Türk Psikoloji Dergisi,

1994, 9 (32), 26-29.

SCID-II (TÜRKÇE VERSİYONU) GÖRÜŞMESİNİN KİŞİLİK

BOZUKLUKLARINDAKİ GÜVENİRLİĞİ

Hakan COŞKUNOL İsmail BAĞDİKEN Soli SORİAS Refet SAYGILI

Ege Üniversitesi M a n i s a Ruh ve Sinir Ege Üniversitesi Ege Üniversitesi
Hastalıkları Hastanesi

ÖZET
Psikiyatri kliniğinde yatan 50 hastada SCID-II kullanılarak, birlikte görüşme yöntemi ile güvenirlik çalışması yapılmıştır.
Antisosyal, Borderline ve Şizotipal kişilik bozuklukları uyuşmanın en yüksek olduğu, Pasif-agresif, Obsesif-kompulsif ve
Narsisistik kişilik bozuklukları ise uyuşmanın en düşük olduğu kişilik bozuklukları olarak saptanmıştır. Tüm SCID-II
uyuşma düzeyi ise K-0.798 olarak bulunmuştur.
Anahtar Sözcükler: SCID-II (DSM-III-R Yapılandırılmış Klinik Görüşmesi Türkçe Versiyonu, Kişilik Bozuklukları Formu),
kişilik bozukluğu, güvenirlik

ABSTRACT
Inter-rater reliability of SCID-II is investigated with joint intervieivs in 50 psychiatric inpatients. Agreement was high in Anti-
social, Borderline and Schizotypal personality disorders and was lower in Passive-aggressive, Obsessive-compulsive and
Narcissistic personality disorders. Overall agreement level ofSCID-II was K=0.798
Key Words: SCID-II (Structured Clinical Interview for DSM-III-R Personality Disorders), personality disorder, reliability

GİRİŞ resyon, anksiyete bozukları) veya psikiyatrik belirtileri

Kişilik (ya da karakter), bir insanın kendine özgü olan ve
onu başkalarından ayırt ettiren genel psikolojik özellikle-
ri, onun yaşam biçimini oluşturan, bilinçli ya da bilinç dı-
şı bütün düşünce ve davranış kalıplarıdır ve karakter ya-
pısındaki bozukluklar kişilik bozuklukları olarak ele alı-
nır. DSM-III öncesi daha belirgin ve baskın klinik send-
romların varlığında kişilik bozukluğu tanısı genellikle
gözden kaçırılmıştır (Frances, 1986). DSM-III (APA,
1980) ve DSM-III-R (APA, 1987) ile birlikte uygulamaya
giren çok eksenli değerlendirme, psikiyatrik belirti ve
bozuklukların ortaya çıkmasında kolaylaştırıcı olan ve
ilişkili olabilecek kişilik özelliklerinin farkedilmesini sağ-
lamıştır. Klinikte, II. eksen olan kişilik bozukluklarının
saptanması öncelikle tedavi edilmeleri açısından önemli-
dir. Ayrıca I. eksendeki klinik sendromları (major dep-
Yazışma Adresi: Dr. Hakan Coşkunol, Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi, Psikiyatri Anabi-
lim Dalı, Bornova - İzmir.
(tedavide uyumsuzluk, intihara eğilim), tedavi ve prog-
nozlarını etkileyebilir (Millon,1981, Pfohl ve ark., 1986).
Bu önemine karşın yaşam boyu süren davranış biçimi-
nin sınırlı zaman dilimi içinde değerlendirilmesi olduk-
ça güçtür.
Psikiyatride ayrıntılı ve psikodinamik yönelimli klinik gö-
rüşmeler önemini sürdürmekte, daha karmaşık ve kap-
samlı bilgilerin alınmasını sağlamaktadır (Haas ve ark.,
1987). Psikodinamik yönelimli klinik görüşmeler bilgi
toplama işlemi yanında hasta-hekim etkileşimini sağlar,
tedavinin bütünleyici yönünü oluşturur (Hendin ve Sie-
gel 1981). Ancak kişilik bozukluğu değerlendirmesinde
açık uçlu sorularla görüşme beraberinde bir çok sorunu
getirmektedir. Bunlar görüşmecilerarası güvenirlik so-
runları, kişilik özelliklerinin kişinin görüşme anındaki kli-
nik durumu yüzünden belirlenememesi gibi sorunlardır
(Goldsmith ve ark., 1989).
 H. COŞKUNOL - İ. BAĞDI KEN - S. SORİAS ve R. SAYGILI 27

Tanı güvenirliği sorununa çözüm olarak yapılandırıl- Elde edilen veriler hem bozukluk, hem de belirti düze-
mış klinik görüşme formları oluşturulmuştur. Yapılan- yinde 1 (Yok ya da yanlış), 2 ( Eşik altı), 3 (Eşik ya da
dırılmış klinik görüşmeler hekimin hasta ile iletişime doğru) şeklinde kodlanmıştır. Uyuşma düzeyinin istatis-
girmesine ve DSM-III-R kişilik bozukluklarının doğru ve tik değerlendirmesinde, yüzde hesabı yanısıra, Kappa
güvenilir olarak saptanmasında klinik becerilerini kul- indexi kullanılmıştır. Eşik altı, belirti veya bozukluğun
lanmasına izin verir (Goldsmith ve ark., 1989). var olduğu ancak tanı konulması için gerekli şiddette ol-
madığını belirttiğinden kappa indexi katsayılarının
Bunlardan SCID-II, (Spitzer ve Williams, 1985) yapılandı-
saptanmasında ağırlıklı kappa metodu kullanıldı (Cicc-
rılmış bir görüşme aracıdır. Çeviri çalışmaları E.Ü.T.F.
hetti, 1976; Hail, 1974; Spitzer ve ark., 1967). Kappa pu-
Psikiyatri kliniğinde Sorias ve arkadaşları (Sori-
anları çalışmacılar tarafından yazılan bilgisayar programı
as, 1990) tarafından yapılmıştır.
ile hesaplandı.
Çalışmanın amacı 1990 yılında Türkçeye çevrilen SCID-II
nin birlikte görüşme yöntemiyle, kişilik bozuklukların-
daki kullanıcılararası uyuşma düzeyinin saptanmasıdır. BULGULAR
Çalışmaya katılan deneklerden 34'ü erkek 16'sı kadındır.
Yaşları 19 ile 65 arasında değişmektedir. Deneklerin sos-
GEREÇ VE YÖNTEM yo-demografik özellikleri Tablo l'de gösterilmiştir. De-
neklerin I.Eksen tanıları ise Tablo 2'de gösterilmiştir. 47
Çalışmaya EÜTF Psikiyatri kliniğinde yatan 50 hasta alın-
olgu en az bir DSM-III-R tanısı almış olup, 9 hasta bir-
dı. Deneklerin seçiminde en az 18 yaşında ve okur-yazar
den fazla DSM-III-R I.Eksen tanısı almıştır. SCID-II görüş-
olmaları, görüşme için gerekli asgari işbirliğini yapabil-
meleri ortalama 64.30 ± 11.25 dakika sürmüştür (45-90
me ve çalışmaya kendi isteği ile katılmış olma özellikleri
dakika). İki görüşmecinin SCID-II tanılarına göre uyuş-
aranmıştır. Araç olarak kliniğimizde bir ekip tarafından
ma düzeyleri Tablo 3'de görülmektedir. Tabloda (1) sayı-
Türkçeye çevrilmiş olan SCID-II standart görüşmesi kul-
sı görüşmecilerin tanı koymadıkları, (2) sayısı eşik altı
lanılmıştır. SCID-II'yi görüşme aracı olarak kullanmadan
tanısını koydukları, (3) sayısı ise tanı koydukları durum-
önce, IV. yıl psikiyatri uzmanlık öğrencisi olan görüşme-
ları göstermektedir.
ciler (HC, İB), SCID-II iyice anlaşılıncaya ve görüşmede
yeterli akıcılık sağlanıncaya dek hasta görüşmeleriyle
SCID-II uygulama çalışmaları yapmışlardır. SCID-II gö-
rüşmesinden bir kaç gün önce SCID-I (Spitzer ve Willi-
Tablo 1
ams, 1988) eğitimi almış deneyimli bir uzmanlık öğren-
cisi tarafından hastaların DSM-III-R I.eksen tanısı için Çalışmaya katılan deneklerin
SCID-I görüşmesi yapıldı. Görüşme öncesinde hasta sosyo-demografik özellikleri.
yakınları, hastayı izleyen hekim, sevk ve dosya yazıların-
dan ayrıntılı bilgi alındı.
Yaş (Ortalama±S.S.) : 37.16 ±10.94
Görüşmelerde, denekle görüşen görüşmeci ve hasta-
Cins (E/K) : 34E/16K
nın görüş alanı dışında, görüşme sürecinde pasif ola-
rak gözlemci durumunda kalan bir değerlendirici bulun- Eğitim Düzeyi

muştur. Görüşmecinin görüşmesi tamamlandıktan son- İlk : 13 (%26)

ra, gerek görürse gözlemci durumunda kalan değerlen- Orta : 10 (%20)
dirici de ek sorular sormuştur. Görüşmeler çalışmada Lise 15 (%30)
yer alan iki çalışmacı tarafından yürütülmüş, çalışmacılar
Yüksek: 12 (%24)
sıra ile görüşmeci ve gözlemci olmuşlardır.

Aralık 1994, Cilt 9, Sayı 32 TÜRK PSİKOLOJİ DERGİSİ

28 SCID-II GÖRÜŞMESİNİN GÜVENİRLİĞİ

Tablo 3
İki görüşmecinin SGIDMİ tânilârına göre uyuşma düzeyi*

A(1) A(2) A(3) Uyuşma

SCID-II TANILARI B(D B(2) B(3) B(D 8(2) B(3) B(1) B(2) B(3) % Kappa

Avoidant KB. 36 6 0 0 1 1 0 0 6 0.860 0.71 8

Bağımlı KB. 45 1 0 Û 2 0 0 1 1 0.96Ö ÜJ43
Obsesif-Kompulsif KB. 38 4 0 3 3 0 0 0 I 0.860 Öİİ3
Pasif-Agresif KB. 37 2 1 2 3 0 1 2 a 0.140 0.593
Paranoid KB. 29 3 0 1 7 1 0 t 1 0.860 0.820
Şizotipal KB. 43 1 0 0 4 0 0 0 I o.m 0.924
Şizoid KB. 44 1 0 0 3 0 0 0 I 0.980 0.914
Histriyonik KB. 40 2 0 1 1 0 Ö 1 4 0.920 0.807
Narsisistik KB. 42 4 0 1 1 Ö 0 0 2 0.9Ö0 0.575
Borderline KB. 41 1 0 0 % 0 0 0 5 0.980 0.946
Antisosyal KB. 42 0 0 Ö £ Ö 0 0 6 1.000 1.0ÛÖ

Tüm Kappa: 0.798 Tüm yülde: 0,922

O Kişilik bozukluğu tanılan 1 (Yok yâ da yanlış), 2 (Eşik altı), 3 (Eşik ya da doğru) şeklinde kodlanmış, görüşmeciler-
den biri A, diğeri B görüşmecisi Olarak tanımlanmıştır. Örneğin A(3), A görüşmecisinin eşik ya da doğru olarak kodla*
dığı kişilik bozukluklarını, altındaki B(1), B(2), B(3) ise bu olgularda B görüşmecisinin koyduğu tanıları göstermektedir.
Buna göre avoidant kişilik bozukluğunun karşısındaki "3$" sayısı hem A, hem de B görüşmecisinin 50 olgu görüşmesi
içinde avoidant kişilik bozukluğu yok dediği görüşme sayısı, '6' sayısı ise A görüşmecisin avoidant kişilik bozukluğu
yok dediği, ancak B görüşmecisinin eşik altı avoidant kişilik bozukluğu var dediği görüşme sayısı anlamına gelmekte-
dir. Altı çizili karakterler görüşmeciler arası uyuşmanın tam olduğu olgu sayılarını göstermektedir.

Tablo 2 Araştırma ve klinik amaçlar için düzenlenmiş olan ya*

Hastalara konan tüm 1. Eksen tanılarının dağılımı. pılandırılmış görüşmeler, bilgilerin tümüne yakın bölü-
münün sorgulanması ve Ölçütlerin aynı olması gibi açık
Mizaç bozuklukları : 14 avantajlar içerir. Yapılandırılmış görüşrtıeleri kullanan
Psikotik bozukluklar 3
Madde kullanım bozuklukları : 20
görüşmecilerin oldukça iyi empati yapabileceği ve hasta
Anksiyete bozuklukları 5 ile uyum sağlayabileceği bildirilmiştir (Helzer ve ark.,
Somatoform bozukluklar 8 1978).
Yeme bozuklukları 3
Çalışmamızda uyuşma düzeyi K-0.798 olarak bulunmuş-
Uyum bozukluğu 1
Diğer bozukluklar 0
tur (Tablo 3). Bu dâ literatürde bildirilen güvenirlik so-
1 .Eksen DSM-III-R tanısı yok 3 nuçlarından oldukça yüksek bir uyuşma düzeyidir.
SCID'e en çok benzediği bildirilen SADS kullanılarak ya-
pılan çalışmalarda yüzde olarak .82 ile ,99 arasında uyuş-
TARTIŞMA ma sonuçları bulunmuştur (Endicott ve Spitzer, 1978).
Literatürde, yapılandırılmış görüşmelerin, serbest şekil- DSM-III alan çalışmalarında Leksen tanıları için uyuşma
de yürütülen görüşmelerden daha güvenilir bir incele- düzeyi K=0.78 olarak bildirilmiştir (Spitzer ve ark.,
me yöntemi olduğu bildirilmiştir. Ancak yazarlar yapılan- 1979). SCID-I Türkçe versiyonunun uyuşma düzeyi ise
dırılmış görüşmelerin genellikle hastanın o anki duru- K=0.85 olarak bulunmuştur (Nifirne, 1989). DSM-III ki-
munu değerlendirdiğini, tanıları koymada hasta dışında- şilik bozuklukları yapılandırılmış klinik görüşmesi olan
ki kaynakların önemini de belirtmişlerdir (Zimmerman SIDP için birlikte görüşme uyuşriıa düzeyi K-0.71 (Pfohl
ve ark., 1986). ve ark., 1986), K>=0.88 (Baer ve ark., 1990), test-

Aralık 1994. Cilt 9, Sayı 3 2 TÜRK P & K O L Ö J İ D E R Ğ İ S İ

 H. COŞKUNOL - İ.BAĞDIKEN - S. SORİAS ve R. SAYGILI
tekrartest uyuşma düzeyi K=0.66 (Pfohl ve ark., 1986),
yarı yapılandırılmış formatta yapılan DSM-III-R kişilik
bozukluğu görüşmelerinde uyuşma düzeyi K=0.64
(Nurnberg, 1991) olarak bulunmuştur. Çalışmamızda
bulunan uyuşma düzeylerinin yüksek olması SCID-II'nin
yüksek güvenirlikte bir görüşme yöntemi olmasını ve
olumlu özelliklerini desteklemektedir.
Yüksek uyuşmanın bir nedeni de her iki görüşmecinin
IV. yıl psikiyatri uzmanlık öğrencisi olması, yaklaşık ben-
zer klinik deneyimlerinin bulunması, SCID-II eğitim uy-
gulamasının yeterli düzeyde tutulması, aynı testi defalar-
ca kullanmış olmanın giderek deneyim ve alışkanlık ka-
zandırması sayılabilir.
Kişilik bozuklukları arasında en yüksek uyuşma düzeyi
antisosyal (K-1.000), borderline (K=0.946) ve şizotipal
(K=0.924) kişilik bozuklarında saptanmıştır. Burada ola-
sı neden bu bozuklukların belirtilerinin davranışşal ola-
rak tanımlanmasıdır (Skodol ve ark., 1988). Literatürde
antisosyal ve borderline kişilik bozuklukları yüksek
uyuşma düzeyleri olan kişilik bozuklukları olarak bildiril-
mişlerdir (Gerstley ve ark., 1990; Mellsop, ve ark., 1982).
En düşük uyuşma sağlanan kişilik bozuklukları ise obse-
sif-kompulsif (K=0.563), narsisistik (K=0.575) ve pasif-
agresif (K=0.593) kişilik bozukluklarıdır. Narsisistik ve
pasif-agresif özelliklerin transferans ilişkisi içinde belir-
ginleşiyor olması, aynı zamanda narsisistik ve pasif-
agresif kişilik bozukluklarının daha güç tanınması ve kli-
nisyenlerin bunlarla olan deneyimlerinin daha az olması
bu kişilik bozukluklarındaki tanı uyuşması düşüklüğünü
açıklayabilir (Skodol ve ark., 1988).
Sonuç olarak bu çalışmada, yapılandırılmış görüşmelerin
son örneklerinden olan ve yaygın olarak kullanılan DSM-
III-R ölçütlerini içeren bir araç olan SCID-II kullanılarak
yapılan, birlikte görüşme yöntemi ile güvenirlik çalışma-
sının sonuçları yüksek bulunmuştur. Obsesif-kompulsif,
narsisistik ve pasif-agresif kişilik bozukluklarında düşük
uyuşma düzeyleri saptanmış ve düşük uyuşma düzeyle-
rinin bu kişilik bozukluklarının işlemsel geçerliliklerini
de etkileyebileceği düşünülmüştür.
KAYNAKLAR
American Psychiatryric Association (1980). Diagnostic and Statistical
Manual of Mental Disorder. 3rd Edition, (DSM-III) Washington DC,
American Psychiatryric Association.
Aralık 1994, Cilt 9, Sayı 3 2
29
American Psychiatryric Association (1987). Diagnostic and Statistical
Manual of Mental Disorder. 3rd Edition, Revised , ( D S M - I I I - R ) ,
Washington D C , American Psychiatryric Association.
B a e r L . Jenike M A , Ricciardi J.N. et al. (1990). Standardized
Assesment of Personality Disorders in Obsessive-Compulsive
Disorder. Archives of General Psychiatry 4 7 : 8 2 6 - 8 3 0 .
Cicchetti D.V. (1976). Assessing inter-rater reliability for rating scales:
Resolving some basic issues. British Journal of Psychiatry 129:452-6.
Endicott J. & Spitzer R.L. (1978). A diagnostic interview: T h e schedule
for affective disorders and schizophrenia. Archives of General
Psychiatry 3 5 : 8 3 7 - 8 4 4 ,
Frances A. & Widiger T . (1986). T h e classification of personality
disorders: An overview of problems and solutions. Psychiatry
Update Vol 5. Washington D C , American Psychiatryric Press, pp
240-257,
Gerstley L.J., Alterman A.I., McLellan A.T. et al (1990). Antisocial
Personality Disorder in Patients with Substance Abuse Disorders: A
Problematic Diagnosis. American Journal of Psychiatry 147
(2):173-178.
Goldsmith S.J., Jacobsberg L.B. & Bell R. (1989). Personality disorder
assessment Psychiatryric Annals 19:139-142.
H a a s A.P., Hendin H. & Singer P. (1987). Psychodynamic and
structured interviewing:issues of validity. Compr Psychiatry 28
(1):40-53.
Hall J.N. (1974). Inter-rater Reliability of W a r d rating scales Brit J
Psychiatry 125:248-55,
Helzer J.E., Clayton P.J., Pambakian R. & Woodruff A. (1978).
Concurrent Diagnostic Validity of a Structured Psychiatryric Interview.
Archives of General Psychiatry 3 5 : 8 4 9 - 8 5 3 .
Hendin H. & Siegel K. (1981). Psychodynamic and Structured
Interviewing: A Synthesis. /. Rationale 2 2 ( 2 ) :153-161,
Millon T.(1981). Disorders of Personality, DSM-lll:Axis II.New York Wiley.
Mellsop G., Varğhese F., Joshua S. et al. (1982). T h e reliability of axis II
of DSM-III American Journal of Psychiatry 1 3 9 : 1 3 6 0 - 1 3 6 1 .
Nifirne Z. (1989). SCID-OP ayaktan hastalarda güvenirlik ve MMPI
karşılaştırması çalışması. Uzmanlık tezi. E İ T F Psikiyatri Anabilim Dalı
İzmir.
Nurnberg H.G., Raskin M., Levine P.E. et al. (1991). T h e comorbidity
of Borderline Personality Disorder and other D S M - I I I - R Axis II
Personality Disorders. American Journal of Psychiatry 1 4 8
(10):1371-1377.
Pfohl B., Coryell W . , Z i m m e r m a n M. et al. (1986). D S M - I I I personality
disorders: Diagnostic overlap and internal consistency of individual
DSM-III criteria. Compr Psychiatry 27:21-34.
Skodol A.E., Rosnick L., Kellman D. et al. (1988). Validating
Structured DSM-III-R Personality Disorder Assesment with
Longitudinal D a t a A m J Psychiatry 1 4 5 : 1 2 9 7 - 1 2 9 9 .
Spitzer R.L., C o h e n J., Fleiss J.L. & Endicott J. (1967). Quantification
of agreement in psychiatric diagnosis. Archives of General Psychiatry
17:83-7.
Spitzer R.L., Forman J.B.W. & N e e J. (1979). D S M - I I I field trials: I. Initial
interrater diagnostic reliability. American Journal of Psychiatry,
136:815-817.
Spitzer R.L.& Williams J. (1985). Structured Clinical Interview for
DSM-III-R Personality Disorders (SCID-II). N e w York Biometrics
Research Department, N e w York State Psychiatryric Institute.
Spitzer R . L . & Williams J. (1988). DSM-III-R Yapılandırılmış Klinik
Görüşme Formu Türkçe versiyonu (SCID-I). (Çev. Ed. S. Sorias).
İzmir: Ege Üniversitesi, Bornova.
Spitzer R.L.& Williams J. (1990). DSM-III-R Yapılandırılmış Klinik
Görüşme Formu Türkçe versiyonu (SCID-II) Kişilik Bozuklukları
Formu. (Çev. Ed. S'. Sorias). İzmir: Ege Üniversitesi, Bornova.
Zimmerman M., Pfohl B., Stangl D. & Corenthal C. (1986). Assessment
of DSM-III personality disorders. T h e importance of using an
informant. Journal of Clinical Psychiatry 47: 2 6 1 - 2 6 3 .
T Ü R K PSİKOLOJİ D E R G İ S İ