‫ﮔﺮوه ﺗﺂﺗﺮ ﺗﻠﺨﮏ ﺷﻬﺮﺳﺘﺎن ﺑﻨﺪراﻧﺰﻟﯽ ﺗﻘﺪﯾﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‬

‫درﯾﺎ ر‪‬و‪‬ﻧْﺪِﮔﺎنْ‬
‫]‪[Riders to the Sea‬‬
‫]ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻧﺎﻣﻪ[‬
‫اﺛﺮ‪:‬‬
‫ﺳﯿﻨﮓ]‪[John Millington Synge‬‬ ‫ﺟﺎن ﻣﯿﻠﯿﻨﮕﺘﻦ‬
‫ﺑﺎزﻧﻮﯾﺴﯽ‪:‬‬
‫ﻣﺤﻤﺪ رﺣﻤﺎﻧﯿﺎن‬

‫ﺻﺤﻨﻪ‪:‬‬

‫ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻫﺎ‪:‬‬
‫]‪[Moriya‬‬ ‫) ﻣﺎدر (‬ ‫ﻣﻮري ﯾﺎ‬
‫]‪[Katlin‬‬ ‫) دﺧﺘﺮ (‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫]‪[Nora‬‬ ‫) دﺧﺘﺮ (‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫]‪[Bartly‬‬ ‫) ﭘﺴﺮ (‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬

‫ﻋﻨﻮان ﺑﻨﺪي‬
‫] ﻋﮑﺲ دﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﯽ ي ﺧﺎﻧﻮاده‪ ،‬ﺳﯿﺎه و ﺳﻔﯿﺪ‪ ،‬ﺳﺮﺷﺎر از‬
‫ﻟﺒﺨﻨﺪ و اﻣﯿﺪ ﺑﻪ آﯾﻨﺪه‪ .‬ﻣﺎدر در ﻣﯿﺎﻧﻪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻧﮕﯿﻦ اﻧﮕﺸﺘﺮي‪.‬‬
‫در ﮐﻨﺎرش‪ ،‬ﭘﺪر ﺑﺰرگ‪ ،‬ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺮ ﯾﮏ ﺻﻨﺪﻟﯽ راﺣﺘﯽ‪،‬‬
‫ﺷﺶ ﭘﺴﺮ‪ ،‬ﮔﺮداﮔﺮد ﭘﺪر و ﻣﺎدر‪ ،‬و دو ﺧﻮاﻫﺮ‪ ،‬در دو ﮔﻮﺷﻪ‬
‫ي ﺗﺼﻮﯾﺮ‪ .‬ﺣﺮﮐﺖ دورﺑﯿﻦ‪ ،‬روي اﻓﺮاد ﺧﺎﻧﻮاده‪ .‬ﻫﻢ زﻣﺎن‪،‬‬
‫ﺻﺪاي ﻣﺎدر )ﻣﻮري ﯾﺎ( روي ﺗﺼﺎوﯾﺮ‪[ .‬‬
‫اﯾﻦ ﺷﯿﻤﻮس ﭘﺴﺮ ﺑﺰرﮔﻤﻪ‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ده ﺳﺎل ش ﺑﻮد‪ .‬ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻦ ﭼﻘﺪر ﺷﺒﯿﻪ ﭘﺪر و ﭘﺪر‬ ‫ﺻﺪاي ﻣﺎدر‬
‫ﺑﺰرﮔﺸﻪ‪...‬؟ ﻓﻘﻂ ﺻﻮرت ش ﻧﺒﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺪر و ﭘﺪر ﺑﺰرگ ش رﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰش‪ ،‬ﺷﺒﯿﻪ‬
‫اوﻧﺎ ﺑﻮد‪ ...‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰش‪ ...‬ﺧﻨﺪه ﻫﺎش‪ ،‬اﺧﻢ ﻫﺎش‪ ،‬ﻏﺬاﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ دوﺳﺖ داﺷﺖ‪ ،‬ﺣﺮﮐﺖ‬
‫دﺳﺖ ﻫﺎش‪ ،‬ﻫﻤﻪ ش‪ ...‬ﺣﺘﯽ‪...‬‬
‫] ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻖ ﻣﺎدر‪[ .‬‬
‫‪ ...‬اﯾﻦ ﺷﻮن‪ .‬دوﻗﻠﻮ ﻧﺒﻮدن‪ .‬وﻟﯽ رﻓﺘﺎرﺷﻮن‪ ،‬ﻋﯿﻦ دوﻗﻠﻮﻫﺎ ﺑﻮد‪ ...‬ﺑﺎ ﻫﻢ‪ ،‬ﺧﻮاب ﺷﻮن ﻣﯽ‬ ‫ﺻﺪاي ﻣﺎدر‬
‫ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﻫﻢ‪ ،‬ﺑﯿﺪار ﻣﯽ ﺷﺪن‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺗﺸﻨﻪ ﻣﯽ ﺷﺪن‪ ...‬اﺳﺘﯿﻮن‪ ،‬آب ﻣﯽ ﺧﻮرد و ﺷﻮن‪،‬‬
‫ﺳﯿﺮاب ﻣﯽ ﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎورﺗﻮن ﻣﯽ ﺷﻪ؟ ﯾﺎدﻣﻪ‪ ،‬ﯾﻪ ﺑﺎر‪ ...‬ﻧﺰدﯾﮏ ﺧﻠﯿﺞ ﮔﺮﯾﮕﻮري‪ ...‬ﺑﺎد ﺗﻨﺪي ﻣﯽ‬

‫درﯾﺎروﻧﺪﮔﺎن ‪1‬‬
‫اوﻣﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﮐﺖ م رو دور ﺗﻦ ﺷﻮن ﮐﻪ ﺳﺮدش ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﯿﭽﯿﺪم‪ ...‬و دﯾﺪم‪ ...‬ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﻫﺎي ﺧﻮدم‬
‫دﯾﺪم‪ ...‬ﮐﻪ ﭘﯿﺸﻮﻧﯽ ي اﺳﺘﯿﻮن‪ ...‬از ﻓﺮط ﮔﺮﻣﺎ‪ ،‬ﻋﺮق ﮐﺮد! وﻗﺘﯽ ﭘﯿﺪاﺷﻮن ﮐﺮدن‪ ...‬ﻫﺮ دو‬
‫رو‪ ...‬روي ﯾﻪ ﺗﺨﺘﻪ‪...‬‬
‫] ﺻﺪا در ﮔﻠﻮي ش‪ ،‬ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ‪[ .‬‬
‫اﯾﻦ ﺑ‪‬ﭻِ! ﺑ‪‬ﭻ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ! ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻨﻬﺎ! ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬ﺗﻮي ﺧﻮدش ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﺟﻮﺷﯿﺪ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ‬ ‫ﺻﺪاي ﻣﺎدر‬
‫ﻣﯽ زد‪ ،‬ﺑﻪ درﯾﺎ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺸﺖ‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﺗﻨﻬﺎ‪...‬‬
‫] ﻧﻔﺲ ش ﯾﺎري ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اداﻣﻪ دﻫﺪ‪[ .‬‬
‫ﺗﻮي اﯾﻦ ده ﺳﺎﻟﻪ‪ ...‬اون ﻗﺪر ﺻﻠﯿﺐ ﮐﺸﯿﺪم‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﻦ م‪ ...‬ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻣﻮﻣﻦ ﮐﻠﯿﺴﺎي ﮐﺎﻧﺘﺮﺑﺮي‪...‬‬ ‫ﺻﺪاي ﻣﺎدر‬
‫ﺑﻪ ﮔَﺮد ﭘﺎم م ﻧﻤﯽ رﺳﻪ! ﺑﺎدﺑﺎﻧﺎي ﺳﺮخ‪ ،‬ﺑﺎدﺑﺎﻧﺎي ﺳﺮخِ آب ﭼﮑﻮن‪ .‬اﯾﻦ ﮐﻪ ﺗﻮي ﻋﮑﺲ‪،‬‬
‫ﭘﯿﺪاش ﻧﯿﺴﺖ‪ ...‬ﻫﻤﯿﻦ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ‪ ...‬ﮔﻮﺷﻪ ي ﮐﻼه ش‪ ،‬ﻣﻌﻠﻮﻣﻪ‪ ...‬ﻣﺎﯾﮑﻞِ‪ .‬ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر‬
‫ﺑﻮد‪ .‬اون وﻗﺖ ﮐﻪ‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺪاش ﺑﺸﻪ‪ ...‬ﮔﻢ ﻣﯽ ﺷﺪ! ﯾﻌﻨﯽ‪ ...‬ﭘﯿﺪاش ﻣﯽ ﺷﻪ؟ ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ! ﻧﻮرا!‬
‫ﺧﻮدﺗﻮﻧﻮ‪ ،‬دﯾﺪﯾﻦ؟ ﻟﺒﺨﻨﺪﺗﻮﻧﻮ‪ ...‬و اون ﭼﺸﻤﺎي ﻗﺸﻨﮓ ﺗﻮن‪ ...‬ﮐﻪ ﺗﻮش‪ ،‬ﭘ‪‬ﺮ از اﻣﯿﺪه! واي!‬
‫اون ـ روزا‪ ...‬دﻧﯿﺎ‪ ...‬ﭼﻘﺪر‪ ،‬ﺟﻮون ﺑﻮد و ﺧﻮﺷﺤﺎل‪ .‬ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﻦ! ﺣﺘﯽ ﺑﺎرﺗﻠﯽ ﻫﻢ‪ ...‬ﺗﻮ ﺑﻐﻞِ‬
‫ﻣﻦ‪ ،‬داره ﻣﯽ ﺧﻨﺪه! آره! داره ﻣﯽ ﺧﻨﺪه! اﯾﻦ ﻋﮑﺲ‪ ...‬ﮐﺎر ﯾﻪ ﻋﮑﺎس دوره ﮔﺮده‪ ...‬اﻫﻞ‬
‫آران ﻧﺒﻮد‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ‪)) :‬آﻗﺎ! آﻗﺎي ﺳﯿﻨﮓ! ﺑﺎﺑﺖ اﯾﻦ ﻋﮑﺲ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﺷﻠﯿﻨﮓ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪﯾﻢ؟((‬
‫ﮔﻔﺖ‪...‬آﻗﺎي ﺳﯿﻨﮓ ﮔﻔﺖ‪)) :‬اﯾﻦ ﻫﺪﯾﻪ ي ﻣﻨﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‪ .‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‪ ،‬درﯾﺎروﻧﺪﮔﺎن!((‬
‫] ﻋﻨﻮان ﺑﻨﺪي‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﻋﻨﻮان ﺑﻨﺪي‪ ،‬ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺳﯿﺎه ﻣﯽ ﺷﻮد! [‬
‫ﮐﻠﺒﻪ ي ﻣﺎﻫﯿﮕﯿﺮي‬
‫] ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬در ﺣﺎل ﺧﻤﯿﺮ ﺳﺎﺧﺘﻦ و ﺳﭙﺲ آﺷﭙﺰي‪ .‬ﺑﯿﺮون‪،‬‬
‫ﺻﺪاي آواز ﻣﺮدان ي ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ درﯾﺎ ﻣﯽ روﻧﺪ‪ .‬ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪،‬‬
‫د‪‬م ي ﺑﻪ ﺻﺪا ﮔﻮش ﻣﯽ دﻫﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ‪ ،‬ﺧﻤﯿﺮ را داﺧﻞ اﺟﺎق‬
‫آﺗﺶ ﻣﯽ ﮔﺬارد‪ .‬ﻧﻮرا‪ ،‬در آﺳﺘﺎﻧﻪ ي در‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻧﻮرا‪ ،‬آرام‪[ .‬‬
‫ﮐﺠﺎﺳﺖ؟‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫] ﭘﺎﺳﺦ ي ﻧﯿﺴﺖ‪[ .‬‬
‫ﭘﺮﺳﯿﺪم‪ ،‬ﮐﺠﺎ رﻓﺘﻪ؟‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫رﻓﺘﻪ‪ ،‬دراز ﺑﮑﺸﻪ‪ .‬اﮔﻪ ﺧﺪا‪ ،‬ﮐﻤﮏ ش ﮐﻨﻪ‪ ...‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺘﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺨﻮاﺑﻪ‪.‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻧﻮرا‪ ،‬ﻧﺮم‪ ،‬ﺑﻪ درون ﻣﯽ آﯾﺪ و ﺑﺴﺘﻪ اي‪ ،‬از زﯾﺮ ﺷﺎل ش‪،‬‬
‫ﺑﯿﺮون ﻣﯽ ﮐِﺸﺪ! [‬
‫اون ﭼﯿﻪ‪ ،‬دﺳﺖ ت؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﯾﻪ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﻣﺮدوﻧﻪ و ﯾﻪ ﺟﻔﺖ ﺟﻮراب ﺳﺎده‪ .‬اون ﮐﺸﯿﺶ ﺟﻮون‪ ،‬ﺑﺮاﻣﻮن آورده‪.‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﭼﺮا؟ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﻣﺮدوﻧﻪ و ﺟﻮراب‪ ...‬ﺑﻪ ﭼﻪ درد ﻣﺎ‪ ،‬ﻣﯽ ﺧﻮره؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﻣﺎل ﻣ‪‬ﺮدﯾﻪ ﮐﻪ ﺗﻮ دوﻧﮕﺎل‪ ،‬از آب ﮔﺮﻓﺘﻦ‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫] ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬ﺻﻠﯿﺐ ﻣﯽ ﮐِﺸﺪ‪[ .‬‬
‫ﯾﺎ ﻣﺮﯾﻢ ﻣﻘﺪس!‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﻧﺘﺮس! اول ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻔﻬﻤﯿﻢ‪ ...‬اﯾﻦ ﻟﺒﺎﺳﺎي ﻣﺎﯾﮑﻞِ‪ ...‬ﯾﺎ ﻧﻪ؟ اون ﮐﺸﯿﺶ ﺟﻮون ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ ...‬ﺑﻪ‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﺳﺨﺘﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻪ‪ ...‬ﻣﻘﺎﻣﺎت رو راﺿﯽ ﮐﻨﻪ‪ ...‬ﺗﺎ اﯾﻦ ﻟﺒﺎﺳﺎ رو‪ ...‬ﺑﻬﺶ ﺑِﺪن‪.‬‬
‫ﭼﻄﻮر ﻣﻤﮑﻨﻪ‪ ،‬اﯾﻨﺎ‪ ،‬ﻣﺎل ﻣﺎﯾﮑﻞ ﺑﺎﺷﻪ؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫اﮔﻪ ﻧﺒﺎﺷﻪ‪ ،‬وﻗﺘﺸﻪ‪ ...‬ﻣﺎدر ﺧﻮدش‪ ...‬ﺑﺮه‪ ،‬ﻟﺐ درﯾﺎ‪ ،‬ﭘﺮس و ﺟﻮ ﮐﻨﻪ‪.‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫] ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬در اداﻣﻪ ي ﺟﻤﻠﻪ ي ﻗﺒﻞ ش‪[ .‬‬

‫درﯾﺎروﻧﺪﮔﺎن ‪2‬‬
‫ﯾﻌﻨﯽ ﻣﯽ ﺧﻮام ﺑﮕﻢ‪ ...‬ﭼﻄﻮر ﻣﻤﮑﻨﻪ‪ ...‬ﻣﺎﯾﮑﻞ‪ ...‬راه ﺑﻪ اﯾﻦ دوري رو‪ ...‬ﺗﺎ ﺷﻤﺎل‪ ،‬رﻓﺘﻪ‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﺑﺎﺷﻪ؟‬
‫دور و ﻧﺰدﯾﮏ‪ ،‬ﻣﺎل روي زﻣﯿﻨﻪ‪ ...‬و ﻣﺎﯾﮑﻞ‪ ،‬درﯾﺎﯾﯽ ﺑﻮد‪ .‬ﯾﺎدت رﻓﺘﻪ؟ درﯾﺎ‪ ...‬ﺣﺴﺎب ـ‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﮐﺘﺎبِ ﺧﻮدﺷﻮ داره‪ ...‬ﯾﻪ ﻣﻮج ﺑﻠﻨﺪ‪ ...‬ﻣﯽ ﯾﺎردت‪ ،‬ﻧﺰدﯾﮏ ﻧﺰدﯾﮏ‪ ...‬و ﯾﻪ ﻣﻮج ﺑﻠﻨﺪ‬
‫دﯾﮕﻪ‪ ...‬ﭘﺮت ت ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ ،‬دور دور‪...‬‬
‫وﻟﯽ‪ ...‬اﯾﻦ ﺟﺎ‪ ،‬ﮐﺠﺎ‪ ...‬ﺷﻤﺎل‪ ،‬ﮐﺠﺎ؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﮐﺸﯿﺶ ﻣﯽ ﮔﻪ‪ ...‬درﯾﺎﺋﯿﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻦ‪ ...‬از اﯾﻦ ﺟﺎ‪ ،‬ﺗﺎ ﺷﻤﺎل ﺑﺮن‪ ...‬ﺣﺘﯽ دورﺗﺮ‪ ...‬ﻣﯽ ﮔﻪ‪،‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫اﮔﻪ‪ ...‬ﻟﺒﺎﺳﺎ ﻣﺎل ﻣﺎﯾﮑﻞ ﺑﺎﺷﻪ‪ ...‬ﺑﻪ ﻣﺎدرﺗﻮن ﺑﮕﯿﻦ‪ ...‬ﭘﺴﺮش‪ ،‬ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﺧﺪا‪ ...‬ﻣﺮاﺳﻢ ﺗﺪﻓﯿﻦ‬
‫ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ اي داﺷﺘﻪ‪...‬‬
‫و اﮔﻪ‪ ...‬اﯾﻦ ﻟﺒﺎﺳﺎ‪ ...‬ﻣﺎل ﺑﺮادرﻣﻮن ﻧﺒﺎﺷﻪ‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﺣﺘﯽ‪ ،‬ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ‪ ...‬ﺑﻪ ﻣﺎدر‪ ،‬ﺑﺮوز ﻧﺪﯾﻢ! اون ﻣﯽ ﮔﻪ! ﭼﻮن‪ ،‬اون وﻗﺖ‪ ...‬ﻣﺎدر‪ ،‬اون ﻗﺪر‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﮔﺮﯾﻪ و زاري‪ ،‬راه ﻣﯽ ﻧﺪازه‪ ...‬ﺗﺎ ﺑﻪ ﻗﻮل ﮐﺸﯿﺶ‪» :‬دق ﮐﻨﻪ«!‬
‫] ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬ﻣﻀﻄﺮب‪[ .‬‬
‫ﮐﺎش‪ ،‬ازش ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯽ‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﭼﯽ؟ ﭼﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ؟‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ازش ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯽ‪ ...‬ﻧﺬاره‪ ،‬ﺑﺎرﺗﻠﯽ‪ ...‬ﺑﺎ اﺳﺒﺎﺑﻪ ﮔﺎﻟﻮِي ﺑﺮه‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﻣﯽ ﮔﻪ‪ ...‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻢ‪ ،‬ﺟﻠﻮﺷﻮ ﺑﮕﯿﺮم‪ .‬ﻋﻮض ش‪ ...‬ﺑﻬﻢ‪ ،‬دﻟﺪاري داد‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫] ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬ﺣﺮف ش را ﻣﯽ ﺑﺮد‪[ .‬‬
‫آﺧﻪ دﻟﺪاري‪ ...‬ﺑﻪ ﭼﻪ درد ﻣﺎ‪ ،‬ﻣﯽ ﺧﻮره؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﮔﻔﺖ‪ ...‬دﻋﺎي ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﻣﺎدرا‪ ...‬ﺣﺘﻤﺎ‪ ،‬اﺟﺎﺑﺖ ﻣﯽ ﺷﻪ‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫و اﮔﻪ‪ ...‬اﺟﺎﺑﺖ ﻧﺸﺪ؟ اﮔﻪ درﯾﺎ‪ ...‬ﺑﺎرﺗﻠﯽ رو ﻫﻢ‪ ...‬از ﻣﺎ ﺑﮕﯿﺮه؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫اون وﻗﺖ‪ ...‬ﻣﺎدر‪ ...‬دﯾﮕﻪ‪ ،‬ﭘﺴﺮي ﻧﺪاره‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫] ﺳﮑﻮت‪[ .‬‬
‫ﻧﻮرا!‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻧﻮرا‪ ،‬ﺳﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪[ .‬‬
‫از درﯾﺎ‪ ،‬ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟ ﮐﻨﺎر اون ﺻﺨﺮه ﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪ؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫آﺷﻔﺘﻪ و ﺗﻮﻓﺎﻧﯽ‪ ...‬ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ‪.‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫] ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬زﯾﺮ ﻟﺐ‪[ .‬‬
‫ﺧﺪاﯾﺎ‪ ،‬رﺣﻢ ﮐﻦ!‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﮐﻮﻻﮐﯿﻪ‪ ،‬ﺳﻤﺖ ﻏﺮب‪ .‬ﻣﺜﻞ ﺷﯿﺮ‪ ...‬ﻣﯽ ﻏﺮه‪ ،‬درﯾﺎ‪ ...‬ﻓﻘﻂ‪ ،‬ﺟﺎي ﺑﺎد‪ ،‬ﺧﺎﻟﯿﻪ‪ ...‬ﮐﻪ اوﺿﺎع‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫رو‪ ...‬از اﯾﻦ ي ﮐﻪ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺪﺗﺮ ﮐﻨﻪ‪...‬‬
‫] ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬زﯾﺮ ﻟﺐ دﻋﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪[ .‬‬
‫‪ ...‬اي ﺧﺪاي ﺑﺰرگ‪ ،‬ﮐﻪ در آﺳﻤﺎﻧﯽ‪ ...‬ﻣﺘﺒﺮك ﺑﺎد‪ ،‬ﻧﺎم ت‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻧﻮرا‪ ،‬ﺑﺎ ﺑﺴﺘﻪ اي ﮐﻪ در دﺳﺖ دارد‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﯿﺰ ﻣﯽ آﯾﺪ‪[ .‬‬
‫ﺣﺎﻻ‪ ...‬ﺑﺎ اﯾﻦ‪ ...‬ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﻨﯿﻢ؟‪ ...‬ﺑﺎزش ﮐﻨﻢ؟‬ ‫ﻧﻮرا‬

‫درﯾﺎروﻧﺪﮔﺎن ‪3‬‬
‫اﮔﻪ ﻣﺎدر‪ ،‬ﺑﯿﺪار ﺑﺸﻪ و درﺳﺖ‪ ...‬وﺳﻂ ﺷﯿﻮن ﻣﺎ‪ ،‬ﺳﺮ ﺑﺮﺳﻪ‪ ...‬ﭼﯽ؟ ﺑﻐﺾ‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﺮﮐﻪ و‪ ...‬ﻫﻖ‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ـ ﻫﻖ‪ ،‬ﺗﻮ ﮔﻠﻮ‪ ،‬ﻣﯽ ﺷﮑﻨﻪ و‪ ...‬اﺷﮏ‪ ،‬ﺳﺮازﯾﺮ ﻣﯽ ﺷﻪ‪ ...‬ﻋﺠﻠﻪ ﻧﮑﻦ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺮك م‪ ...‬ﺗﺎ دﻧﯿﺎـ‬
‫دﻧﯿﺎﺳﺖ‪ ...‬وﻗﺖ ﺑﺮاي ﻋﺰاداري دارﯾﻢ‪...‬‬
‫] ﻧﻮرا‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮف در ﻣﯽ رود و ﮔﻮش ﻣﯽ دﻫﺪ‪[ .‬‬
‫اﻧﮕﺎر‪ ،‬ﺧﻮاب‪ ...‬دﺳﺖ رد زده‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﯿﻨﻪ اش‪ ...‬داره‪ ،‬رو ﺗﺨﺖ‪ ...‬ﻏﻠﻂ ﻣﯽ زﻧﻪ‪ ...‬اﻻﻧﻪ ﮐﻪ ﺳﺮ‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﺑﺮﺳﻪ‪...‬‬
‫ﻧﺮدﺑﻮﻧﻮ ﺑﯿﺎر‪ ،‬ﻧﻮرا‪ ...‬اﯾﻦ ﺑﺴﺘﻪ رو ﻣﯽ ذارم‪ ،‬اﯾﻦ ﺟﺎ‪ .‬ﺑﺎﻻي اﻧﺒﺎر ﻫﯿﺰم‪ .‬ﺗﺎ ﻣﺎدر‪ ...‬ﭼﺸﻢ ش‪،‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﺑﻬﺶ ﻧﯿﻔﺘﻪ‪.‬‬
‫دﯾﺮ و زوده ﮐﻪ‪ ...‬ﺧﻮدش ﺑﻔﻬﻤﻪ‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫وﻗﺘﯽ ﻣ‪‬ﺪ‪ ،‬ﭘﺎ ﭘﺲ ﺑﮑﺸﻪ و آروم ﺷﻪ‪ ...‬ﻣﺎدر ﻣﯽ ره‪ ،‬ﮐﻨﺎر درﯾﺎ‪ ...‬ﺷﺎﯾﺪ‪ ...‬ﻣﯽ ره ﺗﺎ‪ ...‬ﺑﺎ ﭼﺸﻢ‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﺧﻮدش ﺑﺒﯿﻨﻪ‪ ...‬ﻣﺪ ﺷﺮﻗﯽ‪ ...‬ﺟﺴﺪ ﭘﺴﺮﺷﻮ‪ ...‬ﺑﻬﺶ‪ ،‬ﭘﺲ داده‪ ...‬ﯾﺎ ﻧﻪ‪...‬‬
‫] ﻧﺮدﺑﺎن را ﺑﺮ زاوﯾﻪ ي دﯾﻮاره ي دودﮐﺶ ﻗﺮار ﻣﯽ دﻫﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ رود و ﺑﺴﺘﻪ را ﺑﺎﻻي اﻧﺒﺎر ذﻏﺎل ﭘﻨﻬﺎن‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬در ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ‪ ،‬ﻣﺎدر از اﺗﺎق دﯾﮕﺮ‪ ،‬ﻧﺰد آن ﻫﺎ ﻣﯽ‬
‫آﯾﺪ‪ .‬ﮐﺞ ﺧﻠﻖ اﺳﺖ و ﻟﺤﻦ ش‪ ،‬ﭘﺮ از ﮔﻼﯾﻪ‪[ .‬‬
‫ﻣﮕﻪ‪ ،‬اﯾﻦ ﮐﻠﺒﻪ‪ ...‬ﭼﻘﺪر ﻫﯿﺰم ﻣﯽ ﺧﻮاد‪ ...‬ﺗﺎ ﮔﺮم ﻣﻮن ﮐﻨﻪ؟‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫] ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬دﺳﺘﭙﺎﭼﻪ‪[ .‬‬
‫ﻣﻦ‪ ...‬داﺷﺘﻢ‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﺑﻪ ﻗﺎﻋﺪه ي ﯾﻪ ﺷﺐ و ﯾﻪ روز‪ ،‬ﻫﯿﺰم دارﯾﻢ‪ .‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﺑﻠﻪ‪ .‬دارﯾﻢ‪ .‬وﻟﯽ‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﭘﺲ‪ ،‬واﺳﻪ ﭼﯽ‪ ...‬رﻓﺘﯽ‪ ،‬اون ﺑﺎﻻ‪ ...‬ﭘﯽ ي ﻫﯿﺰم؟‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﺧﺐ‪ ...‬ﻣﻦ‪ ...‬ﯾﻪ ﻧﻮن ﺷﯿﺮ ﻣﺎل ﮔﺬاﺷﺘﻢ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﭙﺰه‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﺑﺮاي ﭘﺨﺘﻦ ش‪ ...‬آﺗﯿﺶ ﺑﯿﺶ ﺗﺮي ﻣﯽ ﺧﻮاﯾﻢ‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫و‪ ...‬ﻫﯿﺰم ﺑﯿﺶ ﺗﺮي‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻣﺎدر‪ ،‬ﻏﺮﻏﺮﮐﻨﺎن‪ ،‬روي ﭼﻬﺎرﭘﺎﯾﻪ اي‪ ،‬ﮐﻨﺎر آﺗﺶ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬ﻫﯿﺰم را از ﺑﺎﻻي اﻧﺒﺎر‪ ،‬ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪ ،‬و ﻧﻮرا ﻣﯽ‬
‫ﮔﯿﺮد‪[ .‬‬
‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‪ ،‬اﻣﺮوز ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺑﺮه ﮐُﻨﻪ ﻣﺎرا‪ .‬ﻧﻮن ﺷﯿﺮﻣﺎﻟﻮ‪ ،‬ﺑﺮاي اون ﭘﺨﺘﻢ‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺗﻮﻓﺎن ي ﮐﻪ از ﺳﻤﺖ ﺟﻨﻮب‪ ،‬ﺧﯿﺰ ﺑﺮداﺷﺘﻪ‪ ...‬دﯾﮕﻪ درﯾﺎ‪ ،‬ﺑﯽ درﯾﺎ‪ .‬ﻣﻦ ﭘﺴﺮﻣﻮ‪،‬‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﺧﻮب ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﻮا‪ ...‬اون ﺣﺘﯽ‪ ...‬از ﯾﻪ ﻣﺎﯾﻞ ي درﯾﺎ ﻫﻢ‪ ،‬رد ﻧﻤﯽ ﺷﻪ‪...‬‬
‫وﻟﯽ ﻣﺎدر‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻣﺎدر‪ ،‬ﺗﻠﺦ و ﺧﺸﻦ‪[ .‬‬
‫ﻣﻦ ﭘﺴﺮﻣﻮ‪ ،‬ﺧﻮب ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ‪ ...‬و ﭘﺴﺮم‪ ،‬درﯾﺎ رو! اون‪ ،‬ﺗﻮ ﯾﻪ ﺷﺐ ﺗﻮﻓﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺑﻪ دﻧﯿﺎ اوﻣﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫درﯾﺎ داﺷﺖ‪ ،‬روي ﺟﺰﯾﺮه‪ ،‬ﺑﺎﻻ ﻣﯽ آورد‪ ...‬و ﻣﻦ‪ ،‬روي ﺧﻮدم‪ ...‬وﻗﺘﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ‪ ،‬اﺳﻤﺸﻮ‪...‬‬
‫ﮐﻪ اﺳﻢ ﭘﺪرم ﺑﻮد‪ ...‬ﺗﻮ ﮔﻮش ش زﻣﺰﻣﻪ ﮐﻨﻢ‪ ...‬اون ﻗﺪر ﺑﺎد ﻣﯽ اوﻣﺪ‪ ...‬ﮐﻪ ﺻﺪاي ﺧﻮدم‬
‫م ﻧﻤﯽ ﺷﻨﯿﺪم‪ .‬ﺑﺎرﺗﻠﯽ‪ ،‬ﭘﺴﺮه ﺗﻮﻓﺎن و ﻣﻮج ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪه‪ .‬اون وﻗﺖ‪ ،‬ﺷﻤﺎ دوﺗﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﯿﻦ‪،‬‬
‫ﯾﻪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﺑﭽﻪ اي‪ ،‬ﺗﻮ ﯾﻪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﻫﻮاﯾﯽ‪ ،‬ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺑﺮه ﮐُﻨﻪ ﻣﺎرا؟‬
‫وﻟﯽ ﻣﺎدر! ﺑﺎرﺗﻠﯽ ﺧﻮدش‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺎ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﻣﯽ ﺧﻮاد ﺑﺮه‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫] ﻣﺎدر‪ ،‬ﺣﺮف ش را ﻣﯽ ﺑﺮد‪[ .‬‬

‫درﯾﺎروﻧﺪﮔﺎن ‪4‬‬
‫اون‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﺟﺎ ﻧﻤﯽ ره‪ ،‬ﺷﻨﯿﺪﯾﻦ؟ ﺑﺎرﺗﻠﯽ‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﺟﺎ ﻧﻤﯽ ره‪ ،‬ﭼﻮن اون ﭘﺴﺮﻣﻪ‪ ...‬ﭼﻮن ﻣﻦ‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﻣﺎدرش م‪ ،‬و اون ﭘﺴﺮﻣﻪ‪ .‬و وﻗﺘﯽ‪ ،‬ﯾﻪ ﻣﺎدر‪ ،‬از ﭘﺴﺮش ﻣﯽ ﺧﻮاد‪ ،‬ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻤﻮﻧﻪ‪...‬‬
‫] ﺻﺪا در ﮔﻠﻮي ش ﻣﯽ ﺷﮑﻨﺪ‪[ .‬‬
‫اون ﭘﺴﺮ‪ ،‬ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ‪ ،‬ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﻤﻮﻧﻪ!‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫] ﺳﮑﻮت‪ .‬ﻧﻮرا ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ‪ ،‬ﭼﯿﺰي ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ .‬اﻣﺎ ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬او را‬
‫دﻋﻮت ﺑﻪ ﺳﮑﻮت ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎدر‪ ،‬ﮔﻮﯾﯽ ﺑﺎ ﺧﻮد‪[ .‬‬
‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‪ ،‬ﺗﻮي ﭘﺴﺮام‪ ،‬از ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻗﻞ ﺗﺮه! ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺎزﯾﮕﻮﺷﯽ ي ﻣﺎﯾﮑﻠﻮ داره‪ ...‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺧﻮدﺳﺮي يِ‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﺷﯿﻤﻮﺳﻮ‪ .‬ﺗﻮي ﺗﻤﺎم ﺟﺰﯾﺮه‪ ...‬اون ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯿﻪ ﮐﻪ‪ ...‬وﻗﺘﯽ‪ ،‬ﭘﭻ ﭘﭻ ﻧﺴﯿﻤﻮ ﻣﯽ ﺷﻨﻮه‪ ...‬ﺗﻮي‬
‫ﭼﺸﻢ ﺑﺎد ﻣﯽ ﺧﻮﻧﻪ‪ ...‬ﮐﻪ ﭼﻪ ﺗﻮﻓﺎن ي‪ ،‬ﺑﺮاﻣﻮن ﺧﻮاب دﯾﺪه‪...‬‬
‫ﻣﺎدر! اون ﮐﺸﯿﺶ ﺟﻮون‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻮرا ﮔﻔﺘﻪ‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫آره! ﺧﻮدﺷﻪ! اون ﮐﺸﯿﺶ! اون ﮐﺸﯿﺶ ﺟﻮون! ﺑﺎرﺗﻠﯽ‪ ...‬ﺣﺮف اوﻧﻮ ﻣﯽ ﺧﻮﻧﻪ‪ .‬اﮔﻪ ﺑﻬﺶ‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﺑﮕﻪ‪ ،‬ﻧﺮو‪ ...‬ﺑﺎرﺗﻠﯽ‪ ،‬ﻗﯿﺪِ درﯾﺎ رو ﻣﯽ زﻧﻪ‪...‬‬
‫ﮐﺸﯿﺶ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺟﻠﻮي اوﻧﻮ ﺑﮕﯿﺮه‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ؟‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫اون‪ ،‬ﺗﺼﻤﯿﻤﺸﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﺑﺮاي ﻧﺮﻓﺘﻦ؟‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﺑﺮاي رﻓﺘﻦ‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﻫﺎ! ﭼﻪ ﺣﺮف ﯾﺎوه اي!‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﺑﻪ دوﺳﺘﺎش ﮔﻔﺘﻪ‪ ،‬اﻣﺮوز ﻣﯽ ره»ﮐُﻨﻪ ﻣﺎرا«‪.‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫دوﺳﺘﺎش!؟ ﮐﺪوم دوﺳﺘﺎش؟‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫اﯾﻤﻮن ﺳﺎﯾﻤﻮن و اﺳﺘﯿﻮن ﻓﯿﺘﯽ‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﺗﺎزه! ﺑﻪ ﮐﻠﻮم ﺷﺎن ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ‪ .‬ﺧﻮدم‪ ،‬ازش ﺷﻨﯿﺪم‪.‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻣﺎدر‪ ،‬ﻣﻐﺸﻮش و ﻣﻀﻄﺮب‪[ .‬‬
‫ﺟﻮوﻧﮑﺎ‪ ،‬وﻗﺘﯽ‪ ،‬دور ﻫﻢ ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﺷﻦ‪ ...‬ﺑﯽ ﺧﻮدي‪ ،‬ﻻف ﻣﯽ زﻧﻦ‪ ...‬ﺧﻮدش ﮐﺠﺎﺳﺖ؟‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫] ﺳﮑﻮت‪[ .‬‬
‫ﻧﺸﻨﯿﺪﯾﻦ؟ ﭘﺮﺳﯿﺪم ﮐﺠﺎﺳﺖ؟‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫رﻓﺘﻪ ﺑﺒﯿﻨﻪ‪ ،‬ﺗﻮ اﯾﻦ ﻫﻔﺘﻪ‪ ،‬ﻗﺎﯾﻖ دﯾﮕﻪ اي‪ ،‬ﺑﻪ آب ﻣﯽ زﻧﻪ‪ ،‬ﯾﺎ ﻧﻪ‪ .‬ﮔﻤﻮن ﮐﻨﻢ‪ ،‬زود ﺑﺮﮔﺮده‪.‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﭼﻮن ﻣﻮﺟﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻤﺖ دﻣﺎﻏﻪ ي ﺳﺒﺰ‪ ،‬ﺧﯿﺰ ﺑﺮداﺷﺘﻦ‪ ...‬و ﻗﺎﯾﻘﺎ‪ ،‬ﺳﻤﺖِ ﺷﺮق‪ ،‬ﮐﻨﺎره ﮔﺮﻓﺘﻦ‪...‬‬
‫ﺗﻮ اﯾﻦ ﻫﻮا‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﻗﺎﯾﻘﺮاﻧﻪ دﯾﻮوﻧﻪ اي‪ ،‬ﻧﻤﯽ ره ﮐُﻨﻪ ﻣﺎرا!‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﺻﺪاي ﭘﺎي ﮐﺴﯽ ﻣﯽ آد‪ .‬داره از ﮐﻨﺎر ﺻﺨﺮه ﻫﺎ‪ ،‬رد ﻣﯽ ﺷﻪ‪.‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ ي! داره ﻣﯽ آد‪ .‬ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺠﻠﻪ داره‪.‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫] ﺑﺎرﺗﻠﯽ‪ ،‬وارد ﻣﯽ ﺷﻮد و ﻧﮕﺎه ي ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻣﯽ اﻧﺪازد‪.‬‬
‫ﺻﺪاي ش‪ ،‬ﻣﺤﺰون اﺳﺖ و آرام‪[ .‬‬
‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ! اون ﯾﻪ ﺣﻠﻘﻪ ﻃﻨﺎب ﻧﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮي ﮐُﻨﻪ ﻣﺎرا ﺧﺮﯾﺪﯾﻢ‪ ،‬ﮐﺠﺎﺳﺖ؟‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬
‫ﻧﻮرا! ﻃﻨﺎﺑﻮ‪ ،‬ﺑﺮاش ﺑﯿﺎر‪ .‬اون ﺟﺎ‪ ،‬ﺑﻪ اون ﻣﯿﺦ‪ ،‬آوﯾﺰون ش ﮐﺮدم‪ .‬ﺑﻐﻞ اون ﺗﺨﺘﻪ ﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪ‪.‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫اون ﺟﺎ‪ ،‬ﭼﯽ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻪ؟‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬
‫از ﺗﺮس ﺧﻮك ﭘﺎ ﺳﯿﺎه‪ .‬داﺷﺖ ﻣﯽ ﺟﻮﯾﺪش‪.‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻧﻮرا‪ ،‬ﻃﻨﺎب را ﺑﻪ ﺑﺎرﺗﻠﯽ‪ ،‬ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ‪[ .‬‬

‫درﯾﺎروﻧﺪﮔﺎن ‪5‬‬
 ‫ﻫﻤﯿﻨﻮ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﯽ؟‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫آره! ﺧﻮدﺷﻪ!‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬
‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ! ﺑﻬﺘﺮه‪ ،‬ﺑﻪ اون ﻃﻨﺎب‪ ،‬دﺳﺖ ﻧﺰﻧﯽ!‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﭼﯽ؟‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬
‫ﻣﻨﻈﻮرم‪ ،‬ﻫﻤﻮن ﯾﻪ ﺗﯿﮑﻪ ﻃﻨﺎﺑﻪ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﻐﻞ اون ﺗﺨﺘﻪ ﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪ آوﯾﺰوﻧﻪ‪.‬‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫آﺧﻪ ﭼﺮا؟‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬
‫ﺑﺮاي ﮐﺎراي ﺧﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻬﺶ اﺣﺘﯿﺎج دارم‪.‬‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﺧﺐ ﻣﻦ م‪ ،‬ﺑﻬﺶ اﺣﺘﯿﺎج دارم‪.‬‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬
‫ﮔﻮش ﮐﻦ‪ ،‬ﭘﺴﺮ! اﮔﻪ ﻓﺮدا‪ ،‬ﭘﺲ ـ ﻓﺮدا‪ ...‬ﯾﺎ ﯾﮑﯽ از ﻫﻤﯿﻦ روزا‪ ...‬درﯾﺎ‪ ،‬ﺟﺴﺪ ﺑﺮادرت‪،‬‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﻣﺎﯾﮑﻞ رو‪ ...‬ﺑﻪ ﻣﺎ ﭘﺲ ﺑﺪه‪ ...‬ﻫﻤﻪ ﻣﻮن ﺑﺎﯾﺪ‪ ،‬دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺸﯿﻢ و‪ ...‬ﮔﻮر ﻋﻤﯿﻖ ي‪ ،‬ﺑﺮاش‬
‫ﺑﮑﻨﯿﻢ‪ .‬ﯾﻪ ﮔﻮر ﻋﻤﯿﻖ راﺣﺖ‪ .‬اون وﻗﺘﻪ ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﻃﻨﺎب‪ ،‬اﺣﺘﯿﺎج دارﯾﻢ‪ ...‬ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺑﻮت ش‬
‫ﺑﺒﻨﺪﯾﻢ و‪ ...‬ﺑﻔﺮﺳﺘﯿﻢ ش‪ ،‬ﺗﻪ ﮔﻮر ﻋﻤﯿﻖ‪ ...‬ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﺧﺪا‪.‬‬
‫] ﺑﺎرﺗﻠﯽ‪ ،‬ﻃﻨﺎب را ﺗﺎب ﻣﯽ دﻫﺪ‪[ .‬‬
‫وﻟﯽ‪ ،‬اﯾﻦ دﯾﮕﻪ‪ ،‬ﯾﻪ ﺗﯿﮑﻪ ﻃﻨﺎب ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﻦ! اﯾﻦ‪ ،‬اﻓﺴﺎره! ﮐﯽ‪ ،‬از ﻣﺎدﯾﻮن‪ ...‬ﺳﻮاري‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ...‬ﺑﯽ اﻓﺴﺎر و دﻫﻨﻪ؟‬
‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ! ﭘﺴﺮم‪...‬‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﺑﺎﯾﺪ زودﺗﺮ‪ ،‬راه ﺑﯿﻔﺘﻢ‪ .‬اﻗﺒﺎل م ﺑﻠﻨﺪ ﺑﻮ‪،‬د ﮐﻪ اﯾﻦ ﻗﺎﯾﻖ‪ ،‬ﻧﺼﯿﺐ م ﺷﺪ‪ .‬ﻧﺒﺎﯾﺪ‪ ،‬از دﺳﺖ ش ﺑﺪم‪.‬‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬
‫ﺷﻨﯿﺪم‪ ،‬ﺗﺎ دوﻫﻔﺘﻪ ي دﯾﮕﻪ‪ ...‬ﺷﺎﯾﺪم‪ ،‬ﺑﯿﺶ ﺗﺮ‪ ...‬ﻫﯿﭻ ﻗﺎﯾﻖ ي‪ ،‬ﺳﻤﺖ ﮐُﻨﻪ ﻣﺎرا ﻧﻤﯽ ره‪.‬‬
‫ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ! اﯾﻦ ﺟﻮري‪ ...‬ﺷﺐ ﻫﺎي ﺑﯿﺶ ﺗﺮي‪ ،‬دور ﻫﻢ ـ اﯾﻢ‪.‬‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﯾﺎدﺗﻮن رﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻣﺎدر؟ ﺑﺎزار ﻣﮑﺎره ي ﮐُﻨﻪ ﻣﺎرا‪ ...‬ﭼﻪ ﺟﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮ از اون‪ ،‬واﺳﻪ ﺧﺮﯾﺪ و ﻓﺮوش‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬
‫اﺳﺐ؟ ﺳﺎﺣﻞ ﻧﺸﯿﻦ ﻫﺎ ﻣﯽ ﮔﻦ‪ ...‬ﺑﺎزاري‪ ...‬رو دﺳﺖِ ﺑﺎزار ﻣﮑﺎره ي ﮐُﻨﻪ ﻣﺎرا‪ ...‬ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺸﺪه!‬
‫ﺳﺎﺣﻞ ﻧﺸﯿﻦ ﻫﺎ‪ ...‬ﺣﺮف ﻫﺎي دﯾﮕﻪ اي ﻫﻢ ﻣﯽ زﻧﻦ‪ ،‬ﭘﺮ از ﻧﯿﺶ و ﻃﻌﻨﻪ‪ .‬ﯾﮑﯽ ش‪ ،‬اﯾﻨﻪ ﮐﻪ‪،‬‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﻣﯽ ﮔﻦ‪ ،‬ﻣﺎﯾﻪ ي رﺳﻮاﯾﯿﻪ‪ ،‬اﮔﻪ درﯾﺎ‪ ،‬ﻧﻌﺶ ﻏﺮﯾﻖ ي رو‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﺪه! اون وﻗﺖ‪ ،‬ﯾﻪ ﻣﺮد‪ ،‬ﺗﻮ‬
‫ﺧﻮﻧﻮادش‪ ،‬ﭘﯿﺪا ﻧﺸﻪ ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﺮاش ﺗﺎﺑﻮت ﺑﺴﺎزه! اﯾﻦ ﺗﺨﺘﻪ ﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪ اﻋﻼ رو‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﮐﻦ!‬
‫ﺧﻮدت‪ ،‬ﺗﻮي ﮐُﻨﻪ ﻣﺎرا ﭘﯿﺪا ﮐﺮدي! اون ﻫﻤﻪ ﭘﻮل‪ ،‬ﺑﺎﻻﺷﻮن دادم‪ ،‬ﮐﻪ ﭘﺴﺮم‪ ،‬ﺗﻮي ﻗﺸﻨﮓ‬
‫ﺗﺮﯾﻦ ﺗﺎﺑﻮت دﻧﯿﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻮاب ﺑﺮه‪...‬‬
‫اون رو‪ ،‬آب ﻧﻤﯽ آد!‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬
‫ﭼﯽ!؟‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫درﯾﺎ‪ ...‬دﯾﮕﻪ‪ ...‬ﺟﺴﺪ ﺑﺮادرم رو‪ ،‬ﭘﺲ ﻧﻤﯽ ده!‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬
‫ﺗﻮ‪ ...‬ﭼﯽ داري‪ ،‬ﻣﯽ ﮔﯽ؟‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﻣﮕﻪ‪ ،‬دروغ ﻣﯽ ﮔﻢ؟ ﻧُﻪ روز ﺗﻤﻮم‪ ،‬دﻧﺒﺎل ش ﮔﺸﺘﯿﻢ‪ .‬ﭼﯽ‪ ،‬ﻧﺼﯿﺐ ﻣﻮن ﺷﺪه‪ ...‬ﺟﺰ‪ ،‬اﯾﻦ ﺑﺎد‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬
‫وﺣﺸﯽ‪ ...‬ﮐﻪ از ﻏﺮب‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎل ﻣﯽ وزه؟‬
‫اون‪ ...‬ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﺷﻪ! ﺑﻪ دل م اﻓﺘﺎده‪ ...‬ﺟﺴﺪ ﻣﺎﯾﮑﻞ‪ ...‬ﯾﻪ روز‪ ...‬ﺗﻮي ﻫﻤﯿﻦ روزا‪ ،‬ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﺷﻪ!‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫و اﮔﻪ‪ ...‬ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد‪ ...‬ﭘﯿﺪا ﻧﺸﺪ؟‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬

‫درﯾﺎروﻧﺪﮔﺎن ‪6‬‬
‫اون وﻗﺖ‪ ...‬ﯾﻪ ﺷﺐ‪ ...‬ﮐﻪ ﺗﻨﺪﺑﺎد‪ ...‬ﺑﻪ درﯾﺎ‪ ،‬ﻣ‪‬ﺪ ﻣﯽ آره‪ ...‬ﻫﻤﻮن وﻗﺖ ﮐﻪ‪ ...‬ﯾﻪ ﺳﺘﺎره ي‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﮐﻮﭼﯿﮏ‪ ...‬ﺑﻪ ﻣﺎه‪ ،‬ﭼﺸﻤﮏ ﻣﯽ زﻧﻪ‪ ...‬درﯾﺎ‪ ...‬ﻣﺎﯾﮑﻞ رو‪ ...‬ﺑﻪ ﻣﺎ‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﯽ ده!‬
‫اﻣﺎ اﻣﺸﺐ‪ ...‬ﻫﯿﭻ‪ ،‬ﺗﻨﺪﺑﺎدي‪ ...‬آب رو‪ ،‬ﭘﺲ ﻧﻤﯽ زﻧﻪ! اﺑﺮ‪ ،‬روي ﻣﺎه رو ﻧﻤﯽ ﭘﻮﺷﻮﻧﻪ!‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬
‫ﺳﻮﺳﻮي ﻫﯿﭻ ﺳﺘﺎره اي‪ ،‬ﺗﺎرﯾﮑﯽ ي ﺷﺐ رو ﻧﻤﯽ ﺷﮑﻨﻪ! و ﻣﻦ‪ ...‬ﺑﺮاي ﻓﺮوش اﺳﺐ ﻫﺎم‪...‬‬
‫ﺑﻪ ﮐُﻨﻪ ﻣﺎرا ﻣﯽ رم!‬
‫] ﻣﺎدر‪ ،‬ﺟﻠﻮﯾﺶ را ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪[ .‬‬
‫اﮔﻪ ﺣﺘﯽ‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ ﺻﺪ ﺗﺎ ﻣﺎدﯾﻮن ﺑﺎﺷﯽ‪ ...‬ﯾﺎ ﺳﻮد ﻫﺰار ﺗﺎ اﺳﺐ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﯿﺐ ت ﺳﺮازﯾﺮ ﺑﺸﻪ‪...‬‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﻫﻤﻪ ي اﯾﻨﺎ‪ ،‬در ﺑﺮاﺑﺮ ﭼﺸﻢ ﻧﮕﺮان ﯾﻪ ﻣﺎدر‪ ...‬ﮐﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺴﺮﺷﻪ‪ ...‬ﭼﻪ ارزش ي داره؟‬
‫] اﯾﻨﮏ ﺑﺎرﺗﻠﯽ‪ ،‬از ﻃﻨﺎب‪ ،‬اﻓﺴﺎري ﺳﺎﺧﺘﻪ‪[ .‬‬
‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ! ﻫﺮ روز ﺻﺒﺢ‪ ،‬ﻣﯽ ري و ﺳﺮي ﺑﻪ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪا ﻣﯽ زﻧﯽ‪ ...‬ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎش‪ ،‬از ﺑﺎﻻي‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬
‫ﭘﺮﭼﯿﻦ‪ ...‬ﺗﻮي ﻣﺰرﻋﻪ ي ﭼﺎودار‪ ،‬ﻧﭙﺮن!‬
‫ﺑﺎﺷﻪ ﺑﺎرﺗﻠﯽ! ﻣﻮاﻇﺐ م!‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﻮاﻇﺐ ي؟ ﺗﻮ ﭼﻪ ﻃﻮر ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯽ‪ ...‬ﺑﺎ اون ﻗﺪ و ﻫﯿﮑﻞ ت‪ ...‬ﺣﺮﯾﻒ اون ﮔﻮﺳﻔﻨﺪﻫﺎي‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﭼﻤﻮش ﺑﺸﯽ؟‬
‫اﮔﻪ ﮐﺴﯽ ﭘﯿﺪا ﺷﺪ‪ ...‬ﺧﻮك ﭘﺎ ﺳﯿﺎه رو ﺑﺨﺮه‪ ...‬اون رو‪ ،‬ﺑﻬﺶ ﺑﻔﺮوش‪ .‬اﻟﺒﺘﻪ‪ ...‬ﺑﺎ ﻗﯿﻤﺖ‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬
‫ﺧﻮب!‬
‫زن ﻫﺎ‪ ،‬ﮐﺠﺎ ﺑﻠﺪن‪ ...‬ﺗﻮي ﻣﻌﺎﻣﻠﻪ ي ﺧﻮك‪ ...‬ﭼﮏ و ﭼﻮﻧﻪ ﺑﺰﻧﻦ؟ ﮔﻮش ﮐﻦ‪ ،‬ﺑﺎرﺗﻠﯽ‪...‬‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﻣﺎه ﮐﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﯿﺎد‪ ...‬ﺑﺎدﻫﺎي ﻏﺮﺑﯽ‪ ،‬آروم ﻣﯽ ﮔﯿﺮن‪ .‬ﺗﻮي ﯾﻪ ﻫﻤﭽﯿﻦ ﻣﻮﻗﻌﯽ‪ ...‬ﺗﻮ و ﻧﻮرا‪...‬‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮﯾﻦ‪ ،‬ﭘﯽ ﻫﯿﺰم‪ .‬ﭘﺸﺘﻪ ﻫﺎي ﻫﯿﺰم رو‪ ...‬روي ﻫﻢ‪ ،‬ﮐﭙﻪ ﮐﻨﯿﻦ و‪ ...‬ﺑﺎ ﯾﻪ رﯾﺴﻤﻮن‪ ،‬ﺑﺒﻨﺪﯾﻦ‪.‬‬
‫زودﺗﺮ ﻧﺮﯾﻦ‪ ...‬ﮐﻪ ﺑﺎد‪ ...‬ﺷﻤﺎ رو ﻣﯽ ﮐﻮﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺻﺨﺮه ﻫﺎ! دﯾﺮﺗﺮ ﻧﺮﯾﻦ‪ ...‬ﺗﺎ ﻣﺎه‪ ،‬ﭼﺮاغ راه ﺗﻮن‬
‫ﺑﺎﺷﻪ‪ .‬ﯾﺎدﺗﻮن ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ؟‬
‫آره! ﺑﺎرﺗﻠﯽ!‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﯾﺎدﻣﻮن ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ‪.‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫روزﻫﺎي ﺳﺨﺘﯽ‪ ...‬در ﭘﯿﺸﻪ! ﭼﻮن‪ ،‬ﺗﻮي اﯾﻦ ﺧﻮﻧﻪ‪ ...‬ﻓﻘﻂ‪ ،‬ﯾﻪ ﻣﺮد ﻣﻮﻧﺪه‪ ...‬ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ‪ ...‬از‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬
‫دﺳﺖ ﻫﺎش‪ ،‬ﮐﺎر ﺑﮑﺸﻪ!‬
‫روزﻫﺎﻣﻮن‪ ،‬ﺳﺨﺖ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﻪ‪ ...‬و روزﮔﺎرﻣﻮن‪ ،‬ﺳﯿﺎه ﺗﺮ‪ ...‬وﻗﺘﯽ‪ ،‬ﺗﻮ ﻫﻢ‪ ...‬ﻣﺜﻞ ﺑﻘﯿﻪ‪ ...‬ﺑﺮي‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫درﯾﺎ و دﯾﮕﻪ ﺑﺮﻧﮕﺮدي! ﻣﻦ و ﺧﻮاﻫﺮات‪ ...‬ﭼﻄﻮر ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻢ‪ ...‬ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻮن‪ ،‬ﺳﺮ و‬
‫ﺳﺎﻣﻮﻧﯽ ﺑﺪﯾﻢ؟‪ ...‬ﺑﻪ ﻣﺎدرت‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﮐﻦ! ﭘﯿﺮزن ي ﮐﻪ‪ ،‬ﯾﻪ ﭘﺎش‪ ،‬ﻟﺐ ﮔﻮره!‬
‫] ﺑﺎرﺗﻠﯽ‪ ،‬اﻓﺴﺎر را زﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﮔﺬارد‪ .‬ﮐﺖ ش را در ﻣﯽ آورد‬
‫و ﮐﺖ ﻧﻮﺗﺮي ﻣﯽ ﭘﻮﺷﺪ‪ ،‬از ﺟﻨﺲ ﻓﻼﻧﻞ‪[ .‬‬
‫ﻧﻮرا! ﻧﮕﺎه ﮐﻦ‪ ،‬ﺑﺒﯿﻦ‪ ...‬ﻗﺎﯾﻖ‪ ...‬ﻧﺰدﯾﮏ اﺳﮑﻠﻪ‪ ،‬رﺳﯿﺪه؟‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬
‫] ﻧﻮرا‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ي ﺑﻪ ﺑﯿﺮون‪[ .‬‬
‫از دﻣﺎﻏﻪ ي ﺳﺒﺰ‪ ،‬رد ﺷﺪه‪ .‬داره‪ ،‬ﺑﺎدﺑﺎن ش رو‪ ،‬ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﻪ!‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫] ﺑﺎرﺗﻠﯽ‪ ،‬ﮐﯿﺴﻪ ي ﺗﻨﺒﺎﮐﻮ را ﺑﺮ ﻣﯽ دارد‪[ .‬‬
‫اﯾﻦ ﺗﻨﺒﺎﮐﻮ‪ ،‬ﭼﺮا ﻧﻢ ﮐﺸﯿﺪه؟‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬
‫] ﻣﺎدر‪ ،‬ﮐﯿﺴﻪ را از او ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪[ .‬‬
‫ﻣﯽ ذارم ش‪ ،‬ﮐﻨﺎر آﺗﯿﺶ‪ ...‬ﺗﺎ ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ‪ ،‬ﺧﺸﮏ ﺧﺸﮏ ﻣﯽ ﺷﻪ و‪ ...‬ﻋﻄﺮش‪ ،‬ﺗﻮي ﮐﻠﺒﻪ‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﻣﯽ ﭘﯿﭽﻪ‪.‬‬

‫درﯾﺎروﻧﺪﮔﺎن ‪7‬‬
 ‫] ﺑﺎرﺗﻠﯽ‪ ،‬ﮐﯿﺴﻪ را ﭘﺲ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪[ .‬‬
‫ﺗﺎ ﻧﯿﻢ ﺳﺎﻋﺖ دﯾﮕﻪ‪ ...‬ﺑﺎﯾﺪ‪ ،‬ﺗﻮي ﻗﺎﯾﻖ ﺑﺎﺷﻢ! ﮐﺎش‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻮن ﺳﺮخ‪ ...‬ﺳﺮﺣﺎل ﺑﺎﺷﻪ و ﺧﻮش‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬
‫ﺑﺘﺎزه! و ﮔﺮﻧﻪ‪ ،‬ﻗﺎﯾﻖ ﻣﯽ ره و‪ ...‬ﻣﻦ رو‪ ،‬ﺟﺎ ﻣﯽ ذاره‪.‬‬
‫ﮐﯽ ﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﺮدي؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫دو روز دﯾﮕﻪ‪ ...‬ﺷﺎﯾﺪم‪ ،‬ﺳﻪ روز‪ ...‬و اﮔﻪ‪ ،‬ﺑﺎد ﻣﻮاﻓﻖ ﻧﻮزه‪ ...‬ﺷﺎﯾﺪ‪ ،‬ﭼﺎر روز!‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬
‫] ﻣﺎدر‪ ،‬رو ﺑﻪ آﺗﺶ‪ ،‬ﺷﺎل ش را رو ﺳﺮ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪[ .‬‬
‫ﺗﻮي ﻫﻤﻪ ي ﭘﺴﺮام‪ ...‬ﺗﻮ از ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻋﺎﻗﻞ ﺗﺮ ﺑﻮدي ﺑﺎرﺗﻠﯽ! اﯾﻦ ﻟﺠﺒﺎزي و ﺳﻨﮕﺪﻟﯽ ت‪ ...‬ﺑﺮام‪،‬‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﻏﺮﯾﺒﻪ س ﭘﺴﺮ! ﭼﺮا ‪...‬ﺣﺮف ﻣﺎدرت رو‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻮش ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮي؟ ﻣﺎدري ﮐﻪ‪ ،‬ﻧﮕﺮان‬
‫درﯾﺎﺳﺖ و ﺟﻮن ﭘﺴﺮش‪.‬‬
‫ﺑﺲ ﮐﻦ‪ ،‬ﻣﺎدر‪.‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫آره ﻣﺎدر‪ .‬ﺑﺬار ﺑﺮه‪.‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫] ﻣﺎدر‪ ،‬ﺗﺴﻠﯿﻢ و ﺗﻠﺦ‪ ،‬ﮐﻨﺎر ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪[ .‬‬
‫ﻣﺮدﻫﺎي درﯾﺎﯾﯽ‪ ...‬زﻧﺪﮔﯽ ﺷﻮن‪ ،‬ﺗﻮ درﯾﺎﺳﺖ‪ .‬ﮐﺪوم درﯾﺎﯾﯽ رو‪ ،‬دﯾﺪي‪ ...‬ﮔﻮش ش‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﭘﻨﺪ و اﻧﺪرز ﭘﯿﺮزﻧﺎ ﺑﺎﺷﻪ؟ اون م ﭘﯿﺮزن ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺪام‪ ،‬ﭘ‪‬ﺮ ﻣﯽ ﮔﻦ و‪ ...‬ﺗﻪ دل درﯾﺎﯾﯽ رو‪،‬‬
‫ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻦ!‬
‫] ﺑﺎرﺗﻠﯽ‪ ،‬اﻓﺴﺎر را ﺑﺮ ﻣﯽ دارد‪[ .‬‬
‫دﯾﺮه و ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮم‪ .‬ﺳﻮار ﻣﺎدﯾﻮن ﺳﺮخ ﻣﯽ ﺗﺎزم‪ ،‬ﺗﺎ اﺳﮑﻠﻪ و ﻗﺎﯾﻖ ي ﮐﻪ ﺑﺎدﺑﺎن ﻫﺎ ش رو‪ ،‬ﭘﻬﻦ‬ ‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ‬
‫ﮐﺮده ﺑﻪ ﻫﻮاي ﺑﺎد‪ .‬ﺟﺎ ﻧﻤﻮﻧﯽ ﮐﺮه اﺳﺐ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي! ﺑﺘﺎز‪ ،‬ﭘﺎ ﺑﻪ ﭘﺎي ﻣﻦ! ﺧﺪا‪ ،‬ﭘﺸﺖ و ﭘﻨﺎه‬
‫ﺗﻮن ﺑﺎﺷﻪ!‬
‫] ﻣﯽ رود‪ .‬ﻣﺎدر‪ ،‬اﺷﮏ رﯾﺰان‪[ .‬‬
‫اون م رﻓﺖ‪ .‬ﺧﺪا‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻮن رﺣﻢ ﮐﻨﻪ! رﻓﺖ ﺗﺎ دﯾﮕﻪ‪ ،‬اون رو ﻧﺒﯿﻨﯿﻢ! رﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﺮاي‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬ﺣﺴﺮﺗﺶ رو ﺑﻪ ﮔﻮر ﺑﺒﺮﯾﻢ! ﺷﺐ ﮐﻪ ﺑﺮﺳﻪ‪ ...‬ﺷﺐ ي ﮐﻪ از ﻫﻤﻪ ي ﺷﺐ ﻫﺎ‪ ،‬ﺷﺐ‬
‫ﺗﺮه‪ ...‬دﯾﮕﻪ‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﭘﺴﺮي‪ ...‬ﺗﻮي اﯾﻦ دﻧﯿﺎ‪ ،‬ﻧﻤﻮﻧﺪه‪ ...‬ﮐﻪ ﺻﺪام ﺑﺰﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺎدر!‬
‫ﻣﺎدر! ﺑﺎرﺗﻠﯽ‪ ...‬ﻫﻨﻮز‪ ،‬اﯾﻦ ﺟﺎس‪ .‬اﯾﻦ ﺟﺎس و ﻫﻨﻮز‪ ،‬زﻧﺪه س!‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﺻﺪاي ﮔﺮوﻣﭗ ـ ﮔﺮوﻣﭗ‪ ...‬ﺳﻢ ـ ﺿﺮﺑﻪ ي اﺳﺐ ش رو‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﺷﻨﻮي؟‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﭼﺮا وﻗﺖ رﻓﺘﻦ‪ ...‬دﻋﺎي ﺧﯿﺮت رو‪ ...‬ﺑﺪرﻗﻪ ي راه ش‪ ،‬ﻧﮑﺮدي؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﭼﺮا‪ ،‬اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‪ ...‬ﺷﮕﻮن ﺑﺪ ﻣﯽ زﻧﯽ‪ ،‬ﻣﺎدر؟‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ‪ ...‬ﮐﻪ رو ﺳﺮﻣﻮن‪ ،‬آوار ﺷﺪه‪ ...‬ﺑﺲ ﻧﯿﺴﺖ؟ ﭼﺮا ﺑﺎ ﺣﺮف ﻫﺎي ﻧﺎﺧﻮش‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ت‪ ...‬آﻏﻮش ت رو‪ ،‬ﺑﺎز ﮐﺮدي‪ ...‬واﺳﻪ ي ﯾﻪ ﻣﺼﯿﺒﺖ ﺗﺎزه؟‬
‫ﭼﺮا ﻫﺮ ﮐﯽ‪ ...‬ﭘﺎش رو‪ ...‬از اﯾﻦ ﺧﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻣﯽ ذاره ﺑﯿﺮون‪ ...‬ﭼﺸﻢ ﺑﻪ در ﻣﯽ دوزي‪ ...‬ﺗﺎ ﺧﺒﺮ‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﻣﺮگ ش رو‪ ،‬ﺑﺮات ﺑﯿﺎرن؟‬
‫ﭼﯽ‪ ،‬ﺑﻬﺘﻮن ﺑﮕﻢ‪ ،‬دﺧﺘﺮﻫﺎي ﻣﻦ؟ ﺷﻤﺎ ﻫﯿﭻ وﻗﺖ‪ ،‬ﺷﯿﺶ ﺗﺎ ﭘﺴﺮ ﻧﺪاﺷﺘﯿﻦ! ﻫﯿﭻ وﻗﺖ!‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫] ﺳﯿﺦ ﻫﯿﺰم را ﺑﺮﻣﯽ دارد و ﺑﯽ ﻫﺪف ﻫﯿﺰم را ﺟﺎﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ‪[ .‬‬
‫ﭼﯽ ﮐﺎر داري ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﻣﺎدر؟ داري ﻫﯿﺰﻣﺎ رو از دور و ﺑﺮ ﻧﻮن ﭘﺲ ﻣﯽ زﻧﯽ‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫] ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد‪[ .‬‬
‫ﺧﺪا ﻣﺎ رو ﺑﺒﺨﺸﻪ ﻧﻮرا! ﺑﺎرﺗﻠﯽ رﻓﺖ و ﯾﺎدﻣﻮن رﻓﺖ ﻧﻮن ﺷﯿﺮﻣﺎﻟﺸﻮ ﺑﺬارﯾﻢ ﺗﻮ ﮐﯿﺴﻪ ش‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫از ﺧﺮوس ﺧﻮن ﻫﯿﭽﯽ ﻧﺨﻮرده‪ ،‬ﺷﺐ ﮐﻪ ﺑﺮﺳﻪ از ﮔﺸﻨﮕﯽ ﺗﻠﻒ ﻣﯽ ﺷﻪ‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬

‫درﯾﺎروﻧﺪﮔﺎن ‪8‬‬
‫ﺣﺘﻤﺎ ﺗﻠﻒ ﻣﯽ ﺷﻪ‪ ...‬ﺗﻮ ﺧﻮﻧﻪ اي ﮐﻪ ﯾﻪ ﭘﯿﺮزن ﻣﺪام ﻧﻔﻮس ﺑﺪ ﻣﯽ زﻧﻪ دﯾﮕﻪ ﮐﻮ ﻫﻮش و‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﺣﻮاس؟‬
‫]ﻣﺎدر روي ﭼﺎرﭘﺎﯾﻪ ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ ﺗﮑﻪ اي از ﻧﺎن‬
‫ﻣﯽ ﺑﺮد و آن را در ﭘﺎرﭼﻪ اي ﻣﯽ ﭘﯿﭽﺪ‪ .‬ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺎدر‪[.‬‬
‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ از ﻣﺎﻟﺮو رﻓﺖ و ﺗﻮ از ﻣﯿﺎن ﺑﺮ ﺑﺮو‪ .‬ﻟﺐ ﭼﺸﻤﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯽ رﺳﯿﻦ‪ .‬دس دس ﻧﮑﻦ‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫و ﭘﺎ ﺑﻪ ﭘﺎ ﻧﺸﻮ‪ .‬ﺑﺠﻨﺐ ﺗﺎ ﺑﻬﺶ ﺑﺮﺳﯽ‪ .‬ﭼﺸﻢ ت ﮐﻪ ﺑﻪ اش ﺑﯿﻔﺘﻪ‪ ،‬ﺷﮕﻮن ﺑﺪي ﮐﻪ زدي آب‬
‫ﻣﯽ ﺷﻪ و ﻣﯽ رﯾﺰه ﺗﻮ ﭼﺸﻤﻪ‪ .‬دﻓﻊ ﺑﻼ ﻣﯽ ﺷﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺷﯽ و ﺧﺮم ي‪ .‬ﭼﺸﻢ ت ﮐﻪ ﺑﻪ اش‬
‫اﻓﺘﺎد ﺑﮕﻮ ﭘﺴﺮم‪ ،‬ﺧﺪا ﭘﺸﺖ و ﭘﻨﺎه ت! اﯾﻦ ﺟﻮري ﻫﻢ دل ش ﺑﺎز ﻣﯽ ﺷﻪ‪ ،‬ﻫﻢ ﺧﺎﻃﺮش‬
‫آروم‪.‬‬
‫] ﻣﺎدر‪ ،‬ﻧﺎن را ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪[ .‬‬
‫ﯾﻌﻨﯽ‪ ...‬ﻟﺐ ﭼﺸﻤﻪ ﺑﻪ اش ﻣﯽ رﺳﻢ؟‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﭼﺮا ﻧﻪ؟ اﮔﻪ ﺑﺠﻨﺒﯽ زودﺗﺮ از ﺑﺎرﺗﻠﯽ ﻣﯽ رﺳﯽ ﻟﺐ ﭼﺸﻤﻪ‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫راه رﻓﺘﻦ ﺑﺮام ﺳﺨﺖ ﺷﺪه‪ ...‬ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ‪...‬‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫]ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬ﻧﮕﺮان‪[.‬‬
‫ﻧﻮرا‪ ،‬اون ﭼﻮب دﺳﺘﯽ رو ﺑﻪ اش ﺑﺪه‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﮐﺪوم ﭼﻮب دﺳﺘﯽ؟‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﻫﻤﻮن ﮐﻪ ﻣﺎﯾﮑﻞ از ﮐُﻨﻪ ﻣﺎرا ﺧﺮﯾﺪ‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻧﻮرا ﭼﻮب دﺳﺘﯽ را ﻣﯽ آورد و ﺑﻪ ﻣﺎدر ﻣﯽ دﻫﺪ‪ .‬ﻣﺎدر‪،‬‬
‫ﺑﻪ ﭼﻮب دﺳﺘﯽ ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮد‪[ .‬‬
‫ﺗﻮ ﻫﻤﻪ ﺟﺎي اﯾﻦ دﻧﯿﺎي درﻧﺪﺷﺖ‪ ،‬ﭘﯿﺮا ﻣﯽ رن و واﺳﻪ ي ﺟﻮوﻧﺎ ارث و ﻣﯿﺮاث ﺑﺎﻗﯽ ﻣﯽ‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ذارن‪ ...‬وﻟﯽ ﺗﻮ اﯾﻦ ﺧﻮﻧﻪ‪ ،‬ﭘﯿﺮا ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﭼﺴﺒﯿﺪن و ﻣﺮده رﯾﮓ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﺷﻮن ﺑﻪ اوﻧﺎ ﻣﯽ‬
‫رﺳﻪ‪.‬‬
‫] ﺑﻪ آراﻣﯽ از ﮐﻠﺒﻪ ﺑﯿﺮون ﻣﯽ رود‪ .‬ﻧﻮرا ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻧﺮدﺑﺎن ﻣﯽ‬
‫رود‪[.‬‬
‫ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﻧﻮرا! ﺷﺎﯾﺪ ﻧﺮﻓﺘﻪ ﺑﺮﮔﺮده‪ ...‬اون ﻗﺪر دل ش ﭘﺮ درده ﮐﻪ ﺣﺴﺎب ﮐﺘﺎﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ از‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫دﺳﺖ ش در رﻓﺘﻪ‪ ...‬ﺧﺪا ﺑﻪ دادش ﺑﺮﺳﻪ‪.‬‬
‫از ﺑﯿﺸﻪ زار رد ﺷﺪ؟‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫] ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون‪[ .‬‬
‫ﻫﻨﻮز ﻧﻪ‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻣﮑﺚ‪[ .‬‬
‫ﺣﺎﻻ رد ﺷﺪ! ﺑﻨﺪازش ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻧﻮرا! از ﮐﺠﺎ ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻪ ﺳﺮش ﻧﺰﻧﻪ و ﺑﺮﻧﮕﺮده؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻧﻮرا‪ ،‬ﺑﺴﺘﻪ ي ﻟﺒﺎس ﻫﺎ را از ﺑﺎﻻي اﻧﺒﺎر ﻫﯿﺰم‪ ،‬ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ‬
‫اﻧﺪازد‪[ .‬‬
‫اون ﮐﺸﯿﺶ ﺟﻮون ﮔﻔﺖ اﮔﻪ اﯾﻦ ﻟﺒﺎﺳﺎ ﻣﺎل ﻣﺎﯾﮑﻞ ﺑﺎﺷﻪ ﻓﺮدا ﮐﻪ از ﮐﻨﺎر ﮐﻠﺒﻪ ي ﻣﺎ ﻣﯽ‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﮔﺬره ﺑﻬﺘﺮه ﺑﺮﯾﻢ ﭘﯿﺶ ش و ﺑﺎﻫﺎش ﺻﺤﺒﺖ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫اﮔﻪ اﯾﻦ ﻟﺒﺎﺳﺎ ﻣﺎل ﻣﺎﯾﮑﻞ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬دﯾﮕﻪ ﭼﻪ ﺣﺮف ي ﻣﯽ ﻣﻮﻧﻪ ﺟﺰ ﻃﻠﺐ ﻣﻐﻔﺮت؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫دل م ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻤﯽ آره ﯾﻪ ﺑﺎر دﯾﮕﻪ ﮐﺸﯿﺶ ﺑﺮاﻣﻮن ﺑﺨﻮﻧﻪ‪ ...‬و ﺧﺪاوﻧﺪ ﭼﻮﭘﺎن ﻣﻦ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﻧﮕﻔﺖ اﯾﻦ ﻟﺒﺎﺳﺎ از ﮐﺠﺎ ﭘﯿﺪا ﺷﺪه؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬

‫درﯾﺎروﻧﺪﮔﺎن ‪9‬‬
‫ﮐﺸﯿﺶ ﮔﻔﺖ ﭘﯿﺶ از ﺧﺮوس ﺧﻮن‪ ،‬دوﺗﺎ ﻗﺎﭼﺎﻗﭽﯿﻪ ﻣﺴﺖ ﺗﻮ درﯾﺎ ﭘﺎرو ﻣﯽ زدن ‪...‬ﮐﻨﺎر‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﺻﺨﺮه ﻫﺎي ﺳﯿﺎه ﺷﻤﺎل‪ ،‬ﭘﺎروي ﯾﮑﯽ ﺷﻮن ﮔﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﺑﻪ ﯾﻪ ﺟﺴﺪ‪...‬‬
‫ﺣﺘﻤﺎ ﻣﺴﺘﯽ از ﺳﺮﺷﻮن ﭘﺮﯾﺪه‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﮐﺸﯿﺶ ﺟﻮون ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻔﺖ‪ .‬ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺖ ﻧﻌﺸﻮ ﮐﻪ ﺑﺪﺟﻮري ﺑﺎد ﮐﺮده ﺑﻮد ﻫﻤﻮن ﺟﺎ‪ ،‬ﺗﻮ‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫د‪‬ﻧﮕﺎل دﻓﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻦ و ﻟﺒﺎﺳﺎﺷﻮ ﺑﺎ ﻗﺎﯾﻖ ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﻦ ﺑﻪ ﺟﺰﯾﺮه ي ﻣﺎ‪...‬ﮔﻔﺖ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻣﺤﻠﯽ ﻧﻪ‬
‫روز ﭘﯿﺶ ﺧﺒﺮ ﮔﻢ ﺷﺪن ﻣﺎﯾﮑﻠﻮ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﺨﺎﺑﺮه ﮐﺮدن‪...‬‬
‫ﯾﻪ ﮐﺎرد ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺪه‪ ...‬ﻧﻤﮏ درﯾﺎ ﺳﺮﻧﺨﺎ رو ﭘﻮﺳﻮﻧﺪه‪ ...‬ﺗﺎ ﯾﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﻫﻢ ﺑﺎ اﯾﻦ ﮔﺮه ي ﮐﻮر‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫دﺳﺖ و ﭘﻨﺠﻪ ﻧﺮم ﮐﻨﻢ ﺑﺎز ﻧﻤﯽ ﺷﻪ‪...‬‬
‫] ﻧﻮرا‪ ،‬ﮐﺎردي ﺑﻪ ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ ﻣﯽ دﻫﺪ‪[ .‬‬
‫اﮔﻪ ﻟﺒﺎﺳﺎ ﻣﺎل ﻣﺎﯾﮑﻞ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﺟﺴﺪ ﺑﺮادرم ﭼﻪ راه درازي رﻓﺘﻪ ﺗﺎ د‪‬ﻧﮕﺎل‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫] ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﺎرد ﻧﺦ را ﻣﯽ ﺑﺮد‪[ .‬‬
‫اون ﭼﺎﻗﻮ ﺗﯿﺰ ﮐﻨﻪ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ وﻗﺖ ﭘﯿﺶ اوﻣﺪ اﯾﻦ ﺟﺎ ﯾﺎدﺗﻪ؟ ﻫﻤﻮن ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﺎرد رو ازش‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﺧﺮﯾﺪﯾﻢ؟‬
‫آره‪...‬ﮐﻮﻟﯽ ﺑﻮد ﺑﻪ ﮔﻤﻮن م‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﻣﯽ ﮔﻔﺖ اﮔﻪ راﺳﺖ اﯾﻦ ﺻﺨﺮه ﻫﺎ رو ﺑﮕﯿﺮي و ﺑﺮي‪ ،‬ﻫﻒ دﻓﻪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ در ﻣﯽ آد و‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﻫﻒ دﻓﻪ ﻣﺎه ﻃﻠﻮع ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﺗﺎ ﺑﺮﺳﯽ ﺑﻪ د‪‬ﻧﮕﺎل‪...‬‬
‫] ﻧﻮرا‪ ،‬ﮔﻮﯾﯽ ﺑﺎ ﺧﻮد‪[ .‬‬
‫درﯾﺎﯾﯽ ﻫﺎ اﯾﻦ راﻫﻮ ﭼﻨﺪ روزه ﻣﯽ رن؟‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫]ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ ﺑﺴﺘﻪ را ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﯾﮏ ﺗﮑﻪ ﻟﺒﺎﺳﻮ و ﯾﮏ ﻟﻨﮕﻪ‬
‫ﺟﻮراب از آن ﺑﯿﺮون ﻣﯽ آورد‪ .‬ﻫﺮ دو ﺑﺎ ﺑﻬﺖ و ﺣﯿﺮت ﺑﻪ‬
‫آن ﺧﯿﺮه ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕﯽ‪[.‬‬
‫ﺧﺪا ﺑﻬﻤﻮن رﺣﻢ ﮐﻨﻪ ﻧﻮرا‪ ...‬اﮔﻪ اﯾﻦ ﻟﺒﺎﺳﺎ ﻣﺎل ﻣﺎﯾﮑﻞ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﺑﺪﺟﻮري دل م ﺑﻪ درد ﻣﯽ‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫آد‪ ...‬ﭘﯿﺮﻫﻦ ش ﮐﺠﺎﺳﺖ؟‬
‫ﭘﯿﺮﻫﻦ ﮐﯽ؟‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﭘﯿﺮﻫﻦ ﻣﺎﯾﮑﻞ‪ ...‬ﺑﺮو ﺑﯿﺎرش ﺗﺎ ﭘﺎرﭼﻪ ﻫﺎﺷﻮ ﺑﺬارﯾﻢ ﮐﻨﺎر ﻫﻢ‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫رو ﺑﻨﺪ رﺧﺘﻪ‪ ...‬اﻻن ﻣﯽ ﯾﺎرم‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﺑﺠﻨﺐ ﺗﺎ ﻣﺎدر ﺑﺮﻧﮕﺸﺘﻪ!‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻧﻮرا‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮاغ ﺑﻨﺪ رﺧﺖ ﻣﯽ رود‪ .‬اﻣﺎ دﺳﺖ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﺮﻣﯽ‬
‫ﮔﺮدد‪[ .‬‬
‫اﯾﻦ ﺟﺎ ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﮐﺠﺎ ﻣﻤﮑﻨﻪ ﺑﺎﺷﻪ؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﻣﻦ از ﮐﺠﺎ ﺑﺪوﻧﻢ؟‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﯽ آورد‪[ .‬‬
‫آﻫﺎ! ﺑﺎرﺗﻠﯽ اﻣﺮوز ﺻﺒﺢ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﻣﺎﯾﮑﻠﻮ ﭘﻮﺷﯿﺪ رﻓﺖ‪ ...‬ﭘﯿﺮﻫﻦ ﺧﻮدش ﭼﻞ ﻧﻤﮏ ﺷﺪه ﺑﻮد‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻧﻮرا‪ ،‬ﻧﻮﻣﯿﺪ‪[ .‬‬
‫ﭘﺲ‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﯾﻪ ﺗﯿﮑﻪ ﭘﺎرﭼﻪ از ﻫﻤﻮن ﺟﻨﺲ اﻓﺘﺎده اون ﺟﺎ‪ ...‬ﺑﺪه ش ﺑﻪ ﻣﻦ!‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻧﻮرا ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺎرﭼﻪ ﻣﯽ رود و آن را ﻣﯽ آورد‪[ .‬‬
‫ﺑﺬارﯾﻢ ش ﺑﻐﻞ ﻫﻢ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﯽ دﺳﺖ ﻣﻮن ﻣﯽ آد!‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬

‫درﯾﺎروﻧﺪﮔﺎن ‪10‬‬
 ‫] ﻧﻮرا‪ ،‬ﭘﺎرﭼﻪ را ﮐﻨﺎر ﭘﯿﺮﻫﻦ ﻣﺮداﻧﻪ ﻣﯽ ﮔﺬارد‪[ .‬‬
‫ﭼﯽ ﻣﯽ ﮔﯽ؟‪ ...‬ﻫﺮ دو از ﯾﻪ ﺟﻨﺲ ن؟‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫آره‪ ،‬ﻫﺮ دوﺷﻮن اﻧﮕﺎر از ﯾﻪ ﻗﻮاره ﺑﺮﯾﺪه ﺷﺪن‪ ...‬وﻟﯽ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ!‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫دﻟﯿﻞ ﭼﯽ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ؟‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫دﻟﯿﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﻪ اﯾﻦ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﻣﺎل ﻣﺎﯾﮑﻞ ﺑﺎﺷﻪ‪ ...‬ﺗﻮ ﺗﻤﺎم ﺑﺰازﯾﺎي ﮔﺎﻟﻮي ﭘﺮه از اﯾﻦ ﺟﻨﺲ‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﭘﺎرﭼﻪ‪ ...‬ﻧﺪﯾﺪي ﻧﺼﻒ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﻣﺮداي ﺟﺰﯾﺮه ﯾﻪ ﺟﻮر ﻟﺒﺎس ﻣﯽ ﭘﻮﺷﻦ؟‬
‫ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮ ﻣﯽ ﮔﯽ‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﻢ اﯾﻦ ﻟﺒﺎس ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﻟﺒﺎس ﺑﻘﯿﻪ ي ﻣﺮداي ﮔﻤﺸﺪه ي ﺟﺰﯾﺮه ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﻧﻔﻮس ﺑﺪ ﺑﺰﻧﯿﻢ ﮐﻪ ﻟﺒﺎس ﻣﺎﯾﮑﻠﻪ؟‬
‫]ﻧﻮرا‪ ،‬ﺟﻮراب را ﺑﺮﻣﯽ دارد ﺑﺎ ﺑﻐﺾ‪[.‬‬
‫وﻟﯽ ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﭼﯽ ﺷﺪه؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫اﯾﻦ ﺟﻮراب ﻣﺎﯾﮑﻠﻪ‪ ...‬ﻣﻄﻤﺌﻦ م‪ ...‬ﺧﺪا روﺣﺸﻮ ﺷﺎد ﮐﻨﻪ‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫] ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬ﺧﺸﻦ‪[ .‬‬
‫ﭼﯽ داري ﻣﯽ ﮔﯽ؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﺟﻮراب ﺑﺮادر ﻣﺎﺳﺖ ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫از ﮐﺠﺎ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻣﻄﻤﺌﻦ ي؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫اﮔﻪ ﻣﺎدر از ﻏﺮق ﺷﺪن ﻣﺎﯾﮑﻞ ﺧﺒﺮدار ﺷﻪ‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫] ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬ﺗﮑﺎﻧﺶ ﻣﯽ دﻫﺪ‪[ .‬‬
‫ﻧﻮرا!‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻧﻮرا‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﻮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪[ .‬‬
‫ﮐﺎش ﺑﺎرﺗﻠﯽ ﻧﻤﯽ رﻓﺖ ﺳﻔﺮ درﯾﺎﯾﯽ‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫] ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺗﺮﺗﯿﺐ‪[ .‬‬
‫ﻧﻮرا!‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﭼﯽ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﺎدر ﻣﯽ آد ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ...‬ﭼﯽ ﺑﻪ ﺳﺮش ﻣﯽ آد؟‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫] ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺗﮑﺎﻧﺶ ﻣﯽ دﻫﺪ‪[ .‬‬
‫ﻧﻮرا! اﯾﻦ ﺟﻮراب ﯾﻪ ﻟﻨﮕﻪ ﺟﻮراب ﻣﻌﻤﻮﻟﯿﻪ‪ ...‬ﻣﺎل ﻣﺎﯾﮑﻞ ﻧﯿﺴﺖ‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻧﻮرا‪ ،‬ﮔﺮﯾﺎن‪[ .‬‬
‫ﭼﺮا‪ ...‬ﻣﺎل ﺧﻮدﺷﻪ! از ﺳﻪ ﺟﻔﺖ ي ﮐﻪ ﺑﺮاش ﺑﺎﻓﺘﻢ اﯾﻦ دوﻣﯿﻪ‪ ...‬ﺧﻮب ﯾﺎدﻣﻪ‪ ...‬ﺳﻪ ﺗﺎ از‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫رو‪ ،‬ﯾﮑﯽ از زﯾﺮ‪ ...‬ﺳﻪ ﺗﺎ از رو‪ ،‬ﯾﮑﯽ از زﯾﺮ‪...‬‬
‫] ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬ﮔﺮه ﻫﺎ را ﻣﯽ ﺷﻤﺮد‪[ .‬‬
‫ﺳﻪ ﺗﺎ از رو‪ ،‬ﯾﮑﯽ از زﯾﺮ‪ ...‬ﺳﻪ ﺗﺎ از رو‪ ،‬ﯾﮑﯽ از‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ‪[ .‬‬
‫دﻟﻢ داره ﻣﯽ ﺗﺮﮐﻪ ﻧﻮرا‪ ...‬ﻣﻮﺟﺎي ﺑﻠﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻦ ﺑﺮادرﻣﻮ دﺳﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﺮدن ﺗﺎ ﺷﻤﺎل دور‪ ،‬و‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﺮاش اﺷﮏ ي ﻧﺮﯾﺨﺖ ﺟﺰ ﻋﺠﻮزه ﻫﺎي درﯾﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﻪ ﮔﻢ و ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﺷﻦ‪...‬‬
‫] ﻧﻮرا‪ ،‬ﭼﺮﺧﯽ ﻣﯽ زﻧﺪ و ﺧﻮد را روي ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪه ي ﻟﺒﺎس‬
‫ﻫﺎي ﻣﺎﯾﮑﻞ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪[ .‬‬
‫ﻓﻘﻂ ﻫﻤﯿﻦ ازش ﻣﻮﻧﺪه‪ ...‬از ﻣﺮدي ﮐﻪ ﯾﻪ روز ﺷﺎه ﻗﺎﯾﻘﺮاﻧﺎ ﺑﻮد و ﺳﻠﻄﺎن ﻣﺎﻫﯿﮕﯿﺮا‪ ...‬ﯾﻪ‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﺗﯿﮑﻪ ﻟﺒﺎس ﮐﻬﻨﻪ ﻣﻮﻧﺪه و ﯾﻪ ﻟﻨﮕﻪ ﺟﻮراب ﺳﺎده‪...‬‬

‫درﯾﺎروﻧﺪﮔﺎن ‪11‬‬
‫ﺣﺎﻻ وﻗﺘﺸﻪ ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ي ﺑﺮادراﻣﻮن‪ ،‬و ﺑﯿﺶ ﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﻣﺎﯾﮑﻞ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﯽ اﺷﮏ دارﯾﻢ‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﺑﺒﺎرﯾﻢ‪...‬‬
‫] ﺻﺪاﯾﯽ از ﺑﯿﺮون‪[ .‬‬
‫ﻧﻮرا!‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﭼﯽ ﺷﺪه؟‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫از ﺳﻤﺖ ﺟﺎده ﺻﺪاﯾﯽ ﻣﯽ ﺷﻨﻮم‪ ...‬ﯾﻪ ﻧﮕﺎه ﺑﻨﺪاز ﺑﺒﯿﻦ ﺧﻮدﺷﻪ؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻧﻮرا‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﯿﺮون ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪[ .‬‬
‫آره‪ ...‬ﺧﻮدﺷﻪ‪ ،‬ﻣﺎدره‪.‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫از ﺑﯿﺸﻪ زار ﮔﺬﺷﺖ؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻧﻮرا ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون‪[ .‬‬
‫ﻫﻨﻮز ﻧﻪ‪ ...‬ﺣﺎﻻ ﮔﺬﺷﺖ!‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﭘﺲ اﻻﻧﻪ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺑﺮﺳﻪ‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﭼﯽ ﮐﺎر ﮐﻨﯿﻢ؟‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫اﯾﻦ ﺑﺴﺘﻪ رو ﯾﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﻗﺎﯾﻢ ﮐﻦ!‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﮐﺠﺎ؟‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﻫﺮ ﺟﺎ ﺷﺪ‪ ...‬ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺬارﯾﻢ ﻣﺎدر از ﻣﺮگ ﻣﺎﯾﮑﻞ ﺑﻮﯾﯽ ﺑﺒﺮه‪ ...‬ﺣﺎل ش ﭼﻄﻮره؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻧﻮرا‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﮕﺎه ي ﺑﻪ ﺑﯿﺮون‪[ .‬‬
‫آروﻣﻪ‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﮔﻤﻮن م ﺑﺎرﺗﻠﯽ رو دﯾﺪه و ﺑﺮاش دﻋﺎ ﮐﺮده‪ ...‬ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻪ اش آراﻣﺶ ﻣﯽ ده‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪم‪ ...‬اﯾﻦ ﺷﮑﺎف از ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﺑﻬﺘﺮه‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫]ﺑﺴﺘﻪ را در ﺳﻮراﺧﯽ ﻧﺰدﯾﮏ دودﮐﺶ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ ﭘﺸﺖ دوك ﻧﺦ رﯾﺴﯽ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ‪[.‬‬
‫ﺻﻮرت م ﭼﻪ ﻃﻮره؟ ﻧﻤﯽ ﻓﻬﻤﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮدم؟‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﭘﺸﺖ ﺑﻪ در ﺑﺸﯿﻦ ﺗﺎ ﻧﻮر ﺗﻮ ﺻﻮرت ت ﻧﯿﻔﺘﻪ‪.‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻧﻮرا در ﮔﻮﺷﻪ اي ﻧﺰدﯾﮏ دودﮐﺶ ﺑﺨﺎري ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﺪ‪،‬‬
‫ﭘﺸﺖ ﺑﻪ در‪ .‬ﻣﺎدر ﺑﻪ آراﻣﯽ وارد ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ‬
‫دﺧﺘﺮان‪ ،‬در آن ﺳﻮي آﺗﺶ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭼﺎرﭘﺎﯾﻪ اش ﻣﯽ رود‪.‬‬
‫ﻫﻨﻮز ﻧﺎن ي ﮐﻪ در ﭘﺎرﭼﻪ ﭘﯿﭽﯿﺪ در دﺳﺖ دارد‪ .‬ﻧﮕﺎه‬
‫ﺧﻮاﻫﺮان‪[.‬‬
‫ﻣﺎدر‪ ...‬ﻣﺎدر!‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻣﺎدر ﺑﻪ آراﻣﯽ ﻣﻮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪[ .‬‬
‫ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﯽ ﻧﻮن ﺷﯿﺮﻣﺎﻟﻮ ﺑﻪ اش ﺑﺮﺳﻮﻧﯽ؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻣﺎدر ﺑﻪ آراﻣﯽ ﻣﯽ ﮔﺮﯾﺪ‪[ .‬‬
‫ﻣﺎدر‪ ...‬ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ ازت ﯾﻪ ﺳﻮال ﭘﺮﺳﯿﺪ‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫] ﻣﻮﯾﻪ ي ﻣﺎدر‪[ .‬‬
‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ رو دﯾﺪي؟‪ ...‬ﺳﻮار اون ﻣﺎدﯾﻮن ﺳﺮخ؟‪ ...‬ﺑﻪ ﺗﺎﺧﺖ ﻣﯽ رﻓﺖ‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻣﻮﯾﻪ ي ﻣﺎدر‪ .‬ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬ﺑﯽ ﺻﺒﺮ‪[ .‬‬
‫ﺧﺪا ﻫﻤﻤﻮﻧﻮ ﺑﺒﺨﺸﻪ‪ ...‬ﺑﻬﺘﺮ ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺎي زﻧﺠﻤﻮره ﺑﻪ ﻣﻮن ﺑﮕﯽ ﭼﯽ ﺷﺪه؟‪ ...‬آره ﻣﺎدر‪،‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫دﻫﻨﺘﻮ ﯾﻪ ﮐﻢ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ ﺑﺎز ﮐﻦ و ﺑﮕﻮ ﭼﯽ دﯾﺪي! آره‪ ،‬ﮔﺮﯾﻪ ﺧﻮﺑﻪ‪ ،‬ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﻪ‪ ،‬دل آدﻣﻮ‬
‫ﺳﺒﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ وﻟﯽ ﻫﯿﭽﯿﻮ ﻋﻮض ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻪ ﻣﺎدر! ﺟﻮاب ﻣﻨﻮ ﺑﺪه! ﺑﺎرﺗﻠﯽ رو دﯾﺪي؟‬
‫] ﻣﺎدر‪ ،‬ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺿﻌﯿﻒ‪[ .‬‬

‫درﯾﺎروﻧﺪﮔﺎن ‪12‬‬
 ‫ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﺷﮑﺴﺘﻪ‪ ...‬از ﺣﺎﻻ‪ ،‬ﺗﺎ آﺧﺮ دﻧﯿﺎ‪.‬‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫] ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺗﺮﺗﯿﺐ‪[ .‬‬
‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ ﻣﺎدر‪ ،‬ﺑﺎرﺗﻠﯽ رو دﯾﺪي ﯾﺎ ﻧﻪ؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﻣﻦ ﺟﺰ وﺣﺸﺖ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﺪﯾﺪم‪.‬‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﻣﻨﻈﻮرش ﭼﯿﻪ؟‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﯾﻌﻨﯽ ﺗﺮﺳﻨﺎك ﺗﺮ از اﯾﻦ ﺗﻮ دﻧﯿﺎ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﺷﻪ؟‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﺧﺪا از ﺳﺮ ﺗﻘﺼﯿﺮات ﻫﻤﻪ ﻣﻮن ﺑﮕﺬره‪ ...‬ﺑﺎرﺗﻠﯽ ﭼﯽ ﺷﺪ ﻣﺎدر؟ ﭘﺴﺮت! ﻫﻤﻮن ﮐﻪ اﻻن‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫داره ﻣﺎدﯾﻮن ﺳﺮﺧﺸﻮ ﻣﯽ ﺗﺎزوﻧﻪ و از ﮐﻨﺎر دﻣﺎﻏﻪ ي ﺳﺒﺰ ﻣﯽ ﮔﺬره‪ ...‬ﯾﻘﯿﻦ ﮐﺮه اﺳﺐ‬
‫ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي ﻫﻢ ﭘﺸﺖ ﺳﺮش داره ﭼﺎر ﻧﻌﻞ ﻣﯽ ره‪.‬‬
‫] ﻣﺎدر‪ ،‬ﺑﺎ ﺻﺪاﯾﯽ ﺗﺮﺳﻨﺎك‪[ .‬‬
‫ﮐﺮه اﺳﺐ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي‪ ...‬ﭘﺸﺖ ﺳﺮش‪ ...‬داره ﭼﺎر ﻧﻌﻞ ﻣﯽ ره‪...‬‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﺗﻮ ﭼﯽ داري ﻣﯽ ﮔﯽ ﻣﺎدر؟ از ﭼﯽ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯽ؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫از ﺗﺮﺳﻨﺎك ﺗﺮﯾﻦ ﮐﺎﺑﻮس ي ﮐﻪ دﯾﺪم‪ ...‬اون م ﺗﻮ ﺑﯿﺪاري!‪ ...‬ﯾﻌﻨﯽ ﺗﺮﺳﻨﺎك ﺗﺮ از اﯾﻦ ﺗﻮ‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫دﻧﯿﺎ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﺷﻪ؟‬
‫ﺧﺪا ﺑﻪ دادﻣﻮن ﺑﺮﺳﻪ‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﺑﮕﻮ ﻣﺎدر‪ ...‬ﺑﮕﻮ ﭼﯽ دﯾﺪي؟‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫] ﻣﺎدر‪ ،‬ﭘﺲ از دم ي ﻣﮑﺚ‪[ .‬‬
‫ﮐﻨﺎر ﭼﺸﻤﻪ ﮐﻪ رﺳﯿﺪم‪ ،‬ﺷﺮوع ﮐﺮدم ﺑﻪ دﻋﺎ ﺧﻮﻧﺪن‪ ...‬اي ﺧﺪاي ﺑﺰرگ ﮐﻪ در آﺳﻤﺎﻧﯽ‪،‬‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﻧﺎن روزاﻧﻪ ﻣﺎ را ﺑﺒﺨﺶ‪ ،‬و ﻣﺎ را در آزﻣﺎﯾﺶ ﻣﯿﺎور‪ ،‬و از ﺷﺮﯾﺮ رﻫﺎﯾﯽ ده‪ ...‬ﮐﻪ ﯾﻪ دﻓﻪ‪...‬‬
‫ﯾﻪ دﻓﻪ ﭼﯽ ﻣﺎدر؟‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫از دور ﭘﯿﺪاش ﺷﺪ‪ ...‬ﺑﺎرﺗﻠﯽ ﺑﻮد‪ ...‬ﺳﻮار ﺑﺮ ﻣﺎدﯾﻮن ﺳﺮخ ش‪ ...‬و ﭘﺸﺖ ﺳﺮش‪ ...‬ﮐﺮه اﺳﺐ‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي‪...‬‬
‫] ﺻﻮرت ش را ﻣﯽ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎد‪[ .‬‬
‫ﺧﺪا ﺑﻪ دادﻣﻮن ﺑﺮﺳﻪ!‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫آروم ﺑﮕﯿﺮ ﻣﺎدر!‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﻫﻨﻮز ﻧﮕﻔﺘﯽ ﭼﯽ دﯾﺪي!‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﮔﻔﺘﯽ ﮐﺎﺑﻮس‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﮔﻔﺘﯽ ﺗﺮﺳﻨﺎك‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫و اﯾﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯽ ﻧﻪ ﮐﺎﺑﻮس ﺑﻮد‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫و ﻧﻪ ﺗﺮﺳﻨﺎك‪...‬‬ ‫ﮐﮑﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﻣﺎﯾﮑﻞ‪ ،‬دﺧﺘﺮاي ﻣﻦ‪ ...‬ﻣﺎﯾﮑﻞ‪...‬‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﻣﺎﯾﮑﻞ ﭼﯽ ﻣﺎدر؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﻣﻦ ﻣﺎﯾﮑﻞ رو دﯾﺪم‪ ...‬ﺧﻮد ﻣﺎﯾﮑﻞ م رو!‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﻧﻪ ﻣﺎدر‪ ،‬ﺗﻮ ﻣﺎﯾﮑﻞ رو ﻧﺪﯾﺪي!‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﭼﺮا دﯾﺪم ‪ ،‬ﺧﻮدش ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻮد ﺧﻮدش ﺑﻮد!‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﺗﻮ ﻣﺎﯾﮑﻞ رو ﻧﺪﯾﺪي ﻣﺎدر ﭼﻮن‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬

‫درﯾﺎروﻧﺪﮔﺎن ‪13‬‬
 ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ!‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫دﯾﮕﻪ ﭘﻨﻬﻮن ﮐﺎري ﻓﺎﯾﺪه ﻧﺪاره ﻧﻮرا‪ ...‬ﻣﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﭼﻪ ﺣﺎل ي داره؟‪ ...‬ﻣﺎدر! اون ﮐﻪ ﺗﻮ‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫دﯾﺪي ﻣﺎﯾﮑﻞ ﻧﺒﻮده‪ ،‬ﭼﻮن ﺟﺴﺪ ﻣﺎﯾﮑﻞ‪ ،‬اون دور دورا‪ ،‬ﺗﻮ ﺷﻤﺎل از آب ﮔﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬و ﺑﺎ‬
‫ﻣﺮاﺳﻢ ﺑﺎ ﺷﮑﻮﻫﯽ ﺑﻪ ﺧﺎك ش ﺳﭙﺮدن‪ ...‬ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﺧﺪا‪.‬‬
‫] ﻣﺎدر‪ ،‬ﺑﺎ ﻟﺠﺎﺟﺖ‪[ .‬‬
‫ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮ ﻣﯽ ﮔﯽ ﻣﻦ ﭘﺴﺮ ﺧﻮدﻣﻮ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ؟‪ ...‬ﻣﺎﯾﮑﻞ ﺑﻮد! رو ﮐﺮه اﺳﺐ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﯽ ﺗﺎﺧﺖ‪ ...‬ﭼﺎرﻧﻌﻞ‪ ...‬اول‪ ،‬ﺑﺎرﺗﻠﯽ رو دﯾﺪم‪ ...‬ﺳﻮار ﻣﺎدﯾﻮن ﺳﺮخ ش‪...‬‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺻﺪاش ﺑﺰﻧﻢ‪ ،‬ﺧﺪا ﭘﺸﺖ و ﭘﻨﺎه ت ﭘﺴﺮم‪ ...‬اﻣﺎ ﺻﺪا ﺗﻮ ﮔﻠﻮم ﺷﮑﺴﺖ! از ﮐﻨﺎرم ﺑﻪ‬
‫ﺗﺎﺧﺖ ﮔﺬﺷﺖ و داد زد‪ :‬ﺧﺪا ﻧﮕﻬﺪار ﻣﺎدر‪ ...‬ﺧﺪا ﻧﮕﻬﺪار! و ﺻﺪاش ﺗﻮ ﺑﺎد ﮔﻢ ﺷﺪ‪ ...‬ﻣﻦ‬
‫دﻫﻨﻤﻮ ﺑﺎز ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺟﻮاﺑﺸﻮ ﺑﺪم‪ ...‬اﻣﺎ ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ‪ ...‬ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ‪ ...‬ﯾﻪ ﭘﺮده اﺷﮏ ﺟﻠﻮ ﭼﺸﻤﺎﻣﻮ‬
‫ﭘﻮﺷﻮﻧﺪه ﺑﻮد‪ ...‬دوﺑﺎره ﻧﮕﺎه ردم‪ ...‬اﯾﻦ ﺑﺎر از ﭘﺸﺖ اﺷﮑﺎم‪ ،‬ﮐﺮه اﺳﺐ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي رو دﯾﺪم‪،‬‬
‫و ﻣﺎﯾﮑﻞ ﺳﻮار ﺑﺮ اون‪ ...‬رﺷﯿﺪ و رﻋﻨﺎ‪ ...‬ﺑﺎ ﻟﺒﺎﺳﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ داﻣﺎدي و ﮐﻔﺸﺎﯾﯽ ﮐﻪ از ﻓﺮط ﻧﻮﯾﯽ‬
‫ﺑﺮق ﻣﯽ زد‪...‬‬
‫] ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬ﮔﺮﯾﺎن‪[ .‬‬
‫ﭼﻪ روزﮔﺎر ﺳﯿﺎﻫﯽ ﻣﻨﺘﻈﺮﻣﻮﻧﻪ‪ ...‬و ﭼﻪ روزاي ﺳﺨﺘﯽ!‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫وﻟﯽ ﺧﺪا ﻣﺎدرا رو دوﺳﺖ داره‪ ،‬ﻧﻤﯽ ذاره ﺗﻮ ﺳﯿﺎه زﻣﺴﺘﻮﻧﯽ ﮐﻪ داره ﻣﯽ آد ﺑﯽ ﭘﺴﺮ‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫روزﮔﺎر ﺑﮕﺬروﻧﻦ‪ ...‬اون ﮐﺸﯿﺶ وون ﮔﻔﺖ!‬
‫ﻣﺎدر‪:‬‬
‫ﻣﺎدر‪ ،‬ﻣﻦ ﺗﻪ دل م ﻣﯽ ﮔﻢ ﺑﺎرﺗﻠﯽ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮده‪ ...‬اون ﺑﭽﻪ ي ﺗﻮﻓﺎن و درﯾﺎﺳﺖ‪ .‬ﺑﻠﺪه ﺗﻮ اﯾﻦ‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﻫﻮا ﮔﻠﯿﻤﺸﻮ از آب ﺑﯿﺮون ﺑﮑﺸﻪ‪...‬‬
‫ﻧﻮرا‪:‬‬
‫] ﻣﺎدر‪ ،‬ﻧﺎﺗﻮان‪ ،‬اﻣﺎ ﺷﻤﺮده‪[ .‬‬
‫آﺧﻪ ﺑﭽﻪ اي ﻣﺜﻞ ﺑﺎرﺗﻠﯽ‪ ،‬از درﯾﺎ ﭼﯽ ﻣﯽ دوﻧﻪ؟ درﯾﺎ ﺑﺎ ﺳﺮ اﻧﮕﺸﺖ ﻣﻮﺟﺎش اوﻧﻮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﮔﺮداب ش ﻣﯽ ﮐﺸﻮﻧﻪ و ﺑﺎ دﻫﻦ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎزش ﺑﻪ ﮐﺎم ﺧﻮدش ﻣﯽ ﺑﺮه‪ ...‬ﻋﯿﻦ ﻗﻮرﺑﺎﻏﻪ اي‬
‫ﮐﻪ ﭘﺸﻪ اي رو ﺗﻮ ﻫﻮا ﺷﮑﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ ...‬دﺧﺘﺮا! ﺑﺮﯾﻦ اﯾﻤﻦ ﺗﺎﺑﻮت ﺳﺎز و ﺧﺒﺮ ﮐﻨﯿﻦ‪...‬‬
‫ﺳﻔﺎرش ﯾﻪ ﺗﺎﺑﻮت‪ ،‬از اﯾﻦ ﭼﻮﺑﺎي ﺳﻔﯿﺪ‪ ...‬اﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﺮاي ﺧﻮدم‪ ...‬ﮐﺪوم ﻣﺎدري ﺑﻌﺪ ﻣﺮگ‬
‫ﭘﺴﺮاش‪ ،‬ﻫﻤﻪ ي ﭘﺴﺮاش ﺣﻖ داره زﻧﺪه ﺑﻤﻮﻧﻪ؟‬
‫] ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬ﻧﮕﺮان‪[ .‬‬
‫ﻣﺎدر‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﯾﻪ روز ﺗﻮ اﯾﻦ ﺧﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺮداي زﯾﺎدي ﺑﻮدن‪...‬‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫] ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ اي اﺷﺎره ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪[ .‬‬
‫ﭘﺪرﺑﺰرگ اون ﺟﺎ ﻣﯽ ﻧﺸﺴﺖ‪ ،‬رو ﺻﻨﺪﻟﯿﻪ راﺣﺘﯽ ش‪ ،‬و ﭘﺪر اﯾﻦ ﺟﺎ‪ ،‬ﮐﻨﺎر آﺗﯿﺶ‪ ،‬ﮐﻨﺎر‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﮐﯿﺴﻪ ي ﺗﻨﺒﺎﮐﻮش‪ ...‬و ﺷﯿﺶ ﺗﺎ ﭘﺴﺮ‪ ...‬ﺷﯿﺶ ﺗﺎ ﻣﺮد ﮐﺎري‪ ...‬دﺳﺘﺮﻧﺞ دﺳﺘﺎم ﮐﻪ ﭼﻪ رﻧﺞ ي‬
‫ﮐﺸﯿﺪن ﺗﺎ اوﻧﺎ رو ﺑﻪ ﻋﺮﺻﻪ رﺳﻮﻧﺪن‪ .‬و ﺣﺎﻻ‪ ...‬ﻫﻤﻪ ﺷﻮن رﻓﺘﻦ‪ ...‬ﻫﻤﻪ ﺷﻮن‪ ...‬ﭼﻪ درﯾﺎﯾﯽ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدﯾﻢ دﺧﺘﺮا‪ ...‬زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻮن ﺑﻪ ﺑﺎدي ﺑﻨﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺴﺮام اﺳﺘﯿﻮن و ﺷﻮن رو ﺑﺎ‬

‫درﯾﺎروﻧﺪﮔﺎن ‪14‬‬
‫ﺧﻮدش ﺑﺮد‪ ...‬ﭼﺸﻤﺎﻣﻮن ﺑﻪ آﺑﯽ ﺧﺸﮏ ﺷﺪ و ﺗﺎ درﯾﺎ ﭘﺴﺮاﻣﻮ ﭘﺲ ﻧﺪاد ﺗﺮ ﻧﺸﺪ‪ ...‬ﭘﺴﺮاﯾﯽ‬
‫ﮐﻪ ﯾﻪ ﻋﻤﺮ ﺗﻮ اﯾﻦ ﮐﻠﺒﻪ ﺷﻠﻨﮓ ﺗﺨﺘﻪ ﻣﯽ اﻧﺪاﺧﺘﻦ‪ ،‬آﺧﺮش رو ﯾﻪ ﺗﺨﺘﻪ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ ﺧﻮﻧﻪ‬
‫ﺷﻮن‪ .‬رو ﯾﻪ ﺗﺨﺘﻪ‪...‬‬
‫]ﺳﮑﻮت‪ .‬ﺻﺪاﯾﯽ از در ﻧﯿﻤﻪ ﺑﺎز‬
‫ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬دﺧﺘﺮﻫﺎ ﺗﮑﺎن ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮرﻧﺪ‪ .‬ﻧﻮرا‪ ،‬آرام‪[.‬‬
‫ﻣﯽ ﺷﻨﻮي ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ؟ از اون دورا ﯾﻪ ﺻﺪاﯾﯽ ﻣﯽ آد‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫] ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬آرام‪[ .‬‬
‫اﻧﮕﺎر ﯾﮑﯽ داره ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪ ...‬ﻧﺰدﯾﮏ ﺳﺎﺣﻞ‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻣﺎدر‪ ،‬ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎ ﺑﻪ دﯾﮕﺮان‪[ .‬‬
‫ﺗﻮ اون ﺷﺐ ﺗﺎرﯾﮏ‪ ،‬ﺗﻮ اون درﯾﺎي ﺗﻮﻓﺎن ي ﮐﻪ ﻣﻮج ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻗﺎﻋﺪه ي ﺳﻪ ﺗﺎ ﻗﺎﯾﻖ‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﮐﻪ رو ﻫﻢ ﺑﺬارن‪ ،‬ﭘﺪرﺑﺰرگ ﭘﺪر رو ﮔﻢ ﮐﺮد‪ ،‬ﭘﺪر ﺷﯿﻤﻮس رو‪ ،‬و ﻣﻦ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺗﺎﺷﻮن رو‪...‬‬
‫ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﮐﻪ ﺳﺮ زد‪ ،‬درﯾﻎ از ﯾﻪ ﺟﻨﺎزه ﮐﻪ ﺗﻮ آﻓﺘﺎب ﺑﺮق ﺑﺰﻧﻪ‪ ...‬درﯾﺎ ﺟﻮري آروم ﺑﻮد ﮐﻪ‬
‫ﺗﻮ ﮔﻔﺘﯽ ﺗﻮ ﻋﻤﺮش ﯾﻪ درﯾﺎﯾﯽ رو ﻫﻢ ﺑﻪ ﮐﺎم ﻣﻮﺟﺎش ﻧﮑﺸﯿﺪه‪...‬‬
‫ﺻﺪاي ﮔﺮﯾﻪ‪ ،‬ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫داره ﻧﺰدﯾﮏ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﻪ‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﮐﯽ ﯾﺎدﺷﻪ ﺑﭻ ﭼﻪ ﺟﻮري ﻣﺮد؟‪ ...‬ﻫﺎ! ﻗﺎﯾﻖ ش‪ ...‬ﻗﺎﯾﻖ ش ﺗﻮ آب ﺑﺮﮔﺸﺖ و ﺑﭻ دﯾﮕﻪ‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﺑﺮﻧﮕﺸﺖ‪ ...‬ﻫﺎ! ﭼﺮا! ﺑﺮﮔﺸﺖ‪ ...‬ﻣﻦ و ﺑﺎرﺗﻠﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ‪ ...‬ﻣﻦ ﺑﻐﻞ آﺗﯿﺶ و‬
‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ ﺗﻮ ﺑﻐﻞ ﻣﻦ‪ ...‬اون وﻗﺖ ﯾﻪ زن‪ ...‬ﻧﻪ‪ ،‬ﺧﺪاي ﻣﻦ‪ ...‬دوﺗﺎ‪...‬ﯾﺎ ﺳﻪ ﺗﺎ‪ ...‬ﺑﻤﯿﺮي ﭘﯿﺮﺧﺮﻓﺖ!‬
‫ﭼﺎرﺗﺎ! اوﻧﺎ ﭼﺎر ﺗﺎ ﺑﻮدن‪ ...‬ﭼﺎرﺗﺎ زن ﺳﯿﺎه ﭘﻮش‪ ،‬ﺑﯽ ﺻﺪا و ﺧﺎﻣﻮش‪ ،‬اوﻣﺪن ﺗﻮ ﮐﻠﺒﻪ‪ ...‬ﻧﻪ‬
‫ﺣﺮف ي‪ ،‬ﻧﻪ اﺷﮏ ي‪ ...‬ﻧﺸﺴﺘﻦ رو ﺑﻪ روم و ﺻﻠﯿﺐ ﮐﺸﯿﺪن‪...‬‬
‫ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪...‬ﯾﮑﯽ ﭘﺸﺖ اﯾﻦ دﯾﻮارﻫﺎ داره ﮔﺮﯾﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﺧﺪا ﺑﻪ دادﻣﻮن ﺑﺮﺳﻪ‪ ...‬ﺑﺎزم ﺑﻮي ﻣﺮگ ﺑﻪ دﻣﺎغ م ﺧﻮرد‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﭘﺸﺖ ﺳﺮ اوﻧﺎ‪ ،‬اون ﭼﺎرﺗﺎ زن ﺳﯿﺎه ﭘﻮش‪ ،‬ﺳﺮ و ﮐﻠﻪ ي ﻣﺮداي درﯾﺎﯾﯽ ﭘﯿﺪا ﺷﺪ‪ .‬ﯾﻪ ﺗﯿﮑﻪ‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﺑﺎدﺑﺎن ﺳﺮخ رو ﺷﻮﻧﻪ ﻫﺎﺷﻮن‪ ،‬آب ﭼﮑﻮن‪ ...‬و ﺗﻦ ﯾﻪ ﻣﺮد‪ ،‬رو اون ﺑﺎدﺑﺎن ﺳﺮخ‪ ،‬آب‬
‫ﭼﮑﻮن‪ ...‬ﯾﻪ روز ﺑﺎروﻧﯽ ﺑﻮد ﻧﻮرا‪ ،‬و اﯾﻦ ﻣﯿﺰ‪ ،‬از ﺧﻮﻧﺎﺑﻪ‪ ،‬ﺧﯿﺲ ﺧﯿﺲ ﺷﺪ‪...‬‬
‫] ﺳﮑﻮت‪ .‬دﺳﺖ ﻫﺎﯾﺶ را ﺑﻪ ﺳﻮي در‬
‫دراز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬در ﺑﻪ آراﻣﯽ ﺑﺎز ﻣﯽ‬
‫ﺷﻮد‪ .‬ﭼﻬﺎر زن ﺳﯿﺎه ﭘﻮش‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ‬
‫ﮐﻪ ﭘﺎرﭼﻪ ﻫﺎي ﺳﺮﺧﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ دارﻧﺪ‪.‬‬
‫وارد ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬در آﺳﺘﺎﻧﻪ در زاﻧﻮ ﻣﯽ‬
‫زﻧﻨﺪ و ﺑﺮ ﺧﻮد ﺻﻠﯿﺐ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎدر‪ ،‬ﮔﻮﯾﯽ در روﯾﺎ‪[ .‬‬
‫اﯾﻦ ﺑﭻ ه دﺧﺘﺮاي ﻣﻦ‪ ...‬ﺷﺎﯾﺪم ﻣﺎﯾﮑﻠﻪ‪ ...‬ﺷﻤﺎ ﺑﮕﯿﻦ‪ ...‬ﺟﻨﺎزه ي ﮐﺪوم ﭘﺴﺮﻣﻮ آوردﯾﻦ؟‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﻣﺎﯾﮑﻞ؟‬

‫درﯾﺎروﻧﺪﮔﺎن ‪15‬‬
 ‫ﻧﻪ ﻣﺎدر‪ ...‬ﻣﺎﯾﮑﻠﻮ ﻧﯿﺎوردن!‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﻣﺎﯾﮑﻞ رو ﺗﻮ ﺷﻤﺎل از آب ﮔﺮﻓﺘﻦ و ﻫﻤﻮن ﺟﺎ دﻓﻦ ش ﮐﺮدن‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﺗﻮ ﭼﯽ داري ﻣﯽ ﮔﯽ؟‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫دارم ﻣﯽ ﮔﻢ وﻗﺘﯽ ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﺗﻮ ﺷﻤﺎل‪ ،‬زﯾﺮ ﯾﻪ ﺧﺮوار ﺧﺎك ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ‪ ،‬اﻻن‪،‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫اﯾﻦ ﺟﺎ‪ ،‬رو دوش ﻣﺮداي ﺟﺰﯾﺮه‪ ،‬ﺳﺮ از ﮐﻠﺒﻪ ي ﻣﺎ در ﺑﯿﺎره‪...‬‬
‫ﺗﻮ دﻧﯿﺎ ﺟﻮوﻧﺎي زﯾﺎدي ﻫﺴﺘﻦ ﮐﻪ دل ﺑﻪ درﯾﺎ ﻣﯽ ﺳﭙﺮن‪ ...‬ﮐﯽ ﮔﻔﺘﻪ از ﻣﯿﻮن اﯾﻦ ﻫﻤﻪ‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﺟﻮون درﯾﺎﯾﯽ‪ ،‬اون ﺟﻨﺎزه ﺑﺎﯾﺪ ﺟﻨﺎزه ي ﻣﺎﯾﮑﻞ ﺑﺎﺷﻪ؟ ﭘﺪرﺗﻮن ﻣﯽ ﮔﻔﺖ درﯾﺎﺋﯿﺎ‪ ،‬وﻗﺖ‬
‫ﻣﺮدن‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﺷﮑﻞ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺷﻦ‪...‬‬
‫وﻟﯽ ﻣﺎدر‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫] ﻣﺎدر‪ ،‬ﺧﺸﻦ‪[ .‬‬
‫وﻗﺘﯽ ﯾﻪ ﻣﺮد‪ ،‬ﻧُﻪ روز و ﻧُﻪ ﺷﺐ ﺗﻤﻮم‪ ،‬ﺳﺮﺷﻮ رو ﺑﺎﻟﺶ ﻣﺎﻫﯿﺎ ﺑﺬاره‪ .‬وﻗﺘﯽ ﺗﻮﻓﺎن ﺟﻨﺎزه ﺷﻮ از‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﺟﻨﻮب ﺑﻪ ﺷﻤﺎل ﺑﮑﺸﻮﻧﻪ‪ ،‬اون وﻗﺖ‪...‬‬
‫] ﻧﻔﺲ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪[ .‬‬
‫اون وﻗﺖ ﺣﺘﯽ ﻣﺎدرش م ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ اوﻧﻮ ﺑﺸﻨﺎﺳﻪ‪...‬‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫اوﻧﺎ ﺟﻨﺎزه ي ﻣﺎﯾﮑﻞ رو ﺗﻮ ﺷﻤﺎل ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﺗﻮ ﺷﻤﺎل ﮐﯽ ﭘﺴﺮ ﻣﻨﻮ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ؟‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﻟﺒﺎﺳﺎش ﻣﺎدر‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﻟﺒﺎﺳﺎش‪ ،‬ﭼﯽ؟‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫اوﻧﺎ‪ ...‬ﻟﺒﺎﺳﺎي ﺟﻨﺎزه رو‪ ...‬ﺑﺮاي ﻣﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎدن‪ ...‬ﺑﺒﯿﻦ!‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﺗﮑﻪ ﻫﺎي ﻟﺒﺎس و ﺟﻮراب را‪ ،‬ﻧﺸﺎن ش ﻣﯽ دﻫﺪ‪[ .‬‬
‫اﯾﻦ ﯾﻪ ﺗﯿﮑﻪ از ﭘﯿﺮﻫﻨﺸﻪ‪ ...‬و اﯾﻦ ﯾﻪ ﻟﻨﮕﻪ از ﺟﻮراﺑﯿﻪ ﮐﻪ ﻧﻮرا ﺑﺮاش ﺑﺎﻓﺖ‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻣﺎدر‪ ،‬ﭘﯿﺮاﻫﻦ و ﺟﻮراب را از ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﺑﻪ ﺧﻮد‬
‫ﻣﯽ ﻓﺸﺎرد‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﻮداﯾﯽ‪[ .‬‬
‫ﺣﺘﻤﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮدش ﻣﯽ ﺷﻪ‪ ...‬زﯾﺮ اون ﻫﻤﻪ ﺧﺎك ﺧﯿﺲ‪ ...‬ﭘﯿﺮﻫﻦ و ﺟﻮراب‪...‬‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫] در ﺧﻮد‪ ،‬ﻓﺮو ﻣﯽ رود‪ .‬ﻧﻮرا از ﭘﻨﺠﺮه‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﯿﺮون‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﻣﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ‪[ .‬‬
‫ﺑﻪ ﺑﺎدﺑﺎن ﺳﺮخ رو دوش ﻣﺮدا‪ ...‬ﺧﯿﺲ و آب ﭼﮑﻮن‪ ...‬ﻗﻄﺮه ﻫﺎي آب‪ ،‬از ﻟﺐ ﺻﺨﺮه ﻫﺎ‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﺷﺮوع ﺷﺪن و دارن ﻣﯽ رﺳﻦ ﺑﻪ ﮐﻠﺒﻪ ي ﻣﺎ‪...‬‬
‫] ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬ﻧﺠﻮا ﮐﻨﺎن‪[ .‬‬
‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ ﯾﻪ‪ ،‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﯾﮑﯽ از زﻧﺎن آره‪ ،‬ﺧﻮدﺷﻪ‪ ...‬ﺧﺪا روح ش رو ﻗﺮﯾﻦ آراﻣﺶ ﮐﻨﻪ‪...‬‬
‫] از ﻣﯿﺎن ﭼﻬﺎر زن ﺳﯿﺎه ﭘﻮش‪ ،‬دو زن‪ ،‬ﻣﯿﺰ را‪ ،‬ﺑﻪ وﺳﻂ ﻣﯽ‬
‫ﮐﺸﺎﻧﻨﺪ‪ .‬ﻣﺮدان‪ ،‬وارد ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺟﺴﺪ ﺑﺎرﺗﻠﯽ را‪ ،‬روي ﯾﮏ‬
‫ﺗﮑﻪ اﻟﻮار‪ ،‬و در ﺑﺎدﺑﺎن ﺳﺮخ رﻧﮕﯽ‪ ،‬ﺧﻮاﺑﺎﻧﺪه اﻧﺪ‪ .‬ﻧﺰدﯾﮏ‬
‫ﻣﯿﺰ ﻣﯽ آﯾﻨﺪ‪ ،‬و ﺟﺴﺪ را‪ ،‬روي آن ﻣﯽ ﮔﺬارﻧﺪ‪ .‬ﺻﺪاي دﻋﺎ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪن زﻧﺎن ﺳﯿﺎه ﭘﻮش‪ ،‬ﺷﺪت ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪[.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑﮕﯿﻦ‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫آب ﮐﻪ ﺑﺎﻻ اوﻣﺪ‪ ،‬ﮐﺮه اﺳﺐ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮي رو دو ﭘﺎش ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ و ﺑﺎرﺗﻠﯽ رو ﭘﺮت ﮐﺮد ﺗﻮ‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫درﯾﺎ‪ .‬ﻣﻮﺟﺎ اﻧﮕﺎر دﺳﺘﺎﺷﻮﻧﻮ دراز ﮐﺮدن و اون رو ﺑﻐﻞ ﮔﺮﻓﺘﻦ و ﮐﺸﯿﺪن ش ﺗﻪ آب‪ ...‬ﺑﻌﺪ‪،‬‬

‫درﯾﺎروﻧﺪﮔﺎن ‪16‬‬
‫اﻧﮕﺎر ﮐﻪ دل ﺷﻮن ﺑﺮاي ﻣﺎدرت ﺳﻮﺧﺘﻪ ﺑﺎﺷﻪ‪ ،‬ﺗﻮ ﯾﻪ ﺣﻮﺿﭽﻪ ي ﮐﻒ‪ ،‬ﭘﺲ ش ﻓﺮﺳﺘﺎدن‪...‬‬
‫اون ﺟﺎ‪ ،‬دم ﺻﺨﺮه ﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪ‪...‬‬
‫] ﻣﺎدر‪ ،‬ﺳﺮش را ﺑﺎﻻ ﻣﯽ آورد‪ .‬اﻧﮕﺎر‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ‪ ،‬در اﺗﺎق‬
‫ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﮔﻔﺘﺎر ﺳﻮداﯾﯽ ي ﺧﻮد را‪ ،‬آﻏﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪[.‬‬
‫ﺣﺎﻻ دﯾﮕﻪ ﻫﻤﻪ ﺷﻮن رﻓﺘﻦ‪ ...‬دﯾﮕﻪ ﻫﯿﭻ ﻣﺮدي ﺑﺮام ﻧﻤﻮﻧﺪه‪ ...‬درﯾﺎ اﯾﻦ ﺑﺎر اﮔﻪ ﻣﻮج ﻫﺎش‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫رو ﺑﻔﺮﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﻫﻮاي ﻣﺮدﻫﺎي اﯾﻦ ﮐﻠﺒﻪ‪ ،‬دﺳﺖ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮده‪ .‬درﯾﺎ دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﻧﻪ اﯾﻦ‬
‫ﻣﺎدر رو آزار ﺑﺪه‪ ...‬اﻣﺸﺐ‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﺑﺎد ﺟﻨﻮب‪ ،‬ﮐﻠﻮن در ﮐﻠﺒﻪ ﻫﺎ رو ﻣﯽ زﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺧﺒﺮ‬
‫ﺑﺪه ﺗﻮﻓﺎن ﺗﻮ راﻫﻪ‪ ،‬دﯾﮕﻪ ﮐﺲ ي ﺻﺪام ﻧﻤﯽ زﻧﻪ‪ :‬ﻣﺎﺋﻮرﯾﺎ! ﺑﯿﺎ واﺳﻪ ي درﯾﺎروﻧﺪﮔﺎن دﻋﺎ‬
‫ﮐﻨﯿﻢ! ﺑﺎدﻫﺎي ﻏﺮب و ﺷﺮق ﮔﻼوﯾﺰ ﺷﺪن و ﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﯿﭽﯿﺪن و دﯾﺮ و زوده ﮐﻪ ﻧﻔﺲ ـ ﻧﻔﺲ‬
‫ﺷﻮن داﻣﻦ ﻣﻮج ﻫﺎ رو ﺑﮕﯿﺮه و درﯾﺎﺋﯽ ﻫﺎ رو‪ ...‬اﻣﺎ ﻣﻦ‪ ،‬آروم و ﺑﯽ دﻟﺸﻮره ﮐﻨﺎر آﺗﯿﺶ‬
‫ﻧﺸﺴﺘﻢ‪ ...‬ﭼﻮن ﭘﺎﻫﺎم ﻫﻤﭙﺎي ﻣﺎدرﻫﺎي ﺟﺰﯾﺮه ﻧﻤﯽ دوـ ان ﭘﯽ ي آب ﻣﻘﺪس‪ ...‬آب‬
‫ﻣﻘﺪس‪ ،‬واﺳﻪ ﺷﺴﺘﻦ ﺗﻦِ ﭘﺴﺮﻫﺎم‪ ...‬ﻧﻮرا! ﺗﻪ اون ﮔﻨﺠﻪ‪ ،‬ﯾﻪ ﺑﻄﺮي ي و ﺗﻪ اون ﺑﻄﺮي‪ ،‬ﭼﻨﺪ‬
‫ﭼﯿﮑﻪ آب ﻣﻘﺪس‪ ...‬ﺑﯿﺎر ﺗﺎ ﺑﺮادرت رو‪ ،‬ﺗﻄﻬﯿﺮ ﮐﻨﻢ‪...‬‬
‫] ﻧﻮرا‪ ،‬ﺑﻄﺮي ي ﺣﺎوي ي آب ﻣﻘﺪس را ﺑﻪ ﻣﺎدر ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎدر‪ ،‬ﺗﮑﻪ ﻫﺎي ﻟﺒﺎس ﻣﺎﯾﮑﻞ را‪ ،‬ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﺎي ﺑﺎرﺗﻠﯽ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪،‬‬
‫و آب ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﻣﯽ ﭘﺎﺷﺪ‪[ .‬‬
‫ﺑﺎرﺗﻠﯽ! ﻣﻦ ﺑﺮات ﺧﯿﻠﯽ دﻋﺎ ﮐﺮدم‪ ...‬ﺧﯿﻠﯽ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ از ﺑﺮادرﻫﺎي دﯾﮕﻪ ات‪ ...‬ﻧﯿﻤﻪ ﻫﺎي ﺷﺐ‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫از ﺧﻮاب ﻣﯽ ﭘﺮﯾﺪم و ﺑﺮات دﻋﺎ ﻣﯽ ﮐﺮدم‪ ...‬و ﺗﻮ‪ ،‬ﻧﻔﻬﻤﯿﺪي‪ ...‬ﺷﻤﻊ روﺷﻦ ﻣﯽ ﮐﺮدم و‬
‫ﺻﻠﯿﺐ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪم و ﺑﺮاي ﺧﻮدم و ﺗﻮ ﻣﯽ ﺧﻮﻧﺪم‪ :‬ﺧﻮﺷﺎ ﺑﻪ ﺣﺎل ﺑﺮدﺑﺎران‪ ،‬ﮐﻪ وارﺛﺎن‬
‫زﻣﯿﻦ اﻧﺪ‪ ...‬و ﺗﻮ‪ ،‬ﻧﻔﻬﻤﯿﺪي‪ ...‬اﺷﮏ رﯾﺨﺘﻢ و ﺑﻪ درﮔﺎه ﺧﺪا‪ ،‬اﻟﺘﻤﺎس ﮐﺮدم‪ ...‬ﮐﻪ ﺗﻮ رو‪،‬‬
‫آﺧﺮﯾﻦ ﭘﺴﺮم رو‪ ،‬ﺑﺮام ﻧﮕﻪ داره‪ ...‬و ﺗﻮ‪ ،‬ﻧﻔﻬﻤﯿﺪي‪ ...‬وﻟﯽ از ﺣﺎﻻ‪ ،‬آراﻣﺶ‪ ،‬ﯾﻪ آراﻣﺶ‬
‫ﻋﺠﯿﺐ‪ ،‬داره‪ ،‬ﺗﻪ ﻗﻠﺐ م‪ ،‬ﺧﻮش ـ ﺧﻮﺷﮏ ﻣﯽ ﺷﯿﻨﻪ و ﻣﻮﻧﺪﮔﺎر ﻣﯽ ﺷﻪ‪ ...‬از اﻣﺸﺐ‪ ،‬دﯾﮕﻪ‬
‫از ﺷﺐ ﻫﺎي ﺑﻠﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻤﯽ ﺗﺮﺳﻢ‪ ...‬ﺧﻮدم رو ﻣﯽ ﺳﭙﺮم‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺖ ش‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﺮام‪ ،‬ﯾﻪ ﺧﻮاب‬
‫ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﯿﺎره‪ ...‬و ﯾﻪ ﻟﻘﻤﻪ ﻧﻮن‪ ،‬و‪ ...‬ﯾﻪ ﺗﯿﮑﻪ ﻣﺎﻫﯽ ي ﮔﻨﺪﯾﺪه‪...‬‬
‫] زاﻧﻮ ﻣﯽ زﻧﺪ‪ .‬ﺻﻠﯿﺐ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و دﻋﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬ﺑﻪ‬
‫ﻣﺮدي ﮐﻪ ﭘﯿﺮﺗﺮ از دﯾﮕﺮان اﺳﺖ‪[ .‬‬
‫ﻓﺮدا ﺻﺒﺢ‪ ،‬ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﮐﻪ در اوﻣﺪ‪ ،‬ﺷﻤﺎ و اﯾﻤﻦ‪ ...‬ﺑﺮاي ﺑﺮادرﻣﻮن‪ ...‬ﯾﻪ ﺗﺎﺑﻮت ﻣﺤﮑﻢ‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﺑﺴﺎزﯾﻦ‪...‬‬
‫ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﯿﻦ‪ .‬ﻣﮕﻪ ﻧﻪ؟‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﻣﺎ ﭼﻮب ﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪ اﻋﻼﯾﯽ ﺧﺮﯾﺪﯾﻢ‪ ...‬ﺑﻪ ﻧﯿﺖ ﻣﺎﯾﮑﻞ‪ ...‬ﺧﺪا ﺑﻪ دادﻣﻮن ﺑﺮﺳﻪ‪ ...‬و ﺣﺎﻻ اﯾﻦ‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﭼﻮب ﻫﺎ‪ ،‬ﺳﻬﻢ ﺟﺴﺪ ﺑﺎرﺗﻠﯽ ﺷﺪ‪...‬‬
‫ﯾﻪ ﻧﻮن ﺷﯿﺮ ﻣﺎل ﺗﺎزه ﻫﻢ‪ ،‬ﭘﺨﺘﯿﻢ‪ ...‬وﻗﺘﯽ ﮔﺮﺳﻨﻪ ﺗﻮن ﺷﺪ‪ ،‬ﯾﻪ ﺗﯿﮑﻪ از اون ﺳﯿﺮﺗﻮن ﻣﯽ ﮐﻨﻪ‪...‬‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫] ﻣﺮد‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺗﺨﺘﻪ ﻫﺎي ﺳﻔﯿﺪ ﻣﯽ اﻧﺪازد‪[ .‬‬
‫ﯾﻪ ﭼﯿﺰي‪ ،‬اﯾﻦ وﺳﻂ‪ ،‬ﮐﻤﻪ!‬ ‫ﻣﺮد‬
‫ﭼﯽ؟‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﻣﯿﺦ! ﻣﯿﺦ دارﯾﻦ؟‬ ‫ﻣﺮد‬
‫ﺧﺐ‪...‬ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ!‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ﻧﻪ‪ ،‬ﻧﺪارﯾﻢ! ﻓﮑﺮ ﻣﯿﺦ رو‪ ،‬ﻧﮑﺮده ﺑﻮدﯾﻢ!‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬

‫درﯾﺎروﻧﺪﮔﺎن ‪17‬‬
‫ﻋﺠﯿﺒﺐ ﻧﯿﺴﺖ؟ ﺗﻮي ﺧﻮﻧﻪ اي ﮐﻪ ﺷﯿﺶ ﺗﺎ ﺟﻮون‪ ...‬روي ﭘﺎﻫﺎي ﺧﻮدﺷﻮن‪ ،‬رﻓﺘﻦ درﯾﺎ و‪...‬‬ ‫ﻣﺮد‬
‫روي دﺳﺖ ﻫﺎي ﻣﺮدﻫﺎ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ‪ ...‬ﻋﺠﯿﺐ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﻣﺎدرﺗﻮن‪ ...‬ﻓﮑﺮ ﻣﯿﺦ ﺗﺎﺑﻮت ﻫﺎ ﻧﺒﺎﺷﻪ؟‬
‫اون ﭘﯿﺮ ﺷﺪه‪ ...‬و ﺷﮑﺴﺘﻪ‪...‬‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫] ﻣﺎدر‪ ،‬آﻫﺴﺘﻪ ﺑﺮﻣﯽ ﺧﯿﺰد و ﺗﮑﻪ ﻫﺎي ﻟﺒﺎس ﻣﺎﯾﮑﻞ را‪ ،‬ﮐﻨﺎر‬
‫ﺟﺴﺪ ﺑﺎرﺗﻠﯽ‪ ،‬ﻗﺮار ﻣﯽ دﻫﺪ‪ ،‬و آﺧﺮﯾﻦ ﻗﻄﺮات آب ﻣﻘﺪس‬
‫را‪ ،‬ﺑﺮ آن ﻣﯽ اﻓﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﻧﻮرا‪ ،‬آﻫﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪[ .‬‬
‫ﭼﻪ ﺳﺎﮐﺖ ﺷﺪه و آروم!‪ ...‬ﯾﺎدﺗﻪ روزي ﮐﻪ ﺧﺒﺮ ﻣﺎﯾﮑﻞ رو ﺑﺮاﻣﻮن آوردن؟ ﺻﺪاي ﺷﯿﻮن‬ ‫ﻧﻮرا‬
‫ش ﻣﯽ رﺳﯿﺪ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻪ ي اون ﻃﺮف ﺟﺰﯾﺮه‪ ...‬ﮐﯽ ﻓﮑﺮﺷﻮ ﻣﯽ ﮐﺮد اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺎﯾﮑﻞ‬
‫ﺑﺎﺷﻪ؟‬
‫] ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‪ ،‬آرام و ﺷﻤﺮده‪[ .‬‬
‫ﭘﯿﺮزﻧﺎ‪ ...‬ﻫﻤﻪ ي ﭘﯿﺮزﻧﺎ‪ ...‬اوﻧﺎم ﺑﺎﻻﺧﺮه ﯾﻪ روز از ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻦ‪ ...‬از زاري‪ ،‬از‬ ‫ﮐﺎﺗﻠﯿﻦ‬
‫ﻋﺰاداري‪ ،‬از ﻧُﻪ روز و ﻧُﻪ ﺷﺐ ﻣﺜﻞ اﺑﺮ ﺑﻬﺎر ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮدن و ﮐﻒ ﮐﻠﺒﻪ رو از اﺷﮏ ﺧﯿﺲ‬
‫ﮐﺮدن‪...‬‬
‫] ﻣﺎدر‪ ،‬ﺑﻄﺮي ي ﺧﺎﻟﯽ ي آب ﻣﻘﺪس را‪ ،‬واروﻧﻪ‪ ،‬روي ﻣﯿﺰ‬
‫ﻣﯽ ﮔﺬارد‪ ،‬و دو دﺳﺖ ش را‪ ،‬روي ﺟﻨﺎزه ي ﺑﺎرﺗﻠﯽ‪[ .‬‬
‫ﺣﺎﻻ ﻫﻤﻪ ﺷﻮن ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ن‪ ...‬ﺑﺎ ﻫﻢ‪ ،‬دور ﯾﻪ ﻣﯿﺰ ﺑﺰرگ‪ ،‬وﺳﻂ درﯾﺎي ﺗﻮﻓﺎﻧﯽ‪ ،‬ﭘﺪر ﺑﺰرگ‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫و ﭘﺪر وﺳﻂ ﻧﺸﺴﺘﻦ و ﺷﯿﺶ ﺗﺎ ﭘﺴﺮام دور ﺗﺎ دورﺷﻮن‪ ...‬دﺳﺘﺎي ﻫﻢ و ﮔﺮﻓﺘﻦ و ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ‬
‫زﻧﻦ‪ ،‬ﭼﻮن اوﻧﺎ ﻫﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﻦ ﻣﯽ دوﻧﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﯽ ﺗﻤﻮم ﺷﺪه‪ ...‬ﭘﺲ‪ ،‬اي ﺧﺪاي ﺑﺰرگ‪،‬‬
‫رﺣﻤﺖ ت رو از روح ﺑﺎرﺗﻠﯽ درﯾﻎ ﻣﺪار! و ﺑﺮ روح ﻣﺎﯾﮑﻞ ارزاﻧﯽ دار! و ﺑﺮ روح‬
‫ﺷﯿﻤﻮس! و ﺑﺮ روح ﺑِﭻ ‪ ،‬و ﺑﺮ روح اﺳﺘﯿﻮن و ﺷﻮن‪ ،‬ﮐﻪ ﯾﮏ روح ﺑﻮدﻧﺪ در دو ﺗﻦ! روح‬
‫ﭘﺪرﺷﻮﻧﻮ ﻗﺮﯾﻦ رﺣﻤﺖ ﮐﻦ! و روح ﭘﺪرﺑﺰرﮔﻮ! ﺧﺪاوﻧﺪا! ﻫﻤﻪ ي درﯾﺎروﻧﺪﮔﺎن رو ﺑﯿﺎﻣﺮز!‬
‫و ﺑﺮ روح ﺷﺎن رﺣﻢ ﮐﻦ!‬
‫] ﺳﺮ‪ ،‬ﺧﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪[ .‬‬
‫و ﺑﺮ روح ﻣﻦ! روح دﺧﺘﺮان م! و روح ﻫﻤﻪ ي آن ﻫﺎ ﮐﻪ در اﯾﻦ دﻧﯿﺎ ﻫﻨﻮز زﻧﺪه اﻧﺪ!‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫] ﻣﺎدر‪ ،‬ﻣﮑﺚ ي ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺻﺪاي ﺷﯿﻮن زﻧﺎن ﺳﻮﮔﻮار‪،‬‬
‫ﺑﻠﻨﺪﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺳﭙﺲ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﻣﯽ ﮔﺮاﯾﺪ‪[.‬‬
‫ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﺧﺪا‪ ،‬ﭘﺴﺮم ﻣﺎﯾﮑﻞ‪ ،‬اون دور دورا‪ ،‬ﺗﻮ ﺷﻤﺎل‪ ،‬ﻣﺮاﺳﻢ ﺗﺪﻓﯿﻦ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ اي داﺷﺘﻪ‪...‬‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫اﯾﻦ ﺟﺎ‪ ،‬ﺑﺎرﺗﻠﯽ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﺎﺑﻮت ي زﯾﺒﺎ از ﭼﻮب ﺳﻔﯿﺪ‪ ،‬ﺗﻪ ﮔﻮر ﻋﻤﯿﻖ ش آروم ﻣﯽ ﮔﯿﺮه‪ ...‬ﻣﯽ‬
‫ﺑﯿﻨﯿﻦ! ﻫﻨﻮزم ﻣﯽ ﺷﻪ دل ﺑﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻫﺎي ﮐﻮﭼﯿﮏ ﺳﭙﺮد‪ ...‬دﯾﮕﻪ ﺑﯿﺶ ﺗﺮ از اﯾﻦ ﭼﯽ ﻣﯽ‬
‫ﺧﻮاﯾﻢ؟ درﯾﺎ‪ ،‬اون رو ﺑﻪ رو داره ﻣﯽ ﻏﺮه و ﻫﻤﻪ ي ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﻪ روز ﮐﻠﺒﻪ ﻫﺎي ﮐﻮﭼﯿﮏ‬
‫ﻣﻮﻧﻮ ﺗﺮك ﮐﻨﯿﻢ‪ ...‬ﻣﻦ رخ اﯾﻦ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻮ ﻣﯽ ﺑﻮﺳﻢ و راﺿﯿﻢ ﺑﻪ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﯽ ﮐﻪ در‬
‫اﻧﺘﻈﺎرﻣﻪ‪...‬‬
‫] زاﻧﻮ ﻣﯽ زﻧﺪ‪ .‬ﺻﺪاي درﯾﺎ ﮐﻪ آرام ـ آرام‪ ،‬اوج ﻣﯽ ﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﻋﻨﻮان ﺑﻨﺪي ي ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ‪ :‬ﻣﺎدر‪ ،‬ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺮ دو زاﻧﻮ‪ ،‬ﻣﻨﺎﺟﺎت ﻣﯽ‬
‫ﮔﻮﯾﺪ‪[.‬‬
‫ﺑﻪ درﯾﺎﻫﺎ ﮐﯿﺴﺖ ﭘﺮوردﮔﺎر ﻣﻦ؟‪ /‬ﺑﻪ درﯾﺎﻫﺎ ﮐﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺮا ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ؟‪ /‬ﻣﻮج ﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﺮﺟﺎن‬ ‫ﻣﺎدر‬
‫ﻫﺎ ﻫﻢ ـ آوازاﻧﻨﺪ‪ /‬ﻗﺎﯾﻖ ﻧﺸﯿﻨﺎن ﺑﺎ ﻣﺎﻫﯿﺎن‪ /‬درﯾﺎ ﺑﺎ ﺻﺨﺮه‪ /‬و ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻮ‪ ،‬ﭘﺮوردﮔﺎر ﻣﻦ‪ /‬ﻓﺮﯾﺎد‬
‫ﻣﺮا ﺑﺸﻨﻮ!‪ /‬ﻣﺮا از ﮔﺮداب ﻣﺼﯿﺒﺖ رﻫﺎﯾﯽ ﺑﺨﺶ‪ /‬و ﺳﺮودي ﺗﺎزه در دﻫﺎن م ﺑﮕﺬار‪/‬‬
‫ﻫﻤﭽﻮن ﺳﺮودِ درﯾﺎﻧﻮردان ﺗﺸﻨﻪ در آب ﻫﺎي ﺷﻮر‪ ...‬ﻣﺮدان ﻣﺎ را ﺑﯿﺎﻣﺮز ﭘﺮوردﮔﺎر ﻣﻦ‪ /‬و‬
‫ﺑﻪ زﻧﺎن ﻣﺎ ﺻﺒﺮ ﻋﻄﺎ ﮐﻦ‪ /‬ﺑﻪ درﯾﺎﻫﺎ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﺑﯿﺎﻣﻮز‪ /‬ﺑﻪ ﺧﯿﺰاب ﻫﺎ ﻓﺮوﺗﻨﯽ‪ /‬ﺑﻪ ﮔﺮداب ﻫﺎ‬

‫درﯾﺎروﻧﺪﮔﺎن ‪18‬‬
‫آراﻣﺶ‪ /‬و ﺑﻪ ﺗﻨﺪ ﺑﺎدﻫﺎ ﻧﺴﯿﻢ‪ ...‬ﺑﻪ درﯾﺎ ﺑﮕﻮ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺧﺸﻢ ﻧﮕﯿﺮد‪ /‬و ﺗﻮﻓﺎن را ﺑﮕﻮ دور ﺑﺎد از‬
‫اﯾﻦ ﺟﺰﯾﺮه!‪ /‬ﮐﻪ ﻣﺎدران را دﯾﮕﺮ اﺷﮏ ي در ﭼﺸﻢ ﻧﻤﺎﻧﺪه‪ /‬و ﻟﺒﺨﻨﺪي ﺑﺮ ﻟﺐ‪ /‬و اﻣﯿﺪي در‬
‫دل‪ /‬و ﭘﺴﺮي در ﺧﺎﻧﻪ‪ /‬ﺑﻪ درﯾﺎ ﺑﮕﻮ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺧﺸﻢ ﻧﮕﯿﺮد‪ /‬ﭘﺮوردﮔﺎر ﻣﻦ!‪ /‬ﮐﻪ دل ﻣﺎدران‬
‫درﯾﺎﯾﯽ‪ /‬درﯾﺎي اﻧﺪوه اﺳﺖ‪ /‬و ﭼﺸﻤﻪ ي اﺷﮏ ﻫﺎي ﺷﺎن‪ /‬ﺑﻪ درﯾﺎﯾﯽ از آب ﻫﺎي ﺗﻠﺦ ﻣﯽ‬
‫رﯾﺰد‪ ...‬ﭘﺲ درﯾﺎﯾﯽ ﻫﺎ را ﺑﻪ درﯾﺎ ﺑﺒﺨﺶ‪ /‬و درﯾﺎ را ﺑﻪ درﯾﺎﯾﯽ ﻫﺎ‪ /‬و درﯾﺎ و درﯾﺎﯾﯽ ﻫﺎ را ﺑﻪ‬
‫ﻣﺎدران‪ /‬و ﻣﺎدران را ﺑﻪ ﭘﺎس رﻧﺞ ﻫﺎي ﺷﺎن‪ /‬ﭼﺸﻤﻪ ي اﺷﮏ ي ﻋﻨﺎﯾﺖ ﻓﺮﻣﺎ‪ /‬ﮐﻪ در ﻣﺮگ‬
‫ﭘﺴﺮان ﺷﺎن‪ /‬ﺗﺎ درﯾﺎ درﯾﺎﺳﺖ ﺑﮕﺮﯾﻨﺪ‪...‬‬

‫ﭘﺎﯾﺎن‬

‫درﯾﺎروﻧﺪﮔﺎن ‪19‬‬