Professional Documents
Culture Documents
19.YY TARİHÇİLİĞİ (modernleşmeci bakış açısı) :Klasik Osmanlı tarih anlayışı.Siyaset ve bürokrasi
ve elitler ön planda. Sivil toplumun yokluğuna ve bürokrasinin güçlü yapısına yaptığı vurgu ile
ceberrut devlet ya da güçlü devlet geleneği yaklaşımıdır. Bu yaklaşımın yarattığı söylem, hem
devlete eleştirel yaklaşanlarda hem de devleti yüceltenlerde görülmektedir.
Öyle ki kusursuz yönetim anlayışı, Osmanlı tarihçiliğindeki temel eksen haline gelmiş bir klasik
çağ dönemselleştirmesi ile paradigmal bir boyut kazanmıştır. Kusursuz yönetimin
sonlanmasının nedeni olarak, dış etkiler ve gayrimüslimler gösterilirken; toprak rejiminin
bozulması duraklama – gerileme dönemselleştirmeleri için temel referans noktası haline
gelmiştir
Örneğin: Tanzimat Dönemi, modernleşmeci okula göre, iktidarın saraydan Bab-ı Ali’ye yani
bürokrasiye geçmesiyle tanımlanagelmiştir. Modernleşme paradigmasına göre, Tanzimat
bürokratlarının devleti kurtarma misyonu ile hareket ettikleri, bu bağlamda da muhalefet ve iktidar
içermeyen bir yaklaşımla sorunları çözmeye çalıştıkları; ancak Genç Osmanlılar ile birlikte bürokrasinin
siyasallaştığı ve muhalefete başladığı analizi yapılır.
POSTMODERNİZM: Tarih yazımı alanında bir eğilim. her türlü belgenin ve tarihi vesikanın bir
şekilde yanlı olduğunu ve bu yüzden objektif bir tarih yazımı olamayacagını savunan anlayış.
Bunlara göre tarih yazan kişinin de yaptığı esasında bir kurgulamadan başka bir şey değildir.
objektif bir tarih yoktur, sadece farklı öyküler vardır.Her siyasi grup tarihi kendi perspektifinden ele
alır ve onu aracı olarak kullanır.Örneğin 1930 larda Osmanlı tarihi reddedilirken günümüzde
idealleştirilir.