ცნობილ ქართველ პოეტს გიორგი ლეონიძეს უბრალო სიხარულითა და ღრმა გავლენით სავსე ბავშვობა ჰქონდა.

დაბადებული 1899 წელს მომხიბვლელ სოფელ პატარძეულში,გიორგის მამა ადრეულ ასაკსი გარდაეცვალა და
მას მისი მზრუნველი და კეტილი დედა ზრდიდა ასევე ლეონიძეს ბევრი კეტილი მეზობელი ყავდა რომლებიც მის
გაზრდასი დედას ეხმარებოდნენ, მისი ადრეული წლები სოფლის საქართველოს მშვენიერებაში იყო ჩაფლული.
აყვავებულ პეიზაჟებით სავსე ახალგაზრდა გიორგის გაუჩნდა ბუნებისათვის ღრმა სიყვარული, რაც მერე მის
პოეზიაში განმეორებადი თემა გახდა.

როცა იზრდებოდა, იგი მოხიბლული იყო ბებიის სიმღერებითა და ისტორიებით და ამ ზღაპრებმა მისი ფანტაზია
გაალამაზა. როგორც ბიჭი, გიორგი ადგილობრივ სკოლაში სწავლობდა, სადაც ლიტერატურისადმი გატაცება
გაიჩინა და საკუთარი ლექსების წერა დაიწყო. მისმა თავმდაბლურმა აღზრდამ მასში გააჩინა ძლიერი კავშირი
საქართველოს ტრადიციებსა და კულტურასთან და განაგრძობდა ამ ელემენტების დამატებას თავის პოეზიაში.

ლეონიძის ბავშვობის გამოცდილება და ქართული ცხოვრების მდიდარი გობელენი იყო მისი პოეტური
მოგზაურობის საფუძველი, რამაც იგი ლიტერატურის სამყაროში საყვარელ ფიგურად აქცია.