Që kur nis jeta në tokë

Këtu jemi edhe ne

Mal më mal e kohë më kohë
Falëm jetën për Atdhe.

Shpatë e Gjergjit vringëlloi

Komandanti i Bashkimit
Amanetin sot ia zgjojmë
Udhës dritë të përparimit.

Burri i mençur Ismail Qemali

Kuvendoi me urtësi
Në gjithë trojet i shkoi zani
Gjersa shpalli Pavarësi .

Një shqiponjë vumë në flamur

Larë me gjak sa dallgë në dete
Për të trimat s’shuhen kurrë
Gjak i tyre rrjedh ndër deje.

Flamuri ynë valon në botë

mërgimtarët i thërret
Jepni t’ardhmen tokës sonë
Që lirinë ta gëzojmë.

Nga Ulqini jam Ilirjana lozonjare

Në Shkoder e ndal rrugëtimin
Me dardanë në brigje, male
Pres një nip të Boletinit.

Jam Albana, vajza çame

Marigonë takoj në Vlorë
Sonte qënkam flamurtare
Këngën-lule kam në gojë.

Na mekoi qumshti i gjirit

Na ushqeu gjuhe e shpirtit
Na gjumoi nder perralla
Me e embla shqipe-fjala.
Dhe kur flisnim capra cupra
Ishin rrokje, fjale te bukura
Ishin vete kuptimi i jetes
Shqiptarisht dhe asgje tjeter.
Dhe ne ka pak atavizma
Mbetet gjuhe me fisnikja
Dhe ne mes te pabesise
Mbetet firma e Shqiperise!