ΑΓΙΟΙ ΚΑΙ ΒΑΠΤΙΣΜΕΝΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ: ΑΛΛΟΥ ΓΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Οἱ Ἅγιοι βλέπουν πρός τόν Χριστό ἀλλά καί πρός ἐμᾶς ὡς εἰκόνες Του καί ὡς ἀδελφούς
Του. Συνάμα νιώθουν ἀδελφοί μας καί μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ μας.
Ἐνταγμένοι ὡς ζωντανά κύτταρα λειτουργοῦν εἰς δόξαν τοῦ Χριστοῦ καί τῆς
Ἐκκλησίας Του. Εἶναι θεοφόροι καί θεοδίδακτοι καί Θεοῦ μιμηταί . Γιαυτό καί
λειτουργοῦν ὡς ὁδοί πού ἀκολουθοῦν τήν Ὁδό-Χριστό καί τήν δείχνουν καί σέ μᾶς.
Δέν εἶναι ἁπλῶς ἠθικοί ἤ τίμιοι ἤ γενικῶς καλοί ἄνθρωποι ἀλλά μέλη Χριστοῦ καί
ὀντολογικά ἀνακαινισμένοι, θεωμένοι, ἐκκλησιαστικοποιημένοι, «ἄλλου γένους»
ἄνθρωποι, τοῦ γένους τοῦ Θεοῦ ἀφοῦ «οὐκ ἐξ αἱμάτων οὐδὲ ἐκ θελήματος σαρκὸς
οὐδὲ ἐκ θελήματος ἀνδρὸς ἀλλ' ἐκ θεοῦ ἐγεννήθησαν»1. Οἱ βαπτισμένοι ἄνθρωποι,
οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί μετέχουν τῆς θεοποιοῦ Θείας Χάρης καί γιαυτό διαφέρουν
ὀντολογικά ἀπό τούς ἀβάπτιστους. Μετέχουν στήν ἄπειρη Θεία Δόξα στό μέτρο
πού θέλουν ἐργαζόμενοι τίς ἐντολές. Ἡ τήρηση τῶν ἐντολῶν διαφυλάσσει τόν
Βαπτισματικό θησαυρό καί ἀποτρέπει τήν σύλησή του ἀπό τόν παλαιό ἄνθρωπο (τά
πάθη) τόν κόσμο (κοσμικό φρόνημα) καί τόν διάβολο. Δέν μπορεῖ νά γίνουν ἕνα
πνεῦμα ἕνας βαπτισμένος καί ἕνας ἀβάπτιστος διότι διαφέρουν ὀντολογικά καί
εἶναι φορεῖς διαφορετικοῦ πνεύματος: Ὁ μέν βαπτισμένος εἶναι φορέας τοῦ
Πνέυματος τοῦ Ἁγίου, ὁ δέ ἀβάπτιστος τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων. Βλ. Ἁγίου
Διαδόχου Φωτικῆς: Περί τῆς κατάστασης τῆς καρδίας τοῦ ἀνθρώπου πρό καί μετά
τήν Βάπτισή του2.

1
Ἰω. α΄, 13.
2
Ἁγ. Διαδόχου, Λόγος Ἀσκητικός, κεφ. οστ΄, Φιλοκα λία τόμος Β΄ : «Πρό τοῦ ἁγίου βαπτίσματος,
ἔξωθεν ἡ χάρις πρός τά καλά προτρέπεται τήν ψυχήν, ὁ δέ σατανᾶς ἐν τοῖς αὐτῆς ἐμφωλεύει
βάθεσιν, ὅλας τάς τοῦ νοῦ ἀποφράττειν δεξιάς πειρώμενος διεξόδους. Ἀπό δέ αὐτῆς τῆς ὥρας ἐν
ᾗπερ ἀναγεννώμεθα, ἔξωθεν μέν ὁ δαίμων γίνεται, ἔσωθεν δέ ἡ χάρις».