மேமே... உயமே...

உச்சியிமே 1
பெட்டிக்கு பெளிமய..!
- பெ.இறையன்பு

ேனம் எப்ப ோதும் ழகியதை இறுக்கமோகப் பிடித்துக் ககோள்கிறது. வழக்கமோய்ச் சிந்திப் து

வசதியோய் இருக்கிறது. புதிய பிரச்தனகளுக்கும், தழய சவோல்கதைச் சந்தித்ைது ப ோன்பற
தீர்வு கோண நிதனக்கிறது உள்ைம்.

அறிவு என் தும், கமோழி என் தும் ல பேரங்களில் வசதியோக இருந்ைோலும், சில பேரங்களில்
ேம்தம வழுக்க தவத்துவிடுகின்றன. அப்ப ோது சமபயோசிை புத்தி என்கிற ஊன்றுபகோல்
அவசியம்.

வித்தியோசமோகச் சிந்தித்ைவர்கபை கவற்றிகதைக் குவித்திருக் கிறோர்கள். கற்றவற்தற மட்டுபம

உ பயோகிக்கத் கைரிந்ைவர்களுக்கு ைதலதமப் க ோறுப்த த் ைருவது, உவர் நிலத்தில் விதை
விதைப் தைப் ப ோன்று யனற்றது.

பேர்க்பகோட்டுச் சிந்ைதனதய முன்கமோழிந்ைது, பமற்கு. க்கவோட்டுச் சிந்ைதனதயப்

கிர்ந்ைளித்ைது, கிழக்கு. ைர்க்கம் என் து ஒரு பகோணத்தில் சிந்திப் ைோல் உருவோவது. சோக்ரடீஸ்,
ப்பைட்ப ோ, அரிஸ் ோட்டில் மூவரும் பேர்க்பகோட்டுச் சிந்ைதனபய சிறந்ைது என்று நூறு
சைவிகிைம் ேம்பினோர்கள். அவர்கதைப் க ோறுத்ைவதர, இரண்டும் இரண்டும் எப்ப ோதும்
ேோன்குைோன். விவோதிப் ைோலும், பிரித்ைறிவைோலும், கசங்குத்ைோன சிந்ைதனயோலும் அத்ைதனக்
பகள்விகளுக்கும் வித கண்டுவி முடியும் என் தில் அவர்கள் உறுதியோய் இருந்ைோர்கள்.

அண்தமயில், பமற்கு விழித்துக்ககோண் து. ைர்க்கத்துக்கு அகப் ோைதவ நிதறய இருக்கின்றன

என் தை அது உணர்ந்து ககோண் து.

ைர்க்கபம க ரிகைன்று ஒருப ோதும் இந்தியச் சிந்ைதன மரபு நிதனக்கவில்தல. ைன்தன

எதிர்ககோண் வர்கதைத் ைர்க்கத்ைோல் கவன்றோலும், வோழ்வியல் உண்தம ைர்க்கத்தைத்
ைோண்டியது என்று சோக்ரடீஸுக்கு முன்ப முன்தவத்ைவர் புத்ைர். அறிவோல் அடுத்ைவர் வலிதய
ஒருப ோதும் உணர முடியோது என் தில் அவருத ய அன்பு மோர்க்கம் உருவோனது. அைனோல்ைோன்
'க வுள் இருக்கிறோரோ?’ என்கிற ஒபர பகள்விக்கு, பகட் வர்கதைப் க ோறுத்து கவவ்பவறு
விைமோக அவர் வித யளித்ைோர். வித வினோவில் இல்தல, விடுப் வர்களி பம இருக்கிறது
என் தை அறிந்ைவர் அவர். அைனோபலபய விழிப்பு உணர்வு க ற்றவரோக அவர் கருைப் டுகிறோர்.

இந்திய இதிகோசங்கள் எத்ைதனபயோ சவோல்களுக்குச் சோதுர்யமோக வித கண்டுபிடிக்கும் வழிதய

உணர்த்தியிருக்கின்றன. அவற்தற வோசிக்கும்ப ோது, உருவகக் கதை முைல் ேதகச்சுதவ கதை
வதர நீண்டு... கசங்குத்ைோகச் கசல்வைோல் மட்டும் வித கித க்கோது; வதைய பவண்டிய
இ த்தில் வதைவதும், குனிய பவண்டிய இ த்தில் துங்குவதும், சவோலில் நீை அகலங்கதைத்
ைோண்டி உள்ளுணர்தவச் கசலுத்துவதும் அவசியம் எனக் கிழக்கத்திய மரபு உணர்த்துவதை
அறிந்துககோள்ை முடியும்.

கம்ெ ோோயணத்தில் ஒரு காட்சி...

அனுமன் சீதை இருக்கும் இ ம் அறிந்துவர, க ல் ைோவும் லம். ைனியரு ே ரோகப் புறப் ட்டுச்
கசல்லும் அனுமனின் வலிதமதய அறிவைற்குத் பைவர்கள் விரும்புகிறோர்கள். அைற்கு சுரதச
என் வளின் உைவிதய ேோடுகிறோர்கள். சுரதச, அகன்று திறந்ை வோபயோடு அரக்கியின் உருவம்
ைரித்ைோள். அனுமதன விழுங்க வழிமறித்து நின்றோள். வோனத்தைத் ைதல முட்டும் டி விசுவரூ ம்
எடுத்து நின்றோள்.

அனுமபனோ, 'ரோமனின் கசயல் முடித்து வருபவன். அப்ப ோது என்தன விழுங்கிக் ககோள்!' என்று
விண்ணப்பிக்கிறோர். அவள் மறுக்கிறோள். உ பன அனுமன், 'சரி, உன் பகோரமோன க ரிய வோயின்
வழிபய புகுந்து கசல்கிபறன். வல்லதம இருந்ைோல் என்தன விழுங்கு!' என்கிறோர்.

சுரதச, அண் ங்கள் ல புகுந்ைோலும் நிரம் ோை அைவுக்குத் ைன் வோதய அகலத் திறந்ைோள்.
அனுமபனோ, எல்லோத் திதசகளிலும் ரவிய அவள் வோய் கடுகைபவ எனும் டி, வோனைோவ
வைர்ந்து நின்றோர். அைற்பகற் சுரதச, பமலும் ைன் வோதய அகலப் டுத்தினோள். அடுத்ை
கேோடிபய, மிகச் சிறிய வண்டின் உருவம் எடுத்து, சுரதச எதிர் ோர்க்கோை பேரத்தில் அவள்
வோயினுள் புகுந்து, அவள் சுவோசிக்கும் முன்னர் கோதின் வழிபய கவளிவந்ைோர். பைவர்கள்
அசந்துப ோனோர்கள். 'இந்ை அனுமன் எங்கதைக் கோப் ோன்' எனப் பூமோரி க ோழிந்ைோர்கள்.

நீண்டான் உடமே சுருங்கா நிமிர்ொள் எயிற்றின்

ஊண்தான் எே உற்று ஓர்உயிர்ப்பு உயிோத முன்ோ
மீண்டான் அதுகண்டேர் விண்உறைமொர்கள் எம்றே
ஆண்டான்ெேன் என்று அேர் தூஉய்பெடிது ஆசி ப ான்ோர்

அனுமனின் இந்ைப் க்கவோட்டுச் சிந்ைதன, க்கோவோன சிந்ைதன.

ேம் முன்பனோர், மரபுவழியில் மட்டும் சிந்தித்ைல் யன் ைரோது என் தைக் கதைகள் வழியோகவும்,
கணக்குகள் வழியோகவும், கவிதைகள் வழியோகவும் எடுத்துச் கசோல்லிக்ககோண்ப இருந்ைோர்கள்.

ஆன்மிக இலக்கியங்கள் க்தி கசலுத்ை மட்டுமல்ல; புத்தி பமம் வும் ைோன் என் து, அவற்தற
வோசிக்கும்ப ோது உன்னிப் ோய் உற்றுபேோக்கினோல் புலப் டும்.

புதிய முதறயில் சிந்திப் தை, ேவீன சிந்ைதனயோைர்கள் 'க ட்டிக்கு கவளிபய சிந்தித்ைல்’ என்று
வதரயறுத்ைோர்கள். 1970-களில் பமலோண்தம நிபுணர்கள், யிற்சியோைர்கதை ஒன் து புள்ளிகள்
ககோடுத்து, அவற்தறக் தககயடுக்கோமல் ேோன்பக பகோடுகளில் இதணக்கும் டி
சவோல்விட் ோர்கள். இதை, ஜோன் அப ர் என் வர் அறிமுகப் டுத்தியைோகக் குறிப்பிடுவோர்கள்.
இந்ை ஒன் து புள்ளிகளுக்குள்பைபய அதை இதணக்க முயல் வர்கள் முடியோமல் ைடுமோறு
வோர்கள். புள்ளிக்கு கவளிபய கசல்லும்ப ோது ைோன் இைற்கோன வித தய அறிய முடியும்.

ேம் மனம் சதுரத்துக்கும், கசவ்வகத்துக்கும் ழக்கப் ட் து. எனபவ, அந்ைப் ோதையிபலபய

வித கண்டுபிடிக்கப் பிரயத்ைனப் டும். அதைத் ைோண்டுகிறப ோதுைோன் இது சோத்தியம்!

ஆசிரியர் ஒருவர் மோணவர்களி ம், ''11 ஆப்பிள்கதை 12 சிறுவர்களுக்கு எப் டிச் சரிசமமோகப்
பிரித்துக் ககோடுப்பீர்கள்?'' என்று பகட் ோர். உ பன, மோணவர்கள் பேோட்டுப் புத்ைகத்தை எடுத்து
தவத்துக்ககோண்டு, 11-ஐ 12-ஆல் வகுத்து வித கோண முயன்றோர்கள். திணறினோர்கள்.
அவர்கதைப் ோர்த்து, ''ஏன் அத்ைதனச் சிரமப் டுகிறீர்கள்? 11 ஆப்பிள்கதையும்
ழரசமோக்கினோல் 12 சமமோன குவதைகளில் ஊற்றிப் கிர்ந்து ைரலோபம?'' என்று பகட்டுச்
சிரித்ைோர் ஆசிரியர்.

'க ட்டிக்கு கவளிபய சிந்திப் து’ என் து இதுைோன்!

ஆப்பிள்கதைப் பிரிப் து என்றோல், அவற்றின் வடிவத்திபலபய பிரித்துத் ைரபவண்டும் என்று

நிதனக்கிபறோம். அதைப் ழக்கூழோக உருவகப் டுத்திப் ோர்க்க ேமக்குத் பைோன்றவில்தல.
அைனோல்ைோன் இந்ைத் கைோல்தல ேமக்கு ஏற் டுகிறது.

இது, ஆப்பிள்கதைப் பிரிப் தில் மட்டுமல்ல; ஒரு நிறுவனத்தின் லோ த்தைப் கிர்ந்து

ைருவதிலும் சிக்கதல உண் ோக்குகிறது. ேோட்டுக்கோன ஐந்ைோண்டுத் திட் ங்கதைத் தீட்டுவதிலும்
குழப் ங்கதை ஏற் டுத்துகிறது. ஏகனன்றோல், ேோம் மூலோைோரங்கதை அப் டிபய
விநிபயோகிக்கும் வழிமுதறகளில் கவனத்தைச் கசலுத்துகிபறோபம ைவிர, யோருக்கு என்ன பைதவ
என் தை வசதியோக மறந்துப ோகிபறோம்.

சுஃபி ேேபில் ஒரு கறத உண்டு.

ஒரு க ரியவர் வசம் 17 ஒட் கங்கள் இருந்ைன. ' ோதி ஒட் கங்கள் முைல் மகனுக்கும், மூன்றில்
ஒரு ங்கு 2-வது மகனுக்கும், ஒன் தில் ஒரு ங்கு 3-வது மகனுக்கும் கசோந்ைம்’ என
விசித்திரமோக ஓர் உயில் எழுதிதவத்துவிட்டு இறந்துப ோனோர் அவர்.

திபனழு ஒட் கங்கதைப் ோதியோகப் பிரிப் து எப் டி என் திபலபய குழப் ம் ஏற் ட் து.
ஊரில் இருக்கும் கணிை பமதை களி ம் உயிதலயும் ஒட் கங்கதையும் எடுத்துச் கசன்றோர்கள்
பிள்தைகள். அதனவருபம, 'பவறு வழியில்தல; ககோன்றுைோன் பிரிக்க முடியும்’ என்று கருத்துச்
கசோன்னோர்கள். அப்ப ோது, ள்ளிப் டிப்பு அதிகம் டிக்கோை, ஆனோல் அனு வப் டிப்பில்
பைர்ந்ை க ரியவர் ஒருவர், ''ஒட் கங்கதைக் ககோல்லத் பைதவயில்தல. ேோன் பிரித்துத்
ைருகிபறன்' என்றோர். அவர் எப் டிப் பிரிக்கப் ப ோகிறோர் என் தைப் ோர்க்க, ஊபர ஒன்று
திரண் து.
அவர் ைன்னி மிருந்ை ஒரு ஒட் கத்தை அந்ை 17 ஒட் கங்க பைோடு பசர்த்து, எண்ணிக்தகதயப்
திகனட்டு ஆக்கினோர். முைல் மகனுக்குப் ோதியல்லவோ? எனபவ, ஒன் தைக் ககோடுத்ைோர்;
இரண் ோம் மகனுக்கு மூன்றில் ஒரு ங்கோக 6 ஒட் கங்கதைக் ககோடுத்ைோர்; மூன்றோம் மகனுக்கு
ஒன் தில் ஒரு ங்ககன இரண்த க் ககோடுத்ைோர். எஞ்சியிருந்ை ைனது ஒரு ஒட் கத்தைத் திரும்
எடுத்துக்ககோண் ோர்.

இதுதான் பெட்டிக்கு பெளிமய சிந்தித்தல்!

இன்று ேம் முன்னோல் ல புதுப் புதுப் பிரச்தனகளும், சவோல் களும் கோத்திருக்கின்றன.

புத்ைகங்கதை வோசித்பைோ, முற்கோலத்தில் தீர்த்துதவத்ைதைப் ப ோல வழக்கமோன
அணுகுமுதறயில் தீர்வு கோண முயன்பறோ அவற்தறச் சரிகசய்துவி முடியோது. முற்றிலும்
புதியகைோரு அணுகுமுதற பைதவ!

இன்தறய இதைஞர்கள் க ரும் ோலும் இரண் ோம் ைதலமுதறதயச்

சோர்ந்ைவர்கைோக இருக்கிறோர்கள். அவர்கள் பேரடியோக ஏமோற்றங்கதையும்,
அதிர்ச்சிகதையும் சந்திப் தில்தல. மனரீதியோகப் க ற்பறோரின்
கருவதறக்குள்பைபய அவர்கள் த்திரமோக இருக்க விரும்புகிறோர்கள்.
எல்லோவற்றுக்கும் ையோரித்துதவத்ை வித கள் கித க்கோைோ என்று
எதிர் ோர்க்கிறோர்கள். சந்திக்கிற மனிைர்கள் எல்லோம் கணினிதயப் ப ோல
இயங்க பவண்டுகமன்று எதிர் ோர்க்கிறோர்கள். முைல் முதறயிபலபய
கணக்கின் வித தயக் கண்டுபிடித்துவி பவண்டும் என் து அவர்கள் அவோ!

பைர்வு பவறு, வோழ்வு பவறு! புதிய புதிய சிக்கல்கபைோடு புலப் டுவது ைோன் வோழ்க்தக. இன்று
ல நிறுவனங்களில் முன்னனு வம் என் து எதிர்மதறயோகக் கருைப் டுகிறது. அனு வம்
உள்ைவர்கள் ஆ த்து ன் வோழ முயலமோட் ோர்கள்; நிச்சயமற்ற ைன்தமதய அவர்கள் சந்திக்க
யப் டுவோர்கள்; ரிஸ்க் எடுப் து அவர்களுக்குக் கடினம் என் ைோல், இதைய
ைதலமுதறயினபர அதிகம் பைதவப் டுகிறோர்கள்.

இன்தறய இதைஞர்கள் ைங்கள் அறிதவக் கூர்தீட்டிக்ககோண்டு, வித கோணும் க்குவத்து ன்

திகழ்வது அவசியம். இலக்கியங்களி லிருந்தும், இதிகோசங்களிலிருந்தும் இதை ேோம்
கற்றுக்ககோள்ைலோம். சரித்திர ேோயகர்களும் அவைோர புருஷர்களும் கசக்குமோ ோகச் சிந்திக்கோமல்,
கட் விழ்த்ை கோதையோகத் ைங்கைது சிந்ைதனகதைத் ைட்டிவிட் ைோல் மட்டுபம பமபல...
இன்னும் பமபல... உயபர... உச்சியிபல சிகரத்தை அத ந்து கசம்மோந்திருந்ைோர்கள்! ேம்தமயும்
அப் ோதையில் யணப் ச் கசய்வைற்கோகபவ இந்ைத் கைோ ர்.

இத்கைோ ரில், மரபு வழி இலக்கியங்கள் வோயிலோகவும், கர்ணவழிக் கதைகள் மூலமோகவும்,

ேவீன புதிர்களின் மூலமோகவும் ைமிழக இதைஞர்கதை மோறு ட் பகோணத்தில் 'க ட்டிக்கு
கவளிபய’ பயோசிக்க தவப் பை என் பேோக்கம்.

வோருங்கள், மோற்றி பயோசிப்ப ோம். ேம் மரத ப் ப ோற்றி வோசிப்ப ோம். பமபல... உயபர...
உச்சிதய எட்டுபவோம்!

(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 2
பூனைக்கு எவ்வாறு ேணி கட்டுவது?
வவ.இனையன்பு, ஓவியங்கள்: அைந்த பத்ேநாபன்

கடினமான பிரச்னனகளுக்கு எளிதான வினைகனை அளிப்பது சகஜம். ஆனால், அவற்னை

நனைமுனைப்படுத்துவது இயலாத காரியம் என்பனத வலியுறுத்துவதற்கு நம்மிைம் பல கனதகள்
உண்டு. திட்ைத்னதச் சசயல்படுத்துபவர்களுக்கு, வழியிலல சசல்பவர்கள் ஆயிரம் விதமான
லயாசனனகனைக் கூறுவது வழக்கம். எனதயும் விமர்சிப்பது சுலபம். நனைமுனைப்படுத்துவது
எளிதல்ல.

இன்று நாட்டின் பல பிரச்னனகளுக்கு யார் யாலரா லயாசனன சசால்கிைார்கள். அவர்கள்

வீட்டிலிருக்கும் சின்னப் பிரச்னனனயத் தீர்க்க முடியாமல்தான் அவர்கள் திண்ைாடுகிைார்கள்.
அவர்கைது சட்னை பிரிந்திருப்பது சதரியாமல், பாராளுமன்ைக் கட்ைைத்தின் ஓட்னைகனைப்
பற்றியும், அதில் ஒட்ைனை படிந்திருப்பனதப் பற்றியும் மணிக்கணக்கில் விவாதிக்கிைார்கள்.

இதுகுறித்த பழங்கனத ஒன்று உண்டு...

ஒரு வீட்டில் இருந்த எலிகள், அடிக்கடி பூனனத் சதாந்தரவால் புண்பட்ைன. தனலதப்பத் தாவி
ஓடுவதிலலலய அவற்றின் இதயத் துடிப்பு எகிறியது. ஒருநாளும் நிம்மதியாக தானியங்கனைத்
தின்னவும் முடியவில்னல, பத்திரமாகக் சகாண்டு சசன்று பதுக்க வும் முடியவில்னல.
'இப்படிலய லபானால் என்ன சசய்வது?’ என்று நடுங்கி, இதுகுறித்து அனவ வட்ைலமனச மாநாடு
கூட்டின!

எந்த வட்ைலமனச மாநாடும் உருப்படியான தீர்வில் முடிந்ததாகச் சரித்திரம் இல்னல. எலிகள்

மாநாட்டில் ஓர் எலி, 'இந்தப் பூனன திடீசரன்று ஓடிவந்துவிடுகிைது. அதன் சமன்னமயான
பாதங்கைால், வருகிை சத்தமும் நமக்குக் லகட்கவில்னல. எனலவ, அது சதானலவிலல
வரும்லபாலத அறிய முடிந்தால் நாம் தப்பித்து ஓடிவிைலாம்' என்று ஆலலாசனன சசான்னது.
உைலன, மற்ை எலிகசைல்லாம் அந்த லயாசனன சரி என்று ஆலமாதித்து, பூனன தூரத்தில்
வருவனத எப்படிக் கண்டு சகாள்வது என்று விவாதிக்கத் சதாைங்கின.

ஓர் எலி, 'பூனனயின் கழுத்தில் மணி இருந்தால் அது ஒலிக்கும். எனலவ, பூனன சதானலவில்
வரும்லபாலத கண்டுபிடிக்கலாம்' என்று தீர்னவச் சசான்னது. எல்லா எலிகளும் ''ஆகா!
அருனமயான லயாசனன!' என்று அந்த எலினயப் பாராட்டின. ஆனால், பூனனயின் கழுத்தில் யார்
லபாய் னதரியமாக மணி கட்டுவது என்பதுதான் பிரச்னனயாகி விட்ைது. அதனால் இன்னமும்
எலிகள் பாதுகாப்பில்லாமல் இருக்கின்ைன என்று அந்தக் கனத கூறுகிைது. உண்னமயிலலலய
பூனனயின் கழுத்தில் மணிலய கட்ை முடியாதா?. இதற்குத் தீர்லவ இல்னலயா என்று
லயாசிப்லபாம்.

ஒரு மாணவன் சிந்தித்தான். 'பூனனயின் கழுத்தில் மணி கட்ை முடியாது என்பனத எலிகள்
உணர்ந்துசகாண்ைன. ஆனால், பூனன குட்டி லபாட்டிருக்கிைது. அந்தக் குட்டி இன்னும் கண்
விழிக்கவில்னல. அதன் கழுத்தில் மணினயக் கட்ைலாம் என்று எலிகள் முடிவு சசய்தன.
அதன்படிலய, தாய்ப் பூனன லவட்னையாைச் சசன்றிருக்கும் லபாது, எலிகள் ஒன்றுலசர்ந்து கண்
விழிக்காத குட்டியின் கழுத்தில், சிறியசதாரு மணினயக் கட்டின. இப்லபாது, பூனன குட்டிலயாடு
வரும்லபாது மணிச் சத்தம் லகட்டு தப்பி ஓடிவிடுகின்ைன’ என்று இந்தப் பிரச்னனக்கு ஒரு தீர்வு
சசான்னான்.

இன்சனாரு இனைஞன் இதுகுறித்துச் சிந்தித்தான். 'பூனனயின் கழுத்தில் யார் மணி கட்டுவது

என்று எலிகள் விவாதித்தன. சபரிய எலிகள் மணி கட்டுவனத நினனத்லத பயந்து நடுங்கின.
அப்லபாது, ஒரு குட்டி எலி, ''நானைக்குள் நான் கட்டிவிடுகிலைன்'' என்று சசான்னது. மற்ை
எலிகள் அனதப் பார்த்து னக சகாட்டிச் சிரித்தன. அடுத்தநாள் பூனன வரும்லபாது மணிலயானச
லகட்ைது. எலிகள் ஓடி ஒளிந்தன. பூனனக்கு ஏமாற்ைம். அதற்குப் பிைகு, பூனனயால் அந்த வீட்டில்
ஓர் எலினயக்கூை பிடிக்க முடியவில்னல. எல்லா எலிகளும் வியந்தன. யாரால் இந்தச் சசயனலச்
சசய்ய முடிந்தது என்று அவற்றுக்கு ஆச்சரியம். அப்லபாது குட்டி எலி சசான்னது:

'நான்தான் மணினயக் கட்டிலனன்.'

மற்ை எலிகள், ''எப்படிக் கட்ை முடிந்தது?' என்று லகட்ைன.

'நான் இரவு லநரத்தில் பக்கத்து மருந்துக்கனையிலிருந்து தூக்க மாத்தினரகனை எடுத்து வந்லதன்.

பூனன குடிக்கும் பாலில் அவற்னைப் லபாட்லைன். அது, அயர்ந்து தூங்கும்லபாது மணினயக்
கட்டிலனன்' என்று சசான்னது.

எந்தப் பிரச்னனக்கும் தீர்வு உண்டு. இன்று பூனனயின் கழுத்தில் மணினயக் கட்டிவிட்டு, எலிகள்
சுதந்திரமாக எல்லாவற்னையும் அபகரித்து பதுக்கிக்சகாண்டிருப்பதுதான் நாம் அன்ைாைம் காμம்
காட்சி.

எந்த ஒரு நிறுவனத்திலும், ஒரு புது லயாசனனனய யாராவது சதரிவித்தால், அது சாத்தியமில்னல
என்லை முதலில் சசால்லப்படுகிைது. ஏசனன்ைால், புதியன சசய்வதற்கு நினைய சிந்திக்க
லவண்டும், திட்ைங்கள் வகுக்க லவண்டும். மனத்தயாரிப்புகள் லதனவ. என்சனன்ன மாதிரி
இனைஞ்சல்கள் வரும் என்பனத முன்கூட்டிலய லயாசிக்க லவண்டும். அதற்கு உனழப்பும்,
சபாறுனமயும், முயற்சியும் லதனவ. புதிய நனைமுனைனய அமல்படுத்தினால் சிலலநரங்களில்
இழப்புகள் ஏற்படும். அனதத் தாங்கிக்சகாள்ளும் துணிச்சல் எல்லலாருக்கும் இருப்பதில்னல.
எனலவ, பழக்கப்பைாத புதிய ஒன்னைச் சசயல்படுத்து வனதவிை, வழக்கமான ஒன்னைச்
சசயல்படுத்தி சராசரியாக வாழ்வனதலய மக்கள் லதர்ந்சதடுக்கிைார்கள். எடுத்த எடுப்பில் 'இது
சிரமம்’, 'இது சாத்தியமில்னல’, 'இது சவள்னை யானன’, 'இது யுலைாபியா’ என்று
சசால்வதுதான் நாம் சந்திக்கின்ை பதில்கள்.

நம்னமத் தாண்டி யாரும் வித்தியாசமாகச் சிந்திக்க முடி யாது என்பதில் நாம் திைமாக
இருக்கிலைாம். நல்ல கருத்துகள் கனைநினல ஊழியரிை மிருந்துகூை வர முடியும் என்பனத
அறிந்தவர்கள், யார் லயாசனன கூறுகிைார் என்று ஆராயாமல், லயாசனன எப்படிப் பட்ைது
என்பனத மட்டுலம சிந்திக்கிைார்கள்.

எதற்கும் வழியுண்டு என்பதற்கு ஒரு வரலாற்றுச் சம்பவம் உண்டு.

லபராசிரியர் நியூக்லிட், தன் லபராசிரிய நண்பர்களுைன் எகிப்து நாட்டிலுள்ை பிரமிடுகனைப்

பார்னவயிட்டுக் சகாண்டிருந்தார். அந்தத் தருணத்தில் ஒரு நண்பர், 'நியூக்லிட்! எல்லலாரும்
உங்கனை அறிஞர் என்று சசால்கிைார்கள். இந்த பிரமிட் சரியாக எவ்வைவு உயரம் என்று சசால்ல
முடியுமா? உங்களிைம்தான் அைவு நாைா உள்ைலத!'' என்ைார்.

யாராலும் பிரமிட் லமல் ஏறி உயரத்னதக் கண்டுபிடிக்க முடியாது. ஏசனன்ைால், அதன்

அடிப்பகுதி மிகவும் அகலமாகவும், லபாகப்லபாகக் குறுகியும் சசல்கிைது. அங்கிருந்து நாைானவ
சதாங்கவிட்டு அைக்க முடியாது என்பது நியூக்லிட்டுக்குப் புரிந்தது. எல்லலாரும் அவனரப்
பார்த்துச் சிரித்தார்கள்.

உைலன நியூக்லிட், 'நண்பர்கலை! இயலாத சசயல் என்று எதுவும் இல்னல. எதற்கும் ஒரு
சுலபமான வழி உண்டு' என்ைார். பிைகு அவர், தன் னகயிலிருந்த அைவு நாைாவினால் பிரமிட்டின்
நிழனல அைந்தார். அனதக் குறித்துக்சகாண்ைார். பிைகு, தனது நிழனல அைந்தார். தன்
நிழனலயும், தன் உயரத்னதயும் னவத்துக் கணக்கிட்ை அவர், பிரமிட்டின் உயரத்னதக்
கணக்கிட்டுச் சசான்னார்.

நியூக்லிட் சசான்னது பிரமிட்டின் துல்லியமான உயரமாக இருப்பனதக் கண்டு, அவருைன் வந்த

லபராசிரியர்கள் யாவரும் வியப்பனைந்து, அறிஞர் நியூக்லிட்னை பாராட்டினார்கள்.

எல்லாப் பிரச்னனகனையும் ஒலர மாதிரி அμக முடி யாது. சிலவற்னை பிரித்துப் பார்க்க லவண்டும்,
சிலவற்னை ஒட்டுசமாத்தமாகப் பார்க்க லவண்டும். எவற்னைப் பிரித்துப் பார்ப்பது, எவற்னை
ஒட்டுசமாத்தமாகப் பார்ப்பது என்பதில்தான் ஒருவரின் நிபுணத்துவம் அைங்கியிருக்கிைது.

ஒரு மருத்துவர், உைனல ஒட்டுசமாத்தமாகப் பார்க்க லவண்டும். காலின் வலினய மட்டும்

அகற்றுவதற்காக அவர் தருகிை ஆன்ட்டி பலயாடிக் மிகச் சக்தி வாய்ந்ததாக இருந்தால், காலின்
வலி உைலன சரியாகிவிடும். ஆனால், அது சிறுநீரகத்னத பழுதாக்கிவிைக்கூடும். அதனால்தான்
இன்னைய மருத்துவம், அறிகுறிகனை னவத்து மட்டும் லநானயத் தீர்க்க முயற்சி சசய்வதில்னல.
அடிலவனரலய அறிந்து சகாள்ை ஆனசப்படுகிைது.
சபாறியாைர் ஒருவருனைய பணிலய லவறுவிதமானது. அவர் ஒவ்சவாரு சபாருளிலும் உறுதி
இருக்கலவண்டும் என்று விரும்புவார். பலவீனமான சசங்கல்னல பலமான சிசமன்ைால்
ஈடுகட்ை அவர் ஒருலபாதும் நினனப்பதில்னல. ஒரு நீண்ை பணினய னகயிசலடுக்கும்லபாது,
அவர் அதிலிருக்கும் சிறு சிறு பணிகனை, தனித்தன்னம உனையனவயாகப் பிரிக்கிைார்.

ஒவ்சவாரு சிறு பணிக்கும் எவ்வைவு நாள் ஆகுசமன்று முடிவு சசய்கிைார். இதில் எந்தப் பணிகள்
ஒலர லநரத்தில் சசய்யப்பைக் கூடியனவ... எவற்னை, லவசைாரு பணி முடிந்தபிைகுதான்
சதாைங்க முடியும் என்று வனரயறுக்கிைார்.

உதாரணமாக, கூனர வனர கட்டுமானம் ஆனபிைகுதான் முட்ைடிக்க முடியும். ஆனால்

கட்டுமானம் நைக்கிைலபாலத கதவுகள், ஜன்னல்கள் லபான்ைவற்னைச் சசய்துவிை முடியும்.
சுற்றுச்சுவர் எழுப்பிவிை முடியும், லதாட்ைத்தில் மரங்கனை நட்டுவிை முடியும். இவ்வாறு அவர்
திட்ைமிடும்லபாது, எந்தப் பணிகள் ஒட்டுசமாத்த பணியின் காலஅைனவ தீர்மானிக்கின்ைன
என்பனத அறிந்து, அனத முடுக்கிவிடுவதில் முயற்சினயயும், மும்முரத்னதயும் காட்டுகிைார்.

இப்லபாது கட்டுமானத்னத வினரவு படுத்துவதற்கு, ஏற்சகனலவ முன் வடிவனமக்கப் பட்ை

சபாருட்கனைக் னகயாைலாம் என்பது மாறுபட்ை சிந்தனன. இவ்வாறு சசய்வதன் மூலம் சமாத்த
கட்ைைத்னதலய பத்துப் பதினனந்து நாட்களில் எழுப்பிவிடும் வசதி வந்துவிட்ைது.

எனலவ, எனத எவ்வாறு னகயாை லவண்டும் என்பதில், அந்தப் பணியின் தன்னமயும், அதில்
உள்ை நுμக்கங்களும் முற்றிலுமாக லயாசிக்கப்பைலவண்டியனவ. அப்லபாதுதான் நமது
முயற்சிகள் வினரவில் பலனனத் தரும். சிரமத்னதக் குனைக்கும்.

(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 3
ேேணத்தையும் வெல்ேோம்!
வெ.இதையன்பு

மாற்றி ய ாசிப்பவர்கள் மிகப்பபரி பெருக்கடிய யும் பொறுக்கித் தள்ளிவிடலாம்.

அயதத்தான் ெமது புராணங்களும், இதிகாசங்களும் பசால்லி, ெம்யம உற்சாகப்படுத்துகின்றன.

அஸ்வபதி என்பறாரு மன்னர். அவருக்கு ஓர் அழகான ஆரணங்கு. அவள் பப ர் சாவித்திரி.

திருமணப் பருவம் வந்தது. அவள் விரும்புகிறவயனக் கணவனாகத் யதர்ந்பதடுக்க தந்யத
அவளுக்கு வாய்ப்பு தந்தார். சாவித்திரி தனக்யகற்ற கம்பீரத்துடன் ஒருவயரத் யதர்ந்பதடுக்க
விரும்பினாள். எனயவ, தங்க ரதத்தில் ஏறி சிப்பாய்கய ாடு தூர யதசங்களுக்கு எல்லாம் ப ணம்
பசய்தாள். ஆனால், ப னில்லா ப ணம்.

ஓர் இ வரசயனக்கூட சாவித்திரிக்குப் பிடிக்கவில்யல. அவள் ஒரு புனித ஆசிரமத்துக்கு வந்தாள்.

அங்கு அன்பும், அயமதியும் தவழ்ந்ததால் விலங்குகளுக்குக்கூட ப ம் இல்யல. அந்த அயமதிப்
பிரயதசத்தில் த்யுமத்யசனா என்ற மன்னன் சடாமுடியுடன் வசித்திருந்தான். இப்யபாது அவன்
ராஜ்ஜி ம் இல்லாத ராஜா. எதிரிக ால் யதாற்கடிக்கப்பட்டு, அரயசயும் இழந்து, பருவம்
கடந்ததால் பார்யவய யும் இழந்து வறுயமய ாடு அங்கு வாழ்ந்தான். அவன் மயனவியும்,
மகனும் அங்கு கடுந்தவத்தில் காலத்யதக் கழித்தனர். அந்த இய ஞனின் பப ர் சத்தி வான்.

சாவித்திரி அந்த ஆசிரமத்யதக் கடக்கும்யபாது, முனிவராய் இருக்கும் த்யுமத்யசனாவுக்கு

மரி ாயத பசலுத்தத் யதான்றி து. அவள் அவ்வாறு பசய்யும்யபாது, அவள் பார்யவ சத்தி வான்
மீது பட்டது. மாட- மாளியககளில் இருந்த இ வரசர்க ால் ஈர்க்கப்படாத அவள், மடத்தியல
இருந்த சத்தி வானிடம் இத த்யதக் பகாடுத்தாள். மடத்யதக் பகாடுத்தால் இடத்யதப்
பிடிப்பது இதுதான்!

சாவித்திரி, அப்பாவின் அரண்மயனக்குத் திரும்பி வந்தாள். அஸ்வபதி, ''மகய , நீ ாயர ாவது

மணக்க விரும்புகிறா ா?'' என்று யகட்டார். சாவித்திரியின் கன்னங்கள் ொணிச் சிவந்தன. மன்னர்
புரிந்துபகாண்டார்.

'அந்த இ வரசனின் பப ர் என்ன?''

''அவர் இ வரசன் அல்ல; அரயச இழந்த மன்னனின் மகன். அரச வாழ்க்யகயில் இல்லாமல்
ஆசிரம வாழ்க்யகயில் இருக்கும் சந்நி ாசி. அறுசுயவய உண்ணாமல் யவர்கய யும்,
தயழகய யும் தின்னும் ஏயழ''

அரசன் விவரத்யத அறிந்து, அங்கு எயதச்யச ாக வந்திருந்த ொரத முனிவரிடம் அறிவுயர

யகட்டான். ொரத முனிவர், அது மிகவும் அபசகுனமான யதர்வு என்று குறிப்பிட்டார். மன்னன்
துருவித் துருவிக் யகட்டான்.

'இன்னும் பன்னிரண்டு மாதங்களில் அந்த இய ஞன் இறந்துவிடுவான்' என்றார் ொரதர்.

அரசன் சாவித்திரியிடம், 'கணவன் இறந்தால் நீ யகம்பபண்ணாகிவிடுவாய். ென்றாக ய ாசித்துப்

பார்.. உன் யதர்விலிருந்து விலகு' என்று வற்புறுத்தினார்.
'கவயலப்படாதீர்கள் தந்யதய ! யவபறாருவயரத் திருமணம் பசய்துபகாண்டு வாழ என் கற்பு
இடம் தராது. ஒரு பபண் ஒருமுயறய கணவயனத் யதர்ந்பதடுக்க முடியும். அதற்குப் பின் விலக
முடி ாது!' என்று அவள் வலியுறுத்தினாள். அடம்பிடித்தாள்.

அரசன், அவள் பசால்யலக் கயடப்பிடித் தான். அவள் சத்தி வாயனக் யகப்பிடித்தாள்.

ொரதர் பசான்னது ெடப்பதற்கு மூன்று ொட்கய பகடு இருந்தது. சத்தி வான் எந்த ொளில்
இறப்பான் என்பது அவளுக்குத் பதரிந்தும், அவனிடமிருந்து அயத மயறத்தாள். கடுயம ான
விரதம் இருக்க ஆரம்பித்தாள். பகடு விதிக்கப்பட்ட ொள் வந்தது. அவளும் கணவயனாடு
உணயவச் யசகரிக்கச் பசன்றாள். சத்தி வான் தயல சுழல சாய்ந்தான். அவள் அவயனத் தன்
மடியில் கிடத்திக் பகாண்டாள்.

மரணத்தின் தூதுவர்கள் அவன் உயியரக் கவர வந்தார்கள். ஆனால், சாவித்திரி இருந்த இடத்யதச்
சுற்றி பெருப்பு வய ம் இருந்ததால், அவர்கள் ப ந்து ஓடினார்கள். மயன அங்கு
வந்தான். அவன் அந்த பெருப்பு வய த்துக்குள் நுயழந்தான்.
'மகய ! இந்த உடலுக்கு உரி உயியரக் பகாடுத்துவிடு. மரணம் என்பது நிகழ்ந்துதான் தீர
யவண்டும்'' என்று மன் கூறினான். அவன், சத்தி வானின் ஆத்மாயவ
எடுத்துக்பகாண்டு பசல்லும்யபாது, ாயரா பின்பதாடர்ந்து வருவயதக் கண்டான். பார்த்தால்
சாவித்திரி.

'மகய , ஏன் என்யனப் பின்பதாடர்கிறாய்?' என்று யகட்டான்.

'கணவயனப் பின்பதாடர்வது மயனவியின் கடயம' என்றாள் அவள்.

'நீ, உன் கணவனின் உயியரத் தவிர, யவறு என்ன வரம் யவண்டுமானாலும் யகள்; தருகியறன்'
என்றான் மன்.

உடயன சாவித்திரி வரம்யகட்டாள். ' மதர்ம ராஜாயவ! என் மாமனார் அவர் இழந்த
கண் பார்யவய த் திரும்பப் பபற்று மகிழ்ச்சி ாக இருக்க யவண்டும்!'

'அப்படிய ஆகட்டும்' என்று பசால்லிவிட்டு மன் பசன்றான். மறுபடியும் ாயரா

பின்பதாடரும் ஓயச.

'மகய , ஏன் இன்னும் பின்பதாடர்கிறாய்?'

'என் மனம் என் கணவன் பின்னாயலய வந்து பகாண்டிருக்கிறது. அவர் ஆத்மாயவாடு என்
ஆத்மாவும் கலந்துவிட்டது. எனயவ, என் உடல் அயதப் பின்பதாடர்கிறது'' என்றாள் சாவித்திரி.

அவள் சாதுரி த்யதக் கண்டு மகிழ்ந்த மன், 'இன்பனாரு வரம் யகள், உன் கணவனின் உயியரத்
தவிர' என்றான்.

'என் மாமனார் இழந்த அரயசயும், பசல்வத்யதயும் திரும்பப் பபறயவண்டும்' என்றாள்

சாவித்திரி.

'நீ யகட்ட வரத்யதத் தந்யதன். கவர்ந்த உயியர மட்டும் ொன் திருப்பித் தர முடி ாது' என்று
பசால்லிவிட்டு மன் பசல்லத் பதாடங்கினான். மறுபடியும் சாவித்திரி பதாடர்ந்தாள்.

'இப்யபாது என்ன வரம் யவண்டும்?' என்று மன் யகட்டயபாது, 'என் மாமனாரின் ராஜ மரபு
துண்டிக்காமல் பதாடர யவண்டும். அவர் ராஜ் ம் சத்தி வானின் மகன்களுக்குச் பசன்று யசர
யவண்டும்' என்றாள் அவள்.

அவளுயட சாமர்த்தி த்யதக் கண்டு மயன வி ந்தான். அவள் யகட்ட வரத்யதத் தருவயதத்
தவிர, அவனுக்கு யவறு வழியில்யல. யெரடி ாகக் கணவனின் உயியரக் யகட்காமல் வாரிசு
யவண்டுபமன்று யகட்டு கணவனின் உயியரயும், ராஜ்ஜி த்யதயும், மாமனாரின்
பார்யவய யும், பயகவர்கள் பவல்ல முடி ாத அ வுக்கு பலத்யதயும் ஒருங்யக பபற்றாள்
சாவித்திரி.

மதிய ாகிகள் மரணத்யதயும் பவல்வார்கள் என்பதற்கு இந்தப் புராணக் கயத சான்று. மாற்றி
ய ாசிப்பது ஆபத்துகளில் இருந்து காப்பதுடன், ஏற்பட்டிருக்கும் விபத்யதயும் பவல்ல உதவும்.

வித்தி ாசமாகச் சிந்திப்பவர்கள் கருங்கல் பாயறய யும் கசி யவப்பார்கள் என்பதற்கு

ொட்டுப்புறக் கயத ன்று சான்றாக இருக்கிறது.
யபாஜராஜயனப் பார்ப்பதற்கு, கவி ஒருவர் நீண்டொட்க ாக மு ன்று பகாண்டிருந்தார்.
காவலாள் ஒவ்பவாரு முயறயும் ஏதாவது காரணத்யதச் பசால்லி அவயரத் தடுத்து
வந்தான். 'இப்யபாது அரசர் குளி ல் அயறயில் இருக்கிறார், இப்யபாது சாப்பிடுகிறார்,
இப்யபாது தூங்குகிறார், இப்யபாது அந்தப்புரத்தில் இருக்கிறார்!' என்று ஏதாவது ஒரு காரணத்யத
அவன் பசால்லுவான்.

ஒருொள், அரசன் உள்ளூர்க் யகாயிலுக்குச் பசன்றிருந்த யெரம் பார்த்து, அந்தக் கவியும் அங்யக
யபானார். யகாயிலில் எல்யலாருக்குயம அந்தக் கவியின் புலயமயில் யமாகம் உண்டு. எனயவ,
அவயர உள்ய அனுமதித்தார்கள். அரசன் சிவபபருமாயனத் துதித்துக்பகாண்டிருந்தயபாது, கவி
அவர் பின்னால் யபாய் நின்றார். குருக்கள் ஆரத்தி எடுத்தார். அப்யபாது கவி, 'அங்யக
சிவபபருமான் இல்யல!' என்று கத்தினார். பின்னாலிருந்து வந்த ஒலிய க் யகட்டு அரசன்
திடுக்கிட்டான். கவிய த் திரும்பிப் பார்த்து, 'எதனால் அப்படிச் பசால்கிறீர்கள்?'

என்று கண்டிப்யபாடு யகட்டான். 'பவகு ொய க்கு முன்யப சங்கரனார் தமது உடலில் பாதிய
ொரா ணனுக்குக் பகாடுத்துவிட்டார். மற்பறாரு பாதிய மயலமகளுக்குக் பகாடுத்துவிட்டார்.
அதனால் அவருயட அயட ா த்யதச் சுட்டிக்காட்ட ஏதுமில்யல!' என்றார் கவி. 'அவர்
தயலயில் இருந்த கங்யக எங்யக யபாயிற்று?' என்று யபாஜராஜன் யகட்டான். 'அது கடலில்
கலந்துவிட்டது!' என்றார் கவி.

உடயன ராஜா, 'அவர் தயலயில் அணி ாகத் திகழ்ந்த பவண்மதி என்னவாயிற்று?' என்று
யகட்டார். அதற்குக் கவி, 'அது வானத்துக்குச் பசன்று, இப்யபாது அங்யகய நிலவுகிறது!'

என்றார். அதற்கு யபாஜராஜன், 'ஆனால், அவருயட சக்தி மட்டும் கட்டா ம் இருக்க

யவண்டுயம?' என்றார். 'அதுவும் இல்யல! அயதயும் அவர் தங்களுக்குத் தந்துவிட்டாயர!' என்றார்
கவி.

கவியின் இந்த யபச்யசக் யகட்டு அரசன் யபாஜராஜன் மகிழ்ந்து, புன்னயக பூத்தபடிய , 'எல்லாம்
யபானாலும் அவருயட பிச்யசப் பாத்திரம் மட்டும் அவசி ம் இருக்குயம!'

என்றான். 'அதுவும் அவரிடம் இல்யல! அயத அவர் எனக்குத் தந்துவிட்டார்!' என்றார் அந்தக்
கவி. இதன் மூலம் கவியின் வறுயமய உணர்ந்த யபாஜராஜன், அவரது வறுயமய அறயவ
துயடத்து, அவருயட காவி ம் மலரவும் வழி பசய்தான்.

எயதயும் பக்குவமாகச் பசான்னால், உருகாத மனத்யதயும் உருகயவத்துவிடலாம். கடினமான

பாயறய யும் பெக்குருக யவத்துவிடலாம்.

எப்யபாதும் ஒருவரிடம் கருத்துச் பசால்கிறயபாது, சாதகங்கய முதலில் பசால்ல யவண்டும்.

அதற்குப் பிறகு பாதகங்கய ச் பசால்லயவண்டும். அப்யபாதுதான், எதிராளி ெம் கருத்யத
முழுவதுமாக ஏற்றுக்பகாள்வார். எடுத்தவுடன் குயறகய ப் பட்டி லிட்டால், ெம் கருத்து
குயறப்பிரசவமாகிவிடும்.

எந்த ஒரு திட்டத்யதப் பற்றியும் குறிப்பு எழுதும்யபாது, முதலில் அதிலிருக்கும் ெல்ல

அம்சங்கய க் குறிப்பிடயவண்டும். பிறகு, அதிலுள் பழுதுகய ெ மாகக் கூறுவயதாடு,
அவற்யற எவ்வாறு கய யவண்டும், கய ந்தால் என்ன ென்யம ஏற்படும் என்பயதத்
பதளிவுபடுத்தயவண்டும். அப்யபாதுதான், யக ாதாரும் அயதக் யகட்பபமாழிபவராக ொம்
இருப்யபாம்.

(இன்னும் மேமே)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 4

அன்மே ச ொன்னொர்கள்!
செ.இறேயன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநொபன்

பல நேரங்களில் ேமக்குள் சில நகள்விகள் எழுவது உண்டு. 'நேவல்கள் ஏன் முட்டைடை

அடைகாப்பது இல்டல? ஏன், நகாழிகள் மட்டுநம குஞ்சுகடைப் பராமரிக்கின்றன? கன்டறப்
பார்க்கும் பபாறுப்பு ஏன் பசுவிைம் மட்டுநம இருக்கிறது? மனிதர்களில்கூை, எப்நபாதும்
தாய்தாநன குழந்டதடைத் பதாைக்கக் காலத்தில் அதிகம் கவனிக்கிறாள்?’ இப்படிைான
நகள்விகள் எழாமல் இல்டல.

'குழந்டத ேல்லவனாவதும், தீைவனாவதும் அன்டன வைர்ப்பினிநல’ என்று போன்னால்

பபண்ணிை அடமப்பினர் நகாபம் அடைகிறார்கள். பபான்முடிைார் என்பறாரு ேங்க காலப்
புலவர்; 'மகடனச் ோன்நறான் ஆக்குவது தந்டதயின் கைடம’ என்கிறார் அவர். எல்லா
உயிரினங்களிலும் தாய்க்நக பபாறுப்பு என்று போல்ல முடிைாது. 'ஃநபலநராப்’ என்கிற
பறடவயினத்திலும், புள்ளியுள்ை 'ோண்ட்டபப்பர்’ என்னும் பறடவயினத்திலும் முட்டைடை
அடைகாக்கும் பபாறுப்டப ஆநே கவனிக்கிறது. குஞ்சுகடை வைர்ப்பதும் ஆண்தான். அடதப்
நபாலநவ, கைற்குதிடரகளிலும் முட்டைகடை ஆண்கநை அடைகாக்கின்றன. சிலவடகத்
நதடரகளில் முட்டைகடை வாயில் டவத்து, அடவ பபாரியும்வடர காத்திருப்பது
ஆணினம்தான்.

'இப்படிப்பட்ை வித்திைாேங்கள் உயிரினங்களில் ஏன் இருக்கின்றன?’ என்கிற நகள்விக்குப்

பரிோம வைர்ச்சி பதில் போல்கிறது. அல்பட்ராஸ்களில் ஆணும் பபண்ணும் உேடவக்
பகாண்டு வந்து தருகின்றன. பேருப்புக் நகாழிகளிநலா ஆண்தான் உேவு தருகிறது. ஹம்மிங்
பறடவகளில் பபண்தான் உேடவக் பகாண்டு வந்து ஊட்டுகிறது.

'குழந்டதகடை ஆண் பாதுகாக்க நவண்டுமா? பபண் வைர்க்க நவண்டுமா?’ என்ற நகள்விக்கு

விடை காே, ஓர் உதாரேத்டத ோம் பார்க்க நவண்டும். இரண்டு நபர் நேர்ந்து ஒரு பபாருடை
வாங்குகிறார்கள். ஒருவர் அதற்கு 500 ரூபாய் முதலீடு பேய்கிறார், இன்பனாருவர் 50 ரூபாய்
முதலீடு பேய்கிறார் என்றால், அதிகம் முதலீடு பேய்தவநர அந்தப் பபாருடை அதீத கவனத்துைன்
பாதுகாப்பார். ஏபனன்றால், பபாருள் பதாடலந்துநபானால் அதிக ேட்ைம் அவருக்நக! அடதப்
நபாலநவ சிடனயூட்ைப்பட்ை முட்டையில் ைார் அதிகம் முதலீடு பேய்திருக்கிறார்கள் என்படதப்
பபாறுத்நத பாதுகாப்பு ேைக்கிறது. பல நேர்வுகளில் பபண்ணினநம அதிக முதலீடு பேய்வதால்,
அடவ அதிகம் பாதுகாப்டப வழங்குகின்றன.

முழுடமைடைந்த பபண் சிடன முட்டை ஓர் உயிரணுடவவிை பத்து லட்ேம் மைங்கு அதிக
கனபரிமாேத்டதக் பகாண்டிருக்கிறது. ஒரு மாதத்துக்கு ஒரு சிடன முட்டைதான்
உற்பத்திைாகும். எனநவ, மனித இனத்திலும் தாய் அதிகப் பங்டக வகிக்கிறாள். 280 ோட்கள்
கர்ப்ப காலம் இருப்பதால், தன் குழந்டதடை மிக உன்னிப்பாகக் கவனித்துக் காப்பாற்றுவது,
மனரீதிைான பபாறுப்பாகவும் தாய்க்நக அடமந்துவிடுகிறது.

சில மீன் இனங்களில் வித்திைாேமான இனப்பபருக்கம் ேைக்கிறது. பபண் இனமும், ஆண்

இனமும் முட்டைகடையும், உயிரணுக்கடையும் ஒநர நேரத்தில் தண்ணீரில் பவளியிடுகின்றன.
அங்நக சிடன உைலுக்கு பவளிநை உண்ைாகிறது. அப்நபாது இரண்டு பபற்நறாருநம அடதக்
கவனிப்பதில்டல. அது, தானாக தன்டனப் பார்த்துக்பகாள்கிற கட்ைாைம் ஏற்படுகிறது.
புள்ளியுள்ை ோண்ட் டபப்பர் பறடவ இனத்தில், தாயின் எடையில் ஐந்தில் ஒரு பங்கு, அதன் ஒரு
முட்டை இருக்கிறது. ோன்கு முட்டைகள், எண்பது ேதவிகித எடைடை ஆக்கிரமித்துக்
பகாள்கின்றன. அவற்டறப் பாதுகாக்கும்நபாது தாய்ப் பறடவ முழுவதுமாக வலுவிழந்து
நபாய்விடும். எனநவ, ஆடே அடைகாக்கச் பேய்துவிட்டு, இழந்த எடைடை மீண்டும்
அடைவதற்கு அது இடர நதைச் பேன்றுவிடுகிறது.

மனித இனத்டதப் பபாறுத்தவடரயில், குழுவாக நவட்டைைாை பவளிநை பேல்லுடக யில், தன்

இடேடை நவபறாருவர் கவர்ந்து பகாள்ைாமல் இருக்க, ஓர் அடமப்பு நதடவப்பட்ைது.
நவட்டைைாடுவது கூட்டுறவால் மட்டுநம ோத்திைம். எனநவ, கர்ப்பம் தரித்திருக்கும்நபாதும்,
குழந்டத பிறந்த பிறகும் தாடையும், குழந்டதடையும் உேவு தந்து பாதுகாப்பதுதான்
மரபுக்கூறுகள் பேழிப்பதற்கான வழிமுடற. அப்படிப்பட்ை கூட்டுப் பராமரிப்பு, 'குடும்பம்’
என்கிற அடமப்டப உருவாக்கிைது. தாய்வழிச் ேமூகம் மருவி, கேவன்- மடனவி என்ற
அடமப்டபச் சிறிது சிறிதாகப் பபற்றது. ஆனாலும், குழந்டத வைர்ப்பில் அதிக முதலீடு
பபண்டேப் பபாறுத்நத இருக்கிறது.

மகாபாரதத்தில் ஒரு கடத உண்டு... அரேன் ஒருவன் நவட்டைைாைக் கிைம்பினான். பிம்பவனம்

என்னும் வனத்தில் பிரநவசித்து, வழி தவறினான். அப்நபாது, அங்நக அதிேை மரம் ஒன்டறக்
கண்ைான். அந்த மரத்தின் நிழலும் பச்டேைாய் இருந்தது. 'வழக்கமாக நிழல்கள் கருடமைாய்
இருக்கும். இங்கு பச்டேைாய் இருக்கிறநத!’ என்று அரேனுக்கு விைப்பு. அதன் நிழலில்
தங்கினான். தன்டனநை மறந்து, அதன் குளிர்ச்சியில் உச்சி குளிர்ந்தான்; உறங்கி எழுந்தான்.

விழிகளிலிருந்து தூக்கம் விடைபபற்றநபாது, தான் ஒரு பபண்ோக மாறியிருப்படத

உேர்ந்தான். ஏற்பகனநவ எட்டுக் குழந்டத களுக்கு அவன் தகப்பன். பபண்ோக ஆனதும்,
பவட்கம் அடைந்தான். எனநவ, போந்த ஊர் திரும்பாமல் அந்த வனத்திநலநை அடலந்து
திரிந்தான்.

அப்நபாது, நவடுவன் ஒருவன் எதிர்ப்பட் ைான். இவடனக் கண்டு நமாகத்தில் தவித் தான்.
ேங்கமம் ேைந்தது. பபண்ோக மாறிை மன்னன், எட்டுப் பிள்டைகளுக்குத் தாைானான்.
நவடுவனுக்கு விதி பாம்பு ரூபத்தில் வந்தது. அது தீண்ைநவ, அவன் மாண்ைான்.

அரேன், நவடுவனுக்குப் பிறந்த குழந்டத கநைாடு, தன் நதேத்துக்குப் புறப்பட்ைான்.

அரண்மடனக்கும் திரும்பினான். விஷைத்டதச் போன்னான். தந்டதைாக இருந்து பபற்ற எட்டு
பிள்டைகடையும், தாைாக இருந்த பிரேவித்த எட்டு பிள்டைகடையும் ஒன்றாக வைர்த்தான்.

சில காலத்துக்குப் பின், மறுபடியும் பைேம் பேன்றான். பிம்பவனத்டதக் கைக்க ஆடே

பகாண்ைான். அநத மரத்தின் அநத பச்டே நிழலில் மறுபடி உறங்கினான். இம்முடற
விழித்தநபாது, ஆோகி இருந்தான். அவன் ோடு திரும்பிை பின்னர், அவனது பிள்டைகள் தாய்
வடக, தந்டத வடக என இரண்டு வடகைாகப் பிரிந்து, ஒருவநராபைாருவர்
முட்டிக்பகாண்ைார்கள். தீராத வன்மம், மாறாத நகாபத்துைன் ேண்டையிட்டு, பதினாறு நபரும்
பலிைாகினர்.

பிள்டைகள் மடிந்த நவதடனடைத் தாைாமல், அரேன் மீண்டும் பிம்பவனம் வந்தான். அந்த

அதிேை மரத்திநலநை தூக்கிட்டுச் ோக முடனந்தான். அப்நபாது மரம், ''உனக்கு ஏன் இத்தடன
நோகம்?' என்று நகட்க, ''என் அத்தடன பிள்டைகளும் அழிந்தனநர!' என்றான் அவன்.

'ேரி, உனது எந்தப் பிள்டைகள் உயிநராடு மீை நவண்டும் என விரும்புகிறாய்? நீ பபண்ோக

இருந்தநபாது பிறந்தவர்கைா? ஆோக இருந்தநபாது பிறந்தவர்கைா? போன்னால், அவர்கடை
மட்டும் உயிர்ப்பித்துத் தருகிநறன்' என்றது மரம்.
ேற்றும் தைக்கமின்றி, 'ோன் பபண்ோக
இருந்தநபாது பிறந்தவர்கநை எனக்கு
நவண்டும்' என்றான் அரேன். மரம் அவர்கடை
உயிர்ப்பித்தது. கூைநவ, தனக்கு ஆண் உருவம்
நவண்ைாம்; பபண் உருநவ நதடவ எனக்
நகட்ைான்.

'ஏன்?' என்றது மரம். 'ஆடே விைவும்

பபண்நே பலோலி. அவநை வலிைவள்;
வைர்பவள்' என்றான் மன்னன். மரம் அவடனத்
திரும்பவும் பபண்ோக்கிைது.

இன்று பரிோம வைர்ச்சியும் விலங்கிைலும்

குறிப்பிடுவடத இந்தக் கடத அப்நபாநத குறிப்பிட்டிருக்கிறது.

எக்ஸ் - ஒய் என்னும் மரபுக்கூறுகநை (ஜீன்) குழந்டத ஆோ, பபண்ோ என்படதத்

தீர்மானிக்கின்றன. அடதக் கண்டுபிடித்தவர்கள் நலாவல் நபட்ஜ், பீட்ைர் குட்ஃபபல்நலா
ஆகிநைார். இந்த மரபுக்கூநற ஆணுக்கும் பபண்ணுக்கும் இருக்கும் இடைபவளிக்குக் காரேம்.
எல்லாச் ேமூகங்களிலும் பபண்நே ஆடேவிை அதிக ஆண்டுகள் உயிர் வாழ்கிறாள். ஆண்களின்
உைலில் இருக்கும் அதிக பைஸ்நைாஸ்டிரான், அதிக ரிஸ்க் எடுத்து ஆபத்துகடைச் ேந்திக்கத்
தூண்டுகிறது. அதுதான் நவகமாகக் கார் ஓட்டுவது, நகாபமாகச் ேண்டை நபாடுவது, புடகப்பது,
மது அருந்துவது நபான்றவற்றுக்குக் காரேமாக இருக்கிறது. பபண்களின் ஈஸ்ட்நராஜன் இதை
நோய்களிலிருந்து பாதுகாப்பு அளிக்கிறது.

பபண்களில் இருக்கும் எக்ஸ் குநராநமாநோம், ஆயிரத்துக்கும் நமற்பட்ை மரபுக்கூறுகடை

டவத்திருக்கிறது. அவற்றில் சில, உைலின் இைக்கத்டத இருபாலிலும் தீர்மானிக்கின்றன.
ஆனால், குழந்டத ஆண் என்று தீர்மானிக்கும் ஒய் குநராநமாநோமில் நூற்றுக்கும் குடறவான
மரபுக்கூறுகநை இருக்கின்றன.

ஒருகாலத்தில், ஒய் குநராநமாநோமிலும் ஆயிரத்துக்கும் நமற்பட்ை ஜீன்கள் இருந்தன. ஆனால்,

300 மில்லிைன் ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் இந்த மாற்றம் பதாைங்கிைது. இப்நபாது அது
தனிடமப்பட்ைநதாடு, குடறந்த ஜீன்கநைாடும் சுருங்க ஆரம்பித்துவிட்ைது. பபண்களில் இரண்டு
எக்ஸ் குநராநமாநோம்கள் இருப்பதால், ஒன்று பழுதடைந்தாலும் மற்பறான்று பைன்படும். பல
நேரங்களில் எக்ஸ் குநராநமாநோம்கள் குடறபாடுகடைத் தாங்குவதாக இருக்கின்றனநவ தவிர,
பவளிப்படுத்துபடவைாக இல்டல. அதனால் ரத்தப்நபாக்கு நோய், எதிர்ப்புச் ேக்தி குடறவு,
வழுக்டகத் தடல, வண்ேப் பார்டவயின்டம நபான்றவற்றால் பபண்கள் அதிகம்
பாதிக்கப்படுவதில்டல.

'ஒய்’ குநராநமாநோம்கள் பாதிக்கப்பட்ைதற்கு திடீபரன ஏற்பட்ை மரபணு மாற்றங்கநை

காரேம். இங்கிலாந்து ோட்டைச் ோர்ந்த மரபிைல் விஞ்ஞானி 'ப்ரிைன் டைக்ஸ்’ என்பவர்,
'ஆதாமின் ோபம்’ என்று ஒரு புத்தகம் எழுதியிருக்கிறார். இதுநபால் பதாைர்ந்து 'ஒய்’
குநராநமாநோம்களில் ஜீன்கள் குடறந்தால், ஆண் இனம் இன்னும் 1,25,000 ஆண்டுகளில்
முற்றிலுமாக அழிந்துநபாய்விடும் என்று எச்ேரிக்கிறார் அவர்.

ஒரு வடகயில், மகாபாரதத்து பிம்பவனம் உண்டமைாகிவிடுநமா என்கிற அச்ேம் ஆண்களுக்கு

எழநவ பேய்கிறது.

(இன்னும் மேமே...)
க ொலம்பஸ் முட்டை
மேமல... உயமே... உச்சியிமல 5
கெ.இடையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநொபன்

ஒரு முட்டை வேக டேக்கப்பட்ைதா, இல்டையா என்படத, ஓட்டை உடைக்காமல் எப்படிக்

கண்டுபிடிப்பது? அடதச் சமமான தளத்தில் டேத்துச் சுற்றுங்கள். வேக டேக்கப்பட்ை
முட்டையாக இருந்தால், அது அதிக வேரம் சுழலுேதுைன், வேகமாகவும் சுழலும். பச்டச
முட்டைடயச் சுழற்றுேது கடினம். வேக டேக்கப்பட்ை முட்டை ஒரு முழுடமடயப் பபற்றதாக
இருப்பதால் சுற்றுகிறது. ஆனால், பச்டச முட்டைக்குள் இருக்கும் பல்வேறு விதமான திரேங்கள்
அடதச் சுழைவிைாமல் தடுக்கின்றன.

அத்துைன், வேகடேக்கப்பட்ை முட்டை சுற்றும்வபாது, விரைால் பதாட்ைால், அது உைனடியாக

நின்றுவிடும். பச்டச முட்டைடய நிறுத்த முயன்றாலும் சுற்றிக்பகாண்டிருக்கும். இடே
இயற்பியல் பதாைர்பான உண்டமகள்.

ஒருேர், ேழக்கமான வகாணத்தில் இல்ைாமல் மாற்றிச் சிந்திப்பேராக இருந்தால்தான்

புதியேற்டறக் கண்டுபிடிக்க முடியும். பகாைம்பஸ் இந்தியாடேக் கண்டுபிடிக்கவேண்டும்
என்பதில் தீராத ஆர்ேம் பகாண்ைேராக இருந்தார். அந்தப் பயணத்துக்காக 18 ஆண்டுகள்
பமனக்கிட்ைார். ஆனால், கடைசியில் புதிய உைகம் என்று கண்டுபிடிக்கப்பட்ை அபமரிக்காடே
அடைந்தார். அேர், தனது பயணத்டதப் பற்றிய விஷயத்டத முன்டேத்தவபாது,
'முட்ைாள்தனமான கனவு காண்பேர்’ என்வற பைராலும் கருதப்பட்ைார். ஆனால், பயணத்டத
முடித்துத் திரும்பி ேந்தவபாது, பபரிய சாதடனயாளர் என மதிக்கப்பட்ைார். பகாைம்பஸின்
சாதடன சிைருக்குப் பபாறாடமடய ஏற்படுத்தியது.
ஸ்பபயின் ோட்டு கனோன்கள் அேருக்கு விருந்து ஒன்டற ஏற்பாடு பசய்தார்கள். அேர்களில்
சிைர் ஆணேம் பிடித்தேர்கள். அேர்களில் ஒருேர் பகாைம்பஸிைம், 'யார் வேண்டுமானாலும்
கைல் ேழியாகப் பயணம் பசய்து மற்பறாரு நிைப்பரப்டப அடையைாவம! இது ஒரு சாதடனயா?'
என்று வகட்ைார். பகாைம்பஸ் உைவன அருகிலிருந்த வேகடேத்த முட்டை ஒன்டற எடுத்துக்
காட்டி, ''உங்களில் யாராேது இந்த முட்டைடய நிற்க டேக்க முடியுமா?' என்று வகட்ைார்.
ஒவ்போருேராக முயற்சித்தனர். எேராலும் முடியவில்டை. கடைசியில் பகாைம்பஸ் அந்த
முட்டைடய ோங்கி, அதன் முடனப் பகுதிடய வைசாக வமடசயில் ஒரு தட்டுத் தட்டி, அதன்
ஓட்டை நுனியில் சற்று உடைத்து, நிற்க டேத்துக் காட்டினார். அேர்கள் அடனேரும்
அடமதியாக இருந்தார்கள். 'முதலில் ஒன்டறச் பசய்துகாட்டுேது கடினம். அதற்குப் பிறகு யார்
வேண்டுமானாலும் அடத எளிதாகக் காப்பியடிக்க முடியும்' என்றார் பகாைம்பஸ்.

நுட்பமாகச் சிந்திப்பது வேறு; வித்தியாசமாகச் சிந்திப்பது வேறு. நுட்பமான கணக்குகள் உண்டு.

ஆனால், அேற்றில் மாற்றிச் சிந்திப்பதற்கு ேழியில்டை. முடறயாகச் சிந்திப்பவத சரியான தீர்வு
தரும்.

உதாரணமாக... உங்களிைமும், என்னிைமும் சம அளவு பணம் இருக்கிறது. ோன் உங்களுக்கு

எவ்ேளவு பகாடுத் தால், என்டன விை உங்களிைம் பத்து ரூபாய் அதிகம் இருக்கும்?

பபரும்பாைாவனார் சட்பைன்று 10 ரூபாய் என்பார்கள்.

என்னிைமும் உங்களிைமும் தைா 50 ரூபாய் இருக்கிறது என்று டேத்துக்பகாண்ைால், ோன்

உங்களுக்கு 10 ரூபாய் பகாடுத்தால், என்னிைம் 40 ரூபாய் இருக்கும். உங்களிைம் அறுபது ரூபாய்
இருக்கும். ஆகவே, வித்தியாசம் இருபது ரூபாய் ஆகும். எனவே, '10 ரூபாய்’ என்பது தேறான

பதில். ோன், ஐந்து ரூபாய் பகாடுத்தால், என்னிைம் மீதி ோற்பத்டதந்து இருக்கும்; உங்களிைம்
ஐம்பத்டதந்து இருக்கும். எனவே, ஐந்து ரூபாய்தான் சரியான பதில்.

இன்பனாரு வகள்வி.

என்னிைம் பூடனயும், ோயுமாக பத்து ேளர்ப்பு மிருகங்கள் இருக் கின்றன. 56 பிஸ்கட்டுகடள

ோன் அேற்றுக்கு பகிர்ந்தளிக்க வேண் டும். ோய்க்கு 6, பூடனக்கு 5 எனப் பகிர்ந்து பகாடுத்தால்,
எத்தடன ோய்கள், எத்தடன பூடனகள் என்னிைம் இருக்கின்றன?

இந்தக் வகள்விக்கு அல்ஜீப்ராடே உபவயாகப்படுத்தி 6 ோய்களும், 4 பூடனகளும் இருக்கின்றன

என்படதக் கண்டுபிடித்துவிைைாம். ஆனால், பபாது அறிடேப் பயன்படுத்தினால் இன்னும்
சுைபமாக இதற்கு விடை காண முடியும்.

ோய், பூடன எல்ைாமாக பமாத்தம் 10 மிருகங்கள். ஒவ்போன்றுக்கும் 5 பிஸ்கட்டுகள்

பகாடுத்தால், 50 தீர்ந்துவிடும். இப்வபாது மீதம் 6 பிஸ்கட்டுகள் இருக்கும். எனவே, ோய்களின்
எண்ணிக்டக 6 என எளிதில் கண்டுபிடித்துவிைைாம்.

இடேபயல்ைாம் கணிதப் புதிர்கள். என்னதான் மாற்றி வயாசித்தாலும், எளிதில் விடை

காணைாவம தவிர, ஒவர ஒரு சரியான விடைதான் இேற்றுக்கு உண்டு.

இன்பனாரு புதிர் பார்ப்வபாம். குள்ளமான மனிதர் ஒருேர் மடழக்காைத்தில் மாத்திரம், தான்

ேசிக்கும் 10-ேது மாடிக்குத் தனியாகச் பசல்லும்வபாது, லிஃப்டில் கடைசி ேடர பசல்கிறார்.
மற்ற வேரங்களில் 2-ேது மாடி ேடர மட்டுவம லிஃப்டில் பசன்று, பிறகு படிவயறிச் பசல்கிறார்.
ஏன்?

வித்தியாசமாக வயாசித்தால், இதற்குப் பை விடைகடளக் காண முடியும். குள்ள மனிதர்

மடழக்காைத்தில் குடை எடுத்துேருோர் அல்ைோ? அந்தக் குடைடயக் பகாண்டு 10-ேது
மாடிக்கான பட்ைடனத் தட்டுோர். மற்ற வேரங்களில், தன் டககளுக்கு எட்டும் 2-ேது மாடிக்கான
பட்ைடனவய அேரால் தட்ை முடியும். எனவே, 2-ேது மாடி ேடர லிஃப்டில் பசன்று, பிறகு
படிவயறுோர். இது ஒரு விடை.

ஒரு சிறுேன் ஆறு ஆப்பிள்கள் ோங்கிேந்தான். வீட்டுக்கு ேந்தவபாது அேனிைம் இரண்டு

பழங்கள்தான் இருந்தன. எனில், எவ்ேளவு பழங்கடள ேழியில் பதாடைத்தான்?

இடதக் கணிதப் புதிராகக் கருதினால், 4 என பதிைளிக்கைாம். ஆனால், மாற்றி வயாசித்தால், வேறு

பை விடைகள் கிடைக்கும்.

அேன் எடதயும் பதாடைக்கவில்டை. 4 பழங்கள் திருடுவபாய்விட்ைன.

பதாடைத்தடே மூன்று. ஒன்டற அேன் ேழியில் தின்றுவிட்ைான்.

எந்தப் பழமும் பதாடையவில்டை; திருடுவபாகவில்டை; எடதயும் அேன் தின்னவும் இல்டை.

ோன்கு பழங்கடளயுவம பழரசமாக்கிக்பகாண்டு ேந்தான்.

ேம் ோழ்க்டகயில் ேரும் பிரச்டனகளும் இப்படித்தான். அேற்றுக்குப் பை விடைகள், பை

தீர்வுகள் இருக்கின்றன. எனவே, கணிதத்டதப் வபாை அேற்டறக் குறிப்பிட்ை ேழிமுடறயில்
தீர்க்க முடியாது. சூழலுக்குத் தகுந்த மாதிரி தீர்டேத் வதடிக் கண்டுபிடிப்பது அேசியம் என்படத
ேம்முடைய இைக்கியங்களும், இதிகாசங்களும் ேலியுறுத்துகின்றன.

கிடைக்கும் தையங்கடள மட்டும் டேத்துக்பகாண்டு புைன் விசாரிப்பது ஒரு

ேடக. இல்ைாதடதயும் டேத்துக்பகாண்டு துப்பு துைக்குேது இன்பனாரு ேடக. இதுதான்
மாற்றி வயாசிப்பது. ஒரு பகாடையில் எது விடுபட்ைது என்படத ஆராய்ோர் பஷர்ைாக்
வ ாம்ஸ்.

உதாரணமாக, வீட்டுக்குள் ஒரு பகாடை ேைந்துள்ளது. பகாடை ேைந்த வேரத்தில், வதாட்ைத்தில்

இருந்த ோய் குடரக்க வில்டை என்பது விசாரடணயில் பதரிய ேருகிறது. ோய் குடரக்காததுதான்
விடுபட்ை சங்கிலி. எனவே, ோய்க்குப் பழக்கமான ஒருேர்தான் குற்றோளியாக
இருக்கவேண்டும் என வயாசித்து, அந்த வீட்டுக்கு அடிக்கடி ேந்து வபாகும் ேபர்கடள ஆராய்ந்து
குற்றோளி டயக் கண்டுபிடிப்பார் பஷர்ைாக் வ ாம்ஸ். இதுதான் மாற்றி வயாசிக்கும் யுத்தி.

வித்தியாசமாகச் சிந்திப்பதில் மன்னன் என பபர்னார்ட்ஷாடேச் பசால்ைைாம்!

பபர்னார்ட்ஷாடே ஒரு பிரபை வபாட்வைா கிராபர் பைம் பிடித்தார். அதற்காகத் தமக்கு 200 பவுன்
பகாடுக்க வேண்டும் என்று அேர் வகட்ைார்.

உைவன, பபர்னார்ட்ஷா அேருக்கு 20 பசக்குகளில் டகபயழுத்துப் வபாட்டுக் பகாடுத்தார்.

ஒவ்போரு பசக்கும் 10 பவுனுக்கு இருந்தது. அதற்கான காரணம் புரியாமல் வபாட்வைா கிராபர்
குழப்பத்துைன், ''எதற்காக இப்படிச் பசய்தீர்கள்?'' என்று வகட்க, பபர்னார்ட்ஷா பசான்னார்...
''இதனால் உமக்கும் ைாபம்; எனக்கும் ைாபம்! எப்படி என்கிறீர்களா? என் டகபயழுத்துக்கு ேல்ை
டிமாண்ட் இருக்கிறது. என் ஒவ்போரு டகபயழுத்துக்கும் 25 பவுன் விடை கிடைக் கிறது என்று
பசால்கிறார்கள்.

ஆகவே, ஒவ்போரு பசக்கும் உங்களுக்கு 25 பவுனுக்கு விற்றுப்வபாய்விடும். உங்களுக்கு

பமாத்தம் 500 பவுன் கிடைக்கும். ஆனால், பசக்டக ோங்கிக் பகாள்கிறேர்கள், அடதப் பணமாக
மாற்றாமல் அப்படிவய டேத்துக்பகாண்டு விடுோர்கள். ஆக, எனக்கும் ைாபம்தான்!''

இப்படி, 'வின்வின்’ சூழடைத் தனது சாதுர்யத்தால் ஏற்படுத்துகிறார் பபர்னார்ட்ஷா.

புத்தரிைம் ஓர் இளம்பபண் ேந்தாள். இறந்துவபான தன் குழந்டதடய உயிர்ப்பித்துத் தருமாறு

கதறினாள். புத்தர் அதிசயங்கள் நிகழ்த்துேதில் ஆர்ேம் பகாண்ைேர் அல்ைர். பசத்தேர் கடளப்
பிடழக்கடேக்க முடியாது என்படத எவ்ேளவு எடுத்துச் பசான்னாலும் அேளுக்குப் புரியாது
என்பதால், அேர் ஓர் உத்தி பசய்தார்.

அந்தப் பபண்ணிைம், ''உன் குழந்டதடயப் பிடழக்க டேக்கவேண்டும் என்றால், இதுேடர சாவு

விழாத வீட்டிலிருந்து ஒரு பிடி எள் ோங்கிக் பகாண்டு ோ!'' என்றார்.

''அவ்ேளவுதாவன! இவதா ோங்கிக்பகாண்டு ேருகிவறன்'' என்று அேள் மகிழ்ச்சியாகக்

கிளம்பினாள்.

முதலில் பதன்பட்ை ஒரு வீட்டுக்குச் பசன்று, ''பகாஞ்சம் எள்ளு இருந்தால் பகாடுங்கள்'' என்று
வகட்ைாள். ''இவதா எடுத்து ேருகிவறன்'' என்று அந்த வீட்டு அம்மாள் உள்வள பசன்று, ஒரு பிடி
எள் பகாண்டு ேந்தாள்.

எள்டள ோங்கப் வபான வேரத்தில் தான் அந்தப் பபண்ணுக்கு புத்தர் பசான்ன நிபந்தடன
ஞாபகம் ேந்தது.

''உங்கடள ஒன்று வகட்க மறந்துவிட்வைவன! உங்கள் வீட்டில் இதுேடரயில் யாரும் இறந்தது

கிடையாவத?'' என்று வகட்ைாள் அேள்.

அவ்ேளவுதான்... ''ஐவயா! அடத ஏன் வகக்கவறம்மா? வபான மாதம்தான் என் தம்பி

இறந்துவபானான்'' என்று பசால்லி, அந்த அம்மாள் தம்பிடய நிடனத்து அழத்
பதாைங்கிவிட்ைாள்.

இப்படிவய அந்தப் பபண் எந்த வீட்டுக்கு எள் வகட்கச் பசன்றாலும், அங்வக ஏவதனும் ஒரு
மரணம் நிகழ்ந்திருந்தது. கடைசியில் அந்தப் பபண் வதால்வியுைன் திரும்பி ேந்து புத்தரிைம்,
''மரணமில்ைாத ஒரு வீடும் இல்டை ஐயவன!'' என்றாள். உைவன புத்தர், ''அதுதான் ோழ்க்டகயின்
யதார்த்தம். உைகில் எதுவுவம நிடையில்டை. அடனத்தும் அழிபடேவய! எனவே, உன்
குழந்டதயின் மரணத்டதப் பற்றிக் கேடைப்பைாவத! '' என்றார்.

மாற்றி வயாசித்ததன் மூைம், எவ்ேளவு எளிதாக அந்தப் பபண்ணின் மனத்தில் ஒரு பதளிடே
புத்தர் ஏற்படுத்தி விட்ைார், பாருங்கள்!

(இன்னும் மேமல...)
பலத்தை பலவீனமாக்குைல்!
மமமல... உயமே... உச்சியிமல 6
வெ.இதையன்பு, ஓவியம்: அனந்ை பத்மநாபன்

சிலர் அசாத்தியமான பலத்தை ஒரு க ாணத்தில் பபற்றிருப்பார் ள். அது அவர் ளுக்கு
அவாதவயும், ஆணவத்தையும் ைந்துவிடும். இறுதியில் அவர் ளின் பலகம அவர் தை
வீழ்த்திவிடும்.

நம்மிடமிருந்து ஒன்தைக் ற்றுக்ப ாண்டு நம்தமகய எதிர்க் த் துணிபவர் ள் இருப்பார் ள். நாம்
வைர்த்துவிட்டவர் கை நம் மார்பில் பாயக் ாத்திருப்பார் ள். யார் எப்கபாது எப்படி மாறு
வார் ள் என்பது புரியாை புதிரா இருப்பதுைான் வாழ்க்த . அந்ைச் சூழதலச் சமாளிக் மாற்றி
கயாசிப்பது அவசியம் என்பதைப் புராணங் ள் குறிப்பிடுகின்ைன.

பஸ்மாசுரன் என்கிை அரக் ன் இருந்ைான். இரக் மில்லாைவர் ள் அதனவரும் அரக் ர் கை!

அவன், சிவதன எண்ணிக் டுதம யான ைவம் இருந்ைான். சிவபபருமாகன கநரில் கைான்றினார்.
அவர் ால் ளில் விழுந்து துதித்ைான் பஸ்மாசுரன். அவரிடம் வரமும் க ட்டான். ''நான் யார்
ைதலயில் த தவத்ைாலும், அவர் ள் பஸ்பமா கவண்டும்!'' என்பகை அந்ை வரம். சிவனும்
அவன் விரும்பிய வரத்தைத் ைந்ைார்.

அசுரனுக்கு அைவில்லா மகிழ்ச்சி!

'எனக்கு ஒரு சந்கை ம்' என்ைான்.

'என்ன சந்கை ம்?'

'எனக்கு நீங் ள் ப ாடுத்ை வரம் பலிக்குமா?'

' ண்டிப்பா ப் பலிக்கும்!'

பஸ்மாசுரன் வரத்தைப் பரிகசாதித்துப் பார்க் , அதைக் ப ாடுத்ை சிவனாரின் ைதலயிகலகய த

தவக் பநருங்கினான். அவர் மதைந்ைார். இந்ைத் ை வதலக் க ள்விப்பட்டு, திருமால் அழ ான
கமாகினியா உருபவடுத்து வந்ைார். அழகிதயக் ண்டு மயங்கிய அசுரன், அவதை அதடயத்
துடித்ைான். கமாகினிகயா 'நான் ஆடும் நடனத்தை அப்படிகய நீ ஆடினால் உன்தன மணப்கபன்'
என்ைாள். பஸ்மாசுரன் ஒப்புக்ப ாண்டு கமாகினியின் நடன அதசவு தை அச்சு அசலா
அபிநயம் பிடித் ைான். ஒரு ட்டத்தில் கமாகினி ைன் த தயத் ைதலகமல் தவத்து ஓர் அபிநயம்
பசய்ய, அதை அப்படிகய பசய்ை பஸ்மாசுரன் சாம்பலானான். இதுைான் வரகம சாபமான தை.

டவுகையானாலும் மாற்றி கயாசித்ைால்ைான் அரக் ர் தை அழிக் முடியும். இப்படித்ைான்,

மனிைனாலும் மரிக் க்கூடாது, விலங்கினாலும் அழியக்கூடாது என்று வரம் பபற்று மக் தைத்
துன்புறுத்திய ஹிரண்ய ஸிபுதவ ம ாவிஷ்ணு நரசிம்ம அவைாரம் எடுத்து... மனிைனா வும்
இல்லாமல், விலங் ா வும் இல்லாமல், ப லும் இரவுமற்ை அந்திம கவதையில், பூமியிலும்
படாமல் ஆ ாயத்திலும் இல்லாமல் மடியில் கிடத்தி அவதன ஆயுைமில்லாமல் ைனது கூரிய
ந ங் ைால் கிழித்துக் ப ான்ைார்.

பஸ்மாசுரனின் தைதயப் கபாலகவ அழிந்ை, அரக் குணம் ப ாண்ட ஒரு மனிைனின் தைைான்,
ஆர்.க . நாராயண் எழுதிய 'மால்குடியின் மனிைக் ப ால்லி’ என்கிை நாவல்.
வாசு என்பவன் விலங்கு ளின் கைால் ளில் தவக்க ாதலத் திணித்து 'மாதிரி’ தைச்
பசய்கிைவன். இரக் மில்லாைவன். நன்றியுணர்வு துளியும் இல்லாை நயவஞ்ச ன். பைாடக் த்தில்
நல்லவதனப்கபால நடித்து மால்குடியிலிருக்கும் நடராஜன் என்பவனுடன் சிகநகிைம்

பசய்துப ாள்கிைான். ஐந்நூறு விசிட்டிங் ார்டு ள் அடிக் கவண்டுபமன்று நடராஜனின்

அச்ச த்துக்கு வரும்கபாது, அவன் அறிமு மாகிைான். ப ஞ்சிக் க ட்டு ப ாஞ்ச நாட் ள்
இருப்பைா மட்டும் பசால்லி, நடராஜனின் அச்ச த்தில் ஒரு பக் த்தில் குடியிருக் கிைான்.
அைற்குப் பிைகு, அந்ை இடத்தை ாலி பசய்ய மறுக்கிைான். அவன் விலங்கு தை
கவட்தடயாடிக்ப ாண்டு வந்து அந்ை இடத்தைகய நாைடிக்கிைான். வாடத ட்டுப்பாட்டுக்
குழுமத்திடம் நடராஜனுக்கு எதிரா ப் பு ார் பசய்து, வீட்தடக் ாலி பசய்ய மறுக்கிைான்.
பமாத்ைத்தில் அவன் ஒரு மனிைக்ப ால்லியா இருக்கிைான்.

வாசுவின் பலகம அவனுதடய உறுதியான த ைான். அவன் யாதர அதைந்ைாலும் அந்ை நபரின்
மண்தட பிைந்துவிடும். அந்ை அைவுக்கு வலிதம! ஒருநாள் அவன் இைந்துகிடக்கிைான். பிகரைப்
பரிகசாைதன பசய்ைகபாது அவன் உடலில் விஷகமா, ப ாதல பசய்யப்பட்டைற் ான
அறிகுறிகயா இல்தல. அவன் ைனது பநற்றியில் அமர்ந்ை ப ாசுதவ பலமா அடித்ைகபாது,
பநற்றிப்பபாட்டில் இருந்ை நாடி கசைமாகி, அவன் இைந்துவிட்டான் என்பது பைரிய வருகிைது.
கிட்டத்ைட்ட வாசுவின் தையும் பஸ்மாசுரனின் தை கபாலத்ைான். ஆனால், இது இயல்பா
நடந்ைது. யாரும் அவன் மதைவுக் ா மாற்றி கயாசிக் வில்தல.

கிகரக் ப் புராணத்தில் பெர்குலஸ் என்கிை பபயர் பிரபலம். வலிதமக்கு அதடயாைமான

பபயர். ம த்ைான ாரியத்தைச் பசய்ைால், பெர்குலியஸ் சாைதன என்று அதழப்பார் ள். பெர்
குலஸின் பிைப்பு சுவாரசியமானது. ஜீயஸ் என்கிை ஜூபிடர் கைவன், அல்க்பமகன என்கிை
ராணியிடம் அவள் ணவனின் உருவில் உைவுப ாண்டைால் பிைந்ைவன் பெர்குலஸ்.
கிட்டத்ைட்ட இந்திரன்- அ லித தைகபாலத்ைான்! இந்ைச் பசய்தி ஜீயஸின் மதனவி
ஹீராவுக்குக் க ாபத்தை ஏற்படுத்தியது. அவதனக் ப ால்ல எட்டாவது மாைத்திகலகய விஷப்
பாம்பு தை அனுப்பினாள். பெர்குலஸ் பயமின்றி அவற்தைப் பிடித்துக் ழுத்தை பநரித்துக்
ப ான்ைான். ஹீரா அகைாடு நிறுத்திக்ப ாள்ைவில்தல. பன்னிரண்டு விைமான டுதமயான
இலக்கு தைத் தீர்மானித்து அவற்தை அவன் சாதிக் கவண்டும் என்று தூண்டிவிடுகிைாள்.

அந்ை நிபந்ைதன ளில் ஒன்றுைான், தெட்ரா என்கிை பாம்தப அவன் ப ால்லகவண்டும் என்ப
தும்! தெட்ரா என்பது ைண்ணீரில் இருக்கும் ஒரு விசித்திரப் பாம்பு. அைற்கு எக் ச்சக் ைதல ள்.

ஒரு ைதல துண்டிக் ப்பட்டால், அந்ை இடத்தில் இரண்டு ைதல ள் முதைக்கும். அைன் மூச்சுக்
ாற்கை நச்சுத்ைன்தம ப ாண்டது. அதைச் சுவாசித்ைால் மரணம் நிச்சயம். அைன் ரத்ைமும்
விஷத்ைன்தம வாய்ந்ைது. அது கபாகிை ைடபமல் லாம்
ஆபத்தை விதைத்துவிட்டுப் கபாகும்.

பெர்குலஸ் வீரத்துடன் அதை வீழ்த்ை பநருங்குகிைான். ஒரு

ைதலதய பவட்டினால், இரண்டு ைதல ள் முதைக்கின்ைன.
உடகன, அவன் ைன் உைவினன் அகயாலதை உைவிக்கு
அதழக்கிைான். பெர்குலஸ் ைதலதய பவட்டியதும்,
அகயாலஸ் ஒரு தீப்பந்ைத்ைால் அந்ைக் ழுத்தைப்
பபாசுக்கிவிடுவான். அைனால் இரண்டு புதிய ைதல ள்
முதைக் வழியில்லாமல் கபாய்விடுகிைது.

பெர்குலஸ் பவற்றி பபறுவதைப் பார்த்ை தும், அவதனத்

துன்புறுத்துவைற் ா ஹீரா ஒரு ராட்சை நண்தட
அனுப்புகிைாள். பெர்குலஸ் அந்ை நண்தடத் ைன்னுதடய ால் ைால் மிதித்து
நசுக்குகிைான். தெட்ராவுக்கு இன்னமும் சா ாை ஒரு ைதல மிச்சம் இருக்கிைது. அந்ைத் ைதலதய
அதீனா என்கிை கைவதை ப ாடுத்ை ைங் வாைால் பவட்டி நிபந்ைதனதயப் பூர்த்தி பசய்யும்
பெர்குலஸ், அந்ை தெட்ராதவ யும், நண்தடயும் வானத்தில் எறிந்து நட்சத்திரக் கூட்டங் ைா
ஆக்கினான் என்று பசால்லுவார் ள்.

பெர்குலஸின் இந்ைச் சாைதன ஓர் உண்தமதய உணர்த்துகிைது. எப்கபாதும் பிரச்தனதயப்

பாதியில் விடாமல், அதை முழுவதுமா ப் பபாசுக்கி அழிப்பதுைான் மி ச் சிைந்ை வழி.
அதரகுதையா க் த யாைப்படுகிை பிரச்தன ள் மீண்டும் மீண்டும் ைதலதூக்கிக்ப ாண்டுைான்
இருக்கும். எதிரி என்று வந்துவிட்டால், சுவகட இல்லாமல் அழிப்பதுைான் ராஜைந்திரம். இதில்
எந்ைவிைமான பாரபட்சமும் ாட்டக்கூடாது என்பைற்கு இந்தியச் சரித்திரம் சான்று!

மாற்றி கயாசிப்பது மற்ைவர் ளின் வனத்தைத் திதசதிருப்பி, நம் விழிப்பு உணர்தவச் சரியான
திதசகநாக்கிச் பசலுத்துவதில் அடங்கியிருக்கிைது. சதுரங் விதையாட்டில், எதிராளியின்
வனத்தைத் திதச திருப்ப, எளிைா ஒரு ாதய பவட்டுக் ப ாடுப்பார் ள். எதிராளியும் 'ஆ ா!
நமக்கு ஒரு ாய் கிதடத்ைது!’ என்று நிதனத்து, ஆட்டத் தைகய இழந்துவிடுவார்.

முல்லாவின் தையன்று உண்டு.முல்லா தினமும் அண்தட நாட்டுக்கு ஒரு க ாகவறு

ழுதையின்மீது பசல்வார். கசாைதனச் சாவடியில் இருப்பவர் ள், முல்லா எதையாவது
ள்ைக் டத்ைல் பசய்கிைாரா என்று அவருதடய ழுதை யின் கமலிருக்கும் க ாணிதயச்
கசாைதன கபாடுவார் ள். தவக்க ாதலத் ைவிர, கவறு எதுவும் இராது. இப்படிகய ஒரு மாைம்
நடந்ைது. ஒருநாள், முல்லா பவறுமகன பக் த்து நாட்டுக்கு நடந்து பசன்றுப ாண்டி ருந்ைார்.
அப்கபாது கசாைதனச் சாவடியில் இருந்ைவர் ள் அவரிடம், 'இத்ைதன நாைா எைற்குக்
ழுதையில் கபாய்க்ப ாண்டிருந்தீர்? எங் ளுக்க பைரியாமல் அப்படி என்னைான் டத்தினீர்?'
என்று க ட்டார் ள்.

''நான் ழுதை தைத்ைான் டத்திகனன். அந்ை ஊரில் க ாகவறு ழுதைக்கு கிராக்கி அதி ம்!'
என்று முல்லா பசான்னகபாது, அவர் ள் மு த்தில் ஈயாடவில்தல.

நீதியரசர் நா முத்து அவர் ள் ஒருமுதை என்னிடம் ஒரு புதிர் கபாட்டார். 'இரண்டு சக ாைரி ள்;
இருவருக்குகம திருமணம் ஆ வில்தல. அவர் ளுதடய விைதவத் ைாயார் மட்டுகம உடன்
இருக்கிைார். ஒரு நாள், ைாய் இைந்துவிடுகிைாள்.ஈமச்சடங்கு நடக்கிைது. அதில் அழ ான ஒரு
வாலிபன் லந்துப ாள்கிைான். அவதனப் பார்த்ைதும் பபரிய ம ளுக்குப் பிடித்துப் கபாகிைது.
மணந்ைால் அவதனத்ைான் திருமணம் பசய்து ப ாள்ைகவண்டும் என்று நிதனக்கிைாள். ஆனால்,
அைற்குப் பிைகு எந்ை இடத்திலும் அவதனக் ாணகவ முடியவில்தல. ஒருநாள், அவள்
ைன்னுதடய ைங்த தயகய ப ாதல பசய்துவிடுகிைாள். ஏன்?'

பபரும்பாலாகனார், 'ஒருகவதை ைங்த அவதன கநசித்ைைாகலா?’ என்று நிதனக் க் கூடும்.

ஆனால், விதட கவறு!

'அந்ை அழ ான வாலிபதன ஈமச்சடங்கின் கபாது மட்டும்ைான் அவள் ண்டாள். அைற்குப் பிைகு,

அவன் அவள் ண்ணில் படகவயில்தல. எனகவ, இன்கனார் ஈமச் சடங்கு நடந்ைால்ைான்
அவதன மறுபடி சந்திக் முடியும் என்கிை எண்ணத்தில், ைங்த தயகய ப ாதல
பசய்துவிட்டாள்!’

மனிை மனம் எப்படிபயல்லாம் பிைழ்வுடன் சிந்திக்கிைது என்பதை நீதியரசர் இந்ைப் புதிரின்

மூலம் எனக்கு விைக்கினார். (இன்னும் மமமல...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 7

விமேகமும் வேற்றிமய!
வே.இறையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநாபன்

ேகாபாேதம் மகத்தான இதிகாசம். அது ஹ ாமர் எழுதிய இலியட், ஒடிஸி என்கிற இரண்டு
காவியங்களைவிட நீைமானது. ஏராைமான கிளைக் களதகள் ககாண்டது. அளத இதிகாசமாக
மட்டும் பார்க்காமல், ஹமலாண்ளமப் பாடமாகவும் வாசிக்க முடியும். மாற்றி ஹயாசிப்பதற்கான
பல உத்திகள் இதில் இடம் கபற்றிருக்கின்றன.

'கத்தியின்றி ரத்தமின்றி ஒருவளர கவற்றி கபறமுடியும்’ என்பளத முதலில் உளரத்தது

மகாபாரதம்தான். அதற்குப் பயன்பட்டது சகுனியின் பகளட.

தர்மளர சூதாட்டத்தின் மூலம் கவல்லலாம் என்பளதச் சகுனி அறிந்த சந்தர்ப்பம் சுளவயானது.

ஒருவனுக்கு யாகம் கசய்ய நூறு கவண் பசுக்கள் ஹதளவப்பட்டன. பால் கவள்ளை நிறத்தில்
எந்தப் புள்ளியும் இல்லாமல் பசுக்கள் இருந்தால்தான், யாகம் நிளறஹவறும். அப்படியான
பசுக்களைத் ஹதடி அளலந்த அவன் கண்களில், இந்திரப்ரஸ்தத்தின் வாசலில் இருந்த 21 பசுக்கள்
பட்டன. ஒஹர இனத்தில் பிறந்த மரபு கவண் பசுக்கள் அளவ.

ஆனால், அவற்ளற யாசகம் ககாடுக்க யுதிஷ்டிரனுக்கு மனமில்ளல.

வந்தவன் கசான்னான்... ''நான் உன் பசுக்களை கவல்லப் ஹபாவது அஸ்திரத்தால் அல்ல;

வாக்கினால்!''

''எனக்கு வாதம் கசய்வதில் விருப்பம் இல்ளல.'

''நாம் பகளடயால் விளையாட முடியும்.'

''உன்னிடம் பணயம் என்ன இருக்கிறது?'

''யாசகமாக நீங்கள் ஒஹர ஒரு மலளரக் ககாடுங்கள். அளதஹய பணயம் ளவத்து நான்
விளையாடுகிஹறன்.'

தர்மர் அவனிடம் மஞ்சள் நிற மலளரக் ககாடுத்தார். இருவரும் பகளட விளையாடினார்கள். ஏழு
கவண் பசுக்கள் தர்மன் தரப்பில் பணயமாக ளவக்கப்பட்டன. தர்மர் ஹதாற்றார். மூன்று முளறயும்
ஹதாற்றார். 21 கவண் பசுக்களும் வந்தவனுக்குச் கசாந்தமாயின. அதற்குப் பிறகு, இப்படிஹய
பல்ஹவறு இடங்களில் அவன் 87 பசுக்களை திரட்டிவிட்டான். இன்னும் 13 ஹதளவயாக
இருந்தன.
துரிஹயாதனனின் ககாட்டிலில், 13 தூய கவண் பசுக்கள்
இருப்பளத அவன் அறிந்தான். எனஹவ, துரிஹயாதனனின்
கவனத்ளத ஈர்க்க விளைந் தான். அவன் பார்ளவயில்
படும் வண்ணம், கறுப்பு நிறக் குதிளர ஒன்றில், நகர
வீதிகளில் வலம் வந்தான். துரிஹயாதனனுக்குக்
குதிளரகள் என்றால், அபார ஹமாகம். அந்தக் கறுப்புக்
குதிளர அற்புதமாக இருக்கிற கசய்தி, ஒற்றர்கள் மூலம்
அவனுக்கு எட்டியது. துரிஹயாதனனுக்கு அந்த அைகிய
குதிளரளயத் தன்வசமாக்கிக்ககாள்ை ஆளச பிறந்தது.
யாசகளன அளைத்துவரச் கசான்னான். யாசகனும்
வந்தான். துரிஹயாதனனின் விருப்பத்ளத அறிந்து,
சூதாட்டத்தின் மூலம் குதிளரளய அவன் கபற்றுக்
ககாள்ைலாம் என்று கசான்னான் யாசகன். சூது
கதாடங்கியது.

யாசகனின் பகளடகள் உருை ஆரம்பித்தன. குதிளரயின் வாலிலிருந்து ஹராமம் ஒன்ளறக் கிள்ளிப்

பணயமாக ளவத்தான் அவன். அதற்குச் சமமாக துரிஹயாதனன் ஏழு குதிளரகளை ளவத்தான்.
ஆனால் யாசகஹனா, தன் குதிளரக்குச் சமமானளவ 13 கவண் பசுக்கள் என்றான். துரிஹயாதனனும்
ஆளசயின் பிடியில் தளலயளசத்தான். ளககநாடிக்கும் ஹநரத்தில் யாசகன் கவன்றான். குதிளரளய
இழுத்துக்ககாண்டு, பசுக்களையும் ஓட்டிக்ககாண்டு அரண்மளனளயவிட்டு கவளிஹயறினான்.

அந்த யாசகனின் மார்ளபப் பிைக்கஹவண்டும் எனும்படியாக உக்கிரம் ககாண்டான்

துரிஹயாதனன். ஆறுதல் ஹதடி சகுனியிடம் கசன்றான்.

துரிஹயாதனனின் உடலளசவு கமாழிகளைக்கூடத் துல்லியமாக அறிந்தவன் சகுனி.

நடந்தவற்ளறக் ஹகட்டறிந்தான். ''மருமகஹன! நீ நிளனப்பதுஹபால உன்ஹனாடு பகளட ஆடியவன்
சாதாரணமானவன் அல்ல. உன்ளனப் ஹபாரில் சிக்களவத்து கவற்றி கபற்றிருக்கிறான். ஆயினும்,
கவளலப்படாஹத! உனக்குப் பக்கபலமாக நான் இருக்கிஹறன்' என்று துரிஹயாதனளன
அளமதிப்படுத்தினான்.

இருட்டுவதற்கு முன்பு அந்த யாசகளன மீண்டும் அரண்மளனக்கு அளைத்து வரச்கசய்தான்.

வந்தவளன சகுனி கவகுவாகப் பாராட்டினான்.

''நீ எத்தளன பசுக்களை கவன்றிருக்கிறாய்?'

''பதின்மூன்று!'

''ஆனால், நீ அளைத்துச் கசன்றது 14 என்று துரிஹயாதனன் கசால்லு கிறான். உன்னிடம் அதிகமாக

உள்ை ஒரு கவண் பசுளவ திருப்பித் தந்துவிடு!'

''இல்ளல. நான் 13 பசுக்களைத்தான் சூதில் கவன்ஹறன்!'

சகுனி துரிஹயாதனனிடம் ஹகட்டான்... ''நிஜமா?'

துரிஹயாதனன் பதில் ஹபசவில்ளல.

''நீ ஓட்டிச் கசன்ற ஒரு பசுவின் கர்ப்பத்தில் வைரும் கன்ளறக் கணக்கில் ஹசர்க்க மறந்துவிட்டாய்.
அது எங்களுக்கு உரியது. அளதத் தந்துவிட்டு, பசுளவ அளைத்துப் ஹபா!' என்றான் சகுனி.
யாசகன் தடுமாறினான். ''கர்ப்பத்தில் உள்ை பசுங்கன்ளற எப்படித் தருவது?'

''காத்திரு! அது கன்று ஈனும் வளர காத்திரு. அல்லது, உனக்குத் திறளம இருந்தால், அளதயும்
சூதில் கவன்றுவிடு!''

சகுனியுடன் அந்த யாசகன் சூதாடுவதாக ஒப்புக்ககாண்டான். பகளட உருண்டது. அவன் ஹகட்ட

எண்ணில் பகளட விழுந்தது. ஒரு பசுளவத் ஹதாற்றான் யாசகன். இப்படிஹய நூறு கவண்
பசுக்களையும், தனது குதிளரளயயும்கூட அவன் சகுனியிடம் இைந்துவிட்டான்.

அவனிடம் சகுனி, ''நீ யாரிடம் அதிகப் பசுக் களைச் சூதாடி கவன்றாய்?' என்று ஹகட்டான்.

''தர்மரிடம்.'

''எத்தளன?'

''இருபத்கதான்று.'

சகுனிக்கு மகிழ்ச்சி தாங்கவில்ளல. நூறு பசுக்களையும் அவனுக்கு யாசகம் தந்து அனுப்பி

ளவத்தான். துரிஹயாதனன் புரியாமல் விழித்தான்.

சகுனி கசான்னான்... ''ஒரு யாசகனால் தர்மஹனாடு சூதாடி அரிய 21 கவண் பசுக்களை கவல்ல
முடிந்திருக்கிறது. அவன் நமக்கு வழிகாட்டியிருக்கிறான். தர்மளனச் சூதாட விருந்துக்கு
அளைக்கஹவண்டும். நீயல்ல; உன் தந்ளத. நாம் எந்தச் சிரமமும் இல்லாமல், அவர் கள்
நாட்ளடஹய கவன்றுவிடலாம்.
நீ பட்ட அவமானங்களுக்குப்
பழி தீர்த்துவிடலாம்.''

பாண்டவர்களைப் ஹபாரில்
கவல்வது கடினம், சூதில்
கவல்வது எளிது என்பளத
சகுனி உணர்ந்தது
அப்ஹபாதுதான்.

எவ்வைவு உயர்ந்த
கநறிபளடத்தவனாக
இருந்தாலும், ஒரு சின்ன
பலவீனம் ஒருவளன
வீழ்த்திவிடும் என்பதற்கு தர்மன்
சாட்சி!

பாரிஜாத மலர் பற்றி ஒரு களத

உண்டு.

ஒரு நாள், நாரதர் துவாரளகக்கு

வந்தார். அவர் ளகயில் ஒரு
பாரிஜாத மலர் இருந்தது.
கிருஷ்ணரிடம் அவர் அளதக்
ககாடுத்து, ''இந்த மலர் மிகவும் அைகாக இருக்கிறது. மலர்களை மிகவும் விரும்புகிற
ருக்மிணிக்கு தாங்கள் இளதத் தரலாம், அல்லவா?'' என்று ஹகட்டார்.

கிருஷ்ணர் கராம்பவும் சந்ஹதாஷமாக அந்த மலளர எடுத்துக்ககாண்டு ருக்மிணியின்

மாளிளகக்குப் ஹபானார். அதற்குள் குறும்புக்கார நாரதர், கிருஷ்ணரின் மற்கறாரு மளனவியான
சத்யபாமாவின் இல்லத்துக்கு ஓடினார். முகத்ளதச் ஹசாகமாக ளவத்துக் ககாண்டார்.

''முனிவஹர! ஏன் ஹவதளனஹயாடு இருக்கிறீர்கள்?' என்று ஹகட்டாள் பாமா.

''இந்திரன் ஹதாட்டத்திலிருந்து ஒரு பாரிஜாத மலளர கிருஷ்ணனுக்காகக் ககாண்டு வந்ஹதன்.

'உங்களுக்குப் பிரியமான மளனவிக்கு இளதத் தாருங்கள், பிரபுஹவ!’ என்று கசான்ஹனன். அளத
அவர் உனக்குத் தருவார் என்று நிளனத்ஹத அப்படிச் கசான்ஹனன். ஆனால், அவஹரா அளத
ருக்மிணியிடம் ககாண்டு ஹபாய்க் ககாடுத்துவிட்டார்!'' என்று ஹகாள் மூட்டினார் நாரதர்.

ஆத்திரம் அளடந்தாள் சத்யபாமா. ''அந்த மலளர நான்

ளகப்பற்றாமல் விடமாட்ஹடன்''
என்றாள். ''அளமதியாக இரு! ஒற்ளற மலளர ளவத்துக்
ககாண்டு என்ன கசய்யப் ஹபாகிறாய்? உன் மீது
கிருஷ்ணருக்கு உண்ளமயான பிரியம் இருந்தால்,
ஹதவஹலாகத்திலிருந்து அந்த மரத்ளதஹய அல்லவா
உன்னிடம் ககாண்டு வந்து தரஹவண்டும்?'' என்றார்
நாரதர்.

சத்யபாமா கிருஷ்ணரிடம் கசன்று, அவளர

உலுக்கிகயடுத்தாள். ''உங்களுக்கு என்ளனவிட
ருக்மிணிளயத்தாஹன அதிகம் பிடித்திருக்கிறது?'' என்று
ஹகாபப்பட்டாள். கிருஷ்ணரால் அவளைச் சமாதானம்
கசய்ய முடியவில்ளல.

''உங்கள் சமாதானம் எதுவும் எனக்கு ஹவண்டாம். என் மீது உங்களுக்குப் பிரியம் இருந்தால்,
அந்தப் பாரிஜாத மரத்ளதஹய ககாண்டு வரஹவண்டும். இல்லாவிட்டால் பட்டினி கிடப்ஹபன்''
என்றாள்.

கிருஷ்ணர் அமராவதிக்குப் பறந்தார். இரவு ஹநரத்தில் திருட்டுத்தனமாகத் ஹதாட்டத்தில்

நுளையும்ஹபாது, காவலர்கள் அவளரக் ளகயும் கைவுமாகப் பிடித்துவிட்டார்கள். ஹதஹவந்திரன்
முன் ககாண்டுஹபாய் நிறுத்தினார்கள்.

இந்திரன் அவளரப் பார்த்ததும் ஆச்சரியப் பட்டான். நடந்தளதச் கசான்னார் கிருஷ்ணர்.

இந்திரன், ''சரிதான்... மளனவிகள் சமாசாரமா?' என்று கசால்லிச் சிரித்துவிட்டு,
மரத்ளதக் ககாடுக்க ஆளணயிட்டான்.

'இந்த மரத்ளதக் ககாண்டுஹபாய் பாமா வுக்குக் ககாடுத்தால், ருக்மிணிக்கு ஹகாபம் வரும்.

இன்கனாரு மரத்துக்கு நான் என்ன கசய்ஹவன்!’ என்று கிருஷ்ணர் ஹயாசித்தார். அவருக்கு ஒரு
தீர்வு ஹதான்றியது.

கிருஷ்ணன் கவகு தந்திரசாலி! அவருளடய இரு மளனவியரின் ஹதாட்டங்களும் அருகருஹக

இருந்தன. சத்யபாமாவின் ஹதாட்டத்தில் மரம் இருக்கும்படியும், பூக்கள் உதிரும் கிளைகள்
ருக்மிணியின் ஹதாட்டத்தில் இருக்கும்படியும் சாமர்த்தியமாகப் பாரிஜாத மரத்ளத நட்டு
ளவத்தார். காளலயில் கபாழுதுவிடிந்ததும் பாரிஜாத மலர்களைச் ஹசகரித்தவள் ருக்மிணிதான்.

புளனவாக இருந்தாலும், எவ்வாறு சாதுர்யமாக ஒரு பிரச்ளனளயத் தீர்ப்பது என்பளத இந்தக்

களத விைக்குகிறது.

தீர்க்கமுடியாத பிரச்ளனகளையும், ககாஞ்சம் மாற்றி ஹயாசித்தால் சுலபமாகத் தீர்க்க முடியும்.

ஒரு சீமாட்டி தன் ஓவியத்ளதப் கபரிதாக வளரந்து வீட்டில் மாட்டஹவண்டும் என்று

ஆளசப்பட்டு, பிரபல ஓவியர் ஒருவரிடம் கசன்றாள். அவரும் அவளைத் தத்ரூபமாக வளரந்தார்.
ஆனாலும், அவளுக்குத் திருப்தி இல்ளல. ''இந்த உருவம் என்ளனப் ஹபாலஹவ இல்ளல. அப்படி
இருந்திருந்தால், என்னுளடய நாய் அந்த ஓவியத்ளதப் பார்த்ததுஹம அளடயாைம் கண்டு
வாலாட்டியிருக்குஹம?'' என்றாள். பின்பு ஓவியர் அந்தப் படத்தில் சில நுட்பமான மாறுதல்களைச்
கசய்து ககாடுத்து அனுப்பினார்.

ஒரு வாரம் கழித்து, அவள் மீண்டும் வந்தாள். ''என் நாய் இப்ஹபாதும் வாலாட்டவில்ளல.
சரியில்லாத இந்த ஓவியத்ளத நான் வாங்கிக் ககாள்ை மாட்ஹடன்'' என்று அடம் பிடித்தாள். தான்
அந்த ஓவியத்ளத இன்னும் கமருஹகற்றி ளவப்பதாகவும், மறு வாரம் வந்து பார்க்குமாறும் அந்த
ஓவியர் கசான்னார்.

அதன்படி, அடுத்த வாரமும் அவள் தனது நாஹயாடு வந்தாள். இந்த முளற அவளின் நாய் ஹவக
ஹவகமாக வாலாட்டிக்ககாண்டு, ஓவியத்தின் அருகில் கசன்றது; அந்தச் சட்டங்களை நக்கியது.
அந்தப் கபண்மணிக்கு ஆனந்தம் தாங்க முடியவில்ளல. திருப்தியான திருப்தி! ஹபசிய
கதாளகக்கு ஹமஹலஹய பத்தாயிரம் ரூபாய் அதிகம் ககாடுத்து, அளத வாங்கிச் கசன்றாள்.

ஓவியரின் உதவியாைர், ''இந்த ஒரு வாரத்தில் நீங்கள் ஓவியத்தில் எந்த மாற்றமும் கசய்ததாக
எனக்குத் கதரியவில்ளலஹய! பின்பு எப்படி, அந்த நாய் அளதப் பார்த்து வாலாட்டியது?' என்று
குைப்பத்துடன் ஹகட்டார்.

''நாய்க்கு வண்ணங்கள் எல்லாம் கதரியாது. அந்தச் சீமாட்டி முட்டாள்தனமாகப் ஹபசு கிறாள்.

இப்படிப்பட்டவர்களைத் தந்திரமாகத்தான் எதிர்ககாள்ைஹவண்டும். நான் ஓவியத்தின் சட்டத்தில்
மாமிசத்ளதத் தடவி ளவத்திருந்ஹதன். அந்த மணத்துக்காகக்தான் நாய் ஓடிவந்து அந்த ஓவியத்ளத
நக்கியது. அளத அவள், தனது நாய் தன்ளன ஓவியத்தில் அளடயாைம் கண்டுககாண்டதாக
எண்ணி விட்டாள்!' என்றார் ஓவியர்.

புரியாதவர்களுக்குப் புரிய ளவக்க மாற்றி ஹயாசிப்பது அவசியம்!

(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 8
ேனைவியும் ோமியாரும்!
வெ.இனையன்பு, ஓவியம்: அைந்த பத்ேநாபன்

கலைகளிலும் மாற்றி ய ாசிப்பது நிகழ்ந்து வந்திருக்கிறது. 1915-ஆம் ஆண்டு, 'பக்’ என்னும்

அமமரிக்கக் யகளிக்லக இதழில், இங்கிைாந்லதச் யேர்ந்த கார்ட்டூனிஸ்ட் வில்லி ம் எலி ஹில்
என்பவர், 'என் மலைவியும், என் மாமி ாரும்’ எனும் தலைப்பில் யகலிச் சித்திரம் ஒன்லற
வலரந்து, ''இருவரும் இயத படத்தில் இருக்கிறார்கள். கண்டுபிடியுங்கள்' என்று குறிப்பு
மவளியிட்டார்.

அந்தப் படத்லத உற்றுப் பார்த்தால், ஒரு யகாணத்தில் இளம் மபண்ணாகவும், மற்மறாரு

யகாணத்தில் வ தாை மபண்ணாகவும் மதரியும். அந்தப் படத்லத ஸ்டீபன் யகாயவ, 'மவற்றிக்கு
ஏழு படிகள்’ எனும் தைது நூலில் ப ன்படுத்தியிருப்பார். எந்தக் யகாணத்தில் பார்க்கியறாம்
என்பயத நம் சிந்தலைல த் தீர்மானிக்கிறது. எல்ைாவற்றிலும் இரண்டு யகாணங்கள் உண்டு
என்பலத மவளிப்படுத்தும்விதமாக, இந்தப் படம் மைவி ல் வகுப்புகள் பைவற்றில்
ப ன்படுத்தப்படுகிறது.

இலத அண்லமக் காைத்தில் யமற்கு கண்டுபிடித்தலதப் யபாைத் யதான்றிைாலும், ஆயிரம்

ஆண்டுகளுக்கு முன்யப இந்த உத்தில நம் தமிழகத்தில் ப ன்படுத்தியிருக்கிறார்கள்.
கும்பயகாணம் தாராசுரம் என்கிற ஊரில் உள்ள ஐராவயதஸ்வரர் யகாயிலில் ாலை, காலள
ஆகி வற்லறக் மகாண்ட ஒரு சிற்பம் இருக்கிறது. ஒரு பக்கத்திலிருந்து பார்த்தால் ாலைல ப்
யபாைவும், இன்மைாரு பக்கத்திலிருந்து பார்த்தால் காலளல ப் யபாைவும் யதான்றும் அற்புதச்
சிற்பம் இது.

இலதப் யபான்ற நுணுக்கங்கலளத் தமிழர்கள் மதான்றுமதாட்டுப் ப ன்படுத்தி

வந்திருக்கிறார்கள். யேைம் தாரமங்கைத்தில் ஈஸ்வரன் யகாயில் ஒன்று இருக்கிறது. அந்தக்
யகாயிலில் வாலி, ஸ்ரீராமன் ஆகி இருவரின் சிற்பங்களும் இருக்கின்றை. ஸ்ரீராமன் வாலில க்
குறி பார்ப்பலதப் யபான்ற அந்தச் சிற்பத்தில், ஸ்ரீராமனின் இடத்திலிருந்து பார்த்தால், வாலி
மதரிவான்; ஆைால், வாலி
சிற்பத்திலிருந்து பார்த்தால், ஸ்ரீராமன்
மதரி மாட்டார். வாலில ஸ்ரீராமன்
மலறந்திருந்து தாக்கிைார் என்கிற
புராண ேம்பவத்லத மவகு அழகாக
உணர்த்தும் அற்புதச் சிற்பம் இது. மாற்றி
ய ாசித்ததால் கிலடத்த சிற்பம்.

இன்மைாரு சிற்பம், ரதி மன்மதன்

இருவலரயும் சித்திரிக்கிறது. ரதி சிற்பம்
இருக்கிற இடத்திலிருந்து பார்த்தால்,
மன்மதன் மதரிவான்; ஆைால், மன்மதன்
இருக்கிற இடத்திலிருந்து பார்த்தால் ரதி
மதரி மாட்டாள். காரணம், மபண்கள்
ஆண்கலள அவர்கள் அறி ாமல்
பார்ப்பார்கள் என்பதுதான். எவ்வளவு
அழகாக இந்தச் மேய்தில இந்தச் சிற்பம் உணர்த்திவிடுகிறது. கல்லியை கவிலதகள் வடிப்பது
என்பது இதுதான் யபாலிருக்கிறது.

கண்கள் ஏமாற்றக்கூடி லவ. வரிலே விளக்குகளில் முதல் விளக்கு அலணந்து, அடுத்த விளக்கு
எரிகிறது; பிறகு, இரண்டாவது அலணந்து, மூன்றாவது விளக்கு எரிகிறது; இயதயபால்
மதாடர்ச்சி ாக அடுத்தடுத்த விளக்குகள் அலணந்து எரிகிற மாதிரி மேய்தால், விளக்குகள்
ஓடுவலதப் யபான்ற ஒரு மா த் யதாற்றம் விழிகளுக்குத் மதரியும். இந்தக் யகாட்பாட்டுக்கு 'ஃலப
யகாட்பாடு’ என்று மப ர். இலதக் கல்லியை மேய்து காட்டி வர்கள் தமிழர்கள்.

சுசீந்திரம் யபான்ற யகாயில்களில் இலேத் தூண்கள் இருக்கின்றை. தட்டுகிற இடத்லதப்

மபாறுத்து ேப்த சுரங்களும் ஒலிக்கின்றை. இந்தக் யகாயில் பை நூறு ஆண்டுகளுக்கு முன்ைால்
கட்டப்பட்டது என்பதிலிருந்யத, இந்த மண்ணுக்மகன்று பண்கள் இருந்தை என்பலத
அறி முடியும்.

எந்தப் புதுச் சிந்தலையும் திடீமரன்று உதித்துவிட முடி ாது. பலழ சிந்தலை கூட்டுப்புழுவாக
மாறுகிறயபாதுதான், அதிலிருந்து புதுச் சிந்தலை பட்டாம்பூச்சி ாக கிளம்பிவருகிறது. இலத
டி.எஸ்.எலி ட் 'மரபும் தனித்துவமும்’ என்கிற கட்டுலரயில் மதளிவாக்கியிருப்பார். இன்லற
கலை வடிவங்கள் நம் முன்யைார்களுலட கலை வடிவத்தின் மதாடர்ச்சி ாகயவ இருக்கின்றை.

பாரம்பரி சிந்தலை என்பது வலிலம ாைது. இன்று நாம் 'விழியி ல் காட்சிப்பிலழ’ என்கிற
ஒன்லற விளக்குகியறாம். நாம் தவறாை அனுமாைத்துக்கு வருகியறாம் என்பலத
உணர்த்தக்கூடி பை படங்களும் நிகழ்வுகளும் இருக்கின்றை. இப்படி ரு சிந்தலைல 2500
ஆண்டுகளுக்கு முன்யப கியரக்கத்தில் மேய்தார்கள்.

அதீைா என்கிற யதவலதக்காக, பார்த்திைான் என்கிற யகாயில் ஏமதன்ஸ் நகரத்தில்

அலமக்கப்பட்டது. அதீைா ஏற்படுத்தி யத ஏமதன்ஸ் என்பது ஐதீகம். கி.மு. 447-ம் வருடம்
கட்டத் மதாடங்கப்பட்ட அந்தக் யகாயில், வித்தி ாேமாை அலமப்லபக் மகாண்டது.
உண்லமயில் அதன் தூண்கள் ோய்ந்திருந்தாலும், யநராக இருப்பலதப் யபான்ற யதாற்றத்லத
ஏற்படுத்துபலவ.

மனிதர்களின் புத்திக்கூர்லமல ப் பரிசீலிக்கும் நிகழ்வுகள்

மதாடர்ந்தவண்ணயம இருக்கின்றை. அவற்றின் வடிவங்கள்தான்
மாறுகின்றை. எல்யைாருயம மவந்தலதத் தின்று வந்தலதப் யபசி
வாழ்ந்துவிட்டுப் யபாகவில்லை. வித்தி ாேமாக ஏயதனும் சிந்திக்க
யவண்டும் என்று நிலைத்தார்கள். தஞ்லே மபரி யகாயிலின் கூம்பு
வடிவ அலமப்பு, இன்லறக்கும் பை மவளிநாட்டுக் கட்டடக்
கலைஞர்கலள ஆச்ேரி த்துக்குள்ளாக்குகிறது. தமிழக மன்ைர்கள்
மவளிநாட்லட மவற்றி மகாண்டதன் அலட ாளமாக அங்கு
யகாயிலைய கட்டிைார்கள். ராயேந்திர யோழன் லமசூரில் கட்டி
சிவன் யகாயிலை இன்லறக்கும் பார்க்கைாம்.

அகமதாபாத்தில் ரயில் நிலை த்துக்கு அருகில், ஸாதி பஷீர் பள்ளிவாேல் இருக்கிறது. அதில்
நான்கு யகாபுரங்கள் இருந்தை. அவற்லற 'ஆடும் மிைார்கள்’ என்று அலழப்பார்கள்.

அங்கு இப்யபாது மூன்று மிைார்கள் மட்டுயம இருக்கின்றை. ஒரு யகாபுரத்தின் மீது ஏறி 90 அடி
உ ரத்துக்குப் யபாைால், நகர் முழுவதும் மதரியும். 60 அடிக்கு அப்பால் இன்மைாரு யகாபுரம்
இருக்கிறது. அந்தக் யகாபுரத்துக்குச் மேன்று, அலத ாராவது பைமாக ஆட்டிைால், இந்தக்
யகாபுரமும் யைோக அலேவலத உணர முடியும். கட்டடக் கலை ஆச்ேரி ம் இது!
சூ ஸ் கால்வால மவட்டி , பிமரஞ்சு நாட்லடச் ோர்ந்த மபர்ட்டிைான்ட் என்பவரின் யபரன்,
இந்தி ாலவ மவள்லள ர்கள் ஆண்ட யபாது, இந்த மிைார்கலளப் பற்றிக் யகள்விப்பட்டு,
லவஸ்ராயிடம் அனுமதி யகட்டு, அந்த நுட்பத்லத

அனுபவித்து அறி யவண்டும் என்று ஆவல் மகாண்டார். எையவ, ஒரு யகாபுரத்லத இடித்துப்
பார்த்து, ஆராய்ச்சி மேய் விரும்பிைார். மறுபடியும் அந்தக் யகாபுரத்லதக் கட்டித் தருவதாக
வாக்குக் மகாடுத்தார். மக்கள் எதிர்ப்புத் மதரிவித்தார்கள். இருந்தாலும், அவரது ஆர்வத்லதயும்,
அவர் மகாடுத்த உறுதிமமாழியின் யவகத்லதயும் பார்த்துச் ேம்மதித்தார்கள். ஆைால்,
இடித்தவரால் எலதயும் கண்டுபிடிக்க முடி வில்லை. இடித்த யகாபுரத்லத மீண்டும் கட்டித்
தரவும் இல்லை. அப்படிய யபாட்டுவிட்டு ஓடிப்யபாய்விட்டார். எையவ, இப்யபாது மூன்று
மிைார்கள் மட்டுயம இருக்கின்றை.

தமிழ்நாட்டின் யகாயில்களில், ாளி என்கிற கற்பலை மிருகம் ஒன்று இருப்பலதப் பார்க்கைாம்.

அதன் வாயில், கல்மைான்று உருளும். கல்லை உருட்ட ைாம்; ஆைால், மவளிய எடுக்க
முடி ாது. எப்படி அந்தக் கல்லை உள்யள லவத்திருப்பார்கள் என்பது இன்லறக்கும் நாம்
ஆச்ேரி ப்படுகிற சிற்ப நுட்பம்.

விழியி ல் காட்சிப்பிலழல ப் பற்றி 2300 ஆண்டுகளுக்கு முன்யப கன்ஃபூஷி ஸுக்கும்

ைாயவாட்ஸுவின் சீடர்களுக்கும் இலடய வாக்குவாதம் நடந்தது.

கன்ஃபூஷி ஸ் யமம்யபாக்காை அறிவுலட வர் என்பது ைாயவாட்ஸு வின் எண்ணம்.

அவருலட அறிவின் விோைத்லதக் கண்டு கன்ஃபூஷி ஸ் மிரண்டது உண்டு. ஒருமுலற,
ைாயவாட்ஸுவின் சீடர்கள் கன்ஃபூஷி ஸிடம், 'காலையில் சூரி உத த்தின்யபாது சூரி ன்
மபரிதாகத் மதரிகிறது. ஆைால், மதி ம் சிறிதாகத்தான் மதரிகிறது. காலையிலும் மாலையிலும்
மபரிதாகத் மதரியும் சூரி ன் சுடுவதில்லை. அருகில் இருக்கிற மபாருள்கள்தான் மபரிதாக
இருக்கும். எனில், காலையிலும் மாலையிலும்தான் மவயில் அதிகம் சுட்மடரிக்கயவண்டும்.
ஆைால், மதி யவலளயில்தான் மவயில் மகாதிக்கிறது. இது எப்படிச் ோத்தி ம்?' என்று
யகட்டார்கள்.

கன்ஃபூஷி ஸ் பதில் மோல்ை முடி ாமல் திலகத்தார். இது விழியி ல் காட்சிப்பிலழ ால்தான்
நிகழ்கிறது. காலையில் உண்லமயில் சூரி ன் உத த்தின்யபாது மபரிதாை வடிவத்தில் இல்லை.
தலரல ட்டி உத ம்

நிகழ்வதுயபால் யதான்றுவதால், நாம் அலதப் பார்க்கிற மபாருட்களின் ஊடாக அது

மபரிதுயபால் நமக்குத் யதான்றுகிறது. மரங்களின் ஊடாக, அலைகளின் ஊடாக, மலைகளின்
ஊடாக அலதக் காண்கிறயபாது, அதன் மமாத்த வடிவம் நமக்குத் யதான்றி, மபரிதுயபாைத்
யதான்றுகிறது. தூரத்தில் இருப்பதால்தான் காலைச் சூரி லைய ா, அஸ்தமைச் சூரி லைய ா
எளிதில் பார்க்க முடிகிறது. நண்பகலில் சூரி லை உற்றுப்பார்த்தால், விழித்திலர எரிந்துவிடும்.

இந்த நுட்பத்லத அப்யபாயத ைாயவாட்ஸுவின் சீடர்கள் மதரிந்துலவத் திருந்தார்கள்.

பலழலமல மறுஉருவாக்கம் மேய்கிறயபாதுதான் புதுலமக்குப் பை பரிமாணங்கள்
புைப்படுகின்றை.
எல்ைாவற்லறயும் ஒட்டுமமாத்தமாகப் பார்க்கத் மதரிந்தவர்களால்தான்
உண்லமல உணரமுடியும். கிருஷ்ணயதவரா ரிடம் அப்பாஜி என்கிற
அலமச்ேர் இருந்தார். அவருலட புத்திக்கூர்லம பைருக்கும் மதரியும்.
அவலர தில்லி பாதுஷா தைது ேலபக்கு வரவலழத்து, அவரின்
அறிவாற்றலைச் யோதித்துப் பார்க்க விரும்பிைார். ஒரு காவைாளில
தன்லைப் யபாையவ யவஷமிடச் மேய்து, அரி ாேைத்தில் அமர்த்தி
லவத்துவிட்டு, தான் ஒரு ோதாரண யவலைக்காரலைப் யபாை யவடமணிந்து,
ஒரு மூலையில் ஒதுங்கி நின்றிருந்தார்.

அலவக்குள் நுலழந்த அப்பாஜி அரி லணயில் இருந்தவலர ஒரு பார்லவ

பார்த்தார்; பிறகு, அலவல ப் பார்த்தார். பின்ைர், காவைாளி உருவத்தில்
நின்றிருந்த பாதுஷாவிடம் யநராகச் மேன்று வணக்கம் மதரிவித்துவிட்டு,
'பாதுஷா அவர்கயள! எதற்காகச் சிரமப்பட்டுக்மகாண்டு இங்யக நிற்கிறீர்கள்?'
என்று யகட்டார்.

அப்பாஜியின் திறலமல க் கண்டு பாதுஷாவும் ேலபய ாரும் வி ப்பும் திலகப்பும்

அலடந்தார்கள். பாதுஷா தைது யவடத்லதக் கலளந்துவிட்டு, அரி ாேைத்தில் அமர்ந்தார்.
அப்பாஜில யும் ஓர் உ ர்ந்த ஆேைத்தில் அமர லவத்தார்.

'அப்பாஜி! சிம்மாேைத்தில் அமர்ந்திருந்தது நாைல்ை என்று எப்படித் மதரிந்து மகாண்டீர்கள்?'

என்று வி ப்பு யமலிடக் யகட்டார் பாதுஷா.

'பாதுஷா அவர்கயள! தங்கலள அலட ாளம் கண்டுமகாள்ள நான் அதிகம் சிரமப்படவில்லை.

அரி லணயில் அமர்ந்திருந்தவலர ாருயம ைட்சி ம் மேய்ததாகத் மதரி வில்லை. காவைாளி
யவடத்தில் நின்று மகாண்டிருந்த தங்கள் பக்கயம அவர்கள் ப பக்தியுடன் பார்த்துக்
மகாண்டிருந்தார்கள். அலத லவத்துத்தான் கண்டுபிடித்யதன்' என்றார் அப்பாஜி.

(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 9

ஆயுளை அதிகரிக்கோம்!
வெ.இளையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநாபன்

ஒரு சின்ன புதிர்... சட்டென்று பதில் டசொல்லுங்கள், பொர்ப்பபொம்!

சில நொய்கள் ஏகொந்தமொன சொலலயில் டசன்று டகொண்டிருக்கின்றன. ஒரு நொய்க்குப் பின்னொல்

இரண்டு நொய்களும், ஒரு நொய்க்கு முன்னொல் இரண்டு நொய்களும், ஒரு நொய் நடுவிலும்
டசன்றுடகொண்டிருக்கிறது. அப்படிடென்றொல், இந்த வரிலசலெ அலமக்க மிகக் குலறவொக
எத்தலன நொய்கள் பதலவப்படும்?

டபரும்பொலொபனொர் 'ஐந்து நொய்கள்’ என்றுதொன் பதிலளிப்பொர்கள். ஆனொல், மூன்று நொய்கள்

என்பதுதொன் சரிெொன விலெ. எனபவ, கணிதமொக இருந்தொலும் சரி, டபொருளொதொரமொக
இருந்தொலும் சரி... குலறந்த எண்ணிக்லகயில் அதிக பெலனப் டபறுவதுதொன் சரிெொன விலெெொக
இருக்கமுடியும்.

எலதயும் அவசரப்பட்டுச் டசய்துவிெக்கூெொது. ஆழ்ந்து பெொசிக்க பவண்டும். எந்தப் புதிருக்கும்

எளிதொன விலெ இருக்கக்கூடும். ஆனொல், ஏபதொ நுட்பம் இருப்பதொல்தொன், அந்த விலெ
எளிதொகத் டதரிந்துவிெொதபடி, புதிரொக ஆக்கப்பட்டுள்ளது. எனபவ, சரிெொன விதத்தில் பெொசித்து,
சரிெொன விலெலெக் கண்டுபிடிக்க பவண்டும். டதொெர்ந்த பயிற்சியின் மூலம், இலத நம்மொல்
சொதிக்க முடியும்.

இந்திெொவில், விக்கிரமொதித்தன் கலதகள் மிகவும் புகழ் வொய்ந்தலவ. அதில்

டசொல்லப்பட்டிருக்கும் புதிர்கள் பலவற்றுக்கு விலெ கொண்பது சிரமம். வழக்கமொன பெொசலன
யில் இருப்பவர்களொல் அந்தப் புதிர்களுக்கு விலெகொண முடிெொது.

விக்கிரமொதித்தன் கன்னிெொபுரி மன்னன். அவனது பிரதம மந்திரி, பட்டி என்பவன்.

பதவபலொகத்தில் இந்திரன் சலபயில் ஊர்வசி, ரம்லப இருவரில் ெொர் அதிக சிறப்பு வொய்ந்த நென
மொது என்கிற பபொட்டி ஏற்பட்ெது. தீர்ப்பு வழங்க விக்கிரமொதித்தன்
அலழத்துச்டசல்லப்பட்ெொன்.

முதலில், ரம்லபயின் நெனம் ஆரம்பமொயிற்று. அவள் ஆெல் கண்டு அலனவரும் மெங்கினர்.

அடுத்து, ஊர்வசியும் அலனவலரயும் ஈர்க்கும் விதத்தில் சிறப்பொகபவ ஆடினொள்.

இருவரின் நெனத்லதயும் கண்டுகளித்த விக்கிரமொதித்தன், இருவரும் இலணந்து

நெனமொெபவண்டும் என்று பகட்டுக் டகொண்ெொன். அதன்படி, மறுநொள் இருவரின் நெனமும்
நெப்பதொக முடிவொனது.

இதனிலெயில், நந்தவனம் டசன்று, பதவபலொக புஷ்பங்கலளப் பறித்து வந்து, இரண்டு

பூச்டசண்டுகள் தெொர் டசய்தொன் விக்கிர மொதித்தன். மறுநொள் நெனப் பபொட்டி டதொெங்குவதற்கு
முன்னதொக ரம்லப, ஊர்வசி இருவரிெமும் ஆளுக்டகொரு பூச்டசண்லெக் டகொடுத்து, ''நீங்கள்
டவறும் லகபெொடு நெனமொடுவலதவிெ, லகயிபல பூச்டசண்லெப் பிடித்துக்டகொண்டு ஆடினொல்
அலங்கொரமொக இருக்குபம!' என்றொன்.
ரம்லபயும் ஊர்வசியும் மிக மகிழ்ச்சியுென் அந்தப் பூச்டசண்லெக் லகயில் பிடித்தபடி
ஆடினொர்கள். சிறிது பநரத்தில், ரம்லபயின் நெனம் பிசகிெது. கொல்கள் தடுமொறின. அவள்
பூச்டசண்லெத் தூக்கிடெறிந்துவிட்ெொள். ஆனொல், ஊர்வசிபெொ இறுதிவலர பூச்டசண்லெப்
பிடித்தபடி பநர்த்திெொக ஆடினொள்.

'ஊர்வசியின் நெனபம நுட்பமொனது. ஊர்வசிபெ டவன்றொள்' என்று தீர்ப்புக் கூறினொன்

விக்கிரமன்.

'அது எப்படி?' என்று இந்திரன் பகட்ெொன்.

ஊர்வசியிெமிருந்து பூச்டசண்லெத் திரும்ப வொங்கி, அதனுள் தொன் லவத்துத் லதத்த வண்லெ

எடுத்து அலவயினரிெம் கொண்பித்த விக்கிரமன், 'இந்தப் பூச்டசண்லெ ஊர்வசி மிருதுவொகக்
லகெொண்ெதொல், வண்டு டகொட்ெொமல் டசம்லமெொக ஆடினொள். ரம்லப இலத இறுக்கிப்
பிடித்ததொல், வண்டு டகொட்டி, அவள் நெனம் தடுமொறிெது; டசண்லெயும் தூக்கிடெறிந்தொள்!'
என்றொன்.

விக்கிரமொதித்தனின் மதி நுட்பத்லத உணர்ந்து மகிழ்ந்த இந்திரன், ஒரு சிம்மொசனத்லத அளித்து,

'இதில் அமர்ந்தபடி, ஆயிரம் ஆண்டுகள் வலர ஆட்சி டசய்து வருவொய்' என்று வரமளித்தொன்.

இலத அறிந்த பட்டி, தொனும் அதிக ஆண்டுகள் வொழ பவண்டுமன்று கொளிலெ பநொக்கித் தவம்
இருந்தொன்.
'நீ பகட்கும் வரம் லககூெ பவண்டுடமன்றொல், விக்கிரமொதித் தனின் தலலலெ இந்தப் பீெத்தில்
லவக்க பவண்டும்' என்றொள் கொளி. பட்டி உெபன அரண்மலனக்குச் டசன்று, உறக்கத்திலிருந்த
விக்கிரமலன எழுப்பி, 'அரபச! ஒரு கொரிெத்துக்கொக உங்கள் தலல பதலவப்படுகிறது!' என்றொன்.

'மகிழ்ச்சி! எடுத்துச் டசல்!' என்றொன் விக்கிரமன்.

விக்கிரமொதித்தனின் தலலலெ வொளொல் டவட்டி எடுத்துச் டசன்று, பதவியின் பலிபீெத்தில்

லவத்தொன் பட்டி. கொளி மனம் மகிழ்ந்து, அவனுக்கு 2,000 ஆண்டு ஆயுலளயும், பமலும் பல
சிறப்புகலளயும் அளித்தொள்.

பட்டி சத்தமொகச் சிரித்தொன்.

கொளிெம்மன் கொரணம் பகட்க, 'எங்கள் அரசன் பதவர் களிெம் ஆயிரம் ஆண்டு ஆட்சி புரிெ வரம்
வொங்கி வந்து சில மொத கொலம்கூெ ஆகவில்லல; அதற்குள் கழுத்து அறுபட்டு, அவன் தலல உன்
பலி பீெத்தில் இருக்கிறது. பதவொதி பதவர்களின் வரம் இந்த நிலலக்கு உள்ளொனொல், நீ டகொடுத்த
வரம் எப்படிப் பலிக்கும் என்பலத எண்ணிபெ சிரித்பதன்' என்றொன் பட்டி.

'பட்டி, என் வொர்த்லதக்கு பங்கம் வரொது. நொன் டசொல்கிறபடி டசய். உன் அரசன் உயிர்
பிலழப்பொன்!'' என்ற பதவி, எலுமிச்சம்பழமும் திருநீறும் தந்து, விக்கிரமனின் தலலலெ எடுத்துச்
டசன்று அவனது உெலில் டபொருத்தி, கும்ப தீர்த்தத்லதத் டதளித்து, திருநீற்லறத் தெவுமொறு
டதரிவித்தொள்.

பட்டி அவ்விதபம டசய்ெ, விக்கிரமொதித்தன் உயிர் டபற்றொன். அவனிெம் பட்டி, தொன்

அம்மனிெம் 2,000 ஆண்டு ஆயுலளப் டபற்று வந்த தகவலலக் கூறினொன்.

'பட்டி! பதவர்கள் எனக்குக் டகொடுத்த ஆயுபளொ ஆயிரம் ஆண்டு. நீ இரண்ெொயிரம் ஆண்டுகள்

வொழ ஆயுள் டபற்று வந்துள்ளொய். நொம் இருவரும் சம ஆயுள் வொழ வழியில்லொமல்
பபொய்விட்ெபத?' என்றொன் விக்கிரமொதித்தன்.

'அரபச! வருந்தொதீர்கள். உங்கள் ஆயுள் ஆயிரம் ஆண்டு என பதவர்கள்

உங்களுக்கு வரம் தரவில்லல. ஏறிெ சிம்மொசனத்திலிருந்து இறங்கொமல் ஆயிரம்
ஆண்டுக் கொலம் ஆட்சி புரிவீர்கள் என்றுதொன் அருளியிருக்கிறொர்கள். எனபவ,
நீங்கள் சிம்மொசனத்தில் அமர்ந்து, ஆறு மொதம் ஆட்சி புரியுங்கள். பின்பு,
கொடுகளில் சஞ்சரித்து ஆறு மொதங்கலளக் கழியுங்கள். இப்படிச் டசய்தொல்,
தங்களுக்கு ஆயுள் 2,000 ஆண்டு ஆகிவிடும்' என்று பெொசலன டசொன்னொன்
பட்டி. அதன்படிபெ இருவரும் 2,000 ஆண்டுகள் வொழ்ந்தொர்கள் என்கிறது கலத.
மொற்றி பெொசிப்பதற்கொன கலதெொக இது இருக்கிறது.

விக்கிரமொதித்தனின் கலதலெப் படிக்கும்பபொது, லபபிளில் வருகிற சொலமன்

மன்னன் நம் நிலனவுக்கு வருகிறொர். புத்திக் கூர்லமயிலும், மொற்றிச்
சிந்திப்பதிலும் இலணெற்ற மன்னனொக இருந்தொர் சொலமன்.

ஒருநொள், விலலமொதர்கள் இருவர் அரசர் முன்னிலலயில் வந்து நின்றனர்.

அவர்களுள் ஒருத்தி, 'இந்தப் டபண்ணும் நொனும் ஒபர வீட்டில்
குடியிருக்கிபறொம். சில மொதங்களுக்கு முன்பு, நொன் ஒரு குழந்லதலெப்
டபற்டறடுத்பதன். என் குழந்லத பிறந்த மூன்றொம் நொள், இவளும் ஒரு
குழந்லதலெப் டபற்டறடுத்தொள். அந்த வீட்டில் எங்கள் இருவலரத் தவிர, பவறு
ெொரும் இல்லல. இரவில் தூங்கும்பபொது, இவள் தன் குழந்லதமீது புரண்ெதில், அது மூச்சலெத்து
இறந்துபபொயிற்று. இவள் நள்ளிரவில் எழுந்து, என்னருகில் கிெந்த என் குழந்லதலெ எடுத்துத்
தன் அருகில் கிெத்திக்டகொண்டுவிட்டு, இறந்துவிட்ெ தன் குழந்லதலெ என் அருகில்
பபொட்டுவிட்ெொள். விடிெற்கொலலயில் பிள்லளக்குப் பொல் டகொடுக்க நொன் எழுந்தபபொது, ஐபெொ...
அது டசத்துக்கிெந்தது. டவளிச்சத்தில் பிள்லளலெ உற்றுப்பொர்த்தபபொதுதொன், அது நொன் டபற்ற
குழந்லத அல்ல என்று டதரிந்தது. இவளிெம் இருப்பபத என் குழந்லத. என் குழந்லதலெ
இவளிெமிருந்து மீட்டுத் தொருங்கள்!' என்று கதறிறொள். 'இல்லல! இவள் டபொய் டசொல்கிறொள்.
இது என் குழந்லததொன்! டசத்துப்பபொனது இவள் பிள்லள!' என்றொள் மற்றவள். இவ்வொறு,
உயிபரொடு இருக்கும் அந்தக் குழந்லத தன்னுலெெதுதொன் என்று இருவருபம சொதித்தனர்.

அரசர், 'சரி, இருவருபம இது உங்கள் குழந்லத என்கிறீர்கள். எனபவ, பவறு வழியில்லல''
என்றவர், பலெ வீரன் ஒருவலன அலழத்து, 'உயிபரொடிருக்கும் இந்தக் குழந்லதலெ சரிபொதிெொக
டவட்டி, ஆளுக்டகொரு பொதிெொகக் டகொடுத்துவிடு!'' என்று ஆலணயிட்ெொர்.

உெபன, ஒருத்தி பதறித் துடித்து, 'பவண்ெொம் அரபச! குழந்லதலெக் டகொல்ல பவண்ெொம். அலத
அவளிெபம டகொடுத்துவிடுங்கள்' என்று பவண்டினொள். மற்றவபளொ, 'அது எனக்கும் பவண்ெொம்;
உனக்கும் பவண்ெொம். மன்னரின் தீர்ப்பப சரிெொனது. அலத இரண்ெொக டவட்டுங்கள்' என்றொள்.
உெபன அரசர், 'அந்தக் குழந்லதலெ முதல் டபண்ணிெம் ஒப்பலெயுங்கள்! அவள்தொன் அதன்
தொய்!' என்றொர்.

இப்படி, பவறுபட்டுச் சிந்திப்பபத அறிவொளிகளின் இலக்கணம்.

நவீன சொலமன் கலத ஒன்றும் உண்டு.

இரண்டு டபண்கள் ஓர் இளம்டபண்ணுென் அலவக்கு வந்து, ''இவள் என் மருமகள். என்பனொடு
அனுப்பிலவக்க பவண்டும்'' என்று வொதொடினொர்கள். சொலமன் பபொலபவ இந்த நவீன சொலமனும்,
அந்தப் டபண்லண இரண்ெொக டவட்டித் தரும்படி ஆலணயிட்ெொன். அப்பபொது ஒருத்தி
'பவண்ெொம்’ என்று பதற, மற்டறொருத்திபெொ சிரித்துக்டகொண்டிருந்தொள்.

உெபன, 'மருமகள் டவட்டுப்பெ பவண்டும் என விரும்பிெவபள உண்லமெொன மொமிெொர்’ என்று

நவீன சொலமன் தீர்ப்பளித்ததொக, மொற்றி பெொசித்த ஒருவர், இலணெத்தில் நலகச்சுலவக் கலத
ஒன்லற உலவவிட்டிருக்கிறொர். நலகச்சுலவலெ ரசிக்கலொம். மற்றபடி, இந்தக் கலதயில் நமக்கு
உென்பொடு இல்லல.

(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 10
ம ோல்வியும் வெற்றியோகும்; வெற்றியும் ம ோல்வியோகும்!
வெ.இறையன்பு, ஓவியம்: அனந் பத்ேநோபன்

எதையும் அப்படியே ஏற்றுக்க ொள்ளொமல், ய ள்வி யமல் ய ள்வி ய ட்பவர் ள்ைொன் கவற்றி
கபற முடியும். அவ்வொறு ய ள்வி ய ட்பைற் ொன சுைந்திரத்தை குழந்தை ளுக்குப் கபற்யறொர் ள்
உருவொக்கித் ைரயவண்டும். இல்லொவிட்டொல் மனப்பொடம் பண்ணும் இேந்திரங் ளொ
குழந்தை ள் மொறிவிடுவர். புதுதமேொ ச் சிந்திப் பவர் ள் மனப்பொட சக்தியில்
க ட்டிக் ொரர் ளொ இருப்பதில்தல. ஐன்ஸ்டீனொல் ைனது கைொதலயபசி எண்தைக்கூட
ஞொப த்தில் தவத்துக்க ொள்ள இேலவில்தல என்று படிக்கியறொம்.

1944-ம் வருடம், இேற்பிேலுக் ொ ய ொபல் பரிசு கபற்ற 'ஐ சிடொர் ரொபி’ என்பவர், ைனது
சொைதனக்குத் ைொேொயர ொரைம் என்று கைரிவித்ைொர். ' ொன் பள்ளியிலிருந்து கவளிவரும்யபொது
எல்லொத் ைொய்மொர் ளும் அவர் ளின் குழந்தை ள் அன்று என்ன ற்றுக்க ொண்டொர் ள் என்று
ய ட்பொர் ள். என் ைொேொர் மட்டும், 'நீ இன்று வகுப்பில் என்ன ய ள்வி ய ட்டொய்?’ என்று
ய ட்பொர். அதுயவ என்தன ய ொபல் பரிசு கபறும் அளவுக்குத் தூண்டிேது'' என்று
குறிப்பிட்டொர்.

முரண்பொடு ளிதடயே உண்தம இருக்கிறது. ஒருவன் கரொட்டிக் தடக்குச் கசன்று, இரண்டு

கரொட்டி ள் ய ட்டொன்.

'50 ரூபொய் ைொருங் ள்' என்றொர் கரொட்டிக் தடக் ொரர்.

'ஐம்பைொ? எதிர்க் தடயில் 25 ரூபொய்ைொயன கசொன்னொர்?' என்று ய ட்டொன் வொங் வந்ைவன்.

'அப்படிகேன்றொல், அங்ய யே வொங்கிக் க ொள்ளயவண்டிேதுைொயன?'

'ஆனொல், அவரிடம் ஸ்டொக் இல்தல!'

' ொன் என்னிடம் ஸ்டொக் இல்லொையபொது 10 ரூபொய்க்குத்ைொன் விற்கியறன்' என்றொர் தடக் ொரர்.

இருப்பு இல்லொையபொது எவ்வளவு குதறவொ யவண்டுமொனொலும் விதல கசொல்லலொம்.

கபர்னொட்ஷொ அதி புத்திசொலி என்பது அதனவருக்கும் கைரியும். அவருதடே ொட ங் ளில்

அடித்ைட்டு மக் ளின் உைர்வு ள் பிரதிபலிக்கும். அடிப்பதடயில் அவர் ஒரு
கபொதுவுதடதமவொதி. அவதர ஒருமுதற யஷக்ஸ்பிேரின் ரசி ர் ள், ைொங் ள் ஏற்பொடு
கசய்திருந்ை கூட்டத்தில் யபச தவத்ைொர் ள்.

ஷொவிற்கு யஷக்ஸ்பிேர்மீது விமர்சனங் ள் உண்டு. ஷொதவ எப்படிேொவது மட்டம் ைட்ட

யவண்டுகமன்பைற் ொ யவ யஷக்ஸ்பிேரின் ரசி ர் ள் அந்ைக் கூட்டத்தை ஏற்பொடு கசய்து,
ஷொதவப் யபசச் கசொன்னொர் ள்.

ஷொ யபசி முடிந்ைதும், அந்ை ரசி ர் ள் ஒருவர் மொறி ஒருவர் எழுந்து, அவருதடே யபச்தசக்
டுதமேொ க் குதற கூறினொர் ள். விமர்சித்ைொர் ள். அவயரொ சிரித்துக்க ொண்டு அதமதிேொ
அமர்ந்திருந்ைொர்.
இறுதியில், 'அவ்வளவுைொனொ? யவறு ஏதும் விமர்சனம் இல்தலேொ?'' என்று ய ட்டொர் ஷொ.
அதனவரும் அதமதிேொ இருக் , 'இங்ய ொன் யபசிே அதனத்துயம யஷக்ஸ்பிேருதடே
ொட ங் ளிலிருந்து எடுத்ைதவைொன்' என்று புன்னத யேொடு கசொல்லி, அதனவதரயும்
கவட் ப்பட தவத்ைொர் ஷொ. இதுைொன் யைொல்விதேக்கூட கவற்றிேொக்கிக்க ொள்கிற சொமர்த்திேம்.
எப்யபொது, எப்படி சுைொரித்துக் க ொள்ளயவண்டும் என்பது ஒரு தல. அைற்கு நுட்பம் யைதவ.

சில ய ரங் ளில், கவற்றிகூட யைொல்வியில் வந்து முடிந்துவிடும். அது ம் உள்ளுைர்தவ

இழக்கும்யபொது நி ழ்வது.

கியரக் ப் புரொைத்தில் ஆர்ஃபிேஸ் என்கிற இதைேற்ற பொட தனப் பற்றி ஒரு புதனக் தை
உண்டு. ேொதழ மீட்டிக்க ொண்டு அவன் பொடும் பொடல், உயிரின் உந்துசக்திேொ மொறிேது. அது
ஆறு ளின் யபொக்த மொற்றக் கூடிேைொ வும், மரங் தளயும் மதல தளயும்
அதசக் க்கூடிேைொ வும் இருந்ைது.

யூரிதடஸ் என்கிற கபண்தை அவன் மைந்ைொன். அவயளொ ஒருமுதற, ொமு னொன

அரிஸ்டயேொஸ் என்பவனிடமிருந்து ைப்பி ஓடும்யபொது, பொம்பின் வொதல மிதித்துவிட்டொள். அது
அவள் ணுக் ொலில் டிக் , விஷம் ஏறி இறந்துவிட்டொள்.

ஆர்ஃபிேஸ் பொைொள உலகுக்குச் கசன்று மதனவிதேத் திரும்ப மீட்டுக்க ொண்டு வர முடிவு

கசய்ைொன். கீழ் உல அரசதவதே அதடந்ைொன். இனிே குரலொல் பூமி தரயும்படி பொடினொன்.
அங்கிருந்ைவர் ள் மனமும் உருகிேது. கீழ் உல அரசன், யூரிதடதை அதழத்துச் கசல்ல
ஆர்ஃபிேைுக்கு அனுமதி க ொடுத்ைொன். ஆனொல், 'நீ திரும்பிப் பொர்க் க் கூடொது. அவள் உன்தனப்
பின் கைொடர்ந்து ொற்று உலகுக்கு வருவொள். ைப்பித் ைவறி ஒருமுதற பின்னொல் திரும்பி நீ
அவதளப் பொர்த்ைொல்கூட, அவள் ொைொமல் யபொவொள். நீங் ள் புவி உலகுக்கு முழுவதும் யபொய்
விட்டொல்கூட அவள் ொைொமல் யபொய்விடு வொள்' என்று நிபந்ைதன விதித்ைொன். இைற்கு
ஆர்ஃபிேஸ் ஒப்புக்க ொண்டொன். ஆனொல், கசங்குத்ைொ யமயல ஏற ஆரம்பிக்கும்யபொது, மதனவி
வழுக்கிவிடுவொயளொ என்கிற பதைபதைப்பில் அவன் திரும்பிப் பொர்க் , அவள் ொைொமல்
யபொனொள்.

இறுதிேொ , ஆர்ஃபிேஸின் முடிவு ய ொரமொ அதமந்ைது. க ொதலக் கும்பல் ஒன்று அவதனத்

ைொக்கிேது. அவன் ைதலதேப் பறித்து, ேொழுடன் ஆற்றில் வீசிேது அது. அப்யபொதும்
ஆர்ஃபிேஸின் ைதல பொடிக்க ொண்யட ஆற்றில் மிைந்து கசன்று, டதல அதடந்ைது.

'ஏன் ஆர்ஃபிேஸ் திரும்பிப் பொர்த்ைொன்?’ என்பதுைொன் இங்ய ய ள்வி.

ொைல் மதனவிதேத் திரும்பிப் பொர்க் ொமல், அவள் உயியரொடு இருந்துைொன் என்ன கபொருள்?
மனிைனின் ப்பொதச டவுளுக்குத் கைரிேொைொ? அவனிடம் அப்படிகேொரு நிபந்ைதனதே
விதித்து யூரிடதை அனுப்பிதவத்ைைன் ொரைம் என்ன? 'கீழ் உல ம் வந்ைவர் ள் ேொரும் மீண்டு
கசல்லமுடிேொது’ என்பதுைொயன உண்தம. இந்ை இடத்தில், யைவர் ள் மொற்றி யேொசித்ைொர் ள்.
மனிைன் வழக் மொ ச் சிந்தித்ைொன். அைனொல், நி ரற்ற தலஞனொ இருந்தும் அவன் ைன்
மதனவிதே இழந்ைொன்.

டற் ன்னி ள் பற்றி கியரக் ஐதீ ம் ஒன்று உண்டு. அவர் ள் பொடல் மி இனிதமேொ
இருக்கும். அதில் ஒரு மேக் ம் பிறக்கும். டினப் பொதற ளில் அமர்ந்து, அவர் ள் பொடுவொர் ள்.
அந்ைப் பொடல், ப்பல் ளில் கசல்பவர் தள வசீ ரிக்கும். அவர் ளும் கமய்ம்மறந்து, பொடல்
வந்ை திக்த ய ொக்கித் ைங் ள் ப்பதலச் கசலுத்ை, அதவ பொதற ளில் யமொதித் தூள்
தூளொகிவிடும். அதனவரும் பலிேொகிவிடுவொர் ள். இந்ைக் டற் ன்னி ளின் பொடலுக்கு மொற்று
மருந்ைொ , கைளிவொன பொடதலப் பொடி, டயலொடி ளிடம் விழிப்பு உைர்தவ ஏற்படுத்தி,
அவர் ளின் ப்பதலக் ொப்பொற்றுபவன்ைொன் இந்ை ஆர்ஃபிேஸ்.

ய ொமர் எழுதிே ஒடிசியில், யுலிைஸ் ொடு திரும்புகிறொன். அப்யபொது, டற் ன்னி ள் வொழும்
பகுதியில், அவன் ப்பல் ள் கசல்கின்றன. அவனுக்குக் டற் ன்னி ளின் பொட்தடக் ய ட்
யவண்டும் என்று ஆதச. அயை ய ரம், பொதறயில் ப்பல் யமொைவும் கூடொது. அவன் இதுகுறித்துச்
சிந்தித்ைொன். ைன்தன வலிதமேொன யிற்றொல் ப்பல் ைளத்தில் ட்டும்படி மொலுமி தளப்
பணித்ைொன். அவர் ள் எல்யலொருதடே ொது ளிலும் கமழுத க் ொய்ச்சி ஊற்றினொன். ப்பல் ள்
கசன்றுக ொண்டிருந்ைன. டற் ன்னி ளின் இதச ொற்றில் ைவழ்ந்து வந்ைது. அவ்வளவு
அற்புைமொன, மேக்கும் இதச!

யிற்றிலிருந்து விடுவித்துக்க ொள்ள முேற்சி கசய்ைொன் யுலிைஸ். முடிேவில்தல. அவன்

மொலுமி ளின் ொது ளில் டற் ன்னி ளின் இதச விழவில்தல. எனயவ, யுலிைஸின் ப்பல்
பத்திரமொ அந்ைப் பகுதிதேக் டந்துவிட்டது.

யுலிைஸின் மதனவி கபேர் கபனியலொப். ற்பின் இலக் ைமொ த் தி ழ்ந்ைவள். ட்ரொய் யரொடு
டந்ை சண்தடக் ொ ச் கசன்ற யுலிைஸ், யபொர் முடிந்து திரும்பி வர, 20 ஆண்டு ள் ஆயின.
கபனியலொப்பின் அழகில் மேங்கிே பலர், 'இனி யுலிைஸ் திரும்பி வரமொட்டொன். எங் தள
மைந்துக ொள்’ என்று வற்புறுத்தினொர் ள். அவளுக்கு அதில் சம்மைமில்தல.
 ைன்தன மைந்துக ொள்ளப் யபொட்டி யபொடுபவர் ளிடமிருந்து ைப்பிப்
பைற் ொ , அவள் ஓர் உத்திதேக் த ேொண்டொள். ைனது மொமனொருக் ொ
ஒரு சொல்தவதே க ய்துக ொண்டிருப்பைொ வும், அது முழுக் க ய்து
முடிந்ை பிறகு திருமைம் கசய்துக ொள்வைொ வும் கசொன்னொள். ப ல்
முழுவதும் சொல்தவதே க ய்வொள். அப்படி க ய்ைவற்தறகேல்லொம்
இரவு பிரித்துவிடுவொள். இப்படியே அவள் ொலத்தைக் ழித்ைொள்.
எப்படியும் ைவன் ஒரு ொள் வந்துவிடுவொன் என்று அவள் திடமொ
ம்பினொள்.

கபனியலொப்பிடம் ஒரு யவதலக் ொரப் கபண் இருந்ைொள். துயரொகிேொன

அவள் கபேர் கமலந்யைொ. கபனியலொப்தப மைக் ப் யபொட்டி
யபொட்டவர் ளிடம் அவள் கபனியலொப்பின் உத்திதே உதடத்துக்
கூறிவிட்டொள்.

யபொர் என்று புறப்பட்டு வந்து இத்ைதன ஆண்டு ளொகிறயை, ைன்

மதனவி ைனக்கு விசுவொசமொ இருக்கிறொளொ என்பதை அறிே
நிதனத்ைொன் யுலிைஸ். பிச்தசக் ொரன்யபொல மொறுயவடம் பூண்டு
ஊருக்குள் வந்ைொன்.

இங்ய , ைன்தன மைக்கும்படி கபனியலொப்தப ஒவ்கவொருவரும்

க ருக்குகிறொர் ள். தடசியில் யவறு வழியின்றி, யுலிைஸின் வில்தல
எடுத்து ேொர் அம்பு எய்கிறொர் யளொ, அவதரத் திருமைம்
கசய்துக ொள்வைொ ச் கசொல்கிறொள் கபனியலொப். மொறுயவடத்திலிருந்ை யுலிைைும் அந்ைப்
யபொட்டியில் லந்துக ொள்கிறொன்.

யபொட்டி கைொடங்குகிறது. மற்றவர் ளொல் அந்ை வில்தலத் தூக் க்கூட முடிேவில்தல. யுலிைஸ்
அந்ை வில்தல எடுத்து ொதைப் பூட்டி, கபனியலொப்தப மைக் வற்புறுத்திேவர் ள் மீது அம்பு
மதழ கபொழிந்து, அவர் தள துவம்சமொக்குகிறொன். பிறகு, ொன்ைொன் யுலிைஸ் என்று ைன்தன
கவளிப்படுத்துகிறொன்.

கபனியலொப் ம்பவில்தல. ஏயைொ ஒரு யைவன்ைொன் மொறுயவடத்தில் வந்து ைன்தனப்

பரியசொதிப்பைொ நிதனக்கிறொள். அவள் ைன் யசவ ன் யூரிக்ளிேொதவ அதழத்து, திருமைக்
கூடத்திலிருந்து ைனது படுக்த தே அப்புறப்படுத்தும்படி ஆதை இடுகிறொள். யுலிைஸ் அைற்கு
எதிர்ப்பு கைரிவிக்கிறொன். 'எங் ள் படுக்த தே ேொரும் யவறு இடத்துக்கு ர்த்ை முடிேொது.
அைன் ொல் ளில் ஒன்று, உயிருடன் உள்ள ஒலிவ மரம்'' என்று பலமொ ஆட்யசபிக்கிறொன்.

இந்ை ர சிேம் அவனுக்கும் அவன் மதனவிக்கும் மட்டுயம கைரியும் என்பைொல், அவன் ைன்
ைவன்ைொன் என்பதை அவள் ண்டுக ொள்கிறொள்; அைன்பின், இருவரும் இதைந்து
இனிதமேொ வொழ்ந்ைொர் ள் என்று முடிகிறது தை.

கவற்றி கபறுபவர் ள் எப்யபொதும் வித்திேொசமொ யவ சிந்திக்கிறொர் ள்.

(இன்னும் மேமே...)
மேமே...உயமே...உச்சியிமே 11
எண்ணம்... ச ொல்... ச யல்..!
செ.இறையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநொபன்

எபிமெனிடஸ் என்கிற கிரேக்க அறிஞர் இருந்தார். அவருக்கு கிழக்கத்திய ஞானம் பற்றி

அறிந்துமகாள்வதில் ஆர்வம் ஏற்பட்டது. எனரவ, நீண்ட தீர்த்தயாத்திரே ரெற்மகாண்டார்.
புத்தரேச் சந்திக்க ரவண்டும் என்பது அவருரடய ஆரச. அரதரபால், இறுதியாக புத்தரேச்
மசன்றரடந்தார்.

'நான் ஒரு ரகள்வி ரகட்பதற்காக உங்களிடம் வந்திருக்கிரறன். உலகத்திரலரய சிறந்த ரகள்வி

எது? சிறந்த பதில் எது?' என்று புத்தரிடம் ரகட்டார் எபிமெனிடஸ்.

அதற்கு புத்தர், 'நீங்கள் ரகட்டதுதான் மிகச் சிறந்த ரகள்வி; இதற்கு நான் மசான்னதுதான் மிகச்
சிறந்த பதில்' என்று குறிப்பிட்டார். சாதகெற்ற சூழரலயும் சாதகொக ொற்றிக் மகாள்வதுதான்
ஞானிகளின் சிறப்பு. புத்தரின் தந்ரத சுத்ரதாதனருக்கு மதாத்ரதாதனர், சக்ரகாதனர், சுக்ரலாதனர்,
அமிரதாதனர் என நான்கு சரகாதேர்கள். அமிரதாதனரின் ெகன் மபயர் ஆனந்தர். அவரும் துறரவ
ரெற்மகாண்டு, புத்தருடன் வாழ்ந்தார்.

ஆனந்தர் ஒருநாள் நீர் பருக ஆற்றுக்குச் மசன்றார். அங்ரக, பிோக்ேதி என்கிற மபண், குடத்தில் நீர்
நிேப்பிக் மகாண்டிருப்பரதப் பார்த்தார். அவளிடம் பருக நீர் ரகட்டரபாது, தான் தாழ்ந்த சாதி
என்று மசால்லி, நீர் தே ெறுத்தாள்.

'நான் நீரேப் பற்றித்தான் கவரலப்படுகிரறன். உன் சாதிரயப் பற்றிக் கவரலப்படவில்ரல''

என்றார் ஆனந்தர். அதன்பின் அந்தப் மபண், தன் குடத்திலிருந்து அவருக்கு நீர் அளித்தாள்.

பின்னர் வீட்டுக்குத் திரும்பிய அந்தப் மபண், தன் தாய் ொதங்கியிடம் நடந்த விஷயங்கரைச்
மசால்லி, 'நான் ெணம் மசய்துமகாண்டால், ஆனந்தரேரய ெணப்ரபன்' என்றாள்.

ொதங்கி ஆனந்தர் பற்றி விசாரித்து அறிந்து, துறவிரயாடு திருெணம் நடக்க சாத்தியமில்ரல

என்றாள். ஆனால், பிோக்ேதிரயா, 'தாரய! உங்களுக்குத்தான் வசியக்கரல மதரியுரெ! என்
ரநாக்கத்ரத அரடய நீங்கள் ஏன் அரதப் பயன்படுத்தக் கூடாது?' என்று வற்புறுத்தினாள்.

ொதங்கி ஆனந்தரே விருந்துண்ண அரழத்தாள். அப்ரபாது திருெணம் பற்றிப் ரபச்மசடுத்தாள்.

ஆனந்தரோ, தாம் எந்தப் மபண்ரணயும் திருெணம் மசய்துமகாள்ை முடியாது என்று
தீர்ொனொகக் கூறிவிட்டார். 'நீங்கள் என் ெகரைத் திருெணம் மசய்து மகாள்ைவில்ரலயாயின்,
அவள் தற்மகாரல மசய்து மகாள்வாள். தங்கள்மீது அவள் அத்தரன பற்று மகாண்டுள்ைாள்'
என்றாள் ொதங்கி. 'ென்னிக்கவும். என்னால் ஏதும் மசய்ய இயலாது' என்று உறுதிபடச் மசான்னார்
ஆனந்தர். ொதங்கி உள்ரை மசன்று தன் ெகளிடம், ஆனந்தர் ெணக்க ெறுத்த விவேத்ரதக்
கூறினாள்.

அந்தப் மபண் அழுதாள். 'தாரய! உன் வசியக்கரல என்ன ஆயிற்று?' என்று ரகட்டாள்.
'ததாகதருக்கு எதிோக என் வசியக்கரலரயப் பயன்படுத்தி மவல்ல முடியாது' என்றாள் ொதங்கி.

பின்பு அவள், தனது வசியக்கரலரயப் பயன்படுத்தி ஆனந்தரின் உரடகளில் தீப்பற்றச்

மசய்தாள். அப்ரபாதும் ஆனந்தர் ெசியவில்ரல. திரும்பி வந்த அவர், புத்தரிடம் நடந்தவற்ரற
விவரித்தார்.
ெறுநாள் அந்தப் மபண், ஆனந்தரேத் ரதடி ரேத வனத்துக்கு வந்தாள். அது ெட்டுெல்ல, அவர்
எங்கு மசன்றாலும் அவரேப் பின்மதாடர்ந்தாள் அந்தப் மபண். இரதயும் ஆனந்தர் புத்தரிடம்
மதரிவித்தார்.

புத்தர் அந்தப் மபண்ரண அரழத்துக் காேணம் ரகட்டரபாது, 'ஆனந்தர் ெணொகாதவர் எனக்

ரகள்விப்பட்ரடன். நானும் திருெணொகாதவள்தான். அவரே நான் ெணக்க விரும்புகிரறன்'
என்றாள் அவள்.

புத்தர், 'ஆனந்தர் ஒரு பிக்கு. அவர் தரலயில் முடிரய இல்ரல. நீயும் உன் தரலரய முழுரெயாக
ெழித்துக்மகாண்டால், என்ன மசய்யரவண்டுரொ அரத நான் மசய்ரவன்' என்று
மசான்னார். அவள்
தன் தாயிடம் மசன்று,
இரதச் மசான்னாள்.

ொதங்கி
ரகாபத்துடன், 'நீ
அப்படிச்
மசய்யக்கூடாது!
ஆனந்தரேப் ரபான்ற
ஒரு பிக்குரவ
ெணப்பதில் ஏன்
அவ்வைவு ஆர்வொக
இருக்கிறாய்?
அவரேவிடச் சிறந்த
ெனிதருக்கு உன்ரனத்
திருெணம்
மசய்துரவக்கிரறன்'
என்றாள்.

ஆனந்தரோடு ெணம்
அல்லது ெேணம்
என்பதில் உறுதியாக
இருந்தாள் பிோக்ேதி.
ரவறு வழியின்றி,
முடிரய
ெழித்துக்மகாள்ை
ெகளுக்குச் சம்ெதம்
மதரிவித்தாள்
ொதங்கி. பிோக்ேதி
மீண்டும் புத்தரிடம்
மசன்றாள்.

புத்தர் அவளிடம், 'ஆனந்தரின் உடலில் எந்தப் பகுதிரய நீ ரநசிக்கிறாய்? எரத நீ

ரபாற்றுகிறாய்?' என்று ரகட்டார்.

'நான் அவருரடய நாசிரய ரநசிக்கிரறன்; வாரய ரநசிக்கிரறன்; மசவிரய ரநசிக்கிரறன்;

குேரல ரநசிக்கிரறன்; நரடரய ரநசிக்கிரறன்' என்றாள் பிோக்ேதி.
'அவருரடய கண்கள் கண்ணீரின் இருப்பிடம்; நாசி, தூசியின் இருப்பிடம்; வாய் உமிழ்நீரின்
இருப்பிடம்; மசவி, அழுக்கின் இருப்பிடம்; அவருரடய உடரலா ெலம், சிறுநீர் ஆகியவற்றின்
பாத்திேம்' என்றார் புத்தர்.

பிோக்ேதி ஆழ்ந்து ரயாசித்தாள். ஆனந்தரே ெணந்துமகாள்வதில் எந்தப் பயனும் இல்ரல

என்பரத அறிந்தாள். 'அறியாரெ காேணொக நான் ஆனந்தரேப் பின்மதாடர்ந்ரதன். இப்ரபாது
என் ெனம் மதளிவுற்றது. விபத்துக்குள்ைான பிறகு, கடலில் நீந்தி ெறு கரேரயச் ரசர்ந்துவிட்ட
ஒரு ொலுமிரயப்ரபால் நான் இப்ரபாது இருக்கிரறன். காப்ரபார் இல்லாத மூதாட்டிக்குக் காப்பு
கிரடத்ததுரபால் உள்ரைன். பார்ரவ மபற்ற குருடி ரபால உணர்கிரறன். புத்தர் தம்
மெய்யறிவுரேகைால் உறக்கத்தினின்று என்ரன எழுப்பிவிட்டார்' என்றாள். பிறகு, பிோக்ேதி
பிக்குணியாக ொறினாள்.

இதுரபான்ற ஒரு சம்பவம், குருநானக் வாழ்விலும் நடந்தது. நானக் ஹரித்துவார் மசன்றார்.

அங்ரக கங்ரகக் கரேயில் நின்றுமகாண்டு, பலரின் மசய்ரககரைக் கவனித்தார். அவர்கள் தங்கள்
ரககரை இரணத்து ஆற்றுக்குள் விட்டு, தண்ணீரே எடுத்து இடப் பக்கொகத் மதளித்துக்
மகாண்டிருந்தார்கள். 'ஏன் இவ்வாறு மசய்கிறீர்கள்?’ என்று அந்த யாத்ரீகர்கரைக்
ரகட்டதற்கு, 'மசார்க்கத்தில் இருக்கும் எங்கள் முன்ரனார்கரைச் மசன்று இந்தப் புனித நீர்
அரடய ரவண்டும். அதற்காகத்தான் சூரியன் உதிக்கும் கிழக்குப் பக்கொகத் தண்ணீரே அள்ளி
வீசுகிரறாம்' என்றார்கள்.

குருநானக் உடரன தண்ணீரில் இறங்கி, தன் இரு ரககரையும் ரசர்த்து தண்ணீரே அள்ளி ரெற்கு
ரநாக்கி வீசத் மதாடங்கினார். 'அவர் ஏன் இப்படி எதிர்ெரறயாகச் மசய்கிறார்?’ என்று
எல்ரலாரும் வியந்தார்கள். அவரிடம் ரகட்டதற்கு, 'பஞ்சாபில் இருக்கும் என் பண்ரணக்கு நீர்
பாய்ச்சுவதற்காக இப்படிச் மசய்கிரறன்' என்றார் அவர்.

'உங்களுக்மகன்ன ரபத்தியொ? அவ்வைவு மதாரலவில் இருக்கும் பண்ரணக்கு இந்த நீர்

எப்படிப் ரபாய்ச் ரசரும்?' என்று ரகலியாகக் ரகட்டார்கள் அவர்கள்.

'நீங்கள் கிழக்கு ரநாக்கி வீசும் நீர், மசார்க்கத்திலிருக்கும் உங்கள் முன்ரனார்களின் ஆவிரய

அரடயுொனால், அரதவிட அருகில் இருக்கும் என் பண்ரணரய இந்த நீர் அரடயாதா என்ன?'
என்று ரகட்டார் குருநானக்.

ஒருமுரற குருநானக், முல்தான் என்கிற பகுதிக்குச் மசன்றார். அப்ரபாது அங்ரக 'பிர்’ என்கிற
ஞானிகள் வசித்து வந்தார்கள். நானக் வருவரத அறிந்ததும், அவர்கள் ஒரு குவரையில் விளிம்பு
வரே பாரல நிேப்பி அவருக்குக் மகாடுத்தனுப்பினார்கள். அதன் மபாருள், 'இந்த நகேம்
ஏற்மகனரவ புனித ெனிதர்கைால் நிேம்பி வழிகிறது. இங்ரக இன்மனாருவருக்கு இடமில்ரல’
என்பதுதான். குருநானக் அந்தப் பாலில் ஒரு ெல்லிரக ெலரே ரவத்துத் திருப்பி அனுப்பினார்.
அந்த ெலர், பால் துளியும் கீரழ வழியாெல் மிதந்தது. அதற்குப் மபாருள், 'நான் இந்த நகேத்தில்
பூரவப்ரபால இருப்ரபன்; என்னால் உங்களுக்கு எந்தக் குரறயும் ரநரிடாது’ என்பதுதான்.
இந்தச் மசய்திக்கு இன்மனாரு மபாருளும் உண்டு. 'பாத்திேத்தில்
ரவக்கப்பட்ட பால் திரிந்துவிடுவரதப்ரபால, உங்கள் அறிவு நாைரடவில்
திரிந்துவிடலாம்; ஆனால், எங்கள் ஞானம் ெல்லிரக ெலர்ரபால எல்லாத்
திரசகளிலும் பேவி, எப்ரபாதும் வாழ்ந்திருக்கும்’ என்பதுதான் அது.

'நீல ெரலகளுக்கு அப்பால்’ என்கிற புத்தகத்தில் பார்சிகளின் வேரவப் பற்றி

ஒரு சம்பவம் குறிப்பிடப்பட்டுள்ைது. ஈோனிலிருந்து இந்தியாரவ ரநாக்கி
அவர்கள் வந்தார்கள். எல்லா ொர்க்கங்களுக்கும் இடம் அளிப்பதாக, இந்தியா
எப்ரபாதும் இருந்துவந்திருக்கிறது. அவர்கள் வந்தரபாது, வடரெற்கு
ொகாணத்ரதச் சார்ந்த ஒரு ென்னர், ''எங்கள் இடம் ஏற்மகனரவ
நிேம்பியிருக்கிறது; உங்களுக்கு இடமில்ரல' என்ற மபாருளில் ஒரு குவரை
நிரறய பாரல அனுப்பினாோம். உடரன பார்சிகளின் மூத்த குரு, அந்தப் பாலில் சர்க்கரேரயக்
கலந்து திருப்பி அனுப்பினாோம். அதன் மபாருள், 'நாங்கள் உங்கள் இருப்பில் இனிப்ரபச்
ரசர்க்கரவ வந்திருக்கிரறாம்’ என்பதுதான். பாரலச் சுரவத்துப் பார்த்த ென்னன், அவர்கரை
அனுெதித்தான்.

ெகத்தான ெனிதர்கள் ரகாபப்பட்டு மசாற்கரை உதிர்ப்பதில்ரல. அவர்கள் எடுத்த எடுப்பில்

எதற்கும் ெறுப்பு மசால்வதுமில்ரல; எதிர்த்துப் ரபசுவதுமில்ரல; யாருரடய மசய்ரகரயயும்
முட்டாள்தனம் என்று கடிந்துமகாள்வதும் இல்ரல. அவ்வாறு மசய்வது எதிர் விரைரவரய
ஏற்படுத்தும் என்பரத அவர்கள் அறிவார்கள். அதனால் அவர்கள் பிேச்ரனரயப் பக்குவொகக்
ரகயாளுகிறார்கள். ஒருவரே அவர் வழியிரலரய மசன்று திருத்துவதுதான் சரி என்று
நிரனக்கிறார்கள்.

'ஆயிேம் எண்ணங்கரைவிட ஒரு மசால் ரெலானது’ என்றார் புத்தர். ஒருவரேப் பற்றி நம்
ெனத்துக்குள் எவ்வைவு இேக்கப்பட்டாலும், அரத அப்படிரய ரவத்துக் மகாண்டிருந்தால்
எதிோளிக்கு அது ஆறுதரல அளிக்காது. ொறாக, ஒரே ஒரு மசால்ரல இனிரெயாக உதிர்த்தால்,
அது காயம்பட்டவருக்கு வலிரய ெட்டுப்படுத்தும். 'ஆயிேம் மசாற்கரைவிட ஒரு மசய்ரக
ரெலானது’ என்றும் புத்தர் மசான்னார். காேணம், மசய்ரககளின் மூலொகத்தான் மபரிய
உண்ரெகரை விைங்கச் மசய்யமுடியும். மசாற்கள் மசய்யாதரத மசயல்கள் மசய்யும். ஆம்...
ஆயிேம் ஆறுதல் மசாற்கரை உதிர்ப்பவரனவிட காயத்துக்கு ெருந்து தடவுபவரன
ெகத்தானவன்!

(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 12
புதிய பாதை
வெ.இதையன்பு, ஓவியம்: அனந்ை பத்ேநாபன்

பழக்கமான பாதையில் சென்றால், அது சுற்றுப்பயணம். புதிய பாதையில் சென்றால், அது

ொகெப்பயணம். அப்பபாது நாம் பலருக்கு ஒரு புதிய வழிதய ஏற்படுத்தித் ைருகிபறாம்.

நம்மிடம் வழக்கமாகக் பகட்கப்படும் ஒரு புதிர்க் பகள்வி... 'ஒரு துணி உலர இரண்டு மணி
பநரமாகும் என்றால், நூறு துணிகள் காய எவ்வளவு பநரமாகும்?’

சிலர் இரண்தட நூறால் சபருக்கி விதட சொல்லுவார்கள். ஏசனன்றால்,

கணிைத்துக்கு அவர்கள் பழக்கப்பட்டிருக் கிறார்கள். சிலர் இரண்டு மணி
பநரம் என்பார்கள். அதுவும்கூட அத்ைதன துல்லியமான விதட இல்தல.
நூறு துணிகதளக் காயப் பபாடும்பபாது, நூறாவது துணிதய எப்பபாது காயப்
பபாடுகிபறாபமா அதிலிருந்து இரண்டு மணி பநரம் கணக்கு எடுத்துக்சகாள்ள
பவண்டும் (இதில், காயப்பபாடுவது என்ன வதகயான துணி என்பசைல்லாம்
ைனி!)

அதைப்பபாலபவ, ஒரு பகாட்தட வதரந்துவிட்டு, இதை அழிக்காமல் எப்படிச் சிறிைாக்குவது

என்று பகட்பதும் நமக்குப் பழக்கமான பகள்வி. உடபன, அந்ைக் பகாட்டின் பக்கத்தில் அைனினும்
சபரிய பகாட்தடப் பபாட்டுவிட்டு, இந்ைக் பகாடு சின்ன பகாடு என்று சொல்லிவிடுவார்கள்.

ஒரு புதிய பகள்வி. ஒரு பகாடு வதரயப்பட்டுள்ளது. அதை நீளப்படுத்ைாமபலா, அைன் அருகில்
பவசறந்ை பகாடும் வதரயாமபலா, அதை எப்படிப் சபரிைாக்குவது?

விதட எளிது. வதரபடங்கதளப் பார்த்திருக்கலாம். உலக வதரபடத்தை அல்லது இந்திய

வதரபடத்தைப் பார்த்ைால், அதில் ஒரு மில்லி மீட்டர் எத்ைதன கிபலா மீட்டருக்குச் ெமம் எனக்
கீபழ சகாடுக்கப்பட்டிருக்கும். அபைபபால, வதரயப்பட்டிருக்கும் பகாட்டுக்குக் கீபழ, ஒரு
சென்டி மீட்டர் ஒரு கிபலா மீட்டருக்குச் ெமம் என்று குறிப்பு எழுதினால் பபாதும்; பகாடு மிகப்
சபரிய பகாடாகிவிடும்.

குதிதரகதள பநசிக்கும் மன்னர் ஒருவர், ஓர் ஊருக்குச் சென்றிருந்ைார். அங்பக மிகச் சிறந்ை
மரதபச் ொர்ந்ை இரண்டு குதிதரகதளப் பார்த்ைார். அவற்றில் எது சிறந்ை குதிதரபயா, அதைத்
ைன்னுதடயைாக்கிக்சகாள்ள பவண்டும் என்று அவருக்கு விருப்பம்.. எனபவ, அந்ை இரண்டு
குதிதரகதளயும் ஓடதவத்து, எது பவகமாக ஓடி, இலக்தக முைலில் எட்டி, பந்ையத்தில்
செயிக்கிறபைா, அதைபய வாங்க பவண்டும் என்று ைன் மந்திரியிடம் சொன்னார்.

பந்ையம் சைாடங்கியது. என்ன

ஆச்ெரியம்..! இரண்டு குதிதரகளும்
சமள்ள அன்ன நதட நடந்ைனபவ
ைவிர, எதுவும் பவகமாக ஓடவில்தல;
ஒன்தற ஒன்று முந்ைவில்தல. எனபவ,
பந்ையம் ெலிப்தபத் ைருவைாக
இருந்ைது. விொரித்துப் பார்த்ைதில்,
அந்ைக் குதிதரகளுக்குச்
சொந்ைக்காரர்கள் இருவருபம ைங்கள்
குதிதரதய மிகவும் பநசிப்பைாகவும், பந்ையத்தில் செயித்துவிட்டால் பவறு வழியின்றி
மன்னருக்குத் ைங்கள் குதிதரதய ைாதரவார்த்துத் ைரபவண்டுபம என்பைால், அவர்கள் ைங்கள்
குதிதரதய சமதுவாகச் செலுத்துகிறார்கள் என்றும் மந்திரிக்குத் சைரிந்ைது.

உடபன அவர், ''பந்ையத்தில் ஒரு சின்ன மாற்றம் செய்கிபறன். இவரின் குதிதரதய அவர்
செலுத்ைட்டும்; அவரது குதிதரதய இவர் செலுத்ைட்டும்!'' என்று உத்ைரவிட்டார்.

ைனது சொந்ை குதிதரதய இழந்துவிடக்கூடாது என்கிற அக்கதறபயாடும் பதைபதைப்பபாடும்

அவர்கள் இருவரும் ைாங்கள் ெவாரி செய்யும் குதிதரதய பவகமாகச் செலுத்துவார்கள் அல்லவா?
அப்பபாது எது நல்ல குதிதர என்பது எளிதில் புலனாகிவிடும் என்பது மந்திரியின் கணக்கு.

இதுபபால, நதடமுதறயில் வித்தியாெமாகச் சிந்திப்பது, சவற்றி சபறுவைற்கு அவசியம்!

சில பநரங்களில் நம் செயல்கள், எதிர்பார்த்ை பலதனத் ைராமல் பபாவதுண்டு. காரணம், நாம்
நிதனக்கிற மாதிரிபயைான் மற்றவர்களும் சிந்திப்பார்கள் என்று சொல்ல முடியாது.

குழந்தைகள் காப்பகம் ஒன்றில், எல்லாக் குழந்தை கதளயும் ெரியாக மாதல 4 மணிக்கு வந்து
வீட்டுக்கு அதழத்துக்சகாண்டு சென்றுவிடபவண்டும் என்பது விதி. ஆனால், சபற்பறார்களில்
சிலர் எப்பபாதும் ைாமைமாகபவ வந்ைார்கள்.

ெரியான பநரத்துக்குள் வந்து அதழத்துச் செல்லாை சபற்பறார்களின் குழந்தைகள் பைற்றம்

அதடந்ைார்கள். அவர்கதளப் பாதுகாப்பாக சபற் பறார்களுடன் அனுப்பும்வதர ஒரு
ஆசிரியராவது காத்திருக்கபவண்டிய நிதல. இைனால், அவர் ைன் வீட்டுக்குச் செல்வதில் ைாமைம்.

காப்பக தமயத்தைச் பெர்ந்ைவர்கள் இதுகுறித்து பயாசித்ைார்கள். ைாமைமாக வரும்

சபற்பறார்களுக்கு அபராைம் விதிப்பது என்று முடிசவடுத்ைார்கள். அைன்படி, பத்து
நிமிடங்களுக்கு பமல் ைாமைமாக வருபவர் களுக்கு 30 ரூபாய் அபராைம் விதிக்கப்படும் என
அறிவித்ைார்கள்.

ஆனால், அைன்பின் ைாமைமாக வருபவர் களின் எண்ணிக்தக குதறவைற்குப் பதிலாக,

இன்னும் அதிகமாயிற்று. காரணம், '30 ரூபாய்ைாபன... பபானால் பபாகட்டும்’ என்று அதர மணி,
முக்கால் மணி பநரம்கூட ைாமைமாகத் வரத் சைாடங்கினார்கள். எனபவ, குழந்தைகள் காப்பக
தமயம் என்ன எதிர்பார்த்ைபைா, அது நிகழவில்தல.

சில பநரங்களில், ஊக்கத்சைாதக எதிர் விதளவுகதள ஏற்படுத்திவிடும். அதிக ெம்பளம்

சகாடுத்ைால் அதிக ஊக்கத்துடன் செயல்படுவார்கள் என்று நிதனத்ைால், அது ைவறு. விடுமுதற
நாளில் உதழத்ைால், ஒரு நாள் உதழப்புக்கு இரண்டு நாளுக்கான ஊதியம் கிதடக்கும் என்றால்,
ெற்றும் ையங்காமல் விடுமுதற நாட்களிலும் உற்ொகத்துடன் வந்து உதழப்பார்கள் என்று
சபாதுவாக நாம் நிதனக்கிபறாம். ஆனால், அவர்கபளா ஓய்தவபய சபரிைாகக் கருதுவார்கள்.
வாரத்தில் ஐந்து நாட்கள் உதழப்பைற்குப் பதிலாக மூன்று நாள் உதழத்ைால் பபாதும் என்கிற
மனப்பான்தமக்கு வந்துவிடுவார்கள். எனபவ, ெராெரியான கணிைத்தைப் பபாட்டுப் பார்த்து,
எந்ைசவாரு முடிவுக்கும் நாம் வர முடியாது. வாழ்க்தக, வித்தியாெமான பாடங்கதள நமக்குச்
சொல்லித் ைருகிறது.

சவற்றிகரமான மளிதகக்கதடக்காரர் ஒருவர் இருந்ைார். அவர் கதடயில் ைரமான

சபாருட்கதளபய விற்பதன செய்ைைால், தினமும் அபமாக விற்பதன! திடீசரன ஒருநாள், அவர்
கதடக்கு முன்னால் ஒரு சபரிய கட்டடம் உருவாகத் சைாடங்கியது. அங்பக, சூப்பர் மார்க்சகட்
வரப்பபாவைாகத் சைரிந்ைது. அது வந்ைால், ைன்னுதடய வியாபாரம் முற்றிலுமாகப் படுத்துவிடும்
என அவர் மிகவும் மனச் பொர்வு அதடந்ைார். சூப்பர் மார்க்சகட் வருவதை சவறுத்ைார். அது
வராது சைாதலயபவண்டுபம எனப் பிரார்த்தித்ைார். இதுகுறித்து, ைன்னுதடய குருதவச் ெந்தித்து
ஆறுைல் சபற எண்ணினார்.

குரு அவரிடம், 'அந்ைப் பல்சபாருள் அங்காடிதய நீ சவறுத்ைால், அது உன் வீழ்ச்சியில்ைான்

முடியும்!' என்றார்.

''அப்படிசயனில், நான் என்னைான் செய்ய பவண்டும்?'

'தினமும் காதலயில் உன் கதடக்குள் நுதழயும்பபாது, உன் வியாபாரம் செம்தமயாக

நடக்கபவண்டும் என்று பவண்டிக்சகாள். கூடபவ, எதிபர இருக்கும் பல்சபாருள் அங்காடியும்
சிறப்பாக நடக்க பவண்டும் என்று வாழ்த்து!''

'என்னது... என்னுதடய பபாட்டியாளதர நான் வாழ்த்ை பவண்டுமா?' என்று

மளிதகக்கதடக்காரர் அதிர்ச்சியுடன் பகட்டார்.

''ஆமாம். எந்ை வாழ்த்தும் மீண்டும் உன்தனபய வந்ைதடயும். அபைபபால், சவறுப்பும் திரும்பி

வந்து உன்தன அழித்துவிடும்' என்றார் குரு.

ஓராண்டு கழிந்ைது. மளிதகக்கதடக்காரர் குருதவத் பைடி வந்து, ைன் கதடதய மூடிவிட்டைாக

அறிவித்ைார்.

காரணம் என்ன?

பயப்படும்படியாக எதுவுமில்தல. மகிழ்ச்சியான விஷயம்ைான்! மளிதகக்கதடக்காரபர அந்ை

சூப்பர் மார்க்சகட்தட விதலக்கு வாங்கிவிட்டார்.

சவறுப்பு எப்பபாதும் அழிதவபய அளிக்கவல்லது, வாழ்த்து எப்பபாதும் நம்தம வாழ தவப்பது

என்பைற்கு இந்ைக் கதை ஒரு நல்ல உைாரணம். இலக்கியங்களும், ஆன்மிக நூல்களும் நம்தம
சவறுப்பிலிருந்து அன்புக்கு அதழத்துச் செல்கின்றன. அழிவிலிருந்து முன்பனற்றத்துக்கு
தகப்பிடித்துக் கூட்டிச் செல்கின்றன.

அறிவியலிலும் மாற்றி பயாசித்ைவர்கபள ொைதன புரிந்துள்ளார் கள். மாற்றி பயாசிப்பது என்பது,

கணிைத்தைப்பபால ஒபர விதடதயத் ைரக்கூடியது அல்ல! வாழ்க்தக யாருக்கும் பிடிபடாை
கணிைம். அங்கு எது விதடயாகக் கிதடக்கும் என்பதை யாராலும் கணிக்கமுடியாது. முைலில்
சவற்றிசபறுபவர்கள் பபால் பைாற்றமளிப்பவர்கள், பின்னர் காணாமல் பபாய்விடுவார்கள்.
கதடயிபல சென்று வாங்குகிறபபாது அதிகம் பளபளக்கிற துணிைான் முைலில் பல்தல
இளிக்கிறது.

காளான்கள் எப்பபாதும் ஆல மரத்தைவிட சீக்கிரம் வளர்கின்றன!

(இன்னும் பமபல...)
மேமே...உயமே...உச்சியிமே 13
சல்ேடைடய தண்ணீோல் நிேப்புங்கள்!
வெ.இடையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநாபன்

மெகோகச் செல்பவர்கள் விரைவில் இலக்ரக அரைவார்கள் என்று நிரைக்கிற ாம். அது

எப்றபாதும் உண்ரையாவது இல்ரல. முதலில் நாம் ெரியாை இலக்கில்தான் செல்கிற ாைா
என்பது முக்கியம். தவ ாை பாரதரயத் றதர்ந்சதடுத்து எவ்வளவு விரைவாகச் சென் ாலும்,
நம்ைால் இலக்ரக அரைய முடியாது.

குறுக்கு வழிகள் எளிதில் சவற்றி சப ரவத்துவிடும் என்பதும் தவறு. சில றநைங்களில் குறுக்கு
வழிகளில் செல்லும்றபாது, பாரதயில் இருக்கும் றைடு பள்ளங்களில் வாகைங்கள் ஏறி இ ங்கி,
பழுதுபட்டு, பயணறை தரைப்பட்டுவிைலாம். எைறவ, எப்றபாதும் ஒறை கருத்ரத
தூக்கிப்பிடித்துக்சகாண்டு வாழ முடியாது. சூழலுக்கு ஏற்ப உத்திகளும் ைா றவண்டும்.

ைஷ்யாவுைன் சநப்றபாலியன் றபார்புரிந்தறபாது, அவர்கள் பயன்படுத்திய பின்வாங்கும்

உத்திறய சநப்றபாலியரை பலவீைம் அரையச் செய்தது.

றவகைாகச் செல்வதால் ைட்டும் விரைவாக இலக்ரக அரைய முடியாது என்பதற்குச் ெரித்திைச்

ெம்பவம் ஒன்ற ொட்சி!

செௌ யங் என்கி மிங் நாட்டு ஓவியர் 17-ம் நூற் ாண்டில் சீைத்தில் பிைபலைாக இருந்தார்.
குளிர்கால ைாரல றநைம் ஒன்றில், நகைத்ரத றநாக்கிய பயணம் றைற்சகாண்ைார். முக்கியைாை
புத்தகங்கரள எடுத்துவை, ஒரு சிறுவரையும் கூைறவ அரழத்துச் சென் ார். ஒரு நதிரயக் கைந்து
அடுத்த பகுதிக்குச் சென்று, பி கு நகைத்ரத றநாக்கி நைக்க றவண்டும்.

பைகில் செல்லும்றபாது, ''நகைத்தின் வாயில்கள் மூைப்படுவதற்கு முன் அரத

அரையமுடியுைா?'' என்று பைறகாட்டியிைம் றகட்ைார்.

''றகாட்ரைக் கதவுகள் மூடும் முன் செல்ல றவண்டு சைன் ால், நீங்கள் றவகைாகச்
செல்லக்கூைாது. நிதாைைாகத் தான் செல்ல றவண்டும்' என்று ைட்டும் சொன்ைான் அவன்.
ஓவியருக்கு அதன் உட்சபாருள்
விளங்கவில்ரல.

அடுத்த கரையில் இ ங்கி நைக்கும்றபாது,

சூரியன் ைர யத் சதாைங்கிைான். வழியில்
சகாள்ரளக்காைர்களிைம் ைாட்டிக்
சகாள்ளாைல் இருக்க றவண்டும்
என்பதற்காக, செௌ யங்கும் அந்தச்
சிறுவனும் றவகைாக நைக்க
ஆைம்பித்தார்கள். பி கு ஓைத்
சதாைங்கிைார்கள். றைடு பள்ளைாை
நிலப்பைப்பில் ஓடுரகயில், அவர்கள் தடுக்கி
விழுந்தார்கள். அவர்களின் ரககளில் இருந்த
புத்தகங்கரளயும் தாள்கரளயும்
பிரணத்திருந்த கயிறு அறுந்து, நாலா
பக்கங்களிலும் அரவ சிதறிை. இருட்டில்
அவற்ர த் றதடி எடுப்பதற்குள்
றநைைாகிவிட்ைது. றகாட்ரைக் கதவுகள்
மூைப்பட்டுவிட்ைை. அப்றபாதுதான் ஓைக்காைன் சொன்ைதன் சபாருள் அவர்களுக்குப்
புரிந்தது. எல்லா றநைங்களிலும் றவகம் சவற்றிரயத் தருவதில்ரல. விரை சதரியாவிட்ைாலும்
ொைர்த்தியம் இருந்தால் சுதாரித்துக் சகாள்ளலாம் என்பதற்கு, பீர்பாலின் வாழ்க்ரக இன்சைாரு
ொன்று.

அக்பருக்கு பீர்பாலிைம் ஏறதா றகாபம். அதற்காை விசித்திை தண்ைரையாக பீர்பாலிைம் அவர்

ெற்றுக் றகாபைாக, ''நம் நாட்டில் எத்தரை காகங்கள் இருக்கின் ை என்று நாரள ைாரலக்குள்
எைக்குத் சதரிவிக்க றவண்டும்'' என்று கட்ைரளயிட்ைார். பீர்பால் சிறிதும் கலங்கவில்ரல.

ைறுநாள் அைெரவ கூடியது. ''பத்து லட்ெத்து இருபத்ரதயாயிைத்து முந்நூற்று ஐம்பது காகங்கள்

உள்ளை'' என்று பதில் சொன்ைார் பீர்பால். உைறை அக்பர், ''இரதவிை அதிகைாக இருந்தால்
என்ை செய்வது?'' என்று றகட்ைார்.

''றவற்று நாட்டு காகங்கள் விருந்தாளியாக இங்றக வந்திருக்க றவண்டும்'' என் ார் பீர்பால்.

''ஒருறவரள... குர வாக இருந்தால்..?''

''நம் நாட்டுக் காகங்கள் றவற்று நாட்டுக்குப் றபாயிருக்கும்'' என் ார் பீர்பால் அலட்டிக்
சகாள்ளாைல்.

பீர்பாலின் ொைர்த்தியத்ரதக் கண்டு அக்பர் சிரித்துவிட்ைார். ைாற்றி றயாசிப்பவர் என்பதால்தான்

இன்று பீர்பால் றைலாண்ரை வகுப்புகளில் றைற்றகாள் காட்ைப்படுகி ார்.

ஒரு ைன்ைருக்கு நான்கு ைந்திரிகள் இருந்தார்கள். ைன்ைர் விதிக்க முற்பட்ை புது வரி
ஒன்ர எதிர்த்ததால், அவர்கள் பணி நீக்கம் செய்யப்பட்ைார்கள். அவர்கள் நால்வரும்
சதருவழிறய றபாகும்றபாது, ஓர் ஒட்ைகத்தின் காலடிச்சுவடுகரளப் பார்த்தார்கள். அரதப்
பற்றித் தங்களுக்குள் றபசிக்சகாண்டிருந்தார்கள். அப்றபாது அந்த ஒட்ைகத்ரதப் பறிசகாடுத்த
சொந்தக்காைன் வந்தான்.

ஒரு ைந்திரி அவனிைம், ''உன் ஒட்ைகத்துக்கு ஒரு கால் ஊைைா?' என்று றகட்க, அவன் ''ஆைாம்''
என் ான். உைறை இன்சைாரு ைந்திரி, ''வால் குட்ரையாக இருக்குைா?' என்று றகட்ைார். அவன்
அதற்கும் ''ஆைாம்'' என் ான். மூன் ாைவர், ''ஒட்ைகத்துக்கு வயிற்றுவலியா?'' என்று றகட்ைார்.
உைறை அவன் வியந்து, ''ஆைாம்... வயிற்றுவலி உண்டு!'' என் ான். நான்காைவர், ''உன்
ஒட்ைகத்துக்கு வலது கண்ணில் பார்ரவ கிரையாறதா?'' என்று றகட்க, அவன் அதற்கும் ''ஆைாம்''
என் ான்.

பி கு, ''சொல்லுங்கள்... என் ஒட்ைகம் எங்றக? பார்த்தீர்களா எங்றகனும்?'' என்று றகட்ைான்.

உைறை அவர்கள் நால்வரும், ''இல்ரல. நாங்கள் உன் ஒட்ைகத்ரதப் பார்க்கறவ இல்ரல''
என் ார்கள்.

அவன், றநறை ைன்ைரிைம் சென்று, அவர்கள் தன் ஒட்ைகத்ரதத் திருடிவிட்ைதாகப் புகார்

சொன்ைான். ைன்ைர் நால்வரையும் அைெரவக்கு வைவரழத்து, விொரித்தார். அவர்கள்
ஒட்ைகத்ரதத் தாங்கள் பார்க்கறவ இல்ரல என்று வாதிட்ைார்கள். ''நீங்கள்
திருைவில்ரலசயனில், அந்த ஒட்ைகத்ரதப் பற்றிய விவைங்கள் எப்படித் சதரியும் உங்களுக்கு?''
என்று றகட்ைார் ைன்ைர்.
''தரையில் அதன் மூன்று பாதங்களின் அடிச்சுவடுகள் ைட்டுறை இருந்தை. எைறவ, ஒரு
கால் முைம் எை அறிந்றதாம். இைது பக்க ைைங்களின் இரலகள் ைட்டுறை தின்ைப்
பட்டிருந்ததால், ஒட்ைகத்தின் வலது கண்ணில் பார்ரவக் றகாளாறு எைத் சதரிந்துசகாண்றைாம்.
பாரதயில் ைத்தத் துளிகள் இருந்தை. ஒட்ைகத்ரதக் சகாசுக்கள் கடித்திருக்க றவண்டும். வால்
குட்ரையாக இருந்ததால், வாரலக் சகாண்டு சகாசுக்கரள விைட்ை முடியவில்ரல. அறதறபால்,
முன்னிரு அடிகள் தரையில் ஆழைாகப் பதிந்த அளவுக்குப் பின்னிரு அடிகள் படியவில்ரல.
எைறவ, வயிற்றில் வலி இருந்திருக்க றவண்டும் எைக் கண்டுசகாண்றைாம்'' என்று
விவரித்தார்கள்.

அவர்களின் புத்திக்கூர்ரைரயக் கண்டு, ைன்ைர் அவர்கரள மீண்டும் அைசுப் பணியில் றெர்த்துக்

சகாண்ைார்.

தவறு இரழக்காைல் இருக்க அடுத்தவர்கரள எச்ெரிப்பது ஒருவித விழிப்பு உணர்வு.

சென் கரத ஒன்ர ப் பார்ப்றபாம்.

சென் ைாஸ்ைர் ஒருவர், அழகாை ஒரு பூந்சதாட்டிரயச் சீைனிைம் சகாடுத்து, அரதப் பத்திைைாக
எடுத்துச் செல்லும்படி கூறிைார். ''இது மிகவும் விரல உயர்ந்தது. நிர ய றவரலப்பாடுகள்
சகாண்ைது. கீறழ றபாட்டுவிைாறத! அப்படிச் செய்தால், கடும் தண்ைரை உண்டு. பத்திைைாக
எடுத்துச் செல்'' என் ார்.

உைறை, சீைனும் ெரி என்று தரலயாட்டிைான். உைறை ைாஸ்ைர், நறுக்சகன்று அவன் தரலயில்
குட்டிைார். வலியில் துடித்துப் றபாைான். ''நான் உரைக்கறவ இல்ரலறய! பி கு ஏன்
குட்டினீர்கள்?'' என்று பரிதாபைாகக் றகட்ைான். அதற்கு அவர், ''நீ உரைத்த பி கு குட்டி என்ை
பிைறயாெைம்?' என் ார்.

அந்தச் சீைன், குட்டு வாங்கியரதயும் வலிரயயும் நிரைத்துக் சகாண்றை, பத்திைைாகப்

பூந்சதாட்டிரய எடுத்துச் சென்று உரிய இைத்தில் றெர்த்தான்.

சென் கரதகள் எப்றபாதும் வித்தியாெைாை சிந்தரைகரள ரையைாகக் சகாண்ைரவ.

அவற்றுக்காை றகள்விகள், நைது ைாற்றி றயாசிக்கும் தி ரைச் றொதிப்பரவ. அவற்றுக்காை
விரைகள் அறிரவத் தாண்டிச் சிந்திக்கும்றபாதுதான் கிரைக்கும்.

இரளஞர்கள் சிலர், தியாைத்தில் சி ந்து விளங்கும் ஞானி ஒருவரைச் ெந்திக்க வந்தார்கள்.

அன் ாை வாழ்க்ரகயின் எதிர் விரளவுகளில் இருந்து விடுதரல அரைவது எப்படி
என்று அவரிைம் றகட்ைார்கள். தியாைம் செய்வதன் மூலம் எப்படி நம் உணர்வுகரள
சநறிப்படுத்தலாம் என்பது பற்றி விளக்கிைார் அவர்.

முத்தாய்ப்பாக, ''நீங்கள் இந்த உணர்தரல தியாைத்தின்றபாது ைட்டும் அரையாைல்,

வாழ்க்ரகயின் ைற் கணங்களுக்கும் எடுத்துச் செல்ல றவண்டும். இந்த ஒட்டுசைாத்த பயிற்சிறய
ெல்லரைரய நீைால் நிைப்புவது றபாலத்தான்'' என்று அறிவுறுத்திைார். கூைறவ, அவர்களிைம் ஒரு
ெல்லரைரயயும் றகாப்ரபரயயும் தந்து, அருகில் உள்ள கைலுக்குச் சென்று, ெல்லரையில் நீர்
நிைப்பும்படி குறிப்பிட்ைார். அரைவரும் விரைசபற்றுக் கிளம்பிைார்கள். ந்ஷ்ஷ்

ஒருவன் எரிச்ெலுைன், ''இது றபாகாத ஊருக்கு வழிரயச் சொல்வது றபால! ெல்லரைரய

யாைாவது நீைால் நிைப்ப முடியுைா?
நான் ஒரு உபன்யாெத்துக்குச் சென் ாறலா, வழிபட்ைாறலா, புனித புத்தகங்கரள வாசித்தாறலா,
ஏரழக் குழந்ரதகளுக்கு உதவிைாறலா றைன்ரையரைகிற ன். என் குண நலன் சகாஞ்ெம்
முன்றைறுகி து. அதுதான் ெரியாை வழி! அரத விட்டுவிட்டு, ெல்லரைரய நீைால் நிைப்பச்
சொல்கி ார். என்ை ரபத்தியக்காைத்தைம் இது?'என்று சகாந்தளித்தான்.

அந்த இரளஞர்கள் அரைவரும் அைர்ந்து, 'ெல்லரைரய எப்படி நீைால் நிைப்புவது?’ என்று

றயாசித்தார்கள். உபறதெ நூல்கரளப் படித்து, அதிலிருந்து இதற்கு ஏறதனும் வழிரயக்
கண்டுபிடிக்க முடியுைா என்று பார்த்தார்கள். ஒன்றும் புலப்பை வில்ரல. அவர்களில் ஒருவன்
ைட்டும் ைறுபடியும் ஞானிரயச் ெந்தித்து, இது குறித்து விளக்கம் சப முடிவு செய்தான்.

ஞானி அந்த இரளஞனிைம், ''ெல்லரைரய எப்படி நீைால் நிைப்புவாய்?'' என்று றகட்ைார்.

''அதுதாறை விளங்கவில்ரல. றகாப்ரபயில் தண்ணீரை அள்ளி அள்ளி ெல்லரைக்குள்
ஊற்றிைாலும், தங்காறத! கீறழ றபாய்விடுறை?''

''ஆன்மிகப் பயிற்சியும் இப்படிப்பட்ைதுதான். நான் என்கி எண்ணத்துைன் பார மீது

நின்றுசகாண்டு, சதய்விக உணர்ரவத் றதை முயன் ால், அது முடியாைல் றபாய்விடும். நாம்
சதய்விகத்தில் இைண்ை க் கலக்க றவண்டும். அது ெல்லரைரயத் தண்ணீைால் நிைப்புவதுறபால!
புரிகி தா?' என் ஞானி, அந்தச் ெல்லரைரய அவனிைமிருந்து வாங்கிக் கைலுக்குள் எறிந்தார்.
அது சகாஞ்ெம் சகாஞ்ெைாகத் தண்ணீருக்குள் மூழ்கியது.

''இப்றபாது பார்... ெல்லரை தண்ணீைால் நிர ந்திருக்கி து. அறதறபால், சதய்விகத்திைம்

உன்ரை முற்றிலுைாக ஒப்பரைத்துவிை றவண்டும். முழுவதுைாக ஒப்பரைப்பவர்களிைம்
அந்தச் ெக்தி இ ங்கிவிடும்!

நாம் ெல்லரையாக இருக்கலாம். ஆைால், வடிகட்ைாைல் நம்ரை ஒப்பரைத்தால், அன்பால்

நிர ந்து விடுறவாம்!

(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 14
பந்தயத்தில் ஜெயிக்கோம்!
ஜெ.இறையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநாபன்

ோற்றி ய ோசிப்பவர்கள் தங்களுடை பலத்டத மட்டுயம முழுதோக நம்புவதில்டல. எதிரோளிகள்

எப்படிச் சிந்திக்கிறோர்கள் என்படதயும் ய ோசிக்கிறோர்கள். 'எதிரி பலசோலி’ என்கிற எண்ணத்துைன்
யபோட்டியில் ஈடுபடுபவர்கயே முந்த முடிகிறது. எதிரி ஏயதனும் ஒன்றில் பலவீனமோக இருந்தோல்,
அடதப் ப ன்படுத்திக்ககோள்ேத் த ங்கோதவர்கயே யபோரில் கவற்றி கபறுகிறோர்கள்.

பக்கவோட்டுச் சிந்தடனயில் புகழ்கபற்ற புதிர் ஒன்று உண்டு. அண்ணன், தம்பி இருவரும்

இரட்டை ர்கள். ஆனோல், அண்ணனுக்கு இரண்டு நோள் முன்பு பிறந்தநோள் ககோண்ைோடுகிறோன்
தம்பி. இது எப்படிச் சோத்தி ம்?

விடை எளிது. தோய் நிடற கர்ப்பிணி ோகப் பைகில் ப ணம் கசய்கிறோள். சர்வயதச நோள்
எல்டலட க் கைப்பதற்கு முன்பு, அந்த நோட்டில் யததி மோர்ச் 1. அன்று, அண்ணன் பிறக்கிறோன்.
எல்டலட க் கைந்த மறு நிமிையம தம்பி பிறக்கிறோன். அந்த நோட்டில் யததி பிப்ரவரி 28. எனயவ,
யததி கிரமப்படி தம்பி பிப்ரவரி 28 அன்றும், அண்ணன் மோர்ச் 1-ம் யததியும் பிறந்ததோகக் கணக்கு.
லீப் வருைம் வருகிறயபோது தம்பி, அண்ணனுக்கு இரண்டு நோட்களுக்கு முன்யப பிறந்த நோள்
ககோண்ைோடுவோன்.

கபோதுவோக, இரட்டைக் குழந்டதகளில் முதலோவதோகப் பிறக்கும் குழந்டதட அண்ணன்

என்றும், அடுத்துப் பிறப்படதத் தம்பி என்றும் நோம் குறிப்பிடுகியறோம். ஆனோல்,
அறிவி ல்ரீதி ோகப் போர்த்தோல், முதலில் கருவோகிற குழந்டத இரண்ைோவதோகத்தோன் ஜனிக்கும்.
எனயவ, முதலில் தம்பியும், அடுத்து அண்ணனும் பிறக்கிறோர்கள் என்பயத அறிவி லோேர்கள்
கசோல்லும் உண்டம. எனினும், உலகத்துக்கு அறிமுகமோகிற யததிட டவத்யத நோம் அண்ணனோ,
தம்பி ோ என முடிவு கசய்கியறோம்.

பந்த த்தில் கவற்றிகபறுவகதன்பது, அடதக் குறித்துப் பல யகோணங்களில் சிந்திப்பதில்

இருக்கிறது. ஒருவருடை ஆடச என்ன, விருப்பம் என்ன, எதில் அவோ என்படதக ல்லோம்
அறிந்துககோண்டு, அதற்யகற்ப நைந்துககோள்கிறவர்கள் பணியில் முன்யனறுகிறோர்கள். இது சரி ோ,
தவறோ என்பது, யவறு பிரச்டன. மக்களுக்குக் கண்ணில் கதரிவதுதோன் மகத்தோன சோதடன என
எண்ணப்படுகிற கோலத்தில் நோம் வோழ்கியறோம். கைவுளுக்குக்கூைப் பிடித்தமோனடத டவத்துப்
படைக்கியறோம். பிள்டே ோருக்குக் ககோழுக்கட்டை, கிருஷ்ணனுக்குச் சீடை, போடிகோட்
முனி ப்பனுக்குச் சுருட்டு என்று நமக்குப் பிடித்தடத கைவுள் கப டரச் கசோல்லிப் படைத்து
அனுபவிக்கியறோம்.

ஒருவடர கவல்ல அல்லது கவர, அவர்களுக்கு என்ன பலவீனம் இருக்கிறது என்படதத்

கதரிந்துககோள்ே யவண்டும். யவகமோக ஓைக்கூடி புருஷோமிருகத்டத கவல்வதற்கு, அதன்
பலவீனத்டத அறிந்துடவத்திருந்தோன் பீமன். புருஷோமிருகம் மிகச்சிறந்த சிவ பக்தன்.
எங்யக ோவது சிவலிங்கத்டதப் போர்த்துவிட்ைோல், சிவ பூடஜட முடித்துவிட்டுத்தோன் அது
ப ணத்டதத் கதோைரும்.

மகோபோரதத்தில் இந்த உத்திட பீமன் எப்படிக் டக ோண்ைோன் என்பது

குறிப்பிைப்பட்டிருக்கிறது. தர்மர் ரோஜசூ ோகம் கசய் த் கதோைங்கினோர். ோக சோடலட த்
தூய்டம கசய்வதற்கோக, அவர் பீமடன அடழத்து, 'பீமோ! நீ யபோய் புருஷோமிருகத்டத அடழத்து
வோ!' என உத்தரவிட்ைோர்.
புருஷோமிருகம் என்பது, அந்தக் கோலத்தில் வோழ்ந்த ஒரு விலங்கு. புதுமடன புகுவிழோவின்யபோது
பசுடவயும், கன்டறயும் புதுமடனயில் உலோவரச் கசய்வடதப்யபோல, ோக சோடலயில்
புருஷோமிருகத்டத உலோ வரச்கசய்வோர்கள். அடத முன்னிட்யை தர்மர் அந்த மிருகத்டத அடழத்து
வருமோறு பீமனிைம் கசோன்னோர். பீமனும் கசன்று புருஷோமிருகத்டத அடழத்தோன். அது
வருவதற்கு ஒப்புக்ககோண்ைது. என்றோலும், ஒரு நிபந்தடன விதித்தது.

'பீமோ! நோன் உன் பின்னோல் வருகியறன். ஆனோல், உனக்கும் எனக்கும் எப்யபோதும் நோன்கு கோத
தூரம் இடைகவளி இருக்க யவண்டும். இந்த இடைகவளி குடறந்தோல், நோன் உன்டனப் பிடித்துக்
ககோன்று தின்றுவிடுயவன். இதற்கு நீ ஒப்புக்ககோண்ைோல், உன்னுைன் வருகியறன்' என்றது. பீமன்
ஒப்புக்ககோண்ைோன்.

புருஷோமிருகம், 'அப்படிக ன்றோல் சரி, நீ முன்னோல் ஓடு! நீ நோன்கு கோத தூரம் தோண்டி தும், நோன்
இங்கிருந்து புறப்படுயவன்' என்றது.

மிருகமோக இருந்தோலும், என்னகவோரு நீதி, நி ோ ம்?!

ஓட்ைம் துவங்கி து. யவக யவகமோக ஓடி பீமடனப் பின்கதோைர்ந்து ஓடி புருஷோமிருகம், ஒரு
கட்ைத்தில் பீமடன கநருங்கிவிட்ைது. உையன பீமன், புருஷோமிருகத்தின் போர்டவயில்
படும்படி ோக ஒரு சிவலிங்கத்டத டவத்துவிட்டு, யமயல ஓடினோன். புருஷோமிருகம்
சிவலிங்கத்டதப் போர்த்ததும், தனது வழக்கப்படி சிவபூடஜட ச் கசய்துவிட்டு, மீண்டும்
ஓட்ைத்டதத் கதோைங்கி து.

அதற்குள் பீமன் கவகு தூரம் ஓடிவிட்ைோன். எனினும், சற்று யநரத்துக்குள்ேோகயவ புருஷோமிருகம்

பீமடன கநருங்கிவிட்ைது. பீமன் மீண்டும் ஒரு சிவலிங்கத்டத டவத்துவிட்டு, ஓட்ைமோய்
ஓடினோன். புருஷோமிருகமும் சிவ பூடஜட முடித்துவிட்டு, பிறகு ஓட்ைத்டதத் கதோைர்ந்தது.

இயத உத்திட க் டக ோண்டு யவக யவகமோக ஓடி பீமன், தனது எல்டலக்குள் ஒரு கோடல
டவத்தோன். அடுத்த கோல், எல்டலக்கு கவளிய இருந்தது. புருஷோமிருகம், பீமனின் அந்தக்
கோடலப் பிடித்துக்ககோண்டு, 'பீமோ! உன்டனப் பிடித்துவிட்யைன். இனி நீ, எனக்கு உணவோக
யவண்டிது தோன்' என்றது.

பீமயனோ அடத மறுத்தோன். 'இல்டல, இல்டல! என் எல்டலக்குள் நோன் கோடல டவத்துவிட்யைன்'
என்று வோதோடினோன்.
 முடிவோக, 'தர்மரிைம் யபோய்ச் கசோல்லலோம். தர்மம் தவறோத அவர் என்ன
தீர்ப்பு கசோல்கிறோயரோ, அதன்படி கசய் லோம்’ என்று ஏகமனதோக முடிவோனது.

பீமனும் புருஷோமிருகமும் தர்மரிைம் யபோய், நைந்தடதச் கசோன்னோர்கள்.

கபோறுடம ோகக் யகட்டுக் ககோண்டிருந்த தர்மர், 'பீமோ! உன்னுடை ஒரு கோல்
புருஷோமிருகத்தின் எல்டலயில் இருக்கும்யபோது, அது உன்டனப்
பிடித்துவிட்ைதோல், உன் உைலில் சரிபோதிட புருஷோமிருகத்திைம் ககோடுத்து
விடுவதுதோன் நி ோ ம்!' என்று தீர்ப்பு வழங்கினோர்.

கசோந்தத் தம்பி ோக இருந்தோலும், அவனுக்குச் சோதகமோக போரபட்சமோகத்

தீர்ப்பு வழங்கோமல், தர்ம கநறிப்படி நைந்துககோண்ை தர்மடர அடனவரும்
போரோட்டினோர்கள். புருஷோ மிருகமும் தர்மடரப் போரோட்டி விட்டு மடறந்தது.

தர்மரின் நடுநிடல தவறோத தன்டம, பீமனின் உயிடரக் கோத்தது. தந்திரத்யதோடு

இ ங்குவதற்கு பீமனும், தந்திரம் யதோற்கும்யபோது நி ோ யம கவல்லும் என்பதற்கு தர்மரும்
உதோரணமோகிறோர்கள்.

கதளிவோன யநோக்கம் இல்லோமல் இலக்டக மட்டும் நிர்ணயித்துக்ககோள்பவர்கள், மூைர்கேோகயவ

ப ணம் கசய் வோர்கள் என்படத விேக்க, கிழக்கத்தி நோடுகளில் நோட்டுப்புறக்கடத ஒன்று
உண்டு.

கிரோமத்தில் வசித்த முட்ைோள் ஆசோமி ஒருவனுக்கு, எப்படி ோவது கபரி கதோரு நகரத்டதப்
போர்க்க யவண்டும், அப்படி ோன மோநகரில் வசிக்க யவண்டும் என்று ஆடச. ஒருநோள்,
டதரி த்டதத் திரட்டிக்ககோண்டு, குடும்பத்தினடர கிரோமத்தியலய விட்டுவிட்டுக்
கிேம்பிவிட்ைோன்.

முதல்நோள், வழியில் ஒரு சத்திரத்தில் தங்கினோன். நகரம் இருக்கும் திடசட யநோக்கி வோறு தனது
கோலணிகடே டவத்துவிட்டுப் படுத்தோன். அப்யபோதுதோன் போடத மறக்கோமல் இருக்குமோம்.
இடத அறிந்த அந்தச் சத்திரத்தின் நிர்வோகி, அந்தக் கிரோமத்தோனிைம் ஒரு யவடிக்டக கசய்
நிடனத்து, அவன் தூங்கும்யபோது கோலணிகடே கிரோமத்டத யநோக்கி வோறு திருப்பி
டவத்துவிட்ைோர்.

மறுநோள், அவன் எழுந்தோன். கசருப்பின் முடன சுட்டி திடசட யநோக்கி நைக்கத்

கதோைங்கினோன். அவன் வந்த இைம் அவனுடை கசோந்த ஊடரப்யபோலயவ இருந்தது. இன்னும்
ககோஞ்ச தூரம் கசன்றதும், அவன் வசித்த கதருடவப் யபோலயவ யதோன்றி து. அந்தத் கதருவில்
அவனது குடும்பத்டதப் யபோலயவ ஒரு குடும்பம் இருக்கிற வீடு கதன்பட்ைது. அதில் அவனது
குடும்பத்து மனிதர்கள் மோதிரிய சிலர் வசிப்பதோக அவனுக்குத் யதோன்றி து. தோனும் அங்யகய ,
அவர்களுையனய வோழ்வது என்று முடிவு கசய்து, வோழ்நோள் முழுவதும் அங்யகய கழித்தோன்.

போதுகோப்போன வோழ்க்டகட த் யதடுபவர்கள் கசக்குமோைோகயவ இருந்துவிடுகிறோர்கள். இன்னும்

சிலயரோ, ப ன்பைோத சிலவற்டறக் டககளில் தூக்கிக்ககோண்டு அடலகிறோர்கள். அவர்கேது
சிந்தடனகள் கோலோவதி ோனடவ ோக இருக்கின்றன.

இரண்டு யபர் நடைபயிலச் கசன்றோர்கள். ஒருவனிைம் குடை இருந்தது. அவர்கள் போதி வழி
கசன்றதும், மடழ கபய் த் கதோைங்கி து. குடை ககோண்டு வரோதவன், குடையுைன்
இருந்தவனிைம், ''உன் குடைட விரிய ன்!' என்றோன்.
'இதனோல் எந்தப் ப னும் இல்டல' என்றோன் குடை டவத்திருந்தவன்.

'ஏன் அப்படிச் கசோல்கிறோய்? நோம் நடன ோமல் இந்தக் குடை கோப்போற்றோதோ?'

'இந்தக் குடை முழுவதும் துடேகேோக இருக்கின்றன. சல்லடைட ப்யபோல இருக்கிறது இது!'

'பிறகு, ஏன் இடதக் ககோண்டு வந்தோய்?'

இந்தக் யகள்விக்கு, குடை டவத்திருந்தவன் சட்கைன்று பதில் கசோன்னோன்... 'இன்டறக்கு

இப்படி மடழ கபய்யும் என்று எனக்கு யஜோசி மோ கதரியும்?'

நோமும் இப்படித்தோன், மடழ கபய் ோது என்கிற டதரி த்தில் ஓட்டைச் சிந்தடனகடே
தூக்கிக்ககோண்டு அடலகியறோம்.

மடழ- கவள்ேம் குறித்த எச்சரிக்டகக் கூட்ைத்துக்கு வருகிறவர்களில் பலரும் கவள்ேம் வரோது,

பு ல் வரோது என்ற எண்ணத்தியலய இருப்படத நோன் போர்த்திருக்கியறன். கவள்ேம்
வரும்யபோது டககடேப் பிடசவோர்கள். பணம் வருகிறயபோயத யசமிக்க யவண்டும்.
அப்யபோதுதோன் வேமோக வோழலோம். உைல் நன்றோக இருக்கும்யபோயத உைற்பயிற்சி கசய்
யவண்டும். அப்யபோதுதோன் நலமோக வோழலோம்.

(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 15
கிழக்கும் மேற்கும்
வெ.இறையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநாபன்

ோற்றி ய ோசிப்பது குறித்த மகோபோரதக் கததகதைப் போர்த்யதோம். அதில், பீமன்

புருஷோமிருகத்தின் பலவீனத்ததப் ப ன்படுத்தி, வெல்ல முடிந்தததக் கண்ய ோம்.

சில யேர்வுகளில் கிழக்கும் யமற்கும் ஒயர மோதிரி சிந்தித்திருக்கின்றன. ரோமோ ணத்துக்கும்

இலி ட்டுக்கும் வபோதுப் பண்புகள் நிதற உண்டு. சீதத, விருப்பத்துக்கு எதிரோகக்
க த்தப்பட் ோள்; வெலன், அெைோக போரிஸின் அழகில் ம ங்கி ஓடிப்யபோனோள் என்பது
மட்டுயம வித்தி ோசம். இலி ட்டில் ெரும் அகிலஸின் குதிகோல்கள் மட்டும் ஸ்த க்ஸ் ேதியில்
ப ோததோல், அது அெனது பலவீனமோன பகுதி ோக இருந்தது. அந்த ரகசி த்தத அறிந்த போரிஸ்,
அப்பல்யலோ யதெனின் உதவிய ோடு அதத அம்போல் துதைத்து, மோவபரும் வீரனோன அகிலதைக்
வகோல்கிறோன்.

அயதயபோல் துரிய ோதனனின் ெோழ்விலும் ஒரு சம்பெம் உண்டு. கோந்தோரி தனது கண்கட்த
அவிழ்த்து, துரிய ோதனனுத உ லில் அெர் போர்தெ படுகிற இ வமல்லோம் ெச்சிரத்ததப்
யபோல் உறுதி ோகும், எந்த ஆயுதத்தோலும் துதைக்கப்ப ோது என்று ெரம் அளிக்கப்படுகிறது.
ஆனோல், வெட்கத்தில் துரிய ோதனன் தனது வதோத ப்பகுதித மதறத்ததோல், அங்யக
கோந்தோரியின் போர்தெ ப வில்தல. எனயெ, அந்த இ ம் மட்டும் பலவீனமோனதோக ஆகி
விடுகிறது (கர்ணபரம்பதர ோகச் வசோல்லப்படும் கதத).

'துரிய ோதனனின் பலவீனம் அெனது வதோத கள்தோன். அங்யக அடித்தோல் மட்டுயம அெதன
வீழ்த்த முடியும்’ என்பதத மிகத் வதளிெோக ஸ்ரீகிருஷ்ணர் அறிந்திருந்தோர். குைத்தில்
ஒளிந்துவகோண்டிருந்த துரிய ோதனனி ம் பீமன் சண்த க்குப் யபோகும் யபோது, அெர்கள்
இருெரும் சம பலத்தில் யமோது கிறோர்கள். கிருஷ்ணர் தனது வதோத த த் தட்டிக் கோண்பித்து,
துரிய ோதனனின் பலவீனத்தத சூசகமோக உணர்த்த, பீமனும் புரிந்துவகோண்டு யுத்த சோஸ்திரத்துக்கு
எதிரோக துரிய ோதனனின் வதோத யில் அடித்து அெதன வீழ்த்துகிறோன்.

கிருஷ்ணருத ெோழ்க்தகச் சரிதத்தில், ெசுயதெருக்குப் பிறக்கும் குழந்ததகள் தன்னு த

முடிவுக்குக் கோரணமோக இருக்கும் என்கிற உண்தமத அறிந்ததும், கம்சன் ெசுயதெதரச்
சிதறயில் பூட்டி, பிறக்கும் எல்லோக் குழந்ததகதையும் ஒவ்வெோன்றோகக் வகோல்கிறோன். தப்பித்தது
கிருஷ்ணர் மட்டுயம! அதன் பின்னோலும் ஒரு சுெோரஸ் ம் இருக்கிறது.

யதெகியின் ஆறு குழந்ததகதையும் கம்சன் வகோன்றோன். ஏழோெதோக ஒரு குழந்ததத

கருத்தரித்தோள். அந்தக் குழந்ததத , ெசுயதெரின் மற்வறோரு மதனவி யரோகிணியின் கருவில்
வகோண்டுயபோய் தெத்தோர் இதறென். இப்படி ஒரு தோயின் கருப்தபயில் கருெோகி, இன்வனோரு
தோயின் கருப்தபயில் உருெோகிப் பிறந்தென் பலரோமன். அந்தக் கோலத்தியலய ெோ தகத்
தோய்மோர்கள் பற்றி வி ோசர் ய ோசித்திருக்கிறோர்.

எட் ோெது குழந்தத ோக கிருஷ்ணர் பிறந்தோர். அந்தக் குழந்ததத யகோகுலத்துக்கு எடுத்துச்

வசல்லும்படி இதறெோக்கு வசோன்னது. அதன்படி, யகோகுலத்தில் மோட்டுத் வதோழுெத்தில் பிறந்த
வபண் குழந்ததத ெசுயதெர் எடுத்துக்வகோண்டு, கிருஷ்ணதர யசோததயின் அருகில்
தெத்துவிட்டு ெந்துவிடுகிறோர். அடுத்த ேோள், கம்சன் குழந்ததத க் வகோல்ல மு லும்யபோது
தகயிலிருந்து ேழுவி, ஆகோ த்தில் எட்டுக்கரங்களு ன் கோட்சி அளித்தது.

கிருஷ்ணர் பிறந்து, அெர் துகுலத்தில் ேல்ல முதறயில் ெைர்ந்து ெருகிறோர் என்பது வதரிந்து,
அெதரக் வகோல்ல பல மு ற்சிகதை எடுக்கிறோன் கம்சன். அெற்றிவலல்லோம்
யதோற்றுப்யபோகிறோன்.

அததப்யபோலயெ யமோைஸ், யூதர்களின் விடுததலக்கோகப் பிறக்கவிருக்கிறோர் என்கிற தகெதலத்

வதரிந்துவகோண்டு, எகிப்தி மன்னன், 'எபியர ப் வபண்களின் பிள்தைப் யபற்றின்யபோது ஆண்
மகவு பிறந்தோல், அததக் வகோன்றுவிடுங்கள்’ என்று ஆதணயிட் ோன்.

யலபி குலப் வபண்வணோருத்தி கருவுற்று, ஓர் ஆண் மகதெ ஈன்வறடுத்தோள். மூன்று மோதங்கைோக
அததன மதறத்து தெத்திருந்தோள். அதற்கு யமல் மதறத்துதெக்க முடி ோது என்பதோல்,
யகோதரப்புல்லோல் யபதழ ஒன்று வசய்து, தேல் ேதிக்கதரயிலுள்ை ேோணல்களில் ேடுயெ அதத
விட்டுவிடுகிறோள். தேல் ேதியில் நீரோ ெந்த போயரோனின் மகள் அந்தப் யபதழத க் கண்டு,
எடுத்துப் யபோகிறோள். கர்ணன் பிறந்தயபோது குந்தியும் இப்படித்தோன் வசய்தோள்.

புதி ஏற்போட்டிலும், ஏயரோது அரசன் கோலத்தில் வபத்லயெமில் இய சு பிறந்தோர்.

வபத்லயெமிலும் அதன் சுற்றுப்புறம் எங்கும் ஆட்கதை அனுப்பி, இரண்டு ெ துக்குட்பட்
எல்லோ ஆண் குழந்ததகதையும் வகோல்லப் பணித்தோன் ஏயரோது. இய சு, யமரி, ய ோசப் ஆகிய ோர்
எகிப்துக்குச் வசன்றுவிட் தோல், உயிர் தப்பினோர்கள்.

யெோமரின் இலி ட் மகோ கோவி த்தில், யதெர்களில் ஒருசோரோர் ட்ரோய் ேகரத்துக்கும், மற்வறோரு
சோரோர் கியரக்கத்துக்கும் ஆதரெோக இருப்போர்கள். அததப்யபோலயெ மகோபோரதத்திலும்,
அர் ுனன் தன் மகன் என்பதோல் அெனுக்குச் சோதகமோக ே ந்துவகோள்கிறோன் இந்திரன். கெச
குண் லங்களு ன் பிறந்த கர்ணதன அர் ுனனோல் யதோற்கடிக்கமுடி ோது என்பதோல், அந்தணன்
ெடிெத்தில் ெந்து, அெற்தற ோசகம் வபறுகிறோன். அப்யபோது, கர்ணனின் தந்தத ோன சூரி
பகெோன் அெதன எச்சரிக்கிறோர். ஆனோலும், வகோடுப்பயத உ ர்ந்த வேறி என்பதோல், அதிலிருந்து
ெழுெோமல் சத்தி ம் வசய்ததத கர்ணன் நிதறயெற்றிவிடுகிறோன்.

மற்வறோரு முதற, பரசுரோமரி ம் வில்வித்தத கற்கும்யபோது, ெண்டு ரூபத்தில் ெந்து கர்ணனின்

உ தலத் துதைத்து, அென் சத்திரி ன் என்பதத பரசுரோமருக்கு உணர்த்திவிடுகிறோன் இந்திரன்.
அததப்யபோல, யதெர்கள் ஒரு பக்கத்துக்குச் சோர்போக இருப்பது மகோபோரதத்தில் கோணப்படுகிறது.
கிருஷ்ணர் எததயும் தீவிரமோக ய ோசித்து, மோற்று ஏற்போடு வசய்ெதில் ெல்லெர். அெருத
மோற்று ய ோசதனதோன் போண் ெர்களின் வெற்றிக்கு முழுக்க முழுக்கக் கோரணம். அதற்கோக,
அெர் யபோரின் நி மங்கதை பல இ ங்களில் மீறுகிறோர். நி ோ ம் வெல்ல யெண்டும், தர்மம்
வ யிக்கயெண்டும் என்பது மட்டுயம அெருத யகோட்போ ோக இருக்கிறது.

கிருஷ்ணர் வ த்ரததன வீழ்த்த, சூரி ன் அஸ்தமித்தததப்யபோன்ற மோ த் யதோற்றத்தத

ஏற்படுத்துெதும், தனது கோல் கட்த விரலோல் யததர அழுத்தி அர் ுனனின் உயிதரக் கோப்பதும்
அெருத மோற்று ய ோசதனயின் மோதிரிகள்.

வகௌரெர்கள் அதனெரும் இறந்துயபோனோர்கள் என்கிற வசய்தி, திருதரோஷ்டிரனின் வசவிகளில்

ஈ த்ததப் போய்ச்சுகிறது. புத்திர யசோகத்தோல், தன் நிதலத அென் முற்றிலுமோக இழந்திருந்தோன்.
இருப்பினும், யபோரில் வெற்றி வபற்ற தம்பி மகன் தர்மதரக் கட்டித் தழுவிக்வகோண் ோன். அதில்
கடுகைவுகூ அன்பு இல்தல.

தர்மதரத் தழுவி பிறகு, திருதரோஷ்டிரன் பீமதனக் கட்டித் தழுெ விரும்பினோன். அப்யபோது

அென் மனம், வபோறோதம வேருப்போல் தகித்துக் வகோண்டிருந்தது. 'என் அத்ததன மகன்கதையும்
வகோன்றென் பீமன்தோயன!’ என்று நிதனத்தோன். ''எங்யக பீமன்?' என்று யகட் ெோயற, பீமதனத்
தழுெத் தனது தககதை நீட்டினோன்.

கிருஷ்ணருக்கு திருதரோஷ்டிரனின் எண்ணம் வதரியும். அெர் உ யன பீமதனத் தடுத்துவிட்டு,

இரும்போல் வசய் ப்பட் ஒரு பதுதமத திருதரோஷ்டிரன் முன் நிறுத்தினோர்.

யகோபத்தின் உச்சத்தில் இருந்த திருதரோஷ்டிரன், அது வபோம்தம என்று அறி ோமல், ஆத்திரத்யதோடு
அததத் தனது இரண்டு தககைோலும் இறுகக் கட்டித்தழுவினோன். அந்த இரும்புப் பதுதம சுக்கல்
சுக்கலோக வேோறுங்கி து. திருதரோஷ்டிரனின் ெோயிலிருந்து ரத்தம் ெழிந்தது. அென் கீயழ
விழுந்தோன். சஞ்ச ன் திருதரோஷ்டிரதனத் தூக்கி நிறுத்தி, அென் யகோபத்தத ஆற்றினோன். யகோபம்
நீங்கி திருதரோஷ்டிரன், தன் நிதல உணர்ந்து, தனது வச லுக்கு மிக ெருந்தி, 'பீமன் இறந்துயபோய்
விட் ோன்’ என்று எண்ணி, மிகுந்த து ரம் அத ந்தோன். 'பீமோ... பீமோ’ என்று அரற்றினோன்.
கிருஷ்ணர் ே ந்ததத விெரித்து, அெனுக்குப் புத்திமதி கூறினோர். அதற்குப் பிறகு ேல்ல
உள்ைத்யதோடு போண் ெர்களி ம் திருதரோஷ்டிரன் ே ந்துவகோண் ோன்.

இப்யபோது, ப்போன் யபோன்ற ேோடுகளில் ஒரு முதற உண்டு. அலுெலகத்தில் எந்த யமலதிகோரி
அல்லது சக ஊழி ர் மீதோெது யகோபம் ெந்தோல், அருகில் இருக்கும் அதறக்குச் வசன்று, அங்கு
இருக்கும் பன்ச் யபகில் ஆத்திரம் தீரக் குத்தயெண்டும். அது யகோபத்தத தணிக்கிற ெழி! சில
விேோடிகளில் ென்மம் தீர்ந்ததும், சக மோகிவிடுெோர்கள் என்கிறது உைவி ல்.

இந்தக் யகோபத்ததத் தணிக்கும் மந்திரத்தத அப்யபோயத மகோபோரதம் கூறியிருக்கிறது.

(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 16
ஆன்மிகத்திலும் ோற்றி மயாசியுங்கள்!
வெ.இறையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநாபன்

புதிய சிந்தனைகனைச் ச ொல்லுகிறப ொது, இனறத் தூதர்கனையும் ப ொதனைக்கு உட் டுத்துவது

மனித இயல்பு. எனதயும் ந்பதகத்துடன் ொர்ப் து நம்முனடய ழக்கம். ஒருவனை மகத்தொைவர்
என்று ஒப்புக்சகொள்வதற்கு நமக்குத் தயக்கம்.

இபயசுபிைொன் மக்களினடபய விழிப்பு உணர்னவ, சதொடர்ந்து ஏற் டுத்திக் சகொண்டிருந்ததொல்

தொன் அவர்மீது லர் சவறுப்புடன் இருந்தொர்கள். அவர் குறித்த தீய எண்ணத்னத எப் டியொவது
ஏற் டுத்திவிட பவண்டும் என்று அவர்கள் முயற்சி ச ய்தொர்கள். வி ொைத்தில் ஈடு ட்ட
ச ண்னணக் சகொண்டுவந்து நிறுத்தி, அவரிடம் பகள்வி பகட்டுத் திக்குமுக்கொட னவக்க
நினைத்தொர்கள். ஆைொல், மொற்றி பயொசித்த இபயசுபிைொன், 'குற்றமில்லொதவர்கள் முதலில் கல்னல
எறியட்டும்’ என்று ச ொன்ைதும், அவர்கள் தனலகுனிந்து கனலந்து ச ன்றொர்கள்.

இபயசு உருவகக் கனதகைொல் ப சிைொர். அவர் ச ொன்ை உவனமக் கனத இது. ஒருவர் ஒரு
திைொட்ன த் பதொட்டம் ப ொட்டு, பதொட்டத் சதொழிலொைர்களிடம் அனதக் குத்தனகக்கு விட்டு,
நீண்ட கொலம் சநடும் யணம் பமற்சகொண்டொர். ருவகொலம் வந்ததும், ஒரு ணியொைனை
அனுப்பிைொர். ஆைொல், பதொட்டத் சதொழிலொைர்கள் அந்தப் ணியொைனை னநயப்புனடத்து
சவறுங்னகயுடன் அனுப்பிைர். மீண்டும், உரினமயொைர் பவறு ஒரு ணியொைனை அனுப்பி
னவத்தொர். அவர்கள் அவனையும் னநயப்புனடத்து, அவமதித்து, சவறுங்னகயைொக
அனுப்பிைொர்கள். மூன்றொம் முனறயொக உரினமயொைர் அனுப்பியவனையும் அவர்கள் கொயப் டுத்தி
சவளிபய தள்ளிைர். திைொட்ன த் பதொட்ட உரினமயொைர் மிகக் கவனலயுடன், ''இனி நொன் என்ை
ச ய்பவன்? என் அன்பு மகனை அனுப் லொம். ஆைொல், அவர்கள் அவனையொவது
மதிப் ொர்கைொ?'' என்று எண்ணிய டிபய, மகனை அனுப்பி னவத்தொர். பதொட்டத் சதொழிலொைர்கள்
அவனைக் கண்டதும், ''இவன்தொன் ச ொத்துக்கு உரியவன். நொம் இவனைக் சகொன்றுப ொடுபவொம்.
அதன்பின் ச ொத்து நம்முனடயதொகிவிடும்'' என்று ஒருவபைொடு ஒருவர் ப சிக்சகொண்டொர்கள்.
அதன் டிபய, அவர்கள் அவனைத் திைொட்ன த் பதொட்டத்துக்கு சவளிபய தள்ளிக் சகொன்று
ப ொட்டொர்கள்.

திைொட்ன த் பதொட்ட உரினமயொைர் அதன்பின் அவர்கனை என்ைதொன் ச ய்வொர்? அவபை பநரில்

வந்து, அந்தத் சதொழிலொைர்கனை நீக்கிவிட்டு, திைொட்ன த் பதொட்டத்னத பவறு ஆள்களிடம்
குத்தனகக்கு விடுவொர்...

இபயசு ச ொன்ை இந்த உவனமக் கனதனயக் பகட்டுக் சகொண்டிருந்தவர்கள், ''ஐபயொ! அப் டி

நடக்கக்கூடொது!'' என்று தறிைொர்கள். ஆைொல், இபயசு அவர்கனைக் கூர்ந்து பநொக்கி,
''கட்டுபவொர் புறக்கணித்த கல்பல கட்டடத்துக்கு மூனலக்கல் ஆயிற்று என்று மனறநூலில்
எழுதியிருப் தன் ச ொருள் என்ை? அந்தக் கல்லின் பமல் விழுகிற எவரும் சநொறுங்கிப்ப ொவொர்.
அது யொர்மீது விழுபமொ அவரும் நசுங்கிப்ப ொவொர்' என்றொர்.

மனறநூல் அறிஞர்களும் தனலனமக் குருக்களும் தங்கனைக் குறித்பத அவர் இந்த உவனமனயச்

ச ொன்ைொர் என் னத உணர்ந்து சகொண்டு, அப்ப ொபத இபயசுனவப் பிடிக்க வழிபதடிைொர்கள்,
ஆைொல், மக்களுக்கு அஞ்சிைொர்கள்.

ஆகபவ, அவர்கள் இபயசுனவக் கூர்ந்து கவனித்துக்சகொண்பட இருந்தொர்கள். பநர்னமயொைர்

ப ொன்று நடித்து, அவைது ப ச்சில் குற்றம் கொண ஒற்றர்கனை அனுப்பினவத்தொர்கள். அவனை
ஆளுநரின் ஆட்சி அதிகொைத்திடம் ஒப்புவிப் பத அவர்களின் பநொக்கமொக இருந்தது. ஒற்றர்கள்
அவரிடம், ''ப ொதகபை! நீர் ச ொல்வதும் கற்பிப் தும் ரிபய! நீர் ஆள் ொர்த்துச் ச யல் டொதவர்;
கடவுளின் சநறினய உண்னமக்கு ஏற் க் கற்பிப் வர் என் து எங்களுக்குத் சதரியும். சீஸருக்கு
நொம் கப் ம் கட்டுவது முனறயொ, இல்னலயொ?'' என்று பகட்டொர்கள். அவர்களுனடய சூழ்ச்சினய
இபயசு சதளிவொகப் புரிந்து சகொண்டொர். அவர்களிடம் ஒரு நொணயத்னதக் கொட்டி, ''இதில்
ச ொறிக்கப் ட்டுள்ை உருவமும் எழுத்தும் யொருனடயனவ?'' என்று பகட்டொர். அவர்கள்,
''சீஸருனடயனவ' என்றொர்கள். அவர் அவர்கனை பநொக்கி, ''அப் டியொைொல் சீஸருக்கு
உரியவற்னற சீஸருக்கும், கடவுளுக்கு உரியனத கடவுளுக்கும் சகொடுங்கள்'' என்று ச ொன்ைொர்.
மக்கள் முன்னினலயில் இபயசுவின் ப ச்சில் அவர்கைொல் குற்றம் கொண இயலவில்னல.
அவருனடய மறுசமொழினயக் கண்டு, அவர்கள் வியப்புற்றுப் ப ொதிருந்தொர்கள்.

நீதியை ர் அக் ர் அலி அவர்கள், நபிகள் நொயகம் வொழ்க்னகயில் நடந்த ம் வம் ஒன்னறக்
குறிப்பிட்டொர்.

கூட்டத்தில் அமர்ந்திருக்கும்ப ொது, ஒருவர் கூனட நினறய ப ரீச் ம் ழங்கனைக் சகொண்டு வந்து
சகொடுத்தொர். உடபை நபிகள், தன் மருமகன் அலி அவர்களிடம் அந்தக் கூனடனயக் சகொடுத்து,
எல்பலொருக்கும் ப ரீச் ம் ழங்கனைப் பிரித்துக் சகொடுக்குமொறு கூறிைொர். அதற்கு அலி அவர்கள்,
''நீங்கள் சகொடுப் னதப்ப ொலக் சகொடுக்கட்டுமொ, அல்லது இனறவன் சகொடுப் னதப் ப ொலக்
சகொடுக்கட்டுமொ?' என்று பகட்டொர். அதற்கு அண்ணல், ''நொன் சகொடுப் னதப்ப ொலக் சகொடு!'
என்று ச ொன்ைொர். உடபை அலி, அனை வருக்கும் மமொக அந்தப் ப ரீச் ம் ழங்கனைப்
பிரித்துக்சகொடுத்தொர்.

சில நொட்கள் ச ன்றை. ஒருவர் ஒரு கூனட நினறய ப ரீச் ம் ழங்கனைக் சகொண்டுவந்து
சகொடுத்தொர். அண்ணல் அவர்கள் வழக்கம்ப ொல் அனத அலியிடம் சகொடுத்து, பிரித்துக்
சகொடுக்கும் டி ச ன்ைொர்கள்.மறு டியும், ''நீங்கள் பிரித்துக்சகொடுப் னதப ொலப் பிரித்துத்
தைபவண்டுமொ, அல்லது இனறவன் சகொடுப் னதப்ப ொலத் தைபவண்டுமொ?'' என்று பகட்டொர்
அலி. ''இந்த முனற இனறவன் சகொடுப் னதப்ப ொலத்தொன் சகொபடன்'' என்றொர் அண்ணல்.
உடபை அலி அவர்கள், சிலருக்கு அதிகமொகவும், சிலருக்குக் குனறவொகவும், சிலருக்கு ஒன்றும்
சகொடுக்கொமலும் அந்தக் கூனடனய கொலி ச ய்தொர்.

ழம் கினடக்கொதவர்கள் நபிகளிடம் வந்து புகொர் ச ய்தொர்கள். அதற்கு நபிகள் அவர்கள்,

''இனறவன் அப் டித்தொன் ச ய்வொன். சிலருக்கு அதிகமொகவும், சிலருக்குக் குனறவொகவும்,
சிலருக்கு ஒன்றும் கினடக்கொமலும் ப ொய்விடும். அதிகம் கினடத்தவர்கள் ஒன்றும்
கினடக்கொதவர்களுக்குக் சகொடுக்கபவண்டும் என் துதொன் இனறவனின் விருப் ம்'' என்று
எடுத்துச் ச ொன்ைொர். மனித பநய மொண்ன இனதவிட யொரும் அழகொக எடுத்துச் ச ொல்ல
முடியொது.

ல குழுவிைரிடமிருக்கும் ண்னடனய, சமய்ஞ்ஞொைம் ச றுவதற்கு முன்ப , மொற்றி

பயொசித்ததொல் தீர்த்துனவத்தவர் நபிகள் நொயகம். அவருக்கு 35 வயதொகும்ப ொது, மக்கொவில் உள்ை
'கஅ ொ’னவ குபைொசியர்கள் புதுப்பித்தொர்கள். சிதிலம் அனடந்திருந்த அதிலிருந்த சில
ச ொக்கிஷங்கனை ஒரு கூட்டம் திருடிச் ச ன்றதொல், அனதப் புதுப்பிக்க பவண்டிய நிர் ந்தம்
ஏற் ட்டது. 'கஅ ொ’னவ புதுப்பிப் தில் ஒரு நி ந்தனை உண்டு. தூய்னமயொை
வருமொைத்னதக்சகொண்பட அனதச் ச ப் னிட பவண்டும்.

னழய கட்டடத்னத இடிப் தில் அனைவருக் கும் தயக்கம் இருந்தது. வலீத் இப்னு முகிைொ
முதலில் கடப் ொனைனய எடுத்து இடிக்க ஆைம் பித்ததும், மக்கள் தயக்கம் விலகி, ஒத்துனழப்பு
தந்தொர்கள். 'கஅ ொ’னவப் ல குதிகைொகப் பிரித்து, ஒவ்சவொரு பகொத்திைத்தொரும் ஒவ்சவொரு
குதினயக் கட்ட பவண்டும் என்று முடிவு ச ய்தைர். அங்கு, 'ஹஜ்ருல் அஸ்வத்’ என்கிற ஒரு கல்
இடம் ச ற்றிருந்தது. அது ச ொர்க் கத்தில் இருந்து வைவனழக்கப் ட்டதொக ஐதீகம். அதற்கொை
இடம் வந்தப ொது, அனத அதற்குரிய இடத்தில் னவப் து யொர் என்ற பிைச்னை எழுந்தது.

வொதம் வலுத்து, ஒரு கட்டத்தில் ண்னட மூளும் அ ொயம் ஏற் ட்டது. அப்ப ொது முகிைொ,
''இப்புனித ள்ளிவொ லில் முதன்முதலொக நுனழ வனை நடுவைொக்கி, அவைது ஆபலொ னைனய
அனைவரும் ஏகமைதொக ஒப்புக்சகொள்ளுங்கள்'' என்று கூறிைொர். இந்தக் கருத்னத அனைவரும்
மைமொை ஏற்றைர்.

மக்கள் ஆவலுடன் கொத்திருக்க, நபி அவர்கபை முதலொவதொக நுனழந்தொர்கள். அண்ணனலக் கண்ட

மக்கள், ''இபதொ, முகமத் வந்து விட்டொர். இவபை நம்பிக்னகக்கு உரியவர்' என்று
ஒப்புக்சகொண்டைர். அவர்களிடம் விவைத்னதக் கூறிைர்.

நபிகள் அனைத்து பகொத்திைத்திைருக்கும் திருப்தி ஏற் டபவண்டும் என்று நினைத்தொர். ஒரு

விரிப்ன வைவனழத்து, அதன் நடுபவ ஹஜ்ருல் அஸ்வத்னத னவத்தொர். எல்லொக் பகொத்திைத்தின்
தனலவர்கனையும் அனழத்து, விரிப்பின் ஓைங்கனைப் பிடித்துத் தூக்குமொறு கூற, அவர்கள்
அப் டிபய ச ய்தைர். 'கஅ ொ’வுக்கு அருகில் அனதக் சகொண்டு வைச் ச ொல்லி, தன் கைத்தொல்
ஹஜ்ருல் அஸ்வத்னத எடுத்து உரிய இடத்தில் னவத்தொர் நபிகள். இது அனைவரும்
ஒப்புக்சகொண்ட மிக அழகிய தீர்வொக இருந்தது.

நபிகளின் மொற்றுச் சிந்தனையொல், பகொத்திைத்தொரினடபய ஏற் டவிருந்த பூ ல் மிகச்

ொமர்த்தியமொகத் தீர்த்துனவக்கப் ட்டது.

பிட்டுக்கு மண் சுமந்த கனதயும் ஒரு மொறு ட்ட சிந்தனைனய அடிப் னடயொகக் சகொண்டதுதொன்.
ரினய நரியொக மொற்றிய சிவச ருமொன், அரிமர்த்த ொண்டியன், மொணிக்கவொ கருக்குத்
தண்டனை தந்தது குறித்த உண்னம நினலனய உணர்த்த, னவனகயொற்றில் சவள்ைம்
வைச்ச ய்கிறொர். சவள்ைபமொ கனைனய உனடத்துக்சகொண்டு ஓடுகிறது. மீண்டும் சவள்ைம்
வைொமல் இருக்க, கனைனய உயர்த்தும் ணியில் மக்கனை மன்ைன் ஈடு டச் ச ய்கிறொன். பிட்டு
தயொரிக்கும் ச ண்மணி, தைக்கு வொரிசு இல்லொததொல் யொனை தன் ொர் ொக பவனலக்கு
அனுப்புவது என்று குழம்பி நிற்கும்ப ொது, சிவச ருமொன் இனைஞைொக வருகிறொர்.

அவர் கூலியொக பிட்னடச் ொப்பிட்டுவிட்டு, மண் சுமப் தொக ஒத்துக்சகொள்கிறொர். பவனலனயப்

ொர்னவயிட மன்ைபை வருகிறொன். இனைஞன் வடிவில் வந்த சிவச ருமொபைொ தொறுமொறொகப்
ணினயச் ச ய்ய, பகொ மனடந்த ொண்டிய மன்ைன், அவர் முதுகில் பிைம் ொல் ஓர் அடி
னவக்கிறொன். அந்த அடி மன்ைன் உட் ட அனைவரின் முதுகிலும் விழுகிறது. மன்ைன்
உண்னமனய அறிந்தொன்.

இது சவறும் ச ொழுதுப ொக்குக் கனதயல்ல. அரிய உண்னமனய வித்தியொ மொக நமக்கு
உணர்த்துகிற கனத. நொம் யொர் மீது அடித்தொலும், அந்த அடி நம்னமபய வந்து அனடயும்; நொம்
யொருக்கு எந்தத் தீங்கு ச ய்தொலும், அது நம்னமபய வந்து தொக்கும் என் னதபய மிக பநர்த்தியொக
இந்தத் திருவினையொடல் கனத நமக்குத் சதரிவிக்கிறது.

அடுத்தவர்கள்மீது கூச் ப் டொமல் ழினயச் சுமத்து வர்கள் எச் ரிக்னகபயொடு இருக்க பவண்டும்
என் துதொன் ஆன்மிகவொதிகளும் புைொணங்களும் நமக்குத் சதொடர்ந்து உணர்த்துகிற ொடங்கள்!

(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 17
ஒமே மேள்வி... நான்கு வித பதில்ேள்!
வெ.இறையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநாபன்

ஆன்மிகத்தை பபோதிப்பவர்கள், ையோரிக்கப்பட்ட விதடதயத் ைந்து சீடர்கள் பைர்ச்சி பபறுவதை

விரும்புவதில்தை. உண்தைதயத் பைடுவதுைோன் முக்கியபை ைவிர, பைர்வுக்குப் படிக்கும்
ைோணவதைப்பபோல், விதடதயக் கண்டு பிடிப்பது முக்கியம் அல்ை. ஒவ்பவோருவருக்கும்
ஒவ்பவோரு ைோதிரியோை பைர்வு நடக்கும் பயிற்சி அது!

யூை ைைத்தைச் சோர்ந்ை ரோபி ஷ்வோர்ட்ஸின் வீட்டுக் கைதவ, 20 வயதுள்ள இதளஞன் ஒருவன்
ைட்டிைோன்.

'என் பபயர் ஸீன் பகோல்ட்ஸ்டீன். நோன் 'ைோல்ைத்’ கற்பைற்கோக உங்களிடம் வந்திருக்கிபேன்'

என்ேோன்.

'உைக்கு அரோமிக் பைரியுைோ?' என்று பகட்டோர் ரோபி.

'பைரியோது!'

'ஹீப்ரூ?'

'பைரியோது!'

'நீ பைோரோதவப் படித்திருக்கிேோயோ?'

'இல்தை. ஆைோலும், கவதைப்படோதீர்கள். நோன் ைத்துவத்தில் பட்டம் பபற்றிருப்பதுடன்,

சோக்ரடீஸின் ைர்க்கத்திலும் டோக்டர் பட்டம் பபற்றிருக்கிபேன். ைோல்ைத் பற்றிப் படித்து, என்
படிப்தப நிதேவு பசய்யைோம் என்று கருதுகிபேன்' என்ேோன் அவன்.

அைற்கு ரோபி, 'நல்ைது. நீ ைோல்ைத்தைப் படிக்கபவண்டுபைன்று விரும்புகிேோய். அது மிகவும்

ஆழைோை புத்ைகம். உைது ைர்க்க அறிதவப் பரிபசோதிக்க விரும்புகிபேன். அதில் நீ
பவற்றிபபற்ேோல், உைக்கு அதைச் பசோல்லித் ைருகிபேன்' என்ேோர்.

இதளஞனும் அைற்கு ஒப்புக்பகோண்டோன். ரோபி இரண்டு விரல்கதளக் கோட்டி, 'இரண்டு பபர்

சிம்னியிலிருந்து இேங்கி வருகிேோர்கள். ஒருவரது முகம் சுத்ைைோக இருக்கிேது. ைற்ேவருதடய
முகம் அழுக்கோக இருக்கிேது. இருவரில், யோர் முகத்தைக் கழுவுவோர்?' என்று பகட்டோர்.

'இபைன்ை பகள்வி? அழுக்கோை முகத்பைோடு இருப்பவபர கழுவுவோர்!' என்ேோன் இதளஞன்.

'ைவறு! தூய்தையோை முகத்தை உதடயவபர கழுவுவோர். பயோசித்துப் போர்... அழுக்கோை

முகத்துடன் இருப்பவர் சுத்ைைோை முகத்துடன் இருப்பவதரப் போர்த்து, ைன் முகமும் அபைபபோல்
சுத்ைைோக இருப்பைோகபவ நிதைத்துக்பகோள்வோர். சுத்ைைோக இருப்பவபரோ அழுக்கோைவரின்
முகத்தைப் போர்த்து, ைன் முகமும் அழுக்கோக இருப்பைோக நிதைத்துக்பகோள்வோர். எைபவ,
சுத்ைைோை முகம் உதடயவபர முகத்தைக் கழுவுவோர்' என்ேோர் ரோபி.

'மிகவும் சோைர்த்தியைோை பதில்ைோன். இன்பைோரு பகள்வி பகளுங்கள். இம்முதே சரியோக பதில்

பசோல்கிபேன்!' என்ேோன் இதளஞன்.
ரோபி மீண்டும் இரண்டு விரல்கதளக் கோட்டி, ''இரண்டு பபர் சிம்னியிலிருந்து இேங்கி வருகிேோர்
கள். ஒருவரது முகம் சுத்ைைோக இருக்கிேது. ைற்ேவருதடயது அழுக்கோக இருக்கிேது. யோர்
முகத்தைக் கழுவுவோர்?' என்று பகட்டோர்.

'மீண்டும் அபை பகள்வியோ? இைற்கோை பதில் ஏற்பகைபவ பைரிந்ைதுைோபை? தூய்தையோை

முகத்துடன் இருப்பவர்ைோன் கழுவுவோர்' என்ேோன் இதளஞன்.

'ைவறு! இருவருபை ைங்கள் முகத்தைக் கழுவுவோர்கள். ஒரு சின்ை ைோஜிக்தக நிதைத்துப் போர்.
அழுக்கு முகத்துடன் இருப்பவர், சுத்ைைோை முகத்துடன் இருப்பவதரப் போர்ப்போர். எைபவ, ைைது
முகமும் சுத்ைைோக இருப்பைோக நிதைப்போர். சுத்ைைோக இருப்பவபரோ அழுக்கோைவரின் முகத்தைப்
போர்த்து, ைைது முகமும்
அழுக்கோக இருப்பைோக
நிதைத்துத் ைன் முகத்தைக்
கழுவுவோர். அதைப் போர்த்து,
அழுக்கோை முகம்
உதடயவரும் முகத்தைக்
கழுவுவோர். எைபவ,
இருவருபை ைங்கள்
முகத்தைக் கழுவுவோர்கள்!'

'நோன் இதை பயோசித்துப்

போர்க்கவில்தை. எைது
ைர்க்கத்தில் இப்படிபயோரு
ைவறு இருக்கும் என்பது
அதிர்ச்சியோக
இருக்கிேது. ைறுபடியும்
என்தைப் பரிபசோதியுங்கள்!'

ரோபி மீண்டும் இரண்டு

விரல்கதளக் கோட்டி, 'இரண்டு
பபர் சிம்னியில் இருந்து
இேங்கி வருகிேோர்கள்.
ஒருவரது முகம் சுத்ை ைோக
இருக்கிேது, ைற்ேவருதடயது
அழுக்கோக இருக்கிேது. யோர்
முகத்தைக் கழுவுவோர்?' என்று
பகட்டோர்.

''இருவருபை முகத்தைக்
கழுவுவோர்கள்!'

'ைவறு. இருவருபை கழுவைோட்டோர்கள். அழுக்கோை முகத்துடன் இருப்பவர், சுத்ைைோை முகம்

உள்ளவதரப் போர்த்து ைைது முகமும் தூய்தையோக இருக்கிேது என்று நிதைத்துக் பகோள்வோர்.
சுத்ைைோை முகம் இருப்பவபரோ ைற்ேவதரப் போர்த்து, ைன் முகம் அழுக்கோக இருப்பைோக
நிதைத்துக்பகோள்வோர். ஆைோல், அழுக்கோை முகம் உதடயவர் ைன் முகத்தைக் கழுவோைதைப்
போர்த்துத் ைோனும் கழுவைோட்டோர். எைபவ, இருவருபை முகத்தைக் கழுவ ைோட்டோர்கள்!' என்ேோர்
ரோபி.
இதளஞைோை பகோல்ட்ஸ்டீன் பைற்ேம் அதடந்ைோன். 'நோன் ைோல்ைத்தைக் கற்க பவண்டும்.
ையவுபசய்து எைக்கு இன்பைோரு பைர்வு தவயுங்கள்' என்று பகட்டுக்பகோண்டோன்.

ரோபி சிரித்துக்பகோண்பட மீண்டும் இரண்டு விரல்கதளக் கோட்டி, 'இரண்டு பபர் சிம்னியிலிருந்து

இேங்கி வருகிேோர்கள். ஒருவரது முகம் சுத்ைைோக இருக்கிேது, ைற்ேவருதடயது அழுக்கோக
இருக்கிேது. யோர் முகத்தைக் கழுவுவோர்?' என்று பகட்டோர்.

'இருவருபை கழுவைோட்டோர்கள்!'

'ைவறு! உங்கள் சோக்ரட்டீஸ் ைர்க்கம் ைோல்ைத்தைப் படிக்க பபோதுைோைைோக இல்தை என்பதை

உணர முடிகிேைோ பகோல்ட்ஸ்டீன்? இரண்டு பபர் ஒபர சிம்னியிலிருந்து இேங்கி வரும்பபோது,
ஒருவர் ைட்டும் தூய்தையோை முகத்துடனும், இன்பைோருவர் அழுக்கோை முகத்துடனும் எப்படி
இருக்க முடியும்? எைபவ, பகள்விபய முட்டோள்ைைைோைது என்று புரியவில்தையோ?
முட்டோள்ைைைோை பகள்வி களுக்குப் பதில் பசோல்ை முயன்ேோல், விதடகளும்
முட்டோள்ைைைோகத்ைோன் இருக்கும்' என்ேோர் ரோபி.

விஞ்ஞோைத்தில் ஒருவர் ஓர் உண்தைதயக் கண்டுபிடித்துவிட்டோல், ைற்ேவர்கள் அதை மீண்டும்

கண்டுபிடிக்கத் பைதவயில்தை; பயன்படுத்திைோல் பபோதும். ஆைோல், பைய்ஞ்ஞோைத்தில்
ஒவ்பவோரு வருக்கும் ைனித்ைனிப் போதைகள் இருக்கின்ேை. ஒருவருதடயதை இன்பைோருவர்
ஒருபபோதும் பயன்படுத்ை முடியோது. சிை பநரங் களில் ைற்ேவர்களுதடய உபபைசங்கள்
பயன்படோது. எந்ைச் சூழலில் எந்ை உபபைசம் என்பதைப் பபோறுத்பை, அது முக்கியத் துவம்
பபறுகிேது.

புத்ைரிடம் நிதேயப் பபர் வந்து பகள்விகள் பகட்போர்கள். அவர் ஒருபபோதும் ைன்னுதடய

பபோைதைதய எழுைச் பசய்ைது இல்தை.

ஒருமுதே, கோதை பநரத்தில் ஒருவர் அவரிடம் வந்து, 'கடவுள் இருக்கிேோர் அல்ைவோ?' என்று
பகட்டோர்.

'இல்தை' என்ேோர் புத்ைர்.

ைதியம் ஒருவர் வந்து பகட்டோர்: ''கடவுள் இல்தைைோபை?'

'இருக்கிேோர்' என்று பதில் பசோன்ைோர்.

ைோதையில் ஒருவர் வந்து, 'கடவுள் இருக்கிேோரோ, இல்தையோ என்று எைக்குத் பைரியவில்தை!'

என்ேோர். உடபை புத்ைர், 'நீ சரியோை பகள்விதயக் பகட்கிேோய்' என்ேோர்.

புத்ைருக்கு அருகிபைபய இருந்ை அவருதடய ஒன்றுவிட்ட சபகோைரர், இந்ைப் பதில்களோல்

குழம்பிைோர். இரவில் புத்ைரிடம் அவர், ''நீங்கள் ஒபர பகள்விக்கு மூன்று விைைோை பதில்கதளச்
பசோன்னீர்கபள... ஏன்?' என்று பகட்டோர்.

'பகள்வி பகட்டவர்களுக்கு ஏற்ேவோறு என் பதில் இருந்ைது' என்ேோர் புத்ைர்.

'ஆைோல், மூன்று பகள்விகளின்பபோதும் நோன் இருந்பைபை, அவற்தேக் பகட்டு எைக்குக் குழப்பம்

அல்ைவோ ஏற்பட்டுவிட்டது' என்ேோர் அந்ைச் சபகோைரர்.
'கோதையில் வந்ைவர், 'கடவுள் இருக்கிேோர்’ என்று ஏற்பகைபவ முடிவு பசய்துபகோண்டு வந்து,
என்னிடம் அந்ைக் பகள்விதயக் பகட்டோர். எைபவ 'இல்தை’ என்று பதில்
பசோன்பைன். அைைோல் அவர் சுயைோகத் பைடத் பைோடங்குவோர். ைதியம் வந்ைவர், 'கடவுள்
இல்தை’ என்று முடிவுபசய்துவிட்டு, என்னிடம் வந்து பகட்டோர். அவரிடம் 'இருக்கிேோர்’ என்று
பசோன்ைோல்ைோன் ைோைோகத் பைடதைத் பைோடங்குவோர். மூன்ேோம் நபபரோ, ஏற்பகைபவ பைடிக்
பகோண்டிருக்கிேோர். எைபவ, அவர் போர்தவ சரியோைது என்று விளக்கிபைன். பகள்விகளுக்கு நோன்
பதில் அளிப்பதில்தை. பகள்வி பகட்பவர்கதளப் பபோறுத்பை பதில் அளிக்கிபேன்''
என்று விளக்கிைோர் புத்ைர்.

குருகுைம் என்ே கல்விமுதே இருந்ைபபோது, ைோணவர்களின் ைன்தைக்கு ஏற்ப கல்வி பபோதிக்கப்

படும். எல்பைோருக்கும் ஒபர போடத் திட்டம் இல்தை. அவரவரது ஆர்வம், திேதை, ைகுதி,
சோத்தியக்கூறுகள் பபோன்ேவற்தே குரு ஆரோய்ந்து, அவற்றுக்பகற்ப கல்வி பபோதிப்போர். ஒபர
ைோதிரியோை ைோணவர்கதள உருவோக்குவதில் அன்தேய குருைோர்களுக்கு உடன்போடு இல்தை.

பைர்வில் சரியோகக் கணக்குப் பபோடத் பைரிந்ைவர்கள் எல்ைோம் வோழ்க்தகயில் பவல்லுவோர்கள்

என்று பசோல்ை முடியோது. இைற்கு யூை உருவகக்கதை ஒன்று உண்டு.

பைோ என்கிே ைோணவன் பைோசைோை படிப்போளி. அவனுதடய உேவிைர் படனிபயோ வகுப்பில்

எல்ைோவற்றிலும் முைல் ைதிப்பபண். படிப்தப முடித்ைதும், பைோ பைோட்டபைல்ைோம்
பபோன்ைோைது! படனிபயோ சுைோரோை வோழ்க்தக வோழ்ந்து பகோண்டிருந்ைோன்.

ஒருமுதே, பைோ வோங்கிய ைோட்டரிச் சீட்டுக்கு முைல் பரிசு கிதடத்ைது. அைற்கு பைலும்
படனியோல் பபோறுத்துக்பகோள்ள முடியவில்தை. அவன் பைோவிடம் பசன்று, 'இம்முதே நீ எப்படி
பவன்ேோய்?’ என்று பகட்டோன்.

'பசோல்கிபேன். நோன் ைோட்டரிச் சீட்டு வோங்கு வைற்கு முைல் நோள் இரவு ஒரு கைவு கண்படன்.
அதில் பைவதைகள் கூட்டைோக இனிய போடல் ஒன்தேப் போடிைர். ஏழு வரிதசகளில் எட்டு
பைவதைகள். அைன் பிேகு நோன் சற்றும் பயோசிக்கவில்தை. அடுத்ை நோள் கதடக்குச் பசன்பேன்.
ஏதழயும் எட்தடயும் பபருக்கி, 63 என்கிே எண்ணில் முடிகிே பரிசுச்சீட்தட வோங்கிவிட்படன்.
முைல் பரிசும் பபற்றுவிட்படன்' என்ேோன் பைோ.

'முட்டோபள! ஏதழயும் எட்தடயும் பபருக் கிைோல் 63 எப்படி வரும்? 56 அல்ைவோ வரும்?'

என்ேோன் படனி.

'அடபட, அப்படியோ! சரி, படனி. இன்ைமும் நோன் கணக்கில் வீக்ைோன். உைக்குத்ைோன் கணக் கில்
எல்ைோம் பைரிகிேது' என்று சிரித்ைோன் பைோ.

சரியோகக் கணக்குப் பபோடுவது வோழ்க்தகயில் பவற்றிகதளத் ைருவதில்தை; ையோரித்ை விதடகள்

பயைளிப்பதில்தை.

(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 18
சிங்கத்தையும் சிறு முயல் வெல்லும்!
வெ.இதையன்பு, ஓவியம்: அனந்ை பத்ேநாபன்

நம்முடைய நாட்டுப்புறக் கடைகளிலும், வாழ்க்டகயின் சிக்கலுக்கு எப்படித் திறடையாக

விடைகாண முடியும் என்று ச ால்லித்ைரப் பட்டிருக்கிறது. ஸ்ரீதைவி என்பது லட்சுமிடயயும்,
மூதைவி என்பது துர்தைவடைடயயும் குறிக்கும். ஸ்ரீதைவி வந்ைால் வளம்; மூதைவி வந்ைால்
அழிவு. ஒருவனிைம் ஸ்ரீதைவி, மூதைவி இருவரும் வந்து, 'எங்களில் யார் அதிக அழகு?' என்று
தகட்ைார்கள்.

ஒருவடர அழகு என்று ச ான்னால், அடுத்ைவர் தகாபம் சகாண்டு ைன்டனத் ைண்டித்துவிடுவாதர

என்று, பதில் ச ால்லத் ையங்கினான் அவன். லட்சுமி அவடனவிட்டு அகன்றுவிட்ைாதலா,
மூதைவி அவடனச் பித்துவிட்ைாதலா அவனால் மீள முடியாதை! இருவடரயும் திருப்தி
ச ய்யும்படியாக ஒரு பதிடலச் ச ால்ல தவண்டும். அதை தநரம், உண்டைடயயும் ச ால்ல
தவண்டும். ற்தற தயாசித்ைவன், இருவடரயும் நடைபயிலச் ச ான்னான். பின்பு ஸ்ரீதைவியிைம்,
'நீங்கள் வரும்தபாது அழகு' என்றும், மூதைவியிைம் 'நீங்கள் தபாகும்தபாது அழகு' என்றும்
ாைர்த்தியைாகச் ச ால்லித் ைப்பித்ைான் என்று நாட்டுப்புறக் கடை ஒன்று உண்டு.
ைதயாசிைைாகப் பதில் ச ால்வதில் அவன் சிறிது பிறழ்ந்திருந்ைாலும், அவன் கடை கந்ைலாகி
இருக்கும்.

கஞ் ர்கடளப் பற்றி ஊரகப் பகுதிகளில் ஒரு கடை உண்டு.

யாருக்கும் எதுவும் ைராை ைகா கஞ் ன் ஒருவன் இருந்ைான். ஒருநாள் அவடன சவள்ளம்
அடித்துக்சகாண்டு தபானது. அந்ைப் பக்கைாகச் ச ன்றுசகாண்டிருந்ை சவளியூர்க்காரன் ஒருவன்
அந்ைக் கஞ் டனக் காப்பாற்றும் உத்தை த்தில், 'டகடயக் சகாடு, டகடயக் சகாடு' என்று
கடரயில் இருந்து கத்தினான். ஆனால், கஞ் தனா அடை அலட்சியப்படுத்தி, நீரின் தபாக்கில்
ச ன்றுசகாண்டிருந்ைான்.

ஊர்க்காரர்கள் அந்ைப் புதியவனிைம், 'அவன்ைான் ைகா கஞ் னாயிற்தற! டகடயக் சகாடு என்று
தகட்ைால், அவன் எப்படித் ைருவான்? என் டகடய எடுத்துக் சகாள் என்று ச ால்; உைதன உன்
டகடயப் பிடித்துக்சகாள்வான்!'' என்று ச ால்லிச் சிரித்ைனர். அடைப் தபாலதவ அந்ை
சவளியூர்க்காரன், 'என் டகடய எடுத்துக் சகாள்' என்று ச ான்னதும், அவன் டககடளப்
பிடித்துக்சகாண்டு கடரதயறினானாம் கஞ் ன்.

ராைாயணத்தில் யக்ஷினி வாயில் அனுைன் புகுந்து சவளிவந்ை கடைடயப் பற்றி ஏற்சகனதவ

பார்த்தைாம். அடைசயாட்டிய சிந்ைடன ஒன்று, ஜப்பான் நாட்டு நாட்டுப்புறக் கடையில் உண்டு.

புத்ை ைைாலயத்தில் இருந்ை சிறுவன் ஒருவன் ைடலடைத் துறவியிைம் ச ன்று, ''நான் தபாய்
ைடலக் கிழங்குகடளப் பறித்துக்சகாண்டு வரட்டுைா?' என்று தகட்ைான்.

'தபாகாதை! நீ ச ன்றால், ைடலயில் இருக்கும் சூனியக்கிழவிகள் உன்டனப் பிடித்துக்

சகாள்வார்கள்' என்றார் துறவி.

சிறுவதனா தபாகதவண்டும் என்பதில் குறியாக இருந்ைான்.

' ரி, தபாய் வா! இந்ை மூன்று துண்டுக் காகிைங்கடள உன்தனாடு எடுத்துச் ச ல். அடவ
அதிர்ஷ்ைத்டைத் ைரும் காகிைங்கள். உனக்கு ஏதைனும் பிரச்டன வந்ைால், அவற்டற உைவும்படி
தகள்!' என்று, மூன்று காகிைத் துண்டுகடளக் சகாடுத்து அவடன அனுப்பிடவத்ைார் ைடலடைத்
துறவி. சிறுவன் உற் ாக மிகுதியில் ைடலகளில் சுற்றினான். சவகு தூரம் தபானான். நிடறய
ைடலக் கிழங்குகடளப் பறித்துக் கூடையில் தபாட்டுக் சகாண்ைான்.அப்தபாது ஒரு குரல்
தகட்ைது... 'சிறுவதன, நீ ைைாலயத்திலிருந்து வந்திருக்கிறாயா?'

சிறுவன் திரும்பிப் பார்த்ைதபாது, அங்தக ஒரு கிழவி நின்றிருந்ைாள்.

'என்னிைம் இடைவிைச் ச ழிப்பான கிழங்குகள் இருக்கின்றன. அவற்டற உனக்குத் ைருகிதறன்.

வா, என்தனாடு!' என்று டநச்சியைாகப் தபசி, அந்ைச் சிறுவடனத் ைன் வீட்டுக்கு அடழத்துச்
ச ன்றாள். அவள் ைந்ை கிழங்குகள் மிகவும் ருசியாக இருந்ைன.

' ரி, நள்ளிரவு ஆகிவிட்ைது. இங்தகதய படுத்துத் தூங்கு. காடலயில் நீ ைைாலயம் ச ல்லலாம்'
என்றாள் கிழவி. அைன்படிதய, அந்ைச் சிறுவன் தூங்கிப் தபானான்.

காடலயில் எழுந்து பார்த்ைதபாதுைான், அந்ைக் கிழவியின் உண்டையான தகார முகத்டைக்

கண்ைான் அந்ைச் சிறுவன். அவள் அந்ை ைடலயில் இருக்கும் சூனியக்காரி என்பது அவனுக்குப்
புரிந்ைது. அவளிைமிருந்து எப்படியாவது ைப்பிக்கதவண்டுசைன்று நிடனத்ைான்.

குளிக்க தவண்டும் என்று ச ான்னான். 'மிகவும் குளிராக இருக்கிறது. ைண்ணீரில் உடறந்து

தபாய்விடுவாய். குளிக்க தவண்ைாம்!' என்றாள் அவள். சிறுவதனா குளிக்க தவண்டும்
என்பதிதலதய குறியாக இருந்ைான். தவறு வழியின்றி, அவனது இடுப்பில் நீளைான ஒரு
கயிற்டறக் கட்டி, அவடனக் குளிக்க அனுப்பினாள் கிழவி. அவளிைமிருந்து கண்ைடறவாகச்
ச ன்றதும் அந்ைச் சிறுவன் இடுப்புக் கயிற்டற அவிழ்த்து ஒரு தூணில் கட்டிவிட்டு, அதில் துறவி
சகாடுத்திருந்ை அதிர்ஷ்ைக் காகிைங்களில் ஒன்டற எடுத்துச் ச ாருகினான். 'சூனியக்காரி
கூப்பிடும்தபாது, எனக்குப் பதிலாக நீ குரல் சகாடு!' என்று ச ால்லிவிட்டு, அங்கிருந்து ைப்பித்து
தவகைாக ஓடினான்.

சூனியக்காரி பாடனயில் இருக்கும் நீர் நன்றாகக் சகாதித்ைதும், டைப்பைற்கு உைவி ச ய்ய வரச்
ச ால்லி அவடன அடழத்ைாள். அந்ைக் காகிைதைா சிறுவன் குரலில், 'குளித்துக்சகாண்டு
இருக்கிதறன். சகாஞ் ம் சபாறு, வருகிதறன்!’ என்று பதில் அளித்ைது. இப்படிதய இரண்டு
மூன்று முடற நைந்ைது.

சபாறுத்துப் சபாறுத்துப் பார்த்துப் சபாறுடை இழந்ை அவள், தநதர குளிக்கும் இைத்துக்குச்

ச ன்றாள். சிறுவன் ைப்பிச் ச ன்றடை அறிந்து, ஆத்திரைானாள். 'என்டன ஏைாற்றி ஓடிவிட்ை
அவடன விடரந்து ச ன்று பிடிப்தபன்' என்று ச ால்லித் தைடி, ஓடினாள். அவடனக் கண்டு
துரத்ை ஆரம்பித்ைாள். அந்ைச் சிறுவன் ைன்னிைமிருந்ை இன்சனாரு காகிைத்டை வீசிசயறிந்து, 'நீ
சபரிய ைணல் குன்றாக ைாறு!' என்றான். உைதன கிழவியின் எதிரில் உயரைான ைணற்குன்று
தைான்றியது. கிழவி அதில் சிரைப்பட்டு ஏறி, இறங்கி வருவைற்குள், அந்ைச் சிறுவன்
ைைாலயத்டை சநருங்கிவிட்ைான். அவளும் சநருங்கிவிை, மூன்றாவது காகிைத்டை எறிந்து, 'நீ
ஆறாக ைாறு' என்றான் சிறுவன். கிழவி அந்ை ஆற்டறக் கைந்து வருவைற்குள், அவன்
ைைாலயத்டை அடைந்துவிட்ைான்.

''காப்பாற்றுங்கள், குருதவ! சூனியக்காரி என்டனத் துரத்தி வருகிறாள்' என்று துறவியிைம் ைஞ் ம்

புகுந்ைான் அந்ைச் சிறுவன். அவடன அங்கிருந்ை ஓர் அலைாரிக்குள் ஒளிந்துசகாள்ளச் ச ான்னார்
துறவி.
'எங்தக அவன், நான் உைதன அவடனத் தின்னதவண்டும்' என்று கத்திக்சகாண்தை வந்ைாள்
சூனியக்காரி.

'ைடலக்கிழங்கு பறித்து வருவைாகச் ச ால்லி தநற்தற ச ன்றவன், இன்னமும் திரும்பி

வரவில்டலதய!' என்று ச ால்லிக் சகாண்தை, அரிசி உருண்டைகடள வறுக்கத் சைாைங்கினார்
துறவி. கிழவிக்கு அந்ை ைணம் பிடித்திருந்ைது.

'எனக்கு அரிசி தகக்குகடளக் சகாடுங்கள்' என்று நாக்டக ப்புக் சகாட்டியபடி தகட்ைாள் அவள்.

'நீ எவ்வளவு தகட்ைாலும் ைருகிதறன். அைற்கு முன்னால், உன்னுடைய ைாயாஜால க்திடய நான்
பரித ாதிக்க தவண்டுதை!' என்றார் துறவி.

'என்ன ச ய்ய தவண்டும், ச ால்! ச ய்து காண்பிக்கிதறன்.'

'உன்னால் எவ்வளவு உயரைாக ஆக முடியும் என்று காண்பி!' என்றார் துறவி. அவள் வானத்டைத்
சைாடும் அளவுக்கு விசுவரூபசைடுத்து நின்றாள்.

'ஆகா, அற்புைம்! ரி, எவ்வளவு சிறியைாக ஆகமுடியுதைா, ஆகிக் காட்டு, பார்க்கலாம்!'

அவள் சிறிய சைாச்ட க் சகாட்டை தபான்று வடிசவடுத்ைாள். உைதன, அந்ைத் துறவி அவடளப்
பிடித்து, இரண்டு அரிசி தகக்குகளுக்கு இடைதய டவத்துப் பற்களால் கடித்து, அவடளச்
ாகடித்ைார். ைாற்றிச் சிந்தித்ைைாதலதய, ைாயாஜாலங்கள் சைரிந்துடவத்திருந்ை அவடள எளிதில்
சவற்றிசகாண்ைார் அந்ைத் துறவி. இந்ை ஜப்பானிய நாட்டுப்புறக் கடை சிந்ைடனக்குரியது.

நாட்டுப்புறக் கடைகளில் எப்தபாதும் நியாயவான்கதள சவற்றிசபறுவைாகச்

சித்திரிக்கப்பட்டிருக்கும். அந்ைக் கடைகளில் முற்றிலும் வித்தியா ைான முடிவு, நச்ச ன்று
சவளிப்படும். ைாசபரும் இலக்கியங்களில்கூைக் காணக் கிடைக்காை சில நுட்பங்கள்
நாட்டுப்புறக் கடைகளில் காணப்படுவதுண்டு. நாம் இன்று சகாண்ைாடும் இதிகா ங்கள்கூை
ஒருகாலத்தில் நாட்டுப்புறக் கடைகளாகதவ உலவிவந்ைன. பின்னதர அடவ எழுைப்பட்டு,
இதிகா ைாக ஆக்கம் சபற்றன. தைற்கத்திய நாட்டுப்புறக் கடைகளில், ஒவ்சவாரு விலங்கும் ஏன்
அப்படித் தைாற்றம் அளிக்கின்றன என்பது பற்றி புடனவியல் உண்டு.

காட்டுப் பூடனகளுக்கு உைலின் அடிப்பாகத்தில் ஏன் சவள்டள நிறப் புள்ளிகளாக உள்ளன

என்பைற்கு ஒரு கடை உண்டு.

ஒரு காட்டுப் பூடன, காட்டு முயடலத் துரத்திக்சகாண்டு ச ன்றது. பிடிபடுகிற தநரத்தில்,

ைரத்திலிருந்ை சபாந்துக்குள் ஓடி ஒளிந்துசகாண்ைது முயல். காட்டுப் பூடன அைன் முன்தனதய
அைர்ந்து, முயல் சவளிதய வரும்வடர காத்திருப்பது என்று முடிவு ச ய்ைது. எப்படியும்
முயலுக்குப் பசிசயடுக்கும், அது சவளிதய வந்துைான் தீரதவண்டும், அப்தபாது
பிடித்துக்சகாள்ளலாம் என்று தீர்ைானைாக இருந்ைது பூடன. ஆனால், சவளிதய தபானால் பூடன
ைன்டனக் சகான்றுவிடும் என்பது முயலுக்குத் சைரிந்தை இருந்ைது.

ஆனாலும், எவ்வளவு தநரம்ைான் சபாந்துக்குள்தளதய இருப்பது? எனதவ, அது ஒரு தயா டன

ச ய்ைது. 'ஏ பூடனதய! நான் சவளிதய வருகிதறன். உனக்கு உணவாகவும்
ம்ைதிக்கிதறன். ஆனால், ஒரு நிபந்ைடன! இந்ை ைரத்துக்கு முன்னால் சநருப்பு மூட்டு. நான்
அந்ை சநருப்பில் குதித்து வறுபடுகிதறன். அைன்பின் என்டன நீ உணவாகப் புசி! என்டனப்
பச்ட யாக உண்படை நான் விரும்பவில்டல' என்றது முயல்.

காட்டுப் பூடனயும் 'இதுவும் நல்ல தயா டனயாக இருக்தக’ என்று எண்ணி, தீ மூட்டியது.
சநருப்பு நன்றாகக் கனன்று எரியத் சைாைங்கியதும், முயல் திடீசரன சபாந்திலிருந்து பாய்ந்து,
அந்ை சநருப்புத் துண்டுகள் பூடனமீது சைறிக்குைாறு சிைற அடித்துவிட்டு, குதித்துத் ைப்பி
ஓடிவிட்ைது. அைனால், பூடனயின் சநஞ்சுப் பகுதியிலிருந்ை முடிகள் கருகி, திட்டுத் திட்ைாக
சவள்டளயாகிவிட்ைது. காட்டுப் பூடனகள் சவள்டளப் புள்ளிகளுைன் இருப்பைற்கான காரணக்
கடை இதுைான்.

பலவீனைானவர்கள் ைப்பிப்பது குறித்தை நாட்டுப்புறக் கடைகள் தபசுகின்றன. பலமுள்ளவர்கள்

சஜயிப்பதில் எந்ை அதி யமும் இல்டல. அப்பாவிகள் சவற்றி சபறுவைற்கு புத்தி ாலித்ைனமும்,
ைந்திரமும் தைடவப்படுகின்றன. வழக்கைான தபாக்கில் தயாசித்ைால் அைற்கு விடை
கிடைக்காது. முற்றிலும் தவறுபட்ை தகாணத்தைாடு அணுகினால், எவ்வளவு க்தி
வாய்ந்ைவர்கடளயும் சவற்றி சபற்றுவிை முடியும் என்படை விளக்குவதுைான், முயல் கிணற்றில்
சைரியும் சிங்கத்தின் பிம்பத்டை டவத்து அடை ஏைாற்றிக் சகான்ற கடை.

க்தி ைட்டும் தபாைாது; ாதுர்யமும் தவண்டும். அப்தபாதுைான் நாம் ஆபத்துக்கடள

எதிர்சகாண்டு சவற்றிசபற முடியும். ைாற்றி தயாசித்ைால் ைட்டுதை இது ாத்தியம்!

(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 19
தந்திேத்ததயும் வெல்ேோம்!
வெ.இதையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநாபன்

பாலைவன வாழ்க்லை துயரமானது. தற்சமயம் அங்கு தாராளமாை பெட்ரராலியம் கிலைப்ெதால்,

பொருளாதார நிலையில் ைைல்நீலரயும் குடிநீராை மாற்றிக்பைாள்ளும் அளவுக்கு வசதி
வாய்ப்புைள் அதிைம். ஆனால், ஆயிரம் ஆண்டுைளுக்கு முன்பு மிைக் ைடுலமயான வாழ்க்லை
அவர்ைளுக்கு விதிக்ைப்ெட்டிருந்தது. அந்தத் துயரமான சூழலிலும் வித்தியாசமான சிந்தலனைள்
அவர்ைள் வாழ்க்லைலய வளப்ெடுத்தின.

ொர்லவயற்ற யாசைன் ஒருவன் பிச்லச ரைட்ைவாறு பதருவில் பசன்றுபைாண்டிருந்தான்.

அப்ரொது, அவன் தட்டில் முழு பராட்டி ஒன்று விழுந்தது. 'ைைவுள் உங்ைளுக்கு நன்லமைள்
பசய்வாராை. உங்ைளுக்கு அவருலைய ஆசிைள் கிலைப்ெதாை. நீங்ைள் உங்ைள் நாட்டுக் குப்
ொதுைாப்ொைவும் ஆரராக்கியத்துைனும் திரும்பிச்பசல்ை அல்ைா உதவுவாராை!' என்றான் அந்த
யாசைன்.

'நான் இந்தப் ெகுதிக்கு அந்நியன் என்ெலத எப்ெடி நீங்ைள் அறிந்தீர்ைள்?' என்று வியப்புைன்
ரைட்ைார், பராட்டி தர்மம் பசய்தவர்.

'நான் இந்த நைரத்தில் இருெது வருைங்ைளாை யாசைம் ரைட்டு வருகிரறன். ஒருமுலறகூை யாரும்
முழு பராட்டிலயத் தந்ததில்லை' என்றான் யாசைன்.

முழு பராட்டிலயப் ரொடுகிறவன் ைட்ைாயம் ரவறு ரதசத்லதச் ரசர்ந்தவனாைத்தான் இருக்ை

ரவண்டும் என்று, எவ்வளவு அைப் ொர்லவரயாடு அவன் சிந்தித்திருக்கிறான், ொருங்ைள்!

மாற்றி ரயாசித்தால், தந்திரமாைச் சிந்திப்ெவர்ைலளயும் ரதாற்ைடித்து விைைாம் என்ெதற்கு,

அரரபியக்ைலத ஒன்று உண்டு.

அரரபியர்ைள் எப்ரொதும் இலசலயயும் ைவிலதைலளயும் ரநசிப்ெவர்ைள். மன்னர்ைலளப்

புைழ்ந்து ொைல்ைலள இயற்றினால், ெரிசுைள் பெறைாம் என்ெது பதரிந்ததுதான். ஓர் அரசன் மிைச்
சிறந்த ஞாெைசக்தி உலையவன்; அரதாடு கூர்லமயான அறிவும் நிரம்ெப் பெற்றவன். ஒரு
ைவிலதலய ஒருமுலற ரைட்ைால் ரொதும்; அலத வரி மாறாமல், வார்த்லத மாறாமல் அப்ெடிரய
திருப்பிச்பசால்ை அவனால் முடியும். அவன் சலெயில் விதூஷைன் ஒருவன் இருந்தான். அவனும்
நிலனவாற்றலில் சிறந்தவன்தான். எலதயும் இரண்டு முலற ரைட்ைால், அப்ெடிரய திருப்பிச்
பசால்லும் சக்தி உலையவன் அவன். அந்த அலவயில் அடிலமப்பெண் ஒருத்தி
இருந்தாள். மூன்று முலற ரைட்ைால், அலத அட்சரம் பிசைாமல் திருப்பிச் பசால்வாள் அவள்.

அந்த அரசன் ஓர் அற்ென். எந்தப் புைவன் வந்து மன்னலனப் புைழ்ந்து ொடினாலும், 'நீ
ொைவிருக்கும் ொைல் இதுவலர நான் ரைள்விப்ெைாத, உன்னுலைய பசாந்தப் ொைைாை
இருந்தால், அதன் எலைக்குச் சமமாை தங்ைக் ைாசுைள் தருரவன்' என்ொன்.

வந்த புைவனும், தன் ைவிலதலயப் ெடிப்ொன். ஒருமுலற ரைட்ைதுரம மன்னனுக்குத்தான் அது

மனப்ொைம் ஆகிவிடுரம! எனரவ, ஏரதா ஒரு பெயலரக் குறிப்பிட்டு, 'அந்தக் ைவிலத அவர்
எழுதியது; நான் ஏற்பைனரவ ெடித்திருக்கிரறன்’ என்று பசால்லி, அலத அப்ெடிரய
மளமளபவன்று ஒப்பிப்ொன். புைவன், ''இல்லை. இந்தக் ைவிலத என் பசாந்தக் ைவிலத'' என்று
சாதித்தால், 'கிலையரவ கிலையாது! இந்தக் ைவிலத என் விதூஷைனுக்குக்கூைத் பதரியும்' என்று
பசால்லி, விதூஷைலனப் ொைச்பசால்வான் மன்னன். புைவன் ொடி ஒருமுலற, மன்னர் திரும்ெச்
பசால்லி ஒருமுலற என விதூஷைன் அந்தக் ைவிலதலய இரண்டு முலற உன்னிப்ொைக்
ைவனித்திருப்ெதால், அவனும் அலத வரி மாறாமல் பசால்லுவான். அப்ரொதும், ''இருக்ை
முடியாது! இந்தக் ைவிலதலய நான் ரநற்றுத்தான் புலனந்ரதன்!'' என்று புைவன்
அழாக்குலறயாைச் பசான்னால், 'இல்லை. நீ பொய் பசால்கிறாய். என்னுலைய
அடிலமப்பெண்கூை இந்தக் ைவிலதலயச் பசால்வாள்' என்று பசால்லி, அவலளச் பசால்ைச்
பசால்லுவான் அரசன். மூன்று முலற ரைட்ைதால், அவளும் வார்த்லத பிசைாமல் அந்தக்
ைவிலதலயத் திரும்ெச் பசால்ை, புைவன் குழம்பிப்ரொய் சித்தம் ைைங்கி, புத்திசுவாதீனத்லத
இழக்கும் அளவுக்கு வந்துவிடுவான்.

'அல் அஸ்மாய்’ என்கிற ைவிஞனுக்கு மட்டும் இந்த உண்லம பதரியும். அரசனுலைய

நிலனவாற்றல் குறித்தும் பதரியும். எனரவ, இதுவலர யாரும் உெரயாகிக்ைாத வித்தியாசமான
பசாற்ைலளப் ெயன்ெடுத்தி, அவர் ஒரு ைவிலதலயத் தயார் பசய்தார். அலத அரசரனா,
விதூஷைரனா, அடிலமப்பெண்ர ா மனப்ொைம் பசய்து திரும்ெச்பசால்ைரவ முடியாது
என்கிற அளவில் மிைக் ைடினமான ஒரு ைவிலதலய உருவாக்கினார் அவர். பின்பு, ஒரு
வழிப்ரொக்ைலரப்ரொை மாறுரவைம் பூண்டு, அரசலவக்குச் பசன்றார்.

'மன்னரர, நான் உங்ைலளப் புைழ்ந்து ஒரு ைவிலத தயாரித்திருக்கிரறன். உங்ைளுக்கு

ெடித்துக்ைாட்ை விரும்புகிரறன்'

'புைவரர! என் நிெந்தலன உங்ைளுக்குத் பதரியும் அல்ைவா?'

'நன்றாைத் பதரியும். அந்த நிெந்தலனக்கு நான் ஒப்புக் பைாள்கிரறன்' என்றவர், அந்தப் ொைலைப்
ொடிக் ைாண்பித்தார். ைடினமான ெதங்ைளுைன்கூடிய, ைரடுமுரைான வரிைள் பைாண்ை அந்தப்
ொைலைக் ரைட்ை மன்னனால், திருப்பிச் பசால்ை முடியவில்லை. மன்னரர தடுமாறியதால்,
விதூஷைனும் மைங்ை மைங்ை விழித்தான். அடிலமப்பெண் ாலும் எதுவும் பசய்ய
முடியவில்லை. மன்னன் ரதால்விலய ஒப்புக்பைாண்ைான்.

'புைவரர, இது உங்ைள் பசாந்தப்ொைல் என்ெதில் எனக்குச் சந்ரதைம் இல்லை. நான்

பசான்னதுரொல் உங்ைளுக்குத் தங்ைக் ைாசுைள் ெரிசு தருகிரறன். நீங்ைள் ொைல் எழுதிய அந்த
ஏட்லைத் தாருங்ைள். எங்ைள் பொருளாளர் அதன் எலைக்குத் தகுந்தவாறு உங்ைளுக்குத் தங்ைக்
ைாசுைள் தருவார்' என்றான் மன்னன்.

'மன்னரர, இலத நான் ைாகிதத்தில் எழுத வில்லை. என் வீட்டில் உள்ள ெளிங்குத் தூணில்தான்
இந்தக் ைவிலதலயச் பசதுக்கி லவத்ரதன். அலத இங்ரை பைாண்டு வந்துள்ரளன்'' என்று
பசால்லி, அரண்மலன வாயிலுக்குச் பசன்று குரல் பைாடுக்ை, மிைப் பெரிய ெளிங்குத் தூண்
ஒன்லற நான்கு ரெர் தூக்கி வந்து, அரசலவயில் மன்னன் முன் நிறுத்தினர்.

ரவறு வழியின்றி, அந்தப் ெளிங்குத் தூண் எலை ரொைப்ெட்டு, மன்னனின் ைஜானாவிலிருந்து

அத்தலன தங்ைமும் ைாலியாகியும், இன்னும் ரொதாத நிலைலம ஏற்ெட்ைது. மன்னன் தன்
அற்ெத்தனத்துக்குத் தலைகுனிந்து வருந்த, அல் அஸ்மாய் பெரிய மனத்துைன் சிறிதளரவ
தங்ைத்லத எடுத்துக்பைாண்டு, மன்னனிைமிருந்து விலைபெற்றார்.

துருக்கிய ஆட்சி உச்சத்திலிருந்த ைாைம். துருக்கியின் சுல்தான், ஐரராப்ொவில் இருக்கும் ஒரு

நாட்டுக்கு சுற்றுப்ெய ம் பசன்றுவர விரும்பினார். அதுகுறித்து வசீரிைம் (முக்கிய
அலமச்சர்) பதரிவித்தார். வசீருக்ரைா ைவலை வந்துவிட்ைது.
'ரமன்லமயானவரர! தங்ைள் ெய ம் நிச்சயம் சர்வரதச பிரச்லனயில் பைாண்டுரொய் விட்டு
விடும்' என்று எச்சரித்தார் வசீர்.

'ஏன்?'

'நம் நாட்டில் ொரம்ெரியமான விதி ஒன்று உண்டு. துருக்கிய சுல்தான் எந்த மண்ல
மிதிக்கிறாரரா, அது துருக்கியின் ஆளுலைக்குள் வந்துவிடும். எனரவ, இந்த விதிலய
நலைமுலறப்ெடுத்தினால் எல்லைப்பிரச்லனரயா, ரொரரா ஏற்ெை வாய்ப்பு உண்டு' என்று
தயங்கியவாரற பதரிவித்தார் வசீர்.

ஆனால், சுல்தான் விடுவதாை இல்லை. 'நான் இந்தப் ெய த்லத ரமற்பைாள்வது என்று

முடிவுபசய்துவிட்ரைன். எக்ைார ம் பைாண்டும் என் திட்ைத்லத மாற்றிக்பைாள்ளப்
ரொவதில்லை. எனரவ, எந்த சர்வரதசப் பிரச்லனயும் இதனால் ஏற்ெைாத வண் ம் நான்
ெய ம் ரமற்பைாள்வதற்ைான ஏற்ொடுைலளச் பசய்ை!' என்று ஆல யிட்ைார் சுல்தான்.

வசீர் என்ன பசய்வது என்று பதரியாமல் குழம்பினார். தலைலம நீதிெதி ரஷக்அல் இஸ்ைாம்
அவர்ைளிைம் இதுகுறித்து ைைந்தாரைாசிக்ை முடிவு பசய்தார்.

தலைலம நீதிெதி நிலறயப் ெடித்தவர். அதிை ஞானம் உள்ளவர். எந்தப் பிரச்லனக்கும்

சாதுரியமாைத் தீர்வு ைாண்ெதில் வல்ைவர்.

'ெழங்ைாை விதிலய மீறுவரதா, மாற்றுவரதா நைக்ைாத ைாரியம். நம் சுல்தான் எந்த மண்ல
மிதிக்கிறாரரா, அது துருக்கிய எல்லைக்குட் ெட்ைதாகிவிடும் என்ெது சட்ைபூர்வமான ஒன்று.
ஆனால், இந்த விதிலய உலைக்ைாமல் தவிர்க்ை ஒரு வழி உண்டு. இந்தப் ெய த்தின்ரொது
சுல்தான் அணிவதற்ைாை விரசஷமான ைாைணிைலளச் பசய்ய ரவண்டும். அந்தக் ைாைணிக்கு
இரண்டு அடிப்ெகுதிைள் இருக்ை ரவண்டும். அந்த இரண்டு அடிப்ெகுதிைளுக்கு நடுவில் உள்ள
ைாலி இைத்தில் துருக்கிய நாட்டு மண்ல நிரப்ெ ரவண்டும். அப்ெடிச் பசய்தால், நம் சுல்தான்
எந்த பவளிநாட்டில் ெய ம் பசய்தாலும் அவர் உண்லமயில் துருக்கிய மண்ல ரய மிதித்தவர்
ஆவார். எனரவ, ரவபறாரு நாட்டின் எல்லைலய நம்முலையதாக்கிக்பைாள்கிற சட்ைபூர்வமான
பிரச்லனயும் ஏற்ெை வாய்ப்பில்லை' என்று ஆரைாசலன பசான்னார் அவர்.

மனிதர்ைள் எப்ெடி ஒன்றும் பதரியாதவர்ைள் ரொை நடிக்கிறார்ைள் என்ெலத விளக்குவதற்கும்

அரரபியக்ைலத ஒன்று உண்டு.

ஒருவன் ரைாதுலமலய மாவாை அலரப்ெதற்கு, மாவு மில்லில் ைாத்திருந்தான். வரிலசயாை மக்ைள்

நின்றிருந்தார்ைள். இவன் தன் ெக்ைத்தில் இருப்ெவனின் லெயிலிருந்து லநஸாை ரைாதுலமலய
அள்ளி, அவ்வப்ரொது தன்னுலைய லெயில் ரொட்டுக்பைாண்டிருந்தான். இலத யாரும்
ைவனிக்ைவில்லை என்று நிலனத்து, பதாைர்ந்து நிதானமாை இப்ெடிச் பசய்துபைாண்டிருந்தான்
அவன். ஆனால், அவனது இந்தச் பசயலை ஆரம்ெத்திலிருந்ரத ொர்த்துக்பைாண்டு இருந்தார் மாவு
மில்ைாரர்.

ஒருைட்ைத்தில் மிை எரிச்சலுற்று, 'என்ன பசய்கிறாய்?' என்று அதட்டினார்.

இந்தத் திருட்டுப்ரெர்வழிரயா, 'மன்னிக்ைவும். நான் ஒரு முட்ைாள்'' என்றான்.

'நீ முட்ைாளாை இருந்தால், உன் லெயில் இருக்கிற ரைாதுலமலய எடுத்துப் ெக்ைத்தில் உள்ளவரின்
லெயில் ரொை ரவண்டியதுதாரன? ஏன் அப்ெடிச் பசய்யவில்லை?' என்று மைக்கினார்
மாவுமில்ைாரர்.
'அப்ெடிச் பசய்தால் நான் இரண்டு மைங்கு முட்ைாளாை, அடிமுட்ைாளாை அல்ைவா இருப் ரென்!'
என்றான் அந்தப் ரெர்வழி சாதுர்யமாை.

ெழங்ைாைத்து மரபுக் ைலதைள் நமக்கு விழிப்பு உ ர்லவயும், எச்சரிக்லைலயயும்

அளிப்ெலவயாை விளங்குகின்றன. பவறும் ஏட்டுச் சுலரக்ைாயாை அலவ இருப்ெதில்லை. எந்த
இைத்திலும் ஜாக்கிரலதயாை இருக்ைரவண்டும்;

உைைம் நம்லம ஏமாற்றுவதற்கு எப்ரொதும் தயாராை இருக்கிறது. எவலரயும் ரைசில்

நம்பிவிைக்கூைாது. ரெசுவது ஒன்றாைவும், பசய்வது ஒன்றாைவும் உள்ள மனிதர்ைள் ஏராளம் ரெர்
இருக்கிறார்ைள். அவர்ைள் பசால்வலத அப்ெடிரய நம்பினால், ஏமாறுவலதத் தவிர, ரவறு
வழியில்லை. நாம் பெரிய ெடிப்ொளி, நமக்கு எல்ைாம் பதரியும், நம்லம யாராலும் ஏமாற்ற
முடியாது என்று அைட்சியமாை நிலனத்துவிைக் கூைாது என்ெலத இந்தக் ைலதைள் அறிவுலரயாை
நமக்கு வழங்குகின்றன.

(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 20
ேகத்தான குருோர்களும் ோசற்ற சீடர்களும்..!
வெ.இறறயன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநாபன்

பே மாணவர்கள் குரு பக்தியுடன் நடந்துககாள்வதைப்பபால் பாசாங்கு கசய்வார்கள். ஆனால்,

படிப்பு முடிந்ைதும், வழியில் பார்த்ைால்கூடத் கைரியாைதுபபால்
நடந்துககாள்வார்கள். உண்தமயான விசுவாசிகதை அதடயாைம் காண்பது சிரமம். புத்ைரின்
அருகில் இருந்துககாண்பட அவதரக் ககான்றுவிடத் துடித்ை பைவைத்ைன், சீடன் என்கிற
பபார்தவயில் ஒளிந்திருந்ை நயவஞ்சக சிறுத்தை.

நம் புராணங்களும் சரித்திரங்களும், விசுவாசமான சீடர்கதை எப்படி அதடயாைம் காண்பது

என்று கபாறிகதை நமக்குக் காட்டியிருக்கின்றன.

திருவரங்கத்தில் ராமாநுஜர் வாழ்ந்ை காலம். வீடு வீடாகச் கசன்று பிதை வாங்கி வரபவண்டும்.
அப்படி ஒருமுதற ராமாநுஜர் பிதை பகட்கச் கசன்றபபாது, ஒரு வீட்டுப் கபண் அவருக்கு
அன்னமிட்டுவிட்டு, அழுதுககாண்பட உள்பை கசன்றாள். இதை உதடயவர் கவனித்துவிட்டார்.
'இதில் ஏபைா சூது இருக்கிறது’ என்று அறிந்துககாண்டார். அவள் இட்ட அன்னத்தைப்
பரிபசாதித்ைதில், அதில் நஞ்சு கலந்திருப்பது அவருக்குத் கைரியவந்ைது. அவதரப் பிடிக்காை
ஆசாமி, அவருக்கு விஷம் கலந்ை பசாறு அளிக்கும்படி ைன் மதனவிதய வற்புறுத்தியிருக்கிறான்.

கசய்திதயக் பகள்விப்பட்டதும், உதடயவருதடய குருவான திருக்பகாட்டியூர் நம்பி அவதரப்

பார்ப்பைற்காகத் திருவரங்கம் விதரந்ைார். குரு வருவது கைரிந்ைதும் அவதர எதிர்ககாண்டு
அதைக்க, ராமாநுஜரும் ஓடி வந்ைார். இருவரும் கடும் கவயிலில் காவிரி மணலில்
சந்தித்ைார்கள். ராமாநுஜர், குருவின் பாைங்களில் விழுந்து வணங்கினார். காவிரி மணல்
கநருப்பாகக் ககாதித்துக்ககாண்டிருந்ைது. எனினும், கநடுஞ்சாண்கிதடயாக விழுந்து வணங்கிய
ராமாநுஜதர எழுந்திருக்கபவ கசால்லாமல், கமௌனமாக இருந்ைார் நம்பி.

பக்கத்தில் நின்றுககாண்டிருந்ை ராமாநுஜரின் சீடர்களில் ஒருவரான கிடாம்பி ஆச்சானுக்கு

மாத்திரம் குருவின் இந்ைச் கசய்தக கபாறுக்கவில்தல. 'இகைன்ன, அந்ைப் கபண் ககாடுத்ை
நஞ்தசக் காட்டிலும், இவரின் கசய்தக ககாடியைாக இருக்கிறபை' என்று படபடப்புடன்
கசால்லி, ராமாநுஜதரத் தூக்கி நிறுத்தினார்.

அதைப் பார்த்து நம்பி சிரித்ைார். ''ராமாநுஜரிடம் உண்தமயிபலபய அதிக பக்தி உள்ைவர் யார்
என்று சிந்தித்து நின்பறன்.உங்களின் பகாபம், நீங்கள்ைான் அவர்மீது அதிக பரிவு உள்ைவர் என்று
காட்டிவிட்டது. எனபவ, நீங்கள்ைான் இவருக்கு இனி உணவு ையாரித்துத் ைரபவண்டும்'' என்று
குறிப்பிட்டார். உண்தமயான சீடர்கதை அதடயாைம் காண, அன்று ஞானிகள் இதைப் பபான்ற
கடுதமயான வழிகதைக் கதடப்பிடித்ைார்கள்,

மாணவர்களிடம் புதைந்து கிடக்கும் ஆற்றதல கவளிக் ககாண்டு வருவைற்கும், அவர்கதை

கநறிப்படுத்துவைற்கும் சில பநரங்களில் கறாரான, கடுதமயான நடவடிக்தககதை ஆசிரியர்கள்
எடுக்க பவண்டியது அவசியம். அந்ை பநரத்தில் மாணவருக்கு அது கவறுப்தபத் ைந்ைாலும்,
பின்னாளில் பமன்தமதயத் ைருகிற நடவடிக்தகயாக இருக்கும்.

பாரசீகத்தின் மன்னர், இைவரசனுக்குக் கல்வி கற்பிப்பைற்கு ஓர் ஆசாதன நியமித்ைார். இைவரசன்

பண்புள்ை, சிறந்ை மாணவனாகத் திகழ்ந்ைான். இருந்ைாலும், ஒரு நாள் அந்ை ஆசான் எந்ைத்
ைவறுபம கசய்யாை இைவரசதனக் கடுதமயாகத் திட்டி அவமானப்படுத்திவிட்டார். முதுகில் ஓர்
அடியும் தவத்ைார். அன்றிலிருந்து இைவரசனுக்கு ஆசான்மீது கவறுப்பு ஏற்பட்டது. அந்ை
அவமானத்தைத் ைன் கநஞ்சிபலபய அதடகாத்து வந்ைான்.

இைவரசன் வைர்ந்ைார். ைந்தைக்குப் பிறகு சிம்மாசனம் அவர் வசமானது. பாதுஷாவாக முடி

சூட்டிக்ககாண்ட உடபன, முன்பு காரணமின்றித் ைன்தன அடித்ை ஆசாதன வரச் கசய்ைார்.

'எந்ைத் ைவறும் கசய்யாதிருந்தும், அன்று ஏன் என்தன அநியாயமாக அடித்தீர்கள்?' என்று

பகட்டார்.

'பாதுஷா அவர்கபை! ஒருநாள் நீங்கள் சிம்மாசனத்தில் அமரப்பபாகிறீர்கள் என்பதும்,

லட்சக்கணக்கான மக்கதை ஆைப்பபாகிறீர்கள் என்பதும் எனக்குத் கைரியும். அப்பபாது நீங்கள்
நீதிபரிபாலனம் கசய்ய பவண்டிவரும். வைக்குகள் உங்கள் முன் வரும். ைவபற கசய்யாை ஒருவர்
ைண்டிக்கப்பட்டால், அது எவ்வைவு வலிதயத் ைரும் என்பதை நீங்கள் அனுபவபூர்வமாக
உணர்ந்ைால்ைான், அதுபபால ைவறான நீதிதய வைங்கமாட்டீர்கள். எனபவைான், அன்று அப்படி
ஒரு கசயதல நான் கசய்பைன். அதை ஒரு நாளும் நீங்கள் மறக்கமாட்டீர்கள். மறந்தும் நீதி ைவறி,
நிரபராதிக்குத் ைண்டதன அளிக்க மாட்டீர்கள். உங்கதை மக்கள் அதனவரும் 'நீதி ைவறாை
மன்னர்பிரான்’ என்று பாராட்ட பவண்டும் என்பைற்காகபவ அப்படிகயாரு கசயதலச்
கசய்பைன்'' என்றார்.

மன்னர் வியப்பில் உதறந்துபபானார்.

கற்றுத் ைருபவர்களிடம் மரியாதையும், பாசமும் தவப்பது சீடர்களின் பண்பு நலன்கதை பமலும்

ஒரு படி உயர்த்தும். கஜன் இலக்கியத்திலும் இது உண்டு. மடத்தில் இருக்கும் இைம் துறவிகதை
ஞானிகள் கடுதமயாகத் ைாக்குவது நடக்கும். சண்தடப் பயிற்சிகளின்பபாது பல கட்டங்கதைத்
ைாண்டுவைற்கு நிதறய முயற்சியும், கடும் உதைப்பும் பவண்டும். உடம்பில் ைழும்புகள்
ஏற்படபவண்டும். இந்ைத் ைண்டதனகள் சீடர்கதை காயப்படுத்ைபவா, அவர்கதைக் குன்ற
தவக்கபவா அல்ல! மாறாக, அவர்களுக்கு விழிப்பு உணர்தவக் கற்றுத் ைரபவ!

சுற்றி நடப்பவற்தறக் கண்கதை மூடிக்ககாண்டும் கவனிக்கத் கைரிந்ைவன்ைான் ைன்தனபய

கவனிக்கத் கைாடங்குவான் என்பைால், அவர்களுக்கு இப்படியான கடுதமயான பயிற்சிகள்
அவசியம். சீடர்களும் அவற்தற அப்படிபய ஏற்றுக்ககாள்வார்கள். இதறதமயிடம்
ஒப்பதடப்பதைப்பபால ைன்னுதடய ஆசானிடம் ைங்கதை ஒப்பதடப்பதை அவர்கள்
இயல்பாகச் கசய்வார்கள். அந்ைச் சீடர்களின் பக்திபயா நாம் நிதனத்துப் பார்க்காை அைவுக்கு
அடர்த்தியாக இருக்கும். ஒருபபாதும் அவர்கள் ைங்கள் குருமார்களின் கண்டிப்புகதை மனத்தில்
பைக்கி, மாய்ந்து பபாவதில்தல.

சுவாமி ையானந்ை சரஸ்வதி அவர்களின் வாழ்வில் நடந்ை ஒரு சம்பவம்... விரஜானந்ைதரத் ைம்
குருவாக ஏற்றுக்ககாண்டு, அவருக்கு எல்லாப் பணிவிதடகளும் கசய்துககாண்டிருந்ைார்
சுவாமிஜி ையானந்ை சரஸ்வதி.

விரஜானந்ைர் பார்தவயற்றவர். ஸ்நானம் கசய்வைற்காக யமுனா நதி வதர நடந்துகசல்வது

அவருக்குக் கடினம். அைற்காக ையானந்ைர் யமுனா நதியிலிருந்து தினமும் பன்னிரண்டு குடம்
ைண்ணீர் ககாண்டு வந்து, ைம் குருதவக் குளிப்பாட்டுவார். அவர் குடியிருந்ை இடத்தைச்
சுத்ைமாகப் கபருக்கி தவப்பதும் ையானந்ைர்ைான்.
ஒரு நாள், ையானந்ைர் ைம் குருவின் வீட்தடச் சுத்ைம் கசய்து
ககாண்டிருந்ைபபாது, ஓரிடத்தில் இருந்ை குப்தபதயக் கவனிக்காமல்
விட்டுவிட்டார். குருவின் காலில் அந்ைக் குப்தப படபவ, அவருக்கு
அசாத்திய பகாபம் வந்து விட்டது. ையானந்ைரின் முதுகில் பைார் பைார் என்று
அதறந்ைார் அவர்.

அப்பபாது ையானந்ைர் ைம் குருதவப் பார்த்து, 'ையவுகசய்து என்தன முதுகில்

அடிக்காதீர்கள். எனக்கு வலிக்கும் என்பைற்காகச் கசால்ல வில்தல. ைங்கள்
தக வலிக்குபம என்பைற்காகச் கசான்பனன்' என்றார்.

இவ்வாறு, ைன்தன அடிக்கும் குருநாைரின் தக வலிக்கக்கூடாது என்று

நிதனக்கும் அைவுக்கு அன்பு மிகுந்ை சீடர்கள் அன்தறக்கு இருந்ைார்கள்.
அைனால்ைான் அவர்கள் அறிவில் ைதைத்து, அகிலத்தைபய கவர்ந்ைார்கள்.

நம் மனம் எப்பபாதும், உடனடியாக இனிதம கிதடக்க பவண்டும்

என்பதைபய நாடுகிறது. சாதித்ைவர்கள் அதனவருபம கைாடக்கத்தில் பல துன்பங்கதைத்
துணிச்சலுடன் எதிர்ககாண்ட வர்கள். ைவம் இருப்பைற்பக ையக்கம் இருந்ைால், வரம் எப்படி
வாய்க்கும்?

படிக்கிறபபாதும் பணிபுரிகிறபபாதும் பலர் அப்பபாது மகிழ்ச்சியாக இருப்பதைப் பற்றி

எண்ணுகிறார்கபைகயாழிய, அைற்குப் பிறகு நிகைக்கூடிய கநருக்கடிகதைப் பற்றி
பயாசிப்பதில்தல.

இதுகுறித்து, ைாபவாவில் ஒரு கதை உண்டு.

குரங்குகதைக் கவனித்துக் ககாள்ளும் ஒருவன், வைக்கமாகக் குரங்குகளுக்கு காதலயில் நான்கு

பைங்களும், மதியம் மூன்றும், இரவில் இரண்டும் ககாடுப்பான்.

ஒருநாள், அவன் வைக்கத்துக்கு மாறாக காதலயில் இரண்டும், மதியம் மூன்றும், இரவு நான்கு
பைங்களும் ைரத் கைாடங்கினான். இரவு பநரத்தில் குரங்குகள் அதிக பநரம் உணவு இல்லாமல்
இருக்கின்றன என்பைால், இந்ை ஏற்பாட்தடச் கசய்ைான் அவன்.

ஆனால், குரங்குகளுக்குக் பகாபம் வந்துவிட்டது. ைங்கதை அவன் ஏமாற்றுவைாக நிதனத்துக்

கத்தின; கூண்டுக் கைவுகதை பிடித்து ஆட்டிக் கலவரம் கசய்ைன. எனபவ, அவன் மீண்டும்
பதையபடிபய பைங்கள் ககாடுக்க ஆரம்பித்ைான். அதவ மகிழ்ச்சி அதடந்ைன.

அவன் குரங்குகளுக்குக் ககாடுத்ை பைங்களின் எண்ணிக்தக, முன்பும் பின்பும் இரண்டும்

ஒன்றுைான். ஆனால், ககாடுத்ை விைம்ைான் பவறு! மாணவர்கள் விடுமுதறயில் ஜாலியாக ஊர்
சுற்றிப் கபாழுதை வீபண பபாக்கிவிட்டு, பைர்வு பநரத்தில் திண்டாடுவதைப் பபாலத்ைான்,
காதலயில் நிதறயச் சாப்பிட்டு மகிழ்ச்சியாக இருக்கபவண்டும் என்று அந்ைக் குரங்குகள்
நிதனத்ைன.

பநரத்தை முதறயாகப் பயன்படுத்ைத் கைரிந்ைவர்கள், கடினமான பணிகதை எல்லாம்

காதலயிபலபய கசய்து முடித்துவிட்டு, பிறகு மதிய பநரத்தில் எளிய பணிகதை
பமற்ககாள்வார்கள். அைனால் அவர்கள் பைற்றம் இல்லாமல் மகிழ்ச்சியாக இருப்பார்கள். பலர்
காதல பவதையில் உல்லாசமாக இருந்துவிட்டு, மாதலயில் மண்தடதயப் பிய்த்துக்
ககாள்வார்கள். உற்சாகத்தைத் ைள்ளிப்பபாடத் கைரிந்ைவர்கைால் மட்டுபம வாழ்க்தகயில்
கவற்றி நதட பபாடமுடியும்.
ைனிதமயில் கநடுபநரம் கண்மூடி அமர்ந்திருந்ை ஞானியிடம் ஒருவர் பகட்டார்...

'ஐயா! கடவுள் உங்களிடம் என்ன கூறினார்?'

''அெர் எதுவும் வசால்ேோட்டார். மகட்டுக் வகாண்டிருப்பார்.''

'அப்படியா..? அெரிடம் நீங்கள் என்ன வசான்னீர்கள்?'

''நானும் எதுவும் வசால்ேோட்மடன். மகட்டுக் வகாண்டிருப்மபன்'' என்றார் ஞானி.

ஞானிகதைப் புரிந்துககாள்ை, கசாற்கதைத் ைாண்டிப் பயணிப்பது அவசியம்.

மகத்ைான ஆசிரியர்கள் ைங்கள் மாணவர்களுக்குப் புத்ைகங்களின் மூலம்

கசால்லிக்ககாடுப்பதைவிட, புதிர்களின் மூலம் கசால்லித் ைருவார்கள்; சரித்திரத்தின் மூலம்
கசால்லிக் ககாடுப்பதைவிட, சந்ைர்ப்பங்களின் மூலம் கசால்லித் ைருவார்கள்; அறிவுதரகள்
மூலம் விைக்காமல் அனுபவங்கள் மூலம் ஆைமாகப் பதியதவப்பார்கள்.

அவர்கள் ஒபரமாதிரியான வினாத் ைாதை அதனத்து மாணவர்களுக்கும் விநிபயாகிப்பதில்தல;

ஒவ்கவாரு மாணவரின் ைரத்துக்பகற்ப கற்றுத்ைரும் முதறதயத் தீர்மானிக்கிறார்கள். குப்பிதயக்
ககாண்டுவருபவர்களுக்குக் குடிப்பைற்கும், வட்டிதலக் ககாண்டு வருபவர்களுக்கு உண்பைற்கும்
அவர்கள் வைங்கி, பசியாற தவக்கிறார்கள்.

(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 21
ோற்றி மயாசித்த ேருத்துவர்கள்!
வவ.இறையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநாபன்

கட்டத்தைவிட்டு வெளியே சிந்திப்பது குறித்து ஒரு புதிர் ஒரு தைதிக்கு அரசர் ைண்டதை ெழங்ை
விரும்புகிறார். ஆைால், அென் புத்திசாலிோை இருந்ைால் ைப்பித்துக் வைாள்ளலாம் எை ஒரு
ொய்ப்பு ைருகிறார்.

இரண்டு அதறைள்; ஒன்றில் அழைாை வபண்; மற்வறான்றில் பசித்ை புலி.

முைல் அதறயின் ைைவில், 'இந்ை அதறயில் ஒரு வபண் இருக்கிறாள்; அடுத்ை அதறயில் ஒரு புலி
இருக்கிறது’ என்று ஓர் அறிவிப்பு ைாணப்படுகிறது. அடுத்ை அதறயின் ைைவில், 'இந்ை இரண்டு
அதறைளில் ஒன்றில் வபண் இருக்ை, மற்வறான்றில் ஒரு புலி இருக்கிறது’ என்று அறிவிப்புப்
பலதை வைாங்குகிறது.

'இந்ை அறிவிப்புைளில் ஒன்று மட்டுயம உண்தம; மற்வறான்று வபாய்! இரண்டில் ஏயைனும் ஓர்
அதறதே நீ யைர்ந்வைடுத்துக் வைாள்ளலாம். நீ யைர்ந்வைடுக்கும் அதறயில் வபண் இருந்ைால்,
அெதள நீ மணந்துவைாள்ளலாம். புலி இருந்ைால், அைற்கு நீ இதரோொய்!’ என்கிறார் அரசர்.

நீங்ைளாை இருந்ைால் எந்ை அதறதேத் யைர்ந்வைடுப்பீர்ைள்? இந்ை அறிவிப்புைளில் முைல்

அறிவிப்பு சரிோை இருக்குயமோைால், இரண்டாெது அறிவிப்பும் சரிோை இருக்ை யெண்டும்.
ஆைால் ஒரு அறிவிப்பு மட்டுயம உண்தம எனும்யபாது, இந்ை இரண்டில் இரண்டாெது
அறிவிப்பு மட்டுயம உண்தம; முைல் அறிவிப்பு வபாய்! அைைால், முைல் அதறயில் புலியும்,
இரண்டாெது அதறயில் வபண்ணும் இருக்ையெண்டும்.

மருத்துெம் என்பது விஞ்ஞாைம் சார்ந்ை அணுகுமுதற

என்றாலும், அதிலும் ய ாய்க்கு ஏற்ப சிந்திப்பது அெசிேம்.

ஐம்பது ஆண்டுைளுக்கு முன்பு, வசன்தை வபரிே (அரசு)

ஆஸ்பத்திரியில் டாக்டர் குருசாமி முைலிோர் என்பெர்
டாக்டராை யெதல பார்த்து ெந்ைார். ஆஸ்பத்திரி ொயிலில்
அெருக்கு சிதல தெக்ைப்பட்டுள்ளது.

மாதலயில், புறய ாோளிைளுக்கு தெத்திேம்

பார்ப்பார். பணக்ைாரராயினும் எளிே உதடயே உடுத்தும்
பண்புள்ளெர். ஏதழ எளியோருக்கு தெத்திேம் வசய்ே அெர்
ைாசு யைட்பதில்தல. அெரின் அருகில் இருக்கும் யமதச யமல்
ய ாோளிைள் ைாங்ைள் விரும்பும் வைாதைதே தெத்துச் வசல்ொர்ைள். அதுவும் ைட்டாேமில்தல.

ஒரு ாள் மாதலயில், 40 ெேது மதிக்ைத்ைக்ை வபண்மணி இெரிடம் ெந்து, ைைக்கு ஆறு மாை
ைாலமாை ைதலெலி தீராமல் இருப்பைாைக் கூறிைார். ைான் யெறு டாக்டர்ைளிடம் பார்த்ை
தெத்திேத்துக்கு ஆைாரமாை சிகிச்தசக் குறிப்புைள் அடங்கிே ஃதபல்ைதளக் ைாட்டிைார். டாக்டர்
அெற்தறப் புரட்டிப் பார்த்ைார்.

அந்ைப் வபண்மணியின் முைத்தை உற்று ய ாக்கிைார். ைண்ைதள மூடிக்வைாண்டார். இரண்டு

நிமிட ய ரம் ைழித்து, அந்ை அம்மாளிடம், 'உங்ைள் மூக்குத்திதேக் ைழற்றுங்ைள்' என்றார். அந்ை
அம்மாளும் ைழற்றிக் வைாடுத்ைார். பக்ைத்தில் நின்ற ர்ஸிடம் மூக்குத்திதேக் வைாடுத்து,
பத்திரமாைப் பூட்டி தெக்ைச் வசான்ைார்.

'மருந்து எதுவும் யெண்டாம். பத்து ாள் ைழித்து ெந்து பாருங்ைள்' என்று அந்ை அம்மாதள
அனுப்பி தெத்ைார் டாக்டர்.

பத்து ாள் ைழிந்து, டாக்டதரப் பார்க்ை ெந்ை அந்ை அம்மாள், 'ைதலெலியே இல்தல' என்று
மகிழ்யொடு வசான்ைார்.

'இனியமல் மூக்குத்தி யபாடாமல் இருந்ைால் உங்ைளுக்குத் ைதலெலியே ெராது. இந்ை தெர

மூக்குத்தியின் ஒளிதேத் ைாங்ைக்கூடிே சக்தி உங்ைள் ைண்ைளுக்கு இல்தல' என்று கூறி, அந்ை
அம்மாளின் தெர மூக்குத்திதேத் திருப்பிக் வைாடுத்ைார் டாக்டர் குருசாமி முைலிோர்.

துணி தைக்கும்யபாது ஒரு வபண் ஊசிதே விதசயுடன் இழுக்கும்யபாது, அது ைெறுைலாை அெர்
ைண்ணில் வசாருகிவிட்டது. ஊசியில் வைாங்கும் நூதலப் பிடித்து இழுத்ைால், ஊசி ைாறுமாறாை
அந்ைப் வபண்ணின் ைண்ணுக்குள் பாதிப்பு ஏற்படுத்திவிடுயமா என்று அதைெரும் அஞ்சிைர்.
உள்ளூர் மருத்துெதர அணுகிேயபாது, அந்ைப் வபண்தண அங்யை இங்யை ைராமல் அந்ை
இடத்தியலயே இருக்கும்படி கூறிவிட்டு, ான்தைந்து வைன்ைந்துதடப்பக் ைட்தடைதளக்
வைாண்டு ெரச் வசான்ைார். ெந்ைதும், அெற்தற ஒன்றாைக் ைட்டி, அைன் யமல் அந்ைப்
வபண்தணத் ைதலதெத்துப் படுக்ைச் வசான்ைார்.

நூதலக் தைோல் பிடித்துக்வைாண்டு, அந்ைப் வபண்ணின் ைதலயின்கீழ் இருந்ை

துதடப்பக்ைட்தடயிலிருந்து ஒவ்வொரு குச்சிோை உருவும்படி வசான்ைார். அப்படியே உருெ,
வபண்ணின் ைதல வைாஞ்சம் வைாஞ்சமாைக் கீழிறங்ை, வைாஞ்சமும் ெலியே இல்லாமல் ஊசி
ைண்ணில் இருந்து வெளியே ெந்துவிட்டது. அறுதெ சிசிக்தசயோ, அபாே எச்சரிக்தையோ
ைராமல் ஒரு வபரிே பிரச்தைதே அெர் இப்படி சாமர்த்திேமாைத் தீர்த்துதெத்ைார்.
ஒரு மன்ைருக்கு ஒரு மைன் இருந்ைான். அெனுக்குக் கூன் முதுகு. அைைால் அெனுக்கும்
மன்ைருக்கும் வபரிே ைெதல. பல தெத்திேர்ைதள ெரெதழத்து மைனுக்குச் சிகிச்தச அளித்ைார்.
ஆைால், பலனில்தல.

அப்யபாது அந்ை ஊருக்கு வெளியூரிலிருந்து ஒரு மருத்துெர் ெந்ைார். அெர் இளெரசதைப்

பார்த்ைதும், 'இதைச் சரிவசய்ே தெத்திேயம யைதெயில்தல. சில உடற்பயிற்சிைள் வசய்ைாயல
யபாதும்' என்று வசால்லி, அெற்தறச் வசய்து ைாண்பித்ைார்.

இளெரசயைா விரக்தியின் உச்சத்தில் இருந்ைைால், அந்ை உடற்பயிற்சிைதளச் வசய்ோமல்

ைவிர்த்ைான். மன்ைர் இதைக் ைெனித்துவிட்டு, மருத்துெரிடம் வைரிவித்ைார். பின்பு, மருத்துெரின்
ஆயலாசதையின்யபரில், அென் அதறயில் ஒரு பளிங்குச் சிதலதே அென் ைண்ணில் படுமாறு
தெத்ைார்.

அது ஓர் இதளஞனின் சிதல. அந்ைச் சிதல மிை அழைாை இருந்ைது. அைன் அருகில் வசன்று
உற்றுப் பார்த்ைான் இளெரசன். அைன் முைம் ைன் முைம் யபாலயெ இருக்ைக் ைண்டு, அது ைைது
உருெச்சிதலைான் என்பதைப் புரிந்துவைாண்டான். ' ான் கூன் இல்லாமல் இருந்ைால், இவ்ெளவு
அழைாை இருப்யபைா!’ என்று விேந்ைான். அன்றிலிருந்து சிரத்தைோை, மருத்துெர் வசான்ை
உடற்பயிற்சிைதள ஒன்றுவிடாமல் வசய்ைான். அென் முதுகு நிமிர்ந்ைது. மன்ைர் மகிழ்ந்ைார்.

மருத்துெம் என்பது உடலுக்கு அளிக்கிற சத்தை மட்டும் தெத்துத் தீர்மானிக்ைப் படுெதில்தல;

அது உள்ளத்துக்கு அளிக்ைப் படும் உந்துைதலயும் உள்ளடக்கிேது. சிலயரா மைதைத்
ைளரவிட்டுவிடுொர்ைள். அப்யபாது ைங்ைதளயும் அறிோமல், அெர்ைள் ாளுக்கு ாள்
பலவீைமாகிக்வைாண்யட இருப்பார்ைள். மருத்துெர்ைள் மட்டுமல்ல, ய ாோளிக்ைாை மருந்தும்,
அெர்ைதளக் ைெனித்துக்வைாள்பெர் ைளும்கூட மிை முக்கிேம் என்கிறார் திருெள்ளுெர்.
யைதெோை ய ரத்தில் ஓய்வு, சரிோை ய ரத்தில் ைகுந்ை உணவு, அக்ைதறோை ைெனிப்பு எை
உைவிோளர்ைள் அதமெதில்ைான் இருக்கிறது, ஒரு ய ாோளி எவ்ெளவு விதரவில் பூரண லம்
வபறுகிறார் என்பது! ய ாோளிைளுக்கு மருந்தைக் ைாட்டிலும் இைமாை, ஆறுைலாை,
ம்பிக்தையூட்டும் வசாற்ைள் அெசிேம். மது முன்யைார்ைள், தெத்திேர்ைளுக்குத் துறவியின்
ஸ்ைாைத்தை வைாடுத்துப் யபாற்றி ெந்ைது அைைால்ைான்!

(இன்னும் மேமே...)
மேமே... உயமே... உச்சியிமே 22
பாேம் சுேக்காேல், பணி செய்!
செ.இறையன்பு, ஓவியம்: அனந்த பத்ேநாபன்

குழந்தைகதைக்கூட படிப்படியாக
முதிர்ச்சியுடன் வைர்க்க வவண்டும்.
வாழ்க்தகயின் சிரமமான பகுதிகதை
அனுபவிக்க, அவர்களுக்கு வாய்ப்பு
ைரவவண்டும். கங்காருவபால குட்டிகதை ககட்டியாக இழுத்துப் பிடித்ைால், பிறகு அதவ கீவழ
குதிப்பைற்கு விரும்பவவ விரும்பாது. கைாடக்கத்தில் அரவதைப்பு வைதவ. ஆனால், வைர வைர
அவர்கதை வாழ்க்தகயின் நிஜங்களுக்குத் ையார்ப்படுத்துவது அவசியம்.

பருந்துகள் கூடு கட்டும்வபாது ஒரு நுட்பத்தைக் தகயாளுகின்றன. முைலில், அதவ கூர்தமயான,

குத்ைக்கூடிய கபாருட்கதைக் ககாண்டு ைங்கள் கூட்தடக் கட்டுகின்றன. பிறகு, அவற்றின்வமல்
கம்பளி வபான்ற கபாருட்கதைப் பரப்புகின்றன. பின்னர் அவற்றுக்கு இதரயான வகாழி
வபான்றவற்றின் இறகுகதை அந்ைக் கூட்டின்மீது பரப்புகின்றன. பின்னர் ஆடு, மாடு
வபான்றவற்றின் வராமத்தைக் ககாண்டு வந்து வமவல தவத்து, பஞ்சதை வபான்ற சுகத்தை
ஏற்படுத்துகின்றன. அந்ை அழகான கூடு, கசாகுசாக இருக்கும். அங்குைான் பருந்துகள்
முட்தடயிட்டுக் குஞ்சு கபாரிக்கின்றன.

கைாடக்கத்தில் அந்ைக் குஞ்சுகள் இைமான அந்ைச் சூழலில் வசதியாக வைர்கின்றன. பின்னர்

ைாய்ப் பருந்து, ஆடு மாடு வபான்றவற்றின் உடல் வராமங்கதை நீக்கிவிடும். இப்வபாது கசாகுசு
ககாஞ்சம் குதறந்துவிடுகிறது. சில நாட்கள் இைற்குக் குஞ்சுகள் பழகியதும், பறதவச்
சிறகுகதையும் பருந்து அப்புறப்படுத்திவிடும். பின்னர், கம்பளி வபான்ற கமத்கைன்ற
கபாருட்கதையும் அகற்றிவிடும். இறுதியாக, குத்ைக்கூடிய கபாருட்கவைாடு அந்ைக் கூடு திகழும்.
குஞ்சுகள் வபாதிய அைவு வைர்ந்திருக்கும். அதவ அந்ைக் கூட்டில் சிரமப்படாமல் இருக்க, பறந்து
கசன்றுவிடும். இப்படித்ைான் கழுகு ைன் குஞ்சுகதை முதிர்ச்சி அதடயதவக்கிறது.

இப்படித்ைான், பள்ளிக்கூடத்திலும், வவதல பார்க்கும் இடங்களிலும் சிறிது சிறிைாக நாம் சின்ன

பிரச்தனகளிலிருந்து கபரிய சவால்கதை எதிர்ககாள்ளும் நிதலக்கு ஊழியர்கதைத் ையார்
கசய்யவவண்டும். அவர்களுக்கு எடுத்ை எடுப்பில் கடினமான சூழதலத் ைந்ைால், மிரண்டு
ஓடிவிடுவார்கள். படிப்படியாகத்ைான் ஒரு பணியாைதர ஐக்கியப்படுத்திக்ககாள்ை வவண்டும்.
பருந்து குஞ்சுகளுக்குச் கசய்வது வபான்ற அணுகுமுதற அவசியம். ஆனால், அது பறந்து கசல்ல
அல்ல; பிரச்தனகதை சவாலாக ஏற்றுப் பணியாற்ற!

வநர்தமயான பணியாைர்கதைத் வைர்ந்கைடுப் பதில்ைான் நிர்வாகத்தின் கவற்றி அதமந்

திருக்கிறது. கைாடக்கத்திவலவய வமாசமான பணியாைர்கள் வாய்த்ைால், நிர்வாகத்தின் நிம்மதி
ககட்டுப்வபாகும். இப்வபாது தமய அரசால் நடத்ைப்படும் ஐ.ஏ.எஸ். பணிக்கான வைர்வில்,
அறவுைர்வு பற்றியும் ஒரு ைாள் இடம் கபற்று இருக்கிறது. ஒருவருதடய நியாய உைர்வு குறித்ை
வகள்விகள் அதில் வகட்கப்படுகின்றன.

நம் நாட்டில், பணியாைர்கதைத் வைர்ந்கைடுப்பது குறித்ை கதை ஒன்று உண்டு.

'நாட்டில் வரி வசூலிக்க ஒரு வநர்தமயான ஆதைக் கண்டு பிடிக்கவவண்டுவம, என்ன

கசய்யலாம்?' என்று ஓர் அரசன் ைன் மந்திரிதயக் வகட்டான். அைற்கு மந்திரி, 'கவதலப்படா
தீர்கள். இந்ை வவதலக்கு யார் யார் மனு வபாட்டிருக்கிறார்கவைா, அவர்கதை எல்லாம்
அரண்மதனக்கு நாதை வரச் கசால்லுங்கள்; அவர்களில் வநர்தமயான ஆதை நான்
கண்டுபிடித்துக் ககாடுக்கிவறன்' என்றார்.
அடுத்ை நாள் காதலயில், எல்லா மனுைாரர் களும் அரச சதபயில் அரசர் முன் கூடினர். மந்திரி
அவர்கதைப் பார்த்து, 'நீங்கள் எல்வலாரும் நாட்டியம் ஆடுங்கள்! யார் நன்றாக ஆடுகிறீர்கள்
என்று பார்க்கவவண்டும்' என்றார்.

ஒருவதரத் ைவிர, மற்ற எல்லாரும் ஆடாமல் வபசாமல் நின்றனர். ஒருவர் மட்டும் குதித்து குதித்து
ஆடினார்.

'இவர்ைான் வநர்தமயான மனிைர். இவதரத்ைான் நீங்கள் வவதலக்கு தவத்துக் ககாள்ை

வவண்டும்' என்று கசான்னார் மந்திரி.

'எப்படிச் கசால்கிறீர்கள்?' என்று வகட்டார் அரசர்.

'இவர்கள் எல்லாதரயும் ஓர் இருட்டு அதறயின் வழியாக இந்ைச் சதபக்கு வரும்படி ஏற்பாடு
கசய்திருந்வைன். அந்ை இருட்டு அதறயில், திறந்ை சாக்குகளில் நிதறய கபாற்காசுகள்
தவத்திருந்வைன். நடனம் ஆட மறுத்ைவர்கதைச் வசாைதன வபாடுங்கள்; ைங்க நாையங்கள்
கிதடக்கும். ஆடினால், எங்வக இடுப்பிலிருந்து நாையங்கள் கீவழ விழுந்து ைங்கதைக் காட்டிக்
ககாடுத்துவிடுவமா என்று பயந்துைான் இவர்கள் ஆடவில்தல' என்றார் மந்திரி.

பணிதயச் கசய்கிறவபாது, சிலர் அதிகமான பைற்றத்துக்கு ஆைாகிவிடுவார்கள். இப்வபாது சின்ன

வயதிவலவய சர்க்கதர வியாதி, ரத்ை அழுத்ைம், இையக்வகாைாறு வபான்ற பல உபாதைகளுக்கு
ஆைாகிவிடுவது வாடிக்தகயாக இருக்கிறது. சிரமப்பட்டுச் சம்பாதித்ை பைத்தைப் பலர்
மருத்துவமதனகளுக்குச் கசலவிடுவதைப் பார்க்கிவறாம். இைற்குக் காரைம், கசய்கிற பணிதய
எப்படி எடுத்துக்ககாள்வது என்பது கைரியாைதுைான்.

பலர் உலகத்தைவய ைாங்கள்ைான் ைாங்குவது வபால நிதனத்துக்ககாண்டு பணியாற்றுகிறார்கள்.

அது அவர்களுக்கு மிகப் கபரிய சிரமத்தைக் ககாடுத்துவிடுகிறது. மன அழுத்ைத்தைக்
ககாடுத்துவிடுகிறது. அவர்களுதடய மனம் இயல்பாகச் சிந்திக்க முடியாமல் குழப்பத்தில்
ஆழ்ந்துவிடுகிறது. இதிலிருந்து சற்று விலகி நின்று பணிதய அணுகினால், மன அழுத்ைமும்
இருக்காது; சிறப்பாகவும் பணி புரிய முடியும்.

இது குறித்து, நம் நாட்டில் கதை ஒன்று உண்டு.

ஓர் அரசன் மிகவும் கபாறுப்புடன் ைனது நாட்தட ஆண்டு வந்ைான். ஆனால், அவனுக்குத் திருப்தி
இல்தல. தினமும் புதுப் புது பிரச்தனகள்; அவற்தறத் தீர்ப்பைற்குள் அடுத்ை பிரச்தனகள்.
சலித்துக் கதைத்துப் வபானான் மன்னன்.

காட்டில் ஒரு ஞானி இருப்பைாகக் வகள்விப் பட்டு, அவதரத் வைடிச் கசன்று, காலில் விழுந்ைான்.
'குருவவ! என்ன பண்ணுவது என்று கைரியவில்தல. தினம் தினம் புதுப் புதுப் பிரச்தனகதைச்
சமாளித்துச் சமாளித்து, எனக்கு அலுத்துவிட்டது. நான் அயர்ந்துவிட்வடன். ைாங்கள்ைான் எனக்கு
ஏைாவது வழி கசால்ல வவண்டும்' என்று வகட்டான்.

'அரசாங்கத்தை நிர்வகிப்பது அத்ைதன கஷ்டமாக இருக்கிறது என்றால், வபசாமல் அதை

விட்டுவிவடன்' என்றார் ஞானி.

அரசனுக்வகா கபாறுப்தபப் பிறரிடம் ஒப்பதடக்கத் ையக்கம். நாடு குட்டிச்சுவராகி விடுவமா

என்கிற கலக்கம்.

'அரசாங்கத்தை உன் மகனிடம் ஒப்பதடத்து விட்டு, நீ காட்டுக்கு வந்துவிடு!' என்றார் ஞானி.

'என் மகன் சிறுவன். என்னாவலவய ைாங்க முடியாை அரச பாரத்தை அவன் ைாங்குவானா, சுவாமி?'
என்று வகட்டான் மன்னன்.

'அப்படியானால் உன் ராஜ்யத்தை என்னிடம் ஒப்பதடத்துவிடு; நான் கவனித்துக்ககாள்கிவறன்'

என்றார் ஞானி.

'ைாராைமாகத் ைருகிவறன். அதில் எனக்கு மகிழ்ச்சிவய!' என்றான் மன்னன்.

'சரி, உன் ராஜ்யத்தை எனக்குக் ககாடுக்கிவறன் என்று சத்தியம் கசய்து ககாடு!'

ஞானி வகட்டபடிவய, அரசன் சத்தியம் கசய்து ககாடுத்துவிட்டு, அரண்மதனக்குத் திரும்பக்

கிைம்பினான்.

''சரி, அடுத்து என்ன கசய்வைாக இருக்கிறாய்?'' என்று வகட்டார் ஞானி.

'அரண்மதன கபாக்கிஷத்திலிருந்து ககாஞ்சம் பைம் எடுத்துக்ககாண்டு, அடுத்ை நாட்டுக்குப்
வபாய் வியாபாரம் கசய்து பிதழக்கலாம் என்று பார்க்கிவறன்' என்றான் மன்னன்.

'முடியாது! அரண்மதன கபாக்கிஷம் இப்வபாது எனக்குச் கசாந்ைம்.'

'ஆமாம். ைாங்கள் கசால்வது சரிைான்! சரி, வவறு எங்காவது கசன்று ஏவைனும் வவதல கசய்து
பிதழத்துக்ககாள்கிவறன்!''

'வவறு எங்வகா எைற்காகச் கசல்லவவண்டும். எனக்கு இத்ைதன கபரிய ராஜ்யம் இருக்கிறது. நீ

என்னிடவம ஏைாவது வவதல கசய்து பிதழக்கலாவம?'

'மகிழ்ச்சி! என்ன வவதல ைருகிறீர்கவைா, உத்ைரவிடுங்கள்! கசய்கிவறன்.'

'நீவயா அரசனாக இருந்து அரசாங்கத்தை நிர்வகித்துப் பழகியவன். எனவவ, இந்ை ராஜ்யத்தை

எனக்குப் பதிலாகக் கவனித்து நடத்து. உனக்குச் சம்பைம் மட்டுவம ைரப்படும். நல்லது
ககட்டதுக்கு நான் கபாறுப்பு!'

அரசன் அன்றுமுைல், ஞானியின் வசவகனாக இருந்து அரச நிர்வாகத்தை கவனிக்க ஆரம்பித்ைான்.

என்ன ஆச்சர்யம்! முன்பு என்ன காரியங்கள் கசய்ைாவனா, அவற்தறவயைான் இப்வபாதும்
கசய்ைான். ஆனால், நிம்மதியாகத் தூங்கினான். அவதனயும் மீறி ைவறுகள் நடந்ைால், அவன்
அைற்காகக் கவதலப்படவில்தல. அரசாங்கம் ஞானியினுதடயது; அது அவர் கபாறுப்பு என்று
ைன் பணிகளில் மட்டும் கவனம் கசலுத்தினான்.

ஒரு மாைம் கழித்து, ஞானி அவதனப் பார்க்க வந்ைார்.

'எப்படி இருக்கிறது புது வவதல?' என்று வகட்டார்.

'நிம்மதியாக இருக்கிவறன், சுவாமி!' என்றான் அரசன் மகிழ்ச்சியாக.

'அரசாங்கம் உன்னுதடயது என்று நிதனத்துக் ககாண்டிருந்ைபடியால் நீ அவதிப்பட்டாய். அரசு

உன்னுதடயது அல்ல என்ற எண்ைம் வந்ைதும், உனக்கு நிம்மதி ஏற்பட்டுவிட்டது. இந்ை அரசு
உனக்கு முன்னாலும் இருந்ைது; உனக்குப் பின்னாலும் இருக்கப்வபாகிறது. ஆகவவ, பற்றற்று
கடதமதயச் கசய்ைால்ைான் மனிைன் இன்பமாக வாழலாம். இந்ைப் பாடத்தை உனக்கு
அறிவுறுத்துவைற்காகத்ைான் ராஜ்யத்தை எனக்குக் ககாடுக்கச் கசான்வனன்' என்றார் ஞானி.
பணிதய பாரமாக நிதனக்காமல், ககாண்டாட்டமாக நிதனக்க வவண்டும்; பைக்கமாக
நிதனக்காமல், வசதவயாக நிதனக்க வவண்டும். பைவி, நம் ைதலயில் தூக்கி தவத்துக்ககாண்டு
ைள்ைாடுவைற்காகவவா, ைடுமாறுவைற்காகவவா அல்ல. விலகி நின்று பார்த்ைால் எந்ைப்
பிரச்தனதயயும் கைளிவாக அணுகலாம். நமது அடுத்ை ைதலமுதறதயயும் கபாறுப்பாக
உருவாக்க வவண்டியது அவசியம். அப்வபாதுைான் நாம் விட்டுச்கசன்ற பணி கைாய்வு
ஏற்படாமல் கைாடரும்.

(இன்னும் மேமே...)
இலக்கியத்தில் மாற்று சிந்தனை
வெ.இனையன்பு

தமிழ்நாட்டு இலக்கியங்களில் மாற்றி சிந்தித்து பல பாடல்கனைப் பனடத்தெர்கள்

இருக்கிைார்கள். தமிழுக்கக உரிய தனிச் சிைப்பாக சித்திரக்கவி கபான்ை ெடிெங்கள், நம்
முன்கைார் மாற்றி கயாசித்ததால் கினடத்த வபாக்கிஷங்கள். அனதப்கபாலகெ வெளிக்
கட்டத்னதப் படித்து, அதற்கு உள்கை இருக்கும் அடுத்த கட்டத்னதப் படித்து, வதாடர்ந்து
ொசிப்பதன் மூலம் முழுக் கவினதனய ருசிக்கும் ெடிெங்களும் தமிழில் உண்டு!

'சிகலனட’ என்பது தமிழில் உள்ை இன்வைாரு ெடிெம். இரண்டு வபாருட்கனை ஒகர பாடலின்
மூலம் உணர்த்துெது வித்தியாசமாை சிந்தனையின் வெளிப்பாடு.

விருந்து ஒன்றில் தமிழறிஞராை வெள்னைொரணமும், கி.ொ.ஜ அெர்களும் அருகருகில்

அமர்ந்திருந்தைர். வெள்னைொரணம் அெர்கைது இனலயில் ககசரி பரிமாைப்பட்டது.
அெருக்ககா சர்க்கனர வியாதி. எைகெ இனிப்னபப் பார்த்து துணுக்குற்று, ''இனத
எடுத்துவிடுங்கள்' என்று கத்திைார். உடகை கி.ொ.ஜ அெர்கள், ''ககசரினயப் பார்த்ததும்,
ொரணம் அலறுகிைகதா!' என்ைார். ொரணம் என்ைால் 'யானை’ என்று வபாருள்; 'ககசரி’ என்ைால்
சிங்கம். எைகெ சிங்கத்னதப் பார்த்து யானை பயப்படுகிைகதா எனும் வபாருளில் அவ்ொறு
சிகலனடயாகச் வசான்ைார். இப்படி, ெரிக்கு ெரி சிகலனட கபசுெது கி.ொ.ஜ. அெர்களின் தனித்
திைனம.

தமிழில் சிகலனடகளுக்குப் புகழ்வபற்ைெர் கவிகாைகமகம். அெரிடம் ஒருெனர

அறிமுகப்படுத்தி, 'இெர் கவிராயர்’ என்று வசான்ைார்கள். 'கவிராயர்’ என்பதற்கு கவிகளின்
அரசன் என்வைாரு வபாருள் உண்டு. 'குரங்குகளின் தனலென்’ என்ை வபாருளும் உண்டு.
காைகமகப் புலெர் அெரிடம், 'இெர் குரங்கு களின் தனலென் என்ைால், இெருக்கு ொல் எங்கக,
முன்னிரண்டு கால் எங்கக’ என்று ககலி வசய்து பாடிைார்.

வால் எங்கே நீண்ட வயிறு எங்கே முன்இரண்டு

ோல்எங்கே உள்குழிந்தேண் எங்கே சாலப்

புரவிராயர் க ாற்றும் புலவீர்ோள் நீவிர்

ேவிராயர் என்றுஇருந்தக் ோல்

தமிழ் இலக்கியத்தில் குறுந்வதானகயில் உள்ை இனையைார் என்ை கவிஞர் எழுதிய பாடல்

சிந்தனைக்கு உரியது. அது புகழ்வபற்ை புராண தினரப்படமாை திருவினையாடலிலும்
இடம்வபற்ைது. புைப்பாட்டில் அந்தப் பாடல் ஒலித்து எழுதப்பட்ட விைக்ககம, சுனெபட
தினரப்படத்தில் பிரபலமாை நடிகர்கள் மூலமாக னகயாைப்பட்டு பிரசித்தியாைது.

கோங்கு கதர் வாழ்க்கே அஞ்சிகைத் தும்பி!

ோமம் கசப் ாது, ேண்டது கமாழியுகமா;

யலியது கேழீஇய நட்பின் மயில் இயற்

கசறி எயிற்று அரிகவ கூந்தலின்

அறியவும் உளகவா நீ அறியும் பூகவ?

தனலென் தன் காதலியின் கூந்தல் மணத்னதப் பற்றிச் சிலாகித்து ெண்டிடம் ககட்பனதப்கபால

அனமந்து இருக்கிைது இந்தப் பாடல். பல மலர்கனை ஸ்பரிசிக்கும் இயல்பு வகாண்டதால்,
'ெண்கட, நீ எத்தனைகயா மலர்கனை முகர்ந்திருப்பாய். என் மனைவியின் கூந்தனலப்கபால
மணமுள்ை மலனர நீ பார்த்திருக்கிைாயா?’ என்பதுதான் இந்தப் பாடலின் வபாருள்.

இதில் நக்கீரர் குறுக்கிட்டு, 'வபண்களின் கூந்தலுக்கு இயற்னகயில் மணகம இருக்க முடியாது’

என்று மட்னடயடியாக ஒரு ெசைத்னதப் கபசுகிைார்.

ஆைால்... நம் தனலயில் உள்ை முடியின் கெர்களில் இருக்கும் சபாஷியஸ் சுரப்பி கள்,
ஒருவிதமாை எண்வணய்ப் பனச உள்ை திரெத்னத சுரக்கின்ைை. அதைால் தனல பைபைப்பாக
இருக்கிைது. சில கநரங்களில் தூசி படிெதற்கும் அதுதான் காரணம். அந்த திரெம் தனலக்கு ஒரு
ொசனைனயத் தருகிைது. ஆககெ, 'மனிதக் கூந்தலுக்கு இயற்னகயில் மணம் இல்னல’ என்ை
நக்கீரரின் கூற்று தெறு.

ஆைாலும், புலெர் தந்த பாட்டில் ஒரு வபாருள் குற்ைம் உண்டு. 'தும்பி’ என்கிை ெண்டு பூக்கனை
ஸ்பரிசிப்பதாகச் வசால்ெது, அது கதனை நுகர்கிை பூச்சி என்கிை வபாருளில்தான்.
இலக்கியத்தில் வபரும்பாலும் கதனீனயயும், கதனீ குடும்பத்னதச் சார்ந்த பூச்சிகனையும்
ெண்டிைங்கைாகக் கருதும் மரபு ஒன்று உண்டு. இரண்டும் வெவ்கெறு குடும்பத்னதச்
சார்ந்தனெ. மலர்களில் னமயமிட்டு, மகரந்தச் கசர்க்னக நடத்த உதவுெது

கதனீ இைத்னதச் சார்ந்த சில பூச்சிகள்தான். 'பம்புல் பீ’ என்ை குைவி இைம் ெண்டு கபால
இருக்கும். அது தாமனர, சாமந்தி, சூரியகாந்தி கபான்ை மலர்களில் கதன் உண்டு மயங்கிக்
கிடக்கும்.

ெண்டுகள் கதனை கசகரிப்பது இல்னல. சில ெண்டுகள் பூனெகய கடித்துத் தின்கின்ை

ெனகனயச் சார்ந்தனெ. அெற்றுக்கு மகரந்தத்னதப் பற்றிகயா, ொசனைனயப் பற்றிகயா
வதரியாது. எைகெ, தனலென் கதனீயிடம் ககட்காமல் ெண்டிடம் ககட்டதுதான் இதில் உள்ை
வபாருள் குற்ைம்.

இலக்கியங்கள் மாயாொதக் கற்பனை கனைச் வசால்லி, நமக்குச் சாதாரண வசய்திகனைப்

புரியனெக்கின்ைை. மகாபாரதத்தில் சந்தனு மகாராஜா, சத்தியெதி என்ை மீைெப் வபண்ணிடம்
காதல் வகாள்கிைார். அெருக்கு ஏற்வகைகெ கங்னகயின் மூலம் பிைந்த திைனம ொய்ந்த
கதெவிரதன் என்ை மகன் இருக்கிைான். ஆைாலும், அெர் உள்ைம் சத்திய ெதினய நாடியது.
அெகைா சந்தனுனெ மணந்து வகாள்ை தந்னதயின் மூலம் நிபந்தனை விதிக்கிைாள்.

சத்தியெதியின் தந்னத, 'உங்கனைத் திருமணம் வசய்து வகாண்டால் என் மகளுக்குப் பிைக்கும்

குழந்னதககை பட்டத்துக்கு ெர கெண்டும்' என்று பிடிொதம் பிடிக்கிைான். சந்தனு அதற்கு ஒப்புக்
வகாள்ைவில்னல. அகதகநரம், சத்தியெதினய மைக்கமுடியாமல் தவிக்கவும் வசய்தார்.
அெருனடய மைொட்டத்னத அறிந்த கதெ விரதன் சத்தியெதியின் இல்லத்னத வநருங்கி
அனைத்னதயும் அறிந்துவகாள்கிைான்.

'நான் ராஜ்யத்துக்கு உரினம ககார மாட்கடன்' என்று சத்தியம் வசய்கிைான். ஆைாலும், சத்தியத்னத
நம்பாதெைாககெ இருக்கிைாள் சத்தியெதி. 'உைக்குக் குழந்னதகள் பிைந்து, அெர்கள் உரினம

ககாரிைால் என்ை வசய்ெது?' என்று அெளுனடய தந்னத ககட்கிைார். இப்கபாது கதெவிரதன்

இன்வைாரு சத்தியம் வசய்கிைான், 'நான் திருமணகம வசய்து வகாள்ை மாட்கடன்' என்று.
அப்வபாழுது ொைத்திலிருந்து 'பீஷ்ம பீஷ்ம’ என்ை குரல் ஒலிக்கிைது!

ஆனச ஒருமாதிரி இருந்தாலும், யதார்த்தம் கெறு மாதிரி இருக்கிைது. சத்தியெதியின் புதல்ென்

ொரிசு இன்றி இைந்துகபாகிைான். குரு ெம்சம் வதாடர பீஷ்மனரகய தன் மருமகள்களுக்கு
குழந்னத பாக்கியம் தருமாறு சத்தியெதி வகஞ்சுகிைாள். ஆைால் பீஷ்மகரா மறுத்துவிடுகிைார்.
நியாயப்படியாை ஆனசககை நினை கெை முடியும். அநியாயமாைனெ ஏகதனும் ஒரு வநாடியில்
தூள் தூைாக உனடந்து விடும் என்பதுதான் மகாபாரதம் உணர்த்தும் மகத்தாை உண்னம.

ொழ்னெப் பற்றிய சிக்கல்கனை முடிச்சுப் கபாட்டு நம்முன் னெத்து அெற்னை நாம் எப்படி தீர்க்க
முயற்சி வசய்கிகைாம் என்பனத இலக்கியங்கள் பரிகசாதிக்கின்ைை.

அெற்றில் ெரும் திருப்பங்கள் நமக்காை இனடவெளினய கணிசமாக ஏற்படுத்திக்

வகாடுக்கின்ைை. நாம் அந்தச் சிக்கனல தீர்ப்பது குறித்து நம் அைவில் சிந்திப்பதற்கு ொய்ப்பு
உண்டு. நாம் அனதப் பயன்படுத்தாமல் கபாைால், கணக்னகப் கபாடாமல் வினடனய கனடசிப்
பக்கத்தில் பார்க்கும் மாணெனைப்கபால, இலக்கியத்தின் சுொரஸ்யம் பிடிபடாமகலகய
கபாய்விடும்.
 மேமே... உயமே... உச்சியிமே..! - 24
ேேபுக் கிளையில் புதுளேப் பூ!
வெ.இளையன்பு,

இதிகாசங்கள், புோணங்கள், இேக்கியங்கள், கவிளைகள், நாட்டுப்புைப் பாடல்கள், விடுகளைகள்,

புதிர்கள் மபான்ை அளைத்து ெடிெங்களும் ேனிைளைச் சிந்திக்கச் வசய்ெைற்காகத்ைான்.

ஒரு சிம்பன்சி குேங்கின் மூளையின் அைவு 450 மில்லிமீட்டர் ேட்டுமே! ேனிைனுக்மகா 1400
மில்லி மீட்டர். உடல்ரீதியாக பேவீைோை ேனிைன் அதிகப்படியாை ஒத்ைாளச, இேண்டு
கால்களில் நிற்கப் பழகியது, புதியை கண்டுபிடிக்கும் ைன்ளே ஆகியெற்ைால்
மெறுபட்டான். ோமிசத்ளைச் சாப்பிடும்மபாதுைான் ைன் ஜீெோசிகமைாடு பகிர்ந்துவகாள்கிை
பழக்கம் ஏற்பட்டது. உேகில் இதுெளே இருக்கிை கண்டுபிடிப்புகள் குறித்து ஓர் ஆய்வு
வசய்யப்பட்டது. அது, சந்ளை சார்ந்ை ைனி ேனிைர்கள் கண்டு பிடித்ைளெ, சந்ளை சார்ந்ை பேர்
கண்டுபிடித்ைளெ (கூட்டுக் கண்டுபிடிப்பு), சந்ளை சாோை ைனி ேனிைர்கள் கண்டுபிடித்ைளெ,
சந்ளை சாோை பேர் கண்டுபிடித்ைளெ என்று நான்கு விைோகப் வபாருட்களை பாகுபாடு
வசய்ைது. அவ்ொறு பட்டியலிடப்பட்ட வபாருட்களைப் பார்த்ைால், கி.பி.1400 முைல் 1600
ெளே சந்ளை சார்ந்ை ைனி ேனிைக் கண்டுபிடிப்புகளில், அச்சகம் ஒரு முக்கியப் பங்கு ெகிக்கிைது.

சந்ளை சார்ந்ை கூட்டுக் கண்டுபிடிப்பில் இேட்ளடக் கணக்குப் பதிவு, எடுத்துச் வசல்லும்

கடிகாேங்கள் ஆகியளெ முக்கியோைளெ.

சந்ளை சாோை ைனி ேனிைக் கண்டுபிடிப்புகளில் ேத்ைச் சுழற்சி, பாோசூட், குவி ஆடிகள்
மபான்ைளெ முக்கியோைளெ.

சந்ளை சாோை கூட்டுக் கண்டுபிடிப்புகளில் வபன்சிலின், ளேக்மோஸ்மகாப் மபான்ைளெ

முக்கியோைளெ.

கி.பி. 1400 முைல் 1600 ெளே உள்ை காேம் ைனி ேனிைர்களுளடய காேம். ஆைால்,
அப்மபாதுைான் குட்டன்பர்க், அச்சு இயந்திேத்ளைக் கண்டுபிடித்ைார். அைைால் ொசிப்பதும்,
ைகெல்களை அறிெதும் பேெோக விரிய முடிந்ைது. பேரும் புதிய ைகெல்களைத் வைரிந்து
வகாள்ை முடிந்ைது. கி.பி. 1600 முைல் 1800 ெளே ைனி ேனிைர்கள் குக்கர், காந்ைம், ஒளியின்
மெகம், வைர்ோமீட்டர், இயக்க விதிகள், நுண்ணுயிரிகள் மபான்ைெற்ளைக் கண்டுபிடித்ைார்கள்.
குழுொக இளணந்ைெர்கள் பால் வீதி, வபரிய அம்ளேக்குத் ைடுப்பு ேருந்து, பாோமீட்டர்,
வைாளேமநாக்கி, ஆக்ஸிஜன், உஷ்ணொயு பலூன், நீோவி இயந்திேம் மபான்ை பே
வபாருட்களைக் கண்டுபிடித்ைார்கள்.

அறிவு பேெோைைன் காேணோக ைங்களுக்குத் வைரிந்ைளை அெர்கள் பகிர்ந்துவகாள்ை முடிந்ைது.

வைாடக்கக் காேத்தில் 10 சைவீைத்துக்கும் குளைொை கண்டுபிடிப்புகமை கூட்டத்ைால்
கண்டுபிடிக்க முடிந்ைை. ஆைால் 200க்கும் மேற்பட்டளெ கூட்டுச் சூழலில் உருொயிை. அந்ைக்
கண்டுபிடிப்புகள் ஏமைனும் ஒருமுளையில் சந்ளைக்கு ெந்ைை. அைைால் கிளடத்ை பேனும்
அதிகோயிை. இங்கிோந்து மபான்ை நாடுகளில் வபாருைாைாே ோற்ைங்கள் ஏற்படத்
வைாடங்கிை. கண்டுபிடிப்புகள் ஊக்குவிக்கப்பட்டை.

கி.பி.1800ம் ஆண்டு முைல் சமீப காேம் ெளே பே கண்டுபிடிப்புகள் சந்ளை சாோை கூட்டுக்
கண்டுபிடிப்புகைாக இருக்கின்ைை.

இது எைைால் ஏற்பட்டது என்பது நுட்போக சிந்திக்க மெண்டிய ஒன்று. ைனி ேனிைக் கண்டு
பிடிப்புகள் வெகுொகக் குளைந்து ெருகின்ைை. எடிசன் மின்சாே பல்ளப கண்டுபிடித்ைார் என்று
நாம் கூறி ெந்ைாலும், அெருக்கும் அெமோடு மபாட்டி மபாட்டெருக்கும் இளடமய ஏற்பட்ட
கருத்துப் பரிோற்ைங்கமை அந்ைக் கண்டுபிடிப்புக்கு வித்திட்டை என்பளை நாம்
உணேமெண்டும். பணத்ளைக் குறியாக ளெத்து, கண்டுபிடிப்புகளுக்குக் காப்பு உரிளே வபற்ைது
அெர் ஒருெமே! எைமெ அெமே அெற்ளைக்் கண்டுபிடித்ைளைப் மபான்ை ோயத் மைாற்ைத்ளை
அந்ைக் காப்புரிளே ஏற்படுத்துகிைது.

வபாருைாைாேத் தூண்டுைல் இன்றிமய பே கண்டுபிடிப்புகள் இன்று உருொெைற்கு என்ை

காேணம் என்பளைப் பரிசீலிக்க மெண்டும். நல்ே ஊதியம், ெைோை ொழ்க்ளக ஆகியளெ
பணத்துக்காக ஓடமெண்டிய மைளெளயக் குளைத்திருக்கின்ைை. ஒரு கருத்ளைச் சந்ளைக்கு
உட்படுத்துெது அவ்ெைவு எளிைாை காரியம் அல்ே என்கிை அைவுக்கு பேோை மெலிகளை நாம்
ஏற்படுத்திவிட்மடாம்.

இன்று ைகெல் பரிோற்ைம் வெகு எளிதில் நடப்பதுைான் இைற்குக் காேணம். இளணய ைைம்
மூேோக ைைக்குத் மைான்றிய அத்ைளை கருத்துக்களையும் உடமை உேகத்துக்கு அறிவித்துவிடும்
ொய்ப்பு உருொகியிருக்கிைது. கலீலிமயாவின் காேத்தில், அெர் அறிந்ை கருத்ளை வெளிமய
வசால்ே அனுேதி கிளடத்திருந்ைால்கூட, ஒரு குறிப்பிட்ட ெட்டத்துக்கு மேல் அது
வசன்றிருக்காது. இன்று கலீலிமயா இருந்ைால், உடைடியாக அளை ஏமைனும் ஒரு வபயரில்
இளணய ைைத்தில் வெளியிட்டிருப்பார்.

இன்று, சரிமயா ைெமைா... பே கருத்துக்கள், புதிய சிந்ைளைகள் மோதுெைற்காை இடுளக நேக்குக்

கிளடத்திருக்கிைது. ைற்வசயோக அளெ மோதும்மபாது சிைந்ை விளைவுகள் ஏற்படோம். சிே
மநேங்களில் அெதூைாை வசய்திகளும் இைன் மூேம் பேப்பப்படுெைற்காை ொய்ப்புகளும்
நிளையமெ உள்ைை. ைெைாைெர்களின் ளககளில் கிளடக்கிை கத்தியாக இது இருந்துெருகிைது.
அமை மநேத்தில் புதிய சிந்ைளைகளைப் பேப்புளே வசய்ெைற்கு எந்ைத் ைளடயும் இல்ளே என்பளை
இளெ உறுதி வசய்கின்ைை.

பேவிை கருத்துக்கள் இவ்ொறு உடைடியாக வெளிமய ெருகிைமபாது, அெற்றின் எதிர்விளை

புதிய கண்டுபிடிப்புகளை உருொக்குெைற்கு ஆைாேோக இருந்து ெருகிைது.

சீைர்கள் உேகின் நான்கு முக்கியோை வபாருட்களைக் கண்டுபிடித்ைெர்கள். காகிைம், அச்சு, திளச

காட்டும் கருவி, வெடிேருந்து ஆகியெற்ளை அெர்கமை முைலில் அறிந்ைார்கள். காகிைத்ளைப் பே
நூற்ைாண்டுகள் ெளேயிலும் மிகவும் ேகசியோக ளெத்திருந்ைார்கள். அது முைலிமேமய
அளைெருக்கும் அகப்பட்டு இருந்ைால், நம் பாேம்பரிய அறிவு பாதுகாக்கப்பட்டு இருந்திருக்கும்.

இந்ை நான்கு வபாருட்களையும் உேகுக்கு அளித்ை அறிொளிகைாை சீைர்கள் கணினிளயமயா,

ஆகாய விோைத்ளைமயா, அளேமபசிளயமயா, வைாளேமபசிளயமயா, மின்சாே விைக்ளகமயா
கண்டுபிடிக்கவில்ளே. அெர்கள் ஒரு மூடிய சமூகோக இருந்ைதுைான் இைற்குக் காேணம். கருத்துப்
பரிோற்ைம் நிகழவில்ளே. சீைத்தில் இருந்ை ேக்கள் வெளி நாடுகள் வசல்ெைற்மக கடுளேயாை
ைளடகள் இருந்ைை. அெற்ளை உளடத்துைான் யுொன்சுொங் மபான்ைெர்கள் இந்தியாவுக்கு
ெந்ைார்கள்.

சீைர்களின் கண்டுபிடிப்பு உறுதியாைதிலிருந்து மிக உறுதியாைளை மநாக்கிப் பயணிக்கும்

ஒன்ைாக இருந்ைது. புதிைாகக் கண்டுபிடிப்பைற்கு, ஆைாேபூர்ெோை ஒன்றிலிருந்து கற்பளையாை
ஒன்றுக்குச் வசல்ேமெண்டும். அது, நாற்காலியில் இருந்து விட்டத்துக்கு ைாவுெளைப்மபாே...
அளடந்ைால் விட்டம், விழுந்ைால் ேேண அடி! ஆைால், அந்ை அபாயத்ளைச் சந்திக்கும் நிளேக்கு
நாம் ையாோக இருக்க மெண்டும்.
கற்பளை உள்ைெர்கைால்ைான், ேற்ைெர்கைால் நிளைத்துப் பார்க்க முடியாை ஒரு கருவிளயக்
கண்டு பிடிப்பைற்கு மயாசிக்கக்கூட முடியும். எல்ோ உயர்ந்ை கண்டுபிடிப்புகளும் வைாடக்கத்தில்
முட்டாள்ைைோைளெ என்று பேோல் நிோகரிக்கப்பட்டளெமய! பைப்பது குறித்து சீைர்கைால்
சிந்திக்கமெ முடியவில்ளே. இந்தியர்கள் சிந்தித்ைார்கள். ஆைால், நாமும் பே நாடுகமைாடு
கருத்துப் பரிோற்ைம் வசய்ய முன்ெோேல், நாம் இருக்கும் இடமே வசார்க்கம் என்று
இருந்துவிட்மடாம். நம்மிடமிருந்து எடுத்துச் வசன்ைார்கமை ைவிே, நாம் எளையும்
வகாண்டுெேவில்ளே.

இன்று ைனியாக ஒருெர் மிகப் வபரிய கண்டுபிடிப்ளப உருொக்குெைற்காை சாத்தியக்கூறு

குளைவு. ைனிேனிைன் கருவியாக இருக்கோமே ைவிே, அது கூட்டுச் சிந்ைளையின்
வெளிப்பாடுைான்.

இந்தியர்கள் புத்திசாலித்ைைம் மிகுந்ைெர்கள். ஆைாலும், குளைந்ை அைமெ நாம்

கண்டுபிடிப்புகளை ெழங்கி இருக்கிமைாம். ஆேம்பக் காேங்களில் வசய்ைளைக்கூட இப்மபாது
நம்ோல் வசய்ய முடியவில்ளே. இைற்குக் காேணம் என்ை என்பளை மயாசிக்க மெண்டும்.

நம்முளடய கல்வி வபரும்பாலும் ேைத் ையாரிப்பு வசய்து, அளை அப்படிமய

வெளிப்படுத்துெைாக இருக்கிைது. வித்தியாசோை சிந்ைளைகளுக்காை ொய்ப்புகள்
குளைொகமெ உள்ைை. மபாட்டித் மைர்வுகளுக்குக்கூட யுக்திகளை அறிந்து வகாண்டு ையார்
வசய்ைால் வெற்றி வபற்றுவிடோம் என்கிை எண்ணம் ஏற்படுகிைது. குறிப்பிட்ட படிப்புகமை
உயர்ந்ைளெ என்கிை எண்ணம் கூடாது.

கட்டத்ளைத் ைாண்டிச் சிந்திக்கிை பழக்கத்ளை எல்ோெற்றிலும் நாம் ஏற்படுத்ை

மெண்டும். புத்ைகத்தில் இருப்பளை அப்படிமய எழுது பெனுக்கு எந்ை ேதிப்வபண்ணும்
கிளடயாது என்கிை நிளே உருொைால்ைான், அென் சுயோகச் சிந்திப்பான். படிப்பளை எப்படி
ொழ்க்ளக மயாடு வைாடர்புபடுத்துெது, அதிலிருந்து அடுத்ை கட்டத்துக்கு எப்படிச் வசல்ெது
என்பளைக் காட்சிப்படுத்துெது அெசியம். கற்பளைத் திைளை நசுக்குெைால், விஞ்ஞானிகள்
கிளடக்கோட்டார்கள்; மெண்டுோைால், கணினிளயக் கச்சிைோக இயக்குபெர்கள் ேட்டுமே
கிளடக்கக்கூடும். எைமெ, சிந்ைளைகளைக் கடிொைம் இட்டுக் குறுக்குெைால் பாதுகாப்பாை
ொழ்க்ளக கிளடக்குமே ைவிே, ேகத்ைாை சரித்திேம் கிளடக்காது.

இேக்கியங்களையும் இதிகாசங்களையும் நாட்டுப்புைக் களைகளையும் வசால்லித் ைருெது

வபாழுதுமபாக்குெைற்காக அல்ே. பக்கொட்டிலும் இளணக்மகாட்டிலும் ோணெர்கள் சிந்திக்க
மெண்டும் என்பைற்காகத்ைான். நேது புோணங் களும் இதிகாசங்களும் நம்முளடய
பளடப்பாக்கத் திைளைக் கிைறிவிடுகின்ைை. அந்ை ஆற்ைளே நாம் கணிைத்துக்கும்
பயன்படுத்ைோம்; விஞ்ஞாைத்துக்கும் பயன்படுத்ைோம். அளெ நம் சிந்ைளைளயயும்,
மயாசிக்கும் திைளையும் கிைறிவிடுகின்ைை. அந்ைச் சிந்ைளை ஓட்டத்ளை அளைத்துத்
துளைகளிலும் கட்டாயம் நாம் பயன்படுத்ைோம்.

வபரும்பாோை வெளிநாட்டு அறிவியல் புத்ைகங்களில் இேக்கிய மேற்மகாள்கள் இருக் கின்ைை.

நாமோ, அறிவியல் மெறு, இேக்கியம் மெறு என்று நிளைக்கிமைாம். ேேபிலிருந்துைான் புதிய
சிந்ைளைகள் கிளைக்க முடியும். எல்ோ புதிய கண்டுபிடிப்புகளும் ேேபின் வைாடர்ச்சிமய!
புதுளேப் பூ ேேபுக் கிளையில்ைான் ேேர்கிைது.

ோற்றி மயாசித்ை சரித்திேச் சம்பெங்களையும், ஞாைக் களைகளையும், புோணப் புதிர்களையும்

குழந்ளைகளுக்குச் வசால்லித் ைருெது அெர்களைக் கண்டுபிடிப்பாைர்கைாக ோற்றுகின்ை வசயல்
பாட்டின் ஒரு பகுதி என்பளை அறிந்ைால், அெர் கள் ேட்டும் அல்ே; நாமும் ோற்றி
மயாசிக்கோம். உேளகமய தூக்கி ொசிக்கோம்! (நிறைவுற்ைது)