Podczas swojej pierwszej pielgrzymki do Polski, Papież Jan Paweł II wygłosił szczegó lna homilię na Placu Zwycięstwa

w Warszawie. Miało to miejsce 2 czerwca 1979 roku. Były to słowa, któ re miały dać Polakom siłę do zmiany
przyszłości, a ta z kolei zmienić miała kształtujące się losy przyszłej Europy.

Jan Paweł II za podstawę dziejó w ustanawia Polskę jako ziemię szczegó lnie odpowiedzialnego świadectwa, a Polakó w
zachęca do prezentowania swoją postawą świadomego chrześcijań stwa. Papież ustanawia jedność czasu między
początkiem chrześcijań stwa, a Placem Zwycięstwa, na któ rym w danym momencie wygłasza swoje słowa. W
papieskim przekazie miejsce to staje się jednocześnie Placem Zwycięstwa mocy Ducha Świętego.

Jan Paweł II skupia się na przyszłości – odwołuje się do początku ludzkiego życia, do momentu narodzin, w któ rym
rozpoczynamy nasze świadectwo jako chrześcijanie i rozwijamy je aż do osiągnięcia dojrzałości apostolskiej i jeszcze
dalej. Dojrzałość to inaczej wiara we własne siły – w Polakach ten akt się dokonał w tworze jakim był
związek „Solidarność” i podpisanie porozumień sierpniowych w 1980 roku. W tym kontekście można uznać kazanie
Papieża za przemowę profetyczną.

Następnie czytamy obszerny fragment o męczeń stwie Polski i jej posłannictwie, objawiającym się poprzez
męczennikó w takich jak Biskup Stanisław na Skałce czy o. Maksymilian Kolbe w Oświęcimiu. Ci męczennicy
odzwierciedlają prawdziwą, polską dusze. Widoczny po drugiej stronie Placu Gró b Nieznanego Ż ołnierza definiuje
Papież jako metaforę dziejó w swojej Ojczyzny, gdzie ogromną wartość ma ofiara indywidualna (nieraz anonimowa) i
zbiorowa. Papież wspomina także Powstanie Warszawskie jako męczeń ską ofiarę mieszkań có w miasta.

Według Jana Pawła II odrodzenie narodu staje się sensem jego cierpień na przestrzeni wiekó w. Co istotne, w to dzieło
zostają włączeni nawet Ż ydzi. W ten sposó b mó wca podkreśla, że wszyscy razem, ale i każdy z osobna jesteśmy
odpowiedzialni za duchową odnowę „tej ziemi”.

W ujęciu cierpienia swojego narodu papież nawiązuje do tradycji romantycznej – sens dziejó w Polski przedstawia
jako analogię do męki Chrystusa. Nie żałuje jednak swoich rodakó w, ponieważ cierpienie to przynosi
zmartwychwstanie, a ono z kolei prawdziwie chrześcijań skie apostolstwo i zbawienie.

Jan Paweł II w całym przemó wieniu podkreśla jedność i wspó lnotę, ale nakierowaną na siebie samą. Nie pojawia się
żaden zewnętrzny, określony przeciwnik, przeciw któ remu mielibyśmy zjednoczyć swoje siły. Aby pokazać to swoim
słuchaczom, Jan Paweł II wykorzystuje motyw ziarna – wszystkie ziarna, nieważne czy jest to męczeń ska śmierć,
zbiorowa klęska, codzienna, ciężka praca na roli czy też intelektualna praca na uczelni, powinny paść na podatny
grunt, z któ rego wydadzą owoce pozwalające budować jedność narodową.

Co ważne, Papież zró wnuje ze sobą wszystkie warstwy społeczne (robotnicy, inteligencja etc.), ale ró wnież
mniejszości narodowe.

Przez całe przemó wienie przewijają się wydarzenia z kilkusetletniej historii polskiego narodu. Co możemy wyczytać z
homilii, wszystkie wydarzenia składają się na spó jną polską tożsamość motywującą do obrony swojej kultury, języka,
dziejó w, obyczajó w i prawdy.

Papież w przemó wieniu wykorzystał ważną symbolikę:

 POLAK- pierwszym biskupem Rzymu, tak jak św. Piotr na początku

 Zielone Świątki- zbliżające się odrodzenie Polski

 Upadek krzyża- upadek Warszawy

 Krzyż- jako symbol zwycięstwa Chrystusa

 Eucharystia celebrowana przez Papieża- ofiara Chrystusowa

 Odwołanie do alegorii ziarna- praca i ofiara rodakó w-któ re przyniesie owoc.