11.

01 4:46 PM
Hindi ko na maintindihan sarili ko, sa sobrang pagmamahal ko sa'yo onti-onti akong
nasisira. Hindi ko naman hiniling yung ganitong sitwasyon, kahit sino siguro sa
atin walang gugustuhin na mapunta sa ganitong sitwasyon, sitwasyon na sa ayaw mong
mawala yung taong mahal mo mas hahayaan mong masira ka kaysa masira yung kung anong
mayroon kayo. Super unfair lang na iniiwasan ko lahat ng tao halos pati kaibigan ko
para sa'yo, but don't me wrong, walang masamang makipag-kaibigan pero sana naman
may onting pag-aalala pa rin sa akin oh, kasi parang sinasaksak ako sa tuwing
nakikita ko lahat ng mga ikakaselos ko, at Ik na wala kang sinabi na layuan ko sila
pero sa ayokong mag-isip ka? super unfair lang na bakit hindi mo magawa yung
treatment na natatanggap mo sa akin? tell me, mahirap ba? nasa isip ko "gano'n ba
ako kadaling hayaan?" kinakausap mo naman ako, yes, pero sa tingin mo enough 'yon
para maiwasan lahat ng sakit? kinikimkim ko kasi alam kong walang magbabago kapag
nagsalita ako, hirap din mag explain kapag alam mo na kakalabasan. Mababago pa ba
'to? o ako yung dapat magbago? sa sobrang selosa ko na i-insecure na ako, sa
sobrang selosa ko nagbabago ako sa mga kaibigan ko, ayoko naman ng ganito e, hindi
ko alam bakit humantong tayo sa ganitong kalagayan, kasalanan ko rin siguro? sa
sobrang takot ko naging ganito tayo, mali ko pala ang lahat. Kung hindi mo
maintindihan, iintindihin ko na lang sarili ko, babaguhin ko, kaya hayaan mo na
lang ako mag silent treatment:(