Algebra Liniowa: Geometria Analityczna W Przestrzeni

Algebra liniowa
Marcin Stepie
˛ ń
mstepien@tu.kielce.pl
Politechnika Świetokrzyska
˛
Geometria analityczna w przestrzeni

Geometria analityczna
Równania płaszczyzny
Twierdzenie
Twierdzenie (równanie normalne płaszczyzny).
→
−
Równanie płaszczyzny π przechodzacej
˛ przez punkt P0 = (x0 , y0 , z0 ) o wektorze wodzacym
˛ r0 i prostopadłej
→
− →−
do wektora n = [A, B, C] 6= 0 ma postać:
→
−
→
− →−
→
− →
− →
−
π : ( r − r0 ) ◦ n = 0,
→
−
→
− →−
→
− →
− →
−
π : ( r − r0 ) ◦ n = 0,
→
−
gdzie r = [x, y , z] jest wektorem wodzacym
˛ punktów przestrzeni.
→
−
→
− →−
→
− →
− →
−
π : ( r − r0 ) ◦ n = 0,
→
−
→
−
Wektor n nazywamy wektorem normalnym tej płaszczyzny.
→
−
→
− →−
→
− →
− →
−
π : ( r − r0 ) ◦ n = 0,
→
−
→
−
→
−
→
− →−
→
− →
− →
−
π : ( r − r0 ) ◦ n = 0,
→
−
→
−
W formie rozwinietej
˛ równanie płaszczyzny π ma postać:
→
−
→
− →−
→
− →
− →
−
π : ( r − r0 ) ◦ n = 0,
→
−
→
−
π : A(x − x0 ) + B(y − y0 ) + C(z − z0 ) = 0.
→
−
→
− →−
→
− →
− →
−
π : ( r − r0 ) ◦ n = 0,
→
−
→
−
π : A(x − x0 ) + B(y − y0 ) + C(z − z0 ) = 0.
Powyższe zależności nazywamy równaniami normalnymi płaszczyzny.

Twierdzenie
Twierdzenie (równanie ogólne płaszczyzny).
Każde równanie postaci:
π : Ax + By + Cz + D = 0,
π : Ax + By + Cz + D = 0,
gdzie |A| + |B| + |C| > 0, przedstawia płaszczyzne.

˛
π : Ax + By + Cz + D = 0,

˛
−
→ −
→
Płaszczyzna ta ma wektor normalny n = [A, B, C] 6= 0 i przecina oś Oz w punkcie
D
z = − C , o ile C 6= 0.
π : Ax + By + Cz + D = 0,

˛
−
→ −
→
Płaszczyzna ta ma wektor normalny n = [A, B, C] 6= 0 i przecina oś Oz w punkcie
D
z = − C , o ile C 6= 0.
Twierdzenie
Twierdzenie (równanie parametryczne płaszczyzny).
→
−
˛ r0 i rozpietej
˛ na
→
− →
−
niewspółliniowych wektorach u = [a1 , b1 , c1 ], v = [a2 , b2 , c2 ] ma postać:
→
−
˛ r0 i rozpietej
˛ na
→
− →
−
→
− →
− →
− →
−
π: r = r0 + s u + t v , gdzie s, t ∈ R
→
−
˛ r0 i rozpietej
˛ na
→
− →
−
→
− →
− →
− →
−
lub inaczej:
→
−
˛ r0 i rozpietej
˛ na
→
− →
−
→
− →
− →
− →
−
lub inaczej:
π : [x, y , z] = [x0 , y0 , z0 ] + s[a1 , b1 , c1 ] + t[a2 , b2 , c2 ], gdzie s, t ∈ R.

→
−
˛ r0 i rozpietej
˛ na
→
− →
−
→
− →
− →
− →
−
lub inaczej:
˛ równanie tej płaszczyzny przyjmuje postać:
→
−
˛ r0 i rozpietej
˛ na
→
− →
−
→
− →
− →
− →
−
lub inaczej:

x = x0 + sa1 + ta2 ,
π: y = y0 + sb1 + tb2 , gdzie s, t ∈ R,
z = z0 + sc1 + tc2 ,
→
−
˛ r0 i rozpietej
˛ na
→
− →
−
→
− →
− →
− →
−
lub inaczej:

x = x0 + sa1 + ta2 ,
z = z0 + sc1 + tc2 ,
Powyższe zależności nazywamy równaniami parametrycznymi płaszczyzny.

→
−
˛ r0 i rozpietej
˛ na
→
− →
−
→
− →
− →
− →
−
lub inaczej:

x = x0 + sa1 + ta2 ,
z = z0 + sc1 + tc2 ,
Powyższe zależności nazywamy równaniami parametrycznymi płaszczyzny.

Twierdzenie
Twierdzenie (równanie płaszczyzny przechodzacej
˛ przez trzy punkty).
Równanie płaszczyzny π przechodzacej ˛ przez trzy niewspółliniowe punkty
Pi = (xi , yi , zi ), gdzie 1 ¬ i ¬ 3, ma postać:
x y z 1
x1 y1 z1 1
π: =0
x2 y2 z2 1
x3 y3 z3 1
x y z 1
x1 y1 z1 1
π: =0
x2 y2 z2 1
x3 y3 z3 1
Twierdzenie
Twierdzenie (równanie odcinkowe płaszczyzny).
Równanie płaszczyzny π odcinajacej
˛ na osiach Ox, Oy , Oz układu
współrz˛ednych odpowiednio odcinki (zorientowane) a, b, c 6= 0 ma postać:
x y z
π: + + =1
a b c
x y z
π: + + =1
a b c
Powyższa˛ zależność nazywamy równaniem odcinkowym płaszczyzny.

x y z
π: + + =1
a b c
Powyższa˛ zależność nazywamy równaniem odcinkowym płaszczyzny.

Równania płaszczyzny - przykłady
Zadanie.
Zadanie.
Napisać równania ogólne i parametryczne płaszczyzn spełniajacych
˛ warunki:
Zadanie.
˛ warunki:
a. płaszczyzna przechodzi przez punkt P = (0, 1, −3) i jest prostopadła do wektora

−
→
n = [−2, 3, −5].
Zadanie.
˛ warunki:

−
→
n = [−2, 3, −5].
b. płaszczyzna przechodzi przez punkty P1 = (1, 1, 1), P2 = (−1, 0, 1),

P3 = (5, 6, 7).
Zadanie.
˛ warunki:

−
→
n = [−2, 3, −5].

P3 = (5, 6, 7).
c. płaszczyzna przechodzi przez punkty P1 = (0, 1, 0), P2 = (3, 0, 0) i jest

prostopadła do płaszczyzny xOy .
Zadanie.
˛ warunki:

−
→
n = [−2, 3, −5].

P3 = (5, 6, 7).

d. płaszczyzna przechodzi przez punkt P = (0, 1, 0) i jest równoległa do wektorów

−
→ −
→
a = [−1, 3, 0], b = [3, 1, −5].
Zadanie.
˛ warunki:

−
→
n = [−2, 3, −5].

P3 = (5, 6, 7).


−
→ −
→
a = [−1, 3, 0], b = [3, 1, −5].
e. płaszczyzna przechodzi przez punkt P = (−1, 4, 1) i jest równoległa do

płaszczyzny π1 : x − y + 6z − 12 = 0.
Zadanie.
˛ warunki:

−
→
n = [−2, 3, −5].

P3 = (5, 6, 7).


−
→ −
→
a = [−1, 3, 0], b = [3, 1, −5].
e. płaszczyzna przechodzi przez punkt P = (−1, 4, 1) i jest równoległa do

płaszczyzny π1 : x − y + 6z − 12 = 0.
f. płaszczyzna przechodzi przez punkt P = (2, 3, −6) i jest prostopadła do

płaszczyzn π1 : x + y + z − 5 = 0, π2 : x − y + 2 = 0.
Rozwiazanie.
˛
Rozwiazanie.
˛
a. Równanie ogólne płaszczyzny π rozważanej w zadaniu ma postać:
Rozwiazanie.
˛
π : [x − 0, y − 1, z + 3] ◦ [−2, 3, −5] = 0,
Rozwiazanie.
˛
π : [x − 0, y − 1, z + 3] ◦ [−2, 3, −5] = 0,
stad
˛
Rozwiazanie.
˛
π : [x − 0, y − 1, z + 3] ◦ [−2, 3, −5] = 0,
stad
˛
π : −2x + 3y − 5z − 18 = 0.
Rozwiazanie.
˛
π : [x − 0, y − 1, z + 3] ◦ [−2, 3, −5] = 0,
stad
˛
π : −2x + 3y − 5z − 18 = 0.
W równaniu parametrycznym płaszczyzny wystepuj

˛ a˛ dwa niewspółliniowe wektory
rozpinajace
˛ te˛ płaszczyzne.
˛
Rozwiazanie.
˛
π : [x − 0, y − 1, z + 3] ◦ [−2, 3, −5] = 0,
stad
˛
π : −2x + 3y − 5z − 18 = 0.
W równaniu parametrycznym płaszczyzny wystepuj˛ a˛ dwa niewspółliniowe wektory

rozpinajace
˛
−
→
Wektory te sa˛ prostopadłe do wektora normalnego n .
Rozwiazanie.
˛
π : [x − 0, y − 1, z + 3] ◦ [−2, 3, −5] = 0,
stad
˛
π : −2x + 3y − 5z − 18 = 0.

rozpinajace
˛
−
→
−
→ −
→
Takimi niewspółliniowymi wektorami sa˛ np. u = [3, 2, 0] oraz v = [0, 5, 3].
Rozwiazanie.
˛
π : [x − 0, y − 1, z + 3] ◦ [−2, 3, −5] = 0,
stad
˛
π : −2x + 3y − 5z − 18 = 0.

rozpinajace
˛
−
→
−
→ −
→
−
→ − → −
→ − →
Rzeczywiście, mamy u ◦ n = 0 oraz v ◦ n = 0.
Rozwiazanie.
˛
π : [x − 0, y − 1, z + 3] ◦ [−2, 3, −5] = 0,
stad
˛
π : −2x + 3y − 5z − 18 = 0.

rozpinajace
˛
−
→
−
→ −
→
−
→ − → −
→ − →
Równanie parametryczne płaszczyzny π (w postaci wektorowej) ma zatem postać
Rozwiazanie.
˛
π : [x − 0, y − 1, z + 3] ◦ [−2, 3, −5] = 0,
stad
˛
π : −2x + 3y − 5z − 18 = 0.

rozpinajace
˛
−
→
−
→ −
→
−
→ − → −
→ − →
π : [x, y , z] = [0, 1, −3] + s[3, 2, 0] + t[0, 5, 3], gdzie s, t ∈ R,

Rozwiazanie.
˛
π : [x − 0, y − 1, z + 3] ◦ [−2, 3, −5] = 0,
stad
˛
π : −2x + 3y − 5z − 18 = 0.

rozpinajace
˛
−
→
−
→ −
→
−
→ − → −
→ − →
π : [x, y , z] = [0, 1, −3] + s[3, 2, 0] + t[0, 5, 3], gdzie s, t ∈ R,
stad
˛ otrzymamy
Rozwiazanie.
˛
π : [x − 0, y − 1, z + 3] ◦ [−2, 3, −5] = 0,
stad
˛
π : −2x + 3y − 5z − 18 = 0.

rozpinajace
˛
−
→
−
→ −
→
−
→ − → −
→ − →
π : [x, y , z] = [0, 1, −3] + s[3, 2, 0] + t[0, 5, 3], gdzie s, t ∈ R,
stad
˛ otrzymamy
(
x= 3s
π: y = 1 + 2s + 5t, gdzie s, t ∈ R.
z = −3 + 5t.
b. Płaszczyzna π przechodzaca
˛ przez punkty P1 = (1, 1, 1), P2 = (−1, 0, 1), P3 = (5, 6, 7) jest równoległa
do wektorów
−−→
do wektorów P1 P2 = [−2, −1, 0],
−−→ −−→
do wektorów P1 P2 = [−2, −1, 0], P1 P3 = [4, 5, 6].
−−→ −−→
do wektorów P1 P2 = [−2, −1, 0], P1 P3 = [4, 5, 6].
→
−
Wektor normalny n tej płaszczyzny ma zatem postać:
−−→ −−→
do wektorów P1 P2 = [−2, −1, 0], P1 P3 = [4, 5, 6].
→
−
→
−
n =
−−→ −−→
do wektorów P1 P2 = [−2, −1, 0], P1 P3 = [4, 5, 6].
→
−
→
− −−→ −−→
n = P1 P2 × P1 P3 =
−−→ −−→
do wektorów P1 P2 = [−2, −1, 0], P1 P3 = [4, 5, 6].
→
−
→
− −−→ −−→
n = P1 P2 × P1 P3 = [−2, −1, 0] × [4, 5, 6] =
−−→ −−→
do wektorów P1 P2 = [−2, −1, 0], P1 P3 = [4, 5, 6].
→
−
→
− →
− →
−
−−→ −−→ i j k
→
−
n = P1 P2 × P1 P3 = [−2, −1, 0] × [4, 5, 6] = −2 −1 0
4 5 6
−−→ −−→
do wektorów P1 P2 = [−2, −1, 0], P1 P3 = [4, 5, 6].
→
−
→
− →
− →
−
−−→ −−→ i j k →
− →
− →
−
→
−
n = P1 P2 × P1 P3 = [−2, −1, 0] × [4, 5, 6] = −2 −1 0 = −6 i + 12 j − 6 k .
4 5 6
−−→ −−→
do wektorów P1 P2 = [−2, −1, 0], P1 P3 = [4, 5, 6].
→
−
→
− →
− →
−
−−→ −−→ i j k →
− →
− →
−
→
−
n = P1 P2 × P1 P3 = [−2, −1, 0] × [4, 5, 6] = −2 −1 0 = −6 i + 12 j − 6 k .
4 5 6
→
−
Wektor normalny n można skrócić, np. do wektora [1, −2, 1].
−−→ −−→
do wektorów P1 P2 = [−2, −1, 0], P1 P3 = [4, 5, 6].
→
−
→
− →
− →
−
−−→ −−→ i j k →
− →
− →
−
→
−
n = P1 P2 × P1 P3 = [−2, −1, 0] × [4, 5, 6] = −2 −1 0 = −6 i + 12 j − 6 k .
4 5 6
→
−
Równanie ogólne płaszczyzny π ma wiec
˛ postać:
−−→ −−→
do wektorów P1 P2 = [−2, −1, 0], P1 P3 = [4, 5, 6].
→
−
→
− →
− →
−
−−→ −−→ i j k →
− →
− →
−
→
−
n = P1 P2 × P1 P3 = [−2, −1, 0] × [4, 5, 6] = −2 −1 0 = −6 i + 12 j − 6 k .
4 5 6
→
−
˛ postać:
π : [x − 1, y − 1, z − 1] ◦ [1, −2, 1] = 0,
−−→ −−→
do wektorów P1 P2 = [−2, −1, 0], P1 P3 = [4, 5, 6].
→
−
→
− →
− →
−
−−→ −−→ i j k →
− →
− →
−
→
−
n = P1 P2 × P1 P3 = [−2, −1, 0] × [4, 5, 6] = −2 −1 0 = −6 i + 12 j − 6 k .
4 5 6
→
−
˛ postać:
π : [x − 1, y − 1, z − 1] ◦ [1, −2, 1] = 0,
stad
˛
−−→ −−→
do wektorów P1 P2 = [−2, −1, 0], P1 P3 = [4, 5, 6].
→
−
→
− →
− →
−
−−→ −−→ i j k →
− →
− →
−
→
−
n = P1 P2 × P1 P3 = [−2, −1, 0] × [4, 5, 6] = −2 −1 0 = −6 i + 12 j − 6 k .
4 5 6
→
−
˛ postać:
π : [x − 1, y − 1, z − 1] ◦ [1, −2, 1] = 0,
stad
˛
π : x − 2y + z = 0.
−−→ −−→
do wektorów P1 P2 = [−2, −1, 0], P1 P3 = [4, 5, 6].
→
−
→
− →
− →
−
−−→ −−→ i j k →
− →
− →
−
→
−
n = P1 P2 × P1 P3 = [−2, −1, 0] × [4, 5, 6] = −2 −1 0 = −6 i + 12 j − 6 k .
4 5 6
→
−
˛ postać:
π : [x − 1, y − 1, z − 1] ◦ [1, −2, 1] = 0,
stad
˛
π : x − 2y + z = 0.
Przechodzimy do równania parametrycznego płaszczyzny π.

−−→ −−→
do wektorów P1 P2 = [−2, −1, 0], P1 P3 = [4, 5, 6].
→
−
→
− →
− →
−
−−→ −−→ i j k →
− →
− →
−
→
−
n = P1 P2 × P1 P3 = [−2, −1, 0] × [4, 5, 6] = −2 −1 0 = −6 i + 12 j − 6 k .
4 5 6
→
−
˛ postać:
π : [x − 1, y − 1, z − 1] ◦ [1, −2, 1] = 0,
stad
˛
π : x − 2y + z = 0.

−−→
˛ na wektorach P1 P2 = [−2, −1, 0]
Płaszczyzna ta przechodzi przez punkt P1 = (1, 1, 1) i jest rozpieta
−−→
i P1 P3 = [4, 5, 6], zatem
−−→ −−→
do wektorów P1 P2 = [−2, −1, 0], P1 P3 = [4, 5, 6].
→
−
→
− →
− →
−
−−→ −−→ i j k →
− →
− →
−
→
−
n = P1 P2 × P1 P3 = [−2, −1, 0] × [4, 5, 6] = −2 −1 0 = −6 i + 12 j − 6 k .
4 5 6
→
−
˛ postać:
π : [x − 1, y − 1, z − 1] ◦ [1, −2, 1] = 0,
stad
˛
π : x − 2y + z = 0.

−−→
˛ na wektorach P1 P2 = [−2, −1, 0]
−−→
i P1 P3 = [4, 5, 6], zatem
π : [x, y , z] = [1, 1, 1] + s[−2, −1, 0] + t[4, 5, 6], gdzie s, t ∈ R,

−−→ −−→
do wektorów P1 P2 = [−2, −1, 0], P1 P3 = [4, 5, 6].
→
−
→
− →
− →
−
−−→ −−→ i j k →
− →
− →
−
→
−
n = P1 P2 × P1 P3 = [−2, −1, 0] × [4, 5, 6] = −2 −1 0 = −6 i + 12 j − 6 k .
4 5 6
→
−
˛ postać:
π : [x − 1, y − 1, z − 1] ◦ [1, −2, 1] = 0,
stad
˛
π : x − 2y + z = 0.

−−→
˛ na wektorach P1 P2 = [−2, −1, 0]
−−→
i P1 P3 = [4, 5, 6], zatem
π : [x, y , z] = [1, 1, 1] + s[−2, −1, 0] + t[4, 5, 6], gdzie s, t ∈ R,
stad
˛ otrzymujemy
−−→ −−→
do wektorów P1 P2 = [−2, −1, 0], P1 P3 = [4, 5, 6].
→
−
→
− →
− →
−
−−→ −−→ i j k →
− →
− →
−
→
−
n = P1 P2 × P1 P3 = [−2, −1, 0] × [4, 5, 6] = −2 −1 0 = −6 i + 12 j − 6 k .
4 5 6
→
−
˛ postać:
π : [x − 1, y − 1, z − 1] ◦ [1, −2, 1] = 0,
stad
˛
π : x − 2y + z = 0.

−−→
˛ na wektorach P1 P2 = [−2, −1, 0]
−−→
i P1 P3 = [4, 5, 6], zatem
π : [x, y , z] = [1, 1, 1] + s[−2, −1, 0] + t[4, 5, 6], gdzie s, t ∈ R,
stad
˛ otrzymujemy

x = 1 − 2s + 4t
π: y = 1 − s + 5t, gdzie s, t ∈ R.
z =1 + 6t.
c. Ponieważ płaszczyzna π rozważana w zadaniu jest prostopadła do płaszczyzny xOy , wiec
˛ jest równoległa do
osi Oz.
osi Oz.
→
−
Jest zatem równoległa np. do wektora v = [0, 0, 1].
osi Oz.
→
−
−−→
Ponadto płaszczyzna π jest równoległa do wektora P1 P2 = [3, −1, 0].
osi Oz.
→
−
−−→
Wektor normalny tej płaszczyzny wyraża sie˛ zatem wzorem
osi Oz.
→
−
−−→
→
−
n =
osi Oz.
→
−
−−→
→
− →− −−→
n = v × P1 P2 =
osi Oz.
→
−
−−→
→
− →
− →
−
−−→ i j k
→
− →−
n = v × P1 P2 = 0 0 1
3 −1 0
osi Oz.
→
−
−−→
→
− →
− →
−
−−→ i j k →
− →
−
→
− →−
n = v × P1 P2 = 0 0 1 = i +3 j .
3 −1 0
osi Oz.
→
−
−−→
→
− →
− →
−
−−→ i j k →
− →
−
→
− →−
n = v × P1 P2 = 0 0 1 = i +3 j .
3 −1 0
Równanie ogólne płaszczyzny π ma postać:

osi Oz.
→
−
−−→
→
− →
− →
−
−−→ i j k →
− →
−
→
− →−
n = v × P1 P2 = 0 0 1 = i +3 j .
3 −1 0
π : [x − 0, y − 1, z − 0] ◦ [1, 3, 0] = 0,
osi Oz.
→
−
−−→
→
− →
− →
−
−−→ i j k →
− →
−
→
− →−
n = v × P1 P2 = 0 0 1 = i +3 j .
3 −1 0
π : [x − 0, y − 1, z − 0] ◦ [1, 3, 0] = 0,
stad
˛
osi Oz.
→
−
−−→
→
− →
− →
−
−−→ i j k →
− →
−
→
− →−
n = v × P1 P2 = 0 0 1 = i +3 j .
3 −1 0
π : [x − 0, y − 1, z − 0] ◦ [1, 3, 0] = 0,
stad
˛
π : x + 3y − 3 = 0.
osi Oz.
→
−
−−→
→
− →
− →
−
−−→ i j k →
− →
−
→
− →−
n = v × P1 P2 = 0 0 1 = i +3 j .
3 −1 0
π : [x − 0, y − 1, z − 0] ◦ [1, 3, 0] = 0,
stad
˛
π : x + 3y − 3 = 0.
Ponieważ płaszczyzna π przechodzi przez punkt P1 = (0, 1, 0) oraz jest równoległa do wektorów
→
− −−→
v = [0, 0, 1], P1 P2 = [3, −1, 0], wiec
˛ jej równanie parametryczne ma postać:
osi Oz.
→
−
−−→
→
− →
− →
−
−−→ i j k →
− →
−
→
− →−
n = v × P1 P2 = 0 0 1 = i +3 j .
3 −1 0
π : [x − 0, y − 1, z − 0] ◦ [1, 3, 0] = 0,
stad
˛
π : x + 3y − 3 = 0.
→
− −−→
v = [0, 0, 1], P1 P2 = [3, −1, 0], wiec
π : [x, y , z] = [0, 1, 0] + s[0, 0, 1] + t[3, −1, 0], gdzie s, t ∈ R,

osi Oz.
→
−
−−→
→
− →
− →
−
−−→ i j k →
− →
−
→
− →−
n = v × P1 P2 = 0 0 1 = i +3 j .
3 −1 0
π : [x − 0, y − 1, z − 0] ◦ [1, 3, 0] = 0,
stad
˛
π : x + 3y − 3 = 0.
→
− −−→
v = [0, 0, 1], P1 P2 = [3, −1, 0], wiec
π : [x, y , z] = [0, 1, 0] + s[0, 0, 1] + t[3, −1, 0], gdzie s, t ∈ R,
stad
˛ otrzymujemy
osi Oz.
→
−
−−→
→
− →
− →
−
−−→ i j k →
− →
−
→
− →−
n = v × P1 P2 = 0 0 1 = i +3 j .
3 −1 0
π : [x − 0, y − 1, z − 0] ◦ [1, 3, 0] = 0,
stad
˛
π : x + 3y − 3 = 0.
→
− −−→
v = [0, 0, 1], P1 P2 = [3, −1, 0], wiec
π : [x, y , z] = [0, 1, 0] + s[0, 0, 1] + t[3, −1, 0], gdzie s, t ∈ R,
stad
˛ otrzymujemy

x = 3t
π: y = 1 − t, gdzie s, t ∈ R.
z = s.
d. Wektor normalny płaszczyzny π rozważanej w zadaniu ma postać:
→
−
n =
→
− →− →
−
n = a × b =
→
− →− →
−
n = a × b = [−1, 3, 0] × [3, 1, −5]
→
− →
− →
−
→
− i j k
→
− →−
n = a × b = [−1, 3, 0] × [3, 1, −5] = −1 3 0
3 1 −5
→
− →
− →
−
→
− i j k →
− →
− →
−
→
− →−
n = a × b = [−1, 3, 0] × [3, 1, −5] = −1 3 0 = −15 i − 5 j − 10 k .
3 1 −5
→
− →
− →
−
→
− i j k →
− →
− →
−
→
− →−
n = a × b = [−1, 3, 0] × [3, 1, −5] = −1 3 0 = −15 i − 5 j − 10 k .
3 1 −5
→
−
Dla uproszczenia dalszych rachunków skracamy wektor normalny do wektora n = [3, 1, 2].
→
− →
− →
−
→
− i j k →
− →
− →
−
→
− →−
n = a × b = [−1, 3, 0] × [3, 1, −5] = −1 3 0 = −15 i − 5 j − 10 k .
3 1 −5
→
−
→
− →
− →
−
→
− i j k →
− →
− →
−
→
− →−
n = a × b = [−1, 3, 0] × [3, 1, −5] = −1 3 0 = −15 i − 5 j − 10 k .
3 1 −5
→
−
π : [x − 0, y − 1, z − 0] ◦ [3, 1, 2] = 0,
→
− →
− →
−
→
− i j k →
− →
− →
−
→
− →−
n = a × b = [−1, 3, 0] × [3, 1, −5] = −1 3 0 = −15 i − 5 j − 10 k .
3 1 −5
→
−
π : [x − 0, y − 1, z − 0] ◦ [3, 1, 2] = 0,
stad
˛
→
− →
− →
−
→
− i j k →
− →
− →
−
→
− →−
n = a × b = [−1, 3, 0] × [3, 1, −5] = −1 3 0 = −15 i − 5 j − 10 k .
3 1 −5
→
−
π : [x − 0, y − 1, z − 0] ◦ [3, 1, 2] = 0,
stad
˛
π : 3x + y + 2z − 1 = 0.
→
− →
− →
−
→
− i j k →
− →
− →
−
→
− →−
n = a × b = [−1, 3, 0] × [3, 1, −5] = −1 3 0 = −15 i − 5 j − 10 k .
3 1 −5
→
−
π : [x − 0, y − 1, z − 0] ◦ [3, 1, 2] = 0,
stad
˛
π : 3x + y + 2z − 1 = 0.
→
− →
−
a = [−1, 3, 0], b = [3, 1, −5], wiec
˛ jej równanie parametryczne przyjmuje postać:
→
− →
− →
−
→
− i j k →
− →
− →
−
→
− →−
n = a × b = [−1, 3, 0] × [3, 1, −5] = −1 3 0 = −15 i − 5 j − 10 k .
3 1 −5
→
−
π : [x − 0, y − 1, z − 0] ◦ [3, 1, 2] = 0,
stad
˛
π : 3x + y + 2z − 1 = 0.
→
− →
−
a = [−1, 3, 0], b = [3, 1, −5], wiec
π : [x, y , z] = [0, 1, 0] + s[−1, 3, 0] + t[3, 1, −5], gdzie s, t ∈ R,

→
− →
− →
−
→
− i j k →
− →
− →
−
→
− →−
n = a × b = [−1, 3, 0] × [3, 1, −5] = −1 3 0 = −15 i − 5 j − 10 k .
3 1 −5
→
−
π : [x − 0, y − 1, z − 0] ◦ [3, 1, 2] = 0,
stad
˛
π : 3x + y + 2z − 1 = 0.
→
− →
−
a = [−1, 3, 0], b = [3, 1, −5], wiec
π : [x, y , z] = [0, 1, 0] + s[−1, 3, 0] + t[3, 1, −5], gdzie s, t ∈ R,
stad
˛ otrzymujemy
→
− →
− →
−
→
− i j k →
− →
− →
−
→
− →−
n = a × b = [−1, 3, 0] × [3, 1, −5] = −1 3 0 = −15 i − 5 j − 10 k .
3 1 −5
→
−
π : [x − 0, y − 1, z − 0] ◦ [3, 1, 2] = 0,
stad
˛
π : 3x + y + 2z − 1 = 0.
→
− →
−
a = [−1, 3, 0], b = [3, 1, −5], wiec
π : [x, y , z] = [0, 1, 0] + s[−1, 3, 0] + t[3, 1, −5], gdzie s, t ∈ R,
stad
˛ otrzymujemy

x = − s + 3t
π: y = 1 + 3s + t, gdzie s, t ∈ R.
z = − 5t.
e. Ponieważ płaszczyzna π rozważana w zadaniu jest równoległa do płaszczyzny π1 : x − y + 6z − 12 = 0,
→
−
wiec
˛ jej wektor normalny n jest taki sam jak wektor normalny płaszczyzny π1 .
→
− →
−
˛ jej wektor normalny n jest taki sam jak wektor normalny płaszczyzny π1 . Zatem n = [1, −1, 6].
wiec
→
− →
−
wiec
→
−
Ponieważ płaszczyzna π przechodzi przez punkt P = (−1, 4, 1) i ma wektor normalny n = [1, −1, 6], wiec
˛
jej równanie ogólne ma postać:
→
− →
−
wiec
→
−
˛
π : [x + 1, y − 4, z − 1] ◦ [1, −1, 6] = 0,
→
− →
−
wiec
→
−
˛
π : [x + 1, y − 4, z − 1] ◦ [1, −1, 6] = 0,
stad
˛
→
− →
−
wiec
→
−
˛
π : [x + 1, y − 4, z − 1] ◦ [1, −1, 6] = 0,
stad
˛
π : x − y + 6z − 1 = 0.
→
− →
−
wiec
→
−
˛
π : [x + 1, y − 4, z − 1] ◦ [1, −1, 6] = 0,
stad
˛
π : x − y + 6z − 1 = 0.
→
− → −
Znajdziemy teraz dwa niewspółliniowe wektory u , v , które sa˛ równoległe do szukanej płaszczyzny π.
→
− →
−
wiec
→
−
˛
π : [x + 1, y − 4, z − 1] ◦ [1, −1, 6] = 0,
stad
˛
π : x − y + 6z − 1 = 0.
→
− → −
→
− → −
Ponieważ płaszczyzny π1 i π sa˛ równoległe, wiec
˛ wektory u , v , musza˛ być prostopadłe do wektora
→
−
normalnego płaszczyzny π1 , tzn. do wektora n 1 = [1, −1, 6].
→
− →
−
wiec
→
−
˛
π : [x + 1, y − 4, z − 1] ◦ [1, −1, 6] = 0,
stad
˛
π : x − y + 6z − 1 = 0.
→
− → −
→
− → −
→
−
→
− →
−
Takimi wektorami sa˛ np. u = [1, 1, 0], v = [0, 6, 1].
→
− →
−
wiec
→
−
˛
π : [x + 1, y − 4, z − 1] ◦ [1, −1, 6] = 0,
stad
˛
π : x − y + 6z − 1 = 0.
→
− → −
→
− → −
→
−
→
− →
−
→
− → − →
− → −
Rzeczywiście u ◦ n 1 = 0, v ◦ n 1 = 0.
→
− →
−
wiec
→
−
˛
π : [x + 1, y − 4, z − 1] ◦ [1, −1, 6] = 0,
stad
˛
π : x − y + 6z − 1 = 0.
→
− → −
→
− → −
→
−
→
− →
−
→
− → − →
− → −
→− →
−
Ponieważ płaszczyzna π przechodzi przez punkt P = (−1, 4, 1) oraz jest równoległa do wektorów u i v ,
wiec
˛ jej równanie parametryczne (wektorowe) przyjmuje postać:
→
− →
−
wiec
→
−
˛
π : [x + 1, y − 4, z − 1] ◦ [1, −1, 6] = 0,
stad
˛
π : x − y + 6z − 1 = 0.
→
− → −
→
− → −
→
−
→
− →
−
→
− → − →
− → −
→− →
−
wiec
π : [x, y , z] = [−1, 4, 1] + s[1, 1, 0] + t[0, 6, 1], gdzie s, t ∈ R,

→
− →
−
wiec
→
−
˛
π : [x + 1, y − 4, z − 1] ◦ [1, −1, 6] = 0,
stad
˛
π : x − y + 6z − 1 = 0.
→
− → −
→
− → −
→
−
→
− →
−
→
− → − →
− → −
→− →
−
wiec
π : [x, y , z] = [−1, 4, 1] + s[1, 1, 0] + t[0, 6, 1], gdzie s, t ∈ R,
stad
˛ po rozpisaniu na współrz˛edne otrzymujemy
→
− →
−
wiec
→
−
˛
π : [x + 1, y − 4, z − 1] ◦ [1, −1, 6] = 0,
stad
˛
π : x − y + 6z − 1 = 0.
→
− → −
→
− → −
→
−
→
− →
−
→
− → − →
− → −
→− →
−
wiec
π : [x, y , z] = [−1, 4, 1] + s[1, 1, 0] + t[0, 6, 1], gdzie s, t ∈ R,
stad

x = −1 + s
π: y = 4 + s + 6t, gdzie s, t ∈ R.
z = 1 + t.
f. Ponieważ szukana płaszczyzna π ma być prostopadła do płaszczyzn π1 : x + y + z − 5 = 0,
→
−
π2 : x − y + 2 = 0, wiec ˛ jej wektor normalny n powinien być prostopadły do wektora normalnego
→
− →
−
n 1 = [1, 1, 1] płaszczyzny π1 oraz do wektora normalnego n 2 = [1, −1, 0] płaszczyzny π2 .
→
−
→
− →
−
→
− → −
Wektor prostopadły do wektorów n 1 , n 2 ma postać
→
−
→
− →
−
→
− → −
→
−
π: n =
→
−
→
− →
−
→
− → −
→
− →− →
−
π : n = n1 × n2 =
→
−
→
− →
−
→
− → −
→
− →− →
−
π : n = n 1 × n 2 = [1, 1, 1] × [1, −1, 0] =
→
−
→
− →
−
→
− → −
→
− →
− →
−
i j k
→
− →− →
−
π : n = n 1 × n 2 = [1, 1, 1] × [1, −1, 0] = 1 1 1
1 −1 0
→
−
→
− →
−
→
− → −
→
− →
− →
−
i j k →
− →
− →
−
→
− →− →
−
π : n = n 1 × n 2 = [1, 1, 1] × [1, −1, 0] = 1 1 1 = i + j −2k .
1 −1 0
→
−
→
− →
−
→
− → −
→
− →
− →
−
i j k →
− →
− →
−
→
− →− →
−
π : n = n 1 × n 2 = [1, 1, 1] × [1, −1, 0] = 1 1 1 = i + j −2k .
1 −1 0
→
−
Ponieważ płaszczyzna π przechodzi przez punkt P = (2, 3, −6) i ma wektor normalny n = [1, 1, −2], wiec
˛
jej równanie ma postać
→
−
→
− →
−
→
− → −
→
− →
− →
−
i j k →
− →
− →
−
→
− →− →
−
π : n = n 1 × n 2 = [1, 1, 1] × [1, −1, 0] = 1 1 1 = i + j −2k .
1 −1 0
→
−
˛
π : [x − 2, y − 3, z + 6] ◦ [1, 1, −2] = 0,
→
−
→
− →
−
→
− → −
→
− →
− →
−
i j k →
− →
− →
−
→
− →− →
−
π : n = n 1 × n 2 = [1, 1, 1] × [1, −1, 0] = 1 1 1 = i + j −2k .
1 −1 0
→
−
˛
π : [x − 2, y − 3, z + 6] ◦ [1, 1, −2] = 0,
stad
˛
→
−
→
− →
−
→
− → −
→
− →
− →
−
i j k →
− →
− →
−
→
− →− →
−
π : n = n 1 × n 2 = [1, 1, 1] × [1, −1, 0] = 1 1 1 = i + j −2k .
1 −1 0
→
−
˛
π : [x − 2, y − 3, z + 6] ◦ [1, 1, −2] = 0,
stad
˛
π : x + y − 2z − 17 = 0.
→
−
→
− →
−
→
− → −
→
− →
− →
−
i j k →
− →
− →
−
→
− →− →
−
π : n = n 1 × n 2 = [1, 1, 1] × [1, −1, 0] = 1 1 1 = i + j −2k .
1 −1 0
→
−
˛
π : [x − 2, y − 3, z + 6] ◦ [1, 1, −2] = 0,
stad
˛
π : x + y − 2z − 17 = 0.
→
− → −
Znajdziemy teraz dwa niewspółliniowe wektory u , v , które rozpinaja˛ szukana˛ płaszczyzne˛ π.
→
−
→
− →
−
→
− → −
→
− →
− →
−
i j k →
− →
− →
−
→
− →− →
−
π : n = n 1 × n 2 = [1, 1, 1] × [1, −1, 0] = 1 1 1 = i + j −2k .
1 −1 0
→
−
˛
π : [x − 2, y − 3, z + 6] ◦ [1, 1, −2] = 0,
stad
˛
π : x + y − 2z − 17 = 0.
→
− → −
→
− → − →
−
Wektory u , v , musza˛ być prostopadłe do wektora normalnego n = [1, 1, −2] tej płaszczyzny.
→
−
→
− →
−
→
− → −
→
− →
− →
−
i j k →
− →
− →
−
→
− →− →
−
π : n = n 1 × n 2 = [1, 1, 1] × [1, −1, 0] = 1 1 1 = i + j −2k .
1 −1 0
→
−
˛
π : [x − 2, y − 3, z + 6] ◦ [1, 1, −2] = 0,
stad
˛
π : x + y − 2z − 17 = 0.
→
− → −
→
− → − →
−
→
− →
−
Takimi wektorami niewspółliniowymi sa˛ np. u = [1, −1, 0] oraz v = [0, 2, 1].
→
−
→
− →
−
→
− → −
→
− →
− →
−
i j k →
− →
− →
−
→
− →− →
−
π : n = n 1 × n 2 = [1, 1, 1] × [1, −1, 0] = 1 1 1 = i + j −2k .
1 −1 0
→
−
˛
π : [x − 2, y − 3, z + 6] ◦ [1, 1, −2] = 0,
stad
˛
π : x + y − 2z − 17 = 0.
→
− → −
→
− → − →
−
→
− →
−
→
− → − →
− → −
Rzeczywiście u ◦ n = 0 oraz v ◦ n = 0.
→
−
→
− →
−
→
− → −
→
− →
− →
−
i j k →
− →
− →
−
→
− →− →
−
π : n = n 1 × n 2 = [1, 1, 1] × [1, −1, 0] = 1 1 1 = i + j −2k .
1 −1 0
→
−
˛
π : [x − 2, y − 3, z + 6] ◦ [1, 1, −2] = 0,
stad
˛
π : x + y − 2z − 17 = 0.
→
− → −
→
− → − →
−
→
− →
−
→
− → − →
− → −
→
− →
−
Ponieważ płaszczyzna π przechodzi przez punkt P = (2, 3, −6) i jest rozpieta
˛ przez wektory u i v , wiec
˛ jej
równanie parametryczne (wektorowe) przyjmuje postać:
→
−
→
− →
−
→
− → −
→
− →
− →
−
i j k →
− →
− →
−
→
− →− →
−
π : n = n 1 × n 2 = [1, 1, 1] × [1, −1, 0] = 1 1 1 = i + j −2k .
1 −1 0
→
−
˛
π : [x − 2, y − 3, z + 6] ◦ [1, 1, −2] = 0,
stad
˛
π : x + y − 2z − 17 = 0.
→
− → −
→
− → − →
−
→
− →
−
→
− → − →
− → −
→
− →
−
˛ jej
π : [x, y , z] = [2, 3, −6] + s[1, −1, 0] + t[0, 2, 1], gdzie s, t ∈ R,

→
−
→
− →
−
→
− → −
→
− →
− →
−
i j k →
− →
− →
−
→
− →− →
−
π : n = n 1 × n 2 = [1, 1, 1] × [1, −1, 0] = 1 1 1 = i + j −2k .
1 −1 0
→
−
˛
π : [x − 2, y − 3, z + 6] ◦ [1, 1, −2] = 0,
stad
˛
π : x + y − 2z − 17 = 0.
→
− → −
→
− → − →
−
→
− →
−
→
− → − →
− → −
→
− →
−
˛ jej
π : [x, y , z] = [2, 3, −6] + s[1, −1, 0] + t[0, 2, 1], gdzie s, t ∈ R,
stad
→
−
→
− →
−
→
− → −
→
− →
− →
−
i j k →
− →
− →
−
→
− →− →
−
π : n = n 1 × n 2 = [1, 1, 1] × [1, −1, 0] = 1 1 1 = i + j −2k .
1 −1 0
→
−
˛
π : [x − 2, y − 3, z + 6] ◦ [1, 1, −2] = 0,
stad
˛
π : x + y − 2z − 17 = 0.
→
− → −
→
− → − →
−
→
− →
−
→
− → − →
− → −
→
− →
−
˛ jej
π : [x, y , z] = [2, 3, −6] + s[1, −1, 0] + t[0, 2, 1], gdzie s, t ∈ R,
stad

x = 2+ s
π: y = 3 − s + 2t, gdzie s, t ∈ R.
z = −6 + t.
Równania prostej
Równania prostej
Twierdzenie
Równania prostej
Twierdzenie (równanie parametryczne prostej).
Równania prostej
→
−
Równanie prostej ` przechodzacej
˛ r0 i wyznaczonej przez
→
−
niezerowy wektor kierunku v = [a, b, c] ma postać:
Równania prostej
→
−
→
−
→
− →
− →
−
` : r = r0 + t v , gdzie t ∈ R
Równania prostej
→
−
→
−
→
− →
− →
−
` : r = r0 + t v , gdzie t ∈ R
lub po rozpisaniu na współrz˛edne:

Równania prostej
→
−
→
−
→
− →
− →
−
` : r = r0 + t v , gdzie t ∈ R

` : [x, y , z] = [x0 , y0 , z0 ] + t[a, b, c], gdzie t ∈ R.
Równania prostej
→
−
→
−
→
− →
− →
−
` : r = r0 + t v , gdzie t ∈ R

Powyższa˛ zależność nazywamy równaniem parametrycznym prostej w postaci wektorowej.

Równania prostej
→
−
→
−
→
− →
− →
−
` : r = r0 + t v , gdzie t ∈ R


Inny zapis tego równania ma postać:
Równania prostej
→
−
→
−
→
− →
− →
−
` : r = r0 + t v , gdzie t ∈ R



x = x0 + at,
`: y = y0 + bt, gdzie t ∈ R,
z = z0 + ct,
Równania prostej
→
−
→
−
→
− →
− →
−
` : r = r0 + t v , gdzie t ∈ R



x = x0 + at,
`: y = y0 + bt, gdzie t ∈ R,
z = z0 + ct,
Równania prostej
→
−
→
−
→
− →
− →
−
` : r = r0 + t v , gdzie t ∈ R



x = x0 + at,
`: y = y0 + bt, gdzie t ∈ R,
z = z0 + ct,
Uwaga.
Równania prostej
→
−
→
−
→
− →
− →
−
` : r = r0 + t v , gdzie t ∈ R



x = x0 + at,
`: y = y0 + bt, gdzie t ∈ R,
z = z0 + ct,
Uwaga.
Powyższe równania bed
˛ a˛ przedstawiały półproste lub odcinek, gdy parametr t bedzie
˛ przebiegał odpowiednio
przedziały (−∞, β], [α, +∞) lub [α, β].
Twierdzenie
Twierdzenie (równanie kierunkowe prostej).
˛ przez punkt P0 = (x0 , y0 , z0 )
−
→
i wyznaczonej przez niezerowy wektor kierunku v = [a, b, c] ma postać:
−
→
x − x0 y − y0 z − z0
`: = =
a b c
−
→
x − x0 y − y0 z − z0
`: = =
a b c
Ten sposób zapisu równania parametrycznego prostej nazywamy jej

równaniem kierunkowym (kanonicznym).
−
→
x − x0 y − y0 z − z0
`: = =
a b c
Ten sposób zapisu równania parametrycznego prostej nazywamy jej

równaniem kierunkowym (kanonicznym).
Definicja
Definicja (równanie krawedziowe
˛ prostej).
˛ prostej).
Prosta˛ `, która jest cz˛eścia˛ dwóch nierównoległych płaszczyzn π1 : A1 x + B1 y + C1 z + D1 = 0,
π2 : A2 x + B2 y + C2 z + D2 = 0 bedziemy˛ zapisywać w postaci:
˛ prostej).
n
A1 x + B1 y + C1 z + D1 = 0
`:
A2 x + B2 y + C2 z + D2 = 0
˛ prostej).
n
A1 x + B1 y + C1 z + D1 = 0
`:
A2 x + B2 y + C2 z + D2 = 0
Ten sposób zapisu prostej nazywamy jej równaniem krawedziowym.

˛
˛ prostej).
n
A1 x + B1 y + C1 z + D1 = 0
`:
A2 x + B2 y + C2 z + D2 = 0

˛
˛ prostej).
n
A1 x + B1 y + C1 z + D1 = 0
`:
A2 x + B2 y + C2 z + D2 = 0

˛
Twierdzenie
˛ prostej).
n
A1 x + B1 y + C1 z + D1 = 0
`:
A2 x + B2 y + C2 z + D2 = 0

˛
Twierdzenie (o wektorze kierunkowym prostej w postaci krawedziowej).

˛
˛ prostej).
n
A1 x + B1 y + C1 z + D1 = 0
`:
A2 x + B2 y + C2 z + D2 = 0

˛

˛
Wektor kierunkowy prostej ` bed
˛ acej
˛ cz˛eścia˛ wspólna˛ dwóch nierównoległych płaszczyzn
π1 : A1 x + B1 y + C1 z + D1 = 0, π2 : A2 x + B2 y + C2 z + D2 = 0 ma postać:
˛ prostej).
n
A1 x + B1 y + C1 z + D1 = 0
`:
A2 x + B2 y + C2 z + D2 = 0

˛

˛
Wektor kierunkowy prostej ` bed
˛ acej
˛ cz˛eścia˛ wspólna˛ dwóch nierównoległych płaszczyzn
π1 : A1 x + B1 y + C1 z + D1 = 0, π2 : A2 x + B2 y + C2 z + D2 = 0 ma postać:
→
−
v = [A1 , B1 , C1 ] × [A2 , B2 , C2 ]
Równania prostej - przykłady
Zadanie.
Zadanie.
Napisać równania parametryczne i kierunkowe prostych spełniajacych
˛ warunki:
Zadanie.
˛ warunki:
a. prosta przechodzi przez punkt P = (1, 0, 2) i jest równoległa do wektora

−
→
v = [0, 5, −3].
Zadanie.
˛ warunki:

−
→
v = [0, 5, −3].
b. prosta przechodzi przez punkty P1 = (−1, 1, 0), P2 = (0, 3, −2).

Zadanie.
˛ warunki:

−
→
v = [0, 5, −3].
c. prosta przechodzi przez punkt P = (1, −5, 3) i jest prostopadła do płaszczyzny

π : x − 3z + 7 = 0.
Zadanie.
˛ warunki:

−
→
v = [0, 5, −3].

π : x − 3z + 7 = 0.
d. prosta przechodzi przez punkt P = (0, 0, −2) i jest równoległa do wektorów

−
→ −
→
a = [0, 1, −5], b = [−2, 3, 0].
Zadanie.
˛ warunki:

−
→
v = [0, 5, −3].

π : x − 3z + 7 = 0.

−
→ −
→
a = [0, 1, −5], b = [−2, 3, 0].
e. prosta jest dwusieczna˛ kata

˛ utworzonego przez przecinajace
˛ sie˛ proste
Zadanie.
˛ warunki:

−
→
v = [0, 5, −3].

π : x − 3z + 7 = 0.

−
→ −
→
a = [0, 1, −5], b = [−2, 3, 0].

˛ sie˛ proste
( (
x = −t, x = −2 + s,
`1 : y = 2t, gdzie t ∈ R, `2 : y = 4 − 3s, gdzie s ∈ R.
z = 3t, z = 6 + 2s,
Zadanie.
˛ warunki:

−
→
v = [0, 5, −3].

π : x − 3z + 7 = 0.

−
→ −
→
a = [0, 1, −5], b = [−2, 3, 0].

˛ sie˛ proste
( (
x = −t, x = −2 + s,
`1 : y = 2t, gdzie t ∈ R, `2 : y = 4 − 3s, gdzie s ∈ R.
z = 3t, z = 6 + 2s,
f. prosta jest cz˛eścia˛ wspólna˛ płaszczyzny π1 : x + 2z − 4 = 0 i płaszczyzny

π2 : x − y + 6 = 0.
Rozwiazanie.
˛
Rozwiazanie.
˛
a. Równanie parametryczne (wektorowe) prostej ` przechodzacej ˛ przez punkt
−
→
P = (1, 0, 2) i równoległej do wektora v = [0, 5, −3] ma postać:
Rozwiazanie.
˛
−
→
` : [x, y , z] = [1, 0, 2] + t[0, 5, −3], gdzie t ∈ R.

Rozwiazanie.
˛
−
→
` : [x, y , z] = [1, 0, 2] + t[0, 5, −3], gdzie t ∈ R.
Po rozpisaniu tej równości na współrz˛edne otrzymamy

Rozwiazanie.
˛
−
→
` : [x, y , z] = [1, 0, 2] + t[0, 5, −3], gdzie t ∈ R.
(
x =1
`: y= 5t, gdzie t ∈ R.
z = 2 − 3t.
Rozwiazanie.
˛
−
→
` : [x, y , z] = [1, 0, 2] + t[0, 5, −3], gdzie t ∈ R.
(
x =1
z = 2 − 3t.
Równanie kierunkowe prostej ma postać

Rozwiazanie.
˛
−
→
` : [x, y , z] = [1, 0, 2] + t[0, 5, −3], gdzie t ∈ R.
(
x =1
z = 2 − 3t.
x −1 y −0 z −2
`: = =
0 5 −3
b. Ponieważ szukana prosta ` przechodzi przez punkty P1 = (−1, 1, 0),
P2 = (0, 3, −2),
−
−− →
˛ jest równoległa do wektora P1 P2 = [1, 2, −2].
P2 = (0, 3, −2), wiec
−
−− →
P2 = (0, 3, −2), wiec
Równanie parametryczne (wektorowe) tej prostej ma zatem postać:

−
−− →
P2 = (0, 3, −2), wiec
` : [x, y , z] = [−1, 1, 0] + t[1, 2, −2], gdzie t ∈ R.

−
−− →
P2 = (0, 3, −2), wiec
` : [x, y , z] = [−1, 1, 0] + t[1, 2, −2], gdzie t ∈ R.
stad
−
−− →
P2 = (0, 3, −2), wiec
` : [x, y , z] = [−1, 1, 0] + t[1, 2, −2], gdzie t ∈ R.
stad
(
x = −1 + t
`: y = 1 + 2t, gdzie t ∈ R.
z= −2t.
−
−− →
P2 = (0, 3, −2), wiec
` : [x, y , z] = [−1, 1, 0] + t[1, 2, −2], gdzie t ∈ R.
stad
(
x = −1 + t
`: y = 1 + 2t, gdzie t ∈ R.
z= −2t.

−
−− →
P2 = (0, 3, −2), wiec
` : [x, y , z] = [−1, 1, 0] + t[1, 2, −2], gdzie t ∈ R.
stad
(
x = −1 + t
`: y = 1 + 2t, gdzie t ∈ R.
z= −2t.
x +1 y −1 z
`: = =
1 2 −2
c. Ponieważ prosta ` rozważana w zadaniu jest prostopadła do płaszczyzny
π : x − 3z + 7 = 0, wiec
˛ jest równoległa do wektora normalnego tej płaszczyzny, tj.
−
→
do wektora n = [1, 0, −3].
π : x − 3z + 7 = 0, wiec
−
→
do wektora n = [1, 0, −3].
Równanie parametryczne (wektorowe) prostej przechodzacej

˛ przez punkt
−
→
P = (1, −5, 3) i równoległej do wektora n = [1, 0, −3] ma postać:
π : x − 3z + 7 = 0, wiec
−
→
do wektora n = [1, 0, −3].

˛ przez punkt
−
→
` : [x, y , z] = [1, −5, 3] + t[1, 0, −3], gdzie t ∈ R.

π : x − 3z + 7 = 0, wiec
−
→
do wektora n = [1, 0, −3].

˛ przez punkt
−
→
` : [x, y , z] = [1, −5, 3] + t[1, 0, −3], gdzie t ∈ R.
stad
π : x − 3z + 7 = 0, wiec
−
→
do wektora n = [1, 0, −3].

˛ przez punkt
−
→
` : [x, y , z] = [1, −5, 3] + t[1, 0, −3], gdzie t ∈ R.
stad
(
x = 1+ t
`: y = −5, gdzie t ∈ R.
z = 3 − 3t.
π : x − 3z + 7 = 0, wiec
−
→
do wektora n = [1, 0, −3].

˛ przez punkt
−
→
` : [x, y , z] = [1, −5, 3] + t[1, 0, −3], gdzie t ∈ R.
stad
(
x = 1+ t
`: y = −5, gdzie t ∈ R.
z = 3 − 3t.
Równanie kierunkowe prostej ` ma postać

π : x − 3z + 7 = 0, wiec
−
→
do wektora n = [1, 0, −3].

˛ przez punkt
−
→
` : [x, y , z] = [1, −5, 3] + t[1, 0, −3], gdzie t ∈ R.
stad
(
x = 1+ t
`: y = −5, gdzie t ∈ R.
z = 3 − 3t.
x −1 y +5 z −3
`: = =
1 0 −3
→
− →
−
d. Ponieważ szukana prosta ` jest prostopadła do wektorów a = [0, 1, −5], b = [−2, 3, 0],
→
− →
−
d. Ponieważ szukana prosta ` jest prostopadła do wektorów a = [0, 1, −5], b = [−2, 3, 0], wiec
˛ jest
→
− →
− →
−
równoległa do wektora v = a × b .
→
− →
−
˛ jest
→
− →
− →
− →
−
równoległa do wektora v = a × b . Obliczamy wektor v :
→
− →
−
˛ jest
→
− →
− →
− →
−
→
−
v =
→
− →
−
˛ jest
→
− →
− →
− →
−
→
−
v = [0, 1, −5] × [−2, 3, 0] =
→
− →
−
˛ jest
→
− →
− →
− →
−
→
− →
− →
−
i j k
→
−
v = [0, 1, −5] × [−2, 3, 0] = 0 1 −5 =
−2 3 0
→
− →
−
˛ jest
→
− →
− →
− →
−
→
− →
− →
−
i j k →
− →
− →
−
→
−
v = [0, 1, −5] × [−2, 3, 0] = 0 1 −5 = 15 i + 10 j + 2 k .
−2 3 0
→
− →
−
˛ jest
→
− →
− →
− →
−
→
− →
− →
−
i j k →
− →
− →
−
→
−
v = [0, 1, −5] × [−2, 3, 0] = 0 1 −5 = 15 i + 10 j + 2 k .
−2 3 0
˛ przez punkt P = (0, 0, −2) i równoległej do wektora

→
−
v = [15, 10, 2] ma postać:
→
− →
−
˛ jest
→
− →
− →
− →
−
→
− →
− →
−
i j k →
− →
− →
−
→
−
v = [0, 1, −5] × [−2, 3, 0] = 0 1 −5 = 15 i + 10 j + 2 k .
−2 3 0

→
−
v = [15, 10, 2] ma postać:
` : [x, y , z] = [0, 0, −2] + t[15, 10, 2], gdzie t ∈ R.

→
− →
−
˛ jest
→
− →
− →
− →
−
→
− →
− →
−
i j k →
− →
− →
−
→
−
v = [0, 1, −5] × [−2, 3, 0] = 0 1 −5 = 15 i + 10 j + 2 k .
−2 3 0

→
−
v = [15, 10, 2] ma postać:
` : [x, y , z] = [0, 0, −2] + t[15, 10, 2], gdzie t ∈ R.
stad
→
− →
−
˛ jest
→
− →
− →
− →
−
→
− →
− →
−
i j k →
− →
− →
−
→
−
v = [0, 1, −5] × [−2, 3, 0] = 0 1 −5 = 15 i + 10 j + 2 k .
−2 3 0

→
−
v = [15, 10, 2] ma postać:
` : [x, y , z] = [0, 0, −2] + t[15, 10, 2], gdzie t ∈ R.
stad

x = 15t
`: y = 10t, gdzie t ∈ R.
z = −2 + 2t.
→
− →
−
˛ jest
→
− →
− →
− →
−
→
− →
− →
−
i j k →
− →
− →
−
→
−
v = [0, 1, −5] × [−2, 3, 0] = 0 1 −5 = 15 i + 10 j + 2 k .
−2 3 0

→
−
v = [15, 10, 2] ma postać:
` : [x, y , z] = [0, 0, −2] + t[15, 10, 2], gdzie t ∈ R.
stad

x = 15t
`: y = 10t, gdzie t ∈ R.
z = −2 + 2t.

→
− →
−
˛ jest
→
− →
− →
− →
−
→
− →
− →
−
i j k →
− →
− →
−
→
−
v = [0, 1, −5] × [−2, 3, 0] = 0 1 −5 = 15 i + 10 j + 2 k .
−2 3 0

→
−
v = [15, 10, 2] ma postać:
` : [x, y , z] = [0, 0, −2] + t[15, 10, 2], gdzie t ∈ R.
stad

x = 15t
`: y = 10t, gdzie t ∈ R.
z = −2 + 2t.
x y z+2
`: = =
15 10 2
→
− → − →
− →
−
e. Wektory kierunkowe v 1 , v 2 odpowiednio prostych `1 , `2 maja˛ postać v 1 = [−1, 2, 3], v 2 = [1, −3, 2].
→
− → − →
− →
−
Ponieważ szukana prosta ` ma być dwusieczna˛ kata
˛ utworzonego przez proste `1 , `2 , wiec
˛ jej wektor kierunkowy
→
− →
− →
− →
− →
−
˛ utworzonego przez wektory v 1 i v 2 lub przez wektory v 1 i − v 2 .
v powinien być dwusieczna˛ kata
→
− → − →
− →
−
→
− →
− →
− →
− →
−
→
− →− → −
Wiadomo, że wektor v leżacy
˛ w płaszczyźnie wyznaczonej przez wektory niezerowe u , w oraz tworzacy ˛
z tymi wektorami jednakowe katy
˛ ma postać
→
− → − →
− →
−
→
− →
− →
− →
− →
−
→
− →− → −
˛ ma postać
→
− →
−
→
− u w
v = →− + →− .
|u| |w |
→
− → − →
− →
−
→
− →
− →
− →
− →
−
→
− →− → −
˛ ma postać
→
− →
−
→
− u w
v = →− + →− .
|u| |w |
→
−
Zatem wektor wektor kierunkowy v dwusiecznej ` ma postać
→
− → − →
− →
−
→
− →
− →
− →
− →
−
→
− →− → −
˛ ma postać
→
− →
−
→
− u w
v = →− + →− .
|u| |w |
→
−
→
−
v =
→
− → − →
− →
−
→
− →
− →
− →
− →
−
→
− →− → −
˛ ma postać
→
− →
−
→
− u w
v = →− + →− .
|u| |w |
→
−
→
− [−1, 2, 3] [1, −3, 2]
v = p + p =
(−1)2 + 22 + 32 12 + (−3)2 + 22
→
− → − →
− →
−
→
− →
− →
− →
− →
−
→
− →− → −
˛ ma postać
→
− →
−
→
− u w
v = →− + →− .
|u| |w |
→
−
→
− [−1, 2, 3] [1, −3, 2] 1
v = p + p = √ [0, −1, 5]
(−1)2 + 22 + 32 12 + (−3)2 + 22 14
→
− → − →
− →
−
→
− →
− →
− →
− →
−
→
− →− → −
˛ ma postać
→
− →
−
→
− u w
v = →− + →− .
|u| |w |
→
−
→
− [−1, 2, 3] [1, −3, 2] 1
v = p + p = √ [0, −1, 5]
(−1)2 + 22 + 32 12 + (−3)2 + 22 14
→
−0
a wektor wektor kierunkowy v drugiej dwusiecznej `0 ma postać
→
− → − →
− →
−
→
− →
− →
− →
− →
−
→
− →− → −
˛ ma postać
→
− →
−
→
− u w
v = →− + →− .
|u| |w |
→
−
→
− [−1, 2, 3] [1, −3, 2] 1
v = p + p = √ [0, −1, 5]
(−1)2 + 22 + 32 12 + (−3)2 + 22 14
→
−0
→
−0
v =
→
− → − →
− →
−
→
− →
− →
− →
− →
−
→
− →− → −
˛ ma postać
→
− →
−
→
− u w
v = →− + →− .
|u| |w |
→
−
→
− [−1, 2, 3] [1, −3, 2] 1
v = p + p = √ [0, −1, 5]
(−1)2 + 22 + 32 12 + (−3)2 + 22 14
→
−0
→
−0 [−1, 2, 3] [1, −3, 2]
v = p − p =
(−1)2 + 22 + 32 12 + (−3)2 + 22
→
− → − →
− →
−
→
− →
− →
− →
− →
−
→
− →− → −
˛ ma postać
→
− →
−
→
− u w
v = →− + →− .
|u| |w |
→
−
→
− [−1, 2, 3] [1, −3, 2] 1
v = p + p = √ [0, −1, 5]
(−1)2 + 22 + 32 12 + (−3)2 + 22 14
→
−0
→
−0 [−1, 2, 3] [1, −3, 2] 1
v = p − p = √ [−2, 5, 1]
(−1)2 + 22 + 32 12 + (−3)2 + 22 14
→
− → − →
− →
−
→
− →
− →
− →
− →
−
→
− →− → −
˛ ma postać
→
− →
−
→
− u w
v = →− + →− .
|u| |w |
→
−
→
− [−1, 2, 3] [1, −3, 2] 1
v = p + p = √ [0, −1, 5]
(−1)2 + 22 + 32 12 + (−3)2 + 22 14
→
−0
→
−0 [−1, 2, 3] [1, −3, 2] 1
v = p − p = √ [−2, 5, 1]
(−1)2 + 22 + 32 12 + (−3)2 + 22 14
Znajdziemy teraz punkt P = (x, y , z) przeciecia

˛ prostych `1 i `2 .
→
− → − →
− →
−
→
− →
− →
− →
− →
−
→
− →− → −
˛ ma postać
→
− →
−
→
− u w
v = →− + →− .
|u| |w |
→
−
→
− [−1, 2, 3] [1, −3, 2] 1
v = p + p = √ [0, −1, 5]
(−1)2 + 22 + 32 12 + (−3)2 + 22 14
→
−0
→
−0 [−1, 2, 3] [1, −3, 2] 1
v = p − p = √ [−2, 5, 1]
(−1)2 + 22 + 32 12 + (−3)2 + 22 14

Współrz˛edne tego punktu spełniaja˛ układ równań:
→
− → − →
− →
−
→
− →
− →
− →
− →
−
→
− →− → −
˛ ma postać
→
− →
−
→
− u w
v = →− + →− .
|u| |w |
→
−
→
− [−1, 2, 3] [1, −3, 2] 1
v = p + p = √ [0, −1, 5]
(−1)2 + 22 + 32 12 + (−3)2 + 22 14
→
−0
→
−0 [−1, 2, 3] [1, −3, 2] 1
v = p − p = √ [−2, 5, 1]
(−1)2 + 22 + 32 12 + (−3)2 + 22 14

Współrz˛edne tego punktu spełniaja˛ układ równań:

x = −t = −2 − s
y = 2t = 4 − 3s
z = 3t = 6 − 2s.
Rozwiazuj
˛ ac˛ ten układ równań otrzymujemy x = −2, y = 4, z = 6, s = 0, t = 2.
Rozwiazuj
Zatem P = (−2, 4, 6).
Rozwiazuj
Zatem P = (−2, 4, 6).
Możemy wiec
˛ napisać równania szukanych dwusiecznych.
Rozwiazuj
Zatem P = (−2, 4, 6).
Możemy wiec
Przyjmujac
˛ dla uproszczenia obliczeń, że wektory kierunkowe tych dwusiecznych maja˛ postać
Rozwiazuj
Zatem P = (−2, 4, 6).
Możemy wiec
Przyjmujac
→
− →
−0
v = [0, −1, 5], v = [−2, 5, 1] otrzymujemy
Rozwiazuj
Zatem P = (−2, 4, 6).
Możemy wiec
Przyjmujac
→
− →
−0
v = [0, −1, 5], v = [−2, 5, 1] otrzymujemy

x = −2,
`: y = 4 − t, gdzie t ∈ R,
z = 6 + 5t,
Rozwiazuj
Zatem P = (−2, 4, 6).
Możemy wiec
Przyjmujac
→
− →
−0
v = [0, −1, 5], v = [−2, 5, 1] otrzymujemy

x = −2, x = −2 − 2t,
0
`: y = 4 − t, gdzie t ∈ R, ` : y = 4 + 5t gdzie t ∈ R.
z = 6 + 5t, z =6+t
Rozwiazuj
Zatem P = (−2, 4, 6).
Możemy wiec
Przyjmujac
→
− →
−0
v = [0, −1, 5], v = [−2, 5, 1] otrzymujemy

x = −2, x = −2 − 2t,
0
z = 6 + 5t, z =6+t
Kierunkowe równania prostych ` i `0 maja˛ postać

Rozwiazuj
Zatem P = (−2, 4, 6).
Możemy wiec
Przyjmujac
→
− →
−0
v = [0, −1, 5], v = [−2, 5, 1] otrzymujemy

x = −2, x = −2 − 2t,
0
z = 6 + 5t, z =6+t
x +2 y −4 z−6
`: = =
0 −1 5
Rozwiazuj
Zatem P = (−2, 4, 6).
Możemy wiec
Przyjmujac
→
− →
−0
v = [0, −1, 5], v = [−2, 5, 1] otrzymujemy

x = −2, x = −2 − 2t,
0
z = 6 + 5t, z =6+t
x +2 y −4 z−6 0 x +2 y −4 z−6
`: = = oraz ` : = =
0 −1 5 −2 5 1
Rozwiazuj
Zatem P = (−2, 4, 6).
Możemy wiec
Przyjmujac
→
− →
−0
v = [0, −1, 5], v = [−2, 5, 1] otrzymujemy

x = −2, x = −2 − 2t,
0
z = 6 + 5t, z =6+t
x +2 y −4 z−6 0 x +2 y −4 z−6
`: = = oraz ` : = =
0 −1 5 −2 5 1
→
− →
−
f. Niech n 1 oraz n 2 oznaczaja˛ odpowiednio wektory normalne płaszczyzn π1 : x + 2z − 4 = 0 oraz
π2 : x − y + 6 = 0.
Rozwiazuj
Zatem P = (−2, 4, 6).
Możemy wiec
Przyjmujac
→
− →
−0
v = [0, −1, 5], v = [−2, 5, 1] otrzymujemy

x = −2, x = −2 − 2t,
0
z = 6 + 5t, z =6+t
x +2 y −4 z−6 0 x +2 y −4 z−6
`: = = oraz ` : = =
0 −1 5 −2 5 1
→
− →
−
π2 : x − y + 6 = 0.
→
− →
−
Wtedy n 1 = [1, 0, 2] oraz n 2 = [1, −1, 0].
Rozwiazuj
Zatem P = (−2, 4, 6).
Możemy wiec
Przyjmujac
→
− →
−0
v = [0, −1, 5], v = [−2, 5, 1] otrzymujemy

x = −2, x = −2 − 2t,
0
z = 6 + 5t, z =6+t
x +2 y −4 z−6 0 x +2 y −4 z−6
`: = = oraz ` : = =
0 −1 5 −2 5 1
→
− →
−
π2 : x − y + 6 = 0.
→− →
−
Wtedy n 1 = [1, 0, 2] oraz n 2 = [1, −1, 0].
→
− →
− →
−
Wektor kierunkowy v szukanej prostej ` jest prostopadły do wektorów n 1 oraz n 2 , a zatem bedzie
˛ miał
→
− →
− →
−
postać v = c( n 1 × n 2 ), gdzie c 6= 0.
Rozwiazuj
Zatem P = (−2, 4, 6).
Możemy wiec
Przyjmujac
→
− →
−0
v = [0, −1, 5], v = [−2, 5, 1] otrzymujemy

x = −2, x = −2 − 2t,
0
z = 6 + 5t, z =6+t
x +2 y −4 z−6 0 x +2 y −4 z−6
`: = = oraz ` : = =
0 −1 5 −2 5 1
→
− →
−
π2 : x − y + 6 = 0.
→− →
−
Wtedy n 1 = [1, 0, 2] oraz n 2 = [1, −1, 0].
→
− →
− →
−
˛ miał
→
− →
− →
−
Przyjmujac
˛ c = 1 otrzymamy
Rozwiazuj
Zatem P = (−2, 4, 6).
Możemy wiec
Przyjmujac
→
− →
−0
v = [0, −1, 5], v = [−2, 5, 1] otrzymujemy

x = −2, x = −2 − 2t,
0
z = 6 + 5t, z =6+t
x +2 y −4 z−6 0 x +2 y −4 z−6
`: = = oraz ` : = =
0 −1 5 −2 5 1
→
− →
−
π2 : x − y + 6 = 0.
→− →
−
Wtedy n 1 = [1, 0, 2] oraz n 2 = [1, −1, 0].
→
− →
− →
−
˛ miał
→
− →
− →
−
Przyjmujac
˛ c = 1 otrzymamy
→
−
v =
Rozwiazuj
Zatem P = (−2, 4, 6).
Możemy wiec
Przyjmujac
→
− →
−0
v = [0, −1, 5], v = [−2, 5, 1] otrzymujemy

x = −2, x = −2 − 2t,
0
z = 6 + 5t, z =6+t
x +2 y −4 z−6 0 x +2 y −4 z−6
`: = = oraz ` : = =
0 −1 5 −2 5 1
→
− →
−
π2 : x − y + 6 = 0.
→− →
−
Wtedy n 1 = [1, 0, 2] oraz n 2 = [1, −1, 0].
→
− →
− →
−
˛ miał
→
− →
− →
−
Przyjmujac
˛ c = 1 otrzymamy
→
− →− →
−
v = n1 × n2 =
Rozwiazuj
Zatem P = (−2, 4, 6).
Możemy wiec
Przyjmujac
→
− →
−0
v = [0, −1, 5], v = [−2, 5, 1] otrzymujemy

x = −2, x = −2 − 2t,
0
z = 6 + 5t, z =6+t
x +2 y −4 z−6 0 x +2 y −4 z−6
`: = = oraz ` : = =
0 −1 5 −2 5 1
→
− →
−
π2 : x − y + 6 = 0.
→− →
−
Wtedy n 1 = [1, 0, 2] oraz n 2 = [1, −1, 0].
→
− →
− →
−
˛ miał
→
− →
− →
−
Przyjmujac
˛ c = 1 otrzymamy
→
− →− →
−
v = n 1 × n 2 = [1, 0, 2] × [1, −1, 0] =
Rozwiazuj
Zatem P = (−2, 4, 6).
Możemy wiec
Przyjmujac
→
− →
−0
v = [0, −1, 5], v = [−2, 5, 1] otrzymujemy

x = −2, x = −2 − 2t,
0
z = 6 + 5t, z =6+t
x +2 y −4 z−6 0 x +2 y −4 z−6
`: = = oraz ` : = =
0 −1 5 −2 5 1
→
− →
−
π2 : x − y + 6 = 0.
→− →
−
Wtedy n 1 = [1, 0, 2] oraz n 2 = [1, −1, 0].
→
− →
− →
−
˛ miał
→
− →
− →
−
Przyjmujac
˛ c = 1 otrzymamy
→
− →
− →
−
i j k
→
− →− →
−
v = n 1 × n 2 = [1, 0, 2] × [1, −1, 0] = 1 0 2 =
1 −1 0
Rozwiazuj
Zatem P = (−2, 4, 6).
Możemy wiec
Przyjmujac
→
− →
−0
v = [0, −1, 5], v = [−2, 5, 1] otrzymujemy

x = −2, x = −2 − 2t,
0
z = 6 + 5t, z =6+t
x +2 y −4 z−6 0 x +2 y −4 z−6
`: = = oraz ` : = =
0 −1 5 −2 5 1
→
− →
−
π2 : x − y + 6 = 0.
→− →
−
Wtedy n 1 = [1, 0, 2] oraz n 2 = [1, −1, 0].
→
− →
− →
−
˛ miał
→
− →
− →
−
Przyjmujac
˛ c = 1 otrzymamy
→
− →
− →
−
i j k →
− →
− →
−
→
− →− →
−
v = n 1 × n 2 = [1, 0, 2] × [1, −1, 0] = 1 0 2 =2 i +2 j − k .
1 −1 0
Potrzebny jest jeszcze dowolny punkt P należacy
˛ do prostej `.
˛ do prostej `.
Punkt ten wyznaczymy z układu równań
˛ do prostej `.
n
x + 2z = 4,
x − y = −6
˛ do prostej `.
n
x + 2z = 4,
x − y = −6
Przyjmujac
˛ np. x = 0, otrzymamy y = 6 oraz z = 2.
˛ do prostej `.
n
x + 2z = 4,
x − y = −6
Przyjmujac
Zatem P = (0, 6, 2).
˛ do prostej `.
n
x + 2z = 4,
x − y = −6
Przyjmujac
Zatem P = (0, 6, 2).
Równanie parametryczne prostej ` ma wiec
˛ postać
˛ do prostej `.
n
x + 2z = 4,
x − y = −6
Przyjmujac
Zatem P = (0, 6, 2).
˛ postać

x = 2t,
`: y = 6 + 2t, gdzie t ∈ R.
z =2−t
˛ do prostej `.
n
x + 2z = 4,
x − y = −6
Przyjmujac
Zatem P = (0, 6, 2).
˛ postać

x = 2t,
`: y = 6 + 2t, gdzie t ∈ R.
z =2−t
Równanie kierunkowe tej prostej ma postać

˛ do prostej `.
n
x + 2z = 4,
x − y = −6
Przyjmujac
Zatem P = (0, 6, 2).
˛ postać

x = 2t,
`: y = 6 + 2t, gdzie t ∈ R.
z =2−t
Równanie kierunkowe tej prostej ma postać
x y −6 z−2
`: = =
2 2 −1
Wzajemne położenie punktów, prostych i płaszczyzn
Definicja
Definicja (rzut punktu na płaszczyzne˛ i na prosta).
˛
˛
Rzutem prostokatnym
˛ punktu P na płaszczyzne˛ π nazywamy punkt P 0 tej
płaszczyzny spełniajacy
˛ warunek:
˛
Rzutem prostokatnym
˛ warunek:
PP 0 ⊥π
˛
Rzutem prostokatnym
˛ warunek:
PP 0 ⊥π
Podobnie rzutem prostokatnym
˛ punktu P na prosta˛ ` nazywamy punkt P 0
tej prostej spełniajacy
˛ warunek:
˛ warunek:
PP 0 ⊥`
˛ warunek:
PP 0 ⊥`
Uwaga.
Uwaga.
W podobny sposób definiuje sie˛ rzut ukośny punktu na płaszczyzne˛ lub
prosta˛ w kierunku ustalonego wektora.
Uwaga.
W podobny sposób definiuje sie˛ rzut ukośny punktu na płaszczyzne˛ lub
prosta˛ w kierunku ustalonego wektora.
Twierdzenie
Twierdzenie (odległość punktu od płaszczyzny).
Odległość punktu P0 = (x0 , y0 , z0 ) od płaszczyzny π : Ax + By + Cz + D = 0
wyraża sie˛ wzorem:
|Ax0 + By0 + Cz0 + D|
d(P0 , π) = p
A2 + B 2 + C 2
|Ax0 + By0 + Cz0 + D|
d(P0 , π) = p
A2 + B 2 + C 2
Uwaga.
|Ax0 + By0 + Cz0 + D|
d(P0 , π) = p
A2 + B 2 + C 2
Uwaga.
Odległość punktu P od płaszczyzny π jest równa długości odcinka PP 0 , gdzie P 0
jest rzutem prostokatnym
˛ punktu P na płaszczyzne˛ π.
|Ax0 + By0 + Cz0 + D|
d(P0 , π) = p
A2 + B 2 + C 2
Uwaga.
Podobnie, odległość punktu P od prostej ` jest równa długości odcinka PP 0 , gdzie
P 0 oznacza rzut prostokatny
˛ punktu P na prosta˛ `.
|Ax0 + By0 + Cz0 + D|
d(P0 , π) = p
A2 + B 2 + C 2
Uwaga.
Podobnie, odległość punktu P od prostej ` jest równa długości odcinka PP 0 , gdzie
P 0 oznacza rzut prostokatny
˛ punktu P na prosta˛ `.
Twierdzenie
Twierdzenie (odległość dwóch płaszczyzn równoległych).
Odległość miedzy
˛ dwoma płaszczyznami równoległymi π1 , π2 o równaniach:
π1 : A1 x + B1 y + C1 z + D1 = 0 π2 : A2 x + B2 y + C2 z + D2 = 0

|D1 − D2 |
d(π1 , π2 ) = p
A2 + B 2 + C 2
|D1 − D2 |
d(π1 , π2 ) = p
A2 + B 2 + C 2
Definicja
Definicja (kat
˛ nachylenia prostej do płaszczyzny).
Definicja (kat
π
Katem
˛ nachylenia prostej ` do płaszczyzny π nazywamy kat
˛ ϕ= 2
− α,
Definicja (kat
Katem
˛ ˛ ϕ = π2 − α, gdzie α
nachylenia prostej ` do płaszczyzny π nazywamy kat
−
→
jest katem
˛ ostrym miedzy
˛ wektorem normalnym n płaszczyzny π i wektorem
−
→
kierunkowym v prostej `.
Definicja (kat
Katem
˛ nachylenia prostej ` do płaszczyzny π nazywamy kat ˛ ϕ = π2 − α, gdzie α
−
→
jest katem
˛ ostrym miedzy
−
→
Jeżeli prosta jest równoległa do płaszczyzny, to przyjmujemy, że kat
˛ jej nachylenia do
płaszczyzny jest równy 0.
Definicja (kat
Katem
−
→
jest katem
˛ ostrym miedzy
−
→
Twierdzenie
Definicja (kat
Katem
−
→
jest katem
˛ ostrym miedzy
−
→
Twierdzenie (wzór do obliczania kata

Definicja (kat
Katem
−
→
jest katem
˛ ostrym miedzy
−
→

−
→
Kat
˛ nachylenia prostej ` o wektorze kierunkowym v do płaszczyzny π o wektorze
−
→
normalnym n wyraża sie˛ wzorem:
Definicja (kat
Katem
−
→
jest katem
˛ ostrym miedzy
−
→
Twierdzenie (wzór do obliczania kata˛ nachylenia prostej do płaszczyzny).

−
→
Kat
˛ nachylenia prostej ` o wektorze kierunkowym v do płaszczyzny π o wektorze
−
→
normalnym n wyraża sie˛ wzorem:
−
→ − →
|n ◦ v |
^(`, π) = arc sin −→ − →
|n|·|v |
Definicja
Definicja (kat
˛ miedzy
˛ prostymi).
Definicja (kat
˛ miedzy
˛ prostymi).
Katem
˛ miedzy
˛ prostymi nazywamy kat
˛ ostry utworzony przez wektory kierunkowe tych
prostych.
Definicja (kat
˛ miedzy
˛ prostymi).
Katem
˛ miedzy
˛ prostymi nazywamy kat˛ ostry utworzony przez wektory kierunkowe tych
prostych.
Przyjmujemy, że kat
˛ pomiedzy
˛ prostymi równoległymi jest równy 0.
Definicja (kat
˛ miedzy
˛ prostymi).
Katem
˛ miedzy
prostych.
˛ pomiedzy
Definicja (kat
˛ miedzy
˛ prostymi).
Katem
˛ miedzy
prostych.
˛ pomiedzy
Twierdzenie
Definicja (kat
˛ miedzy
˛ prostymi).
Katem
˛ miedzy
prostych.
˛ pomiedzy

˛ miedzy
˛ prostymi).
Definicja (kat
˛ miedzy
˛ prostymi).
Katem
˛ miedzy
prostych.
˛ pomiedzy

˛ miedzy
˛ prostymi).
−
→ − →
Kat˛ miedzy
˛ prostymi `1 , `2 o wektorach kierunkowych odpowiednio v1 , v2 wyraża
sie˛ wzorem:
Definicja (kat
˛ miedzy
˛ prostymi).
Katem
˛ miedzy
prostych.
˛ pomiedzy

˛ miedzy
˛ prostymi).
−
→ − →
Kat˛ miedzy
˛ prostymi `1 , `2 o wektorach kierunkowych odpowiednio v1 , v2 wyraża
sie˛ wzorem:
−
→ − →
| v1 ◦ v2 |
^(`1 , `2 ) = arc cos −→ − →
| v1 | · | v2 |
Definicja
Definicja (kat
˛ miedzy
˛ płaszczyznami).
Definicja (kat
˛ miedzy
˛ płaszczyznami).
Katem
˛ miedzy
˛ płaszczyznami nazywamy kat
˛ ostry miedzy
˛ wektorami normalnymi tych
płaszczyzn.
Definicja (kat
˛ miedzy
˛ płaszczyznami).
Katem
˛ miedzy
˛ płaszczyznami nazywamy kat˛ ostry miedzy
płaszczyzn.
˛ pomiedzy
˛ płaszczyznami równoległymi jest równy 0.
Definicja (kat
˛ miedzy
˛ płaszczyznami).
Katem
˛ miedzy
płaszczyzn.
˛ pomiedzy
Definicja (kat
˛ miedzy
˛ płaszczyznami).
Katem
˛ miedzy
płaszczyzn.
˛ pomiedzy
Twierdzenie
Definicja (kat
˛ miedzy
˛ płaszczyznami).
Katem
˛ miedzy
płaszczyzn.
˛ pomiedzy

˛ miedzy
˛ płaszczyznami).
Definicja (kat
˛ miedzy
˛ płaszczyznami).
Katem
˛ miedzy
płaszczyzn.
˛ pomiedzy

˛ miedzy
˛ płaszczyznami).
−
→ − →
Kat
˛ miedzy
˛ prostymi π1 , π2 o wektorach normalnych odpowiednio n1 , n2 wyraża sie˛
wzorem:
Definicja (kat
˛ miedzy
˛ płaszczyznami).
Katem
˛ miedzy
płaszczyzn.
˛ pomiedzy

˛ miedzy
˛ płaszczyznami).
−
→ − →
Kat
˛ miedzy
˛ prostymi π1 , π2 o wektorach normalnych odpowiednio n1 , n2 wyraża sie˛
wzorem:
−
→ − →
|n1 ◦ n2 |
^(π1 , π2 ) = arc cos −→ − →
|n1 | · |n2 |
Twierdzenie
Twierdzenie (wzory wektorowe na rzuty i odległości punktów, prostych i płaszczyzn).
˛ a˛ punktami w przestrzeni R3
Niech P0 , P1 , P2 bed
˛ a˛ punktami w przestrzeni R3 o wektorach wodzacych
Niech P0 , P1 , P2 bed ˛
−
→ − → − →
odpowiednio r0 , r1 , r2
−
→ − → − → −
→ − → −
→ − →
odpowiednio r0 , r1 , r2 oraz niech n , v bed ˛ a˛ niezerowymi, a v1 , v2
nierównoległymi wektorami w R3 .
−
→ − → − → −
→ − → −
→ − →
nierównoległymi wektorami w R3 . Dalej niech π, π1 , π2 bed
˛ a˛ płaszczyznami
odpowiednio o równaniach wektorowych:
−
→ − → − → −
→ − → −
→ − →
−
→ − → − →
π : ( r − r0 ) ◦ n = 0,
−
→ − → − →
π1 : ( r − r1 ) ◦ n = 0,
−
→ − → − →
π2 : ( r − r2 ) ◦ n = 0,
−
→ − → − → −
→ − → −
→ − →
−
→ − → − →
π : ( r − r0 ) ◦ n = 0,
−
→ − → − →
π1 : ( r − r1 ) ◦ n = 0,
−
→ − → − →
π2 : ( r − r2 ) ◦ n = 0,
Ponadto niech `, `1 , `2 , k1 , k2 bed

˛ a˛ prostymi, których równania parametryczne sa˛
postaci:
−
→ − → − → −
→ − → −
→ − →
−
→ − → − →
π : ( r − r0 ) ◦ n = 0,
−
→ − → − →
π1 : ( r − r1 ) ◦ n = 0,
−
→ − → − →
π2 : ( r − r2 ) ◦ n = 0,
Ponadto niech `, `1 , `2 , k1 , k2 bed

˛ a˛ prostymi, których równania parametryczne sa˛
postaci:
−
→ − → −
→
` : r = r0 + t v ,
−
→ − → −→
`1 : r = r1 + t v ,
−
→ − → −→
`2 : r = r2 + t v ,
−
→ − → −
→
k1 : r = r1 + t v1 ,
−
→ − → −
→
k2 : r = r2 + t v2 ,
gdzie t ∈ R.
Wówczas:
Wówczas:
1. rzut prostokatny
˛ punktu P1 na płaszczyzne˛ π ma wektor wodzacy
˛ postaci:
Wówczas:
1. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ n →−
r = r1 − →
− · n;
| n |2
Wówczas:
1. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ n →−
r = r1 − →
− · n;
| n |2
2. rzut prostokatny
˛ punktu P1 na prosta˛ ` ma wektor wodzacy
˛ postaci:
Wówczas:
1. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ n →−
r = r1 − →
− · n;
| n |2
2. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ v →
−
r = r0 − →
− · v;
| v |2
Wówczas:
1. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ n →−
r = r1 − →
− · n;
| n |2
2. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ v →
−
r = r0 − →
− · v;
| v |2
3. odległość punktu P1 od płaszczyzny π wyraża sie˛ wzorem:

Wówczas:
1. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ n →−
r = r1 − →
− · n;
| n |2
2. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ v →
−
r = r0 − →
− · v;
| v |2

→
− →
− →
−
|( r1 − r0 ) ◦ n |
d(P1 , π) = →
− ;
|n|
Wówczas:
1. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ n →−
r = r1 − →
− · n;
| n |2
2. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ v →
−
r = r0 − →
− · v;
| v |2

→
− →
− →
−
|( r1 − r0 ) ◦ n |
d(P1 , π) = →
− ;
|n|
4. odległość miedzy
˛ równoległymi płaszczyznami π1 i π2 wyraża sie˛ wzorem:
Wówczas:
1. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ n →−
r = r1 − →
− · n;
| n |2
2. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ v →
−
r = r0 − →
− · v;
| v |2

→
− →
− →
−
|( r1 − r0 ) ◦ n |
d(P1 , π) = →
− ;
|n|
→
− →
− →
−
|( r1 − r2 ) ◦ n |
d(π1 , π2 ) = →
− ;
|n|
Wówczas:
1. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ n →−
r = r1 − →
− · n;
| n |2
2. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ v →
−
r = r0 − →
− · v;
| v |2

→
− →
− →
−
|( r1 − r0 ) ◦ n |
d(P1 , π) = →
− ;
|n|
→
− →
− →
−
|( r1 − r2 ) ◦ n |
d(π1 , π2 ) = →
− ;
|n|
5. odległość punktu P1 od prostej ` wyraża sie˛ wzorem:

Wówczas:
1. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ n →−
r = r1 − →
− · n;
| n |2
2. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ v →
−
r = r0 − →
− · v;
| v |2

→
− →
− →
−
|( r1 − r0 ) ◦ n |
d(P1 , π) = →
− ;
|n|
→
− →
− →
−
|( r1 − r2 ) ◦ n |
d(π1 , π2 ) = →
− ;
|n|

→
− →
− →
−
|( r1 − r0 ) × v |
d(P1 , `) = →
− ;
|v |
Wówczas:
1. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ n →−
r = r1 − →
− · n;
| n |2
2. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ v →
−
r = r0 − →
− · v;
| v |2

→
− →
− →
−
|( r1 − r0 ) ◦ n |
d(P1 , π) = →
− ;
|n|
→
− →
− →
−
|( r1 − r2 ) ◦ n |
d(π1 , π2 ) = →
− ;
|n|

→
− →
− →
−
|( r1 − r0 ) × v |
d(P1 , `) = →
− ;
|v |
˛ prostymi równoległymi `1 , `2 wyraża sie˛ wzorem:
Wówczas:
1. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ n →−
r = r1 − →
− · n;
| n |2
2. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ v →
−
r = r0 − →
− · v;
| v |2

→
− →
− →
−
|( r1 − r0 ) ◦ n |
d(P1 , π) = →
− ;
|n|
→
− →
− →
−
|( r1 − r2 ) ◦ n |
d(π1 , π2 ) = →
− ;
|n|

→
− →
− →
−
|( r1 − r0 ) × v |
d(P1 , `) = →
− ;
|v |
→
− →
− →
−
|( r1 − r2 ) × v |
d(`1 , `2 ) = →
− ;
|v |
Wówczas:
1. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ n →−
r = r1 − →
− · n;
| n |2
2. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ v →
−
r = r0 − →
− · v;
| v |2

→
− →
− →
−
|( r1 − r0 ) ◦ n |
d(P1 , π) = →
− ;
|n|
→
− →
− →
−
|( r1 − r2 ) ◦ n |
d(π1 , π2 ) = →
− ;
|n|

→
− →
− →
−
|( r1 − r0 ) × v |
d(P1 , `) = →
− ;
|v |
→
− →
− →
−
|( r1 − r2 ) × v |
d(`1 , `2 ) = →
− ;
|v |
˛ prostymi skośnymi k1 , k2 wyraża sie˛ wzorem:
Wówczas:
1. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ n →−
r = r1 − →
− · n;
| n |2
2. rzut prostokatny
˛ postaci:
→
− →
− →
−
→
− →
− ( r1 − r0 ) ◦ v →
−
r = r0 − →
− · v;
| v |2

→
− →
− →
−
|( r1 − r0 ) ◦ n |
d(P1 , π) = →
− ;
|n|
→
− →
− →
−
|( r1 − r2 ) ◦ n |
d(π1 , π2 ) = →
− ;
|n|

→
− →
− →
−
|( r1 − r0 ) × v |
d(P1 , `) = →
− ;
|v |
→
− →
− →
−
|( r1 − r2 ) × v |
d(`1 , `2 ) = →
− ;
|v |
˛ prostymi skośnymi k1 , k2 wyraża sie˛ wzorem:
→
− →
− →− → −
|( r1 − r2 , v1 , v2 )|
d(k1 , k2 ) = →
− →
− .
| v1 × v2 |

Algebra Liniowa: Geometria Analityczna W Przestrzeni

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Algebra Liniowa: Geometria Analityczna W Przestrzeni

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Algebra liniowa

Geometria analityczna w przestrzeni

Powyższe zależności nazywamy równaniami normalnymi płaszczyzny.

gdzie |A| + |B| + |C| > 0, przedstawia płaszczyzne.

gdzie |A| + |B| + |C| > 0, przedstawia płaszczyzne.

gdzie |A| + |B| + |C| > 0, przedstawia płaszczyzne.

π : [x, y , z] = [x0 , y0 , z0 ] + s[a1 , b1 , c1 ] + t[a2 , b2 , c2 ], gdzie s, t ∈ R.

π : [x, y , z] = [x0 , y0 , z0 ] + s[a1 , b1 , c1 ] + t[a2 , b2 , c2 ], gdzie s, t ∈ R.

π : [x, y , z] = [x0 , y0 , z0 ] + s[a1 , b1 , c1 ] + t[a2 , b2 , c2 ], gdzie s, t ∈ R.

π : [x, y , z] = [x0 , y0 , z0 ] + s[a1 , b1 , c1 ] + t[a2 , b2 , c2 ], gdzie s, t ∈ R.

Powyższe zależności nazywamy równaniami parametrycznymi płaszczyzny.

π : [x, y , z] = [x0 , y0 , z0 ] + s[a1 , b1 , c1 ] + t[a2 , b2 , c2 ], gdzie s, t ∈ R.

Powyższe zależności nazywamy równaniami parametrycznymi płaszczyzny.

Powyższa˛ zależność nazywamy równaniem odcinkowym płaszczyzny.

Powyższa˛ zależność nazywamy równaniem odcinkowym płaszczyzny.

a. płaszczyzna przechodzi przez punkt P = (0, 1, −3) i jest prostopadła do wektora

a. płaszczyzna przechodzi przez punkt P = (0, 1, −3) i jest prostopadła do wektora

b. płaszczyzna przechodzi przez punkty P1 = (1, 1, 1), P2 = (−1, 0, 1),

a. płaszczyzna przechodzi przez punkt P = (0, 1, −3) i jest prostopadła do wektora

b. płaszczyzna przechodzi przez punkty P1 = (1, 1, 1), P2 = (−1, 0, 1),

c. płaszczyzna przechodzi przez punkty P1 = (0, 1, 0), P2 = (3, 0, 0) i jest

a. płaszczyzna przechodzi przez punkt P = (0, 1, −3) i jest prostopadła do wektora

b. płaszczyzna przechodzi przez punkty P1 = (1, 1, 1), P2 = (−1, 0, 1),

c. płaszczyzna przechodzi przez punkty P1 = (0, 1, 0), P2 = (3, 0, 0) i jest

d. płaszczyzna przechodzi przez punkt P = (0, 1, 0) i jest równoległa do wektorów

a. płaszczyzna przechodzi przez punkt P = (0, 1, −3) i jest prostopadła do wektora

b. płaszczyzna przechodzi przez punkty P1 = (1, 1, 1), P2 = (−1, 0, 1),

c. płaszczyzna przechodzi przez punkty P1 = (0, 1, 0), P2 = (3, 0, 0) i jest

d. płaszczyzna przechodzi przez punkt P = (0, 1, 0) i jest równoległa do wektorów

e. płaszczyzna przechodzi przez punkt P = (−1, 4, 1) i jest równoległa do

a. płaszczyzna przechodzi przez punkt P = (0, 1, −3) i jest prostopadła do wektora

b. płaszczyzna przechodzi przez punkty P1 = (1, 1, 1), P2 = (−1, 0, 1),

c. płaszczyzna przechodzi przez punkty P1 = (0, 1, 0), P2 = (3, 0, 0) i jest

d. płaszczyzna przechodzi przez punkt P = (0, 1, 0) i jest równoległa do wektorów

e. płaszczyzna przechodzi przez punkt P = (−1, 4, 1) i jest równoległa do

f. płaszczyzna przechodzi przez punkt P = (2, 3, −6) i jest prostopadła do

W równaniu parametrycznym płaszczyzny wystepuj

W równaniu parametrycznym płaszczyzny wystepuj˛ a˛ dwa niewspółliniowe wektory

W równaniu parametrycznym płaszczyzny wystepuj˛ a˛ dwa niewspółliniowe wektory

W równaniu parametrycznym płaszczyzny wystepuj˛ a˛ dwa niewspółliniowe wektory

W równaniu parametrycznym płaszczyzny wystepuj˛ a˛ dwa niewspółliniowe wektory

W równaniu parametrycznym płaszczyzny wystepuj˛ a˛ dwa niewspółliniowe wektory

π : [x, y , z] = [0, 1, −3] + s[3, 2, 0] + t[0, 5, 3], gdzie s, t ∈ R,

W równaniu parametrycznym płaszczyzny wystepuj˛ a˛ dwa niewspółliniowe wektory

π : [x, y , z] = [0, 1, −3] + s[3, 2, 0] + t[0, 5, 3], gdzie s, t ∈ R,

W równaniu parametrycznym płaszczyzny wystepuj˛ a˛ dwa niewspółliniowe wektory

π : [x, y , z] = [0, 1, −3] + s[3, 2, 0] + t[0, 5, 3], gdzie s, t ∈ R,

Przechodzimy do równania parametrycznego płaszczyzny π.

Przechodzimy do równania parametrycznego płaszczyzny π.

Przechodzimy do równania parametrycznego płaszczyzny π.

π : [x, y , z] = [1, 1, 1] + s[−2, −1, 0] + t[4, 5, 6], gdzie s, t ∈ R,

Przechodzimy do równania parametrycznego płaszczyzny π.

π : [x, y , z] = [1, 1, 1] + s[−2, −1, 0] + t[4, 5, 6], gdzie s, t ∈ R,

Przechodzimy do równania parametrycznego płaszczyzny π.

π : [x, y , z] = [1, 1, 1] + s[−2, −1, 0] + t[4, 5, 6], gdzie s, t ∈ R,

Równanie ogólne płaszczyzny π ma postać:

Równanie ogólne płaszczyzny π ma postać:

Równanie ogólne płaszczyzny π ma postać:

Równanie ogólne płaszczyzny π ma postać:

Równanie ogólne płaszczyzny π ma postać:

Równanie ogólne płaszczyzny π ma postać:

π : [x, y , z] = [0, 1, 0] + s[0, 0, 1] + t[3, −1, 0], gdzie s, t ∈ R,

Równanie ogólne płaszczyzny π ma postać: