Reżim stalinowski był systemem rządzenia w Związku Radzieckim, który trwał od 1928 do śmierci

Josepha Stalina w 1953 roku. Charakteryzował się silnym zcentralizowanym rządem, cenzurą, kontrolą
nad mediami i masowymi represjami politycznymi. Stalin był absolutnym wodzem Związku Radzieckiego,
a jego wpływ na kraj i jego ludność był niezmiernie istotny.

Czystki stalinowskie to jedno z najbardziej krwawych i tragicznych wydarzeń w historii Związku

Radzieckiego. Największe nasilenie osiągnęła po sformułowaniu przez Stalina w 1937 r. doktryny o
zaostrzeniu walki klasowej w miarę postępów budownictwa socjalizmu. W latach 30-tych XX wieku,
Stalin rozpoczął serię masowych represji politycznych, znanych jako "czystki stalinowskie", podczas
których miliony ludzi zostało aresztowanych, skazanych i zamordowanych. Wiele z tych osób było
bezpodstawnie oskarżonych o zdradę i współpracę z wrogami państwa. W wyniku czystek, wiele rodzin
zostało rozdzielonych, a tysiące osób zostało zamordowanych bez sądu. Łączna liczba ofiar wielkiej czystki
nie jest ustalona z powodu braku wyczerpujących danych źródłowych. Przyjmuje się, że w okresie wielkiej
czystki aresztowano w ZSRR co najmniej 7 mln osób, w tym minimum 2 mln osób zmarło w więzieniach i
łagrach, a 1 mln zostało zamordowanych przez NKWD. Zginęło wówczas 3/4 członków Komitetu
Centralnego Partii i 2/3 wyższych oficerów wojska (aż 90% generałów i 3 z 5 marszałków, w tym Michaił
Tuchaczewski). Celem czystek było zapewnienie bezpieczeństwa i kontroli nad państwem przez Stalina
oraz wzmocnienie jego władzy. Wiele osób zostało oskarżonych o różnego rodzaju zdrady i sabotaż,
nawet jeśli były one bezpodstawne. Procesy były sfałszowane i ukierunkowane, a skazani nie mieli prawa
do obrony. Czystki miały też wpływ na armię i aparat bezpieczeństwa, ponieważ wielu generałów i
oficerów zostało aresztowanych i skazanych na śmierć. To wzmocniło pozycję Stalina w wojsku i
zapewniło mu kontrolę nad jedną z najważniejszych sił zbrojnych świata. W końcu, czystki miały też
ogromny wpływ na społeczeństwo, ponieważ wiele rodzin zostało rozdzielonych i wiele osób zostało
pozbawionych swoich majątków i dóbr. To wywołało strach i paraliż społeczny, co umożliwiło Staliniemu
utrzymanie swojej władzy.

Kolektywizacja rolnictwa w czasach Stalina była polityczną i gospodarczą reformą, która miała na
celu zniesienie prywatnej własności ziemi i zastąpienie jej kolektywnymi gospodarstwami rolnymi. Celem
kolektywizacji było zwiększenie wydajności rolnictwa i poprawienie sytuacji gospodarczej Związku
Radzieckiego.Kolektywizacja była prowadzona w sposób brutalny i bezwzględny, co wywołało silny opór
ze strony chłopów. Wielu z nich było przymuszanych do przystąpienia do kolektywów, a tych, którzy się
opierali, często deportowano lub skazywano na śmierć. Wiele gospodarstw rolnych zostało
zrujnowanych, a chłopi pozbawieni swoich dóbr. Kolektywizacja miała też negatywny wpływ na
produktywność rolnictwa. Wiele gospodarstw było zaniedbywanych, a wydajność spadła, co w rezultacie
prowadziło do niedoboru żywności. Wiele osób zmarło z głodu w wyniku katastrofalnego głodu lat 1932-
1933, który był jednym z efektów kolektywizacji. Najgłośniejszą sprawą związaną z tym jest holodomor,
który miał miejsce w Ukrainie w latach 1932-1933 i doprowadził do śmierci milionów Ukraińców z głodu.
Dokładna liczba ofiar jest nieznana, ale szacuje się, że wynosi od 2,5 do 7,5 milionów. Holodomor jest
uważany za jedną z najgorszych katastrof humanitarnych XX wieku.

Obecny był kult jednostki, w Rosji Sowieckiej pełnił cele propagandowe. Za jego pomocą Józef
Stalin wywyższał swoją osobę i piętnował przeciwników politycznych. Przywódca komunistów w prasie,
literaturze, na obrazach i w filmie był przedstawiany jako dobry ojciec narodu, troszczący się o losy
swoich poddanych. Sławiono jego geniusz polityczny i wojskowy. Stalin często pozował do fotografii w
otoczeniu dzieci oraz prostych obywateli, tworząc w ten sposób wizerunek dobrotliwego ojca narodów
wchodzących w skład ZSRS. Stawiano mu pomniki, jego imieniem nazywano szkoły, urzędy państwowe,
zakłady przemysłowe oraz miasta - w 1925 r. Carycyn zmienił nazwę na Stalinogród. Portrety Stalina
wisiały niemal wszędzie, w księgarniach sprzedawano jego dzieła, a prasa drukowała pod jego adresem
wiernopoddańcze teksty. Na wielu plakatach przywódca Sowietów przedstawiany był jako twórca potęgi
gospodarczej oraz dobrobytu ZSRS. W rzeczywistości odpowiadał za śmierć milionów swoich obywateli.

Polityka zagraniczna ZSRR w czasach stalinowskich była oparta na ideologii komunistycznej i

dążeniu do rozszerzania wpływów i strefy bezpieczeństwa dla komunistycznego reżimu. W 1934 przyjęto
ZSRR do Ligi Narodów. Stalin poprzez Komintern zawiązywał na zachodzie lewicowe sojusze wyborcze,
aby przeciwstawić się postępowi faszyzmu. Można tutaj wspomnieć o Froncie Ludowym we Francji,
któremu udało się sięgnąć po władzę w 1936r. Stalin stosował zarówno przemoc jak i dyplomację, by
osiągnąć swoje cele. Po wybuchu wojny ZSRR dołączył do aliantów, ale nie ufał swoim sojusznikom i
nieprzerwanie prowadził własną grę w polityce międzynarodowej. Po wojnie ZSRR stał się jednym z
dwóch supermocarstw i jego polityka zagraniczna koncentrowała się na utrzymaniu i rozszerzaniu swoich
stref wpływów oraz na zapobieganiu rozprzestrzenianiu się kapitalizmu.

Podsumowując, okres stalinowski był epoką charakteryzującą się silną cenzurą, kontrolą nad
mediami i masowymi represjami politycznymi. Stalin był absolutnym wodzem i jego rządy przyniosły
wiele okrucieństw, takich jak czystki stalinowskie i kolektywizacja rolnictwa. Wpływ Stalina na kraj i jego
ludność był ogromny, a jego rządy wywołały strach i paraliż społeczny.