக் ைடலின் ைலர வசர்த்தாய் இவ்ேளவு புண்ணியப்
பயலை எைக்கு நீ அருளுதற்கு என்ை புண்ணியமும் யான் பசய்ததாைத்
பதரியவில்லைவய!ைாரணம் இன்றியும் ைருலண புரிந்திட எளிேந்தருளும் நின் பாங்கு
இருந்தோறு என்வை' எை வியந்து கூறுகிைான், ைேந்தன். மடிமாங்ைாய் இட்டுத்
திருடன் என்று கூறி ேலிய ஆட்பைாள்ளும் திைன்உலடயான் பரமன் எை
லேணேர்ைள் வபாற்றும் திைம் இங்குஉணரத்தக்ைது.

ைேந்தலை இராமன் ைாணுதல்

3691. என்று, ஆங்கு, இனிது இயம்பி,

'இன்று அறியக் கூறுதவயைல்,
ஒன்றாது, யதவர் உறுதிக்கு'
எை உன்ைா,
தன் தாதயக் கண்ணுற்ற கன்று அதைய
தன்தமயன் ஆய்,
நின்றாதைக் கண்டான்,-தநறி நின்றார்
யநர் நின்றான்.
என்று ஆங்கு இனிது இயம்பி - வமற்கூறியோறு இராமலைப் பரம்பபாருபளை
இனிது வபாற்றிச் பசால்லி; 'இன்று அறியக் கூறுதவயைல் - இதற்குவமல் விேரங்ைலள
பேளிப்பலடயாை நான்கூறிைால்; யதவர் உறுதிக்கு ஒன்றாது' - வதேர்ைளுக்குத்
திருமால் பைாடுத்த உறுதிபமாழிக்குப் பபாருந்தாது; எை உன்ைா - என்று நிலைத்து
(அதற்கு வமற்பட ேரவுள்ளை எதுவும் கூைாமல்); தன் தாதயக் கண்ணுற்ற கன்று
அதைய தன்தமயைாய் - தாய்ப் பசுலேக் ைண்ட ைன்று வபான்ை இயல்புலடயேைாய்;
நின்றாதை -விண்ணிடத்வத பதய்ே உருக் பைாண்டு நின்ை ைேந்தலை; தநறி நின்றார்
யநர் நின்றான் - அைம் மற்றும் பக்தி பநறியில் நின்ைேர்க்கு முன் தரிசைம் தந்து
நிற்பேைாகிய இராமபிரான்; கண்டான்...... ;-
 சாப விடுதலை பபற்ை மகிழ்ச்சியிலும் பக்திக் ைனிோலும் இராமைாகிய பரம்
பபாருலளக் ைேந்தன் இலையை கூறி ேழுத்திைன். அப்பரம்பபாருவள அரக்ைர்
அழிவின் பபாருட்டு இராமைாை அேதரித்திருப்பது, மற்றும் ேரவிருக்கும் நிைழ்ச்சிைள்
ஆகியேற்லைச் பசான்ைால் பதய்ே ரைசியத்லத பேளிப்படுத்தியேன் ஆோன். இந்த
நிலைப்பு எழுந்ததால் 'இன்று அறியக் கூறுேவைல் வதேர் உறுதிக்கு ஒன்ைாது' எை
நிலைந்தான். சாபத்தால் ைேந்தமாை இருந்தேனுக்குமுதலில் இராமனின் பதய்ேப்
பபற்றிலம பதரியவில்லை; ஆளும் நாயைன் அம் லையின் தீண்டிய அதைால்' (3680)
ஞாை தீட்லச பபற்ைேைாய்த் பதய்ே உருவிலை அலடந்தான். வதே ேடிவிைைாை
மைர்ந்த ைேந்தனுக்கு இராமாேதாரப் பின்ைணி பதளிோயிற்று என்பலத உணர்தல்
வேண்டும். 'ைன்று' எைப் பின் சுட்டியது பைாண்டு 'தாய்' என்பதற்குத் தாய்ப் பசு எைப்
பபாருள் கூைப்பட்டது. உன்ைா - பசய்யா எனும் ோய்பாட்டில் ேந்த (உன்னி)
உடன்பாட்டு விலைபயச்சம். நின்ைான், நின்ைார் - விலையாைலணயும் பபயர்ைள்.

இைக்குேன் விைவுதல்

3692. 'பாராய், இதளயவயை! பட்ட

இவன், யவயற ஓர்
யபராளன்தாைாய், ஒளி
ஓங்கும் தபற்றியைாய்,
யநர், ஆகாயத்தின்மிதச நிற்கின்றான்;
நீ இவதை
ஆராய்! எை, அவனும், 'ஆர்தகாயலா
நீ? என்றான்.
'இதளயவயை - தம்பீ; பாராய் - வமவை நிற்பேலைப் பார்; பட்ட இவன் - இைந்து
வபாை இேன்; யவயற ஓர் யபராளன் தாைாய் - மற்பைாரு ேடிேம் பைாண்டு
பபருலமலய ஆள்பேைாயும்; ஒளி ஓங்கும் தபற்றியைாய் - ஒளி பபருகும் தன்லம
உலடயேைாயும்; யநர் - வநராை நம் முன்வை; ஆகாயத்தின்மிதச நிற்கின்றான் - விண்
மீது நிற்கின்ைான்; நீ இவதை ஆராய் -இேலைப் பற்றிய விேரங்ைலள நீ ஆராய்ந்து
அறிோயாை; எை - என்று இராமன் பசால்ை; அவனும் - இளேைாகிய இைக்குேனும்;
'ஆர்தகாயலா நீ - நீ யார்; என்றான் - என்று ைேந்தலைவிைவிைான்.

அறுசீர் ஆசிரியவிருத்தம்

3693. 'சந்தப் பூண் அலங்கல் வீர! தனு

எனும் நாமத்யதன்; ஓர்
கந்தர்ப்பன்; சாபத்தால், இக்
கதடப்படு பிறவி கண்யடன்;
வந்துற்றீர் மலர்க்தக தீண்ட,
முன்னுதட வடிவம் தபற்யறன்;
எந்ததக்கும் எந்தத நீர்; யான்
இதசப்பது யகண்மின்' என்றான்.
'சந்தப் பூண் அலங்கல் வீர! - அழகிய அணிைளும் மாலையும் அணிந்துள்ள வீரவை;
தனு எனும் நாமத்யதன் - நான் தனு என்ை பபயருலடயேன்; ஓர் கந்தர்ப்பன் - நான் ஒரு
ைந்தருேன்; சாபத்தால் - ஒரு முனிேர் இட்ட சாபத்தால்;கதடப்படு இப் பிறவி
கண்யடன் - கீழாைதாகிய இந்தக் ைேந்தப் பிைப்லப அலடந்வதன்; வந்துற்றீர் மலர்க்தக
தீண்ட - இங்கு ேந்து வசர்ந்தேர்ைளாகிய உங்ைள் மைர் வபான்ை லைைள்
தீண்டியலமயால்; முன்னுதட வடிவம் தபற்யறன் - எைக்கு உரியதாகிய பலழய
ேடிேத்லதப் பபற்வைன்; எந்ததக்கும் எந்தத நீர் - என் தந்லதக்கும் தந்லதயர்
வபான்ைேர்ைள் நீங்ைள்; யான் இதசப்பது யகண்மின்' - நான் பசால்லுேலதக்
வைளுங்ைள்; என்றான் - என்றுமறு ேடிேம் பைாண்ட ைேந்தன் கூறிைான்.

தனு என்பது கவந்தனின் முற்தபயர். விசுவாவசு என்று கூறுவதும் உண்டு.

5
3694'கதண உலாம் சிதலயினீதரக்
காக்குநர் இன்தமயயனும்
இதண இலாள் தன்தை நாடற்கு
ஏயை தசய்தற்கு ஏற்கும்;
புதண இலாதவற்கு யவதல யபாக்கு
அரிது; அன்ையதயபால்,
துதண இலாதவருக்கு இன்ைா, பதகப்
புலம் ததாதலத்து நீக்கல்.
'கதண உலாம் சிதலயினீதரக் - அம்புைள் நிரம்பப் பபாருந்தும் வில் ஏந்திய
உங்ைலள; காக்குநர் இன்தமயயனும் - ைாக்ை வேண்டியேர்ைவளா ைாக்கும்
தகுதியுலடயேர்ைவளா எேரும் இல்லைபயன்ைாலும்; இதண இலாள்தன்தை நாடற்கு
- ஒப்பற்ைேளாகிய சீதாபிராட்டியாலரத் வதடுேதற்கு; ஏயை தசய்தற்கு ஏற்கும் -
பபாருத்தமாை பசயல்ைலளச் பசய்ேதற்குப் பிைர் துலணலய நாடிப்பபறுதல்
பபாருந்தும்; புதண இலாதவற்கு யவதல யபாக்கு அரிது - பதப்பம்
இல்ைாதேர்ைளுக்கு ைடலைக் ைடப்பது அரிது; அன்ையத யபால் - அலதப் வபாை;
பதகப் புலம் ததாதலத்து நீக்கல் - பலைேர்ைலள அழித்பதாழிப்பது; துதண
இலாதவருக்கு இன்ைா' - துலண ேலிலம அற்ைேர்ைளுக்குத் துன்பவமயாகும்.

'தன் துலண ஒருேரும் தன்னில் வேறு இைான்' (3968), கூட்டு ஒருேலரயும்

வேண்டாக் பைாற்ைேன் (4023) எை இக் ைாண்டத்திலும், 'அைம் ைாத்தற்கு உைக்கு
ஒருேர் அரும் துலண இன்றி..., திரிய நீவயவயா ைடோய்' (2565) எை ஆரணிய
ைாண்டத்திலும் இராமன் துலண வதலேப்படா வீரன் என்பது கூைப்பட்டது. எனினும்,
சீலதலயத் வதடுதற்குத் துலண ேலி வதலே என்கிைான் ைேந்தன்.

3695. 'பழிப்பு அறு நிதலதம ஆண்தம

பகர்வது என்? பதும பீடத்து
உதைப் தபருந் ததகதம சான்ற
அந்தணன் உயிர்த்த எல்லாம்
அழிப்பதற்கு ஒருவன் ஆை
அண்ணலும், அறிதிர் அன்யற,
ஒழிப்ப அருந் திறல் பல்
பூத கணத்ததாடும் உதறயும் உண்தம?
'பழிப்பு அறு நிதலதம ஆண்தம பகர்வது என் - பழித்துக் கூை முடியாத நிலையில்
உள்ள உங்ைளது ஆண்லம பற்றி விரித்துலரத்தல் வேண்டுமா என்ை
(வேண்டியதில்லை); பதுமபீடத்துதை - தாமலரயாகிய பீடத்தில் (எழுந்தருளியுள்ள);
தபருந் ததகதம சான்ற அந்தணன் - பபருலம மிக்ை வேதியைாகிய நான்முைன்;
உயிர்த்த எல்லாம் - பலடத்தேற்லைபயல்ைாம்; அழிப்பதற்கு ஒருவன் ஆை
அண்ணலும் - அழிப்பதற்பைன்வை ஒப்பற்ைேைாய் உள்ள சிேபிரான்கூட; ஒழிப்ப
அருந் திறல் - அழிப்பதற்ைரிய ஆற்ைல் பைாண்ட; பல் பூத கணத்ததாடும் - பை
பூதங்ைளின் கூட்டத்துடன்; உதறயும் உண்தம அறிதிர் அன்யற - வசர்ந்திருக்கும்
உண்லமலய நீங்ைள் அறிந்திருக்கிறீர்ைள் அன்வைா.

அண்ணலும் - உயர்வு சிைப்பும்லம. அழிப்பதற்பைன்வை தனிப்

பபருந்திைைாளைாகிய சிேபிராவை பூதைணங்ைளின் உதவிலயப் பபற்றிருக்கிைான்
என்பலத எடுத்துக் ைாட்டி, இராமைக்குேர்ைள் துலண ேலி நாட வேண்டும் என்பலதக்
ைேந்தன் ேற்புறுத்துகிைான்.

3696. 'ஆயது தசய்தக என்பது, அறத்துதற

தநறியின் எண்ணி
தீயவர்ச் யசர்க்கிலாது, தசவ்வியயார்ச்
யசர்த்து, தசய்தல்;
தாயினும் உயிர்க்கு நல்கும் சவரிதயத்
ததலப்பட்டு, அன்ைாள்
ஏயது ஓர் தநறியின் எய்தி,
இரதலயின் குன்றம் ஏறி,
'அறத்துதற தநறியின் எண்ணி - அைபநறி இது எை முலைப்படி எண்ணி; தீயவர்ச்
யசர்க்கிலாது - (துலண வசர்த்துக் பைாள்ள வேண்டுவம என்பதற்ைாைத்) தீயேர்ைலளச்
வசர்த்துக் பைாள்ளாமல்; தசவ்வியயார்ச் யசர்த்து -பசம்லமயாைேர்ைலளவய
துலணேராைச் வசர்த்துக்பைாண்டு; தசய்தல் - பசயல்படுேவத;ஆயது தசய்தக என்பது -
(நான் பசான்ைோறு) துலண வசர்த்துச் பசய்ேதாகும்; (அதன்பபாருட்டு); உயிர்க்குத்
தாயினும் நல்கும் - உயிர்ைளுக்குத் தாலயவிட அன்பபாடு உதவுகின்ை; சவரிதயத்
ததலப்பட்டு - சேரிலயச் சந்தித்து; அன்ைாள் ஏயது ஓர் தநறியின் எய்தி - அேள்
ஏவுமாறு ஒரு ேழியிவை வபாய்; இரதலயின் குன்றம் ஏறி... இருசிய முக மதல மீது
ஏறி... - (குளைச் பசய்யுள்; பின்ேரும்பசய்யுலளக் பைாண்டு முடியும்).

ஆயது - முன் பசய்யுளில் குறித்த ைருத்லதக் குறிப்பது; அஃதாேது, துலண நாடிச்

பசயல்பட வேண்டும் என்பது. துலண நாடிச் பசய்ய வேண்டும் என்று கூறிய ைேந்தன்
எத்தலைய துலண நாடுேது என்று இச் பசய்யுளாலும் அடுத்த பசய்யுளாலும்
பதளிவுறுத்துகின்ைான். பசய்தல் - பதாழிற்பபயர்.

3697. 'கதிரவன் சிறுவன் ஆை கைக

வாள் நிறத்திைாதை
எதிர் எதிர் தழுவி, நட்பின் இனிது அமர்ந்து,
அவனின், ஈண்ட,
தவதிர் தபாரும் யதாளிைாதள நாடுதல்
விழுமிது' என்றான்.
அதிர் கைல் வீரர்தாமும், அன்ையத
அதமவது ஆைார்.
'கதிரவன் சிறுவன் ஆை கைக வாள் நிறத்திைாதை - சூரியவதேனின் மைனும்
பபான்வபாை ஒளிபைாண்ட நிைம் உலடயேனும் ஆகிய சுக்கிரீேலை; எதிர் எதிர்
தழுவி - ஒருேருக்பைாருேர் எதிர் பைாண்டு தழுவி; நட்பின் இனிது அமர்ந்து - நட்பிவை
இனிது பபாருந்தி; அவனின் - அேன் உதவியால்; ஈண்ட - விலரோை; தவதிர் தபாரும்
யதாளிைாதள - மூங்கிலை ஒத்த வதாள் பைாண்ட சீலதலய; நாடுதல் விழுமிது -
வதடுேது சிைந்தது; என்றான் -என்று ைேந்தன் கூறிைான்; அதிர்கைல் வீரர் தாமும் -
ஒலிக்கும் வீரக்ைழல் அணிந்த இராமைக்குேர்ைளாகிய வீரர்ைளும்; அன்ையத
அதமவது ஆைார் - அேன் பசான்ைலதவய உடன்பட்டார்ைள்.
சுக்கிரீேன் ைதிரேன் லமந்தன்; பபான்னிை வமனி உலடயேன். நிைத்திைான் என்ை
பசால்லுக்கு உடல் உலடயேன் என்றும் பபாருள் பைாள்ளைாம். அதிர் ைழல் -
விலைத்பதாலை.

3698. ஆை பின், ததாழுது வாழ்த்தி, அந்தரத்து

அவனும் யபாைான்
மாைவக் குமரர்தாமும் அத் திதச வழிக்
தகாண்டு ஏகி
காைமும் மதலயும் நீங்கி, கங்குல் வந்து
இறுக்கும் காதல,
யாதையின் இருக்தக அன்ை, மதங்கைது
இருக்தக யசர்ந்தார்.
ஆைபின் - அதன்பின்; அவனும் - ைேந்தன்; ததாழுது வாழ்த்தி - இராம
இைக்குேலரத் பதாழுது ோழ்த்தி; அந்தரத்துப் யபாைான் - விண் ேழிவய வபாைான்;
மாைவக் குமரர்தாமும் - மனு மரபில் வதான்றியேர்ைளாகிய இராமைக்குேரும்; அத்
திதச வழிக்தகாண்டு ஏகி - ைேந்தன் குறித்த இரலை மலை இருந்த திலச வநாக்கிய
ேழியிவை பசன்று; காைமும் மதலயும் நீங்கி - ைாடும் மலையும் ைடந்து; கங்குல் வந்து
இறுக்கும் காதல - இரவு வநரம் ேந்து வசர்ந்தவபாது; யாதையின் இருக்தக அன்ை -
யாலைைள் இருக்கும் இடம் வபான்ை; மதங்கைது இருக்தக யசர்ந்தார் -மதங்ை
முனிேரது ஆச்சிரமத்லத அலடந்தார்ைள்.

மனு மரபில் ேந்தேர் மாைேர்; ேட பமாழித் தத்திதாந்த நாமம். மாைம் என்பது

தமிழில் உயர்லேக் குறிக்கும்; உயர்வுலடய குமரர்என்ைபபாருளில் மாைேக்குமரர்
என்ைார் எைலுமாம். இருக்லை - இருக்கும் இடத்லதக் குறிக்கும் பதாழிைாகுபபயர்.
மதங்ை முனிேர் யாலைைளிடத்துப் பரிவு பைாண்டேராய் அேற்லைப் வபணியேர்.
ஆதலின், அேருலடய ஆச்சிரமச் சூழலில் யாலைைள் மிகுதியாைோழ்ந்தை என்பர்.
எைவே, யாலைைளின் இருப்பிடந்தாவைா என்று எண்ணும் ேலையில் அேர் தம்
ஆச்சிரமம் அலமந்திருந்தது.
சேரி பிைப்பு நீங்கு படைம்
வேடுேர் குைத்துத் தே மாதரசியாகிய சேரி இராம தரிசைத்தால் தன் பிைப்பு நீங்கி
வீடுவபறு அலடந்த பசய்திலயக் கூறும் படைம்இது.

சபரி என்ை ேடபசால் சேரி எைத் தமிழ் ேடிவு பைாண்டது. சேரர் வேடுேக்
குைத்தேர். வேட்டுேர்க்கு இராமாேதாரத்தில் தனிச் சிைப்பு இருக்கிைது என்று
கூைைாம். அவயாத்தியா ைாண்டத்து இறுதியில் ேரும் குைன், பத்திலமயில் ஈடு இலண
இல்ைாதேன்; வமலும், 'என் உயிர் அலையாய் நீ' (1994) எை இராம
பிராைாவைவயவபாற்ைப்பட்டேன். இப்படைத்தில் 'எங்ைள் ேரத்துறு துயரம் தீர்த்தாய்;
அம்மலை ோழி' (3703) என்ை பதாடரால் இராமன் சேரிலயத் தாயாைப் வபாற்றிய
திைம் பதரிகிைது. பபரிய புராணத்தில் ேரும் வேடர் குைத்துக் ைண்ணப்பர் திைத்லதக்
குைபைாடும் சேரிபயாடும் ஒப்பிட்டு வநாக்குேது சிைப்புலடய பயன் நல்கும்.

மதங்ை முனிேரின் தேச் சாலை

அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம்

3699. கண்ணிய தருதற்கு ஒத்த கற்பகத்

தருவும் என்ை,
உண்ணிய நல்கும் தசல்வம் உறு நறுஞ்
யசாதல - ஞாலம்
எண்ணிய இன்பம் அன்றி,
துன்பங்கள் இல்தல ஆை,
புண்ணியம் புரிந்யதார் தவகும் - துறக்கயம
யபான்றது அன்யற!
கண்ணிய தருதற்கு ஒத்த கற்பகத் தருவும் என்ை - (இலே வேண்டும் எை)
நிலைக்ைப்பட்டேற்லைபயல்ைாம் தரேல்ை ைற்பை மரத்லதப் வபாை; உண்ணிய
நல்கும் - உண்பதற்கு (ஏற்ை ைாய் ைனிகிழங்கு வதன் வபான்ைேற்லை) ேழங்குகின்ை;
தசல்வம் உறு நறுஞ் யசாதல - ேளம் மிக்ைதும் நறுமணம் உள்ளதுமாை
(மதங்ைாசிரமம் அலமந்த) வசாலையாைது; ஞாலம் எண்ணிய - உைைத்தார் அலடய
எண்ணிய; இன்பம் அன்றித் துன்பங்கள் இல்தல ஆை - இன்பத்லதத் தவிரத் துன்பவம
இல்ைாத;புண்ணியம் புரிந்யதார் தவகும் - நல்விலை பசய்வதார் மட்டுவம
ோழ்ேதுமாை; துறக்கயம யபான்றது - சுேர்க்ை உைைத்லதவய நிைர்த்தது.

வசாலை துைக்ைவம வபான்ைது எைக் கூட்டுை. விண்ணுைைத்துக் ைற்பை மரம் தன்

கீழிருப்வபார் வைட்பைேற்லைபயல்ைாம் தரேல்ைதுஎன்பர். ைற்பைம் வபான்ை
மரங்ைள் பசறிந்து இன்பம் அளிக்ைேல்ைதாய் இருப்பதால் மதங்ைா சிரமச்
வசாலைக்குச் சுேர்க்ைம் உேலமயாயிற்று. விண்ணுைகில் ைற்பை மரங்ைள் ஐந்வத
உண்படன்பர்; அவ்ோறு எண்ணுமிடத்து மரங்ைள் எண்ணிைோய்ச் பசறிந்த மதங்ைச்
வசாலை சுேர்க்ைத்தினும் இனிது என்று ைருதிப் வபாற்ை இடம் உண்டு. சுேர்க்ைத்தில்
உள்ள வதேர் துன்பம் உறுதலும் உண்டு; ஆயின், மதங்ைச் வசாலையில் உள்ளார் தே
வமம்பாட்டாலும் மீளா ஆளாய்இலைேனுக்கு ஆட்பட்ட சிைப்பாலும் இன்பவம
தவிரத் துன்பம் அறியார். 'நாமார்க்கும் குடியல்வைாம்' என்பைடுத்த திருோக்கில்
'இன்பவம எந்நாளும் துன்பம் இல்லை' என்று ஓதிய அப்பர் பபருமான் பாங்கிலை
எண்ணுை. 'வேண்டிய வேண்டியாங்கு எய்தைால் பசய்தேம் ஈண்டு முயைப்படும்' (265)
என்ை திருக்குைளின் பபாருள் இப்பாடலில் ைம்பரால் வபாற்ைப்பட்ட பாங்கிலை
எண்ணி உணர்ை.

ைண்ணிய : பபயர்ச்பசால் (ைண்ணுதல் : நிலைத்தல்; இங்வை நிலைக்ைப்பட்ட

பபாருள்ைலளக் குறித்தது). தருவே என்ை பசால்லில் ஏைாரம் ைற்பை மரத்தின்
சிைப்லபப் புைப்படுத்திற்று உண்ணிய : பசய்யிய என்னும் ோய்பாட்டு
விலைபயச்சமாய் 'உண்ணுதற்கு' என்று பபாருள் பைாண்டது. ஞாைம் : ஆகுபபயராய்
உைை மக்ைலளக்குறித்தது.

சேரியின் விருந்திைைாை இராமன்

3700. அன்ைது ஆம் இருக்தக நண்ணி,

ஆண்டுநின்று, அளவு இல் காலம்
தன்தையய நிதைந்து யநாற்கும் சவரிதயத்
ததலப்பட்டு, அன்ைாட்கு
இன்னுதர அருளி, 'தீது இன்று
இருந்ததையபாலும்' என்றான் -
முன் இவற்கு இது என்று எண்ணல் ஆவது
ஓர் மூலம் இல்லான்.
'இவற்கு முன் இது' என்று எண்ணல் ஆவது ஓர் மூலம் இல்லான் - 'இேனுக்கு
முன்ைவம இப்பபாருள் உள்ளது' என்று எண்ணக்கூடிய பிறிபதாரு முதற்பபாருள்
இல்ைாதேைாகிய இராமபிரான்; அன்ைது ஆம் இருக்தக நண்ணி - வமவை
விளக்ைப்பட்ட அத்தன்லமயுலடய மதங்ைாசிரமத்லத அலடந்து; ஆண்டு நின்று -
அவ்ோசிரமத்திவைவய பநடுங்ைாைம் நிலைத்திருந்து; அளவு இல் காலம் தன்தையய
நிதைந்து யநாற்கும் சவரிதயத் ததலப்பட்டு - அளவில்ைாத பநடுங்ைாைமாை
(இராமைாகிய) தன்லைவய நிலைத்துத் தேம் பசய்து பைாண்டிருந்தசேரிலயச்
சந்தித்து; அன்ைாட்கு இன்னுதர அருளி - அத்தேமைளுக்கு இனிய பசாற்ைலளத்
திருோய் மைர்ந்தருளி; தீது இன்று இருந்ததை யபாலும்' என்றான் - 'இவ்ேளவு
ைாைமும் துன்பம் ஏதுமின்றி இருந்தலையா' என்று வைட்டருளிைான். 'மூைம்
இல்ைான் நண்ணி, தலைப்பட்டு, இன்னுலர அருளி என்ைான்' எைக் கூட்டிப் பபாருள்
பைாள்ை. ஆதிமூைம் (ைாரணம்) ஆகிய பபருமானுக்கு முன்ைதாைக் கூடிய வேறு ஒரு
மூைம் இல்லையாதலின் 'முன் இேற்கு இது என்று எண்ணைாேவதார் மூைம்
இல்ைான்' என்ைார். முதல் முன்ைேன் (2561) 'தனிமூைத்து அரும்பரவம (2564) நீ ஆதி
முதல் தாலத (2568) தன்ைைாது ஒரு பபாருள் தைக்குவமல் இைான் (3626) என்று இக்
ைாண்டத்துள் ேந்துள்ள பிை பதாடர்ைள் நிலைவு கூரத்தக்ைை.
ஆண்டு (அங்வைவய) நின்று (நிலைத்திருந்து) என்ை பதாடர் வமல் ேரும் 3702 ஆம்
பாடற் பசய்திலய உட்பைாண்டது. ைாைம் என்ை தத்துேம் தன்ைளவில் எல்லையற்ைது;
'இராமபிரான் எப்பபாழுது ேருோன், எப்பபாழுது ேருோன்' என்று
இராமபிராலையன்றி வேறு நிலைவு சேரிக்கு இல்லை என்பலதத் 'தன்லைவய'
என்பதிலுள்ள ஏைாரம் புைப்படுத்திற்று. விருந்திைராை ேருவோருக்கு
விருந்வதாம்புோர் இன்பசால் ேழங்குதல் மரபு; இங்வை இராமன், விருந்வதாம்பும்
சேரிக்கு இன்னுலர அருளியதாைக் ைம்பர் குறிப்பிடுகிைார். 'ோராவத ேரேல்ைான்'
(2570); ஆதலின், அேன் விருந்திைன் அல்ைன்; அருள்பாலிக்ை ேந்தேன் பரம்பபாருள்
ஒன்வை நாட்டமாய், மீளா ஆளாய், பைாய்ம்மைர்ச் வசேடி இலணவய
கூடியிருப்வபார்க்கு எந்நாளும் இன்பவம, துன்பம் இல்லை என்ை ைருத்து முன்
பாடலில் ேந்தது; அதலை 'தீது இன்று இருந்தலை வபாலும்' என்ை விைா
இப்பாடலில் குறித்தது. ஒப்பில் வபாலியாகிய 'வபாலும் இங்வை விைாப் பபாருளில்
ேந்தது.

'இன்றி' என்ை விலைபயச்சம் 'இன்று எை ேந்தது; எச்சத்திரிபு. (விைாரவமயாயினும்

இதலை இயல்பபைக் பைாள்ளும் இைக்ைணம்).

3701. ஆண்டு, அவள் அன்பின்

ஏத்தி, அழுது இழி அருவிக்கண்ணள்,
'மாண்டது என் மாயப் பாசம்;
வந்தது, வரம்பு இல் காலம்
பூண்ட மா தவத்தின் தசல்வம்;
யபாயது பிறவி' என்பாள்
யவண்டிய தகாணர்ந்து நல்க,
விருந்துதசய்து இருந்த யவதல,
ஆண்டு - அவ்வேலளயில்; அவள் அன்பின் ஏத்தி - சேரி இராமபிராலை அன்பிைால்
புைழ்ந்து; அழுது இழி அருவிக் கண்ணள் - (பக்திக் ைனிவிைால்) அழுது, ேழிகின்ை
அருவிவபான்ை ைண்ணீர் உலடயேளாய்; என் மாயப் பாசம் மாண்டது -பபாய்யாை என்
உைைப் பற்று அழிந்தது; வரம்பு இல் காலம் பூண்ட மா தவத்தின் தசல்வம் வந்தது -
அளேற்ை ைாைம் வமற்பைாண்டிருந்தபபருந் தேத்தின் பயன் என்லை ேந்தலடந்தது;
பிறவி யபாயது - இனிவமல் பிைப்பு ஒழிந்தது; என்பாள் - என்று பசால்லி; யவண்டிய
தகாணர்ந்து நல்க - ஏராளமாைக் ைனிமுதலியேற்லைக் பைாண்டு ேந்து தர; விருந்து
தசய்து இருந்த யவதல - அேள் அளித்த விருந்திலை ஏற்று இராமைக்குேர் இருந்த
வநரத்தில்.

இது குளைச் பசய்யுள்; வமல் 3703 ஆம் பசய்யுளில் 'என்ை' எைேரும் எச்சம்
பைாண்டு முடியும்.

ைாதைாகிக் ைசிந்து ைண்ணீர் மல்குதல் பக்தியின் இயல்பாை பமய்ப்பாடு. இங்வை

பக்தியுணர்வுமட்டுமன்றி, பரம்பபாருளாய இராமலைப் புைக்ைண்ணாலும்
ைாணப்பபற்ை மகிழ்ச்சியும் ைண்ணீர் அருவிக்குக் ைாரணமாயிற்று. மாண்டது, ேந்தது,
வபாயது என்ை இைந்த ைாை விலைமுற்றுைள் பதளிவு பற்றி ேந்த ைாை ேழுேலமதி.
உைைப் பற்று என்பது ஒரு பபாய்த்வதாற்ைத்தால் ஏற்படுேது என்பதால் 'மாயப் பாசம்
என்ைார். முன்லைவயார் வசைரித்து விட்டுச் பசல்ேது பசல்ேம் ஆைாது; தம்
முயற்சியால் வசர்ப்பவத பசல்ேம், பயன் தான் பசய்த தேத்தின் முடிோை பயலைச்
பசல்ேம் என்ைாள் சேரி. அச் பசல்ேப் பயன் பிைோலமப் வபைாகும். வேண்டிப்
பபைாமல் தேத்தின் ோலையாய்ப் பபற்ைாள் என்பது சிைப்பு. 'என் மாயப் பாசம்
மாண்டது' என்பது இயல்பாை பசாற் கிடக்லை; இங்கு மாறி, பயனிலைலய
முன்னிறுத்தி 'மாண்டது என் மாயப் பாசம்' எை நின்ைது; பேற்றி எக்ைளிப்பின்
புைப்பாடு இது. அப்படிவய, ேந்தது..... பசல்ேம்,’ ’வபாயது’ என்ை பதாடர்ைளும்
உணரத்தக்ைை. 'வேண்டிய' என்பதற்கு விரும்பிய என்று பைாள்ேதினும் மிகுதிப்
பபாருள் பைாள்ளுதல் சிைப்பு.

சேரி பசான்ை பசய்தி

3702. 'ஈசனும், கமலத்யதானும், இதமயவர்

யாரும், எந்தத!
வாசவன் தானும், ஈண்டு வந்தைர்
மகிழ்ந்து யநாக்கி,
"ஆசு அறு தவத்திற்கு எல்தல
அணுகியது; இராமற்கு ஆய
பூசதை விரும்பி, எம்பால்
யபாதுதி" என்று, யபாைார்.
எந்தத - எம் தந்லதவய; ஈசனும் - சிேபபருமானும்; கமலத்யதானும் - தாமலர
மைரில் உள்ள நான்முைனும்;இதமயவர் யாரும் - வதேர்ைள் எல்ைாரும்;
வாசவன்தானும் - அந்தத் வதேர்ைளின் தலைேைாை இந்திரனும்; ஈண்டு வந்தைர்
மகிழ்ந்து யநாக்கி - இங்வை ேந்து மகிழ்ந்து என்லைப் பார்த்து; ஆசு அறு தவத்திற்கு
எல்தல அணுகியது - குற்ைமற்ை உன் தேத்தின் முடிோை பயன் ேந்துறும் ைாைம்
பநருங்கிவிட்டது; இராமற்கு ஆய பூசதை விரும்பி - இங்கு ேரவிருக்கும்
இராமபிரானுக்குச் பசய்ய வேண்டிய பூலசலய விரும்பிச் பசய்து முடித்து; எம்பால்
யபாதுதி - அதன் பின் எம்மிடம் ேந்து வசர்ோயாை; என்று யபாைார் - என்று பசால்லிப்
வபாயிைார்ைள். வதடிப் வபாய் அலடயப்பட வேண்டிய சிேன் முதைாயிவைார்
ஒற்லைக் குறிக்வைாளில் உலைத்து நின்ை சேரிலயத் வதடி ேந்தைர்; இது இராமலைவய
நிலைந்து வநாற்ை தேத்தின் வமன்லம.

3703. இருந்ததைன், எந்தத! நீ ஈண்டு

எய்துதி என்னும் தன்தம
தபாருந்திட; இன்றுதான் என்
புண்ணியம் பூத்தது' என்ை,
அருந் தவத்து அரசிதன்தை
அன்புற யநாக்கி, 'எங்கள்
வருந்துறு துயரம் தீர்த்தாய்;
அம்மதை! வாழி' என்றார்.
 எந்தத - எம் தந்லதவய; நீ ஈண்டு எய்துதி என்னும் தன்தம தபாருந்திட - நீ இங்வை
ேருோய் என்ை பசய்தி பதரிந்தலமயால்; இருந்ததைன் - (உன்லை எதிர்பார்த்து)
இங்வை இதுேலர இருந்வதன்; இன்று தான் என் புண்ணியம் பூத்தது -உன் ேருலையால்
இன்று தான் என் தேம் மைர்ச்சி பபற்ைது; என்ை - என்று சேரி பசால்ை - (அலதக்
வைட்ட இராமைக்குேர்); அருந்தவத்து அரசி தன்தை அன்புற யநாக்கி - பசயற்கு அரிய
தேத்துலை அரசிலய அன்பு பபருைப் பார்த்து; அம்மதை - தாவய; வருந்துறு எங்கள்
துயரம் தீர்த்தாய் - ேழிநலடயால் வேதலையுற்ை எங்ைள் துன்பத்லதப் வபாக்கிைாய்;
வாழி - ோழ்ோயாை; என்றார் -என்று கூறிைார்.

திருநாவுக்ைரசலர ஞாைசம்பந்தர் முதலில் சந்தித்தவபாது 'அப்பவர' (பப. பு. -

திருநாவுக்ைரசர் 234) என்று அலழத்தலதயும், ைாலரக்ைாைம்லமயாலரச் சிேபிரான்
'அம்லமவய' (பப.பு.-ைாண்ை. 59) என்று அலழத்தலதயும் ஒப்பிட்டுக் ைாணைாம்.
ோழிய என்னும் வியங்வைாள் விலைமுற்று 'ோழி எை விைாரமாயிற்று.

இரலை மலைக்கு ேழி கூறுதல்

3704. அைகனும் இதளய யகாவும் அன்று

அவண் உதறந்தபின்தற,
விதை அறு யநான்பிைாளும் தமய்ம்தமயின்
யநாக்கி, தவய்ய
துதை பரித் யதயரான் தமந்தன் இருந்த
அத் துளக்கு இல் குன்றம்
நிதைவு அரிது ஆயற்கு ஒத்த
தநறி எலாம் நிதைந்து தசான்ைாள்.
அைகனும் இதளய யகாவும் - குற்ைம் இைாதேைாகிய இராமபிரானும் இளேைாகிய
இைக்குேனும்; அன்று அவண் உதறந்த பின்தற - அன்லைக்கு அந்த
மதங்ைாசிரமத்திவை தங்கியிருந்தபின்;விதை அறு யநான்பிைாளும் -இருவிலைப்
பயனும் நீங்குதற்கு ஏற்ை தேநிலை பபற்ைேளாகிய சேரி; தமய்ம்தமயின் யநாக்கி -
(இராமைக்குேலர) பமய்யாை அன்வபாடு பார்த்து; தவய்ய துதை பரித்யதயரான் -
பேப்பம் பைாண்டதும் விலரந்து பசல்லும் குதிலரைள் பூட்டப்பபற்ைதுமாகிய
வதரிலைச் பசலுத்துவோைாகிய ைதிரேனின்; தமந்தன் - மைைாகிய சுக்கிரீேன்; இருந்த
- ோழ்ந்து ேந்த; அத் துளக்கு இல் குன்றம் - அழிதல் இல்ைாத அந்த ருசியமுைம்
என்னும் மலைலய (அலடதற்குரிய); நிதைவு அரிது ஆயற்கு ஒத்த - நிலைப்பதற்கு
அரியதும் ஆராய்ந்து பதளிந்தால் மட்டுவம பதரியக் கூடியதும் ஆகிய; தநறி எலாம் -
ேழி முழுேலதயும்; நிதைந்து தசான்ைாள் - எண்ணிப் பார்த்துச் பசான்ைாள்.

அைைன் : குற்ைம் இல்ைாதேன் வநான்பு : தேம் தேத்தின் பயன் இருவிலைப் பிணி

நீங்குதல்; சேரி அந்த நிலை அலடந்தேள் என்பலத 'விலை அறு வநான்பிைாள்' என்ை
பதாடர் குறித்தது. இனி இரலை மலைக்குப் வபாகும் ேழிலயத் பதரிேவத
இராமைக்குேர்ைளின் அேதாரப் பயணத்துக்கு உண்லமப் பயைாகும்; ஆதலின்
'பதபமய்ம்லமயின் வநாக்கி' என்ைார். இதுேலர வநாக்கியது தன் நிலை குறித்தது; இது
அேர்ைள் அேதாரப் பயணம் குறித்தது. அவ்ேழி நிலைவிற்கும் பைாடுலமயாைது;
வமலும், ஆராய்ந்து பதளிந்வத பசல்லுதற்கு உரியது; எைவே, நிலைவு அரியது என்றும்
ஆயற்கு ஒத்தது என்றும் கூறிைார்.

அறு வநான்பு, துலண பரி விலைத் பதாலைைள். துளக்கு - முதனிலைத்

பதாழிற்பபயர்.

3705. வீட்டினுக்கு அதமவது ஆை தமய்ந்தநறி

தவளியிற்று ஆகக்
காட்டுறும் அறிஞர் என்ை,
அன்ைவள் கைறிற்று எல்லாம்
யகட்டைன் என்ப மன்யைா -
யகள்வியால் தசவிகள் முற்றும்
யதாட்டவர் உணர்வின் உண்ணும் அமுதத்தின்
சுதவயாய் நின்றான்.
யகள்வியால் - வேதங்ைளால்; தசவிகள் முற்றும் யதாட்டவர்- பசவிைள் முழுதும்
துலளக்ைப்பட்ட பபரிவயார்ைள்; உணர்வின் உண்ணும் - தங்ைள் ஞாைத் பதளிவிைால்
நுைரும்; அமுதத்தின் சுதவயாய் நின்றான் - அமுதத்தின் சுலேயாை இருக்கின்ை
இராமபிரான்; வீட்டினுக்கு அதமவது ஆை - வமாட்சத்லத அலடேதற்கு உரிய
பபாருத்தமாை; தமய்ந்தநறி தவளியிற்று ஆக - உண்லமயாை பநறி பேளிப்படத்
பதரியும்படியாை; காட்டுறும் அறிஞர் என்ை - புைப்படுத்துகின்ை ஞாைாசிரியர்ைள்
வபாை; அன்ைவள் கைறிற்று எல்லாம் - அச் சேரி கூறியேற்லைபயல்ைாம்; யகட்டைன்
- (கூர்ந்து) வைட்டுக் பைாண்டான்; என்ப மன்யைா - என்று சான்வைார் பசால்லுேர்.
மீட்டிங்கு ோரா வீட்டு பநறியிலைத் பதளிவுைக் ைாட்டும் ஞாைகுருவின் பசாற்ைலள
நன்மாணாக்ைன் ஆர்ேமும் அக்ைலையும் பைாண்டு வைட்பான்; அது வபாைச் சேரி
கூறியேற்லை இராமபிரான்வைட்டான் என்பதாம். முன் பாடலில் 'விலையறு
வநான்பிைாளும் பமய்ம்லமயின் வநாக்கி...... பசான்ைாள்' எை அலமந்த பதாடரிலை
இங்வை எண்ணிப் பார்க்ை வேண்டும். வேடுேர் குைத்துச் சேரி பசான்ைேற்லைக்
வைட்டேன் யார்? வேத ஞானிைள் நுைரும் அமுதத்தின் சுலேயாய் உள்ள பரம் பபாருள்
அப்படிக் வைட்டான் என்கிைார் ைம்பர். ஆசிரிய நிலையில் பாைேதலரயும் மாணே
நிலையில் பைோலையும் அலமத்திருப்பது தலை தடுமாற்ைம் அன்று என்பலத நாம்
சிந்திக்ை வேண்டும் என்பதற்ைாைவே என்ப, மன், ஓ எை மூன்று அலசைளால் ைம்பர்
பிணித்து நிறுத்துகிைார். பமய்ந்பநறி பசால்லுோர் உைகியல் நிலையாதாயினும் குரு
ஆகிைார்; வைட்டுத் பதளிபேர் உயர்ேை உயர்நைம் உலடவயாராயினும் மாணாக்ைர்
ஆகிைார். குரு - சிஷ்ய பாேத்தில் இஃது ஒரு தனி நிலை.

வைள்வி என்பதற்குக் வைட்டறிதற்குரிய நூல்ைள் என்று பபாருள்உலரப்பதுண்டு.

பரமலைவய ஞாைச் சுலேயாை நுைரச் பசய்யத்தக்ைது என்ை ைருத்துப் பற்றிக்
'வைள்வி'க்கு வேதம் எை இங்வை பபாருள் உலரக்ைப்பட்டது. புைநானூறு (புைநா. 361)
முதைாை பலழய நூல்ைளிலும் இப்பபாருள் ஆளப்பட்டது உணர்ை. 'சுருதி'
(வைட்ைப்படுேது) எை வேதம் சுட்டப்படும்.
 நின்ைான் என்ை இைந்த ைாை விலைமுற்றின் இலடநிலை ைாைம் குறித்ததன்று;

சேரி முடிவும் வமற்பயணமும்

3706. பின், அவள் உைந்து தபற்ற

யயாகத்தின் தபற்றியாயல
தன் உடல் துறந்து, தான் அத்
தனிதமயின் இனிது சார்ந்தாள்;
அன்ைது கண்ட வீரர் அதிசயம்
அளவின்று எய்தி,
தபான் அடிக் கைல்கள் ஆர்ப்ப,
புகன்ற மா தநறியில் யபாைார்.
பின் - சேரி ேழி பசால்ை இருேரும் வைட்ட பிைகு; அவள் - அச்சேரி; உைந்து தபற்ற
யயாகத்தின் தபற்றியாயல - அரிய முயற்சியால் ேருந்திப் பபற்ை வயாை பநறியின்
சிைப்பாவை; தன் உடல் துறந்து - தன் உடம்லப விடுத்து; தான் அத் தனிதமயின் இனிது
சார்ந்தாள் - அேள் அந்தத் தனிப்பபரு நிலையிலை இனிவத பசன்று வசர்ந்தாள்;
அன்ைது கண்ட வீரர் - அதலை வநரிவை ைண்ட வீரர்ைளாகிய இராமனும்
இைக்குேனும்; அதிசயம் அளவின்று எய்தி- அளவின்றி அதிசயம் அலடந்து; தபான்
அடிக்கைல்கள் ஆர்ப்ப- அழகிய ைால்ைளில் ைட்டிய ைழல்ைள் ஒலிக்கும்படியாை; புகன்ற
மா தநறியில் யபாைார் - சேரி பசால்லிய பபருலமக்குரிய ேழியிவை வபாைார்ைள்.
வயாை பநறி உணர்தலும் அதலைப் பின்பற்ைலும் அருலம; அதலைப் பபரிதும்
பாடுபட்டு அறிந்தேள் சேரி. அந்பநறியில் முற்றுை பேற்றி பபற்ை அேள் வயாைக்
ைைலை எழுப்பி அவ்ேழி வீடு எய்திைாள். அதலைக் ைண்டு வியந்தைர்.
இராமைக்குேர். பின்ைர் அச் சேரி பசான்ை ேழிலயப் பற்றி இரலை மலை வநாக்கிப்
பயணம் பசன்ைைர் - இது பாடற் பசய்தி.

ைாயத்லதப் பபாசுக்ைாமல் உதறிச் பசன்ைது வயாைத்தேம். பல் துலைத்

தேமுனிேர்ைலளக் ைண்டறிந்த இராமைக்குேர்க்குச் சேரியின் வயாை முத்தி புதிய
ைாட்சி. புதுலம பற்றிய வியப்பிலைக் ைம்பர் 'அதிசயம்' என்ைார். ோழ்விவை
வியப்புக்கு உரிய பேற்றிக் ைாட்சிலயக் ைாணும் வபறு பபற்ைைர் என்பலத வீரக் ைழல்
ஒலிப்பதாைச் பசால்லி விளக்குகிைார். ைவிச்சக்ைரேர்த்தி. பிராட்டிலயக் ைாணுதற்கு
உதவியாைச் சுக்கிரீேனின் துலண கிலடக்ைப் வபாேதால் மைத்துள் எழுந்த
பேற்றியுணர்வுக்குக் ைழல்ைளின் துலண கிலடக்ைப் வபாேதால் மைத்துள் எழுந்த
பேற்றியுணர்வுக்குக் ைழல்ைளின் ஆர்ப்பு ஒரு குறியீடு என்றும் பைாள்ளைாம். பிராட்டி
மீட்புக்ைாை ேழி புைப்படுதல் குறித்து அதலை 'மாபநறி' எைச் சிைப்பித்தார்.

இன்றி (அளவின்றி) என்ை விலைபயச்சம் இன்று எை நின்ைது;'அன்றி இன்றி என்

விலை எஞ்சு இைரம் பதாடர்பினுள் உைரமாய் ேரின் இயல்வப' என்ை விதி நிலைவிற்
பைாள்ளத்தக்ைது.
3707. தண் நறுங் கானும், குன்றும்,
நதிகளும், தவிரப் யபாைார்;
மண்ணிதட, தவகல்யதாறும், வரம்பு
இலா மாக்கள் ஆட,
கண்ணிய விதைகள் என்னும்
கட்டு அைல் கதுவலாயல,
புண்ணியம் உருகிற்றன்ை பம்தப
ஆம் தபாய்தக புக்கார்.
தண் நறுங் கானும் குன்றும் நதிகளும் - குளிர்ச்சியும் நல்ை மணமும் பைாண்ட ைாடு
குன்று ஆறு ஆகியலே; தவிரப் யபாைார் - நீங்கிப் பின்வபாகுமாறு ைடந்து |
இராமைக்குேர் பசன்ைைர்; மண்ணிதட - இவ்வுைகிவை; தவகல்யதாறும் -
நாள்வதாறும்;வரம்பு இலா மாக்கள் ஆட -கண்ணிய விதைகள் என்னும் -
(அம்மக்ைளால்) ைருதிச் பசய்யப்பட்ட விலைைளாகிய; கட்டு அைல்கதுவலாயல -
உறுதியாை பநருப்புப் பற்றி (உருக்குதைாவை); புண்ணியம் உருகிற்றன்ை - நல்
விலைவய உருகித் வதான்றுேது வபான்ை; பம்தப ஆம் தபாய்தக புக்கார் - பம்லப
என்னும் பபாய்லைலய அலடந்தார்ைள்.
ைாடு, மலை, ஆறுைள் பைவும் ைடந்து பம்லபலய இராமைக்குேர் அலடந்தைர்
என்பது திரண்ட ைருத்து, பம்லப பற்றிய சிைப்பு மிை அருலமயாை முலையில்
இதன்ைண் ேருணிக்ைப்பட்டுள்ளது. எண்ணத் பதாலையாத மக்ைள் நாள்வதாறும்
பம்லபயில் நீராடுகின்ைைர்; அேர்ைள் பசய்த விலைைள் என்ை பநருப்பு அப்
பம்லபலய உருக்குகிைது; அப்படி உருக்குதைால் புண்ணியப் பயவை உருகிவிட்டது
வபாைத் தூயதாய்த்துைங்குகிைது பம்லப. இயல்பாைவே தூயதாய் இைங்கும்
பபாய்லை நீர்ப் பரப்லப ஏவதா ஒரு ைாரணத் தூண்டைால் இவ்ோறு இருந்ததுஎன்று
ைவிஞர் தம் குறிப்லபச் வசர்த்து ேருணிப்பதால் இது தற்குறிப்வபற்ை அணியாகும்.
விலைைள் என்னும் பநருப்பு என்ை உருேைமும் இதில் இருப்பதால் உருேைத்லத
உறுப்பாைக் பைாண்ட தற்குறிப்வபற்ை அணி என்பர்.
தீவிலை புரிந்வதார் ஆதலின் அத் தாழ்வு வதான்ை மக்ைலள இச் பசய்யுளில் மாக்ைள்
என்ைார். 9மிதகப் பாடல்கள்

குறிப்புதர
1. விராதன் ேலதப் படைம்

246 -

இந்த ஐந்து பாடல்ைலளயும் பற்றி ஐயரேர்ைள் நூைைப் பதிப்பில் ைாணப்படும் குறிப்பு

: இதன்பின் ('குமரர் நீர் இேண்' எைத் பதாடங்கும் பாடலுக்குப் பின்) ஒரு சுேடியில்
ஐந்து அதிைப் பாடல்ைள் உள்ளை. அலே, சந்தர்ப்பமும் பபாருளும் பபாருத்தமின்றி
மாறுபட்டு இருத்தைால் அேற்லை இங்குக் குறிக்ைவில்லை.

லே.மு.வைா. பதிப்பில் இப்பாடல்ைளின் சுேடு கூட இல்லை.

246. ஆதியானிடம் அமர்ந்தவதள
அன்பின் அதணயா,
ஏதில் இன்ைல் அைசூதயதய
இதறஞ்ச, 'இதறயயாய்!
யவத கீதம் அதவ தவண் கடல்
தவறிப்பு அரு புவி
ஓது முன் பிறவி ஒண்
மதி தண்டம் உமிழ்யவாய்.
ஆதியான் - சிேன்; இடம் அமர்ந்தவள் - உலம 3-

247. 'உன்ை அங்கி தர,

யயாகிதபதல யயாக சயைன்-
தன்ைது அன்ை சரிதத்
ததயல் சதமத்த விதை இன்று
உன்னி, உன்னி மதற உச்ச
மதி கீத மதுரத்து
உன்னி மாதவி உவந்து
மை யவகம் உதவி.
அங்கி - பநருப்பு; யயாக சயைன் - திருமால் 3-
மிதகப் பாடல்கள்

248. 'பருதிதயத் தரும் முன்

அத்திரி பதத்து அனுசதைக்
கருதி உய்த்திடுதல் காணுதி,
கவந்த தபதலயயாய்
சுருதி உய்த்த கலதைப் தபாதி
சுமந்து தகாள்' எைா,
தருதல் அங்கு அதணச் சயத்து
அரசி சாரும் எைலும்.
பருதி - சூரியன்; அனுசன் - பின் பிைந்வதான் (தம்பி); சுருதி- வேதம்.
3-

249. பாற்கடல் பணிய பாம்புஅதண

பரம் பரமதை
ஏற்தக ஏத்தி இவண்
எய்துதலின், என்தை எதிர
வாற்கலன் தபாதி அதசந்ததை
கரத்தின் அதணயா,
ஊர்க்க முன், பணி உவந்து அருள்
எைப் தபரிது அயரா.
பரம் பரமன் - வமலுக்கு வமைாைேன் 3-

250. அன்றது அக் கடல் அளித்து

அகல நின்று அளிதுஅயரா;
தசன்று தக்க பணி யசர் முனி
திறத்து எனின்அயரா;
தவன்று இதற்கு தமாழி யமல்
இடுதல் யவண்டுதல்அயரா;
இன்று இதற்கும் ஓர் எல்தல
தபாருள் உள்ளுள் உளயரா.
அளிது - இரங்ைத்தக்ைது. 3-

சூழலுக்கு ஒவ்ோதை; பசால் பதளிவு இல்ைாதை; பிலழ ேடிவுபைாண்டு

குழ(ம்)ப்பும் பசால்ைாட்சி பைாண்டை. ஐயரேர்ைள் நூைைப் பதிப்பின் குறிப்பு மிைவும்
பபாருத்தம். அலடயாளம் ைாட்டாமவை விட்ட லே.மு.வைா. வின் பசயல் மிைமிைப்
பபாருத்தம்.251-253.
இந்த நான்கு பாடல்ைளும் முன் ேந்த ஐந்து மிலைப் பாடல்ைளின் தன்லம
உலடயைவே. 'சீர், தலள முதலியை பிைழ்ந்தும், பபாருள் விளங்ைாமல் பதங்ைள்
சிலதந்தும் ைாணப்படுகின்ைை' என்பது ஐயரேர்ைள் நூைைப் பதிப்பின் விளக்ைம்.
அப்பதிப்பு ஐந்து பாடல்ைள்' என்கிைது; ைம்பன் ைழைம் நான்லைவய அச்சிட்டுள்ளது.
லே. மு. வைா. பதிப்பில் விடப்பட்டலே இலே 4-1, 2, 3,

251. யயாசதைப் புகுத யயாகி முனி

யயாக வதரயின்
பாச பத்திர் இடர் பற்று
அற அகற்று பதையயார்
ஓதச உற்ற தபாருள் உற்றை
எைப் தபரிது உவந்து,
ஆதச உற்றவர் அறிந்தைர்
அதடந்தைர் அவண். 4-1

252. ஆதி நான்மதறயிைாளதர

அடித்ததாழில் புரிந்து
ஏது நீரில் இதட எய்தியது
நாமம் எைலும்
யசாதியயா உள புரந்தர
துடர்ச்சி மடவார்
மாதர் மாண்டு அதவயின்
மாதயயினில் வஞ்ச நடயம. 4-2

253. விண்தண ஆளிதசய்த மாதயயினில்

தமய் இல் மடவார்
அண்ணல் மாமுனிவன் ஆடும்
எை அப்பி நடமாம்
என்ை உன்னி, அதத
எய்திைர் இதறஞ்சி, அவனின்
அண்ணு தவகிைர் அகன்றைர்
அதசந்தைன் அயரா.

254. ஆடு அரம்தப நீடு அரங்கு-

ஊடு நின்று பாடலால்,
ஊடு வந்து கூட, இக்
கூடு வந்து கூடியைன்.
ஆடு அரம்தப - நடைமாடும் ரம்லப என்னும் பபயருலடய வதேசாதிப் பபண்; கூடு
- உடம்பு. 62-

மிலைப் பாடல்ைள்

255. வலம்தசய்து இந்த வான் எலாம்

நலிஞ்சு தின்னும் நாம யவல்
தபாலிஞ்ச தவன்றி பூணும் அக்
கிலிஞ்சன் தமந்தன் ஆயியைன்.
நலிஞ்சு - நலிந்து, துன்புறுத்தி; நலிஞ்சு, தபாலிஞ்ச - வபாலி (நலிந்து, பபாலிந்த);
நாம யவல் - அச்சம் தரும் வேல்; கிலிஞ்சன் என்பது ஓர் அரக்ைனின் பபயர்.
64-

256. தவம்பு விற்தக வீர! நீ

அம்பரத்து நாதைால்,
தும்புருத்தன் வாய்தமயால்,
இம்பர் உற்றது ஈதுஅயரா.
தவம்பு வில் - பேதும்புகின்ை வில்; அம்பரத்து நாதன் - வதேருைைத் தலைேன்;
இம்பர் - இவ்வுைகு. 65-

3. அைத்தியப் படைம்

257. 'அருந் திறல் உலகு ஒரு

மூன்றும் ஆதணயின்
புரந்திடும் தசமுகத்து
ஒருவன், தபான்றிலாப்
தபருந் தவம் தசய்தவன்,
தபற்ற மாட்சியால்
வருந்திதைம் தநடும் பகல் -
வரத! - யாம் எலாம்.
தசமுகத்து ஒருவன் - பத்துத் தலை பைாண்ட இராேணன்; தபான்றிலா - அழியாத.
14-

258. 'யதவர்கள்ததமத் திைம்

துரந்து, மற்று அவர்
யதவியர்ததமச் சிதறப்படுத்தி,
திக்கு எலாம்
கூவிடத் தடிந்து, அவர்
 தசல்வம் தகாண்ட யபார்
மா வலித் தசமுகன்
வலத்துக்கு யார் வலார்?
துரந்து - விரட்டி. 14
2259'அவன் வலி பதடத்து,
மற்று அரக்கர் யாவரும்,
சிவன் முதல் மூவதர,
யதவர் சித்ததர,
புவனியின் முனிவதர,
மற்றும் புங்கவர்
எவதரயும் துரந்தைர் -
இதறவ! - இன்னுயம.
புங்கவர் - உயர்ந்வதார். 14-

260. 'ஆயிர யகாடி என்று

உதரக்கும் அண்டயமல்
யமய யபார் அரக்கயர
யமவல் அல்லதத,
தூய சீர் அமரர் என்று
உதரக்கும் ததால் கணத்து
ஆயவர் எங்ஙன் என்று
அறிந்தியலாம், ஐயா!
யமவல் அல்லதத - ோழ்கின்ைார்ைவள யல்ைாமல் (ஆயிரங் வைாடி அண்டங்ைளிலும்
பபாருந்திைேர்ைள் அரக்ைர்ைவள தவிர அமரர் முதலிவயார்க்கு இடம் இல்லை).
14-

261. "தவள்ளியங் கிரியிதட

விமலன் யமதல நாள்,
கள்ளிய அரக்கதரக்
கடிகியலன்" எைா,
ஒள்ளிய வரம் அவர்க்கு
உதவிைான்; கடற்
பள்ளி தகாள்பவன் தபாருது
இதளத்த பான்தமயான்.
தவள்ளியங்கிரி - ையிலை மலை; விமலன் - இயல்பாைவே மைங்ைளின்று
நீங்கியேன்; கடற் பள்ளி தகாள்பவன் - திருமால்.14-

262. 'நான் முகன் அவர்க்கு

நல் தமாழிகள் யபசியய
மிலைப் பாடல்ைள்

தான் உறு தசய்

விதைத்ததலயில் நிற்கின்றான்;
வானில் தவஞ்சுடர் முதல்
வயங்கு யகாள் எலாம்
யமன்தம இல் அருஞ்
சிதறப்பட்டு மீண்டுளார்.'
விதைத்ததல - விலைப் பயனிவை. 14-

263. என்று, பினும், மா தவன்

எடுத்து இனிது உதரப்பான்:
'அன்று, அமரர் நாததை
அருஞ் சிதறயில் தவத்யத
தவன்றி தரு யவல் தச
முகப் பதகன் ஆதி
வன் திறல் அரக்கர்
வலிதமக்கு நிகர் யாயர!
தச முகப் பதகன் - இராேணைாகிய பாதைன். 53-

264. 'ஆயவர்கள் தங்கள் குலம்

யவர்அற மதலந்யத,
தூய தவ வாணதராடு
ததால் அமரர்தம்தம
நீ தனி புரந்திடுதல் நின்
கடைது' என்றான்;
நாயகனும், 'நன்று!' எை
அவற்கு நவில்கின்றான்:
ஆயவர்கள் தங்கள் - அரக்ைர்ைளாகிய அேர்ைள். 53-

4. சடாயு ைாண் படைம்

265. 'தக்கன் நனி வயிற்றுஉதித்தார் ஐம்பதின்மர்

தடங் தகாங்தகத் ததயலாருள்,
ததாக்க பதின்மூவதர அக் காசிபனும்
புணர்ந்தைன்; அத்யதாதகமாருள்,
மிக்க அதிதிப் தபயராள் முப்பத்து
முக் யகாடி விண்யணார் ஈன்றாள்;
தமக் கருங் கண் திதி என்பாள் அதின்
இரட்டி அசுரர்ததம வயிறு வாய்த்தாள்.
 ஐம்பதின்மர் - ஐம்பது வபர்; விண்யணார் - வதேர்ைள்; இரட்டி - இரண்டு மடங்கு.
24-

266. தாைவயர முதயலாதரத் தனு பயந்தாள்;

மதி என்பாள் மனிதர்தம்யமாடு-
ஆை வருணங்கள் அவயவத்து அதடயவ
பயந்தைளால்; சுரபி என்பாள்
யதனுவுடன் கந்தருவம் மற்று உள்ள
பிற பயந்தாள்; ததரிக்குங்காதல,
மாைமுதடக் குயராதவதச கழுதத, மதர,
ஒட்தட, பிற, வயிறு வாய்த்தாள்.
தாைவர் - அரக்ைர்; வயிறு வாய்த்தாள் - ைர்ப்பம் உற்ைாள். 24-

267. மதை புதர பூங் குைல் விநதத, வான்,

இடி, மின், அருணனுடன் வயிநயதயன்,
ததை புதரயும் சிதறக் கூதக, பாறு முதல்
தபரும் பறதவதம்தம ஈன்றாள்;
இதை புதரயும் தாம்பிதர ஊர்க்குருவி, சிவல்,
காதட, பல பிறவும் ஈன்றாள்;
கதைஎனும் அக்தகாடிபயந்தாள், தகாடியுடயை
தசடி முதலாக் கண்ட எல்லாம்.
மதை புதர பூங்குைல் - வமைம் வபான்ை பபாலிவு பபற்ை கூந்தல்; கூதக - ஆந்லத;
இதை புதரயும் தாம்பிதர -(மைளிர்க்கு) ஆபரணம் வபான்ை தாம்பிலர என்னும்
பபயருலடயால். 24-

268. தவருட்டி எழும் கண பணப்தப வியாளம்

எலாம் கத்துரு ஆம் மின்னும் ஈன்றாள்;
மருள் திகழும் ஒரு ததலய புயங்கம்
எலாம் கதத என்னும் மாது தந்தாள்;
அருட்தட என்னும் வல்லி தந்தாள், ஓந்தி,
உடும்பு, அணில்கள் முதலாை எல்லாம்;
ததருட்டிடும் மாது இதள ஈந்தாள், தசலசரம்
ஆகிய பலவும், ததரிக்குங்காதல.

மிலைப் பாடல்ைள்

கண பணப் தப வியாளம் - கூட்டமாயுள்ள படமும் நச்சுப்லபயும் பைாண்ட

பாம்புைள் (பை தலைைள் பைாண்ட பாம்புைலளக் குறித்தது); மருள் - அச்சம்; புயங்கம் -
பாம்பு; தசலசரம் - நீரில் இயங்கும் உயிரிைங்ைள்.24-

269. 'அதிதி, திதி, தனு, அருட்தட, சுதத,

 கதையய, சுரபி, அணி விநதத, ஆன்ற
மதி, இதள, கத்துருவுடயை, குயராதவதச,
தாம்பிதர, ஆம் மட நலார்கள்,
விதிமுதறயய, இதவஅதைத்தும் பயந்தைர்கள்;
விநதத சுதன் அருணன் தமன்யதாள்,
புது மதி யசர் நுதல், அரம்தபததைப்
புணர, உதித்தைம் யாம், புவனிமீயத.
புது மதி யசர் நுதல் - (அமாோலசக்குப் பின்) புதிதாைத் வதான்றும் (பிலைச்) சந்திரன்
வபான்ை பநற்றி. 24-

270. என்று உதரத்த

எருதவ அரசதைத்
துன்று தாரவர் யநாக்கித்
ததாழுது, கண்
ஒன்றும் முத்தம்
முதற முதறயாய் உக-
நின்று, மற்று இன்ை
நீர்தம நிகழ்த்திைார்.
எருதவ அரசன் - பருந்துைளுக்கு அரசைாகிய சடாயு; துன்று தாரவர் - பநருங்ைத்
பதாடுத்த மாலை அணிந்த இராமைக்குேர்ைள்; முத்தம் - முத்துப் (வபான்ை).
27-

5. சூர்ப்பணலைப் படைம்

271. கண்டு தன்இரு வழி

களிப்ப, கா....கத்து
எண் தரும் புளகிதம்
எழுப்ப, ஏதிலாள்
தகாண்ட தீவிதைத் திறக்
குறிப்தப ஓர்கிலாள்
அண்டர் நாததை, 'இவன்
ஆர்?' என்று உன்னுவாள்.
எண்தரும் புளகிதம் - எண்ணத்தக்ை புளைம் (பமய்ச் சிலிர்ப்பு); அண்டர் நாதன் -
வதேர்க்குத் தலைேைாகிய இராமபிரான்; ஓர் கிலாள் - குறிப்பாை உணராதேளாய்.
11-

272. தபான்தைாடு மணிக் கதல

சிலம்தபாடு புலம்ப,
மின்தைாடு மணிக்கதலகள்
விம்மி இதட யநாவ,
துன்னு குைல் வன் -
கவரி யதாதக பணிமாற,
அன்ைம் எை, அல்ல
எை, ஆம் எை, நடந்தாள்.
தபான்தைாடு மணிக் கதல - பபான்னும் மணியும் வசர்த்துச் பசய்யப்பட்ட
மணிவமைைாபரணம்; புலம்ப - ஒலிக்ை. 33-

6. ைரன் ேலதப் படைம்

273. ஆற்யறன் ஆற்யறன், அது தகட்யடன்;

அறுத்தான் அறுத்தான் என் மூக்தக;
கூற்யற கூற்யற என் உடதல,
குதலயும் குதலயும்; அது கண்டீர்;
காற்யற தீயய எைத் திரியும்
கரயை! கரனுக்கு இதளயயாயர!
யதாற்யறன் யதாற்யறன்; வல்லபங்கள்
எல்லா வதகயும் யதாற்யறயை.
ஆற்யறன் - தாங்ை மாட்வடன்; வல்லபங்கள் - பேற்றிைள். 7-

274. பத்துடன் ஆறு எைப்

பகுத்த ஆயிரம்
வித்தக வரத்தர்கள்
வீர யவள்வியில்
முத் ததலக் குரிசிலுக்கு
அன்று முக்கணான்
அத்துதணப் பதடத்து
அவன் அருள உற்றுளார்.
வித்தக வரத்தர் - சதுரப்பாடு விளங்கும் ேரம் பபற்ைேர்ைள்; முத்ததலக் குரிசில் -
திரிசிரா என்னும் அரக்ைர் தலைேன். 35-

மிலைப் பாடல்ைள்

275. ஆறு நூறாயிரம் யகாடி

ஆழித் யதர்,
கூறிய அவற்றினுக்கு
இரட்டி குஞ்சரம்,
ஏறிய பரி அவற்று இரட்டி,
தவள்ளம் நூறு
ஈறு இல் ஆள், கரன்
பதடத் ததாகுதி என்பரால்.
ஆழித் யதர் - சக்ைரம் பைாண்ட வதர்ைள்; குஞ்சரம் - யாலை. 38-

276. நடந்து தன் இரு கரத்தினின்

நலம் தபறும் சிதலவாய்
ததாடர்ந்த நாண் ஒலி எழுப்பிைன்;
ததாதகப்படும் அண்டம்
இடிந்தததன்ை நின்று அதிர்ந்தது;
அங்கு இதறவனும் இதமப்பில்
மிதடந்த தவஞ்சரம் மதை விடு
தாதரயின் விததத்தான்.
சிதலவாய் - வில்லிலிருந்து. 148-

277. விழுந்த தவம் பதட தூடணன்

சிரம் எை தவருவுற்று
அழிந்த சிந்ததயர் திதச
திதச ஓடிைர் அரக்கர்;
எழுந்த காதலின் இதடவிடாது,
இதமயவர், முனிவர்,
தபாழிந்து பூ மதை யபாற்றிைர்;
இதறவதைப் புகழ்ந்தார்.
அழிந்த சிந்ததயர் - தளர்ந்த மைத்தேராய்; காதல் -அன்பு. 161-

7. சூர்ப்பணலை சூழ்ச்சிப் படைம்

278. பரிக்கும் அண்டப் பரப்பு எதவக்கும் தனியரசு

என்று அரன்தகாடுத்த வரத்தின் பான்தம
உதரக்கு உவதம தபற, குலிசத்தவன் முதலாம்
உலகு இதறதமக்கு உரிய யமயலார்
இருக்கும் அரித் தவிசு எதவக்கும் நாயகம்
ஈதுஎைக் குறித்து அங்குஇதமயயார் தச்சன்
அருக்கர் தவயில்பறித்து அதமத்தஅரிமுகத்தின்
மணிப் பீடத்து அமர்ந்தான் மன்யைா.
பரிக்கும் - ஈர்க்கும் (அண்டத்தின் வைாளங்ைள் ஒன்லைபயான்று ஈர்ப்பை);
குலிசத்தவன் - ேச்சிராயுதம் ஏந்தும் இந்திரன்; அரித் தவிசு - சிங்ை ஆசைம்; நாயகம் -
தலைலம; இதமயயார் தச்சன் - மயன்; அருக்கர் - சூரியர்ைள்;அரிமுகத்தின் மணிப் பீடம்
- சிங்ை முைம் அலமத்து மணிைள் பதித்த (அழகிய) பீடம். 2-

279. தபாருப்பிதையும் கடந்த புயப் பரப்பினிதடப்

 தபாழி கதிரின் ஒளி குலாவி,
பரப்பும் இருட் குறும்பு எறிந்த பகல்
ஒளியும் தகடத் துரந்து, பருவ யமகத்து
உருப் பயில் இந்திர நீலச் யசாதி ததளத்து
உலகம் எலாம் உவந்து யநாக்க,
திருப் பயில் உத்தரிகதமாடு தசறி
வாகுவலய நிதர திகை மன்யைா.
தபாருப்பு - மலை; துரந்து - விரட்டி; உரு - நிைம், அழகு; உத்தரிகம் - வமைாலட;
வாகு - வதாள். 5-

280. இலங்கு மரகதப் தபாருப்பின் மருங்கு தவழ்

இளங் கதிரின் தவயில் சூழ்ந்ததன்ை,
அலங்கு தசம் தபான் இதைப் பயிலும்
அருந்துகிலின் தபாலிந்தஅதரத் தலத்தின்மீது,
நலம் தகாள் சுடர்த் ததாதக பரப்பும்
நவமணிப்பத்தியின் இதைத்தநலம் ஆர்கச்சு
துலங்க அதசத்து அதில் சுரிதகயுதட வடி
வாள் மருங்கினிதடத் ததாடர மன்யைா.
தவயில் - ஒளி; வடி - கூர்லம. 5-

281. வானுலகு அளிக்கும் புரந்தரன் ஆதி,

மருவும் எண் திதசப் படு நிருபர்

மிலைப் பாடல்ைள்

ஆைவர்தமது புகழ் எலாம் ஒருங்யக

அன்ை தமன் புள் உருத் தாங்கி,
தான் இதடவிடாது தசமுகத்து அரக்கன்
பதத்து இதடத் தாழ்ந்து தாழ்ந்து எைல்யபால்
பால் நிறக் கவரி மயிர்க் குலம் யகாடி
பாங்கினில் பயின்றிட மன்யைா.
அளிக்கும் - ைாக்கின்ை; புரந்தரன் - இந்திரன்; கவரி மயிர்க் குலம் - பேண்சாமலரக்
கூட்டம்; பாங்கினில் - பக்ைங்ைளில். 5-

282. யதவ கன்னியர்கள், இயக்கர் தம் குலத்துத்

ததரிதவயர், சித்தர் மங்தகயர்கள்,
யமவ அருந் திறல் யசர் நாகர் தமல்லியர்கள்,
விளங்கு கந்திருவர், யமல் விஞ்தசக்
காவலர் குலத்தில் யதான்று கன்னியர்கள்,
ஆதியாய்க் கணிப்பு இல் பல் யகாடிப்
பாதவயர் எவரும் பாங்குற தநருங்கி,
பலாண்டு இதச பரவிட மன்யைா.
கணிப்பில் - ைணக்ைற்ை; பலாண்டு - பல்ைாண்டு. 5-

283. தண் கதிர் தபாழியும்

ஓர் தவள மா மதி
விண் பிரிந்து இரு
நிலத்து இருந்து, யவறு யவறு
எண் கடந்து உரு
எடுத்து இருதள ஓட்டல்யபால்
தவண் குதடத் ததாதக
பல யகாடி யமவயவ.
தவள மா மதி - பேள்லளயாயுள்ள பபருலமக்குரிய சந்திரன். 7-

284. ஏவலின் புரி ததாழில்

எதவயும் தசய்து, தசய்து
ஓவு இலர், துயர்க் கடற்கு
ஒழிவு காண்கிலர்,
யமவரும் தபரும் பயம்
பிடித்து, விண்ணவர்
தாவிைர், ததலத் ததல
தாழ்ந்து நிற்கயவ.
ஓவு இலர் - நீங்குதல் இைராய் (ஓய்வு ஒழிச்சல் இல்ைாமல்); ஒழிவு - முடிவு.
7-

285. வியக்கும் முப் புவைமும்

தவகுண்டு, யமதலநாள்
கயக்கிய கடுந் திறல்
கருத்துயள கிடந்து,
உயக்கிய பயத்திைர்
அவுணயராடு மற்று
இயக்கரும் திதச திதச
இதறஞ்சி நிற்கயவ.
கயக்கிய - ைசக்கிய. 11-

286. தபருந் திதச இரிந்திடப்

தபயர்த்தும் தவன்ற நாள்,
பருந் திறல் புயம்
பிணிப்புண்டு, பாசத்தால்
அருந் ததளப்படும் துயர்
அதனுக்கு அஞ்சியய,
புரந்தரன் களாஞ்சி தக
எடுத்துப் யபாற்றயவ.
களாஞ்சி - ைாளாஞ்சி, தாம்பூை எச்சில் துப்பும் ைைம். 11-

287. கடி நகர் அழித்துத்

தன் காவல் மாற்றிய
தகாடியவன் தைக்கு உளம்
குதலந்து கூசியய,
வடதிதசப் பரப்பினுக்கு
இதறவன் மா தநதி
இடு திதற அளந்தைன்,
இரந்து நிற்கயவ.

மிலைப் பாடல்ைள்

கடிநகர் - ைாேல் மிக்ை நைரம்; மாற்றிய- நீக்கிய; தநதி- நிதி. 15-

288. நிகர் அறு புவைம் மூன்று

எை நிகழ்த்திய
ததாதகயினில் ததாகுத்திடும்
அண்டச் சூைலில்
வதகயிதைக் குரு முதற
மரபின் வஞ்சியாப்
புகரவன் விரித்து எடுத்து
இயம்பிப் யபாகயவ.
குருமுதற மரபின் வஞ்சியாப் புகரவன் - குரு பநறி மரபிலிருந்து ேஞ்சியாத ஒளி
(புைழ்) உலடய சுர குரு. 15-

289. மதியினில் கருதும் முன்

வந்து யவண்டிை
எது விதப் தபாருள்களும்
இதமப்பின் நல்கியய,
திதி முதல் அங்கம்
அஞ்சுஅதவயும் ததற்தறை,
விதிமுதற தபறத்
தனி விளம்பிப்யபாகயவ.
திதி முதல் அங்கம் அஞ்சு - திதி முதைாை ஐந்து அங்ைங்ைள், பஞ்சாங்ைம்.
15-

290. 'உரிய நும் குலத்து உயளன்

 ஒருவன் யான்' எைப்
பரிவுறும் பைதமகள்
எடுத்துப் பன்னியய,
விதர மலர் சிதறி, தமய்
அன்பு மீக்தகாளா,
நிருதி அங்கு அடிமுதற
காத்து நிற்கயவ.
நிருதி - ததன்யமற்குத் திதசக் காவலன். 17
1291என்ற தபாழுதில், கடிது
எழுந்து அலறி, வாய் விட்டு,
அன்று அருகு நின்ற
பல யதவர் கணம் அஞ்ச,
புன் ததாழில் அரக்கர்
மைதில் புதக எழும்ப,
கன்றிய மைத்தள்
கைறுற்றிடுவதாைாள்.
கடிது எழுந்து - விலரோை எழுந்து. 49-

292. என்பதத மைக்தகாடு

இடர் ஏறிய கருத்தாள்,
முன்ப! உன் முகத்தின்
எதிர் தபாய் தமாழியகில்யலன்;
நின் பதம்; நின் ஆதண
இது; நீ கருதுவாய் என்று
அன்பின் உரியயார் நிதல
எடுத்து அதறதசய்கிற்பாள்.
மைக்தகாடு - மைத்தில் பைாண்டு (எண்ணி); முன்ப - ேலிலம உலடயேவை.
51-

293. 'ஈது அவர்கள்தங்கள் தசயல்'

என்று அவள் உதரப்ப,
யகாது உறு மைத்து எரி
பிறந்து, குதற நாளில்
யமாது வடதவக் கைல்
முகந்து, உலகம் எல்லாம்
காதுறு சிைததன்
இததைக் கைறுகின்றான்.
காதுறு சிைத்தன் - சிலதக்கும் சிைம் உலடயேைாய். 57-

294. இற்று எலாம் அரக்கி ஆங்யக

எடுத்து அவள் இயம்பக் யகட்ட
தகாற்ற வாள் அரக்கன் முன்யை,
தகாண்ட தவங் யகாபத் தீயில்

மிலைப் பாடல்ைள்

தசாற்ற ஆதரத்தின் வாய்தம

எனும் புைல் தசாரிதயலாடும்
அற்றதால; பின்பு ஆங்கு
அன்யைான் கருத்தும்யவறாயது அன்யற.
தகாற்றவாள் அரக்கன் - பேற்றி தரும் ோள் ஏந்திய அரக்ைன் (இராேணன்); ஆதரம் -
அன்பு, பற்று. 81-

8. மாரீசன் ேலதப் படைம்

295. ஆயிரம் அடல்

தகயுதடயாதை மழு வாளால்
'ஏ' எனும் உதரக்குள் உயிர்
தசற்ற எதிர் இல்யலான்
யமய விறல் முற்றும்
வரி தவஞ் சிதலயியைாடும்
தாயவன் வலித் ததகதம
யாம் உறு ததகத்யதா.
ஆயிரம் அடல் தகயுதடயான் - ஆயிரம் பேற்றிக் லைைலள உலடய ைார்த்தவீரியன்;
எதிர் இல்யலான் - ஈடு இல்ைாதேன் (ோலி); தாயவன் - ைடந்தேன் (இராமன்).
25-

9. இராேணன் சூழ்ச்சிப் படைம்

296. ஓவரு கவைம்மீது

உற்றுச் தசன்றுளான்,
பூ வரு சாதலயுள்
தபாருந்த யநாக்குறா,
'யாவர், இவ் இருக்தகயுள்
இருந்த நீர்?' என்றான் -
யதவரும் இடர் உறத்
திரிந்த யமனியான்.
ஓவரு - நீக்குதற்கு அரிய; பூவரு சாதல - மைர்ைள் மைரும் (இலைக்) குடில்;
யநாக்குறா - பார்த்து. 24-
297. 'யமைதக, தியலாத்ததம,
முதல ஏதையர்,
வாைகம் துறந்து வந்து,
அவன் தன் மாட்சியால்,
ஊைம் இல் அதடப்தப, கால்
வருடல், ஒண் தசருப்பு,
ஆைதவ முதல் ததாழில் அவரது ஆகுயம.
ஏதையர் - பபண்ைள்; அதடப்தப - பேற்றிலைப் லப (தாங்குதல்).
43-

298. 'சந்திரன், இரவி

என்பவர்கள்தாம், அவன்
சிந்ததை வழி நிதல
திரிவர்; யதசுதட
இந்திரன் முதலிய அமரர்,
ஈண்டு, அவன்
கந்து அடு
யகாயிலின் காவலாளயர.
யதசு - ஒளி; கந்து அடு யகாயில் - ைட்டுத்தறிைலள முறிக்கும் (ைளிறுைள் ைாேல்
ைாக்கும்) அரண்மலை. 43-

299. என்றைள்; அபயம், புட்காள்!

விலங்குகாள்! இராமன் யதவி,
தவன்றி தகாள் சைகன் யபதத,
விதியிைால் அரக்கன் யதர்யமல்
ததன் திதச சிதறயபாகின்யறன்;
சீதத என் தபயரும் என்றாள்;
தசன்று அது சடாயு யவந்தன்
தசவியிதட உற்றது அன்யற.
புட்காள் - பைலேைவள; யபதத - பபண். 43-

10. சடாயு உயிர் நீத்த படைம்

300. 'பின்ைவன் உதரயிதை

மறுத்து, யபததயயன்,
அன்ைவன்ததைக் கடிது
அகற்றியைன்; தபாரு
மன்ைவன் சிதற அற
மயங்கியைன்; விதி
இன்ைமும் எவ் விதை
இயற்றுயமா?' எைா,

மிலைப் பாடல்ைள்

பின்ைவன் - தம்பி (இைக்குேன்); தபாரு மன்ைவன் - (இராேணலை எதிர்த்து)

வபாரிட்ட ைழுைரசன் (சடாயு). 45-

301. சடாயுதவத் தடிந்த வாதளச்

சடுதியில் விதிர்க்கக் கண்டாள்;
'தடால்' எைக் கபாடம் சாத்தி,
சாதலயுள் சலித்தாள் அந்யதா;
விடாது அட மண்தண விண்யமல் விதரந்து
எடுத்து உச்சி யவட்டான்,
குடா மதி யகாதைச் யசரும்
யகாமுகன்-குறளி ஒத்தான்.
கபாடம் - ோயில் (ைதவு). 58-

302. 'தபண்தண விட்டு அதமந்திடின்

பிதையது ஆம்' எை,
உள் நிதற கூடமும்
உவந்த சாதலயும்,
மண்ணினில் இராமன் மார்பு
அமர்ந்த ஆதியும்
விண்ணினில் யமதினி
யவண்டி எய்திைாள்.

303. முன்ையம பூமிதய

முகந்து, பாதலம்-
தன்னியல தரித்தை
சயமும் தந்திலது
என்ையவ, மாகம்மீது
ஏகிைான் தசய
உன்னியய இராவணன்
உவந்தததாத்துஅயரா.
மாகம் - ோைம். 58-

304. சடாயுவும் சாய்ந்தைன்;

 சைகி சாய்ந்தைள்;
விடா தசயம் ஏதியும் பிற
கதி யவறு உயளாள்
ததாடா மதறக் கிரிதயயும்
சுதவத்த யகாமகன்
அடாத யமற் தசயல் எலாம்
அதமத்தல் என்சயம்?
ஏதி - ஆயுதம். 58-

305. மூன்று பத்து ஒருபது

முந்து யயாசதை
ஏன்றது; பாதவயும், 'ஏது'?
என்று எண்ணும்முன்,
யதான்றிைன் சுபாரிசன்;
ததாழுது, 'ததால் உலகு
ஈன்றவள் இவள்'
எை, இதசத்து இதறஞ்சியும்.
மூன்று பத்து ஒருபது - நாற்பது. 58-

306. 'இதசக் கடல் உதறபவ!

இலங்தக யவந்தன் நீ;
திதசப்படாப் புவைம் உன்
தசல்வம்; என்ையதா
வதசக் கடல் வாழ்வு; இது
வைக்கு என்று எண்ணியயா,
துசக் கடல் தமாழி தசலத்
ததாழுது யபாயிைான்?
இதசக்கடல் - புைழ்க்ைடல். 58-

307. யதன்றிரும் இராவணன்

யசற என்று எதிர்ந்து,
ஊன்று தசம்பாதி யசய்
தூண்டத் தூண்டிட,
மூன்று தன் பதத்தில்
ஒன்று இழிந்த தமாய் கரத்து
ஊன்று தண்டு ஒடிந்ததை
வீை ஓடிைான்.
(301 - 307 பாடல்ைள் பதளிவில்லை). 59-
மிலைப் பாடல்ைள்

11. அவயாமுகிப் படைம்

308. என்று அவள் கூறலும்,
தமந்தனும், 'இன்யை
நன்றியதாய நறும்
புைல் நாடி,
தவைறி தகாள் வீரன்
விடாய்அது தீர்ப்பான்
இன்று இவண் வந்தைன்'
என்று உதரதசய்தான்.
நன்றியதாய - நல்ைதாை; தவன்றி தகாள்வீரன் - பேற்றி பைாள்ளும் வீரன் (இராமன்);
விடாய் - தாைம். 55-

12. ைேந்தன் படைம்

309. 'பாரிடயம இது;

பரதவ சுற்றுறும்
பார் இடம் அரிது எைப்
பரந்த தமய்யது;
பார், இடம் வலம்
வரப் பரந்த தகயது:-
பார் இடந்து எடுத்த
மா அதைய பாழியாய்!
பாரிடம் - பபரிய இடம்; பரதவ சுற்றும் பார் - ைடல் சூழ்ந்த உைைம்; பாழி - ேலிலம.
21-

310. காவாய் என்பால், தன்

ஐயரான் தகவிட வல்யலன்;
யவவா நின்யற நிற்க, 'இவ்
தவய்யயாற்கு இதண ஆவார்
நீ வா, என்ை, அன்ைது
கண்டும், அயர்கில்யலன்;
யபாயவன் யாயை; எவ் உலயகா,
என் புகல் அம்மா!
இவ்தவய்யயாற்கு - இந்தக் பைாடியேனுக்கு. 29-113. சேரி பிைப்பு நீங்கு படைம்

311. 'மாங்கனி, தாதையின் காய்,

வாதையின் கனிகயளாடும்,
ஆம் கனி ஆவயத என்று அருந்தி,
நான் விரும்பி தவத்யத
பாங்கின் நல் அமுது தசய்மின்'
என்று அவள் பரவி, நல்கும்
யதம் கனி இனிதின் உண்டு,
திருஉளம் மகிழ்ந்தான், வீரன்.
அமுது தசய்மின் - சாப்பிடுங்ைள். 5-