Brama klasztorna wraz z salą królewską (niem.

Königshalle) to jedyna część

klasztoru karolińskiego zachowana do dziś. Jeden z najbardziej znanych przykładów
wczesnośredniowiecznej sztuki budowlanej.

nie wiadomo kiedy dokładnie powstała budowla. najpierw sądzono że została

wybudowana dla Karola Wielkiego jako łuk trumfalny, jednak badania wykaząły, że
budowla powstała w czasach panowania ludwika niemieckiego. obecnie wymienia się
trzy przeznaczenia budynku: biblioteka, sala sądowa, miejsce przechowania relikwii
św. Nazariusza i sala przyjęć.

pierwotnie torhalle znajdowało się na dziedzińcu klasztornym, przed bazyliką

Königshalle lub torhalle posiada dwa piętra. Na parterze znajduje się otwarta sala
ograniczona trzema półkolistymi łukami po stronie zachodniej i wschodniej. Piętro
odznacza się jońskimi kapitelami, karbowanymi prostokątnymi płytami oraz
trójkątnymi szczytami. Elewację zdobią kwadratowe, sześciokątne i trójkątne płytki
z białego i czerwonego piaskowca. Na pierwszym piętrze znajdują się słynne barwne
malowidła ścienne w stylu preromańskim, romańskim i gotyckim.

Po upadku opactwa budowla popadła w ruinę. Pod koniec XVII w., za czasów księcia
Franza Lothara von Schönborna (arcybiskupa Moguncji) Königshalle zaczęła pełnić
funkcję kaplicy dla książęcej rezydencji myśliwskiej. Wtedy też dobudowano do niej
sygnaturkę z dzwonnicą oraz przeprowadzono przebudowę wnętrz. Dopiero Friedrich
Behn przywrócił Königshalle jej oryginalny średniowieczny wygląd.

kaplica pałącowa w akwizgranie wzorowana była na małej hagii sophii i kościele san
vitale w rawennie, z powodów ideowych, miała ona symbolizować zjednoczone
cesarstwo.
wzniesiona jest na planie centralnym: środkowa, ośmioboczna część jest otoczona
szesnastoboczną dwukondygnacyjną nawą zewnętrzną. część wewnętrzna jest nakryta
ośmiobocznym sklepieniem klasztornym (czyli takim, gdzie kilka sklepień kolebkowych
przenika się ((czyli takie beczkowate no)) a obejście krzyżowym (czyli kolebkowe
które krzyżują się ze sobą). od strony zachodniej umieszczono westwerk z emporą
czyli chórem i tronem cesarskim między wieżami. kaplica składała się z niewielkiego
prezbiterium i weswerku poprzedzonych atrium. Struktura przestrzenna i dekoracja
kaplicy jest podporządkowana biblijnej wizji Niebiańskiego Jeruzalem, natomiast
oktogonalny plan odwołuje się do antycznej i chrześcijańskiej symboliki liczby
osiem – która symbolizuje harmonię i doskonałość i przede wszystkim oktawę
Zmartwychwstania znaną już w III wieku po Chrystusie.Wnętrze podzielone jest na
cztery kondygnacje, przy czym najwyższa pochodzi z XVII-wiecznej nadbudowy kaplicy,
która otrzymała kopułę. Trzy dolne kondygnacje podporządkowane są arkadowej
artykulacji ścian, które de facto niemal w całości są przeprute monumentalnymi
arkadami. Najniższa kondygnacja charakteryzuje się masywnością arkad, a zwieńczona
jest wydatnym gzymsem, ponad którym znajduje się brązowa balustrada. Fragmenty
balustrady pochodzą z czasów karolińskich. Dwie wyższe kondygnacje zwieńczone są
wysoko usytuowanymi arkadami o trójdzielnym podziale, który tworzą pary 32
marmurowych kolumn. Kolumny mają porządek koryncki, a 22 z nich to antyczne spolia,
pochodzące z Rzymu i Rawenny.