KÜÇÜREK HİKAYE ÖRNEKLERİ
Aydın Şimşek
Konuk
Bu akşam biri ölecek, dedi adam.
Yemekten önce konuşulacak bir konu değil
bu, dedi kadın
Yemekten sonra vaktim olmayacak, dedi
adam
Tam o sıra kapı çalındı.
Kadın ayağa kalkmıştı ki,
Hayır, hayır, açma! dedi adam.
Ferit Edgü
Kardeşler
Kaç kardeştik bilmiyorum.
En küçükleri bendim ve henüz saymayı
bilmiyordum.
Öğrendiğimde ise hepimiz dağılmıştık.
Ferit Edgü
Mut
- Bir ikindi vakti, başımı omzuna dayayıp
uyumak isterdim, dedi kadın
- Ya bir daha uyanmazsan, dedi adam
- İşte mutluluk bu olsa gerek, dedi kadın.
Ferit Edgü
Ahşap Çürür? (*)
Zaman gözlerimin önünde eskiyor. Doğum
ve ölüm aynı dille konuşuyor. Orada, üst
üste bindirilmiş insan aklının en çürük
basamağında duruyorum. Zorla itildiğimiz
yurtsuzluk sathında, tanrı da unutmuş olsa
gerek bu yazgıyı.
Benim de bir hikâyem olmalı, yaşadığıma
dair küçük bir not bırakmalıyım zamana:
Ahşap çürüse de diyorum, vicdan
çürümez…
Çiçek
"Onu güllerle süsledi ama en sevdiği çiçeği asla
sormadı."
Anonim
Tortu
Sadece kemanını vermedim. Yıllar sonra
yeğenine armağan ettim. O da öğrenememiş
doğru dürüst, evlerinin bir duvarına asmış.
Ben zaten hiç beceremedim, hiçbir şey, iç
yangını anılar yaratmaktan başka.
Vüs’at O. BENER
Yangın
Yanmış ormandan geçtim.
Kapkara, kömürleşmiş ağaçlar. Yanmış otlar.
Çalılar. Isırganlar. Tüm börtü böcek yanmış.
Kaplumbağalar. Tosbağalar. Kertenkeleler.
Yılanlar yanmış. Kelebekler bile.
Toprak öylesine sıcak ki üstüne basılmıyor.
Kayalar cehennem kayası.
Yanımdaki dostum, “Bilmem biliyor musun”
diyor, “böyle yangınlardan sonra, eğer
yağmurlar bol
ve düzenli yağarsa bambaşka bir orman oluşur.
Yeni ağaçlar, yepyeni bitkiler…”
“Ne kadar sürer bu,” diyorum.
“Havaya bağlı,” diyor. “Ben diyeyim yirmi, sen
de otuz.”
“Görür müyüz,” diyorum.
“Bizler görmesek, çocuklarımız görür,” diyor.
“Onlara ormanı nasıl korumamız gerektiğini
öğretmemiz gerekecek” diyorum.
“Kendimize de,” diyor dostum.
Üstüne basa basa bir kez daha; Kendimize de.
Ferit EDGÜ Ferit EDGÜ

Acı Yağmur Çocuk Adam

Savaşlar çocukları büyütür’’ dedi yaşlı kadın,

Bir zamandır ablam,
buruşuk ağzının kenarındaki tükürükleri
annemin kafayı üşüttüğünü söylüyordu. silerken. Babalarının mezarları başında ağlayan
Ben pek üzerinde durmadım. adamlar görürsen şaşırma, yaşları büyüktür
babalarından.
Evet, ablam da haklı.
Yaşlı bir kadınla her gün
Murat YALÇIN 
aynı evde olmak kolay değil.
Dün pazardı, şöyle bir uğradım onlara.
Sus Kalbim, Sus Çiçek
Biraz kaynattık işte, eskilerden filan…
Artık kalktım gidiyorum,
Bir şey sorabilir miyim?
elini öptüm annemin.
Zaman zaman sizin de içinizde hafiflemek,
“Oğlum, bir daha gelişinde anneni de getir…”
düşselliğin perdahından geçmek (fakat yine de
dedi.
çok ağırdan alarak geçmek), sonra yavaşça ve
İçimdeki yangın gözlerimi yaşarttı.
süzülerek dünyamıza sil baştan inmek isteği hiç
Ablamın yüzüne bakmadan
uyanır mı?
kaçarcasına çıktım evden.
Çarçabuk tarafından çekip bir yerlere gitmek
Yağmura sığındım dışarıda.
(ey kalbim yine mi, yine mi?), bir şeyleri yakıp
yıkmak, uzun bir ilişkiyi birdenbire bitirivermek
Necati TOSUNER
ister ve bunlardan birini olsun yapamazsanız
bile çevrenizden ve her türlü bitişik nizam
Bu yakınlıklarınızdan bir anlığına kurtulmayı
düşünür müsünüz hiç?
— Bu ne bu?
— Kar. Bunu yapın (ama hemen yapın), susturun o
— Böyle kar hiç görmemiştim. delifişek kalbinizi, susturun ki aynı kalbiniz size
— Burda daha neler göreceksin. o ürkünç sus çiçeği yerine kendi renk-ahenk
— Neymiş göreceklerim? çiçeğini sunsun.
— Kurt, köpek.
— Başka? Ne diyorum ben; susturun o kalbi diyorum,
— Ayı, tilki. susturun, hemen yapın bunu, yapın ve kalbinizi
— Başka? kendi avuçlarınıza alın. Başkalarından önce asıl
— İşin rast giderse, bir insanoğlu. siz ona hükmedin. Çünkü ey kalbim, sen benim
— Bu karda mı? kalbimsin!
— Bu karda, eğer yolunu bulabilirsen. Ya da o,
yolunu yitirmişse. Artık bahtına…
Tarık Dursun K.