Состојбата на османската администрација на Балканот се

влошувала за време на XIX век кога централната власт

постепено губела контрола во провинциите. Реформите кои
ги наметнувале европските сили довеле до подобрување на
условите за живот на христијанското население, што во исто
време тоа довело до незадоволства на значаен дел од
муслиманското население. Босна и Херцеговина претрпела
најмалку две побуни од страна на месното муслиманско
население.

Австрија после превирањата во првата половина од векот

барала да се рехабилитира нејзина долгогодишна политичка
експанзије на сметка на Османлиското Царство. Во
меѓувреме, де јуре автономните и de facto независните
кнежевства Србија и Црна Гора, исто така настојуваат да ги
прошири своите територии на сметка на регионот во
деловите што се населени со нивните сонародници.
Националистичките и иредентистичките чувста биле многу
јаки и охрабрени од страна на Руската Империја.

На ден 24 август 1854,за време на Кримската војна,

Османлиското Царство ги зело своите први странски заеми.
Царството влегло во кредити, делумно за финансирање и
градење на железниците и телеграфонските линии, а делот
за финансирање на дефицитот помеѓу приходите и големите
расходи во царскиот двор, како што е градење на нова
палата на Босфор во Истанбул. Османска морнарица во 1875
година, имала 21 бојни бродови и 173 воени бродови и други
видови, који ја формирале третата најголема поморска флота
на светот, по флототе на британската и француската
морнарица.

Сите овие расходи создале голем притисок на османската

благајна. Во меѓувреме, тешката суша во Анадолија 1873 и
поплавата во 1874 предизвикале глад и предизвикале
незадоволство во царството. Поради што дошло д
недостаток на земјоделските производи, што је натерало
владата под притисок да го отплати кредитот во октомври
1875, и предизвикало зголемување на даноците во сите
нејзини покраини, вклучувајќи го и Балканот.

Востанијата и војните биле катастрофални за османската

економија. Во време кога Третата Француска Република била
окупирана од Тунис во 1881 година, со образложение дека
туниските војници ја преминале границата во
колонијата Алжир, која исто така припаѓала на Отоманското
Царство сè до 1830 година. Година дена
подоцна, 1882, Британска Империја го окупирала
османскиот Египет, со изговор за раскинувањето на воената
помош на Османлиите и за запирање на востанието на Ураби
Османската влада порано ги дала под закуп Кипар на Велика
Британији во 1878, во замена за британската поддршка
на Берлинскиот конгрес истата година. Со добивањето на
Кипар и Египед, Британија добила важно упориште на исток
на Медитеранот и контрола врз Суецкиот Канал; додека
Франција ги зголемила своите поседи на западниот
средоземен брег во Северна Африка со додавањето на Тунис
во својата империја, како француска протектората.