Leesautobiografie Neslihan asik

4H4
[Datum hier]

Iedereen leest boeken, sommigen meer en sommigen minder.Ik denk toch dat
ik iets teveel heb gelezen..

Ik begon op de basisschool met lezen en ik kon maar niet stoppen.

Thuis was lezen ook belangrijk maar ik werd alleen maar Turkse boeken
voorgelezven die ik me niet meer herinner.

in groep een en twee was ik ervan overtuigd dat boeken over Kikker en
sinterklaas de beste boeken waren.
ik vond het gewoon leuk om in de kring te zitten en lusiteren naar de juf.de
boeken gingen altijd wel over dat er een probleem werd dat opgelost moest
worden en ik vond zulke boeken heel interessant.
Toen ik leerde lezen , vond ik het altijd interessant want ik houd
ervan om nieuwe dingen te leren. lezen had ik al na een tijdje ook
onder de knie en vaak ook wel eerder dan anderen.toch werd ik niet
naar de zon-groep gestuurd en tot de dag van vandaag weet ik nog
steeds niet waarom. gelukkig mocht ik uiteindelijk wel gaan naar de
zon-gedeelte.
De tijden toen ik al wel zelf kon lezen, las ik weer over sinterklaas
natuurlijk.
Op de basisschool vond ik lezen geweldig want ik was gewoon
even weg uit mijn eigen wereld. dat was erg te merken vanaf groep
4. toen kwam ik er jammer genoeg achter dat sinterklaas nep was.
mijn obsessie met sinterklaas stopte toen jammer genoeg.
toendertijd was ik al geïnteresseerd in wat dikkere boeken want dat
betekende meer lezen. hier begon mijn obsessie met geronimo
stilton. Deze boeken vond ik leuk omdat ze op avontuur gingen en
dat intereseerde me toen. het leuke hieraan was ook dat zij zelf
naar hun eigen fantasieland gingen (Fantasia).
Mijn obsessie met geronimo doofde en daarvoor in plaats kwamen
de boeken van Carry Slee en Dagboek Van Een Muts. deze boeken
waren best wel dik en dat vond ik fijn want dan hoefde ik niet de
hele tijd boeken te kiezen.Carry Slee was het interessantst want
daar leerde ik woorden kennen die ik nog nooit eerder had gehoord.
Dagboek Van Een Muts was meer ‘drama’ maar ook een van mijn
lievelings boekenseries. deze boeken lieten mij bepaalde emoties
voelen en lieten mij ook kritisch nadenken. carry slee ging over
pesten en drugs. Dagboek Van Een Muts was meer omdat
iedereen het las maar toen werd het een uit de hand gelopen
hobby..

Boeken die mij niet aanstonden maar wel

veel werden gelezen, waren boeken over
katten die vechten. het leek mij gewoon heel
oninteressant en het verhaallijn was gewoon
te lang voor mijn smaak. verder las ik wel
andere genres maar die komen niet op in mij
op dit moment.
Op de middelbare veranderde mijn smaak. ik ben overgegaan naar
schrijvers zoals Colleen Hoover, Adam Silvera, R.J. Palacio en nog
meer. Ik heb op de basisschool geen Engels gehad maar toch was
ik al best goed in Engels en toen ik de mediatheek van school zag
was zo verheugd om van alles te lezen. Ik was ook meteen
begonnen met het lezen en mijn eerste boek van de mediatheek op
school was: Wonder by R.J. Palacio. Dit boek was ook meteen de
eerste Engelse film die ik heb gekeken. Dit boek is en blijft een
speciaal plekje hebben in mijn hart. Wonder gaat namelijk over een
jongen met vervormingen aan zijn gezicht. Hij vertelt zijn verhaal
over hoe het is om voor het eerst naar school te gaan op
twaalfjarige leeftijd. In het boek was te lezen over hoe hij werd
gepest maar ondanks de gemene mensen vond hij toch ware
vrienden.
Dit was natuurlijk niet het enige boek wat ik had gelezen. They both
die at the end raakte mij niet zo veel als wonder maar toch was het
leuk. het trok mij aan omdat de voorkant er leuk uitzag. het boek
sprak me inhoudelijk weinig aan want het zijn niet de boeken die ik
normaal lees . dit gaat over 2 jongens die erachter komen dat ze
nog 24 uur te leven hebben en ze gaan het samen spenderen.
Zoals ik zei, sprak het boek me inhoudelijk niet aan dus heb ik de
laatste 20 bladzijden niet gelezen maar ik plan om het ooit nog te
doen..

boeken die me niet aanspraken waren over liefdesverhalen waarin

het te lang duurde voordat de hoofdpersonen aan elkaar vertelden
dat ze op elkaar waren. Het is gewoon zo van je leest het boek en
je weet dat de hoofdpersonen gaan eindigen met elkaar maar toch
doen ze er fucking 200 bladzijden over om elkaar te vertellen dat ze
van elkaar houden. ik irriteer me daar zo erg aan. Er bestond zo
een boek maar ik weet even de titel niet meer.
waar ik ook een hekel aan had was schrijven. ik heb altijd zoveel
ideeën maar wanneer er een blaadje voor me ligt om een verhaal
op te schrijven weet ik niks meer. dat vind ik ook jammer want ik
heb wel goede ideeën. ik vind het wel leuk om al geschreven
gedichten te lezen want die paar zinnen hebben toch een grote
betekenis achter hun.

Heb je nooit van mij gehouden?

ik herinner mij iedereen maar jou vergeet

ik niet.

Wat ik ook nog een leuke herinnering vind van groep acht was een
keertje dat we naar de bieb in de stad gingen met mijn klas om
daar boeken te kijken. onze school gaf een pasje voor de bieb die ik
nog steeds gebruik.
Toen daar een tafel stond waar je spelletjes op speelde, gingen wij
dat de hele tijd doen. iemand bij de tafel vertelde een
grap en ik moest zo hard lachend dat ik van de stoel viel.

Bij mij was er tussen de

basisschool en VO niet al te
veel verandering behalve
taal. tussen de VO en VO
nu wel. ik las veel liefdesverhalen maar nu lees ik verhalen via een
app. Ik lees natuurlijk nog wel boeken in het echt want het gevoel
van een boek fysiek hebben in je handen voelt toch wel beter. Ik
lees nog steeds met plezier maar dan wat volwassenere boeken
zoals: The love hypothesis, I have to tell you something, Girl in
pieces en I was born for this.