TRANSSURFING

Niveau II - Het ruisen van de ochtendsterren

Vadim Zeland
0
VOORWOORD 3

Hoofdstuk 1. INTENTIE 5
Waar komen dromen vandaan? Zijn ze echt niet meer dan een product van de
verbeelding van ons menselijk verstand? Wat hebben onze dromen en de realiteit
met elkaar gemeen? We lichten een tipje van de sluier op van de geheimzinnige
macht van de oude magiërs, die in staat waren om de Egyptische piramides en
soortgelijke constructies te bouwen. Je mogelijkheden worden enkel en alleen door
je intentie beperkt.

Ontwaken in je droom 5
De ruimte der dromen 8
De toverkracht van intentie 15
Externe intentie 19
Het scenario van het spel 29
Het spel volgens jouw regels 32
De zuivering van intentie 38
Samenvatting 42

Hoofdstuk 2. DIA’S 44
Waarom worden wensen niet vervuld en komen dromen niet uit? Om ons doel te
bereiken moeten we weten hoe we een “bestelling moeten plaatsen”. Vanaf dit
hoofdstuk zullen in dit boek concrete en praktische aanbevelingen over de techniek
van het realiseren van je bestelling gegeven worden. Dat zijn de eerste stappen van
de magiër.

Illusies 44
De vertekening van de realiteit 46
Positieve dia’s 49
Het verbreden van je comfortzone 51
Visualisatie van het doel 56
Visualisatie van het proces 58
Transferkettingen 61
Samenvatting 63

Hoofdstuk 3. DE ZIEL EN HET VERSTAND 65

De mens beschikt over een enorme kracht, die soms psychische energie genoemd
wordt. Iedereen heeft magische krachten, maar deze zijn in sterke mate
geblokkeerd. Het blijkt dat je helemaal niet diep hoeft te graven om je innerlijke
reserves en potentiële mogelijkheden te vinden. De wonderen zijn overal om ons
heen, maar we besteden er geen aandacht aan.

De wind der intentie 65

Het zeil van de ziel 68
De tovenaar in jezelf 71
De luchtspiegeling 74

1
Jouw beschermengel 78
Gevangenis voor de ziel 80
Zielsessentie 84
Eenheid van ziel en verstand 87
Auditieve dia’s 93
Het raam naar de ruimte der varianten 95
Frame 99
Samenvatting 102

Hoofdtuk 4. DOELEN EN DEUREN 104

Ieder mens heeft zijn eigen persoonlijke pad, waarop hij werkelijk geluk kan vinden.
Maar hoe vind je dat pad? In dit hoofdstuk ga je daar achter komen. En hoe bereik je
het gestelde doel, je wensen komen immers niet altijd overeen met je
mogelijkheden? Je zult ontdekken dat jouw mogelijkheden enkel en alleen door je
eigen intentie worden beperkt. Door de sloten van je stereotypen open te breken, zul
je in staat zijn deuren te openen die vroeger onbereikbaar leken.

Hoe kies je jouw doelen 104

Hoe je zelf de mode kunt bepalen 107
Oneigen doelen 109
Het doorbreken van stereotypen 114
Jouw doelen 118
Jouw deuren 123
Intentie 128
Realisatie 130
Inspiratie 136
Reanimatie van het doel 139
Samenvatting 142

Originele titel: Трансерфинг реальности. Ступень II. Шелест утренных звезд

(Vadim Zeland) VES Publishing Group, St. Petersburg
Nederlandse vertaling: Robert J. Hazeleger

Bezoek voor meer informatie over Transsurfing de website www.transsurfing.nl

2
 Het ruisen van de ochtendsterren

Niveau II
Vadim Zeland

Voorwoord

Beste lezer!

Wij zijn allemaal op de een of andere manier in de macht van de omstandigheden.

Verlangens worden niet vervuld, en wensdromen komen niet uit. Alsof het erom te
doen is worden daarentegen onze meest negatieve verwachtingen wel gerealiseerd.
Kan dat nou echt niet andersom? Schijnbaar kan dat inderdaad. En je zult
binnenkort ontdekken hoe.

Dit boek zal een hele vreemde wereld voor je doen open gaan, waarin de alledaagse
werkelijkheid zich in een onbekende vorm zal openbaren. Vele belangrijke
levensvragen zullen vanuit een totaal onverwachte hoek worden bekeken. Maar het
meest opvallende is niet zozeer het ongewone van die nieuwe werkelijkheid, als wel
dat deze stuurbaar is.

Transsurfing is een techniek om de werkelijkheid te sturen, en wel een zeer

eigenaardige. Het doel wordt hierbij niet “bereikt”, maar “realiseert” in essentie
zichzelf. Vanuit het kader van de traditionele wereldbeschouwing klinkt dat
ongelooflijk. Ons wacht het neerhalen van de muur van ingesleten stereotypen en
valse beperkingen.

Feit is, dat het bijzonder moeilijk is om de werkelijkheid aan onze wil te
onderwerpen. Onze diepste verlangens en wildste dromen zijn inderdaad moeilijk
realiseerbaar, als we tenminste de algemeen aanvaarde normen en regels volgen.
Het is algemeen bekend hoe weinig effectief, en bij tijd en wijle frustrerend het is
om te proberen onszelf of de wereld om ons heen te veranderen.

Transsurfing biedt een fundamenteel andere manier van denken en handelen om

het gewenste te ontvangen. Niet bereiken, maar inderdaad ontvangen. En niet
onszelf veranderen, maar naar onszelf terugkeren.

Het basisprincipe van Transsurfing is gebaseerd op de veronderstelling dat er een

ruimte der varianten bestaat, waarin de scenario’s van alle mogelijke varianten zijn
opgeslagen. Het aantal varianten is oneindig, zoals ook de hoeveelheid mogelijke
posities van een punt in een assenstelsel oneindig is. Daarin is alles vastgelegd wat
was, is en zal zijn. Onze gedachte-energie is onder bepaalde voorwaarden in staat
om een bepaalde sector in deze ruimte der varianten te materialiseren.

3
Een potentiële mogelijkheid vertaalt zich in de werkelijkheid als een reflectie in de
spiegel der varianten. Wij zijn in staat om onze eigen werkelijkheid vorm te geven.
Maar dat vereist wel de naleving van een aantal regels. Het menselijk verstand1
probeert tevergeefs de reflectie te beïnvloeden, terwijl in feite het object zelf
veranderd dient te worden.

Wat is dat voor een object? En hoe kan het veranderd worden? Transsurfing geeft
antwoord op die vragen. Slechts één vraag blijft onbeantwoord: wat verbergt zich
daar, aan de andere kant van de spiegel?

Ondanks het feit dat de ideeën die in dit boek uiteengezet worden vergezocht
lijken, hebben ze zich in de praktijk al veelvuldig bewezen. Zij die Transsurfing
geprobeerd hebben, hebben een aan euforie grenzende verbazing ervaren. De
wereld van een Transsurfer verandert op onverklaarbare wijze letterlijk voor zijn
ogen. Dat is geen virtuele mystiek meer, dat is de stuurbare werkelijkheid.

1
Het Russische woord ‘razum’ kent een breder betekenisspectrum dan het
Nederlandse woord ‘verstand’. In de context van dit boek wordt het meestal gebruikt
als wat in de spirituele litertuur gewoonlijk ‘egobewustzijn’ wordt genoemd, en
wordt het gesteld tegenover de ziel ofwel het ‘zielsbewustzijn’ of ‘hartsbewustzijn’.
In sommige gevallen wordt het woord ook gebruikt om het brein als zodanig aan te
duiden. In het belang van de continuïteit en om begripsverwarring te voorkomen is
er in deze vertaling voor gekozen om het woord ‘razum’ in alle gevallen te vertalen
als verstand. – vert.

4
 HOOFDSTUK 1

INTENTIE

Waar komen dromen vandaan? Zijn ze echt niet meer dan een product van de
verbeelding van ons menselijk verstand? Wat hebben onze dromen en de realiteit
met elkaar gemeen? We lichten een tipje van de sluier op van de geheimzinnige
macht van de oude magiërs, die in staat waren om de Egyptische piramides en
soortgelijke constructies te bouwen. Je mogelijkheden worden enkel en alleen door
je intentie beperkt.

Ontwaken in je droom
In dit hoofdstuk komen we al een stap dichterbij de oplossing van het Raadsel van
de Oppasser: waarom kunnen wij alles kiezen wat we wensen, en hoe moeten we
dat doen? Eén van de sleutels tot de oplossing is gelegen in het verschijnsel dat wij
dromen noemen. Wij brengen een derde van ons leven slapend door. Tot op de dag
van vandaag is alles wat tijdens deze afgesloten staat met ons gebeurt in nevelen
gehuld. Helaas heeft wetenschappelijk onderzoek op dit gebied weinig verheldering
gebracht. Ook filosofische traktaten gaan van het ene uiterste in het andere. De één
zegt dat dromen illusies zijn, de ander beweert dat het hele leven niets anders is
dan een droom. Wie heeft hier gelijk? Vanuit het gezichtspunt van Transsurfing
noch de een, noch de ander. Maar laten we bij het begin beginnen.

Volwassenen die zich hun droom herinneren, zijn zich ervan bewust dat niets van
wat ze gedroomd hebben in werkelijkheid gebeurd is. Ons verstand interpreteert
dromen als zijn eigen fantasieën, die op de een of andere manier tijdens onze
rustperiodes ontstaan, en daarmee is het gerustgesteld. We weten dat kinderen in
de leeftijd tot vier jaar droom en werkelijkheid niet van elkaar kunnen
onderscheiden. Ze denken dat hun dromen zich in dezelfde wereld afspelen als de
werkelijkheid. Op die leeftijd denkt een kind dat ontwaakt uit een nachtmerrie dat
het monster zich in de kamer bevindt. En geen enkele bezwering van zijn ouders dat
het maar een droom was heeft enig effect. Langzaam maar zeker raakt het verstand
van het kind dan echter toch gewend aan het idee dat het allemaal niet echt is.

We hebben al eerder gesproken over de manier waarop ons verstand alle nieuwe
informatie opslaat in vakjes met abstracte symbolen. En dat doet het zeer snel en
bereidwillig. En bedenk dan nu eens het volgende: er was vier jaar voor nodig om
ons verstand ervan te overtuigen dat een droom niet echt was. Dat is het enige
waar ons verstand op geen enkele manier mee in kon stemmen. We herinneren ons
niets van voor ons vierde levensjaar, daarom hebben we er geen notie van hoezeer
ons verstand perplex stond na het ontwaken.

En nu, nu trapt ons zichzelf uitschakelende verstand elke dag op naïeve wijze in
dezelfde val. Zolang we slapen, komt het niet in ons hoofd op om kritisch te kijken
naar wat er gebeurt. En zelfs bij het wakker worden zijn we verbaasd over hoe

5
realistisch onze droom leek te zijn. In onze droom doet de virtuele realiteit
opmerkelijk natuurlijk aan. Ondanks het feit dat er vaak bizarre dingen gebeuren,
ervaren we ze als iets heel gewoons. Dit vermogen is gebaseerd op de gewoonte
van ons verstand om voor alles een verklaring te vinden. Als we iets merken of
beleven dat ongewoon is, zijn we op ieder willekeurig moment in staat die
gebeurtenissen te rationaliseren. Bovendien zijn we overdag niet gewend om te
twijfelen aan de realiteit van wat er gebeurt. Daarom nemen we in onze droom
alles wat er gebeurt automatisch als iets vanzelfsprekends aan. Ons verstand is
gewend de situatie te controleren. Maar er is één vraag die altijd langs de controle
komt: “Gebeurt dit alles wel echt?” Juist daarom trapt ons verstand voortdurend in
de val van de droom.

Maar soms, als we geluk hebben, gebeurt er een wonder en zijn we ons ervan
bewust dat we dromen. Meestal gebeurt dat wanneer we iets totaal
ongeloofwaardigs dromen, of wanneer een nachtmerrie al te angstaanjagend
wordt. Dan verslapt de controle van het verstand, en realiseren we ons wat we
verder moeten doen. In dat geval verandert een onbewuste droom in een bewuste
droom. In een bewuste droom nemen we deel aan het virtuele spel, en begrijpen
we dat het slechts een droom is. Als je zoiets nooit hebt meegemaakt en je hoort er
nu voor het eerst van, gelooft mij dan maar – het is geen fantasie. Aan bewust
dromen zijn veel boeken gewijd, en over de hele wereld zijn er liefhebbers die zich
hier dagelijks mee bezig houden.

En jij? Wil jij het niet proberen? Jazeker, bewust dromen kan echt doelbewust
worden opgeroepen. Om dat te kunnen doen, moet je je verstand aanleren
voortdurend de vraag te stellen: “Gebeurt dit daadwerkelijk?” Dat is niet zo moeilijk
als je het echt wilt. De procedure om je verstand iets te leren is eenvoudig, maar
het vraagt om doelgerichte aandacht. Je moet jezelf minstens tien keer per dag
deze vraag stellen. Daarbij kan je innerlijke Oppasser je helpen. Geef hem de
opdracht je voortdurend de vraag te stellen: slaap je of niet? Het antwoord op die
vraag dient zo bewust mogelijk gegeven te worden, zodat het daadwerkelijk een
controle is en niet een routinematige procedure. Schud jezelf wakker, kijk om je
heen, beoordeel de situatie: loopt alles echt normaal, of gebeuren er vreemde
dingen? Als je volhardend genoeg bent, zul je binnenkort wakker worden in je eigen
droom.

Je zult ontdekken dat het vrij lastig is om jezelf tenminste tien keer per dag een
vraag te stellen. Je vergeet het gewoon. Om het te laten slagen moet je het echt
heel graag willen. Afhankelijk van de kracht van je intentie ben je in staat over een
paar dagen, of misschien over een paar maanden bewust te dromen.

Als je thuis een slaande klok hebt, kan die je helpen. Schakel elke keer dat de klok
slaat je Oppasser in, die je vraagt of je al dan niet slaapt. Het slaan van de klok
wordt op die manier een anker, een greep op het bewustzijn. Als je dan in je slaap
de klok hoort, zul je uit gewoonte je Oppasser porren, en die zal je verstand wakker
maken. Er zijn ook andere hulpmiddelen mogelijk, vooropgesteld dat je ze in je

6
slaap kunt horen. Het heeft alleen geen zin om de vraag te verbinden aan signalen
die je ’s nachts niet kunt horen. Als je bijvoorbeeld je vraag verbindt aan de ringtone
van je telefoon, dan kun je jezelf in je slaap de vraag niet stellen zolang je niet
droomt dat je telefoon gaat.

Hoe dan ook, het principe bestaat eruit dat je jezelf aanwent je voortdurend af te
vragen of wat er gebeurt wel de werkelijkheid is. Beantwoord de vraag niet
machinaal, maar bewust. Voor veel dromers is de factor die het bewustzijn wakker
maakt het herkennen van anomalieën, inconsequenties en vreemde zaken tijdens
de droom. In de meeste gevallen worden zulke dingen niet opgemerkt, en door de
dromer als volkomen normale verschijnselen ervaren. Dat is precies de reden
waarom je jezelf moet aanleren de situatie kritisch te beoordelen, en de vraag naar
eer en geweten te beantwoorden.

Met welk doel? Ten eerste is het op z’n minst interessant en grappig wanneer een
droom niet zomaar “gebeurt”, maar je zelf bewust het virtuele spel speelt. Dit is al
geen fantasie meer over de virtuele realiteit. Geen enkel computerspelletje kan
tippen aan wat je kunt doen in een bewuste droom. En dat kan alles zijn wat maar
in je hoofd opkomt.

Wanneer zich in je droom een ongewenste situatie voordoet, kun je die met behulp
van een klein beetje wilskracht eenvoudig veranderen. Stel bijvoorbeeld dat je een
nachtmerrie hebt: je wordt door iemand achtervolgd, en het lukt je maar niet om
hem af te schudden. Als je ervan overtuigd bent dat het allemaal in werkelijkheid
gebeurt, zal het moeilijk worden om van je achtervolger af te komen. Maar zodra je
beseft dat het slechts een droom is, zul je hoogstwaarschijnlijk proberen wakker te
worden, wat meestal, zij het met moeite, ook lukt. Er is echter een veel effectievere
en interessantere manier. Als je je bewust geworden bent dat het een droom is,
hoef je maar naar je achtervolger te kijken en te denken: “Verdwijn! Wegwezen!”,
en je achtervolger zal onmiddellijk verdwijnen. Je kunt hem zelfs met je gedachten
de lucht in tillen en kopje laten duikelen.

Als we aan twee simpele voorwaarden voldoen, zijn we in staat in onze droom
volledige controle te hebben over alles wat er gebeurt. Ten eerste moeten we
beseffen dat het een droom is. Ten tweede moeten we ons realiseren dat “hier”
alles mogelijk is. Bijvoorbeeld, je wordt in je droom wakker en wilt vliegen. Niets is
eenvoudiger, alleen de intentie is al voldoende. Hier zien we heel duidelijk het
verschil tussen verlangen en intentie. Alleen het verlangen tilt niets de lucht in,
noch in de realiteit, noch in een droom. Neem bijvoorbeeld het verlangen om je
arm op te tillen. Je zegt tegen jezelf dat je je arm op wilt tillen, maar doet het nog
niet. En dan til je gewoon je arm op. Het verlangen is getransformeerd in een
handeling. Je denkt er niet over na hoe je je arm op gaat tillen, je doet het gewoon.
In een droom is het net zo: til jezelf gewoon op in de lucht met behulp van je
intentie, en vlieg waarheen je wilt.

Laten we teruggaan naar de nachtmerrie met de achtervolger. Je moet begrijpen

7
dat je niets zult bereiken als je wenst van hem af te komen. Wanneer onze
gedachten in de ban van de angst zijn, scannen ze snel alle mogelijke
ontwikkelingen van de situatie, die vervolgens direct gerealiseerd worden. Je bent
deelnemer in een spel, waarvan iets of iemand anders de regels heeft vastgesteld.
En zelfs als je je ervan bewust bent dat het slechts een droom is, kun je er niets aan
veranderen zolang je de controle niet in eigen hand neemt. Zolang je de rol van het
passieve slachtoffer speelt, ben je in de macht van het spel. Het maakt niet uit of
dat spel een product is van je eigen verbeelding, op dat moment ben je een slaaf
van je eigen verbeelding, ben je bang en ren je weg omdat je zelf die rol gekozen
hebt. Als je stopt en van rol wilt wisselen met je achtervolger, zal die daar van harte
mee instemmen en voor jou wegrennen. Kunt je je voorstellen hoe komisch dat zou
zijn?

Op iedere willekeurige vraag die begint met “kan ik in mijn droom...?” luidt het
antwoord bevestigend. Je kunt met iedereen een gesprek aangaan (levend of dood),
met deelnemers en voorwerpen in je droom doen wat je wilt, naar andere planeten
vliegen, problemen oplossen, muziek componeren, repeteren, reizen, enzovoort. In
vergelijking daarmee zijn harddrugs kinderspel. Waarbij je bovendien geen enkel
gezondheidsrisico loopt. Je kunt iedere willekeurige informatie uit je droom
meenemen. Het enige dat niet mogelijk is: een materieel object meenemen naar de
werkelijkheid. In ieder geval is mij persoonlijk daar niets van bekend.

Als je ’s morgens nooit weet wat je gedroomd hebt, controleer dan in welke richting
je ligt. Het is het beste om met je hoofd naar het noorden te liggen als je slaapt.
Naar het westen liggen is niet goed, dat is slecht voor je gezondheid. Ik kan niet
precies uitleggen waarom dat zo is. Het hangt samen met het magnetisch veld van
de aarde. Probeer eens om met je hoofd naar het noorden te slapen, en je zult zien
dat je dromen interessanter en kleurrijker worden.

Als het je niet lukt om bewust te dromen, of je hebt helemaal geen zin om je
daarmee bezig te houden, geen nood. Bewuste dromen spelen een bepaalde rol in
de techniek van Transsurfing, maar je kunt prima zonder. Bovendien schuilt er in
bewust dromen één verborgen gevaar. Zie je wel zeg je, eerst wekt hij onze
interesse en nu wil hij ons bang maken. Ik heb echter geen andere keus. Bewuste
dromen zijn de verborgen deur naar het onbekende. Van mijn kant zou het
onverantwoordelijk zijn je niet op het gevaar te wijzen dat mogelijk achter die deur
schuilt. Waar hem dat gevaar in zit zul je binnenkort ontdekken.

De ruimte der dromen

Om het Raadsel van de Oppasser te verklaren, moeten we antwoord geven op twee
vragen: waarom kan in een bewuste droom alles, en waarom lijken onze dromen zo
realistisch?

Zowel in een bewuste als in een onbewuste droom zijn de beelden helder zichtbaar,
tot in de kleinste details. Het komt zelfs voor dat onze dromen in hun helderheid en
kleurrijkheid de realiteit overtreffen. Er bestaat een hypothese dat ons brein zelf de

8
beelden die we dromen synchroniseert, en deze tijdens de droom net zo ervaart als
wanneer we wakker zijn. Dat is inderdaad niet meer dan een hypothese. Voorlopig
heeft nog niemand kunnen bewijzen dat het inderdaad op die manier gaat. Binnen
het model van Transsurfing bestaat een heel ander uitgangspunt: het onbewuste
bedenkt zelf niets, maar staat rechtstreeks in verbinding met de ruimte der
varianten, die alle informatie bevat.

Kijk eens goed naar een willekeurig voorwerp, sluit vervolgens je ogen en probeer je
het voorwerp voor de geest te halen. Zelfs als je vermogen tot visualiseren
bijzonder sterk ontwikkeld is, ben je toch niet in staat om het voorwerp met
gesloten ogen in dezelfde vorm te “zien” als wanneer je ze open hebt. Het beeld
dat in je brein is vastgelegd, is slechts een foto van hele lage kwaliteit. Stel dat ons
brein zo’n foto zou bewaren in de vorm van een bepaalde staat van een groep
neuronen. Dan zou, ondanks hun gigantische hoeveelheid, het aantal neuronen
volstrekt onvoldoende zijn om alle in onze herinnering opgeslagen foto’s te
reproduceren.

Als onze herinneringen en dromen een reproductie zouden zijn van alles wat in
neuronen is vastgelegd, hoeveel van die cellen zouden er dan wel niet in ons hoofd
moeten zitten? In het kader van Transsurfing zijn neuronen geen informatiedragers,
zoals bytes in een computer. Ons brein bewaart niet de informatie zelf, maar iets in
de vorm van links naar de informatie in de ruimte der varianten.

Mogelijk is ons brein in staat om een beperkte hoeveelheid gegevens te bevatten.

Ondanks dat het een perfect biologisch systeem is, is het echter niet in staat alles te
bevatten wat wij vanuit onze herinnering kunnen reproduceren. Laat staan dat het
zo’n perfecte virtuele realiteit als een droom kan genereren. Het is immers heel
moeilijk om overdag onze ogen te sluiten en ons in gedachten de beelden net zo
natuurlijk voor te stellen als we ze in onze droom zien? Hou jezelf niet voor de gek
met zwakke argumenten als bijvoorbeeld “Wanneer het brein is uitgeschakeld,
verkrijgt het het vermogen om de beelden die het creëert helder te zien.”

Zoals al eerder gezegd, is ons verstand niet in staat om iets principieel nieuws te
creëren. Het kan alleen uit de oude bouwstenen een nieuwe versie van een huis
maken. Het verstand beschikt slechts over primitieve informatie over die
bouwstenen, en hoe ze samen te voegen. Meer gedetailleerde gegevens bewaart
het verstand op papier of andere informatiedragers. Alle andere informatie krijgt
het verstand via de ziel, uit de ruimte der varianten.

Op deze manier wordt het verstand binnen het model van Transsurfing
weergegeven als een vrij primitief systeem waarvan de werking technisch
gesimuleerd kan worden, iets wat wetenschappers inderdaad proberen te doen.
Pogingen om een kunstmatig intellect te creëren hebben voorlopig nog niet tot
succes geleid. Zichzelf kan het verstand nog min of meer begrijpen, maar het is
vooralsnog niet in staat om de aard van de ziel te doorgronden. Het geheim van het
intellect van een levend wezen zit hem in de eenheid van, en de wisselwerking

9
tussen, de ziel en het verstand. Tot op heden hebben de inspanningen in de
cybernetica zich geconcentreerd op het simuleren van het denkproces, op de
manier zoals het verstand dat doet. Maar wie weet, misschien komt ooit iemand op
het idee een machine te maken die in staat is af te stemmen op en informatie te
krijgen uit de ruimte der varianten, op de manier zoals de ziel dat doet.

Het verstand is op de één of andere manier in staat de links naar de benodigde

sectoren in de ruimte der varianten te onthouden. Als we ons iets moeten
herinneren, wendt het verstand zich tot de ziel, en die stemt af op de
corresponderende sector. Maar ofwel de ziel is niet erg goed in het afstemmen,
ofwel het verstand onthoudt de links niet erg goed, ofwel de ziel en het verstand
communiceren slecht met elkaar – het resultaat is wat het is: ons geheugen is niet
onfeilbaar.

Daarentegen is de ziel in staat om bij toeval af te stemmen op niet-gerealiseerde

sectoren van de ruimte der varianten. En dat zijn de beelden die wij in onze dromen
zien. Dat is precies de reden waarom onze dromen zo realistisch lijken. Dromen zijn
geen illusies in de gewone zin van het woord. Het verstand bedenkt de beelden niet,
maar ziet ze daadwerkelijk.

We weten dat we in onze droom beelden kunnen zien die schijnbaar niet van deze
wereld zijn. Je droomt bijvoorbeeld tot in detail van een architectonische
constructie. Daarbij is het overduidelijk dat je zoiets per definitie nooit eerder
ergens hebt kunnen zien. Als een droom een imitatie van de werkelijkheid door ons
brein is, waar komen dan de beelden vandaan die we nooit eerder hebben kunnen
aanschouwen?

Je zult je nog herinneren dat de sectoren in de ruimte verschillende varianten van

scenario’s en decoraties bevatten. Decoraties bestaan zowel uit een levenloze
omgeving als uit levende wezens. Als je van je naasten of kennissen gedroomd hebt,
moet het je opgevallen zijn dat ze net even anders waren dan in de realiteit. Dat kan
een ander kapsel zijn, ongewone kleding, zelfs hun karakter kan afwijken. Virtuele
persoonlijkheden uit de ruimte der dromen kunnen zich enigszins oneigenlijk
gedragen. In je droom herken je je vrienden, begrijp je dat zij het zijn, maar
tegelijkertijd heb je het idee dat iets anders dan anders is aan ze. Daarin toont zich
de veelzijdigheid van de ruimte der varianten. De decoraties van de verschillende
sectoren lopen uiteen. De gebeurtenissen die wij waarnemen in de realiteit zijn
gerealiseerde varianten. Tijdens onze slaap zijn we in staat niet-gerealiseerde
varianten te zien.

Als je ooit tijdens je droom de kans krijgt jezelf in de spiegel te zien, zul je mogelijk
onaangenaam verrast worden of schrikken. Het zal namelijk niet hetzelfde gezicht
zijn dat je gewend bent in de reële spiegel te zien. Je realiseert je meteen dat jij het
bent, maar je gezicht is veranderd! Het punt is, dat ons uiterlijk in een droom
correspondeert met die sector van de ruimte der varianten waarin we ons op dat
moment bevinden. Afhankelijk van hoever de waargenomen sector verwijderd is

10
van de in werkelijkheid gerealiseerde, zal je uiterlijk in meerdere of mindere mate
afwijken.

Ook de omgeving verandert, afhankelijk van hoever de virtuele sector van de

gerealiseerde af ligt. Je droomt over je stad, maar die ziet er anders uit dan
gewoonlijk. Dezelfde straten en huizen zien er op de een of andere manier vreemd
uit. Je bent in de war, alsof je hallucineert. Als je ziel zich in een droom ver van je
eigen sector vandaan bevindt, kom je in een totaal onbekende omgeving terecht. Je
ziet plaatsen en mensen die in het echte leven niet bestaan. Daar leeft alles zijn
eigen virtuele leven. En in welke hoedanigheid treed je in dat leven zelf op? Alles
wat daar gebeurt is immaterieel. Jouw rol is eveneens virtueel. En tegelijkertijd is
het geen illusie.

Hier zijn twee situaties mogelijk: in die sector bestaat of wel, of niet een variant van
jouw persoon. Indien deze bestaat, kun je dan je dubbelganger tegenkomen? Dat is
een hele lastige vraag, waar ik voorlopig geen antwoord op heb. Waarschijnlijk
neemt de ziel gewoon de rol aan die in het scenario van die sector is vastgelegd.
Daarvoor spreekt het feit dat de dromer zijn eigen gezicht in de spiegel ervaart als
dat van een vreemde.

Er dringt zich nog een interessante vraag op: als de informatie in de ruimte der
varianten stationair opgeslagen is, als een film die op de plank ligt, waarom zien we
in onze droom dan beweging en nemen we deel aan dat virtuele spel? Alle
gebeurtenissen worden in het informatieveld immers gelijktijdig bewaard. Alles wat
is geweest en zal zijn is daar nu al aanwezig. Waarom ziet de door de ruimte der
varianten vliegende ziel dan geen bevroren beelden maar levende bewegingen?
Mogelijk zit ons waarnemingsvermogen zo in elkaar dat wij alleen de beweging van
een film kunnen waarnemen. Of het is een eigenschap van de ruimte der varianten,
dat deze zich alleen aan ons toont in de vorm van een stroom der varianten. Hoe
dan ook, als onze ziel langs de sectoren vliegt dan ziet ze beweging. Als dat dan het
geval is, waar gaat de ziel naartoe wanneer we dromen? Naar het verleden, de
toekomst of het heden?

Alles met betrekking tot de ruimte der dromen bevat meer vragen dan antwoorden.
Eén ding kan ik met overtuiging zeggen: dromen zijn geen illusie. Je voelt je ietwat
ongemakkelijk, nietwaar? We reizen allemaal iedere nacht af naar de ruimte der
varianten, en leven daar een virtueel leven. Dat virtuele leven heeft geen materiële
basis, en toch is het reëel.

Wat kunnen we zeggen over de betekenis en de interpretatie van dromen? Het

antwoord zal je wellicht verbazen. In het licht van alles wat eerder gezegd is denk je
waarschijnlijk dat dromen het volste recht hebben om als de voorbode van
toekomstige gebeurtenissen te worden gezien. Echter, juist vanwege alles wat
eerder gezegd is kunnen dromen in Transsurfing niet gezien worden als tekens in de
zin zoals we dat in een vorig hoofdstuk besproken hebben.

11
Dromen laten ons zien wat zou kunnen gebeuren in het verleden of de toekomst.
Het verleden kennen we. De toekomst daarentegen is te veelzijdig in de ruimte der
varianten, daarom is er geen enkele garantie dat we in onze droom net die sector
hebben gezien die op het punt staat gerealiseerd te worden. Aangrenzende
sectoren bevatten daadwerkelijk scenario’s en decoraties die veel met elkaar
gemeen hebben. Dus als de sector die je in je droom gezien hebt dichtbij je huidige
levenslijn ligt, kan deze informatie bevatten over komende reële gebeurtenissen. Er
is echter geen enkele garantie dat de gedroomde sector zich inderdaad vlakbij je
huidige levenslijn bevindt.

Desalniettemin is onze ziel wel degelijk in staat om aankomende gebeurtenissen te

voorvoelen. Je staat van gemoedsrust is daarvoor het meest betrouwbare
meetinstrument. Overdag geeft je staat van gemoedsrust de houding van je ziel aan
ten opzichte van je huidige levenslijn, of ten opzichte van een komende bocht in de
stroom. Soortgelijke tekens hebben eveneens betrekking op gerealiseerde lopende
en nabijgelegen sectoren. Maar Joost mag weten waar onze ziel tijdens een droom
uithangt. Ze kan overal naartoe vliegen, reden waarom we niet op deze informatie
kunnen vertrouwen.

De volgende vraag is: als dromen geen product van onze verbeelding zijn, wie
bepaalt dan hun scenario? Het scenario is vastgelegd in de sectoren van de ruimte
der varianten. Zolang ons verstand sluimert, kan onze ziel vrij door de ruimte der
varianten reizen. Soms slaapt het verstand zo vast, dat we ons onze dromen niet
herinneren. Niemand weet hoe de gebeurtenissen zich ontwikkelen terwijl het
verstand slaapt. In het reële leven hebben we controle over ons gedrag. Tijdens een
droom treedt het verstand slechts op als passieve toeschouwer. Het heeft geen
controle over de situatie, en neemt alles ter kennisgeving aan.

Alles gebeurt volgens het scenario dat in een sector is vastgelegd. Zodra de ziel in
een sector terecht komt, ontvouwen de gebeurtenissen zich volgens de
verwachtingen, angsten en voorstellingen die ziel en verstand in het reële leven
ontwikkeld hebben. Deze verwachtingen en angsten worden ogenblikkelijk
gerealiseerd. Als bijvoorbeeld een figuur, die volgens het verstand een gevaar
vormt, ten tonele verschijnt, wordt de scene van het gevaar op datzelfde moment
gerealiseerd. Je hoeft maar even vluchtig te denken dat het gevaar bestaat dat je
achtervolgd zult worden, of het monster begint al achter je aan te rennen.

Dit gebeurt, doordat de ziel onmiddellijk afstemt op de variant van de vluchtige

gedachte. Ze kiest varianten van het scenario die overeenkomen met de gedachten
en verwachtingen. De beweging van de ziel in de ruimte der varianten vindt
gelijktijdig hiermee plaats. Het zijn deze gedachten en verwachtingen die de
bewegende kracht vormen voor het afrollen van de film. Als we ons brein volledig
stil zouden kunnen zetten, zou het beeld bevriezen in onbeweeglijkheid. Gedachten
kunnen echter niet stil gezet worden, en tollen voortdurend door ons hoofd.

In onze droom kunnen gebeurtenissen tegenstrijdig zijn aan onze standaard

12
voorstelling, aangezien de controle van het verstand verlaagd is. Er gebeuren
allemaal vreemde dingen, je ziet ongelooflijke beelden en fysieke wetten werken
niet. Ook in een bewuste droom kunnen ongelooflijke dingen gebeuren. Het
verstand begrijpt immers dat het slechts een fantasie is, en laat daarom de
vreemdste dingen toe.

Nu begrijp je waarom in een droom alles mogelijk is: omdat dromen het reizen van
de ziel in de ruimte der varianten zijn, en daar is elk willekeurig scenario aanwezig.
Om die reden kunnen we in een bewuste droom opzettelijk het scenario
veranderen. In werkelijkheid veranderen we het scenario niet – we kiezen het met
onze intentie. Zodra de gedachte opkomt om met een achtervolger van rol te
verwisselen, stemt de ziel af op een sector met het tegenovergestelde scenario. En
dat is precies waar het mechanisme van bewust dromen uit bestaat: het scenario
wordt gekozen met behulp van intentie.

Als ons verstand van mening is dat het het scenario van de gebeurtenissen kan
beïnvloeden, dan zal het een verlangen formuleren. Bijvoorbeeld het verlangen om
te vliegen. Deze gedachte, die vluchtig ons bewustzijn binnen komt, wordt door de
ziel omgezet in intentie. Intentie is de drijvende kracht die ons in onze droom naar
de sector met het overeenkomstige scenario brengt.

Het reizen van de ziel door de ruimte der varianten wordt niet beperkt door de
traagheid van materie. Daarom zijn dromen zo beweeglijk. Een besteld scenario
wordt op hetzelfde moment gerealiseerd. Maar wat gebeurt er dan in het echte
leven? In principe precies hetzelfde. Het verschil zit hem alleen in de snelheid
waarmee het scenario wordt gerealiseerd. De gebeurtenissen ontwikkelen zich in
het echte leven volgens dezelfde wetten als in onze droom, alleen niet zo
bliksemsnel, omdat de materiële realisatie van de varianten altijd een zekere
vertraging heeft. In dat opzicht is de stelling dat ons hele leven een droom is
incorrect, maar tegelijkertijd niet van enige realiteit ontbloot. Wat je denkt krijg je
inderdaad, vroeg of laat.

Je gedachten creëren een energetische straling op de frequentie van een bepaalde

levenslijn. In het echte leven wordt de overgang naar die lijn geremd door allerlei
materiële factoren. De gerealiseerde sector van de ruimte der varianten lijkt
stroperig te zijn, als teer in vergelijking met van water. De materiële realisatie van
de potentiële variant volgt met vertraging. In een droom bestaat daarentegen geen
enkele inerte hindernis, daarom wordt de overgang tussen de sectoren op hetzelfde
moment gerealiseerd.

Nu begrijp je waarom ik over dromen begonnen ben. Om ons eigen lot te sturen,
moeten we helder krijgen op welke manier onze gedachten ons van de ene naar de
andere sector brengen, en waarom niet al onze verlangens gerealiseerd worden.
Daarvoor is het helemaal niet noodzakelijk om ons bezig te houden met bewust
dromen. Ons doel is om te leren hoe we in het reële leven een scenario kunnen
kiezen. Het is veel belangrijker om te leren wakker te worden in het reële leven dan

13
in het irreële. Te meer daar bewust dromen, zoals ik al eerder gezegd heb, een zeker
gevaar met zich mee brengt.

Mogelijk zullen zij, die zich met bewust dromen bezighouden, zeggen dat er geen
enkele sprake is van enig gevaar. Waarschijnlijk begrijpen zij echter niet dat ze op
het scherp van de snede balanceren. Niemand kan je garanderen dat je terugkeert
uit een bewuste droom. Zolang je ziel rondvliegt in niet-gerealiseerde sectoren is er
geen enkel gevaar. Maar wat denk je dat er gebeurt als je ziel in je droom toevallig
in een gerealiseerde sector terecht komt? Welnu, de hypothese is dat je in die
sector kunt materialiseren. We zijn allemaal gewend te denken dat fantasieën ons
geen enkele schade kunnen berokkenen. Maar zoals je ziet draagt deze stelling een
gevaar in zich. En wat als het daadwerkelijk zo is?

We weten dat de oude magiërs, die de kunst van het dromen tot in de perfectie
beheersten, bewust en voor altijd naar andere werelden vertrokken. Hun fysieke
lichamen verdwenen eveneens van deze wereld. De oude magiërs waren ofwel te
onvoorzichtig, ofwel ze wisten maar al te goed wat ze deden. In onze tijd raken elk
jaar tienduizenden mensen zoek. Ze verdwijnen eenvoudigweg, zonder en spoor na
te laten. Er bestaan zelfs theorieën dat ze door buitenaardse wezens ontvoerd zijn.
Ik kan niets bewijzen, maar mogelijk zijn ze gewoon niet teruggekeerd uit hun
droom. De ziel kan immers ook in een onbewuste droom een gerealiseerde sector
binnenvliegen.

Bewuste dromen zijn in dit verband gevaarlijker, omdat het verstand in de euforie
van een onbegrensde vrijheid iedere voorzichtigheid uit het oog kan verliezen en de
ziel overal heen kan sturen. We weten niet of de ziel in staat is om terug te keren. Je
fysieke lichaam blijft mogelijk achter, in dat geval wordt eenvoudig het overlijden
tijdens de slaap vastgesteld. Het is niet mijn bedoeling om je bang te maken.
Vergeet alleen niet dat dromen geen illusies zijn. In een bewuste droom kun je in de
verleiding komen om een beetje te dollen. Je kunt immers, ongestraft en zonder
gevolgen voor anderen, alles doen waar je zin in hebt. Of gewoon vliegen en andere
werelden onderzoeken. Alles is geoorloofd, zolang je ziel zich in een niet-
gerealiseerde virtuele sector bevindt. Het gevaar zit hem in het volgende: er is geen
enkele garantie dat de ziel niet een gerealiseerde sector binnenvliegt. Het verstand
heeft niet eens meteen in de gaten dat de virtuele realiteit veranderd is in een
materiële. Denk niet dat onze zichtbare wereld de enige is in het hele Universum.
De ruimte der varianten is oneindig, en daarin bevindt zich ongetwijfeld een grote
hoeveelheid varianten die bewoont worden door allerlei levende wezens.

De wereld waarin je terechtkomt, kan zowel een paradijs als een hel zijn in
vergelijking met de onze. Waar die wereld zich bevindt weten we ook niet.
Misschien op miljoenen lichtjaren van onze aarde, en misschien in je kopje koffie.
Hij kan zich heel ver bij ons vandaan bevinden, en tegelijkertijd vlakbij, in een
andere dimensie. Zoals al besproken in het eerste hoofdstuk, strekt de oneindigheid
zich alleen eindeloos uit als we rechtuit kijken. Maar de vraag of die parallelle
wereld nou veraf of dichtbij is heeft geen betekenis, aangezien het eenvoudig is om

14
erin verdwaald te raken, maar heel moeilijk om eruit terug te keren.

Ik zal niet ingaan op het reizen van ons astrale lichaam in de materiële wereld,
daarbij is een ander mechanisme aan het werk, het staat niet in verband met
Transsurfing en het is buitengewoon gevaarlijk. Overigens heeft dromen ook slechts
een zijdelings raakvlak met Transsurfing . Het is niet ons doel om van de harde
realiteit naar de beperkte wereld van dromen te vluchten, maar om de realiteit zelf
comfortabel te maken voor onszelf.

Het is niet nodig om bang te zijn voor dromen, maar het is ook onverstandig om er
al te lichtzinnig mee om te gaan. Als je bij het lezen over bewust dromen innerlijke
onrust ervaart, betekent dat dat je je er beter niet mee bezig kunt houden. Je intuïtie
kan je vertellen of er voor jou al dan niet gevaar dreigt. De ziel voelt de nadering
van narigheden beter aan dan het verstand. Daarom zijn dromen zonder de actieve
inmenging van het verstand veel minder gevaarlijk. Maar als je het toch wilt
proberen, wees dan voorzichtig in je dromen, ga niet tot het uiterste en blijf je
maximaal bewust van de gebeurtenissen. Voel jezelf net als in de werkelijkheid
thuis, maar vergeet daarbij niet dat je slechts op bezoek bent.

De toverkracht van intentie

We hebben dus vastgesteld dat onze gedachten en verlangens onze beweging in de
ruimte der varianten sturen. In onze dromen wordt die beweging niet geremd door
de traagheid van de materiële realisatie. De kleinste vleug van een gedachte brengt
de dromer onmiddellijk naar de corresponderende sector van de ruimte. In de
gerealiseerde sectoren gaat het door de traagheid van materie allemaal niet zo snel.
Maar in de realiteit werkt hetzelfde principe: onze gedachten oefenen een directe
invloed uit op de gebeurtenissen in ons leven.

“Is dat zo?” zou de nog steeds niet door dit vreemde Transsurfing model van zijn
stuk gebrachte lezer zich met ironie kunnen afvragen. “En ik, sufferd, maar denken
dat het niet mijn gedachten maar mijn handelingen zijn die de loop van mijn leven
bepalen. Maar nu ben ik eindelijk verlicht: het belangrijkste is niet wat ik doe maar
wat ik denk.”

In werkelijkheid is hier geen sprake van enige tegenstrijdigheid. En dan bedoel ik

niet eens dat een mens eerst denkt en dan handelt. We zijn gewend vooral
aandacht te schenken aan de gevolgen van onze handelingen, omdat die aan de
oppervlakte liggen. De gevolgen van ons denken zijn vaak lang niet zo voor de hand
liggend. Dat komt door de werking van de balancerende krachten. We hebben al
eerder situaties besproken, waarbij de balancerende krachten precies het
tegenovergestelde effect van het gewenste resultaat sorteerden. We proberen het
ene te bereiken, en krijgen precies het tegenovergestelde. Hoe groter het overtollig
energiepotentieel, hoe verder de realiteit van het gewenste resultaat af komt te
staan. En omdat we geen verklaring kunnen vinden voor dit vreemde verschijnsel,
proberen we onszelf te overtuigen dat we ofwel niet juist gehandeld hebben, ofwel
dat de wereld nou eenmaal zo in elkaar zit en dat we de gewenste resultaten alleen

15
met heel veel inspanning kunnen bereiken.

De indruk zou kunnen ontstaan dat het Transsurfing -model daadwerkelijk een
tegenstrijdigheid bevat. Aan de ene kant wordt gesteld dat onze gedachten de door
ons heen stromende energie modelleren, die ons naar levenslijnen brengt die met
die gedachten overeenkomen. Of, zoals je nu weet, onze gedachten verplaatsen ons
naar sectoren in de ruimte der varianten met overeenkomende scenario’s en
decoraties. In onze dromen gaat het precies op deze manier. Aan de andere kant
zou dat betekenen dat onze gedachten in het reële leven van weinig betekenis zijn,
aangezien we het gewenste resultaat niet bereiken door er alleen maar aan te
denken. We kunnen denken zoveel we willen, als we op de bank blijven liggen volgt
om de een of andere reden geen overgang naar een andere levenslijn, zelfs als we
rekening houden met een tijdscorrectie vanwege de traagheid van materiële
realisatie. “Precies!” roept de pragmatische lezer uit. Je moet handelen! En
gedachten of wat voor overgangen dan ook hebben er niets mee te maken.” En
formeel heeft deze lezer gelijk.

Maar alleen formeel. In feite is het alleen een schijnbare tegenstelling. We komen
steeds dichter bij de verklaring waarom pogingen om het gewenste resultaat te
visualiseren vaak geen succes hebben. Zoals je weet schuilt de eerste overduidelijke
reden in het overtollige energiepotentieel, dat wij creëren wanneer we proberen
het gewenste resultaat te bereiken.

De tweede reden zit hem in de traagheid van de materiële realisatie van de

varianten. Heel vaak bereiken we ons doel niet, om de simpele reden dat we er niet
vasthoudend genoeg naar streven. Veel doelen krijgen gewoon niet de kans om
gerealiseerd te worden als we te snel ons enthousiasme verliezen en de “hopeloze”
zaak wegwuiven. Je zult je ongetwijfeld uit je eigen leven situaties kunnen
herinneren waarbij je wens met vertraging uitkwam, toen je de hoop al had
opgegeven en je bestelling al vergeten was.

Een andere typische fout van veel mensen is dat ze het allemaal en onmiddellijk
willen. Als we onszelf vele doelen stellen die geen enkel verband met elkaar
houden, zal alle gedachte-energie vruchteloos in het niets verdwijnen. De stroom
der varianten staat ons niet toe gelijktijdig in verschillende richtingen te zwemmen.
Het afstemmen op een doelsector werkt veel effectiever wanneer alle inspanningen
gericht zijn op één concreet doel. Op dit onderwerp zullen we in het volgende
hoofdstuk nog terugkomen.

In een droom zijn al deze schadelijke factoren afwezig. Daar worden we niet belast
door het overtollig energiepotentieel van importantie, is de traagheid van de
realisatie geen probleem, en bovendien rust het verstand uit van de dagelijkse strijd
om het bereiken van alle doelen. Toch komen ook in onze droom niet alle wensen
uit. Diegenen die zich bezig houden met bewust dromen, weten dat niet iedere
vluchtige gedachte de dromer naar de corresponderende sector brengt. Waar zit
hem die belemmering dan in?

16
Het antwoord is simpel en tegelijkertijd fundamenteel. Er is geen enkele
belemmering. En het ligt zelfs niet aan de gedachten zelf. Het geheim zit hem erin
dat niet het verlangen zel,f maar de concentratie op het gewenste resultaat de
verwezenlijking dichterbij brengt. Het zijn niet de gedachten aan het gewenste die
werken, maar iets anders – iets dat moeilijk in woorden is uit te drukken. Deze
onbestemde kracht staat achter de schermen van het toneel waarop het
gedachtenspel zich ontvouwt. En toch heeft die kracht het laatste woord. Je hebt
natuurlijk al geraden dat we het hier hebben over intentie. Het verstand heeft in zijn
archief van benamingen geen goede definitie kunnen vinden voor intentie. Wij
zullen intentie bij benadering definiëren als de beslissing om te hebben en te
handelen.

Nu begrijp je waarom gedachten op zichzelf inderdaad geen betekenis hebben

binnen het proces van afstemmen op een sector van de ruimte der varianten.
Gedachten zijn slechts het schuim op de golfkam van de intentie. Niet het
verlangen, maar de intentie wordt gerealiseerd.

Laten we nogmaals het voorbeeld van het optillen van onze arm nemen. Spreek het
verlangen uit je arm op te tillen. Het verlangen is gevormd in je gedachten: je bent
je ervan bewust dat je je arm op wilt tillen.

Tilt het verlangen je arm op? Nee, op zichzelf produceert het verlangen geen enkele
handeling. Je arm gaat pas omhoog wanneer je gedachten aan het verlangen
verwerkt zijn en alleen de beslissing om te handelen overblijft. Is het dan misschien
die beslissing om te handelen die je arm omhoog doet gaan? Ook niet. Je hebt
definitief de beslissing genomen dat je je arm op gaat tillen, maar er beweegt nog
niets. Wat is het dan dat onze arm optilt? Hoe kunnen we bepalen wat er volgt op
de beslissing? Hier openbaart zich het onvermogen van het verstand om een
rationele verklaring te vinden voor wat intentie nou precies is. Onze definitie van
intentie als de beslissing om te hebben en te handelen laat slechts de aanloop zien
naar de kracht die in feite de handeling realiseert. We kunnen slechts het feit
constateren dat onze arm niet omhoog gaat door het verlangen en niet door de
beslissing, maar door de intentie. Ik heb de definitie “beslissing” slechts ter
verheldering gebruikt. Maar je voelt natuurlijk ook zo wel dat je een bepaalde
kracht in je hebt die je spieren doet samentrekken.

In feite is het erg moeilijk om uit te leggen wat intentie is. We staan nooit stil bij de
vraag hoe we onze armen en benen bewegen, en we herinneren ons niet dat er ooit
een tijd is geweest toen we nog niet konden lopen. Op precies dezelfde manier
kennen we de juiste bewegingen nog niet wanneer we voor de eerste keer
proberen te fietsen. Maar zelfs als we eenmaal geleerd hebben hoe we moeten
fietsen, zijn we niet in staat om uit te leggen hoe we het precies doen. Intentie is
een zeer vage kwaliteit. Er is moeilijk aan te komen, maar het is gemakkelijk weer te
verliezen. Iemand die verlamd is, is bijvoorbeeld zijn intentie-kracht volledig
kwijtgeraakt. Hij heeft het verlangen om zijn benen te bewegen, maar de

17
mogelijkheid om die wens om te zetten in handelen ontbreekt. Er zijn gevallen
bekend waarbij verlamde mensen onder hypnose, of door wonderbaarlijke
genezingen weer konden lopen. Zij kregen hun intentie terug.

Het verlangen op zichzelf levert dus niets op. Integendeel, hoe sterker het
verlangen, hoe actiever de tegenwerking van de balancerende krachten. Let wel:
het verlangen is gericht op het doel zelf, terwijl de intentie gericht is op het proces
om het doel te bereiken. Verlangen realiseert zichzelf door een overtollig
energiepotentieel te creëren van onze wens het doel te bereiken. Intentie
realiseert zichzelf in de handeling. Intentie houdt zich niet bezig met de vraag of een
doel haalbaar is of niet. De beslissing is al genomen, daarom blijf alleen het
handelen over. Als je in je droom wilt vliegen en na gaat denken of dat wel mogelijk
is, zal het je niet lukken. Om te vliegen hoef je jezelf alleen maar de lucht in te tillen
door middel van intentie. In onze droom wordt de keuze van elk willekeurig scenario
niet door het verlangen, maar door de onwrikbare concentratie op het gewenste
gerealiseerd. Je overweegt niet en denkt niet, maar je hebt en handelt.

Over de nutteloosheid van verlangens hebben we het gehad. En hoe zit het dan met
verzoeken? Over verzoeken kan ik kort zijn. Het vragen aan je Engel, aan God, aan
hogere of andere machten heeft geen enkele zin. De wetten van het Universum zijn
volkomen emotieloos. Niemand heeft behoefte aan jouw klachten, grieven of
gejammer. Dankbaarheid ja, omdat dankbaarheid in essentie dichtbij
onvoorwaardelijke liefde staat. Oprechte dankbaarheid is een uitstraling van
scheppende energie. Het overtollige energiepotentieel van het verzoek
daarentegen is een vertraging, de concentratie van energie op één bepaalde plaats.
Klachten, verzoeken en eisen zijn uitvindingen van slingers om energie van mensen
te krijgen. Gedachten die gevormd worden met de woorden “geef”, of “ik wil”
veroorzaken automatisch een overtollig energiepotentieel. Je hebt het niet, maar je
probeert het met je gedachten naar je toe te trekken.

Ook heeft het geen enkele zin om het aan hogere of andere machten te vragen. Dat
is hetzelfde als in een winkel vragen om je de waren gratis te geven. Andere
mensen kun je, voor zover het in hun macht ligt, tot op zekere hoogte vragen jou te
helpen. Al het overige in deze wereld is gebaseerd op objectieve wetten, en niet op
het verlangen om iemand te helpen.

Stel je eens voor dat de aarde aan de zon toestemming vraagt om in een andere
baan te gaan draaien. Belachelijk? Het is net zo belachelijk om ons met een verzoek
te richten tot wie dan ook, behalve andere mensen. Het enige dat zin heeft is de
intentie om te kiezen. Je kiest echt zelf je eigen lot. Als de frequentie van jouw
gedachte-energie overeenkomt met je keuze, en daarbij geen wetten overtreden
worden, zal je keuze gerealiseerd worden. Je keuze is geen verzoek, maar jouw
beslissing om te hebben en te handelen.

Intentie veroorzaakt geen overtollig energiepotentieel, omdat het

energiepotentieel van het verlangen verbruikt wordt in de handeling. Verlangen en

18
handeling vallen samen in intentie. Intentie in actie verbruikt het door het verlangen
veroorzaakte overtollige potentieel op een natuurlijke manier, zonder tussenkomst
van de balancerende krachten. Als je een probleem op moet lossen, handel dan.
Door te blijven piekeren over de complexiteit van het probleem veroorzaak je een
overtollig energiepotentieel, en geeft je energie aan de betreffende slinger. Door te
handelen verbruik je die energie. Een bekend Russisch spreekwoord zegt: “Waar de
ogen bang voor zijn voeren de handen uit”.2 Vertrouw bij het realiseren van je
intentie op de stroom der varianten, en het probleem lost zich vanzelf op.

Verwachting, onrust, piekeren en verlangen kosten alleen maar energie. Intentie in

actie verbruikt niet alleen de energie van het overtollig energiepotentieel, maar
voegt die energie ook toe aan ons energieveld. Dit is bijvoorbeeld in het onderwijs
goed te zien. Het domweg in ons hoofd stampen van de stof kost veel kracht, en
levert weinig rendement op. Daarentegen put onderwijs in actie, wanneer er
praktijklessen gegeven worden of oplossingen voor vraagstukken moeten worden
gezocht, ons niet alleen niet uit, maar levert het ook inspiratie en voldoening op.

Intentie is dus de drijvende kracht die de sectoren in de ruimte der varianten

realiseert. Maar dan is de vraag: waarom worden onze angsten ook gerealiseerd?
Die kunnen we toch niet aan onze intentie toeschrijven? Net als in onze dromen
worden we in het reële leven eeuwig achtervolgd door varianten met scenario’s van
onze angsten, onrust, vijandigheid en haat. Als ik iets niet wil heb ik immers niet de
intentie om het te hebben? Toch krijgen we datgene wat we actief niet willen. Zou
dat dan betekenen dat de richting van onze verlangens niet uitmaakt? De oplossing
van dit vraagstuk schuilt in een nog geheimzinnigere en machtiger kracht. De naam
van deze kracht is externe intentie.

Externe intentie
Intentie is het samenkomen van wens en handeling. De intentie om iets op eigen
kracht te doen kennen we allemaal – dat is interne intentie. Veel moeilijker is het
om onze intentie invloed te laten uitoefenen op onze omgeving. Dat is externe
intentie. Met behulp van externe intentie kunnen we de wereld sturen. Of beter
gezegd, een gedragsmodel van de ons omringende wereld kiezen en de scenario’s
en decoraties bepalen.

Het begrip externe intentie is onlosmakelijk verbonden met het variantenmodel.

Manipulaties met tijd, ruimte of materie worden gewoonlijk toegeschreven aan
magie of paranormale verschijnselen. Het zijn juist deze verschijnselen die het
effect van uiterlijke intentie demonstreren – deze is gericht op de keuze van een
levenslijn in de ruimte der varianten.

Interne intentie is onmachtig om een appelboom die langs een pad groeit in een
perenboom te veranderen. Ook externe intentie is niet in staat om iets te

2
Betekenis: we ervaren iets wat we moeten doen vaak als moeilijk of beangstigend,
maar door het te doen overwinnen we dat. – vert.

19
veranderen, het kiest in de ruimte der varianten een pad met een perenboom in
plaats van een appelboom, en zorgt voor de overgang. Zo wordt de appelboom
vervangen door een perenboom. Met de appelboom zelf gebeurt niets, er vindt
alleen een verwisseling plaats: de materiële realisatie verschuift in de ruimte der
varianten van de ene lijn naar de andere. Geen enkele kracht is op wat voor
wonderbaarlijke wijze dan ook in staat om een voorwerp in iets anders te
veranderen – dat is waar interne intentie op gericht is, maar de mogelijkheden
daarvoor zijn zeer beperkt.

Als je probeert om met de kracht van je gedachten een potlood dat op tafel ligt te
laten bewegen, dan zal je dat niet lukken. Maar als je de vaste intentie hebt jezelf
voor te stellen dat hij beweegt, is het mogelijk dat je dat lukt. Stel dat het je gelukt
is om het potlood van zijn plaats te krijgen (in ieder geval krijgen paranormaal
begaafde mensen soms iets voor elkaar). Toch kan wat ik nu ga zeggen ietwat
vreemd en luguber overkomen. In werkelijkheid beweegt het potlood niet! En
tegelijkertijd is het niet slechts een illusie. In het eerste geval probeer je het potlood
met de energie van je gedachten te verplaatsen. Die energie is duidelijk
onvoldoende om een materieel voorwerp te verplaatsen. In het tweede geval
verplaats je je naar een levenslijn waar het potlood een andere positie heeft. Voel je
het verschil?

Het potlood ligt dus op tafel. Met de kracht van je intentie stel je je voor dat het
begint te bewegen. Je intentie scant de sectoren van de ruimte der varianten af,
waar het potlood steeds op een andere plek ligt. Als je gedachte-energie voldoende
krachtig is, materialiseert het potlood zich steeds opeenvolgend op nieuwe punten
in de reële ruimte. Daarbij beweegt alleen een enkele “laag van het potlood”,
terwijl alle andere lagen, waaronder die van de toeschouwer, stil blijven staan. Niet
het voorwerp beweegt, maar zijn realisatie in de ruimte der varianten.

Het is niet zo vreemd als je niets voor elkaar krijgt. Dergelijke vermogens zijn bij
vrijwel iedereen zeer zwak ontwikkeld. En dat komt niet eens zozeer doordat je
energieniveau te laag is, maar doordat het erg moeilijk is om in een dergelijke
mogelijkheid te geloven en, daaruit volgend, om bij jezelf een zuivere externe
intentie op te roepen. Mensen met telekinetische gaven bewegen geen
voorwerpen. Zij hebben de unieke gave om met de kracht van hun intentie hun
energie te sturen, en daarmee een verschuiving van de materiële realisatie in de
ruimte der varianten te bewerkstelligen.

Alles wat te maken heeft met externe intentie wordt gezien als mystiek, magie of, in
het gunstigste geval, als onverklaarbare verschijnselen, waarvan de getuigenissen
met succes worden weggestopt in stoffige archieven. Dergelijke zaken worden door
de hedendaagse levensbeschouwing zonder meer verworpen. Het irrationele roept
altijd een eigenaardige angst op. Een soortgelijke angst en ontsteltenis ervaren
mensen die een UFO gezien hebben. Zo’n onverklaarbaar verschijnsel staat dermate
ver af van de gewone realiteit, dat ze het niet willen geloven. En tegelijkertijd is het
zo verbluffend realistisch dat het beangstigend is.

20
Externe intentie is zo’n geval “als Mohammed niet naar de berg komt, dan komt de
berg naar Mohammed’. En jij dacht dat dat maar een grapje was?

De werking van externe intentie gaat niet per definitie gepaard met paranormale
verschijnselen. In ons dagelijks leven worden wij voortdurend geconfronteerd met
de werking van externe intentie. Het zijn vooral onze angsten en negatieve
verwachtingen, die door onze externe intentie gerealiseerd worden. Maar
aangezien de intentie in dit geval onafhankelijk van onze wil werkt, zijn we ons er
niet van bewust op wat voor manier dat gebeurt. Sturen met behulp van externe
intentie is veel moeilijker dan met interne intentie.

Stel je eens voor dat je op een eiland terecht komt waar kannibalen wonen. Nu
hangt je leven af van hoe je je opstelt. De eerste variant: je bent een slachtoffer. Je
verontschuldigt je, biedt geschenken aan, verdedigt jezelf, probeert ze voor je te
winnen. In dat geval is het je lot om opgegeten te worden. De tweede variant: je
bent een veroveraar. Je bent agressief, valt aan, probeert ze te onderwerpen. Het is
je lot om ofwel te overwinnen, ofwel opgegeten te worden. De derde variant: je
gedraagt je als een eigenaar, een bestuurder. Je wijst gezaghebbend met je vinger
en iedereen onderwerpt zich aan jou. Als je zelf niet twijfelt aan je macht, zullen ook
anderen denken dat iets anders ondenkbaar is. Je gedachte-energie is afgestemd op
een levenslijn waarin je een machthebber bent.

De eerste twee varianten zijn voorbeelden van interne intentie, de derde

demonstreert het werk van externe intentie. Externe intentie kiest gewoon de
benodigde variant.

Een vlieg die vlak bij het open raampje tegen het raam aan zoemt heeft interne
intentie. Wat denkt u, wat zou voor die vlieg externe intentie zijn? Je zou
verwachten dat het antwoord door het raampje naar buiten vliegen is, maar dat
klopt niet. Als de vlieg van het raam vandaan zou komen en om zich heen zou
kijken, zou hij in één overzicht het dichte raam en het open raampje zien. Dat is
voor de vlieg niet meer dan een verruiming van zijn zicht op de realiteit. Externe
intentie in zijn zuiverste vorm zou voor de vlieg het hele raam openen.

Alle pogingen om invloed uit te oefenen op de wereld om ons heen op één en

dezelfde levenslijn vallen onder interne intentie. Alles wat binnen de grenzen van
één enkele sector van de ruimte der varianten mogelijk is, wordt beschreven door
de bekende natuurwetten, en past in het kader van een materialistische
wereldbeschouwing. Externe intentie is het streven een levenslijn te kiezen waarop
het gewenste zich zelf realiseert.

Nu begrijp je waarom proberen door een dicht raam te vliegen interne intentie is.
Externe intentie is de overgang naar een levenslijn waar het raam open gaat. We
kunnen met onmenselijke inspanning een potlood laten bewegen met de kracht van
onze gedachten. Of we kunnen met enkel onze externe intentie de ruimte der

21
varianten afscannen naar verschillende posities van het potlood.

Stel dat je ervan overtuigd bent dat je vlak voor kerst geen parkeerplaats kunt
vinden bij de supermarkt. Je interne intentie bevestigt dat: hoe kan het ook anders,
als iedereen op dat moment boodschappen doet. Externe intentie veronderstelt
daarentegen met volledige vanzelfsprekendheid dat, op het moment dat jij bij de
supermarkt aankomt, een plek voor je vrij komt. Het is zelfs niet zo dat externe
intentie vastberaden en overtuigd in een dergelijke mogelijkheid gelooft – het
neemt gewoon emotieloos en onvoorwaardelijk wat je toekomt.

Externe intentie wordt, net als inspiratie, geboren uit improvisatie. Het is zinloos om
je op externe inspiratie voor te bereiden. In feite zijn alle magische rituelen gericht
op het oproepen van externe intentie. Maar het ritueel is slechts de voorbereiding
op het wonder, de theatrale prelude, de decoratie. Stel je eens voor dat je in je
droom van een helling af glijdt, en om niet te vallen moet je de intentie oproepen
om in de lucht te blijven hangen. Er is geen tijd om je voor te bereiden en een
toverspreuk uit te spreken. Je hoeft alleen maar de intentie te hebben om te vliegen
en het lukt al. Toverspreuken en magische attributen helpen alleen maar bij het
oproepen van een kracht die ieder mens heeft, maar die niet iedereen in staat is te
gebruiken.

Helaas is het vermogen om externe intentie te sturen bij de moderne mens vrijwel
geheel verloren gegaan. We zijn zelfs volledig vergeten dat we ooit dit vermogen
gehad hebben. Alleen in oude legendes schemeren nog vage aanwijzingen door.
Tegenwoordig is het volkomen zinloos om te proberen te bewijzen dat de
Egyptische piramides en soortgelijke constructies zijn gebouwd met behulp van
externe intentie. Alle hypotheses zijn aanvaardbaar, behalve deze. Persoonlijk denk
ik dat de bouwers van de piramides het vermakelijk zouden hebben gevonden als ze
zouden hebben geweten dat hun nageslacht, dat hun voorouders uit de oudheid
beschouwt als een achterlijke civilisatie, zich alleen binnen het kader van interne
intentie suf zou piekeren om hun geheim te ontrafelen.

Maar we zijn onze externe intentie nog niet helemaal kwijtgeraakt. Hij is alleen in
sterke mate geblokkeerd. Alles wat gewoonlijk gezien wordt als magie, is niets
anders dan pogingen om met externe intentie te werken. Eeuwenlang hebben
alchemisten zonder succes geprobeerd de steen der wijzen te vinden, die ieder
voorwerp in goud verandert. Vele verwarrende en moeilijk te begrijpen boeken zijn
aan de alchemie gewijd. Maar, zoals de legende zegt, schuilt het geheim van de
steen der wijzen in werkelijkheid in een klein aantal strofen, gebeiteld in een plaat
van smaragd – het zogenoemde Smaragden Tablet. Waarvoor zijn dan al die boeken
nodig? Kennelijk om die paar strofen te kunnen begrijpen.

Je hebt waarschijnlijk wel eens gehoord van de Heilige Graal. Velen hebben er actief
naar gezocht, zelfs vertegenwoordigers van het Derde Rijk. Over dergelijke
attributen, die zogenaamd een onbegrensde kracht en macht hebben, bestaan vele
legendes. Het zijn naïeve misvattingen. Geen enkel voorwerp kan kracht geven.

22
Fetisjen, bezweringen en andere magische hulpmiddeltjes hebben op zichzelf geen
enkele kracht. De kracht zit hem in de externe intentie van de mensen die ze
gebruiken. Tot op zekere hoogte helpen deze attributen ons onderbewuste om
onze sluimerende en zwak ontwikkelde externe intentie in te schakelen. Geloof in
de magische krachten van dergelijke attributen geeft een impuls aan het ontwaken
van die externe intentie.

Oude beschavingen bereikten zo’n perfectie dat ze geen magische rituelen nodig
hadden. Een dergelijke macht veroorzaakte uiteraard een zeer krachtig overtollig
energiepotentieel. Dat is de reden waarom beschavingen als Atlantis, die het
geheim van de externe intentie ontdekt hadden, van tijd tot tijd door de
balancerende krachten vernietigd werden. Splinters van die geheime kennis hebben
ons bereikt in de vorm van magische praktijken, die als doel hebben te
reconstrueren wat verloren is gegaan. Dit zijn echter slechts zwakke en
oppervlakkige pogingen op de valse weg van de interne intentie. De kern van de
kracht en macht – externe intentie – blijft een raadsel.

De bovenmatige ontwikkeling van interne intentie en het verlies van de externe

intentie bij mensen is ingezet door slingers, aangezien zij zich voeden met de
energie van interne intentie. Alleen wanneer we volledig vrij zijn van slingers
kunnen we de wereld om ons heen sturen met behulp van externe intentie. Je zou
kunnen zeggen dat ze op dit punt de eindoverwinning hebben behaald in de strijd
met de mensheid.

We hebben dus vastgesteld dat onze op het bereiken van het doel gerichte
gedachten-energie drie verschijningsvormen heeft: verlangen, interne intentie en
externe intentie. Verlangen is de concentratie van onze aandacht op het doel zelf.
Zoals je ziet heeft verlangen geen enkele kracht. We kunnen zoveel als we willen
aan het doel denken, ernaar verlangen, maar dat zal niets veranderen. Interne
intentie is de concentratie van onze aandacht op de beweging in de richting van het
doel. Dat werkt al beter, maar kost heel veel inspanning. Externe intentie is de
concentratie van onze aandacht op hoe het doel zichzelf realiseert. Externe intentie
staat de realisatie van het doel gewoon toe. Daarbij hoort de diepe overtuiging dat
de variant met de realisatie van het doel al bestaat, en dat we hem alleen hoeven te
kiezen. Met interne intentie streven we naar het doel, en met externe intentie
kiezen we het.

Interne intentie kunnen we omschrijven met de formule: Ik sta erop dat...”. Voor
externe intentie geldt een hele andere regel: “De omstandigheden ontwikkelen zich
dusdanig, dat...” of “Het komt erop neer dat...”. Het verschil is enorm. In het eerste
geval probeer je de wereld om je heen te beïnvloeden, zodat die zich aan jou
onderwerpt. In het tweede geval neem je de positie in van een toeschouwer, alles
loopt zoals jij dat wilt, maar als het ware vanzelf. Je verandert niets, je kiest. Vliegen
in onze droom gebeurt volgens de formule “Het komt erop neer dat ik vlieg”, en
niet “Ik sta erop om te vliegen”.

23
Interne intentie is rechtstreeks op het doel gericht, dwars door alles heen. Externe
intentie is gericht op het proces van de zelfstandige verwezenlijking van het doel.
Externe intentie heeft geen haast om het doel te bereiken – je hebt het sowieso al
op zak. Er bestaat geen enkele twijfel dat het doel bereikt zal worden, en daar
wordt dan ook verder geen aandacht aan besteed. Externe intentie beweegt het
doel onverbiddelijk, koelbloedig, emotieloos en onomkeerbaar in de richting van
zijn realisatie.

Om te onderscheiden waar je interne intentie aan het werk is en waar je externe,

kun je ongeveer de volgende tweezijdige tegenstellingen gebruiken: je probeert iets
van de wereld gedaan te krijgen – de wereld geeft je zelf wat je wilt; je vecht voor je
plaats onder de zon – de wereld opent zijn armen voor jou; je bonkt op een
gesloten deur – de deur zwaait uit zichzelf voor je open; je probeert door een muur
heen te breken – de muur gaat voor je aan de kant; je probeert in je leven bepaalde
gebeurtenissen op te roepen – de gebeurtenissen dienen zichzelf aan. Al met al
probeer je met interne intentie je eigen realisatie ten opzichte van de ruimte der
varianten te verschuiven, terwijl externe intentie de ruimte der varianten zo
verschuift, dat jouw realisatie op het juiste punt terecht komt. Zie je het verschil?
Het resultaat is hetzelfde, maar de wegen ernaartoe zijn totaal verschillend.

Als jouw handelingen beschreven kunnen worden met het tweede deel van deze
tegenstellingen, dan heb je externe intentie te pakken. Wanneer je in gevecht gaat
probeer je jouw realisatie in de ruimte der varianten vooruit te duwen, maar
wanneer je kiest komt de ruimte zelf naar je toe. Natuurlijk zal de ruimte der
varianten zich niet uit zichzelf gaan bewegen ten opzichte van jouw realisatie.
Daarvoor moet je bepaalde handelingen verrichten. Die handelingen vallen echter
buiten het kader van de gebruikelijke en algemeen aanvaarde voorstellingen. In de
loop van dit boek zal ik steeds voorbeelden aandragen van het verschil in
benadering tussen interne en externe intentie. Externe intentie is één van de
hoekstenen van Transsurfing. Het is de sleutel van het Raadsel van de Opzichter
waarom we niet moeten vechten tegen deze wereld, maar gewoon moeten kiezen
wat ons bevalt.

Voor externe intentie is niets onmogelijk. Je kunt zelfs echt vliegen of, laten we
zeggen, op water lopen, als je de externe intentie hebt van Jezus Christus. Daarbij
worden de natuurwetten op geen enkele manier overtreden. Het punt is dat
natuurwetten alleen gelden in één enkele sector van de materiële realisatie. De
werking van externe intentie resulteert echter in een beweging van de realisatie
naar andere sectoren van de ruimte der varianten. Binnen het kader van één enkele
gerealiseerde sector is vliegen onmogelijk, daarvoor zou je weerstand moeten
bieden aan de aantrekkingskracht van de aarde. Dat is echter het werk van interne
intentie, en er is veel energie nodig om de zwaartekracht te overwinnen. Zowel in je
droom als in de realiteit is een vrije vlucht niet jouw reële beweging in de materiële
ruimte, maar een verandering van de relatieve positie van jouw realisatie. Met
andere woorden, je lichaam materialiseert zich steeds op nieuwe punten in de
fysieke ruimte.

24
Je zou ook kunnen zeggen dat niet jij door de ruimte vliegt, maar dat de ruimte zich
ten opzichte van jou beweegt in overeenstemming met de keuze van je externe
intentie. Waarschijnlijk klinkt dat niet helemaal correct, maar we zullen ons niet
verder verdiepen in de relativiteitstheorie. We kunnen er alleen maar naar raden
hoe dat feitelijk in zijn werk gaat.

Om te kunnen vliegen moet je een onvoorwaardelijk geloof hebben dat het

mogelijk is. Waarom zei Jezus zo eenvoudig en stellig: “U geschiede naar uw
geloof”?3 Omdat wij niets kunnen bereiken zonder intentie. En er is geen intentie
zonder geloof. We zouden geen stap kunnen verzetten als we niet zouden geloven
dat het kan. Het zal ons echter nooit lukken om ons verstand ervan te overtuigen
dat vliegen in de realiteit evengoed mogelijk is als in een droom. In ieder geval niet
in een normale staat van bewustzijn. Sommige yogi’s in India zijn in meditatieve
toestand in staat om zich van de grond te verheffen. (Andere voorbeelden van
levitatie zijn mij persoonlijk niet bekend.) Mogelijk is hun intentie net voldoende om
af te stemmen op een verplaatsing van varianten waarin hun lichaam in de lucht
hangt. De gigantische mogelijkheden van yogi’s in vergelijking met gewone mensen
in aanmerking nemend, kun je je voorstellen hoe moeilijk het is om onze wil aan
onze externe intentie te onderwerpen.

Tijdens onze slaap is ons sluimerende verstand in staat om de mogelijkheid van

vliegen toe te laten. In wakkere toestand is dat echter iets onvoorstelbaars, hoe
hard je ook zou proberen jezelf te overtuigen. Er is niet slechts geloof, maar weten
voor nodig. Geloof impliceert de mogelijkheid van twijfel. Waar geloof is, bestaat
ruimte voor twijfel. Weten sluit elke twijfel uit. Je twijfelt er immers niet aan dat
een appel die je in de lucht gooit op de grond zal vallen? Dat geloof je niet, dat weet
je gewoon. Zuivere externe intentie is vrij van twijfel, en dus ook van geloof. Als in
onze droom slechts de kleinste hint aan onze externe intentie voldoende is om te
vliegen - in de wereld van de inerte materiële realisatie moet onze intentie
volkomen zuiver zijn. Maar laat je niet ontmoedigen door het feit dat het zo goed
als onmogelijk is om zuivere intentie te ontwikkelen. Voor het realiseren van jouw
doel is intentie van de “tweede soort” meer dan voldoende. Er is alleen wat tijd
voor nodig, zodat de inerte realisatie zich kan “ontrollen”.

In de context van externe intentie dient zich een interessante vraag aan: wat is
hypnose? Ik vind het moeilijk om met zekerheid te zeggen of dat nou het werk van
interne of van externe intentie is. Voor het verplaatsen van voorwerpen, zelfs de
lichtste, is de energie van onze gedachten duidelijk onvoldoende. Maar het is meer
dan genoeg om allerlei suggestieve gedachten op een ander over te brengen.
Sommige mensen hebben een sterk ontwikkeld vermogen om een behoorlijk
krachtige energiestroom uit te zenden. Als die stroom door bepaalde gedachten
gevormd wordt, dan zal dat bij de persoon waar hij op gericht is het effect hebben
van een suggestie. U denkt toch hoop ik niet dat een hypnotiseur enkel met een
magnetische blik of handoplegging zijn doel bereikt? Te meer daar voor een
3
Mattheüs 9:29 – vert.

25
energetische beïnvloeding visueel of verbaal contact niet altijd noodzakelijk is. Voor
zover ik weet, werkt hypnose echter hoofdzakelijk op korte afstand. Dan is het
logisch om te veronderstellen dat het hier gaat om het doorgeven van gedachte-
energie met behulp van interne intentie. In die gevallen dat hypnose over grotere
afstanden werkt, speelt externe intentie ongetwijfeld de belangrijkste rol, als hier
tenminste niet nog andere mechanismen in het spel zijn.

Om externe intentie te kunnen voelen, moeten we ons losmaken van het

Procrustesbed4 van conventioneel denken en voelen. Ons verstand beweegt zich
binnen de beperkte grenzen van het algemeen aanvaarde wereldbeeld. Het is
moeilijk om buiten die grenzen te treden, omdat zo’n sprong op zijn beurt alleen
gemaakt kan worden met behulp van externe intentie. Het verstand geeft zijn
positie niet zomaar op. Zo ontstaat een vicieuze cirkel: om externe intentie te
kunnen bevatten is externe intentie nodig. Daarin zit hem de hele moeilijkheid.

Ik ben bang sommige lezers teleur te stellen door te zeggen dat mij geen
oefeningen bekend zijn om externe intentie te ontwikkelen. Het doel van dergelijke
oefeningen zou waarschijnlijk ongeveer klinken als “de intentie ontwikkelen om
intentie te ontwikkelen”. De enige mogelijkheid om de aard van externe intentie
beter te doorgronden is oefenen met bewust dromen. In de realiteit kan ik in plaats
van oefeningen, de praktijk van bewust leven aanbevelen. Dat is niet zozeer
oefenen, als wel leven met externe intentie. In de ruimte der varianten
onderscheidt de realiteit zich alleen van een droom door de traagheid van de
realisatie. De rest is hetzelfde.

Je zou de vraag kunnen stellen: als we geen controle hebben over onze externe
intentie, wat hebben we dan aan deze kennis? Natuurlijk, het is zeer
onwaarschijnlijk dat je tonnen wegende rotsblokken in beweging zult kunnen
krijgen. Maar de traagheid van de materiële wereld kan door middel van tijd
overwonnen worden. De conventionele en algemeen aanvaarde manier om ons
doel te bereiken is gebaseerd op interne intentie. De essentie van Transsurfing is
juist om af te zien van interne intentie, en alleen externe intentie te gebruiken.

Het is moeilijk precies aan te geven waar interne intentie eindigt en externe begint.
Interne intentie gaat over in externe op het moment dat ons bewuste zich verenigt,
het eens wordt, één wordt met ons onderbewuste. Die grens is vaag. Het lijkt op het

4
Procrustes was de bijnaam van een herbergier in de omgeving van Eleusis.
Procrustes nodigde voorbijkomende reizigers uit om bij hem te overnachten. Als ze
op zijn uitnodiging ingingen, en zich te ruste hadden begeven, kwam Procrustes
kijken of zijn gast in het bed paste. Meestal was dat niet zo. Was een gast te kort, dan
rekte hij zijn ledematen met geweld uit, was hij te lang, dan hakte de gastheer er een
stuk van af. Meestal eindigde deze behandeling met de dood, zodat Procrustes de
bezittingen van de reiziger kon roven. Met de uitdrukking “Op het procrustesbed
liggen” bedoelt men een eenvormige, te rigide maatregel die geen rekening houdt
met individualiteit, ofwel een pijnlijke positie waarin iemand met geweld wordt
gebracht. – vert.

26
gevoel tijdens een vrije val, of toen het voor het eerst lukte om zonder zijwieltjes te
fietsen. Maar het meest vergelijkbaar is het met de sensatie van vliegen in een
droom, wanneer je je opzettelijk en doelgericht in de lucht verheft.

Ons bewustzijn is slechts in een bepaald smal segment verweven en volledig in

overeenstemming met ons onderbewustzijn. Het is eenvoudig om je vingers te
bewegen, je tenen is al iets moeilijker, nog moeilijker je oren, en je interne organen
bewegen is vrijwel onmogelijk. Je externe intentie is nog zwakker ontwikkeld. Ons
bewuste en onbewuste met elkaar in overeenstemming brengen met de intentie
ons los te maken van de aarde is dermate moeilijk, dat het als vrijwel onmogelijk
wordt beschouwd.

Wij zullen onszelf meer aardse doelen stellen. Levitatie is de hoogste verschijning
van zuivere externe intentie. Maar de kracht van externe intentie is zo groot, dat
slechts een fractie ervan genoeg is om al indrukwekkende resultaten te bereiken. In
ons dagelijks leven werkt onze externe intentie onafhankelijk van onze wil, en heeft
het soms een schadelijk effect. Dat manifesteert zich bijvoorbeeld in de
verwezenlijking van onze negatieve verwachtingen. We hebben al eerder situaties
besproken waarin we juist datgene krijgen wat we niet willen. Aan de ene kant
word je achtervolgd door datgene waar je bang voor bent, wat je haat, waar je
vanaf wilt komen. Dat gebeurt doordat je gedachte-energie is afgestemd op die
ongewenste gebeurtenis, en je daardoor naar de sector brengt waar deze
gebeurtenis nou juist een plaats heeft. Maar aan de andere kant heb je immers niet
de intentie om datgene wat je niet wilt te bereiken? Hoe werkt dan hier de
intentie?

Interne intentie is gericht op het ontwijken van datgene wat we niet willen. Je
wordt het meest geraakt door datgene wat je verontrust, wat je angstig of vijandig
maakt. Je wilt het met je hele ziel en zaligheid vermijden. Je verstand is bang – je
ziel voelt des te meer angst, je verstand voelt vijandigheid – je ziel gaat erin mee, je
verstand haat – je ziel des te meer. Ziel en verstand zijn volledig in
overeenstemming. Juist op het moment dat het bewustzijn en het onderbewustzijn
consistent zijn, ontstaat externe intentie. Alleen is deze niet gericht op wat je wilt
bereiken. Het is zelfs niet helemaal correct om hier te spreken over een richting van
de externe intentie. Daar waar interne intentie een duidelijke richting heeft – het
ongewenste vermijden – geeft externe intentie niet zozeer een richting, als wel
groen licht voor de verwezenlijking van datgene waarover ziel en verstand het eens
zijn. En over één ding zijn die het eens: over de beoordeling van de gebeurtenis. Of
die wenselijk is of niet doet niet ter zake. De externe intentie ziet de eenheid van
ziel en verstand, en kiest gewoon de corresponderende sector in de ruimte der
varianten.

Helaas zijn ziel en verstand het in het leven het vaakst eens over de afwijzing van
iets. Daarom is de verwezenlijking van onze negatieve verwachtingen zo’n
karakteristieke illustratie van de werking van externe intentie. We kunnen ons over
het algemeen maar moeilijk een voorstelling maken van de dingen die we met ons

27
hele hart zouden willen, maar we weten heel goed wat we willen vermijden. Om de
externe intentie aan onze wil te onderwerpen, moeten we streven naar
overeenstemming tussen onze ziel en ons verstand in positieve aspiraties, en alle
negatieve gedachten verwerpen. Je weet intussen hoe schadelijk de invloed van een
negatieve houding op ons leven is. Door onvrede en vijandigheid te tonen, stelt je
jezelf bloot aan de werking van de balancerende krachten, word je afhankelijk van
destructieve slingers en stem je de frequentie van je gedachte-energie af op
negatieve sectoren in de ruimte der varianten. De door die negatieve gedachten
gevormde externe intentie implementeert die vervolgens in je leven.

Op deze manier werkt externe intentie onafhankelijk van onze wil. Het is moeilijk
om deze kracht te beheersen, maar we kunnen hem wel in ons voordeel laten
werken. Dat is de opgave waar we ons mee bezig zullen houden. We hebben
intussen ontdekt wat we moeten doen om de schadelijke effecten van externe
intentie te voorkomen: geen importantiepotentieel creëren, en afzien van alle
negatieve gedachten. Blijft nog over om uit te zoeken wat we moeten doen om
externe intentie het gestelde doel te laten dienen. Dat is minder eenvoudig dan
wrijven over de toverlamp van Aladin, maar toch bestaan er methodes die kunnen
helpen om het mechanisme van externe intentie in werking te zetten.

Het kan zijn dat veel hiervan je nog niet duidelijk is. Het is inderdaad een moeilijk te
bevatten thema, omdat het onmogelijk is om externe intentie met woorden te
omschrijven. Het plaatje zal echter binnenkort duidelijker worden. Ik heb er geen
enkele behoefte aan een mist op te trekken om je op die manier te intrigeren, zoals
aanhangers van sommige scholen en spirituele stromingen dat graag doen. Alles
wat je moet weten kun je in dit boek terugvinden. Alles wat je moet kunnen, leer je
uit eigen ervaring als je de principes van Transsurfing in de praktijk toepast. Je hebt
geen speciale cursussen en trainingen nodig. Er is niets mystieks of geheims aan
Transsurfing.

“Geheime kennis” is gewoonlijk omgeven door allegorieën en weglatingen. Maar

heldere gedachten kunnen ook helder gebracht worden. En als zo’n bezitter van
“geheime kennis” zegt iets te weten wat hij zogenaamd alleen zijn leerling “in het
oor kan fluisteren”, en zich de rest van de tijd uitdrukt in allegorieën en diepgaande
stelregels, betekent dat hoogstwaarschijnlijk dat deze goeroe zich zelf geen
duidelijke voorstelling kan maken van wat de essentie van zijn kennis is.

Wij zullen niet proberen om de absolute intentie te bereiken die in staat is om ons
lichaam van de grond te heffen. Als we zouden weten hoe dat moest, zouden we
het nergens meer over hoeven hebben. We hebben de ruimte der varianten, we
hebben de mogelijkheid om te kiezen – punt uit. Onze opgave is het om te leren
hoe we ons doel kunnen bereiken door gebruik te maken van onze mogelijkheden.
Zelfs met inachtneming van alle beperkingen, biedt Transsurfing kennis die in staat
is om krachten aan te spreken die wij niet gebruiken. En daarvoor hoeven we ons
niet uit te putten in meditaties, trainingen, bewust dromen en soortgelijke mystieke
bezigheden, waar we helemaal kierewiet van kunnen worden. Zeker, het

28
Transsurfing-model lijkt onwaarschijnlijk. Het is echt moeilijk om in dit alles te
geloven. Desalniettemin hoef je alleen maar je conventionele kijk op de wereld te
veranderen, en je zult in staat zijn dingen te bereiken die vroeger onmogelijk leken.
En binnenkort zult je jezelf ervan kunnen overtuigen: het is inderdaad mogelijk om
externe intentie in ons voordeel te laten werken.

Het scenario van het spel

Laten we nogmaals terugkeren naar het verschijnsel dromen. Dromen zijn heel
flexibel, reden waarom ze dienen als uitgelezen model om te begrijpen hoe het
mechanisme van externe intentie werkt. We hebben al vastgesteld dat de essentie
van dromen veel overeenkomsten vertoont met het reële leven. Alles wat in onze
dromen gebeurt, is het resultaat van het spel binnen het scenario dat onze ziel
heeft uitgekozen. Wanneer ons verstand slaapt dromen we, maar we herinneren
ons die dromen niet. In dat geval reist onze ziel ongecontroleerd door de ruimte der
varianten. Waar onze ziel op die momenten “uithangt” is onbekend. Al onze
bewuste herinneringen staan onder controle van ons verstand. Wat we dromen,
ontstaat op het moment dat ons verstand sluimert. Op die momenten is de controle
van het verstand sterk verminderd, en treedt het alleen nog op in de rol van
passieve toeschouwer. Ons verstand beeldt zich niets in en vormt geen oordeel. Het
neemt alleen waar wat onze ziel ziet in niet-gerealiseerde sectoren van de ruimte
der varianten.

In een onbewuste droom domineert ons verstand onze ziel niet met zijn controle.
Het kijkt als een toeschouwer in een bioscoop naar de film. En het verwerkt wat het
ziet, die ervaringen worden doorgegeven aan onze ziel, die zich vervolgens
onmiddellijk richt op een sector die met de verwachtingen overeenkomt. Op deze
manier verandert het scenario onderweg dynamisch. De decoraties en personen in
de droom passen zich onmiddellijk aan het veranderende scenario aan. Onze
verbeelding speelt inderdaad een rol in onze dromen, maar alleen als een generator
van ideeën.

In je droom gaat het als volgt: er komt een vluchtige gedachte in je op dat een
bepaalde persoon agressief is ingesteld, en dat wordt ogenblikkelijk gerealiseerd -
hij bedreigt je. Maar zodra de weerhaan van je mening de andere kant op draait,
verandert je vijand meteen in je vriend. Een jong katje voor de spiegel gedraagt zich
op precies dezelfde manier: zijn stemming schiet heen en weer tussen vriendelijk en
agressief. Hij ziet een subject voor zich, en maakt een inschatting van wat hij kan
verwachten. Aanvankelijk is zijn stemming neutraal, en is hij alleen nieuwsgierig.
Maar als hij zijn poot optilt verandert zijn inschatting ogenblikkelijk in de richting
van mogelijk gevaar, zet hij zijn haren op, valt aan, verdedigt zich. Vervolgens
springt hij naar achteren, ziet in de spiegel zijn eigen komische figuur en zijn
stemming verandert in speelsheid. En vervolgens begint alles weer van voren af
aan. Op deze manier corrigeert een jong katje dynamisch zijn eigen scenario. Hij valt
het ene moment zijn eigen spiegelbeeld aan, om het andere moment plotseling
agressie voor vriendelijkheid te verruilen.

29
In een onbewuste droom corrigeren wij mensen het scenario op precies dezelfde
manier. Het katje is zich er niet van bewust dat het zijn eigen spiegelbeeld ziet, net
als wij ons er niet van bewust zijn dat we dromen. Wist je overigens dat iedereen in
de spiegel een andere gezichtsuitdrukking heeft dan normaal? Die verandert zodra
we een blik in de spiegel werpen. Die verandering vindt plaats in een flits, wij
merken het zelf niet eens. Dit gebeurt doordat we sinds onze kindertijd de
gewoonte en het verlangen hebben ontwikkeld er op een bepaalde manier uit te
zien. Je hoeft maar tegen een kind te zeggen “Kijk eens in de spiegel hoe lelijk je
bent als je huilt!” en zijn gezicht verandert meteen. Ook volwassenen kijken met
een bepaalde verwachting naar hun spiegelbeeld, bijvoorbeeld: “Ik vind mezelf
aantrekkelijk”, “Hoe zie ik eruit?”, “Ik vind mezelf niet aantrekkelijk” of iets
dergelijks. Hoe dan ook, in alle gevallen wordt onze gezichtsuitdrukking onmiddellijk
gecorrigeerd.

De spiegel is een voorbeeld van de dynamische correctie van het scenario. Alleen is
hier interne intentie aan het werk, terwijl in een droom externe intentie precies
hetzelfde doet. In wakkere toestand zien we ons spiegelbeeld, en veranderen we
met interne intentie meteen onze gezichtsuitdrukking in overeenstemming met de
verwachting. In onze droom zien we het spel, en onze externe intentie kiest
onafhankelijk van onze wil een gedragsscenario voor de omgeving die in
overeenstemming is met onze ervaringen en verwachtingen. Het gedrag van de
deelnemers in jouw droom wordt volledig bepaald door je voorstelling hoe ze zich
zouden kunnen gedragen. Het eerste idee is alleen de eerste aanzet, jouw externe
intentie doet de rest. Daarbij wordt je eigen gedrag in je droom bepaald door
interne intentie, terwijl al het overige zich aan je externe intentie onderwerpt, of je
dat nou wilt of niet. Zoals je weet, probeert interne intentie de omgeving direct te
beïnvloeden, terwijl externe intentie de omgeving toestaat zich in overeenstemming
met de intentie te ontwikkelen.

In je droom kunnen de gebeurtenissen zich alleen ontwikkelen volgens een scenario

dat je zelf toelaat. Er gebeurt niets dat niet in jouw hoofd zou kunnen opkomen. Dat
is, onder andere, een verklaring voor het feit dat we zo weinig kritisch zijn ten
opzichte van alles wat er in onze droom gebeurt. Zelfs volkomen absurditeiten
nemen we als vanzelfsprekend aan, omdat we zelf de scenarioschrijver en de
regisseur van onze dromen zijn. Het is niet zo dat absurditeiten de norm zijn, maar
hun potentiële mogelijkheid wordt niet uitgesloten door ons onderbewustzijn. Ons
rationele verstand sluimert immers tijdens onze slaap, en het onderbewustzijn is
volledig in staat om de meest ongelooflijke zaken toe te laten.

In de loop van ons leven verwerkt ons brein een hele massa informatie, afkomstig
van zowel externe bronnen als ook uit de wereld van onze eigen fantasieën. Een
deel van die informatie wordt er door ons rationele verstand uitgefilterd als zijnde
defect, irreëel. Dat deel verdwijnt echter niet, het is weliswaar achter slot en
grendel in de kast opgeborgen, maar ons onderbewustzijn kan erbij en heeft geen
reden om het te verwerpen. Daarom sluipt de ziel als de slaap komt stiekem naar de
kast, en begint allerlei absurde scenario’s op zichzelf uit te proberen. Bovendien is

30
de ziel in een onbewuste droom vrij om iedere sector in de ruimte der varianten te
kiezen. Het overgrote deel van die scenario’s zal nooit gerealiseerd worden omdat
de gebeurtenissen die ze bevatten irrationeel zijn, en hun realisatie dus de
verspilling van veel energie zou betekenen.

Hoe willekeurig onze ziel onze dromen ook kiest, ons verstand kijkt ernaar en
corrigeert het scenario in overeenstemming met zijn eigen ervaringen en
verwachtingen. Zoals we al eerder hebben vastgesteld, zijn onze ergste
verwachtingen en alles wat we proberen te vermijden het eenvoudigst te
realiseren. In zo’n geval werkt externe intentie onafhankelijk van onze wil, en in ons
nadeel.

Het scenario van onze dromen wordt dus bepaald door onze verwachtingen. Onze
ergste verwachtingen worden in onze droom zonder mankeren gerealiseerd. Ook in
het reële leven krijg je met een grote mate van waarschijnlijkheid datgene wat je
probeert te vermijden. Dat is hoe externe intentie werkt, buiten de wil van het
verstand om. Het verstand is in staat om interne intentie met wilskracht aan het
werk te zetten. Externe intentie onderwerpt zich echter niet aan bevelen en
verschijnt willekeurig, als het resultaat van overeenstemming tussen ziel en
verstand. Tijdens onze droom heeft ons verstand niet de mogelijkheid om zelfs
maar te bevatten dat op dat moment onze externe intentie aan het werk is,
aangezien er geen controle is. In de realiteit is de situatie niet veel beter, omdat we
ook in wakkere toestand tot op zekere hoogte blijven slapen.

Tijdens onze slaap kunnen we betrokken raken bij de meest absurde en zinloze
spelletjes. We worden volledig door het spel in beslag genomen, en zijn ons niet
bewust van de absurditeit van alles wat er gebeurt. In het echte leven gebeurt tot
op zekere hoogte hetzelfde. Wanneer een groep mensen betrokken is bij
specialistische activiteiten ontstaan in die groep vaak opvattingen, handelingen en
een lexicon die van buitenaf gezien volkomen absurd en onnatuurlijk kunnen
overkomen. Dit kunnen mensen zijn met een gemeenschappelijke interesse, beroep
of religie.

In wakkere toestand is een laag kritisch niveau de oorzaak van verschijnselen als
hypnose of gebiologeerdheid. Zo is de hypnose van zigeuners bijvoorbeeld
gerealiseerd op drie maal “ja”.5 Iemand beantwoordt drie maal bevestigend op drie
vragen, en zo ontstaat de illusie dat alles gaat zoals het hoort. Hij verliest zijn
waakzaamheid en valt als het ware in slaap – zijn kritisch niveau zakt naar een laag
peil. Veel mensen zijn sowieso bijna letterlijk doorlopend in slaap, en voeren hun
dagelijkse handelingen machinaal uit. Dat geldt in het bijzonder voor mensen bij wie
dezelfde routine zich dag in dag uit herhaalt.

Wanneer je met iemand in gesprek bent, ben je heel diep in slaap. Terwijl je volledig
in het spel op gaat begrijp je natuurlijk wat er gebeurt, maar je bent niet in staat om
5
In Rusland hebben zigeuners de reputatie dat ze in staat zijn om mensen geestelijk
dusdanig te beïnvloeden, dat deze vrijwillig al hun geld aan hen afgeven. – vert.

31
objectief de situatie in te schatten en te handelen, aangezien je niet van buitenaf
naar het spel kijkt maar er zelf in meespeelt. Iedere voetbalfan met kennis van
zaken heeft kritiek op de fouten van de spelers. Maar wat zou er gebeuren als hij
zelf het veld op gelaten zou worden? Ieder mens handelt min of meer onbewust.
Als iemand liegt neigen zijn ogen naar rechts. Zijn handen maken onwillekeurige,
ongecontroleerde bewegingen. Hij is volledig in de macht van het toneelstuk waarin
hij zelf meespeelt.

Een staat van hypnotische suggestie is de ultieme vorm van slapen in wakkere
toestand. Iedereen slaapt in het reële leven in meerdere of mindere mate. Je kunt
jezelf op dit moment wakker schudden en tegen jezelf zeggen: ik ben mijzelf ervan
bewust wat ik doe en wat er op dit moment om mij heen gebeurt. Maar vervolgens
word je afgeleid door iemand anders, een probleem of een gebeurtenis, je gaat
volledig op in het spel en valt weer in slaap. En je blijft slapen zolang je je op het
toneel bevindt en netjes je rol speelt. Je wordt pas wakker wanneer je je naar het
auditorium begeeft en je Opzichter inschakelt. Vanuit het auditorium blijf je als
voorheen je rol spelen, de juiste woorden zeggen, alle noodzakelijke handelingen
uitvoeren en je aan de vastgestelde regels onderwerpen. Maar nu speel je bewust,
en dat wil zeggen afstandelijk. Je verhuurt jezelf en schat nuchter in wat er gebeurt..

In een onbewuste droom vinden de gebeurtenissen “onwillekeurig” plaats, je

externe intentie handelt onafhankelijk van je wil en je bent niet in staat om daar
iets aan te veranderen. In een bewuste droom begeven we ons naar het auditorium
en sturen het scenario bewust. Niet dat je externe intentie zich aan je wil
onderwerpt, hij is er gewoon niet mee in tegenspraak. In zo’n geval geeft het
verstand de ziel de vrijheid, en in ruil daarvoor geeft de ziel het verstand zijn
goedkeuring. De eenheid van ziel en verstand genereert externe intentie. Hoe we
die kunnen gebruiken op weg naar ons doel zullen we in de volgende hoofdstukken
bespreken.

In de realiteit is ons bewustzijnsniveau hoger dan in onze dromen. Het is meer dan
voldoende om interne intentie te kunnen sturen. Externe intentie vraagt echter om
een hoger bewustzijnsniveau. Net als in onze dromen moeten we ook in de realiteit
wakker worden om controle te krijgen over onze externe intentie.

Het spel volgens jouw regels

Wat kun je doen als je in je droom wordt aangevallen? Er zijn vier varianten van
interne intentie: wegrennen, vechten, wakker worden en bewustwording. Verzet of
vlucht in een droom is een primitieve reactie van interne intentie. Als je aangevallen
wordt en je terug vecht, je verzet, dan zal alles ongeveer op dezelfde manier gaan
als in werkelijkheid, dat wil zeggen volgens het bekende patroon. In je bewustzijn is
een scenario aanwezig hoe de strijd dient te verlopen. Als je bijvoorbeeld gewend
bent om te verliezen zal dat ook gebeuren. Je droom verplaatst zich in de ruimte
der varianten in overeenstemming met dit scenario.

32
In je droom handel je op dezelfde manier als je in de realiteit gewend bent.
Aangezien in een droom alles kan is het veel effectiever om je externe intentie te
gebruiken. Je kunt je rustig omdraaien naar je tegenstander, en je met een lichte
wilsinspanning voorstellen hoe hij in het niets oplost, of bijvoorbeeld in een kikker
verandert. Hierbij probeer je niet om hem in een kikker te veranderen. Pogingen om
de externe wereld te beïnvloeden zijn het werk van interne intentie. Je stelt je voor
hoe hij zelf in een kikker verandert, met andere woorden je laat zo’n variant toe. Je
interne intentie is alleen gericht op de voorstelling, op het toelaten van zo’n
scenario. Als het verstand een dergelijke variant van de gebeurtenissen volledig
toelaat, zal ook de ziel er niets op tegen hebben. De eenheid van ziel en verstand
genereert externe intentie, en die realiseert het gekozen scenario.

Zoals je ziet ontstaat externe intentie niet door wilskracht, maar als gevolg van de
eenheid van ziel en verstand. Je interne intentie (je wil) moet alleen gericht zijn op
het bereiken van die eenheid. In die zin ontstaat externe intentie niet uit wilskracht,
en handelt het onafhankelijk van onze wil. Maar om het te bereiken moeten we ons
bewust worden dat we het scenario kunnen controleren. Bewustwording is een
noodzakelijke voorwaarde om externe intentie in ons voordeel te kunnen laten
werken.

Zolang we onbewust dromen hebben we geen controle, maar vinden de

gebeurtenissen “onwillekeurig” plaats. Zowel in onze dromen als in wakkere
toestand handelen we relatief onbewust. Het onbewuste van onze houding ten
opzichte van de gebeurtenissen zit hem in het idee dat de situatie door externe
factoren wordt bepaald en geconditioneerd, en dat wij niet de kracht of de
mogelijkheid hebben om er een wezenlijke invloed op uit te oefenen. Als je
vasthoudt aan een dergelijke visie zullen vooral andere mensen of wendingen van
het lot jouw leven bepalen. In dat opzicht vinden de gebeurtenissen ook in het reële
leven “willekeurig” plaats. De regels van het spel worden niet door jou, maar door
de wereld om je heen vastgesteld.

Om controle te krijgen is het zowel in onze dromen als in het reële leven
noodzakelijk om van de rol van deelnemer over te schakelen op de rol van
toeschouwer. Daarbij stop je niet met je deelname aan het rollenspel en blijf je je
rol als voorheen vervullen. Maar je innerlijke Opzichter is voortdurend aan het
werk. Je verhuurt jezelf als het ware als acteur, en tegelijkertijd volg je van een
afstand vanuit het auditorium je eigen spel en dat van anderen. Je Opzichter blijft
voortdurend ingeschakeld in de stand-by stand. Hij bemoeit zich nergens mee, maar
volgt steeds wat er gebeurt en geeft een nuchter oordeel.

In een passieve droom is de toeschouwer uitgeschakeld, er is alleen de acteur. Je

wordt volledig door je rol in beslag genomen, en ziet de situatie niet van buitenaf.
Om te voorkomen dat je volledig in je rol op gaat is het van belang om je interne en
externe importantie zo laag mogelijk, en uw Opzichter voortdurend paraat te
houden. Zelfs los van externe intentie is ons vermogen om een situatie te
controleren recht evenredig aan ons bewustzijnsniveau. In je droom is je

33
bewustzijnsniveau laag, daarom zijn de gebeurtenissen “onwillekeurig”. Als je je
echter bewust wordt dat je slaapt krijg je controle over de hele situatie. Je kunt
doen wat je wilt.

De mate van invloed die andere mensen en slingers op je hebben is omgekeerd

evenredig aan je bewustzijnsniveau. Velen van ons gedragen zich in hun droom als
zombies. Als je in een nachtmerrie achtervolgd wordt ren je weg, en er is niets dat
je daaraan kunt veranderen. Het scenario is van jou, maar je hebt de productie in
handen gegeven van een ander, de regisseur. Je bent de gevangene van je eigen
gangbare voorstelling van de varianten waarin de gebeurtenissen zich zouden
kunnen ontwikkelen. Het zijn je eigen voorstellingen, maar anderen dicteren je hun
wil. Daardoor ben je slechts acteur, dat wil zeggen slachtoffer.

Denk nog maar eens terug aan wat er gebeurt wanneer je je volledig op een
bepaald probleem stort. Er komt bijvoorbeeld een collega naar je toe die zegt dat je
een bepaalde taak moet uitvoeren. Als dat voor jou op de een of andere manier een
probleem is zal je eerste reactie er een zijn van vooringenomenheid, zo niet
onderdrukking. Je speelt onmiddellijk een aantal scenario’s in je hoofd af hoe de
zaak zich verder zou kunnen ontwikkelen: “Het is een moeilijke taak, hoe moet ik
dat doen? Ik heb er helemaal geen zin in! Wat heb ik toch een moeilijk en onrustig
leven! Als ik het niet doe, dan…”, enzovoort. Op dat moment ga je volledig op in het
spel en ben je beïnvloedbaar, of, met andere woorden, val je in slaap. Je laat je
rustig bij de hand nemen en als een gehoorzaam kind naar je kamer brengen, waar
de moeilijke en zware taak op je wacht. Je bent terecht gekomen op een levenslijn
waar dat inderdaad de realiteit is. En wat was nou de oorspronkelijke aanleiding?
Importantie! Je hebt je alleen maar het spel in laten trekken, of zo je wilt in slaap
laten brengen, doordat je het spel als belangrijk hebt ingeschat, zowel op zichzelf
als voor jou persoonlijk. Externe en interne importantie.

En dat is gebeurd omdat je hebt toegestaan dat de slinger je hypnotiseert en je zijn

spel opdringt. Door het “probleem-“scenario in je bewustzijn af te spelen is over het
probleem overeenstemming ontstaan tussen ziel en verstand, en je externe intentie
heeft je direct naar een “problematische” levenslijn gebracht. En dat is helemaal
niet vreemd, omdat wij immers beheerst worden door gevoelens als angst,
hopeloosheid, onrust en bezorgdheid.

En stel je nu eens een andere ontwikkelingsvariant van de gebeurtenissen voor.

Iemand komt naar je toe met een probleem. Wees dan alert en zeg tegen jezelf dat
je niet slaapt, en zelf kunt bepalen of het eerste duwtje van de slinger voor jou een
probleem gaat worden of niet. Dat is de eerste voorwaarde om controle over de
situatie te krijgen. Dan moet je nog aan de tweede voorwaarde voldoen: het besluit
nemen om deze slinger in te laten storten. Zelfs als je geen idee hebt wat je te
wachten staat stel je je er van tevoren al op in om het als een storm in een glas
water te beschouwen. Het belangrijkste is dat je je niet bij de hand laat nemen.
Onderneem geen offensieve stappen, weiger niet, probeer het niet af te wimpelen
en zorg er vooral voor dat je niet geïrriteerd raakt. Luister gewoon rustig naar wat

34
er van je verwacht wordt. Het is het beste om uiterlijk instemmend te knikken, maar
van binnen moet je een externe toeschouwer zijn en geen deelnemer. Dat is de rol
van de meespelende toeschouwer, net als een meespelende trainer.

Afstand nemen betekent in dit geval absoluut niet dat je in je schulp moet kruipen.
Integendeel, om controle over de situatie te krijgen is het van groot belang dat je er
met je aandacht volledig bij bent en helder kunt denken. Aan de zijkant staan
betekent dat je je er bewust van bent dat je zelf de regels van het spel bepaalt, en
dat het aan jou is of het spel een tragedie of een klucht wordt. En wat zou je zelf
willen? Hoogstwaarschijnlijk dat alles makkelijk en simpel wordt opgelost. Mocht je
denken dat er altijd problemen te vinden zijn waar geen eenvoudige oplossing voor
te vinden is, dan kan ik je geruststellen. Voor ieder moeilijk probleem bestaat een
eenvoudige oplossing. Die oplossing bevindt zich op de levenslijn van de klucht.
Voor de overgang naar die lijn is niet meer nodig dan de intentie om je voor te
stellen dat dat precies is hoe het zal gaan.

Als je deze techniek toepast zul je nog verbaasd staan. Het kan ongelooflijke
resultaten opleveren. Op zijn minst zal het probleem inderdaad heel simpel
opgelost worden. Of misschien vervalt het probleem wel gewoon, of wordt de taak
aan iemand anders gegeven. Op de levenslijn van de klucht bestaan immers geen
moeilijke problemen. Je hebt geen macht over je externe intentie, maar door op
deze manier te handelen werkt het ten eerste niet tegen je, en ten tweede krijg je
de kans om er je voordeel mee te doen. Er kunnen zich verschillende
omstandigheden voordoen, ook die niet in jouw voordeel zijn. Deze positie vergroot
echter drastisch je kansen op succes. Als het niveau van overeenstemming tussen je
ziel en je verstand in “kluchthouding” ten opzichte van het probleem hoog genoeg is
zul je verbazingwekkende resultaten bereiken, waar je voeger niet van durfde te
dromen.

Je bent geen marionetpop meer. Ik moet je alleen wel waarschuwen tegen de

verleiding om je een poppenspeler te wanen. U begrijpt, dat is een verstoring van
het evenwicht, en bij de eerste tekenen verwaandheid, eigendunk, verwaarlozing of
(laten we het niet hopen!) minachting van anderen zult u onmiddellijk een tik op uw
neus krijgen. Absolute en volledige controle over alles wat er gebeurt zult u nooit
krijgen, zelfs niet in uw dromen. Onthoudt dat u het recht heeft om te kiezen, niet
om te veranderen. Doe alsof u thuis bent, maar vergeet daarbij niet dat u te gast
bent. Ook deze is belangrijk om te onthouden: wanneer we onszelf verhuren
moeten we zorgvuldig zijn. Een “kluchthouding” ten opzichte van het probleem is
geen laksheid en zorgeloosheid, maar een nuchtere waardering van de importantie.

Het zou verkeerd zijn om bewustwording te interpreteren als een poging om

controle te krijgen over de omgeving. Ons verstand is eraan gewend om op zijn
strepen te gaan staan, te proberen de loop der gebeurtenissen te veranderen, met
andere woorden om tegen de stroom te vechten. Als je in het auditorium zit
ontstaat de verleiding om met brute kracht het scenario te veranderen en de
acteurs je wil op te leggen. Met Transsurfing heeft dergelijk gedrag niets gemeen,

35
aangezien het volledig gebaseerd is op de interne intentie om tegen de stroom te
vechten. Herinner jezelf er steeds opnieuw aan dat je met de stroom der varianten
mee moet bewegen. Bewustwording is geen controle maar observatie. De controle
is er alleen op gericht niet in het negatieve rond te blijven spartelen, en je in plaats
daarvan een positief scenario voor te stellen en het in je leven toe te laten, het met
hart en ziel te omarmen. Niet je scenario aan de wereld opdringen maar de
mogelijkheid toelaten, de variant toestaan zich te realiseren en jezelf toestaan hem
te hebben. Alleen wanneer je ziel en je verstand het eens worden ben je in staat om
te stoppen met vechten tegen de wereld en jezelf toe te staan om te kiezen.

Laten we eens kijken naar het huiswerk dat ik in het vorige hoofdstuk heb
opgegeven. De rollen van Verzoeker, Beledigde en Krijger passen ons niet. Welke rol
geeft Transsurfing dan aan de meester van het eigen lot in het spel genaamd Het
Leven? Het moet je intussen duidelijk zijn dat dat de rol van Opzichter is. Hoe hoger
je bewustzijnsniveau, hoe effectiever je je eigen lot kunt bepalen.

Bovendien is de rol van Opzichter veel aantrekkelijker dan die van Uitvoerder. Zoals
je weet hebben commandanten, directeuren en andere leidinggevenden een veel
actievere positie in het leven dan gewone uitvoerders, en dat is niet alleen omdat ze
meer verantwoordelijkheid dragen. Mensen in een leidinggevende functie zijn
eerder opzichter dan uitvoerder van verantwoordelijkheden. Hun positie dwingt
hen om “wakkerder” te zijn dan gewone werknemers, die kunnen slapen terwijl ze
hun verplichte taken uitvoeren. Wanneer je de positie van Opzichter inneemt zul je
meteen een toestroom van energie voelen, en je vitaliteit neemt toe doordat je niet
langer neerslachtig de wil van anderen hoeft uit te voeren, maar zelf je eigen lot
creëert. Zelf de verantwoordelijkheid voor je eigen lot dragen is geen last maar een
bevrijding.

Mensen onderscheiden zich niet zozeer van dieren door hun intellect, als wel door
hun bewustzijnsniveau. Dieren leven in een meer slapende staat. Hun gedrag wordt
vooral bepaald door stereotype, door de natuur ingegeven scenario’s in de vorm
van instincten en reflexen. Dieren handelen alsof ze in een toneelstuk spelen
waarvan het scenario niet veranderd kan worden. De mens is in dat opzicht
“wakkerder”. Hij is zich van nature van zichzelf als persoon en van zijn plaats in de
wereld bewust. En toch is het bewustzijnsniveau van de mens nog erg laag. We
spelen ons spel terwijl we op het toneel staan. We geven ons volledig over aan dat
spel.

Het geheim van zogenaamd slimme mensen zit hem in hun verhoogde bewustzijn.
Helderheid van geest wordt bepaald door het bewustzijnsniveau. De een denkt en
redeneert helder, bij de ander is het een warboel in zijn hoofd. Scherpzinnigheid
aan de ene en domheid aan de andere kant zijn helemaal geen stadia van
intelligentie, maar van verschillende bewustzijnsniveaus. Domheid is eerder een
psychologische bescherming tegen ongewenste informatie: “Ik wil het niet weten,
laat me met rust!” Scherpzinnigheid is juist openheid, nieuwsgierigheid, de wens
om informatie te ontvangen en te verwerken: “Ik wil alles weten!” Soms is domheid

36
het gevolg van geremdheid. Zowel het een als het ander kan zich in onze kindertijd
ontwikkeld hebben, bijvoorbeeld wanneer een kind gedwongen wordt om iets te
leren en daarbij ook nog psychische druk wordt uitgeoefend.

Hoe dieper we slapen, hoe meer fouten we maken. Een vlieg die tegen het raam
zoemt, slaapt net zo diep. Wanneer we ons volledig overgeven aan het spel zijn we
niet in staat om breed en objectief naar de realiteit te kijken. Volledige concentratie
op het spel versmalt onze blik en zet er een demper op. En als we daardoor fouten
maken vragen we ons vervolgens verbaasd af: “Waar zat ik met mijn verstand?”
Alsof we een waanidee hadden. Zelfs op 1 april, wanneer we allemaal weten dat we
gefopt kunnen worden, trappen we er toch in. Is dat soms niet slapen terwijl we
wakker zijn?

Onbewustheid ontstaat in meerdere of mindere mate wanneer we de realiteit niet

onder ogen willen zien. De wens om de dreigende realiteit te ontlopen brengt een
struisvogel ertoe zijn kop in het zand te steken. Bij mensen uit zich dat in het
streven zich van de buitenwereld af te sluiten: “Ik zie niks, ik hoor niks, ik wil niks,
laat me met rust!” Het is echter onmogelijk om ons in een deken te rollen en te
blijven slapen, en dus proberen we onbewust onze waarneming te blokkeren door
ons bewustzijn te verlagen. Bijvoorbeeld, iemand die niet agressief en zachtaardig is
probeert zich te verdedigen tegen een dreigende klap. Maar hij kan de klap niet
afweren doordat zijn bewustzijn door angst geblokkeerd en zijn reactie vertraagd is
– alsof er een sluier voor zijn ogen hangt. Op precies dezelfde manier vertroebelt
ook boosheid ons begrip. We laten ons volledig door het spel meeslepen, en zien of
horen niets van wat er om ons heen gebeurt. Hier komt de term “blinde woede”
vandaan.

Angst en woede zijn de twee uitersten van onbewustheid. Slingers proberen overal
en altijd onze waakzaamheid in slaap te sussen. Zo heeft reclame een afstompend
effect, gebruik makend van het feit dat we het grootste deel van onze tijd in een
halfbewuste staat doorbrengen. Bewustzijn als scherpe waarneming van de ons
omringende realiteit komt alleen voor wanneer de omstandigheden een
adrenalinestoot in ons bloed veroorzaken. Daarom is het zo moeilijk om iets simpels
te doen als wakker worden in onze droom en te zeggen: Hé jongens, stop eens even
met mij voor de gek te houden, dit is maar een droom, en aangezien het mijn
droom is ben ik hier de baas en niet jullie.”

Bewustzijn helpt ook om intuïtieve kennis uit ons onderbewuste te halen. Dat kan
als we onszelf kunnen betrappen op de gedachte: “En waarom wilde ik dat ineens
doen?” De stem van onze ziel klinkt zacht, bijna onhoorbaar. Ons verstand
schreeuwt ten antwoord: “Hou je kop, ik weet zelf wel wat ik wil en wat ik moet
doen!” We moeten de gewoonte ontwikkelen om voortdurend te luisteren naar het
ruisen van de ochtendsterren. In halfbewuste staat is het vrijwel onmogelijk om er
tijdig aan te denken dat we moeten letten op wat onze innerlijke stem zegt. Zelfs als
je ’s ochtends jezelf vast ten doel hebt gesteld naar de stem van je ziel te luisteren
zul je er op het beslissende moment niet aan denken als je slaapt.

37
We hebben dus vastgesteld dat de eenheid van ziel en verstand externe intentie
genereert, en dat bewustzijn de mogelijkheid biedt om die intentie in ons voordeel
te gebruiken. In onze dromen is het zo makkelijk om eenheid van ziel en verstand te
bereiken om de simpele reden dat de ziel bevrijd is van de autoritaire controle van
het verstand. In bewuste dromen is die controle er wel, maar is die alleen gericht op
het corrigeren van het scenario. Al het overige, zelfs datgene wat buiten het kader
van het gezond verstand valt, wordt toegelaten. Het verstand is in een droom
bereid om zelfs de meest onmogelijke wonderen te accepteren. In het sprookje “De
Tondeldoos” van Hans Christian Andersen komt een scene voor waarin de prinses,
overtuigd dat ze droomt, ermee akkoord gaat om met de soldaat op het dak te
wandelen. Op dezelfde manier laat ons verstand in een droom alles toe, waarna het
zich in de realiteit weer vastklampt aan zijn conventionele levensvisie.

Het zal niet zomaar lukken om over de grenzen van de ratio heen eenheid van ziel
en verstand te bereiken. Onze ratio is als een kooi, en het is niet eenvoudig om daar
uit te breken. We kunnen ons bezig houden met mystieke studies, met ons hoofd in
de wolken lopen, in het ongelooflijke geloven… Maar in dat geloof is altijd plaats
voor twijfel. Ons verstand kan doen alsof, maar in werkelijkheid weet het dat appels
toch echt op de grond vallen. Daarom is het zo moeilijk om onszelf volledig over te
geven aan externe intentie. Ondanks dat zul je door het zelf te proberen merken dat
een hoger bewustzijn je kansen daadwerkelijk aanzienlijk vergroot.

Om maximaal bewustzijn te bereiken moet je innerlijke Opzichter voortdurend

ingeschakeld zijn. Hij beoordeelt objectief alles wat er gebeurt, in wiens belang het
spel gespeeld wordt, en zorgt ervoor dat je niet als een marionet in dat spel
betrokken wordt. Daarbij is het van belang om jezelf voortdurend de vraag te
blijven stellen: “slaap ik of niet?” Als je het niet eng vindt kun je proberen om
bewust te dromen. Maar een droom gaat voorbij, en dan begint de dagelijkse
realiteit weer. Zou het niet beter zijn om te proberen bewust te leven? Zoals je ziet
biedt dat alternatief de mogelijkheid om jouw wereld naar eigen smaak in te
richten. De keuze is aan jou.

De zuivering van intentie

Externe intentie is een enorme en ondoorgrondelijke kracht. En tegelijkertijd heb je
kunnen zien hoe instabiel en ongrijpbaar het is. Het is tegelijkertijd zowel controle
als het afzien van controle, de wil om te handelen en het afzien van druk, het
voornemen om te hebben en het afzien van het streven om te krijgen. Voor ons
verstand is dat iets totaal nieuws en ongewoons. We zijn gewend om alles te willen
bereiken met behulp van interne intentie. Je hebt direct invloed op de wereld, en
die reageert meteen. Alles is simpel en duidelijk. Maar die wereld geeft zich niet zo
makkelijk gewonnen, je moet al je krachten gebruiken, blijven aandringen, vechten,
worstelen. En nu stel ik ineens voor dat je stopt met die actieve aanvallen, en dat de
wereld dan zelf zijn armen wijd voor je zal openen. Het is logisch dat een dergelijke
diametraal tegengestelde benadering ons verstand voor een raadsel plaatst.

38
Hoe kunnen we hier een balans in vinden, en ons voornemen om te hebben
combineren met het afzien van directe beïnvloeding? Het antwoord dient zich als
vanzelf aan: we moeten het evenwicht van intentie bewaren. Dat wil zeggen willen
zonder te wensen, zorgzaam zijn zonder ons zorgen te maken, streven zonder
onszelf erin te verliezen, handelen zonder te eisen. Het evenwicht wordt verstoord
door het energiepotentieel van importantie. Zoals je weet is het doel steeds
moeilijker te bereiken naarmate er meer belang aan gehecht wordt.

De formulering “Als je iets heel erg graag wilt zul je het zeker bereiken” werkt
precies omgekeerd als je bijna panisch bent in je verlangen, en krampachtig
probeert het te bereiken. Vergelijk de volgende twee posities eens. De eerste: “Ik
wil heel erg graag mijn doel bereiken. Voor mij is dat een zaak van leven of dood. Ik
moet het hoe dan ook bereiken. Ik zal er alles aan doen wat ik kan.” De tweede:
“Okay, ik heb voor mezelf besloten dat ik mijn doel zal bereiken. Dat is immers wat
ik wil. Dus wat is het probleem? Ik zal het bereiken, punt uit.” Het is niet moeilijk te
bedenken welke positie de meeste kans van slagen heeft.

Een wens onderscheidt zich verder van intentie doordat deze de mogelijkheid van
een mislukking niet uitsluit. Als we iets wensen dat moeilijk te realiseren is willen
we het des te meer. Een wens creëert altijd een overtollig energiepotentieel. Het
verlangen zelf is per definitie op zich al een potentieel. Ergens is iets afwezig, maar
de gedachte-energie is gericht op het verkrijgen van dat iets. Intentie gelooft en
wenst niet, maar handelt gewoon.

Zuivere intentie creëert nooit een overtollig energiepotentieel. Intentie gaat ervan
uit dat alles al beslist is: “Ik heb gewoon besloten dat het zo zal gaan” is al bijna een
voldongen feit. Het is een rustige erkenning van het feit het zo zal gaan. Stel
bijvoorbeeld dat ik van plan ben om naar de kiosk te kopen om een krant te kopen.
Van verlangen is hier al geen sprake meer, die was er alleen tot aan het moment dat
ik het besluit nam om het te doen. Het is zeer onwaarschijnlijk dat dit verlangen niet
vervuld wordt, en als dat toch het geval mocht zijn is er nog niets aan de hand.
Daarom is de intentie in dit geval volledig vrij van verlangen, en dus van overtollig
energiepotentieel.

De gedachte-energie van ons verlangen is gericht op het doel, terwijl de energie van
intentie gericht is op het proces dat naar het doel leidt. Wanneer we iets willen,
creëren we een verstoring in het energetisch veld van de ons omringende wereld,
wat tot gevolg heeft dat de balancerende krachten aan het werk gaan. Maar als we
gewoon naar de kiosk lopen voor een krant is er van enige verstoring geen enkele
sprake.

Op het niveau van levenslijnen werkt verlangen als volgt: ik wil het, maar ik ben
bang dat het niet lukt, daarom denk ik aan een mislukking (het is immers erg
belangrijk voor mij!) en straal ik energie uit op de frequentie van een levenslijn
waarop die mislukking gerealiseerd wordt. Intentie werkt precies omgekeerd: Ik
weet dat ik zal krijgen wat ik wil, voor mij is dat een uitgemaakte zaak, daarom

39
straal ik energie uit op de frequentie van een levenslijn waarop ik datgene wat ik wil
al heb.

Er zijn dus twee vormen van overtollig energiepotentieel die het bereiken van het
doel tegenwerken: verlangen en geloof. Of preciezer gezegd, het vurige verlangen
om koste wat kost het doel te bereiken en het gevecht met de twijfel aan de
mogelijkheden om dat doel te bereiken. Hoe groter het verlangen naar het doel is,
hoe groter het gewicht van de twijfel aan een succesvolle afloop wordt. Vervolgens
vergroot twijfel op zijn beurt de waarde van het gewenste doel nog meer. We
hebben al eerder vastgesteld dat verlangen niet helpt en alleen maar storend werkt.
Het geheim van het vervullen van een wens zit hem erin dat we van het verlangen
moeten afzien, en in plaats daarvan intentie moeten nemen, dat wil zeggen het
voornemen om te hebben en te handelen.

Maar de importantie van het doel gaat ondertussen koppig door met zijn pogingen
de wereld met behulp van interne intentie te beïnvloeden. Als ons verstand
eenmaal de intentie heeft verkregen stort het zich vol in de strijd. Het is de
importantie die ons verstand ertoe aanzet druk uit te oefenen op de wereld om ons
heen. Voordat we ook maar een stap dichter bij externe intentie kunnen komen
moet die importantie verlaagd worden. Externe intentie heeft niets gemeen met
interne intentie voor zover het gaat om het streven invloed uit te oefenen op de
omgeving.

Het is onmogelijk om externe intentie te verkrijgen met behulp van interne intentie,
hoe sterk die ook is. Externe intentie heet juist zo omdat het zich buiten onszelf
bevindt. Wat is het dan toch in hemelsnaam voor iets? Ik heb geen flauw idee. Dat
durf ik rustig te bekennen. Het is erg moeilijk om intentie te definiëren binnen de
kaders van het verstand. Wij kunnen slechts getuige zijn van een aantal
verschijningen van externe intentie. Het verschijnt op het moment dat er eenheid
van ziel en verstand ontstaat. Zodra aan die voorwaarde is voldaan ontstaat als het
ware een resonantie tussen de uitstraling van gedachte-energie en een bepaalde
externe kracht, die ons opneemt en naar de corresponderende sector brengt.

In feite is externe intentie de kracht die Transsurfing mogelijk maakt, dat wil zeggen
de overgang naar andere levenslijnen, of nog anders gezegd de beweging van de
materiële realisatie door de sectoren van de ruimte der varianten. Waarom bestaat
deze kracht en waar komt ze vandaan? Die vraag is net zo zinloos als vragen
waarom God bestaat, of discussiëren over de vraag of er een verband bestaat
tussen God en externe intentie. Het is niemand gegeven dit te weten. Voor ons is
het feit dat deze kracht bestaat het belangrijkste, en ons blijft slechts ons te
verheugen over de mogelijkheden die het gebruik ervan biedt, net zoals wij ons
verheugen over het bestaan van de zon.

Externe intentie wijst op de mogelijkheid van een verplaatsing van de realisatie naar
andere sectoren van de ruimte der varianten. Op precies dezelfde manier wijst de
zwaartekracht op de mogelijkheid van het dak van een huis te vallen. Zolang je op

40
het dak staat gebeurt er niets, ondanks de zwaartekracht. Maar zodra je een stap
naar voren doet, dat wil zeggen je overgeeft aan de zwaartekracht, wordt je erdoor
gegrepen en op de grond gegooid.

Om jezelf over te kunnen geven aan externe intentie moet je eenheid van ziel en
verstand zien te bereiken. Maar die kan niet bereikt worden zolang er importantie
in het spel is. Importantie veroorzaakt twijfel, en is een hindernis op weg naar de
eenheid. Het verstand wenst, maar de ziel verzet zich. De ziel probeert, maar het
verstand twijfelt en laat de mogelijkheid niet toe. Importantie stelt het verstand
voor een gesloten venster, terwijl de ziel het open raampje ziet. De ziel vraagt om
datgene wat wij daadwerkelijk met hart en ziel willen, terwijl importantie ons
verstand gevangen houdt in het net van logisch denken. Uiteindelijk wordt er
eenheid bereikt over wat zowel ziel als verstand niet willen, en vervolgens gaat de
externe intentie aan het werk om die ongewenste zaken te realiseren. Het gebrek
aan afstemming tussen ziel en verstand is gebaseerd op het feit dat ons verstand in
de macht is van vooroordelen en valse doelen, die ons door slingers worden
opgelegd. En die slingers trekken weer aan de touwtjes van importantie. Zo komen
we bij de tweede belangrijke voorwaarde voor het verkrijgen van externe intentie –
het verlagen van de importantie en het afzien van het verlangen om het doel te
bereiken. Natuurlijk klinkt dat paradoxaal: het komt erop neer dat we om ons doel
te bereiken af moeten zien van het verlangen dat doel te bereiken. Alles wat met
interne intentie te maken heeft begrijpen we, aangezien we gewend zijn binnen dat
smalle kader te handelen. We hebben intentie gedefinieerd als het voornemen om
te hebben en te handelen. Het verschil tussen externe en interne intentie zit hem in
het eerste en tweede deel van deze definitie. Als interne intentie het besluit is om te
handelen, dan is externe intentie eerder het voornemen om te hebben. Als je het
voornemen hebt om te vallen – ga dan rennen en val. Als je het voornemen hebt
om op de grond te liggen – laat al je spieren verslappen en geef je over aan de
zwaartekracht.

Importantie kan met behulp van het volgende algoritme gezuiverd worden van
verlangen. Je denkt aan het bereiken van je doel. Zodra je twijfel voelt is er sprake
van verlangen. Als je je zorgen maakt of je wel de benodigde kwaliteiten en
mogelijkheden hebt om het doel te bereiken is er sprake van verlangen. Ook als je
erin gelooft dat het doel bereikt zal worden is er sprake van verlangen. Je moet
willen en handelen, zonder verlangen. De intentie om je arm op te tillen en aan je
achterhoofd te krabben is een voorbeeld van intentie die volledig gezuiverd is van
overtollig energiepotentieel. Om dat te bereiken is het verlagen van de interne en
externe importantie essentieel. Er is één simpel en effectief middel om de
importantie te verlagen: het bij voorbaat accepteren van een mislukking. Zonder dat
zul je nooit vrij kunnen zijn van verlangen.

Wanneer je je intentie zuivert van verlangen, zorg er dan voor dat je niet de intentie
zelf verliest. Neem je voor het doel te bereiken en accepteer bij voorbaat een
mislukking. Speel in je hoofd een aantal keer het scenario van een mislukking af,
denk erover na wat je zult doen als het zover komt, zoek naar reservewegen, naar

41
een verzekering. Het leven houdt daarmee immers niet op?

Je moet alleen niet steeds opnieuw naar het scenario van een mislukking blijven
terugkeren. Het is slechts een eenmalige handeling, die je bevrijdt van de noodzaak
het doel precies op de manier zoals je die bedacht hebt te bereiken. In werkelijkheid
is het niet aan jou om te weten op welke manier je doel bereikt kan worden. Op dit
vraagstuk zullen we later nog terugkomen.

Wanneer je de mogelijkheid van een mislukking geaccepteerd hebt, denk dan

verder noch aan een mislukking noch aan succes, maar beweeg je gewoon richting
het doel. Beweeg je naar het doel zoals je voor een krant naar de kiosk zou lopen. Je
hebt het succes al op zak, en als dat toch niet het geval blijkt te zijn, maak daar dan
geen punt van. Als het de ene keer niet lukt, lukt het een andere keer wel, zolang je
je niet druk maakt over je gebrek aan succes.

Je overgeven aan externe intentie wil volstrekt niet zeggen dat je volledig af moet
zien van interne intentie, en met je handen over elkaar moet gaan zitten wachten
op de eenheid van ziel en verstand. Niemand houdt je tegen om te proberen je doel
met behulp van algemeen aanvaarde middelen te bereiken. Het afzien van
verlangen en importantie heeft een even grote positieve invloed op het werk van
interne intentie. Maar nu krijg je de kans de veel machtiger kracht van externe
intentie in je voordeel aan te wenden. Dat biedt je de mogelijkheid alles te bereiken
wat je vroeger voor onmogelijk hield.

Samenvatting
In een bewuste droom kan het verstand het scenario van het spel controleren.
Dromen zijn een virtuele reis van de ziel door de ruimte der varianten.
Dromen mogen niet als tekens geïnterpreteerd worden.
Als de ziel een gerealiseerde sector van de ruimte der varianten binnenvliegt komt
deze mogelijk niet terug.
Niet het verlangen maar de intentie wordt gerealiseerd – het voornemen om te
hebben en te handelen.
Verlangen is de concentratie van onze aandacht op het doel.
Interne intentie is de concentratie van onze aandacht op het proces van onze
beweging richting het doel.
Externe intentie is de concentratie van onze aandacht op het proces hoe het doel
zichzelf realiseert.
Met interne intentie wordt het doel bereikt, met externe wordt het gekozen.
Interne intentie probeert direct invloed uit te oefenen op de wereld om ons heen.
Externe intentie geeft groen licht aan de zelfstandige verwezenlijking van het doel.
De wetten van de natuurwetenschappen gelden alleen in een enkele sector van de
ruimte der varianten.
Externe intentie veroorzaakt een beweging naar andere sectoren in de ruimte der
varianten.
Externe intentie is de eenheid van ziel en verstand.
In onze dromen speelt onze verbeelding alleen een rol als generator van ideeën.

42
In negatieve verwachtingen vormen ziel en verstand een eenheid, daarom worden
die zo makkelijk gerealiseerd.
In de realiteit blijven we in meerdere of mindere mate slapen.
Om controle te krijgen over externe intentie moeten we wakker worden.
Zolang we de realiteit niet bewust ervaren, controleren we hem niet maar “gebeurt
het ons”.
In ieder spel dat we spelen moeten we afstand nemen, als een meespelende
toeschouwer.
Bewustheid wordt bereikt door middel van afstandelijkheid van het spel.
Afstandelijkheid betekent aandacht en volledige helderheid van denken.
Bewustheid is niet controleren maar aanschouwen.
Controle moet alleen gericht zijn op het toelaten van het gewenste scenario in ons
leven.
Om het gewenste scenario te kunnen kiezen moeten we ons voorstellen dat het
precies zo zal gaan.
Interne intentie is het voornemen om te handelen.
Externe intentie is het voornemen om te hebben.
Externe intentie is de kracht die Transsurfing mogelijk maakt.
Om de importantie van het doel te verlagen moeten we een mislukking bij voorbaat
accepteren.
Als je de mogelijkheid van een mislukking geaccepteerd hebt, denk er dan verder
niet over na en beweeg je gewoon richting het doel.

43
 HOOFDSTUK 2

DIA’S

Waarom worden wensen niet vervuld en komen dromen niet uit? Om ons doel te
bereiken moeten we weten hoe we een “bestelling moeten plaatsen”. Vanaf dit
hoofdstuk zullen in dit boek concrete en praktische aanbevelingen over de techniek
van het realiseren van je bestelling gegeven worden. Dat zijn de eerste stappen van
de magiër.

Je verdient het allerbeste.

Illusies
Transsurfing is erg voorzichtig met het interpreteren van illusies als een product van
onze verbeelding. Onder illusies worden dromen, hallucinaties, een vertekende
perceptie van de realiteit en zelfs de realiteit zelf gerekend. Een vertekende
perceptie van de realiteit daargelaten, is het zien van een andere realiteit niet het
product van ons fantaserende verstand. Dromen en hallucinaties zijn in grote lijnen
reizen van de ziel in de ruimte der varianten. Een illusionaire interpretatie van de
werkelijkheid is geen spel van onze verbeelding, maar een perceptie van sectoren
die niet gerealiseerd zijn in de fysieke werkelijkheid. Tenslotte kan de hele wereld
niet een illusie zijn. Iemand die durft te beweren dat alles wat hij ervaart slechts een
illusie is, heeft een te hoge dunk van zijn eigen voorstellingsvermogen.

En waarop baseren we eigenlijk onze overtuiging dat we in staat zijn om alles te

begrijpen en te verklaren? Het enige dat we hebben is een klein beetje kennis van
een aantal wetmatigheden van deze wereld, en de herkenning van een aantal los
van elkaar staande verschijningsvormen daarvan. Andere verschijningsvormen laten
zich echter niet logisch verklaren. In die gevallen erkennen we aan de ene kant ons
onvermogen om een verklaring te vinden en noemen we dat wat we zien een illusie,
terwijl we aan de andere kant onmiddellijk de mogelijkheden van ons verstand
zwaar overschatten, alsof ons verstand zelf de illusie tot stand gebracht zou
hebben.

Iemand die sterk onder invloed is van drugs of alcohol verliest op dezelfde manier
als tijdens de slaap de controle over zijn bewustzijn, waardoor zijn onderbewustzijn
afstemt op niet-gerealiseerde gebieden in de ruimte der varianten. Zijn lichaam
bevindt zich in de sector van de materiële realisatie, dat wil zeggen in onze
materiële wereld, terwijl zijn waarneming in een virtuele, ten opzichte van de
realiteit verschoven sector ronddwaalt. Wanneer we in een dergelijke staat
verkeren kunnen we door ons bekende straten lopen, met hele gewone huizen, en
toch alles als totaal nieuw ervaren. Alles en iedereen om ons heen ziet er heel
anders uit, doordat de decoraties veranderd zijn. Het is een staat die neerkomt op
half slaap, half realiteit.

44
Op precies dezelfde manier ervaren mensen met een psychische stoornis een
andere, niet-gerealiseerde sector, terwijl ze zich met hun lichaam in de sector van
de materiële realisatie bevinden. Hun waarneming is afgestemd op een andere
sector in de ruimte der varianten, waarin niet alleen de decoraties, maar ook het
scenario en de rollen sterk af kunnen wijken. Mensen met een psychische stoornis
zijn beslist niet ziek in de normale zin van het woord. Zij verbeelden zich niet
Napoleon of een dergelijke beruchte persoonlijkheid te zijn. Ze ervaren deze variant
daadwerkelijk, zien hem in de ruimte der varianten. Daar bestaat iedere
willekeurige variant, maar ze kiezen datgene wat hen het meest na aan het hart ligt.
Wanneer het conflict tussen ziel en verstand dermate hoog oploopt dat hun
gekwelde ziel niet langer in staat is om de harde realiteit te verdragen, stemt hun
ziel af op een virtuele, niet-gerealiseerde sector. Daarbij blijft zo iemand fysiek in de
materiële sector leven.

Een psychiater vertelde eens een verhaal over een vrouw die pathologisch
verlangde naar het stichten van een gezin met ideale man en kinderen. In de
terminologie van Transsurfing gaf het arme mens een sterk verhoogde importantie
aan het gezin. Het eind van het liedje was dat ze trouwde met een man die haar op
brute wijze mishandelde. Kinderen krijgen kon ze niet. Het reële leven werd voor
haar ondraaglijk, en al snel belandde ze in een psychiatrische inrichting. De sector
van de materiële realisatie erkende ze niet langer. Haar lichaam bevond zich in de
materiële wereld, maar haar waarneming was afgestemd op een virtuele wereld
waar ze de vrouw was van een Engelse lord, kinderen had en volkomen gelukkig
was. Voor haar omgeving leefde zij in onze wereld, maar haar eigen waarneming
was afgestemd op de virtuele sector.

Artsen proberen dergelijke patiënten te genezen, maar velen van hen zijn juist
gelukkig in een staat waarin de illusie veel aangenamer is dan de harde
werkelijkheid. In feite zijn het helemaal geen illusies, maar niet-gerealiseerde
varianten die net zo reëel bestaan als de materiële sector.

Waarom wordt de virtuele sector van een geestesziek persoon dan niet
gematerialiseerd? Zoals al eerder gezegd vindt de realisatie van een variant plaats
wanneer onze gedachte-energie wordt gevormd door ziel en verstand die volledig in
overeenstemming zijn. Klaarblijkelijk wordt die overeenstemming in dergelijke
gevallen niet bereikt. Of de afstand tussen de materiële en de virtuele sector is te
groot, waardoor voor de realisatie heel veel energie nodig is. Een nieuwe Napoleon
is in onze tijd bijvoorbeeld een te uitzonderlijke situatie, daarom bevindt zo’n geval
zich ver buiten de grenzen van de mogelijke stroom der varianten. En misschien
bestaan er nog wel andere redenen waar wij geen weet van hebben.

Het is niet alleen mogelijk om een andere realiteit te zien, we kunnen ook de
werkelijkheid vertekend waarnemen. Onze waarneming is in sterke mate
afhankelijk van de informatie die wij in onze kindertijd opgeslagen hebben. Ter
illustratie kan het bekende experiment met de twee jonge katjes dienen. Het ene
katje werd vanaf zijn geboorte in een ruimte gehouden waar geen verticale

45
voorwerpen aanwezig waren, en het andere in een ruimte zonder horizontale
voorwerpen. Na enige tijd werden de katjes samen in een gewone ruimte gelaten.
Het eerste katje liep steeds tegen de stoelpoten op – het kende geen verticale
lijnen. Het tweede katje was op dezelfde manier onbekend met horizontale lijnen,
en viel voortdurend van het trapje.

Natuurlijk is ons verstand in staat om beelden te bedenken en te fantaseren, maar

alleen binnen het beperkte kader van onze eigen eerdere ervaringen. Het verstand
is in staat om een nieuw huis te construeren uit oude bouwstenen. Waar ligt dan de
grens tussen verbeelding en het waarnemen van een andere realiteit? Die grens is
niet scherp vast te stellen, maar voor ons doel is dat ook niet zo belangrijk. Van
belang is slechts de manier waarop onze innerlijke overtuigingen invloed uitoefenen
op onze waarneming van de realiteit, en hoe dat ons leven beïnvloedt. Je zult
ontdekken wat aan de basis staat van een vertekende waarneming van de realiteit,
en hoe sterk die vertekening invloed uitoefent op de werkelijkheid zelf.

De vertekening van de realiteit

Een mens is niet in staat om zijn omgeving volledig objectief waar te nemen. Je kunt
het vergelijken met een dia die je in een projector doet om naar de afbeelding te
kijken. Gewoon, egaal licht schijnt door de dia en verandert daarmee in een
afbeelding op het scherm. Onze waarneming is het scherm, het licht is de wereld
om ons heen, en de dia is ons wereldbeeld, dat wil zeggen een model van hoe wij
de wereld zien.

Iedereen heeft een voorstelling van zichzelf en zijn omgeving, en soms ligt die ver
van de waarheid. Die vertekening wordt veroorzaakt door onze dia’s. Je maakt je
bijvoorbeeld druk om een aantal persoonlijke onvolkomenheden waardoor je een
minderwaardigheidscomplex hebt – je denkt immers dat anderen het ook zo zien.
Daardoor stop je de dia van je minderwaardigheidscomplex in je “projector” op het
moment dat je met anderen praat, en zie je alles in een vertekenend licht. Stel
bijvoorbeeld dat je je op een zeker moment zorgen maakt over hoe je gekleed bent.
Het kan zelfs lijken alsof anderen speciaal op jou letten, en neerbuigend of met
minachting naar je kijken. De mensen in je omgeving zijn daar echter helemaal niet
mee bezig. Die gedachten bestaan alleen in jouw hoofd in de vorm van een dia die
de werkelijkheid vervormt. De meeste mensen zijn negentig procent van hun tijd
bezig met gedachten over hun eigen persoon – net als jijzelf. Je kunt er zelfs tijdens
een sollicitatiegesprek vanuit gaan dat je gesprekspartner meer bezig is met de
vraag hoe hij zijn eigen rol het beste kan spelen.

Dia’s veroorzaken een vervorming van jouw beeld van hoe anderen over je denken.
Een dia is een vervormd beeld van de werkelijkheid. Een dia is een beeld dat jij in je
hoofd hebt, maar anderen niet. Je vindt bijvoorbeeld dat je niet aantrekkelijk
genoeg bent. Als je daar geen groot probleem van maakt ontstaat er geen
vervorming. Het is zoals het is. Het probleem zit hem echter niet eens zozeer in hoe
je over je uiterlijk denkt, maar in de invloed die de dia op je leven heeft. Als je je
druk maakt over je uiterlijk, creëer je in je hoofd de dia: “Ik ben lelijk”, en kijk je

46
door die dia als door een filter naar je omgeving. Het is een dia, omdat dit beeld
alleen in jouw gedachten gefixeerd is. Alleen potentiële partners zullen je op je
uiterlijk beoordelen, dat wil zeggen er betekenis aan hechten. En dat is maar een
heel klein deel van de mensen. Alle anderen in jouw omgeving hebben geen enkele
boodschap aan jouw uiterlijk. Geloof je het niet? Vraag het dan maar eens aan de
meest gezaghebbende scheidsrechter, dat wil zeggen aan jezelf: in hoeverre maak
je je druk over het uiterlijk van diegenen die niet tot de kring van jouw potentiële
partners of rivalen behoren? Waarschijnlijk heb je nog nooit een moment stil
gestaan bij de vraag of die mensen al dan niet aantrekkelijk zijn. Precies hetzelfde
denken anderen (of liever gezegd denken ze niet) over jou. Je kunt er zeker van zijn
dat het zo zit, zelfs als je jezelf afstotelijk vindt. Afstotelijkheid maakt alleen indruk
op het moment van de eerste ontmoeting. Daarna wordt er geen aandacht meer
aan besteed, als een decoratie waaraan men gewend raakt.

Stel dus dat je een dia in je hoofd hebt over je onaantrekkelijke uiterlijk. Alles wat
anderen communiceren – blikken, gebaren, mimiek, woorden – zie je door je eigen
dia. En wat zie je dan? Een vriendelijke glimlach verandert in een grijns. Iemands
vrolijke lach wordt een boosaardig uitlachen. Iemand fluistert iets – er wordt over
jou geroddeld. Iemand kijkt je vluchtig aan – je krijgt een scheve blik. Iemand trekt
een grimas door de buikpijn – mijn god, hoe die wel niet over jou denkt! Uiteindelijk
verandert ieder compliment in een bespotting. Terwijl niemand ook maar in de
verste verte dergelijke gedachten koesterde. Het zit alleen in jouw hoofd – jouw
eigen dia.

In overeenstemming met zulke gedachten ontstaat ook gedrag dat je inderdaad

onaantrekkelijk maakt. Je handen maken onnatuurlijke bewegingen, en je weet niet
waar je ze moet laten. Je gezicht wordt door een gespannen grimas vervormd, al je
slimme gedachten zijn op de een of andere manier verdwenen en je
minderwaardigheidscomplex krijgt volledige alleenheerschappij. Uiteindelijk krijgt
de dia die in je verbeelding zit een feitelijke realisatie.

Dia’s werken op twee manieren. Aan de ene kant vervormen ze iemands

voorstelling over zijn plaats in deze wereld en over wat anderen van hem vinden.
Aan de andere kant vervormen ze zijn voorstelling van de buitenwereld. Iedereen is
geneigd vooral eigenschappen van zijn eigen dia in anderen te zien. Iemand heeft
bijvoorbeeld een hekel aan bepaalde aangeboren eigenschappen van zijn eigen
karakter. Hij probeert die zo diep mogelijk voor zichzelf weg te stoppen om ze niet
te hoeven zien. Maar het is onmogelijk om de onaantrekkelijke dia te verbergen,
deze zit in zijn hoofd en doet zijn werk. De illusie ontstaat dat anderen ongeveer op
dezelfde manier denken en handelen als hijzelf. En als hij bepaalde eigenschappen
van zichzelf vervelend vindt is hij geneigd om in anderen dezelfde eigenschappen te
zien, dat wil zeggen hen zijn projecties op te leggen.

Projectie is wanneer onvrede met jezelf zich in je onderbewustzijn vastzet en zich

richt op de mensen in je omgeving. We zijn niet graag boos op onszelf vanwege
bepaalde slechte eigenschappen, daarom zijn we geneigd juist die eigenschappen in

47
anderen te zien. Vaak hebben we maar al te graag kritiek op anderen vanwege
dingen die we in onszelf niet prettig vinden. Ook jij hebt je hier in het verleden
ongewild aan schuldig gemaakt. Dat betekent natuurlijk niet dat als iemand een
ander ergens van beschuldigt hij het per definitie zelf ook doet. Maar het komt wel
vaak voor. Let er maar eens op. Vanuit de positie van Opzichter in het rollenspel is
het eenvoudig te bepalen wanneer iemand probeert zijn eigen frustraties op jou te
projecteren. Wanneer iemand je ergens valselijk van beschuldigt of je onterecht
bepaalde karaktereigenschappen toeschrijft, stel jezelf dan de vraag of degene die
jou beschuldigt zich niet zelf hieraan bezondigt. De kans is groot dat dat inderdaad
het geval is, want als de beschuldigingen daadwerkelijk onterecht zijn heeft deze
persoon kennelijk een dia in zijn hoofd die precies dit beeld projecteert. Wat ligt er
dan aan de basis van deze dia, op welk negatief is deze gemaakt? Het antwoord is
importantie. Hoe vaak zijn we nu al niet op dit onderwerp teruggekomen? Je maakt
je druk om je uiterlijk als dat voor jou belangrijk is. De dia zit in jouw hoofd en niet
in dat van anderen, omdat het voor hen niet belangrijk is. Iemands uiterlijk wordt
voor de omgeving juist een onderdeel van de gewone decoraties omdat het voor
hen niet van betekenis is. Het is alleen van belang voor de persoon met het
buitengewone uiterlijk zelf. Zijn uiterlijk is eenvoudig ongewoon, en niet meer dan
dat. Het is de dia van de importantie die van een ongewoon uiterlijk een lelijk
uiterlijk maakt.

De bekende Franse kunstenaar Henri de Toulouse-Lautrec brak in zijn jonge jaren

zijn beide benen, en bleef zijn hele leven kreupel.6 In zijn jonge jaren ging Lautrec
erg zwaar gebukt onder zijn afwijkingen. Met de jaren werd zijn lichamelijke
onvolmaaktheid steeds zichtbaarder, en daar leed hij nog meer onder. Uiteindelijk
liepen zijn zorgen over zijn uiterlijk zo hoog op, dat Lautrec zich gedwongen zag zich
in het onvermijdelijke te schikken. Hij besloot zich er niet langer druk over te
maken, en ging door met zijn leven. Vanaf het moment dat hij zichzelf bevrijdde van
de importantie hield de dia op te bestaan en lachte het succes hem toe. Hij was zeer
populair bij de dames, om maar niet te spreken over het feit dat hij erin slaagde om
zijn talent met overtuiging te ontwikkelen. Hij was overigens een van de oprichters
van het beroemde cabaret Moulin Rouge in Parijs, en zoals je begrijpt hielden de
dames niet alleen van hem vanwege zijn schilderijen.

Een dia ontstaat wanneer je bovenmatig veel betekenis hecht aan hoe anderen over
jou denken. Als je de mening van je omgeving niet met zekerheid kent en deze heel
belangrijk voor je is, dan kun je er honderd procent zeker van zijn dat zich in jouw
hoofd een overeenkomstige dia heeft vastgezet. Een dia is een afbeelding van een
verbeelding, en in die zin kun je hem zien als een illusie. Maar die illusie heeft wel

6
Henri de Toulouse-Lautrec leed aan pyknodysostrose, een ziekte die vaak het
gevolg is van inteelt door huwelijken binnen de familie. Hierdoor had hij onder
andere een broos beendergestel. Toen hij op zijn veertiende zijn beide benen brak
stopte de groei van zijn benen, terwijl zijn bovenlichaam doorgroeide. Uiteindelijk
werd hij niet meer dan anderhalve meter lang met een normaal volgroeide romp en
hoofd, maar te korte armen en benen. – vert.

48
een concrete invloed op ons leven. Dit is zo’n geval waarbij externe intentie een
negatief effect heeft, los van de wil van ons verstand.

Een negatieve dia veroorzaakt over het algemeen overeenstemming tussen ziel en
verstand. Zoals je zult begrijpen werkt de externe intentie in dit geval feilloos, en
brengt het je naar een sector waar het negatieve beeld van je dia volop aanwezig is.
Die overgang vindt niet ineens plaats maar voltrekt zich heel geleidelijk, en gaat
door zolang de dia in je hoofd zit. De onbeduidende accenten die je helemaal aan
het begin als gevolg van importantie in je negatieve dia hebt aangebracht worden
steeds scherper, en komen vervolgens volledig tot bloei. Je bent ontevreden over je
figuur en je wordt steeds dikker, je vindt die moedervlek vervelend en deze wordt
steeds groter, je vindt jezelf minderwaardig en krijgt daar voortdurend nieuwe
bevestigingen van, je bent voortdurend bezig met je onaantrekkelijke uiterlijk en die
trekken worden steeds scherper, je gaat gebukt onder een schuldgevoel en de ene
straf volgt op de andere. Zo zal het doorgaan zolang je de dia teveel betekenis blijft
geven, of tot je hem vervangt door een positieve dia. Zodra de importantie wegvalt,
verliest een negatieve dia zijn basis en zal deze in het niets oplossen.

Je kunt ook een positieve kleurendia projecteren, en dan zul je zien dat die net zo
feilloos werkt als een negatieve. Laat jezelf alle positieve kanten van je
persoonlijkheid zien, zie jezelf in het gunstigste licht en iedereen zal je op dezelfde
manier zien. Daarin schuilt een additionele positieve kracht van dia’s, waar wij
gebruik van kunnen en moeten maken.

Positieve dia’s
Wanneer je een negatieve dia creëert, richt je je aandacht op datgene wat je van
jezelf niet bevalt, wat je zou willen verbergen, waar je vanaf zou willen. Nu is de
opgave om je aandacht te verplaatsen naar eigenschappen die je goed vindt van
jezelf of die je zou willen hebben. Zoals al eerder aangetoond is het onmogelijk om
je onvolkomenheden te verbergen, maar als je wilt kun je eenvoudig je positieve
eigenschappen benadrukken en ontwikkelen.

Om te beginnen moet je bij jezelf inventariseren wat je negatieve dia’s zijn. Stel
jezelf de vraag wat je aan jezelf niet prettig vindt, wat je wilt verbergen, waar je
vanaf wilt. Dia’s maken we onbewust. Word dus wakker en kijk bewust naar je
negatieve dia’s. In een bewuste staat zul je ze gemakkelijk herkennen. Dergelijke
rotzooi moet je uit je hoofd verwijderen. Hoe je dat kunt doen? Je komt er niet
zomaar vanaf, het is niet hetzelfde als het afscheren van een baard. Als je de strijd
met je dia’s aangaat zullen ze alleen maar scherper worden. Je moet je dia’s de
basis waarop ze gebaseerd zijn ontnemen, dat wil zeggen de aandacht die je eraan
geeft en de betekenis die je eraan hecht. Je aandacht verleggen van het negatieve
naar het positieve. Vergeet alles wat je irriteert en vecht niet langer met jezelf.
Schenk geen aandacht aan je onvolkomenheden, en concentreer je op je positieve
eigenschappen en de kwaliteiten die je wilt ontwikkelen.

Vind jij het belangrijk om je onvolkomenheden te verbergen? Dat is de basis voor

49
een negatieve dia. Alles is hetzelfde gebleven, alleen de richting van jouw
gedachten, van jouw importantie is veranderd. Teken jezelf zoals je jezelf zou willen
zien. Dat is geen zelfbedrog, omdat je je volledig bewust bent van het spel.
Zelfbedrog was het toen je vocht tegen je slechte eigenschappen, denkend dat je ze
zou kunnen verbergen of met behulp van interne intentie uitschakelen. Maak voor
jezelf een dia waarin je maximaal schittert. Wees in die dia liefdevol en zorgzaam
voor jezelf, en voeg steeds nieuwe details toe.

Een dia hoeft geen statische afbeelding te zijn. Het kan een voorstelling zijn van hoe
gracieus en zelfverzekerd je beweegt, hoe elegant je gekleed bent, wat een
aristocratische manieren je hebt, hoe je schittert door scherpzinnigheid, iedereen
onder je bekoring brengt, andere mensen aantrekt, makkelijk problemen oplost. Zet
nu deze dia in je hoofd, en vooruit met de geit. Net als een negatieve dia zal ook
een positieve directe invloed uitoefenen op je handelen en je gedrag. Je zult je
ongewild en zelfs onbewust aanpassen aan de dia. Maar het meeste werk zal
verricht worden door je externe intentie, in overeenstemming met het plaatje van
de dia.

Blijf het gecreëerde beeld in je hoofd net zo lang afspelen totdat de dia oplost. Wat
ik daarmee bedoel? Na verloop van tijd wordt de dia feitelijk een deel van je
persoonlijkheid, en dan is het niet langer een dia. Als je je doel bereikt, verliest het
voor jou zijn betekenis. De importantie verdwijnt en de dia lost op, maar zijn missie
zal hij hebben volbracht, dat wil zeggen de eenheid van ziel en verstand zal zijn
bereikt. En dat zal zeker gebeuren, je wilt het immers met hart en ziel. Zolang het
verstand probeert de dia in werkelijkheid te veranderen, weet je diep in je hart wel
dat het maar een gemaskerd toneelstuk is. Maar als je consequent en systematisch
het beeld van de dia in je gedachten fixeert, zal je ziel eraan wennen en de dia als
een onlosmakelijk deel van jouw wezen accepteren. Vergeet niet dat je externe
intentie deze dia niet onmiddellijk kan realiseren, maar geleidelijk werkt.

Zoals je ziet is het helemaal niet zo moeilijk om je doelen te bereiken. Je hoeft

alleen maar te besluiten om te hebben. De dia’s kunnen betrekking hebben op
iedere willekeurige kwaliteit die je volgens jezelf niet of in onvoldoende mate bezit.
Wees je echter wel bewust van de mate van realiseerbaarheid van een dergelijke
dia. Het is niet verstandig om meteen een ideaalbeeld te schilderen. Het is beter om
te beginnen met haalbare stappen. Na verloop van tijd kun je dan naar een hoger
niveau opklimmen.

Teken in geen geval het plaatje van anderen na die volgens jou over de gewenste
eigenschappen beschikken! Jouw dia moet van jou persoonlijk zijn, en niet een kopie
van iemand anders. We zullen daar in het volgende hoofdstuk nog uitgebreid bij
stilstaan. Voorlopig volstaan we met de vaststelling dat iedere willekeurige
eigenschap een vervanger heeft die op dit moment het best bij jou past. Moed kun
je vervangen door besluitvaardigheid, schoonheid door bekoring, kracht door
behendigheid, spreekvaardigheid door luistervaardigheid, intelligentie door
bewustheid, fysieke volmaaktheid door zelfvertrouwen. Door haalbare doelen te

50
stellen, geef je je externe intentie de mogelijkheid je kleine bestelling sneller uit te
voeren en aan de slag te gaan met de realisatie van moeilijker opgaven.

Positieve dia’s werken vooral effectief en snel wanneer je onbekenden ontmoet die
zich nog geen beeld over jou gevormd hebben. Dat kan zijn bij een
sollicitatiegesprek, een wedstrijd, een feestje of iets dergelijks. Plaats de dia
vrijmoedig in je hoofd en wees niet bang. Vergeet het beeld van de dia niet, houd
het voortdurend in je bewustzijn. Gun jezelf de luxe alle aarzelingen en twijfels van
het type “en wat nou als het niet lukt” terzijde te schuiven. Je verliest immers niets
als je je twijfel aan de kant gooit. Als je besluitvaardigheid om te hebben sterk
genoeg is zal je maximaal haalbare, en soms zelfs ongelooflijke successen hebben.

Je kunt positieve dia’s niet alleen ten opzichte van je eigen persoonlijkheid, maar
ook ten opzichte van de wereld om je heen maken. Zulke dia’s laten alles wat
positief is door, en sluiten het negatieve buiten. Misschien weet je nog dat we het in
het hoofdstuk “Golf van succes” al gehad hebben over het thema translatie van
positieve energie. Hoe dat ook zij, het levert je meer op als je je vooral open stelt
voor alles wat positief is, en alles wat negatief is zoveel mogelijk negeert. Op een
tentoonstelling blijf je staan bij de stukken die indruk maken, en loop je
onverschillig voorbij aan alles wat je niet bevalt. In dat opzicht wijkt de wereld om je
heen af van een tentoonstelling doordat het negatieve je zal achtervolgen als je er
niet onverschillig aan voorbij loopt. Daarentegen zal ook het positieve je altijd
vergezellen als je het met blijdschap verwelkomt.

Je zou de indruk kunnen krijgen dat een positieve dia net zoiets is als een roze bril.
In tegenstelling tot wat over het algemeen gedacht wordt is de roze bril echter een
uitvinding van pessimisten, en niet van optimisten. Pessimisten vermijden
pragmatisch een positieve kijk, en staan altijd klaar om optimisten met een
stichtelijk woord te waarschuwen. Dergelijk pragmatisme is niets anders dan een
negatieve dia. Een pessimist durft zichzelf de luxe om te hebben niet te gunnen, en
krijgt daarom een realiteit die daarmee in overeenstemming is.

Maak je niet te druk over het feit dat ook een positieve dia je perceptie vervormt. In
de meeste gevallen is die vervorming maar gering, omdat je interne controle hoe
dan ook zijn werk doet. Bovendien zal een door een positieve dia opgeroepen
vervorming alleen maar nuttig zijn, zolang je jezelf tenminste niet als Napoleon ziet.
In alles is het belangrijk om maat te houden en de balancerende krachten niet te
vergeten. Negatieve dia’s brengen door hun vervorming een veel grotere schade
toe. Maar die vervorming is nog niet eens het belangrijkste. De belangrijkste
eigenschap van dia’s zit hem erin dat je externe intentie deze langzaam maar zeker
in werkelijkheid verandert.

Het verbreden van je comfortzone

Stel dat je de ambitie hebt om een ster of een miljonair te worden. Ben je wel
bereid om jezelf dat toe te staan? Over het algemeen denken mensen dat roem,
geld en macht slechts aan enkelen zijn voorbehouden. En wie selecteert die enkelen

51
dan? In eerste instantie zijzelf, en pas daarna alle anderen. Als je ergens van
droomt, maar er niet klaar voor bent om het jezelf te gunnen, zal je je doel niet
bereiken.

Neem een dakloze die vanaf de straat door het raam een overvloedig kerstdiner op
tafel ziet staan. Is hij bereid zichzelf toe te staan aan tafel te gaan zitten en te eten?
Natuurlijk, als hij wordt uitgenodigd zal hij dat doen. Naar binnen lopen en
aanschuiven, dat is een beslissing om te handelen, oftewel interne intentie. Maar
wie zou hem uitnodigen? En dat begrijpt hij heel goed. Het kerstdiner bevindt zich
in een andere laag van de wereld. Maar is hij bereid om dat diner bij hem thuis te
hebben, in zijn eigen laag van de wereld? Nee, de dakloze weet dat hij geen huis en
geen geld heeft, en ook geen mogelijkheden om het te verdienen. Zijn externe
intentie heeft hem niets te bieden omdat hij, binnen het algemeen aanvaarde kader
van het gezond verstand, er niet klaar voor is om te hebben.

Veronderstel eens dat je als doel hebt om rijk te worden. Ben je er wel klaar voor
om een dergelijk geschenk van het lot te aanvaarden? Natuurlijk, als iemand een
miljoen “over” zou hebben, zouden we dat allemaal zonder moeite en bezwaren
aannemen. En geld maakt niet ongelukkig, zoals ons dat soms in belerende films
wordt voorgehouden. Maar dat is niet wat ik bedoel. Ben je er klaar voor om dat
miljoen te nemen? Je denkt waarschijnlijk dat voor een miljoen hard gewerkt moet
worden, dat je het moet veroveren? Weer mis. Ben je bereid om het gewoon te
kiezen? Jezelf toe te staan om te hebben?

Het is essentieel dat je vertrouwd raakt met het idee dat je je doel zult bereiken. Als
je een welgesteld persoon wilt worden, maar er daarbij voor terugschrikt om dure
winkels binnen te lopen, zal van je wens niet veel terecht komen. Als je je ook maar
een beetje ongemakkelijk voelt in een dure winkel, betekent dat dat je niet bereid
bent jezelf toe te staan dure spullen te hebben. Verkopers in zulke winkels weten
onmiddellijk wie ze voor zich hebben: een potentiële klant, of een belangstellende
met een lege portemonnee. Een klant gedraagt zich als een eigenaar, rustig,
zelfverzekerd en waardig – hij is zich bewust van zijn recht om te kiezen. Een
belangstellende die heel graag wil maar arm is, gedraagt zich als een ongenode gast.
Hij is verlegen, gespannen, schuchter, voelt de keurende blik van de verkopers op
zich gericht en verontschuldigt zich bijna voor zijn verschijning in zo’n prestigieuze
zaak. Hij veroorzaakt in één keer een heel complex aan importantiepotentieel:
verlangen, jaloezie, gevoel van minderwaardigheid, ergernis, onvrede. En dat alles
alleen maar omdat hij niet alleen niet bereid is om zich dat alles in materiële zin te
gunnen, maar zich zelfs niet waardig vindt om dure spullen te hebben. De ziel
neemt immers alles wat het verstand zegt letterlijk, en die hamert maar op één
ding: “Dat is allemaal niet voor ons, wij hebben geen geld, wij moeten iets
bescheideners zoeken.”

Sta jezelf toe al deze luxe waardig te zijn. Je verdient daadwerkelijk het allerbeste.
Het zijn de destructieve slingers die er belang bij hebben jou onder controle te
houden die je het begrip “schoenmaker blijf bij je leest” hebben ingeprent. Loop

52
gerust dure winkels binnen en bekijk de waren als een eigenaar, en niet als een
bediende in de woning van een rijkaard. Het heeft uiteraard geen zin om jezelf door
middel van zelfsuggestie te overtuigen dat je je deze spullen kunt veroorloven. Het
zal je niet lukken om jezelf voor te liegen, en het is ook niet nodig. Hoe kunnen we
er dan in geloven, en onszelf toestaan om te hebben?

Laten we allereerst de grenzen van interne en externe intentie vaststellen in de zin

“bereid zijn om jezelf te gunnen”. Iemand die gewend is te denken en te handelen
binnen het kader van interne intentie is geneigd om direct de confrontatie aan te
gaan: “Ik kan me dat niet veroorloven, punt uit. Wat valt er dan nog te bespreken?”
Je moet ook helemaal niet proberen jezelf te overtuigen dat je het je kunt
veroorloven iets duurs te kopen als je geen geld hebt. Daar gaat het helemaal niet
om. Interne intentie is het besluit om te handelen, dat wil zeggen je geld te pakken.
Maar aangezien je het niet hebt, spreekt je verstand een pragmatisch vonnis uit.
Binnen het kader van interne intentie zul je inderdaad niets bereiken. En externe
intentie zal ook niet zomaar als manna uit de hemel komen vallen. Waar zou die
vandaan moeten komen als je niet bereid bent jezelf te gunnen om te hebben?
Externe intentie is de besluitvaardigheid om te hebben, met andere woorden jezelf
het waard vinden en weten dat de keuze aan jou is. Niet geloven, maar
daadwerkelijk weten.

Diep van binnen blijf je altijd twijfelen of je wens wel in vervulling zal gaan. Zelfs je
bereidheid om te handelen in het belang van het in vervulling gaan van je wens is
niet genoeg. Als je er niet in gelooft, betekent dat ofwel dat je jezelf niet waardig
acht, ofwel dat je gewoon twijfelt aan de haalbaarheid van je wens. Zij die een ster
of miljonair geworden zijn onderscheiden zich niet van jou door hun capaciteiten,
maar enkel en alleen doordat zij zichzelf hebben toegestaan te hebben wat ze
wilden. Je moet jezelf toestaan om te hebben. Dit lijkt op het gevoel dat je had toen
je voor het eerst zonder zijwieltjes fietste. Alle twijfel, onzekerheid en verzet
verdwenen, en daarvoor in de plaats kwam een onvoorwaardelijke duidelijkheid,
een weten. Dat gevoel van duidelijkheid zonder woorden, van overtuiging zonder
twijfel, is precies wat eenheid van ziel en verstand wil zeggen. In zo’n staat voel je je
één met de stille kracht die het Universum bestuurt. Die kracht neemt je op en
brengt je naar de sector waar datgene wordt uitgevoerd waarover je ziel en je
verstand het eens geworden zijn.

Iedereen is vrij om te kiezen wat hij maar wil, maar lang niet iedereen gelooft in een
dergelijke vrijheid. Wat ik ook zou zeggen, je gelooft immers toch nooit helemaal
voor de volle honderd procent dat vrijheid van keuze echt bestaat? Ons leven
bevestigt voortdurend het tegenovergestelde, doordat iedereen in de macht is van
slingers. Maar zelfs als je je van die slingers bevrijd zou hebben, valt keuzevrijheid
nog steeds buiten je comfortzone. Het is te surrealistisch – in een wereld vol
slingers het recht hebben om te kiezen. Het is te ongeloofwaardig. Diep van binnen
geloof je niet dat jouw moeilijk bereikbare droom slechts een kwestie is van
persoonlijke keuze. En daar heb je het, positieve dia’s helpen om “het ongelooflijke”
onderdeel te laten worden van je comfortzone. Zodra je je niet langer ongemakkelijk

53
voelt bij de gedachte dat je alles kunt bereiken wat je wilt valt je twijfel weg, en
verandert je geloof in weten. Je ziel bereikt overeenstemming met je verstand, en
dan ontstaat de besluitvaardigheid om te hebben.

Het is zinloos om te proberen je ziel ergens van te overtuigen. Je ziel overweegt

immers niet, maar weet. Het enige wat je kunt doen is hem iets leren. Je ziel moet
wennen aan de nieuwe comfortzone. Daar zijn de dia’s voor nodig. Met behulp van
dia’s kan langzaam maar zeker eenheid van ziel en verstand bereikt worden. Dit fort
kan alleen middels een lange belegering worden ingenomen. Maak in je hoofd een
dia van je droom, en hou die voortdurend in je bewustzijn. Keer steeds opnieuw
terug naar dat plaatje. Werk de details uit, voeg nieuwe bijzonderheden toe.

Kijk niet naar de dia als een buitenstaander, maar plaats jezelf in het beeld en leef
het, zij het dan slechts virtueel. Corrigeer jezelf iedere keer wanneer je probeert je
de dia voor te stellen als een film. Dat is niet erg effectief. Je moet de scenes in
gedachten zelf spelen en je een directe deelnemer voelen, niet een toeschouwer in
de bioscoop. Waar je ook mee bezig bent, hou je dia steeds in je gedachten. Je kunt
aan iets anders denken, maar het plaatje van je dia moet steeds als achtergrond
blijven dienen. Dat moet een gewoonte worden. Een dia geeft pas na lang en
systematisch werken resultaat.

Interesseer je actief voor alles wat met jouw droom te maken heeft. Laat alle
benodigde informatie in jezelf toe, geef het de mogelijkheid in jouw laag van de
wereld door te dringen. Het zou mooi zijn als je de mogelijkheid zou hebben om de
dia in de realiteit af te spelen, al is het maar formeel. Zo zou je bijvoorbeeld in die
dure winkels kunnen repeteren hoe je zult kiezen. Denk niet aan het geld en kijk
niet naar de prijzen. Jouw doel is niet het geld, maar wat je ervoor kunt kopen. Het
is voldoende om gewoon tussen dat alles rond te lopen, je smaak te testen, je
keuzes te maken, kortom rustig te kijken en te keuren. Laat al die spullen in jezelf
toe. Zie het niet als een onbereikbare luxe, maar als iets wat je binnenkort zult
kopen. Doe alsof je de eigenaar bent van deze spullen. Laat de verkopers maar
denken dat je een koper bent. Speel de kieskeurige (maar niet hooghartige) klant.
Door deze spullen in jouw laag van de wereld toe te laten, stem je langzaam maar
zeker af op de levenslijnen waarin ze van jou zullen zijn.

Maak je niet druk over de vraag hoe dat zal gebeuren. Als je besluitvaardigheid om
te hebben er eenmaal is, zal jouw externe intentie zonder jouw medeweten een
manier vinden waar je zelf nooit aan gedacht zou hebben. Wees dan niet verbaasd
en probeer jezelf er niet van te overtuigen dat het toeval is, een toevallige
samenloop van omstandigheden of een of andere mystieke gebeurtenis. Ik weet
niet meer wie gezegd heeft: “Toeval is het pseudoniem van God, wanneer Hij geen
zin heeft om met Zijn eigen naam te tekenen.”

Als je ook maar de minste gevoelens van eerbied hebt ten opzichte van de wereld
van je droom, zorg dan dat je die kwijtraakt. Het is jouw wereld, en daarin is niets
dat voor jou onbereikbaar is. Zowel externe als interne importantie vormen een

54
hindernis op de weg naar de eenheid van ziel en verstand. De wereld van jouw
droom moet een blije wereld zijn, maar tegelijk ook een heel gewone wereld. Als je
het bereikt hebt is dat voor jou gewoon, in de lijn der verwachting. Om te kunnen
afstemmen op corresponderende levenslijnen moet je het gevoel hebben dat het
nu al van jou is. Dat is geen zelfbedrog, aangezien je het spel bewust speelt.

Het voorbeeld van de nieuwbakken Russische miljardairs, waarvan er nu meer zijn

dan in de ontwikkelde westerse landen, is bij uitstek geschikt om de
besluitvaardigheid om te hebben te illustreren. Ten tijde van de Perestrojka 7 in
Rusland aan het eind van de jaren tachtig dachten de onontwikkelde politici dat de
socialistische economie meteen in een markteconomie zou veranderen als je alles
maar zou privatiseren. Diegenen die zich op dat moment in de buurt van de
voedertrog bevonden en de essentie van het moment doorzagen werden op slag
rijk, zonder dat ze daar iets voor hoefden te doen. Alles wat tijdens het
socialistische tijdperk toebehoorde aan de staat, dat wil zeggen olie, gas, goud,
diamanten en alle andere natuurlijke rijkdommen, industriële en intellectuele
middelen, werd het eigendom van een handjevol oligarchen. Het was van iedereen
– het werd van hen. Om dat te bereiken was het niet nodig om zaken te doen op de
manier van echte, “niet-opgeblazen” miljardairs, die hun miljoenen met hard
werken moeten verdienen. Zij die het dichtst bij de voedertrog stonden hoefden
slechts hun poot erop te leggen en te brullen: “Van mij!” – en dat vervolgens in een
rechtsgeldige akte vast te leggen.

Waarom zou algemeen bezit ineens hun bezit moeten worden? Dit was natuurlijk
een unieke periode in de geschiedenis van Rusland. Maar er bevonden zich immers
ook veel slimme en getalenteerde mensen in de buurt van al die rijkdommen, en
toch bleef het merendeel van hen met niets achter. Het waren diegenen die zichzelf
toestonden om te hebben die er met de buit vandoor gingen. Deze nieuwe rijken
hadden geen last van schuldgevoelens, geen knagend geweten, twijfel,
minderwaardigheidsgevoelens. Zij vonden niet dat zij het niet waard waren, het
kwam niet in hun hoofd op zich in dure winkels schuldig te voelen. Zij hadden de
besluitvaardigheid om te hebben, en de passieloze externe intentie gaf hun dat.
Punt. En jij dacht dat het ongeloofwaardig was!

7
Perestrojka (herstructurering, letterlijk "verbouwing") is de term die gebruikt werd
voor de hervormingspolitiek van Michail Sergejevitsch Gorbatsjov, de laatste
secretaris-generaal van de Sovjet-Unie. Gorbatsjov hoopte in 1985 de vastlopende
economie van de Sovjet-Unie weer op gang te kunnen krijgen door middel van
Perestrojka (staatkundige en economische hervormingen) en de daarbij behorende
Glasnost (openheid). Dit kon het ineenstorten van de Communistische partij en het
daarop volgende uiteenvallen van de Sovjet-Unie echter niet voorkomen. – vert.

55
Visualisatie van het doel
Bij Transsurfing bevinden de methodes voor het bereiken van je doelen zich buiten
de kaders van het gezond verstand en de algemeen aanvaarde wereldbeschouwing.
Van alle bekende onconventionele technieken staat de visualisatie van het gestelde
doel het dichtst bij Transsurfing . Bij deze techniek gaat het erom dat je je het doel
zo gedetailleerd mogelijk voorstelt, en dat beeld vervolgens steeds in je hoofd
houdt.

De traditionele wereldbeschouwing ziet visualisaties als zinloze tijdverspilling. En

inderdaad, iedere reis begint pas met het zetten van de eerste stap. Toch is een
voorstelling van het doel in je gedachten van net zoveel beslissende betekenis als
het proces van het bereiken van het doel zelf, en je weet intussen waarom. Iemand
die gewoon “ meeloopt”, bereikt gemiddelde resultaten en zal een leven leiden
zoals iedereen, waarmee hij zijn bijdrage levert aan de overwinning van het gezond
verstand. Een zwerver met Transsurfing in zijn bagage is in staat om resultaten te
bereiken die het gezond verstand probeert te typeren als “mazzel”, “toeval” of
“uitverkorene van het lot”.

Gezien vanuit het standpunt van het gezonde verstand staat hierbij alles op zijn kop.
Iets wat overigens ook gezegd kan worden over het gezonde verstand vanuit het
standpunt van Transsurfing. Als je niet wilt leven zoals iedereen, als je niet bereid
bent tevreden te zijn met gemiddelde succesjes, als je jezelf ten doel hebt gesteld je
leven “ten volle” te leven, dan ben je een Zwerver. Een zwerver van Transsurfing is
geen uitverkorene van het lot – het lot is juist zijn uitverkorene. Je kunt alles
bereiken wat je wilt, als je in staat bent om de monoliet van je verstand in beweging
te krijgen. Dat betekent geenszins met je hoofd in de wolken lopen, maar juist met
je beide benen op de grond komen, aangezien het zogenaamde gezonde verstand
dat in werkelijkheid niet is. Daarvan heb je jezelf al een aantal keren kunnen
overtuigen, en binnenkort zal je nog meer ongewone dingen ontdekken.

We zullen moeten uitzoeken waarom de visualisatie van het gestelde doel niet altijd
resultaat oplevert. Zelfs de meest actieve aanhangers van esoterie en alternatieve
psychologie kunnen er niet volledig op vertrouwen. Er bestaan zowel eenvoudige
als behoorlijk ingewikkelde visualisatietechnieken. Allemaal werken ze met
wisselend succes. Het ene lukt, het andere niet. Persoonlijk vind ik een dergelijk
resultaat onbevredigend, jij waarschijnlijk ook. Daarom haast ik mij om je gerust te
stellen: bij Transsurfing is visualisatie niet helemaal hetzelfde als wat er gewoonlijk
onder wordt verstaan. Visualisatie volgens de regels van Transsurfing werkt wel
degelijk altijd, zonder uitzondering.

De bekendste vormen van visualisatie kunnen worden onderverdeeld in drie

groepen. Onder de eerste groep vallen dromen. Vanuit praktisch oogpunt is dit de
zwakste en onbetrouwbaarste vorm van visualisatie. Dromen zijn niet schadelijk,
maar in de praktijk nutteloos. Dromen komen niet uit! Dromers maken over het
algemeen ook geen aanspraak op het uitkomen van hun droom. Zij denken alleen
dat ze heel graag willen dat hun droom uitkomt. Maar ofwel ze geloven diep in hun

56
hart niet dat hun droom uit kan komen, ofwel ze hebben niet de intentie om te
hebben en te handelen. Ze kijken naar hun droom zoals je naar een verre ster kijkt.
Wanneer je hen iets laat doorschemeren over luchtkastelen klappen ze als een
oester dicht: “Blijf van mijn droom af!” Als je het doel van deze dromers goed
analyseert is dat het droomproces zelf, en niet meer dan dat.

De tweede groep is de film. Daarmee bedoel ik niet de bioscoopfilms, maar een film
van je verlangen die je in gedachten afspeelt. Het afspelen van de film in je hoofd
gebeurt opzettelijk, waarmee deze groep zich onderscheidt van de droom. De
intentie om te hebben en te handelen is aanwezig, en een van de handelingen is de
visualisatie van de vervulling van de wens in de vorm van het kijken naar een film.
Hoe gaat dat in zijn werk? Je wilt bijvoorbeeld een mooi huis hebben en stelt het je
van alle kanten voor, tot in ieder detail, kortom volgens alle regelen der kunst. Je
hebt in je hoofd een volledig of zo goed als volledig beeld van hoe het eruit ziet, en
elke dag draag je dit beeld in je gedachten mee.

Stel dat je deze opdracht met volledig succes uitvoert. Je zou zeggen dat je wens
dan uit zou moeten komen. Raad eens wat er gebeurt? Het volgende: je zult het
huis ongetwijfeld te zien krijgen – bijna of precies zoals je het je had voorgesteld.
Maar het zal niet van jou zijn. Het zal het huis van iemand anders zijn, dat je op
straat of in een film zult zien. Omdat je krijgt wat je vraagt. Je hebt immers met
toewijding gewerkt aan de visualisatie van het huis, maar daarbij heb je verzuimd
de “ober” uit te leggen dat het huis van jou is, en vervolgens is je bestelling exact
uitgevoerd. Je hebt je zozeer geconcentreerd op de kwaliteit van de visualisatie
zoals je dat geleerd hebt, dat je het belangrijkste vergeten bent: wie is de eigenaar
van het huis. Dat is de belangrijkste fout die gemaakt wordt door hen die zich met
visualisaties bezighouden. De film blijft een film, je wordt er nooit een deelnemer
in. Je kijkt ernaar als een bedelaar naar een vitrine!

Bij de derde groep kijk je niet als toeschouwer naar een film, maar speel je er zelf in
mee. Dat is al veel effectiever. Door je eigen afspiegeling te spelen, stem je de
parameters van je uitstraling af op de corresponderende levenslijnen. Je hebt
bijvoorbeeld als doel een nieuw huis. Je moet er in gedachten niet naar kijken zoals
je naar een schilderij kijkt. Creëer als het ware je eigen droom. Loop het huis in, ga
de kamers binnen, raak de spullen om je heen aan. Maak het je gemakkelijk in de
fauteuil bij de open haard, voel de gezellige warmte en ruik de houtrook, gooi
nieuwe houtblokken op het vuur. Loop naar de keuken, kijk in de koelkast. Wat ligt
erin? Kruip lekker in het comfortabele bed. Lig je lekker? Ga met je gezin aan de
tafel zitten. Geef een house warming party. Verplaats het meubilair. Voel aan het
gras in de tuin. Wat is het zacht en groen. Plant bloemen in de tuin. Welke bloemen
vind je mooi? Pluk een appel van de boom en eet hem op. Voel je er thuis. Het is
immers jouw huis. Bekijk het niet door de ogen van een gepassioneerde dromer,
met ontzag, zoals je iets onbereikbaars of een perspectief in de verre toekomst
bekijkt. Het huis is al van jou, doe alsof het echt is.

57
Zoals je zult begrijpen werkt deze vorm van visualisatie hetzelfde als een dia. Een
dergelijke dia vergroot je comfortzone, en zal na verloop van tijd zeker worden
gerealiseerd. Het is alleen onbekend wanneer dat gebeurt. Mogelijk zul je lang
moeten wachten. Alles hangt af van hoe serieus je aan de dia werkt. Als je er een
beetje mee speelt en er vervolgens weer mee stopt hoef je nergens op te rekenen.
Wonderen bestaan echt niet.

Als je met dia’s werkt is het belangrijk om het volgende steeds voor ogen te
houden. Ten eerste: als je enthousiasme voor je doel bekoeld is, als het beeld
vervaagt en je jezelf moet dwingen om ermee te blijven werken – wat erg snel gaat
vervelen – dan moet je jezelf afvragen of je die dia wel daadwerkelijk nodig hebt.
Ten tweede moet je goed onthouden dat externe intentie een dia niet meteen
realiseert, maar je langzaam in de richting van de bedoelde levenslijnen brengt. Je
hebt er geduld en doorzettingsvermogen voor nodig.

Doorzettingsvermogen heb je alleen in het beginstadium nodig. Daarna zal de

visualisatie van je dia een gewoonte worden, en hoef je jezelf niet langer te
dwingen. En tenslotte, als het doel niet van jou zelf is maar je door slingers is
opgedrongen zal het je niet lukken om eenheid van ziel en verstand te bereiken.
Daar zullen we in de volgende hoofdstukken verder op in gaan. Als je daarentegen
met hart en ziel het doel nastreeft, zal de visualisatie van de dia zonder enige twijfel
resultaat opleveren. Wanneer je de oprechte intentie hebt om te handelen, zal je
externe intentie een manier vinden om je doel te bereiken.

Als je denkt dat een dia de visualisatiemethode van Transsurfing is dan heb je het
mis. Zelfs bij een dia van de hoogste kwaliteit kan veel tijd nodig zijn voordat deze
wordt gerealiseerd, zeker als je doel behoorlijk ver bij je vandaan ligt in de ruimte
der varianten. Het proces van het bereiken van je doel kan worden versneld met
behulp van de visualisatie van Transsurfing. Wat dat inhoudt zul je binnenkort
ontdekken.

Visualisatie van het proces

Laten we eens proberen een antwoord te vinden op de volgende vraag. Stel dat het
je doel is om rijk te worden. Om dat doel te bereiken visualiseer je een koffertje vol
met bundels bankbiljetten. Je voert de visualisatie uit volgens alle regelen der kunst
van de derde groep, en gedurende een voldoende lange tijd. Vraag: wat gebeurt er
en wanneer?

Antwoord: er gebeurt niets. Je kunt er de rest van je leven aan wijden, maar je zult
hooguit vaker koffertjes vol met geld tegenkomen – in de bioscoop. De
waarschijnlijkheid dat je een schat vindt of de loterij wint is en blijft extreem laag.
Zou je op een dergelijke waarschijnlijkheid nou wel moeten inzetten?

Je zou je af kunnen vragen: hoe kan dat nou, ik open in mijn gedachten immers
voortdurend het koffertje, haal mijn geld eruit, stop het weer terug, aai het, ik lik
het bijna af! Een visualisatie van de derde groep is immers geen bioscoopfilm meer,

58
wat moet er dan nog meer gebeuren? Hoe zit het nou met die almachtige externe
intentie?

Het punt is dat hier vanuit het gezichtspunt van Transsurfing twee fouten worden
gemaakt. De eerste fout is dat het koffertje met geld niet je doel is. Geld is niet
meer dan een attribuut, het is zelfs geen middel, laat staan een doel. Over je doelen
zullen we het echter later hebben, laten we nu niet op de zaken vooruit lopen. De
tweede fout is: de concentratie op het einddoel brengt dat doel op geen enkele
manier dichterbij als er niet nog minimaal één stap tussen zit. Uiteraard wordt je
comfortzone verbreed en doet je externe intentie langzaam maar zeker zijn werk.
Maar je helpt het niet. Je moet wel in beweging komen! Daarbij heb ik het niet over
de noodzakelijkheid om ook te handelen. We hebben het nu alleen over visualisatie.
Tot nu toe heeft je dagelijkse ervaring je geleerd dat je, als je je doel wilt bereiken,
al je aandacht en energie op dat doel moet richten. Dat moet je nu loslaten. Zoals ik
beloofd heb werkt Transsurfing feilloos, maar daarvoor moet je wel een aantal
traditionele ideeën loslaten en een andere, vanuit traditioneel oogpunt
revolutionaire visie aannemen.

Laten we het belangrijkste principiële verschil tussen visualisatie volgens

Transsurfing en traditionele visualisatie eens onder de loep nemen. Zoals je weet is
concentratie op het doel verlangen. Concentratie op de beweging naar het doel toe
is intentie. De drijvende kracht achter iedere beweging is intentie, en niet
verlangen. Daarom beweegt mediteren op het doel je er niet dichter naartoe, maar
wel de visualisatie van je beweging richting het doel. De realisatie van je intentie is
een proces, en geen fixatie op een stilstaand beeld. Natuurlijk is het doel zelf ook
een deel van het voorgestelde beeld. Je aandacht is echter geconcentreerd op je
beweging richting het doel, en het doel zelf is slechts op de achtergrond van die
beweging aanwezig.

De visualisatie van het doel zelf verschilt van de visualisatie van het proces, zoals
verlangen verschilt van intentie. Verlangen doet niets. Laten we nogmaals
terugkeren naar het voorbeeld met de opgeheven arm. Stel je voor dat je het
verlangen hebt om je arm op te tillen. Denk eerst aan het feit dat je je arm wilt
optillen en dan aan het resultaat daarvan – dat wil zeggen aan je opgetilde arm. En
til hem nu op. In het eerste geval is je verlangen aan het werk en gebeurt er niets:
slechts het bestaan van het verlangen en de visualisatie van het doel, dat wil zeggen
de opgetilde arm, worden geconstateerd. In het tweede geval werkt de intentie, en
wel zolang als het optillen van je arm duurt. Tijdens dat proces is het doel datgene
waarnaar gestreefd wordt, maar je aandacht is geconcentreerd op het proces. Om
een aantal passen te lopen is het ten slotte ook niet genoeg om de wens uit te
spreken en jezelf op een plek een paar passen verderop voor te stellen. Je zult
stappen moeten zetten, dat wil zeggen het proces uitvoeren.

Dit lijken allemaal triviale bespiegelingen. Maar kijk eens welke conclusie hieruit
getrokken kan worden: de visualisatie van het doel is het werk van het verlangen, en
brengt daarom het doel geen stap dichterbij. Het blijkt volkomen nutteloos te zijn.

59
Bij Transsurfing wordt het proces van de beweging richting het doel gevisualiseerd.
Daarbij is intentie aan het werk, daarom wordt het doel vroeg of laat bereikt. Die
beweging in de richting van het doel is niet zo snel als in een droom, maar er is
zeker beweging, en nog vrij merkbaar ook! In het laatste hoofdstuk zal je zelfs leren
je beweging langs de levenslijnen daadwerkelijk te zien.

Waar je ook mee bezig bent, als dat een langdurig proces is zal de visualisatie van
dat proces je helpen. Op ieder willekeurig vakgebied is zo’n visualisatie vooral nuttig
wanneer het uiteindelijke doel nog geen duidelijke vorm heeft. Wat moeten we
onder visualisatie van het proces verstaan? Stel dat je aan een kunstobject werkt en
nog niet precies weet wat het uiteindelijk moet worden, maar wel weet welke
kwaliteiten je eraan wilt geven. Stel je in de pauzes tussen het werk in voor hoe je
object steeds volmaakter wordt. Vandaag heb je weer een aantal details van je
kunstwerk afgekregen. En morgen ben je van plan om er nieuwe elementen aan toe
te voegen. Stel je voor hoe jouw creatie steeds meer vorm krijgt. Je geeft er steeds
nieuwe kwaliteiten aan, en het verandert voor je ogen in een meesterwerk. Je voelt
je voldaan, gegrepen door het proces van creativiteit, en je kindje groeit samen met
jou.

Je kunt zelf eenvoudig een visualisatie bedenken bij een concrete situatie. Het
geheim zit hem slechts daarin dat je niet zonder meer het eindresultaat voor ogen
houdt, maar je een voorstelling maakt van het proces van zijn geboorte en groei
naar perfectie. Een kunstwerk moet je je bijvoorbeeld niet voorstellen als een
schepping die vanzelf ontstaat, getekend, geboetseerd, gebouwd wordt of wat dan
ook maar. Jij bent degene die het creëert. Het bereikt in jouw handen zijn perfectie.
De mens schept en bewondert tegelijkertijd.

Een moeder die haar kind opvoedt is hier een goede illustratie van. Ze voedt hem,
stopt hem in bed en stelt zich voor hoe de kleine met de dag groeit. Ze zorgt voor
hem, is vol verwondering en bevestigt voortdurend voor zichzelf hoe mooi hij
wordt. Ze speelt met hem, leert hem van alles en stelt zich voor hoe de kleine
steeds slimmer wordt, hoe hij binnenkort naar school gaat. Zoals je ziet is dit geen
concentratie op het resultaat, maar een schepping met een gelijktijdige visualisatie
van het proces. De moeder volgt niet alleen de groei van het kind, maar ze stelt zich
voor hoe hij zich ontwikkelt en wat voor persoon hij wordt.

Als jouw schepping een computerprogramma is, stel je dan na het werk voor hoe
het steeds effectiever en gebruiksvriendelijker wordt. Morgen zal je er weer nieuwe
details aan toevoegen, en het zal iedereen verbaasd doen staan.

Als je aan een zakelijk project werkt, stel je dan voor hoe je steeds nieuwe, geniale
ideeën ontwikkelt. Je doet elke dag nieuwe en revolutionaire voorstellen. Hou de
groei van je project nauwlettend in de gaten, en overtuig je ervan dat het langzaam
maar zeker verandert in de nieuwe standaard voor professionalisme.

60
Als je aan je eigen lichaam werkt, zorg er dan voor zoals een moeder voor haar kind.
Stel je voor dat je lichaam geleidelijk steeds perfectere vormen aanneemt. Koester
het, train het, en stel je vervolgens voor hoe sommige spieren groeien en andere
strakker worden.

Visualiseer in elk geval het proces hoe jouw zaak zich richting zijn voltooiing
beweegt. Concentratie alleen op het eindresultaat vergroot je comfortzone, en dat
alleen is al een belangrijk resultaat. Maar als je het proces van de beweging in de
richting van het doel visualiseert, versnel je het werk van je externe intentie
aanzienlijk.

Als je nog geen idee hebt hoe jouw doel gerealiseerd zou kunnen worden, maak je
daar dan niet druk om en ga gewoon door met het rustig en systematisch uitvoeren
van je visualisatie van de dia. Wanneer het doel volledig binnen je comfortzone ligt,
zal je externe intentie je een passende variant aanreiken. Het heeft geen zin om je
druk te maken en naarstig op zoek te gaan naar manieren om je doel te bereiken.
Laat de importantie los en geef je over aan de stroming der varianten. Kijk niet naar
de dia maar leef erin. Dan zal je onbewust handelen in de benodigde richting.

Maar de visualisatie van het proces is nog niet alles. De materiële realisatie van de
ruimte der varianten is traag als stroop. Daarom moet de overgang geleidelijk
plaatsvinden, als je tenminste niet de externe intentie hebt van een Messias.
Geleidelijk betekent niet alleen onophoudelijk, maar ook in etappes. Daarin schuilt
het geheim van nog een eigenschap van visualisatie bij Transsurfing.

Transferkettingen
Wanneer het doel zich op vrij ver weg gelegen levenslijnen bevindt, zal het praktisch
onmogelijk zijn om je gedachte-energie erop te richten. Als je bijvoorbeeld examen
wilt doen maar de stof totaal niet kent, kun je niet afstemmen op een levenslijn
waarin je slaagt voor je examen. Je zult niet in staat zijn om het antwoord op ook
maar een enkele vraag te visualiseren als je niets weet.

Tussen jouw toekomstige doel en je huidige positie kan een behoorlijk lange weg
liggen, en dat hoeft niet perse in tijd te zijn. Niet alleen je positie verandert, maar
ook je manier van denken en handelen, misschien zelfs je karakter. Je kunt je
parameters niet precies afstemmen zonder eerst die weg te zijn gegaan.

Als je probeert je beweging naar een doel dat behoorlijk ver weg ligt te visualiseren,
ontstaat de verleiding om op de ontwikkelingen vooruit te lopen en overhaast te
werk te gaan. Dat zal niet werken, waardoor je teleurgesteld en gefrustreerd zult
raken, wat op zijn beurt de balancerende krachten tegen je laat werken.

Het is volkomen onschadelijk om de dia met het beeld van de verre toekomst zo
vaak als je wilt in je hoofd af te spelen. Maar een visualisatie van je beweging op
een deel van de weg waar je nog lang niet bent kan overal naartoe leiden. Stel je
voor dat je een kronkelende rivier afvaart. Dan sleep je je roeiboot toch ook niet

61
over het land om de bochten af te snijden en zo je weg korter te maken?

Als het doel een aantal etappes van je verwijderd ligt, zul je die etappes één voor
één moeten doorlopen, of je wilt of niet. Het is bijvoorbeeld onmogelijk om op welk
vakgebied dan ook in één stap een specialist te worden. Je zult eerst je studie
moeten afronden, vervolgens werk moeten vinden, je professionele expertise
verder moeten aanscherpen enzovoort. Een dergelijke geleidelijke weg naar het
doel in de ruimte der varianten is een transferketting. Iedere schakel van de ketting
is een etappe. De etappes zijn als schakels verbonden, omdat, als een etappe niet
doorlopen is, het onmogelijk is om bij de volgende te komen. Zo is het bijvoorbeeld
onmogelijk om te promoveren zonder eerst je master te hebben behaald.

Iedere schakel in de transferketting bestaat uit sectoren in de ruimte der varianten

die met elkaar in verbinding staan, en relatief gelijk zijn van vorm. De weg naar het
doel in de ruimte der varianten wordt gevormd door deze schakels en de stroom
der varianten. De ruimte der varianten heeft een geordende structuur. Als je op een
ongestructureerde manier in de richting van je doel beweegt, zul je er niet komen.
Je weet al hoe je ervoor moet zorgen dat de stroom der varianten zoveel mogelijk in
je voordeel werkt: geen overtollig energiepotentieel veroorzaken, niet met je
handen op het water slaan en niet vechten tegen de stroom. Daarnaast moet je nog
een regel in acht nemen: visualiseer het proces van de beweging naar je doel alleen
ten opzichte van de huidige etappe. Het uiteindelijke resultaat kun je daarbij zoveel
als je wilt voor ogen houden in de vorm van een dia. Het bewegingsproces bekijk je
echter alleen binnen het kader van de huidige schakel van de transferketting. Wees
niet te haastig, alles op zijn tijd.

Nu zijn we in staat om een volledige definitie te geven. Bij Transsurfing is

visualisatie de mentale voorstelling van het realisatieproces van de huidige schakel
van een transferketting. Onder voorstelling verstaan we de richting die onze
gedachten uitgaan. Onze gedachten hebben alleen een zetje nodig, daarna gaan ze
vanzelf verder, zoals ze het scenario in een droom volgen. We moeten ons bewust
zijn van het realisatieproces van de schakel, en zowel onze gedachten als onze
handelingen daarop afstemmen.

Zoals je ziet is het allemaal vrij simpel. Het is niet moeilijk om de verschillende
schakels van jouw persoonlijke transferketting te bepalen. En wat nou als de
volgorde van de beweging in de richting van je doel onbekend is? Of als het sowieso
onduidelijk is op welke manier en met welke middelen je doel bereikt kan worden?
Geen probleem, maak je daar niet druk over. Ik herhaal nog eens wat je in zo’n
geval moet doen.

Als je nog niet weet op welke manier jouw doel gerealiseerd kan worden, maak je
daar dan niet druk om en blijf rustig en systematisch je dia visualiseren. Wanneer
het doel volledig binnen je comfortzone ligt, zal je externe intentie een passende
variant vinden. Het heeft geen zin om je te haasten, of naarstig op zoek te gaan
naar manieren om je doel te bereiken. De dia zal ervoor zorgen dat je onwillekeurig

62
en zelfs onbewust in de goede richting handelt. Laat de importantie los, blijf kalm en
vertrouw op de stroom der varianten.

Hier zou ik graag een kanttekening willen maken over tekens. Als je geïnteresseerd
bent in een bepaald teken waarvan je de indruk hebt dat het zou kunnen wijzen op
de mogelijkheid je doel te bereiken, dan is het belangrijk om te weten dat tekens
alleen betrekking hebben op de huidige schakel in de transferketting, en slechts
indirect verbonden zijn met het uiteindelijke doel. Met andere woorden, de
bewegwijzeringsborden hebben alleen betrekking op de weg waar je je op dit
moment op bevindt. Je kunt tekens interpreteren voor alles wat de actuele schakel
van de transferketting betreft. Maar als je huidige levenslijn een aantal schakels
verwijderd is van je doellijn, dan kunnen tekens niet dienen als richtingaanwijzers
naar je doel. Dat betekent geenszins dat tekens voor dat verre doel niet bestaan. Je
bent alleen niet in staat ze voldoende betrouwbaar te lezen. De interpretatie van
tekens is - met uitzondering van je staat van gemoedsrust - sowieso de minst
betrouwbare techniek binnen Transsurfing, daarom moet je aan tekens geen grote
betekenis hechten. Blijft over om uit te zoeken welke plaats de visualisatie van de
derde groep inneemt, en of het überhaupt wel zin heeft om je met de visualisatie
van je doel bezig te houden. Het antwoord hierop is duidelijk: zonder enige twijfel is
het visualiseren van je doel, in welke vorm je dat maar het prettigst vindt, absoluut
noodzakelijk. Het doel is dan, in de vorm van een dia, steeds in je gedachten, wat je
comfortzone vergroot en de frequentie van je gedachtenenergie afstemt op de
levenslijnen van je doel. Dat is precies de belangrijkste en enige functie van een
visualisatie van de derde groep. Maar de overgang naar de gewenste levenslijnen
wordt in feite gerealiseerd door het werkpaard van Transsurfing: de visualisatie van
het bewegingsproces naar het doel. Wanneer je het proces visualiseert, verenig je je
interne en je externe intentie.

Samenvatting
Illusies zijn niet het resultaat van een spel van de verbeelding, maar van het zien van
een andere realiteit.
Iemand die zich in de materiële wereld bevindt, kan een andere realiteit ervaren.
Iemands perceptie van de wereld om hem heen kan worden vervormd door zijn
innerlijke overtuigingen.
Een dia is een beeld dat jij in je hoofd hebt maar anderen niet.
Dia's vervormen de realiteit.
We zijn geneigd het beeld van onze dia op anderen te projecteren.
De basis van een dia is importantie.
Zodra de importantie verdwijnt houdt een dia op te bestaan.
Externe intentie realiseert een dia langzaam maar zeker.
Stop met vechten tegen jezelf, en verleg je aandacht van het negatieve naar het
positieve.
Creëer een positieve dia voor jezelf die prettig is voor zowel je ziel als je verstand.
Kijk zo vaak mogelijk naar je dia en voeg steeds nieuwe details toe.
Kopieer in geen geval de dia van een ander.
Als je niet vastbesloten bent om te hebben zal je het niet krijgen.

63
Gun jezelf de luxe om het allerbeste waard te zijn.
Vastbeslotenheid om te hebben is de onwankelbare wetenschap dat je het waard
bent en dat de keuze aan jou is.
Positieve dia's helpen om het onvoorstelbare binnen jouw comfortzone te brengen.
Kijk niet naar de dia als naar een schilderij maar leef erin, als is het maar virtueel.
Laat alle informatie uit de wereld van je dromen tot je doordringen.
Het is niet de voorstelling van het resultaat maar de visualisatie van het proces die je
naar het doel brengt.
Niet de voorstelling van het resultaat maar de visualisatie van het proces van
geboorte en groei naar de perfectie.
Bij Transsurfing is visualisatie een voorstelling in gedachten van het realisatieproces
van de huidige schakel in de transferketting.
Als de weg naar je doel onbekend is, visualiseer dan een dia. De dia zal je vanzelf in
de goede richting leiden.

64
 HOOFDSTUK 3

DE ZIEL EN HET VERSTAND

De mens beschikt over een enorme kracht, die soms psychische energie genoemd
wordt. Iedereen heeft magische krachten, maar deze zijn in sterke mate
geblokkeerd. Het blijkt dat je helemaal niet diep hoeft te graven om je innerlijke
reserves en potentiële mogelijkheden te vinden. De wonderen zijn overal om ons
heen, maar we besteden er geen aandacht aan.

Onze ziel komt ter wereld met in vertrouwen uitgestrekte armen.

De wind der intentie

We worden allemaal als individu geboren, dat wil zeggen als unieke persoonlijkheid.
Vervolgens wordt die individualiteit verder ontwikkeld. Onze gedachten, kennis,
overtuigingen, gewoontes, zelfs ons karakter worden pas later gevormd, als een
vernislaag die wordt aangebracht. En tegelijkertijd vormt dit alles zich niet zomaar
uit het niets. Wat was er dan het eerst? Als dat een blanco vel papier was, probeer
dan maar eens een minuut lang een blanco vel te zijn. Doe je ogen dicht en stop je
gedachtegang. Als je je een zwarte leegte voorstelt, is het mogelijk om even aan
niets te denken. Op een bepaald moment heb je dan volledige leegte in je hoofd.
Ben je op dat moment soms niet langer jezelf? Het werk van je verstand is tot
stilstand gekomen, maar het integrale gevoel dat jij jij bent blijft.

En hoe verklaar je dat jij jij bent? Ons bewustzijn als individu is gewoonlijk
gekoppeld aan onze positie in een sociale omgeving. Maar stel je nou eens even
voor dat die sociale omgeving verdwenen is en jij in de kosmos "hangt". Er is niets
meer: geen maatschappij, geen Aarde en geen Zon, geen verleden, geen toekomst,
alleen de zwarte leegte rondom. Alles is verdwenen, het enige dat is overgebleven
ben jij. Wat blijft er dan van jou als individu over? Al je kennis en gedachten hadden
betrekking op je leefomgeving. Je gewoontes, manieren, verlangens, angsten, je
hobby's, je karakter - alles bestond alleen maar in verhouding tot die leefomgeving.
Maar die omgeving is er niet meer. Wat blijft er dan nog van jou over?

Binnen het begrippenkader van het verstand is deze vraag erg moeilijk te
beantwoorden. We zullen ons in dit boek niet bezighouden met de eeuwige
discussie over het al dan niet bestaan van een ziel bij de mens. Dat kost veel tijd en
leidt nergens toe. Voor de doelstellingen van Transsurfing is het antwoord op die
vraag ook niet van essentieel belang. Of je nou in een ziel gelooft of in het
onderbewustzijn, of je het nou wel of niet eens bent met het concept van de
onsterfelijke ziel - het enige dat boven iedere discussie verheven staat, is dat in de
psyche van de mens zowel een bewustzijn als een onderbewustzijn aanwezig zijn.

Helemaal aan het begin hebben we afgesproken dat we alles wat met het
bewustzijn te maken heeft tot het verstand zullen rekenen, en alles wat bij het
onderbewuste hoort rekenen we tot de ziel. Voor de eenvoud en het praktische

65
gebruik moeten we echter een klein en beperkt deel van het vraagstuk over de ziel
voor onszelf helder zien te krijgen. Het is voldoende om grofweg een grens te
trekken tussen de ziel en het verstand, waarbij gevoelens tot de eerste worden
gerekend en gedachten tot de tweede. Wanneer je euforisch bent, het gevoel hebt
dat je vleugels hebt, inspiratie voelt, zijn dat ervaringen van de ziel. Maar ook een
zwaar, bedrukt gevoel is een staat van de ziel.

Ons verstand bevindt zich volledig in de macht van slingers en van zijn eigen
voorstellingen en overtuigingen, zoals die door diezelfde slingers zijn opgedrongen.
Ons niveau van vrijheid wordt beperkt door de smalle kaders van wat mag en niet
mag. We denken abusievelijk dat de plek van ieder mens op deze wereld ofwel die
van bediende, ofwel die van huisbaas is. Vanuit het standpunt van Transsurfing is
geen van deze posities correct. We zijn als mens helemaal niets, niet meer dan een
druppel die zich gedurende een ogenblik van de oceaan losmaakt.

Als illustratie voor geboorte en dood kunnen de spetters dienen die veroorzaakt
worden door de golven die uit zee op het strand slaan. Een druppel die zich van de
oceaan losmaakt, is niet in staat om zich één te voelen met die oceaan en zijn
energie te voelen. De druppel is ervan overtuigd dat hij zelfstandig bestaat, en niets
met de oceaan gemeen heeft. Maar wanneer de druppel in de oceaan valt, wordt
hij zich bewust van zijn eenheid met de oceaan. De druppel en de oceaan vervloeien
tot één geheel. Ze zijn één in hun essentie, dat wil zeggen water.

Het losse deeltje water kan verschillende vormen aannemen: een druppel, een
sneeuwvlokje, een ijskristal, een stoomwolkje. De vormen zijn verschillend, maar de
essentie blijft gelijk. Het deeltje herinnert zich niets, en het begrijpt niet dat hij en
de oceaan één en dezelfde zijn. Het deeltje denkt dat de oceaan bestaat uit golven,
schuim, spetters, ijsbergen, stroming, stiltes... En op precies dezelfde manier denkt
het deeltje dat het zelf een druppel is, of een sneeuwvlokje, of een stoomwolkje.
Voor het deeltje is het moeilijk om achter al die uiterlijke verschijningen één en
dezelfde gemeenschappelijke essentie te zien, namelijk water. Iets voelt er vagelijk
bekend, maar het blijft onduidelijk, ongrijpbaar.

De Bijbelse teksten over dit onderwerp openbaren ons de waarheid, die echter door
begrippen van het verstand vervormd wordt. De stelling dat God de mens naar zijn
evenbeeld heeft geschapen is waar. Alleen wordt dit meestal in een verwrongen
vorm opgevat. God kan iedere willekeurige vorm aannemen, maar zijn essentie
bestaat er zeker niet uit dat hij een hoofd, twee handen en twee benen heeft. Als
we God vergelijken met de oceaan en de mens met een druppel, dan hebben zij één
en dezelfde essentie - water.

Volgens hen die op de grens tussen leven en dood zijn geweest, ervaart de ziel op
dat moment een enorme rust en gelukzaligheid door het gevoel van eenheid met de
Kosmos. De druppel is teruggekeerd naar de oceaan, en daarmee heeft hij het
bewustzijn van zijn wezenlijke essentie teruggekregen: hij bestaat uit dezelfde
substantie als de oceaan. Alle energie van de oceaan gaat door de druppel.

66
Gedurende de hele geschiedenis van de beschaving heeft de mens ernaar gestreefd
dat gevoel van eenwording met de Kosmos tijdens zijn leven te bereiken. Alle
spirituele stromingen streven uiteindelijk naar een en hetzelfde doel: verlichting
bereiken, of met andere woorden, je eenheid met deze wereld ervaren, oplossen in
de oceaan van energie en tegelijkertijd jezelf als individu niet verliezen.

Wat ervaart iemand die verlicht is? Die krijgt alle energie van de oceaan van het
Universum tot zijn beschikking. Hij ziet geen principieel verschil tussen zichzelf en
die oneindigheid. Zijn gedachte-energie raakt in resonantie met de energie van de
oceaan. En dan wordt de intentie van deze verlichte persoon identiek aan externe
intentie – die machtige en ondoorgrondelijke kracht die de wereld regeert.

Wanneer de vorm van een papieren vlieger voldoet aan bepaalde parameters, zal
deze door luchtstromingen omhoog getild worden. Op precies dezelfde manier kan
een mens door de wind van externe intentie gegrepen worden, en naar de sector in
de ruimte der varianten gedragen worden die overeenkomt met de frequentie van
zijn gedachten. Om doelgericht door de ruimte der varianten te kunnen bewegen,
moet hij die wind van de externe intentie net zo duidelijk kunnen voelen als de
beweging van lucht of water.

Zolang we ons niet bewust zijn van onze wezenlijke eenheid met de oceaan, hebben
we geen controle over externe intentie. In dit boek streven we niet naar het
bereiken van verlichting, dat is een veel te moeilijke opgave. Maar om je doelen te
bereiken is dat ook niet vereist. Het is niet nodig om naar Tibet af te reizen om daar
te gaan mediteren. Transsurfing biedt een opening die het mogelijk maakt om
externe intentie in beperkte mate, maar voldoende om onze wensen te laten
uitkomen, aan onze wil te onderwerpen.

Het principe van deze opening is vrij simpel. Ons verstand heeft een wil, maar is niet
in staat om externe intentie te controleren. Onze ziel is in staat om zijn eenheid met
externe intentie te ervaren, maar heeft geen eigen wil. Hij vliegt door de ruimte der
varianten als een onbestuurbare vlieger. Overeenstemming tussen ziel en verstand
is voldoende om externe intentie aan onze wil te kunnen onderwerpen.

Dat is een vrij lastige, maar toch reëel uitvoerbare opgave. Zoals ik al eerder heb
aangetoond, komt het werk van externe intentie duidelijk tot uiting bij de realisatie
van onze meest negatieve verwachtingen. Op die momenten werkt de externe
intentie tegen de wil van ons verstand. Dus moeten we uitzoeken op welke manier
we onze meest positieve verwachtingen kunnen realiseren. In het hoofdstuk
“Intentie” hebben we al vastgesteld wat de eerste noodzakelijke voorwaarden zijn
om externe intentie te kunnen sturen: bewustwording, verlaging van de importantie
en afzien van het verlangen om je doel te bereiken. Binnenkort zul je nog meer
manieren ontdekken waarmee Transsurfing de deur naar die mysterieuze wereld
van externe intentie opent.

67
Het zeil van de ziel
Mensen ervaren zichzelf en de externe manifestaties van de wereld alleen als
materiële objecten. De essentie van alle materiële objecten heeft één
gemeenschappelijke energiestructuur, die voor gewone waarnemers niet zichtbaar
is. Dat is de structuur die zich in de ruimte der varianten bevindt, en die de richting
van de materiële realisatie bepaalt. De taal van de abstracte symbolen die wij
gewend zijn te gebruiken, beschrijft alleen de uiterlijke verschijningen van de
energiestructuur. De oorspronkelijke energetische essentie is onmogelijk te
omschrijven in een taal die alleen gebruik maakt van definities van het verstand. Dit
is de reden waarom er zoveel filosofische en religieuze stromingen bestaan.

Onze waarneming is op deze manier gevormd omdat ons van kinds af aan is geleerd
onze aandacht te concentreren op losse elementen. “Kijk daar heb je Lala! Dit zijn je
handjes, en dit zijn je voetjes! En dit is je pap! Kijk daar vliegt een vogeltje!” Dit
afstellen van onze waarneming gaat ons hele leven door. Ons verstand draagt
voortdurend externe gegevens aan in overeenstemming met het gevormde
sjabloon waarmee we de wereld omschrijven.

Als we bijvoorbeeld nog nooit het energieveld van een ander mens hebben gezien,
zal ons verstand niet zomaar toelaten dat het voor onze ogen zichtbaar wordt – dat
komt niet overeen met het gebruikelijke sjabloon. Als kind heeft niemand ons op de
aanwezigheid van aura’s gewezen, waardoor het geen onderdeel is geworden van
ons omschrijvingssjabloon. Nu kunnen we theoretisch overtuigd zijn dat iedereen
een aura heeft, maar in de praktijk zien we er niets van.

Het mechanisme waarmee we onze omgeving waarnemen is tot op de dag van

vandaag nog steeds een witte vlek. We zijn alleen in staat een aantal losstaande
verschijnselen te analyseren. Zo hebben mieren bijvoorbeeld nog nooit de sterren
gezien. Ze hebben ook de zon nog nooit gezien, of een berg, of zelfs een bos. Hun
gezichtsvermogen is gewoon zo geconstrueerd dat ze vanaf hun geboorte alleen
voorwerpen kunnen zien die zich vlakbij bevinden. Hun waarneming van de wereld
onderscheidt zich fundamenteel van die van ons.

En hoe ziet de wereld er dan in werkelijkheid uit? Dit is een poging om een
zogenaamd objectieve vraag te stellen en een objectief antwoord te krijgen. De
vraag is op zichzelf echter niet objectief. De wereld ziet er precies zo uit als wij hem
zien, omdat het begrip "eruit zien" eveneens een onderdeel is van ons
waarnemingssjabloon. In het sjabloon van een blinde mol bestaat bijvoorbeeld het
begrip "eruit zien" niet. De wereld toont zich aan ons in overeenstemming met ons
waarnemingssjabloon, en tegelijkertijd ziet de wereld er op geen enkele manier uit.
Het heeft geen zin om te bewijzen dat wereld eruit ziet als altijd, of als een
opeenhoping van energie, of op wat voor een manier dan ook. Het heeft alleen zin
om te praten over een aantal losse verschijnselen die wij kunnen waarnemen.

Het menselijk bewustzijn is een product van onze sociale omgeving. Het is
gebaseerd op begrippen en definities van alles wat ons omringt. Ieder mens heeft

68
vanaf zijn geboorte een ziel (een onderbewustzijn). Het bewustzijn komt pas
wanneer de hele omgeving in begrippen en definities is vastgelegd in een
menselijke taal. Maar de wereld bestaat niet doordat de mens hem met behulp van
zijn begrippen beschreven heeft. In dat opzicht zal de menselijke ziel altijd
onontwikkeld blijven. Hij begrijpt de menselijke taal niet. Hij begrijpt alleen datgene
wat wij gewoonlijk sensaties noemen. Eerst ontstaat de gedachte, en pas daarna
wordt deze in woorden gevat. Het is mogelijk om zonder woorden te denken, en dat
is precies de taal die ons onderbewustzijn begrijpt. Niet de woorden, maar de
gedachten zijn het eerst. Het is zinloos om te proberen met ons onderbewustzijn te
praten in de taal van het verstand.

Lang niet alles kan worden uitgedrukt met behulp van het bestaande begrippen-
pakket. Zoals je gemerkt hebt, is het me uiteindelijk toch niet gelukt om externe
intentie helemaal helder en eenduidig uit te leggen. Gelukkig beschikt de mens wel
over één universele uitdrukkingsvorm, en wel kunst. Dat is wat we zonder woorden
begrijpen. De taal van de ziel begrijpt iedereen – het is de taal van de dingen die
met liefde en inspiratie gemaakt zijn. Iemand die door de juiste deur naar zijn
werkelijke doel gaat, of liever gezegd iemand die echt met zijn eigen ding bezig is,
creëert meesterwerken. Dat is precies hoe datgene wat we kunst noemen ontstaat.

Iemand kan afgestudeerd zijn aan het conservatorium en kleurloze muziek maken
die je meteen weer vergeet. Je kunt technisch onberispelijke, maar lege schilderijen
maken. Niemand zal op het idee komen om ze meesterwerken te noemen. Als je
echter over een creatie kunt zeggen "het heeft iets", dan kun je het als kunst
beschouwen. Wat het precies heeft zal vervolgens worden uitgelegd door
liefhebbers en critici. Maar dat "iets" begrijpt iedereen meteen, zonder woorden.

Neem bijvoorbeeld het schilderij Mona Lisa. Dat is een taal die iedereen begrijpt.
Woorden zijn hier overbodig. Ze zijn niet in staat om uit te drukken wat iedereen zo
ook wel duidelijk is. En het is niet eens belangrijk wat er dan precies duidelijk is.
Iedereen begrijpt en voelt op zijn eigen manier. Je kunt natuurlijk zeggen dat ze een
raadselachtige glimlach heeft, of dat ze iets ongrijpbaars heeft, enzovoort. Toch zijn
woorden niet in staat om "dat ene" uit te drukken dat van een schilderij een
meesterwerk maakt.

De glimlach van Mona Lisa veroorzaakte niet alleen maar vanwege haar
raadselachtigheid zo'n levendige interesse. Is het je wel eens opgevallen dat de
glimlach van Mona Lisa en die van Boeddha heel erg op elkaar lijken? Van Boeddha
wordt gezegd dat hij nog tijdens zijn leven verlichting bereikt heeft. Met andere
woorden, het is hem gelukt om als een druppel zijn eenheid met de oceaan te
ervaren. Op alle afbeeldingen is de glimlach van Boeddha volkomen passieloos, en
tegelijkertijd drukt het rust en gelukzaligheid uit. Je zou het kunnen typeren als een
"aanschouwing van de eeuwigheid". Wanneer iemand die glimlach van Boeddha
voor het eerst ziet, ervaart hij een vreemde combinatie van verwarring en
nieuwsgierigheid. Dat komt doordat hij als druppel herinnert wordt aan iets dat
diep weggestopt en vergeten is - het gevoel van eenheid met de oceaan.

69
Iedere herinnering aan die vroegere eenheid raakt gevoelige snaren in onze ziel. In
feite is de taal van de ziel sinds het ontstaan van de menselijke taal steeds verder in
verval geraakt. We hebben ons teveel geconcentreerd op de taal van het verstand,
waardoor die na verloop van tijd op de eerste plaats kwam. Zelfs de manier waarop
dat gebeurde wordt binnen het begrippenkader van de ratio vervormd
weergegeven in de vorm van de legende over de Toren van Babel. Volgens deze
legende waren de goden vertoornd omdat de mensen besloten hadden een toren
te bouwen die tot de hemel reikte, daarom gooiden ze als straf de talen van alle
mensen door elkaar zodat ze elkaar niet langer konden verstaan.

In essentie is het merendeel van de mythes en legendes waar, maar dan wel in de
zin van de ratio. Mogelijk dient de hoge toren als metafoor van de macht die de
mensen kregen toen ze ontdekten hoe ze bewust hun wil konden formuleren in de
taal van het verstand. Zoals al eerder gezegd kan de ziel de wind van de externe
intentie voelen, maar is hij niet in staat om het zeil te hijsen om van die wind gebruik
te maken. Het zeil wordt tegengehouden door de wil van het verstand. De wil is een
attribuut van het bewuste.

De vlucht van de onbewuste ziel op de wind van de externe intentie vindt spontaan
plaats en is onbestuurbaar. Het is juist het bewustzijn van het verstand dat ons de
mogelijkheid biedt gericht onze wil uit te drukken. In het begin, toen de talen van
de ziel en het verstand nog niet zover uiteen liepen, was het niet moeilijk om
eenheid van ziel en verstand te bereiken. Vervolgens ging het verstand echter
binnen het kader van zijn eigen definities een wereldbeschouwing construeren, wat
ons steeds verder afgebracht heeft van het begrip van die oorspronkelijke essentie
die aan de basis ligt van externe intentie.

Als gevolg van kolossale intellectuele inspanningen heeft ons verstand

indrukwekkende successen geboekt in de technische wereld van de materiële
realisatie, maar daarbij zijn we alles kwijtgeraakt wat te maken heeft met de niet-
gerealiseerde ruimte der varianten. Ons verstand is te ver afgedwaald van alles wat
te maken heeft met externe intentie om er nog iets van te begrijpen. Dat is de
reden waarom veel van de stellingen van Transsurfing zo ongelooflijk lijken. Maar
gelukkig is ons verstand in staat om terug te halen wat verloren is gegaan. Daarvoor
is het noodzakelijk dat we de verstandhouding tussen ziel en verstand verbeteren.

De moeilijkheid zit hem daarin dat onze ziel, in tegenstelling tot ons verstand, niet
denkt, maar weet. Terwijl het verstand nadenkt over de ontvangen informatie en
deze door het analytische filter van zijn wereldbeschouwing haalt, ontvangt de ziel
rechtstreeks en zonder analyse kennis vanuit het informatieveld. Op precies
dezelfde manier is onze ziel in staat om zich rechtstreeks tot externe intentie te
richten. Om dat gericht te kunnen doen moeten de wil van ons verstand en de
aspiraties van onze ziel op elkaar worden afgestemd, oftewel tot een eenheid
gemaakt worden. Als je die eenheid bereikt, zal het zeil van je ziel zich vullen met de
wind van de externe intentie, en je rechtstreeks naar je doel brengen.

70
De tovenaar in jezelf
Je ziel heeft alles in huis om je verlangens te laten uitkomen. Ken je het verhaal van
de Tovenaar van Oz nog? Daarin droomde de vogelverschrikker ervan om hersenen
te hebben, de tinnen man wilde graag een goed hart, de dappere leeuw wilde
moedig worden, en het meisje Dorothy wilde naar huis terug. Alle hoofdrolspelers
bezaten in feite alles al wat ze wilden hebben. Maar als de tovenaar dat tegen hen
gezegd zou hebben, zou dat een te ongeloofwaardige openbaring zijn geweest om
waar te zijn. Daarom bedacht hij een magisch ritueel.

Het enige wat de vogelverschrikker, de leeuw en de tinnen man in werkelijkheid

hoefden te doen om de gewenste kwaliteiten te bezitten, was zichzelf toestaan om
te hebben wat ze in hun ziel al bezaten. Voor Dorothy lagen de zaken iets moeilijker:
zij had een feilloos besluit om te hebben nodig om thuis te komen. Het magische
ritueel hielp haar om een absoluut geloof te verkrijgen, en de wind der intentie
droeg haar vervolgens naar huis.

Zoals al eerder gezegd, valt alles wat te maken heeft met externe intentie buiten
het begrippenkader van ons verstand. Het heeft zichzelf in die hoek gedreven,
daarbij flink geholpen door de slingers. Controle over externe intentie maakt
mensen vrij, en dat is niet in het belang van de slingers.

Ze hebben er alle belang bij dat de mensen grijze persoonlijkheden blijven, een
radertje in het systeem van deze monsters. Persoonlijke zelfontplooiing is voor hen
dodelijk, omdat iemand die vrij is zijn energie niet in een slinger stopt, maar in zijn
eigen persoonlijke ontwikkeling en bloei. Om die reden worden ons vanaf onze
vroegste kindertijd allerlei normen en waarden ingeprent, die van ons een
makkelijke en gehoorzame aanhanger maken.

Aan de ene kant is het voor iedereen belangrijk om te leren hoe ze een normaal
bestaan kunnen leiden. Iemand die zich niet aan de algemeen aanvaarde normen
houdt, wordt ofwel een mislukkeling, ofwel een outcast. Maar aan de andere kant
wordt door een dergelijke programmering onze individuele, unieke persoonlijkheid
sterk onderdrukt, met als resultaat dat we niet in staat zijn om met zekerheid te
zeggen wat we nou eigenlijk willen, en we niet weten waartoe we in staat zijn.

Om iemands vermogen om externe intentie te sturen te ontnemen hoeven alleen

zijn ziel en verstand maar uit elkaar gehaald te worden, en dat is precies wat er
gebeurd is. In de loop van onze geschiedenis is op het gebied van het loskoppelen
van ziel en verstand enorm veel werk verricht. Ons verstand heeft de taal van zijn
eigen definities voortdurend verder ontwikkeld, waarmee het steeds verder van de
taal van de ziel af kwam te staan. Zowel de slingers van de religies als die van de
wetenschap trokken aan ons verstand in allerlei richtingen, maar in ieder geval zo
ver mogelijk weg van de ware essentie van onze ziel. In de laatste paar eeuwen
hebben de industriële ontwikkeling en de opkomst van de informatietechnologie de
band tussen onze ziel en ons verstand definitief verbroken.

71
De invloed van de slingers is zoveel te groter nu iedereen boeken leest, naar de
radio luistert, televisie kijkt en informatie van Internet haalt. De mens heeft een
gigantische hoeveelheid kennis vergaard, maar even zoveel dwalingen. Die
dwalingen houden net zo hardnekkig stand als de kennis. Ons belangrijkste verlies is
de verbroken band tussen ziel en verstand. Slechts een enkeling heeft daadwerkelijk
succes in de zakenwereld, de wetenschap, de kunst of soortgelijke kringen. We
vinden dit allemaal heel gewoon, en het komt in niemands hoofd op dat het niet
normaal is.

Het is zinloos voor jou en mij om ons bezig te gaan houden met het “redden van de
mensheid”. Ik wil alleen jou, beste lezer, voorstellen jezelf eens de volgende vraag
te stellen: Waarom hij (zij), en niet ik? Wat heb ik nodig om bij die uitverkoren
enkelingen te horen? Ik ben geen tovenaar, en zal dan ook geen magische rituelen
voor je uitvoeren. In plaats daarvan geef ik je gewoon het antwoord. Je hebt alles
wat je nodig hebt al in huis. Het enige wat je hoeft te doen is het te gebruiken. Je
kunt alles, alleen heeft nog niemand je dat verteld.

Je kunt kunstzinnige meesterwerken maken, geniale ontdekkingen doen,

schitterende resultaten bereiken in de sport, in zaken of op ieder ander willekeurig
vakgebied. Het enige wat je daarvoor hoeft te doen is je tot je eigen ziel wenden.
Die heeft toegang tot iedere willekeurige kennis, creatie of succes. Je hebt het hem
alleen nog niet gevraagd. Alle grote genieën in de kunst, de wetenschap of de
zakenwereld hebben hun meesterwerken alleen kunnen maken doordat ze zich tot
hun eigen ziel gewend hebben. En jouw ziel is niets minder!

Ieder willekeurig meesterwerk spreekt tot ons in de taal van de ziel. Wat je ook
doet, je werk zal alleen indruk maken als je het met hart en ziel hebt gedaan. Ons
verstand kan uit de oude stenen een nieuwe versie van een huis bouwen, maar
daarmee maak je op niemand indruk. Je verstand is in staat om een perfecte kopie
te maken, maar alleen je ziel is in staat om het origineel te creëren.

Het enige wat je hoeft te doen, is als gegeven aannemen dat je ziel tot alles in staat
is, en vervolgens jezelf toestaan om daar gebruik van te maken. Ja, zo simpel en
tegelijkertijd onvoorstelbaar is het. Gun jezelf dus de luxe om te hebben. Je
vastbeslotenheid om te hebben hangt alleen van jezelf af. Jij kunt alles.

Je twijfelt misschien aan deze stelling. Maar je twijfelt immers niet wanneer je
wordt ingeprent dat je niet voldoende capaciteiten of mogelijkheden hebt, dat je
niet over de juiste kwaliteiten beschikt, dat je het niet waard bent, dat anderen veel
beter zijn. Je gelooft gemakkelijk in beweringen die een hoge muur optrekken op de
weg naar jouw doel. Dus doe jezelf (niet mij, maar jezelf!) een plezier, en sta jezelf
toe te weten dat je het allerbeste waard bent en in staat bent om alles te bereiken
wat je echt met je hele hart wilt.

Juist het feit dat jij het allerbeste waard bent en tot alles in staat bent, wordt

72
zorgvuldig voor je verborgen gehouden; je krijgt voortdurend te horen dat het naïef
is om te denken dat je mogelijkheden onbegrensd zijn. Maar het is precies
andersom. Wordt wakker en schudt de waan van je af. Het spel zal volgens jouw
regels gespeeld worden als je bewust gebruik maakt van je rechten.

Niemand kan je dat verbieden, maar de gevestigde levensbeschouwing en slingers

zullen je op alle mogelijke manieren proberen te overtuigen dat het onmogelijk is.
Ze zullen allerlei logisch klinkende argumenten aandragen die de beperking van
jouw mogelijkheden bevestigen. Wijs die argumenten af en wapen je met een
“onlogisch en ongefundeerd” argument: samen zijn jouw ziel en jouw verstand tot
alles in staat. Je hebt immers niets te verliezen. Of heb je tot nu toe soms al veel
bereikt binnen het kader van de logische argumentatie?

Dit leven is het enige leven dat je hebt. Lijkt het je geen tijd om de last van al die
vastgeroeste overtuigingen - die mogelijk vals zijn zonder dat je daar ooit achter
komt - van je af te schudden? Anders ben je gewoon te laat. Je leven gaat voorbij, je
mogelijkheden raken uitgeput en de zegeningen van deze prachtige wereld worden
aan anderen gegund. Mogelijk slechts aan een enkeling, maar in ieder geval niet aan
jou.

Jij bent de enige die kan beslissen of je al dan niet gebruik maakt van je rechten. Als
je jezelf toestaat om te hebben, zal het je ook toekomen. Alles begint met geloven
in de onbeperkte mogelijkheden van je ziel, en je verstand daarop richten. Wat
daarbij in de weg staat zijn de valse overtuigingen, waarvan vele in het Transsurfing-
model worden ontmanteld.

Eén van die overtuigingen klinkt ongeveer als volgt: "Het moeilijkst is het om jezelf
te overwinnen" of "De moeilijkste strijd is de strijd met jezelf". Of neem de
volgende ronduit sadistische norm: "Je moet je gevoelens en je creativiteit
onderdrukken." Dat is één van de grootste dwalingen van de mens. Hoe kunnen we
- en waarom zouden we - ons verzetten tegen dat wonderlijke, verbazingwekkende
en prachtige wezen dat in ons allemaal schuilt? Het slechte leeft niet in ons, maar
bevindt zich aan de oppervlakte. Het is als een laag stof en vuil op een schilderij. Als
je die laag eraf haalt, komt een prachtige ziel tevoorschijn.

Het wezen dat zich in jou verschuilt achter de vele maskers en kostuums die je
dagelijks draagt, beschikt daadwerkelijk over schitterende en unieke kwaliteiten. De
uitdaging zit hem in het jezelf toestaan jezelf te zijn. Of hebben die maskers die je
draagt je soms ooit succes, welzijn of geluk gebracht? Je hoeft jezelf niet te
veranderen, dat resulteert alleen maar in een nieuw masker. Als je de maskers
aflegt die je door destructieve slingers zijn opgedrongen, komt er een schat
tevoorschijn die in je ziel verborgen zit. Je verdient daadwerkelijk het allerbeste,
omdat jij echt een wonderbaarlijk, verbazingwekkend, uniek schepsel bent. Sta
jezelf gewoon toe dat schepsel te zijn.

Houd je van de creaties van genieën op het gebied van kunst, wetenschap, film? Jij

73
kunt één van hen worden. De creaties van een genie spreken juist daarom aan,
omdat ze vanuit de ziel van de kunstenaar zijn ontstaan. Op precies dezelfde manier
zullen anderen jouw werk alleen mooi vinden als het uit jouw unieke ziel is
voortgekomen. Alles wat gewoontjes of gemiddeld is, is gemaakt door het verstand.
Net als het verstand zelf, zijn scheppingen van het verstand niet uniek. Alleen je ziel
is uniek. Je bent in het bezit van een echte schat. Wat voor geniaals je ook maakt,
het kan alleen maar uit je ziel voortkomen. Laat je verstand je ziel de ruimte geven
om dat te doen.

De luchtspiegeling
Gedurende ons hele leven wordt ons ingeprent dat succes, rijkdom en roem alleen
voor een paar uitverkorenen zijn weggelegd. In het onderwijs, bij concoursen, op
allerlei cursussen wordt ons voortdurend voorgehouden dat we verre van perfect
zijn, en dat anderen beter en waardiger zijn dan wijzelf. Diegenen die daar niet in
geloven hebben succes, roem en rijkdom in overvloed. Zo simpel is het. Eén ding is
echter niet simpel: geloven dat wij allemaal het succes verdienen, en in staat zijn
om het te bereiken. Je zult echter in staat zijn om het te geloven als je die intentie
hebt.

Velen van ons willen een ster worden en succesvol zijn. De norm voor dat succes
wordt bepaald door middel van actieve en weid verspreide propaganda. Slingers
demonstreren hun aanhangers graag de privileges van hun favorieten. Zij proberen
die favorieten voor te stellen als een voorbeeld van succes, waar iedereen naar zou
moeten streven om alles te bereiken wat hun hartje begeert. Een ster krijgt alles
wat je in dit leven kunt wensen. Sterren baden in luxe en roem. Wie wil dat nou
niet? Zelfs als je er geen behoefte aan hebt een beroemdheid te zijn en geen
waarde hecht aan luxe, zal je ongetwijfeld toch niet afwijzend staan tegenover
materiële welvaart en tevredenheid met je prestaties.

Sterren worden zelfstandig geboren, maar het zijn de slingers die ze belichten.
Daarmee wil ik zeggen dat de cultus van het aanbidden van sterren door slingers
wordt geïnitieerd en gecultiveerd. Dat gebeurt weloverwogen. In de bioscoop, op
het toneel, in het stadion of op televisie, overal worden ons voortdurend de beste
vertegenwoordigers gepresenteerd, de uitverkorenen. Daarbij wordt vooral
onderstreept met hoeveel enthousiasme deze sterren door hun fans ontvangen
worden, hoe geweldig ze zijn en hoe briljant hun prestaties zijn. Voortdurend wordt
ons één onbetwistbaar feit voorgehouden: iedereen is dol op sterren, dus dat is de
status waar wij allemaal naar moeten streven.

Met welk doel zetten de slingers hun favorieten op een voetstuk? Zijn ze misschien
geïnteresseerd in het persoonlijke succes en welzijn van hun aanhangers? Helemaal
niet. Ze demonstreren het succes van hun favorieten, om daarmee de grote groep
aanhangers te stimuleren de slinger nog fanatieker te dienen. Immers, hoe
verandert een gewone sterveling in een ster? Door hard te werken. En de besten
van de besten worden een ster. Iedereen kan een ster worden, maar daar moet je
wel ijverig voor werken. Neem een voorbeeld aan hen, doe zoals zij, en dan zal jij

74
ook succes hebben. Sterren beschikken over unieke eigenschappen en kwaliteiten.
Dat is niet iedereen gegeven, daarom moet je nog harder werken om succesvol te
worden.

Dat zijn de leuzen die de slingers gebruiken. Ze ontkennen niet dat iedereen succes
kan hebben, maar verbergen wel zorgvuldig het feit dat iedereen, zonder
uitzondering, over unieke eigenschappen en kwaliteiten beschikt. Voor slingers zou
het rampzalig zijn als iedereen zijn eigen unieke kwaliteiten zou ontdekken. In dat
geval zouden alle aanhangers vrije mensen worden en onder de controle uit
stappen, en de slinger zou eenvoudig instorten. Integendeel, voor de slinger is het
juist het beste wanneer iedereen in één en dezelfde richting denkt en handelt. Zoals
je je misschien herinnert uit het tweede hoofdstuk, is de uniformiteit van gedachten
van de aanhangers een voorwaarde voor het ontstaan van een slinger. De
individuele persoonlijkheid van een ster is de uitzondering die hier eerder de regel
bevestigt, juist omdat het een uitzondering is. En de regel is: "Doe net als ik!"

Dat is precies de reden waarom veel jonge mensen in de val van de slingers trappen
en proberen zoveel mogelijk op hun helden te lijken, ze nadoen en hun kamers
behangen met posters. Ons verstand laat zich blind leiden door de slingers. Ons
eigenwijze verstand geeft onze ziel te verstaan dat die onvolmaakt is. Het is alsof
het zegt: "Zelfs ik ben met al mijn mogelijkheden niet in staat om succes te boeken.
Dus jij al helemaal niet! Kijk, die mensen, dat is een andere zaak. Kijk hoe zij doen!
We moeten een voorbeeld aan hen nemen. Hou je dus rustig met je
onvolmaaktheid, en dan zal ik uit alle macht proberen zoveel mogelijk op ze te
lijken."

Door hun helden na te doen, proberen jongeren een luchtspiegeling na te jagen.

Het streven om een voorbeeld te nemen aan, en zoveel mogelijk te lijken op,
diegenen die succesvol zijn is de interne intentie van een vlieg die tegen een raam
op vliegt. Ze stemmen af op de sector van iemand anders, waarin ze zelf nooit meer
dan een parodie zullen zijn. Ons verstand is in staat om een kopie te maken in
allerlei varianten, maar daarmee verbaast het niemand. De ster is juist een ster
geworden vanwege zijn originaliteit, zijn unieke persoonlijkheid en omdat hij anders
is dan alle anderen. De ziel van ieder mens is op zijn eigen manier uniek. Die unieke
ziel heeft in de ruimte der varianten zijn eigen unieke sector, waar zijn
uitzonderlijke eigenschappen in al hun glorie optimaal tot hun recht komen.

Iedere ziel heeft zijn eigen individuele "sterren"-sector. Het moge duidelijk zijn dat er
in potentie een oneindige hoeveelheid van zulke sectoren zou kunnen bestaan. Wij
zullen er echter voor het gemak vanuit gaan dat iedere ziel zijn eigen unieke sector
heeft - zijn individuele doel of pad. Afgeleid door de verleidingen van de slingers
doolt ons verstand doelloos rond in de sector van iemand anders, terwijl het
probeert de kwaliteiten van die ander te kopiëren of het scenario van zijn succes te
herhalen. De imitatie van het scenario van een ander levert echter altijd een
parodie op. In de sector van iemand anders kan je ziel zich niet ontplooien. Maar
hoe vind je die eigen sector dan? Daar hoeft je verstand zich niet druk over te

75
maken, je ziel vindt zelf de weg naar zelfontplooiing wel. Het enige dat je verstand
hoeft te doen is de ervaringen van anderen vergeten, de uniciteit van je eigen ziel
erkennen en haar toestaan haar eigen weg te volgen.

Vooral tieners zijn kwetsbaar voor de invloed van slingers, aangezien ze net op deze
wereld komen kijken en nog niet weten wat ze moeten doen en hoe ze zich moeten
gedragen. Het is het gemakkelijkst en het veiligst om in de massa op te gaan, zich zo
weinig mogelijk te onderscheiden en te leven als iedereen. Ons groepsinstinct geeft
ons een gevoel van veiligheid, maar kapt ieder begin van individualiteit bij de wortel
af. We zien dat jonge mensen zich massaal hetzelfde kleden, dezelfde woorden
gebruiken (wreed, cool, vet...), en zich volledig identiek gedragen. Ondanks het
laagje vernis van zelfstandigheid en onafhankelijkheid, houden zij zich braaf aan de
doe-zoals-ik regel van de slingers. Zelf vinden ze dat ze het modernisme van de
nieuwe generatie uitdragen. Maar wie van hen creëert die nieuwe tijd?

Bij tieners zijn zowel de leiders als de outcasts altijd diegenen geweest die hebben
toegestaan dat de unieke kwaliteiten van hun ziel zich manifesteerden. Terwijl ze
hun individualiteit ontwikkelden, werden dergelijke persoonlijkheden als gevolg
daarvan degenen die de mode bepaalden, zetten zij de toon, creëerden zij nieuwe
stromingen en vonden zij nieuwe perspectieven en mogelijkheden. Zij aapten
anderen niet na, onderwierpen zich niet aan de regels maar stonden zichzelf toe de
unieke eigenschappen van hun ziel te ontwikkelen en te gebruiken. Slingers kunnen
individualisme niet uitstaan, maar hen blijft niets anders over dan de opkomende
ster tot hun favoriet te benoemen. Zo'n favoriet wordt vervolgens door de slinger op
een voetstuk gezet, en als nieuw te imiteren object voor de aanhangers
tentoongesteld.

Er is niets verkeerds aan de wens van een jongen om net zo sterk te worden als zijn
held. Of een meisje dat net zo mooi wil worden als haar heldin. Je moet anderen
alleen niet kopiëren. Zoals bijvoorbeeld jezelf de opdracht geven precies zo'n zelfde
spiermassa te ontwikkelen, of op exact dezelfde manier als een ander te bewegen,
te praten, te zingen, te spelen. Die ander is je juist in positieve zin opgevallen omdat
hij zijn eigen unieke kwaliteiten in zijn eigen sector tot ontplooiing heeft gebracht.

Natuurlijk moet er een soort primair voorbeeld zijn. Een voorbeeldexemplaar is

prima, zolang het maar geen sjabloon en geen onderwerp van imitatie wordt. Jouw
sjabloon is je ziel. Je hoeft haar alleen maar toe te staan al haar kwaliteiten in haar
eigen sector te benutten. Hang liever je eigen foto aan de muur om te bewonderen.
Houden van jezelf is erg nuttig, en het levert je veel op. Liefde voor jezelf verandert
alleen dan in zelfgenoegzaamheid om vervolgens door de balancerende krachten te
worden afgestraft, wanneer het vergezeld gaat van minachting voor de mensen om
je heen.

Je bent echt een unieke persoonlijkheid, daarin kan niemand tegen jou op. Je hoeft
jezelf alleen maar toe te staan om jezelf te zijn. Op jouw eigen unieke gebied heb je
geen concurrenten. Denk aan je recht om uniek te zijn, en je zult een enorme

76
voorsprong hebben op diegenen die proberen anderen te kopiëren. Als je probeert
om net zo te worden als hij (of zij) zal je niets bereiken. Word jezelf. Gun jezelf die
luxe. Als je het masker van een al bestaande ster op hebt gezet zal dat ofwel een
kopie, ofwel een parodie worden. Je wordt geen ster door anderen te imiteren.

Zodra je stopt met je zinloze pogingen op iemand anders te lijken, zal alles je lukken.
Wanneer je stopt met je zinloze pogingen het scenario van een ander te herhalen,
zal alles je eveneens lukken. Wanneer je zelf de pracht van je eigen individualiteit
erkent, blijft anderen niets anders over dan ermee in te stemmen. Gun jezelf de
vermetelheid om te hebben.

Alle grote acteurs spelen zichzelf. Dat lijkt op het eerste gezicht vreemd – de rollen
zijn immers verschillend, terwijl de persoonlijkheid, het karakter duidelijk van één
en dezelfde persoon zijn. De moeilijkste rol om te spelen is die van jezelf, jezelf
toestaan jezelf te zijn en je masker te laten vallen. Het is gemakkelijk om een andere
persoonlijkheid te spelen, omdat een masker opzetten veel eenvoudiger is. Maar
dat is niet meer dan het spel van een acteur, een professionele techniek. Maar het
masker afzetten, dat is pas echt moeilijk. En wanneer dat lukt is het geen acteren
meer, maar iets wat leven op het toneel wordt genoemd.

Deze moeilijkheid is echter maar schijn. In werkelijkheid is besluiten om te hebben

vrij eenvoudig. Het enige wat je daarvoor hoeft te doen, is de door slingers
opgelegde stereotypen van je af te schudden en gewoon geloven in de onbegrensde
mogelijkheden van je ziel. Slingers zijn niet in staat om je tegen te houden als je je
afkeert van de ervaringen van anderen, en jezelf toestaat zelf een ster te zijn. Het
enige wat ze kunnen doen, is beklemmende gedachten in je hoofd planten van het
soort “Een ster moet mooi zijn, en ik ben niet mooi. Een ster moet goed kunnen
zingen, spelen, dansen, en dat kan ik allemaal niet. Een ster moet talent hebben en
dat heb ik niet. Ik kan het niet. Ik moet kijken hoe anderen het doen.”

En inderdaad, kijk maar eens naar de sterren in de muziek, wetenschap, sport,

zakenwereld enzovoort. Velen van hen, zo niet allemaal, voldoen totaal niet aan de
algemeen aanvaarde normen en ideeën over hoe ze zouden moeten zijn. Iedere
beroemdheid beschikt over een hele berg onvolkomenheden die iedere
willekeurige kwaliteit kunnen overschaduwen. Zij heeft bijvoorbeeld een lange
neus, maar ze geldt als een schoonheid. En die kan totaal niet zingen, maar
iedereen is in de wolken van haar liedjes. Zij heeft totaal geen acteertalent, alle
regisseurs hebben haar weggestuurd, en toch is ze een ster geworden. Dat kleine
dikke ventje, waarom lopen de vrouwen zo met hem weg? Hij stelt totaal niets
voor, wat zien ze toch in hem? En moet je die simpele ziel zien, is dat hem echt?

Je zou zeggen dat individualiteit niet te rijmen is met de regel “doe zoals ik”. Maar
zeg nou zelf, juist die factor is een onmisbare voorwaarde voor de geboorte van een
ster. Een sterke persoonlijkheid overtreedt de regels en de slingers zien zich
gedwongen te erkennen dat dit een uitzondering is, hoewel de stereotypen
onverminderd van kracht blijven. Alle sterren zijn uitzonderingsgevallen. En ook

77
jouw geval zal een uitzondering op de algemeen aanvaarde stereotypen zijn.

Je kunt een mooie zangstem hebben, en wegkwijnen in de vergetelheid. Of

afschuwelijk zingen, maar op zo’n bijzondere manier dat iedereen er enthousiast
over is. Je kunt beschikken over een schitterend intellect, en toch niets bereiken. En
iemand die op school nooit verder kwam dan een zesje, en die koppig blijft leuren
met zijn belachelijke ideeën, doet uiteindelijk een verbazingwekkende ontdekking.
Je kunt lichamelijk in perfecte conditie zijn, en toch nooit een topsporter worden.
En hij die de algemeen aanvaarde stereotypen durft te doorbreken, speelt het spel
in het veld op een voor iedereen onverwachte manier en komt als winnaar uit de
bus. Ik zal niet verder doorgaan met deze opsomming van doorbroken stereotypen.
Het principe is je duidelijk. Heb de moed om je verstand op je unieke en
onnavolgbare ziel te richten. Wees niet bang om de stereotypen van de slingers te
doorbreken.

Trap daarbij alleen niet in een andere valkuil van de slingers. Ze kunnen je
provoceren om achter een doel aan te jagen dat niet het jouwe is, en dat jou
persoonlijk niets anders dan teleurstellingen zal brengen. Wat heb jij aan het doel
van iemand anders? Luister naar je ziel en niet naar je verstand. Je ziel weet veel
beter waar jij als een ster kunt schitteren.

In de wereld van de slingers is de volgende wet van kracht: slechts een enkeling
wordt een favoriet, alle anderen moeten hun functie van gewone aanhanger
uitvoeren en zich onderwerpen aan de regels van het systeem. Transsurfing is niet
in staat om die wet teniet te doen, maar het helpt wel om die wet specifiek voor jou
niet van toepassing te laten zijn als je dat niet wilt. Als je gebruik maakt van de
unieke kwaliteiten van je ziel, zullen de slingers gedwongen zijn jou tot hun
favorieten te rekenen.

Jouw beschermengel
Veel mensen geloven dat hun ziel geholpen wordt door een beschermengel. Als jij
gelooft in jouw beschermengel, zoveel te beter. Dat betekent dat hij bestaat. Je
denkt aan hem, rekent op hem, bent hem dankbaar, en al die gedachten maken
hem een reëel gegeven, daar hoef je niet aan te twijfelen. In de ruimte der
varianten is alles aanwezig. Je zou zelfs kunnen zeggen dat gedachten een
zelfstandige energetische essentie creëren als je je daar comfortabel bij voelt. Hoe
oprechter je van hem houdt en hem dankbaar bent voor allerlei kleinigheden, hoe
sterker je engel wordt en hoe meer hij je kan helpen. Uiteindelijk is het niet van
belang of hij onafhankelijk van jou bestaat, of door jouw gedachten is ontstaan.

En als je niet in hem gelooft is dat ook niet erg. Als je je zonder prima op je gemak
voelt is alles in orde. Uiteindelijk krijg je datgene wat je gelooft. Hoewel ik er in jouw
plaats wel in zou geloven. Stel nou eens dat hij wel onafhankelijk van jouw geloof in
hem bestaat, dat hij van je houdt, zo goed als hij kan voor je zorgt, en jij bent hem
vergeten en hebt hem in de steek gelaten. Hij krijgt niet genoeg liefde van je,
waardoor hij zwak is, onvoldoende energie heeft en niet in staat is om zijn pupil te

78
helpen. Tegelijkertijd geef je links en rechts je energie aan destructieve slingers. Zij
kunnen je ook helpen, maar alleen binnen de grenzen van hun eigen belangen.
Iemands persoonlijke welbevinden heeft voor hen geen enkele betekenis. Maar
jouw beschermengel heeft alleen maar oog voor jouw welzijn.

Stel je hem in allerlei gedaanten voor: als klein kind met vleugels, als wolkje, als
vogel of als wat dan ook. Dat maakt totaal niet uit. Op zichzelf ziet hij er op geen
enkele manier uit. Jij bent degene die hem in je verbeelding vorm geeft. Stel hem je
daarom voor op een manier waar jij je comfortabel bij voelt. Je zou hem zelfs
kunnen identificeren met je eigen ziel. Als je over paranormale gaven beschikt, kun
je met hem communiceren. En zo niet, geen nood, hij vindt wel een manier om je
op de een of andere manier op het juiste pad te krijgen. Het belangrijkste is dat je
nooit beledigd tegen hem doet, en al helemaal niet boos wordt. Hij weet beter dan
jij waartegen hij je moet beschermen en in welke richting hij je moet sturen, want in
vergelijking met hem ben jij maar een blind jong katje. Het is niet aan jou om hem
verwijten te maken. Je hebt geen enkel idee tegen welke problemen hij je uit alle
macht probeert te beschermen.

Er bestaat een parabel over een man die in de hemel een ontmoeting heeft met
God. God laat hem zijn hele levensweg zien, waarbij aan de sporen te zien is dat de
Heer de hele tijd naast de man gelopen heeft. Maar dan ziet de man dat er in de
moeilijkste perioden van zijn leven slechts één spoor is. Hij wendt zich tot God en
zegt verwijtend: “Heer, toen ik het moeilijk had liet jij me in de steek!” Waarop God
antwoordt: “Je vergist je. Dat zijn niet jouw sporen, op die momenten heb ik jou
gedragen.”

De rol van een beschermengel kan moeilijk worden onderschat. Alleen al het idee
dat er iemand is die voor je zorgt en je zo goed mogelijk beschermt, geeft je meer
vertrouwen. En vertrouwen, dat op zijn beurt rust brengt, is heel belangrijk in ons
leven. Als je je eenzaam voelt kun je die eenzaamheid delen met je engel. Ook
verdriet of blijdschap kun je gemakkelijk met hem delen. Maar een beschermengel
heeft nog een geweldige eigenschap die we kunnen gebruiken: in tegenstelling tot
jou en mij is hij niet onderworpen aan de werking van de balancerende krachten.

Wanneer je blij bent met je eigen successen verheug je je daarover en ben je trots
op jezelf. En dat is goed. Het is beter om jezelf teveel te prijzen, dan om
voortdurend boos op jezelf te zijn. Het vervelende is alleen dat daarbij een
weliswaar niet zo groot, maar toch merkbaar overtollig energiepotentieel ontstaat.
En dus zullen de balancerende krachten je feestje bederven. Je klopt jezelf op de
schouders, en vervolgens maak je een fout of gebeurt er iets vervelends. Wat
betekent dat dan? Moeten we nu soms ook al bang zijn om onze successen in stilte
te vieren?

Er is één manier om te genieten van blijdschap en trots zonder dat je daarbij een
overtollig energiepotentieel creëert: Deel je blijdschap en trots met je
beschermengel. Hij heeft immers voor je gezorgd en je geholpen. Ook hij heeft

79
complimenten en dankbaarheid verdiend. Wanneer je je verheugt over een succes
en trots op jezelf bent, denk dan aan je engel en vier het samen. Praat met hem.
Geef hem je complimenten en je dankbaarheid. Je kunt beter hem complimenteren
dan jezelf. Doe niet alleen alsof, maar sta je recht op een beloning in alle
oprechtheid aan hem af. Je verliest er niets mee. Je hebt jouw deel immers al
ontvangen, en nu complimenteer en bedank je je engel.

Denk eraan dat jouw succes zijn verdienste is. Wat gebeurt er? Jouw door trots
veroorzaakte overtollige energiepotentieel verdwijnt. En tegelijkertijd geef je jezelf
alle ruimte voor een feestje. Geniet van je blijdschap. Houd je blijdschap voor jezelf,
maar geef je trots aan je engel. Het is immers ook zo wel duidelijk dat niemand jou
je verdienste zal afnemen.

Geef, liever dan door trots een overtollig energiepotentieel te creëren of een jou
tijdelijk welgevallige slinger te bedanken, je beloning en je dankbaarheid aan je
engel. Hij vraagt geen energie van je, maar heeft wel energie nodig. Als je vindt dat
je ook hulp van een slinger hebt gehad kun je die ook bedanken, daar is niks
verkeerds aan. Maar die slinger krijgt sowieso zijn deel van jouw energie wel. En hij
geeft nooit iets voor niets. Maar vergeet daarbij je engel niet. Herinner hem er
steeds aan dat je hem dankbaar bent en van hem houdt. Hij zal er sterker van
worden en het je honderdvoudig terugbetalen.

Gevangenis voor de ziel

Jouw ziel is vol vertrouwen en hoop, met wijd open ogen, op deze wereld gekomen.
Maar meteen hebben slingers hem aan zich onderworpen, door hem in te prenten
dat niemand hier op hem zit te wachten, dat niemand blij is met zijn komst en dat
hij vuil en zwaar werk zal moeten verrichten voor het kleinste stukje brood.
Natuurlijk wordt niet iedereen in armoede geboren, maar de rijken hebben hun
eigen problemen, alleen van een andere soort. In de wereld van de slingers lijden
rijke mensen net zo goed als arme.

Jouw ziel is niet naar deze materiële wereld gekomen om te lijden. Slingers hebben
er echter belang bij dat strijd om een plek onder de zon de norm wordt. Zoals je
weet begint een slinger, die ontstaan is door de gemeenschappelijke gedachten en
handelingen van een groep mensen, een zelfstandig bestaan volgens de wetten van
de energetische essentie. Door middel van een energetische uitwisseling
onderwerpt hij aanhangers aan zijn wil, en dwingt hij hen in zijn belang te denken
en te handelen. Mensen geven energie aan slingers wanneer ze onvrede, irritatie,
woede, onrust of angst toelaten, en ook wanneer ze deelnemen aan de strijd tussen
de slingers.

We zijn gewend te leven in een wereld vol slingers waar onderdrukking,

vijandigheid, oorlogen en vele andere rivaliteiten de norm zijn. Het komt niet in ons
hoofd op dat dit niet normaal is, en dat het ook anders zou kunnen. Kijk eens naar
onze wereld vanuit het gezichtspunt van het slingermodel, denk aan alle uitingen
van hun onlesbare dorst naar energie en stel je voor hoe de wereld eruit zou zien

80
als hij verlost zou zijn van de slingers. Als er geen energetische uitwisseling
plaatsvindt, betekent dat dat er geen structuren zijn die ernaar streven zich de
energie van anderen toe te eigenen en rivaliteit genereren. Dit is moeilijk voor te
stellen, maar je kunt met zekerheid stellen dat in zo’n wereld heel veel geluk en
heel weinig verdriet zou bestaan. In die wereld zijn er genoeg natuurlijke
rijkdommen en mogelijkheden voor iedereen.

Ons is van jongs af aan ingeprent dat de strijd om te overleven en natuurlijke

selectie normale en noodzakelijke processen zijn, die bijdragen aan de ontwikkeling
van het leven. Het klopt dat dergelijke processen bijdragen aan de ontwikkeling van
een agressieve wereld. Natuurlijke selectie is echter geenszins een noodzakelijke
voorwaarde voor de ontwikkeling van het leven. Het zou zich ook volgens andere,
humanere wetten kunnen ontwikkelen.

In de wereld van de slingers vindt natuurlijke selectie plaats volgens een negatief
scenario, waarbij de zwakkere sterft. Selectie vindt plaats door middel van pressie
en vernietiging. Is het nooit in je hoofd opgekomen dat het ook volgens een ander,
positief scenario zou kunnen gaan? Volgens zo’n scenario overleeft de sterkere.
Deze twee scenario’s onderscheiden zich in hun oriëntering net zo van elkaar als
negatief van positief. Je zou kunnen beargumenteren dat bij natuurlijke selectie
beide scenario’s gelijktijdig van toepassing zijn. Hoe dat ook zij, de overheersende
factor is en blijft negatief: de zwakkere sterft. In ieder geval hebben slingers in de
mensenwereld een nog meedogenlozere orde gevestigd dan in de natuur.

De strijd om het bestaan heeft in de natuur een minder meedogenloos en agressief

karakter dan in de mensenwereld. Menselijke slingers zijn veel sterker en
agressiever dan natuurlijke slingers. Het feit dat het in de natuur altijd draait om
eten of gegeten worden, wil nog niet zeggen dat er voortdurend een oorlog gaande
is. Een leeuw eet een koe op precies dezelfde manier als een koe gras eet. Planten
en dieren hebben geen enkel besef van importantie, daarom wordt het evenwicht
niet verstoord. Importantie is een energie die alleen mensen genereren. Kijkend
naar natuurverschijnselen vanuit ons gezichtspunt van importantie, interpreteren
we de normale co-existentie van levende organismen als een wrede strijd.

Zelfs de strijd om een territorium of een partner is in het dierenrijk slechts nominaal
in vergelijking met de voortdurende oorlogen tussen mensen. Als er geen sprake is
van jacht, verwonden dieren elkaar maar zelden. In verreweg de meeste gevallen
wordt een conflict beslecht in het voordeel van degene die het hardst gromt of er
het dreigendst uit ziet. En mocht er eens een enkel keertje bloed vloeien, dan is het
niet anders - een ongeluk zit nou eenmaal in een klein hoekje. Emoties als woede en
haat kennen dieren niet. Moed en lafheid ontbreken eveneens, er is alleen het
instinct tot zelfbehoud. Dappere leeuwen en bange hazen bestaan alleen in onze
verbeelding.

We kunnen de wereld om ons heen op geen enkele manier veranderen. We moeten

ons neerleggen bij alles wat niet door onszelf bepaald wordt. Al die beperkingen en

81
conventies doen onze ziel letterlijk in zijn schulp kruipen. Onder invloed van deze
conventies verwordt het verstand tot een gevangenbewaarder van de ziel, en staat
het de ziel niet toe zijn kwaliteiten te benutten. We zien ons gedwongen ons te
gedragen zoals de wereld van de slingers het van ons eist: we uiten ons
ongenoegen, ergeren ons, zijn bang, beconcurreren elkaar, gaan de strijd aan. Ons
gedrag en ons denken worden bepaald door onze afhankelijkheid van slingers. Zoals
je in de voorgaande hoofdstukken al hebt kunnen lezen, kost die afhankelijkheid
ons veel energie, veroorzaakt het balancerende krachten die tegen ons werken en
leidt het ons naar valse doelen. En om het nog erger te maken werkt externe
intentie de realisatie van onze meest negatieve verwachtingen in de hand. We
zouden onszelf maar wat graag willen bevrijden van die conventionaliteit en
afhankelijkheid, maar we weten niet hoe.

Je weet intussen dat de macht van de slingers is gebaseerd op importantie en

gebrek aan bewustzijn. We reageren onbewust op hun provocaties. We geven ons
machinaal over aan onrust, angst, irritatie, uiten uit gewoonte onze onvrede en
worden boos, laten ons gemakkelijk ontmoedigen en stoppen al onze energie in het
overwinnen van tegenslagen. We gaan als het ware slapend door het leven, terwijl
we ons onderwerpen aan het scenario dat ons door de slingers wordt opgedrongen.
We zijn ons er niet van bewust dat we zelf de regie over het scenario kunnen
nemen. We denken dat maar weinig van onszelf afhangt. Importantie betrekt ons
bij het spel van de slingers, maar het is het gebrek aan bewustzijn dat ons de laatste
mogelijkheid ontneemt iets aan het scenario te veranderen. Het spel wordt
gespeeld volgens de regels van de slingers.

Zoals je ziet moet ik mezelf steeds opnieuw herhalen omdat het, ondanks het feit
dat de argumenten overduidelijk zijn, moeilijk te bevatten materie is. Zo diep zit het
door de slingers gevormde wereldbeeld in ons bewustzijn verankerd. Als je de
principes van Transsurfing toepast, zul je in staat zijn om uit deze geconditioneerde
gevangenis te breken. De macht van de slingers is groot, maar als je afziet van
importantie en bewust gebruik maakt van je recht om te kiezen en het scenario te
bepalen kunnen ze daar niets tegen doen.

Slingers hebben er belang bij om ons onder controle te houden. Ze streven

uitsluitend hun eigen doelen na, en wij zijn voor hen niet meer dan een instrument,
een middel, een marionet. Jouw ziel is op deze aarde gekomen voor een feest, gun
jezelf dat ook. Jij bent de enige die kan bepalen of je je hele leven wilt besteden aan
werk ter meerdere eer en glorie van een vreemde slinger, of dat je voor jezelf leeft,
voor je eigen plezier. Als je kiest voor het feest, moet je jezelf bevrijden van de
slingers die je binden, en op zoek gaan naar je eigen doel en je eigen deur.

Jouw verstand moet begrijpen dat je niet verplicht bent om aan de leiband van
destructieve slingers te lopen. Verbind je verstand met je ziel en je zult alles krijgen
wat je hartje begeert, zowel in letterlijke als in figuurlijke zin. Het enige dat je hoeft
te doen is jezelf bevrijden van slingers, en de beschadigde relatie tussen je ziel en je
verstand te herstellen. Gun jezelf de luxe om het allerbeste waard te zijn.

82
Als iemand beweert dat je voor iets of iemand anders moet werken; geloof het niet.
Als men je wijs probeert te maken dat alles in dit leven enkel en alleen met hard
werken bereikt kan worden; geloof het niet. Als men probeert je de harde strijd
voor je plaats onder de zon te laten aangaan; geloof het niet. Als je je plaats
gewezen wordt; geloof het niet. Als iemand probeert je over te halen om je bij een
sekte of een gemeenschap aan te sluiten waar behoefte is aan “jouw bijdrage aan
de algemene zaak”; geloof het niet. Als iemand je wijs wil maken dat je
mogelijkheden beperkt zijn; geloof het niet.

Je zult ontdekken dat slingers het niet zomaar opgeven. Zodra je tekenen vertoont
van het besluit om te hebben, zullen zij een situatie creëren waarin ze zullen
proberen je duidelijk te maken dat je mogelijkheden beperkt zijn. Zodra jij je vrij
voelt om te kiezen en het scenario van het spel te bepalen, zullen de slingers
proberen je plannen te dwarsbomen. Zodra je rust en zelfverzekerdheid voelt,
zullen ze proberen grip op je te krijgen. Ga niet in op hun provocaties en laat je niet
uit je evenwicht brengen. Hou je importantie zo laag mogelijk en handel bewust. Je
hoeft geen inspanning te leveren en geen uithoudingsvermogen te hebben, je hoeft
alleen maar de bewuste intentie te hebben om je importantie op het nulpunt te
houden.

In deze wereld worden jouw mogelijkheden enkel en alleen door je eigen intentie
beperkt. De mogelijkheden van slingers worden alleen beperkt door het niveau van
jouw importantie en bewustzijn. Denk erom: als ik leeg ben kunnen ze me nergens
op pakken, als ik me bewust ben van het spel zijn de slingers niet in staat mij hun
scenario op te leggen. Als het ze gelukt is om je teleur te stellen, boos te maken, je
uit je evenwicht te brengen, kijk dan om je heen en bedenk waar je het niveau van
importantie te hoog hebt laten oplopen.

Verander je houding ten opzichte van datgene wat je uit je evenwicht gebracht
heeft. Probeer je er steeds bewust van te blijven dat het de slingers zijn die jouw
importantie nodig hebben, niet jijzelf. De gevangenis waarin je ziel vast zit, wordt
gevormd door jouw importantie. Hecht aan niets een overdreven grote betekenis.
Neem gewoon rustig wat je toekomt, zonder erop te staan. En als dat niet meteen
lukt, hecht dan ook daar geen betekenis aan. Dat je de moed opgeeft is precies
waar de slingers op zitten te wachten. Als je ergens teleurgesteld over bent, verlaag
dan je importantie. Bedenk dat het slechts de slingers zijn die hun spel spelen. Spel,
en geen strijd, omdat slingers in essentie net tuimelpoppen zijn.

Het is een hard spel, dat is gebaseerd op menselijke zwakheden. Zodra je je

importantie te hoog laat oplopen verlies je. Maar als je importantie op het nulpunt
is, zullen de slingers in je leegte verdwijnen. De tuimelpoppen komen tot stilstand.
Je zult kracht putten uit de wetenschap dat je de regels van het spel begrijpt. Zodra
je merkt dat een slinger probeert om je te tackelen en uit je evenwicht te brengen,
lach je stilletjes in je vuistje en verlaag je onverzettelijk je importantie. Langzaam
maar zeker zal dit een gewoonte worden. Pas dan zul je je echt bewust worden van

83
je eigen kracht, en gaan inzien dat je zelf het scenario van het spel kunt bepalen.
Een overwinning in het spel met de slingers geeft je de vrijheid om te kiezen.

Zielsessentie
We zijn er tot nu toe steeds van uitgegaan dat de sectoren in de ruimte der
varianten bepaalde karaktereigenschappen of parameters hebben. Voor het gemak
hebben we afgesproken deze karaktereigenschappen te beschouwen als
frequenties. Als de frequentie van jouw gedachte-energie overeen komt met de
frequentie van een bepaalde sector, dan zal - mits je ziel en verstand overeen
stemmen - de kracht van externe intentie een overgang realiseren. Met andere
woorden, dan worden het scenario en de decoraties van die sector in jouw laag van
de wereld gerealiseerd. Zo bestaat ook de ziel van ieder mens uit een unieke
verzameling individuele parameters - de zielsessentie. Wederom zullen we voor het
gemak de zielsessentie van een mens beschouwen als zijn karakteristieke
frequentie. De essentie van het ene individu onderscheidt zich van die van een
ander zoals sneeuwvlokjes, die altijd een unieke vorm hebben. De zielsessentie
karakteriseert de individuele uniciteit van de ziel van ieder mens.

Het heeft geen zin om deze definitie verder uit te diepen. Naar wat het precies is
kunnen we alleen maar gissen, aangezien de zielsessentie vaag blijft, verborgen
onder de maskers van het verstand die wij hoe dan ook allemaal dragen. Het enige
wat we met zekerheid kunnen zeggen, is dat ieder van ons een uniek individueel
wezen is. Je kunt iemands karakter, gewoontes, maniertjes en uiterlijk beschrijven,
maar achter al die karakteristieken schuilt één integraal beeld dat je zonder
woorden begrijpt. Dat individuele wezen dat we zonder woorden begrijpen is wat
we zielsessentie zullen noemen.

Misschien heb je wel eens mensen ontmoet met een onverklaarbare

aantrekkingskracht. Gek genoeg kunnen ze zelfs een onaantrekkelijk uiterlijk
hebben. Dit soort mensen hoeven echter maar hun mond open te doen, of je
vergeet al hun fysieke onvolkomenheden en komt volledig onder hun bekoring. Op
de vraag wat nou het geheim van die aantrekkingskracht is, kun je als antwoord
alleen iets mompelen in de trant van “ hij heeft iets”, een andere verklaring is niet
te vinden. Dit soort mensen zijn erg zeldzaam. Als ze in je eigen kennissenkring niet
voorkomen, kijk dan maar eens naar beroemde mensen uit de show business. Wat
deze mensen onderscheidt, zijn een uitzonderlijke schoonheid en innemendheid,
die uit het diepst van hun ziel lijken te komen. Daarbij gaat het niet om een Barbie-
achtige schoonheid, dat verschil merk je meteen. Barbie-types voldoen alleen
uiterlijk aan de eisen van de geldende standaard.

Aldus schuilt het geheim van een aantrekkelijke persoonlijkheid vanuit het
gezichtspunt van de zielsessentie helemaal niet in het feit dat iemand beschikt over
een bijzondere innerlijke schoonheid of bepaalde bijzondere kwaliteiten. Hier moet
je nog een paradoxale conclusie van Transsurfing van me aannemen (of zo je wilt
niet aannemen): zogenaamde innerlijke schoonheid bestaat niet, maar is slechts een
gevolg van harmonie tussen ziel en verstand.

84
Als je niet van jezelf houdt, ontevreden bent over jezelf, werk doet dat je tegen
staat, als je verstand in verwarring is, in disharmonie met je ziel, dan kun je geen
innerlijke schoonheid uitstralen. Ieder conflict tussen je ziel en je verstand heeft
invloed op je uiterlijk en je karakter. Als je daarentegen tevreden bent met jezelf,
van jezelf houdt, met volle teugen van het leven geniet, werk doet waar je van
houdt, dan straal je als het ware een innerlijk licht uit. Dat betekent dat je verstand
is afgestemd op je zielsessentie.

Eenheid van ziel en verstand vereenzelvigt onze gedachte-energie met de essentie

van externe intentie. Tevredenheid met jezelf, ofwel harmonie in de verhouding
tussen ziel en verstand, veroorzaakt eveneens iets dergelijks. Emotionele balans
ontsteekt een innerlijk licht, dat je ziel herinnert aan zijn ware aard. Dat is de reden
waarom deze parel van harmonie door anderen ervaren wordt als innemendheid of
innerlijke schoonheid. Een dergelijke schoonheid roept bij anderen zelfs heimelijke
afgunst op: “Wat loop je toch te stralen?”

Onze ziel voelt zich comfortabel wanneer ons verstand niet probeert om haar
gevangen te houden, maar haar koestert als een roos in een kas, haar bewondert,
aandachtig voor haar zorgt en haar de ruimte geeft om ieder facet te ontwikkelen.
Dat is zo’n zeldzame gelegenheid die wij gewoonlijk “geluk’ noemen.

De zielsessentie komt tot uitdrukking in vrijetijdsbesteding en hobby’s, kortom in

alles wat we graag doen. Vaak blijven de snaren van de zielsessentie voor langere
tijd stil. Soms gebeurt het echter dat een of ander teken een snaar doet trillen. Dat
kan een terloopse opmerking zijn, die om de een of andere reden blijft hangen. Of
iets dat je ziet, en onmiddellijk een bijzondere aantrekkingskracht op je heeft. Dit
vage gevoel begint zich al snel steeds opnieuw te herhalen. Dat is het werk van de
externe intentie van je ziel. Maar aangezien het slechts een vage voorstelling van je
ziel is, zal ook de externe intentie niet doelgericht zijn. Om er met je verstand vat op
te kunnen krijgen, zul je goed moeten luisteren naar de aanwijzingen van je ziel.
Dan kun je grip krijgen op je externe intentie, en je wens snel realiseren.

Wat is het toch dat ons verstand tegenhoudt om de relatie met onze ziel te
herstellen? Dat zijn nog steeds importantie en onze oude bekenden, de slingers. Zij
dringen ons valse doelen en waarden op. We hebben eerder al gezien dat het de
slingers zijn die de norm van schoonheid, succes en welzijn bepalen. Interne en
externe importantie dwingen ons om onszelf met die normen te vergelijken.
Uiteraard vindt ons verstand daarbij een hoop onvolkomenheden, waardoor het
zichzelf – en daarmee ook de ziel – actief afwijst. Het meet zichzelf allerlei maskers
aan, terwijl het probeert de zielsessentie aan de gestelde normen aan te passen.
Over het algemeen levert dit weinig goeds op. Het gevolg is, dat de kloof tussen ziel
en verstand nog groter wordt. Hoezo gemoedsrust! Het verstand begiet zijn roos
enkel met verwijten en onvrede, en die verlept meer en meer.

Ons verstand zoekt overal naar schatten, behalve in onze eigen ziel. De slingers

85
trommelen luid en verleidelijk, terwijl de ziel zachtjes en schuchter haar
capaciteiten en wensen te kennen geeft. Het verstand luistert niet naar de ziel, en
probeert de zielsessentie te veranderen. Dat is uiteraard zinloos. Het gevolg is, dat
ziel en verstand elkaar vinden in het niet accepteren van hun vermeende
imperfectie. Vervolgens brengt de externe intentie ons langzaam maar zeker naar
levenslijnen waar de vijandigheid nog sterker wordt, aangezien de imperfectie stipt
gematerialiseerd wordt.

Ons verstand denkt, dat als je maar een corrigerend masker opzet, je je kunt
aanpassen aan de geldende norm. Zoals je zult begrijpen is dat een zinloze poging
om een fata morgana na te jagen. In plaats dat we de kostbare uniciteit van onze
zielsessentie gebruiken, vliegen we blindelings tegen het raam op door te proberen
het succes van iemand anders te kopiëren. Beroemdheden zijn echter juist
succesvol omdat ze hun verstand op de essentie van hun ziel hebben afgestemd. Dit
jagen op een fata morgana zal dan ook geen succes hebben, en tot gevolg hebben
dat de ontevredenheid met onszelf alleen maar groter wordt. Iemand die onvrede
met zichzelf uitstraalt, zal nooit op een levenslijn komen waar hij tevreden is met
zichzelf. De frequentie van je gedachte-energie komt naadloos overeen met
levenslijnen waarop nog veel meer redenen voor ontevredenheid op je wachten. Dit
zinloze spel wordt ons door de slingers opgedrongen. Voor de slingers is het echter
allerminst zinloos, aangezien ontevredenheid en misnoegen hun favoriete
energetische gerechten zijn.

Hoe kunnen we ons verstand nou afstemmen op de essentie van onze ziel? De
enige manier is door ons verstand ervan te overtuigen dat onze ziel op de eerste
plaats onze liefde waard is. Eerst moeten we van onszelf gaan houden, en pas
daarna gaan letten op de kwaliteiten van anderen. Liefde voor jezelf mag niet
worden verward met zelfingenomenheid, eigendunk of verwaandheid.
Zelfingenomenheid betekent dat je jezelf boven anderen plaatst, wat een zeer
gevaarlijk overtollig energiepotentieel veroorzaakt. Van jezelf houden betekent
begrijpen dat je uniek bent, en jezelf met al je tekortkomingen accepteren zoals je
bent. Die liefde voor jezelf mag niet aan voorwaarden verbonden zijn, anders
verandert het in een overtollig energiepotentieel. Ben jij het soms niet waard om
van jezelf te houden? Je hebt immers alleen maar jezelf.

Als je in een hevige strijd verwikkeld bent met je zielsessentie, zal het moeilijk zijn
om zomaar uit het niets van jezelf te gaan houden. “Hoe kan ik nou van mezelf
houden, ik ben immers ontevreden over mezelf!” Kijk eens welke positie ons
verstand daarbij inneemt: “Ik hou van mezelf als ik met mezelf tevreden ben.” Dat is
overtollig energiepotentieel in zijn zuiverste vorm, ontstaan door een verhoogde
interne en externe importantie. De externe importantie zit hem erin, dat door
iemand anders gestelde normen voor mij de enige en onveranderlijke waarheid
vormen. Hecht ik niet teveel waarde aan de ideeën van anderen? De interne
importantie schuilt in het feit dat ik mezelf dwing de normen van anderen te volgen.
Maar wie zegt dat ik minder ben dan zij? Ik, en alleen ik. Is mijn zelfbeeld niet te
laag?

86
Om van jezelf te houden moet je de externe importantie van zijn voetstuk halen, en
stoppen met het aanbidden van de normen van anderen. Wat let je om je eigen
normen te stellen? Laat anderen die van jou maar volgen. Verlaag je innerlijke
importantie en laat jezelf los. Je bent niet verplicht om de normen van anderen te
volgen. Wees je er voortdurend van bewust dat niet jijzelf maar de slingers jouw
importantie nodig hebben. Als je met je hele verstand van je ziel houdt, dan zal je
externe intentie je vanzelf naar levenslijnen brengen waar je volledig tevreden bent
over jezelf. Als je ondanks alles in staat bent om jezelf volledig te accepteren, kun je
als het ware je externe intentie om de tuin leiden, en zul je kwaliteiten bij jezelf
ontdekken die je nooit voor mogelijk had gehouden. Als je gedachte-energie
tevredenheid met jezelf uitstraalt, zal je externe intentie op die frequentie
afstemmen en je naar levenslijnen brengen waar je inderdaad veel hebt om trots op
te zijn. In één van de Evangeliën staat geschreven: “Heb uw naaste lief als uzelf”.
Om de een of andere reden ziet iedereen hierin een oproep om van anderen te
houden. Maar in het evangelie wordt bedoeld dat liefde voor jezelf oorspronkelijk
is. Laat het spel dat je door de slingers wordt opgedrongen voor wat het is, en hou
vanaf die dag van jezelf. Koop je lievelingslekkernij en bouw een feestje. Wees
zorgzaam voor jezelf. Daar zou iemand sarcastisch aan toe kunnen voegen: “Koester
maar lekker je zwakheden en slechte gewoontes”. Dat is demagogie van de slingers,
en ik zie geen reden om met hen in discussie te gaan. Je begrijpt zelf wel wat met
houden van jezelf bedoeld wordt. Onze zwakheden en vreemde neigingen worden
ons juist door de slingers ingegeven. Je hoeft de Heilige Graal niet ergens ver weg in
de jungle te zoeken. De Heilige Graal zit in jezelf – het is de essentie van jouw ziel.

Eenheid van ziel en verstand

Onze ziel komt op deze wereld met in kinderlijk vertrouwen uitgestrekte armen.
Maar vervolgens blijkt dat de wereld in de greep is van slingers, die hem in een
jungle hebben veranderd. De slingers proberen de ziel er onmiddellijk van te
doordringen dat niemand hier op haar komst zit te wachten, dat iedereen hier moet
vechten voor zijn plaats onder de zon en schatplichtig is aan de slingers. De naïeve
en ongecompliceerde ziel wordt meteen op haar plaats gezet. Haar wordt
wijsgemaakt dat niemand geïnteresseerd is in wat zij wil, dat op de wereld meer
lijden dan vreugde is, dat het alleen op vastgestelde dagen feest is en dat je hard
moet werken voor je dagelijks brood. Dat was het dan... Haar oren gaan hangen, in
haar ogen staan tranen van ontmoediging. Of ze komt in verzet. Het is verkeerd,
oneerlijk! Haar haren gaan recht overeind staan. Het lijkt haar alsof ze maar één
keus heeft: ofwel met gebogen hoofd ploeteren langs de weg die haar door de
slingers is opgelegd, ofwel wanhopig blijven proberen tegen de stroom in haar
eigen doelen na te streven.

Op alle niveaus hebben slingers vat op ons verstand – mentaal, emotioneel en

energetisch. Onze wereldbeschouwing en gedragsmatige reacties worden
overwegend door slingers bepaald. We denken en handelen op een manier die voor
hen gunstig is. Onze ziel komt op haar beurt gevangen te zitten in een web van

87
conditioneringen. Die conditioneringen tonen zich letterlijk in alles. We zien onszelf
gedwongen een veelheid aan beperkingen te accepteren, en de rol te spelen die ons
in het ons opgedrongen spel is toebedeeld. Onder zulke omstandigheden raakt de
ziel steeds verder op de achtergrond, en neemt het verstand de leiding over.

Het verstand geeft de ziel als een onverstandig kind instructies: “Ik weet beter dan
jij wat er gedaan moet worden, aan dat zinloze gebabbel van jou hebben we niets.”
Bij de meeste mensen is hun ziel verworden tot een bang en rechteloos wezen, dat
in een hoekje weggedrukt verdrietig aanziet wat het tomeloze verstand aanricht.
Soms ontstaan er momenten waarop ziel en verstand het eens zijn. Op zulke
momenten zingt de ziel van blijdschap, en wrijft het verstand zich vergenoegd in de
handen. Maar dit gebeurt maar zelden. Meestal vinden ziel en verstand elkaar in
afwijzing, angst en haat.

Bij het maken van keuzes heeft de ziel geen recht van spreken. Het verstand
behandelt de ziel als een kind dat in de winkel een speeltje wil hebben. Het heeft
hier meestal een standaard antwoord op, bijvoorbeeld: “Daar hebben we geen geld
voor”. Zo worden onze dromen in de kiem gesmoord.

Kijk eens wat er gebeurt. Het kind wil het speeltje op datzelfde moment meteen
hebben. Als je er werkelijk geen geld voor hebt, is er niets verkeerds aan dat je nee
zegt. Maar de ziel is immers bereid om te wachten! Het verstand velt echter met de
overtuiging van een idioot zijn fatale eindoordeel: “We hebben geen geld”. Daaruit
volgt dat dromen principieel onbereikbaar zijn.

Het verstand heeft zijn eigen logica dat hem door slingers is opgelegd, die er belang
bij hebben om hun aanhangers aan het lijntje te houden en ze zelfs geen
keuzevrijheid te geven voor hun dromen. De ziel kent geen logica en neemt alles
letterlijk. Het verstand oordeelt dat er geen geld is. Maar de ziel vroeg immers geen
geld maar een speeltje! Het verstand verbiedt echter het hebben van het speeltje
met de motivatie dat er geen geld voor is (dat is onrealistisch, moeilijk te bereiken),
en de ziel kan zich alleen maar berustend in zichzelf terugtrekken en het speeltje
verder niet meer ter sprake brengen. En zo wordt de droom ten grave gedragen.

Ons verstand heeft er geen idee van hoe die droom verwezenlijkt zou kunnen
worden, en laat het daarom niet toe in onze belevingswereld. Alles in het leven
moet immers logisch en beredeneerbaar zijn. Terwijl het alleen maar zou hoeven
instemmen met het willen hebben van het speeltje, dan zou de externe intentie wel
zorgen voor het benodigde geld. Onze door slingers bepaalde wereldbeschouwing
laat dergelijke wonderen echter niet toe. Vrijheid van keuze van de aanhangers is
op geen enkele manier in het belang van de slingers.

We zien onze wereldvisie abusievelijk aan voor een onveranderlijke wet. Die wet is
echter fake en kan “gehackt” worden. Iedereen maakt in zijn leven regelmatig
onverklaarbare “wonderen” mee. Dus waarom zou je één van die wonderen niet in
jouw leven toelaten? Het enige wat je hoeft te doen is jezelf toe te staan datgene te

88
hebben waar je ziel naar verlangt. Als je het web van vooroordelen en beperkingen
dat slingers om je heen geweven hebben van je afgooit, als je oprecht gelooft dat je
het waard bent om je dromen te verwezenlijken en je jezelf toestaat om te hebben
waar je naar verlangt - dan zul je het krijgen. Jezelf toestaan om te hebben is de
belangrijkste voorwaarde voor het vervullen van je wensen.

Ons verstand heeft in de speelgoedwinkel ook nog andere antwoorden paraat voor
onze ziel. “Onzin! Ik weet beter wat jij nodig hebt. Hoe kom je erbij, wij zijn maar
eenvoudige mensen. Dat is niet realistisch. Dat is niet voor iedereen weggelegd. Je
hebt er het talent en de mogelijkheden niet voor. Wat heb je daar nou aan! Je moet
leven zoals alle anderen.” Enzovoort. Als dergelijke overwegingen niet het gevolg
zouden zijn van de invloed die slingers op ons hebben, zou ons verstand extreme
domheid verweten kunnen worden. Laten we echter hopen dat het bij het lezen van
deze regels desondanks uit zijn waan ontwaakt, en de absurditeit van zijn
zogenaamde “verstandige” argumenten gaat inzien.

Zonder de ziel is het verstand maar tot weinig in staat. Samen kunnen ze echter
alles, omdat hun samensmelting de wonderbaarlijke kracht van externe intentie
oproept. Het verstand stuurt de interne intentie aan, de ziel de externe. De ziel is
echter niet in staat om die externe intentie gericht te sturen. Wanneer ziel en
verstand samensmelten wordt de externe intentie stuurbaar, en kan deze gebruikt
worden voor het bereiken van de gestelde doelen.

Alles wat je als moeilijk realiseerbaar of onrealistisch beschouwt, is inderdaad

moeilijk uitvoerbaar binnen de beperkte kaders van de interne intentie van het
verstand. Wie zegt van niet dan? Welk doel je jezelf ook heb gesteld, ik ben het
ermee eens dat het binnen de kaders van de rationele wereldbeschouwing moeilijk
realiseerbaar is. Maar je laat je droom toch niet varen omdat de een of andere
opgeblazen autoriteit zich het recht heeft toegeëigend om te bepalen wat
realistisch is en wat niet? Maak ook gebruik van je recht om een persoonlijk wonder
te beleven.

Het geheim van gelukkig zijn is net zo simpel als het geheim van ongelukkig zijn.
Alles draait om de eenheid of onenigheid tussen ziel en verstand. Hoe volwassener
iemand is, hoe groter de onenigheid. Ons verstand onderwerpt zich aan de invloed
van slingers, en de ziel wordt ongelukkig. In onze kindertijd heeft de ziel nog hoop
dat het zijn speeltje krijgt, maar die hoop wordt met het verstrijken van de tijd
steeds minder. Ons verstand krijgt steeds nieuwe bevestigingen dat dromen
moeilijk te realiseren zijn, en stelt die realisatie uit naar later. Dat uitstellen naar
later duurt meestal iemands hele leven. Ons leven loopt ten einde, en de droom ligt
nog steeds in een la te verstoffen.

Om te komen tot eenheid van ziel en verstand, zul je eerst moeten uitzoeken op
welk vlak die eenheid eigenlijk bereikt moet worden, oftewel je moet je doelen
bepalen. Ondanks de ogenschijnlijke vanzelfsprekendheid, is dit bepaald geen
triviale vraag. We weten over het algemeen precies wat we niet willen, maar vinden

89
het moeilijk om aan te geven wat we in ons hart wél willen. Dat komt doordat
slingers proberen ons aan hun belangen te onderwerpen, en ons valse doelen op te
dringen. Van enige eenheid van ziel en verstand kan geen enkele sprake zijn, zolang
het verstand achter een verleidelijke fata morgana aan jaagt, terwijl de ziel hele
andere dingen wil.

Daar komt nog bij dat we dermate druk zijn met de uitvoering van allerlei werk voor
slingers, dat we gewoon geen tijd hebben om eens rustig te gaan zitten en na te
denken over onze oprechte verlangens. Het is heel belangrijk om hier de tijd voor te
nemen, en te bedenken wat je destijds als kind het meest na aan het hart lag. Wat
vond je leuk, wat wilde je, wat trok je daadwerkelijk aan en wat heb je na verloop
van tijd op moeten geven. Stel jezelf de vraag: spreekt het doel dat je destijds voor
ogen had je nog steeds aan? Bedenk wat je nou eigenlijk echt zou willen. Is dat doel
niet vals? Wil je het werkelijk met hart en ziel of wil je het alleen om het willen?

Wanneer je nadenkt over jouw doel, is het belangrijk dat zowel je interne als je
externe importantie op een zo laag mogelijk niveau zijn. Wanneer je externe
importantie verhoogd is, zal het doel je zowel prestigieus als onbereikbaar schijnen.
Heb je je niet door een slinger laten vangen? Als je interne importantie verhoogd is,
kan het lijken alsof het doel buiten de grenzen van jouw mogelijkheden ligt. Ook
hier trekt de onbereikbaarheid van het doel je aan. Maar heb je het wel echt nodig?

Wanneer je over het doel nadenkt, denk dan niet aan het prestige. Haal het doel van
zijn onbereikbare voetstuk. Daarmee verlaag je de externe importantie. Wanneer je
over het doel nadenkt, denk dan niet na over de middelen waarmee het bereikt zou
kunnen worden. Daarmee verlaag je de interne importantie. Denk alleen aan je
eigen gemoedsrust. Als het doel bereikt is, voel je je dan daadwerkelijk goed of
drukt er op de een of andere manier toch een gewicht op je ziel? Twijfel aan de
haalbaarheid van een wens zegt nog niets over de vraag of het wel of niet nodig is.
Het belangrijkste is dat jouw ziel zingt wanneer je over het gewenste doel nadenkt.
Hoe aantrekkelijk het ook lijkt, als er iets is wat je dwars blijft zitten zou dat kunnen
betekenen dat het een vals doel is. In het volgende hoofdstuk zullen we op al deze
vragen nader ingaan.

Als je niet een bepaald doel hebt en ook nergens zin in hebt, wil dat ofwel zeggen
dat je een laag energieniveau hebt, ofwel dat je verstand je ziel volledig in zijn
schulp heeft laten kruipen. In het eerste geval kun je je vitaliteit verhogen door
meer aandacht te schenken aan je gezondheid. Mogelijk weet je niet eens wat een
goede gezondheid is. Als je gezond bent schenkt het leven vreugde, wil je van alles,
en wel nu meteen. De ziel kan niet willoos zijn, voor haar biedt dit leven immers een
unieke kans.

In het tweede geval is er maar één oplossing: van jezelf gaan houden. Ben je niet
teveel bezig met het zorgen voor anderen? Stel jezelf op de eerste plaats. Je hebt
anderen niets te bieden wanneer je eigen ziel naar het tweede plan verdrongen is.
Als je jezelf volledig in dienst stelt van anderen, zelfs van je naasten en te meer van

90
slingers, ben je je leven zinloos aan het verspillen. Dit leven is je niet gegeven om
iemand anders te dienen, maar om jezelf als persoonlijkheid te ontwikkelen.
Wanneer je je ziel opsluit in zijn gevangenis, creëer je een machtig overtollig
energiepotentieel van verborgen innerlijke ontevredenheid dat zich op allerlei
manieren tegen jou en je naasten zal keren. Je denkt dat je iets goeds voor anderen
doet, maar in werkelijkheid zal al die zorg hen uiteindelijk alleen maar schaden.

Wees zorgzaam voor jezelf, behandel jezelf bewust en met aandacht. Dan kan je ziel
zich warmen en zal hij zijn vleugels uitslaan.

Geloof niemand die zegt dat je jezelf moet veranderen om succesvol te kunnen zijn.
Dat heb je al eens eerder gehoord, nietwaar? Dat is het favoriete recept van de
slingers. Alsof, wanneer iets je niet lukt, dat betekent dat je aan jezelf zou moeten
werken. En wat zou je volgens de slingers dan aan jezelf moeten veranderen? Je van
jezelf afwenden, je op hen richten en je houden aan de regel “doe zoals ik”, zodat je
aan hun eisen voldoet en in hun belang handelt. Maar om jezelf te veranderen moet
je de strijd met jezelf aan gaan. Van welke eenheid van ziel en verstand kan er nou
nog sprake zijn als je jezelf niet accepteert, niet van jezelf houdt en met jezelf in
gevecht bent? De ziel accepteert geen valse doelen, die heeft zijn eigen wensen en
behoeftes. Wanneer je naar valse doelen streeft zul je ofwel niets bereiken, ofwel
bij het bereiken ervan ontdekken dat je er niets aan hebt.

Transsurfing heeft met slingers niets gemeen, en stelt daarom een diametraal
tegenovergestelde weg voor. Niet jezelf veranderen, maar jezelf accepteren en je
verstand richten op je ziel. Wend je af van de rotzooi de je door slingers wordt
opgedrongen. Luister aandachtig naar je ziel, verlaag bewust de importantie, sta
jezelf toe om te hebben en je zult alles krijgen wat je hartje maar begeert.

Om tot eenheid van ziel en verstand te komen is het belangrijk dat je regelmatig
aandacht hebt voor je staat van gemoedsrust. Je voelt je comfortabel wanneer je je
op dat moment nergens ongerust over maakt, je geen druk voelt, je rustig en kalm
voelt. Beklemming laat het tegenovergestelde zien: je voelt een vage onrust, een
druk, je bent ergens bang voor, je voelt je down, er ligt een steen op je hart.
Wanneer je duidelijk dergelijke gevoelens hebt, en je begrijpt waar ze door
veroorzaakt worden, is het beklemming van je verstand. Ons verstand weet over
het algemeen waar het bang voor is, onrustig en down van wordt. In zo’n geval kun
je rustig vertrouwen op je verstand, dat je een oplossing zal aandragen.

Met beklemming van de ziel ligt dat lastiger omdat die zich onduidelijk
manifesteert, als een vaag voorgevoel. Het verstand oordeelt: alles is prima en gaat
zoals het moet, er is geen reden voor onrust. En toch, ondanks die conclusie van het
verstand, is er iets dat op je drukt. Dat is het ruisen van de ochtendsterren. Het is
helemaal niet zo moeilijk om de stem van je ziel te horen. Het enige dat je hoeft te
doen is er aandacht aan schenken. De stem van ons verstand met zijn logische
argumenten klinkt te hard, waardoor we voorbij gaan aan onze vage en onduidelijke
voorgevoelens. Gefascineerd door zijn logische analyse en prognose van de

91
gebeurtenissen, is ons verstand eenvoudig niet in staat om aandachtig te luisteren
naar de gevoelens van onze ziel.

Er is geen andere manier om te leren luisteren naar het ruisen van de

ochtendsterren dan het ontwikkelen van de gewoonte om steeds te letten op je
niveau van gemoedsrust. Luister elke keer wanneer je een beslissing moet nemen
eerst naar de stem van je verstand, en vervolgens naar de gevoelens van je ziel.
Zodra je verstand een beslissing genomen heeft, zal je ziel daarop hetzij positief,
hetzij negatief reageren. In het laatste geval zul je een vaag gevoel van beklemming
ervaren.

Als je bent vergeten om tijdig te letten op het niveau van je gemoedsrust, probeer
je dan achteraf te herinneren wat je gevoelens waren. Op het moment dat je de
beslissing nam heb je een vluchtig gevoel ervaren. Op dat moment was je verstand
zo druk met analyseren, dat het voor gevoelens geen aandacht had. Probeer je nu
te herinneren wat dat eerste vluchtige gevoel was. Als dat een beklemmend gevoel
was, terwijl je verstand optimistisch oordeelde, dan wil dat zeggen dat je ziel op dat
moment duidelijk “nee” zei.

In hoeverre kunnen we vertrouwen op de voorgevoelens van onze ziel? Als je als

uitgangspunt neemt dat voorgevoelens een bepaalde gebeurtenis voorspellen die
nog moet plaatsvinden, ga er dan maar van uit dat je er niet op kunt vertrouwen.
Niemand kan garanderen dat het verstand de informatie van de ziel juist
interpreteert. Het enige dat kan dienen als een betrouwbare interpretatie is een
onbehaaglijk gevoel nadat de beslissing genomen is.

Een behaaglijk gevoel is op zichzelf nog geen garantie dat je ziel “ja” zegt. Misschien
heeft ze gewoon geen antwoord. Wanneer je ziel nee zegt kun je dat echter
duidelijk voelen. Zoals je in voorgaande hoofdstukken hebt kunnen lezen, is de ziel
in staat om in de ruimte der varianten te zien welke sectoren gerealiseerd zullen
worden, indien de door het verstand genomen beslissing ten uitvoer wordt
gebracht. Ze ziet het resultaat en drukt haar standpunt uit, positief of negatief.
Overigens kun je uit eigen ervaring zelf nagaan dat iedere keer wanneer je ziel nee
zei, ze achteraf altijd gelijk bleek te hebben.

Op deze manier heb je voortaan bij het nemen van beslissingen een betrouwbaar
waarheidscriterium tot je beschikking: je staat van gemoedsrust. Wanneer je ziel
nee zegt maar je verstand zegt ja, zie er dan indien mogelijk rustig vanaf. Je ziel kan
geen slechte dingen voor zichzelf wensen. Als je verstand echter zegt “ het moet en
het zal”, handel dan naar omstandigheden. Soms moet je in het leven het
onvermijdelijke accepteren. In ieder geval biedt het criterium van gemoedsrust
duidelijkheid en scherpte in zaken waarbij de weegschaal niet eenduidig naar één
kant doorslaat.

Wanneer je overeenstemming hebt bereikt tussen ziel en verstand over de gekozen

doelen, rest je nog eenheid te bereiken in het besluit om te hebben en te handelen.

92
De interne intentie van je verstand moet samenvloeien met de externe intentie van
je ziel. Als je handelt binnen het kader van interne intentie en daarbij je externe
intentie in dezelfde richting stuurt, ga er dan maar van uit dat de buit al binnen is.
Als er onduidelijkheid is voor de interne intentie, dat wil zeggen als je geen duidelijk
beeld hebt met welke middelen het doel bereikt kan worden, concentreer je dan op
je besluit om te hebben. Externe intentie is veel sterker dan interne, en zal daarom
zelf een variant voor je vinden.

Het is belangrijk dat je dezelfde eenheid van ziel en verstand bereikt in je besluit om
te hebben, als wanneer je sterke emoties ervaart. Ziel en verstand zijn over het
algemeen met elkaar in overeenstemming bij gevoelens van adoratie, vijandigheid,
angst en negatieve verwachtingen. Wij houden van, haten en vrezen met heel ons
hart. Wanneer ziel en verstand één zijn, ontstaat een hevige emotie. “Wie niet kan
haten kan niet leren liefhebben” zei de bekende Russische schrijver Nikolaj
Tsjernysjevski.8

Als het doel juist gekozen is, zullen zowel je ziel als je verstand tevreden zijn. Alleen
negatieve gedachten over de onbereikbaarheid van het doel, of gedachten
voortkomend uit een smalle comfortzone kunnen het plezier vergallen. Een situatie
waarin je verstand twijfelt aan de haalbaarheid, en je ziel zich geremd voelt in de
“nieuwe fauteuil”, kan worden gecorrigeerd met behulp van dia’s. Hoe dat moet
weet je inmiddels. Wanneer je comfortzone verbreed is zul je de grote vreugde van
eenheid ervaren, waarbij je ziel zingt en je verstand zich vergenoegd in de handen
wrijft.

Ik herhaal het nog maar eens: wanneer je nadenkt over het doel, denk dan niet aan
het prestige, de onbereikbaarheid of de middelen om het te bereiken – let alleen op
je niveau van gemoedsrust. Voelt het goed of slecht? Dat is het enige dat telt. Zo
niet, dan zou je geremdheid kunnen verwarren met beklemming. Geremdheid, of zo
je wilt schroom, ontstaat door het ongewone van de situatie: “Is dat echt allemaal
voor mij?” Beklemming roept echter gevoelens op van discomfort, druk,
deprimerende noodzaak, neerslachtigheid, angst, onrust. Als de geremdheid met
behulp van dia’s niet verdwijnt, is het duidelijk beklemming. In dat geval zul je
moeten proberen zonder jezelf te bedriegen nog eens goed na te denken: is dit doel
voor jou wel echt zo belangrijk?

Auditieve dia’s
We kunnen de manier waarop mensen waarnemen grofweg verdelen in drie types:
visueel, kinesthetisch of auditief. De één werkt liever met beelden, anderen zijn

8
Nikolaj Gavrilovitsj Tsjernysjevski (1828 - 1889) was een Russisch filosoof,
schrijver, literatuurcriticus en utopisch socialist. In de vroege jaren 60 van de 19e
eeuw was hij de belangrijkste verkondiger van revolutionaire gedachten, en als
zodanig van grote invloed op Lenin. – vert.

93
gevoeliger voor lichamelijke sensaties en weer anderen zijn vooral vatbaar voor
geluiden. Tot nu toe hebben we bij voorkeur gesproken over dia’s met visuele en
gevoelsbeelden.

Bij sommige technieken voor spirituele ontwikkeling wordt gebruik gemaakt van
affirmaties. Daarbij herhaalt iemand in gedachten voortdurend zijn concentratie op
het gestelde doel. Bijvoorbeeld de volgende affirmatie: “Ik heb een uitstekende
gezondheid, veel energie en voel me comfortabel. Ik ben rustig en zelfverzekerd.”
Het bij herhaling hardop of voor jezelf uitspreken van dergelijke uitspraken werkt
het best bij mensen van het auditieve type. Maar aangezien zuivere types niet
bestaan, kan iedereen met succes van affirmaties gebruik maken.

Affirmaties werken op dezelfde manier als dia’s, maar bij het toepassen moet
rekening gehouden worden met het verschil tussen ziel en verstand. Ten eerste
begrijpt de ziel geen woorden. Als je iets domweg blijft herhalen heeft dat geen
enkel effect. Je ziel begrijpt alleen woordloze gedachten en gevoelens. Woorden
kunnen weliswaar in zekere mate gedachten en gevoelens stroomlijnen, maar dat is
niet hetzelfde, omdat het woord dan secundair is. Het is veel effectiever om één
keer te voelen dan om duizend keer te zeggen. Daarom moet je proberen datgene
wat je zegt gelijktijdig te voelen.

Ten tweede moet iedere affirmatie scherp doelgericht zijn. Het is niet verstandig
om in één affirmatie meerdere doelen te verzamelen. Zo lijkt de inhoud van
bovenstaande affirmatie op het eerste gezicht heel goed te zijn. Alles wat je nodig
hebt zit erin. Bij het herhalen van een dergelijke affirmatie zul je echter niet in staat
zijn om het hele complex aan vereiste gevoelens bij jezelf op te roepen.

Ten derde moet je eentonigheid en kleurloosheid zien te vermijden. Iedere nieuwe

serie herhalingen dient gepaard te gaan met nieuwe aspecten van ervaringen en
sensaties. Als je bijvoorbeeld steeds opnieuw tegen jezelf zegt “Ik ben rustig en
zelfverzekerd”, zullen die woorden voor jou al snel hun betekenis verliezen.
Zelfvertrouwen verschijnt op het moment dat de intentie ontstaat om zelfverzekerd
te zijn. Een wens moet rijpen, terwijl je jezelf voortdurend blijft overtuigen. Intentie,
daarentegen, heeft direct effect. Je wilt zelfverzekerd zijn? Wees het.

En tenslotte kan een affirmatie niet gericht zijn op het bestrijden van de gevolgen,
terwijl de oorzaak niet is weggenomen. Het heeft bijvoorbeeld geen zin om tegen
jezelf te zeggen: “Ik hoef nergens bang voor te zijn en me nergens zorgen over te
maken”, als de oorzaak van je onrust er nog is. Bovendien dient een affirmatie in
een positieve vorm geformuleerd zijn. In plaats van eindeloos te herhalen wat je
zou willen vermijden moet je jezelf instellen op het resultaat dat je wilt bereiken. De
negatieve affirmatie “Ik ben niet bang en maak me geen zorgen” kun je
bijvoorbeeld beter vervangen door “Ik krijg alles voor elkaar”. Geef daarbij datgene
wat je voor elkaar moet krijgen om geen reden tot angst te hebben concreet aan.

Let op, je moet zeggen “ik krijg alles voor elkaar” en niet “ik zal alles voor elkaar

94
krijgen”. Als je een affirmatie in de toekomende tijd formuleert zal die toekomst
nooit heden worden, en verwordt het tot een oase ergens in het verschiet. Het is
belangrijk dat je de parameters van je gedachte-uitstraling instelt alsof je datgene
wat je bestelt al hebt.

Het heeft evenmin zin om gemoedsrust te bestellen. Gemoedsrust is het gevolg van
harmonie tussen ziel en verstand over een specifiek vraagstuk. Je kunt deze
harmonie niet in algemene zin bereiken, dat wil zeggen door middel van abstracte
autosuggestie. Je kunt alleen je ziel geruststellen en laten wennen met behulp van
een concrete dia.

Affirmaties werken het best wanneer je in een neutrale emotionele staat verkeert,
dus wanneer er geen overtollig energiepotentieel aanwezig is. Het is onmogelijk om
je onderbewustzijn te overtuigen of te dwingen. Met iedere willekeurige emotie die
je toelaat, verstoor je het evenwicht. Als je blind blijft proberen één en dezelfde
gedachte er bij jezelf in te hameren, zal je ziel “zijn oren dichtstoppen”. Het
effectiefst is een emotieloze herhaling in een ontspannen toestand. Misschien kan
je verstand dan tot je onderbewustzijn doordringen. Als je verstand echter uit alle
macht probeert je ziel te overtuigen, wil dat zeggen dat het er zelf niet in gelooft, en
dan is geen enkele herhaling bij machte om die twijfels weg te nemen.

Je bereikt niets door je ziel met je verstand onder druk te zetten. Het besluit om te
hebben kan niet gevormd worden tegen een achtergrond van emotionele
opwinding. Alles wat je bezit is voor jou gewoon en vanzelfsprekend. Je pakt rustig
en zonder aandringen wat je nodig hebt, als post uit de brievenbus. Als je per abuis
je vasthoudendheid aanziet voor het besluit om te hebben, zul je aan de leiband van
een slinger in kringetjes blijven ronddraaien. Op een gegeven moment zal die je dan
weer loslaten, en val je hals over kop terug in de put van je eerdere
besluiteloosheid. Wanneer echter je besluit om te hebben vrij is van je wens om te
hebben kan een slinger geen vat op je krijgen.

Zoals je zult begrijpen is een affirmatie een soort auditieve dia. Je kunt zowel video-
dia’s als affirmaties gebruiken. Gecombineerd hebben ze het meeste effect. Hier is
een voorbeeld van zo’n combinatie. Stel dat het een afbeelding van je nieuwe huis
bevat. Je zit bij de open haard. De schommelstoel piept. Het haardvuur knappert
vrolijk. Wat is het heerlijk om naar het vuur te kijken! Buiten striemt de regen en de
koude wind, maar jij hebt het gezellig en warm. Op de tafel ligt je favoriete snack.
Op de televisie is een interessant programma bezig. Je ziet, hoort en voelt dit
allemaal en zegt tegen jezelf: “Ik voel me comfortabel”. Je kijkt of luistert niet naar
de dia, je beleeft hem.

Het raam naar de ruimte der varianten

In ons hoofd draaien voortdurend gecontroleerde en ongecontroleerde gedachten
rond. Sommige mensen noemen dit een interne dialoog, maar in essentie is het een
monoloog. Ons verstand heeft niemand anders dan zichzelf om mee te kletsen.
Onze ziel kan niet denken en praten, alleen voelen en weten. Voor die stille

95
sensaties van onze ziel is interne dialoog nogal sterk uitgedrukt. Dat is de reden
waarom onze intuïtie zich slechts zelden, en dan nog nauwelijks waarneembaar,
manifesteert.

Er zijn mensen die van mening zijn dat wanneer onze interne monoloog gestopt
wordt, het verstand toegang krijgt tot intuïtieve informatie. Dat klopt, alleen is het
in wakkere toestand onmogelijk om hem volledig uit te schakelen. Stel dat je je
volledig concentreert en de loop van je gedachten en woorden stopt. Het lijkt of er
geen gedachten zijn, van binnen is het leeg, maar toch gaat de monoloog door. Je
verstand slaapt op dat moment niet, het is in tegendeel heel alert, alleen is de
opgave een andere: niet denken en niet kletsen. Het is alsof het zegt: “Oké, ik hou
me wel stil. Eens kijken wat je dan doet.”

Dat is een illusie van een gestopte monoloog. Onze interne monoloog stopt alleen
wanneer ons verstand zijn controle uitschakelt, of in ieder geval minder alert is.
Maar bij zo’n illusionair gestopte monoloog is het juist waakzaam, en zou je kunnen
zeggen dat het de ziel nog sterker overstemt met zijn “oorverdovende” zwijgen.

Als je verstand zijn controle uit zou schakelen, zou je perceptie verdwijnen in de
ruimte der varianten. Het daadwerkelijk stilzetten van je innerlijke monoloog
gebeurt alleen tijdens je slaap, of in een staat van diepe meditatie. Alleen iemand
die zich bezighoudt met bewust dromen, of iemand die de techniek beheerst van
diepe meditatie waarbij het bewustzijn niet wordt uitgeschakeld, kan hier in de
praktijk enig nut aan ontlenen.

Bewust dromen zou je kunnen gebruiken als interessant experiment, en als

oefening voor je externe intentie. Maar kun je het stopzetten van je innerlijke
monoloog wel gebruiken in een bewuste staat? Hier zien we een uitweg in de vorm
van een smal raam, dat spontaan open gaat op het moment dat de controle van ons
verstand verminderd is, en intuïtieve gevoelens van onze ziel ons bewustzijn kunnen
bereiken. Intuïtie openbaart zich als een vaag voorgevoel, dat ook wel onze
innerlijke stem genoemd wordt. Ons verstand is afgeleid, en op dat moment zijn we
in staat om gevoelens of kennis van onze ziel te ervaren. Je hebt het ruisen van de
ochtendsterren gehoord – een stem zonder woorden, overdenkingen zonder
gedachten, een geluid zonder volume. Je begrijpt iets, maar slechts vaag. Je denkt
niet, maar voelt intuïtief. Iedereen heeft wel eens dat gevoel ervaren dat we intuïtie
noemen. Je voelt bijvoorbeeld dat er zo dadelijk iemand langs komt, of dat er iets
gaat gebeuren, of je voelt een onbewuste drang om iets te doen, of je weet iets
gewoon.

Tijdens het spel van onze gedachten treedt het analytisch apparaat van ons
verstand op als een soort scheidsrechter. Ons verstand sorteert willekeurige
gedachten pijlsnel op betekenis, zodat alles logisch en rationeel is. Het stoppen van
de innerlijke monoloog is als de scheidsrechter wiens fluitje wordt afgepakt en die
op de bank moet zitten. Het verstand kijkt toe, maar kan het spel niet langer
controleren.

96
Terwijl het met de gegevens jongleert houdt ons verstand korte pauzes. Het gaat als
het ware heel even op de bank zitten om uit te rusten. Dat is het moment waarop
het raam voor intuïtieve informatie open gaat. Op zulke momenten val je in de
meest letterlijke zin van het woord in slaap. Dit klinkt je misschien als iets
ongeloofwaardigs in de oren, maar zo is het echt. Iedereen valt in de loop van de
dag regelmatig in slaap. We merken het alleen niet, omdat het raam maar heel
eventjes open gaat.

Het in slaap gesukkelde verstand wordt weer wakker en gaat verder met zijn
monoloog. Soms bereiken de indrukken van wat we door het raam gezien hebben
ons bewustzijn in de vorm van intuïtieve informatie. Maar meestal schenkt ons
verstand geen aandacht aan wat we gezien hebben, omdat het volledig in beslag
wordt genomen door zijn eigen gedachten.

Wanneer we dromen vliegt onze ziel zonder doel vrij rond, en kan ze naar willekeur
overal terechtkomen. Tijdens de korte slaap in wakkere toestand is onze ziel, in
tegenstelling tot dromen tijdens de slaap, gericht op de sector in de ruimte der
varianten die binnen de context valt van de op dat moment lopende gedachtegang
van het verstand. Die context stuurt de blik van de ziel naar de corresponderende
sector in de ruimte der varianten, waar ze informatie ziet die verband houdt met de
gedachten van dat moment. Zodra het raam open gaat, dringt die informatie door
tot het verstand. Als het verstand bij het wakker worden aandacht heeft voor die
indrukken van de ziel, dat wil zeggen als het zich die korte droomflits herinnert, dan
ontvangt het datgene wat we intuïtieve kennis noemen – informatie die uit het
niets lijkt te komen, “uit de lucht komt vallen”.

Over het algemeen wordt aangenomen dat intuïtieve inzichten het gevolg zijn van
een spontane ingeving van het verstand. Aan de ene kant komt de oplossing voor
het verstand zomaar uit de lucht vallen, terwijl van de andere kant gesteld wordt
dat het verstand die oplossing zelf gevonden heeft. Waar komt die kennis uit het
niets dan vandaan? In de traditionele wereldbeschouwing sluit men de ogen voor
dit onverklaarbare feit, en maakt men zich ervan af door te zeggen dat ons verstand
nou eenmaal zo in elkaar zit.

Uitgaande van het Transsurfing-model zien we dat intuïtieve inzichten een heel
andere oorsprong hebben. Het verstand vindt oplossingen door middel van logische
gevolgtrekkingen. Maar inzicht, dat wil zeggen de ontbrekende schakel die niet uit
de bestaande logische ketting gehaald kan worden, komt via bemiddeling door de
ziel uit de ruimte der varianten.

Vage gevoelens van de ziel ervaren we als onrust, depressie of inspiratie,

enthousiasme. Al deze gevoelens kunnen worden samengevat in één woord:
geagiteerdheid. Het is alsof de ziel probeert het verstand iets duidelijk te maken,
maar het niet kan uitleggen. Gevoelens van onrust, schuldgevoel, de last van de
verantwoordelijkheid en depressie, ze vormen onze grootste angsten. Bij al deze

97
gevoelens is er overeenstemming tussen ziel en verstand. En als gevolg van de
werking van de externe intentie worden onze grootste angsten gerealiseerd.

Het is algemeen bekend dat een ongeluk nooit alleen komt. Met de uitstraling van
gedachte-energie op een dergelijke frequentie bewegen we ons naar levenslijnen
waar de problemen talrijk zijn. Soms worden we door een geïnduceerde overgang
een donkere periode in ons leven ingejaagd, waar we lange tijd niet uit kunnen
komen. Let op: wanneer je in zo’n depressieve staat verkeert, volgt de realisatie van
je negatieve gedachten vrijwel onmiddellijk. Externe intentie brengt je naar
negatieve levenslijnen, waar de situatie zienderogen verslechtert.

De ziel, die de ellende ziet aankomen, helpt in deze situatie in feite die te realiseren,
doordat er tussen ziel en verstand overeenstemming is over de negatieve
verwachtingen. Door deze overeenstemming in te zetten bij positieve
verwachtingen kun je externe intentie in je voordeel gebruiken. Dat is de reden
waarom Transsurfing adviseert om af te zien van importantie en negatieve
gevoelens, en je gedachte-energie bewust te sturen voor het bereiken van je doel.
Zoals je inmiddels weet, kun je in een bewuste staat de parameters van je gedachte-
energie afstellen met behulp van dia’s. Die zelfde techniek kun je ook toepassen op
het moment dat het raam open is, vooropgesteld dat het je lukt om dat moment te
vangen.

Intuïtieve kennis en voorgevoelens komen spontaan tot ons. Op zo’n moment

maakt het verstand passief gebruik van de mogelijkheden van de ziel, dat wil zeggen
het ontvangt gewoon informatie uit de sector waar de ziel toevallig terecht
gekomen is. We moeten er dus voor zorgen dat we intuïtieve kennis en
voorgevoelens bewust in onszelf kunnen oproepen. Dat is nodig om het zeil van onze
ziel in de juiste richting te kunnen draaien.

Maar hoe doe je dat? Je moet het moment zien te pakken waarop je verstand is
afgeleid. Alleen is het nu niet de bedoeling dat je de gevoelens van je ziel ervaart,
maart dat je deze juist bewust oproept door een kortstondige dia in het raam te
plaatsen. Die dia moet de gevoelens bevatten die je in het geprojecteerde beeld
ervaart. Door de dia in het open raam te plaatsen krijg je geen informatie van de
ziel, maar stuur je hem juist naar de doelsector in de ruimte der varianten. Als dat je
lukt, komt je verstand dicht in de buurt van externe intentie.

Je zou zeggen dat je hetzelfde effect zou kunnen bereiken door de dia liggend in je
bed af te draaien voordat je in slaap valt. In dat geval gaat de dia ongemerkt over in
een droom, en wordt er eenheid bereikt tussen ziel en verstand. Vreemd genoeg
levert dat echter niets op. In de volgende alinea zal ik daar een verklaring voor
geven, stel jezelf voorlopig eerst maar eens de vraag waarom het geen zin heeft een
dia te projecteren tijdens je slaap.

98
Frame
Er is een overgangsgebied tussen de gebeurtenissen die gevormd worden door
externe intentie, en de gebeurtenissen die door het intuïtieve voorgevoel voorspeld
worden. Met andere woorden, wanneer je een voorgevoel hebt van iets dat op het
punt staat te gebeuren, strijken je gedachten vaag langs die gebeurtenis zonder er
bewust aan te denken. Over het algemeen vindt deze gebeurtenis vervolgens
daadwerkelijk plaats, vooral wanneer ons verstand akkoord gaat met dat
voorgevoel van de ziel. Dit doet de volgende vraag rijzen: had je gewoon een
voorgevoel van wat er zou gaan gebeuren, of hebben je onbewuste gedachten
gewerkt als externe intentie en de gebeurtenis in gang gezet?

Op deze vraag is geen eenduidig antwoord te geven. Voor beide is wat te zeggen.
Wanneer we dromen is alles veel duidelijker: je hoeft maar vluchtig aan iets te
denken - of eigenlijk eerder voelen - dat de gebeurtenissen zich op een bepaalde
manier gaan ontwikkelen, of dat scenario wordt op hetzelfde moment gerealiseerd.
In onze droom werkt externe intentie feilloos. Dus wat hebben we daaraan?

Alleen maar dat het scenario dat we verwachten in onze droom gerealiseerd wordt.
Een droom heeft geen enkele invloed op de materiële realiteit. Een virtuele
werkelijkheid blijft virtueel. Waarom realiseert externe intentie in een droom een
virtuele sector dan niet? Je zou zeggen dat dat iets te maken heeft met de traagheid
van de materiële realisatie.

Inderdaad is een droom in vergelijking met de materiële realiteit als een papieren
bootje naast een groot fregat. Het papieren bootje vliegt bij het minste briesje van
externe intentie overal naar toe. Maar om een zwaar fregat van zijn plaats te krijgen
zijn een groot zeil en veel tijd nodig.

En toch is traagheid niet de enige reden waarom externe intentie in een droom een
virtuele sector niet realiseert. Je kunt zelfs in een bewuste droom je dia afdraaien
tot je een ons weegt, maar je doel komt daarmee geen stap dichterbij. Dat komt
doordat externe intentie in een droom maar één functie heeft: het verplaatsen van
je ziel van de ene virtuele sector naar de andere. Tijdens het dromen gebeurt het
volgende: je verstand hijst in overeenstemming met je verwachtingen een veertje
als zeil van de ziel, en de externe intentie verplaatst het papieren bootje
onmiddellijk naar de corresponderende sector. En dat is alles, het werk is gedaan en
de missie van de externe intentie is daarmee volbracht.

In de realiteit is het werk van externe intentie niet met een keertje blazen
volbracht. De wind van de intentie waait, maar het fregat komt nog niet van zijn
plaats. Als er eenheid van ziel en verstand bereikt is, wordt het zeil gehesen en in de
juiste richting gesteld. De grootte van het zeil is afhankelijk van de mate van
eenheid. De wind kan het fregat niet onmiddellijk naar de gewenste sector brengen.
De frequentie van de gedachte-energie is al in overeenstemming met de bedoelde
sector, maar de materiële realisatie bevindt zich nog in de huidige sector. Dat is de

99
reden waarom de wind van de intentie langere tijd moet waaien om de bedoelde
sector te realiseren.

Tijdens het dromen kan externe intentie het fregat echter helemaal niet in
beweging krijgen, om de simpele reden dat alleen het veertje van het papieren
bootje gehesen is, terwijl het zeil van het fregat gestreken is. De wind van de
intentie verplaatst alleen het papieren bootje van de droom, en heeft geen enkele
invloed op het fregat van de materiële realisatie.

Om die reden kan het projecteren van een dia tijdens je slaap geen verschuiving van
de materiële realisatie tot stand brengen. Het zeil van je ziel biedt in je droom de
mogelijkheid om vrij in de virtuele ruimte rond te vliegen, maar heeft feitelijk niets
te maken met de beweging van de materiële realisatie. De enige functie van een dia
in een bewuste droom is de verbreding van je comfortzone. Dat is echter al zeer
waardevol, dus als je bewust dromen praktiseert is de dia in je droom een ideale
manier om je comfortzone te verbreden.

Wanneer je wakker bent, bevinden je bewuste en je onderbewuste zich binnen de

grenzen van de materiële wereld. Ons verstand houdt onze ziel geconcentreerd op
de sector van de materiële realisatie. Zoals ik al eerder heb aangetoond, past ons
verstand zijn perceptie voortdurend aan in overeenstemming met het
voorgeprogrammeerde patroon. Door in wakkere toestand een dia te projecteren,
stem je de frequentie van je gedachte-energie af op een nog niet gerealiseerde
sector. Afhankelijk van de mate van overeenstemming tussen ziel en verstand bolt
het zeil zich in de wind van de externe intentie, en begint het fregat zich langzaam
maar zeker in de richting van de bedoelde sector te bewegen. Het werk van de
externe intentie is pas voltooid wanneer de materiële realisatie op het punt van
bestemming aankomt.

Zie je het verschil? Bij een droom houdt het werk van de externe intentie op, terwijl
het in het reële leven door gaat. Wanneer we dromen worden de parameters
onmiddellijk gerealiseerd en is de zaak daarmee afgedaan, terwijl het proces zich in
de echte wereld langzaam en geleidelijk voltrekt. Wanneer je in bewuste staat dia’s
projecteert, is bij jou het zeil van het fregat van de materiële realisatie gehesen, en
beweegt de externe intentie het fregat en niet het papieren bootje van je dromen.

Laat je niet afschrikken door de voortvarendheid waarmee ik simpele metaforen

gebruik voor het beschrijven van deze bijzonder moeilijke vraagstukken. Op de
begrippenlijst van ons verstand komen nou eenmaal geen begrippen voor die
dichter in de buurt komen, en op deze manier kan ik de kern van het verhaal
tenminste helder uitleggen.

Het raam naar de ruimte der varianten, dat zich kortstondig opent op het moment
dat ons verstand heel even in slaap valt, houdt de focus van onze waarneming in de
context van de lopende sector van materiële realisatie. In tegenstelling tot de
gewone droomtoestand blijft het zeil van het fregat gehesen. Als je op dat moment

100
een dia in het raam projecteert, dan zal de windvlaag van de externe intentie de
realisatie een aanzienlijk stuk verder brengen. De effectiviteit van dit raam zit hem
in het feit dat de eenheid van ziel en verstand op zijn hoogst is op het moment dat
het raam zich opent. Het slaperige verstand laat de controle verslappen en laat het
onvoorstelbare toe in zijn voorgeprogrammeerde patroon, zoals dat ook tijdens een
droom gebeurt. Het zeil krijgt een aanzienlijke grootte, en de externe intentie heeft
een sterk effect.

Dit is een vrij moeilijke techniek, maar je kunt het proberen. Begin met voortdurend
alert te zijn op je intuïtieve voorgevoelens en jezelf te observeren. Dan zul je
ontdekken dat het raam in de loop van de dag regelmatig open staat. Van tijd tot
tijd raakt je verstand vermoeid door zijn eigen controle en geklets, en verliest het
heel even zijn waakzaamheid. Op dat moment kun je bewust je gevoelens over een
gebeurtenis die je in gang wilt zetten projecteren. Let wel, gevoelens en geen
woordelijke formuleringen.

Stel je voor wat je zou voelen als je wens zou uitkomen. Projecteer in je hoofd een
aantal keer de dia waarin het doel bereikt is, en neem uit die dia vervolgens één
integraal beeld – een frame. Bijvoorbeeld, je ondertekent een contract en voelt
voldoening. Of je slaagt voor een examen en de docent drukt je de hand. Of je komt
als eerste over de finish en doorbreekt het lint met je borst. Dat is het beeld dat je
in het geopende raam moet projecteren. Een frame kun je met één woord
benoemen, zoals: “Gewonnen!”, “Hebbes!”, “Gelukt!” of wat je maar wilt. Dit
woord zal dienen als referentiepunt van het frame.

Het is moeilijk om het moment van het open raam te grijpen aangezien het je –
weliswaar slaperige - verstand is dat dit moet doen, en dat betekent dat het wakker
wordt en het raam onmiddellijk dicht klapt. Langzaam maar zeker zul je de slag te
pakken krijgen. Wat je nodig hebt is een onwrikbare wil, en geduld. Eerst moet je
het frame van je gevoel bij het realiseren van je doel uitwerken met behulp van je
verstand. Laat het actief aan deze uitwerking deelnemen. Vervolgens moet je
zonder te proberen het moment van het open raam te grijpen het frame
projecteren, zodat je voor jezelf precies duidelijk hebt wat het gevoel precies
inhoudt. Creëer een punt om aan te haken, een integrale sensatie. Vervolgens kun
je dan op het moment dat het raam open is het frame projecteren.

Het is de bedoeling dat je sluimerende verstand zich van zijn slaperige toestand
bewust wordt en meteen het frame in het raam projecteert, nog voordat het de
kans krijgt om helemaal wakker te worden. Dat is precies het moment waarop
externe intentie zijn werk doet bij het stilvallen van de innerlijke monoloog.

Door de vele, zij het vruchteloze pogingen zal zich langzaam een gewoonte
ontwikkelen, en leert je verstand automatisch een frame in het raam te projecteren.
Het idee achter het frame is nou juist dat je verstand in staat moet zijn het te
activeren zonder helemaal wakker te zijn.

101
Als deze techniek met de frames voor jou echter te lastig is, maak je daar dan niet
druk over en laat het voor wat het is. Ik noem deze methode hier alleen ter
informatie. Als het niet meteen lukt heb je het kennelijk niet nodig. Werk dan met
gewone dia’s en de visualisatie van het proces.

Het is hoe dan ook zinvol om de gewoonte te ontwikkelen te letten op geopende

ramen. Als je kunt leren het moment van een open raam te herkennen, zul je steeds
vaker intuïtieve openbaringen hebben.

Samenvatting
Het verstand heeft een wil, maar is niet in staat om externe intentie te ervaren.
De ziel is in staat om externe intentie te ervaren, maar heeft geen wil.
Eenheid van ziel en verstand onderwerpt externe intentie aan de wil.
Jouw ziel is niets minder dan die van anderen. Je bent het allerbeste waard.
Je hebt alles wat je nodig hebt. Je hoeft het alleen maar te gebruiken.
Sterren ontstaan zelfstandig. Maar ze worden aangestoken door slingers.
Slingers verbergen het feit dat ieder mens over unieke eigenschappen beschikt.
De regel “doe zoals ik” creëert de algemeen geldende stereotypen van slingers.
Iedere ziel heeft zijn eigen “sterren-“sector.
Als het verstand het toelaat zal de ziel zijn eigen sector vinden.
Gun jezelf de vermetelheid je niets aan te trekken van de stereotypen van slingers.
Gun jezelf de vermetelheid te geloven in de onbegrensde mogelijkheden van je ziel.
Gun jezelf de vermetelheid het recht te hebben op je eigen prachtige individualiteit.
Houd je blijdschap voor jezelf, maar geef je trots aan je engel.
Ons gedrag en onze gedachten worden bepaald door onze afhankelijkheid van
slingers.
Houd je importantie zo laag mogelijk en handel bewust.
Hecht nergens overtollig grote betekenis aan.
Niet jij maar slingers hebben jouw importantie nodig.
Niet inspanningen en volharding, maar bewuste intentie houdt de importantie laag.
De zielsessentie karakteriseert het individuele wezen van onze ziel.
In het najagen van de standaards van anderen vervreemdt het verstand steeds
verder van de ziel.
Wanneer je je verstand afstemt op je zielsessentie, zul je vele verborgen kwaliteiten
ontwikkelen.
Wanneer ziel en verstand in eenheid zijn, zingt de ziel en wrijft het verstand zich
vergenoegd in de handen.
Denkend aan de middelen spreekt het verstand een fataal vonnis uit over het
moeilijk te bereiken doel.
Jezelf toestaan om te hebben is de belangrijkste voorwaarde voor het uitkomen van
een wens.
Hoe aantrekkelijk ook, als ergens iets niet goed voelt is het doel mogelijk vals.
Geloof niemand die zegt dat je moet veranderen.
Discomfort uit zich als een zeurende onrust, een last, depressiviteit.
Comfort van de ziel is geen eenduidig “ja”.
Discomfort van de ziel is een eenduidig “nee”.

102
Wanneer je denkt aan het doel, denk dan niet aan het prestige, de onbereikbaarheid
en de middelen om het te bereiken. Let alleen op de staat van je gemoedsrust.
Een affirmatie moet gepaard gaan met corresponderende gevoelens.
Een affirmatie moet positief en doelgericht zijn.
Richt je affirmatie op de reden, en niet op het gevolg.
Formuleer je affirmatie in de tegenwoordige tijd.
Wanneer je besluit om te hebben vrij is van het verlangen om te hebben, kan een
slinger geen grip op je krijgen.
Je neemt rustig en zonder erop te staan wat je toekomt, als post uit de brievenbus.

103
 HOOFDSTUK 4

DOELEN EN DEUREN

Ieder mens heeft zijn eigen persoonlijke pad, waarop hij werkelijk geluk kan vinden.
Maar hoe vind je dat pad? In dit hoofdstuk ga je daar achter komen. En hoe bereik je
het gestelde doel, je wensen komen immers niet altijd overeen met je
mogelijkheden? Je zult ontdekken dat jouw mogelijkheden enkel en alleen door je
eigen intentie worden beperkt. Door de sloten van je stereotypen open te breken, zul
je in staat zijn deuren te openen die vroeger onbereikbaar leken.

Door stereotypen te doorbreken open je deuren.

Hoe kies je jouw doelen

In dit hoofdstuk zullen we het hebben over hoe je de authentieke aspiraties van
jouw ziel kunt onderscheiden van valse doelen, die de slingers ons voortdurend
proberen op te dringen. Het probleem is dat een vals doel, hoe aantrekkelijk ook,
jou persoonlijk niets anders dan teleurstelling zal brengen. In je jacht op een vals
doel zul je ofwel niets bereiken, en zal jouw verspilde energie als voeding naar een
slinger gaan, ofwel je bereikt het doel, om vervolgens te ontdekken dat je het
helemaal niet nodig hebt. Is het niet zonde om de unieke, je door het leven gegeven
kans te laten lopen en je kostbare tijd te besteden aan het corrigeren van gemaakte
fouten? Ondanks het feit dat het leven eindeloos lijkt, gaat het snel en ongemerkt
voorbij. Daarom is het zo belangrijk om te leren hoe je je eigen persoonlijke doelen
kunt bepalen, doelen die jou persoonlijk geluk brengen.

Ik wil dit hoofdstuk liever niet beginnen met alweer een theorie. Waarschijnlijk heb
je inmiddels meer dan genoeg van alle ingewikkelde theoretische beschouwingen.
Ik heb geprobeerd de zwaarte van het onderwerp zoveel mogelijk te verlichten,
maar ik ben bang dat me dat niet altijd gelukt is. Daar valt echter weinig aan te
doen, het thema is nou eenmaal buitengewoon, en de conclusies zijn eens te meer
verbluffend. Je verstand zou Transsurfing nooit serieus nemen als ik niet tenminste
een theoretische basis zou aanvoeren. Maar het moeilijkste hebben we inmiddels
achter de rug, en dit hoofdstuk zal ik beginnen met zaken van meer praktische aard.

Een van de duidelijkste en meest simpele voorbeelden, en tegelijkertijd een

oefening in het kiezen van je eigen doelen, is het kopen van kleding. Ongetwijfeld
heb je wel eens iets gekocht wat je op dat moment de juiste keuze leek, maar bleek
achteraf dat je het niet leuk vond, of het stond je niet, of het was kapot. En het is
vast ook wel eens voorgekomen dat je iets zag, het zonder aarzelen meteen hebt
gekocht en er de hele dag een tevreden gevoel over had. Het verschil tussen deze
twee is dat het eerste een valse, en het tweede jouw keuze was.

Het eerste kledingstuk, dat je op het eerste gezicht aantrekkelijk leek, was bedoeld
voor iemand anders. Mogelijk heb je een kennis of een model het zien dragen. Als

104
een kledingstuk iemand anders goed staat, wil dat echter nog niet zeggen dat het
ook bij jou past. En dat is geen onvolkomenheid van je lichaam, maar juist eerder
een pluspunt. Het is helemaal niet prettig om een model te zijn bij wie alles goed
staat. Het is niet de algemeen aanvaarde schoonheid, maar de succesvol
benadrukte individualiteit die diepe indruk maakt.

Ik weet het, je hebt mij niet nodig om je dit te vertellen. Maar jij bent degene die
veel tijd aan winkelen verspilt, niet wetend wat je moet kopen. Kennis van stijlen,
gevoel voor mode, zelfs een goede smaak helpen niet. Na lang zoeken ben je toch
nog niet helemaal tevreden met je aankoop. Om zonder mankeren precies datgene
te kunnen vinden wat je nodig hebt, moet je leren onderscheiden wat jouw keuze is
en wat niet. Hoe werkt dat? Je zult niet geloven hoe simpel het is!

Ten eerste, maak nooit een probleem van kiezen. Daarmee wordt het evenwicht
overduidelijk verstoord. Hoe meer energie je erin stopt, hoe negatiever het
resultaat zal zijn. Je hoeft de mogelijkheden niet van alle kanten te bekijken en alle
voor- en nadelen te analyseren. Je verstand moet geen rol spelen bij het maken van
een keuze, aangezien je verstand en zijn gedachten niet jou zelf vertegenwoordigen,
maar het resultaat zijn van de invloed van slingers. Loop gewoon rond en kijk om je
heen, als op een tentoonstelling, zonder verdere gedachten.

Bepaal eerst in algemene zin wat je zou willen hebben. Je hoeft je daarbij geen
details voor te stellen. Het enige wat je hoeft te bedenken is de soort. Als je
bijvoorbeeld een nieuwe jas nodig hebt, stel je dan gewoon tot doel het kiezen van
een jas, en stel verder geen enkele voorwaarde. Laat je ziel de keuze maken. Zij
staat veel dichter bij degene die jij in werkelijkheid bent. Ze zal geen detail
onopgemerkt laten, en zal je zonder mankeren tijdig op de juiste keuze wijzen. Je
zult dat weten zodra je tussen al die kleding datgene ziet, of liever gezegd voelt, wat
je bijzondere sympathie heeft.

Ik wil nogmaals benadrukken dat je niet moet proberen te analyseren waarom iets
je bijzonder aanspreekt. Je vindt het gewoon mooi, het is iets waarvan je kunt
zeggen "Dat is wat ik nodig heb". Je koopt het zonder er verder over na te denken.

Zelfs als je al lang naar iets op zoek bent en het maar niet kunt vinden, twijfel er dan
niet aan dat er ergens een winkel is met jouw keuze. Is het niet in de derde, dan in
de tiende. Het wacht geduldig op je, dus heb zelf ook geduld. Haast je niet, kwel
jezelf niet met twijfels en verwijten. En om absoluut zeker van je zaak te zijn zal ik je
het geheim verklappen hoe je jouw keuze kunt onderscheiden van die van een
ander. Het is even simpel als doeltreffend.

Zoals ik al eerder heb gezegd, moet je bij het maken van je keuze niet denken aan
de voor- en nadelen van het kledingstuk. Desalniettemin komt eens het moment
dat je 'ja" of "nee" zult moeten zeggen tegen de verkoper. Op dat moment ben je
diep in slaap, zelfs als je het idee hebt dat dat niet zo is. Die slaap is nog dieper als
op dat moment de verkoper of een bekende iets zegt over het kledingstuk.

105
Op het moment dat je de beslissing neemt, werkt alleen je verstand. Hij analyseert
de voor- en nadelen, bouwt zijn perceptie zodanig dat het rationeel en overtuigend
is, en luistert bovendien naar de mening van anderen. Je verstand wordt dermate
door dit proces in beslag genomen, dat het geen enkele aandacht heeft voor de
gevoelens van je ziel. In die zin is je verstand diep in slaap.

En dat geeft niks, laat hem maar rustig zijn gang gaan tot hij de beslissing neemt.
Maar op een gegeven moment is de beslissing genomen. Luister dan naar niemand
meer, wordt wakker en stel jezelf de vraag: wat voelde je toen de beslissing was
genomen? Je staat van gemoedsrust zal je de positie van je ziel ten opzichte van de
door je verstand genomen beslissing vertellen.

Zoals je weet, is gemoedsrust niet in staat een eenduidig antwoord te geven. Je ziel
weet niet altijd precies wat ze wil, en kan ook twijfelen. Als iets je vanaf het eerste
moment aantrekt en je hebt dat meteen gevoeld, dan wil dat zeggen dat je ziel "ja"
zegt. Maar vervolgens wordt je verstand ingeschakeld, en begint hij je keuze te
analyseren en motiveren. Als je verstand als resultaat van die analyse ook "ja" zegt,
is het voor jou bedoeld. Maar als je besloten hebt iets te kopen, niet omdat het je
vanaf het eerste gezicht aanspreekt maar omdat het verstandig is, dan is het
raadzaam om goed te letten op het minste teken van onrust. Je ziel weet altijd heel
precies wat ze niet wil.

Als je aarzelt, als er ook maar iets aan het onderwerp is dat bij jou lichte onrust of
een ongemakkelijk gevoel oproept, als er een lichte schaduw van twijfel of druk op
valt, dan is het niet voor jou. Je verstand zal proberen je om te praten, en alle
voordelen in kleurrijke bewoordingen uittekenen. Als je jezelf erop betrapt dat je
jezelf aan het overhalen bent, jezelf probeert te overtuigen dat het zowel qua model
als qua maat bij je past, dan kun je het met een gerust hard de rug toe keren: het is
niet voor jou.

Een eenduidig criterium voor het maken van de juiste keuze is samen te vatten in
één eenvoudige regel: als je jezelf moet overtuigen wil dat zeggen dat het niet voor
jou is. Onthoudt dat als het jouw keuze is, je jezelf nooit hoeft te overtuigen.

En tenslotte, is het wel zo verstandig om bij het maken van een keuze te luisteren
naar de mening van anderen? Ik denk het niet. Niemand behalve jijzelf is in staat
om jouw keuze te maken. Als het een kledingstuk is dat je vanaf het eerste moment
onvoorwaardelijk aansprak, dan kun je er absoluut zeker van zijn dat anderen die
jou erin zien lopen wild enthousiast zullen zijn.

Over prijzen kan ik maar één ding zeggen: het is helemaal niet gezegd dat jouw
keuze in een dure winkel hoeft te hangen. Maar als we het daar dan toch over
hebben, kan Transsurfing je helpen je geldproblemen op te lossen. Als je jouw eigen
doel bepaalt en dat nastreeft in plaats van geld, dan komt het geld vanzelf, en wel in
overvloed.

106
Zoals je ziet, draagt het proces van het kiezen van kleding alle basisprincipes van
Transsurfing in zich. Je loopt door de winkel als op een tentoonstelling, je kijkt
gewoon wat rond zonder jezelf de opdracht te geven beslist iets uit te moeten
kiezen. Als gevolg daarvan heb je niet langer de wens om je doel te bereiken. Je
bent je er eenvoudig van bewust dat jouw keuze ergens op je wacht, en je weet
precies hoe je jouw keuze van een verkeerde keuze moet onderscheiden. Daarbij is
je importantie op een minimaal niveau. Je wordt wakker zodra de beslissing
genomen is, en gaat bij jezelf na hoe alles gelopen is. Al met al handel je bewust, en
bepaal je zelf het scenario van het spel. Op het moment dat je de definitieve
beslissing neemt, vertrouw je volledig op je staat van gemoedsrust. En je zult je niet
vergissen, want in deze vluchtige wereld is er één rots in de branding: de eenheid
van ziel en verstand. En tenslotte zal je het jezelf een stuk makkelijker maken
wanneer je niet langer probeert alles strak te plannen, jezelf geen verplichtingen
meer oplegt en niet langer hardnekkig aan je lijn vast houdt, maar vertrouwt op de
stroom der varianten. Het leven is één grote vakantie als je dat jezelf toestaat.
Neem rustig en zonder aan te dringen wat je toekomt.

Nu heb je dus een simpele en machtige techniek tot je beschikking. Je kunt rustig
naar de winkel gaan, en zelfs als je niets koopt heb je succes omdat je niets hebt
gekocht wat niet voor jou was. Je zult je rustig en zelfverzekerd voelen, omdat je
weet dat jouw keuze ergens op je ligt te wachten. Je zult hem zonder enige twijfel
vinden. Het belangrijkste is om niet te vergeten voordat je "ja" of "nee" zegt wakker
te worden, en je bewust te worden van je gevoel.

Deze techniek werkt niet als je kleding zoekt die niet voor jezelf is, maar
bijvoorbeeld voor een kind. Of liever gezegd, het werkt wel, maar met minder
accuratesse. Jouw ziel is niet in staat om iets te kiezen voor een ander. Daarom is in
dat geval een praktische overweging het enige wat overblijft. Maar daar zeg ik bij:
bied het kind de mogelijkheid zelf zijn keuze te maken. In tegenstelling tot
volwassenen, zijn kinderen heel goed in staat hun keuze te herkennen.

Uiteraard werkt deze techniek niet alleen bij het kopen van kleding, maar in alle
situaties waarin je voor jezelf een keuze moet maken. En ik hoop van ganser harte
dat het boek dat je nu in je hand houdt jouw keuze is.

Hoe je zelf de mode kunt bepalen

Wil je zelf misschien een trendsetter worden? Vroeger lette je immers alleen op hoe
anderen zich kleedden, en probeerde je de mode op de voet te volgen. Maar heb je
er nooit over nagedacht wie die mode bepaalt? Mode wordt namelijk niet bepaald
door de toonaangevende couturiers in de Parijse salons, zij liften er slechts op mee.
Nieuwe modetrends worden bepaald door diegenen die relatief vrij zijn van
slingers. Deze mensen laten zich enkel leiden door hun eigen onafhankelijke
beoordelingen en voorkeuren, en worden juist daardoor trendsetters in de mode.
Zij kleden zich zoals hun hart hen dat ingeeft, en schieten daarmee in de roos.

107
Vervolgens worden hun ideeën door anderen opgemerkt, opgepikt en spontaan
verspreid.

Wie blind de mode volgt kan zijn eigen uiterlijk grondig te bederven. Als je eens om
je heen kijkt, zul je elegante mensen vinden die totaal niet volgens de laatste mode
gekleed zijn. Maar je ziet het meteen: zij hebben iets, en niemand zal op het idee
komen hen ervan te beschuldigen dat ze zich niet volgens de laatste mode kleden.
En omgekeerd, overal kom je figuren tegen die helemaal volgens de laatste mode
gekleed zijn, maar een trieste aanblik vormen omdat het ze totaal niet staat.
Imitators volgen blind de weg van de interne intentie naar een oneigen doel,
bepaald door de slingers van de mode. Zij denken niet na over hun eigen
voorkeuren, en onderwerpen zich aan de regel van de slingers “doe zoals ik”. Hier
breng ik graag een Frans spreekwoord in herinnering: “Vrees niet er niet modieus
uit te zien – vrees er belachelijk uit te zien”.

De uiterlijke kant van mode is stijl, maar de innerlijke essentie is datgene wat
specifiek bij jou past in de context van die stijl. Het enige wat van belang is, is dat je
duidelijk voor jezelf bepaalt wat je wilt: wil je er modieus uitzien of wil je er elegant
uitzien? Dat is niet hetzelfde. En wat is volgens jou beter? Je kunt je zelfs volledig
buiten de geest van je eigen tijdperk vreselijk retro uitdossen, maar als het jouw
zielskeuze is zal iedereen groen en geel zien van jaloezie!

Je hebt intussen ongetwijfeld al geraden dat het volgen van de mode niets anders is
dan deelname aan het spel van de slingers van de mode. Modetrends komen snel
op, en verdwijnen net zo snel. Een modetrend is één van de meest kortstondige
slingers. En er is niets mis mee als je onder zijn invloed geraakt bent. Het
belangrijkste is dat je dat begrijpt en met de mode je eigen voordeel doet, en niet
slechts schatting afdraagt.

Je kunt probleemloos je eigen mode-slinger creëren, het is heel eenvoudig. Je hoeft

je alleen maar af te wenden van de slingers en je op jezelf te richten. Stel jezelf tot
doel er interessant en elegant uit te zien. Concreter dan dat hoef je het niet te
maken. Ga gewoon winkelen en kijk om je heen op de manier van de eerder
genoemde methode. Vergeet de mode van dit moment. Let alleen op je gevoel op
het moment dat je iets bekijkt. Schakel je analytische apparaat uit. Stop helemaal
met denken, vergelijken en afwegen. Stop, zodra je jezelf erop betrapt dat je
probeert af te wegen en te analyseren, met dat nutteloze proces. Luister naar het
ruisen van de ochtendsterren.

Waarschijnlijk zal het je niet meteen lukken. Gun jezelf de tijd en zie af van de wens
om je doel te bereiken. Je verliest immers niets als het onverhoopt niet mocht
lukken. Bevrijd jezelf van de verplichting je doel te moeten realiseren. Verlaag de
importantie en laat je greep op de dingen los. Loop gewoon rond en bekijk allerlei
kleding, pas eens iets, puur uit nieuwsgierigheid. Vertrouw op de stroom der
varianten.

108
Het kan helpen als je gelijktijdig een dia van je doel in je hoofd projecteert. Dat
moet dan echter geen concreet plaatje zijn van hoe je eruit ziet. De dia moet
bestaan uit het gevoel dat je hebt wanneer je ieders aandacht trekt en er elegant,
interessant, eigenzinnig uitziet.

Zie af van de wens om iets buitengewoons te vinden, van het type extravagant.
Excentriciteit is absoluut geen garantie voor succes. Geloof me, ook zonder dat
staan je onverwachte ontdekkingen te wachten. Na enige tijd zul je zonder
mankeren een originele, opmerkelijke oplossing vinden. Zodra de eenheid van ziel
en verstand is bereikt, zul je een gevoel ervaren dat met niets te vergelijken is. Het
zal een mengeling zijn van verbazing en verrukking. Je zult het meteen begrijpen,
maar niet zozeer tegen jezelf zeggen “Dat is wat ik nodig heb”, nee, je zult iets
willen uitroepen in de trant van “Hoe is het mogelijk! Niet te geloven!” Zo zit dat
dus. Je mogelijkheden worden alleen maar beperkt door je eigen intentie.

Het geheim van het succes zit hem in het feit dat je jezelf hebt bevrijd van de
invloed van slingers, en je eigen pad bent gaan volgen. En wat doen slingers
wanneer ze zien dat er een nieuwe ster gloort aan het firmament? Zoals je uit het
vorige hoofdstuk weet, ontsteken ze die ster. Ze hebben simpelweg geen andere
keuze dan van jou een ster te maken, dat wil zeggen hun favoriet. Slingers streven
ernaar alles onder controle te houden, daarom zullen ze jou zelfs helpen. En als je
geluk hebt, schep je je eigen slinger en word je zijn favoriet.

Uiteraard heeft alles wat hierboven gezegd is niet alleen betrekking op het kiezen
van kleding. Je kunt dezelfde principes toepassen op alles wat je doet. Het is een
kostbaar voorrecht om jezelf te zijn! En dat is nou net een voorrecht dat iedereen
zich kan permitteren. Het zijn echter slechts enkelingen die het aandurven. Daar is
maar één reden voor: de sterke afhankelijkheid van slingers. Zij hebben behoefte
aan gehoorzame marionetten, en niet aan vrije individuen. Blijft slechts over dat te
begrijpen, jezelf te bevrijden van nutteloze invloeden en jezelf te worden.

Met andere woorden, je verstand moet aan zijn lijst met definities de volgende
simpele waarheid toevoegen: iedereen beschikt over een kostbare schat, namelijk
zijn eigen zielsessentie. Ieder mens heeft de sleutel tot succes al op zak, desondanks
maken we er geen gebruik van. Dus laat je verstand je ziel bij de hand nemen, naar
de winkel brengen en haar daar zelf een speeltje laten uitzoeken. Eenheid van ziel
en verstand is zo’n zeldzaamheid, dat je het letterlijk voor goed geld kunt verkopen.
Alle meesterwerken in kunst en cultuur zijn in hun essentie uitingen van deze
eenheid. Sterren worden slechts sterren omdat mensen geïnteresseerd zijn in iets
waar het ze zelf aan ontbreekt: eenheid van ziel en verstand.

Oneigen doelen
Tot nu toe hebben we onze externe wereld beschouwd als een ruimte der
varianten, met sectoren die met elkaar verbonden zijn in levenslijnen. Als de
parameters van onze gedachte-energie samenvallen met de parameters van een
sector, wordt die sector in de materiële wereld gerealiseerd. Ieder mens vormt op

109
energetisch niveau op zichzelf echter ook een individuele essentie, met zijn eigen
unieke stralingsspectrum. Ieder individu heeft in de ruimte der varianten zijn
“eigen” levenslijnen, die min of meer passen bij zijn of haar zielsessentie.

Op onze eigen levenslijnen komen we de minste obstakels tegen, en ontwikkelen

alle omstandigheden zich in ons voordeel. Onze zielsessentie past in dat geval
naadloos in de eigen levenslijn, en bereikt eenvoudig zijn doelen. Op precies
dezelfde manier als een originele sleutel gemakkelijk in het slot draait en een
gesloten deur opent. Het is voor ons niet nodig om exact te begrijpen waarom en
hoe dat allemaal precies gebeurt. Van belang is alleen het feit dat ieder mens zijn
eigen pad te volgen heeft. Als iemand door zijn eigen deur naar zijn eigen doel gaat,
zal alles bij hem zich op een gunstige manier ontwikkelen.

In het tegengestelde geval, wanneer iemand weg raakt van zijn eigen pad, zal hij alle
mogelijke soorten beproevingen op zijn weg vinden, en verandert zijn leven in een
pure strijd om het bestaan. Voor de ziel is dat een regelrechte tragedie. Jij bent
immers ook teleurgesteld wanneer het tijdens het weekend slecht weer is? Stel je
dan eens voor hoe je ziel zich voelt, wanneer de haar door dit leven geboden unieke
kans ongebruikt voorbij gaat.

De ziel ziet hoe het verstand in de ban van slingers zijn hele leven verknoeit, maar
kan er niets aan veranderen. Het verstand weet bij het ter wereld komen niet
precies wat het moet doen, wat het wil, waar het naar moet streven. De ziel weet
dat - zo niet exact, dan in ieder geval bij benadering – wel, maar het verstand
luistert daar niet naar. De slingers nemen het verstand onmiddellijk in hun greep, en
dringen hem hun doelen en spelregels op. Ze dwingen ons oneigen doelen te kiezen
en voor andermans deuren te dringen. De zwakke pogingen van de ziel om invloed
uit te oefenen op het verstand hebben geen enkel effect, zo sterk is de invloed van
slingers. De meesten van ons hebben met de paplepel ingegoten gekregen dat
succes alleen door hard werken bereikt kan worden. Bovendien moet je volhardend
op je doel afgaan en allerlei obstakels overwinnen. Eén van de grootste
misvattingen is dat we moeten vechten voor ons geluk, doorzettingsvermogen en
volharding moeten tonen, vele obstakels moeten overwinnen, kortom onze plaats
onder de zon moeten veroveren. Dit valse stereotype heeft bijzonder schadelijke
gevolgen.

Laten we eens kijken op welke manier het tot stand is gekomen. Eerst komen we
onder de invloed van slingers, en wijken we af van ons eigen pad. Uiteraard
stapelen de problemen op onze weg zich in zo’n geval op. Maar we willen gelukkig
worden, dus zullen we die problemen moeten oplossen. Kun je al raden waar de
misvatting uit bestaat? Uit het feit dat we in zo’n geval via een oneigen deur een
oneigen doel nastreven? Nee. Het antwoord zal je opnieuw onverwacht
voorkomen, net als alles in dit boek.

Onze misvatting bestaat uit de volgende valse overtuiging: “Als ik alle problemen
oplos, dan wacht mij daar, in de toekomst, het geluk.” Dit is slechts een illusie. In de

110
toekomst wacht geen enkel geluk! Hoe hard we het ook proberen, we zullen altijd
in de positie blijven van iemand die de ondergaande zon achterna jaagt. Op een
oneigen levenslijn wacht ons geen enkel geluk, niet in de nabije, noch in de verre
toekomst.

Velen van hen die met veel moeite hun gestelde doel bereikt hebben, ervaren niets
anders dan leegte en teleurstelling. Waar is dat geluk dan gebleven? Simpel, het is
er nooit geweest. Het is immers een luchtspiegeling, door slingers gecreëerd om ons
te bewegen hen onze energie te geven op weg naar dat denkbeeldige geluk. Ik
herhaal het nog eens: in de toekomst wacht ons geen enkel geluk, het is ofwel hier
en nu al aanwezig, op de lopende levenslijn, ofwel het is er per definitie niet.

Waarin schuilt dan het geluk in het Transsurfing-model? Misschien komt het
wanneer we ons eigen doel bereiken? Weer mis. Geluk komt tijdens de beweging
naar ons eigen doel via onze eigen deur. Als we ons op onze eigen levenslijn
bevinden, op ons eigen pad, dan ervaren we het geluk hier en nu, zelfs als het doel
nog niet is bereikt. In dat geval verandert het leven in een feestje. Wanneer het
doel bereikt wordt, levert dat dubbele blijdschap op. Het is echter de beweging in
de richting van ons eigen doel die al van iedere dag een feestje maakt. Beweging
naar een oneigen doel plaatst het feestje altijd in een denkbeeldige toekomst. Het
bereiken van een oneigen doel brengt teleurstelling en leegte, maar geen enkel
geluk.

Jouw doel is datgene wat je oprechte vreugde schenkt. Het is niet iets wat tijdelijke
voldoening oplevert, maar datgene wat je een gevoel van levensvreugde geeft. Jouw
deur is de toegang tot de weg die naar jouw doel leidt, en waarop je gedrevenheid
en inspiratie ervaart. Dat wil helemaal niet zeggen dat alles je daar altijd makkelijk
af gaat. Het belangrijkste is dat de beweging via jouw eigen deur je niet uitput, maar
in tegendeel een toestroom van energie veroorzaakt.

Wanneer je via je eigen deur naar je eigen doel beweegt, zijn tegenslagen
eenvoudig te overwinnen en is werken niet zwaar. Als je op weg naar je doel echter
alles op alles moet zetten, zonder inspiratie werkt en moe wordt, betekent dat dat
je ofwel een oneigen doel nastreeft, ofwel de verkeerde deur gekozen hebt. Laten
we de karakteristieke kenmerken van oneigen doelen eens onder de loep nemen.

Een oneigen doel betekent altijd jezelf geweld aandoen, dwang, verplichting. Als je
in een gesteld doel ook maar de minste drukkende verplichting ervaart, kun je er
rustig vanaf zien. Als het jouw eigen doel is, hoef je jezelf niet te overtuigen. De
beweging ernaartoe is prettig. Het proces ernaartoe geeft voldoening. Op weg naar
een oneigen doel moet je veel hindernissen overwinnen. De weg naar een oneigen
doel is altijd een gevecht. Voor een slinger is het belangrijk dat iedereen zijn werk
als radertje in dienst van het gehele mechanisme precies uitvoert. Je vindt het
moeilijk, maar je doet het omdat je door slingers is aangepraat dat alles alleen met
hard werken bereikt kan worden. Als je een harde bent, dan moet je jezelf
overwinnen, alles op je pad wegvagen, door roeien en ruiten gaan, voor jezelf een

111
plaats onder de zon veroveren. En als je een slappeling bent, ken dan je plaats en
houd je mond.

Een oneigen doel verschijnt in de gedaante van mode en prestige. De slingers

moeten je verleiden tot oneigen levenslijnen, daarom zullen ze hun beste beentje
voor zetten. De wortel moet er heel appetijtelijk uitzien, zodat het verstand er
halsoverkop achteraan gaat. Slingers kunnen je niet altijd dwingen de regel “doe
zoals ik” te volgen. Je moet het zelf willen. Met dit doel worden mythes over de
succesvolle carrières van bekende sterren gecreëerd. Zij demonstreren het
algoritme van hun succes, en stellen je voor de keuze: ofwel je herhaalt de ervaring
van een ander, ofwel je blijft met niets achter. Hoe zou jij moeten weten hoe je
succesvol kunt zijn? Zij weten het echter wel, de resultaten spreken voor zich. Maar
zoals ik al eerder aangetoond heb, zijn sterren juist succesvol omdat ze de regel
“doe zoals ik” doorbreken en hun eigen weg gaan. Niemand behalve jouw eigen ziel
kent het algoritme van jouw succes.

Een oneigen doel lonkt door zijn onbereikbaarheid. De mens zit nou eenmaal zo in
elkaar dat hij zich aangetrokken voelt tot alles wat achter slot en grendel
opgeborgen is. Onbereikbaarheid roept het verlangen om te hebben op. Deze
eigenschap van de menselijke psyche vindt zijn oorsprong in onze kindertijd, waarin
we veel willen, maar heel weinig bereikbaar is. Meestal wanneer een kind zijn
speeltje niet krijgt, wordt het hysterisch tot het krijgt wat het wil. En vervolgens
verliest het meteen alle interesse. Volwassenen hebben andere speeltjes, maak ze
gedragen zich net als kinderen. Bijvoorbeeld, een volwassen kind heeft geen enkel
muzikaal gevoel, maar denkt dat het van zingen houdt. In werkelijkheid wil deze
“nachtegaal” zich niet neerleggen bij het feit dat dit niet zijn pad is. Anderen lukt
het immers zo goed, waarom zou ik dan minder zijn? Verlaag de importantie van
het doel en beantwoordt de volgende vraag: wil je het werkelijk met hart en ziel, of
heb je alleen de wens om het te willen? Als je door het bereiken van je doel jezelf en
anderen iets wilt bewijzen, betekent dat dat het het verkeerde doel is. Je eigen doel
drukt niet als een zware last op je schouders, het schenkt je gewoon oprecht
genoegen.

Een oneigen doel wordt je door anderen opgedrongen. Niemand behalve jijzelf kan
jouw doel bepalen. Je kunt rustig de lessen van “specialisten” aanhoren over hoe je
moet handelen. Trek je eigen conclusies en handel zoals je goeddunkt. Maar
wanneer iemand probeert je te leren waar je naar zou moeten streven, wijs die
grove inbreuk op de integriteit van jouw ziel dan meteen van de hand. Ze krijgt zo
ook al genoeg onzinnige ideeën van haar eigen verstand opgedrongen. Niemand
kan jou op je doel wijzen. Dat wil zeggen, er is één uitzondering: de achteloos
uitgesproken zin. Zoals je weet kunnen achteloos uitgesproken zinnen als teken
dienen. Een teken voel je meteen. Iemands onopzettelijk uitgesproken zin kan in je
ziel onverwacht een lampje doen ontbranden. Als jouw eigen doel even zijdelings
geraakt wordt, springt je ziel op, wat je kan helpen om je te realiseren dat dit
“datgene wat nodig is” is. Maar dat moet dan een situatie zijn waarbij iemand niet
probeert je ergens van te overtuigen of je op het juiste pad te brengen, maar

112
gewoon als het ware tussen neus en lippen door een opmerking maakt of een
advies geeft.

Een oneigen doel dient het welzijn van iemand anders. Als het doel geen verbetering
in je leven brengt, is het niet jouw doel. Zuivere doelen werken altijd in het voordeel
van je eigen welzijn en succes. Jouw doel is er alleen voor jou. Als een doel
rechtstreeks in de behoeftes van anderen voorziet, een verbetering in het welzijn
van anderen brengt, wil dat zeggen dat het niet jouw doel is. Slingers zullen de
mooiste voorwendsels aandragen om je anderen te laten dienen. Daar zijn
verschillende methodes voor. Mensen met een verhoogd schuldgevoel zijn meestal
het vatbaarst voor woorden als “moeten”, “verplicht” en “noodzakelijk”. Zulke
mensen vinden daadwerkelijk troost in het boete doen voor hun denkbeeldige
zonden. Op anderen kan de uitspraak “We hebben je hulp nodig” effect hebben. En
dat werkt ook. Zoals je begrijpt, steunen dergelijke methodes op interne en externe
importantie. Vergeet niet dat we in eerste instantie voor onszelf leven, en niemand
iets schuldig of verplicht zijn. Je kunt anderen niet gelukkig maken. Daarentegen
kun je anderen gemakkelijk schaden als je zelf ongelukkig bent.

Een oneigen doel veroorzaakt innerlijke onrust. Over het algemeen zijn valse doelen
erg aantrekkelijk. Je verstand zal vol vuur, in geuren en kleuren alle mogelijke
voordelen van het doel uittekenen. Maar als er ondanks alle aantrekkelijkheid iets is
dat je dwars blijft zitten, is het zaak om eerlijk tegen jezelf te zijn. Natuurlijk wil je
verstand er niets van weten: alles is geweldig en fantastisch. Maar waar komt die
schaduw van innerlijke onrust dan vandaan? Ik herhaal een belangrijke regel uit het
vorige hoofdstuk. Wanneer je aan het doel denkt, denk dan niet aan het prestige, de
onbereikbaarheid of de middelen om het te bereiken, maar let alleen op de staat
van je gemoedsrust. Stel je voor dat je je doel bereikt hebt en alles achter de rug is.
Voel je je goed of niet? Als je naast tevredenheid ook een gevoel van benauwdheid
of een drukkend gevoel en een bepaalde last ervaart, dan is dat innerlijke onrust.
Zou je je nou wel inlaten met een oneigen doel? Jouw eigen doel is nog veel
aantrekkelijker en geeft je nog meer voldoening, zonder ook maar enige innerlijke
onrust te ervaren. Je hoeft je alleen maar af te wenden van de slingers om het te
vinden.

Als je ontevreden bent met de plaats die jij in deze wereld inneemt, of als je wordt
achtervolgd door een aaneenschakeling van tegenslagen, wil dat zeggen dat je
ergens onder de invloed van destructieve slingers bent gekomen, en via een
oneigen deur een oneigen doel nastreeft. Oneigen doelen kosten veel energie en
hard werken. Jouw eigen doel daarentegen realiseert zich als het ware vanzelf, alles
gaat van een leien dakje. Oneigen doelen verdoemen je altijd tot lijden. Vind je
eigen doel en deur, en alle problemen verdwijnen als sneeuw voor de zon.

Je zou kunnen vragen: “En als ik nou niet weet wat ik wil, hoe kom ik daar dan
achter?” Dan stel ik een wedervraag: heb je er ooit wel eens serieus over
nagedacht? Hoe vreemd het ook klinkt, het merendeel van de mensen is dermate in
beslag genomen door het dienen van de belangen van slingers, dat ze letterlijk

113
rondrennen als kip zonder kop en geen tijd hebben voor zichzelf, voor hun ziel.
Vragen over wat ze nou daadwerkelijk van het leven willen worden al rennend,
terloops, bij stukjes en beetjes, gedachteloos en onder druk van allerlei problemen
beantwoord. Je hoeft geen diepgaand zelfonderzoek te doen, het is al voldoende
om even te kalmeren, je af te zonderen en toch even te luisteren naar het ruisen
van de ochtendsterren.

En als je nou nergens zin in hebt? Dan wil dat zeggen dat je energetisch potentieel
extreem laag is. Depressie en apathie zijn duidelijke tekenen dat je energie maar net
voldoende is om te kunnen voortbestaan. Dan moet je dus je reserves verhogen.
Het is onmogelijk dat jouw ziel niets wil. Je bent alleen niet in staat om haar te
horen.

Het doorbreken van stereotypen

Ondanks dat er over slingers al veel gezegd is, wil ik nieuwe voorbeelden aandragen
van hoe ze iemand op een dwaalspoor kunnen brengen. Stel jezelf eens de vraag:
zijn jou door een slinger onder het een of andere aantrekkelijke voorwendsel wel
eens oneigen doelen opgedrongen? Bijvoorbeeld, je “goedhartige ziel” wordt te
hulp geroepen. Dat kan zijn door hulpeloze dieren, gewonde soldaten, hongerige
kinderen of door een willekeurig iemand die zorg nodig heeft. Of ergens wordt voor
de vrijheid gevochten, en jouw dappere hart is daar nodig. Een goedhartige ziel
schiet meteen daar te hulp waar hij nodig is.

In werkelijkheid is hier echter geen sprake van een “goedhartige ziel” maar van een
“goedhartig verstand”, en bovendien niet eens goedhartig maar gewoon zielloos.
Dat verstand is zijn eigen ziel vergeten, en haast zich de zielen van anderen te
helpen. Dat is precies hetzelfde als in nood je eigen kinderen in de steek laten om
die van anderen te redden. Het “goedhartige verstand” heeft zijn eigen ziel
gevangen gezet, en is alleen achtergebleven met zijn “verstandige” gedachten.
Daardoor is een innerlijke leegte ontstaan, en die moet ergens mee worden
opgevuld.

Slingers bieden onmiddellijk allerlei vormen van compensatie aan. Ze laten je een
breed scala aan mogelijkheden zien om je energie te verspillen ten gunste van
anderen. Maar is dat niet precies de reden waarom iemand zo gretig reageert op de
roep van anderen, omdat hij leeg is van binnen? Datgene wat de algemeen
aanvaarde stereotypen als goedheid en mededogen bestempelen, kan in
werkelijkheid zeer wel spirituele leegte zijn. De spirituele leegte van het verstand
wordt gecompenseerd met zorg voor anderen, terwijl de behoeftes van onze eigen
ziel onvervuld blijven. Slingers hebben er belang bij om het te doen voorkomen
alsof zorg voor anderen hetzelfde is als edelmoedigheid van de ziel.

Zoals je ziet, zijn slingers in staat om op vakkundige wijze zeer overtuigende

stereotypen te formuleren. Maar dat is allemaal niet meer dan mooi geformuleerde
demagogie. En hoe zit het eigenlijk met je eigen ziel? Laat je verstand haar werkelijk
voor anderen in de steek? Dat is de reden dat ik zo sterk aandring de slingers de rug

114
toe te keren en je ziel vrij te laten. Als je van jezelf gaat houden, zul je jouw doel
vinden. En op weg ernaartoe zul je een heleboel oprecht goede en nuttige dingen
doen. En uiteraard veel armen en ongelukkigen helpen, omdat je daarvoor grote
mogelijkheden krijgt. Wees echter zeer terughoudend ten opzichte van iedere
verlokking zolang het doel nog niet gedefinieerd is. Je interne en externe
importantie moeten op een minimaal niveau blijven.

Slingers hebben vooral extra energie nodig wanneer ze elkaar bestrijden. Stel, twee
slingers staan op het punt met elkaar in gevecht te gaan. De een verklaart zichzelf
tot rechtvaardig bevrijder, en beschuldigt de ander ervan een dictator en een
potentieel gevaarlijke agressor te zijn. In werkelijkheid wil de “rechtvaardige”
slinger gewoon zijn concurrent opslokken, en zijn olie of andere middelen in handen
krijgen. Maar daar wordt niet over gesproken, en er ontwikkelt zich een brede
propagandacam-pagne ter verdediging van de vrijheid en de rechtvaardigheid.

Iemand die doordrongen is van importantie en door zo’n slinger aan de haak is
geslagen, zegt tegen zichzelf: “Ik zal het onderdrukte volk bevrijden, ik zal die
agressor en dictator wel eens wat laten zien!” Ondertussen formeert de andere
slinger zijn kamp van aanhangers. De slinger-dictator stelt dat hij in werkelijkheid
goed is, en dat degene die zich als bevrijder opwerpt juist de agressor is. Iemand
anders, vol van importantie, kookt van woede: “Wat, hebben ze de oorlog verklaard
en mij niets gevraagd?! Ik ga de straat op en zal een vurig protest laten horen!” Hij
is zelfs in staat zich in de oorlog te storten en zijn leven te geven voor andermans
vrijheid.

Zoals je ziet, raken de aanhangers van zowel het ene als het andere kamp in de
strijd betrokken doordat hun interne en externe importantie verhoogd is, terwijl ze
van binnen spiritueel leeg zijn, een leegte die zich uiteindelijk niet vult maar zich
integendeel nog verder verdiept. Immers, wat krijgen aanhangers die zich in de
strijd hebben laten betrekken uiteindelijk? De voorstanders van oorlog raken
overtuigd dat ze bedrogen zijn, in werkelijkheid zat niemand op deze oorlog te
wachten en leverde hij alleen maar leed op voor alle betrokkenen. De voorstanders
van vrede krijgen ook een tik op hun neus: dat zelfde weerloze volk dat is
aangevallen door de slinger-agressor, ontdoet zich haastig van zijn overwonnen
leider en werpt zich op de ambassade van het land dat de vrede verdedigt, steelt
zijn humanitaire hulp en kruipt voor de agressor.

Het is volkomen duidelijk dat alle hoge idealen waar de aanhangers in het gevecht
tussen slingers voor strijden niets meer dan zeepbellen zijn. Van binnen zijn ze
spiritueel leeg, met aan de oppervlakte een veelkleurig wolkje van opgeblazen
importantie. Hebben de zielen van de aanhangers al dit gedoe soms daadwerkelijk
nodig?

Wanneer een door jou gedefinieerd doel niet concreet voor jou persoonlijk is, kan je
hem op een simpele manier controleren. Als de zorg voor anderen van buiten is
opgelegd, ongeacht de manier waarop, is het een oneigen doel. Als echter de zorg

115
voor anderen van binnenuit komt, uit de diepte van je ziel, dan kan het jouw doel
zijn. Bijvoorbeeld: “Ik vind het gewoon fijn om voor mijn huisdieren te zorgen, dat
kost mij helemaal geen moeite.” Of: “Ik hou van mijn kinderen (kleinkinderen), en ik
vind het heerlijk om voor ze te zorgen, te zien hoe ze groeien, samen blij te zijn.” Als
ze eenmaal groot zijn zal je echter wel een nieuw doel moeten zoeken.

Niemand behalve jijzelf kan jou naar je doel leiden. Er is maar één manier om hem
te vinden: de importantie verlagen, je afwenden van slingers en je tot je eigen ziel
wenden. Vóór alles van jezelf houden en in eerste instantie voor jezelf zorgen.
Alleen daar is de weg naar jouw doel te vinden.

Een andere fout van het verstand is, dat het onmiddellijk probeert de haalbaarheid
van een doel in te schatten, en vooraf alle manieren en middelen te berekenen. Alles
moet immers rationeel zijn. Als de haalbaarheid van een doel twijfelachtig is, dan
wordt het doel ofwel principieel verworpen, ofwel het verdwijnt in een vergeten la.
Met zo’n houding lukt het niemand ooit om af te stemmen op de levenslijn van het
doel. Integendeel, door na te denken over de middelen om het doel te bereiken,
stemmen we af op de lijn van mislukking. In gedachten speel je immers alle
mogelijke scenario’s van een mislukking af. Het doel wordt niet met gewone
middelen bereikt, en er gebeurt ook geen wonder. Een moeilijk te realiseren doel
wordt daadwerkelijk zelden bereikt binnen de kaders van de traditionele
wereldbeschouwing. En dat kan ook niet anders, aangezien de parameters van
iemand die twijfelt op geen enkele manier overeen komen met de levenslijn van het
doel.

Er gebeurt alleen een wonder als je het bekende stereotype doorbreekt, en niet
nadenkt over de middelen om het doel te bereiken maar alleen over het doel zelf.
Dan zal datgene wat eerder onhaalbaar leek, zich plotseling van een andere kant
laten zien. Onverwacht, schijnbaar toevallig, zal zich een volkomen realistische weg
naar de realisatie van het doel openbaren. Vanuit de traditionele
wereldbeschouwing zal dat eruit zien als een wonderbaarlijke samenloop van
omstandigheden. In zo’n geval blijft het verstand niets anders over dan de handen
ten hemel te heffen: “Wie had dat ooit kunnen denken?”

Gezien vanuit het gezichtspunt van Transsurfing is hier van een wonder geen enkele
sprake. Je hebt gewoon afgestemd op de frequentie van de levenslijn van het doel,
hebt het besluit om te hebben genomen en je externe intentie heeft je naar deze
levenslijn gebracht. Daar dienen zich vervolgens nieuwe mogelijkheden aan en
openen zich nieuwe deuren, waarvan je op je vorige levenslijn geen flauw
vermoeden had.

We zijn dusdanig gewend aan de gevestigde stereotypen dat we ze zien als

waardevolle, door de mensheid in de loop der eeuwen opgebouwde ervaring. In
werkelijkheid worden stereotypen gevormd door slingers, en gaan we er slechts
onder dwang mee akkoord. De hele samenleving is gebaseerd op slingers, die
zelfstandig bestaan, zich als energetische informatiestructuren volgens hun eigen

116
wetten ontwikkelen en aanhangers aan zich onderwerpen. Hun invloed op de mens
is zo groot, dat ons verstand letterlijk beneveld wordt en we het vermogen om
onafhankelijk en bewust te denken verliezen.

Neem bijvoorbeeld de misdaden die door de Nazi’s zijn begaan tijdens de Tweede
Wereldoorlog. Zij hebben verschrikkelijke dingen uitgehaald. Misschien waren de
Nazi’s erg wrede mensen, met pathologische sadistische neigingen? Geenszins, de
meesten waren net zulke normale mensen als jij en ik. Zij hadden gezinnen, hielden
net zo van hun naasten en zorgden voor ze. Na terugkomst uit de oorlog stapten ze
het vreedzame leven weer binnen, en werden ze opnieuw gewone, goedaardige
burgers.

Hoe kan het dan dat een fatsoenlijke huisvader in de oorlog verandert in een beest?
Doordat zijn verstand in de macht van een slinger is gekomen. Aanhangers die in de
strijd tussen slingers betrokken worden, weten letterlijk niet wat ze doen. Dit is
vooral zichtbaar in het zinloze en soms wrede gedrag van pubers. Hun jonge en
wankele psyche is bijzonder kwetsbaar en makkelijk te beïnvloeden. Neem ieder
van die pubers apart. Is hij soms wreed? Totaal niet, en zijn ouders zullen daarop
zweren. Maar onder invloed van een slinger, bijvoorbeeld door onderdeel van een
groep te zijn, legt hij zichzelf niet langer rekenschap af van wat hij aan het doen is.
Het verstand van zo’n lid van een groep is letterlijk in slaap, aangezien het volledig
in de greep is van de slinger. Herinner je je het mechanisme van de geïnduceerde
overgang nog?

Alle kwaad, wreedheid en geweld op deze wereld wordt niet veroorzaakt door de
zogenaamde slechtheid van mensen, maar door de hebzuchtige aard van slingers.
De menselijke ziel kent geen kwaad. Al het kwaad is geconcentreerd in ons verstand
als een gijzeling door de destructieve invloed van slingers.

Slingers provoceren ons niet alleen om geweld te gebruiken tegen anderen, maar
ook tegen onszelf. Wat vind je van de dappere uitspraak “Wie niet waagt, die niet
wint”? Dit gezegde bevat een provocatie om je welzijn of je leven op het spel te
zetten in naam van de ideeën van anderen. Natuurlijk, als het idee niet van een
ander maar van jezelf is, en het risico is aanvaardbaar, dan is het misschien het
riskeren waard. Er is echter niets dommers denkbaar dan het nemen van een
onaanvaardbaar risico met gevaar voor eigen leven of gezondheid.

Slingers provoceren ons om risicovol te handelen omdat de angst, spanning en

opwinding die we daarbij ervaren tot hun favoriete energetische gerecht behoren.
Gebruik makend van het stereotype van valse moed, of met behulp van een
concrete aanhanger, probeert de slinger greep te krijgen op zijn slachtoffer: “Wees
een vent! Laat eens zien waartoe je in staat bent! Je wilt toch niet voor een lafaard
gehouden worden?” En vol van interne importantie haast het slachtoffer zich om
iedereen en zichzelf het tegendeel te bewijzen. Hij zit in de val van het valse
stereotype, en het komt niet in zijn hoofd op dat hij niemand iets hoeft te bewijzen
en lak kan hebben aan de mening van manipulators.

117
Gevoelens van eigen minderwaardigheid dwingen ons om aan de leiband van een
slinger te lopen. Het is overduidelijk dat het nemen van ongerechtvaardigde risico’s
helemaal geen teken van moed is, maar een poging om de eigen, wederom valse,
minderwaardigheidscomplexen te verbergen. Ons verstand gaat
onverantwoordelijk om met het leven van onze ziel, ten gunste van twijfelachtige
stereotypen. Ineengekrompen tot een hoopje kijkt die arme kleine ziel met afgrijzen
naar alles wat het tomeloze verstand uithaalt, maar ze kan niets doen. In het beste
geval gedraagt het verstand zich als een chronische mislukkeling die zijn
betekenisloosheid op zijn huisgenoten afreageert, en in het slechtste geval als een
dronken en radeloze bruut die zijn weerloze kind slaat.

Laat je verstand ontwaken uit deze hardnekkige waan. Hij beschikt over een
verbazingwekkende schat van ongekende waarde: je ziel. Door je ziel en je verstand
met elkaar te verbinden verkrijg je werkelijke vrijheid en kracht. Wees niet bang om
door slingers gevormde stereotypen te doorbreken. De ware aard van vele zaken in
deze wereld zal zich aan je openbaren. Door de stereotypen te doorbreken open je
gesloten deuren.

Jouw doelen
Ik heb vanaf het begin verondersteld dat je een hartenwens hebt, en dat je in ieder
geval bij benadering weet hoe die gerealiseerd kan worden. Hoewel het niet
uitmaakt als je zelfs niet bij benadering weet op welke manier jouw wens in
vervulling zou kunnen gaan. Als je de beslissing om te hebben hebt genomen, zal
zich een variant aandienen. Het belangrijkste is dat je je oprechte hartenwens
bepaalt, en het besluit neemt om te hebben en te handelen. Intentie verandert de
wens in een doel. Een wens zonder intentie komt nooit uit. Maar eerst moet je
helder krijgen wat je nou precies wilt van het leven. Vage formuleringen als “ik wil
rijk en gelukkig zijn” werken niet. Stel je voor dat je zonder bepaald doel door de
stad loopt. Je wandelt gewoon wat rond, je neus achterna. Waar kom je uit? Dat
weet niemand. Als er echter een concreet punt van bestemming bestaat, dan zul je
daar vroeg of laat bij uitkomen, zelfs als de route erheen niet precies bekend is. Zo
gaat het ook in het leven: als je geen doel hebt, ben je als een papieren bootje op
een woeste rivier. Als je een doel hebt waar je naar streeft kun je het bereiken.
Maar het is ook mogelijk dat je het niet bereikt.

Slechts één situatie biedt honderd procent garantie dat je je doel bereikt: als het
jouw doel is, en je er naar toe gaat via jouw deur. In dat geval zal niets en niemand
je in de weg kunnen staan, omdat de sleutel van jouw zielsessentie perfect past op
het slot van jouw pad. Wat voor jou bestemd is, neemt niemand je af. Dus het
bereiken van je doel is niet het probleem. Het probleem zit hem alleen in het vinden
van jouw doel en jouw deur.

Ten eerste wordt je doel niet bepaald door tijdelijke behoeftes. Het moet een
antwoord zijn op de vraag: wat wil jij van het leven? Wat maakt jou in het leven blij

118
en gelukkig? Dat is het enige dat van belang is. Al het overige kun je beschouwen als
een echo van slingers.

Zoek één hoofddoel. Het bereiken van dat doel brengt de vervulling van al je andere
wensen met zich mee. Als je niets concreets kunt bedenken, zou je als begin
bijvoorbeeld het volgende algemene doel kunnen formuleren: je wilt een
comfortabel en voorspoedig leven. Wat houden comfort en voorspoed voor jou in?
De behoefte om een huis, een auto, mooie kleding en dergelijke attributen te
hebben kun je vervangen door één doel: een goed betaalde baan krijgen. Maar
zoals je begrijpt is dat geen doel maar een deur, en bovendien een onduidelijke.

Een goed betaalde baan kun je vervangen door een concretere formulering: een
hele goede of unieke specialist worden in jouw vakgebied. Waar ligt je hart? Maar
dan dient zich de vraag aan of dat werk je volledige levensvervulling geeft. Als dat
zo is heb je geluk: jouw doel valt samen met jouw deur. Stel dat je hart ligt bij een
bepaald vakgebied in de wetenschap, cultuur of kunst. Dan zul je ontdekkingen
doen en meesterwerken scheppen terwijl je met je geliefde onderwerp bezig bent.
Op zo’n levenslijn is het geluk hier en nu, en niet ergens in de toekomst. Alle
attributen van een comfortabel leven, waar anderen zoveel moeite voor moeten
doen, dienen zich vanzelf aan, als iets vanzelfsprekends. Je volgt immers jouw eigen
pad.

Als iets, al is het je favoriete bezigheid, niet het enige is wat je blijdschap geeft en je
leven vult met comfortabele attributen, wil dat zeggen dat je die activiteit
waarschijnlijk kunt beschouwen als een deur, maar je kunt het geen doel noemen.
Vergeet niet dat jouw doel je leven moet veranderen in een feest, met alle daarbij
behorende attributen. Denk voorlopig niet na over de middelen om het te bereiken,
dat wil zeggen over deuren. Het belangrijkste is het bepalen van je doel, de deuren
zullen zich mettertijd vanzelf aandienen.

Beantwoord voor jezelf de vraag: Waar ligt je hart? Wat verandert jouw leven in een
feest? Laat alle gedachten over prestige en onbereikbaarheid van het
veronderstelde doel los. Beperkingen moeten je niet interesseren. Als je het niet
gelooft, doe dan in ieder geval alsof je alles kunt bereiken, en weet dat je alleen
maar hoeft te kiezen. Geneer je niet bestel alles wat je wilt.

Je wilt een bootje hebben? En waarom geen jacht? Je wilt een huis? En waarom
geen villa?

Je wilt baas van de afdeling worden? En waarom niet voorzitter van de raad van
bestuur?

Je wilt veel werken om veel geld te verdienen? En waarom niet helemaal niet
werken en leven zoals je wilt?

119
Je wilt een goedkoop stukje grond kopen en je eigen huis bouwen? En waarom niet
een eigen eiland in de Middellandse Zee?

Zulke “waarom niet” vragen kun je tot in het oneindige blijven stellen. Je hebt er
geen idee van hoe bescheiden jouw wensen zijn, in vergelijking met wat je zou
kunnen krijgen als je door jouw deur naar jouw doel gaat.

Probeer niet met je verstand te bedenken wat jouw wensen zijn. Bezuinig niet op je
tijd wanneer het gaat om de vraag wat je ziel wil. De uitdrukking “met hart en ziel”
spreekt voor zich. Die gaat niet over een mening, maar over een houding. Een
mening is het product van intellectueel handelen van het verstand. Een houding
komt vanuit het diepst van de ziel, daarom kan alleen die helpen om te bepalen wat
eigen en wat oneigen doelen zijn. Bij het bepalen van jouw doel moet je je afvragen:
“Hoe voel ik mij als ik mijn doel bereikt heb?”

Stel, je hebt je wens geformuleerd. Stel jezelf dan twee vragen om te controleren of
het jouw eigen wens is of niet. De eerste: heb ik het echt nodig? De tweede: heb ik
het écht wel nodig? Probeer alle tekenen van een oneigen doel aan deze wens te
toetsen.

Wens je het echt met heel je hart, of wil je het alleen graag wensen? Probeer je niet
om jezelf en anderen iets te bewijzen? Wil je het echt? Is het geen knieval voor
mode of prestige? Een invalide kan denken dat hij met heel zijn hart wil schaatsen.
In werkelijkheid komt een dergelijk doel niet vanuit het hart, maar vanuit
verbolgenheid over zijn handicap. Als het doel moeilijk bereikbaar is, probeer er dan
vanaf te zien en kijk hoe je je voelt. Als je opluchting ervaart, wil dat zeggen dat het
een oneigen doel is. Als je onrust en verzet voelt zou het jouw doel kunnen zijn.

Het enige betrouwbare criterium bij het kiezen van jouw doel is innerlijke onrust.
Het is een negatieve reactie van de ziel op een al genomen beslissing van het
verstand. Je kunt je staat van innerlijke onrust pas controleren wanneer je verstand
bij het bepalen van je doel een beslissing genomen heeft. Stel je voor dat je je doel
bereikt hebt, en alles achter de rug is. Zodra dat gelukt is moet je stoppen met
nadenken over het doel, en alleen nog naar de gevoelens van je ziel luisteren. Voelt
het goed of slecht? Als je naast voldoening ook gevoelens van angst, een zware last,
noodzaak of verplichting ervaart, dan zegt je ziel duidelijk “nee”. Je verstand heeft
geen flauw idee welke vervelende verrassingen het doel voor je in petto heeft, al
zijn ze nog zo mooi verpakt. Maar je ziel voelt het.

Het gevoel van innerlijke onrust kan onbestemd en vaag zijn. Verwar onwennigheid
niet met innerlijke onrust. Zoals in het vorige hoofdstuk al gezegd, ontstaat
onwennigheid of een soort verlegenheid door het ongewone van de situatie: “Is dat
echt allemaal voor mij?” Innerlijke onrust is een drukkend gevoel van
zwaarmoedigheid of last, dat zich zwak manifesteert tegen de achtergrond van de
optimistische beschouwingen van het verstand. Onwennigheid van de ziel kan
worden verholpen met behulp van dia’s, innerlijke onrust kan dat nooit. De grootste

120
fout die je zou kunnen maken is te denken dat je het niet waard bent. Totale onzin!
Het zijn de slingers die je jezelf een dergelijk primitief label hebben doen opplakken.
Jij bent het allerbeste waard. Hoe het ook zij, neem in ieder geval geen overhaaste
beslissingen. Probeer het doel door middel van dia’s te ervaren. Als je merkt dat het
drukkende gevoel na verloop van tijd niet verdwijnt, dan weet je dat je te maken
hebt met innerlijke onrust.

Als je innerlijke onrust ervaart door bepaalde aspecten van het doel zelf, wil dat
zeggen dat het een oneigen doel is. Als je innerlijke onrust ervaart door de
wetenschap dat het doel moeilijk bereikbaar is, dan ligt het buiten je comfortzone
of je hebt een oneigen deur gekozen. Denk niet aan de middelen om het te bereiken
totdat je jouw doel precies bepaald hebt. Als het je niet lukt om jezelf voor te stellen
in die rol, dan ben je er mogelijk nog niet klaar voor om het te ontvangen. Je
comfortzone kun je verbreden met behulp van dia’s. Over deuren hoef je je geen
zorgen te maken. Van jou wordt alleen het besluit om te hebben gevraagd, dan zal
je externe intentie vroeg of laat de juiste deur voor je aanwijzen.

Geef niet toe aan de verleiding om van geld je doel te maken. Iets in de trant van
“Als ik eenmaal geld heb zijn al mijn zorgen voorbij, ik weet wel wat ik ervoor wil
kopen.” Herinner je je de attachékoffer vol bankbiljetten in het hoofdstuk “dia’s”
nog? Toen hebben we gezegd dat geld nooit een doel kan zijn, maar dat het slechts
een begeleidend attribuut is. Het is natuurlijk niet moeilijk om het hiermee eens te
zijn, helemaal triviaal is de stelling echter niet. We zijn allemaal zo gewend aan geld,
dat we vrijwel alles naar een waarde in geld kunnen vertalen. Maar geld is een
abstracte categorie, bedoeld voor het verstand maar in geen geval voor de ziel.
Onze ziel heeft geen flauw idee wat ze met geld moet doen, aangezien ze niet
abstract kan denken. Het uiteindelijke doel moet duidelijk zijn voor de ziel. Je ziel
moet weten wat je met het gevraagde geld wilt kopen: een huis, een casino, een
eiland enzovoort. Over de middelen hebben we het niet, als het je ziel maar
aanspreekt.

Zolang jouw innerlijke boekhouder de middelen om een doel te bereiken blijft

tellen, zal het je niet lukken jouw doel te bepalen en jezelf af te stemmen op de
levenslijn van dat doel. Schakel je Opzichter in en fluit jezelf iedere keer terug
wanneer je verstand probeert de vraag “Wat wil ik van het leven?” te negeren. De
moeilijke bereikbaarheid van een doel is het meest hardnekkige stereotype, dus je
zult geduld moeten hebben. Je verstand zal proberen antwoord te geven op een
andere vraag: “hoe kan ik dat bereiken?” Dus laat nu je ziel tegen je verstand
zeggen: “Hou je mond, dat is niet jouw probleem, we zijn een speeltje aan het
uitzoeken!”

Je moet proberen je te bevrijden van destructieve slingers, maar dat betekent niet
dat je jezelf helemaal moet isoleren. Onze hele maatschappij is gebaseerd op hun
interactie, dus je zult je ofwel terug moeten trekken in het Himalayagebergte, ofwel
je eigen slingers moeten zoeken. Kluizenaars komen gemakkelijk “in gesprek met
het universum”, omdat ze ver van hen af staan. Maar zodra je zo’n kluizenaar terug

121
laat keren in het agressieve milieu van de slingers, verliest hij onmiddellijk zijn
gevoel van evenwicht en onthechting.

Ook jouw doel behoort toe aan een slinger. Daarin schuilt voor jou geen enkel
gevaar, zolang het doel maar oprecht het jouwe is. Vind je eigen doel, en de slinger
zal geen andere keuze hebben dan van jou een favoriet te maken. Je kunt zelfs een
nieuwe slinger creëren. Het belangrijkste is dat je je bewust wordt van je recht op
een vrije keuze, en dat je niet toestaat dat slingers controle over je krijgen.

Je kunt je doel niet bepalen door middel van analyse en redenatie. Alleen je ziel kan
jouw ware doel identificeren. Analyse is een activiteit van het verstand. De ziel kan
niet denken. Ze is alleen in staat om te zien en te voelen.

In het onderzoeksproces naar jouw doel is het niet de taak van je verstand om te
zoeken. Je verstand zal dat doen zoals het gewend is, dat wil zeggen door middel
van analyse en het construeren van logische argumenten, op basis van algemeen
aanvaarde stereotypen en labels. Als het mogelijk zou zijn om op die manier je
eigen pad te vinden, zou iedereen gelukkig zijn.

Het is de taak van je verstand om alle externe informatie in zich op te nemen, en

daarbij aandachtig de staat van je gemoedsrust in de gaten te houden. Je verstand
hoeft alleen een stelling te kiezen: ik ben op zoek naar datgene wat mijn leven
verandert in een feest. Om vervolgens eenvoudig alle externe informatie tot zich te
nemen, en te letten op de gevoelens van de ziel vanuit die stelling.

Een actieve zoektocht naar je levensdoel levert niets op. Maak je niet ongerust,
wacht rustig af en observeer. Als je bent ingesteld op de zoektocht, komt de
benodigde informatie vanzelf. Op een gegeven moment krijg je bepaalde stukjes
informatie, die in jou een levendige interesse oproepen. Het belangrijkste is dat je
verstand zich er op dat moment niet tussen mengt met zijn overdenkingen, maar
alleen blijft letten op de staat van je gemoedsrust.

Je kunt zelf de komst van de benodigde informatie versnellen. Daarvoor is het

bijzonder nuttig om je interesse te verbreden. Ga naar plaatsen waar je nog niet
eerder geweest bent: bezoek musea, een bioscoop, een ander deel van de stad, een
boekwinkel, ga op excursie, wandelen, waarheen dan ook. Je hoeft je niet actief
bezig te houden met zoeken, verbreed alleen je externe informatiespectrum en
observeer.

Gun jezelf alle tijd, leg jezelf geen beperkingen op en laat de zoektocht naar je doel
geen verplichting worden. Hoe gewoon de stelling in je gedachten: ik ben op zoek
naar datgene wat mijn leven verandert in een feest.

Houd je gevoel aandachtiger dan je dat tot nu toe gedaan hebt in de gaten. Laat de
stelling op de achtergrond doorlopend zijn werk doen. Filter alle informatie die tot
je komt met de vraag: wat voel ik daarbij, spreekt het me aan of niet?

122
Vroeg of laat krijg je een teken dat van binnen als het ware een vonk doet
ontbranden: “Oh, dat vind ik leuk!” Onderzoek zulke informatie van alle kanten, en
hou daarbij je staat van gemoedsrust goed in de gaten.

Laten we er eens van uitgaan dat je er uiteindelijk in bent geslaagd je te ontdoen

van de verleiding om na te denken over de middelen, en dat je je doel hebt
bepaald. Wanneer daar het besluit om te hebben en te handelen in dienst van het
bereiken van dat doel bij komt, zal jouw laag van de wereld een wonderbaarlijke
transformatie ondergaan. Wat er dan gebeurt is het volgende.

Je hebt jezelf bevrijd van de last van valse doelen, en kunt opgelucht ademhalen. Je
hoeft jezelf niet langer te dwingen om dingen te doen die je niet na aan het hart
liggen. Je hebt afgezien van de strijd om een denkbeeldig geluk in de toekomst, en
jezelf toegestaan hier en nu het geluk te ervaren. Vroeger probeerde je de
geestelijke leegte op te vullen met goedkope surrogaten, die je door slingers
werden aangereikt. Maar nu heeft je verstand je ziel uit zijn gevangenis gelaten, en
ervaar je een verbazend gevoel van lichtheid en vrijheid, alsof het lente is en je net
wakker bent geworden uit een lange winterslaap. Het drukkende gevoel van
depressie en last is verdwenen. Zeg nou zelf, het is toch veel prettiger om onderweg
te zijn naar je eigen doel wanneer je weet dat je in jezelf datgene gevonden hebt
wat je vroeger tevergeefs in de externe wereld hebt gezocht? Je verstand heeft de
nutteloze ballast van oneigen doelen overboord gegooid, het houdt zich niet langer
bezig met zinloze overdenkingen over de benodigde middelen om het doel te
bereiken en heeft simpelweg de juiste opgave in zijn laag van de wereld toegelaten.
Je ziel heeft zelf haar speeltje uitgezocht, en springt van blijdschap handenklappend
in de lucht. Je hebt het valse stereotype doorbroken en jezelf toegestaan om te
hebben, ondanks de schijnbare onbereikbaarheid van het doel. Daarom gaan er nu
deuren voor je open die vroeger gesloten bleven. Nu geeft ook je verstand eindelijk
toe dat het doel wel degelijk realiseerbaar is. Hier verandert je leven in een feest,
aangezien je ziel vrolijk achter je verstand aan huppelt, dat het doel in zijn laag van
de wereld heeft toegelaten. Ziel en verstand lopen vrolijk hand in hand over een
geëffend pad naar het geluk, dat hier en nu al aanwezig is.

Jouw deuren
Als je op weg naar jouw doel voortdurend hindernissen moet overwinnen, betekent
dat ofwel dat je een oneigen doel gekozen hebt, ofwel dat je op weg bent naar je
doel via een oneigen deur. Het enige dat je in het leven als belangrijk kunt
beschouwen, is het bepalen van jouw doel en jouw deur. Je kunt je hele leven
spenderen aan het streven naar een oneigen doel, en niets bereiken. Er is niets
triester dan te moeten toegeven dat alle inspanningen voor niets zijn geweest en je
leven mislukt is.

Slingers hebben ons geleerd de dingen te doen die nou eenmaal noodzakelijk zijn,
en dat als vanzelfsprekend te beschouwen. Het stereotype van gedwongen
noodzaak is tot in het absurde doorgevoerd: alsof het leven een gevangenisstraf is
die je uit moet zitten, of een taakstraf die je verplicht bent uit te voeren. We zijn zo

123
gewend aan dat gevoel van noodzaak, dat we de ware intenties van onze ziel
opbergen in het verste hoekje van ons bewustzijn totdat er betere tijden
aanbreken. Maar het leven is eindig, en betere tijden breken nooit aan.

Het geluk lonkt voortdurend ergens in de toekomst. Het valse stereotype beweert:
om die toekomst te laten aanbreken moet je hem veroveren, verdienen,
bewerkstelligen. De meeste mensen zien uit materiële overwegingen af van
datgene wat ze het liefste doen. Het leven wordt verdeeld in hobby en werk,
oftewel datgene wat een inkomen moet genereren. Naast het stellen van valse
doelen, is de gedwongen noodzaak nog een methode waarmee slingers proberen
ons ver van ons eigen pad af te brengen.

In werkelijkheid kun je zelfs met een hobby goed geld verdienen, mits het jouw doel
is. Als je enkel en alleen omdat het geen geld oplevert af moet zien van datgene wat
je het liefste doet, dan is het verstandig om goed te onderzoeken of het wel
verband houdt met het door jouw ziel uitgezochte doel. Verandert het jouw leven
wel of niet in een feest? Als je het niet als jouw doel kunt beschouwen, dan is het
onmogelijk om met zekerheid te zeggen of het al dan niet een inkomen zal
genereren. Maar als je overtuigd bent dat dit het is, dan kun je erop wachten dat de
attributen van comfort in jouw leven zullen verschijnen. Wanneer je doel samenvalt
met je deur hoef je je verder niet druk te maken over materiële zaken, je zult
sowieso alles hebben als je dat wilt.

Het valse stereotype van gedwongen noodzaak laat echter niet toe dat we ons
volledig aan ons eigen doel wijden. Er zijn voorbeelden te over die dit bevestigen.
Neem die sukkel die, omdat het nou eenmaal moet, net als iedereen om hem heen
elke dag naar zijn werk gaat, en in zijn vrije tijd mooie dingen maakt of uitvindingen
doet. Het komt niet in zijn hoofd op dat hij zijn creaties voor veel geld zou kunnen
verkopen. Hij leeft in armoede, in de absolute overtuiging dat je moet ploeteren
voor je brood. En zijn hobby, ach, dat is zomaar, voor de lol. Zie je wat er gebeurt?
Hij spendeert het grootste deel van zijn leven aan werken voor de een of andere
meneer, in de overtuiging dat dit essentieel is voor zijn bestaan. En zijn ziel krijgt
slechts de kruimels die overblijven van zijn werktijd. Maar voor wie leeft hij dan?
Voor die meneer?

Als jouw doel samenvalt met jouw deur, dan zul je rijk worden met je hobby. Het
bereiken van het doel brengt de vervulling van alle andere wensen met zich mee,
waarbij bovendien de resultaten alle verwachtingen zullen overtreffen. Je kunt er
zeker van zijn dat alles wat op deze wereld met hart en ziel tot stand is gekomen
een zeer hoge prijs heeft. Zuiver rationele producten daarentegen worden niet
hoog gewaardeerd. Ware meesterwerken ontstaan zoals je weet vanuit de eenheid
van ziel en verstand. Op weg naar je doel zul je meesterwerken scheppen, als je de
slingers tenminste niet toestaat je af te leiden. In dit geval is het heel simpel: je
hoeft alleen maar rustig je eigen pad te blijven volgen, en ervoor te waken dat je
niet op hun provocaties in gaat. Vroeg of laat zul je grandioos succes hebben.

124
Het wordt iets ingewikkelder wanneer je doel en je deur niet samenvallen. Hoewel
je daar, voordat je die conclusie trekt, goed over na moet denken. Jouw doel kan je
leven nooit veel ingewikkelder maken. Integendeel, wanneer je je doel eenmaal
gekozen hebt, wordt je leven een stuk eenvoudiger, en wordt je van een hoop
problemen verlost. Wees niet te snel met het kiezen van een deur. Het belangrijkste
is het besluit om te hebben, een deur vindt je dan vanzelf wel. Als je geen precieze
voorstelling hebt van wat jouw deur is, werk dan met dia’s en verbreed je
comfortzone. Laat de importantie los, zie af van de wens om het doel te bereiken.
Zodra je jezelf toestaat om te hebben zal je externe intentie een geschikte variant
aandragen.

Jouw deur is de weg die je naar je doel leidt. Stel jezelf nadat je je doel bepaald hebt
de vraag: op welke manier kan het bereikt worden? Vroeg of laat zal je externe
intentie verschillende mogelijkheden voor je openbaren. Jouw opgave is het om uit
die mogelijkheden daadwerkelijk jouw eigen deur te kiezen. Bekijk alle mogelijke
varianten. Iedere variant dient onderworpen te worden aan de test met je staat van
gemoedsrust. Hier kun je dezelfde principes toepassen als bij het kiezen van je doel.

Stel, jouw doel impliceert dat je goed bedeeld bent. Dan moet je bepalen met
behulp van wat je rijk wordt. Geld komt immers niet zomaar tot ons, maar tot
datgene wat we voorstellen. Dat kan een ster in de showbusiness, een
grootindustrieel, een financieel expert, een uitmuntend specialist of zelfs een
erfgenaam zijn. Dus wie wil je worden? Je moet jouw eigen weg naar de rijkdom
zien te vinden: datgene waar je hart ligt. Wat dat is moet je aan je ziel vragen en
niet aan je verstand. Ons verstand is een product van de maatschappij. En de
maatschappij is gebaseerd op slingers. De maatschappij zegt: “Word een
beroemdheid, een politicus, rijk – dat brengt je prestige.” Maar aangezien jouw
persoonlijke geluk voor een slinger van geen belang is, zal hij je niet helpen bij het
bepalen van jouw juiste plek in dit leven.

Je verstand en je kennissen zeggen tegen je dat je op zoek moet gaan naar een goed
betaalde baan, bijvoorbeeld in de advocatuur. Iedereen zegt: als je eenmaal een
gediplomeerd advocaat bent kun je een berg geld verdienen. Natuurlijk wil je graag
veel geld verdienen, maar die deur kan voor jou best oneigen blijken te zijn. Via die
deur kom je heel ergens anders uit. Als het doel juist gekozen is, dan zal de deur
mogelijkheden onthullen die je in je stoutste dromen niet had kunnen bedenken.
Laten we aannemen dat jouw bestelling bestaat uit een eigen huis, een auto, een
goed salaris. Wanneer je door jouw eigen deur gaat, zul je zoveel ontvangen dat je
eerdere bestelling gewoon belachelijk zal lijken. Maar daarvoor is het noodzakelijk
dat je je niet vergist in de keuze van jouw deur.

Haast je niet, en gun jezelf voldoende tijd bij het maken van een keuze. Je zult veel
meer tijd en inspanning voor niets kwijt zijn als je te haastig bent en een verkeerde
keuze maakt. Het kiezen van je doel en je deur kan maanden duren. Gedurende die
tijd zul je een soort “dieet van perfectie” moeten volgen, dat wil zeggen de

125
basisprincipes van Transsurfing zo nauwgezet mogelijk moeten toepassen. Die ken
je inmiddels.

In de eerste plaats is dat bewustwording. Je moet jezelf rekenschap geven van je

motieven van iedere volgende handeling. Handel je bewust, begrijp je de regels van
het spel, of gehoorzaam je willoos een slinger?

Houd het niveau van je interne en externe importantie in de gaten. Denk na over
jouw doel en jouw deur alsof je het al hebt. Er is geen sprake van enige prestige,
onbereikbaarheid of noodzaak. Laat iedere importantie los. Dat wat je hebt is voor
jou heel gewoon.

Accepteer bij voorbaat een mogelijke mislukking. Lukt het – prima. En zo niet, dan is
het niet voor jou bedoeld en hoef je dus nergens over te treuren. Sta jezelf toe je te
vergissen. Schep een plaats in je leven voor een nederlaag, laat die onder jouw
toezicht staan. Sterker nog, verderop in dit boek zul je ontdekken dat een
ongelukkige mislukking helemaal geen nederlaag is, maar gewoon weer een
mijlpaal op weg naar het doel.9

Zoek een verzekering voor deze specifieke deur, een alternatief. Laat de oude deur
niet meteen schieten, verbrand je schepen niet achter je, handel behoedzaam. Zet
niet alles op één kaart. Laat reserveroutes voor jezelf open.

Blijf in gedachten voortdurend de dia van je doel afspelen. Daarmee verbreedt je je

comfortzone, en stem je af op de frequentie van de doellijn. Je externe intentie zal
zelf de benodigde informatie aandragen.

Plaats teneinde die informatie niet te missen de dia van de zoektocht naar je doel en
je deur in je hoofd. Bekijk alle informatie vanuit de externe wereld door deze dia.
Maak een inschatting of het bij je past of niet. Luister daarbij naar het ruisen van de
ochtendsterren, en niet naar je verstand. Houd daarbij niet in de gaten wat je er
voor gedachten over hebt, maar wat je bedrukt of vleugels geeft. Let op de houding
van je ziel ten opzichte van alle informatie. Op een gegeven moment zal ze
opspringen en uitroepen: “Dat is precies wat we nodig hebben!”

En haast je wederom niet. Verbreed je comfortzone en stem je gedachten net zo

lang af op de doellijn, tot doel en deur zich in een duidelijk concept beginnen af te
tekenen. Je moet tot een eenduidige conclusie komen: “Ja, ik wil dit, en het zal mijn
leven veranderen in een feest.” Je ziel zingt, en je verstand wrijft zich vergenoegd in
de handen.

Als je ziel inmiddels zingt maar je verstand nog twijfelt, verbreed dan opnieuw je
comfortzone. Dat biedt je de mogelijkheid het in de weg staande valse stereotype
van onbereikbaarheid en ongeloofwaardigheid te doorbreken. Weet je waarom de
deur onbereikbaar lijkt? Omdat hij op slot zit met het het valse stereotype van
9
Zie hiervoor Transsurfing deel 3, Vooruit naar het verleden!

126
onbereikbaarheid, dat zich in jouw verstand heeft vastgezet. Wanneer je het
stereotype doorbreekt gaat de deur open.

Ik vraag je niet om mij te geloven, of jezelf, of wie dan ook. Je zult je verstand nooit
kunnen overtuigen het te geloven. Ons verstand accepteert onvoorwaardelijk
slechts feiten. Dus moet je eerst overgaan naar je levensdoellijn, om de deur voor je
verstand realistisch te laten worden. En dat kan alleen maar met behulp van een dia
van je doel. Aan het begin van jouw lijn ligt het doel nog in de toekomst, maar de
weg ernaartoe is voor het verstand al duidelijk zichtbaar. Het is zinloos om te
proberen jezelf te overtuigen en je tegen een stereotype te verzetten. Het
doorbreken van een stereotype gebeurt op een heel andere manier. Hij stort zelf in
wanneer je externe intentie je de nieuwe mogelijkheden op je levensdoellijn laat
zien. Daarom wil ik je aandacht vestigen op het volgende: probeer niet jezelf te
overtuigen en vecht niet tegen het stereotype. Alles wat je hoeft te doen is
systematisch de dia van je doel in je gedachten afspelen. Dat is geenszins een
betekenisloze theoretische oefening, maar een concrete beweging naar je doel.

Vergeet niet dat de materiële realisatie inert is, en je externe intentie je bestelling
niet onmiddellijk kan uitvoeren. Je zult geduld moeten hebben. En als je dat niet
hebt, wil dat zeggen dat je de vurige wens hebt het doel zo snel mogelijk te
bereiken. Begin dan overnieuw en verlaag je importantie. Je wenst, dus twijfel je
aan de haalbaarheid. Verbreed opnieuw je comfortzone, net zo lang tot je ziet dat
zich reële perspectieven aandienen.

Slingers kunnen jouw deur verbergen onder een deken van valse onbeduidendheid
en lage waarde. Alles wat je makkelijk, op een natuurlijke manier en met plezier
doet heeft betekenis en waarde. Je hebt geen enkele onbetekenende eigenschap.
Iedere stommiteit die voor jou karakteristiek is, en die in het kader van het
stereotype geen enkele waarde heeft, kan de sleutel vormen tot jouw deur. Probeer
je karakteristieke “onbelangrijke” eigenschap maar eens te projecteren op een
belangrijke deur.

Als je bijvoorbeeld de reputatie hebt een paljas te zijn, dan zou je misschien een
geweldige komiek kunnen worden. Als iedereen zegt dat je nergens voor deugt en
alleen maar bezig bent met je kleding en je uiterlijk, dan leidt jouw deur mogelijk
naar het beroep van topmodel, visagist of modeontwerper. Als je je irriteert aan
reclames, en graag moppert dat het helemaal verkeerd gemaakt wordt en dat een
reclameboodschap heel anders zou moeten worden gebracht, dan is dat niet
gewoon jouw ongenoegen, maar een verborgen verlangen om jouw kwaliteiten op
dit gebied te tonen. Ik heb hier specifieke voorbeelden genoemd. Iemands
persoonlijke “onwaardige” eigenschap kan zich op een totaal onverwachte manier
manifesteren. Dat zul je ontdekken als je je van de slingers afwendt, en je op je
eigen ziel richt. Bedenk wel: als jij je domme acties echt op een natuurlijke manier
en met plezier uitvoert, dan moet dat een of andere betekenis hebben.

127
Al het voorgaande heeft betrekking op het proces van het kiezen van je deur. Maar
stel nou dat je sowieso al op we bent naar je gekozen doel. Dan is er één manier om
te bepalen of het de juiste deur is. Als je op weg naar je doel moe wordt, energie
verliest, worstelt, wil dat zeggen dat het niet de juiste is. Als je daarentegen
inspiratie put uit de bezigheden die je dichter bij je doel brengen, dan kun je er rustig
vanuit gaan dat het jouw deur is.

Er is nog een manier om de juiste deur te herkennen. Een oneigen deur kan zich
voordoen als de jouwe, hij lijkt voor je open te gaan, maar op het beslissende
moment slaat hij voor je neus dicht. Het lijkt erop dat op je weg via een oneigen
deur alles loopt zoals het moet, maar uiteindelijk lukt het belangrijkste je niet. Als
dat gebeurt, wil dat zeggen dat je een oneigen deur gekozen hebt. Daarin toont zich
de sluwheid van slingers, die opzettelijk vrij toegankelijke deuren open zetten om
zoveel mogelijk aanhangers te lokken.

Over het algemeen zal het bij jouw deuren niet druk zijn. Maar zelfs als er veel
mensen zijn die erdoor willen, zal iedereen onmiddellijk ruimte voor jou maken en
kun je vrij doorlopen. Vrij toegankelijke deuren staan open voor iedereen, maar
slechts enkelen gaan er doorheen. Bedenk nog eens hoe slingers een mythe creëren
van de succesvolle carrières van beroemdheden, en iedereen proberen te
onderwerpen aan de regel “doe zoals ik”. In de ban van een luchtspiegeling
probeert iedereen tegelijk dezelfde deur te bestormen, terwijl hun eigen deuren er
vlak naast volledig vrij toegankelijk zijn.

Ook deze deur kan echter voor je neus dichtslaan als je de wetten van het
evenwicht op grove wijze overtreedt. Bijvoorbeeld als het doel voor jou te
belangrijk is en je alles op één kaart hebt gezet. Deze deur kan opnieuw open gaan
wanneer je het belang verlaagt. Daarover zullen we het aan het eind van dit
hoofdstuk hebben.

Intentie
Als je tijd hebt besteed aan het bepalen van je doel en je deur, neem ik aan dat je
intentie hebt. Intentie verandert een wens in een doel. Zonder intentie wordt een
wens nooit gerealiseerd. Wensdromen komen ook nooit uit. Hoe onderscheidt zich
een doel van een wensdroom? Op dezelfde manier als intentie zich onderscheidt
van een wens. Als je intentie hebt, verandert een wens in een doel. Betekenisloze
wensdromen en luchtkastelen kunnen niets veranderen. Alleen intentie is in staat
om je leven te veranderen, dat wil zeggen het besluit om te hebben en te handelen.

Stel dat het je gelukt is om je doel te bepalen, en je bent vastbesloten het te

bereiken. Je brandt van ongeduld om met handelen te beginnen. Laat nu je grip los.
Verlaag de importantie van het doel, zie af van de wens het te bereiken en laat
alleen het besluit om te hebben over. Je hoeft alleen nog maar te handelen binnen
het kader van de gezuiverde intentie, dat wil zeggen alles doen wat je moet doen
zonder te wensen en zonder te eisen.

128
Het enige dat de hele zaak op weg naar het doel kan bederven is bovenmatige
verplichting, inspanning, ijver en dwang. Binnen het kader van de traditionele
wereldbeschouwing klinkt dit vreemd en tegenstrijdig. Maar ik hoop dat jij hier
inmiddels niets ongerijmds meer in ziet. Laten we alles weer op een rijtje zetten.

Wanneer je door je eigen deur richting je doel beweegt, is het onnodig om je

bovenmatig in te spannen. Je hoeft jezelf ook niet te dwingen. Als dat wel zo is, is
ofwel het doel, ofwel de deur oneigen. Maar ons verstand is gewend te vechten en
obstakels te overwinnen. Alle problemen worden door ons verstand zelf
veroorzaakt, wanneer het aan dingen een bovenmatige betekenis hecht en de strijd
aangaat met de stroom der varianten. Jouw levenslijn bevat een minimum aan
obstakels, mits je niet op importantie leunt.

Je moet naar je doel bewegen zoals je post uit de brievenbus haalt. Wat blijft er over
van intentie wanneer je het zuivert van importantie en de wens om het doel te
bereiken? Alleen het besluit om te hebben en de ene voet voor de andere te zetten.
Zie de post in de brievenbus niet langer als een probleem, en begin er gewoon heen
te lopen. Denk niet aan het probleem, handel zoals het uitkomt en het probleem
lost zich vanzelf op tijdens het proces van beweging naar je doel.

De interne intentie van je verstand doet je met je handen op het water slaan: “Ik sta
erop dat …” Externe intentie werkt totaal anders: “Het komt erop neer dat …”
Zolang je blijft eisen, geef je je externe intentie niet de kans het doel binnen de
stroom der varianten te realiseren. Hoe zou je verstand precies moeten weten op
welke manier het doel gerealiseerd dient te worden?

De weg naar het juiste doel via jouw deur is glad geplaveid. Er is niets en niemand
die je tegenhoudt, als je importantie op een minimaal niveau is en je je niet verzet
tegen de stroom der varianten. Aangezien je je eigen levenspad volgt hoef je je
nergens zorgen over te maken, zelfs als er tijdelijke moeilijkheden ontstaan. Sta
jezelf toe van het leven te genieten, en beschouw alles als cadeautjes. Probeer
zodra het feest ergens op de een of andere manier door verstoord wordt te bepalen
waar je bovenmatige importantie aan gegeven hebt. Waarom drukt iets op je? Er is
een standaard antwoord op deze vraag: ofwel je zet jezelf teveel onder druk, ofwel
je kunt niet wachten tot je je doel hebt bereikt, ofwel je hecht ergens te veel
betekenis aan. Laat je grip los.

Drukkende gedachten en gevoelens kunnen het resultaat zijn van een te smalle
comfortzone. Stel dat je als resultaat van het bereiken van je doel een grote som
geld moet ontvangen. Onmiddellijk ontstaat er een hele verzameling
verontrustende gedachten: waar moet ik het bewaren, hoe kan ik het het beste
beleggen, stel dat ik het verlies, hoe kan ik het het beste besteden, wat als ze het
me afnemen? Als dat het geval is, ben je er dus nog niet klaar voor om het te
hebben. Wanneer het realiseren van je droom gepaard gaat met dergelijke
problemen ontstaat onvermijdelijk een gevoel van dwang, en als gevolg daarvan
een onbewust streven jezelf van die problemen te verlossen. In dat geval zal je
externe intentie tegen je werken.

129
Het besluit om te hebben moet voortdurend in je bewustzijn blijven. En daarvoor is
het helemaal niet nodig jezelf te dwingen de dia van het doel in je gedachten af te
spelen. Het is immers prettig om aan het gewenste doel te denken. Het is alleen
niet goed om jezelf te overreden en te overtuigen. Je kunt jezelf lang bepraten,
maar het zal niet baten. In tegenstelling tot autosuggestie betekent intentie dat de
beslissing genomen is, en niet aan discussie onderhevig. De realisatie van het doel is
evident. Iedere vorm van twijfel verdwijnt vanzelf als je je comfortzone blijft
verbreden.

Ik wil je waarschuwen voor het maken van een grove fout. Er bestaat nog een vals
stereotype, dat oproept alleen te denken aan een succesvolle ontwikkeling van de
gebeurtenissen. Vreemd genoeg is het inderdaad een vals stereotype. Zie je hoeveel
het er zijn! Wat denk je, ben je in staat om alleen maar aan succes te denken?
Onwaarschijnlijk. Als je gaat proberen negatieve varianten in je scenario uit te
sluiten zal je dat niet lukken. Het zal je niet lukken je verstand ervan te overtuigen
dat alles gladjes zal verlopen. Je verstand kan doen alsof het zo’n stelling gelooft,
daar is het goed in. Maar in het diepst van je ziel zul je toch blijven twijfelen, omdat
je verstand twijfelt. Je ziel zal met zekerheid een negatieve variant vinden in het
gewelf waar je verstand haar heen gestuurd heeft.

Je moet in de dia van je doel geen enkel scenario van het bereiken van het doel
opnemen. Deze dia moet alleen het uiteindelijke beeld van het gerealiseerde doel
bevatten. Het is al van jou. Alles wat jij hoeft te doen is genieten van je dia, en met
behulp van gezuiverde interne intentie de ene voet voor de andere zetten.
Visualisatie van het proces is al werken aan het scenario, maar op een totaal andere
manier. Je overtuigt je verstand er niet van dat alles goed zal komen, maar dat alles
goed gaat. Visualisatie van de huidige schakel in de transferketting loopt in de pas
met wat je op dit moment doet, en hooguit één pas vooruit. Maar als je probeert
jezelf te overtuigen van een succesvolle afloop hou je jezelf in een wurggreep van
controle. Laat je grip los, denk niet aan problemen die zich nog niet hebben
voorgedaan, en beweeg rustig mee met de stroom der varianten.

Realisatie
Ik liep over het natte asfalt…
’s Morgens had het geregend, en de wormen kropen uit de gazons op het asfalt, op
zoek naar de zin van het leven en nieuwe ontdekkingen. Hun lot ontwikkelde zich
op verschillende manieren. De fortuinlijksten lukte het om tijdig het bloemperk met
vette zwarte aarde van de overburen te bereiken. Sommigen werden door vogels
opgegeten. Anderen werden verpletterd onder de voeten van afschuwelijke
monsters die over het asfalt liepen. De zon werd warmer en de vochtigheid droogde
op, waardoor één worm midden op de weg verrast werd. Te laat begreep hij zijn
vergissing. Hij had al niet meer voldoende kracht om naar het einde te kruipen. Hem
hing, zolang hij nog niet helemaal zou zijn uitgedroogd, een lange en pijnlijke dood
boven het hoofd. En dan tilt plotseling een of andere onbegrijpelijke kracht hem op,
en gooit hem op de natte aarde. Voor mij is hier echter niets bovennatuurlijks aan:
ik had gewoon medelijden met de worm, dus gooide ik hem in het bloemperk.
Kennelijk had die eenzame zwerver zijn doel en zijn deur toch juist gekozen.

130
Als jouw doel je moeilijk bereikbaar lijkt, zullen twijfel en zwaarmoedige gedachten
over een mogelijke mislukking het hele feest bederven. Hoe moeten we nou toch
geloven in het onmogelijke, zodat het mogelijk wordt? Dat is nou een voorbeeld van
een domme vraag. Niet! Ik kom weer terug op wat al eerder gezegd is: je kunt jezelf
op geen enkele manier overreden, noch overtuigen, nog dwingen te geloven.
Bespaar jezelf die vergeefse moeite en ga liever aan het werk, dat wil zeggen
beweeg je voeten in de richting van het doel.

Maak je niet druk over het feit dat het doel moeilijk realiseerbaar lijkt te zijn. Je
kunt je moeilijk voorstellen hoe zoiets kan. Maar dat zijn zinloze zorgen. Het is jouw
taak om je bestelling juist te kiezen, laat de rest aan de ober over. Veel mensen die
een duizelingwekkend succes hebben behaald, zeggen achteraf dat ze nooit zouden
hebben geloofd dat ze dergelijke resultaten konden bereiken.

Wederzijds begrip tussen onze ziel en ons verstand wordt verstoord doordat de ziel
streeft naar het doel, terwijl het verstand zich druk maakt over de middelen. De ziel
heeft geen flauw idee van de manieren om het doel te bereiken. Wanneer we
dromen is ze gewend meteen alles te krijgen wat ze wil, zonder meer. Iedere
aspiratie van de ziel wordt in een droomtoestand door onze intentie op hetzelfde
moment gerealiseerd. Waar ze rondvliegt terwijl het verstand vast in slaap is weet
niemand. We kunnen ons alleen dromen herinneren uit de periode dat ons verstand
sluimert. Wanneer we wakker worden uit een diepe slaap, begint ons verstand het
zeil van de ziel te richten in overeenstemming met zijn verwachtingen en zorgen.
Daarom kunnen dromen niet dienen als criterium voor wat onze ziel wil.

Om dezelfde reden kunnen we ons de vorige levens van onze ziel niet herinneren,
als die er inderdaad zijn geweest. In tegenstelling tot de ziel komt het verstand als
een blanco blad papier ter wereld. Er zijn vele getuigenissen bekend van mensen, bij
wie het verstand onder bepaalde omstandigheden toegang kreeg tot informatie uit
vorige levens. Dat is echter een verhaal apart, en valt niet binnen het kader van dit
boek.

Ons verstand moet wel nadenken over de middelen, omdat het gewend is om te
handelen binnen het kader van interne intentie. En binnen dat kader bestaat altijd
een scenario met een slechte afloop. In zo’n geval werkt je externe intentie niet
alleen niet voor je, maar is het zelfs schadelijk. Daarom adviseer ik je dringend om
helemaal te stoppen met nadenken over scenario’s hoe de gebeurtenissen zich
zouden kunnen ontwikkelen. Op weg naar het doel moet het besluit om te hebben
overheersen – dat is het belangrijkste waar je je mee bezig moet houden. Het
resterende deel van de intentie – het besluit om te handelen – moet zoveel
mogelijk gezuiverd zijn van wens en importantie.

Het besluit om de ene voet voor de andere te zetten is een beheerste intentie om
het minimale te doen wat van je verwacht wordt. Beheerst handelen wil niet zeggen
zwak en besluiteloos handelen. Ik denk dat je wel begrijpt wat ik wil zeggen.

131
Bovenmatige vastberadenheid is evenzeer een gevolg van importantie. Hoe beter
het je lukt om je interne intentie te zuiveren van wens en importantie, hoe
effectiever je handelen zal zijn.

Over het scenario van het bereiken van het doel moet je alleen in grote lijnen
nadenken: bepaal de belangrijkste etappes op de weg naar het doel, dat wil zeggen
de schakels van de transferketting. Daarna moet je stoppen met nadenken over het
algemene scenario, en in je gedachten alleen de dia van je doel afdraaien. Die bevat
alleen het eindplaatje van het bereikte doel, en bevat geen enkel scenario. Speel de
dia voortdurend in je hoofd af, leef erin. Je comfortzone begint zich te verbreden,
en de parameters van jouw gedachte-energie beginnen zich af te stemmen op de
levensdoellijn.

Sluit bij alles wat je doet iedere manifestatie van wens of importantie uit. Als je
probeert al je inspanningen te richten op het zo snel mogelijk bereiken van je doel,
twijfelt aan je capaciteiten, bang bent voor moeilijkheden, betekent dat dat je
importantie verhoogd is. Gun het jezelf om onvolmaakt te zijn en fouten te maken.
Als je jezelf geen toestemming geeft om fouten te maken, verwacht dan ook van
anderen geen begrip. Als je bang bent dat het doel niet bereikt zal worden,
betekent dat dat je wenst. En hoe kan dat ook anders? Heb bij voorbaat vrede met
een mislukking, bedenk alternatieve routes en reservevarianten. Zorg dat ze klaar
staan. Als je dat niet doet zul je niet in staat zijn jezelf vrij te maken van importantie.

Het belangrijkste is: zet nooit alles op één kaart. Je mag bijvoorbeeld nooit alles
laten vallen je laten meeslepen door je passies. Wat als al snel blijkt dat je je vergist
hebt, en een oneigen doel of deur voor de jouwe hebt aangezien? En bovendien
verstoor je door alles op één kaart te zetten het evenwicht. Er moet altijd een
tegenwicht zijn, een reservevariant, een weg terug. Dan is je ziel gerustgesteld, en
de balancerende krachten laten je met rust. Neem bijvoorbeeld geen ontslag
voordat je gegarandeerd een nieuwe baan hebt. Sla geen deuren achter je dicht,
verbrand geen schepen achter je, wees voorzichtig en berekenend. Maak zelfs als je
honderd procent overtuigd bent dat het doel en de deur de jouwe zijn geen
plotselinge bewegingen, waardoor je in het geval van een mislukking zonder brood
en zonder dak boven je hoofd kunt achterblijven. Niemand is van mislukkingen
gevrijwaard.

In ieder geval heb je de beschikking over het machtige wapen van Transsurfing, dus
er is veel minder reden voor ongerustheid of angst. Nu ken je in ieder geval de
regels van het spel, en dat is op zichzelf al niet niks. In de wereld van de slingers
nemen we deel aan het spel zonder de regels te kennen, daarom hebben we al
meteen verloren. De methodes die je in dit boek hebt leren kennen, geven je een
gigantisch voordeel. Maar dat is nog lang niet alles. In de volgende hoofdstukken zul
je kennis maken met de “zware artillerie” van Transsurfing. 10

10
Zie Transsurfing deel 3 “Vooruit naar het verleden!”, deel 4 “Het besturen van de realiteit” en
deel 5 “Appels vallen naar de hemel”.

132
Als je je externe intentie niet in de weg gaat lopen met handelingen die gebaseerd
zijn op een verhoogde importantie, dan zal die je zonder mankeren afleveren bij je
doel. Beweeg mee met de stroom der varianten, en probeer er niet mee te vechten.
Het is de gewoonte van je verstand om alles onder controle te houden, die je ertoe
aan kan zetten tegen de stroom te vechten. Maar zeg nou zelf, niemand is immers
in staat om van tevoren alle bewegingen te voorspellen? Als je doorlopend de dia
van je doel visualiseert, zal je externe intentie je leiden. En die beweegt zich buiten
het kader van de bekende scenario’s, daarom brengt het onverwachte
veranderingen in de loop der gebeurtenissen.

Het verstand, dat die veranderingen als ongunstig ervaart, begint met de handen op
het water te slaan en bederft de hele zaak. Om dat te voorkomen, kun je het
scenario de mogelijkheid geven zich dynamisch te ontwikkelen. Laat je controle
over de situatie los. Als er iets niet gaat zoals je het gepland had, wees dan niet te
snel met het herstellen van de situatie maar probeer de onverwachte gebeurtenis in
een positief licht te zien, dat in je voordeel werkt. Dat is niet altijd meteen
zichtbaar, maar in het overgrote deel van de gevallen is het inderdaad zo. We
maken ons zinloos druk, terwijl alles in werkelijkheid helemaal niet zo slecht is.

Dit is geenszins een oproep om blind te geloven in het gezegde “Wat er ook
gebeurt, alles heeft een reden”. In dit gezegde schuilen twee waarheden, eentje
overduidelijk en eentje verborgen. De duidelijke waarheid verwijst naar de
gebruikelijke stereotypen, en stelt dat alles in het algemeen lang zo slecht niet is als
het lijkt. Inderdaad, de stroom der varianten volgt altijd de weg van het minste
energieverlies. Moeilijkheden kosten altijd meer energie, en worden juist
veroorzaakt doordat mensen tegen de stroom vechten. We zien veranderingen in
de richting van de stroom alleen maar als moeilijkheid omdat het niet overeenkomt
met ons plan.

De verborgen waarheid in dit gezegde is echter van veel groter gewicht. Het punt is
dat als je je voorneemt om een schijnbaar negatieve verandering in het scenario als
iets te ervaren dat in je voordeel werkt, het dan ook zo zal zijn. Deze stelling kan je
zowel onschadelijk als twijfelachtig voorkomen. En desalniettemin schuilt hier een
enorme kracht in. Maar daar zullen we het in het volgende hoofdstuk over hebben.

Meebewegend met de stroom der varianten, kun je je snelheid vergroten met

behulp van een “roeiriem”: de visualisatie van een schakel in de tranferketting. In
tegenstelling tot een dia, bevat een visualisatie de beweging naar het doel. Maar
zoals je weet, bevat een visualisatie van de huidige schakel niet het hele scenario,
maar een klein fragment dat betrekking heeft op dit moment. Je zet de ene voet
voor de andere, wat je aanstuurt met intentie. Terwijl je een stap doet, heb je
tegelijkertijd de intentie om de volgende stap te doen.

Denk aan hoe een moeder toekijkt hoe haar kind groeit. Zij is voortdurend bezig
met het visualiseren van de huidige schakel in de transferketting. Die ketting is bij
haar opgedeeld in hele kleine schakeltjes. Ze is blij dat haar kind vandaag voor het

133
eerst is gaan staan, en stelt zich voor hoe het morgen misschien zijn eerste stapjes
zet. Ze probeert zich niet voor te stellen hoe haar kind groot wordt en gewoon voor
haar ogen in een volwassene verandert. Ze is blij met wat is en koestert het
moment, in de overtuiging dat de dag van morgen nieuwe successen zal brengen.

Volgens hetzelfde principe zou je de visualisatie van de huidige etappe van je

beweging naar het doel moeten uitvoeren. Vandaag is het beter dan gisteren, en
morgen zal het beter zijn dan vandaag. Het heeft geen zin om te anticiperen op alle
toekomstige bochten in de stroom der varianten. Het is beter om te genieten van
het moment, en gewoon emotieloos en zonder mankeren de ene voet voor de
andere te zetten. Stel dat je zin hebt om in een zwembad te zwemmen. Daarvoor
moet je honderd meter ernaartoe lopen, erin springen en wegzwemmen. En stel je
nu eens voor dat je op de grond “duikt” en met je armen een zwembeweging begint
te maken terwijl je nog niet bij het zwembad bent. Raar toch? Net zo raar is het om
de volgende schakels in de ketting te visualiseren en na te denken over de middelen
om je doel te bereiken.

Als je de huidige schakel visualiseert, ontstaat een constatering van een succesvol
verloop van de gebeurtenissen op dat moment. Alles verloopt goed. De volgende
trede wordt op dat fundament gebouwd: morgen zal het nog beter zijn. Je neemt je
in gedachten voor de volgende trede te nemen, die hoger ligt dan de huidige. Op
deze manier ontstaat een terugkoppelingsketting. Hierdoor lijkt je beweging in de
richting van het doel op het beklimmen van een trap. Je stelt je toekomstige succes
niet voor als een wolk die in de lucht hangt, maar als een trap waarop iedere trede
hoger ligt dan de vorige. Het succesniveau groeit steeds verder, zoals bij het
beklimmen van een trap. Iedere dag draagt een stukje van je toekomstige succes in
zich. Maak je niet druk over de toekomst, leef in het nu.

Op weg naar je doel zullen slingers op allerlei manieren proberen je uit koers te
brengen. Zie iedere mislukking als iets vanzelfsprekends. Niets kan altijd volledig
vlekkeloos verlopen. Wanneer je je druk maakt over een mislukking stort de huidige
trede in, en rol je de trap af naar beneden. Dat maakt je boos en ontevreden met
jezelf, omdat het plan van je verstand verstoord is. En daarmee bijt je in het aas van
de slingers. Wanneer je ontevreden bent met jezelf, zul je nooit terechtkomen op
die levenslijnen waar je geluk en succes wachten. Je bent immers tevreden met
jezelf wanneer je geluk en succes hebt? Hoe zou je dan op die levenslijnen terecht
kunnen komen als de parameters van je eigen uitstraling afgestemd zijn op onvrede
met jezelf?

Vergeet niet dat je verstand een onvoorziene verandering in de stroom der

varianten alleen ziet als een mislukking omdat het niet in zijn scenario past.
Waarom zou je die verandering niet zien als iets vanzelfsprekends en de mislukking
als een succes? Speel eens het volgende spel: begroet iedere mislukking niet met
teleurstelling, maar met blijde verbazing. Het is immers je externe intentie die hier
aan het werk is, en je langs onbekende wegen in de richting van je doel brengt. Hoe
zou je verstand moeten weten welke weg precies naar het doel leidt? Je verstand

134
ziet het doel juist daarom als moeilijk bereikbaar, omdat het tussen alle gebaande
wegen dat ene paadje dat naar het doel leidt niet ziet. Natuurlijk zul je niets
bereiken als je je niet overgeeft aan de stroom der varianten, en niet dat paadje
inslaat waar je externe intentie je naartoe duwt.

Kijk niet naar hoe anderen proberen succesvol te zijn, en probeer niet hen bij te
houden. Geef niet toe aan je kudde-instinct, jij hebt je eigen bestemming. De
meerderheid beweegt zich langs de gebaande wegen, maar echt succesvol zijn maar
weinigen: zij die zich niet hebben onderworpen aan de regel “doe zoals ik”, en
zelfstandig hun eigen pad hebben gevolgd.

En dan nog een laatste waarschuwing. Als je je droom verbindt met het helpen van
je naasten, heb je kans dat er niets van terecht komt. Je denkt bijvoorbeeld:
wanneer mijn droom uit komt zal ik in staan zijn om hen te helpen. Onze ziel is in
essentie egoïstisch van aard. Ze krijgt van het leven ook zo al slechts een klein
deeltje van wat ze wil. En daarbij lijkt het een onmogelijke opgave om ook nog
denken aan het geluk van een ander. Onze ziel heeft aan anderen geen boodschap,
hoe dierbaar of geliefd zij ook zijn. Zij zorgt alleen voor haar eigen welzijn. Haar
leven op deze wereld is een zeldzame en unieke kans. In tegenstelling tot de
algemeen aanvaarde mening komt altruïsme niet vanuit de ziel, maar vanuit het
verstand. Onze ziel doet al het mogelijke voor het bereiken van haar doel. Maar als
dat doel iemand anders en niet haar dient, verliest de ziel iedere interesse en geeft
ze het verstand de vrijheid zich uit te leven in de strijd om die ene taak tot een goed
einde te brengen.

In het bekende kinderverhaal stelt Pinokkio zich tot doel rijk te worden, zodat hij
zijn vader kan helpen. Hij bedenkt: ik plant gouden munten in het Veld van Fortuin,
dan groeit er een gouden boom en kan ik voor Papa Carlo een theater kopen.
Uiteraard wordt dit doel niet gerealiseerd, en levert het in plaats daarvan voor het
houten jongetje een hoop problemen op. Bij het stellen van zijn doel maakt hij
meteen twee essentiële fouten.

De eerste fout: het doel dient niet hemzelf maar een ander. De ziel van Pinokkio
heeft zijn eigen dromen, maar zijn verstand denkt aan het welzijn van Papa Carlo.
Altruïsme is een hele mooie eigenschap, maar als je hebt besloten jezelf aan
anderen te wijden zul je zelf nooit gelukkig worden. Je geluk zien in het dienen van
iets of iemand, in hulp aan de zwakken en weerlozen, jezelf helemaal geven aan de
zaak of het idee van een ander – het is niet meer dan een illusie en zelfbedrog. Dat
is typisch zo’n geval waarbij het verstand stevig in de greep is van een slinger, en
zijn geluk enkel ziet in het dienen van die slinger. Hoe het verstand ook probeert
zichzelf te overtuigen dat het zijn geluk gevonden heeft in het dienen van andere
mensen of van een of ander hoger idee, de ziel van zo iemand is diep ongelukkig en
teruggetrokken in zijn gevangenis, zonder zelfs maar de kracht om aanspraak te
maken op het recht op haar eigen geluk. De overtuiging van het verstand dat een
oneigen idee zijn eigen idee is, en oneigen geluk zijn eigen geluk, is de dwaling van

135
iemand die niet in staat is geweest zijn eigen doel te vinden, of er misschien zelfs
wel nooit naar gezocht heeft.

De tweede fout van Pinokkio is dat hij geld ziet als middel om zijn wens te
realiseren. Zoals je weet kan geld noch als doel, noch als middel dienen. Het is
slechts een begeleidend attribuut op weg naar het doel. Het heeft geen enkele zin
je aandacht op geld te concentreren. Integendeel, over het algemeen leiden
gedachten over geld enkel tot het ontstaan van een schadelijk overtollig
energiepotentieel. Als het gekozen doel jouw eigen doel is komt het geld vanzelf,
daar hoef je je totaal geen zorgen over te maken. Het verhaal van Pinokkio is daar
een prachtige illustratie van.

In het verhaal wordt bevestigd dat als je je eigen geluk vindt, je anderen vreugde
kunt brengen. Als je je doel bereikt hebt komen geld en welzijn immers naar je toe.
En natuurlijk help je dan je naasten, aangezien je dan echt over uitgebreide
middelen beschikt. Maar op dit moment, zolang je nog op weg bent naar je doel,
moet je alleen aan je eigen geluk denken. Daarmee zorg je ervoor dat je ziel niet
terugschrikt van het doel. Laat je ziel op weg naar het doel alleen maar aan zichzelf
denken. Nadat je het bereikt hebt kun je je altruïstische verstand de vrijheid geven
naar hartenlust voor anderen, de natuur, zwerfdieren, hongerige kinderen en wie
dan ook te zorgen.

Inspiratie
Op weg naar jouw doel via jouw deur zul je voortvliegen op de kam van de golf van
succes. Je verworven zielenrust geeft je de mogelijkheid een harmonische straling
uit te zenden. Over die straling hebben we het in het hoofdstuk over de golf van
succes al gehad. Het is echter behoorlijk moeilijk om bewust een gevoel van
positieve ontwikkeling in jezelf op te roepen, en dat gevoel vervolgens voortdurend
vast te houden. Nu verkrijg je echter blijdschap en rust als gevolg van de eenheid
van ziel en verstand, waardoor de straling vanzelf ontstaat. Alles komt op zijn
pootjes terecht, allerlei problemen lossen zich vanzelf op. Je zult je vaak
geïnspireerd voelen, als je tenminste niet probeert die inspiratie bewust op te
roepen.

Inspiratie is sowieso iets prachtigs. Het is alleen omgeven met een aureool van
geheimzinnigheid en ongrijpbaarheid. Inspiratie wordt beschouwd als iets dat heel
moeilijk op te roepen is, en spontaan en altijd onverwacht verschijnt. Als een muze
die toevallig voorbijkomt. Vervolgens kan die muze net zo plotseling weer
verdwijnen, en lange tijd niet meer terugkomen. De arme kunstenaar wacht met
zwaar gemoed op het volgende bezoek van deze dame, maar het lukt hem niet haar
te lokken, hij zou niet eens weten hoe dat moet.

In werkelijkheid is alles veel simpeler dan het lijkt. Inspiratie is een toestand van
eenheid van ziel en verstand, bij afwezigheid van een importantiepotentieel. Het
eerste deel van deze definitie is je duidelijk. Inspiratie is een toestand waarin je ziel
zich verheft, en het creatieve proces gemakkelijk, simpel en vooral briljant verloopt.

136
Het is overduidelijk dat dat alleen mogelijk is onder de voorwaarde dat ziel en
verstand een eenheid zijn. Je zult nooit inspiratie ervaren bij de uitvoering van werk
dat je niet na aan het hart ligt.

Terwijl je bezig bent met de realisatie van je doel zul je zeker eenheid van ziel en
verstand bereiken, wat de eerste voorwaarde is voor inspiratie. Dat is echter niet
voldoende. Waarom verschijnt inspiratie onverwacht, om vervolgens weer te
verdwijnen? Houdt dat misschien verband met uitputting? Maar wanneer je
inspiratie hebt, kun je immers uren achter elkaar werken zonder enige
vermoeidheid te voelen.

Het tweede deel van de definitie kan ons helpen om te begrijpen waar inspiratie
vandaan komt, en waarheen het verdwijnt. Je kunt waarschijnlijk al wel raden waar
ik het over heb. Het punt is dat inspiratie niet verschijnt, maar gewoon vrij komt
wanneer het importantiepotentieel zakt. Waaruit die importantie bestaat? Ten
eerste uit de vurige wens je doel te bereiken, en ten tweede uit de onverzettelijke
wil inspiratie te krijgen.

Als je de wens koestert je doel te bereiken zal het je niet lukken, daar heb ik het al
vaak over gehad. Het pijnlijke verlangen je doel te bereiken zal in plaats van de wind
van de externe intentie een wervelwind van balancerende krachten oproepen, die
snel al je goede feeën en muzen zal verjagen. De wens om inspiratie op te roepen is
van dezelfde aard. Iedere willekeurige voorbereiding, en de daaropvolgende
verwachting inspiratie te krijgen, creëert een overtollig importantiepotentieel.

Je hebt zorgvuldig je werkplek georganiseerd, alle details doordacht, opgeruimd,

alles op zijn plek gelegd, je bent goed uitgerust, hebt je voorbereid, kortom alle
omstandigheden geschapen voor je ontmoeting met de muze. Met die zorgvuldige
voorbereiding heb je al een importantiepotentieel gecreëerd, en buiten begint de
wind van de balancerende krachten verontrustend te fluiten. Nu dek je de tafel,
steekt de kaarsen aan en gaat zitten in afwachting van het bezoek van de
onvoorspelbare dame. Maar ze komt maar niet. En ze zal ook niet komen, daar kun
je zeker van zijn, omdat passief afwachten verlangen in het kwadraat is. Buiten raast
intussen een orkaan van balancerende krachten, dus zal geen enkele gevleugelde
dame ook maar in de buurt van jouw huis komen.

En als je een aan teleurstelling grenzend ongeduld laat zien, dan zal de razende
wind het raam eruit blazen en de energetische inrichting van je huis in een chaos
veranderen. Het tumult zal als een muur tussen je ziel en je verstand komen te
staan, waardoor er lange tijd nodig zal zijn om de eerdere eenheid te herstellen. Zie
je welke negatieve gevolgen verlangen naar, voorbereiding op en verwachting van
inspiratie kunnen hebben?

Zodoende zul je geen inspiratie ervaren zolang je je grip op de verwachting niet los
laat. Inspiratie komt niet tot je, zij wordt slechts bevrijd op het moment dat het
importantiepotentieel verdwijnt. En omgekeerd, inspiratie wordt onderdrukt

137
wanneer het ongeduldige verstand de ziel zijn gevangenis in jaagt. De slechte
gewoonte van ons verstand om alles onder controle te houden en aan zijn wil te
onderwerpen verpest het hele feestje.

En toch, ondanks de schijnbare oncontroleerbaarheid en onvoorspelbaarheid van

inspiratie, heeft ons verstand een volkomen reëel middel tot zijn beschikking om
haar aan zijn controle te onderwerpen. Alleen moet die controle een volslagen
andere kant op gestuurd worden. Zoals gewoonlijk vliegt het verstand tegen het
dichte raam op, terwijl vlakbij een raampje open staat. In feite is het enige dat je
hoeft te doen precies het tegenovergestelde.

Ten eerste, zie af van de wens je doel te bereiken. Als het inderdaad jouw doel is zal
het niet weglopen. Vroeg of laat zul je het bereiken. Het besluit om te hebben
zonder enige druk of vasthoudendheid van jouw kant speelt de belangrijkste rol. Je
neemt rustig en zonder te eisen wat je toekomt, als post uit de brievenbus. Zolang
je onderweg bent naar die brievenbus hoeft je interne intentie alleen je ene voet
voor de andere te zetten.

Ten tweede, zie af van iedere voorbereiding op “het mysterie”. Iedere voorbereiding
op inspiratie, waar die ook uit bestaat, brengt het ontstaan van een overtollig
potentieel met zich mee. Je bereid je voor, dus wil je iets aantrekken dat je niet
hebt. Hoe zorgvuldiger het voorbereidingsritueel wordt uitgevoerd, hoe slechter het
resultaat zal zijn. Ga zelf maar na, je bent immers al eerder in situaties beland
waarbij je je vol ijver had voorbereid op een bepaalde activiteit, gebeurtenis,
ontmoeting. En het eind van het liedje was dat er niets van terecht kwam, het plan
viel in duigen, de ontmoeting ging niet door. Als de balancerende krachten in staat
zijn om de interactie van materiële objecten te beïnvloeden, dan zullen ze zeker
geen enkele moeite hebben om de nauwelijks tastbare inspiratie als een pluisje weg
te blazen.

Ten derde, zie af van de verwachting van inspiratie. Inspiratie heeft de eigenschap
dat het verschijnt wanneer je het niet verwacht, waar of niet? Waarom zou je er
dan op gaan zitten wachten en daarmee zelf de voorwaarde van haar verschijning
teniet doen?

En dus, laten we zeggen dat je aan alle drie deze voorwaarden voldaan hebt. Wat
blijft er dan uiteindelijk over van je interne intentie? Alleen het besluit om de ene
voet voor de andere te zetten, dat wil zeggen om te handelen. Begin gewoon je ding
te doen. Zonder inspiratie. Dan zal ze verschijnen. Inspiratie komt vrij tijdens het
werkproces. Je zult niet in staat zijn het potentieel van verlangen en verwachting
volledig te verstrooien zolang je niet begint te handelen, ongeacht of het goed of
slecht is. Zoals je weet verstrooit in beweging omgezette intentie een overtollig
potentieel.

Al met al ontstaat het volgende beeld. Je dekt de tafel voor jezelf, steekt de kaarsen
voor jezelf aan, maakt het je gemakkelijk en drinkt thee voor je eigen genoegen,

138
zonder op iemand te wachten. Je kunt er zeker van zijn dat de eigenzinnige muze
zich gekwetst zal voelen door een dergelijke onverschilligheid. Ben je haar soms
vergeten? Ze zal onmiddellijk verschijnen en je gezelschap houden. Dat is het hele
geheim.

Reanimatie van het doel

Wat moet je doen als je op weg was naar een oneigen doel, maar dat doel niet wilt
loslaten? Is het mogelijk om een oneigen doel te bereiken? Natuurlijk is dat
mogelijk. Met de Transsurfing -techniek als wapen heb je een enorm voordeel ten
opzichte van hen die de regels van het spel in de wereld van de slingers niet
kennen. Om een oneigen doel te bereiken moet je echter veel meer moeite doen,
en daar moet je je bewust van zijn. Op weg naar een oneigen doel dien je dezelfde
principes te hanteren als wanneer je op weg bent naar je eigen doel. Het verschil zit
hem slechts in het feit dat je al die principes minutieus moet toepassen. Dat is alles
wat er gezegd kan worden over het bereiken van een oneigen doel.

Stel dat het door jou gekozen doel oneigen is. Wil je dan dat ik je advies geef of je
ervan af moet zien of niet? Als dat het geval is, dan heb je de principes van
Transsurfing nog niet volledig begrepen. In dit boek wordt alleen een plattegrond
gegeven, en worden de regels van het spel uitgelegd. Maar jij moet zelf je
beslissingen nemen. Als je niet bereid bent de verantwoordelijkheid voor je lot in
eigen hand te nemen, dan kan Transsurfing je niet helpen. De methodes van
Transsurfing werken alleen dan, wanneer je aan het roer van je intentie gaat staan.
Hoe je koers moet houden weet je intussen. Maar welke koers je vaart moet je zelf
bepalen. Alleen slingers kunnen kant-en-klare oplossingen bieden. Als je
oplossingen van anderen gebruikt, geef je je lot in handen van anderen.

Als het te laat is om van een oneigen doel af te zien is het zeer wel mogelijk dat je
het bereikt. Daarvoor dien je jezelf zoveel te mogelijk bevrijden van verlangen en
importantie. Op weg naar een oneigen doel kom je veel obstakels tegen, maar de
meesten daarvan creëert je verstand zelf wanneer het de strijd aangaat met de
stroom der varianten en de importantie verhoogt. Verhuur jezelf. Handel
afstandelijk en tegelijkertijd bewust. Ga niet de strijd aan met problemen en
obstakels. Laat de importantie los, en zij zullen vanzelf verdwijnen.

Stel dat je op weg naar je doel was, maar op je weg moeilijk tegen moeilijk te
overkomen obstakels aan bent gelopen. Waardoor werden die veroorzaakt? Nu kun
je dat eenvoudig bepalen. Analyseer waar je je importantieniveau verhoogd hebt,
waar je een overtollig grote betekenis aan gehecht hebt, waar je geprobeerd hebt
met de stroom der varianten te vechten. Laat de importantie los, verhuur jezelf,
vertrouw op de stroom der varianten en alles komt in orde.

Het is ook mogelijk dat je je doel niet kunt bereiken omdat je een oneigen deur
gekozen hebt. Misschien moet je eens om je heen kijken en een andere kiezen?
Maar verlaag voordat je een andere deur kiest vooral de importantie, en kijk wat er
gebeurt. Zelfs jouw eigen deur kan voor je neus dichtslaan als je ergens een sterk

139
verhoogde importantie aan gegeven hebt. Bijvoorbeeld als je alles op één kaart hebt
gezet. In dat geval krijgt het bereiken van je doel een buitensporig grote betekenis.
De deur gaat opnieuw open wanneer je de importantie verlaagt en zorgt voor een
vangnet, voor alternatieve wegen.

Een oneigen deur, die eerder zo vrij toegankelijk leek te zijn en open stond, slaat
meestal onverwacht dicht. Daar is een volkomen rationele reden voor te vinden,
zodat je verstand niets anders overblijft dan de handen ten hemel te heffen: “Wie
had dat nou ooit gedacht?” Hier is de situatie omgekeerd ten opzichte van die
wanneer het verstand nadenkt over manieren om het doel te realiseren en de
realistische wegen ernaartoe niet ziet, dat wil zeggen je eigen deuren. Maar het
punt is, dat als het doel zuiver is en je bereid bent jezelf toe te staan om te hebben,
jouw eigen deuren zich net zo onverwacht openen als dat oneigen deuren dicht
gaan. Wanneer je jezelf toestaat om te hebben zullen zelfs oneigen deuren zich
voor je openen.

In ieder geval zijn zowel jouw doel als jouw deur niet de enige, er kunnen meerdere
zijn. Daarom is het nooit te laat om een nieuw doel te zoeken, zelfs wanneer een
aantal van je eerdere doelen objectief beschouwd niet gerealiseerd zijn. Je kunt een
oneigen doel bereiken, door een oneigen deur gaan en tegelijkertijd naar je eigen
deuren zoeken. Je hoeft niet meteen te stoppen met wat je begonnen bent. De
overgang naar je levensdoellijn kan geleidelijk worden uitgevoerd. Je kunt aan een
oneigen doel werken, en tegelijkertijd in je hoofd de dia van je eigen doel afspelen.
Dan zal je externe intentie mettertijd deuren openen die voor jou nog niet zichtbaar
zijn, wat je in staat zal stellen je bezigheden op een pijnloze manier te veranderen.

Hoogstwaarschijnlijk zul je niet in staat zijn jezelf volledig te bevrijden van de

invloed van slingers, die zullen proberen je oneigen deuren op te dringen.
Ongetwijfeld heb je al eerder aan oneigen deuren gerammeld. Maar zelfs nu je
weet hoe de vork in de steel zit, ben je niet van het maken van fouten gevrijwaard.
Iedereen maakt onvermijdelijk fouten. Het enige wat je niet moet doen is
wanhopen en boos worden op jezelf. Uiteindelijk vind je je deur. Alleen zij die niets
doen maken geen fouten. Je wordt omringd door mensen die “zo maar” leven. Zij
stellen zichzelf geen doelen, en lezen dit soort boeken niet. Zij willen meer dan ze
hebben, maar hebben niet de intentie om te handelen. Het voordeel van zulke
mensen is dat ze geen fouten maken. Maar jij zult beslist fouten maken, dus sta dat
jezelf toe. Waarlijk succes is gefundeerd op de ruïnes van je mislukkingen.

Wanneer je aan een oneigen deur rammelt, krijg je onvermijdelijk te maken met
moeilijkheden. Van buitenaf kan iedereen zien dat je probeert obstakels uit de weg
te ruimen en problemen op te lossen. Dat is aan de oppervlakte. Niemand – jijzelf
inbegrepen – ziet echter dat je ziel zich tot het uiterste verzet tegen de dwang om
een oneigen deur door te gaan. Je verstand oefent druk uit met zijn wil, zegt dat je
tot het eind moet blijven vechten. Maar zelfs bij mensen met een sterke wil kan de
ziel een dergelijke druk niet lang volhouden. Een inzinking kan het gevolg zijn. Het
vervelende is, dat die zich zal voordoen in de vorm van een onvergeeflijke blunder.

140
Wanneer iemand een dergelijke inzinking heeft, maakt hij fundamentele fouten.
Daar ontkomt niemand aan, inclusief de “groten en machtigen der aarde”.

Op je weg door een oneigen deur zul je te maken krijgen met inzinkingen, en zul je
fouten maken. Sta alleen geen blunders toe. Verhuur jezelf, handel onberispelijk. De
paradox zit hem in het feit dat een grote fout je nog vergeven kan worden. Een
kleine blunder vergeeft niemand je. Verwacht zelfs van je naasten geen medeleven.
En dat geldt des te meer als die naasten ook maar in het minst in materieel of
sociaal opzicht van jou afhankelijk zijn: je hebt immers niet voldaan aan hun
verwachtingen.

Aanklagers en manipulators stellen zichzelf geen hoge doelen, en maken daarom

geen fouten. Geef hen geen excuus je van onvergeeflijke kleine blunders te
beschudigen. Handel onberispelijk in kleinigheden. Dan zal een inzinking op je weg
door een oneigen deur minder pijnlijke gevolgen hebben.

Wees vooral voorzichtig met adviezen van je naasten. Zij wensen je immers “met
heel hun hart alle goeds toe”. (Het is soms vreselijk om te zien hoe liefhebbende
ouders al vanaf de vroegste jeugd vooraf het doel van hun kind bepalen.) Als je
desondanks volhardt in het volgen van je eigen pad en ergens een nederlaag lijdt,
verwacht van hen dan geen genade. Zij zullen uitroepen: “We hebben het je toch
gezegd! Maar jij luistert nooit!” Op zo’n moment sta je behoorlijk zwak. Je bent
vreselijk teleurgesteld door je mislukking, terwijl de manipulators in je omgeving
misbruik maken van je kwetsbaarheid en proberen je in hun greep te krijgen. Dat is
makkelijker voor hen. Op die manier krijgen zij zelfbevestiging, en jij bent –
berustend en onderdanig – bij de hand.

Als je in een moeilijke situatie terecht komt, wordt je altijd omringd door
raadgevers en manipulators. Zij zijn allemaal alleen met hun eigen doelen bezig: ze
willen ofwel groeien in hun eigen ogen door je de les te lezen, ofwel de kans krijgen
je te manipuleren, ofwel je gewoon je plaats wijzen. Alles wat ze onder het mom
van “oprechte betrokkenheid” zeggen, laat zich vertalen als: “Waar ben je mee
bezig? Denk je soms dat je beter bent dan wij? Kom bij ons zitten en hou je gedeisd.
Leef zoals wij. Wi weten beter hoe je moet leven.” Op een moment van zwakte slaat
bij jou de twijfel toe: “Misschien hebben ze wel gelijk en snap ik er niets van?”

Het is de vraag of het wel zo verstandig is om naar raadgevers en manipulators te

luisteren. Waarin hebben ze gelijk? Enkel in het feit dat je een fout gemaakt hebt.
Iedereen die probeert iets te bereiken zal hoe dan ook fouten maken, zelfs wanneer
hij zich laat leiden door de adviezen van “slimme mensen”. Maar alleen jij zelf bent
in staat om jouw doel te vinden. Niemand anders kan dat voor je doen. Zelfs zij die
je oprecht alle goeds toewensen, kunnen niet in jouw ziel kijken. Je hoort immers
zelf je ziel enkel als het ruisen van de ochtendsterren, dat wil zeggen praktisch niet.
Laat je niet door anderen beïnvloeden. Geloof in jezelf. Luister in je zoektocht naar
jouw doel naar niemand, alleen naar je eigen hart. Hierin moet je vastberaden en
onwankelbaar zijn ten opzichte van slingers, en zeer aandachtig ten opzichte van je

141
ziel.

Zoals je ziet, is het enige excuus bij het kiezen van je eigen lot het feit dat niet alle
doelen en deuren in de ruimte der varianten de jouwe zijn. Dat wil geenszins zeggen
dat je ze niet kunt kiezen. Er is niemand die je dat verbiedt, maar dan wachten je
wel problemen. En is dat wel nodig? Wanneer je oneigen doelen en deuren kiest,
volg je de weg van de meeste weerstand. Het mooie van keuzevrijheid is nou juist,
dat persoonlijke doelen en deuren voor iedereen beter zijn dan willekeurig welk
oneigen doel. Maar om die keuzevrijheid te verkrijgen moet je jezelf bevrijden van
de invloed van slingers, die je oneigen doelen en deuren opdringen.

Samenvatting
Een oneigen doel geeft altijd een gevoel van jezelf forceren, dwang, verplichting.
Een oneigen doel draagt het masker van mode en prestige.
Een oneigen doel verleidt je met zijn onbereikbaarheid.
Een oneigen doel dwingt je om jezelf en anderen iets te bewijzen.
Een oneigen doel wordt je door anderen opgedrongen.
Een oneigen doel dient het welzijn van anderen.
Een oneigen doel veroorzaakt innerlijke onrust.
Het bereiken van jouw doel brengt de vervulling van al je overige verlangens met
zich mee.
Waar ligt je hart? Wat maakt jouw leven blij en gelukkig?
Denk niet aan de middelen voordat je je doel bepaald hebt.
Wanneer je de beslissing genomen hebt, let dan op je staat van gemoedsrust.
Onwennigheid van de ziel kan worden weggenomen met behulp van dia’s, innerlijke
onrust nooit.
Je ziel weet altijd precies wat ze wil.
Tijdens je zoektocht naar je doel is het niet de taak van je verstand om te zoeken.
Het is de taak van je verstand om alle externe informatie in zich op te nemen, en
daarbij vooral te letten op je staat van gemoedsrust.
Jouw deur vormt de toegang tot de weg die naar jouw doel leidt.
Als de weg onbekend is, speel dan in je hoofd de doeldia af.
Je externe intentie zal jouw deur openen op jouw levensdoellijn.
Als je inspiratie ervaart op weg naar je doel, betekent dat dat het jouw deur is.
Alles wat je makkelijk en graag doet heeft betekenis en is waardevol.
Neem geen enkel scenario op in je doeldia. Je hebt alles al.
Zet niet alles op één kaart bij het kiezen van je doel en je deur. Zoek een
reservevariant.
Sla niet met vroegere deuren en verbrand geen schepen achter je.
Laat je door niemand beïnvloeden. Geloof in jezelf.

142