Leben) – nazistowski termin używany na określenie tej części populacji ludzkiej, która (zgodnie z przyjętą doktryną eugeniczną) nie miała prawa do życia i powinna zostać poddana eutanazji. Zorganizowany program eksterminacji osób chorych oraz tych, które należały do ras uważanych za gorsze, zgodnie z polityką rasową III Rzeszy (m.in. Żydów, Romów i Sinti, Słowian)[1], prowadzony był w latach 1939–1944 w ramach Akcji T4.
Niemiecki plakat propagandowy z
około 1938: Ta osoba cierpiąca na choroby genetyczne kosztuje społeczeństwo 60 000 reichsmark w trakcie swojego życia. Volksgenosse, to też twoje pieniądze!
Doktryna Lebensunwertes Leben stała się
ważnym elementem nazistowskiej propagandy III Rzeszy, prowadząc do Holokaustu, oraz stając się jego elementem.
Historia …
Pojęcie Lebensunwertes Leben po raz pierwszy
zostało użyte w tytule pracy profesora Uniwersytetu Lipskiego Karla Bindiga oraz profesora Uniwersytetu we Fryburgu Bryzgowijskim Alfreda Hoche: Die Freigabe der Vernichtung Lebensunwerten Lebens („Zezwolenie na niszczenie życia pozbawionego wartości”[2]). Zgodnie z zawartymi tam teoriami część z żyjących osób (cierpiących na zaburzenia psychiczne, chorych psychicznie lub z uszkodzonym ośrodkowym układem nerwowym) stanowi „obciążenie społeczeństwa”, jest „pustą wydmuszką istoty ludzkiej” oraz jest „psychicznie martwa”. Alfred Hoche postrzegał zabijanie takich ludzi jako „użyteczne dla społeczeństwa”. Motywacją do ich unicestwiania miało być również „uśmiercanie z litości” (niem. Gnadentod)[3]. Następnie proceder zabijania został rozszerzony o osoby uważane za „nieczyste rasowo” lub „rasowo gorsze” według nazistowskiej propagandy[4].
Polityka III Rzeszy
Realizacja koncepcji
Przypisy
Ostatnio zmodyfikowano 2 miesiąc…
Treść udostępniana na licencji CC BY-SA 3.0 , jeśli